Sa ating lipunan, ang wika ay

isang pangunahing kasangkapan

na ginagamit upang magkaisa ang
lahat ng mamamayan at
magkaunawaan. Ito ay isang
bahagi ng ating kultura at
identidad bilang isang bansa.
Gayunpaman, maliban sa
layuning ito, mayroon pang iba't
ibang gamit at layunin ang wika
na nagpapakita ng kahalagahan
nito sa ating pang-araw-araw na
buhay.

Ang wika ay hindi lamang isang

simpleng sistema ng tunog at
simbolo. Ito ay naglalaman ng
maraming iba't ibang barayti at
anyo na nagpapahayag ng
kultura, kasaysayan, at katangian
ng mga taong nagsasalita nito. Sa
Pilipinas, halimbawa, mayroong
sari-saring diyalekto at wika sa
bawat rehiyon, tulad ng Tagalog,
Bisaya, Ilokano, at marami pang
iba. Ang paggamit ng iba't ibang
barayti ng wika ay nagpapakita ng
ating pagpapahalaga sa ating
kultural na pagkakakilanlan at
pagkakaiba-iba.
Sa pagsasalita ng iba't ibang
barayti ng wika, nagkakaroon tayo
ng kakayahang
makipagtalastasan at makipag-
ugnayan sa iba't ibang tao. Ito ay
nagbubukas ng mga pintuan
tungo sa mas malalim na ugnayan
at pagkakasunduan. Sa
pamamagitan ng pag-unawa at
paggamit ng iba't ibang wika,
nababawasan ang mga hadlang
sa komunikasyon, tulad ng
kultura, antas ng edukasyon, at
katayuan sa lipunan. Ang wika ay
nagiging tulay upang magkaroon
tayo ng malawak na kapasidad na
makipagtalastasan at
magkaunawaan sa mga taong iba
ang katangian at karanasan.
Sa pagsusulat at paggamit ng
wika, mahalagang sundin ang
tamang bantas, laki at liit ng mga
salita, at margin. Ang tamang
bantas ay nagpapahayag ng
malinaw na kahulugan ng mga
salita at pangungusap. Ito ay
nagbibigay-daan sa tamang
pagkaunawa
at interpretasyon ng mensahe na
ibinabahagi. Ang tamang laki at liit
ng mga salita ay nagbibigay-diin
sa kahalagahan at emosyon ng
mga pahayag. Ito ay
nagpapahayag ng tamang diin at
iba't ibang bahagi ng mensahe.