4

Teoria genetyczno-rozwojowa stwierdza, że indywidualne różnice w ciągłym

fenotypie wynikają z działania dużej liczby genów, z których każdy wywiera efekt,
który współpracuje z czynnikami środowiskowymi w celu wytworzenia cechy.

Badania dziedziczności – badania skupiające się na ustaleniu, czy cecha, taka

jak agresja, jest dziedziczna i w jaki sposób jest dziedziczona z rodzica na po-
tomstwo.

Mechanizm eksperymentu - badania próbujące ustalić biologiczne mechanizmy,

które prowadzą do działań pewnych genów, wpływających na rodzaj zachowania,
jakim jest agresja.

Genetyczne badania korelacji behawioralnej – badania, które wykorzystują dane

naukowe i próbują skorelować je z rzeczywistym zachowaniem człowieka.
Przykładami są studia bliźniacze i studia adopcyjne.

Te trzy pierwsze główne typy eksperymentalne są wykorzystywane w badaniach na

zwierzętach, badaniach testujących dziedziczność i genetykę molekularną oraz
badaniach interakcji gen/środowisko.

5
Zdolność do agresji wobec innych, przynajmniej w pewnych okolicznościach, jest
zgodna z zasadami psychologii ewolucyjnej. Wszakże cel, jakim jest utrzymanie i
wzmacnianie własnej woli, w niektórych wypadkach wymaga, abyśmy powstrzymali
innych przed krzywdzeniem nas i tych, na których nam zależy. Możemy także
atakować, gdy czujemy, że nasz status społeczny jest zagrożony. Dlatego, jeśli
agresja pomaga w przetrwaniu jednostki lub w przetrwaniu genów, to proces
doboru naturalnego może spowodować, że ludzie, jak każde inne zwierzę, będą
agresywni. (Buss & Duntley, 2006). W odpowiedniej sytuacji, prawie wszyscy za-
atakujemy - (są to) CZYNNIKI ŚRODOWISKOWE

6
Agresja jest częściowo uwarunkowana genetycznie. Zwierzęta mogą być
hodowane jako agresywne, rozmnażając ze sobą najbardziej agresywne po-
tomstwo (Lagerspetz & Lagerspetz, 1971). Dzieci, które są agresywne jako
niemowlęta, są również agresywne, gdy są dorosłe (Coie & Dodge, 1998;
Dubow, Huesmann, & Boxer, 2003; Raine, 1993).

WYKRES:
Avsalom Caspi i in. (2002) znaleźli dowody na wpływ konkretnego czynnika genety-
cznego, genu monoaminooksydazy (MAOA) w określaniu agresji. MAOA jest
zlokalizowany na chromosomie X, który produkuje enzym, który wpływa na pro-
dukcję serotoniny, neuroprzekaźnika, który wpływa na nastrój, apetyt i sen i który
hamuje agresję. Wspierając rolę genetyki w agresji, zakładali że jednostki
które mają niski poziomy aktywności tego genu były bardziej skłonne pokazy-
wać różnorodność agresywnych zachowań jako dorośli. Jednak odkryli także,
że czynnik genetyczny był ważny tylko dla dzieci, które były poważnie maltre-
towane. Ten efekt interakcji osoba-sytuacja przedstawiono na rysunku.

Caspi i in. (2002) znaleźli dowody na interakcję między osobą a sytuacją dotyczącą
roli genetyki i leczenia rodzicielskiego w agresji. Zachowania antyspołeczne i
agresja były większe u dzieci, które były poważnie maltretowane, ale efekt ten
był jeszcze silniejszy u dzieci z mutacją genu, która zmniejszała produkcję
serotoniny. Zasady ewolucyjne sugerują, że powinniśmy rzadziej krzywdzić tych,
którzy są genetycznie spokrewnieni z nami, niż krzywdzić tych, którzy są inni.
Badania potwierdziły to odkrycie – na przykład biologiczni rodzice rzadziej maltre-
tują lub mordują własne dzieci niż ojczymowie krzywdzą swoje pasierby (Daly &
Wilson, 1998, 1999). W rzeczywistości, badacze odkryli, że dzieci w wieku przed-
szkolnym mieszkające z ojczymem lub przybranym rodzicem były wiele razy
bardziej narażone na morderstwo przez ich rodzica niż dzieci, które żyły z obojgiem
biologicznych rodziców.