Kursy walut

Waluty notowane są na rynku w parach – pierwszą walutę w parze nazywamy walutą bazową, a drugą
walutą kwotowaną.

Przykładowo w parze walutowej EUR/USD: euro jest walutą bazową, natomiast dolar walutą
kwotowaną.

– Kurs EUR/PLN równy 4,00 oznacza, że za 1 EUR trzeba zapłacić 4 PLN

Instrumenty finansowe kwotowane są według cen bid (oferta kupna waluty bazowej) oraz cen ask
(oferta sprzedaży waluty Bazowej). SPREAD to różnica między dwoma cenami. W praktyce często
operuje się ceną średnią zleceń bid i ask.

– Przykładowo dla kursu EUR/PLN zlecenia mogą być określone na poziomie 3,9135/3,9185 (bid/ask),
co oznacza, że SPREAD Wynosi 0,0050.Kupujący EUR (oferta bid) chce uzyskać niższą cenę,
sprzedający (oferta ask) –wyższą.

Kurs stały

Zakłada dwoistość kursów – w systemie kursu stałego władze monetarne wyznaczają poziom kursu
bazowego, natomiast na rynku kształtuje się kurs bieżący, stosowany przez banki komercyjne. Bieżący
kurs rynkowy może wahać się wokół kursu bazowego tylko w ustalonych granicach wahań.

W razie niebezpieczeństwa ich przekroczenia bank centralny jest zobowiązany do interweniowania na

rynku walutowym.

Zalety:

– sprzyjanie dyscyplinie monetarnej w wewnętrznej polityce gospodarczej (wskutek konieczności

dostosowania polityki monetarnej do poziomu rezerw dewizowych),

– zmniejszenie ryzyka walutowego w transakcjach z odroczoną płatnością.

Wady:

– konieczność posiadania stosunkowo wysokich rezerw walutowych,

– łatwość przerzucania trudności wewnętrznych innych krajów na kraj stosujący kurs stały,

– konieczność wyboru między stabilizacją kursu walutowego a stabilizacją cen krajowych,

– kurs bazowy rzadko pokrywa się z kursem rzeczywistym (aktualnej sytuacji gospodarczej kraju) –
ograniczona wartość informacyjna kursu.

Kurs zmienny

Jest kursem równoważącym podaż i popyt na rynku walutowym. Nie wymaga od banku centralnego
przeprowadzania interwencji na rynku walutowym i interwencje te bądź nie są w ogóle podejmowane
(kurs płynny czysty), bądź mogą występować (kurs płynny brudny – kierowany), ale moment ich
przeprowadzenia i rozmiar zależą od decyzji banku centralnego.

Zalety:

– pokrywa się z kursem rzeczywistym, jest neutralny w kształtowaniu się konkurencyjności wymiany,
dobrze spełnia funkcję informacyjną, pozwala maksymalizować korzyści z wymiany,
– znaczne zmniejszenie rezerw walutowych ( w stosunku do tych, które są potrzebne przy kursie
stałym),

– stosunkowo duża swoboda prowadzenia wewnętrznej polityki gospodarczej,

– lepsza ochrona gospodarki przed zaburzeniami koniunkturalnym i za granicą i lepsza jej

adaptacyjność do zachodzących zmian.

Wady:

– duże ryzyko związane ze zmianami kursu w przypadku transakcji z odroczoną płatnością,

– większa podatność systemu kursu zmiennego na spekulacyjne ruchy walut

Aprecjacja – kurs PLN w stosunku do innych walut wzrasta (np. Kurs PLN/EUR wzrasta z 0,25 EUR do
0,26 EUR) równocześnie należy przeznaczyć mniejszą ilość waluty krajowej na zakup walut obcych, a
to oznacza w kraju spadek kursu walut zagranicznych (np. Kurs walutowy spada z 4,0 PLN za 1 EUR do
3,8 PLN za 1 EUR).

Deprecjacja, czyli spadek wartości waluty krajowej (np. Kurs PLN/EUR spada z 0,25 do 0,24), co
oznacza wzrost kursu walut zagranicznych czyli wzrost wartości waluty zagranicznej – (np. Kurs
EUR/PLN rośnie z 4,0 PLN za EUR do 4,3 PLN za EUR)

POPYT na PLN tworzą:

• eksporterzy kupujący polskie towary i usługi

• turyści zagraniczni przybywający do Polski

• Polacy transferujący zyski i dochody z zagranicy

• Inwestorzy zagraniczni inwestujący w Polsce

Podaż PLN tworzą:

• importerzy importujący do Polski zagraniczne towary i usługi

• Polscy turyści wyjeżdżający zagranicę

• Polacy inwestujący za granicą

• Inwestorzy zagraniczni transferujący zyski z Polski

Które z poniższych zdarzeń dotyczy popytu

Na euro (D), a które podaży euro (S)

1. Hiszpański przedsiębiorca kupuje kawę od producenta z Brazylii.

– (S)

2. Mieszkaniec Indii sprzedaje handlowcowi z Francji przyprawy.

– (S)

3. Korporacja z Meksyku zakupiła denominowane w euro akcje niemieckiej firmy Bosch.

– (D)

4. Czech zamierza spędzić wakacje w Turcji.

– (ND)

5. Australijski restaurator kupuje 150 litrów irlandzkiego piwa.

(D)

Czynniki makroekonomiczne kształtujące kurs walutowy

PKB

– wzrost PKB – powoduje zwykle umacnianie się waluty krajowej w stosunku do waluty obcej
(aprecjacja = wzrost krajowego kursu walutowego,

Spadek kursu walut zagranicznych – przeznaczamy mniejszą ilość waluty krajowej na zakup walut
obcych )

– spadek PKB – możliwe osłabienie waluty krajowej w stosunku do waluty obcej (deprecjacja =
spadek krajowego kursu walutowego – wzrost wartości waluty zagranicznej)

Poziom stóp procentowych

– wzrost stóp procentowych – wzrost napływu kapitału i wzrost podaży waluty

– spadek stóp procentowych – odwrotnie: spadek napływu kapitału i spadek podaży waluty

Poziom bezrobocia

– wzrost bezrobocia – osłabienie się wartości waluty krajowej

– spadek bezrobocia – umocnienie się waluty krajowej

Bilans płatniczy

– dodatni BP – umocnienie się waluty krajowej

– ujemny BP – osłabienie kursu waluty krajowej

Pozostałe czynniki określające poziom kursu walutowego:

– W kierunku podniesienia poziomu kursu waluty danego kraju, będą działały czynniki przyczyniające
się do zwiększenia popytu na oferowane przez ten kraj dobra i usługi (np. Szybszy niż w innych krajach
wzrost wydajności pracy, szybsze tempo postępu technicznego.

– Na poziom kursu waluty danego kraju mogą wpływać czynniki oddziałujące na wielkość
dopływających do danego kraju kapitałów zagranicznych. Wzrost dochodowości i zmniejszenie ryzyka
inwestycyjnego powodują zwiększony dopływ kapitałów zagranicznych, zwiększając tym samym popyt
na walutę danego kraju, co może jednocześnie wpływać na wzrost kursu tej waluty.

– Oczekiwania zmian kursów mogą stać się samoistnym elementem oddziałującym na wielkość kursu.

Oczekiwanie deprecjacji kursu waluty może być wystarczającym motywem do decyzji o jej sprzedaży.
Jeżeli decyzja taka zostanie podjęta w tym samym czasie, przez większą liczbę podmiotów
operujących na rynku walutowym, doprowadzi ona do spadku popytu na daną walutę, a tym samym
do obniżenia jej kursu.

Kryteria wyboru banku do rozliczeń zagranicznych

 1. Sieć korespondentów zagranicznych – funkcje banku korespondenta pełnią banki prowadzące
rachunek innego banku. Mogą to być rachunki:

– Rachunek nostro – rachunek jaki dany bank otworzył w innym banku w kraju lub za granicą. Jest
to„naszrachunek u was”;

– Rachunek loro – rachunek jaki dany bank otworzył u siebie dla innego banku. Jest to „wasz rachunek
u Nas”;

– Rachunek vostro – rachunek prowadzony w obcym banku dla obcego klienta. Jest to „ich rachunek u
Was”;

2. Uczestnictwo banku w systemie SWIFT.

SWIFT (z ang. Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunica on czyli Stowarzyszenie dla
Światowej Międzybankowej Telekomunikacji Finansowej) to organizacja non-profit, zrzeszająca
Instytucje finansowe (banki, maklerzy, brokerzy, podmioty infrastruktury rynkowej oraz
menadżerowie), nadaje m.in. numer BIC tj. Business Iden fier Code międzynarodowy kod
Identyfikujący, niezbędny w międzynarodowym obrocie finansowym.

Głównym zadaniem organizacji jest przydzielanie i rejestracja kodów SWIFT/BIC. W Polsce użyjemy
kodu SWIFT w momencie przelewu za granicę, natomiast za granicą użyjemy kodu BIC. Kody
SWIFT/BIC są równoznaczne, różnica polega na stronie transakcji międzynarodowej. Kod jest
nadawany każdej instytucji bankowej w celu umożliwienia wiarygodnej oraz niezależnej komunikacji.

Każdy kod składa się z 8 znaków, w których występują litery oraz cyfry. Jest on jawny, stały oraz
niezmienny:

– pierwsze 4 znaki to literowy kod banku, inaczej skrót nazwy banku

– kolejne 2 znaki to literowy kod oznaczający kraj, w którym bank się znajduję

– następnie 2 znaki to cyfrowy lub literowy kod identyfikujący bank, inaczej to skrót miejsca siedziby
banku

Czasami kod SWIFT jest ten rozszerzony do 11 znaków, aby wskazać oddział danego banku

Rozliczenia międzynarodowe

Operacje natychmiastowe (gotówkowe) Operacje terminowe (bezgotówkowe)

Rozliczenia dewizowe (pieniężne)

▪ Niewarunkowane

▪ Uwarunkowane

2.2.Rozliczenia bezdewizowe (niepieniężne)

▪ Kompensacyjne

▪ Barterowe

▪ Clearing

❑ Dwustronny

❑ Wielostronny
▪ Switch

Transakcja kompensacyjna - polega na bezpośrednim pokrywaniu zobowiązań z tytułu importu

wzajemnymi dostawami towarów (usług) bez transferu dewiz.

Cechy kompensaty:

– Dwóch lub więcej partnerów (czasem też pośrednicy)

– Z reguły uczestniczy w niej bank przynajmniej jednej z stron

– Dostawy nie muszą się równoważyć- niekompensowana część może być rozliczona w pieniądzu

– Odrębne rozliczenie kontraktów

– Dostawy mogą być rozłożone w czasie

Pieniężne formy rozliczeń w handlu zagranicznym

Nieuwarunkowane:

– Polecenie wypłaty – jest to otrzymane z banku zagranicznego lub skierowane do banku

zagranicznego, zlecenie wypłacenia określonej kwoty pieniężnej na rzecz wskazanego beneficjenta

– Czek

– Weksel

Uwarunkowane:

– Inkaso dokumentowe

– Akredytywa dokumentowa

– Uwarunkowane polecenie wypłaty

Weksel – papier wartościowy o określonej przez prawo wekslowe formie, wyróżniamy dwa rodzaje
weksla:

– Weksel własny – w handlu zagranicznym wystawcą tego weksla jest importer, a remitentem
Eksporter.

– Weksel trasowany – w handlu zagranicznym wystawcą tego weksla (trasantem) jest eksporter, a
trasatem importer. Akceptantem tzn. Trasatem, uznającym polecenie wydane mu przez trasanta, jest
importer.

Weksle – strony zobowiązania

Trasant – osoba, która wystawia weksel.

– Trasat – dłużnik wekslowy. Osoba, która ma zapłacić kwotę oznaczoną na wekslu.

– Remitent – pierwszy uprawniony wierzyciel wekslowy. Osoba, wskazana na wekslu, której ma być

wypłacona suma wekslowa (pierwszy posiadacz weksla).

– Akceptant – trasat po przyjęciu i zaakceptowaniu weksla. Osoba, która zobowiązała się do zapłaty

kwoty zamieszczonej na wekslu.

– Domicylant – osoba, u której ustalono miejsce zapłaty weksla – domicylantem może być tylko bank.

– Indosant (żyrant) – osoba przenosząca prawa z weksla poprzez indos (czyli zbycie weksla), indosant

Odpowiada w braku przeciwnego zastrzeżenia za przyjęcie i za zapłatę weksla.

– Indosatariusz(żyrantariusz) – posiadacz weksla, który nabył go w drodze indosu

Dyskonto weksla to kwota potrącana przez bank z uwagi na nabycie weksla handlowego przed
terminem jego płatności. Kwota dyskonta zależy od liczby dni pomiędzy dniem złożenia weksla do
dyskonta w banku do dnia poprzedzającego dzień płatności weksla.

Wysokość stopy procentowej oferowanej przez bank jest w głównie wynikiem oceny wiarygodności
płatników wekslowych. Banki przyjmują do dyskonta tylko takie weksle, które spełniają formalne
wymogi prawa wekslowego

Czeki

Systemy czekowe:

• Konwencyjny (genewski) – należą do niego m.in.: Austria, Belgia, Czechy, Francja, Hiszpania,
Holandia, Japonia, Niemcy, Polska, Szwajcaria, Węgry;

• Anglosaski – należą do niego: W. Brytania, USA, Kanada.

Realizacja czeków przez eksportera (remitenta):

• Skup czeku oznacza natychmiastową realizację czeku przez bank i wypłatę eksporterowi należności
czekowej.

Banki przyjmują do skupu tylko czeki bankierskie wystawione przez zagranicznych korespondentów
banku;

• Inkaso czeków oznacza, że bank przyjmuje czek od eksportera i wysyła go do trasata. Należność z
czeku przekazywana jest dopiero po otrzymaniu przez bank pokrycia od trasata;

Realizacja płatności czekiem przez importera (wystawca):

• zwraca się on do banku z wnioskiem o wystawienie czeku bankierskiego, za którego płaci z góry, po
wystawieniu czek jest zakreślany i wysyłany pocztą eksporterowi

Akredytywa dokumentowa

Jest to pisemne zobowiązanie banku do wypłaty określonej kwoty za dokumenty złożone w

odpowiednim terminie zgodnie z ustaleniami w treści akredytywy. Najbardziej rozbudowana forma
rozliczeń międzynarodowych i krajowych zabezpieczająca interesy stron kontraktu.

Akredytywa dokumentowa – strony umowy

Wierzyciel (sprzedający, np. Eksporter) – beneficjent akredytywy

– Bank wierzyciela (eksportera) – bank pośredniczący

– Dłużnik (kupujący, np. Importer) – zleceniodawca akredytywy

– Bank dłużnika (importera)- bank otwierający akredytywę

Rodzaje akredytywy
Z punktu widzenia funkcji, które bank pośredniczący (eksportera) spełnia wobec eksportera:

– awizowana – bank eksportera zobowiązuje się do sprawdzania autentyczności akredytywy oraz

przekazania jej treści (awizowanie) beneficjentowi;

– negocjacyjna – bank jest upoważniony do negocjacji dokumentów, czyli ich sprawdzenia i wypłaty
kwoty akredytywy;

– potwierdzona – bank eksportera dodaje do akredytywy otwartej przez bank importera

potwierdzenie, po tym staje się bankiem potwierdzającym, co oznacza, że podjął wobec eksportera
samodzielne zobowiązanie do zapłaty.

Z punktu widzenia uprawnień beneficjenta:

– nieprzenośna – do jej realizacji i podjęcia zapłaty upoważniony jest jeden określony beneficjent
(eksporter);

– przenośna – to taka akredytywa, którą bank pośredniczący, występujący w roli banku

przenoszącego może postawić w całości lub części do dyspozycji jednej lub kilku osób zwanych
wtórnymi beneficjentami.

Inkaso

Inkaso (również inkaso dokumentowe) – warunkowa forma płatności, polegająca na pobraniu

określonej należności przez instytucję inkasującą (na ogół bank) działającą na rzecz zleceniodawcy w
zamian za wydanie wskazanemu podmiotowi przedmiotu inkasa, na warunkach określonych przez
zleceniodawcę.

Inkaso – strony umowy

Zleceniodawca – to wierzyciel (sprzedawca, np. Eksporter)zwany podawcą inkasa

– Bank wierzyciela (eksportera)

– Bank inkasujący (dłużnika – importera)

– Płatnik – to dłużnik (kupujący, np. Importer)

Rodzaje inkasa

– gotówkowe (typu d/p) – w tej formule importer może otrzymać dokumenty handlowe dopiero po
zapłacie ustalonej kwoty pieniędzy,

– akceptacyjne (typu d/a) – forma dostosowana do rozliczeń z użyciem weksla trasowanego.

Eksporter wystawia weksel, a importer przez jego akceptację przyjmuje zobowiązania finansowe,

– gwarantowane – bank udziela eksporterowi gwarancji wykupienia dokumentów inkasowych, a

zatem w wypadku odmowy zapłaty przez importera dokonuje jej bank udzielający gwarancji.

Formy płatności – wg korzyści dla eksportera:

1. Zapłata z góry przed wysyłką towaru (zagraniczny przekaz pieniężny, czek)

2. Akredytywa dokumentowa potwierdzona
3. Akredytywa dokumentowa
4. Inkaso gwarantowane
5. Inkaso dokumentowe
 6. Zapłata z dołu po wysyłce towaru (zagraniczny przekaz pieniężny, czek)

Formy płatności – od najbardziej do najmniej korzystanej dla importera czytamy od dołu do góry

Ryzyko kursowe z punktu widzenia banków

Pozycja walutowa - to stosunek wierzytelności do zobowiązań w danej walucie lub we wszystkich

walutach obcych.

– Zamknięta pozycja walutowa- wierzytelności są równe zobowiązaniom.

– Otwarta pozycja walutowa- wierzytelności i zobowiązania nie równoważą się:

▪ krótka pozycja walutowa zobowiązania są większe od wierzytelności,

▪ długa pozycja walutowa wierzytelności są większe niż zobowiązania.

Kontrola ryzyka walutowego przez banki

– banki ustalają codziennie:

– pozycję walutową dla poszczególnych walut obcych,

– pozycję walutową całkowitą dla wszystkich walut obcych łącznie,

– banki muszą stosować normy dopuszczalnego ryzyka walutowego (określone przez NBP).

Ryzyko kursowe z punktu widzenia Przedsiębiorstw

Importer oczekuje na uregulowanie zobowiązań zagranicznych (obawia się wzrostu kursu Waluty
obcej) – kupuje na termin w przyszłości

– Eksporter oczekuje na uregulowanie należności zagranicznych (obawia się spadku kursu Waluty
obcej) – sprzedaje na termin w przyszłości

Techniki zabezpieczające przed ryzykiem kursowym w działalności przedsiębiorstwa

Techniki wewnętrzne:

– stosowanie waluty krajowej w rozliczeniach z zagranicą,

– klauzule waloryzacyjne,

– przyspieszanie lub opóźnianie płatności,

– kompensata wewnętrzna (kompensata pozycji Dewizowych),

Zewnętrzne:

– rzeczywiste terminowe transakcje walutowe (np.SWAP),

– pokrycie kasowe,

– dyskonto weksli,

– nierzeczywiste terminowe transakcje walutowe (futures, opcje walutowe),

– opcyjne transakcje walutowe,

– transakcje forward,
– ubezpieczenie w towarzystwie ubezpieczeniowym.

Klauzule waloryzacyjne

Umożliwiają stronom kontraktu zmianę ceny towaru będącego przedmiotem kontraktu w takich
proporcjach, w jakich zmieni się kurs waluty transakcyjnej od momentu zawarcia umowy do
momentu zapłaty w relacji do uzgodnionej innej waluty lub koszyka walut. Klauzule działają na rzecz
obu stron.

Rodzaje klauzul:

- pełna – w przypadku zmiany kursu waluty kontraktu w okresie do terminu płatności następuje
proporcjonalna zmiana ceny lub wartości kontraktu,

- kursowa – wartość kontraktu porównuje się z kursem innej mocnej waluty w dniu zawarcia
kontraktu, jeżeli nastąpi zmiana kursów, relacja ta służy do przeliczenia różnic w dniu płatności,

- automatyczna z franszyzą – zmiana wartości kontraktu następuje tylko w sytuacji gdy zmiana kursu
przekracza określony wskaźnik procentowy, np. Zmiana wartości kontraktu nastąpi dopiero wtedy
kiedy poziom kursu waluty kontraktu ulegnie zmianie w stosunku do innej waluty o ponad 5%.

Transakcje futures

– terminowa transakcja walutowa zawierana na wyspecjalizowanej giełdzie w drodze otwartego

Przetargu (standaryzacja warunków),

– kontrahenci muszą korzystać z pośrednictwa firmy brokerskiej,

– przedmiotem są standardowe „kontrakty” o określonej wartości i w określonej walucie,

– transakcje są obowiązkowo rejestrowane w Izbie Rozrachunkowej,

– kontrahenci mogą wywiązać się z transakcji w formie rozliczenia różnic cen z Izbą Rozrachunkową, A
ta kompensuje transakcje, pozostawiając do rozliczenia tylko zysk lub stratę ne o (fizyczna Dostawa
walut w praktyce rzadko spotykana),

– kontrahenci muszą złożyć depozyt zabezpieczający (jest oprocentowany).

Transakcje forward

– umowa między dwiema stronami, z których jedna zobowiązuje się dostarczyć, a druga przyjąć
określoną kwotę waluty, w określonym momencie w przyszłości, po z góry ustalonym kursie (warunki
umowy strony ustalają swobodnie),

– rozróżnia się:

▪ transakcje rzeczywiste – rozliczenie kończy się fizyczną dostawą lub zakupem określonej kwoty
waluty (termin zwykle do 12m-cy),

▪ transakcje nierzeczywiste – rozliczeniu podlega jedynie różnica kursowa pomiędzy ceną w dniu
zawarcia

Transakcji (kurs terminowy) a ceną w dniu rozliczenia transakcji (kurs rozliczeniowy)

Faktoring jest to inaczej przeniesienie wierzytelności wynikających z zawarcia kontraktu z

kontrahentem na faktora, który ściąga należności od dłużnika, finansuje wierzyciela i przejmuje
ryzyko. Faktor za swoje usługi pobiera stosowne wynagrodzenie. Usługa obejmuje zakup
krótkoterminowych wierzytelności nieprzeterminowanych z tytułu dostaw towarów lub usług przez
firmę faktoringową lub bank, na podstawie kopii rachunku.

Faktoring w handlu zagranicznym

Polega zazwyczaj na bezregresowym zakupie przez faktora wierzytelności eksportera, należnych mu

od importera, z tytułu dostaw towarów lub usług, z jednoczesnym świadczeniem dodatkowych usług
na rzecz eksportera.

Beregresowy zakup należności - instytucja faktoringowa finansująca eksportera rezygnuje z

roszczenia zwrotnego względem niego nawet wtedy, gdy przejęte przez nią wierzytelności nie zostaną
uregulowane przez importera w przewidzianym terminie, przy czym faktor przejmuje także wszelkie
inne ryzyka: gospodarcze, polityczne lub zmiany kursów walut

Firma faktoringowa wykonuje co najmniej dwie z czterech czynności:

1. Finansuje bezsporne i niewymagalne należności

2. Prowadzi sprawozdawczość i konta dłużników

3. Egzekwuje należności

4. Wraz z zawarciem umowy przejmuje od klienta ryzyko wypłacalności jego kontrahenta

Faktoring w handlu zagranicznym

Korzyści faktoringu:

– Nieskomplikowane formy płatności w kontrakcie,

– Ochrona przed niewypłacalnością lub opóźnieniem płatności,

– Wcześniejsze uzyskanie należności-poprawa płynności eksportera

– Zwiększenie sprzedaży na rynkach zagranicznych,

– Zmniejszenie nakładu pracy, kosztów i dokumentacji związanych z zarządzaniem

wierzytelnościami,

– Płatność uzyskuje się od faktora we własnym kraju(brak bariery językowej, nieznajomości

przepisów i kosztów postępowania w innym kraju).

Wady faktoringu:

– Opóźnienia w zapłatach,

– Prowizja i opłaty (koszty operacji factoringowej),

– Koszt uzyskania wcześniejszej zapłaty- wysokość oprocentowania ustalona na wyższym

poziomie niż tzw. stawka bazowa (w Polsce WIBOR), pobierana od faktycznej liczby dni, na
którą udzielono eksporterowi kredytu.

Forfai ng w handlu zagranicznym

Forfai ng polega na zakupie należności terminowych, jakie powstają w rezultacie eksportu towarów i
usług z wyłączeniem prawa regresu wobec eksportera odstępującego wierzytelności, przedmiotem
skupu są należności średnio i długoterminowe. Na ogół reprezentowane są w postaci weksla
własnego importera lub akceptowanej przez niego traty na zlecenie eksportera. Weksle te dyskontuje
instytucja forfai ngowa.

Kredyt kupiecki

Kredyt kupiecki określany jest również jako kredyt handlowy, z reguły udzielany jest przez sprzedawcę
nabywcy w transakcjach między przedsiębiorstwami i ma formę odroczenia terminu zapłaty w
stosunku do sprzedaży.

Kredytowanie importera przez eksportera

– Kredyt w rachunku otwartym

– Kredyt wekslowy

Kredytowanie eksportera przez importera

– Płatność z góry

– Zaliczka na poczet przyszłej dostawy