ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

அகில பாரத சங்கர ஸேவா ேமிதி வவளியீடு

॥ श्रीः ॥

"एषा शंकरभारतर विजयते वििााणसौख्यप्रदा"

ஏஷோ ஶங்கர ோ⁴ரதீ விஜயபத நிர்வோணஸ ௌக்²யப்ரதோ³

श्रजगदगुरुग्रन्थमाला
ஶ்ரீஜக³த்³கு³ருக்³ரந்த²மோலோ

॥ आत्मबोधीःं ॥
॥ ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம் ॥

ஶ்ரீ வாண ீவிலாஸ் பிரஸ்

ஶ்ரீரங்கம்

1
ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

2
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ஸ்ரீ சிருங்ககிரி ஸ்ரீ சாரதா பீடாதிபதி ஜகத்குரு

ஶ்ரீ அ ிநவ வித்யோதீர்த்த ஸ்வோமிகள்

3
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

शङ
ृ गवगरर श्रशारदापरठावधपतरिां जगद्गुरूणां
श्रमदवभिि विद्यातरथामहास्िावमिां आवशषीः ॥

भोीः आवस्तकमहाशयाीः !

परमपुरुषाथाािाप्तये माििं जन्म लब्धमस्मावभीः । परम पुरुषाथाािावप्तश्च

आत्मज्ञािैकसमवधगम्या | आत्मज्ञािं च उपविषच्छ्रिणसाध्यम । औपविषदं श्िणं
िैयावसकसत्रू पररशरलिेिैि सपं ादिरयम । तवददं सिं विधातुमपारयतां
लोकािामपु काराय श्रमच्छ्छंकरभगित्पादा: औपविषदं रहस्यं सरलेषु प्रकरणप्रन्थेषु
संजगृहु: । तेषु प्रकरणग्रन्थेषु आत्मबोधिामक: प्रबन्ध: सरसं सरलं च
आत्मािमिबोधयि उल्लसवत । श्रशंकर सेिासवमवतीः प्रन्थवममं द्राविडभाषािुिादेि
साकं मद्रु ाप्य प्रकाश्य लोकािां महतीं उपकृवतमातिोत । साििु ादं प्रन्थवममं पवठत्िा
अध्यात्मपथे 'कृतप्रिेशा भयू ासल ु का इत्याशास्महे ॥

मुकाम : - चेन्िपरु र ।

इवत िारायणस्मरणम ।

4
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ஶ்ரீ சிருங்ககிரி ஶ்ரீ சோரதோ ீடோதி தி ஜகத்குரு

ஶ்ரீ அ ிநவவித்யோதீர்த்த மஹோஸ்வோமிகளின்
ஆசிஸமோழி

மொக்ஷமென்னும் உயரிய புருஷார்த்தத்ததப் மபறமே ொனிடப்பிறேி

நெக்குக் கிதடத்திருக்கிறது. ஆத்ெ ஞானத்தத ஸம்பாதித்தால்தான் மொக்ஷத்ததய
தடய முடியும். ேியாஸபகோன் அருளிய ப்ரஹ்ெ ஸூத்திரங்க நன்கு பரிசீலி
த்து உபநிஷத்துக்களின் கருத்துக்க குரு முகொகத் மதரிந்து ெனனம் மசய்தால்
தான் ஆத்ெஞானம் ஏற்படும். இதே யாேற்தறயும் நடத்துேதற்குத் தகுதி யில்லா
தேர்களும் மக்ஷெெதடேதற்காக ஸ்ரீ சங்கரபகேத் பாதாசார்யார் அமநக சிறிய
பிரகரணகிரந்தங்க இயற்றி அதேகளில் உபநிஷத்துக்களில் காணப்படும் ரஹஸ்
யங்க ெிகத்மதளிோகச் சுருக்கிக் கூறியுள்ளார்கள். அத்ததகய பிரகரண நூல்க
ளில் ஆத்ெமபாதமும் ஒன்று. இது ஆத்ெஸ்ேரூபத்தத ஸரஸொகவும் ெிகத்மதளி
ோகவும் நன்கு ேிளக்கிக்காட்டுகிறது. இந்த ஆத்ெமபாதம் என்ற கிரந்தத்ததத் தெிழ்
ேிரிவுதரயுடன் கூட ஶ்ரீ சங்கர ப வோ மிதியானது அச்சிட்டு மேளியிட்டு
ஜனங்களுக்குச் சிறந்த உபகாரத்ததச் மசய்துள்ளது. தெிழ் ேிரிவுதரயுடன் கூடிய
இந்நூ எல்மலாரும் படித்து ஆத்ெேிசார ேழியில் புகுந்து பரெ சிமரயஸ்தஸ
யதடயுொறு ஆசீர்ேதிக்கி ம்,

முகாம்: - மசன்
நோரோயணஸ்மரணம்

5
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

திப்புரர

ஸ்ரீெத் ஆதிசங்கர பகேத்பாதாசார்யாளின் கிரந்தங்க த் தெிழ் உதரயுடன்

யாேருக்கும் உபமயாகப்படும்படி எளிய ேி யில் பிரசுரிப்பது அகில பாரத சங்கர
மஸோ ஸெிதியின் மநாக்கங்களில் ஒன்று. முக்யாதிகாரிகளுக்கு உபநிஷத்
பாஷ்யம், கீ தாபாஷ்யம், ஸூத்ரபாஷ்யம் ஆகியதேக இயற்றிய பின் ஸ்ரீ
ஸத்குரு பரெ கரு யுடன் அந்தப் மபரிய கிரந்தங்க ப் படித்துத் மதரிந்துமகாள்ள
சக்தியில்லாத ஸாொன்யர்க யும் காப்பாற்றிக் தகதூக்கிேிட எண்ணி முன்
மசான்ன கிரந்தங்களில் கண்ட தத்ேங்க மய நன்கு ேிளக்கிக் காட்டும்படியான
ரீதியில் இயற்றியருளியுள்ள பல பிரகரணங்களில் ஆத்ெமபாதமும் ஒன்று. இது பல
திருஷ்டாந்தங்க க்மகாண்டு ஆத்ெ ஸ்ேரூபத்தத நெக்கு ெிகத் மதளிய தேக்கி
றது.

ஸ்ரீ பகேத்பாதர் தம்முதடய இந்த கிரந்தத்திற்கு முதல் சுமலாகத்திமலமய

'ஆத்மப ோதம்' என்ற நாெகரணத்ததச் மசய்து, இதற்கு யார் அதிகாரி; இதன்
பிரமயாஜனம் என்ன என்பததயும் முதலிமலமய காட்டிேிட்டார்கள். 67 - ேது
சுமலாகத்திலும் ஆத்ெமபாதம் என்ற மபயதர சூச யாகக் குறிப்பிட்டிருக்கி ர்கள்.

68 சுமலாகங்கள் மகாண்ட இந்த கிரந்தத்தில் 67 சுமலாகங்கள் அனுஷ்டுப்

ேிருத்தத்தில் அதெக்கப்பட்டதே. சீக்கிரம் ெனப்பாடம் மசய்யக்கூடியதே.
உத்தெொன ஆத்ெ ஞானத்ததப் படிப்படியாகச் மசால்லி உபமதசித்திருக்கும்
ரீதிதயச் சிறிது ேிளக்குமோம்.

சுபலோகம்.

1-11 ஆத்ொ ஒன்று. ஸர்ேேியாபி, உபாதானகாரணம், தடஸ்தலக்ஷணம்,

ஸ்ேரூபலக்ஷணம், பிரபஞ்சம் மபாய், மபதம் ஒளபாதிகம்.

12-14 ஸ்தூல- ஸூக்ஷ்ெ - காரண உபாதிகள்.

15-18 பஞ்சமகாசேிமேகம்.

19-27 அத்யாஸமும், ஆத்ொேின் ஸ்ேரூபமும்.

28-29 ஆத்ொ ஸ்ேயம்பிரகாச ேஸ்து.

30 ஆத்ொதே அறியமேண்டிய முதறகள்: - சிரேணம்.

31-33 ெனனம்.

34-37 நிதித்யாஸனமும் அதன் பயனும்.

6
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

38-41 நிர்ேிகல்ப ஸொதியும் அதன் நியெங்களும்.

42-43 நிர்ேிகல்ப ஸொதியின் பலன்.

44-46 ஸ்ேஸ்ேரூபொன ஆத்ொேின் லாபத்தில் அஞ்ஞான நீக்கம் தேிற மேறு

காரியெில் .

47-48 ஞானியின் நிதலதெ.

49-52 ஜீேன்முக்தி நிதல.

58-65 ேிமதஹமுக்தி, ப்ரஹ்ெஸ்ேரூப நிரூபணம்-

ஸச்சிதானந்த ஸ்ேரூபம், நிருபாதிகம், ஸ்ேயம்ப்ரகாச ஜ்மயாதி ேடிேம்,
ஸர்ோத்ெகம்.

66-67 சிரேண ெனன நிதித்யாஸனங்களால்தான் அறிய முடியும்.

68 பரெஹம்ஸரின் நி .

ஸம்ஸ்கிருத பாதஷதயக் கற்றுத் மதரிந்துமகாள்ள முடியாதேர்களுக்கும்

இந்த கிரந்தம் உபமயாகப்படும் ேழியில் பிரசுரிக்கப்படமேண்டும் என்ற சிருங்ககிரி
ஸ்ரீ ஜகத்குரு ஸ்ரீ சாரதாபீடாதிபதிகளின் ஆஜ்தஞதய சிரமெல் தாங்கி எங்கள் ஸெிதி
யால் இது பிரசுரிக்கப்படுகிறது. ஸ்ரீ ஜகத்குருதே தியானம் மசய்து மகாண்டு இதத
எல்மலாரும் படித்து ஆத்ெஞானத்ததப் மபறமேண்டுமென்று பிரார்த்திக்கி ம்.

K.V. சுப் ரத்னம்,

கார்யதர்சி,
அகிலபாரத சங்ஸேவாேமிதி.

7
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

முன்னுரர

“एषा शक
ं रभारतर विजयते वििााणसौख्यप्रदा”
- ேிமேகசூடாெணி

இது நம் “ஶ்ரீ சங்கர க்ரு ோ” பத்திரிதகயின் த ப்பில் காணும் நற்மசய்தி.

ஸ்ரீசங்கரரின் கிருதபதய அதடேதற்கு முக்கிய ேழி, அேர்கள் எழுதிய நூல்க ப்
படித்து அனுபேத்துக்குக் மகாண்டுேர முயல்ேமத ஆகும்.

ஸ்ரீ சங்கரரின் மேதாந்தப் பிரகரணங்களுள் ஒன் கிய ஆத்மப ோதம் தெிழ்

ேிரிவுதரயுடன் ஸ்ரீ சங்கர கிருபாேில் ேந்துமகாண்டிருந்தது. இப்மபாது இது தனிப்
புத்தகொக மேளிேருகிறது.

ஆத்ெமபாதத்திலுள்ள உயர்ந்த கருத்துக்க எளிய நதடயில் ேிளக்கியிருக்

கும் உதேி ஆசிரியர் ேியாகரண சிமராெணி மேதாந்த ேித்ோன் ஶ்ரீ K. S.
ஸவங்கடரோம சோஸ்திரிகளுக்கு நாம் ெிகவும் கடதெப்பட்டிருக்கி ம். இத்தெிழ்
உதரயின் சில பாகங்கள் ஶ்ரீ மது ூதன ரஸ்வதியின் ேடமொழி உதரதயத்
தழுேியிருக்கிறது. அத்ரவத ித்தி, பவதோந்த கல் லதிரக கூடோர்த்த தீ ிரக
முதலிய நூல்களின் ஆசிரியரான பிரபல கீ ர்த்திதயயுதடய ஸ்ரீ ெதுஸூதன
ஸூரஸ்ேதிகளுக்கு மேறுபட்டேர், ஆத்மப ோத உதரயாசிரியரான ஸ்ரீ ெதுஸூதன
ஸரஸ்ேதியேர்கள். இேர் ஸ்ரீதர ஸரஸ்ேதிகளின் சீடராேர்.

ெற்றப் பிரகரண கிரந்தங்க யும் உதரயுடன் பிரசுரிப்பதற்கு மேண்டிய

ஆற்ற யும் அறிதேயும் இந்தத் தெிழ் உதரயாசிரியருக்கு அருளுொறு ஸ்ரீ சங்கர
ரின் ெலரடிக ேணங்குமோம்.
ஆசிரியர்
"ஶ்ரீ சங்கர க்ரு ோ"

8
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

॥ आत्मबोधभूवमका ॥
(श्रभाष्य स्िामर)
मािुष्यं समिाप्य भारततले तत्रावप भूदेितां
तत्राद्वैवतकुलेऽवप जन्म भजतां वकं ब्रमू हे धन्यताम ।
इत्थं सत्यवप सत्रू िावताकमहाभाष्यावण िा शांकररीः
सूक्तीिाा यवद ि स्मरन्त्यिुवदिं वधग्जन्म ततादृशाम ॥
अवय भारतदेशिास्तवयाीः! सुरभारतरसमपु ासकाीः! कणे कुरुत वकमपरदं
प्राप्तािसरं िाक्यजातम । कोवह िामेदं ि जािरते भारतरयो िाम; यवदह िैररचे प्रपञ्चे
आविररश्चात आ च वपपरवलकातीः; सख ु प्रेप्सा- दुीःखपररवजहरषााभ्यामेि सिोऽयं
लोकीः सिाात्मिा समद्य ु च्छ्छमािोऽवप स्िरयं समरवहतमलभमािीः अविद्यासंतमसस
माच्छ्छन्िदृवितया समुवचतं पन्थािमिवधगत्य, तत्तत्समयसमुवदत्िरसंतापसंत वतदन्तु
रतरे भयंकरें सस ं वृ तकान्तारे विरन्तरं बंभ्रमरतरवत । तवममं विगावतकं दुगाततरं प्रावणिगा
अपिगामागे प्रितावयतक ु ामा वह भगितर श्वु तीः "उवत्तष्ठत जागतृ प्राप्य िराि विबो
धत” (कठोपविषत ३ – १४) इवत सािक्र ु ोशं क्रोशमािा सिाािस्माि समुद्बोधयवत ॥
तदथं च भगिाि भाष्यकारीः इत्थं संजग्राह - "अिाद्य- विद्याप्रसुप्ताीः हे
जन्तिीः! उवत्तष्ठत — आत्मज्ञािावभमख
ु ाीः भित । जाग्रत- अज्ञािविद्राया घोररूपायाीः
क्षयं कुरुत । कथम? िराि आचायााि प्राप्य आत्मािं अहमस्मरत्यिगच्छ्छत " इवत ॥
अत्र वह उपदेशत्रयं क्रोडरकृतमवस्त - उत्थािं, जागरणम, आत्मप्रबोधिं चेवत ।
तथाच श्िणाद्यभ्यासेि आत्मज्ञािावभमुख्यं संपाद्य, ताहगात्मविद्योपदेिारमाचायं
विवधिदुपसद्य, तदुपवदिमहा-िाक्याथापररवचन्तिेि अिाद्यविद्यारूपाया विद्रायाीः
क्षयं कारवयत्िा कृताथाा भित इवत सदयमपु वदशत्येषा श्ुवतीः । यद्यवप
आिन्दािावप्तरेष परमं प्रयोजिं, तथावप अविद्यावििृवत्त वििा तदसंभिात सैिेह
प्रयोजिवमत्यवभधरयते ॥
िस्तुतस्तु अविद्याया अवप आत्मवि कवल्पतत्िात तवन्िित्त
ृ ौ स्िरूपभतू ािन्दीः
स्ियमेिावभवयज्यते । वििृत्तेश्व प्रध्िंसाभािरूपतया, अभािस्य च
अवधकरणात्मकत्िस्िरकारात, आिन्दात्मवि कवल्पताविद्या- वििृत्तेरवप

9
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

आिन्दस्िरूप एि पयािसािात, अविद्यावििृवत्तरूपस्य िा आिंन्दािावप्तरूपस्य िा

मोक्षस्य िस्तुतो भेदाभािात, उभयविध- प्रयोजिमवप प्रकृतिाक्येि
क्रोडरकृतवमत्यङगरकारे ि कावप क्षवतीः ॥
एतादृशमोक्षात्मक प्रयोजिस्य च आचायोपदेशजन्यमात्मतत्त्ि- ज्ञािमेि
साधिं इत्यवप प्रकृतिाक्ये " प्राप्य िराि विबोधत " इत्यिेि समसूवच । यतीः
"आचायािाि परुु षो िेद” (छान्दो. ६-१४-२) " आचायााद्वैि विद्या विवदता सावधष्ठं
प्रापत " (छा. ४ - ९ -३) इत्यावद- श्वु तिचिैीः आचायोपदेशपिू ाकात्मज्ञािस्यैि
अविद्याविितािक्षमसामर्थयाा- वतशयो वयािर्णयाते । आचायोपदेशपूिाकश्िणमि
िावदिेदान्तविचारा- देिात्मतत्त्िज्ञािं भितरवत वसद्धान्तात ॥
आत्मतत्त्िविचारे च मिष्ु याणामेि मख् ु यावधकारीः'मिष्ु यावध- काररकत्िा
च्छ्छास्त्रस्य' इवत न्यायात । यद्यवप स्ियंप्रवतभातिेदत्िात देिा अप्यवधवक्रयन्ते,'तद्यो
यो देिािां प्रत्यबुध्यत स एि तदभित तथषीणां तथा मिुष्याणाम'(१-४-१०) इवत
बृहदारर्णयकश्ुत्या देिादरिां सिेषां अविशेषेणैि विद्यायां अवधकारबोधिात, तथावप
सम्यक विचायामाणे मिष्ु याणामेि अवधकारीः प्राधान्येि प्रतरयते, अवथात्िसा
मर्थयााद्यवधकार प्रयोजकसाम्येऽवप वििेकिैराग्यावदरूपब्रह्मविद्यासाधिािां
माििेष्िेि भूयसा समपु लंभात ॥
देिास्ताित मिुष्यापेक्षया अवधकज्ञािशवक्तसपं न्िा एि, तेषां स्ियंप्रवतभात
िेदत्िेि िेदाथाविचारस्य अयत्िवसद्धत्िात । मत्याधमाणां तु गरुु मख ु ेिैि कतावयिे
दाध्ययिावदवियमािामवििायातया, विलंबेिैि िेदाथा- विचारसभ ं िात । तथावप
िैराग्यावदसाधिसपं त्तेमााििेष्िेि संभिात तादृशसाधि पौष्कल्यं देितािां ि संभिवत
। विवशिभोगसामग्रर- संपन्िािां आशापाशपरिवशतचेतसां अप्रवतहतशक्तीिां
अकुतोभयसच ं ाराणां अमतृ ान्धसां ितू िितू िविषयसख ु ािभ ु िमात्रेणैि सिाात्मिा
कालो वयवत- क्रामवत । भोगैकस्पृहयालिु ां तेषां वििेकस्य का िा प्रसवक्तीः? सदा
िैषवयक सुखसुधाह्रदािगाढािां िैराग्यं िा कथं संभिवत? सांसाररक-दुीः
खलेशमजािन्तस्ते कथवमि विषयेभ्यो विरज्येरि? । तदभािे तु तरव्रमुमुक्षा तेषां
दूरापेतैि । तथाच सवत कुतस्तेषां आत्मतत्त्िविचारे प्रिवृ त्तीः? कुतस्तरां गरू
ु पसदिम?
कुतस्तमां च आत्मतत्त्िज्ञािद्वारा तेषां मोक्षसाम्राज्यपदिर िा सघं टेत? अत एिोक्तं
भागिते देिता अवप मिुष्यजन्मलाभाय स्पृहयन्ते इवत ॥

10
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

अहो अमरषां यदकारर शोभिं प्रसन्ि एषां यदुत स्ियं हररीः ।

यैजान्म लब्धं िषृ ु भारतावजरे मक
ु ु न्द सेिौपवयकं स्पहृ ा वह िीः ॥
अिेि च पद्येि मािुष्यप्राप्तेमावहमा वयंवजतीः । तथा च उपक्रमे विवदािपद्या
िुसारेण भारतदेशे मिुष्यजन्मलाभस्य यत्प्राशस्त्यमुक्तं तदेि भागितपद्येिावप स्फुट |
कृतम । देितािामवप स्पृहणरयत्िं तु अवधको विशेषीः प्रदवशातीः । युक्तं चैतत । यतीः
काठके श्यू ते - "यथादशे तथात्मवि यथा स्िप्िे तथा वपतल ृ ोके । गन्धिालोके
छायातप्रयोररष ब्रह्मलोके ॥ यथा अप्सु पररि ददृशे तथा (६-५) इवत । इदमख भाष्यम
-'यस्मात इहैि आत्मिो दशािं आदशास्थस्येि मुखस्य स्पिमपु पद्यते, ि लोकान्तरेषु
ब्रह्मलोकादन्यत्र । स च दुष्प्रापीः विवशि- कमाज्ञािसाध्यत्िात'इवत ॥
अन्य माद्रायीः यद्यवप देिवप गन्धिालोकावदषु विद्यमािािां मिष्ु यापेक्षया
ज्ञािशवक्तरभ्यवधका स्यात, तथावप प्रागक्त ु ररत्या तेषां वििेकिैराग्यावदसाधिािां
दुीःसंपादतया विद्यमािावप सा ज्ञािशवक्तीः अप्रयोजकतया ि कायाक्षमा भिवत । तत्र
वह विविधभोगािुभि- वयप्रचेतसां आत्मतत्त्िविचारावभमुखर वचत्तिृवत्तिा कदावप
सभ ं िवत विषयाणां स्िावभमख ु वचत्तित्त्ृ यत्ु पादिस्िखाभावयात । सिाविधभोगाि-ु
भिात्परं िैराग्यं सभ
ं विष्यतरत्येतदवप के िलमाशामोदकखादिमात्रमेि,
ि जातु कामीः कामािामुपभोगेि शाम्यवत ।
हविषा कृष्णित्मेि भयू एिावभिधाते ॥
इवत न्यायात । ब्रह्मलोके तु सिकादरिां ब्रह्मविदां सगं ेि वििेकावद- सभ
ं िात सदा
िेदान्तविचारेण आत्मािात्मवििेचिं, छायातपित विविक्तात्मस्िरूपविधाारणं च
सुकरमेि स्यात । परं तु ब्रह्मलोक एि दुलाभीः विवशिकमोपासिसमच्छ्ु चयैकस
मवधगम्यत्िात । पाररशेष्यात मिुष्यशरररा- बच्छ्छेदेि आत्मतत्त्िविचारद्वारा
कै िल्यप्रावप्तस्तु सल
ु भैि । मिष्ु यशरररस्य वह पर्णु यपापो भयारब्धतया सख ु ेि साकं
दुीःखािुभिस्याप्यिजािरयतया तत्र िैराग्यसभ ं िात ॥
स्िदुीःखं परेषामवप बहुविधं दुीःखजातं दृििा इतीः परं एतादृश- दुीःखलेशोऽवप
यथा ि स्यात्तथा आत्यवन्तकी दुीःखवििवृ त्तरेि सपं ादिरया । तत्र को िा समवु चतोपायीः
इवत तदन्िेषणे मिज ु ाीः प्रयतन्ते । प्रयतमािाश्च तादृशदुीःखािां मल ू ं वकं इवत
विचारयवन्त । विचारयन्तश्च शरररपररग्रह एि मूलवमत्यध्यिस्यवन्त । यतीः'ि ह िै

11
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

सशरररस्य सतीः वप्रयावप्रययोरपहवतरवस्त'' अशरररं िाि सन्तं ि वप्रयावप्रये स्पृशतीः

(छा. ८-१२) इवत च श्वु तभ्यां अन्ियवयवतरेकमख ु ेि सशरररत्िस्यैष
दुीःखमल ू त्िाध्यिसायात । ततश्च तवन्ििृत्त्यपु ायमि वजगवमषवन्त । शररर- पररप्रहस्य
च प्राक्तिकमाार्णयेि कारणं, कमाणां च कामीः कामस्य ि शररराद्यात्मावभमािीः, तस्य
च अिाद्यविद्या मूलकारणवमवत शास्त्रतो- ऽिगच्छ्छवन्त । तथाच पारमषा सूत्रम -
'दुीःखजन्मप्रिृवत्तदोष वमध्या-ज्ञािािां उत्तरोत्तरापाये तदिन्तरापायादपिगाीः' इवत ॥
सिादुीःखविदािभतू ा मल
ू ाविद्या तु आत्मतत्िज्ञािेिैि विितािरया'तरवत
शोकमात्मवित'(छा. ७- १) इत्यावदश्ुत्यिस ु ारात । तथाच सिादुीः खवििृवत्तसा
धिात्मज्ञािसपं ादिाय प्रयतमािं पुरुषधौरेयमुपलभ- मािो वह भगिाि बादरायणीः
'अथातो ब्रह्मवजज्ञासा' इत्यारभ्य 'अिािवृ त्तीः शब्दात'इत्यन्तां चतल ु ाक्षणीं
ब्रह्ममरमास
ं ां प्रवणिाय । तदथाविणायाय च भगित्पादरयं भाष्यं प्रािवताि ।
भाष्याथाविणायाय च भामत्यावदपञ्चप्रस्थािर, तथा टरकावििरणावदपञ्च प्रस्थािर
च आत्माि- मलभत । तथैिोपविषदां भगिद्गरतायाश्व भाष्यवयाख्यारूपा अिल्पा
ग्रन्थकलापाीः उपकवल्पताीः । एते च विबन्धाीः उत्तमावधकाररणां शास्त्र- ज्ञािामेत्र
सगु माीः सन्तरवत पयाालोच्छ्य मध्यमावधकाररणामिग्रु हाय शतश्लोकी- वििेकचू
डामर्णयादयीः सरलतराीः प्रकरणग्रन्था उपविबद्धाीः करुणया श्रमदाचाया पादैीः ॥
तत्राप्यशक्तािां मन्दावधकाररणां तु आत्मािस
ु ंधािपद्यरूपाीः स्तो a पाठरूपाश्च
बहिो लघप्रु न्थाीः सरलया सरर्णया समाकवलताीः । वकं बहुिा? यीः
कवश्चदलसवशखामवणरवस्त चेत तस्यावप समवु िधरषाया 'भज गोविन्द'ं
इत्यावदगािोपयुक्तपद्यमालाश्च समपु वदिाीः । अहो ! महिरयतमािां तेषां मवहमा िा
करुणा िा िवह क्िवचत कदावचदवप पररच्छ्छेद्यकोवटमाटरके त ॥
सिाथा धन्या ियमद्वैवतिीः; यतीः पवित्रतमे भारतभपू ररसरेऽवस्मि
लब्धजन्मािीः । तत्रावप भस ू रु ताप्रापकभाग्ययोगात, ततोऽवप अद्वैवतिां कुले
जन्मलाभाच्छ्च कृतकृत्याीः स्मीः । 'अहो अमरषां यदकारर शोभिं' इवत
भागितश्लोकोक्तवदशा देितािामवप ियं स्पहृ णरयजन्मािीः संिृत्ताीः ।
एतादृशजन्मसाफल्यस्य कारणभतू ाच भगित्पादा एिेवत ि कदावप विस्मरेम । तैरेि
वह भगित्पादैीः मध्यमावधकाररणां सौलभ्याय प्रणरतेषु प्रकरणग्रन्थेषु सिोत्तमीः
आत्मबोधाख्यो प्रन्थीः सुलभतया आत्मतत्ि- मिबोधयि अन्िथासज्ञं ामेि वबभवता ॥

12
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

यद्यवप वििेकचूडामर्णयादयो ग्रन्थाीः अद्वैतिेदान्तप्रवक्रयाणां प्रधाि भूतािां

सामस्त्येिैि विरूपणपराीः समल्ु लसवन्त तथावप ततोऽवप लघतु रोऽयं आत्मबोधीः
बह्वथागवभातत्िेि लाघिेि च ममु क्ष ु लु ोकस्य सतु रामपु करोवत । अल्पाकारोऽप्ययं
ग्रन्थीः वकयन्तमहो शास्त्राथासारमाविष्करोवत, कवत िा दृिान्तािपु दशायवत, कीदृशरच
उपदेशषैखररीः विशदरकरोवत, कवतधा च आत्मतत्त्िं करतलामलकिदादशायवत?
सिाथा सिाजिैीः स्पहृ णरयोऽयं ग्रन्थतल्लजीः सप्रं वत शकं रसेिा- सवमवत
सच ं ालकै ीः शक
ं र कृपाद्वारा प्रकटरकृतीः साििु ादवमत्यिगत्य को िा भारतरय :,
तत्रावप द्राविडभाषावभज्ञीः कोिा तिशािेि िात्मािं धन्यं मन्येत । द्राविड
भाषािुिादश्चायं परमरमणरयीः समािजायवततमां रवसकजिचेतांवस । श्रमतां
पद्मपादाचायााणां टरकामिस ु त्ृ यैि तत्र तत्र अिताररकाीः विमशािावि
तात्पयााथािणािावि च समािेवशतावि । तेि च विशेषतीः स्पृहणरयतमीः सिं ृत्तोऽयं
प्रन्थतल्लजीः सहृदयािाम ॥
घरमप्रामावणकश्रपद्मपादाचायाटरकािुगतैीः अथाकुसुमैीः आत्मतत्त्ि- सगु
वन्धवभरिवु िद्धेयं भगित्पादरयसवू क्तमावलका आत्मबोधाख्या सदा कर्णठे धारणरया
समस्तैरावस्तकजिैभाारतरयैीः इत्येतािदुक्त्िा विरमामो विस्तरात इवत सबै वशिम ॥
आत्मबोधावभधािेयं भगित्पादगुंवभता ।
आत्मतत्त्िसुगन्धाढया धायातां मावलका बुधैीः ॥
टरका कुसमु ोपेतां आत्मबोधाख्यमावलकाम |
कर्णठे करे िा कुिााणाीः कलयन्तु कृताथाताम ॥
भाष्यस्िावमकृता सेयमात्मबोधाथाबोवधिर ।
भूवमका मुवक्तसौधाप्रमारोढुं भूवमकायताम ॥

13
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ஆத்மப ோத பூமிரக

“இப்புண்ணிய பாரத பூெியில் ொனிடப்பிறேிதய யதடந்து, அதிலும் ேிப்ர

கவும், அத்தேதிகளின் ேம்சத்திலும் பிறேிப்மபறு மபற்றுள்ளேர்கள் ெிக்க
பாக்யசாலிகள். ஆ ல் இேர்கள் தினந்மதாறும் ஸ்ரீ சங்கர பகேத் பாதருதடய
பாஷ்யங்க மயா உபமதசங்க மயா ஸ்ெரிக்காேிடில் இேர்க ளின் பிறேி
ேண்தான்.”
ீ

இப்பிரபஞ்சத்தில் ப்ரஹ்ொ முதல் எறும்பு ேதரயில் ஒவ்மோரு பிராணியும்,

ஸுகத்ததப் மபறவும் துக்கம் நீங்கவும் பலோ க முயற்சி மசய்த மபாதிலும்,
அக்ஞானம் என்ற இருள் மூடியிருப்பதால் சரியான உபாயம் மதரியாெல் தான்
மகாரியது நிதறமே ததுடன் பலேிதத் துன்பங்கள் நிதறந்த ஸம்ஸாரச்சுழலில்
சுற்றிச்சுற்றி ேருகின்றனர் என்பது யாேரும் அறிந்தமத. மேறு கதியில்லாெல்
திண்டாடுகிற பிராணிக க் கண்டு கரு யால் கமடாபநிஷத்து பின்ேருொறு
உபமதசிக்கிறது: - “எழுந்திருங்கள்! ேிழித்துக்மகாள்ளுங்கள்! ஆசார்யதர மஸேித்து
ஆத்ெஞானம் மபறுங்கள்" ஸ்ரீ பகேத்பாதர் தம் பாஷ்யத்தில் இந்த சுருதிக்கு
ேிரிவுதர எழுதியிருக்கி ர்கள்: - "அ தி காலொக ஏற்பட்டுள்ள அக்ஞானமென்னும்
தூக்கத்தில் ஆழ்ந்துள்ள பிராணிகமள! எழுந்திருங்கள் - ஆத்ெஞானம் மபறும்
ேழியில் மசல்லுங்கள். உயரிய ஆசார்ய யதடந்து அேர் உபமதசமூலம் ஆத்ெ
ஸ்ேரூபத்தத நன்கு அறிந்து மகாள்ளுங்கள். அக்ஞானமென்னும் பயங்கரொன
தூக்கத்தத ேிட்மடாழியுங்கள்”.

இங்கு மேதொதா நெக்கு மூன்று உபமதசங்கள் மசய்திருக்கி ள். (1)

எழுந்திருப்பது; அதாேது மேதாந்த ேிசாரம் மூலம் ஆத்ெஞான ேழியில் மசல்ேது
(2) ஆசார்யதர முதறப்படி மஸேித்து ெஹாோக்மயாபமதசம் மபறுேது (3) இதத
எப்மபாழுதும் சிந்திப்பதன் மூலம் ஆத்ெஞானெதடந்து அக்ஞானத்தத ஒழித்து
கிருதார்த்த ேது. ஆனந்தம் மபறுேதுதான் முக்ய பிரமயாஜனொயிருந்தாலும்,
அக்ஞானம் நீங்காெல் ஆனந்தம் ஏற்படாதாதலால், அக்ஞானம் ேிலகுேததமய
இங்கு முக்ய பிரமயாஜனொகக் கூறப்பட்டிருக்கிறது. மெலும் அேித்தய என்பதும்
ஆத்ொேில் ஆமராபிதம், ஞானத்தால் ஆனந்த ஸ்ேரூபொன ஆத்ொதே ெதறத்
துக் மகாண்டிருக்கும் அக்ஞானம் ேிலகியதும் ஆனந்தம் தா கமே பிரகாசிக்கிறது.
இதற்கு மேறு முயற்சி மததேயில் . அக்ஞானம் நீங்குகிறது என்று மசான்னதா
மலமய ஆனந்தெதடகி ன் என்பதும் தா கமே கிதடக்கிறது. ஆகமே ஆனந்தா
ோப்தியும் இங்கு கூறப்பட்டதாகமே மகாள்ளலாம். இவ்ேித மொக்ஷத்ததயதடய
ஆசார்யதர மஸேித்து அேருதடய உபமதசம் மூலம் ஆத்ெஞானத்தத ஸம்பாதிப்
பதுதான் முக்ய உபாயம். ஆசார்ய உபமதச மூலம் ஞானெதடந்தால்தான்
அக்ஞானம் ேிலகி ஆனந்தம் ஏற்படும் என்பது இந்த சுருதியிலும் மேறு பல
உபநிஷத்துக்களிலும் கூறப்பட்டிருக்கிறது.

ஆத்ெ ேிசாரம் மசய்ேதற்கு மதேர்க ேிட ெனுஷ்யர்கமள ெிக்க தகுதியுள்

ளேர்கள். உண்தெயில் ெனிதர்க ேிட மதேர்கள் உயர்ந்தேர்கள் தான். அேர்களு

14
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

க்கு ஞானம் சக்தி முதலியதேகமளல்லாம் ெனிதர்க ேிட அதிகம். அேர்களுக்குப்

பிறேியிமலமய மேதத்தின் அறிவு ஏற்பட்டு ேிடுகிறபடியால் ெனிதர்க ப்மபால
குருமுகொகத் மதரிந்து மகாள்ளமேண்டியது அேசியெில் . இவ்ேிதப்மபருதெகள்
மதேர்களுக்கு இருந்தமபாதிலும் ஆத்ெேிசாரத்திற்கு முக்ய ஸாதனொன ேிமேகம்,
தேராக்கியம் முதலியதே அேர்களுக்கு ஏற்பட ேழியில்லாததால், அேர்கள்
முக்ய அதிகாரிகளாகொட்டார்கள். தாங்கள் ேிரும்பும் மபாகப் மபாருள்கமளல்லாம்
நி த்தவுடன் கிதடத்து, அெிருத பானமும் மசய்து, மூப்பில்லாெல் எப்மபாழுதும்
ோலிப பிராயத்திமலமய இருக்கும் சரீரத்துடன் பலேித ஆதசகளால் தூண்டப்பட்டு
தங்குததடயின்றி எங்கும் பயெின்றி ேஞ்சரிக்கும் மதேர்கள் எப்மபாழுதும்
ேிஷயஸுகாநுபேத்திமலமய ஈடுபட்டு துக்கத்ததமய அறியாதேர்களாதலால்,
ேிமேகமும் தேராக்யமும் அேர்களுக்கு ஏற்பட இடெில் . தேராக்யெில்லாத
தால், மொக்ஷெதடேதில் தீவ்ர ேிருப்பமொ, குருதேத் மதடிச்மசல்ேமதா, ஆத்ெ
ேிசாரம் மசய்ேமதா ஆத்ெஞான மூலம் மொக்ஷெதடேமதா இதே ஒன்றும்
அேர்களுக்கு ஸம்பேிக்காது. ஆதகயால்தான் பாகேதத்தில், பாரத பூெியில் பிறேி
மயற்பட மதேர்களும் ஆதசப்படுகி ர்கள் என்று கூறப்பட்டிருக்கிறது.

கமடாபநிஷத்திலும் ெனிதப் பிறேியின் மென்தெ ேிேரிக்கப்பட்டிருக்கிறது.

"மதேமலாக – பித்ருமலாக - கந்தர்ேமலாகங்களில் எல்மலாரும் எப்மபாழுதும்
ேிஷய ஸுகாநுபேத்திமல ஈடுபட்டிருப்பதால் ஆத்ெேிசாரத்தில் புத்தி மசல்லாது.
மநய் ஆஹுதி மசய்ேதால் அக்னி ேளருேதுமபால ேிஷயங்க யநுபேிக்க
அநுபேிக்க மெலும் மெலும் ஆதச மபருகுமெ தேிற் குதறயாது. ஆகமே எல்லா
ேற்தறயும் அனுபேித்த பிறகு தேராக்யம் ஏற்படுேதற்கு இடெில் . ஆகமே
அேர்களுக்கு ஞானம் ஏற்பட ேழியில் . ப்ரஹ்ெமலாகத்தில் ப்ரஹ்ெேித்துக்களின்
ஸங்கத்தால் ேிமேக் தேராக்யாதிகள் ஏற்பட்டு ஸ்பஷ்டொக ஆத்ெஞானம்
ஏற்படலாம். ஆ ல் ப்ரஹ்ெமலாகம் மசல்ேது எளிதல்ல. அதற்கு முயற்சி மசய்ே
தத ேிட ஸுலபொக இங்மகமய ஞானெதடந்துேிடலாம். புண்யமும் பாபமும்
கலந்து ஏற்பட்ட இம்ொனிடப்பிறேியில் பல துக்கங்க அநுபேிப்பதால் எளிதாக
ேிமேக தேராக்யாதிகள் ஏற்படக்கூடும்.

ெனித கப் பிறந்த ஒவ்மோருேரும் துன்பப்படுேததக் கண்டு தேராக்யம்

மகாண்டு இனிமெல் துக்கம் ஏற்படாெல் எல்லா துக்கங்களும் அடிமயாடு ேிலகுேத
ற்கு உபாயத்ததச் சிந்திக்கமேண்டும். துக்காநுபேம் ஏற்பட முக்ய காரணம் இந்த
சரீரம்தான். சரீரம் முற்பிறேிகளில் மசய்த ேி களால் ஏற்படுகிறது. இதேகளுக்கு
காெமும், அதற்கு சரீரத்தில் ஆத்ொபிொனமும், அதற்கு அ தியான அக்ஞானமும்
காரணொகிறது. ஆகமே எல்லா துக்கங்களுக்கும் மூலகாரணம் அ தியான அேித்
தயதான். இது ஆத்ெ ஸாக்ஷாத்காரத்தால்தான் நீங்கும்.

இந்த ஆத்ெ ஞானத்தத ஸம்பாதிப்பதில் முயற்சிக்கும் புருஷனுக்காகத்தான்

பாதராயணர் நான்கு அத்யாயங்கள் மகாண்ட ப்ரஹ்ெெீ ொம்தஸ என்னும் ப்ரஹ்ெ
ஸூத்ரத்தத இயற்றியுள்ளார். இதன். அர்த்தத்ததத் தீர்ொனிக்க பகேத் பாதரின்
பாஷ்யமும், பாஷ்யத்தின் அர்த்தத்ததப் புரிந்துமகாள்ள பாெதி முதலான கிரந்தங்க

15
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ளும், பஞ்ச பாதிதக முதலான நூல்களும் ஏற்பட்டிருக்கின்றன. இது மபால

உபநிஷத்துக்களுக்கும், கீ ததக்கும் ஆசார்ய பாஷ்யமும், பாஷ்ய ேியாக்யான
ங்களும் இருக்கின்றன. இந்த கிரந்தங்கமளல்லாம் சாஸ்திரங்களில் பயிற்சியுள்ள
உத்தொதிகாரிகளுக்குத்தான் பயன்படுமென்பதத ஆமலாசித்து, ெத்யொதிகாரிகளின்
உபமயாகத்திற்காக ஸ்ரீ பகேத் பாதர் அேர்கள் சாஸ்திரார்த்தத்தத ஸுலபொகப்
புரிந்துமகாள்ளும் ரீதியில் சதச்பலோகி, விபவகசூடாமணி முதலான பிரகரண
கிரந்தங்க இயற்றியுள்ளார்கள். இதற்கும்ஸாெர்த்தியெில்லாத ெந்தாதிகாரிக
ளிடம் கரு யால் ஆத்ொனுஸந்தான ரூபொயும், ஸ்மதாத்திர ரூபொயுமுள்ள பல
சிறிய நூல்கள் ஸரளொன நதடயில் அருளப்பட்டிருக்கின்றன. அதிகம் மசால்ோ
மனன்? எே ேது ெஹா மசாம்மபரியாயிருந்தாலும், அே யும் தகதூக்கி
ேிடுேதற்காக பஜமகாேிந்தம் முதலான பாடுேதற்குத் தகுதியுள்ள ஸ்மதாத்திரங்க
ளும் இயற்றப்பட்டிருக்கின்றன. ஸ்ரீ பகேத்பாதருதடய கரு தயமயா, ொஹாத்
ெியத்ததமயா யாரும் அளேிட்டுக்கூறமுடியாது. மதேர்களும் பிறக்க ஆதசப்படும்
பரெபுண்யொன இப்பாரத பூெியில், அதிலும் அத்தேதிகளின் ேம்சத்தில் பிறந்துள்ள
நாம் ெிகவும் பாக்யசாலிகள். ஆ ல் பகேத்பாதர் உபமதசித்துள்ள ேழிக ப்
பின்பற்றி நடந்தால்தான் நம் பிறேி பயனுள்ளதாக ஆகும்.

ெத்யொதிகாரிகளின் உபமயாகத்திற்காக பகேத்பாதரால் அருளப்பட்ட பல

நூல்களில் ஆத்மப ோதம் என்பது எல்லாேிதத்திலும் உயர்ந்தது. இது ஆத்ெ தத்ேத்
தத ெிகச் சுலபொக சுலபொக உணர்த்துேதால் இதற்கு அதெந்த மபயர் ெிகவும்
மபாருத்தொனது. ேிமேகசூடாெணி முதலான நூல்கமளல்லாம் அத்தேத மேதாந்த
ப்ரக்ரிதயக ப் பலோ க உணர்த்தியமபாதிலும், அதே ெிக ேிரிோனதே. இந்நூ
மலாமேனில் உருேத்தில் ெிகச் சிறியதாயும், எல்லாக்கருத்துக்க யும் நன்கு
காட்டுேதாயுெிருப்பதால் முமுக்ஷுக்களுக்கு இது ெிகவும் உபமயாகொயிருக்கும்.
பல திருஷ்டாந்தங்க க்மகாண்டு உபமதசம் மசய்யும் இச்சிறிய நூல் சாஸ்திர
ரஹஸ்யங்க யும் ஆத்ெதத்ேத்ததயும் உள்ளங்தக மநல்லிக்கனிமபால் எடுத்துக்
காட்டுகிறது.

எல்மலாராலும் ேிரும்பி ேரமேற்கப்படும் இந்த உயர்ந்த கிரந்தொனது

இப்மபாழுது ஸ்ரீ சங்கர மஸோ ஸெிதியிலிருந்து ஸ்ரீ சங்கர கிருபா பத்திரிதக மூலம்
முதல் முதறயாக தெிழ் அநுோதத்துடன் மேளியிடப்படுேதத அறிந்து யார்தான்
ஆனந்தெதடயொட்டார்கள்! தெிழ் அநுோதத்தில் பத்ெபாதாசார்யாளுதடய
டீதகதய யனுஸரித்து ஒவ்மோரு சுமலாகத்திற்கும் அேதாரிதகயும் ஆங்காங்கு
பதங்களின் ஸ்ோரஸ்யமும் ேிமசஷக் கருத்துதரகளும் மசர்க்கப்பட்டிருக்கின்றன.
ெிக எளிய நதடயில் யாேருக்கும் ஸுலபொகப் புரியும்படி ேிரிோகவும் மதளிோக
வும் ெிக அழகாகவும் எழுதியுள்ள தெிழ் அநுோதம் ரஸிகர்களின் ெனததக்
கேரும்படியதெந்திருக்கிறது. ஆஸ்திகர்கள் எல்மலாரும் இந்நூ ப் படித்து
பகேத்பாதருதடயவும் பத்ெபாதருதடயவும் உயரிய கருத்துக்க யும் ஸ்ோரஸ்ய
ங்க யும் அறிந்துமகாள்ேதுடன், ெனத்திலும் நி மபறச் மசய்து கிருதார்த்தர்களாக
மேணுொக பகோ பிரார்த்திக்கிமறாம்.
ஶ்ரீ ோஷ்யஸ்வாமி

16
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

॥ श्रीः ॥
॥ आत्मबोधीःं ॥
॥ ஶ்ரீ꞉ ॥

॥ ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம் ॥
ஶ்ரீ சங்கர கவத் ோதர் இயற்றியது.

तपोवभीः क्षरणपापािां शान्तािां िरतरावगणाम ।

मुमुक्षूणामपेक्ष्योऽयमात्मबोधो विधरयते ॥ १ ॥
தப ோ ி⁴꞉ க்ஷீண ோ ோ ம் ஶோந்தோ ம் வதரோகி³
ீ ம் ।
முமுக்ஷூ மப க்ஷ்பயோ(அ)யமோத்மப ோ³பதோ⁴ விதீ⁴யபத ॥ 1 ॥

(பரமெசுேராேதாரொன ஸ்ரீ சங்கர பகேத்பாதர் இப் பாரதமதசம் முழுேதும்

ஸஞ்சாரம் மசய்து பற்பல துர்ெதங்க த் மதா த்து அ தியான ஸ தன
தேதிக ெதத்தத ஸ்தாபித்தமதாடு, உபநிஷத்து, பகேத்கீ தத, ப்ரஹ்ெஸூத்ரம்
இம்மூன்றுக்கும் பாஷ்யெியற்றி ஒளபநிஷதொன அத்தேத ஸித்தாந்தத்தத
நி நிறுத்தி ர். மெற்கூறிய பாஷ்யங்க ெிகப் படித்த புத்திொன்கமள அறியக்
கூடுொதலால், ெற்றேர்களும் மேதாந்தக் மகாள்தகக அறிந்துமகாள்ேதற்காக
அமநக பிரகரணங்க இயற்றி ர். இதேகளில் மேதாந்த தத்துேொனது நம்
அனுபேத்திலுள்ள பற்பல திருஷ்டாந்தங்களாலும் யுக்திகளாலும் எளிதாகப் புரியும்
ரீதியில் நன்கு ேிளக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதேகளில் ஆத்மப ோதம் ஒன்று. இது 68
சுமலாகங்கள் மகாண்டது. இதில் ஆத்ொவுக்கும் சரீரத்திற்கும் உள்ள ஸம்பந்தமும்,
அதிலிருந்து ஆத்ொதேப் பிரித்துத் மதரிந்துமகாள்ளும் முதறயும், அதுமே ப்ரஹ்ெ
ஸ்ேரூபம் என்றும், அந்த ப்ரஹ்ெத்தின் லக்ஷணமும் ப்ரஹ்ெ ஞானமெ முக்திஸாத
னமென்றும், முக்தலக்ஷணமும் ேிரிோக உதாஹரணங்களால் ேிளக்கப்பட்டிருக்கி
றது.)

கிருச்ரம், சாந்த்ராயணம், நித்யகர்ொ, தநெித்திக கர்ொ முதலியதேக

முதறப்படி தே து மசய்து ேருேதால் பாபங்களும் அத லுண்டாகும் ேிருப்பு
மேறுப்பு முதலான ெனத்மதாஷங்களும் ேிலகி ெனதின் கலக்கமும் நீங்கி இவ்வுல
கிலும் மெலுலகிலுமுள்ள மபாருள்களில் ஆதச அடங்கி ஸம்ஸாரபந்தத்திலிருந்து
ேிடுபடுேததமய மேண்டிநிற்கும் ொந்தர்களுக்காக இந்த ஆத்மப ோதம் என்னும்
நூல் இயற்றப்படுகிறது.

'ஆத்மப ோதம்' என்னும் மசால்லிற்கு ஆத்ொேின் அறிவு என்பது மபாருள்.

இந்நூ ோசித்து இதில் கூறிய ேிஷயங்க அடிக்கடி ெனனம் மசய்ேதால்
ஆத்ெஞானம் ஏற்படும். ஆகமே இந்நூலுக்கும் 'ஆத்மப ோதம்' என்ற மபயர்
தேக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஆத்ெேிசாரம் மசய்ேதற்கு நித்யாநித்ய ேஸ்து ேிமேகம்,

17
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

தேராக்யம், சொதி ஷட்கம், முமுக்ஷுத்ேம் என்ற நான்கு ஸாதனங்க

யதடந்தேர்கள் தான் அதிகாரிகளாோர்கள் என்று சாஸ்திரங்களில் கூறப்பட்டிருக்
கிறது. இம் முதல் சுமலாகத்தில் மூன்று ஸாதனங்கள் கூறப்பட்டிருக்கின்றன.
நித்யாநித்ய ேஸ்து ேிமேகம் என்னும் ஸாதனத்ததயும் மசர்த்துக் மகாள்ள
மேண்டும்.

மொக்ஷத்திற்கு ஆத்ெஞானம் ஒன்மற ஸாதனம். ஆகமே மொக்ஷெதடய

ேிருப்பங்மகாண்டேர்கள் ஆத்ெஞானெதடய முயலமேண்டும் மொக்ஷெதடேதில்
தீவ்ரொன ேிருப்பம் ஏற்பட உலக ஸுகங்களில் தேராக்யம் மேண்டும். தேராக்ய
மெற்பட ராகம், த்மேஷம் முதலான அந்தக்கரண மதாஷங்கள் ேிலகமேண்டும்.
மதாஷம் ேிலக முற்பிறேிகளில் மசய்த பாபங்கள் நீங்கமேண்டும். பாபம் நீங்க
பல ேிரும்பாெல் ஈசுேரார்பணபுத்தியுடன் கீ ததயில் கூறியுள்ளபடி ஸ்ேதர்ெத்
தத அனுஷ்டிக்கமேண்டும்.

‘वित्यिैवमवत्तकै रेि कुिााणो दुररतक्षयम'

'यज्ञो दािं तपश्चेवत पाििावि मिरवषणाम'
‘நித்யரநமித்திரகபரவ குர்வோ து³ரிதக்ஷயம்'
'யஜ்ப ோ தோ³னம் த ஶ்பசதி ோவ னி மன ீஷி ம்'

என்ற ேசனங்களால் ஸ்ேதர்ெம் பாபங்க நீக்குமென்று மதரிகிறது. ஆகமே

ச்ருதிகளிலும் ஸ்ெிருதிகளிலும் அேரேர்களுக்கு ேிதிக்கப்பட்ட தர்ெங்க
பலனில் ேிருப்பம் மகாள்ளாெல் பகேத் ப்ரீத்யர்த்தொக முதறப்படி தே து
அனுஷ்டித்து ேந்தால் பாபங்களும் அத ல் உண்டாகும் மதாஷங்களும் ேிலகி
தீவ்ர தேராக்யம் ஏற்பட்டு மொக்ஷம் அதடய ேிருப்பமுண்டாகும். அேர்களுக்கு
ஆத்ெஞானம் ஏற்பட இந்நூல் உபகாரொயிருக்கும். (1)

(அவதோரிரக) சாஸ்திரங்களில் மொக்ஷெதடய தேம், மயாகம். ெந்திர ஜபம்,

யாகம் முதலான பற்பல ஸாதனங்கள் கூறப்பட்டிருக்கும்மபாழுது ஞானமொன்மற
மொக்ஷெதடய உபாயம் என்று எவ்ேிதம் கூறமுடியும் என்ற மகள்ேிக்கு பதில்
கூறுகிறார்: -

बोधोऽन्यसाधिेभ्यो वह साक्षान्मोक्षैकसाधिम ।
पाकस्य िवििज्ज्ञािं वििा मोक्षो ि वसध्यवत ॥ २ ॥
ப ோ³பதோ⁴(அ)ன்ய ோத⁴பனப்⁴பயோ ஹி ோக்ஷோன்பமோரக்ஷக ோத⁴னம் ।
ோகஸ்ய வஹ்னிவஜ்ஜ் ோனம் வினோ பமோபக்ஷோ ந ித்⁴யதி ॥ 2 ॥

ெற்ற ஸாதனங்க க் காட்டிலும் ஞானமொன்மற மொக்ஷத்திற்கு மநரிதட

யான ஸாதனம். சதெயலுக்கு மநருப்தபப்மபால ஞானெில்லாெல் மொக்ஷமெற்
படாது.

18
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

உபநிஷத்துக்களில் மொக்ஷெதடய கர்ொ, பக்தி, மயாகம், ஞானம் முதலான

பற்பல ஸாதனங்கள் கூறப்பட்டிருப்பது உண்தெதான். ஆ ல் அதேகள் எல்லாம்
ஒமர ொதிரியான நி யில் உபாயொேதில் . அதேகள் எல்லாம் மநரிதடயாக
மோ பரம்பதரயாகமோ ஞானம் ஏற்பட உபாயொகின்றன. ஞான மூலொக அதே
மொக்ஷத்திற்கு ஸாதனம் என்று கூறலாமெமயாழிய மநரிதடயாக மொக்ஷ ஸாதன
ொகாது. ஞானமொன்மற மொக்ஷத்திற்கு மநரிதடயான ஸாதனம். ஞானத்ததத்
தேிற ெற்ற ஸாதனங்க ஸம்பாதித்தும் ஞானமெற்படாேிடில் மொக்ஷம்
கிட்டாது. ஞானமெற்பட்டுேிட்டால் மொக்ஷெதடய மேறு ஸாதனங்கள் மததேயி
ல் . ஞானம் ஒன்றி மலமய அடிமயாடு அக்ஞானம் ேிலகி உடன் மொக்ஷ
மெற்பட்டுேிடும். சதெயல் மசய்ேதற்கு பாத்திரம், நீர், ேிறகு, மநருப்பு முதலான
பல கருேிகள் மததேயாக இருந்தும் மநருப்பு ஒன்றுதான் முக்ய ஸாதனம். மநருப்பு
இல்லாேிடில் சதெயல் மசய்யமுடியாது. இதுமபாலமே சாஸ்திரங்களில் கூறிய
எல்லா ஸாதனங்களும் ஞானத்தத உண்டுபண்ணுேமதாடு நின்றுேிடுகின்றன.
ஞானம் ஒன்மற மொக்ஷத்ததக் மகாடுக்கிறது. (2)

(அவதோரிரக) சாஸ்திரங்களில் எத்த மயா ேிதொன கர்ொக்கள் கூறப்பட்டி

ருக்கின்றன. அதிலிருந்து ஏற்படும் பயனும் பலேதம்.
ீ கர்ொக்களின் சக்தி ேிசித்ர
ொனது; நம் ெனதால் அளேிடமுடியாதது. ஆகமே அதேகளில் ஏதாேமதாரு கர்ொ
ோனது தன் ேிசித்ர சக்தியால் அக்ஞானத்ததத் மதா த்து மொக்ஷத்ததத் தருேதா
கக் கூறலாமெ! ஆத்ெஞானம் எதற்காக? என்ற மகள்ேிக்கு பதில் கூறுகி ர்: -

अविरोवधतया कमा िाविद्यां विविितायेत ।

विद्याऽविद्यां विहन्त्येि तेजवस्तवमरसंघित ॥ ३ ॥
அவிபரோதி⁴தயோ கர்ம நோவித்³யோம் விநிவர்தபயத் ।
வித்³யோ(அ)வித்³யோம் நிஹந்த்பயவ பதஜஸ்திமிர ங்க⁴வத் ॥ 3 ॥

ேிமராதெில்லாததால் கர்ொ அக்ஞானத்ததத் ததா க்காது. ஒளி இரு ப்

மபாக்குேதுமபால ஞானம்தான் அக்ஞானத்ததப் மபாக்கும்.

ஒரு மபாருள் ெற் ரு மபாரு அழிக்கமேண்டுொ ல் ஒன்றுக்மகான்று

ேிமராதெிருக்கமேண்டும் என்பது உலக ேழக்கம். மசதனப் மபாருளிலும் இவ்ேித
மெதான். ஒரு ெனிதன் ெற் ரு ெனித க் மகான் ன் என் ல் இேனுக்கு
அேனிடம் பதகதெ உணர்ச்சி இருக்கிறது என்பது நிச்சயம். பூ எலிதயக்
கண்டொத்திரத்தில் மகால்கிறது. கீ ரி பாம்தபக் மகால்கிறது. இதே பிறேியிமலமய
ேிமராதம் மகாண்டதே. ஒளிக்கும் இருளுக்கும் ேிமராதம் இருப்பதால் ஒளிதயக்
கண்ட ொத்திரத்தில் இருள் நீங்கிேிடுகிறது.

ஞானமும் அக்ஞானமும் ஒன்றுக்மகான்று ேிமராதமுள்ளதே. இவ்ேிரண் டும்

மசர்ந்து ஒமர இடத்தில் இருக்காது. ஞானெிருந்தால் அக்ஞானம் இருக்காது.
அக்ஞானெிருந்தால் ஞானெிருக்காது ஒருேனுக்கு ஒமர ேிஷயத்தில் அறிவும்
இருக்கிறது, அறியாதெயும் இருக்கிறது என்று மசால்லமுடியுொ? மேவ்மேறு

19
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ேிஷயங்களில் அக்ஞானமும் ஞானமும் ஒருேனுக்மக இருக்கலாம். ஒருேனுக்கு

ஒரு ேிஷயம் மதரிந்தும் மதரியாெலிருந்தால் அேனுக்கு ஞானம் சரியாக ஏற்படேி
ல் மயன்றுதான் மசால்லமேண்டும். ஒரு ேிஷயம் நன் கத் மதரிந்து ேிட்டால்
பிறகு மகாஞ்சமெனும் அறியாதெ இருக்க நியாயெில் . ஆத்ெ ேிஷயத்தில்
நெக்கு அக்ஞானெிருப்பதால்தான் அ திகாலொக இந்த ஸம்ஸாரத்தில் பலேித
துக்கங்க அனுபேித்துக்மகாண்டிருக்கி ம். எல்லா துக்கங்களுக்கும் மூலகார
ணம் அக்ஞானமெ. ஆத்ொ ஸச்சிதானந்த ஸ்ேரூபொயிருந்தும், அதத பிரத்யக்ஷ
ொகத் மதரிந்துமகாள்ளாததால் அந்த ஆனந்தத்தத அனுபேிக்க முடியேில் .
துக்கங்க மய அனுபேிக்கி ம். துக்கம் ேிலக அக்ஞானம் நீங்கமேண்டும்.
ஞானம் ஒன்றி ல் தான் அக்ஞானம் நீங்கும்.

'तमेि विवदत्िाऽवतमत्ृ यमु ेवत । िान्यीः पन्था विद्यतेऽयिाय ।‘

'तमेिं विद्वािमतृ इह भिवत । िान्यीः पन्था अयिायं विद्यते ।‘
'தபமவ விதி³த்வோ(அ)திம்ருத்யுபமதி । நோன்ய꞉ ந்தோ² வித்³யபத(அ)ய ய ।‘
'தபமவம் வித்³வோனம்ருத இஹ ⁴வதி । நோன்ய꞉ ந்தோ² அய யம் வித்³யபத ।‘

என்பது முதலான சுருதிகள் இமத கருத்ததத் மதரிேிக்கின்றன. அக்ஞானம் ேிலக

ஞானத்தத அதடயும் ேழியில் மசல்லாெல் மேறு என்ன காரியங்கள் மசய்தாலும்
பலனில் . மலௌகிக ேிஷயங்களிலும் இப்படிமயதான். ஒருேனுக்கு ஒரு சுமலாக
த்தின் மபாருள் மதரியாெலிருந்து, தன்னிடமுள்ள அந்த அறியாதெ நீங்கமேண்டு
மென அேன் எண்ணி ல் அதன் மபாரு த் மதரிந்துமகாள்ேதற்கு முயற்சி
மசய்கி ன். ேித்ோனிடம் மபாய்க் மகட்மடா, அல்லது தன் புத்தியால் நன்கு
ஆமலாசித்மதா மதரிந்துமகாள்கி மன தேிற, அதற்காக மேறு காரியம் மசய்ேதி
ல் . அதத அறிந்ததும் அறியாதெ தா கமே ேிலகிேிடுகிறது.

இவ்ோறு ஞானத்திற்கும், அக்ஞானத்திற்கும் ேிமராதெிருப்பதுமபால, கர்ொ

வுக்கும் அக்ஞானத்திற்கும் மகாஞ்சமும் ேிமராதம் கிதடயாது. ஆதகயால் எத்த
கர்ொக்கள் மசய்தமபாதிலும் அக்ஞானம் ஒருமபாதும் ேிலகாது. ஆசிரியரிடத்தில்
மபாய் கற்றுக்மகாள்ளாெல், இேன் எவ்ேளவு மே கள் மசய்தமபாதிலும், இேனது
அறியாதெ மகாஞ்சொேது ேிலகுொ? தன்மெல் ேிழுந்த கயிற்தற ப்ரெத்தால்
பாம்மபன எண்ணி, அது கடித்து ேிட்டதாகவும் நி த்து பயெதடந்தேனுக்கு,
கயிற்தற மநரில் பார்த்து இது பாம்பல்ல, கயிறுதான் என்ற உண்தெ ஞானம்
ஏற்பட்டால்தான் அறியாதெ ேிலகி பயம் நீங்குமெ தேிற, அதல்லாெல் எத்த
ெந்திரங்கள் ஜபித்தாலும், அல்லது மேறு கர்ொக்க ச் மசய்தாலும் அேனுதடய
அறியாதெ ேிலகுொ? பயம்தான் ேிலகுொ? ஆகமே அக்ஞானத்திற்கும் கர்ொவுக்
கும் மகாஞ்சமெனும் ேிமராதெில்லாததால் கர்ொோல் அக்ஞானம் ேிலகாது.

மெலும் அக்ஞானத்திற்கும் கர்ொவுக்கும் ேிமராதம் இல் என்பதுெட்டு

ெல்ல; நட்புெிருக்கிறது. எேனுக்கு ஆத்ெேிஷயத்தில் அக்ஞானெிருக்கிறமதா
அேன்தான் கர்ொதேச் மசய்ய அதிகாரியாகி ன். கர்ொதேச் மசய்ேதற்கு “अहं

20
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

कताा” “அஹம் கர்தோ” (நான் கர்ொதேச் மசய்கிறேன்) “अहं भोक्ता” “அஹம்

ப ோ⁴க்தோ” (கர்ொேி ல் ஏற்படும் பல அநுபேிக்கிறேன்) என்ற அறிவு

மேண்டும். உண்தெயில் ஆத்ெஸ்ேரூபம் கர்த்தாவுெல்ல, மபாக்தாவுெல்ல இந்த
உண்தெதய அறிந்தேன் எப்படிக் கர்ொதேச் மசய்ய முடியும்? "तस्य काया ि
विद्यते" “தஸ்ய கோர்ய ந வித்³யபத” (கீ தத 8 - 17) என்று பகோன் கீ ததயில்

கூறுகி ர். ஸூத்ரபாஷ்யத்தில் ஸ்ரீ பகேத்பாதர்,

'ि िेदान्तिेद्यं अशिायाद्यतरतं अपेतब्रह्मक्षत्रावदभेदं अससं ारर आत्मतत्िं

अवधकारे अपेक्ष्यते, अिुपयोगात अवधकारविरोधाश्च । 'तस्मात
अविद्यािवद्वषयार्णयेि प्रत्यक्षादरवि प्रमाणावि शास्त्रावण च ।'
'ந பவதோ³ந்தபவத்³யம் அஶ யோத்³யதீதம் அப தப்³ரஹ்மக்ஷத்ரோதி³ப ⁴த
³ம் அ ம் ோரி ஆத்மதத்வம் அதி⁴கோபர அப க்ஷ்யபத, அனு பயோகோ³த்
அதி⁴கோரவிபரோதோ⁴ஶ்ச । 'தஸ்மோத் அவித்³யோவத்³விஷயோண்பயவ ப்ரத்யக்ஷோதீ³
னி ப்ரமோ னி ஶோஸ்த்ரோணி ச ।'
(அத்யாஸ பாஷ்யம்)

என்று கூறுகி ர். தான் இருப்பதற்மக அக்ஞானத்தின் உதேிதய எதிர்பார்க்கும்

கர்ொோனது எவ்ோறு அக்ஞானத்ததப் மபாக்கக்கூடும்? ஆதலால் அக்ஞானம்
ேிலக ஞானத்ததத்தான் ஸம்பாதிக்கமேண்டும். ஒளி ேந்தால் இருள் ேிலகுேது
மபால், ஆத்ெஞானம் ஏற்பட்டால் கட்டாயம் அக்ஞானம் ேிலகும்.

(அவதோரிரக) மொக்ஷத்ததயதடய ஆத்ொதே அறிந்துமகாள்ளமேண்டும்

என்றும் ஞானத்தால் அக்ஞானம் ேிலகுமென்றும் கூறப்பட்டது. இங்கு ஒவ்மோரு
சரீரத்திலும் ஒவ்மோரு ஆத்ொ இருக்கிறாமர! இதில் எந்த ஆத்ொதே அறிந்து
மகாள்ேது? தன் சரீரத்திலுள்ள ஆத்ொதே ெட்டும் மதரிந்துமகாண்டால் மபாதுொ?
அல்லது ஒவ்மோரு சரீரத்திலும் உள்ள ஒவ்மோரு ஆத்ொதேயும் மதரிந்து
மகாள்ள மேண்டுொ? மெலும் அக்ஞானம் என்ற ெதறவு நீங்கி லும், நெக்கு
ஆத்ொ மதரிேதற்கு ெற் ரு பிரகாசம் மததேயா என்ற ஸந்மதஹங்களுக்கு
ேிதட கூறுகிறார்: -

अिवच्छ्छन्ि इिाज्ञािात तन्िाशे सवत के िलीः ।

स्ियं प्रकाशते ह्यात्मा मेघापायेंशुमाविि ॥ ४ ॥
அவச்சி²ன்ன இவோஜ் ோ த் தந்நோபஶ தி பகவல꞉ ।
ஸ்வயம் ப்ரகோஶபத ஹ்யோத்மோ பமகோ⁴ ோபயம்ஶுமோனிவ ॥ 4 ॥

அக்ஞானத்தால் (பலோக) குறுகியேர்மபால (காணப்படுகிற) ஆத்ொ அந்த

அக்ஞானம் ஒழிந்துேிட்டால் மெகம் நீங்கி ல் ஸூர்யன் மதரிேதுமபால ஒமர
ேஸ்துோகத் தா கமே ேிளங்குகி ர்.

21
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

உண்தெயில் எல்லா சரீரங்களிலும் ஆத்ொ ஒருேர் தான். ஆத்ெ ஸ்ேரூபத்

தில் மகாஞ்சமும் மேற்றுதெ கிதடயாது. மேற்றுதெ எல்லாம் சரீரத்தில்தான்.
நெக்குப் பலோ க இருக்கும் சரீரங்கள் மதரிகிறமத தேிர, அததக்காட்டிலும்
மே ன ஆத்ெ ஸ்ேரூபம் மதரிேதில் . ஆத்ெ ஸ்ேரூபம் மதரியாததாலும் மேவ்
மே ன சரீரங்கள் ெட்டும் மதரிேதாலும், அந்தந்த சரீரத்திலுள்ள ஆத்ொவும்
மேவ்மேறு என்று ப்ரெத்தால் நி க்கி ம். இது ெட்டுொ! சரீரம் மபரியதாகவும்,
சிறியதாகவும், உயரொயும், குட்தடயாயும் இருப்பததக்மகாண்டு ஆத்ொதேயும்
மபரியது, சிறியது, உயரம், குட்தட என்மறல்லாம் மசால்கி ம். உண்தெயில்
இதேமயல்லாம் ஆத்ொேில் கிதடயாது. நன்கு ேிசாரித்து சரீரத்ததக்காட்டிலும்
மே ன, அத்துடன் ஸம்பந்தப்படாத ஆத்ொேின் உண்தெ ஸ்ேரூபத்ததத் மதரிந்து
மகாள்ளாததால் இந்த ப்ரெம் ஏற்பட்டிருக்கிறது. மபாருள் ஒன் க இருந்தாலும்
ப்ரெத்தால் பலோ கத் மதான்றுேதத உலகில் காணலாம். இரேில் ஆகாயத்தில்
மெகங்கள் ஒன்றுெில்லாெல் சந்திரன் ஸ்ேச்சொகப் பிரகாசிக்கும்மபாழுது ோசலில்
நான்கு பாத்திரங்களில் ஜலத்தத நிரப்பி அதில் பார்த்மதாொ ல் ஒவ்மோரு
பாத்திரத்திலும் ஒவ்மோரு சந்திரன் மதான்றும். சிறு தபயன் அததப் பார்த்து நான்கு
சந்திரர்கள் இருப்பதாகச் மசால்லுோன். அந்த ஜலம் காற்றி ல் அதசந்தால்
சந்திரமன அதசேதாகக் கூறுோன். ேிமேகியான நாம் அப்படி நி ப்மபாொ?
சந்திரன் ஒருேன்தான். அேன் அதசயவுெில் . ஜலம்தான் நான்காகப் பிரிந்திருக்கி
றது. அதுதான் அதசகிறது. அத ல் சந்திரன் நான்குமபாலவும் அதசேதுமபாலவும்
மதான்றுகிறமத தேிற, உண்தெயில் அப்படியல்ல என்றுதாமன நாம் மசால்மோம்.
இமத மபாலத்தான் எங்கும் நிதறந்த ஒமர ேஸ்துோன ஆத்ெ ஸ்ேரூபம் சரீர
மபதத்தால் அமநகம் மபாலவும், அதன் தர்ெங்கமளாடு கூடியதுமபாலவும் மதான்றுகி
றமத தேிர இது உண்தெயல்ல. இமத கருத்ததத்தான்,

‘एक एि वह भतू ात्मा भतू े भतू े वयिवस्थतीः ।

एकधा बहुधा चैि दृश्यते जलचन्द्रित ॥'
'यथा ह्ययं ज्योवतरात्मा वििस्िाि
अपो वभन्िा बहुधैकोऽिुगच्छ्छि ।
उपावधिा वक्रयते भेदरूपीः
देि : क्षेत्रेष्िेिमजोऽयमात्मा ॥
‘ஏக ஏவ ஹி பூ⁴தோத்மோ பூ⁴பத பூ⁴பத வ்யவஸ்தி²த꞉ ।
ஏகதோ⁴ ³ஹுதோ⁴ ரசவ த்³ருஶ்யபத ஜலசந்த்³ரவத் ॥'

'யதோ² ஹ்யயம் ஜ்பயோதிரோத்மோ விவஸ்வோன்

அப ோ ி⁴ன் ³ஹுரத⁴பகோ(அ)னுக³ச்ச²ன் ।
உ ோதி⁴னோ க்ரியபத ப ⁴த³ரூ ꞉
பத³வ : பக்ஷத்பரஷ்பவவமபஜோ(அ)யமோத்மோ ॥

22
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

என்ற சுருதிகள் மதரிேிக்கின்றன. ஆகாசம் ஒமர மபாருள். அது எங்கும் நிதறந்தது.

ஆ லும் குடத்திலுள்ள ஆகாசத்ததச் சிறியது என்றும், அண்டாேிலுள்ளததப்
மபரியது என்றும் பலோ கச் மசால்லுேதில் யா இமதல்லாம் உண்தெயா? ஒமர
மபாருளுக்கு உபாதியால் மேற்றுதெகள் மதான்றுகின்றன. ஒருமபாருள் பலோகத்
மதான்றுேதற்கு எது காரணொக இருக்கிறமதா, அதற்கு உ ோதி என்று மபயர்.
சந்திரனுக்கு ஜலம் மபாலும், ஆகாசத்திற்கு குடம் முதலானதே மபாலும்,
ஆத்ொவுக்கு சரீரங்கள் உபாதிகளாகின்றன. இமதல்லாம் எங்கும் நிதறந்த ஒமர
மபாருளான ஆத்ெஸ்ேரூபத்தத நன்கு ேிசாரித்துத் மதரிந்து மகாள்ளாத ேதரயில்
தான். உண்தெயில் அத்தேதப்மபாருளான ஆத்ெேஸ்துதேக்காட்டிலும் மே க
ஒன்றும் உலகில் கிதடயாது. ஞானிக்கு அவ்ேித ஆத்ெ ஸ்ேரூபம் ேிளங்கும்.

ஆத்ெஸ்ேரூபொனது ஸ்ேயம்ப்ரகாசேஸ்துோனதால், அது ேிளங்க

ெற் ரு பிரகாசம் மததேயில்தல. உலகில் சூர்யன், சந்திரன், அக்னி
முதலானதே பிரகாசிக்கும் மபாருள். புஸ்தகம், ேஸ்திரம் முதலியதே பிரகாசி
க்காத மபாருள்கள். இேற்றில் சூர்யன், சந்திரன் முதலான பிரகாசிக்கும் மபாரு ப்
பார்க்க ெற் ரு மேளிச்சம் மததேயில் . பின் ல் கூறிய பிரகாசிக்காத மபாருள்
ேிளங்க மேளிச்சம் மேண்டும். ஸூர்ய மெகம் ெதறத்திருக்கிறது. ஸூர்ய ப்
பார்க்கமேண்டுொனால் மெகம் நீங்கி ல் ெட்டும் மபாதும். ெற் ரு மேளிச்சத்தின்
உதேி மததேயில் . இதத ெற் ரு உதாஹரணத்தால் ேிளக்கலாம். இரேில்
பூட்டியிருக்கும் ஓர் இருட்டு அதறயில் இருக்கும் புஸ்தகத்ததப் பார்க்கமேண்டு
ொ ல் கததேத்திறந்தால் ெட்டும் மபாதாது. தகயில் தீபத்ததயும் மகாண்டு மபாக
மேண்டும். கததேத் திறந்து தகயிலிருக்கும் தீபத்தின் உதேியாமலா, அல்லது
அங்கு இருக்கும் எமலக்ட்ரிக் ேிளக்தக ஏற்றி அதன் உதேியாமலா புஸ்தகத்ததப்
பார்க்கலாம். மேளிச்செில்லாேிட்டால் புஸ்தகத்ததப் பார்க்கமுடியாது. ஆ ல்
அமத அதறயில் பிரகாசித்துக்மகாண்டிருக்கும் மேளிச்சத்ததப் பார்க்க மேண்டு
ொ ல், கததேத் திறந்தால் ெட்டும் மபாதும். ெற்மறாரு மேளிச்சம் மேண்டியதி
ல் . அதறயிலுள்ள மேளிச்சத்ததப்பார்க்க ஒருேரும் தகயில் தீபத்தத எடுத்துச்
மசல்ேதில் . இதுமபாலமே ஆத்ொ ஸ்ேயம் பிரகாச ேஸ்து. அது ேிளங்க
ெற்மறார் பிரகாசம் மததேயில் . மெலும் உலகில் உள்ள பிரகாசப் மபாருள்கமள
ல்லாம் ஆத்ெ பிரகாசத்தால்தான் பிரகாசிக்கின்றன. அப்படியிருக்க, அதே எப்படி
ஆத்ொதே பிரகாசப்படுத்தக்கூடும்?

உள்ளுக்குள் தீபம் பிரகாசித்துக்மகாண்டிருந்தாலும் கதவு சாற்றியிருந்தால்

நெக்குத் மதரிேதில் . கததேத் திறந்த ொத்திரத்தில் அது மதரிகிறது. ஆத்ொ
ஸ்ேயம் பிரகாசொயிருந்தாலும், அக்ஞானம் மூடியிருப்பதால் ஆத்ெ பிரகாசம்
நெக்குத் மதரிேதில்தல. ஞானத்தால் அக்ஞானம் ேிலகின பிறகு, ஸ்ேயம்பிரகாச
ொன ஆத்ெ ஸ்ேரூபம் தா கமே மேறுபிரகாசத்தின் உதேியில்லாெமல ஞானிக்கு
ேிளங்குகிறது. (4)

23
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

(அவதோரிரக) ஆத்ெஞானிக்கு ஞானபலத்தால் அக்ஞானம் ேிலகி, அக்ஞான

த்தால் ஏற்பட்ட ப்ரெம் நீங்கி எல்லாம் ஆத்ெஸ்ேரூபொக ேிளங்கி லும்,
ஆத்ொவுடன் அேனுக்கு இப்மபாழுது புதிதாக ஏற்பட்டிருக்கும் ஆத்ெஞானம் ஒன்று
கூட இருப்பதால் த்தேதொகிேிடாதா? அத்தேதம் எப்படி ஸித்திக்கும்? இரண்டு
ேஸ்துோகிேிட்டமத. ஞானம் நீங்கிேிட்டால் எப்படி அேன் ஞானியாக இருக்க
முடியும்? ஆகமே के िलीः आत्मा प्रकाशते பகவல꞉ ஆத்மோ ப்ரகோஶபத என்று முன்

சுமலாகத்தில் கூறியது எப்படிப் மபாருந்தும்? என்ற மகள்ேிக்கு ேிதடகூறுகிறார்: -

अज्ञािकलषु ं जरिं ज्ञािाभ्यासावद्वविमालम ।

कृत्िा ज्ञािं स्ियं िश्येत जलं कतकरेणुित ॥ ५ ॥
அஜ் ோனகலுஷம் ஜீவம் ஜ் ோநோப்⁴யோ ோத்³விநிர்மலம் ।
க்ருத்வோ ஜ் ோனம் ஸ்வயம் நஶ்பயத் ஜலம் கதகபரணுவத் ॥ 5 ॥

அக்ஞானத்தால் கலங்கிய ஜீே ஞானொனது, மேகுகாலம் ஞானாப்யாஸம்

மசய்ேதால் கலக்கெற்றே கச் மசய்து மதத்தாங்மகாட்தடப் மபாடியானது
(கலங்கிய) தண்ண ீதரத் மதளிோனதாகச் மசய்து தானும் ெதறந்து மபாேது மபால
ஞானமும் ெதறந்து ேிடுகிறது.

ஆத்ெஸ்ேரூபம் எப்மபாழுதும் சுத்தொயும் நிர்ெலொயுமுள்ளது அது அக்ஞா

னத்தால். ெிகவும் கலங்கி ேிட்டது. ஜீேன் "நான்" என்று மசால்லும்மபாழுது
மதஹத்ததயும் ஆத்ொதேயும் மசர்த்மததான் மபசுகி ன். மதஹத்திலுள்ள தர்ெங்
க மயல்லாம் ஆத்ொேிலிருப்பதாக எண்ணுகி ன். உண்தெயில் ஆத்ொ அகர்த்தா
ோகவும் (மசய்யாதேன்) அமபாக்தா (அனுபேியாதேன்) ோகவும் இருந்தாலும், நான்
கர்த்தா (மசய்கிறேன்) நான் மபாக்தா (அனுபேிக்கிறேன்) என்று மசால்கி ன். சரீர
மும் ஆத்ொவும் ஒன்றுக்மகான்று பிரிக்க முடியாதபடி ஒன் க மசர்ந்துேிட்டதால்,
கர்த்தாோகவும் மபாக்தாோகவும் இருக்கும் சரீரத்மதாடு ஸம்பந்தப்பட்ட ஆத்ொ
தேயும் கர்த்தா, மபாக்தா என்று மசால்கி ன். இது எல்லாம் அக்ஞானத்தி மலற்
பட்டது.

ஆத்ெேிசாரம் மசய்து சிரேணென திக மேகு காலம் அப்யஸித்து

ேந்தால் இேனுக்கு ஆத்ெஞானம் ஏற்படுகிறது. அப்மபாழுது ஜீேன் தன் ஸ்ேரூபத்
தத மதஹாதி ேிலக்ஷணொயும், மதஹ தர்ெங்கள் ஒன்றுமெ இல்லாததாகவும்,
அகர்த்தாோகவும் அமபாக்தாோகவும், சுத்த சின்ொத்ரொகவும் மதரிந்து
மகாள்கி ன். இவ்ேித ஞானமெற்பட்ட ொத்திரத்தில் அக்ஞானம் மபாய் ேிடுகிறது.
அக்ஞானத்தால் ஏற்பட்ட கலக்கமும் நீங்கி ேிடுகிறது. மதஹ தர்ெங்களுடன்
மசர்த்மத ஆத்ொதேத் மதரிந்துமகாண்டதால் கலக்கம் இருந்தது. மதஹ ேிலக்ஷ
ணொக சுத்தொக அறிந்துமகாண்டுேிட்டதால் கலக்கம் மபாய்ேிடுகிறது.
ஜீேஸ்ேரூபம் நிர்ெலொகி ேிட்டது. இவ்ோறு ஞானொனது அக்ஞானத்தத நீக்கி,
கலக்கத்ததப் மபாக்குேமதாடு, தானும் ெதறந்துேிடுகிறது. ெதழகாலத்தில் நதியில்
ஜலம் ெிகவும் கலங்கியிருக்கும். அந்தத் தண்ண ீதர ேட்டுக்குக்
ீ மகாண்டுேந்து,

24
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

அதிலுள்ள கலக்கம் மபாேதற்காக, மதத்தாங்மகாட்தடப் மபாடிதய அத்தண்ண ீரில்

மபாடுேது ேழக்கம். அப்மபாடியானது ஜலத்திலுள்ள ேண்ட மயல்லாம் அடியில்
படியும்படி மசய்ேதுடன், தானும் அடியில் படிந்துேிடும். ஜலம் மதளிோனதாக
ஆகிேிடும். இதுமபாலமே ஞானமும் அக்ஞானத்ததப் மபாக்குேதுடன், தானும்
மபாய் ேிடுகிறது. கதடசியில் ெிஞ்சுேது அத்தேதொன ஆத்ெேஸ்து ஒன்றுதான்,
மே ன்றுெில் . ஆதகயால் ஆத்ொ அத்தேதம் என்பதற்கு ஒருேித ேிமராதமு
ெில் .

மே ரு உதாஹரணமும் பார்க்கலாம். காட்டில் மூங்கில் ஒன்றுக்மகான்று

உராய்ந்துமகாள்ேதால், திடீமரன மநருப்புப் பிடித்துேிடுகிறது. அந்த மநருப்பானது
அம்ெரங்க மயல்லாம் எரித்துச்சாம்பலாக்கி ேிட்டு, கதடசியில் தானும் அ ந்து
ேிடுகிறது. பின்னால் அங்கு ெரமுெில் , மநருப்புெில் . ெிஞ்சியிருப்பது சாம்பல்
தான். இதுமபாலமேதான் ஞானொனது அக்ஞானத்ததயும் அத ல் ஏற்பட்ட
காரியங்கள் எல்லாேற்தறயும் அழித்துேிட்டு, தானும் அழிந்துேிடுகிறது.

இங்கு ஒரு ேிஷயத்தத நாம் முக்யொக அறிந்து மகாள்ளமேண்டும். இந்த

சுமலாகத்தில் ஞானம் என்ற மசால் ேிருத்தி ஞானத்ததக் குறிக்கும். ஞானம்
இரண்டு ேிதம். ஒன்று ேிருத்தி ஞானம். இரண்டாேது ஸ்ேரூப ஞானம். ஸ்ேரூப
ஞானமென்பது தசதன்யம். ேிருத்தி ஞானமென்பது ெனத்தின் பரி ெம் (ொறு
பாடு). ஞானம் என்ற மசால் ஆத்ெ தசதன்யத்ததமய முக்யொகக் குறிப்பதாயிருந்
தாலும், மகௌணொக ேிருத்திதயயும் குறிக்கலாம். மகாேிலில் மகாேிலில்
ஸ்ோெிதயப் பார்க்கி ம். ஸ்ோெியின் உருேம் ொதிரி ெனம் ஆகிேிடுகிறது.
ெனம் கண் டிமபால் ஸ்ேச்சொயிருப்பதால் அதில் ஆத்ெ தசதன்யம் பிரதிபிம்பிக்
கிறது. இதுதான் ஞானம் என்று மசால்லப்படுகிறது. ஞானஸ்ேரூபொன தசதன்யத்
தின் பிரதிபிம்பம் உள்மளயிருப்பதால் ேிருத்திக்கும் ஞானம் என்று மபயர். எந்த
ேிஷயத்தின் உருேத்தத ெனது அதடகிறமதா, அந்த ேிஷயத்தின் ஞானம்
ஏற்படுகிறது. ஆத்ொகாரொன ெ ேிருத்திக்கு ஆத்ெஞானம் என்று மபயர்.
தசதன்யப் பிரதிபிம்பத்துடன் கூடிய ஆத்ொகார ேிருத்தியானது அக்ஞானத்ததயும்
அதன் காரியங்க யும் அழித்துேிடுகிறது. பிறகு ஜடொன அந்த ெ ேிருத்தியும்,
மூங்கிலில் பிடித்துக்மகாண்ட மநருப்புப்மபாலவும், மதத்தாங்மகாட்தடப் மபாடி
மபாலவும் தானும் அழிந்து ேிடுகிறது. கண் டியில் மதரியும் பிரதிபிம்பம்
கண் டி உதடந்துேிட்டால், பிம்பத்துடன் ஒன் கக் கலந்துேிடுேது மபால,
ெ ேிருத்தியில் மதான்றின பிரதிபிம்பமும், ேிருத்தி ெதறந்தவுடன் பிம்பொன
ஆத்ெதசதன்யத்துடன் ஒன் கிேிடுகிறது. ஆகமே, கதடசியில் ெிஞ்சுேது
அத்தேதொன ஆத்ெேஸ்து ஒன்றுதான், ஆத்ெஞானிக்கு ேிருத்தி ஞானம்
நீங்கி லும் ஸ்ேரூப ஞானம் எப்மபாழுதும் பிரகாசித்துக்மகாண்டு இருப்பதால்
அே ஞானி என்று கூறுேதில் தேறு ஒன்றுெில் .

(அவதோரிரக) முன் சுமலாகத்தில் ஞானம் அக்ஞானத்தத அழித்து அதன்

மூலம் எல்லாேற்தறயும் அழித்துேிடுகிறது என்று கூறப்பட்டது. இத ல்
பிரபஞ்சம் அக்ஞானத்தால் ஏற்பட்டதாக மதரிகிறது. அப்படியா ல் பிரபஞ்சம் மபாய்

25
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

என் என்று ஏற்படுகிறது. உண்தெப் மபாருள் அக்ஞானத்தால் அழிந்ததாக ஒரு

இடத்திலும் பார்த்ததில் . ஆ ல் மநரில் கண்டு அனுபேிக்கும் இப்பிரபஞ்சத்தத
எவ்ோறு இல் என்று மசால்லமுடியும்? என்னும் மகள்ேி ேர, திருஷ்டாந்தத்தால்
பிரபஞ்சம் மபாய் என்பதத நிரூபணம் மசய்கிறார்: -

ससं ारीः स्िप्ितल्ु यो वह रागद्वेषावदसक

ं ु लीः ।
स्िकाले सत्यिद्भावत प्रबोधे सत्यसद्भिेत || ६ ||
ம் ோர꞉ ஸ்வப்னதுல்பயோ ஹி ரோக³த்³பவஷோதி³ ங்குல꞉ ।
ஸ்வகோபல த்யவத்³ ோ⁴தி ப்ரப ோ³பத⁴ த்ய த்³ ⁴பவத் || 6 ||

ராகம், த்மேஷம் முதலியதே நிதறந்த ஸ்ேப்னத்திற்கு ஒப்பான ஸம்ஸார

ொனது தானிருக்கும் ஸெயம் (ஞானத்திற்கு முன்) உண்தெயானதுமபாலமே
மதான்றுகிறது. ஞானம் ஏற்பட்டுேிட்ட பிறகு மபாய்யாக ஆகிேிடும்.

பிரபஞ்சத்தத ஸம்ஸாரம் என்று சாஸ்திரங்களில் கூறுேது ேழக்கம். இப்பிர

பஞ்சத்திலுள்ள மபாருள்கள் எல்லாம் நம்முடன் ஸம்பந்தப்படாெல் இருக்கும்ேதர
நெக்கு ஒருேிதத் தீங்தகயும் உண்டுபண்ணுேதில் . நெக்கு மேண்டும்
மபாருள்களில் ேிருப்பும், மேண்டாப் மபாருள்களில் மேறுப்பும் ஏற்பட்டு அதேக
மளாடு நாம் மசரும்மபாழுதுதான் நெக்கு தீங்கு ஏற்படுகிறது. இந்தத் தீதெ ேிலக
பிரபஞ்சத்தத அழிக்கமேண்டியது அேசியெில் . இது ஸாத்யமுெல்ல.
இதேகளில் ராகத்மேஷங்கள் ஏற்படாெலிருந்தால் மபாதும்.

इवन्द्रयस्येवन्द्रयस्याथे रागद्वेषौ वयिवस्थतौ ।

तयोिा िशमागच्छ्छेत तौ ह्यस्य पररपवन्थिौ ॥
இந்த்³ரியஸ்பயந்த்³ரியஸ்யோர்பத² ரோக³த்³பவஸஷௌ வ்யவஸ்தி²ஸதௌ ।
தபயோர்ன வஶமோக³ச்பச²த் ஸதௌ ஹ்யஸ்ய ரி ந்தி²ஸனௌ ॥
(கீ தத 3-34)

(கண், காது முதலான இந்திரியங்களின் ேிஷயங்களான சப்தம் முதலியதே ஒவ்

மோன்றிலும் ராகமொ த்மேஷமொ கட்டாயம் ஏற்படுகின்றன. அதேகளுக்கு
ேசொக ஆகக் கூடாது. அதேதான் ெனித க்மகடுக்கின்றன) என்று பகோன்
கீ ததயில் கூறியுள்ளார். அத ல்தான் இங்கு ஆசார்யார் ஸம்ஸாரம் என்னும்
மசால்லிற்கு

रागद्वेषावदसंकुलीः
ரோக³த்³பவஷோதி³ ங்குல꞉

என்னும் அதடமொழி மகாடுத்திருக்கி ர். ஞானிகள் நம்தெப்மபாலமே இப்பிரபஞ்

சத்தில் பழகி லும், அேர்களுக்கு ராகத்மேஷெில்லாததால் ஒரு அனர்த்தமும்
ஏற்படுேதில் . ஒவ்மோரு ெனிதனும் தன் தன் ஸ்ேபாேப்படிதான் காரியங்க ச்

26
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

மசய்கி ன். ஸ்ேபாேமென்பது முற்பிறேிகளில் மசய்த புண்யபாபங்களின்

ஸம்ஸ்காரம். அந்த ஸ்ேபாேம் மபாருள்களில் ெனிதனுக்கு ராகத்ததயும் த்மேஷத்
ததயும் உண்டுபண்ணித்தான் ஏவுகின்றன. அத ல் மெலும் புண்யத்ததச் மசய்யா
ெல் பாபத்ததச் மசய்கி ன். நல்மலார்களின் மசர்க்தகயாலும் சாஸ்திராப் யாஸத்
தாலும் எேன் ராகத்மேஷங்க அடக்குகி அேன் தன் ஸ்ேபாேத்ததயும்
கட்டுப்படுத்துகி ன். ராகத்மேஷங்க ேிலக்குேதில் தான் தன் முயற்சியும் சாஸ்
திரமும் உபமயாகப்படுகிறது.

இந்த ராகத்மேஷங்கள் நீங்க உபாயம் கூறுகி ர். இப்பிரபஞ்சத்திலுள்ள

மபாருள்களின் தன்தெதயப்பற்றி நன்கு ேிசாரிக்கமேண்டும். ேிசாரித்துப் பார்த்மதா
ொ ல் பிரபஞ்சம் மபாய் என்பதாகமே முடிவு ஏற்படும். மநரில் பார்ப்பததக்
மகாண்டு ஒரு மபாரு உண்தெமயன்று தீர்ொனிக்கமுடியாது. இரவு தூக்கத்தில்
ஸ்ேப்னம் காண்கி ம். அங்கு காணும் மபாருள்களில் ஒன் ேது உண்தெயல்ல
என்பது எல்மலாராலும் ஒப்புக்மகாண்ட ேிஷயம். கா யில் எழுந்தபிறகு ஸ்ேப்னப்
மபாருள்கள் ஒன் ேது இருப்பதில் , எல்லாம் ெதறந்துேிடுகிறது. ஆ லும்
ஸ்ேப்னம் காணும் செயம் ஒருேருக்காேது அது மபாய் என்று மதரிேதில் .
உண்தெமயன்று நி த்துத் தான் பார்க்கி ர்கள். ேிழித்துக்மகாண்டவுடன் தான்
மபாய் என்று மதரிகிறது. ஆகமே மபாருள்கள் மபாய்யாயிருந்தாலும் உண்தெ
மபாலமே மதான்றும் தன்தெ உண்டு என்று மதரிகிறது. ஸ்ேப்னம் மபாலமேதான்
ஜாக்ரத் (ேிழித்துக்மகாண்டிருக்கும்) காலத்தில் நாம் பார்க்கும் மபாருள்களும்
உண்தெயல்ல, மபாய்தான். இப்மபாழுது நெக்கு உண்தெமபால் மதான்றி லும்
ஞானம் ேந்தபிறகு மபாய்யாக ஆகிேிடும்.

இவ்ோறு ஸ்ேப்ன திருஷ்டாந்தத்ததக்மகாண்டு பிரபஞ்சம் மபாய் என்பதத

தீர்ொனொகத் மதரிந்துமகாண்டு ேிட்மடாொ ல் அதேகளில் ராகமொ த்மேஷ
மொ ஏற்பட நியாயெில் . ஸ்ேப்னத்தில் பரர்த்த மபாருளில் யாருக்காேது ஆதச
ஏற்படுகிறதா? ஆதகயால் ராக த்மேஷம் ேிலகி ஸம்ஸார துக்கம் ஏற்படாெ
லிருக்க, ேிசாரித்து ப்ரொணங்களாலும் யுக்திகளாலும் பிரபஞ்சம் மபாய் என்பதத
அறிந்துமகாள்ளமேண்டும். (6)

(அவதோரிரக) பிரபஞ்சம் மபாய் என்பதற்கு ஸ்ேப்னத்தத திருஷ்டாந்தொகக்

கூறி ர். இதில் ெற் ர் திருஷ்டாந்தத்ததக்கூறி அதத உறுதிப்படுத்துகி ர்: -

ताित्सत्यं जगद्भावत शुवक्तकारजतं यथा ।

यािन्ि ज्ञायते ब्रह्म सिाावधष्ठािमद्वयम ॥ ७ ॥
தோவத் த்யம் ஜக³த்³ ோ⁴தி ஶுக்திகோரஜதம் யதோ² ।
யோவன்ன ஜ் ோயபத ப்³ரஹ்ம ர்வோதி⁴ஷ்டோ²னமத்³வயம் ॥ 7 ॥

எதுேதர எல்லாேற்றிற்கும் அதிஷ்டானொயும், இரண்டற்றதுொன ப்ரஹ்ெ

ஸ்ேரூபம் அறியப்பட ேில் மயா, அதுேதர, கிளிஞ்சலில் மதான்றும் மேள்ளி
மபால பிரபஞ்சமும் உண்தெயாகத் மதான்றும்

27
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

உலகமெல்லாம் மபாய் என்று சாஸ்திரங்கள் யுக்திகளால் தீர்ொனித்துக்

கூறுகின்றன. ஆ லும் உலதகப் பார்க்கும் யாேருக்கும் அது உண்தெ என்று
புலப்படுகிறமத தேிற, ஒருேருக்காேது உலகம் மபாய் என்று மதான்றுேதில் மய.
இது ஏன் என்று மகட்கலாம். இதற்கு திருஷ்டாந்த மூலம் பதில் கூறுகி ர். ஒருேன்
ேழியிலிருக்கும் கிளிஞ்ச ப் பார்க்கி ன். அதன் மெல் பக்கம் மகாஞ்சம் பளபளப்
பாக இருக்கும். அதத ஊன்றிப் பார்க்காெல் மெலாக ெட்டும் பார்த்தபடியால், அதில்
மதான்றும் பளபளப்தபக்மகாண்டு மேள்ளி தீர்ொனித்து அதத எடுத்து ெடியிலும்
தேத்துக்மகாள் கிறான். உண்தெயில் அது மேள்ளியல்ல. கிளிஞ்சல்தான். மேள்ளி
என்பது மபாய்தான். ஆனாலும் அேனுக்கு உண்தெ மேள்ளியாகமே மதான்றுகிறது.
இதனால் மபாய்யாயிருந்தாலும் உண்தெமபால் மதான்றும் என்று மதரிகிறது. அது
மேள்ளியல்ல என்று பிறர் மசான்னாலும் நம்பிக்தக ேருேதில்தல. எப்மபாழுது
அததக் தகயில் எடுத்து நன்கு ஊன்றிக் கேனித்து, அதன் அடிப்பக்கத்தில் உள்ள
கருப்பு நிறத்ததயும் பார்த்து இது கிளிஞ்சல்தான், மேள்ளியல்ல என்று மதரிந்து
மகாள்கி , அப்மபாழுது மேள்ளி ெதறந்துேிடுகிறது. இதுேதர எனக்கு மேள்ளி
யாகத் மதான்றினது மபாய்தான் என்று மதரிந்துமகாள்கி ன். அதுேதர அது
உண்தெ மேள்ளியாகமேதான் அேனுக்குத் மதான்றும். இதில் உண்தெப் மபாரு
ளான கிளிஞ்சலுக்கு அதி⁴ஷ்டோ²னம் ( अवधष्ठािं) என்று மபயர். அதில் மபாய்யாகத்
மதான்றின மேள்ளிக்கு அத்⁴யஸ்தம் (अध्यस्तं) என்று மபயர். மேள்ளிக்க கிளிஞ்சல்

அதிஷ்டானொேது மபால் பிரபஞ்சம் எல்லாேற்றிற்கும் ப்ரஹ்ெம் அதிஷ்டானொ

கிறது. ப்ரஹ்ெஸ்ேரூபத்தத நன்கு ஸாக்ஷாத்தாகத் மதரிந்துமகாள்ளாததால், அது
ெதறந்து பிரபஞ்சம் மதான்றுகிறது உண்தெயாகவும் அது மதான்றுகிறது. நன்கு
ஊன்றிப் பார்த்து இது கிளிஞ்சல்தான் என்று மதரிந்துமகாண்டவுடன் மேள்ளி மபாய்
என்று அறிேது மபால, ஸ்ரீ ஸத்குருேின் உபமதசத்தால் உபநிஷத்துக்கள் மூலம்
ப்ரஹ்ெஸ்ேரூபத்தத ஸாக்ஷாத்தாக எப்மபாழுது பார்க்கி , அப்மபாழுது
அேனுக்கு பிரபஞ்சம் மபாய் என்பது மதரிந்துேிடும். அதுேதர உண்தெயாகத்தான்
மதான்றும். சாஸ்திரங்க ோசித்து ப்ரஹ்ெத்ததப்பற்றிப் பலர் மதரிந்து மகாண்டிரு
ந்தாலும் அேர்களுதடய ஞானம் பமராக்ஷஞானம்தான். பமராக்ஷஞானம் அக்ஞானத்
ததப் மபாக்காது. அபமராக்ஷ ஞானம்தான் அக்ஞானத்ததப் மபாக்கும். அேர்களுக்கு
அபமராக்ஷஞானமெற்படாததால் உலகம் உண்தெயாகமே மதான்றிக்மகாண்டிருக்
கிறது. ராத்திரி தூக்கத்தில் ஸ்ேப்னம் காணும்மபாழுது ஒருேருக்காேது அது மபாய்
என்று மதான்றுேதில் . உண்தெ மபாலமேதான் பார்க்கி ர்கள். கா யில்
ேிழித்துக் மகாண்டதும் எல்மலாருக்கும் இரேில் கண்டமதல்லாம் மபாய் என்பது
நிச்சயொகத் மதரிகிறது. (7)

(அவதோரிரக) கிளிஞ்சலில் மேள்ளி மதான்றுேதுமபால ப்ரஹ்ெத்தில்

பிரபஞ்சம் மதான்றுேதால் பிரபஞ்சம் எல்லாேற்றிற்கும் ப்ரஹ்ெமெ அதிஷ்டானம்
என்று கூறப்பட்டது. உலகில் அதிஷ்டானப் மபாருள் உண்தெயாகவும், ஆமராபித
ேஸ்து மபாய்யாகவும் இருப்பததப் பார்த்து இருப்பதால், அந்த நியாயத்தால் அதிஷ்
டானொன ப்ரஹ்ெமெ ோஸ்தேமென்றும் ஆமராபிதொன பிரபஞ்சம் மபாய்மயன்
றும் கூறப்பட்டது. இப்மபாழுது பிரபஞ்சத்திற்கு ப்ரஹ்ெம் உபாதான காரணொயிரு
ப்பதாலும் கார்யொன பிரபஞ்சம் மபாய் என்பதத நிரூபணம் மசய்கி ர்: -

28
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

उपादािे वखलाधारे जगवन्त परमेश्वरे ।

सगावस्थवतलयाि यावन्त बदु बदु ािरि िाररवण ॥ ८ ॥
உ ோதோ³பன கி²லோதோ⁴பர ஜக³ந்தி ரபமஶ்வபர ।
ர்க³ஸ்தி²திலயோன் யோந்தி பு³த³பு³தோ³ன ீவ வோரிணி ॥ 8 ॥

எல்லாேற்றிற்கும் ஆதாரொயும் உபாதான காரணொகவுமுள்ள பரமெசுேரனி

டத்தில், தண்ண ீரில் நீர்க்குெிழிகள் மதான்றி, இருந்து, ெதறந்து மபாேதுமபால,
உலகமெல்லாம் உண்டாகி, இருந்து அழிந்துமபாகின்றன.

தண்ண ீரில் குெிழிக நாம் பார்க்கி ம். அதேகள் நீரிலிருந்மத உண்டாகின்

றன. அதே இருப்பதும் நீரில்தான். நீதரேிட்டுத் தனியாக மேறு இடத்தில் இருப்பதி
ல் கதடசியில் நீரிமலமய ெதறந்தும் மபாகின்றன. ஆதகயால் அதேகளுக்கு நீர்
உபாதான காரணொகிறது. இதுமபால உலகமெல்லாம் ப்ரஹ்ெத்திலிருந்து உண்டா
கின்றன. நடுேில் இருப்பதும் ப்ரஹ்ெத்தில்தான். கதடசியில் ப்ரஹ்ெத்தில்தான்
ெதறந்து மபாகின்றன. ஆகமே பிரபஞ்சத்திற்கு ப்ரஹ்ெம் உபாதான காரணொகிறது.

மேதாந்த நூல்களில் காரணத்தத இரண்டுேிதொகப் பிரித்திருக்கி ர்கள்.

ஒன்று உபாதான காரணம், ெற் ன்று நிெித்த காரணம். குடத்திற்கு ெண் உபாதான்
காரணம். குடொனது ெண்ணிலிருந்து உண்டாகிறது என்பமதாடு ெட்டுெல்லாெல்,
குடம் இருக்கும் காலம் முழுேதும் ெண்ணில்தான் இருக்கிறது. ெண் ேட்டுப்
ீ
பிரித்துத் தனியாகக் குடத்தத எடுத்துச் மசல்ல முடியாது. கதடசியில் அழிந்து
மபாேதும் ெண்ணில்தான். குடம் மபானபிறகு ெிஞ்சுேது ெண்தான். ஆதகயால்
குடத்திற்கு ெண் உபாதான காரணொகிறது. கார்யொனது எந்த காரணத்தத ேிட்டுப்
பிரிக்க முடியாெல் எப்மபாழுதும் மசர்ந்மதயிருக்கிறமதா, எதிமலமய இருந்து
மகாண்டு எதிமலமய நாசெதடகிறமதா, அதற்கு உபாதான காரணமென்றுமபயர்.
குயேன், தண்டம், சக்ரம் முதலியதேகள் குடம் உண்டாேதற்குத் மததேயாயிருந்த
மபாதிலும் குடம் உண்டான பிறகு அத்துடன் ஸம்பந்தெில்லாததால் அதேகள்
நிெித்த காரணொகின்றன. பிரபஞ்சொனது பிரஹ்ெத்திலிருந்து உண்டாேதாலும்
பிரஹ்ெத்திமலமய இருப்பதாலும், கதடசியில் பிரஹ்ெத்திமலமய நாசெதடேதா
1
லும் பிரபஞ்சத்திற்கு பிரஹ்ெம் உபாதான காரணொகிறது.

2 'आदािन्ते च यन्िावस्त ितामािेऽवप तत्तथा ।

'ஆதோ³வந்பத ச யன் ஸ்தி வர்தமோபன(அ) ி தத்ததோ² ।

என்று ொண்டூக்ய காரிதகயில் ஸ்ரீமகௌடபாதாசார்யாள் கூறியுள்ள நியாயப்படி

முன் லும் பின் லும் காரணொன பிரஹ்ெம்தான் இருக்கிறது. அப்மபாழுது
பிரபஞ்செில் . நடுேில் ெட்டு ம்தான் பிரபஞ்சம் இருக்கிறது மபால் மதான்றுகிறது.
ஆதலால் அததப் மபாய் என்று தீர்ொனிக்கலாம். இந்த சுமலாகத்தில்,

29
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

1
. அத்தேத ஸித்தாந்தத்தில் ப்ரஹ்ெம் அபின்ன நிெித்மதாபாதானம். அதாேது
ப்ரஹ்ெமெ உபாதானொயும் நிெித்தொயும் ஆகிறது. அததத்தேிற மேறு நிெித்த
காரணம் கிதடயாது.
2
. ொண்டூக்ய காரிதக - தேதத்யபிரகரணம் சு.6.

1"यतो िा इमावि भूतावि जायन्ते ।

येि जातावि जरिवन्त ।
यत्प्रयन्त्यवभसवं िशवन्त …. तदब्रह्मेवत"
“யபதோ வோ இமோனி பூ⁴தோனி ஜோயந்பத ।
பயன ஜோதோனி ஜீவந்தி ।
யத்ப்ரயந்த்ய ி⁴ ம்விஶந்தி … தத்³ப்³ரஹ்பமதி”

என்று ததத்திரீய உபநிஷத்திலும் 2 जन्माद्यस्य यतीः ஜன்மோத்³யஸ்ய யத꞉ என்று

ப்ரஹ்ெஸூத்ரத்திலும் கூறப்பட்ட ப்ரஹ்ெத்தின் தடஸ்த லக்ஷணம் கூறப்பட்டது.

நீரில் உண்டாகி உடமன ெதறந்துமபாகும் நீர்க்குெிழிக பிரபஞ்சத்திற்கு
உபொனொகக் கூறுேதால் அத்யந்தம் நச்ேரொன பிரபஞ்சத்தில் அபிொனம்
தேக்கக்கூடாது என்று காட்டுகிறார். (8)

1 ததத்திரீமயாபநிஷத் பிருகுேல்லி.
2 ப்ரஹ்ெஸூத்ரம் 1-1-2.

(அவதோரிரக) முன் சுமலாகத்தில் பிரபஞ்சமெல்லாேற்றிற்கும் ப்ரஹ்ெமொ

ன்மற உபாதான காரணமென்பதத நிரூபணம் மசய்தார். அததக்மகாண்மட பிரபஞ்சம்
மபாய் என்பதத இந்த சுமலாகத்தில் காட்டுகிறார்: -

सवच्छ्चदात्मन्यिुस्यूते वित्ये विष्णौ प्रकवल्पताीः ।

वयक्तयो विविधाीः सिाा हाटके कटकावदित ॥ ९ ॥
ச்சிதோ³த்மன்யனுஸ்யூபத நித்பய விஷ்ஸணௌ ப்ரகல் ிதோ꞉ ।
வ்யக்தபயோ விவிதோ⁴꞉ ர்வோ ஹோடபக கடகோதி³வத் ॥ 9 ॥

ஸச்சித் ேடிேொயும் (எங்கும்) மதாடர்ந்திருப்பதும் அழிேற்றதும் (எங்கும்)

பரேியிருப்பதுொன ப்ரஹ்ெத்தில் பலேித மேற்றுதெயுள்ள எல்லாப் மபாருள்களும்
தங்கத்தில் காப்பு முதலியதேகள் மபால கல்பிக்கப்பட்டு இருக்கின்றன.

முன் சுமலாகத்தில் ப்ரஹ்ெத்திற்கு தடஸ்த லக்ஷணம் கூறப்பட்டது இங்கு

'सवच्छ्चदात्मवि' ' ச்சிதோ³த்மனி' என்பதால் ததத்திரீய உபநிஷத்தில் 'सत्यं ज्ञािमिन्तं
ब्रह्म' ' த்யம் ஜ் ோனமனந்தம் ப்³ரஹ்ம' என்று கூறப்பட்ட ஸ்ேரூப லக்ஷணத்
ததக் காட்டுகி ர். ஸச்சிதானந்தம் தான் பிரஹ்ெத்தின் ஸ்ேரூபம். அது எல்லா

30
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ேிடங்களிலும் எல்லாப் மபாருள்களிலும் உள்ளும் மேளியும் நிதறந்து இருப்பதால்

எல்லாேற்றிற்கும் ஒமர காரண கிறது. அதற்கு அழிமோ உத்பத்திமயா இல்லாததால்
அதற்கு மே ரு காரணம் கிதடயாது. அது ஒரு மபாழுதும் கார்யொேதில் .
தங்கத்ததயும் காப்தபயும் திருஷ்டாந்தொகக் கூறி உலகம் பலேித மேறுபாடுகளு
ள்ள மபாதிலும் அதேகமளல்லாம் ஒமர பரொத்ொேிடத்தில் கல்பிதம் என்று
கூறுேதால் அதேகமளல்லாம் மபாய் என்பததக் காட்டுகி ர்.

முதலில் கதடயில் பவுன் ோங்கி தட்டானிடம் மகாடுத்து தகக்குக் காப்பு

பண்ணிக்மகாள்கி ம். சில நாள் கழித்து அததமய அழித்து மகாலுசாகவும், ெற் ர்
செயம் அததமய ே யாகவும் பண்ணிக்மகாள்கி ம். ஒமர தங்கத்ததக்மகாண்டு
தான் பல்மேறு நதகக தட்டான் மசய்கி ன். இங்கு காப்பு, மகாலுசு, ே
முதலியதேகளின் ஸ்ேரூபத்ததக் மகாஞ்சம் ேிசாரிப்மபாம். தங்கம் காரணம்,
காப்பு முதலியதேகள் காரியம். அதில் தங்கம் என்ற மபாரு ேிட மே க காப்பு
என்ற மபாருள் உண்தெயிலிருக்கிறதா? முன் தங்கொக ெட்டும் இருந்ததுதான்
இப்மபாழுது காப்பாகவும் இருக்கிறது. முன் ல் அதற்கு தங்கம் என்று ெட்டும்
மபயர். தட்டான் அதற்கு புதிய உருேமொன்தற மகாடுத்தான். உடமன அதற்கு
தங்கக் காப்பு என்ற மபயர் ஏற்பட்டுேிட்டது. ெறுபடியும் இதத அழித்து ே யாகப்
பண்ணும்மபாழுது முன்னிருந்த உருேமும் மபயரும்மபாய், மேறு உருேமும்
மபயரும் ேந்து ேிடுகிறது. ஆகமே அங்கு இருப்பது முன் ல் இருந்த தங்கம்தான்.
நம்ொல் கல்பிக்கப்பட்ட நாெ ரூபங்கள் (மபயரும் உருேமும்) தான் புதிதாக ஏற்பட்
டது. ஆதகயால் உண்தெப் மபாருள் தங்கம்தான். காப்பு ே என்பமதல்லாம்
தனியான மபாருமள அல்ல. அப்படித் மதான்றி ல் அதுமபாய்தான். இதுமபாலமே
காரணொன ப்ரஹ்ெமொன்மற உண்தெப் மபாருள். ஸச்சிதானந்தொன ப்ரஹ்ெத்
ததத் தேிற நெக்குத் மதான்றும் பிரபஞ்சம் எல்லாம் அதில் கல்பிக்கப்பட்ட
மபயரும் உருேமுமெ தேிற உண்தெயல்ல. இதத சாந்மதாக்ய உபநிஷத்தில்,

'िाचारम्भणं वत्रकारो िामधेयं लोहवमत्येि सत्यं' (अ. ६)

'ோசாரம்ப⁴ணம் த்ரிகாமரா நாெமத⁴யம் மலாஹெித்மயே ஸத்யம்' (அ। 6)

என்று ேிரிோக ஆருணி ச்மேதமகதுவுக்கு உபமதசிக்கிறார்.

இங்கு என்பதால் முன் சுமலாகத்தில் கூறப்பட்ட உபாதான காரணம் ேிேர்த்

மதாபாதானம் என்பததக் காண்பிக்கி ர். எந்தக் காரண ஸ்ேரூபத்துடன் கார்யொ
னது ஒன்றாகச் மசர்ந்தது என்றும் மசால்ல முடியாெல், அததக்காட்டிலும் மேறு
என்றும் மசால்ல முடியேில் மயா, அதற்கு ேிேர்த்மதாபாதான காரணம் என்று
மபயர். மேள்ளிக்குக் கிளிஞ்சல் ேிேர்த்மதாபாதானம். அதுொதிரி ஸத், சித்,
ஆனந்தம் இதே ப்ரஹ்ெ ஸ்ேரூபொயிருப்பதுமபால பிரபஞ்சத்தத ப்ரஹ்ெ
ஸ்ேரூபத்தில் மசர்ந்ததாகக் கூறமுடியாது. ப்ரஹ்ெத்ததக் காட்டிலும்
மே னதாகவும் கூறமுடியாது. ஆதகயால் பிரபஞ்சத்திற்கு ப்ரஹ்ெம் ேிேர்த்மதாபா
தான காரணம் ஆகிறது. (9)

31
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

(அவதோரிரக) முன்கூறிய உதாஹரணங்களில் ஒரு மபாருள் ெற் ன் கத்

மதான்றியமபாதிலும், ஒமர செயத்தில் ஒன்று பலோகத் மதான்றுேதில் . தங்கம்
காப்பாகத் மதான்றும்மபாழுது ே யாகத் மதரிேதில் . ப்ரஹ்ெம் ஒமரசெயத்தில்
பல மபாருள்களாகத் மதான்றுேது எப்படி என்ற மகள்ேிக்கு ஆகாச திருஷ்டாந்தத்
ததக் மகாண்டு பதில் கூறுகிறார்: -

यथाs काशो हृषरके शो िािोपावधगतो विभुीः ।

तद्भेदावद्भन्ििद्भावत तन्िाशात के िलो भिेत ॥ १० ॥
யதோ²s கோபஶோ ஹ்ருஷீபகபஶோ நோ ோதி⁴க³பதோ விபு⁴꞉ ।
தத்³ப ⁴தோ³த்³ ி⁴ன்னவத்³ ோ⁴தி தந்நோஶோத் பகவபலோ ⁴பவத் ॥ 10 ॥

ஆகாசம்மபால், இந்திரியங்க அடக்கியாளும், எங்கும் நிதறந்த பரமெச்ேரர்

பலோ க இருக்கும் உபாதிக யதடந்து, அந்த உபாதிகள் பலோக இருப்பதால்
இேரும் அமநகர்மபால் மதான்றுகி ர். அந்த உபாதிகள் நாசொய்ேிட்டால் முன்மபா
லமே ஒன் கமே மதான்றுகி ர்.

ஆகாசமென்பது எங்கும் பரேிநிற்கும் மபாருள். அது ஒன்றுதான். அதன்

ஸ்ேரூபத்தில் மேற்றுதெ கிதடயாது. ஆ லும் கடாகாசம், ெடாகாசம் என்று
பலோகச் மசால்கி ம் இந்த மேற்றுதெகள் குடம், ெடம் முதலான உபாதிகளால்
ஏற்படுகிறது. அகண்டொன ஸ்ேரூபத்தில் மேற்றுதெகள் ஏற்படுேதற்கு எது
காரணமொ, அதற்கு உபாதி என்று மபயர். குடம் ஏற்பட்டவுடன் குடத்திற்குள்
இருக்கும் ஆகாசத்திற்குக் குடாகாசம் என்ற மபயர் ஏற்பட்டு அது ெற்றததேிட
மே கவும் மதான்றுகிறது. இவ்ேிதம் அந்தந்த உபாதிகள் ஏற்படும்மபாழுது அததத
மயாட்டி ஆகாசமும் பலோக ஆகிேிட்டதுமபால மதான்றுகிறது. அந்தந்த உபாதிகள்
நாசெதடந்ததும் ஆகாசத்தில் உள்ள மேற்றுதெயும் ெதறந்துேிடுகிறது. உண்தெ
யில் கடம் முதலான உபாதிகள் உண்டாகி நாசெதடேததத் தேிர அத ல் ஆகாச
ஸ்ேரூபத்தில் முன் மலா, பின் மலா, ெத்தியிமலா ஒருேித ொறுபாடும்
ஏற்படுேதில் . ஆகாச ஸ்ேரூபம் எப்மபாழுதும் ஒமரொதிரியாகத்தான் இருக்கிறது.

இது மபாலமே ப்ரஹ்ெ தசதன்யம் அகண்டொனது. அதன் ஸ்ேரூபத்தில்

ஒருேித மேற்றுதெயும் கிதடயாது. ஆ லும் சரீரமென்னும் உபாதி உலகில் பல
மகாடிக்கணக்கில் பிரிந்திருப்பதால் அததமயாட்டி ஆத்ொவும் பலோகப் பிரிந்திரு
ப்பது மபால் மதான்றுகிறது. அந்த உபாதிகளும் பகேன் ொதயயால் ஏற்பட்டதே
தான். ஆத்ெஸாக்ஷாத் காரத்தால் உபாதி நீங்கிேிட்டால் அேர்களுக்கு ஆத்ெ
ஸ்ேரூபம் ஒன் கமே மதான்றும். ஆதகயால் ஆத்ெ ஸ்ேரூபத்தில் காணப்படும்
மேற்றுதெகள் உண்தெயல்ல.

(அவதோரிரக) மேற்றுதெதயப்மபாலமே ஆத்ொேில் காணப்படும் ெற்ற

எல்லா தர்ெங்களும் உபாதியால் ஏற்பட்டதே எனக் கூறுகி ர்: -

32
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

िािोपावधिशादेि जावतिणााश्मादयीः ।
आत्मन्यारोवपतास्तोये रसिणाावदभेदित ॥ ११ ॥
நோ ோதி⁴வஶோபத³வ ஜோதிவர் ஶ்ரமோத³ய꞉ ।
ஆத்மன்யோபரோ ிதோஸ்பதோபய ர வர் தி³ப ⁴த³வத் ॥ 11 ॥

தண்ண ீரில் புளிப்பு கசப்பு முதலான சுதேகளும், சிேப்பு, ெஞ்சள் முதலான

நிறங்களும் உபாதியின் மசர்க்தகயால் மதான்றுேதுமபால் ஆத்ொேிலும் பலேித
உபாதிகளின் ஸம்பந்தத்தால் ஜாதி, ேர்ணம், ஆச்ரெம் முதலானதே ஆமராபிக்கப்
பட்டுத் மதான்றுகின்றன.

ஆத்ொேில் மதான்றும் ஜாதி, ேர்ணம், ஆச்ரெம் முதலான பிரிவுகமளல்லாம்

உண்தெயில் ஆத்ொதேச் மசர்ந்ததல்ல. அதேகமளல்லாம் மதஹத்ததச் மசர்ந்த
தே. ெனிதன், ெிருகம், பக்ஷி, முதலான ஜாதிகள், பிராஹ்ெணன், க்ஷத்ரியன்
முதலான ேர்ணங்கள், பிரஹ்ெசாரி, கிருஹஸ்தன் முதலான ஆச்ரெங்கள் இதேக
மளல்லாம் மதஹத்தத ஒட்டி ஏற்பட்டமத தேிற ஆத்ொவுக்குக் கிதடயாது.
ஆ லும் மதஹமும் ஆத்ொவும் பிரிக்கமுடியாதபடி அத்யாஸத்தால் ஒன் கக்
கலந்திருப்பதால் ஜாதி முதலான மதஹதர்ெங்கள் ஆத்ொேில் இருப்பதாக
ப்ரெத்தால் எண்ணுகி ம். தண்ண ீருக்கு இயற்தகயில் ஏற்பட்டது மேளுப்பு
நிறமும், ெதுர ரஸமும்தான். அதற்கு ோஸ கிதடயாது. ஆ ல் சில இடத்தில்
தண்ண ீர் சிேப்பாயிருக்கிறது. ெற் ரிடத்தில் கருப்பாயிருக்கிறது. மே ரிடத்தில்
ெஞ்சளாகவுெிருக்கிறது இதுமபால ஜலம் உப்பர்கவும், புளிப்பாகவும், கசப்பாகவும்
சில இடங்களில் காணப்படுகிறது. ோஸ யுள்ள ஜலத்ததயும் நாம் பார்க்கி ம்.
அறியாதேர்கள் மெற்கூறிய நிறம், சுதே, ோஸ , இதேக ஜலத்ததச் மசர்ந்த
தேகளாக நி ப்பார்கள். ேஸ்துக்களின் உண்தெதய அறிந்தேர்கள் இதே
ஜலத்திற்குக் கிதடயாமதன்றும், ஜலத்துடன் ெற் ரு மபாருள் கலந்திருப்பதால்
அப்மபாருளிலுள்ள நிறம், சுதே, ோச மயல்லாம் ஜலத்தில் மதான்றுகிறமதன்றும்
கூறுோர்கள். இமத அபிப்பிராயத்தத,

‘उपलभ्याप्सु चेद्गन्धं के वचदब्रयू रु िैषण

ु ाीः ।
पृवथवयामेि तं विद्यादपो िायुं च संवश्तम ॥'
‘உ லப்⁴யோப் ு பசத்³க³ந்த⁴ம் பகசித்³ப்³ரூயுர ஷு ꞉ ।
ப்ருதி²வ்யோபமவ தம் வித்³யோத³ப ோ வோயும் ச ம்ஶ்ரிதம் ॥'

(நீரிலும் காற்றிலும் ோஸ தயப் பார்த்து அறிேில்லாத சிலர் ோஸ ஜலத்

ததச் மசர்ந்ததாகக் கூறுகி ர்கள். அது தேறு. பிருதிேிக்கு ெட்டும்தான் ோஸ
உண்டு. பார்த்திேப் மபாருள்களுடன் மசர்ந்திருப்பதால் தண்ண ீரிலும் காற்றிலும்
ோஸ இருப்பதாகத் மதான்றுகிறது) என்று மபரிமயார்கள் கூறியிருக்கி ர்கள்.
இது மபாலமே மதஹத்ததேிட மே க ஆத்ொ இருக்கிறது என்றுகூட அறிந்து
மகாள்ளமுடியாெல், மதஹமெ ஆத்ொ என்று மசால்லக்கூடிய ரீதியில் மதஹமும்
ஆத்ொவும் அத்யாஸத்தால் ஒன் கச் மசர்ந்திருப்பதால் மதஹத்தின் தர்ெங்கள்

33
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

எல்லாம் ஆத்ொேில் இருப்பதாக ப்ரெத்தால் எண்ணி, நான் ெனுஷ்யன், பிராஹ்ெ

ணன், கிருஹஸ்தன் என்மறல்லாம் ேியேஹாரம் மசய்கி ர்கமள தேிற உண்தெ
யில் இதேகமளல்லாம் ஆத்ொவுக்குக் கிதடயாது.

(அவதோரிரக) முன் சுமலாகத்தில், உபாதியின் ஸம்பந்தத்தால் தான்

ஆத்ொேில் ஜாதி, ேர்ணம் ஆச்ரெம் முதலியதே மதான்றுேதாகக் கூறப்பட்டது.
அந்த உபாதி ஸ்தூலம், ஸூக்ஷ்ெம், காரணம் என்று மூன்றுேிதம். அதேகளில்
முதலாேதான ஸ்தூமலாபாதிதயப்பற்றிக் கூறுகி ர்: -

पञ्चरकृत महाभतू संभिं कमासंवचतम ।

शरररं सुखदुीःखािां भोगायतिमच्छ्ु यते ॥ १२ ॥
ஞ்சீக்ருத மஹோபூ⁴த ம் ⁴வம் கர்ம ஞ்சிதம் ।
ஶரீரம் ுக²து³꞉கோ²னோம் ப ோ⁴கோ³யதனமுச்யபத ॥ 12 ॥

பஞ்சீகரணம் மசய்யப்பட்ட ெஹாபூதங்களிலிருந்து உண்டானதும் (முற்பிறேி

களில் மசய்த) கர்ொேி ல் ஸம்பாதிக்கப்பட்டதுொன ஸ்தூல சரீரம், (ஆத்ொ)
ேுக துக்கங்க அனுபேிப்பதற்கு இருப்பிடம் என்று மசால்லப்படுகிறது.

இந்த ஸ்தூல சரீரத்திற்கு 'பாஞ்சமபௌதிகம்' என்று மபயர். அதாேது ஐந்து

பூதங்களிலிருந்து உண்டானது. முதலில் ஐந்து பூதங்களும் ஸுொகத்தான் இருந்தன.
ஸூக்ஷ்ெ பூதங்களிலிருந்து ஸூக்ஷ்ெ சரீரம் உண்டாயிற்று. பஞ்சீகரணம் மசய்த
பிறகு இதே ஸ்தூலொக ஆய்ேிட்டன. இந்த ஸ்தூல பூதங்களிலிருந்து ஸ்தூல
சரீரம் உண்டாயிற்று. பஞ்சீகரணம் என்பது ஒவ்மோரு பூதத்திலும் ஐந்து பூதங்களு
தடய அம்சங்களும் கலந்திருப்பது. அதாேது பிருதிேி என்னும் முதல் பூதத்தத
முதலில் இரண்டு பாகொகப் பிரித்து அதில் ஒரு பாதிதயத் தனியாக தேத்துக்
மகாண்டு ெற் ர் பாதிதய ெறுபடியும் நான்கு பாகங்களாகப் பிரிக்கமேண்டும். இந்த
நான்கு அதரக்கால் பாகங்க யும் பிருதிேிதயத் தேிற ெற்ற நான்கு பூதங்களிலும்
ஒவ்மோன்றிலும் ஒவ்மோரு அதரக்கால் பாகொக மசர்த்துேிடமேண்டும். இம்ொதி
ரிமய ஜலம் முதலான ெற்ற நான்கு பூதங்களிலும் மசய்யமேண்டும். இதற்குத்தான்
பஞ்சீகரணமென்று மபயர். இத ல் ஒவ்மோரு பூதத்திலும் தன் பங்கு பாதியும் ெற்ற
நான்கு பூதங்களின் நான்கு அதரக்கால் பங்குகளும் மசர்ந்து ஒரு பாதியுொக
ஆகிறது. இவ்ேிதம் மசய்ேதால் ஸூக்ஷ்ெொயிருந்த பூதம் ஸ்தூலொக ஆகி
ேிடுகிறது. உலகில் எப்மபாரு மயடுத்தாலும் அதில் ஐந்து பூதங்களின் அம்சமும்
இருக்கும். ஆ லும் எந்த பூதத்தின் அம்சம் அதிகொக இருக்கிறமதா, அந்த
பூதத்தின் மபயரால் ேியேஹாரம் மசய்கி ம்.

இவ்ோறு பஞ்சீகரணம் மசய்யப்பட்ட ஸ்தூல பூதங்களிலிருந்து உண்டான

இந்த ஸ்தூல சரீரம் நம்முடன் ஸம்பந்தப்படுேதற்குக் காரணம் நாம் முற்பிறேிக
ளில் மசய்த புண்யபாபங்கமள. ஸஞ்சிதம், ப்ராரப்தம், ஆகாெி என்னும் மூன்றுேித
கர்ொக்களில், பல க்மகாடுக்க ஆரம்பொகியிருக்கும் ப்ராரப்த கர்ொேி ல் இந்த
சரீரம் நெக்குக் கிதடத்திருக்கிறது. இந்த சரீரம், ஆத்ொ ேுக துக்கங்க

34
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

அனுபேிப்பதற்கு இருப்பிடொக இருக்கிறது. சரீரத்தில் இருந்துமகாண்டுதான்

ஆத்ொ தனக்குக் கிதடக்கும் ேிஷயங்களால் ஏற்படும் ஸுகத்ததயும் துக்கத்தத
யும் அனுபேிக்கி ன். உண்தெயில் ஆத்ொ எங்கும் நிதறந்து அகண்டொக
இருந்தாலும் சரீரத்தில்தான் ஸுகதுக்கானுபேம் ஏற்படுகிறது. ெற்ற இடத்தில்
ஆத்ெஸ்ேரூபம் இருப்பதாகமே மதரியேில் . அத ல் ஆத்ொ சிறியேன்,
சரீரத்தில் தான் இருக்கி ன் என்றும், சரீரமெதான் ஆத்ொ என்றும் நி க்கும்
படியாகச் மசய்ேதால் ஸ்தூல சரீரம் ஆத்ொவுக்கு உபாதியாகிறது. (12)

(அவதோரிரக) இவ்ோறு ஆத்ொேின் மூன்று உபாதிகளில் முதலாேது

உபாதியான ஸ்தூல சரீரத்ததப்பற்றிக் கூறி ேிட்டு இரண்டாேது உபாதியான
ஸூக்ஷ்ெ சரீரத்ததப் பற்றிக் கூறுகி ர்: -

पञ्चप्राणमिोबवु द्धदशेवन्द्रयसमवन्ितम ।
अपञ्चरकृत भतू ोत्थं सक्ष्ू माङगं भोगसाधिम ॥ १३ ॥
ஞ்சப்ரோணம பு³த்³தி⁴த³பஶந்த்³ரிய மன்விதம் ।
அ ஞ்சீக்ருத பூ⁴பதோத்த²ம் ூக்ஷ்மோங்க³ம் ப ோ⁴க³ ோத⁴னம் ॥ 13 ॥

பஞ்சீகரணம் மசய்யப்படாத பூதங்களிலிருந்து உண்டான ஐந்து பிராணோயுக்

கள், ெனம், புத்தி, பத்து இந்திரியங்கள் இதேகள் அடங்கிய ஸூக்ஷ்ெசரீரம், ஆத்ொ
ேுகதுக்கங்க அனுபேிப்பதற்குக் கருேியாக ஆகிறது.

பிராணன், அபானன், ேியானன், உதானன் ஸொனன் என்னும் ஐந்து பிராண

ோயுக்கள், காது, த்ேந்திரியம், கண், நாக்கு, மூக்கு என்ற ஐந்து ஞாமனந்த்ரியங்கள்,
ோக், தக, கால், பாயு, உபஸ்தம் என்னும் ஐந்து கர்மெந்திரியங்கள், ெனம், புத்தி
ஆக இந்த பதிமனழும் மசர்ந்த பகுதிக்கு ஸூக்ஷ்ெசரீரம் என்று மபயர். இதேகள்
எல்லாம் முன் சுமலாகத்தில் கூறப்பட்ட முதறயில் பஞ்சீகரணம் மசய்யப்படுேத
ற்கு முன்பாகமே பூதங்கள் ஸூக்ஷ்ெொக இருக்கும்மபாழுமத அதேகளிலிருந்து
உண்டானதே. ஸூக்ஷ்ெ பூதங்களிலிருந்து உண்டான படியால் இதேகளும்
ஸூக்ஷ்ெொகமே இருக்கின்றன. நம் கண்களுக்கு புலப்படக்கூடிய ஸ்தூலொன
மூக்கு, நாக்கு, கண் முதலானதேகள் இந்திரியங்கள் தங்குெிடமெ. அதேகமள
இந்திரியெல்ல. இதேகளுக்கு மகாளகமென்று மபயர். அதேக க் காட்டிலும்
மே க அந்தந்த இடத்தில் சக்தி இருக்கிறது. அதேகள் தான் இந்திரியங்கள். அதே
ஸூக்ஷ்ெொனதே. சிலருக்கு நாக்கு சரியாயிருந்தும் ருசி மதரிேதில் . கண்
சரியாயிருந்தும் பார்தேயில் . மூக்கு சரியாயிருந்தும் முகரும்சக்தியில் .
இதிலிருந்து இந்திரியம் ஸூக்ஷ்ெமென்று மதரிகிறது. இந்த ஸூக்ஷ்ெொன சக்தி
இருக்கும் இடத்ததயும் அந்தந்த இந்திரியங்களின் மபயரால் உலகில் ேியேஹாரம்
மசய்கி ம்.

எல்லாேற்றிற்கும் ஆதி காரணொன ொதய ஸத்ேம் ரஜஸ், தெஸ் என்னும்

முக்குண ேடிேொனது. அதிலிருந்து உண்டான பஞ்சபூதங்களிலும் இந்த முக்குணங்
களும் உள. அதில் ஆகாசத்திலுள்ள ஸத்ோம்சத்திலிருந்து காதும், ோயுேின்

35
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ஸத்ோம்சத்திலிருந்து தேகிந்திரியமும், மதஜஸ்ஸின் ஸத்ோம்சத்திலிருந்து கண்

ணும், ஜலத்தின் ஸத்ோம் சத்திலிருந்து நாக்கும், பிருதிேியின் ஸத்ோம்சத்திலி
ருந்து மூக்கும் உண்டாயின. ஐந்து பூதங்களின் ஸத்ோம்சங்களும் மசர்ந்து
அந்தக்கரணம் உண்டாயிற்று. ஒமர அந்தக்கரணம் ஸந்மதஹ நி தெயில் ெனமெ
ன்றும், நிச்சய நி தெயில் புத்திமயன்றும் மபயதர அதடகிறது. ஐந்து பூதங்களின்
ரமஜாகுணாம்சங்களிலிருந்து தனித்தனியாக முதறமய ோக், தக, கால், பாயு
உபஸ்தம் என்ற ஐந்து கர்மெந்திரியங்களும், ஐந்து பூதங்களின் ராஜ ஸாம்சங்களும்
மசர்ந்து பிராணன், அபானன், ேியானன், உதானன், ஸொனன் என்னும் ஐந்து
ோயுக்களும் உண்டாயின.

பிராணன் என்பது ஒன் யிருந்தாலும் அந்தந்த இடத்தத மயாட்டி மேவ்மேறு

மபயதர அதடகிறது. பிராணனுக்கு ஹிருதயமும், அபானனுக்கு குதமும், ஸொன
னுக்கு மதாப்புளும், உதானனுக்கு கண்டமும், ேியானனுக்கு சரீரம் முழுதெயும்
இடங்களாம். மேளியில் மூச்தச ேிடும்படி மசய்பேன் பிராணன். அபானன் உள்மள
மூச்தச இழுக்கி ன். நாம் ோயில் மபாடும் உணதே இழுப்பேனும் அபானன் தான்.
அந்த உணதே சரீரத்திலுள்ள எல்லா இடங்களுக்கும் மசலுத்துபேன் ஸொனன்.
இந்திரியங்களுக்மகல்லாம் பலத்ததக் மகாடுப்பேன் ேியானன். உதானன் ஸ்ேப்ன
காலத்தில் இந்திரியங்க ஒடுங்கச்மசய்ேது, ஜாக்ரத் காலத்தில் அதேக க்
கிளப்புேது முதலான காரியங்க ச் மசய்கி ன். இந்த சரீரத்திலிருந்து மேளியில்
புறப்பட உதேிமசய்பேனும் இேமன. இந்த சரீரத்தில் ேஸிக்கும் ஆத்ொ இந்த 17
கருேிக க் மகாண்டுதான் ஸுக துக்கங்க அனுபேிக்கி ன்.

(அவதோரிரக) இவ்ோறு இரண்டாேது உபாதியான ஸூக்ஷ்ெ சரீரத்ததப்

பற்றிக் கூறிேிட்டு மூன் ேது உபாதியான காரண சரீரத்ததப்பற்றிக் கூறுகி ர்: -

अिाद्यविद्याऽवििााच्छ्या कारणोपावधरुच्छ्यते ।
उपावधवत्रतयादन्यमात्मािमिधारयेत ॥ १४ ॥
அநோத்³யவித்³யோ(அ)நிர்வோச்யோ கோர ோதி⁴ருச்யபத ।
உ ோதி⁴த்ரிதயோத³ன்யமோத்மோனமவதோ⁴ரபயத் ॥ 14 ॥

ஆதியில்லாததும் இன்னேிதமென்று மசால்ல முடியாததுொன அேித்தய

தான் கார பாதி என்று மசால்லப்படுகிறது. ஆத்ெ ஸ்ேரூபத்தத இம் மூன்று
உபாதிக க் காட்டிலும் மே க நிச்சயித்துக்மகாள்ள மேண்டும்.

இந்த அேித்தயயானது ஸ்தூலம், ஸூக்ஷ்ெம், முதலான எல்லாேற்றிற்கும்

காரணொயிருப்பதாலும், ஜீேன் ஸம்ஸார நி தய அதடேதற்கும் அதுமே முக்ய
காரணொக இருப்பதாலும் அேித்தயதய காரண சரீரம் என்றும் காரண உபாதி
மயன்றும் கூறுகி ர்கள். நெக்கு எப்மபாழுது இந்த அக்ஞானம் ஏற்பட்டது? என்று
இந்த ஸம்ஸாரநி யில் புகுந்மதாம்? என்பதத ஒருேரும் கூறமுடியாது. அத ல்
இது அநாதி (பிறப்பில்லாதது). ஆ லும் அேித்தயக்கு ஞானத்தால் முடிவுெட்டும்
உண்டு. அஞ்ஞானம் அ தியாயிருந்தாலும் மேளிச்சத்ததக் கண்டு இருள் ேிலகு

36
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ேது மபால ேிமராதியான ஞானம் ேந்ததும் இருந்த இடம் மதரியாெல் அக்ஞானம்

அழிந்துமபாகிறது. இதன் ஸ்ேரூபத்தத ஒருேிதத்திலும் ேிேரித்துக் கூற முடியாது.
முடிேில் ஞானத்தால் அழிந்துமபாேதால் அேித்தயதய 'ஸத்' என்று கூற
முடியாது. எல்மலாருக்கும் ஸ்பஷ்டொக அக்ஞானம் புலப்படுேதால் அது முயல்
மகாம்புமபால் அஸத்துெல்ல. அேித்தயக்குத்தான் ஸெஷ்டியில் ொதய என்று
மபயர். ெிக ஸூக்ஷ்ெொன ஆகாசத்திற்கும் காரணொன ொதயயில் அவ்யேம்
இருப்பதாகச் மசால்ல முடியாது. இவ்ேளவு மபரிய ஜகத்தாக பரி ெத்ததயதட
யும் ொதயயில் அேயேெில் மயன்றும் கூறமுடியாது. மநருப்பில் அதன் சக்தி
யிருப்பதுமபால் ஆத்ொேில் ொதய இருப்பதால் இதத ஆத்ொதேக் காட்டிலும்
மே கக் கூறமுடியாது. மசதனொன ஸ்ேயம் பிரகாசொன ஆத்ெ ஸ்ேரூபத்தில்
மசர்ந்ததாகவும் கூற முடியாது. இவ்ோறு ஒருேிதத்திலும் அததப்பற்றிச் மசால்ல
முடியாததால் அது அநிர்ோசயம் : மபாய். அதன் கார்யொன பிரபஞ்சமும் மபாய்.
ஜாலேித்ததக்காரன் ொங்மகாட்தடதயக் காண்பித்து உடமன அங்மகமய அதிலிரு
ந்து மதான்றிய ொெரத்ததயும் ொம்பழத்ததயும் காட்டுகி ன். நன் கத்மதரிகிறது.
அதன் தத்ேத்ததப் பற்றி ஏதாேது கூறமுடியுொ? இதுமபால்தான் பிரபஞ்சமும்.

இவ்ோறு மூன்றுேித உபாதிக யும் கூறிேிட்டு ஆத்ெ ஸ்ேரூபத்ததப்

பற்றிக் கூறேந்த இந்நூலில், இந்த மூன்று ேித உபாதிக ேர்ணிப்பதன் பிரமயாஜ
னத்தத சுமலாகத்தின் பின்பாதியால் மசால்கி ர். ஆத்ெஸ்ேரூபொனது நாம்
எல்மலாரும் ஸ்பஷ்டொகப் புரிந்துமகாள்ளும் ரீதியில் தனித்து இருக்கேில் . கீ மழ
கூறப்பட்ட மூன்று உபாதிகளுடன் மசர்ந்து அதேகளால் ஆத்ெஸ்ேரூபம் ெதறக்கப்
பட்டிருக்கிறது. ஆதலால் உபாதிக ேிலக்கி அதேகளிலிருந்து பிரித்துப்பார்த்
தால் தான் ஆத்ெஸ்ேரூபம் ேிளங்கும். உபாதிகளிலிருந்து ஆத்ெ ஸ்ேரூபத்ததப்
பிரித்துப்பார்க்கமேண்டுொ ல் உபாதிகள் என்பதே யாதே? அதேகளின் ஸ்ேரூ
பம் என்ன என்பதத முதலில் மதரிந்துமகாள்ளமேண்டும். அதற்காகத்தான் இங்கு
உபாதிக ப்பற்றிக் கூறுகிறார்.

(அவதோரிரக) இவ்ோறு மூன்று உபாதிகதளயும், அதேகளி லிருந்து ஆத்ொ

மேறுபட்டேன் என்பததயும் கூறிேிட்டு ஐந்து மகாசங்கதளக் காட்டிலும் ஆத்ொ
மேறுபட்டேன் என்பததக் கூறுகிறார் : -

पञ्चकोशावदयोगेि तत्तन्मय इि वस्थतीः ।

शुद्धात्मा िरलिस्त्रावदयोगेि स्फवटको यथा ॥ १५ ॥
ஞ்சபகோஶோதி³பயோபக³ன தத்தன்மய இவ ஸ்தி²த꞉ ।
ஶுத்³தோ⁴த்மோ நீ லவஸ்த்ரோதி³பயோபக³ன ஸ் ²டிபகோ யதோ² ॥ 15 ॥

கருப்பு ேஸ்திரம் முதலியதேகளின் ஸம்பந்தத்தால் மேளுப்பான ஸ்படிக

ொனது அந்தந்த நிறமுள்ளதாகத் மதான்றுேதுமபால், பரிசுத்தொன ஆத்ெஸ்ேரூபம்,
ஐந்து மகாசங்கள் முதலியதேகளின் ஸம்பந்தத்தால் அந்தந்த ஸ்ேரூபம்மபாலமே
மதான்றிக்மகாண்டிருக்கிறது.

37
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

அன்னெயம், பிராணெயம், ெ ெயம், ேிஞ்ஞானெயம், ஆனந்தெயம்

என்னும் ஐந்து மகாசங்களும் ஆத்ெ ஸ்ேரூபத்தத ெதறத்துக்மகாண்டிருக்கின்றன.
கத்தியின் உதறயானது தன்னுள் கத்திதய தேத்துக்மகாண்டு ெதறத்துக் மகாண்டி
ருப்பதால் அதற்குக் மகாசம் என்று மபயர். அதுமபாலமே அன்னெயம் முதலான
ஐந்தும் ஆத்ெஸ்ேரூபத்தத ெதறத்துக்மகாண்டிருப்பதால் இதேகளுக்கும் மகாசம்
என்று மபயர். இவ்தேந்தும் முன் கூறப்பட்ட ஸ்தூலம், ஸூக்ஷ்ெம், காரணம்
என்னும் மூன்று உபாதிக க் காட்டிலும் மேறல்ல. மூன் கப் பிரித்துக்
காட்டப்பட்ட அதேக மய இப்மபாழுது ஐந்தாகப் பிரித்துக்காட்டுகி ர். முன்கூறிய
மூன்று உபாதிகளில் முதலாேதான ஸ்தூலசரீரத்திற்கு அன்னெயமகாசம் என்று
மபயர். நாம் சாப்பிடும் அன்னத்தின் ஸாரொன சுக்லத்திலிருந்து உண்டாயிருப்பதா
லும், அந்த அன்னத்தி மலமய ேளர்ச்சியதடேதாலும் இதற்கு அன்னெயமென்று
மபயர். முன்கூறிய ஸூக்ஷ்ெ சரீரத்தில் ஐந்து கர்மெந்திரியங்களும் பிரா திகள்
ஐந்தும் மசர்ந்தது பிராணெயமகாசம். ஐந்து ஞாமனந்திரியங்களும் ெனதும் மசர்ந்தது
ெ ெயமகாசம். ஐந்து ஞாமனந்திரியங்களும் புத்தியும் மசர்ந்தது ேிஞ்ஞானெய
மகாசம். முதலில் ேிஷயங்க ெனதால் ஆமலாச மசய்கி ம். பிறகு
புத்தியால் தீர்ொனித்து கார்யங்க ச் மசய்கி ம். ஆதகயால் ேிஞ்ஞானெயன்
கர்த்தாோகி ன். அடுத்தது ஆனந்தெயன். அது மபாக்தா.

இவ்தேந்து மகாசங்களும் ஒன்றுக்மகான்று உள்மள இருக்கின்றன. ஒரு

கத்திதய உள்மள தேத்து அதற்கு மெல் மெல் ஐந்து உதறகள் இருப்பதுமபால,
இவ்தேந்து மகாசங்களும் ஆத்ெஸ்ேரூபத்தத ெதறத்துக்மகாண்டிருப்பது
ெட்டுெல்லாெல் ஒவ்மோன்றும் தாமன ஆத்ொ என்றும் காட்டுகின்றன. ெிக்க ஒளி
மபாருந்திய இரும்புத் தகடுகளால் ஒன்தறக்காட்டிலும் ஒன்று மபரியதாக ஐந்து
உதறகள் மசய்து உள்மள கத்திதய தேத்து ஒன்றின்மெல் ஒன் க ஐந்து
உதறக யும் மபாட்டால் மெலுள்ள உதறதயப் பார்த்து அததமய கத்தி என்று
ப்ரெத்தால் எண்ணுகி ன். அததக் கழட்டி எடுத்துேிட்டால் இரண்டாேது உதறதய
கத்திமயன நி க்கி ன் ஐந்து உதறக யும் எடுத்துேிட்டால் உண்தெயான கத்தி
தயப் பார்க்கி ன். அதுமபால ஐந்து மகாசங்க யும் ஒதுக்கித் தள்ளி ல்தான்
ஆத்ெஸ்ேரூபத்தத அறியமுடியும்.

இவ்தேந்து மகாசங்களும் ஆத்ெஸ்ேரூபமும் கயிறும் பாம்பும்மபால

அத்யாஸத்தால் ஒன் கக் கலந்திருக்கிறது. மகாசத்தின் தர்ெங்கள் ஆத்ொேிலும்
ஆத்ெதர்ெம் மகாசத்திலும் மதான்றுகிறது. அத ல் ஆத்ெஸ்ேரூபம் அந்தந்த
மகாசொகமே நெக்குத் மதான்கிறுது. ஸ்படிகம் மேளுப்பாக இருந்தாலும் அதன்
அருகில் கருப்புத் துணிதய தேத்தால் ஸ்படிகமும் கருப்பாகத் ஸதான்றுகிறது.
சிகப்பு நிறமுள்ள மபாருள் இருந்தால் சிகப்பாகத் மதான்றுகிறது. அந்தப் மபாருள்
க அவ்ேிடத்திலிருந்து நீக்கிேிட்டால் ஸ்படிகத்தில் இயற்தகயாயுள்ள மேளுப்பு
நிறம்தான் மதான்றும். இதுமபால ஆத்ொ சுத்தொயிருந்தாலும் மகாசங்களின்
ஸம்பந்தத்தால் அந்தந்த மகாச ஸ்ேரூபொகத் மதான்றுகி ன். உண்தெயில் ஆத்ெ
ஸ்ேரூபம் சுத்தொனது. ஆத்ெஸ்ேரூபம் ஸூக்ஷ்ெொக இருப்பதால் அததக்
காட்டுேதற்காகத்தான் மகாசங்க மய ஆத்ொ என்று ததத்திரீமயாபநிஷத்

38
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

கூறுகிறது. மேளிப்பார்தேதயத் திருப்புேதற்காக முதலில் அன்னெய மகாசத்தத

ஆத்ொ என்று கூறி, பிறகு இேன் ஆத்ொ அல்ல், இதற்குள்ளிருக்கும் பிராணெயம்
தான் ஆத்ொ என்று உபமதசிக்கிறது. இப்படிமய ஒவ்மோரு மகாசத்ததயும் ஆத்ொ
அல்ல என்று கூறி கதடசியாக எல்லாேற்றிற்கும் ஆந்தரொன சுத்தொன
ஆத்ெஸ்ேரூபத்தத உபமதசிக்கிறது. (15)

(அவதோரிரக) இவ்ோறு ஐந்து மகாசங்களுடன் ஆத்ெ ஸ்ேரூபம் மசர்ந்திருப்

பததக் கூறிேிட்டு அஸங்கொயும் பரிசுத்தொயுமுள்ள ஆத்ெஸ்ேரூபத்ததத்
தனியாக அறிந்து மகாள்ளமேண்டிய ேழிதயக் கூறுகிறார்: -

िपस्ु तुषावदवभीः कोशैयाक्त

ु ं यक्ु त्यािघाततीः ।
आत्मािमान्तरं शुद्धं विविच्छ्यात्तर्णडुलं यथा ॥ १६ ॥
வபுஸ்துஷோதி³ ி⁴꞉ பகோரஶர்யுக்தம் யுக்த்யோவகோ⁴தத꞉ ।
ஆத்மோனமோந்தரம் ஶுத்³த⁴ம் விவிச்யோத்தண்டு³லம் யதோ² ॥ 16 ॥

உெி முதலியதேகளுடன் மசர்ந்திருக்கும் அரிசிதய உலக்தகயால் குத்தி

அதேகளிலிருந்து பிரித்து எடுப்பது மபால் ஐந்து மகாசங்களுடன் மசர்ந்திருக்கும்
ஆத்ெ ேஸ்துதே தகுந்த யுக்திகளால் அதேகளிலிருந்து பிரித்து, எல்லாேற்றிற்
கும் ஆந்தரொயும் பரிசுத்தொயுமுள்ள ஸ்ேரூபத்தத மதரிந்துமகாள்ளமேண்டும்.

மலாகத்தில் எல்மலாரும் ேியேஹாரம் மசய்யும் மபாழுது முற்கூறிய ஐந்து

மகாசங்க யும் ஆத்ொதேயும் மசர்த்துத்தான் நோன் என்று மசால்லுகி ர்கள்.
ஒன்றும் அறியாத பாெரர்கள் ஐந்து மகாசங்க மயதான் நோன் என்று மசால்கி
ர்கள். இததத் தேிற மே க ஆத்ொ ஒன்று இருக்கிறது என்பமத இேர்களுக்குத்
மதரியாது. சாஸ்திரங்க ப்படித்தேர்களுக்கு ஐந்து மகாசங்க க் காட்டிலும் மே க
ஆத்ொ இருக்கிறது என்பது மதரியும். அதுதான் தன் ஸ்ேரூபம் என்பதும் மதரியும்.
ஆ லும் மலாகேியேஹாரத்தில் ஈடுபடும்மபாழுது எல்லாேற்தறயும் ெறந்து
மகாசங்க மய நான் என எண்ணுகின்றனர். இவ்ோறு மகாசங்க யும் ஆத்ொதே
யும் மசர்த்மத நோன் என தன் ஸ்ேரூபொக எண்ணுேதுதான் மகாசங்களும்
ஆத்ொவும் மசர்ந்திருப்பது என்பது. இது அத்யாஸத்தால் ஏற்பட்டது. உெியுடன்
மசர்ந்திருக்கும் அரிசிதய (மநல் ) உலக்தகயால் குத்தி உெி மேறு அரிசி மே கப்
பிரித்து உெிதய நீக்கி சுத்தொன அரிசிதய எடுத்துக்மகாள்கி ம். அதுமபால்
குருமுகொக உபநிஷத்துக்களின் மூலம் ஆத்ெ ஸ்ேரூபத்ததத் மதரிந்துமகாண்டு
பிறகு யுக்தியால் ேிசாரம் மசய்யமேண்டும். ஆத்ொேின் லக்ஷணம் இதேகளில்
இல்லாததால் இதேகள் ஆத்ொ அல்ல என்று ஒவ்மோன் க நீக்கி கதடசியாக
இதேக மயல்லாம் அறிந்து மகாள்ளும் ஞானஸ்ேரூபொன ஆத்ொதேத்
மதரிந்து மகாள்ளமேண்டும். யுக்திகளும் முதறகளும் விபவகசூடோமணி, ஞ்சதசி
முதலான நூல்களில் ேிரிோகக் கூறப்பட்டிருக்கின்றன. (16)

(அவதோரிரக) முன்சுமலாகத்தில் ஐந்து மகாசங்களும் ஆத்ொ மபால் மதான்றி

லும், அதே ஆத்ொேல்ல. அதேக க் காட்டிலும் மே னது என்று கூறப்பட்

39
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

டது. அப்படிமய ஸ்தூலம், ஸூக்ஷ்ெம், காரணமென்னும் மூன்று சரீரங்க க்

காட்டிலும் மே னது என்பதும் முன் ல் கூறப்பட்டது. இதேக க்காட்டிலும்
மே ன ஆத்ொ எங்மக இருக்கிறது? எந்த இடத்தில் ஆத்ொதேத் மதரிந்து
மகாள்ளலாம்? என்பததக் கூறுகிறார்: -

सदा सिागतोऽध्यात्मा ि सिात्रािभासते ।

बद्ध
ु ािेिािभासेत स्िच्छ्छेषु प्रवतविम्बित ॥ १७ ॥
தோ³ ர்வக³பதோ(அ)த்⁴யோத்மோ ந ர்வத்ரோவ ோ⁴ பத ।
பு³த்³தோ⁴பவவோவ ோ⁴ப த ஸ்வச்பச²ஷு ப்ரதிவிம் ³வத் ॥ 17 ॥

ஆத்ொ எப்மபாழுதும் எங்கும் இருந்தமபாதிலும் எல்லா இடத்திலும்

ேிளங்குேதில் . நிர்ெலொன ேஸ்துக்களில் பிரதிபிம்பம் ஏற்படுேது மபால புத்தி
யில்தான் பிரகாசிக்கும்.

ஆத்ொ எங்கும் நிதறந்துள்ள ேஸ்து. அது இல்லாத இடம் கிதடயாது.

அததப் பார்க்க மேறிடம் மதடிச் மசல்லமேண்டிய அேசியெில் . எங்கு மதடிச்
மசன் லும் ஆத்ொதேப் பார்க்கவும் முடியாது. கண் காது முதலான இந்திரியங்
க மேளிமய மபாகேிட்டுக்மகாண்டு அது மபான மபாக்கிமலமய நாமும் மபாய்க்
மகாண்டிருந்தால் ஒருநாளும் ஆத்ொதேப் பார்க்கமுடியாது. ஆத்ொதேப் பார்க்க
மேண்டுொ ல் இந்திரியங்களின் மேளிப்மபாக்தக முதலில் அடக்கமேண்டும்.
அப்மபாழுது புத்தியில் ஆத்ொ ேிளங்கும். புத்தி ஒன்றுதான் ஆத்ொதே மதரியப்
படுத்தும் ஸாதனம். அந்த புத்தியிலும் ஆதச, மகாபம் முதலான அழுக்குகள்
ஏறியிருந்தால் ஆத்ொ மதரியாது. மேளிப் புலன்களின் ஒட்டத்ததயடக்குேதுடன்
காெக்மராதாதிகளில்லாெல் ெனதத சுத்தொக தேத்துக்மகாண்டால் ஆத்ொ நன்கு
பிரகாசிக்கும். நம் முகத்தத நாம் பார்க்க மேண்டுொ ல் கண் டியின் எதிரில்
மபாய் நிற்கி ம். கண் டி நம் முகத்தத நெக்கு நன்கு காட்டுகிறது. கண் டி,
சுேர் எல்லாம் பிருதிேி என்ற பூதத்ததச் மசர்ந்ததா லும் ஸ்ேச்சொன
கண் டியில்தான் முகம் மதரிகிறது, சுேற்றில் மதரிேதில் . கண் டியும்
அழுக்கதடந்திருந்தால் அங்கு முகம் நன்கு மதரிேதில் . அழுக்தகத் துதடத்து
சுத்தொய் தேத்திருந்தால்தான் நன்கு பார்க்க முடிகிறது. அதுமபால ராகாதி
மதாஷங்கள் எல்லாம் நீங்கின சுத்தொன ெனதில் ஆத்ெஸ்ேரூபத்தத அறிந்து
மகாள்ளலாம். (17)

(அவதோரிரக) ஆத்ொ மதஹத்திலிருந்தாலும் அத்துடன் ஒட்டாெல்

தனியாகமே இருக்கி ர் என்பதத திருஷ்டாந்தத்தால் ேிளக்குகி ர்: -

देहेवन्द्रयमिोबवु द्धप्रभवृ तभ्यो विलक्षणम ॥

तद्वृवत्तसावक्षणं विद्यादात्मािं राजित्सदा ॥ १८ ॥
பத³பஹந்த்³ரியம பு³த்³தி⁴ப்ரப்⁴ருதிப்⁴பயோ விலக்ஷணம் ॥
தத்³வ்ருத்தி ோக்ஷிணம் வித்³யோதோ³த்மோனம் ரோஜவத் தோ³ ॥ 18 ॥

40
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ஆத்ொதே, மதஹம், இந்திரியம், ெனம், புத்தி முதலியதேக க்காட்டிலும்

மேறுபட்டே கவும், அரசன் மபால அதேகளின் கார்யங்க மநரில் பார்க்கிறே
கவும் மதரிந்துமகாள்ளமேண்டும்.

நம் சரீரத்தில் இந்திரியங்கள், ெனம், புத்தி, பிராணன் முதலான அமநக ேஸ்துக்கள்

இருக்கின்றன. இங்குதான் ஆத்ொவும் இருக்கிறது. ஆ லும் அதேக ளுடன்
ஸம்பந்தப்படாெல் ஆத்ொ தனியாகமேயிருக்கிறது. மதஹம், இந்திரியம்
முதலானதேகளின் ஸ்ேரூபத்ததயும் ஆத்ொேின் ஸ்ேரூபத்ததயும் நன்கு
ஆராய்ந்து பார்த்மதாொ ல் ஒன்றுக்மகான்று ஸம்பந்தெில் . ெிகுந்த மேற்றுதெ
இருக்கிறது. மதஹாதிகள் ஜடம், எப்மபாழுதும் ொறக் கூடியது, அறியப்படுேது;
ஆத்ொ ஞானரூபி, எப்மபாழுதும் ஒமரொதிரி இருப்பது, அறியப்படுேதில் , சுத்த
ொனது, அஸங்கம். இவ்ேித மேற்றுதெயுள்ள ஆத்ொ மதஹாதிகளுடன் ஸம்பந்தப்
படுேதில் . ஆ லும் அதேகள் மசய்யும் ஒவ்மோரு கார்யத்ததயும் ஸாக்ஷியாக
நின்று பார்த்துக்மகாண்டிருக்கி ன். மபரிய ராஜாங்கத்தில் ெந்திரி முதலான
ஸகலரும் தங்கள் தங்கள் மே க ச் மசய்கி ர்கள். புத்திொ ன அரசன், தான்
ஒரு மே தயயும் மசய்யாெமலமய, அேர்கள் மசய்யும் காரியங்கள் எல்லாேற்
தறயும் கேனித்து ேருகி ன். அதுமபாலமே, ஆத்ொவும் தான் ஒரு மே தயயும்
மசய்யாெமலமய அதேகள் மசய்யும் கார்யங்கள் எல்லாேற்தறயும் கேனித்து
ேருகி ன். இங்கு ஆத்ொதே ஸாக்ஷி என்று கூறுேதாமலமய ஒரு காரியமும்
மசய்ேதில் என்பது கிதடக்கிறது. தான் காரியம் மசய்யாெல் எல்லாேற்தறயும்
மநரில் பார்க்கிறேனுக்குத்தான் ஸாக்ஷி என்று மபயர்.

अकतात्ृ िे सवत बोद्धृत्िं सावक्षत्िम ॥

அகர்த்ருத்பவ தி ப ோ³த்³த்⁴ருத்வம் ோக்ஷித்வம் ॥
(18)

(அவதோரிரக) இந்த சரீரத்தில் நடக்கும் காரியங்கமளல்லாேற்தறயும்

ஆத்ொ மசய்ேதாகத்தாமன உலகில் எல்மலாரும் மசால்கி ர்கள். அவ்ேிதெிருக்க
ஆத்ொதே 'அகர்த்தா’ என்றும், 'ஸாக்ஷி' என்றும், 'ேிகாரெற்றேன்' என்றும் எப்படிச்
மசால்லமுடியும் என்பதற்கு ேிதட கூறுகிறார்: -

वयापतृ ेवष्िवन्द्रयेष्िात्मा वयापाररिावििेवकिाम ।

दृश्यतेऽषु धाित्सु धािवन्िि यथा शशर ॥ १ ९ ॥
வ்யோப்ருபதஷ்விந்த்³ரிபயஷ்வோத்மோ வ்யோ ோரீவோவிபவகி ம் ।
த்³ருஶ்யபத(அ)ஷு தோ⁴வத் ு தோ⁴வன்னிவ யதோ² ஶஶ ீ ॥ 19 ॥

மெகங்கள் ஓடும்மபாழுது சந்திரன் ஓடுேதுமபால எப்படிக் காணப்படுகிறமதா

(அப்படிமய) இந்திரியங்கள் மே மசய்யும்மபாழுது ஆத்ொ மே மசய்ேதுமபால்
ேிமேகெில்லாதேர்களுக்குத் மதான்றுகிறது.

41
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

நம் சரீரத்தில், இந்திரியம், ெனம் முதலியதேகள் தான் எப்மபாழுதும் மே

மசய்துமகாண்டிருக்கின்றன. கண் ரூபத்தத மநாக்கி ஓடுகிறது. காது சப்தத்தத
மநாக்கிச் மசல்கிறது. இவ்ோறு அந்தந்த இந்திரியங்கள் தம் தம் ேிஷயங்க
மநாக்கிச் மசல்கின்றன. ெனமும் அந்த இந்திரியங்களின் ேழியாக மேளிமய
மசல்கிறது. மேளிமய மசல்லமுடியாேிட்டால் உள்மள இருந்துமகாண்மட ெ
ராஜ்யம் நடத்துகிறது. இவ்ோறு இந்திரியங்கள், ெனம் முதலானதேகள் தான்
எல்லாக் காரியங்க யும் மசய்கின்றன. உண்தெயில் ஆத்ொ ஒரு காரியமும்
மசய்ேதில் . ஆ லும் இந்திரியாதிகளின் ஸ்ேரூபத்ததயும் ஆத்ொேின்
ஸ்ேரூபத்ததயும் பிரித்து ஸ்பஷ்டொகத் மதரிந்துமகாள்ளாத அேிமேகிகள்
இந்திரியங்கள் மசய்யும் காரியத்ததமய ஆத்ொ மசய்ேதாகக் கூறுகி ர்கள். அது
தேறு. குருேின் உபமதசத்தாலும், சாஸ்திரங்கள் மூலொகவும் ஆத்ொதேயும்,
அ த்ொதேயும் பிரித்து நன்கு மதரிந்துமகாண்டேர்கள் இவ்ோறு நி க்கொட்டார்
கள். இரேில் மெக ஸஞ்சாரம் மலசாக இருக்கும்மபாழுது ஆகாயத்தில் பார்த்தால்
சந்திரன் மபாேதுமபால் மதான்றும். அததப்பார்த்து சிறுேர்கள் சந்திரன் மபாேதாகச்
மசால்ோர்கள். ேிஷயெறிந்தேர்கள் சந்திரன் ஒமர இடத்தில்தான் இருப்பதாகவும்,
அேன் மபாகேில் என்றும் மெகம்தான் மபாேதாகவும், நம் கண்ணுக்கு சந்திரன்
மபாேதாகத் மதான்றுேது ப்ரெம் என்றும் கூறுோர்கள். இதுமபாலமே ேிமேகிகள்
ஆத்ொ ஒரு ேியாபாரமும் மசய்யேில் என்றும், இந்திரியாதிகள் மசய்யும்
ேியாபாரம் ஆத்ொ மசய்ேதுமபால மதான்றுேதாகவும் அது ப்ரெம் என்றும்
நி ப்பார்கள். (19)

(அவதோரிரக) மதஹம், இந்திரியம், ெனஸ், புத்தி இதேகளாமலமய எல்லாக்

காரியங்களும் நதடமபறுகிறபடியால் ஞானத்தத உண்டுபண்ணும் இதேக மய
மசதனம் என்று மசால்லிேிடலாமெ. இதேக க் காட்டிலும் மே க, ஸாக்ஷியாக
ஆத்ெதசதன்யம் என்பது எதற்கு? என்ற மகள்ேிக்கு ஸொதானம் கூறுகி ர்: -

आत्मचैतन्यमावश्त्य देहेवन्द्रयमिोवधयीः ।
स्िकीयाथेषु ितान्ते सयू ाालोकं यथा जिाीः ॥ २० ॥
ஆத்மரசதன்யமோஶ்ரித்ய பத³பஹந்த்³ரியம தி⁴ய꞉ ।
ஸ்வகீ யோர்பத²ஷு வர்தந்பத ூர்யோபலோகம் யதோ² ஜ ꞉ ॥ 20 ॥

ஸூர்யனுதடய மேளிச்சத்ததக்மகாண்டு ஜனங்கள் தங்கள் தங்கள் காரியங்

க நடத்துேதுமபால ஆத்ெ தசதன்யத்ததக்மகாண்டுதான் மதஹம், இந்திரியம்,
ெனம், புத்தி இதேகள் தன் தன் ேிஷயங்களில் மசல்கின்றன.

உலகில் ஒவ்மோருேரும் ஸூரிய மேளிச்சத்தின் உதேிதயக்மகாண்டு

தங்கள் தங்கள் கார்யங்க ச் மசய்கிறார்கள். ஸூரிய மேளிச்சம் என்பதத.
மபாதுோக பிரகாசம் என்பதாகக் மகாள்ளமேண்டும். மேளிச்சம் இல்லாெல்
இருட்டாயிருந்தால் கண் ல் ஒரு மபாரு யும் பார்க்கமுடியாது. அதுமபால
இந்திரியம், ெனம், புத்தி இதேகளும் ஆத்ெ தசதன்ய ஸம்பந்தத்தால்தான்
ேிஷயத்தின் அறிதே உண்டு பண்ணுகின்றன. இதேகமளல்லாம் ஜடப்மபாருளா

42
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

தகயால் தா க பிரகாசிக்கமோ பிரகாசப் டுத்தமோ ஸாெர்த்தியம் கிதடயாது.

இதேகள் ஜடொக இல்லாெல் மசதனொக இருக்குொ ல் எப்மபாழுதும்
இதேகளால் நெக்கு ஞானம் ஏற்படமேண்டும். இந்திரியங்களாமலா, ெனதாமலா
நெக்கு எப்மபாழுதும் ஞானம் ஏற்படுேதில் . சிலஸெயங்களில்தான் ஞானம்
ஏற்படுகிறது. தூக்கத்தில் இந்த இந்திரியங்களால் ஞானம் ஏற்படுகிறதில் . ஆகமே
ஆத்ொதான் மசதனம். அது எப்மபாழுதும் பிரகாசிக்கிற ேஸ்து. ஆத்ெ தசதன்ய
ஸம்பந்தத்தால் சில ஸெயங்களில் ெட்டும் பிரகாசிக்கிற இந்திரியாதிகள்
ஜடப்மபாருள்கள். இங்கு ஸூர்யபிரகாசத்தத திருஷ்டாந்தொகக் கூறியதால்
ெற் ர் அபிப்பிராயமும் த்ேனிக்கிறது. ஸூர்மயாதயொனவுடன் எல்லாரும் எழுந்
திருந்து தங்கள் தங்கள் கார்யங்க ச்மசய்ய ஆரம்பிக்கின்றனர். சிலர் நல்ல
காரியம் மசய்கின்றனர். சிலர் மகட்ட காரியம் மசய்கின்றனர். எல்மலாதரயும்
தூண்டிய மபாதிலும் இேர்கள் மசய்யும் நல்ல கார்யங்கள், மகட்ட கார்யங்களின்
பயன் ஸூர்ய யதடேதில் . அதுமபால் ஆத்ெ தசதன்ய ஸம்பந்தத்தால் ெனம்
முதலானதே தன் தன் காரியத்ததச் மசய்தமபாதிலும் ஆத்ொ ஒன்றிலும்
ஸம்பந்தப்படாெல் ஸாக்ஷியாக அஸங்கொக ேிளங்குகி ர்.

(அவதோரிரக) உலகில் எல்மலாரும் "நான் பிறந்மதன், ேளர்ந்மதன்; நான்

சிறுேன், மபரியேன்; நான் பார்க்கிமறன் மகட்கிமறன்" என்று பிறப்பு, ேளர்ச்சி,
பால்யம் முதலானதேக ஆத்ொதேச் மசர்ந்ததாகத்தாமன எண்ணுகின்றனர்.
அப்படியிருக்க ஆத்ொதே ஒருேித ேிகாரமுெற்றே க எப்படிக் கூறமுடியும்
எனில் அதற்கு பதில் கூறுகிறார்: -

देहेवन्द्रयगुणाि कमाार्णयमले सवच्छ्चदात्मवि ।

अध्यस्यन्त्यवििेकेि गगिे िरलतावदित ॥ २१ ॥
பத³பஹந்த்³ரியகு³ ன் கர்மோண்யமபல ச்சிதோ³த்மனி ।
அத்⁴யஸ்யந்த்யவிபவபகன க³க³பன நீ லதோதி³வத் ॥ 21 ॥

பகுத்தறிேில்லாதெயால் ஆகாயத்தில் நீலநிறம் முதலியததப்மபால,

மதஹம், இந்திரியம் இேற்றின் குணங்களும், காரியங்களும், பரிசுத்தொயும்
ஸச்சித்ஸ்ேரூபொயுமுள்ள ஆத்ொேிடம் இருப்பதாக ப்ரெத்தால் எண்ணுகின்றனர்.

ஐந்து பூதங்களிமலான் ன ஆகாயத்தில் ஒருேித நிறமும் கிதடயாது. நிறம்

மதஜஸ்தஸச் மசர்ந்தது. ஆ லும் ஆகாயத்ததப் பார்த்மதாொனால் நம்
கண்களுக்கு நீலநிறொகக் காண்கிறது. இததக்மகாண்டு அேிமேகிகள் “ஆகாயம்
நீலநிறொனது” என்று மசால்கின்றனர். ஐந்து பூதங்க யும் அதன் அதன் குணங்க
யும் நன்கு மதரிந்து மகாண்டேர்கள் “ஆகாசத்தில் நிறமெ கிதடயாது. மேகு
தூரத்திலிருந்து பார்ப்பதால் நம் கண்களுக்கு நீலொகத் மதான்றுகிறது. அது
ப்ரெம்தான்" என்று நி ப்பார்கள். அது மபால ஆத்ொ ஸத்தாயும், சித்தாயும்,
ஆனந்தொயும் உள்ளது. பிறப்பு, ேளர்ச்சி, பால்யம், மயௌேனம் முதலானதே
மயல்லாம் மதஹத்ததச் மசர்ந்தது. பார்ப்பது, மகட்பது முதலியதே
இந்திரியங்க ச் மசர்ந்தது. மதஹத்ததயும் இந்திரியங்க யும் மசர்ந்த இந்த

43
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

தர்ெங்க அேிமேகத்தால் ஆத்ொேில் இருப்பதாக எண்ணுகின்றனர். மதஹம்,

இந்திரியம் இதேகளின் ஸ்ேரூபத்ததயும் ஆத்ொேின் ஸ்ேரூபத்ததயும் நன்கு
பிரித்துத் மதரிந்துமகாள்ேது ேமேகம்.
ீ நன்கு இந்த ேிமேகம் உள்ளேர்கள் மதஹ
இந்திரிய தர்ெங்க ஆத்ொேில் இருப்பதாக நிதனக்கொட்டார்கள். (21)

(அவதோரிரக) ஆ லும் ஒவ்மோருேனும் 'நான் இக் காரியத்ததச் மசய்கி

மறன். இதன் பய அனுபேிக்கிமறன்' என எண்ணுகிறான். இந்தக் கர்த்ருத்ேமும்
(மசய்ேது) மபாக்த்ருத்ேமும் (அநுபேிப்பது) மதமஹந்திரியங்கதளச் மசர்ந்ததாகக்
கூறமுடியாததால் ஆத்ொேினிட முள்ளதாகத்தாமன கூறமேண்டும்? எளில் இதுவும்
ஆத்ொவுக்குக் கிதடயாமதனக் கூறுகி ர்: -

अज्ञािान्मािसोपाधेीः कतात्ृ िादरवि चात्मवि ।

कल्प्यन्तेऽम्बगु ते चन्द्रे चलिावद यथाम्भसीः ॥ २२ ॥
அஜ் ோ மோனப ோ ோபத⁴꞉ கர்த்ருத்வோதீ³னி சோத்மனி ।
கல்ப்யந்பத(அ)ம்பு³க³பத சந்த்³பர சலநோதி³ யதோ²ம் ⁴ ꞉ ॥ 22 ॥

நீரிலுள்ள அதசவு முதலியதத நீரில் மதான்றும் சந்திரனிடமும் இருப்பதாக

எண்ணுேதுமபால ெனமென்னும் உபாதிதயச் மசர்ந்த கர்த்ருத்ேம் முதலியதே
க அறியாதெயால் ஆத்ொேில் இருப்பதாக நி க்கின்றனர்.

ஓடும் தண்ண ீரில் சந்திர ப் பார்த்தால் சந்திரன் அதசேதுமபால் மதான்றும்.

உண்தெயில் ஜலம்தான் அதசகிறது. அத ல் அதற்குள் மதான்றும் சந்திரபிம்பமும்
அதசேதுமபால் மதான்றுகிறது. ஆகாசத்திலுள்ள சந்திரனுக்கு அதசவு முதலியன
ஒன்றும் கிதடயாது. அதுமபால கார்யங்க க் மசய்ேமதா, அதன் பல அனுபேிப்
பமதா எல்லாம் ெனம்தான். ெனதின் ஸ்ேரூபத்ததயும் ஆத்ொேின் ஸ்ேரூபத்தத
யும் நன்கு பிரித்துத் மதரிந்து மகாள்ளாதேர்களுக்கு ெனமும் ஆத்ொவும் ஒன்றாகத்
தான் மதரியும். அேர்கள் அஞ்ஞானத்தால் ெனதிலுள்ள கர்த்ருத்ோதிக
ஆத்ொேில் இருப்பதாக தே க எண்ணுகின்றனர். ஆத்ொவுக்கு உண்தெயில்
கர்த்ருத்ோதிகள் ஒன்றும் கிதடயாது. (22)

(அவதோரிரக) ராகம், இச்தச, ஸுகம் துக்கம் முதலியதேகள் ஆத்ொதேச்

மசர்ந்ததாக தார்க்கிகர்கள் கூறுகி ர்கமள எனில், அது தேறு என்கி ர்: -

रागेच्छ्छा सुखदुीःखावद बुद्धौ सत्यां प्रिताते ।

सुषुप्तौ िावस्त तन्िाशे तस्माद्बुद्धेस्तु िात्मिीः ॥ २३ ॥
ரோபக³ச்சோ² ுக²து³꞉கோ²தி³ பு³த்³ஸதௌ⁴ த்யோம் ப்ரவர்தபத ।
ுஷுப்ஸதௌ நோஸ்தி தந்நோபஶ தஸ்மோத்³பு³த்³பத⁴ஸ்து நோத்மன꞉ ॥ 23 ॥

அன்பு, ஆதச, ஸுகம், துக்கம் முதலியதே புத்தியிருந்தால் ஏற்படுகிறது.

ஸுஷுப்தியில் புத்தி ெதறந்த மபாழுது இதே ஏற்படுகிறதில் . ஆதகயால் இதே

44
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

புத்திதயச் மசர்ந்தது. ஆத்ொதேச் மசர்ந்ததல்ல.

ெதனேியிடம் அன்பு ஏற்படுகிறது. பணம், ேடு

ீ முதலான மபாருள்களில்
ஆதச உண்டாகிறது. ேிரும்பும் மபாருள் கிதடத்தால் அதிலிருந்து ஸுகமும்,
ேிரும்பும் மபாருள் கிதடக்காேிட்டாலும் அல்லது மேறுப்புள்ள மபாருள் கிதடத்தா
லும் துக்கமும் உண்டாகிறது. இதேகமளல்லாம் ஆத்ொதேச் மசர்ந்ததாக
தார்கிகர்கள் மசால்கின்றனர். நாம் இதத அந்ேய ேியதிமரகங்க க் மகாண்டு
தீர்ொனிக்கமேண்டும். இதே ஆத்ொதேச் மசர்ந்ததா ல், ஆத்ொ எப்மபாழுதுெிரு
ப்பதால். இதேயும் எப்மபாழுதும் ஏற்பட்டுக்மகாண்டிருக்கமேண்டும். அப்படி
ஏற்படுேதில்தல. ஜாகரம், (ேிழிப்பு) ஸ்ேப்னம் (கனவு) எனும் இரண்டு அேஸ்ததக
ளில்தான் இதே ஏற்படுகின்றன. ஸுஷுப்தியில் ஏற்படுேதில்தல. ஆகமே
ஆத்ொதேச் மசர்ந்ததேயல்ல. பின் எததச் மசர்ந்தது எனில், புத்திதயச்
மசர்ந்ததேமயன்று அேயேியதிமரகங்களால் தீர்ொனிக்கலாம். அதாேது ெனதும்,
இந்திரியங்களும் மசர்ந்து மே மசய்யுெிடம் ஜாகரம். இந்திரியங்கள் அடங்கி
ெனம் ெட்டும் மேதல மசய்யுெிடம் ஸ்ேப்னம். இந்திரியம், ெனம் இரண்டும்
ஒடுங்கிப்மபான இடம் ஸுஷுப்தி. முதல் இரண்டு அேஸ்ததகளிலும் ெனம்
மேதல மசய்கிறது. அங்குதான் ஆதச முதலியதே ஏற்படுகின்றன. ெனெில்லாத
ஸுஷுப்தியில் இதே ஏற்படுேதில் . ஆதகயால் இதேமயல்லாம் ெனததச்
மசர்ந்தமத தேிற ஆத்ொதேச்மசர்ந்ததேயல்ல. ப்ரெத்தால் தார்க்கிகர்கள்
ஆத்ொதேச் மசர்ந்ததாக எண்ணுகின்றனர். (23)

(அவதோரிரக) நம் புத்திக்குத் மதான்றும் தர்ெங்கமளல்லாம் ஆத்ொேில்

இல்தலமயன்றால் ஆத்ெஸ்ேரூபம் எப்படிப் பட்டது எனில் கூறுகிறார்: -

प्रकाशोऽका स्य तोयस्य शैत्यमग्िेयाथोष्णता ।

स्िभािीः सवच्छ्चदािन्दवित्य विमालताऽऽत्मिीः ॥ २४ ॥
ப்ரகோபஶோ(அ)ர்கஸ்ய பதோயஸ்ய ரஶத்யமக்³பனர்யபதோ²ஷ்ணதோ ।
ஸ்வ ோ⁴வ꞉ ச்சிதோ³நந்த³நித்ய நிர்மலதோ(ஆ)த்மன꞉ ॥ 24 ॥

ஸூரியனுக்கு மேளிச்சம்மபாலவும், தண்ண ீருக்கு குளிர்ச்சிமபாலவும்,

மநருப்புக்குச் சூடுமபாலவும், ஸத், சித், ஆனந்தம், எப்மபாழுதும் பரிசுத்தி இதேதான்
ஆத்ொேின் ஸ்ேபாேம்.

ஸத் (எப்மபாழுதும் இருப்பது), சித் (அறிவு), ஆனந்தம், எப்மபாழுதும் பரிசுத்தி

(கலப்பில்லாதது) இதேதான் ஆத்ொதேச் மசர்ந்த தர்ெம். உலக ேழக்தக மயாட்டி
தர்ெம் என்று மசான் மெதேிற இதே ஆத்ொேின் ஸ்ேரூபத்திமலமய மசர்ந்தது.
ஸூர்யனிடம் மேளிச்சமும் தண்ண ீரில் குளிர்ச்சியும், மநருப்பில் சூடும் அததத
ேிட்டுப்பிரிக்க முடியாெல் அததன் ஸ்ேரூபத்திமலமய மசர்ந்திருப்பதுமபால
ஸச்சிதானந்தமும் ஆத்ொதேேிட்டுப் பிரிக்கமுடியாெல் ஆத்ெஸ்ேரூபத்திமலமய
மசர்ந்தது. இததத்தேிற ஆத்ெமபாதம் ஆத்ொேில் மேறு யாமதாரு தர்ெமும்
உண்தெயில் கிதடயாது. (24)

45
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

(அவதோரிரக) ஆத்ொேில் கர்த்ருத்ேம் முதலான தர்ெங்கள் ஒன்றுெில்லா

ேிடில், (அஹம் ஜாநாெி) ‘நான் அறிகிமறன்' என்று மசால்ேது எப்படிப்மபாருந்தும்?
ஆத்ொேில் ஞானம் ஏற்பட்டு ஞானகர்த்தாோக ஆ ல் தாமன' அறிகிமறன்
‘அறிகிமறன்' என்று மசால்லமுடியும்? எனில் கூறுகி ர்: -

आत्मिीः सवच्छ्चदशश्च बद्ध

ु ेिावृ त्तररवत द्वयम ।
सयं ोज्य चावििेकेि जािामरवत प्रिताते ॥ २५ ॥
ஆத்மன꞉ ச்சித³ஶஶ்ச பு³த்³பத⁴ர்வ்ருத்திரிதி த்³வயம் ।
ம்பயோஜ்ய சோவிபவபகன ஜோநோமீ தி ப்ரவர்தபத ॥ 25 ॥

ஆத்ொேின் ஸச்சிதம்சத்ததயும், புத்தியின் ேிருத்திதயயும் அேிமேகத்தால்

ஒன்று மசர்த்து ‘அறிகிமறன்’ என்ற ேியேஹாரம் ஏற்படுகிறது.

आत्मिो विवक्रया िावस्त बुद्धेबोधो ि जावत्िवत ।

जरिीः सिामलं (है) ज्ञात्िा कताा द्रिेवत मुद्यवत ॥ २६ ॥
ஆத்ம விக்ரியோ நோஸ்தி பு³த்³பத⁴ர்ப ோ³பதோ⁴ ந ஜோத்விதி ।
ஜீவ꞉ ர்வமலம் (ரஹ) ஜ் ோத்வோ கர்தோ த்³ரஷ்படதி முத்³யதி ॥ 26 ॥

ஆத்ொவுக்கு ேிகாரெில் . (ஜடொன) புத்திக்கு அறிவு ஒருக்காலும் கிதட

யாது. எல்லாேற்தறயும் நான் என எண்ணி ஜீேன், நான் கர்த்தா (மசய்கிறேன்),
நான் த்ரஷ்டா (பார்க்கிறேன்) என்று ப்ரெத்ததயதடகி ன்.

ஒரு மபாரு ப் பார்த்துத் மதரிந்துமகாண்டதும்

अहं इदं जािावम

அஹம் இத³ம் ஜோநோமி

‘நான் இதத அறிகிமறன்' என்று கூறுகி ன். இததக் மகாஞ்சம் ஆராய்ந்து

பார்ப்மபாம். 'நான் அறிகிமறன்' என்று கூறுேதால், இதற்கு முன்னால் தன்னிடம்
இல்லாதிருந்த அறிவு இப்மபாழுது ஏற்பட்டதாகத் மதரிகிறது. அந்த அறிவுக்கு
அஹம்பதார்த்தம் ஆச்ரயொக அதாேது கர்த்தாோக ஆகிறது இங்கு அறிவு என்பது
என்ன? அஹம்பதார்த்தம் யாது? என்பததத் மதரிந்துமகாள்ள மேண்டும்.
அஹம்பதார்த்தம் ஆத்ொோ ல் முன் இல்லாெலிருந்த மபாதம் (அறிவு) என்பது
அதில் ஏற்படுேதால் அது ேிகாரமுள்ளதாக ஆகிேிடும். ஆத்ொமோ நிர்ேிகாரம்.
ஆதலால் ஆத்ொதே அஹம்பதார்த்தொகச் மசால்லமுடியாது. புத்திமயா
ஜடொனபடியால் அறியும் சக்தி அதற்கு இல் . அத ல் அதுவும்
அஹம்பதார்த்தொகாது. ஆகமே ஆத்ொதேயும் புத்திதயயும் தனித்தனியாகப்
பிரித்துத் மதரிந்து மகாண்டுேிட்டால் 'நான் அறிகிமறன்' என்ற ேியேஹாரத்திற்மக
இடெில் . அவ்ேிதெில்லாெல், பழுக்கக்காய்ச்சின இரும்பில் பிரிக்கமுடியாதபடி
மநருப்பு மசர்ந்திருப்பதுமபால அத்யாஸத்தால் ஆத்ொவும் ெனமும் மசர்ந்துேிட்டது.

46
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ெனதுடன் மசர்ந்திருக்கும் ஆத்ொேிற்குத் தான் ஜீேன் என்று மபயர். ேிஷயங்க த்

மதரிந்து மகாள்ளும்மபாது ெனம் அந்தந்த ேிஷயத்தின் உருேத்தத அதடகிறது.
அதற்கு அந்தக்கரண ேிருத்தி என்று மபயர். அதில் தசதன்யம் ப்ரதிபிம்பிக்கிறது.
தசதன்யத்துடன் கூடிய ேிருத்திக்குத்தான் ஞானம் என்று மபயர். ஆகமே

अहं इदं जािावम

அஹம் இத³ம் ஜோநோமி
(நான் இதத அறிகிமறன்)

என்று கூறுெிடத்தில் அஹம் பதார்த்தத்தில் ஆத்ொ, ெனம் இரண்டும்

மசர்ந்திருப்பதால் தசதன்யத்ததக் மகாண்டு ேிஷயங்களின் அறிவு ஏற்படுகிறது.
ேிருத்திக்கு ஆச்ரயொக ெனெிருப்பதால் அஹம்பதார்த்தம் கர்த்தாோகவும்
ஆகிறது. இது ெட்டுொ? மதஹத்திலுள்ள இந்திரியம் முதலியேற்மறாடும் ஆத்ொ
மசர்ந்துமகாண்டு அதேக யும் 'நான்' என்று எண்ணி 'பார்க்கிமறன், மசய்கிமறன்’
என்மறல்லாம் ஜீேன் ேியேஹாரம் மசய்கி ன். இேற்றிற்மகல்லாம்
அத்யாஸம்தான் காரணம். ஆத்ெஸ்ேரூபொன ஞானம் நித்யொயிருந்தாலும்
அந்தக்கரணேிருத்தி புதிதாக உண்டாேதால் 'நான் அறிகிமறன்' என்று மசால்கி ன்.
(25-26)

(அவதோரிரக) அத்யாஸத்தால் ஏற்படும் நி தெதயயும், அது நீங்கி ல்

ஏற்படும் நி தெதயயும் ேிேரிக்கி ர்: -

रज्जसु पािदात्मािं जरिो ज्ञात्िा भयं िहेत ।

िाहं जरिीः परात्मेवत ज्ञातश्चेवन्िभयो भिेत ॥ २७ ॥
ரஜ்ஜு ர் வதோ³த்மோனம் ஜீபவோ ஜ் ோத்வோ ⁴யம் வபஹத் ।
நோஹம் ஜீவ꞉ ரோத்பமதி ஜ் ோதஶ்பசன்னி ⁴பயோ ⁴பவத் ॥ 27 ॥

கயிற்தற பாம்பாக (எண்ணுேது) மபால தன் ஜீே க எண்ணி பயெதட

கி ன். நான் ஜீேனல்ல, பரொத்ொ என்று அறிந்தால் பயம் நீங்கினே க ஆகி ன்.

ொ மே யில் மலசான இருளில் ஆற்றங்கதரமயாரொகச் மசல்லும்

ெனிதன் அங்மக கீ மழ ே ந்து கிடக்கும் கயிற்தறப்பார்த்து ப்ரெத்தால் பாம்மபன
நி த்து பயெதடகி ன். அது காற்றி ல் சிறிது அதசந்தாலும் தன் க் கடிக்க
சீறிக்மகாண்டு ேருேதாக எண்ணி பயந்து ஓடிக் கீ மழ ேிழுந்து பலவித துன்பங்க
யனுபேிக்கி ன். இேன் பாம்பாக நி த்தாலும் கயிற்றில் ஒருேித ொறு பாடும்
ஏற்படுேதில் . பிறகு நண்பனுடன்கூட தீபத்தத மகாண்டுேந்து அருகில் மசன்று
நண்பன் ோர்த்ததயால் உற்றுப் பார்த்ததும் இது பாம்பல்ல, கயிறுதான் என்று
மதரிந்துமகாள்கி ன். பயமெல்லாம் நீங்கிேிடுகிறது. இது மபாலமே தன் உண்தெ
ஸ்ேரூபத்ததத் மதரிந்துமகாள்ளாெல் மதஹம், இந்திரியம், ெனம் முதலியேற்று
டன் மசர்ந்து அதேக மய ப்ரெத்தால் நான் என்று எண்ணி தான் ஜீேன் என்று

47
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

உலகில் ேியேஹாரம் மசய்கி ன். நான் என்று எண்ணும் மதமஹந்திரியாதிகள்

பரிச்சின்னொக (அளவுக்குட்பட்டதாக) இருப்பதால் தன் க் குறுகியே க
எண்ணுகி ன். தன் க்காட்டிலும் மே க உண்தெயான பிரபஞ்சம் இருப்பதாக
எண்ணி அதன் மூலம் பயம், துன்பம் முதலியேற்தற அதடகி ன். ப்ரெத்தால்
இேன் மே க நி த்தாலும் ஆத்ெஸ்ேரூபத்தில் ஒருேித ொறுபாடும்
ஏற்படுேதில் . எப்மபாழுது சாஸ்திரத்தாலும், ஆசார்ய உபமதசத்தாலும் ேிமேகம்
ஏற்பட்டு தன் உண்தெ ஸ்ேரூபத்தத அறிந்துமகாள்கி , அப்மபாழுது நான்
மதஹெல்ல. இந்திரியெல்ல, ஜீேனல்ல; நான் ஸச்சிதானந்தஸ்ேரூபம், பரொத்ொ.
என் க்காட்டிலும் மே க பிரபஞ்சம் என்பது கிதடயாது என்று மதரிந்து
மகாள்கி ன். பயமெல்லாம் நீங்கி ஆனந்தொயிருக்கி ன்.

(அவதோரிரக) நம் மதஹத்தில் ஆத்ொேின் அருகிமலமய இந்திரியம், ெனம்

முதலியதே இருக்கின்றன. மேளியில் எட்டியிருக்கும் மபாருள்க மயல்லாம்
காட்டும் அதேகள், தன் அருகில் மநருங்கியிருக்கும் ஆத்ொதே ஏன் நெக்குக்
காட்டிக்மகாடுப்பதில் என்பதற்கு பதில் கூறுகி ர்: -

आत्मािभासयत्यको बुद्धयवदिरवन्दन्द्रयार्णयवप ।
दरपो घटावदित्स्िात्मा जडैस्तैिाािभस्यते ॥ २८ ॥
ஆத்மோவ ோ⁴ யத்யபகோ பு³த்³த⁴யதி³ன ீந்தி³ந்த்³ரயோண்ய ி ।
தீ³ப ோ க⁴டோதி³வத்ஸ்வோத்மோ ஜரட³ஸ்ரதர்னோவ ⁴ஸ்யபத ॥ 28 ॥

தீபம், குடம் முதலியேற்தற பிரகாசப்படுத்துேது மபால ஆத்ொ ஒருேன்

தான் புத்தி, ெனம், இந்திரியம் முதலியேற்தற ேிளங்கதேக்கி ன். ஜடொன
அதேகளால் ஆத்ொ பிரகாசிக்கப்படுேதில் .

ேட்டில்
ீ ஒரு தீபத்தத ஏற்றிதேத்தால் அது தன் ஒளியால் அங்குள்ள
மபாருள்க மயல்லாம் நெக்குக் காட்டுகிறது. ஒளியில்லாத அப்மபாருள்கள்
தீபத்ததக் காட்டுேதில் . அதே இருப்பததமய தீபத்தின் உதேிதயக் மகாண்டு
தான் மதரிந்துமகாள்ள மேண்டியிருக்கிறது. அப்படியிருக்க அதே எப்படி ெற்றப்மபா
ருள்க க் காட்ட முடியும்? இதுமபாலமே உலகில் ஆத்ொ ஒன்றுதான் சித் (பிரகாச)
ேஸ்து. ெற்றதேமயல்லாம் ஜடப்மபாருள். ஆதகயால் ஜடொன புத்தி, இந்திரியம்
முதலியதே ஆத்ெ ஸ்ேரூபத்தத பிரகாசப்படுத்த முடியாது. ஆத்ொதான்
அதேக பிரகாசப்படுத்துகிறது. அதேகள் இருப்பததமய ஆத்ெ பிரகாசத்தால்
தான் அறிந்துமகாள்ளுகி ம். கண் ரூபத்ததக் காட்டுேதும், காது சப்தத்ததக்
காட்டுேதும், ெற்றதேகள் தன் தன் ேிஷயங்க க் காட்டுேதும் ஆத்ெ தசதன்ய
பிரகாசத்தின் உதேிதயக்மகாண்டு தான். ேிமேகெில்லாதேர்கள் அதேகமள
ேிஷயங்க க் காட்டுேதாக ப்ரெத்தால் எண்ணுகின்றனர். (28)

(அவதோரிரக) இந்திரியம், ெனம் முதலியதேகளால் ஆத்ொதே அறிந்து

மகாள்ள முடியாேிட்டால் மேறு எததக்மகாண்டு ஆத்ொதே அறிந்துமகாள்ேது
எனில் கூறுகிறார்: -

48
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

स्िबोधे िान्यबोधेच्छ्छा बोधरूपतयाऽऽत्मिीः ।

ि दरपस्यान्यदरपेच्छ्छा यथा स्िात्मप्रकाशिे ॥ २९ ॥
ஸ்வப ோ³பத⁴ நோன்யப ோ³பத⁴ச்சோ² ப ோ³த⁴ரூ தயோ(ஆ)த்மன꞉ ।
ந தீ³ ஸ்யோன்யதீ³ப ச்சோ² யதோ² ஸ்வோத்மப்ரகோஶபன ॥ 29 ॥

ஆத்ொ அறிவுேடிேொனதால் அதத அறிந்துமகாள்ள மே ரு அறிவு

மேண்டியதில் . தீபம் தன் பிரகாசப்படுத்த ெற் ர் தீபத்தத எதிர்பார்ப்பதில் .

உலகில் எப்மபாரு யும் ஸூர்யன், சந்திரன், நக்ஷத்திரம், தீபம் முதலியதே

களில் ஏதாேது ஒரு பிரகாசத்தின் உதேிதயக் மகாண்டுதான் மதரிந்துமகாள்ளு
கி ம். அந்த ரீதியில் நெக்கு ஆத்ொதே அறியப்படுத்தும் பிரகாசப்மபாருள் எது
என்ற மகள்ேிக்கு, ஆத்ொதே அறியப்படுத்தும் மேதறாரு பிரகாசப்மபாருள்
கிதடயாது; ஆத்ொமே ஸ்ேயம் பிரகாசொனதால் அது மததேயுெில் என்பது
பதில். ஸூர்ய மேளிச்சத்ததக் மகாண்டு எல்லாப் மபாருள்க யும் பார்க்கி ம்.
ஸூர்ய ப் பார்க்க மே ரு பிரகாசப் மபாரு நாம் மதடுேதில் . அது ஒளி
ெயொயிருப்பதால் தன் யும் தாமன காட்டிக்மகாள்கிறது. அதுமபால ஆத்ொவும்
அழிேற்ற ஸ்ேப்ரகாச ேஸ்துோனதால் அதத அறிய ெற் ரு பிரகாசேஸ்து
மததேயில் . எல்லாப் மபாருள்க யும் ஆத்ெபிரகாசத்ததக் மகாண்டு அறிய
மேண்டியிருப்பதால் ஆத்ொதே பிரகாசப்படுத்தும் மே ரு மபாருள் உலகில்
கிதடயாது. இந்த ேிஷயத்தத நான்காேது சுமலாகத்தின் சுமலாகத்தின் ேிரிவுதர
யில் காட்டியிருக்கி ம். (29)

(அவதோரிரக) ஆத்ொ ஸ்ேப்ரகாச ேஸ்துோ ல் எல்மலாருக்கும் அது ஏன்

மதரியேில் . ஏன் அக்ஞானிகளாக ஜனங்கள் துன்புறுகின்றனர். ஆத்ொதே
அறிேிக்கும் மபாருள் மே ன்றில்லாததால் அதத அறிய முயற்சிப்பதும் ேண்
ீ
என்னும் மகள்ேிக்கு ேிதட கூறுகி ர்: -

विवषध्य विवखलोपाधरि िेवत िेतरवत िाक्यतीः ।

विद्यादैक्यं महािाक्यैजीिात्मपरमात्मिोीः ॥ ३० ॥
நிஷித்⁴ய நிகி²பலோ ோதீ⁴ன் பநதி பநதீதி வோக்யத꞉ ।
வித்³யோரத³க்யம் மஹோவோக்ரயர்ஜீவோத்ம ரமோத்ம ꞉ ॥ 30 ॥

மநதி மநதி என்ற ோக்யத்தால் எல்லா உபாதிக யும் ேிலக்கி ெஹாோக்ய

ங்களால் ஜீோத்ொ, பரொத்ொ இவ்விரண்டினுதடய அமபதத்தத அறிந்துமகாள்ள
மேண்டும்.

ஆத்ொ ஸ்ேப்ரகாச ேஸ்துோயிருந்தாலும் மதஹம், இந்திரியம் முதலான

பல மபாருள்கள் அதத ெதறத்துக் மகாண்டிருப்பதால் நெக்குத் மதரிேதில் .
ஸூர்யன் ஒளிெயொயிருந்தாலும் மெகம் ெதறத்தால் நன்கு புலப்படுேதில் .
ஒளியுள்ள தேரம் ெண்ணுக்குள் புததந்திருந்தால் நெக்குத் மதரிேதில் . இது

49
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ெட்டுெல்ல. ஆத்ொதே ெதறத்துக்மகாண்டு அதன் பிரகாசத்தால் ேிளங்கும்

ஸதஹாதிக மய ஆத்ொமேன்று அறியாதெயால் எண்ணுகி ம். இந்த
மதஹாதிகள் துன்புறும் மபாழுது ஆத்ொவுக்மக துக்கம் ேந்ததாக எண்ணி கஷ்டப்
படுகி ம். இந்த கஷ்டம் ேிலகமேண்டுொ ல் ஆத்ொதே ெதறத்துக்மகாண்டிருக்
கும் மதஹாதிக ேிலக்க மேண்டும். ேிலக்குேது என் ல் நன்கு ேிசாரித்து
ஒவ்மோன் க ஆத்ொேல்ல என்று மதரிந்துமகாள்ேது. மதஹம் முதலான
உபாதிக ஆத்ொேல்ல என்று ேிலக்காதேதர ஆத்ெஸ்ேரூபத்தத அறிந்து
மகாள்ள முடியாது. ப்ரெத்தால் கயிற்தற பாம்மபன நி த்தேன் பாம்பல்ல என்று
மதரிந்துமகாள்ளாேிட்டால் எப்படி கயிற்தற அறிந்துமகாள்ளக்கூடும்?

பிருஹதாரண்யக உபநிஷத்தில் (2-3) பிரபஞ்சம் முழுேததயும் மூர்த்தம்,

அமூர்த்தம் என இருேதகயாகப் பிரித்து இரண்டும் ப்ரஹ்ெத்தின் ரூபமென
முதலில் ஆமராபம் மசய்து முடிேில்

अथात आदेशीः िेवत िेवत

அதோ²த ஆபத³ஶ꞉ பநதி பநதி

என்று மூர்த்தமும் ப்ரஹ்ெெல்ல, அமூர்த்தமும் ப்ரஹ்ெெல்ல என்று கூறப்பட்டிருக்

கிறது. இதுமபான்ற உபநிஷத் ோக்யங்க க்மகாண்டு யுக்தியால், ஆத்ொதே
ெதறத்துக்மகாண்டிருக்கும் மபாருள்கள் யாேற்தறயும் ஆத்ொேல்ல என்று ஒதுக்கி
த்தள்ளமேண்டும். மெகம் நீங்கியவுடன் ஸூர்யன் நன்கு மதரிேதுமபால இம்ெதறவு
கள் நீங்கியதும் ஸ்ேப்ரகாசொன ஆத்ெ ேஸ்து தாமன ேிளங்கும். இவ்ோறு
உபாதிகள் நீங்கின ஆத்ொேில் ப்ரஹ்ெலக்ஷணங்கமளல்லாம் காணப்படுேததக்
மகாண்டு

अहं ब्रह्मावस्म
(அஹம் ப்³ரஹ்மோஸ்மி)

முதலான ெஹாோக்யங்களால் ஆத்ொமே ப்ரஹ்ெம் என்று மதரிந்துமகாள்ள

மேண்டும். ெதறதே நீக்குேதில்தான். நம் முயற்சிகளுக்கு உபமயாகமெதேிற
ஸ்ேப்ரகாசொன ஆத்ொதே ப்ரகாசப்படுத்துேதிலல்ல.

இவ்ேிஷயம்

स्ियं प्रकाशते ह्यात्मा मेघापायेशुमाविि

ஸ்வயம் ப்ரகோஶபத ஹ்யோத்மோ பமகோ⁴ ோர்பயஶுமோனிவ

என்ற 4 - ேது சுமலாகத்தில் ேிளக்கப்பட்டிருக்கிறது. (30)

50
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

(அவதோரிரக) சரீராதிகள் ஆத்ொேல்ல என்பதற்கு யுக்திதயக் காட்டுகி ர்: -

आविद्यकं शरररावद दृश्यं बुद्बुदित क्षरम ।

एतवद्वलक्षणं विद्यादहं ब्रह्मेवत विमालम ॥ ३१ ॥
ஆவித்³யகம் ஶரீரோதி³ த்³ருஶ்யம் பு³த்³பு³த³வத் க்ஷரம் ।
ஏதத்³விலக்ஷணம் வித்³யோத³ஹம் ப்³ரஹ்பமதி நிர்மலம் ॥ 31 ॥

சரீரம் முதலியதே அேித்தயயால் ஏற்பட்டது. அறியப்படும் மபாருள்.

நீர்க்குெிழிமபால அழியக்கூடியது. இதேக க் காட்டிலும் மே ன நிர்ெலொன
ப்ரஹ்ெம் நான் என்று மதரிந்துமகாள்ளமேண்டும்.

சரீரம் முதலியதேகளுக்கு ொதயதான் உபாதான காரணம். அதிலிருந்து

ஏற்பட்டது. அத ல் இதே மபாய்யானது. ஆத்ொமோ ொதயயால் ஏற்பட்டதல்ல.
ஸ்ேதஸ்ஸித்தொனது, உண்தெப் மபாருள். மெலும் இதேக இந்திரியங்களா
லும் ெனதாலும் அறிந்துமகாள்கி ம். ஆகமே அறியப்படும் மபாருள் இது. அத ல்
ஜடம். ஆத்ொமோ ஒன்றி லும் அறியப்படக்கூடியதில் . அது அறிவு ஸ்ேரூபம்,
மசதனம். சரீராதிகள் அழியும் மபாருள். ஆத்ொமோ அழிேற்ற ேஸ்து. ஆத்ொவுக்
கும் மதஹாதிகளுக்கும் இவ்ேளவு மேற்றுதெகள் இருப்பதால் நான் இந்த மதஹா
திகளல்ல. பின் நான் யார் எனில் இந்த பிரபஞ்சத்திற்குள் அகப்படாத, மதாஷெற்ற
எங்கும் நிதறந்த ப்ரஹ்ெமெ நான் என்ற ஞானம் ெஹாோக்யத்திலிருந்து ஏற்படும்.

(31)
(அவதோரிரக) மேதாந்த ோக்யங்களிலிருந்து நான் ப்ரஹ்ெ ஸ்ேரூபம் தான்
என்பதத அறிந்துமகாண்டு அதன்பின் ெனனம் மசய்யமேண்டிய ேிதத்ததக்
கூறுகி ர்: -

देहान्यत्िात ि मे जन्मजराका इलयादयीः ।

शब्दावदविषयैीः सङगो विररवन्द्रयतया ि च ॥ ३२ ॥
பத³ஹோன்யத்வோத் ந பம ஜன்மஜரோகோ இலயோத³ய꞉ ।
ஶப்³தோ³தி³விஷரய꞉ ங்பகோ³ நிரிந்த்³ரியதயோ ந ச ॥ 32 ॥

अमिस्त्िात ि मे दुीःखरागद्वेषभयादयीः ।
अप्राणो ह्यमिाीः शुभ्र इत्यावदश्ुवतशासिात ॥ ३३ ॥
அமனஸ்த்வோத் ந பம து³꞉க²ரோக³த்³பவஷ ⁴யோத³ய꞉ ।
1
அப்ரோ ஹ்யம ꞉ ஶுப்⁴ர இத்யோதி³ஶ்ருதிஶோ த் ॥ 33 ॥

विगाण
ु ो विवष्क्रयो वित्यो विविाकल्पो विरञ्जिीः ।
विविाकारो विराकारो वित्यमुक्तोऽवस्म विमालीः ॥ ३४ ॥
51
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

நிர்கு³ நிஷ்க்ரிபயோ நித்பயோ நிர்விகல்ப ோ நிரஞ்ஜன꞉ ।

நிர்விகோபரோ நிரோகோபரோ நித்யமுக்பதோ(அ)ஸ்மி நிர்மல꞉ ॥ 34 ॥

நான் மதஹத்ததக்காட்டிலும் மே னதால் பிறேி, மூப்பு, இ ப்பு, சாவு

முதலியதேகள் எனக்கு கிதடயாது. நான் இந்திரியெல்லாததால் எனக்கு சப்தம்
முதலான ேிஷயங்களுடன் மசர்க்தக கிதடயாது.

நான் ெனெல்லாததால் துன்பம், ேிருப்பு, மேறுப்பு, பயம், முதலியதே கிதடயாது.

ஆத்ொ பிராணனுெல்ல, ெனமுெல்ல என்று முண்டக உபநிஷத்தில்
கூறியிருப்பதால் என்னிடம் குணமும் க்ரிதயயும் கிதடயாது. நான் அழிேற்றேன்.
என்னிடம் ேிகல்பம் (மேற்றுதெ) பிறப்மபாருளின் மசர்க்தக, ொறுபாடு, உருேம்,
மதாஷம் ஒன்றும் கிதடயாது. [1 முண்டமகாபநிஷத் 2-1-2.]

இது ஆத்ொ, இது அ த்ொ என்று பிரித்துத் மதரிந்து மகாள்ளாெல்

அேிமேகிகள் ப்ரெத்தால் அனாத்ொோன மதஹம் முதலியேற்தறமய ஆத்ொ
மேன எண்ணுகின்றனர் அத ல் அ த்ொோன மதஹாதிகளுதடய தர்ெங்க
மயல்லாம் ஆத்ொேிலிருப்பதாக நி த்து துன்புறுகின்றனர் முன்சுமலாகத்தில்
கூறியுள்ளபடி மதஹாதிக க்காட்டிலும் மே க ஆத்ொதே அறிந்துமகாண்ட
ேிமேகி மதஹாதிகளின் தர்ெங்கள் ஆத்ொவுக்கு கிதடயாது என்பதத யுக்திகளால்
தீர்ொனித்துக்மகாள்கி ன். அதாேது பிறப்பு, நதர, இ ப்பு, சாவு முதலியதே
மதஹத்ததச் சார்ந்தது. மதஹம் தான் பிறக்கிறது, இ க்கிறது, சாகிறது. மூப்பும்
அதற்குத்தான். நான் மதஹெல்ல. ஆதலால் எனக்கு பிறப்பு, சாவு முதலியதே
கிதடயாது. சப்தம் ஸ்பர்சம், ரூபம் முதலான ேிஷயங்களுடன் காது, த்ேக், கண்
முதலான புலன்கள் மசருகின்றன. நான் அந்த இந்திரியெல்ல. அத ல் சப்தாதி
ேிஷயங்களின் மசர்க்தக எனக்குக் கிதடயாது. துன்பம், ேிருப்பு, மேறுப்பு, பயம்
முதலியதே ெனததச் மசர்ந்ததே. நான் ெனெல்ல, ஆதகயால் அதேகள் எனக்
குக் கிதடயாது. நான் பிராணனுெல்ல. ஆதலால் எனக்கு ஒரு க்ரிதயயும்
கிதடயாது. ஒரு குணமும் கிதடயாது. ஸாதாரணொக உலகில் காணப்படும்
மேற்றுதெ, ொறுபாடு, உருேம், மதாஷம் முதலான ஒரு தர்ெமும் என்னிடம்
கிதடயாது. உண்தெயில் உலகப்மபாருளால் பந்தமும் எனக்குக் கிதடயாது. (32-34).

(அவதோரிரக) ஆத்ொேில் ஒரு தர்ெமுெில் யா ல் ஆத்ெ ஸ்ேரூபம்

எப்படிப்பட்டது எனில் கூறுகிறார்: -

अहमाकाशित्सिाबवहरन्तगातोऽच्छ्यतु ीः ।
सदा सिासमीः शद्ध
ु ो विस्सङगो विमालोऽचलीः ॥ ३५ ॥
அஹமோகோஶவத் ர்வ ³ஹிரந்தர்க³பதோ(அ)ச்யுத꞉ ।
தோ³ ர்வ ம꞉ ஶுத்³பதோ⁴ நிஸ் ங்பகோ³ நிர்மபலோ(அ)சல꞉ ॥ 35 ॥

52
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

நான் ஆகாசம்மபால் (உலகிலுள்ள) எல்லாப் மபாருள்களிலும் உள்ளும்

மேளியும் இருப்பேன். நி மபயராதேன். மபாருள்கள் ஏற்றத் தாழ்ோயிருந்தாலும்,
எங்கும் நான் ஸெொக இருப்பேன். பரிசுத்தொனேன் ஒன்றிலும் ஓட்டாதேன்.
மதாஷ ெற்றேன். எங்கும் நிதறந்திருப்பதால் அதசேில்லாதேன். (35)

वित्यशद्धु विमक्त
ु ै कमखर्णडािन्दमद्वयम ।
सत्यं ज्ञािमिन्तं यत परं ब्रह्माहमेि तत ॥ ३६ ॥
நித்யஶுத்³த⁴ விமுக்ரதகமக²ண்டோ³னந்த³மத்³வயம் ।
த்யம் ஜ் ோனமனந்தம் யத் ரம் ப்³ரஹ்மோஹபமவ தத் ॥ 36 ॥

எப்மபாழுதும் பரிசுத்தொனதும், பந்தெில்லாததும் ஒன் னதும், பிரிேில்லாத

தும், ஆனந்த ஸ்ேரூபொயும், இரண்டற்றதும், உண்தெயானதும் அறிவு ஸ்ேரூப
ொயும், அளேற்றதுொன அந்த பரப்ரஹ்ெமெதான் நான்.

பிரஹ்ெம் எப்மபாழுதும் பரிசுத்தொனது. உண்தெயில் ஒரு மபாருளுடனும்

ஸம்பந்தம் கிதடயாது. அதற்கு உண்தெயில் ஒருக்காலும் பந்தம் கிதடயாது. அது
ஒமர ேஸ்து. அததக் காட்டிலும் மே க அம்ொதிரியான மபாருமளா, ேிலக்ஷண
ொன மபாருமளா ஒன்றும் கிதடயாது. அதன் ஸ்ேரூபத்திலும் மேற்றுதெ கிதட
யாது. முக் காலத்திலும் ொறாதது. உண்தெயானது. அறிமே உருேம் மகாண்டது.
மதசத்தாமலா, காலத்தாமலா, மபாருளாமலா, அதத அளேிடமுடியாது. உண்தெயில்
இவ்ேித பரப்ரஹ்ெஸ்ேரூபொக தானிருந்தமபாதிலும், தன் மதஹாதிகளாக
எண்ணிக்மகாண்டிருந்ததால் இதத அறியேில் . இப்மபாழுது சிரேணத்தாலும்
ெனனத்தாலும் ஒவ்மோன் க ஒதுக்கி தன் உண்தெ ஸ்ேரூபத்தத அறிந்ததும்
நாமன ப்ரஹ்ெம் என மதரிந்து மகாள்கிறான். (36)

(அவதோரிரக) நிதித்யாஸனத்ததக் கூறுகி ர்: -

एिं विरन्तराभ्यस्ता ब्रह्मैिास्मरवत िासिा ।

हरत्यविद्या विक्षेपाि रोगाविि रसायिम ॥ ३७ ॥
ஏவம் நிரந்தரோப்⁴யஸ்தோ ப்³ரஹ்ரமவோஸ்மீ தி வோ ।
ஹரத்யவித்³யோ விபக்ஷ ோன் பரோகோ³னிவ ர ோயனம் ॥ 37 ॥

இவ்ோறு இதடேிடாெல் அப்யாஸம் மசய்ேதால் 'நான் பிரஹ்ெொகமே

இருக்கிமறன்' என்ற ோஸ உறுதிப்பட்டு, ெருந்து பிணிக ப்மபாக்குேதுமபால
அேித்தயயால் உண்டாகும் ேிமக்ஷபங்க ப்மபாக்குகிறது.

மதஹாதிக ஒதுக்கி நான் ப்ரஹ்ெம் என்று மதரிந்து மகாண்டாலும் அ தி

காலொக மலாக ோஸ உறுதிப்பட்டிருப்பதால் ெீ ண்டும் ெீ ண்டும் ெனதத
இழுத்துச் மசன்றுேிடும். அததத் தடுக்க ப்ரஹ்ெோஸ உறுதிப்பட்டு மலாக
ோஸ யின் பலம் குன்றமேண்டும். அதற்காக முன் சுமலாகத்தில் கூறியதத

53
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

இதடேிடாெல் தியானம் மசய்யமேண்டும். ப்ரஹ்ெத்ததத் தேிற மே ன்தறயும்

நி யாெல் அததமய இதடேிடாெல் நி ப்பது தியானொகும். அப்மபாழுது
ப்ரஹ்ெோஸ பலப்படும். அத ல் அேித்தய நீங்கி, அதிலிருந்து உண்டாகும்
ெனதின் ேிமக்ஷபங்கமளல்லாம் மபாய்ேிடும். மலாகோஸ நசித்துேிடும். சிறந்த
ெருந்தத மேகுகாலம் சாப்பிட்டு ேந்தால் ேியாதிகள் அடிமயாடு நீங்கிேிடு
ெல்லோ! (37)

(அவதோரிரக) இவ்ேிதொன ப்ரஹ்ெபாே உறுதிப்படுேதற்கு சில நியெங்

க உபமதசிக்கி ர்: -

विविक्त देश आसरिो विरागो विवजतेवन्द्रयीः ।

भाियेदेकमात्मािं तमिन्तमिन्यधरीः ॥ ३८ ॥
விவிக்த பத³ஶ ஆஸீ விரோபகோ³ விஜிபதந்த்³ரிய꞉ ।
ோ⁴வபயபத³கமோத்மோனம் தமனந்தமனன்யதீ⁴꞉ ॥ 38 ॥

தனிதெயான இடத்தில் உட்கார்ந்து மகாண்டு ஒன்றிலும் ஆதச மகாள்ளாெல்

புலன்க அடக்கி மே ன்றிலும் புத்திதயச் மசலுத்தாெல் எல் யற்ற ஒமர
ேஸ்துோன ஆத்ொதே தியானம் மசய்யமேண்டும். (38)

(அவதோரிரக) உலகத்திலுள்ள மபாருள்கமளல்லாம் மதான்றும் மபாழுது,

ஆத்ொ ஒன்றுதான் உள்ளது என்று எப்படி எண்ண முடியும் எனில் கூறுகி ர்: -

आत्मन्येिावखलं दृश्यं प्रविलाप्य वधया सुधरीः ।

भाियेदेकमात्मािं विमाला काशित्सदा ॥ ३९ ॥
ஆத்மன்பயவோகி²லம் த்³ருஶ்யம் ப்ரவிலோப்ய தி⁴யோ ுதீ⁴꞉ ।
ோ⁴வபயபத³கமோத்மோனம் நிர்மலோ கோஶவத் தோ³ ॥ 39 ॥
பரிசுத்த ெனமுள்ளேன் தன் புத்தியால் ஆத்ெ ஸ்ேரூபத்தில் எல்லாப்
மபாருளும் ெதறந்து மபாகும்படி மசய்து நிர்ெலொன ஆகாசம்மபால் ஒன் ன ஆத்ெ
ேஸ்துதே தியானம் மசய்யமேண்டும்.

ராகத்மேஷங்களுக்கு இடம் மகாடுக்காெல் ெனதத பரிசுத்தொக்கிக்மகாள்ள

மேண்டும். ஸொதியில் அெர்ந்து மயாக முதறகளால் ெனததயடக்கி மேறு ஒரு
மதாற்றமும் ஏற்படாதோறு பார்த்துக்மகாள்ள மேண்டும். சிரேண ென திகளால்
மதரிந்துமகாண்டுள்ள ஆத்ெ ஸ்ேரூபத்ததமய சிந்திக்கமேண்டும். உலகத்மதாற்றம்
ெதறந்து மபாகமேண்டும். மெகங்களில்லாத நிர்ெலொன ஆகாசம் மபான்ற ஒமர
மபாருளான ஆத்ொதே தியானிக்க மேண்டும். (39)

रूपिणाावदकं सिं विहाय परमाथावित ।

पररपण
ू ावचदािन्दस्िरूपेणािवतष्ठते ॥ ४० ॥
54
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ரூ வர் தி³கம் ர்வம் விஹோய ரமோர்த²வித் ।

ரிபூர்ணசிதோ³னந்த³ஸ்வரூப ணோவதிஷ்ட²பத ॥ 40 ॥

உண்தெ அறிந்தேன் உருேம், நிறம் முதலான எல்லாேற்தறயும் ேிட்டு

ேிட்டு எங்கும் நிதறந்த ஞான ஆனந்த ேடிேொக இருப்பான்.

உலகத்தின் உண்தெதய அறியாதேர்களுக்கு ஆத்ெ ேஸ்து மதான் து.

உலகிலுள்ள உருேம், நிறம், மபயர் இதேதான் மதான்றும். தன் யும் நாெரூப
முள்ள உலகப் மபாருளில் ஒன் கமே எண்ணுோன். பிரபஞ்சத்திற்கு அதிஷ்டான
ொயும் உண்தெப் மபாருளாயுமுள்ள ப்ரஹ்ெத்தத அறிந்தேனுக்கு எல்லாம்
ப்ரஹ்ெொகத் மதான்றும். அதுெட்டுெல்ல, பரிபூர்ண சிதானந்த ஸ்ேரூபொகமே
தன் நி ப்பான். (40)

(அவதோரிரக) ஆத்ெஞானிக்கு உலகத் மதாற்றம் ெதறந்தாலும் ஆத்ொதே

அறிந்துமகாள்ளும்மபாழுது நான் ஞாதா (அறிந்துமகாள்கிறேன்), ஆத்ொ மஞயம்
(அறியப்படும் மபாருள்), ஞானம் (அறிவு) என்ற த்ரிபுடீ (மூேதகப் பிரிவு) இருக்குமெ!
எவ்ேிதம் ஒன் க முடியும்? எனில் கூறுகி ர்: -

ज्ञातज्ञृ ािज्ञेयभेदीः परे िात्मवि विद्यते ।

वचदािन्दैकरूपत्िात दरवयवत स्ियमेि वह ॥ ४१ ॥
ஜ் ோத்ருஜ் ோனஜ்ப யப ⁴த³꞉ பர நோத்மனி வித்³யபத ।
சிதோ³னந்ரத³கரூ த்வோத் தீ³வ்யதி ஸ்வயபமவ ஹி ॥ 41 ॥

அறிகிறேன், அறிவு, அறியப்படும் மபாருள் என்னும் மேற்றுதெ பரொத்ொ

ேில் கிதடயாது. அது ஞான ஆனந்த ஸ்ேரூபொனதால் தாமன பிரகாசிக்கிறது.

இம்ொதிரியான த்ரிபுடியும் ஆத்ொேில் உண்தெயில் கிதடயாது. அது

ஆனந்தரூபம். அறிமே அதன் ஸ்ேரூபம். ஸ்ேயம்ப்ரகாச ேஸ்து. ஆதகயால் அது
அறிவுக்கு ஆச்ரயொன ஞாதாோகவும் ஆேதில் . அறிவுக்கு ேிஷயொன மஞயொ
கவும் ஆேதில் . அக்ஞான நி தெயில் இந்த மேற்றுதெ ஆத்ொேில் கல்பிக்க
ப்பட்டது. ஞானிக்கு இதுவும் ெதறந்து சுத்த ஞானேடிோய் அேன் ேிளங்குகி ன்.
(41)

(அவதோரிரக) இவ்ோறு பரிசுத்தொன ஆத்ெ ேஸ்துதே இதடேிடாது

தியானம் மசய்பேனுக்கு மநரும் பல க் கூறுகி ர்: -

एिमात्मारणौ ध्यािमथिे सततं कृते ।

उवदताऽिगवतज्िाला सिााज्ञािेन्धिं दहेत ॥ ४२ ॥
ஏவமோத்மோரஸணௌ த்⁴யோனமத²பன ததம் க்ருபத ।
உதி³தோ(அ)வக³திஜ்வோலோ ர்வோஜ் ோபனந்த⁴னம் த³பஹத் ॥ 42 ॥

55
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

இவ்ோறு அந்தக்கரணமென்னும் அரணிக்கட்தடயில் த்யானமென்ற கதட

த எப்மபாழுதும் இதடேிடாது மசய்துேந்தால் அதிலிருந்து உண்டான ஆத்ெஸா
க்ஷாத்காரம் என்ற மநருப்பு ஜ்ோ அக்ஞானமென்ற ேிறதக மபாசுக்கி சாம்பலா
க்கிேிடுகிறது.

மநருப்தபக் கதடந்து மேளிப்படுத்துேதற்காக ஆஹிதாக்னிகள் உபமயாகிக்

கும் கட்தடக்கு அரணிக்கட்தட என்று மபயர். ஒரு கட்தடயின்மெல் ெற் ரு
கட்தடதய தேத்து இதடேிடாது கதடந்தால் அதிலிருந்து அக்னி உண்டாகும்.
அதுமபால ெனதில் இதடேிடாது ஆத்ெ த்யானம் மசய்துேந்தால் ஆத்ெஸாக்ஷாத்
காரம் ஏற்படும். இது ஏற்பட்டவுடன் மூலாக்ஞானமும் அதன் கார்யங்களும்
மகாஞ்சம்கூட பாக்கியன்னியில் அழிந்துமபாகும். இங்கு அேகதி என்பது தசதன்ய
ப்ரதி பிம்பத்துடன் கூடிய ஆத்ொகார ெ ேிருத்தி. அதாேது அகண்டாகார
ேிருத்தி. ஆத்ெஸ்ேரூப பூதொன ஞானம் அக்ஞானத்தத அழிப்பதில் . அதற்கும்
அக்ஞானத்திற்கும் ேிமராதம் கிதடயாது அது அக்ஞானத்தத ப்ரகாசப்படுத்தும்.
இந்த தசதன்யமெ ஆத்ொகார ெ ேிருத்தியில் ப்ரதிபலித்தால் அந்த ேிருத்தி
ஞானம் அக்ஞானத்தத அழித்துேிடுகிறது. ேிருத்தி ஞானமும் தாமன அழிந்து
ேிடுகிறது. ஸூரியனுதடய கிரணம் உஷ்ணத்ததக் மகாடுத்தாலும் மநரிதடயாக
ஒன்தறயும் மகாளுத்துேதில் . அமத கிரணம் பூதக்கண் டி ேழியாக ேந்தால்
அதன் அடியிலிருக்கும் மபாரு க் மகாளுத்தி ேிடுகிறது. (42)

(அவதோரிரக) அக்ஞானம் நீங்கிய பிறகு ஏற்படும் நி தெதயக் கூறுகி ர்:-

अरुणेिेि बोधेि पूिं संतमसे हृते ।

तत आविभािेदात्मा स्ियमेिांशुमाविि ॥ ४३ ॥
அருபணபனவ ப ோ³பத⁴ன பூர்வம் ந்தமப ஹ்ருபத ।
தத ஆவிர் ⁴பவதோ³த்மோ ஸ்வயபமவோம்ஶுமோனிவ ॥ 43 ॥

அருணன்மபான்ற ஞானத்தால் முதலில் அக்ஞான மென்னும் இருட்டு அழிக்

கப்பட்டதும் பிறகு ஸூரியன் மபால தா கமே ஆத்ொ மேளிப்படுகி ர்.

கா யில் முதலில் அரு தயம் ஏற்படுகிறது. அத ல் இருள் ேிலகுகி

றது. பின் ல் ஸூரியன் மதான்றுகி ர். இதுமபால ஞானத்தால் அக்ஞானம்
ேிலகுகிறது. பிறகு ஆத்ொ தா கமே பிரகாசிக்கி ர். ஆத்ொ ஸ்ேயம் பிரகாச
ேஸ்துோனதால் அதத மே ன்றும் காட்டிக் மகாடுப்பதில் . அக்ஞானம் ேிலக
மேண்டியதுதான் மததேயாயிருந்தது. ஞானத்தால் அக்ஞானம் ேிலகினதும் ஆத்ொ
பிரகாசிக்கி ர். (43)

(அவதோரிரக) உலகில் ஸாதனங்க அநுஷ்டித்து புதிதாக தன்னிடெில்லாத

பல அதடேதுமபால ஆத்ெஞானத்தால் புதிதாக தன்னிடெில்லாத ஆத்ெ ேஸ்து
தே அதடகி ன் என்ற சிஷ்யன் எண்ணத்ததப் மபாக்குகி ர்: -

56
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

आत्मा तु सततं प्राप्तोऽप्यप्राप्तिदविद्यया ।

तन्िाशे प्राप्तिद्भावत स्िकर्णठाभरणं यथा ॥ ४४ ॥
ஆத்மோ து ததம் ப்ரோப்பதோ(அ)ப்யப்ரோப்தவத³வித்³யயோ ।
தந்நோபஶ ப்ரோப்தவத்³ ோ⁴தி ஸ்வகண்டோ² ⁴ரணம் யதோ² ॥ 44 ॥

ஆத்ொ எப்மபாழுதும் அதடந்த ேஸ்துோய் இருந்தாலும் அக்ஞானத்தால்

அதடயாததுமபால மதான்றுகிறது. அக்ஞானம் ேிலகினதும் தன் கழுத்திலுள்ள
நதக மபால அதடந்ததுமபால மதான்றுகிறது.

உலகில் நம்ெிடெில்லாத் மபாருள்க (இவ்வுலகப் மபாருள்க மயா

மெலுலகப்மபாருள்க மயா) கர்ொதே மசய்து அதடகி ம். பின் ரு ஸெயம்
நம்தெேிட்டு அதே பிரிந்துேிடுகின்றன. இது மபாலல்ல ஆத்ெ ஸ்ேரூபத்தத
அதடேமதன்பது. நாம் எப்மபாழுதும் ஆத்ெஸ்ேரூபொகமே இருப்பதால் அதத
அதடகி ன் என்று கூறுேது சரியல்ல. உண்தெயில் நாம் ஆத்ெ ஸ்ேரூபொயிரு
ந்தும் அக்ஞானத்தால் மதஹாதிக மய ஆத்ொமேன எண்ணிக்மகாண்டிருக்கி ம்.
உண்தெ ஆத்ெஸ்ேரூபம் நெக்கு ேிளங்காததால் அது கிதடக்காதது மபால்
மதான்றுகிறது. ஞானம் ேந்ததும் ஆத்ெ ஸ்ேரூபம் நன்கு பிரகாசிக்கிறது.
அப்மபாழுது கிதடத்ததுமபால் மதான்றுகிறது. தன் கழுத்தில் மபாட்டுப்பார்த்துக்
மகாண்ட புதிய தங்கச்சங்கிலிதயக் கழற்றிப் மபட்டியில் தேத்துேிட்டதாக எண்ணி
மபட்டியில் கா ெல் ேடு
ீ முழுேதும் மதடி மகட்டுப்மபாய்ேிட்டதாக எண்ணி
ேருந்துகி ன். பிறகு நண்ப ல் கழுத்தில் இருப்பதாக சுட்டிக் காட்டப்பட்டதும்
கிதடத்துேிட்டதாக எண்ணி ஸந்மதாஷெதடகிறான். இங்கு சங்கிலி முன் லும்
பின் லும் கழுத்தில்தானிருக்கிறது. மதா ந்து ேிட்டதாக நி த்ததும் கிதடத்து
ேிட்டதாக எண்ணியதும் ப்ரெம் தான். இதுமபால்தான் ஆத்ெஸ்ேரூபத்தத அதடந்
தது என்பது. ஞானத்தால் அக்ஞானம் ேிலகியததத் தேிற மேறு ஒரு காரியமும்
ஏற்படேில் . ஆதகயால் ஸ்ேஸ்ேரூபத்தத அறிந்து ஆனந்தானுபேமுள்ள
ஞானி ெறுபடி ஸம்ஸார நி தய அதடேதில் . (44)

(அவதோரிரக) மபாய்யான ஜடபிரபஞ்சம் ெதறந்துமபா லும் ஜீோத்ொ,

பரொத்ொ என இருேதக தசதன்யெிருக்கும் மபாழுது எல்லாம் ஒன்று என்ற
அத்தேத நி எப்படி ஏற்படும்? ஜீேனும் ப்ரஹ்ெமும் ஒன் க ஆக முடியாமத
எனில் கூறுகி ர்: -

स्थाणौ पुरुषिद्धान्त्या कुता ब्रह्मवण जरिता ।

जरिस्य तावत्िके रूपे तवस्मि दृिे वििताते ॥ ४५ ॥
ஸ்தோ²ஸணௌ புருஷவத்³தோ⁴ந்த்யோ குதோ ப்³ரஹ்மணி ஜீவதோ ।
ஜீவஸ்ய தோத்விபக ரூப தஸ்மின் த்³ருஷ்பட நிவர்தபத ॥ 45 ॥

ெரக்கட்தடயில் புருஷ ப்மபால ப்ரஹ்ெத்தில் ஜீேத்தன்தெ ப்ரெத்தால்

ஏற்பட்டது. ஜீேனுதடய உண்தெ ஸ்ேரூபத்ததப் பார்த்ததும் அது ேிலகிேிடுகிறது.

57
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

இரேில் இருட்டில் ெரக்கட்தடதயப்பார்த்து திருடன் என எண்ணிப்பயந்து

ஓடுகி ன். அது மபாலமே அக்ஞானத்தால் ப்ரெத்தால் ெனம் முதலான உபாதிகளு
டன் ஸம்பந்தப்பட்டு ப்ரஹ்ெமெ ஜீே கத்மதான்றுகிறது. ப்ரஹ்ெஸ்ேரூபத்ததக்
காட்டிலும் தனியாக ஜீேன் என்பது கிதடயாது. ப்ரஹ்ெமெ ொயிகொன உபாதிகளு
டன் ஸம்பந்தப்பட்டு ஜீேன் என்ற மபயதர அதடகிறது. ெரக்கட்தடதயக்
காட்டிலும் திருடன் தனியாக இருக்கி ? ப்ராந்தனுக்கு ெரக்கட்தடமய திருட
கத்மதான்றுகிறது. ேிளக்தக எடுத்துேந்து நன்கு கேனித்துப்பார்த்மதாொ ல்
ெரக்கட்தடதான் மதரிகிறது. திருடன் மதரிேதில் . ப்ரெத்தால் திருட க எண்ணி
க்மகாண்டததத் தேிற உண்தெயில் திருடன் ேரவுெில் , மபாகவுெில் . அது
மபால குருமுகொக சாஸ்திரங்க ேிசாரித்து உபாதிக ேிலக்கி ஜீேனுதடய
உண்தெ ஸ்ேரூபத்தத அறிந்தேனுக்கு ஜீேஸ்ேரூபம் ெதறந்து ப்ரஹ்ெ
ஸ்ேரூபம்தான் மதரியும். நான் ப்ரஹ்ெம் என்ற அனுபேமெற்படும். உண்தெயில்
ஜீேனும் ப்ரஹ்ெமும் இரண்டு தனித்தனியான ேஸ்துோக இருக்குொ ல்
இரண்டும் ஒன் காது. அக்ஞானத்தால் ப்ரஹ்ெமெ ஜீே கத் மதான்றுேதால்
அக்ஞானம் ேிலகியதும் ப்ரஹ்ெம்தான் மதரிகிறது. ஜீேஸ்ேரூபம் ெதறந்து
ேிடுகிறது. (45)

(அவதோரிரக) மதஹாதிகளில் நான், என்னுதடயது என்ற எண்ணம் மேறூன்

றியிருக்கும்மபாழுது நான் இதேயல்ல என்ற ஞானம் எப்படிமயற்படும் என்ற
மகள்ேிக்கு அதுவும் மபாய் என்று பதில் கூறுகி ர்: -

तत्िस्िरूपािुभिादुत्पन्िं ज्ञािमञ्जसा ।
अहं ममेवत चाज्ञािं बाधते वदग्भ्रमं यथा ॥ ४६ ॥
தத்வஸ்வரூ ோனு ⁴வோது³த் ன்னம் ஜ் ோனமஞ்ஜ ோ ।
அஹம் மபமதி சோஜ் ோனம் ோ³த⁴பத தி³க்³ப்⁴ரமம் யதோ² ॥ 46 ॥

உண்தெ ஸ்ேரூபத்தின் அனுபேத்தாமலற்பட்ட ஞானம் திதச மொஹத்தத

ப்மபால நான், என்னுதடயது என்ற அக்ஞானத்ததப்மபாக்குகிறது.

உண்தெ ஸ்ேரூபத்தத அறிந்துமகாள்ளும் ேதரதான் மதஹாதிகளில் நான்

என்றும், அததச்மசர்ந்ததேகளிடம் என்னுதடயது என்றும் எண்ணம் ஏற்படுகிறது.
ப்ரஹ்ெ தசதன்யத்ததத் தன் க்காட்டிலும் மே கவும் நி க்கி ன். ஜீே யும்
ப்ரஹ்ெத்ததயும் பிரித்துக்காட்டும் உபாதிக ேிலக்கி ஒமர தசதன்ய
ஸ்ேரூபத்தத அறிந்ததும், அக்ஞானம் நீங்கிேிடுகிறது. நான் ப்ரஹ்ெம் என்ற
ஞானம் ஏற்பட்டுேிட்டதால் அதன்பிறகு மதஹாதிகளில் நான் என் , அததச்
மசர்ந்ததேகளிடம் என்னுதடயது என் எண்ணம் ஏற்படுேதில் பலதடதே
திதசக அறிந்தமபாதிலும் ெறுபடியும் ெறுபடியும் திக்ப்ரெம் ஏற்படும். ப்ரஹ்ெ
ஞானம் ேந்தவுடன் அது நீங்கிேிடும்.

58
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

(அவதோரிரக) ஞானி பிரபஞ்சத்தத 'நான், எனது' என்ற எண்ணத்துடன்

பார்க்காேிட்டாலும் தன் க்காட்டிலும் மே க பார்ப்பானல்லோ எனில், இல் மய
னக்கூறுகி ர்: -

सम्यवग्िज्ञाििाि योगर स्िात्मन्येिावखलं वस्थतम ।

एकं च सिामात्मािमरक्षते ज्ञािचक्षषु ा ॥ ४७ ॥
ம்யக்³விஜ் ோனவோன் பயோகீ ³ ஸ்வோத்மன்பயவோகி²லம் ஸ்தி²தம் ।
ஏகம் ச ர்வமோத்மோனமீ க்ஷபத ஜ் ோனசக்ஷுஷோ ॥ 47 ॥

எல்லா பிரபஞ்சமும் தன்னிடத்திமலமய இருப்பதாக நன்கு அறிந்துமகாண்ட

ஞானி ஞானக்கண் ல் எல்லாேற்தறயும் ஒமர ஆத்ெஸ்ேரூபொக பார்ப்பான்.

எல்லாேற்றிற்கும் அதிஷ்டானொக உள்ள ப்ரஹ்ெத்தத அறியாதேதரதான்

பிரபஞ்சம் மே கத் மதான்றிக்மகாண்டிருக்கும். அதிஷ்டானொன ப்ரஹ்ெத்தத
மநரில் அறிந்த ஞானிக்கு பிரபஞ்சம் மே கத் மதான் து. அேன் தன் திவ்ய
ஞானத்தால் எல்லாேற்தறயும் ஒமர ஆத்ெ ேஸ்துோகப் பார்ப்பான். நெக்கு பிரபஞ்
சொகத் மதான்றுேமதல்லாம் அேனுக்கு ப்ரஹ்ெொகத் மதான்றும். நெக்கு உண்தெ
யான ப்ரஹ்ெம் மதரிேதில் . மபாய்யான பிரபஞ்சம்தான் மதான்றுகிறது. ஞானிக்கு
உண்தெயான ப்ரஹ்ெம் மதரியும். மபாய்யான பிரபஞ்சம் மதான் து. (47)

(அவதோரிரக) பலேிதொகக் காணப்படும் பிரபஞ்சத்தத ஒமர ஆத்ெ ேஸ்து

ோக எப்படிப் பார்க்கமுடியும்? எனில் கூறுகி ர்: -

आत्मैिेदं जगत्सिं आत्मिोऽन्यन्ि वकंचि ।

मृदो घटादरवत स्िात्मािं सिामरक्षते ॥ ४८ ॥
ஆத்ரமபவத³ம் ஜக³த் ர்வம் ஆத்மபனோ(அ)ன்யன்ன கிஞ்சன ।
ம்ருபதோ³ க⁴டோதீ³தி ஸ்வோத்மோனம் ர்வமீ க்ஷபத ॥ 48 ॥

இந்த உலகம் முழுேதும் ஆத்ெஸ்ேரூபம்தான். ஆத்ொதேத் தேிற

மே ன்றும் இல் . ெண் க் காட்டிலும் குடம் மே க இல் . ஆதகயால்
எல்லாேற்தறயும் தன் ஆத்ெஸ்ேரூபொகப் பார்க்கி ன்.

குயேன் ெண் ல் குடத்ததச் மசய்கி ன். இங்கு குடம் என்பது ெண் க்

காட்டிலும் மே ன மபாருளா? ெண் குடம் என்று இரண்டு மபாருள்கள் இருக்கின்ற
னோ? இல் . முன் லும் ெண்தான், இப்மபாழுதும் ெண்தான் பின் லும்
ெண்தான். குடத்திலிருந்து ெண் நீக்கி ேிட்மடாொ ல் குடம் ெிஞ்சி நிற்பதி
ல் . முன் ல் ெண் கெட்டும் இருந்தது. இப்மபாழுது உருேமும் குடம் என்ற
மபயரும் குயே ல் ஏற்பட்டிருக்கிறது. இந்த இரண்டும் ோஸ்தேெல்ல. அங்கு
எப்மபாழுதும் இருக்கும் மபாருள் ெண்தான். இமதமபால எல்லாக்காலங்களிலும்
இருக்கும் மபாருள் ஒமர ஆத்ெ ேஸ்துதான். அதில் பிரபஞ்ச உருேங்களும்

59
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

பிரபஞ்சப் மபயர்களும் அத்யாஸத்தால் ஏற்பட்டிருக்கின்றன. இந்த நாெ ரூபங்கள்

உண்தெயல்ல. பலேிதொன பிரபஞ்சம் உண்தெயாக இருக்குொ ல் அதேக
ஒமர ஆத்ெ ேஸ்துோக பார்க்க முடியாது. அது உண்தெயல்ல. மபாய்யான நாம்
ரூப பிரபஞ்சம் ெதறந்து ஒமர ஆத்ெ ேஸ்துதான் ஞானிக்குத் மதரிகிறது. நா ேித
ொகவும் மே வும் இதுேதர மதான்றிக்மகாண்டிருந்த பிரபஞ்சத்தத ப்ரஹ்ெொக
பார்க்கி ன். இப்மபாழுது அப்பிரபஞ்சம் அேனுக்குத் மதரிேதில் . ஆதலால் ஞானி
ஒமர ஆத்ெஸ்ேரூபத்ததப் பார்க்கி ன் என்று மசான்னது மபாருத்தொனமத. (48)

(அவதோரிரக) நான்கு சுமலாகங்களால் ஜீேன் முக்தனுதடய நி தய

ேர்ணிக்கி ர்: -

जरिन्मक्त
ु स्तु तवद्वद्वाि पिू ोपावधगण
ु ांस्त्यजेत ।
सवच्छ्चदािन्दरूपत्िात भिेत भ्रमरकीटित ॥ ४९ ॥
ஜீவன்முக்தஸ்து தத்³வித்³வோன் பூர்பவோ ோதி⁴கு³ ம்ஸ்த்யபஜத் ।
ச்சிதோ³னந்த³ரூ த்வோத் ⁴பவத் ப்⁴ரமரகீ டவத் ॥ 49 ॥

அந்த ப்ரஹ்ெத்தத அறிந்துமகாண்ட ஜீேன்முக்தன் முன் உபாதிகளான

சரீரம், ெனம், புத்தி இதேக யும், ஸத்ோதி குணங்க யும் ேிலக்கிேிடுோன்.
ேண்டால் மகாட்டப்பட்ட புழுமபால ஸச்சிதானந்த ரூபொன ப்ரஹ்ெொக ஆய்ேிடு
ோன்.

ப்ரஹ்ெ ஸாக்ஷாத்காரெதடந்த பிறகு ஆனந்தாநுபேத்துடன் ேிளங்கும்

ஞானி ஜீேன்முக்தன் எனப்படுோன். சில ஸெயம் அேனுக்கு பழய ோஸ
ல் மதஹம், இந்திரியம் முதலான உபாதிகள் மதான்ற ஆரம்பித்தாலும், அதே
க மயல்லாம் ேிலக்கி ஸச்சிதானந்த ரூபொன ப்ரஹ்ெத்ததமய எப்மபாழுதும்
அநுஸந்தானம் மசய்ோன். ேண்டானது சிறிய புழுதே தன் கூட்டில் மகாண்டுேந்து
அதத அடிக்கடி மகாட்டும். தன் க் மகாட்டேரும் ேண்தட நி த்து நி த்து
அந்த பலத்தால் கதடசியில் புழுமே ேண்டாக ொறிேிடுகிறது. அதுமபால ஜீேன்
முக்தன் ஸச்சிதானந்த ப்ரஹ்ொநுஸந்தான பலத்தால் கதடசியில் ப்ரஹ்ெொக
ஆகிேிடுகி ன்.

तरत्िाा मोहाणािं हत्िा रागद्वेषावदराक्षसाि ।

योगर शावन्तसमायुक्त आत्मारामो विराजते ॥ ५० ॥
தீர்த்வோ பமோஹோர்ணவம் ஹத்வோ ரோக³த்³பவஷோதி³ரோக்ஷ ோன் ।
பயோகீ ³ ஶோந்தி மோயுக்த ஆத்மோரோபமோ விரோஜபத ॥ 50 ॥

மொஹமென்னும் கட க் கடந்து ராகம், த்மேஷம் முதலான அரக்கர்க க்

மகான்று, ஞானி சாந்தியுடன் கூடி ஆத்ொேிமலமய இன்பெதடபே க ேிளங்கு
கி ன்.

60
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

இந்த சுமலாகத்தில் ஸ்ரீசங்கரபகேத்பாதர் ஸ்ரீ ராொயண கதததயக் காட்டியி

ருக்கி ர். தண்டகாரண்யத்தில் ராென் ஸீததயுடன் ேேிக்கும்மபாழுது ராேணன்
என்னும் அரக்கன் ராெனிடெிருந்து ஸீதததயப் பிரித்து அே ஸமுத்திரத்தின்
நடுேிலுள்ள லங்தகக்கு எடுத்துச்மசன்று அங்மக அமசாக ேனத்தில் தேத்து அமநக
அரக்கர்க யும் காேல் தேத்துேிட்டான். ஸீதததயப் பிரிந்த ராெர் அே க்
கா ெல் தேித்துப் பிறகு அேளிருக்குெிடெறிந்து ஸமுத்ரம் தாண்டி லங்தக
மசன்று ராேண யும் ெற்றுமுள்ள அரக்கர்க யும் மகான்று ெறுபடியும் ஸீதத
தயயதடந்து அமயாத்தியில் பட்டாபிமஷகம் மசய்துமகாண்டு ஸீதாராெ க
ேிளங்கி ர். அது மபால் ராகம், த்மேஷம் முதலான அரக்கர்கள் ஜீேன் என்னும்
ராெனிடெிருந்து சாந்தி என்னும் ஸீதததயப் பிரித்து எடுத்துச்மசன்று மொஹ
மென்னும் ஸமுத்ரத்தின் நடுேில் சிதறயில் தேத்துேிட்டனர். அதாேது எங்கும்
நிதறந்த ஆனந்த ரூபொன ப்ரஹ்ெம் என்னும் மெய்ப் மபாரு நாம் அறிந்து
மகாள்ளேில் . இந்த அக்ஞானத்தால் மபாய்யாயிருந்தாலும் பலேிதொகத்
மதான்றும் பிரபஞ்சத்தத உண்தெமயன எண்ணி, ஒன்றில் ேிருப்பும் ெற் ன்றில்
மேறுப்பும் மகாள்கி ம். ேிரும்பிய மபாரு அதடயவும் மேறுப்புள்ள
மபாருள்க ேிலக்கவும் முயற்சித்து, எண்ணியபடி காரியம் நிதறமே ெல்,
பலேித துன்பங்க அனுபேிக்கி ம். இவ்ோறு சாந்திதய இழந்து ஸ்ேரூபானந்
தத்தத அநுபேிக்க முடியாெல் தேிக்கி ம். இந்த நி யில் தீர புருஷ ருேன்
குருேின் உபமதசத்தால் ப்ரஹ்ெஞானத்தத அதடந்ததும் அேனுக்கு அக்ஞானம்
ேிலகிேிடுகிறது. மபதஞானம் நீங்கி எல்லாேற்தறயும் ஒமர ப்ரஹ்ெேஸ்துோக
பார்ப்பதால் ராகத்மேஷங்களும் ேிலகி சாந்தி அதடந்து ஆத்ொனந்தத்தத
அனுபேிக்கிறான். (50)

बाह्यावित्यसख
ु ासवक्तं वहत्िाऽऽत्मसखु वििातृ ीः ।
घटस्थदरपिच्छ्छश्वदन्तरेि प्रकाशते ॥ ५१ ॥
ோ³ஹ்யோநித்ய ுகோ² க்திம் ஹித்வோ(ஆ)த்ம ுக²நிர்வ்ருத꞉ ।
க⁴டஸ்த²தீ³ வச்ச²ஶ்வத³ந்தபரவ ப்ரகோஶபத ॥ 51 ॥

மேளியிலுள்ள மபாருள்களாலுண்டாகும் அநித்யொன ேிஷயஸுகத்தில் ஈடு

படாெல் ஆத்ெ ஸுகத்திமலமய திருப்தியுள்ளே க குடத்திற்குள்ளிருக்கும் ேிளக்கு
மபால் எப்மபாழுதும் உள்ளுக்குள்மளமய பிரகாசித்துக்மகாண்டு இருக்கி ன்.

நம் ஆத்ொ எல் யற்ற சாச்ேதொன ஆனந்த ஸ்ேரூபொக இருந்த

மபாதிலும், அக்ஞானத்தால் மூடியிருப்பதால் அந்த ஆனந்தத்தத நாம் அநுபேிக்க
முடிேதில் . அதற்காக மேளியிலுள்ள ேிஷயங்கதளத்மதடி அ கி ம். ேிஷய
ங்களால் கிதடக்கும் ஸுகம் ேிதரேில் அழிந்துமபாகக்கூடியது. அதுவும் ஸ்ேல்பம்
தான். ஞானிக்கு அக்ஞானம் ேிலகி ஸ்ேரூபானந்தம் பிரகாசிப்பதால் அதிமலமய
திருப்தியுள்ளே கி ேிஷயஸுகத்தில் ஆதச தேப்பதில் . ேிஷயங்க த் மதடி
அ ேதுெில் . ஜீேன்முக்தனுதடய ஞா னுபேத்தத நாம் அறிந்து மகாள்ள
முடியாது. குடத்திற்குள் எரிந்துமகாண்டிருக்கும் தீபத்தின் ஒளியானது மேளிமய
மதரியாேிட்டாலும் உள்மள பிரகாசித்துக்மகாண்டிருக்கும். அதுமபால ஞானியின்

61
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

அநுபேம் மேளிமய மதரியாேிட்டாலும் அேனுக்கு உள்மள பிரகாசித்துக்

மகாண்டிருக்கும். (51)

उपावधस्थोऽवप तद्धमैिा वलप्तो वयोमिन्मुविीः ।

सिाविन्मूढिवत्तष्ठेदसक्तो िायुिच्छ्चरेत ॥ ५२ ॥
உ ோதி⁴ஸ்பதோ²(அ) ி தத்³த⁴ரமர்ன லிப்பதோ வ்பயோமவன்முனி꞉ ।
ர்வவின்மூட⁴வத்திஷ்பட²த³ க்பதோ வோயுவச்சபரத் ॥ 52 ॥

ஞானியானேன் உபாதிகளுடன்கூட இருந்த மபாதிலும் ஆகாசத்தில்மபால

அேனிடம் அதேகளின் தர்ெங்கள் ஒட்டாது. அேன் எல்லாெறிந்தமபாதிலும் மூடன்
மபாலிருப்பான். ஒன்றிலும் ஈடுபடாெல் காற்றுப் மபால ஸஞ்சரிப்பான்..

ப்ரஹ்ெஸாக்ஷாத்காரெதடந்த ஞானிக்கும் நம்தெப் மபாலமே சரீரம்,

இந்திரியம், ெனம் முதலியதேகள் இருக்கும். ஞானத்தால் ஸஞ்சிதொன எல்லாக்
கர்ொக்களும் நசித்துப்மபாய்ேிடும். சரீராதிகளில் நான் என்ற எண்ணம் இல்லாத
தால் இனிமெல் மசய்யும் கர்ொக்களும் அேனிடம் பல க்மகாடுக்காது. ஆ ல்
இந்த சரீரத்ததக் மகாடுத்திருக்கும் பிராரப்தகர்ொ ஒன்று ெட்டும் பல க்மகாடுக்க
ஆரம்பித்துேிட்டதால் ஞானத்தால் நீங்காது. அதத ெட்டும் ஞானியும் அனுபேித்துத்
தான் மபாக்கமேண்டும். ேில்லில் பூட்டிய அம்தப மேளியில் ேிடுேதற்கு முன் ல்
நிறுத்திக்மகாள்ளலாம். லக்ஷ்யத்தத மநாக்கி மேளியில் ேிட்டபிறகு அதத நிறுத்த
முடியாது மேகத்துக்குத் தகுந்த தூரம் மபாய்த்தான் நிற்கும். அதுமபால பல க்
மகாடுக்க ஆரம்பித்த ப்ராரப்த கர்ொவும் பல க்மகாடுத்த பிறகுதான் மபாகும்.
ப்ராரப்தகர்ொதீனொக ஏற்பட்ட சரீரம், இந்திரியம், ெனம் முதலிய உபாதிகளுடன்
ஞானி ேியேஹாரம் மசய்தமபாதிலும் அதேகள் மசய்யும் காரியங்கள் ஒன்றும்
ஞானியிடம் ஒட்டாது. ஆகாசத்தில் ஏதாேது ஒட்டுகிறதா? மெலும் ப்ரஹ்ெ ஞானி
எல்லாம் அறிந்தே யிருந்தமபாதிலும் உலக ேியேஹாரங்களில் மேளிப்பார்
தேக்கு மூடன் மபால் இருப்பான். எங்கும் ஸஞ்சாரம் மசய்தமபாதிலும் ஒன்றிலும்
பற்றுதல் இருக்காது. (52)

(அவதோரிரக) ப்ராரப்தகர்ொ முடிந்தபிறகு ஏற்படும் ேிமதஹ முக்திதயக்

கூறுகி ர்: -

उपावधविलयावद्वष्णौ विविाशेषं विशेन्मुविीः ।

जले जलं वियद्वयोवि तेजस्तेजवस िा यथा ॥ ५३ ॥
உ ோதி⁴விலயோத்³விஷ்ஸணௌ நிர்விபஶஷம் விபஶன்முனி꞉ ।
ஜபல ஜலம் வியத்³வபயோனி பதஜஸ்பதஜ ி வோ யதோ² ॥ 53 ॥

உபாதி நீங்கியதும் ஞானி, நீரில் நீர்மபாலவும், ஆகாயத்தில் ஆகாயம்

மபாலவும், மதஜஸில் மதஜஸ் மபாலவும் எங்கும் நிதறந்த ப்ரஹெத்தில் மேற்று
தெயன்னியில் ஒன் கக் கலந்துேிடுகி ன்.

62
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

பிராரப்தகர்ொ நீங்கியதும் ஸ்தூலம் ஸூக்ஷ்ெம், என்னும் இருேித சரீரங்க

ளும் அதனதன் காரணொன ெஹா பூதங்களில் கலந்துேிடுகின்றன. ப்ரஹ்ெத்ததக்
காட்டிலும் ஜீே மே கப்பிரித்துக்காட்டிய உபாதிகமளல்லாம் நீங்கியதும் ஜீேன்,
ப்ரஹ்ெம் இரண்டுமெ ஒமர சுத்த தசதன்ய ஸ்ேரூபொக பிரகாசிக்கிறது. சிறிதும்
அதில் மேற்றுதெதயக் காணமுடியாது. சுத்தொன கங்கா ஜலம் தனியாக சிறு
பாத்திரத்திலிருந்ததத கங்தக நீருடன் கலந்துேிட்ட பிறகு அதில் மேற்றுதெ
காணமுடியுொ? சிறு குடத்தில் உள்ள கடாகாசம் குடமுதடந்ததும் ெஹாகாசத்து
டன் கலந்துேிடுகிறது. சிறு மநருப்தபப் மபரிய மநருப்புடன் மசர்த்துேிட்டால் ஒன்று
மசர்ந்துேிடுகிறது. இதுமபால உபாதி நீங்கியதும் ஜீேஸ்ேரூபம் தனியாயிருக்க
முடியாெல் ப்ரஹ்ெத்துடன் ஒன் கக் கலந்துேிடுகிறது. ஜீேனுக்கும் ப்ரஹ்ெத்து
க்கும் சிறிதும் மேற்றுதெ கிதடயாது என்பதத காட்ட மூன்று திருஷ்டாந்தங்கள்.
அதிலும் ஆகாச த்ருஷ்டாந்தத்தால் தத்ேம் ஒன்றுதான்; உபாதிகள் தான் மேறு,
உபாதி மபதத்தால் தத்ேமும் மே க மதான்றிக் மகாண்டிருந்தது, உபாதி நீங்கியதும்
மதாற்றமும் ெதறந்துேிடுகிறது என்ற ேிஷயத்ததக் காட்டுகி ர். உபநிஷத்துக்களி
லும்,

'यथोदकं शद्ध
ु े शुद्धमावसक्तं तादृगेि भिवत' (कठोपविषत ४ - १५)
'யமதா²த³கம் ஶுத்³மத⁴ ஶுத்³த⁴ொஸிக்தம் தாத்³ருமக³ே ப⁴ேதி'
(கமடா²பநிஷத் 4 - 15)
'यथा िद्यीः स्यन्दमािाीः समद्रु े अस्तं गच्छ्छवन्त िामरूपे विहाय ॥'
'யதா² நத்³ய꞉ ஸ்யந்த³ொ ꞉ ஸமுத்³மர அஸ்தம் க³ச்ச²ந்தி நாெரூமப ேிஹாய ॥'
- மு. 3-2-8.)
என்று திருஷ்டாந்தம் கூறப்பட்டிருக்கிறது.

(அவதோரிரக) பல சுமலாகங்களால் ப்ரஹ்ெத்தின் ஸ்ேரூபத்தத அமநக

ப்ரகாரொக ேிேரிக்கிறார்: -

यल्लाभात िापरो लाभो यत्सुखात्िापरं सख ु म।

यत्ज्ञात्िापरं ज्ञािं तद ब्रह्मेत्यिधारयेत ॥ ५४ ॥
யல்லோ ோ⁴த் நோ பரோ லோப ோ⁴ யத் ுகோ²த் ரம் ுக²ம் ।
யத்ஜ் ோத் ரம் ஜ் ோனம் தத்³ ப்³ரஹ்பமத்யவதோ⁴ரபயத் ॥ 54 ॥

எந்த ேஸ்துதே அதடேதத ேிட மேறு உயர்ந்த லாபம் கிதடயாமதா, எந்த

ஸுகத்ததக்காட்டிலும் மேறு உயர்ந்த ஸுகம் கிதடயாமதா, எதத அறிேததக்காட்
டிலும் உயர்ந்த ஞானம் மேறு கிதடயாமதா அதத ப்ரஹ்ெம் என்று தீர்ொனித்துக்
மகாள்ளமேண்டும்.

நாம் ஸுகத்தத ேிரும்பி அதற்கு ஸாதனொன த ாருள்க அதடய முயற்

சிக்கி ம். எத்த மபாருள்க யதடந்தமபாதிலும் இததேிடச் சிறந்த அதடய
மேண்டிய மபாருள்கள் பாக்கி ஏராளொக இருக்கின்றன. ஒரு ெனித ேது உலகிலு

63
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ள்ள எல்லாச் சிறந்த மபாருள்க யும் அதடந்துேிட்டதாகக் கூற முடியாது.

இவ்வுலகிலுள்ள எல்லாப் மபாருள்க யும் ஒருேன் அதடந்தமபாதிலும், ஸ்ேர்க்க
த்திலும் ப்ரஹ்ெமலாகத்திலும் அதடயமேண்டிய மபாருள்கள் எத்த மயா இருக்கி
ன்றன. ஆகமே ஆத்ெ ேஸ்துதே ஒருேன் அதடந்துேிட்டால் இனிமெல் அதடய
மேண்டிய சிறந்த மபாருள் அேனுக்கு மே ன்றுெில் . ஆத்ெ லாபம்தான்
உயர்ந்தது.

आत्मलाभात ि परं विद्यते

ஆத்மலோ ோ⁴த் ந ரம் வித்³யபத

என்று ஆபஸ்தம்பர் தர்ெ ஸூத்திரத்தில் அத்யாத்ெ படலத்தில் கூறுகி ர்.

ஆத்ெலாபம் உயர்ந்தது என்பதற்குக் காரணம் அது உயர்ந்த ஸுகரூபம். ஸுகத்ததத்
தருேதால் உலகப்மபாருள்க மேண்டுகி ம். அந்த ஸுகத்திலுள்ள தாரதம்யத்
ததக்மகாண்டு அததத் தரும் மபாருள்க யும் உயர்ந்தது தாழ்ந்தது என்று
பிரிக்கி ம். ஆத்ொமோ எல்லாேற்தறயும்ேிட உயர்ந்த ஸுக ஸ்ேரூபம். ஆதக
யால் ஆத்ெலாபம் சிறந்தது. மெலும் உலகப்மபாருள்க அதடேதிலும் அதிலிரு
ந்து ஸுகத்ததப் மபறுேதிலும் பல கஷ்டங்கள் உண்டு. கஷ்டப்பட்டு கிதடக்கும்
ஸுகமும் ஸ்திரெல்ல. ஆத்ொதே அதடய அதத அறிேததத் தேிற மேறு ஒரு
காரியமும் மததே இல் . உடமன ேுகமும் ேிளங்கும், ப்ரஹ்ெஞானத்ததக்
காட்டிலும் சிறந்த ஞானம் மேறு இல் . உலகில் நாம் அறியமேண்டியது
எவ்ேளமோ இருந்தமபாதிலும் அதேகமளல்லாேற்தறயும்ேிட ப்ரஹ்ெம்தான்
உயர்ந்தது. ப்ரஹ்ெத்தத அறிந்தேன்தான் ஸர்ேக்ஞன் எனப்படுோன். அதத
அறியாெல் மேறு எந்தப் மபாரு அறிந்தமபாதிலும் அே ஸர்ேக்ஞன் எனச்
மசால்லமுடியாது. அத ல் ப்ரஹ்ெஞானமெ உயர்ந்தது. இவ்ோறு ஆத்ெலாபம்,
ஆத்ெஸுகம், ஆத்ெஞானம் இம்மூன்தறயும் உயர்ந்ததாகக் கூறி, ஆத்ெ ஞானமெ
ஆத்ெலாபமென்றும், அது நிரதிசய ஸுகரூபம் என்றும் காட்டினார். (54)

यद दृििा िापरं दृश्यं यद्भूत्िा ि पुिभािीः ।

यत्ज्ञात्िा िापरं ज्ञेयं तद ब्रह्मेत्यिधारयेत ॥ ५५ ॥
யத்³ த்³ருஷ்ட்வோ நோ ரம் த்³ருஶ்யம் யத்³பூ⁴த்வோ ந புனர் ⁴வ꞉ ।
யத்ஜ் ோத்வோ நோ ரம் ஜ்ப யம் தத்³ ப்³ரஹ்பமத்யவதோ⁴ரபயத் ॥ 55 ॥

எததப் பார்த்து (ேிட்டால்) பார்க்க மேண்டியது மேறு இல் மயா, எதாக

ஆகிேிட்டால் ெறுபடியும் பிறப்பு இல் மயா, எதத அறிந்து அறியமேண்டியது
மேறு இல் மயா அதத ப்ரஹ்ெம் என்று தீர்ொனிக்கமேண்டும்.

முன் சுமலாகத்தில் ஆத்ெலாபமும், ஆத்ெஞானமும் உயர்ந்தது என்று

கூறப்பட்டது. இந்த சுமலாகத்தில் ஆத்ொதே அறிந்து அதடந்தபிறகு அறியமேண்டி
யமதா, அதடயமேண்டியமதா மே ன்றும் இல் என்பததக் கூறுகி ர். ஆத்ொ
தே மநரில் பார்த்த பிறகு பார்க்க மேண்டிய மபாருள் உலகில் ஒன்றும் இல் .

64
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

பார்க்க மேண்டிய மபாருள் மேறு இல்லாேிட்டாலும் மகட்க மேண்டிய மபாருள்,

ெனதால் அறியமேண்டிய மபாருள் மேறு இருக்கும் என்று ஸந்மதஹம் ேரலாம்.
அதற்காக ‘யத்ஞாத்ோ நாபரம் மஞயம்' என்று ப்ரஹ்ெத்தத அறிந்த பிறகு இந்திரிய
ங்களாமலா, ெனதாமலா அறியமேண்டியது மேறு ஒன்றுெில் மயனக் கூறுகி ர்.
காரணத்ததக்காட்டிலும் காரியம் மேறில் என்ற நியாயப்படி எல்லாேற்றிற்கும்
காரணொன ப்ரஹ்ெத்ததக்காட்டிலும் பிரபஞ்சம் மேறில் . ப்ரஹ்ெத்தத மநரில்
பார்த்து அறிந்த ஞானிக்கு எல்லாம் ப்ரஹ்ெொகமே மதான்றும். ஆதகயால்
அேனுக்கு அறியமேண்டியமதா, பார்க்கமேண்டியமதா மபாருள் ஒன்றுெில் .
ப்ரஹ்ெமலாகம்ேதர எங்கு மசன் லும் திரும்பிேரமேண்டியதுதான். ஆ ல்
ப்ரஹ்ெத்தத அதடந்தேன் ப்ரஹ்ெஸ்ேரூபொகமே ஆகி ேிடுகிறபடியால்
ெறுபடியும் அந்த நி யிலிருந்து ொறுேதில் . அேனுக்கு ெறுபடியும் பிறப்புக்
கிதடயாது. சரீரத்தத எடுப்பதில் . ஆதகயால் ஆத்ெலாபம் உயர்ந்தது. இதத
கீ ததயில் பகோன்,

'आब्रह्मभिु िाल्लोकाीः पुिरािवतािोऽजािु ।

मामुपेत्य तु कौन्तेय पिु जान्म ि विद्यते' ॥ गर. ८-१६
'ஆப்³ரஹ்மபு⁴வ ல்பலோகோ꞉ புனரோவர்தி (அ)ர்ஜுன ।
மோமுப த்ய து ஸகௌந்பதய புனர்ஜன்ம ந வித்³யபத' ॥ கீ ³। 8-16

என்று கூறுகி ர்.

(அவதோரிரக) எல்லாம் ப்ரஹ்ெஸ்ேரூபம் என்பததக் காட்டுகி ர்: -

वतयागध्ू िामधीः पण
ू ं सवच्छ्चदािन्दमद्वयम ।
अिन्तं वित्यमेकं यत तदब्रह्मेत्यिधारयेत ॥ ५६ ॥
திர்யகூ³ர்த்⁴வமத⁴꞉ பூர்ணம் ச்சிதோ³னந்த³மத்³வயம் ।
அனந்தம் நித்யபமகம் யத் தத்³ப்³ரஹ்பமத்யவதோ⁴ரபயத் ॥ 56 ॥

குறுக்கிலும் (பக்கங்களிலும்), மெலும், கீ ழும் (எங்கும்) நிதறந்திருப்பது,

ஸச்சிதானந்த ஸ்ேரூபம்; இரண்டற்றது; (மதசத்தாமலா, காலத்தாமலா, ேஸ்துோ
மலா) ேரம்பில்லாதது; அழிேற்றது, ஒன்று; அதுதான் ப்ரஹ்ெம்.

பிரஹ்ெம் முக்காலத்திலும் ொ த ஞான ஆனந்த ேடிேொனது. எல்லா

மதசங்களிலும் நிதறந்திருப்பது. எல்லா மதசத்திலும் எல்லாக் காலத்திலும் எல்லாப்
மபாருளாகவும் இருப்பதால் மதசத்தாமலா, காலத்தாமலா. வுஸ்துோமலா அதற்கு
ேரம்பு கிதடயாது. முடிவும் கிதடயாது. அதுொதிரியாகமோ, விஜாதீயொகமோ
மேறு மபாருள் கிதடயாது. (56)

65
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

अतदवयािृवत्तरूपेण िेदान्तैलाक्ष्यतेऽवययम ।
अखर्णडािन्दमेकं यत तदब्रह्मेत्यिधारयेत ॥ ५७ ॥
அதத்³வ்யோவ்ருத்திரூப ண பவதோ³ந்ரதர்லக்ஷ்யபத(அ)வ்யயம் ।
அக²ண்டோ³னந்த³பமகம் யத் தத்³ப்³ரஹ்பமத்யவதோ⁴ரபயத் ॥ 57 ॥

இதுேல்ல, இதுேல்ல என்னும் ரீதியில் உபநிஷத்துக்களால் அறிவுறுத்தப்

படுேது; குதறேற்றது, பிரிக்கமுடியாத ஆனந்தேடிேொன ஒமர தத்துேம்தான்
ப்ரஹ்ெம்.

இதுேதர ப்ரஹ்ெஸ்ேரூபத்தத ஒருோறு சிறிது ேிளக்கிக்காட்டி ம்.

ஆ ல் உள்ளது உள்ளபடி அதன் தத்ேத்தத முழுேதும் உபமதசிக்கமுடியாது.
சப்தத்தால் தான் பிறருக்கு உபமதசிக்கமேண்டும். ப்ரஹ்ெமொ சப்தத்திற்கு
எட்டாதது. ஜாதி, குணம், க்ரிதய ஸம்க்தஞ இந்த தர்ெங்களுள்ள மபாரு த்தான்
சப்தம் காட்டும். ப்ரஹ்ெத்திமலா ஒரு தர்ெமும் கிதடயாது. அகண்டொன ேஸ்து.
ஆதகயால்தான் ப்ரஹ்ெத்தத உபமதசிப்பதற்காக ஏற்பட்ட உபநிஷத்துக்கள்
பலோ க ப்ரஹ்ெஸ்ேரூபத்தத நிரூபணம் மசய்தும் திருப்தியதடயாெல்
கதடசியில் நிமஷதமுகொக ேர்ணிக்கிறது. அதாேது िेवत िेवत (பநதி பநதி),

अशब्दमस्पशं (அஶப்³த³மஸ் ர்ஶம்) என்று உலகில் மதான்றும் மபாருள்கமளல்லாம்

பிரஹ்ெெில் என்று உபமதசிக்கிறது. நம்தெக்காட்டிலும் மே ன, நம்ொல்

அறியப்படுகின்ற மபாருள் ப்ரஹ்ெெல்ல என்று ஏற்படுேதால் அது நம் ஆத்ெஸ்ேரூ
பம், அனுபேரூபம் என்பது கிதடக்கிறது. (57)

(அவதோரிரக) முன் சுமலாகத்தில் ப்ரஹ்ெம் அகண்டானந்த ேஸ்து என்று

கூறப்பட்டது. புராணங்களில் மதேர்கள், இந்திரன், ப்ரஹ்ொ முதலானேர்களும்
ெிகுந்த ஆனந்தத்ததயனுபேிப்பதாக கூறப்பட்டுள்ளமத எனில் அதற்கு பதில்
கூறுகி ர்: -

अखर्णडािन्दरूपस्य तस्यािन्द लिावश्ताीः ।

ब्रह्माद्यास्तारतम्येि भिन्त्यािवन्दिोऽवखलाीः ॥ ५८ ॥
அக²ண்டோ³னந்த³ரூ ஸ்ய தஸ்யோனந்த³ லவோஶ்ரிதோ꞉ ।
ப்³ரஹ்மோத்³யோஸ்தோரதம்பயன ⁴வந்த்யோனந்தி³பனோ(அ)கி²லோ꞉ ॥ 58 ॥

பிரிக்கமுடியாத ஆனந்தேடிேொன அந்த ப்ரஹ்ெத்திலுள்ள ஆனந்தத்தின்

துளிதய அதடந்துதான் ப்ரஹ்ொ முதலான எல்மலாரும் ஏற்றத்தாழ்வுடன் ெிகுந்த
ஆனந்தமுள்ளேர்களாக ேிளங்குகின்றனர்.

உலகில் எல்மலாரும் தான் ேிரும்பிய மபாருள் கிதடத்ததும் ஆனந்தமெற்படு

ேதாக நி க்கின்றனர். ஆ ல் ததத்திரீய உபநிஷத்தில் ஏகசக்ராதிபதியாகவும்
யுோோகவும், பலிஷ்ட யும், அறிோளியாயுமுள்ள ெஹாராஜனுக்கு ஏற்படும்

66
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ஆனந்தத்ததத்தான் ெனுஷ்யானந்தம் என்று கூறியிருக்கிறது. இததப்மபால 100

ெடங்கு ஆனந்தம் ெனுஷ்ய கந்தர்ேர்களுக்கு. இவ்ோமற மதேகந்தர்ேர், பித்ருக்கள்
முதலானேர்களுக்கு நூறு நூறு ெடங்கு அதிகம் என்பததக்காட்டி, பிரஹ்ொேின்
ஆனந்தம்தான் எல்லாேற்தறயும்ேிட உயர்ந்தது என்று கூறியிருக்கிறது. அந்த
பிரஹ்ொேின் ஆனந்தமும் பிரஹ்ொனந்தத்தின் லேமலசம் தான். அதாேது
ப்ரஹ்ொனந்தம் என்பது ஸமுத்திரம் மபான்றது. அந்த ஸமுத்திரத்தின் ஓரு
அ யிலிருந்து காற்றினால் கிளம்பிய ஒரு நீர்த்துளிமபான்றதுதான் பிரஹ்ொேின்
ஆனந்தமும். ப்ரஹ்ொனந்தம் அளேிட முடியாதது. (58)

(அவதோரிரக) ஆத்ொ ஆனந்த ரூபம். அதுதான் பிரியொக ேிளங்கும் ேஸ்து

என்று கூறப்பட்டது. இது சரியல்ல. அ த்ொோன மதஹம் முதலியதேகளிடத்தி
லும் எல்மலாருக்கும் நிரதிசயொன ப்ரீதி ஏற்படுகிறமத! அதேகளும் நெக்கு
ேிளங்குகிறமத எனில் கூறுகிறார்: -

तद्युक्तमवखलं िस्तु वयिहारस्तदवन्ितीः ।

तस्मात्सिागतं ब्रह्म क्षररे सवपाररिावखले ॥ ५९ ॥
தத்³யுக்தமகி²லம் வஸ்து வ்யவஹோரஸ்தத³ன்வித꞉ ।
தஸ்மோத் ர்வக³தம் ப்³ரஹ்ம க்ஷீபர ர் ிரிவோகி²பல ॥ 59 ॥

எல்லாப்மபாருளும் அந்த ப்ரஹ்ெத்துடன் கூடியது, எல்லா ேியேஹாரமும்

அந்த ப்ரஹ்ெத்துடன் கூடியது. ஆதகயால் பால் முழுேதிலும் மநய் பரேியிருப்பது
மபால ப்ரஹ்ெம் எங்கும் உள்ளது.

ப்ரஹ்ெம் ஒன்றுதான் ஆனந்தரூபம். ஆதகயால் அது தான் ப்ரியொன

ேஸ்து. ஆத்ொவுடன் ஸம்பந்தப்பட்டு இருப்பதால்தான் ெற்றப்மபாருள்களில் ப்ரீதி
ஏற்படுகிறது. தனக்காகத் (ஆத்ொவுக்காக) தான் ெற்ற மபாருள்களில் ப்ரீதி ஏற்படுகி
றது. ஆத்ெ ஸம்பந்தெில்லாேிட்டால் அதில் ப்ரீதியில் . நிருபாதிகொன
எல் யற்ற ப்ரீதி ஆத்ொேில் தான். மெலும் ஆத்ெஸம்பந்தெில்லாேிட்டால்
உலகில் ஒரு ேியேஹாரமும் கிதடயாது. மசதனப்மபாருள் ஆத்ொ ஒன்மற. இதத
த்தேிற ெற்றதேமயல்லாம் ஐடம். மசதனம்தான் தா கமே ேிளங்கும். ஜடப்
மபாருள் மசதன ஸம்பந்தத்தால் ேிளங்குமெ தேிற ேிளங்காது. ஆகமே, உலக
ேியேஹாரமொ, ப்ரீதிமயா, ஆத்ெ ஸம்பந்தத்தால் ஏற்படுேதால் ஆத்ெரூபொன
ப்ரஹ்ெம் எங்கும் உளது. பா க்காய்ச்சித் தயிராக்கிக் கதடந்து மேண் மயடுத்
துக் காய்ச்சி மநய் தயாரிக்கி ம். இந்த மநய்யானது பால் முழுேதும் பரேியிருக்
கிறது. அதுமபால் ப்ரஹ்ெமும் எங்கும் பரேியுள்ளது. அது இல்லாத இடெில் . (59)

(அவதோரிரக) 57 ேது சுமலாகத்தில் உபநிஷத்துக்கள் இதுஅல்ல, இதுேல்ல

என்ற ரீதியில் ப்ரஹ்ெத்தத உபமதசிப்பதாகக் கூறப்பட்டது. அதத ேிேரிக்கி ர்: - ‘

67
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

अिर्णिस्थल
ू महस्ि मदरघामजमवययम ।
अरूपगण ु िणााख्यं तदब्रह्मेत्यिधारयेत ॥ ६० ॥
அனண்வஸ்தூ²லமஹஸ்வ மதீ³ர்க⁴மஜமவ்யயம் ।
அரூ கு³ணவர்ணோக்²யம் தத்³ப்³ரஹ்பமத்யவதோ⁴ரபயத் ॥ 60 ॥

ப்ரஹ்ெம் சிறியதுெல்ல, பருெனுெல்ல, குட்தடயுெல்ல, நீளமுெல்ல, பிறப்பு

இல் , அழிவு இல் . உருேம், குணம், நிறம், மபயர் இல்லாதது. அதுமே ப்ரஹ்ெ
மென்று தீர்ொனித்துக் மகாள்ளமேண்டும்.

பிருஹதாரண்யகம் முதலான உபநிஷத்துக்கள் பிரஹ்ெத்ததப் பலோ க

உபமதசித்தும் திருப்தியதடயாெல் கதடசியில்

(अस्थल
ू मिर्णििखमदरघा ३-८-८)
(அஸ்தூ²லமனண்வஹ்நக²மதீ³ர்க⁴ 3-8-8)

என்று நிமஷதமுகொகக் கூறி முடிக்கின்றன. சிறிய மபாருள் ப்ரஹ்ெெல்ல. மபரிய

மபாருளும் ப்ரஹ்ெெல்ல. குட்தடயான மபாருளும், நீண்ட மபாருளும் ப்ரஹ்ெ
ெல்ல. உண்டாகும் மபாருளும், அழியும் மபாருளும் ப்ரஹ்ெெல்ல. உருேம், குணம்,
நிறம், மபயர் இதே மகாண்ட மபாருளும் ப்ரஹ்ெெல்ல. உலகில் நாம் காணும்
மபாருள்களில் கீ மழ மசால்லப்பட்ட தர்ெங்கள் இருக்கும். சிறியதுெில்லாெல்
மபரியதுெில்லாெல், குட்தடயுெில்லாெல் நீளமுெில்லாெல் உலகில் ஒரு
மபாரு யும் காணமுடியாது. ஆகமே உலகப் மபாருள்கமளல்லாேற்தறயும்
ஒதுக்கித் தள்ளியதாக ஆகிறது. கதடசியில் ெிஞ்சுேது ப்ரத்யக்கான ஆத்ெ ேஸ்து
ஒன்றுதான். அது அநுபேரூபம். அதுமே ப்ரஹ்ெம்.
(அவதோரிரக) ெறுபடியும் ப்ரஹ்ெ ஸ்ேரூபத்ததமய உபமதசிக்கிறார்: -

यद्भासा भास्यतेऽकाावद भास्यैयात्तु ि भास्यते ।

येि सिावमदं भावत तदब्रह्मेत्यिधारयेत ॥ ६१ ॥
யத்³ ோ⁴ ோ ோ⁴ஸ்யபத(அ)ர்கோதி³ ோ⁴ஸ்ரயர்யத்து ந ோ⁴ஸ்யபத ।
பயன ர்வமித³ம் ோ⁴தி தத்³ப்³ரஹ்பமத்யவதோ⁴ரபயத் ॥ 61 ॥

எதன் ஒளியால் ஸூர்யன் முதலியதே பிரகாசிக்கப்படுகிறமதா, பிரகாசிக்கப்

படும் அதேகளால் எது பிரகாசிக்கப்படுேதில் மயா, எத ல் இது எல்லாம்
ேிளங்குகிறமதா அது ப்ரஹ்ெம் என்று தீர்ொனிக்கமேண்டும்.

உலகில் ஒரு மபாரு நாம் அறிந்துமகாள்ளமேண்டுொ ல் கண், காது

முதலான இந்திரியங்களின் உதேி மேண்டும். கண் ல் பார்க்கமேண்டுொ ல்
ஸூர்யன், சந்திரன், தீபம் முதலான ஒளிெயப் மபாருள்களின் உதேியும் மேண்டும்.
இருளில் கண் இருந்தும் பார்க்க முடியாது. ஆகமே ஸூர்ய , சந்திர , தீபமொ
மபாருள்க நெக்கு ேிளங்கதேப்பதாகவும், அந்த ஒளிப் மபாருள்கள் தாமன

68
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

ேிளங்குேதாகவும் நாம் எண்ணுகி ம். இது தேறு. உலகில் ஒளியுள்ள மபாருள்

மசதனமான ப்ரஹ்ெம் ஒன்மற. அதுதான் எல்லாேற்தறயும் ேிளங்கதேக்கிறது.
அது எங்கும் பரேியுள்ளது. அதன் சிதம்சத்ததக்மகாண்டுதான் நாம் மபாருள்க
அறிந்து மகாள்கி ம். மபாருள்கள் நெக்கு ேிளங்குேதும் அந்த சித்தால்தான்.
ப்ரஹ்ெதசதன்யெில்லாேிடில் ஒரு மபாருளும் ேிளங்காது; நாம் அறிந்துமகாள்ள
வும் முடியாது ஒளிதயக் மகாடுக்கும் ஸூர்யன் முதலானதேயும் ப்ரஹ்ெதசதன்
யத்தால்தான், தான் ேிளங்கிக்மகாண்டு ெற்றததயும் பிரகாசப்படுத்துகின்றன. கண்
காது முதலான இந்திரியங்களும் தசதன்ய ஜ்மயாதிஸ்ஸின் உதேியால்தான்
மேளிப் மபாருள்க நெக்குக் காட்டுகின்றன. ஆகமே ஸூரியன், சந்திரன்
முதலான ஒளியுள்ள மபாருள்களின் இருப்தபமய எந்த ப்ரஹ்ெதசதன்யம் ேிளக்கு
கிறமதா, அந்த தசதன்யத்தத இதே எப்படிப் பிரகாசப்படுத்தமுடியும்? ஆதகயால்
ஒளியுள்ளதாயிருந்தாலும் ஸூரியன் சந்திரன் முதலியதேகளாலும் இந்திரியங்க
ளாலும் ப்ரஹ்ெத்தத அறிந்துமகாள்ள முடியாது. (61)

(அவதோரிரக) ஸூர்யன், சந்திரன் முதலானதே தன் கிரணத்துடன்

ஸம்பந்தப்பட்ட மபாருள்க த்தான் பிரகாசப்படுத்துகிறது. அதுமபால ப்ரஹ்ெமும்
அதனுடன் ஸம்பந்தப்பட்ட மபாருள்க த்தாமன பிரகாசப்படுத்தும்! எல்லாேற்தற
யும் எப்படி ேிளக்கமுடியும் எனில் கூறுகி ர்: -

स्ियमन्तबावहवयााप्य भासयन्िवखलं जगत ।

ब्रह्म प्रकाशते िविीः प्रतप्तायसवपर्णडित ॥ ६२ ॥
ஸ்வயமந்தர் ³ஹிர்வ்யோப்ய ோ⁴ யந்நகி²லம் ஜக³த் ।
ப்³ரஹ்ம ப்ரகோஶபத வஹ்னி꞉ ப்ரதப்தோய ிண்ட³வத் ॥ 62 ॥

பழுக்கக் காய்ச்சின இரும்பில் மநருப்பு உள்ளும் புறமும் பரேியிருப்பது

மபால ப்ரஹ்ெம் உலகமெல்லாேற்றிலும் உள்ளும் மேளியும் பரேி இருந்து
மகாண்டு எல்லாேற்தறயும் பிரகாசப்படுத்துேதுடன் தானும் பிரகாசிக்கிறது.

எங்கும் நிதறந்த ஆகாசத்திற்கும் காரணொன பிரஹ்ெம் இல்லாத இடம்

கிதடயாது. அது எங்கும் உள்ளது. ஆகமே எல்லாப் மபாருள்களிலும் உள்ளும்
மேளியும் ப்ரஹ்ெம் நின்று அதனுடன் ஸம்பந்தப்பட்டிருப்பதால் அத ல்தான்
எல்லாம் பிரகாசிக்கின்றன. எல்லாேற்தறயும் பிரகாசப்படுத்தும் ப்ரஹ்ெத்தத மேறு
ஒன்றும் பிரகாசப்படுத்துேதில் . அது ஸ்ேயம்பிரகாசம். தா கமேதான் பிரகாசிக்
கிறது. மநருப்பில் காய்ச்சிய இரும்பு உருண்தடதய கேனியாெல் தகயால் மதாட்டு
ேிட்டான். தகயில் மநருப்புக் காயம் ஏற்பட்டுேிட்டது. பிறரிடம் இரும்பு சுட்டு
ேிட்டது என்று மசால்கி ன். இது தேறு. இரும்புக்குச் சுடும் சக்தி கிதடயாது.
மநருப்புக்குத்தான் அந்த சக்தியுண்டு. மநருப்பு இரும்பு முழுேதும் பரேியுள்ளதால்
இரும்பு சுடுகிறது என்று மசால்கி ம். அதுமபால் எல்லா இடங்களிலும் பரேியுள்ள
ப்ரஹ்ெம்தான், எங்கும் தானும் பிரகாசித்துக் மகாண்டு ெற்றததயும் பிரகாசப்படுத்து
கிறது. இதத அறியாெல் ஸூர்யன் முதலானேர்கள் தாமன பிரகாசிப்பதாகவும்,
ெற்றதத பிரகாசப்படுத்துேதாகவும் மசால்கி ம். (62)

69
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

(அவதோரிரக) எல்லாேிடங்களிலும் எல்லாொகவும் ப்ரஹ்ெம் இருக்குொ

ல் ப்ரஹ்ெத்தத அறிய ஏன் இவ்ேளவு கஷ்டம்? உலகப் மபாருள்க த் மதரிந்து
மகாண்மட ப்ரஹ்ெத்தத அறிந்துேிடலாமெ எனில் கூறுகி ர்: -

जगवद्वलक्षणं ब्रह्म ब्रह्मणोऽन्यन्ि वकञ्चि ।

ब्रह्मान्यद्भावत चेवन्मर्थया यथा मरुमररवचका ॥ ६३ ॥
ஜக³த்³விலக்ஷணம் ப்³ரஹ்ம ப்³ரஹ்ம (அ)ன்யன்ன கிஞ்சன ।
ப்³ரஹ்மோன்யத்³ ோ⁴தி பசன்மித்²யோ யதோ² மருமரீசிகோ ॥ 63 ॥

உலகத்ததக்காட்டிலும் பிரஹ்ெம் மே ன லக்ஷணமுதடயது. ப்ரஹ்ெத்

ததக்காட்டிலும் மே ன மபாருள் ஒன்றும் கிதடயாது. ப்ரஹ்ெத்ததேிட மே கத்
மதான்றுமெயா ல் அது கானல்நீர் மபால மபாய்யானது.

எல்லாேிடங்களிலும் ப்ரஹ்ெம் இருக்கிறது என்பது உண்தெ. ஆ ல்

உலகமெ ப்ரஹ்ெெல்ல. உலகம் ஸ்திரெில்லாதது, ஜடம், அறிேற்றது. துக்கத்ததக்
மகாடுக்கக் கூடியது. ப்ரஹ்ெமொ ஸத் (எப்மபாழுதும் இருப்பது), அறிவு ஸ்ேரூபம்,
ஆனந்தரூபம். ஆதகயால் ஜகத்ப்ரஹ்ெெல்ல.

'जगवद्वलक्षणं ब्रह्म'
'ஜக³த்³விலக்ஷணம் ப்³ரஹ்ம'

ஆகமே உலகத்தத அறிந்து மகாள்ேதால் ப்ரஹ்ெத்தத அறியமுடியாது.

உலகத்ததக்காட்டிலும் ப்ரஹ்ெம் ேிலக்ஷணொ ல் "இந்த உலகமெல்லாம்
ப்ரஹெம்தான்" என்று உ நிஷத்துக்கள் கூறுகின்றனமே! அதன் கருத்மதன்ன
மேனில்,

'ब्रह्मणोऽन्यन्ि विद्यते'
'ப்³ரஹ்ம (அ)ன்யன்ன வித்³யபத'

அந்த உபநிஷத்துக்கள் ப்ரஹ்ெமும் உலகும் ஒன்று என்று கூறேில் . ப்ரஹ்ெத்

தத ேிட உலகம் மே க இல் . அதாேது எங்கும் ப்ரஹ்ெம் தான் உளது. மேறு
மபாருள் ஒன்றும் கிதடயாது என்ற கருத்ததத் மதரிேிக்கின்றன. ‘அத்தேதம்' என்ற
பதத்திற்கும் த்தேதப்ரபஞ்சம் இல் மயன்பதுதான் மபாருள். பாெதீகாரரும்

'ि खलु अिन्यत्िवमवत अभेदं ब्रमीः, वकं तु मेदं वयासेधामीः'

'ந க²லு அனன்யத்வமிதி அப ⁴த³ம் ப்³ரம꞉, கிம் து பமத³ம் வ்யோப தோ⁴ம꞉'

( तदिन्यत्िं ததநந்யத்வம் என்ற ப்ரஹ்ெஸூத்ர பதத்தால் பிரபஞ்சமும் ப்ரஹ்ெமும்

ஒன்று என்று மசால்லேில் . ப்ரஹ்ெத்ததேிட மே க பிரபஞ்சம் கிதடயாது

என்று தான் கூறுகி ம்) என்று மசால்கி ர். ப்ரஹ்ெத்ததக் காட்டிலும் மே க

70
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

பிரபஞ்செில் அது நம் புலன்களுக்கு எப்படித் மதான்றும்? ப்ரஹ்ெம் நெக்குத்

மதரியேில் . ஆ ல் பிரபஞ்சம் நெக்குத் மதரிகிறது. இந்த பிரபஞ்சத்தத எப்படி
இல் மயன்று கூறமுடியும் எனில்,

"ब्रह्मान्यद्भावत चेवन्मर्थया यथा मरुमररवचका”

"ப்³ரஹ்மோன்யத்³ ோ⁴தி பசன்மித்²யோ யதோ² மருமரீசிகோ”

பிரபஞ்சத்தத அடிமயாடு இல் மயன்று கூறேில் . அது ோஸ்தேொக இல்

என்று தான் சாஸ்திரம் கூறுகிறது அதாேது பிரபஞ்சம் மபாய். மபாய்யான
ேஸ்துக்கள் உலகில் மதான்றுேதத நாம் பார்த்திருக்கி ம். கடும் மகாதடயில்
நடுப்பகல் மே யில் காட்டில் அகப்பட்டுக்மகாண்ட ெனிதன் தாகெதடந்து
கான ப் பார்த்து நீர் என எண்ணி ேிதரகின் ன். உண்தெயில் அங்கு நீர்
இல்லாேிட்டாலும் அேன் கண்களுக்கு கானல் ெதறந்து நீர்தான் மதான்றுகிறது.
ஒருநாளும் கானல் நீர் ஆக முடியாது. இதுமபால் ப்ரஹ்ெம் ஒன்றுதான் உண்தெப்
மபாருள். அது ஒரு நாளும் மபாய்யான பிரபஞ்சொக ஆகமுடியாது. அது மதரியாெல்
ெதறந்துேிட்டதால் பலேதகப் பிரபஞ்சம் மபாய் மதான்றுகிறது. மதான்றும் இதே
எல்லாம் என்பதுதான் தீர்ொனம்.

(அவதோரிரக) முன் சுமலாகத்தில் மசான்ன விஷயத்தத ேிேரித்துக்

கூறுகி ர்: -

दृश्यते श्यू ते यद्यत ब्रह्मणोऽन्यन्ि तद्भिेत ।

तत्िज्ञािाच्छ्च तदब्रह्म सवच्छ्चदािन्दमद्वयम ॥ ६४ ॥
த்³ருஶ்யபத ஶ்ரூயபத யத்³யத் ப்³ரஹ்ம (அ)ன்யன்ன தத்³ ⁴பவத் ।
தத்வஜ் ோ ச்ச தத்³ப்³ரஹ்ம ச்சிதோ³னந்த³மத்³வயம் ॥ 64 ॥

எமதது பார்க்கப்படுகிறமதா, மகட்கப்படுகிறமதா, அமதல்லாம் பிரஹ்ெத்ததக்

காட்டிலும் மே க இல் . தத்ே ஞானத்தால் (எல்லாம்) ஸச்சிதானந்தொயும்
இரண்டற்றதாயுமுள்ள அந்த ப்ரஹ்ெொகத் மதரிகிறது.

உலகில் கண் ல் பார்க்கப்படுேதும், காதால் மகட்கப்படுேதும், ோக்கால்

மசால்லப்படுேதும், ெனதால் நி க்கப்படுேதும் இன்னும் ெற்ற இந்திரியங்களால்
அறியப்படுேதுொன மபாருள்கள் எல்லாம் ப்ரஹ்ெத்ததக் காட்டிலும் மே ன
உண்தெப் மபாருள்களல்ல. ப்ரஹ்ெம் ஒரு இந்திரியத்தாலும் அறியமுடியாத
மபாருளாதலால் ஆகமே இதேகமள ப்ரஹ்ெமென்றும் கூறமுடியாது. ேிளங்காத
தால் நெக்கு அக்ஞான நி யில் உண்தெ எங்கும் உள்ள ப்ரஹ்ெமெ கானல் நீராகத்
மதான்றுேது மபால் பிரபஞ்சொகத் மதான்றுகிறது. காட்டிலுள்ள ெனிதன் அருகில்
மசன்று நீதரக் கா ெல் இது நீரல்ல, கானல்தான் என அறிந்துமகாள்ேதுமபால
உலகின் தத்ேத்தத அறிந்த ஞானிக்கு மபாய்த்மதாற்றம் ெதறந்து அதிஷ்டானொன
ஸச்சிதானந்த பிரஹ்ெம் என்ற உண்தெப்மபாருள் ேிளங்கும். (64)

71
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

(அவதோரிரக) எல்லா இடங்களிலும் ஒளிெயொக ேிளங்கும் ப்ரஹ்ெத்தத

எல்மலாரும் அறிந்துமகாள்ளாததற்குக் காரணம் கூறுகி ர்: -

सिागं सवच्छ्चदािन्दं ज्ञािचक्षवु िाररक्षते ।

अज्ञािचक्षुिेक्षेत भास्िन्तं भािुमन्धित ॥ ६५ ॥
ர்வக³ம் ச்சிதோ³னந்த³ம் ஜ் ோனசக்ஷுர்நிரீக்ஷபத ।
அஜ் ோனசக்ஷுர்பனபக்ஷத ோ⁴ஸ்வந்தம் ோ⁴னுமந்த⁴வத் ॥ 65 ॥

எங்குமுள்ள ஸச்சிதானந்த ஸ்ேரூபொன ஆத்ொதே ஞானக்கண்ணுள்ள

ேன் பார்க்கி ன். ஞானக்கண்ணில்லாதேன், ஒளியுடன் கூடியிருந்தாலும்
ஸூர்ய குருடன் பார்க்காததுமபால் ப்ரஹ்ெத்ததப் பார்ப்பதில் .

ப்ரஹ்ெம் எங்கும் இருக்கிறது என்பதும் எல்மலாருக்கும் ெிகவும் அருகிமல

மய இருக்கிறது என்பதும் ோஸ்தேம்; ஆ லும் அதத ஒருேரும் பார்ப்பதில் .
ஒரு மபாரு நாம் மதரிந்துமகாள்ள மேண்டுொ ல் அது நம் அருகில் இருந்தால்
ெட்டும் மபாதாது. அததப் பார்ப்பதற்குத் தகுந்த கருேியும் நம்ெிடம் இருக்க
மேண்டும். பிறேிக்குருடன் தன் அருகிலுள்ள மபாரு ப் பார்க்கமுடியுொ? அமத
மபால ப்ரஹ்ெம் ஸ்ேயம் ப்ரகாச ேஸ்துோயிருந்தாலும் அதத நாம் பார்க்க
முடிேதில் . நடுப்பகலில் சூரியன் நன்கு பிரகாசித்துக்மகாண்டிருந்தமபாதிலும்
குருட ல் பார்க்கமுடிேதில் . ஆகமே மபாருள்க ப் பார்ப்பதற்கு நெக்குக் கண்
மததேயாயிருக்கிறது. கண் இருந்தும் இரேில் பார்க்கமுடிேதில் . ப்ரகாச ேஸ்து
ேின் உதேி மேண்டியிருக்கிறது. இந்தக் கண் அக்ஞானக் கண். இததக்மகாண்டு
உலகப் மபாருள்க ப் பார்க்கலாமெ தேிற ப்ரஹ்ெத்ததப் பார்க்க முடியாது. உலகப்
மபாருள்க க்கூட சில செயம் இந்தக் கண் சரியாகக் காட்டுேதில் . மெலும்
தசதன்யத்தின் உதேிதயக்மகாண்டுதான் கண் மபாரு நெக்குக் காட்டுகிறது
அந்த தசதன்யத்ததக் கண் ல் எப்படிப் பார்க்கமுடியும்? அது கண்ணுக்கும்
கண் க இருக்கிறது.

"चक्षषु ीः चक्षीःु " "यञ्चक्षषु ा ि पश्यवत येि चक्षवू ष पश्यवत" ।

"ि चक्षुषा गृह्यते" "ि चक्षुषा पश्यवत कश्चिैिम" ॥
"சக்ஷுஷ꞉ சக்ஷு꞉" "யஞ்சக்ஷுஷோ ந ஶ்யதி பயன சக்ஷூஷி ஶ்யதி" ।
"ந சக்ஷுஷோ க்³ருஹ்யபத" "ந சக்ஷுஷோ ஶ்யதி கஶ்சரனனம்" ॥

பரொத்ொ அர்ஜுனனுக்கு ேிச்ேரூபத்ததக் காட்டும் மபாழுது இந்தக்

கண் ல் பார்க்கமுடியாது என்று எண்ணி மேறு திவ்ய சக்ஷுஸ்தஸக் மகாடுத்த
தாக கீ தத கூறுகிறது. ப்ரஹ்ெத்தத பார்ப்பதற்கு ஞானம் என்ற கண் ப் மபற
மேண்டும். அக்ஞானம் நீங்கமேண்டும். ஞானிகள்தான் ப்ரஹ்ெத்ததப் பார்க்க
முடியும். (65)

72
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

श्िणावदवभरुिरप्तो ज्ञािावग्िपररतावपतीः ।
जरिीः सिामलान्मक्त
ु ीः स्िणाित द्योतते स्ियम ॥ ६६ ॥
ஶ்ரவ தி³ ி⁴ருத்³தீ³ப்பதோ ஜ் ோநோக்³னி ரிதோ ித꞉ ।
ஜீவ꞉ ர்வமலோன்முக்த꞉ ஸ்வர்ணவத் த்³பயோதபத ஸ்வயம் ॥ 66 ॥

ஜீேன் தங்கம்மபால ச்ரேணம் முதலியதேகளால் பிரகாசத்ததயதடந்து

ஞானம் என்ற மநருப்பில் புடம் மசய்யப்பட்டு எல்லா அழுக்குகளிலிருந்தும் ேிடு
பட்டு தா கமே பிரகாசிக்கி ன்.

ெண்ணுக்குள் ெதறந்து அழுக்மகரியிருக்கும் தங்கத்தத முதலில் எடுத்ததும்

அததத் தங்கமென யாரும் மசால்லொட்டார்கள். உமலாகங்களின் ஸ்ேரூபத்தத
அறிந்தேன் ேந்து பார்த்து 'இது தங்கம்’ என்று மசான்னபிறகு அததத் மதய்த்து
அழுக்தக அகற்றினதும் பிரகாசெதடந்து நெக்கும் அது தங்கமெனத் மதரிகிறது.
கதடசியில் மநருப்பில் மபாட்டு புடம் பண்ணி எடுத்தால் அதில் உள்ள பிற அம்சங்க
மளல்லாம் நீங்கி சுத்த தங்கொக ஒளியுடன் ேிளங்குகிறது. இங்கு இதத நன்கு
மதய்ப்பமதா, மநருப்பில் மபாட்டு புடம் பண்ணி எடுப்பமதா இதேகமளல்லாம்
தங்கத்தில் ஒளிதய யுண்டுபண்ணுேதற்கல்ல. தங்கத்திற்கு ஒளி இயற்தகயிமலமய
அதெந்துள்ளது. அதில் படிந்திருந்த அழுக்குகளும் பிற அம்சங்களும் அந்த ஒளிதய
நெக்குத் மதரிய மோட்டாெல் ெதறத்துக்மகாண்டிருந்தன. அதேக அகற்றினதும்
தங்கத்தின் பிரகாசம் நன்கு மதரிகிறது. இதுமபால் ஆத்ெ தசதன்ய ேஸ்துேில்
அ திகாலொக அக்ஞானம் என்ற அழுக்கு ஏறி ஸச்சிதானந்த ஸ்ேரூபம் ெதறந்து
ஜீேன் என்ற மபயருடன் ேிளங்குகி ன், குருேினிடம் மசன்று மேதாந்த ேிசாரம்
மசய்யுங்காலத்தில் ச்ரேண ெனன நிதித்யாஸனங்களால் ஆத்ொ ஸச்சிதானந்த
ஸ்ேரூபம் என்பதத பமராக்ஷிொக உணருகி ம். கதடசியில் த்யான பலத்தால்
ஆத்ெ ஸாக்ஷாத்காரம் என்ற மநருப்பில் மபாட்டு எடுத்தவுடன் தான் எல்லா ெதறவு
களும் நீங்கி ஸச்சிதானந்த ஸ்ேரூபம் பிரத்யக்ஷொக நெக்குத் மதரிகிறது. (66)

हृदाकाशोवदतो हयात्मबोधभािुस्तमोपहृत ।
सिावयापर सिाधारर भावत सिं प्रकाशते ॥ ६७ ॥
ஹ்ருதோ³கோபஶோதி³பதோ ஹயோத்மப ோ³த⁴ ோ⁴னுஸ்தபமோ ஹ்ருத் ।
ர்வவ்யோ ீ ர்வதோ⁴ரீ ோ⁴தி ர்வம் ப்ரகோஶபத ॥ 67 ॥

ஹ்ருதயம் என்னும் ஆகாசத்தில் உண்டான ஆத்ெ ஞானம் என்ற ஸூரியன்

அஞ்ஞானம் என்னும் இரு ப் மபாக்கி எங்கும் பரேி எல்லாேற்றிற்கும் ஆதாரொக
ேிளங்குகிறது. அப்மபாழுது எல்லாம் ஆத்ெ ஸ்ேரூபொக பிரகாசிக்கிறது.

ஆகாசத்தில் ஸூர்யன் உதித்தொத்திரத்தில் ெறுகணமெ எல்லா இருளும்

நீங்கிேிடுகிறது. அதன் பிரகாசம் எங்கும் பரேி, எல்லாப்மபாருள்களும் நெக்கு நன்கு
ேிளங்குகின்றன. அதுமபால் சிரேணம், ெனனம், நிதித்யாஸனம் இதேக ச்
மசய்து ேந்தால் ெனத்தில் ஆத்ெஞானம் என்ற ஸூரியன் உதயொகி ன். உடமன

73
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

அக்ஞானம் நீங்கி ேிடுகிறது. அப்மபாழுது எங்கும் பரேியள்ளதும், எல்லாேற்றிற்கும்

ஆதாரொக (அதிஷ்டானொக) இருப்பதும் எல்லாொக இருப்பதுொன ஆத்ெேஸ்து
பிரகாசிக்கிறது.

(அவதோரிரக) இவ்ோறு ஆத்ெஞானெதடேதற்குப் பல உபாயங்க யும்,

ஆத்ெஸ்ேரூபத்ததயும், ஞானியின் நி தயயும், ேிரிோக நிரூபணம் மசய்து
ேிட்டுக் கதடசியாக ஆத்ெஞானியின் சிறப்தபக் கூறி நூ உபஸம்ஹாரம்
மசய்கி ர்: -

वदग्देशकालाद्यिपेक्ष्य सिागं
शरतावदहवन्ित्यसुखं विरञ्जिम ।
यीः स्िात्मतरथं भजते विविवष्क्रयीः
स सिावित सिागतोऽमतृ ो भिेत ॥ ६८ ॥
தி³க்³பத³ஶகோலோத்³யனப க்ஷ்ய ர்வக³ம்
ஶ ீதோதி³ஹந்நித்ய ுக²ம் நிரஞ்ஜனம் ।
ய꞉ ஸ்வோத்மதீர்த²ம் ⁴ஜபத விநிஷ்க்ரிய꞉
ர்வவித ர்வக³பதோ(அ)ம்ருபதோ ⁴பவத் ॥ 68 ॥

श्रमत्परमहस
ं पररव्राजकाचाया गोविन्दभगित्पूज्यपाद-
वशष्य श्रमच्छ्छंकरभगित्पाद विरवचतं
आत्मबोधप्रकरणं सपं ण ू ाम ॥
ஶ்ரீமத் ரமஹம் ரிவ்ரோஜகோசோர்ய பகோ³விந்த³ ⁴க³வத்பூஜ்ய ோத³-
ஶிஷ்ய ஶ்ரீமச்ச²ங்கர ⁴க³வத் ோத³ விரசிதம்
ஆத்மப ோ³த⁴ப்ரகரணம் ம்பூர்ணம் ॥

திதச, மதசம், காலம், முதலானேற்தற எதிர்பாராெல் எங்குமுள்ளதும் குளிர்

முதலியேற்தறப் மபாக்குேதும், எப்மபாழுதும் ஸுகத்ததத் தருேதும், அழுக்கற்றது
ொன தனது ஆத்ெஸ்ேரூபம் என்னும் தீர்த்தத்தத எேன் மஸேிக்கி , அேன்
எல்லாச் மசய்தககளுெற்று எல்லாெறிந்தே கவும் எங்கும் உள்ளே கவும் ஆகி
ெரண ெற்ற நி தயயதடோன்.

உலகில் பாபங்கள் ேிலகவும் புண்யங்க ச் மசகரிக்கவும் கங்தக, காமேரி

முதலான புண்ய தீர்த்தங்களில் ஸ்நானம் மசய்யமேண்டுமென தர்ெசாஸ்திரங்கள்
உபமதசிக்கின்றன. சில புண்ய தீர்த்தங்களில் புண்யகாலத்தில் ஸ்நானம் மசய்ேதால்
அெர கவும் (சாேில்லாத மதே கவும், பிறப்தபயதடகி ன். இவ்ேிதச் சிறந்த
ெஹிதெகள் மபாருந்தியிருந்தாலும் அதன்மூலம் சாச்ேதொன் ஸுகத்ததயதடய
முடியாது.

புண்ய தீர்த்தஸ்நானத்தால் ஒருமே மதேப்பிறேி ஏற்பட்டாலும்

74
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

'जातस्य वह ध्रुिो मत्ृ यीःु '

'ஜோதஸ்ய ஹி த்⁴ருபவோ ம்ருத்யு꞉ '

என்ற நியாயப்படி அதற்கும் ஒருநாள் முடிவு உண்டு.

'क्षरणे पुर्णये मत्यालोकं विशवन्त'

'க்ஷீபண புண்பய மர்த்யபலோகம் விஶந்தி'

புண்யம் மசலோனதும் ெறுபடியும் பூமலாகத்தில் பிறக்கமேண்டியதுதான்.

ெனிதர்க ப்மபால் அேர்கள் அடிக்கடி சாேதில் என்பததக் மகாண்டுதான்
அேர்க அெரர்கள் என்கி ம். ஆகமே பிறப்பு இறப்பு அற்ற எப்மபாழுதும்
ஆனந்தொன நி தயயதடய மேண்டுொ ல் அதற்கு புண்ய தீர்த்த ஸ்னானம்
ஸாதனொகாது. ஆத்ெ ஸ்ேரூபம் என்ற தீர்த்தத்தத மஸேித்தால்தான் அதாேது
ஆத்ெ ஞானத்ததயதடந்தால்தான் அந்த நிதலதயயதடய முடியும்.

மெலும் நாம் இருக்குெிடத்திலிருந்துமகாண்டு புண்ய தீர்த்த ஸ் னம் மசய்ய

முடியாது.. அது இருக்குெிடம் மதடிச் மசல்லமேண்டும். ஆத்ெ தீர்த்தம் எங்கும்
நிதறந்திருப்பதால் மேறு இடம் மசல்லமேண்டியதில் . புண்ய தீர்த்தம் திக்கு,
மதசம் காலம் இதேக எதிர்பார்த்து ெிகுந்த புண்யத்ததக்மகாடுக்கும். கங்தகக்கு
உத்தர ோஹினியாகச் மசல்லும் இடம், ப்ரயாகம் முதலான மதசம், புண்யகாலம்
இதேக யனுசரித்துச் சிறப்பு உண்டு. இதேக எதிர்பார்க்காெமலமய எக்காலத்
திலும் மொக்ஷத்ததக் எல்லாமதசத்திலும் ஆத்ெ ஞானம் ஸமாக்ஷத்ததக் மகாடுக்க
ேல்லது. புண்ய தீர்த்தொனது சிலகாலத்தில் குளிராலும் சில காலத்தில்
உஷ்ணத்தாலும் துன்பத்ததக் மகாடுக்கும். ஆத்ெஞானம் குளிர், உஷ்ணம் முதலான
எல்லா த்ேந்தேங்க யும் மபாக்கிேிடும். புண்யதீர்த்தத்தில் சில இடத்தில் அழுக்கு
இருக்கக்கூடும். ஆத்ெ தீர்த்தத்தில் ஒருேித மதாஷமும் கிதடயாது. புண்ய தீர்த்தம்
மசன்ற பிறகு அங்கு ஸ் னம், தானம் முதலான பல காரியங்க ச் மசய்ய
மேண்டியிருக்கும். ஆத்ெஞானெதடந்த பிறகு அேனுக்குச் மசய்யமேண்டியது
ஒன்றுெில் .

'तस्य काया ि विद्यते ।'

தஸ்ய கோர்ய ந வித்³யபத ।'

இவ்ேிதப் மபருதெயுள்ள ஆத்ம ஸ்வரூ த்தத அறிந்தேமன ஸர்ேக்ஞன்.

இவன் எங்குமிருப் வன். ிராரப்த சரீரம் விடு ட்டதும் ிறப்பு, இறப்பு அற்ற
அழிவில்லாத ஆனந்த நி தயயதடவான்.

ஶ்ரீ சங்கர கவத் ோதர் அருளிய

ஆத்மப ோதம் என்னும் ிரகரணம் முற்றிற்று.

75
 ஆத்மப ோ³த⁴꞉ம்

शङ
ृ गवगरर श्रशारदापरठावधपतरिां जगद्गुरूणां
श्रमदवभिि विद्यातरथामहास्िावमिां आवशषीः ॥

भोीः आवस्तकमहाशयाीः !

परमपुरुषाथाािाप्तये माििं जन्म लब्धमस्मावभीः । परम पुरुषाथाािावप्तश्च

आत्मज्ञािैकसमवधगम्या | आत्मज्ञािं च उपविषच्छ्रिणसाध्यम । औपविषदं श्िणं
िैयावसकसत्रू पररशरलिेिैि सपं ादिरयम । तवददं सिं विधातुमपारयतां
लोकािामपु काराय श्रमच्छ्छंकरभगित्पादा: औपविषदं रहस्यं सरलेषु प्रकरणप्रन्थेषु
संजगृहु: । तेषु प्रकरणग्रन्थेषु आत्मबोधिामक: प्रबन्ध: सरसं सरलं च
आत्मािमिबोधयि उल्लसवत । श्रशंकर सेिासवमवतीः प्रन्थवममं द्राविडभाषािुिादेि
साकं मद्रु ाप्य प्रकाश्य लोकािां महतीं उपकृवतमातिोत । साििु ादं प्रन्थवममं पवठत्िा
अध्यात्मपथे 'कृतप्रिेशा भयू ासल ु का इत्याशास्महे ॥

मुकाम : - चेन्िपरु र ।
इवत िारायणस्मरणम

76