MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ

INSPEKTORAT WSPARCIA SIŁ ZBROJNYCH

Logis. ….

INSTRUKCJA O GOSPODAROWANIU
SPRZĘTEM SŁUŻBY CZOŁGOWO-
SAMOCHODOWEJ
DU-4.22.2(A)

BYDGOSZCZ

2019
 1

MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ

INSPEKTORAT WSPARCIA SIŁ ZBROJNYCH

Logis. ….

INSTRUKCJA O GOSPODAROWANIU
SPRZĘTEM SŁUŻBY CZOŁGOWO-
SAMOCHODOWEJ
DU-4.22.2(A)

BYDGOSZCZ

2019
2 DU-4.22.2(A)

II
 3 DU-4.22.2(A)

SPIS TREŚCI

Strona
ROZDZIAŁ 1 – WPROWADZENIE

0101. Postanowienia ogólne .......………………………........................7 7 (1-1)

ROZDZIAŁ 2 – ZASADY ZAOPATRYWANIA KOMÓREK I JEDNOSTEK

ORGANIZACYJNYCH W SpW
0201. Zasady pozyskiwania SpW .................…................................... 9 (2-1)
0202. Zasady planowania potrzeb …............................…................... 9 (2-1)
0203. Zasady przyjmowania i przekazywania ..................................... 12 (2-4)
0204. Zasady prowadzenia ewidencji ................................................. 15 (2-7)
0205. Zasady wycofywania sprzętu z eksploatacji .............................. 18 (2-10)
0206. Zasady rejestracji i ubezpieczeń pojazdów mechanicznych ..... 25 (2-17)
ROZDZIAŁ 3 – ORGANIZACJA EKSPLOATACJI
0301. Zasady ogólne ........................................................................... 31 (3-1)
0302. Planowanie eksploatacji ............................................................ 34 (3-4)
0303. Zasady użytkowania .................................................................. 35 (3-5)
0304. Użytkowanie sprzętu użytku bieżącego .................................... 36 (3-6)
0305. Zasady korzystania ze służbowych samochodów osobowych
i samochodów dyżurnych .......................................................... 37 (3-7)
0306. Obowiązki dysponenta pojazdu mechanicznego ...................... 38 (3-8)
0307. Obowiązki kierowcy pojazdu mechanicznego ........................... 40 (3-10)
0308. Zasady kierowania samochodami funkcyjnymi przez osoby
uprawnione ................................................................................ 43 (3-13)
0309. Przewozy osób i ładunków pojazdami mechanicznymi ............. 45 (3-15)
0310. Użytkowanie i ewidencja pracy pojazdów mechanicznych ....... 45 (3-15)
0311. Przechowywanie pojazdów mechanicznych ............................. 50 (3-20)
0312. Podatek od środków transportu ................................................. 51 (3-21)
0313 Zasady gospodarowania urządzeniami warsztatowymi ............ 52 (3-22)
ROZDZIAŁ 4 – TECHNICZNE ŚRODKI MATERIAŁOWE
0401. Zasady ogólne ........................................................................... 57 (4-1)
0402. Planowanie i zabezpieczenie potrzeb ....................................... 58 (4-2)
0403. Gromadzenie zapasów .............................................................. 61 (4-5)
0404. Zestawy naprawcze ................................................................... 62 (4-6)
0405. Zestawy części zamiennych do wykonywania obsługiwań ....... 64 (4-8)
0406. Normy zużycia............................................................................ 65 (4-9)
0407. Klasyfikacja technicznych środków materiałowych.................... 67 (4-11)
0408. Zasady prowadzenia ewidencji ................................................. 67 (4-11)
0409. Zasady gospodarowania akumulatorami, ogumieniem
pneumatycznym i taśmami gąsienic .......................................... 68 (4-12)
0410. Regeneracja............................................................................... 70 (4-14)

III
 4 DU-4.22.2(A)

0411. Zabezpieczenie pododdziałów realizujących szkolenie

poligonowe................................................................................. 72 (4-16)
0412. Udzielanie pomocy w drodze..................................................... 72 (4-16)
ROZDZIAŁ 5 – OBSŁUGIWANIE
0501. Zasady ogólne ........................................................................... 75 (5-1)
0502. Rodzaje i okresowość obsługiwań technicznych ...................... 78 (5-4)
ROZDZIAŁ 6 – NAPRAWA
0601. Zasady ogólne .......................................................................... 83 (6-1)
0602. Zasady wykonywania napraw nieplanowych ........................... 84 (6-2)
0603. Zasady wykonywania napraw planowych................................. 87 (6-5)
0604. Zasady wykonywania napraw po zakończeniu eksploatacji w
rejonie działań PKW ................................................................. 90 (6-8)
0605. Zasady przekazywania sprzętu do naprawy zakładowej i jego
odbioru po naprawie ................................................................. 90 (6-8)
0606. Zasady wnoszenia i załatwiania reklamacji na wykonane
naprawy lub dostawy nowego sprzętu ..................................... 92 (6-10)
0607. Badania techniczne pojazdów mechanicznych na podwoziu
kołowym ................................................................................... 94 (6-12)
0608. Organizacja badań diagnostycznych pojazdów
mechanicznych na podwoziu kołowym..................................... 99 (6-17)
0609. Warsztaty obsługowo-naprawcze ............................................ 101 (6-19)
0610. Pomocnicze warsztaty obsługowo-naprawcze ......................... 102 (6-20)
0611. Urządzenia w konenerach oraz na przyczepach lub ramach.... 103 (6-21)
0612. Zestawy urządzeń na paletach ................................................ 104 (6-22)
0613. Namioty techniczne ................................................................. 106 (6-24)
0614. Wymagania stawiane parkom sprzętu technicznego.... 107 (6-25)
0615. Funkcjonowanie parku sprzętu technicznego .......................... 109 (6-27)
0616. Kontrola wojskowych pojazdów mechanicznych
wyjeżdżających i powracających do PSTech ........................... 111 (6-29)
0617. Sprawozdawczość.................................................................... 116 (6-34)

ROZDZIAŁ 7 – REALIZACJA ZADAŃ W OBSZARACH

FUNKCJONALNYCH
0701. Ochrona przeciwpożarowa zasady ogólne .............................. 117 (7-1)
0702. Ochrona przeciwpożarowa w parkach sprzętu technicznego .. 117 (7-1)
0703. Ochrona przeciwpożarowa w garażach ................................... 119 (7-3)
0704. Ochrona przeciwpożarowa w warsztatach i magazynach ........ 121 (7-5)
0705. Ochrona przeciwpożarowa w pomieszczeniach do
przechowywania i ładowania baterii akumulatorowych............. 122 (7-6)
0706. Rozmieszenie sprzętu gaśniczego ........................................... 123 (7-7)
0707. Ochrona środowiska ................................................................ 125 (7-9)

ROZDZIAŁ 8 – DZIAŁALNOŚĆ SZKOLENIOWA I PROFILAKTYCZNA

0801. Zasady szkolenia specjalistów ................................................. 127 (8-1)
0802. Zasady szkolenia kierowców ................................................... 127 (8-1)

IV
 5 DU-4.22.2(A)

0803. Zasady prowadzenia działalności profilaktycznej ..................... 128 (8-2)

ZAŁĄCZNIK A Kwalifikacja pojazdów mechanicznych ............. 129 (A-1)
ZAŁĄCZNIK B Sprzęt służby czołgowo-samochodowej ............ 137 (B-1)
ZAŁĄCZNIK C Zapotrzebowanie na SpwW................................... 141 (C-1)
ZAŁĄCZNIK D Zestawienie nadwyżkowego/ponadetatowego
SpW......................................................................... 143 (D-1)
ZAŁĄCZNIK E Zestawienie niezrealizowanych zleceń na
przesunięcie SpW.................................................. 145 (E-1)
ZAŁĄCZNIK F Zasady wypełniania książki pojazdu
mechanicznego ..................................................... 147 (F-1)
ZAŁĄCZNIK G Zawiadomienie o przyjęciu przekazaniu ............. 151 (G-1)
ZAŁĄCZNIK H Sprawozdanie z liczby przejechnych km ............ 155 (H-1)
ZAŁĄCZNIK I Karta drogowa ....................................................... 157 (I-1)
ZAŁĄCZNIK J Karta obrabiarki lub urządzenia warsztatowego 159 (J-1)
ZAŁĄCZNIK K Docelowe, planistyczne normy eksploatacji
obrabiarek do metali i urządzeń warsztatowych 161 (K-1)
ZAŁĄCZNIK L Normy użytkowania opończy i pokrowców ........ 163 (L-1)
ZAŁĄCZNIK Ł Protokół konieczności wymiany taśm
gąsienicowych ....................................................... 165 (Ł-1)
ZAŁĄCZNIK M Protokół konieczności wymiany ogumienia ....... 167 (M-1)

ZAŁĄCZNIK N Protokół konieczności wymiany akumulatorów 169 (N-1)

ZAŁĄCZNIK O Wykaz marek sprzętu których zespoły należy
objąć systemem regeneracji ............................... 171 (O-1)
ZAŁĄCZNIK P Roczna informacja z działalności stacji kontroli
pojazdów ................................................................ 173 (P-1)
ZAŁĄCZNIK R Przeznaczenie ruchomych warsztatów
obsługowo-naprawczych ..................................... 177 (R-1)
ZAŁĄCZNIK S Normy użytkowania namiotów technicznych ..... 189 (S-1)
SŁOWNIK TERMINÓW I DEFINICJI .................................................. 193 (Sł)
LISTA AKRONIMÓW I SKRÓTÓW .................................................... 203 (LAIS-1)
WYKAZ DOKUMENTÓW ODNIESIENIA ............................................ 207 (SU-1)
ARKUSZ ZMIAN .................................................................................. 211 (SU-5)

V
6 DU-4.22.2(A)

VI
 7 DU-4.22.2(A)

ROZDZIAŁ 1
WPROWADZENIE
0101. Postanowienia ogólne
1. Niniejsze przepisy określają zasady funkcjonowania służby czołgowo-
-samochodowej (SCz-Sam.) w zakresie gospodarowania jej sprzętem
i są uzupełnieniem zapisów instrukcji „Wsparcie i zabezpieczenie
techniczne Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej – zasady
funkcjonowania” DD-4.22(A) oraz „ Instrukcji zarządzanie eksploatacją
sprzętu wojskowego w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Zasady ogólne” DU-4.22.13(A).

2. Pod pojęciem sprzętu służby czołgowo-samochodowej należy rozumieć

– pojazdy mechaniczne, namioty techniczne, narzędzia oraz
wyposażenie ruchomych i stacjonarnych warsztatów obsługowo-
naprawczych, urządzenia diagnostyczne i przyrządy pomiarowe,
techniczne środki materiałowe (tśm), urządzenia szkolno-treningowe,
do sprzętu, dla którego Szefostwo Służby Czołgowo-Samochodowej
Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych (SSCz-Sam. IWsp SZ) pełni funkcję
gestora sprzętu lub Centralnego Organu Logistycznego (COL),
na zasadach określonych w odrębnych przepisach, wymienionego
w załączniku B.

3. Postanowienia zawarte w niniejszych przepisach obowiązują

odpowiednio dowódców, szefów, komendantów (kierowników):

a) wszystkich szczebli dowodzenia Sił Zbrojnych RP, odpowiedzialnych

za sprawność techniczną, utrzymanie, użytkowanie i wykorzystanie
sprzętu służby czołgowo-samochodowej, znajdującego się w ich
dyspozycji;
b) Regionalnych Baz Logistycznych (RBLog) i Wojskowych Oddziałów
Gospodarczych (WOG) odpowiedzialnych za zaopatrywanie
i nadzór nad gospodarowaniem sprzętem służby czołgowo-
samochodowej w jednostkach wojskowych znajdujących się
w rejonach ich odpowiedzialności;

1-1
 8 DU-4.22.2(A)

c) składów oraz jednostek i warsztatów obsługowo-naprawczych

przechowujących i realizujących zadania obsługowo-naprawcze
sprzętu służby czołgowo-samochodowej;
d) akademii i szkół wojskowych, centrów i ośrodków szkolenia,
instytutów i innych instytucji, które posiadają w wyposażeniu lub
którym czasowo użyczono do użytkowania sprzęt służby czołgowo-
samochodowej.
4. Służbą czołgowo-samochodową kierują szefowie służby czołgowo-
-samochodowej (równorzędni) poszczególnych szczebli. Nadzór nad
działalnością służby czołgowo-samochodowej sprawują w rejonach
odpowiedzialności szefowie Wydziałów/(Sekcji) Technicznych
(równorzędni) poszczególnych szczebli.
5. Szefostwo Służby Czołgowo-Samochodowej Inspektoratu Wsparcia Sił
Zbrojnych sprawuje nadzór nad działalnością wszystkich elementów
służby czołgowo-samochodowej w Siłach Zbrojnych RP.

1-2
 9 DU-4.22.2(A)

ROZDZIAŁ 2

ZASADY ZAOPATRYWANIA KOMÓREK I JEDNOSTEK

ORGANIZACYJNYCH W SpW
0201. Zasady pozyskiwania SpW
1. Ogólne zasady wyposażania SZ RP w SpW, w tym jego pozyskiwanie,
wprowadzanie do SZ RP, przyjmowanie i przekazywanie pomiędzy Komórki
i Jednostki Organizacyjne Resortu Obrony Narodowej
(KiJO RON) oraz wycofywanie z SZ RP określa rozdział 3, podrozdział III
dokumentu doktrynalnego „Wsparcie i zabezpieczenie techniczne
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Zasady Funkcjonowania.
DD-4.22(A)”.

2. Szczegółowe zasady regulujące pozyskiwanie SpW, wprowadzanie

do eksploatacji i wycofanie z SZ RP określają odrębne przepisy w sprawie
pozyskiwania, eksploatacji i wycofywania SpW, zawarte w „Instrukcji
zarządzania eksploatacją sprzętu wojskowego w SZ RP. Zasady Ogólne
DU-4.22.13(A)”, a także zasady określone w niniejszym rozdziale.

3. Pozyskiwanie sprzętu powszechnego użytku na potrzeby SZ RP określają

w szczególności przepisy prawa zamówień publicznych oraz odrębne
przepisy resortowe w sprawie pozyskiwania, eksploatacji i wycofywania
SpW.

0202. Zasady planowania potrzeb

1. Zasadniczym podmiotem planującym i zabezpieczającym potrzeby
w zakresie SpW służby czołgowo-samochodowej jest Wojskowy Oddział
Gospodarczy (WOG), uwzględniający w procesie planowania potrzeby
zgłoszone przez jednostki wojskowe (JW), będące na jego zaopatrzeniu, jak
i potrzeby własne.

2. Podstawę do planowania potrzeb stanowią:

a) etaty, tabele i normy należności;

b) katalogi norm eksploatacji SpW;
c) normy do zabezpieczenia potrzeb materiałowo – technicznych,
mobilizacyjnych, wojennych i bieżących;

2-1
 10 DU-4.22.2(A)

d) normy należności (zużycia) tśm oraz okresy używalności sprzętu

służby czołgowo-samochodowej;
e) plany i programy szkolenia wojsk;
f) plany eksploatacji i napraw oraz plany rotacji i przeglądów
(obsługiwań) sprzętu służby czołgowo-samochodowej;
g) ustalone priorytety na dany rok budżetowy;
h) zamierzenia wynikające z zadań perspektywicznych.

3. Planowanie zaopatrywania w sprzęt służby czołgowo-samochodowej

obejmuje:

a) ustalenie potrzeb;
b) bilansowanie potrzeb;
c) określenie możliwości realizacji.

4. Jednostka wojskowa, wymagająca nieplanowanego (bieżcego/doraźnego)

uzupełnienia w sprzęt służby czołgowo-samochodowej, przesyła
zapotrzebowanie do właściwego WOG, bądź właściwego przełożonego
odpowiedzialnego za udział w procesie pozyskiwania sprzętu.

5. WOG w przypadku posiadania nadwyżek sprzętu służby czołgowo-

samochodowej w zasobach własnych, na bieżąco uzupełnia brakujący
sprzęt. W przypadku SpW posiadającego numery rejestracyjne, WOG
wnioskuje do RBLog o wydanie polecenia (zlecenia) na przekazanie sprzętu
i po jego otrzymaniu dokonuje przekazania sprzętu do JW. zgłaszającej
potrzeby.

6. Niezrealizowane potrzeby JW. w zakresie sprzętu służby czołgowo-

samochodowej, WOG przesyła do RBLog wykonując zestawienia
oddzielnie za poszczególne RSZ/równorzędne.

7. RBLog przeprowadza bilans możliwości wydzielenia sprzętu służby

czołgowo-samochodowej z zasobów własnych lub w ramach przesunięć
z podległych JW., w przypadku posiadania przez nie nadwyżek i dokonuje
uzupełnienia zgłoszonych potrzeb w poszczególnych JW., wystawiając
stosowne polecenie (zlecenie).

2-2
 11 DU-4.22.2(A)

8. Niezrealizowane potrzeby w zakresie sprzętu służby czołgowo-

samochodowej, stanowiącego należność etatową, RBLog przesyła
do SSCz-Sam. IWsp SZ:

a) każdorazowo, po zmianie etatu jednostki wojskowej zgłaszającej potrzeby,

wskazując podstawę i termin wprowadzenia przedmiotowych zmian,

b) raz w roku, w terminie do dnia 30 kwietnia, wg stanu na dzień

01 stycznia roku bieżącego, za jednostki wojskowe znajdujące się
w rejonie odpowiedzialności.

9. Wraz z niezrealizowanymi potrzebami w zakresie sprzętu służby czołgowo-

samochodowej, stanowiącego należność etatową, RBLog przesyła do
SSCz-Sam. IWsp SZ zestawienie nadwyżkowego /ponadetatowego sprzętu
znajdującego się w zasobach RBLog oraz JW. występujących w rejonie
odpowiedzialności.

10. Zapotrzebowanie na brakujący sprzęt służby czołgowo-samochodowej

przesyła się według wzoru określonego w załączniku C.

11. Zestawienie nadwyżkowego/ponadetatowego sprzętu służby czołgowo-

samochodowej, przesyła się według wzoru określonego w załączniku D.

12. SSCz-Sam. IWsp SZ, kierując się określonymi priorytetami, dokonuje

uzupełnienia brakującego sprzętu stanowiącego należność etatową,
w ramach występujących nadwyżek w JW., przesunięć pomiędzy RBLog,
podległymi jednostkami i instytucjami wojskowymi lub z zakupów.

13. Uzupełnianie jednostek wojskowych w brakujący sprzęt służby czołgowo-

-samochodowej, realizowane jest na podstawie polecenia (zlecenia) SSCz-
Sam. IWsp SZ, Szefa Wydziału Technicznego RBLog albo Szefa Służby
Czołgowo-Samochodowej WOG, z uwzględnieniem decyzji organów, o
których mowa w pkt. 0203 ppkt. 1.

2-3
 12 DU-4.22.2(A)

0203. Zasady przyjmowania – przekazywania

1. Decyzję o przyjęciu-przekazaniu sprzętu służby czołgowo-samochodowej
podejmuje niżej uprawniony organ:

a) gestor sprzętu, w zakresie sprzętu, dla którego SSCz-Sam. IWsp SZ

pełni funkcję wyłącznie centralnego organu logistycznego (COL);

b) Szefostwo Służby Czołgowo-Samochodowej IWsp SZ, w zakresie

sprzętu dla którego pełni funkcję gestora, pozyskanego w ramach
realizacji planu modernizacji technicznej SZ dla poszczególnych
benificjentów lub przewidzianego do przesunięć pomiędzy JW.
znajdującymi się w rejonie odpowiedzialności różnych RBLog oraz
różnych rodzajów sił zbrojnych. Decyzję w tym zakresie przesyła do
odpowiednich terytorialnie RBLog, oraz właściwego dowództwa rodzaju
sił zbrojnych (równorzędnego);

c) Dowództwo Rodzaju Sił Zbrojnych (RSZ), Dowództwo Komponentu

Wojsk Specjalnych, Dowództwo Wojsk Obrony Terytorialnej (DWOT),
Dowództwo Garnizonu Warszawa (DGW), Komenda Główna
Żandarmerii Wojskowej (KGŻW), Dyrektor Narodowego Centrum
Bezpieczeństwa Cyberprzestrzeni, Dowództwo ZT (równorzędne),
w zakresie sprzętu przekazywanego pomiędzy podległymi jednostkami
wojskowymi (pododdziałami);

d) RBLog/WOG w zakresie sprzętu nadwyżkowego (zbędnego),

znajdującego się w zasobach własnych, przekazywanego do JW.
będących na zaopatrzeniu lub znajdujących się w rejonach
odpowiedzialności.

2. Podstawą przekazania i przyjęcia pojazdu mechanicznego jest polecenie

(zlecenie) wydane przez SSCz-Sam. IWsp SZ lub RBLog (w ramach rejonu
odpowiedzialności). Przekazujący zgłasza do WOG (drogą elektronoczną,
po ustaleniu terminu przekazania sprzętu) informację, w celu wykonania
dokumentu „Polecenie przekazania” lub „Polecenia wydania”. Po
przekazaniu pojazdu przekazujący/przyjmujący wykonują PST, który wraz z
ww. dokumentami przesyłają do WOG. Na tej podstawie WOG wystawia
2-4
 13 DU-4.22.2(A)

dokumenty obrotu materiałowego i ewidencji elektronicznej (ZWSI RON).

Podstawę dokonania zmian w ewidencji stanowi rozkaz komendanta WOG.

3. Przedłużenie terminu ważności polecenia (zlecenia) wymaga decyzji

organu je wystawiającego, wydanej na wniosek jednostki
przekazującej/przyjmującej, która ze względów służbowych/technicznych
nie może przekazać lub przyjąć SpW w ustalonym w poleceniu (zleceniu)
terminie. Przedmiotowy wniosek przesyłany jest również do wiadomości
WOG jednostki przekazującej/przyjmującej SpW.

4. RBLog przesyła do SSCz-Sam. IWsp SZ w terminie do 15 dnia pierwszego

miesiąca kolejnego kwartału, zestawienia niezrealizowanych poleceń
(zleceń) na przesunięcie SpW, wystawionych przez Szefostwo Służby
Czołgowo-Samochodowej IWsp SZ, którym upłynął termin ważności wraz z
wyjaśnieniem przyczyn braku ich realizacji.

5. Zestawienie niezrealizowanych zleceń w jednostkach wojskowych,

występujących w rejonie odpowiedzialności RBLog przesyła się według
wzoru określonego w załączniku E.

6. Za właściwe przygotowanie i przekazanie sprzętu służby czołgowo-

-samochodowej odpowiedzialna jest jednostka przekazująca.

7. Wyposażenie nadwozia specjalnego przyjmuje się na podstawie wykazu

wyposażenia znajdującego się w każdym pojeździe specjalnym. Wszelkie
uwagi dotyczące podwozia i nadwozia pojazdu, ujmuje się w protokole
stanu technicznego.

8. Książkę pojazdu mechanicznego, wraz z kompletem dokumentów

rejestracyjnych, dla pojazdów nowo pozyskanych do Sił Zbrojnych RP,
wydaje Wydział Centralnej Rejestracji Pojazdów SZ i Ubezpieczeń
Komunikacyjnych.

9. Książkę pojazdu mechanicznego eksploatowanego w Siłach Zbrojnych RP

(zagubioną, zniszczoną) wydaje jako duplikat, odpowiednia terytorialnie
Regionalna Baza Logistyczna, na wniosek dowódcy jednostki wojskowej,
do której pojazd należy, po ustaleniu przyczyn i okoliczności jej zagubienia
lub zniszczenia.

2-5
 14 DU-4.22.2(A)

10. Szef, komendant organu wydającego książkę pojazdu mechanicznego

lub osoba przez niego upoważniona, wypełnia rubryki podstawowych
danych wojskowego pojazdu mechanicznego, umieszczone na stronie
tytułowej i potwierdza ich prawidłowość własnoręcznym podpisem oraz
pieczęcią.

11. Zasady wypełniania książki pojazdu mechanicznego przedstawia

załącznik F.

12. W przypadku przyjęcia-przekazania pojazdu mechanicznego,

posiadającego ewidencjonowane w systemie informatycznym elementy
wyposażenia innych służb, opracowuje się tylko jedno polecenie (zlecenie)
przyjęcia-przekazania, na podstawie decyzji organów, o których mowa
w pkt. 0203 ppkt 1.

13. W przypadku przekazywania SpW posiadającego numery rejestracyjne,

WOG po zrealizowaniu czynności przekazania, przesyła w terminie do
7 dni do Wydziału Centralnej Rejestracji Pojazdów Sił Zbrojnych
i Ubezpieczeń Komunikacyjnych (WCRPSZiUK) dane dotyczące nowego
użytkownika. Dokument potwierdzający przyjęcie, przesyła w tym samym
terminie również WOG, który dokonał przyjęcia SpW. Wzory dokumentów
przedstawiono w załączniku G.

14. Jednostka wojskowa dokonująca procesu rozkompletowania

(wybrakowania) wojskowych pojazdów mechanicznych, informuje o tym
fakcie WOG, który powidamia wojskowy organ rejestracyjny oraz właściwy
terytorialnie RBLog, załączając kopię dokumentu potwierdzającego zmiany
ewidencyjne SpW w ZWSI RON.

15. Zestawienia kwartalne rozkompletowanych (wybrakowanych), wojskowych

pojazdów mechanicznych, za jednostki wojskowe będące
w rejonie odpowiedzialności, RBLog przesyła do Szefostwa Służby
Czołgowo-Samochodowej IWsp SZ, w terminie do 15 dnia pierwszego
miesiąca kolejnego kwartału.

2-6
 15 DU-4.22.2(A)

0204. Zasady prowadzenia ewidencji

1. Podstawowym szczeblem prowadzenia ewidencji sprzętu służby czołgowo-
samochodowej jest WOG. Ewidencja winna obejmować informacje o stanie
ilościowym, jakościowym, obrotach sprzętu służby czołgowo-
samochodowej oraz niezbędne dane do planowania eksploatacji i
prawidłowego zarządzania tym sprzętem.

2. Zintegrowany Wieloszczeblowy System Informatyczny Resortu Obrony

Narodowej (ZWSI RON) jest podstawowym narzędziem prowadzenia
ewidencji SpW.

3. Ewidencję SpW w ZWSI RON należy prowadzić na bieżąco,

chronologicznie zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie dokumentami
normatywnymi.

4. Szef służby czołgowo-samochodowej WOG zobowiązany jest

do posiadania danych sprzętu służby czołgowo-samochodowej w zakresie:

a) ilości/stanów w oddziałach, pododdziałach i magazynach oraz zbiorczo

za WOG - według asortymentów i kategorii zgodnie z JIM;

b) numerów rejestracyjnych, fabrycznych oraz innych numerów SpW;

c) roku produkcji (w przypadku sprzętu z wymienionym podwoziem

za rok produkcji sprzętu należy przyjąć rok produkcji podwozia);

d) zmian modernizacyjnych;

e) danych eksploatacyjnych przedstawiających zużycie resursów,

wykonane naprawy i obsługiwania, itp.;

f) jednostki miary;

g) miejsca zamontowania sprzętu będącego w ukompletowaniu;

h) inne charakterystyczne dane.

5. WOG prowadzi ewidencję SpW w ZWSI RON z podziałem na pododdziały

gospodarcze.

2-7
 16 DU-4.22.2(A)

6. W przypadku braku dostępu do ZWSI RON, JW/ZT prowadzi pomocnicze

zestawienia ilościowo-jakościowe SpW za JW/ZT, (bazy danych)
z wykorzystaniem informacji z WOG oraz danych generowanych przez
podległe pododdziały (JW). Za prowadzenie ewidencji SpW na szczeblu
pododdziału odpowiada jego dowódca.

7. Zakres informacji zawartych w ww. bazach danych określa dowódca ZT/JW.

Nie podlegają one czynnościom kontrolnym i sprawdzającym (porównaniu)
i wykorzystywane są głównie na potrzeby własne.

8. Jednostki (pododdziały) remontowe prowadzą ewidencję sprzętu przyjętego

do naprawy. W pierwszy dzień roboczy każdego tygodnia przesyłają
informację do WOG/ZT/RBLog/BLog o przyjętym do naprawy
i przekazanym po naprawie sprzęcie.

9. RBLog, odpowiednio do rejonu odpowiedzialności, nadzoruje zasady

i prawidłowość prowadzenia ewidencji SpW we wszystkich WOG.

10. Komórki organizacyjne właściwe do spraw zabezpieczenia technicznego na

każdym poziomie organizacyjnym SZ powinny posiadać informacje
o stanie ilościowo-jakościowym oraz o stanie technicznym SpW
w podległych JW, w oparciu o ewidencję SpW w ZWSI RON oraz dane
sprawozdawcze i meldunkowe.

11. SSCzSam. IWsp SZ, w oparciu o ewidencję SpW w ZWSI RON oraz dane
sprawozdawcze i meldunkowe, zobowiązane jest posiadać bazę danych
o stanie ilościowo - jakościowym oraz technicznym SpW, dla którego pełni
funkcję Gestora i COL, w zakresie niezbędnym do planowania kierunków
rozwoju, perpektyw użytkowania oraz zarządzania eksploatacją.

12. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej kierowany do naprawy

w wojskowych organach remontowych lub zakładach Gospodarki
Narodowej (GN) pozostaje na ewidencji ZWSI RON prowadzonej w WOG.

13. Sprzęt skierowany do naprawy, po jej zakończeniu każdorazowo wraca do

WOG na ewidencji którego znajdował się przed naprawą. W trakcie
naprawy nie dopuszcza się do przekazywania sprzętu pomiędzy WOG.

2-8
 17 DU-4.22.2(A)

14. Po wykonaniu naprawy odtwarzającej resurs, WOG kierujący SpW

do naprawy, zobowiązany jest do przeklasyfikowania (zmiany kategorii)
SpW w ewidencji ZWSI RON.

15. Ewidencję sprzętu służby czołgowo-samochodowej poddaje się

okresowemu porównaniu w WOG:

a) z ewidencją magazynów, pododdziałów i JW przydzielonych

na zaopatrzenie – raz na rok;

b) obligatoryjnie podczas przekazania obowiązków szefa służby

czołgowo-samochodowej;

c) z ewidencją PKW – zgodnie z zapisami instrukcji „Zasady prowadzenia

gospodarki materiałowej i finansowej w polskich kontyngentach
wojskowych realizujących zadania poza granicami państwa”.

16. W uzasadnionych przypadkach w dowolnym okresie może być

przeprowadzone dodatkowe, porównanie (sprawdzenie) ewidencji.

17. W przypadku występowania rozbieżności w ewidencji, prowadzi się

postępowanie wyjaśniające przyczyny powstania rozbieżności, a po jego
zakończeniu i zatwierdzeniu propozycji zmian przez komendanta WOG,
dokonuje się stosownej korekty w ewidencji.

18. Ewidencję SpW, kierowanego w ramach PKW za granicę prowadzi się

zgodnie z zapisami instrukcji „Zasady prowadzenia gospodarki materiałowej
i finansowej w polskich kontyngentach wojskowych realizujących zadania
poza granicami państwa”.

19. RBLog, w odniesieniu do WOG znajdujących się w rejonie

odpowiedzialności, bez względu na ich podporządkowanie, uprawnione są
do:

a) organizowania szkoleń, odpraw i narad z udziałem kadry

i pracowników RON wykonujących zadania służbowe związane
z prowadzeniem ewidencji i gospodarki sprzętem służby czołgowo-
samochodowej;

2-9
 18 DU-4.22.2(A)

b) opracowywania i przekazywania ustaleń oraz informacji niezbędnych

do prawidłowego prowadzenia ewidencji sprzętu służby czołgowo-
-samochodowej;

c) sprawdzenia prawidłowości prowadzenia dokumentacji ewidencyjno-

rozliczeniowej pracy sprzętu służby czołgowo-samochodowej, a także
zgodności stanów ewidencyjnych ze stanami faktycznymi;

d) zarządzania porównania ewidencji sprzętu służby czołgowo-

samochodowej.

20. WOG zobowiązany jest do przekazywania właściwej RBLog zestawień

dotyczących stanów ewidencyjnych sprzętu służby czołgowo-
samochodowej, ukompletowania, należności etatowych za WOG, jednostki
nowoformowane oraz będące na zaopatrzeniu, odpowiednio
do generowanych potrzeb.

0205. Zasady wycofywania sprzętu z eksploatacji

1. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej może zostać wycofany
z eksploatacji i spisany z ewidencji SZ RP w przypadku:

a) wykonania docelowej normy eksploatacji;

b) zużycia fizycznego, uniemożliwiającego dalsze użytkowanie,

gdy naprawa jest nieopłacalna lub niemożliwa;

c) niespełniania parametrów bojowych, technicznych

i eksploatacyjnych, gdy modyfikacja lub modernizacja jest
nieopłacalna lub niemożliwa;

d) zmian organizacyjno-etatowych (w przypadku gdy sprzęt jest

nieperspektywiczny);

e) kradzieży lub zniszczenia.

2. Decyzję w zakresie wycofania i spisania z ewidencji SZ RP oraz

dalszego sposobu postępowania z pojedynczym egzemplarzem
sprzętu służby czołgowo-samochodowej podejmuje gestor stosownie
do modelów procesów logistycznych.

2-10
 19 DU-4.22.2(A)

3. Na każdym szczeblu organizacyjnym prowadzi się ocenę stanu

technicznego i utrzymania posiadanego sprzętu służby czołgowo-
samochodowej.

4. Corocznie, do 15 marca, wg stanu ewidencyjnego sprzętu służby

czołgowo-samochodowej na dzień 01 stycznia roku bieżącego,
na szczeblu jednostki wojskowej i WOG dokonuje się analizy
w zakresie:

a) zabezpieczenia należności etatowych, tabelarycznych

i naliczeniowych;

b) stanu technicznego i utrzymania;

c) wypracowania docelowych norm eksploatacji;

d) sprzętu przewidzianego do zagospodarowania

(np. nadwyżkowego, zbędnego).

5. Zbędny lub nadwyżkowy/ponadetatowy w jednostce wojskowej sprzęt

służby czołgowo-samochodowej, zgłasza się do właściwego WOG.
W przypadku SpW, dla którego nie ma zgody na eksploatację, dołącza
się protokół stanu technicznego (PST) z wnioskiem o jego
zagospodarowanie.

6. WOG/RBLog dokonuje zagospodarowania nadwyżkowego, zbędnego

sprzętu służby czołgowo-samochodowej w ramach rejonu
odpowiedzialności i nadanych przez SSCz-Sam. IWsp SZ kompetencji.

7. RBLog, do przesłanego do SSCz-Sam. IWsp SZ do 30 kwietnia

zestawienia nadwyżkowego/ponadetatowego sprzętu służby
czołgowo-samochodowej, dołącza PST opisujący aktualny stan
techniczny i ukompletowanie sprzętu.

8. Na sprzęt służby czołgowo-samochodowej, który spełnia przynajmniej

jeden z warunków wymienionych w pkt. 1 (poza punktem 1e), jednostka
wojskowa może opracować PST z wnioskiem
o przeklasyfikowanie do odpowiedniej kategorii, spisanie z ewidencji

2-11
 20 DU-4.22.2(A)

SZ RP, lub sposobie dalszego zagospodarowania, który następnie

przesyła drogą służbową do SSCz-Sam. IWsp SZ.

9. SSCz-Sam. IWsp SZ na podstawie otrzymanego PST, uwzględniając

stan techniczny, ukompletowanie oraz potrzeby SZ RP w zakresie
sprzętu służby czołgowo-samochodowej, podejmuje decyzję
o sposobie jego zagospodarowania, a w przypadku sprzętu dla którego
pełni wyłącznie funkcję COL, opracowuje wniosek
do właściwego gestora.

10. SSCz-Sam. IWsp SZ podejmuje decyzję o sposobie

zagospodarowania nadwyżkowego, zbędnego sprzętu służby
czołgowo - samochodowej poprzez:

1) przekazanie na uzupełnienie należności etatowej innej jednostki

wojskowej;

2) wycofanie z eksploatacji i przekazanie do przechowywania

na potrzeby SZ RP, we wskazanej RBLog z przeznaczeniem:

a) na bieżące potrzeby wynikające ze zmian należności

etatowych czasu „P” oraz ubytków eksploatacyjnych, awarii,
katastrof itp.;

b) jako fundusz naprawczy (FN) wykorzystywany w procesie

napraw przez stacjonarne i mobilne organy wykonawcze
realizujące zadania zabezpieczenia technicznego SZ.

3) wycofanie z eksploatacji i rozkompletowanie, wybrakowanie,

zagospodarowanie w ramach AMW w kategorii odpowiadającej
stanowi technicznemu lub wykorzystanie w procesie szkolenia
(cele poligonowe, pomoce dydaktyczne itp.).

4) urządzenia i zespoły ze sprzętu rozkompletowanego,

a przeznaczone do wykorzystania w procesie szkolenia podlegają
ewidencji. Elementy uzyskane z rozkompletowania wprowadzane
są do ewidencji poprzez raport wytwórczości.

2-12
 21 DU-4.22.2(A)

11. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej nadwyżkowy

i ponadetatowy kierowany na podstawie decyzji SSCz-Sam. IWsp
SZ do przechowywania na bieżące potrzeby SZ RP, wynikające ze
zmian należności etatowych czasu „P” oraz ubytków
eksploatacyjnych, awarii, katastrof itp., powinien być poddany
zabiegom konserwacyjnym gwarantującym zachowanie kategorii
użytkowej i zapobiegającym degradacji.

12. Kwalifikowanie sprzętu służby czołgowo-samochodowej,

do wycofania z eksploatacji i spisania z ewidencji SZ RP,
przeprowadza komisja wyznaczona rozkazem dowódcy jednostki
wojskowej użytkującej sprzęt. W skład komisji mogą być
powoływani przedstawiciele WOG/RBLog oraz specjaliści organów
wykonawczych podsystemu technicznego. Bezpośrednio
po sporządzeniu PST, w którym komisja wnioskuje
o przeklasyfikowanie egzemplarza SpW do 5 kat., rozkazem
dowódcy JW/komendanta WOG wstrzymuje się jego użytkowanie
do czasu podjęcia decyzji przez uprawniony organ.

13. Wypracowanie normy docelowej eksploatacji przez egzemplarz

sprzętu służby czołgowo-samochodowej może być podstawą
do sporządzenia PST, kwalifikującego go do spisania z ewidencji
SZ RP. W odniesieniu do sprzętu służby czołgowo-samochodowej,
którego normę docelową eksploatacji określono w kilku jednostkach
eksploatacji, podstawę taką stanowi wykonanie przynajmniej jednej
z nich.

14. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej, który nie wykonał normy

docelowej eksploatacji, może być spisany z ewidencji SZ RP
w przypadku:

a) gdy naprawa jest niemożliwa, niecelowa lub nieopłacalna;

b) wystąpienia awarii lub wypadku;

c) bezpowrotnej utraty (np. kradzieży);

d) braku możliwości wykorzystania zgodnie z przeznaczeniem;

2-13
 22 DU-4.22.2(A)

e) gdy eksploatacja jest ekonomicznie nieuzasadniona, stwarza

zagrożenie dla osób lub środowiska;

f) wystąpienia uszkodzeń spowodowanych użytkowaniem

w warunkach szczególnych;

g) prowadzenia działań bojowych lub wykonywania zadań

w PKW;

h) zakwalifikowania do strat bezpowrotnych (na skutek uszkodzeń

bojowych);

i) gdy odtworzenie pełnej sprawności technicznej (przywrócenie

do stanu pierwotnego, w tym dokompletowanie brakującego
wyposażenia) jest ekonomicznie nieuzasadnione.

15. Dopuszczalne jest skrócenie normy docelowej eksploatacji

pojedynczego egzemplarza sprzętu służby czołgowo-
samochodowej na podstawie wniosku dowódcy jednostki wojskowej
zatwierdzonego przez gestora sprzętu.

16. Do PST na spisanie z ewidencji SZ RP sprzętu służby czołgowo-

samochodowej, który nie wykonał żadnej z norm eksploatacji
dołączyć „Wniosek o skrócenie normy eksploatacji”, w którym
należy podać przyczyny niewykonania żadnej normy oraz materiał
zdjęciowy, odzwierciedlający powstałe w trakcie użytkowania
uszkodzenia zasadniczych zespołów, podzespołów i układów oraz
stan ich utrzymania.

17. Przedłużenie normy docelowej eksploatacji pojedynczego

egzemplarza sprzętu służby czołgowo-samochodowej, określają
przepisy zawarte w obowiązujących katalogach norm.

18. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej z przedłużoną normą, który

utracił wymaganą sprawność przed wykonaniem resursu
o jaki zwiększono normę, można przekazać do naprawy
lub wycofać z eksploatacji bez postępowania wyjaśniającego.

2-14
 23 DU-4.22.2(A)

19. Nadwyżkowy sprzęt służby czołgowo-samochodowej (zbędny dla

SZ RP), bez względu na kategorię użytkową, może być przekazany
nieodpłatnie, innym instytucjom i organizacjom pozarządowym,
na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

20. Zgłoszenie do wycofania i zagospodarowania sprzętu służby

czołgowo-samochodowej w ramach AMW, realizowane jest
na podstawie decyzji gestora sprzętu.

21. Zabrania się umieszczania w planie przekazywania do AMW sprzętu

służby czołgowo-samochodowej, w stosunku do którego nie została
wydana decyzja gestora.

22. Kwalifikując sprzęt służby czołgowo-samochodowej do przekazania

poza SZ RP, należy uwzględnić możliwość jego wykorzystania
w zakresie:

a) odzysku zespołów, podzespołów lub elementów w celu

wykorzystania w innych egzemplarzach sprzętu tego typu;

b) przekazania do organów wykonawczych podsystemu

technicznego w ramach tzw. funduszu naprawczego;

c) przeznaczenia na eksponaty, stendy, pomoce szkoleniowe,

cele poligonowe itp.

23. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej umieszczony w planie

przekazania do AMW, do chwili jego przekazania należy poddawać
zabiegom konserwacyjnym, nie dopuszczając do obniżenia kategorii
użytkowej.

24. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej, na który gestor sprzętu wydał

decyzję na spisanie z ewidencji i przekazanie poza SZ RP, zostaje
przekazany z JW do WOG/RBLog w terminie 30 dni
od otrzymania decyzji.

25. Zbędny sprzęt służby czołgowo-samochodowej przekazuje się poza

SZ RP protokołem zdawczo-odbiorczym, który stanowi podstawę
wykonania przez WOG dokumentów obrotu materiałowego.

2-15
 24 DU-4.22.2(A)

26. Na każdy egzemplarz przekazywanego sprzętu służby czołgowo-

samochodowej, posiadającego numery rejestracyjne (fabryczne),
do protokołu zdawczo-odbiorczego dołącza się PST oraz
dokumentację techniczną, w przypadku jej występowania. Nie dotyczy
to dokumentacji niejawnej, którą wycofuje się na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.

27. W przypadku podjęcia przez gestora sprzętu decyzji

o rozkompletowaniu, wybrakowaniu sprzętu służby czołgowo-
samochodowej, w WOG powołuje się komisję do przeprowadzenia
rozkompletowania, wybrakowania sprzętu, która:

a) przeprowadza weryfikację poszczególnych jego zespołów,

podzespołów;

b) dokonuje kwalifikacji do właściwej kategorii, wyceny i kwalifikuje

do przyjęcia na ewidencję zespoły i podzespoły nadające się
do dalszego wykorzystania;

c) elementy sprawne i nadające się do użycia kwalifikuje

do wykorzystania i usprawnienia innych egzemplarzy sprzętu
lub kwalifikuje do przekazania do wskazanego WOG po decyzji
RBLog;

d) elementy zużyte całkowicie, nie nadające się do użycia lub do

regeneracji oraz nieprzydatne, wybrakowuje się poprzez
pozbawienie cech używalności i kwalifikuje jako odpad;

e) rozkomletowanie wykonuje raportem wytwórczości, wybrakowanie

protokołem przeklasyfikowania-wybrakowania.

28. Zgodnie z decyzją gestora, rozkompletowany, sprzęt służby czołgowo-

samochodowej podlega spisaniu z ewidencji SZ RP.

29. Dokumentacja indywidualna sprzętu (książka pojazdu

mechanicznego, książka wyposażenia warsztatu i nadwozia
specjalnego, dowód urządzenia itp.) spisanego z ewidencji
i przekazanego poza SZ RP lub rozkompletowanego podlega

2-16
 25 DU-4.22.2(A)

protokolarnemu zniszczeniu w jednostce wojskowej w terminie 30 dni

od przekazania sprzętu poza SZ RP, lub zakończenia procesu
rozkompletowania.

30. Wyposażenie warsztatów, osprzęt wozów bojowych i podwozi przed

spisaniem z ewidencji i przekazaniem poza SZRP podlega weryfikacji.
Wyposażenie zakwalifikowane do kategorii 2, może zostać
wykompletowane i wykorzystane do dokompletowania innego
eksploatowanego sprzętu.

0206. Zasady rejestracji i ubezpieczeń pojazdów mechanicznych

1. Rejestracji na warukach i w trybie określonym w rozporządzeniu
Ministra Obrony Narodowej w sprawie rejestracji podlegają pojazdy Sił
Zbrojnych z wyjątkiem ciągnionego sprzętu artyleryjskiego, kuchni
polowych i innego sprzętu ciągnionego, który nie jest zbudowany
na podwoziu przyczepy lub na ramie.

2. Rejestracja pojazdów mechanicznych realizowana jest przez

„wojskowy organ rejestrujący”, tj. Wydział Centralnej Rejestracji
Pojazdów Sił Zbrojnych i Ubezpieczeń Komunikacyjnych
(WCRPSZiUK). W ramach rejestracji pojazdów mechanicznych
wydaje się dowody i zalegalizowane tablice rejestracyjne oraz nalepki
kontrolne.

3. Zarejestrowany pojazd mechaniczny oznakowuje się otrzymanymi

tablicami rejestracyjnymi albo nanosi się numery rejestracyjne
bezpośrednio na właściwych powierzchniach pojazdu zgodnie
z odrębnymi przepisami.

4. Dowód rejstracyjny i kartę pojazdu wypełnia WCRPSZiUK,

wprowadzając jednocześnie właściwe dane do systemu
informatycznego Centralnej Rejestracji Pojazdów Służbowych lub do
bazy sprzętu wojskowego zarejestrowanego w Siłach Zbrojnych RP.

5. Ponadto wpisów w dowodach rejestracyjnych dokonują dowódcy

jednostek wojskowych (osoba upoważniona) w zakresie
potwierdzenia użytkownika pojazdu (przynależności pojazdu

2-17
 26 DU-4.22.2(A)

do danej jednostki wojskowej) oraz uprawnieni diagności w zakresie

wykonywanych badań technicznych.

6. Wnioski dotyczące rejestracji i wyrejestrowania pojazdów

mechanicznych, wymiany dokumentów i tablic rejestracyjnych,
wydania decyzji na nabicie numeru ramy/podwozia, silnika, wykonania
zastępczej tabliczki znamionowej, dowódca jednostki wojskowej
użytkującej pojazd lub osoba upoważniona przez dowódcę kieruje do
WCRPSZiUK (wzory zamieszczone w sieci MILNET-Z na stronie
STiRWCKRW/WCRPiUK/dok.).

7. W przypadku przekazania pojazdu mechanicznego poza Siły Zbrojne

RP lub do innej jednostki wojskowej do wniosku, należy dołączyć
dokument/kopię dokumentu potwierdzającą dokonanie przekazania
pojazdu.

8. W przypadku dokonywania zmian konstrukcyjnych powodujących

zmianę rodzaju pojazdu mechanicznego lub zmianę podstawowych
danych konstrukcyjnych, a w szczególności mas lub gabarytów
pojazdu, do WCRPSZiUK przesyła się dowód rejestracyjny i kartę
pojazdu (jeżeli została wydana) w celu dokonania zmian zapisów.

9. Po wykonaniu zmian konstrukcyjnych pojazdu mechanicznego

do wniosku o zmianę zapisów w dokumentach rejestracyjnych dołącza
się zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego
wykonanym przez instytucję uprawnioną.

10. Dowodu rejestracyjnego oraz tablic rejestracyjnych nie przekazuje się

wraz z pojazdem mechanicznym przekazywanym poza Siły Zbrojne
RP. Podlegają one zwrotowi do WCRPSZiUK w terminie 14 dni od
dnia przekazania pojazdu poza SZ RP. Powyższe nie dotyczy
dowodów i tablic rejestracyjnych wydanych do dnia 30.06.2000 r.,
które podlegają protokolarnemu zniszczeniu w JW. użytkującej pojazd
w terminie 30 dni od dnia przekazania pojazdu poza SZ RP.

Numery rejestracyjne naniesione bezpośrednio na pojazdach

podlegają usunięciu.

2-18
 27 DU-4.22.2(A)

11. Kartę pojazdu przekazuje się wraz z wojskowym pojazdem

mechanicznym przekazywanym poza Siły Zbrojne RP.

12. Wkładki do dowodów rejestracyjnych dla pojazdów mechanicznych

pobieranych w ramach mobilizacyjnego rozwinięcia Sił Zbrojnych RP
oraz wojskowe numery rejestracyjne, dla tych pojazdów,
są przydzielane przez WCRPSZiUK na podstawie złożonych
wniosków.

13. Każdy pojazd mechaniczny SZ RP jest ubezpieczony w zakresie

obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego OC z chwilą jego
zarejestrowania w WCRPSZiUK. Polisy OC są wystawiane przez
ubezpieczyciela na cały rok kalendarzowy. Kierowcy pojazdów
mechanicznych w czasie użytkowania pojazdu są obowiązani
do posiadania dokumentu potwierdzającego zawarcie ubezpieczenia
OC z numerem polisy generalnej OC.

14. Nieobowiązkowe ubezpieczenia pojazdów (typu AC, KR, NW itd.)

są limitowane dla określonej liczby pojazdów w danym roku. Limity
ilościowe są przydzielane na poszczególne jednostki organizacyjne Sił
Zbrojnych RP (dowództwa RSZ, DGW, KG ŻW, RBLog i inne),
stosownie do zakresu wykonywanych zadań. Wnioski o objęcie
pojazdu mechanicznego dodatkowym nieobowiązkowym
ubezpieczeniem przesyłane są do WCRPSZiUK poprzez jednostki
organizacyjne SZ RP, posiadające przydzielone limity.

15. Dla pojazdów mechanicznych wyjeżdżających poza granicę

Rzeczypospolitej Polskiej wymagane jest posiadanie „Zielonej Karty”
(ZK), której uzyskanie następuje zgodnie z decyzją w sprawie
wydawania zezwoleń na przemieszczanie pojazdów SZ RP poza
granicę państwa.

16. Rozliczenie umowy ubezpieczeniowej w zakresie OC dokonywane jest

na podstawie liczby kilometrów przejechanych przez pojazdy
mechaniczne. Rozliczenie przez WCRPSZiUK następuje do końca
pierwszego kwartału roku za rok poprzedni.

2-19
 28 DU-4.22.2(A)

17. Jednostki wojskowe i WOG użytkujące pojazdy mechaniczne,

przesyłają do RBLog informacje o liczbie przejechanych kilometrów do
końca lutego (za rok poprzedni). Regionalne Bazy Logistyczne
przesyłają do WCRPSZiUK oraz Szefostwa Służby Czołgowo-
Samochodowej zebrane w formie sprawozdania dane o liczbie
przejechanych kilometrów przez pojazdy mechaniczne
poszczególnych jednostek wojskowych w terminie do 15 marca
za rok poprzedni - zgodnie z załącznikiem H.

18. W przypadku wystąpienia szkody z polisy autocasco (AC), szkodę

tę zgłasza do ubezpieczyciela, składając niezbędne dokumenty,
przedstawiciel jednostki wojskowej użytkującej pojazd mechaniczny,
będący przedmiotem szkody.

19. W przypadku wystąpienia szkody, w pierwszej kolejności należy

powiadomić centrum alarmowe ubezpieczyciela, podając numer
rejestracyjny pojazdu mechanicznego oraz dane adresowe jednostki
użytkującej pojazd, co jest niezbędne do właściwej ewidencji
i likwidacji szkody.

20. Informacje o zaistnieniu każdej szkody komunikacyjnej (z polisy OC,

AC, NW itd.) JW przesyła niezwłocznie do WOG, a WOG przesyła
do WCRPSZiUK podając następujące dane:

a) rodzaj polisy (OC, AC, NW);

b) datę wystąpienia szkody (kolizji, wypadku itd.);

c) miejsce zdarzenia (miasto, nr drogi itp.);

d) nr rejestracyjny i markę pojazdu wojskowego;

e) numery rejestracyjne i marki innych pojazdów uczestniczących

w zdarzeniu drogowym;

f) informację o liczbie rannych (ofiar wypadku);

g) numer jednostki wojskowej użytkującej pojazd;

h) stwierdzoną/prawdopodobną przyczynę wypadku/kolizji;

2-20
 29 DU-4.22.2(A)

i) dane osoby wyznaczonej z JW do likwidacji szkody (imię nazwisko,

nr telefonu) – nie dotyczy szkód z polisy OC;

j) dane dotyczące zgłoszenia do Policji lub ŻW.

21. W przypadku uznania przez ubezpieczyciela szkody komunikacyjnej

powstałej w pojeździe mechanicznym za tzw. „szkodę całkowitą”
należy postępować zgodnie z zasadami dotyczącymi wycofywania
pojazdów z eksploatacji w SZ RP. Decyzja ubezpieczyciela
nie stanowi ostatecznego rozstrzygnięcia w kwestii przydatności
pojazdu do eksploatacji w SZ RP.

22. W uzasadnionych przypadkach uwzględniając możliwości i potrzeby

uzupełnienia należności etatowej jednostek wojskowych gestor
sprzętu może podjąć decyzję o przeprowadzeniu naprawy
uszkodzonego sprzętu mimo decyzji ubezpieczyciela o uznaniu
szkody za szkodę całkowitą.

2-21
 30 DU-4.22.2(A)

Pusta strona

2-22
 31 DU-4.22.2(A)

ROZDZIAŁ 3
ORGANIZACJA EKSPLOATACJI

0301. Zasady ogólne

1. Eksploatację sprzętu służby czołgowo-samochodowej planuje się celem
zabezpieczenia zamierzeń szkoleniowych, potrzeb funkcjonowania
jednostki, oraz na podstawie instrukcji fabrycznych, norm eksploatacji
sprzętu służby czołgowo-samochodowej oraz przydzielonych limitów.

2. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej przeznaczony w jednostce

wojskowej do zabezpieczenia należności etatowej czasu P zalicza się do
użytku bieżącego (UB). Natomiast sprzęt stanowiący różnicę między
należnością etatową czasu W i czasu P zalicza się do zapasu wojennego
(ZW).

3. Sprzęt UB przeznaczony jest do zabezpieczenia zadań szkoleniowych,

dyspozycyjnych, operacyjnych i gospodarczych.

4. Sprzęt ZW oraz sprzęt nadwyżkowy i ponadetatowy stanowi grupę

podlegającą przechowywaniu.

5. Sprzęt nadwyżkowy i ponadetatowy przechowuje się w stanie technicznym

odpowiadającym kategorii użytkowej i zapobiegającym degradacji.

6. Do grupy ZW wydziela się sprzęt służby czołgowo-samochodowej pozostały

po uzupełnieniu należności etatowej czasu P, sprawny technicznie,
ukompletowany, po okresie gwarancyjnym i z odpowiednim zapasem
resursu oraz normy docelowej eksploatacji (jeśli takie wymagania zostały
określone w dokumentach normatywnych). Sprzęt będący w okresie
gwarancyjnym, bez względu czy stanowi on ZW, czy jest sprzętem
ponadetatowm albo nadwyżkowm, należy eksploatować
do czasu zakończenia okresu gwarancyjnego. Brak możliwości
eksploatowania w JW. takiego sprzętu należy niezwłocznie zgłosić
do WOG i przełożonego Dowódcy JW. posiadającej taki sprzęt.

7. Podstawą zaliczenia przyjętego do jednostki wojskowej sprzętu służby

czołgowo-samochodowej do ZW jest rozkaz organizacyjny dowódcy
jednostki wojskowej. Rozkaz w powyższym zakresie podlega uaktualnieniu
3-1
 32 DU-4.22.2(A)

po wprowadzeniu zmian etatowych, zmian urzutowania oraz rotacji sprzętu

przeznaczonego na zabezpieczenie należności JW. Wyciąg z rozkazu
przesyła się do ZT (jeżeli JW. znajduje się w strukturach ZT) oraz WOG
na którego zaopatrzeniu znajduje się JW.

8. Zasady wyrażania zgody na eksploatację ponadetatowego

i nadwyżkowego sprzętu służby czołgowo-samochodowej określa instrukcja
„Wsparcie i zabezpieczenie techniczne Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej. Zasady funkcjonowania DD-4.22(A) oraz „Instrukcja zarządzania
eksploatacją sprzętu wojskowego w SZ RP”
- DU-4.22.13(A).

9. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej, stanowiący zapas wojenny, może

być z niego zwolniony na czas określony, na zasadach ujętych
w odrębnych przepisach.

10. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej, w zależności od jego stanu

technicznego, klasyfikuje się do jednej z następujących kategorii:

a) kategoria pierwsza (1) – sprzęt nowy, nieużytkowany, przechowywany

w magazynach, sprawny technicznie, w pełni ukompletowany;

b) kategoria druga (2) – sprzęt wydany do użytkowania, sprawny

technicznie;

c) kategoria trzecia (3) – sprzęt niesprawny technicznie;

d) kategoria czwarta 4) – sprzęt niesprawny technicznie z wypracowaną

co najmniej jedną normą międzynaprawczą lub normą docelowej
eksploatacji;

e) kategoria piąta (5) – sprzęt niesprawny technicznie posiadający

decyzję uprawnionego organu o wycofaniu z eksploatacji
i oczekujący na zagospodarowanie, rozkompletowanie, wybrakowanie
lub przekazanie poza SZ RP.

11. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej kwalifikuje lub proponuje

do odpowiedniej kategorii komisja, którą powołuje dowódca jednostki
wojskowej użytkującej sprzęt. Do komisji mogą być powoływani

3-2
 33 DU-4.22.2(A)

przedstawiciele WOG/ZT/RBLog oraz specjaliści organów wykonawczych

podsystemu technicznego.

12. Po zakończeniu pracy komisja sporządza protokół przeklasyfikowania

lub PST, i przekazuje do WOG. Stanowi on podstawę do wpisania
ustalonej kategorii w odpowiednich dokumentach materiałowych.

13. W uzasadnionych przypadkach, przy przeklasyfikowaniu sprzętu służby

czołgowo-samochodowej, dopuszcza się pominięcie kolejnych kategorii.

14. Przy prowadzeniu wyceny sprzętu służby czołgowo-samochodowej,

dla poszczególnych kategorii stosuje się następujące wartości, wyrażone
w procentach, w stosunku do wartości początkowej ustalonej w oparciu
o przyjęte dostawy lub ewidencję ilościowo-wartościową:

a) kategoria 1: 100%;
b) kategoria 2: od 99% do 75%;
c) kategoria 3: od 74% do 50%;
d) kategoria 4: od 49% do 20%;
e) kategoria 5: poniżej 20%.
15. W przypadku ustalania wysokości szkód, do określania wartości sprzętu,
przyjmuje się wielkość ustaloną komisyjnie (można też korzystać
z wyceny rzeczoznawcy), która mieści się w przedziale danej kategorii,
o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.

16. Uwzględniając rodzaj sprzętu oraz jego właściwości, można przyjąć inną
wartość wykraczającą poza daną kategorię, jeżeli wynika ona z oceny
rzeczoznawcy.

17. W JW Wojsk Specjalnych (JWWS), ze względu na specyfikę i charakter

wykonywanych zadań w czasie pokoju, kryzysu i wojny, dopuszcza się
odmienne zasady eksploatacji SpW, określone przez Dowódcę
Komponentu Wojsk Specjalnych (DKWS) (równorzędnego) w odrębnych
przepisach.

3-3
 34 DU-4.22.2(A)

0302. Planowanie eksploatacji

1. Planowanie eksploatacji sprzętu służby czołgowo-samochodowej
ma na celu:
a) zabezpieczenie realizacji zamierzeń operacyjnych, szkoleniowych
i logistycznych;
b) ustalenie potrzeb finansowych i materiałowo-technicznych w zakresie
obsługiwań i napraw;
c) racjonalne zużycie norm eksploatacyjnych.
2. Planowanie zużycia norm eksploatacyjnych, sprzętu służby czołgowo-
-samochodowej, powinno zapewnić:
a) utrzymanie nakazanych wielkości normy docelowej eksploatacji;
b) zachowanie dopuszczalnych wielkości zużycia normy docelowej
eksploatacji na jeden egzemplarz sprzętu;
c) zachowanie wielkości minimalnego zapasu normy docelowej
eksploatacji sprzętu grupy w przechowaniu;
d) zapewnienie wymaganej ilości sprzętu kierowanego do naprawy
i przestrzeganie terminów ich dostaw;
e) wycofanie z eksploatacji i spisania z ewidencji SZ RP sprzęu zużytego
technicznie.
3. Zasadniczym dokumentem planistycznym w obszarze eksploatacji sprzętu
służby czołgowo-samochodowej jest „Plan eksploatacji i ewidencji pracy
SpW w JW….… na rok ….. ”- sporządzony wg instrukcji DU-4.22.13(A).
4. W planie ujmowany jest sprzęt będący na ewidencji JW. ujęty
w katalogach norm eksploatacji, dla którego resursy techniczne są
limitowane i który posiada numer rejestracyjny lub podlega rozliczeniu
zużycia norm eksploatacji.
5. Dla sprzętu, będącego na ewidencji JW. nie ujętego w planie eksploatacji
i ewidencji pracy (namioty techniczne, obrabiarki, urządzenia dla których
instrukcja przewiduje obsługi okresowe), wykonuje się „Plan obsługiwań
technicznych SpW w JW….… na rok ….. ” - sporządzony
wg instrukcji DU-4.22.13(A).

3-4
 35 DU-4.22.2(A)

6. Pozostały sprzęt, w tym powszechnego użytku, podlega obsługiwaniom

technicznym zgodnie z zaleceniami producenta, określonymi
w dokumentacji technicznej.
7. Szef służby czołgowo-samochodowej WOG prowadzi ewidencję
eksploatacji i pracy sprzętu służby, na podstawie przesyłanych
z poszczególnych jednostek wojskowych, w systemie miesięcznym,
informacji aktualizujących plany eksploatacji. Powyższe informacje mogą
być przesyłane w wersji elektronicznej, według ustaleń WOG.
8. Dokumentami uzupełniającymi eksploatację sprzętu służby czołgowo-
-samochodowej, wykonywanymi na szczeblu WOG/JW są:
a) roczny plan zadań obsługowo-naprawczych JW…..na….rok
- wg instrukcji DU-4.22.13(A);
b) zestawienie planowanych potrzeb obsługowych-naprawczych SpW
w latach za WOG - wg instrukcji DU-4.22.13(A);
c) plan rotacji opon, akumulatorów i pokrowców;
d) plan obsługiwań technicznych SpW w JW. ..…. na ….. rok
- wg instrukcji DU-4.22.13(A).
9. W zależności od specyfiki eksploatowanego sprzętu służby czołgowo-
-samochodowej i realizowanych w jednostce wojskowej zadań, dopuszcza
się opracowanie innych dokumentów wspomagających procesy
eksploatacji.
10. Szczegółowe zasady planowania eksploatacji w zakresie SpW określono
w „Instrukcji zarządzania eksploatacją sprzętu wojskowego w SZ RP.
Zasady ogólne” DU-4.22.13(A).
11. Po wprowadzeniu moduł wsparcia eksploatacji ZWSI RON, dla danego
SpW planowanie eksploatacji oraz jego wszystkie zdarzenia eksplotacyjne
realizowane będą w oparciu o ten moduł.
0303. Zasady użytkowania

1. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej powinien być użytkowany zgodnie

z jego przeznaczeniem, w sposób określony obowiązującymi rozkazami
i zarządzeniami, niniejszymi przepisami oraz instrukcjami fabrycznymi
dla poszczególnych marek i typów pojazdów.

3-5
 36 DU-4.22.2(A)

2. W pierwszej kolejności należy użytkować sprzęt:

a) objęty gwarancją;
b) planowany do naprawy;
c) planowany do wycofania.
3. Użytkując sprzęt służby czołgowo-samochodowej należy:
a) dążyć do kompleksowego łączenia zamierzeń szkoleniowych
i logistycznych związanych z użytkowaniem sprzętu;
b) szczegółowo analizować zasadność ilości sprzętu wydzielonego
do zabezpieczenia zamierzeń szkoleniowych, logistycznych,
administracyjnych, itp.;
c) przestrzegać zasady łączenia przewozów, dążyć do maksymalnego
wykorzystywania ładowności pojazdów i nie dopuszczać do „pustych"
przebiegów;
d) wykorzystywać w maksymalnym stopniu przyczepy transportowe.
0304. Użytkowanie sprzętu użytku bieżącego
1. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej może być użytkowany tylko
w ramach przyznanych limitów eksploatacyjnych i dopuszczalnej rocznej
normy zużycia resursu eksploatacyjnego, do wykonania zadań
związanych z:
a) utrzymaniem gotowości do podjęcia działań Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej;
b) reagowaniem kryzysowym;
c) realizacją programu szkolenia;
d) zabezpieczeniem potrzeb transportowych i logistycznych;
e) udziałem w realizacji badań naukowych, prac rozwojowych,
wdrożeniowych i studyjnych;
f) prowadzeniem działalności kontrolnej przez uprawnione organy
kontroli.
Szczególowe zasady użytkowania SpW użytku bieżącego określa decyzja
Ministra Obrony Narodowej w sprawie użytkowania w resorcie obrony
narodowej pojazdów grupy eksploatacyjnej.

3-6
 37 DU-4.22.2(A)

0305. Zasady korzystania ze służbowych samochodów osobowych

i samochodów dyżurnych

1. Samochody funkcyjne i samochody dyżurne są przeznaczone

do zabezpieczania potrzeb transportowych związanych z pełnioną funkcją,
zajmowanym stanowiskiem lub z wykonywanym zadaniem służbowym.
Szczególowe zasady korzystania ze służbowych samochodów osobowych
i samochodów dyżurnych określa decyzja Ministra Obrony Narodowej
w sprawie zasad korzystania ze służbowych samochodów osobowych
i samochodów dyżurnych w resorcie obrony narodowej.
2. W decyzji Ministra Obrony Narodowej w sprawie zasad korzystania
ze służbowych samochodów osobowych i samochodów dyżurnych
w resorcie obrony narodowej ustalono następujące uprawnienia
do dysponowania służbowym samochodem osobowym:
a) karta drogowa A - do wyłącznego dysponowania przez osobę
uprawnioną, z uwzględnieniem pełnej jej dyspozycyjności i bez
ograniczenia limitu kilometrów;
b) karta drogowa B - do zabezpieczenia potrzeb transportowych
komórki organizacyjnej lub jednostki organizacyjnej w tym,
do przejazdów służbowych osoby uprawnionej, w ramach
przydzielonego limitu kilometrów.
3. Uprawnienia z tytułu karty drogowej, której wzór przedstawia
załącznik I, przysługują wyłącznie osobie uprawnionej, na którą została
ona wystawiona.
4. W przypadku utraty uprawnień na stanowisku służbowym lub zmiany
stanowiska służbowego przez osobę funkcyjną (na którym przysługiwał
samochod funkcyjny o określonej formie dysponowania), karty drogowe
A i B podlegają zwrotowi do organu wydającego.
5. Organ wydający niszczy karty na koniec każdego roku kalendarzowego.
Na tę okoliczność sporządza protokół zniszczenia dokumentów
uwzględniający ilość kart niezdanych przez osoby uprawnione.

3-7
 38 DU-4.22.2(A)

0306. Obowiązki dysponenta pojazdu mechanicznego

1. Dowódca jednostki wojskowej lub osoba upoważniona wydająca rozkaz

(polecenie) użycia pojazdu mechanicznego, ma obowiązek wyznaczyć
dysponenta, który jest odpowiedzialny za sposób użycia pojazdu.
2. Dysponent ma prawo przekazać dysponowanie pojazdem innym
żołnierzom lub pracownikom RON, w celu wykonania w ramach danej
dyspozycji poszczególnych przejazdów (zadań transportowych).
3. Wyznaczonego dysponenta, któremu przydzielono pojazd mechaniczny,
wpisuje się do rozkazu wyjazdu (karty pracy).
4. W czasie przejazdu dysponent powinien znajdować się w pojeździe,
a jeżeli występuje kilka pojazdów (kolumna) – w pierwszym
z przydzielonych mu pojazdów.
5. Dopuszcza się wyznaczenie na dysponenta pojazdu mechanicznego
jego kierowcę. Decyduje o tym przełożony kierowcy od dowódcy plutonu
wzwyż.
6. Jeżeli dysponent pojazdu nie jest w stanie, w czasie realizacji zadania
służbowego, wykonywać powierzonych mu obowiązków, to jego
obowiązki przejmuje najwyższy stopniem (stanowiskiem służbowym)
żołnierz (pracownik RON), a w przypadku jeżeli nie występuje taka
możliwość – kierowca pojazdu.
7. Dysponent jest odpowiedzialny z tytułu nadzoru za sposób użycia
pojazdu mechanicznego.
8. Do obowiązków dysponenta należy:
a) sprawdzenie czy kierowca wykonujący zadanie transportowe jest
zdolny do kierowania pojazdem (czy jego zachowanie wskazuje,
że nie jest wypoczęty lub jest chory, pod wpływem działania alkoholu
lub innego podobnie działającego środka). W przypadku podejrzenia
niezdolności powiadomienie dyżurnego PSTech
i oficera dyżurnego JW.;
b) natychmiastowe reagowanie na wszelkie przypadki
nieprzestrzegania przez kierowcę należytej ostrożności podczas

3-8
 39 DU-4.22.2(A)

jazdy, naruszania przepisów, w szczególności dopuszczalnej

prędkości;
c) umożlienie kierowcy przerwania jazdy i skorzystanie z odpoczynku
gdy poczuje się on senny lub zmęczony;
d) potwierdzenie w rozkazie wyjazdu, czasu pracy - użycia
dodatkowych specjalistycznych urządzeń zamontowanych na/w
pojeździe (np. żurawia, lemiesza, klimatyzacji, ogrzewania itp.),
dla których przysługują dodatki do zasadniczej normy zużycia;
e) potwierdzanie czytelnymi podpisami wszystkich zapisów
o charakterze dyspozycji i poleceń umieszczonych w rozkazie
wyjazdu (w tym stanu licznika, miejsca i godziny zakończenia pracy,
przysługujących dodatków do norm zużycia paliwa, awarii pojazdu,
zdarzeń w czasie przejazdu, mających wpływ na stan techniczny
pojazdu).
9. W razie niewłaściwego zachowania się kierowcy, nagminnego
naruszania przez niego przepisów ruchu drogowego, a w szczególności
powodowania zagrożenia bezpieczeństwa, dysponent powinien
powiadomić o tym przełożonego, któremu kierowca podlega.
10. W razie stwierdzenia, podczas dysponowania pojazdem mechanicznym,
że kierowca znajduje się w stanie nie pozwalającym na dalsze kierowanie
pojazdem, dysponent lub inna osoba, za jego zgodą, posiadająca
odpowiednie uprawnienia do kierowania pojazdem może zastąpić
kierowcę i doprowadzić pojazd do jednostki wojskowej. Fakt ten osoba
uprawniona potwierdza wpisem w rozkazie wyjazdu, określając stopień,
imię i nazwisko oraz datę, godzinę, miejsce i stan licznika kilometrów przy
jakim przyjęła pojazd. Ponowne przekazanie pojazdu etatowemu
kierowcy następuje na tych samych zasadach.
11. Jeżeli w pojeździe, którym kierowca nie może kontynuować jazdy,
nie ma osób posiadających odpowiednie uprawnienia do kierowania
pojazdem, jazdę należy przerwać i zwrócić się o pomoc do jednostki
wojskowej, z której pojazd wydzielono.

3-9
 40 DU-4.22.2(A)

12. Dysponentowi zabrania się:

1) wykorzystywania pojazdu mechanicznego w celach niezwiązanych
z realizowanym zadaniem transportowym lub udzielonym
zezwoleniem;
2) dopuszczania do powstania przesłanek mogących doprowadzić
do pozostawienia pojazdu niezabezpieczonego przed ewentualnym
uruchomieniem przez osoby postronne, kradzieży pojazdu
lub przewożonego ładunku;
3) przejmowania kierowania pojazdem, jeżeli nie posiada do tego
stosownych uprawnień;
4) wydawania poleceń sprzecznych z przepisami dotyczącymi
eksploatacji pojazdów lub o ruchu drogowym.

0307. Obowiązki kierowcy pojazdu mechanicznego

1. Kierowca pojazdu mechanicznego ponosi pełną odpowiedzialność

za bezpieczny i terminowy przewóz osób, sprzętu wojskowego oraz
ładunków. Powyższe jest związane z każdorazowym osobistym
przygotowaniem do zaplanowanego zadania transportowego, w tym
analizą trasy przejazdu, oszacowaniem czasu przejazdu, możliwości
wykorzystania dróg alternatywnych oraz innych ograniczeń, celem
zaproponowania dysponentowi.
2. Do podstawowych obowiązków kierowcy pojazdu mechanicznego
należy:
1) znać zasady użytkowania sprzętu i urządzeń, w które pojazd jest
wyposażony (oprócz sprzętu specjalistycznego rodzajów służb,
do użytkowania których nie posiada odpowiednich uprawnień);
2) prawidłowo i we właściwym czasie ogsługiwać pojazd wraz
z wyposażeniem;
3) znać terminy i zakresy prac obsługowych w pojeździe;
4) znać terminy wymiany płynów płynów eksploatacyjnych
we wszystkich podzespołach przydzielonego pojazdu;
5) znać warunki gwaracji udzielonej na przydzielony pojazd i ściśle ich
przestrzegać w toku eksploatacji pojazdu w okresie gwarancyjnym;

3-10
 41 DU-4.22.2(A)

6) uczestniczyć w prowadzonych przy pojeździe naprawach bieżących

i obsługiwaniach okresowych;
7) wykonywać drobne naprawy pojazdu przy użyciu posiadanych
narzędzi i materiałów technicznych będących w indywidualnym
wyposażeniu pojazdu;
8) sprawdzić stan techniczny pojazdu przed wyjazdem i przygotowanie
go do przewozu osób lub określonych ładunków;
9) przybyć z pojazdem w ustalonym czasie na wskazane miejsce
w celu realizacji zadania transportowego zgodnie z obowiązującymi
przepisami i zasadami, oraz instruktażem i zapisami zawartymi
w dokumentach podróży;
10) przestrzegać obowiązujących przepisów wynikających z:
a) ustawy „Prawo o ruchu drogowym”,
b) przepisów o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,
c) zasad użytkowania pojazdu,
d) niniejszych przepisów;
11) dopilnować właściwego rozmieszczenia przewożonych na pojeździe
osób lub ładunku oraz nieprzekraczanie obowiązujących norm
załadunku, a po załadowaniu pojazdu zamocowania ładunku,
zamknięcia drzwi i ścian skrzyni ładunkowej, zapięcia opończy
i pasów zabezpieczających, prawidłowego oznakowania
przewożonego ładunku, a w razie holowania przyczepy lub innego
sprzętu, właściwego ich połączenia i zabezpieczenia;
12) zapewnić bezpieczeństwo własne, przewożonych osób i ładunków;
13) zachować ostrożność, lub gdy ustawa „Prawo o ruchu drogowym”
tego wymaga, szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania
(zaniechania), które mogłoby spowodować zagrożenie
bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten może
utrudnić lub narazić kogokolwiek na szkodę;
14) umożliwić dokonanie kontroli pojazdu przez upoważnione organa
kontroli drogowej, w tym udostępnić sprawdzenie dokumentów
własnych i pojazdu oraz jego stanu technicznego;

3-11
 42 DU-4.22.2(A)

15) wykonywać polecenia wydawane przez organy kontroli drogowej

oraz na ich żądanie, w razie podejrzenia o spożyciu alkoholu lub
innego podobnie działającego środka poddać się badaniom
koniecznym dla ustalenia zawartości w organizmie tych środków;
16) wykonywać polecenia dysponenta, które związane są z realizacją
zadania transportowego;
17) niewykonywać poleceń sprzecznych z obowiązującymi przepisami;
18) utrzymywać czystość (mycie, sprzątanie) pojazdu, w tym podczas
dłuższego przejazdu służbowego, w oparciu o jednostki
zabezpieczające w miejscu przejazdu służbowego, które posiadają
takie możliwości, lub w myjniach ogólnodostępnych. Poniesione
opłaty z tego tytułu podlegają rozliczeniu na ogólnych zasadach
w WOG/RBlog;
19) w przypadku przejazdu płatnymi odcinakami autostrad, na których
nie obowiązują zwolnienia z opłat pojazdów Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej poniesione opłaty z tego tytułu podlegają
rozliczeniu na ogólnych zasadach. Opłatę za przejazd autostradą
rozlicza się na podstawie dokumentów potwierdzających przejazd,
wystawiony przez odpowiedniego operatora drogowego, dołączając
do polecenia podróży służbowej użytkownika pojazdu;
20) właściwie zabezpieczać pojazd, dokumenty kierowcy i pojazdu przed
dostępem przez osoby nieuprawnione, ich utratą, zniszczeniem lub
uszkodzeniem;
21) garażować pojazd na terenie najbliższej jednostki organizacyjnej
resortu obrony narodowej jeżeli warunki miejscowe na to pozwalają,
a w przypadku braku takiej instytucji, na parkingu lub placu
hotelowym;
22) niezwłocznie po powrocie do jednostki wojskowej - poinformować
dyżurnego PSTech i przełożonego o stwierdzonych podczas jazdy
niesprawnościach pojazdu, o spowodowaniu lub
współuczestniczeniu w zdarzeniu drogowym, o przeprowadzeniu
kontroli drogowej i jej wynikach;
23) wykonać czynności wchodzące w zakres obsługiwania bieżącego.

3-12
 43 DU-4.22.2(A)

3. Kierowcy pojazdu mechanicznego zabrania się:

1) spożywania alkoholu lub podobnie działających środków, zarówno
przed, jak i w czasie prowadzenia pojazdu;
2) dopuszczania do przekraczania dopuszczalnej ładowności pojazdu
lub przewożenia większej ilości osób ponad ustaloną normę
(dopuszczalną liczbę osób przewożonych pojazdami mechanicznymi
ustala się przyjmując, że na każdą przewożoną osobę powinno
przypadać co najmniej 0,5 m długości ławki),
jak również umieszczenia obok siebie osób lub ładunków w sposób
ograniczający swobodę ruchów kierowcy lub utrudniający
obserwację drogi;
3) wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie
bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić
albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz
narazić kogokolwiek na szkodę;
4) wykorzystywania pojazdu mechanicznego w celach niezwiązanych
z realizowanym zadaniem lub udzielonym zezwoleniem, niezgodnie
z przeznaczeniem lub zastosowaniem pojazdu;
5) eksploatacji pojazdu bez ważnych badań technicznych oraz
z przekroczoną normą obsługiwania okresowego.

0308. Zasady kierowania samochodami funkcyjnymi przez osoby

uprawnione

1. Przepisy o dysponencie i kierowcy pojazdu mechanicznego stosuje się

odpowiednio do osoby uprawnionej, kierującej samochodem funkcyjnym,
stosownie do posiadanych uprawnień i kategorii prawa jazdy.
2. Osoba uprawniona, stosownie do posiadanych uprawnień i kategorii
prawa jazdy, może kierować samochodem funkcyjnym w celu odbycia
przejazdu służbowego, bez etatowego kierowcy.
3. Kierowanie samochodem funkcyjnym w celu odbycia przejazdu
służbowego, bez etatowego kierowcy, odbywa się na podstawie
zapotrzebowania złożonego przez osobę uprawnioną do właściwego
dowódcy (komendanta, szefa) jednostki zabezpieczającej.

3-13
 44 DU-4.22.2(A)

4. Przekazanie osobie uprawnionej samochodu funkcyjnego wraz

z wyposażeniem oraz wymaganymi dokumentami, a po zakończeniu
przejazdu służbowego przyjęcie samochodu funkcyjnego od osoby
uprawnionej, dokonuje etatowy kierowca lub osoba upoważniona przez
właściwego dowódcę (komendanta, szefa) jednostki zabezpieczającej.
5. Osoba uprawniona, której przekazano samochód funkcyjny, odpowiada
za przestrzeganie zasad użytkowania pojazdu zgodnie z jego
przeznaczeniem, warunków i wymogów eksploatacji (w tym w zakresie
rozliczenia zużycia paliwa), określonych w instrukcji fabrycznej
producenta pojazdu, przepisach służby czołgowo-samochodowej
i innych przepisach określających zasady użytkowania pojazdów
w Siłach Zbrojnych RP.
6. Podczas kierowania samochodem funkcyjnym, osoba uprawniona,
odpowiada za przestrzeganie obowiązujących w tym zakresie przepisów.
7. W uzasadnionych przypadkach, w trakcie wykonywania przejazdu
służbowego samochodem funkcyjnym z etatowym kierowcą, dopuszcza
się możliwość przejęcia pojazdu wraz z wymaganymi dokumentami
i jego kierowanie przez osobę uprawnioną. Fakt ten osoba uprawniona
potwierdza wpisem w rozkazie wyjazdu, określając stopień, imię
i nazwisko oraz datę, godzinę, miejsce i stan licznika kilometrów przy
jakim przyjęła pojazd. Ponowne przekazanie pojazdu etatowemu
kierowcy następuje na tych samych zasadach.
8. Przez okres odbywania przejazdu służbowego, do czasu przekazania
samochodu funkcyjnego, osoba uprawniona odpowiada za właściwe
zabezpieczenie pojazdu przed dostępem przez osoby nieuprawnione,
jego utratą, zniszczeniem lub uszkodzeniem (kradzieżą, spaleniem, itp.).
9. Jeżeli warunki miejscowe na to pozwalają i nie ogranicza
to służbowych potrzeb transportowych osoby uprawnionej w zakresie
dojazdu do miejsca zakwaterowania (noclegu) lub miejsca stałego
zamieszkania, samochód funkcyjny powinien być garażowany
na terenie najbliższej jednostki organizacyjnej resortu obrony narodowej.

0309. Przewozy osób i ładunków pojazdami mechanicznymi

3-14
 45 DU-4.22.2(A)

1. Do przewozu osób (żołnierzy) lub ładunków mogą być użyte pojazdy

mechaniczne sprawne technicznie i posiadające ważne badania
techniczne, odpowiadające określonym wymogom oraz dostosowane
do danego rodzaju przewozu.
2. Liczba przewożonych osób i ciężar (wielkość) ładunku nie mogą
przekraczać dopuszczalnej normy ładowności przewidzianej dla danego
typu pojazdu.
3. Dopuszczalną liczbę osób przewożonych pojazdami mechanicznymi
ustala się przyjmując, że na każdą przewożoną osobą powinno
przypadać co najmnej 0,5 m długości ławki, a ogólna masa
przewożonych osób, przy przyjęciu 75 kg na osobę, nie może
przekraczać dopuszczalnej ładowności pojazdu.
4. Szczegółowe zasady i sposób przewożenia osób, żołnierzy
lub ładunków oraz sposób ich rozmieszczenia (mocowania ładunku)
określają odrębne przepisy.
5. Podstawą użycia pojazdu mechanicznego w celu wykonania określonego
zadania jest rozkaz wyjazdu (pracy), wystawiony przez jednostkę
wojskową, do której pojazd należy i podpisany przez dowódcę jednostki
lub upoważnioną przez niego osobę.

0310. Użytkowanie i ewidencja pracy pojazdów mechanicznych

1. Ewidencja pracy pojazdów mechanicznych stanowi podstawę rozliczenia

zużytych limitów kilometrów (motogodzin), limitów zużycia paliw
płynnych, materiałów eksploatacyjnych oraz sposobu jego
wykorzystania.
2. Za zgodne z przepisami i bieżące prowadzenie ewidencji pracy pojazdów
mechanicznych na szczeblu pododdziału odpowiada dowódca
pododdziału.
3. Dokumentami ewidencyjno-rozliczeniowymi pracy pojazdów
mechanicznych są:
a) „Plan eksploatacji i ewidencji pracy SpW w JW …. na…..rok”;
b) rozkaz wyjazdu (karta pracy);
c) karta usług technicznych (KUT);

3-15
 46 DU-4.22.2(A)

d) dokumentacja eksploatacyjna pojazdu (sprzętu), książka pojazdu

mechanicznego, dowód urządzenia, itp.
4. Książka ewidencji obsługiwań okresowych i zabiegów konserwacyjnych
sprzętu technicznego wystawiana jest oddzielnie na każdy pojazd
znajdujący się w ewidencji oddziału gospodarczego.
5. Podstawowym dokumentem rozliczeniowym pracy pojazdu
mechanicznego jest rozkaz wyjazdu (karta pracy), który wystawia się
oddzielnie na każdy użytkowany pojazd (sprzęt).
6. Rozkaz wyjazdu (kartę pracy) wystawia się na podstawie zapotrze-
bowania lub innych dokumentów, jak np: zeszyty planowanych
i zgłoszonych wyjazdów, które zatwierdza dowódca jednostki wojskowej
lub osoba przez niego upoważniona. W przypadku eksploatacji pojazdów
w instytucjach Resortu Obrony Narodowej zapotrzebowania
zatwierdzają; uprawnione osoby funkcyjne, osoby odpowiedzialne
za ich eksploatacje lub osoby odpowiedzialne za koordynacje przejazdów
tymi pojazdami.
7. Rozkaz wyjazdu (karta pracy) jest dokumentem, w którym prowadzi się
bieżącą ewidencję pracy. Stanowi on podstawę rozliczenia przebiegu
kilometrów (motogodzin) według poszczególnych zamierzeń, pracy
urządzeń pokładowych (uzbrojenia) zamontowanych na pojeździe,
zużycia materiałów eksploatacyjnych oraz innych czynności związanych
z eksploatacją pojazdu (sprzętu).
8. Rozkaz wyjazdu (kartę pracy) można wystawiać na okres do 6 dni.
Okres ważności rozkazu wyjazdu określa każdorazowo szef służby
czołgowo-samochodowej WOG lub osoba wyznaczona przez dowódcę
jednostki wojskowej.
9. Kierowca, pojazdu mechanicznego otrzymuje na używany pojazd
(sprzęt) tylko jeden rozkaz wyjazdu (kartę pracy). W przypadku
jednoczesnego eksploatowania pojazdu i zamontowanego na nim
urządzenia oraz holowania drugiego pojazdu (przyczepy) również
wystawia się tylko jeden rozkaz wyjazdu (kartę pracy).
10. W przypadku zabezpieczania ćwiczeń, wizyt, obsługi lotnisk, realizacji
zadań poza garnizonem w terminie przekraczającym 6 dni, dopuszcza

3-16
 47 DU-4.22.2(A)

się eksploatację SpW na jednym rozkazie wyjazdu (powyżej 6 dni)

w celu wykonania określonego zadania lub wystawienie większej liczby
rozkazów wyjazdu (kart pracy) odpowiedniej dla czasu wykonywania
zadań.
11. Dla urządzenia wchodzącego w skład ukompletowania pojazdu
mechanicznego, które zasilane jest z własnego zbiornika paliwa
wystawia się kartę pracy.
12. W przypadku wystawienia rozkazu wyjazdu (karty pracy) na okres kilku
dni, dla pojazdu eksploatowanego codziennie, należy przestrzegać
zasady prowadzenia na bieżąco ww. dokumentu oraz codziennego
rozliczenia pracy przez kierowcę.
13. Rozkaz wyjazdu (karty pracy) może zawierać kilka odrębnych dyspozycji
dotyczących realizacji zadań.
14. W razie konieczności umieszczenia wielu wpisów do rozkazu wyjazdu
(karty pracy) należy dołączyć załącznik rozkazu wyjazdu przeznaczony
do dalszego prowadzenia ewidencji pracy pojazdu (sprzętu).
W przypadku korzystania z załącznika należy wpisać na nim serię
i numer rozkazu wyjazdu.
15. Każdorazowe otrzymanie rozkazu wyjazdu (karty pracy) kierowca
potwierdza podpisem na grzbiecie bloczka rozkazów wyjazdu
lub w innym dokumencie (rejestrze). Następny rozkaz wyjazdu (kartę
pracy) może być wydany kierowcy po zdaniu poprzedniego.
W przypadku realizacji zadań poza garnizonem, w terminie
przekraczającym 6 dni, po zdaniu poprzednich.
16. Po zakończeniu użytkowania pojazdu (sprzętu) kierowca pojazdu
wpisuje do rozkazu wyjazdu (kartę pracy) wszystkie dane dotyczące
pracy pojazdu (sprzętu) oraz stwierdzone niesprawności. Dysponent
po zakończeniu pracy pojazdu zobowiązany jest wpisać stan licznika,
miejsce i czas zakończenia pracy oraz stwierdzić własnoręcznym
podpisem wiarygodność powyższych danych.
17. Wystawione w ciągu całego roku kalendarzowego i rozliczone rozkazy
wyjazdu (karty pracy) wraz z zezwoleniami przechowuje się w WOG
przez okres dwóch lat (kalendarzowych). Po upływie tego okresu

3-17
 48 DU-4.22.2(A)

rozkazy wyjazdu (karty pracy) niszczy się komisyjnie. W tym celu

komendant WOG rozkazem wyznacza komisję, która sporządza protokół
zniszczenia, podając w nim liczbę zniszczonych rozkazów wyjazdu
(pracy) od serii i numeru do serii i numeru oraz za który rok. Protokół
zniszczenia rozkazów wyjazdu (kart pracy) przechowuje
się w aktach WOG.
18. Rozkazy wyjazdów (karty pracy) pojazdów mechanicznych przechowuje
się na PKT lub w pododdziałach zgodnie z ustaleniami dowódcy
jednostki, do czasu przekazania do WOG.
19. Wszystkie pojazdy mechaniczne powinny mieć sprawne, prawidłowo
działające liczniki przebiegu kilometrów. W przypadku uszkodzenia
licznika przebiegu kilometrów w czasie jazdy, pracę pojazdu rozlicza się,
dodając do wskazań licznika ilość przejechanych kilometrów
lub przepracowanych motogodzin od miejsca, w którym nastąpiło jego
uszkodzenie. Fakt ten kierowca odnotowuje w rozkazie wyjazdu,
podając miejscowość lub inne dane ustalające miejsce na trasie jazdy,
datę oraz stan licznika, przy którym nastąpiło jego uszkodzenie.
20. W przypadku utraty rozkazu wyjazdu (karty pracy) osoba, która rozkaz
ten pobierała, zgłasza fakt zagubienia szefowi służby czołgowo-
samochodowej lub osobie upoważnionej. Po wyjaśnieniu okoliczności
zagubienia wystawia się duplikat zagubionego rozkazu wyjazdu (karty
pracy).
21. Ewidencję pracy pojazdów mechanicznych prowadzi się na podstawie
rozkazów wyjazdu (kart pracy) w cyklach miesięcznych, wpisując dane
do „Planu eksploatacji i ewidencji pracy SpW w …. na……rok”,
dla każdego egzemplarza sprzętu oddzielnie.
22. Wpisu do planu eksploatacji i ewidencji pracy dokonuje się w cyklu
miesięcznym, podając sumarycznie wykonaną pracę w minionym
miesiącu z rozkazów wyjazdów (kart pracy).
23. Rozkazy wyjazdu (karty pracy) należy kompletować dla każdego pojazdu
oddzielnie i dokonywać miesięcznego zestawienia ich pracy.
24. Ewidencję pracy pojazdów mechanicznych za okresy roczne prowadzi
się w książkach pojazdu mechanicznego. Wpisu do książki pojazdu

3-18
 49 DU-4.22.2(A)

mechanicznego dokonuje się do końca stycznia każdego roku, podając

sumarycznie pracę wykonaną przez pojazd w roku ubiegłym.
25. Rozliczone rozkazy wyjazdu (karty pracy) oraz inne dokumenty
eksploatacyjne, stanowią przedmiot okresowych analiz efektywności
zużycia paliw płynnych i racjonalnego gospodarowania przydzielonymi
limitami.
26. Sprawdzenie poprawności wypełnienia i rozliczenia rozkazów wyjazdu,
w tym naliczonych dodatków do NZ potwierdza podpisem w rozkazie
wyjazdu dowódca pododdziału użytkującego sprzęt lub wyznaczona
przez niego w rozkazie osoba. Na szczeblu WOG sprawdzeniu podlega
100% rozkazów, w których stwierdzono ponadnormatywne zużycie
paliwa oraz nie mniej niż 10 % rozkazów wystawianych w danym
miesiącu w ramach wszystkich jednostek zaopatrywanych przez WOG.
27. Zasady nadzoru nad efektywnością zużycia paliw płynnych, w czasie
eksploatacji pojazdów, regulują odrębne przepisy służby MPS.
28. Każdy pojazd mechaniczny oraz wszystkie urządzenia będące w jego
wyposażeniu muszą posiadać kompletną dokumentację indywidualną.
Dokumentacja ta powinna w pełni odzwierciedlać stan ich eksploatacji
w zakresie ewidencji pracy np. przejechanych kilometrów,
przepracowanych motogodzin, godzin, cykli, ilości oddanych strzałów,
przeprowadzonych napraw, obsługiwań i zabiegów konserwacyjnych
oraz dokonanych rotacji (wymiany) wyposażenia i ukompletowania.
29. Dopuszcza się prowadzenie w WOG/JW/ZT alternatywnych, lokalnych
rozwiązań wspomagających planowanie i ewidencję eksploatacji sprzętu
służby czołgowo-samochodowej.
30. W sytuacji gdy poszczególny typ SpW zostanie wprowadzony
do modułu wsparcia eksploatacji PM ZWSI RON podstawą użycia
przedmiotowego sprzętu jest rozkaz wyjazdu (zlecenie pracy)
wygenerowany w systemie PM ZWSI RON przez jednostkę wojskową,
do której pojazd należy i podpisany przez dowódcę jednostki
lub upoważnione przez niego osoby.

3-19
 50 DU-4.22.2(A)

0311. Przechowywanie pojazdów mechanicznych

1. Pojazdy mechaniczne w jednostce wojskowej należy przechowywać

w wyznaczonych miejscach postoju (w garażach, pod wiatami,
na utwardzonych placach) na terenie parku sprzętu technicznego
(PSTech.). Dowódca JW dokonuje podziału miejsc postojowych
pomiędzy pododdziały lub grupami sprzętu.
2. Poza terenem PSTech. mogą być przechowywane pojazdy załadowane
niebezpiecznymi materiałami, zgodnie z zasadami określonymi
w odrębnych przepisach, a także inne pojazdy w przypadkach
podyktowanych względami bezpieczeństwa, organizacyjnymi,
ekonomicznymi i gotowości bojowej. Przechowywanie pojazdu poza
MSD uzgadnia się z dowódcą lub użytkownikiem obiektu (w przypadku
gdy obiekt nie jest miejscem dyslokacji jednostki).
3. Na miejscach postoju w PSTech. pojazdy mechaniczne należy
rozmieszczać pododdziałami, grupując oddzielnie pojazdy gąsienicowe
i pojazdy kołowe.
4. Pojazdy mechaniczne stanowiące zapas wojenny (ZW) powinny być
oznakowane, oddzielone od pozostałego sprzętu UB i przechowywane
w oddzielnych pomieszczeniach magazynowych lub w innych miejscach
przeznaczonych na przechowywanie. W przypadku braku takich
możliwości zezwala się przechowywać we wspólnych pomieszczeniach
z UB, ale po ich wydzieleniu i oznakowaniu.
5. Pojazdy mechaniczne o dużym stopniu złożoności technicznej
i podstawowym znaczeniu dla sił zbrojnych należy przechowywać
zgodnie z przepisami obowiązującymi dla tego typu sprzętu wojskowego.
6. Pojazdy mechaniczne przechowywane w miejscach postoju powinny być
sprawne technicznie, mieć napełnione układy (paliwem, olejem,
cieczą chłodzącą itp.), sprawne i kompletne urządzenia dodatkowe oraz
być wyposażone w narzędzia i sprzęt pomocniczy, zgodnie z wykazami
zawartymi w dokumentacji technicznej, jeśli przepisy nie stanowią
inaczej.

3-20
 51 DU-4.22.2(A)

7. Pojazdy niesprawne technicznie, wymagające naprawy bieżącej, należy

niezwłocznie kierować do naprawy, bezpośrednio na stanowiska
naprawcze, lub w miejsce oczekiwania na naprawę.
8. Pojazdy przeznaczone do naprawy planowej lub do spisania
z ewidencji SZ RP, powinny być oznaczone napisem: „Pojazd oczekuje
na naprawę (spisanie)”.
9. Pojazdy w garażach przechowuje się z niezamkniętymi zamkami drzwi.
Pojazdy powinny stać ustawione przodem w kierunku bram wjazdowych.
Klucze do zamków drzwi i do wyłączników zapłonu powinny być
przechowywane w kabinach lub miejscu ustalonym przez dowódcę
jednostki (równorzędnego).

0312. Podatek od środków transportu

1. Pojazdy mechaniczne (środki transportowe) podlegają opodatkowaniu,

wynikającemu z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Szczegółowe
zasady opłaty podatku od środków transportowych oraz stosowanych
zwolnień w tym zakresie zawarte są w ustawie o podatkach i opłatach
lokalnych.
2. Organem właściwym w sprawach podatku od środków transportowych
jest organ podatkowy, na którego terenie znajduje się siedziba jednostki
wojskowej, a w przypadku jednostek rozlokowanych na stałe w kilku
miejscach – organ podatkowy, na terenie którego stacjonują środki
transportowe, podlegające opodatkowaniu.
3. Zwolnieniom od podatku od środków transportowych podlegają środki
transportowe stanowiące zapasy mobilizacyjne, pojazdy specjalne oraz
pojazdy używane do celów specjalnych w rozumieniu przepisów o ruchu
drogowym.

0313. Zasady gospodarowania urządzeniami warsztatowymi służby

czołgowo-samochodowej

1. Poprzez urządzenia warsztatowe służby czołgowo-samochodowej

należy rozumieć m.in.: obrabiarki do metali, maszyny i urządzenia
warsztatowe, przyrządy diagnostyczne i pomiarowe, urządzenia mające

3-21
 52 DU-4.22.2(A)

istotny wpływ na zabezpieczenie procesu obsługowo-naprawczego

sprzętu służby czołgowo-samochodowej.
2. Do podstawowych dokumentów normujących zasady gospodarki
obrabiarkami do metali, maszynami i urządzeniami warsztatowymi służby
czołgowo-samochodowej należą:
a) „Instrukcja zarządzanie eksploatacją sprzętu wojskowego w SZ RP.
Zasady ogólne”. DU-4.22.13(A);
b) rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, rozporządzenie Ministra
Gospodarki w sprawie minimalnych wymagań dotyczących
bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn
przez pracowników;
c) niniejsze przepisy.
3. Ewidencję obrabiarek do metali, maszyn i urządzeń warsztatowych
oraz przyrządów diagnostycznych i pomiarowych w Siłach Zbrojnych RP,
prowadzi się w oparciu o ewidencję SpW w ZWSI RON.
4. Ewidencję eksploatacji obrabiarek do metali, maszyn i urządzeń
warsztatowych o ile przewiduje to producent, prowadzi się
w dokumentacji techniczno-ruchowej, dostarczanej przez producenta.
W przypadku braku, orginalnej dokumentacji techniczno-ruchowej
dostarczanej przez producenta, lub dowodu urządzenia (Ekspl. 37), na
potrzeby prowadzenia ewidencji eksploatacji, można wykorzystać kartę
obrabiarki lub urządzenia warsztatowego, której wzór określono
w załączniku J.
5. Eksploatację urządzeń lub przyrządów kontrolno-pomiarowych
stanowiących wyposażenie stanowiska kontrolnego stacji kontroli
pojazdów lub stanowiska diagnostycznego, ewidencjonuje się w kartach
okresowej kontroli, zgodnie z rozprządzeniem Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji, Ministra Finansów oraz Ministra Obrony
Narodowej w sprawie badań technicznych pojazdów służb.
6. Obrabiarki do metali, maszyny i urządzenia warsztatowe oraz przyrządy
diagnostyczne i pomiarowe klasyfikuje się według kategorii,
w zależności od ich stanu technicznego, zgodnie z zasadami zawartymi

3-22
 53 DU-4.22.2(A)

w „Instrukcji zarządzanie eksploatacją sprzętu wojskowego SZ RP.

Zasady ogólne” DU-4.22.13(A).
7. Klasyfikowanie obrabiarek do metali, maszyn i urządzeń warsztatowych
oraz przyrządów diagnostycznych i pomiarowych, do odpowiednich
kategorii, realizowane jest przez komisję, powołaną rozkazem dowódcy
jednostki wojskowej użytkującej sprzęt. Do komisji mogą być powoływani
m.in. przedstawiciele WOG/RBLog oraz specjaliści organów
wykonawczych podsystemu technicznego.
8. Docelowe, planistyczne normy eksploatacji obrabiarek do metali, maszyn
i urządzeń warsztatowych oraz przyrządów diagnostycznych
i pomiarowych określono w załączniku K.
9. Wykonanie normy docelowej eksploatacji (określonej w latach)
urządzenia warsztatowego, nie stanowi podstawy do jego
obligatoryjnego wycofania z eksploatacji i skreślenia z ewidencji wojska.
10. Urządzenie warsztatowe może podlegać wycofaniu z eksploatacji,
gdy jego parametry techniczne nie spełniają wymaganych warunków
technicznych lub walory użytkowe urządzenia uległy pogorszeniu
w związku ze zużyciem eksploatacyjnym, a naprawa jest ekonomicznie
nieuzasadniona lub niemożliwa.
11. Obrabiarki do metali, maszyny i urządzenia warsztatowe oraz przyrządy
diagnostyczne i pomiarowe, które nie wykonały normy docelowej
eksploatacji według lat, mogą być spisane z ewidencji w razie:
1) gdy naprawa jest niemożliwa, niecelowa lub nieopłacalna;
2) bezpowrotnej utraty (np. kradzieży);
3) braku możliwości wykorzystania zgodnie z przeznaczeniem;
4) wystąpienia uszkodzeń spowodowanych użytkowaniem
w warunkach szczególnych:
a) działaniach operacyjnych realizowanych w PKW,
b) zakwalifikowania do strat bezpowrotnych (na skutek uszkodzeń
bojowych).
12. W celu skrócenia normy docelowej eksploatacji pojedynczego
egzemplarza obrabiarki do metali, maszyny lub urządzenia
warsztatowego oraz przyrządu diagnostycznego lub pomiarowego

3-23
 54 DU-4.22.2(A)

i spisania z ewidencji SZ RP, komisja powołana rozkazem dowódcy JW.,

opracowuje PST wraz z wnioskiem o skrócenie normy docelowej
eksploatacji. PST zaopiniowany przez komendanta WOG przesyła się
drogą służbową do rozpatrzenia przez uprawniony organ.
13. Bezpośrednią odpowiedzialność za stan techniczny i prawidłową
eksploatację obrabiarek do metali, urządzeń warsztatowych
i przyrządów diagnostycznych i pomiarowych ponosi użytkownik,
a merytoryczny nadzór sprawuje kierownik warsztatu (dowódca
pododdziału oraz osoba odpowiedzialna za prawidłowe funkcjonowanie i
wyposażenie stacji kontroli pojazdów – stanowiska diagnostycznego).
14. Kierownik warsztatu (dowódca pododdziału) odpowiada za:
a) niedopuszczanie do pracy na danej obrabiarce lub urządzeniu
warsztatowym osób niewykwalifikowanych, nieposiadających
wymaganej wiedzy i przygotowania zawodowego;
b) przydzielanie obrabiarek i urządzeń warsztatowych pracownikom
w celu należytej eksploatacji;
c) niedopuszczanie pracowników do użytkowania obrabiarek
i urządzeń warsztatowych niesprawnych lub niespełniających
przepisów BHP i Dozoru Technicznego;
d) prowadzenie wymaganej dokumentacji warsztatowej;
e) terminowe i właściwe wykonywanie obsługiwań okresowych
i napraw bieżących obrabiarek i urządzeń warsztatowych oraz
kontrolę metrologiczną przyrządów diagnostycznych i pomiarowych.
15. Osoby użytkujące obrabiarki do metali i urządzenia warsztatowe
powinny, oprócz znajomości zasad użytkowania oraz obsługiwania,
być szczegółowo zapoznane z przepisami BHP.
16. Urządzenia warsztatowe o ile przewiduje to producent podlegają
obsługiwaniom okresowym (konserwacyjnym) w terminach określonych
w dokumentacji techniczno-ruchowej urządzenia.
17. Obsługiwania okresowe (konserwacyjne) wykonuje użytkownik
lub grupy serwisowe organów wykonawczych podsystemu technicznego
RBLog, BLog albo wyspecjalizowane firmy w ramach zakontraktowanych
przez WOG usług zewnętrznych.

3-24
 55 DU-4.22.2(A)

18. Sprawne urządzenia warsztatowe, na których wykonano wymagane

dokumentacją techniczno-ruchową zabiegi obsługowe i konserwacyjne,
spełniające wymagania w zakresie BHP, pomimo wykonania docelowej
normy eksploatacji w latach, mogą być dalej eksploatowane bez potrzeby
wszczynania procedur przedłużających normy docelowej eksploatacji, z
wyłączeniem urządzeń podlegających dozorowi technicznemu.
19. Decyzję w zakresie przeklasyfikowania do kat. 5 i spisania z ewidencji
SZ RP obrabiarek do metali, urządzeń warsztatowych oraz przyrządów
diagnostycznych i pomiarowych, stanowiących wyposażenie organów
wykonawczych podsystemu technicznego (stacjonarnych i mobilnych),
podejmuje:
a) Szef Szefostwa Służby Czołgowo – Samochodowej IWsp SZ,
w stosunku do środków trwałych, w tym w odniesieniu
do obrabiarek do metali, dźwigników kolumnowych, urządzeń
do ładowania butli, urządzeń do konserwacji silników;
b) Komendant RBLog w odniesieniu do sprężarek powietrza, spawarek,
dźwigników kanałowych, wiertarek stołowych, szlifierek
dwutarczowych, pras montażowych, suwnic bramowych, urządzeń
do montażu i demontażu opon oraz przyrządów diagnostycznych
wyszególnionych w załączniku K;
c) Komendant WOG/OG – w odniesieniu do pozostałych urządzeń
warsztatowych, przyrządów diagnostycznych oraz kontrolno-
pomiarowych.
20. Obrabiarki do metali, urządzenia warsztatowe i przyrządy diagnostyczne,
posiadające decyzję o spisaniu z ewidencji Sił Zbrojnych RP, zgłasza się
do zagospodarowania przez Agencję Mienia Wojskowego lub
rozkompletowuje i wybrakowuje.

3-25
 56 DU-4.22.2(A)

3-26
 57 DU-4.22.2(A)

ROZDZIAŁ 4
TECHNICZNE ŚRODKI MATERIAŁOWE

0401. Zasady ogólne

1. Zaopatrywanie w techniczne środki materiałowe (tśm) służby czołgowo-

samochodowej ma na celu zaspokojenie potrzeb jednostek wojskowych
w wymagane asortymentowo ilości części zamiennych, zespołów,
mechanizmów, urządzeń, zestawów naprawczych oraz narzędzi,
akcesoriów i innych materiałów eksploatacyjno-naprawczych
wykorzystywanych w procesie eksploatacji sprzętu.
2. W Siłach Zbrojnych RP obowiązuje zasada zaopatrywania rejonowego.
3. WOG jest zasadniczym ogniwem w systemie zaopatrywania technicznego
i zobowiązany jest do zaspakajania zgłaszanych potrzeb komórek
i jednostek organizacyjnych RON z rejonu odpowiedzialności. Zadania
zaopatrywania na rzecz WOG w systemie rejonowym, realizują RBLog.
4. WOG prowadzą zaopatrywanie wszystkich komórek i jednostek
organizacyjnych RON, które posiadają na zaopatrzeniu, zgodnie z planem
przydziałów gospodarczych RON oraz realizujących szkolenie poligonowe
w rejonie odpowiedzialności WOG.
5. Zasady prowadzenia gospodarki tśm w Polskich Kontyngentach
Wojskowych, realizujących zadania poza granicami państwa określone
są w przepisach prowadzenia gospodarki materiałowo-finansowej
w Polskich Kontyngentach Wojskowych. W przypadku wystąpienia potrzeby
dodatkowych uregulowań COL może określić odrębne zasady
postępowania.
6. Zaopatrywanie w tśm do sprzętu służby czołgowo-samochodowej
realizowane jest:
a) w systemie rejonowym;
b) w ramach zaopatrywania planowego i doraźnego;
c) na potrzeby pododdziałów realizujących szkolenie poligonowe
oraz udzielających pomocy w drodze.
7. Dystrybucja tśm winna uwzględniać zasady ekonomii transportu
z możliwością wykorzystania przewoźników zewnętrznych.

4-1
 58 DU-4.22.2(A)

0402. Planowanie i zabezpieczenie potrzeb

1. Planowanie potrzeb tśm w służbie czołgowo-samochodowej należy

realizować zgodnie z „Instrukcją zarządzania eksploatacją sprzętu
wojskowego w SZ RP. Zasady ogólne” DU-4.22.13(A).
2. Planowanie potrzeb tśm w służbie realizowane jest w celu określenia ilości
i jakości, podstawowych parametrów technicznych oraz środków
finansowych niezbędnych do ich pozyskania.
3. Planowanie potrzeb realizowane jest na wszystkich szczeblach zgodnie
z planem przydziałów gospodarczych RON.
4. Podstawę procesu planowania tśm stanowi decyzja Ministra Obrony
Narodowej w sprawie systemu planowania zasobów, usług i robót
budowlanych w RON oraz przedsięwzięcia wynikające z planowanych
zamierzeń (zamiaru).
5. Zgłaszanie potrzeb tśm odbywa się wg następujących zasad:
a) jednostka wojskowa (instytucja, komórka, jednostka organizacyjna)
zgłasza potrzeby do właściwego WOG;
b) WOG po analizie zgłasza potrzeby do RBLog;
c) RBLog po analizie zgłasza potrzeby do IWsp SZ.
6. Poszczególne ogniwa systemu zaopatrywania (WOG, RBLog, COL)
dokonują analizy zgłaszanych potrzeb tśm biorąc pod uwagę możliwości
ich zabezpieczenia w ramach posiadanych kompetencji.
7. Po dokonanej analizie potrzeby niemożliwe do zabezpieczenia lub nie
będące w ich kompetencjach należy przeliczyć na wymiar finansowy
i zgłosić do właściwych dysponentów środków budżetowych.
8. W zakresie realizacji dostaw i usług jako zadań dyrektywnych/zleconych
COL wskazuje, na etapie podziału środków finansowych,
ich przeznaczenie, realizatora oraz odpowiedzialnych za opracowanie
niezbędnych planów rzeczowo-finansowych, wymagań technicznych
i jakościowych do realizacji zakupu.
9. Dla ww. zadań wkazanych jako pozostające w kompetencji COL,
opracowuje i przesyła do realizatora przedmiotowe plany rzeczowo-
finansowe oraz wymagania techniczne i jakościowe.

4-2
 59 DU-4.22.2(A)

10. W przypadku przydzielenia przez COL dla realizatora, środków finansowych

przeznaczonych na zabezpieczenie potrzeb własnych (rejonu
odpowiedzialności), plany rzeczowo-finansowe oraz wymagania techniczne
i jakościowe opracowuje realizator.
11. Zasadniczy podział kompetencji w zakresie pozyskiwania tśm w służbie
czołgowo-samochodowej:
1) w ramach realizacji zadań Planu Modernizacji Technicznej (PMT):
a) Regionalne Bazy Logistyczne:
− zadania zlecone przez COL,
− zakup namiotów technicznych i kontenerów,
− zakup urządzeń będących środkami trwałymi, dla stacji kontroli
pojazdów, warsztatów obsługowo-naprawczych, dla potrzeb
PKW.
b) Wojskowe Oddziały Gospodarcze:
− zadania zlecone przez COL
− zakup namiotów technicznych i kontenerów;
− zakup urządzeń będących środkami trwałymi, dla stacji kontroli
pojazdów, warsztatów obsługowo-naprawczych, dla potrzeb
PKW.
2) W ramach realizacji zadań w zakresie wydatków bieżących (w tym
dyrektywnych/zleconych oraz własnych):
a) Regionalne Bazy Logistyczne:
− zadania zlecone przez COL;
− zakup zasadniczych zespołów pojazdów (silniki, kabiny, ramy
pojazdów, mosty, skrzynie biegów, skrzynie rozdzielcze,
skrzynie ładunkowe, skrzynie przekładniowe, przekładnie
boczne itp.), na których wymianę niezbędne jest wykonanie
protokołu stanu technicznego (PST), taśm gąsienicowych,
pozostałych tśm, w tym ogumienia, akumulatorów, opończy,
plandek ochronnych, usług naprawy, konserwacji, regeneracji na
zabezpieczenie rejonu odpowiedzialności wg potrzeb
zgłoszonych w planowaniu rocznym, działalności obsługowo-

4-3
 60 DU-4.22.2(A)

naprawczej RWT, WT znajdujących się w strukturach RBLog

oraz działalności własnej;
− zakup tśm przeznaczonych na odtworzenie zapasów wojennych
(ZW),
− zakup tśm niezbędnych do zabezpieczenia ciągłości
zaopatrywania PKW, SON i GB UE w czasie ich przygotowania i
wykonywania zadań na teatrze oraz odtwarzania sprawności po
powrocie,
− zakup wyposażenia warsztatowego nie będącego środkami
trwałymi, materiałów eksploatacyjno-technicznych, materiałów
konserwacyjnych, akcesorii samochodowych, wyposażenia
pojazdów, materiałów technicznych na zabezpieczenie
działalności obsługowo-naprawczej RWT i WT, składów oraz
działalności własnej,
− zakup wydawnictw specjalistycznych, dokumentacji technicznej
i norm,
− naprawa, konserwacja, serwisowanie, przeglądy, legalizacja
SpW itp. realizowane na potrzeby własne RBLog,
− regeneracja zespołów i podzespołów do SpW pozyskanych
w wyniku jego rozkompletowania i napraw;
b) Wojskowe Oddziały Gospodarcze:
− zadania dyrektywne zlecone przez COL,
− zakup tśm, usług remontowych do zabezpieczenia bieżących
potrzeb własnych i jednostek zaopatrywanych,
− zakup tśm których przydzielenie z zasobów RBLog nie było
możliwe,
− zakup wydawnictw specjalistycznych, dokumentacji technicznej,
norm,
− zakup wyposażenia warsztatowego niebędącego środkami
trwałymi, materiałów eksploatacyjno-technicznych, materiałów
konserwacyjnych, akcesoriów samochodowych, wyposażenia
pojazdów, materiałów technicznych na zabezpieczenie potrzeb
własnych i jednostek zaopatrywanych,

4-4
 61 DU-4.22.2(A)

− zakup wszystkich rozmiarów dętek i ochraniaczy;

− zakup wszystkich rozmiarów opon do samochodów osobowych,
ciągników rolniczych, autobusów, mikrobusów i innych pojazdów
na podwoziu samochodów ciężarowych małej ładowności,
pojazdów czterokołowych typu QUAD, motocykli;
− zakup opon o średnicy osadzenia do 16,5 cali w zakresie
pozostałych pojazdów;
− zakup akumulatorów o napięciu 12V i pojemności poniżej
120 Ah oraz akumulatorów o napięciu 6V;
− zakup pozostałego ogumienia, akumulatorów, opończy, plandek
ochronnych po uzyskaniu zgody RBLog;
− naprawa, konserwacja, serwisowanie, przeglądy, legalizacja
SpW itp. realizowane na potrzeby jednostek zaopatrywanych
i własne WOG,
− regeneracja/naprawa zespołów i podzespołów do SpW
będącego na ewidencji WOG, których przydzielenie z zasobów
RBLog nie było możliwe.
12. Szczegółowy podział dotyczący zakresu zakupów tśm zawierają
coroczne decyzje i wytyczne dotyczące planowania potrzeb finansowo-
rzeczowych na rok.

0403. Gromadzenie zapasów

1. Gromadzenie zapasów tśm w służbie czołgowo-samochodowej należy

realizować zgodnie z „Instrukcją zarządzania eksploatacją sprzętu
wojskowego w SZ RP. Zasady ogólne” DU-4.22.13(A).
2. Techniczne środki materiałowe, będące przedmiotem zaopatrywania,
służby czołgowo-samochodowej dzielą się na:
a) koncesjonowane, przeznaczone do uzbrojenia i sprzętu
wojskowego (SpW), które ze względu na swoje wymagania
lub właściwości techniczno-konstrukcyjne oraz sposób
zaprojektowania lub wykonania przeznaczone są do celów
wojskowych, a na ich obrót i wytwarzanie niezbędne
są koncesje;
b) powszechnego użytku.

4-5
 62 DU-4.22.2(A)

3. Rodzaje zapasów technicznych środków materiałowych:

a) zapas wojenny (ZW);
b) użytek bieżący (UB).
4. Zapasy wojenne (ZW) występują na szczeblach: strategicznym,
operacyjnym i taktycznym. Zapasy te są przechowywane w postaci
zestawów naprawczych dla pojazdów lub jako tśm luzem. Zasady i
kompetencje naliczania, urzutowanie, wielkość oraz rodzaj sprzętu, dla
którego są naliczane zapasy wojenne, określają odrębne przepisy.
5. Użytek bieżący (UB) gromadzony jest na wszystkich szczeblach
zaopatrywania w celu umożliwienia terminowego zabezpieczenia potrzeb
w tśm w okresie pokojowym oraz mobilizacyjnego rozwinięcia. W ramach
UB WOG utrzymuje tśm do sprzętu służby czołgowo-samochodowej
występującego na jego ewidencji.
RBLog utrzymują w ramach UB techniczne środki materiałowe
do całości sprzętu służby czołgowo-samochodowej eksploatowanego
w SZ RP.
6. Gromadzenie zapasów w ramach UB dla danej (nieperspektywicznej)
grupy pojazdów dokonuje się w celu zabezpieczenia potrzeb obsługowo
– naprawczych do czasu zakończenia ich eksploatacji. Zapasy te
powinny obejmować również potrzeby na okres działań wojennych.
Urzutowanie tych zapasów ustala COL w zależności
od potrzeb.
7. COL może polecić RBLog utrzymywanie w ramach UB tśm niezbędnych
do zabezpieczenia potrzeb generowanych przez PKW lub asortymentu
deficytowego, którego wydanie może być realizowane wyłącznie za jego
zgodą.

0404. Zestawy naprawcze

1. Zestawy naprawcze (ZN) służby czołgowo-samochodowej

są przeznaczone do zabezpieczenia napraw pojazdów mechanicznych
wykonywanych w warunkach polowych w okresie kryzysu lub działań
wojennych.
2. Kompetencje w zakresie naliczania, gromadzenia i przechowywania
zestawów naprawczych oraz wykaz pojazdów mechanicznych,

4-6
 63 DU-4.22.2(A)

dla których formowane są ZN określają odrębne przepisy,

które uwzględniają:
a) prognozę średnio-dobową uszkodzeń pojazdów mechanicznych
obliczoną na podstawie średnich wskaźników dobowych uszkodzeń;
b) dobowe możliwości naprawcze pododdziałów naprawczych
obliczone wg stanów etatowych i wytycznych;
c) priorytet odzysku SpW (w zależności od przeznaczenia pododdziału,
oddziału);
d) rodzaj uszkodzeń pojazdu mechanicznego kwalifikujących go do
określonego stopnia naprawy;
e) przewidywaną ilość napraw wykonywanych przy użyciu jednego
zestawu;
f) etat organizacyjny jednostki wojskowej;
g) rodzaj jednostki wojskowej i zaszeregowanie jej do danej kategorii
gotowości bojowej.
3. Jednostki wojskowe, poprzez WOG, zgłaszają potrzeby w zakresie
konserwacji zestawów naprawczych, do właściwej terytorialnie RBLog,
w terminie do końca pierwszego kwartału roku N na kolejny okres
planistyczny.
4. RBLog opracowuje, na podstawie potrzeb własnych oraz zgłoszonych
z rejonu odpowiedzialności, w terminie do końca trzeciego kwartału roku
przed planowego „Plan konserwacji zestawów naprawczych i części
zamiennych luzem”.
5. Zawartość i asortyment części zamiennych w zestawach naprawczych
powinien być dostosowany do wykonywania napraw o różnym zakresie
pracochłonności, kompletacje zestawów określa COL, a w przypadku
konieczności w uzgodnieniu z gestorem.
6. Części zamienne, znajdujące się w zestawach naprawczych powinny
być zakonserwowane, odpowiednio opakowane i rozmieszczone
w metalowych pojemnikach lub na paletach, umożliwiających
zastosowanie mechanicznych środków przeładunkowych.
7. Każdy zestaw powinien być zaopatrzony w metrykę (opis) zestawu
umieszczony na pojemniku. Ponadto na pojemniku białą farbą powinny
być naniesione oznaczenia określające:

4-7
 64 DU-4.22.2(A)

a) rodzaj zestawu;
b) markę pojazdu mechanicznego;
c) numer pojemnika;
d) znak umowny wskazujący miejsce rozmieszczenia części
podlegających odświeżeniu.
8. Zasady kompletowania, konserwacji i odświeżania zestawów
naprawczych określa instrukcja „Organizacja i zasady przechowywania
sprzętu technicznego” oraz „Instrukcja zarządzania eksploatacją sprzętu
wojskowego w SZ RP. Zasady ogólne” DU-4.22.13(A).
9. W przypadku konieczności przygotowania i zabezpieczenia
funkcjonowania PKW, SON, GB UE, dopuszcza się wytwarzanie
dla poszczególnych marek pojazdów mechanicznych zestawów
eksploatacyjno-naprawczych (ZEN) oraz rozszerzonych apteczek
technicznych (RAT).
10. Asortyment ilość i kompletacje ZEN oraz RAT określa COL,
na podstawie propozycji przedstawionych przez Użytkownika
(JW delegującą sprzęt).
11. Za zgodą COL, nadwyżkowe ZN oraz ZEN mogą być przeznaczone
na pokrycie brakujących zapasów wojennych - jako zabezpieczenie
30-dniowego normatywu magazynowego tśm luzem.

0405. Zestawy części zamiennych do wykonywania obsługiwań

1. Podczas wykonywania obsługiwań i napraw wojskowych pojazdów

mechanicznych stosowane są zestawy, które zawierają asortyment
części zamiennych i materiałów technicznych podlegających
obowiązkowej wymianie podczas wykonywania czynności obsługowo-
naprawczych.
2. Zestawy te kompletowane są w składach RBLog (lub dostarczane
w formie skompletowanej w trakcie realizacji zawartych umów)
wg kompletacji określonej przez COL i rozdzielane organom
naprawczym w ramach planowego zaopatrywania.
3. Zestawy stosowane są tylko do wybranych typów wojskowych pojazdów
mechanicznych, które ustala COL. Podstawowym rodzajem zestawu
jest zestaw naprawy konserwacyjnej (ZNK) – obejmuje podzespoły,

4-8
 65 DU-4.22.2(A)

części zamienne i materiały techniczne wymienne

i używane w czasie wykonywania naprawy konserwacyjnej pojazdu.
4. W procesie obsługowo–naprawczym mogą być stosowane również
następujące rodzaje zestawów:
a) zestaw obsługi technicznej (ZOT) – obejmuje akcesoria, drobne
części zamienne i materiały techniczne podlegające wymianie
lub niezbędne w procesie wykonywania obsługiwania bieżącego
wojskowego pojazdu mechanicznego;
b) zestaw obsługi okresowej pojazdu (ZOOP) obejmuje części
zamienne i materiały techniczne podlegające wymianie
w procesie obsługiwania okresowego wojskowych pojazdów
mechanicznych, wynikającego z wykonanego przebiegu
kilometrów/motogodzin lub lat eksploatacji;
c) niezbędnik wody (NW) – obejmuje określony asortyment części
zamiennych i materiałów technicznych, a w szczególności
uszczelnień, podlegających wymianie w procesie
przygotowywania pojazdów do pokonywania przeszkód wodnych.

0406. Normy zużycia

1. W zależności od potrzeb wybrane rodzaje tśm występujące w służbie

czołgowo--samochodowej mogą mieć opracowane normy zużycia,
normy należności lub używalności. Powyższe normy określa COL
w uzgodnieniu z gestorem lub wynikają one z odrębnych przepisów.
2. Normy te stanowią podstawę do ustalania wielkości potrzeb w procesie
planowania, określenia minimalnego okresu użytkowania, właściwej
eksploatacji oraz gromadzenia i rozdziału tśm na wszystkich szczeblach
zaopatrzenia.
3. Wypracowanie, wykonanie normy eksploatacyjnej lub używalności tśm
nie stanowi podstawy do jego wycofania z eksploatacji
lub wybrakowania. Podstawą wycofania tśm jest określenie ich stanu
technicznego oraz analiza ekonomiczna opłacalności i zasadności
naprawy lub regeneracji.
4. Normy użytkowania opończy i pokrowców przedstawiono
w załączniku L.

4-9
 66 DU-4.22.2(A)

5. Podstawą do wymiany (naprawy/regeneracji) oraz spisania z ewidencji

ilościowo-wartościowej i zakwalifikowania do przekazania AMW
zasadniczych zespołów i podzespołów, które określa COL, jest PST
opracowywany na szczeblu użytkownika SpW przez komisję powołaną
rozkazem dowódcy JW. Decyzję w zakresie dalszego postępowania
podejmuje WOG/RBLog jako organ nadrzędny, w zależności od rodzaju
asortymentu.
6. Decyzję na protokołach stanu technicznego na wymianę zasadniczych
podzespołów takich jak skrzynie biegów, pośrednie, przekładniowe,
mosty napędowe pojazdów samochodowych podejmuje komendant
właściwego WOG. Natomiast, w zakresie przedmiotowych podzespołów,
których wymiana będzie realizowana w ramach napraw prowadzonych w
organach remontowych RBLog i BLog (RWT, WT, brem), ostateczną
decyzję podejmuje kierownik RWT, WT, dowódca brem.
7. Decyzję na protokołach stanu technicznego na wymianę takich
podzespołów jak: silniki spalinowe, ramy, kabiny pojazdów
samochodowych oraz silniki spalinowe, skrzynie biegów i skrzynie
przekładniowe pojazdów gąsienicowych podejmuje Szef Wydziału
Technicznego RBLog. Możliwość wydania ww. podzespołów z zasobów
magazynowych powinna być uzgadniana pisemnie z COL.
8. Wydział Techniczny RBLog powinien prowadzić rejestr decyzji
wydanych na wymianę ww. podzespołów z uwzględnieniem
następujących danych:
a) numer, nazwę WOG, w którym sprzęt występuje na ewidencji;
b) marka, typ, numer rejestracyjny, numer podwozia (VIN) pojazdu,
dla którego wydano zgodę na wymianę podzespołu;
c) dane podzespołu, który zakwalifikowano do wymiany (w tym numer
seryjny/identyfikacyjny);
d) dane podzespołu, który zamontowano zgodnie z wydaną decyzją
(w tym numer seryjny/identyfikacyjny);
e) data wydania decyzji;
f) numer protokołu stanu technicznego.
9. Każde przedwczesne zużycie sprzętu, dla którego został ustalony okres
używalności musi zostać wyjaśniony. Jeżeli w wyniku wyjaśnień został

4-10
 67 DU-4.22.2(A)

ustalony sprawca przedwczesnego zużycia lub powstało ono z winy

użytkownika lub innej ustalonej osoby ogłasza się szkodę w mieniu
wojska. Jeżeli nie można ustalić sprawcy, a przedwczesne zużycie
sprzętu nastąpiło bez udziału użytkownika lub innych odpowiedzialnych
osób, sprzęt poddaje się naprawie lub zdejmuje z ewidencji.

0407. Klasyfikacja technicznych środków materiałowych

1. Techniczne środki materiałowe klasyfikuje się wg kategorii w celu

określenia ich stanu technicznego (wartości użytkowej)
z uwzględnieniem dotychczasowego zużycia oraz w celu określenia
dalszej ich przydatności w wojsku.
2. Techniczne środki materiałowe klasyfikuje się do pięciu kategorii
na zasadzie jak SpW. Niektóre techniczne środki materiałowe
nie podlegają pełnej klasyfikacji. Zalicza się do nich m. in.:
a) ogumienie oraz wyroby gumowe, akumulatory (chemiczne źródła
zasilania), łożyska i narzędzia w odniesieniu do których stosuje
się kategorię 1, 2 i 5;
b) części znormalizowane (śruby, nakrętki, podkładki itp.) oraz materiały
jednorazowego użytku, klasyfikuje się tylko w kategorii 1.
3. Klasyfikację tśm przeprowadza komisja wyznaczona rozkazem
komendanta WOG/RBLog. Do komisji, w zależności od potrzeb, mogą
być powoływani specjaliści z innych jednostek wojskowych.
4. Po zakończeniu pracy komisja sporządza protokół przeklasyfikowania,
który zatwierdza komendant WOG/RBLog. Stanowi on podstawę
do wpisania ustalonej kategorii w odpowiednich dokumentach
materiałowych i ewidencyjnych.
5. Przy przeklasyfikowaniu środków materiałowych z wyższej kategorii
do niższej dopuszczalne jest pominięcie kolejnych kategorii.

0408. Zasady prowadzenia ewidencji

10. Szczegóły dotyczące zasad prowadzenia ewidencji tśm do sprzętu

służby czołgowo-samochodowej zawarto w „Instrukcji zarządzania
eksploatacją sprzętu wojskowego w SZ RP. Zasady ogólne”
DU-4.22.13(A).

4-11
 68 DU-4.22.2(A)

0409. Zasady gospodarowania akumulatorami, ogumieniem

pneumatycznym i taśmami gąsienic

1. Szczegółowe zasady gospodarowania akumulatorami, ogumieniem

pneumatycznym i taśmami gąsienic określono w „Instrukcji zarządzania
eksploatacją sprzętu wojskowego w SZ RP. Zasady ogólne”
DU-4.22.13(A).
2. Normy przebiegu akumulatorów, ogumienia pneumatycznego i taśm
gąsienicowych to wielkości ustalone dla celów planistycznych
związanych z określaniem potrzeb do zabezpieczenia eksploatacji
w siłach zbrojnych. Nie wszczyna się i nie prowadzi postępowania
wyjaśniającego w przypadku przedwczesnego zużycia opon
wynikającego z prawidłowej eksploatacji pojazdów. W jednostce
wojskowej sporządza się PST lub „Protokół konieczności wymiany”
z opisem niesprawności opon, w którym komisja przedstawia przyczynę
ich przedwczesnego zużycia. Protokół zatwierdza szef służby czołgowo-
samochodowej WOG (równorzędny).
3. Wykonanie normy użytkowania/przebiegu akumulatorów, ogumienia
pneumatycznego i taśm gąsienic nie stanowi podstawy do ich wycofania
z eksploatacji i skreślenia z ewidencji wojska. Decyzję
o wstrzymaniu dalszego użytkowania ogumienia (opony) i jego wymianie
podejmuje uprawniony diagnosta stacji kontroli pojazdów
lub komisja kwalifikująca SpW i tśm w jednostce wojskowej
do wycofania z eksploatacji, przekwalifikowania, wyznaczona rozkazem
dowódcy/instytucji wojskowej, w przypadku gdy ogumienie (opona):

a) nie spełnia wymagań określonych w rozporządzeniu Ministra

Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz
zakresu ich niezbędnego wyposażenia oraz Rozporządzeniu
w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych
pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych
badaniach;

b) jest starsze niż 10 lat licząc od daty produkcji, i stosowane

w pojazdach przeznaczonych do przewozu osób (autobusach,

4-12
 69 DU-4.22.2(A)

mikrobusach, samochodach ogólnego przeznaczenia małej

ładowności, samochodach ciężarowo-osobowych wysokiej
mobilności, samochodach uprzywilejowanych);
c) jest starsze niż 7 lat, licząc od daty produkcji, i stosowane
w samochodach osobowych oraz samochodach interwencyjnych.
4. Podstawę do ustalenia wykonania normy przebiegu ogumienia stanowi
jego przebieg w kilometrach, określony różnicą wskazań licznika, przy
którym ogumienie zostało założone na pojazd i wskazań końcowych
licznika oraz data produkcji (wiek opony w latach). Każde założenie
ogumienia na pojazd oraz jego zdjęcie z pojazdu ewidencjonuje się
w „Książce pojazdu mechanicznego. Należy odnotować datę założenia
(zdjęcia) opony, stan licznika pojazdu, przy którym ją założono/zdjęto),
nr opony. Natomiast w kolumnie nr 4 części IX, książki pojazdu
mechanicznego umieścić dotychczasowy przebieg opony w chwili
założenia/zdjęcia w liczniku, a w mianowniku datę produkcji opony,
w postaci 4 – cyfrowego numeru, który określa tydzień (pierwsze dwie
cyfry) i rok produkcji (dwie ostatnie cyfry).
5. Samochody ogólnego przeznaczenia – osobowe, mikrobusy, małej
ładowności oraz interwencyjne i uprzywilejowane wykonane na ich
podwoziach wyposaża się w dodatkowy komplet ogumienia (opon)
„zimowego”. Pozostałe pojazdy użytkuje się na ogumieniu
wielosezonowym (całorocznym) lub letnim i zimowym. Pojazdy
w przechowywaniu wyposaża się zasadniczo w ogumienie
wielosezonowe (całoroczne). Natomiast w przypadku braku takiego
ogumienia dopuszcza się przechowywanie pojazdów na ogumieniu
letnim lub zimowym. W przypadku pojazdów posiadających dwa
komplety ogumienia (letnie i zimowe) w momencie wydania na pojazd
obydwa komplety podlegają ujęciu w książce pojazdu mechanicznego.
6. Podstawą wystawienia dokumentów obrotu materiałowego
na podlegające wymianie opony, akumulatory, taśmy gąsienicowe, jest
sporządzony przez jednostkę wojskową „Protokół konieczności
wymiany” zatwierdzony przez szefa służby czołgowo-samochodowej
WOG (równorzędny). Protokół powinien zawierać odniesienie
do wykonania przez wymieniany element limitu eksploatacyjnego oraz

4-13
 70 DU-4.22.2(A)

określać przyczyny uzasadniające wymianę. Wzory protokołów zawiera

załącznik Ł, M, N.

0410. Regeneracja

1. Zespoły i podzespoły (tśm) uzyskane w wyniku rozkompletowania

sprzętu lub prowadzenia napraw podlegają ocenie stanu technicznego
pod względem możliwości dalszego ich wykorzystania ze szczególnym
uwzględnieniem wykazu sprzętu, dla którego występuje deficyt tśm
- załącznik O.
2. Techniczne środki materiałowe nadające się do regeneracji,
a w szczególności posiadające kompletne i nieuszkodzone obudowy,
bloki cylindrów - w zakresie silników, wypracowane lecz nadal działające
elementy, kwalifikuje się do kategorii 4 jako fundusz naprawczy i
przekazuje do RBLog.
3. Do funduszu naprawczego kieruje się przede wszystkim:
a) silniki spalinowe i ich osprzęt (w tym rozruszniki, alternatory,
prądnico-rozruszniki, turbosprężarki, głowice silników, pompy
wtryskowe, wtryskiwacze);
b) zespoły układów napędowych i transmisji (w tym mosty, skrzynie
przekładniowe ich pompy, skrzynie rozdzielcze oraz biegów, wały
napędowe, koła nośne, wahacze, rolki podtrzymujące gąsienic);
c) elementy innych układów takie jak sprężarki powietrza, pompy
hamulcowe, przekładnie kierownicze, serwomechanizmy układu
kierowniczego i hamulcowego.
4. W przypadku pilnej konieczności usprawnienia sprzętu, regeneracji tśm,
mogą dokonywać WOG w ramach posiadanych środków finansowych,
mając na uwadze rachunek ekonomiczny, tj. koszty naprawy
w stosunku do wartości zakupu nowego podzespołu i dostępność tśm na
rynku.
5. Techniczne środki materiałowe przeznaczone do regeneracji, mogą
podlegać przekazaniu do składu RBLog lub być utrzymywane
w warsztatach w zależności od decyzji RBLog.
6. Przy opracowywaniu specyfikacji istotnych warunków zamówienia
(SIWZ lub warunków postępowania) należy określić, że Zamawiający

4-14
 71 DU-4.22.2(A)

wymaga podczas regeneracji w zakresie wszystkich tśm obligatoryjnej

wymiany na nowe:
a) uszczelniaczy i uszczelek;
b) łożysk;
c) elementów gumowych;
d) dla skrzyń biegów: pierścieni osadczych, synchronizatorów;
e) dla wałów napędowych: przegubów krzyżakowych wraz
z łożyskami;
f) dla silników spalinowych: tłoków i pierścieni, tulei cylindrów
(o ile są wymienne), czujników, wkładów filtra oleju, układów
rozrządu (w tym kół zębatych, napinaczy i pasków rozrządu), pasków
klinowych, elementów gumowo-metalowych, wieńców koła
zamachowego, przewodów elastycznych i opasek.
7. W przypadku innych tśm Zamawiający szczegółowo określa powyższe
wymagania.
8. Tśm nienadające się do regeneracji lub których regeneracja jest
nieuzasadniona lub nieopłacalna kwalifikuje się do kategorii 5.
Do RBLog przekazuje się jedynie te tśm w kategorii 5, na wymianę
których niezbędne jest sporządzenie PST.
W przypadku tśm 5 kategorii na wymianę których niezbęne jest
wykonanie PST zgromadzonych w brem/RWT/WT dopuszcza się ich
bezpośrednie zgłaszanie do AMW.
9. Pozostałe zakwalifikowane do kategorii 5 tśm, przedstawia
się do komisyjnego wybrakowania w macierzystym WOG/RBLog.
10. Uzyskane z wybrakowania odpady, kwalifikuje się zgodnie
z posiadanymi przez WOG zezwoleniami do wytwarzania
i przechowywania odpadów.
11. RBLog organizują całokształt funkcjonowania systemu regeneracji
technicznych środków materiałowych w rejonie odpowiedzialności.
12. Przygotowanie danych (technicznych) w dokumentacji do postępowania
o udzielenie zamówienia publicznego (opracowanie wymagań
eksploatacyjno-technicznych oraz opis przedmiotu zamówienia) RBLog
może zlecić podległym warsztatom remontowym.
13. Wynikiem postępowania o udzielenie zamówienia powinna być umowa.

4-15
 72 DU-4.22.2(A)

14. Zespoły/podzespoły po regeneracji podlegają odbiorowi technicznemu

zgodnie z wymaganiami dotyczącymi zapewnienia jakości w produkcji
przez uprawnionego przedstawiciela wojskowego.
15. Regenerowane tśm Wykonawca poddaje procesowi konserwacji
zapewniającej okres ich przechowywania w warunkach magazynowych
przez minimum 24 miesiące.
16. Jeżeli zgromadzony w RBLog fundusz naprawczy, w okresie kolejnych
3 lat nie będzie poddany naprawie (regeneracji), RBLog wykonują
i przesyłają zestawienia zgromadzonego funduszu do COL, celem
podjęcia decyzji.

0411. Zabezpieczenie pododdziałów realizujących szkolenie poligonowe

1. Zaopatrywanie realizowane jest na zasadzie zaopatrywania

nieplanowego z tym, że potrzeby kierowane są do WOG w którego
rejonie odpowiedzialności realizowane jest szkolenie.

2. Procedurę zakupu oraz pokrycie kosztów zakupu tśm i usług realizuje

WOG w którego rejonie odpowiedzialności realizowane jest szkolenie.

3. Po zakończonym szkoleniu poligonowym (innego zadania) WOG,

w którego rejonie odpowiedzialności realizowane było szkolenie,
przesyła obciążenie wydanymi tśm do WOG właściwego dla miejsca
stałego stacjonowania JW (pododdziału). JW dokonuje rozliczenia
zużytych tśm w macierzystym WOG.

4. W przypadku konieczności zwiększenia planu wydatków wynikających

z realizacji nieplanowych zadań zabezpieczenia JW spoza obszaru
terytorialnej odpowiedzialności, WOG realizuje te zadania, a następnie
występuje do dysponenta środków budżetowych II stopnia o ich zwrot
w trybie określonym odrębnymi przepisami.

0412. Udzielanie pomocy w drodze

1. Problematykę dotyczącą udzielania pomocy technicznej uszkodzonym

w drodze pojazdom mechanicznym (tzw, pomoc w drodze) normują
w swoich rejonach odpowiedzialności komendanci poszczególnych
RBLog, dokonując podziału rejonu odpowiedzialności oraz udostępniając

4-16
 73 DU-4.22.2(A)

dane kontaktowe w zakresie udzielania pomocy

w drodze.
2. Jednostki Wojskowe, niezależnie od podporządkowania, zobowiązane
są do udzielania pomocy technicznej uszkodzonym w drodze pojazdom
mechanicznym. Pomoc ta, winna być realizowana przez jednostkę
znajdującą się terytorialnie najbliżej uszkodzonego pojazdu, po jej
powiadomieniu (wezwaniu do udzielenia pomocy).
3. Zakres udzielanej pomocy, w zależności od rodzaju uszkodzeń
(niesprawności) oraz posiadanych etatowych sił i środków naprawczo-
ewakuacyjnych, winien obejmować:
a) naprawę uszkodzonego pojazdu w miejscu zdarzenia;
b) holowanie/transport pojazdu do najbliższej jednostki wojskowej
posiadającej siły i środki obsługowo-naprawcze
lub specjalistycznego zakładu gospodarki narodowej
uwzględniając przy tym racjonalność przyszłych kosztów
związanych z usunięciem awarii;
c) naprawę uszkodzonego pojazdu w oparciu o stacjonarny organ
wykonawczy podsystemu technicznego jednostki udzielającej
pomocy technicznej;
d) zabezpieczenie pojazdu (do czasu odbioru przez macierzystą
jednostkę), gdy jego naprawa wykracza poza możliwości jednostki
udzielającej pomocy.
4. W sytuacji, gdy jednostka wojskowa poproszona o udzielenie pomocy
nie posiada odpowiednich sił i środków ewakuacyjnych, holowanie
uszkodzonego pojazdu może być zrealizowane w oparciu o cywilną
firmę usługową. Zadania z tym związane (dla jednostek udzielających
pomocy) koordynuje właściwy terytorialnie WOG.
5. Części zamienne wydane w naturze niezbędne do usprawnienia
pojazdu mechanicznego ewidencjonuje się w KUT stacjonarnego
organu wykonawczego podsystemu technicznego jednostki
udzielającej pomocy w drodze. Do KUT załącza się kserokopię rozkazu
wyjazdu usprawnianego pojazdu z wpisem o zaistniałej awarii.

4-17
 74 DU-4.22.2(A)

6. Procedurę zakupu, w tym pokrycie kosztów części zamiennych i usług

w kwocie do 10 tys. złotych, realizuje WOG właściwy dla jednostki
wojskowej udzielającej pomocy.
7. W przypadku kosztów usprawniania pojazdu, przekraczających 10 tys.
złotych, decyzję dotyczącą naprawy podejmuje macierzysty WOG
oraz ponosi jego koszty.

4-18
 75 DU-4.22.2(A)

ROZDZIAŁ 5
OBSŁUGIWANIE
0501. Zasady ogólne

1. System obsługiwań technicznych obejmuje przedsięwzięcia

planistyczno-organizacyjne i techniczne oraz siły i środki mające na celu
utrzymanie sprzętu służby czołgowo-samochodowej, w sprawności tech-
nicznej i stałej gotowości do natychmiastowego użycia.
2. Obsługiwaniu podlegają wszystkie egzemplarze sprzętu służby
czołgowo-samochodowej, znajdującego się na ewidencji w jednostkach i
instytucjach wojskowych.
3. Rodzaj wykonywanego obsługiwania sprzętu służby czołgowo-
samochodowej, zależy od jego przebiegu (przejechanych kilometrów
lub przepracowanych motogodzin) oraz od czasu jego przechowywania.
4. Zakresy norm przebiegów międzyobsługowych, określa katalog norm
eksploatacji techniki lądowej lub rozkazy/polecenia wprowadzające
sprzęt do eksploatacji w SZ RP odpowiednio dla danego rodzaju i typu
sprzętu oraz zalecenia producenta danego typu sprzętu.
5. Zakres czynności obsługowych zależy od rodzaju obsługiwania, marki
i typu sprzętu oraz jego aktualnego stanu technicznego.
6. Za realizację obsługiwania technicznego w ilości niezbędnej
do zapewnienia sprawności technicznej i wymaganego stanu utrzymania
sprzętu służby czołgowo-samochodowej odpowiadają dowódcy na
wszystkich szczeblach organizacyjnych, na których eksploatowany jest
sprzęt. Opowiadają również za organizację obsługiwania technicznego,
ustalają jego termin, zakres przedsięwzięć
i ilości sprzętu podlegającego obsługiwaniu technicznemu.
7. Za terminowe wykonywanie obsługiwań odpowiadają właściwi dowódcy,
oddziałów, pododdziałów, do których sprzęt jest przydzielony, a za ich
wykonanie odpowiadają kierowcy, załogi, operatorzy, oraz mobilne grupy
serwisowe wydzielone z warsztatów technicznych i brem.
8. Obsługiwania techniczne wykonywane w celu utrzymania sprawności
technicznej, w tym zapewnienia wymaganego stanu utrzymania sprzętu,
inne niż określone w dokumentacji technicznej i katalogu norm

5-1
 76 DU-4.22.2(A)

eksploatacji, wykonuje się w ramach czasu określonego w programach

szkolenia.
9. Przedsięwzięcia w ramach programów szkolenia należy planować
i realizować w ilości zapewniającej wykonanie wszystkich czynności
niezbędnych do odtworzenia sprawności technicznej oraz zapewnienia
właściwego stanu utrzymania sprzętu.
10. Efektywnie wykorzystywać czas określony w programach szkolenia
na obsługiwanie techniczne sprzętu, w tym na czynności obsługowe
po realizacji zajęć w terenie (poligonie) z wykorzystaniem dużej ilości
sprzętu. W ramach prowadzonych obsługiwań zaplanować
wykorzystanie stanowisk obsługowych (myjni sprzętu, stanowisk
diagnostycznych, akumulatorni, itp.) oraz wsparcie przez organ
wykonawczy podsystemu technicznego jednostki.
11. W przypadku braku możliwości wykonawczych, dowódca jednostki
wojskowej zgłasza potrzeby w zakresie realizacji obsługiwania
technicznego do właściwego WOG.
12. Sprzęt kierowany do obsługiwania technicznego powinien posiadać
rozkaz wyjazdu (pracy), książkę ewidencji obsługiwań okresowych
i zabiegów konserwacyjnych sprzętu technicznego oraz kartę usługi
technicznej (KUT), w której należy określić rodzaj obsługiwania oraz
termin jego wykonania.
13. KUT wystawia jednostka wojskowa posiadająca etatowy organ
wykonawczy podsystemu technicznego lub specjalistów (mechaników,
kierowców, operatorów), wg ustaleń WOG. Każda KUT wystawiona na
obsługiwanie lub naprawę sprzętu, realizowaną przez organ wykonawczy
podsystemu technicznego, lub specjalistów (mechaników, kierowców,
operatorów), podlega wpisaniu do książki ewidencji wykonanych prac w
warsztacie. Po zakończonym obsługiwaniu
lub naprawie KUT zostaje sprawdzona pod względem merytorycznym
i prawidłowości rozliczenia tśm. Wyznaczona osoba w JW sprawdza
poprawność jej wypełnienia a następnie przekazuje do WOG w cyklu
i formie określonej przez WOG.
14. KUT stanowi podstawę przyjęcia sprzętu służby czołgowo-
samochodowej przez organ wykonawczy podsystemu technicznego,

5-2
 77 DU-4.22.2(A)

rozliczenia zużytych materiałów, części zamiennych, pracy specjalistów,

ewidencji wykonanego obsługiwania oraz przekazania sprzętu
użytkownikowi.
15. KUT przechowuje się w WOG zgodnie z zasadami przyjętymi
dla dokumentów materiałowych (przychodowo-rozchodowych)
co najmniej 5 lat.
16. Wykonanie obsługiwania technicznego sprzętu, w tym wymianę olejów
i płynów eksploatacyjnych, należy zaewidencjonować w KUT
i w „Książce ewidencji obsługiwań okresowych i zabiegów
konserwacyjnych sprzętu technicznego".
17. Wykonanie obsługiwania sprzętu stwierdza w KUT podpisem diagnosta
lub kierownik warsztatu (dowódca organu wykonawczego podsystemu
technicznego) albo osoba wyznaczona przez dowódcę jednostki
wojskowej.
18. Obsługiwania oraz naprawy SpW, wykonywane w organach
wykonawczych podsystemu technicznego, winny być realizowane
z udziałem etatowych kierowców (załóg) operatorów. O sposobie,
zakresie i terminie udziału kierowcy (załogi) operatora SpW
w obsługiwaniu lub naprawie decyduje kierownik, dowódca organu
wykonawczego podsystemu technicznego.
19. Kierowcę, (załogę), operatora, należy na czas trwania
obsługiwania/naprawy zwolnić z wszystkich zajęć programowych celem
umożliwienia wykonania czynności obsługowych lub naprawczych.
20. W przypadku gdy obsługiwanie/naprawa sprzętu wykonywana jest
w organie wykonawczym podsystemu technicznego, dowódca organu
wykonującego obsługę/naprawę zwraca się z pisemnym wnioskiem
(podając termin realizacji naprawy, obsługiwania) o oddelegowanie
kierowcy (załogi, operatora).
21. Obsługiwania techniczne sprzętu należy wykonywać zarówno
w warunkach stacjonarnych, jak i polowych. W warunkach stacjonarnych
obsługiwania należy wykonywać w oparciu o stacjonarną bazę
obsługowo-naprawczą, natomiast w warunkach polowych,
o ruchome środki obsługowo-naprawcze.

5-3
 78 DU-4.22.2(A)

22. Zaleca się wykorzystanie ruchomych środków obsługowo-naprawczych

do wykonania obsługiwania sprzętu w warunkach stacjonarnych
po masowym jego użyciu np. po powrocie z ćwiczeń.
23. Obsługiwanie techniczne powinno obejmować:
a) badania diagnostyczne przed i po obsługiwaniu;
b) wykonanie czynności obsługowych w wymaganym zakresie;
c) usunięcie stwierdzonych usterek.
24. Podczas diagnozowania sprzętu, przed obsługiwaniem technicznym,
sprawdza się i reguluje poszczególne jego zespoły i układy oraz określa
zakres ewentualnej naprawy.
25. WOG/RBLog odpowiada za organizację obsługiwań technicznych
sprzętu służby czołgowo-samochodowej z jednostek wojskowych
będących na zaopatrzeniu i nieposiadających odpowiednich sił
i środków do samodzielnego ich wykonywania.
26. Dowódcy jednostek wojskowych, którym przydzielono do obsługiwania
technicznego sprzęt z innych jednostek, są odpowiedzialni za jakość
wykonywanych prac obsługowych.

0502. Rodzaje i okresowość obsługiwań technicznych

1. Obsługiwania techniczne sprzętu służby czołgowo-samochodowej,

w zależności od zakresu czynności oraz okresu użytkowania, dzielą się
na następujące rodzaje:
1) obsługiwanie bieżące (OB):
a) przegląd przed wyjazdem (PW);
b) przegląd w drodze (PDr);
c) obsługiwanie po użytkowaniu (PU).
2) obsługiwanie okresowe (OO) – po określonym przebiegu lub czasie
użytkowania – określone w katalogu norm eksploatacji techniki lądowej:
a) obsługiwanie okresowe nr 1 (OO-1);
b) obsługiwanie okresowe nr 2 (OO-2);
c) kolejne obsługiwanie okresowe (OO-N);
d) obsługiwanie specjalne (OS):
− obsługiwanie podwozi pojazdów gąsienicowych,
− obsługiwanie przed i po pokonaniu przeszkody wodnej,

5-4
 79 DU-4.22.2(A)

− wymiana niezbędników obsługowych przewidzianych

dla danego typu sprzętu,
e) obsługiwanie/przegląd w okresie przechowywania (OP);
f) inne, wynikające ze specyfiki eksploatacji lub budowy sprzętu
oraz zaleceń producenta.
2. Za organizację obsługiwań bieżących pojazdów odpowiada dowódca
pododdziału.
3. PW wykonuje kierowca (załoga, operator) pojazdu. Podczas przeglądu
należy bezwzględnie sprawdzić stan płynów eksploatacyjnych oraz
działanie układów i mechanizmów decydujących o bezpieczeństwie
jazdy oraz wyposażenie pojazdu. Wykonanie PW kierowca odnotowuje
w rozkazie wyjazdu (karcie pracy) w formie zapisu „PW wykonałem –
sprzęt sprawny”, składając przy tym swój podpis i wpisując datę.
4. PDr wykonuje kierowca (załoga) pojazdu podczas organizowanych
odpoczynków na trasie marszu lub w czasie przerw w realizowaniu
zadania transportowego. Celem przeglądu jest sprawdzenie ogólnego
stanu pojazdu, mocowania osprzętu, połączenia przyczepy, mocowania
ładunku oraz usunięcie zauważonych usterek.
5. PU wykonuje kierowca (załoga) po zakończeniu użytkowania pojazdu
w danym dniu. Ma ono na celu doprowadzenie pojazdu do pełnej
sprawności technicznej i przygotowanie go do ponownego użytkowania.
6. Wykonanie PU kierowca (dowódca, operator) odnotowuje w rozkazie
wyjazdu (karcie pracy) w formie zapisu: „PU wykonałem – sprzęt
sprawny”, składając przy tym swój podpis i wpisując datę. Jeżeli podczas
wykonywania PU zostanie stwierdzone, że sprzęt wymaga naprawy
kierowca (operator) melduje o tym dowódcy pododdziału
i służbie dyżurnej PKT.
7. Obsługiwania okresowe OO-1 i OO-2 OO-n (przy kilku obsługiwaniach nr
1 numerować następująco OO-1/1 OO-1/2, OO-1/n) wykonuje się,
gdy pojazd wypracuje określony przebieg kilometrów lub motogodzin.
Normy przebiegów międzyobsługowych dla każdej marki i typu sprzętu
określą: katalog norm, karty katalogowe, wytyczne do eksploatacji
danego typu sprzętu oraz instrukcje użytkowania i obsługiwania.

5-5
 80 DU-4.22.2(A)

8. Obsługiwania okresowe w zależności od rodzaju sprzętu, zakresu

wykonywanych czynności dzieli się na obsługiwanie okresowe niższego
i wyższego rzędu (np. OO-n, F-n).
9. Do grupy obsługiwań innych wynikających ze specyfiki (systemu)
eksploatacji lub budowy sprzętu należą między innymi obsługiwania
pojazdów z rodziny Leopard, Kołowych Transporterów Opancerzonych
Rosomak oraz niektórych pojazdów samochodowych.
10. System eksploatacji czołgu LEOPARD odmienny od powszechnie
obowiązującego przewiduje pięć poziomów przeglądów technicznych:
a) F1 - po 3 miesiącach eksploatacji;
b) F2 - po 6 miesiącach eksploatacji lub w przypadku podwozia,
po zużyciu 5 000 l paliwa;
c) F3 - po 12 miesiącach eksploatacji lub w przypadku podwozia,
po zużyciu 10 000 l paliwa;
d) F4 - po 24 miesiącach eksploatacji lub w przypadku podwozia,
po zużyciu 20 000 l paliwa);
e) F6 - po 10 latach eksploatacji dla podwozia (F6p) i co 4 lata dla wieży
i systemów uzbrojenia (F6u).
11. System eksploatacji Kołowego Transportera Opancerzonego Rosomak
przewiduje następujące obsługiwania:
a) OM - obsługiwanie po miesiącu eksploatacji;
b) OKR - obsługiwanie kwartalne po 3 miesiącach eksploatacji (dotyczy
tylko systemu wieżowego);
c) OPR - obsługiwanie półroczne po 6 miesiącach eksploatacji;
d) OR - obsługiwanie roczne po 12 miesiącach eksploatacji;
e) O2R - obsługiwanie dwuletnie po 24 miesiącach eksploatacji;
f) O4R - obsługiwanie czteroletnie po 48 miesiącach eksploatacji;
g) OS - obsługiwania specjalne, które wykonuje się, gdy wybrane
systemy podwozia i wieży transportera osiągną wymagane przebiegi
lub cykle pracy (działania). Szczegółowe czynności obsługowe
zawiera instrukcja eksploatacji transportera.
12. System obsługiwań czołgów LEOPARD oraz KTO ROSOMAK, pozwala
na ich eksploatację od fazy produkcji, aż do wycofania z Sił Zbrojnych

5-6
 81 DU-4.22.2(A)

RP, bez potrzeby wykonywania napraw planowych, odtwarzających

resurs techniczny.
13. Szczegółowe zakresy czynności obsługowych określają dokumenty
fabryczne producenta, instrukcje obsługi, karty/przewodniki
technologiczne SpW oraz inne dokumenty.
14. Podczas eksploatacji wojskowych pojazdów mechanicznych
w szczególnie trudnych warunkach (bezdroża, duże zapylenie powietrza,
krótkie odcinki itp.) lub stosowania zamienników płynów
eksploatacyjnych, nie wymienionych przez producenta, o parametrach
zbliżonych do zalecanych, komendant WOG lub osoba uprawniona
ma prawo:
a) zmniejszyć przebiegi międzyobsługowe;
b) skrócić cykl obsługiwania grupy pojazdów lub pojedynczych
egzemplarzy ze względu na ich aktualny stan techniczny;
c) w uzasadnionych przypadkach (marsze, przegrupowania)
organizować wykonywanie obsługiwań w kilku etapach. Czynności
mające wpływ na bezpieczeństwo i pracę zespołów powinny być
wykonane w pierwszej kolejności.
15. Zwiększanie przebiegów międzyobsługowych, wydłużanie cyklu
obsługiwania, zmiana zakresu prac oraz skracanie czasu obsługiwania
kosztem jakości wykonania czynności obsługowych jest zabronione.
16. Podczas wykonywania obsługiwań należy ściśle przestrzegać
postanowień zawartych w instrukcjach określających zasady
użytkowania i obsługiwania sprzętu, technologii ich diagnozowania,
zakresu czynności obsługowych danego typu lub grupy pojazdów oraz
dodatkowo zaleceń szefa służby czołgowo-samochodowej i diagnosty.
17. Obsługiwanie OO-1 i OO-2 oraz obsługiwania specjalne wykonuje
kierowca (załoga) w uzasadnionych przypadkach z udziałem
niezbędnych specjalistów technicznych lub diagnostów organów
wykonawczych podsystemu technicznego.
18. Obsługiwania specjalne wykonuje się w szczególnych przypadkach,
wynikających ze specyfiki eksploatacji sprzętu.

5-7
 82 DU-4.22.2(A)

19. Zakres czynności, jakie należy wykonać podczas obsługiwań

specjalnych, określają odpowiednie instrukcje użytkowania
i obsługiwania sprzętu.
20. Za organizację i wykonanie obsługiwań urządzeń specjalnych
należących do innych rodzajów wojsk i służb odpowiedzialni są szefowie
właściwych służb WOG lub wyznaczone osoby.
21. Obsługiwanie sprzętu podczas przechowywania wykonuje bezpośredni
użytkownik lub grupa konserwatorów.

22. Szczegółowe zasady obsługiwania pojazdów podczas przechowywania

zawarte są w instrukcji o organizacji i zasadach przechowywania sprzętu
technicznego.

5-8
 83 DU-4.22.2(A)

ROZDZIAŁ 6
NAPRAWA
0601. Zasady ogólne

1. Naprawa to zespół przedsięwzięć organizacyjnych i technicznych mających

na celu odtworzenie funkcji użytkowych sprzętu służby czołgowo-
samochodowej poprzez usunięcie niesprawności i uszkodzeń powstałych w
wyniku użytkowania lub odtworzenie resursu eksploatacyjnego poprzez
wykonanie określonych czynności zgodnie z wymaganą technologią.
2. Zasady planowania działalności obsługowo-naprawczej oraz
sprawozdawczość z działalności obsługowo-naprawczej w zakresie sprzętu
służby czołgowo-samochodowej należy realizować zgodnie
z „Instrukcją zarządzania eksploatacją sprzętu wojskowego w SZ RP.
Zasady ogólne” DU-4.22.13(A).
3. Rodzaj napraw w czasie pokoju, kryzysu i wojny, wynika z wymaganego
zakresu prac oraz czasu potrzebnego na ich wykonanie.

4. Zakres czynności wykonywanych w trakcie naprawy, wymagane narzędzia,

wyposażenie diagnostyczne i pomiarowe, normy zużycia tśm
i materiałów eksploatacyjnych reguluje dokumentacja techniczna sprzętu,
przewodniki technologiczne, instrukcje, biuletyny, karty naprawy.

5. Pracochłonność każdej naprawy jest to wymagany nakład prac wyrażony

w roboczogodzinach, obejmujący demontaż osprzętu, weryfikację i naprawę
zespołów, podzespołów i części (tylko tych, których nie wymienia się na
inne, sprawne technicznie), montaż, regulacje zespołów
i układów oraz wykonywanie prób i sprawdzeń.

6. WOG może odmówić realizacji naprawy w ramach odpłatnej usługi

zewnętrznej lub z wykorzystaniem potencjału technicznego poziomu
strategiczno – operacyjnego, jeśli oceni, że wskazany zakres naprawy
pozostaje w kompetencji użytkownika.

7. Normy międzynaprawcze i pracochłonność napraw SpW określane są w

katalogach norm eksploatacji oraz kartach katalogowych dla nowo
wprowadzonego sprzętu.

8. W zależności od miejsca, realizacji, naprawy wykonywane są przez:

6-1
 84 DU-4.22.2(A)

a) użytkowników SpW, pododdziały obsługowo-remontowe – grupy

remontowe, plutony remontowe, kompanie remontowe;

b) potencjał techniczny SZ RP (RBLog – RWT, WT, ZT/BLog – brem);

c) krajowy przemysłowy potencjał obronny i potencjał przemysłu

zagranicznego.

9. Ze względu na zakres, wykonuje się następujące rodzaje napraw:

a) naprawa bieżąca (NB);

b) naprawa główna (NG);

c) naprawa konserwacyjna (NK);

d) naprawa awaryjna (NA);

e) naprawa gwarancyjna (NGw);

f) naprawa wynikowa (NW);

g) naprawa uszkodzeń bojowych (R1 …. R5).

10. Ze względu na tryb kwalifikacji, naprawy dzieli się na planowe

i nieplanowe.

0602. Zasady wykonywania napraw nieplanowych

1. Naprawami nieplanowymi są NB, NA, NGw i NW.

2. Realizacja napraw nieplanowych leży w kompetencjach użytkowników

i organów wykonawczych poziomu taktycznego przy możliwym wsparciu
WOG a w uzasadnionych przypadkach, organów wykonawczych
poziomu strategiczno-operacyjnego oraz świadczenia usług przez
kontrahentów zewnętrznych.

3. Naprawa bieżąca (NB) sprzętu służby czołgowo-samochodowej polega

na usunięciu stwierdzonych niesprawności części, zespołów
lub podzespołów, których parametry techniczno-użytkowe uległy
obniżeniu poniżej dopuszczalnych granic, poprzez wymianę
uszkodzonych (niesprawnych, zużytych, wyeksploatowanych)
elementów (zespołów, podzespołów i części) lub wykonanie niezbędnych
regulacji, w celu odtworzenia wymaganych parametrów technicznych.

6-2
 85 DU-4.22.2(A)

4. Naprawy bieżące obejmują uszkodzenia nie stanowiące podstawy

do zmiany kategorii użytkowej sprzętu.

5. Zakres naprawy bieżącej określa się na podstawie zgłoszenia usterek

przez użytkownika (kierowcę, operatora) lub w wyniku przeprowadzenia
badań diagnostycznych.

6. Naprawę bieżącą wykonuje się zgodnie z technologią napraw

przewidzianą dla danego rodzaju, marki sprzętu.

7. W naprawie bieżącej realizowanej w organach wykonawczych

podsystemu technicznego uczestniczy użytkownik (kierowca/załoga).

8. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej przekazywany do organu

wykonawczego podsystemu technicznego powinien być czysty
i ukompletowany zgodnie z dokumentacją indywidualną. Wraz ze
sprzętem należy przekazać następujące dokumenty:

a) rozkaz wyjazdu (pracy);

b) kartę usługi technicznej (KUT); wystawioną przez szefa Służby
Czołgowo-Samochodowej (równorzędnego) lub inną upoważnioną
osobę, jednostki wojskowej, której organ wykonawczy podsystemu
technicznego podlega;
c) protokół stanu technicznego z opisem niesprawności i decyzją
właściwego organu określającą zakres naprawy - w przypadku
wykonywania naprawy bieżącej poza macierzystym organem
wykonawczych podsystemu technicznego;
d) inne wg potrzeb.
9. Sprzęt w naprawie bieżącej powinien przebywać nie dłużej niż:
a) 14 dni - w organie wykonawczym podsystemu technicznego szczebla
taktycznego;
b) 60 dni – w organie wykonawczym podsystemu technicznego
szczebla operacyjnego.
W uzasadnionych przypadkach niezależnych od wykonawcy terminy
te mogą być wydłużone.
10. Do naprawy bieżącej nie zalicza się usuwania drobnych niesprawności,
wykonywanych przez kierowcę (załogę, operatora) z wykorzystaniem

6-3
 86 DU-4.22.2(A)

etatowego wyposażenia sprzętu (np. wymiany żarówki itp.). Czynności te

zalicza się do obsługiwania bieżącego. Zużyte do tego celu materiały
rozlicza się na podstawie wpisu do rozkazu wyjazdu.
11. Po wykonaniu naprawy bieżącej sprzęt służby czołgowo-samochodowej
podlega sprawdzeniu, na stacji kontroli pojazdów lub stanowisku
diagnostycznym (obligatoryjnie w przypadku napraw podzespołów
i układów, mających bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo jazdy).
12. Wykonanie naprawy bieżącej odnotowuje się w karcie usługi technicznej
oraz rozkazie wyjazdu.
13. Za jakość, prawidłowość i terminowość wykonywanych napraw
bieżących w JW odpowiedzialny jest dowódca (kierownik) organu
wykonawczego podsystemu technicznego szczebla taktycznego,
dowódca blog oraz szef sekcji S-4 (równorzędny), a w WOG kierownik
warsztatu oraz szef służby czołgowo-samochodowej.
14. Odpowiedzialność za jakość wykonania naprawy bieżącej (zgodność
z technologią naprawy) ponoszą osoby (żołnierze, pracownicy)
wykonujące poszczególne czynności w ramach naprawy
i potwierdzające w KUT ich wykonanie.
15. Naprawa awaryjna (NA) polega na usuwaniu skutków powstałej awarii
SpW.

16. Naprawa gwarancyjna (NGw) polega na usunięciu niesprawności,

wad materiałowych lub montażowych, powstałych z przyczyn
niezależnych od użytkownika, a ujawnionych w okresie trwania
gwarancji. Naprawę wykonuje producent lub zakład (warsztat)
naprawczy zgodnie z warunkami gwarancji.

17. Naprawa wynikowa (NW), to naprawa nieplanowa, wynikająca

z normalnego zużycia sprzętu, lecz trudna do przewidzenia w aspekcie
określenia jej dokładnego zakresu i pracochłonności ze względu
na złożony charakter uszkodzeń w poszczególnych układach pojazdu.
Pracochłonność NW z reguły znacznie przekracza zakres przewidziany
dla NB.

6-4
 87 DU-4.22.2(A)

18. Decyzję w zakresie usług nieplanowych (napraw, serwisowania

i konserwacji) realizowanych w zakładach naprawczych przemysłu
krajowego lub zagranicznego podejmuje:
1) RBLog w zakresie sprzętu służby czołgowo-samochodowej
znajdującego się w jednostkach podporządkowanych;
2) WOG w zakresie sprzętu służby czołgowo-samochodowej
znajdującego się w JW. dyslokowanych w rejonie zaopatrywania.
19. Decyzję w zakresie wykonania naprawy sprzętu służby czołgowo-
samochodowej w wojskowych jednostkach remontowych wydaje Szef
Wydziału Technicznego RBLog lub Komendant WOG (osoba przez niego
upoważniona) i umieszcza ją w sporządznym na tą okoliczność PST.
20. W przypadku braku możliwości wykonawczych, WOG lub RBLog
przedstawia opinię, którą po dołączeniu do PST przesyła do SSCz-Sam.
IWsp SZ, celem wskazania wykonawcy naprawy.

0603. Zasady wykonywania napraw planowych

1. Naprawami planowymi są NG, NK.

2. Naprawa główna (NG) jest naprawą planową, realizowaną

po wykonaniu przez sprzęt służby czołgowo-samochodowej ustalonej
normy międzynaprawczej i ma na celu usprawnienie oraz odtworzenie
zapasu normy do kolejnej naprawy.
3. Zakres NG i sposób jej wykonywania jest ustalony w dokumentacji
technologicznej (przewodniki technologiczne, karty technologiczne,
instrukcje naprawcze) opracowanej na każdy rodzaj, markę pojazdu
sprzętu.
4. Naprawy główne sprzętu służby czołgowo-samochodowej wykonuje
się w zakładach naprawczych przemysłu krajowego lub zagranicznego,
w ramach zakupu usług realizowanych poza Siłami Zbrojnymi RP.
5. Naprawa konserwacyjna (NK) ma na celu odtworzenie parametrów
taktyczno-technicznych sprzętu służby czołgowo-samochodowej.
6. NK jest naprawą planową i podlega jej sprzęt służby czołgowo-
samochodowej na podwoziu gąsienicowym będący na ZW, jeżeli inne
przepisy nie stanowią inaczej.

6-5
 88 DU-4.22.2(A)

7. NK swoim zakresem obejmuje m.in. wymianę tych elementów sprzętu

służby czołgowo-samochodowej, które utraciły wymaganą niezawodność
lub mogą ją w najbliższym czasie utracić wskutek zużycia lub starzenia
materiału, spowodowanego upływem czasu.
8. NK nie odtwarza przebiegu międzynaprawczego.
9. NK wykonuje się według technologii naprawy opracowanej indywidualnie
dla danej marki, typu sprzętu.
10. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej planowany i kierowany do NK
powinien być technicznie sprawny. Dopuszczalne jest, proporcjonalne
do przebiegu, zużycie jego zespołów i mechanizmów nie naruszające
zasadniczych funkcji ich działania.
11. W przypadku, gdy sprzęt nie spełnia powyższych warunków
technicznych organ wykonawczy podsystemu technicznego (zakład
naprawczy) może odmówić przyjęcia sprzętu do naprawy. O fakcie tym
zobowiązany jest powiadomić organ kierujący sprzęt do naprawy.
Następnie sporządza notatkę wyjaśniającą przyczyny odmowy przyjęcia
i uzgodnienia w zakresie kolejnego terminu przekazania.
12. Wykryte przez przyjmującego usterki jednostka wojskowa przekazująca
pojazd (sprzęt) jest zobowiązana usunąć w ciągu 7 dni lub w terminie
obustronnie uzgodnionym (po uzyskaniu akceptacji organu kierującego
do naprawy).
13. Dopuszcza się przyjęcie do NK sprzętu, który nie spełnia kryteriów
technicznych, pod warunkiem, że jednostka wojskowa przekazująca
uzyska zgodę szefa Wydziału Technicznego właściwej terytorialnie
RBLog.
14. NK nie obejmuje wymiany wyposażenia indywidualnego sprzętu służby
czołgowo-samochodowej.
15. Wraz ze sprzętem, do NK przekazuje się komplet dokumentacji
indywidualnej, zarówno w zakresie podwozia, jak i zamontowanych
na nim urządzeń. Wszystkie dokumenty powinny być aktualne.
16. Pojazd (sprzęt), który wykonał normę do NK, a jego resurs
międzynaprawczy do NG jest mniejszy niż 30%, należy kierować
do kolejnej naprawy głównej.

6-6
 89 DU-4.22.2(A)

17. Pojazd (sprzęt), którego stan techniczny wymaga wykonania naprawy

o zakresie większym niż przewidziany do wykonania w ramach NK
- może być przekazany do naprawy konserwacyjnej po uzyskaniu
akceptacji szefa Wydziału Technicznego właściwego RBLog
i potwierdzeniu na protokole stanu technicznego, w którym winien być
określony zakres wymaganych prac naprawczych, wykraczających poza
zakres NK.
18. Sprzęt do naprawy kwalifikuje komisja wyznaczona rozkazem dowódcy
jednostki/instytucji wojskowej, która sporządza protokół stanu
technicznego (PST). Zasady wypełniania PST ujęto w Instrukcji
zarządzania eksploatacją sprzętu wojskowego w Siłach Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej. Zasady Ogólne. DU-4.22.13(A). PST przesyła
się w formie pliku elektronicznego do wskazanego szczebla decyzyjnego
poprzez organy pośrednie (WOG, RBLog). Organ pośredni na ścieżce
obiegu przesyła dokument wraz z pismem przewodnim,
na którym nanosi swoją opinię.
19. PST powinien zawierać pełne dane identyfikacyjne SpW (nazwa, marka,
typ, numer rejestracyjny, JIM i inne), dokładny jego wiek
i przebieg (zużycie resursów eksploatacyjnych), wyczerpujący opis stanu
technicznego poszczególnych układów oraz rzeczowe wnioski
i propozycje komisji powołanej na szczeblu JW.
20. Decyzję w zakresie napraw planowych (NG, NK) sprzętu służby
czołgowo--samochodowej realizowanych w zakładach naprawczych
przemysłu krajowego i zagranicznego podejmuje SSCz-Sam IWsp SZ, w
formie zatwierdzenia harmonogramu.
21. Szef Wydziału Technicznego RBLog wpisuje w PST decyzję otrzymaną
z SSCz-Sam IWsp SZ o skierowaniu sprzętu służby czołgowo-
samochodowej do naprawy planowej (NG, NK).
22. W JW Wojsk Specjalnych, ze względu na specyfikę i charakter
wykonywanych zadań w czasie pokoju, kryzysu i wojny, dopuszcza
się odmienne zasady kierowania sprzętu do naprawy, określone przez
Dowódcę Komponentu Wojsk Specjalnych (DKWS) (równorzędnego)
w odrębnych przepisach.

6-7
 90 DU-4.22.2(A)

0604. Zasady wykonywania napraw po zakończeniu eksploatacji

w rejonie działań PKW

1. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej, który został skierowany

do kraju, po zakończeniu jego eksploatacji w rejonie działań Polskich
Kontyngentów Wojskowych, kieruje się do naprawy o zakresie
wynikającym z aktualnego stanu technicznego, aż do naprawy głównej
włącznie.
2. Wykonanie naprawy o zakresie naprawy planowej (NG) na sprzęcie
wycofanym z PKW, pomimo niewykonania (niewypracowania) normy
międzynaprawczej, nie stanowi podstawy do wszczęcia postępowania
wyjaśniającego.

0605. Zasady przekazywania sprzętu do naprawy zakładowej i jego

odbioru po naprawie

1. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej zakwalifikowany do napraw

przekazuje i przyjmuje użytkownik SpW.
2. Przekazywanie sprzętu do naprawy i jego odbiór po naprawie odbywa
się na terenie zakładów naprawczych (za wyjątkiem napraw
wykonywanych poza granicami kraju). W uzasadnionych przypadkach
dopuszcza się przekazywanie sprzętu i jego odbiór w miejscu eksploatacji.
3. Jednostki wojskowe obowiązane są przekazywać sprzęt do naprawy,
w terminach zgodnych z otrzymanym planem (harmonogramem) dostaw,
po uzyskaniu właściwej decyzji w PST sporządzonym na tą okoliczność.
Za przestrzeganie terminów przekazywania sprzętu do naprawy
odpowiedzialny jest dowódca jednostki wojskowej.
4. Sprzęt przyjmuje do naprawy przedstawiciel Wykonawcy w obecności
przedstawiciela jednostki przekazującej.
5. Przedstawiciel Wykonawcy przy przyjmowaniu sprzętu do naprawy
sporządza protokół stanu technicznego lub jego odpowiednik, o wzorze
ustalonym w dokumentacji technicznej zakładu naprawczego (taki sam
protokół powinien być sporządzony przy odbiorze sprzętu po naprawie).
Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz
pozostawia się w zakładzie naprawczym, a drugi otrzymuje przedstawiciel
jednostki przekazującej.

6-8
 91 DU-4.22.2(A)

6. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się zmianę zasad

przekazywania i odbioru sprzętu do/z naprawy przez organ zlecający
wykonanie usługi. W takim przypadku zasady te określone są w umowie
pomiędzy zamawiającym a Wykonawcą usługi.
7. Sprzęt przekazywany do naprawy powinien być kompletny, czysty oraz
w stanie umożliwiającym uruchomienie, w celu sprawdzenia stopnia
zużycia zespołów (z wyjątkiem zespołów lub sprzętu przekazywanego
do naprawy awaryjnej). Stan techniczny powinien odpowiadać opisowi
zawartemu w PST.
8. Wraz ze sprzętem do naprawy (z wyjątkiem naprawy bieżącej) przekazuje
się następujące dokumenty:
a) kompletną i aktualną dokumentację indywidualną;
b) protokół stanu technicznego z opisem niesprawności i decyzją
określającą zakres naprawy;
c) w przypadku wojskowych pojazdów mechanicznych dowód
rejestracyjny oraz książkę pojazdu mechanicznego wraz
z dokumentami urządzeń zamontowanych na pojeździe.
9. W przypadku wymiany w trakcie napraw zespołów posiadających numery
(np. silnika, kadłuba, ramy), należy dokonać odpowiedniej adnotacji w
dokumentacji technicznej sprzętu. W przypadku wojskowego pojazdu
mechanicznego wpisu dokonuje się w książce pojazdu i w dowodzie
rejestracyjnym oraz w karcie pojazdu.
10. Do dokonywania zmian w dokumentacji indywidualnej pojazdów
mechanicznych upoważniony jest:
a) w dowodzie rejestracyjnym oraz karcie pojazdu – organ
odpowiedzialny w SZ RP za rejestrację pojazdów (WCRPSZiUK);
b) w książce pojazdu – Wykonawca naprawy sprzętu lub szef służby
czołgowo-samochodowej WOG.
11. O zakończeniu naprawy Wykonawca powiadamia Użytkownika
pisemnie, w terminie 5 – 7 dni przed planowanym przekazaniem sprzętu.
12. Sprzęt po naprawie odbiera przedstawiciel lub komisja Użytkownika
na podstawie pisemnego upoważnienia wystawionego przez dowódcę
jednostki wojskowej. Odbiór odbywa się na terenie zakładu

6-9
 92 DU-4.22.2(A)

wykonującego naprawę. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się

odbiór w miejscu jego eksploatacji.
13. Proces technologiczny naprawy podlega nadzorowaniu jakości przez
Rejonowe Przedstawicielstwo Wojskowe (RPW) (równorzędny)
na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub np. w umowach,
porozumieniach. Przedstawiciel RPW (równorzędny) dokonuje odbioru
technicznego sprzętu po wykonanej naprawie.
14. Przedstawiciel lub komisja Użytkownika, powołana rozkazem dowódcy
jednostki wojskowej, odbiera sprzęt zgodnie z określonymi warunkami
technicznymi przyjęcia po naprawie, ustalonymi dla odbieranego sprzętu.
15. W przypadku stwierdzenia odstępstw od warunków technicznych,
Wykonawca naprawy zobowiązany jest usunąć niezwłocznie
stwierdzone niedociągnięcia.

0606. Zasady wnoszenia i załatwiania reklamacji na wykonane naprawy

lub dostawy nowego sprzętu

1. Na nowy i naprawiony sprzęt służby czołgowo-samochodowej,

gwarancji udziela Wykonawca usługi lub Dostawca sprzętu.
2. Przy odbiorze sprzętu nowego lub naprawionego Użytkownik (odbiorca)
zobowiązany jest uzyskać warunki gwarancji, tryb i sposób składania
reklamacji oraz wykonywania naprawy reklamacyjnej.
3. Okres gwarancji dla sprzętu po naprawie określa Wykonawca, wydając
na każdy egzemplarz książkę gwarancyjną lub wpisując warunki
gwarancji do książki pojazdu (urządzenia). Okres ten rozpoczyna się z
dniem dokonania odbioru sprzętu po naprawie przez użytkownika i
podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego.
4. Użytkownikowi sprzętu przysługuje prawo reklamowania złej jakości
naprawy w okresie trwania gwarancji i rękojmi.
5. Reklamację składa się bezpośrednio do Dostawcy/Wykonawcy, który
udzielił gwarancji, przesyłając protokół reklamacji wykorzystując
sformalizowany druk Gm-9. W sprawach pilnych reklamację można
zgłaszać faxem, e-mail-em lub telefonicznie (podając numer protokołu
reklamacyjnego). W tym przypadku również należy przesłać protokół
reklamacyjny.

6-10
 93 DU-4.22.2(A)

6. Protokół reklamacyjny w odpowiedniej ilości egzemplarzy sporządza

komisja, powołana rozkazem dowódcy jednostki wojskowej użytkującej
sprzęt służby czołgowo-samochodowej, który przesyła się do:
a) Dostawcy/Wykonawcy, który udzielił gwarancji;
b) Szefostwa Służby Czołgowo-Samochodowej IWsp SZ;
c) Wydziału Technicznego właściwej RBLog;
d) Rejonowego Przedstawicielstwa Wojskowego, które dokonało
odbioru;
e) Strony umowy, na podstawie której zrealizowano dostawy
lub naprawę sprzętu.
7. Użytkownikowi przysługuje prawo zgłaszania reklamacji pod warunkiem,
że:
a) przebieg lub okres eksploatacji sprzętu był zgodny z obowiązującymi
przepisami i instrukcjami oraz został potwierdzony odpowiednimi
wpisami w dokumentacji indywidualnej sprzętu;
b) powstałe uszkodzenia nie dają się usunąć przez wymianę części
znajdujących się w indywidualnym zestawie części zapasowych;
c) użytkownik nie dokonywał w reklamowanym sprzęcie samodzielnych
zmian (wprowadzanie zmian jest dopuszczalne tylko w oparciu o
dokumentację fabryczną przez wykonującego naprawę);
d) nie zostały naruszone plomby gwarancyjne (jeżeli takie posiadał);
e) sprzęt nie uległ wypadkowi lub uszkodzeniu z winy użytkownika
lub osób trzecich.
8. Niesprawności i uszkodzenia sprzętu, powstałe w okresie gwarancyjnym
w wyniku niewłaściwej eksploatacji, jednostka wojskowa usuwa na
własny koszt, a powstała szkoda jest rozpatrywana, zgodnie
z obowiązującymi przepisami.

0607. Badania techniczne pojazdów mechanicznych na podwoziu

kołowym

1. Badania techniczne pojazdów mechanicznych przeprowadza

się na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
2. Celem badań technicznych jest określenie stanu technicznego pojazdu
mechanicznego poprzez porównanie faktycznego stanu technicznego

6-11
 94 DU-4.22.2(A)

i stopnia utrzymania pojazdu z warunkami technicznymi, jakie powinien

spełnić, aby mógł zostać dopuszczony do ruchu drogowego.
3. Badania techniczne pojazdów specjalnych przeprowadza się corocznie.
4. Badania techniczne pojazdów mechanicznych wyłączonych
z użytkowania na okres powyżej 12 miesięcy, lecz nie dłuższym niż
61 miesięcy i poddanych zabiegom konserwacyjnym przeprowadza się
bezpośrednio przed rozpoczęciem okresu wyłączenia z użytkowania,
zwanym okresem przechowywania. Badania techniczne przeprowadza
się także przed kolejnym okresem przechowywania, po upływie
wcześniej wyznaczonego okresu przechowywania.
5. W przypadku podjęcia decyzji o skróceniu okresu przechowywania
wojskowego pojazdu mechanicznego, pojazd przed dalszą eksploatacją
zostaje poddany badaniom technicznym a następnie wyznaczony zostaje
nowy termin ważności badań technicznych w terminie 14 dni
od dnia kończącego skrócony okres przechowywania.
6. Badania techniczne pojazdów z zamontowanym urządzeniem
technicznym podlegającym dozorowi technicznemu, może być
przeprowadzone po przedstawieniu dokumentu wydanego przez
właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność
urządzenia technicznego.
7. Pojazdy mechaniczne na podwoziu gąsienicowym nie podlegają
badaniom technicznym.
8. W przypadku stwierdzenia niesprawności (uszkodzeń, nadmiernego
zużycia układu, zespołu, podzespołu lub mechanizmu) podczas badania
technicznego, pojazd należy wyłączyć z eksploatacji i skierować
do naprawy.
9. Za terminowe wykonywanie badań technicznych pojazdów odpowiada
użytkownik.
10. Badania techniczne pojazdów przeprowadza się na wydzielonych
stanowiskach kontrolnych:
1) w upoważnionych wojskowych stacjach kontroli pojazdów (SKP)
lub stacjach kontroli pojazdów podległych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych;
2) w komercyjnych (cywilnych) stacjach kontroli pojazdów, jeżeli:

6-12
 95 DU-4.22.2(A)

a) jednostka organizacyjna sił zbrojnych nie posiada SKP

upoważnionej do wykonywania badań technicznych pojazdów
lub SKP nie posiada uprawnień do wykonywania badań
technicznych danego rodzaju (typu) pojazdów;
b) wykonanie badania technicznego jest uzasadnione względami
służbowymi, organizacyjnymi, ekonomicznymi, lub
dyslokacyjnymi, (gdy koszt zużytego paliwa na dojazd
do wojskowej SKP przewyższa wartość badania technicznego
wraz z opłatą urzędową).
11. Pojazdy kierowane do badań technicznych w cywilnych SKP powinny
mieć uprzednio zdemontowane urządzenia podlegające ochronie
tajemnicy wojskowej (część specjalna) lub w zależności od potrzeb
i możliwości zabezpieczoną część specjalną przed dostępem osób
postronnych.
Nie dotyczy to na stałe zamontowanej zabudowy specjalistycznej
(np. cysterny, warsztaty ruchome, żurawie, itp.).
12. Upoważnienia do wykonywania badań technicznych pojazdów wydaje
Szef Szefostwa Służby Czołgowo-Samochodowej IWsp SZ, na wniosek
kierownika (dowódcy, komendanta) jednostki wojskowej, której SKP
podlega.
13. Stacja kontroli pojazdów Wojskowego Oddziału Gospodarczego
lub jednostki wojskowej podlega dowódcy lub osobie przez niego
upoważnionej, a nadzór nad jej prawidłowym funkcjonowaniem sprawuje
Szefostwo Służby Czołgowo--Samochodowej IWsp SZ, wykorzystując w
tym celu osoby funkcyjne pionu technicznego właściwej terytorialnie
RBLog lub dowództwa RSZ (równorzędnego), któremu jednostka
organizacyjna jest podporządkowana.
14. W terminie do dnia 30 listopada każdego roku RBLog opracowuje
„Harmonogram kontroli SKP jednostek wojskowych dyslokowanych
w rejonie odpowiedzialności” na rok następny, w taki sposób, aby każda
SKP została poddana kontroli minimum raz w roku. Wykonane
harmonogramy zatwierdza Szef Szefostwa Służby Czołgowo-
Samochodowej IWsp SZ.

6-13
 96 DU-4.22.2(A)

15. Wyposażenie specjalistyczne (urządzenia diagnostyczne i przyrządy

kontrolno-pomiarowe) i wyposażenie technologiczne SKP oraz
dokumentację, jaką należy prowadzić w SKP, określają odrębne
przepisy.
16. W razie stwierdzenia, że SKP przestała spełniać wymagane warunki
lub badania techniczne są przeprowadzane niezgodnie
z obowiązującymi przepisami, Szef Szefostwa Służby Czołgowo-
Samochodowej IWsp SZ może:
a) zażądać usunięcia nieprawidłowości w wyznaczonym terminie;
b) ograniczyć zakres badań technicznych;
c) cofnąć wydane upoważnienie.
17. W SKP zatrudnia się uprawnionych diagnostów, których dane osobowe
i zakres uprawnień są zamieszczone w upoważnieniu do wykonywania
badań technicznych pojazdów.
18. Diagności powinni posiadać uprawnienia wydane przez właściwego
Starostę powiatowego lub Prezydenta miasta.
19. Umieszczanie w pojazdach cech identyfikacyjnych oraz wykonywanie
i umieszczanie tabliczek znamionowych zastępczych odbywa się tylko
i wyłącznie w stacjach kontroli pojazdów upoważnionych w tym zakresie.
20. Jednostki wojskowe nieposiadające SKP, przesyłają w terminie
do 30 listopada każdego roku do dowódcy (komendanta, kierownika)
WOG lub jednostki wojskowej posiadającej SKP, zestawienie potrzeb
w zakresie badań technicznych pojazdów w roku następnym.
21. Na podstawie zgłoszonych przez jednostki wojskowe potrzeb szef Służby
Czołgowo-Samochodowej WOG /równorzędny/, opracowuje „Plan
wykorzystania SKP” - w danym roku kalendarzowym, o czym powiadamia
zainteresowane jednostki wojskowe.
22. Plan wykorzystania SKP jest dokumentem roboczym kierownika SKP
(diagnosty), który po zakończeniu miesiąca przekazuje bezpośredniemu
przełożonemu meldunek z realizacji planu.
23. W terminie do dnia 15 stycznia każdego roku, kierownik (diagnosta) SKP
sporządza „Roczną informację z działalności SKP” za rok poprzedni (wg
wzoru określonego w załączniku P), i przesyła
do Wydziału Technicznego właściwej RBLog, po uprzednim

6-14
 97 DU-4.22.2(A)

zaakceptowaniu przez przełożonego. Szef Wydziału Technicznego

po sprawdzeniu poprawności jej wykonania, przesyła informację
do Szefostwa Służby Czołgowo-Samochodowej IWsp SZ, w terminie
do 20 stycznia.
24. Zakres i sposób przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz
wzory dokumentów stosowanych przy tych badaniach określają odrębne
przepisy.
25. Za stan techniczny wyposażenia oraz terminowe wykonywanie
przeglądów okresowych, kontrolę metrologiczną urządzeń
diagnostycznych i przyrządów pomiarowych podlegających kontroli
metrologicznej, odpowiada kierownik (diagnosta) SKP.
26. Kierownik (diagnosta) SKP zgłasza potrzeby w zakresie przeglądów,
kontroli metrologicznej przyrządów kontrolno-pomiarowych
do przełożonego z co najmniej 3-miesięcznym wyprzedzeniem.
27. Wykonywanie badań technicznych pojazdów przy użyciu niesprawnych
lub nieposiadających ważnego statusu kontroli metrologicznej urządzeń
diagnostycznych i przyrządów pomiarowych jest zabronione.
28. W wojskowych SKP mogą być wykonywane badania techniczne
pojazdów służbowych użytkowanych przez instytucje resortu spraw
wewnętrznych.
29. Kierownik jednostki organizacyjnej (komórki) resortu spraw
wewnętrznych, zgłasza pisemnie potrzeby w zakresie badań
technicznych pojazdów do dowódcy jednostki wojskowej, posiadającej
SKP, który w przypadku gdy stacja posiada możliwości, wydaje pisemną
zgodę na realizację badań.
30. Badania techniczne pojazdów w PKW regulują „Zasady prowadzenia
gospodarki materiałowej i finansowej w PKW realizujących zadania poza
granicami kraju”.
31. Osoby odpowiedzialne za funkcjonowanie w WOG/JW SKP,
lub upoważnieni diagności, zobowiązani są do przesyłania
do WCRPSZiUK określonych danych o wykonanych badaniach
technicznych wojskowych pojazdów mechanicznych w ujęciu
tygodniowym.

6-15
 98 DU-4.22.2(A)

32. Okresową kontrolę eksploatacyjną (przeglądy okresowe, konserwacyjne)

urządzeń diagnostycznych i przyrządów pomiarowych znajdujących się
na wyposażeniu stanowiska kontrolnego SKP należy realizować zgodnie
z warunkami technicznymi i zaleceniami producenta
oraz w terminach określonymi przez producenta lub co najmniej raz
w roku.
33. Okresową kontrolę eksploatacyjną przyrządów (narzędzi) podlegających
prawnej kontroli metrologicznej (kalibracja, sprawdzenie, wzorcowanie,
legalizacja), należy realizować zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie
odrębnymi przepisami.
34. Fakt wykonania okresowej kontroli eksploatacyjnej urządzenia
lub przyrządu kontrolno-pomiarowego, odnotowuje osoba wykonująca
kontrolę - w karcie okresowej kontroli eksploatacyjnej urządzenia
lub przyrządu kontrolno-pomiarowego stanowiącego wyposażenie
stanowiska kontrolnego SKP, potwierdzając wpis podpisem i imienną
pieczątką, a osoba odpowiedzialna (upoważniona) za funkcjonowanie
SKP, po sprawdzeniu wykonania kontroli okresowej, potwierdza ten fakt
podpisem i pieczątką imienną w wyżej wymienionej karcie.
35. W SKP prowadzi się rejestr badań technicznych w postaci elektronicznej,
(w obowiązującym systemie informatycznym), a po zakończonym
tygodniu pracy, sporządza się wydruki z rejestru
i przechowuje się w SKP w formie kartoteki.
36. Po wykonaniu badania technicznego pojazdu, uprawniony diagnosta
wydaje użytkownikowi stosowne zaświadczenie, według wzoru
określonego w odrębnych przepisach.

0608. Organizacja badań diagnostycznych pojazdów mechanicznych

na podwoziu kołowym

1. Badania diagnostyczne pojazdów mechanicznych przeprowadza

się na stanowiskach SKP lub stanowiskach diagnostycznych,
a w przypadku ich braku na przygotowanych stanowiskach obsługowych
warsztatów technicznych.

6-16
 99 DU-4.22.2(A)

2. Badania diagnostyczne wykonują upoważnieni diagności lub

wyznaczone osoby warsztatów technicznych, posiadające odpowiedni
zasób wiedzy w tym zakresie.
3. Celem wykonywania badań diagnostycznych pojazdów w procesie
ich eksploatacji jest:
a) określenie rzeczywistego stanu technicznego pojazdów;
b) określenie niezbędnego zakresu prac obsługowo-naprawczych
do wykonania w trakcie obsługiwania technicznego (okresowego)
lub naprawy bieżącej;
c) umożliwienie racjonalnego wykorzystania sił i środków obsługowo-
-naprawczych w pododdziale remontowym (warsztacie) jednostki
wojskowej;
d) sprawdzenie jakości wykonywanych prac obsługowo-naprawczych
oraz przeprowadzenie regulacji parametrów eksploatacyjnych
pojazdów.
4. Badania diagnostyczne pojazdów, w zależności od potrzeb wynikających
z eksploatacji oraz od możliwości technicznych, wyposażenia i
oprzyrządowania stanowiska diagnostycznego, lub stanowiska
obsługowego warsztatów technicznych mogą obejmować badanie stanu
technicznego:
a) układów mających wpływ na bezpieczeństwo jazdy;
b) stopnia zużycia pojazdu oraz wykonanie wymaganych regulacji.
5. Badanie diagnostyczne pojazdu w zakresie bezpieczeństwa ruchu
drogowego powinno obejmować czynności wynikające z warunków
dopuszczenia pojazdu do ruchu po drogach publicznych oraz innych
warunków wynikających z jego przeznaczenia.
6. Do podstawowych czynności w ww. zakresie należą:
a) sprawdzenie działania i regulacja układu hamulcowego;
b) sprawdzenie działania i regulacja układu kierowniczego;
c) sprawdzenie działania i stan układu jezdnego;
d) sprawdzenie działania i regulacja oświetlenia zewnętrznego oraz
sygnału dźwiękowego.
7. Badanie diagnostyczne w pełnym (szczegółowym) zakresie powinno
umożliwić określenie stanu technicznego, zarówno kompletnych

6-17
 100 DU-4.22.2(A)

układów, zespołów, jak i mechanizmów pojazdu oraz zlokalizowanie ich

niesprawności i pozwolić na dokonanie oceny przydatności pojazdu
mechanicznego do dalszej eksploatacji w SZ RP.
8. Badanie diagnostyczne powinno określić zakres prac obsługowo-
naprawczych niezbędnych do wykonania, w celu odtworzenia
sprawności technicznej.
9. Badanie diagnostyczne w pełnym zakresie należy przeprowadzać
podczas wykonywania obsługiwania okresowego nr 2 (OO-2) oraz
w zależności od potrzeb w ramach wykonywania napraw bieżących.
10. Pojazdy mechaniczne należy dodatkowo poddawać badaniom
diagnostycznym podczas:
a) skracania lub przedłużania normy międzynaprawczej lub normy
docelowej eksploatacji pojazdu;
b) przekazywania pojazdu kierowcy lub innej jednostce, jeżeli istnieją
wątpliwości co do jego stanu technicznego w zakresie
bezpieczeństwa jazdy;
c) stwierdzenia przez punkt kontroli technicznej niesprawności
pojazdu, jeśli rodzaj niesprawności uzasadnia potrzebę określenia
stanu technicznego.
11. Szef Służby Czołgowo-Samochodowej WOG (równorzędny),
uwzględniając warunki i możliwości stacji diagnostycznej (stanowiska
diagnostycznego, stanowiska obsługowego warsztatów technicznych),
decyduje o realizacji i zakresie badań diagnostycznych pojazdów
w ramach wykonywania obsługiwań i napraw bieżących.
12. Na SKP oraz stanowiskach diagnostycznych prowadzi się ewidencję
wszystkich pojazdów poddanych badaniom diagnostycznym
w „Rejestrze badań diagnostycznych”, w którym zamieszcza się dane
i informacje o wykonanych badaniach diagnostycznych i innych
czynnościach związanych z diagnozowaniem pojazdów.
13. Rejestr badań diagnostycznych można prowadzić w sposób tradycyjny
(książkowy) lub w postaci elektronicznej (z wykorzystaniem systemu
informatycznego) - podlega on zniszczeniu po dwuletnim okresie
przechowywania.

6-18
 101 DU-4.22.2(A)

14. Badania diagnostyczne należy wykonywać zgodnie z kartą parametrów

diagnostycznych dla poszczególnych marek i typów pojazdów.
15. Wyniki badań diagnostycznych wpisuje się bezpośrednio do KUT
(karty roboczej).
16. Wynik pozytywnego badania diagnostycznego, po wykonaniu obsługi
technicznej (okresowej) lub naprawy bieżącej pojazdu mechanicznego,
osoba wyznaczona potwierdza podpisem i pieczątką w KUT (karcie
roboczej).

0609. Warsztaty obsługowo-naprawcze

1. W Siłach Zbrojnych RP na potrzeby wykonywania czynności obsługowo-

naprawczych sprzętu czołgowo-samochodowego, realizowanych w
warunkach polowych wykorzystywane są dwa typy ruchomych
warsztatów obsługowo-naprawczych:
a) WOP – warsztat obsługowy pojazdów;
b) WNP – warsztat naprawy pojazdów (dotychczas WRP)
2. Wyposażenie warsztatów stanowią narzędzia i przyrządy
ogólnoślusarskie oraz uniwersalne urządzenia obsługowe
w warsztatach WOP i urządzenia naprawcze w warsztatach WNP.
3. Obydwa typy warsztatów znajdują się na podwoziach samochodów
wysokiej mobilności, ogólnego przeznaczenia lub bez podwozia
– w nadwoziach.
4. Warsztaty pojazdów gąsienicowych (WPG) i warsztaty pojazdów
kołowych (WPK) wykorzystuje się na uzupełnienie potrzeb etatowych
w grupie WNP.
5. Warsztaty B1/Sam wykorzystuje się na uzupełnienie potrzeb, zarówno
w grupie ruchomych warsztatów WOP jak i WNP.
6. Funkcje warsztatów określają rodzaje kompletów oprzyrządowania
naprawczego KON (dotychczas KOR) zabudowane we wnękach stołów
i stelażach.
7. Komplety oprzyrządowania naprawczego są zestawami
specjalistycznych narzędzi, urządzeń i przyrządów umożliwiających
wykonywanie obsługiwań i napraw konkretnych rodzajów i typów

6-19
 102 DU-4.22.2(A)

wojskowych pojazdów mechanicznych realizowanych przez pododdziały

remontowe poszczególnych szczebli:
1) KON nr 1 – przeznaczone dla WOP znajdujących się
w wyposażeniu pododdziałów remontowych batalionów
(samodzielnych kompanii);
2) KON nr 2 – przeznaczone dla WNP znajdujących się
w wyposażeniu pododdziałów remontowych brygad, pułków
(samodzielnych batalionów);
3) KON nr 3 – przeznaczone dla WNP znajdujących się
w wyposażeniu batalionów remontowych.
8. Budowa KON jest modułowa tzn. w skład KON nr 2 wchodzi KON nr 1,
a w skład KON nr 3 wchodzi KON nr 2. Warsztaty WOP przystosowane
są do zabudowy 5 skrzyń, a warsztaty WNP – 7 skrzyń odmiany IV,
co umożliwia wyposażenie jednego warsztatu w kilka rodzajów KON.
Rozwiązanie takie zapewnia zabezpieczenie techniczne kilku marek
pojazdów jednym warsztatem wyposażonym w odpowiednie KON (nawet
w układzie mieszanym tzn. wozów bojowych i samochodów).

0610. Pomocnicze warsztaty obsługowo- naprawcze

1. Uzupełnieniem występujących na wyposażeniu SZ RP ruchomych

Warsztatów Obsługi Pojazdów oraz Warsztatów Naprawy Pojazdów
są warsztaty pomocnicze wykorzystywane przede wszystkim przez
pododdziały robót specjalnych, do których zalicza się:
a) WOM – warsztat obróbki mechanicznej na samochodzie i
przyczepie;
b) WSB – warsztat spawalniczo-blacharski na samochodzie
i przyczepie (WSB-1 na samochodzie i przyczepie jednoosiowej,
WSB-2 na samochodzie i przyczepie dwuosiowej);
c) WEM – warsztat elektromechaniczny na samochodzie;
d) WNS (dotychczas WRS) – warsztat naprawy silników
na samochodzie;
e) WAP – warsztat aparatury paliwowej na samochodzie;
f) WOS – warsztat obsługi smarowniczej na samochodzie;
g) SŁB – stacja ładowania butli na samochodzie i przyczepie;

6-20
 103 DU-4.22.2(A)

h) PSŁ – stacja ładowania akumulatorów na samochodzie

i przyczepie;
i) WPT – warsztat pomocy technicznej na samochodzie.
2. Innym rodzajem ruchomych warsztatów obsługowo-naprawczych
sprzętu służby czołgowo-samochodowej są nowo wprowadzane
do wyposażenia SZ RP warsztaty w zabudowie kontenerowej.
3. Przeznaczenie ruchomych warsztatów obsługowo-naprawczych zawiera
załącznik R.

0611. Urządzenia w kontenerach oraz na przyczepach lub ramach

1. „Kontenerowe warsztaty polowe do wymiany ogumienia KTO

ROSOMAK” przeznaczone do naprawy kół posiadających wkładkę
dojazdową umożliwiającą jazdę z przebitą oponą, jako elementy mobilne,
przeznaczone są do wyposażenia batalionów remontowych (brem) oraz
krem Brygad Zmechanizowanych (BZ).
2. Stanowisko kontroli zespołów pojazdów (SKZ) na przyczepie 2-osiowej
przeznaczone jest do kontroli zespołów układu przeniesienia mocy
pojazdów, pod względem szczelności oraz sprawności w zakresie pracy
bez obciążenia zewnętrznego.
3. Stanowisko kontroli silników pojazdów (SKS) na przyczepie 2-osiowej
przeznaczone jest do kontroli silników pojazdów pod względem
szczelności oraz sprawności w zakresie pracy bez obciążenia
zewnętrznego.
4. Myjnia polowa (MP) na przyczepie 2-osiowej przeznaczona jest
do mycia pojazdów w warunkach polowych.
5. Stanowiska SKZ i SKS oraz myjnia polowa MP wykorzystywane
są na szczeblu brem.
6. Uniwersalne elektryczne źródła zasilania (UEZZ) to źródła prądu
przemiennego, napędzane silnikami spalinowymi. W zależności
od wielkości mogą one być montowane na różnych środkach
transportowych (samochody, przyczepy), a także na ramach.
7. Trwałość nadwozi warsztatów oraz urządzeń na przyczepach
2-osiowych określono na 35 lat.

6-21
 104 DU-4.22.2(A)

8. Ewidencję i sprawozdawczość, jak również gospodarkę tymi

urządzeniami prowadzi się na zasadach określonych dla wojskowych
pojazdów mechanicznych. W przypadku, gdy dane urządzenie
nie posiada numeru rejestracyjnego dla celów ewidencyjnych należy
posługiwać się numerem fabrycznym.
9. Przyjęcie-przekazanie urządzeń w kontenerach oraz na przyczepach
lub ramach realizowane jest na podstawie poleceń (zleceń)
wystawianych przez SSCz-Sam. IWsp SZ lub RBLog.

0612. Zestawy urządzeń na paletach

1. Zestawy urządzeń na paletach stanowią uzupełniające wyposażenie

technologiczne stanowisk naprawczych rozwijanych w Punktach Zbiórki
Uszkodzonego Sprzętu (PZUS).
2. Do zestawów urządzeń na paletach zalicza się:
a) ZUW – zestaw urządzeń warsztatowych;
b) ZUP – zestaw urządzeń pomocniczych;
c) MPE-36 – magazyn przewodów energetycznych.
3. Przyjęcie-przekazanie zestawów urządzeń na paletach realizowane jest
na podstawie poleceń (zleceń) wystawianych przez SSCz-Sam. IWsp SZ
lub RBLog.
4. Przy wyposażeniu pododdziałów remontowych w wyżej wymienione
zestawy, należy stosować następujące zasady naliczania ilości
zestawów:
a) ZUW-1 – po 1 kpl. dla plutonu robót specjalnych;
b) ZUW-2 – po 1 kpl. dla plutonu robót specjalnych brem;
c) ZUW-3 – po 1 kpl. dla plutonu robót specjalnych brem;
d) ZUP-1 – po 1 kpl. dla plutonu remontu pojazdów gąsienicowych
i plutonu remontu transporterów opancerzonych (zarówno
gąsienicowych, jak i kołowych);
e) ZUP-2 – po 1 kpl. dla plutonu remontu pojazdów kołowych brem;
f) MPE-36 – po 1 kpl. dla zespołu prądotwórczego zasilającego
pododdział remontowy (ilość UEZZ przewidziana do zasilania
pododdziałów remontowych podana jest w etacie jednostki).

6-22
 105 DU-4.22.2(A)

5. Po uzyskaniu zgody SSCz-Sam. IWsp SZ możliwe jest inne

ukompletowanie pododdziałów remontowych w zestawy urządzeń
na paletach.
6. Za naliczenie KON, narzędzi i urządzeń specjalnych odpowiadają:
a) dla plutonów remontowych kompanii logistycznej batalionu oraz
plutonu remontowego kompanii logistycznej pułku – dowódcy
plutonów;
b) dla kompanii remontowej batalionu logistycznego brygady oraz pułku
– dowódca kompanii remontowej;
c) dla batalionu remontowego pułku logistycznego i brygady
logistycznej – dowódca batalionu remontowego;
d) dla stacjonarnych warsztatów technicznych WT/RWT – kierownik
WT/RWT.
7. Naliczone ilości KON, narzędzi i urządzeń specjalnych, podlegają
uzgodnieniu z Szefem Sekcji S-4 (równorzędnym), a następnie
zgłoszeniu do służby czołgowo-samochodowej właściwego terytorialnie
WOG i uzupełnieniu w ramach funkcjonującego systemu zaopatrywania.
8. KON, narzędzia i urządzenia specjalne nie stanowią trwałego
wyposażenia ruchomego warsztatu (nie wpisuje się ich w dokumentację
wyposażenia warsztatu). Warsztat uzupełniany jest w taki rodzaj KON,
narzędzi specjalnych i urządzeń jaki jest wymagany do realizacji danego
zadania.
9. KON, narzędzia i urządzenia specjalne winny być ujęte w ewidencji ZWSI
RON WOG, a na poziomie użytkownika powinny być ujęty
w ewidencji narzędziowni lub książce ewidencji mienia pododdziału lub
w bezpośrednim obciążeniu użytkownika, w zależności od struktury i
możliwości pododdziału/warsztatu.
10. Normy użytkowania kompletów KON, ZUP, ZUW w zależności
od określonego sposobu użytkowania wynoszą:
a) w użytku bieżącym – 10 lat;
b) w przechowywaniu – 30 lat.
11. Maksymalny czas przechowywania sprzętu nie powinien być dłuższy
niż 10 lat, po tym okresie sprzęt kieruje się do użytkowania. Wyżej
wymienione normy nie stanowią podstawy do wybrakowania sprzętu.

6-23
 106 DU-4.22.2(A)

Zasadniczym kryterium jest stan techniczny poszczególnych przyrządów

i narzędzi wchodzących w skład kompletu (szczególnie tych ulegających
starzeniu, zużyciu lub uszkodzeniu z przyczyn niezależnych od
użytkownika). Zgłoszenia konieczności naprawy
lub wymiany urządzenia dokonuje bezpośredni użytkownik, a decyzję
podejmuje dowódca oddziału gospodarczego na wniosek komisji,
powołanej rozkazem dowódcy jednostki, która dokonuje oceny
uszkodzenia (zużycia).

0613. Namioty techniczne

1. Namioty techniczne należą do sprzętu służby czołgowo-samochodowej

i występują w należności etatowej pododdziałów remontowych jednostek
wojskowych.
2. Rodzaje namiotów technicznych służby czołgowo-samochodowej
(SCz-Sam):
a) namiot techniczny średni typu N61/66 Tech. i N61/66 Tech. M1;
b) namiot techniczny wysoki typu N72 Tech.;
c) namiot techniczny wysoki bliźniaczy typu N166 Tech.;
d) namiot techniczny pojedynczy typu N-78/2011;
e) namiot techniczny typu NT-72/2013;
f) namiot techniczny typu NT-75/2018 Pojedynczy
g) techniczny namiot pneumatyczny TNP/2008.
3. Głównymi elementami namiotu technicznego SCz-Sam., zależnie od
typu są:
a) stelaż;
b) komplet płacht z oknami;
c) instalacja elektryczna i oświetleniowa;
d) instalacja grzewcza.
4. Normy użytkowania namiotów technicznych, określono w załączniku S.
5. Przyjęcie-przekazanie namiotów technicznych realizowane jest
na podstawie poleceń (zleceń) wystawianych przez SSCz-Sam. IWsp SZ
lub RBLog.

6-24
 107 DU-4.22.2(A)

0614. Wymagania stawiane parkom sprzętu technicznego (PSTech)

1. PSTech. stanowi wydzielony obszar, obejmujący obiekty i urządzenia

stacjonarne i mobilne przeznaczone do wykonywania prac obsługowo-
naprawczych i przechowywania SpW.
2. PSTech. powinien być zabezpieczony zgodnie z obowiązującą instrukcją
o ochronie obiektów.
3. Organizacja PSTech. powinna zapewniać właściwe warunki do:
a) garażowania i przechowywania SpW;
b) wykonywania obsługiwań technicznych i napraw SpW;
c) przeprowadzania kontroli stanu technicznego SpW opuszczającego
i powracającego do PSTech.;
d) ochrony przechowywanego SpW.
4. W zależności od warunków dyslokacji jednostki wojskowej, organizuje się
parki stałe i polowe.
5. Park stały – urządzony w miejscu stałej dyslokacji, który powinien
składać się z następujących elementów:
a) punktu kontroli technicznej (PKT) wraz z urządzeniami
i odpowiednio wyposażonymi pomieszczeniami dla dyżurnej służby
parkowej;
b) stanowisk obsługowo-naprawczych i obsługiwania sprzętu;
c) pododdziałowych punktów obsługowo-naprawczych;
d) garaży i miejsc postojowych dla SpW;
e) placów postojowych, dróg dojazdowych i komunikacyjnych wewnątrz
parku;
f) infrastruktury stacjonarnej (ogrodzenia, oświetlenia terenu, instalacji
wodno-kanalizacyjnych, elektrycznych, centralnego ogrzewania itp.);
g) bram;
h) myjni SpW;
i) stacji paliw.
6. Poszczególne elementy parku rozmieszcza się w kolejności
zapewniającej ich funkcjonalne wykorzystanie w procesie eksploatacji
sprzętu.

6-25
 108 DU-4.22.2(A)

7. Rozmieszczenie poszczególnych elementów parku powinno odpowiadać

warunkom bezpieczeństwa przeciwpożarowego, a także zapewnić
technologiczny ciąg czynności obsługowo-naprawczych, bezkolizyjny
ruch pojazdów wewnątrz oraz wyjazd i wjazd do parku.
8. Na drogach w parku oraz na terenie całej jednostki wojskowej obowiązują
przepisy określone w ustawie prawo o ruchu drogowym.
9. Cały teren parku dzieli się na rejony, które należy przydzielić
pododdziałom. Dowódcy pododdziałów są odpowiedzialni za właściwe
ich utrzymanie.
10. Elementy parku powinny być naniesione na plan sytuacyjny. Plan
powinien znajdować się w pomieszczeniu dyżurnego parku.
11. Tok służby i pracy w parku określa dowódca jednostki wojskowej.
12. Organizacja pracy w parku powinna obejmować:
a) kontrolę osób wchodzących i wychodzących na teren parku;
b) kontrolę sprzętu wyjeżdżającego i powracającego do parku
w punkcie kontroli technicznej (PKT);
c) przeprowadzanie obsługiwań bieżących użytkowanego sprzętu
w miejscu wyznaczonym.
13. Polowy park sprzętu technicznego urządzany jest w tymczasowych
miejscach dyslokacji oraz w rejonie działania PKW.
14. Polowego parku sprzętu technicznego nie organizuje się w miejscach
dyslokacji PKW poza granicami państwa zagrożonych ostrzałem
(np. rakietowym lub moździerzowym itp.). SpW rozśrodkowuje się
w rejonach najmniej narażonych na bezpośrednie oddziaływanie
przeciwnika, zgodnie z planem ochrony i obrony.
15. Polowy park sprzętu technicznego powinien zawierać elementy
niezbędne do wykonywania obsługiwań technicznych i napraw bieżących
sprzętu oraz zapewnić ochronę i postój, znajdującego się
w nim sprzętu.
16. Wyposażenie parku polowego powinny stanowić ruchome środki
obsługowo-naprawcze oraz inny sprzęt zapewniający prawidłowe
funkcjonowanie.
17. Dopuszcza się wykorzystanie stacjonarnych obiektów infrastruktury
technicznej.

6-26
 109 DU-4.22.2(A)

0615. Funkcjonowanie parku sprzętu technicznego

1. Punkt Kontroli Technicznej (PKT) w PSTech umieszcza się przy głównej

bramie wyjazdowej (wjazdowej) do parku. Przeznaczony jest
do zabezpieczenia możliwości wykonywania zadań przez służbę
parkową.
2. Pomieszczenie dyżurnego PSTech i dyżurnego PKT powinno umożliwiać
dobry wgląd na bramę wjazdową i wyjazdową oraz na teren PSTech.
3. Przed budynkiem PKT powinno znajdować się miejsce (plac)
przeznaczone do kontroli sprzętu wyjeżdżającego i powracającego
do PSTech.
4. W pobliżu PKT wydziela się miejsce dla sprzętu oczekującego
na dysponentów.
5. Na budynku PKT powinien być umieszczony widoczny w porze nocnej
(oświetlony) napis „PKT”.
6. Punkt Kontroli Technicznej „PKT” należy organizować również
w PSTech w warunkach polowych.
7. W skład służby dyżurnej PSTech wchodzą:
a) Dyżurny Parku Sprzętu Technicznego;
b) Pomocnik Dyżurnego Parku Sprzętu Technicznego – wydzielany
wg potrzeb;
c) Dyżurny Punktu Kontroli Technicznej.
8. Organizację i zasady działania służby dyżurnej określa „Regulamin
Ogólny Sił Zbrojnych RP”.
9. Poza wymienionym w Regulaminie Ogólnym Sił Zbrojnych RP
wyposażeniem, w pomieszczeniach służby dyżurnej PSTech, powinny
znajdować się następujące materiały pomocnicze:
a) rejestr wydanych dokumentów;
b) spis numerów telefonów - przydatnych w trakcie pełnienia służby;
c) zakres obowiązków kierowcy wojskowego pojazdu mechanicznego;
d) zakres obowiązków dysponentów wojskowych pojazdów
mechanicznych;
e) „Prawo o ruchu drogowym” z komentarzem;

6-27
 110 DU-4.22.2(A)

f) książka ewidencji i rozchodu akcesoriów i materiałów jednorazowego

użytku;
g) zestawienie dopuszczalnych prędkości jazdy wojskowymi pojazdami
mechanicznymi;
h) zestawienie dopuszczalnej liczby osób przewożonych wojskowymi
pojazdami mechanicznymi;
i) rozporządzenia dotyczące warunków technicznych dla pojazdów
uprzywilejowanych Sił Zbrojnych RP, specjalnych i używanych
do celów specjalnych;
j) rysunki poglądowe dotyczące sposobu znakowania wojskowych
pojazdów mechanicznych przewożących towary niebezpieczne oraz
z ładunkami wystającymi poza obrysy (gabaryty) pojazdu;
k) plan miasta (garnizonu);
l) szkic dróg dojazdowych do poligonów, placów ćwiczeń i strzelnic
w obrębie garnizonu;
m) mapa regionu, w którym stacjonuje jednostka wojskowa;
n) zestaw wyposażenia dyżurnego PKT do kontroli stanu technicznego
wojskowych pojazdów mechanicznych;
o) naliczone na podstawie doświadczenia, drobne ilości akcesoriów
i materiałów technicznych;
p) tablica informacyjna o warunkach drogowych i atmosferycznych;
q) podręczny sprzęt gaśniczy;
r) dodatkowe wyposażenie wg decyzji szefa sekcji, szefa służby
czołgowo-samochodowej (równorzędnego).
10. Niezależnie od powyższego, w pomieszczeniu dyżurnego PKT powinny
znajdować się wydawnictwa specjalistyczne (poradniki, informatory,
foldery, instrukcje) dotyczące zasad eksploatacji wojskowych pojazdów
mechanicznych oraz propagujące bezpieczne ich użytkowanie.
11. Tablicę informacyjną o warunkach drogowych i atmosferycznych należy
umieszczać w widocznym miejscu przy bramie wyjazdowej z PSTech.
Powinna ona zawierać informacje dotyczące stanu nawierzchni dróg,
widoczności oraz temperatury.

6-28
 111 DU-4.22.2(A)

12. Zestaw wyposażenia dyżurnego PKT do kontroli stanu technicznego

wojskowych pojazdów mechanicznych powinien zawierać przynajmniej
następujące przyrządy i narzędzia:
a) ciśnieniomierz do kół pojedynczych;
b) ciśnieniomierz do kół bliźniaczych;
c) kontrolkę elektromonterską;
d) uniwersalne szczypce płaskie;
e) miarę uniwersalną zwijaną (dł. 5 m);
f) wkrętaki montażowe (mały i duży);
g) komplet kluczy oczkowych;
h) młotek;
i) leżak monterski;
j) dwie latarki elektryczne trójkolorowe;
k) chorągiewki sygnalizacyjne (żółta i czerwona);
l) dodatkowe wyposażenie wg decyzji szefa sekcji, szefa służby
czołgowo-samochodowej (równorzędnego).

0616. Kontrola wojskowych pojazdów mechanicznych wyjeżdżających

i powracających do PSTech.

1. Głównym zadaniem dyżurnego PKT jest sprawdzenie wszystkich

wojskowych pojazdów mechanicznych wyjeżdżających i powracających
do PSTech.
2. Dyżurny PKT dokonuje kontroli pojazdu oraz kierowcy przed wyjazdem
i po powrocie do PSTech.
3. Przed wyjazdem z PSTech. dyżurny PKT obowiązany jest sprawdzić:
1) dokumenty osobiste kierowcy i pojazdu;
2) prawo jazdy i inne dokumenty uprawniające do prowadzenia danego
rodzaju pojazdu oraz przewożonego ładunku;
3) dowód rejestracyjny pojazdu, zgodność i czytelność wpisów
dotyczących numeru rejestracyjnego pojazdu i nazwy (numeru)
jednostki, do której pojazd należy, oraz ważność okresowego
badania technicznego;
4) książkę ewidencji obsługiwań okresowych i zabiegów
konserwacyjnych sprzętu technicznego, czy są umieszczone wpisy o

6-29
 112 DU-4.22.2(A)

wykonaniu kolejnego obsługiwania okresowego OO-1 lub OO-2, czy

pojazd nie przekroczył ustalonej normy międzyobsługowej. (MON-
EKSPL-15).
5) rozkaz wyjazdu (karta pracy), a przede wszystkim czy zawiera:
a) w prawym górnym rogu pierwszej strony rozkazu wyjazdu (pracy)
potwierdzenie (podpis) dowódcy właściwego pododdziału lub
osoby przez niego upoważnionej, że pojazd jest sprawny
technicznie i może być dopuszczony do ruchu
po drogach publicznych;
b) datę wystawienia rozkazu wyjazdu (pracy) i termin jego
ważności;
c) właściwą markę pojazdu, numer rejestracyjny i grupę
eksploatacyjną pojazdu;
d) nazwisko i imię kierowcy oraz podstawę wyjazdu,
a w przypadku wyjazdu pojazdu grupy ZW, czy w pozycji
"Podstawa" wpisany jest numer i data rozkazu dowódcy jednostki
wojskowej o zdjęciu pojazdu z przechowywania;
e) do czyjej dyspozycji przydzielony jest pojazd;
f) trasę przejazdu;
g) cel wyjazdu - w razie zajęć (ćwiczeń) - numer tematu tych zajęć;
h) rodzaj przewożonego ładunku;
i) w części „Rozliczenie pracy pojazdu (sprzętu) datę wyjazdu,
pierwszy przejazd (skąd - dokąd) i stan licznika oraz czy wpis
stanu licznika w rozkazie wyjazdu jest zgodny z jego stanem
faktycznym (z uwzględnieniem przejazdu z miejsca postoju
pojazdu);
j) w górnej części napis „za opłatą” w przypadku pojazdu
użytkowanego odpłatnie;
k) czy rozkaz wyjazdu (karta pracy) jest podpisany przez
upoważnioną osobę oraz czy posiada odcisk pieczęci herbowej
jednostki wojskowej.
6) wygląd zewnętrzny, stan utrzymania pojazdu, a w szczególności:

6-30
 113 DU-4.22.2(A)

a) czystość i czytelność numerów tablic rejestracyjnych,

ich odpowiedniego umocowania (namalowanie w miejscach
określonych obowiązującymi przepisami);
b) czy pojazd nie jest brudny i skorodowany, nie ma zniszczonej
powłoki ochronnej, pogięć, wgnieceń, zbitych i popękanych
lub zmatowiałych szyb, szkieł, lamp oraz innych niesprawności;
c) czy z zewnątrz i wewnątrz pojazd nie ma wystających ostrych
przedmiotów, które w razie wypadku mogą być niebezpieczne
zarówno dla osób przewożonych w pojeździe, jak i dla innych
użytkowników dróg. Ponadto nie powinno być przedmiotów
zasłaniających widoczność lub rozpraszających uwagę kierowcy;
d) czy pojazdy specjalne sił zbrojnych, które ze względu
na niespełnienie wszystkich warunków technicznych
dopuszczenia do ruchu na drogach publicznych mają
odblaskowe znaki ostrzegawcze (czarny trójkąt na żółtym
tle z przodu, a na czerwonym tle z tyłu pojazdu) – odpowiednio
umocowane i w dobrym stanie technicznym (niepopękane
lub niezmatowione).
7) sprawność techniczną wojskowego pojazdu mechanicznego pod
względem bezpieczeństwa ruchu drogowego, a przede wszystkim:
a) stan i działanie świateł zewnętrznych;
b) stan i działanie układu hamulcowego;
c) zamocowanie i zabezpieczenie połączenia z przyczepą oraz
działanie hamulców przyczepy;
d) stan układu kierowniczego;
e) stan i zabezpieczenie prędkościomierza wraz z napędem;
f) stan układu paliwowego, a w tym szczelność przewodów
paliwowych i zbiorników;
g) stan ogumienia lub gąsienic;
h) stan i ukompletowanie narzędzi i wyposażenia pojazdu (gaśnicy,
apteczki medycznej i technicznej, trójkąta ostrzegawczego).
8) przygotowanie pojazdu do przewożenia osób, a zwłaszcza:
a) zabezpieczenie przed wypadnięciem lub zatruciem spalinami;

6-31
 114 DU-4.22.2(A)

b) czy liczba przewożonych osób nie przekracza ilości

przewidzianej dla danej marki i typu pojazdu;
c) czy każda przewożona osoba ma zapewnione siedzące miejsce
a siedzenia (ławki) są właściwie przymocowane do nadwozia;
d) czy pojazdem, którym przewożone są lub będą osoby,
nie przewozi się ładunku, który z uwagi na swoje właściwości lub
budowę może zagrozić bezpieczeństwu przewożonych osób.
9) przygotowanie pojazdu do przewozu ładunków, w tym:
a) czy ładunek jest równomiernie rozmieszczony na całej
powierzchni ładunkowej pojazdu i odpowiednio umocowany oraz
czy pojazd nie traci równowagi lub stateczności;
b) czy przewożony ładunek nie utrudnia kierowcy prowadzenia
pojazdu i nie ogranicza widoczności drogi, a także nie zasłania
świateł, urządzeń sygnalizacyjnych, znaków rejestracyjnych
i innych tablic, w które pojazd jest wyposażony;
c) czy przewożony ładunek nie wystaje z pojazdu na odległość
większą niż przewidziana w przepisach oraz czy jest
odpowiednio oznakowany;
d) czy wysokość pojazdu z ładunkiem nie przekracza wartości
przewidzianej w przepisach;
e) czy podczas przewożenia towarów niebezpiecznych pojazd
jest odpowiednio do tego przystosowany i oznakowany;
f) czy kierowca (użytkownik) pojazdu posiada dokument
zezwalający na przewóz towarów znajdujących się w pojeździe.
4. Wygląd zewnętrzny kierowcy oraz czy kierowca nie jest pod wpływem
alkoholu lub podobnie działającego środka. W razie takiego podejrzenia
dyżurny PKT zatrzymuje pojazd i uniemożliwia jego dalszą jazdę
do czasu przeprowadzenia badania z użyciem probierza trzeźwości
lub testera narkotykowego.
5. W przypadku stwierdzenia niesprawności, które kierowca może usunąć
na miejscu, dyżurny PKT poleca mu ich usunięcie oraz w razie potrzeby,
wydaje potrzebne akcesoria. Po usunięciu niesprawności dyżurny PKT
zezwala na wyjazd pojazdu z PSTech. W innych przypadkach
wstrzymuje wyjazd o czym melduje dyżurnemu PSTech.

6-32
 115 DU-4.22.2(A)

6. W razie dużej liczby jednocześnie wyjeżdżających pojazdów (ćwiczenia,

zajęcia, itp.), z uwagi na ograniczony czas, dopuszcza się dokonanie
sprawdzenia pojazdów w przeddzień wyjazdu.
7. Po powrocie pojazdu do PSTech dyżurny PKT obowiązany jest
sprawdzić:
a) zgodność stanu licznika oraz czas powrotu pojazdu z odpowiednimi
wpisami umieszczonymi przez dysponenta pojazdu w rozkazie
wyjazdu. Szczególną uwagę powinien zwrócić na stan licznika, czas
i miejsce zwolnienia pojazdu (zakończenia pracy), czy kierowca nie
wykorzystał pojazdu do samowolnego przejazdu;
b) wygląd zewnętrzny pojazdu, zwłaszcza czy nie ma śladów
świadczących o uczestnictwie w zdarzeniu drogowym, oraz czy
w rozkazie wyjazdu wojskowe organy kontroli ruchu drogowego
nie zamieściły zapisów;
c) czy kierowca nie jest pod wpływem alkoholu lub podobnie
działającego środka;
d) czy w pojeździe nie przewozi się ładunków bez wymaganych
dokumentów.
8. Przed wyjazdem pojazdu i po powrocie do PSTech dyżurny PKT wpisuje:
1) w rozkazie wyjazdu czas wyjazdu i powrotu oraz stan licznika przed
i po powrocie;
2) w książce ewidencji wyjazdu i powrotu pojazdów mechanicznych
dane o eksploatacji.
9. O wszystkich nieprawidłowościach i wykroczeniach stwierdzonych
w trakcie realizacji zadań służbowych na pojeździe, kierowca
(użytkownik) po powrocie do PSTech melduje dyżurnemu PSTech.
10. O wszystkich przypadkach wstrzymania wyjazdu pojazdu z PSTech,
naruszeniu dyscypliny eksploatacji, wykroczeń w ruchu drogowym oraz
nieprawidłowościach stwierdzonych po powrocie pojazdów do PSTech
dyżurny PSTech melduje oficerowi dyżurnemu jednostki oraz osobie
odpowiedzialnej za eksploatację sprzętu w jednostce wojskowej
(równorzędnemu).

6-33
 116 DU-4.22.2(A)

0617. Sprawozdawczość

1. Opis zasad prowadzenia sprawozdawczości zawarto w „Instrukcji

zarządzania eksploatacją sprzętu wojskowego w SZ RP. Zasady ogólne”
DU-4.22.13(A).

6-34
 117 DU-4.22.2(A)

ROZDZIAŁ 7
REALIZACJA ZADAŃ W OBSZARACH FUNKCJONALNYCH

0701. Ochrona przeciwpożarowa – zasady ogólne

1. Wymagania dotyczące ochrony przeciwpożarowej uregulowano

w przepisach powszechnie obowiązujących, to jest:
a) Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów
budowlanych i terenów;
b) Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg
pożarowych;
c) Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
2. W komórkach i jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi
Obrony Narodowej obowiązuje „Instrukcja o ochronie przeciwpożarowej
w resorcie obrony narodowej” zawierająca niezbędne informacje dla
dowódców, zarządców nieruchomości oraz stanów osobowych jednostek
wojskowych w zakresie ochrony przeciwpożarowej.

0702. Ochrona przeciwpożarowa w parkach sprzętu technicznego

1. PSTech powinny być zlokalizowane zgodnie z warunkami technicznymi

w odległości nie mniejszej niż 20 m od innych obiektów,
w szczególności sztabowych, koszarowych i magazynowych.
2. Usytuowanie obiektów na terenie parku sprzętu technicznego oraz
odległości między tymi obiektami, z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe
powinno odpowiadać wymaganiom określonym w warunkach techniczno
– budowlanych.
3. Obiekty na terenie parku sprzętu technicznego należy użytkować zgodnie
z ich przeznaczeniem oraz w sposób zapewniający bezpieczeństwo
przechowywanego uzbrojenia i sprzętu wojskowego poprzez spełnienie
wymagań warunków technicznych i ewakuacyjnych.
4. W parkach sprzętu technicznego należy zapewnić bramy ewakuacyjne
według poniższych zasad:

7-1
 118 DU-4.22.2(A)

a) w parkach typu I (do 60 pojazdów) – 1 bramę;

b) w parkach typu II (od 61 do 120 pojazdów) – 2 bramy;
c) w parkach typu III (powyżej 120 pojazdów) – 3 bramy.
5. Jeżeli teren parku sprzętu technicznego jest ogrodzony, a jego
powierzchnia przekracza 5 ha, powinny być zapewnione co najmniej dwa
wjazdy oddalone od siebie o co najmniej 75 m.
6. Na terenie parku sprzętu technicznego sieć dróg wewnętrznych powinna
tworzyć zamknięty układ komunikacyjny.
7. Do Parkowej Stacji Obsługi (PSO), budynków garażowych i innych
budynków, wiat oraz obiektów technologicznych powinny być
doprowadzone drogi pożarowe spełniające wymagania określone
w odrębnych przepisach.
8. Na terenie parku sprzętu technicznego mogą znajdować się ogrodzenia
wewnętrzne i drzewa, o ile nie będą stanowić przeszkody podczas
prowadzenia akcji ratowniczej i zapewniona będzie minimalna odległość
5 m gałęzi koron drzew od połaci dachowych i instalacji odgromowych.
9. Przy zbiornikach przeciwpożarowych i stanowiskach czerpania wody
do celów gaśniczych powinny znajdować się place manewrowe.
10. Stanowiska czerpania wody powinny być zaprojektowane i wykonane
tak aby była możliwość korzystania z nich w każdych warunkach
atmosferycznych.
11. Place postojowe na terenie parku sprzętu technicznego powinny
zapewniać swobodne parkowanie pojazdów z zachowaniem odległości:
a) między pojazdami kołowymi ustawionymi równolegle – 1,8 m;
b) między pojazdami gąsienicowymi ustawionymi równolegle – 3,0 m;
c) między szeregami pojazdów – 10,0 m;
d) między poszczególnymi placami – 20,0 m.
12. W obiektach PSTech jest zabronione:
1) użytkowanie instalacji, urządzeń i narzędzi niesprawnych technicznie
lub w sposób niezgodny z przeznaczeniem albo warunkami
określonymi przez producenta;
2) używanie otwartego ognia, palenie tytoniu i stosowanie innych
czynników mogących zainicjować zapłon występujących materiałów:
a) w strefie zagrożenia wybuchem;

7-2
 119 DU-4.22.2(A)

b) w miejscach występowania materiałów niebezpiecznych

pożarowo;
c) w miejscach występowania innych materiałów palnych
wyznaczonych przez dowódcę i oznakowanych zgodnie z
Polskimi Normami dotyczącymi znaków bezpieczeństwa;
d) w garażach.
3) wyznaczanie i organizowanie stanowisk postojowych pojazdów
(nawet doraźnych) w sposób ograniczający lub utrudniający dostęp
do hydrantów zewnętrznych, przeciwpożarowych zbiorników
wodnych oraz urządzeń przeciwpożarowych;
4) zamykanie wrót oraz blokowanie obydwu ich skrzydeł od wewnątrz –
jeśli bramy nie posiadają furtek otwieranych od zewnątrz;
5) dokonywanie napraw pojazdów załadowanych środkami bojowymi
lub cieczami palnymi;
6) mycie podzespołów w cieczach łatwopalnych poza miejscami
wyznaczonymi na stałe i przystosowanymi do tego celu;
7) stosowanie trocin i innych materiałów palnych do usuwania wycieków
oleju i cieczy palnych.
13. PSTech należy wyposażyć w środki absorpcyjno – neutralizujące
do usuwania wycieków paliwa i olejów.

0703. Ochrona przeciwpożarowa w garażach

1. W garażach, oprócz wymagań określonych w punkcie dotyczącym

obiektów PSTech zabronione jest:
a) napełnianie i opróżnianie paliwem zbiorników pojazdów;
b) przechowywanie cieczy palnych, z wyjątkiem zapasu
eksploatacyjnego znajdującego się w pojeździe;
c) garażowanie pojazdów bez zachowania wymaganych odległości
i przestrzegania wymogu ustawiania wyłącznie na wprost bram
wyjazdowych;
d) przechowywanie jakichkolwiek materiałów i oprzyrządowania
specjalnego nie stanowiących wyposażenia garażu;
e) garażowanie cystern z paliwem oraz nieodgazowanych cystern
po paliwie razem z innymi pojazdami.

7-3
 120 DU-4.22.2(A)

2. Sprzęt przechowywany w budynkach garażowych, warsztatowych,

obsługowo-naprawczych należy ustawiać wyłącznie na wprost bram
wyjazdowych, przodem do wyjazdu.
3. Wszystkie wrota i bramy z pomieszczeń, w których przechowuje się
pojazdy, powinny być wyposażone w zamknięcia pozwalające na
otwarcie ich z zewnątrz oraz w zaczepy działające samoczynnie,
zapobiegając ich niekontrolowanemu zamknięciu.
4. Minimalne odległości pojazdów od elementów stałych i pomiędzy
sprzętem ustawionym w budynku garażowym powinny wynosić:
1) dla pojazdów samochodowych:
a) między pojazdami ustawionymi obok siebie 0,7 m;
b) między ścianą a pojazdem ustawionym równolegle
do niej 0,6 m;
c) między bokiem pojazdu a słupem lub ścianą albo urządzeniem
stałym 0,5 m;
d) między przodem pojazdu a bramą 0,7 m;
e) między tyłem pojazdu a bramą 0,5 m;
f) między pojazdami ustawionymi po dwa w rzędzie 0,8 m.
2) dla wozów bojowych:
a) między pojazdami ustawionymi obok siebie 1,2 m;
b) między ścianą a pojazdem ustawionym równolegle
do niej 0,7 m;
c) między bokiem pojazdu a słupem lub ścianą albo urządzeniem
stałym 0,7 m;
d) między przodem pojazdu a bramą:
− czołg 0,2 m,
− transporter opancerzony 0,7 m,
e) między tyłem pojazdu a ścianą 1,0 m,
f) między pojazdami ustawionymi po dwa w rzędzie 1,5 m.
5. Autocysterny z produktami naftowymi I i II klasy mogą być
przechowywane wyłącznie w specjalnie wydzielonych pomieszczeniach
garażowo-magazynowych, spełniających wymagania warunków
techniczno-budowlanych określone dla pomieszczeń, w których mogą

7-4
 121 DU-4.22.2(A)

wystąpić strefy zagrożone wybuchem oraz wymagania określone

w przepisach przeciwpożarowych dla budynków z cieczami palnymi
i Polskich Normach dotyczących zagrożenia wybuchem i ochrony
odgromowej.
6. Pomieszczenia te powinny być wyposażone w instalację uziemiającą
z zaciskami pozwalającymi na indywidualne przyłączenie autocystern
oraz urządzenia wychwytujące rozlewające się paliwo.
7. Dopuszcza się garażowanie opróżnionych cystern paliwowych razem
z innymi pojazdami po ich uprzednim odgazowaniu.

0704. Ochrona przeciwpożarowa w warsztatach i magazynach

1. Wszystkie pomieszczenia i obiekty zabezpiecza się w podręczny sprzęt

gaśniczy zgodnie z obowiązującymi należnościami. Umieszcza się go
w widocznych oznakowanych miejscach i poddaje okresowej kontroli.
2. Wszystkie prace w obiektach warsztatowych i magazynowych wykonuje
się z zachowaniem warunków wykluczających możliwość powstania
pożarów.
3. Rejon warsztatów obsługowo-naprawczych i magazynów powinien
być systematycznie oczyszczany z materiałów stwarzających zagrożenie
ppoż.
4. Pomieszczenia warsztatowe należy wyposażać w wentylację
zapewniającą odpowiednią ilość wymiany powietrza.
5. Kanały obsługowo – naprawcze powinny być wyposażone w nawiewną
wentylację o wymaganej Polskimi Normami wydajności. W kanałach
nieposiadających wentylacji nawiewnej zabrania się instalowania gniazd
wtykowych energii elektrycznej oraz puszek rozgałęźnych i używania
opraw oświetleniowych niespełniających wymagań dla osprzętu
elektrycznego instalowanego w strefach zagrożonych wybuchem.
6. Pomieszczenia obsługowo – naprawcze i garaże należy wyposażyć
przynajmniej w dwa hole przystosowane do ewakuacji pojazdów.

7-5
 122 DU-4.22.2(A)

0705. Ochrona przeciwpożarowa w pomieszczeniach

do przechowywania i ładowania baterii akumulatorowych

1. Obsługą baterii akumulatorów kwasowo-ołowiowych powinni zajmować

się odpowiednio wykwalifikowani pracownicy, a tzw. formowanie
akumulatorów, uzupełnianie elektrolitu i ładowanie powinno odbywać
się w akumulatorniach, które muszą spełniać określone wymagania
dotyczące wyposażenia, wentylacji, ochrony indywidualnej,
zabezpieczenia ppoż. itd.

2. Pomieszczenie ładowania akumulatorów powinno mieć ściany

i posadzkę z materiału kwasoodpornego, odpowiednią wentylację
i oświetlenie oraz doprowadzenie bieżącej wody. Podkreślić trzeba
zwłaszcza konieczność dostatecznej wentylacji, celem niedopuszczenia
do wybuchu wodoru wydzielającego się podczas ładowania. Z tego
samego względu w pomieszczeniach akumulatorni i ładowania baterii
powinien być rygorystycznie przestrzegany zakaz palenia tytoniu
i używania otwartego ognia.
3. W akumulatorni, w której może powstać wybuchowa mieszanina wodoru
z powietrzem (oceny zagrożenia powinien dokonać projektant
w przypadku nowych akumulatorni albo inspektor ppoż. lub BHP),
nie wolno stosować żadnych bezpieczników, łączników, złączy, zacisków
i gniazd, mogących spowodować powstanie iskry elektrycznej. Oprawy
oświetleniowe (w wykonaniu przeciwwybuchowym) powinny zapewnić
odpowiedni do stopnia zagrożenia poziom ochrony, a puszki łącznikowe,
zabezpieczenia i łączniki należy umieszczać na zewnątrz
pomieszczenia. Ponadto napięcie lamp przenośnych nie powinno
przekraczać 24 V.
Przyłączanie i odłączanie akumulatorów do przewodów oraz przewodów
do zacisków zasilających powinno odbywać się po odłączeniu od nich
napięcia zasilającego. Osprzęt i instalacja zasilająca powinna być
odporna na działanie oparów elektrolitu.
4. Akumulatornię ogrzewa się grzejnikami metalowymi centralnego
ogrzewania lub ciepłym powietrzem wtłaczanym przez odpowiednie

7-6
 123 DU-4.22.2(A)

kanały. Używanie otwartych grzejników elektrycznych w akumulatorni

jest niedopuszczalne.
5. Przygotowywaniem elektrolitu do akumulatorów i napełnianiem nim
baterii powinny się zajmować co najmniej dwie osoby, w tym przynajmniej
jedna posiadająca odpowiednie przeszkolenie.
6. Osoby te, powinny być wyposażone w kwasoodporny sprzęt ochronny:
ubranie wraz z nakryciem głowy, buty do kolan, fartuch i rękawice
z kwasoodpornej gumy, okulary oraz osłonę chroniącą twarz przed
rozpryskami kwasu siarkowego.
W pomieszczeniu powinno znajdować się - wyraźnie oznakowane
naczynie z roztworem wodnym sody technicznej do ewentualnej
neutralizacji (spłukania) miejsc ciała przypadkowo oblanych kwasem
lub elektrolitem.

0706. Rozmieszczenie sprzętu gaśniczego

1. Gaśnice w obiektach powinny być rozmieszczone w następujący sposób:

1) w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, w szczególności:
a) przy wejściach do budynku;
b) na klatkach schodowych;
c) na korytarzach;
d) przy wyjściach z pomieszczeń na zewnątrz.
2) w miejscach nie narażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz
działanie źródeł ciepła (piece, grzejniki);
3) w obiektach wielokondygnacyjnych – w tych samych miejscach
na każdej kondygnacji, jeżeli pozwalają na to istniejące warunki.
2. Przy rozmieszczaniu gaśnic powinny być spełnione następujące warunki:
1) Odległość z każdego miejsca w obiekcie, w którym może przebywać
człowiek, do najbliższej gaśnicy nie powinna być większa niż 30 m;
2) do gaśnic powinien być zapewniony dostęp o szerokości
co najmniej 1 m.
3. Dopuszcza się stosowanie gaśnic dla zabezpieczenia wojskowego
sprzętu technicznego według zaleceń producenta lub licencjodawcy, pod
warunkiem, że gaśnice te posiadają certyfikaty lub dopuszczenia unijne
UE.

7-7
 124 DU-4.22.2(A)

4. Parki do 15 samochodów nie zabezpiecza się w dodatkowy sprzęt

pożarniczy, poza sprzętem znajdującym się w wyposażeniu tych
pojazdów.
5. W odniesieniu do autobusów jedna gaśnica powinna być umieszczona
możliwie blisko kierowcy, a druga – wewnątrz autobusu, w miejscu łatwo
dostępnym w razie potrzeby jej użycia; autobus o długości
nie przekraczającej 6,0 m może być wyposażony w jedną gaśnicę.
6. Jeżeli pojazd posiada w wyposażeniu sprzęt i aparaturę elektroniczną,
należy dodatkowo naliczyć 1 gaśnicę do gaszenia sprzętu
elektronicznego.
7. Dla każdego budynku magazynowego na terenie składnic należy naliczyć
syrenę alarmową.
8. Każda jednostka transportowa przewożąca materiały niebezpieczne
powinna być wyposażona zgodnie z unormowaniami ADR w gaśnice
z odpowiednim środkiem gaśniczym nadającym się do gaszenia pożaru
ogumienia, hamulców oraz ładunku, które w razie użycia do gaszenia
silnika lub kabiny jednostki transportowej nie wzmagają pożaru.
9. Jeżeli pojazd jest wyposażony w stałe urządzenie gaśnicze,
automatyczne lub łatwo uruchamiane w razie pożaru silnika,
nie wymaga się, aby gaśnica przenośna była przystosowana
do gaszenia pożaru silnika.
10. Samochód ciężarowy przeznaczony do przewozu osób poza kabiną
kierowcy, wyposaża się w dodatkową gaśnicę o pojemności
nie mniejszej niż 2 kg środka gaśniczego, umieszczoną wewnątrz
przestrzeni przeznaczonej do przewozu osób (skrzyni ładunkowej).
11. Urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice powinny być poddawane
przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym zgodnie
z zasadami określonymi w Polskich Normach dotyczących urządzeń
przeciwpożarowych i gaśnic, w odnośnej dokumentacji techniczno-
ruchowej oraz instrukcjach obsługi, nie rzadziej jednak niż raz w roku.
12. Dla obiektów wojskowych i SpW nie wyszczególnionego w tabelach, ilość
i rodzaj gaśnic należy określić w uzgodnieniu z właściwym terytorialnie
szefem Delegatury Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej.

7-8
 125 DU-4.22.2(A)

0707. Ochrona środowiska

1. W trakcie eksploatacji sprzętu służby czołgowo-samochodowej mają

zastosowanie ogólnie obowiązujące przepisy w zakresie ochrony
środowiska naturalnego (Prawo ochrony środowiska).
2. Do przestrzegania przepisów w trakcie eksploatacji sprzętu służby
czołgowo-samochodowej, zobowiązane są wszystkie osoby funkcyjne
(pracownicy) na poszczególnych szczeblach organizacyjnych
sił zbrojnych.
3. Wszystkie obiekty PSTech powinny spełniać wymagania ochrony
środowiska. Dotyczy to w szczególności ścieków z myjni pojazdów
mechanicznych, akumulatorni, lakierni, galwanizerni i innych obiektów.
Ścieki przed wpuszczeniem do kanalizacji powinny być oczyszczone
z oleju, tłuszczu, paliwa samochodowego i piasku, a zanieczyszczone
chemikaliami - powinny zostać zneutralizowane.
4. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów w zakresie ochrony środowiska
w służbie czołgowo-samochodowej, należy planować w ramach
czynności nadzorczych osób funkcyjnych.
5. W czasie użytkowania sprzętu służby czołgowo-samochodowej
w działaniach i operacjach należy mieć na uwadze dbałość
o środowisko naturalne, w szczególności nie niszczenie drzewostanu,
jeżeli nie jest to konieczne.

7-9
 126 DU-4.22.2(A)

Pusta strona

7-10
 127 DU-4.22.2(A)

ROZDZIAŁ 8
DZIAŁALNOŚĆ SZKOLENIOWA I PROFILAKTYCZNA

0801. Zasady szkolenia specjalistów

1. Szkolenie specjalistów służby czołgowo-samochodowej należy

prowadzić zgodnie z postanowieniami wynikającymi z doktryny
szkolenia, obowiązujących programów szkolenia oraz na zasadach
określonych w „Instrukcji zarządzania eksploatacją sprzętu wojskowego
w SZ RP. Zasady ogólne” DD-4.22.13(A).

0802. Zasady szkolenia kierowców

1. Wojskowym pojazdami mechanicznymi mogą kierować osoby

posiadające właściwe uprawnienia wynikające z kategorii prawa jazdy
i obowiązujących w tym zakresie przepisów.
2. Wszystkich kierowców wojskowych pojazdów mechanicznych, w celu
przygotowania do kierowania przydzielonymi pojazdami oraz
wykonywania obsługiwań technicznych i napraw w zakresie
przewidzianym dla danego typu (marki) pojazdu, przed objęciem
stanowiska lub zmieniających w toku służby markę (typ) przydzielonego
pojazdu, należy objąć szkoleniem adaptacyjnym.
3. Szkolenie należy realizować w wymiarze nie mniej niż 12 godzin
lekcyjnych.
4. Szkolenie adaptacyjne powinno obejmować następujące tematy:
1) zasady użytkowania pojazdu;
2) obsługiwanie i naprawa pojazdu;
3) zasady udzielania pomocy przedmedycznej;
4) wykorzystanie urządzeń noktowizyjnych przy uwzględnieniu jazdy
w różnych warunkach atmosferycznych i po różnych nawierzchniach;
5) jazdę pojazdem – nie mniej niż 50 km dla żołnierzy i pracowników
RON przed objęciem stanowiska pierwszy raz (oraz w przypadku
podwyższenia kategorii prawa jazdy np. z kat. „B” na „C”)
oraz 25 km dla żołnierzy i pracowników RON zmieniających w toku
służby podgrupę przydzielonego sprzętu.

8-1
 128 DU-4.22.2(A)

5. Podział godzin na poszczególne tematy oraz zagadnienia należy

dostosować do potrzeb jednostki wojskowej, specyfiki zadań
realizowanych poza granicami państwa i aktualnego poziomu wyszkolenia
technicznego kierowców. Część teoretyczną szkolenia zgodnie z
potrzebami można realizować za pomocą kursów
e-lerningowych zakończonych testami.
6. Za dobór treści szkolenia odpowiada osoba odpowiedzialna
za eksploatację pojazdów.
7. Szkolenie powinna prowadzić osoba funkcyjna wyznaczona rozkazem
dowódcy jednostki wojskowej posiadająca uprawnienia do kierowania
daną marką/typem pojazdu.
8. Szkolenie należy zakończyć sprawdzianem a fakt odbycia szkolenia
należy odnotować w rozkazie dziennym jednostki wojskowej, podając imię
i nazwisko kierowcy oraz markę i typ pojazdu, na jaki został przeszkolony.
9. Za organizację szkolenia odpowiada dowódca jednostki wojskowej.
10. Stosownie do potrzeb szkolenie kierowców może być realizowane
w ramach szkolenia doskonalącego.
11. Podnoszenie kwalifikacji poprzez rozszerzenie uprawnień do kierowania
pojazdami, zdobywania uprawnień do kierowania pojazdami specjalnymi
i pojazdami przeznaczonymi do celów specjalnych SZ RP oraz szkoleń
doskonalących dla kierowców realizowane jest w ramach szkolenia
kursowego w wojskowych ośrodkach szkolenia.
12. Podnoszenie kwalifikacji w uzasadnionych przypadkach może być
realizowane w ośrodkach cywilnych.

0803. Zasady prowadzenia działalności profilaktycznej

1. Działalność profilaktyczną w zakresie służby czołgowo-samochodowej

należy prowadzić na zasadach określonych w „Instrukcji zarządzania
eksploatacją sprzętu wojskowego w SZ RP. Zasady ogólne” DD-4.22.13(A).

8-2
 129 DU-4.22.2(A)

Załącznik A

Klasyfikacja pojazdów mechanicznych zgodnie ze strukturą transportu

samochodowego SZ RP

1. W Siłach Zbrojnych RP obowiązuje struktura transportu

samochodowego, w której przyjęty został podział pojazdów
mechanicznych na grupy:
– Grupa 1 – samochody ciężarowo – osobowe wysokiej mobilności;
– Grupa 2 – samochody małej ładowności wysokiej mobilności;
– Grupa 3 - samochody średniej ładowności wysokiej mobilności;
– Grupa 4 – samochody dużej ładowności powiększonej mobilności;
– Grupa 5 – samochody ogólnego przeznaczenia;
– Grupa 6 – przyczepy i naczepy;
– Grupa 7 – pojazdy inne.
2. Struktura transportu samochodowego SZ RP (rys. 1) służy
do budowy etatów jednostek wojskowych oraz opracowywania
potrzeb w zakresie pozyskiwania wojskowych pojazdów
mechanicznych. Przyjęte nazewnictwo obowiązuje na wszystkich
szczeblach dowodzenia i kierowania w resorcie obrony narodowej.

Rys.1 Struktura transportu samochodowego SZ RP

A-1
 130 DU-4.22.2(A)

Charakterystyka grup pojazdów mechanicznych przedstawia się

następująco:

Grupa 1 – samochody ciężarowo-osobowe wysokiej mobilności.

Podgrupa 1.1 – samochody ciężarowo-osobowe wysokiej mobilności

pozyskiwane jako SpW. Samochody w tej grupie
przeznaczone są do transportowania ludzi (do 9-ciu osób)
oraz ładunków, a także jako podwozia do zabudowy
urządzeniami specjalnymi rodzajów wojsk i służb.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Honker,

Mercedes, Nissan, Toyota Land Cruiser, Mitsubishi i Land Rover.

Podgrupa 1.2 – samochody ciężarowo-osobowe wysokiej mobilności –

kategoria homologacyjna M1G. Zakres zastosowań podobny
jak dla podgrupy 1.1.

W tej podgrupie przedstawicielami są pojazdy marki HMMWV.

Grupa 2 – samochody małej ładowności wysokiej mobilności.

Podgrupa 2.1 – samochody małej ładowności wysokiej mobilności

pozyskiwane jako SpW o ładowności do 4 t. Są to samochody
z napędem na wszystkie osie. Samochody w tej grupie
przeznaczone są do transportowania ładunków, a także jako
podwozia do zabudowy urządzeniami specjalnymi rodzajów
wojsk i służb.

W tej grupie przedstawicielami są pojazdy marki Mercedes-Benz Unimog.

Podgrupa 2.2 – samochody małej ładowności wysokiej mobilności – kategoria

homologacyjna N1G. Zakres zastosowań podobny jak dla
podgrupy 2.1. Wykorzystywane do przewozu osób (do 6-ciu
osób) i ładunków oraz jako podwozia do zabudowy
urządzeniami specjalnymi rodzajów wojsk i służb.

W tej grupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Mercedes-Benz

i Volkswagen.

A-2
 131 DU-4.22.2(A)

Grupa 3 – samochody średniej ładowności wysokiej mobilności o ładowności

4 ÷ 8 t. Wykorzystywane do przewozu osób i ładunków oraz jako
podwozia do zabudowy urządzeniami specjalnymi rodzajów wojsk
i służb.

W tej grupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Star 266, Star 944,
Star 744 i Jelcz 442.32 i Mercedes Benz.

Grupa 4 – samochody dużej ładowności (powyżej 8 t).

Podgrupa 4.1 – samochody dużej ładowności powiększonej mobilności,

o ładowności powyżej 8 t. Wykorzystywane do przewozu osób
i ładunków oraz jako podwozia do zabudowy urządzeniami
specjalnymi rodzajów wojsk i służb.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Jelcz 662

i Kraz 255B.

Podgrupa 4.2 – samochody dużej ładowności z systemem samozaładowczym.

Wykorzystywane do przewozu ładunków oraz osób.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Jelcz i Volvo.

Podgrupa 4.3 – zestawy do transportu sprzętu ciężkiego.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazd marki: Iveco Trakker, Volvo,

Mercedes-Benz i Faun.

Podgrupa 4.4 – zestawy transportowe dalekiego zasięgu – kategoria

homologacyjna N3. Wykorzystywane do przewozu ładunków.

W tej podgrupie przedstawicielem jest pojazd marki: MAN i Volvo wraz

z naczepą.

Grupa 5 – samochody ogólnego przeznaczenia.

Podgrupa 5.1 – samochody ogólnego przeznaczenia – samochody osobowe

– kategoria homologacyjna M1.

A-3
 132 DU-4.22.2(A)

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Opel, Fiat,

Volkswagen, Hyundai, KIA i Skoda.

Podgrupa 5.2 – samochody ogólnego przeznaczenia – mikrobusy (kategoria

homologacyjna M1 – przeznaczone są do transportowania
do 9-ciu osób) i autobusy (kategoria homologacyjna M2 i M3).

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Opel, Fiat, Mercedes-

Benz, Volkswagen, Ford, Scania, MAN, Solbus i Autosan.

Podgrupa 5.3 – samochody ogólnego przeznaczenia małej ładowności

– kategoria homologacyjna N1. Wykorzystywane
do przewozu ładunków oraz osób (do 6-ciu osób).

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Lublin, Opel, Fiat,

Volkswagen i Ford.

Podgrupa 5.4 – samochody ogólnego przeznaczenia średniej ładowności

– kategoria homologacyjna N2. Wykorzystywane
do przewozu ładunków oraz osób.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Iveco Eurocargo,

Renault D i Star 200.

Podgrupa 5.5 – samochody ogólnego przeznaczenia dużej ładowności

– kategoria homologacyjna N3. Wykorzystywane
do przewozu ładunków.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Iveco Stralis, MAN

i Jelcz.

Grupa 6 – przyczepy transportowe i naczepy.

Podgrupa 6.1 – małej ładowności – kategoria homologacyjna O1 ÷ O2.

Wykorzystywane do przewozu ładunków i transportu pojazdów.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Altech i Wiola.

Podgrupa 6.2 – średniej ładowności – kategoria homologacyjna O3 ÷ O4.

Wykorzystywane do przewozu ładunków.

A-4
 133 DU-4.22.2(A)

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Zasław.

Podgrupa 6.3 – dużej ładowności – kategoria homologacyjna O4.

Wykorzystywane do przewozu ładunków.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Zasław i Zremb.

Podgrupa 6.4 – naczepy – kategoria homologacyjna O1 ÷ O4 kod DA.

Wykorzystywane do przewozu ładunków i transportu
pojazdów.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Zasław, Zremb,

Goldhofer i Lohr.

Grupa 7 – pojazdy inne.

Podgrupa 7.1 – pojazdy samochodowe czterokołowe typu quad – kategoria

homologacyjna L6e i L7e. Wykorzystywane do przewozu osób
i ładunku.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Polaris, Arctic Cat,

IPS i Bombardier.

Podgrupa 7.2 – motocykle – kategoria homologacyjna L3e ÷ L5e.

Wykorzystywane do przewozu osób.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Yamaha

i Kawasaki.

Podgrupa 7.3 – żurawie (przenośne na podwoziu samochodowym

i samojezdne) – kategoria homologacyjna N2, N3, N2G i N3G.
Wykorzystywane do prac przeładunkowych.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Hiab na podwoziu

Jelcz i Volvo, Liebheer i Fablok.

Podgrupa 7.4 – wywrotki (średniej i dużej ładowności) – kategoria

homologacyjna N2 i N3. Wykorzystywane do przewozu ładunków sypkich.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Jelcz, Iveco i MAN.

A-5
 134 DU-4.22.2(A)

Podgrupa 7.5 – traktory kołowe – kategoria homologacyjna T1 ÷ T4.

Wykorzystywane do wykonywania prac specjalistycznych,
prac polowych, transportu ładunków po drogach
i na lotniskach, podczas pracy w budynkach lub w terenie
trudnodostępnym np. tereny poligonowe.

W tej podgrupie przedstawicielami są m.in. pojazdy marki: Ursus, Polmot,

New Holland, Zetor i John Deere.

Klasyfikacja pojazdów samochodowych zawarta jest w ustawach oraz

dyrektywach i rozporządzeniach Unii Europejskiej.

Według obowiązujących przepisów nowo pozyskany pojazd samochodowy

podczas pierwszej rejestracji powinien spełniać warunki do otrzymania
świadectwa homologacji. Klasyfikacja pojazdów, przypisuje je do
poszczególnych rodzajów i podrodzajów, wykorzystywana jest podczas
pierwszej rejestracji pojazdu.

Dopuszcza się użytkowanie pojazdów nie posiadających homologacji typu

a nabywanych jako pojazdy specjalne SZ RP.

Do celów europejskiej i krajowej homologacji typu, jak również w przypadku

dopuszczenia indywidualnego, pojazdy klasyfikuje się według następujących
kategorii:

1. Kategoria M – pojazdy silnikowe zaprojektowane i skonstruowane

głównie do przewozu osób i ich bagażu.

1.1. Kategoria M1 – pojazdy kategorii M mające nie więcej niż osiem miejsc
siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy. W pojazdach
należących do kategorii M1 nie ma miejsc dla pasażerów stojących.
Liczba miejsc siedzących może być ograniczona do jednego miejsca
(tj. do miejsca siedzącego kierowcy).

1.2. Kategoria M2 – pojazdy kategorii M o masie maksymalnej

nieprzekraczającej 5 ton, mające więcej niż osiem miejsc siedzących
poza miejscem siedzącym kierowcy. W pojazdach należących

A-6
 135 DU-4.22.2(A)

do kategorii M2 poza miejscami siedzącymi mogą znajdować się

miejsca dla pasażerów stojących.

1.3. Kategoria M3 – pojazdy kategorii M o masie maksymalnej

przekraczającej 5 ton, mające więcej niż osiem miejsc siedzących poza
miejscem siedzącym kierowcy. W pojazdach należących
do kategorii M3 mogą znajdować się miejsca dla pasażerów stojących.

2. Kategoria N – pojazdy silnikowe zaprojektowane i skonstruowane

głównie do przewozu ładunków.

2.1. Kategoria N1 – pojazdy kategorii N o masie maksymalnej

nieprzekraczającej 3,5 tony.

2.2. Kategoria N2 – pojazdy kategorii N o masie maksymalnej

przekraczającej 3,5 tony, ale nieprzekraczającej 12 ton.

2.3. Kategoria N3 – pojazdy kategorii N o masie maksymalnej

przekraczającej 12 ton.

3. Kategoria O – przyczepy zaprojektowane i skonstruowane

do przewozu ładunków lub osób, jak również przeznaczone do celów
mieszkalnych.

3.1. Kategoria O1 – pojazdy kategorii O o masie maksymalnej

nieprzekraczającej 0,75 tony.

3.2. Kategoria O2 – pojazdy kategorii O o masie maksymalnej

przekraczającej 0,75 ton, ale nieprzekraczającej 3,5 tony.

3.3. Kategoria O3 – pojazdy kategorii O o masie maksymalnej

przekraczającej 3,5 tony, ale nieprzekraczającej 10 ton.

3.4. Kategoria O4 – pojazdy kategorii O o masie maksymalnej

przekraczającej 10 ton.

4. „Pojazd terenowy” oznacza pojazd należący do kategorii M lub N,

posiadający specyficzne właściwości techniczne, które pozwalają
na jego użytkowanie poza zwykłymi drogami. W przypadku tych kategorii

A-7
 136 DU-4.22.2(A)

pojazdów do litery i numeru oznaczających kategorię pojazdu dodaje się

jako sufiks literę „G”.

5. Pojazdy kategorii L obejmują dwu-, trzy- i czterokołowe pojazdy

silnikowe.

5.1. Pojazd kategorii L3e (dwukołowy motocykl).

5.2. Pojazd kategorii L4e (dwukołowy motocykl z bocznym wózkiem).

5.3. Pojazd kategorii L5e (trzykołowy pojazd silnikowy).

5.4. Pojazd kategorii L6e (lekki czterokołowiec).

5.5. Pojazd kategorii L7e (czterokołowiec).

6. Kategoria T obejmuje wszystkie ciągniki kołowe.

6.1. Kategoria T1 obejmuje ciągniki kołowe, w których rozstaw kół osi

położonej najbliżej kierowcy wynosi nie mniej niż 1 150 mm, masa
własna w stanie gotowości do jazdy przekracza 600 kg, a prześwit jest
nie większy niż 1 000 mm.

6.2. Kategoria T2 obejmuje ciągniki kołowe o minimalnym rozstawie kół

mniejszym niż 1 150 mm, masie własnej w stanie gotowości do jazdy
przekraczającej 600 kg, prześwicie nie większym niż 600 mm; jeżeli
iloraz wysokości środka ciężkości ciągnika (mierzonej od podłoża)
przez średni minimalny rozstaw kół każdej osi przekracza 0,90,
maksymalna prędkość konstrukcyjna jest ograniczona do 30 km/h.

6.3. Kategoria T3 obejmuje ciągniki kołowe o masie własnej w stanie

gotowości do jazdy nieprzekraczającej 600 kg.
6.4. Kategoria T4 obejmuje ciągniki kołowe specjalnego przeznaczenia.

A-8
 137 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK B

SPRZĘT SŁUŻBY CZOŁGOWO-SAMOCHODOWEJ

Zgodnie decyzją Ministra Obrony Narodowej w sprawie określenia

gestorów sprzętu i centralnych organów logistycznych, do sprzętu służby
czołgowo-samochodowej zalicza się:

SPRZĘT DLA KTÓREGO SZEFOSTWO SŁUŻBY

CZOŁGOWO-SAMOCHODOWEJ PEŁNI FUNKCJE GESTORA

SPRZĘT I ŚRODKI ZAOPATRZENIA LOGISTYCZNEGO

1. Samochody transportowe, w tym opancerzone:

a) ciężarowo-osobowe wysokiej mobilności;

b) małej ładowności wysokiej mobilności;

c) średniej ładowności wysokiej mobilności;

d) dużej ładowności wysokiej mobilności;

e) ogólnego przeznaczenia:

 osobowe,
 autobusy i mikrobusy,
 małej ładowności,
 średniej ładowności,
 dużej ładowności.
2. Pojazdy samochodowe czterokołowe typu QUAD.
3. Bezzałogowa platforma lądowa w wersji bazowej i logistycznej,
4. Motocykle, motocykle z wózkiem.
5. Pojazdy do prac pomocniczych:
a) traktory kołowe;
b) gąsienicowe;
c) samochody wywrotki.
6. Sprzęt i pojazdy do ewakuacji i transportu SpW.
7. Ogumienie pneumatyczne do pojazdów oraz jego elementy
składowe.

B-1
 138 DU-4.22.2(A)

8. Warsztaty obsługowo-naprawcze służby czołgowo-samochodowej.

9. Wyposażenie obsługowo-naprawcze i diagnostyczne stacjonarnych
warsztatów naprawczych i stacji kontroli pojazdów.
10. Przyczepy transportowe.
11. Naczepy.
12. Urządzenia dźwigowe na samochodach.
13. Kontenery specjalistyczne służby czołgowo-samochodowej.
14. Namioty techniczne służby czołgowo-samochodowej wraz
z wyposażeniem specjalistycznym.
15. Trenażery, symulatory, urządzenia szkolno-treningowe oraz pomoce
szkolno-treningowe dla SpW gestora.
16. Chemiczne źródła zasilania do SpW gestora sprzętu.
17. Techniczne środki materiałowe do ww. sprzętu.

SPRZĘT DLA KTÓREGO SZEFOSTWO SŁUŻBY CZOŁGOWO-

SAMOCHODOWEJ PEŁNI FUNKCJE CENTRALNEGO ORGANU
LOGISTYCZNEGO

UZBROJENIE I SPRZĘT LĄDOWY

Gestor Zarząd Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych Inspektoratu

Wojsk Lądowych DG RSZ

1. Czołgi.
2. Bojowe wozy piechoty.
3. Kontenery specjalistyczne do SpW gestora.
4. Chemiczne źródła zasilania do SpW gestora.
5. Trenażery, symulatory, urządzenia szkolno-treningowe oraz
pomoce szkolno-treningowe dla SpW gestora.
6. Opancerzenie wozów bojowych i systemy aktywnej ochrony
platform bojowych.

Gestor Zarząd Wojsk Aeromobilnych i Zmotoryzowanych Inspektoratu

Wojsk Lądowych DG RSZ

1. Pojazd Wojsk Aeromobilnych o wysokiej mobilności.

B-2
 139 DU-4.22.2(A)

2. Transportery opancerzone (kołowe) nie wymienione u innych

gestorów.
3. Samochody opancerzone z uzbrojeniem pokładowym.
4. Opancerzenie pojazdów będących w kompetencji gestora.
5. Kontenery specjalistyczne do SpW gestora.
6. Chemiczne źródła zasilania do SpW gestora.
7. Trenażery, symulatory, urządzenia szkolno-treningowe oraz
pomoce szkolno-treningowe dla SpW gestora.

UZBROJENIE I SPRZĘT MORSKI

Gestor Zarząd Uzbrojenia Inspektoratu Marynarki Wojennej DG RSZ

1. Rakietowozy do przewozu rakiet morskich.

2. Torpedowozy do przewozu torped.
3. Sprzęt i urządzenia do załadunku rakiet i torped na okręty
- ruchomy (dźwigi i żurawie).

SPRZĘT ŻANDARMERII WOJSKOWEJ

Gestor Zarząd Prewencji Komendy Głównej Żandarmerii Wojskowej

1. Samochody interwencyjne, w tym opancerzone i specjalnego

przeznaczenia.
2. Motocykle ŻW.
3. Pojazdy interwencyjne czterokołowe.
4. Przyczepy specjalistyczne do transportu sprzętu ŻW.

B-3
 140 DU-4.22.2(A)

Pusta strona

B-4
 141 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK C

Miejscowość, ..................... 2018 r.

ZAPOTRZEBOWANIE NA SpW

DOWÓDCA/KOMENDANT/SZEF
WOG/RBLog/SSCz-Sam. IWspSZ

Miejscowość

Fax: ………..

/ARCUS/
Dotyczy: braku SpW Służby Czołgowo-Samochodowej

W celu zabezpieczenia etatowych potrzeb jednostki /rejonu odpowiedzialności/, proszę

o przydzielenie wyszczególnionego SpW.

Brak do
Indeks materiałowy
należności
Lp. należnościowy IMN Nazwa SpW JW./RSZ Uwagi
(IM-WP/68)
P W

SZEF/DOWÓDCA/KIEROWNIK

stopień imię i nazwisko

por. Jan Nowak (tel. 261 111 111)
10.02.2018 r.
T. 14/27

C-1
 142 DU-4.22.2(A)

Strona pusta

C-2
 143 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK D

Miejscowość, ............ 2018 r.

ZESTAWIENIE NADWYŻKOWEGO/PONADETATOWEGO SpW

DOWÓDCA/KOMENDANT/SZEF
WOG / RBLog / SSCz-Sam. IWsp SZ
Miejscowość

Fax: ………..
/ARCUS/

Dotyczy: nadwyżkowego/ponadetatowego SpW służby czołgowo-samochodowej.

Przesyłam zestawienie nadwyżkowego/ponadetatowego SpW służby

czołgowo-samochodowej jednostki /rejonu odpowiedzialności/, celem służbowego
wykorzystania:

Termin
Zgoda
Marka, zgody na
Nazwa Rok na czasową
Lp. Nr rej. JW/RSZ Kat. czasową Uwagi
SpW typ SpW produkcji eksploatację
eksploatację
(tak/nie)
/do dnia…/

SZEF/DOWÓDCA/KIEROWNIK

stopień, imię, nazwisko

por. Jan Nowak (tel. 261 111 111)

10.02.2018 r.
T. 14/27

D-1
 144 DU-4.22.2(A)

Strona pusta

D-2
 145 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK E

Miejscowość, ............ 2018 r.

ZESTAWIENIE NIEZREALIZOWANYCH ZLECEŃ NA PRZESUNIĘCIE SpW

DOWÓDCA/KOMENDANT/SZEF
WOG / RBLog / SSCz-Sam. IWsp SZ
Miejscowość

Fax: ………..
/ARCUS/

Dotyczy: niezrealizowanych zleceń na przesunięcie SpW służby czołgowo-samochodowej.

Przesyłam, celem służbowego wykorzystania, zestawienie

niezrealizowanych zleceń na przesunięcie SpW służby czołgowo-samochodowej
jednostki /rejonu odpowiedzialności/ za … kwartał … roku:

Przyczyny
Termin realizacji Marka, Ilość
Lp. Nr zlecenia* niezrealizowania Uwagi
zlecenia typ SpW /egz./
zlecenia

* nr zlecenia wystawionego przez Szefostwo Służby Czołgowo-Samochodowej IWsp SZ.

SZEF/DOWÓDCA/KIEROWNIK

stopień, imię, nazwisko

por. Jan Nowak (tel. 261 111 111)

10.02.2018 r.
T. 14/27

E-1
 146 DU-4.22.2(A)

Strona pusta

E-2
 147 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK F

ZASADY WYPEŁNIANIA KSIĄŻKI POJAZDU MECHANICZNEGO

WSKAZÓWKI OGÓLNE

1) Książka pojazdu mechanicznego powinna w pełni odzwierciedlać stan

eksploatacji, konserwacji i napraw pojazdu i jego zespołów.
2) Książkę pojazdu mechanicznego w czasie pokoju należy przechowywać
w kancelarii pododdziału, a w czasie wojny w pojeździe. Książkę pojazdu
przekazuje się wraz z pojazdem przy wszystkich jego przesunięciach (do innej
jednostki, do naprawy itp.).
3) Wszystkie działy książki pojazdu należy wypełniać terminowo, starannie i tylko
długopisem lub atramentem. Niezbędne poprawki powinny być naniesione
czerwonym kolorem i uwierzytelnione przez dowódcę pododdziału.
4) Odpowiedzialnym za prawidłowe prowadzenie książki jest dowódca pododdziału.
5) Przy spisywaniu pojazdu mechanicznego lub przekazaniu go do gospodarki
narodowej książkę pojazdu niszczy się według trybu ustalonego w przepisach
o gospodarowaniu sprzętem służby czołgowo-samochodowej.
SPOSÓB WYPEŁNIANIA POSZCZEGÓLNYCH DZIAŁÓW KSIĄŻKI

Dział I. Dane wypełniają Wojskowe Oddziały Gospodarcze. Przy wymianie zespołów,

uzbrojenia, środków łączności lub innych urządzeń w toku eksploatacji
pojazdu w jednostkach, wpisuje się nowe numery i datę zamontowania.

Dział II. Dane wpisują Wojskowe Oddziały Gospodarcze.

Dział III. Dane wpisuje Wojskowy Oddział Gospodarczy – przydział do jednostki

wojskowej oraz dowódca pododdziału na podstawie rozkazu dziennego
jednostki o przydziale pojazdu do oddziału i pododdziału.

Dział IV. Dane wpisuje dowódca pododdziału na podstawie rozkazu dziennego

jednostki. W rubryce 3 gdy dotyczy pojazdów bojowych wpisywać stanowiska
poszczególnych członków załogi.

Dział V. Dane wpisuje dowódca pododdziału raz do roku na podstawie danych

z planu eksploatacji. Dane te umieszcza się także w przypadku
przekazywania pojazdu innej jednostce według stanu na dzień przekazania.

Dział VI. Dane wpisuje dowódca pododdziału raz na pół roku na podstawie danych
z planu eksploatacji.

Dział VII. Dane wpisuje dowódca pododdziału na podstawie protokołów stanu

technicznego (reklamacji). Rubrykę 6 podpisuje Kontrola Techniczna
zakładu lub jednostki dokonująca naprawy. Wpisuje się tylko te wypadki lub
awarie, wskutek których nastąpiło uszkodzenie zespołu powodujące
konieczność jego wymiany lub naprawy głównej.

F-1
 148 DU-4.22.2(A)

Dział VIII. Dane wpisuje się w okresach gwarancyjnych pojazdów, które nie mają
wydanych osobnych książeczek gwarancyjnych.

Dział IX. Pierwszego wpisu dokonuje Wojskowy Odział Gospodarczy, dane w trakcie
eksploatacji wpisuje dowódca pododdziału na podstawie zleceń wydania
i przyjęcia lub innego dokumentu.

Dział X. Po raz pierwszy wpisu dokonuje Wojskowy Odział Gospodarczy, dane w

trakcie eksploatacji wpisuje dowódca pododdziału na podstawie informacji
umieszczonych na obudowie akumulatora.

Dział XI. Dane o konserwacji pojazdu wypełnia dowódca pododdziału w przypadku,

gdy pojazd stawiany jest na ZW z UB. Jeżeli pojazd przechodzi z ZW na UB
należy również to odnotować.

Dział XII. W dziale tym ewidencjonuje się dokumenty urządzeń wchodzących w skład
pojazdu, zestawy wyposażenia indywidualnego itp. Dane do ewidencji
wpisuje się po otrzymaniu dokumentu. Dokumenty te są nieodłączne od
pojazdu mechanicznego.

Dział XIII. W dziale tym wpisuje się dane dotyczące pojazdu nie objęte ewidencją
w działach I-XII np. data założenia opończy, kompletu uszczelnień wozów
bojowych (niezbędnika) itp.

UWAGI DO WYPEŁNIANIA KSIĄŻKI POJAZDU MECHANICZNEGO

1. WOG przekazujący pojazdy mechaniczne (nowo pozyskane do Sił Zbrojnych RP),

do jednostek wojskowych odpowiedzialny jest za dokonanie wpisów w książce
pojazdu mechanicznego i ich uwierzytelnienie w następujących rozdziałach:
a) rozdział I - Wiadomości o pojeździe mechanicznym;
b) rozdział II - Odbiór pojazdu nowego i po remoncie;
c) rozdział III - Przydział pojazdu;
d) rozdział IX i X - Ewidencja ogumienia i gąsienic oraz akumulatorów;
e) rozdział XII - Wykaz indywidualnych dokumentów wchodzących w skład
pojazdu, zestawów itp.;
f) rozdział XIII - Notatki służbowe.
Wpisy w książce pojazdu mechanicznego dokonuje się na podstawie dostarczonej
wraz z pojazdem dokumentacji pojazdu mechanicznego oraz „spisu z natury”,
punktów w rozkazach itp.
2. Po przyjęciu pojazdu mechanicznego dowódca pododdziału (osoba wyznaczona
rozkazem dowódcy) dokonuje odpowiednich wpisów w następujących rozdziałach:
a) rozdział III – Przydział pojazdu;
b) rozdział IV – Załoga (kierowca) pojazdu;
3. Zapisy dotyczące zmian ukompletowania wykonuje dowódca pododdziału (osoba
wyznaczona rozkazem dowódcy) na podstawie dokumentów obrotu materiałowego
dotyczących zmiany ukompletowania, otrzymanych (zatwierdzonych przez WOG).
Dokonaną zmianę (ubytek/przychód/rotację) odnotowuje w książce pojazdu
mechanicznego w odpowiednim rozdziale a szef służby WOG dokonaną zmianę
potwierdza własnoręcznym czytelnym podpisem.

F-2
 149 DU-4.22.2(A)

4. Za bieżące prowadzenie książki pojazdu mechanicznego oraz nanoszenie wszelkich

zdarzeń eksploatacyjnych wynikających z bieżącej eksploatacji odpowiada dowódca
pododdziału, fakt dokonania wpisu z podaniem podstawy operacji odnotowuje w
rozdziale XIII książki pojazdu mechanicznego i potwierdza własnoręcznym,
czytelnym podpisem.
5. Ewidencjonowanie pracy, ogumienia (gąsienic), akumulatorów, indywidualnego
wyposażenia pojazdów w książkach pojazdów mechanicznych po wykorzystaniu
przewidzianej na ten cel ilości rubryk, realizować należy poprzez:
a) dołączenie w sposób trwały dodatkowych (dodrukowanych) stron do książki
pojazdu na końcu rozdziału;
b) opisanie dołączonych stron w prawym górnym rogu numerem rejestracyjnym
pojazdu;
c) ponumerowanie przedmiotowych stron w prawym dolnym rogu numerem strony
po której je dołączono z wyróżnikiem literowym w zależności od ilości
dołączonych stron (np. str. 16/A, str.16/B);
d) odnotowanie w rozdziale „notatki służbowe ilość i miejsce dołączonych
dodatkowych stron w książce pojazdu mechanicznego, w następujący sposób
„Dnia 12.06.2010 r. dołączono do książki pojazdów po rozdziale V, 6 (sześć)
stron od nr 16/A do nr 16/F.” Stanowisko, stopień, imię i nazwisko osoby
dokonującej dołączenia stron, czytelny podpis.
6. W przypadku przekazywania pojazdu do innej jednostki wojskowej w książce
pojazdu mechanicznego oraz dokumentacji eksploatacyjnej zgodności stanów
potwierdza się poprzez dokonanie wpisu i uwierzytelnieniu go czytelnym podpisem
oraz pieczątką stany ilościowe wyposażenia i zrealizowane przedsięwzięcia i
operacje dotyczące eksploatacji.

F-3
 150 DU-4.22.2(A)

Strona pusta

F-4
 151 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK G

ZAWIADOMIENIE O PRZYJĘCIU - PRZEKAZANIU

Miejscowość, ……………. r.

SZEF
WYDZIAŁU
CENTRALNEJ REJESTRACJI
POJAZDÓW SIŁ ZBROJNYCH
I UBEZPIECZEŃ KOMUNIKACYJNYCH
00-908 Warszawa
SI ARCUS
Do wiadomości:
SZEF
WYDZIAŁU TECHNICZNEGO
... REGIONALNEJ BAZY LOGISTYCZNEJ

SI ARCUS

ZAWIADOMIENIE
o przyjęciu /przekazaniu/ pojazdów

Na podstawie ……. rozporządzenia MON w sprawie rejestracji pojazdów Sił

Zbrojnych RP ……………………………. oraz zlecenia nr …………………….
z dnia …………………. zawiadamiam o przyjęciu /przekazaniu/ następującego
pojazdu:

Marka, Poprzedni obecny /poprzedni/ użytkownik

Numer Nr VIN
Lp. typ, /obecny/ Nazwa lub
rejestracyjny (podwozia) Adres REGON
model użytkownik nr JW

Komendant/Dowódca
Wojskowego Oddziału Gospodarczego
lub innej JW pełniącej funkcję oddziału
gospodarczego (prowadzący ewidencję SpW)

stopień, imię, nazwisko

por. Jan Nowak (tel. 261 111 111)

10.02.2018 r.
T. 14/27

G-1
 152 DU-4.22.2(A)

Miejscowość, ……………. r.

SZEF
WYDZIAŁU
CENTRALNEJ REJESTRACJI
POJAZDÓW SIŁ ZBROJNYCH
I UBEZPIECZEŃ KOMUNIKACYJNYCH
00-908 Warszawa
SI ARCUS
Do wiadomości:
SZEF
WYDZIAŁU TECHNICZNEGO
….REGIONALNEJ BAZY LOGISTYCZNEJ

SI ARCUS

ZAWIADOMIENIE
o przekazaniu pojazdów poza Siły Zbrojne RP/do AMW

Na podstawie ……… rozporządzenia MON w sprawie rejestracji pojazdów Sił

Zbrojnych RP ………………………………. oraz zlecenia
………………………………………
z dnia …………………….. zawiadamiam o przekazaniu następującego pojazdu:

Nr VIN
Lp. Marka, typ, model Numer rejestracyjny UWAGI
(podwozia)

pojazd przekazano do ………………….. na podst. Protokołu Zdawczo-Odbiorczego

nr ……………… Załącznik nr 1
lub przekazano do
……………………………..………………………………………………….
na podstawie zestawienia Zbiorczego nr …………… Mienia Ruchomego
przeznaczonego
do Nieodpłatnego Przekazania oraz PZO ……………. z dn. ……………………..

Komendant/Dowódca
Wojskowego Oddziału Gospodarczego
lub innej JW pełniącej funkcję oddziału
gospodarczego (prowadzący ewidencję SpW)

stopień, imię, nazwisko

por. Jan Nowak (tel. 261 111 111)

10.02.2018 r.

G-2
 153 DU-4.22.2(A)

KARTA OPISU DANYCH POJAZDU

DO CELÓW REJESTRACYJNYCH

Nr rejestracyjny
Marka

Typ, model

Rodzaj pojazdu i jego przeznaczenie

Nr identyfikacyjny VIN/ramy, podwozia *

Nr silnika *

Rok produkcji pojazdu

Dopuszczalna masa całkowita (kg)

Masa własna (kg)

Dopuszczalna ładowność (kg)

Liczba osi

Największy dopuszczalny nacisk osi (kN)

Dopuszczalna masa całkowita przyczepy

Liczba miejsc

Pojemność silnika (cm3)

Moc silnika (kW)

Rodzaj tablicy przedniej

Rodzaj tablicy tylnej

Data I rejestracji

Nr karty pojazdu

Kolor

Hak holowniczy

Wyciągarka

Użytkownik

Podległość

Następne badanie techniczne do

T.14/27
* Podać pełne numery

tel. Imię i NAZWISKO osoby określającej dane pojazdu

G-3
 154 DU-4.22.2(A)

Strona pusta

G-4
 155 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK H

Jednostka Wojskowa …………. Miejscowość, ……………. r.

SPRAWOZDANIE
z liczby przejechanych kilometrów w …………… roku
przez jednostki będące na zaopatrzeniu

Lp. Numer
Numer lub nazwa Liczba
Identyfikator lub nazwa
Wojskowego Identyfikator kilometrów
WOG jednostki
Oddziału jednostki przejechanych
( JW odpowiedniej) wojskowej,
Gospodarczego wojskowej w ………..
będącej na
(JW odpowiedniej) roku
zaopatrzeniu

1 2 3 4 5 6

SZEF/DOWÓDCA/KIEROWNIK

stopień, imię i nazwisko

por. Jan Nowak (tel. 261 111 111)

10.02.2018 r.
T. 14/27

H-1
 156 DU-4.22.2(A)

Strona pusta

H-2
 157 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK I
(wzór)

KARTA DROGOWA

(symbol
kart
y)
Nr . . . . . /. . . . . /. . . . . . . . . .
(nr /rok /wyróżnik)

.......................................................................
......
(stopień, imię i nazwisko osoby uprawnionej)

z.....................................................................
......
(nr JW lub nazwa instytucji osoby uprawnionej)

Kartę wydano . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
(data wydania karty)

m.p.
...............................
(podpis dowódcy /dyrektora, szefa/)

Karta drogowa (wymiary 70 mm x 100 mm):

1) jest ważna z dokumentem tożsamości;
2) musi być oznaczona jednym z symboli, zgodnie z uprawnieniami;
3) podlega ewidencjonowaniu w organie uprawnionym do jej wydania – wpisuje się numer
kolejny w roku wydania oraz wyróżnik nazwy instytucji, np.: DG RSZ, DO RSZ, DWOT,
IWsp SZ, DGW, ŻW, IWSZ;
4) po zwolnieniu z zajmowanego stanowiska podlega zwrotowi do organu wydającego;
5) może być wykonana drukiem komputerowym na kartonie (czcionka ARIAL, wielkość
czcionki: tytuł — „22, Nr — „14”, symbole /A, B/ — „28”, pozostałe napisy — „10”) lub jako
formularz wypełniany ręcznie. Litery i cyfry zamieszczone na karcie są barwy czarnej.

I-1
 158 DU-4.22.2(A)

Strona pusta

I-2
159 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK J

J-1
160 DU-4.22.2(A)

J-2
 161 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK K

Docelowe, planistyczne normy eksploatacji obrabiarek do metali

maszyn i urządzeń warsztatowych

Norma
Lp. Nazwa urządzenia docelowa
(wg lat)
OBRABIARKI DO METALI
1 Tokarka – wszystkie typy 20
2 Frezarka - wszystkie typy 20
3 Wiertarka – stojakowa, słupowa, promieniowa 20
4 Strugarka – wszystkie typy 20
5 Szlifierka – do wałków, płaszczyzn, otworów, stojakowa 15
6 Piła do cięcia metalu – ramowa, tarczowa 15
7 Obrabiarka specjalna 20
Dłutownica, nożyce gilotynowe, nożyce uniwersalne, przecinarka
8 15
ściernicowa, prasa hydrauliczna, prasa mimośrodowa.
URZĄDZENIA WARSZTATOWE
9 Wiertarka stołowa 12
10 Szlifierka dwutarczowa stojakowa 12
11 Szlifierka stołowa dwutarczowa 10
12 Sprężarka powietrza 10
13 Spawarka elektryczna 10
14 Prasa montażowa 10
15 Wiertarka ręczna – elektryczna, pneumatyczna 5
16 Szlifierka ręczna – elektryczna, pneumatyczna 5
17 Prostownik – wszystkie typy 8
18 Samochodowy dźwignik obsługowy 10
19 Dźwignik hydrauliczny przesuwny 8
20 Suwnica bramowa – wszystkie typy 15
21 Zasilacz-tester-rozrusznik – wszystkie typy 8
22 Myjka ciśnieniowa do mycia pojazdów – wszystkie typy 8
23 Smarownica – wszystkie typy 8
24 Napełniacz olejowy – wszystkie typy 8
25 Urządzenie do montażu i demontażu opon samochodowych 10
URZĄDZENIA DO DIAGNOSTYKI POJAZDÓW
Urządzenie do badania skuteczności i równomierności działania
26 15
hamulców
27 Opóźnieniomierz do kontroli skuteczności działania hamulców 10
Przyrząd do pomiaru zbieżności kół jezdnych 10
29 Przyrząd do pomiaru ustawienia i światłości świateł 10
30 Przyrząd do pomiaru hałasu zewnętrznego pojazdu na postoju 10

K-1
 162 DU-4.22.2(A)

Norma
Lp. Nazwa urządzenia docelowa
(wg lat)
Przyrząd do pomiaru zadymienia spalin silników o zapłonie
31 10
samoczynnym przy swobodnym przyspieszeniu silnika
32 Przyrząd do kontroli złącza elektrycznego pojazd - przyczepa 10
Urządzenie do wymuszania kontrolowanego nacisku na
33 10
mechanizm sterowania hamulcem najazdowym przyczepy
34 Urządzenie do wymuszania szarpnięć kołami jezdnymi pojazdu 10
Przyrząd do pomiaru zawartości tlenku węgla (Co) w spalinach
35 10
silników o zapłonie iskrowym
36 Przyrząd do kontroli geometrii ustawienia kół i osi pojazdu 10
Urządzenie do kontroli prawidłowości działania amortyzatorów
37 wbudowanych w pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 10
tony
Urządzenie do kontroli instalacji zasilania gazem pojazdów
38 10
samochodowych
Urządzenie do diagnostyki elektronicznych układów
39 10
samochodowych
40 Urządzenie do odczytywania i usuwania kodów usterek 10
41 Komplet kluczy dynamometrycznych 8
Urządzenie do pomiaru zmian ciśnienia pneumatycznego układu
42 10
sterowania hamulców
Urządzenie do napędu uniesionych kół przednich pojazdów
43 samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony 10
lub wyważania do kół zamontowanych na pojeździe
44 Przyrząd do pomiaru prędkości obrotowej silnika 10
45 Komputerowy zestaw diagnostyczny silników spalinowych 10
46 Wyważarka kół pojazdów 10
47 Próbnik ciśnienia sprężania 8
POZOSTAŁE WYPOSAŻENIE WARSZTATÓW OBSŁUGOWO-REMONTOWYCH
48 Stół probierczy do sprawdzania i regulacji podzespołów pojazdów 10
49 Destylarka elektryczna 8
50 Urządzenie do prac spawalniczych – wszystkie typy 10
51 Stoły warsztatowe – wszystkie typy 15
52 Regały, szafy, zasobniki – wszystkie typy– wszystkie typy 15

Uwagi:
1. Dla obrabiarek nie ujętych w tabeli okres używalności wynosi minimum 20 lat.
2. Dla pozostałych urządzeń warsztatowych ogólnego przeznaczenia nie ujętych
w tabeli okres używalności wynosi minimum – 10 lat.
3. Dla drobnych narzędzi i urządzeń wykorzystywanych przez pododdziały naprawcze
nie określono docelowej normy eksploatacji. Kwalifikowanie
do wycofania z eksploatacji przeprowadza komisja wyznaczona rozkazem WOG.

K-2
 163 DU-4.22.2(A)

Załącznik L

NORMY UŻYTKOWANIA OPOŃCZY I POKROWCÓW

Normy użytkowania w latach

w zależności od miejsca przechowywania
Rodzaj opończy sprzętu
Lp.
(pokrowca)
na wolnym *
pod wiatami* w garażach*
powietrzu

Opończe i pokrowce
1. 3 4 5
brezentowe

Opończe i pokrowce
wykonane lub
impregnowane
2. 4 5 7
materiałami
syntetycznymi
(np. plawil)

*) w przypadku zmiany miejsca przechowywania SpW np. z garażu na pod wiatami

lub na wolne powietrze, należy przyjąć wartość jak dla sprzętu
przechowywanego pod wiatami.

L-1
 164 DU-4.22.2(A)

Strona pusta

L-2
 165 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK Ł
ZATWIERDZAM

........................................................
Dnia ..............................................

P R O T O K Ó Ł nr ......................
konieczności wymiany taśm gąsienicowych/ogniw*

Komisja w składzie:
Przewodniczący: …………………………..…….....................……………...………..
Członkowie: ……………......…………………………...................…………………..
Dokonała w dniu ……………….. przeglądu pojazdu marki ...…….….….….………
nr rej…………......……… przy stanie licznika…………...……….….. i stwierdziła,
że taśma(y) gąsienicowa(e)/ogniwo(a)* JIM:…………….....................………………
nazwa………..…………………………………….......……………………………………
ze względu na stan techniczny podlega(ją) zdjęciu z pojazdu i wycofaniu
z eksploatacji.

ILOŚĆ TAŚM DATA

Lp. PRZEBIEG
GĄSIENICOWYCH/OGNIW* ZAMONTOWANIA
1
2
3
4
5
6
7

Opis stanu technicznego:

Ł-1
 166 DU-4.22.2(A)

WNIOSKI KOMISJI:

……………………………………………………………………………………………………
…………………………………………….................................………………………………
………………………………………………………………………

PODPISY KOMISJI:

1) ........................................

2) ........................................

3) ........................................

*niepotrzebne skreślić

Ł-2
 167 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK M
ZATWIERDZAM

........................................................
Dnia ..............................................

P R O T O K Ó Ł nr ......................
konieczności wymiany ogumienia

Komisja w składzie:
Przewodniczący: ……….....……………………….....................……………...………..
Członkowie: .....………............…………………………...................…………………..
Dokonała w dniu ……………….. przeglądu pojazdu marki………….….….….…… nr
rej………………… przy stanie licznika………………….….. i stwierdziła,
że opony w ilości ......................................... JIM:…….....………................…………
nazwa …..………………………………………………………………………………
* ze względu na stan techniczny podlega(ją) zdjęciu z pojazdu i wycofaniu
z eksploatacji.
* podlegają rotacji z letnich/zimowych na zimowe/letnie

DATA
Lp. NR OPONY PRZEBIEG
ZAMONTOWANIA
1
2
3
4
5
6
7

Opis stanu technicznego:

M-1
 168 DU-4.22.2(A)

WNIOSKI KOMISJI:

……………………………………………………………………………………………………
…………………………………………….................................………………………………
………………………………………………………………………

PODPISY KOMISJI:

1) ........................................

2) ........................................

3) ........................................

*niepotrzebne skreślić

M-2
 169 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK N
ZATWIERDZAM

........................................................
Dnia ..............................................

P R O T O K Ó Ł nr ......................
konieczności wymiany akumulatorów w podwoziu/części
specjalnej*

Komisja w składzie:
Przewodniczący: ……………………………….....................……………...………..
Członkowie: …………….........………………………...................…………………..
Dokonała w dniu ……………….. przeglądu akumulatorów wraz z kartami
akumulatorów pojazdu marki/urządzenia* …...............................................……...
nr rej./nr urządzenia*………..….........……… i stwierdziła, że akumulatory w ilości
............................................... szt. ze względu na stan techniczny podlega(ją)
zdjęciu z pojazdu/urządzenia* i wycofaniu z eksploatacji.

Lp. Numer Nazwa akumulatora JIM Rok Data

akumulatora (zgodnie z JIM) produkcji formowania
1

Sprawdzono: stan uszkodzeń mechanicznych, stopień czystości powierzchni i skorodowania

zacisków,stan korków wlewowych, poziom elektrolitu, napięcie akumulatora. Dokonano obliczenia
pojemności oddawanej przez akumulator w czasie drugiego kontrolnego wyładowania prądem
10-godzinnym*, sprawdzenia akumulatora testerem z wynikem niesprawny* (wydruk jako załącznik
w przypadku takich możliwości).

Numer Gęstość Napięcie Stan uszkodzeń Oddana

Lp. akumulatora elektrolitu akumulatora mechaniczny pojemność
akumulatora %
1

Opis stanu technicznego:

N-1
 170 DU-4.22.2(A)

WNIOSKI KOMISJI:

………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
…….................……….................…………………………………………………………

PODPISY KOMISJI:

1) ........................................

2) ........................................

3) ........................................

*niepotrzebne skreślić

N-2
 171 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK O

WYKAZ MAREK SPRZĘTU KTÓRYCH ZESPOŁY/PODZESPOŁY NALEŻY

OBJĄĆ SYSTEMEM REGENERACJI

1. KTO Rosomak.
2. Czołgi, PT-91, T-72.
3. Sprzęt pozyskany z armii niemieckiej (czołg Leopard 2A4, ciągnik
pancerny BERGEPANZER, podwozie transportera M113, podwozie
mostu czołgowego BIBER) w przypadku braku możliwości regeneracji w
ramach umowy uzupełniającej pomiędzy ministrami obrony narodowej
Polski i Republiki Federalnej Niemiec
z dnia 24 czerwca 2003 roku lub KopLog LEOBEN.
4. WZT-2/3.
5. BWP-1.
6. Podwozie MTLB (WPT, Goździk).
7. Podwozie BRDM.
8. Star 266 i jego odmiany.
9. Star 944.
10. Honker.
11. Tatra 815 i podwozia DANA.
12. Jelcz serii 442, 6xx, 8xx.
13. Maz, Baz.
14. Podzespoły do marek nowowprowadzanych.

Uwaga: Techniczne środki materiałowe do innych marek sprzętu,

planować do regeneracji w uzasadnionych sytuacjach.

O-1
 172 DU-4.22.2(A)

Pusta strona

O-2
 173 DU-4.22.2(A)

Załącznik P

…………………...…………... ………………. dnia ..........

(Pieczątka jednostki lub komórki organizacyjnej)

ROCZNA INFORMACJA
Z DZIAŁALNOŚCI STACJI KONTROLI POJAZDÓW MON …….
ZAKRES UPOWAŻNIENIA ………..
ZA 20… ROK

1. Ilość wykonanych badań technicznych za 01.01.20…r do 31.12.20… r.

Wyniki badań
Rodzaj badanych Dopuszczonych Niedopuszczonych Razem
pojazdów do ruchu do ruchu ilość
badań
Motocykle
Pojazdy o DMC do 3,5 t
Pojazdy o DMC od 3,5 t
do 16 t
Pojazdy o DMC powyżej
16 t
Autobusy
Pojazdy do przewozu
materiałów
niebezpiecznych
Ciągniki rolnicze
Przyczepy
Inne
Stan na dzień 31.12.20….. r.

2. Ilość wykonanych badań diagnostycznych (wynikających z funkcjonującego

systemu obsługowo-naprawczego) za 01.01.20…r. do 31.12.20… r.

Rodzaj badanych pojazdów Razem ilość badań diagnostycznych

Motocykle
Pojazdy o DMC do 3,5 t
Pojazdy o DMC od 3,5 t do 16 t
Pojazdy o DMC powyżej 16 t
Autobusy
Pojazdy do przewozu materiałów
niebezpiecznych
Ciągniki rolnicze
Przyczepy
Inne
Stan na dzień 31.12.20…. r.

P-1
 174 DU-4.22.2(A)

3. Kwalifikacje upoważnionych (zatrudnionych) diagnostów.

Data
Zakres
Lp. Imię nazwisko Stanowisko ostatniego
upoważnienia
szkolenia
1.
2.
3.

4. Odciski pieczęci stosowanych przez SKP.

5. Funkcjonowanie systemu okresowych i dodatkowych badań technicznych

pojazdów.

JEDNOSTKI WOJSKOWE I ICH POJAZDY OBJĘTE OKRESOWYMI

I DODATKOWYMI BADANIAMI TECHNICZNYMI

Ilość pojazdów
Motocykle

Autobusy

Przyczep
Materiały
niebezp.
Powyżej

Powyżej

Lp
Ciągniki
Do 3,5 t

Nazwa, nr
Miejscowość
Inne
3,5 t

16 t

. JW
y

1
2
3
4
5
6
7
Razem

P-2
 175 DU-4.22.2(A)

INSTYTUCJE MSW I ICH POJAZDY OBJĘTE OKRESOWYMI

I DODATKOWYMI BADANIAMI TECHNICZNYMI

Ilość pojazdów

Motocykle

Autobusy

Przyczep
Materiały
niebezp.
Powyżej

Powyżej
Lp

Ciągniki
Do 3,5 t
Nazwa
Miejscowość

Inne
3,5 t

16 t
. instytucji

y
1
2
3
4
5
6
7
Razem

6. Posiadane urządzenia diagnostyczne i przyrządy pomiarowe (załącznik).

7. Rodzaj i typ urządzenia komputerowego, posiadane oprogramowanie,

służące do obsługi stacji kontroli pojazdów.

8. Wnioski propozycje SKP w zakresie:

a) potrzeb urządzeń diagnostycznych i przyrządów pomiarowych;
b) szkolenia diagnostów;
c) inne.

9. Kontrole SKP.

10. Adres i telefon kontaktowy.

- kod miejscowość ulica nr;
- szef (komórki spraw. nadzór nad SKP w JW) tel.;
- Stacja Kontroli Pojazdów tel. służbowy, miejski;
- fax.

WYKONAŁ

P-3
 176 DU-4.22.2(A)

Pusta strona

P-4
 177 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK R

PRZEZNACZENIE RUCHOMYCH WARSZTATÓW

OBSŁUGOWO – NAPRAWCZYCH

1. Warsztat obsługowy pojazdów WOP

Warsztat obsługowy pojazdów (WOP), jest samodzielnym warsztatem
przeznaczonym do wykonywania obsługiwań technicznych oraz czynności
naprawczych w zakresie przewidzianym dla pomocy technicznej oraz pierwszego
stopnia naprawy wojskowej1.

Zasadnicze wyposażenie:
- spalinowy zespół prądotwórczy;
- wysięgnik 15 kN;
- agregat do mycia pojazdów;
- prasa hydrauliczna;
- stroboskopowe urządzenie samochodowe;
- narzędzia i przyrządy do prac: spawalniczych, blacharskich i ślusarskich;
- przyrząd do sprawdzania zaworów parowo-powietrznych;
- próbnik wtryskiwaczy;
- przyrząd kontrolny;
- drążek do badania zbieżności kół samochodowych;
- agregat sprężarkowy;
- sterowany próbnik ciśnienia do silników wysokoprężnych;
- sterowany próbnik ciśnienia do silników o zapłonie iskrowym;
- próbnik akumulatorów samochodowych;
- przyrząd do przedmuchiwania układów sprężonym powietrzem.

Wyposażenie warsztatu umożliwia wykonywanie następujących prac:

- ocenę stanu technicznego (klasyfikację uszkodzeń, weryfikację przed naprawą
oraz odbiór techniczny po naprawie);
- wykonywanie obsługiwań technicznych (w pełnym zakresie);
- wykonywanie prac naprawczych przewidzianych dla pomocy technicznej oraz
pierwszego stopnia naprawy wojskowej;
- regulację zespołów, układów i mechanizmów pojazdów;
- wykonywania drobnych prac regeneracyjnych;
- ładowanie akumulatorów;
- przedmuchiwanie układów sprężonym powietrzem;
- mycie pojazdów oraz części i podzespołów;
- podnoszenie i przemieszczanie zespołów.
W zależności od typów i marek pojazdów eksploatowanych w oddziałach
i pododdziałach, poszczególne egzemplarze WOP są wyposażane w odpowiednie
komplety oprzyrządowania naprawczego (KON). Obsługiwania techniczne i prace
naprawcze wykonuje załoga warsztatu (4 ludzi) oraz załoga obsługiwanego lub
naprawianego pojazdu.

1 Instrukcja użytkowania Warsztatu Obsługowego Pojazdów (WOP). WZM Nr 1 Zamość, 1987 r.

R-1
 178 DU-4.22.2(A)

Podstawowe dane taktyczno – techniczne:

Typ pojazdu WOP
Podwozie STAR 266
Nadwozie SARNA II
Załoga 4 ludzi
1- dowódca obsługi-st. mechanik
2- elektromechanik
3- kierowca ślusarz
4- mechanik

Czas rozwinięcia do pracy 15-20'

Czas przygotowania do marszu 10-15'

2. Warsztat remontu pojazdów WRP

Warsztat remontu pojazdów (WRP), jest samodzielnym warsztatem

przeznaczonym do wykonywania napraw pojazdów kołowych i gąsienicowych
przez organy wykonawcze podsystemu technicznego wszystkich szczebli
organizacyjnych wojska2.

Zasadnicze wyposażenie:
- spalinowy zespół prądotwórczy;
- wysięgnik 15 kN;
- prasa hydrauliczna;
- agregat sprężarkowy;
- narzędzia i przyrządy do prac: spawalniczych, blacharskich i ślusarskich;
- przyrząd do sprawdzania zaworów parowo-powietrznych;
- próbnik wtryskiwaczy;
- drążek do badania zbieżności kół samochodowych;
- sterowany próbnik ciśnienia do silników wysokoprężnych;
- sterowany próbnik ciśnienia do silników o zapłonie iskrowym;
- smarownica nożna półautomatyczna;
- urządzenie do montowania i demontowania skrzyń;
- przyrząd do badania szczelności czołgu.

Wyposażenie warsztatu umożliwia wykonywanie następujących prac:

- ocenę stanu technicznego pojazdu (wykrywanie usterek, weryfikacja i odbiór
techniczny po naprawie);
- regulację zespołów;
- wykonywanie prac montażowo-demontażowych;
- wykonywanie drobnych prac regeneracyjnych (spawanie, rozwiercanie,
gwintowanie);
- malowanie;

2 Instrukcja użytkowania Warsztatu Remontu Pojazdów (WRP).

R-2
 179 DU-4.22.2(A)

- podnoszenie i przenoszenie zespołów o masie do 10 kN (1 t) w procesie

demontażu
i montażu;
- obsługę techniczną związaną z wykonywana naprawą;
- weryfikację części metodą pomiarów zewnętrznych i wewnętrznych o wymiarach
0-150 mm z dokładnością do 0.01 mm;
- smarowanie smarownicą nożną;
- sprawdzanie szczelności czołgów;
- mycie części i zespołów.

Wyposażony w odpowiednie zestawy KON zabezpiecza I, II, III zakres naprawy

sprzętu wojskowego prowadzone w warunkach stacjonarnych i polowych metodą
wymiany zespołów, podzespołów i części. prace naprawcze wykonuje załoga
warsztatu (4 ludzi) oraz załoga naprawianego pojazdu.

Podstawowe dane taktyczno – techniczne:

Typ pojazdu WRP
Podwozie STAR 266
Nadwozie SARNA II
Załoga 4 ludzi
1- dowódca obsługi
2- elektromechanik
3- kierowca-spawacz
4- mechanik
Czas rozwinięcia do pracy 15-20'
Czas przygotowania do marszu 10-15'

3. Warsztat obróbki mechanicznej B-2/SAM - WOM

Warsztat obróbki mechanicznej (B2/Sam), służy do wspierania w warunkach

polowych prac obsługowo – naprawczych w zakresie wykonywania napraw detali
metodą obróbki mechanicznej, cieplnej oraz do wykonywania w warunkach
polowych prac związanych z wszystkimi rodzajami obsługiwań technicznych oraz
naprawami bieżącymi, włącznie z wymianą poszczególnych zespołów w pojazdach
kołowych i gąsienicowych zarówno z silnikami benzynowymi jak i
wysokoprężnymi3.
Warsztat B2/Sam przeznaczony jest również do technicznego
zabezpieczenia marszu kolumn samochodowych, umożliwiając wykonywanie
prostych prac demontażowo-montażowych, niezbędnych do usunięcia
uszkodzenia,
bez konieczności rozwijania urządzeń znajdujących się wewnątrz.

Zasadnicze wyposażenie:
- tokarka uniwersalna;
- agregat spawalniczy;

3Ruchomy Warsztat Pojazdów Samochodowych. Warsztat B2/Sam Typ-572. Warszawa 1969. Panc.-Sam.
40/68

R-3
 180 DU-4.22.2(A)

- kuźnia przenośna;
- szlifierka elektryczna dwutarczowa;
- prostownik diodowy.

Wyposażenie warsztatu umożliwia wykonywanie następujących prac:

- obróbkę mechaniczną:
toczenie powierzchni wewnętrznych i zewnętrznych, wiercenie i rozwiercanie
otworów, nacinanie gwintów wewnętrznych i zewnętrznych, frezowanie gniazd
zaworów w różnych typach pojazdów i ręczne szlifowanie.
- obróbkę plastyczną na gorąco:
kucie, spęczanie, ogrzewanie itp.
- spawanie elektryczne.
- mycie i czyszczenie zdemontowanych części.

Podstawowe dane taktyczno – techniczne:

Typ pojazdu WOM
Podwozie STAR 266
Nadwozie 117 AUM
Załoga 2 ludzi
1 – tokarz-kierowca
2 – spawacz-kowal
Czas rozwinięcia do pracy 15-20'
Czas przygotowania do marszu 10-15'

4. Warsztat spawalniczo – blacharski WSB - 1

Warsztat spawalniczo – blacharski (WSB-1), jest samodzielnym warsztatem

przeznaczonym do wykonywania prac spawalniczych i ślusarsko-blacharskich
w warunkach polowych.
WSB1 przeznaczony jest na ukompletowanie ogniw wykonawczych
podsystemu technicznego szczebla taktycznego.

Zasadnicze wyposażenie:
- agregat spawalniczy;
- wysięgnik 10 kN;
- namiot boczny;
- butle acetylenowe i tlenowe;
- narzędzia i przyrządy do prac spawalniczych, blacharskich i ślusarskich;
- podstawowe materiały techniczne;
- narzędzia do prac montażowych;
- spawarka elektryczna;
- zestaw elektrod;
- zestaw do klejenia żywicami;
- przyczepa jednoosiowa 15 kN.

Wyposażenie warsztatu umożliwia wykonywanie następujących prac:

- ocenę stanu technicznego;
- cięcie i spawanie płyt pancernych czołgów i transporterów;

R-4
 181 DU-4.22.2(A)

- regenerację uszkodzonych kadłubów i wież pojazdów pancernych (metodą

spawania, metodami ślusarskimi i naprawę z wykorzystaniem żywic
epoksydowych);
- spawanie żeliwnych kadłubów silników i zespołów napędowych;
- spawanie, lutowanie oraz klejenie zbiorników paliwa i oleju, zbiorników
sprężonego powietrza, chłodnic itp.;
- prostowanie elementów konstrukcji i oblachowania pojazdów mechanicznych;
- miejscowe malowanie regenerowanych części;
- drobne prace ślusarskie, towarzyszące pracom naprawczym.

Podstawowe dane taktyczno – techniczne:

Typ pojazdu WSB-1
Podwozie STAR 266
Nadwozie SARNA II
Załoga 4 ludzi
1 – dowódca drużyny – starszy spawacz
2 – spawacz
3 – blacharz
4 – kierowca-ślusarz
Czas rozwinięcia do pracy 15-20'
Czas przygotowania do marszu 10-15'

5. Warsztat spawalniczo – blacharski WSB - 2

Warsztat spawalniczo – blacharski (WSB-2) jest samodzielnym warsztatem

przeznaczonym do wykonywania prac spawalniczych i ślusarsko – blacharskich
w warunkach polowych.
WSB - 2 przeznaczony jest na ukompletowanie ogniw wykonawczych podsystemu
technicznego szczebla strategiczno-operacyjnego.

Zasadnicze wyposażenie:
- narzędzia i przyrządy do prac: spawalniczych, blacharskich i ślusarskich;
- zestaw elektrod;
- zestaw do klejenia żywicami;
- urządzenie do spawania w osłonie argonu;
- szlifierka dwutarczowa;
- butle acetylenowe i tlenowe;
- butla z argonem;
- zespół sterowniczy;
- wiertarka;
- przyczepa dwuosiowa;
- zespół prądotwórczy;
- agregat sprężarkowy;
- prostownik.

Wyposażenie warsztatu umożliwia wykonywanie następujących prac:

- ocena stanu technicznego;
- cięcie i spawanie płyt pancernych;

R-5
 182 DU-4.22.2(A)

- regeneracja uszkodzonych kadłubów pojazdów pancernych;

- spawanie stopów aluminiowych;
- spawanie kadłubów i obudów żeliwnych zespołów i podzespołów;
- lutowanie i klejenie;
- prostowanie;
- malowanie miejscowe.

Podstawowe dane taktyczno – techniczne:

Typ pojazdu WSB-1
Podwozie STAR 266
Nadwozie SARNA II
Załoga 4 ludzi
1 – dowódca drużyny – starszy spawacz
2 – spawacz
3 – blacharz
4 – kierowca-ślusarz
Czas rozwinięcia do pracy 15-20'
Czas przygotowania do marszu 10-15'

6. Warsztat elektromechaniczny WEM

Warsztat elektromechaniczny (WEM), jest samodzielnym warsztatem

przeznaczonym do zabezpieczenia logistycznego, naprawy urządzeń i
podzespołów elektromechanicznych oraz instalacji elektrycznej pojazdów
samochodowych.

Zasadnicze wyposażenie:
- tokarka;
- symulator prądnic;
- zasilacz analogowy;
- przyrząd do badania maszyn elektrycznych;
- aparat do badania tworników;
- stroboskopowe urządzenie samochodowe;
- zasilacz prądowy.

Wyposażenie warsztatu umożliwia wykonywanie następujących prac:

- diagnostykę i weryfikację instalacji zasilającej (akumulatory, prądnice, alternatory,
regulatory), rozruchu, instalacji zapłonowej, oświetleniowej, wskaźników kontrolno
- pomiarowych, instalacji specjalnych;
- naprawę obwodów elektrycznych metodą wymiany części i podzespołów;
- mycie części i suszenie;
- prace ślusarskie przy pracach związanych z demontażem i montażem;
- prace tokarskie;
- prace lutownicze;
- kontrola i regulacja zespołów elektrycznych;
- malowanie.

R-6
 183 DU-4.22.2(A)

Podstawowe dane taktyczno – techniczne:

Typ pojazdu WEM
Podwozie STAR 200
Nadwozie SARNA II
Załoga 3 ludzi
1 – dowódca obsługi-st. kierowca
2 - elektromechanik
3 - tokarz
Czas rozwinięcia do pracy 15-20'

Czas przygotowania do marszu 10-15'

7. Warsztat remontu silników spalinowych WRS

Warsztat remontu silników spalinowych (WRS), przeznaczony jest

do wykonywania napraw silników wymontowanych z pojazdów kołowych
i gąsienicowych.
Zasadnicze wyposażenie:
- wysięgnik 15 kN;
- namiot boczny;
- prasa zębatkowa;
- komplet oprzyrządowania (KOS-S) do naprawy silników;
- kaseta przenośna do sprawdzania instalacji elektrycznej;
- szlifierka do gniazd zaworowych i frezarka do gniazd zaworowych;
- przyrządy pomiarowe (suwmiarki, mikrometry itp.);
- próbniki ciśnienia sprężania silników wysokoprężnych i gaźnikowych
z wyposażeniem;
- dymomierz;
- stetoskop (defektoskop Bryla);
- pokrętła dynamometryczne;
- wykrętaki do urwanych śrub;
- przyrząd do wyciskania sworzni tłokowych;
- przyrząd do zakładania pierścieni tłokowych;
- przyrząd do ściskania sprężyn zaworów;
- przyrząd do wkładania tłoków;
- urządzenie do czyszczenia rowków pierścieni tłokowych;
- docieraczka ręczna do zaworów;
- obrotomierz;
- komplet narzędzi.

Wyposażenie warsztatu umożliwia wykonywanie następujących prac:

- ocenę stanu technicznego silnika przed naprawą;
- regulacje i weryfikacje silnika po naprawie;
- weryfikację podzespołów i części silnika w zakresie niezbędnym przy naprawie;
- demontaż silnika w zakresie niezbędnym do naprawy;
- mycie podzespołów i części silnika;

R-7
 184 DU-4.22.2(A)

- naprawę silnika metodą wymiany podzespołów i części w zakresie

odpowiadającym
w przybliżeniu III stopniowi naprawy wojskowej w okresie "W";
- frezowanie i szlifowanie gniazd zaworowych, docieranie zaworów;
- drobne prace ślusarskie, towarzyszące pracom naprawczym.
WRS wykorzystywany do naprawy silników wymontowanych z pojazdów
i zgromadzonych w punkcie naprawy, stanowi jedno z ogniw współpracujących przy
naprawie zespołów.

Podstawowe dane taktyczno – techniczne:

Typ pojazdu WRS
Podwozie STAR 266
Nadwozie SARNA II
Załoga 4 ludzi
1 – dowódca obsługi
2 – kierowca
3 – mechanik
4 – mechanik
Czas rozwinięcia do pracy 15-20'
Czas przygotowania do marszu 10-15'

8. Warsztat aparatury paliwowej WAP

Warsztat aparatury paliwowej (WAP), jest samodzielnym warsztatem

przeznaczonym do wykonywania prac obsługowych i naprawy podzespołów
i elementów wchodzących w skład układów zasilania paliwem silników z zapłonem
samoczynnym i iskrowym.

Zasadnicze wyposażenie:
- urządzenie zasysające z sondą do dymomierza;
- stojak do demontażu pomp wtryskowych silnika UTD-20;
- stół do badania pomp wtryskowych;
- urządzenie filtrowentylacyjne;
- imadło ślusarskie;
- szlifierka stołowa dwutarczowa;
- stojak z wiertarką elektryczną przenośną;
- próbnik do sprawdzania i regulacji;
- stojak demontażowo-montażowy do pomp;
- próbnik do pomiaru kąta wyprzedzenia wtrysku paliwa;
- stół na 4 z szufladami.

Wyposażenie warsztatu umożliwia wykonywanie następujących prac:

- ocenę stanu technicznego;
- przeprowadzenie badań diagnostycznych/technicznych w celu weryfikacji i
odbioru technicznego;
- prace demontażowo – montażowe;
- wykonywanie prac pomocniczych obejmujących czyszczenie, mycie, malowanie
itp.;

R-8
 185 DU-4.22.2(A)

- naprawę podzespołów i elementów wchodzących w skład układów

- zasilania paliwem silników z zapłonem samoczynnym i iskrowym, m.in.: naprawę
pomp wtryskowych pojazdów: Star, BWP, Kraz, MTLB, T-72.

Podstawowe dane taktyczno – techniczne:

Typ pojazdu WAP
Podwozie STAR 200,266
Nadwozie SARNA II
Załoga 4 ludzi
1 – dowódca obsługi
2 – kierowca
3 – mechanik
4 – mechanik
Czas rozwinięcia do pracy 15-20'
Czas przygotowania do marszu 10-15'

9. Stacja ładowania butli SŁB

Stacja ładowania butli (SŁB), przeznaczona jest do zabezpieczenia eksploatacji

czołgów i wozów bojowych, w warunkach polowych, w zakresie naprawy i obsługi
elementów składowych układów przeciwpożarowych oraz układów rozruchu
sprężonym powietrzem.

Zasadnicze wyposażenie:
- spalinowo - elektryczny;
- agregat sprężarkowy z osuszaczem;
- szafka z wagą;
- przenośnik butli;
- stół – zasobnik;
- urządzenie do mycia butli;
- urządzenie do badań ciśnieniowych butli /legalizacja/;
- zasobnik na zbiorni z halonem;
- zasobnik na butle z halonem i mieszanką;
- zapasowa sprężarka;
- skrzynka przyrządu kontrolnego.

Wyposażenie warsztatu umożliwia wykonywanie następujących prac:

- badań dozorowych butli ppoż. oraz powietrznych;
- napełniania butli ppoż. nw. środkami gaśniczymi:
halonem;
mieszanką /przy zmianie ilości i rodzaju przewożonych chemikali;
dwutlenkiem węgla /przy zmianie ilości i rodzaju przewożonych chemikali;
- ładowanie butli sprężonym powietrzem;
- prowadzenia napraw doraźnych instalacji ppoż. oraz instalacji rozruchu
powietrznego.

Podstawowe dane taktyczno – techniczne:

R-9
 186 DU-4.22.2(A)

Typ pojazdu RSŁB

Podwozie STAR 266
Nadwozie 117 AUM
Załoga 3 ludzi
1 – dowódca obsługi
2 – kierowca-ślusarz
3 – mechanik obsługi
Czas rozwinięcia do pracy 15-20'
Czas przygotowania do marszu 10-15'

10. Stacja ładowania akumulatorów PSŁ – 16

Polowa stacja ładowania akumulatorów typu PZS-D-16/13.8P (PSŁ-16), jest
samodzielnym warsztatem przeznaczonym do zbiorczego ładowania, obsługi
i naprawy w warunkach polowych, na postoju, rozruchowych baterii akumulatorów
kwasowych, stosowanych w wojskowych pojazdach kołowych i gąsienicowych
– o napięciu 6 V, 12 V, 24 V i pojemności do 190 Ah metodą "stałego napięcia"4.
Polowa stacja ładowania akumulatorów zapewnia jednoczesną obsługę baterii
akumulatorów łączonych równolegle dwa razy po 10 obwodów ładowania, przy
ładowaniu automatycznym metodą "stałego napięcia" do 40 sztuk akumulatorów
kwasowych 12 V i pojemności 190 Ah typu 6SE190SEL, oraz przy ładowaniu
szybkim obsługę baterii akumulatorów kwasowych 12 V o pojemności do 190 Ah
w ilości 4 sztuk akumulatorów na godzinę.

Zasadnicze wyposażenie:
- dwa zespoły prostownikowe;
- tablica rozdzielcza;
- dwie tablice ładowania;
- tablica wejściowa prądu przemiennego;
- trzy zespoły oporników rozładowawczych;
- tablica wyjściowa prądu wyprostowanego (ładowania);
- tablica zegara elektrycznego i tablica oświetleniowa;
- tablica klimatyzatora nadwozia;
- destylarka elektryczna;
- prostownik nadwozia;
- przewoźny zespół spalinowo - elektryczny;
- namiot boczny do ładowania i przechowywania akumulatorów.

Wyposażenie warsztatu umożliwia wykonywanie następujących prac:

- ładowanie automatycznego (normalnego) oraz ładowania szybkiego;
- podładowywanie akumulatorów w pojazdach;
- przeprowadzanie cykli kontrolnych;
- uruchamianie nowych akumulatorów (formowanie);
- bezpośredni rozruch pojazdów mechanicznych z rozrusznikiem bateryjnym;
- rozładowanie akumulatorów;

4Dokumentacja eksploatacyjna Polowej Stacji Ładowania Akumulatorów PZS-D-16/13.8P (PSŁ-16). MON,

Szefostwo Zamówień i Dostaw Techniki Wojskowej.

R-10
 187 DU-4.22.2(A)

- określanie stanu technicznego akumulatorów;

- spawanie ołowiu i konserwacji akumulatorów;
- naprawę bieżącą akumulatorów, ograniczoną naprawę zewnętrzną obejmującą
wymianę łączników międzyogniwowych, naprawę (nadlewanie) i wymianę
zacisków, naprawę popękanej masy zalewowej, naprawę uchwytów do
przenoszenia itp.

Podstawowe dane taktyczno – techniczne:

Typ pojazdu PSŁ
Podwozie STAR 660,266
Nadwozie 117 AUM
Załoga 2 ludzi
1 – dowódca operator nadwozia
2 – kierowca elektromechanik
Czas rozwinięcia do pracy 15-20'(bez
namiotu)
Czas przygotowania do marszu 10-15'

R-11
 188 DU-4.22.2(A)

Pusta strona

R-12
 189 DU-4.22.2(A)

ZAŁĄCZNIK S

NORMY UŻYTKOWANIA NAMIOTÓW TECHNICZNYCH

Okres użytkowania
w latach

Lp. Nazwa sprzętu Nazwa zespołu

w użytkowaniu w przechowywaniu

1 2 3 4 5
1 N61/66 Tech. 1. Konstrukcja nośna 8 20
2 N61/66 Tech. M1 2. Pokrycie namiotu 4 12
3 N72 Tech. 3. Instalacja elektryczna 8 16
4 N166 Tech. 4. Instalacja ogrzewcza 4 16
5 N78/2011 Tech. 1. Konstrukcja nośna 10 30
NT-72/2013 2. Pokrycie namiotu 5 15
NT-75/2018 3.Instalacja elektryczna 10 15
4. Instalacja ogrzewcza 10 15
6 TNP/2008 1. Konstrukcja nośna
2. Pokrycie namiotu 15 15
3. Instalacja elektryczna
4. Instalacja ogrzewcza

S-1
 190 DU-4.22.2(A)

Pusta strona

S-2
 191 DU-4.22.2(A)

SŁOWNIK TERMINÓW I DEFINICJI

1. Biuletyn techniczny – określa sposób wprowadzania zmian

konstrukcyjnych, kompletacji wyposażenia, resursów, zakresu
i technologii napraw oraz eksploatacji sprzętu lotniczego, znajdującego się
w wyposażeniu lotnictwa SZ RP [DU-4.22.6.02].

2. Centralny Organ Logistyczny (COL) SpW – komórka lub jednostka

organizacyjna resortu obrony narodowej a także komórka wewnętrzna,
odpowiedzialna za organizację procesów eksploatacji oraz szkolenia
specjalistów technicznych dla określonych rodzajów SpW. [Decyzja
Nr 384/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 września 2015].

3. Dopuszczalna roczna norma zużycia resursu eksploatacyjnego

egzemplarza pojazdu – maksymalną liczbę jednostek eksploatacji,
planowaną do zużycia w ciągu roku przez dany egzemplarz pojazdu.

4. Dysponent pojazdu – osoba uprawniona (żołnierz, pracownik wojska) oraz

inna osoba z poza resoru obrony narodowej, której przydzielono pojazd do
realizacji określonego zadania.

5. Dokumentacja techniczna – usystematyzowany zbiór dokumentów

o którym mowa w pkt 8 Instrukcji w sprawie zarządzania dokumentacją
techniczną uzbrojenia i sprzętu wojskowego, stanowiącej załącznik Nr 1 do
decyzji Nr 349/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 września 2011 r.
w sprawie wprowadzenia "Instrukcji w sprawie zarządzania dokumentacją
techniczną Uzbrojenia i Sprzętu Wojskowego" oraz "Instrukcji w sprawie
określenia wymagań na dokumentację techniczną Uzbrojenia i Sprzętu
Wojskowego";

6. Dowódca jednostki wojskowej – osoba dowodząca (kierująca) jednostką

wojskową [DD.4.22.7].

7. Dział zaopatrzenia – wyodrębniona grupa SpW, sprzętu powszechnego

użytku, środków materiałowych, druków, formularzy, dokumentacji
technicznej i usług, w tym będące we właściwościach działu:

- publikacje, dokumentację normatywną, oprogramowanie specjalistyczne,

SŁOWNIK-1
 192 DU-4.22.2(A)

- sprzęt szkoleniowy stanowiący wyposażenie garnizonowej

i poligonowej bazy szkoleniowej,

- usługi związane z naprawami, konserwacją, serwisowaniem,

obsługiwaniem, diagnostyką, certyfikacją i uwierzytelnieniem,

- usługi introligatorskie i poligraficzne, tłumaczeń dokumentacji,

poradnictwa prawnego, eksperckiego i inne usługi.
[Decyzja Nr 28/Log./P4 MON z dnia 4 maja 2016 r.]

8. Eksploatacja – zespół celowych działań organizacyjno-technicznych

i ekonomicznych podejmowanych przez personel wobec SpW oraz relacje
między nimi, od chwili wprowadzenia do sił zbrojnych aż do jego wycofania
[NO-04-A008:2016].

9. Ewidencja ilościowo-jakościowa – prawne udokumentowanie za pomocą

dokumentów obrotu materiałowego, prawidłowości
i terminowości zapisów w dokumentach ewidencyjnych, lub systemach
informatycznych wszelkich danych dotyczący stanów ilościowych
i jakościowych oraz obrotu SpW, a także danych dotyczących jego
eksploatacji [NO-04-A008:2016].

10. Gestor SpW – komórka lub jednostka organizacyjna RON, a także komórka
wewnętrzna odpowiedzialna za określanie kierunków rozwoju SpW w Siłach
Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej oraz organizację procesu wdrażania i
ustalanie procesów eksploatacji (w tym wykorzystania bojowego) i
wycofywania określonego rodzaju (grupy) SpW. [Decyzja Nr 384/MON
Ministra Obrony Narodowej z dnia
29 września 2015 r.].

11. Gotowość techniczna - zdolność techniki wojskowej do zgodnego

z przeznaczeniem użycia w określonym czasie [D-4(B)].

12. Indeks materiałowy - odpowiednio usystematyzowany ciąg znaków

cyfrowo-literowych stanowiących symbolizację nomenklatur SpW,
umożliwiający jego jednoznaczną identyfikację.

SŁOWNIK-2
 193 DU-4.22.2(A)

13. Informatyczny system ewidencyjny - ewidencja główna oraz ewidencja

dodatkowa prowadzona w informatycznych księgach, wynikająca z ustawy
o rachunkowości oraz z innych obowiązujących przepisów.

14. Jednostka eksploatacji – jednostkę miary pracy poszczególnych rodzajów

sprzętu, wyrażoną w motogodzinach, godzinach pracy, latach, kilometrach,
cyklach itp.

15. Jednostka zabezpieczająca - jednostka wojskowa zabezpieczająca

funkcjonowanie komórki organizacyjnej lub jednostki organizacyjnej
w działach określonych w planie przydziałów gospodarczych.

16. Jednostkowe wskaźniki kosztów eksploatacji – koszty eksploatacji

pojazdu (koszty amortyzacji, koszty utrzymania, zużycie mps)
na jednostkę eksploatacji.

17. Jednostka organizacyjna – jednostka podległa Ministrowi lub przez niego

nadzorowana, niebędąca komórką organizacyjną [Decyzja
Nr 323/MON Ministra Obrony Narodowej z 11 sierpnia 2015 r.]

18. Jednostka wojskowa – przez jednostkę wojskową rozumie się jednostkę

organizacyjną Sił Zbrojnych, funkcjonująca na podstawie nadanego przez
Ministra Obrony Narodowej etatu określającego jej strukturę wewnętrzną,
liczbę, rodzaje i rangę wszystkich stanowisk służbowych występujących w
tej jednostce, jak również liczbę i rodzaje uzbrojenia, środków
transportowych i innego wyposażenia należnego jednostce oraz posługująca
się pieczęcią urzędową z godłem Rzeczypospolitej Polskiej i nazwą
(numerem) jednostki. [Ustawa z dnia z dnia 21 listopada 1967 r. o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej].

19. Kierowca – żołnierz zawodowy, pracownik wojska, wyznaczony

(zatrudniony)
na stanowisko służbowe kierowcy lub wyznaczony rozkazem dziennym
do kierowania pojazdem.

SŁOWNIK-3
 194 DU-4.22.2(A)

20. Komórka organizacyjna – Centrum Operacyjne Ministra Obrony

Narodowej, departament, zarząd, biuro wchodzące w skład Ministerstwa
[Decyzja Nr 323/MON Ministra Obrony Narodowej
z 11 sierpnia 2015 r.].

21. Konserwacja – operacja technologiczna polegająca na zastosowaniu

środków (materiałów) konserwacyjnych, mająca na celu ograniczenie
szkodliwego oddziaływania środowiska na SpW podczas jego
przechowywania [DD-4.22.8].

22. Kontrola metrologiczna – kalibracja i sprawdzanie przyrządów

pomiarowych przeznaczonych na cele obronności państwa, legalizacja,
wzorcowanie. [Instrukcja działalności metrologicznej w RON ZM-01].

23. Komendant WOG – osoba dowodząca (kierująca) wojskowym oddziałem

gospodarczym. Oznacza również dowódcę innej jednostki wojskowej
pełniącej funkcję oddziału gospodarczego.

24. Limity eksploatacyjne – ilość środków materiałowych (materiałów pędnych

i smarów, amunicji, km, itp.) przydzieloną jednostce zabezpieczającej do
realizacji zadań szkoleniowych i logistycznych
w danym roku.

25. Nadzór – przewidzianą prawem możliwość sprawdzania, oceniania innych

podmiotów, a także wpływania na ich działalność, której celem jest
zapewnienie prawidłowego działania i osiągania celów; może wynikać z
relacji podległości, relacji podporządkowania jednostek nadzorowanych, a
także relacji funkcjonalnych [Zarządzenie nr 33/MON Ministra Obrony
Narodowej z 14 sierpnia 2015 r.].

26. Naprawa – zespół czynności mających na celu odtworzenie sprawności

technicznej SpW lub ich resursów przez usunięcie powstałych
niesprawności (uszkodzeń) i wykonanie określonych czynności zgodnie z
wymaganą technologią [NO-04-A008:2016].

SŁOWNIK-4
 195 DU-4.22.2(A)

27. Naprawa nieplanowa – naprawa wynikająca z normalnego lecz trudnego

do przewidzenia zużycia SpW, związana z usuwaniem awarii, obejmuje
naprawę bieżącą i awaryjną [NO-04-A008:2016].

28. Naprawa planowa – naprawa wykonywana na bieżąco, wg harmonogramu

opracowanego w oparciu o normalne zużycie SpW, obejmuje naprawę
konserwacyjną, średnią, główną i dokową [NO-04-A008:2016].

29. Niesprawność techniczna SpW – każda nieplanowana przerwa w pracy

SpW lub większa od dopuszczalnej odchyłka wartości parametru
technicznego (niemożliwa do usunięcia przez obsługę zaraz po jej
stwierdzeniu), wpływająca bezpośrednio na niezawodność jego pracy oraz
bezpieczeństwa eksploatacji [NO-04-A008:2016];

30. Obsługiwanie – celowe działanie z SpW umożliwiające jego użytkowanie

oraz zabezpieczające proces jego przechowywania
[NO-04-A008:2016].

31. Obsługiwanie techniczne – zespół czynności wykonywanych z SpW

w celu podtrzymania lub przywrócenia mu wartości użytkowych.

[NO-04-A008:2016].

32. Pododdział – batalion oraz dywizjon wchodzący w skład brygady (pułku),

batalion Żandarmerii Wojskowej, wydział Żandarmerii Wojskowej, eskadrę
lub kompanię (baterię) oraz inny wyodrębniony element organizacyjny, który
nie jest jednostką wojskową, oddziałem lub związkiem taktycznym [Decyzja
Nr 218/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 czerwca 2014 r.].

33. Pojazd użytku bieżącego (UB) – wojskowy pojazd mechaniczny

przeznaczony do zabezpieczenia bieżących zadań szkoleniowych,
kontrolnych i potrzeb logistycznych, wyznaczony na podstawie rozkazu
dziennego dowódcy. Dotyczy również pojazdów Polskich Kontyngentów
Wojskowych (PKW) pozyskanych na rynku lokalnym na zabezpieczenie
potrzeb etatowych.

34. Planowanie eksploatacji – całokształt przedsięwzięć organizacyjnych

zapewniających racjonalne użytkowanie SpW w celu zabezpieczenia zadań

SŁOWNIK-5
 196 DU-4.22.2(A)

operacyjnych, szkoleniowych, szkoleniowo-produkcyjnych, logistycznych

oraz utrzymania wymaganej jego sprawności technicznej SpW.[NO-04-
A008:2016].

35. Pojazd samochodowy (pojazd) – wojskowy pojazd mechaniczny

na podwoziu kołowym, przeznaczony i przystosowany do poruszania
po drogach publicznych, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
Strukturę transportową oraz podział pojazdów samochodowych na grupy
przedstawiono w załączniku A.

36. Przechowywanie – zespół przedsięwzięć organizacyjno-technicznych

służących do zapewnienia warunków umożliwiających utrzymanie
właściwego stanu technicznego sprzętu wojskowego w okresach jego
wyłączenia z użytkowania [NO-04-A008:2016].

37. Resort obrony narodowej – dział administracji rządowej, w skład którego

wchodzą: Minister jako kierownik działu administracji rządowej - obrona
narodowa, Ministerstwo jako urząd, jednostki organizacyjne podległe lub
nadzorowane przez Ministra, w tym Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej
(Siły Zbrojne) [Zarządzenie nr 33/MON Ministra Obrony Narodowej z 14
sierpnia 2015 r.]

38. Resurs techniczny – ustalona teoretycznie lub doświadczalnie miara

zdolności użytkowej, wyrażona w odpowiednich dla tego urządzenia
jednostkach w czasie którego zagwarantowane są jego sprawność oraz
bezpieczeństwo pracy. Przeważnie resurs określa się w godzinach pracy
urządzenia. Dla pojazdów resurs określany jest "przebiegiem", czyli liczbą
przejechanych kilometrów. Natomiast dla statków powietrznych resurs
określa się w godzinach bądź latach [NO-04-A008:2016]

39. Rodzaje Sił Zbrojnych - Wojska Lądowe, Siły Powietrzne, Marynarka

Wojenna, Wojska Specjalne i Wojska Obrony Terytorialnej
[DD.4.22 (A)].

40. Rozkompletowanie – całokształt przedsięwzięć związanych

z likwidacją SpW, który jest zbędny dla sił zbrojnych w połączeniu
z przychodowaniem wybranych jego elementów.

SŁOWNIK-6
 197 DU-4.22.2(A)

41. Serwisowanie SpW – czynności obsługowe, naprawcze, konserwacyjne

SpW lub inne czynności kontrolno-sprawdzające pozwalające określić
sprawność techniczną SpW [NO-04-A008:2016].

42. Sprawność techniczna SpW – stan określający gotowość techniczną SpW

do użytkowania, określony przez jego rzeczywiste (faktyczne) parametry
techniczne, odniesione do wymaganych wartości dopuszczalnych,
zawartych w dokumentacji techniczno-eksploatacyjnej [NO-04-A008:2016].

43. Sprzęt powszechnego użytku – określony przez gestora SpW sprzęt

powszechnie dostępny na rynku, dla którego nie są precyzowane specjalne
wymagania wojskowe, powodujące konieczność zmian cech produktu.
[Decyzja Nr 384/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia
29 września 2015 r. w sprawie określenia funkcji gestorów i centralnych
organów logistycznych sprzętu wojskowego w resorcie obrony narodowej
(Dz. Urz. 2015. 275 z późn. zm.)].

44. Sprzęt wojskowy – wyposażenie specjalnie zaprojektowane lub

zaadaptowane do potrzeb wojskowych i przeznaczone do użycia jako broń,
amunicja lub materiały wojenne. SpW obejmuje także techniczne środki
walki, sprzęt techniczny oraz jego wyposażenie i środki zaopatrzenia, jak
również oprogramowanie, wyroby i technologie, zwierzęta służbowe oraz
sprzęt powszechnego użytku wykorzystywane w resorcie obrony narodowej
[Decyzja Nr 384/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 września 2015
r.].

45. Sprzęt etatowy – sprzęt wojskowy ujęty w etacie jednostki (komórki)

organizacyjnej [Decyzja Nr 323/MON Ministra Obrony Narodowej
z 11 sierpnia 2015 r.].

46. Sprzęt nadwyżkowy – sprzęt pozostający na ewidencji ilościowo-

wartościowej właściwego WOG stanowiący wyposażenie etatowe jednostki
wojskowej w ilości większej niż przewiduje etat lub tabela należności [NO-
04-A008:2016].

47. Sprzęt ponadetatowy – sprzęt pozostający na ewidencji ilościowo-

wartościowej właściwego WOG, stanowiący wyposażenie jednostki

SŁOWNIK-7
 198 DU-4.22.2(A)

wojskowej, który nie występuje w etacie jednostki lub tabeli należności [NO-
04-A008:2016].

48. Stan niesprawności - stan, w którym urządzenie nie spełnia chociaż

jednego z wymagań podanych w dokumentacji normatywno technicznej
i/lub konstrukcyjnej [NO-06-A102].

49. Stan niezdatności - stan techniczny, w którym obiekt nie może zrealizować
zadania zgodnie z wymaganiami, przy określonym oddziaływaniu otoczenia
[NO-06-A102].

50. Stan sprawności - stan, w którym urządzenie spełnia wszystkie wymagania

określone w dokumentacji normatywno-technicznej i/lub konstrukcyjnej [NO-
06-A102].

51. Stan techniczny SpW – całokształt parametrów i cech odniesionych

do wymagań zawartych w dokumentacji techniczno - eksploatacyjnej
charakteryzującej SpW. Na stan techniczny SpW składa się jego sprawność
techniczna i utrzymanie [NO-04-A008:2016]. Jakość elementów i zespołów
wyrobu w momencie prowadzenia badań i analiz [NO-06-A102].

52. Stan zdatności - stan niezawodnościowy, w którym wyrób może

wykonywać zadanie w sposób zgodny z wymaganiami, przy określonym
oddziaływaniu otoczenia [NO-06-A102]

53. Stan zdatności z ograniczeniami - stan, w którym wyrób, oprócz stanu

zdatności i niezdatności może się jeszcze znajdować w jednym ze stanów
pośrednich o obniżonej skuteczności funkcjonowania
lub wykonywać tylko niektóre funkcje [DD.4.22(A)].

54. Szef Służby (równorzędny) zwany dalej „dysponentem” – osoba/osoby

zajmujaca stanowisko w JW, której/którym nadano uprawnienia do
dysponowania mieniem w określonym dziale zaopatrzenia oraz
dysponowaniem planem finansowm (lub) mieniem oddzialu gospodarczego
w tym dziale.

SŁOWNIK-8
 199 DU-4.22.2(A)

55. Samochód dyżurny – wojskowy pojazd samochodowy przeznaczony

do zabezpieczenia potrzeb transportowych komórek lub jednostek
organizacyjnych.

56. Samochód funkcyjny – samochód osobowy przeznaczony do

zabezpieczenia służbowych potrzeb transportowych osób uprawnionych lub
komórek i jednostek organizacyjnych.

57. Samochód osobowy – pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie

do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą.

58. Sprzęt służby czołgowo-samochodowej – wojskowe pojazdy

mechaniczne lub ich podwozia, namioty techniczne, urządzenia, narzędzia
oraz wyposażenie ruchomych i stacjonarnych warsztatów obsługowo-
naprawczych, urządzenia i przyrządy kontrolno-pomiarowe (diagnostyczne),
techniczne środki materiałowe (tśm), chemiczne źródła zasilania, urządzenia
szkolno-treningowe, dokumentacja techniczno-eksploatacyjna oraz
wydawnictwa do sprzętu, dla którego Szefostwo Służby Czołgowo-
Samochodowej Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych
(SSCz-Sam. IWsp SZ) pełni funkcję Gestora sprzętu lub Centralnego
Organu Logistycznego, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

59. Techniczne środki materiałowe (tśm) - części zamienne (zespoły,

podzespoły, mechanizmy, urządzenia), zestawy eksploatacyjne i naprawcze
oraz środki chemiczne, narzędzia i inne materiały eksploatacyjno-
naprawcze. [Decyzja Nr 141/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 lipca
2017 r. w sprawie pozyskiwania, eksploatacji i wycofywania sprzętu
wojskowego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Urz. 2017.149)].

60. Uszkodzenie – zdarzenie polegające na przejściu wyrobu ze stanu

zdatności do stanu niezdatności [NO-06-A102].

61. Utrzymanie – stan charakteryzujący dbałość o SpW, odniesiony do

wymagań zawartych w dokumentacji technicznej i eksploatacyjnej.
Utrzymanie SpW określa się na podstawie stwierdzonych uszkodzeń [NO-
04-A008:2016].

SŁOWNIK-9
 200 DU-4.22.2(A)

62. Użytkowanie SpW – wykorzystanie SpW, w celu wykonania określonych

zadań i wykorzystania jego funkcji użytkowych zgodnie
z jego przeznaczeniem i właściwościami funkcjonalnymi.

63. Użytkownik SpW – jednostki organizacyjne resortu obrony narodowej

(w tym żołnierze i pracownicy wojska) wykorzystujące SpW przydzielony na
podstawie etatów i tabel należności lub przydzielony dodatkowo do realizacji
zadań służbowych, odpowiedzialne
za utrzymanie SpW we właściwym stanie technicznym [DD.4.22(A)].

64. Wojskowy Oddział Gospodarczy – jednostka wojskowa będąca

dysponentem środków budżetowych III stopnia, prowadząca samodzielną
gospodarkę materiałową i finansową, w tym realizująca funkcje zarządzania
SpW. Oznacza również inne jednostki wojskowe pełniące funkcję oddziału
gospodarczego (Regionalne Bazy Logistyczne, Bazy Lotnicze, Komendy
Portu Wojennego, Oddziały Zabezpieczenia DGW i KG ŻW, JW WS,
Brygady Logistyczne) [DD.4.22.1].

65. Wojskowy pojazd mechaniczny – pojazd (silnikowy) kołowy lub

gąsienicowy przystosowany do poruszania się po drogach publicznych,
użytkowany przez SZ RP do zabezpieczenia działań bojowych,
szkoleniowych, transportowych, specjalnych, gospodarczych w ramach
przydzielonych limitów zużycia resursu i paliw.

66. Zaopatrywanie techniczne – zespół przedsięwzięć realizowanych przez

wyspecjalizowane organy kierowania i wykonawcze w celu zaspokojenia
potrzeb wojsk w sprzęt techniczny oraz techniczne środki materiałowe [NO-
04-A008:2016].

67. Zapas wojenny tśm – zapasy środków materiałowo-technicznych

gromadzone w czasie pokoju w celu zabezpieczenia wzrastających potrzeb
w wyniku wybuchu wojny. Ich celem jest zapewnienie czasowego wsparcia
niezbędnego dla podtrzymania działań do czasu uruchomienia skutecznego
systemu uzupełnień [NO-04-A008:2016].

68. Zapas wojenny SpW – etatowy SpW oraz sprzęt i wyposażenie

tabelaryczne przeznaczone do zabezpieczenia potrzeb jednostek

SŁOWNIK-10
 201 DU-4.22.2(A)

wojskowych, stanowiące różnicę pomiędzy należnością czasu wojny

i pokoju [DD.4.22(A).

69. Zarządzanie SpW – całokształt realizowanych, zgodnie z założonym celem,

przedsięwzięć w zakresie zabezpieczenia procesu eksploatacji SpW,
opartych na obowiązujących przepisach oraz racjonalnych
i ekonomicznych zasadach działania [NO-04- A008:2016].

70. Zdatność – określa czy sprzęt wojskowy nadaje się do użytkowania

i wykonywania podstawowych funkcji w działaniach bojowych zgodnie
z przeznaczeniem [D-4(B)].

71. Zintegrowany Wieloszczeblowy System Informatyczny Resortu Obrony

Narodowej – system informatyczny wspomagający zarządzanie zasobami
RON w obszrach logistyki, finansów i kadr. Zapewnia m.in. prowadzenie
zintegrowanej ewidencji ilościowo-jakościowo-wartościowej
w WOG i innych JW. będących dysponentami III stopnia.

72. Związek taktyczny – oznacza dywizję, flotyllę, skrzydło i jako równorzędne:

centra operacji - dowództwa komponentów w strukturze Dowództwa
Operacyjnego, wojewódzki sztab wojskowy, brygadę podległą Dowódcy
Generalnemu, brygadę podległą Dowódcy Garnizonu Warszawa, brygadę
logistyczną, regionalną bazę logistyczną (równorzędne) [Decyzja Nr
218/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 czerwca 2014 r.]

SŁOWNIK-11
 202 DU-4.22.2(A)

Pusta strona

SŁOWNIK-12
 203 DU-4.22.2(A)

LISTA AKRONIMÓW I SKRÓTÓW

− AMW - Agencja Mienia Wojskowego,

− BHP - bezpieczeństwo i higiena pracy,
− BLog - Brygada Logistyczna,
− bes - batalion ewakuacji sprzętu,
− brem - batalion remontowy,
− COL - centralny organ logistyczny,
− DT - Dzień Techniczny,
− E - grupa w użytkowaniu,
− GBUE - Grupa Bojowa Unii Europejskiej,
− GN - gospodarka narodowa,
− IWsp SZ - Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych,
− JIM - jednolity indeks materiałowy,
− JW - jednostka wojskowa,
− K - grupa w przechowywaniu,
− KON - komplet oprzyrządowania naprawczego,
− KUT - karta usługi technicznej,
− KiJO - komórki i jednostki organizacyjne
− MP - myjnia polowa,
− MPE - magazyn przewodów energetycznych
− MW - Marynarka Wojenna,
− N - bieżący rok,
− N1 - rok planistyczny,
− NA - naprawa awaryjna,
− NB - naprawa bieżąca,
− ND - naprawa dokowa,
− NG - naprawa główna,
− NGw - naprawa gwarancyjna,
− NK - naprawa konserwacyjna,
− NOH - Niezbędnik Obsługi Hamulców,
− NS - naprawa średnia,
− NSN - numer magazynowy NATO (NATO Stock Number),
− NW - Naprawa Wynikowa,
− OB - obsługiwanie bieżące,
− OG - oddział gospodarczy,
− OO - obsługiwanie okresowe,
− OP - obsługiwanie podczas przechowywania
− OR - obsługiwanie roczne,
− OS - obsługiwanie specjalne,
− P - czas pokoju,

LAIS-1
 204 DU-4.22.2(A)

− PBS - przegląd bez sprawdzenia działania,

− PD - przechowywanie długookresowe,
− PKr - przegląd kontrolny,
− PKW - Polski Kontyngent Wojskowy,
− PMT - Plan Modernizacji Technicznej,
− PMG - Plan Modernizacji Gospodarki
− PS - przegląd specjalny,
− PST - protokół stanu technicznego,
− PSTech - park sprzętu technicznego,
− PZD - przegląd ze sprawdzeniem działania,
− RAT - Rozszerzona Apteczka Techniczna,
− RBLog - Regionalna Baza Logistyczna,
− RON - Resort Obrony Narodowej,
− RPW - Rejonowe Przedstawicielstwo Wojskowe,
− RSZ - Rodzaje Sił Zbrojnych,
− RWT - Rejonowe Warsztaty Techniczne,
− SIWZ - specyfikacja istotnych warunków zamówienia,
− SON - Siły Odpowiedzi NATO,
− SKP - stacja kontroli pojazdów,
− SKS - stanowisko kontroli silników,
− SKZ - stanowisko kontroli zespołów,
− SpW - sprzęt wojskowy
− STiRW-CKRW - Szefostwo Transportu i Ruchu Wojsk – Centrum
Koordynacji Ruchu Wojsk,
− SZ RP - Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej,
− Tśm - techniczne środki materiałowe,
− UB - użytek bieżący,
− UEZZ - uniwersalne elektryczne źródła zasilania,
− W - czas wojenny,
− WCM - Wojskowe Centrum Metrologii,
− WCNJiK - Wojskowe Centrum Normalizacji Jakości i Kodyfikacji,
− WCRPSZiUK - Wydział Centralnej Rejestracji Pojazdów Sił Zbrojnych
i Ubezpieczeń Komunikacyjnych,
− WDT - Wojskowy Dozór Techniczny,
− WET - warunki eksploatacyjno techniczne,
− WIGE - Wojskowa Inspekcja Gospodarki Energetycznej,
− WNP - warsztat naprawy pojazdów (dotychczas WRP),
− WOG - Wojskowy Oddział Gospodarczy,
− WS - Wojska Specjalne,
− WOM - warsztat obsługi mechanicznej,
− WOP - warsztat obsługowy pojazdów,

LAIS-2
 205 DU-4.22.2(A)

− WSP - Wojskowa Straż Pożarna,

− WT - Warsztaty Techniczne,
− ZEN - Zestaw Eksploatacyjno-Naprawczy,
− ZN - zapas nienaruszalny,
− ZNK - Zestaw Naprawy Konserwacyjnej,
− ZOOP - Zestaw Obsługi Okresowej Pojazdu,
− ZOT - Zestaw Obsługi Technicznej,
− ZR - zestaw remontowy,
− ZT - związek taktyczny,
− ZW - zapas wojenny,
− ZWSI RON - zintegrowany wieloszczeblowy system informatyczny
resortu obrony narodowej,
− ZUP - zestaw urządzeń pomocniczych,
− ZUW - zestaw urządzeń warsztatowych.

LAIS-3
 206 DU-4.22.2(A)

Pusta strona

LAIS-4
 207 DU-4.22.2(A)

WYKAZ DOKUMENTÓW ODNIESIENIA

1. Decyzja Nr 6/Log/IWsp SZ Ministra Obrony Narodowej z dnia 25.02.2015 roku

w sprawie wprowadzenia „Wytycznych w sprawie utylizacji sprzętu
wojskowego” (niepublikowana).

2. Decyzja Nr 28/Log./P4 Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 maja 2016 roku

w sprawie zasad funkcjonowania przydziałów gospodarczych w resorcie
obrony narodowej w czasie „P” i „W” (niepublikowana).

3. Decyzja Nr 42/Log/P4 Ministra Obrony Narodowej z dnia 02 lipca 2011 r.

w sprawie wprowadzenia w resorcie obrony narodowej Zasad opracowywania
dokumentów logistycznych w resorcie obrony narodowej, DA-04 oraz
upoważnienia Szefa Sztabu Generalnego WP do wprowadzania dokumentów
oznaczonych cechą „Log./P4” do użytku w formie decyzji w imieniu Ministra
Obrony Narodowej (niepublikowana).

4. Decyzja Nr 56/Org./P5 Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 grudnia

2013 roku w sprawie Organizatorów Systemów Funkcjonalnych Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (nie publikowana).

5. Decyzja Nr 122/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 września 2018 r.

w sprawie planowania i wykonywania budżetu resortu obrony narodowej
(Dz. Urz. Min. Obr. Nar. poz. 149).

6. Decyzja Nr 141/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 lipca 2017 r.

w sprawie systemu pozyskiwania, eksploatacji i wycofywania sprzętu
wojskowego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Urz. Min. Obr. Nar. z
2017 r. poz. 149 z późn. zm).

7. Decyzja Nr 202/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 czerwca 2016 roku

w sprawie zasad opracowywania i realizacji centralnych planów rzeczowych
(Dz. Urz. Min. Obr. z 2016 r. poz. 112 z późn. zm).

8. Decyzja Nr 209/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 czerwca 2015 roku

w sprawie działalności metrologicznej w resorcie obrony narodowej
(Dz. Urz. Min. Obr. Nar. z 2015 r. poz. 161).

SU-1
 208 DU-4.22.2(A)

9. Decyzja Nr 175/MON Ministra Obromny Narodowej z dnia 30 października

2017 r. w sprawie przekazywania mienia w trybie ustawy o Agecji Mienia
Wojskowego (Dz. Urz. Min. Obr. Nar. z 2017 r. poz. 214 z późn. zm).

10. Decyzja Nr 285/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 lipca 2014 r.

w sprawie planowania i koordynacji działalności kontrolnej w resorcie obrony
narodowej (Dz. Urz. Min. Obr. Nar. z 2014 r. poz. 237).

11. Decyzja nr 367/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 września 2015 roku
w sprawie zasad i trybu udzielania w resorcie obrony narodowej zamówień o
podstawowym znaczeniu dla bezpieczeństwa państwa
(Dz. Urz. Min. Obr. Nar., poz. 265 z późn. zm).

12. Decyzja Nr 384/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 września

2015 roku w sprawie określenia funkcji gestorów i centralnych organów
logistycznych sprzętu wojskowego w resorcie obrony narodowej
(Dz. Urz. Min. Obr. Nar. poz. 275 z późn. zm.).

13. Decyzja Nr 412/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 października

2014 roku w sprawie systemu planowania zasobów, usług i robót budowlanych
w resorcie obrony narodowej (Dz. Urz. Min. Obr. Nar. z 2014 r. , poz. 335
z późn. zm).

14. Decyzja nr 444/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 grudnia 2013 r.

w sprawie zasad wprowadzania do Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
sprzętu wojskowego oraz wycofywania sprzętu wojskowego
nieodpowiadającego wymaganiom wojska. (Dz. Urz. Min. Obr. Nar. poz. 397).

15. Decyzja nr 230/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 30.06.2010 r.

w sprawie użytkowania w resorcie obrony narodowej pojazdów grupy
eksploatacyjnej (Dz. Urz. Min. Obr. Nar. Nr 13, poz. 164 z póź. zm.)

16. Decyzja nr 30/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 10.02.2017 r.

w sprawie zasad korzystania ze służbowych samochodów osobowych
i samochodów dyżurnych w resorcie obrony narodowej (Dz. Urz. Min. Obr. Nar.
poz. 25 z póź. zm.)

SU-2
 209 DU-4.22.2(A)

17. Doktryna Logistyczna Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. D-4(B)

Sygn. Szkol. 888/2014.

18. Instrukcja działalności metrologicznej w resorcie obrony narodowej ZM-01

wprowadzona Decyzją nr 1/Spec/WCM Ministra Obrony Narodowej
z dnia 25.06.2015 r. z późn. zm.

19. Koncepcja reorganizacji systemu zaopatrywania Sił Zbrojnych

Rzeczypospolitej Polskiej w techniczne środki materiałowe, zatwierdzona przez
OSF Logistyki w dniu 26.02.2016 r.

20. Koncepcja zarządzania zasadniczym sprzętem nadwyżkowym w Siłach

Zbrojnych RP, zatwierdzona przez Szefa Sztabu Generalnego WP w dniu
10 września 2014 roku.

21. Program oceny jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej

w obszarach pokojowego funkcjonowania oraz przygotowania do działania
zgodnie z przeznaczeniem.

22. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 września 2016 r. w sprawie

szczegółowego sposobu i trybu przekazywania mienia Skarbu Państwa do
zagospodarowania albo w użyczenie Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. poz.
1599).

23. Rozporzadzenie Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 30

października 2018 r. w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego
w zakresie eksploatacji, napraw i modernizacji urządzeń transportu bliskiego
(Dz. U. z 2018 r. poz. 2176).

24. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, Ministra

Finansów oraz Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 marca 2019 r. w sprawie
badań technicznych pojazdów służb (poz. 448).

25. Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2018r.
poz. 1990 z późn. zm.)

26. Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2018 r.,
poz.1351 j.t. z późn. zm.).

SU-3
 210 DU-4.22.2(A)

27. Wsparcie i zabezpieczenie techniczne Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej. Zasady

funkcjonowania. DD-4.22(A).

28. Zasady planowania, opracowywania i wprowadzania doktryn oraz dokumentów

doktrynalnych. DA-01 (A), sygn. Szkol. 920/2015,

29. Zasady opracowywania dokumentów logistycznych w resorcie obrony

narodowej. DA-04, sygn. Szt. Gen. 1669/2014.

30. Zasady prowadzenia gospodarki materiałowej i finansowej w Polskich

Kontyngentach Wojskowych realizujących zadania poza granicami państwa,
Decyzja Nr 45/Log/P4 MON z dnia 28 czerwca 2018 roku..

SU-4
 211 DU-4.22.2(A)

ARKUSZ ZMIAN

Numer Data
Nr strony Treść zmiany
zmiany wprowadzenia

SU-5