Professional Documents
Culture Documents
Historia UGiW:
W czerwcu 1988 Rada Europejska potwierdziła, że będzie dążyć do stopniowej realizacji unii
gospodarczej i walutowej. Zadanie wyznaczenia konkretnych etapów dochodzenia do UGW
powierzyła komitetowi pod przewodnictwem Jacques'a Delorsa, ówczesnego
przewodniczącego Komisji Europejskiej.
1 Etap (1990):
- Całkowita swoboda w zakresie transakcji kapitałowych
- Rozszerzenie współpracy banków centralnych
- Swoboda stosowania ECU (ang. European Currency Unit – jednostka monetarna,
która poprzedziła euro)
- Poprawa konwergencji gospodarczej
2 Etap (1994)
- Ustanowienie Europejskiego Instytutu Walutowego (EIW)
- Zakaz kredytowania sektora publicznego przez bank centralny
- Zwiększenie koordynacji polityki pieniężnej
- Wzmocnienie konwergencji gospodarczej
- Zapewnienie niezależności krajowych banków centralnych – ten proces musiał być
zakończony w momencie utworzenia Europejskiego Systemu Banków Centralnych
3 Etap (1999)
- Określenie nieodwołalnych kursów wymiany walut narodowych na euro
- Wprowadzenie euro
- Prowadzenie wspólnej polityki pieniężnej przez Europejski System Banków
Centralnych
- Wejście w życie wewnątrzunijnego mechanizmu kursowego ERM II
- Wejście w życie paktu stabilności i wzrostu
Eurosystem tworzą: Europejski Bank Centralny z siedzibą w Frankfurcie (prezes Christine
Lagarde), Banki Centralne krajów z walutą Euro
- Radę Prezesów Europejskiego Banku Centralnego tworzą: prezesi banków
centralnych w krajach z Euro, członkowie zarządu EBC. Nie reprezentują oni swoich
krajów.
- prowadzi politykę pieniężną strefy Euro
- ochrania stabilność cen (utrzymanie inflacji ok. 2%)
- zapobiega szybkiemu wzrostu cen
- zapewnia sprawne działanie systemów płatności (lepsze transakcje bezgotówkowe w
Euro)
- utrzymuje oficjalne rezerwy dewizowe i nimi zarządza
- zbiera i opracowuje różne statystyki
- zatwierdza emisji banknotów Euro
Efekt cappuccino - nieuzasadnione podwyżki cen detalicznych drobnych produktów bądź
usług, które następują po zmianie waluty lokalnej na euro.
Iluzja euro - fenomen, który wystąpił w strefie euro po przyjęciu wspólnej waluty. Mimo
oficjalnie podawanej inflacji, była ona postrzegana przez społeczeństwo jako wyższa niż w
rzeczywistości.
Do strefy Euro należy (2002 r. wprowadzone)
- Austria - Irlandia
- Belgia - Litwa
- Chorwacja - Luksemburg
- Cypr - Łotwa
- Estonia - Malta
- Finlandia - Niemcy
- Francja - Portugalia
- Grecja - Słowacja
- Hiszpania - Słowenia
- Holandia - Włochy
- Czarnogóra - Kosowo
Kryteria konwergencji - Opisują postępy państw nienależących jeszcze do strefy euro w
osiąganiu kryteriów konwergencji, których spełnienie jest warunkiem wprowadzenia wspólnej
waluty.
1. Kryterium stabilności cen - inflacja, sytuacja gospodarcza i polityczna na świecie
2. Długotrwała równowaga finansów publicznych - nie powinno być objęte procedurą
nadmiernego deficytu.
3. Stabilny kurs walutowy - w tym czasie jego waluta nie może wykazywać silnych
wahań względem centralnego kursu ERM II, a jej dwustronny centralny kurs nie
może być obniżany względem euro.
4. Stabilne długoterminowe stopy procentowe - długoterminowe stopy procentowe
mogą najwyżej o 2 punkty procentowe przekraczać stopy 3 najstabilniejszych pod
względem cen państw członkowskich.
Korzyści przyjęcia euro:
- łatwość porównywania cen w różnych krajach, która sprzyja konkurencji między
przedsiębiorstwami, a tym samym jest korzystna dla konsumentów
- stabilność cen
- dzięki wspólnej walucie w krajach strefy euro można łatwiej, taniej i bezpieczniej
kupować i sprzedawać towary i usługi, łatwiej jest też prowadzić wymianę handlową
z resztą świata
- poprawa stabilności gospodarczej i pozytywny wpływ na wzrost gospodarczy
- lepiej zintegrowane, a przez to bardziej wydajne rynki finansowe
- większy wpływ na gospodarkę światową
- euro to namacalny symbol tożsamości europejskiej.
Koszty przyjęcia euro:
- utracenie niezależnej polityki pieniężnej
- może pojawić się nieoptymalny kurs wymiany czy nieuczciwe praktyki cenowe
- utracenie niezależności od polityki innych państw
- uniknięcie efektu cappuccino i iluzji euro
Budżet unijny na lata 2021-2027 - 1824,3 mld euro (wieloletnie ramy finansowe, Next
Generation)
● jednolity rynek, innowacje, gospodarka rynkowa
- Horyzont Europa
- InvestEU
● zasoby naturalne i środowisko
- wspólna polityka rolna
- Sprawiedliwa Transformacja
● odporność, bezpieczeństwo, obrona
- Europejski Fundusz Obronny
- Fundusz Bezpieczeństwa Wewnętrznego
● spójność, odporność i wartości
- fundusze polityki spójności
- Odbudowa i Zwiększanie Odporności
● Europejska administracja publiczna
● sąsiedztwo i świat
- Współpraca Międzynarodowa i Rozwojowa
- Pomoc Humanitarna
● migracja i zarządzanie granicami
- Azyl i Migracja
- Zintegrowanego Zarządzania Granicami
Umowa partnerstwa - określa działanie funduszy dla Polski od Unii Europejskiej. Określa
cele i zakres interwencji, instytucje odpowiedzialne za zarządzanie funduszami, programy
oraz ich finansowanie, wskazuje oczekiwane rezultaty, wyznacza obowiązujące ramy
finansowe i wdrożeniowe.
Środki pochodzą z następujących funduszy unijnych:
- Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego,
- Europejski Fundusz Społeczny+,
- Fundusz Spójności,
- Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury,
- Fundusz na rzecz Sprawiedliwej Transformacji.
Programy:
- Fundusze Europejskie na Infrastrukturę, Klimat i Środowisko
- Fundusze Europejskie na Rozwój Cyfrowy
- Fundusze Europejskie dla Nowoczesnej Gospodarki
- Fundusze Europejskie dla Polski Wschodniej
- Fundusze Europejskie dla Rozwoju Społecznego
- Fundusze Europejskie Współpracy Terytorialnej
- Fundusze Europejskie dla Rybactwa, Pomoc Żywnościowa, Pomoc Techniczna
- Programy Regionalne
Wartości NextGeneration EU (przeznaczono 750 mld na odbudowę Europy po pandemii)
- Ekologia
- Technologie
- Zdrowie
- Silna Europa
- Równość
Polityka handlowa UE