Layunin Matapos ng pagtatalakay ng paksang ito, ang mga mag-aaral ay inaasahang: 1. matukoy ang pangunahing suliraning panlipunan sa komunidad at sa buong bansa; at 2. malinang ang Filipino bilang daluyan ng inter/ multidisiplinaring diskurso na nakaugat sa mga reyalidad ng lipunang Pilipino. Sa pag-unlad ng lipunan, dumarami ang mga produktong nalilikha ng tao: mga produktong nakakatulong sa pagpapagaan sa proseso ng pagtatanim ng palay at iba pang pinagkukunan ng pagkain; mga produktong nakakapagpadali sa pagdadala ng mga produktong agrikultural; mga produktong nakakapagpaginhawa sa pamumuhay at sa mga gawain sa loob ng tahana; mga produktong nagbibigay saya o mga produktong pang- sining; mga produktong nagluluwal ng iba pang produkto; at marami pang klase ng produkto na nalilikha sa sangkatauhan. Ang Pilipinas ay pangatlo sa nag-aambag ng basura sa buong mundo kasunod ng Indonesia at China. Ito na yata ang isa sa mga nakakabahalang isyu dito sa Pilipinas. Ang mga basura, lalo na ang dumi ng tao at iba pang lusaw (liquid wastes) at buo (solid wastes) na galling sa mga bahay at barangay na hindi wastong pinamamahalaan ay isang malubhang panganib sa kalusugan at naghahatid ng mga sakit na nakahahawa. Ang mga basurang pinababayaang nakatiwangwang ay umaakit sa mga langaw, lamok, ipis, mga daga at iba pang mga hayop na nagkakalat ng mga sakit. Pangkaraniwan na ang mga basang basura at dumi ang nabubulok at nagbibigay ng mabahong amoy. Nagiging daan ito sa maruming kapaligiran at sa pagdami ng problema sa kalusugan. Ang mga plastic na basura ay isa pang sanhi ng masamang kalusugan. GARBAGE EXPOSURE Nangangailangan ng espesyal na pagpansin ang pagtatapon ng mga basura mula sa mga ospital, yamang maaari itong lumikha ng panganib sa kalusugan. Pangakaraniwang nanggagaling ang mga basurang ito sa ospital, health care centers, medical laboratories at research centers, tulad ng mga karayom ng heringgilya, bandages, plasters, pamahid at iba pang uri, ay itinatapon kasama ang karaniwang basura. Ang mga tambakan ng basura at mga waste treatment plants, ay isa pang nagdudulot ng panganib sa kalusugan ng mga nakatira sa paligid. SANHI NG BASURA Kakulangan sa edukasyon. Ang Pilipinas ay maraming problema sa pagpapaaral sa mga kabataan ngayon bunga na rin ng kakulangan sa mga guro na siyang tumutulong sa mga kabataan upang maging edukado at ang kakulangan ng mga silid aralan kung saan nag-aaral ang mga kabataan. Kakulangan sa implementasyon ng ng mga batas at alituntunin ukol sa basura. Walang maayos na tapunan na nakatalaga sa mga kalsada, walang maayos na sistema ng waste management at unti-unti nang napupuno ang mga imbakan ng basura. Kakulangan sa “disiplina”. EPEKTO NG BASURA: 1. Ang mga insekto at mapapanganib na organism ay nabubuhay at nakakapagparami sa basura. 2. Ang pagtaas ng bilang ng basura ay nagiging sanhi ng polusyon sa hangin at nagdudulot ng mga sakit sa baga. 3. Nakokontamina ang mga anyong tubig na nakakaapekto sa ating ecosystem. 4. Ang direktang paghawak ng basura ay nagpapakita ng banta sa panganib sa kalusugan. 5. Ang hindi mabisang kontrol sa basura ay masama para sa kabutihan ng munisipyo. Ano nga ba ang solusyon sa suliranin sa basura? Maaari itong lutasin sa pamamagitan ng waste management o paglimita, pagbabawas o kaya’y wastong pagtatapon ng mga basurang likido at solido ng naglalayong panatilihin ang kalinisan ng kapaligiran, at tiyakin na ang mga likas na yaman ng daigdig ay magiging sustentable para sa mga susunod na henerasyon. Madalas, wastong pagtatapon ng mga basura ang pangunahing tuon ng mg programa sa waste management dahil ito ang pinakamadaling ipatupad. Ang proseso ng wastong pagtatapong ng mga basura ay nagsisimula sa segregasyon koleksiyon nito. Ang segregasyon o paghihiwa-hiwalay ng mga basura ay ayon sa mga sumusunod na kategorya: nabubulok, di-nabubulok ngunit di-nairerecycle; di-nabubulok ngunit nairerecycle; kemikal, lason, basurang mula sa mga ospital (hospital waste), at iba pang katulad nito. Sa MRF ay agad na maihihiwalay ang mga maaari pang pakinabangan sa mga basura na dapat nang itapon. Ang mga basurang nabubulok (basurang organiko gaya ng dahon, tirang pagkain, dumi ng hayop, at iba pa) ay binubulok at pinoproseso upang maging lupa o pataba. Samantala, ang mga basurang di- nabubulok at hindi rin nairerecycle ay karaniwang itinatapon sa mga sanitary landfill o mga kontroladong tambakan ng basura na pinaiibabawan ng lupa kapag puno na. Ang mga basurang nabubulok at maaaring irecycle (tulad ng mga sisidlang plastic at technology junk gaya ng mga sirang kompyuter at cellphone) ay ipinapadala sa mga plantang nagrerecycle. Ang mga kemikal, lason, at iba pang katulad nito ay dinadala naman sa mga waste facilities o mga pasilidad na nagpoproseso ng kemikal at iba pang dumi upang hindi makapinsala sa kalikasan ito. Ang mga hospital waste ay karaniwang sinusunog sa mga incinerator sa mga bansang pinapayagan pa iyon. Sa maraming bansa naman, karaniwang sa sanitary landfill ipinapadala ang mga basurang mula sa ospital. Komunikasyon at mga Suliraning Lokal at Nasyonal
Bilang mga mag-aaral ng komunikasyon sa Filipino, isang kahingian na maunawaan ang
mga tinatalakay sa suliraning lokal at nasyonal. Mahalaga ang papel ng komunikasyon, ng pakikipagtalastasan sa paglalarawan, pagtalakay, at paghahanap ng mga solusyon sa mga problema ng ating mga komunidad at ng buong bansa. Susi rin ang komunikasyon sa iba’t ibang paraan upang maipalaganap ang impormasyon hinggil sa mga bagong patakaran ng gobyerno kaugnay ng mga isyung panlipunan. Sa lebel naman ng akademiya o unibersidad na kinabibilangan ng mga estudyante ng komunikasyon, walang pananaliksik na maisasagawa nang maayos at mabisa kung walang pagmamasid, pagtatanong, pakikisalamuha, pakikipag-usap, pakikipagtalakayan, at pakikipamuhay sa mga komunidad ng mga kapuwa Pilipino. Mahalaga ang kasanayan sa komunikasyong Filipino sa pagbabahaginan ng salaysay at karanasan sa iba’t ibang pangkat sa mga komunidad na ating kinabibilangan. Paggamit ng 3R – Reduce, Reuse at Recycle