Ang Panahon ng Enlightenment o ang

Enlightenment,kilala rin bilang Age of

Reason, ay isang kilusang intelektwal at
pilosopikal na naganap sa Europa noong
ika-17 at ika-18 siglo, na may mga
pandaigdigang impluwensya at
epekto.Kasama sa Enlightenment ang
isang hanay ng mga ideya na nakasentro
sa halaga ng kaligayahan ng tao, ang
paghahangad ng kaalaman na nakuha sa
pamamagitan ng katwiran at ebidensya
ng mga pandama, at mga mithiin tulad
ng natural na batas, kalayaan, pag-unlad,
pagpapaubaya, kapatiran, pamahalaang
konstitusyonal, at paghihiwalay ng
simbahan at estado.
=
Ang Enlightenment ay nauna sa Scientific
Revolution at ang gawain ni Francis
Bacon, John Locke, bukod sa iba pa. Ang
ilan ay nagmula sa simula ng
Enlightenment hanggang sa paglalathala
ng René Descartes' Discourse on the
Method noong 1637, na nagtatampok sa
kanyang tanyag na dictum, Cogito, ergo
sum ("I think, therefore I am").
Binabanggit ng iba ang paglalathala ng
Principia Mathematica (1687) ni Isaac
Newton bilang kasukdulan ng
Rebolusyong Siyentipiko at simula ng
Enlightenment. Tradisyonal na itinatakda
ng mga mananalaysay sa Europa ang
simula nito sa pagkamatay ni Louis XIV
ng France noong 1715 at ang pagtatapos
nito noong 1789 na pagsiklab ng
Rebolusyong Pranses. Maraming mga
istoryador ngayon ang nagtakda ng
pagtatapos ng Enlightenment bilang
simula ng ika-19 na siglo, na ang
pinakahuling iminungkahing taon ay ang
pagkamatay ni Immanuel Kant noong
1804.[6]

Ang mga pilosopo at siyentipiko noong

panahong iyon ay malawakang
nagpakalat ng kanilang mga ideya sa
pamamagitan ng mga pagpupulong sa
mga siyentipikong akademya, mga lodge
ng Masonic, mga pampanitikan na salon,
mga coffeehouse at sa mga nakalimbag
na aklat, journal, at mga polyeto. Ang
mga ideya ng Enlightenment ay
nagpapahina sa awtoridad ng monarkiya
at ng Simbahang Katoliko at naging daan
para sa mga rebolusyong pampulitika
noong ika-18 at ika-19 na siglo. Ang iba't
ibang mga kilusan sa ika-19 na siglo
kabilang ang liberalismo, komunismo, at
neoclassicism ay sumusubaybay sa
kanilang intelektwal na pamana
hanggang sa Enlightenment.[8]

Ang mga sentral na doktrina ng

Enlightenment ay indibidwal na kalayaan
at pagpaparaya sa relihiyon, sa
pagsalungat sa isang ganap na
monarkiya at sa mga nakapirming
dogma ng Simbahan. Ang mga konsepto
ng utility at sociability ay mahalaga din
sa pagpapakalat ng impormasyon na
magpapaganda sa lipunan sa kabuuan.
Ang Enlightenment ay minarkahan ng
pagtaas ng kamalayan sa ugnayan sa
pagitan ng isip at ng pang-araw-araw na
media ng mundo, at sa pamamagitan ng
pagbibigay-diin sa siyentipikong
pamamaraan at reductionism, kasama
ang tumaas na pagtatanong sa
orthodoxy ng relihiyon—isang saloobin
na nakuha ng sanaysay ni Kant.

Ang Panahon ng Enlightenment ay

nauna sa at malapit na nauugnay sa
Rebolusyong Siyentipiko.[13] Ang mga
naunang pilosopo na ang gawain ay
nakaimpluwensya sa Enlightenment ay
kasama sina Francis Bacon at René
Descartes.[14] Ang ilan sa mga
pangunahing tauhan ng Enlightenment
ay kinabibilangan nina Cesare Beccaria,
Denis Diderot, David Hume, Immanuel
Kant, Gottfried Wilhelm Leibniz, John
Locke, Montesquieu, Jean-Jacques
Rousseau, Adam Smith, Hugo Grotius,
Baruch Spinoza, at Voltaire.[15]

Ang isang partikular na

maimpluwensyang publikasyong
Enlightenment ay ang Encyclopédie
(Encyclopedia). Na-publish sa pagitan ng
1751 at 1772 sa 35 volume, ito ay
pinagsama-sama ni Diderot, Jean le Rond
d'Alembert, at isang pangkat ng 150 iba
pang mga intelektuwal. Nakatulong ang
Encyclopédie sa pagpapalaganap ng mga
ideya ng Enlightenment sa buong Europa
at higit pa. Kabilang sa iba pang
palatandaang publikasyon ng
Enlightenment ang Mga Sulat ni Voltaire
sa Ingles (1733).