Eugeniusz Bodo

Jan Kolanek 4c
Kim był?
Eugeniusz Bodo urodził się 28 grudnia 1899 roku w
Genewie. Jego matka była Polką a ojciec Szwajcarem.
Zawodowo był on aktorem, reżyserem, scenarzystą,
tancerzem, piosenkarzem oraz producentem
filmowym.
Jego pseudonim sceniczny „Bodo” pochodzi od
pierwszych sylab imion:
jego – Bohdan i matki – Jadwiga Anna Dorota.
Życiorys - rodzice
Jego ojciec – Teodor Junod - pochodził z arystokracji francuskiej.
Podczas wojny napoleońskiej osiadł w Szwajcarii. Był ewangelikiem
reformowanym. Z wykształcenia inżynier.
Jego matka – Jadwiga Anna Dorota Dylewska – była polską szlachcianką
z Mazowsza. Katoliczka.
Rodzice Bodo poznali się i zawarli związek małżeński w II połowie XIX w.
Życiorys – ciąg dalszy
Ojciec Bodo zafascynował się niemym kinem. Zaczął krążyć z pokazami
filmowymi po Cesarstwie Rosyjskim oraz pograniczu Chin i Persji. W
1903 w Łodzi T. Junond poznał propagatora sztuki filmowej Edwarda
Juliusza Vortheila z którym założył spółkę kinową. Po niedługim czasie
otworzyli wspólnie Teatr Iluzji „Urania”. Na tej samej ulicy matka Bodo
otworzyła restaurację „Masque”.
Kariera
Bodo swój debiut zaliczył na deskach „Uranii”, w numerze opisywanym przez
Ludwika Starskiego jako „10-letni kowboj Bodo – cudowne dziecko XX wieku”. Imię
kowboja stało się jego pseudonimem artystycznym.
W 1917 zaczął występować w Poznaniu i Lublinie jako piosenkarz i tancerz, a od
1919 w Warszawie w kabaretach. W 1925 zagrał w filmie „Rywale” po czym
rozpoczęła się jego popularność. Zagrał w ponad 30 filmach. Występował jako
postacie amantowe, tragiczne i komediowe. Grał również w filmach muzycznych.
Wypadek
27 maja 1929 w trakcie podróży z Warszawy do Poznania po kabarecie „Morskie
Oko” E. Bodo spowodował wypadek, w którym pojazd na zakręcie wypadł z jezdni i
stoczył się z 4 metrowego nasypu. Podróżujący z nim aktor Witold Roland zmarł na
miejscu. Po tym incydencie Bodo został skazany na karę 6 miesięcy pozbawienia
wolności w zawieszeniu.
Lata przedwojenne
Tuż przed wybuchem wojny w latach 30 Bodo zaczął reżyserować filmy,
w których grał główne role. Od 1931 był producentem i jednym ze
współwłaścicieli wytwórni filmowej B.W.B (Bodo, Waszyński, Brodzisz).
Zrealizowali m.in. „Bezimiennych bohaterów” (1932) oraz „Głos
pustyni” (1932). W 1933 został został właścicielem wytwórni „Urania-
Film” – którą nazwał tak cześć firmy nieżyjącego już ojca. W 1939
podpisał bardzo korzystny kontrakt z amerykańską wytwórnią filmową.
W kwietniu 1939 w Warszawie otworzył kawiarnię Cafe-Bodo, a na
piętrze kupił czteropokojowy apartament.
Lata wojenne
We wrześniu 1939, po wybuchu wojny oddał kawiarnię w dzierżawę.
Uciekając przed wojną przeniósł się do Lwowa i zamieszkał w
Brzuchowicach. Znał biegle Rosyjski, więc zaczął występować w teatrze
Tea-Jazz Henryka Warsa. Nagrywał swoje piosenki w wersji Rosyjskiej.
Postanowił wyemigrować do USA i złożył w tej sprawie dokumenty,
ujawniając obywatelstwo szwajcarskie.
Lata wojenne – ciąg dalszy
Po ataku III Rzeszy na ZSRR NKWD aresztowało go 26 czerwca 1941 i
wywiozło do Moskwy, a 9 lipca 1941 został osadzony w więzieniu w
Ufie. Przyczyną aresztowania było ujawnienie paszportu szwajcarskiego
– podejrzewano go o działalność szpiegowską. 30 października 1942
został skazany na 5 lat ciężkiego obozu wychowawczego jako element
społecznie niebezpieczny
Śmierć
14 maja 1943 odtransportowano go do łagru w Kołtasie, gdzie 19
czerwca został zdiagnozowany jako niezdolny do pracy z powodu
pelagry. Umieszczono go w obozowym szpitalu. 22 czerwca zapadła
decyzja by zwolnić go z więzienia. Zmarł 7 października 1943, po czym
został pochowany w zbiorowym grobie. Przyczyną śmierci była gruźlica
płuc, jednakże ze względów politycznych głoszono, że został
rozstrzelany przez Niemców.
2 października 2011 roku na cmentarzu Makaricha w Kołtasie został
odsłonięty pomnik, będący także symboliczną mogiła artysty. Jego
symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim.
DZIĘKUJE ZA UWAGĘ