Beyond Cosmopolitanism: Towards

Planetary Transformations 1st Edition

Ananta Kumar Giri (Eds.)
Visit to download the full and correct content document:
https://textbookfull.com/product/beyond-cosmopolitanism-towards-planetary-transfor
mations-1st-edition-ananta-kumar-giri-eds/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

Pragmatism, Spirituality and Society: Border Crossings,

Transformations and Planetary Realizations Ananta Kumar
Giri

https://textbookfull.com/product/pragmatism-spirituality-and-
society-border-crossings-transformations-and-planetary-
realizations-ananta-kumar-giri/

Practical Spirituality and Human Development:

Transformations in Religions and Societies Ananta Kumar
Giri

https://textbookfull.com/product/practical-spirituality-and-
human-development-transformations-in-religions-and-societies-
ananta-kumar-giri/

Social Theory and Asian Dialogues Ananta Kumar Giri

https://textbookfull.com/product/social-theory-and-asian-
dialogues-ananta-kumar-giri/

Practical Spirituality and Human Development: Creative

Experiments for Alternative Futures Ananta Kumar Giri

https://textbookfull.com/product/practical-spirituality-and-
human-development-creative-experiments-for-alternative-futures-
ananta-kumar-giri/
Innovation for Sustainability: Business Transformations
Towards a Better World Nancy Bocken

https://textbookfull.com/product/innovation-for-sustainability-
business-transformations-towards-a-better-world-nancy-bocken/

Petroleum Industry Transformations Lessons from Norway

and Beyond Taran Thune

https://textbookfull.com/product/petroleum-industry-
transformations-lessons-from-norway-and-beyond-taran-thune/

Beyond Bureaucracy Towards Sustainable Governance

Informatisation 1st Edition Alois A. Paulin

https://textbookfull.com/product/beyond-bureaucracy-towards-
sustainable-governance-informatisation-1st-edition-alois-a-
paulin/

Soil Health Bhoopander Giri

https://textbookfull.com/product/soil-health-bhoopander-giri/

Smart Techniques for a Smarter Planet Towards Smarter

Algorithms Manoj Kumar Mishra

https://textbookfull.com/product/smart-techniques-for-a-smarter-
planet-towards-smarter-algorithms-manoj-kumar-mishra/
 Beyond Cosmopolitanism
Towards Planetary Transformations

Edited by Ananta Kumar Giri

Beyond Cosmopolitanism
 Ananta Kumar Giri
Editor

Beyond
Cosmopolitanism
Towards Planetary Transformations
Ananta Kumar Giri
Madras Institute of Development Studies
Chennai, Tamil Nadu, India

ISBN 978-981-10-5375-7    ISBN 978-981-10-5376-4 (eBook)

DOI 10.1007/978-981-10-5376-4

Library of Congress Control Number: 2017952663

© The Editor(s) (if applicable) and The Author(s) 2018

This work is subject to copyright. All rights are solely and exclusively licensed by the
Publisher, whether the whole or part of the material is concerned, specifically the rights of
translation, reprinting, reuse of illustrations, recitation, broadcasting, reproduction on
microfilms or in any other physical way, and transmission or information storage and retrieval,
electronic adaptation, computer software, or by similar or dissimilar methodology now
known or hereafter developed.
The use of general descriptive names, registered names, trademarks, service marks, etc. in this
publication does not imply, even in the absence of a specific statement, that such names are
exempt from the relevant protective laws and regulations and therefore free for general use.
The publisher, the authors and the editors are safe to assume that the advice and information
in this book are believed to be true and accurate at the date of publication. Neither the pub-
lisher nor the authors or the editors give a warranty, express or implied, with respect to the
material contained herein or for any errors or omissions that may have been made. The
publisher remains neutral with regard to jurisdictional claims in published maps and institu-
tional affiliations.

Cover design by Ran Shauli

Printed on acid-free paper

This Palgrave Macmillan imprint is published by Springer Nature

The registered company is Springer Nature Singapore Pte Ltd.
The registered company address is: 152 Beach Road, #21-­01/04 Gateway East, Singapore
189721, Singapore
For Margaret Chatterjee, Bhikhu Parekh and Pratibha Roy
 Foreword

Globalization is a catchword of our time. Taken by itself, the term only

refers to a process of spatial expansion—while leaving the ethical and polit-
ical dimensions of the process in the dark. The real question, however, is,
what kind of people will inhabit this expanded space, and in which manner
will they do so? It is in reference to this issue that the term “cosmopolitan-
ism” is commonly employed. Implicit in this word is the notion that peo-
ple live somehow as “citizens of the world” and that their manner of living
transforms the world into a precious shared habitat or “cosmos.” What is
conjured up by the latter term is not a soulless uniformity or bland monot-
ony but rather the sense of a “coincidentia oppositorum”: of a harmony in
disharmony, of concord in discord, or a unity in the midst of staggering
diversity.
Taken in this sense, cosmopolitanism is far removed from some promi-
nent trends of our time. Almost everywhere we find a disturbing tendency
to embrace discord and disharmony, a hankering for exclusive identity
completely aloof of shared ways of life. In opposition to an earlier celebra-
tion of multiculturalism, we find in many places an upsurge of xenopho-
bia, of national or ethnic chauvinism, of the desire to erect dividing walls
and barriers between peoples. This is what the poet Heine described as the
descent into a “shabby and coarse” kind of backwardness. To be sure,
what is wrong here is not a certain attachment to “roots,” a moderate and
unassuming cultivation of local traditions and customs. Perversion enters
when attachment becomes a source of ill will, hatred and unilateral
aggression.

vii
viii Foreword

Recognition of the darker sides of our time provides no dispensation

from struggle. Precisely in view of the rising tide of xenophobia it is imper-
ative to uphold the vision of cosmopolitanism. The present volume tries to
do exactly this. The book does not only talk about cosmopolitanism but
exemplifies in its own structure and content the meaning of the term. The
chapters have been contributed by distinguished writers hailing from dif-
ferent corners of the world and approaching the topic from diverse angles
or perspectives. The editor, Ananta Kumar Giri, is himself the epitome of
a cosmopolitan scholar, having visited the majority of the world’s coun-
tries and having acquired an enviable reputation as a multicultural, multi-
lingual, and multifaceted intellectual. One can only wish this book the
greatest possible circulation.
University of Notre Dame Fred Dallmayr
 Preface

Being with our home and the world with creative openness which facili-
tates co-learning and self, social, cultural and world transformations is a
perennial challenge with us since the dawn of humanity. The discourse of
cosmopolitanism embodies this yearning and challenge of humanity to be
with the world not only as citizens of the world but also as children of
Mother Earth. Beyond Cosmopolitanism: Towards Planetary Transformations
explores these multiple yearnings and contestations over the discourse and
practice of cosmopolitanism.
The book began with my participation in a symposium with Martha
Nussbaum on her book, Frontiers of Justice, held at the Institute of Social
Studies, The Hague, in March 2006 which was organized by my dear
friend Professor Des Gasper, who is also a contributor to this volume. I
had composed my essay, “Cosmopolitanism and Beyond: Towards a
Multiverse of Transformations,” for this symposium, which then had come
out in Development and Change in 2006. After this I had organized work-
shops on this at the Institute of Sociology, the University of Freiburg,
Germany, in February 2007 and at Indus Business Academy, Bangalore
and Greater Noida, in which some of the contributors of this volume had
taken part. The book draws upon contributions in these workshops and
then has other invited contributions.
It is a joy for us to dedicate this book to Margaret Chatterjee, Bhikhu
Parekh and Pratibha Roy—three inspiring seekers, scholars and writers of
our present-day world. Margaret Chatterjee is a philosopher but her philo-
sophical works and meditations are truly cosmopolitan as they move across
religious and philosophical traditions. She is also a poetess, and her work

ix
x Preface

in philosophy embodies a deep participation with the pain of humanity as

she writes in her essay on life world about problems of malnutrition:

On this side of the wall children have milk to drink at least once a day. On the
other side, one pawa of milk has to stretch for glasses of tea for five adults plus
children. A six year old girl told me this. Near the milk shop there are three
mithai shops. This is where the bulk of the milk goes. Consciousness cries out
for transformation, a consciousness imbued with conscience. Such a con-
sciousness would grow laterally, horizontally, turning the search light of atten-
tion on the endless anomalies around us, the endless injustices and lack of any
sense of priorities. (Chatterjee 2005a: 16; also see Chatterjee 2005b)

Cosmopolitan realization depends upon such horizontal crying

consciousness.
Bhikhu Parekh has also explored work of such consciousness across
traditions especially as he has creatively elaborated pathways of Gandhi
(Parekh 2016). Pratibha Roy has explored life, letters and the world with
passion, sympathy and understanding and she has also explored women’s
struggles for liberation across myths, society and histories. Her novel in
Odia about Draupadi entitled Yajaseni, which has been translated into
English as Draupadi, has touched many people’s heart. For her work she
has been awarded Gyanapeetha, a high literary award from India. Her
work raises new challenges for cosmopolitan realizations of justice, espe-
cially gender justice, across borders and traditions.
This book has been long in the making and I am grateful to the con-
tributors for their kindness, patience and support. I am grateful to Sarah
Crowley and Connie, Li in Palgrave for their support of this project.
I thank Mr. Aswhin V for his help. Finally, I hope this book enkindles
our imagination and engagement for a new cosmopolitan engagement as
explored in the following two poems:

An Evening of Breaking Boxes

Towards a New Cosmopoetics of World Citizenship
It has been an evening of breaking boxes
not of breaking news
Your lectures on cosmopolitanism
and world citizenship
have broken our many boundaries
between states and faiths
 Preface 
   xi

rivers and the sky

I now rush to touch the river
beyond the trap of my social security number
Each breaking
is a moment of awakening
You say citizenship is work and meditation
With beauty, dignity and dialogues
I now pause
have patience and realize
I can start my work and meditations
right at this moment
My work and meditation
is part of an ecology of hope
Hope not only falls from the sky
It is born out of our strivings
Bio-aesthetic strivings and spiritual strivings
Hope work
With and beyond the landscape
of despair
a new self-making
Foundations for a new community
A new science and spirituality
A new cosmopolitanism as part of a new cosmology of being
A new cosmopoesis of citizenship
A new cosmopoesis of our world
Kissing grandeur in each other
In our sour sweet lips. (Giri 2017)

I hope that one day all

Nations great and small
Will be able to stand up and say
We lived in the pursuit of peace for all
May be then there will come a day
When instead of saying “God bless America,”
Or “God bless some other country,”
Every one everywhere will say,
“God Bless the World”. (Ali with Ali 2004: xxi)

Holi, Festival of Colors, March 2017, Ananta Kumar Giri

Madras Institute of Development Studies,
Chennai, India
xii Preface

References

Ali, Muhammad with Hana Ali. 2004. The Soul of a Butterfly: Reflections
on Life’s Journey. New York: Simon & Schuster.
Chatterjee, Margaret. 2005a. Life World, Philosophy and India Today.
Shimla: Indian Institute of Advanced Studies.
———. 2005b. Gandhi and the Challenge of Religious Diversity: Religious
Pluralism Revisited. New Delhi & Chicago: Promilla & Co.
Giri, Ananta Kumar. 2017. Weaving New Hats: Our Half-Birth Days.
Delhi: Studera Press.
Parekh, Bhikhu. 2000 Rethinking Multiculturalism: Cultural Diversity
and Political Theory. Cambridge, MA: Harvard University Press.
———. 2001. Gandhi. Oxford: Oxford University Press.
———. 2016. Debating India: Essays on Indian Political Discourse. Delhi:
Oxford University Press.
Ray, Pratibha. 2013. Yajnaseni: The Story of Draupadi. Delhi: Rupa.
 Contents

1 Beyond Cosmopolitanism: An Invitation to Adventure

of Ideas and Multiverse of Transformations  1
Ananta Kumar Giri

Part I Cosmopolitanism and Beyond: Alternative

Pathways of Explorations and Experimentations 11

2 Cosmopolitanism and Beyond: Towards Planetary

Realizations 13
Ananta Kumar Giri

3 Cosmopolitanism Beyond Anthropocentrism:

The Ecological Self and Transcivilizational Dialogue 33
John Clammer

4 Cosmopolitanism Beyond the Polis: Creative Memory

Works and Reimagining the Relationship Between Xenia
and Hestia 53
Ginna Brock

xiii
xiv Contents

5 Cosmopolitanism, the Cognitive Order of Modernity,

and Conflicting Models of World Openness: On the
Prospects of Collective Learning 71
Piet Strydom

6 Cosmopolitanism and Understanding in the Social

Sciences 95
Boike Rehbein

7 Ethics of Cosmopolitanism: The Confucian Tradition109

Karl-Heinz Pohl

8 Tolstoy and Cosmopolitanism121

Christian Bartolf

9 Cosmopolitanism, Spirituality and Social Action:

Mahatma Gandhi and Rudolf Steiner131
Ulrich Rösch

10 The Divergent Cosmopolitanisms of Hannah Arendt149

Liz Sutherland

11 Cosmopolitanism and an Ethics of Sacrifice181

Scott Schaffer

Part II Beyond Cosmopolitanism: Complex Histories,

Inadequate Theories and Challenges of
Transformations213

12 Cosmopolitanism and Reconciliation in a Postcolonial

World215
Reinhart Kössler
 Contents 
   xv

13 Corporealising Cosmopolitanism: The “Right” of Desire233

Anjana Raghavan and Jyotirmaya Tripathy

14 Old and Emerging Cosmopolitan Traditions at the

Malabar Coast of South India: A Study with Muslim
Students in Kozhikode, Kerala257
Barbara Riedel

15 De-orientalising Vernacular Cosmopolitanism: Towards

a Local Cosmopolitan Ethics275
Pnina Werbner

Part III Beyond Cosmopolitanism and the Calling of

Planetary Realizations297

16 Some Conceptual and Structural Problems of Global

Cosmopolitanism299
Hauke Brunkhorst

17 Human Rights, Universalism and Cosmopolitanism:

Between Cultures and Civilizations327
Vittorio Cotesta

18 The Hermeneutic Foundations of a Cosmopolitan

Public Sphere357
Hans-Herbert Kögler

19 From Shahrukh Khan to Shakira: Reflections on

Aesthetico-cultural Cosmopolitanism Among Young
French People377
Vincenzo Cicchelli and Sylvie Octobre
xvi Contents

20 Cultivating Humanity? Education and Capabilities

for a Global ‘Great Transition’389
Des Gasper and Shanti George

 fterword: Beyond Cosmopolitanism: Humanity’s

A
Evolutionary Imperative!423
Marcus Bussey

Index 427
 Notes on Editor and Contributors

Ananta Kumar Giri is a professor at the Madras Institute of Development

Studies, Chennai, India. He has taught and done research in many univer-
sities in India and abroad, including Aalborg University, Denmark; Maison
des sciences de l’homme, Paris, France; the University of Kentucky, USA;
University of Freiburg & Humboldt University, Germany; Jagiellonian
University, Poland; and Jawaharlal Nehru University, New Delhi, India.
He has an abiding interest in social movements and cultural change, criti-
cism, creativity and contemporary dialectics of transformation, theories of
self, culture and society, and creative streams in education, philosophy and
literature. Giri has written and edited around two dozen books in Odia
and English, including Global Transformations: Postmodernity and Beyond
(1998); Sameekhya o Purodrusti (Criticism and Vision of the Future,
1999); Patha Prantara Nrutattwa (Anthropology of the Street Corner,
2000); Conversations and Transformations: Toward a New Ethics of Self
and Society (2002); Self-Development and Social Transformations? The
Vision and Practice of Self-Study Mobilization of Swadhyaya (2008); Mochi
o Darshanika (The Cobbler and the Philosopher, 2009); Sociology and
Beyond: Windows and Horizons (2012); Knowledge and Human Liberation:
Towards Planetary Realizations (2013); Philosophy and Anthropology:
Border-Crossing and Transformations (co-edited with John Clammer,
2013); and New Horizons of Human Development (editor, 2015).

Christian Bartolf (born 1960) is an educational and political scientist

from Berlin and (since November 1993) the president of the society
Gandhi Information Center, Research and Education for Nonviolence—

xvii
xviii Notes on Editor and Contributors

www.nonviolent-resistance.info. From 1991 to 2011, he counselled more

than 20,000 war resisters, from 2008 to 2017 he has curated 16 exhibi-
tions on nonviolence (La Boétie, Thoreau, Ruskin, Tolstoy, Doukhobors,
Gandhi, Tagore, King, Kraus, Tucholsky, Ossietzky, Borchert, Poems and
Paintings against War, Monuments against War, Erasmus, Schweitzer),
and from 1993 to 2017 he has organized the international “Manifesto
against conscription and the military system”—www.themanifesto.info.
His English-language publications are the first biography on Hermann
Kallenbach: Mahatma Gandhi’s Friend in South Africa, the correspon-
dences of Mahatma Gandhi with Leo Tolstoy and Bart de Ligt, and an
academic publication on the background of the Buber-Gandhi
controversy.
Fred Dallmayr is Packey J. Dee Professor Emeritus in Philosophy and
Political Science at the University of Notre Dame (USA). He holds a
Doctor of Law from the University of Munich and a PhD from Duke
University (USA). He has been a visiting professor at Hamburg University
and at the New School for Social Research in New York, and a Fellow at
Nuffield College in Oxford. During 1990–91 he was in India on a
Fulbright Research Grant. He is past president of the Society for Asian and
Comparative Philosophy (SACP). He has served Co-Chair of the World
Public Forum – “Dialogue of Civilizations” in Vienna. He has published
some 35 books, and over 200 articles in professional journals. Among his
recent books are: Being in the World: Dialogue and Cosmopolis (2013),
Freedom and Solidarity (2015) and Democracy to Come: Politics as
Relational Praxis (2017).

Ginna Brock is a Lecturer in English and Creative Writing at the

University of the Sunshine Coast (USC). Her research focuses on philo-
sophical concepts of belonging and connectivity, particularly looking at
the representation of the familial in literature. Her research also examines
pedagogical practices, proposing innovative ways to deliver course mate-
rial: ‘Teaching Shakespeare through Familial Identity: Exploring the
Centrality of Home in Romeo and Juliet’ in Teaching Shakespeare Beyond
the Centre: Australasian Perspectives (2013) and ‘Teaching the Art of
Re-Creation’ (2016). Currently, Ginna is researching the representation
of the refugee in contemporary literature while co-writing a tragic play
with Dr Jo Loth titled The Centre. As a member of USC’s Arts Research
in Creative Humanities (ARCH) research cluster, Ginna collaborates on
 Notes on Editor and Contributors 
   xix

both creative and critical research investigating phenomenological repre-

sentations in literary works.

Hauke Brunkhorst is Professor of Sociology at the European University

of Flensburg, Germany. His research fields are critical theory, social evolu-
tion and sociology of constitutions. During the 2009–10 academic year,
he was the Theodor Heuss Professor at the New School for Social
Research, New York. He is the author of many books, amongst them are
Solidarity: From Civic Friendship to a Global Legal Community (2005) and
Critical theory of legal revolutions—evolutionary perspectives (2014).

Marcus Bussey is a futurist and researcher with the Arts Research in the
Creative Humanity’s Centre, University of the Sunshine Coast. He is inter-
ested in cultural processes that energise social transformation. He uses
futures thinking to challenge the dominant beliefs and assumptions that
constrain human responses to rapid cultural, social and technological
change. Marcus has a fascination with the poetics of anticipation and its
expression through aesthetics, heritage, myth and literature. His work-
shops, research and writing all focus on the quest for individual and collec-
tive empowerment and creative and hopeful pathways to the future.
Marcus has held fellowships at Nanyang Technical University, Singapore,
and Tamkang University, Taiwan. He is Discipline Head of History and
Program Leader in Futures Studies at his university.

Vincenzo Cicchelli is an associate professor at the University Paris

Descartes and a research fellow at GEMASS (CNRS/Paris Sorbonne). He
is the series editor of “Youth in a Globalizing World”. His primary research
and teaching interests are in global studies, cosmopolitanism, interna-
tional comparisons and youth conditions in the Euro-Mediterranean area.
His latest books are Pluriel et commun. Sociologie d’un monde cosmopolite
(Presses de Sciences Po, 2016); (with V. Cotesta and M. Nocenzi, eds.)
Global Society, Cosmopolitanism and Human Rights (2013); L’autonomie
des jeunes (La documentation Française, 2013); L’esprit cosmopolite.
Voyages de formation des jeunes en Europe (Presses de Sciences Po, 2012);
(with G. Truc, ed.) De la mondialisation au cosmopolitisme (La documen-
tation Française, 2011).

Vittorio Cotesta was Professor of Sociology at the Department of

Sciences of Education at the University Roma Tre. He is also the editor of
xx Notes on Editor and Contributors

the Carocci’s series Globus. Perspectives on Europe, Global Society,

Cosmopolitanism and Human Rights and member of the board of the
Brill’s series ISSA: International Studies in Sociology and Social
Anthropology. He has conducted research on language, modernity, cul-
tural processes, ethnic conflicts, global society and European identity. His
latest works are Kings into Gods: How Prostration Shaped Eurasian
Civilizations (2015); Modernity and Capitalism: An Essay on Max Weber
and China (2015); Global Society and Human Rights (2012); and Sociology
of Ethnic Conflicts (2009).

John Clammer is a professor in the Jindal School of Liberal Arts and

Humanities at O.P. Jindal Global University, Sonipat, Delhi National
Capital Region, India. He was formerly Professor of Development
Sociology at the United Nations University, Tokyo, and prior to that, for
almost two decades, was Professor of Comparative Sociology and Asian
Studies at Sophia University, Tokyo. He has taught at the University of
Hull and the National University of Singapore, and has been a visiting
professor or fellow at the Universities of Essex, Oxford, Kent, Buenos
Aires, Weimar, Handong (South Korea), Pondicherry (India), the
Australian National University and the Institute of Southeast Asian Studies,
Singapore. His most recent books include Culture, Development and Social
Theory: Towards an Integrated Social Development (2012), Art, Culture
and International Development: Humanizing Social Transformation
(2015) and, most recently, Cultures of Transition and Sustainability
(Palgrave Macmillan 2016).

Des Gasper studied economics and international development at the

universities of Cambridge and East Anglia in Britain and worked through
the 1980s in Africa. He teaches public policy analysis and discourse analy-
sis at the International Institute of Social Studies in The Hague, a gradu-
ate institute of Erasmus University Rotterdam, as professor of human
development, development ethics, and public policy. His co-edited publi-
cations include Arguing Development Policy (Frank Cass, 1996),
Development Ethics (Ashgate, 2010), Trans-National Migration and
Human Security (Springer, 2011), and Migration, Gender and Social
Justice (Springer, 2014). His monograph on The Ethics of Development was
published by Edinburgh University Press (2004) and Sage India (2005).
Much of his research in the past decade has been on the ethics and policy
discourses around climate change.
 Notes on Editor and Contributors 
   xxi

Shanti George is an independent scholar based in The Hague, the

Netherlands. She was previously Reader in Sociology at the University of
Delhi and a research fellow at the Centre for Social Studies in Surat, and
taught at the University of Zimbabwe and the Institute of Social Studies,
The Hague. She has worked extensively too in West Asia and North Africa.
Her main work is on determinants and promotion of child and youth well-
being, but she retains a strong interest in international and cosmopolitan
education, on which she has published two books: Third World Professionals
and Development Education in Europe—Personal Narratives, Global
Conversations (Sage, 1997) and Re-Imagined Universities and Global
Citizen Professionals (Palgrave Macmillan, 2014).

Hans-Herbert Kögler is Professor of Philosophy at the University of

North Florida, Jacksonville, and a regular guest professor at Alpen Adria
University, Klagenfurt, Austria. His major publications include The Power
of Dialogue: Critical Hermeneutics after Gadamer and Foucault (1999);
Michel Foucault (2nd ed., 2004); Kultura, Kritika, Dialog (Prague,
2006); the co-edited volume Empathy and Agency: The Problem of
Understanding in the Human Sciences (2000); Social Epistemology (1997),
special issue for ‘Alienation as Epistemological Source: Reflexivity and
Social Background after Mannheim and Bourdieu’; numerous essays on
hermeneutics, critical theory, and normative grounds of the social sci-
ences. His recent work focuses beyond those themes, especially on a her-
meneutic theory of agency, intercultural dialogue, as well as
cosmopolitanism.

Reinhart Kössler Professor of Political Science (Freiburg), born 1949 in

Karlsruhe, Germany; PhD (Sociology) 1978, senior PhD 1987, taught at
a number of German and international universities, Director of Arnold
Bergstraesser Institute, Freiburg (2013–2015), now retired, lives in Berlin,
Germany. He is also a visiting professor and a research associate, Institute
of Reconciliation and Social Justice, the University of the Free State,
South Africa. His fields of interest are social and development theory,
political sociology, ethnicity, and memory politics, with regional focus on
Southern Africa. His selected books are Despotie in der Moderne, 1993;
Chancen internationaler Zivilgesellschaft (Perspectives of International
Civil Society, with Henning Melber), 1993; Postkoloniale Staaten
(Postcolonial States), 1994. Entwicklung (Development), 1998; Globale
Solidarität? (Global Solidarity? with Henning Melber), 2002; In Search of
xxii Notes on Editor and Contributors

Survival and Dignity. Two Traditional Communities in Southern Namibia

Under South African Rule, 2005; Understanding Change. Methods,
Methodologies and Metaphors (ed. with Andreas Wimmer), 2006; The Long
Aftermath of War. Reconciliation and Transition in Namibia (ed. with
André du Pisani and William A. Lindeke), 2010; Gesellschaft bei Marx
(Society in Marx, with Hanns Wienold), 2nd ed. 2013; Namibia and
Germany. Negotiating the Past, 2015; Völkermord—und was dann? Die
Politik deutsch-namibischer Vergangenheitsbearbeitung (Genocide—Which
Consequences? German-Namibian Memory Politics, with Henning
Melber), 2017.

Karl-Heinz Pohl is an emeritus professor at Trier University, Germany,

and has a PhD in East Asian Studies from the University of Toronto. He
has taught at Tuebingen and Trier Universities and has research interests
in aesthetics and ethics of modern and pre-modern China, pre-modern
Chinese literature and literary theory, cross-cultural dialogue and com-
munication between China and the West. His publications include an
edited volume titled Chinese Thought in a Global Context: A Dialogue
Between Chinese and Western Philosophical Approaches (1999), Chinese
Ethics in a Global Context: Moral Bases of Contemporary Societies with
Anselm W. Mueller (2002) and (in German) Aesthetics and Literary Theory
in China—From Tradition Till Modernity (2007).

Anjana Raghavan is Senior Lecturer in Sociology, Department of

Psychology, Sociology, and Politics at Sheffield Hallam University,
UK. She works in the interstices of postcolonial feminism, and decolonial
social theory, with a focus on race, gender and sexuality. Her more recent
research interests are around discourses of love, belonging and their every-
day practices and politics. Raghavan has a chapter in the edited anthology
Becoming Minority: How Discourses and Policies Produce Minorities in
Europe and India (Sage: 2014). Her monograph entitled Towards
Corporeal Cosmopolitanism: Performing Decolonial Solidarities (Rowman
and Littlefield International) is in the offing.

Barbara Riedel born in 1950, studied Social and Cultural Anthropology,

Philosophy and Archaeology at the University of Freiburg. For her PhD
thesis, she did a field study with Muslim students in Calicut (Kozhikode)
in Kerala, South India between 2004 and 2007. Barbara Riedel was
Co-Director of the project “Universality and acceptance potential of social
 Notes on Editor and Contributors 
   xxiii

science knowledge” between 2013 and 2014 at the Institute of Sociology

at the University of Freiburg, Germany. Since then she has been working
on biographical research projects in the area of entangled histories of
Germany/India. She focuses in her work on Islam on the Balkan Peninsula,
in Central and South Asia, on trade and circulation of knowledge between
Europe, the Near East, Central and South Asia. Her further interests are
globalization, cosmopolitanism, the history of Christian missionaries and
hermeneutics.

Boike Rehbein is Professor of the Sociology of Asia and Africa at

Humboldt University of Berlin. He studied philosophy, sociology and his-
tory at Paris, Goettingen, Frankfurt, Berlin and Freiburg, where he
received his PhD in 1996 and ‘habilitation’. He was acting chair of sociol-
ogy at Freiburg from 2004 to 2006 and director of the Global Studies
Programme from 2006 before moving to Berlin in 2009. His areas of
specialization are social theory, globalization, social inequality and main-
land Southeast Asia. His recent books in English include Globalization,
Culture and Society in Laos (2007; paperback 2010); Globalization and
Emerging Societies (ed. with Jan Nederveen Pieterse; Palgrave Macmillan
2009; paperback 2011); Globalization and Inequality in Emerging Societies
(Palgrave Macmillan 2011); Critical Theory after the Rise of the Global
South (2015; translated from German).

Ulrich Rösch (1951–2014) was born on 14 January 1951 in Efringen-

Kirchen (DE). After graduating from a school of economics, he followed
with studies in German, pedagogy and social science. In 1968, in the mar-
ket square in Lörrach, he met Wilfried Heidt, who told him about the
threefold social organism of Rudolf Steiner. After the founding of the
International Cultural Center in Achberg in 1971, Ulrich Rösch worked
in its Institute for Social Research and Developmental Principles, working
along with Joseph Beuys, Wilfried Heidt, Leif Holbaek-Hansen, Eugen
Löbl, Ota Sik and Wilhelm Schmundt, the latter being like a mentor for
him. In 1976, he founded, with the support of Stefan Leber and Manfred
Leist, the Free Waldorf School Wangen in Allgäu, where he worked as a
teacher and administrator. From 1999 to 2011, Ulrich Rösch was active in
the Section for Social Sciences at the Goetheanum. He was a close
co-worker with Manfred Schmidt-Brabant, the former section’s leader.
Later, Ulrich Rösch coordinated many conferences and was a sought-after
speaker, also in Asian countries. He passed away on 14 February 2014.
xxiv Notes on Editor and Contributors

Sylvie Octobre is a researcher at the Department of Studies, Statistics

and Forecast of the French Ministry of Culture and Communication, and
an associate research fellow at GEMASS (CNRS/Paris Sorbonne). Her
research interests focus on cultural participation, generational shift in cul-
tural consumption and socialisation, particularly from a gendered and glo-
balised perspective. Her latest books are Question de genre, questions de
culture (La documentation Française, 2014); Deux pouces et des neurones:
les cultures juvéniles de l’ère médiatique à l’ère numérique (La documenta-
tion Française, 2014); (with R. Sirota, ed.) L’enfant et ses cultures, approches
internationales (La documentation Française, 2013); (with C. Detrez,
P. Mercklé, and N. Berthomier, eds.) L’enfance des loisirs: trajectoires com-
munes et parcours individuels de la fin de l’enfance à la grande adolescence
(La documentation Française, 2010).

Scott Schaffer is Associate Professor of Sociology at the University of

Western Ontario in London, Canada, where he specialises in c­ ontemporary
and global social theory, social ethics, social change, and development. He
is the author of Resisting Ethics (Palgrave Macmillan, 2004) and has con-
tributed to recent collections of works on cosmopolitanising cosmopoli-
tanism and public sociology.

Liz Sutherland originally from Ottawa, Canada, currently resides in

Toronto. She is a policy advisor at the Ontario Nonprofit Network, where
she advocates for an enabling public policy environment to grow the soli-
darity economy. She is highly engaged in the vita activa and remains pro-
foundly influenced by her political theory training, in particular the
writings of Hannah Arendt. Liz has a BA (Hons) from Trent University
(Peterborough, Ontario) and an MA from the University of Victoria
(British Columbia).

Piet Strydom originally an ethical exile from the apartheid regime, is since
2011 a retired member of the School of Sociology and Philosophy,
University College Cork, Ireland. He is an associate editor of the European
Journal of Social Theory. Besides many articles, some well noted, in journals,
anthologies and encyclopaedias, major publications include Contemporary
Critical Theory and Methodology (2011), New Horizons of Critical Theory:
Collective Learning and Triple Contingency (2009), Risk, Environment and
Society (2002), and Discourse and Knowledge (2000). He edited Philosophies
of Social Science (2003, with Gerard Delanty) as well as special issues of the
European Journal of Social Theory and the Irish Journal of Sociology.
 Notes on Editor and Contributors 
   xxv

Jyotirmaya Tripathy is in the faculty of Humanities and Social Sciences

at the Indian Institute of Technology Madras, India. His research interest
are in the areas of postcolonial criticism, cultural development thought,
and contemporary India, and he has published in these domains in jour-
nals like Journal of Cultural Economy, Development in Practice, Social
Semiotics, Journal of Developing Societies, International Journal of Cultural
Studies, and Journal of Global South Studies, among others. He is also the
editor of Becoming Minority: How Discourses and Policies Produce Minorities
in Europe and India (2014) and The Democratic Predicament: Cultural
Diversity in India and Europe (2013). He has worked on EU-funded proj-
ects in collaboration with various European universities.

Pnina Werbner is Professor Emerita in Social Anthropology at Keele

University. She is an urban anthropologist who has studied Muslim South
Asians in Britain and Pakistan and, more recently, the women’s movement
and the Manual Workers Union in Botswana funded by the ESRC pro-
gramme on Non-governmental Public Action and the Wenner-Gren
Foundation for Anthropological Research. Her study in Botswana has led
to her most recent monograph, The Making of an African Working Class
and to a major edited book on the Political Aesthetics of Global Protest,
both in 2014. In 2015, she was awarded a Leverhulme Emeritus Fellowship
to study ‘The Changing Kgotla: The Transformation of Customary Courts
in Village Botswana.’ She has also been, since 2008, the principal investi-
gator of two major projects: ‘New African Migrants in the Gateway City:
Ethnicity, Religion, Citizenship’ (ESRC) and ‘In the Footsteps of Jesus
and the Prophet: Sociality, Caring and the Religious Imagination in the
Filipino Diaspora’ (AHRC). She has been the co-editor of the prestigious
‘Postcolonial Encounters’ series published by Zed Books (distributed by
Palgrave in the USA), and in addition, she organises the annual Pakistan
Workshop at Satterthwaite. Her two books, Imagined Diasporas Among
Manchester Muslims and Pilgrims of Love, along with The Migration Process,
make up the Manchester Migration Trilogy, a series of three single-
authored books tracing the processes of Pakistani migration, community
formation, religious transnationalism and diaspora over a period of 50
years. The series as a whole interrogates the translocation of culture—its
dislocation, transplantation and translation in the course of migration.
Collectively, the three books form the most comprehensive body of eth-
nography about any immigrant community in Britain.
 List of Figure

Fig. 4.1 Spheres of belonging 63

xxvii
 CHAPTER 1

Beyond Cosmopolitanism: An Invitation

to Adventure of Ideas and Multiverse
of Transformations

Ananta Kumar Giri

Cosmopolitanism is an epochal challenge of our times in thought and

practice. But the current discourses of it, like many discourses of our times,
are primarily Euro-American and parochial. In this context, Beyond
Cosmopolitanism: Towards Planetary Transformations presents us probably
for the first time a globally embracing view of cosmopolitanism building
upon multiple traditions of humanity. It goes beyond the dominant
Eurocentric conception of cosmopolitanism which traces its roots to
Greek Stoic and Kantian heritages as citizen of the world and engages
itself with multiple trajectories and conceptions of being cosmopolitan in
our world such as in the Indic traditions where to be cosmopolitan is to
realize oneself as a member of the family of Earth—Vasudhaiva
Kutumbakam and in the Chinese tradition being one and all under
heaven—Tian Xia. Beyond Cosmopolitanism: Towards Planetary
Transformations goes beyond East and West, North and South and offers
planetary conversations about cosmopolitization, bringing together the
thoughts of Confucius, Buddha, Kant, Steiner, Gandhi, Tolstoy, Habermas,

A.K. Giri (*)

Madras Institute of Development Studies, Chennai, India

© The Author(s) 2018 1

A.K. Giri (ed.), Beyond Cosmopolitanism,
DOI 10.1007/978-981-10-5376-4_1
2 A.K. GIRI

Nussbaum and many others. It also presents a complex history of cosmo-

politanism and its entanglement with colonialism and contemporary
structures of inequality.
The volume has three parts. Part I, “Cosmopolitanism and Beyond:
Alternative Pathways of Explorations and Experimentations”, begins with
the chapter “Cosmopolitanism and Beyond: Towards Planetary
Realizations” by Ananta Kumar Giri in which he discusses the limits of
contemporary dominant conceptions of cosmopolitanism coming from
scholars such as K. Anthony Appiah and Martha Nussbaum. He traces this
to their confinement within a narrow lineage of cosmopolitanism starting
from the Greek stoics such as Diogenes to modern and contemporary
thinkers such as Immanuel Kant and Jurgen Habermas. Giri discusses
multiple traditions of cosmopolitanism in histories and contemporary
thinking. He discusses about the need to bring the notion of cosmopoli-
tanism as citizen of the world and member of the family of Mother Earth
together in creative, critical and transformative ways. This also finds a reso-
nance in the contribution of Vittorio Cotesta, who presents us the per-
spective of Chinese thinker Tingyang for bringing the Greek concept of
agora and the Confucian concept of Tian Xia—“all under sky”—together.
As Cotesta tells us in this volume, “[t]he merging of these two cultural
traditions may lead to institutions capable of giving peace and harmony to
the world.” Bringing these three traditions—Chinese, Indian and Greek—
we can simultaneously cultivate agora, all under sky and Vasudhaiva
Kutumbakam (the whole world is a family) for realization of an expanding
and concentric circle of cosmopolitanism.
In his contribution, Giri also points to the need to understand global
justice movements as bearers of cosmopolitan responsibility—a theme
which resonates in many other contributions of the volume. Along with the
need for cultivating dialogues across borders, cultures and civilizations, and
cultivating planetary conversations, Giri also urges us to realize the spiritual
dimension in cosmopolitanism. The subsequent contribution of John
Clammer, “Cosmopolitanism Beyond Anthropocentrism: The Ecological
Self and Transcivilizational Dialogues,” resonates with this urge to go
beyond the dominant conception of cosmopolitanism, especially anthropo-
centrism. For this, Clammer presents ecological self as a bearer of cosmo-
politanism. This ecological self is based upon the realization that

it is possible and indeed imperative to formulate a notion of human identity

that is based not on ‘difference’ (a notion that has pervaded much of social
 BEYOND COSMOPOLITANISM: AN INVITATION TO ADVENTURE OF IDEAS... 3

theory in the recent past), but on the continuity between humans and
nature, a continuity that is shared by all human beings regardless of culture
or nationality, and hence of a sense of planetary identity both in the sense of
human existential unity and of communion with the rest of nature, with the
other bioforms and other geographical, geological and atmospheric circum-
stances which are the context and requirements of our lives and are essential
not only to our physical survival (that should be fairly obvious), but also to
our psychic, aesthetic, and moral survival.

Clammer argues that the ecological self goes beyond the subject-object
dichotomy of modernist self and is non-­subjectivist which “creates a com-
munal, even cosmic, sense of identity and interconnectedness that tran-
scends the limits of language and its endless discursive formations in favour
of experience which while not entirely unmediated, certainly produces a
sense of non-duality rarely available through cognitive and linguistic
processes.”
Clammer’s chapter is followed by Gina Brock’s “Nonlinear Belonging
as a Creative Companion to Cosmopolitan Realisation: Creative Memory
Work and Reimagining the Relationship Between Xenia and Hestia,” in
which Brock brings us to roots of cosmopolitanism in the vision and prac-
tice of hestia which promoted open cosmopolitan belonging as different
from xenia. In her words, “A hestia-centric mentality shifts the under-
standing of self as ‘a citizen of the world’ to a realisation of self as a mem-
ber of the human family and promotes cooperation and compassion over
competition and domination.” With these creative memory works and
journey across traditions, we are ready to walk with the insightful reflec-
tions on cosmopolitanism offered by Piet Strydom, a deeply insightful
thinker and theorist of our times. In his chapter, “Cosmopolitanism, the
Cognitive Order of Modernity, and Conflicting Models of World
Openness: On the Prospects of Collective Learning,” Strydom tells us:
“Whereas the development of society is the objective multilevel process of
the opening up and globalisation of the economic, political, social, legal
and cultural forms of society, cosmopolitanism is the internally experi-
enced sense of the openness of social relations and society which is carried
by collective learning processes. However, learning depends on competi-
tion, contestation and conflict between social actors who take for granted
and share the cognitive order, including the idea of cosmopolitanism, but
interpret it according to different values, act upon it in terms of different
norms and therefore try to realise it in contrary ways.”
4 A.K. GIRI

Strydom insightfully charts new paths of cosmopolitanism as paths of

creative learning and brings a critical social science perspective to this.
Boike Rehbein, a fellow creative sociologist and philosopher, also follows
this lead in the subsequent chapter, “Cosmopolitanism and Understanding
in the Social Sciences.” Rehbein here strives to cultivate a new path of
understanding which is required to live creatively and meaningfully in our
contemporary world, what he calls existential understanding. For Rehbein,
“[t]he object of existential understanding is an aspect of another human
being’s life” and this “should form the core of any cosmopolitanism.”
Existential understanding combines both hermeneutic understanding,
where understanding deals with texts and is primarily textual, and practical
understanding. Such an existential understanding involves a new herme-
neutics of self, culture and the world what can be called multi-topial
hermeneutics. In multi-topial hermeneutics, one moves across multiple
topoi, terrains and traditions of thinking.1 The following chapters by Pohl
and Röss reflect such an existential understanding and multi-topial
­hermeneutics as it involves border-crossing walk and mediation across tra-
ditions. Rehbein’s chapter is followed by the contribution of Karl-Heinz
Pohl on the Confucian tradition of cosmopolitan ethics. For Pohl,

Confucianism has some traits that are by its very nature ‘cosmopolitan’: First
of all, the Confucian concern is for ‘all under Heaven’ (tian-xia), that is, ‘to
take everything under Heaven as one’s responsibility.’ This is its all inclusive
scope. Second, the ‘authentic’ person, the one who has realized his or her
‘great self’ through self-cultivation, ‘can assist the transforming and nour-
ishing powers of Heaven and Earth,’ leading to global peace—one could
muse about the positive effects this teaching could have on the leaders of
today’s world super-powers. And lastly, the notion of the ‘unity of Heaven
and man’—interpreted by the Boston Confucianists (Tu Weiming, for
example) in a contemporary way as an ecological ‘unity of nature and
man’—would have far reaching implications if it could be put into political
currency. Seen from this perspective, we have here a vision of a united man-
kind that should not make us feel uneasy anymore. One could truly call it an
ethics of cosmopolitanism—not by force but by choice.

Pohl’s journey with Confucianism finds a resonance in Ulrich Röss’s

walking and meditation with Rudolf Steiner and Mahatma Gandhi in
search of new horizons of cosmopolitanism, spirituality and social action.
In his chapter, “Cosmopolitanism, Spirituality and Social Action: Mahatma
Gandhi and Rudolf Steiner,” Röss tells us how both Steiner and Gandhi
Another random document with
no related content on Scribd:
 Neger-Engelsch.
6. Te brafoe fájà, joe de téki
spoen de driéngi hem, ma
te a kóuroe, han sa wakka
na ini.
7. Joe sa kìbri óuwroe
mamá, ma joe no sa kìbri
hém froekóutoe.
8. Grabóe njanjám, ma no
grabóe taki.
9. Tángi foe boen da kódja.
10. Tóngo tjári hem mássra na
boen, atjári hem mássra
na ógri toe.
11. Tódo táki, iffi joe de táki
foe gogó, mi no kan piki,
mára iffi joe de taki foe
hai, mi kon piki.
12. Sáni móro keeskési, a
brasà makà.
Nederlandsche vertaling.
6. Als de soep heet is,
gebruikt men een lepel,
maar als zij koud is, steekt
men er de hand in. De zin
is: Den zachtzinnige durft
men aan, den driftige
ontziet men.[380]
7. Ge zult een oude bes
(vrouw) verbergen, maar
haren hoest kunt ge niet
verbergen; d.i. de aap
komt altijd uit de mouw.
8. Grabbel naar spijs, maar
niet naar praatjes.
9. Stank voor dank.
10. De tong voert haren
meester tot geluk, maar
brengt hem ook dikwerf in
het ongeluk.
11. De kikvorsch zegt: zoo er
van billen gesproken
wordt, kan ik niet
meespreken, maar als ge
over oogen handelt, zal ik
U te woord staan.
12. Als de aap in de
benauwdheid zit, omvat hij
den doornstruik.
 Neger-Engelsch.
13. Joe ha’ prasénsi, joe sa si
míra bére.
14. Bósi swíti, ma a tjári
sábiso.
15. Hattí-bron no de méki wan
boen pikíen.
16. Nanái de háli tetéi, tetéi de
háli nanái.
17. Móni kabà, kómpe kabà.
18. Te joe tráppoe na míra
hóso, joe sabi ho disi béti
joe.
19. Bégi móro bétre léki
foefóeroe, ma wróko da
bási.
20. Joe lóbi okró*, joe moe
lóbi hem síri toe.
Nederlandsche vertaling.
13. Als ge geduld hebt, kunt
ge de ingewanden van
een mier zien. De zin is:
geduld overwint alles.
14. Kussen is zoet, maar baart
wel eens berouw.
15. Gramschap brengt geen
goed kroost voort.[381]
16. De naald trekt de draad en
de draad trekt de naald.
De zin is: Wij hebben
elkander onderling noodig.
17. Als het geld op is, is ’t met
de vrienden gedaan.
18. Wanneer ge in een
mierennest trapt, weet ge
dan, welke mier u gebeten
heeft?
19. Bedelen is beter dan
stelen, maar werken is de
baas!
20. Houdt ge van de okra*,
dan moet ge ook van de
pitten houden. De zin is:
Zoo ge van mij houdt,
houdt ge ook van mijn
kinderen.
B. West-Afrika.

a. De Ewe-taal sprekende Negerstammen van de Goudkust.

1. Hij, die geen zitbankje vindt, moet op den grond zitten.

2. Als een mensch geen kleine mat tot zijn beschikking heeft, moet
hij staande slapen.

NB. Beide spreekwoorden worden gebruikt, om uit te drukken, dat

men zich naar de omstandigheden behoort te voegen. [382]

3. Hoewel men twee oogen heeft, ziet men toch geen twee dingen
tegelijk.

4. Men kan niet op twee vogels tegelijk jacht maken.

NB. Deze beide spreekwoorden behooren tot een groep, die moet
leeren, dat men nooit twee dingen tegelijk kan doen.

5. Rijken kunnen slaven koopen, doch niet hun leven.

6. Wanneer een jongen beweert, dat hij water met een touw wil
ophalen, vraag hem dan, of hij het water

NB. Dit spreekwoord wil zooveel zeggen als: Antwoord een dwaas
in overeenstemming met zijn dwaasheden.

7. De vogel in het hok is onbekend met den dag van zijn dood.

8. Geen menschenkind weet, wanneer hij sterven zal.

NB. Beide spreekwoorden werden eertijds gebruikt, om het volk er

aan te herinneren, dat zij er ieder oogenblik aan blootstonden, als
slaven verkocht te worden.
9. Kauris* maken den mensch.

10. De zoon van den vreemdeling maakt het volk toornig.

NB. Dit spreekwoord heeft betrekking op vreemdelingen, die

lachen om de gebruiken van den inboorling. De zoon doelt op de
ervaring, dat jongeren hiertoe eerder geneigd zijn dan menschen
van meer ondervinding.

11. Door babbelpraatjes in de woning blinkt de mensch niet uit.

NB. De zin is: Daden, geen woorden.

12. Hij, die voor zich zelf werkt, kan doen wat hem bevalt.

13. De mond zegt een menigte dingen, die het hart niet uitbrengen
kan. [383]

14. Steenen zijn zwaar, doch de steenen stamper is nog zwaarder.

NB. Daar de steen, waarmede het koren wordt gestampt, in

verhouding tot zijn grootte zeer zwaar is, beduidt dit spreekwoord:
Oordeel niet naar den schijn.

b. De Yoruba-taal sprekende stammen der slavenkust.

1. Hij die vergeeft, maakt een einde aan den twist.

2. Een scherp woord is even taai als een boogpees.

NB. De zin is: Een scherp woord kan niet geheeld worden, een
wond wel.

3. Begin niets, wat ge niet tot een goed einde kunt brengen.

4. Hij die een schoonheid huwt, trouwt verdriet en ellende. 1

5. Met fortuin kan men geboren worden, doch wijsheid komt eerst
later.

6. Waar de mensch ook heen trekt, altijd neemt hij zijn karakter meê.

7. Goud moest alleen verkocht kunnen worden aan hem, die de

waarde er van kent.

8. Wanneer ge niemand naar de markt zendt, zal de markt niemand

naar U zenden.

9. Datgene, waarvan een kind houdt, zal zijn maag geen kwaad
doen.

10. Wanneer ge te gauw een vrouw lief hebt, zult ge haar spoedig
niet meer beminnen. [384]

[Inhoud]

II. AVOND OP HET WATER

in Sierra Leone

naar

Florence M. Cronise en Henry W. Ward.

Sobah was een geboren handelsman en als zoodanig het type van
zijn stamgenooten, wier meest op den voorgrond tredende
eigenschappen koopmansgeest was.
Dikwijls had hij ver het land in tochten gemaakt, om waren te
verhandelen en hij had ook nu en dan een bootlading met produkten
naar de markt van Freetown 2 gebracht. Heden kwam de
handelsman weêr bij hem te voorschijn. Nadat hij zich van een
zestal mannen voor den boottocht had verzekerd, besteedde hij den
dag om zijn waren bijeen te brengen en in de boot te laden.

De lading bestond uit manden met rijst, palmolie, peper, kolanoten*,

kleedingstukken van het land, rubber en ivoor. Een witte vogel werd
voor in de boot geplaatst, in de vaste overtuiging, dat diens
tegenwoordigheid een voorspoedige reis zou kunnen verzekeren.

Laat in den namiddag, kort voordat de vloed voor eb plaats maakte

en de stroom meê werd, stak de boot van wal en namen de zes
sterke bootslieden de riemen op, om, den ganschen nacht
doorroeiende, de riviermonding te bereiken. Spoedig bewogen zij
hunne riemen in regelmatigen slag en door de eentonige melodie
van het roeilied schenen de boot, de stroom, de voor- en
achterwaartsche bewegingen der lichamen, en de slag der riemen
tot een onafscheidelijke harmonie van geluid en beweging samen te
smelten.

Wanneer deze eenvoudige zielen evenzoo op de schoone [385]en

verheven natuurtafereelen konden reageeren 3, als zij het doen op de
rythmische bewegingen en de melodieën van het bootgezang,
zouden zij zeker door het panorama zijn aangegrepen, dat bij een
plotselinge rivierbocht in het gezicht kwam.

Groote mangrove-boomen*, die aan beide oevers naar de rivierzijde

heenbogen, strengelden hunne stammen, gedragen door hunne op
stelten gelijkende luchtwortels, hier en daar tot een hoog gewelf
boven den stroom. Laag kreupelhout vulde overal de
tusschenruimten op. Op touwen gelijkende lianen kropen door alles
heen, boomen en struiken in rijken overdaad verstrikkend of in
sierlijke guirlandes uit het groen van de takken der boomen omlaag
hangend.

Waterlelies vormden langs den oever een dichte massa, landwaarts

in een verrukkelijke varen-vegetatie overgaande. Uit de
donkergroene massa op de zandbanken in de rivier verhief zich het
schitterende karmozijnrood van het jonge gebladerte, dat op
bloemen geleek, die de takuiteinden kroonden. Elders ontplooide
zich een wereld van bladeren, eindeloos verschillend in vorm en tint,
die soms aan bloemen deden denken.

Vogels, met de schitterendste kleuren getooid, zweefden hier en

daar tusschen de boomen; apen snapten en kijfden, terwijl hunne
slanke lichamen zich op hooge rietstengels in evenwicht hielden of
uitgestrekt lagen op een bed van mos. Krokodillen koesterden zich
vadzig in de avondzon.

Van de kromming de rivier benedenwaarts beschouwende, geleek

de stroom wel een onafgebroken laan van groen, waartusschen zich
hier en daar slechts een tikje kleur vertoonde. Wanneer de
onheilspellende gedachte aan de [386]tegenwoordigheid van slangen
en krokodillen niet onaangenaam had gestemd, zou deze plek een
stukje tooverland kunnen geweest zijn, zóó stil en zóó eenzaam,
alsof geen menschelijk wezen ooit deze heiligheid had betreden. Het
was voor den ontwikkelden sterveling een plek, om in stille vereering
te blijven wijlen bij den Geest der Oneindigheid.

Maar onze zwarte roeiers in hunne primitieve kleeding hadden nu

geen oog voor al de schoonheid, die zich hier ten toon spreidde,
geen ziel om in trilling te geraken tegenover dit geheiligde
natuurtafereel. Hun gemoed was te veel vervuld van vrees en
bijgeloovigen angst. Voor hun verduisterden geest scheen het een
plek te zijn, waar onzichtbare, booze geesten bij voorkeur ronddolen.
Een krokodil schoot met een zachten plons in het water, en
verdween uit het gezicht. De zon daalde in het Westen neêr en wierp
onheilspellende schaduwen in het dichte gebladerte. De bootslieden
werden van een naamlooze vrees vervuld; hun gezang 4, zoo lang
volgehouden, stierf eindelijk geheel weg, en terwijl zij een zilverstuk
in het water wierpen, om den Geest van de rivier gunstig te
stemmen 5, lichtten zij de riemen uit het water, opdat het geluid, dat
deze maakten, den Geest van deze plek niet zou verontrusten.
Daarop lieten zij zich te midden eener ademlooze stilte door den
stroom meêvoeren, totdat de boot verderop breeder water had
bereikt. Toen weêr vrijer ademend, gingen zij met roeien voort, eerst
langzaam, doch daarna met steeds toenemende kracht, totdat het
geluid der riemen met de echo van het bootgezang volkomen
harmonieerde. [387]

Terwijl bij de eerste teekenen van den aanbrekenden dag de

zandbanken aan de riviermonding bereikt waren, maakte een sterke
zeebries het onmogelijk vooruit te komen, zoodat het gezelschap
zich genoodzaakt zag, voor onbepaalden tijd te stoppen.

Vermoeid van het roeien, den langen nacht door, bereidden zij zich
twee aan twee in minder gemakkelijke houding tot den slaap voor,
waaruit zij eerst na vele uren ontwaakten. Op de met steenen
bedekte plaats vóór in de boot werd nu een vuur aangelegd, en
daarop een overvloedige hoeveelheid rijst en visch gereed gemaakt.
Nadat zij zich nu allen om den grooten rijstpot hadden neêrgezet,
begonnen zij het eten in zulke groote hoeveelheden naar binnen te
werken, als slechts een negermaag kan bevatten.

Gedurende het geheele verdere deel van den dag bleef de zeebries
met slechts een kleine vermindering voortduren, zoodat het hun
duidelijk werd, dat ook de nacht rustend zou moeten worden
doorgebracht, alvorens de reis kon worden hervat. Het avondeten
was een herhaling van den morgen, de hoeveelheid niet
uitgezonderd, en toen zij daarmede gereed waren, hielden zij zich op
hunne eigene bijzondere wijze bezig.

De volle maag bracht een beminnelijke gemoedsstemming te weeg,

en de toenemende schaduwen van den avond wekten bij het volk
een gevoel van saamhoorigheid en gezelligheid op, die de tongen
losmaakt. Het uur was nu gunstig voor vertellingen: het lichaam was
in rust, men verzuimde niets en de nachtelijke duisternis dreef den
geest daar vanzelf heen.

In zulke omstandigheden waren vertellingen onvermijdelijk, en er

was slechts een ingeving voor noodig, om er meê te beginnen.

De buitengewone ruimte, die Dogbah tot zijn beschikking had, om

zooveel rijst te kunnen bergen, waarvan [388]hij kort tevoren bij het
avondeten blijk had gegeven, was een ongezochte aanleiding, om
een korte grap te maken, waarover allen, het slachtoffer inbegrepen,
hartelijk moesten lachen.

Onwillekeurig bracht dit Sobah den ontzettenden eetlust van Heer

Spin in de gedachte, de personificatie van de deugden van den
Neger, maar ook van zijn ondeugden. Met een guitige flikkering in
zijn oog en met een veelzeggende schokschoudering nam Sobah
een meer bevelende houding aan, om zich voor zijn vertelling voor te
bereiden.

De mannen, gewoon, om de helft hunner gesprekken door meer of

minder geheime teekens te voeren, begrepen dadelijk, wat er komen
ging, en zetten zich in luisterende houdingen neêr.

De vertelling was vol leven en beweging, en bracht spoedig zoowel

den verteller als de luisteraars in de stemming, die de vertelavonden,
nog beter vertelnachten bij de negers kenmerkten.
Nadat Sobah een tweetal vertellingen had gedaan, waarnaar de
mannen met aandacht geluisterd hadden, en die hen herhaaldelijk in
onbedaarlijke lachbuien hadden doen uitbarsten, begon hij in zijn
geheugen naar een of anderen daad van vriend Spin te zoeken,
waardoor de weinig eervolle rol, die deze kleine held in de beide
vertellingen had gespeeld, eenigzins zou kunnen worden
goedgemaakt.

Met een „Wel! Spin, sterke kerel!” beantwoordde hij eenigzins vinnig
een minachtende opmerking van Dogbah, en als protest tegen diens
uitdagende bewering, begon hij het wonderbaarlijke heldenfeit van
Heer Spin te vertellen bij een wedstrijd in sterkte tusschen Olifant en
Hippopotamus 6: [389]

Spin, Olifant en Hippopotamus.

„In Afrika heerschte er hongersnood. Ook de dieren konden geen

voedsel vinden, want tengevolge van langdurige droogte was het
gras verschroeid, waren de planten verdord.

In die troostelooze wereld ontmoette Spin op zekeren dag Olifant.

„Wel! Hoe gaat het?” vroeg Spin. „Niet best”, antwoordde Olifant.
„Maar, wat ik zeggen wil, hoe kom jij aan den kost? Ik heb al in
dagen niets gegeten”.

Spin, die niets bezat en van den honger rammelde, wilde dit echter
niet laten blijken en zei dus: „Het is waar, alles ziet er dor en dood
uit, maar ik zal spoedig wel een gelegenheid vinden, om mij en mijn
gezin rijkelijk van voedsel te voorzien”. „Als je dus een plaats vind”—
liet Olifant er op volgen, „verzuim dan niet, mij dadelijk te roepen”.
Spin beloofde dit op zijn woord van waarachtig. „Het gaat mij aan het
hart, je zoo mager te zien” zei Spin, „je wordt met den dag kleiner.
Vroeger was je zoo reusachtig groot en dik en nu ben je haast van
mijn postuur. Je ziet er uit, of je te veel drinkt. Ik geloof stellig, dat ik
in staat ben, je van den wal in de rivier te trekken”.

Olifant begreep niet, dat Spin hem een poets wilde bakken en het op
zijn leven gemunt had; de goede slungel ging daarom gaarne op de
uitdaging van Spin in en riep uit: „Ik zal je toonen, wie sterker is; kom
maar op!”

„Goed”, zei Spin, „we zullen touwtrekken en ik zal voor een mooi, dik
touw zorgen”.

Hij ging nu naar het bosch op zoek naar een liaan*, een boschtouw,
en vond er al spoedig een, zoo dik als een krokodillenkop. Hij sneed
dit af en bracht het naar den rivieroever. Daar keek hij uit naar vriend
Hippopotamus*, en toen hij dezen zwemmende ontdekte, riep hij
hem toe: „Wedden, dat ik sterker ben dan jij en je uit het water trek?”
[390]

Hippopotamus begon te lachen en antwoordde: „Wat een bluffer ben

je toch; je bent immers veel te klein voor zoo iets. Met mijn kleinen
teen 7 trek ik jou met gemak van den kant in de rivier”.

„Best”, zei Spin. „We zullen zien. Wanneer zullen we de proef

nemen?”

„Morgen ochtend”, riep Hippopotamus terug.

„Afgesproken”, riep Spin, „ik zal het trektouw wel meêbrengen”.

Spin liep daarop het bosch in naar Olifant en maakte met hem
dezelfde afspraak voor den volgenden morgen.
De beide groote dieren hadden in het minst geen vermoeden, dat zij
tegen elkaar zouden moeten trekken.

Spin stond op de afgesproken plaats en was met het boschtouw

gereed, bond het eene einde daarvan om Olifant, het andere om
Hippopotamus, en zorgde dat zij elkander niet konden zien. Toen hij
nu zoover gereed was, riep hij de dieren, die met de koppen van
elkander afgewend stonden, toe: „houd je gereed; ik begin nu te
trekken!”

Spin plaatste zich nu in het midden van het touw, deed er een ruk
aan en kroop toen achter een boom weg.

De twee reusachtig sterke dieren begonnen nu met alle macht te

trekken. Zij trokken en rukten, tot zij bijna niet meer konden. Spin
vuurde hen voortdurend aan met zijn geschreeuw. Geen van beiden
wilde het opgeven en zij trokken zóó lang, tot zij buiten adem waren.
Hun ijdelheid belette hen te erkennen, dat Spin de sterkere was.

Maar de ijdelheid werd hen noodlottig, want na lang worstelen,

vielen zij beiden dood neêr”.— — — — — — — — — — — — — —
————————

Woorden alleen kunnen geen juisten indruk geven van [391]de

werkelijkheid. Sobah wist dezen ook niet bij zijn schildering van den
wonderlijken strijd teweeg te brengen, want, geheel medelevend met
de toenemende spanning van het verhaal, was hij overeind gaan
staan, en ging hij nu zóó geheel op in den strijd, dien hij schilderde,
dat hij door toon, blik en gebaar op ieder moment van den
verschrikkelijken strijd reageerde, totdat hij bij het van vermoeienis
dood neêrvallen der beide strijders eveneens op zijn zitbank uitgeput
neêrzonk.
Het was een zeldzaam stukje ongeoefende welsprekendheid. De
lange pauze, die de verteller op den dood der beide groote dieren
liet volgen, was noodig om de gespannen aandacht weder te
vestigen op het slot van het verhaal. Daarna ging hij tot een zachter
stemming over, toen hij aldus vervolgde:

„Spin was in zijn nopjes, toen hij de dieren zag bezwijken, en hij riep uit:
„Jullie heeten sterker dan ik, maar dat is mis hoor! Ik ben sterker, omdat ik
meer verstand heb”. 8 Toen nam hij de dieren op en bracht ze een voor
een naar een veilige plaats”.

Dit was een wonderbaarlijk heldenfeit, zelfs voor Heer Spin zelf, en
Sobah wierp een blik uit een zijner ooghoeken, om te zien, hoe dit
feit door zijn toehoorders ontvangen was geworden. Op hun gelaat
stond duidelijk te lezen: „hoe kan dat? Zoo’n kleine spin kan toch
geen olifant dragen!” De verteller had echter zijn antwoord dadelijk
gereed en zei:

„Toch is het zoo! Spin is te lui om te werken; de [392]lichtste taak valt hem
zwaar, maar geroofd voedsel kan hij altijd tillen. Spin droeg dus de dieren
naar een plaats, waar hij ze kon villen en in stukken hakken. Hij liet nu
dieren aanrukken, om hem bij te staan en het vleesch naar huis te
brengen. Zijn helpers beloonde hij op keurige wijze met afval van Olifant
en Spin en zijn gezin leefden nu rijkelijk van het door list verkregen
voedsel, totdat de hongersnood langzamerhand uit het land verdwenen
was”.

„Vóór dien tijd”, moeten jelui weten, „leefden er nog geen visschen in het
water. Toen Spin zijn gedoode dieren had afgehakt en het vleesch had
weggedragen, wierp hij de rest van den afval in de rivier en ziet, toen
kwamen er visschen te voorschijn. Zoo is dus Spin eigenlijk de schepper
der visschen geworden, en zoo heeft alles wat visch eet, veel aan hem te
danken”. 9

Deze geheel nieuwe verklaring van den oorsprong der in het water
zoo overvloedig voorkomende dieren, scheen voor het kinderlijke
brein der zwarte bootslieden niet zoo heel ongeloofelijk. Het water
rondom hun boot wemelde op dat oogenblik van visschen, 10 en als
Spin ze niet had voortgebracht, wie had het dan gedaan?

Hobahky, voor wiens neus de geur van een dampenden vischpot

een heerlijkheid was, uitte dadelijk zijn gevoelens met: „Spin, goed
man is; hij gemaakt heeft visch, en wij kan eet die!”

Oleemah was geneigd, geloof te schenken aan het verhaal van Spin,
en vereerde in stilte zijn Held, die door zijn behendigheid en list voor
zich en zijn familie gedurende den hongersnood aan eten had weten
te komen. [393]

In dien tusschentijd was de wind verminderd, en naar een gunstiger

kant gedraaid. De wolken, die de maan in den vroegen avond
verduisterd hadden, waren opgetrokken. De volle maan verspreidde
zijn zilveren glans over het water en Sobah, die met zijn geoefend
oog den toestand van weêr en water had geïnspecteerd, besliste,
dat het oogenblik nu gunstig was, om de reis voort te zetten.

De kleine mast werd nu omhoog gezet, het zeil geheschen en

onmiddellijk daarop joegen de mannen voort in de richting van
Freetown, hunne gedachten aan Spin voor minder inspannende uren
bewarende.

[Inhoud]

III. DIEREN-FABEL 11,

verteld door een Bantoe-neger van den Mpongwe-stam in Libreville,

hoofdplaats aan de Gaboon-rivier, naar den Engelschen tekst van
Robert H. Nassau (N.).

Wie zijn Krokodil’s verwanten?

Personen:

Ngando (Krokodil).
Sinyani (Vogels).
Sinyama (Beesten). 12

Krokodil was oud. Ten slotte stierf hij. Snel verspreidde zich het
nieuws van zijn dood onder de Beesten. Zijn verwanten en vrienden
begaven zich naar de Droefheid. Nadat een daartoe vastgesteld
aantal dagen was verstreken, werd de vraag omtrent de verdeeling
van zijn eigendommen besproken. Dadelijk reeds ontstond er
oneenigheid over de vraag, wie zijn naaste verwanten waren. [394]

De stam der Vogels zei: „Hij behoort tot den onzen en wij zijn dus de
eenigen, die op de eigendommen aanspraak maken”.

Hun eisch werd besproken, waarna de anderen vroegen:

„Waarop gronden jullie de verwantschap? Jullie dragen veêren, en

geen beschermende platen, zooals hij”.

De vogels antwoordden: „Het is waar, hij droeg onze veêren niet,

maar jullie moeten niet kijken naar wat hij bij zijn leven droeg.
Oordeel naar wat hij was, toen zijn leven begon. Kijk! Hij begon
immers net als wij. Wij gelooven in eieren. Zijn moeder bracht hem
als ei ter wereld. Hij is onze naaste verwante, en wij zijn dus zijne
erfgenamen”.
Maar de Beesten zeiden: „Niet waar! Wij zijn zijn verwanten, en zijn
eigendommen moeten onder ons verdeeld worden”.

Toen kwam de groote Dierenraad bijeen, en deze vroeg aan de

Beesten, op welken grond zij dan hunne verwantschap wilden
aantoonen en welk antwoord zij konden geven op het argument der
vogels met betrekking tot den oorsprong van den Krokodil uit een ei.

De Beesten zeiden: „Wij verklaren, dat het stamkenteeken in het

begin moet gezocht worden, niet in een ei. Want alle wezens vangen
als eieren aan. Leven is het oorspronkelijke begin. Kijk? Wanneer
het leven werkelijk in het ei begint, dan is het stamkenteeken
duidelijk. Toen Ngando’s leven begon, had hij vier pooten, evenals
wij. Wij oordeelen naar pooten, niet naar eieren. Alzoo is hij onze
verwante. En wij zullen zijne eigendommen nemen”.

Maar de Vogels antwoordden: „Jullie beweren, dat wij zijn verwanten

niet zijn, omdat wij veêren hebben en geen Ngando-platen. Maar,
jullie, kijk naar je zelf! Oordeel naar je eigen woorden. Ook jullie
dragen geen Ngando-platen, jullie met jelui haar en dik vel! Jelui
woorden zijn [395]niet juist. Het begin van zijn leven was niet, zooals
jelui zeggen, het oogenblik, toen de ledematen van de kleine
Ngando ontsproten. Reeds daarvóór was er al leven in het ei. En zijn
ei was geheel als ons ei, niet wat jullie eieren gelieven te noemen.
Jullie zijn dus zijn verwanten niet. Hij behoort bij ons”.

Maar de Beesten bleven redetwisten; het gekrakeel bleef heen en

weêr gaan en kwam nooit tot een einde 13. [396]

1 Dit spreekwoord komt merkwaardig overeen met het Fransche: Les belles
femmes, il faut les aimer, les épouser jamais. ↑
2 Hoofdstad van Sierra Leone. ↑
3 Dat hiermede niet bedoeld kan zijn de ongevoeligheid van den Neger voor de
schoonheden der natuur in algemeenen zin, weet hij wel beter, die met negers
dagen achtereen te midden eener weelderige tropische natuur verkeerd heeft. (C.
b. en f). ↑
4 Opgemerkt mag worden, dat de zang der Afrikaansche Negers, evenals die der
Surinaamsche Boschnegers (C.a.) van meer primitieven aard is dan die der
Negers van Jamaica, waarin de invloed van Engelsche melodieën vaak duidelijk te
herkennen is. (J.e. blz. 278–288). ↑
5 Zie blz. 29 en No. 19 en 31 van de Surinaamsche Stadsneger-vertellingen en
No. 18 der Indiaansche serie. ↑
6 Vergelijk No. 17 der Stadsneger-vertellingen. ↑
7 De vier van hoeven voorziene teenen zijn allen even groot, zoodat bij hem van
een kleinen teen geen sprake is. ↑
8 Hier brengt de Neger weder zijn overtuiging tot uiting, dat de mensch door zijn
verstand over de sterkste dieren het overwicht heeft verkregen (zie blz. 205). ↑
9 Met dergelijke eenvoudige verklaringen voor het ontstaan van het geschapene
is de kinderlijke neger volkomen tevreden. Dat het op andere wijze ontstaan
kan zijn, komt in zijn brein niet op. ↑
10 Dit doet denken aan den enormen vischrijkdom van de Surinaamsche rivieren
(C. b., blz. 43, 48, 90 en 93). ↑
11 In deze fabel wordt de vraag behandeld: Hoe is het leven begonnen? ↑
12 Opmerking verdient het, dat, evenals bij de Indianen (zie blz. 17), hier de vogels
tegenover de overige dieren worden geplaatst. ↑
13 De Afrikaansche inboorling is zeer gevoelig in kwesties van gelijkheid of
verschil in rang en leeftijd. ↑
[Inhoud]
 VERKLAREND REGISTER 1.

N.B. In dit register zijn de volgende afkortingen gebruikt:

A = Arowakken of Arowaksch. N = Negers.

B = Boschnegers. N.E. = Neger-Engelsch.
C = Caraïben of Caraïbisch. S = Suriname en Surinaamsch.
G = Guyana. Z = Zie.
I = Indianen of Indiaansch. a = aldaar.

De tusschen haakjes geplaatste letters hebben ook hier betrekking op

de geschriften, in het litteratuuroverzicht genoemd.

[Inhoud]

A.

Aardeten of geophagie is een ziekteverschijnsel, dat zich uit in het

eten van aarde, stukken griffels, krijt enz. In S. komt het veel voor bij
lijders aan mijnwormziekte (Anchylostomiasis). In den slaventijd
kregen de „grondvreters” maskers voor den mond. Dit grondeten is
vermoedelijk een verschijnsel der bedoelde mijnwormziekte,
veroorzaakt door een parasitischen rondworm (Anchylostoma
duodenalis). De lijders aan deze ziekte, die ook veel bij immigranten
voorkomt, en waaraan kinderen veelal sterven, worden bleek en
voelen zich zeer vermoeid. De hartwerking is verhoogd en de eetlust
gestoord.
Aars. Uitmonding van het darmkanaal, waardoor de faeces verwijderd
worden.

Aboma. N.E. naam voor Anaconda (Z. a.).

Abonjera. N.E. naam voor een plant (Sesamum indicum L.) uit de
fam. der Pedaliaceën, waarvan het zaad, in koekjes gebakken,
gegeten wordt. Ook olie wordt uit het zaad geperst (Sesam-olie).

Acouri, ook wel Agoeti (in het N.E. Koni-Koni) genoemd, is een
knaagdier (Dasyprocta agoeti), dat in holle boomen huist en van
wortels en vruchten leeft. Het vleesch is smakelijk.

Agoeti. Zie Acouri.

Alligator. In G. komen drie soorten van dit Krokodillengeslacht voor.

De soorten van dit geslacht, ook Kaaiman (Kaikoetji der A.) genoemd,
worden 1.20 M. tot 2.60 M. lang en zijn voor den mensch niet
gevaarlijk.

Amalivaca. Mythische Held, die door de C., meer in het bijzonder door
de Tamanaca’s, een oorspronkelijken stam der C., vereerd wordt.

Anaconda. De grootste slang van G., ook wel Waterboa genoemd. De

A. (Eunectes murinus) wordt 6–8 M., soms 10 M. lang en leeft in de
nabijheid van het water. Zie Aboma en Camoedi.

Ananas. Schijnvrucht van Ananas sativus, bevat geen zetmeel, doch

veel suiker. De I. Ananas heeft wit vleesch, is ronder en minder geurig.

Animisme is de bij primitieve volken heerschende voorstelling, dat alle

[397]natuurverschijnselen uitingen zijn van persoonlijke, denkende,
willende wezens. Alle bewerktuigde en onbewerktuigde wezens
hebben volgens hen een eigen ziel (anima) of geest. De zielen of
geesten hebben volgens dit geloof het vermogen, het dier, de plant of
het voorwerp, waarin zij huizen, te verlaten en vrij rond te dolen.