ПАЃАЊЕ НА

ВИЗАНТИЈА ПОД
ОСМАНЛИСКА ВЛАСТ
Павел Петковски II-2
 Кога Константин го презел престолот во 1449 година, неговото
сиромашно кралство било веќе намалено на само малку повеќе
од градот, опколено од сите страни со османлиска земја.
Новиот османлиски султан Мехмед Втори - освојувачот,
амбициозен и гладен за освојување - правел застрашувачки
воени подготовки во неговиот европски главен град Едрене, на
околу 200 км на запад. Било јасно дека тој имал намера да ја
освои наградата што им побегнала на претходните османлиски
Константин XI Палеолог
владетели: Цариград.

Една од последните исковени пари во Визанстиското Царство. Онаа на лево

содржи биста од Константин XI, а десто престава на Исус Пантократор
Мехмед II
Транспортирањето на големиот топ од
Едрене во Константинопол
Со векови, ѕидовите на Цариград се спротивставувале на напаѓачите, сè
додека султанот Мехмед Втори не пристигнал пред нив со својата
војска. Мехмед бил воен генијалец, склон кон прифаќање на нови
технологии што можеле да му понудат и најмала предност на бојното
поле. Знаејќи ја отвореноста на Мехмед кон ново оружје, унгарскиот
мајстор Урбан му пришол и му понудил да изгради топ што може да ги
уништи sидовите на Цариград со еден проектил. Треба да се напомене
дека Урбан им понудил слични услуги на Византијците, но тие одбиле
да платат колку што побарал Унгарецот, а подоцна многу зажалиле за
тоа! Султан Мехмед не ја повторил нивната грешка, па (знаејќи дека
нема такви експерти меѓу неговите градители) ја прифатил понудата и
му ја обезбедил на Урбан сета техничка и материјална поддршка.
 За време на есента 1452 година, Орбан започнал да работи во
Едрене, излевајќи еден од најголемите топови некогаш
изградени, додека Мехмед собирал значителни количини
материјали за оружје и барут: бакар и калај, сулфур и јаглен.
Работниците ископале огромна јама за леење и топеле стара
бронза во печките наредени со тули, прегревајќи ја со мев и
истурајќи ја во калапот. Она што конечно се појавило од
леарницата на Орбан, било „ужасно и извонредно чудовиште“,
долго повеќе од 8 метри. Цевката за да ја апсорбира силата на
експлозијата, имала дијаметар од 75 сантиметри и била
дизајнирана да собере камен со тежина поголема од половина
тон.

Дарданелскиот топ сличен на големиот топ.

За Мехмед сега се појавил предизвикот да го пренесе топот 200
километри до Константинопол. Задачата им била доделена на
двесте мажи и 60 волови. Огромниот топ бил натоварен на
неколку вагони закачени заедно и впрегнати на воловите. Топот
татнел кон градот со брзина од 4 км на ден, додека друг тим
работел напред, израмнувајќи патишта и градејќи дрвени
мостови преку реки и долини. Леарницата на Орбан продолжила
да произведува буриња со различна големина; никој не бил
толку голем како првиот, иако некои од нив имаа повеќе од 4
метри. Потребни биле шест недели за да се стигне до Цариград.
Опсада и освојување на Константинопол

Кога пристигнале, на почетокот на април, војската на

Мехмед - огромна сила од 80.000 луѓе - веќе била
распоредена по должината на копнените sидови.
Санџарите исекле овоштарници и лозја надвор од
Ѕидовите на Теодосиј за да обезбедат чисто поле на
оган. Другите ископале ров во должина на ѕидовите и
230 метри од нив, со бедем на земја за да ги заштитат
топовите. Во рамките на sидините на градот, само
8.000 луѓе чекале неизбежен напад.
Пренесувањето на турските бродови по
копно
На почетокот на опсадата, Мехмед ги испратил неговите најдобри единици да ги редуцираат
преостанатите упоришта на Римјаните кои се наоѓале надвор од градот. Островот на
принцовите, во Мраморното Море, бил заземен од страна на флотата на адмиралот
Балтоглу. Во меѓувреме, покрај пробните напади кои отоманската флота ги правела не
успеала да влезе во Златниот Рог поради пловечки - ланци препреки кои биле поставени
долж влезот. Покрај тоа што целта на поставување на препреките била да се оневозможи
влез на бродови во градот, на 20 април мала флота на христијански бродови успеалa да се
пробие и да влезе во градот. Овој настан значел многу за зголемување на моралот на
бранителите, а истовремено претставувал и срам за султанот. За да се заобиколат водените
препреки кои го штителе Златниот Рог, како и да ја намали надмоќта на море на царските
бродови и посебно на бродовите од Џенова, Мехмед наредил да се конструира сувоземен
пат преку кој (преку копно) на 22 април успеал да ги префрли неговите бродови во царското
пристаниште.

-Пловечки ланец