Hiding The Billionaire's Daughter

By.Miranda Monterussoo

🆔LekiLeki🆔

Prologue
Prologue
"Sign the divorce papers, Tanya," malamig ang boses na utos niya.
"You want to divorce me? B-but why, Dylan?" I looked at him in the eyes,
desperately searching for even the slightest bit of love he had for me.
"This is not working, Tanya. Let's end this."Hiindi ko napigilan ang sarili ko na
umiling. But I'm trying
hard, Dylan."
"Hindi na ako masaya.... mapait akong napangiti nang
marinig ang sinabi niya.
"Bakit? Ako rin naman, ah? I'm miserable! But I chose to stay because I don't want
to leave you!"Hindi ko na napigilan ang pagpatak ng mga luha sa pisngi ko. Hindi ko
naisip na darating ang araw na ito. Anong nangyari sa amin?Tanya, huwag na natin
pahirapan ang isat isa Hindi ko na siya pinatapos na magsalita. Agad kong inagaw
ang divorce papers at ballpen sa kamay niya. "Kapag pinirmahan ko ba ito, magiging
masaya ka ba? Hinintay ko siyang makasagot sa tanong ko. Kahit masakit,
Prologue
gagawin ko ang gusto niya. Pipirmahan ko ang divorce
papers namin. But I just want him to be honest for the last time. Ngayon lang...
kahit ngayon lang. Yes. Mapait akong ngumiti. Gusto kong magmakaawa sa kaniya para
bawiin ang sinabi niya, pero parang may sariling isip ang mga kamay ko. Kusa nilang
pinirmahan ang divorce papers namin ni Dylan... tinapos ng isang pirma lang ang
tatlong taong masayang pagsasama.Bago ako tuluyang umalis, can you please be honest
with me? Nagbuga siya ng hangin at tinanguan ako. "About what?
"Minahal mo ba talaga ako? Matagal siyang nanatiling tahimik habang nakatayo lang
at nakatingin sa akin. Kahit ang mga mata niya, ibang-iba narin kung tumingin.
Umaasa ako na kahit papaano, sasabihin niyang oo. Na kahit kasinungalingan lang,
gagawin niya, pero hindi niya ginawa .I never really loved you. I only married you
because you were pregnant, but now that Steffi's gone, wala nang rason para magsama
pa tayo
"Hindi ako naniniwala" Parang tubig mula sa nakabukas na gripo ang pag agos ng mga
luha sa pisngi ko. "Masaya tayo noon. Kahit distant ka sa akin, I felt it, Dylan.
You were happy
Prologue
"Yeah, when Steffi was still alive. Noong mga panahong kasama pa natin siya, pero
ngayon? After what you did to our daughter?
"It was an accident!" Mariin akong umiling. Ayaw kong
maghiwalay kaming ako pa rin ang sinisisi niya sa pagkamatay ng anak namin. "Sinong
ina ang gugustuhing mawalan ng anak?"
"Ikaw! Dahil kung ayaw mong mawala si Steffi, hindi mo siya pababayaan!"Gusto kong
mamatay dahil sa mga salitang binitiwan niya.Napakasakit mawalan ng anak, at
ngayon, hihiwalayan ako ng asawa ko dahil sa isang pagkakamaling hindi ko
sinasadya. Naluluha kong inabot sa kaniya ang divorce papers namin. Kung puwede
lang, ipagpapalit ko ang buhay ko para sa baby ko. That's how much I love her, pero
hindi puwede. At ito na lang ang magagawa ko. Mula sa mukha ko, bumaba ang paningin
niya sa divorce papers na hawak ko. Tinanggap niya ito bago bumalik sa kaniyang
desk chair. Naluluha akong tumitig sa kaniya. Masakit, sobrang sakit, pero wala na
akong magagawa pa. "Tapos na tayo... now, you are free."
Lumabas ako ng private library ng bahay at sandaling nag impake. Sa paglabas ko ng
gate, tumigil sa mismong harap ko ang isa sa mga mamahaling sasakyan ni Dylan.
3/4
Prologue
Umibis mula sa driver's seat si Manong Hulyo at pinagbuksan ang taong lulan ng
kotse. Si Dayana, ang
matalik kong kaibigan na ngayon ay fiancée na ni Dylan.Tanya. Lumapit siya sa akin
at hinawakan ako sa kamay. Malungkot niya akong nginitian. "Please, understand,
hindi namin ito sinasadya. Mula sa maamo niyang mukha, bumaba ang paningin ko sa
tiyan niya. Mapait akong ngumiti. "Alagaan mo si Dylan." Marahan siyang tumango sa
akin. "Huwag kang mag-alala, magiging masaya kami. Tuluyan na siyang pumasok sa
gate. Malungkot kong tinanaw ang pagsarado ng malaki at mataas na gate sa harap ko.
lang buwan na ang lumipas mula nang mawala ang anak namin ni Dylan. Simula noon,
nagbago na siya. Hanggang sa madiskubre ko ang tungkol sa affair nila ni Dayana.Tm
sorry, hindi kita mabibigyan nang kompletong pamilya.. anak." Bumaba ang paningin
ko sa sarili kong tiyan.
4/4
Chapter 1
Chapter 1
"Mama, look, oh! Ang sungit ni Santa Clause!" Natawa ako nang ituro ni Thalia ang
lalaking nakadamit na Santa Clause at nakaupo sa kaniyang malaking sley habang
nakikipag-picture sa mga bata.Mukhang pagod na pagod ang taong nasa likod na
costume na santa kaya sinusungitan na ang mga batang nakikipag-picture sa kaniya.
"Baby, do you want to take a picture with Santa Clause?" Umiling siya sa akin. "T
don't want."
"But why?
"He's mean!" pagkatapos sabihin iyon ay bigla niya akong hinila patungo sa corner
ng mga chocolates. "Mama! Buy me this one, please?"
Nagpa-cute siya sa akin habang yakap ang malaking
chocolate milk with peanuts. Ngumuso pa siya na lagi
niyang ginagawa sa tuwing gustong-gusto niyang makuha ang isang bagay. Bumuntong-
hininga ako. "Hay nako! Okay na po, pero iyan lang, huh? Baka kung ano-ano na naman
ang damputin mo.Masayang inilagay niya sa loob ng hawak kong basket ang chocolate
saka nagpatuloy sa paglalakad. Nakangiti ako habang sinusundan siya ng
tingin.Thalia is now three years old. For the past four ye ars, kahit na gipit na
gipit ako, nagagawa ko pa rin maibigay sa kaniya
ang mga pangangailangan niya, pero hindi ang kaniyang mga gusto.Kahit na nais kong
ibigay sa anak ko ang lahat ng bagay sa mundo, hindi ko magagawa dahil kapos kami
sa pera.Mabuti na lang, lumaki siyang maunawain at hindi materyalismo. Sapat na sa
kaniya ang mga kaya ko lang ibigay. Don't wonder too far, Thalia. Tumigil ako sa
harap ng mga delatang pagkain. Pumuwesto ako sa mga corned beef at tuna, kumuha ako
nang dalawang corned beef at tatlong delatang tuna. Mahilig si Thalia sa mga ito
kaya napangiti ako habang tinitingnan isa-isa ang mga pinagdadampot ko. Magpapasko
na, balak kong bumili rin ng manok para iluto ang paborito niyang fried chicken.
"No, yaya! I don't like those!"
"Pero, Dianne, masarap ito. Tsokolate, oh! Favorite mo.
E, ayaw ko nga sa mga peanuts! Get me something
without a nut!"Mula sa kinatatayuan ay napatingin ako sa isang batang nakikipagtalo
sa yaya niya. Napangiti ako nang makita ang nakabusangot pero cute niyang mukha. Sa
palagay ko, magkasing edad lang sila ni Thalia
2/6
Chapter 1
Nilingon ko ang kinaroroonan ni Thalia kanina, nabura ang ngiti sa mga labi ko nang
makitang wala na siya roon.
"Baby?Dali ko siyang hinanap sa paligid. Halos manlambot ang mga tuhod ko nang
hindi ko siya makita kahit saan ako luminga.
"Thalia, where are you? Pakiramdam ko ay aatakihin ako sa puso nang hindi ko
mahanap ang anak ko. Tandang-tanda ko pa noong ipinagbubuntis ko siya, kamuntikan
na siyang malaglag dahil sa stress at problema na pinagdadaanan ko noon. Wala akong
ibang ginawa kundi ang umiyak dahil sa paghihiwalay namin ng ama niya. Kaya nang
madala ako sa hospital at malaman na mahina ang kapit niya, ginawa ang lahat para
makalimutan ang nakaraan. Pinilit kong maging masaya at healthy para hindi na siya
mahirapan pa. Sa awa ng Diyos, naipanganak ko siya nang hindi nagkakaproblema. I
fell in love with her the moment I saw her. Halos matunaw ang puso ko habang karga
ko siya sanmga bisig ko. Mag-isa ko lang noon, desperas ng pasko, pero hindi ako
malungkot. In fact, I was the happiest person in the world while I was holding her
in my arms. Ipinangako ko na bibigyan ko siya nang maganda at masayang
buhay.Mabilis kong nilapitan ang isang saleslady na nakatayo.Miss, may nakita ka
bang bata? Nakasuot siya ng yellow
3/6
Chapter 1
summer dress, mahaba at kulot ang kulay brown niyang buhok? Parang may napansin po
ako kanina." Sandali itong luminga sa paligid at mistulang may hinahanap. "Ayon!
lyon ho ba ang anak n'yo? Napatingin ako sa gawi ng itinuturo niya. Nakahinga ako
nang maluwag nang makita ang anak ko. Lalapitan ko na sana siya pero bigla akong
natigilan nang mapansin ang lalaking kausap niya.
"Hindi ka ba nasaktan?" Nakaluhod ang isang paa ng lalaki sa sahig at mataman na
nakatingin sa anak ko.
"Hindi naman, pero next time, watch where you're going, huh? Natawa ito sa sinabi
ni Thalia. Nakangiting tinanguan nito ang anak ko. "Yes, ma'am! May kasama ka ba?"
"Oo! Mama ko!"
"Where's your mama?
"Nandoon, bumibili ng foods!" Ngumiti ang anak ko bago tumingkayad para ituro ang
buhok nito. "Look, oh! Same tayo. My hair is also curly!"
"You're right! And you have a very beautiful hair! What's
your name, sweetheart? "Thalia! E, ikaw?
Tm Dylan, nice meeting you.
Chapter 1
Mabilis akong nagkubli sa isang shelf nang makitang
naglandas sa paligid ang mga mata niya. Malakas ang
kabog ng puso ko habang umiiling. "Hindi niya puwedeng malaman ang tungkol kay
Thalia.
"Where's your mama? Halika, ihahatid na kita sa kaniya.
Napahawak ako sa tapat ng dibdib ko. Anong gagawin ko? Muli kong sinilip ang
kinaroroonan ng dalawa, hawak na ni Dylan ang kamay ng anak. Pero bago pa man sila
makahakbang, lumapit ang batang nakita ko kaninang nakikipagtalo sa yaya niya.
"Daddy!I wanna go home! Natigilan ako nang marinig ang tawag ng bata kay Dylan.
Daddy. Ibig sabihin, itong bata ang anak nila ni Dayana?
"Did you got all the things you need?"
"Yes!" malditang sagot ng bata at pinagkrus pa ang mga kamay sa dibdib. "Who is
she? Why are you talking to strangers? Hindi ba, it's dangerous to talk to someone
you don't know! Natawa si Dylan bago hinawakan sa kamay ang anak nito at hinila
palapit sa anak ko.
"She's not a stranger, sweety. She's Thalia, and this is my daughter, Dianne."
Natigilan ako nang makitang ngumiti ang anak ko at nilahad ang kamay. Pero sa halip
na tanggapin ang kamay ni Thalia, tinabig ito ni Dianne at malakas na hinila sa
5/6
Chapter
kamay ang ama
"Let's go, daddy! I wanna go home!"Ayaw pa sanang umalis ni Dylan, pero wala itong
nagawa nang magpumilit ang bata. Nakahinga ako nang maluwag
nang patakbong bumalik si Thalia. Mabilis ko siyang
hinarangan sa daan.
"Mama!l"
"Where did you go? I was so worried!"
Lumuhod ako at mabilis siyang niyakap. Sasagutin pa sana niya ang tanong ko, pero
agad ko siyang binuhat para makaalis doon.Kulang na lang ay magtago kami habang
binabayaran sa counter ang mga binili namin. Hindi puwedeng malaman ni Dylan na may
anak kami. Hindi ngayon na tanggap ko na ang lahat. Knowing him, alam kong kukunin
niya sa akin ang anak ko oras na malaman niya ang totoo.
6/6

Chapter 2
Chapter 2
"Diyos ko! Saang kamay ako kukuha nang ganitong kalaking halaga? One million?"
Pabagsak akong naupo sa lumang sofa ng maliit naming apartment.Kulang na lang ay
umiyak ako dahil sa tindi ng problemang dumating sa akin. Lumabas na ang result ng
check-up ng anak ko, may sakit siya sa puso. At malala, kail angan nang mahigit
isang milyon para maoperahan siya Kung ano-ano na ngang trabaho ang pinasok ko,
para lang may mailagay na pagkain sa lamesa namin. Pagkatapos ngayon, isang milyon?
Puno ng awa ang mga mata ng kaibigan kong si Wena. "Sana kaya kitang tulungan diyan
sa problema mo."
"Anong gagawin ko, Wena? Ang sabi ng doctor, kailangan maagapan agad ang sakit ng
anak ko. Kailangan niyang maoperahan as soong as possible."
Tumayo ako at nagpabalik-balik ng lakad sa harap niya.
Hindi ko alam kung saan ako tatakbo para makahingi ng tulong. Ulilang lubos na ako,
sina Wena at Thalia na lang ang pamilya ko.
"Paano kung magbenta na lang kaya ako ng kidney?" dahil sa desperasyon ay bigla ko
na lang nasabi iyon.
Gaga! Tumayo siya at pumunta sa harap ko. "Baka ubos na ang mga laman-loob mo,
hindi ka pa rin nakakalikom nang isang milyon!"
1/6
Chapter 2
Then, what would I dol Alangan naman katawan ko ang
ibenta ko! Wala rin bibili"Marahas siyang napakamot sa ulo. Napansin kong hindi
siya mapakali. Para bang may gusto siyang sabihin ngunit nag-aalangan siya.Alam
natin pareho ang sagot sa problema mo!" asik niya na ikinatigil ko. Ano?
"Hindi ano, sino! Matagal ko siyang tinitigan. Bakas ang pagkalito sa mukha ko,
pero nang maisip ang ibig niyang sabihin, mabilis ko siyang inilingan.
"Wena, no Tanya, yes!" Pinandilatan niya ako ng mga mata. "Pumili ka ang pride mo o
ang anak mo Pero kukunin siya sa akin ni Dylan! Hindi mo pa alam iyan.
Umiling akong bumalik sa pagkakaupo sa sofa. "Kilala ko na ang pagkatao niya, Wena!
At saka, may pamilya na sila ni Dayana. Baka kapag nalaman niya ang tungkol kay
Thalia, baka kunin niya lang sa akin ang anak ko!"
"Puwes, ipaglaban mo ang karapatan mo! Gumawa ka ng kasunduan! lkaw pa rin ang ina,
papanigan ka ng batas. At isa pa, karapatan din naman ng inaanak ko na makilala
niya
2/6
Chapter 2
ang papa niya, ano?
"Ano po, Ninang Wena? Buhay pa ang papa ko? Pareho kaming natigilan ni Wena nang
marinig ang boses ni
Thalia mula sa hagdan. Mabilis akong napatayo. Nagkatinginan kami ni Wena nang
lumapit sa amin ang
anak ko. Nakahawak sa mga labi si Wena na para bang nagi-guilty sa nangyari.
"Mama, is that true? Buhay pa po ba talaga si Papa? Why did you lie, mama?Nanlumo
ako nang makita ang mga mata ni Thalia. Para hindi siya maghanap ng ama, sinabi
kong namatay sa aksidente ang ama niya. Hindi ko naisip na malalaman pa niya ang
totoo.Baby, ano kasi, e...
"Mama, I want to meet papa.Halos madurog ang puso ko nang makita ang pinaghalong
lungkot at pananabik sa mga mata niya. God, what will I do? Hindi pa ako
nakakasagot, hinila ako ni Wena sa isang sulok. "Pagkakata on mo na ito! Magsabi ka
na nang totoo.
Parehong kailangan ng anak mo at ama niya ang isa't isa.Isipin mo si Thalia,
Tanya."Matagal ko siyang pinagmasdan bago lumingon sa anak kong nakatingin lang sa
amin, naghihintay ng kasagutan mula sa akin.
Labag man sa loob ko, wala akong nagawa kundi ibigay sa
3/6
Chapter 2
tadhana ang gusto nitong mangyari... ang muling magtagpo ang mga landas namin ni
Dylan.Nilapitan ko si Thalia at lumuhod sa harap niya. "Anak, I'm sorry mama lied
to you."But you said it was bad to lie."
"Yes, kaya nagso-sorry ako." Hinagod ko ang buhok niya bago siya hinila para
yakapin.
"Ibig sabihin, mama, may papa pa ako? Umalpas ang isang luha sa pisngi ko nang
marinig ang sinabi niya. Yakap ko pa rin siya kaya hindi ko nakikita ang mukha
niya.
"Yes, baby."
"Kung ganoon, may complete family na ako?" Kumalas siya sa yakap ko at masayang
nagtatalon. "Yehey! May papa na ako! Hindi na ako kukutyain ng mga kalaro ko kasi
complete na rin ang family ko! Yehey!" Napatingin ako kay Wena nang dahil sa
narinig. Gusto kong maluha noong mga sandaling iyon. Hindi ko alam kung
paano ko ipapaliwanag kay Thalia ang lahat.
"When will i meet him, mama?Mula sa pagtutupi ng mga damit, lumapit ako sa kama at
binuhat si Thalia. Nakatayo siya sa ibabaw ng kama at paulit-ulit na nagtatalon.
4/6
Chapter 2
"Soon, baby."
Kailan p0 ang soon? I want to meet him right now! I'm so excited!Napangiti ako nang
makita ang pananabik sa mukha ng anak ko. Naupo naman ako sa gilid ng kama at
sinandal ang likod sa headboard. Yakap ko pa rin si Thalia at nakakandong siya sa
akin.Kanina pa niya mukambibig ang tungkol sa ama niya.Mabuti na lang dahil hindi
na siya masyadong nag-usisa pa.Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko kapag
nagsimula
siyang magtanong-tanong I just wish everything would turn out well. Ang hindi ko
alam, pagdating ng umaga ay isa pang problema ang darating sa akin.
"Aling Sita naman, nagbayad kami para sa buwang ito.
Hindi mo kami puwedeng palayasin!" Galit akong pinamaywangan ng landlady namin.
"Ilang beses ko na bang sinabi sa iyo? Ibinibenta ko na ang lupang kinatitirikan ng
apartment na ito! Hindi ako nagkulang ng paalala!"
"E, di sana ho, hindi mo na kinuha ang perang ipinambayad ko!"
"Hindi ba nga, ayaw kong tanggapin? lkaw lang naman
itong panay pagmakaawa at pagpupumilit na huwag kayong palayasin! Ah, basta! Bukas
na bukas din, lumayas na kayo!" May kinuha siya sa loob ng bulsa niya at inis na
itinapon sa
5/6
Chapter 22
akin. Ayan ang pera mo! Kung makapagsalita, akala mo'y nagbabayad sa tamang oras!
Napalunok ako matapos marinig ang mga sinabi niya.Napatingin ako sa ibang taong
nakasaksi sa alitan namin ni Aling Sita. Nagbubulungan pa ang iba sa mga ito
Pinulot ko ang pera at mabilis na pumasok sa bahay. Napakasama! Walang
konsiderasyon!"Gusto kong maluha sa sobrang galit. Kung may iba lang kaming
malilipatan, hindi ako magtitiis sa apartment niyang kamahal ng bayad, pero madalas
naman maputulan ng kuryentel
Mabilis akong nagbihis at iniwan muna sa pangangalaga ni Wena si Thalia. Lulan na
ako ng taxi at papunta na sa Aragon Corporation, ang kompanya na pag-aari ng
pamilya ni Dylan.

Chapter 3
Chapter 3
"Hello, good morning! l'm here to see Mr. Dylan Aragon. Is he in his office?"
bungad ko sa babaeng nasa front desk ng company building. Nang mag-angat ito ng
mukha, agad na umarko ang isa niyang kilay. "Do you have an appointment?
"No, but this is important"
Tm sorry, miss. Kailangan ng appointment bago makausap ang CEO. Come again if you
already have an appointment."Bruhang empleyado. Mukha ba akong nakikipag-away para
tarayan ako at taasan ng kilay niyang mukhang ginuhit gamit ang pilot pen? Huminga
ako nang malalim at pilit na pinakalma ang sarili
Miss, can you at least tell him his ex-wife is here?"
Biglang natigilan sa ginagawa ang babae. Mabilis siyang nag-angat ng mukha sa akin
habang ang mga labi ay nakaawang Oh, I'm sorry, ma'am. Please, give me a minute."
Kinuha niya ang telepono sa tabi niya at dinala sa tainga. Naghintay lang ako nang
ilang minuto bago niya ako tinanguan nang nakangiti. Tumayo pa siya at nilahad ang
elevator. Puwede na po kayong umakyat. He's in the 13th floor,
ma'am."
1/6
Chapter 3
Nang makarating ako sa 13th floor, natigilan pa ako nang makita ang table na dating
work desk ni Dayana. May kaunting kirot ang naramdaman ko sa puso ko.
Matagal na panahon na ang lumipas, pero aaminin kong nandito pa rin ang kaunting
sakit. Minahal ko nang sobra si Dylan, sampung taong walang ibang laman ang puso ko
kundi siya lang.You may come in, ma'am." Lumabas ang babaeng sa palagay ko ay
secretary ni Dylan. Sa tantiya ko, nasa early twenties nito ang dalaga. Pumasok ako
sa nag-iisang pinto sa floor na iyon. Malaki at malawak ang office niya. The floor-
to-ceiling window has a breathtaking view of the entire Manila. Sa gitna ng window
ay naroon ang desk table ng CEO. Tumikhim ako bago lumapit dito. Nakaharap sa view
sa labas ang upuan kung nasaan si
Dylan, kaya hindi ko siya magawang makita. Naghintay ako nang ilang minuto. Alam ko
namang alam na niyang nandito ako. Iwaited for another minute until he finally
turned to me. May hawak siyang mga papeles sa kamay na marahan niyang ibinaba bago
nag-angat ng paningin sa akin.llang ulit akong napalunok nang magtama ang mga mata
namin. Hindi pa rin siya nagbabago, guwapo pa rin. Mas nag -mature lang nang kaunti
ang hitsura niya ngayon at bahagya naging tan ang kulay ng balat niya, pero lalo
siyang gumwapo. Mas naging lalaking-lalaki.
Chapter 3
"Long time no see, Tanya." Banayad ang mga matang
nginitian niya ako. Hinanda ko na ang sarili ko para sa muling pagkikita namin, but
why am I getting nervous? I can feel my heart beating faster, and my hands are
getting sweaty. Tinanguan ko siya at pilit na ngumiti. "Hey. Take a seat." Sandali
niyang tinapunan ng tingin ang silya sa harap ng desk table niya. Inipit ko ang
ilang hibla ng buhok sa likuran ng tainga ko bago naupo sa silya. Muli niyang
ibinalik ang atensyon sa
mga papeles sa harap niya kaya nagkaroon ako ng
pagkakataon pagmasdan ang kaniyang mukha.
Hindi katulad noon, may bigote na siya ngayon at kaunting balbas. Kulot pa rin ang
buhok niya, kagaya kay Thalia. Nakita ko na siya last week sa isang grocery store,
pero hindi ko nagawang pagmasdan nang mabuti ang hitsura niya. Naunahan ako ng
takot.
"So, what can I do for you? Matapos ayusin ang mga papel sa mesa niya, tuluyan
siyang humarap sa akin
Huminga ako nang malalim. Tanya, get to your senses.
Nandito ka para sa kapakanan ng anak mo. This is for
Thalia. I have a daughter. Napansin kong natigilan siya bigla. Hindi yata inaasahan
ang lalabas sa bibig ko, pero sandali lang iyon. Dahil
/6
Chapter 3
biglang naging matigas ang anyo niya.
"Oh, really? And what's that supposed to do with me?
Matapang kong sinalubong ang mga mata niya. "And she's also yours." Muli na naman
siyang natigilan sa sinabi ko. Sa pagkakataong ito, bahagyang nagsalubong ang
natural na niyang makakapal na kilay.
Are you saying... she's my daughter? Sa pagkakataong iyon, binuksan ko ang dala
kong bag at inilabas ang ilang mga papeles na nagpapatunay na anak nga namin dalawa
si Thalia.
"Yes."
Bumaba ang paningin niya sa mga dokumentong nasa
ibabaw ng mesa. Isa-isa niyang kinuha ang mga ito.
"And you think l'd believe you that easily just because you showed me what? These
birth certificates? Magtatalong taon na ang anak ko. I am three months
pregnant when I left the mansion four years ago!" Tatlong buwan na rin bago ka
umalis mula nang
magkakilala kayo ni Timothy." Natigilan ako sa sinabi niya. Hindi makapaniwalang
tinitigan ko siya. "Are you serious? Hanggang ngayon ba, iyon pa rin ang iniisip
mo?Blanko ang mukha niya nang salubungin niya ang mga mata
Chapter 3
ko. Hindi siya nagsalita, pero nararamdaman ko ang galit na mayroon siya para sa
akin. Dylan, wala kaming relasyon ni Timothy! I never cheated on you! Nginisian
niya ako sa sinabi. "You know what? It's not important anymore. Wala na si steffi,
at may sarili na akong pamilya."Napalunok ako nang marinig ang sinabi niya. Hindi
ako dapat nagpadala sa emosyon ko. Hindi na dapat pang naungkat ang nakaraan. What
do you want from me? Hindi ko nagawang sumagot agad. Nilalamon pa rin ako ng mga
emotion mula sa nakaraan. "1 don't have all day, Tanya. Mariin akong lumunok.
"Panagutan mo ang anak ko." Lalong nagsalubong ang mga kilay niya sa sinabi ko.
Sandali siyang nanahimik. Sa muling pagbuka ng bibig niya ay kulang na lang,
mapamura ako sa inis.
"Bakit ko pananagutan ang hindi akin?"Iniisip mo bang si Timothy ang ama ng anak
ko? Nagkibit siya ng balikat. "Kung wala ka nang naging ibang lalaki."
"How dare you! lkaw ang nakipag-affair sa ibal! Ikaw ang nakabuntis ng ibang
babae!" Natahimik siya sa mga narinig. Nakita ko siyang ilang ulit na lumunok bago
inayos ang pagkakaupo.
Chapter 3
Nanginginig ang mga nakakuyom kong kamao. Gusto kong umiyak at magwala sa sakit.
How dare he accused me of something I would never do!
"Tanya..
Muli akong nag-angat ng tingin nang sambitin niya ang
pangalan ko. Ang tono ng boses niya, kakaiba. Parang
narinig ko na noon.. bago pa kami maghiwalay. Bago
nawala sa amin si Steffi "I want you back."

Chapter 4
"What are you talking about? Stop saying nonsense.
Matapos mo akong hiwalayan? Don't flatter yourself. I only want your egg cell.
Natigilan ako sa narinig. "My egg cell? Ano bang pinagsasabi mo? Nagbuga siya ng
hangin at muling sinandal ang likod sa kinauupuan. Kalmado niyang sinalubong ang
mga mata ko.
"Ako ang namamahala sa kompanyang ito, pero ayaw pa rin ibigay sa akin ni Lolo ang
full authorization. Sa madaling salita, hindi pa nalilipat sa pangalan ko ang buong
kompanya. And? Ano naman ang kinalaman ng egg cell ko sa company n'yo?
"Ayaw ni Lolo ng ibang apo. Lalong lumalim ang kunot sa noo ko. "What?
"Matagal na kitang pinahahanap, pero magaling kang
magtago. Alam natin pareho na matalik na magkaibigan ang mga lolo natin. Ayaw niya
ng apo mula sa ibang babae. Ang gusto niya, mula sa angkan ng mga
Gaviola."Nakaramdam ako ng matinding inis sa sinabi niya. Mabilis akong tumayo. "At
gusto mo akong buntisin dahil apo ako ni Cosme Gaviola? Yes
Baliw.Gusto kong damputin ang makapal na glass kung saan nakaukit ang pangalan niya
at ibato ito sa kaniya. Pero naisip ko, bakit pa ba ako magagalit? Pabor sa akin
itong gusto niya, may anak kami.Kinalma ko ang sarili ko at muling naupo. "Hindi mo
na ako kailangan buntisin, may anak na tayo."
"No. Hindi akin ang batang iyan. That child is Timothy's."Masama ko siyang
tiningnan. Hindi ako makapaniwala sa mga naririnig. Ganoong klaseng babae ba talaga
ang tingin niya sa akin? Sabagay, pinagbintangan niya nga akong pabayang ina. At sa
akin niya isinisisi ang pagkamatay ng anak namin.
"Ano bang kailangan kong gawin para maniwala ka? Anak mo siya!" Itinuon niya sa
akin ang buong atensyon niya. Nakangisi niya akong tinitigan gamit ang namumungay
na mga mata. Bakit ngayon lang?
"Huh? What do you mean?
"Kung magtatatlong taon na siya, bakit ngayon mo lang9 sinabi? You said you were
pregnant when you left, why didn't you tell me? Matagal kaming nagtitigan. Hindi
ako nakasagot agad sa
Chapter 4
tanong niyang iyon. Bakit nga ba? Bakit hindi ko nagawang
sabihin sa kaniya?
Lumapad ang ngiti sa mga labi niya. "Because that child is
not mine-
"Because Dayana's pregnant." Mariin akong lumunok nang
maramdaman ang bikig sa lalamunan ko.
Mabilis na nag-init ang gilid ng mga mata ko nang maalala
ang araw kung kailan kami naghiwalay
1 asked you, didn't I? Tinanong kita kung magiging masaya
kapag umalis ako," mapait akong ngumiti, "and you said yes.
Lumamlam ang mga mata niya nang makita ang pag agos
ng luha sa pisngi ko. Mabilis ko itong pinunasan at umiwas
ng tingin.
Paano ko sasabihin sa iyo na buntis ako, kung wala ka
nang ibang gusto kundi ang makita akong umalis? You
want me gone, because you were having a baby with my
friend. How can I stay?
Nakita ko ang paggalaw ng adam's apple niya tanda ng
kaniyang paglunok. Bakit pa ba ako nagda-drama? It's all
over between us.
"Tm here because your child needs you. Gusto ka niyang
makilala.
Muli kong nakuha ang atensiyon niya sa sinabi ko. Hindi
ako aalis hangga't hindi niya natatanggap si Thalia
Chapter 4
"May sakit siya sa puso... katulad mo. Kailangan niyang
maoperahan."
Nagpakawala siya ng hangin. Nakita kong natahimik siya at
ilang sandaling nag-iSip.
"Hindi porke may sakit siya sa puso, anak ko na siya.
Then let's have a DNA test. Siguro naman, kapag
napatanuyan sa iyong kadugo mo siya, maniniwala ka na.
Marahan siyang umiling habang mataman na nakatingin sa
akin. "It would take a week or two to get the result. I want
your answer, now.
"My answer?
Muling sumeryoso ang mukha niya. "I need a son from you.
***
"Oh, kumusta? Nagkausap na ba kayo?
Agad na bumungad sa akin ang mukha ni Wena nang
makapasok ako ng apartment.
"Where's Thalia?" Hinanap ng mga mata ko ang anak ko.
"Ayon, nakatulog na sa paghihintay. Gusto mong gisingin
ko?
Umiling ako sa kaniya bago pumasok sa loob. Dumiret so
ako sa kitchen at uminom ng tubig. Sinabi ko na rin kay
Wena ang naging usapan namin ni Dylan.
"E, anong sagot mo?
4/8
Chapter 4
"Sabi ko, pag-iisipan ko."
"Diyos ko naman! Bakit pag-iisipan mo pa? Ang ganda na
pala ng inaalok sa iyo ng gago!
Hinarap ko siya, panay akong iling. "I can't do it, Wena.
Magsisiping kami para makagawa ng baby? That's absurd!
"Anong absurd doon? Bakit paano ba ginagawa ang babyy?
"Wena, naman!" Inis akong bumalik sa sala at naupo sa
sofa. "Maliban sa ayaw niyang tanggapin si Thalia bilang
anak, gusto niyang may mangyari sa amin para magkaanak
kami ng lalaki! He's married! At ano? Pagkatapos kong
umanak, ano? Kukunin niya sa akin ang anak? No way!"
Dali siyang naupo sa tabi ko. "Malay mo naman,
magkabalikan pa kayo!"
Nalukot ang mukha ko sa mga sinabi niya. "Okay ka lang?
Anong tingin mo sa akin? Mang-aagaw? Isa pa, ayokong
maging kabit!"
"E, iyo naman si Dylan! Inagaw lang ng plastic na Dayana na
iyon! Hay, ewan ko ba sa babaeng iyon! Tatahi-tahimik
nasa loob naman pala ang kulo
Nakita ko ang pamumula ng mukha niya. Tumayo siya at
nakakrus ang mga kamay sa dibdib nang pumuwesto sa
bungad ng pintuan.
"Walang utang na loob! E, halos wala na silang makain ng
mga kapatid niya noong umiiyak siyang humingi ng tulong
sa iyo! Binigyan mo na ng trabaho sa kompanya ni Dylan,
5/6
Chapter 4
inahas pa ang asawa mo!
Napapikit ako nang dahil sa narinig. "Ayaw ko nang maalala
pa ang mga nangyari noon, Wena. Hindi na iyon ang
problema ko ngayon.
Tanggapin mol" Nakapamaywang siyang bumalik sa harap
ko.
Pero, Wena
"It's a win-win situation, Tanya! Mapapagamot mo na si
Thalia, makikilala pa niya ang tatay niya!"
"Pero ayaw ko nga sa hinihiling na kapalit ni Dylan! Hindi
naman ako inahing baboy na paaanakin at saka kukuhanan
ng anak! Hindi ko kaya iyon!"
"Oh, e anong gagawin mo? May pera ba tayo para sa
pampaopera ni Thalia?
Natahimik ako sa narinig. "Wala.
"Oh, iyon naman pala! Give and take lang iyan, Tanya
E, puro na lang ako bigay, wala naman akong nakukuha na
kapalit maliban sa sama ng loob
Naupo siya sa ibabaw ng coffee table sa harap ko saka
mataman akong pinagmasdan. "Give and take, sister
Bigyan mo ng junior iyang ex-husband mo, at kunin mo ang
pera niya para kay Thalia. Ibinigay mo siya noon kay
Dayana, ngayon, kunin mo ulit."
Natigilan ako sa mga narinig. Ibang klase talagang mag-isip
itong babaeng ito. Kaya siguro hanggang ngayon, wala pa
6/8
Chapter
rin jowa.
Buong araw akong hindi mapakali habang nag-iisip sa
dapat kong gagawin. Wala na akong pakialam kina Dayana
at Dylan, ang gusto ko lang, maoperahan si Thalia. Pero
magagawa ko bang sumiping sa dati kong asawa para sa
pera niya?
Paano kapag nabuntis na ako nanganak? Makakaya ko ba
talagang ipamigay sa kanila ang anak ko? Makalipas ang
mahabang oras, pagdating ng hapon ay bumalik ako sa
Company ni Dylan.
"Sir, bumalik na po si Ma'am Tanya," saad ng secretary niya
sa intercom.
Let her in."
Kabado akong pumasok sa office. Alam kong hindi tama
itong gusto niyang mangyari, pero walang tama o mali
kapag buhag na ng anak ko ang nakasalalay. Nakahanda na
akong gawin ito.
"Tve been waiting for you."
Napalunok ako nang makapasok sa opisina niya. Nakatayo
siya sa unahan ng kaniyang table at nakapamulsa.
Tumango ako. "Pumapayag na ako, pero sa isang kapalit
Humakbang siya palapit sa akin. "What is it?
Kapag napatunayan nating anak mo nga si
"Oo na, ipapagamot ko siya. Of course, I would do that
Chapter 4
"At hihingi ka ng tawad sa akin."
"Paano kung hindi ako ang ama?"
"Talong mo lang ang nakapasok sa pechay ko! Imposibleng
hindi ikaw ang amal
Sandali siyang natigilan sa sinabi ko, nang makabawi ay
mahina siyang tumikhim. "Paano nga kung hindi?
Puno ng pagnanasang tinitigan niya ako sa mukha.
Umangat pa ang kamay niya at marahan akong hinaplos sa
pisngi
Papayag ka bang maging akin... habang-buhay?
Chapter 5
Chapter 5
"Sinusuwerte ka!" Malakas kong tinabig palayo ang kamay
niya.
Kung wala lang sakit si Thalia, hindi ako magpapakababa
nang ganito para sa pera niya. Pero may problema sa puso
ang anak ko, at malaking halaga ang kailangan namin.
Huwag ka nang magpakipot. Alam ko naman kung ano
talaga ang kailangan mo."
"Ano? Nagsalubong ang mga kilay ko sa tono ng
pananalita niya.
"Money." Lalo niyang inilapit ang katawan niya. "Maybe
you're just using your daughter as an excuse to get close to
me.
Pakiramdam ko, umakyat sa ulo ang dugo ko dahil sa mga
narinig.
"Ang kapal talaga ng mukha mo! Tama nga ang kasabihan,
balutin mo man ng ginto ang katawan mo, aalingasaw pa
rin ang baho ng totoo mong ugali!" Malakas ko siyang
itinulak bago lumabas ng opisina niya.
Pagkasakay ko ng taxi, hindi pa ito umaandar ay
nakatanggap ako ng tawag mula kay Wena.
Tanya, ano ka ba? Kanina pa ako tawag nang tawag sa iyo
Nagsalubong ang mga kilay ko nang mapansin ang pag
aalala sa boses niya. "Naka-silent ang phone ko, e. Bakit,
1/6
Chapter 55
Wena? M-may nangyari ba?
"Pumunta ka na dito sa ospital! Ngayon na!l"
"What? W-why? What happened?"
Bago pa niya ako nasagot, napasinghap ako sa gulat nang
biglang bumukas ang pintuan ng taxi.
Get out, now." Mataman akong tinitigan nang matatalim na
mga mata ni Dylan.
Hindi ako nakasagot, lalo pa't nagsasalita sa kabilang linya
si Wena. Para akong nawala sa sarili dahil sa sobrang pag-
aalala.
Kinuha ni Dylan ang kamay ko at sapilitan akong pinalabas
mula sa taxi bago ito pinaalis.
"Wena, saang ospital iyan? Anong nangyari sa anak ko!"
Hindi ko napigilan ang maluha dahil sa labis na pag-aal ala.
Natigilan naman si Dylan sa narinig. Ang kaninang matigas
niyang mukha, napalitan ng pag-aalala.
Kailangan ko ng masasakyan! I need to get there, now!"
Humigpit ang hawak ni Dylan sa kamay ko bago sumenyas
sa isang lalaki na nakasunod sa kaniya. lan sandali pa,
tumigil sa tabi namin ang isang itim na sasakyan.
Saang hospital? tanong niya habang nasa biyahe na kami.
Marin akong lumunok at pilit na pinakalma ang sarili. "San
Sebastian Memorial Hospital."
Chapter 5
"Tanya, kumalma ka."
"No! Ang sabi ng doctor, kapag inatake ulit ang anak ko,
baka hindi na niya kayanin! I can't lose my baby! Siya na
lang ang mayroon ako!" Tuluyan umagos ang mga luha sa
pisngi ko.
Nakita ko sa gilid ng mga mata ko ang pagsulyap sa akin ni
Dylan. Wala na akong pakialam kahit makita pa niya ako sa
ganitong kaawa-awang sitwasyon. Si Thalia lang ang
mahalaga sa akin ngayon!
Nang makarating kami sa hospital, nakita ko si Wena sa
labas ng isang public room. Agad ko siyang nilapitan.
Where's my baby? What happened to her?
"Nahirapan siyang huminga kanina pagkatapos mong
umalis. E, nag-panic agad ako kaya dinala ko na siya rito."
Pumasok ako sa loob ng kuwarto, naabutan kong
kinakausap ng isang doctor ang anak ko.
"Thalia?" Nakaupo siya sa isang hospital bed at nakangiting
nakikipag-usap sa doctor.
"Mama!"
"Anak!" Mahigpit ko siyang niyakap. Puno ng pag-aalalang
dinama ko ang init ng katawan niya.
"Mama, mahigpit! I can't breathel
"Tm sorry, baby. Nag-alala kasi ako." Kumalas ako sa yakap
namin at pinahid ang mga luha ko. "How are you?
3/6
Chapter5
"Mama, l'm fine. Si Ninang kasi, nag-worry agad.
Napatingin ako sa doctor na nasa tabi lang namin.
Tinanguan ako nito. "Kinapos lang siya ng hangin. Siguro,
dahil sa pagod. But she's okay now."
"Salamat, doc!"
Muli kong niyakap nang mahigpit ang anak ko. God, I was
sO worried. Akala ko, tatalon na mula sa loob ng dibdib ko
ang aking puso. Hindi ko makakayang mawala siya sa akin.
Maya-maya lang ay narinig ko ang pagsinghap ni Thalia
nang malakas. "Mama, look, oh! That's the guy from the
mall!"
Natigilan ako nang marinig ang sinabi niyang iyon. Naalala
kong kasama ko nga pala si Dylan.
Marahan at kabado kong nilingon si Dylan. Nakatayo lang
siya sa tabi ni Wena habang titig na titig kay Thalia.
"Hello! Do you remember me?" Masayang kinayawan ng
anak ko si Dylan.
Mula kay Thalia ay napatingin siya sa akin. Mabilis akong
nag-iwas ng mukha. Nakalimutan kong nagkakilala na nga
pala sila.
Lumapit sa amin si Dylan. Titig na titig siya sa mukha ng
anak ko. "Thalia?
"Ako nga! Ang galing! You still remember me. Did you come
here with my mama? Do you know each other?
Chapter 5
Puno ng pagtatakang tiningnan ako ni Dylan. Kulang na lang
ay tumalon ang puso ko palabas ng dibdib ko. Hindi ko
napaghandaan ito kaya hindi ko alam ang gagawin.
Dinala ako ni Dylan sa labas ng pampublikong silid. "Did
you plan this?
"Plan what? Ano na naman bang pinagsasabi mo?
"Ang pagkikita namin sa mall, plinano mo ba?
Inis akong umiling. "I can't believe this. Okay ka pa ba?
Uminom ka nga ng kape para kabahan ka naman"
"So, you mean, it's a just a coincidence? Nagkita kami ng
anak mo sa mall, isa lang iyon malaking pagkakataon?"
"Oo! Dahil sabi mo nga, matagal mo na akong pinapahanap
pero hindi mo naman ako nakikita! You wanna know why?
Because I don't have any plans of meeting you again! Kung
hindi lang dahil kailangan ng anak ko, isusumpa kita!"
Tinalikuran ko na siya at mabilis na bumalik sa tabi ni
Thalia. Hindi ko na siya kinausap pa pagkatapos no'n
hanggang sa magpaalam na siya kay Wena. Hindi man lang
nag abalang kausapin ulit ang anak ko.
Kinausap naman ako ng doctor na tumingin kanina kay
Thalia. Sinabi niya sa akin ang mga bagay na alam ko na.
My daughter's life is in danger. Habang tumatagal i
hin
siya naooperahan, lalong nanganganib ang buhay niya.
Hinatid ko lang pauwi si Thalia at iniwan siya sa
pangangalaga ni Wena. Hindi na ako bumaba ng taxi.
Chapter 5
Diretso akong nagpahatid sa opisina ni Dylan.
"You're here again. Let me guess, kailangan mo na ng pera?
Nginitian niya ako bago binaba sa ibabaw ng kaniyang
office desk ang dala niyang briefcase.
Kinandado ko ang pinto sa likuran ko at mariin na lumunok.
Kahit nakita na niya nang personal si Thalia, hindi pa rin
nagbabago ang isip niya. Wala ba siyang naramdaman na
lukso ng dugo?
Marahan akong tumango bago lumapit sa kaniya. Nginisian
niya ako sa nakuhang sagot mula sa akin.
I must say, marami kaming pagkakapareho ng anak mo.
You did a good job."
"Good job? Makikipagtalo pa sana ako, pero minabuti kong
hindi na ituloy. "T'm here to do what you want."
"What I want?"
I started undressing my clothes. Natigilan siya at mabilis na
bumaba ang paningin sa katawan ko. Ngayon ay underwear
ko na lang ang natitirang saplot na suot ko.
Marahan niyang kinagat ang ibabang labi niya. "Pauwi na
sana ako, but how can l say no?" Agad niyang hinubad ang
suot niyang suit blazer.
Chapter 6
Chapter 6
TINAPON ni Dylan ang hinubad niyang blazer suit sa sahig
Napalunok naman ako nang tuluyan kong mahubad ang
suot kong bra.
Parang nakikipaghabulan sa mga kabayo ang puso ko. Stay
calm, Tanya! This is just sex. Isang sex lang kapalit ng
malaking pera para kay Thalia.
Napangiti siya nang tuluyan kong mahubad ang panty ko. I
stood in front of him naked. Halos manginig ako nang
manuot ang lamig sa hubad kong katawan.
Puno ng pagnanasang pinagmasdan niya ang malulusog
kong dibdib. Halos matunaw ako sa paraan ng pagtitig niya.
Puno ng pagnanasa. Mainit at malagkit. Nakakapaso.
"You look so beautiful." Marahan niyang hinaplos ang pisngi
ko.
Kulang na lang ay mapapikit ako habang dinadama ang init
ng palad niya. I missed the warmth of his hand on my body.
lyong mga haplos niya na nag-iwan ng paso sa tuwing
lumalapat sa hubad kong katawan.
Unti-unti niyang nilapit ang mukha niya sa akin. Hanggan9
sa lumapat ang mga labi niya sa labi ko. He kissed me
gently on the lips, and I eventually closed my eyes.
Sa bawat paglipas ng segundo ay lumalalim ang halik niya.
Hindi ko mapigilang hindi isipin kung ganito rin ba ang
ginagawa nila noon ni Dayana habang ako, mag-isang
1/6
Chapter
naghihintay sa kaniya sa mansion
"Oh, God, Tanya! I missed your sweet lips" He cupped my
face and deepen our kiss.
Tumingkayad ako para tumugon sa mga halik niya
Masama ba itong ginagawa ko? May asawang tao si Dylan,
but here I am, giving myself to him.
Naramdaman ko na lang ang pag-angat ng mga paa ko
mula sa sahig. I am still wearing my stilettos. Hindi rin siya
nag-abalang tanggalin ito nang ihiga niya ako sa ibabaw ng
desk niya.
"Dylan..
Tumigil siya sandali at may pagnanasa akong
pinagmasdan. Mabilis niyang tinanggal isa-isa ang mga
butones ng polo niya. Nang mahubad iyon ay bumungad sa
akin ang maskulado niyang katawan.
Noon pa lang, kahit hindi pa kami ikinakasal ay madalas
nang mag-exercise si Dylan. May sarili rin siyang gym sa
mansion. Ngayon ay mas lalo lang nagkalaman ang mga
kalamnan niya.
"Do you Iike what you see?" Napahiya ako nang makita ang
nakangisi niyang mukha.
Agad kong iniwas ang mukha ko, pero marahan niyang
hinawakan ang pisngi ko at pinaharap pabalik sa kaniya an9
aking mukha.
Nakangiti niyang hinubad ang suot niyang pants kasama
ang underwear. Hindi sinasadyang napalunok ako nang
Chapter 6
makita ang bagay na iyon.. gising na gising
He got on top of me and kissed me again on the lips. Hindi
pa ako nakakatugon, bumaba ang mga halik niya sa dibdib
ko. Halos manginig ako sa kiliti nang isubo niya ang isa
kong u**g
Oohh... Nakagat ko ang labi ko nang maramdaman ang9
palad niya sa aking pagkababae. Nanindig ang mga
balahibo ko sa katawan.
"Damn, you're so soft!" Bigla niyang pinasok ang dalawa
niyang daliri sa loob ko.
Umawang ang mga labi ko sa gulat at sakit. "P-please, be
gentle."
Tumigil siya sa ginagawa niya at tumingin sa akin. May
halong pagtataka ang mga mata niya. "Matagal ka na bang
hindi.
Nahihiya man ay tumango ako sa kaniya
Oh. Dinampian niya ako ng halik sa mga labi. "So, when
was the last time?"
Nilabas niya ang dalawang daliri niya at hinagod ang
kahabaan ng pagkababae ko.
Ohh! Dylan!" Lumabi ako nang makaramdam ng panunuyo
ng lalamunan. "March 29, four ye ars ago."
Hahalikan niya sana ako pero bigla siyang natigilan sa
sinabi ko. Napalunok ako nang maramdaman ang bikig sa
lalamunan ko.
3/6
Chapter 6
March 29, iyon ang unang gabi matapos namin mailibing si
Steffi. Lasing na lasing siya. May nangyari sa amin.
Natigilan ako nang bigla siyang umalis sa pagkakaibabaw
sa akin. Bumangon ako at tiningnan siya
"Dylan?
Nakatalikod siya mula sa akin kaya hindi ko makita ang
mukha niya. Maya-maya pa, tumunog bigla ang cell phone
niya. Nasa tabi ko lang ito kaya nagawa kong makita ang
pangalan ng tumatawag.
Si Dayana.
Napapitlag ako nang bigla niyang kinuha ang cell phone at
pinatay iyon. Bumaling siya sa akin at bigla akong siniil ng
halik.
"Ahh!' Hinila niya ang puwet ko hanggang sa dulo ng desk.
Pabigla niyang pinasok ang pagkalalaki niya.
Napayakap naman ako sa kaniya nang maramdaman ang
malaki at mahabang bagay sa loob ko. I bit my lower lip to
stop myself from screaming. Para akong birhen na first
time ulit na mabiyak.
Hindi siya kumilos. Hinayaan niya sa loob ko ang ari niya at
para bang ninanamnam ang muli naming pagkakaisa.
"Tanya... missed you"
Matagal akong natigilan sa mga marinig. Malakas na
kumabog ang dibdib ko kasabay nang pag-iinit ng gilid ng
mga mata ko. Para bang nagbalik sa akin ang mga
Chapter 6
emosyon na matagal ko nang ibinaon sa lupa.
T missed this." Nagsimula siyang gumalaw. He was gentle
with me this time. Moaning and kissing my neck.
"Ohh! Dylan!" Mariin kong kinagat ang labi ko sa pagpipigil
ng mga ungol.
I shouldn't be moaning. Hindi ako nandito para mag-enjoy
but why can't I stop myself? Nakikiliti ako at aaminin kong
I'm feeling good with every touch he gives me.
Napasabunot ako sa buhok niya nang bumilis ang ginagawa
niyang paglabas-masok. And then I felt something
exploded inside me. Sabay namin naabot ang r*k ng
langit
"Dylan.
Kumalas siya sa yakap namin at matamis akong nginitian.
You're still as delicious as ever."
Tinulungan niya akong makababa mula sa desk niya.
Nanatili pa siyang nakaalalay sa akin dahil parang jelly sa
panlalambot ang mga tuhod ko.
"Are you okay?
Tumango ako bago pinulot ang mga damit ko. Kasalukuyan
na akong nagbibihis nang muli siyang magsalita na
ikinatigil ko.
"Starting tomorrow, you will live in the mansion."
"What!" gulat na nilingon ko siya. "Nahihibang ka na ba?
Gusto mong tumira ako sa mansion kasama nyo ni Dayana?
Chapter 6
Pumapayag ka na sa gusto ko, hindi ba? Kasalukuyan
siyang nagbibihis na rin.
Oo! At tapos na tayong mag-sex!
Natigilan siya at napangisi. "Do you think, one sex is
enough to impregnate you? Malaking halaga ang kailangan
mo, Tanya. I'm not giving away a million pesos just for one
pussy.
Malalim ang paghinga ko habang nakatingin sa kaniya. "Ibig
mong sabihin, gusto mo akong makipag-sex sa iyo nang
paulit-ulit hanggang sa mabuntis ako?"
Yes
Jerk! Gago ka pa rin!' Galit akong lumapit sa desk niya at
hinampas ang kamay sa ibabaw. "You cheated on me with
Dayana, and now, you're cheating on her with me?
T'm not cheating on her. Alam niya ang tungkol dito. She
knows that lI'm fucking you."
Chapter 7
Chapter 7
KANINA pa tanong nang tanong sa akin si Thalia kung saan
kami pupunta. Lulan kami ng sasakyan at nasa kalagitnaan
na ng byahe. Nanatili naman akong tahimik at panay lang
ang ngiti sa kaniya.
"Nandito na po tayo, Ma'am Tanya!" makalipas ang
mahabang minuto, sa wakas ay sabi ni Manong Hulyo.
Napatingin ako sa rear-view mirror kung saan nakatingin si
Manong Hulyo na siyang sumundo sa amin sa apartment.
Mabilis siyang umibis ng sasaky an para pagbuksan kami ni
Thalia. Sa paglabas ko, saktong bumukas ang gate ng
mansion at inil uwa si Dayana. Natigilan siya nang magtamna
ang mga mata namin.
Mukhang totoo ngang a lam na niya ang nangyayari sa amin
ni Dylan. Hindi man lang siya nagulat nang makita ako.
Blanko ang mukha niya habang nakatingin sa akin.
Hindi ko tuloy mapigilang hindi maisip ang nakaraan
Ganitong-ganito rin ang eksena noong umalis ako ng
mansion.
"Wow! Look, mama! A school bus!" Niyugyog ni Thalia ang
kamay kong nakahawak sa kaniya at itinuro ang yellow bus
na huminto sa harap ng kotseng sinakyan namin.
Bumaba mula sa bus ang batang nakita ko noon sa mall.
Ang anak nina Dylan at Dayana.
1/7
Chapter 7
"Mommy!
"Sweetie!
Patakbong lumapit ang bata kay Dayana at yumakap dito.
May nakasunod pang yaya sa likuran nito, iyong mismong
yayang kasama rin nito sa mall noon.
"Mommy, who are they? Why are they standing outside our
gate? Maybe theyre bad guys! Theyre here to rob us!
"No, sweetie. Kaibigan sila nina Mommy at Daddy.
Nagsalubong ang mga kilay ng bata nang humarap ito sa
amin. "What? Sila? Friend n'yo ni Daddy? But they don't look
like rich people. Mukha silang mahirap!
Umarko na agad ang mga kilay ko sa narinig. Pinagkrus pa
nito ang mga braso at mataray kaming tinitigan mula ulo
hanggang paa.
Yaya, ipasok mo na si Dianne sa loob." Bumaling sa amin
si Dayana nang mawala sa paningin ang anak. Tipid siyang
ngumiti. "Pasensiya na kayo, Tanya. Spoiled kasi.
Masiyadong na-spoil ni Dylan."
Nginitian ko siya nang peke. "You can teach her some
manners, though."
Nahalata kong hindi niya nagustuhan ang sinabi ko dahil
umangat ang kabilang kilay niya. Pero pinili niya pa rin
kaming ngitian matapos tanguan si Mang Hulyo.
Sinabi sa akin ni Dylan na ngayon ang dating mo. Tumigil
siya sandali at tinapunan ng tingin ang anak ko. "Sino nga
2/7
Chapter 7
pala ang batang iyan?"
"She's my daughter, Thalia." Nakangiti kong binalingan ang
anak ko. "Introduce yourself, baby"
Humarap ito kay Dayana. "Hello! I am Thalia Gaviola! I am
turning three this month. Nice to meet you!
"Hil Nice to meet you, too!" Alanganin siyang ngumiti sa
anak ko. May hula na ako sa iniisip niya.
"Anak namin siya ni Dylan."
Sa sinabi kong iyon ay bigla siyang natigilan. Parang bula na
biglang naglaho ang ngiti sa mga labi niya nang tumingin sa
akin
Well, may mga bagay pa palang hindi sinasabi si Dylan sa
kaniya. Napangiti ako nang makita ang hitsura niyang iyon.
I'm sure she felt betrayed. Mabuti naman. Nang
maramdaman naman niya ang naramdaman ko noong
madiskubre ko ang tungkol sa affair nila ng asawa ko. Oh,
scratch that. My ex-husband.
Pumasok na kaming lahat sa mansion. Sinalubong agad
kami ng malaking painting nina Dylan kasama ang mag-ina
niya. Pilit kong hindi iyon pinagtuunan ng pansin.
Nagtungo kami sa second floor ng bahay kung saan ang
guest room. Malapit lang ito sa master's bedroom,
dalawang kuwarto lang ang pagitan
Dito na muna kayo matutulog. Feel at home, Tanya.
Tumigil ako sa paglalakad at nilingon si Dayana habang
3/7
Chapter 7
nakatayo siya sa bungad ng pintuan. I smiled at her, widely
"Of course, we will."
Hapon na noong mga sandaling iyon kaya ilang oras na
lang ang hihintayin bago makauwi si Dylan. Kasalukuyan na
akong nag-aayos ng mga gamit sa harap ng cabinet.
Nakaupo ako sa carpeted floor.
"Mama, I saw that guy again. Si Dylan, he's in the painting
with them. Is this his house? And they are his family?
Huminga ako nang malalim dahil sa tanong ni Thalia. I still
haven't told her about everything. Hindi pa ako nakakaipon
ng lakas ng loob para gawin iyon.
"Come here, baby." Pinaupo ko siya sa kandungan ko. "T
have to tell you something, but promise to listen very
carefully to what I say, okay?
llang beses siyang tumango sa sinabi ko. "Yes, mama."
"That guy you met from the mall, he's your papa, baby."
Matagal siyang natigilan sa sinabi ko. Ang inaasahan ko,
matutuwa siya at magtatalon, pero nabahala ako nang
manatili siyang walang imik habang inosenteng nakatingin
sa akin.
"Baby? Galit ka ba kay mama?" Umiling siya. "Then why are
you silent?
"How can he be my papa? E, may pamilya na siya.
Kumirot ang puso ko sa narinig. Kung may ibang paraan
lang para sabihin ito sa kaniya nang hindi siya nasasaktan
4/7
Chapter 7
But there's no other way.
Mabilis kong pinahid ang isang luhang tumakas sa pisngi
ko nang marinig ang ilang katok sa pinto. Bumukas ito at
pumasok ang isang katulong na sa palagay ko, nasa 30's
ang edad
"Ay, hello, ma'am!" Nakangiti siyang lumapit sa amin. "Ako
po pala si Osang. Welcome, ma'am! Pinapatawag po kayo
sa library. Dumating na si Sir!"
Malakas na kumabog ang dibdib ko sa huling sinabi niya.
Binalingan ko si Thalia. Nakikita ko sa mga mata niya ang
pananabik na makilala si Dylan, but I told her to stay in the
room. Ayaw kong masaktan siya sa puwedeng iasal ni
Dylan sa harap niya.
"Ako na ang bahala sa anak n'yo, ma'am! Sasamahan ko
siya.
Napatingin ako kay Osang sa sinabi niya. Talaga? Salamat,
ha?
Bumaba ako ng malaking hagdan at diret song nagtungo sa
library. Nakita ko pa si Dayana sa loob ng kitchen,
naghahanda ng dinner. Nang magtama ang mga mata
namin ay agad niya akong nginitian.
"Come in." Agad na natuon kay Dylan ang paningin ko nang
makapasok sa loob. Nakaupo siya sa harap ng desk niya.
Dito kami huling nag-usap bago ako umalis. And now, here
I am again. Ang pinagkaiba lang, ngayon ay nagbabal ik ako
Lumapit ako sa lamesa. Puting polo na lang ang suot niya.
5/7
Chapter 7
Nakabukas pa ang tatlong butones sa itaas no'n at maluwa
g ang pagkakatali ng necktie sa kaniyang leeg.
What's this?" Natuon ang paningin ko sa mga papeles sa
ibabaw ng table
"I want a son from you, he said in a casual tone of voice.
"I already know that."
"And those are the documents that you need to sign.
"Para saan pa ba ito? Akala ko ba, nagkaliwanagan na tayo?
Naningkit ang mga mata ko habang pinapasad ahan ng
tingin ang dokumento.
"You will bear my heir, and I will pay you 5 million pesos."
Nagbagting agad ang pandinig ko sa narinig. "Tingin mo ba
sa akin, p****k? Babayaran pagkatapos galawin!"
"Do you want to do this for free?
Napahinto ako sa sinabi niya. Bigla kong naalala si Thalia at
ang pagpapaopera na kailangan niya.
"Of course, you don't." Sumilay ang makahulugang ngiti sa
mga labi ni Dylan. Jerk. "Kapag napatunayan nating anak ko
nga ang anak mo, ako ang magbabayad ng operation niya.
Pero kapag hindi, ibabawas ko sa makukuha mo ang lahat
ng magagastos sa operasiyon. Fair enough, right?
Dinampot niya ang kopita sa kaniyang harap at sumimsim
ng alak. Pinanonood ko ang bawat kilos niya. Gusto ko
siyang balatan nang buhay!
6/7
Chapter 7
"Asshole." 2
Nginisian niya ako sa nariniy. "This assh** is going to f*ck
you every ftcking chance I get, starting tonight."
Chapter 8
Chapter 8
"Dinner is ready!"
Napatingin ako sa masiglang mukha ni Dayana nang
tuluyan kaming makababa ng hagdan ni Thalia.
Napatingin ako sa anak ko. "Sigurado ka bang ayaw mong
sa kuwarto kumain?
Nakangiti siyang tumango sa akin. Sa totoo lang ay
hinihiling kong umiling siya. Mas gugustuhin ko kasing sa
silid maghapunan kaysa ang makasama sina Dylan at
Dayana sa iisang hapag.
Pumasok na kami sa loob ng dining room. Puno ng pagkain
ang mahabang lamesa na akala mo'y may sampung bisita
silang pakakainin.
"Sit down, please. Masanay na kayo, Tanya. Ganito talaga
ako kung maghanda ng pagkain para sa mag-ama ko.
Parang laging fiesta. Mahinang natawa si Dayana bago
tinulungan ang anak na makaupo.
Nakangiti siya sa akin, pero kapansin-pansin pa rin ang
pagkadisgusto niya sa presensya namin ni Thalia. Hindi
maitatago nang pagngiti at pagtawa niya ang tunay niyang
nararamdaman.
T can't blame her though. Her husband is playing fire with
me who happens to be his ex-wife. Kahit sino naman yata,
magagalit.
Chapter 8
"Mommy, why are they joining us? Just let them eat later!
don't want them here." Inirapan kami ng batang si Dianne.
Ang tabil talaga ng dila.
Sweetie, don't be like that. They're mommys and daddy's
friend. You should be nice to them."
"Yuck! No way!
Magsasalita sana ako para sabihin na mamaya na lang
kami kakain, pero pare-pareho kaming natigilan nang
bumukas ang glass door at pumasok si Dylan.
"Papa!
Nahigit ko ang hininga ko nang mabilis na tumakbo si
Thalia at yumakap sa mga paa ni Dylan. Hindi ako agad
nakakilos. Gusto ko siyang hilahin pabalik sa akin, pero
natigilan ako nang makita ang nakangiting mukha ng anak
ko habang nakayakap sa ama niya.
"Papa! I'm so happy!I finally got to meet you!"
Nagkatinginan kami ni Dylan sa sinabi ni Thalia. Blanko ang
mukha niya at parang walang pakialam sa nangyayari.
"Papa? Nag-angat ng mukha si Thalia nang mapansin na
hindi tumutugon si Dylan. Nabahiran ng pagtataka ang
mukha ng anak ko nang makitang umiwas pa ito ng tingin
sa kaniya.
Jerk!
Thalia, come here." Maagap ko siyang inilayo mula sa
2/7
Chapter 8
walang kuwenta niyang ama. "Mamaya na, baby, ha?
Kailangan mo munang kumain, okay?
Matalino ang anak ko. Alam kong nai intindihan na niya ang
nangyayari. Masakit pero ito ang resulta sa kabaliwan ko
noon kay Dylan. This is all my fault.
"Mommy, bakit niya tinawag si Daddy na papa? Get her out
mommy!I don't like her!"
Napatingin ako kina Dayana at Dianne dahil sa narinig.
Nakita ko kung paano sumama ang tingin ni Dayana sa
anak ko bago pilit na ngumiti kay Dianne.
"Dianne, let's talk about this later. Mag-dinner muna tayo,
sweetie. Daddy's hungry."
Tahimik ang lahat habang nasa hapagkainan kami.
Nakatuon ang buong atensyon ni Dylan sa kinakain, habang
ang anak ko naman, panay ang tingin sa kaniya.
Nang mabaling kay Dianne ang paningin ko, I saw how she
look at my daughter. Sa puntong iyon, alam ko na agad na
hindi magkakasundo ang dalawang bata.
"Mama, dito ba matutulog si Papa?
Natigilan ako sa pagsusuklay ng buhok nang marinig ang
tanong ni Thalia. Sinalubong ako ng malungkot niyang mga
mata nang lingunin ko siya.
Iput the brush down and walk towards the bed. Naupo ako
sa tabi niya at kinandong siya sa kandungan ko.
3/7
Chopter 8
"Gusto mo ba siya makatabing matulog?
llang magkakasunod na tango ang ibinigay sa akin ng anak
ko. "Gusto ko kayong makatabi dalawa, mama!"
Huminga ako nang malalim habang nakatingin sa
malaanghel na mukha ng anak ko. Maliban sa buhok at
mga mata, nakuha na niya ang ibang features niya sa akin.
"Puwede mo naman makatabi matulog si Papa, baby. Pero
hindi muna ngayon.
E, kailan pa, mama?
Soon. May kailangan muna tayong gawin.
"Ano naman iyon?
"DNA test
Nabahiran nang kaunting pagtataka ang mukha niya. "Test?
Ano iyon, mama?
Test iyon na magpapatunay na papa mo nga talaga si
Dylan. May ituturok na karayom sa iyo para kuhanan ka ng
dugo. Hindi ka ba matatakot, baby?
Sandali siyang natahimik. "Dito? Tumango ako nang ituro
niya ang braso niya. Tatanggapin na ba ako ni Papa kapag
nagpaturok ako ng karayom dito?
Napalunok ako nang maramdaman ang paghaplos ng
mainit na bagay sa puso ko dahio sa tanong na iyon. My
baby is such an angel. "Yes."
Chapter 8
"Hindi ako matatakot, mama! Basta magiging happy family
tayo!
Mahigpit ko siyang niyakap matapos no'n. I'm not a
crybaby, but when it comes to Thalia, lagi na lang akong
umiiyak. Napakasakit na makita siyang lumaki na
nararamdaman niyang may kulang sa kaniya
Hinele ko siya at pinatulog sa mga braso ko. Makaraan ang
kalahating oras, nakarinig ako nang ilang mahihinang katok
sa pinto.
"W-what are you doing here?" Nagsalubong ang mga kilay
ko nang mabungaran si Dylan sa labas.
"Let's go? Nginitian niya ako at akmang hihilahin sa braso
pero umiwas ako.
"Go where?
Bahagyang nagsalubong ang mga kilay niya, pero nandoon
pa rin ang pilyong ngiti sa mga labi.
Bakit? Nakalimutan mo na agad ang rason kung bakit ka
nandito?
Sandali akong natigilan nang maisip ang ibig niyang
sabihin. "No! Hindi ko iiwan mag-isa ang anak ko.
"So, you wanna do it here, then? Gusto mo bang marinig ng
anak mo ang mga ungol natin?
Matagal akong natigilan sa sinabi niya. "Damn you.
Binalikan ko sandali si Thalia at sinigurong tulog na siya
5/7
Chapter 8
bago lumabas ng kuwarto. Dinala ako ni Dylan sa
pinakadulong silid.
Oohhh!" Napaungol agad ako nang gumapang ang palad ni
Dylan sa loob ng suot kong shit.
Pagkapasok pa lang namin ay minamanyak na niya ako.
Umakyat ang palad niya sa dibdib ko. He squeeze my
breast. A soft moan escape my lips.
Pinaharap niya ako at inangkin ang mga labi ko habang isa-
isang tinatanggal ang suot kong damit.
"D-Dylan.. kailangan ba talaga natin gawin ito?
Sandali siyang tumigil at tiningnan ako. "What?"
Umawang ang mga labi ko nang isubo niya ang isa kong u**
g. "This. We're going to hell because of this."
Muli siyang huminto sa ginagawa. Natatawang tiningnan
niya ako. "Hell? Nah. I'm gonna take you to heaven."
Malakas niyang hinila ang pajamang suot ko kasama ng
aking underwear. He parted my legs and look at my
womanhood with pure lust.
Hahalikan niya sana akong muli, pero pilit ko siyang
pinahihinto. "W-we don't have to do this. Puwede naman
akong mabuntis agad kahit isang beses lang natin ito
ginagawa-
"Do I really have to say it?" Matalim niya akong tiningnan.
want you, Tanya. I want this; I want your body, I want every
inch of you-I want you!
6/7
Chapter 8
Lumamlam ang mga mata ko. Sa isang segundo, gusto na
sanang maniwala ng puso ko sa mga salita niya. Pero
nabura ang lahat nang iyon sa sunod niyang sinabi.
"I want to fuck you, Tanya."
Chapter 9
MATAGAL kaming nagkatitigan matapos ng mga sinabi ni
Dylan. Now he is looking at me with gentleness in his eyes.
Hindi ko maintindihan. Bakit ba minsan, parang guston9
gusto niya ako. Pero minsan naman, parang wala lang ako
sa kaniya? Para bang bagay lang ako o gamit na walang
halaga.
Bumuntong-hininga ako bago nag-iwas ng paningin.
Nandito ako para kay Thalia. So, please... stop it."
Matagal niya akong pinagmasdan. Nakita ko kung
tumalim ang malamlam niyang mga mata.
Yeah, I get it. You're a loyal bitch to that Timothy!"
"What-ohh! Dylan!" Muli akong napaungol nang bigla
niyang hinagod ang kahabaan ki
Gusto ko sana siyang pigilan, pero kakaibang kiliti ang
naramdaman ko nang bumaba ang mukha niya sa pagitan
ng mga hita ko at hinalikan ang mga labi ng pagkababae ko.
Tuluyan niyang hinubad ang mga suot niyang damit. "On
your knees, now."
Natigilan ako sandali sa sinabi niya. Ilang segundo kaming
nagkatitigan. "Are you sure this is okay with Dayana?"
You are here now, right? Don't worry. We're just doing this
to get you pregnant. No feelings attached." Parang nang
uuyam pa siyang tumawa.
1/5
Chapter 9
Inirapan ko siya bago tumalikod at itinukod ang mga palad
sa ibabaw ng kama habang nakaluhod.
"That's my girl." He planted small kisses on my back.
Napapikit na lang ako nang maramdaman ang paminsan-
minsang pagsanggi ng ulo sa ibaba niya sa bukana ng
pagkababae ko.
Hurry up. Baka magising si Thalia."
"Hayaan mo.
"Gago!" Lilingunin ko dapat siya, pero malakas akong
napadaing nang binigla niya ang pagpasok sa akin. "Ouch!
Dylan!" Halos maluha ako sa sakit.
He started going in and out of me while playing with my
boobs. Nakaawang ang mga labi ko at dinadama ang
bawat sensasyon dulot ng ginagawa niya.
I can't believe my own body is betraying me. Again. Habang
tumatagal ay palakas nang palakas ang ungol ko kasabay
nang pag-uga ng kamang saksi sa kataksilan namin.
Oh, God! Tanya!" Lalo niyang binilisan ang kaniyang
paggalaw.
Gumapang ang isa niyang kamay pababa sa pagkababae
ko. Tumirik ang mga mata ko nang simulan niyang laruin
ang aking cltrt*s.
"Oh! Ahh! Ahh! Dylan!" I screamed his name. Nakalimutan
ko nang nasa mansion pala kami at nasa malapit lang na
kuwarto ang asawa niya.
2/5
Chapter 9
"You like that, huh?" He thrusted inside me harder and
roughly
Lalo pa niyang binilisan ang ginagawa. Hinahalik-halikan
niya ang batok ko hanggang sa maramdaman ko ang
pagsabog ng mainit na likido sa loob ko.
Hindi pa rin siya tumigil sa kakagalaw. Nagpatuloy siya sa
pagbayo hanggang sa masigurong naubos niyang nailabas
ang kaniyang semilya.
Pagod na pagod akong bumagsak sa kama, pero nanatiling
sa loob pa rin ang pagkalalaki niya. Lalo niyang binaon ang
alaga niya sa loob ko, hindi hinayaang may matapon na
kahit kaunting katas.
We were both breathing heavily. I was exhausted yet
satisfied. Oo, nakaramdam ako ng satisfaction sa ginawa
namin ng ex-husband ko. Ilang segundo pa kaming nanatili
sa ganoong posisyon bago niya hinugot ang pagkalalaki
niya. Nagdadabog akong bumangon at nagbihis.
"What's the matter? Nakangiti siyang tumayo at nagsimula
na rin magbihis.
Tinatanong mo pa matapos ng mga sinabi mo kanina?
"Which one? Marami akong sinabi kanina."
Tumigil ako sa ginagawa at nilingon siya. Matalim ko
siyang tiningnan. "Fuck you!"
You just did." Natawa ulit siya habang nagpapatuloy sa
ginagawa
Chapter 9
"Hindi nga kami ni Timothy! I was taken for granted, Dylan!
At sa halip na ipagtanggol mo ako, ikaw pa ang unang nang
akusa sa akin! Well, hindi na nakakagulat iyon. You want
me gone. Nakahanda kang paniwal aan ang lahat, maitaboy
mo lang ako."
Matagal niya akong pinagmasdan gamit ang matatalim
niyang mga mata. I despise him! Kung puwede ko lang
ibalik ang lahat sa dati, tuturuan ko ang puso kong hindi
siya mahalin.
"Alam mo, sana nga, totoo na lang! Totoo na lang sana na
nagtaksil ako at may relasyon kami ni Timothy!"
"Mayroon naman talaga.
Hindi makapaniwalang umiling ako. "Ang impo sible mong kausap!
"Whatever." Mabilis siyang naglakad at nilagpasan ako.
Palabas na siya ng kuwarto pero muli siyang tumigil at
humarap sa akin. "Make sure you don't let other men touch you while we're doing
this. I dont want a dirty pussy.
"You really think of me as some kind of whore, huh?" llang ulit akong napalunok
dahil sa inis. Gusto ko maluha sa masasakit na salitang pinagsasabi niya. Ngumiti
siya. "Oras na nanganak ka at nalaman kong hindi ako ang ama ng bata, ipapakulong
kita."
"Damn you, Dylan!" T'm serious.

Chapter 9
Oh, talaga? Well, then, don't worry. I'll make sure I won't
get pregnant if ever I have sex with other men!"
Nawala ang ngiti sa labi niya. Biglang dumilim ang mukha
niya bago mabilis na lumapit sa akin. Marahas niya akong
hinawakan sa braso ko.
"Go ahead and try to disobey my order! Makakatikim ka
talagal" Marahas niya akong itinulak sa sahig. "Don't try me,
Tanya. I'm warning you!
ter 10
Chapter 10
ILANG magkakasunod na katok sa pinto ang pumukaw sa
atensiyon ko. Katatapos ko lang maligo at tanging pink na
tuwalya lang ang tumatakip sa basa ko pang katawan.
Ikaw na naman? Katakot-takot na irap ang ibinigay ko kay
Dylan. Lalo na nang makita ko kung paano siya natigilan
nang makita ang ayos ko.
Good morning to you, too.
"Walang good sa umaga ko. What do you want?" mataray
kong tanong sa kaniya.
1 just want you to know that I'l be busy today and
tomorrow"
And?
Sa makalawa natin gawin ang DNA test."
Nagbuga ako ng mula sa ilong. "Sure."
Isasara ko na sana ang pinto, pero mabilis niyang hinarang
ang kamay niya. "Umagang-umaga, mainit agad ang ulo mo.
"Ano bang pakialam mo? Umalis ka na nga-
Malakas akong napasinghap nang bigla niya akong hinila sa
batok. Ngayon ay ilang dangkal na lang ang layo ng mukha
namin sa isa't isa
"Stop being a bitch, Tanya. Hindi mo magugustuhan kapag
Chapter 10
nagalit ako
Malakas ang kabog ng dibdib ko dahil sa kaba, pero hindi
ako nagpasindak sa kaniya. Hindi niya ako mapapaamo sa
mga pagbabanta niya.
E, anong gusto mo? Lambingin kita pagkatapos ng mga
sinabi mo sa akin kagabi? Nahihibang ka!" Malakas ko
siyang itinulak.
Sandali lang siyang natahimik pero agad rin sumilay ang
pilyong ngiti sa mga labi. "Let me just remind you, Tanya.
Hindi ako ang may kailangan sa ating dalawa.
Nakakalimutan mo na yata ang anak mo."
"Na anak mo rin! And FYI, baka nakakalimutan mo?
Kailangan mo ng anak na lalaki mula sa akin para mamana
ang Aragon Corporation! Sino ngayon ang mas may
kailangan sa atin?
Tuluyan siyang natahimik sa mga sinabi ko. Napangiti ako
nang dahil doon. Hindi ako papayag na apihin na lang niya.
Pagkatapos ng mga pinagdaanan ko noon sa kaniya? Never
again!
Natigilan kaming dalawa nang marinig ang pagtikhim ng
kung sino. Nagbuga ako ng hangin nang makita si Dayana,
nakangiti sa amin. Naroon siya sa tapat ng pinto ng
kuwarto nila.
Matapos mag agahan, sinamahan ni Osang si Thalia para
maglaro at mag-ikot-ikot sa buong mansion. Ako nama'y
Chapter 10
tinulungan sa pagliligpit ng pinagkainan si Dayana.
Tanya, galit ka pa rin ba sa akin?
Mula sa mga platong hinuhugasan ko, nabaling kay Dayana
ang paningin ko dahil sa sinabi niya.
Four years na rin, pero inaalala ko na baka may sama ka pa
rin ng loob sa akin."
Nailing akong ngumiti. "Ako nga ang dapat na magtanong
sa iyo nyan. Kasal kayo ni Dylan pero may nangyayari sa
amin. Hindi ka ba nagagalit?
Natigilan siya sa ginagawa at napatingin sa akin. Matagal
kaming nagkatitigan. Akala ko nga ay pagsusupladahan na
niya ako dahil sa paraan nang pagtitig niya, pero nginitian
niya lang ako at inilingan.
Of course, not. I trust my husband. But you know what? Sa
kasal, hindi lang trust ang mahalaga. Mas importante pa rin
ang pagmamahal. Alam kong mahal ako ni Dylan at
ginagawa niya lang ito para sa kompanya.
Napalunok ako sa narinig. Mahal. Tanda ko pa noon, iyon
lang ang tanging gusto kong makuha mula kay Dylan. Ang
pagmamahal niya. But instead, this is what I got from him
Pagtataksil.
Aaminin kong may sama pa rin ako ng loob sa kanilang
dalawa. Kahit sabihin ko pang masaya na ako na kaming
dalawa lang ni Thalia, I was still betrayed by my own
husband, and her who I treated as a friend. Sino ba naman
ang makakalimot sa ganoon?
Chapter 1
Tuluyang iniwan ni Dayana ang ginagawa niya at lumapit sa
akin Kinuha niya ang kamay ko at mahigpit itong
hinawakan
"Hindi ka na ba talaga galit sa akin?
May ilang segundo ko siyang tinitigan bago umiling. "Hindi
na
"Mabuti naman! I'm so glad!" Niyakap niya ako nang
mahigpit. Gusto kong kilabutan nang dahil doon. "Tanya,
can we still be friends?
Umarko ang mga kilay ko. Friends? But her husband is
fucking me and he wants us to be friends?
"Sure."
"Great' Muli niya akong niyakap nang may malapad na ngiti
sa mukha
Babalik sana siya sa ginagawa niya, pero muli na naman
niya akong hinarap. Nakikita kong may gusto siyang sabihin
sa akin. Hindi ako kumibo at hinintay lang siya na magsalita.
"Ngayon na friends na ulit tayo, may hihilingin sana ako sa
yo
Gusto kong matawa sa narinig May gusto siyang hilingin sa
akin? After what she did, may gana pa siyang humingi ng
pabor?
"Kung kaya kong ibigay
Damn it. Ano pa ba ang hindi ko kayang ibigay? Asawa ko
Chapter 1
nga, naibigay ko na sa kaniya.
Tanya, please, kahit para sa akin na lang, huwag mo nang
pahirapan pa si Dylan.
Nabaling ang paningin ko sa mukha niya dahil sa narinig
Pahirapan?"
Isang anak lang naman, Tanya Huwag mo nang
pagdamot ibigay mo na sa amin ang kailangan namin
Chapter 11
Chapter 11
"Ang kapal ng mukha niya!" Nailing na nagpabalik-balik ng
lakad si Wena sa harap ko.
Nandito kami ngayon sa kaniyang bahay sa Antipolo
Kasama ko si Thalia na kasalukuyang naglalaro habang
nanonood ng palabas sa TV.
"After what she did to you? May kapal pa siya ng mukhang
humingi ng ganoong pabor? Bitch!"
Nagbuga ako ng hangin habang nakaupo sa sofa. Lumapit
siya sa akin at nakapamaywang na tiningnan ako.
"Ikaw, babae ka, huwag na huwag kang magpapaapi sa
ipokrita na iyon, ah? Malaman-laman ko lang talaga na
inaapi niya kayo, susugod ako roon!"
"Hindi naman talaga ako magpapaapi sa kaniya, pero hindi
rin ako maghahamon ng away. Ayaw ko ng gulo.
Ang dapat sa bruhang iyon, inaaway! Sinasabunutan! Nang
magising naman sa katotohanan na kabit lang siya na nang
agaw ng asawa ng iba"
Tumayo ako at hinila si Wena sa may kusina. Naririnig kasi
ni Thalia ang pag-uusap namin
Tama ba itong ginagawa ko?
"Ano na naman iyan? Nagi-guilty ka na naman? Diyos ko,
ha? Si Dayana nga, hindi naman na- guilty matapos agawin
ang asawa mo!"
Chapter 11
"We're different, Wena. I'm not like her. Pero sa ginagawa
kong ito, ano ang pinagkaiba ko sa kaniya?
Nailing na lumapit si Wena sa fridge para kumuha ng
maiinom. "I need a drink. Pampakalma. Naha-highblood
ako sa iyo.
Until now, I still can't believe everything. Nakikipag-sex ako
sa sarili kong ex-husband in his own house! At alam iyon ng
asawa niya! Hindi ako masyadong relehiyoso, pero
kasalanan sa Diyos itong ginagawa namin.
Bagay na bagay sila ng asawa mo. Pareho silang makapal
ang mukha!"
"Ex-husband.
Napapikit siya at nagbuga ng hangin. Nilingon niya si Thalia
sa may sala bago lumapit sa akin.
Kumusta ang inaanak ko? Alam na ba niya?"
Nang maalala ang sitwasiyon ni Thalia ay mas lalo akong
nalungkot. Tumango ako habang nagpapakawala ng hangin.
"Malamig ang pakikitungo ni Dylan sa anak ko. Inisip
niyang si Timothy ang ama ni Thalia."
"What an idiot!" Malakas na nilapag ni Wena ang baso sa
ibabaw ng kitchen island. "See? Tama talaga ako! Bagay
sila ng ipokritang Dayana na iyon!
Niyakap ko ang sarili ko habang iniisip ang mga dapat
gawin. Sa nakikita ko kay Dayana, oras na lang ang
hinihintay para sumabog siya. Baka isang araw, tuluyan na
2/6
Chapter 11
siyang magalit at pakitaan kami nang hindi maganda ni
Thalia.
"Anong gagawin mo ngayon?
Nagkibit ako ng balikat. "Hihintayin ang DNA test.
E, iyong sa asawa mo? Este, ex-husband pala.
Magpapabuntis ka talaga?
Marahan akong tumango. "Kailangan namin ng pera.
Naiiling si Wena. "Gago talaga iyang Dylan na iyan. Kapag
talaga nalaman niya na anak nga niya si Thalia, naku!
pagdamot mo!"
Gusto ko nga rin gawin iyon. Ang ipagdamot si Thalia kay
Dylan. Matitiis ko lahat, pero hindi ang makitang malungkot
o nasasaktan ang anak ko. Hindi ko kaya.
"Paano pala ang malanding Dayana na iyon at ang anak
niyang m*****a? Paano kung maltratihan nila ang inaanak
ko? Makakalbo ko talaga ang mag-inang iyon!"
Lumapit ako sa nakabukas na pintuan ng kusina. Tinanaw
ko si Thalia mula sa kinatatayuan ko.
Hindi ako puwedeng makisali sakaling mag-away ang
dalawang bata. Basta't huwag lang aapihin ni Dayana ang
anak ko, hindi ako makikigulo."
Hinarap ko si Wena at seryoso siyang tiningnan
"Dahil oras na ginawa niya iyon, hindi niya magugustuhan
ang gagawin ko, Wena."
k
Chapter 11
HAPON na nang makabalik kami ni Thalia sa mansion.
Pinauna ko na siya sa kuwarto dahil kakausa pin ko sana si
Osang.
Papunta na ako sa kusina nang matigilan ako sa nakita. Si
Dayana, nasa loob ng kitchen at may kausap sa cellphone.
Nakatalikod siya mula sa akin kaya hindi niya ako napansin.
"Huwag ka na ngang makulit! Ang dami ko na ngang iniisip,
dumadagdag ka pa!
Nagsalubong ang mga kilay ko nang mapansin na parang
nakikipagtalo si Dayana sa taong kausap niya sa cellphone.
"Hindi ka puwedeng pumunta rito! Wala kang karapatan!
Manahimik ka na lang dyan at hintayin ang tawag ko, Ti-
"Ma'am Tanya! Ano pong ginagawa n'yo rito?" Mabilis
akong napalingon nang marinig ang boses ni Osang.
Tanya? kumabog ang dibdib ko nang tawagin ni Dayana
ang pangalan ko.
Nakangiti akong umiling kay Osang bago hinarap si Dayana.
Bakas ang gulat sa mukha niya nang lapitan ako.
Kanina ka pa ba diyan? Anong narinig mo?
Wala. May dapat ba akong marinig, Dayana?
llang beses siyang napalunok. Inilingan niya ako at pilit na
nginitian. Ah, wala naman. Kababalik mo lang ba? Saan
kayo galing?
"Kay Wena
Chapter 11
Si Wena? May contact pa kayo?
Oo naman. Hindi nawala ang contact namin.
Bahagya siyang napangiti sa narinig. "Ganoon ba? Wala na
kasi kaming contact sa isat isa. Galit pa rin ba siya sa akin?
Nahimigan ko ng guilt ang boses ni Dayana. Palibhasa, si
Wena ang pinakanakaaway niya noon nang dahil sa
nangyari.
Wala akong tapang para awayin siya sa pang-aagaw kay
Dylan. Sa isip ko kasi, hindi naman talaga ako mahal ng
asawa ko kaya hindi na nakapagtataka kung bakit nagawa
nitong mambabae.
Pero si Wena, pinuntahan at inaway niya si Dayana. Si Wena
ang naging boses ko sa lahat ng hinanakit na
nararamdaman ko noon.
Hindi ko alam. You should visit her sometime. Para naman
makapag-usap kayo.
Alanganin siyang ngumiti. Ito talagang si Wena. Ikaw nga
hindi na galit sa akin. Pero siya na kaibigan lang, galit na
galit."
Sandali akong natahimik sa mga narinig. Ibang klase rin
talaga ang babaeng ito. Ganito ba siya ka-insensitive o
manhid lang talaga siya?
Iniwasan ko na lang si Dayana at umakyat na sa itaas
Natigilan ako nang makita sa labas ng kuwarto sina Thalia
at Dianne
5/6
Chapter 11
"Bakit nasa iyo ito? This is mine! Magnanakaw ka!" sigawni
Dianne sa anak ko na ikinatigil ko.
"Tinitingnan ko lang, Dianne. Nakakalat lang kasi sa sahig
"Nagpapalusot ka pa! Magnanakaw!" Malakas nitong
tinapon sa sahig ang hawak nitong laruan. Agad iyong
nasira. "Ayaw ko na nyan! Nahawakan mo na! Next time
you touch my toys, I will tell mommy and daddy!"
Mabilis na pumasok sa kuwarto nito si Dianne. Naiwang
naluluha ang anak ko, pero nang makita niya ako, mabilis
niyang pinahid ang mga luha niya at ngumiti sa akin.
Pigil ang emosyong nilapitan ko si Thalia. I caress her
cheeks and kissed her. "What happened, baby?
Hindi siya nakapagsalita agad. Inilingan niya lang ako bago
muling yumakap sa akin. Oh, God. What will I do? Umpisa
nang nahihirapan ang anak ko dahil sa desisyong ginawa
ko
6/6
Chapter 12
Chapter 12
Tanya? I closed the door behind me and went straight to
the kitchen.
Wala siya.
Inangat ko ang mga dala ko. Two paperbags. Ang isa ay
naglalaman ng laruan para sa anak naming si Steffi, and the
other one is for her.
Before I went to work this morning, we argued because of
Timothy. I've been accussing her of cheating on me with
him. I just can't help it. Everytime I see them together,
kinakain ako ng galit.
I wanna punch Timothy in the face. Alam na niyang pag-aari
ko na si Tanya, but that bastard keeps on tailing her.
Marahan akong umakyat sa itaas at dumiretso sa kuwarto
namin. I noticed the door to our room, it was slightly open.
Lumapit ako at sumilip sa loob. Ganoon na lang ang gulat
ko nang makita ang nangyayari. "You piece of shit!
Tuluyan kong binuksan ang pintuan. Naabutan kong
nagsusuot ng pantalon si Timothy, habang si Tanya..
nakahiga siya sa kama namin. Hubo't hubad.
Babe, wake upl" Mabilis na nilapitan ni Timothy ang asawa
ko at marahan itong tinapik sa pisngi.
"Get your fucking hands off her, you bastard!" Binitiwan ko
ang mga dala ko at mabilis siyang nilapitan.
1/4
Chapter 12
Binigyan ko nang malakas na suntok sa mukha si Timothy
Putok ang labi niya nang bumags ak siya sa sahig. Hindi pa
ako nakuntento at kinwelyuhan siya.
Anong ginawa mo sa asawa ko!"
"Wala akong ginawa na hindi niya ginusto!
Sandali akong natigilan sa narinig. No, I know it's a lie.
Kilala ko si Tanya. Kahit malamig ang pakikitungo ko sa
kaniya, I know she loves me.
"Don't lie to me, you shit!" Susuntukin ko sana siya pero
mabilis akong natigilan sa mga sumunod na sinabi niya.
"Hindi ka na niya mahal!" Nginisian niya ako bago pilit na
kumawala sa kamao ko. "We've been in love with each
other since the first time we met! Gusto ka na niyang
layasan dahil wala na siyang nararamdaman para sa iyo!
Pagod na siyang maghabol sa iyo, Dylan
llang beses akong umiling. That can't be! Alam kong mahal
ako ni Tanya! Mahal niya ako!
Oh my God!
Pareho kaming napalingon sa balkonahe ng kuwarto nang
marinig ang sigaw na iyon. Kilala ko ang nagmamay-ari ng
boses na iyon. Galing sa sekretarya ko, si Dayana.
Mabilis akong lumapit sa balkonahe at dumungaw sa labas.
almost lost it whenI saw her.. my daughter. My sweet
Steffi. Lying on the ground, bathed in her own blood.
2/4
Chapter 1
Natigilan ako sa pagbabalik-tanaw nang marinig ang katok
ng secretary ko sa pinto
Come in, Janice.
Nakangiting pumasok si Janice dala ang ilang dokumento
sa mga kamay. Nilapag niya ang mga ito sa mesa ko bago
tuwid na tumayo.
"So?
Nagkibit ako ng balikat. "What?
Who's it gonna be? Your current wife or your ex-wife?
Matagal akong natahimik bago siya nginitian. "Nasa
trabaho tayo, and I'm still your boss, Janice. Show some
respect.
Okay, boss? Sino po ba talaga sa kanilang dalawa?
Natawa ako bago binaling ang paningin sa mga papeles sa
harap ko. "1 don't need to choose. I already have a wife
"May a sawa ka rin naman noon, pero look? Nagkaroon ka
pa rin ng iba. So, it's possible na maulit muli?
Janice," nagbabanta ang boses ko.
Simula nang pumunta rito si Tanya, hindi na niya ako
tinigilan. Kaklase ko noong highschool si Janice. Isa sa
mga naging malapit sa akin hanggang sa magkolehiyo kami
Intindihin mo ang girifriend mo,' pananaboy ko sa kaniya.
Umikot ang mga mata niya bago umiling. "Rose and I are
fine! We re back together. E, kayo ni Tanya? Kailan kayo
Chapter 12
magkakabalikan?
"Hindi na." Minabuti kong magtrabaho na para hindi niya
guluhin
"Hindi na o hindi pa?
"Hindi pa kita sisisantihin, pero kapag hindi ka tumigil,
might just fire you."
Natawa siya bago umaktong sinasara ang bibig gamit an9
zipper. She finally leaves and gave me the peace I need ed.
Nang maiwan akong mag-isa, mabilis na pumasok sa isip
ko si Thalia. Hindi maikakailang marami kaming
pagkakapareho ng bata sa physical appearance, pero
nasisiguro kong hindi siya akin.
llang buwan matapos umalis ni Tanya sa mansion, halos
masiraan ako ng bait. Our daughter was gone, and
thought I can replace her with Dayana. Pero hindi pala,
hindi ko kaya.
Pinahanap ko siya sa mga tao ko. I did everything I can to
find her, and I did. Nahanap ko siya sa hospital kung saan
siya dinala dahil maselan ang pagbubuntis niya.
Sa mga oras na iyon, I really thought the baby was mine
God, I was so damn happy. Pero bago ko pa siya
mapuntahan sa kuwarto niya, hinarang ako ni Timothy. He
said they were having a baby, at huwag ko na raw silang
guguluhin dahil masaya na sa kaniya si Tanya.
4/4
Chapter 133
Chapter 13
Dayana's POV
ABALA akong naghahanda ng dinner sa kitchen nang bigla
akong mapatigil nang marinig ang ingay nang paghinto n9
sasakyan. I smiled from ear to ear. I'm sure it's Dylan! He's
home!
Masigla akong lumabas ng kusina para salubungin siya,
pero agad ring napahinto nang makita ang dalawang bata
malapit sa malaking pinto ng mansion.
Hindi muna ako lumabas at nanatili sa gilid ng pintuan ng
kitchen. I saw how my daughter grab the toy from Thalia's
hand. Nagulat ang anak ni Tanya pero hindi ito nagsalita
"Bakit nasa iyo ito? This is mine!"
Marahang umiling si Thalia. "No, Dianne. That's mine.
Mama bought it for me yesterday."
"Sinungaling!" Galit na itinulak ni Dianne si Thalia.
Bumagsak ito sa sahig. "Paano ka niya mabibilhan nito, e
poor lang kayo? Wala kayong pera to buy toys!"
Lalabas na sana ako para awatin ang dalawa nang biglang
bumukas ang pintuan sa tabi nila. Dylan entered the door
and immediately stopped when he noticed the two fighting
"Hey, what's happening in here, sweetie?" Lumuhod siya
tabi ni Dianne. Agad naman pumulupot ang dalawang braso
ng anak ko sa leeg ng daddy niya.
"Daddy! VWelcome home!"
1/5
Chapter 13
"Thank you, sweetie. May pasalubong ako." Nakangiting
inabot ni Dylan ang shopping bags na puno ng mga laruan
sa anak namin.
Ganito parati si Dylan kahit noon pa. Mahal na mahal niya si
Dianne, kaya halos araw-araw, may binibili itong kung ano-
anong pasalubong.
Tiningnan kong mabuti kung may dala rin ito para sa anak
ni Tanya.I saw how Thalia's face saddened while watching
Dylan and Dianne talking. Nalungkot ako para sa bata.
Naisip ko kung mapupunta sa ganitong situation ang anak
ko, baka sobra akong masaktan.
Lalapitan ko na sana ang mga ito pero nagsalita si Dylan na
ikinatigil ko.
"Anong nangyari dito, sweetie?
E kasi, daddy, siya, e! She stole my toy! Magnanakaw!"
"Sweetie, watch your language." Mula kay Dianne ay
binaling ni Dylan ang paningin kay Thalia. "Is it true?
Nahimigan ko agad ng panlalamig ang boses ng asawa ko.
Masama rin ang tingin niya sa anak ni Tanya.
Umiling si Thalia. "No, papa. I swear, it's mine."
"Don't call him papa! Hindi mo siya papa! He's my daddy
Tinapon ng anak ko ang laruan na sinasabi nitong ninakaw
ni Thalia.
"Pero papa ko rin siya.
Sabing he's not your papa, e!" Akmang susugurin ni Dianne
Chapter 13
si Thalia, pero mabilis itong napigilan ni Dylan.
Pinauna nang umakyat ni Dylan si Dianne kahit na panay
tanggi ito. Nang maiwang mag-isa sina Dylan at Thalia,
tuluyang umiyak ang anak ni Tanya.
Stop crying. Hindi ka ba tinuruan ni Tanya na masama ang
manguha nang hindi sa iyo?
Pero, papa, akin talaga iyong laruan. Binili ni Mama sa akin
kahapon.
"Don't call me papa. Hindi kita anak."
Nagulat ako sa mga salitang binitiwan ni Dylan. Masama
nitong tiningnan si Thalia bago tuluyang umakyat sa
hagdan
Nahahabag kong tiningnan ang anak ni Tanya habang
nakasunod ang mga mata nito sa papalayong si Dylan
Agad ko siyang nilapitan at inalo.
"Come here, sweetheart." Niyakap ko siya nang mahigpit.
Weakness ko talaga ang mga bata. Siguro dahil umaki
akong walang ibang kasama kundi ang mga kapatid kong
maliliit pa. And I wouldn't want this to happen to Dianne.
Napakasakit nito para sa lahat ng magulang.
"Don't cry, it's okay." Pinahid ko ang mga luha sa pisngi
niya. Pulang-pula ang maputi niyang mukha.
"Hindi ko po ninakaw ang toy. Akin po iyon," humihikbi siya
habang nagpapaliwanag
"It's okay, you can have it. Huwag ka nang umiyak, huh?
3/5
Chapter 13
Kapag nalaman ito ni Mama mo, she might get angry.
Gusto mo bang magalit siya sa amin?
Agad siyang umiling na ikinangiti ko. Mabait na bata talaga
itong anak ni Tanya. Mana sa kaniya.
Kahit ano pa ang nangyari sa pagitan namin nina Tanya at
Dylan, nangako akong hindi madadamay ang mga bata.
Alam kong galit pa rin si Tanya sa akin dahil ako ang
minahal ni Dylan at hindi siya. I understand her pain.
Alam ko rin na walang-wala sila. Lumaki si Thalia na hindi
nakukuha ang mga gusto nito kaya hindi na ako magtataka
kung magnakaw man ang bata. Naiinggit kasi ito sa anak
ko. Kaya ko naman ibili ulit si Dianne ng mga laruan, kaya
hindi ko ipagdadamot kay Thalia ang isang laruan lang.
Nilingon ko ang laruan na kinuha niya at dinampot ito.
Ibibigay ko sana ito sa kaniya, pero natigilan ako nang
makita kung anong klaseng laruan iyon.
Ang malit at plastic na sleeping beauty doll na nagsasalita.
Ganitong-ganito ang laruan ni Dianne na naiwan niya sa
kusina kagabi. It's one of her favorites. Niligpit ko pa iyon
kanina at hanggang ngayon ay nasa kusina pa rin.
"Tita Dayana, I really didn't steal it. Mama bought it
yesterday for me. We went to the mall with Ninang Wena."
Patuloy sa pag-agos ang luha sa mga pisngi niya.
Huminga ako nang malalim. She's telling the truth, sa
kaniya nga talaga ito. Napatingin ako sa itaas ng hagdan
bago ibinigay kay Thalia ang laruan.
T believe you, Thalia. Pero secret lang natin ito, ha? Huwag
4/5
Chapter 13
mong sasabihin kay Tanya ang tungkol dito?" Mataman ko
siyang tiningnan
Sandali siyang natahimik. Alanganing tumingin sa akin.
Pero sa kalaunan ay tumango rin siya.
"At ang sinabi ni Tito Dylan kanina, don't mind it, okay?
Pagod lang siya sa work. Huwag mo rin sasabihin kay
mama iyon, huh?
"He's not my tito, he's my papa.
Naglaho ang ngiti sa mga labi ko. "Okay, but promise me
first, you won't tell mama about what happened."
Muli siyang natahimik, pero nakahinga rin ako nang
maluwag nang tumango ulit siya sa akin.
Mahal na mahal ni Tanya ang anak niya. Hindi niya
puwedeng malaman ang nangyari dahil baka tumanggi na
naman siyang magpabuntis kay Dylan. Masira pa ang plano
namin.
5
Chapter 1
Chapter 14
BINUKSAN ko ang salaming pinto ng dining room at
pumasok sa loob kasama si Thalia. Naroon na sina Dylan at
Dayana pati ang anak nilang si Dianne.
"Nandito na tayong lahat! Let's eat dinner? masiglang
tanong ni Dayana sa amin.
Ngumiti ako nang hindi abot sa mga mata. Kumuha ako ng9
pagkain para kay Thalia bago naglagay sa sarili kong plato.
Buong oras, ramdam ko ang mga titig ni Dylan sa akin, pero
pilit ko itong hindi pinapansin.
"Honey, alam mo ba? Honor student na naman itong
Dianne natin! Manang-mana talaga sa iyo! Isang achiever!"
Napatingin ako kay Dylan at nahuli siyang nakatingin sa
akin bago bumaling sa mag-ina niya.
"Wow! Really? Is that true, sweety?"
"Yes, daddy! Ako ang first sa klase namin!"
"Very good! I should get you a prize, then? What do you
want?
Lumaki agad ang ngiti sa mga labi ni Dianne. "I want to go
to Disney
"Is that all, sweetie? Mahinang tumawa si Dayana nang
balingan nito ang anak. "Almost every summer vacation,
nandoon tayo sa Disneyland. Wala ka bang ibang gusto?
Tumahimik bigla si Dianne pero hindi nawawala ang ngiti
sa mukha nito. Maya-maya ay napatingin na siya sa amin ni
hapte
Thalia
T want them out!" Itinuro niya kami.
Natigilan bigla sina Dylan at Dayana. Napatingin sila sa
amin, ako naman ay agad na tiningnan ang anak ko
Dianne, hindi magandang ugali iyan. Apologize, now
suway ni Dylan na agad naman pinigilan ni Dayana.
"Ako na ang bahala, hon."
Nagbuga ako ng hangin bago pinagtuunan ng pansin si
Thalia. Hal atang nasaktan ang anak ko sa narinig. Masama
kong tiningnan si Dianne, manang-mana sa ama niya
Arogante.
Tm sorry, Tanya. I don't know what got into her. Hindi
naman ganito ang ugali ng anak namin."
Humigpit ang pagkakahawak ko sa kutsara habang
sinusubuan si Thalia. Ngumiti ako at nagkunwaring hindi
apektado kahit na ang totoo, gustong- gusto ko nang
pagsalitaan nang masama ang anak nila.
That's why it's very important to teach your child good
manners. Nang hindi lumalaking bastos."
Natigilan sila sa sinabi ko, pero wala akong pakialam.
Nangako akong titisin ko ang lahat, pero ibang usapan na
kapag dinawit ang anak ko.
1 agree, wika ni Dylan at nginitian pa ako. "That also goes
for Thalia
"What? Tumigil ako sa ginagawa at humarap sa kaniya
"Honey
Chapter 1
Pinigilan ito ni Dayana na magsalita, pero hindi nito
binigyan ng pansin ang asawa. Nagpumilit lang si Dayana
na patahimikin ito
Please, hon, enough. This is a family dinner. We shouldn't
be fighting
Pero mommy, hindi naman sila family, e!"
Dianne, enough!
May ilang minuto ko silang tiningnan tatlo bago bumaling
sa anak ko I looked at her intently in the eyes. Umiling
naman siya sa akin.
Pagkatapos ng dinner ay agad akong umakyat sa kuwarto
Kinausap ko nang masinsinan si Thalia.
Don't lie to me, baby. Tell me what happened? Anong ibig
sabihin ng papa mo kanina?
Kahit anong pilit ko, hindi niya ako sinagot. Nanatiling
tikom ang bibig niya. Hindi ko tuloy alam kung maiinis ako
o hindi. Naglilihim na sa akin ang anak ko. I know there's
something wrong. I can sense it.
Pagsapit ng alas dyes ng gabi, kumakatok na sa pinto si
Dylan. Agad ko itong binuksan at hinarap siya. Naburngaran
ko siyang nakangiti sa akin.
"Hey-"Pinulupot niya ang braso niya sa baywang ko, pero
marahas ko itong tinabig
Anong ibig mong sabihin kanina?
Kanina?
Oo, kanina! Ipaliwanag mo sa akin ang gusto mong
tumbukin
Sandali siyang nanahimik at pinagmasdan lang ang mukha
ko. Malalim ang paghinga ko at inis na inis
Makaraan ang ilan pang segundo, nginitian niya ako. That's
nothing Gusto ko lang naman maturuan mo rin ng
magandang asal ang anak mo-
"Hindi na kailangan dahil maganda ang asal ng anak ko
Ewan ko lang sa inyo Isinara ko ang pintuan pero mabilis
niyang naiharang ang kamay niya
Sa pagkakataong ito, wala na ang ngiti sa mga labi ni Dylan
Seryoso na rin ang mukha niya
What do you think you're doing?
Matutulog! I dont want to see your face!l"
"May responsibilidad ka sa akin, Tanya!l
Bumalik ka na lang bukas-" Napasingh ap ako nang bigla
niyang itulak ang pinto. Tuluyan itong nabuksan
Stop messing around!' Huwag mong painitin ang ulo ko
dahil maikli na lang ang pasensya ko sa iyo
Lumakas ang kabog ng dibdib ko nang magtaas siya ng
boses. Nilingon ko si Thalia, nakahinga ako nang maluwag
nang makitang mahimbing pa rin ang tulog niya
A aray, Dylan!" Mahigpit niya akong hinawakan sa braso at
sapilitang kinaladkad palabas
Pilit kong binabawi ang braso ko, pero lalo naman
humihigpit ang hawak niya Nang makapasok kami sa
kuwartong saksi ng gabi gabi naming pagtataksil, marahas
Chapte
niya akong itinulak sa kama
D-Dylan, ayoko!
Nakatitig lang siya sa mukha ko habang walang pakialam
na tinatanggal ang sinturon ng kaniyang pantalon
Hindi mo ba ako naririnig? Ayoko sabi!
"May pinirmahan kang kontrata!" muli akong napasinghap
nang pagalit siyang sumigaw.
Buong akala ko, maghuhubad na siya ng damit nang
matanggal niya ang sinturon niya. Pero nagkamali ako.
W-what are you doing?
Sumampa siya sa kama at mahigpit akong hinawakan sa
braso. Hinila niya ako palapit sa headboard ng kama.
Nanlaki ang mga mata ko nang maisip ang gagawin niya.
"Dylan, ano ba? Huwag! P-pumapayag na ako! Huwag mno
lang itong gawin!"
Lalo niyang binilisan ang ginagawa niya. Hindi nga ako
nagkamali. Itinali niya ang mga kamay ko sa headboard
gamit ang sinturon niya. At pagkatapos, buong lakas niyang
pinunit ang suot kong pantulog. Kasama na ang underwear
ko
Chapter 1
Chapter 15
NAKAUPO kaming lahat sa harap ng hapagkainan
at abalang nag-aagahan. Kasalukuyan kong
inaasikaso si Thalia nang maramdaman ang isang
bagay na gumagapang sa paa ko.
Napatingin ako agad kay Dylan. Patay-malisya
siyang kumakain, pero pasimpleng titingin sa akin
at ngingiti
"Gago," bulong ko sa sarili ko bago muling ibinalik
kay Thalia ang atensiyon ko.
Napasinghap ako at muling napatingin kay Dylan
nang umangat ang paa niya sa pagitan ng mga hita
kO
"Mama, are you okay? nabaling kay Thalia ang
paningin ko sa tanong niyang iyon.
Y-yeah, baby. I'm okay. Sinubuan ko siya ng
scrambled egg.
Napansin kong nakatingin sa akin si Dayana, maya-
maya ay sumulyap naman ito kay Dylan na
mataman na nakatitig sa akin.
Naiinis ako sa kakaibang pagtitig ni Dylan. Mariin,
ter 15
malapot, at parang tumatagos hanggang sa aking
kaluluwa.
Bigla kong naalala ang nangyari kagabi. Marahas
siyang naglabas-masok sa lagusan ko habang
nakagapos ang mga kamay ko. Hindi niya ako
tinigilan, habang tumatagal ay lalong bumibilis at
lumalalim ang baon niya.
Naging marahas siya sa kama. Animo ay parang
uhaw na uhaw siya at tanging ang katawan ko lang
ang makapagpapawi ng uhaw niya.
Hindi niya ako tinantanan hangga't hindi ako
pumapayag sa gusto niya. At iyon ay ang sumang-
ayon lang lagi sa nais niyang gawin sa akin
pagdating sa kama. Nakatatlong round kami bago
niya ako napapayag. Nang um-oo ako ay saka niya
lang ako tinigilan.
Kaya ngayon, hinahayaan ko lang siya sa ginagawa
niya kahit na paulit-ulit niyang sinusundot at
hinahagod ang pagkababae ko gamit ang paa niya.
Dylan is a different person in bed. Kahit noong
kasal pa kami, very dominant siya when it comes
to sex. Madalas niya akong parusahan noon kapag
tumatanggi ako sa isang bagay na gusto niyang
gawin. Minsan tuloy, inaabot kami noon hanggang
Chapter 15
umaga sa pagpaparusa niya sa akin.
Napansin kong nakangiti na si Dylan. Nagtaka pa
ako kung bakit. And then I noticed something. My
panty...it's wet!
Mabilis kong tinabig ang paa niya sa ilalim ng table
nang makitang yumuko si Dayana para pulutin ang
kutsara niyang nahulog. Alam kong naabutan niya
ang ginagawa namin ni Dylan sa ilalim ng mesa,
pero hinayaan ko na. Dapat alam na niyang
malandi ang asawa niya, kaya nga siya nabuntis
kahit hindi pa kami hiwalay noon ni Dylan.
Simula ngayon, Osang will be Thalia's personal
yaya. Mananatili siya sa tabi n'yo habang naririto
kayo.
Napatingin ako kay Dylan sa kaniyang sinabi.
Binibigyan niya ng yaya ang anak ko?
"Naku, sir! Ayos na ayos sa akin iyon! Mabait na
bata itong si Thalia! Magkakasundo kami!"
nakangiting saad ni Osang at kumaway pa sa anak
ko
What? Pero hon, dalawa na lang ang maid natin
dito, reklamo ni Dayana sa mababang tinig.
"Nay Linda can take care of the rest. Kaunti lang
Chapter 15
naman ang dapat linisin dito. If you want, we can
hire another helper. Kahit lima pa kung gusto mo.
"Hindi na, Dylan. Kaya ko naman asikasuhin ang
anak ko," singit ko sa usapan nila. Halata kasing
hindi nagustuhan ni Dayana ang ginawang
desisiyon ni Dylan.
"No, Tanya. I insist." Ngumiti sa akin si Dylan. "T
want you to be comfortable while you're here.
Hindi madali ang gagawin mo para sa amin. Right,
hon? binalingan nito si Dayana.
Napatingin sa akin si Dayana bago napipilitang
tumango. "Sa bagay. Ano lang ba iyong isang
katulong para sa makukuha natin?
Plastic niya akong nginitian bago bumalik sa
pagkain niya. Gusto kong umirap. Ang kapal ng
mukha. Kung makapagsalita, akala mo'y isang tuta
lang ang kukunin nila mula sa akin.
"Uwi ka nang maaga, hon, okay?
Napatingin ako kina Dayana at Dylan na ngayon ay
nasa harap ng nakabukas na pintuan ng mansion
at naglalampungan. Paalis na dapat kami nina
Dylan para pumunta sa ospital at magpa-DNA test,
pero pumapapel itong si Dayana.
Chapter
Sa halip na sumagot, tumingin sa akin si Dylan.
Nangungusap ang mga mata niya. Matagal kaming
nagkatitigan bago ito pilit na pinaharap ni Dayana
sa kaniya.
Napalunok ako nang makitang biglang hinalikan ni
Dayana si Dylan sa mga labi. Agad akong umiwas
ng tingin.
Thave a surprise for you, pero later ko na
sasabihin, pag-uwi mo." Yumakap pa si Dayana rito
na hindi ko na binigyan ng pansin.
Nauna na kaming lumabas ni Thalia. Ano ngayon
kung m********n at magyakapan sila?I don't care
Matagal na kaming hiwalay.
Jealous?
Matapos papasukin sa backseat si Thalia, kunot
noong napatingin ako kay Dylan. "Who? Me? As if!"
Bubuksan ko na sana ang pinto ng kotse sa front
seat, pero pinigilan niya ako. "It's pretty obvious,
Tanya. Nadadala ka na yata sa ginagawa natin gabi
gabi?
Nakaramdam agad ako ng inis sa mga
pinagsasabi niya, pero pilit kong pinapakalma ang
sarili ko.
Chapter 15
I playfully smiled at him. "Oh? Ako ba talaga ang
nadadala o ikaw?"
Napangiti siya sa sinabi ko, lalo na noong lapitan
ko siya.
Sino ba ang ungol nang ungol kagabi? Sino ba ang
mas nasarapan? Ako ba?"
Sa puntong iyon ay naglaho ang ngiti sa mga labi
niya. Ako naman ngayon ang napangiti. Baka akala
niya, hindi ko napansin ang malalakas niyang
halinghing? Sarap na sarap siya habang pinapasok
ako. Halatang tigang na tigang sa akin.
"Don't flatter yourself too much, Dylan Aragon.
We're just ex-lovers with benefits. At huwag mo
ipahalatang uhaw na uhaw ka sa akin, sige ka.
Baka magselos ang asawa mo."
Mula sa kaniya ay lumingon ako sa kinaroroonan ni
Dayana. Nakita ko siyang nakatayo sa bungad ng
pintuan habang nakatingin sa amin.
just smiled at her. Kung tutuusin, kayang-kaya
kong agawin si Dylan sa kaniya. But I won't do it,
huwag lang siyang gagawa ng dahilan na
ikagagalit ko.
Chapter 16
Chapter 16
MABILIS na kinarga ni Tanya ang anak niya
matapos nitong lumabas ng laboratory. Nasa isang
hospital kami kung saan head doctor ang kaibigan
ko. Isa ito at ang ospital na pinagtatrabahuhan niya
ang pinakamagaling sa Pilipinas. Dito namin
isinagawa ang DNA testing.
She looks exactly like you, komento ni Zian nang
mawala sa paningin namin sina Tanya at Thalia.
"Don't be deceived. We maybe have a
resemblance, but that child is not mine."
"What makes you think that?"
"Because I know, Zian. Nagbuga ako ng hangin
bago umiling. "I need the result in one week. May
heart problem ang bata. Kailangan niyang
maoperahan agad."
"May problema rin siya sa puso?
"That's what Tanya said. Pero malay ko ba kung
kasinungalingan din iyon?
"Dylan, why don't you listen to her first? Kilala mo si
Tanya. Hindi niya magagawang magsinungaling sa
Chapter 16
yo,"
1 saw them, Zian! May nangyari sa kanila ni
Timothy-in my own house! In our own fucking
bedroom! Namatay si Steffi dahil inuna niyang
magpakasasa sa kama kasama ang lalaking iyon!
Okay, relax. Huminga siya nang malalim at
tinapik ako sa braso. "Susubukan kong pabilisin
ang proseso."
Matapos kong magpasalamat sa kaniya, lumabas
na ako ng laboratory. Naabutan ko si Thalia na mag
-isa, nakaupo sa mahabang bench sa labas lang ng
lab
"Where's Tanya?"
"She went to buy water, papa."
Nairita agad ako sa narinig. Muli kong naalala ang
mukha ng tarantadong Timothy na iyon. Fuck him!
T already told you, I'm not your father."
Umiling siya saka bumaba ng inuupuan. Yumakap
siya sa mga binti ko. "But you're my papa. Mama
would never lie to me again. It's bad.
Again?
Chpte
Tumango siya. "Ang sabi niya noon, patay ka na
raw
Natigilan ako sandali. Lumuhod ako sa sahig
matapos ko siyang hawakan sa braso. Napangiwi
Siya nang humigpit ang pagkakahawak ko sa maliit
niyang braso.
Hindi ak0 ang ama mo. Your mother is a cheater,
anak ka niya sa ibang lalaki."
Mabilis na namasa ang gilid ng mga mata niya
habang umiling sa akin. "No, that's a lie."
Why don't you ask her yourself? Ang tunay mong
ama, si Timothy. Ginagamit ka lang ng nanay mo
para perahan ako."
Tuluyan ko siyang binitiwan. Nakita kong pabalik
na si Tanya kaya nagdesisyon akong umalis na.
Nang makarating sa mansion, pinigilan nilya akong
umalis at pinauna nang pumasok sa gate si Thalia.
I saw her run to the garden where Dianne was.
Ano na naman ang sinabi mo sa anak ko?
turned my attention to Tanya and realized how
angry she was because of her face. "Anong ibig
mong sabihin?
"Alam kong umiyak ang anak ko kanina bago ako
dumating. Hindi na siya nagsalita ulit
Ano ngayon kung hindi magsalita ang anak mo?
Nilagpasan ko siya at lumapit sa gate pero mabilis
niya akong pinigilan sa braso.
"Alam mo ba kung gaano kasaya kanina ni Thalia,
Dylan? Ayaw mawala ng ngiti sa mukha ng anak
ko! Dahil sa wakas, mapapatunayan na ring anak
mo siya! Pero naiwan ko lang siya sandali,
pagbalik ko, hindi ko na makausap ang anak ko!
Ayaw niyang magsalita! Anong ginawa mo!"
T didn't do anything to your daughter! Huwag ka
kasing pabayang ina at iniiwan kung saan-saan ang
Hindi ko na nagawang tapusin ang sinasabi ko
nang malakas na tumama ang palad niya sa pisngi
ko.
"Gaddamit, Tanya!"
Wala kang karapatan pagsalitaan ako nang
ganiyan! Sa atin dalawa, hindi ako ang masamang
magulang!" Tinalikuran niya ako saka mabilis na
pumasok sa mansion.
I clenched my fists and curse at the wind. This is
Chapter 16
all Timothy's fault! Ifl ever see that bastard again,
I'm gonna kill him!
Palapit na sana ako sa pinto, pero mabilis akong
natigilan nang marinig ang boses nina Dianne at
Thalia sa may garden. Mukhang nagtatalo na
naman ang dalawa.
Mainit na agad ang ulo ko kaya aburido akong
nagtungo sa garden. Thalia!
Napapitlag ang anak ni Tanya nang marinig ang
boses ko. Mabilis naman tumakbo papunta sa akin
si Dianne.
"Daddy! Daddy! Inaaway niya ako!" Itinuro niya si
Thalia.
Binuhat ko si Dianne at nilapitan ang anak ni Tanya.
Nakita kong hawak niya ang laruan na pinag
aagawan nila kahapon ni Dianne.
Ano na naman bang ginawa mo?
Papa, this toy is mine. Bigay ito ni Mama sa akin."
"No! That's a lie! Daddy, that's my toy! Ninakaw
niya ang toy ko! Tinulak pa niya ako!
Hindi, papa! Siya ang tumulak sa akin! Itinuro niya
si Dianne na lalong ikinainis ko.
Chopter 16
I grabbed her arm and pulled her closer to me.
Hindi ako papayag na ang anak lang ni Timothy
ang magmamalupit sa anak ko
"Hindi ka ba talaga titigil? Huwag kang kukuha
nang hindi sa iyo, do you understand me? That's
stealing, Thalia! Manang-mana ka sa ama mo na
mang-aagaw!
"But it's mine! It's mine! Hindi ko inagaw ito!"
Tumaas ang boses niya habang umaagos ang luha
sa magkabilang pisngi.
Ibinaba ko si Dianne at mahigpit siyang hinawakan
sa magkabilang braso. "Sa susunod na sasaktan
mo si Dianne, papaluin na kita. Naiintindihan mo?
Hindi ka naturuan ng magandang asal dahil wala
kang ama na magtuturo sa iyo!"
Wala akong ama kasi wala ka"
Natigilan ako sa narinig. Hindi ko alam kung bakit
ganito na lang ang pagpupumilit niya sa akin na
ako ang ama niya.
No, Tanya cheated on me. Thalia is not mine! Anak
siya ni Timothy!
Hindi ako ang ama mo." Itinulak ko siya dahilan
para bumagsak siya sa damo. Lalong lumakas ang
Chapter 16
pag-ilyak niya.
Inagaw ko mula sa kamay niya ang laruan at sinira
ito para wala na silang pag-agawan. Binuhat ko si
Dianne at dinala palayo roon.
Pagsapit ng gabi, nasa kuwarto ako at nagbibihis.
Kapapasok lang ni Dayana sa loob matapos
tulungan si Nay Linda sa kusina.
"Do you wanna eat some dessert?" Niyakap niya
ako mula sa likuran. Paulit-ulit niyang
pinaghahalikan ang balikat ko.
"What dessert?" Kumalas ako sa yakap niya.
Salubong ang kilay ko nang lingunin siya.
Makahulugang ngiti ang ibinigay niya sa akin. She
teasingly grabbed my hand and brought it to her
thigh.
"Me?
Nasa ganoon kaming akto nang biglang bumukas
ang pinto ng kuwarto namin. Pumasok si Tanya,
galit na galit ang mukha nito.
"Tanya? Ano ba iyan? Bakit hindi ka man lang
kumatok?" Mabilis na binitiwan ni Dayana ang
kamay ko. Nahimigan ko ng inis ang boses niya.
Chapter 16
Mataman ko naman tinitigan sa mukha si Tanya.
She was looking directly to me. Alam kong
mangyayari ito kaya hindi na ako nagulat.
"Ikaw ba ang nagsabi kay Thalia?
I let out a heavy sigh. "What do you mean?
"Ikaw ba ang nagsabi sa kaniya tungkol kay
Timothy? My daughter is crying! She's asking me
about him!"
Hindi ako sumagot. Kahit si Dayana ay gulat na
napatingin sa akin.
"Ikaw nga. What did you tell her? Na hindi mo siya
anak? Na anak ko siya sa ibang lalaki?"
Humakbang ako palap it sa kaniya. "Kung ano ang
totoo, yes.
Napasinghap si Dayana nang malakas akong
sampalin ni Tanya sa pisngi.
"Tanya! What do you think you're doing!" Marahas
na hinila ni Dayana sa braso si Tanya at sinampal
ito.
Hindi pa ako nakakabawi sa nangyari, gumanti ng
sampal si Tanya sa asawa ko.
Chopter 16
"How dare you-"Hindi niya natapos ang sasabihin
nang muli siyang sampalin ni Tanya.
Mabilis kong sinalo si Dayana nang muntikan na
itong matumba sa pangalawang sampal ni Tanya
dito.
"Matagal ko na iyan dapat na ginawa sa iyo! Hayop
kang babae ka!"
Ilang ulit akong napalunok sa narinig. Hinawakan
ko ang kamay niyang nakaduro kay Dayana.
Tanya, that's enough!"
Malakas niyang binawi ang kamay niyang hawak
ko. She looked at me with sharp and burning eyes.
At ikaw naman, sa susunod na magsalita ka pa ng
kung ano-ano sa anak ko, magkalimutan na tayo
Dahil hindi kita bibigyan ng anak, at didiretso ako
sa lolo mo! I will tell him everything! Tingnan lang
natin kung may manahin ka pa sa kaniya kahit na
singkong duling!"
Chepter 17
Chapter 17
Dayana's POV
Kung hindi lang natin kailangan ang babaeng iyon,
palalayasin ko na siya! Ngayon din mismo!"
Pabalik-balik akong naglakad sa harap ni Dylan.
Nakaupo siya sa dulo ng kama at walang imik.
Natigilan ako nang mapansin na malalim ang
iniisip niya. "What is it?"
Hindi niya ako pinansin.
Naupo ako sa tabi niya at kinuha ang kamay niya.
Do we really have to do this? Baka puwedeng
pakiusapan na lang natin ang lolo mo."
Sa sinabi kong iyon ay nakuha ko ang atensiyon
niya. Salubong ang mga kilay niya nang balingan
ako ng paningin.
"Look what she did to us, Dylan! Matapos ko siyang
pakisamahan nang maayos, tinanggap ko siya at
ang anak niya sa pamamahay natin! Pero ito pa
ang igaganti niya? Pagsasalitaan niya tayo nang
masama?
Enough.
Chapter 17
Mabilis akong natigilan nang sumeryoso ang
mukha ni Dylan. Naiinis na bumaling ako sa
malayo.
"Fine!" Huminga ako nang malalim.
I won't let Tanya affect us. Alam kong gumagawa
lang ng palabas ang babaeng iyon para makaganti
sa amin ni Dylan. Galit pa rin siya sa akin pero pilit
niya iyon tinatanggi.
Tumayo ako sa harap ng asawa ko. I smiled as I
put my arms around his neck. Uupo sana ako sa
kandungan niya, pero bigla niya akong pinigilan.
Hon, ilang gabi na tayong hindi nagtatalik. Palagi
kang nandoon sa babaeng iyon. I miss you.
I was about to kiss him, but he stop me again.
T told you, I need to get Tanya pregnant.
My brows furrowed with what he said. "Puwede mo
naman gawin iyan nang may nangyayari pa rin sa
atin. Dylan, I'm your wife. May pangangailangan din
ako."
Tumayo siya mula sa pagkakaupo. "Oras na
nabuntis si Tanya, you can have me all by yourself.
Pero sa ngayon, sa kaniya muna ako.
chag
Hindi makapaniwalang tinitigan ko siya. He left me
and walked out of the room. Naiwan akong
nakatulala
I can't believe this! Lumipas ang isang minuto,
hindi ako mapakali habang nakaupo sa gilid ng
kama. Paano nagawang sabihin ni Dylan sa akin
ang mga bagay na iyon? Kay Tanya muna siya
habang hindi pa niya nabubuntis ang babaeng iyon?
Halos sumabog ang dibdib ko sa sobrang inis. I
can't just sit here! I cant let her ruin my marriage!
Walang utang na loob ang babaeng iyon! Matapos
ko silang pakitunguhan nang maganda ng anak
niya, this is what she repay me?
Nagmamadali akong lumabas ng silid namin ni
Dylan at dumiretso sa kuwarto kung nasaan sila.
Natigilan pa ako nang makitang hindi nakasara ang
pintuan. Bahagya itong nakaawang kaya nabigyan
ako ng pagkakataon na masilip ang loob.
Bitiwan mo nga ako! Anong gagawin mo? Itatali
mo na naman ako sa kama? Pupwersahin? Fuck
you, Dylan!"
Oh, yeah? Well, I'm all yours baby. Let's fuck!"
Kumuyom ang mga kamay ko nang makita kung
Chapter 1
paano hinubaran ni Dylan si Tanya. May
pagmamadali sa mga kilos niya. May pananabik na
muling makaniig ang dati niyang asawa. How dare
he!
Wala kang kuwentang ama! How could you tell her
those things!"
"Hindi ko anak si Thalia!"
"Anak mo siya! Pero sakaling hindi mo nga siya
anak, hindi mo pa rin dapat sinabi sa kaniya ang
mga bagay na iyon!
"Ain't my fault. Masiyado niyang pinipilit ang sarilli
niya sa akin."
Natigilan sa pagpupumiglas si Tanya dahil sa
sinabi ni Dylan. Matagal silang nagkatitigan.
If you don't want her to get hurt, tell her the truth.
Huwag mong paasahin ang anak mo. Huwag mo
siyang palapitin sa akin."
Napangiti ako sa narinig. Bakit pa kasi niya
pinagpipilitan na anak ni Dylan ang anak niya kay
Timothy? Akala niya siguro, mapapaniwala niya
ang asawa ko.
Nagdesisyon akong umalis na lang, pero bago pa
ako nakalayo, muling nagsalita si Tanya
Chapter 1
nagpahinto sa akin.
"Let me go. Babalik na ako sa kuwarto namin."
"No, hindi ka aalis."
"Dylan, ple ase! Ayaw kong manatili rito kasama ka!
Nasusuka ako sa iyo!"
Sumilip ako sa loob nang dumaan ang mahabang
minutong katahimikan sa pagitan nila.
"Are you pregnant?"
"What?
"Answer my damn question! Are you pregnant!"
"No!"
"Kung ganoon, wala kang karapatan tumanggi sa
akin! Hangga't hindi ka pa nabubuntis, akin ang
katawan mo! Unless, humihindi ka na sa
kasunduan natin? Are you ready to lose your
daughter?
Napatingin ako sa mukha ni Tanya sa sinabi ni
Dylan.I can see the anger in her eyes. Nag-aapoy
sa galit ang mga mata niya.
Bakit pa kasi kailangan sabihin ni Dylan ang bagay
na iyon? That's below the belt. Walang ina ang
Chapter 17
mananatiling kalmado kapag sinabi iyon sa anak
niya.
"Katawan ko lang ba ang gusto mo?
Natigilan ako sa narinig na sinabi ni Tanya. What is
she doing?
llang sandaling natahimik si Dylan bago tumango.
Oo."
Okay, ibibigay ko ang gusto mo!" Kumawala si
Tanya sa mga hawak ni Dylan at tumayo.
Lumalim ang bawat paghinga ko sa inis dahil sa
sunod niyang ginawa. Naghubad siya sa harap ng
asawa ko. Wala siyang itinirang ni isang saplot.
Mabilis ding naghubad ng kasuotan si Dylan.
Humigpit ang pagkakakuyom ng mga kamay ko
nang ibabawan ni Tanya ang asawa ko.
Marahas siyang nagtaas-baba sa ibabaw ni Dylan.
Sinasalubong ng asawa ko ang bawat kilos niya.
Napuno ng mga ungol nilang dalawa ang buong
silid.
Agad akong tumalikod. Nakahawak ako sa tapat
ng dibdib ko. Naninikip ang dibdib ko sa
nasasaksihan. Pinilit kong umalis na, pero muli
akong napahinto sa narinig na sinabi ni Dylan.
Chapter 17
"Fuck! Tanya, sige pa! God, I missed this! I missed
you so much!"
"Ugh! A-ako? Na-miss mo rin ako? Ah! Ah!"
"Yes! Damn it! Walang araw ang lumipas nang
hindi kita naiisip!"
Chapter 18
Chapter 118
NAKATUON ang buong atensiyon ko kay Thalia,
pero ramdam na ramdam ko ang mga titig ni Dylan
habang abala ang lahat sa pag-aalmusal
"Hon, gusto mo bang kumain mamaya sa labas?
Napatingin ako kay Dayana dahil sa sinabi niya.
Naabutan ko pa siyang nakatingin sa akin baggo
mabilis na binaling kay Dylan ang atensiyon.
"Why? Nabahiran ng pagtataka ang mukha ni
Dylan. Ibinaba nito ang tasa ng kape at bumaling
sa asawa.
"Ah, wala lang. Matagal na kasi tayong hindi nagdi-
dinner sa labas. Baka lang gusto mo."
Ibinalik ni Dylan ang atensiyon sa kinakain, pero
natigilan ako nang maramdaman ang isang paa
niya, hinihimas na ngayon ang binti ko.
Hindi ko talaga alam kung paano nagagawa ng
lalaking ito ang makipag-usap sa asawa niya
habang nakikipaglandian sa akin sa ilalim ng
mesa. Siguro dahil ugali na niya talaga ito!
Maybe some other time? Medyo busy ako sa work
Chapter 18
ngayon.
Halatang nadismaya si Dayana sa nakuha nitong
sagot. Hindi ako ipokrita kaya aaminin kong
natuwa ako sa nangyayari. She deserves it.
Tanya, are you busy later?"
Naibaba ko ang kutsarang hawak ko, kinuha ito ni
Thalia at siya na mismo ang nagsubo sa sarili niya.
"Bakit?
Gusto sana kitang makausap, sa office."
Sandaling natigilan sa pagsasalita si Dylan at
pasimpleng sinulyapan si Dayana. "It's important.
It's about the deal and... about Thalia."
Napatingin ako sa anak ko nang dahil sa narinig.
Hinagod ko ang buhok niya nang makita siyang nag
-angat ng mukha sa akin.
"Anong oras?
Before lunch, matapos sabihin iyon ay tumayo na
ito at nagpaalam.
Bago tuluyang makaalis, hinabol pa ito ni Dayana
at pilit na hinalikan sa mga labi. Nang maghiwalay
naman sila ay sandali akong sinulyapan ni Dylan.
Tumango siya bago umalis.
Chapter 18
Bakit ba parang nagpapaalam pa siya sa akin? I'm
not his wife anymore. Hiniwalayan niya ako para
makasama ang babaeng iniiwan niya ngayon gabi-
gabi para sa akin. Jerk.
Nang maiwan kaming apat, buong oras ay tahimik
lang kami sa pagkain. Naunang natapos sina
Dianne at Thalia, agad na umalis ang mga ito.
Sinundan ng anak ko si Dianne sa labas.
"Wala ka bang sasabihin?" maya-maya ay tanong ni
Dayana habang nagliligpit kami ng pinagkainan.
"Wala. Bakit ikaw, may sasabihin ka ba?
Tila nagtitimping huminto siya sa ginagawa at
tumingin sa akin. "After what you did last night?"
Itinigil ko na rin ang ginagawa at tumingin sa
kaniya. Hindi ako nagsalita at hinintay lang siyang
tapusin ang sinasabi niya.
Twelcomed you to our house with a smile, Tanya.
Sa kabila ng ginagawa mo sa asawa ko, tinangg ap
pa rin kita! And this is what you repay me?
Napatingin ako kay Nay Linda nang matigilan ito
sa pagliligpit dahil sa mga sinabi ni Dayana. Dali
Siyang nagpaalam sa amin at lumabas ng dining
room.
Chapter 1
Nang maiwan kaming dalawa ay matamis ko
siyang nginitian. "Hindi ba dapat, ako ang magsabi
niyan?
Nagsalubong ang mga kilay niya. "Ikaw?"
Sino ba ang nang-agaw ng asawa?
"Oh, for God's sake! Matagal nang tapos iyon!
Humingi na ako ng tawad sa iyo, and you had
already forgiven me! Pero ngayon, isusumbat mo
sa akin iyan? Plastic ka!"
Plastic man ako, at least hindi ako mang-aagaw
kagaya mo.
Natawa siya sa sinabi ko. Ano sa tingin mo ang
ginagawa mo ngayon?
Bakit? Gusto mo bang tumigil na ako? Do you
want me to get my daughter and leave?
Natigilan naman siya bigla sa mga narinig.
Kung handa ka nang mawalan ng mana ang
asawa mo at bumalik ka sa hirap, sabihin mo lang.
Aalis agad ako."
Tinitigan niya ako na puno ng inis, pagtataka at
pagkadismaya ang mukha. "Nakakalimutan mo na
Chapter 18
yata, Tanya? Kailangan ng anak mo ng pera
pampaopera! Mana lang ang mawawala sa amin,
pero sa iyo? Buhay ng anak mo.
Napalunok ako sa mga sinabi niya. Biglang
sumabog sa isip ko ang mukha ng anak ko. Mabilis
naman niyang iniwan ang ginagawa niya at
lumabas.
Kuyom ang mga kamay na napaupo ako. Ano ba
itong ginagawa ko? Hindi ako nagpunta rito para
dito!I came here for Thalia!
Makalipas ang ilang sandali, tumayo ako at
lumabas ng mansion. Hinanap ko ang anak ko sa
paligid. Nang hindi ko siya makita ay nagpunta ako
sa hardin.
Mabilis akong natigilan nang marinig ang boses ni
Thalia. Lalo kong binilisan ang paglalakad ko
Nakita ko siya malapit sa pinto ng greenhouse,
kasama sina Dayana at Dianne.
"Bakit ba kayo laging nag-aaway? Araw-araw na
lang, nagtatalo kayo!" galit na kinausap ni Dayana
ang dalawang bata.
lyan kasi, mommy! Sunod nang sunod sa akin!
Nanakawin na naman yata ang mga laruan ko!"
Chapter 18
"No, Dianne." Inosenteng umiling si Thalia kay
Dianne. "Gusto ko lang makipaglaro sa iyo."
"Why? Para malaro mo ang mga toys ko? Ew! Don't
touch my things! Your hands are dirty!"
Pero gusto ko lang talaga makipaglaro sa iyo.
Magkapatid tayo, Dianne. Sana magkabati na tayo."
"What did you say? Hindi kita kapatid! How can we
be sisters? E, poor ka!"
Pinigilan ni Dayana na magtalo ang dalawa, pero
hindi ko nagustuhan ang mga sumunod na
nangyari.
Thalia, stop taking Dianne's toys. Magpabili ka na
lang sa mama mo.
"Hindi ko naman talaga kinukuha ang toys niya,
Tita Dayana.
"Don't talk back! Hindi mo ba alam na masama ang
sumagot sa mga nakatatanda? Tanya should teach
you some manners! Alam mo? Pareho lang kayong
dalawa, e. Masama ang ugali n'yo!"
"No! Hindi bad si Mama! Mabait siya!"
Nang sandaling makita kong umiyak si Thalia,
Chapter 18
mabilis akong naglakad palapit sa kanila.
"Bad siya! At ikaw, nagmana ka sa kaniya! Wala ka
rin utang na loob!'
"Ikaw ang bad, Tita Dayana. Pinagsasalitaan mo ng
bad si Mama. Sana umalis na lang kami rito
kasama si Papa."
Aalis kayo pero hindi sasama ang asawa ko! Hindi
mo siya papa!
"Papa ko siya! Papa ko siya!"
"Hindi ka ba talaga titigil sa kakasagot!"
"Aray, tita
Pakiramdam ko, nanginig ang buong kalamnan ko
nang makitang kinurot ni Dayana sa braso ang
anak ko.
Mahigpit kong hinawakan ang kamay niya para
ilayo. "Walang hiya ka!"
"Ugh!" Napadaing siya nang malakas ko siyang
itinulak sa damuhan.
"How dare you hurt my daughter! Wala kang
karapatan saktan ang anak ko!
Gulat siyang napatingin sa akin habang nakaupo sa
Chapter 18
damuhan. Halos manlisik naman ang mga mata ko
sa galit. Gusto kong baliin ang mga daliri niya sa
ginawa niya sa anak ko!
Dali-dali siyang tumayo at pinagpag ang dress
niyang nadumihan. "Hindi mo alam ang nangyari!
Bastos iyang anak mo, Tanya! Sinagot-sagot niya
ako!"
"I was there the whole time, Dayana! Narinig ko ang
lahat ng sinabi mo! And you know what? Deserved
mong sagutin ng anak ko!"
"What did you say? Kaya naman pala lumalaking
bastos iyang batang iyan, dahil hinahayaan mo!"
"Kung may bastos man dito, ang anak mo iyon!
You really crossed the line this time! Pasensiyahan
tayo pero hindi mo magugustuhan ang mga
Susunod na gagawin ko!"
Chapter 19
Chapter 19
"Anong sinabi mo? Sinaktan ni Dayana ang inaanak
ko!"
Marahas akong nagbuga ng hangin habang lulan
ng pampasaherong sasakyan. Kausap ko si Wena
sa cellphone.
"Oo! Kinurot niya ang anak ko at kung ano-ano pa
ang sinabi niya!"
"Ang kapal talaga ng mukha ng babaeng iyan!
Anong cream ba ang pinapahid sa mukha ng
malanding iyan at ganiyan na lang siya kakapal?
Semento?
Inis akong nailing. Hanggang ngayon, nanginginig
pa rin ang mga kamay ko sa sobrang galit sa
ginawa ni Dayana. Hindi na siya nakuntento sa
pagsira sa pamilya ko, sasaktan pa niya ngayon si
Thalia!
"So, what's your plan? Don't tell me, mananahimik
ka lang sa tabi?
"No, Wena. Ibang usapan na kapag nadamay si
Thalia! I can put up with everything, pero ang
makitang nahihirapan ang anak ko? Hindil"
Chapter 199
Nang huminto ang jeep na sinasakyan ko,
pagkatapos magbayad ay mabilis akong bumaba.
Nagmamadali ang mga hakbang ko papunta sa
building ng opisina ni Dylan.
"Hello, Ma'am Tanya-ma'am? Saan po kayo
papunta? S-sandali po!"
Hindi ko pinansin ang secretary ni Dylan. Mabilis
akong pumasok ng opisina niya nang hindi man
lang kumakatok sa pinto.
Naabutan ko siyang subsob sa trabaho, pero nang
mag-angat siya ng paningin at nakita ako,
umaliwalas agad ang mukha niya.
"It's okay, Janice. You can leave us."
Agad siyang bumaling sa akin nang makaalis ang
sekretarya niya.
"You're 3 hours early. Why are you here in a rush...
and looking so angry? Tumayo siya mula sa
pagkakaupo at nakangiting lumapit sa akin. "Did I
do something bad again?
"Ikaw, wala! Ang asawa mo, mayroon!
"Si Dayana?"
Chapter
"Bakit? May iba ka pa bang asawa?
Napatingin siya sa kabuuan ko bago umiling.
Bahagyang nagsalubong ang mga kilay niya.
Pinaupo niya muna ako sa silyang katapat lang
desk niya. Siya na rin mismo ang kumuha ng
maiinom para sa akin.
Can I get you something to eat? Or do you want
your favorite morning snack? Halo-halo?
Nagsalubong ang mga kilay ko sa narinig. Naaalala
pa niya iyon? Mabilis akong napailing mentally
dahil sa naiisip ko.
"Hindi ako nandito para kumain!"
He let outa sigh and then nodded his head. "Okay,
what is it then?
"Sinaktan lang naman ng asawa mo ang anak ko!"
llang segundo niya akong tiningnan, nagtataka.
Napahilot siya sa kaniya sintido. "Why? What did
Thalia do?
"Anong sabi mo? Sinisisi mo ba ang anak ko?
"No, Tanya. I'm just asking. I know Dayana. Malapit
siya sa mga bata, he can't hurt Thalia without a
Chapter 19
reason.
Matagal kO siyang pinagmasdan sa mukha. Parang
gustong sumabog ng dugo sa ulo ko dahil sa inis.
Gusto ko siyang kalmutin!
Ke may rason o wala, she doesn't have the right to
hurt my daughter! But I saw it with my own eyes!
Kinurot niya si Thalia!"
Nagbuga siya ng hang in. Mula sa pagkakatayo,
naupo siya sa silyang kaharap ko.
Okay, I'm sorry. Ako na ang humihingi ng pasensya
"Hindi ko kailangan ng sorry mo.
Then what do you want? Bago pa man ako
makasagot, agad niya akong pinigilan. "Let me just
tell you this, Tanya. Kung iniisip mong pupunta ka
sa lolo ko para magsumbong at hindi ko makukuha
itong kompanya. Sa ting in mo ba, mapapagamot
ko pa si Thalia?
Naibaba ko ang mga braso ko sa narinig. Sandali
akong natigilan.
"Tanya, alam ni Lolo ang rason kung bakit tayo
naghiwalay. Puwedeng paniwalaan ka niya na apo
nga niya si Thalia, but trust me, he would not help
chage
you until proven that she really is his
granddaughter. At DNA testing lang ang magiging
sagot. Maghihintay na naman kayo nang ilang
linggo para sa resulta. Kaya pa ba ng puso ng anak
mo?
Pero mas mapapadali ang buhay niya sa inyo!
Hindi ko na napigilan ang magtaas ng tinig.
Nanginginig ang boses ko. Nanggigigil ako sa inis.
Natigilan siya nang makita ang ilang luha sa gilid
ng mga mata ko.
"Gabi-gabi siyang umiiyak, Dylan. Araw-araw siyang
nahihirapan! Bawat segundo at oras na inilalagi
niya sa mansion, nasasaktan ang puso niyal And
it's all because of you and Dayana!"
Matagal niya akong pinagmasdan sa mukha. I
wiped away my tears and avoided his gaze. I tried
so hard to not look into his eyes, but I can't. Parang
itong mga magnet na pilit kinukuha ang atensyon
ko
Nasasaktan ako sa tuwing naiisip na dapat si Dylan
ang nagtatanggol sa amin ng anak niya. Siya ang
dapat na umaalalay sa amin, pero siya pa ang
nananakit sa sarili naming anak. Siya at ang asawa
niya!
Chapter 19
"Dylan, gagawin ko ang lahat para maoperahan si
Thalia kahit wala ang tulong mo. If I have to sell
myself, I will. Mabuhay lang siya. Sisiguraduhin
kong hindi na ulit ako mawawalan ng anak."
Mataman ko siyang tinitigan sa mga mata. I saw
pain in tho se two beautiful chestnut eyes. Saglit
lang pero damang-dama ko ang sakit. Nasasaktan
pa rin siya sa pagkawala ng Steffi namin.
"T'm here to let you know that we're leaving. Aalis
na kami ng anak ko sa mansion.
Bigla siyang natigilan sa narinig. Para bang
natauhan siya sa mga sinabi ko. Mabilis akong
tumayo. Paalis na ako nang bigla niya akong
pigilan sa kamay.
"No! Hindi ka aalis!"
Mariin akong lumunok kasabay nang pagpikit ko."
Alam kong ayaw ng asawa mo sa amin, at ayaW
mo rin sa anak ko. Igagapang ko si Thalia, Dylan.
Hindi namin kailangan ng tulong mo."
Mabilis niya akong hinila sa braso at pinaharap sa
kaniya. Seryosong-seryoso ang mukha niya habang
umiiling sa akin.
"Hindi ka aalis! Hindi kayo aalis ni Thalia!"
Chapter 19
"Dylan-"
"Hindi na kayo masasaktan ni Dayana. I'll make
sure of that."
Namumungay ang mga mata habang nakatitig sa
mukha ko. Hindi ko napigilan ang pag-angat ng
kamay ko para paghaplusin ang pisngi niya.
Mabilis akong nagbawi nang maramdaman ang
pagdaloy ng kuryente mula sa mga palad kong
dumampi sa balat niya. Pero nagulat ako nang
bigla niyang kinuha ang kamay ko at muli itong
dinala sa kaniyang pisngi. Pikit-mata niyang
dinama ang init ng palad ko.
"D-Dylan?
"Tanya...I need you." Unti-unting naglapat ang mga
labi namin.
Sa pagitan ng mga halik namin, palihim akong
napangiti. This is all your fault, Dayana. Ano man
ang magawa ko, ikaw ang may kasalanan.
Malaki mong pagkakamali ang pagdamay mo sa
anak ko rito. Now, you can have a taste of your
own medicine!
Chapter 2
Chapter 20
Dayana's POV
"Sino ba kasi ang naghahanap sa akin, Nay Linda?"
Natigilan ako sa paglalakad nang sa pagbukas ko
ng gate, sumalubong sa akin ang galit na mukha ni
Wena.
"W-Wena? Hey, sis! Long time no see-"
Hindi ko naituloy ang sinasabi ko nang bigla niya
akong sinampal nang malakas. Gulat na napatingin
ako sa kaniya.
"What was that for!
"Para iyon kay Thalia! Anong karapatan mong
saktan ang bata? Wala ka talagang kuwenta!"
Matagal akong natigilan sa mga narinig. "Para kay
Thalia? Pupunta ka sa bahay ko-uninvited,
slapping me in the face, at sasabihin mong para
kay Thalia?
"Ool
Bakit? Ano ka ba niya!
Chapter 20
"Ninang lang naman niya ako! Pangalawang ina ng
batang sinaktan mo!
"For God's sake, I didn't hurt her! 1 just grabbed her
in the arms! Bastos kasi iyong batang iyon-
Napadaing ako at mabilis na humawak sa pisngi
nang muli na naman niya akong sampalin. Kitang-
kita ko ang paniningkit ng mga mata niya. Her face
is fuming in red, as if she wanted to hurt me even
more.
"Naiintindihan ko na magkaibigan kayo ni Tanya,
pero para saktan mo ako nang ganito? Bahay ko pa
rin ito! Leave now, Wena. As much as possible, I
don't want to stoop down in your level. Ayaw kong
maging bastos!"
"Wow! Talaga? Ayaw mong maging bastos?
Coming from a two-face bitch at mang-aagaw ng
asawa? Hindi rin makapal ang mukha mo, e no?
llang ulit akong napalunok sa mga narinig. Kailan
ba talaga magmo-move on ang mga taong ito? It's
been four years! Pero hanggang ngayon, ang bi
bitter pa rin nila!
"Umalis ka na, Wena. Habang nakakapagtimpi pa
ako."
chit
"Aalis talaga ako, pero gusto kong tandaan mo ang
mga sasabihin ko! Wala kang karapatan saktan
ang inaanak ko dahil unang-una, inagawan mo siya
ng ama! Pangalawa, sinira mo ang pamilya niya! At
pangatlo, marumi ka! Wala kang karapatan
hawakan ni dulo ng daliri ng inaanak ko! Saktan mo
pa siya ulit, makakatikim ka talaga sa akin!"
llang ulit akong napalunok matapos ng mga sinabi
niya. I watched her go while cussing under my
breath. Walang kuwentang kaibigan!
"Nakakainis!" I was about to close the gate when I
saw a figure of a man. Natigilan ako at napaatras
nang makilala kung sino ito. Timothy?
***
Paulit-ulit akong naglakad sa loob ng kusina. What
is that man doing here? Anong kailangan niya sa
amin? Hindi kaya... nandito siya para kay Tanya?
Napahinto ako sa pag-isip nang biglang pumasok
si Dianne sa kusina. She comes running straight to
me
Mommy, I'm hungry! I want to eat chocolates!"
Chocolates again? Baka masira ang ngipin mo.
Chagter 20
But mommy, I want it! I want it now!
I forced a smile before nodding. "Okay, but let's
wait for daddy first, sweetie."
Why? May dala ba siyang pasalubong?
"Yes!
Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ko. Lagi
siyang excited sa tuwing may dalang pasalubong
si Dylan. Napangiti naman ako nang makitang
bumaba rin ng hagdan sina Tanya at Thalia.
Kasama nila si Osang.
Lalabas sana ako ng kusina, pero saktong narinig
namin ang pagdating ni Dylan galing sa trabaho. I
decided to wait for him in front of the kitchen.
Nang makapasok siya ng mansion, babatin ko
sana siya pero napansin kong natuon agad kay
Tanya ang paningin niya.
T brought some foods." Itinaas niya ang mga dala
niyang pagkain na sinabi kong bilhin niya para sa
amin ni Dianne.
Hon! Agad ko siyang nilapitan at kinuha ang mga
bags ng takeout foods mula sa kamay niya. "You're
early today! Akala ko ba, busy ka sa work?
20
"Maaga akong natapos." He didn't even bother to
look at me. Nakatuon pa rin kay Tanya ang
paningin niya.
I took a deep breath and forced a smile. I cupped
his face, making him turned to me, and kissed his
lips
pulled him to the kitchen to take him away from
Tanya. llang ulit akong lumunok nang mapansin na
kahit kasama ko na siya, nakatuon pa rin ang mga
mata niya kay Tanya. Damn that woman!
Baka naman matunaw na ang babaeng iyan,
bulong ko at masama siyang tiningnan.
Natigilan ako nang makita siyang seryosong
tumingin sa akin. "We need to talk."
After we eat, gutom na ang anak mo.
Parang nawawalan ng pasensya na
bumuntonghininga siya. Inayos ko na ang mga
pagkain sa mesa, bigla lang akong natigilan nang
tawagin niya sina Tanya at Thalia.
T bought a lot of foods for everyone. Come, join us.
Pabalik na sa kuwarto nila sina Tanya at Thalia,
Chapter 20
pero dahil sa sinabi ni Dylan, nakita kong
nagdalawang-isip ito.
"Mukhang ayaw ni Tanya, hon. Hayaan mo na lang
sila.
Nilingon ako ni Dylan at masamang tiningnan.
Nagbabanta rin ang mga mata niya.
Sumimangot ako. "T'm sure she doesn't want to
join us after pushing me to the ground this
morning. I know Tanya. May pride siya.
Nabahiran ng pagtataka ang mukha ni Dylan.
Nginitian ko siya at ngumiti rin kina Tanya. I saw
how she rolled her eyes at me. Bitch.
"Yeah, she's right. And besides, we're not hungry.
Paakyat na sila ng hagdan nang muli na naman
itong tumigil. "Oh, by the way, Dylan."
Iniwan niya sa hagdan si Thalia kasama si Osang.
Nakangiti siyang lumapit sa amin. Napansin ko
pang may dinukot siya sa loob ng bulsa niya at
inabot ito sa asawa ko. My hands clenched when I
saw it was Dylan's wedding ring.
Tenjoyed the lunch date with you. Here, you drop
this.. Mahina pa siyang tumawa nang tumingin
sa akin. "Don't get mad. It was an accident,
Chapter 20
Dayana. Hindi napansin ni Dylan kasi busy siya sa
pagsusuot ng damit niya.
Mabilis kong tiningnan si Dylan dahil sa sinabi ni
Tanya. Nang makatalikod ito mula sa amin,
marahas ko siyang hinila sa braso para ilayo sa
anak namin.
Tlooked at him with tears in my eyes. You had sex
with her in your office?
He let out a heavy sigh before facing me. Yeah, so
what? It's not a big deal. Ginagawa rin namin iyon
dito.
"But you didn't tell me!"
Dayana, huwag mong palakihin iyon. It's just a sex!
"lyan din ang sinabi mo sa akin noon habang may
nangyayari sa atin sa opisina mo, and Tanya was
waiting for you alone in this fucking mansion!"
Hinablot niya ang braso ko at matigas na
bumulong, "Ano ba ang gusto mong palabasin!
"Do you still have feelings for your ex-wife!
Bigla siyang natigilan. Hindi niya agad nasagot ang
tanong ko. I can feel my heart aching. Para itong
Chapter
sasabog sa sobrang sakit.
Agad akong umiling para pigilan siyang sagutin
ang sarili kong tanong. Natatakot ako sa
makukuhang sagot. Hindi ko matatanggap kung
sakaling sasabihin niyang oo.
Why are you asking me such a rubbish question?
You know what? I should be the one asking for an
answer! Bakit mo sinaktan si Thalia?"
Pakiramdam ko, umakyat ang dugo sa ulo ko nang
marinig na naman ang pangalan ng batang iyon.
"Why do you care with that child? She's not your
daughter!
"But she's Tanya's daughter, for goddamn's sake!
Kailangan natin siya para sa mana! If you ever hurt
that kid again, iaalis ko sila rito at ililipat ng
matitirahan! Doon ako sa kanila hanggang sa
mabuntis si Tanya
Chapter 21
Chapter 21
"Mama, gusto ko rin ng donut." Malungkot na
nakatingala sa akin si Thalia habang nakaupo ito sa
dulo ng kama.
Agad kong naramdaman ang pagkirot ng puso ko.
Napatingin ako kay Osang, malungkot din at
naaawa ang mga mata nito habang nakatingin sa
amin.
"I'll buy you a donut, baby. Kapag nagkatrabaho ulit
si Mama, bibilhan kita ng isang box ng donut!"
Umaliwalas agad ang mukha niya sa narinig."
Really, mama? Bibilhan mo talaga ako ng donut?"
"Oo naman, anak! Anong flavor ba ang gusto mo?"
"Iyong chocolate na may maraming nuts!"
Malapad akong ngumiti bago siya niyakap nang
mahigpit. "Ang sarap naman no'n! Parang gusto ko
na rin kumain ng donut!"
Hindi na kami bumaba para mag-dinner
pagkatapos no'n. Lumabas lang ako sandali ng
mansion at bumili ng makakain. Sa loob na kami ng
kuwarto nag-dinner.
"Ma'am Tanya, bakit hindi kayo bumaba
kumain? Magagalit si Sir nyan."
1/7
Chapter 21
"Ayoko. Baka isipin ni Dayana, hindi kami
makakakain kung wala sila. Tawagin pa kaming
palamunin."
Alas-dyes na ng gabi noong mga oras na iyon.
Tahimik kong pinagmamasdan ang mukha ni Thalia
habang mahimbing itong natutulog.
"Alam mo, ma'am? Mabait naman iyon si Ma'an
Dayana. Iyong anak lang talaga ang m*****a! Ayaw
ko nga roon, e! Matabil ang dila."
Napangiti ako sa narinig. Sa totoo nyan, kahit inis
na inis din ako kay Dianne, umaasa pa rin ako na
sana hindi siya madamay sa alitan namin ni Dayana.
Tama ang sinabi ng anak ko, magkapatid pa rin sila.
"Kahit iyong dalawang bata man lang sana,
nagkasundo."
Natigilan kami sa pag-uusap nang makarinig nang
ilang katok sa pinto. Agad na tumayo si Osang at
nagpaalam.
"Naku, baka si Sir na iyan, ma'am! Aalis na po ako."
Pagbukas niya ng pintuan para lumabas, si Dylan
nga ang kumakatok sa pinto. Agad na nabaling sa
akin ang paningin nito. Tumayo ako para hindi na
siya pumasok pa.
"Bakit hindi kayo kumain?"
2/7
Chapter 21
Tapos na kami."
Malamlam ang mga mata nang titigan niya ako."
Tanya, about earlier"
"Ayaw kong pag-usapan iyon. Gusto ko nang
magpahinga."
"No, we need to talk."
"Dylan, please, kahit ngayon lang, hayaan mo
Haman muna ako!"
Natigilan siya sa mga sinabi ko, pero wala siyang
nagawa. And for the first time, nirespeto niya ang
kagustuhan ko. Tunmango na siya at umalis. Mabigat
ang loob na isinara ko ang pinto.
Mariin akong pumikit. "Kasalanan na nga sa Diyos
iyang ginagawa mo, Tanya. Dinadag dagan mo pa
ang pagkakasala mo."
Naiiling akong lumapit sa kama saka nahiga sa tabi
ni Thalia. I caressed her cheeks before giving her a
kiss on the forehead.
"Ayaw kong maglaro ng apoy, pero gagawin ko ang
lahat para sa iyo, anak." Lumapit ako lalo sa kaniya
at niyakap siya.
**
Kinaumagahan, hindi ko na naabutan si Dylan sa
3/7
Chapter 21
mansion nang late akong magising. Mabuti na rin
iyon para hindi na kami magkita.
Paalis na dapat ako nang matigilan ako dahil sa
pagtawag ni Dayana.
"I wanna talk to you, Tanya." Pumasok siya sa
kusina kaya sumunod ako.
Lumapit ako sa ref para kumuha ng maiinom. Hindi
pa man ako nakakainom, napahinto na agad ako sa
sinabi ni Dayana.
"Alam mo? Kung hindi makapal ang mukha mo, sa
tingin ko, hindi mo dapat inumin iyan."
Naibaba ko ang hawak kong baso. "Anong sinabi
mo?"
Nakangiti siyang naupo sa silya. "I welcomed you to
my house with open arms, naging mabuti ako sa
iyo. Even though you're fucking my husband, I've
been pretty patient. Pero masama rin pala ang
masyadong mabait dahil aabusuhin ka ng ibang tao.
Tumango ako agad sa sinabi niya. "You're right!
Just like what you did to me."
Natigilan siya bigla sa sinabi ko.
"Oops! Nag-backfire ba sa iyo ang mga patutsada
mo? I did nothing but to be kind to you, Dayana.
4/7
Chapter 21
Anong sinukli mo sa kabaitan ko noon' Inagaw mo
ang asawa ko."
"Hindi ko siya inagaw. Hindi ka mahal ni Dylan,
pero ako? Mahal niya ako!"
Nagpakawala ako ng malalim na hangin. Mahal.
Pagdating talaga sa bagay na ito, lagi akong talo.
Dahil ni minsan, hindi naman talaga ako minahal ni
Dylan.
Nginisian ako ni Dayana nang hindi ako makasagot
sa kaniya. "Since pinakita mo na ang totoo mong
ugali. Kung ako sa iyo, huwag kang hahawak, o
gagamit o makikialam ng kahit isang bagay sa
pamamabhay na ito! Because they're all mine! Nag-
inarte ka na rin lang kagabi at hindi kayo kumain,
ituloy mo na."
Tumayo siya habang nakangiti. Walang paalam
siyang umalis sa harap ko at hinatid si Dianne
labas kung saan naghihintay ang school bus nito.
Nagngingitngit ang kalooban ko nang umalis ako
ng mansion. Natalo ako sa bangayan namin ngayon.
Bakit ba kasi kailangan ko pa siyang patulan?
Isinantabi ko na muna ang galit ko at tinuon ang
atensyon sa paghahanap ng trabaho. Halos buong
araw akong nag-ikot-ikot, pero sa kasamaang
palad, wala akong nahanap.
Katulad ng inaasahan, kung hindi ako qualified,
5/7
Chapter 21
over qualified naman. Minsan, hahanapan pa ako ng
ilang taong experience.
Hindi ako nakapagtrabaho noon dahil nabuntis
agad ako ni Dylan. Butihing housewife lang ako.
Noong maipanganak ko naman si Thalia, malayo sa
course na kinuha ko ang mga naging trabaho ko.
Pagod at naiinitan akong tumigil sandali. Gutom na
ako pero hindi ko puwedeng gamitin ang per.
dala ko ngayon. Para ito sa pagkain ni Thalia
mamaya. Saka ko naman napansin ang papel na
nakadikit sa salaming pinto ng isang coffee shop.
Wanted isang waitress!
Papatusin ko na ito! Kaysa naman maglaway sa
inggit ang anak ko sa tuwing dinadalhan nina Dylan
at Dayana ng pasalubong na pagkain si Dianne. Mas
mabuti na iyong may pera kami kahit papaano para
may maipambili ako sa mga gusto niya.
Malaki ang ngiti sa mga labi ko habang kausap ang
babaeng manager sa coffee shop. Ang sabi niya,
malaki raw ang chance na matanggap ako dahil may
experience na ako noon sa pagw-waitress at
maganda ang resume ko. Kung tutuusin nga raw ay
over qualified ako para magtrabaho roon.
"Kaya lang, Miss Gaviola, hindi pa rin ako ang
magdedesisyon kung matatanggap ka o hindi. Ang
boss pa rin namin ang masusunod. But don't worry,
ako ang bahala sa iyo."
6/7
Chapter 21
"Maraming salamat, Ma'am Hazel! I really need
this job. You see, may anak akong binubuhay.
Dalawa na lang kami ang magkasama."
Tumango siya matapos lumingon sa gawi ng
cashier. " Oh, he's finally here! Halika, ipakikilala
kita sa boss namin!"
Tumayo ako at sumunod sa kaniya. Sandali ko pang
inayos ang gusot sa suot kong damit. Nang mag-
angat ako ng mukha, natigilan ako sa pamilyar na
mukhang bumungad sa akin.
"Miss Gaviola, this is Timothy Gonzaga, the owner
of Purple Cafe."
7/7
Chapter 22
Chapter 22
Tanya, wait!"
Hindi ko binigyan ng pansin si Timothy at mabilis
na umalis sa harap niya. Nagrmamadali akong
pumara ng taxi nang makalabas ng purple cafe, pero
kung minamalas ka nga naman, walang ni isang taxi
sa paligid!
"Kainis!" Nagdesisyon akong pumunta na lang sa
pinakamalapit na sakayan ng jeep.
Tanya, please! Let's talk!"
"I don't want to talk to you, ever!"
Tanya, naman! Ang tagal kitang hinanap! I wanted
to say sorry! Pakinggan mo naman ako!"
Tuluyan niya akong hinawakan sa braso para
pigilan, pero sa sobrang inis ko ay pinaghahampas
ko sa siya gamit ang slingbag ko.
"Ayaw kong makausap ka! You ruined my life,
Timothy! You ruined me!"
"And I'm sorry! Please!"
Hindi ko napigilan ang sarili ko na maluha. Mas
lalong napuno ng guilt at pagsisisi ang mga mata
niya nang makita akong lumuluha. Nakakainis!
1/10
Chapter 22
Hindi ko mapigilan ang inis at galit ko kaya naiyak
pa ako!
There's nothing to talk about! I can't ever forgive
you!
Tinalikuran ko siya pero malakas niyang sinigaw
ang pangalan ko na ikinatigil ko.
Tanya, please! Just hear me out!"
Napahinto ako nang sa paglingon ko, nakaluhod na
siya sa lupa. Nagmamakaawa sa akin.
Pinagtitinginan na rin kami ng mga ta0.
Ang iba, akala yata ay magjowa kami kaya pinipilit
nila akong patawarin na siya. Ang iba naman ay
nakikiusyoso lang
I let out a heavy sigh. I can't forgive him, but I aïso
can't keep living like this. Sa ginagawa ko, lalo ko
lang pinapahirapan ang sarili ko.
Pumayag akong makipag-usap sa kaniya. We went
back to the coffee shop and sat in one of the tables.
Pareho kaming tahimik habang naghihintay ng
tamang oras para magsalita ang isa.
Sariwa pa rin sa alaala ko ang mga nangyari noon,
lalo na noong araw na mawala ang anak ko. Four
years ago, Kamuntikan na akong masagasaan ng
kotse, but Timothy came and saved me.
2/10
Chapter 22
Utang ko sa kaniya ang buhay ko kaya hindi naging
mahirap para sa akin ang pagkatiwalaan siya.
Eventually, napilit niya akong magbukas ng
negosyo kasama niya. A jewelry shop.
Naging mabuti siya sa akin kaya napalapit kaming
dalawa sa isa't isa. Naging pahingahan ko siya. Siya
lang ang napagsasabihan ko ng mga problema
namin ni Dylan. But Dylan didn't like him. Lagi
silang nagtatalo sa tuwing nagkikita sila, at
pinagbibintangan niya kaming may relasyon.
Until one day, Timothy visited me in the mansion.
Nag-uusap kami noon para sa jewelry business
namin na malapit na naming buksan, when all of a
sudden, I lost consciousness.
One hour. It only took one hour for my life to be
ruined. Nagising na lang ako makalipas nang isang
oras, hubo't hubad sa kuwarto namin. Nalaman
kong wala na pala akong anak, at ang asawa ko, galit
na galit sa akin. Sinusumpa ako.
Sinisisi ako ni Dylan sa pagkamatay ng anak namin,
at gusto akong hiwalay an dahil sa sinasabi niyang
nasaksihan niya na ginagawa namin ni Timothy sa
loob ng kuwarto, bagay na wala akong alam.
Tanya."
"Ang sabi ko, ayaw ko nang makita ang
pagmumukha mo!"
3/10
Chapter 22
"I'm sorry. Please, know that I really am sorry."
"Ano ba talaga ang nangyari noong araw na iyon?
Bakit ako nawalan ng malay? Paano namatay ang
anak ko!"
Nagbuga siya ng hangin matapos mariin na
pumikit. "Hindi ko alam."
"Bullshit." Gusto kong matawa at umiyak.
"Paniwalaan mo naman ako, Tanya. Bigla ka na lang
nawalan ng malay. Dinala kita sa kuwarto n'yo.
Aaminin ko, gusto kita. I can't take seeing you
suffering with him. Sa kagustuhan kong maitakas
ka sa buhay mo na iyon, hinubaran kita, naghubad
din ako."
Napapikit ako sa narinig. Gusto kong damputin ang
tasa ng kape at itapon ito sa kaniya.
"But believe me, Tanya, walang angyarl sa atin.
Nakonsensya ako. Sobra kitang gusto para magawa
kong ituloy sa iyo ang bagay na iyon. But then
Dylan caught me. Hindi ko na siya mapaliwanagan
dahil sa tindi ng galit niya.. hanggang sa... nakita
namin ang... a-anak mo."
Mahigpit kong niyakap ang sarili ko nang maalala
ang hitsura ng anak ko sa morgue. That was the
worst nightmare every parents could ever have.
4/10
Chapter 22
Matagal na katahimikan ang namagitan sa amin
bago siya muling magsalita, "I saw you the other
day. Sinundan kita at nalaman kong nakatira ka ulit
sa mansion. I went there yesterday pero wala ka."
"You went there?"
Tumango siya sa akin. "Nakausap ko si Dayana, she
told me everything."
"Everything?" Umarko ang mga kilay ko.
Tsismosang babaeng iyon!
"Yeah, about you and your.. daughter." Sandali
siyang natahimik bago sumeryoso ang mukha.
Mataman niya akong tiningnan. "Let me help you,
Tanya. Walang nangyari sa atin, sasabihin ko iyon
kay Dylan."
"Don't bother. Hindi nakikinig sa ibang tao iyon."
May ilang segundo pa kaming nag-usap. Sinabi niya
sa akin na kung nag-a-apply ako ng trabaho,
matutulungan niya ako. Pero mabilis kong
tinanggihan.
Tanya, may anak ka. Kahit nakatira kayo kina
Dylan, hindi na katulad ng dati ang lahat."
"And who's fault was that?"
Bumuntonghininga siya at tumango. "Mine. Kaya
nga, I'm trying to help you. Please, let me.
5/10
Chapter 22
Kailangan mo ito."
"Maraming ibang puwedeng pagtrabahuhan dyan."
Tanya-
Tumayo na uli ako at lumabas ng coffee shop niya.
Bago pa ako makasakay taxi na pumara sa gilid ko,
mahigpit niya akong nahawakan sa braso.
"Here is my business card. If you need any help,
anything at all, please, call me."
**
Hapon na nang makauwi ako ng mansion. Excited
akong punmasok sa kuwarto dala ang mga pagkaing
pinamili ko. Si Thalia na lang ang rason ng
kasiyahan ko ngayon. Maisip ko lang siya,
nabubuhayan na ako ng loob.
"Baby! May pasalubong si Mama!" Natigilan ako
nang makita si Thalia, umiiyak sa kama.
Nang makita niya ako, agad niyang pinunasan ang
mga luha niya at mabilis na tumakbo sa akin.
"Anong nangyari? Bakit ka umiyak?" Lumuhod ako
sa sahig at mataman siyang tiningnan. Maga na ang
mga mata niya sa pagluha.
Hindi niya ako sinagot. Yumakap lang siya sa akin
nang mahigpit.
6/10
Chapter 7
Habang krnakain siya ng inu kany pasalutrna,
dinala ko sa isang suloksi rang para kanajin
"Bakit urniyak atıg anak kn' Ano ba talaga ati
nangyari?"
"E, kasi, ma'arn, naiwari ko satidali katitia iyong
bata. Inasikaso ko kasi iyong latbatai sa liitar ig
bahay. Pagbalik kn, riat aaway sa sila i iaine
"Ha? E bakit daw?"
"Nauhaw pala itong si Thalia, na atn, kaya tunatva
para urnirnom ng tubig, Ang kasn lang, nizoutar
nung malditang Diatine nia iyon Ayon, inazas
iyong tubig na iniinon riya taps
pinagsasaburutan siya
"What?" Napatingin ako ad kay Thalia sa niarinig
Abala pá rin siya sa patyalt.
"Hindi nanan masyadong nasaktan ang dalanang
bata, ma'arn. Mabuti nga't riaabutan riain agad ni
Rita!
"E, si Dayana? Anong ginawa niya sa anak ko?"
"Wala si Dayana, ma'arn. Nagpunta sa office ni Sir
Dylan"
Mariin akong lumunok sa mga nalatnan. Awang-
awa ako sa anak ko. May sakit na nga,
pinagmanaltratuhan pa rina Dayana at Dianıne
Chapter 22
"Mama, gutom pa rin po ako."
Mabilis kong nilapitan si Thalia nang marinig ang
sinabi niya. Isang order ng pansit at ginisang gulay
lang kasi ang nagawa kong bilhin para sa kaniya.
Iyon na lang ang nakayanan ng pera ko dahil
kailangan namin magtipid.
"Baby, wala na kasing ulam, e. Pero may natira
pang chocolates sa bag ni Mama. Gusto mo, iyon na
lang ang kainin mo?" Agad siyang tumango sa akin
nang nakangiti.
Kinuha ko ang ilang kitkat sa loob ng bag ko saka
pinakain sa kaniya.
"Paano ikaw, ma'am? Hindi ka kakain?"
Ngumiti ako kay Osang at umiling. "Hindi pa naman
ako gutom."
Sa totoo lang, ramdam ko ang pagkalam ng sikmura
ko sa sandaling iyon. Kahapon pa kasi ang huling
kain ko, pero basta busog na ang anak ko, solved na
rin ako.
Lumipas ang oras at naghahanda na kaming
matulog nang bigla akong nakarinig ng mga katok.
Mabilis akong lumapit sa pinto para pagbuksan ito.
Wala pa man ay nahulaan ko na agad kung sino ito.
"Bakit hindi na naman kayo bumaba para kumain?"
8/10
Chapter 22
Bumungad sa akin ang nag-aalala at seryosong
mukha ni Dylan.
"Nakakain na ang anak ko. Ayos lang kami, Dylan."
Tanya, you can't keep doing this. Sakaling
mabuntis ka, kakailanganin mo ng mga pagkain na
masustansya."
"Hindi pa ako buntis, Dylan. Puwede ba? Tantanan
mo muna ako, cause I don't wanna talk to you."
Mabilis niyang hinarang ang kamay niya nang
subukan kong isara ang pinto.
"Hindi ganito ang napagkasunduan natin. Tanya,
alam kong wala ka nang ibang pamilya kundi si
Thalia. Kapag may nangyaring masama sa anak mo,
makakaya ba ng konsensya mo? Sinong tutulong sa
inyo? SiWena? Walang-wala rin iyong tao. Wala
kang ibang matatakbuhan, ako lang"
"Hindi ka namin pamilya." Mataman ko siyang
tiningnan sa mga mata. "Ayaw mong tanggapin si
Thalia, hindi ba? Fine! Ano man ang resulta ng DNA
test, hindi ka namin pamilya kaya huwag mo na
kaming pakialaman! Basta magpapabuntis ako sa
iyo, babayaran mo ang operation ni Thalia and after
that, alis na kami!
Sinubukan kong muling isara ang pinto pero muli
na naman niyang hinarang ang kamaý niya.
9/10
Chapter 22
"Paano kung akuin ko siya?"
"What?"
"Si Thalia. With or without the DNA test result,
aakuin ko siya. Papayag ka bang manatili sa tabi ko...
kahit makapanganak ka na?"
10/10
Chapter 23
Chapter 23
"Papayag ka bang manatili sa tabi ko... kahit
makapanganak ka na?"
Mabilis na nagsalubong ang mga kilay kO sa narinig
"As what? As your mistress? No fucking way, Dylan
Aragon!"
Malakas ko siyang itinulak sa dibdib. Agad kong
isinara ang pinto ng kuwarto at ni-lock ito.
Malakas ang kabog ng dibdib nang tumalikod ako at
Sumandal sa pinto ng kuwarto. Nawawala na si
Dylan sa sarili niya kung iniisip niyang papayag
akong maging kabit niya habang-buhay! Akala ba
niya, ginusto ko ito? Ang bumukaka sa harap niya sa
tuwing nangangati siya?
I loved him with all my heart and he chose to break
me. Silang dalawa ni Dayana, trinaydor nila ako. At
ngayon, naghihirap ang anak ko nang dahil sa
kanila.
Kapag nakuha ko na ang kailangan ko, gaganti
sa kanilang dalawa!
**
Matapos makapag-ayos sa harap ng salamin,
mabilis kong hinalikan sa pisngi ang natutulog na si
Thalia.
1/9
Chapter 23
"Ang agan'yong aalis, ma'am! Nakahanap na kayo
ng trabalho?"
Nilingon ko si Osang nang dahil sa kaniyang
tanong. "Hindi pa nga, e. Pero baka makahanap ako
ngayong araw."
Nilabas ko ang natitirang chocolates sa loob ng bag
ko saka binigay ito kay Osang. Nag-iwan din ako sa
kaniya nang kaunting halaga.
"Ikaw na ang bahala kay Thalia, ha? Babalik ako
mamayang tanghali. Kapag wala pa ako at nagutom
siya, heto ang chocolates. Ito muna ang ipakain mo
sa kaniya."
"Huwag na kayong mag-alala kay Thalia, ma'am
Ako ang bahala sa mabait at malambing na batang
ito!"
Napangiti ako sa narinig. Muli kong pinagmasdan
ang anak ko. Kagabi, muntik na akong bumigay sa
mga kasinungalingan ni Dylan. Sa ilang segundo,
inakala kong totoo siya sa mga sinabi niya. O mas
tamang sabihin, umasa ako na totoo siya.
Pero sino bang niloloko ko? He's only saying those
for his grandfather's will. Gagawin niya ang lahat
para makuha ang mana nito.
Lumabas na ako ng kuwarto namin at pababa na
sana, pero nagkaabutan pa kami nina Dylan at
2/9
Chapter 23
Dayana sa itaas.
"Maaga pa, ah? May pupuntahan ka?" Agad na
nagsalubong ang makakapal na kilay ni Dylan.
"None of your business," mataray kong sagot.
liwan ko na sana sila pero nagsalita si Dayana na
ikinatigil ko.
Tanya." Lumapit siya sa akin at hinawakan ako sa
kamay. Naroon na naman ang pekeng ngiti sa
kaniyang mukha. "Sana kalimutan na natin ang
nangyari nitong nagdaang mga araw. Pare pareho
lang tayong stressed kaya ganoon. Anyway, nag
prepare ako ng breakfast. Let's eat?"
Plastic. Ang kapal talaga ng pagmumukha ng
babaeng ito. Palibhasa, nandito si Dylan kaya
nagpapabango na naman ng pangalan.
Matamis akong ngumiti. "Why would I?"
Tanya, huwag ka naman sanang matigas ang puso.
Ako na nga ang nagpapakumbaba."
"Hindi ba sinabihan mo akong huwag hahawak ng
ano mang gamit mo dito sa mansion at huwag
kumain kasama n'yo?"
Mabilis siyang natigilan sa mga sinabi ko. Sorry
siya, hindi ako katulad ng ibang bida sa mga palabas
na mananahimik lang sa isang tabi.
3/9
Chapter 23
Mabilis siyang umiling at lumingon kay Dylan na
ngayon ay magkasalubong na rin ang mga kilay
habang nakatingin sa amin.
"No, hon. That's not true."
Lalong lumapad ang ngiti sa mga labi ko. "Aalis na
ako. Enjoy your breakfast."
Tuluyan ko silang iniwan at umalis na. Magaan ang
pakiramdam ko nang makalabas ng mansion. Ayan,
Dylan. Iyan ang klase ng babaeng pinili mno.
Panagutan mo!
"Ay!" Napasinghap ako nang biglang may
humablot sa braso ko. "Dylan?"
Totoo ba ang sinabi mo kanina?"
Inis ko siyang nginitian. "About what? About your
precious wife? Sasabihin ko ba kung hindi?"
"Tanya, I didn't know. Kakausapin ko siya-"
"Huwag na!" Umikot ang mga mata ko. Heto na
naman tayo sa kakausapin niya! "Hindi na
kailangan."
Marahas kong winasiwas ang kamay niya at
nagmamadaling lumabas ng gate ng mansion.
Muli niya akong hinabol at pinigilan. "Where the
hell are you going this early in the morning?"
4/9
Chapter 23
"Bakit mo ba gustong malaman?"
"Dahil sagot kita! Nandito ka sa puder ko. Alam ko
dapat ang lahat ng ginagawa mo!"
Hindi makapaniwalang inilingan ko siya. "Hindi
porke nandito ako sa puder mo, pakikialaman mo
na ako! You're not my husband!"
Natigilan siya sa sinabi ko. Inayos ko ang sarili ko
pati ang buhok kong nagulo nang dahil sa kaniya.
Manaka-naka ko siyang sinusulyapan dahil sa mga
mata niya. Akala mo'y nasaktan siya dahil sa mga
sinabi ko. Gusto ko tuloy pumalakpak dahil sa husay
niyang umarte.
Tanya."
"Ano na naman?"
"Kausapin mo ako."
"Nag-uusap na tayo!"
"Nang maayos."
"Well, sorry ka! This is all I can give you." Tatalikod
na sana ako, pero hinawakan niya ako sa kamay at
malakas na hinatak palayo roon. "Sandali! Dylan!
Saan ba tayo pupunta? Ano ba!'"
Tumigil siya nang makalayo kami mula sa gate ng
mansion. Hinarap niya ako na puno ng emosyon
5/9
Chapter 23
ang mga mata.
Mariin akong lumunok. Umiwas ako ng paningin.
Ayoko siyang tingnan at ayokong marinig ang ano
mang kasinungalingan na sasabihin niya.
Sinubukan kong maglakad palayo sa kaniya
Tanya, I'm sorry!"
Natigilan ako bigla sa narinig. Wala sa sarling
napalingon ako. Diretsong nakatitig sa akin ang
malamlam niyang nmga mata.
"Ano ba itong ginagawa mo, Dylan? Ano nanaman
bang palabas ito!"
"Tanya, magsimula tayo." Nilapitan niya ako at
marahan na hinawakan sa mga kamay.
"Magsimula? Anong magsimula? I-if you're doing
this to make sure I wouldn't run away, don't worry!
I won't! Pumayag na ako, hindi ba? Dadalhin ko sa
sinapupunan ko ang anak mo! So stop doing this!
Quit spitting nonsense!"
"Mahal kita." Bigla akong natulala sa narinig.
Naramdaman ko ang pagpisil niya sa mga kamay ko
na hawak niya. "Tanya, I know I was a jerk-"
"You are a jerk. Mahal? Hindi ka marunong
magmahal, Dylan."
"Fuck! I'm trying my best, okay? Puwede ba?
6/9
Chapter 23
Intindihin mo naman ako!'
"Intindihin?" Hindi makapaniwalang tumawa ako.
Matapos ng lahat ng pinagdaanan ko, siya pa ang
humihingi ng pag-intindi? "Okay! Sige! lintindihin
kita! Ano bang gusto mong maintindihan ko?"
Ilang ulit siyang lumunok. Hindi makatinging
bumaling siya sa mga kamay kong hawak niya. "I
want to ask for another chance. Let's fix this"
"Fix this ? Bakit ngayon? Bakit ngayon lang? Dahil
sa mana?"
"Dahil mahal kita!" mabilis niyang tugon na sandali
kong ikinatigil.
Gusto kong matawa. Mahal? Noon. Matagal kong
hinintay na mahalin niya ako, noon, pero anong
ginawa niya?
Sa loob nang ilan taon naming pagsasama, hindi
niya ako minahal. Pero ayos lang. Ang mahalaga
naman sa akin noon, mahal niya ang anak namin.
Pero nang mawala si Steffi? Sa halip na intindihin
niya ako, naniwala siya sa isang bagay na hindi
totoo. At pinagtaksilan pa niya ako!
"Alam mo bang umikot ang mundo ko sa iyo,
Dylan? Ikaw lang ang tanging lalaking minahal ko...
Mariin siyang lumunok. "I know."
7/9
Chapter 23
"Pero sinira mo lahat. You broke me, and you broke
my heart! Hindi mo ako minahal!"
"Minahal kita," his voice broke. Humigpit ang
pagkakahawak niya sa mga kamay ko habang
namumula ang mga mata niya.
"Liar!" Ayokong maniwala. Ayoko na ulit
magpakatanga sa kaniya.
"Minahal kita, Tanya... pero nawalan ako ng anak."
"Nawalan din ako ng anak!"
"Anong magagawa ko? Nakita kita! Damn it! May
nangyari sa inyo ng Timothy na iyon!"
"Walang nangyari sa amin!
"You were naked and he's on top of you, for Christ's
sake! Huwag mo na akong gaguhin! Minahal kita
pero iniputan mo ako sa ulo! Pero mahal pa rin kita!
Hindi ko napigilan ang maluha sa mga narinig. No, I
can't cry! Not in front of him! lisipin na naman
niyang mahina ako! Na ako pa rin iyong uto-u***g
teenager noon na mahal na mahal siya
"Apat.na taon ang lumipas, hindi nawala ang
pagmamahal ko sa iyo, Tanya! Ngayon, habang mas
lalo kong pinipigilan, lalo lang tumitindi. Tanya,
please
8/9
Chapter 23
"Hindi ako naniniwala sa iyo!" Marahas kong
binawi ang mga kanmay ko. "Sinasabi mo lang iyan
mana! Dahil iyon lang ang alam mong
mahalin, Dylan! Ang pera!"
Tanya, no. Baby, please, maniwala ka"
"Tumigil ka na!" Mabilis akong pumikit at
humakbang palayo sa kaniya. "I don't want to hear
your shits! It's too late, Dylan! Hiwalay na tayo..
may iba ka nang asawa!"
9/9
Chapter 24
Chapter 24
"Sir? Sir Dylan? Hey, Dylan! Are you listening?"
Nagising ako sa malalim na pag-iisip nang ilang ulit
na pitikin ni Janice ang mga daliri niya sa harap ko.
"Are you back to reality, sir? Dumating na si Mr.
Juan. He's waiting for you in the meeting room."
Nagbuga ako ng hangin nang marinig iyon. "Ah,
yeah. Sige, I'm coming"
Mahinang natawa si Janice habang nakatingin sa
akin. "Told you, balikan mo na."
"What?"
"Sir, ilang araw ka nang tulala. Wala ka sa sarili at
mukha ka pang zombie na naagawan ng pagkain."
"Ano bang pinagsasabi mo?" Tumayo ako at
diretsong naglakad papunta sa pinto.
"Si Tanya, sir."
"Ano?" Napatigil ako bigla sa paglalakad nang
banggitin niya ang pangalang iyon.
"Balikan mo na si Tanya, sir. Before it's too late."
"It is too late, Janice. Kinasusuklaman na niya ako."
"No, it's not yet. Basta alam mo kung paano babawi
1/10
Chapter 24
sa kaniya. There's still a chance na mapatawad ka pa
niya.'"
"At paano ako babawi sa kaniya? How do I do that ?
Hindi siya katulad ng ibang babae. Hindi siya
nakukuha sa mga material na bagay."
Thern, shoot her in her most weakest spot!".
Umikot ang mga mata niya nang makita ang
pagkalito sa mukha ko.
"Her daughter. Aim for her daughter Thalia. Huwag
ka lang bumawi kay Tanya, bumawi ka rin sa anak
niya! Use her kid to get to her!"
"You want me to use a child?" Naiiling akong
lumabas nang tuluyan.
Mabilis naman'siyang humakbang para harangin
ako. "Yes! Unless, handa ka nang mawala sa iyo si
Tanya forever. Then, disregard everything that I
said."
Matagal akong nakatitig sa malayo habang nag-
iisip. Paano ko gagawin iyon ngayon matapos ng
mga ginawa ko? Tanya's daughter probably hated
me right now. Wala akong ibang pinakita sa kaniya
kundi kagaspangan ng pag-uugali.
"Galit sa akin iyong bata."
"Sir, tatay ang tingin sa iyo nung bata. Sabi mo nga,
2/10
Chapter 24
pinipilit niyang kunin ang atensyon mo. Sa tingin
mo ba, kapag pinakitaan mo siya nang kaunting
lambing, hindi lalambot ang puso nun sa iyo?"
Bumuntonghininga ako sa mga narinig. Siguro nga,
madali lang kunin ang tiwala ni Thalia. The only
problem is, me.
Every time I see Thalia's face, all I can remember is
Timothy. At kung paano ako pinagtaksilan ni Tanya
at ng hayop na lalaking iyon. Minsan, nababaliw na
ako sa sobrang galit, at napagbubuntunan ko lang
ang bata.
Pagkatapos ng lahat ng trabaho ko, maaga akong
umuwi sa mansion para makausap si Tanya. Laking
dismaya ko nang malaman sa guwardiya na hindi pa
siya nakauuwi.
"What are you doing? Will you stop watching me!
You're so weird! Freak!"
Nabungaran ko ang galit na mukha ni Dianne nang
makapasok ako sa mansion. Nakapamaywang ito at
masamang nakatingin sa anak ni Tanya. My
daughter was busy playing with her toys in the wide
area of the living room.
Nakita ko kung paano lumiwanag ang mukhani
Thalia nang makita ako. Nahihiya siyang ngumiti at
kumaway sa akin.
"Papa...
3/10
Chapter 24
Dianne immediately turned to me when she heard
that. "Daddy!"
"Hey, sweety! How's my little girl?" Lumuhod ako
sa sahig para salubungin siya ng yakap.
"I just got home from school, daddy! We did a lot of
activities today! And as always, ako ang may
highest scores!"
That's very good, sweety! I always know you'll do
best. May pasalubong ako sa iyo!
"Wow! Chocolates! Thanks, daddy! Hinalikan niya
ako sa pisngi bago kinuha ang small pink bag na
may lamang tsokolate.
Patakbo siyang bumalik sa mga laruan niya. Nang
balingan ko si Thalia, tahimik lang itong nakatingin
sa amin.
Agad ngumiti ang bata nang makitang nasa kaniya
ang paningin ko. I heave a sigh and walked closer to
her.
"Hi, papa.. " Nakita kong nilabas niya ang isang
papel mula sa likuran niya. She was smiling from
ear to ear while showing it to me. "I drew this for
you, papa."
Kusang kumilos ang mga kamay ko. Kinuha ko ang
papel at nakita ang limang taong naka-drawing
4/10
Chapter 24
doon. Ako, si Tanya, at siya.
This is... beautiful." I tried to smile at her. Nang
makita niya ang pagngiti ko, lalong lumapad ang
ngiti sa mga labi niya.
"Hey! What is that!" Inagaw ni Dianne mula sa akin
ang drawing. "Bakit dino-drawing mo si Daddy?
Hindi mo siya papa! Hindi!"
"Sshh. Dianne, tama na iyan."
"Pero, daddy!"
"I said, tama na. Hindi magandang ugali iyan,
sweety."
Sa sinabi kong iyon, biglang tumalim ang mga mata
ni Dianne habang nakatingin sa akin. Galit niyang
binalingan si Thalia at pinagpupunit ang drawing
nito.
"I hate you! I hate you so much! I hope you and
your mother die!"
"Dianne!" Sinubukan ko siyang hawakan sa kamay
pero mabilis siyang tumakbo palayo sa amin. Agad
siyang sinundan ng yaya niyang si Rita.
Bumuntonghininga ako at tumayo. Hindi ako
makapaniwala sa mga narinig mula kay Dianne.
Paanong natuto na siyang mag salita nang ganoon
"Thalia, don't be sad, baby girl. Gusto mo, mag-
5/10
Chapter 24
drawing na lang tayo nang bago?" nilingon ko si
Osang nang marinig ang sinabi niya.
Nakaramdam ako ng awa nang makitang malungkot
na pinupulot ni Thalia ang mga napunit na papel sa
sahig.
"Yaya Osang, bakit laging galit sa akin si Dianne?
May nagawa ba akong bad?"
"Naku, wala! Ganoon lang talaga iyon. Hindi kasi
sanay iyon nang may kalaro."
Lumapit ako sa kanila at lumuhod sa sahig. Wala
akong mahanap na salita na puwedeng ipang-alo
kay Thalia, pero sa isang hagod lang ng kamay ko sa
ulo niya, mabilis na naglaho ang lungkot sa
kaniyang mukha.
Kung hindi lang ito naging anak ni Timothy, kahit
maging anak pa ito ni Tanya sa ibang lalaki, baka
matanggap ko pa ito. But I can never accept her,
anak siya ng taong sumira sa amin ni Tanya.
**
"Dylan?"
Tumayo ako at nilingon si'Tanya nang marinig ang
boses niya.
"What are you doing in our room?" Mabilis siyang
lumapit sa amin at kinarga si Thalia palayo sa akin.
6/10
Chapter 24
"Mama, binigyan ako ni Papa ng chocolates! Look,
oh!"
Nagtatakang tiningnan ni Tanya ang mga tsokolate
sa kamay ni Thalia. Tuwang-tuwa ang bata habang
kinakain ang mga chocolates na bigay ko.
Mabilis na pinagkukuha ni Tanya ang mga ito sa
kamay ng anak niya. Galit niyang tinapon sa
in
ang mga iyon.
"Mama, huwag!"
"No! Thalia, diyan ka lang!" Binaba niya sa gilid ng
kama ang bata bago matalim ang mga matang
balingan ako. "Don't ever go near to my daughter
again!"
"Tanya"
"Anong nangyayari dito!" Napabuntonghininga
ako nang pumasok si Dayana sa nakabukas na pinto
at lumapit sa amin. "Hon, what's happening? And
what are you doing here?"
Nailing ako bago tumingin kay Tanya. Pulang-pula
ang mukha niya sa sobrang inis.
"Ano? Wala bang magsasalita sa inyo? Anong
nangyayari dito?"
"Wala! Paalis na si Dylan nang dumating ka! Right,
Dylan?" Inarkuhan niya ako ng mga kilay.
7/10
Chapter 24
"No," mabilis kong sagot na ikinaikot ng mga mata
niya. "Hindi ko pa nasasabi ang sadya ko, Tanya."
Then say it, quick! Tapos, lumabas na kayo!"
Tanya, lower your voice. Pamamahay pa rin namin
ito. Baka nakakalimutan mo?"
"Hindi ko nakakalimutan, Dayana! But this is our
room, so respect our privacy! Kung ayaw n'yo,
paalisin n'yo na lang kami!"
"Puwede ba? Itigiln'yo na ang pagtatalo! Nakikita
kayo ng bata!" natigilan silang dalawa sa sinabi ko.
Agad na nilapitan ni Tanya ang anak niya. Pinulupot
naman ni Dayana ang mga kamay niya sa braso ko.
"Hon, ano ba kasi iyon? Sabihin mo na agad.
Naghanda ako ng paborito mong ulam. Kumain tayo
pagkababa natin."
Hindi ko binigyan ng pansin ang sinabi ni Dayana. I
turned my gaze to Tanya and looked at her intently.
Hindi siya makatingin nang diretso sa akin.
Bigla kong naalala ang unang pagkikita namin
noong bata pa kami. Ganitong -ganito rin siya.
Hindi makatingin sa mga mata ko, nahihiya. Ang
pinagkaiba lang, iba na ang sitwasiyon nam
ngayon.
Now she can't look at me because of the hatred she
8/10
Chapter 24
has for me. Dama ko ang inis sa bawat tingin niya sa
akin.
"Gusto kong pag-aralin si Thalia."
Mabilis siyang nag-angat ng mukha sa sinabi ko.
Gulat na napatitig siya sa mga mata ko0.
"What? B-but honey, bata pa masyado si Thalia. K-
kaya na ba niyang mag-aral?"
"She's the samge age as Dianne. At naniniwala
akong matalinong bata si Thalia. Right?"
Tumingin ako kay Thalia. Nahihiya siyang ngumiti
sa akin bago nagtago sa likuran ni Tanya. Nang
balingan ko naman si Tanya, hindi pa rin siya
makapagsalita habang nakatingin.
"Kaya na ba niyang isulat ang pangalan niya? I'm
sure she still can't. Baka nga hindi pa siya
marunong magbasa. Mahihirapan siyang sumabay
sa mga kaklase niya."
"She can," napatingin kami ni Dayana kay Tanya
nang bigla siyang magsalita. "She can write her full
name, she can also read and count numbers. She
knows all the letters in the alphabet, she
memorized the numbers, at magaling siyang mag-
drawing."
Napangiti ako sa mga sinabi niya. "It's settled then.
Naayos ko na ang mga kailangan ayusin. Magiging
9/10
Chapter 24
kaklase niya si Dianne."
Tumingin ako kay Dayana at ngumiti. Matagal
siyang nakatitig sa akin, pero sa huli, wala siyang
nagawa kundi tumango.
"If that's what you want, hon."
Bago lumabas ng kuwarto nila ay muli kong
nilingon si Tanya. "Are you busy tomorrow?"
"Why?"
"Will you come with me? Let's visit her school
together."
Matagal akong tinitigan ni Tanya bago siya
tumingin kay Thalia. Nakangiti itong tumango. She
let out a sigh before nodding her head.
"Magpapaalam muna ako sa boss ko."
Natigilan ako bigla sa narinig. Mabilis na
nagsalubong ang mga kilay ko. "What? You're
working? Kailan pa? Saan?"
"Sa Purple Cafe."
10/10
Chapter 25
Chapter 25
ILANG beses akong umirap matapos akong kulitin
ni Dylan tungkol sa trabaho ko. Kahahatid lang
namin kay Thalia sa private school kung saan nag-
aaral din si Dianne.
"Good luck, baby! Babalikan kita after my work,
okay?
Nakangiting tumango sa akin si Thalia. Humalik pa
siya sa pisngi ko bago bumaling kay Dylan at
kumaway rito.
"Papasok na ako, papa."
Mula sa akin ay nabaling sa anak ko ang paningin ni
Dylan. Nakita ko siyang pilit na ngumiti.
'Please, take care of her and my daughter," sabi paa
niya sa teacher ng mga bata.
Nakangiti namang tumango ni Mrs. Saturno. "Don't
worry about your kids, Mr. Aragon. They are in
good hands."
Tinanaw ko mula sa labas ng classroom si Thalia.
Nakita kong lumapit siya kay Dianne at nakangiting
kinausap ito, pero pag-irap lang ang itinugon nito
sa anak ko. M*****a talaga.
"Pasensya ka na kay Dianne, hindi siya sanay na
1/9
Chapter 25
may ibang bata sa balhay."
Gusto kong umirap sa mga narinig mula kay Dylan.
Hindi sanay na may ibang bata? Ayaw na lang kasi
aminin na demonyita talaga ang anak niya.
"I'm going." Nang masigurong okay na si Thalia,
nagdesisyon akong pumasok na sa trabaho.
"What? Agad?"
"I need to work."
"You don't need to work, Tanya!" Malapit na ako sa
gate ng school nang maabutarn ako ni Dylan.
Pinigilan niya ako sa braso. "Sabihin mo sa akin
kung magkano ang kailangan mo at ibibigay ko."
Tingin mo ba talaga sa akin, puta?"
Natigilan siya bigla. "What? No! I just don't want
you to work! Para saan pa kung kaya ko naman
ibigay ang mga pangangailangan n'yo!"
"Ibigay mo iyan sa mag-ina mo! Hindi sa amin!"
Binawi ko ang braso ko na hawak niya, pero
humarang naman siya sa harap ko para mapigilan
akong umalis.
"Tanya, you should be watching your daughter 24/
7! May sakit siya sa puso. Iiwan mo lang siya sa
school on her first day?"
"Nandito si Osang."
2/9
Chapter 25
"Ipagkakatiwala mo sa ibang tao ang anak mo?"
Iritable akong nagpakawala ng hangin. "I'm doing
this for her! Ayaw kong sa tuwina na lang na may
hingin siya sa akin, hindi ko maibigay. Tuwing
nagugutom siya, laging sapat lang ang naihahain
ko! Ayaw ko ng ganoon, Dylan! I want to work for
her! To give her everything she needs!"
Mahina siyang nagmura. "Do it after the operation!
Iyong wala nang sakit ang anak mo!"
Natigilan ako sa mga sinabi niya. Napatingin ako sa
classroom kung nasaan si Thalia. Dylan's right. Ano
mang oras, puwedeng atakihin ng sakit niya si
Thalia. Lalo na ngayon na nasa school na siya at
marami silang gagawin na magpapapagod sa kaniya.
Nilingon ko si Dylan. Ayaw kong bitiwan ang
trabaho ko kay Timothy. Hindi lang naman kasi
pera ang dahilan kung bakit ako pumayag na
magtrabaho roon. May iba pa. Pero hangga't hindi
pa naooperahan ang anak ko, hindi ako malayang
gawin ang mga gusto ko.
"Fine."
Natigilan sandali si Dylan bago lumapad ang ngiti
sa mukha niya. Nainis lang ako lalo. Ano bang
nginingiti-ngiti ng taong ito?
"What are you smiling at?" Sinamaan ko siya ng
3/9
Chapter 25
tingin.
Agad siyang umiling sa akin. Nagpunta kami sa
canteen kung saan naroon din ang ilang yaya at
mga magulang ng mga bata. Doon kami nanatili at
naghintay ng oras.
"Janice, cancel all my meeting for today. I have an
urgent thing to do."
Napatingin ako kay Dylan dahil sa sinasabi niyang
urgent thing to do.
"Yeah, yeah. Okay, thanks!"
"Anong urgent thing ang gagawin mo?" tanong ko
nang maibaba niya ang tawag at makalapit sa akin.
Ngumiti siya. "si Thalia."
Tumaas ang kilay ko sa narinig. "Urgent?"
"Yeah, it's urgent. Paano kung bigla siyang
mapagod at kapusin ng hininga? I almost died when
I got a heart attack back then. Mabuti na lang,
nandoon ang lolo mo. Sinugod niya ako sa ospital."
Naalala ko bigla ang araw na nangyari iyon. Ang
unang pagkakat aon na makita at makilala ko siya...
doon din nagsimula ang kabaliwan ko sa kaniya.
Tanya, I'm sorry."
Nakuha niya muli ang atensiyon ko dahil sa sinabi
4/9
Chapter 25
niya. Here we go again. Tanya, brace your heart!
Please, don't fall for him again!
"Napakagago ko noon."
"Hanggang ngayon."
Natawa siya sa sinabi ko. "I've been trying to justify
my actions, kasi hindi ko matanggap na mali ang
desisyong ginawa ko."
Kunot ang noong nilingon ko siya. "Desisyon"
"Ang bitiwan ka."
Matagal kaming nagkatitigan. Nakakainis! Bakit
bigla na naman nag-init ang gilid ng mga mata ko?
Bakit ba kasi napakaiyakin ko?
"Noong umalis ka na sa mansion, hinanap kita."
Muli akong natigilan sa narinig. Hinanap niya ako..
"Pinagsisihan ko agad ang mga desisyon ko."
Mapait siyang ngunmiti. "Hindi kita dapat
binitiwan...
Marahas akong umiling nang maramdaman ang
biglang pagbilis ng tibok ng puso ko. God, my
heartbeat is racing fast!
There's no point in saying that now, Dylan. Apat
na taon na ang lumipas."
"At kung puwede ko lang ibalik ang lahat sa dati...
5/9
Chapter 25
ibabalik ko, Tanya. Sana hindi ako umalis noong
araw na iyon. Sana hindi ko kayo iniwan ni Steffi."
Mabilis na nanikip ang dibdib ko nang maalala ang
araw na tinutukoy niya. We had a really big fight
that day-the day our Steffi died. Pinagbintangan
niya akong may affair, sinabi niyang pinagsisihan
niyang pinakasalan niya ako. Sa sobrang inis ko, I
also told him na nagsisisi akong minahal ko siya.
and then he left.
"Kasalanan ko ang nangyari sa anak natin...
kasalanan ko ang lahat."
Mabilis kong pinahid ang mga luhang tumakas
mula sa mga mata ko. Why am I such a crybaby?
Nakakainis na itong mga luha ko! Napakababaw!
Sinubukan kong tumayo para umalis, pero pinigilan
mabilis niya akong napigilan. Hindi siya nagsalita.
Hinawakan niya lang ang kamay ko nang mahigpit
habang tahimik akong lumuluha.
**
Paglabas nina Thalia at Dianne mula sa klase,
diretsong lumapit si Dianne sa yaya niya at galit na
tumingin sa amin.
"I wanna go home!"
"Sweety, sabay-sabay tayong uuwi, okay?"
Sinubukan itong lapitan ni Dylan.
6/9
Chapter 25
"No! I don't want to be inside a car with them!
Sasakay ako sa school bus namin!"
Nailing si Dylan bago ito lumuhod sa semento.
Hinawakan nito sa magkabilang balikat ang anak. "
Dianne, please don't do this. Alam mong ayaw ko sa
matigas ang ulo. Let's go, dadaan tayo sa-".
'I said, no! Hindi ako sasabay sa kanila, daddy!
Hindi!" Hinila nito ang kamay ni Rita at
nagmamadaling lumabas ng school.
"Anak mo nga siya, pareho kayong matigas ang ulo.
Natatawang tumingin sa akin si Dylan. "I'm sorry
about Dianne. Spoiled."
"Spoiled rin naman si Steffi natin, pero hindi siya
lumaking bastos!"
"Who's Steffi, mama?" Umangat ang paningin sa
akin ni Thalia. Nabaling sa kaniya ang atensiyon
naming dalawa ni Dylan.
"You didn't tell her about our Steffi?"
Hindi akO nakasagot sa mga tanong nila. How can I
tell my own daughter about her older sister?
Naghihirap pa rin akong kalimutan ang mga
nangyari noon sa panganay ko, tapos may sakit sa
puso si Thalia. Paano ko masasabi iyon sa kaniya
7/9
Chapter 25
nang hindi nagbi-breakdown?
"Dianne! Sweetie!"
Pareho kaming natigilan ni Dylan nang marinig ang
boses ni Dayana. Paglingon namin sa gate, nasa
labas ito at yakap si Dianne.
Napatingin ako kay Dylan. Ewan ko ba pero
nakaramdam ako ng bahagyang lungkot habang
nakatingin sa kaniya-na mabilis kong pinalis dahil
hindi puwede. Itong mga letseng pakiramdam na
ito, hindi ko na sila puwedeng maramdaman para
kay Dylan. I'm over him! Matagal na!
Natigilan ako sa malalim na pag iisip nang
mapansin na lumuhod si Dylan sa lupa.
"Thalia, wanna go somewhere fun?"
Nanlaki ang mga mata ng anak ko. "Yes, papa!
Gusto ko!"
Nginitian ni Dylan si Thalia. Mabilis niya itong
kinarga sa mga bisig niya at hinila naman ako sa
kamay.
"Anong ginagawa mo?" Dinala niya ako sa bandang
likuran ng paaralan kung nasaan ang second gate ng
school. "Hinahanap ka ng mag-ina mo, Dylan!"
"Tanya." Napahinto ako nang mapansing seryoso
siya. "Ngayon lang. Please, I want to be with you
8/9
Chapter 25
and Thalia."
Humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko.
Gusto ko sanang bumitiw, gusto kong bawiin ang
kamay kO... pero nang hilahin niya ako palayo roon..
palayo kina Dayana at Dianne. Wala akong nagawa
kundi magpatianod. Lalo pa't nakikita ko ang
kasiyahan sa mukha ng anak ko.
9/9
Chapter 26
"Papa! Ang saya!"
Napatingin ako kay Thalia nang makababa siya ng
ride na sinakyan niya. Nasa isang mall kami at
namamasyal. Naisip kong dalhin dito ang bata para
mag-enjoy naman.
"Baby, tama na sa kaka-ride, okay? Ang dami mo
nang rides na nasakyan. Baka mapagod ka." Kinarga
ni Tanya si Thalia at dinala ito sa pinakamalapit na
bench. Nilagyan nito ng morning towel ang likod ng
bata.
"But mama, I want to ride that helicopter!"
"Baby, baka sumuka ka na niyan. Enough na, okay?"
I had a big smile on the face when I went to them.
Tinapik ko sa balikat si Tanya at tinanguan. "
Hayaan mo na. Ngayon lang naman."
"No, Dylan. Pagod na siya. Tingnan mo, pawis na
pawis na ang likod ng anak ko."
"Thalia, last ride mo na ang helicopter, huh?"
Natigilan si Tanya sa paglalagay ng pulbo sa likod
ng bata dahil sa sinabi ko. Nagliwanag naman agad
ang mukha ng anak niya sabay yakap sa akin.
"Yes, papa!"
Matapos namin pasakayin sa helicopter ride si
Thalia, agad akong hinila ni Tanya sa isang tabi.
1/8
"Ano ba itong palabas na ito, Dylan?"
"Palabas?"
"Bakit ang bait mo sa anak ko? Huwag mo siyang
idadamay sa mga plano mo!'
Nailing ako sa sinabi niya. "Anong plano ang
pinagsasabi mo? Tanya, gusto ko lang bumawi sa
bata."
"Bakit nga? Galit na galit ka nga sa anak ko, e!
Iniisip mong anak siya ni Timothy, tapos ngayon,
biglang bait ka?"
"Regardless of who her father is, ikaw ang nanay
niya at iyon ang mahalaga."
Natigilan siya sa sinabi ko. Salubong ang mga kilay
na tinitigan niya ako nang matagal.
"Hayaan mo akong bumawi kay Thalia. Sinabi ko
naman sa iyo, aakuin ko siya."
Matapos ng ride ni Thalia sa helicopter, dinala ko
sila ni Tanya sa isang restaurant na may kalayuan sa
Manila.
Lutong bahay ang mga pagkain na sini-serve sa
restaurant na iyon. Makaluma rin ang istilo ng
buong lugar. Sa tuwing gusto kong lumayo sa ingay
ng syudad, lagi akong doon nagpupunta.
"Mama, may tumatawag sa iyo, oh!" Napatingin
ako kay Thalia nang iabot nito ang hawak na
cellphone kay Tanya. Nasa restaurant na kami at
kasalukuyang namimili ng o-order- in.
2/8
"Oh, it's my boss. Thank you, baby." H******n
niya sa pisngi si Thalia bago nagpaalam na
sasagutin lang sandali ang tawag.
Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makapunta
siya sa garden. Salubong ang mga kilay ko dahil sa
inis.
Bakit kailangan pa niyang lumayo para lang sagutin
ang tawag? Puwede naman kausapin na lang niya
dito ang boss niya.
Pagbaling ko ng mukha ko kay Thalia, natigilan ako
nang makita siyang mataman na nakatitig sa akin.
Agad siyang ngumiti nang magtama ang mga mata
namin.
"Would you like to order, sir?" Nilapitan kami ng
isang waitress.
Napatingin uli ako kay Tanya at nakita itong abala
pa rin sa pakikipag-usap sa cellphone.
"Maybe later, miss."
Nang maiwan kaming muli ni Thalia, sinubukan
kong kausapin ang bata. "May gusto ka bang kainin?
"Si Mama ang um-o-order ng pagkain for me, papa!
"Ikaw... wala ka bang gustong order-in para sa sarili
mo?
Umiling siya. "I let mama order for me."
3/8
Napangiti ako sa narinig. Parehong-pareho sila ng
ngiti ni Tanya. Maya-maya ay napansin kong
nakatingin siya sa isang mesa. Nang sundan ko ang
tinitingnan niya, nakita ko ang ilang hinog na
mangga sa malaking plato.
"Do you like mangoes, Thalia?"
"Yes, papa!" mabilis niyang tugon na ikinatigil ko. "
Especially if it's juice!"
Napatingin ako kay Tanya na abala pa rin sa
pakikipag-usap sa boss niya. "Sinabi ba ni Mama na
mango ang dapat na favorite fruit mo?"
Inosente siyang umiling sa akín. "Hindi po. Sabi ni
Mama, ayaw niya sa mango fruits, pero favorite ko
pa rin ang mango."
"Ayaw niya sa mango fruits?"
Tumango siya sa akin. "Ayaw na ayaw niya. Kaya
nga kahit favorite ko, minsan niya lang ako bilhan.
Ikaw, papa, anong paborito mong prutas?"
Matagal akong natahimik habang nakatingin lang
sa kaniya. "Mango."
Nagliwanag ang mukha niya sa tugon ko. "Wow!
Pareho tayo, papa! We have the same favorite fruit,
just like our hair!"
Napangiti ako. She's very bubbly for a kid who has a
heart problem. "How about vegetables? What are
your favorites?"
Sandali siyang nag-isip. Nagliliwanag ang mga
4/8
mata niya habang nakangiti sa akin. '"Carrots!"
Nailing na naman ako. "Carrots... let me guess, ayaw
mo naman sa okra at ampalaya?"
Natigilan siya at parang nagulat na tumingin sa
akin. "Paano mo nalaman, papa?"
Nailing akong napangiti. Posible bang parehong-
pareho kami ng mga paborito at ayaw? O talagang
nagsasabi nang totoo si Tanya? Is she really my
child?
Matagal kong pinagmasdan si Thalia sa mukha bago
umangat ang kamay ko para haplusin ang pisngi
niya.
"I can't believe this! Napakamalas naman natin"
Inis na naupo sa kama si T'anya habang sinasapo
ang buhok ng kaniyang anak.
Pagkatapos namin kumain sa Marco's Lutong-
bahay Restaurant, walang tigil na ang pagbulhos ng
malakas na ulan. Nasiraan pa kami ng kotse sa daan.
Mabuti na nga lang dahil may malapit na hotel kung
saan tumigil ang sasakyan namin.
"Bukas na lang tayo uuwi. May kailangan ka ba?
May grocery store diyan sa malapit."
Bumaba ang paningin niya sa sariling damit. Kanina
habang kumakain, aksidenteng natapunan ng
sinigang ang suot niya.
"Maliligo muna siguro ako."
5/8
Tumayo siya at lumapit sa built-in cabinet ng hotel
room. Kinuha niya ang isang towel at bathrobe sa
loob. Bawat galaw at kilos niya, sinusundan ko ng
tingin.
Ilang araw na rin kaming hindi nagtatalik. Kahit
gustong-gusto ko na ulit siyang mahagkan at
yakapin, pinipigilan ko ang sarili ko dahil gusto
kong respetuhin ang desisyon niya.
"Dylan?" Tumigil siya sa harap ng pinto ng banyo
at lumingon sa akin. "Thank you nga pala. Napasaya
mo si Thalia ngayong araw."
Muli siyang tumalikod at pumas ok nang tuluyan sa
loob. Gusto ko siyang pigilan noong sandaling iyon.
Gusto ko siyang hatakin para mayakap. Bakit ko ba
nagawang pakawalan ang nag-iisang taong
nagparamdam sa akin ng totoong pagmamahal?
Makalipas ang ilang sandali, nilingon ko sa kama si
Thalia. Marahan akong lumapit para mapagmasdan
siya.
"Kung hindi ka lang anak ni Timothy, kung naging
akin ka lang sana...ako ang magiging
pinakamasayang lalaki sa mundo."
Malalim na buntonghininga ang pinakawalan ko
bago naupo sa gilid ng kama. Dinukot ko ang
cellphone ko sa loob ng bulsa at nagpadala ng text
message kay Janice.
Inutusan ko itong alamin kung sino ang may-ari ng
coffee shop na pinagtatrabahuhan ni Tanya. Sa tigas
6/8
ng ulo niya, alam kong kahit pagpabawalan ko pa
siya, ipagpapatuloy pa rin niya ang pagtatrabaho
roon. Hindi ako mapapanatag hangga't hindi ko
nasisiguro ang kaligtasan niya.
"Dylan?
Mabilis kong nilingon ang pinto ng banyo nangB
marinig ang boses niya. "Tanya?"
"Pakikuha naman ang pouch sa loob ng bag ko.
Pakidala rito."
Tumalima agad ako sa utos niya. Matapos kunin ang
pink pouch sa loob ng kaniyang bag, dinala ko ito
papunta sa banyo.
"Heto na ang" natigilan ako sa pagsasalita nang
bumukas ang pintuan at bumungad sa akin si Tanya.
Nakahawak siya sa magkabilang hamba ng pintuan,
walang suot ni isang saplot. Nakatitig siya sa akin
na parang nang-aakit.
Nabitiwan ko ang hawak ko. Bigla rin tumunog ang
cellphone ko na ikinababa ng paningin niya roon.
Mabilis na nag-init ang buong katawan ko sa ayos
niya. Parang bulkan na sumabog ang libido ko.
Hindi ko binigyan ng pansin ang patuloy na
pagtunog ng cellphone ko at agad siyang siniil ng
halik
Binuhat ko siya para paupuin sa sink, pero pinigilan
niya ako at dinukot ang cellphone sa loob ng bulsa
ko. Nakangiti siya nang ipakita sa akin ang pangalan
ni Dayana sa screen.
7/8
Lumapad ang ngiti sa mga labi niya nang sadya niya
itong binitiwan para mahulog sa sahig. Patuloy sa
pagtunog ang cellphone ko, pero ang buong
atensyon ko, natuon kay Tanya.
Para akong nawala sa katinuan at tanging kay Tanya
na lang umikot ang mundo ko. Wala na akong
pakialam sa ibang tao, kahit sa sarili ko pang asawa.
🆔LekiLeki🆔
Chapter 27
HINDI mawala ang ngiti sa mga labi ko habang
inaalala ang mga nangyari noong gabing hindi kami
umuwi ni Tanya.
Ibang-iba siya noong gabing iyon. She was wild and
tempting. Para akong inaakit ng paraiso patungo sa
makasalanang lugar ng impyerno.
But I was more than happy to serve her-to please
her. Kahit magpakalunod pa ako sa kumukulong
kumunoy ng pagkakasala, nakahanda akong gawin
uli. Makasama lang siya at muling madama ang init
ng halik at mga haplos niya
"Nakakatakot na talaga ang panahon ngayon.
Naglipana na ang drugs. Tingnan mo naman, hon!
May nahuli na namang drug lord ang mga pulis."
Napatingin ako sa malaking flat-screen TV kung
saan nagbabalita ang isang kilalang news anchor.
Nakatuon doon ang mga mata ko pero ang isip ko,
nakay Tanya pa rin.
"At may pinaghihinalaan pa silang drug dealer-
isang pari! Can you believe it, hon?A priest? Na
dapat sana, alag ad ng Diyos, pero isa palang alagad
ng kasamaan! My God!"
"Good morning!"
Natigilan kami ni Dayana nang pumasok si Tanya sa
loob ng dining room. Nakangiti ito sa amin.
1/8
Mabilis na bumaba ang paningin ko sa kabuuan
niya. She was wearing a simple black blouse. Naka-
tuck-in iyon sa suot iyang floral printed short
skirt. Nakalugay rin ang mahaba niyang buhok.
God, she looked so damn beautiful! Ano bang
nangyayari sa akin? Simpleng kasuotan lang naman
ang suot ni Tanya, pero akit na akit ako. I wanna
kiss her and get on top of her right this instance.
May ibinigay siya sandali kay Osang habang
kinakausap ito, pagkatapos no'n ay lumabas na rin
siya agad. I let out a heavy sigh. Init na init ang
pakiramdam ko at hindi ito magagawang pawiin ng
ibang bagay.
"Hon! Saan ka pupunta? Hindi ka pa nagb-
breakfast," natigilan ako sa paglalakad nang
marinig ang sinabi ni Dayana.
"Sa office na lang ako kakain." Hindi ko siya
nilingon man lang at mabilis na lumabas ng
mansion.
Pinatakbo ko agad ang kotse ko para mahabol si
Tanya. Napangiti ako nang makita siyang
naglalakad sa gilid ng daan.
Tinigil ko ang kotse ko sa mismong tabi niya at
walang paalam na hinapit siya sa baywang para
papasukin sa driver's seat.
Nananabik kong siniil ng halik ang mga labi niya.
Napangiti pa ako nang tugunan niya ng parehong
pananabik ang mga halik ko. Mabilis niyang
2/8
hinubad ang suot kong damit habang nagtatanggal
din siya ng kasuotan niya.
"Dylan, naghihintay si Thalia sa school."
"Sandali lang ito," tugon ko na ikinatawa niya.
"Okay."
We made love again inside the car. Mabilis at
marahas ang mga kilos namin. She was moaning
my name with every thrust I make. Mabuti na lang
dahil tinted ang window ng sasakyan.
Matapos ibaba si Tanya sa school, mabilis akong
pumunta sa opisina para pirmahan ang ilang
papeles na kailangan sa araw na iyon.
"Sir, kumusta?" Pumasok ang secretary ko dala ang
isang tasa ng kape
"Dumaan lang ako, Janice. Ikaw na ang bahala rito."
"Kumusta ang panliligaw mo sa anak ni Tanya?"
natigilan ako sandali at napangiti sa tanong niya.
"We had fun yesterday. Dinala ko sa mall ang bata."
Tuluyan kong hininto ang ginagawa ko. "You know
what? Thalia is a sweet and kind girl. Sana akin na
lang ang batang iyon."
"If you can learn to love her, kahit kaninong anak
pa siya, mamahalin mo pa rin siya, sir. So, learn to
love the kid. Eventually, mapapatawad at baka
mahalin ka rin uli ni Tanya."
Lalong lumapad ang ngiti sa mga labi ko. "Yeah, I
think she's warming up to me already."
3/8
Nang makabalik ako sa school, bitbit ko ang isang
green rose sa kamay ko. Malayo pa lang ay nakangiti
na sa akin si Tanya at kumakaway.
"Paano mo nalamang favorite ko ang green rose?
"Marami akong alam tungkol sa iyo."
Natawa siya sa narinig. "Oh?"
"Alam ko ring ayaw mo sa mga mamahaling bagay.
Hindi ka katulad ng iba."
Nagbawi siya ng paningin sa sinabi ko. "Wala ka
naman kasing pakialam sa akin noon. Kaya akala
ko... wala ka rin alam tungkol sa akin."
Napatingin ako sa kaniya dahil sa narinig. Nakikita
ko ang lungkot sa mga mata niya habang
nakatingin siya sa malayo. Marami akong alam
tungkol sa kaniya nang hindi niya nalalaman. Mga
bagay na kahit siya mismo... hindi pa alam.
k**
"Daddy, I wanna go home! I wanna go home right
now!"
Umiiyak si Dianne nang makalabas ito ng classroom
nila. Pinagtatapon nito ang mga kagamitan niya,
maging ang test paper niya.
Pinulot ko ito at nakitang 48 over 50 ang nakuha
niyang score. Babatin ko sana siya pero mabilis
akong nalapitan ni Thalia dala ang test paper nito.
"Papa, ito po ang score ko. Look, oh!"
4/8
Matagal akong natahimik nang makita ang score na
nakuha niya.
"Wow, baby! You got a perfect score! Ang galing
naman ng baby ko!" Mabilis na lumuhod si Tanya
para yakapin ang anak niya.
Saka ko naunawaan kung bakit hindi na naman
maganda ang mood ni Dianne.
"Daddy, I said I wanna go home! sumigaw ito
habang nagpapadyak ng mga paa.
"Sweety, sasabay sa atin sina Tita Tanya. Pupunta
tayo ng mall-"
"Ayoko! Ayokong kasabay sila!"
"Pero, Dianne"
"Ayaw ko ngang kasama sila! Ayoko!I don't want to
be in a car with them, daddy!"
Naramdaman ko ang pagtapik ni Tanya sa braso ko.
"It's okay, Dylan. Magta-taxi na lang kami."
"No, sasabay kayo sa amin." Nilingon ko si Tanya at
nakita siyang umiiling. Nang-uunawa siyang
ngumiti.
"Bakit mo isasabay iyang mga poor na iyan! I don't
like them! Ayaw namin sa kanila ni Mommy!"
Napatingin ako kay Dianne sa sinabi niya. "Watch
your language, Dianne."
"Totoo naman, e! Mga poor sila! Kaya sila nakikitira
sa atin kasi poor sila!"
5/8
"Dianne, stop it! Nagiging suwail ka na talaga!
Hindi ko napigilan ang magtaas ng boses sa kaniya.
Natigilan siya nang dahil doon.
This is the first time I raised my voice at her. Ni
minsan hindi ko pa napagalitan si Dianne kahit
gaano pa katigas ang ulo niya. But she went too far
this time.
Tanya was right yesterday. Spoiled din ang anak
naming si Steffi, pero hindi naging ganito katigas
ang ulo niya. Sa kabila ng lahat nang ibinibigay
namin sa kaniya noon, nanatili siyang mababa ang
loob, mahiyain at malambing.
"I hate you, daddy! You don't love me anymore! I
hate all of you!"
Bigla na lang itong nagdadabog at nag-umpisa
nang umiyak. Tumakbo ito papunta kay Rita at
hindi na gustong tumingin sa akin.
Naiiling kong sinenyasan si Rita na ipasokna sa
kotse si Dianne. Hindi rin ako pumayag na hindi
sumabay sa amin sina Tanya at Thalia.
Pagdating namin ng mansion, mabilis na tumakbo
paakyat si Dianne. Ni hindi nito pinansin ang
pagtawag sa kaniya ni Dayana.
"Hon, what happened?" Nilapitan ako ni Dayana at
hinalikan sa pisngi.
I just shrugged my shoulders. Pagod akong naupo
sa malaking sofa habang hilot ang sintido ko.
6/8
"Lumalaking suwail ang anak mo."
Nilapitan niya ako at muling hinalikan sa pisngi. "
Hindi ka pa nasanay sa anak natin. Ganoon talaga
iyon. Wait, naghanda ako ng mango float!
Magugustuhan mo ito!"
"Ma'am Tanya, iaakyat ko na po si Thalia."
"Sige, Osang."
Napalingon ako sa gawi ng pintuan nang marinig
ang boses ni Tanya. Tumingin siya sa akin at
ngumiti.
Tatayo sana ako para lapitan siya, pero natigilan
ako nang makitang nagmamadaling lumabas ng
kusina si Dayana.
"Hon, panoorin mo ito! Hindi ba, ito si Father
Gilberto?" Binuksan ni Dayana ang malaking TV sa
sala at nilipat ito sa isang news channel.
Nagsalubong ang mga kilay ko nang marinig ang
sinabi ng reporter sa news. Isang lalaki sa
pangalang Gilberto Magsalay ang nagpapanggap
bilang pari sa isang simbahan sa liblib na probinsya
ng Cebu. Napag-alaman na isa ito sa mga drug
dealer na matagal nang pinaghahanap ng batas.
"Oh, my God, hon! si Father Gilberto nga!"
"Who's Father Gilberto?" Lumapit sa akin si Tanya
habang nakatingin din sa babaeng nagsasalita sa
news.
"Ang nagkasal sa amin ni Dayana," nagkatinginan
7/8
kami ni Tanya sa sinabi ko.
"Is this a joke? We got married four years ago! Pero
ang sabi sa news, matagal nang umalis sa pagpapari
si Father Gilberto! Pitong taon na ang nakararaan!"
"Anong ibig sabihin no'n?"
Napatingin ako kay Tanya dahil sa tanong niya.
Natahimik naman si Dayana.
"Ibig sabihin, walang bisa ang kasal namin."
Chapter 28
Dayana's POV
What are we going to do now? That bastard is a
fraud Nakakahiya kapag nalaman ito ng ibang tao!
Tiningnan ko si Dylan habang nakaupo ito sa dulo
ng kama. Nakatingin na siya sa akin nang may
pagtataka sa mukha.
"Bakit ka mahihiya sa kanila? Hindi natin kasalanan
ito, Dayana."
"Hindi mo naiintindihan!" Inis ko siyang nilapitan.
"Kukutyain na naman ako ng mga kaibigan mo!
Nang mga kakilala n'yo ni Tanya! Sasabihin nilang
dapat lang sa akin ito dabil ako ang sumira sa
pagsasama n'yo!"
Nailing siya dahil sa mga sinabi ko. "That's not true.
"Palibhasa, wala kang alam tungkol sa mga sinasabi
nila sa akin! The way they look at me, and how they
gossip behind my back! Pati ang lolo mo, may
nasasabi tungkol sa akin!"
"Will you calm down, Dayana? Hindi makakatulong
ang pagh-hysterical mo."
"No! Hindi ako kakalma! Ginawa ko naman ang
lahat, Dylan! I did everything to be worthy of you
and your love! Naging mabuting asawa ako! Naging
mabuting ina! Binago ko ang sarili ko para maging
1/7
karapat-dapat na kapalit ni Tanya!"
Lumamlam ang ga mata niya nang makita ang pag
-iyak ko. Hindi ko matatanggap ito. Maayos na ang
buhay ko, ayokong bumalik sa hirap!
Nilapitan ako ni Dylan at niyakap. Marahan niyang
hinagod ang likod ko. "Dayana, what other people
think is not the priority right now."
Mabilis akong tumango. "You're right, hon. D-
dapat planuhin na natin ang kasal."
Natigilan siya bigla. Nagsalubong ang mga kilay
niya. "Kasal?"
"Kasal natin! Kailangan natin makasal agad bago pa
malaman ng iba ang tungkol kay Father Gilberto."
***
Narinig ko ang pagbukas ng pinto ng kuwarto
namin. Alam kong si Dylan iyon. Lumabas siya ng
silid namin nang akala niya ay tulog na ako.
Mabilis akong bumangon. Nagngingitngit ang
kalooban ko habang nakaupo mag-isa sa loob ng
kuwarto. Sigurado akong nandoon na naman siya sa
babaeng iyon! Sa kabit niya!
These past few days, we've been okay. We were back
to being normal again. Sa akin na siya natutulog
gabi-gabi, pero mula nang hindi sila umuwini
Tanya, bumalik na naman siya sa dati!
Inis na tumayo ako at lumabas ng kuwarto. Hindi ko
hahayaan na makuha ni Tanya sa akin si Dylan. Lalo
2/7
na ngayon matapos namin malaman na wala palang
bisa ang kasal namin!
Siguradong gagawin ni Tanya ang lahat para
makuha sa akin ang asawa ko! I won't let that
happen! I will do everything to keep Dylan mine.
Magpapakasal ulit kami at kapag nakapanganak na
si Tanya, kukunin ko ang bata. Ako ang tatayong ina
ng tagapagmana ni Dylan!
Lumapit ako sa silid nina Tanya. Kakatok sana ako,
pero natigilan ako nang marinig ang mahinang
usapan sa loob.
"Si Dayana?"
"She's asleep."
"Magpapakasal kayo ulit?"
Lalo kong dinikit ang tainga ko sa pinto nang
marinig ang tanong na iyon. Gusto kong malaman
ang isasagot ni Dylan.
Matagal siyang walang imik kaya bigla akong
nilukuban ng takot. You can't do this to me, Dylan!
Answer her now!
"Gusto ni Dayana."
"Gusto mo ba?"
Nagsalubong ang mga kilay ko sa tanong na iyon ni
Tanya. Anong karapatan niyang itanong iyon sa
asawa ko!
"No." Bigla akong nanigas sa kinatatayuan nang
3/7
marinig iyon. "It's you who I want to marry, Tanya.
Naramdaman ko ang pangangatog ng mga tuhod
ko. Wala sa sariling lumayo ako sa pinto at matagal
na natulala.
Did he just say that? Si Tanya ang gusto niyang
pakasalan sa halip na ako? Tahimilk akong bumalik
sa silid namin. Nanatili ako sa loob habang
nakatulala sa kawalan.
Paano nagawa ni Dylan sa akin ito? Ako ang nasa
tabi niya noong mga panahon na pinagtataksilan
siya ni Tanya! Ako ang nanatili kahit na ni minsan,
hindi niya naiparamdam sa akin na mahal niya ako!
I chose to stay with him! And this is how he repay
me? Fuck him! Fuck them both!
"Kasalanan mo itong lahat, Tanya!"
***
ALAS-OTsO na ng umaga nang magising ako. Dahil
sa labis na sama ng loob, madaling -araw na akong
nakatulog kagabi.
Nagmamadali akong bumangon para makaligo.
Pagkatapos mag-ayos, agad akong lumabas ng
kuwarto.
Sinubukan kong tawagan si Dylan para itanong
kung gusto niyang dalhan ko siya ng makakain sa
opisina niya, pero hindi niya sinasagot ang mga
tawag ko.
4/7
"Kasama na naman yata si Tanya!" inis kong sabi at
pabalyang isinara ang pinto.
Natigilan ako nang sa paglabas ko, nakita kong
kalalabas lang din ni Tanya ng silid nila. Humigpit
ang pagkakahawak ko sa cellphone ko nang makita
ang ayos niya.
Floral summer dress ang suot niyang damit. Mas
maikli pa ito kaysa sa suot niya kahapon. Gusto
kong matawa. Hindi naman siya mahilig magsuot
nang ganoon noon, pero ngayon ay nagsusuot na
siya para sa asawa ko.
"O, Dayana. Ngayon ka lang nagising?" Huminto
siya sa harap ko.
Pilit akong ngumiti. "Yeah, ikaw rin?"
"Hindi. Galing na ako sa school. May nakalimutan
lang ako kaya ako bumalik."
Matapos ko siyang tanguan ay nilagpasan na niya
ako. Nakatingin ako sa kaniya mula sa gilid ng mga
mata ko.
Mali talaga ang desisyon kong pagpayag na
papasukin siya sa bahay namin. Ngayon, baka
tuluyan na niyang agawin sa akin ang lahat! Mang-
aagaw!
"By the way, walang tao sa mansion. Baka lang
magtaka ka, nasa school sina Osang at Rita. Si Nay
Linda naman, nasa palengke."
Umarko ang mga kilay ko sa narinig. "Talaga? E, si
5/7
Guard Rolly?"
"Hindi ko alam, e. Nang dumating ako kanina, wala
siya sa labas." Muli niya akong tinalikuran.
Walang tao sa bahay? Napatingin ako sa mataas na
hagdan at kay Tanya na papalapit pa lang doon.
Isang plano ang nabuo sa isip ko.
Mabilis akong sumunod sa kaniya. Inangat ko ang
dalawa kong kamay malapit sa likod niya. Hindi ako
papayag na masira niya ang pamilya ko! Akin ang
lahat nang ito-akin si Dylan!
Mabilis na kumabog ang dibdib ko nang makita
siyang nasa tuktok na ng hagdan. Handa na sana
akong itulak siya, pero biglang tumunog ang
cellphone ko na ikinatigil ko.
Bago pa niya ako makita ay mabilis akong
humakbang paatras. Sandali kaming nagkatingin an
nang lingunin niya ako.
"Hindi mo ba sasagutin iyan?" Tumingin siya sa
cellphone ko.
"Sasagutin, duh!" Umirap ako. Nakita ko ang
pangalan ng school adviser ni Dianne. "Teacher ng
mga bata. Katatapos lang ng exam nila, baka first
honor na naman ang anak ko kaya tumatawag."
Sinagot ko ito nang may nagmamalaking ngiti sa
mga labi. Napaka-wrong timing naman ng teacher
na ito. Isang magandang pagkakataon na ang
dumating pero napaglagpas ko pa dahil sa tawag
ito.
6/7
"Yes, hello? Yeah, this is Mrs. Dayana Aragon."
Nagtaka ako nang mahimigan ng matinding pag-
aalala ang boses ng teacher ni Dianne sa kabilang
linya. "Is there a problem?"
Sa gilid ng mga mata ko, nakita kong natigilan sa
paglalakad si Tanya at lumingon sa akin.
"Anong ibig n'yong sabihin na may aksidenteng
nangyari?"
Nagpapaliwanag ang teacher ni Dianne sa kabilang
linya. Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi niya
dahil tarantang-taranta ang boses niya.
"Dayana, anong nangyari?" Bumalik sa harap ko si
Tanya.
Halos mabitiwan ko ang cellphone ko sa hüling
sinabi ng teacher ni Dianne. Mabilis akong umiling.
Pinindot ko ang speaker ng cellphone para malinaw
na marinig ang sinasabi sa kabila.
"Linawin mo ang sinasabi mo! Hindi ko kayo
maintindihan!"
"Mrs. Aragon, nasa hospital ang anak n'yo!
Naaksidente si Dianne kanina. She was hit by a car!"
Chapter 29
Dylan's POV
NADATNAN namin ni Dayana ang adviser at
principal ng school ni Dianne sa labas ng
emergency room. Halos kapusin ako ng hangin
nang makita ang ilang mantsa ng dugo sa mga
kasuotan nila.
"Nasaan ang anak ko? Anong nangyari sa kaniya?
Bakit n'yo siya pinabayaan!"
Sinubukan kong hawakan sa mga braso si Dayana
upang pakalmahin ito. Pero patuloy siya sa pagluha
habang panay sisi sa dalawang guro.
"Ma'am, tumakbo palabas ng eskwelahan ang anak
n'yo. We tried to go after her, but we were too late."
Then this is your fault! Nagbabayad kami nang
malaking halaga sa inyo, hindi para pabayaan n'yyo
lang ang anak namin!"
"Mrs. Aragon, I'm so sorry pero hindi namin ito
ginusto. Walang may gusto sa nangyari."
"Kapag may nangyaring masama kay Dianne, I will
sue you! Ipapasara ko ang school ninyo!'"
Mariin akong napapikit sa mga narinig. Niyakap ko
si Dayana at inilayo sa dalawang guro.
Mahinahon ko silang hinarap habang umiiyak si
Dayana sa isang sulok. "Please, tell us about what
really happened. Bakit tumakbo palabas si Dianne?
1/7
Ano ba talagang nangyari?"
Lumapit sa akin ang guro ng anak ko at ito angg
nagpaliwanag sa lahat. "Lumabas ang resulta ng
exam, at hindi niya matanggap na mas mataas ang
nakuhang score ni Thalia kaysa sa kaniya. She
accused Thalia of cheating. And she demanded for
us to change her score. Nang hindi kami pumayag,
nagalit siya at tumakbo palabas ng klase.
Napatingin ako kay Dayana sa mga narinig. Nakita
ko ang pagtalim ng mga mata niya. "Iyon lang?
Simple lang na problema, pinalala n'yo pa. Can't
you just give her what she want?"
"Hon." Muli ko siyang inilayo sa dalawang guro.
of course, they can't do that. That's against their
rules."
"Rules? Tingnan mo ang nangyari sa anak natin
dahil sa pagiging selfish nila!"
"Dayana, stop."
Nilingon niya at inis na nagpapadyak. "Dylan, ang
anak natin!"
Muli siyang umiyak at yumakap sa akin nang
mahigpit. Matagal kaming nanatili sa labas ng
emergency room habang hinihintay ang doctor.
"Bakit nangyayari ito? Ang dami na nating
problema sa bahay, nangyari pa ito sa anak natin!
Lumabas ang doctor makalipas ang mahabang
minuto. Ang kaibigan kong si Zian ang bumungad
sa amin. May bali raw si Dianne at kailangan nitong
2/7
maoperahan agad.
Pinayuhan kami ni Zian na huwag umalis ng
hospital dahil malaki ang chance na makulangan ng
dugo si Dianne sa kalagitnaan ng operasyon.
Kailangan nandoon kami para magbigay sa kaniya
oras na mangyari iyon.
Nang mag-umpisa ang operation, nagpaalam ako
kay Dayana para magtungo sa labas. Nagbilin lang
ako na tawagan niya ako kapag kailangan na kami.
Hindi ko kayang manatili sa labas habang nasa loob
ng ER ang anak ko. Nanlalambot ang mga tubod ko
at pakiramdam ko ay babaliktad ang sikmura ko.
I always hated the smell of hospitals. Sakitin na ako
noong bata pa at ilang beses na rin nalagay sa
peligro ang buhay ko. Traumatized ako sa amoy ng
ospital dahil para sa akin... amoy ito ng kamatayan.
"Hey."
Nasa hallway ako at marahang naglalakad nang
marinig ko ang boses na iyon.
Mabilis akong lumningon at nabungaran nakangiti
mukha niya. "Tanya"
Itinaas niya ang dala niyang malit na bag na kulay
light blue. Mula naman sa likuran ng mga paa niya,
lumabas si Thalia. Malungkot itong ngumiti sa akin.
k**
"Papa, are you okay?"
Binuhat ko si Thalia at pinaupo ito sa kandungan ko.
3/7
Ngayon ay nasa cafeteria kami ng hospital.
"I'm okay, Thalia. Ikaw? How are you? Siguradong
nagulat ka sa nangyari kanina."
Umiling siya sa akin bago ako niyakap. "Don't
worry about Dianne, papa. Sshe's strong. She'll be
fine"
Napangiti ako sa sinabi niya. She's quite mature for
her age. Nag-uusap kami ni Thalia habang
hinahanda naman ni Tanya ang dala nitong
lunchboxes. Puno iyon ng mga pagkain na niluto
niya.
"Gusto kang dalhan ng pagkain ni Thalia. Ayaw mo
raw kasing kumain sabi ni Nay Linda."
Itinuro ni Thalia ang lahat ng pagkain. "Mama
prepared all of these for you, papa!"
Napatingin ako sa mga pagkain sa harap namin.
Lahat ng iyon, mukhang masasarap. Pero natuon
ang paningin ko sa luto niyang chicken curry. Ito
ang pinakapaborito ko sa lahat ng luto niya sa akin
noon.
"Thank you, Tanya." Hinawakan ko siya sa kamay.
Buong araw nang hindi mabuti ang pakiramdam ko.
Parang hinahalukay ng kutsilyo ang sikmura ko sa
tuwing naiisip ang nangyari kay Dianne. Hindi ko
mapigilang hindi sisihin ang sarili ko.
Pero ngayong hawak ko ang kamay ni Tanya at
kasama ko sila, para bang biglang gumaan ang
pakiramdam ko.
4/7
And to you, too. Thank you, Miss Thalia" H******
n ko sa noo ang bata bago ito niyakap
"Si Dayana
Nasa kalagitnzan na kami ng pagain nang itarnong
iyon ni Tanya
Umiling ako. Ayaw niyang urnalis sa labas ng ER"
"Naghanda ako nang maraming pagkain para din
sana sa kaniya. Should I take this to her?" Itinaas
niya ang isang lunchboz
Hindi maganda kung magkikita sila ni Dayana
ngayon. Sigurado akong idadamay ni Dayana si
Thalia sa mga taong sisisihin nito sa nangyari kay
Dianne
Umiling ako at muling hinawakan ang kamay niya"
Huwag na. Sigurado akong nagulat din si Thalia sa
nangyari After this, take her home so she could rest.
Sumilay ang banayad na ngiti sa kaniyang mukha"
Sige, I'll do that "
Wow! What a scene!
Natigilan karning pareho nang marinig ang boses ni
Dayana. Kararat ing ang nito sa cafeteria at mabilis
na naglalakad ngayon papalapit sa amin. Mabilis
kong binawi ang kamay ko
"Ang saya n'yo naman tingnan! Ano ito? Family
day?
5/7
"Dayana, it's not what you think."
"Nag-aagaw buhay ang anak mo, but here you are!
Spending time with these two!" Malakas niyang
hinampas ang kamay niya sa ibabaw ng mesa.
Napat ayo ako nang bigla niyang lapitan si Tanya. Sa
amin na nakatuon ang paningin ng ibang tao sa
paligid.
"If you have any decency left in your body, don't
even dare of seducing my husband while our
daughter is inside that room! Nag-aagaw buhay ang
anak namin pero heto ka't nilalandi ang asawa ko!"
"I'm not seducing him!"
"Huwag mong sabihin, gawin mo!"
Pumagitna na ako sa kanila at mahigpit na
hinawakan sa braso si Dayana. "Don't make a scene
here!"
Namumula ang mga matang tiningnan niya ako.
Puno ng galit ang mga iyon. Hindi ko ito magawang
salubungin kaya nag-iwas ako ng paningin.
"Pati ba naman sa mga oras na ito, gusto mong
tumahimik pa rin ako!"
"Damn it, Dayana! This is not the right time!"
Hinila ko siya palayo roon. "Anong nangyari? Bakit
ka naridito?"
"Pinapatawag tayo ng doctor!
Nagmadali kaming bumalik sa harap ng operating
6/7
room. Pagdating doon ay mabilis kaming dinala sa
isang kuwarto para kunan ng blood sample.
"We're doing the best we can. Maya-maya lang,
lalabas ang result." Tinapik ako sa braso ni Zian
bago siya bumalik sa opisina niya.
Naghintay kami ni Dayana sa labas hanggang sa
bumalik si Zian. Pagkalapit pa lang niya sa amin,
napansin ko nang may problema. Tahimik siya at
hindi makatingin nang diretso.
"Kailangan masalinan agad ng dugo ang anak n'yo.
She lost a lot of blood while in the operation."
"May test kayong ginawa kanina. Hindi ba para
doon iyon?" umiiyak na lumapit sa amin si Dayana.
Tumango si Zian.
Then what else are you waiting for? Kuhaan n'yo
kami ng dugo. Salinan n'yo na agad ang anak ko!"
That's the problem." Tumingin sa akin si Zian.
Ilang sandali siyang natahimik. "Walang nag-
match sa inyo."
Chapter 30
"Sino ang tunay na ama ni Dianne?"
Mula sa lupa ay nag-angat ng paningin sa akin si
Dayana. Namumula ang mga mata niya at
namumutla ang kaniyang mukha.
"D-Dylan, a-ano bang tanong iyan? I-ikaw"
"Don't fucking lie to me!" I clenched my fists and
cursed under my breath. Nagdidilim ang paningin
ko sa sobrang galit. "I'll ask you again, Dayana. I
want you to tell me the fucking truth!"
"Dylan, please. Nakakahiya, huwag dito sa labas ng
hospital. Maraming nakakakita_"
"Saan mo gusto!"
Napapitlag siya sa gulat nang magtaas ako ng boses.
Mariin siyang pumikit
"Magsabi ka ng totoo, damn it! Ako ba o hindi ang
tunay na ama ni Dianne!"
"Ikaw! Ikaw ang ama niya!"
Nilapitan ko siya at mahigpit na hinawakan sa
braso. "Bakit hindi kami magkadugo?"
"I don't know! B-baka nagkamali lang ang mga
doctor!" She shook her head and tried to loose free
from my grip. "Puwedeng mangyari iyon, Dylan!
Kahit nanman kami, hindi nag-match!"
Hindi makapaniwalang tinitigan ko siya. "How can
1/6
you keep doing this? How can you still lie to my
face! Ang tagal mo akong ginago!"
"Maniwala ka, h-hindi ko alam kung bakit. Ang
alam ko, ikaw ang ama!"
"Ang alam mo?"
Hindi ko napigilan ang hindi matavwa. Marahas kong
binitiwan ang kamay niya at itinulak siya s
sobrang inis.
"Fuck! Fuck, Dayana! Hiniwalayan ko ang asawa ko
dahil nabuntis kita!"
Sinubukan niya akong hawakan sa kamay.
Nagmamakaawa siya sa akin pero hindi ko kayang
pakinggan ang mga kasinungalingan niya kaya pilit
akong umiwas.
"Dylan, please. Maniwala ka naman sa akin... ikaw
ang ama ni Dianne!"
"I shouldn't have divorced my wife." Umiling ako
nang maalala kung paano nagmakaawa sa akin si
Tanya noon.
Tha pain in her eyes.. and her tears. Sa tuwing
naaalala ko iyon, parang sinasaksak ng punyal ang
puso ko. Pero ngayon, doble ang sakit.
Letting her go was the biggest mistake of my life. At
itongnangyayari sa akin, karma ko ito sa lahat ng
ginawa kong kasalanan sa kaniya.
"A-anong sinabi mo?" nanginig ang tinig ni
Dayana habang tinatanong iyon.
2/6
Matalim ko siyang nilingon. "Pinagsisisihan kong
naging mahina ako at nagpaakit sa iyo!"
Matagal siyang natigilan sa mga sinabi ko. Kitang-
kita ko ang pag-agos ng mga luha sa pisngi niya.
"No! Hindi totoo iyan!" Umiling siya at bigla akong
pinaghahampas sa dibdib. "Bawiin mo ang sinabi
mo! Bawiin mo! Ikaw ang ama ng anak ko! Ikaw ang
ama ni Dianne!"
Napapitlag siya nang umangat ang kamay ko sa ere
at muntikan siyang sampalin. Hindi ko iyon itinuloy
pero mahigpit ko siyang hinawakan sa braso na
ikinadaing niya.
"Stop lying to me, Dayana! Alam mo ba kung anong
gusto kong gawin sa iyo ngayon? I wanna kill you! I
want to fucking kill you!"
Malakas ko siyang itinulak. Bumagsak siya sa lupa.
Natigilan ang ilang tao sa paligid at napatingin sa
amin
"Lumayo-layo ka sa akin bago pa ako makagawa ng
bagay na pagsisisihan ko!"
Mabilis akong sumakay sa kotse at pinaharurot ito
palayo. I took my cellphone from my pocket and
dialed Tanya's number.
Tanya"
"Sir, si Osang po ito. Wala rito si Ma'am Tanya."
My frows furrowed. "What? Where is she?"
3/6
"Naiwan ho niya ang cellphone niya dito sa
mansion. Ang alam ko, nagpunta siya sa trabaho
niya."
"Trabaho?" I took a deep breath before nodding my
head. "okay, pupuntahan ko na lang siya."
Pinatay ko ang tawag at akmang ibabalik ito sa
bulsa ko, pero tumawag naman si Janice na
ikinatigil ko.
"Janice."
"Dylan, nalaman ko na kung sino ang owner_"
"Janice, I'm not in the mood right now. Bukas na
natin pag-usapan iyan."
"But, sir"
Hindi ko na siya pinatapos na magsalita.I
immediately ended the call and threw my cellphone
on the passenger's seat.
Makailang ulit kong hinampas ang manibela. How
could she deceived me for four years? Gusto kong
saktan si Dayana para mapagbayaran niya ang
nagawang kasalanan sa akin.
Masakit malaman na hindi ko pala anak ang batang
minahal at pinalaki ko nang ilang taon. Dayana
betrayed me. Ginago ako ng babaeng iyon! Alam
kong alam niyang hindi sa akin si Dianne.
"Damn you, Dayana!" Muli kong hinampas ng
kamao ko ang manibela. Lalo kong binilisan ang
pagpapatakbo.
4/6
Para akong masisiraan ng bait sa sobrang galit,
pero kapag naiisip ko si Tanya, napapanatili ko ang
katinuan ko. Ngayon, hindi ko na kailangan pang
pigilan ang sarili ko.
"I'm coming, Tanya. Hindi na tayo maghihiwalay
ulit. Aalis tayo sa mansion at magpapakalayo-layo."
Natanaw ko sa kalayuan ang purple cafe na
pinagtatrabahuhan ni Tanya. Napangiti ako nang
makita siyang nakatayo sa labas.
I parked my car at the side of the road and got off.
Lalapitan ko sana siya, pero natigilan ako nang
makita siyang may kausap na lalaki.
Mahigpit na kumuyom ang mga kamao ko nang
mamukhaan kung sino ito. Si Timothy, hawak nito
ang kamay ni Tanya.
5/6
Chapter 31
Chapter 31
"Timothy!"
Nakita ko kung paano natigilan si Timothy nang
makita niya ako. Mabilis niyang binitiwan ang
kamay ni Tanya at bahagyang itinaas ang dalawang
kamay.
"Dylan, it's not what you think--"
"Hayop ka!" Malakas ko siyang sinuntok sa mukha
na naging dahilan nang pagbagsak niya sa lupa.
Napatili si Tanya dahil sa ginawa ko. Sinubukan niya
akong pigilan pero itinulak ko siya palayo.
Lahat ng galit na naipon sa dibdib ko sa nakalipas
na apat na taon, bumalik ang lahat ng iyon. I want
to kill this bastard! He ruined us!
"I'Il fucking kill you!" Mabilis ko siyang
kinuwelyuhan at paulit-ulit na pinagsusuntok sa
mukha.
Mabilis na nagtinginan ang mga tao sa paligid.
Kahit ang ilan na nasa loob ng coffee shop ay
Jumabas at sinubukan pa kaming pigilan.
"Tama na iyan, Dylan! Ano ba!" Mabilis na
humarang sa harap ko si Tanya nang magawa akong
ilayo pang dalawang lalaki mula kay Timothy.
"Bitiwan n'yo ako!" Kumawala ako sa
pagkakahawak ng mgaito at matalim na tinitigan si
Tanya. "Get out of the way."
1/7
Chapter 31
"No! You need to stop!" matigas niyang utoS na
ikinatigil ko.
Matagal kaming nagkatitigan. Naroon pa rin sa lupa
si Timothy at nakaupo, putok ang ibabang labi.
Gusto ko siyang patayin pero hindi ko magawa dahil
nakaharang si Tanya.
Nanginig ang mga nakakuyom kong kamao habang
tinitingnan kung paano niya ako harangin para sa
lalaking iyon.
"Bakit, Tanya? Bakit ba lagi mo na lang ginagawa
ito sa akin? Bakit lagi mong sinisira ang tiwala ko?
Natigilan siya sa mga sinabi ko. Nakita kong mabilis
na namasa ang gilid ng mga mata niya habang
umiiwas ng paningin.
Nanakit ang lalamunan ko sa pagpipigil sasarili
kong maluha. Tuwina gusto kong magtiwala ulit at
sumugal sa pag-ibig, lagi na lang ganito ang
nangyayari.
"Mali kasi ang iniisip mo."
Natawa ako nang marinig ang sinabi niya. Lies. Lies
again. "Pareho lang kayo ni Dayana."
Mabilis akong nawalan ng gana. Umiiling akong
tumalikod para bumalik sa kotse pero mabilis
niyang hinawakan ang kamay ko. Marahas kong
binawj iyon at masama siyang tinitigan.
"Why do you have to do that, Tanya? Kung
kailangan mo ng pera, nakahanda akong magbigay
sa iyo! Pero bakit kailangan mo pang
2/7
Chapter 31
magsinungaling? Bakit kailangan mo na naman
akong paasahin?"
"Dylan, hindi." Makailang ulit siyang umiling
habang umaagos ang mga luha sa pisngi niya. "
Walang ibig sabihin ang nakita mo. Nag-uusap lang
kami."
Talaga?" Napangiti ako. "Hawak niya ang. kamay
mo, pero nag-uusap lang kayo? Just like what
happened before. The both of you were naked on
our bed, pero wala pa rin ibig sabihin iyon! Fuck!
Ginagago mo ako!"
Pilit na tumayo si Timothy at lumapit sa amin. "
Maniwala ka, Dylan. Walang"
"Shut your fucking mouth, you bastard! Nang dahil
sa iyo, nawala ang anak ko!" pagkatapos sabihin
iyon ay galit akong bumaling kay Tanya. "Paano mo
nagawang patulan nang paulit- ulit ang lalaking
iyan matapos mamatay ng anak natin!"
Napapitlag siya at nagbaba ng paningin sa pagsigaw
ko. Hindi ko na siya hinintay na makapagsalita at
agad nang umalis. Makakapatay lang ako kapag
nanatili pa ako.
Maraming ulit akong nagmura habang
nagmamaneho. Ilang beses ko rin pinaghahampas
ang manibela sa tindi ng galit.
Pakiramdam ko, trinaydor ako ng buong mundo. Si
Tanya na lang ang tanging kinakapitan ko sa
ngayon, pero ito pa ang nangyari.
"Damn it!"
3/7
Chapter 31
Mainit ang ulo ko nang makabalik ng bahay. Sa
Isang 1glap, nagbago ang lahat ng paningin ka
paligid. Hindi ko alam kung sino ang unang
palalayasin-si Dayana ba o si Tanya.
Pare-pareho lang silang sinungaling at
manggagamit.
"Papa!"
Natigilan ako nang marinig ang boses na iyon.
Narito ako sa mismong harap ng pinto ng private
bar ng mansion.
"Papa, nagkita kayo ni Mama? Bakit hindi mo siya
kasama?'
Marahan akong humarap kay Thalia. Nakapantulog
na siya at halata rin ang antok sa mga mata pero
malapad pa ring nakangiti sa akin.
Nang mapansin ni Osang ang madilim kong mukha,
agad nitong nilapitan si Thalia at sinubukan
paakyatin.
"Baby, your papa is already tired. Akyat na tayo?
Antok ka na rin, di ba?"
"But I want to stay with papa." Mabilis siyang
tumakbo papunta sa akin at yumakap sa mga binti
ko.
Nagdilim ang paningin ko nang tumingala siya at
ngumiti. Nakita ko ang mukha ni Tanya sa kaniya.
Naalala ko bigla ang nasaksihan kanina
"Umalis ka." Unti-unting naglaho ang ngiti sa labi
niya nang marinig ang sinabi ko.
4/7
Chapter 31
"Papa?"
"Hindi kita anak.. umalis ka!" Marahas ko siyang
hinawakan sa braso at itinulak. "How many times
do I have to tell you? I'm not your goddamn father!
Anak ka ni Tanya sa ibang lalaki!"
Matagal siyang natulala dahil sa mga sinabi at
ginawa ko. Nanlalaki ang mga mata niya at
nanginginig ang maliit na katawan. Saktong
bumukas ang pinto ng mansion at pumasok si
Tanya.
Sa puntong iyon ay pumalahaw ang matinis na iyak
ni Thalia sa buong paligid. Saka ako parang
binuhusan ng malamig na tubig. Bumaba ang
paningin ko sa kamay kong siyang ginamit kong
pantulak sa kaniya.
"T-Thalia... "Sinubukan ko siyang lapitan pero
mabilis na humarang sa harap ko si Tanya at
binigyan ako ng malakas na sampal.
"Get away from my daughter! Hindi ka pa rin
nagbabago... wala ka pa rin kuwenta!"
Natigilan ako nang makita ang namumula niyang
mukha. Naniningkit ang mga mata niyang
diretsong nakatitig sa akin.
"Osang, iakyat mo na si Thalia! Ayusin mo ang mga
gamit namin dahil aalis na kami!"
"Mama! Mama!" Nakita kong mabilis na yumakap
si Thalia kay Tanya. Nanginginig ito sa takot
habang pilit na nagtatago mula sa akin.
5/7
Chapter 31
"Don't worry, baby. We are leaving. Hindi ka na
masasaktan pa."
Ibinigay niya si Thalia kay Osang at mabilis naman
nitong inakyat ang bata sa hagdan.
Muli akong hinarap ni Tanya na puno ng galit ang
mga mata. "Wala kang karapatan saktan ang anak
ko!"
"Hindi ko sinasadya."
"Hindi sinasadya? Puwes, mas lalo ko siyang dapat
na ilayo sa iyo!"
Mabilis akong umiling sa narinig. "This is all your
fault. Kung hindi ka nakipagrelasyon sa T'imothy na
iyon, hindi tayo masisira!"
Ilan sandali siyang natigilan. Pagod na tiningnan
niya ako bago nagpakawala ng malalim na hangin.
"Iyan na naman? Hindi ka na talaga nagsawa!
Pagod na pagod na ako sa iyo!"
Then just tell me the goddamn truth! Alam kong
may relasyon pa rin kayo ng Timothy na iyon at
anak niya si Thalia! Sabihin mo na sa akin ang
totoo, Tanya!"
Matagal niya akong tiningnan. Nakita ko ang halo-
halong galit, sakit at pandidiri sa mga mata niya.
Maya-maya ay lalong naningkit ang mga iyon.
"Gusto mo ng katotohanan? O, sige! Ibibigay ko sa
iyo ang katotohanan! Oo na! May relasyon kami ni
Timothy at anak niya si Thalia! Ano? Masaya ka na!"
6/7
Chapter 31
"Damn you!"
Mabilis ko siyang nilapitan at hinawakan sa
magkabilang pisngi dahil sa tindi ng galit ko. Hindi
siya natinag. Matapang niyang sinalubong ang mga
mata ko.
"Akala mo, palalayain kita nang ganoon kadali?
Bigla siyang natigilan. Napangiti ako habang
umiling
"You're not going anywhere, Tanya Gaviola."
"Aalis na kami ng anak ko! Hindi mo kami
puwedeng pigilan!"
Nginisian ko siya. "You signed a contract! Kung
ayaw mong ipakulong kita, hindi kayo aalis!"
7/7
Chapter 32
Chapter 32
HAWAK ang baso ng alak sa isang kamay at ang
bote sa kabila, naupo ako sa gilid ng kama at
tumitig sa kawalan.
Gusto kong magwala habang lumalaklak ng alak. Sa
dami ng bagay na tumat akbo sa isipan ko, hindi ko
na alam kung anong problema ang uunahin kong
intindihin.
Isa lang ang malinaw sa akin ngayon, kahit ano pa
ang mangyari, hindi ako papayag na muling mawala
sa akin si Tanya.
Natigilan ako sa pag-iisip nang marahang bumukas
ang pinto ng kuwarto. Puno ng pag-ingat na
pumasok si Dayana. Madilim sa kuwarto dahil
nakapatay ang mga ilaw kaya natigilan pa siya nang
makita ako.
"What are you doing here?
"D-Dylan, kukuha lang ako ng mga damit. Sa
ospital ako matutulog kasama si Dianne."
Nilapag ko sa ibabaw ng sidetable ang bote ng wine
at tumayo. "Kunin mo na lahat ng gamit mo dahil
makakalayas ka na."
"Ano? H-hindi puwede! Dylan, please! Don't do
this!"
Hindi ko siya pinakinggan. Mabilis akong pumasok
sa walk-in closet ng kuwarto at isa-isang inilabas
ang mga damit niya mula sa cabinet.
1/5
Chapter 32
"Anong ginagawa mo? Itigilan mo iyan! Dylan,
huwag mong gawin ito! Ayaw kong umalis!"
"You're not the one to decide, damn it! I am!"
Mabilis siyang lumapit sa akin at nagmamaakawang
lumuhod sa paanan ko. "Asawa mo pa rin ako!"
Napangisi ako sa sinabi niya. "Walang bisa ang
kasal natin."
"Magagawa mo akong palayasin kahit apat na taon
na tayong nagsama? Makakaya mong gawin iyon?"
"Yes!" Marahas kong tinapon ang hawak kong wine
glass. Nabasag ito nang tumama sa pader.
"No! Please! Ayoko, Dylan!"
"Lumayas ka na!"
"Anak mo pa rin si Dianne! Ikaw ang nagpalaki sa
kaniya! Ikaw ang kinilala niyang ama! Walang
doctor ang makakapagsabing hindi mo siya anak!"
Natigilan ako sa mga sinabi niya. Madilim ang
mukhang binalingan ko siya ng paningin. Nakita ko
kung paano mabahiran ng takot ang kaniyang
mukha.
"How dare you say that? Pagkatapos mo akong
gaguhin nang maraming taon"
Napasinghap siya nang hawakan ko siya sa
magkabilang braso at pilit na pinatayo.
"Lumayas ka sa pamamahay ko! Bago pa kita
mapatay!"
2/5
Chapter 32
Malakas ko siyang tinulak na muli niyang
kinatumba. Bigla siyang natigilan habang
nakaluhod sa sahig. Marahan siyang nag-angat ng
paningin sa akin. Ngayon ay matalim na ang mga
mata niya.
"Ayoko."
My brows furrowed in confusion. "What did you
say?"
"Ayoko!" Taas-noo siyang tumayo.
"Sinusubukan mo talaga ako"
"Buntis ako!"
Bigla akong natigilan sa narinig. Nanlalaki ang mga
matang tinitigan ko siya.
"Buntis ako at ikaw ang ama! Gulat ka?" Tumawa
siya habang lunuluha. "Sa loob ng ilang taon na pag
-iingat mo -nang pagsusuot mo ng condom para
lang hindi ako mabuntis, well, surprise! I got
pregnant!"
"Hindi."
"Oo! Gusto mo akong palayasin? Sige, gawin mo!
Pero oras na ginawa mo iyon, magpapakamatay
ako! Idadamay ko ang anak mo sa sinapupunan ko!"
Mahigpit ko siyang hinawakan sa braso niya. "
Nababaliw ka na!"
"Kung inisip mong babalik ako sa hirap pagkatapos
ng lahat, hindi!" Tinulak ko siya palabas ng
kuwarto. "Aalis ako, pero babalik ako, Dylan!
3/5
Chapter 32
Tandaan mo, babalik ako!"
Matagal akong nakatulala sa nakasaradong pinto ng
silid. Hindi makapaniwala sa mga sinabi ni Dayana.
"Fuck!" Lumapit ako sa pader at malakas itong
pinagsusuntok
How the hell did I get her pregnant? Maingat ako sa
tuwing nagtatalik kaming dalawa. Sinisigurado
kong nakakainom siya ng pills at lagi akong may
suot na condom. But what happened?
"Screw it! Damn this fucking life!" Bumalik ako sa
gilid ng kama at kinuha ang bote. Diretso akong
lumagok ng alak. Hindi ako tumigil hanggang hindi
ko ito nauubos.
Matapos maubos ang alak, hindi ko namalayang
tinangay na ako ng antok. Nagising lang ako nang
marinig ang ingay ng tumutunog kong cellphone.
"Fucking headache!" Pinilit kong abutin ang
cellphone sa ibabaw ng sidetable. Si Zian ang
tumatawag.
Tiningnan ko muna ang oras at nakitang alas-otso
na pala ng umaga. Nagmamadali akong bumangon.
"Zian."
"Dude, you need to come to the hospital."
"Why? Is it about Dianne?"
"No."1lan sandali siyang natahimik sa kabilang
linya bago muling nagsalita, "Uhm, I have the DNA
test result with me."
A/5
Chapter 32
Nagbuga ako ng hangin nang maalala si Thalia.
Nanikip bigla ang dibdib ko nang maisip ang mga
sinabi ni Tanya kagabi.
"I don't need that fucking result. Alam ko na ang
totoo! Her kid is not mine."
"Dylan, you need to come here, now. I think, you
need to see the result for yourself."
Nagsalubong ang mga kilay ko nang mapansing
seryoso ang boses niya. Ibinaba ko na ang tawag at
sandaling nag-shower.
Napatitig pa ako sa pinto ng silid nina Tanya nang
makalabas ng kuwarto. Mahigpit kong pinigilan ang
sarili kong pumasok para yakapin siya. Fuckshit.
Kahit ganito na ang sitwasiyon namin, nami-miss
ko pa rin si Tanya.
Nagmamadali akong lumabas ng mansion at
sumakay ng kotse. Pagdating sa ospital ay
dumiretso agad ako sa office ni Zian.
"Here's the result." Inabot niya sa akin ang isang
malaking envelope.
Binuksan ko ito at inilabas ang papel mula sa loob.
Inaasahan ko nang negative ang lalabas, pero
natigilan ako nang makita ang nakasaad doon.
"A-ano ito?" Mat agal kong tinitigan ang resulta ng
DNA test result namin ni Thalia. "She's mine"
Zian let out a heavy sigh and nodded his head. "Yes,
Thalia is 99.99 percent... yours."
5/5
Chapter 33
Chapter 33
MATAGAL akong nakatulala habang nakaupo sa
mahabang kahoy na upuan sa labas ng hospital.
Bumalik si Zian na may dalang dalawang kape sa
magkabilang kamay.
"Anong gagawin ko? Paano pa ako babawi
pagkatapos ng mga nagawa ko?"
Nagpakawala siya ng hangin. "Hindi ko alam, dude.
Pero kung gusto mo talagang bumawi, ngayon mno
gawin. Go to your daughter, now."
Mula sa hospital ay napatingin ako sa kaniya.
Malayo ang tingin niya habang humihigop ng kape.
Wala sa sariling tumango ako. He's right. Why the
fuck am I still here? I should be there with them!
Agad akong tumayo at patakbong pumunta sa kotse
ko. Mabilis ko itong pinaharurot pabalik sa mansion.
"Shit!" Pabigla kong inapakan ang break nang
makita ang redlight.
Sa lalim ng iniisip ko, nawala na sa pagmamaneho
ang konsentrasyon ko. Natigilan at napatingin sa
batang babae habang tumatakbo ito sa daan
papalapit sa mga magulang niya.
I smiled as I noticed how happy the girl was. She
was holding a toy in her hand. Bigla ko na naman
naalala si Thalia.
Pinagala ko ang mga mata ko sa paligid. Nang
muling mag -greenlight, mabilis kong pinaliko ang
1/9
Chapter 33
sasakyan papunta sa isang toy store. Mabibilis ang
mga hakbang ko papasok sa mall.
"Sir, ano pong hinahanap n'yo?" Nakangiting
lumapit sa akin ang isang saleslady.
Hindi ko siya masagot dahil hindi ko sigurado ang
kukunin ko. Malaki at malawak ang tindahang iyon.
Bawat sulok ay puno ng mga laruan. Hindi ko alam
ang dapat na piliin para kay Thalia.
S-saan ba rito ang maganda?" Lumapit ako sa
isang section ng mga laruan. Puro pambabae at mga
luto-lutuan ang nandito. Isang buong kitchen ang
laruang pinagmamasdan ko ngayon, may kasama
pang kitchen island, at iba't ibang plastic na
pagkain.
"Babae po ba o lalaki ang anakn'yof Ano po ang
mga hilig niya para madali natin malaman kung ano
ang puwede n'yong bilhin para sa kaniya?"
Para akong kinapos ng hangin sa narinig. Mabilis na
nag-init ang gilid ng mga mata ko habang isa-
isang pinapasadahan ng paningin ang mga laruan.
"S-sir? Okay lang po kayo?"
Lumapit ako sa isang sulok at kinuha ang porcelain
doll. Matagal ko itong tinitigan. Ramdam ko ang
pananakit ng lalamunan ko sa pagpipigil sa sarili na
maluha.
"Saan, ba rito ang magugustuhan ng batang babae?
Hindi ko alam ang gusto niya. Wala akong alam...
wala akong alam tungkol sa anak ko."
Napalampas ko ang mga taon na dapat sana, kasama
2/9
Chapter 33
ko sila. Hindi ko nasubaybayan ang paglaki ni Thalia
sa sinapupunan ni Tanya ang pagsilang sa kaniya.
Lahat ng first ni Thalia, wala ako. At lalong wala ako
sa mga oras na nahihirapan ang mahal ko sa
pagbubuntis at pagpapalaki sa anak namin.
Bigla akong napahinto nang maalala ang kalagayan
ni Thalia. Mabilis akong bumalik sa hospital para
kausapin si Zian.
Makalipas ang halos isang oras, nakarating ako ng
mansion dala ang malaking manika ni Elsa, isang
character sa palabas na Frozen. Sabi ng saleslady
kanina, iyon daw ang bestseller nila. Mabenta sa
mga batang babae lalo pa't kumakanta rin ito at
nagsasalita.
Marahan akong lumapit sa pinto ng kanilang
kuwarto. Wala na akong pakialam kahit ano pa ang
sabihin ni Tanya. Ipagtabuyan niya man akoo
pagsalitaan nang masama, ayos lang. I deserved it
for being such an asshole.
Bahagya kong binuksan ang pinto at sumilip sa
loob. Nakita kong nagkukulay ng drawing book si
Thalia at nakaupo sa sahig. Wala si Tanya sa loob at
kahit si Osang.
T-Thalia... " Napiyok pa ang boses ko nang
tawagin ang pangalan niya. Halos ayaw lumabas ng
tinig ko dahil sa hiya.
Asshole! You're an asshole, Dylan!
Nagulat siya nang makita ako. Tumayo siya agad at
tumakbo
3/9
Chapter 33
Thalia?"
Nagtago siya sa gilid ng kama. Paninsan-minsan ay
sumisilip pero kapag nakikita ako, nagtatago ulit.
"Anak. "
Sinubukan kong lumapit matapos ilapag sa tabi ang
manika. Lumuhod ako hindi kalayuan mula sa
kaniya. Yakap niya ang mga tuhod niya sa dibdib at
mukhang takot na takot.
Thalia, baby? Don't be afraid. It's just me."
Nagdadalawang-isip ako kung paano siya
kakausapin. Nasanay ako kay Dianne na sa tuwing
nagtatampo sa akin, dadalhin ko lang sa mall o
bibigyan ng maraming pasalubong, magkakaayos
na kami. But Thalia, I know she's different just like
Tanya.
"Mama... " Nag-alala ako nang magsimula siyang
umiyak.
This is all because of me. She's crying because of
me. Nasaktan ko ang anak ko nang dahil sa pagiging
gago ko.
Huminga ako nang malalim bago tuluyang naupo sa
sahig. "I'm sorry. I was such a jerk, baby. Kung
puwede ko lang ibalik ang oras, gusto kong marinig
ang mga tawa mo noong sanggol ka pa. Gusto kong
mapuyat sa gabi tuwing umiiyak ka. Gusto kong
ibidyo ang unang salita mo at ipadala kay grandpa. I
want to do it all, Thalia. If I can just turn back the
time."
4/9
Chapter 33
Ilang ulit akong umiling, hindi ko alam kung
naiintindihan niya ang mga sinasabi ko. Fuck! I told
my own daughter that she's someone else child!
How fuck up is that?
"Sana hayaan mo akong bumawi. Babawi si Papa,
ha?
Nag-angat siya ng mukha sa sinabi ko. "Papa?"
"Yes, baby. I'm your papa. Anak kita. Anak kita,
Thalia." Nilahad ko ang mga braso ko sa kaniya.
Natatakpan ng kulot niyang buhok ang kalahati ng
namumula at maliit niyang mukha. Nabuhayan ako
ng loob nang bigla siyang tumayo at tumakbo
papunta sa akin.
"Papa!"
"Baby!" Hinuli ko siya sa mga bisig ko at mahigpit
siyang niyakap. "Oh, God! Thank you! You're mine,
baby. Anak kita!"
Mahigpit kong ikinulog sa mga bisig ko ang anak
ko. Dinama ko ang yakap niya na maraming taon
kong hindi naramdaman. How can I be so dense?
Kasama ko lang sa iisang bubong ang tunay kong
anak, pero hindi ko pa naramdaman. Binaliwala ko
ang lukso ng dugo. Nagpalunod ako sa galit ko kay
Timothy.
***
This is for me?" Lumiwanag ang mukha ni Thalia
nang ibigay ko sa kaniya ang malaking Elsa doll.
5/9
Chapter 33
"Yes, baby! Nagustuhan mo ba?"
"Wow! Of course, papa! Ang ganda! Ang ganda-
ganda niya!" Bigla niyang niyakap ang manika nang
mailabas namin ito sa box. "I always wanted an Elsa
doll, papa! Hindi ako nabibilhan ni Mama nang
ganito kalaking laruan, e."
Mula sa dulo ng kama ay bumaba ako sa sahig at
naupo sa tabi niya. "Yeah? Bakit naman?
Sandali siyang natahimik. Malungkot na nag-angat
ng mukha sa akin. "Wala kasi kaming pera, kaya
kaunti lang ang toys ko. Pero naibibigay naman ni
Mama ang needs ko. Mga healthy foods, at favorite
kong chocolates with nuts! Saka fishball! Madalas
akong ipagluto ni Mama ng fishball!"
Napangiti ako sa narinig. Kinuha ko siya at pinaupo
sa kandungan ko. Niyakap ko siya ulit mula sa
likuran."Hayaan mo, baby, simula ngayon,
pupunuin natin ng laruan ang kuwarto mo."
Talaga?" Lumingon siya sa akin nang may
namimilog na mga mata.
"Oo, baby ko."
"Kaso.. baka magalit si Mama. Kagabi kasi, galit na
galit siya."
Mariin akong lumunok sa narinig. Bumalik sa isipan
ko ang naging sagutan namin ni Tanya kagabi.
"I'm sorry, baby. Sorry sa mga nasabi ko, sorry
dahil nasigawan kita."
Marahan niyang binitiwan ang manika at humarap
6/9
Chapter 33
sa akin. "Ang sabi ni Mama, masama ang
magtampo sa kapuwa. At saka, dapat daw, mahalin
at intindihin kita kasi papa kita."
"Mama said that?"
Mabilis siyang tumango. "You were just angry
because you don't know the truth, sinabi rin iyon ni
Mama!"
Niyakap ko na naman siya sa mga narinig.
Kumakabog ang dibdib ko. Mas maayos pa mag-isip
ang anak ko kaysa sa akin. Bata pa siya pero hindi
hamak na mas matanda siyang mag-isip sa edad
niya.
Tanya raised her so well. Wala akong maipipintas sa
mag-ina ko, lalo na sa asawa ko. Nasa akin ang
problema. They deserve way better than me.
Hapon na nang makaramdam ng pagod sa paglalaro
si Thalia. Matapos ko siyang patulugin at
pagmasdan nang isang oras, lumabas ako ng
kuwarto at kinausap si Osang.
"Nasaan si Tanya?"
"N-nasa trabaho po." Hindi siya makatingin sa akin.
Nagbilin lang ako sa kaniya tungkol kay Thalia,
pagkatapos no'n ay agad akong umalis para
pumunta sa Purple Cafe.
Tanya."
Natigilan siya sa pags-serve ng order nang makita
akong pumasok.
"What are you doing here? Umalis ka!" Pilit niyang
7/9
Chapter 33
pinapababa ang boses niya para hindi marinig ng
mga customer.
"Tanya, mag -usap muna tayo." I tried approaching
her but she back
"Huwag mo akong lalapitan!"
"Alam ko na ang totoo."
Natigilan siya bigla. Sandali siyang pumunta sa
cashier para magpaalam at dali akong hinila palabas.
"What do you mean?"
"Si Thalia.. nakuha ko na ang DNA result."
Matagal siyang hindi nakapagsalita. Maya-maya ay
tumalim ang mga mata niya. "Huwag kang lalapit
sa anak ko!"
Kumirot ang pus0 ko sa narinig. I know she would
act like this, but seeing it with my own eyes still
hurts.
Tanya.."
Sinubukan ko siyang lapitan pero lumayo siya. Puno
ng galit ang buong mukha niyang sinumbatan ako.
"Ilang beses kong sinabi sa iyo na anak mo siya!
Pero ilang ulit mo rin pinamukha sa akin na marumi
akong babae! Wala akong ibang minahal kundi ikaw
lang, pero nagagawa mo akong pag-isipan at
pagsalitaan nang masama! Napakababa ng tingin
mo sa akin, Dylan. At kung hindi pa dahil sa letseng
DNA test result na iyan, hindi mo tatanggaping
anak si Thalia!"
8/9
Chapter 33
"I'm sorry, Tanya." Kumuyom ang mga kamao ko.
Nag-init ang gilid ng mga mata ko habang
nakatingin sa maamo niyang mukha.
Bigla siyang natawa. "Sory? Huwag ka nang mag-
sorry dahil wala ka nang babalikan. Katawan ko na
lang ang puwede mong angkinin, pero ang puso ko?
Matagal nang sarado sa iyo!"
Tinalikuran niya ako at muling pumasok sa loob.
Unti-unti akong nadurog habang nakatingin sa
papalayong si Tanya.
Ngayon ko napagtanto kung gaano ako kalaking
gago. Binitiwan ko noon ang sarili kong asawa na
pinagbubuntis ang anak namin, at pinanindigan ko
ang ibang babaeng hindi ko naman anak ang
dinadala.
9/9
Chapter 34
Chapter 34
MAHIGIT isang linggo pa lang ang lumilipas mula
nang bumaliktad ang mundo ko. During those days,
I'm trying very hard to fix my life.
Bumabawi ako nang puspusan kay Thalia habang
hinihingi rin ang kapatawaran ni Tanya. Naging8
madali para sa akin ang kunin ang loob ng anak
namin. She's been nothing but sweet and forgiving
to me, but it's a different story when it comes to
Tanya.
Araw-araw niya akong iniiwasan. Hindi ko siya
makausap nang maayos, ni ang lapitan siya ay hindi
ko magawa dahil agad siyang umiiwas.
Hindi na rin ako umangal nang ipagpatuloy niya
ang pagtatrabaho sa coffee shop ni Timothy.
Naging matigas si Tanya at sinabing mahalaga ang
rason niya kung bakit siya patuloy na pumapasok
doon.
Nilapag ko sa mahabang mesa ang medyo
nangingitim na itlog, sunog na hotdog, hindi
maipintang pancakes, at fried rice na kulay brown.
Matagal itong pinagmasdan ni Tanya bago
bumaling sa anak namin.
Thalia, I'm going to work. Iyong luto ni Yaya
Osang ang kainin mo. Behave, okay? Huwag mong
bibigyan ng sakit ng ulo si Yaya."
Nakagat ko ang labi ko sa mga sinabi ni Tanya.
Napatingin pa ako kina Osang at Thalia nang
1/9
Chapter 34
mapansing nagpipigil ng tawa ang mga ito.
"Yes, mama."
"Pa-kiss nga ako!"
Matapos humalik ni Tanya sa anak namin, nilapit ko
rin ang pisngi ko at nagbabakasakaling mahalikan
niya, pero katakot-takot na irap lang ang
natanggap ko.
"Palpak na naman si Papa, baby." Tumabi ako sa
Thalia namin nang makaalis si Tanya at inayos ang
buhok nitong nagulo dahil sa paghalik ni Tanya.
"Don't worry, papa. Kahit sunog ang mga food na
luto mo, it's full of love naman!"
Napangiti ako. "Thank you, baby."
Kakargahin ko sana ito para dalhin sa garden, pero
natigilan ako sa nakita.
"Papa, look, oh! It's Tita Dayana and Dianne! Yay!
They're back!" Itinuro ni Thalia ang nakabukas na
pintuan ng mansion kung nasaan ang dalawa.
"Baby, stay inside your room, okay? Aakyat ako
mamaya with some snacks."
"Pero gusto kong kumustahin si Dianne."
Agad na lumapit sa amin si Osang at kinuha siya sa
akin. "Thalia, masama pa ang pakiramdam ni
Dianne. Sa kuwarto muna tayo. Maglalaro tayo, ha?"
Malungkot siyang tumingin sa akin bago tumango.
Itinuon ko ang paningin ko kina Dayana at Dianne
habang pumapasok ang mga ito.
2/9
Chapter 34
Naka-wheel chair si Dianne at may bondages ito sa
kabilang paa. Tulak ng yaya nito ang wheelchair.
"Nandito na kami." Nginitian ako ni Dayana pero
hindi ko siya pinansin.
"Daddy!" Sumilay ang malaking ngiti sa mukha
nito at nilahad ang dalawang kamay. Humihingi ng
yakap sa akin.
Nakaramdam ako ng awa habang pinagmamasdan
ito, kaya naman nang makita kong halos
magmakaawa na ang mukha at mga mata ni
Dayana, bumubuntonghininga akong lumapit sa
bata.
"How are you?"
"I'm not okay, daddy. Why didn't you come and
visit me? I waited for you." Malungkot ang mukha
nito.
Aaminin ko, nawala ang amor ko para sa bata. Pero
ako pa rin ang nagpalaki rito at kinikilala niyang
ama. Hindi makakaya ng konsensya kong basta na
lang itong pabayaan. For me, she's still my child.
"You should've stayed more in the hospital."
"Pero gusto ko nang umuwi, daddy. My birthday is
approaching! I want to celebrate it here!"
Tumayo na ako ulit at binalingan ng at ensyon ang
yaya nito. "Rita, take Dianne to her room."
Tumalima ito sa utos ko. Nang makaakyat si Dianne
sa kuwarto niya ay binalingan ko si Dayana.
/9
Chapter 34
"Mag-usap tayo."
*
"Hindi kami aalis! Buntis ako, kailangan ka namin
ng anak mo!"
Padabog kong isinara ang pinto ng kuwarto dahil sa
sinabi niya. "Am I a joke to you, Dayana? You think
r'd fall for the same trick twice? Baka nga kung kani
-kaninong lalaki lang diyan sa tabi ang batang iyan!
"Dylan, wala akong ibang lalaki! Ikaw lang ang
lalaki sa buhay ko! Hindi ako katulad ng asawa
mong malandi!"
Biglang nagdilim ang paningin ko sa mga narinig.
Wala sa sariling umangat ang palad ko at tumama sa
pisngi niya.
"Huwag mong pagsasalitaan nang masama si
Tanya!"
Hindi makapaniwalang tumingin siya sa akin-
hawak ang pisngi niyang nasampal ko. "For four
years, not once, did you lay a hand on me."
Tinulungan niyang tumayo ang sarili at naluluhang
tumitig sa akin.
"Nagbago na yata ang ihip ng hangin? You used to
call her a bitch! Anong nangyari? Porke may
nagawa akong kasalanan sa iyo, siya na ang malinis?
"Anak ko si Thalia!"
4/9
Chapter 34
Natigilan siya bigla sa narinig. "What? T-that can't
be!
Mahigpit ko siyang hinawakan sa braso. Napangiwi
siya dahil sa sakit. "Pinanindigan ko ang sanggol sa
sinapupunan mo, na hindi naman akin, pero ang
asawa kong pinagbubuntis ang sarili kong anak,
hiniwalayan ko!"
That's all your fault! Huwag mong isisi sa akin ang
kasalanan mo!"
"At itatama ko iyon ngayon!"
"Hindi mo ako puwedeng palayasin!"
Malakas siyang sumigaw. Nagsalubong ang mga
kilay ko habang pinapanood ang ayos niya. Pulang -
pula ang mukha niya, nanlilisik ang mga mata.
Ilang taon kaming nagsama, pero ngayon ko lang
siyang nakitang ganito.
"I'm warning you, Dayana. Kapag napatunayan
kong hindi akin ang batang lyan, ipapakulong kita!"
Palabas na ako ng silid nang bigla niya akong
pigilan. Lumuhod siya sa paanan ko habang hawak
ang kamay ko.
"Dylan, please! H-huwag mong sabihin ang totoo
kay Dianne! Mahina pa siya! Hindi niya kakayanin!"
Nagbaba ako ng paningin sa kaniya. "Oh yeah, I
almost forgot. About Dianne, sino ang ama niya?
Bigla siyang natigilan sa tanong ko. Nakita ko sa
mukha niya na hindi niya iyon inaasahan.
5/9
Chapter 34
"A-ano? Ama?"
"Sino ang totoong ama ni Dianne?"
Nagbawi siya ng paningin. Naging mailap ang mga
mata niya. "H-hindi ko alam."
"Dayana!"
"I really don't know! B-baka noong malasing ako sa
bar. Nagising na lang ako sa motel, hubad! Akala ko
sa iyo si Dianne. I'm sorry! I'm so sorry!"
Sinubukan niya akong lapitan at hawakan, pero
ilang hakbang paatras ang ginawa ko. Nandidiri ko
siyang tiningnan.
Pagkalabas ko ng kuwarto, mabilis kong tinawagan
si Janice. "Hired investigators. I want you to hire
only the best on their field."
"Yes, sir! Pero sino ang paiimbistigahan?"
"My wife."
"Si Tanya?"
Napangiti ako sa narinig. Oo nga pala, si Tanya ang
kinasanayan ni Janice na asawa ko.
"Si Dayana."
"Oh."
"I want to know everything about her past, and I
need it as soon as possible."
"Noted, sir!"
"Also, hired some men to keep an eye on Tanya.
6/9
Chapter 34
Wala akong tiwala sa Timothy na iyon. Make sure
she's always safe."
I heard her giggle on the other line. "How sweet!
But right away! Is there anything else?""
Matagal akong natigilan at nag-isip. Sa loob nang
ilang araw, lagi akong nandito sa mansion dahil
pilit kong binabawi ang oras kasama si Thalia.
Lalo kong minamahal si Thalia sa bawat oras na
lumilipas. Pakiramdam ko, hindi pa rin sapat iyong
araw-araw na magkasama kami. Kulang ang
dalawampung-apat na oras sa isang araw para
mapunan ang pananabik ko sa kaniya.
"Bumili ka ng mga laruan, maraming laruan."
"Ohh, I like that! Mahilig din ako sa laruan."
"Children's toy, Janice. Hindi sex toys." Natawa ito.
***
Matagal kong pinagmasd an ang nahihimbing na
mukha ni Thalia habang nakaunan siya sa mga
braso ko.
I just started reading her a book, but here she is,
already asleep. H******n ko siya sa noo bago
maingat na bumangon. Saktong bumukas ang pinto
ng kuwarto at pumasok si 'Tanya. Natigilan pa siya
nang madatnan ako sa loob.
"What are you doing"
"Sshh. Our baby's asleep." Napatingin siya sa kamna
kung saan natutulog si Thalia. "How's your work?"
7/9
Chapter 34
"I thought I made it clear to you, bawal ka sa
kuwarto namin." Hinila niya ako palapit sa pinto
"Hinintay ko talaga ang pag-uwi mo. I have
something to say."
"Again? Lagi mong sinasabi iyan sa tuwing-"
"Gusto kitang makita." Mabilis ko siyang hinalikan
sa pisngi
Umakto siyang naiinis at nagpahid ng pisngi gamit
ang palad. "Tungkol na naman ba saan iyang
sasabihin mo? Sa trabaho? o balka kay Timothy ulit?
Iritadong -iritado ang mukha niya. Kitang-kita ang
pagkadisgusto niya sa akin. I can't blame her
though. If I were her, I would hate myself for the
rest of my fucking life.
"Hindi tungkol sa mga iyon." Hinawakan ko ang
kamay niya pero galit niya itong binawi. Natawa
lang ako. "Handa na ang lahat."
"Anong lahat? Ano na naman iyan?"
Umalis siya sa harap ko. Sinimulan niyang hubarin
ang suot niyang blouse habang nakat alikod sa akin.
"For Thalia's operation, everything's ready."
Bigla siyang natigilan sa ginagawa. Bigla niya akong
hinarap. Ngayon ay punong-puno na ng kasiyahan
ang mukha niya.
T-talaga?" Nagpabalik-balik siya ng tingin sa akin
at kay Thalia.
8/9
Chapter 34
Naluluhang nilapitan niya ang natutulog naming
anak at hinalikan ito nang paulit-ulit. Nang
matapos ay sa akin naman siya lumapit. Bigla niya
akong niyakap nang mahigpit.
Thank you! Thank you so much, Dylan!"
Gumanti ako nang mahigpit na yakap sa kaniya.
Pilit kong dinama ang init ng yakap niya na ilang
taon ko rin pinanabikan.
Alam kong minahal ako ni Tanya simula bata pa
kami. Hindi siya tumingin sa ibang lalaki. I owned
her heart since day 1, and I knew it but I still didn't
believe her.
"May sasabihin din ako." Bumitiw siya sa yakap
namin at banayad na ngumiti. "I'm pregnant, Dylan.
9/9
Chapter 35
Chapter 35
NAUPO ako sa harap ng hapag matapos kaming
ipatawag ni Dylan. Sabado ngayon kaya half-day
lang ako sa trabaho. Gusto ko sanang ilabas si
Thalia para ipasyal, pero naunahan naman kami ni
Dylan
"Malapit na ang birthday ng mga bata. Pinatawag
ko kayo para alamin kung anong plano n'yo."
Nakatingin sa akin si Dylan habang sinasabi ang
mga iyon.
"Gusto ko lang makasamang mamasyal ang anak ko,
"sagot ko sa kaniya.
Bahagya siyang lumapit sa akin. "Tanya,
nagpaplano sana akong bigyan ng birthday party si
Thalia. Gusto ko siyang ipakilala sa lahat."
"Ayoko!" mabilis kong tugon na ikinatigil niya. "S-
she's not ready yet. And I want her to undergo the
operation first."
Napabuntonghininga siya dahil sa narinig. Pero
nang makapag-isip-isip, nang-uunawang
tinanguan niya ako.
"Why don't we let the girls to decide? Tutal, sila
naman ang magbi-birthday," napatingin kami kay
Dayana dahil sa sinabi niya.
"Mommy, gusto ko ng big celebration! And I also
want a Frozen theme!"
Napatingin si Dayana kay Dylan dahil sa mga sinabi
1/11
ni Dianne. Pero parang walang narinig si Dylan na
bumaling ito sa anak kong si Thalia.
"How about you, baby? How do you want to
celebrate your birthday?"
"I want to spend it with you and mama!" Halos
matunaw ang puso ko sa sinabing iyon ni Thalia.
Inosente niya kaming nginitian. I am so lucky to
have her as my daughter. Napakaperpekto ng baby
ko!
"Sorry ka na lang! Sa amin si Daddy!" muling
nakuha ng anak ni Dayana ang atensyon namin sa
sinabi nito.
"Dianne," nagbabanta ang tinig ni Dylan.
"But daddy, dahil sa kaniya kaya naaksidente ako!"
Galit nitong dinuro si Thalia.
Naaksidente na nga, salbahe pa rin.
"Hindi totoo iyan, Dianne. Wala akong ginagawa sa
iyo." Malungkot na tumingin dito si Thalia. Lagi
itong apektado pagdating kay Dianne.
Mabilis kong kinuha sa inuupuan nito si Thalia at
pinakandong siya sa akin.
"Shut up! Mabuti pa, lumayas na lang kayo sa bahay
namin! Mga freak!"
"Diannel
Napaigt ad ako sa gulat nang malakas na hinampas
ni Dylan ang palad sa ibabaw ng mesa.
Agad na natigilan si Dianne. Napahiya itong biglang
Chapter 35
umiyak. "Daddy..."
Teach your daughter some manners, Dayana,"
nagbabanta pa niyang sabi bago kinuha mula sa
akin si Thalia at diretsong lumabas.
Napatingin ako kina Dayana pagkalabas ng dalawa.
Nakaramdam ako ng awa nang magsimulang
umiyak si Dianne. Halatang nagulat ang bata. Hindi
ito sanay na pinapagilan.
Samantala, masama naman ang tingin na ipinukol
sa akin ni Dayana. Nanlilisik ang mga mata niya.
Pinili ko na lang ang umalis. Sumapit ang araw ng
kaarawan ng mga bata, abala ang lahat sa pag-
aasikaso sa birthday celebration ni Dianne. Kaya
wala pang alas -otso, handa na kaming umalis ni
Thalia.
Bago umalis ay naabutan ko pang nagbibigay ng
utos si Dylan sa wedding planner na h-in-ire nito.
Katulad ng gusto ni Dianne, binigyan nito ng
enggrandeng celebration ang bata.
Kumirot ang puso ko nang makita ang malungkot
na mukha ni Thalia. Panay lingon siya kay Dylan
nang umalis kami ng mansion.
"Mama, saan tayo pupunta?"
Tulala ako habang naglalakad sa gilid ng daan.
Naghihintay kami ng taxing masasakyan, pero
parang gusto ko munang maglakad-lakad at
lumanghap ng sariwang hangin. Nakakapagod rin
pala ang ganito.
"Where do you want to go, baby?" Tumigil ako at
3/11
Chapter 35
lumuhod sa tabi niya.
"Gusto ko si Papa. Mama, tawagan mo si Papa. "
"Pero baby, birthday rin ngayon ni Dianne, hindi
ba? She just got out of the hospital. Need niya si
Papa mo to be with her on this day. "
"I know, pero matagal ko rin hindi nakasama si
Papa. Can't I spend time with him on my special
day, too?" Ngumuso siya nang umiling ako.
Ngayon pa lang, nalulungkot na agad ang anak ko
kapag hindi niya nakakasama si Dylan. Paano na
kung kailangan na namin umalis? Makakaya ba
niya?
"Sinong nagsabing hindi puwede?"
Natigilan ako nang marinig ang boses na iyon.
"Papa!" Bumitiw sa kamay ko si Thalia at
patakbong lumapit dito.
Hindi makapaniwalang tumingin ako sa kaniya.
Napahawak pa ako sa sinapupunan ko. I'l be
honest, I'm happy that he's here with us. Pero
paano si Dianne?
"What are you doing here? Alas-dyes mag-uumpisa
ang birthday celebration ng anak mo."
"Sa tingin mo, mananatili ako roon nang wala
kayo? Kayo ang pamilya ko, Tanya. Sa inyo lang ako
sasama." Ilang ulit akong napalunok nang haplusin
niya ang pisngi ko.
Oh, no. I can feel my eyes burning up. Is this
because of my pregnancy? Imposible naman kung
4/11
Chapter 35
dahil lang sa sinabi ni Dylan. Nakakainis!
Naglakad-lakad kami habang mabagal na
nakasunod sa amin si Mang Hulyo mane-maneho
ang kotse ni Dylan. Hindi kasi kami makapag-
decide kung saan pupunta.
"Mag-mall tayo. How about in New Wonder Mall?"
Napatingin ako kay Dylan sa narinig. Ang tinutukoy
niyang mall ay pag-aari ng kaibigan niya
"Ayoko. Maraming tao."
"ShouldI order them to close it?"
"Are you out of your mind? Bakit mo ipapa-close
ang mall para lang sa akin? Kumain na nga lang
muna tayo."
"Mama, I want to go to amusement park!"
masiglang singit ni Thalia. Karga siya ni Dylan.
"Baby, ride na naman?"
"Oo, manma! Please? Gusto ko doon!"
"Gusto pala ng baby namin. Then we should go
there!" sambot agad ni Dylan na ikinairita ko.
"Marami ring tao doon, e!"
"Walang problema-"
"Please lang, Dylan! Huwag mong ipa-close!"
"Bakit ba ayaw mo?" Tumigil na siya sa paglalakad
at humarap sa akin.
"Jusko ka! Magbabayad ka nang malaking halaga
kapag ginawa mo iyon. Why are you doing this
5/11
Chapter 35
anyway? Hindi ka naman ganiyan noong mag-
asawa pa tayo!"
"Bagay na pinagsisisihan ko." Nagkatinginan kami
nang biglang sumeryoso ang boses niya."I
should've shown you how muchI loved you, Tanya
Dapat ibinigay ko sa iyo noon ang mundo ko."
"Hindi mo ako mahal. Nagi-guilty ka lang
"Mahal kita, hindi ko lang kayang ipakita noon."
Bigla akong natahimik sa narinig. Sinalubong ko
ang malungkot niyang mga mata. "Bakit?
He shrugged his shoulders. "I was a coward? At
dahil mas malaki ang ego ko kaysa sa puso ko. Uhaw
ako sa achievement dahil gusto kong ipakita kay
lolo na kaya ko. Pero pinagbayaran ko na nang
malaki ang mga maling desisyon ko noon, Tanya. I
lost our Steffi, I lost you," Napatingin siya kay
Thalia at nakangiting kinurot ang pisngi nito,
Nabawi ko nga ang anak ko, but I was four years late
Nilamon kami ng nakabibinging katahimikan
matapos no'n. Nagpabalik- balik naman ng tingin sa
amin si Thalia. She giggled while nodding her head.
Pilya.
"Mama, mainit dito!"
"Oh, yeah. Uhm, 1-let's forget about the past muna.
This is Thalia's birthday. I want her to remember
this day with nothing but happiness only." Kinuha
ko si Thalia mula sa kaniya
Sinunod namin ang gusto nito. Nagpunta kami sa
/11
Chapter 35
amusement park at nag-bonding doon nang halos
kalahating-araw.
Nang mapagod ito, kumain kami sandali sa isang
restaurant bago tumuloy sa mall. Napuno ang trunk
ng sasakyan ng mga kung ano-anong bagay na
binili ni Dylan para sa anak namin.
"Where are we going? This is not the way to the
mansion.'" Gabi na at pauwi na kami nang mapansin
kong ibang daan ang tinatahak namin.
"May gustong makipagkilala sa baby natin. We're
going there now."
Tumango na lang ako nang mapansin na kumilos si
Thalia mula sa pagkakatulog niya sa kandungan ko.
Dahil sa pagod ay nakatulog ito agad pagsakay
namin ng kotse.
"Dylan, siguradong magtatampo sa iyo si Dianne.
Kalalabas lang ng bata sa hospital."
Hindi siya sumagot agad sa sinabi ko. Nakatuon
lang ang paningin niya sa harap.
"You should have stayed with her. Maiintindihan
naman ni Thalia-"
"Hindi ko anak si Dianne."
"What?" Bigla ko siyang nilingon. Halos manlaki
ang mga mata ko sa gulat. "Anong ibig mong
sabihin, Dylan?"
"Hindi ko siya anak. Dayana fooled me."
Malalim ang paghingang napatingin ako sa labas ng
bintana ng sasakyan. Kung hindi anak ni Dylan si
7/11
Chapter 35
Dianne, sino ang ama nito? Oh, my God! It can't
be... him?
**
"Grandpa!"
Natigilan ako nang makababa kami ng sasakyan at
bumukas ang malaking kahoy na pinto ng malaking
bahay.
Nang kunin ni Dylan mula sa akin ang ngayo'y
kagigising lang na si Thalia, mabilis akong tumakbo
papunta kay Lolo Guillermo at yumakap sa kaniya.
"Oh, it's really you! My sweet child!" Naluluha niya
akong niyakap pabalik.
Hindi ko napigilan ang hindi rin maluha. Ang
huling kita namin ay sa libing pa ni Lolo Cosme.
Him and my grandfather had been very close since
they were young.
Lumaki ako sa puder ni Lolo kaya madalas ko rin
nakakasama si Lolo Guillermo noon. Growing up,
wala man magulang, ipinaramdam naman nila sa
akin ang sobra-sobrang pagmamahal.
"I missed you, lolo! How are you? Okay lang ba ang
health n'yo?"
Banayad siyang ngumiti. "Old but I'm still okay.
Kumusta ka, apo? Nagtatampo ako sa iyo. Hindi mo
man lang ako dinadalaw."
Ngumiti ako sa kaniya at tumango. Lumingon ako
nang lumapit sa amin si Dylan karga si Thalia.
"Grandpa, meet my dearest Thalia, your
8/11
Chapter 35
granddaughter."
Sandaling natigilan si Lolo Guillermo sa sinabi ni
Dylan. Nagpalipat-lipat ito ng tingin sa amin ni
Dylan saka kay Thalia.
"Hello, grandpa! How are you?" Nakangiting
kumaway ang anak ko sa lolo niya.
"A-apo ko? May apo ako?"
"Actually, apo n'yo na sa tuhod," natatawang
dagdag ni Dylan.
Agad na kinarga ni Lolo Guillermo ang anak ko. May
dala-dala nang tungkod si Lolo pero malakas pa rin
ito.
He was always the strongest between him and my
grandlolo. Lagi na lang itong nasa bahay ngayon,
pero ang rinig ko, malakas pa rin itong mag-
ehersisyo
Pumasok kami sa loob at nalaman kong
nagpahanda pala si Lolo Guillermo. Ang alam niya,
dadalhin ako ni Dylan dito para bumisita, pero hindi
niya alam namay bitbit kaming apo para sa kaniya.
He didn't know about Thalia. Sinadya kong ilihim sa
kaniya ang lahat dahil wala na akong balak na
magpakita noon sa kanila.
"Happy birthday!" Sandaling lumabas ng bahay si
Dylan at nang makabalik ito, may dala-dala nang
chocolate cake sa kamay.
Kinantahan namin si Thalia habang karga ito ni
Lolo Guillermo. Doon na kami nag-dinner
9/11
Chapter 35
Malaking bahay na bato itong tirahan ni Lolo
Guillermo pero makaluma na. Tanging ang personal
nurse, mga kasambahay at ilang tagabantay na
bodyguard lang ang kasama niya.
Ang gusto sana ni Lolo Guillermo, dito na kami
matulog, but I convinced Dylan na sa susunod na
lang. I really felt bad for Dianne. Kahit hindi
totoong anak ni Dylan iyong bata, wala pa rin itong
alam sa mga nangyayari. Ama pa rin ang tingin nito
sa kaniya.
Hindi rin kasalanan ni Dianne kung nagsinungaling
sa aming lahat si Dayana. And it would really break
the child's heart kung matatapos ang araw na ito
nang hindi umuuwi si Dylan.
It's past 10 o'clock alre ady. Sandali kong iniwan sa
sofa si Thalia at hinanap si Dylan para yayain nang
umuwi. Natagpuan ko siya sa balkonahe ng second
floor, but he wasn't alone.
"Alam na ba ni Tanya?" It's Lolo Guillermo.
Mukhang seryoso ang pinag-uusapan nila.
"Hindi pa."
"Kailan mo sasabihin?"
"I don't know. Natatakot ako, grandpa. Baka
magalit siya sa akin at iwan ako kapag nalaman niya
ang totoo."
Nagsalubong ang mga kilay ko sa narinig. Ano ang
dapat kong malaman?
"You need to tell her the truth, apo. Nararapat
niyang malaman na hindi totoo ang tungkol sa will,
10/11
Chapter 35
na matagal ko nang nailipat sa pangalan mo ang
lahat. But you lied to her... because you want her
back in your life"
Chapter 36
Dayana's POV
MABILIS kong sinundan si Dylan nang makita itong
naglalakad palabas ng pintuan. No way I'd let him
leave this mansion! Not today!
"Where are you going? Kina Tanya, ano ? Huwag
kang magsisinungaling"
"I don't need to lie. Yes, pupunta ako sa mag-ina ko.
Nasaktan ako sa salitang ginamit niya. Mag-ina.
Gusto kong matawa habang umiiling. Kami lang
ang mag-ina niya! Hindi ang malanding Tanya at s*
***p na anak niya!
"You can't leave! You can't do that to Dianne!
Birthday niya ngayon!"
"Birthday rin ng anak ko ngayon. Ano pa ba ang
ikinagagalit mo? Magpasalamat ka na lang,
binigyan ko pa nang malaking selebrasyon ang anak
mo."
"Anak mo rin si Dianne!" Bigla akong natigilan
nang napalakas ang tinig ko.
Lumingon ako sa paligid. Mabuti na lang dahil mga
katulong lang ang nakarinig.
Walang pakialam siyang umalis. Sinubukan ko pa
siyang tawagin pero hindi na siya lumingon pa.
1/7
Buong araw, sa kabila ng enggrandeng celebration,
hindi naging masaya si Dianne. Hinahanap niya si
Dylan, pero kahit sagutin ang tawag ko, hindi
magawa ng lalaking iyon.
***
MALAKAS kong nilapag sa ibabaw ng island top ang
baso ng alak. Binuksan ko ang cellphone ko at
nakitang mag-a-alas-siete na. Tapos na ang party
at nakauwi na rin lahat ng bisita.
"Mommy, where's daddy? Is he still not coming?"
Lumapit sa akin si Dianne sakay ang wheelchair
niya. Hila ito ng yaya niya sa likuran.
Parang iniipit ang puso ko nang makita ang lungkot
sa mga mata niya. I know she wants to be with
Dylan right now. Pero ang gagong iyon, mas pinili
sina Tanya at Thalia!
"Magpahinga ka na, sweetie. Namumutla ka."
"I want my daddy!"
"Busy siya!"
Sumimangot siya nang bigla akong magtaas
boses. "Mas inuna pa niya ang work niya kaysa sa
akin?"
Inis ko siyang hinarap. Wala na akong pakialam sa
maririnig ng mga katulong. I'm tired and exhausted
and in pain!
"No! Mas inuna niya ang kabit niya kaysa sa iyo!
Inagaw na ni Tanya ang daddy mo! Sinira na ng
2/7
babaeng iyon ang pamilya natin!"
Binalingan ko si Rita bago kinuha ang cellphone at
susi ng kotse ko.
"Bring her to her room!"
Mabilis akong sumakay ng kotse nang makalabas
ng mansion, at halos paliparin ko na ito palayo
roon. Walang pasabi akong pumunta sa lugar kung
saan alam kong naroon ang taong iyon.
"Ang sabi mo sa akin, may nangyarí sa inyo ni
Tanya! You liar! Anak ni Dylan si Thalia! Hindi sa
iyo ang bata!" Malakas kong binato sa kaniya ang
dala kong pouch nang makapasok ng kaniyang
apartment
The hell! What are you doing here!" Gulat niya
akong hinarap, sapo ang likod ng ulong tinamaan
ng pouch ko.
"Ang sabi mo sa akin, ikaw na ang bahala sa lahat!
What the heck is this? Nasisira na ang buhay ko!"
"Dayana, I can't do it!" Pinulot niya sa sahig ang
pouch ko at lumapit sa akin. "Where's Dianne? Itt's
only been a week since she got out of the hospital.
Iniwan mo siyang mag-isa?"
"Don't dare change the topic, you good-for-
nothing bastard!"
Napabusa siya ng hangin at pilit na pinakalma ang
sarili. "Naging mabait sa akin si Tanya. Hindi ko
magagawa ang ganoong bagay sa kaniya. I'm nota
rapist, for fuck's sake! Hindi porke mahal kita,
3/
susunod na ako sa lahat ng plano mo!"
"Kaya sinira mo ang plano! Ngayon, mawawala na
sa akin ang lahat!"
Bigla siyang tumayo at malungkot na tumingin sa
akin. "I heard you're pregnant."
"Huwag kang umasang sa iyo ito!"
"What? What are you planning to do then? Don't
tell me, ipapaako mo na naman kay Dylan ang
batang iyan? Katulad ng ginawa mo noon kay
Dianne!"
"Hindi sa iyo ang batang ito ! At kung sa iyo nga,
wala ka pa rin karapatan dahil sinira mo ang lahat!"
Mariin siyang lumunok habang nakatitig sa akin.
Napansin ko ang biglang pamumula ng mga mata
niya.
"Inalagaan ko ang mga kapatid mo noong piliin
mong iwan sila para sumama kay Dylan, pero ito pa
ang igaganti mo?"
Mabilis niyang pinahid ang luhang tumakas mula sa
mga mata niya. I never saw him cry-not even once.
Pero ngayon, heto siya't umiiyak sa harap ko.
"Hanggang kailan ba ako maghihintay na mahalin
mo rin ako?" natigilan ako sa mga sinabi niya.
Walang paalam niya akong nilampasan at lumabas
ng apartment. Biglang bumuhos ang mga luha ko
habang inisip ang mga sinabi niya.
"Timothy!" Sinubukan ko siyang habulin sa pinto
4/7
pero tuluyan na siyang nakalayo.
Umiyak ako nang umiyak sa tapat ng pinto.
Natigilan lang ako nang makita ang regalong nasa
ibabaw ng drawer malapit sa sofa.
Nilapitan ko ito at binasa ang nakasulat sa card."
For my dearest daughter, Dianne. Happiest
birthday! I hope you are now safe. Did you enjoy
your birthday? I wished to be with you and your
mommy everyday. I'm working extra hard for you,
my little angel. I love you, always."
***
Naunang pumasok si Dylan sa kuwarto nina Tanya
karga ang natutulog na si Thalia Inis na inis ako
dahil buong araw talaga silang magkasama. Hindi
man lang inisip ni Dylan ang anak ko.
Nang makitang parating si Tanya, mabilis akong
lumabas ng kuwarto at nilapitan siya. "Tanya!
Puwede ba tayong mag-usap ?
Nagsalubong agad ang mga kilay niya habang
nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa.
The nerve! Siya na ang nang -agaw ng asawa, siya
pa ang may lakas ng loob na tingnan ako nang
ganito?
Pumasok kami sa isang bakanteng kuwarto at doon
nag-usap.
"Tanya, alam kong nagawan ka namin ng mali, lalo
na ako. Matalik tayong magkaibigan noon, pero
trinaydor kita." Umiwas siya sa akin nang akma ko
siyang lalapitan.
"Ano na naman ito, Dayana? Don't beat behind the
bushes. Tell me what you want."
"I'm here to ask you a favor."
"Favor? Hindi ko alam kung anong pabor ang gusto
mong hingin, pero wala akong pakialam"
"Tanya! Please! Hiwalay na rin naman kayo ni
Dylan, hindi ba? Matagal na siyang nasa akin.
Please, pakawalan mo na lang siya! Ikaw na lang
ang lumayo!"
Tumalim agad ang mga mata niya. "Anong sinabi
mo?
"Hindi ako magtatanim ng galit sa iyo.
Naiintindihan naman kita dahil nanggaling din ako
diyan. Alam kong nadadarang ka lang. Pagsisisihan
mo rin iyan kapag nagising ka na sa kato to han an,
Tanya! Kaya please, let him go. Just.. let him stay
with us."
Hindi ako papayag na masira ang lahat. Maayos na
ang buhay namin. Naibibigay ko na sa anak ko ang
buhay na pinagkait sa akin mula nang mamatay
nang maaga ang mga magulang ko. I don't want
this to get ruined
"Ang kapal talaga ng pagmumukha mo!"
Akmasiyang aalis nang bigla ulit akong magsalita, "
Tanya, buntis ako! Kaniya ito! Kailangan namin si
Dylan! Please, Tanya!"
6/7
Nagsimula akong umiyak sa harap niya. Desperado
na akong ayusin ang pamilya ko. I can't lose
everything-I can't lose my husband!
"Talaga? Buntis ka? Kay Dylan ba?"
"Oo!"
"I don't think so. Anak niya si Thalia, at buntis din
ako. Kaya kung umaasa ka na mapapaalis mo ako
katulad noon, I'm sorry to disappoint you. Hindi."
"Maaatim mo talagang agawan ng ama ang isang
bata? Maaatim mong may batang magdusa dahil
lang sa kalandian mo!"
Hindi ko inaasahan nang bigla niya akong sampalin.
Parang namanhid ang pisngi ko sa lakas ng
pagkakatama ng palad niya.
"Wala kang kasing kapal! Naghirap ang anak ko
dahil mas pinili kong magparaya para sa inyo noon!
Hindi na iyon dadanasin uli ni Thalia at ng batang
nasa sinapupunan ko!"
Tinalikuran niya ako pero agad akong lumuhod sa
paanan niya at pinigilan siya sa kamay. "Tanya, no!
Please! Mamamatay ako kapag nawala si Dylan! Siya
ang buhay ko!"
Natigilan ako sa pag-iyak nang marinig ang
pagtawa niya. "Sige, mamatay ka na dahil akin lang
siya! Pero hindi naman ako kasing sama tulad ng
iniisip mo. Kapag nagpakabait ka, baka ipa-cremate
kita"
7/7
Chapter 37
Chapter 37
NAPANGITI ako habang pinagmamasdan sina Dylan at
Thalia. Yakap ni Dylan nang mahigpit ang anak namin at
parang ayaw na itong pakawalan pa.
"Dylan, naghihintay ang mga doctor.
Lalong humigpit ang yakap niya sa anak ko. "Thalia,
promise you'll come back to us, okay?
"Yes, papa! I promise! Pinky swear! Tinaas ni Thalia ang
hinliliit nito
Natawa ako nang gawin din iyon ni Dylan bago h******n sa
noo ang anak namin. Kumaway pa si Thalia bago ito
tuluyang pumasok sa loob.
Buong buhay ko, maliban noong makita ko sa morgue ang
malamig na katawan ni Steffi, ngayon lang na lang uli ako
nakaramdam nang ganitong katinding takot.
My daughter's heart is failling. Sa halip na heart surgery, we
needed to find a heart donor for her to have a heart
transplant.
Mabuti na lang dahil malawak ang koneksyon ni Dylan.
Naging madali para sa kaniya ang maghanap ng heart
donor at ihanda ang lahat sa loob lang nang maikling oras.
"Natatakot ako." Mula sa pinto ng operation room,
napatingin ako kay Dylan na ngayon ay tulala. "Paano
kung... hindi maging successful ang operation?
"Ano ka ba? Don't say that, our daughter is a fighter.
Chapter 37
Mahigpit na hinawakan ni Dylan ang kamay ko. "I dreamed
about her last night.
Bumaling ako sa kaniya at nakitang alalang-alala ang
mukha niya. Kita ko rin ang takot sa kaniyang mga mata.
Thalia was... with Steffi. I saw her in my d ****e, she left
with her big sister. She left us.
llang ulit akong napailing sa narinig. Hindi ko napansin ang
pagbagsak ng mga luha ko.
"Dylan, Thalia won't leave us. She promised, remember?
Babalik siya sa atin.
Habang naghihintay sa labas ng operating room, dumating
din si Lolo Guillermo kasama ang personal nurse niya,
dalawang maid at ilang mga lalaking tagabantay.
May dala rin itong mga pagkain at regalo para kay Thalia.
Sinamahan niya kaming magdasal at maghintay sa labas.
"We made sure to get the best doctors in the Philippines!
You guys need not to worry about my grandchild. She'll be
fine.
Nagkatinginan kami ni Dylan sa sinabi ng matanda.
Napangiti ako nang haplusin ni Dylan ang pisngi ko.
Tumagal nang ilang oras ang operation. Nagulat na lang
kami nang bigla lumabas ang isang doctor kasama si Zian.
Mabilis na tumayo si Dylan at lumapit sa mga ito. "Doc,
how's our daughter?
Nanginginig ang mga kamay ko habang hinihintay ang
sagot nito. Parang tatalon palabas ng dibdib ko ang puso
Chapter 37
ko.
"The operation was a success! Ililipat siya ng kuwarto para
makapagpahinga at mabantayan ang kaniyang vital signs.
Don't worry, Mr. Aragon!"
Ang nag-iisang bagay na ikinakatakot ko simula nang
malaman ko ang tungkol sa kalagayan ng anak ko, tapos
na. Wala na. Thank God, my daughter is now safe.
Hinarap ako ni Dylan at biglang hinalikan sa mga labi. Hindi
ako nakaangal. Kusang pumikit ang mga mata ko at
tumugon sa mga halik niya.
***
"Mama?
"Thalia!" bulalas ko sa pangalan ng anak ko nang magising
ito makalipas ang halos dalawang araw.
Nandito kaming lahat sa private room na kinuha ni Dylan
para sa kaniya. May mga balloons, cakes at cupcakes sa
loob na hinanda ni Lolo Guillermo.
"I'm here, baby! Mama's here! Agad namin siyang nilapitan
ni Dylan.
Putlang-putla ang mukha at mga labi niya, medyo pagas din
ang kaniyang boses, pero nakangiti na siya sa amin.
"AmI alive?
Maluha-luhang hinalikan ni Dylan sa noo ang anak ko. "Of
course, baby! You kept your promise. You're here with us.
"And guess who's here, too? Grandpa Guillermo and Ninang
Wena!"
Chapter 37
Umaliwalas ang mukha niya sa narinig. Really? Ninang and
lolo is here?
Lumapit sa kama niya ang mga ito. Kahit papaano,
nakulayan ang mukha ng anak ko nang makita sina Wena at
Lolo Guillermo.
"Medyo matamlay ang pusa ko nitong nagdaang mga araw.
So, l'll bring her to a vet."
"You have a pet cat, lolo?"
"Why, yes! Do you wanna meet her? Her name is Mrs.
Brown!"
"Opo! I wanna meet her!"
"As soon as you get better, I'm gonna brought her to you."
"Yay! I can't wait to get better!"
Habang pinagmamasdan kong ngumiti si Thalia habang
nakikipag-usap kina Wena at Lolo Guillermo, parang isang
malaking bato ang natanggal mula sa pagkakadagan sa
dibdib ko.
Nilapitan ako ni Dylan. Hinawakan niya ang kamay ko at
pasimple akong hinila palabas.
"You okay?"
"Are you kidding? Thalia just woke up from her heart
operation. Of course, I'm okay-no. I'm very happy!"
Naramdaman ko ang pagpisil niya sa kamay ko na hawak
niya. Nakabukas ang pinto ng kuwarto ni Thalia at
nakatingin kami sa kaniya.
Chapter 37
"You shoul d eat. Halos dalawang araw ka nang walang kain.
"Hindi ako kakain hangga't hindi kumakain ang anak natin."
Napangiti ako. "Dylan-"
"Tanya, naisip ko, kapag nakalabas na si Thalia sa hospital,
ito naman ang isunod natin.
Natigilan ako nang may inilabas siyang maliit na kahon at
ibinigay sa akin.
"Dylan, what's this?"
He took my hand and gently brought it to his lips. "Let's get
married, Tanya."
Hindi ako nakasagot agad nang dahil sa matinding
pagkagulat.
"I love you. Hindi na ulit ako magkakamali katulad noon.
Pangako, aalagaan kita at ang mga anak natin."
"Paano si Dayana?
"Walang bisa ang kasal namin, and Dianne is not mine.
"Pero ang pinagbubuntis niya? She told me about it last
night. She was begging me to leave."
"She did that?" Dumilim bigla ang mukha niya. "Tanya, hindi
akin ang batang iyon."
Napailing ako. "Are you sure? If you're not 100% sure,
ipagpaliban na muna natin ito. For now, Thalia's health is
the only important thing to me.
Chapter 37
Pilit akong umiwas kay Dylan sa hospital pagkatapos no'n.
Ni hindi ko hinahayaan na naiiwan kaming dalawa.
k**
llang days na rin, mama. I'm strong na ulit.
Lumapit ako kay Thalia at hinalikan siya sa noo. Magda-
dalawang linggo na siya rito sa ospital. Ang sabi ng doctor,
ano mang araw, puwede na siyang lumabas.
"Mama, where's papa?" malungkot ko siyang nginitian nang
marinig ang tanong na iyon.
"Gusto mo ba talagang kasama si Papa mo?
"Of course, mama. I love you and papa so much! Sana
forever na tayong magkasama
Nagkatinginan kami ni Wena dahil sa mga sinabi ni Thalia.
Marahan siyang umiling sa akin na parang sinasabi na
huwag kong ituloy ang binabalak ko.
Naluluha kong hinagod ang buhokni Thalia. "T'm sorry,
baby. Mama needs to do this."
"Ang alin po?
Mabilis kong pinahid ang luha ko sa pisngi. Lumapit ako sa
sofa at kinuha ang maliit na bag. Naroon na at nakahand a
ang mga damit namin ni Thalia.
Sinundan ako ni Wena hanggang sa sofa. "Are you really
going to do this? Tanya, okay na ang pamilya n'yo. Kung
gagawin mo ito ngayon, parang binibigay mo na naman kay
Dayana ang lahat!"
"Nakuha ko na ang gusto ko, Wena. Okay na ang anak ko,
Chapter 37
wala nang rason para manatili ako kay Dylan." Humarap
ako kay Thalia at pilit na ngumiti. "Baby, we need to go... we
need to leave."
Chapter 38
Chapter 38
Dylan's POV
KANINA pa ako pabalik-balik ng lakad sa harap ng hospital
habang naghihintay ng tawag mula kay Janice. Half an hour
ago, I ordered her to call someone from our IT team.
Pinatawag ko ang pinakamagaling na hacker na
nagtatrabaho sa amin. Sa ngayon ay hina-hack na nito ang
lahat ng CCTV camera sa paligid ng hospital para matunton
kung saan naroon si Tanya.
"Fuck!" malakas akong napamura nang maisip kung saan
dadalhin ni Tanya ang anak namin.
Hindi pa maayos ang lagay ni Thalia. Kahit sabihing
malakas na ito, puwedeng magkaroon ng complications
kaya kailangan siyang mabantayan!
Mabilis kong sinagot ang tawag nang mag-ring ang phone
ko."Janice, where is she?"
"10 minutes ago, they headed to the bus terminal near the
market."
Agad akong sumakay ng kotse at pinaharurot ito palayo.
T'm cursing non-stop while inside the car.
"Dammit! Why are you doing this to me, Tanya?
Halos masiraan ako ng ulo noon kakahanap sa kaniya. I
even lied to her about grandpa's will just to tied her with
me. Hindi ko alam kung paano siya makukuha kaya
nagsinungaling ako. And now, bigla naman niya akong
iniwan sa ere!
Chapter 38
Naglikha ng malakas na ingay ang biglang pagliko ko ng
sasakyan at ang pagpreno sa tabi. Patakbo akong pumasok
sa terminal ng bus at pilit na nakidaan sa agos ng
maraming tao sa loob, habang hinahanap ng mga mata ko
si Tanya.
"Dylan?
Natigilan ako at mabilis na hinanap ang pinanggalingan nng
boses na iyon.
"Wena! Where's my wife? Where the hell are they? Nasaan
sila!"
Napaatras siya nang bigla ko siyang lapitan at hawakan sa
magkabilang braso. Umiling siya sa akin.
"H-hindi ko alam ang sinasabi mo.
"Huwag ka nang magsinungaling sa akin! Alam kong dito
sila nagpunta! Where are they, Wena? Please, tell me where
they are!"
"H-hindi ko talaga alam!
Natigilan ako sa pagsasalita nang mapansin ang isang bus
na paalis na. Kilala ko ang babaeng nakaupo sa tabi ng
bintana at nakatingin sa amin.
"Tanya!"
Mabilis akong tumakbo para habulin ito. Nagawa ko itong
maabutan pero hindi naman ito huminto kahit anong sigaw
ang ginawa ko.
Tanya! Bumaba ka diyan! Mag-usap tayo! Si Thalia! I need
to see my daughter!
Chapter 38
Kinalampag ko ang bus, pero lalong bumilis ang takbo nito
hanggang sa tuluyang makalayo.
"Tanya, ang anak ko! Please, don't take her away from me
Tanya!"
Wala akong nagawa kundi tumayo sa gitna ng daan habang
nakatanaw sa papalayong bus. Malakas akong nagmura.
Kuyom ang kamao na binalikan ko si Wena sa bus terminal
"Saan sila papunta?
Hindi siya makatingin sa akin. "H-hindi ko"
"Huwag mo na akong gaguhin! Alam kong alam mo kung
saan sila pupunta!"
Nang hindi siya sumagot, binalak kong kausapin ang isa sa
mga konduktor na nakaka alam ng puputahan ng bus na
kinalululanan ng mag-ina ko. Pero mabilis niya akong
pinigilan.
"Hayaan mo na sila!"
Iritableng hinarap ko siya. "Are you hearing yourself? That's
my family right there, Wena! My daughter, and my pregnant
wife!"
"Gusto nilang lumayo sa iyo!"
Natigilan ako sa sinabi niya. Lumayo sa akin?
"Gusto nilang magbagong buhay.. nang sila lang."
"And you want me to just accept that?
"Kahit masakit sa kaniya, noong hilingin mong pakawalan
ka niya, ginawa niya. Ngayon, ikaw naman ang gumawa
Chapter 38
no'n! Let her go!"
Maraming beses akong umiling sa mga narinig. I know I
hurt her, but I can't give her what she want. Hinding-hindi ko
magagawang bitiwan sila. At hindi rin ako naniniwala na ito
ang gusto niya.
"Kahit malaman mo pa kung saan patungo ang bus na iyon,
hindi mo pa rin sila mahahanap. Tanya prepared for this.
Paulit-ulit silang sasakay ng bus hanggang sa makalayo.
Bigla akong natigilan. "Prepared? What do you mean by
prepared? Plinano na ito ni Tanya?
Nagbaba siya ng paningin, hindi makatingin sa akin.
I swallowed hard at the intense pain in my chest. "Kailan
pa?
"Noong tanggapin niya ang deal nyo... plano na niyangiwan
ka pagkatapos ng operation ni Thalia para gumanti sa iyo."
**
It's been days since Tanya left. I didn't stop searching for
her, not even once. Kumikilos ngayon ang lahat ng taong
binayaran namin ni Janice para lang hanapin ang mag-ina
ko.
God, wherever they are, I just hope they're okay, especially
our Thalia. Hindi siya puwedeng mapagod at mag-alala
nang husto.
"Edward called me earlier. Hindi pa rin nila natata gpuan
sina Tanya. Tumatagal na ang paghahanap-"
"Wala akong pakialam kahit umabot pa nang taon! Kung
kailangan n'yong suyurin ang buong Pilipinas, gawin nyo!
Chapter 38
Find my wife and daughter!"
Nagbuga siya ng hangin. "Okay."
"Magdagdag ka pa ng tauhan. Magbigay ka ng maraming
pera. Do everything to find them."
Muli siyang tumango sa akin. Palabas na siya ng opisina ko
nang bigla siyang matigilan sa tapat ng pinto.
"Paano na iyong binigay ko sa iyo? About Dayana and.
Timothy?"
Kumuyom ang mga kamao ko nang maalala ang dalawang
taong iyon. "Tll get back to them as soon as I find my family.
Gabing-gabi na at umuulan nang malakas. Narito ako sa
labas ng bahay ni Wena, hawak ang isang bote ng alak sa
kamay. Nagbabakasakaling babalik dito sina Tanya at
Thalia.
Mula sa loob ng kotse, napatingin ako sa bintana ng bahay
sa may pangal awang palapag. I saw Wena looking at my
car from the inside. May kausap siya sa cellphone at alam
kong si Tanya iyon.
I don't know what happened. Where did I go wrong?1
thought we were happy, pero iniwan pa rin nila ako. Ano pa
ba ang kailangan kong gawin para manatili sila sa akin?
Pagsapit ng hatinggabi, nakatanggap ako ng tawag mula
kay Janice. Sa pakiramdam ko ay ngumiti ang langit nang
marinig ang kaniyang mga sinabi sa kabilang linya.
We found her"
Chapter 39
Chapter 39
Dylan's POV
HINDI AKO nag-aksaya ng oras. Agad akong bumiyahe
papunta sa address na ibinigay sa akin ni Janice. Natagalan
ako pero pagdating ko roon, nand oon na at naghihintay sa
gilid ng daan ang grupo ng mga lalaking binayaran namin.
"Sir Dylan."
Nakipagkamay ako sa lider ng grupo. "James, where are
they?
"Sa dulo ng isla, may maliit na bahay roon. Nandoon sila
ngayon.
Napangiti ako nang tanguan siya. Nagmadali ako sa
pagpunta sa dulo ng isla. Nang marating ko ito, napansin ko
ang may kalitan na bahay na yari sa pinagtagpi-tagping
mga kahoy.
Hindi pa ako nakakalapit, biglang lumabas si Tanya mula sa
nakabukas na pinto. Natigilan siya nang makita ako at
nabitiwan ang hawak.
"Dylan? Anong ginagawa mo rito? Paano mo ako nahanap?"
Pagod akong nagbuga ng hangin habang nakatingin sa
kaniya. Akmang lalapitan ko siya pero bigla siyang umatras.
Nang matigilan ako ay kumaripas siya ng takbo palayo.
"Tanya!"
Damn it! Ano bang nangyayari sa kaniya? Bakit niya ito
ginagawa? Pakiramdam ko ay nakikipaghabulan at
Chapter 39
nakikipagtaguan ako sa sarili kong asawa!
Tanya, get back here!"
Sandali akong natigilan nang walang lingon likod siyang
pumasok sa loob ng gubat.
"Gaddamit!"
Binilisan ko lalo ang pagtakbo. Nakasuot siya ng puting
bestida na tinernohan niya ng dalawang pares ng
mumurahing tsinelas. Nakalugay ang mahaba niyang buhok
at panay lingon sa akin habang tumatakbo.
"What are you doing? Umalis ka na!l" sigaw niya sa akin.
Lalo kong binilisan. "I swear, ifl catch you, I'm gonna fuck
you here!
Nailing ako sa sariling kong sinabi. Damn! Hindi iyon ang
plinano kong sabihin pero kusa na lang lumabas sa bibig ko.
"Manyak! Gago ka talaga! I hate youl sumigaw siya
matapos sabihin ang mga salitang iyon.
Bumagal ang takbo niya, siguro dahil sa pagod. Lalo ko
pang binilisan. Mahigpit ko siyang hinawakan sa kamay
nang magawa ko siyang malapitan.
"No! Let me go, you pervert! Bitiwan mo-ahh!"
Malakas na tili ang kumawala sa mga labi ni Tanya nang
bigla ko siyang binuhat at binagsak sa madamong lupa.
Umibabaw ako agad sa kaniya habang hawak ang
magkabila niyang kamay sa gilid ng kaniyang ulo.
Stop this nonsense, Tanya! I'm tired!
Bitiwan mo ako!
Chapter 39
"Bibitiwan kita pero ipangako mong hindi ka tatakbo!"
Sinigawan niya ako at matalim na tiningnan. "Kahit anong
gawin mo, lalayo ako! Hinding-hindi ako mananatili sa tabi
mo!"
Natigilan ako sa mga narinig. Nag-init bigla ang ulo kO sa
inis. Tumili siya nang paupo ko siyang daganan at mabilis
na hinubad ang suot kong puting polo.
"W-what are you doing? Dylan, nasa gubat tayo!
Kaya nga mas masarap
Nanlaki ang mga mata niya sa narinig. "Nababaliw ka na!
Baka may makakita sa atin!"
"E di mas exciting." Nginitian ko siya bago ibinaba ang
zipper ng pantalon ko.
Bago pa siya makaangal ay mabilis kong siniil ng halik ang
mga labi niya. Fuck! I missed this! llang araw lang kaming
hindi nagkita, para na akong mababaliw sa pagka-miss sa
kaniya.
Labis akong nangulila sa mga yakap at halik niya. Mga
labing kay lambot at kay tamis. Agad akong tinigisan nang9
maramdaman ang malambot niyang katawan sa ilalim ko.
"I missed you, mahal!" bulong ko sa pagitan ng mga halik
namin. Sa sandal ing iyon ay bigla siyang tumugon sa akin.
Naging hudyat iyon para tuluyan kong itaas ang laylayan ng
palda niya hanggang sa mahubad ko ito. Sandali pa akong
napahinto nang bumungad sa akin ang hubad niyang
katawan.
Chapter 39
"You're still as delicious-looking as ever.
Malaya kong napagmasd an ang dalawa niyang bundok sa
harapan. Wala siyang suot na bra at tanging floral panty
lang ang underwear na suot niya.
Nakatingin siya sa akin, pero walang reaksyon ang kaniyang
mukha. Hinaplos ko ang pisngi niya. Napapikit pa siya nang
hawakan ng hinlalaki ko ang kaniyang labi.
Inangkin ko siya nang mismong sandaling iyon.
Pinagsaluhan namin ang isang mainit... at marahas na p***
***. I took her not only once, but twice. Dalawang be ses
may nangyari sa amin sa loob ng gubat bago tuluyang
bumalik sa kubo kung saan sila nakatira.
"Where's Thalia?" Lumabas ako mula sa maliit na kuwarto
at nilapitan si Tanya. Nakaupo siya sa harap ng lamesa na
gawa sa kahoy. Umiinom ng tubig.
"Wala siya.
"What do you mean, wala?
Nag-angat siya ng paningin sa akin. "Wala... hindi mo siya
makukuha."
Matagal akong natigilan. Even after she gave herself to me,
she still refused to go back to me?
Tanya, please, don't do this." Lumuhod ako sa harap niya
para pantayan ang kaniyang mukha.
Naging matigas siya at umiwas lang ng tingin sa akin. "
Hindi kami babalik sa iyo."
Biglang nag-init ang ulo ko sa mga narinig. I've been trying
Chapter 39
to understand her, kahit mahirap sa parte ko, sinusubukan
ko. But hiding my daughter from me?
Bigla akong tumayo at tinawagan si James. "My daughter is
not here! Find her!
"Dylan, huwag! Pabayaan mo na kami!"
"Anak ko iyon!" Inis ko siyang hinarap. "Alam kong may
pagkakasala ako sa inyo pero hindi mo puwedeng ipagkait
sa akin ang anak ko!"
"Gagawin ko! Kung iyon ang paraan para maproteksyonan
ko siya, gagawin ko!"
Parang may humaplos sa puso ko nang makita ang
pagpatak ng luha sa mga pisngi niya. "Proteksyon? Tanya,
bakit mo ba talaga ito ginagawa? Sabihin mo sa akin."
"Magkasabwat sina Timothy at Dayana!"
"How did you know that?"
Nabahiran ng pagkalito ang mukha niya. "Alam mo? Kailan
pa?
"Bago operahan si Thalia."
"At wala ka man lang ginawa?"
"Inaasikaso ko na, Tanya. Pero paano ko magagawa iyon
kung bigla naman kayong naglaho!"
Mabilis niya akong tinalikuran at lumabas ng kub0. Agad koo
naman siyang sinundan. Pinaharap ko siya sa akin.
lyon ba ang dahilan? Kaya mo ako iniwan, dahil natatakot
ka para sa kaligtasan ni Thalia?"
Chapter 39
Hindi siya nakasagot sa tanong ko. Gusto kong sabihin niya
mismo na iyon nga ang rason niya. Na hindi totoong
binalak niyang maghiganti sa akin kaya niya tinatago
ngayon SI Thalia.
"Hindi ko ilalagay sa peligro ang buhay ng anak ko!
Delikado siya sa mansion! Baka anong gawin sa kaniya ni
Dayana! Baliw iyang asawa mo!"
"She's not my wife, ikaw lang ang asawa ko.
Nanginig ang baba niya habang lumuluha. Marahas niyang
pinahid ang mga luhang iyon at tinalikuran akong muli.
"Tanya-
"Umalis ka na."
"Mahal, please, bumalik na tayo.
"Ayoko."
Tanya naman! Okay na tayo! Please, mas makakabuti kay
Thalia ang buo tayo. Tanya, give me another chance"
"Napaka-se lfish mo! You think we're okay? That l'm okay?
No, Dylan! Never akong naging okay! Pero hindi mo inisip
ang nararamdaman ko o ng ibang tao sa paligid mo! Puro
ikaw! Puro feelings mo lang ang iniintindi mo!"
Natahimik ako sa mga narinig. Kumirot ang puso ko nang
makita siyang umiyak habang galit na nakatingin sa akin.
"Tanya, l'm sorry."
Pagkatapos mo akong palayasin noon dahil sa kabit mo,
gusto mo, maging tayo ngayon nang ganoon na lang? Alam
ko na ang sikreto mo! Hindi totoo ang tungkol sa will. I
Chapter 39
heard you talking with Lolo Guillermo!"
"Tanya, it's not what you think."
I deserved better!"
"I know," pabulong kong pagsang-ayon.
Nilapitan ko siya para hawakan. Malakas niyang tinabig ang
kamay ko. Kagat-kagat niya ang labi niya at kuyom ang mga
kamay.
"Sa halip na mag-sorry ka sa nagawa mo, nagsinungaling ka
pa! You denied Thalia, and you used her to take me! To
make me do what you want! Ginawa mo akong parausan
pagkatapos mo akong itapon noon!"
"Mahal, hindi."
"Ang masakit pa, ginamit mo ang anak natin para makuha
ang gusto mo! Wala kang kasing sama! And after ng lahat,
gusto mo pang bumalik ako sa iyo? You're so selfish!"
Marahan akong lumapit sa kaniya at kinuha ang kaniyang
kamay. Nanginginig iyon pero hindi niya ito binawi.
Pinaharap ko siya sa akin.
Mahigpit kong hinawakan ang kaniyang kamay na para
bang iyon na ang huling pagkakataon na magagawa ko ito.
Mahal mo pa ba ako?
Sumilay ang inis sa mukha niya dahil sa tanong ko. "Narinig
mo ba lahat ng sinabi ko?"
Just answer me... do you still love me? Kasi kung hindi na,
ibibigay ko ang gusto mo.
Natigilan siya bago tumingin sa malayo. "Hindi na."
Chapter 39
"Please, Iook me in the eyes, Tanya. And tell me what you
really feel."
Huminga siya nang malalim at tumingin sa akin. Puno ng
sakit at pait ang mga mata niya. Alam ko kung anong mga
salita ang maririnig ko, at hindi ko siya masisisi. Kasalanan
ko ang lahat nang ito0.
"Hindi na. Hindi na kita mahal...
Chapter 40
Chapter 440
ILANG beses akong bumuntonghininga habang
naghahanda ng makakain. Kasalukuyan ko ring kausap si
Wena sa cellphone.
"You got to be kidding me! You let him do you but you
refused to take him back? Tanya, ano ba talagang
tumatakbo sa isip mo?
Napabuga uli ako ng hangin matapos ng mga sinabi niya.
Katatapos ko lang magkuwento tungkol sa nangyari sa
amin ni Dylan. At wala na siyang tigil sa kakatalak sa akin.
"Hindi ko rin alam. Siguro nga, nababaliw na ako.
"Mabuti't alam mo! Sinong babae ba naman ang nasa
tamang katinuan na tatakas-takas sa asawa, tapos nung
nahanap, bibigay rin pala pero magmamatigas pa rin?
Tinigil ko ang pagtitimpla ng kape at naupo sa harap ng
lamesa. Nakatanaw ako sa nakabukas na pintuan kung
saan malayang nakikita ang kalmadong karagatan.
"Mahal mo pa rin ba si Dylan?"
Bumuntonghininga na naman ako at wala sa sariling
tumango. "Hindi naman nawala iyon."
"E, bakit ba kasi ayaw mong balikan iyong tao? Tinago mo
pa ang anak n'yo! Bilyonaryo iyon! Kahit anong tago ang
gawin mo, madali niya kayong mahahanap!"
"Wena, hindi mo kasi naiintindihan. Delikado ang buhay ni
Thalia kay Dayana. At alam ko, hanggang hindi nasis iguro
ni Dylan na hindi kaniya ang dinadal a ni Dayana, hindi niya
1/6
Chapter 40
palalayasin sa mansion ang babaeng iyon."
Tumayo ako at lumabas ng pintuan. Lumanghap ako ng
sariwang hangin habang iniisip ang tungkol sa nakaraan ni
Dylan.
He's been through so much. Tinapon sila ng tatay niya kaya
nagkasakit ang kaniyang ina. Nang pumanaw ito, tuluyan
siyang kinuha ni Lolo Guillermo, his father's uncle.
Ayaw matulad ni Dylan sa kaniyang tatay kaya pinangako
niyang magiging mabuti siyang ama. Kaya naman alam
kong hindi niya basta-bastang pababayaan si Dayana. Baka
anak niya ang dinadala nito.
"Wena, I have to go. Dadalawin ko pa si Thalia."
"Okay, ikumusta mo na lang ako sa inaanak ko!"
Ibinaba ko na ang tawag. Bigla kong naalala ang nangyari
bago maoperahan si Thalia. Nagpumilit akong pumasok sa
coffee shop ni Timothy kahit ayaw ni Dylan dahil
naghahanap ako ng ebidensya na magpapatunay na kilala
niya si Dayana.
And I did get one. Isang araw, nahuli kong bumibisita si
Dayana sa apartment ni Timothy na nasa itaas lang ng
coffee shop nito.
Magkakilala sila at paniguradong magkasabwat din.
Masakit sa akin. Pinagkaisahan nila akong dalawa, at sa
halip na protektahan ako ni Dylan, trinaydor niya pa ako.
Pinili niyang magpaakit kay Dayana at pagbintangan akong
niloloko siya.
Kung hindi lang dahil sa letseng pagmamahal ko sa kaniya
na ayaw-ayaw mawala, hindi ako bibigay sa mga halik at
Chapter 40
yakap niya. Pero mahina pa rin ako. And I hate that about
myself. When it comes to Dylan, I'm always weak.
Natigilan ako sa pag-iisip nang makatanggap ng tawag
Mula ito sa unknown number.
"Hello? Sino ito-"
"Tanya? Tanya Gaviola?"
"Ako nga.
"Thank God! Kagabi pa kita sinusubukang tawagan! It's
Janice, Dylan's secretary."
Kumabog ang puso ko nang malaman kung sino ang nasa
kabilang linya.
"Pinatawagan ba ako ni Dylan sa iyo?
"Tanya, listen to me! You need to come to the hospital right
now! Naaksidente kagabi si Dylan habang pabalik siya ng
Manila."
"Ano? Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa kaba. Tama ba
ang narinig ko? "J-Janice, s-sigurado ka ba?
"Yes! Ang sabi ng doctor, critical ang condition niya. I know
you're mad at him, but I think you should know. Baka... baka
hindi mo na siya abutan."
Wala sa sariling nabitiwan ko ang hawak kong cellphone.
Nagmamadali akong pumasok sa bahay para kunin ang
wallet ko. Ni hindi ko na nagawang magpalit
Ang suot ko kahapon noong puntahan ako ni Dylan dito,
iyon pa rin ang suot ko nang sumakay ako ng bus pabalik
ng Manila
Chapter 40
Gusto kong umiyak habang nasa biyahe. Naaksidente siya
habang pabalik. Kung hindi niya kami pinuntahan, hindi siya
maaaksidente. It's my fault. Kapag may nangyari kay Dylan,
kasalanan ko.
"Please...please, Lolo Guillermo, answer the phone.
Kanina ko pa tinatawagan ang number ng lolo ni Dylan pero
hindi ito sumasagot. Sinubukan kong tumawag sa mansion
ni Lolo Guillermo, sa pangalawang ring ay may sumagot na
sa kabila.
"Hello? Sino po ito?
"Nasaan si Lolo Guillermo? Si Tanya ito! I need to talk to
him!"
"Naku, Ma'am Tanya! Ikaw pala iyan! Pasensya na, ma'am.
Abala sa pag-aayos ng libing si Sir Guillermo."
Nanlamig ako bigla sa narinig. Libing? Ang sabi ni Janice,
nasa hospital pa lang si Dylan. Did she lie to me? Patay na
ba si Dylan?
"Pasensya na, ma'am! Abala ang mga tao dito sa mansion.
lbababa ko na po ito."
Tuluyan nang bumagsak ang masagana kong mga luha.
Hindi ako makapaniwala. Napahawak ako sa tapat ng
dibdib ko habang umiyak.
Bakit ganoon? Bakit parang ang bilis ng mga pangyayari?
Wala na si Dylan? No!
Agad akong sumakay ng taxi nang makarating ng terminal
Nagpahatid ako sa mansion ni Lolo Guillermo sa Makati.
Sa biyahe pa lang, para na akong kakapusin ng hangin
Chapter 40
Nanlalabo ang paningin ko sa dami ng luha sa aking mga
mata.
Pagdating sa mansion ay rinig sa buong paligid ang
pagtangis ko habang sinasamahan ako ng maid papunta sa
garden. Nang makarating doon, maraming mga tao ang
nakaupo. Sa pinakaunahan ay naroon si Lolo Guillermo,
nakatayo sa tabi ng kabaong.
"Hindi!" Napahagulgol na lang ako habang nanlalabo ang
mga mata.
Wala na akong pakial am sa ibang tao. Iyong sakit pa lang
sa puso ko, hindi ko na kaya. Hindi ko alam na sa ganito
magtatapos ang lahat.
"Hindi mo ako puwedeng iwan! Dylan, hindi ko pa nasasabi
sa iyo kung gaano kita kamahal! Hindi pa tayo nagkakaroon
ng second chance!
Pahid ang mga luha gamit ang likod ng kamay, lumapit ako
sa umiiyak na si Lolo Guillermo at lalong napaiyak.
"Dylan, I love you! lI'm so sorry! Sorry kung pinangunahan
ako ng takot ko! Please, bumalik ka sa akin-"
Bigla akong natigilan nang mapaharap sa kabaong. Anong
nangyari? Bakit ang liit yata ng kabaong na ito? Parang one-
fourth lang ng kabaong ng mga normal na tao.
Napatingin ako kay Lolo Guillermo. Naluluha siya pero
nandoon ang pagtataka sa mukha habang nakatingin sa
akin.
"Lolo, lumiit po ba si Dylan?
Nagsalubong ang mga kilay niya dahil sa tanong ko.
Chapter 40
Nagsimula naman nagbulungan ang mga tao sa paligid.
"Mahal, I'm here."
Halos mahigit ko ang hininga ko nang marinig ang boses na
iyon. Paglingon ko, bumungad sa akin si Dylan. Naka-
wheelchair at may bondages pa sa ulo, pero buhay na
buhay. Nakatayo sa tabi niya si Janice na hindi makatingin
at pigil ang sarili na tumawa.
"Akala ko.. S-sino ito? Tinuro ko ang kabaong.
Bumuntonghininga si Lolo Guillermo bago binuksan ang
salamin ng kabaong. At doon, nakita kong nakahimlay ang
walang buhay niyang alagang pusa-si Mrs. Brown.
Chapter 41
Chapter 41
UMIWAS ako ng paningin nang makitang sinusundan pa rin
ako ng mapanuring mga mata ng mga taong dumalo sa
libing ni Mrs. Brown. Ngayon ay nasa sala na kami at
nakaupo pero aligaga pa rin ako.
"Are you okay?" Nilapitan ako ni Dylan at maagap na
hinawakan ang kamay ko.
Pinagmasd an ko ang namumutla niyang mukha, may mga
malilit siyang sugat. Siguro galing sa mga basag na
salamin ng sasakyan. I heard it was a car crash. Nabunggo
siya ng malaking truck at tumilapon pa ang kotse niya.
"Ikaw? A-ayos ka na?" Nahihiya ako sa kaniya. Dahil sa
eksena kanina at dahil sa nangyaring pagkakaaksidente
niya.
Nakangiti siyang tumango. Marahan niyang hinaplos ang
pisngi ko matapos akong hagkan sa noo.
"I love you so much, mahal."
Ngumiti ako sa narinig. "I love you, too."
Naiinis kong pinahid ang mga luhang tumakas mula sa mga
mata ko. Sa halip na lumayo ako kay Dylan, heto't nakapag
confessed pa ako nang wala sa oras. Nakakainis naman
kasi itong maling akala na ito! Nakakahiya!
"Janice told me it was serious. Kaya nang sinabi ni Manang
na naghahanda na ng libing si Lolo Guilermo, I thought it
was you."
Natawa silang tatlo dahil sa sinabi ko. Inis kong tiningnan si
Chapter 41
Janice, she just gave me a shrugged and a peace sign.
"Ang mahalaga, okay na kayo." Nilapitan kami ni Lolo
Guillermo at tinapik sa balikat. "Now, if you'll excuse me.
Aasikasuhin ko muna ang libing ng alaga ko."
Dinala ako ni Dylan sa isa sa mga kuwarto sa mansion.
Nakakalakad naman siya pero hindi nga lang niya kayang
tumayo nang matagal. Kamuntikan siyang mabalian ng
buto sa binti.
"Itong kanang binti ko ang napuruhan. Mabuti na lang,
nasugod agad ako sa hospital."
Marahan kong hinawakan ang binti niya. If he really did die,
hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin. And Thalia,
I'm sure she'll hates me. Mahal na mahal niya ang papa niya.
"Tanya, let's fix this, okay?" Kinuha niya ang kamay ko at
marahan itong pinisil. "Ayusin na natin ang pamilya natin.
Ayaw ko nang malayo pa uli sa inyo."
I let out a deep sigh and nod. "Fine."
"I'm sorry. I know this is all my fault. Nasira ang pamilya
natin nang dahil sa akin, but please, give me another
chance to fix everything. I can't live without you and Thalia
in my life.
Napansin kong bigla siyang natigilan nang mabanggit ang
pangalan ng anak namin.
"Where's Thalia? Bakit hindi mo siya kasama?
Hindi ako sumagot nang masilip ang pag-aalala sa mga
mata niya. Naging malikot ang mga mata ko at pilit na
ibinaling ang paningin sa ibang bagay
Chapter 41
Tanya, I promise, no one can ever hurt you or our daughter.
Umiling ako sa kabila ng sinseredad sa boses niya.
Naoperahan na ang anak ko, ayaw kong malagay na naman
sa panganib ang buhay niya.
"Tanya, please.. wala ka bang tiwala sa akin? I won't let
them touch our Thalia. Mamamatay muna ako bago nila
makanti ang anak natin."
"Ayusin mo muna ang problema. Kapag naayos mo, saka
ko ilalabas ang anak natin."
Nagbuga siya ng hangin dahil sa sinabi ko. "Tanya naman,
ni hindi ko alam kung nasa maayos na kalagayan ang anak
ko. Please, understand me. I only want for her to be safe."
"'She's safer away from here.
Wala siyang nagawa kundi pumayag sa kagustuhan ko.
Nanatili kami sa mansion nang isang araw para tuluyan
siyang makapagpahinga. Pinangako niya sa akin na aayusin
niya ang lahat pagbalik namin.
***
"Janice, pauwi na kami."
Napatingin ako kay Dylan sa tabi ko nang marinig ang
sinabi niyang iyon. Lulan na kami ng sasakyan niya papunta
sa mansion. Pinagmamaneho kami ni Mang Hulyo.
Kabado ako sa mangyayari. Kagabi ko pa pilit inaalam ang
plano ni Dylan. Paano niya mapapaalis si Dayana? Paano
niya maaayos ang problema? Knowing that bitch, hindi iyon
basta-bastang susuko.
Chapter 41
Hindi naman ganoon kadali iyon lalo pat nandiyan si
Dianne. Naa awa ako sa bata. Paniguradong dadalhin niya
ito hanggang sa paglaki niya. If I can only help her. Pero
kabutihan sa pamilya ko ang pagkasira ng pamilya niya.
"No! I want my dad dy! I want to be with him! Please, make
him come home, mommy!
Natigilan kami sa tapat ng pinto nang marinig ang umiiyak
na boses ni Dianne. Agad na hinaplos ng awa ang puso ko
dahil doon.
Naalala ko si Tanya noong makarating kami sa isla ng
Palawan. Hinahanap niya si Dylan at wala siyang tigil sa pag
-iyak.
Tlang beses ko bang dapat sabihin sa iyo? Hindi na babalik
sa atin ang daddy mo dahil inagaw na siya nina Thalia at
Tanya! Inagaw na siya ng malanding iyon!
Dahil doon ay mabilis na pumasok si Dylan sa loob ng
mansion. Natigilan pa si Dayana nang makita kami
"Look who's here, Dianne! Ang daddy mo, at ang babaeng
umahas sa daddy mo!"
Chapter 42
Chapter 42
"Ikaw ang mang-aagaw!" mabilis kong tugon na ikinabangis
lalo ng mukha niya. Bruha!
Tinawanan niya ako. "Masaya na kami, Tanya! Pero simula
nang dumating ka, nagkandaletse-letse na naman ang
lahat! Mang-aagaw ka!"
"Dayana, tumigil ka na! Nag-usap na tayo. Kung ayaw mong
makulong, aalis ka ng pamamahay ko nang maayos!
Napatingin ako kay Dylan sa mga sinabi niya. Makulong? Sa
salang ano? May hindi ba ako nalalaman?
"I refuse to obey! Wala akong ginagawang kasalanan para
makulong! Kung mayroon man dapat na mabulok sa
kulungan dito, kayoiyon! Ipapakulong ko kayo sa salang
adultery!"
Napailing ako habang si Dylan naman ay napangiti.
"Wala kang makakaso sa amin. VWalang bisa ang kasal natin.
Natigilan si Dayana sa narinig. Tatanga-tanga kasi.
Nakalimutan na yata niyang peke ang paring nagkasal sa
kanila ni Dylan.
"Hindi ako aalis, Dylan! Sabihin na nating walang bisa ang
kasal natin, pero sa mata ng Diyos, mag-asawa pa rin tayo
May karapatan ako sa iyo!"
Kung sa mata na rin lang ng Diyos, hindi hamak na mas
may karapatan sa akin si Tanya. Siya ang una kong
pinangakuan sa harap ng Diyos.." Binalingan ako ng tingin
Chapter 42
ni Dylan at banayad na nginitian. "Dadalhin ko hanggang
kamatayan ang sumpaan namin.
Gusto kong ipulupot ang mga kamay ko sa leeg niya. I want
to kiss him and make Dayana jealous. Para mamatay na
siya sa galit, pero hindi ko naman kayang gawin dahil
nandyan si Dianne.
"E, paano itong nasa sinapupunan ko? Anak mo rin ito!
Hindi mo ako puwedeng palayasin! Mamamatay kami sa
kalye!"
"Hindi ka buntis, Dayana. Stop pretending!"
Natigilan ako sa narinig. Napatingin ako kay Dylan at nakita
ang matalim niyang mga mata. At base sa reaksyon ng
mukha ngayon ni Dayana, mukhang totoo ang sinabi ni
Dylan.
"Buntis ako!"
"Galing ako sa doctor mo bago pa man maoperahan si
Thalia. Kinausap ko siya at ang sabi niya, hindi ka na
posibleng magkaanak dahil sa gamot na madalas mong
iniinom."
"H-hindi iyan totoo.. " Umiling si Dayana habang
nakahawak sa sariling tyan. "Hindi na ako puwedeng
magbuntis?
"Binalaan ka na ng doctor mo noon. Puwede kang hindi
magkaanak kung patuloy mong iinumin ang gamot mo, but
you didn't listen, Dayana."
"No!"
"Umalis ka na. Don't wait for things to get ugly. I'm warning
Chapter 42
you."
"Hindi mo kami puwedeng pabayaan! Hindi pa okay si
Dianne! Hindi mo siya puwedeng paalisin dito!"
Marahang ibinaba ni Dylan ang kamay ko at lumapit sa
dalawa.
"Wala akong sinasabing aalis si Dianne."
Biglang natigilan si Dayana. Ako man ay napatingin din sa
kaniya sa narinig.
"She's staying. Ikaw lang ang aalis." Mula kay Dayana ay
bumaling si Dylan sa bata. "Sweety, come here.
"Daddy!" Gustong lumapit ni Dianne kay Dylan pero pilit
itong pinipigilan ni Dayana.
Bruha talaga! Naka-wheelchair na nga ang anak niya,
dinadamay pa sa katarantaduhan niya.
"You're not taking my daughter away from me! Kung nasaan
siya, nandoon din ako!"
Gusto ko sanang magsalita pero natigilan naman kami
nang marinig ang pamilyar na boses.
"Tama na, Dayana! Itigil mo na ito!" Napalingon kami at
nakita si Timothy!
Anong ginagawa mo rito!"
"Ako ang nagpapunta sa kaniya," nilingon ako ni Dylan
matapos sabihin iyon.
Siya ang nagpapunta kay Timothy rito? Bakit?
This has got to stop, Dayana. Marami nang nadamay! ltigil
Chapter 42
na natin ito," pagmamakaawa ni Timothy. Panay tingin ito
kay Dianne na mahigpit na hawak ni Dayana sa braso.
"Shup up! Shut your mouth! Kung gusto mo pang makita
ang anak mo, tumahimik ka!"
"No! Ayoko na. Hindi na kaya ng konsensya ko!"
"Ang alin, Timothy?" Mabilis akong lumapit sa kaniya. Ito na
ang hinihintay ko, ang matagal ko nang gustong malaman.
Nakokonsensyang napatingin sa akin si Timothy. "I'm sorry,
Tanya."
"No! Don't tell her anything!"
"Planado ang lahat. Plano na ni Dayana ang lahat nang
nangyari. Ang paglapit niya sa inyo ni Dylan para humingi ng
tulong. Ang muntikang pagkakabangga sa iyo noon at ang
pagsagip ko sa iyo. Plano namin iyon, para mapalapit siya
kay Dylan, at ako sa iyo.
"No! Tumahimik ka, Timothy!" napatingin kami kay Dayana
nang malakas itong sumigaw.
"Ikaw ang tumahimik!" dumagundong sa buong mansion
ang boses ni Dylan. Mabilis na tumikom ang bibig ni
Dayana.
"Mahirap lang kami. Salat sa maraming bagay simula
pagkabata namin. Ang mayroon lang ako, ang pagmamahal
ko para sa kaniya. Pagmamahal na handang gawin ang
lahat, kahit ang mali."
Tuluyan akong hinarap ni Timothy at paulit-ulit na humingi
ng tawad, hindi lang sa akin, kundi pati kay Dylan.
"Akala ko, kapag napaghiwalay na namin kayo at n akakuha
Chapter 42
kami ng pera kay Dylan, babalik na sa akin si Dayana at
ititigil na namin ang lahat nang ito. Nagsumikap ako para
matustusan ang pangangailangan ng mga kapatid niyang
iniwan niya para sumama kay Dylan. Pero sa kabila no'n,
trinaydor niya ako. Iniwan niya akong pasan ang maraming
bagay, at inilayo niya sa akin ang anak namin. Si Dianne."
Napatingin kami kay Dianne nang dahil doon. Nakita ko ang
gulat sa mukha ng bata. Tumingala ito kay Dayana. Mabilis
naman tinakpan ni Dayana ang magkabilang tainga nito.
"Don't listen to him! He's lying, Dianne! He's not your father!
Si Dylan lang ang ama mo!"
"Tama na... Dayana, ayoko na. Marami nang nadamay...pati
inosenteng bata, namatay nang dahil sa atin!"
Pinanlamigan ako ng katawan nang dahil sa narinig.
Marahan kong nilingon si Timothy sa kaniyang sinabi.
"Anong ibig mong sabihin, Timothy? Narinig ko ang boses
ni Dylan. Siya ang nagsatinig ng bagay na gusto kong
sabihin.
Malakas na sumigaw si Dayana, umiiyak na ito, nagagalit at
nagmamakaawa na huwag niyang ituloy ang sasabihin.
"Kami ang dahilan ng pagkamatay ni Steffi."
Chapter 43
Chapter 43
TULUYANG bumagsak ang mga tuhod ko pagkatapos
marinig ang lahat ng sinabi ni Timothy. Mabilis akong
dinaluhan ni Dylan at mahigpit na niyakap
"S-si Steffi... A-ang anak natin..
Nag-unahan sa pagbagsak ang mga luha ko nang maalala
ang hitsura ng malamig na katawan ng aking anak sa
morgue. Sinisi ko ang sarili ko sa pagkawala ng anak ko at
pagkasira ng pamilya namin.
Naniwala ako kay Dylan na kasalanan ko ang nangyari kay
Steffi. Ako ang may dahilan ng pagkamatay niya... all this
time, I've been blaming no one but myself, pero hindi.
"Hayop ka! Pinatay mo ang anak ko!" Mabilis akong tumayo
at sinugod si Dayana, pero bago ko pa man siya malapitan
ay mahigpit na akong niyakap ni Dylan mula sa likod para
mapigilan. "Pinatay mo siya! Pinatay mo si Steffi!"
"No! It was an accident!I swear, it's an accident!" Umiling
siya sa akin, puno ng takot ang mga mata niya.
"All these years, binabangungot pa rin ako sa nangyari saa
anak ko! I blamed myself, pero ikaw.. ikaw pala ang
pumatay sa anak ko!"
Wala sa sariling nabitiwan ni Dayana si Dianne. Mabilis na
lumapit si Timothy at kinuha ang bata mula sa wheelchair.
"Ibalik mo sa akin si Dianne!"
"Stop it, Dayana! Natatakot na ang anak natin!
Chapter 43
Nanlambot ang mga tuhod ko sa mga nangyayari. Para
akong papanawan ng ulirat sa gulat. Wala akong nagawa
kundi umiyak habang yakap ni Dylan.
My Steffi.. my daughter Steffi. She didn't deserve that!
Kasama pa sana namin siya ngayon kung hindi dahil sa
kabaliwan ni Dayana! She deserves a happy life! lyong
magandang buhay na pinagkait sa kaniya nang kunin siya
sa amin ni Dayana!
"Aksidente ang nangyari! Maniwala kayo sa akin!"
Nakita kong lumuhod si Dayana sa sahig habang pilit na
nagmamakaawa kay Dylan. Gusto ko siyang patayin! Gusto
kong ipaghiganti ang anak ko!
I didn't mean it, Dylan! I swear! Nakita niya ang paglalagay
namin ng pampatulog sa inumin ni Tanya! I had to confront
her! Gusto ko lang naman siyang kausapin, pero atras siya
nang atras! I tried to save her! Maniwala kayo!"
"Ako na lang sana! Ako na lang sana ang pinatay mo,
Dayana! Sana pinatay n'yo na ako noon ni Timothy!" sigaw
ko na ikinatingin niya sa akin.
Nagawa kong kumawala kay Dylan nang lumuwag ang mga
hawak nito sa akin. Nakalapit ako kay Dayana at sinipa siya
sa mukha habang nakaluhod sa sahig.
Nag-umpisang sumigaw at umiyak si Dianne nang makitang
dumugo ang ilong ni Dayana. Pero wala akong pakialam!
Kulang pa iyon!
Muli akong pinigilan ni Dylan pero nagsimula akong
magwala. "Anong karapatan mong gawin iyon sa anak ko!
Dayana, anak ko iyon! Anak ko!
Chapter 43
"Tanya, please, calm down." Hinawakan ako ni Dylan sa
magkabilang pisngi at pilit inaalo.
"Dylan, ang anak natin!" Marahas ko siyang inilingan. Hindi
ako matatahimik hanggat hindi nakakaganti kay Dayana.
"Wala akong kasalanan! It's all her fault! Kung hindi niya
sana nakita ang lahat"
"Tama na, Dayana!" Mabilis itong natahimik nang bulyawan
ito ni Dylan. "You're gonna rot in jail. I'l do everything to
make you pay for my daughter's death!"
Nanlaki ang mga mata niya sa narinig. Natatakot siyang
umiling habang panay atras mula sa amin. Natigilan lang
ako nang makita siyang inabot sa sahig ang pouch niya at
inilabas ang isang baril.
"Dayana, what are you doing!"
"Shut up, Timothy! Hindi ako makukulong! Kung sisirain n'yo
ang buhay ko, sisirain ko rin ang kinabukasan n'yo!"
"Nababaliw ka na talaga! Baliw ka!" sigaw ko na lalong
nagpagalit sa kaniya. Bigla niyang itinutok sa akin ang baril.
"Put that down!"
"No, Dylan! Kailangan mawala ng babaeng iyan! Siya lang
naman ang puno't dulo nito! Sinira niya lahat! Masaya na
tayo, pero inakit ka niya! Sinira niya ang pamilya natin"
Biglang dumistansya mula sa akin si Dylan. Lumapit siya
kay Dayana at maagap na itinaas ang kamay para
mahawakan ang bunganga ng baril.
Agad na nilamon ng takot ang puso ko. Natatakot akong
Chapter 43
baka iputok ni Dayana ang baril at may mangyaring
masama kay Dylan.
"Listen to me, Dayana. Hindi si Tanya ang sumira sa atin.
Siya! Sinira niya tayo!
"No! It was me! Ako lahat! Kung mayroon kang dapat na
paghigantihan, ako iyon!" Dahan-dahang ibinaling ni Dylan
ang baril paharap sa kaniya.
"Huwag, Dylan!" naluluha kong sigaw. Bigla niyang itinaas
ang isa pa niyang kamay sa akin. Nilingon niya ako saka
marahang tinanguan.
"Dayana, tumingin ka sa akin. Im the one who brought
Tanya back to our lives. Nagsinungaling ako tungkol sa will.
"Mataman na tinitigan ni Dylan sa mga mata si Dayana.
"W-what do you mean?
"Matagal nang nasa pangalan ko ang pamana ni Grandpa,
but I lied to you because I want to get her back. At simula
pa lang, I have no intentions of getting you pregnant, dahil
hindi ikaw ang gusto kong makasama habang-buhay.
"No! Y-you're lying! M-mahal mo ako! Masaya tayo, Dylan!"
"Pinagsisisihan kong mas pinili kita kaysa sa asawa ko. If
can only turn back the time, I wouldn't even dare to look at
you. Si Tanya lang ang mamahalin ko!"
Muling umagos ang masaganang luha sa mga mata ko
dahil sa mga narinig. At siya lang din ang mamahalin ko... si
Dylan lang.
"Dylan, nagsisinungaling ka! Minahal mo ako! Alam kong
minahal mo ako!"
Chapter 43
"Hindi kita mahal... hindi kita minahal. At kahit mawala pa
si Tanya, hinding-hindi pa rin kita mamahalin. But if you put
this down and promise to surrender yourself, I'll take care
of Dianne. Ituturing ko siyang parang akin.. walang
magbabago."
Napatingin ako kay Dayana sa sinabi ni Dylan. Natigilan siya
sandali. Kahit papaano, kumalma ang mukha niya.
"Think about your daughter. Huwag mong iparanas sa
kaniya ang hirap na naranasan mo noon. Surrender."
"Pero, Dylan!"
"Put the gun down, Dayana." Marahang tumango si Dylan.
I'Il treat her like my own. I promise."
Umiiyak pero unti-unti, ibinaba ni Dayana ang baril na
hawak niya.
"Dylan, p-paano na tayo? Paano ako?"
Biglang nag-init ang ulo ko sa narinig. "Sa dami ng
kasalanang ginawa mo, mabubulok ka sa kulungan!"
Muling bumagsik ang mukha ni Dayana dahil sa mga sinabi ko.
"Tanya, please!" Pilit akong pinigilan ni Dylan pero hindi ako nakinig sa kaniya.
"Hindi ako natatakot sa iyo, Dayana! Kung susumahin,
kulang pa ang makulong ka para sa lahat ng kasalanang ginawa mo!"
"Hayop ka talaga, Tanya!"
Natigilan ako nang muli niyang itinutok sa akin ang baril at walang pag-aalinlangan
na pinaputok iyon.
Chapter 44
Chapter 44
PARANG nag-slow-motion ang paligid ko nang biglang
humarang sa harap ko si Timothy para saluhin ang bala.
Bumagsak siya sa sahig hawak ang kaliwang braso niya.
"Timothy! Oh, God! l'm sorry!" sumigaw si Dayana, mabilis
nitong dinaluhan si Timothy.
Nagsimulang lumabo ang paligid ko nang makita ang
namumutlang mukha ni Dylan habang nakatingin sa akin.
Agad na nangilid ang luha sa pisngi niya. Doon bumaba ang
paningin ko sa sarili ko.
Ang balang dapat ay sasaluhin ni Timothy, daplis lang ang
tama sa kaniya at tumagos pa rin sa akin.
Tanya? No.. Tanya!
Ang natatakot na boses ni Dylan ang huli kong naaalala
bago ako nawalan ng malay
***
Nagising ako sa marahan na paghaplos ng isang palad sa
buhok ko. Hindi pa man ako nagmumulat, nahulaan ko na
agad kung sino ito.
My love, Dylan.
Suot niya ang pabangong gustong-gusto kong ginagamit
niya noong kasal pa kami. Lalaking-lalaki at hindi
masyadong masakit sa ilong.
"Mahal? Thank, God, you're awake!"
Bumungad sa akin ang naluluha niyang mukha. H******n
Chapter 44
niya ako sa noo. Tumagal iyon nang ilang minuto bago siya
nagbawi at nakangiting tumitig sa akin.
"Si Steffi.."
"Our Steffi got her justice."
Kumabog ang dibdib ko sa narinig. "Anong nangyari kay
Dayana?
"Nakakulong na siya. Si Timothy, nandito rin sa hospital.
Nangako siyang tutulong sa atin para habang-buhay na
maipakulong si Dayana oras na gumaling ang sugat niya."
Gagawin niya iyon? Tango lang ang itinugon niya sa akin."
Si Dianne?"
"She's with grandpa, and she's okay."
Mariin akong lumunok. "My baby... where's Thalia?"
Nagbuga siya ng hangin at umiling. "You're hiding her from
me, remember?"
Pilit kong pinipigilan pero hindi ko naiwasang hindi
mapangiti. Oo nga pala, I'm hiding the billionaire's daughter.
Pumasok sa loob ng kuwarto ang doctor ko at nakangiting
lumapit sa amin.
"How are you, Miss Aragon?
"T'm fine, doc. Medyo masakit lang ang tama ko."
"You are very lucky, actually. Salamat din kay Mr. Gonzaga
naagapan niya ang lalong pagbaon ng bala sa katawan mo.
Kung nagkataon, baka dumiretso sa puso mo ang bala at
maari mong ikamatay iyon."
"Malayo na ba sa peligro ang asawa ko, doc?
Chapter 44
Nakangiti itong bumaling kay Dylan. "Yes, she has great
stamina, so she's recovering very quickly. Baka sa
makalawa, puwede na siyang lumabas."
Muli akong h******n ni Dylan sa noo. Dumalaw sina Lolo
Guillermo at Wena habang nasa ospital ako, pati na rin si
Janice. Pero most of the time, si Dylan lang ang kasama ko.
He never left my side. Kahit segundo ay hindi niya talaga
ako iniwan. Nakaalalay siya sa akin sa lahat ng
pagkakataon, at lagi pa akong sinusubuan ng pagkain.
Huminga lang yata ang ginagawa ko. The rest, siya na ang
gumagawa para sa akin.
Hindi siya naging ganito ka-sweet noong kasal pa kami. It
feels like he's a different person. Pero basta masaya ako
ngayon. Ang importante lang naman, magkasama na ulit
kami.
Bago lumabas ng hospital, dinalaw namin si Timothy.
Ngayong araw rin ang labas niya at didiretso siya ng
kulungan.
Si Timothy ay kasabwat pa rin ni Dayana. Itinago niya ang
totoong nangyari noon kaya makukulong pa rin siya. Pero
dahil nakahanda siyang tumulong at maging testi go, kaunti
lang ang taon na ilalagi niya sa loob ng kulungan.
Hindi na kami masyad ong nag-usap, humingi lang siya ng
tawad at iniwan sa pangangalaga namin si Dianne
"Hindi ko alam na hahantong sa ganoon ang lahat. Wala sa
plano namin ang manakit, lalo na ang... may madamay na
bata. I'm really sorry, Tanya. Dylan."
Mahigpit na hinawakan ni Dylan ang kamay ko bago
Chapter 44
tumingin sa akin.
"Naiintindihan ko kung hindi ako matanggap ni Dianne.
Sana, huwag n'yo siyang pababayaan."
***
"Ano nang gagawin natin ngayon? Nakakulong na sina
Dayana at Timothy, okay na rin tayo." Naglalakad kami ni
Dylan sa loob ng park at magkahawak-kamay.
Dalawang araw na rin mula nang makalabas ako. Pinili
namin magpahangin muna rito bago tumuloy sa bahay na
lilipatan namin. Ayaw ko nang bumalik sa mansion.
Masyado nang maraming unpleasant memories ang
nandoon.
"Kung tatanungin mo ako, gusto na kitang itakbo ngayon sa
simbahan at itali uli sa akin habang-buhay. But.. "
"But?
"I want to see my daughter first, Tanya."
Natahimik ako sa sinabi niya. Okay na ba talagang ilabas ko
si Thalia? s it really safe now? Kapag may nangyari pang
masama sa kaniya, mawawala na talaga ako sa katinuan.
Mas mahal ko pa siya kaysa sa sarili ko.
"Saan mo ba talaga dinala ang anak natin? Kanino mo siya
iniwan? Hindi ako matahimik, mahal! Hindi ko alam kung
nasa mabuting mga kamay si Baby"
"Nasa mabuti siyang mga kamay!" Ngumiti ako habang
naglalakad papunta sa isang bahay dito sa isla ng Palawan,
kung saan kami nagtago noon mula kay Dylan.
Chapter 44
Sino nga kasi iyang mga iyan? Why don't you tell me now?"
"Papa? Mama?
Natigilan kami sa paglalakad nang marinig ang malambing
na boses ng anak namin.
"Thalia?" Mabilis na bumitiw sa akin si Dylan at tumakbo
palapit kay Thalia.
Ngumiti ako nang makitang lumuhod sa lupa si Dylan at
mahigpit na niyakap ang anak ko. Hinagod ko ang dibdib ko
at huminga nang maluwag nang makitang maayos lang ang
kalagayan ng baby namin.
Mula sa kanila, napatingin ako sa pintuan ng bahay kung9
saan lumabas ang dalawang taong pinag-iwanan ko kay
Thalia.
Okay lang ako dito, papa. Inaalagaan ako ni Lolo!
"Lolo? Si Grandpa?
"No, not Grandpa Guillermo. Si Lolo Dinilo!"
Natigilan bigla si Dylan at napalingon sa akin. I smiled at
him and looked back at the opened door of the house. Sa
bungad ng pintuan, naroon at nakatayo sina Tatay Dinilo at
Christy.
Hinayaan namin mag-usap muna sina Dylan at ang
kaniyang ama, si Tatay Dinilo. Kaya kahit gustong-gustong
makasama ni Thalia ang papa niya, pilit namin itong kinuha.
"Matatanggap niya kaya ako?" Nilapag ni Christy ang
dalawang tasa ng kape bago naupo sa tabi ng lamesa.
Nilingon ko sina Dylan at Tatay Dinilo sa labas. "Dont
Chapter 44
Worry, magiging okay ang lahat."
"Paano kung magalit siya? Tanya, I didnt know. Kung alam
ko lang na kasal na si Dinilo.. "
Hinawakan ko ang kamay niya at marahang pinisil."
Matagal nang wala ang mommy ni Dylan nang makilala mo
si Tatay Dinilo."
"Pero... iniwan niya ang mag-ina niya. Nalulong siya sa
droga, at pagkatapos, nagkakilala kami. Hindi na niya
nagawang balikan si Dylan nang dahil sa akin."
"T'm sure he'll understand." Tumingin uli ako kina Dylan.
Hindi naman sila iniwan ni Tatay Dinilo para sa iyo. He left
them because he didn't want them to get hurt. Lulong siya
sa droga, ayaw niyang madamay ang mag-ina niya."
Tumagal nang mahigit kalahating oras ang pag-uusap ng
mag-ama. Pagkatapos no'n ay nag-aya nang umuwi si
Dylan. Mukhang okay na naman sila, pero kapansin-pansin
ang pagiging ilang ni Dylan sa dalawa.
Bago lumubog ang araw, nakangiti kaming nagpaalam kina
Tatay Dinilo at Christy. Si Christy ang naging personal nurse
ni Grandlolo Cosme noong magkasakit ito hanggang sa
pumanaw. Kaya ko nalaman ang tungkol kay Tatay Dinilo ay
dahil dito.
"Kumusta?"
Nasa byahe na kami pabalik sa Manila. Nakabibingi ang
katahimikan kaya ako na ang unang nagsalita.
"Okay naman. I think, dad andI will be okay. We just need
some time."
Chapter 44
Oo naman. Walang hindi napaghihilom ang oras.
Hinawakan ko ang kamay niya at ngumiti.
"By the way, Dianne is waiting for us. Hinatid siya ni
Grandpa sa bahay kanina."
Humugot ako ng hangin sa narinig. "Will she be okay?
"Madalas pa rin siyang matulala. But I'm sure shelll be fine.
"Magiging okay ba siya sa amin? Baka. hindi niya
matanggap
Tanya, tayo na ang magiging magulang niya. Hindi ko ito
magagawa kung wala ka. I need you."
Kabado akong tumango kay Dylan. Ako man, naaawa kay
Dianne at gusto ko rin na sa amin siya lumaki. Gusto kong
may pamilya pa rin siyang masisilungan hanggang sa
paglaki niya
Pinagdaanan ko na rin ang mawalan ng mga magulang.
Napakahirap. Mabuti na lang dahil nand iyan si Lolo Cosme
Ayaw kong maisip o maramdaman ni Dianne na nag-iisa na
lang siya. Lalong ayaw kong isipin niya na nasira ang
pamilya niya dahil sa amin ni Thalia.
Nang makauwi kami sa bagong bahay na titirahan namin
pagkapasok pa lang ng pinto ay sinalubong na kami ng mga
mura ni Dianne. Pinagbabato niya ang toys niya sa amin,
lalo na sa amin ng anak ko.
"Dianne, stop that! What do you think you're doing!" Agad
itong nilapitan ni Dylan at pilit pinipigilan sa ginagawa.
"I don't want them here, daddy! Palayasin mo sila!
Chapter 44
"Dianne, itigil mo na ito! Magagalit na talaga ako!"
"I don't like them!" Galit itong bumaling sa amin. "Lumaya
kayong dalawa! Sinira n'yo ang family namin! I hate you,
Thalia! Freak! lkaw rin, Tita Tanya! I hope you die!"
Chapter 45
Chapter 45
"Dylan!"
Wala sa sariling napatakip ako ng sariling bibig nang
makitang bumagsak si Dianne sa sahig dahil sa sampal ni
Dylan.
"Dylan, anong ginagawa mo? Huwag mong saktan ang bata.
"Mabilis ko siyang nilapitan at hinila palayo.
"Daddy? Nagsimulang umiyak si Dianne. Pulang-pula ang
mukha nito at walang tigil sa pag-agos ang mga luha.
Mabilis itong tumayo at tumakbo pataas ng hagdan para
pumasok sa isang kuwarto. Agad itong sinundan ng yaya
nitong si Rita.
Malalim na buntonghininga ang pinakawalan niya. "Hindi ko
alam kung paano aayusin ang ugali ni Dianne. Akala ko,
napapalaki namin siya nang maayos. Sa pagbibigay ng mga
kailangan at gusto niya, inisip kong magiging mabuting bata
siya. Pero maling-mali ang ginawa ko. Anong gagawin
natin?"
"We should give her some time. Don't wory, pagtutulungan
natin ito, okay?
Nilapitan ko si Thalia at niyakap ito. Halatang nagulat din
ito sa nangyari. Ayaw na ayaw ko nang nakakakita pa siya
ng pagtatalo dahil hindi siya nasanay sa ganito.
Madalas siyang matulala mula nang dumating kami sa
mansion. Nagiging gano on siya tuwing nakakakita siya ng
pag-aaway.
1/8
Chapter 45
Buong akala ko ay makakapag-umpisa kami kapag lumipat
kami ng bahay, bumuo ng bago at masa sayang alaala, pero
hindi naman namin makasundo si Dianne
Araw-araw, sinusubukan kong kunin ang loob niya. Pero
halos araW-araw rin, binabara niya ako, pinagtatabuyan
palayo at sinisisi sa pagkasira ng pamilya niya.
Kahit anong subok ang gawin namin para makuha ang loob
ng bata, masyado pa rin itong mailap sa amin. Kahit kay
Dylan, lumalayo na rin ang loob niya.
Ayaw ko siyang sukuan. Ayokong lumaki siyang may
kinikimkim na galit sa puso niya. Mahirap ang lumaking
walang pamilya, lalo na kapag nagtatanim ng galit sa
kapuwa.
"Here, baby. Your favorite pancake with choco syrup and
strawberries!"
Wow! Thank you, mama! You're the best!" Hinalikan ako ni
Thalia sa pisngi bago nagsimulang kumain.
Mabilis ko naman nilapitan si Dianne at nakangiting umupo
sa tabi niya. "Dianne, gusto mo ba ng pancake with choco
syrup?
Hindi siya sumagot, pero nang lagyan ko ng pancake ang
plato niya, kumain naman siya.
"Hindi masarap! Mas gusto ko pa rin ang gawa ni Mommy!
Bigla siyang tumayo at naglakad palabas ng dining room.
Tumayo si Rita at mabilis na sinundan si Dianne, pero hindi
nakatakas sa paningin ko ang ginawa niyang pag-irap sa
akin.
Chapter 45
"Dianne! Come back here!"
Agad kong nilapitan si Dylan at pinigilan ito. "It's okay, mas
lalo lang matatakot ang bata."
Nagpakawala siya ng hangin bago bumaling sa akin. "Tm
sorry."
"Dylan, intindihin na lang natin si Dianne. Bata pa siya at sa
isang iglap, nagbago ang lahat ng nakasanayan niya.
Nawala sa kaniya ang mommy niya at nalaman niyang hindi
ikaw ang tunay niyang ama. We should give her time to
process everything. Kahit sa atin naman mangyari iyon,
hindi rin natin matatanggap agad.
"Thanks for understanding, mahal. Napakasuwerte ko
talaga sa iyo.
Hinapit niya ako sa baywang at hinalikan sa mga labi.
Umiwas agad ako dahil nakatingin sa amin si Thalia.
Kahit papaano, masaya naman ang lovelife namin ni Dylan.
Malambing siya at lagi pa akong dinadalhan ng pasalubong
tuwing umuuwi siya galing sa trabaho.
Sa loob nang ilang araw, naging gan0on pa rin ang
pakikitungo sa amin ni Dianne. Mailap siya at m*****a.
Hindi na nakakagulat dahil dugo ni Dayana ang
nananalaytay sa mga ugat niya. Pero gusto ko iyon baguhin.
"Mama, papa, can I sleep here with you? Naglalambing na
pumagitna sa amin si Thalia.
Napatingin ako kay Dylan at malapad na ngumiti. Natawa
ako bigla. Kanina pa kasi siya nagmamakaawa na
pagbigyan ko ngayon gabi. At dahil hindi pa naman malaki
Chapter 45
ang tyan ko, pumayag ako. Pero mukhang wala na namang
mangyayari sa amin.
"I don't want to be alone in my room, mama.
"Of course, you can stay, baby! Gusto mo ba, gabi-gabi nang
matulog sa room namin?" Mahigpit kong niyakap si Thalia.
Nanlalaki ang mga matang tumingin sa akin si Dylan.
Mahal, may sariling kuwarto ang baby natin. One time is
enough-"
"Gusto ko iyon, mama! Dito ako hanggang sa lumabas si
Baby!"
Lalo akong natawa sa sinagot ni Thalia. Si Dylan naman ay
nakatingin lang sa anak namin. Hindi maipinta ang mukha.
"Why, papa? Ayaw mo po? Nag-pout si Thalia kay Dylan.
Mabilis naman itong umiling
"Anong ayaw? Gustong-gusto, baby! Halika nga!"
Kinuha nito mula sa akin si Thalia at binuhat. Malakas na
humagikgik si Thalia nang simulan itong kilitiin ni Dylan.
Nakangiti ako habang pinanono od ang mag-ama ko. Saka
ko naman napansin na nakabukas pala nang bahagya ang
pintuan ng kuwarto at nakasilip si Dianne.
Nakaramdam ako ng awa nang makita ang mga mata ng
bata. Halo-halo roon ang pangungulila, lungkot, at selos
Nang makita niya akong nakatingin, mabilis siyang umalis.
Tquickly got up from the bed and ran after her. Naabutan
ko siya sa bungad ng pintuan ng silid niya.
"Dianne, can we talk?"
Chapter 45
"What do you want!" inis at hindi makatinging tanong niya
sa akin.
We went inside her room and sat on the side of the bed.
Masinsinan ko siyang kinausap. "Alam kong hindi ko
mapapalitan ang mommy mo, and I'm not going to replace
her, Dianne. Maniwala ka. Nandito kami ni Thalia bilang
pamilya mo, hindi kaagawa. Now, you have me as your tita,
and Thalia as your sister."
"Hindi ko siya sister
"Dianne, hindi mo kami kaaway. Wala kaming ibang
gustong gawin kundi iparamdam sa iyo ang pagmamahal
namin. We love you."
"Liar! Bakit mo ako love, e bad ako sa iyo? Inaaway ko si
Thalia at ikaw! Sinungaling ka!"
Nagsimulang mamula ang mga pisngi niya. Kahit todo iwas
siya ng mukha, nakikita ko ang panunubig ng gilid ng mga
mata niya.
This is her way of dealing with everything. Sa edad niya,
hindi madaling maiwan nang mag-isa. Nasaks ihan pa niya
ang mga ginawa ni Dayana at ang pagkakabaril kay
Timothy. I'm sure, madadala niya ang trauma na ito
hanggang sa paglaki niya. Ayaw kong maramd aman niyang
nag-iisa siya sa mga darating na taon.
"Dianne"
"Get out!
Matagal ko siyang pinagmasdan. Wala akong nagawa nang
sigawan na naman niya ako. Bumuntonghininga ako at
Chapter 45
tumayo, pero nang maisip ang hirap na dadanasin niya
kapag lumaki siyang iniisip na walang nagmamahal sa
kaniya, bumabalik ang pag-aasam kong makuha ang
kaniyang loob.
"Gusto mo bang matulog sa kuwarto namin? I'm sure Thalia
and your daddy would love to have you sleep next to us?
"Ayoko. Galit sa akin si Daddy!"
Ibubuka ko pa sana ang bibig ko pero biglang nagsalita si
Dylan mula sa pintuan.
"Sweety, hindi ako galit."
Mabilis na napatingin si Dianne dito. "Totoo, daddy?"
"Yes. Bakit naman ako magagalit sa sweety ko? Nilapitan
ni Dylan si Dianne at niyakap ito. Iniwan ko muna sila nang
kausapin nang masinsinan ni Dylan ang bata.
Habang nasa kuwarto, pinapaliwanag ko naman kay Thalia
ang lahat. Walang problema sa anak ko. She always wanted
to have a sister kaya nang sabihin kong magiging sister na
talaga sila ni Dianne, tuwang-tuwa siya.
"Tita Tanya?"
Kumabog bigla ang dibdib ko nang pumasok si Dianne
mula sa pinto. Mahina at himig nahihiya ang boses niya
nang tawagin ako.
Napangiti ako nang makita siyang lumapit sa amin.
Naluluha pa rin siya pero hindi na mukhang nagagalit.
"Yes, sweethe art?
"Tm.. sorry," bigla itong umiyak nang sabihin ang mga
Chapter 45
katagang iyon. "Tm sorry for being a bad girl."
Mabilis akong lumuhod sa sahig at pinahid ang mga luha
niya. "Oh, sweety. It's okay. Stop crying, it's not your fault."
Yumakap siya sa akin kaya napayakap na rin ako sa kaniya.
Hindi ko alam kung anong sinabi ni Dylan, but this can be a
start. Sana ay maging maayos na ang lahat.
She's just a child. Hindi niya dapat nararanasan ang
ganitong Kabigat na mga problema
***
"I know you can never unloved her. Simula nang ipanganak
siya, anak na ang turing mo sa kaniya. That's something
you can never erase."
Inakbayan ako ni Dylan at h******n sa noo. Ipinaliwanag
niya sa akin, kaya pala biglang lumambot ang puso ni
Dianne, napanood niya sa TV ang news tungkol sa
pagkakakulong ni Dayana. Nalaman niya rin ang lahat ng
ginawa nito
"Masaya na ako na magkasundo ang dalawang bata."
Napangiti ako sa narinig. Pinapano od namin sina Thalia at
Dianne habang magkasamang naglalaro. Lahat ng laruan ni
Dianne, ibinabahagi nito kay Thalia. Ang anak ko naman,
pinapagamit ang mga drawing book niya kay Dianne.
"Naisip ko, katatapos lang ng birthday ng mga bata. Why
don't we celebrate their birthday again this weekend?
T think it's a great idea." Tumingkayad ako at hinalikan sa
pisngi si Dylan.
kk*
Chapter 45
Malapit na ang birthday party nina Thalia at Dainne kaya
abala ang lahat. Ngayon ay nasa trabaho si Dylan, nasa
kitchen naman sina Thalia at Osang. Papunta sa kuwarto ni
Dianne para yayain siyang magmeryenda.
Bubuksan ko na sana ang kuwarto niya nang makarinig ng
mga pag-uusap sa loob.
"Ang sabi ng mommy mo, kukunin ka niya kapag nakalabas
siya sa kulungan! Kaya huwag mong isipin na pinabayaan
ka na niya!"
"No! You're lying! Nakakulong na siya because she did
Something bad!"
"Tumigil ka, Dianne! Kapag nalaman ng mommy mo na
naniniwala ka sa kabit ng daddy mo, magagalit iyon sa iyo!
Gusto mo ba iyon?
"I hate her! She killed Tita Tanya's daughter! I heard
everything!
"Hindi totoo iyan! Inosente ang mommy mo! Pinagkaisahan
siya nina Tanya at daddy mo dahil bad sila!"
"That's not true....
Tandaan mo ito, lalabas ang mommy mo! Kapag
nakalabas siya, malalagot iyang Tanya na iyan!
Maghihiganti si Ma'am Dayana!"
Chapter 46
Chapter 46
KANINA pa walang tigil sa pag-iyak si Rita habang nasa
loob kami ng dining room. Pagkatapos niyang kausapin
kanina si Dianne, kinompronta ko siya at nagkasagutan
kami. Naabutan kami ni Dylan habang nagtatalo.
"Sorry po, sir! Matagal ko nang kasama si Ma'am Dayana.
Napakabait niya po sa akin! Kaya hindi ko matanggap na
ganoon ang nangyari sa kaniya!" sinundan niya ng hagulgol
ang kaniyang mga sinabi.
"You don't know what that woman did to us! Wala kang
alam sa kung anong totoo!"
Maagap kong hinawakan ang braso ni Dylan nang
pagtaasan nito ng boses si Rita.
Hindi ito makatingin sa amin habang yumuyugyog ang mga
balikat. "Hindi ko na po ulitin, ma'am, sir. Patawarin nyo
na po ako!"
"Dapat lang, dahil sa susunod na gawin mo pa ito,
palalayasin na kita!l" Hinila akoni Dylan palabas ng dining
room pagkatapos no'n.
Gusto na niyang palayasin si Rita pero pinigilan ko siya
dahil si Dianne ang inisip ko. Matagal nang kasama ng
bata si Rita. Simula baby pa ito, si Rita na ang nag-aalaga
rito.
"Kapag pinalayas natin iyong tao, baka anong isipin ni
Dianne.
"She's not a good influence to her! Sinisiraan ka niya sa
1/6
Chapter 46
bata!"
"Dylan, let's give her another chance. Si Dayana ang
nakasama niya nang mas matagal. And according to her,
naging mabait sa kaniya si Dayana."
"That doesn't give her the right to talk ill behind your back!
Oras na ginawa niya ulit ito, mananagot siya sa akin!"
Pulang-pula ang mukha ni Dylan dahil sa galit. Naawa tuloy
ako sa kaniya. I heard he was having a problem in the
office. Dahil sa nangyari sa amin, may ilang investors ang
gustong umatras sa pagsuporta sa kaniyang company.
Tm sorry, mahal. This is too much for you. Nakakulong na
si Dayana, pero nagagambala ka pa rin niya.
Hinila ko siya papunta sa isang guest room. "Mainit na
naman ang ulo ng hubby ko. "
Napakagat labi ako habang unti-unting hinuhubad ang suot
kong dress. Natigilan naman siya nang mapansin ang
ginagawa ko.
"What are you doing?
Tumingkayad ako para bulungan siya, "Hindi puwedeng ulo
mo lang ang mag-init."
Umaliwalas agad ang mukha ni Dylan. Malakas akong
napatawa nang bigla niya akong buhatin at hiniga sa kama.
Wala siyang inaksayang pagkakataon. Para nga kaming
nakikipaghabulan sa oras. Bago pa kami mahanap nina
Thalia at Dianne, binilisan na niya ang kaniyang ginagawa.
was on top of him, moving back and forth. Tumatalbog
ang mga coconut ko habang parang nangangabayo ako sa
Chapter 46
ibabaw niya. He let me take control. Kapag daw kasi siya,
baka mapasobra ang bayo niya at masaktan si Baby. Heto
tuloy at para akong hinete.
Hineteng buntis.
***
"Blooming ka, mars, ah? Let me guess, panay dilig sa iyo
iyang si Dylan, ano?"
Nakagat ko ang labi ko para pigilan ang sarili na tumawa.
Birthday celebration na nina Thalia at Dianne at nasa
garden kaming lahat habang dinadaos ang party nila.
"Naku! Kung makangiti, akala mo, teenager! Kaloka!"
Umikot ang mga mata ni Wena.
Kinurot ko siya sa tagiliran. "Ayaw akong tantanan, e. Gabi
gabi akong parang sumasakay ng kabayo!
Umawang ang mga labi niya sa narinig. Napatawa siya
habang umiling. "Napakahilig naman!
"Hoy! Huwag puro ako! Ikaw, kumusta ang lovelife mo?
Magkuwento ka rin!"
Natigilan ako nang makitang nakatingin si Wena sa table
kung nasa an si Dylan at ang mga kaibigan nito. Napansin
kong titig na titig siya sa isa sa mga kaibigan ni Dylan
"Why are you staring at Tristan? Is there something I don't
know?"
Mabilis siyang nagbawi ng tingin. "Hay, nako! Wala at wala
pa akong jowa! Ayoko ng sakit ng ulo! Oh, nga pala, narinig
kong napatawan na ng forever na pagkakakulong ang
friendship nating pinaglihi sa plastic bottle?
Chapter 46
"Oo, nakakulong na nang panghabang-buhay si Dayana."
"E, totoo ba iyong narinig ko? Galit na galit daw si Ate mo
dahil kinuha n'yo si Dianne?"
Sa tanong ni Wena, napatingin ako kina Thalia at Dianne na
abalang kumakain habang nanonood ng magic tricks ng
clown sa stage.
"Wala naman kukupkop kay Dianne maliban sa amin. Nasa
kulungan na rin si Timothy at si Dylan lang ang kinikilalang
ama ng bata."
"Ang rinig ko, may tatlong kapatid pa iyang si impakta, di
ba? Bakit hindi n'yo ibigay sa kanila iyang mahaderang bata
na iyan?"
"Ano ka ba? Underage pa ang mga kapatid ni Dayana. Hindi
Ko na nga alam kung anong nangyari sa mga iyon. Si
Timothy lang ang tumutulong sa kanila at ngayong
nakakulong na si Timothy, wala na kaming balita sa tatlo.
Nakakaawa rin."
Napainom ako ng apple juice nang maisip ang mga kapatid
ni Dayana. Naalala ko ang sitwasyon ko noon. Nasa
mabuting kalagayan kaya ang mga ito?
"Huwag mo nga masyadong stress-in iyang sarili mo.
Tandaan mo, nabaril ka. Buntis ka pa! Mabuti nga, hindi
bumigay ang bata."
Napangiti ako sa sinabi niya. Bumaba ang paningin ko sa
sarili kong tyan at marahan itong hinagod. According to the
doctor, malakas ang kapit ng bata. Healthy na healthy ito,
hindi katulad noon kay Thalia nang siya pa ang
pinagbubuntis ko.
Chapter 46
Natigilan ako sa pag-iisip nang marinig ang ingay na
ginagawa ng mga tao sa paligid. Napansin kong
nagtatayuan ang mga ito. Bigla ko naman narinig ang pagsigaw ni Osang. Thalia!
Dianne!
Mabilis akong tumayo at halos panawan ng ulirat nang
makita ang anak ko at si Dianne-bagsak sa damuhan at walang malay! Hindi ako agad
nakakilos sa gulat. Nanigas ako sa kinatatayuan nang makita ang pagtakbo ni Dylan
para saklolohan ang mga bata.
"Fuck! She's not breathing!" Nangilid ang mga luha sa pisngi ko dahil sa narinig.
W- what's happening?
"Call an ambulance! Zian! My daughter's not breathing!"

Miranda Monterusso Author

Buenos dias!
Curious lang po, are you up for Hiding the Billionaire's
Daughter series 2? It's going to be Thalia's story.
Kung gusto n'yo pong mabasa ang kuwentoni Thalia
Aragon, I hope you can leave a reply. It's highly appreciated Btw, malapit nyo na
pong mabasa ang storyni Marlon Cordova. Makikilala n'yo siya bukas sa sunod na
update. Muchas gracias!
Chapter 47
Dylan's POv
I WAS at the same table with my friends from
college and Janice. We were talking about business
while waiting for the hired clown to finish his
performance.
Mula sa kinauupuan ay napatingin ako sa table na
kinaroroonan nina Thalia at Dianne. The two kids
were having fun watching the clown do some tricks.
Magkasundong-magkasundo na sila at nagsasalo pa
sa pagkain.
"Dianne, you said you like grape juice? Here, oh!
Binigay ni Yaya Rita. I don't like it, e."
Thank you, Thalia! You can have my apple juice
instead! Ayaw ko naman ng ibang juice maliban sa
grape!"
Napangiti ako nang makita kung paano magpalitan
ng juice ang dalawa. I couldn't ask for more than
this. Well, maliban sa isa.
Nakuha ang atensyon ko nang marinig ang sinabi ni
Ros Evangelista. "Dude! Don't you have any plans
of proposing to Tanya?"
Nakangiti ko siyang nilingon. "of course, I have.
Inuna lang namin ang mga bata at ang kaso ni
Dayana."
Napansin kong natahimik sila nang mabanggit ko
ang pangalan ni Dayana. Naiiling na bumaling sa
1/7
akin si Janice.
"What a psycho! Napakasiraulo ng babaeng iyon!
Mabuti na lang, walang bisa ang kasal n'yo," inis na
tinuran ni Janice.
"For sheer damn luck!" dagdag pa ni Zian na
sinundan nito ng mahinang tawa.
Alam na ng lahat ang tungkol sa ginawa ni Dayana
mula nang maipalabas ito sa news. Ros even helped
me find the best lawyer in the country.
Noong ipanganak ni Tanya si Steffi, halos lahat sila,
nag-ninong sa anak ko. So when they found out
about the real cause of Steffi's death, they each took
action to make Dayana more guilty.
Walang ebidensya na may kinalaman si Dayana sa
pagkamatay ni Steffi maliban sa statement ni
Timothy. But Tristan, being the only son of Judge
Hidalgo, did everything he can to make his father
give life imprisonment sentence to her.
Natuon kay Marlon ang paningin ko nang mapansin
na madilim ang mukha nito. Kanina pa ito tahimik
at mukhang wala na naman sa mood.
"What's your problem?" untag ko sa kaniya.
He heaved a sigh of annoyance and shook his head. "
Saga caught me fucking her friend."
Natuon sa kaniya ang paningin ng lahat dahil sa
sinabi niya.
"No shit?" gulat na tanong ni Tristan.
"No shit." Mabilis nitong inubos ang laman ng
2/7
basong hawak nito.
"Again?" Natawa si Zian habang umiiling. "How
many times did she caught you cheating? Wala
naman bago, dude! You've been fucking women
even before you got married. Mas lumala ka lang
ngayon."
Inis na umiling si Marlon. Kapansin-pansin ang
galit sa matatalim nitong mga mata. "I don't
understand her. Ilang beses na niya akong nahuling
nagloloko, pero ayaw niya pa rin akong pakawalan !
She's getting on my nerves!"
"Why do you want to divorce your wife?"
Napatingin ako kay Janice nang mahimigan ng inis
ang boses nito. "I can see that she loves you,
Marlon. Martyr ang asawa mo. Ilang ulit ka nang
nagloko, paulit -ulit ka pa rin niyang pinatawad."
"That's the problem, I don't love her. The only
thing I want from her is my freedom."
"And if the time comes at ibigay niya sa iyo ang
hinihingi mo, you'll gonna regret it."
Nginisian lang ito ni Marlon bago muling kumuha
ng alak sa waiter na dumaan.
Nailing na lang din ako. Four years ago, katulad niya
rin akong gago. Masyado akong nasaktan sa
nangyari sa panganay namin. Our Steffi was my
happiness, and when she died, all I ever wanted was
to divorce Tanya to forget the pain. And look where
it got me? Misery.
Umayos lang muli ang buhay ko nang bumalik na si
3/7
Tanya sa akin. I will never gonna let go of her again.
Wala nang makakapaghiwalay pa sa amin kahit angg
kamatayan.
Nakuha ang atensyon ko nang marinig ang gulat na
boses ni Osang. Napatingin ako sa gawi ng mga bata
at biglang natigilan nang makitang bumagsak sa
damuhan sina Thalia at Dianne.
Thalia! Dianne! Anong nangyayari! " Agad na
dinaluhan ni Osang ang dalawa.
Napatayo ako at mabilis na nilapitan ang mga ito.
Sinugod agad namin ang dalawang bata sa hospital.
Pagdating doon, halos himatayin si Tanya sa sinabi
ni Zian.
The kids were poisoned." Matagal kong
pinagmasdan sa mukha si Zian. Nagtataka sa mga
sinabi niya.
"Nalason? P-paano? Paano sila malalason!"
"Ang juice na ininom nila, may lason!" Patakbong
lumapit sa amin si Ros. "Naipa-check ko na ang
mga inumin at pagkain. Iyong baso lang na may
grape juice ang may lason."
"Oh, God! Paano nangyari ito?" Naluha agad si
Tanya.
Mahigpit ko siyany niyakap lalo na nang makita ko
ang pamumutla ng mukha niya.
Pinasamahan ko muna kay Wena si Tanya para ipa-
check ang lagay nito. Putlang-putla siya. Natatakot
akong maapektuhan ang batang dinadala niya.
4/7
Mag-isa akong pumunta sa kulungan para dalawin
ang taong alam kong gagawa nito.
Malayo pa lang ay natatawa na si Dayana nang
makita ako. Iiling-iling siyang lumapit habang
panay tingin sa akin mula ulo hanggang paa.
"Kumusta? Ikaw na ngayon ang dumadalaw sa akin?
Bakit? Nagsisisi ka nang hindi ako ang pinili mo?"
"Bakit mo ginawa iyon?"
"Ang alin? Ang barilin ang babae mo? Well, she
deserved it! Inagaw ka niya sa akin!"
"Sinong inutusan mo para maglagay ng lason sa
juice ng mga bata?"
Sandali siyang natigilan "Oh, iyon ba? Not my fault.
Kasalanan mo itong lahat. Alam mo? Ni minsan,
hindi ko naisip na makakapanakit ako ng bata. Pero
sinira mo ang buhay ko, kinuha n'yo pa sa akin si
Dianne! Dapat lang na maranasan mo rin mawalan
ng anak!"
Bigla akong natigilan sa narinig. "Si Thalia? Si
Thalia ang binalak mong lasunin?"
Bigla siyang natigilan. Lalong tumindi ang galit sa
dibdib ko dahil doon. Para akong kinakain ng apoy
sa tindi ng pagkulo ng dugo ko.
"Hindi pa ba sapat na nawala si Steffi nang dahil sa
iyo!"
"A-anong ibig mong sabihin? H-hindi si Thalia ang
nalason?"
5/7
"Fuck!" Bigla ko siyang nilapitan at sinakal.
Naalarma ang ibang taong nakakita sa ginawa ko.
Mabilis naman kaming nilapitan ng mga pulis.
"Hayop ka! Wala kang konsensya, Dayana!"
Kapos sa hangin, umuubo siyang bumagsak sa sahig
habang hawak ang leeg. Pulang-pula pa rin ang
mukha niya pero pinilit niyang tumayo at lumapit
sa akin.
"S-sino ang nalason? Bakit hindi si Thalia! Bakit!"
Pigil ang inis na tiningnan ko siya. Ni minsan, hindi
nawala ang pagmamahal ko kay Tanya. Pero
aaminin kong kahit papaano, trinato kong bilang
asawa si Dayana.
Malayo siya noon sa kung ano siya ngayon. Well, I
guess it was all an act. Mabait, mahinhin at
maintindihin. Ganoon ang maskarang ipinakita niya
sa akin.
Umiling ako. NowI know, she's not worth this
anger. "This is your karma, Dayana. Hindi na kita
sasaktan pa dahil karma mno na ito!
"Ano bang ibig mong sabihin! Tell me! Sino ang
nalason!"
Napangiti ako nang makita ang pag-agos ng luha sa
naniningkit niyang mga mata. "Ano man ang
mangyari kay Dianne, konsensya mo. Si Dianne ang
nakainom ng lason, Dayana! Anak mo ang nasa
hospital ngayon at nag-aagaw buhay!"
6/7
Miranda MonterussoAuthor
Hola! Ready na ba kayo sa story ni Marlon
Cordova? The womanizer and his faithful wife,
Saga!
7/7

Chapter 48
Chapter 48
YAKAP ko ang sarili ko habang nakaupo sa labas ng
kuwarto ni Dianne. Kanina pa kausap ni Wena si Ros,
ipinapaliwanag nito ang mga nalaman mula sa pulis na
nakausap nila.
"Kaunti lang ang nainom na lason ni Thalia. Ibinigay niya
agad ang juice sa kapatid niyang si Dianne kaya ito ang
napuruhan."
Sino naman ang gagawa ng ganitong bagay sa mga bata?
Nakakaloka! Mga wala na ba talaga silang takot sa Diyos?
These two are just kids!"
"May hinala na kami kung sino ang may gawa nito."
Napatingin ako kay Ros sa sinabi niya.
"Sino? Sino ang gustong lumason sa mga bata?" Natigilan
si Wena nang bigyan siya ng kakaibang tingin ni Ros. "No
way! Don't tell me, it's that bitch again? Walang hiya talaga
ang ahas na iyon!"
"Ano na ngayon ang kalagayan ni Dianne?" kabado akong
lumapit kay Zian nang dumating ito.
"She needs to survive for tonight. Kapag hindi siya nagising
ngayong gabi, maliit ang tyansa niyang mabuhay.
Masyadong malakas ang lason na nainom niya."
Mariin akong pumikit. Dahil sa kabaliwan ni Dayana, pati
ang anak niya, nadamay sa gulong ito!
Napansin kong nagkatinginan sina Ros at Zian pagkatapos
1/10
Chapter 48
na may ibinulong si Ros dito. Muli na naman akong
nakaramdam ng kaba.
"What is it?
Mataman akong tiningnan ni Ros. "Nakatanggap kami ng
tawag mula sa presinto."
And?
"She wants to talk to you."
Iniwan ko sa pangangalaga ni Wena sina Thalia at Dianne.
Nagmamadali akong pumunta sa kulungan para makita si
Dayana. Ang sabi ni Ros, gusto akong makausap nito.
If this is what she wants, then l'll give it to her. Ipapamukha
ko sa kaniya ang consequences ng mga ginawa niya!
Tanya!" Naluluhang lumapit sa akin si Dayana nang makita
ako. Mabilis akong umatras palayo. "K-kumusta si Dianne?
How is she? How's my daughter? Please, tell mel
Hindi makapaniwalang tinitigan ko siya. "Ang kapal ng
mukha mong magtanong tungkol sa kalagayan niya!"
Sabihin mo sa akin kung ligtas ang anak ko!
"I wish I could say that. Pero sa lakas ng lason na pinainom
mo sa kaniya, nasa peligro pa rin ang buhay niya!"
Umawang ang mga labi niya sa narinig. Bigla na lang siyang
bumagsak sa sahig habang humahagulgol
Alam ko kung gaano kasakit ang pinagdadaanan niya
been through that. It's like a living hell. Ang anak ang
naglilibing sa magulang, hindi ang magulang ang
2/10
Chapter 48
maglilibing sa anak.
"Tanya! Nagmamakaawa ako! lligtas mo si Dianne... iligtas
mo ang anak ko!" Nagmamakaawa siyang lumuhod sa
paanan ko.
Kahit anong awa ang nararamdaman ko para sa kaniya,
nangingibavaw pa rin ang galit. Namatay noon ang anak
ko.. at muntik nang mamatay ngayon si Thalia at pati si
Dianne dahil sa kagagawan niya!
"Napakatanga mo, Dayana! Hindi mo naisip na puwedeng
may mangyari at madamay ang anak mo? Walang
kasalanan ang mga bata!"
At hindi ko rin kasalanan ang nangyari! Pagkatapos ng
ginawa n'yo sa akin, sa tingin n'yo, tatahimik lang ako sa
tabi? Kasalanan n'yo itong lahat! Kayo ang sumira sa amin!"
Kung ano man ang natitirang awa na mayroon ako sa
kaniya, mabilis na naglaho.
"Kapag nakaligtas si Dianne, hinding-hindi ko na hahayaan
na makita mo pa siya!" Mabilis ko siyang tinalikuran
pagkatapos no'n.
Naririnig ko pa rin ang pagtangis niya at pagtawag sa
pangalan ko hanggang sa makalayo ako.
Dumiretso ako sa mansion nang makatanggap ng tawag
mula sa isa sa mga katulong namin. Pagdating doon,
naabutan ko sina Dylan at Rita. Umilyak si Rita habang
nakaluhod sa sahig.
Dylan! Anong nangyayari?" Mabilis ko siyang nilapitan nang9
makita ang mga basag na vase na nagkalat sa sahig.
3/10
Chapter 48
Nabahala ako nang makita ang galit sa mukha at mga mata
ni Dylan. Pulang-pula ang mukha niya, kitang-kita ang ugat
sa kaniyang leeg.
Ano bang nangyayari? Bakit umiiyak si Rita?"
"Si Thalia! Ang anak natin ang balak nilang lasunin! At iyan
ang naglagay ng lason sa juice ng anak ko!"
Bigla akong natigilan sa mga narinig. Mabilis kong nilingon
si Rita, hindi ito makatingin sa akin.
Nilapitan ko siya at lumuhod sa harap niya. "Totoo ba?
Hindi siya sumagot, ni hindi niya ako tiningnan. Inulit ko ang
tanong ko at sa pagkakataong ito, nag-angat siya ng mukha
pero mariin akong inirapan.
Biglang nag-init ang ulo ko sa inasta niya. Nawala ako sa
sarili at binigyan ko siya nang malakas na sampal sa pisngi.
Hindi makapaniwalang tiningnan niya ako. Hawak niya ang
pisngi niya at nakaawang ang mga labi. "B-bakit mo ginawa
iyon? Hindi ikaw ang amo ko! Wala kang karapatan saktan
akol
"At ikaw, may karapatan lasunin ang anak ko? Muli ko
siyang sinampal nang mas malakas pa kaysa sa naunang
sampal na ibinigay ko sa kaniya.
Mabilis akong pinigilan ni Dylan at inilayo kay Rita nang
makitang dumudugo na ang ibabang labi nito. Bigla naman
dumating ang mga pulis kasama si Ros.
Nataranta si Rita. Sinubukan pa nitong tumakas pero agad
4/10
Chapter 48
itong napigilan ng mga kapulisan
"Huwag, sir! Hindi ko na po uulitin! Maawa kayo sa akin!
May pamilya ako sa probinsya! Kailangan nila ako!
"Sana inisip mo iyan bago mo naisip idamay ang mga
inosenteng bata!" sigaw ko sa kaniya. Anong karapatan
niyang gawin ang bagay na iyon? Wala siyang karapatan
saktan ang anak ko!
Huwag po! Maawa kayo! Ako lang ang mayroon sila! Hindi
ako puwedeng makulong! Hindi! May sakit ang nanay ko,
sir! Maawa kayo!"
Mahigpit akong niyakap ni Dylan nang makaalis ang mga
pulis dala si Rita. Nalaman nina Dylan na nakikipag-usap
pala ito kay Dayana.
Binigyan ito ng pera ni Dayana at ito na rin ang bumili ng
lason. Si Thalia nga ang punterya niya, pero ang anak ko,
nakipagpalit ng juice kay Dianne sa pag-aakalang walang
lason ang inumin nito
Agad kaming bumalik sa hospital nang malaman na gising
na si Thalia. Panay iyak at sorry ito dahil sinisisi niya ang
sarili niya sa nangyari kay Dianne
It's my fault, mama. I gave her the juice
"No, baby. Hindi mo kasalanan. Walang may kasalanan.
Umiiyak siyang yumakap sa akin.
Hindi pa malakas ang katawan niya pero nagpumilit na
siyang pumunta sa kuwarto ni Dianne. Kinakausap niya ito
at humihingi ng tawad kahit wala pa rin itong malay.
S/10
Chapter 48
"She'll be fine." Hinawakan ko ang kamay ni Dylan. Kitang
kita ko ang pag-aalala sa mukha niya.
"Umalis na kaya tayo?
"Umalis?
"Magbagong-buhay na tayo sa ibang bansa, Tanya. Ayaw ko
nang masaktan pa ang mga bata. Ayaw kong mawala uli
kayo sa akin." Kinuha niya ang kamay ko at hinila ako para
yakapin.
With a heavy sigh, I let go of the hug and looked at him. "I
don't want to leave the Philippines, not because of Dayana.
I want to stay, Dylan."
Matagal niya akong pinakatitigan sa mga mata. Gusto kong
magkaroon kami ng peace of mind, pero hindi sa paraan
nang pag-alis. Kapag pumayag akong umalis nang dahil sa
problemang ibinibigay sa amin ni Dayana, para na rin
kaming natalo nito.
Binitiwan niya ang kamay kong hawak niya. Napatingin ako
roon. Natakot ako bigla na baka hindi niya nagustuhan ang
ibinigay kong sagot.
"D-Dylan..
Bigla akong natahimik sa sunod niyang ginawa. He knelt
down on his knees, and took something out from his
pocket.
"Dylan, anong ginagawa mo?
Dumoble ang kabog ng dibdib ko nang buksan niya ang
6/10
Chapter 48
kahon na kaniyang hawak. Umawang ang mga labi ko nang
makita ang laman no'n
Malaking bato ng blue sapphire na pinaiikutan ng mga
malilit na dyamante. "Marry me."
Hindi ko alam kung matatawa ako o maiiyak sa labis na
kaligayahan. "Hindi ka nagtatanong?
A smile worked its way across his lips and into his eyes.
T'm not giving you any options to say no. You're going to
marry me, Tanya.
Tuluyan akong natawa. "Hindi pa nagigising si Dianne.
But she's out of danger. At ayoko nang patagalin pa ito."
Inabot ko sa kaniya ang kamay ko, malaking ngiti ang
makikita sa aking mukha. "Oo na! But mahal, I wanna get
married but only after I give birth to our baby."
Sandali siyang natigilan. Napatingin siya kay Thalia kaya
tumingin na rin ako sa anak namin. She's smiling at us.
Namamaga ang mga mata niya sa pag-iyak pero nakatingin
siya sa amin habang nakangiti. My angel.
1 can wait, Tanya. Even if it takes forever, I will wait.
Because you, our daughter Thalia and our unborn baby are
always worth it."
Bumaba ako sa sahig para yakapin siya. Nangingilid ang
mga luha sa magkabila kong pisngi. Thank you, my love!
You won't wait that long, I promise! I love you.
1 love you, too." He cupped my face and kissed me deeply.
7/10
Chapter 48
Mag-iisang linggo na mula nang magising si Dianne.
Masyadong mahina ang katawan niya kaya hanggang
ngayon ay nasa hospital pa rin kami. But according to the
doctor, she's getting better. Kaya baka sa makalawa,
puwede na namin siyang iuwi.
Ka-text ko si Dylan ngayon. Nasa office siya at may ilang
bagay na inaasikaso. Pagkatapos niya roon, binabalak
niyang agad na bumalik sa hospital. Ako naman ay pauwi
muna para kumuha ng makakain.
Tutok ako sa cellphone ko kaya ni hindi ko napansin ang
taong dumaan sa harap ko.
Ouch' d*g ko sa lakas ng pagkakabangga namin.
Aminado akong hindi ako tumitingin sa dinadaanan ko
kaya mabilis kong pinulot sa semento ang panyong nahulog
ng lalaking nabunggo ko. "Here, pasensya ka na. Nasaktan
ka ba?
Inabot ko sa kaniya ang itim na panyong may burda ng mga
letrang A.G. Tinanggap niya ito pero hindi siya kumilos
mula sa kinatatayuan.
Napansin kong nakasuot siya ng sumbrerong itim, black
mask, jacket na may hoodie at simpleng maong na
pantalon.
Sorry ulit. " Dahil sa cap at mask, nahirapan akong makita
ang mukha niya, pero napansin ko ang mahabang pilat na
parang bakas ng kalmot sa kaniyang kanang mata.
Watch where you're going
8/10
Chapter 48
Malalim ang kaniyang boses subalit halata kong bata pa
lang ito kahit na mas matangkad siya sa akin. Sa palagay
ko nga ay teenager pa lang ito. Mga kabataan talaga
ngayon. Attitude.
"T'm sorry. Hindi ko naman sinasadya
Nag-angat siya ng paningin. "You are Tanya Gaviola, amI
right?
Paano mo ako.. nakilala?
"May mga bagay na hindi nadadaan sa sorry. Sa susunod,
mag-iingat ka."
Matagal akong natigilan sa mga narinig. Ano bang
problema ng batang ito?
"May anak ka, hindi ba?
Kinabahan ako sa tanong niyang iyon. P-paano mo
nalaman?
"Babae, and she's just four years old. What was her name
again? Ah, Thalia. What a nice name. I think, she got her
father's hair and your eyes."
Doon ako tuluyang pinanlamigan ng katawan. Paano niya
nalaman ang mga impormasyong iyon? Kilala ko ba ang
batang ito?
Bakit mo kilala ang anak ko? Sino ka ba, ha?
Biglang may tumigil na magarang sasakyan sa tabi namin.
Actually, it's a black limousine. Hindi na niya ako sinagot at
walang pakialam na sumakay ng kotse.
9/10
Chapter
Naiwan akong nakatulala habang hinahatid ng tingin ang
papalayong sasakyan.
Chapter 49
Chapter 49
MARIRINIG sa buong paligid ang malakas na tawanan nina
Thalia at Dianne habang naghahabulan ang mga ito sa
garden. Nagpatayo rito ng swing at slide si Dylan para
kapag nabuburyo ang mga bata, makakapaglaro ang mga
ito.
Para maiwasan na rin ang paglabas ng mga bata.
Pagkatapos kong ikuwento sa kaniya ang nangyari sa labas
ng hospital, napuno ng bahala ang puso niya. Halos
palibutan na ngayon ng mga security ang buong mansion.
Bantay-sarado ang lahat ng papasok o maski ang lalapit sa
amin.
Masaya ako dahil maayos na ang kalagayan ni Dianne
ngayon. Masigla na rin ito na parang hindi galing sa
hospital nang halos dalawang linggo.
"Mama, naiihi ako!"
Tumayo agad ako mula sa kinauupuang bench at nilapitan
si Thalia. "Gusto mong samahan kita sa banyo, baby?
"Hindi na, mama! Big girl na ako! Kaya ko nang mag-isa.
Natatawa kong ginulo ang buhok niya bago tumango.
Hindi ko na siya sinamahan, pero mabilis naman niyang
hinatak sa kamay si Osang papunta sa mansion.
Nang mawala sila sa paningin ko ay binalingan ko si
Dianne. "Sweethe art, gusto mo bang kumain ng sandwich?
Halika. Gumawa ako kanina." Naupo ako sa nakalatag na
picnic blanket sa damuhan katabi ng mga dilaw na bulaklak.
Chapter 49
Nilabas ko mula sa loob ng picnic basket ang mga inumin
at sandwiches na ginawa namin nina Osang at Wena.
"Sweetheart, can I talk to you?"
Dali siyang naupo sa tabi ko at nakangiting tumingala sa
akin. Sinuklay ko ang mahaba at straight niyang buhok
gamit ang mga daliri ko.
"Nasabi ko na sa iyo dati, hindi ko mapapalitan ang
mommy mo, hindi ba?"
Tumango siya sa akin. Tahimik lang siya.
"But I can also be your mama if you want to. Nang sa
gayon, dalawa na ang mommy mo. Gusto mo ba iyon?"
Bigla siyang napangiti at nahihiyang tumango. "Dahil
ikakasal na kayo ni Daddy?
"Yes, sweetheart."
Tita Tanya, can I call you.. mama?
"Of course, you can.c Mabilis ko siyang hinapit palapit sa
akin at niyakap.
Nararamdaman kong nahihiya pa rin siya sa akin, pero ang
ikinatutuwa ko, she's trying her best to be close to me. And
I'm very thankful for that. Napaka-matured niya sa kabila ng
mga problemang pinagdaanan niya.
Bumalik si Thalia at lumapit sa amin nang nakangiti at
tumatawa. Kinuha ko ang kamay nilang dalawa at nakangiti
silang pinagmasdan.
Chapter 49
"Girls, you have to promise me one thing. Whatever
happens, hindi na kayo mag-aaway ulit. You need to love,
trust and cherish each other, okay?
Yes, mama!
Napatawa ako nang sabay pa silang sumagot. Humagikgik
naman si Thalia. Palibhasa, gustong-gusto niya talaga si
Dianne.
"Halinga kayo, mga babies ko!" Niyakap ko silang pareho at
pinaghahalikan sa pisngi.
***
Bilib na talaga ako sa iyo! Biruin mo, inaalagaan at
tinuturing mong iyo ang anak ng taong sumira sa buhay
n'yo.
Nilingon ko si Wena nang maupo siya sa tabi ko. Bumalik
na sa pakikipaghabulan sina Thalia at Dianne kasama si
Osang
"Walang kasalanan ang bata.
Pero m***a pa rin iyan! Mana lang sa nanay niyang baliw.
Puwedeng mabait iyan ngayon, pero who knows? Paglaki
ay baka maging katulad rin ni Dayana!l"
"Wena, give it a rest. She's just a kid. Kaka-four years old
lang nila. Masyado pa silang bata para maintind ihan ang
mga nangyayari."
Tinapik niya ako sa balikat. "Hindi ko alam kung sadyang
santa ka lang talaga o medyo tanga, sorry for the word, sis.
Chapter 49
Nag-aalala lang naman ako para sa iyo. What if she turns
out to be like Dayana? Magiging sakit ng ulo ang batang
iyan pagdating ng araw. Nakita mo naman kung paano niya
kayo itrato noon?
"Noon, Wena. Nagbabago na ang bata. I can feel it, she's
trying. Sa edad niyang iyan, sinusubukan na niyang gawin
ang hindi kayang gawin ng mga matatanda-ang magbago.
To be a better person
Nailing siyang nagbuga ng hangin. "If you say so, but if time
comes talaga at lumabas ang tunay na ugali ng batang iyan,
good luckt
"Wella Athena Davil." Mataman ko siyang tinitigan.
"Hey" Napatingin siya sa paligid. "Don't say my full name!
Ano ka ba?
Tantanan mo na kasi si Dianne. I'm beginning to love her
as my own, Wena. And I know Thalia loves her sister, too."
"Whatever.
Mabilis na lumipas ang oras. Pagkatapos namin
malagpasan ang isang pagsubok sa buhay namin, naging
maganda na ang takbo ng lahat.
Tuluyan namin in-ad opt si Dianne. Now, me and Dylan are
her legal guardian. Naging sobrang close pa sila ni Thalia,
halos hindi na nga mapaghiwalay
Malayo na siya sa dating Dianne na makasarili at matabil
ang dila. Kaya naniniwala talaga ako na nasa pagpapalaki
ng mga magulang ang magiging ugali ng isang bata
Chapter
***
Isang malakas na tili ang pinakawalan ko habang
isinusugod ako sa loob ng delivery room. Kulang na lang
din ay mapasigaw si Dylan dahil nakasabunot ako sa buhok
niya.
"Masakit!" Paulit-ulit kong pinaghahampas ang braso ni
Dylan matapos siyang sabunutan.
Noong ipinagbubuntis ko si Thalia, mag-isa ko lang at
walang pamilya sa tabi ko pero hindi naman ganito
kasobrang sakit ang naramdaman ko. Ngayon, hindi ko
alam kung bakit parang hindi sanggol kundi kalabaw ang
lalabas sa p*****a ko dahil sa labis na sakit
Sa loob ng delivery room, hindi ko nakayanan ang hirap
kaya sa kalagitnaan pa lang ay bigla na akong nawalan ng
malay.
"Tanya.. mahal?"
Naalimpungatan ako sa banayad na pagtawag ni Dylan sa
aking pangalan. Panay hagod siya sa buhok ko kaya tuluyan
akong nagkamalay.
"Thank goodness, you're awake!" Naluluha niya akong
hinalikan sa noo. "You've been asleep for almost two days."
"T-two days?
Tumango siya sa akin habang nakangiti. "Are you okay? Do
you feel any pain?
Mariin akong pumikit at pinakiramdaman ang sarili ko.
Chapter 49
Saka naman biglang sumipa ang sakit mula sa tyan ko.
Para akong binibiyak.
"C-in-esarean ka, mahal."
"Cesarean? T-teka, a-anong gender ng anak natin? Babae
ba? gumuhit sa ngiti ang mga labi ko habang tinatanong
iyon.
Iniwasan kasi namin ni Dylan ang alamin ang gender ng
anak namin dahil pareho namin gusto na masurpresa.
The twins are fine, mahal ko. May mga lalaki na tayo.
Bigla akong natigilan. "T-twins? Paano?"
Maliit pa lang ang tyan ko noong huling magpa-ultrasound
kami, pero wala akong natatandaan na sinabing
magkakaroon kami ng kambal.
"It's a shock, right? We have twins! Hindi raw iyon nakita
noong magpa-ultrasound tayo. According to Zian, may mga
ganitong cases talaga.
Halos maluha ako sa mga sinabi niya. Kambal ang anak
namin! May kambal na kami at mga lalaki pa
Nahinto kami sa pag-uusap nang may ilang katok sa pinto
kaming narinig. Pagbukas no'n, pumasok ang dalawang
nurse nang may mga kargang sanggol sa kanilang mga
bisig.
Pinilit kong bumangon kahit pakiramdam ko, mahahati sa
dalawa ang katawan ko. Ipinakarga sa akin ni Dylan ang isa,
ang isa naman, kinarga niya.
Chapter 49
Ang cute-cute nila, mahal!"
They look a lot like you." Lumapit siya sa akin saka ako
hinalikan sa pisngi.
"Kamukha natin sila!" Mabilis akong tumingin kay Dylan
nang maalala ang isang bagay. "Ano nga pala ang
ipapangalan natin sa kanila?
This one right here, I gonna name him... Damian Tane.
Naningkit agad ang mga mata ko sa laki ng ngiti sa mukha
ko. "Ang gandang pangalan! Katulad nila, mga
magagandang lalakil"
Naupo siya sa tabi ko at tumingin naman sa anak naming
karga ko. Napansin kong may malit na mole sa kaliwang
ibabang labi ang isang ito kaya agad akong nakahanap ng
palatandaan ng pagkakaiba nila.
Damon Dane."
Hindi pa ako nakakalabas ng hospital, plinano na agad ni
Dylan ang magiging kasal namin. Mula sa theme, sa
simbahan kung saan gaganapin at maging sa mga designer
na gagawa ng susuotin namin, nakahanda na ang lahat
Matapos lang mabinyagan sina Damian at Damon, sa
sumunod na linggo ay nangyari na ang pinakahihintay ko,
ang pag-isang dibdib namin ng lalaking first love ko.
Paano ba iyan? Mauuna na ako sa simbahan! Sunod ka, ah?
Kinindatan ako ni Wena bago tuluyang lumabas ng hotel
Chapter 49
Suite
Natatawa akong muling bumaling sa harap ng salamin.
Nakasuot ako ng ball gown wedding dress na ang kulay ay
dusty blue. Napaka-enggrande ng disenyo na tinernohan pa
ng malilit at tunay na dyamante bilang palamuti.
Inipit ko sa likod ng tainga ko ang bangs ko sa gilid habang
pinagmamasdan ang glimmer illusion veil na suot ko.
Sinabi ko na kay Dylan, huwag masyadong magpabongga
ng kasal namin. Ang gusto ko ay simple lang, pero
pinaggastuhan pa rin niya nang sobra.
Para lang sa wedding dress ko, gumastos siya nang
mahigit sampung milyon. Ayaw ko na lang magsalita sa iba
pang ginasto niya. I took my wedding bouquet and finally
stood up.
Lumabas ako ng suite habang inaalalayan ng mga taong
nag-ayos sa akin hanggang sa makapasok ako ng bridal
car. 10:30 ang oras ng kasal namin-it's almost time!
Panay tingin ako sa pear engagement ring ko. Hinihintay na
makarating kami sa simbahan, pero natigilan ako nang
mapasulyap sa labas at mapansin na ibang daan ang
tinatahak namin.
"Mang Hulyo, nasa tamang daan po ba tayo? Muli akong
tumingin sa labas. "1 think this isn't the right way to the
church. Papuntang gubat ito.
Natigilan ako sa pagsasal ita nang mahagip ng paningin ko
ang rear-view mirror. Hindi si Mang Hulyo ang
nagmamaneho ng sasakyan!
Chapter Ss0
Chapter 50
Dylan's POV
KALAHATING oras na lang, darating na ang bridal car na
magdadala kay Tanya papunta sa akin. Malakas ang
pagkabog ng dibdib ko. I know this is not the ending, but
only the beginning of our new story.
Sa pagkakataong ito, hindi ko na hahayaang masaktan pa si
Tanya. Lalo na kung dahil sa akin. Mabubuhay lang siyang
maligaya sa piling ko.
Nilapitan ako ni Janice at tinapik sa balikat. "Are you okay?
Yeah, never been better!"
"Good! This time, don't make her cry." Ngumiti siya bago
umalis.
Natanaw ko ang mga kaibigan kong nakatingin sa akin at
nakangiti. Nandito silang lahat kasama ang mga asawa nila
para saksihan ang muling pag-iisang dibdib namin ni
Tanya.
I took a deep breath before approaching my kids. Sakay ng
troller sina Damian at Damon habang magkatabi namang
nakaupo ang dalawa naming babae.
"Are you girls excited?
"Yes, daddy!"
"Yes, papa!
Chapter 50
"Mama's gonna be here any minute now. Let's wait for her,
okay?"
Nakangiti silang tumango sa akin. Tumayo naman ako nang
lapitan kami nina Grandpa at Dad. Agad na kinarga ng mga
ito ang mga apo nila.
Kinumusta nila ako at pinalakas ang loob. Hindi naman
talaga ako kinakabahan, but for some reason, I started to
get scared. Paano kung magbago ang isip ni Tanya? Paano
kung bigla siyang umatras?
Nang sumapit ang takdang oras ng aming kasal, nakahanda
na ang lahat sa bungad ng simbahan. Ang flower girls,
bridesmaids, best man, and musicians. Si Tanya na lang
ang hinihintay namin.
"Wala pa rin siya.
Matagal akong natigilan sa sinabi ni Janice. Hindi ko na
alam ang mararamdaman ko, she's already 30 minutes late.
What happened?
"Tumawag na kami sa hotel. Kanina pa raw nakaalis sina
Tanya, dagdag pa ni Janice na lalong nagpabigat sa dibdib
ko.
"Baka na-traffic lang. She'll be here. Just relax. " Tinapik ni
Zian ang balikat ko.
Kabadong dumistansya ako mula sa kanila. Wala naman
Sigurong nangyaring masama kay Tanya? Mas gugustuhin
ko pang takasan niya ako sa kasal namin, kaysa ang may
mangyaring hindi maganda sa kaniya.
Chapter 50
Nakuha ang atensyon ko ng isang lalaking nakatayo sa
isang sulok ng simbahan malapit sa pinto. This wedding is
private and exclusive only to our friends and family. Pero
hindi pamilyar sa akin ang lalaking ito na nakasuot ng itimn
na hoodie at nakatakip ang mukha gamit ng mask.
Napansin yata nitong nakatingin ako sa kaniya kaya mabilis
itong lumabas ng simbahan. "Hey!"
Sinubukan kong habulin ang lalaking mabilis na tumatakbo
palayo, pero natigilan ang lahat, maging ako, nang makita
ang pagtigil ng isang taxi sa labas.
Umibis mula sa taxi si Mang Hulyo, sapo ang likod ng ulo
gamit ang puting panyong may bakas ng pulang mantsa.
"Sir! Sir Dylan! Si Ma'am Tanya... dinukot si Ma'am Tanya!"
Parang bomba na sumabog sa pandinig ko ang mga sinabi
ng matand a. Mabilis kong binalingan ang mga security sa
paligid.
"Habulin n'yo ang lalaking iyon! Dalhin n'yo siya sa akin!
Tumalima sa utos ko ang mga security at mabilis na
hinabol ang lalaking naka-hoodie. Agad na pinagbigay alam
ni Ros sa kapulisan ang nangyari kaya kumilos agad ang
mga ito.
May ilang nagpunta sa simbahan para kunin ang statement
ni Mang Hulyo. Agad namang nagpakalat ang hepe ng ilang
pulis sa daang tinahak ng bridal car bago ito nawala.
Hindi kami umalis sa simbahan hanggang sa muling
bumalik ang mga security ko dala ang lalaking nakita ko
Chapter 50
kanina
"Ano ba! Bakit n'yo ba ginagawa ito?" Hawak ito ng
dalawang security sa magkabilang braso habang
nagpupumiglas.
Mabilis ko silang nilapitan at tinanggal ang hoodie sa
pagkakatakip sa mukha ng lalaki. Kahit ang mask niya ay
marahas kong hinablot.
Napasinghap ang ilang bisita sa bumungad sa amin. Sunog
ang halos buong mukha ng lalaking nasa harap namin.
Hindi ito makilala.
Tbalik mo sa akin iyan!" singhal nito habang masama ang
tingin sa akin.
Pilit siyang nagbaba ng mukha, pero hinawakan ko ang
baba niya at maayos na iniharap sa akin ang hitsura niya.
Sinubukan kong hanapin ang pilat sa kanan niyang mata-
ang tinutukoy ni Tanya, pero wala ito roon.
Bakit ka umaaligid sa simbahan?" Lumapit si Ros dito.
"Anong umaaligid? Masama bang pumasok sa simbahan?
Araw-araw akong nagdadasal dito!"
Inusisa pa siya ni Ros at napatunayan nilang araW-araw
ngang nagpupunta rito ang lalaki base na rin sa sinabi ng
pari.
Pinauwi ko na ang mga bata kasama sina Grandpa at Dad.
Paalis na dapat kami ng simbahan para tumulong sa
paghahanap nang makatanggap ako ng tawag mula sa
mansion.
Chapter 50
"She's there! Tanya's in the mansion!"
Nagmamadali akong bumalik sa mansion kasama sina Ros,
Zian at ang mga kapulisan. Pagdating namin doon,
nadatnan ko ang ilang katulong sa tabi ng bridal car.
Halos manlambot ang mga tuhod ko nang makita sa
backseat si Tanya... walang malay.
"Tanya! Wake up!" Sinubukan ko siyang gisingin pero hindibSiya magising. Agad na
pumasok si Zian mula sa kabilang pintuan at pinulsuhan ito. "She's still breathing.
She's okay, just
unconscious.Bubuhatin ko na dapat ang asawa ko para ipasok sa mansion, pero
napansin ko ang isang papel na nakaipit sa bridal bouquet na hawak niya. Mabilis ko
itong kinuha para basahin ang nakasulat.
"Ill return your wife to you, but I will come back again. At that time, it's your
daughter I will take."

Miranda Monterusso Author

Epilogue na tayo bukas, then story na po ni Thalia ang mga sUsunod na update

Epilogue
Dylan's POV
"Where's my daughter?"
Mabilis kong nilapitan si Tanya habang nasa gilid ito ng
pool at umiinom ng wine.
I slowly sat beside her and gently held her hand. "Mahal,
nasaan ang mga anak natin?"
Mula sa pool, naluluha niya akong binalingan. Sunod-sunod
ang pagpatak ng mga luha niya nang ngumiti sa akin.
"I hid them."
Parang ginagapos ang puso ko habang pinagmamasdan
ang malungkot niyang mukha. Halo-halo roon ang takot,
pangamba at pangungulila.
"Bakit?
"Dahil mas nanaisin ko pang malayo sila sa atin... kaysa
ang may mangyaring masama sa kanila."
Hinila ko siya para yakapin. Awang-awa ako sa asawa ko,
magmula nang mangyari sa kaniya ang bagay na iyon sa
mismong araw ng kasal namin, hindi na siya napanatag
muli.
She was afraid to wake up one day to find out Thalia was
gone and taken from us. Ako man ay natatakot din. Hindi
namin alam kung sino ang kalaban, iyon ang mas
ikinakabahala ko.
It's not Dayana, we are sure of it. Maging ito ay natatakot
1/7
para sa kaligtasan ni Dianne. Pero sino? Sino ang
magbabanta sa buhay ng anak ko0?
"Nandito ako. Hindi ko hahayaan na makuha nila... lalo na
ang masaktan ang mga anak natin. Tanya, I'd give my life
for them.. for you."
Marahan niyang iniling ang kaniyang ulo. "Hindi ako
matatahimik hangga't hindi ko nasisiguro ang kaligtasan
nila."
Pilitin ko man ay wala akong nagawa kundi magtiwala sa
kaniya. Dumaan ang maraming araw, linggo, buwan.
Tanging sina Damian at Damon na lang ang kasama namin
sa mansion. Itinago ni Tanya sina Thalia at Dianne, at kahit
na hindi ako sang-ayon dito noong una, sa kalauna'y
naintindihan ko na rin ang desisyon niya.
Tuwing pasko, bagong taon at kaarawan na lang namin
nakakasama ang dalawang bata. At sa paglipas ng
panahon ay naging maayos ang lahat, naging masaya kami
at payapa.
*
Inayos ko ang suot kong relo bago tumingin sa asawa kong
nakaharap sa malaking vintage mirror sa harap niya. I came
closer to her and helped her zip up the back of her black
dress.
gently kissed the soft skin of her shoulder then hugged
her from behind. Nakapikit kong dinama ang init ng9
katawan niya. "I'm excited."
Ngumiti siya sa repleksyon namin. "Me, too. I missed them
a lot."
2/7
Kinuha ko ang kamay niya at sandali siyang isinayaw nang
mabagal. For the past twelve ye ars, nagawa na namin ang
mga bagay na gusto namin gawin nang magkasama
We traveled together with the kids, kasi iyon lang ang
paraan para madalas namin makasama ang dalawa
naming babae. We dance and laughed together, and no
matter what the problem was, we didn't let it affect us
anymore.
Magkahawak-kamay kaming dumating sa private school
kung saan gaganapin ang graduation nina Thalia at Dianne
Kasama rin namin sina Damian at Damon, maging Si Osang.
"Mama!" sabay na bigkas ng dalawa nang tumakbo ang
mga ito para salubungin kami.
Naunang yumakap si Dianne kay Tanya kaya sa akin
dumiretso ng yakap si Thalia
"Congratulations, my babies! We are so proud of you two!
"Mama, dalaga na kami!" reklamo ni Thalia na mabilis kong
hindi sinang-ayunan.
"Baby pa rin namin kayo. Kahit mag-20, 30, o 60 pa kayo,
you two will always be our babies!"
"Basta ako, baby pa rin ako ni Mama! Di ba, mama? Muling
yumakap si Dianne kay Tanya.
"Of course, sweetheart! You two will always be our baby!
Kahit pumuti pa ang mga buhok n'yo!"
Pumasok na kami sa loob ng school nang magsimula ang
Seremonya ng graduation. Hindi makapaniwalang pinanood
ko ang mga anak namin na umakyat sa stage.
3/7
Napakabilis ng oras. Parang kahapon lang, nag-aaway pa
ang mga ito, pero ngayon, magkayakap sila habang
tinatanggap ang kanilang mga medal. Thalia got the
highest rank in her class as valedictorian, while Diannee
have the second highest rank.
Pagkatapos ng graduation, umuwi kami sa Manila para mag
-celebrate at nagdesisyon na doon na pag-aralin ang
dalawa.
"Talaga, mama? We can stay? hindi makapaniwalang
tanong ni Thalia.
Mabilis na yumakap si Dianne sa amin. "That's good news!
always wanted to wake up and have breakfast together
with all of you!
"Araw-araw na natin gagawin iyon, okay?" H******n ng
asawa kO si Dianne.
Nasa kalagitna an pa kami ng pag-uusap nang may kumatok
sa pinto ng mansion. Pinagbuksan ito ni Osang at
bumungad sa amin si Grand pa kasama sina Dad, Christy at
ang kanilang tatlong taong gulang na anak.
We had a small celebration for Thalia and Dianne's
graduation. Hindi na kami gumawa ng malaking party dahil
ayaw namin kumuha ng atensyon.
'Oh, my God! Dylan! Put me down!" Nagpumilit bumaba si
anya mula sa mga bisig ko nang makapasok kami ng
kuwarto.
let out a small laugh before giving her small kisses on the
face. "Everyone's busy."
4/7
"Dahil masayang celebration ito! We should be joining them!
"No! We should have a little time for us. Hindi ba parang
tama na ang oras?"
Tamang oras? For what? Natawa siya nang makaupo
kami pareho sa ibabaw ng kama.
"To conceive a baby.
Napasinghap siya sa sinabi ko at marahan akong hinampas
sa braso.
"You don't want to? Sayang naman ang lahi ko kung hindi
mo ipapalaganap." I winked at her and smiled.
lirapan niya dapat ako pero napatili siya nang bigla ko
siyang ihiga sa kama at inibabawan.
"You're mine tonight, Tanya." Pinaghahalikan ko siya sa
buong mukha na ikinahagikgik niya.
I started removing my clothes until I was totally naked.
Napangiti ako nang mapang-akit niya ring hinubad ang suot
niyang damit. Pinaikot-ikot pa niya sa isang daliri ang
kaniyang lace panty.
"What a naughty-naughty girl." Kinindatan ko siya bago
tuluyang kumatok sa ngayo'y naglalawa niyang pinto.
She moaned my name with pleasure, and then burried her
nails on my back as I started thrusting deep inside of her.
Humalo sa ingay nang malakas na pagbuhos ng ulan ang
mga ungol at halinghing namin.
That night, we made love again and again until we both fell
5/7
asleep in each other's arms. Nagising na lang akong mag
isa sa kama.
Wala pa rin tigil sa pagbuhos ang ulan kaya bumangon ako
at hinanap sa buong silid si Tanya. I found her in front of
the open valcony. Nakatingin siya sa malayo habang
nakapulupot ang puting kumot sa hubad niyang katawan.
Tuluyan akong bumangon at nagsalin ng wine sa dalawang
baso, saka lumapit sa kaniya. "What's my wife doing here?
Malamig ang gabi. You might get cold."
E di painitin mo ako," mapangahas niyang tugon saka
ngumiti na nakakaakit.
Natatawang niyakap ko siya mula sa likuran. Wala akong
suot ni isang saplot kaya alam kong mabilis niyang nadama
ang init mula sa katawan ko.
"Kailan kaya siya babalik?"
"Sino?"
Ang taong nagbabanta sa buhay natin."
Humigpit ang pagkakayakap kO sa kaniya dahil sa narinig.
Don't stress yourself over him. Kung sakaling bumalik siya,
nakahanda akong ibigay ang buhay ko, masiguro lang ang
kaligtasan ng pamilya natin.
Nilingon niya ako nang may ngiti sa mga labi. Tumingkayad
siya at pinaglapat ang mga labi namin.
"I love you, Dylan... So much."
Napangiti ako habang nakatitig sa maamo niyang mukha...
ang mismong mukha ng babaeng minahal ko magmula
nang ipakilala siya sa akin ni Lolo Cosme noong kabataan
6/7
namin. Ang mukhang lagi kong pinagmamasdan bago
matulog mula noong unang ikasal kami. Ang mukhang
hinahanap-hanap ko habang katabi sa kama ang ibang
babae.
Si Tanya lang... . ang unat huling babaeng minahal at
mamahalin ko.
"I love you, too, mahal." H*****hn ko siya sa mga labi at
niyakap nang mahigpit.Hinding-hindi ko na hahayaan na masira pa ang aming pamilya.
Ibibigay ko ang buhay ko para sa asawa't mga anak ko.nNatigilan ako sa pag-iisip
nang mapansin mula sa malayo ang isang lalaking... nakasuot ito ng black tailcoat
at black trousers. Hindi makita ang mukha niya dahil sa itim na
fedora hat na suot niya. Nang mapansin nitong nakatingin ako sa kaniyang
gawi,parang wala lang na naglakad ito palayo. Lalong humigpit ang pagkakayakap ko
kay Tanya. He's back. But I won't let him hurt my family.. my wife or my daughte.
THE END

🆔LekiLeki🆔