Wskazówki do notatki o akcie komunikacji językowej

1. Język jest narzędziem komunikacji. Każdą sytuację, w której ludzie

porozumiewają się ze sobą, można nazwać aktem komunikacji.
2. Schemat aktu komunikacji: NADAWCA (ten, kto tworzy i przekazuje
komunikat) → KOMUNIKAT (przekazywana wiadomość, wypowiedź) →
ODBIORCA (ten, do kogo adresowany jest komunikat i kto go odbiera).
3. Żeby mogło dojść do aktu komunikacji językowej, potrzebny jest KONTAKT
(łączność między nadawcą a odbiorcą).
4. Akt komunikacji językowej odbywa się zawsze w jakimś KONTEKŚCIE
(rzeczywistość pozajęzykowa – określona sytuacja, w której odbywa się akt
komunikacji, nadająca mu odpowiednie znaczenie).
5. Pamiętacie? Zmiana kontekstu jest zmianą znaczenia!!! Na przykład ironia!!!
To samo zdanie znaczy co innego, kiedy wypowiadane jest ironicznie i
nieironicznie.
6. Żeby mogło dojść do aktu komunikacji językowej, potrzebny jest także KOD
(system znaków danego języka uporządkowany według określonych reguł, które
dla odbiorcy i nadawcy mają jednakowe znaczenie).
7. Komunikacja językowa to inaczej komunikacja werbalna (to porozumiewanie
się za pomocą znaków języka w mowie lub piśmie).
8. Ale istnieje także komunikacja niewerbalna (pozajęzykowa); jest to
porozumiewanie się za pomocą mimiki, gestykulacji, ruchu i postawy ciała,
zachowania mogące uzupełniać wypowiedzi językowe lub stanowiące
samodzielny akt komunikacji.
9. Przy tej okazji warto wspomnieć jeszcze o dwóch pojęciach, mianowicie „szumie
komunikacyjnym” (są to zakłócenia procesu komunikacji, które mogą dotyczyć
poszczególnych elementów aktu komunikacji, np. zakłócenia po stronie nadawcy
wynikające z zaburzeń mowy, niepoprawnej artykulacji czy błędnego akcentu) i
„szumie informacyjnym” (jest to nadmiar informacji, który utrudnia odbiorcy
wyodrębnienie treści prawdziwych i istotnych w komunikacie).