 Sinasabing dito nagmula ang lahing Pilipino.

 Hinango ang salitang Negrito mula sa Kastilang Negro,

na nangangahulugang “maliliit na mga taong itim.” na
tumutukoy sa kanilang maliit na pangangatawan.

 Wala silang permanenteng tirahan

Ang mga piling estudyante ng UP Diliman ay
nagkaroon ng field trip kung saan pag-
aaralan nila ang ponolohiya, morpholohiya
at sintaktika ng wika ng mga Ita.
Hindi naging madali ang kanilang
paglalakbay, limampung batis, sapa, kanal at
saluysoy pa ang kanilang tinahak.
Makalipas ang ilang ilang oras ay narating
na nila ang Bayan ng Naculcol at Guisguis sa
Zambales.
Sila‘y inatasang magdala ng gamot kontra
sipon, malarya at pagkasira ng tiyan at pagkain
gaya na lamang ng tuyo, sardinas, at itlog dahil
ang mga Ita ay walang ka ulam-ulam kung
kumain.
 Sila’y nagdala rin ng makapal na kumot dahil
sa malamig na klima at ang mga bahay ng mga
Ita ay salat sa sahig at may siwang ang mga
dingding.
Unang
 gabi nila sa Guisgius dala nilang flashlight at
kukuti-kutitap na lampara ng mga ita ay inihanda
namin ang hapunan. Pagod na pagod sa lakad at gutom
na gutom, handa na sana silang sumubo bang biglang
namagitan ang ama ng ng tahanan. Laking
pagkapahiya nila sa kanyang sinabi." Tayo po muna ay
mag pasalamat sa bathal

• Bukod sa kanilang kasanayan sa pag sasalita ng

wikang Filipino ay nakakapag salita din sila ng
bilingwal ( ingles-tagalog)
 •Nagiusguis ay binubuo ng humigit kumulang sa
apatnapung kubo ng mga ita at nag tuturo
hanggang grade four.
 • Ang tanging status symbol ng pagiging may
kaya ay ang pagiging sementado ng
pinakapundasyon ng kubo.
 •Ang pinaka popular na kasangkapan ay aparador
o baul, Mesang kainan at bangkitong upuan. Ang
kalan ay dapog na ginagatungan ng kahoy.
 •Ang babaran ng maruruming pinggan ay sapa.
 Nagpagtanto nila na ang layunin nila ay pag-
aralan ang ponolohiya, morpholohiya at
sintaktika ng wika ng mga Ita ngunit ang
kanilang natutunan ay higit pa roon.
 Mayroong dalawang bagay ang naglalaro sa
kanikang isipan: Dapat kaya silang pabayaan
sa kanilang buhay na yon, o hakutin kaya nila
ang lahat na labis sa kanilang sibilisadong
daigdig at ipuno ito sa kanila?
Nabanggit din ng mga Ita na ang higit nw
kailangan nila ay ang gamot.
 Mayroon ding mga umaangkin sa luoaun ng
mga Ita.
 Ang kanilang lugar ay mapayapa. Wala kang
maririnig kundi ang kuliglig, ang kape ay
katas ng sinunog na bigas, at ang pagkain ay
kamote.
 Ang mga Ita ay mababait. “Kahit nakikita
ninyong kami’y dahop, kami’y matatapat.”
Ipinagmamalaki nilang sabi.
 Ang uri ng paggagamot ng mga Ita.
Idinadaan ito sa pag aanito, nagsasayaw
habang nagdarasal, kumakanta at
nangangahoy.
 May dasal sila sa mga anito at Ito’y
sinasabatan ng tugtog ng gitara, kantahan,
sigawan.
 Ang mga estudyante ay naaliw sa pag uusap
sa mga Ita ngunit kwoag umaga’y hindi mo
sila makakausap sapagkat sila’y abala sa
pagtatrabaho.
 Kaya’t upang di maka abala, nung kaumagahan
ay pumunta sila sa bukid kung saan malayo sa
pollution, overpopulation, traffic jam at inflation.
 Sa kanilang pagbisita rito ay marami silang
napagtanto.
 Dito nila muling namalas ang kagandahan ng
gabi. Ang buwan at butuin ay tila ba mas
maningning kaysa sa kamaynilaan, tila
nakikipag ugnayan sa kalikasan.
 Doo’y nasaksihan nila ang uri ng pamumuhay na
ikinukubli ng mga kabundukan, atpagkatapos ang
pananaw nila sa buhay ay hindi na mananatiling
gaya ng dati.
Sila, mga Ita ang tunay na Pilipino. Wakang bahid-dungis ng kalinangang banyaga.
Sa kabila ng kadahupan ng buhay at pagwawalang-bahala ng mga higit na nakapag
aral at higut na sibilisado, sila’y nananatiling nqbubuhay nang may dignidad sa sarili
nilang pamamaraan.