2.1.

Fabuła

Fabuła –szkielet konstrukcyjny. Jest czymś w rodzaju scenariusza. Składa się z

trzech części:
1. początek,
2. środek,
3. koniec.

Podstawową regułą jest to, że fabuła musi stanowić logiczny ciąg wydarzeń tzn.
wydarzenia muszą wynikać z siebie nawzajem. Każdy scenariusz powinien
zmierzać w określonym kierunku i odpowiadać na pytanie fabularne postawiane
na początku. W kryminałach jest ono najbardziej wyraźne: kto zabił? W innych
gatunkach pytanie nie musi być tak wyraźne, może to być tylko: i co dalej?
Ważne by przyciągało uwagę i to do samego końca. Od wydarzenia do
wydarzenia, w nieustannej pogoni za… Tu wpisz własne cele: może to być
przygoda, rozrywka, przyjemność, poznanie, co tylko chcesz.

Fabuła to swoisty ciąg kostek domina: każda przyczyna prowadzi do

określonego skutku jak u Czechowa: jeśli w pierwszym akcie na ścianie wisi
strzelba to w ostatnim akcie powinna wypalić. Na początku pojawia się więc
pytanie a na końcu odpowiedz na nie. Oczywiście sama fabuła to nie wszystko.
Nie ma opowieści bez działających bohaterów. Oni są bowiem motorem
napędowym akcji, budują fabułę, nastrój, sprawiają, że czytelnik identyfikuje się
z którymś z nich, co doskonale uwierzytelnia opowiadaną historię.

Studium przypadku.
Amerykański dramat obyczajowego z 1977 roku Herberta Rossa na podstawie
scenariusza Arthur Laurenty -Punkt zwrotny. W 1977 roku został ten dramat
największym przegranym gdyż otrzymał 11 nominacji do Oskarów i żadnej
statuetki. Opis fabuły filmu był następujący:

Deedee i Emma były kiedyś przyjaciółkami. Parę lat wcześniej walczyły o miano
najlepszej primabaleriny. Deedee zrezygnowała z kariery dla rodziny. Wyszła za
mąż i wychowuje dzieci. Emma poświęciła się karierze i jest niekwestionowaną
gwiazdą baletu. Jedna zazdrościła drugiej życia. Ich losy znów się krzyżują –
córka Deedee, Emilia postanawia zostać baletnicą i trafia pod opiekę Emmy.