Sabado ng Umaga , habang si Novie ay nasa kuwarto,

nakatutok sa kanyang mga gawain sa eskwela, nagkaroon si Roanne ng biglang lakas ng

loob na pumasok sa kwarto ng kanyang ate upang manghiram ng damit.

"Pwede ito," bulong ni Roanne sa kanyang sarili habang tinatanggal ang blusa mula
sa hanger nang hindi nalalaman ni Novie.

Habang siya'y naglalakad palabas ng kwarto ni Novie, napuna ni Novie na may hawak
na damit si Roanne.

"Ano 'yan?" bulong niya sa gulat.

Napalakpak si Roanne ng mabilis, nagugulat sa biglaang pagdating ni Novie. "Ah, uh,

ito lang, Ate. Wala lang akong maisuot mamaya," sabi niya, na nag-aalab ang mukha
sa kahihiyan.

Ngunit napansin ni Novie ang pagkakamali. "Roanne, hindi mo dapat kinukuha ang mga
damit ko nang hindi mo sinasabi sa akin. Marahil hindi mo alam kung gaano ako ka-
importante sa mga bagay na ito sa akin," sabi niya nang may kaunting galit sa
tinig.

Hindi makatingin si Roanne sa kanyang ate. "Pasensya na, Ate. Hindi ko po

sinasadyang kumuha. Hindi ko lang po talaga alam kung paano sasabihin sa'yo," sagot
niya, na puno ng panghihinayang.

Nakita ni Novie ang pag-aalala sa mukha ni Roanne at unti-unting bumaba ang kanyang
galit. "Roanne, hindi 'yan ang tamang paraan para manghiram ng gamit ng iba.
Mahalaga ang komunikasyon at respeto sa pagitan natin bilang magkapatid," sabi
niya, na ngayon ay may bahagyang pag-unawa.

Umiiyak na nagsalita si Roanne, "Pasensya na talaga, Ate. Pangako, hindi na

mauulit."

"Alam ko, Roanne. Pero magingat ka sa mga bagay na ganito. Ako'y laging naririto
para tulungan ka," sabi ni Novie, na ngayon ay nagmamalasakit sa kanyang kapatid.

Sa huli, bagamat mayroong pangil ng galit sa simula, natutunan nina Novie at Roanne
na ang komunikasyon at paggalang sa isa't isa ay mahalaga sa pagpapanatili ng
maayos na ugnayan bilang magkapatid.

Sa huli, bagamat mayroong pangil ng galit sa simula, natutunan nina Novie at Roanne
na ang komunikasyon at paggalang sa isa't isa ay mahalaga sa pagpapanatili ng
maayos na ugnayan bilang magkapatid.