REALIZM W MALARSTWIE

• Realizm z sztuce zapoczątkowany został w II

połowie XIX wieku. Kolebką tego prądu
artystycznego była ówczesna Francja, w
której miał miejsce bardzo szybki rozwój sztuki.
POCZĄTKI Pierwszym artystą, który posłużył się
terminem ,,realizm", był Gustave Courbet- jeden
z najwybitniejszych przedstawicieli tego
kierunku.
"Kamieniarze"184
9
 • Prozaiczne czynności z codziennego życia
• Znaczenie ludzkiej pracy
• Subtelna kolorystyka
CECHY TYPOWO • Współgra z naturą
REALISTYCZNE • Rezygnacja z ozdobników przesadnie żywych
kolorów, brak promiennego oświetlenia
• Brak symboliki
 • Polska była krajem typowo rolnicznym, w
którym dominującą grupę społeczną stanowili
POCZĄTEK chłopi. Z tego m.in. powodu stali się oni
REALIZMU W tematem fascynującym malarzy. Wierzono, że w
obrzędach, tradycjach I etosie ludu odnaleźć
POLSCE można prawdziwą Polskę.
 1. Pierwszą fazę realizmu w Polsce nazywa się
realizmem chłopskim. Kierunek ten wykształcił się z
malarstwa pejzażowego i rodzajowego. Przykładem
mogą być prace Józefa Szermentowskiego i Wojciecha

FAZY Gersona.
2. Druga faza realizmu w Polsce nastąpiła po klęsce
REALIZMU W powstania styczniowego. W tym czasie radykalizowała

POLSCE się ideologia pozytywizmu (aprobata estetyki

realizmu). Celem sztuki było wierne odtwarzanie
rzeczywistości. W tym kontekście tematykę wiejską
kontynuował Józef Chełmoński.
PIERWSZA FAZA
REALIZMU JÓZEF
SZEMERTOWSKI
"ODPOCZYNEK
ORACZA" 1861
PIERWSZA FAZA
REALIZMU JÓZEF
SZEMERTOWSKI
"ODPOCZYNEK
ORACZA" 1861
 • Tematem jest życie mieszkańców na wsi
(typowe życie chłopskie) I ich ciężka praca
CECHY TYPOWE • Zgodność z naturą
DLA MALARSTWA • Idealizowanie otaczającej ludzi rzeczywistości
REALISTYCZNEG
• Wiele kontrastów
O:
• Wzbudza do refleksjj (wykluczenie zbędnej
symboliki)
DRUGA FAZA REALIZMU

• Józef Chełmoński- mistrz nastrojowych pejzaży, doskonałych ujęć pędzących cwałem

koni i pełnych dbałości o realia scen rodzajowych.
• Polski malarz i ilustrator czynny w Monachium, Paryżu i Warszawie, czołowy
reprezentant realizmu. Urodzony w 1849 roku w Boczkach koło Łowicza, zmarł w 1914
roku w Kukłówce pod Grodziskiem Mazowieckim.
JÓZEF
CHEŁMOŃSKI
DROGA DO KARIERY

1867–1871
W latach 1867-1871 uczęszczał do
warszawskiej Klasy Rysunkowej
i przywatnej pracowni Wojciecha
Gersona.
1875–1887
W latach 1875-1887 wystawiał na
Salonach i działał jako grafik
i rysownik-ilustrator w Paryżu.

W latach 1871-1874 kontynuował naukę

w monachijskiej Akademii Sztuk
Pięknych pod kierunkiem H. Anschütza I Od 1887 na stałe w Polsce, gdzie
A. Strähubera. nastąpiło odrodzenie jego malarstwa.

1871–1874 1887
JÓZEF CHEŁMOŃSKI "CZWÓRKA" 1881
 • Rysunek z natury (współistnienie człowieka z
naturą)

CECHY TYPOWO • Uproszczenie kompozycji

REALISTYCZNE • Rezygnacja z ozdobników

• Rezygnacja z promiennego oświetlenia
• Ukazanie ruchu (dynamika)
JÓZEF CHEŁMOŃSKI
"BOCIANY" 1900
 • Scena rodzajowa
• Zgodna z naturą
CECHY TYPOWO
• Neutralne kolory
REALISTYCZNE
• Ukazanie przeciętności (rzeczywistość
nieupiększona I codzienność)
JÓZEF
CHEŁMOŚKI "BABI
E LATO"
 • Zaakceptowanie scen z życia prostych ludzi na
tle pejzażu
• Spokojna i cicha kompozycja
CECHY TYPOWO
• Zerwanie z pozowaniem modeli (plener)
REALISTYCZNE
• Rzeczywistość nieupiększona, ukazywanie
również brzydoty oraz przeciętności
• Współistnienie człowieka z naturą
• Wzbudza do refleksji
 • Zerwanie z romantyczną wizją świata; inspiracja,
wyobraźnia
• Prostota wyrazu
• Tematami dotyczą prozaicznych czynności codziennego
MALARSTWO życia, życia zbiorowego, prostego ludu
• Subtelna kolorystyka (ciepłe, stonowane barwy)
REALISTYCZNE • Zgodna z naturą
• Uproszczenie kompozycji płótna
• Plener
• Ukazanie przeciętności, brzydoty
JÓZEF CHEŁMOŃSKI "NOC
GWIAŹDZISTA"
KONIEC!!!
KLAUDIA PALEŃ KL.1E