DIAGNOZA ROZWOJOWA DZIECKA

I.POJĘCIE DIAGNOZY
Diagnoza – to rozpoznawanie za pomocą technik i metod psychologicznych cech
osobowości, właściwości psychicznych, odchyleń od normy w zakresie intelektualnym,
emocjonalnym, fizycznym i społecznym.
W psychologii oznacza wykazanie istnienia określonego stanu rzeczy, jak np.
· stwierdzenie wysokiego poziomu ogólnej inteligencji,
· wykazanie istnienia zdolności matematycznych , językowych i muzycznych,
· wykazanie zainteresowań np. humanistycznych, matematycznych, przyrodniczych itp.,
· wykazanie cech dojrzałej osobowości itp., w tym również wykrycie określonych odchyleń od normy
np. o niedorozwoju umysłowego, o deficytu w zakresie percepcji wzrokowej, słuchowej, o
koordynacji wzrokowo- ruchowej, o niedojrzałej osobowości.
Diagnoza (w szerszym sensie) jest to rozpoznawanie badanego stanu rzeczy przez zaliczenie go do
znanego typu albo gatunku, przez przyczynowe i celowe wyjaśnienie tego stanu rzeczy, określenie
jego fazy obecnej oraz przewidywanego dalszego rozwoju..

Podstawą diagnozowania są :
· obserwacje różnych zachowań w różnych sytuacjach społecznych i zadaniowych,
· rozmowy z dzieckiem,
· analiza wszelkich wytworów i działań dziecka,
- wykonywanie poleceń kierowanych przez diagnozującego

Cel diagnozy
Ostatecznym celem diagnozy jest opracowanie wskazań edukacyjnych, które będą
stymulowały ,wspierały i wspomagały rozwój potencjalnych możliwości każdego dziecka.
Diagnoza obrazuje przede wszystkim tempo- czyli szybkość z jaką dokonują się w organizmie i
psychice dziecka różnorodne zmiany.
Tempo rozwoju może być:
· opóźnione- tzn. dziecko jest na poziomie rozwoju poniżej swojego wieku,
czyli rozwija się wolniej i opanowuje różne sprawności i umiejętności nieco
później niż ogół rówieśników;
· normalne – zgodne z wiekiem życia dziecka;
· przyspieszone- czyli dziecko rozwija się szybciej niż rówieśnicy, nieco lub znacznie jego rozwój
wyprzedza wiek .

II. DIAGNOZA DZIECKA 24 MIESIĘCZNEGO

OPIS DZIECKA: 24 miesięczny chłopiec o imieniu Tomek. Badanie zostało przeprowadzone w

domu, w pokoju dziecka pełnych zabawek, w godzinach popołudniowych gdy chłopiec wrócił z
przedszkola. Dziecko zjadło obiad po czym osoba diagnozująca przeszła do badania. Osoba
diagnozująca jest dla dziecka ciocią.
Po urodzeniu wykonano badanie w skalni Apgar – chłopiec otrzymał 7 punktów. Dziecko zostało
poddane diagnozie rozwojowej, której wyniki przedstawimy w kolejnych punktach.
 III.OPIS DIAGNOZY
Chłopiec wykonał prawidłowo zadania przeznaczone dla dzieci od pierwszego miesiąca życia do
zadań przeznaczonych dla dzieci do dwudziestocztero miesięcznego dziecka włącznie.
Dziecko wykonywało polecenia diagnozującego. Z racji tego, dziecko było ze mną spokrewnione
momentami wygłupiało się, ale było to do opanowania poprzez zadawanie mu zadań wymagających
od niego skupienia i uwagi. Chłopiec był bardzo chętny do dalszych działań. Diagnoza została
przeprowadzona bardziej w formie zabawy niż badania.
Tomek wykonał zadania przeznaczone dla jego wieku (24 m-cy) bez zarzutów. Zadania nie sprawiały
dziecku problemów a nadal nie tracił chęci do „zabawy” więc postanowiłam sprawdzić czy chłopiec
podoła zadaniom przeznaczonym dla dziecka trzydziesto miesięcznego. Oto krótka recenzja z
wykonywanych zadań z którymi chłopiec miał trudności ( 30 m-cy)
- chłopiec miał problem aby stanąć na jednej nodze. Nie udało mu się to nawet po dwóch próbach.
- chłopiec miał problem z niesienia szklanki napełnionej wodą. Również nie udało mu się to po dwóch
próbach.
Można stwierdzić, że dziecko może mieć minimalny problem z lokomocją.

IV. OBLICZENIA
Dwudziestoczteromiesięczne dziecko wykonały dwie próby na trzydzieści miesięcy.

720+2× 18 756
× 100= × 100=105 Iloraz rozwojowy dziecka dwudziestoczteromiesięcznego
720 720
wyniosło 105. Można zatem wywnioskować, iż dziecko rozwija się na prawidłowym poziomie
adekwatnym do jego wieku.