AJ

'^/^

PLATONIS

OPERA OMNIA.
RECENSUIT

PROLEGOMENIS ET COMMENTAEIIS
INSTEDXIT

GODOFREDUS STALLBAUM.

VOL.

II.

SECT.

II.

CONTINENS

PROTAGORAM.
EDITIO QUARTA EMENDATIOE.

LIPSIAE
IN

AEDIBUS

B. G.

TEUBNERI.

MDCCCLXXXII.

PLATONIS

PROTAGORAS
CUM

PEOLEGOMENIS ET COMMENTARIIS
I

TE R U

EDIDIT

Dk.

j. s.

kroschel,

GTMKABU AKN8TADIENSIS DIEECTOK.

LIPSIAE
IN

AEDIBUS

B. G.

TEUBNERI.

MDCCCLXXXII.

f\

UZ1<1

^\ %

^^

^'^

i?

MAR17

1854

8 c 87 209

IiIPSIAB

TYPIS

B. G.

TEUBNEKI.

PRAEFATIO.

Godofredus Stallbaumius, quo nostra memoria de Platonis scriptis universis melius nemo meruit, secundam Cuius editionem huius dialogi anno 1840 adornavit. editionis retractandae cura quum mihi mandata esset, id agendum putavi, ut quae Stallbaumius ad Platonis verba mentemque recte intelligenda scripsisset, cum religione servarem, quae hodie legentibus usui non essent, inducerem et delerem. Itaque virum doctissimum in sermonis argumento explicando ducem secutus sum , sed quae de soiihistis, de totius disputationis proposito, de

tempore quum colloquii habiti tum libri conscripti disputaverat, ea mihi non probata sunt. Deinde in notis criticis quae vocantur pleraque intacta reliqui iisque ea quae his annis ad scriptoris verba emendanda excogitata autem annotationes, sunt probabilia, adscripsi, alias quibus vir grammaticae subtilioris inter paucos peritus iam ante quinque lustra recte verba interpretatus erat vel res explicaverat, Stallbaumi nomine insignitas suo quamque loco lector inveniet. Denique me profiteor in
Platonis oratione constituenda a Stallbaumianae editionis scriptura nou paucis locis recessisse, quibus illam quidem vel de aliorum coniecturis vel de meis in pristinam integritatem restituerem. Cuius instituti rationem singulis locis reddidi et quidquid ipse novavi, plena argumentatione defendi in Studiis philologicis, insertis Fleckeisenii Annalibus philol. classic. 1863 p. 825 856. Sed haec quidem hactenus de ratione in hac editione curanda a me inita. Quae ut ad interiorem libri intelligentiam aliquid couferat et a viris harum litterarum studiosis favore excipiatur, ex animo opto.

Scribebam Erfurti, Kalendis

.Juliis

mdccclxv.

PRAEFATIO
EDITIONIS SECUNDAE.

Haec mea Protagorae

legomenis
differt,

editio a priore

maxime

in pro-

quae ita retractata sunt; ut prope uova dici possint. Neque in lectionum varietate excerpenda et iudicanda a priore ratione non fuit recedendum. Nam ex quo constat omnes codices, qui eosdem dialogos contiuent atque Bodleiauus et Venetus, ex liorum alterutro derivatos esse,
varias lectiones eorum qui nullius sunt auctoritatis referre nihil attinet. Neque Bodleiani Venetique lectiones omnes, a quibus Platonis oratio iu liac editione discrepat, memoravi, sed quae manifesto librariorum errore orta et iam pridem omnium consensu correcta sunt omittenda censui. Quae qui desiderat, nunc in Schanzii apparatu critico invenit, qui utriusque codicis scripturas quanta maxima fieri potuit cura ac diligentia collegit et in lucem protulit. Atque ipse codicum lectionem aliquot locis mutavi, ubi ea quae tradiderunt parum inter se apta et convenientia sunt. Quibus locis hi annumerandi sunt: p. 327 E ut
,

recte procedat, sGd'' pro sld-' seu sCd'' scripsi, p. 345 C et 346 sententiae et metro et inscriptioni carminis Simonidei satisfeci mutando sTCELd'' v^lv in i:tsl ovxiv\ p. 311 post sxstas abieci voc. fco^sv, p. 319
oratio

tc5v transposui

et p.
iis

325 B adverbio ^av^aCiag praetuh

de causis,
p.

^av^dGLOv quum
(Jahrb. f. Plato hoc
cl.

Phil.

1863

849 851)

quas

in Studiis philol.
attuli,

tum quod

dialogo p. 355 B in simillima sententiae conformatione eadem usus est eonstructione. Et ut hae ita ex iis, quae in verae videntur esse emendationes priore editione novavi et in hac retinui, futuris etiam editoribus quum aha probatum iri credo, tum permutationem partium Socratis et_ Hippocratis p. 313 C et exemptionem verborum tovt' iiv tb ^slqccxlov p. 315 E, certe utroque loco quae codices habent, ea Socratis argumentandi
in
,

etnarrandirationiprorsus repugnant. Nequevero haecverba TcOr' i^v to ^SLQCCKLOV ita defendi possunt, ut in iis %vdov intercidisse statuatur, imo ea ipsa in Platonis orationem, quam dedecent, irrepserunt. lis enim aliquis id quod

VII

suspicari fingitur, Agathonem Pausauiae in defuisse, ex Xenophontis syniposio (c, VIII 32 FlavGavCag ys 6 ^Ayd&avog xov noLr]xov eQaaxtjg) vel etiam ex Plat. sympos. p. 177 E, 193 B iuter legendum confir-

Socrates

liciis

eaque est causa, cur neque cum autecedentibus Et ex neque cum sequentibus verbis coniuncta sint. Phaedon. p. 95 B intellegitur PJatonem si rjv eo sensu quo vulgo accipitur posuisset, iu clausula non additurum fuisse acpaCvovxo. Gravissimum autem interpolationis argumentum in eo positum est, quod persona Socratis illud additaraentum est indignum. Neque enim Socratis Platonici est tam somniculose uarrare, ut quae omnibus numeris absolverat, animo dissoluto ad eadem recurrat, Talis est sermo etsi novi quod addat uihil habet. imperitorum hominum, quos quidem hoc modo fabulantes Vergilius (Ecl. I 27, 29) vere induxit, quamquam apud
mavit^
,

Plautum (Poen. IV 2) modo, nunc si eadem

His igitur
locis

vel servus: quae, inquit, audivistis

hic iterem, inscitia est.

codicum lectionem mihi visus sum recte mutavisse, sed eam restitui p. 334 C. Ibi enim scripseram jy^av, sed nunc revocavi qlvcov, quod mihi Plato

rem consulto
loco

ita

videtur instituisse
esse

absurda et ridicula in medium

ut Protagoras proferret.

illo

Nam

id

quidem coustat ineptam oleum, quod praecipuum

sophistae sententiam, qua et fuit et hodie est condimentum ciborum, suavis odoris causa adhibitum esse dicit, est enim ut ait Theophrastus (de odor. IV, edit. Wimmer. III 78) t6 elaiov b^I^o^evov xaxcodsg, eiusque usus plurima exstant exempla, ut Horat. sat. II 8, 45 his mixtum ius est: oleo, garo^ vino quinquenni, dum coquitur, Plin. n. h. XXVII 136 ad opsonia utuntur (smirnio) cum mulso et oleo et garo, maxime in elixis carnibus, Athen. p. 65 C vo^Ct,xai, axl^eiv ekaCcp Qacpavov, et p. 645 E Jte^^dxiov iip6(ievov ev elaCci xal fiexd xovzo ^eXixov^evov. Neque pisces oleo apparati sunt, quod mare olebant, sed quod mare sapiebant, eorum enim nidor pro iucundo habebatur (cf. Athen. p. 118 D). Itaque qui de ciborum appetentia oleo facienda loquitur nec palati sed narium causa hoc condimentum addi censet, perperam de olei natura usuque iudicat, ut facere non possimus, quin Platonem, si in illa disputatione vocem Qivav pro 7tiXQc5v vel ivyiav re vera Protagorae tribuit, hunc eo modo irridere voluisse arbitremur. Hoc vero eo magis credibile est, quod Plato Protagoram paulo aute, quum oleum pilis animalium perniciosum esse dicit, et a veritate et a communi Graecorum iudicio aberrantem fecit, cf. Hom. II. 23, 281 ibique schol. Praeterea p. 312 D, ubi Stallbaumio auctore cum ceteris

VIII

editoribus recentioribas tj addideram, hac particula reiecta locum aptiore verborum interpunctioue sanare conatus sum.

Coniecturae ad eniendandum Protagoram his sedecim annis editae sunt plurimae, sed plerisque locis factum est, ut certissima Platonis verba haberentur suspecta, eae autem quae aliqua probabilitate commendantur, suo loco allatae aut ubi ratio cogebat in textum receptae sunt, Etiam ad explicandum hunc dialogum his annis plura quam universo superioris temporis spatio et in Germania Ex quibus ea et in aliis gentibus eruditis scripta sunt. quae res illustrandas attingunt data opportunitate memorata sunt, sed hoc loco nominatim proferendae videntur esse disputationes Ch. Cronii curas meas in hoc Platonis opere positas ingenue iudicantis (Jahrb. f. cl. Philol. 1871 p. 729 753) et Schirlitzii (Zeitschr. f. d. Gymnasialw. 1876 p. 401 446) itemque subtiles explanationes 1875 p. 237 Bonitzii (Plat. Stud. 251) et Kleistii, quae 32. continentur Philologi voL 39 p. 1 Superest, ut hanc quoque editionem benevolentiae virorum harum litterarum studiosorum commendem.

Scribebam Arnstadiae Thuringorum mense Augusto

MDCCCLXXXI.

PROLEGOMENA
AD

PROTAGORAM.
Qccg

Inscriptio huius dialogi liaec tradita est: IlQcoTayoEocpiCxaC. Qui duplex titulus quamquam iiou ad ij

ipsius Platonis auctoritatem referendus est alteraque eius a vetere quodam grammatico vel critico^) adiecta tamen ea ipsa re monemur, ut qui sophistae apud est, Graecos dicti siut breviter explicemus. Fuit enim

pars

temporibus honestissimum, ahis adeo invidiosum, ut multi, ne hominum premereutur odio, illam appellationem aspernarentur. Atque antiquissimis temporibus sophistae omnes ajDpellati suut, qui vel ingenii magnitudiue rerumque usu vel disciijhna ahqua praecipua praeter ceteros sapere visi sunt, ut inter sophistam et sapientem nihil interesset. Et patuit illud nomen aeque late ac nonien aorpCag^ unde ducitur, quo vocabulo, Suida teste'^), quamlibet disciphnam, et artem et prudentiam atque scientiam significabaut. Praeter eos qui perspiciendis rebus dediti erant, sophistico nomine maxime digni videbantur esse poetae^), ad quos omnis sapientiae origiues referebantur, sed ii etiam, qui rempubhcam prudenti moderaillud
aliis
1) Proclus in Politiam p. 350 edit. Plat. Basil. I: {Seih^avxsq zrjg iniyQCicprjg] ori ccQxaia tial ov vsvo&EviJbivr] ^a&dnsQ al-

uomen

nsQl

xav E7tiyQaq}(av TtQoa&icsig ovaai xcov vsaxSQCOv xrjg i^ovciag "kai. Et Diogenes Laertius III. 57 Thrasyllum narrat ocTtolavovtcov. duplici dialogorum notatione usum esse: diTtlaig dl xQrixai., inquit, Tar? inLyQacpaig tKciavov xcov ^i^licav, xfj fisv dno xov ovo(laxog, xfj Ss anb xov nQccyuaxog.
2)

2ocpiav

KOLvag dndvxarv fid&r]atv, Kal

triv xix^^^QV,

nal

xrjv

(pQOvrjOiv y.al iniazrjiit^v.

3) Diog. Laert. Prooem. 12: Ot aocpol xat aoq)iaxal iKaXovvxo, xal ov novov, dXla Hat oi notrjtai aocpiaxaC y.a&d Y.al KQUxivog iv AqxiXoxco xovg nsQi O^r]Q0v kkI 'Hatodov inatvwv ovxcog KaXsi. Ciemens Alex. Strom. I p. 280: KQaxtvog noLrjxdg KataXi^ag i'(pr] olov aocpiatcov Ofiyvog dvsdLcpriaaxs. conf. Pindar. Isthm. Od. V. 28.
,

PLAT. rROT.

PROLEGOMENA

bantur consilio, sophistae et habiti et dicti suut. Herodotus quidem et Solonem, quem ex Atheniensibus primum sophistam appellatum esse Isocrates'') tradidit, et ceteros, sapientes, dici solent sophistas nuncuqui proprie Eo enim loco ait Lydorum opibus pavit lib. I c. 29. per Croesum auctis Sardes concessisse quum alios oranes sophistas, qui eo tempore in Graecia fuissent, tum vero Solonem Atheniensem.'') In eodem numero apud eundem scriptorem lib. IV c. 95 Pythagoras ponitur ex eiusque disciplina Zamolxis morum probitatem et sanctitatem haIllos autem homines omnes ob id buisse perhibetur'^). ipsum, quia in gravissimis rebus maxima videbantur esse
intelligentia, sophistas appellatos esse,

non ut eo nomine
et

irriderentur, id et per se moniis constat.^)

manifestum

est,

veterum

testi-

nominis honos haud diu mansit variisque in invidiam offensionemque hode minum incurrit. Themistius, cuius verba huc pertinentia supposuimus, id factum esse dicit, ex quo Protagoras et Prodicus et Gorgias illo nomiue assumpto sapientiam venalem circumtulissent nec uisi magno pretio ahis tradiQuae senteutia quamquam non ex omni parte dissent.'') vera est, tamen id certum est huius vocabuii vim illorum aetate non leviter esse mutatam. Ad illud tempus, ut vidimus, sophistae nominati sunt, quicunque ex universo genere humano ad summam humanitatem pervenisse videbantur. Sed quum singulis vitae institutis et studiis mais

Verum

causis

illa

appollatio

ioribus sua ac

mansura nomina inventa

essent, ut qui car-

mina scribebant proprie appellarentur poetae, qui ipsa rerum comtemplatione et cognitione delectabantur Pythagora auctore philosophi, qui rei publicae adrainistrandae se dabant politici, tum fieri non potuit quin illud voca4) Or. XV, 313: zovg ^aXov^ivovg cocpictag i9av(ici^ov ikxI ZloXcova ^ilv ycxQ, rov Ttgdirov rav rovg Gvvovrag avzotg i^rjXovv TioXircov Xcc^ovra ri^v incovvuiav TKvrrjz', nQoardrrjv rj^icocav rfig
.

noXscog slvai. aniv.viovrai ig 2dQ8ig aY^a^ovaag nlovtco dclXot rs ot 5) nccvrsg i-A rr^g 'EXlccSog aoc^jtatai', o't rovtov rov %qovov irvyxavov Kal Srj ^at SoXcov dvr\Q A&rjvatog. iovrsg "EXXrjat rs o^iXi^aavra ymI 'EXXrjvcov ov tm 6) ZdfioX^iv da&ivsatdro) Gocpiarfj FIv&ayoQT] y.KraaiisvdaaG&at yirs. 7) Themist._ XXIII p. '286: ori ndXat rovvoua tovto 6 aocpid^icoasi yial ort SoXcova aocpiarfjv covuGrrjg GS[iv6v rs rjv xal in fia^ov 01 tots dv&QConot nal TIv&ayoQav, dnsiQOiidXov av sl'r} %coocpSonoiwv v^dg vnoiinivria-nsiv yiat ^vyyQacpicov ... dXXdtov Qvoaarog coansQ vofitOfiatog fisrsnsasv tJ Svvafitg -iiard rovg vatsxov XQOvovg, i\ ov TJQoatayoQag ts avtov r^ucpLa^rjtst xat IlQoSt(log aai FoQyiag, o't aansQ dXXo rt tcov covtcov XQi^f^c^tav iKrJQVttov rrjv aocpiav ^at inQarrovro noXv aQyvQiov rovg nQoacpotrcovtag.
.
.

AD PROTAGORAM.
bulum
alia

ac pristina usurparetur, et ut Dilucide id in philoqui Socratis aetate sophistas dicebat sophis cernitur; quos esse, iniquo is animo probri ac contumeliae causa ea appellatione usus est, ut eos sapientia sua veteratorie abuti Idcirco in convivio Xenophonteo (c. IV. 4) significaret. Callias Antisthenem, hominem et Socrati familiarissimum tamen et vitae consuetudiue a sophistis alienissimum urgebatur, sophistam quia eius argutiis et quaestiunculis Eodem illo consilio, nou autem quod mercedem vocat. Platonem et exegisset, Socratem ipsum Aristophanes nominaveruut''), Aeschinem Lysias^), alios alii sophistas Nec tamen ea ratio philosophiae propria fuit, sed ad alias vitae partes pertinuit, quod perspicuis verbis prodidit Isosignificatione

plerumque

fit,

in deterius acciperetur.

crates or.
ixXr'i^r}

XV. 235: HoXcov

iisv, inquit, tcJv eTcrcc 0o<pi6r(i5v

xal ravrrjv (?% rr]v incovv^cav rtjv vvv dnQuam eanfi,at,o^i8vr]v %al xQcvo^ivrjv TtaQ' v^tv. dem rem fortius etiam scriptor libri, qui est de venatione quique in Xenophonteis vulgo numeratur, his verbis exprimit c. 13, 8: 6o(pt6Ti^v xXrj&rjvat ovstdog sGrt naQa ys rotg av cpQOvovOi. Hoc autem utroque loco illa vocabuli sophistae siguificatio scribentis auimo obversata est, quae apud Atticos longe erat usitatissima, quippe qui sophistam, qui quidem eo nomiue dignus esset, liberalium

artium et virtutis magistrum intelligerent. Verissime euim scholiastes ad Aristoph. uubb. v. 331 hanc vocem iuterpretatur quum dicit: oocpiGrag Tot)g dtdaGxdXovg vost cSg conf. Suid. s. v. rovg dXXovg 6ocp tt,ovr ag Atcpe huius activae quae dicitur significatiouis auctor fuit Protagoras Abderites, qui iu doctissimis autiquitatis hominibus duceudus est. Qui quum intellexisset plerosque tota fere Graecia doctrinae percipiendae appeteutissimos esse illamque cupiditatem uec recepta institutioue puerili nec vitae commuuitate in casu posita expleri, cousilium iniit, ut quae et ipse subtiliter excogitaverat et ab aliis recte inventa esse viderat, ea ad homiuum rationes ac coramunem intelligentiam ex arte accommodaret.^^) Et in hac discipliua, quam tricesimum aetatis annum agens
-

8) Aristid. vol. III. p. 517

Avciag TlXKz(ova
XIII. p. 612 F.
9)

ooqjiOTTjv

(ed. Dindorf. vol. II. p. 407): ov HaXst xal ndliv Aiaxivrjv; v. Athen.

dubito, quin iam Diogenes Apolloniatea adversarios sopliistas appellaverit, vid. Simplic. in Phys. 32. 10) Plat. Protag. p. 349 A: ov Sl, co nocozay^QU, dvaq^avdov asavtov vnoKrjQv^da^vog sig ndvtag zovg 'EXXrjvag oorpiozriv snovoadoag , oiuvrov dnicprivag naiSsvosag -nal aQfxfig SiSaayiaXov, ngcozog zovtov fiio^ov d^icoGag dgvvod^ai. ibid. p. 317 B: o^oXoyda aocpioziQg iivat nal naiSevnv avd^Qconovg.

Non

cadem de causa

1*

4
inchoaverat
et

PROLEGOMENA
in graecas urbes induxerat, Platone teste fama ac gloria per quadraginta annos i. e.

maxima cum

ab anno 455 ad anuum 415 a. Chr. n. versatus est.^') Protagorae temporibus et antea iam multi vitae commoda iugenii sui copiis accepta retulerunt: alii enim quum praeter ceteros mentis acie et sapientia florerent, rerum publicarum priucipibus familiaritate coniuncti erant et eorum benignitate utebautur, alii carminibus potentium divitumque civium atque adeo totarum civitatum liberalitatem merebantur, alii scripta sua pretio recitabant, alii aliter reconditae eruditionis beneficio recte et honeste rei familiari prospiciebant.'^) Cum his igitur omnibus Protagorae eo quod mercede docebat'^), nihil fere discriminis intercessit; solebat enim, ut Plato in hoc dialogo
p.

328

prodidit, discipulis permittere, ut ipsi scientiam

a se traditam aestimarent quantique iuratis esse videretur, tantum sibi solverent. Longissime vero ab illis quos significavi diversa fuit ratio, qua Protagoras altiora studia artesque fovebat et in societatem civilem conferebat. Nam omnibus, qui scholis eius interesse volebant, ingenuas doctrinas ad usum artemque vitae cogitata ratione tradere fuit paratus. Itaque quum quidem ille humanitatis et virtutis magistrum se profitebatur, id disciplina se pollicebatur effecturum, ut quicuuque sibi operam darent, ii illorum hominum instar, qui olim sophistae dicti erant, sapientia ornarentur bonique cives fierent, qui res et domesticas et Virtutem vero, ad publicas prudenter gerere possent.
p. 91 E: oifiai- yag avzov {llQCozayoQav) ano&avstv a^^OfiTfjtovTa Btr} yeyovora, TSrraQaKOvta Ss sv rij rixvrj v.a\ iv anavri rcB iQOvca tovtcp grt eig rijv rjiifQav tavrrjvi conf. de rep. X. p. 600 C, De vita vSov.iiicav ovSev ninavraL.

11)

Men.

iyyvg ovta'
et

yial

pliilosophia huius sophistae copiosissime egerunt Joan. Frei Quaestiones Protagoreae (Bonn. 1845) et Joan. Vitringa Disquisitio de Protagorae vita et phiios. (Groning. 1852). De anno quo Protagoras e vita excessit vide quae scripsit H. Muller-Striibing in Jahrb. f. cl. Philol. 1880 p. 81106. 12) Anaxagoras, qui Periclis aninium rerum sublimium scientia imbuerat quum aetate decrepita ab eo neghgeretur, dixisse fertur: ca JlfptxAfig, v.al ot rov Ivx^ov jjesiai' s%ovrBq sXaiov inixiovoiv, vid. Plutarch. vit. Pericl. c. 16. De Pindaro vid. not. ad Protag. p. 337 D et de Simonide schol. ad Aristoph. Pac. 697. De Herodoti recitationibus Plutarch. de malignit. Herod. c. 26 etSl. 13) Flavius Philostratus (Vit. soph.) censet Protagoram ita fero ^iia&ov inquit, Siacisse non sibi sed discipulis consulentem XsyEa&ai IlQcotayoQag svqs, TtQoJtog Ss TcaQiScoKSv 'ElJ.T}at TiQayyia ov (iSfntiov. a yccQ avv Sandvrj anovSdi^ousv, yia}.Xov aana^ofisd^a tcov nQOLKa. Certe in plurimos ex iis qui hoc in sophista reprehenderunt, cadit illud Taciti (Dialog. c. 8J: divitias et opes facilius iuvenies qui vituperent quam qui fastidiant.
,

AD PEOTAGORAM.

quani iustituebat, non tam iutellexit probitatem et honehuius enim primus magister fuit' Socrates *statem quam sollertiam quandam ac praestantiam in omni vitae couditione et cuiusvis artis usu conspicuam suaeque institutionis praecipuam partem dixit esse artem dicendi. Quis est autem quin sponte videat hanc viri professionem mentes animosque hominum eo vehementius percellere debuisse, quo magis inter Athenieuses illistemporibusregnabat pubh'corum honorum cupiditas malaque ambitio? Nimirum ita paene necessitate quadam factum est, quod factam esse novimus, ut fere nuHus esset laudis cupidior adolescens, quin

se tali disciphua et institutione frui

quam maxime

vellet.

tanto vehementius haec studia excitata sunt, quod artis dicendi disciplina ii omnes in dies magis indigere videbantur, qui in sua ipsorum civitate ad aliquam gloriam et auctoritatem pervenire cupiebant. Et quidquid vel ad disserendi subtilitatem vel ad dicendi facultatem pertinere videretur, id omne ille doctriua et institutione sua complexus est. Multum operae in grammaticam imquam etiam scriptis de nominum origine et gependit, neribus atque de varia enuntiatorum forma excolere conatus est; tractavit item rhetoricam, cuius efficaciam atque vim augere et amplificare studuit adsumpta poetarum interpretatione, quae singulorum locorum sententias subtiliter rimaretur, sed omnium studiosissirae elaboravit in dialecticis, ut adeo Socraticam disputandi rationem quodammodo praeivisse vel formavisse iudicatus sit.'^) Quamcj[uam eo in genere argutae subtilitati atque acumini tantum tribuit, ut qui sectati sunt eius disciphnam, ii mox in malam quandam deferrentur coutra omnia disserendi consuetudinem, qua nihil non callide perverterent ac variis usi calumniis vel ea quae aperta ac manifesta deberent esse, rursus in dubitationem vocarent. Quum igitur Protagoras ista omnia profiteretur nullumque disputationis genus a se alienum esse diceret*''), facile apparet, cur, si a

Ac

Gorgia discesseris, ceterorum sophistarum famam longissime apud Graecos superaverit ac tanto in honore sit habitus, ut eum paene tanquam ahquem deum venerarentur.
14) V. Diog. Laert. III 37, IX 57. 15) Plat. Prot. p. 334 C, 335 B al.

dici veneratione Plato de rep. p. 600

De Protagorae et ProU haec tradidit: TJQcozayoQag

Hal tnl xavzr] zrj cocpia ovzco acpoSga qpilovvzat, oaozE TtcnSsiug /Aovov ovv. snl ratg yiicpalaCg TCBQicpsqovGtv avzovg oi azaiQOi. Aetate Protagoras et Prodico et Socrati anteibat, ut ipse eloquitur
,

in Plat. Protag. p. 317 C.

(5

PROLEGOMENA
etiam boc multum valuit,

Ad quam quidem rem

quod

Protagoras, quauta ingenii facilitate et doctrinae copia fuit, ne docendi aequabilitate audientium animos fatigaret, scbolas quas babebat et insertis fabubs variavit et exemplis e

communi bominum
iis

vita petitis illustravit.

qui Protagorae exemplum secuti artem sopbisticam professi sunt, iUis sermonibus in Calliae domo babitis, quos Plato Socratem boc libro referentem fecit, intererant Prodicus Ceus et Hippias Eleus, qui quamvis et ipsi literarum studia magnopere coluissent nec immerito sapientiae tradendae facultatem ])rae se ferrent, tamen Protagorae ut aetate ita auctoritate multum cesserunt. Quae de tribus bis et de aliis ilHus aetatis sophistis memoriae prodita sunt, ea fere omnia a Platone sumpta sunt ex eoque fonte etiam nunc bauriri j)Ossunt. Plato enim quid de iis sentiret, aut occasione oblata breviter significavit aut copiosius et dedita opera exposuit, ut non pauca eius scripta eo potissimum spectare videantur, ut quo nitatur fundamento illa sopbistarum professio ostendatur legeutiumque de ea re iudicio lumen afferatur clarissimum. Quod quum in aUis Platonis Hbris tum vel maxime in boc dialogo factum esse videmus. lam vero quaerendum est, qua ratione Plato de sophistis egerit. De qua re saepissime in contrarium modum iudicatum est. Atque ille iam ab aequalibus, ut a Gorgia^*^) male audivisse dicitur, posterioribus autem temporibus Dionysius Halicarnasseus, Aelius Aristides, Atbenaeus, alii eum negabant in illo argumento ea qua par est animi probitate et integritate versatum esse, imo invidia motum sophistarum virtutes oratione depressisse Sed qui ad Platonis auctoritatem sese et vitia auxisse. applicaverant ab eiusque causa steterunt, idque summi viri omnes faciebant, ii sopbistis, quorum discipbna priscae morum integritati summam illatam esse perniciem opinarentur, adeo erant infensi, ut eos quamvis Plato passim acerbissima irrisioue perstrinxisset, insectatione multo etiam insolentiore dignos fuisse crederent. lidemque ut ea quae ipsis placebant melius tuerentur, ad artificiosam Platonis interpretationem descenderunt. Etenim quaecunque sophistarum laudi tributa sunt, a ironice dicta acci16) Athenae. p. 505 D: Aiysxai mg v.ai 6 rogyiag avzbg dvayvovs Tov oficovvfiov avxa didXoyov itQoq xovg ovvjjd^sig ic^ri 'Slg nalag olds tLXdxcov ia(i^i^siv, et paulo post: smr] 6 FoQyCag^H v.aXov ys at 'A&rjvat. xat vsov xovxov 'AqxlXo%ov svi^voxoceiv. In Fabric. Biblioth. Graec. III. 86 Protagorae baec tributa sunt, quod Dalecampius, Athenaei interpres, temere Protagoram pro Gorgia

Ex

posuit.

AD PROTAGORAM.
piunt,
slulta

ipsi loquentes inducuntur, ea aut pro loquacitate habent, aut iu cavillationibus ponuut ad obscurandam veritateni et audientium mentes decipieu-

quaecuuque

das adhibitis.
vulgari hoc iudicio recentiore aetate postquam quum alii viri docti'") tum Georgius Grote'^) sophistarum patrocinium susceperunt eamque causani magno et ingenii et doctriuae apparatu egerunt, magis magisque recessum
est, et imprimis Protagoras iam undique maxima laude cumulatur, quem sunt qui dicant adversario suo longe fuisse potiorem ac valde dolendum esse, quodPlato, qui suisde animorum rerumque uatura commentis cultui et humauitati ad huuc diem officiat, sophistae placita eloquentia sua obruerit.^^) Qua in senteutia quamquam hoc vehementer improbandum est, quod Plato, quo omuium Graecorum nemo de animi cultura et humauitatis studiis melius est meritus, homi-

num

prosperitati rej)ugnavisse dicitur, illud tamen verum est, in certamiue contra sophistas suscepto nou semper eum recta ratione victoriam suae causae paravisse. Multis id exemplis probari potest. Atque in hoc dialogo, ut Hippiam qui opinionibus infiatus ac tumidus describitur trauseam, Prodici persona prorsus indecora est atque absona iis quae alibi Plato de eo tradidit.^^') Quem ipse

17) Quae sophistae et liraecipue ii qui principes in arte sophistica persequenda erant voluerunt quaeque effecerunt, ea Hegel ad veritatem accommodatius primus explicavit eamque rationem omnino secuti sunt qui antiquae philosopniae historiam scripserunt aut de singulis sophistis accurate exposuerunt. Ultra progressus est Lewes; is Platonem primarium sophistam fuisse dicit (Gesch. d. a. Philos. Berlin 1871. I, 312, 221 al.), qui non melius cum sophistis quam Aristophanes cum Socrate egerit, eorumque mores ingeniique vim praeter fidem expresserit. Cf. Lange Gesch. d. Materialism. I, 28, 31 de. 18) Grote vol. VIII, p. 480 (Interpretat. Meiszner. vol. IV, Ttoirjzwv r xal p. 580) in his Xenophonteis: yQcifipiCira TcoXla cocpiarcov Tcijx' EvdoKiiJ.a)rccrcov quae Memorabil. lib. IV, c. 2 init. scripta inveniuntur, vocabulo aocpiarwv significari vult prosae orationis scriptores. Quae interpretatio iis quae Memorabil. I, 6, 14 habentur, miuime jiotest constitui, neque loci sententiae respondet. Euthydemus libris legendis ad dicendum et ad res gerendas anidicitur jjraeparare studuisse; quod quo modo optime fieret, sophistarum i. e. sapientiae professorum rixvoci aliaque eorum scripta indicabant. Ea igitur praecipue collegit. Nec ratio obecura est, cur praeter sophistarum libros maxime poetarum congesserit. Etiam Memorab. I, 1, 11 sophistae ii qui de rebus coelestibus quaerebant easque docebant intelligendi sunt, nou philosophi, cf. Plat. Protag. 315 C. 19) Vid. Ernst Laas: Idealismus u. Positivismus (Berlin 1879), quo libro sensualismum Protagoreum magno ingenii acumine i'esuscitare aggreditur Platonisque doctrinae fundamentura impugnat. 20) Prodicus, qui iu Lachete p. 197 E sophistarum optime vo,
. .

mum

PROLEGOMENA

manibus habitum ac paene in sinu gestatum esse, is hic disputatiouis cursum impedit, ut de propria singulorum vocabulorum vi et notione disserat (p. 337 A), in eaque re, in quam primus studiose inquisivit, tam otiosus et hebes est, ut tali distinctione sententiam vel maxime perspicuam penitus corrumpat (p. 341 D). Festivo igitur ingenio suo indulsisse putandus est philosophus, ut opportunitatem sophistae risui obiiciendi adipisceretur. Neque Protagorae, ut iam in praefatione p. VII paucis indicavi, in hoc libro temperatura Summo ille quidem honore afficitur eique de graest.
scribit (vid. annotat. 15) a discipulis suis in

vissimis rebus tam eximiae sententiae tribuuntur et eloqueutia vere oratoria exponuntur, ut fuerint qui sophistae partibus, non Socratis, Platonem ea quae ipse probavisset adscripsisse iudicarent, sed ab ipsa media dialogi parte illius status sensim in deteriorem condicionem immutatur omnisque dilabitur dignitas et Protagoras homini imperito consiiiique inopi in aequo ponitur. Namque Plato eum hic in dialecticis tam iuexercitatum videri voluit, qui se vafris interrogationibus irretiri et conclusiunculis turpiter eludi non sentiret, ut et ipse et una cum eo ars, quam condiderat, sophistica a Socrate concideretur unumque verum virtutis magistrum Socratem esse intelligeretur. Nunquam vero sophista adversarium laturus fuisset tali ratioue verbis secum certantem, quali hic cum personato Protagora Socrates disceptat, qui p. 331 A, ut iustitiam et pietatem unum idemque esse efficiat, ita argumentatur qui virtutes inter se difterre censet neque iustitiam et pietatem pro una eademque re habet, is pietatem rem uon iustam, ergo iniustam, et iustitiam rem impiam dicit. Ibi multis Similis disputandi ratio invenitur p. 332 A. arguraentis quod per se liquet probavit, dcpQoavvrjv et aacpQoGvvriv contrarias esse, at quod probandum fuit, d(pQ00vvri prorsus esse oppositam Gofptav ^ quae quidem contraria est a^a%-Ca (Sympos. 202 A) hoc pro certo sumitur.
:

167 E Protagoras fingitur vereri, ne Socrates contra suam doctrinam disputans vel perpetua oratione vel interrogandc posterius enim viro prudenti

In Theaeteto

p.

ab iniquis obtrectationibus vindicatus est Welckeri commentationibas, quae collectae habentur in Welcker: Kleine Schriften (Bonn 1845) 11, 393541. Praeter eum de hoc soces distingere dicitur,

phista scripserunt C. Fr. Hermann (disputat. de Socratis magistris. Marburg 1837), Chr. Hummel (quaest. de Prodico sophista. Lugd. Bat. 1847), Cougny (de Prodico Ceo Socratis magistro et antecesParis. 1857) al. De illis Socratis argumentationibus viBore. tiosis vid. Bonitz Plat. stud. p. 297.

AD PROTAGORAM.
omnium maxime usurpandum
esse^')

ita

iniuste agat,

ut aut quaerencU ratione in fraudem et errorem inducat aut* ambiguitatis causa serium sermonem cum ioco misceat. Quibus verbis Plato posteriore tempore de iniquitate, qua

Protagoram in cognomine dialogo affecerat, quodammodo Quam ob causam existimare debeipse tulit sententiam. eum vel iuvenili quadam lascivia vel nimio Socratis mus studio impulsum Protagorae etiam ut Prodico in hoc libro
tribuisse multis modis abhorrentes et a sophistae ingenio et a vera ipsius animi sententia. Ipse enira adolescentes quibus ad philosophiam aditus aliqua de causa negatus esse videbatur, a sophistis ad liberaliorem fortunam institui aequum censuit. Eaque est causa, cur Socrates in Theaeteto (p. 151 B), quos sua opera nihil indigere intellexiset, non invito animo eos quum aliis sophistis, quorum doctrina iuvarentur, conciliasse dicatur, tum vel maxime Prodico -^). In iis igitur Hippocrates, Apollodori filius, numerandus est, quem, ut est in hoc libro, ad Protagoram adduxit^^). Quo officio quem ad modum Socrates defuuctus sit, optime ex libro ipso apparet, cuius h o c

partes

est

summarium.
Narrat Socrates amico cuidam
,

qui factum sit, ut modo convenerit cum Protagora, viro sapientiae laude clarissimo, et quae cum eo sit collocutus. Venerat enim ad eum multo adhuc dihiculo Hippocrates, cuius modo mentionem feci, iuvenis Atheniensis, miro sophistae audiendi ardore incensus, eumque precibus adierat, ut ipsum clarissimo sapientiae et virtutis magistro commendare et in Cuius voluntati priusquam distipliuam tradere vellet. raorem gereret, colloquium instituerat, quo eum de peri-

quod ex illa disciplina ad ipsius animum redundare Itaque ex eo quaesiverat, cur tanposset, commoneret. ad Protagoram adduci vellet, tum quemnam sophidem stam inteUigeret, denique in qua potissimum re ars soculo,
21) Tcp
iQcotqascov'
X6y(o

rovzcp

ov

nsv fxfi? S ^QX^?

,

ix(icpiarjTirv,

a(iq)ia^ritsi, Xoyco uvtLdis^sl&cov, sl Ss St' sQcotiJGScov ^ovXsi, St'

Xiaru S

Lco-Az

fi^ a.8lv.si

ovSs yag tovto cpsvtitsov dlla Tictvtcov ficcsov rw vovv srovti. noisi (isvroL ovtcoai' iv rw iQcoruv Kts.

22) ot av (lOL (iT) So^coaC ncog syy.vuovsg sTvai, yvovg ort ovSsv i(L0v Ssovrai, ndvv svfisveog nQOfivcoaui, v.al ',vv 9sm sinSLV, nccvv L^avcog roncc^co olg uv ^vyysvofisvoc ovuLvto, mv noXXovg (isv Sj] i^sScoKu IlQoSUcp, noXXovg 8t aXXoLg aocpoLg yirs. 23) Simplicius (ad Epict. Enchir. 46, 2) p. 311 B: 6 Zco%Qdrrig Si' uvtov Ss ovXoTivcov uvor]rcov avtov (isv ^uzucpQOvovvzcov (livcov uXXoLg avaf^vuL nQog nuiSsvaLv , dnuysi uvtovg v.ul avvlaruvsL aocpiatuig coansQ Inno-AQatri rov 'AnoXXoScoQov, Ssr}9svta avrov, rca TlQcoruyoQu avvsatrjcs.
,

'

10
phistica versaretur?

PROLEGOMENA
priora adolescens satis confidenquod diceret, non iam habuerat. Socrates eo disputationis loco doctrinarum artium-

Ad

ter responderat, ad hoc,

Quum
jjarata

que mercatura cum esculentornm et potulentorum comdocuisset maius in illa damnum ab imperitis accipi posse, tum una cum Hippocrate ad Calliam, Hipponici fihum, ubi Protagoras deversabatur, perrexerat. 314 E. P. 309 Ingressi Calhae domum splendidissimum vident civium et peregrinorum conventum. Conspiciuut Protagoram ingenti cinctum auditorum corona et inter sermones cum iis graviter deambulantem. Conspiciunt in contraria porticu Hippiam Eleum in soho sedentem et coram muhis declamitantem. Conspiciunt denique etiam Prodicum Ceum mohiter in lectulo decumbentem, item magna circumdatum amicorum et famiharium caterva. His quasi obstupefacti ahquantisper morantur; tandem ad Protagoram accedere constituunt. P. 314 E 316 A.

Compehat eum Socrates ita, ut ante omnia causam aperiat, cur huc venerint, deinde HipiDOcratem tamquam iuvenem et generosa indole praeditum et nobih loco natum commendet. Optare autem sese ait, ut sibi hceat pauUisper cum ipso de adolescentis institutione, qua usurus sit, cohoqui. Protagoras ex eo quaerit, idne remotis Quum Soarbitris fieri veht, an ita, ut ceteri audiant. crates nihil sua interesse dicat, utro modo coUoquatur, sophista artem suam tanquam antiquissimam praedicat, utpote iam ab Horaero, Hesiodo, Simonide, Orpheo, ahis factitatam; sed per hominum invidiam, quam sophrstae nunquam non experti sint, factum esse conqueritur, ut clarissimi ihi viri professionem disciphnae sophisticae, ahis nominibus insignitam, studiose occuUaverint: longe ahter tamen sese facere solere, ut qui aliorum invidiam et odium nihil veritus se sophistam hbere profiteri nunquam dubitaverit. Itaque nihil ait obstare, quo minus de Hippocratis

institutione

P. 316

317 C. Cahia auctore in ea aedium parte,

suis versatur,
et
ita,
fit

coram omnibus colloquium

in

instituant.

qua Hippias

cum

consessus, ad

quem etiam Prodicus

arcessitur. Orditur iam Socrates ut ex Protagora quaerat, quidnam utilitatis Hippocrati eius consuetudo ac disciplina allatura sit. Respondet sophista magna cum sui iactantia eum hoc commodi inde percepturum, ut quotidie melior ac sapientior evadat. Porro autem interroganti Socrati, quanam in re

a Calha

Alcil)iade

sermouem

et ad quid melior sit evasurus, cum superba aliorum soj)histarum comtemptione non eum ait in arithmeticae,

AD PROTAGORAM.

astronomiae, geometriae, musicae studiis frustra detentum iri ^ed statim accepturum quae ad res quum domesticas tum publicas bene administrandas valeant, percepturum319 A. que artem TtoXirLxtjv. P. 317 C Miratur Socrates singularem viri sapientiam, libereque confitetur de virtute politiea sibi semper ita visum esse, ut eam doctrina et institutione non posse comparari iudicaverit. Nam Atlienienses quidem certe, inquit, de rebus quae scieutia et arte nituntur, semper artis peritos in consilium adhibent; de iis rebus autem, quae referuutur ad reipublicae admiuistrationem, tantum abest, ut certos quosdam viros, qui soli artis civilis periti sint, consulendos existiment, ut cuivis dicendi potestatem concedant, quippe putantes reipublicae guberuandae sollertiam non posse aliorum comparari doctrina et institutione. Atque hanc sententiam illud quoque videtur coufirmare , quod filii summorum virorum et in republica clarissimorum, quamvis ad alia diligentissime fuerint instituti, tamen virtutem civilem uec patrum nec magistrorum institutione perciHis piunt et saepenumero ab ea plurimum sunt alieni. expositis Socrates rogat Protagoram, ut, si quid babeat, quo possit hanc dubitationem animo suo eximere, id velit 320 C. secum communicare. P. 319 A Protagoras, precibus eius satisfacturus, more sophistarum longam orditur orationem. Quae quo magis capiat deleniatque audientium animos, exordium ducit a fabulae uarratioue ad rem . praesentem satis lepide excogitatae. Quum tempus, inquit, venisset, quo ordine fatorum varia animaHum genera ex telluris gremio in solis lucem prodirent, Prometheo et Epimetheo hoc muneris a diis mandatum est, ut siugulis vires facultatesque suas tribuerent. Rem Prometheo absente suscipit Ejiimetheus, atque ita aliis alia administrat, ut aliis robur, aliis pernicitatem largiatur, prudenter id curaus, ne quod genus interire aut ab aliis deleri possit. Sed ecce! peracta munerum distributione uihil reliquum videt, quo geuus hominum ornet. Dum inops consilii haeret, quid faciendum sit, advenit Prometheus virium facultatumque distributionem inspecturus. Hunc vero sortis humanae valde poenituit. Itaque ne genus hominum nudum et inerme rehnqueretur, artium factitandarum sapieutiam una cum igne Vulcano et Minervae surripuit eamque hominibus impertiit. Sic divinae sortis participes facti diisque coguati et deos esse credebaut arasque ac deorum simulacra constituebaut, et vocem articulabant et alimenta sibi inveniebant et vestimenta parabant, sed, quum civitatis ordinandae gubernandaeque arte etiamtum carerent ideoque dispersi habitarent, besti,

12

PROLEGOMENA
auxilii

arum impetui impares misere ab

iis dilaniati perierunt. gratia condiderunt societates atque Itaque mutui At enim haec urbes, quo ferarum arcerent crudelitatem. vix coierunt, quum res nullam iis attulit salutem. intestinis bellis subito coortis rursus dissipantur ac denuo pristinae fortunae crudelitati obiiciuntur. Tum vero lovem Ne igitur funditus tangit generis bumani misericordia. illud deleretur, Mercurium in terras demisit, qui feris hominum pectoribus iustitiam et pudorem iniiceret. Hinc vero, ita pergit Protagoras, hinc factum est, ut homines antea dispersi conderent urbes et civitates, civilisque soIntelligencietatis vinculis coniuncti vivere inciperent. est igitur, quum hac ratione omnes pariter iustiti?e dum et pudoris participes facti sint, recte facere Athenienses, quod in publicis contionibus de civitatis gubernatione deliberantes cuivis dant potestatem sententiae suae publice 323 C. dicendae. P. 320 C Hoc autem iusti sensu aequabiliter distributo omnes

Nam

tantum idonei sunt ad virtutem politicam adipiscendam nec Athenienses arbitrantur hanc virtutem ipsam cuiquam casu vel natura contingere, sed illum sensum magis magisque excitandum et excolendum esse et virtutem compainstitutione, disciplina, exercitatione , ut plane Cognoscitur hoc ex eorum consueconsentiant. tudine castigandi et puniendi.-^) Etenim qui naturae culpa in se habet turpitudinem , eum tantum abest ut puniant, ut omnes talis fortunae misereat; si .quis autem vitiis laiisque borat, quae a socordia aut inertia proficiscuntur alios laedit, eum vero castigant ac gravissimis poenis afficiunt, idque non alio consilio, nisi ut malefici ad bonam frugem revocentur, ceteri autem de vitiis fugiendis 324 D. admoneantur. P. 323 C dubitationem de filiis summorum virorum ut lam ad Omnes Athenienses credere Periclis diluendam transit. virtutem doceri posse demonstratum est atque communi hominum cousensione illa omnibus civibus tam necessaria iudicatur, ut sine ea respublica stare posse nullo pacto videatur, quare quicunque eam non vult exercere, ex civitate eiicitur aut interficitur. Quae quum ita sint, nullo modo verum esse potest summos viros, qui in aliis rebus filios suos erudiendos curent, ad virtutem, cuius omnes cives participes esse oportet, eos non instituere. Non' ita res se habet, sed universa educatio quum privata tum

randam

mecum

Arnold Ekker: Specimeu in Protagorae apud PlatoTraiecti ad Rhen. 1822, etAd. Westermayer: Der Mythus in Platos Protagoras p. 29. Niirnberg 1877.
24) Vid.

nem fabulam dePrometheo.

AD PROTAGORAM.

13

publica eo spectat, ut filii, quautum fieri possit, ad virtutis exercitationem conformentur, in eamque educationem viri summi plus curae atque i^ecuniae quam alii liomines conferunt. Neque dicere recte licet hac ratione uihil profici. Imo vero omues ad aliquam virtutis rationem facultatemque

adducuntur, neque dubitandum est, quin improbissimus ex iis, qui sub legibus et inter homines vivunt, cum agrestibus ac solivagis hominibus comparatus virtutis comjjos esse videatur. Itaque ne ii quidem, qui a parentuni virtute desciverunt, propterea degeneres habentur, quod omni omnino virtute destituti sunt, sed quia propter minorem ingenii bonitatem ad maiorum suorum praestantiam pervenire non potuerunt. In eo autem numero Periclis filii nondum kabendi sunt, de quibus propter iuventutem bona sperare hcet. Finita hac oratione Protagoras

magistrum, suamque disciplimulto grandiore dignam esse pretio, quam quod ipse a discipulis exigere soleat. P. 324 D 328 D. Hac Protagorae oratione audientium animi adeo permoti sunt, ut omnes plausus ac clamores, quibus, uti veterum mos erat, aliae so^^histae oratioues exceptae esse dicuntur, ipsa admiratione comprimereutur et Socrates obstupefactus diu etiam oratione finita a Protagorae vultu penderet. Tum vero animo collecto, postquam Hippocrati gratias egit, quod se impulerit, ut eo veniret, Protagorae oratione id effectum esse confitetur, ut ipse, quin virtus humana cura ac discipliua tradi possit, non iam dubitet. Sed de singularum virtutum coniunctione et conspiratione quid sentiendum esse videatur, id ex illius oratione non satis se cognovisse dicit, rogatque, ut eam rem paulo

denuo

se profitetur virtutis

nam

ait

accuratius persequatur, idque longis oratiouibus missis, ut breviter vel respondendo vel interrogando coUoquatur. Itaque quum Protagoras in superioribus plurium virtutum mentionem iuiecisset, Socrates uunc ex eo quaerit, utrum

hae omnes pro una tantum eademque virtute habendae videantur, an variae uuius virtutis partes iudicandae sint. Amplectitur sophista posteriorem sententiam. Itaque ille; Si igitur sunt, inquit, o bone, unius partes virtutis, hae ipsae partes aut plaue eandem habere possunt naturam,
totura, queraadmodum auri particulae a toto non differunt; aut inter se diversae poterunt esse sic, ut singulae suam sibi propriam habeant naturara, veluti jsartes faciei, os, nasus, oculus, inter sese difterunt. Utrum igitur
tibi

qnam

placet?

Probat sophista eam rationem, qua singulae

virtutes iuter se diversae iudicantur. Hoc vero eius iudicio ita utitur Socrates, ut eum dehinc dialectica subtilitate in

maguam

consilii

inopiam

coniiciat.

Colligit

enim inde

14
satis

PROLEGOMENA

captiose rebus ita comparatis iustitiam, quippe quae a pietate diversa sit, plane nihil pietatis esse habituram, ac vicissim pietati nihil fore commune cum iustitia. Contra ea sibi iustitiam piam et pietatem iustam videri, ut aut nuUum aut quam minimum discrimen inter pietatem et iustitiam intercedat. Respondet ad haec Protagoras, iustitiam et pietatem non per omnia sibi similes

tamen etiam prorsus dissimiles. Sed iam hoc loco sophista haud obscure significat, tales quaestiones, in quibus is, qui captiosis rationibus velit agere, quaecunque
videri, nec

vokierit, cogere possit, minutas atque iniucundas esse et Socrati porro respondere gravatur. Itaque Socrates, missa huius rei disputatione, repente ad aha progreditur. Estne, inquit, ^ni rei semper unum tantum contrarium, veluti parvo magnum, bono malum, Ait ille. Quid igitur? sinturpi honestum opponimus? gulae virtutes, quas commemorabas, nonne et ipsae tan-

tummodo unum quiddam habebunt

pientiae opposita
ei

contrarium, veluti salargitur

erit

dementia {d(pQ06vvr])'?

hoc Protagoras.

perantiam unum
antea iustitiam
ckiserat, longis

vero ille ut sapientiam ettemideraque esse probet, quemadmodum et pietatem non inter se differre con-

Tum

ambagibus dementiae oppositam esse temperantiam (Gco^QOOvvrjv) ostendit. Quo facto quid, inquit, haeccine adversantur iis, quae antea de partibus virtutis
inter se diversis et contrariis dixisti?

nam secundum

ista

dementiae praeter sapientiam etiam temperantia est opQuum autem uni rei unum semper sit contrarium, posita. rectius utique sapientiam et temperantiam a se invicem nihil differre statuemus. Postquam hac ratione effectum est e quatuor illis virtutibus binas inter se nihil differre, Socrates ex altero pari iustitiam, ex altero temperantiam componit has etiam unum idemque esse probaturus, ut nullum discrimen singularum virtutum exItaque videamus, inquit, cepta fortitudine relinquatur.

quae tandem inter temperantiam

cedat.

et iustitiam ratio inter-

qui iniuste agit temperans Respondet ad haec sophista ex sit eo quod iniuste agit sua quidem sententia hoc fieri non posse, sed vulgo certe Ex iis quae Protagoras sibi placere dixit faita videri. cile, ut postea fit, colhgi potest iustitiam et temperantiam pro una eademque virtute habendas esse, quare Socrates vulgi opinionem refutare instituit, sed pauca signa viae qua argumentatio processura erat, indicata sunt. P. 332 concessum erat homines quum recte et utiliter agunt, temperanter agere. Itaque si quis, ita Socrates potuit

Potestne

fieri

ut

homo

pergere,

iniuste

agens temperanter agit

i.

e.

bene sapit

AD PROTAGORAM.
in eo quod iuiuste agit^^),
vel
se
ita

15
et

agens recte

bene

agit,

quod idem est bene se habet. Bene autem agere vel habere nemo potest nisi qui quae boua sunt facit. ^^) Et quum bona sint utilia hominibus, temperanter qui agit, eortim utilitati servit, non infert iniuriam. Ergo temperautia contraria est iniustitiae, et Socrates eodem modo quo antea colligere potuit, temperantiam idem esse atque iustitiam. Sed, ut dixi, haec demonstratio ad iustae argumentationis perspicuitatera non perducta est. Eteuim Protagoras, quum ex eo Socrates quaerat, bonane sint ea, quae utilia sint hominibus, hanc sententiam non una ex parte falsam esse dicit et tandem occasionem sermonis alio flectendi nactum se esse ratus longam orditur orationem, qua bonum non hominum utilitate defiuiendum esse doeet, sed quidquid alicui rei utile sit, id eatenus, quoad utile sit, bonum dicendum, ut multa sint bona, quae hominibus partim nullam aflferant utilitatem, partim etiam damnum, Quam sententiam plurimis exemplis speciosam doctrinam prodentibus confirmat, scilicet hac ratione audientium

admirationem abrepturus atque artem So334 C. P. 328 D cratis dialecticam callide elusurus. Etsi autem Protagorae familiares illius orationis copiam ac spleudorem admirantur, tamen Socratem non fugit frauduieutum illius consilium. Rogat igitur sophistam, ut missis splendidarum orationum ambagibus breviloquentia utatur, in qua et ipsa sese exceliere dixerit. quemadmodum Ille vero iniquum putat sibi praescribi, disputandum sit. Quibus auditis Socrates, quum institutam

animos ad

sui

disputationem persequi, non orationes de variis rebus auHic vero dire cupiat, abrupto sermone discessum parat. ut ne discedat, et quum ipse Callias eum obnixe rogat,

Protagorae patrocinetur, Alcibiades Socratem defendit eaque opportunitate Prodicus et Hippias ita utuntur, ut ille ad audientium et disputantium officia explicauda specimen artis suae verba idem significantia distinguendi exhibeat, hic colloquii persequendi condiciones florida eloQuas quidem Socrates ut Protagora quentia proponat. indignas aversatur, sed quo Calliae voluntati obsequatur, non modo remanet, verum etiam rursus cum Protagora sermonem conferre vult. Quouiam autem declamationes longiores omnino censet a colloquio arcendas esse, sophistae respondendi interrogaudive optione data, ipse iam respondentis suscipit partes, ita quidem, ut, postquam ille interro25) Vid. Cicer. de offic. I 26) Aristot. polit. VII, 1:
TCi
c.

10.

advvaxov Kalag TiQaxTiiv

ror? fi^

Kula nQdzzovGiv.

16

PROLEGOMENA

gaudo sibi satisfecerit, vicissim illum sit interrogaturus. 338 E. P. 334 C Postquam igitur de his inter eos conveuit, Protagoras, qui magnam liberalioris eruditionis partem positam sermonem in esse censet in carminibus interpretandis Simonidis carmen, quod in Scopae lionorem erat scriptum,

trausfert et ex Socrate, qui in eo carmine multum se studii collocasse profitetur, quaerit, num bene et recte compositum ei videatur. Respondet Socrates, niliil se in carmine, quod reprehendat, invenire rogatque cur illi dis-

pliceat?

Protagoras docere conatur poetam secum pugnantia dicere, quippe qui primo ipse ponat difficile esse virum bonum existere, deinde Pittacum, qui difficilo Qua culpa dixerit probum esse, vituperet ac corripiat. Prodico auctore duas ut Simonides liberetur, Socrates proponit verborum explicationes, quarum neutram Prota342 A. goras admittit. 338 E lamque Socrates suam ipsius sententiam longa oratione expromit et postquam admirabili cum irrisione Lacedaemonios et Cretenses laudavit tanquam sapientiae atque sophistarum discipliuae studiosissimos et breviter acuteque

Tum

dictis clarissimos, illud

carmen Simonideum
:

ita interpre-

tatur, ut poetam, Pittaci dictum aliquod reprehendentem, haec fere dicere demonstret Difficile esse virum bouum fieri, ac falli Pittacum, qui virum bonum esse vel manere difficile esse dixerit: hoc enim in solum deum cadere; humanae imbecillitati esse negatum-"). Sed praeter hunc sensum probabilem faceta illa ironia ex Simonideis verbis contra poetae sententiam ea etiam eruit, quae suae 347 A. P. 334 C ipsius doctrinae respondent. Atque hanc Socraticam carminis interjDretationem Qui tamen, ut scilicet mirifice probat Hippias sophista. suae quoque sapientiae specimen aliquod exhibeat, de eodem carmine orationem habere instituit. Sed enim homo admodum ambitiosus ab Alcibiade, sermonum Socraticorum cupidissimo, opportune admouetur, ne idfaciat: colloquium enim, a Socrate et Protagora institutum, esse profligan-

27) Vere, opiuor, Schleiermacherus Praef. ad Protagor. Gedichte des p. 234: ,,Was des Socrates Deutung von

dem

Simonides betrifft, von dem uns nichts erhalten istals eben diese Bruchstucke, dass es namlich eine Ruge sein 80ll gegen denSpruch des Pittakus, so ist sie gar nicht lediglich als Scherz zu nehmen. Wenigstens besitzen wir noeh ein allgemein dem Simonides zugeschriebenes und diesem hier in Sprache und Manier unverkennbar ahnliches Gedicht, welches sich eben so polemisch auf das im Phaedrus angefiihrte Epigramm des Kleobulus bezieht, der ja auch zu den Sieben gehorte."

'

AD PROTAGORAM.
dum
et

17

ad exitum perducendum. Nimirum constitutum ut, postquam Protagoras sibi interrogando satisfecisset, Socrates vicissim interrogautis jDartes susciperet, sopliista huic responderet. Et Socrates quidem se paratum ostendit ad sermonem peragendum, modo ne rursus de carminibus disseratur: horum enim interpretationem admodura dedecere homines liberaliter institutos, quippe ingenii atque eruditionis maguani arguentem penuriam. Protagoras autem aegerrime ferens, quod erat confutatus, cum eo porro colloqui gravatur ac multis demum (Jalhae ceterorumque qui aderant precibus eo permovetur, ut illi quaerenti respondeat. Rursus igitur Socrates in virtutum naturam ac ratioerat antea,
iuquirit et interrogat, virtutesne nihil nisi varia norei esse videantur? Respoudet Protagoras iustitiam quidem, pietatem, temperentiam et sapientiam esse inter se simillimas has enim virtutes

nem

miua uuius eiusdemque

Socrates antea ostendere conatus erat unum idemque esse sed plurimum ab his differre fortitudinem saepenumero enim accidere, ut qui ceteris careant virtutibus, ii longe fortissimi siut. Quam sententiam ut redarguat omnesque virtutes et unum esse et in scientia constare demonstret, Socrates iam aggreditur docere fortitudinem sine sapien-

quam uunc modo aofpCav, modo EniGrri^Tqv appellat^**), nunquam posse existere. Itaque qui fortes sunt, inquit,
tia,

eos

audaces esse facile largieris, Qui autem audacter aggrediuntur id, cuius scientes suut, laudantur iidemque quo scientiores, eo sunt audaciores, coutra qui audaces in eo sunt, cuius nullam habent cognitionem, ii merito insani iudicantur. Omnis autem virtus propter naturam

suam necesse

est careat vitio ac reprehensione, quia alio-

quin virtutis nomine indigna foret. Ex quo consequitur, ut ea modo audacia, quae scientiam sibi adiunctam habeat, pro virtute haberi possit. Unde Socrates colligit scientiam esse fortitudinem, Quam conclusionem improbat Protagoras dicitque ex sua sententia fortes quidem esse audaces et ex audacibus eos qui rei aggrediendae periti sint imperitis audaciores, sed inde non effici, ut audaces

omnes
quisque audacia

sint fortes et sapientia sit fortitudo ac scientissimus

sit

fortissimus. ex iis quae concessa sunt cnm scientia couiuncta, non autem ipsa scientia, intelligenda est fortitudo; scientia adiumeutum, non fun-

Nam

damentum

est fortitudinis, confirmat huius

si

vim ut

in luctae

certamine corporis vires

28) Xenoph. cocpoi fiaiv;

adsunt
6,

artis peritia adiuvantur,

^
7}

Memorab. IV.

7: "Aklo

xi eocptav

(p

Ovk

sycoys.

'ETtiatr^firj

uqu GocpCa

oisi tativ.

slvai

PT.AT. PROT.

18

PROLEGOMENA

at non compensantur amissae.^^) Neque qui audaces sunt, inquit, ii continuo fortes iudicari debent. inter audaciam et fortitudinem hoc interest, quod illa aut ab ira aut ab artis alicuius proficiscitur scientia, fortitudo

Nam

autem ab universa hominis natura animique conformatione (pc60ecog nal svzQocpiag rcov iljvxciov) fluere putanda 351 B. est.3) P. 347 B
(ccTto

29) Cicer. de sen. c. IX Milo cum iam senex esset athletasque exercentes in curriculo videret, aspexisse lacertos suos dicitur inlacrimansque dixisse: 'At hi quidem mortui iam sunt'. Nou vero tam isti quam tu ipse nugator. Neque enim ex te unquam es nobilitatus, sed ex lateribus et lacertis tuis.
:

se

30) Aristoteles (Eth. Nic. III. 11) hunc Protagorae locum respiciens inter ea quae speciem verae fortitudinis habeant, experientiam [timsiQiav) et iram {Q^vnov) affert. Et quidem ira ei a natura fortitudinis propius abesse et fortibus esse subsidio videtur (ot uv dQstoi 8ia xo -naXov TtQCCzTOvG iv, o ds d'Vfi6s GvvsQyiL at;rorg), artis autem peritia vel scientia qui confidant, eos ubi quid contra spem acciderit abiectis animis pericula dicit fugere mortem potius quam dedecus pertimescentes. Et Plato ipse in Lachete (p. 194 E) dicentem facit Socratem artis alicuius scientiam nihil attingere ipsam fortitudinem. Mira igitur sunt, quae Felix Ramorinus, in Taurinensi Athenaeo professor, qui proximo anno in Platonis Protagoram explanatioues scripsit, de hac Socratis argumentatione commentatus est. Recte enim Socratem conclusisse his rationibus sibi videtur probare p. 77: Protagoras, inquit, ineptias eflhitiens Socratis argumentum falsitatis arguere conatur. ,,Consensi equidem, ait, omnes fortes esse fidentes, sed nequaquam in verbis Socraticis id nefidentes esse fortes." Ecquid? gatur? Nonne patet imo apertissime, qui distinguat zovg scienter fidentes ab inscientibus prioresque solum fortes appellari velit, hunc subintelligere non omnes fidentes esse fortes? Pergit Protagoras, eadem ratione convinci etiam posse quod scieutia sit robur, quoniam robur sit potentia, potentia autem maior sit in eo qui artem luctandi uovit. Ecquid hoc vetat? Si robur intelligas artem luctandi, nonne fundamentum huius artis est peritia, id est aliqua scientia? robur enim sine peritia vix aliquid ac ne vix quiAd haec tantum addo et Protagoram dem in contendendo valet. definivisse t6%vv (robur) yCyvbGQaL dno (pvoBtog xorl svxQocpiag

Num

Twv aaudtcov, neque Socratem, antequara argumentationem concluderet, apertis verbis indicavisse se urinatores, peltasticos, aliosque id genus omnes, quibus artis peritia fiduciam addit,, in fortibus numerare. Et verissime E. Joyau, in Collegio Engolismiensi philoBOphiae professor, in dissertatione de Platonis Protagora sive Socratica de natura virtutis doctrina (Parisiis. Germer Balliere. 1879) p. 52: Socrates, inquit, virtutem non eam appellat scientiam, quae

vanam animi

curiositatem expleat quaque,

dum hoc

sciamus, illud

tamen ignoremus, sed ipsam ingenii sollertiam firmitatemque, qua verum invenire et a falso discernere valemus. Quum igitur non nisi recta iudicia feramus, maiorem nunquam ex illis rebus voluptatem percipimus, quae reipsa peiores sunt, eaque ante omnia diligimus, quae vere optima sunt. Nos ex omni voluptatum serLibertatem rectus intellectus alit et tuetur, vitute ratio expedit. ut ait Leibnitzius (Theod. 3, 288: L'intelligence est comme Tame de la libertej.

AD PROTAGORAM.
Socrates

19

ita a proposito depulsus hac disputatione firmioribus argumentis Protagorae sententiam reSciscitatur igitur ex eo, an omne iucunfellere conatur. dum etiam bonum sit, et an ipsa iucunditas per se Dubitante autem illo, quospectata bona ceuseri queat. re iudicandum sit, voluptatem vel iucundimodo de hac tatem per se bonam esse ideoque ab omnibus appeti so-

relicta

hac argumentatione docere instituit. Scientia uua est, inquit, omnium cupiditatura nostrarum moderatrix, adeoque universam regit ac gubernat hominum vitam. Qua qui utitur, is, quum bona et mala probe discernat, a nulla re superabitur aut vincetur, quippe nihil faciens, nisi quod scientia fieri iubeat. Quodsi reperiuutur qui dicant non quod bonum est, licet iilud cognoverint, se amplecti, sed a voluptatibus victos ad alia omnia abripi, iu magno versantur opinionis errore. ii Etenim quae iucunda sunt, ea non propterea, quod in praesenti alferimt
lere deinceps

voluptatem, mala putantur, sed quia futuro temjDore maiora mala videntur allatura vicissimque boua cum doloris acerbitate coniuncta propterea, quod in praesenti dolorem admixtum habent, acerba quidem appellantur, sed eadem tamen pro bonis habentur, si in posterum speramus per illa effectum iri maiorem voluptatis ac iucunditatis sensum. Quaecunque igitur bona aut mala censentur, ea metiri solemus voluptatum aut dolorum, quibuscum coniuncta sunt, magnitudine vel parvitate, adeoque ipsam voluptatem, si maiorem aufert quam afifert iucunditatem, malum arbitramur, atque contra dolorem bonum, si voluptatem acerbitate sua habet maiorem. Ex quo consequitur omnes omnino voluptatem tanquam bonum perpetuo
:

consectari, dolorem ut malum aversari. Haec autem si vera sunt, ridiculum est dicere homiuem, licet mala saepe cognoscat, tamen ea facere, quum non facere liceat, et vicissim, licet cognoscat bona, tamen ea amplecti nolie

voluptatum vim et magnitudinem. Nam quum voluptas j^er se bona sit, is qui mala, quatenus mala sunt, sua sponte faciat, bonis succumbens male facere videatur necesse erit, id quod per est absurdum. Itaque quod vulgo vocant succumbere voluptatibus, vel ab illis vinci, id uihil est aliud nisi pro maioribus bouis maiora mala sumere, et quidem deceptum Quippe in eligendis bonis plurimum opinionis errore. refert, ut rerum iucundarum et iniucundarum rationem plane perspectam habeamus; qua cognitioue qui carent, ii tieri non potest quin in fraudem et errorem incurrant. Quocirca scientiam apparet voluptate esse multo potiorem, quippe quae omnes actiones nostras universamque vitam
propter

praesentium

20

PROLEGOMENA

regere ac moderari debeat, neque fieri unquam potest, ut quis a voluptatibus victus, quum bona cognoscat, tamen contraria amplectatur: neque enim quisquam sciens malus, sed qui voluptati succumbentes mala sequuntur, ii propter imprudentiam et quia errore decepti sunt, minora bona pro maioribus amplecti videntur. Quae si vere disputavimus, vir sapiens nunquam sua sponte mala appetet aut faciet. His expositis Socrates revertitur ad illud, quod Protagoras in superioribus dixerat, fortitudinem a ceteris virtutibus propterea plurimum differre videri, quod saepenumero homines insipientissimi , intemperantissimi et iniustissimi alios audacia et fortitudine sua longissime
antecellerent. volentem res

Postquam enim concessum

periculosas

est

neminem

unquam

quidem virum temere se in mala Nam quae iecturum asseverat.

sibi

suscipere, ne fortem et calamitates esse conquis timet, inquit, ea

suscipit ea, quae

mala existimat: nemo autem sua sponte

malum aliquod afferre arbitratur. Itaque virfortis ea, quae nam honestum et iucunsunt honesta, id est, iucunda semper et ubique sequitur, esse vidimus dum idem ideoque nec turpiter metuit nec turpiter audax est, quum timidus ac temere audax vel metu vel audacia turpi corEst autem turpiter audere vel timere nihil ahud ripiatur, quandoquidem nisi propter recti ignorantiam peccare, nemo prudens, ut vidimus, quae sibi perniciosa fore prae-

videt,

unquam

suscipiet.

Unde

efficitur,

ut fortitudinena

scientia

contentam esse iudicari oporteat: est enim nihil rerum metuendarum aut non metuendarum nisi aliud His omnibus cum recto usu coniuncta. scientia

magna

explicatis Socrates concludit falsam sententiam, homines imprudentissimos saeesse Protagorae penumero fortissimos esse statuentis, et sophista ipse, etsi perinvitus fatetur eam ex iis, quae concessa sint, 360 E. locum habere non posse. P. 351 B Protagorae animum rursus placaturus Socrates: Ego vero, inquit, non aliam ob causam haec omnia ex te quaero, nisi quod perspicere cupio, quomodo se habeant quae ad virtutem referuntur, et quid sit ipsa virtus. Nam probe novi, hoc ubi patefactum fuerit, etiam illud manifestum fore, de quo disputavimus , utrum virtus doceri possit, necne. At mirum quiddam nobis in hac disputatione accidit. Ego enim, qui antea virtutem doceri posse negabam, nunc hoc ipsum affirmo, quod meae rationi mirum quantum adversatur, quippe demonstrare studens omnes virtutes, et iustitiam et temperantiam et fortitudinem, scientia contineri: qua quidem ratione probata virtus maxime doceri
subtilitate

AD PROTAGORAM.

21

Tu contra, qui virtutem disciplina composse videbitur. parari posse antea aiebas, nuuc contrarium statuere videris, quippe quum id efficere studeas, ut quavis alia re potius Quocirca, quum quam scientia contenta esse videatur. omnia mire perturbata temereque mixta videamus equidem pervelim, ut ad virtutis naturam contemplandam accedamus, ac tum demum iterum quaeramus, utrum ea doceri possit, necne.

Sed Protagoras hanc disputatiouem, quum sibi iam ad aliud quid accedendum sit, in aliud tempus diFerendam esse dicit, Socratem autem magnificis ornat laudibus eumque vaticinatur aliquando talem futurum, qui merito inter viros sapientiae laude conspicuos numerari possit. His dictis auditisque Socrates et Hippocrates discedunt.

P.

360E
Haec

362.

qui omnium iudicio ut nemo eum sine insignem habet artis perfectionem limpidissimae voluptatis sensu legere queat, et ab hoc potissimum dialogo Platonicorum librorum lectionem incipiendam esse Heindorfius, acutissimus Platonis interpres, iu editione Protagorae p. 463 rectissime iudicaquum magna in eo regnat orationis elegantia vit. argumenti varietas atque iocandi rideuet venustas,
igitur

summa

est

libri,

Nam

dique in summa rerum gravitate hilaritas, tum omnia accuratissima diligentia descripta sunt. Velut oculis cer-

nimus domos Socratis et Calliae inter se dissimillimas, ubi tanquam in scena haec acta esse finguntur, ipsique
nobis alternis illis sermonibus interesse videmur, quos qui habent, sua quisque dicendi ratione utuntur eaque proferunt, quibus certam sui ingenii formam distincte exprimant; nihil in iis languidi aut inertis dignique sunt assensu et clamore, quibus audientes studia sua indicant. Plutarchus narrat^'), Romae usu venisse in conviviis ut pueri ex Platonis dialogis facillimos, quos propter dramaticam naturam edidicissent memoriter ita recitarent, ut histrionum more vocem eftingerent, affectionem dictis concinentem induerent et gestus moribus congruos adderent. Sed dramaticam argumenti expositionem Plato iu nullo dialogo manifestius secutus est quam in Protagora, cuius singulae deijaceps partes maiores eisdem nominibus quibus
PoofiTj BLadyHv zb vswgzI 31) Symposiac. 1. VII: "Eqpjj TtuQiioriyiiivov sig za avfinoGia. lgts yuQ ort rav Tllazcovog SiaXoywv dirjyrjfiazLyiOL zLvig eIgiv , of Ss dQafiazLiiOL. xovzwv ovv
. .

tcov

SQafjLaxLy.wv zovg ilacpQOzdzovs iKSiSdGy.ovzaL naLSsg wazs uno czofjLazog Xiysiv- nQoasczL St vno^QLOLg nQsnovaa zw ^&si zwv vnoHSifisvwv nQOCwnwv, yiai cpwv^g nldciia xal axrifia, xal

Sia9satLg snoiisvaL xoig lsyou,svoLg.

22

PEOLEGOMENA

dramaticae significari possunt. Habemus hic TtQotaGiv s. TiQoloyov a p. 309 ad p. 320 C, habemus EitiTaGtv a quorum quisp. 320 C ad p. 360 E eiusque tres actus que, ut ex summario perspicere licet, triplici ratioue divisus est et quidem sla^okriv a p. 320 C ad p. 328 D, 7tloxi]v s. dsOLv a p. 328 D ad p. 342 A, XvGlv a p. 342 A ad p. 360 E, habemus denique xaraGTQOcpijv s. i^odov a

p. 362.3-')

Itemque res
lescentis
potest.

ipsae, de quibus agitur, quin ingenui ado-

animum permoveant et inflamment, fieri non Universa autem disputatio quorsum persi

quaerimus, necesse est meminerimus Hippocratem, adolescentem Protagorae doctrinae cupidissimum, horum sermonum causam fuisse, unde facile erit cognitu Platonem hoc spectasse, ut sophistarum maximeque eorum priucipis discipliua iu omnium conspectu exponeretur. Atque id quidem sic consecutus est, ut et res, in quibus
illorum disciplina versabatur, persequeretur, et viam ac ratiouem, qua discipulos erudiebant, ostenderet. Itaque in hoc dialogo exemplura sophisticarum oratiouum , quae proprie iTtidet^eLg appellabantur, luculentissimum invenimus, tum videmus, ut sophista cum Socrate, homiue artis dialecticae peritissimo, verbis coutendens nomen suum denique grammaticae interpretatueatur et auctoritatem tionis poetarum specimen exhibetur, idque, quod litterarum monumentis proditum sit, antiquissimum. lam vero ad quas res sophistae iustituant, id primum in eo sermone, quem Socrates cum Hippocrate habet, disputatur. Cui quaestioni solvendae quum ipsi sibi videantur impares, a Protagora, simul atque ad eum perventum est, eiusdem
,

tineat,

rei

exphcationem petunt.
sua discipliua

Ille
effici

quum homiues
dicat,

sapientiores
virtutis vi

et meliores

tum de

ac notione disseritur, cuius Socrates, etsi paulo tectius, duo distinguit genera, ut sophisticam finibus, quos supra significavi circumscribat, Ipse enim sophistis unam virtutem civilem,^^) quam consulto trjv nokLtLTiYiv tE%vriv
32) Bertram: Platons Alkibiades I, Charmides, Protagoras nonnullis, quae in hac commen52. 1881) p. 30 tatione habentur, maxime ab iis quae de partibus Protagorae datis p. 37 et aliis locis iudicantur, me dissentire, ex rationibus quas Huius dialogi praestantiam qua adolescensupra attuli apparet. tium studiis dignissimus sit, his verbis eflfert Ad. Westermayer Zwei Kapitel aus einer Schulerklarung d. Platon. Protagoras (p. 342 347 A) Niirnberg 1880. p. 10: Ich betrachte diese Schrift nicht blos um ihrer kiinstlerischen Vollendung willen, sondern auch in sittlicher Beziehung als ein solches Kleinod der Literatur, dass ich des sie jedem jungen Manne als ein Vademecum auf den

(Naumburg

Weg

Lebens mitgeben mochte. 33) Plat. Men. p. 91 A.: Mivav Ini&vfisi tuvtt];

xrjg cocpCai

AD PROTAGORAM.
p.

23

319

vocat, relicturus de eius solius disciplina quaeiiifert

stionem

neque aliam

intelligit,

quum

Protagorae

oratione sibi persuasum esse confitetur, (a sophistis) virtutem posse doceri. Alterum eius genus, cum boni honestique cognitione et recti conscientia coniunctum, quod unice virtutis uomine dignum est, id a disciplina sophistica alienum esse arbitratur. Conatur igitur probare Protagoram, cuius praecejita de iis quae vitae civilis ratio requirat, haud inepta sint, nescire, quae sit verae virtutis natura imperiteque de ea nugari, ut immerito virtutis magistrum se profiteatur, eamque ipse docet et uuam esse et in scientia constare, Sed in hac parte disputationis Socrati persona imposita est, quae ab ea, quam plerumque apud Platonem fert, longe abhorret. Etenim ut suae causae serviat, et argumeutis aliquot utitur, quae ceteris Platonici Socratis sententiis non congruunt, nec semper vere hic cum adversario agit. Quam diversitatem iam olim iudicavi in eo

positam esse, quod Plato, quemadmodum ad Protagorae ahorumque sophistarum disciplinam exponendam et res ipsas, quas docebant, significavit, et docendi viam ac rationem effinxit, sic de industria ea, quae Socrati tribuit, placita ac decreta ex ipsius Socratis doctrina repetiverit et eius disputandi rationem expresserit. De utraque re Stallbaumii alia fuit sententia, qui omnia, quaecunque Socrati minus honesta esse videantur, e sophistarum vulgique opinione et mente disputata esse statuit. Itaque quae de fortitudiue disseruntur, ea, inquit vir doctissimus in praefat. suae edit. secund. p.30sq., Socrates pleraque omnia ad mentem ipsius Protagorae disputat, ita quidem ut eum per suam ipsius rationem in fraudem et errorem
Socrates ipse, etsi fortitudinem quoque in positam esse iudicabat, tamen neutiquara eam volebat inesse iu callida quadam rerum iucundarum aut iniucuudarum, metueudarum aut non metuendarum deliberatione, ad quam unam sane illam referebant qui virtutis dignitatem uno utilitatis studio terminabant imo eum pro certo et explorato habemus eam scientiam, quae requireretur ad fortitudinem, item in boni rectique cognitione atque certa officii persuasione positam iudicavisse. Idemque, quod Socrates honestum et iucundum idem esse ait adeoque voluptate ita fruendum arbitratur, ut ad eius usum sapientia adhibeatur, huius sententiae auctores facit
inducat. scientia
:

Nam

xat dQBTrjg, r] oi uv&Qconoi rag ra ot-HLOcg xort rccg noXtig tialcog SiotY0V61, xat rovg yovtag xovg avrutv Q^BQunfvovGL, v.al nokCraq y.al i^ivovg vnoSi^aa&ai ri xai anonsfi^at intaravrat d^Ccag dvSQog

aya9ov.

24
sopbistas.

PROLEGOMENA
Nam: haud
scio, inquit,

iu eo loco potius ipsorum sopliistarum opiniones Protagorae proponat, quo facilius eum deiiide laqueis dialecticis irretiat. Verum euim vero Protagoras Socratis seutentiam alterara graviter refellit, alteram uum araplectaturj vehementer dubitat. Et Socrates, cui Xenophon Memorab. IV. 6, 8 scribit placuisse utile et bouum idem esse, recte ac iure a Platone ita disputans inducitur, ut iucundum, quod quidem nunquam non iucunde afficiat, nihil aliud esse nisi bonum statuat. Neque Plato, sed Socrates docebat siugulas virtutes, quae scientia coniunctae sunt, neque inter se neque a scientia omnino differre. Atque omnes sententias, quas Socrates in Protagora profert, ad Socraticam doctrinam accommodatas esse, nuper Joyau eo quem in annotat. 29 memoravi libro gravissime et constanti iudicio defeudit contenditque illam doctrinam adeo plenam et absolutam hoc dialogo contineri, ut nusquam quae sit vera eius forma ac facies manifestius deprehendi possit. Neque dubitandum est, quin qua ratione Socrates hoc loco cum Protagora disserit, eadem cum civibus Atheniensibus colloqui solitus sit. Non enim Plato in hbro, quo

an Socrates

magistrum

facit, ei talia

et vim virtutis enucleantem argumentationis vitia, qualia in locis supra p. 8 allatis inveniuutur, tribuisset, nisi veram eius disputandi rationem voluisset exprimere. De conclusionibus, quibus Protagoras hic deceptus est, Plato ipse, ut vidimus, in Theaeteto legentibus se purgare voluit, sed iuvenem Socratem, qua aetate cum Protagora apud Calliam sermoues contulisse dicitur^^), eiusmodi captiones omnino non fugisse, pro certo affirmari potest. Namque Socrates in symposio (p. 202) se narrat a Diotima demum didicisse falso concludi, quidquid nou esset pulchrum, necessario id ipsum esse turpe aut quidquid non sapiens, id insciens, sed medium quiddam esse inter sapientiam et inscientiam, illamque monuisse, ne contenderet et cogeret quod non esset pulchrum, id turpe esse, nec quod non bonum, malum^^). Idemque in Protagora orationis ambiguitate non semel utitur, ut p. 319 A in eius verbis doxstg ^ol v7tLa%v6t6&aL noLslv avdQag dya&ovg noXLxag Heraclitea quaedam obscuritas inest; nam noLalv reddendi vi, non gignendi vel procreandi, positum esse et accusativos diversae esse potestatis, alterum obiecti, alterum praedicati uominis, id quidem certum est, sed dyad-ovg ad avdgag
. .

suum naturam

34) P.

314 B.

iqjxstg

yccg stl

vioi,

aczs zoaovto TtQccynu

,

SisXia&ai.
35) Plat. symp. 202 B: Mrj tolvvv dvccyKa^s iaziv, ULXQOV sivai, firjds 6 firi dya&ov, xaHor.
o
fir}

-AaXov

AD PROTAGORAM.
referatur,

25

an ad noXCtag, liberum est arbitrium. Protagoras, qui virtutem universam, uon eivilem modo, se tradere profitetur, sese arbitratur videri cives ad virtutem instituere '*'), non viros ad vitae civilis artem, Socrates, quamquam civilem virtutem sive prudentiam intelligit, ut ex proximis verbis apparet, tamen hic nondum sciri vult, ex sua sententia perfectam virtutem ac consummatam sophistis omnino non concedendam esse. Eiusdem ambiguitatis exemplum ad argumentationem etiam gravius ad p. 350 B. notavimus. Proximum est, ut videamus, quo tempore hic

liber conscriptus

gatur habitum.

interpretibus ita tonis adolesceutiam referendam esse statuerent. Socrate enim vivo hunc sermonem litteris mandatum esse voluut ^^), qui quum moreretur, uatus fuit Plato viginti septem annos. Sed quamquam facile credimus, in Platone, acerrimi viro ingenii, ea quae futura essent, multo maturius quam in pleriscj[ue homiuibus perfecta esse, tamen tanta scribendi elegantia et perfectio, quanta hic siugulae partes descriptae, res et homines paene sub oculos nostros subiecti, in argumento explicando omnia ad artem directa sunt, in nullum adolesceutem ne summa quidem ingenii felicitate praeditum videtur cadere. Et Plato, quem vidimus Socratis et doctriuam et disserendi rationem hoc dialogo exponere voluisse, hoc satis inepte eo fecisset tempore, quo Socrates quotidie disputandi docendique causa palaestras, gymnasia, forum, omnia denique ]oca, ubi homines congrediebantur circulique erant, perlustrabat. Nec enim Plato, quum veritatem secjueretur, verbis suis veras viventis actiones superare potuisset, nec fuissent qui, quum his ipsis interesse possent, earum formam adumbratam desiderarent. Quodsi quaerimus, cur hunc librum iam vivo Socrate confectum esse statuatur, hanc
36) Perspicuis verbis ipse id in sequentibus declarat p. 328 B oXCyov fCTi xig ocxiq Siatpiqsi rj^av TtQO^i^aocci slg aQStrjv, av Srj eyco oluat Big slvai, nal diacpBQOvxcog av Kyanrjxov. Toav aXXoJv av&Qconcov ovrjoai xiva TtQog x6 yialov ndya&ov ysvsad-ai. cont. p. 339 B. Aristot. pol. VIII, 14 (1333 a. Bek.): TOvr' av fiT} xo) vouo&sxr] nQayiiaxsvxsov, oncog Tioiixrjg ^ai ccq^cov avSQsg dya&oi yivcovxai. Hinc Seneca ep. 76: In eo loco (i. e. auditorio), in quo vir bonus discitur, paucissimi sedent. 37) Vid. C. Fr. Hermann Histor. Philos. Plat. I, 618 not. 323, Steinhart Praefat. ad Prot. p. 432, Susemihl Jahrb. f. cl. philolog. 1880 p. 717, Zeller Philos. d. Griech. II. 1, 433 sqq., qui tamen ipse arbitratur (p. 451 not. 3) Protagoram post Socratis mortem et quidem antequam Plato in Aegyptum proficisceretur, scriptum esse, eique consentit Bonitz Platou. Stud. p. 241.
bI

sit, et quando collo quium f inAtque de priore tempore plerisque visum est, ut libri confectionem ad Pla-

26

PROLEGOMENA

reperimus, quod in eo Platonis de ideis doctrinae vestigia certa non animadvertantur. Verum, si quid video, inde non consequens est, illam doctrinam eo tempore, quo liber conscriptus est, a Platone nondum fuisse excogitatam, imo si ea, quae modo disputavimus, idoneam habent fidem et Socrates in Protagora suas ipsius partes, non Platonis, agit, illi doctrinae illustrissimae nullum in boc sermoue locum relictum fuisse apparet, ut ex eo quod Socratis placita in dialogo non ad eam relata sunt, de tempore scriptionis aliqua probabilis coniectura

maximam causam

non possit. Neque virtutum numerus ad hanc quaestionem spectat. Numeratur enim in hoc libro inter virtutes cardinales, quas vocant, praeter iustitiam, sapientiam, temperantiam et fortitudinem etiam pietas, cuius Plato in iis libris, qui posteriore tempore scripti videntur esse, plerumque nullam iniicit mentionem, iustitiae eam subiungendam esse ratus. At Protagoras in hoc colloquio quiuque virtutis partes discernit isque pietatem una cum iustitia et temperautia iam in oratione de virtutis origine Socrates, qui p. 361 B et disciplina commemoraverat disputationis summam repetit, pietatem praetermittit.
colligi
;

STiix^iQSLg,
STCiOtrj^T]

inquit,

xal

dgsia.

Non

(XTtodst^ai,, c6g ndvta xQr]p^atd iGtiv dixaL06vv7] xal ij Gcoq^QOGvvt] otal rj dv71 equidem ignarus sum, pietatem a Socrate in

virtutum uumero et praecipuo quodam loco positam esse, quum hunc dialogum sed quot virtutis formas Plato scriberet, probaverit, id rationibus confirmari posse nego. lam si quaeritur, quo taudem tempore liber scriptus esse videatur, certum quendam annum iu re prae ceteris In primis Platonis lubrica constituere sane est difficile. scriptis hunc librum numerandum esse, in eo quidem omnes consentiunt, satisque constat eum prius confectum esse quam Lachetem^^) et Gorgiam. Orationis festivitate ac varietate, dilucida rerum descriptione et sententiis in alieua studia directis Phaedrus et Protagoras inter se simillimi sunt, et quurri ille ante annum trecentesimum nonagesimum sextum^^) compositus esse videatur, cum
,

probabilitate

suspicari

licet,

Protagoram triennio inter

Socratis

hunc quem posui anuum

esse conscriptum.

et

mortem

interiecto

Longe autem ab illo tempore id diversum est, quo Plato hunc sermonem habitum esse fiugit. Videndum igitur nunc est, quod sibi tempus proposuerit, quo homines
f.

cl.

38) Vid. quae de hoc dialogo disputavit H. philol. 1880 p. 305 316.

Becker in Jahrb.

1.

1.

39) Conf. Susemihl: 724. p. 707

Die Abfassungszeit des platon. Phadrus

AD PROTAGORAM.
illi

27

totius Graeciae

possent.

Athenaeus
rj,

clarissimi ad Calliam convenisse dici 'iti. p. 218 ex Hippocratis verbis:

yaQ naiq
quae

or to TiQorsQOV ETtsdrjfirjas {^nQaxayoQag),

initio dialogi scripta iuveniuntur, ex iis igitur con-

cludit Protagoram secuudo adventu Athenis morantem hunc de virtute sermonem cum Socrate habuisse, Quare quum Socrates tertio iam die postquam ille advenit, cum

Hippocrate eum convenisse dicatur, hoc praecipue quae-

reudum putavit, quo auno sophista iterum Atheuas venerit, Quam rem hoc modo efFecit, ut, quia Protagoras ad Calliam devertit, mortem Hipponici, Calliae patris, exquisiverit. Atque Hippouicus inquit, dux creatus et contra Tauagraeos una cum Nicia profectus est Euthydemo archoute h. e. 01. 88, 3 (426 a. Chr. u.), sed mortuus iam
,

auuo tertio 01. 89, quo Eupolis fabulam Adulatores docuit, qua iu fabula Callias hereditatem adiisse, uec ita pridem adiisse dicitur, ut mortem patris iu primum aut alterum anuum 01. 89 incidisse intelligatur. Eadem in
erat

fabula ab Eupolide Protagoras etiam inducitur, quem tum noudum diu Atheuis versatum esse ex eo collegit, quod iu Couuo Amipsiae duobus auuis aute acta iu sophistarum numero nou producitur. Quum igitur illo temporis spatio, quod inter primum et tertium anuum 01. 89 iuteriectum
est,

et

mortuus

sit

Hippouicus

et

Protagoras Atheuas re-

ex his tribus aunis Plato, si ratione egisse putandus est, illum couventum retulerit, atque quum adsit etiam sermoui Hippias Eleus, de altero auno 01. 89 eum cogitasse statueudum est, quod Hippias uisi per indutias annuas Tsarcho archonte anuo primo 01. 89 factas nou potuerit tuto Athenis degere, Illo autem tempore neque Paralus et Xanthippus, Periclis filii, Protagoram audire potueruut, utpote aute patrem mortui*^), ueque Pherecratis fabula Agrestes, quae demum Aristione archonte (01. 90, 4) docta est, in Protagora (p. 327 D) commemorari debuit, unde Athenaeus manifesto apparere dicit diversa Platonem tempora confudisse historiaeque
40) Censeo enini in verbis Athenaei (p. 506 A) TFQOv TsXsvTJ]aavTfg ante nQOzSQOv intercidisse uQq
fti tiqo-

verterit, necesse est, inquit, iu

uuum aliquem

oi
i.

e.

naTQog,

Casaubonus ipro ot sti voluit oi i 'stsl i. e. oC nsybzo) stsi TtQoz. eaque coniectura, quam ipse veram omnino et certamemendationem dicit, hodie etiam pro vera habetur, quamquam iam anno 1859 in commentatione de temporibus rerum in Platonis Protagora p. 9 Casauboni errorem patefeci ex descriptione Olympiadum quam in Animadvers. ad Athenaeum ad lib. V cap. 15 (edit. Lugdunens.
1621
p.
.378)

adiecit.

Ibi

scripsit sub 01. 89,

?>:

Protagoras fuit

tum Athenis, quum paulo ante eo venisset secundum, et Periclis filiorum mortem transfert in 01.87,2; itaque luce clarius est eum totam Olympiadem 88 in computatione annorum omisisse.

28

PROLEGOMENA

fidem laesisse. Sed praeter ea, quae Atheuaeus memoravit, alia etiam in hoc dialogo habentur, quae nisi temporum ratione neglecta ad secundum annum 01. 89 (423 a. Chr. Non enim Agatho poeta, qui iam n.) referri nequeant.

proxima Olympiade (90, 4), ut Athenaeus p. 217 A memoriae prodidit, in certamine tragico victoriam reportavit, eo anno vtov srt ^siQdmov fuit, quo nomine p. 315 D a Socrate appellatur. Neque magis cum illo anno concinunt, quae p. 311 de Phidia Atheniensi et p. 335 E de Crisone Himeraeo memorantur. Ille enim, quem iam anno primo 01. 87 interiisse constat^'), exempli causa
inter eos nominatur, quos adiens Hippocrates certam quandam artem doceatur, cum Crisone, insigni cursore Socrate?

Protagoram comparat orationum cursum non inhibentem et suam condicionem, si cum sophista longis orationibus certare iubeatur, eandem esse dicit, ac si Crisonem eurTribus deinceps certaminibus rendo iubeatur aemulari. Olympicis Criso^^) cursu vicit, ut 01. 83. 84. 85 illo tempore eius pedum pernicitas tota Graecia esset celebris; sed 01. 89, 2 post ultimam victoriara duodeviginti annorum spatio interiecto sine dubio tantum de ea laude fuit detractum , ut nec ipse dgo^svg aK^d^cov appellari

posset et Socrates nihil haberet, cur cursu cum eo certare nollet. Eteuim ne Socratis quidem persona, qui ut iam vidimus, iuvenili aetate florens describitur, anno 423 respondet. ut nos Sed haec omuia ita comparata sunt, ad prius quoddam tempus hunc dialogum accommodatum esse existimare oporteat. Et Athenaei ratiProtagoras, ut ones speciosiores quam veriores sunt. iuchoaverat anno supra ostendimus, artem sophisticam 455 a. Chr. n. Ab eo igitur anno per singulas urbes' migraverat et in optimis artibus omnes quicunque discendi cupidi erant erudiverat. Quae eius consuetudo {tov btcldrj^eiv) Athenaei sententiae magnopere adversatur. Neque enim Protagoras anuo 423 secundum Athenas advenire potuit, nisi triginta duorum annorum spatio aut semel Utrumque et per ibi versatus erat aut semel abfuerat. se incredibile est nec ullius sophistae exemplo probatur. Et fuerat Protagoras Athenis iam versatus 01. 84 (444) atque ibi ad tantam famam pervenerat, ut quum eo anno colonia Thurios deduceretur, illis colonis leges qui Veri scriberet ab Atheuiensibus dignus haberetur. *^)
41) Graecor.
init.

Hanc
artific.

0.

Muelleri
I.

sententiam secutus etiam est Brunn

167.

histor.

p.

42) V. Diodor. XII, 5. 23. 29.

Dionys. Hal. Antiq.

.
.

Rom. XI

Pausan. V, 23. 43) Diog. Laert. IX.

8,

50:

n^carayopas

Mcct.avdQLOv 'A^-

AD PROTAGORAM.

29

igitur est simillimum eum baiic ob causam Tburios profectum esse indeque in Siciliam, qua in insula a Platone (Hipp. I, p. 282 D) fuisse dicitur, iter fecisse. Atque Plutarcbus in vita Periclis (c. 36) narrat, Xantbippum quos pater cum Protagora habere solitus sit sermones ira ductum divulgasse. A Plutarcho etiam verba Protagorae servata sunt Consol. ad Apoll. c. 33, quibus hic exposuit, quam se constantem Pericles praestaret, quum ambo eius hlii iutra octo dies vita decessissent: tojv vticov{naQdlov xa Kal ^avQ^CTCTtov) vsrjviav ovtcov Kal icaXcov, iv oxrca de ratg 7id0r}6i rj(iQr}(}i dno&avovTcov vrjnevd^Eag dvetXrj... Tidg tig fitv OQCOV td scovtov nsvd-ta sQQCj^evcog cpeQOVta fieyaXocpQOvd ts xal dvdQStov idoicei sivai xal iavtov XQei66co, xaQta Sidcog trjv ecovtov ev toiotGde iiQdy^aGv ex quibus probabili coniectura colligi potest d^rjXccvirjv Protagoram tum etiam, quum illi moriebantur, Athenis versatum esse. vSed iisdem quos significavi annis Protagoram saepins ab Atbenis abfuisse ex iis cognoscitur quae Plato eum in hoc dialogo (p. 316 C) pronuntiautem inItaque irritum illud Athenaei argumentum putanduxit. dum est, sed quum verba Hippocratis (p. 310 E) en ydQ
,

Tcatg

ote to TiQOteQov eTcedrj^rjaev nequaquam ita accipienda sint, ut priniam sophistae mansionem Athenis intelligamus, sed proximam, ad hanc nostram quaestionem
t},

nihil refert,

quota

illa fuerit.

Neque rectius Athenaeus tempus, quo hic dialogus habitus esse fingitur, Hipponici morte definire conatus est, quem cur tum iam mortuum esse credamus, iusta causa non subest. Si quis Socratem ex Piraeo redeuntem et cum Thrasymacho sophista aliisque sermones se habuisse narrantem interrogavisset, ubinam id fecisset, ille respoudisset: TtaQd IJoXe^aQXC) tc5 Kecpdlov, ait enim ipse (de rep. xcctidcov IJoXe^aQxog p. 328 13) d-jtfiiiEV TtQog to datv
.
.

ri^ev ovv oixad e sig 6 KecpdXov exekevoe TteQi^etvai tov TlolefidQxov. Ex his verbis ad Polemarchum convenerunt et postea demum comperimus Cephalum in vita esse et in eadera domo versari, cuius mentio si non facta esset, Cicero Epist. ad Attic. IV. 16 non potuisset scribere in Piraeum Socratem venisse ad Cephalum locupletem et festivum seuem. Quod quum simili ratione Hippocrates in Protagora (p. 311 A) sophistam ad Calliam, Hipponici filium, devertisse dicit, non de Hipponico tamquam mortuo loquitur; nihil autem fuit causae, cur, ubi Potuit autem Hipponicus tum ille esset, commemoraret.
.

SrjQizrjg, xa'&a q>r]GLV 'HQaKliLdrjg 6 IIovTiKog iv rors tcsqI voyLtov, og xat QovQioig votiovg yQocrpai cprjalv avrov.

30
aut per longius
exercitu
sive

PROLEGOMENA
quoddam tempus ab urbe abesse
in

sive in legatione peregre versans, aut doraum suam^^) in Piraeo habitare. Itaque nihil nos impedit, quominus cogitatione ultra
et

annum 423 regrediamur

qualis

statuamus talem conventum,

a Platone hoc libro exhibetur, Calliae domi nisi ante bellum peloponuesiacum esse non potuisse. Ad quod tempus accuratius deliniendum plurimum Alcibiadis descriptio confert, quam iuitio dialogi habemus; dicit enim familiaris Socratis Alcibiadem sibi nuper pulchrum virum, at virura taraen visum esse, cuius malae iam sint lanugine obdiictae. Quae ei Socrates non gravate concedit, quum addat, ex Horaeri sententia xcQLeGtdzrjv ij^rjv eivai xov V7C7]vrjTOV , TJv vvv '^2,XL^idd7jg E%ei. Spectant ad hunc

locum Athenaei verba

zcos

p.

219E:
.,

oxi

de {ZojKQdrrjs) ov-

rov 'AlTii^iddov drjXov Ttotel nXdtav ev tc5 IlQCorayoQa, aairoi ^iXQov dTCoXeCnovrog xcov rQidxovra ircov, sed librariorum incuria litteram A' pro x' describentium misere ea quidem corrupta sunt. Non enim Athenaeus adeo Atticorum linguae et institutorum imper]Qa

ritus erat, ut, quis rj^rjv e^eiv Attice diceretur, nesciret.

quisquara arbitratur. haec verba Cratini avrovg inaCdevaev e&Qexpev re ^rj^oaCoig %Qy]yia6iv elg rj^ijv^ "Iva TtOTf 01 Xoiyov dfivvaivro, aut haec Thucydidis (11,46): Tovg Tcatdag {rdjv Q-aTtrofiavcov) t6 aTto TOi^df dr]^o6Ca ^ TioXig (lexQi' yi^rig d^Qexpei ab Athenaeo ita esse accepta, ut opinaretur civiura Atheniensiura in beilo occisorum filiis usque ad tricesimum aetatis annum publice victus suppeditatos esse. Neque Athenaeus quot annorum Alcibiades tum fuerit ipse coraputavit, sed hunc annorura numerum ex Alcib. I. p. 123 D excerpsit, ubi didtur noudum plane viginti aunos natus: 6 'Akxi^iddrjg ovrog err] ovdeitco yeyovcog aq}6dQa einoaiv, eademque aetate eum tiqIv ei'xoGiv ercov elvai aliqua consuetudine cum Socrate coniunctum fuisse Xenophon Memor. I. 2, 40 tradidit. Itaque apud Atheuaeum pro rav rQidxovra ercov scribendum est tcov alxoaiv ercov, neque dubitari potest, quin illis Platonis verbis Alcibiades ephebus h. e. adolescens duodeviginti vel undeviginti annorum sit accuratissime descriptus.*-^) Quam aetatem quando Alcibiades egerit, hodie
:

An

44) E. Zeller Anachronism. i. d. plat. Gesprachen (Abhandl. Berl. Akad. 1873 p. 85) hanc sententiam labefactari censet 60 quod Hippias p. 337 D Calliae dornum urbis amplissimam et beatissimam vocat; sed his verbis Calliae blanditur generisque eius amplitudine ad hospitii dignitatem laudibus efferendam utitur.
d.

meam

45) Conf. commentationem meam De temporibus rerum quae in Platonis Protagora habentur constituendis (Erfurtl859) p. ISsqq.,

AD PROTAGORAM.
satis

31

a veteribus auctoribus, de privata vita eius et de publica tradiderint, neque quo tempore uatus sit neque quoto aetatis anno perierit, scriptum accepimus, tamen receutiorum maximeque Meieri^*') quaestionibus subtiliter et recte probatum est, natum eum fuisse 01. 82, 2 sive a. 451. Quae quum ita sint, hic dialogus ad alterutrum annum biennii bello peloponnesiaco excepti referendus est, et ut plerisque interpretibus, ita nobis animus ad annum 432 magis inclinat, quumque tot peregrini homiues ad Calliam convenisse dicantur, haud scio an verno tempore sub Diouysia urbaua 01. 86, 4 hoc colloquium habitum putari debeat; v. ann. ad p. 315 D. Eo tempore Callias vigiuti fere annos natus erat, certe non multo maior, id quod inde colligas, quod sexagiuta anuis post (01. 102, 2 sive a. 372) legatus Spartara missus est^'); nec tameu tum minus viginti annos habuit. Nam eadem matre natus atque Xauthippus et Paralus, Periclis filii, aetate eos antecessit^*); constat autem Xanthippum in matrimonium duxisse filiam Isandri''^), ut ipse, quum 01. 87, 2 pestilentia cousumeretur, uudeviginti saltem annos complevisse putandus sit. Adde quod ex Hipponico Calliae mater, priusquam Pericli nupsit, etiam Hippareteu, quam postea Alcibiades sibi matrimonio iuuxit, peperit, iam intelliges nostram de Calliae aetate sententiam aut veram esse aut vero proximam.
constat.

Quamquam enim

quum plurima

et

p. 220 et scholiastes ad Plat. de Aeschinis Socratici dialogo, qui Menexen. p. Callias inscriptus fuit, narraverunt, coniicere licet Aeschinem illum dialogum ad idem fere tempus aptavisse. Nam in eo libro, iu quo Calliae cum Hipponico j)atre simultatem pluribus memoraverat, nou niodo Auaxagorae (? Protagorae) et Prodici disciplinam irriserat, sed in Periclem etiam et Aspasiam iuvectus erat.-'^") Ex quo, opinor, iniis

Ex

quae Athenaeus

235

ubi et de liac re et de reliquis huc pertinentibus uberius, quam hic est. De Alcibiadis Platonici aetate praeterea licet, disputatuni disputavi in Zeitschr. f. d. Gymnasialw. Berl. 1858 p. 260266. 46) In Indice lect. Gryphiswald. 1821; eum quum alii secuti sunt, tum Vischer (Alcibiad. et Lysander p. 52) et Hertzberg (Alcibiades, Halle 185.3 p. 53 et 60 sq.). De hoc viro 47) Xenoph. Hellen. VI. 3, 2. Diodor. XV. 51. omnium Atheniensiura opulentissimo et sophistis mirifice dedito disputavit Perizon. ad Ael. V. H. 14, 6. Boeckh. De Oeconom. Att. I. p. 629. Veterum scriptorum locos plurimos, qui de illo agunt, collegit Heindorf. ad Protag. p. 311 A. 48) V annot. ad p. 314 E. 49) Plutarch. Pericl. c. .36, 1. Athcn. p. 589. D. 50) Atheu. 1. 1. 6 61 Kalitag avtov {zov Alaxivov) TtBQiix^t TJ]v Tov KulXCov itQhs TOJ' naTSQa SiacpoQav -nal ttjv TlQodiKOv

32
telligitur,

PROLEGOMENA
qui in

iam ante bellum peloponnesiacum et Hipponico pugna Deliaca (a. 424) cecidisse fertur^*), vivo, Calliam sophistis se dedisse. Et dubitatio, quo iure Plato finxerit eum iam tum domi suae sophistas vidisse et tot homines hospitio excepisse, rationi convenienter, ut vidimus, tolli potest neque recte creditum est Platonem in hac re anachronismum quem dicunt commisisse. Nam ut alia, quae supra memoravi, omittam, Hipponicus praeter domum, quae iu pago Meliteusi sita erat in eaque habitum hoc colloquium fingitur, alteram eamque magnificentiorem in Piraeo habuit, in qua post Hipponici mortem Callias illud convivium, quod Xenophon descripsit, ob Autolyci quem amabat victoriam a. 422 paravit. Quid ergo obstat, quominus Hipponicum, cuius mors in Protagora nusquam significatur, altera domo Calliae concessa in Piraeo tum habitavisse statuamus. Andocide teste Callias in matrimonio habuit fiiiam Glauconis; quam quum iam ante hoc colloquium duxisse videatur^^j, ex iis nuptiis
causa potest repeti, cur Hipponicus aedes urbanas Calliae condonaverit. Una res est, quae illi anno, ad quem dialogum retulimus, non respoudeat, commemorationem dico fabulae Agrestium, quani Athenaeus p. 218 C. 01. 89, 4 (421) actam Quae memoria si vera est, concedeudum esse testatur. est Platonem hac in re a veritate deflexisse, sed quum in tanta copia comoediarum quotannis in scenam delatarum nemo nisi didascaliis inspectis, quo anno singulae doctae essent, scire posset, Plato veniam rei ad oratiouem ornandam et Protagorae dicendi cousuetudinem vere depingendam adiectae impetraturum se sperare potuit. Non vero eadem erat ratio in iis quae ad illos homines, qui Quorum vita in in hoc libro inducti sunt, pertinerent. sed luce Graeciae acta quum non modo Atheniensibus ne reliquis quidem Graecis esset iguota, eo magis hoc philosopho cavendum erat, iie quae a veritate abhorrerent, de iis traderet, quod in talibus rebus iudicandis Graeci nobis erant acerbiores.^^) Maxima autem circumspectione haec omuia constituta esse et iuique magis quam recte
,

Kal 'Ava^ayoQOv tav aocpiGTwv SiaficoKi^Giv wte. Schol. ad Menex. dig Aia%Lvr]q 6 'Aairacia yiai TlaQiKXBa SrjnrjyoQSiv naQBav.vaasv 2coKQazfn6g sv Sial6yo3 KaXXCa. 51) Andocid. adv'. Alcib. 13, Athen. p. 218 B; quara memoriam falsam esse dicit Krviger Histor.-philolog. Stud. II 288 sqq., sed vid. quam in annot. 44 memoravi commentationem p. 7. 52) Vid. annot. ad p. 314 E. 53) Conf. Isocrat. XI. 8. Aristid. III. p. 551 (vol. II. p. 435 edit. Dindorf ). Athen. p. 216 F.
,

'

AD protagoram:.

33

Platonem a quibusdam hoc nomiue repreheusum esse nobis videmur docuisse. Restat, ut de Simonideo carmine pauca dicantur. Eius reliquias primus Schleiermacherus a Platonis oratione
rectius separavit et in versibus restituendis multi viri docti

versati sunt, sed

quaedam dubia remanent. Plerisque uumerorum forma probata est, in quam G. Hermannus

ea
in

Protagorae editione Heindorfiaua p. 598 et Schneidewinus in Delectu poesis Graecorum iamb. eleg. mel. p. 379 poetae verba redegerunt, eamque, ut quantum carminis superest sub unum adspectum subiiciatur, hic proponam:
Srpoqp^ a'

AvSq' ayad^bv

ftii/

%sqgLv xe v.al tcogI ymI

aka&icog ysveG^ai xaXBitov voa rezQdymvov^ avev iljoyov Tsvvyfiivov. (Desunt quinque versua.)
'AVTLOTQ. a'.

Ovdi

fxot

fjttjitfAetog

t6 JTirraJCjtov vi^txai

xalrot Gocpov TtaQa (paTog siQrj^ivov 5 Qsog ttv ^ovog rovv^

xaXenov
e'fji(ie

gpar'

iQ^Xbv
ov nanov

vai.(>rt fitj

ey^oi

yigag' avdQa 6' ovk

ennevai,

6v afidxccvog 6viA.g}0Qd nad^ikrj. IlQd^aig yaQ ev nag avr\Q dyad^og^ xaxoj (?' sl xo;xu?, xat rovTtntXelGTOv ccqiGtocj rovg ae &eol

cpiXicoGiv.

EnmSog
10 "Efiocy^
l^aQKei.,
firj

a'.

og dv
(irjd^

xaxog

rj

ayav

dTtdXafivog.,

eldcog y' ovyjatTtoXiv dtxi/,

vyirjg

dv^Q.

Ov
15 rcov

(iiv

iyd) (icoii^^Oofiat
9)iAdfia)jU.og )

{ov yuQ iyd)

ydQ

^^XcQ^icov

dneiQcov yevi&Xa,

ndvra

TOt y.aXa, roiGt r

aiGiou
2Tqocpri

(ir}

fiifitKrat.

|3'.

dt^rj(ievog

Tovve%ev ov Ttor %eveuv

eyco ro

(x^

yeviG&at dvvarov

ig

aTtQUKrov eXTtiSu (lOtQuv atdovog ^aXico,

20 7tavd(ia)(xov avQ^Qconov., evQvidovg oGot kuqjiov atvv^ied-a x&ovog, eTtet ovrtv' evQchv ditayyeXico. ndvTag 6' e7tuivrj(it kuI cptXico,
SKcov oGrig eQOr]
(irjdev

atGXQOv dvdyKcc

d'

ov8s 9soi (idypvrat.

Sed Bergkius (Poetae lyric. Graec. edit. HI, p. 1114), qui vere hoc vidit versuum numeros in epodo eosdem esse qui in strophis deprehenduntur, Simonidem nullis in hoc
PEOT. PLAT.
3

34
carmine

PROLEGOMENA AD PROTAGORAM.

epodis usum esse ratus verba sfioiy' i^KQXst poetae abiudicat et ceteris epodi versibus lacunam primae strophae explet. In quibus versibus, ut numeris strophae plane respoudeant, pauca mutavit pro og av fi?) xaaog ^ scripsit og av f} xaxog, ut negatio ex sequentibus repetenda sit, sed facilius, ut apud Homerum fieri solet (vid. Kriiger II. 62, 4), abesse possit ?} et scribi o xs ^u^ xaxog, deinde pro ov ^iv iyd posuit ovdh fir] (ilv iyoi, quod verum esse non videtur, denique recte ex carmine Simonideo eiecit et Platoni reddidit verba ov yccQ iycj (pikoConstat igitur de Bergkii sententia carmen tribus ILco^iog. strophis integris. Eius rationem Blassius (Rhein. Museum 1872 p. 326) secutus est, sed locum illorum epodi versuum mutavit; quos Bergkius primae strophae addidit, iis ad secundam stropham a versu tertio restituendam utitur totumque carmen, quod non pro epinicio sed pro scolio habendum sit, illis quatuor strophis constitisse arbitratur. Hunc stroj)harum ordinem Ramorinus p. 67 ita mutavit, ut Blassii secundam stropham quarto loco collocaret, quae verba Bergkio auctore (p, 1116) iam Hartungius ad ex:

tremum carmen

retulerat.

sententia id dubitari nequit, quin Simonidis verba quae Plato p. 346 C posuit, sive partem strophae sive epodum effecerunt, proxime antecesserint stropham Tovvsxsv ov jtot' d-sol (id%ovrai, et haec ipsa stropha, qua illa verba excepta sunt, carminis fuerit ultima. Huius rei indicio est carminis interpretatio Socratica et sententiarum nexus a Blassio explanatus.

Mea quidem

CODICES EORUMQUE NOTAE.

Magnum numerum codicum, qui ad hunc dialogum et a Bekkero et a Stallbaumio collati sunt, in superiore editione recensuimus; sed quum aut ex Bodleiano aut ex Veneto, ut iam in praefatione diximns, ceteri manaverint, praeter illos duos uuUus est, cuius lectiones ab illis variantes magni sint faciendae, nam sicubi
meliorem habet, ea inventa est coniectura. Atque optimorum codicum notitia certissima debetur Martino Schanz; is de Bodleiano, qui iam anno 895 scriptus sed demum 1801 a Dau. Clarkio in insula Patmo detectus est et nunc Oxonii in bibliotheca Bodleiana asservatur, in Novis comment. Platonicis p. 111 sqq. copiose exposuit eiusque scripturae simulacrum Euthydemi editioni maiori (Wirceburgi 1872) addidit, et de Veneto iisque codicibus, qui ad huDC referendi sunt, egit libro quem inscripsit tJber den Platocodex der Markusbibliothek in Venedig append. class. 4 nr. 1 (Leipzig 1877). Etsi autem Venetus tribus fere saeculis posterius scriptus est (saecul. XII.), tamen neque ex Bodleiano ullo modo pendet neque aptus est ex eodem exemplari, ex quo Bodleianus descriptus est, sed communis utriusque fons iam ante Stobaei aetatem fuit divisus et integrior mansit ea pars, unde profluxit Venetus. Quod quamquam omnibus viris doctis, quorum de hac re existimationem cognoverim, longe secus videtur, tamen firmis argumentis sententia mea nititur. Atque hic dialogus ei in solo Bodleiano positus esset, et locis quibusdam mancus esset et scripturae mendis scateret. Desunt in eop. 312 E post nsgl ovnfg verba yial tTctotTJfiovoi, jieqI
Nai. Elsy' 6 Ss drj aocpiGTrjg tisqI zlvog Ssi7} yuq; Xiysiv; 7] dJiXov oxl nsQi ovitSQ, ubi ut scriba oculis aberraret, repetito ovjisq factum est. Aliae etiam sed minores sunt lacunae p. 329 C. Ut his locis in Veneto omnia sunt integra, ita brevi conspectu ex Schanzii notis criticis cognoscitur plerasque Veneti lectiones Bodleianis longe esse praestantiores. Multae voces et litterae librariorum arbitrio in Bodleiano additae, multae adeo mutatae sunt, ut quae Plato scripserat sine alieno praesidio nunquam possent revocari. Habet igitur, ut leviora omittam, p. 324 B iuv (irj zs aiOLv idv fii] pro idv ts coaiv idv ts (irj, p. 314 C sazdvzsg pro azdvzsg, p. 323 D oiovzaL ri pro otovzai, p. 336 A itQcbtov o uoi pro TtQcozov (lOL, p. 327 A 6 liycov pro o Xiyco, p. 322 B u&QOLGSLSV pro d&QOia&sCsv , p. 312 D jj a7toy.()iascog pro r/ anov.QiaLg, p. 312 E d' si! nov pro dijnov, p. 315 C 'AQiatLCovog pro 'AvdQOZLcovog, p. 326 B rj nszicogoL pro rifiSQcozsQOi. Haec et alia eiusdem generis vitia multa Bodleiani Cobetus (Mnemos. 1880 p. 397) communia utriusque codicis fuisse iudicat, quae in Veneto correcta sint non ex auctoritate libri veteris sed de Graeci lectoris coniectura ut plurimum non infelici. Quae sententia a vero est aliena. ueque inter Graecos illorum temporum, quibus Venetus scriptu8 est, quisquam fuit, qui sua sponte talia corrigere vellet aut poseet, neque scriba Veneti in libro quem transcripsit illa vitia
yiid^aQtascog'

vov

Ttoisi

Nam

36

CODICES EORUMQUE NOTAE.

invenit. De qua re quum pluribus explicaverim in commentatione de vetustissimis Platonis codicibus et v sq^sX^nvGTiKqj (Jahrb. f. cl. Philol. 1881 p. 553 561), hoc unum exemplum hic afFerre sufFecerit. In Euthydemo (p. 280 D) Bodleianus habet o Srj zovto) y.aX-

lCco, ex quibus nemo unquam coniectura veram Platouis scripturam, quam Venetus cum Stobaeo (floril. 103, 29) praebet, riSri rovzo fna-

Et haec verba non unius scribae, sed mulvo'v restituere potuit. torum deinceps mutationibus in Bodleiana corrupta sunt. Corruptio pro AI habitum est, et scriba orta est ab [Kavov, cuius medium

Bodleiani, qui

iam invenit

drj

zovzo) nallt

(i.

e.

KaHi-ov),

quum

hoc compendium syllabae ov ignoraret, effinxit kuIXico. Nou igitur emendatione sed integriore propagatione factum est, ut Platonis oratio in Veneto plurimis vitiis careat. Quae quum ita sint, non
dubitavi in lectionis diversitate, si utriusque codicis scriptura lopotest, sequi Venetum ut p. 315 B, p. 317 D, p. 330 B, sed V finale ante consonantes ne ex eo quidem, quamquam multo rarius quam Bodleianus usurpat, recepi, quod ut 1. 1. demonstravi usitatissimi fuit moris librariorum, ut hanc litteram ubi scriptores attici non posuerunt adderent, quare apud Platonem etiam iu ver-

cum habere

sibus quos attulit deprehendimus, quamvis metro vel poetarum consuetudine respuatur, ut Protag. p. 344 C, Men. p. 81 B, Oorg. p. 492 E, eoque more Protag. p. 346 D etiam snaivrjfiiv pro inaCvrifii scriptum est. Ad utrumque horum codicum signandum Schanzii notis, ut par est, usus sum; est igitur B (Bekkeri %) Bodleianus, T (Bekkeri t) Venetus. Alii codices, quorum emendationes memorandae esse videbantur, vulgari more significati sunt.

n A ATiiNOS
nPiiTAroPAs.
[H

SO^ISTAI. ENAEIKTIKOS.]

TA TOT AIAAOrOT IIPOSiinA.

ETAIP02, SS^KPATHS, innOKPATHS,

HPSiTArOPAS, AAKIBIAAHS, KAAAIA2,

KPITIA2, HPOAIKOS, IHniAS.

Cap.
dri

I.

ET.

Ilod-sv,

a UaxQatsg,
TtSQl rrjv

cpaLvsc;

Tq

OT^Aap. 309

oxi

ano xvvrjysGcov tov

^svtot,
c5

'AXxi^tddov aQav;
"^x*""-!

xal

iii]v

^OL xal TiQarjv tdovti xakog ^sv scpaivsto dvrjQ

stt, dvT^Q

UcoxQatsg, ag y' iv avtotg ri^tv stQtj^dr]

6 C^at, xat

Tcdyavog

vnont^TtXd^svog.

1. no^sv 40, 3 ixsi Athenaeus p. 219 F attulit, sed liber, unde ineunte saeculo tertio p. Chr. u. excerpsit, mendose fuit scriptus: desiderantur apud eum particulae ort et fifV, abuudat 6 post sq)Ciivsro, duplicata huius verbi littera ultima exortum, itemque dr] post Bira Tt, quo quis scra interpretatus erat, et avrog post 'AXy.i^iddr]g, denique pro sv avzoLg rjfitv invenit sv rjfitv avrotg. 3. avrjQ BT: dvrjg Bekker, sed recte libri Platonis, est enim

ytaXog dvrJQ

praedicatam quod

dicitur.

Cap. I. Athenis, in occidentali parte urbis, ante ianuam suae domus (v. ann. ad p. 314 C) vel in publica aliqua sede familiaris Socratis cum pedisequo suo sedet. Socrates Calliae domo modo relicta ex Melite pago (v. AriBtoph. ran. 501 ibique schol.)

sasad^ai.
iysiQoav,

Et

apud

Platonem

(Apol. 30 E) Socrates ipse: vfiag

inquit, ovSsv navofiat 6Xr]v nQoaHa&i^cov. Sunt autem hi sermones, ut in prolegomenis p. 31 vidimus, habiti et narrati
rrjv

rifLSQav

navraxov

Miratur ille, quid sit quod Socratem matutino tempore in eam urbis regionem adduxerit,
redit.

primo vere anni 432 a, Chr. n. 1. ilo d^sv, co I^coHQar sgj Cicero, cuius ex interpretatione Protagorae Platon. pauca a Pris-

sed ex via, qua Socrates incecedit, suspicatur in pago Scambonidis, qui Melitae erat finiti-

mus, eum fuisse et Alcibiadem ibi habitantem (v. Plutarch. Alcib. c. 22) convenisse. Et haec suspicio et diei tempus instabat enim nXrjd'ovaa dyoQa quae

hora quarta de palaestra aut de gymnasio ahquo cogitare nos prohibent, ubi hos sermones narratos esse dicamus. Xenophon (Memor. I 1, 10) haec de Socrate tradidit: sxftvog ys asl (isv sv rm cpavsQO)' nQ(ot xs ydg sig rovg nSQindrovg xal^ xd yviivdcia rjst -nal nXr}^ovarjg dyoQdg itist q^avSQOg rjv,
dicitur sive

ciano V. 64, VI. 63, VIII. 35 servata restant, hunc locum ita latine reddidit: Quid tu? unde tandem appares, Socrate ? an id quidem dubium non est, quin ab Alcibiade? Conf. p. 337 B et p. 356 A. ^ drjXa Srj ort] in hac 77 formula vi corrigendi ponitur et
^

-rj

familiaris Socratis his verbis indicat rem, quam praemissa interrogatione sciscitatus sit, per se manifestam esse, cfr. p. 330 A. Etiam ut ^17^.0: dr/ (sc. sari) respondentis, sic 7 drjXa Srj sua affirmantis est, ut Euthyphr. 4 B. Rarius in hac formula usurpatur

S^Xov.
4.

xal t6
r]v

Xomov

onov

dsl rfjg i^fxsQug nXslarotg (isXXot cvv-

iv

avTor?
i.

^fii^v]

inter

nos ipsos

e.

solos,

nam av-

40

PLATONIS
2JSI.

B
trjg

1,

Elta xt rovto\ ov 6v ^svtoi 'O^tjqov inatveog stprj %aQi6tdtriv TJ^riv aivai rov vTtriv^tov,
i]

rjv

vvv 'AkKi^iddrig s%eL', ET. Tt ovv td vvv;

2JSi.

naQ^ tKsCvov

(fatvet;

aal
5

nag

TtQog ^f 6 vsavtag dtdxsttat;

Ev

efiotys

sdolsv, ov% ^xtdta ds xal

trl

vvv
xal

rj^SQa' xal

yaQ TtoXXd vnsQ s^ov

aTt^

sltcs ^orjd-cav s^ot,

ovv xal aQtt

ixstvov SQ%o^at. atonov [isvtot tt 6ov

2. vnrjvrjrov BT: tvqcotov vnrivrjxov Cobet Mnemos. 1880 p. 329, sed vTn^vrjzrjg per se Photio teste idem valet atque dK[icctog, ccQxi ysvsLcov, et Plato aetatem, de qua hic dicitur, accurate notavit, ut Homericum illud TtQcoxov h. 1. non opus sit.

x6g,

quae eius est excludendi notio, in his idem est ac i^iovog nec inter se differunt locutiones uvToi 6(1 v (de leg. p. 836 B, Aristoph. Ach. 504 al.) et fiovoi sGfiBv (Menex. p. 236 D), cf.320
A. D.

rog -^ xaQLSGrdrri sgtIv rj^rj xwv TiaXwv fisLQUKicov, Plato autem h, I. r^^rjv, cui non ut Aelianus articulum praefigeret, noluit intelligi iuvenilem venustatem, sed

Plerumque autem avtog

certum tempus,
niensis

illud

iuvenilis

aetatis

quo adolescens Athe-

maiore

quadam

vi

pronomini

personali praeponitur, vid. Ast Lexic. Plat. L 317 et Xenoph. conv. IV. 30.
1.

in ephebis versabatur. Itaque Socrates dicit barbatu-

slra zi xovro] Admira-

tioni,

quam verba

familiaris sibi

movere Socrates simulat, expri-

mendae

inservit et partic. ilta et orationis formaelliptica, quam explere potuit vel ioTi vel Si,a-

lum ephebum pulcherrimum esse talemque esse Alcibiadem. Significavit enim ^rj (nunquam tj apud Atticos eum puber73(J>j) tatis gradum, qui ab anno duodevicesimo ad vicesimum perti-

Quem qui adepti erant, ii net. lexiarchicis tabulis inscrijjti in

virorum numerum recepti suique facti sunt et gestabant in publico quamdiu ephebi erant,
iuris
,

addendo, ut p.33lC: aXXa ti rovTO SiacpsQSt; ov Gv nivroi, 'Ofi. ejt.] an vero tu Homero non adstiqpf^Ei

chlamydem

pularis? stimmest du
lich h. e.

wirk-

nicht dem Homer bei? putabamvero te Homerumprobare, dicentemtc. Exempla voculae

ov sic in interrogatione usurpatae laudavit Heiudorfius ad h. I. conf. derep. VII. 521 C. IX. 581 A. Theaet. 163 E. Phaedr. p. 229 B. Hipp. min. p. 366 C. Cratyl. p. 439 A, al. Stallb. 2. og cprj sxsi]Od. 10,219 (et II. 24, 348) Mercurius describitur vsrjvirj dvSQl loijtcug, TiQaxov vnrjV7]rrj, rov tieq xaQLSGTarr] rj^rj, et poetam secutus est Aelianus (var. hist. X. 18) wnilrjGS /JucpvlSl -KaXa ovtl %aL vsca xat TtQ&XOV VTtTJVTJxt], SV&U XOV XQ'''
(isvtol post

et pileum, ut Pollux (X. 164) tradidit: to xwv scpi^^cov cpOQrjfia nsxacog xal xXa(ivg, cf. Appul. Met. X. 30. Ita-

que virum esse Alcibiadem ex

eius

vestitu

familiaris Socratis

cognoverat, sed

eundem respectu

aetatis vsaviav vel, si blandius voluit, (isiQaHLOv appellare potuit; cf, prolegom^ p, 30.

l.vnsQ
p. 336

siJLOv

sins] conf.infra
]

B et 347 B.^ KUL ovv naX aQXL Postquam Socrates, quid de Alcibia-

dis

erga se voluntate iudicaret

quae posterior erat amici

exposuit, hia verterrogatio bis i"espondet ad 77 nuQ' s-asivov

cpaivsi; et

in-

sane abillonuuc
Ceterum hinc

ipsum

venio.

PROTAGORAS.
fO-fAci)

P. 309 ST.

41

Binelv

jtaQovrog yaQ ixsivov, ovts jtQOGatxov xov

-"/'

vovv, sTieXav&avo^rjv ts avtov d^a^d.

ET. Kal
5

ti

Govtov TtQay^a;
dXX(p sv ys tfids
2JSI.

av ysyovoq sHtj ov yaQ dijnov

ti]

tisqI

Ge xdxstvov to-

/ryrs.a,

/ryo^,

tcvl

xaXUovc Bvitv%sg C

///Ol'tf J

tioXsl.

Kal noXv
TC
(fTJg;

ys.
rj

ET.

dota

^aVw;

HSl. Ssva.

ET. Ilodana;
10

UP^.

'A^driQLtri.

naXog tig 6 ^svog sdo'^E 60l sivaLj Sgxs rov KXsLVLOV VLsog xak^Lav 6ol (pavrjvaL; USl. Tlag d' ov (le^^SL, co ^iaxdQLS, to (5e<p(6xatov
ovToj

ET. Kal

ndXkLOv (paCvscQ^aL;
12. viog Schanz, qui causis

commotus, quas

praef. vol. VIII

5 attulit, in prima syllaba huius vocabuli nusquam i ponit; vulgarem formam et quia B et T praebent et aliis de causis retinui. 13. zQ 6 cp wr ax ov BT: .sapientius Ficinus vertit, sed noli
oocpcoxSQov ab eo lectum suapicari, qui alibi etiam ex ingenio linguae latinae comparativum posuit, ubi in Platonis libris non habetur, ut de leg. p. 681 B, cfr. Rival. p. 132 D. Praeferunt autem cum eo recentiores editiores omnes aocpcozsQov et defendebat Ch. Cron Jahrb. f. cl. Philol. 1871, p. 733, sed vid. infra annot.
intelligitur et h, 1. et initio dialogi cpttivB6%ccL usurpatum esse

pro
1.

'iQX6%^ai.

OVXE

vovv

9'afia]

TlQOaSLXOV

TOV

etsi ille ad-

erat, taraen animum non ad eum advertebam, adeoque

Plato Alcib. I init. Xenoph. Mem. I. 2, 24. Plutarch, Alcib. c. 4. 10. 'A^driQixrj] Abest a Socratis responso Abderae urbis irrisio, quod inde apparet, quod familiaris in proximis dicit 6 ^i

eius frequenter obliviscebar.

sic,

Ex quo vog, non d 'A^drjQixrjg. tempore et qua de causa Abderitae stupidi haberi coepti sint, incertum est, id modo constat Demosthenis aetate eos iam male

Post ovxs hic xs infertur

ut in altero membro gradatio iusit, quod in multis huiusmodi locis valet. v. infra p. 347 E p. 361 E. Stallb.
6.

audiisse, v. Orat. 17, 23: mensQ sv 'A^SrjQizaig tj MaQcovsczaig, aXX' ovA sv 'AQ^rjvuLOLg noXizsvo(isvoi.

Kal noXv
KttXXiovt
xig

y s]
5tat

int.

iv-

Maximum detrimentum
eorum

ixv%ov
,U7/

{TiaXXLOvi).

noXv ys Euthyd.^ p. 291 A:

naQciav

famae

zmv. kqsixxovcov

z/ta, zdov v.Qfizzovcov (livxoi xig ifiol dov.st yial noXv ys. Socrates hoc responso familiarem in

avxd icp&sy^axo; Nal na

intulisse videtur Stratonicus citharoedus (conf. Athen. 349 B). Eo tempore, quo hunc sermonem Plato habitum esse fingit, ex Abderitis nemo erat Atheniensibus notior, quam

summam

Nymphodorus, de quo
Thucydides
lib. II,
c.

scripsit

exspectationem non potuit non adducere, quum Alcibiades, ut CorneliiNep. verbis utar, omnium aetatis suae multo esset formosissimus. Quibus similia narrant

29.

13. t6 eocpcixazov] dixerat se hospitem

Socrates

quendam

Alcibiade offendisse

Abderitam multo pulchriorem quod quum

;

a ]

42

PLATONIS

ET. ^AXV
nccQSi;

rj

Go(p<p tivt i^fitv,

UcoiCQaTeg, ivrvx^^v

2JSI.

UocpatcctG) fisv ovv drJTCOv

tav ys vvv,

sL'

6oi

doxsi 0o(pc6tatog slvai TlooJtayoQag.

ET.
2JSI.

"ii ti 2.sysig;

IlQcotayoQag iTadcdrjiirjxsv;
rj^eQav.

TQitrjv ys

ijdrj

310

ET. Kal aQti aQa

2Si.

s%SiV(p

6vyysyovag

rjxsig;

ndvv

ys jtoXkd aal sItkov aal dxovaag.

dii]yri(5G)

ET.
6e ti

f^v ^vvovGiav, sl firj xcoXvsi, xad^ii^o^svog ivtavd-i, i^avaGtTjaag tov Ttatda

Ti ovv ov
ri^tv
sed ivrvxmv quum dicebat, de sermone {ivrsv^si) cogitabat, quem de quaUcunque re cum sophista aliquo coram Alcibiade habuisset, nimc autem gravem aliquara disputationem {avvovaiav) intelHgit, quam sibi a Socrate narrari velit, eaque est causa, cur perfecti temporis participio

lo

tovtovi;
familiaris iniretur, Socrates qua est urbanitate ita respondet, ut iniquitatera comparationis illorum effugiat: transfert enim causam in sapientiam ipsam, quae haucl dubie sit pulchrior. Ut in

Phaedon. p. 98 B ubi zo ^sXriazov

,

xat t6 ^^frpov scriptum est, ro ^slriarov boni naturam et vim per se spectatam significat, ita
h.
1.

nunc utatur.

t6

aocpcorccrov
c/vrr]

idem

fere

quo nomine Protagoram appellatum esse tradit Diogenes Laert. IX.

valet

atque

aocpicc,

9. Ti ovv ov quin tu nobis

dLrjyjjaco

narras? In

50.

Nec

profecto

familiaris

huiusmodi interrogationibus excitandi vel imperandi vi positis

a Graecis tum praesens tum aoristus usurpatur, v. p. 310 E xl ov ^adL^oixsv; Xenoph. Mem.III. 1, 10 ri ovv ov aKonovfisv, icprj. Cyrop. II. 1, 4 XL ovv ov v.ai rrjv dvvauLv sls^ag (iol, el ola&a,
.
.

comparativo posito hominem Alcibiade, adolescente aliis omnibus rebus magis quam doctrina ornato, sapientiorem aoqoov habere et aocpiGrrjv intelligere potuisset,

collocutus.

quocum Socrates fuisset At Protagoram esse

rr}v rjfisrsQCCv.

illum Abderitam sapientissimum ideo familiaris non potuit suspicari, quia hic sophista de auctoritate Eupolidis vulgo credebatur in domo esse Teius; evdo^i.
Calliae

imsv lari llQcorciyoQag 6

lO.i^avaarr^aagrov naid rovrovC] huncce puerum s. pedisequum excitans, int. de sede, in qua una cura domino consederat, praeterea nemo aderat, vid. p. 339 E: cog ys TtQog as siQTJa&aL rdlrjd-rj. Et domini et pedisequi mores his verbis descripti sunt: ille nec assurgit Socrati advenienti aut ipse servum excitat, nec servus sua sponte surgit. Xenoph. de rep. Atheniens. I. 10: rcov SovXcov TtlsLarrj iaxlv 'A&rjvrjaiv d-AoXaaia, nai ovrs Tiazd^at s^sariv avrovL, ovzs vTCSKazrjasrai aoL
.

Trjiog, og dla^ovsvsrcct, iisv tisqI Twv [isrscoQcov , ra 8s*%cc^a%-sv

iad-isL (Diog. Laert. IX. 50),

haec

comici omnibus Atheniensibus nota erant. Et quum Protagoras nou esset sophista modo, sed omnium raaximus, Spcrates verirarao bis aocpcorurcp fisv ovv

verosapientissiraoomnium aequalium eum esse indicat, iu quem illud coqDwrarov

conveniat.
7. (Tvyy y ovcos TjHEt?;] Referuntur haec ad ivrvxoiv tzccqsi;

(decedet tibi) 6 dovXog. Multo autem modestiores Pla.to Menonia Thessali pedisequos induxit Meu. p. 82 B.

PROTAGORAS.
Z!Sl.

P. 310 ST.

43
idv

ndvv

(lev

ovv

xal %dQiv ys aiGOfiaL,

dxovrjts.

ET. Kal

^rjv xal rj^etg 6ol,

idv

leyrjg.

2m.
Cap.

z/tjrA^
11.

dv

sL'r}

tj

xdQig.

dXV

ovv dxovsts.

Trjg TcaQsXd-ovarjg vt>xr6g tavtrjaC, iti fia&iog

o

OQ&Qov, iTtnoxQatrjg,
ddeXq)6g, trjv
ijisidrj
tfj
10

'ATtoklodcoQOv viog, ^dacovog dh

&vQav ty
liyav,

fiaxtrjQLa Ttdvv a(p6dQa sxqovs, xal

avta dviali
fiiya

tig, svd-vg
'ii

siaa

fjsLV

inaLyo^avog, xal B

(pavri

xa&avdaLg; Kal iycS

i(pi]v,

<//./

ovtog'

^r] rt

UdxQatag, acpr], iyQrjyoQag ij trjv rpcovr]v yvovg avtov, 'InTtoxQatrjg, vacjtaQOV dyyikkaLg; Ovdiv y\ rj d'

8. 7]Lv Schanz, qui de hac et similibus formis disputavit in praefat' vol.XII 13. tjsi B et T, in quibus libris huic formae tertiae personae v finale nunquam additum est, sed jjsiv aliquoties ante vocalem et ante maiorem iuterpunctionem comparet in Parisino A, et jjSsiv (sciebat) metro tutum est apud Eurip. lon. 1187, Aristoph. Vesp. 635, Pac. 1182. Veri igitur est simillimum Atticos, qui hiatus vitandi causa in tertia persona rjdsiv dixerint, eadem ratione ante vocales dixisse jjsiv.

4. d X' ovv dy,ovs t s] Omma, quae sequuntur Socrates narrat, sed quanta sit Attici sermonis

festivitas,

maxime his verbis cognoscitur, quae proxime hanc

dy.ovsr.s, illata esset, cile quid desideraret.
6.

narrationem praecedunt. Quae si iam post Ttdw usv ovv, sequente

periebatur, dum ipse per eum, qui ianuam aperuerat, adventu nuutiato accedere iuberetur, sed propere in aedes irruebat; quod Graecorum senteutia a bonis moribus non minus abhorruit, quam
alia,

quae
SlCC

ille

nemo

fa-

Plutarch. Cimon.
CXTr^tjsl

hic dicitur fecisse. c. 17 snsl Ss

:

0Dcacov og 6s dSsXcpog^ Ne quis kuI pro St requirat, patriae linguae consuetudine in fraudem inductus, est haec prope constans atque legitima ratio sermonis Graeci. Herodot. VII
10,
1
:

aTQaTiav aycov, svskccXsl Ad^aQTog xal yaQ &vQav noipavavToi rag cclloTQiav ov)i slaisvai ngoTSQOv 7] Tov nvQiov Kslsvaai. Demosthen. Or. 37, 52 tanquam maxima opprobriahaec in adverTYjV
.
.

KOQLV&OV

dSsXcpscp

syco Ss yiai TtUTQi xw <?c5, Ss s(ia duQsioi riyo,

sarium coniiciuntur: {Niko^ovXog) ra%scog ^aSi^si, Kai ^sya cpQ-SYySTai, xat (JaxTJjp/av cpoQSi. 10.'lTtitoKQciTi^g, Bq)r]v, ovTog] Apud se hoc loquitur Socrates cognita voce Hippocratis,

QSVOV
"S-ag.

UTQ

GTQarSVSGd^ai. STtl 2-AVV. Elmsl. ad Eurii^. Med.

int.

T. 940.^ Stallb.
7.

TTjv ^vQcxv^

tyjv av-

Symp. 212 C. Socrates ipse apud Xenophontem (Oecon, c. II 3) dicit, si emptor bonus sibi contingat, ex omnibus rebus
Xsiov, V.

quem prae
potuit,

tenebris videre non recteque reddidit Fici-

Hippocrates hic est, inquam. Cf. Shakespearei lunus

lius
:

quas habeat cum domo quinque minas facile se coacturum. Fuit

igitur
Att.
I.

Caesar

3.

11. (irj

Ti vscoTSQOv]

Quum

domuB
cf.

minimis;

ex omnium Boeckh. de Oecon.

eius

y. 94.

vscoxsQov atque vsov per euphemismum etiam de malis et calamitatibus dici soleat, quem

8. sv&vg sl'aco ysiv snsiy.] Hippocrates non ante ostium op-

usum vocis quum alii scriptores tum tragici poetae frequentant,

44
og, ai
(irj

PLATONIS
ye. Ev av Uyoig, ^v d' iyco. earv 61 rt, fv^xa trjvizdds dcptxov; IlQaxayoQag, scpr], rJTieL,

dya&d
(iOi.

aal

trov

Gtdg TtaQ'

IlQarjv, sq^rjv syd'

scprj,

C Nti tovg d-sovg,

'ECTtsQag drjta,
tOL
Ttatg
(is

sGitsQag ys.

6v ds aQtL 7tS7iv6at; Kal d(ia STiLxl^rjkacprjaag /y/ojt yrtn*-^

'

tov anLfiJtodog sxa&st^sto TtaQa

6

trovg jtodag (lov, xal slnsv

sh,

(LaXa ys oxps dg)L%6(isvog

Olvorjg. 6

ydQ

UdtVQOg

ditsdQa-

xal

drjta

(isXlav ool

(pQdt,SLv,
d^o^irjv.

avtov, vno ttvog dlXov snskasnsLdri ds t^X^ov xal dsdsLTtvrjaotsg rj(isv nal s(iskotL
dLcoloL^irjv

veluti Sophocl. Ant. v. 238. 945. Philoct. 560. 784. al., Hippocrates verbis Socratis per amphiboliam in malam partem acceptis iocose

respondet:

Ov8iv

y',

sl

(ii]

cubabat, contrectando quaerit Hippocrates. De voc. GKifinovg Etymol. Magn. 'Ja-ndvxrjg' v.XivlSlov svxslsg, o vno xatv AxxlV.COV GKLfinovg 6vofid'QsxaL quod
:

dyccQ-d ys. Stallb.

liyoiq,] bene dicis res ita se habet, nec h. 1_. differt ab dicendi formula sv

1.

Ev av

testatur grammaticus allato hoc ipso loco.

6.

si

i^ OLVorjg] Harpocratione

av av
liTj

svoi, cf. Theaet. p. 145 B; sv sxoi, (0 ZojKparsff, all oQa, Tiai^cov sXsysv.

aliisque testibus in Attica duplex fuit Oenoe, altera ad Eleutheras,

ad Marathonem altera. Sed

quum

2.

tTjv

iKaS s dq)i%ov] H.
Criton

e.

tam multo mane.

init.

Tt Tr]viy.d8s dq)i'S,ai, (o KQLtav; ov TtQM sxi iativ; IJdvv fisv 7} ovv. Tlrjvi^na fidlicra; OQ&Qog

Satyro id agendum esset, ut ex Attico agro erumperet, priorem in ipsis Boeotiae finibus sitam petiisse existimandus est. v. Thucyd. II. 18, 1. Wessehng. ad. Diodor. IV. 60. 6 ydg X OL

^a&vg.
ifioi,

verba, atdg naQ' arcte connectas cum Eqpjj.

Mox

jcaig

fi

dn-

Stallb.
3.

iSQa] Et apud Graecos et apud Romanos id saepissime accidit,

ut servi, ubi iniquae eos condi-

n.Qcpriv, scpriv lyco]

iam

nudius'

tertius

advenit.

Nam
e

p.309 D:xQLtrivysr]dr]rjfii-

pertaesum est, fuga meliorem fortunam consequi conacionis

Qttv {iTiidsd'^iir]Y,sv).

Ad

nQ(pr]v

rentur, eaque 'fugitivorum'

co-

superioribus 7JXSJ. in aprico

4.

repeti

oportere

est. Stallb.

'heri' vesperi; sed quum ea, quae Hippocrates narrat, post solis occasum facta essent, ei non licuit dicere Atheix&ig y' scnigag.

sGTCSQag y s]

Nam

rebus tum bellis fere continuis adiuta plerumque sunt effecta. Scholiastes ad Menex. p. 245 E: Asxaiov inLvsiov iaxi KoQLv%Lcov, coansQ o TIslQaisvg 'A&rjvaLCov. stg xovxovg xovg xonovg dnsSLSQaCKOV ol

nata

quum

aliis

nienses, ut ait

Varro apud Aul.

Gellium N. A. III. 2, 4, a sole occaso ad solem iterum occiden-

tem omne

unum diem

id medium tempus esse dicebant.

OL%sxai. Sed Satyrus, quo statu tum res Atheniensium erant, tutius terra quam mari Hippocratis potestati sese eripiebat. Littera-

STtiil^r^laqir^aag] Phaedon. fiot cpaCvovxai Tprjp. 99 B: lacpojvxsg ot Kokkol caanSQ sv axoxoj ,cog aixLov avxo nQoaayoQsvsiv. Videtur Socrates luminibus mane non accensis sumptui pepercisse neque enim illud dnxs, nat, Xv^vov ab eo auditur et grabatum , in quo
.

rum ad fugitivum comprehendendum in finitimas urbes missarum exemplum illustrissimum

in papyro (a. 145 a. Chr. scripta) exstat, cuius accuratam descriptionem et explicationem proposuit Letronne Fragments in^dits. Didot 1838. p. 1428.
9.

r]X%ov\ positum pro inav-

f]X&ov, V. ad p. 320 A.

PROTAGORAS.
?.Ofiv

P. 310 ST.

45
Xsyst,,

dvciTcavsa&ai,

tots ^ol

ccdsXcpdg

ort ijxst^
TtaQcc
(Ss

IlQcotayoQag.
isvat, STiSLtd
STtsidii

xal stc fisv

^lol

svsxstQrjOa

svd-vg

Xiav noQQca s8oi,s tav vvxrcav sivaL.

^s sx tov xonov 6 vnvog dvrjxsv, D svd"vg dvaGtdg ovtco dsvQO i7tOQSv6(if}v. Kal syco ytyvco(Sxov avtov tr^v dvdQsCav xal trjv ntOLrjGLV, TC ovv 60l, j^
ds tdxLGtd
riv d'

syco,

tovto;
Nrj

^av
TOt)g
sfis

tC 0s

ddLXst TJQCitayoQag;
scprj,
cS

Kcd
^ia,

og yslaGag,

d^sovg,

UcoxQatsg, otL ys

[lovog sGtl Gocpog,

ds ov

tiolsl.

'Akld val

fia

1. dS eXcpbs BT^ quorum auctoritatem secutus sum cum Astio et Cronio: 6 aSeXq^og vel udsXcpog de Heiudorfii sententia ceteri editores. Librorum scripturam Ast his verbis defendit: ponunt Graeci nomina sine articulo 1) si simpliciter et generatim indicantur, 2) ubi res vel homo significatur singularis, qui quum per se notus sit vel nulla iridigeat definitioae (velut si quis fratrem simpliciter nominat, per se intelligimus eum non alius fratrem, sed suum designare), nuUam desiderat distinctionem quam articulus solet indicare. Esset igitur 6 dSslcpog unus de fratribus, sive maior Et sive minor natu, vel frater iam nominatus. Kriiger 50, 3, 8. Hippocrati unus frater erat, v. p. 313 B. Conf. not. crit. ad p. 355 A. 5. dvSgsiav] Haec forma cur apud Platonem alteri illi {dvSgiav) praeferenda sit, ad legg. lib. 1. p. 629 B exposuit Stallbaum novisque exemplis illam firmavit Sclianz in praefatione, quam huic dialogo praemisit, 7.
,

1.

dv ixTCttv

sad' a t^

Symp.

p. 217 D: insiS-q s8sSsntvriv.si {I^wiiQdtrjg) , Sislsyoiirjv noQQOJ Ttov vvx.rcov, yicci instSr] i^^ov-

ceperat ex eo, quod Oenoen equo vectus et revectus erat, conf. Lys. or. 24, 1012.

vnvog avrjKsv] Hom.

2,

11.

XsTO anisvai, aKrjnzousvog ort oxps stT], nQoar]vdyiiagu avtov

71:

ifis

ttvfjKSv.

Ss ylvy.vg vnvog Multis locis Plato Ho-

dvsnavsro ovv iv zfj ixofiivrj iaov kIivtj iv jjnsQ iS stnvsi. Hippocrates quoque in eadem aede etin eodem lecto, in quo cibum ceperat, coenatus Bomnum cepisse putandus est,
lisvstv.
,

meri aliorumque poetarum verba

aut

eodem

ordine

aut leviter

mutato ponit, nec uUam originis eorum mentionem facit, v. infra p. 337 D et Sophoclea iirjnco nsy'
si'7irjg

Sophist. 238 A.

V.

Lys. or.
i.

1, 23.

Virg. Aen.

IV
fis

82.
5.
iy.

snstSrjSs rdxtard

ovrco SsvQO in.] De ovrm

T.

x.-]Simulatque autem me

post participium hic et p. 314 C

post lassitudinem somnus remisit etc. 'k non idem est quod (isrd, sed ponitur sic, ut
aliquid statim et coutinuo post aliud quiddam evenisse vel evenire significet, prorsus nt Latin. ex. Itaque hic eleganti iudicio

ad Phaedon. p. 61 C. al. Deinde dvSQsiav vocat hominis pertinaciam, nrotriatv ^Micm

illato V.

intelligit

sollicitum anxium-

que eius studium ac trepidationem. Stallb. In6. Tt ovv aot TOuTo]

tell.

positum est ad indicandam gravius hominis festinationem, qui

statim ut somnus artus fessos relaxavisset, se ad Socratem con,

StacpsQst. V. ad p. 309 A. Deinde dStyst dictum usu fre-

quenti pro ^SUrjKSv, h.

>{o's
1.

e.

dSth.

iartv.
6,

v.

Heindorf. ad
Anab.

tulerit.

quam

Lassitudinem, Stallb. intelligit Hippocrates, bus-

coU.

Xenoph.

I, 5, 11.

V,

33. VI, 4, 27. Stallb.

46
(prjv

PLATONIS
iya,
ccv

7toir]6i Jial

avra dtdag (XQyvQLov xal Ge Goq)6v. Ei yccQ, yj d' og,

(6g

JCitd^rjg
c5

ixstvov,
&0i,

Zsv xal

av xcov i^civ imXiTCot^i ovSlv ovxs t(ov (piXav. dkX' avxa xavxa xal vvv rjxG) naQo. 6, Xva v7tQ i^ov diaX^x&ilg avxa. iyoj yccQ ay,a ^hv
t'r]-

iv tovxG}

ovx'

jfal

vEcoxQ6g

7tc37tox

a^a de ovdh ibJQaxa TlQcoxayoQav ovd' aKrjxoa ovdiv ixt yccQ Ttalg ox xo TtQoi^i,
ii],

tQOv
ti

i7tdr](ir]6v.

dXla yaQ,

a?

Zl(6v,Qaxg,

7tdvxg xov

avdQa i7taivov0i xaC

ov
^adit,0(jiv 7taQ'

dXkd avxov, tva evdov xaxaXd^co^iev; xacpaGi Gocpcoxaxov lvai XiyEiv.

lo

311

xaXvi

d', cog iyoj rjxovGa,

7taQd KaXh'(x

ta

'iTCTtovtxov.

7. x6 TtQoxsQOv^T: x6 nqioxov Bekker idque invenit etiara Athenaeus.

et priores editores

1.

v,cil 7t Bid"rjg sy.

(tcj dQyvQico).

xovxto

stv ovlini. Socrates in

dem

articuli

formam

bis dein-

magnitudine pecuniae id, quod Hippocrates cupiat, positum esse dicit; V. p. 311 D: ocv e^iKvvxca xa Tj^sxsga xQri(iaxcc Kat, xovxoig
nsi&ofisv avxov. De rep. III. p. 390 E: SatQa &8ovg Ttsi&si, Swq' aLSoLOvg ^aaLXrjas. 2. Ei yccQ sv xovxcp sltj] utinam res in hoc vertatur,

ceps ponit. cf. p. 319 C nsQl x^g (== x^g xrjg) noXscog SLOLnrjascag. Lys. p. 205 D: ysyovcog s-a. ^iog XS Xi T575 xov { xov xov) S^fiov aQxrjysxov QvyaxQog. Krflg.
50. 8, 11.^
4. auTorTaiJTc^Jhancipsam ob causam; similis est accusativi usus pronominum xi, 6'xi,

xovxo. Kriig. 46.

7.

3,

4.

in_hoc posita

sit.

0) Zsv v.al '9'f t] Eadem obtestandi formula utitur Aristophanes Plut. v. 1, ubi scholiastes: xov dia TtaQsXa^s v.ax' s^oj^riv xcbv aXXoiv 9'c5i', cds x6 (Hom.

x6 nQoxSQOv snsSrifir]'asv] hunc locum iam tractavimus in proleg. p. 29. Plato enim hic non primam Protagorae commorationem Athenis significat, sed proximam; quae quota fuerit,

ovv TQCodg nslaaasv. Et inveniuntur huius loquendi modi exempla apud omnes Graecorum scriptores multa, quamquam non desunt, quae nostro
11.13,1.)
sTtsl

xs val

Zsvg S' EnxoQa

uihil

indicat.

Neque

est,

vrjvai

quod intervallum, per quod Protagoras ab Athenis abfuerit, longius quam trium vel quatuor annorum sumamus. Atque ut vera sit lectio x6 nQooxov, ne eam quidem sententiae propositae repugnare apparet ex Socratis verbis p. 359 A.
9.

respondeant, veluti Symp. Zsvg yiai ot ccIXol p. 190 C: d-soL sovXsvovxo. Demosth. Or. 37, 61: vrj xov x^Ca v.al &sovg

modo

aocpcoxaxov

av xav iiicov neque meorum bonorum neque bonorum, quae

3.

anavxag.
y/

Haec

igitur Protagorae aocpia

XiysLv] ab

ovx

nihil

amicipossident,reIiquifaciam.
ovdsv xcov cpiXcov hic dictum est pro ovSsv xcov xcov
cptXcnv,
v.

p. 313
xcc

sxoLfiog

sl

dvaXiay.SLV

xs aavxov val xd

Hippocrate appetebatur, ut in contionem prodiens simulac lilicuit autem es ephebis, ceret in quibus tum erat, egresso et dicendi viginti annis maiori arte gloriam sibi atque auctoritatem quaereret; v. Alcib. I p. 105 B. Xenoph. Mem. IIL 5, 1.

x(ov cpiXcov xQr](iaxa.

Nusquam

P. 311. 11. TtaQa

KaXXia xa
verbis
conf.

autem, quod sciam, Plato ean-

'Ixnov.]

De

his

PROTAGORAS.
AA' ta^Bv.

P. 311 ST.

47

Kal iya slnov MtJtico, aya&e, ixta, tiqk yuQ iOTLV, dkXa dsvQO i^avaGtco^sv, stg trjv avXriv, xal TCEQUovtsg avtov diatQi^co^sv, fag av cpcog yivr]tai eita xcd yaQ td noXXd IlQCOtayoQag evdov dtatQL^SL, i'(o^v.

(0(>T,

d-dQQSi, xataXi^ipo^s^a avtov, cog t6 sixog, svdov.

III.

Cap.
nsQif]^sv.
Qcifirjg

Mstd tavta dvaGtdvtsg

avtov xal
')JQc6tcov,

sig

trjv

ccvkriv

Kal iya

aTiOTCSLQOj^svog tou 'InTtoxQatovg trjg

EiTts

dLsaxoTCOvv

^ol,

sg^rjv

i.

MtJTtco,

oaya&i, sxatfff,

In

iyisias Lcofisv (B fofjLsv), sed olim iam librorum scripturam, etsi dubitanter,

B et T est Mi^nw dycx&s wya&s correctum est. Cron

servavit, ipse uunc i'(0[isv delevi, ceteri editores recent. Cobetum secuti sunt, qui de art. interpret. 141 verbis shslos icofisv eiectis et particula ys addita Mrina y', co cxyc!c9s scribi voluit, quia Attici in responsione (irinco absolute posuissent nec verbum repetivissent. Vid. anuot. ad p. 318 B. proleg. p. 29 et de vita Calliae quae huc pertinent, ea inveniuntur ibidem p. 31 sq.

proximum
si

erat addidit. Ceterum sententiae ratio permitteret,

fijjna) s^Ksics

remoto altero

ccofisv

Mrjnco, coya&i skslgs.. dlXa 8 svQO s^cxvaczdifisv]

1.
,

etiam ad praecedeus
.
.

icofisv

re-

Noudum, mane enim

egrediamur

est,
s.

bone, illuc, sed huc

concedamus.

his verbis ad priorem exhortationem xi ov ccdi^ofisv tcoq' ccvtov, ad poste-

Respondet Socrates

riorem dlk'

'icofisv

xima

sltcc

lcofjLsv

pertinent prout haec duo

distinguit: mpvvv jisvroL ccofJLSv. (ij]Cafisv Et quum ipse iu lecto cubaret et Hippocrates in scabello assedisset, huic statui convenienter dixit s^avaarafisv, quo notiones surgendi et egrediendi (e cubiEodem culo) comprehenderet.

etiam p. 314

Vesp. 1161: "Ev&sg noSa '^sqs xal tov stSQOV. MTjSafiwg tovtov y', snsL Kts. Durior autem talis usus particulae fii^nw visus est et a respoudentibuB vario modo vitabatur; a multis exemplis affero Aristoph. Pac. 337: "HSofiuL Mr] zl nai yccQ TiaL ysyrj&a vvvL ys xaLQSt ov yccQ icts
ferri posset, cf. Aristoph.

nw
4.

cacpwg.

svSov S catQL^ SL

tv-

S ov} Socrates in foro, iu gymuasiis ac palaestris et aliis locis publicis quotidie versabatur ho-

minumque

circulis

se

immisce-

modo Xenophon symp. IX 1: AvzoIvKog s^avLOT ato sig nsQLKUL 6 AvKoav 6 natrjQ avTCo avvs^imv snictQaq^slg sins Kxs., etauctordialogiTheag. p. 129 B: vfiSLg (isv nCvszs, sfih 6s SsL noL s^avactrjvaL, pauloque post de eadem re: xai 05.. av^Lg coQfiato tsvac y.al fcpT] Est vero synLCs teSrj. EifjLL ueudum, quod et orationis concinnitate requiritur nec excogitatum esset a librario, qui quum non intelligeret verba firinca skslcs cum i^avactcofisv

natov,

bat, qualem vitam ex sojjhistis nemo Protagora magis videtur abhorruisse. Ille, quem Hippocrates nunquam audiverat aut viderat, toig fjLa&r}taLg sv dnoQQr]tw zTjV aXr]&SLav sXsys (Theaet.'p. 152 C). v. Eulhyd. p. 304 A et Eupolidis versus ad p. 309 C
allatos.
7. T^S Qcofirjg^inttrjgipvxrjg. Plerumque pcoa?; de corporis vi-

ribus dicitur, ut de rep. 498 B, Isocr. or. 3. 3 al. sed h. 1., ut

paulo superiusaVdpfia^est animi

fortitudo et constautia',

quae iu

coniungenda esse,

tcoiisv

quod

proposito perseverat ueque ab eo deterretur, ut Thucyd. VII, 18.

48
iyciJ,

PLATONIS

TlQCixayoQav vvv iTtLXSLQStg livai aQyvQLOv rskav snsCva fiiG&ov vtisq asavtov, ag
'iTiTtoxQKtsg,
TtaQcc

"'

TCaQO.
SL

tCva acpLi,6^svog xal tCg ysv7}66(jLSVog; aGjtsQ

av
5

s7tsv6sLg TtaQcc tov (Savtov o^aivvfiov iXd-cov 'l%7toKQdtri

Tov K(pov, tov

tav

'AaxlrjTtLadav, aQyvQLOv tsksiv vtcsq

ECjts ^ol, ^il-

C aavtov ^Lad-ov
Xsig tsXsLV,
(X)

sjcsCva, st tCg as TJQsto-

'iTtTtoxQatsg, 'iTtTtoxQatSL ^Lad^ov

^

ag

tCvt

ovtt;

tC

dv aTtsnQCvGJ ; Elitov av
ij

^V^j

o''^''

^og

CatQa.

^9

'ct?

ysvr]a6fievog; 'Slg CatQ6g,

scprj.

EC 8s naQa IloXvlo

xXsLtov tbv 'AQysLOV

OsLdCav tov 'Ad-rjvatov snsv6sLg

d(pLx6^svog ^Lad^ov VTtsQ aavtov tsXsLV sxsCvoLg, el' tCg as iJQsxo' TsXsLV tovto to aQyvQLOv g tCvL ovtL iv V(p
's%SLg IloXviiXsCtG)

ts xal QsLdi(f; tC
'lg

av dnsKQCva; Elnov

D dv
2.

(og

dyaX^atonoLotg.

tCg

ds ysvrja6^svog avt6g;
Cous
arte
ita Polycletus

dgyvQiov
illi

teloliv EK.]])eIn-

cuniam
fra
3.

soluturus.

p.313A

sqx^''

v^o&rjacov zr]v

ipv%riv.

coansQ cev st iTtsvosig] Atheniensibus medici et statuarii et qui p. 318 B exempli causa a Socrate memorantur pie-

Ab

tores et tibicines eodem loco habiti sunt, quo sophistae: despecti enim sunt omnes, quum

sua principes fuerunt, quam certatim alter Argis, alter Athenis exercebant. Polycleti filii p. 328 C aequales dicuntur Parali et Xanthippi; Phidias, quem, ut ait Plutarchus Pericl. c. 31, r/ oo'|o; tav SQycov ints^s cp&ovo), invidia oppressus
in vinculis
10.

crates ille et Phidias

periit 01.

87,

I,

v.

proleg. p. 28.
TOi'

suam quisque artem quaestus causa exercerent, nec eorum vitae genus ullus civis amplexus est nisi necessitate motus; v. Gorg. p. 512 D. Lucian. somn. 14:
st ds Kctl ^sidtccg 7} noXvy.XsiTog yivoLO, rrjv fisv Tsxvrjv ccnav"j^sg sTcaivsaovzKi., ov% sati 8s oaxig Tcov idovrcov, sl vovv f';^ot,

'Aqyslov
Talia

tov
a

'A&Tjv a tov^

nccQLaa

vulgari sermone minime abhorrent, sed non facile civem apud cives hac ratione, quae histori-

corum

est,

nominatum

inveneris,

et causa, cur Socrates Phidiam non patris vel pagi nomine ad-

sv^air av aoc ofioiog ysvsa&ai,. otog yag av jjg, ^dvavaog Kal

XSiQcava^
vofiLad-ria^.
yiai

(xnoxsiQO^tooTog

Eandem sententiam

dito notaverit aut tov riiistSQOv dixerit, ex eius arte videtur repetenda esse; cf. Hom. II. 10, 68 {cp&syyso) natQO&sv sk ysvsrjg ovofid^cov avdQa syiaatov, ndv-

iisdem fere verbis expressam invenies ap, Plutarch. Pericl. c. 2.

i.^InTtoKQccrrj T.Jt.JHippocrates Cous, nobilissimus ille artis medicae parens ac princeps, iioruit circiter a. 430 a. Chr. n. Dicitur hic genus suum ad Her-

tag nvdaLVOJV.
14. dy aXfiatono LO Ts] Bekk. Anecd. Graec. I. 335: dyaXuazonotov cpaat KaXsLa&aL tov slhovag &SCOV (.LaXXov iQva^oiisvov, avdQtavtonotov 8s tov dv&Q03Ars statuaria dicitur dvncov. dQtavtonoLta Gorg. 450 C et Xenoph. Mem. I. 4, 3: ts&av-

culem

et

Aesculapium retuUsse.

Itaque etiam Phaedr.

p. 270 C: SL fisv'lmt07iQciTSi- toi tcov'AaKXr]9.

TiLadcbv Sst tc nsC&sa&aL. Stallh.

fiaKa inl dvSQtavtonoLicx TIoXvnXsitov. V. Ruhuken ad Tim.

GIoss. p.
5.

TloXvy,lsLtQg} Ut Hippo-

PROTAGORAS.
^rj^ov,
drj

P. 311 ST.

49
iyto.

OTt

dyakfiaTOTtoiog.

Eiev,

ijv d'

naQa dh
av ^ev

IJQGirayoQav vvv aq)ix6^voi, iyco re xat 6v ccQyvQLOV

ineCvfp (jilO&ov eroL^iot- eaoued-a reletv viteQ 6ov,

e^LXvrjraL
5

rd
ei

rjiiereQa
iiy].,

avrov,
SL

XQij^ara

y,al

rovroLq

jteLd-a^EV

de

xcd rd xav (pCkcov TCQoOavakCcxovrsg.

ovv

rLg

nj^dg neQi ravra

fiOL,
cj

ovra OcpodQa
re

07covddi,ovrccg

SQOLto'
rCvL

ELTte

IJcSxQareg

xal 'ImtoxQareg,

ag
;

ovrL

ra IlQCjrayoQa ev va
;

e^ere xQt^^ara xeleZv

rC
10

dv avrcp dTtoxQLvai^ed-a xC ovo^a dXXo ye keyo^evov E tcsqI IlQcorayoQOv dxovo^ev, cocJTteQ TteQi QecdCov dyalTroLijrr^v;
drj
ecp)].

[laroxoLOV xal TteQc 'O^irjQov

rC xoLOvrov tcsql

IlQcorayoQOv dxovo^ev; UocpLGrrjv

03

roL ovo^ud^ovGC ys,

iJig

UcoxQareg, rbv dvdQa eivaL,

reXovvreg rd
XQ^Ji^ocra-,

6o(pL6ry

aQa

eQX6i.ied-a
9.

MdlLGra.

Ei ovv xal
-

10. uaovo ano^noivaifi.s&a: male ane-Koivaiai&cc BT. fisv ex correctione apogr. Coislinian. 155: rjKovo^sv BT.
1.

Elsv]

origo huius particu-

tiae

rationem

fieri

recte

non

lae,

quae apud FlatoQem et Aristophanem singulis fere paginis legitur, adhuc incerta est. Interiectionis naturam haec duo
praestare videutur: scribitur in optirao Platonis libro (A) sUv, qui spiritus asper in eius medio f grammaticorum doctrinae congruit (cf. Uhlig Jahrb. f. cl. Philol. 1880 p. 789), et posterior syllaba producitur ut Aristoph. Pac. 663 Elev, atiova). Tavv iniyiaXsig; fiavQ-dvco. Et vero Astius iam in annot. ad h. 1. shv, quod haud paucis locis admirationem cum dubitatione coniunctam exprimit,

posse

acute observavit Heindorfius, qui ex praecedentibus

verbis

repetendum

vidit

partis..

cipium xa rjtiSTsga zsXovvrsg

ravta

Atque hanc rationem unice veram esse vel

va/lt^ff/.ovrfs.

proximum

istud participium nQOsavaXta)iovtsg satis testatur. Stallb. Conf. ann. _ad p. H25 D. 7. Elns fioc, c6 Z.] Singu-

numerus in talibus pouitar, quando praecipue compellatur unus de phiribus. Euthydem p.

laris

283 B: siit ftot, oj ^^-a-AQazsg Lachet. Ts xal vfistg ot dXXot. p. 186 E.^ aL Stallb.
xt ovofia dXXo] Alterum 9. alterum, ovofia est Protagoras quod Protagorae vitae genus eiusque artem denotet, Socrates quaerit. Theaet. p. 232 A: snirig noXXcov cpatvszat, GTrjfjtcov fitdg 8s zsxvrig ovoitazt ngoa,

posuit

cum germanico ^ei!' comet alterum cum altero

cognatum dixit. Plerumque autem slsv idem valet ac Latinorum esto et ut h. 1., vim habet concedendi et ad alia transeundi, quae significatio certe non adversetur origiuationi, qua pro
optativo verbi slvai. habetur. si 3. dv fitv s^iy.vfjTai

ayOQSvszat.

12. ovofid^ova t slvai] Saepeuumero post Xsystv, ovofjtd^siv,

Ss
Kal
est

firj]

omissum verbum primarium,quod subsl

,ay

nsid^cofisv avTOv
illata

Post uv

(isv

f|i-/ii'fjrai

sequente alia sententia per

Ss

Sed quod vulgo intelHgunt animo sv av s%oi, id hoc loco pei" senteunon raro
fit.

nQoaayoQSvstv infertar slvai, ubi rectius videatur abesse, vehiti infra p. 325 A: tv avtb nQoaayoQSvco slvai, dvSgbg dQsti]v. Phaedon. p. 102 C 6 Utaittag STtcovvutav SYSt amy.QOs zs xai asyag sivat.

PLAT. PBOT.

50

PLATONIS

rovto tig 6s tcqoGsqouo' Avtog 8e drj tog tCq yevtjGo312 fisvog sQX^i naQu rov IJQCotccyoQav; aal 05 siTtsv sqvd-QtdCag

7]dr}

avTOv ysvsa&aL
ovic

EC

yccQ vnicpaLVE rt rjfieQag,

iiiv rt roig

aGts xaracpavrj
eyco, TtQog &ec5v, 5

e^JiQ06&sv solxs, drjlov,

otL GocpLGrrjg ysvrj66^vog.

Uv

8e, iqv d'

av aio%vvoLO
leyeLV.

eig

tovg "E^Xrjvag
co

aavrov

aocpLarrjv

7caQe%cov; Nri tov Aia,

fiaL XQrj

UcixQateg, emSQ ys a di.avoov'AXX' ccQa, w 'iTtTioxQareg, ^t] ov tOLavfidd^rjaLv

10

tr^v

vnokafi^dvELg aov trjv naQa IlQCOtayoQov

B easad-aL,

dXV

olansQ

ri

naQa

Tot;

yQafi^axLatov iyivsto

6. cavTov Bekker, Ast et recent. editores: avtov BT, quod Stallbaum tuetur et provocat ad Hermannum (ad Soph. Trach. V. 451), Reisig (Coniect. p, 206 sqq.), Bernhardy (Syut. p. 272), Ruhnken (ad Tim. Gloss. p. 92). Sed hic usus pronominis reflex. pers. tertiae loco pronominum pers. primae et secundae in numero singulari apud Platonem omnino magnam dubitationem videtur habere et h. 1. quia proximum vocabulum in a exit, aavvov Vera igitur videntur in avTov facile potuit mutari, cf. p. 313 C. quae tradit Appollonius Dyscolus de constr. Bekk. p.^195, 25: ov yag cpafisv ' eavTov v^Qiaa'' r} ' savzov v^giaag', ' aavTovg^ Ss 9. vTtolaji^civ sii,B: ^v^QLeafisv.'' V. Schanz praef. vol. VII 12. vTtoXafi^dvrjg T, quod quis videtur scripsisse, qui oga pro a^a invenit. 10. oian s g ?] TtaQU tov T: oTa tcsqI tov B.

lui.Ti av cpairjg;
est

2.naQa tov IlQCJTayo Qav] Eadem ellipsis

Phaedr.
,
,

aocpt-CTrjv sd^slcov 7taQS%siv

savsenp.

tov sig zovg

tentia
vid.^

'^'Ellrjvag.
3.

De

392

p. 268 B. Cratyl. p. C. al. Stallb.

,

proleg. p.

VTtscpaLVS TL ^riftSQag] 3. Frequens est dictio vnocpaivsc nfisga, vel etiam vTtocpacvSi,

sig 349 A,

rovg 'EKXrivag]
cf.

ut

nomme

substantivo omisso, de 'die illucescente',^ ut Xenoph. Cyrop. IV 5 14: snscbririi,SQa vnscpaivs Kn^h IV 2, 7, quos locos affert Heindorfius; idemque apte laudat Demetr de Elocut.

^ \
*^

^
j

Tim. p. 25B: si? aTrar^v&Qc6novg 8iacpavi}g r^ ~ Symp. lldB: Uavijv [laQnag^j^stat slg TOvg^'El^
^
.

,^'^

c,2m:onsQdsomaTcovcp^aLV
sni Tov Inno^gaTOvg-

aaas

sqv&qlysvsa&at, otl^sv

^^ ^^^^^_ inoXaii^dvsig] interrogatio, ^^^ verissime Heindorfius monet, -^ -^.^j^^^^ ^ ^^^g ^ ^e^bis rot^^^, ^ .^be, ^/ ^^ demnach' et ^tj' interrogandi ^-^ ^^^^^. ^^ ^g^^^ referendum
^^^

%^^,

svagysaTcitov fort, navzi SrjXov, Ss svagysia ysyovsv sn Trjg T/ cpQOVTiSog Trig nsgt toi' loyov oti xat rot; anofivrifiovsvaai vv^Tccg ngog avrov SicriX&sv o InnoHQaTrjg.
6.

^d TOiavzriv, v.Men.p.89C.

geotentia igitur haec est: numquid ergo tu, Hippocrate,

ovK av alcxvvoio]
III.

Ari-

^^^ ^^f^^ ^^^g Protago^^^ disciplinam fore, qMa j.ejidaris sophista, sed talem potius, qua nonnisi liberaliter erudiaris neque
formeris.

483 (II. p. 378 ed. Dmd.): sQcoTa ZcoKQQdTr]g'AnoXXoScoQOV (corr. 'innoKgdTrj tov 'AnoXXoScoQOv) sl ovk alaxvvoiro
stid.

p.

ad artis professionem conDe Atheniensium

puerili
v.

institutione

infra p.

325 Dsqq. Stallb.

PROTAGORAS.

P. 312 ST.

51

xal XLd^ccQiGxov xal naidoxQC^ov, Tovxav yaQ ov ixdarriv

ovx inl
fisv
5

ri%v]] s^ad^eg, (6g drj^LOVQyos iGonevog, aAA' inl

Tcaideia, cog

rof ididrrjv xal rov iXavd^SQOv

doxst,
i(pT^^

tcqetisl.
tj

IJdvv

ovv

fioi

roLavrrj ^id^Xov ilvkl

naQU

IlQCorayoQOv
Cap. IV.

^d9^r]6Lg.

OlG&a ovv o ^iXXsLg vvv TtQarrsLv, 7] 0e Xav^dvsL; jjv d' iya. Tov 7tiQL-/'0rL ^iXXsLg r-^v ipvxi^v rrjv 6avT0v TtaQaGxstv dsQaTisvOaL dvdQL, wg cpj^g, OocpLGr^' C o Tt di Tiors 6 oocpLOrrig iorL, d-av}idt,OL^' dv si oiod-a.
10

xaCroi si rovr' dyvoslg, ov6s orcp naQadCdcog rr^v tpvxrjv

olo^a, ovr
scpri,

si

dya%-a ovr

si

xaxcp TCQay^arL.

OifiaC

y\

15

tov OocpiOrriv; 'Eyco {isv, ij d' og, SojtsQ rovvofia XiysL, rovrov sivac rov rav Oocpcov i^LOrrj^ova. Ovkovv, i^v 6' iyco, rovro ^sv si,sGrL XiysLV xal jisqI t,coyQdcpcjv xal tcsql rsxrovcov, OTt ovroC
sidivaL.

Aiys

drj,

rC rjyst slvaL

2.

oi'm
zccq

inl TBXvrj
III.

e/x.]

noph.
Ttov

Mem.

10, 1:

ft

Xenozs

dicitur corpora curantibus, sed

zixvag ^xovzcov v.al SQyaeiag svs^a XQOnfitvcav avzatg

SiaXiyoizo
liyLog riv.
zivi, yiai

sophistae ac philosophi animis medicinamafferrevisi saepissime

cum
p.
lian.

iliis

comparantur, ut infra

zovzoig acpi-

357 E: TlQiozayoQag (prjGiv iazQog slvaL zf/s diia9iag. Aev. h.

ini TtaLS sia] H. e. ut eruditionis liberalioris

dlX'

IV

17:

sniGzQSCpoiii-

vov

particeps

fieres.

v.

Gorg.

p. 485. A., ubi Callicles philosophiam ait tractandam esse nai-

zdg noXsig avzov Slsqqsl Xoyog. ozL Tlv&ayoQag acpi^szo ov SLSa^cov, dll' iazQSvGcov.

Ssiag x^Qi-v, neque totam vitam eius studio consumi debere. Itaque opponitur sni zsxvy, ut p. 315 A: yiai sni zsxvrj (iav~ &dvsi, cog cocpLGTTjg tao^svog.
iu

infinitivi aoristi cum (liXXsLv coniuncti collegit Astius Lex. Platonic. II 300.

Exempla

Gellius N.A.XIII16: liuma-

nitatem appellaverunt

qui verbis Latinis probe usi sunt id propemodum, quod

nQayovz' sl dya&(p Recte iuterpretatur Ficinus: nescis quale sit istud, bonumne an malum, cui operam impendere studes. nQayiiazL posuit pro dvSQi, ut contemptim sophistam signifi11.

IjLuzi]

Graeci
nos
dicimus.

naiSsiav

vocant,
h.
I.

caret.
13.

eruditionem institutionemque in bonas artes

wGnsQ zovvofia
,
<>

?.iysi]

iSicozrig

in-

tellegitur qui artem non ^ublice profitetnr; additurque ilsv&sgog, b. e. liberalis, quia artes istae erant mercenariae. Stallb.
7.

Aristot. Polit. III 4: zwv SQyaGL(ov'iv uiQog yiazirovGiv OL XSQ^ %.> r , SLGLV, (OGnSQ GTjVT\ZSg. OVZOL
fiaivsL Kui ^cbvzsg dno

zovvou' avzovg

oi

zav

jjftpuv.

zrjv ipvxrjv

Jrapaffjjfrr

&SQunsvG ai]animum tuum tradere curandum s. excolendum,

325C: (irj naQovGi UTjSs &sQansv9sLGiv sig aQSzriv. Proprie QsQansvsiv de medicis
p.

ZOV Z(OV Gocp(ov snLGzjjfiova] Nimirum GocpiGzrjg ab eo deducitur a coqpo'g et siSivai, ut

sit 6 z(ov

Gocpcov iGzcoQ, eademque vocis originatio Platoni prop.

batur in Sophist.
v. proleg. p. 3.

221 D. sed

4*

52

PLATONIS

D
JcJidiU

i6Lv 01

tav

Gocpcov i7ti6tij[iovsg'

dkV

sl'

tig sqoito 7j(idg,

tav
dv

ti aoqxjov
Ttov

sIglv oi t^ayQacpOi ETtLGtrj^ovsg, sinoLfisv

ti^v
sl

avta, otL tav TtQog SLXovcov xal tdlla ovtag.

,

ccTtsQyaGLav tiqv
tLg sxslvo

tav
5

ds
;

SQOLto, 6

ds 6o<pL6trjg

tav

tC 6ocpcjv

soti

avt(p; TtoCag sQyaaCag s7tL0tdtr]g;

sivaL,
(6

dv dnoxQLvaCfLsd^a tC dv SLTtOL^sv; ^t^rov

tC
TtOLrjaaL

Zl(x)%Qatsg,

STtLGtdtrjv
d^i^d-fj

tov

dsLvov IsysLv;
^s'vt0L

'iGcag dv, i^v d'

syci,

Xsyoiiisv,

ov

fxavag

5. Tt av dnoTiQiva i(is&cc Bekker: xi av aTioytQivotns&a BT, sed huius interrogationia forma eadem sit necesse est ac p. 311 D, ut utroque loco aut anoyiQivai^s&a aut aTiotiQLvoiiis&a scribendum sit; illud verum est p. 311 D, ut intelligitur etiam ex mendosa scriptura dnfKQivaifisd-a in B et T, ergo contra eosdem hoc quoque loco retinendum est. 6, ri dv s in 01 (isv, Avxov sIvaL, co ZlcoHQazsg, STtiazdxrjv: haec librorum verba alii ahter distinxerunt, omnes autem coniunxerunt sitioi^sv avzov slvai praeter fleusdium, qui in spec. crit. in Plat. p. 68 proposuit xi dv siTtoiusv; EiTtoiasv avzov slvai, in quo si inserueris dv ante avzov nihil merito videatur reprehendendum putanti aliquid ex-

cidisse.

Sed neque hoc opus

est

additamentum neque

si

quod

ante siTtoi-fisv, aut rj , quod ceteri editores Stallbaumio auctore ante sn:taTaTr;v addiderunt iidemque verba Ti dv sinoifisv flippocrati tribuerunt, cuius responsum in Aldina, quod Madvig advers. critic. I 409 probat, incipit ab 'i2 Uc6y.Qazsg. Schirlitz itoiag SQyaaiag STtiazdzrjg post aocpiav sazi poni vult., sed vid. ad p. 327 A. 7. xov noLTiaa i: vitiose xov z6 not-^aaL BT. 8. fis vzo i tY.avcog ysT: (jsvzot. ys iKavag B.

Schanz

2.

xwv

Tt

aoqxSv siaiv

ot

Stephanus: quo pertineant haec aocpd, quo^coyp.] Recte

rum pictores suut periti; velcircaquamremverseutur haec aoqxi. Pendet enim accusativus Tt non ex ini.azr](iovsg, sed ex
aocpcov

6. Tt av sLnoifisv] ut p. 311 D, ita h. 1. Socrates ad interrogationem, qua se et Hippocratem adiri posse fingit,

responsum primum
quaerit,

simpliciter
iudicat,

tum rationem

qua

aocpav, et xcav xi est ac zcov nQog xi aocpcav, ut verba xcov nQog zrjv sgyaaiav (aocpcov) docent, v.

idem

dari possit, denique ut detur compellit. Et respondet Hippocrates simili modo ac paulo ante p. 312 C: ti riysi slvai zbv
id
aocpiaxrjv;
'Eyco
X.
a.

Theag.
4.

p.

125 C.

slvai zov

xovzov fisv snLazrjfiova, sed

. .

quum
ceteraque similiter, int. si'noiiisv dv. ut in pictoribus, ad quam rem eorum sapientia pertineat, dixiita in ceteris id faceremus. Locos, quibus Plato simili orationis forma usus est, Stallbaum. hos attnlit^ infra p. 319 B: ncd
'

Socrates

hoc responsum

K al

zdXXa ov zcog]

sui et Hippocratis commune videri vellet, ut Hippocrati re-

spoudenti ne persona quidem verbi praecedeutis cogitatione

mus,

mutanda
illud
c6

sonale_ aut

esset, pronomen peraliud quid praeter

batur,
ficaret.

ZcoKQazsg non requirequo responsionem signi-

raXXa ndvza ovzcog. Meuon. p. 72 A: coaavzcog ds, oifiai, co Z!., nai ri v,av.ia. Ibid. p. 72C: ovzco 8ri v.al nsQl xwv aQSziav.

Nec a 2]c6%Qazsg initio enuntiati poni potuit, quod Socrates neque excitandus erat neque
alii

opponendus.

PROTAGORAS.
ys'
iQcoTtjascjL;
aocpL<jT^]g

P. 313 ST.

53
dstrai,,

yccQ

hi

-q

a7f6xQi0Lg

ripilv

tvsqI

OTOv 6

dsivov noiEt kiyeiv

wGtieq 6 xi&aQiOTrjg

SsLvov drJTtov notst Xaysiv TtsQl ovTtSQ yial ETTLaTrj^ova, K ycKQ; NaL Eisv. 6 61 dii aocpiaTi^g tj tcsqI Ktd^aQlascog.
5

nSQL TLVOg dSLVOV

xal STiLaTaTaL;

TtOLSt IsySLV,

ij

drjkoV, OTL TtSQl OVTtSQ

ELXog
scprj,

ys.

Ti

d/j

iaTL tovto,

TtsQi

ov

avTog Ts
noLSt;

iTtLaTtjfiav

ia^lv 6 aocpLaTrjg xal

ovxstl s%co aoL XiysLv.

t6i/ ^a&rjTrjv

Ma

^l\

Cap. V.
10

Kal

iyco

slnov ^sto. xovto' Tl ovv; olad^a 313

rf

sig
lisv

oiov TLvcc XLvdvvov SQ%SL vTtod^rjacov Trjv ipvxYiv; t6 aco^a iitLTQsnsLV as s8sl
ly

sl
rj

t dLamvdvvsvovTa
av

XQtjaTov avto ysvia&aL

TtovrjQov, TioXXa

TtSQLsaxiijJco,

etx^ STtLTQSTtTiov siTS ov, xal stg

av^^ovXrjv Tovg ts cpClovg

rjfiiQag
rjyst, ri^v ipvyiy^v,

av TtaQSxdXsLg xal Tovg OLXsCovg axoitov^svog

15

avxvccg' o ds^TtSQL TtXsCovog tov aco^axog

xal iv
rj

itdvT' iaTL Ta

ad

rj

sv

rj

xaxcog TtQatTSLV, %Qrjatov

TtovrjQov

avtov ysvofiivov,

TtSQl ds

tovtov ovts

rc5 Tta-

tQl ovts Tc5 ddskcpcp iitsxotvcoaco ovts rj^cov tcov statQcov

3.

in

TtSQi ovnsQ om, B. clesideratur, ab Heindorfio adiectum est.

Hal iTCiGXTqfiovcc

5.

tj

quod

01 kiysiv] 8. oujtfTi s%(B non amplius id dicere possum. Sententia haec: ad omnia tibi quae adhuc ex me quaesivisti,
dixi tibi Prota.^oram sophistam haberi, tum sophistam verbi vim solam intuitus homi-

respondi;

6ol S' iofiiv nal ^rjv nai Iphig. Taur. v. 1057: Tcefi' iv vfiCv iaziv ?) xaAtos ixsiv /} Similiterinfra p_. firjSsv slvai. 356 C: iv xovta) t^ulv tjv to sv TiQatrsiv. Deinde quod Ss ante tovzov iteratum est, nihil hoc

sv

fit].

nem

sapientia ornatum esse interpretatus sura, eaque sapientia alios ad diceudum instituere, sed

loquendi geuere frequentius v. infra p. 325 B, annot. ad Phae,

in qua potissimum re haec ars versetur, id quod nunc quaeris, hoc tibi non iam dicere possum.

don. p. 78 C. Alcibiad. I. p. 109 A. Lachet. jp. 194D. Haec fere Stallbaura.

TtoXia uv nsQLsGycitpa an multa tecum

10.
7)

ipse

et amicorum propinquorumque consihum ad-

reputavisses

^^ TtazQl] Hippocratis nomen fuisse ApoUodoro supra (p. 310 A) memoratum est, sed eum vivere, id quidem haud
17.

patri

hiberes 15. triv

T/ju;!;!;!']

Explicationis
.

sane facile quis ex iis, quae narrata sunt, colligere potuit; adeo apud Graecos indigna erat
patris condicio.

causapronomini 6'adiunctum est, ut p. 339 A nsQi tov avtov TCSQc T^? dQStijg. 351 A. 353 C al. Proxima sic intellitjas: et ex quo pendet, ut bene aut
.

Acerbe conque-

male habeant tua omnia,

si rit. Sic

ritur DionysiusHal.n,26: jroP.Aa iv ^'EXXr]6iv sig natsQug vno tskvcov daxrjixovsctai, qui eius rei culpam legum latoribus attribuit brevius tempus patriae

bonum

aut malum evaseEurip. Alcest. v. 289:

potestatis in liberos constituentibus.

54
OvdsVi,
Lt'

PLATONIS
ETtlXQEnTBOV SLTS
il;v%7]v,

iCal

OV

t(p (X(pLXO}liv(p

tOVt(p
(p^^g,

yvcp

triv

ariV

aAA' sGTieQag axovGccg,

cog

'',y,

^lv tovtov ovdeva Xoyov ov8e ov(i^ovX^v TtOLSt, sl'ts XQTi STCLtQSTiSLV Cavtov avtc5 sl'ts fllf, etOLfiog d' sl dvaXCGKSLV td ts 6avtov xal td tcov cpCkcov IQij^ata, ojg 7]dri dLsyvcoxcSg, otl Tcdvtcog avvsGtsov UqcoOQd-Qiog ijxcov jtsQL

tayoQa, ov ovts yiyvajGxsLg,

ojg (pjjg,

ovts dLsCXs^ac ovds-

TtojTtots

6o(pL6triv d' ovo^d^Sig,

to

tov dh 6oq)L6t7]v, o tC
UcSxQatsg, s^
6
6o(pL6tr}g

Tcot'

sdtC, (paCvsL dyvocov,

^sXlsLg 6avt6v STtLtQsnsLv;

co

Kal og dxov6ag, "EoLxsv,

ksysLg.

scprj,

av

<yi) lo

~^q'

ovv,
ij

c5

'IjtTCoxQatsg,

tvy%dvsL
cov
iijviri"""'^'"'^

cov s^TtoQog tLg

xdTcrjXog tcov dycoyCyicov, dcp'

tig.

tQscpstai;
3.

0aCvstaL yaQ s^oLys toiovtog

vetere emendatione
iyoy_ et
:

TQS(pstai
13.

oQ&Qtog ex
7}v

oq&qiov BT.
dr,7tov,
co

Tqes

gjETKt ds,
scripsi:
iyca

S'

Ma&rj^aai

2Ja)yiQat

BT
Tco

xQSCpSTai ds, co ScoiiQazsg et Ma&rjiiaai drJTiov, tjv d et edit. recent. (veter. edit. xQScpsxai, 8s ipvx')], co Zico^QaTsg)

acpL^nofisva tovzcp dictum pro xm dcp. ^svco tovtcp, ut p. 337 E: to cxKQi^sg tovto 1(^05. utroque loconumeri causa pronomen ovtog interpo1.

i,svcp]

tQOTtov tiva ovK sofASv et infra p. 330 B. Stallh.

12.

;ios]

sfiTtOQog tig ij v.ditriartem sophistarum esse v.ayiai

TtrjXiKiqv

sintOQLV.r]v

hospes

situm
3.

est, v. Kriig.

50. 11, 20.

Eleaticus in Sophist. p.223Dsqq.

oQ&Qiog ^Kcav]
pro adverbio.
v.

AdiectiKriig. 57,

vum
5, 4.

Horat. Epist. 16, 20: vespertinus pete tectum. Rem ipsam illustrat Xenoph. Anab.IV
STtsl
.
.

Quid inter subtiliter disserit. siiTtoQov et KciTtrjXov intersit, explicat Plato de rep. p. 371 D: iiaTtrjXovg yiaXov^sv tovg TtQOg
nai TtQaaiv diaiiovovvtag idQvusvovg iv dyoQa, Towg ds nXavrjtag sni tag noXsig ifinoQOvg, itemque Xenoph. (Memor. III 7, 6) yianrjXovg definit tovg iv tfi dyOQa (ista^aXXofisvovg yiai cpQOvti^ovtag o Tt iXdttovog nQidfisvot nXsCovog dnoScovtai. -Neque tamen omnia quae opus erant et in foro emi poterant, ibi emebantur, sed cuicunque libuit, ab ifinoQco ipso mercatus est, cf. Xenoph. Oecon.
covrjv ts

3, 9: j^stai

8s
cbg

Kal

OQ^^Qog rjv, sqtcxxiota scog vnv.rs.

cf.

scpaivsv s&vovto navtsg

de

leg. p. 808

D:

rjtiSQag ds

oq-

&QOV
TiQog

ts snaviovtcov

dLdaaKccXovg
jjpfooj'.

naidag ^sv nov zqstts-

a^ai

ovS sv a Xoyov
lige TtQog fi. SLTS fir] est
:

Trotsi] intelsi'ts XQ^I

Deinde

utrum oporteat an, quod ego malim, non oporteat. 7. d i siXs^ai]mt.avta. Solet autem obiectum quod dicitur, si duobus verbis commune est, alteri tantum accommodari v. p.
309 B. p. 310 E. p. 327 A.
al.

XX
Tov

28:

01

dv.ovcoOL

tinda&at
,

SfinoQOL ts

onov

av

fidXiata

aitov

nai

nSQt

nXsiatov

mv 1

10.

"Eoiwsv,

^cpr],

av

avtov noicovtai ot dv&QConoi, tovtotg avtov dyovtsg naQadidoaaL.

i^
sol-

Plene dicendura erat

ovtcog sxsiv i^

y,sv, scprj,

IS.^atrfTai yap:
yaQ affirmandi
ut p. 352
vi

particula

Sed ad eundem modum Pbaedon. p.99E: laoag (isv ovv, d>g ?^xaJoo,

est et multis_aliis locis.

utopata
co

Tq scpszuL ds

ScoKQa-

PROTAGORAS.
ds, r^v d'

P. 313 ST.

55

fw*i4***i

'

iya, fvx'^ rtvi; Mad^rj^aat drJTiov, (o IJcoxQatsg. Kal onag ys ^tj, c5 aratQs, 6 GofpLGtrjg anatvcjv a Ttcokst
i^ajiatrJGEL
'Tjfidg,

aGitsQ ot tzsqI trjv tov Gco^atog tQocprjv,

xal yccQ ovtot

6 sfiTtoQog ts xal xaTtrjXog.

6

nov
rl

cov

ayov-

6lv dycoyt^cov ovts avtol toaotv o tt XQriGtov

tvsqI

TtovrjQov

to

(icoiia,

snatvovGt ds Ttdvta n.coXovvtsg, ovts oC

(ovov fisvot naQ^ avtcov,

idv
ot

^rj rig tvxr]

latQog

(ov.

ovta ds xal

yv^vaOtixog ij td ^ad^r']fiata nsQidyovtsg

10

xatd tdg nokstg xal ncokovvtsg xal xanrjXsvovtsg ta dsl intd^vfiovvtt inatvovGt fisv ndvta d ncoXovGt, td%a d' av ttvsg, c3 ccQiGts, xal tovtcov dyvooisv cov ncokovCiv Tt %Qr]0t6v rj novrjQov nQog trjv ^vxrjv' cog d' avtcog E xal ot cavovfisvot naQ' avtcov, idv ftrj ttg tvxv ^^Q'' ^^^
tjv d' iyco aliquo casu in inferiorem versum delata illud ZlwyQateg loco suo moverunt; nam quaerentis partes agit Socrates, respondentis Hippocrates et utriusque personae ea tantum quae ego tribui convenire demonstravi in Stud. philol. p. 837 841. 2. oncog ys (irj i ^aTtazrla sl Bekker: i^anazrjarj BT. cf.

sed verba

Kruger

54, 8, 7.

TSg] his verbis, quae primo aspectu supervacanea videautur, Socrates simile quod persequi,

accpaXsg ooi covstiJ,a&r](iaza nuQa UqcozayoQOv.

(icov

a&ai
4.

tur, clarius mnltoque efficacius reddit. Hippocrates autem, qui modo concessit sophistam sibi

cov

dyovGLv dy coy Lficov]

illis
7]

Genitivus jiendet a proximis

o XI xQriozov tius ab o zL. 2,

mercatorem velcauponem earum mercium videri, quibus animus

alitur,

novTjQOv, vel poI

Xenoph. Mem.

nequit interrogare, qua-

54;

zpv
rj

nam

animus alatur; neque omnino is, qui ad mercaturam doctrinarum profecturus omnia sua amicorurikiue bona impenre

dxQSLOv
5.

acofiuzog o zl av v,al avcocpsXsg. Stallb.

JJpTJCTOV

nsQL t6 Gcbua]

dere paratus erat, nescire i:>otuit, quod esset animiingeniiquequasi pabulum, de quo lam Empedocles
v.

105:
fid^T]

dli.'

ays

v.Xvd'1'

yc(Q

unde Clemens 589 C tJ ixcc&rjoig Kaz' EfinsdoKXsa zdg cpQSvag av^st. Quibus adde, quod Socrati per suam argumentandi rationem non liav^SL,

(iv&cov zoi (pQSvas Alex. Strom.

praefert Plato in his dativo praepositiones nsQL, ngog et sis ZL. statim post scripsit nQog ziqv il>vxr]v, Gorg. 517 D sl$svaL o Tt zo ^upTjffroj' Mtti novrjQov zcov CLZLCOv rj nozcbv iazLv sig dgFzinv zov ac6!i,azog, de leg. p. 697 B za nsQL zrjv ipvxfjv dya&d zu nsQL z6 aafia y.aid y.al dyad^d,
.
.

cuit simpliciter respondere Ma^ijfiaGi drinov. Debebat ille ex Hippocrate, num sibi assentiretur, quaerere, ut recte tum de

orationis variandae causa Theophrastus (de odor. VHl 35) z6 qoSlvov aQLGzov nQog zd cota et paulo post z6 qoSlvov zotg
et
cbalv

dya&ov

dixit.

12. cog d avzcog Int. dyvooLSv av o

r;

xai
zl zr^v

ol cov.]
^u^Tjcrov
tjjvxrjv.

periculo

talis

mercaturae

eum
inter-

novrjQOV
.5?

nQog

admonere
p. 313

posset.

Hanc

Et

pretationem probantetiam rerba E: si zvyxdvsig iniazr]-

6' avzcog, ut saepe, pro (baavzcog ds dictum est, v. Stallb.

p.

ad Phaedon.

102 E.

56
Tpviriv
fttov
(SQ^BL

PLATONIS
av LarQLXog av.
et fiev

ovv Cv rvyidvsLq

eTtLCry}-

tovtcav ti XQrjGrov xal TtovrjQov, dGcpakig 6ol avst(iad^TJfiata

SL
ds.

xai TCaQa IJQatayoQOv xal jtaQ'

^fj,

dkXov
5

314 oTOfot^v

oQa^

03

^aTiaQLE, ^TJ 71SQL totg CpLk-

tdtoig xv^evrjg te xal xLvdvvEm^g.

(liL^Giv

xaL yaQ
covfi

d>)
rj

nal noXv

xLvdvvog sv
ical

tf]

tc5v ^ad^rjfidtciv

iv

tfi

tcov

GitCcov.

GLtCa ^sv yccQ aal Tcotd

TiQLd^svov

TtaQa

tov
cpalo

xaTtrjXov

tfXTtoQov sh,s(3tLv sv dlloLg dyysCoLg dTtocps-

QSiVj xal TtQLV ds^aGd^aL

avtd

sig t6 acjfia TtLOVta

rj

yovta, icatad-s'fisvov OLKads

Y.aXs<5avta tbv sitatovta^

s^scStL 6vfi^ov2.svoa6d'aL^

TtaQa-

o tL ts

sdsGrsov

rj

Ttotsov xal
tfj

ov B fisyag 6 xCvdvvog. fiad"r]}iata 8s ovx, sGtiv sv dXXco dyysCcp dTtsvsyxsLV., dlV dvdyxr] xata&svta rrjv tLfir]v to fidd^fjfia sv avtf] tfj ipv%f] Xa^ovra xal [lad^ovra dnLSvai
o
Tt
firj
,

ical

oTtoGov xal oitots'

aGts sv

covfj

/^^^/x
i5

1.

xvy xfiv si?

v.

s7ii6Tr]fi,cov] Heindorfius

Sv post

iTtiaTrjficov

ad Phaedon. p. 230. A, remp. p. .369 B. 7. Jtccga xov %anrjXov y.ccI i (itcoqov B: naQCC xov naTtijlov tial i(.in6QOV T. Hermann naQa xov {-/.anrjXov y,al i^noQov), Sauppe deletis verbis
addidit, sed
v,ai

ifinoQOv

scrijosit

noQov Hirschig

fia&ovxa B
4.
firj

naQcc xov -nanr^Xov. deleverunt naQa 15. Schanz. v. Stud. phil. p. 842 844. T. deleverunt Deuschle et Schanz.
et

i(i-

xal

xoiq

H.]

nsQL xotg cpiXxa~ ne ea, quae carisi.

923 310

sima tibi esse debent animi bona in aieam

e.

des.

Proverbiale loquendi genus, quo nsns est etiam lulian. Orat. VI p. 190 ed. Spanhem. v. Suidas
p.

TTpd? ys viiag avxovq. p. slncov yal av.ov362 av.ovaag xs nal aag. Symp. 2 1 9 slncov. p. 317B ai^v &tip sinsiv. de leg. p. 858B sinstv avv &scp p. 839 B t; IsyjLg, de leg. p.

Aet

700

XsysLg sv. p. 325

v.al

V. y,v^svsiv,

PsvBLv. roig (piXxdxoig

icxiv. Stallb.
7.

Kv^og et iy.KVGorg. p. 513 A: avv

rj

ai'Qsaig iqficbv

naiSa yal ccvSqu yal yvvaiya, de rep. p. 47 IB ynel avSQag y,al yvvaiyag xat naiSag. Cf. ad
p.

313 0.
^

naQa xov namj Xov Kal

,

ifinoQov] Paulo ante dixit fixnoQog xig tj y.dnrjXog deinde 6

ifinoQog xs nal y.anr]Xog et nco-

naxa&svxaxrjvxLfir^v] soluto pretio. Dicitur yaxa14.

xi&ivaL

de

praesenti

pecunia,

lovvxsg yal yanrjXsvovxsg. Nunc ordinem verborum mutavit, quod esculenta et potulenta a caupone plerumque emebantur, supra autem mercator priore loco positus est, quod Protagoras non nisi cum eo comparari potuit. Etenim Plato ut senteutia apte exprimeretur et numerose strueretur oratio, aliis locis aliter verba collocavit; p. 309 A scripsit rag y' iv avxoCg rifiLV slq. de leg.

quae prompte numeratur ac persolvitur, cf. infra p. 328 C et Aristoph. ran. 173: Svo SQaxfiocg IjLLad-bv xsXsig; Ei (iri Kaxa&rjasLg Svo SQaxfLccg, fLrj SiaXsyov.

xo (id&riiia Xa^ovxa Kul fia&ovxa] disciplina accepta et percepta. cf. Lach.

p.

181E: x6

ficc&rjafi

et Epinom. p. 974 iniaxrjiiaL) aocpbv

inCaraa&aL D: iat dXXai

ova anoxs-

XovaL xbv Xafi^dvovxd xs avxdg

PROTAGORAS.
rj

T. 314 St.

57

/3f/3Attju,Vor
tcJi/

rj

c6(pXr]^svov.

rccvta

xal fiera
(X)0ts

TiQsO^vrsQcov

rji.icov

ovv oxo7Tc6(.isd^a rjfisig yaQ src vioL,

vvv ^svtoi, aOnsQ coq~ ^rjoa^sVj lco^sv xal dxovOa^sv tov dvdQog, snsLta dxovoavtsg xal aXXoig dvaxoivcoOco^s&a' xai yaQ ov [lovog IjQcotciyoQag avto^^t iottv, AAa xal InTiiag 6 ^Hlsiog
toOovto
TCQayficc dLsXsOd-ac.

oificcL

ds

xal IlQodLxov tov Kslov

xccl

dXkoi noXXol
dh

xai OocpoL.

Cap. VI.
10

^o^av

rnitv tavtcc inoQSvo^sd^a.

'ETCSLdrj

iv

t<p

TiQod^vQco iysvo^sd^a, sjtLOtdvtsg tcsql tLvog

dLsXsyo^sd^cc,
fit]

og rj^tv xatd tr^v

Xoyov odov ivsTCsOsv tV ovv

dtsXrjg yivoLto,
tcp

Otdvtsg iv

fisv dXXrjXoLg.
13.

dXXd dLaTCSQavd^svoL ovrcog SigCoL^sv, TtQO&vQa disXsyoiis&cc, sag Ovvco^oXoyrjOadoxst ovv fioi., 6 ^vQCOQog, svvovxog ng,
BTctaTccvTsg

Cobet, sed
5toft

azccvTfg T: satdvrsg B, ortum est. s in B ex

<t

Schanz

Effrcotfs

sxovTu.

est,

His haud absimile quod habetur de leg. p.

9.

zJo^ccv rjiLLV TavTtt] Eo-

dem modo Xenoph. Anab. IV

13 d6'S,av Se Tavta SKrJQV^av ovTOi Tcoisiv, pro 86i,avTa TuvTa, de quo accus. absoluto qui dicitur v. Kriiger 56. 9, 56.
1,

717 B: vofxL^si, u mexttjtki kccI sxsi, itdvTa stvai tmv ysvvr]GKVTCOV.

1.

TClVTa OVV GKOTtaiiS&CC]

Sententia haec est:

Utrum

so-

10. fl'

T(p

TtQoQ-vQtp^Yitxw-

phistarum disciplina animo conducat necne, quum ipsi per aetatem diiudicare non possimus, de ea re tum alios nobis natu maiores et sapientiores in consilium adhibeamus, ubi ab ipso Protagora, quam rem se tradere profiteatur, audiverimus, v. 318 A. 2. ftl VfOl, (OGTS TOGOVT. ng.] haec recte iam Heindorfius interpretatus est: nobis nonnisi iuvenilis quaedam facultas suppetit ad tantam rem iudicandam.
p.
v.

G raece dicuntur quae sunt ante ianuas vestibula; nos autem

viusVI,
7,5: 7rpO'&!'pa app e
cf.
1 1

mu

pr

Graece

dicuntur

h yra quae SidO^VQa.

,

Kriig. 49,
6.

1.

Gellius N. A. XVI 5. Symp, p. 175 A: T&v TtaiScov ziva j}-aslv dyyslXovta, 6tt Z^coyiQCiTrig ovTog dvaxcoQ^aag iv tcov ystTOVCOV TtQO&VQCO SGTTj^S. HcrOdot. VI35: MtlTtdSrjg yiaTrjusVOg iv TOtGt ItQOd^VQOtGt Toiat scovTOv, OQScov tovg doX6yAOvg TtQOGS^coGazo. cf. TtaQiovrag Guhl et Koner, Leben d. Griech.
.

InTtiag

'HlsCog] Fuit

1 p.

90.

hic insignis

tum doctrinae copia

et amplitudine, tinn vanitate ac superbia, qua artcm suam ac scientiam ostentabat. vid. Hipp. Mai. p. 285 sqq. Infra p. 315 C et annot. ad Apol. Socr. p. 19 E
Stallb.
7.

IS.GrdvTsg] Socrates et Hippocrates postquam ad vestibulum venerunt, subsistentes {intGTavTsg) sermonem, in quem inter eundum inciderant, continuabant, pauloque serius vestibuhim ipsum ingressi eum absolverunt.
14.

IIqoSlkov tov Kstov]

intell.

avTod-i slvai, ut Apolog. p. 25 E, et de hoc sophista vid. proleg. p. 7.

Sonsi ovv

ianitor vero, eunuchus, nos opinor, exauQcoQog

]

tiot, 6

&v-

58

PLATONIS

xarrjnovsv rjfiav, xivdvvavBi ds did to 7i?,ijd-og rcov 00(pi6tc5v axd-sG&ai totg cpoitaGiv iCg trjv oimav. inatdri yovv

ixQOvGansv

triv ^vQav.,

avoC^ag xal Idav rjudg, "Ea,

s(pr],

OocpLGtaL tLVsg'

ov 6%olri avta.

Kal a^a

d}iq)otv totv
5

XSQotv tijv d"VQav ndvv 7CQod"vpLcog cSg olog t' tjv sTtiJQa^s. xal rj^stg jcdltv sxqovo^ev, nal og iyxsxlrj^svrjg ttJ^s d-oQag
aTCOXQLVOfisvog slnsv,
'i^

dvd-QcoTioi, scprj,

ovx

d}i7]x6ats,

oti ov 0%olri avxa', !^AA' coya^s, scprjv

iycS,

ovts naQa

E KaXUav

rjxo^sv ovts oocpiOtaC iG^sv,

dXXd ^aQQSt Uqco6.

xaiv xsqolv T. 4. xolv XBQOLV B: Beliker: iy^syiXsi^^ivrjg B, iynsiiXsLOiisvrig T.

In paucis tum dodiverat. mibus ianitores fuisse inde apparet, quod ne Agatho quidem servum ab ianua habuit, v.Symp.

syyisyiXr](i sv7]g

bant aut eo ipso tempore, quo

adierant, videre nolebant. Itaque apud Ciceronem (de senect. c. 10) Cato ille senex: nemo, inquit, adhuc convenire me voluit, cui fuerim occupatus. v. Aristoph. Acharn.403. Plutarchus.Nic.c.5. Non in omnibus vitae condicionibus is mos servatus est. Agatho quidem in Symp. 212 D muita nocte commissatoribus domum pulsantibus ita servis imperat:

C; sed in Calliae domo opulentissima Persarumque luxum imitante vel eunuchus fuit
p. 212

ostiarius.

%azriv.ovGs: clausis

foribus nostram exaudiverat disputationemindequenos sophistas

esse suspicatus erat.
etsi hoc de discidomum frequentantibus, tamen hic omnino de iis, qui ad Calliam itabant, accipiendum est. v. Plut. Themist. c. 5, ubi Themistocles adolescens dicitur 'Eniv.Xsa xov i'E, Eqijllo2.

xoig qpotTwffiv]

est verbum proprium pulis magistri

sdv aiv Ttg xav inLxrjdsicovTj,

v.aXsixs'
st

ds

fJLij,

Xsysxs, oxi

dXXd dvanavons&a Sed ab illo more plane 7]Sr]. alienum est, quod Martialis sibi
ov
nivoiJLSv,

vrjg,

Hi&aQLOxrjv oitovSat^oyiSvov
xoiv 'Ad^Tjvaicov
,

vno

iyiXinaQfi-

22: accidisse queritur Epigr. Illud adhuc gravius, quod te post mille labores, Paule, negat lasso ianitor esse

caL iisXsxav nuQ^ avxm, qtiXoxL^ovfisvog noXXovg xi^v oiyiiav avxov. ^rjxsi^v yial cpotxav naQ 3. iyiQOvaafisv] Plutarch. de curios. vol. VIII. p. 53 R.: yiai-

domi. dflCpOiV XOiV

jjspot'!'

%6ipavxd ys %VQav stg aXXoxQiav ov voiii^sxai TtaQsX&SLv, dXXd vvv (isv siai ^VQCOQoi, ndXat 8s QonxQcc yiQOvoasva nQog xaig &vQaLg aiad^riGLV naQSLX^ yixs. 3. "Ea, scpri, coqo.] "E hic
XOL
jtir)

oiyiiav

inr]Qa^s] Socrates rem videre poterat, quod ianua Graecorum more aperturam in exteriorem aedium partem habebat. 9. TlQcoxay OQav yaQ xolS. lS. r'jX&oix,sv] Ordo verborum hic est: r]X^o[isv yuQ xol Ssoasvoi lSslv IJQCOxayoQav.

Verbum siaayysXXsLv proprium est de

domino nuntiante,si quis
qui

ianitore

indignantis est vocula, alibi rem inexspectatam mirantis. v.Valck. avxto i p s Eur. Hippol. V. 905 domino, usu frequenti, i. e.

advenit,

eum

visere velit.

Respondet nostro anmelden. Stallb. Vid. ad p. 310 B.^ Xenoph. Symp. Ill: ^iXinnog 6 ysXcoxonoiog yiQOvcjag xr]v ^vQav eins siaayysiXai, vnayiovaavTL xcp
oaxig xs
sl'r]

Stallb.^
4.

ov axoXri avxa] Hoc no-

mine veteres eos excluserunt, quOB aut omnino non admitte-

yial
.

a&aL ^ovXoLxo

Sidxi v.axdys.'O ovv KaXXiag

PliOTEGORAS.

P. 315 ST.

59

rayogav yccQ xol dso^evot idstv ^kO^o^sv. siGuyyeikov ovv. Moycs ovv Ttors ri^lv avd-Qcojtog dvaa^E rrjv ^VQav. Cap. VII. 'ETteidrj dh siGijk&o^ev, Karekd^o^ev IJqcoxayoQav ev tc5 JiQo6rco(p TieQLJtarovvra, e^rjg d' avra av(ineQiendrovv ex iiev rov e%l d^dreQa KalXiag 6 ^lmtovCxov y.al 6 ccdeXcpog avrov 6 ofioiirjrQLog, IlaQaXog 6 neQLxXeovg, xal XaQ^idrjg 6 rXavxavog, ix dh rov enl ^dreQa 6 ereQog xc5v rieQLxkeovg Sdv&Lnnog xai ^LkLnnidrig 6 OLko^rj1.

315

yciQ xoi ex vetere emeudatione

yuQ

xi

BT.

2.

av-

Bekker, quae forma apud Platonem saepe obliterata est, av-S-pcaTTOs BT, o avO-pcaTro? apographa. in B et 7. 6 sxSQoq T est ezaiQog frequenti permutatione sed iam a Stephano aliis'9-pa)7ros

que emendatum.

dKOveag slnsv' f^fftrco.pro slaixoa apud posteriores scriptores etiam

^xftco invenitur, sed vulgaro est v,aXfi vel v.dXsaov, ut Charit.
III 1.
2.

tera parte. ut Euthyd.p.927D

iH ToD sn' dQiatsQu. Stallb. 6. o ofji.ourjzQi.og PIvi]

tarch.

Pericl.

c.

-24:

tjv

fisv

Moyig ovv nots

ti]v
Itaque

&vQuv]

Recte observavit Heindorfius nors crebro significare

TISQivXst) yvvr] nQoaTj-novaa fisv vatd ysvog, avvmvrjvvta d Innoviiicp nQotSQOv, i^ ov KaXXiav stsvs xov nXov-

avta (tw

tandem aliquando.
(loyig TtozB est

aegre tandem,
ut Theaet p.
(loyig

vixtandem,
TOVTO
fiiv
8rj

160E

VTJaausv, 6 zi

nozs iysvSrinoxs v.al zvyxd-

vsL ov. cf. de leg. p. 789 A. Sic etiam Latini aliquando usurpant. Cicero pro Rosc. Amer.
c.

sxsvs Ss xai nuQu tc3 nsQivXst $ldv&innov vat IldQUNon autem sine aculeo Xov. quodam illud 6 otiofirjxQtog adiectum est, quod Hermogenes 6 adsXcpbg avxov 6 OfionuxQiog,

Giov

22:

peroravit aliquando:
Btallh.
n.]

assedit.
4.

qui Socratis disciplinae studiosissimus erat, huic nobilium virorum coetui non interest. cf. Cratyl. p. 391 C.
7.

XuQuiSrjg]
filius,

Charmides,

sv zcpnQoazcpq)

Egre-

Glauconis
rictiones,
ei

frater fuit Pe-

gie Heindorfius: ^TlQoatcpov, inquit, h. 1. videtur dici quod Vitruvio VI 10. dicitur nsQiatvlov, quatuor illud porticibus constans, quae ab ianua introeuntibus quadratam aream quasi

Platonis

magnam

matris; sed etiam cum ipso Callia

quoddam impluvium circumdabant. Ita per ianuam fisaavXov introeunti statim prospectus patebat in oppositam porticum, z6

vaz' uvzivQv nQoazcpov .6q. Ad huius peristyli jjorticum unam

generis affinitatem neCesse est, quum ab ipsius ijarte incedens inducatur. Atque ex Andocidis verbis or. I 126: Xu^oiisvog rov ^cotiov (6 KaXXtag) cofioasv ri firjv fiiq sivat ot Dtov uXXov firjSs ysvsa9ut nconozs, sl fiTj Innovtvov iv zrjg rXuvvoivog &vyutQ6g, ex his igitur prointercessisse

positum

fuit t6 zafiistov,

cella
315

penaria,
mentio
fit,

cuius

mox

p.

babiliter coniicere licet, Charmidis sororem Calliam in matrimonio habuisse. Quae si vera
est coniectura, Plato quoque cum Callia coniunctus fuit. De CharII,

unde hoc ipsum croa dicitur Aristoph. Eccles. v. 14." i^fjg 6 avzcp, iuxta eum. V, Phaedon. p. lObB. fx fLSv xov inl &dTSQa, ex al-

midis morte vid. Xenoph. Hellen. 75, de Philippide, Philomeli filio, Boeckh. de oecon. Att. II 48.

60

PLATONIS

Xov xal 'AvtL^oiQos 6 MBvdaiog, oOtcsq Evdoxifist iidXi6ta Tcov riQOtayoQOV iiad^rjtcov xal snl tsxvt] ^av&dvsi, ag rovtav ds oTtoj&sv ot TJxoXovd^ovv aorpiatrjs s^o^svog.
snaicovovtsg tav Xsyofisvcov ro fisv TtoXv ^svoi scpaivovto, ovV dysL i^ sxdatcov tcov noXsav 6 IlQcotayoQag, dt' cov
disi,SQXStai, xrjXcov tfj <pcov^ cootcsq 'OQcpsvg, ot ds
5

natd

tr^v (povrjv sitovtat JtsxrjXr]^svoi' rjGav ds ttvsg ocal tcov

S7ti%coQCcov sv tcp

idoav ijad^riv, aig

%OQa. tovtov tov %oq6v iidhata sycoys aaXcog svXa^ovvto ^rjdsTCots s^nodcov sv

ta

s^TtQoGd^sv slvai TlQCOtayoQOv,

dXV
Ttcog

STtsidij

avtog dva-

lo

OtQscpoi Ttal oi [ist

SKSiVOv, sv

aal sv icoG^c} ksql-

s6%it,ovto ovtoi Oi STtrJKOoi svd^sv nal sv&sv, xal sv xvxXtp

TtsQiiOvtsg dsl sig to

oTtiG&sv %ad-i<3tavto adkXiOta.

scprj

To V ds
3.

II

st

siG svoriCa,

"OfirjQog,
5.

'Imtiav tov
ttoXscov B:

7116 0'
9.

v ot Baiter: otiig&ev BT.

xav

TjvXcc^ovvroBchsinz. 10. sfiTCQO6&vT: ngoe&svB. 14. scprj^^^Ofirjgog: suspecta haec visa sunt Schleiermachero aliisque multis, sed v. Men. p. 76 D et Stud. phil,

nolicovT.

svlcc^ovvro BT:

p. 844.

l.'AvTifioLQog 6 MsvSaiog] h. e.Mende,Thraciae urbe oriundus. Themist. or. 29. p. 347 D: 6 KocXlLCcg ov [lovov IlQaixayoQDcv
i&SQCcnsvs
Mttt
/cal

verterent.

'AvtLfiOLQOv

nsQiSiusv cclXa rov MsvSaCov

,

sv SV ncog v.ai sv Hoafio), decore atque ordine. Ceterum de magna reverentia, qua Protagoram prosequebantur discipuli, conf. de
rep.
14.

p.

600 C. Stallb.
ftsr'

nal TOv? alXovg fia&rjrag JIqcoxayoQov. Quos Themistius dicit discipulos Protagorae, ii a Platone snav.ovovrsg s. smj^ooi appellantur. Sunt ii, quos sophista in CalUae hospitium quasi iimbras adduxerat. 5. s ^ SKccarcov twj' noXscov] Sic articulus post snaarog illatus Phaedr. p. 248 E etp. 274E. Apolog. Socr. p. 39 A. Parmenid. p. 134 A. Tim. p. 19 E. al. v. ad Praecedenti ro Phileb. p. 93. jjbsv noXv, h. e. maximam p.artem in proximis respondet i^aav Si xLvsg. Stallb. 9. fiTj S snoT s sfinoScov sv rcp sfinQoaO^sv slvaL] H. e.

xov Ss

sia svorjaa,

scpr]"Oiir]Qog] Sumta haec sunt ex NsKVLa, Odyss. X, v. 601: xov Ss fisr' SLasvorjaa irjv HQaDigna vero sunt nXrjSLrjv kts. quae adscribantur verba Schleier-

macheri: ,,Der unterrichtete Athener dachte sich das iibrige hinzu, uudihment-

ging auch der Stachel der Anspielung nicht, dass sie aus der Reise in dieUnterwelt genommen ist. " Sic
hunc locum iam accepit
vol. III. p.

Aristid.

ne impedimento

ei

essent

a froute. Sic svXa^sia&aL utj sequente infinitivo legitur etiam Euthydem. p. 304 A. Charmid. snsLSri avrhg p. 155 D al,

377 Dind.) cpaLvsraL Ss UXdrcov rovg aocpLarag v.ard rovg sv AiSov KO?.a^Ofisvovg ri&slg ^al Y.araXsycov Hai LL^^vTdvraXov sla slS ov, nal' r.ov Ss fisr' siasvorjaa , rotg x Nsv.vLag avrovg HoafiOLg
(II. p.

483

rLficav, riQoSL^iiov

fisv cog

Tdvra-

dvaaxQScpOL, quoties ipse eiusque comites se con-

Xov ovra, 'inncav 8s <ag ro slScoXov rqv 'HQa^iXsovg IlQCorayOQag S' ai) fisrd rovrcov SLairdraL.
'

PROTAGORAS.
^HXstov, xa^rj^svov iv
TteQL

P. 315 ST.

61

ta xar^

(xvtlxqv JCQo6r(poj iv d-Qovo}' C

avrov d' ixccQ^r^vro iitl (idd-Qcov ^EQv^Ljxaxog re 6 Axov^iEvov xal ^atdQog 6 MvQQLVOvOLog xal "AvdQCov 6 '/IvdQorCcovog xal rav ^svcav noltrai re avrov xal alkoL
5

TLvig.

icpaCvovro da neQi cpvCecog re xal rcov ^erecoQav

'IjcnCav,

dorQovo^Lxd drra dteQardv xov

rcofieva.

o ^' iv d'Q6v(p
dLet,7JeL

xad^tj^evog ixdaroLg avrcov dLixQLve xal

rd iQO-

Kal
4.

fiev

drj

xal

Tdvrakov ye

eio etdov. ijiedij^eL

'AgidTiavog a scriba, qui

^AvSQOticovog T: quod nomen in B corruptum est iu quum notam litterarum vd uon anjmadvertisset et o pro cyliabuisset ut p. 3-26 C avtov ozs pro txv xovg T scripsit i post 6. ccatQovoq inseruit, cf. Gorg. 487 C.

uiHcc delet Schanz, sed eo remoto vix stare possit ccttk.

2. Eqv ^c^axog T 6 'Akovfisvov] Acumenus medicus fuit Atheniensis et Socratis familiaris, vid. Phaedr. p. 227 A et

Xenoph. Memor. 111 13, 2; eandem ac pater artem Erysimachus exercebat, quem Phaedri amicum fuisse ex dialogo Phaedri nomine inscripto apparetp.268B. Andron etiam Gorg. p.487C

vog ajjud Homerum, ut ait Athenaeusp. 192E, (lovov slevd^fQiog iaTi Ka&sSgu avv vnonoSica, qua significatione hoc vocabulum legitur etiam Heraclid.Polit. c. III StaiTcbvTai oc KQrJTSg ndvTsg iiaQ^i^usvot d^Qovoig. Plerumque autem de praecipua quadam
:

commemoratur
roug
T7J5

et inter koivcoGocpLug Calliclis re-

sede aliis excelsiore, magnificentiore et delicatiore dicitur, ut a Critia ap. Athen. p. 28 B: @sa-

censetur.
6. ciTpovojU^tHo: aTTa] Hippiam praecipue siderum cogni-

tionem venditavisse Plato pluribus locis tradit, ut p. 318 E, Hjpp. I p. 285 B: l-ASiva a ov (c6 'Jmcia) v.d%XiGTa InCaTaaai, xa TiBQi Ta aatga nal Ta ovqkvta Ttd9ri, Hipp. II p. 367 E. Et
verba
cant
dcTQOvoiJ.LY.d ccttu signifi-

aaXtKog Ss ^QOvog, yvicav tqvcpsQCOTaTr] sSga. Et Hipjnas h. 1. eo aptius insolio sedens describitur, quod &Q6vog etiam sella est magistrorum sive cathedra, cui opposita sunt ^d&Qa i. e.
subsellia in scholis usitata. v. p.

325 E.
7.

SiSKQtvs]

eadem auimi

partem tcov inTfagcQv, quam ab Hippia discere audientes volebant, cf..Xenoph. symp. VI 7: (Soyist?)' rcav usT^caQav
cpQOVTiaTTig slvat. Ola&a ovv, fCpr} 6 2)XpTr?5, flfTSCOQOTBQOV TL Tcov -S-fcov; Socrates ipse omnibus dissuasit, ne iu astrologia utpote obscuriore quam pro humano ingenio studia figerent operamque in rebus humanis collocandam ijerderent, v. Xenoph. Mem. I 1, 11; IV 7, 6, eiusque
nienses,

fiducia, qua iuris cousultus de iure respondet; cf. etiam Cic. de Leg. I 3, 10: non recusarem, quominus more patrio sedens iu Kolio consulentibus responderem.
9.

kkI Tdvzalov

s]

Hac

sententiae plerique fuerunt Athecf. Plutarch. Pericl. 32.

Bv d^QOvq} Ka&t^ufvog^d^QO-

appellatione Prodici avaritiam notari suspicatur Stallbaum, sed videtur sophista grandi corporis macie famelico similis fuisse, ut mento tenus involutus facile cum Tantalo inferno comparari posset. siastSov: conspicatus quidem sudi, sed de qua re dissereret, non potui foris percipere, v. p. 315 E. insSr] [is t yaQ aQU ] aderat enim ut suspicatus eram

62
T)

PLATONIS
aga xal
TlQodfiiog 6 Kstog, rjv de iv oixyjfiatL tivi,
cog

yccQ
g5

tcqo

tov ^ev
TiXrjd-ovg

ra^LStco

sxQfJT^o

'lytTiovLxog,

vvv dh

vnb tov

KakXCag xai tovto ixxevcoGag ^evoig xatdXv6iv TCeTiOirjxev. 6 ^iev ovv TIqodixog Bti j^aTcxftTO, iyxexaXv^^evog iv xcodtoig tiGl xal
6

tav xataXvovtav

6tQc6^a6L xal ^ccXa noXXotg,

de avtoj
inl

cog icpaCveto'

TtaQexd&rjvto
te 6 ix

tatg TtXrjoCov xXCvatg

UavGavCag
ti

KeQafiecov xal ^etd

UavaavCov veov

etu iieiQdxiov,
(pvcjiv, trjv d'

cog

iiev

iya^ca, xalov ts xdyad-ov

trjv

1. aga aai: pro ccqu B habet pa, yial om. T. <ag omitti vult Dobree ad Aristoph. Plut. 314, sed nulla est causa, cur particula.

eiiciatur.

(v. p.

314 B)

Ceus.

Prodicus etiam

Vocabulum oUijiiaTog

usurpari solet de singulis aedificiorum partibus, ita ut pro varia

tandum, quod eo ipso tempore multi homines undique Athenas convenire solebant; v. Schol. ad Aristoph. Ach. v. 503 sq.

singulorum locorum ratione variam habeat significationem. v. Theag. p. 130 D: si iv ty avrfi

fiovov ol-Aia si'r]V, avxcp ds oi-nrj^aTt.
4.
jji,i^

iv

xco

xat (idXa noX6. ttal Xoig] Phaedou. p. 58 D: nagijadv xtvtg xai noXXoi ys. Cratyl. noXXd-Atg Siq avto p. 386 B:
ninov&a,
cocts fiot Soiistv

ndvv

^svoig KatdkvGiv
^svava

ns7t.]

Themist.

or. 29 p. 347 D: 6 KalXiaq sniisvcoaag to za(iisiov xotg

novrjQOvg stvai TH^org dv&gconovg kkI (idXa cv%vovg. Gorg. p. 455 C. al.
_
,

coqiiaiatg caxo.

KazscKSvd-

Tlavcaviag']

fuit

homo

Pausanias eruditissimus, qui

disciplina pro-

Ilgo SfKog sxi ytaxs-AStxo] Describuntur mores hominis mollis et delicatuli. Narrat etiam

quantum Prodici
fecisset, oratione

de Amoris

vir-

Philostratus Vit. Sophist. XII. p. 496. ed. Olear. Prodicum fuisse

mollitiei et tum. Stallb.
5.

voluptatibus

dedi-

tutibus apud Agathonem convivas docuit. Ex qua oratione huc pertinet haec eius vox Symp. p. 181 D: ot siXfngtvmg vno xov-

sv

Hojd/otg]

Schol.

ad

Aristoph. Equit. v. 400: yKpSiov icxt xo d fia xotg igiotg dsgiia CKSva^ofisvov. Ut Prodicus non

una pelle ad corpus in lectulo integendum utitur, ita Phidippides sv Ttivxs ctcvgatg synsyiog8v7.riasvog (Nub. v. 10) dormit;

tov xov fgcoxog cbgiJ,ri(iivGt ovk sgcoat naiScov, aXX^ instSdv riSrj tovto dgxoovtat vovv ic%stv. 8s nXrjCtd^st tca ysvstdatistv XQ^v Ss >tat vofiov sivat (ij] igdv naiScov.

8.

vsov

Tt sxt (istgdKtov^

ad

quem

locum

scholiastes:

ictsov oxt Iriyovxog xov %sifiaifos, agxouivov 8s xov sagog yiyvstat xd dtovvaia (quibus Nubes docebantur), mcxs 8td x6 -ngvog nat nivrs nsgt^olaiu nspi^s^lria&at xcv viov. De iisdem diebus festis, qui mense

Agatho, quumSocratipIane esset ignotus, modo ex pueris excessisseetaetatis annum sextum decimum egisse putandus est. cpvcig est ingenium, indoles, utTheaet. p. 142 D. Vid. prolegom. p. 28.

9. xrjv S' ovv iSiuv ndvv v.aX6gA^ sed hoc utut est,

certe admodum formosus et venustus. Sic enim 8' ovv

p. 38 B.

Elaphebohone agebautur, hic quoque eo magis videtur cogi-

accipiendum, ut saepe. v. ad Tim. Cratyl. 415 C. 426 D.

PROTAGORAS.

P. 316 ST.

63

ovv idmv Tcdvv xaXog. edo^u dxovGai ovo^ia avta alvai 'Ayd&cova, xal ovx av d^av^d^otfii, sl TcaLdixd TlavGavCov
TvyxdvsL av. xal tco '^dEi^dvtoj d^cpotSQa, o te Krjittdog JtEQl xal 6 AevxokocfCdov^ xal dXkot, tLvsg sq^aCvovto. de (6v dcslEyovto ovx sdvvd^rjv syays (Jiad^stv s^a&sv,
xaCytsQ kiTiaQag

s^av dxovsiv tov IlQodCxov

sivat

ydQ

ixoc

doxst dvrjQ
trjg

xal d^stog

7td6(iO(pog 316
did trjv
i><re<fe!c**^ >*****'

dHd

^aQvtrjta

q)av^g

/3d(U,/3og

Ttg iv tcj oCxrj^atc yiyvo-

^svog
10

d<jaq)rj

snoCsi td Xsyo^sva.

Kal

rj^stg fisv aQtt SL6slrjXvd-si^sv, xatOTtcv ds

rj^av

i7tsi6rjXd-ov 'AXxL^cddr^g ts 6 xakog,

TtsCd^o^aL, xal

ag

q)r]g

6v xal sya

KQLtCag 6 KakkaC^iQOv.
v._aX6v.

3.

1. HaAosT: xa/lms B, perperam Stephanus corrigebat xvyxdvsi mv: post haec verba libri inferunt xovt'
,

tjv

x6

de quo interpretamento vid. Stud. phil. p. 845 sq. et infra annotata. 7. a v ?j p Bekker scripsit, dvriQ BT, 6 avriQ apogr.
(isiQoitiLov

11.

'AXKLiu6r}g xs: om.

xe B.

Stephanus volebatxa^ov. Non opus. V. Phavorinus s. v. y.XvToig ovSstSQOig 6v6fiaGiv dQGvi%ci >tai &r]i.vKd ini^sxu, xat (ifzoxag dQGSVL^dg xs %a\
xog.

%r[Xvv.dg sntcpSQOvGLv,
cpvrjg
XiGxr], xaJ.

oiov

svxai.

postea autem a librariis inserta sunt quo factum est, ut Pausanias et Agatho, qui inter se coniuncti alteri pari audientium, ambobus Adimautis, oppositi sunt, oratione divellerentur. Plura de
,

naidiov, xai xd^iov xai-

his verbis vid. in praefat. p.

VI

yvvaiov SQXOHSvrj,
V.ZS-

etVIL
xd) '/?(ytju.a'vTa]

^SLQUKLov Xsycov
1.

Stallb.
''visus

Adimanti,
fit,

sSo^a axoucai]

mihi sum audire' verum pro certo affirmare non ausim, quum fieri potuerit, ut jierperam audierim. Agathonis nomen apud Calliam facile a quopiam appellari potuit in consessus praeparatione, quae describitur p. 317 D. 2. si TtaLS iY.d 77. x. wv.]

Cepidis
pellatur,

filii,

mentio

quod
hoc

sciamus, alibi nusquam; alterius, qui Leucolophidae filius aprarissime.

De

Hemsterhus. ad

Lucian. Tim. p. 541 ed. Lehm. conferri iubet

Xenoph.

Hist. Gr. II, 4, 21

et

Schol. ad Aristoph. Ran. v. 1561. Stallb. Vid. Meineke Fragm. Comic. Graec.
7.
II.

p. 513.

Constructionem nemireris.multo audacius Phaedr. p. 240 A szl xQLVVv dya^iov, dnaiSa, doiHov 6 XI nlsLGzov XQOvov naiSL-Aa sQaaxrig svi,aLX dv ysvsa&aL
:

So-/,stdvi]Q slvaL xat 9-stos] Derep. T.p.33lE: Zl^codnLCxstv vtSrj ys ov quSlov aocpog yuQ v.ul &stog 6 dvrJQ.

De
Kut

voc. d^siog v. Sophist.p. 216 B

(lOL

Stallb.

doxft &s6g

iisv

dvjjQ

xvyxavsi(ov.^Qua,ev\i\go sequuntur verba tovt' rjv x6 iisi3.

ovSuticog slvut, &siog firjv

ndv-

xag yuQ

QaAiov

h.

e.

id erat adolescens,

syd) xovg cptXoGocpovg xotovxovg nQoaayoQSvco.

int. naLSiy.d, ea ad Socratis coniecturam, qua Agathonem a Pausania amari su&i^icatus erat, confirmandam Platonis oratioui ab aliquo inter legendum apposita.

P.316. d)g cpijg G

12.

i)]

v.p..309A.

hic

xat KQtxiag 6 K.] Est Critias ille, quera constat

,

oXiyaQXLug fuisse

sum

adeo studiout crudelis et impotentis

64

PLATONIS
Cap.VIlI. H^stg ovv
cog

slarj^&o^EV, sti GfitxQ' arta

tavta diad-saad^svot TCQoGfj^sv TtQog tov B riQGJtayoQav, %al sya sinov' Sl llQcotayoQa^ ^iQog 6s rot, ijld^o^sv syd ts xal 'InnoaQatrig ovtog. UotsQov^ ^^V^ ^ovG) (iovXoyiSVOi diaXsxd^rjvca tJ xal ^cstd tav dllav; ^H^iV ^sv, Tjv d' sycj, ovdsv dcacpsQSi' dnovCag ds, ov svsxa Ti ovv dtj sGtiv, sg)i], ov svsxa rjl&oiJisv, avtog C^asipai. ijxsts; 'iTtTCOXQattjg ods s(3tl ^sv tuv sTti%coQicav, ^AnoXXo' ^coQOv viog, oixiag ^sydlrjg ts %al svdaC^ovog' avtog 8a
dLatQi4>ccvtsg xal

triv cpvGiv

doxsi svd^iXXog slvai totg rjkixicotaig. stcl&vdoxsi skXoyi^og ysvaO&ai sv

314 E, ita
tfj

lo

^siv ds
3.
.

fiOi

nolsi, tovto

TiQog as tot: ut

p.

h.

1.

toi in
4.

BT
tqpij,

recentiore

graecorum pi-onuntiatione mutatum est in Ecpr}, iiovoL iiovcp Cobeto auctore Schanz.
tyranni
partes
egerit.
v.

zi.

^ovm BT:

Xe-

noph. Mem. I, 2, 12. A Platoue, qnocum cognationis vinculo coniunctus

fuit,

Perictione enim

11: co HcaiiQarEg, syca roi CE 8C%aiov (iv vofiC^o). Cyrop.V, 2, 23: iyco roL, icprj, c6 dvdQcg Ibid. VII 5, 53: cpCkoi.. oiuai.
I 6,

et Critias tyrannus eodem avo, cui et ipsi erat nomen Critiae, usi sunt a Platone igitur in pluribus sermouibus vel loquens introducitur, veluti in Charmide, Timaeo et Critia, vel certe com-

syco roL,
4.

sx^^S

vdfirjv aoL itQoasl&siv.

UorSQOV

ovk av sovybov
cp

^ov-

XofisvoL SiaX.] lam ex his verbis Protagorae magnus rerum

Erat enim, ut scribit sclioliast. ad Tim. p. 20: ysvvaCag :tal a^pa? q^vsscog, rJTtznro

memoratur.

humanarum usus quum Socrates et

qui ipsum adire

elucet;

nam

Hippocrates, voluerant, in

cvvovai.av, sv.alLXO iSicorrig fMSV iv Kccl cpiXoaocpoig, cpiXoaocpog Ss sv iSicoiaig. StaUb. Conf. Boeckh.

Sh

yicil

cpt.).oa6cpa)v

multorum hominum coetum incidissent, ille quidem sensit, permultum eorum interesse posse,
ut quae vellent sine arbitris dissererentur. Quoniam autem non

De Oecon.
1.

Att, I. p. 433437. TCQoafj^sv nQog r. IIq.] Socratem iam superiore tem-

cum
h.
(p.
1.

aliis

veuerant, voc. uovoi

in pi-oximis

non requiritur,

pore in Protagorae notitiam pervenisse ex iis, quae sophista illi in extremo dialogo (p. 361 E)
dicit,

316 C) Socrates addidit, ut Protagorae arbitrio permitteret,

utrum secum

solis an coram aliis disputationem instituere vellet.

inteUigitur.

Apte

igitur

8.'l7t7tonQccrij g

6S

Cum

Hippocratis patrocinium suscipere eumque ad Protagoram adducere potuit. TiQog ai rOL riK&oiiBv'] o. Socrates ianitori mandaverat, ut Protagoram se convenire velle nuntiaret. Eo spectat roi: ad non ad Calliam te vero venimus. Particala rot pronomini cum vi quadam adiuncta est utAristoph. Av. v. 275:

his comparari possuut,quae idem in simili causa dixit Euthyd. p. 275 A: sazL Ss ovzog 'Agioxov ^sv vLog zov AX^iiL^iccSov rov

TcaXaiov, avzavsibiog Ss zov vvv

ovzog

'AX^i^tccSov ovoaa S' avzat KXsLvCag. 10. rriv cpvGiv Sok at ivcc-

liiXXos sivat roig ^ity.jvi-

ovTog,

oj

cs roi.

Xenoph. Mem.

detur indole cum aequalibus suis certare. Stallb. 11. rovro Ss OLSzac ysvi-

PROTAGORAS.

P. 316 ST.

65

dh ohtaC oC ^ccXiOr av yevea&ai, sl Gol CvyyivoiTO. ravt' ovv rjdr] 0v Gxotcsi, TtotsQov TtSQl avtav ^ovog otsi dstv

diakeysa^ai ;rp6s ^ovov^,

jiQo^tjd-et,
s
(6

rj

(let'

aXXav.

'OQd-c5g,

ecprj,

UaxQates, vneQ i^ov.

noXeis fieydXag, nal

'^ivov

yaQ avdQa

xatiovta

eis

iv tavtaig Jtei&ovta

tuv viav tovg ^eXtiOtovg dnoXiTtovtag tdg tcov aXXav ovvovGiag, %al oCxeioJV xal o^veicov, %al TCQeO^vtiQav ""
ojg ^eXtCovg ioofiivovg did trjv eavtov OvvovoCav, %Qri evXa^etO&ai tov tavta TtQattovta' ov ydQ O^iXQol TtSQi avtd cpQ^ovoi te yCyvov-

"j""

xal vecJtiQGJv,

eavta Ovvetvai

10

tai xal aXXai dvO^iveiaC te xal ijti^ovXaC.

iyco de

fqv

Ooq}iOtixr)v tixvrjv cprj^l }iev sivai TtaXaidv, tovg de ^ieta-

%eiQit,o^ivovg avtrjv tcov TtaXaicov dvdQcov (po^ov^ivovg

1. uaZtffr' ttv ysvsa&cii: av addendum primus censuit Stephanus, ijidliaru ysvia&ai BT. librorum scripturam Heindorf et Stallbaum defenderunt, simplici aoristo certam adolescentis

spem et fiduciam indicari rati. Sed av, quod inter (iexli,az' et yevia&ui facillime evanescere potuit, ojsus est. 5. MKTiovra Ast et in margine T: Kal iovxa BT. 6. anoXtTiovzag Themist. or. 29 p. 347 B: anoXsiTtovtag BT. cf, Apol. p. 19 E rovTOvg {zovg vsovg) nst&ovci tag SKStvcov avvovaiag anoXmovtag acpiaiv avveivat, quae verba referuntur Theag. p. 128 A, sed jjro dnoXi.JtovTag hic etiam scriptum invenitur dnolsinovtag. 9. rov delendum censet Cobet.

c&aL: hoc autem putat se

maxime posse consequi,

tua
utatur
disciplina
institutione^

si

et Similia haben-

consuetudine, meliores se per eam evasuros existimantes, oportet sibi cavere ista facientem. Nam
haec: tov ravra nQarrovta, perspicuitatis causa addita sunt.
Stallb.

tur p. 353 B: ij olfiai- dv sywys naXliata cpavsQOv ysvia^^ai, p. 327 B oisi av aya&ovg avXr]rdg rovg vistg ytyvsa&ai, v. j), 318 A. 348 D. 2. (lovog oisi Sstv diaX.'\ Subiecti casus verbo finito per
:

yial oQ^vstInfra p. 320 B a Socrate oltisiot et dXXotQiot inter se

1.

Kal olv.siaiv

av]

attractionem quandam accommodatus. Debebat enim e vulgari ratione fidvov scribi de quo lo;

oQ^vsioav

opponuntur, sed Protagoras dixit et propter

h.

1.

6[iotorsXsvrov,

figuram
phistae

quam omnium maxime

vox
v.

xo elocutionis
soet

quendi genere diximus ad Criton.

p. 50 E. Stallb.^
4.

usurpare solebant,

quod
Gr.

haec

Lovta ] virum, qui in magnas urbes descendit in iisqueiuvenum optimos commovet, ut relicta aliorum consuetudine, et affinium et ali-

'gsvov y dQ

dvS Qa ^atperegrinum enim

propria esset,
III. p.

Atheniensium Bekk. Anecd.

1095.

l^.fpo^ovyisvovg ro snax%-sg
a-uTTJs] metuentes invidiam inde oriundam. Erat

enorum,
iuniorum,

et

seniorum

et

enim ipsa institutionis professio invidiosa. Lach.p. 184B: snicp&ovog 77 nQoanoirjatg rrjg roiavtrjg
sniarr]ix,T}g.

ipsius

utautur

PI,AT. PROT.


66

PLATONIS

ro i7ia%d^eg avtrjg TtQoGxTjfia noieiG%^at zal TtQOxalvTCrsOd^at, tovg ^sv 7toi7}6iv, olov "O^rjQov ts zal 'Hciodov aal
Ui^C3vi.drjv,
diicpi ts

tovg dh av tsXstdg ts xal xQrjG^adCag, tovg

5

MovOatov, svCovg ds tivag '^6&7jfiai xal yv^vaGttxrjv, olov "Ixxog ts 6 TaQavttvog xal 6 vvv
'OQ(psa xal
stt

av ovdsvog

rjttcov 6o(pt6trig

'HQodixog 6 UrjXv^^QtafiovGtui^v ds 'Ayad^oxXrjg

E vog, to ds ccQxatov MsyaQSvg.

ts 6 v^stSQog TCQOdiri^a S7totri6ato, ^syag

av

0oq)t6Trjg,

xal Hvd^oxkstdrjg 6 Kstog xal akkot noKXoC.

a<37tSQ Xsyco,
317 tatg
:,ycr^c/

ovtot ndvtsg,
lo

q^ofirjQ-svtsg

tov q^&ovov tatg ts%vatg tav-

naQanstaGiiaCtv sxQTJdavto' syca ds tovtotg anaGt aatd tovto sivat ov ^vficpsQonat' riyovytat yaQ avtovg
2.

olov"0(i7iQov

Quo

iure

Protagoras nic et poetas et eos omnes, a quibus Graeci politiorem humanitatem habebant, sophistas appellaverit, in prolegomenis p. 1 sq. expositum est. Aristophanes (ran. v. 1031) Aeschylum de his, quos Protagoras afFert, poelis sic disputantem
facit:

7. t6 Ss aQ^atov MsyaQsvg\ Megaris natus, sed a Se-

lymbrianis posteaquam in eorum urbem se contulerat, civitate donatus est, conf. de leg. I p. 729 A: 7tQ06Tr]ac6(is&a yovv TvQzaiov, rov cpvasi fisv 'A&ijvaiov, rcovSs Ss {rcav Aay.sSaL(iovia)v) noltrrjv
ysvo(isvov.

Oqcpsvq

(i%v

yocQrBXsrugd'' rKiiv

'Aya&oyiXrjg r s 6 vnsr spogl Agathocles Lachet. p.

180

Movaatog
yijg

Kccrsdsi^s (povcov r a.Tii%zG%ai, S' s^aiisasLg rs voacov

D Damonis,

musici

illius

nal jjp7;aju.ous> HatoSog Ss SQyaOLag, KaQTtwv coQag, aQOTovg' 6 ds &srog '^'OfirjQog ano rov rifiriv nai yiisog sg%sv TtXriv rovS' ori XQ^lor sSiSa^s, rd^sig, ccQsrdg, oTtlCasig dvSqcov;

aetatis clarissimi, magister apPythoclides Alcipellatur. biad. I. p. 118 C Periclis praeceptor fuisse narratur. De utro-

que exposuit copiosius

Groen

van Prinsterer Prosopographiae Platon. p. 185sq. SansQ Isyco, wie gesagt, v.

Phaedon. p. 57 C. Apolog. Socr. p. 21 A. ibique annot. Stallb. 12. v,ard rovro slvai ov
|T;jtt<)P890|u.at]mihivero

olov"lKyiog] Iccus, nobilis athleta, teste Stephano Byz. s. v. TaQag circa Olymp. 77 (a. 470
5. a. Chr.n.)floruit. Eius mentionem facit Plato etiam de leg. VIII

his

p. 839 E, ubi v. Ast. Illum Protagoras, quem in Sicilia constat versatum esse (v. Hipp. I. p. 282 D), in eo itinere in ipso Tarento vidisse (TjG&iia&aL) putandus est. G/HQoSiyiog 6 2Jr]X.] Hero-

cum omnibus,quantum quidem ad hoc attinet, nou

convenit. De dictione auftqpfQsaQ-ai Ttj/i, consentire cum aliquo, conf. Herodot. I, 173:
Vv To'^ i'Siov vsvo[i,LKaai, ital ovSaaotai dkXoiai avficpsQOvrai dvQ-QcoitoiGi.. Plat. Tim. p. 25E.Charmid. p. 164 D. al. Infinitivus flvai etsi similiter atque in for-

dicus, a Selymbria, Thraciae urbe, ad Propontidem sita, ita dictus, distinguendus ille ab Herodico, Gorgiae fratre (Gorg. p. 448 B), artem gymnasticam cum medica arte copulavisse dicitur. V. d. republ. III p.406A. Phaedr. p. 227 extr. Stallb.

mula

STimv slvai aliisque additus videtur, tamen vulgaris ratio certe exigebat ro yiard rovro slvai, sed prorsus eodem modo Politic. p. 300 C: sig Svvafiiv

PROTAGORAS.
ov
XL dLCcnQcc^aaO^at o

P. 317 ST.

67
'-

i^ov^ijd^rjGav

dvd-QCJTtcov
cbvTCEQ

Tovff

dvva^svovg iv
,

ov yccQ Xa&atv tav tcctg nolaGt TtQccTreiv,

v/*

evsxa tavt' iatl ta

inog
^rj

TtQoaxrjfjiccta,

ind

ot

Xol,
/6.*.s,./

cag

siitstv

ovdsv ata^dvovtai ,
tb

dW

ys nokatt av

ovtoi diayyiXKGiai, tccvta v(ivovat.

ovv dTtodcdQd-

dvvaad-at aTCodQccvai, dXXd xatcccpavij slvai, TtoXXri ^OQia xal tov iTttxstQTJfiatog, xal noXi) dva^svs- B

axovta

10

atiQOvg naQi^sad^at dvdyxrj tovg dv^QcSnovg' rjyovvtat yaQ tov totovtov nQog totg akXotg xal navovQyov slvat. iyco ovv tovtcov trjv ivavttav anaaav odov iXr]Xi'&a,
aal ofioXoyco ts aocptatiig slvat xal natdsvstv dvd^Qcanovg, xal svXd^stav tavtrjv ol^at ^sXtta ixstvrjg slvat, to

o^oXoystv ^dXXov
5.

rj

s^aQvov stvat

xal dXXag nQog tavtr]

x6 ex vetere emendatione, rov BT.

elvai.

IsaeuB

or. 2, 32:

xara

5.
/jtri

ro ov V
S.

dnoS tSQaaKOvta

Svvce(ii.v

slvai. Stallb. v. Kriiger

Gr. 65.^1, 1. 1. ov Tt 8 LaTiQa^aa&ai.

haudquaquam

aufugere conannon posse aufugere, sed deprehendi. De dnoSian.]

tem
V.

perfecisse quod voluissent. Sic ov zt saepe apud Platonem legitur, veluti de republ.p. 358 C iiioiys,
co ^wKQazsg, ov tl doxsi ovtcog. Phaedon. p. 81 D. Phileb. p. 13 0, p. 52 A, Phaedr. p. 242 E al.

SQdoKovta conatum significante ad Menexen. p. ,244 E. Dein

xal ante tov intxsiQTJfiatog est vel, hoc sensu: id vel conari vellestultumest. Itaque rou
snixsLQiipiatog iterat notionem l^raecedentis dnoSiSQda-novta. Stallh. Conf.de rep. VIp492E: Mai To snixsiQsiv noXXri dvoia.
10. tovtcov fqv Iv avti av cinaaav oSov] h. e. tr\v oSov anaad saziv svavzia zovzcov. 7] pro zovtcQv eadem comparatione

Stallb.
2.

tovg

S vvafisvovg

TiQdtxsi-v] int. ra TtolLti-nd ve\ xd tcov noXscov (TiQdynata), ut 'p. 319 A, sed nQdtzsiv integra sententia abesse posset; nam 01 dvvdfLsvoi- sunt viri in re publica potentes, td Tiolitiv.d dsivoi, et aptius zoig noXXoig i. e. vulgo s. imperitae multitu-

quae vocatur compendiaria dici potuit zovtoig. Andocid. or. 1, 5: syoi noXv trjv svavtiav zovzoig
yvcofirjv sxco. Protagoras ipse infrap. 323DTa na^nd Kal zdvavzia tovzoig, sed uno versu inter-

Svvdusvoi nQattsiv. In Gorgiap. 525 E, ubi de tyrannis rerumque cioi

dini opponuntur,

quam

viliimi administratoribus agitur, dicit Socrates: sk tcov Svvafisvcov siol Kal 01 acpoSQU novrjQol

yiyvofisvoi dv&Qconoi.
4.

iecto rursus zdvavzia zovzcov nayid, nullo sententiae discrimine, quod Kruger Gr. 48. 13, 4 statuit. Voc. ndg et dnag saepe eodem modo optimi scriptores

cog

snog stnsiv, ovSsv

usurpaverunt, ut Xenoph. Anab.

I 5,
1

aia&.] propemodum nihil sentiunt. Nam ita hanc formulam apud Platonem usurpari ad Gorg. p. 520 B monuimus. zavza V (ivovoi, ea decantant, ut recte interpretatur Ruhnken. adTim.p.262. Stallb.

r]v

ri

yfi

nsSiov dnav

ofiaXsg dot. I 52

mansQ ^dXatta. Hero:

dvs^r]yis cofxog zs XQ'^'

ndv ojxoicog xal aixf^rj'" <J^fQSTjv ndaav xQvasrjv. Thucyd.VI.

asov
21, 2. VI. 37, 3.
13.

Jtat

dXXag nQog zavzy

5*

68
^

PLATONIS
EiTtstv
,

Cautf c

s6x^^aL, aOTS, avv d^sa

^rjdhv

dsivov TtccGxstv
srrj

dioc
'tjdr]

ro 6^o2.oystv 60(pi6rrig sivca.

Si^i iv rfj tsxvt]-

aaitoi TCokXa. ys

xal yaQ xal xa !E,v^7cavta itoXXd

xad"' i^Xixiav

sGtiV ovdsvos otov ov Tcdvtov dv v^av natriQ SirjV aats noXv ^oi rjdiOtov sOtiv,
fioL

st ti

^ovXs-

ad^s,

tcsqI

tovtcov aTtdvtcov

svavtCov tcov svdov ovtcov

tov Xoyov Ttoistad-ai. Kal sycj vncaittsvaa yaQ (iovXaod^ai avtov ta ts IjQodiXG) xal to5 'iTtTtia ivdsih,aa&ai ^al xaXXoTtiaaad^ai, oti iQaatal avtov dcpiyfisvoi sl^sv

9. sliisv. et h. 1. et Hipp. I. p. 301 D libri habent sed slfisv in B servatum est Theaet. p. 147 A.

il'r](isv,

eaKSjxfiai]

am praeter hanc
indagavi.

atque alias eticautiones

non possim pro aetate pater esse.

In his ovSsvog per attractionem quandam casui sequentis prouominis oxov accomest,

1. 6VV &(a sinsLv] hanc formulam cuni modestiae qua-

modatum
0?
ovx^i'

ut infra

p.323C:
ovriv'

dam

significatione

usurpari so-

dvaynaiov

litam Henr. Stephanus ad Theaetet. p. 151 B recte interIDretatur: quod ita dico, utin

fisxsxsLV, et nccvxcov abundat, ut ap. Demosth. or. 20, 3: ov yuQ sazLV scp' oxov

ovSsva

eo

opem divinam agnoscam

xovxo ov nsnovd-ttxs xwv ndvxcov.

4.

vel, in quo quidem a deo me iuvari negare nolim. Latine dicas: iuvantes.favente deo. Stallb. Protagorae etiam vitae exitu infelici illud Solonis to firjdiva stvai rcav ^coovtcov oX^iov (He-

iia^'
rj

iqlLHtav naxrJQ^
Nestor Diovsog saaC, sfiog

Apud
medi:
Ss
7t

Homerum
firjv y.ai

Hal nccCg

strjg

onXoxaxogys-

vero multi Graeci iam duodevicessimo aetatis anno

vs^cpi.

Quum

rod.l86) combrobatum est, multumque cum sophistae verbis

discrepat hic Timonis Sillus, quo Protagoras de diis scripsisse dicitur

completo in matrimonium irent, ex his verbis id unum efficitur,

Protagoram minimum
nis

viginti an-

quum

Prodico et Hippiae,

tum

Socrati aetate praestitisse.

naaav

sxcav cpvlayir]V smsfnsCriq' fisv ov ot %qaCafiJia' aXXa q)vyrjs insfiaCsxo, ocpQa firj ovxcog

xa

6. dndvxcov ivavx Cov xcov svSov ovxcov^ coram omnibus, qui intus sunt; non modo

coram
sed

iis

quibuscum hic

versoi",

^coKQarfKOv nCvcov ipvxQov noxov "Al8i

(v. Sext.
Svrj.

Empir. adv. Math. IX

etiam coram Prodico et Hippia eorumque auditoribus. dndvxcov, cum vi quadam praemissum, ad proxima xav svSov
ovTcov pertinet.
8. rc5

periit autem multo ante Socratem et quidem naufragio anno 415 navicula in Siciliam fugiens, cf. proleg. p. 4. 57)
;

'innCa ivSsC^aad^ai]

3.

Jtat

yocQ

aal xa ^vfin.]

etenim multi omnino niihi anni sunt. Eandem sententiam cum vi et gravitate quadam confirmans addit: nemo ex vobis omnibus est, cuius ego

discrimine verborum iniSsC)ivva&ai et ivSsC-Avva&aL recte SchoL ad Alcibiad. L p. 105 B: TO sv S sC^aa&aL inl xov Xoyiafiov xdrxsi, ro Ss inLSsC^aad^aL inl xov dnozdSriv (de
eo,

De

quod directe

i.

e.

re

ipsa

ostenditur). Stallb.

PROTAGORAS.
TC ovv,
ftprjv

P. 317

ST.

69

ov xal IlQodixov xal 'InTiCav ixali- D 6a[iv xal rovs fisr' avrcov, Xva ETCaxovGaOLv rmav; ndvv ^ev ovv, s<pri 6 IlQcorayoQag. BovkaG^e ovv, 6 KakXCag eq^rj^ GvvidQLOv xaraOxevdOa^ev, Xva xa^etfiiyc6,
5

^evoi dLaliyr]6d-e;
T^fiets,

'EdoxeL XQrjvaL.

aG^evoL

de

Ttdvres

(os

dxovOoiievoL avdQcSv aocpav, xal avrol dvrL-

Xa^o^evoi rav ^d&Qcov xal rcov xXlvcov xareGxevd^ofisv TCUQa rcp 'InnCa' exet yaQ TtQOVJtrJQXs td ^dd^Qa- iv de
tovrcp KakXCas re
10

xal ^AXxLLd8r]s
T^Jg

'^itirrjv

dyovre tov E

IlQodLXov,

dva6r7]6avres ix

xXCvrjs,

xal tovs ftfra

tov nQodCxov.
Cap. IX.
'Enel de ndvres Ovvexa^et,6^e^a, 6 IIqco-

4. Ka& s ^ofji svoi. T: Ku&L^ofisvoi B, quam scripturam amplexi sunt recent. editores omnes, sed cum Veneto congruit sequens 6vvskcc&s^6(is&cc et Phaed. p. 61 C: (o ScoKQurrjg civttKcc&i^oiisvog stg xriv y,Xivr]v) na&fjKS t gksIt] inl xr}v yrjv xal Kcc&s^6(isvog ovtoag r]Sr] za XoLira dislsysTO, atque Plato, si non additur, quo quis sessum eat vel ubi sedeat, Ka&s^sGQ-ai, non 5. aGfisvoL: cum spiritu leni BT, Ka&L^sG&at scripsisse videtur. sed veram formam B servavit Gorg. p. 486 D eamque indicat corruptio librorum Politic. p. 293 E cxGfisvcog pro ag fisv cog praeadditur zs bentium. quod ex praecedenti 6. avrol: 8. Ttaga tm B: tcuqcc syllaba tOL ortum et olim iam eiectum. rov T. 9. KaXlLag BT: KQitiag Hermann, sed hospitis erat Pro10. avaGtr]Gavxs coni. Heindorf, dicum, ut accederet, invitare. sed cf. Euthyd. p. 273 D, Gorg. p. 481 D, Phaedr. p. 278 B.

inBT

l.Tt ovv scpriv syco, ov %.] Pronomen syco propter longiorem verborum intercapedinem
,

repetitum.
4.

KaXliug

tcpr]']

Contra

vulgarem loquendi usum Calliae nomen nunc praepositum est, cuius sententia ut hospitis om-

V. p. 315 A: ovg aysL 6 TlQcozay^Qag. Sunt qui his verbis Prodici aegram valetudinem describi existiment, sed homini e dolore laboranti in lectulo melius, quam in tali consessu pro-

tur.

spectum

fuisset, et

mae

esset

Socrates suminhumanitatis incu-

nium
est

esset gravissima.

b.'E86v.SL JJP57 vo;^] Frequens hoc in narratione asyndeton, ut infra p. 338 E: s86ksl ticcglv
ovtoo 7toLr]tsov slvaL.

sandus, si Prodicum aegrotum ea qua fecit ratione tractasset, V. p. 341 sq. et proleg. p. 7sq.
11.

GvvsKa&s^^fis&a]

hic

Xenoph.
8. al.

omnes praeter Hippiam, qui quiin solio mansit, iu lectis et subselliis consederunt, at in sellis sedentes de re pubUca ser-

Anab.

I.

3, 20.

V.

dem

1.

6. Kal avtoi] Non exspectabamus, ut servi subselHa lectosAd Kataque componerent.

mones habent qui ad Polemarchum vel in Cephali domum in

Piraeo sitam convenerant, v. de inC ZLVog rep. 328 C: Kad-^Gzo TtQOGY.FCpaXaiov zs Kal Sicpgov^. sv zij avX'^' SKa&s^6(is9a ovv nag' avz6v. skslvzo yuQ dicpQOL
. .

GKSvci^ofJLSv liquet e superioribus repeti oportere gvvsSqlov.

9.

ayovzs zov TlQod lkov]

mollis et
delicatus,

Homo

qui ad multum diem cubuerat, tandem e lecto excitatus adduci-

zLvsg avzod^L avkXco.

70
tayoQag,
xal

PLATONIS

Nvv

d^ av,

e(pr},

liyotg,

oi

UdKQatEg,

BTtsidri

oWe

TtaQSLOi, TtsQl cjv oKiyov TtQotSQOV ^vsCav sTtoiov

i^s vTtsQ rot; vsaviGKOv. Kal syco siitov otv 'H avtTJ ^oi aQxtj saxLv, (o IlQcotayoQa, iJTtSQ aQti, nsQL 318 cov dfpLxo^riv. 'iTtTtoxQatn^s yaQ ods tvy%dvsL sv S7tL%-v^Ca
TtQOs
(oV

T^s (Siis CvvovoCas' o tL ovv avta dTto^TqGstaL, sdv 60L 6vv^, ^dsas dv g)rj0L Ttvd^icd^aL. toGovtos o ys rj^stSQOs ^oyos- 'TTtoXa^av ovv 6 IlQcotayoQas slitsv 'Sl
vsavCoxs, sataL toCvvv aoL, idv i^ol avvfjs, ?} dv iqfiiQa ifiol avyyivT], aMivaL oLxads ^sltCovL ysyovotL, xal iv f^ vatSQaCa tavtd tavta, xal ixdatrjs ^(liQccs t i^l
lo

B to ^iktLOV
iitsl

iTttSLdovaL.
fisv

tayoQa, tovto
tCs

Kal iyco dxovaas siitov' 'i2 ovdsv ^av^aatov kiysLS, dlld

cov xccl
^rj

IlQGi-

slxos, et
i5

xdv av, xaCitSQ trj^LXovtos

as dLdd^SLSv o

ovto aofpog,

dv

yivoLO.

dXld

ftj)

tvy%dvsLS inLatdfisvos , fis^tCcov ovtcos, dXV aansQ dv si avtCxa

(idla (ista^akcov fjqv iTtLd^vfiCav 'IjtnoxQdtrjs ods iitL^v(L^asLE

trjs

awovaCas tovtov tov vsavCaxov tov vvv

""'

vsaatl iTtLdrj^iovvtos , Zsv^CTtJtov xov 'HQaxXscotov, xal

11. Iv tfj vGTSQdia BT: iv pro insiticio liabent Hirschig Schanz, sed si quis hic Platonis orationi addidisset, 9j|Ufpa et quoque in versu proximo apposuisset. Et Protagoras aiibi etiam, ut p. 322 D et p. 324 A sq. constructionis varietatem afFectat. 15. xvyxdvsi.g BT: Bekker scripsit 14. ovrco T: ovrcog B.

Tvyxdvoig.

yotg]

dv, sq>ri, Xsigitur, inquit, dicere possis. 6. TJ. ovv ccvxq} aito^ijI.

Nvv

drj

orationi

obliquae

interpositus
p.

Nunc

non infrequens, ut
Gorg.
p.

464D

aszcci]

quid
si

rum
II.

sit,

eventutua utatur conipsi'

aptior, potest.
15.

quod

et 320 et sententiae h. 1. omnia nemo scire

^^

^slrccov
-p.

suetudine
Stallb.

ac

disciplina.

Enihjd.

av ysvoio] 292 B: dya&ov oafio-

iv

Trj

vatSQaia xavza
nQozsQaia

Ta-uTaJH.e.pariter, itidem. vatSQaia Plato nusquam zfi

rj\iSQa

loyr]aa(isv dXli^Xoig iyco rs v,al KXsiviag ovdsv slvat uXXo rj intaz7](ir]v zivd.
^

16.

cxXXd

(iri

ovzcog]

int.

addidit,

zfj

semel Phaedon. p.'59 D. Sim"plici dativo et statim post praepositione iv

est

sed noli mihi sic respondere. Dictio elliptica ut

dnoviQivov,
infra
syco'
ju-tj /u-ot, rjv S' p.^ 331 C: ovSsv yaQ dionat, sedtaMa,-

eodem modo usus

I
zfi

Thucyd. zsQa..iv 81

44: t^ [isv ttqo-

non

vazSQaia.

li.KainsQ zrjXtKOvzog mv] tam grandis aetate v. p.

317 C. Deinde o fi-q zvyvdvotg ne cum Bekkero in o (irj zvyxdvotg mutes, indicativus

constituuntur. vvvnotrjarig, vesp. 1418 fii], (i^ naXsarjg nQog &smv; eccles. 1064 Kazaazrjaco. Mr\ (lot Ka^iazrj.
certa
Ariatoiph. rSin.lQ
iiri

lege

Id.Zsv^imiov zov HqukX.]

Zeuxippus Heracleota pictor hoc

FROTAGORAS.
acptxo^svog jtaQ

P. 318 ST.

71

avtov, aaTCSQ naQcc 6e vvv, dxovGstsu avTov xavxa xavxa, ScTtSQ Gov, oxt exdaxrjg rj^BQag l^vvav
STrtdcoGst,
si

avxa ^eXxtav sGxat Kal

Ti
5

avxov snavsQOtxoslnot /"*r"'

si

drj

cpfjg

(isXxia sGsCd^ac
6

xal sig xi imdajGstv',

TtQog

dv

avxa

Zsv^tnnog,

oxl

yQacptxTJv

xdv

'OQ^ayoQcc xa &7]^aic} Gvyysvo^svog,

dxovGag sxsivov

io

xavxd xavxa, dnsQ Gov, snavsQoixo avxov, sig b xt fisXxicav xad'^ rniSQav sGxai Gvyytyvo^svog sxsiva, slnot dv, bxL sig avXrjGtv ovxa d^ xal Gv sins xa vsaviGxa xal sfioi vTtsQ xovxov sQaxcSvxt, 'iTtJtoxQaxrjg bds IlQoxayoQa D Gvyysvo^svog fj dv avxa ri^sQcc GvyysvrjxaL, ^sXxiav dnstGt ysvo^svog xal xav dXlav rjfiEQCov sxaGxrjg ovxag snidcjGst sig xi, o5 IlQaxayoQa, xal nsQl xovj Kai 6 IlQaxayoQag sfiov xavxa dxovGag, 2Jv xs xaXag SQaxag,
,

15 scpi],

2Jc6xQaxsg,

xai

syco xotg xalc5g SQaxcoGt

s[is

xaiQa

dnoxQtvonsvog.
13.

'InnoxQdxrjg ydQ na^'

dcptxo^svog

vocavit
veniri

inifiaasi a prima manu habet Aueelicus, quem Bekker sed hunc librum in bibliotheca Angelica non iam indixit Schanz (Gesch. d. plat. Textes p. 8) inLScoaot, B T.
0),
:

uno loco memoratur, nisi forte apud Xenophontem Socrates

(symp. IV 63)
xit,

eundem

intelle-

quem

simpliciter tbv 'Hga-

^ivov nominavit. Id vero minus est credibile, Zeuxin, pictorem celeberrimum, a Sov.7.i(oxr]v

aetatem multi eius artis magistri Athenas arcessiti sunt. Alcibiades autem, ut ait Aul. Gellius N, A. 15, 17, quum apud avunculum Periclem puer artibus ac disciplinis liberaUbus erudiretur et arcessi Pericles Antigenidam tibicinem iussisset, ut eum canere tibiis doceret, traditas sibi tibias quum ad os adhibuisset infiassetque pudefactus oris deformitate abiecit infregitque, quum Plutarcho teste (Alcib. c. II) diceret:
,

crate vocatum esse Zeuxippum, quae Corais est suspicio ad PIutarch. Pericl. c. 13, cui assentitur Brunn Histor. Graecor. Artific. II, 77.

arti illo

pingendi tempore non pauci stu-

Ceterum

duerunt, v. Aristot. Polit. VIII. 2 fffrt ds ritTaQU cxsdov d TtaiSiveiv elw&uai, yQttfj,ixazu nal ywavaCTix^v ho:!, ^iovaLiirjv, xat

AvksCxwaav ovv tj^ulcov nuids?' ov yuQ laucL SiuXsysa&ai Inde haec disciplina ab XT6.
Atheniensibns reprobata est, v. Aristot. Polit. VIII 6: xal kuXcos dneSoiiLuuauv uvzov {xov uvlov) OL nQOxsQOV xriv xgiiaiv iv, xatv vicov V.UL x(ov iXev&iQcov, KuinsQ nQooxov avxa>. x6 XQtjaccfisvoL Idem de tibiae usu iudicavit Plato de rep. III p. 399 C et iniquius etiam mu'Lo ante Pythagoras teste Aristid. Quinct. de Mus. II p. 110. 10. TlQcozuyoQai cuyy.] gravius hoc quam col avyy.

xixaQxov fvioi yQucpLHijv, et paulo inferius, doaSL ds xal ypaCpLtlT] JJpTjClUOS SivUL TZQOg XO v,gLVSiv xa xwv xsxvlxwv iQyu

naXXiov.
6.

Non dubium
sit

'OQd^ayoQu xa Qr]^ULip] videtur, quin idem

Orthagoras tibicen, cui Epa-

minoudas operam

dedi.sse dicitur ap. Athen. p. 184 D. Fuit autem Thebis ars tibiis canendi in summo honore, indeque ad Alcibiadis

12

PLATONIS
ccv

ov nsiOerai ansQ
"f.
.

enad^ev aXX(p tci Gvyyevo^svog

tav

vr.)

yaQ akloi lco^cavtai tovg veovg' tag yaQ te%vag avtovg necpevyotag axovtag TcdXiv av ayovteg e^^dX^ovGiv eCg te%vag, koyiG^ovg te Tcal aGtQovofiiav
60(pi6t(Sv.
OL iiev
Xttl

yeco^etQiav

xal ^ovcSixrjv
aTCe^Xeii^e

didaGxovteg
TCaQa
d'

etg

tov

'IitTtCav

ical

a^ia &

e^e

dq)ix6^evog

liad-rJGetai

319

Ita&fff/i^f^r

'

ov neQl dXXov tov rj neQi ov TJxei. ro de fidd^ri^d eGtiv ev^ovkCa TteQi ts tcov oCxeCcov, oncjg dv aQiGta fqv avtov oCxCav diOixot^ zal neQl t(ov trjg noXecog, onag td tfjg noXecog dvvatcotatog dv efr] aal n^dtteiv lo '^Q% eq)7]v eyc}, sno^aC Gov t<p X6y(p; dojcetg y,al keyeiv. ydQ ^Oi Xeyeiv trjv noXitiai^v te%vi^v xal vniG%vei6d-ai noietv dvdQag dyad-ovg noXCtag. Avto (lev ovv tovt6 eGtiV, ecprj, ai ZlconQateg, to endyyeX^a, o enayyello^ai. Cap. X, 'if xaX6v, tJv d' eyco, te%vri(ia aQa zmtriGai^ ^^ eineQ ice'>ctr]Gai' ov ydQ ti dXXo nQog ye Ge eCQrJGetai
16.

ELnEQKSKTrjcixLBT: EinsQ

syizrjGaL

Schanz^ vid.adp.340D.

S.ccyiovTagTtccXLV av ccyov-

Tsg sfi^. sig T.] invitos rursus retralientes in artium

quasi gyrum coniiciunt et ad eas tractandas compellunt. Carpitur Hi^Dpias, qui etiam Hipp. Maior. p. 285 C dicitur dyiQL^iGraTa STiLGxaG&ai uv%^Q(on(ov diaiQSiv nsQL ts yQa^fLCCTOOv dvvdfiscog Kal gvXXa^cov Kai ccQfiovLwv Kal qv&limv: atque astronomiam et

TtuQu ^lsTcsL. Videtur igitur apud Platonem legisse vns^Xsips, '\\mis oculis Hippiam adsi3exit\ quod Protagora parum est dignum, v. p. 361 E. ololkol] oncog av 8. qua ratione optime possit

suam
voLTig.

ii^sius

domum admip.

nistrare. Lysid.
firj&ovvTaL,

oncog

207E: ttooav svoaifioI 2,

Xenoph.

Cyrop.

6r

geometriam magno cum studio

coluit. y.

supra p. 315 C.

nci-

Xlv av dictum Ix naQaXlijXov,

nt ap. Aristoph. Plut. v. 622. V. 860. al. Simili ubertate Latihi retro referri, rursus re-

snLfisXovTaL, wg dv ^sXtlgzol slsv 01 noXtTaL. Ibid. II, 1, 4: ^ovav aQLcra oncog Xsvcofis&a, dycovL^OLfis&a. Ceterum de hac

verti, rursus reserare, alia dixerunt. Stallb. Protagoras de

his ipsis artibus disputaverat in libro TtSQL Ts%vav, quo docuerat

sophistarum inprimisque Protagorae professione v. Men. p. 91 A sqq. Hipp. Maj. p. 296 A. Euthydem. p. 273 D. al. Stallb.

noLSLv dvSQag dya13. &ovg noXLTag]De horum verborum ambiguitate

p. 24.
v.

proleg.

ex earum studioidoneumfructum
percipi
p. 232 D. 2 extr.

non posse. v. Sophist. Aristot. Metaphys. H

Quid omni eruditioni propositum esse debeat, Plato de.

leg. p. 643 E his verbis significat: T-^v nQog dQSTr}v s% nai-

6. sig fP^si/is]

Tov

'iTtTtLav

dn-

dcov
TTJV

vultum

ad Hippiam

fiTjTriv

int. a nobis. Aristides, qui ex memoria hunc locum attulit p. 548 (vol. II p. 433 Dind.): 6 IJQCOTayoQas sig tov 'inniav

avertit,

naLdsiav noLOVGav snL&vTS xat SQaGTTjv Tov noXiysvsc&UL TsXsov, aQXSiV TS

fiSTcc
.

Kal ccQXSG&aL snLGrdfisvov

SlKTjg
.

fiovrjv

naiSsiav nQOG-

ayoQSvco.

PROTAGORAS.
rj

P. 319 ST.

73
cp^rjv

aTtBQ voco.

iyco yccQ tovro,

co

nQcorayoQa, ovx

didaxrov slvai, 6ol dh Xsyovn ovx e%cxi oO-ff 8e avro r/yov^ai ov dcdaxrov eivai
d-Qcincov
5

onag
^rjd'

jtkjtcj.
v7t'

B
^.cr,..y/-

dv~

iyco

naQaGxevaCrov dvd^QConoig, dixaios eLfii einetv. yaQ 'A^rjvaiovg, aGneQ ycal oC AAoi "EXXrjves, cprjfil
6qc5

eocpovg elvai.

10
^..-r.,.,

orav 6vXXeyayLev eig rrjv ix~ xXrjG^av, ijteiddv ^hv TteQi olKodo^iag rv der] TCQa^at t?)v noXiv, rovg oixodo^ovg (leraTte^Tto^evovg Gv^^ovXovg TteQl rcov OLXodo^rj^drcov, orav dh TteQl vavTtrjycag, TOt)g C vavjtrjyovg' xal rdXXa ndvra ovrcog, oGa rjyovvrat ^aidv de rig dXkog i7tL%eiQfi ^fjxd xe xal dtdaxrd elvat.
ovv,

avroLg 6v^(iovXeveLV, ov ixetvoL ^rj olovraL drj^LOVQyov elvai, xdv xdvv xaXog rj xal nXovGtog xal rcov yevvaCcov,

ovdiv
15

n ^dXXov
,

dnodixovrat, dXXd xarayeXacjt xal d-OQVrj

.,,...

/y,..y

avrog dnoGrij 6 imxeiQcov Xiyetv xararj ot To|o'To:t avrov dcpeXxvGcoGiv rj i^atd-0QvPrj9eig neQt ^ev ovv cov Qcovrai xeXevovroov rojv nQvrdvecov. oiovrai iv riyvrj elvaL, ovrco dianQdrrovrat' ineiddv di
^ovGiVj ecog dv
1.

oTtoog

rum

lectio
sit

ortum
S.

uTCLGxa Heindorf: OTrcos av dniaxu) BT, quae libro non dubium est quin vitium traxerit, sed av imde non liquet. 15. h,aiQOivr cciT: e^SQCOvzca B, Bekkerus

i^aQcovtttL,

quem

secutus est Schanz.

vscoQia
'^

cf.

ov S iS aK't6v slvai, ^rjS'] Sophocl. Philoct. 1058: olfiaC 60V KCiyiiov ovSiv av rovtcov
int&vvsLv x^Q^'

Q^rjvaicov

tavta Kui t xt 7] tav

tsix'] ^^ Xi^isycov

tiQttrvvsiv iLr,S' Kriiger 67, 7, 4.

'

MaracxfUT) in rrjg@BiiiGtOK).iovg cvfi^ovX^g ysyovs, ra S' iv. r^g IJsQLTiliovg, dlX' ovk ix rcov
Sr]ii.iovovviv. '' %'' ^> rotorai 16. ot
, ,

Q. s-' 1 ariS vn avQ^Qconcov 7taQ.\ ' Q. ;?* 1 ni IX 41: ayaQ^ot os Kal Tv /11 Pind. 01. ' ' " * .s c<vSQsg ooqpot y^ttza Sttniov
'

'

Ti-

'

avrov
.

..

syivovro.
5.

cocnsQ

Kttl

ot

aXXoL

"EXX.] int. q)aci; ipsi autem Athenienseshanclaudemsibivindicabant. Isocr.VIII 52: nQoanoLoviisvoL Sh cocpcatatoi 'EXXrivcov (IvttL toiovroig Tcoj' XQcafis^a cvfiL^ovXoLg. vid. ad p. 337 D.
9. nsQi tcov oiy.oSo(irj(ici' Tojr] Haec Socrates addidit, ut aedificatores de ipsis aedificiis eorumque materia consuli declararet, non de necessitate, uti-

cpEiM.l Factum esse interdum, ^t iali\ratores per ministros publicos, qui ab arcubus, quos gestabant, ro^orai, a patria Z^v&at appellati sunt, a suggestu moverentur et e populi

ti

<

turbaabducerentur,docuitHein-

dorfius
Equitt.

collatis locis

Aristoph.
Stallh.

v. 665.

Ecclesiaz. v. 258.
III, 6, 1.

Xenoph. Mem.
^

Conf. Boeckh De oecon. attic. I 291 sq. _ _ n.nsQt (isv ovv wv oi'ov.] de iis igitur, quae in arte

raagnitudine; quod nisi totam sententiam Protagoras Gorgiae verbis refellere potuisset: oic&u Srjnov ott rd
litate,

fecisset,

versari arbitrantur, ita agunt. iv tsxyv ^tvca, quod plerumque significat Tf;i;v?; j:p>jG%tti, ut supra p. 317 C et Men.
p. 91 E, h.
txscQ^ttL.
1.

idem

est ac tfx^V?

74

PLATONIS
jcsqI
tijs

ti tcov

Tto^eag dLOLxrJGscog dsy ^ovlsvaaG&ai,

Gv^^ovXsvsL ccvtotg avL6td^svog Ttsql tovtav o^OLog ^sv tsxtav, o^OLCog ds %aXxsvg, (ixvtotofiog s)inoQog vav,

xlrjQog, 7tXov6Log nsvrjg,

ysvvalog dysvvrjg, xai tovtOLg

otL
5

ovdaovds ovtog didaaxdXov ovdsvog avta, ^od^sv ^ad^cSv STtSLta Gv^^ovksvsLV sTtLXSLQSt' drjkov yaQ, otL ovx riyovvtaL dLdaxtov sivai. firj toCvvv otL to xolvov trjg TtoXsog
ovdsig tovto
STtLTcXrjttSL cjCtisq totg TtQotsQOv,
,

ovrcog
tcov

sxsL,

dXV

IdCcf.

rj^tv

oC 0oq)c6tatOL aal

ccQLOtOL

TtoXttcov tavtrjv trjv

dQstrjv rjv sxov6lv ovx

oloi

lo

ts dXXoLg TCaqadLdovaL'
1.

STtsl

UsQLxlrjg,

tovtavl tcov

Ti rcov TtSQL zTj? TC 6 1 s 0} g dio L^nrj GE cag scripsi: xi nsQi nolscog SioiyirJGscog BT, sed in utroque lectionis vitium aliquod subesse siguificatum est, et quo ordine tradita sunt verba non licet ea ita accipere, ut t<5v pendere statuatur ex dioiKrJGscog. An tmv a Platone profectum sit, incertum, utique minus necessarium quam 8ioiK^Gscog, sed nunc utrumque ferri posse puto. ta "tisqI T^g noXscog dioiMJjfffcog dici potuit ut p. 360 E td tzsqI zrjg aQSTTJg, etsi nsQi c. acc. esset usitatius ut Demosth. 24, 152 xi

rmv

TTJff

rcov nsQl rijv soQtrlv.

rsnrcov, 2. Ofiotcog IX sv ccysvOfiotcog 8s ;ua^MV5 V y\ g\ Eodem modo Latini loquuntur. Cicer. Tusc. V 39: Demoalba critus luminibus amissis discernere et atra nou poterat; at vero bona mala, aequa iniqua,

honesta turpia,

utilia

inutilia,

^srat Kal 8id rovro noXXaKis insQcord, rig dyoQSVstv ^ovXslioc institutum a Socrate rai. et Platone saepius reprehensum argumentis parum idoneis defendit Aristot. Polit. III 6. Quae enim ratio in his: sGvat yuQ SKaGrog fisv (tov nXrj&ovg) x^^'
Qcov KQttijg

magna parva

potei*at.

Quemad-

rmv

Cicero, ubi contraria sic consociavit, ut alterum alteri responderet et ex binis par quoddam existeret, copulam in primo pari posuit, in ceteris omisit, ita hoc loco 6/iotoJS |*v ofioicag 8s ad cetera paria pertinet, unde

modum

Tsg 8s ovvsl&ovrsg rj ov xsiQovg.

8.
(iiq

slSotcov, dnavJj s?,riovg

x.]

roivvv ort rb

lam vero ne solam rempublicamcommemoremita

sentire, ne privatim quidem cives nostri sapientissimi et optimi eam quam

apparet

alterum

par

mutilum

esse et requiri, quod resspondeat In Gorg. p. 517 E anvtorofioi.

habent virtutem cum communicaregossunt.

Socr. p. 40
iSicorrjv

aliis Apol.

cum eo coniungitur Gv,vr68s^og, eundem hic probaverim. 5. OTi ov SuiioQ^sv fia&asv

snix^LQsiA^

Transitus a nu-

D: oifiat dv fi^q ort rtvd, dXXd rov fisyav ^aGiXsa svaQi&fiTjrovg av svSimihter post ov fiovov Qsiv.
simplex dXXd infertur,
si

mero

plurali ad singularem freal.

quens velutiinfrap.334C. Phaedon. p. 62 D. conf. Aeschin.

fioQ^srrjg

rum
vi

orationis

membrum
est.

altemaioi^e

De

or. I

sententia 27: 6 vo-

et

gravitate

iam vero, porro,

33 E.
noXscog,

roivvv est ut Apol. p.

rrjg

ovH dnslavvSL dno rov

Ceterum rb KOtvbv

^rjfiarog si' Tig (i-^ nQOyovcov iarl rav sGrQarrjyr]y.orcov, ov8s ys si rsxvrjv rivd SQyu^srai
. .

commune
v.

civitatis,

respublica, etiam
50 A. Stallb.
13, 3; 69. 4, 3.

Criton. p. Kriig. Gr. 67.

dXl.d zovxovg v,al iiuXiGra aGnd-

PROTAGORAS.

P. 320 ST.

75

tovtovg cc (lev didaaxccXcov et%sto xaAojff xat ev ijtatdsv6v, a de avrog Gocpog sGtiv ovrs avtog TtaidevsL ovts ta cikka naQadidoDGiv, akV avroX %squ6vrsg vs^ovrat cootisq acpsroi, sdv nov avrofiaroc
TtatrJQy
5

vmvt6Kov

320
''"''^'^

TtSQttvyiGiGt tfj ttQSf^.

si ds fiovkst,

Kkstvtav, rov 'Ak-

xt^tddov tovtovl vscorsQOv ddsXcpov, snirQOTtsvav 6 avrog ovrog dvriQ nsQtxlrjg, dsdtcog rtSQl avrov, fir] dtacp^aQf]
6ri

vn' '^Xxi^tddov, djtoondGag dito rovrov, xaraO^s^isvog

a
II

1.

v S iSaanccXcov si-

quantum quidem a magistrorum disciplina

j;sro]

pendebat.
oaa
Ibid.
p.

Menon.

p.

93

D:

Si3aa)i(xla)v

94 B:

srxsTO. TlfptxAi^s rovg

dya&wv

Kai 'AqCcpqcov, nQoarjKovrsg Kazd ysvog snsTQonsvov. De ipsa propiuquitate nec Plato nec Xenophon nec Isocrates uUam faciunt mentionem; a posterioribus Pericles

modo

vitricus,

modo avun-

vtsig innsag utv sSiSa^s Kal (lOvoiKrjv Kal aytovCav v.al raXXa snaCSsvasv , oaa rsxvrjg s'xsTai, ovSsvog x^Cgovg.
3.

ovrs

rcp

alXco

naoaalii

SCScoaiv]

neque

ulli

culus Alcibiadis dicitur, v. Cornel. Nep. Alc. c. 1. Val. Max. III 1 ext. 1. Aul. Gell. 15, 17. et Aristid. III p, 542 Socratem dicit Pericli maledixisse apud Alcibiadem, cJ &sl6s rs nal inC-

instituendos tradit, sed ipsi oberrantes pascuntur quasi a custodia liberi, si forte fortuna alicubi in
incidant. Stallb. est '^vinculis non constrictus' et acpsrog vsiisoQ-ai dicitur, qui ad suum arbitrium vivit. V. de rep. VI. p. 498 C:
dcpsrog

TQonog Kal dvri tou narQog

Id

r^v.

virtutem

matrem Dinomachen filiam Megaclis, et Megaclis sororem Agaristen Periclis matrem fuisse, cf. Plut. I. 1. et Herodot. VI 133. 7. Siacp& aQfj Si} vn' fijj
constat, Alcibiadis

modo

'AXk.]

De hoc

coniunctivo

v.

Krueg. Gr.

54. 8, 9.

Optativum

noXiriKwv y.al arQarsiwv SKrog yCyvrjrai, rots rjSr] dcpsrovg vsybsa&at xat fitjSsv dXXo nQarrsiv [Ssi:) rovg (isXXovzag svSaifiovcog ^LCoasad^aL. Simile ductum est ab armentis solutis ac liberis. v. Critias p. 118 D. Plut. Lucull. c. 24. Liv. 24. 3.
5.

dzav Ss

cum verbis timendi Plato coniunxit p. 321 et 322 C. Vo-

culam
sine
8.

Sij

Socrates per ironiam

addidit significans Periclem non causa Cliniae timuisse vi-

deri.

Kara& s/isvog
int.
.

sv 'Agi-

KXsLvCav
I p.

rov
118

'AX-a.]

Clinias Alcib.
(isvog)

ab ipso

Alcibiade homo insanus (fiaivovocatur. Eius igitur et Alcibiadis tutelam pater Pericli et Ariphroni commiserat. Pluribus quidem locis unus Pericles tutor eorum fuisse traditur, ut Alcib. I p. 104 B. Xenoph. mem.
I

oIkco KararC&sad-uL h. 1. est alicui aliquid custodiendum et conservandum tradere alia vi ahaque construc;

cpQovog]

2, 40.

Isocr. or. 16, 28.

Sed
erat,

neque apud Graecos moris

ut

uni tutela pupillorum maudaretur (v. de leg. 924 A), et Ariphronem et ipsum illorum tutorem fuisse narrat Plut. Alcib. c 1 rov 'AXKi^idSov IlsQiKXfig
:

tione positum est p. 314 A. In Periclis domo Alcibiadem educatum fuisse tradunt Cornel. Nep. Alcib. c. 2. Diodor. XII 38. Aul. Gell. 17, quod vix credibile videtur. quum Alcibiades, quo tempore Clinias pater eius ad Coroneam occisus est, quatuor vel quinque annos natus esset, rectius eum sta-

XV

Nam

tuemus cum minore frate in patema domo apud matrem mansisse.

76
iv 'j4qC(pqovo

PLATONIS
aTCaideve,

xai JtQiv ?| (i^^vag yeyovevaiy

xal aXksysiv,

aTisdcoxs

xovTa ovx

excov o ri %Q7]6aiT0 avra.

o'i avrol dyad^ol ovtsg kovg 0Oi TCaiLTtoXXovg s'x(o ovdeva Ttanore ^sXtCco i7CoCr]6av ovrs tav oixeCtov ovrs

rav

dkXotQiQOV.

iyco

ovv

co

IjQcotayoQa,

sts

ravra

dno^XsTcav ovx rjyovfiai didaxrov slvai aQsrrjv' iTCSiSrj ds 0OV dzovco ravra Xsyovtog, ad^Tcro^ai xal ol^aC rC
6s
ksysiv 8id
to
TjystG&aC

6s

nokXav ^sv s^nsiQOV

imdst^ai,
cog lo

yeyovevai, noXXd 6\ ^e^ad^rjxevai , rd de avrov i^svQi^Tiivai. ei

ovv

ex^ig

ivaQys6tsQov ri^tv

didaxtov i6riv J aQsrri, ^rj (pd^ovrJGfjg, dXX' inCdsi^ov. C '^AA', o3 ScixQarsg, scprj, ov cpd^ov^Ga). dXXd noreQOV v^tv, cog nQSG^vtSQog vscatsQOig, ^vd-ov Xiyov inidei%o 7] Xoyc) diei,ekd^c6v; TloKXol ovv avta vnsXa^ov rav naQaxad^rji^evcov, onoreQcog ^ovXoiro, ovtoag die^iivai. ^oxet^is

roCvvv

iioi,

scpri,

x^Q^^^^^Q^^ slvac ^v&ov v^tv Xsysiv.

1. ccQLCpQOVog T: asQtcpQOVog B, 2. dTtidcoKf- tovxco: Heindorfius, cui molestum videbatur esse xovxa, legendum conPro dniSoiyis plura apoiecit vel ovxog vel ccvxa vel xovxov. grapha habent ccno8s8cov.s, aoristus enim ob syllabam finalem et in hoc verbo et in xi9svciL saepe in ijerfectum mutatus est, vid, 14. loyo) p. 328 B, Phaedr. p. 257 A et p. 278 C,^ Demosth. 24, 209. Sis'i,sX&cov BT: inT ascriptum yp. i] wg vsoaxsQOig Xoyov ^is^^slQ^co, Cobet et Schanz loym Sisi.slQ^ai, sed cf. proleg. p. 9 not. 21 et infra ad unde apparebit librorum scripturam veram esse. sTciSsCgco annot.
,

firjvag ysyovsesset diaysyovsvai ; sed saepius apud Platonem verba simplicia inveniuntur, ubi exspectes composita; ut p. 310 C TiX^ov pro snavrilQ-ov, p. 321 C SQXSxai pro snsQXSxai.
1.

uqIv

"i,

vnsXa^ov
16.

est

respondeutes

vat.] Usitatius

iubebant.
(ivd^ov
ii,

Quum

vfitv Xsystv] qui antiquissimis temexstitis-

poribus

apud Graecos

dns8(ov.s xovxcp] Periquod ei timebat, ab Alcibiadis convictu removerat, sed nondum sex mensibus praeterlapsis eum, quem frustra in Ariphronis domo educare co2.

cles Cliniam,

sapientiae placita et praecepta ita proposuissent, ut poeseos ornamentis uterentur ad ea illustranda et commendanda, veluti Empedocles,

sent philosophi,

natus esset, Alcibiadi

7.

restituit.

Xenophanes, Parmenides, Epicharmus, alii: mirandum non est, quod etiam posterioris aetatis sapientes ad declarandas opiniones suas poeticas adhibuerunt narrationes, quo severitatem sapientiae temperarent fabularum suavitate et iucunditate.

Ku^nxofiat, Kal oifiai Thucyd.11158: yiuCtoi, d^iovfisv

iKaficp&rjvai
yvavai,
sl'

vfiag "nal

xi

vno

fisxa)r}^aicov insC-

Lachet. p. 192 E. Stallb. Grixs. 13. sni8si^co] in hoc verbo, quo Socrates modo bis usus erat, vis sententiae posita et huc respicitur p. 324 D et 325 B, Deinde
cf.

Et hoc quidem philosophandi genere etiam sophistae usi esse reperiuntur, quo magis iuvenum animoB eloquentiae illecebris caperent captosque tenerent. Nota
est et

multum

celebrata Prodici

PROTAGORAS.

P. 320 ST.

77

Cap. XI. 'Hv yccQ Ttors XQO^^og, ots ^sol ^sv ijaav,
Q^vrjTd

dh ysvij

ovx ^v.

STtsidi)

ds

nccl

rovroLg XQ^^^S

sophistae de Hercule narratio, is virtutis praestantiain illustrare et voluptatis contemptum Itaque commendare studuit.

qua

etiam

Protagoras

sententiam

suam de hominis ad virtutem

institutione declaraturus, fabula utitur, quia doast xaQiioztQov slvai (ivh-ov Isysiv. Qua in re

operae pretium est animadvertere, quanta cum licentia versatus sit. Quanquam enim tota haec narratio composita est ad

imitationem fabulae Hesiodeae de Prometheo et Pandora Theogon. p. 535 sqq., tamen dici non potest, quantum in singulis partibus ab eadem recedat. Nimirum philosophi illius aetatis hoc sibi sumpsex-unt, ut fabulas, ab antiquitate traditas, ad suam rem transferrent et.pro consilio suo mutarent, exornarent, iUustrarent,, quemadmodum poetas scenicos uovimus easdem pro consiliorum suorum varietate varie mutasse et ad rem praesentem accomraodasse. Et Protagorae quidem propositum hoc est, ut virtutem doctrina posse comparari hac narratione verisimile reddat ceterasque Socratis dubitationes amoveat. Quum enim Socrates dixisset virtutem ullo sibi non videri doctrina modo comparari posse, Protagoras id agit, ut doceat genus humanum utique pauUatim tantum ad vitae civihs cuitum humanitatemque !progressum esse,

non fugiet orationem, qua Protagorae fabula exponitur, prae se ferre speciem coloremque plane poeticum. Quemadmodum enim in aliis libris, veluti in symposio qui loquentes inducuntur, ita verba faciunt, ut proprio atque suo dicendi genere utantur, sic nunc quoque sophista ita sermocinatur, ut pro more suo splendidam atque grandem sectetur orationem. Imo tota haec fabula repetita videtur ex libro Protagorae, qui
res
,

inscriptus fuit IleQl trjg iv ccQxrj Kazaatdascog. Quanquam quid in ea imitatione expressum sit, non satis certo ubique definiri potest, quum de Protagorae dicendi ge-

nere
sit.

nihil memoriae traditum Philostrat. Vit. Sophist.

494: yvovg Ss tdv TlQatayo6 nXdrav asfivmg fisv sqfirivsvovra, vnzid^ovxa Ss rfj asiivorrjzi kul nov mkI ii,av.QOXoycarSQOv rov avfifisrQOv, rrjv {dsav avzov fiv&co ycay.QCp s^aQ-

Qav

a%rriQLasv.

HuncProtagorae my. 10.

thum referunt etiam

Orat.

XXI
III p.

Hi eri us lulian. Orat.

VI

p.

195 ed.

Spanhem. Themutatione

mist. Orat. XXVII

stid.
ris

p. 338. Ari168 et celato aucto-

nomine nec
s. v.

sine

Etym. M.
Fab.
1.

'Hovlov.

Hygin.
xQovog^

_142. StaXlh.

'Hv yaQ nors

omnibusque natura

inesse senet honesti, qui disciplina et institutione possit excitari, augeri, corroborari.

sum quendam

iusti

His

deinde addit argumenta quaedam, ex quibus appareat Athenienses quoque in ea esse

His verbis Graecos fabularum narrationes exordiri solitos esse multi loci sunt argumento, veluti Achill. Tat. II 11: 'Hv ydg XQOvog, ozs ziqg noQcpvQag 6 dpd^Qconoig anooQrizog otoaftog r}v' nLHQog ds avzrjv inaXvnzs KoxXog v.rs. Particula ydQ uon raro ponitur, ubi ad rem ex-

aententia, ut virtutem doctrina et institutione jjarari posse existiment. Denique explicare studet, unde fiat, ut clarissimorum

ponendam acceditur. Ss ysvTi^l 2. ^vrizd

h.

e.

virorum filii mali evadere neque parentum virtutes aemulari videantur. Ceterum attentos lecto-

animalia. Cave de solis homiv.al rovnibus cogitaveris. roig, ut antea diie, nam suo tempore ii quoque facti erant, de qua re v. Stein Platonismus I

p.

XXVHI.

78
'^X&sv

PLATONIS
Si^uQ^svog ysvBGsag,
rvTtovfjiv

>-

P#?flf--*V

avxa d-sol ytjg evdov ix yrjg xal nvQog fiL^avtsg aal rav oaa Ttvgi xal yri xsQccvvvrat. iTtstdrj d' aysiv avra TtQog q)c5g sfieXXov,
TtQOOsra^av
vst^iat

Ci-i^^l.

riQO^rjd^st

xal

'ETti^rjd^st

xo6^rj6ab

rs

xal
5

dvvd^stg sxaGrotg cog TtQSTtst. IlQOfirj&sa de TtaQat tettat 'Ejtt^rjd^evg avtog vetybat Net^avtog d' s(iov, scpr], E iniCite^at. xai ovrcjg Ttsiaag vs^st. vs^av de totg ^sv la%vv dvsv td%ovg TtQoarJTtte , td d' da&evsateQa td%et ixoa^iei' td 8e co7tXtt,e, totg d' donXov dtdovg cpvatv

dlXrjv

Tti^'

avtotg i^rj%avdto dvvafitv eig acotrjQiav. d ^sv

a^itxQotritt r]^7tta%e
,

lo

ydQ avtcov

Tttrjvov q)vyrjv

rj

xatd-

yetov ofxrjatv

sve^sv d ds

riv^s

iieye&et,

tade auro

zd Ss unum apographum Pa8. za d' dad^sviarsQa zovg dfBT, quod propter risinum 3017: tous d' da&svEazsgovg sequentia d (isv yag avtcov %zs. verum esse non potest; ceterum grammatici generis mutati exemplum vid. Lachet. p. 197 C.

1. y^s svSov'] Quod animalia dicuntur tellurem intus a diis

formata esse, accommodate hoc ad veterum populorum opinio-

nem

fingitur,

qua

teri'am

lia-

Orationis obnQsnoi exigebat. Sed ag nQsnst est 'ita ut decet vel convenit' et vsiiiai cng nQSnsi in universum est 'convenien5.

wg 7tQsnsi\
ratio

liquae

buerunt communem omnium parentem, quae animalia et homines e fecundo gremio suo emisisset. Stallb.

M yf}g jtal nvQog 2. Timae. p. 42 E: Xa^ovxsg (ot vsot,

d-sol)

ter et rite distribuere' ; contra nQsnoL esset: ut deceret, chg quod penderet e verbo nQoasza^av, i. e. e iussu et consilio deorum vel ex eo quod dii pro conveniente haberent. Ast.

d&dvarov

(XQxrjv

&vr]zov

^iaov^svoL zov aq^szsQOv drjwiovQyov, nvQbg xal yrjgvdaTo's zs ^al asQog dno zov v.6a(iov 8avsi^6(isvoL aoQia mg anoSo^coov,

avzog vsiftai] sibi ipsi distributio-

naQatzsizai

&r}a6asva

ndliv

slg

zavzov

^vvsyioUcov. Ibid. p. 82 A. Protagorae aqua terrae, aer igni misceri visa suut. Haec quatuor es^e rerum principia, e quibus omnia constarent, Empedocli

primo

placuit.

Kai zcbv oaa

yiSQav.]

Ar-

ticuli vis ante pron. relat. positi a vulgari non recedit, sed est

hic eius usus apud Platonem multo frequentior, quam apud

37 B. C.
or.

scriptores, v. Phileb. p. de rep. p. 469 B. Sophist. p. 241 E. al. Themistius

alios

munus deposcit. nuQatzsia&at est deprecari eiusque verbi duplicem vim et petendi et avertendi habet, cf. apol.27A: onsQ xar' aQxdg viiag nuQTjzriaaariv et infra p. 358 A: triy TIqoSIkov StaiQsatv zdov ovofiaavzog h. 1. zcov naQatzovfiati fere idem est ac fiovog, ut supra p. 309 A, 320 A. 11. aiifHQOzrizt rjfintGxs] Eodem modo p. 321 A: dficpisvazsQSoig SsQfiaatr, vvg avzd plerumque hoc verbum cum du-' nzrjplici accusativo ponitur. vov cpvyi]v, volatilem fugam, poetice dictum pro alas,
nis

quibus
Stallb.
12.

effugere

possent.

27 p. 338 Platonem imitatus scripsit (iiaycov sh yfjg nal nvQog y{.al zoav s-AsCvoig \v(i,(pvlci3v.

videl.

zcpSs avzm\ hoc ipso, magnitudinis praesidio.

PROTAGORAS.

P. 321 ST.
avsiis.

79

sGa^s' xai rakXa ovrcos iTcaviGcjv

ravra ds

s^r}- 321
"
:/&.

Xavdro svkd^siav
SK

sxcov,

^yj

ysvog dCGrad^sCrj.

snsidri

8s avroig d^lriXocp&OQicov Siacpvydg stctjqxsgs, tcqoq rdg

dfi(ptsvvvg avrd dsQ^aGiv , ixavotg ^sv Tivxvatg rs &ql^I xal GrsQSotg d^vvac ;^t(.c5va, dvvarotg ds xal xavfiara, xal sCg svvdg iovGiv onag V7idQ%oi rd avrd ravra GrQco^vrj olxsCu rs xal avrocpv^g sxaGra, xal vnodcov rd ^sv onkatg, rd B

Aiog

aQag

sv^aQeiav

s^tjxavdro

ds
10

dsQiiaGi

GtsQSotg xal dvaC^oig.

si>STc6Qit,s,

rovvrsvd-sv rQOcpdg
yrjg ^ordvrjv,

dkkoig dkXag
4.

rotg

^sv sx

dXloig

pla,

svfittQiav cum BT Schanz, at huic formae repugnant exemquae ipse praef. vol. II 3 attulit. 6. xsificova si Plato scripsit, non vero suo more ;^ai/i,(ufas, Protagorae dictioni hoc tribuit, ut

terminatioui oppositi vocabuli congrueret. vnoScov Colset: 8. vno TtoSmv BT. 9. 9'pt|i xai, quae verba libri ante dEQfiaai exhibent, delenda esse vidit Ast, in ovv^l y.al mutavit Baiter prob. Cron, et videtur ^qi^I ortum esse ex ovv^i, sed hoc nomine puto aliquem interpretatum esse voc. 6n2.aig, cf. schol. ad Eurip. Phoen. 41 ot LTtnoi xov AaCov i^rjfiaaaov xov OlSCnoSa xoig savxcbv ovv^i y.axd xovg xivovxag xCbv noScov, itemque proxima, SsQnaai axsQSOLg, pro grammatici interpretamento habeuda sunt, quo ipsius Platonis verba, fortasse xvloig ay.XrjQ0ig, suut summota.

nQog za? iy. diog coQag adversus coeli aerisque tempestates iis paravit subsidia ita, ut muniret ea atque indueret
3,

svjMaQ.]

navfiaxa dXs^r}X7]Qia. Similiter Cic. de nat. deor. II 47, 120: a

frigoribu? ct caloribus tuti.
8.

vnoS c6v] Vulgatam

nem vno noSmv

lectioita interpretes

et densis villis et solidis pellibus, quae aptae essent tam ad frigus arcendum, quam ad aestum pellendum, simulque ut cubilia ineuntibus ipsae hae pelles singulorum proprium essent et nativum stragulum. Etiam haec poeticum habent colorem. Voc. svfidQSia Hesychius interpretatur svxiQBia, Tjavxta; Suidas tj
Evy.oXCa. Stallb.
6.
3j

explicaverunt, ut e superioribus dficpLsvvvg inteiligendum esse existimarent. Sed hoc verbum de veste induenda, nunquam de soleis inducendis usurpatum est,

de rep. II p. 372 A: %^SQOvg fisv xd noXXa yvfivoL xs ^al dvvnoSrjxoi SQyaaovxaL, xov Ss jjf^ficSvo^ rifjLcpLsafisvoL xs v.al vnoSsSsfiiVOL Lyiavccg.
9.

et rificpisafiivog per se est "'veste indutus', ut

ipsum

ju.

va

al

xd Ss ^Qi^l xai SiQ,

Kavfia-

xa} Plato ubicunque his verbis tempestatem universam significavit, aut plurali numero utrumque posuit, aut utrumque singulari, V, Tim. p. 22 E: onov
fiTj

fiaai axsQ.] Protagoras praeter ungulas alia attuht quae

bestiis calceamentorum loco tributa sint sed eius verba libra,

jrftficjv

dnsiQysi.

vdxo

i^aLaiog tj yiavfia Ibid. p. 74 B: ifirixanoo^oXriV fi\v y.avfidxcov,

nQO^Xrma Ss ^ijaijdcoj^aiv. PoUtic. p.279D: xd nQog xsifiwvag xai

riorum socordia misere corrupta sunt. Nam Epimetheus, qui paulo ante &ql^I kuI axsQsoig SsQfiaaL dicebatur usus esse ad bestias vestiendas, non iisdem rebus ad eas calceandas uti potuit.

80

PLATONIS
Qtt,ccs'

ds dsvdQoyv xaQTtovg, tots Sh

slvat TQog^rjv
^cjcov

s6rt,

d'

olg

sdaxsv

aXXav

^oqccv.

xal totg ^sv olLyo-

yovCav nQOGii^s, totg d' avaXiiiKo^svoLg vno tovtcov noQ kvyovCav GatrjQCav tc5 ysvsL 7toQCt,cov. ats d^ ovv ov Ttdvv rv aocpog cov 6 'ETtL^rjd-svg sXa&sv avtov zatava,

KcoCag tdg dvvd^sig.

XoLnov

drj

dxoCfirjtov stL

avta

i^v

to dvd^Qconcov ysvog, Kal iqnoQSL o rt

jf97j'(?tro.

dno-

QOVvtL ds avta sQ%staL IlQo^arjd-svg intGxsiljo^svog rrjv vo^7]v, xal oQa rd ^sv dXXa t,aa ifi^sXcog ndvrcov s%ovra,

tov ds dv&Qconov yvfivov rs xal dvvnodrjrov ical aGrQcotov xal donXov. rjdr] ds xal 1} stfiaQiisvr] rjfiSQa naQrjv, v ri sdsL xal dvd-Qconov i^LSvaL sx yrjg sig (pcog. dnoQCa

10

D ovv s%6^svog
%-Qc6ncp

TlQO^rj&svg,

rjvtiva

aatrjQCav ra dv-

svQOL,
GocpCav
xa.q
,

%XsnrsL 'HcpaCarov xal 'A&rivdg rrjv sv-

rs%vov
6.

6vv nvQC

d^rj%avov yaQ

iqv

dvsv

15

dvvd^EigB: rcig dvvcciMSig slg za aXoya T. 3ij quod Bekker dederat, Schanz ex T rursus recepit, dyioGfiritov Siay.06^r]Tov B, quo Sr] hic confirmatur, quare paulo superius scri13. sxofi Bvog T: axofisvog B bendum suspicor dre dh ovv v,t8. errore, ut in ijDso libro indicatur, cf. de leg. p. 780 B vno scribae
noXXrjg dnoQiag sxofiivoig (zovto syivszo).
5.
fi/.

sXa&sv avTOV
s]

Svvdfacultates,

Epimetheus

quas a diis acceperat omnibus animalibus convenienter tribuendas, imprudeus consumj)serat, ut qua re hominem ornaret, non haberet. Homo autem, quum ipse nondum sapientiam ac rationem haberet, quam Protagorae quidem sententia pro illis ipsis facultatibus postea a Pro-

o%Xogv.aL dvvnoSszog xal aaxQcaTog vno xrjg cpvoscog anoXsXsLnxaL. Similiter Seneca Consolat.

ad Marc. XI: Quid est

homo? imbecillum corpus et fragile, nudum, suapte

alienae natura inerme^ opis iudigens, ad omnem fortunae contumeliam proiectum. Stallb. De genitivo
ndvxcov ex sfifisXdg s'xovxa pendente v. Kriig. Gr. 47. 10, 5. 12. SV fj SOSL MKl avvQ. s ^.] omnia igitur animalia eodem die in lucem prodiisse Protagoras censuit.
14.
T?)j'

metheo accepit, non potuit reliquis animalibus tanquam Toig

dloyoLg opponi.
7.

dnoQOvvTL Ss avx^ sq-

XSTai] Haesitanti supervenit Prometheus. Fuit qui

snsQXSTai scribendum coniiceret.

svTSx^fov aocpiav]
artium
i.

facfcitandarum

sollertia

At conferas Xenoph. Symp. II, 1: SQXSTUL avTotg sni KWfiov

SvQaKOvOLog av&Qconog. Aristoph. Equitt. v. 818: rj^SL aoL
SQifivg, ayQOLKog. 61, 1 al. 1
;

Thucyd.

I.

27,

Cum

proximis op-

contulit Heindorf, Plutarch. de Fortuna p. 98 D:

portune
(lovog

generi pro ceterorum animalium facultatibus a Prometheo donata sit, consequifcur, omnes homines illa initio certe rerum, donec societas quaedam humana exv. ad stitit, parifcer usos esse
e.
,

quum homini

humaho

p.

322 B.

Ss

Tov TLXdxcov a

dv&QCOTCog '/.aTa yvtivog v,al dv-

Ib.avv nvQi] Artes non potuisse

sine

ignis usu excoli aut

PROTAGORAS.
nvQog avrrjv
ovTG)
6})

P. 322 ST.

81

xrrjTtjv

ta

ij

xQtjdL^r^v
Trjv [lev

yeveOd-at

xal

dcoQatTai dvd-QOJTia.

ovv
de

CocpCav avd^QCOTCog
sl%sv'
5

ravrrj e6%,
tgj zliC'

ti^v

rov ^Cov 7toXirLxr]v ovx

tisqI

7]v

yaQ naQO.

toj

8s IlQo^rjd-Et sCg ^sv

T)}v

dxQOJioXiv rrjv rov Zliog

ol'xr]0Lv

ovxsri

svExdQsi

siGsX%siv'
sig

TtQog 3e xal a[ Zlibg (pvXaxal (po^sQal

rrjg

rjOav

ds ro
Gj

'^d-rjvdg xal 'HcpaCorov oi'xr]fia ro xolvov,

sv

EcpLXoTE%vsCrr]v, Xad-cav si(jQ%sraL, xal xXsipag r-qv

re E^TtvQov rE%vr]v rrjv rov

10

'HcpaCorov xal rr]v dkh]v

r^qv rrjg 'Ad^rjvdg dCdatOLv dv&QcoTtcp,

aal sx rovrov svnodCxr] fiETrjld-sv. 322

Qia ^EV dv&QoSTta tov ^Cov yCyvsrai, HQO^rjd^Ea ds di'

u^^,A.,^E7tL^r]d-Ea

V0TEQOV, rjnsQ XsysraL., xlon^g

'EnsLdi^

Cap. XII.
fiOLQag,
14.

ds

dv&Qconog dsCag

fiErs(j%e
y"-

nQcorov fisv did

Sia
zrjv

trjv tcov

^^5^ Gvyysvsiav t,acov

in libris est Sioc zr]V

zdv &swv avyysvsiav:

7.

inveniri pervulgata est apud scriptores veteres sententia. ItaQue Aeschyl. Prometh. v. 7: t6 Gov yag ccvvog, itKvz s xv ov TtvQog GsXag, &vr]zoLai yi.Xipctg (anaasv. Ibid. v. 109: vuq&tj-ho7clr]Qcozov Sh &r]Qc6(iai nvQog nr]yrjv -nloTiaLav, rj dt^acxaIgg zixvr]g. Ibid. v. 253: aqo'

vag

sig
]

Ss
His
si

z6

tagoras coansQ cursus aliquanto esset dilucidior: revocatur enim oratio ad superiora 6 UQOfirjd-svg .Klsnzsi
, .

zrjg 'Ad-rjaddidisset ProIsyco orationis

yizs.

unde

civilis artis

mentione

iniecta aberraverat.

Quam

va-

ov ys {nvQog) noXlag i-n^a&i]oovzai zixvag. conf. Diodor. Sicul. I 8. StaUh. 4. nuQa zco Jli] Proclus in Timaeum (p. 10 edit. Bas.): r] no).iziy.r]

gantem orationem Protagorae, quem quidem subito dixisse te-

nendum
8.

est, iusto

severius multi

reprehenderunt.
xi]v

nQcazov iv

zco Sr]iiLOVQycp

zov navzog iaziv, cog iv TlQcozayoQCi us^a&r]Kau,sv. j H. 5. ovTiizt. iv s x^oQSL e. per brevitatem temporis non

iisdem verbis apud Euripidem Phoen. 961 Tiresias artem stiam augaralem
]

Tr]v

sfinvQOv

zsxvrjv

Quamquam

iam

licebat intrare sive

fieri

non

oazLg siinvQco xQrjzai iiazaiog, tamen h. 1. ex praegressis audientes facile iusignificat:

'^^'yK^??;

amplius poterat, ut inti-aret; aderat euim iam ?) s'i!iaQnsyrj nQog Ss y-al qpo(?. ^a. r](iSQa. praeterea vero etiam custodes

telUgere poterant,

quam artem

erant terribiles, int. KQcczog xal BCa, cf. Hesiod. Theog. 385, Aescbjl. Prom. init., qui omnem conatum artem civilem ex arce auferendi irritum fecissent; non
ibi
illi

Protagoras diceret, sed ille ut omnis obscuritas tolleretur, verbis rrjv zov 'Hcpaiazov 'A&r]vag rem sibi accuratius etiam describendam putabat. Per eandem abundantiam addidit etiam

quidem ipsum Prometheum,

Si' 'EnLHT^&ia, cuius temeritas fuisset ultima furti causa. Verba Si' 'EnLurj&ia suspectata sunt,

lovia ministrum (v. Gorg. p. 523D), cui vel facultatum distributio commissa erat, ab arce prohibuissent, sed ne quid inde subduceret, obstitissent,

sed cur quis Platonis ea ascripsisset?

14.

orationi

S Lcc zr]v
I

ca

& soiv avyv.

yiv siav] De sententia

de
leg.
8, 25.

Cicer.

FROT. PLAT.

zov d-sov nihil 6

82
fiovov d^eovg ivo^tos,

PLATONIS
y,ul

ijtexsiQst ficafiovg re tdQvsGd-at

xal dyd^fiara &ec5v

dtrjQ&QCJOaro
rij

inetra

rixvr],

xat ovoytara raxv xal oixtjoetg xal iad^^fjrag nal

(pcjvrjv

VTCodioetg xal OrQco^vag

xal rdg ix yrjg rQoq)dg evQsro.

5

o{>re3 drj

jcaQeOxevaO^ivot xar' aQxdg dvd-QCiTtot ojxovv

TtoXsig de

GTtoQddrjv,

ovx

ijoav.

dnciilXvvro

ovv vno

rc5v d'rjQtav dtd ro navraxXi avrcov

dod^evioreQOt stvat,

xal

tJ

drj^tovQytxrj rixvr] avrotg TtQog fiev rQoq^rjv txavii]

TtQog

fior]&6g T^v,

de rov rcov d^rjQtav noXe^ov

ovjtco

ivderjg'
lo

7toXtrtxr]v
it,r]rovv

yaQ

rix^i^^v

slxov,

?Jg

(Ji^iQog

TtoXs^txrj.

dr]

d&Qot^sOd-at xal Oa^sG&at xft^ovrsg TtoXstg.

ot'

ovv

dd^QOtOd^etev, r^dtxovv d?Ar]Xovg, are

rriv noXtrixr]v rixvr]v,

ovx exovreg coore ndXtv oxedavvv^evot dteqyd^ettc5 yivet r]^c5v,

fi?)

C povTO.
Totj

Zevg ovv deioag nsQt

dno-

&SOV avyyivuccv, quae omnia delevit Deuschle prob. Schanz, rov &SOV omitti voluit Hermann. v. quae de his verbis scripsimus in Stud. phil. p. 846 sq. 1. (xovov BT: [lovog coni. Cobet, sed hoc librorum lectioni non praestat.
habet,

quo

se

tueatur.

Nam

6.

anoiXXvvxo ovv vno

x,

per Prometheum Vulcani et Minervae artem ac sapientiam accepissent, propter

quum homines

quod munus divinae

ticipes facti

sortis par-

cum

esse dicuntur, iis caelestibus s. diis cognatio

erat, non vero cum deo, et Protagoras etiam eos vult credidisse deos esse, non deum.

^Typ.] In Politico p.274Bdicuntur homines Saturno regnante omnibus copiis ultro oblatis abr undasse et cum belluia interque se commercium tutissimum habuisse, sed love rerum potito vehementer laborasse et belluarum saevitia et ciborum inopia; cf. de leg. p. 677.
11.

id dicit Protagoras, homisimulatque ignem et factitandarum artium soUertiam acceperit, omnium primum aras deorum constiet simulacra tuisse, tum vocem articulasse et verba conformasse, denique res ad vitam necessarias invenisse, sed quae homo vel ab omni societate civili remotus ipsa
esse videatur, ea ita enumerat, ut a deorum cultu incipiat, ivrsv&sv yag agxsa&aL Si-Aaiov (Isocr. 7, 29). Ceterum etiam Graecis antiquitus pro si-

Non nem

i^j]xovv

diq

cc&qoiJ^s-

a^ai] Quum homines, nulla dum

petum ferarum nec

,

societate inter se couiuncti, imsustinere nec arcere valerent factum est , ut cuperent congregari et in urbibus tuti habitare. Verbum ^r}TSLv, cupiendi s. studendi siguificatione usurjiatum, illustravit Heusdius Specim. crit.

divinae secutus

sortis

communicatione

p.

104 sq. Stallb.

14.

Ssiaag
Supra

i^fidav]

p.

ivsqI xm yivst 320 A': dsSiojg

nSQi avTOV,

mulacris deorum lapides et stipites fuisse tradunt Pausau. 7.

22, 4. 406).

{irj Siacpd^aQfj. Utraque structura frequens. v. H e i n dorf. ad Euthydem. p. 275 B, qui q^o^sCaO^aL et ^aQQStv con-

strui

docuit
tertio,

Dio, Chrys. or. 12

(I.

p.

modo

cum nsQi addito modo secundo casu.

Stallb.

PROTAGORAS.

P. 322 ST.

83
ccidco

AotTO TCav, 'EQiirjV ni^nei ayovtcc

xa

sig

dvd^Qanovg
z/ta,

xat

dixrjv,

Xv

eiev

nokscov

xoo^oi xe nal dsG^iol

'EQ^ifjg

(piXCag

GvvayayoC.
dotrj dCxrjv
,

bqcoxcc

ovv

xCva

ovv
al

XQonov
5

xal aidco avd^QoinoLg'

noxsQov

cog

xaxvca vsvs^rjvxai,

ovxco xal xavxag vsi^co; vsvsiirjvxat,

de cods' slg s%cov CaxQixrjv noXXotg ixavog idicoxatg, xal

oC akkoi dri^iovQyoL.

xal dCxr^v

drl

xcd aidco ovxco &di

3. Jia, Tiva] Slcc zCva B, dia rCva T, sed in utroque correctam, et iam emendarunt Heusdius et Heindorfius. 4. dotTjBT, dw coniecit Cobet.

1. ayovra aCdm rt v,al Siv.riv\ Civilis vitae originem repetit a verecundia et iustitia, qua civitates ordinatae et tan-

quam communi quodam

vinculo

coUigatae sint. Nam boc significant verba v.al Ssafiol cpiltas Ob oculos liabuit cvvaycoyoC. Homerum et Hesiodum, qui

5. V sv sfiTjvrai Ss coSs] int. sv Tors dv9Qc6n0Lg, artes inter homines divisae sunt s. divisae inveniuntur. Attributae erant a Prometheo hominibus omnibus omnium artium facultates, ut sibi quisque omnia quae ad vi-

tae

usum

pertinerent,
sparsi

posset

comparare.

Et quamdiu ferahabitabant,
erat,

alSa -iiai vifXBaiv saepius commemorant. Odyss. 2 64 Telemachus ad procos: vfnscaij&rirB

,

rum modo
ipsi

quacunque arte opus

eam

Kal avToi 'AXXovq r' aiSsG&rjrs nsQLKrCovag dv&QcoTiovg o'l tibQLvaiixdovCL: ad quem locum Eustathius p. 1434, 29 praeter aha de eo argumento haec disputat: larsov Ss , otl xai 'Hciodog a^cpco zavra, alSco xat vkUBCiv, rov dv&QcoTiLvov Blov
,

factitaverunt. Sed quum agresti vita relicta ad cultum humanum progressuri urbes condidissent, tum in unum locuni congregati alii aliam excolueruut artera, quo factum est, ut
is rei status,

de quo apud lovem Mercurius locutus esse fingitur,

oliSs

awicruv
,

cov

oC%ou,ivcov

XeiTpErai

cprjaL,

v.arci

ym

IvyQa.

Hesiod.

^iov dXoper. et

197: dO^avdrcov iisrd cpvXov Lrr]v nQoXLnovr dv&Qconovg AiScog yiaL NCfiBCLg' rd Ss XsCipsraL dXysa XvyQa &vr}rOLg dvQ^QconoiCL, Aay.ov S ovv. scaszai Conf. Aristides Orat. dXyiri. in lov. T. I. p. 8 ed. Dindorf.
di. v.

homines iam tum valeret. ob causam lupiter, ne simile quid in iustitia et verecundia accidat, iusti sensum non solum attribui omnibus, sed etiam accipi et haberi ab omnibus iubet (yial ndvrsg fisrsxovTcov). Contra quam legem
inter

Eam

si

quis

faciat,

eum

tolli

vult

tanquam pestera
mines
ita

Protagoras igitur censet omnes hocivitatis.

stam. riva ovv rQon. Sotrj] 3.

ovv in obliqua oratione, ut in rectasolet, positum est, cf. symp. p. 219 U: coars ovir oncog ovv
OQyi^OLfirjv

comparatos

iusti fieri possint,

tem ipsam,

esse, ut iustitiam auquae in exercita-

SL%ov ov^ onrj nQoaayayoLtiriv. Menex.p.240D: iv rovrcp Srj dv tig ysvousvog yvoir}, olol ccQa Ervy%avov ovTsg rr^v aQsrfjV ot MaQa9cavi
. .

tione posita sit, sua sponte ab iis non expeti, et in lis modo inveuiri, qui in societate civili verscntur eaque multis modis cogantur, ut illam virtutem exerceant.
Q.

v.aL ol

Ss^dusvoi
Svvafiiv.

rrjV

rcov

^aQ^aQCOv

int.

dXXoL Srj fiLOVQy.] L^avoi tlcLV sv.aaroq noX6*

iors iSicoraLg.

84

PLATONIS
rotg avd^QcoTCoig ,
7]

1/

inl Tcdvtag vsl^oj; ^Enl navtag,

ov yaQ av yEVOivto Ttokeig^ ei oXCyoi avtav ^ets%OLev aOTtsQ dkkcov re%vav. xal vofiov ye d^eg TtaQ^ s^ov rbv ^ii^ dvvd^evov atdovg nal dLxr}g ^ere^eLv xrelveLV cog voGov noXscig. Ovrco drj, oj UcoxQareg, aal dLa ravra ot rs dkXoi
scpri

6 Zsvg, xal Ttdvteg ^ste%6vtc!)v

ical 'Ad^rjvatoL,
rj

orav ^sv

TtsQL aQsr-^g rsxrovLKrjg

^ Aoyog
^srstvaL

dkXrig

rLvog drj^LOVQyLxrjg^
jcal

okLyoLg

oiovraL

E Cjv^^ovk^g,
kev?],

idv Tig ixrdg cov rcSv olCycov Gv^(iovcog

ovx dvixovraL,
stg

6v

cpyg' stxorcog, cog iyco q^rj^L'

10

323

orav ds
did

Gvfi^ovlrjv TtokLrL^ifjg aQsrijg lcoGlv, rjv dst

dLVMLOGvvrjg jidoav livaL xal GcocpQOGvvrjg, SLKorcog

chg

ditavrog dvdQog dvi%ovraL,

Ttavrl

TtQoGr^xov ravrrjg
avrrj,
c6 2Jc)15

ye iiers%SLv
"Iva ds

rrjg dQsrijg,

rj

[irj

sivaL TtoXsLg.

HQarsg, rovrov alrCa.

ftr} oi'r]

dTtaraG&ai,

cog rc5

ovrL riyovvtaL Ttdv-

'

ndvta dvdQa ^sti%SLV diaaLOGvvr^g re xal trjg aVArig TtokLrLTcrjg aQerrjg, To'(j av ka^s rsx^yJQLOv. 'Ev yaQ ratg dkkuLg aQeratg, coOTteQ 6v kiyeig, idv trtg
rsg dvd^QCOTtOL
cprj

dyad^og avXrjr^g eivaL

rj

dkkrjv rivrivovv ri^vrjv, rjv

20

13. drcavTog BT: Ttavxoq scripsit Schanz, optimeque hoc' proximo Tcavxl responderet, sed videtur Plato aitavToq opposuisse rotq oliyoig et utriusque usus similis est Euthyphr. p. 9 C, ubi post ot ^01 dnavtsq infertur Ttdvrsg ot &ol kts.

12.

Sid

livaiA^
similibus
iivat,

d iKatoGvvrjg n. Dictionem comparatis

formulis,
veluti

fieri bes.
y.ov

nonpotest, utsintur-

8id

infinitivum post 17 negligentius illatum ex olg TtQOGfj:

Ad

cpQOvijascog

dta
dita

Isvai, did 5o'|?js 8id 7]8ovd)v nogsvsad^ai, Tov Styiaiov 7i0QfVG&ai,

illustravit

Heindorfius. Deautem opera Protagoras idem verbum Csvai et propria

et in
cf.

intelligendum estdvayKaiov. Phaedr. p. 271 D ^ft S^ Svva6&ai aKoXov&siv rj (ir}Ss siSsvai. Ibid. p. 245 E., ubi v. Stallbaum. Alia huius constructionis exempla Heindorf ad h. 1. at-

methaphorica

significatione

tulit.

eodem enuntiato usurpavit;

(iSTStvai avfi^ovXrjg et ctg GVfi^ovli^v isvat. p. 327 E: ovSsig Got cpaivSTat si ^riTOtg,
.
.

16. dtg T<p rjyovvtat] Coniungenda haec sunt cum ToSs av Xas Tsy.iir]Qtov: Ne autem tibi me mentiri credas,

om

ovo

av

slg qjavstr] ..ov

gaotov

TOVTcov

StSdayiaXov (pavTJvai. Fusius de hac re expositum est in Stud. philol. p. 851 sq.
13.

quum

ag 7iQ06rJK0v]quii)]^e conveniat. De hoc acabsoluto

v.

hoc etiam accipe argumentum reveraexistimare omnes homines quemlibet virum (sc. in civitate, cf. p. 327 C) virtutis compotem Ut infra p. 325 A: ndvxa esse.

dvSga
20.
ritus.

est
7]

cusativo

Kriig. 6r.

56. 9.^5. 14. ?j iirj slv. TTo'.]

Tsxvriv^

nostrum jedermann. dXlrjv rjVTtvovv Intell. dya^og, pe-

alioquiu

PROTAGORAS.
^7]

P. 323 ST.
oi"

85
oixslot

iGttv,

rj

xccTccyaXdiatv

ij

%uX7iaCvov6t, xal

jtQoat6vTs vov%Tovatv cos }iatv6}ivov

iv dh dtxatoavvrj

xal iv
OTt

tfj

ccXXt] TtoXtTtxfj aQ^Tij,

idv Ttva xai idcoatv

iav ovrog avtog xad"' avtov tdXr]d-rj ^ Xiyrj ivavttov jtoXkdv, o ixt aacpQoavvrjv riyovvto Lvat, tdXrjd^rj Xiy^tv, ivtavd^a ^avCav , xaC cpaat itdvtag dtv
adtxog iaxtv,
cpdvat ivat dtxaCovg, idv ts coatv idv
t ^rj,
rj

^aCv.-,/.,.

a&at Tov ^y] 7tQoa7totov^VOV dtxatoavvrjv, cog dvayxatov C ovdiva ovttv' ovxl d^ucog yi Jtcog ^tiitv avtrjg, rj ^rj
10

sivat iv dvd^QCOTtotg.

Cap. XIII. "Ott iiv ovv Tcdvt dvdQa lx6tcog dnodi%ovtat 7CqI tavtrjg trjg aQStrjg avn^ovXov dtd t6 rjytad^cct

Ttavtt ^ttvat

avt^g, tavtcc Xiyco' oVt 81 avti^v

ov cpvat riyovvtat lvat ovd' dito tov ccvto^dtov, dXXd 15 dtdaxtov t xal i^ iTtt^^X^Cag jtaQayCyv^a&at oi dv nccQccyCyvrjtat, tovto aot ^^td tovto 7ttQdao^at d7todti,at. "Oacc yaQ rjyovvtat dXXrjXovg xaxd ixstv dv&Qco^tot cpvat D
8. diKaioGvvrjv delet Cobet nulla ratione habita proximi pronominis avrijg, pro quo, qui eius iudicio accederet, scribere deberet diviaLoavvr^g.
3.

sdv

tiva

yiai

stS(o-

atri(ir}g,

atv] in iustitia

vero ceter-

recte

ita dicitur.

nQoanoLSLG&aC xt Et haec iniusti

isque virtutibus civilibus

etiamsi quem noverint esse iniustum, si is de se ipse multis audientibus vera fatetur, quod quidem illic (in ceteris artibus) continentiam putabant esse,
videlicet verum dicere, id hic insaniam esse existi-

hominis falsa afiectatio iustitiae maxime probat iusti sensum in

nullo nou iuesse.
8.

ag dvay-AaLOv] Facili
addideris.

operaov

Sed cautius

mant.
riam,

dtyiaioavvrjv pellat sophista rem

nunc apiudiciaquod nunc non mirum.

hac in re versandum esse docebunt quae Heindorfius ad h.l. et Stallbaum ad Gorg. p. 495 C adscripserunt, cf. etiamp. 324 E. 11. dnod %ov taL\ int. orrf
dlloL Kai 'Ad^rjvaLOi, vel of aoi noXixai, sed mirer nisiProtagoi'as ipse alterutrum adiecerit.
17.

De
not.

simili vocabuli usu vide anad Gorg. c. XIX. Post o ^-

yovvTo sivai perspicuitatis causa additum tdlrj&rj Xbysiv. v. Gorg. p. 476 E. p. 501 A. iufra p. 351 A. Fosiisvxav^a iL av Cav mt. rjyovvxai. Stallb.

Nam quaecunque mala

Stallbaum haec

Oaa yaQ rjyovvtai

ho-

mines inter se babere arbitrantur naturae vel fortunae culpa. De proximis

subtiliter disputavit: Facile alicui istud ovSs diddG-ASL ceteris verbis impor-

JtQOGTtOLOVtjiSVOV StKaLOGvvr]v] Paulo durius et insolentius hoc dictum est pro

8.

tune

interiectum
sit

videatur,

ut
in

TtQoanoLOVfiivov dLy.aiov slvaL, sed quin a i*latone profectum sit, non est quod dubitetur; sicut Lach. p. 184 C positum est Tj TtQoanoCriaLi triq toiavtrjg snL-

mirandum

neminem dura

eo offendisse, praesertim quam mox p. 323 E nonnisi oi' ts 9'u(lOL "nai at KolaGSLg xai at vovd^strjasLg

commemorentur.

Sed

86
7]

PLATONIS

tvxv> ovdslg &v^ovtac ovds vov^stst ovds diddoxst, ovds Tcold^SL tovg tavxa sxovtag, iva [ir] totovtoi, (aGiv,
olov xovg aioi^ovg
rj

aAA' sXsov6lv.
vetg
Ttff

G^tXQOvg

ij

dad^s;

ovtcog dvorjtog,

aats

rt

tovtav
otL

STiLiSLQstv noisiv

tavta

fisv

ydQ,

ol^iaL,

L'6a6Lv

(pvOsL xs %ai

tvxV

totg dvO^QcSTiOLg yCyvstaL xd

xaxd xal xdvavxCa xovxotg'

didayrig olovxaL

E o6a ds

s^ S7iL(isXsCag xal diSxtjascig nal

ri-g xavxa ^rj sxVi ^^^^^ xdvavxCa xovxmf xand, snl xovxoLg Ttov ol xs Q^vfiol yCyvovxat xal al noXdGsLg ical ai vov&sx^^sLg av sgxlv w 324 ^V xal 7] ddLnCa aal ij dss^SLa nai GvXXrj^drjv ndv to svavxCov xfjg TColLXLxrjg aQSxrjg' sv&a drj jtdg navxl %^v^ovxaL xal vovd^sxst, dfj^.ov oxl c5g i^ sTtL^slsCag nal

yCyvsGxf^aL

dya&d dv&QdjtOLg, sdv

^ad^^Gscjg
jiokd^SLV,
03

xxrjxrjg

ovGiqg.

si

yaQ

sQ^sXsLg

svvoYJOaL xo
is

UcaiCQaxsg, xovg ddLXOvvxag xC noxs ^vVarat,

^^

avto 6s dLdd^SL^ oxl ol ys dvd^QOTtOL riyovvxaL naQaolficci si 6 01.6 IV B, otftat post LCaGi collocatum est in T, manu. 6. v.av.a posui iam in priore editione pro ^aia, quod est in B et T, sed in Lunc locum non quadrare patebit ex iis quae disputavi in Stud. philol. \i. 847 sq. Schanz nunc ra v.ala delevit. 12. sv&a, quod B habet, verum est idemque valet
5.

sed a

sec.

quod praegressum ini rovrotg: sv&sv T.

vereor,

ne

nihil

loco

moven-

est

intelligunt sane, ut arbitror,

dum sit, si quidem diSday.siv, quemadmodum nostruui zu rochtweisen, de

av.cov Siacp&siQca,
Kttt

omnes,
contrai'ia

haec mala eorumque natura hominibus foriDrovenire.

7]

leniore
:

re-

tunaque
11.

prehensione dici recte colligitur ex apolog. Socr. p. 26 A st 8s

xcov roiovxcov

val

dcs^sia] Nec

iu-

nec temperantiae, quas Protagoras adhuc civiles virstitiae

ov SsvQO v6(iog siaccysiv sGxtv, alX ISia la^ovxa SlScccvsiv nal vov&sxsiv. Mox. p. 325 A: rov
avovoCcov
afiaQX7]fic/.tcov

tutes jdixit esse, contraria est impietas. Sed sophista nunc ad

ixsxs^ovxa val SiSdcyisiv nal Kolcc^siv. Ibid. no^.a^ofisvog nal SiSaavofisvog.

(irj

5. ra^vxa fisv raxaKa] xa^vxa est nominativus", v. p. 357 E, et cohaeret cum rd nav.d, ut comprehendat deformitatem,

virtutem universam transitum sibi parat, v. p. 325 A. 329 C. 330 A. 14. SL yaQ s&sXsig SiSd^si] Futurum post si sQ-sXsig illatum etiam infra p. 342 D svqtjgsi sl yaQ s&sXsL Tig avrov cp. r. cpaiVQfisvov. V. ad ri Jtors Phaedon. p. 68 C.

parvitatem, imbecillitatem,quae naturalium malorum exempla allata erant. Pulchra et deformia quid hoc loco sibi velint, quo de bonis et malis agatur, nemo facile dixerit. Et Ficinus

(Ji/T^aTai,quamtandemvim
habeat.
16.

Stallb.

se
p.

avxo cs SiSd^si] per ipsum i. e. ut' nuUa alia re

iam rd vavd, quod sententia-

rum nexui respondet,

invenisse
;

certe

videtur interpretatus

Infra sit, V. ad p. 320 D. 329 B cog avro SrjXot. al. De sententia v. Senec. de ira I 16, 21: ^Nam, ut Plato ait, nemo prudens punit, quia peccatum

opus

PROTAGORAS.

P. 324 ST.

87

"/"^'"

10

axsvaatdv alvai aQsryjv. ovddg yag Tcokdt^ei rovg ddixovvtag TtQog tovtoj tov vovv %cov xal tovtov evsxa, B oti T^dLxrjasv, oattg ^rj cjajteQ &}]qlov dloyLatag tifKOQstxaL' 6 8s ^std Xoyov etclxslqcov xokdt,SLV ov tov TtaQov yaQ dv sXrjlvd^otog evsxa ddLXij^atog tL^coQsttaL dlkd rov yLsllovrog x6 ys TiQax^sv dysvrjTov ^sCri Lva fiT^ av&ig ddLX^at] ^yjts avtog ovtog ^r]ts XaQLV dX^og 6 tovtov idcov xokaa&svta. xal roLavtr]v dLavoLav s%cov dLCivosttaL TtaLdsvti^v slvai dQsrrjv aTCorQOTtrjg yovv evsxa xoXd^sL. ravtr]v oiw rr]v do^av Ttdvrsg s%ovaLV, C

oaoLTCSQ tL^coQOvvtaL xal

idCcf.

xal drjfioaCa.

tL^coQOvvtaL

ds xal xoldt,ovtaL ot rs dkkoL dv&QCOTCOL ovg dv otcovraL

ddLXSLV, xal ov^ ijxLara 'Ad-rjvatOL, ol aol nokttaL' Sars

15

xard xovtov tov loyov xal ^AQ^Y^vatoC siat rcov r]yov^svcov TcaQaaxsvaaxov sivaL xal dLdaxrov aQsrrjv, 'Slg (isv ovv sixoxcog dno8s%ovraL oi aol TtoktxaL xal %akxscog
8. tScov Kolao&svta Stob. in 92 afferens pro jtQog tovtco liabet TtQog tovzo tov vovv 7. ccSiKT^af] T: l'vci post adtxTjffiy i-XOiv, quod iniuria probat Ast. iterat B, quam lectionem Orellius suspicatus est ex tivcc ortam esse. 10. Kold^stv. TavTr]v pro v.oXdi,EL. tavTrjv B. 13. ot ool in B mutatum est hic in 6 gol et statim post in otg ol.
1.

ovdiig yap Kold^iL

Floril., 46.

sed ne peccetur; revocari praeterita non possunt, futura prohibentur, et quos volet nequitiae male cedentis exempla ut alios fieri palam occidet loereundo deterreant.' De eodem argumento Plato in Gorg. p. 525 uberius explicat. Ceteri Graeci
est,

KoXaaig'

?j

fisv yocQ

KoXaoLg tov
,

enim

"

ndaxovTog svsyid sazLv, rj 8s TLfjLcoQLa Tov noiovvTog Lva Rarior autem est dnonXr]QOid-ii. hic usus verbi KoXd^sa&aL pro y.oXd^sLV. Heindorf coutulit Aristoph. Vesp_405: vvv skslvo tov^v&vfiov, cp KoXa^oasad^a, ksvTQOv svTSTaT' o^v cui Stallb. addit Plat. Menex. p. 240 D: noXaadjMSvoL zriv vnsQr]cpaviav. Et qui his locis discrimen inter v.oXd^sa^aL et -noXd^sLv statuunt, ut illo castigantis studium significetur, ii subtilius quam verius
,

poena senserint, vis vocis haud dubie d-Kulaatos significat. oi' ye ccvd^QmnoL
quid de

Xoyov snixEtQovvTSs KoXu^siv quibus oppositus est OGZLq wansQ &rjQiov dXoyLGTcog
int. 01 jttfta
,

Non igitur omues homines intelligit, sed qui ratione, qua praediti sunt, utuntur, ut in Menandri sententia:^ cog
Tifji,coQSLTaL.

iudicant. Protagorae quidem argumentandi vis in eo posita est

idque pro concesso sumit, qui

vdQLSV

SGt'
f].

CCV&QCOnOg

OTCiV

cum

ratione castiget,

eum non

dv^Qomog
stigant,

ad ultionem, aed ad emendatio-

T nieaQOv VTUL 8i xat 11. xoia^ovTaiJ puniunt et ca-

nem

illud est ultionem vel vindictam legibus debitam exigere, hoc peccantem cohibere et emendare. Aristotel. Rhetor. I \0,\1: SiacpsQSL ds riuoiQia xal

eius qui deliquerit, spectare. Nullo igitur sententiae discrimine a Protagora bis positum est AoXd^SL, semel v.oXd^ovtaL, et hoc quidem propter praecedens
TlllCOQOVVTai.
16.

dno8 sxovzai

cvfi-

88
xal

PLATONIS
GxvTorofiov

6v^^ovlsvovrog rd TroXirizd
iKavcag, cig y'
ri

aul

on

didaicrov

zal 7taQa6xeva6r6v rjyovvrai aQerrjv,

co

aTtods-

dsixrai GOi,

I^coxQarsg,

i^ol (paCvsrai.

Cap. XIV.
oi

"En

drj

Xontii

dnoQiu ianv,
ri diJTtors

QSig TCSQi rcov dvdQcov

rav dya&cov,

dnooC dvdQSg
ijv

dya&oi rd ^sv dXXa rovg avrcov vistg didd6K0v6iv,

rjv

a didaOxdlcov s%srai xal (jocpovg noiovGiv,

dQsrrjv
dyad-oi,

ds avrol

rovrov drj TtsQi, co UcoxQarsg, ovxsn ^v&ov 60i sqco, dlld loyov. cods ydQ svvofjGov. IlorsQOv sGn n ev, rj ovx s(5nv, E ov dvayzatov itdvrag rovg nolCrag ^srexsiv, sEtcsq ^skXsi nokig Sivai] iv tovrco yaQ avrrj kvsrca rj ditOQCa, rjv 6v dTioQslg, rj dXXod^i ovda^ov. si fisv yaQ s6n xal Tovro sGn ro 'iv ov tsxrovixrj ovds yal.xsCa ov8\ xsQa,

ovdsvog ^sXrCovg Tcoiovoi.

lo

lisCa,

325

dXXd dixaioGvvr] xal GcocpQOGvvr] xal ro oGiOv slvai, xal (jvXlrj^drjv 'iv avro TtQoaayoQSvco slvai dvdQ^g dQS-

is

4. loiTtrj tj uTZOQtcc de 3. cog y' fiot T: (6<s ys (loi B. Heindorfii coniectura scripsi, cui etiam Lobeck Paralip. I j). 512 tacite assensus est. Libri lontri anoQta. Sed articulus tj, qui post Xoinr] facile intercidere potuit, opus videtur esse, v. ann.

^ovlsvovTog]
ov
cprjGLv

Infra p. 339

aTtoSsxsG&ai

D: avtov

dQsrrjv ay.,
9.

sc.

slai.

Rarior
alter in fa-

ellipsis ratio. Stallh.

ra avTa savzco Xsyovvog, Isocr. or. 21, 18: si dnods^sa&s tcov tq: TOiavza iyoVT6Ji'. v. de Leg.
p. 634 C. ibique Stallb.
] re4. Xni.Ttri ri dnoQia stat illa tua dubitatio de viris bonis, quare etc. Respicit Pro-

oiJMfTt jiv&ov] lam

locus orationis ita

modo

bula

sophista

Protagorae haeret, quia virtutem a love profectam esse eiusque iussu ab omnibus exerceri dixit. Hinc vero solum argumentis ex ipsa
re ductis se
Si

tagoras

Socratis
est.

dubitationem

p.319E propositam eamquenunc

discussurus
6.

tetur.

usurum esse profiAc primum sic argumen-

tatur:
SiSaGy..']
ius

unum

diSdaKovGLva

omnes

institui et erudiri iubent. Usitatius hoc in genere est verbum medium. Et mox ipse Protagoras: tcc (isv alXa SiSdG-novrat, Tovg visic, et zavTa S' aQa ov SiSdayiovTai. Sed activo nunc utitur, ut supra p. 320 A: IJsqi'/.Xrjg, 6 TOVTcovl rav vsavCav.cov
naTr]Q, xovTovg, d iu,v SiSaaiicxXcov si'xsTO, 'naXmg Hal sv snaiSsvGsv. Ibid. AaTa%s(]isvog sv 'y^piqppovogfTrai^fvf. Men.p.94A,

pes esse,
virtute

aliquid est, cucives debent particiidque in iustitia et

consistit,

quam omnes

et institutione parari posse existimant (c.XIII),

homines doctrina
efficitur,

ut isti viri boni, qui virtutem non tradant, ratione agant satis mira. Deinde (c. XV) docet, iis ipsis id praecipuae esse curae, ut filios ad virtutem adducant, denique explicat, cur haec patrum cura saepe prospero eventu careat.
filiis

ubi p. 93 D dictum avrbv inai5frcaTO,prorsuseademverbisignificatione.

rjv

Ss

avroi

16. xai avXXr]Sr]v avSQog aQSTrjv] denique uno nomine illud appello ho-

PROTAGORAS.
trjv
viv
i

P. 325 ST.

89
xal
(isTa
''..^

totDt'

sGtIv ov dst Jidvrag ^iexsxsLV

tt

Tovtov ndvt^ dvdQa, idv

7]

xal aXko ^ovXrjrat, iiav&d-

TtQdttsLV,

ovtco TtQattsiv,

dvsv dh tovtov

^rj^

rj

TOf
5 jial

^i]

[istsxovta xal diddGnsiv xal xo^.d^stv xal Ttatda

dvdQa xal yvvaLxa, soGtcsq dv xokai,6^svog ^sXtLav

og d' ccv
(6g

ysvfjtaL,

6x6^svog,
noXsojv

vnaxovr] xokat,6^svog xal dLdadvCatov ovta tovtov sx^dXksLv sx tcov B

fi^
>' ^*-'

V* *c^

^^
10

dnoxtSLVSLv si ovtco fisv sxsl, ovtoj d' avTot; 7Cscpvx6tog OL dyadol dvdQsg sl td fisv dkXcc dLdaGxovtai tovg vCstg, tovto ds fir], Cxsxpai, drg d^av^aGLOL yLyvovtat ot dya&OL. otL fisv yaQ dLdaxtov avto r]yovvtaL xal idCci xal 8r]^o(}Ca, dnsdsL^a^sv didaxtov ds ovtog xal Q^SQansvtov td fisv dlka aQa TOt)g vUtg dLddsxovtaL, gp' olg ovx sGtl ^dvatog r] t,>]^L'a, idv ^t] sjtCctcovtca,
rj

'

9.

10.

(og

avSgsg el x a /isv Heusdius sl in his delendum censuit. ^civfiaaiwg BT, Protagoras autem non vult efficere mi-

sed iudicari oportere eos bonos, qui qua Socrates opinatur ratione agerent, mirabiles esse. Quare Schleiermacher &av(iaGicog in &av(id6ioL col mutandum censuit eique in stud. philol. p. 849 ita assensus sum, ut pronomen abiicerem; est enim &aviiaoiag exortum frequenti permutatione litterarum i et g, cf. p. 327 E, Phaedr. p. 247 D. Hauc lectionem ^avfidaioi recepit Schanz.

rabiliter fieri vel provenire viros bonos,

minis virtutem.
slvai
1.

De addito

4.

Kai TtalSa

-/tal

avS.

x.

ad p. 311 E. sl Tovr' sexlv ov Sst

V.

si,

inquam, hoc
:

est

etc.

Xam

denuo filum orationis redorditur. Mox iterum post longiorem verborum ambitum el ovxco (msv s'xsi Kts., si igitur res ita se habet. In his ov Ssl nts. a relativo transit ad demonstrativum ustu tovtov. Nam proprie pergere debebat: kuI
ov.
fisd-'

yvvaLv.a'] Qaum de coercitione agatur, ratio uon obscura est, cur puer primo loco, ultimo femiua posita sit, v. ad p. 314 A.
9.

td

OL fisv

dya^ol dvSgsg st dXXa ] Non video

sl

repetitum hoc
afterat.

quid molestiae
in

Sed prorsus eodem modo Phileb.p. 12B: rjv ZSs 'AcpqoSltr}v fisv XsysG&ai cprjGL, t6 S dXr}9satatov avt^g ovoua'HSosivaL, et Itaque nihil
vijv
alibi

voistud OL dya9oL cum vi dicitur ideoque tum primum locum in hac verborum compreliensione occupat, tum iteratur in periodi clausula. Stallb.

Neque haereo

culae collocatione.

Nam

10.

GKS^tpai,

ccg

&av(id-

habet

sexcenties. offensionis
:

quod

mox adduntur haec

firj

tov

(istsxovta

ad quae apparet

koIu^slv, mente repe-

rj

tendum

esse verbum Ssl. Deinde verbo ovtca ante nQattsiv quasi iteratur praecedens illud fistd

tovtov. Stallb,

GLOL y iyvovt aL OL dy.] \ide, quam aint mirabiles isti boni, sc. ex argumentis hic Saepius a Platone propositis. id quod argumentatione colhgitur, yiyvsG&uL dicitur, ut p. p. 355 A cprjfiL v(ilv tovtov ovrcog ^'^ijovTO? ysXolov tov Xoyov yiyvsG&aL, otav Xsyrjts Kts.
,

'

90
ig)'

PLATONIS
cov

dh

7J

te

^rjfiLa

d-dvaros avtav rotg naial xal

^"^^"^'^'"

C cpvyal
TtQog

^ij

^a&ovGL

^rjds Q-SQanev^Ei6LV sig aQSxriv, xal

ra d-avdra %Qri^drcov re drj^EvGsig xal ojg STCog ravra d' ccQa eiTtetv 6vklr]^dr]v rav oixav dvarQonaC ov diddoxovrat,, ovd' snL^slovvrai ndaav snifisXsiav
,
-,

Oisad^aC ys XQVt
1,

2Jc6xQarsg.

Ecp'

av BT:

icp'

co

Heindorf,

vid.

stud.

pbil.

p.

851.

GvlXr]^r]v: Schanz ^vXlrj^Srjv retinuit, animo, ut suspicor, Hirschig et Cobet pro insiticio habent. invito.
4.

Euthyd.
TiccxfiQ

p. 298E ovnovv 6 kvcov ^^ ^o? ioziv, wcrs aog o -avcov.

,

"TtaxriQ yiyvEzcci.

av\ Protagoras 1. Iqp' vulgarem loquendi modum

queretur, dicere debuit

ut
se-

verbo comprehendam, domorum ut Antiphontis doeversiones' mus eversa totumque genus infamatum est, v. de decem orat. Non igitur Protagoras I p. 834.
;

icp'

otg

h.

1.

verbis
v.

cog

{snog)

sinstv,

9dvazog

rj

^rjutcc.

v.

Lys. or.

22, 5: TtmoirjKe TtuQcc zovg v6(lovg, icp' otg &ccvc!zog tj ^rniCcc. Aeschin. or. 3, 250: iqp' olg iaziv

in zcov voficov ^rjfiicc&ccvazog.Sed icp' olg bis deinceps positum sophistae molestum videretur, orationis variaudae gratia,

quum

A, vim vocis dvazQonai ut veritatem excedentis lenit, cf. de leg. p. 728 A: ndg ydQ o r' ini yfjg Kai vno yf]g %Qvcog aQSz^g ovK dvrd^iog' cog Ss sinstv avXXr]Sr]v, og ansQ av vofioQ-sde quibus
p. 317
zcczzTj id^iXy snizr]g fii] rr]SsvsLv ovx olSs ipvxfjv y.ayioaxT]yiQvsGrura SLarL&sig.
.
. .

quod minus usitatum sed non minus graecum erat, dicere maluit.
Conf. Isocr. or. 15, 20: kccl yccQ ataxQOV iizi (isv zcov aXlcov TtQay adzcov iXsrifiovsazdrovg sni ds ofioXoysiad-ai slvai xotg ayaai zoig iv&dSs yiyvo.
.

4.

zavza

S'

UQa ov

SlS.]

ccQa infertur S' ccQa Criton. p. 50 E: ?} nQog (isv ccQU gol zov nuzsQU ovK i^ laov r]v ro Si-AULOv

Prorsus

eodem modo post

fisvoig zdvavzia zrj So^rj cpaivsa&ai. TtQazzovzag; cf. supra p. 318 et ad p. 324 C.

nQOg Ss zovg vofiovg

rf]v
p.

narQiSu
i'E,sazaL

Kui col; de
ccqu

republ.

600 D: dXXd IIqco-

rj

TS^rjiiia&dvazog n ai

zayoQug
Kog
.

fjLSV

uqu

v.ai

TIq^Sl-

TtQog zop &av.\ Vocula zs aptius collbcata esset post ^dvazog, sed ista tj tv!^'-^ ^dvazog,

UQU

cpLXovvzai, QUipcpoSLV

OiinQOv

av

Usurpatur

sensum spectas, unam sane notionem efiiciunt. Quamobrem T8 primo adhaerescit vocabulo. Ceterum mirandum nonest, quod in hac similibusque locutionibus
si

quadam

Iiaec ratio et gravitate in conclu-

SLcov; cum vi
.

sione a minore ad maius, quam dialectici vocant, quum id, quod secundo loco commemoratur,

propter

rei

antea

memoratae
inSi-

articulum ijraefixum V. Jrjftm habet. Significatur enim poena Demosth. legibus constituta. or. 19, 127: zcov zoiovzcov 6 v6ftog &avazov rrjv ^qfiiav sivai v.slsvsi.. Ibid. 331: og &dva-

condiciouem absurdum

eptum
p.,S4C.

videri

et significatur.

milia notavimus ad apolog. Socr: De repetito Ss v. Butt-

mann. ad Demosth.
155. Stallh.
6.

Midian.

p.

Tov KsXsvsL zovrcov

zrjv

^r]fiiav

OtscQ-ai ys

xqtt]]

Saepe

slvai. Ibid. 286. al. Stallb. STtog sinstv cog 3. Kttl 'et, ut uno cvXX7](iS T]v ]

Plato hac formula usus est, ut Phaedon. p. 68B. Criton. p. 53 C. 54 B.

] :

PROTAGORAS.
Cap.
7CEQ

P. 325 ST.

91

XV.

'Ex natficov GfitvQcov aQ^d^avoi, iii%Qt ov-

av ^co6l xai dtdccGxovaL nal vovd-TOV0t,v. inBidav %atrov Gvvir} rig xa Xeyo^sva^ xal xQocpog xal ^tjrrjQ xal naidayoyog xal avxog 6 naxrJQ nsQi xovrov dia^cc^ovxaL, oncjg cog fiekxLGxog e6xai 6 nalg^ na^' exaOxov D xal BQyov xal Xoyov diddGxovteg xal EvdsLXvviisvoi, oxl
xode fiev dixaiov,
tode de ddixov, xal tode (ihv xuXov,
noiet.

x68s de aiGxQov, xal xode ^ev oGlov, xoSe de dvoGiov,

xal xd fiev notei, xd de
i^

^rj

xal idv ^ev excov

neCQ^ritav

ei

de ^rj, cBansQ ^vlov

diaatQeq)6^evov xai

xa^nt6^svov ev&vvovaLv dnetXatg xal nh^yalg.

3. Gvvifi: iu T est cvvirj et B intercidit cog in B et T propter

Metd

(og:

accentum omisit. 5. onag ultimam syllabam proximae

particulae ojtoag, sed ut reducatur, mihi et educationis natura et huius disputationis ratio olim iam videbatur postulare. 7. roSs tisv 8 iY.aiov, toSb Ss scripsi: to [.isv SiKatov, ro Ss BT. 9. ra (isv rci: Ss B: tccSs (isv tccSe Se T.

Cap. XV.

Est boc caput ad-

nsfinovaiv slg StSaandlcov fia&rjGOfiEvovg ^ai yQdfifiara Kal (jLOvaiii^v nai xd sv nalaicxQa.
5.

modum

notabile, quippe ex

quo

puerorum educatio et institutio, quae apud Athenienses illa aetate

vigebat, optime cognosci possit. Conf. Becker Charicl. Hermann Griech. Antiquit. III 34. L. Grasberger Erziehung u. Unterricht

oncog
est cos,

cog

^sXxiaxog
in
filiis

Opus

quod

edu-

candis nemo sanus eo spectat, ut omnes alios virtute supereut, quae res apud veteres, ut Arisensit, ne iDericuIo quierat, sed ut quam optimi fiant et quantum per eorum indolem licet, virtute or-

im
1.

class.

Altertum.

'JEx

nuCSov
,

CfiiKQav

stides

dem vacua

Protagoras ipse dicere solebat: q)vcscog xat dayirJGScog SiSaCKaXia SstTai yiai dno vsoTTjTog Se dg^afisvovg Sst (lav&dvsiv. Cramer Anecd. Par. 1 p. 171. HSXQi^ ovnsQ dv ^coGi] int. 01 aya&ol dvSqsg. De rep. 47] B (liXQt rovTOv noiricqvTat rriv StacpOQdv (lEXQt ov av oi
,

Sovvat dvayv.aGQ^a)et SiKriv. De re optime Plato ipse de leg. p. 729 C: natSsia vsoav SiaCpSQOVGU SGTtV OV TO VOV&Erstv, dll' ansQ av dXlov vovd^srcov slnot xig, cpaivso&cci Tavra avTOv SQWVTa Sid ^iov.
aiTiot
.
.

2.

snstSdv ^dzTOV ]
Tajjtffta
ot

Imi-

tatus est
libri

hunc locum couscriptor de re^i. Lacedaemon. II 1:

natSsg rd
^vvtcoatv,
,

snstSdv
).sy6iiEva

nentur. Vel Persarum rex eunuchos quibus corpus fiUi ab ortu recentis curandum^ tradebat, iussit fi7]xavda&ai, oncog oti v.dXlicxog saxat (Alcib. I p. 121 D); Conf.Euripid.Med.v.289: yon 8' ovno^ oaxig aQxtcpQcov nscpv^i dvtjQ IlaiSag nsQicawg SKdtSdCKsad^at Gocpovg. 9. xd (lEV noist] int. xd Siy.aia Ma:t to: v.aXd Kcnt to: oaia. sdv (ISV SKCOV TT f / 9' ?? T CC t] De hac figura Attica vid. ad p. 311 D notata, sed h. 1. alia ellipsis ratio et cogitatione addendum est vel dQiiEi vel sv s'xEt vel TOUTO aQicxov , quibus posteriores Graeci talem apodo,

sv&vg usv sn' avTOig naiSaycoyovg &SQdTtovrag scptardaiv sv&vg Ss

sin

exprimere solent. Msxd Ss xavxa slg SiS. n(in.] Omnis liberorum

11.

92

PLATONIS
/iiaAAoi/
r}

ds ravru sig dLdaCndXav Trsfijtovrfs ^okv

ivrs^-

Xovrai aTtiiisXsiG^ai svxoG^iag rcov naidcov

yQa^^d-

diddonaXoi rovrcav rs STti^sXovvrui, xul sTtsiddv av yQd^^aru ^d&coGi %al iislrcov rs

xal Xi&aQiGsag.

ot

ds

GwqGsiv %d ysyQua^svu, aGnsQ rors rrjV q)C3vijv, nuQurid^suGiv uvrotg snl rav ^dd^Qcav dvuyiyvcoGnsiV noifjXcoGi
institutio

quum

in arbitrio pa-

rentum posita esset, ut nec quando pueri nec cui in disciplinam tradendi essent, publice
praescriberetur, coniectura id perspici potest, quod Protagoras ipse paulo post dicit, puerum

cupiebant, expetiverunt, cf. Xenoph. symp.JV 27: avzov d\ as sya stSov (m Z(6%Qazsg, %al zov Kqizo^ovIov), 6zs naQa zcp yQa^iliaziazi] sv

za avzco ^t^ito} dfitpozsQOt inaazsvszs zt. vid. infra anuot. ad notr]z. dy. notT]fiaza. inl zcov ^d&Qcov] ^d&Qa sunt subsellia scholastica, V. ad p. 315 C. Commentarii instar est locus iegg. p. 810 E:
Xsyco (isv, ozi notjjzat zs i^fitv siai ztvsg incov tgafLtzQcov ndfinoXXoi y.al zQtfisxQcov xal ndvzcov Sri zcov Xsyofisvcov fiszQCOV,
ot fisv snt cnovorjv, ot os snt ysXcoza coQfirjKOtsg, iv OiS cpaat zovg OQ&dtg naiSsvofisSstv

alium alio aetatis anno scholam frequentare coepisse; p. 326 C:

ot ZOVZ03V vtstg nQcotccLZUzcc sig diSaatidXcov zrjg i^XtKiag ap|a^isvOL (poizav oipiaizaza analidzzovzai. Sed quoto aetatis anno rectissime id fieret, de ea re iam inter veteres magna erat dissensio. Plerique viri docti

pueros
litteris

septem annis minores instituendos non puta-

verunt, quia illa demum aetas et intellectum disciplinarum capere et laborem pati posset, v.
Quintil. Inst. Orat. I 1, 15. Platoni vero ne ea quidem aetas animi excolendi studio matura visa est; quin iUe pueros ad decimum usque aetatis anuum ad corporis tantum exercitatio-

vovg

vscov zQScpstv nai za)v Stanogsi^g notsiv, noXvrjyidovg z' sv zaig dvayvcoasat noiovvzag y,at noXvfia&stg, oXovg notrjzdg iyifiav&dvovzag' ot Ss sn ndvzcov yiscpdXata itiXs^avzsg -nai

ztvag

oXag QTJastg sig zavzov ^vvayayovzsg s^ifiav&dvstv cpact

Ssi^v sig fivrifirjv zi&Sfisvovg, si

nes artesque incumbere voluit, ut decennaies demum in scribendo et legendo exercereutur, Publica V. de leg. p. 809 E. cura eo tantum spectavit, ne quid in scholis contra honestatem fieret, v. Aeschin. or. l,9sqq. Plat. de leg. p. 804 E. Xenoph. Cyrop. 1. 2, 2. al.

fisXXst ztg
qpoff

dya&og rjfitv wat coK noXvnstQiag xal noXv-

fia&iag ysvsa&at. Stallb. Hac ratione capita carminum electa componendi inter alia orta sunt

%io6i]

(idyQu^pai zs nal dvayvcovai (de leg. p. 810 B), Solo ap. Lucian. Anach. 21 ypaufiaza yQdipaa&ai. yial zOQcig avzd
'^.

intiS dv yQdfi (laza

int.

quae Pythagorae et diu etiam in Christianorum scholis usurpata sunt, versus septuaginta unus, quibus praecipua hominis zd xQvad
snrj,

nomine feruntur

officia

praecipiuntur.

De

iis

me-

morat Galenus (X30):

nozs

iyco Srj-

intls^aa&ai Stdday.oiisv. cagnsQ zozs. quemadmodum antea, V. Phaedr. p. 271 E. Gorg.

p.

yial zavzag Sr/ zdg cpsQOfisvag cog riv&ayoQOV naQaivsastg sl&iaa Sig zrjg riiisQag dvaytyvcoCKStv fisv zd nQcoza, Xsystv dno azofiazog vazsQOv.
6. notr]z(ov dya&cov notr]fiaza] Phaedr. p. 278C: 'Ofjti]Qcp nai si' zig dXXog av noirjctv iptXr]v cvvzs&stKS. Grammatistae enim carmiua musicis mo-

488 C.
6.

al.

naQazt&s aatv^ gramma-

tistae sua poetarum exemplaria proponunt ab iisque etiam e scholis egressi,si quandoevolvere

PROTAGORAS.
Tcov ayad^av 7toir]^ara

P, 326 ST.

93

xal

SK^av&dvsLV dvayxd^ovoiv,
/.--/<v/'""

sv ols nokkal fihv vovd^strjosis svsiGt^ TtolXal de di- 326 si,odoi xai STCacvoc nal syxd^La Ttakatav dvdQcov dya^cov,
6

iva 6

natg ^rjXcov ^ifirjrat xal dQsyyjrai roiovros

ysvsGd^ai.
vtjS ^

av xid-aQiCral srsQa roiavra GacpooGvSTCi^slovvrai otal OTtos dv oC vsoi firjdsv xaxovQot t'

ycoOi.

TtQos

Se

rovrois,

snsiddv xi&aQi^siv
Ttoirjfiara

^d&cooiv,

dXXcov av
^^'f-'noLCov, sis
8.

7toir]rc5v
T^d

dya&cov

diddoxovOi, ^slo- B

ZiQ^aQiO^arcc ivrsivovrss, iiai rovs Qvd-fiovs

(isXoTtdiwv damnat Cobet

meo quidem

iudicio

sine

iusta causa.
dis carentia tradiderunt,

quibus

ficio

in proximis lyrica opponuntur;

V. de leg. p. 810 B, ac ijlerique, ut par erat, Homeri maxime carmina tractabant, etsi erant qui illa ut nimis prisca fastidirent. Plutarch. Alcib.VII: insozri (Al-

deque musica ab ingenuis adolescentibus mature discenda et exercenda v. legg. p. 812 A. sqq. de republ. III p. 398 sqq.

Aristotel. stoph. nub.

Ai&aQLCTrig)

polit. VI1I_ 5.
V.

Ari-

KiidSr}g) yQati}icxTo8i.Saa-iidXa) nai i^iiov jJTTjasv 'O^rjQiKOV

sSiSaoisv
rag, ^'H

Tco

966: six' av (6 nQO(ia&siv c/it' (itjqco (lij ^vvsxov-

Ss tov Si-Sacndlov ixsiv 'OfirjQOv, novSvlco KaQ^iKOfisvog avTOv, naQrjl^sv. 'Etsqov Ss (pT]CavTog sxblv OurjQov vq> avTOv SiwQ&cofiivov Etr', l'qp'7. yQOHmaTa SiSdxat ov%l Tovg viovg CKig

flnovTog

IlalXdSa nsQoinoXlv SsLvdv, 7} TrjXsnoQOv

,

firjSsv

TL p6a(icx, 'EvTSLva(isvovg Trjv dQ(ioviav Tjv oi nuTSQSg naQ-

Plato pueros tredecim annos natos ad musicam

sScoiiav. Stallb.

accedere

et per tres deinceps annos fidibus discere vult de

naiSsvsig; Praeter Homerum Hesiodus et Theognis in scholis usui erant, de illo v. Aeschin. or. 3, 73, de hocWelckerTheogn.
p. 72. Isocrat. 2, 43.
1.

iyinav&dvsiv]

int.

in

Bcliolis ipsis.

Katio qua in hac

:

grammatistae memoratur Euthyd. p. 276 C Tt Si,

re usi sunt
(6

Kksivia, onOTS dnooTO (lari^oi vuiv 6 yQa(i(iaTiGTi]g, noTSQOL sfidv&avov tcoj' naiSiov xa dno6to(i.aTL^6(ieva, ol oocpol
7j

leg. p. 809 E. Atque eosdem praeceptores et litteras et musicam docuisse tradit Quintilianus (instit. orat. I 10) auctores huius rei appellans Sophronem et Eupolin; de hoc vid. Meineke fragm. com. I 114, II 431. STEQa TOLavTa] tali itidem modo, v. ad p. 318 A et infra p. 344 D Kal yscoQyov dfirjxc^vov av ^sirj yiai latQOv tavTd xavTa. Cf. de leg. 635 D SovXsvovoL XQ^nov stsqov
:

ot d(ia&SLg;
2.

sx
:

noXKal 8s Sls^oSol]

6.^

aicxico. oi^ vso^i] Aristot. Pol. VIII

/lLs'isX%siv xca Xoyoj est oratione persequi, quod saepenumero copiosae narrationis ha-

6 r) (isv ovv 'Aqxvxov nXatayr\ SOTL TOig vr\nioig dQ(i6tT0vca Tcov naiSiwv, tj ds nuLSsia

bet signilicationem. Itaque Sls^oSoL sunt narrationes de virtutibus laudibusque virorum clarorum et illu-

nXaTayrj
V
s cov.

xotg
TCi

(isi^ooL

xav

9.

sig

niQ-aQio (laTa

ivTsivovTsg]
dis

strium. Stallh. 5. oTt' av nL^aQLOTui De citharistarum munere et

of-

citharoedicis moincludentes. xovog

Nam

quum

et

ad

vocum fidiumve
et

cantum pertineat

ad versuum

94

PLATONIS
tjjv-

T xal tag dg^oviag avayxdi,ovaiv oixeiova&ac tatg

Xcctg

tav

naidtov, Xva i^^sgcoteQOi ts

oicyt,

xal VQvd^(i6-

tegot

xal evaQ^odtotSQOi yiyvo^evoi xQrj(ji^ot aatv eig

4^7..>':'^

TCQattetv ndg yaQ 6 ^tog tov dvd^QC}jcov evQV&^iag ts xal evaQfioGtiag dettat. Tt totvvv
ro keyetv te xal

TiQog tovtotg eig

natdotQt^ov ne^jcovGtv^ tvu td Gdfiata

aliquot apograph. om. Bekker.

6.

TtQog

rovTOig cum

mensuram

s.

TL est aliquid vel musicis

metrum, svzilvslv modis

magis, quo maior et melior actionum quam sonorum concentus est. Stallb.
5.

vel versu includere; hac signifi-

catioue positum est Phaedon. TteQt rmv noirjnccrcov Jj. 60 D: av 7CE7Z0ir]Kccg, EvxsCvag (sc. sig

szt

zoCvvv nQog zov-

inog

s.

slg

fiBZQov)
.
.

AiacoTtov

loyovg

rovg zov aXloi zivag

Totff] Aristoph. Plut. v. 1002: xat nQog ini zovzotg stns. De simili sermonis ubertate v. Lo-

beck ad Phrynich.
6. s

US 7]Q0VZO.
1.

p.

754.

avayna^ovG IV
tpvx-}

oixftDiscipli-

ig

naidozQC^ov
postquam
musicae

nsfin.]

ovG%^ai zatg

Pueri enim,

nas houestas puerorum animis fletu impressas esse tradit Xenoph. Cyrop. II 2, 14: Klav^aai Stddcyialot naioiv dya&d (la%-qyiaza (itjxavwvzat, conf. Aristot. Pol. VIII 5: ov nat^Qvai

rum

et artis

litterainitia per-

ceperant, iDaedotribarum disciplinae tradebantur, a quibus in palaestris artem gymnasticam docerentur. Plat. de republ. III p. 403 C: fiszd drj ftovainrjv
yvfivaGzfK.fj

fiav&dvovzsg' fiszd Ivn^g yuQ

ri

%QSnzsoi

ot

lidd-rjatg.

De

sententia idem

eodem
zmv

aoqxav

capite extr. noXloi cpaat oi (isv aQfiovCav

ot d'
s'xsiv

vsavCat. Alcibiad. I p. 106Socrates ad Alcibiadem: sfia&sg yaQ av ys, yiazd fivrjfirjv ifiijv,
Tiai Ki&aQC^siv xal nalaCsty. Legg. VII p.813 Asqq. Crit. p. 50 D. Aristoph. nub. V. 973 item post citharistam mentionem magistri gymnastici fa-

sivat zrjV ipvxrjv, aQfioviav.

2.

yQUfi,}taza

tva TjfjtsQcozsQoC zs

coai,

svQ.'^ teres de vi et

%a\

Quam

praeclare ve-

efficacia

senserint,

quum

musices multi loci alio-

cit.

Ceterum Hesychius, Phoalii,

rum scriptorum

testantur, tum Platonis verba de republ. III p. 401 D. E, ubi inter alia: v.azadvszat, inquit, lig z6 ivzog x^g ipvxrjg o zs Qv9fi6g ^al uq(lOvCa, nai SQQcofisvsGzaza dnzszat avzrjg cpSQOvza zr]v svaxrjfioavvrjv, "/at noisC svaxrjfiova, idv zig OQQ^oig zQacpii. Stallb.
4. Ttdg yaQ 6 Cog ] Aristides Quintil. de Music. I

tius,

v.

naiSozQC^r^g per

yvfxvaazrig interpretantur. Haec fere Stallb. Dolendum est, quod Socrates hanc rem ut in vuJgus notam leviter modo attigit apud
III 5, 22, ubi Peminori: oifiaC as, inquit, ovSsv ijzzov sxsiv sinstv onozs GtQuzriysiv 7] onoz s nalaCstv rJQ^co fxav&dvsiv. Id vero dubium non videtur, quiu pueri iisdem annis quibus litteraturam et musicam docebantur, corporum etiam exercitationi in Eisdem palaestra vacaverint. autem artibus, quas a paedotriba didicerant, postea e pueris egressi in gymnasiis nuUo docente operam dederunt.
ricli
,

Xenoph. mem.

p. 2: ^Cog,

nccGa jjXtKCa y.al avfinag anaaa ds nQu^ig fiovGiY.fi

fLOvrj ztlstog

dv

n.aza-^oafiri&sCr].

Cicero de Offic. I 40: Sicut in fidibus aut in tibiis, sic vi-

in vita, ne forte quid discrepet, vel multo etiam

est

dendum

PROTAGORAS.
fisXrta ;|rovTg VTCrjQstdiai,

P. 326 ST.

95

/>"' (iT^

diavoCa XQrjGtTJ ovGr], xal dvayxd^covtat aTiodsLXidv did ti^v TCOvrjQtav tcSv Ga- C
tfj

^dtav xal iv
5

totg TtoXs^oig xal sv talg dkkatg TtQd^sGt.

xal tavta noiovGtv oi ^idXiGta dvvd^svoi ^dktGta- ^d-

Xt6ta ds Svvavtat ot TiXovGidtatot, xai oC tovtav vtsts

10

nQataixata sig dtdaoxdXav trjg rjXtxiag aQ^d^svot qpottdv oipi-ocitata aTtaXXdttovt at. 'Enstddv ds sx dtdaGxdlav aTtaXkaycoGtv, tJ TtoXtg av tovg ts vojjtovg dvayxd^st fiav&dvstv xal xatd tovtovg ^rjv, tva ^tj avtot s(p' avtav D sixij TtQdttadtv, dXX' dtsyyag aGnsQ oi yQa\x}xatt<5taX
tolg (iTjTta
4.

dstvotg y^dcpstv tc5v itaCdav vTtoyQdtpavteg

ot fidliazcc Svvdfisv 01 fidXiaxa] Libri ot (B. ov) (iccdvvdfisvoi. Alterum (idliaza ex Heindorfii coniectura additum, qui recte: Quid, inquit, qui non possunt magis quam ceteri ifidliaTa), num facere negligunt prorsus? Hoc dicens Protagoras suam ipse argumentationem labetactasset. Et vertit Ficinus: Haec nempe observant maxime ii, qui maxime possunt. sk omitti 7. vult Cobet provocans ad Gorg. p. 514 C, sed positum est ob praece^iaro:

dens slg dtdaaKdlcov, ex quo ad dnalXdTOvzai inteliigendum sx diSaayidXcav 9. /.axd xovxovq ^^v: his adduntur in libris xata nccQdSsiyfia, quae delenda esse vidit Schanz. videtur autem proximis Platonis verbis, quibus exemplum profertur, i^rimo ascriptum TzagddsLyfia, idque postea, ubi hbri exhibent, cum praepositione naxd, quae in vicinitate erat, insertum esse.
:

6. slg S iSdav.dX(ov x^g riXiv.Lag] Protagoras omittere potuisset xfjg rjXiHLag, si vera essent, quae scripsit Pollux Onom. 1,69: to TtgcoiaLxazcc y.al oipiuLxaza ovk snl tjfiSQag fisQovg dXX' inl xQovov Xsyszat cog snl zav xl nQazzovxcov nQO v.aLQOv rj fiszd v.aLQ6v, sed vid. Phaed. p, 59 E etad p. 343E ann.
.

nsiv
s.

xca

^ovXofisvco.
v.dzcoQ^sv

Harpocrat.

Poll. igitur illae leges propositae erant, ut disci possent ; et discebantur, quia si cuius scientiam fugiebant, qui sui iuris esset, cum imperiti incommodo id factum
v.

vofiog.

Onom. VHI

128.

Pubhce

est,

v.

Aeschin.
.
,

or.
, .

1,

18.
,

<^
'

8.

77

noXig

f,

V.
t

'-, avay%ac sl

cJ T Av,,i fiavnjavsiv] Apud t;^,j1^ Lacedae" monios quidem, quorum leges i^fjxQaL) non scnptae essent, id fLtum est; sed de tali Atheniensium cura publica nihil,
1 1

Ti^P-l
l.

avxoL scp avxcov st-nri <. ipsi per se, respicit c? So^

uvzot nsQiiovtsg ^ \ % ^^"'',^^^ ^<^^'9 <?"'' 1^ '^o^ c^vzofiaxoL nsQLxvx^aL xy aQsxji

cratis
',
,

verba

'

<

P-

p. d

o.

quod Bciam, aliunde constat. Solo ipse apud Lucianum (Ana22) Scythae ilU hospiti Qv^fLL^ofisv xdg yvcoiLag {zcov vscov), vofiovg zs zovg %olvovg SKSiSda-iiovzsg, o'i Srjfioata ndac nQO-ASivzaL dvayLyvcoa%SLV fLsydXoLg yQdf]Lfx,aaLV avaysyQUfiAndocid. or. I 84: xovg fisvoi.

11.

vnoy q dipavzsg

yQafi-

chars.

c.

dicit:

fidg] Lineae praeducuntur, quo recte procedat scriptura; et: ut pueri in schola directe s. ad Hneam scribere iubentui-, ita in vita

quae
iis

agunt ad legis

normam

dirigenda sunt. Et SUri ipsa, quam Protagoras paulo post di,

KVQOVfisvovg

xcov

voficov
.
.

dvacxo-

cit sv&vvslv alibi dicitur sv&SLa s. l&sia, ut Hesiod. fragm.

yQacptiv sig xbv zoixov

212 (ed. Marksch.):

sl'

ks

nd9oL

96
yQa^^ccg
df
rij

PLATONIS
yQacpidi
ovtco
icatcc

avayxdt,ov6L yQatpeiv
ojg
v,a\
7]

to yQa^fiatstov didoaGi xai ^"^^^ ti]v vcpTJyrjCLV tcov yQa^ficov, ^"^

Ttoltg

vofiovg

vnoyQcc^paOa,

dyad^cov

xal

Ttalaiav vo^o&etcov svQ}]^ata, xatd tovtovg dvayxd^eL

'X.al

aQji^aiv

nal ccQxsG&ai, og 5' av sxtog ^aivri tovtcov^

t]]

iioldt,sf

xal ovofia
^

xoXaGst, tavtri xal TtaQ^ vfitv xai

E dlXod^i TCoXXaiov ag svd^vvovGiqg trjg dcarjg, svd^vvai. Toaavtrjg ovv trjg sni^sXsiag ovOrjg nsQi aQStrjg cdta
nccl

drj^oGicx,

d-av^d^sig,

oi

UcSxQatsg,
%Qrj

xai djtoQStg, si
,

didaxtov sGtiv dQst^; ^AXV ov jtoXv ^dXlov, si ^ri didaxtov.

Cap. XVI. ^id ti ovv tcov
vistg cpavXoi yCyvovtai
;

Q^avfid^siv

dXld

lo

dya&av

TtatsQorv jroAAot

tovto av ^d&s
syco

ovdsv yaQ Q^avsXsyov,

(laatov,

siTtsQ

dhjd-ij

sv totg s^TtQOGd^sv

7. ivQ^vvaiQ: EvQ"6vai T, sv&vvri scriptum volebat Cornarius, recte adversante Heindorfio, qui pluralem numerum in formulis forensibus legitimum esse monuit ideoque nou sine causa

nunc positum.
rd %
VOLXO.
3. cos ycal 7} noXiq^ "Slg i^ro oytcog dictum ut p.

^QS^S,

diKTj k'

i&ta yi-

338

Xoyiardg, oi Ss s^Eraardg, Ss GwrjyoQOvg.

ot

A:
j).

cog

ovv TtonJGSzs.

530

(liav
XQrj

D
,

cbg cog

De rep. JtQog daxQovoTtQog svaQUOviqv

3,

viSig

12.

rcbv dyad^cov

narSQCov

cpoQccv.

Thucyd.

cpavXoi] lam Homerus: TtavQOL yaQ roi natSsg oiiOLOL nazQL nsXovraL, ot nXsovsg Kayiiovg, navgoi Ss rs narQog aQSLOvg (Od.
14.
2, 276).

37:

cog

ovv
in

nal

rjfiag noislv.

v. Kriig.

Gr. 25. 10, 11.

Voculam Ss
sic

Ev rotg siinQOGQ' sv\F.

comparationibus
don. p. 72 C.

positam copiose illustratHeindorf ad Phae5.

323 A.

ovSsva SellSlco-

recte Heindorfius interpretatur: in ceteris quirebus alios esse Stj-

rsvELv

dem

^aivrj rovzcov] De leg. p. 876 E: fiij nors ^aivsLV s^co rrjg diKrjg. Eadein vi migrandi Plato posuit s-n^aivsiv de rep. 338 E et s^SQxsa&at de
syiTog
leg. p.
7.

fiiovQyovg, alios iSLcorag;

iustitia nemini lS Lcorri esse, sed
in

licere

unumfisXXsL
:

quemque quasi Sthilovqyov quendam esse oportere.

644 B.

Verba

sinsQ

sv&vvKi] correctiones. Tim. Lex. p. 125 interpretatur

diTiai v.ara rcov aQ^gdvrcov v.axcog, ubi v. Ruhnken. conf. Aristot, Pol.Vl8(1322C. Bekk.): ds sviac Ttov aQxwv STCsl SiaxsiQi^ovac TioXXd rcav xoi.

noXLg SLvaL

sic intelligas

si-

quidem

civitas futura sit

salva et incolumis; ut Criton. p. 50 B: j} Soy.EL aoL ocov rs stL iyiELvrjv rrjv noXLV slvaL
Aal
sic
fiT]

avarsrQacp&aL. Proxima

intelligas:

Nam

si,

quod

vmv^ dvayzaiov srSQav slvai r^v Xrjip0[.isvrjv loyiafiov ycai TtQoasv&vvovaav y.aXovai Ss rovrovg ot usv sv&vvovg, oi Ss
.

ego coutendo, neminem debere virtutisminusgnarum aut imperitum esse, vere dictum est, ut est

PROTAGORAS.
otL
,

P. 327 ST.

97

>"<"'^i'

Tovrou Tov TrQc/.y^atos tfjg KQetrjg, bI (ieXXsl nohg 327 Ei yaQ drj o kiyco ovtcog slvcct, ovdeva dst IdiwtsvBtv.
H%eL

f%t

ds

(idltata Ttdvtav ovtcog

svd-v^TJ&ijtt

aXXo tcov sTtttyjdsv^drcov oTtovv xal fiad-rjfidtcov JtQOsXo^svog. sl iiri olov r' ^v :n:dAtv slvat, sl firj Jtdvtsg avXrjtai i^^sv, OTtotog Ttg idvvato SKaGtog, xal tovto xat
Cdta xal drj^ooia Ttdg

^"^-

r'''"'

ndvta

ocal
iirj

sdidaGxs xal insTtXrjtts ^"v"

icpd^ovsv tovtov, aGitsQ

'

Tov

fii^

xalcog avXovvta, xal

dtxaicov

vvv
10

tcov

xal tcov vo^i^cov ovdslg cp^ovst ovd^

.o.-./

aTCOXQvittstat acjTtSQ tcov a?.Xoov tsxvrj^dtcov

kvOttsXst B

yaQ, ot^at, '^(itv ravta Jtdg itavtl

xat td v6(it(ia
15

dHrjlcov dtxato6vvr] xal aQstrj dtd jtQod-v^icog Xsyst xal dtdddxst td dixata si ovv ovtco xal iv avX7]6st Ttdaav
rj

TCQoQ^vfiiav xal dcpd^oviav stxo^isv dXlrjkovg dtddaxstv, otsi

dv

Ti,

scp}],

(idXXov,

co

UcoxQatsg, rcov dyad-cov avh]tdov

vtstg yiyvsGd-at
rj

dya%ovg avXrjtdg tovg

rcov cpavXcov;

11. riwtv 7. Jtdvtcc y.ccl: omittit kkI Vindob. suppl. 7. Stephanus: viilv BT. 12. 8LSd.av.ii nal libri, sed xai. ortuni esse ex syllaba finali verbi SiSdG-ABi probant superiora vvv zcav Si-naicav Kal rmv vofiiiiav ovSiig cp&ovst, ad quae haec referuntur.

sane,

rem

tecum

consi-

cum

quovis alio studiorum et disciplinarum genere exempli causa adnidera

bito. Stallb.

remotioribus rmv 8iy.ai(ov ovSd? cpd-ovsi, perinde ac

si ovS' dnoy^QVTtzezut non esset interlectum. Veram esse hanc

onoiug ztg iSvvazo BKaarog] Intell. avXr]zrig dvai.

6.
7.

interpretationem docent etiam verba Kai ft?} icpd^ovsi zovzov, quae more loquendi pervulgato

nai iTtSTtXTjzz TOVfir}

y.al.] Accusativus rov avlovvza e verbo iSiSaav.s pendet, remotiore eo quidera, sed totius sententiae primario, et cum ndvza

nag Ttuvza iStSaG-iis referuntur. P. 320 B: firi q)%ovriGrjg, dlX' iniSsi^ov. Lachet. p. 200B: StSd^co v.ai gs, v,ai ov cpd-ovrJGco. Sympos. p. 223 A: dXl sacov,
ad
v.ai fi^

cohaeret. Multo etiam durius interrupta inveniuntur verba constructione inter se apta, utEurip. Cycl. 123 ansiQOVGtv, v zoU<^aL, ^ri^nzQog Gzaivv;, Rectissime autem Sta Ibaumius: Poterat, inquit, simphciter dici: nag navzasStSaays zov ^t? xaitoff avmente lovvza. Quod quidem habens scriptor interiectum istud v.aL snsnXrjzts non respicit, sed

cpd^ovrJGTjg

za>

fisiQav.i(p

vn' i(iov inatvsd-^vat. Men. p. 71 D: slnov v.ai fjtr} cpQ-ovTJatjg.

jg
tj^^g-

^^

^r^ ^.^^ _^ p^^^^^

^bsoluta revertitiir oratio

unde digressa erat: cuius rei in^.^-^^ \^^^ ^-^ ^^ Euthydem.

290

C.

^^^

^ Sympos.
oist

Apol. Socr. p. 29 D. p. 201 D. al.

\:tTn^
15.

casum

participii

superiori

illi

dv

ri, scprj, (idX-

Travta accommodat, v. adPhaedon. p. 94D et ann. ad p. 313 B. Similiter mox verVja coansQ rwv ctXXcav zsxvrjudzcov cohaerent
PLAT. PEOT.

Xov] Exspectabas (idXXov n. Sed v. Xenop^h. Cyrop. 16,11:

otsi
zi,
scpr],

r/zzov tovro sIvul

aiaxQOV.
7

98
otfiat

PLATONIS

^sv ovy dkkd otov stvisv 6 viog svcpvsGtccTos C ysvo^fvog sig avArjCtv, ovtog ccv sXXoyifiog rjv^^^d^r], otov de dcpvijg, dxXsrjg' xal noXXdTag ^ev dya&ov avXr]tov (pavXog av dits^r], noX^,dxig d' dv (pavXov dyad^og' aAA' ovv avlrjtat y' dv Tidvtsg rjGav ixavol ag TCQog tovg
idLoatag xal ^rjdsv avXrjesag sndiovtag.

ovtcog ol'ov xal

vvVf o6tLg 0OL ddiy.c^tatog cpaCvstaL dv&Qcojcog tcav sv

av Nattmann de Plat. Prot. p. 12: dlX' sv vo^oiq %al ccv&gconotg BT: iv svvofioig dv&QcoTioLg Schanz, quod sententiae minus convenit, nam svvofioi av&Qconoi. non sunt homines sub lege viventes sed legi 8ua sponte parentes eosque Plato de rep. 424 E cum anovdaCoig coniungit, et verba^ hv vofioig necessaria sunt, exstingui possent proxima xal dv&gcoTcoig, cf. Xenoph. Memor. III 9, 1, sed nihil mutandum nec dv^Qconoig, ut Cobet vult, iDraefigendum voixifioig. V. p. 323 C {SiKaioovvTjg dvaynatov (istij^eLv) tj (irj slvai, iv dv&QC01t0 Iff.
ovv

yovrBT.

^.

dXX" ovv

7.

dv_ slXoy ifiog ovxog av riv^ri&r} ojGzs illoy. yiyvEG&ai. Fre2.

?2

ovtog
7j] i.

et oliiat fihv ov)

si

civitas stare

^'

'9'

e.

non posset,
nendi

nisi

omnes

cives

essent tibicines, artem tibia ca-

quens
^SLV,

est haec verborum avaiQSLv, TsXstv, naiSsvsiv, diddaKsiv, al. constructio, quam

nemini defuluram, ita nunc quoque existima, qutim,

ut vidimus, iustitiam in civibus omnibus inesse oporteat, qui tibi videatur iniustissimus, iustitiam eum non deficere. Itaque in verbis Styiaiov avtov _'. ;j; slvai _i; av, quam excidisse partic. quidam arbitrati sunt, per sententiae rationem ne ferri qui.

grammatici appellant prolepsin

adiectivi. Demosthen. or. 2, 5: nuQayiQovofisvog (isyag vvv riv^V&ri- Plat. de republ. VIII ' '_< ^/c n. " i>~ p. 565 C: sva tivd dsl drjfiog . TQScpsiv TS xal av^siv sl'ca&s (isyav. Aeschyl. Agam. v. 761:
'

''

fisyav tsXsa&svta oX^ov. Eurip. Heraclid. v. 575: Sidaa-ns aocpovg, redde sapientes, de

dem
7.

potest.

quo genere loquendi consulas Va I c k e n. Diatrib. p. 205. Stallb Comparativo usus est Plato de Tcov OLy.7^ascov leg. p. 681 A: si^ovcov av^avofisvcov. Thucyd.

sv vdfioig ^ai ts&Qafifisvcov^ Egregie haec illustrantur Isocratis loco or. II 2, in quo orator eos, qui iuter homines vivunt, multis rebus ad virtutem comtcov

dv&Qconoig

parandam adiuvari
fidXiata fisv to

dicit:

iatl
.
.

f V

171:

tovg

Xoyovg fiayiQOtsin-

noXXa td naidsvovta (avtovg),

fir} tQvcpav kti d' fjnaQsnsi&' ol vofioL QrjOia Kai to cpavsQag i^sivaL roig ts cpCXoig sninXfj^aL aai xotg ix&QoUg snL&sa&ai tatg EiusdXXriXcov dfiaQtLULg v.ts. modi admonitiones et coercitiones nuUa lege constitutae hic sunt intelligendae, quibus ho. .

Qovg ov fiTjyivvovfisv. 3. aKXsrjg] per zeugma telligendum iysvsto.

4. dXX ovv avXritaL y ys. ar] Frequens dXX' ow Sophist. p, 254 C: dXX' ovv X6yov ys ivdtSLg fir]Ssv yiyvcofLS&a. A eschin. or. 3, 11: tJiil' ovv nQO^dXXstaC ys rt nQO trjg alaxvvrjg. al. Deinde cog nQog

mines ab hominibus magis

quam

Tovg
6.

IS. est:

si

cum rudibus
Stallb.

comparentur.
e.

ovtcog OLOv Kal vvv] H.

ti

quemadmodum

327 B: OLSL dv

credis (t. p. fiaXXov mte.

legibus corriguntur. Tali modo educati in proximis opponuntur agrestibus hominibus anoQdSrjv et sine lege et societatis cura quales homines degentibus
,

PROTAGORAS.

P. 327 ST.

99

vofiotg xccl dvd-QOJTCOLS tsd-Qa^i^Bvcov, dixaLov

xal drj^tovQyov rovtov tov

Ttgdy^atog,

sl

avxov eivai dsoi avtov

xQtvaad^ai TiQog dvd^Qajiovg , olg ^rjte nuLdeCa idtl ^rjte

dtxaGtYiQLtt {iijte vofiot ^rjde dvdyxrj ^rjdefiCa dtd
5

navtog

dvayxd^ovfSa aQetyjg eTtt^eketG^at, dXV elev dyQLoC rtvfg, oloCiteQ ovg JceQvat OeQexQatrjg 6 Tcotrjtrjg edCda^ev enl
acpodQa iv totg toiovtotg dvd^QaTiotg yevo(levog, cianeQ ot ev exeCvco tcj %0Qa fitadvd-QCjnot, dyanrjArjvaCa.
rj
../',

/t..

7.

oiovg Atlienaeus, unde Hirschig oTovanig scriptum

fuisse

coniecit, sed Philol. p. ovofia fffnv

hanc coniecturam, quam Schanz recepit, improbavit

188,
8.

afferens Cratyl. p. 432 E roiovzov oiovnsQ oy (ii6 dvd-QoaTtoi BT: Heinrichius hanc Pherecratis fabulam eaudem fuisse ac Chironem et chorum e Centauris conquae inscripta est: Demonstratio et stitisse ratus in commentat. restitutio loci corrupti e Platon. Protagora (Kiliae 1813. 4), rnxiccvQ-QconoL coniecit, pro quo leniore mutatione fii^dvQ-Qoaiioi scribendum cenauit lacobs Anthol. HI 2. 800 et (isaccv&Qconot Lehrs Rhein.
,

Mu8. 1872
rit.

p. 346.

Pherecrates in scenam produxe

inl Ar]vaLo>] Aristoph. Acharn.

yccQ iaiisv ovnl aycov, ubi scholiastes: ilqtd Aiivccia KccQ-rJKs zb SQUficc, V. Demosth. or. 21, 10. Agebantur autem Bacchi Lenaei dies
v.

Cum

his asperis incultisque

504

Avzol

comparatus

vel

iniustissimus

.^jji-atra t'

illorum ex Protagorae sententia

in iustitia excellit.
5.

dll' ot slsv dyQLoC xivsg. Sententiam comprobat et argumentis confirmat Plato de

vsg

dll'
]

slsv

dyQLoC ri-

H.

e.

festi

ac solemnes

summa

hieme,

mense Gamelione, ut docet Proclus ad Hesiod. Op. et D. v. 506:

874 E: nQOQQVzsov S>], (og voaovg dvQ^QConoig dvayyiaLOV 'q. ... Q. fcA ..'.. rC&sed^aL xat ^^v naza vofiovg,
leg. p.

SiacpSQSLV xcov navzfj rj (irjdsv ayQicozdzcov &i^qCcov 'hzs.

6.

TainqXKovL, y.aO'' ov xorl za ATjvaia nuo' 'A&rjvaCoig. Icovsg ii __{zov ....:..\ .'.x' ^i Sh zovzov /_i.. fiTjva) ovS aldlXd ArfvaLWva ^aXovai. Xcog
tcp
,

oloCnSQ

ovg

nsQVOL

<5f pf/tpa t?js] Quales eraut in fabula quam superiore anno docuit Pherecrates in certamine Lenaico. Ita haec explicuit Casaubonus ad Athen. lib. V p. 218 D, ubi quo tempore fabula acta sit, his verbis proditur: iSLSdx&rjaav Ss ot 'Avqlol sn

origine et celebratione v.Aug. Mommsen Heortologia p. 332 sqq.

8.

De Lenaeorum
oianSQ

ol

sv sksCvco

z.

XOQ. jjiiadv& Qoanoi] int. sysvovzo sv zoig zoiovzoLg h. e. dyQCoig dv&Qconoig; chorus enim fabulae e misanthropis confla-

tum

ease

statuendum

est.

Lon-

'AQiazCcavog ccQxovzog h. e. 01. 89, 4, V. proleg. p. 32. Paucis

reliquiis exceptis et

haec fabula

et ceterae Pherecratis, qui in veteris comoediae poetis nobilissimis numeratus est et ttixtozazog dicitur Athenaeo p. 268, interciderunt. Notum est me-

gissime a vero aberrat opinio eorum, qui dyQCovg ac fiLaav%^Q(onovg eosdem esse arbitranHi inter homines educati tur. et sub legibus aequo iure cum ceteris vivere docti propter civium pravitatem hominum coetuB urbesque reliquerant, illi

trum Pherecrateum, quo invento ipse videtur gloriari ap. Hepbaeet. p. 101;
v. schol.

ab omni animi cultu semper remoti vel pessimo cive multo

V.

Arist.

Nub. v. 563. Meineke Fragm. Com. Graec. 1 68; II 283.

erant peiores. Aristoph. Lysistr. Tificov 812: ovzog ap' 6 ^X^^' ^'^o fiCaovg noXXu v.az

aQaadfisvog dvSQdai no-

100
6atg

PLATONIS
av,
el

ivxvxoig

avoXo(pvQai

av

7to&c3v

EvQv^dta ^al ^QVvGivda, xal rrjv xav iv^dSs avd-Qanav Tiovr]-

328

vvv dh tQV(pag, d UditQateg, diotL Ttdvxeg dt,dd6xaXoc ei(5iv aQetijg, aa&^ o6ov dvvavxau exaoxog, xal ov6eig 6ov cpatvetai. eod'' SoTteQ dv el t^rjtotg, tig diddovd' dv elg q^avecr], ovde y' dv, GicaXog xov e^^rjVit,eLV Oi^ai, el t;rit0ig, tig dv iq^tv didd^eie tovg xdJv xeiQOQcav.
;

texvcov vCetg avtrjv

tavtrjv

trjv

texvrjv,

'^v

d^

TiaQa

tov TtatQog ^e^ad^rjnaai , aa^' o6ov olog t rjv 6 TtaxriQ %al oi xov naxQog (pikoi ovxeg o^oxexvof tovtovg frt lo

dv didd^eiev; ov Qadiov ot^ac elvai, a 2^c6xQateg, tovtojv diddGnaXov g^avrjvat, tav de aTteiQOv TtavtdjtaGi B Qadiov, o?)'rco de aQetrjg xal tc5v dkkcov ndvxcov. dlld xdv ei oXiyov e6xi Xig o0xig diacpeQet rj^cov 7iQoi^d6ai
tig
scripsi: pro e'a&'' exhibet B slQ-', Plerique receu. editores (pccivsrai slvai. wansQ de Heindorfii coniectura, qua quidem lenior medela est, quam proposui.
5.

cpaiv srai. i'a&' wotisq

t&.

VTjQOtg,
rjv

ubi

schol.:

i7ti.stKrjg

TtovrjQia significabatur

v.

Beks'xsi

sqjsvys rovg TtovrjQOvg. Illius similes erant Pisthetaerus et Euelpides, quos Aristophanes iu Avibus vitam litium ac negotiorum plenam fugientes facit. Heindorfius: igitur Recte Quantum inquit, assequi coniectura queam, rem ita instituiiai
,

ker Anecd. Gr. I p. 67. ] H. 5. EO'9'' mansQ

e.

ouTcos coansQ:
s.

eadem estratio

perinde est ac si graece loquendi magistrum quaeras, cf. p. 335 E et Sophocl.

Trach. 475 sanv yccQ caansQ ovrog svvsTtsi.
ovroog
10. rovzovg szl zig av dtSd^sts] quis eos adhuc (in arte illa sua, ad quam iam instituti sunt) docere possit? 13. ovzw 8s aQsrrjg'] int.

tam fuisse opinor a Pherecrate, ut chorum facerent homines non

suae

tantum reipublicae

sed
oso-

omnium omnino hominum

res, qui civitate

suarelictaquum

inter feros immanesque homines secessissent, mox resipiscentes illam, unde abierant, sQcie-

SiSdaKaXov cpavijvai ov qccSlov

sazi.
71 av sl 6 liyov ] sed quis est qui vel paullulum nobis in eo jjraestet, ut alios ad virtutem provehat: contenti esse debemus. De iidv st, in quibus dv

tatem hominftra civilemque

vi-

aXla

tam

requirerent.

Quorum exem-

si

plo Protagoras Socratem dicit eiulaturum desiderio vel pra-

vissimorum Athenis hominum."

s.

Phrynondas
Suidas
et

et

Euryba-

tus propter insignem morum pravitatem proverbio celebrati

sunt. V.
V.

Harpocrat.
137 ibique

Aeschin.

or. 3,

Et Eurybati famam ad ultimam graecae linguae memoriam servatam esse, e recenti voce 'TjtsQSVQv^arog apparet, qua 6 vTtSQ^dlloov EvQv^arov
schol.

ad constructionem nihil valet, Stallbaum ad Phaed. p. 71 B. Sententia Archidami apud Thuquae hic prolata, cyd. I 84 proponatur, digna est: noXv
vid.
_

SiacpSQSiv ov SsL voiiL^SLv av&QWTtov dv&QcoJtov, KQdzLazov Ss slvaL oazLg sv roig dvayKaLOzdroLg TtaLSsvszai.

] :

PROTAGORAS.
^.-

P. 328 ST.

101

aig KQ6trjv,

dyaTcrjrov.
clv
Tciov

'Slv dr)

eyco oi^ca sig slvat, xal

diacpEQOvxag
TtQCittofiaL

alXov

ccvd-Qoinojv ovfjGca tiva JCQog

t6 xaXov xal dya9^6v yevB6&at,

,^'t^'"0v
5 Toi
,

xal

cl^tcog

tov

(itad^ov

xal

hi

TtXstovog,

cacSts

xal

avta doxstv
tijg

fia^ovti.

dtd tavta xal

rov

tQOTtov

nQa^scog

10

tov fitod^ov totovtov TtSTtotfj^ca. ijcstddv yccQ ttg itaQ^ s^ov (id^t], sdv ^sv ^ovXrjtat, dTtsdcoxsv o sycii TtQattouat aQyvQiOV sdv ds ^tj, sld^av sig isqov ofioGag, C 060V dv cpfi d^ta sivat td ^ad^rj^ata, toGovtov xats&rjxs. Totovtov 6ot, scprj, c5 UoixQatsg, syca xal ^v^ov
xal

Xoyov stQrjxa,

ojg

dtdaxtov

aQstrj

xat

'Ad^^vatot

ovxo3g rjyovvtcct, xat oti ovdsv d^av^aOtdv tcov dyad-c^v

natSQOv cpavXovg
^ovg,
^^

vlstg yiyvso&at xal tcav cpavXcov

dya~
siai,

STtsl

xai oC IJokvxXsitov vistg, IJccQdXov xal ISav^rjXixtcotat

,

ijtTtov

tovds

ovdsv TtQog tov natSQa

toovds

xat dXkoi

dXXcov

6r}}iiovQycov.

ds

ovTtoj

d^tov

vorjaai BT. 7. ani8(o2. ovrjaat Dobree advers. II p. 391 quod libri exhibent et v,v: ita olim iam correxi dnoSi8a)Y.sv De hac permutatione perfecti recent. edit. immerito eiecerunt. et Stud. philolog. p. 852. et aoristi v. ad p. 320
:
,

^Slv 8 rj iyco olfiat his igitur me arbitror unum esse et praeter ceteros institutione mea aliquem, veluti Hippo\.

Ex

tiora videntur esse, quae Plato h. 1. de sophistae instituto tradidit, eum non omnes, sed eos tantum discipulos, qui pecuniam ab ipso constitutam solvere no-

cratem, ad virtutem iuvare posse, idque sic, ut dignus sim ea mercede, quam exigo, adeoque etiam maiore, ita ut ipsi etiam discenti ita videatur. cf. Hipp. I p. 281 B: tKavos il

luissent, iuratos disciplinas aestimare et quanti aestimassent, tantum solvere iussisse.

aliis

Eum

condicionibus docuisse argumento sunt ea, quae

etiam

naga tmv
ras
h.

vscav

nolXa
nXsLco

xQTriyiaxa

lccfi^dvcov ixi (ov Xati^dvsig.

1.

cocpsXuv

Quum

Protago-

virtute tradenda disserat, voriaat nullum hic habet locum; oviiaai eodem modo positum est de rep. p. 600 D siniQ olog x r^v nQog (XQSz-qv 6vr]aai dvd-Qconovg.

de

de eius lite cum Euathlo tradunt Apuleius Flor. IV 18 et Gellius N. A. V. 10. Cum quibus consentit Diogenes Laertius, qui (IX 59) Protagoram dicit a
singulis discipuHs institutionis iiretium exegisse centenas minas, quod a fide abhorret, sed cf. Quint. Inst. Or. III 1. 10.
8.

zoLOvTov zQonov 5. zov nsn.] Rem paulo aliter

narrat Aristoteles Ethic. Nicom. IX 1 (onsQ cpaai y.ai TlQcorayoQuv noLSLv) ozs yccQ 8i8d^sisv d8rjnozs, zifirjaai zov fia&ovza svisXsvsv, oaov 8oksc d^ta Inicra6%ai, v.ai sXdfi^avs zoaovzov. Veriora reique naturae ap:

sX&cov sig tfpovjCicero

Athenis, aiunt, eos, qui graviterque vixisset et
c.

pro Balb.
sancte

5:

quum quidam apud

testimonium dixisset et, utmos Graecorum est, ad aras accederet

16.
etc.

zav8s 8s ovnco
viaz.] hi

a|toj

touto

vero (Paralus

102

PLATONIS
zaTTjyoQStv.
sxl

D tovTO

yccQ

iv

avtotg

stGiv

ikntdeg'

vioL yccQ.

IlQCHtayoQag fiev toGavta ocal totavta intSet^d^Evog dneTcavGato tov Xoyov. aal iya inl fihv

Cap. XVIII.

nokvv %q6vov xsxrjlrj^ivog itt nQog avtov i^ksnov cog 5 iQOvvtd Tt, int&v^cjv dxoveiv inel de dri '^Gd-oivrjv, ott ta ovtt nenav^ivog etri, ^oyig nog i^avtov coGneQel avvayetQag einov, ^Xiifjag nQog tov 'InnoxQdtri' '5i nat '^noXkodaQov cog %dQtv 6ot f^cj, ott nQovtQexpdg ^e E cods dcptxiGd^ai' noXXov yaQ notovfiat dxrjxoivat d dxrjxoa lo IlQatayoQOv. iyca yaQ iv ^sv ta s(inQ06d-sv XQovvi ovx sivat dv&Qantvrjv intfiiXstav tj dyad^ol rjyovfirjv o dya&ol ytyvovtat vvv 8s ninstGfiat. nkrjv G^txQov ti fiot ifinodcSv, o drjXov ott IlQatayoQag QaSiag insxdtdd^st, instdri xal td nokM tavta ih,sdida^s. xal yaQ i5 si ^iv ttg nsQt avtav tovtav Gvyyivotto otaovv tcov 329 drj^rjyoQav, td% dv xat totovtovg Xoyovg dxovdstsv rj IlsQtxXiovg rj dkkov ttvog rcjv txavav sinstv si 8s inaviQotto ttvd trfc, aOnsQ ^t^kia ovdsv s%ov6tv ovte
, ,
'

4. ln\ |u.f v in I'ti (i\v mutandum et ixi ante TiQog delendum putat Schanz hic praepositionis tii usus non insolitus. Theophr. h. pl. VI 4, 4 ot/^iavO^^S 11. iyw ffKO^i^ftog xal ^nl tcoXvv xq^^ov.
;

yccQ T: fycoyf B. tycoyi

Xanthippus) nondum commerentur huiusmodi repreheusionem, quum adhuc liceat bona de iissperare proijter iuventutem. Nam cc^iov iativ est iustum
et

putans eum aliquid dicturum.

10,

Stallb.

(ods dtpiyiEa&ac]

Pho-

tius

est, decet.
et

Stdllh.

De Paralo

]ex. ^p. 658, 14 et Suidas s. V. 'Slds haec habent: wSe ov fiovov x6 ovxcog, dXld nai ro sv&dds cog rjfistg xat TlXdxcov
. .

Xanthippo cf. ipsius Protagorae verba prolegom. p. 2.9.

nov

avtl tov Ssvqo v.ai sv&dds to dh ovxoog sv rotg nXstaxotg drjXot. Huius Plav,sxQr}xai.
.

4. ETtl (ihv TtolvV XQOVOV nsKrjlri^ivog] ad multum tempus delinitus usque eum intuebar. Neque enim

cum Heindorfio
fj,V

haec,

inl

loci immemor Meineke Fragm. Com. Graec. II p. 47 levitatis Photium incusat negatque ojds apud bonos scriptores pro dsvQO vel sv&dds inveniri.

tonis

n. xQovov, ad seq. s^lsnov trahenda sunt. Menex. p. 235 A: nrjXovTtal yidaTOT sazrjyia fisvog. Ibid. B: ovrcog tvccvXog 6 loyog T Kul 6 q^&oyyog ticcqcc T0t5 Xivovxog svdvsxcci slg xcc xsxocqxj] cora, (oSxs (loytg rj

ot dya&oi (fragm. 61) Ovxig, inquit, avsv Q-scov aQSTav Id^sv, vid. ad p. 319 B.
12.
ij

dya&oi

yiyv.]'

Simonides

14.

snstidiSd^st] Euthyphr.
cv
cog
,

p. 7

Ttsfinxfj

Sfiavxov.

rjfiSQa <xvafiifiVT]aHOit,ai cog xt,

A: dXXd snsKStSd^Etg d Xsystg.

19.

Si]Xov ort axtv dXrjQ'^

SQOvvxd

mansQ ^t^Xia ovSsv

PROTAGORAS.

P. 329 ST.

103

djioxQLvaG&at ovts avrol SQsG&ai, aAA' idv Ttg xal Gy,iXQOV insQcortJ6tj n rcov Qrjd-avrav, coOjieQ rd laXxia

%h]yivra ^axQov
Tig,

rjxst xal dnoreCvsi,,

edv

y,rj

iniXd^rirai

xal oC QrjroQsg ovroa afitXQd iQartjd^ivreg doktx^v

2. ;^aXKia scripsi pro ;^aiMfrof, quod BT et editioneB habent, PoUux. X 122, et hoc vocab. Cratyl. p. 430 A sH xi xalv.iov (vas aeneum) xtvTjffcif xpouca? in B et T sine s exaratum est.
cf.

4.

SoXixov Stephanus.

dolixhv BT.

Epsff -S^atJSaepiusSoixovai crates in hac quaestione, quam de virtutum coniunctione et conspiratione instituit, contionandi

sonum quendam

significantibus

morat
ritus,
e.

coUoquendi discrimen meet Protagoram, qui utriusque disputandi generis sit peet

rogat, ut lioc velit uti ut longis orationibus missis breviter Tel respondendo vel interrogando sermones secum coni.

coniungitur; supra p. 310 B t^ cpcovfj fiiya Xiyoav, p. 334 D niL^ov cp&iyyic&ai. Euthyd.p.305B q)&syy6ij,iva nai ^omvxa (liyicxovxa ciSriQLa Xiysxai, idv Ttg a T/; 7y T ai, et notum Homericum (la-KQOv avtSLV.

dnoT iLv sl] Hoc verbum, ad quod ex praecedentibus facile

iutelligas xrjv fixriv, sine casu et absolute positum est ut xaTaTiivw de rep. p. 367 B, ad quem

Pro ovSiv k'xovciv ovte aTtoiiQ. ovzs Qiodai breviter dici potuit ovH inCoxuvzai, Siaferat.

XiyBO&aL. Cratyi. p. 390 C; xov iQCoxav y.al drtOKQLVSa&ai imctduivov dlXo XI cv ^aXitg rj Siali-nxLKOv; Ovv., dXXa xovxo. Male haec verba accipiunt, qui oratores quum interrogati sint omnino tacere arbitrentur; respondent illi, eed non ad ea quae ex iis quaesita erant neque ita, ut interrogantis intellectus rationem habeant, quapropter libris similes dicuntur, v. Phaedr. p. 275 D sqq., semperque longam rursus orationera ordiuntur. Conf. Themist. p. 253 C: il 8i Sii v.al iQiC^at. STtixBiQr]aiiq, (iri cvvilq o xi iiQTj-iliV iXiQCp TtiQlTtXtj^Tj OVO,

locum in T ascriptum est: dvxl Tov (la-KQov Xoyov Sii^iQxo(iai, cf. Gorg. p. 458B: xat vvv lccag noQQco dnoTSVovfisv t/v Slu,

Xiywfis&a,

i.

e. (ia)iQoXoyT]aofj,iv

snLXd^rjTaL] Eleganter

ver-

positum est, quum et proprie de iis dicatur, qui vasa contrectant eoque sonum eorum reprimunt, et metaphorice significet prehendere (rationis reposcendae causa) et redarguere veluti Sympos. p. 214 E, Gorg. p. 469 C. al. 4. Kal 1 QjjxoQsg ovxco] referenda haec sunt ad wcnsQ
xa ;i;aAHta nX. (i. rjvsL- Vulgaris loquendi consuetudo exigebat ovTco -/tai ot QrjxOQSg fffi., cf. de rep. I p. 354 B: cacniQ ot Xlx^ol dnoysvovxaL, xat syca (iol Sov.ca ovxcog %. X. X. IX p. 585 A: coff-

bum

SvGMXoitSQOV 03V0flUClJl,iva)' nspaviig Ss ovSinoti ovSiv

(laXL
V.Xi.

xd jjaAxta nXr]y ivta] 2. Menander (IV 89 Meineke): xo

^atSoavaiov dv xig
liyovffti' 7jj;ftv,
;i;AxtOJ',

nsQ S\ nQog xo (LiXav dnocKOnovvxig, xat nQog x6 aXvnov ovtwg X. T. X. Phaedr. p. 230 D.
al. Stallb.

av naQdipr]^'
rjiiSQav
oXrjv,

naQicov

Tr]v

SoXlxov

tov

Xoyov]

Ad

naxanavcai &axtov rj Tavxrjv XaXovcav vvv.xa yuQ nQOoXufi^dvii, cf. ultimum exemplum proximae notue. (laHQOv 7jz^] Neutrum 3.

vulgatam ecripturam SoXixov Tov Xoyov tuendam Astius plures locos attulit, quibus adiectivum cum genitivo substantivi

eodem modo cum

aliis

verbis

eiusdem generis componitur, ut Xenoph. Cyrop. III 2, 2: oko-

104

PLATONIS
'

B KttTatsivovGi rov Xoyov ITQcotayoQug ds ods Cxavog ^sv ^axQOvg ^oyovg xal xa^,ovg eiTtetv, cog avto dr]^,Oi, Cxavog dh aal sQCJtrjQ^slg djtoxQivaad^ai xard ^Qa%v xal
BQO^Bvog TCSQiiistvai ts xal aTtods^aO&ai
trjv dTCoxQiCiv,
TIqcx)- 5
si'

a oXCyoig s6tl 7caQs6xsva6^sva. vvv ovv, o3 rayoQa, OfiiXQOv tivog svdsrjg si^i ndvt s%siv,
ccTtoxQivaio tods.
syco,
SiTtSQ ttjv
tcp

/itot

aQstrjv

cpfig

didaxtov slvai
xal
aol

xal

dXkcp

dv^QcoTtoav ,

Ttsid^ofiai.

2. ccvTo SriXol ex apogr. Parisino 1811 auctoribus Stephano Hemsterhusio (Anecdot. T. I p. 177) repositum: avT.a BT. Deinde pro dnoKQLvaa&ai, exhibet T aTioyiQCvic&aL. 8. aXXtp xco av&QCOTtoiv T: aXlco xwv dvQ^QCOTicov B dv&QCOTicov, y.al scripsi: Post dv%Qco-jtcov libri addunt Ttsi&ot^rjv dv, quae verba recentior. edit. Heindorfio auctore cum proximis coniungunt et exstincto TtEi&oiiat scribunt dv&QcoTtcov, netd^otiiriv dv mki aoi, sed v. Stud.

et

philol. p. 853 sq. et infra annot.

Ttcbv
.

zarsvosi noXXriv t^g xcoQag Kal dQyov ov6av, Aristoph. Acharn. v. 350: rrjg (laQtXrjg Gvxvrjv. al., sed multo h. 1. languidius est adiectivum quam substantivum doXixog, de quo v. ainn. ad p. 335 E. Simili significatione hanc vocem posuit Epicrates SoXtxov xoig sxsGiv rjSrj
.

SQrjfiov

post iudicativum xaro z6 voovHsvov infertur: uam haec: afi.

z.

svS. slfit,

fere

idem

signifi-

cant quod: vvv ovv ndvz' av

sxotfit. Stallb.
8.

sinsQ dXXcp

zco

dv&Qco-

xQSxst,

emetitur,

longum vitae spatium v. Meineke III 367.

Longitudinem orationis cum cursus contendit Eupolis in Periclis

eloquentia

naQsX&oi S
firjg,

describenda: onoxs coansQ dya&oi Sqo-

SK

Ss^na

noSwv

jjQSt

Xs-

ycov zovg

grjxOQag (Schol. Aristoph. Ach. 530), et Strepsiades,

ut centum stadiis dicendo omnes Graecos superet, apud Aristophanem (nub. 430) exoptat; cf. ran. 91 EvQtniSov nXslv r} 6xaSia> XaXiazsQa {fisiQaKvXXia). Quint." Instit. Or, XI 3: Flavius Virginius interrogavit de quodam suo antisophista, quot millia passuum declamasset.
2. cog avxo SrjXoi:] ut res ipsa docet. Frequens formula

ncov, KQfl 'aol ns i&oiiat'^ Verbis nst&oiiirjv dv, quae vulgo post dvQ^QcoTtcov adduutur, librarius quidam ellipsin prope constantem parum scite supplere conatus est. Infra p. 352 D nat alaxQOv afta, sinsQ zco aXXco sazt v.al ifioi. de leg. p. 667 A: nQoasxcov xovxco xov vovv Sqco zovzo, sinsQ, ubi de elliptico usu voc. sinsQ v. Stallbaum. Heindorfius autem, quum grammaticae consuleret, sententiam prorsus evertit, ut eius coniecturam plerisque editoribus larobatam esse iure mireris. Socra:
,

tes

modo

iis

rationibus,
sibi

quas
per-

Protagoras protulisset,

suasum

esse dixerat, virtutem doceri posse, v. p. 328E: riyov(irjv ovK slvat dv&Qanivrjv sniybsXstav, rj ot dyaO^ol aya&ol

avxo

SrjXoi^,

arjfiaivst.

avxo Ssi^st, avxo Sed inusitatus est nu-

vvv Ss n sn stafiau Hanc eandem sententiam nunc, postquam quid inter oratorem
yiyvovxat,
interesset expoverbis exprimit. Nec vero Socrates in proximis rem ipsam, quam concessit, in dubitationem vocat, imo summa conet dialecticura
suit, aliis

merus pluralis avzd. 6. afiiHQOv zLvog svS. ifi.] pauUulum quid requiro, ut

omnia habeam,

si

mihi ad
Optativus

hoc respondeas.

PROTAGOKAS.
o d' e^av^aaci

P. 329 ST.

105

aov Xayovtog, toOto fiot iv r^ tvxfj uno- C itX^Qcaaov. sleyeg yccQy oxl 6 Zevg t^v dixaioavvrjv xul T^v aidco 7t}nl.'Si rotg dvd-QOJTtOLg, xal av TtoXlaxov iv totg Xoyoig iXeyazo vno aov ri diicaLoavvrj xal acocpQoavvr] xal oaiorrjg acd Ttdvtu tavta ag av tt sL'r} avX?.7]lidr]v, tuvt' ovv avtd dLeld-i ^ol dxQL^cog ta Aoya, aQatrj.
jtoxaQOv
-q

'iv

^iv tC iativ
iyco

tj

dQexij, ^oqlcc de uvxi^g iaxiv

rj

dLXULoavv)] xal aacpQoavvri xal oaLOxrjg,

di]

tavt' iaxlv

a vvv
10

ekayov ndvxa

ovo^axa xov avxov avog D

ovrog.

toOt' iaxlv o att iitL^to^co.

Cap. XVIII. 'AkXd Qadiov tovto y\ acpr], co Z^axQUtag, djtoxQLvaad^uL , otc avog ovxog, f^g uQaxfjg ^oqlu
,

iaxLV a iQCoxag.
fioQLu
15

IloteQOv,

acprjv,

aaneQ
Qlg

TtQoacojtov td

[iOQLd
rj

iaxL,

axo^cc xe xal

xal 6cp9-ak(iot xal

SLUcpeQeL

axa,

aanaQ xd tov %Qvaov ^oqlu ovdev

td etaQu tcov exeQcov xal xov okov,

afiLXQoxr^tc;

dXV
co

rj

^ieyid^eL xccl
'
'

UcoxQuxeg, aaiteQ E td xov TiQoacJjtov ^OQLu eiet TtQog t6 o^ov TtQoacojtov. IIotaQOv ovv, r]V d' iyco, kul ^atcclaa^dvovaLv ot dv- ^"
'ExeLvag ^ol cpaCvexuL,
Iv xfi ipvxv- ^^ ^ V '^'^XV omissa sunt, spatio vacuo reut in hoc libro h. 1. alia etiam verba aut mutilata aut omissa sunt, vid. Schanzii not. ci-itic. 8. r} xkvz' T: tl t' av B. 16. td axsQa rcov sxigcov Sauppe: libri post zwv itSQwv habent
1.

^^-Ct. li

iHfti ^A

licto,

secl apparet aAi/jAcov esse interpretamentum verborum xu stiga tcov sxsqwv, recteque dici potuit aut tcc [lOQtu diacpsQSi ixl?.rjXwv xal TOt; olov, aut ra (lOQia diacp. ta stsQa xmv sxsqwv xal xov olov. lllo modo Socrates sententiam huius loci repetens Schanz hanc ob causam seclusit verba p. 349 C bis locutus est. xtt ixSQa xcbv szEQwv, sed cf. p. 330 A sq. et Socrates illud cllXrjXwv p. 349 C Protagorae tribuit.

dXliqlcav

stantia eam sua ratione confirmare^ studet. 1. o S' s& avuaad aov Xs yovros] Theaet'. p. 161 B: o 8s ^avuci^w xov ttaiQOv aov. Apolog. Socr. in.: ficcliata ds avtcov 'fv s&avuaaa. Men p. 95 C:

13. Tlot s Qov s'cpr]v, wansQ TZQoacoTtov ] Sententia haec est: Utrum illae formae et partes virtutis inter se natura et vi sua diversae
,

sunt, quemadmodum partes corporis; an praeter

xai roQyCov ndXicta tavta aya(lai. De rep. II p. 370 A. 367 D. De quo genitivo v. Kriiger Gr.
47. 10, 9.

magnitudinem aut parvitatem nihil habent,

19.
1

cjuo

Proxima recte

inter-

inter se differantV De aXX' ri V. ad Phaedon. p. 81 B. Stallb.

pretatur

Heindorfius:

hoc,

(istaXau^dvovatv

quod mancum est quasi in animo meo, plenum perfectumque redde. 3. nolXaxov] v. p. 325 A et
p. 323 E.

ds aXXo] Construuntur

fisx-

sxsiv, usxaSiSovai, fistaXafi^ccvsiv, aliafjue id genus verba cum accusativo, ubi quis in societatem et possessionem alicu-

106

PLATONIS.
oi"

n^QOTtot tovTCov Tcov zrjg dQsrrjg ^oqlcov

fihv

aXXo^ oC

dh aXXo,
Ovdafidig,

rj

dvdyicrj, sdvTtsQ rig ev

9)^,
sjtsl

^d^y, aTcavta s%siv;

TCokkol

dvdQSloC stotv, ddvnoi ds,

"Egxl yaQ ovv xai tavxa
GotpCa
ical

xal dLxatOL av, Goq)ol dh ov.

330 (lOQia
xrjg

dQSxrjg,

scprjv

syci,
scpr]'

xs

aal
6'

dvdQsCa;
r]

ndvxav

iidkiaxa drjnov,

(isytGxov ys
riv

6o(pCa

xcov (ioqCg)v.

"ExaGxov dh avxcov sGxiv,

NaC.
'i/

syoi,

dkXo,

x6 dh dkXo
E%Si,

%al dvva^itv

avxav sxaGxov idCav

10

ovx saxiv dg)^aX(i6g olov xd cota ov<5' T^ dvvafiig avtov jy avti]' ovdh tcov dXlcov ovdsv sGtiv olov x6 etSQOV ovts xatd trjv dvvafiiv ovts ()' ovv ovtco zal td trjg dQsxrjg (lOQia icatd td dXka. B ovx s6ti t6 stsQOv olov to stsQov, ovts avx6 ovts ri dvvafiig avtov; rj d^la dr] oti ovxcog s%Si, sIxsq ta TtaTiQOOcoTtov;

SonsQ xd xov

QadsCyfiatCys soiicsv;

Kal

syco

^AXV ovtcog, slnov Ovdhv aQa iatl

sqirj,

scpr],

s%si, co

UcixQarsg.

15

xcov xrjg dQsrrjg (ioqCcov

sjjsi,
co

15.

ovrcog,

^xsi,

fo

ScoKgazsg T: Verba

ZcotiQazfg om.

maiore
ius rei,
citur.

et cum fide dignus est T.

eo Sauppe et Schanz,

sed in talibus

quae de pluribus una est, integrae atque plenae venire di-

p. 343 E.

Quod quid

sibi velit,'li-

p. 355 D. Sophist. p. 221 E. de rep. p. 451 E. Stallb. ovv. sarLV ocpQ- aXfiog] 9.

ceat

exemplo aliquo declarare

diligeutius. Recte dicitur (iszsxa^ zcov Kzrjadrcov, quia ipsum verbum fiszsx^t-v significat etiam ab aliis bonorum partem possideri: unde fit, ut in hac similibusque sententiis constanti usu

Illustrant haec verba mansg rd rov ngoacoTtov, ideoque davvdsIn proximis rcog addita sunt.

frequentetur casus secundus. Sed quando te partem dimidiam bonorum integram possidere significare volueris, non poteris aliter dicere nisi sic: ^szsxco rcov
yizriiidrcov ro enim in tali

Stallbaumius distinguendum cenag' ovv ovrco xal za rrjg aQSzrjg fiogia (sc. sxsl)' ovx sazL ro szsQOV olov ro szsqov, et probat hanc verborum distinctionem Astius ad h. 1., sed obstat formula r) SfiXa drj ori, quae non nisi post interrogationem, ad quam nondum responsuit:

ijfiiGv: genitivus sententia ineptus

sum
13.

est, infertur.

foret.

Stallb.

De proximis
v.

bis

Protagorae

ad

verp. 323 E.

'Ey.aarov ds avtcor 7. ro Ss aXlo] H. e. avrcov ds STiaarov ro (isv dXXo sazi, z6

Jiors

ovrs avro] P. 333 A: dvofiOLa KUL avra nal ul 8vvafiSLg avrcav. p. 360 E: zl nor ^arlv avzo rj dgszr]. Significat
avzo in
his rem ipsam per se et universe spectatam. ovzcog, scpri, ^';ut, ca 15.

ds aXlo. Phileb. p. 56 D: nfi dLOOiGausvog ovv aXXinv, rrjv 0 alXrjv &SLr} rig av agiirlir]rLy,r]v;

h. e.

rrjv

jjlsv

(xXXrjv,

rijv

ds

dXX.

Eodem modo

p.

320

et infrap. 331B. p.

334A.

ZcoKQ.] Haec Protagorae personae optime nunc conveniunt, nam ille in priore parte dialogi insignem prae se fert comitatem et prolixitate respondendi utitur ut p. 329 D, 330 A al.

PROTAGORAS.
cclV
olov
e7CL<St7][ir]
,

P. 330 ST.

107
ovd'
olov

ovd'

olov

dtxaLoGvvt],

dvdQSta, ovd' olov (jacpQOGvvt], ovd' oiov oOLOtrjg.

icpt].

Ovx
rt

Oiga

dy],

E(pr]v iyco,

aoLVij axsjf^co^ed^a,
tJ

nolov

avx(ov eOtLV exaGtov. TtQcotov fisv to tOLOvde'

6

dLxaio-

ovdev jtQay^a; ifiol ^ev yaQ C doxst' ti 6\ Col; Kal e^ot, e(pr]. TC ovv\ si' ttg eQOLto i^E ts xal 6e, '^ IlQOtayoQa xs xal ZlcSxQateg, slnstov
6vvr] TtQay^d tt
e6tLV,
rj

drj fiOL,

(5vvr],

6 (ovo^ccGate aQtL, ^ dLxaLOavto tovto dCxaLov iotLv, rj adLxov; ey(o fihv

,

tovto to TCQayfia
dnoxQLvaCiir^v,
tr]V avtY]v
r]

io'av

avta

otL

dCxaLov' 6v ds tCv' av
rj

ipi]scpr].

(pov %-eto;

i^oC,

aXXr^v;
,

Trjv avtr]v,

"EotLV aQa tOLOvtov

<paCr]v

dLxaL0(3Vvr]

olov dCxaLOv slvaL,

15

av eycoye ditoxQLvd^evog ra iQatcSvtt' ovxovv xal 6v: NaC, scpr]. Ei ovv }istd tovto r^ytdg eQOLXO' ovxovv xal 6(5L6tr]td XLvd cpate eivat (patfisv dv (og
;

iya^aL.
ds

NaC,

r]

d' 6g.

XL sivaL; (patfisv

dv

r]

Ovxovv cpats xal tovto TT.Qay^d ov; Kal xovxo avvecpr]. IJotsQov

avto to TtQayfid cpats tOLOvtov TtscpvxsvaL, OLOV dvoGLOv sivaL, rj olov oCtov; dyavaxtrJGatfi' dv
tovto
syay',
s(pr]v,
'

20

tcj iQCOtrjfiatt,

xal

eljtotfi'

dv
str]
,

Ev(pr]^et,
si
fir]

(o

avt^ E ys r] oGtotr^g oGtov sGtat' tC de Gv; ov^ ovtcag dv dnoXQCvato; Jldvv fisv ovv, scpr].
dvd^QCOTte
(5%oXf]

fisvtdv tt dXXo oGtov

1. ciXX' olov B: aXXo olov T. 6. v,al iijiol, quod Protagoram, ut ex gente lonum, decet, T Kdfioi Hirschig et Schanz, xai fioi B, cf. ad p. 350 C. 19. ayavaKTrJGaifi' av T: ayavayizT^aaLfisv B. 20. ^'qp^* olim iam correctum: g)?j BT. 21. avtj] ys T avzrj ysB.
:

4.

uQcozovfisv t6
Sl

oiovS s]

quod nomen
delicet
10.

eius

indicat,

vi-

Int. aKs^c6[ie^a.

IlQcotayoQa z. x. Z!c6Kgazsg] E vulgari loquendi modo Socrates dicere debuit

7.

iustum. Stallh. ziv av ipTJtpov &sto;

ifioi]

zr}v avzrjv avzrjv intell.

,

Ante t^v

nozsQOv, usu fre-

Sl

ZcoKQazsg

z.

x.

IJQwzayoQa,

V. p. 311 D,

316 A. al., sed honoris causa Protagorae ut ho-

quenti quem illustraverunt Heindorf ad Gorg.141. Astius

,

ad legg.
12.

p. 130. Stallh.

mini aetate multo antecedenti

(v. p. 317 C) et usu ac doctrina

zoLOvzov

v.ttLov sIvul]

Sic

olov Simox: cpazs

,

praestanti priorem locum concedit.

Eadem verborum

[collo-

zOLOvtov nscpvASvaL olov avoaiov slvai, et p. 331 A: Ovn

oaLozrjs otov dCiiaLOv sivaL nQccyfia,!. e.zoiovtov nQuyotov SC%aLOv slvul. Stallb. fia 20. Evcp 7; fis l] Aristoph. equit.
,

catione Socrates infra p. 353 A dv Tj.ttaj Sl U8U8 est: SQOtvr IlQcozayoQa zs y.al SconQatsg.
9.

aQU sazlv

avzo

iariv]

Num

zovzo dC%ai6v hoc ipsum est.

1316 evcprjfiSLV kX^^blv.

X9V

''"^

ffrofta

108 Cap. XIX.

7Cc5g

PLATONIS
Ei ovv
[jloi,

fietcc

xovx' sctiol eQoxcov ijftag*

ovv oXCyov TCQOxeQOv

eXeyexe'^ ()'

ovk

OQ^^cog

v^av

icax7]xov0a; edo^axe

cpdvKi xd r^g dQexrjg ^OQia eivac

ovTo^g

331

ag ovx elvai x6 exeqov avxav oiov xo exeQOV eiTCoi^^ dv eycoye, oxi xd ^ev aAAa oQd^cSg rjxovGag, oxi de Tial i^e olei eiiceiv xovxo, jcaQ7Jxov6ag- IlQcoxayoQag yaQ ode xavxa aTcexQivaxo, eyco de i^Qaxcov. ei ovv eiicoi' dXrj&rj ode Xeyei, co IIqcoxayoQa'^ 6v cpfig ovx eivai x6 exeQov fioQiov olov ro exeQOV xcov xrjg dQexrjg; 66g ovxog 6 Xoyog s6xC; xC dv w avxa dnoKQCvaio; 'AvdyKrj, eg^rj, co UcoxQaxeg, o^oloyelv. ff/^^ TC ovv, co JlQcoxayoQa, dnoxQivov^ed^a avxa tavxa 6^oXoy}J6avxeg , edv rnidg enaveQrixai ovx aQa e6xlv
e%ovxu TCQog dXXrjla,
5.

oGioxrjg oiov dCnaiov eivai TCQay^a, ovds diTicaoGvvrj oiov

,',

ii,v.'.>fv.^>,*'^"

oCiOv , dXTJ oiov

syco fiev

^rj

o0iov

iq

d' oGioxrig

oiov ^r] dtaaiov,

i5

>^'^

^//^""'''B
'""

dXX' ddiKOv aQa, x6 de dvoGiOv; xC avxa dnoxQivov^ed-a

^/^wM^
/;"*'"^,
?
/

^,

,'f.^i/^''''

av xai trjv diicatoGvvrjv oGiOv eivai xal trjv oGioxrjxa dCxaiOV ical VTCeQ Gov ds, si fis em]g, xavxd dv tavxa dTCOXQivoCfirjv, oxi i]xoi tavxov y' eGxl dioiaioxrjg oGioxrjXi rj oxi ofioio(pairiv
3, rcc ante t^s aQEtrjg in apogr. Venet. 189 a rec. manu ad16. ull' a.8iv,ov aQcc suppeditavit apogr. ditum: om. BT. Parisinum 1811 et ex Ficini interpretatione restituit iam Heindorfius: ocXXcc 8L%aiov ccQa BT, Schleiermacher scribi voluit dXX* 20. tavzov y' iarl: Sic libri Stoaditiov, xo 8s av dvoaiov.

yuQ avxog vneQ ye e^avxov

20

baei, qui Platonis

verba

109

V. 2) affert Floril. 9, 36:

otov SiyiaLoavvr] (p. iyco {isv (versu 17) zavzov y' iativ B, zavtov ys iaziv '.

3.

i86 ^az i

(loi,

q)dvai] Exfioi
cpcc-

tagoras

aequiore

animo

tulit,

spectabas do^Tf yccg vai. Sed v. p. 330 A.

4. (Uff

quam Diotima, quae quum

%aX6v
ij

So-

ovA siv ai\

V,

cog

pro oaazs
3,

crates similiter concluderet: Ovk svcpq^rjasig,^ scpr}, rj olsl zi ccv

yiri
,

positum,
16.

Kriiger Gr. 65.

dvaynaLOv avzo
. .

4.

dXl'

aSmov
e.

8s dvoaiov] H.
dSttiov dga,

aga, z6 aXld z6 ^sv

p.

8s avoaiov. v. Particula ccqu est nimirum, ut patet. Ficinus locum sic interpretatus est: Non ergo talis est sanctitas, ut
z6

y.al iiii aoaov, sivai alavQOv a^ia^sg; t] ovk rja^rjaai, ozl sazL Zi (jLSza^i) aocpLag xat d(ia^Cag; (symp. 202 A), cf. prole-

330 A.

gom.
20.
y.al

p. 24.

zavzov

y'

iazl SLKaio-

zrjg oaidzrjzL] Gorg. p. 507B:

(irjv tcsql fisv dv&QC07tovg TLQoarjy.ovza itQazzcov SL%ai dv TCQazTOt, nsQL Ss &sovg oaLU. Plerumque Plato pietatem iustitiae subiungit, cuius rei causam exposuit in Euthyphrone eo tempore, p. 12 sqq., sed

resiustasit,nequeiustitia talis, ut sancta, sed illa talis, ut non iusta, haec, ut non saucta. iniusta itaque illa, haecprofana. Hanc
vitiosam argumentationem Pro-

xa

num

PROTAGORAS.
TKTOv, xal ^idkiOra Ttdvtav
xal
f]

P. 331 St.

109

rj

re dixaioGvvt] olov oGLotrjg

oGuhtjg oiov dLxaioGvvr].

rj

aAA' oga,

Si

diaxcokvstg
(iol

aTioxQivsad^ai,,

xal 6ol <5vv8oxsi ovrag.

UcoxQarsg.,
ts

Ov ndvv
sivai,

doxsL,
6

s(pi],

(o

ovrag ajtXovv
o6iov
fioi

coOts C
tr]v

GvyxcoQ}]6ai

tr]v

dixaio6vvr]v

slvai

xal

00i6tY]ta dixaiov.,
sivai.
r]fiiv

dXXd tC

doxst sv avta didcpoQov

scprj'

dXXd
syco'

ti

tovto diag)SQSi]

si yciQ ^ovXsi, sGtco

xal dcxaiOGvvr] oGiov xal oGiOtrjg SLxaiov.

Mrj

iiot,

r]v d'
10 sl'

ovdsv yaQ dso^at to si fiovXsi tovto

ocal
7r:rb-x

6oi doxsi sksyxsGd^ai, aAA' s^s ts xal 6s. td d' Sfis ts xal 6s tovto ksya, oio^isvog ovrco tov J^oyov ^sktiGt av sksyxsGQ-ai, sl ttg to si dcpsXot avtov. ^AXl.d D
(isvtot,
r]

d' og,

jiQoGsotxs rt dixatoGvvr] oGtotr^tf xal

nr] tcqoGsoixs.

ydQ bttovv otcpovv d^y ys

3.

tb yaQ ksvxov
9.

y}>(^<

uitoy.QCvtaO' aL B: dnoMQLvaG^ciiT.

ov dsv yapT:

ovds

yccQ B.

quo hiinc dialogum

scripsit, ipse

7.

dXXd xi tovzo dia(pse.

quinque virtutes comprobaverit, id eo minus pro certo affirmari

quod p. 361 B pietas praetermissa est, de qua re v. prolegom. p. 26. Nomen ^txatoTjjg ad similitudinem T?)g 6oi6trjtog formatum legitur etiam Gorg. p. 508 A. Eadem de causa Cicero desiderationem pro desiderio posuit Cat. Mai. XIV 47: non est voluptatum tanta quasi titillatio in senibus. Credo, sed
potest,
116

quid hoc nostra insed nihil refert, hoc an illud statuamus. Stallb.

qsl] sed

terest h.

8. fiT] fioi] Protagorae condicionem Socrates aspernatur; proposuerat ille: si vis, sume nobis iustitiam piam esse, ad quod hic, respiciens iUud -^fiiv,

respondet:
10.

fiij

[ioi
T.

sc.

i'aza.

z6 d'

To]

Haec me
si

desideratio quidera. y.ai ndXiazci ndvTcov^ Socrates et suo nomine et Protagorae si hic permitteret, responsurus erat et iustitiam esse
1.
,

quum nem rectissime explorari

posse,

X. ah zovet te dico arbitrer, ita oratiofju.

quis illud
cf.

^si'

ex

333 C. Sententiam Stallbaumius bene sic aperuit:

eatoUat;
id

piam

et pietatem iustam, sed quae posteriore loco afferuntur, neque eadem {tavzcc zavza) suut ac priora et a Protagora in proximis itemque a Socrate
.

Non cupio explorare

quod sumimus, etiam si verum illud esse persuasum non habeamus; sed veram nostram sententiam
et

333 Itaque
p.

prorsus

negliguutur.
tjzoi

mentem

(ro

fju-f

ts xai oe)

verba ori

y'

iati

tavzov olov dLKaioavvr] ad

et affectata

rem

nihil faciunt,

iUa gravitas ac pondus verborum y.ai iidltGza Ttdvtav ri zf cy.aioavvrj oiov oaiozrjg xte. a Socratis persona abhorrent, nisi vero Protagorae dictionem (p. 330 A) irridere voluit.

cognoscere et explorare. Puto autem me ita hoc optime facere posse, si quis condicionis arbitrium (t6 sl) plane removeat atque tollat. PerperamCoruarius -pvo iliy%faQ^aL
voluit Xiysad^aL scribi.
14. diii) y i nri

cupio

Trpocsoixf]

110
Tco iiikavL

PLATONIS
so&^
oTtf]

7tQ06eoLX,

y.al

x6 OxXrjQov
alvai,

ta

fiaXaxip,

xal xaXXa a doxst ivavxicSxaxa

dXXriXoiq.

xal a
{'xa-

x6x q)a^v aXXriv dvvaniv Eieiv xal ovx aivai ro

Qov oiov x6 XQOv, xd xov nQoOcoTiov ^OQta,

d^fj ya nrj

E JtQoGsoLX xal 6xL xo axaQov olov x6 y xa XQOTta xdv xavxa iX^yxotg, i

aGxLv ofiOLK dXhjXoLg.
OfiLOLa

a'xQOv.

ciGx

fiovXoto,

xovxa ag dnavxd
xl

ofiOLa

xdv Ttdvv 6^lxq6v

dCxatov xaX^lv

ovdh

aAA' ovxl xd ofxotov

i^ovxa

xd dvo^oLov
x6 bfiOLOv.

xl

^xovxa dviyco

xJ]

Kal

^av10

[id6ag SLTtov 7tQ6g avxov

'if

ydQ ovxa Gol x6 dCxaLOV

ci6x b^otov xl 6(iixq6v

xal x6 06LOV TtQog dXXriXa

a%LV dXkrjXoLg;

%fc,

Ov

Ttdvv,

ag^r],

ovxag, ov ^evtOL ovdh

1. k'a&' oTtf]: in B et T est k'Gtiv o ^tj, sed fir] emendaest in apogr. Coislin. et verum etiam Schleiermacher coniectura assecutus erat; non autem ita erratum esset a librario, si in libro, quem (ante saeculum quintum) descripsit, particula onTj Atque fcxiv in fo-S'' mutavi, quia ia%'' i habuisset ascriptum. exhibetur de rep. VI 486 B et confirmatur a onri a Parisino Phrynicho s. v. (p. 271 Lobeck). 9. ro ofioLov CT: in suspicionem vocabant Hirschig, flenneberger (adnot. ad Plat. aliquot locos p. 5) et seclusit Schanz.

tum

una certe aliqua ratione

simile
6.

avofiotov

Tt

sxovra

est.

quasiobiter addita sint

ngoacoTiov
fiogia. est: ista qui-

dvofiota, il-

kSv Tavra sXsyxois]

xa
Tov

int.

potuerit

sententia haec ratione, si volueris, etiam has faciei partes omnes inter se similes esse efficies et coges.

Nam
dem
7.

lustrationis gratia, quidni nunc to ofioiov solum coramemorari? Itaque ipse

Schleiermacherus
veritate
illius

postea de emendationis du-

dXl'
Tov

ovxl

SiKatov

KuXsiv] Plato
231 A:

ipse sophist. p. dacpalij (cautum),

bitavit. V. eius annot. p. 409. Stallb. Eodem modo oratio formata est p. 345 C confirmant-

inquit, Ssl ndvzwv fidXiara nsQt rdg ofiotorrjTag asl noista^at

xriv q)vla-nijv.
9.

que hanc interpretationem Socratis verba proxima mars odll. 'ut exiguam inter se habeant similitudinem'; conf. p. 356 A._ 12. ov fisvroi ovSs av <as
fiotov rt
afi. s.

quandam

xav ndvv afiiKQOV

e.

s'xv
ofiotfj,

TO ouotov^ H.
ov,

ndv z6

sx^i,

ndvv

afifHQov

Frequens

quentiae. terpretatus

hoc breviloFicinus haec sic in-

genus

av fi.] Referas ov ad verbum primarium vel universam sententiam: ovSs ad ovrcog, quod
in voc. (og continetur.

est: si exiguum quiddam habent simile et

Homer.
vnsv,:

dissimile.
iectura

Videtur

igitur

in
in

lUad. IV 'Avtlsvg
cpvys

V.

512: ov fidv ovS' fiaQvarat. Ibid.V22':

iisv auTOff

libro suo habuisse,

quod de con-

ovos yaQ ovos

Schleiermacheri

ordinemverborum recepitHeindorfius: sxifl to avofiotov r) ro Neque tamen invitis ofiotov. libris quidquam mutandum censeo. Quum enim haec: ovSs xd

x^pa fisXatvav, ubi Eustathius p. 6. ed. Lips. rd

TOtaiJTa, inquit, nsgtrr^v s'xovgl triv ftiav dnotpaatv v.ard ArtiGvvi]9siav. kart Ss rmv y.riv

Svo

UQviqatav

ri

fisv

fiia

rov

PROTAGORAS.
av ag 6v
ETiBidYi
^iov

P. 332 ST.

111
efpTqv

doxstg ofsad-ac.

'AXka ^ijv,

iycS, 332

dv6iSQ(og doxetg ^ot sieiv Ttgog tovto, tovto ^ev iccaoD^ev, rode de aXXo cov eXeyeg iTiiGxeipoj^ed^a.

Cap. XX.
6

AcpQOGvvrjv

xaXetg', "Eq)r].

Tovxa

tc5

.*%

^y*

'''*

ov Tcdv TovvavrCov i6x\v rj GocpCa) "EfiOLye IIoxeQOv dh otav TCQcixxaGtv avd-QConoi oqdoxst, ecprj. Q-ag xe xal acpeXC^cog, xoxe GoacpQoveiv aot doxovatv ovxc3
jCQttyyLarv

TtQccxxovxeg,

ij

xovvavxCov; ZlcocpQovetv ,
TCQdxxovac

etprj.

Ovxovv B
}irj

6acpQ0(5vvri aacpQovovGtv, 'Avdyxrj.

10

Ovxovv
xal

ot

oQd-cog

TCQccxxovxeg

clcpQovag

ovxa TCQdxxovxeg; Zvvdoxet ^ioi, ecprj. iaxl x6 dcpQovag nQdxxetv xa GacpQovag.

xd
fiev

ov GacpQOvovGiv TovvavxCov aQa

"Ecptj.

Ovxovv

dcpQOvag jCQaxxofieva dcpQoavvtj TCQdxxexac, xd de

s^pjj

4.

B:
ov.

scprjv
8.

T.
?)

5.

ov Stephanus bene
Stallbaum:

rum lectionem

zovvavz iov

libri

correxit librobI xovtj

vavxCov ^nQdxxov;
BtSQa grjfiatiKOv TtQciyfiaxog 7} 8 xov TCQOGconov, tva ^syjj, oxi
,

ovSs vns^fcpvysv av ovSs avxog, Kal svdsinvvxai xtjv navrsXrj uQvrjGiv xov TCQciyfiaxog. Iliad. VI 130. Plat. Phaedr. p. 278 E: ovds yccQ ovds xov sxatQov Sst nuQsl&stv. Alcib. I p. 107 A: ovSs firjv ovds xra. Thucyd. I 132: dlk' ovS' wg ovSs xcov EilcoToav firjvvxalg xiai

est quin primo statim obtutu videat? Neque enim imperfecto cum sl iuncto in his locus est, neque congruit quod respondetur ocQcpQovstv cum superioribus, quae exigunt potius o^ux, dXl' ovxca nQccxxovxsg vel ovxco sngaxnQccxxovxsg. Itaque sl xov ex inepta scioli alicuius iqterpretatione in ordinem ver-

borum invectum

suspicor.

Nam
sit

moxsyCavxsg ri^icooav. Stallb. 3. av slsysg] int. de singularum virtutum natura ac ratione,

4.
cf.

quum
quod
t)

xovvavxiov idem

jXTj

acocpQovstv, recte resic

spondetur EcocpQovstv. Ficinus

p.

330

A sq.

totum locum
So.

'AcpQOGvvrjv x i v,aXsLg;

Utrum quum recte

interpretatur et

"EqoTj.]

Infra p. 332 D: t6 8s svavxicog nQaxxofisvov vno svavnQcixTSG^ai; "Ecpr] ubi xicov deinceps pro "Ecprj infertur SvCeterum in hac devs%coQsi.
,

frugaliter homines agunt,

monstratione Socrates plurimum adiuvatur duplici significatione vocabuli Nam ococpQoavvrjg. quum sanitas animi, quae propria est
vocis significatio, et probe intelligendo et recte agendo cernatur, acocpQoavvr]v
illius
1.

tunc ita operantes temperanter agere tibi videntur? an quum contra operantur? Prot. Temijeranter agere videntur mihi, quum frugaliter recteque agunt. Postrema de suo videtur adiecisse, ut sententiam proDee verbis eliceret. fendit loci integritatem Bernhardy Syntax. p. 373, sed defendit sic, ut vix cuiquam satisfacturus videatur. Nam si xovvavxlov ^nQUxxov interpretatur de conatu: "wenu sie

babilem

h.

modo prudentiam modo

intelligit.

teraperantiam
legorn..^ p.

Vid.proLibro-

8 et 14.

8.

7j

xovvavxtov^
r}

rum

scripturam

sl

xovvavziov

das Gegenteil thun wollten. Stallb.

snQaxzov

corruptam esse quis

112
GcocpQovcjg

PLATONIS
aojcpQoGvvt];
'SlfiokoyeL.
nccl

Ovxovv
si'

st

xv

iGyyC
ckG&sel'

nQtttxsrai, i6%VQag nQdxxExai,

xt ccG&svaia,

CvcSg; ^Edoxsc.
TTQdxxsxai,, VTto

Kal

sl!

xi fiexd xd%ovg, xaxscog, xal

xt

yiExd ^Qadvxrjxog, ^Qadacog; "Ecpv,.

J-'Z''

Kal
drj,

si'

xi drj acsavxcag si'

xov avtov TtQdttstai, xal

xt
d'

ivavxiag,
iyci,

V7t6
xi

xov ivavxtov; Uvvacprj.

sGxi.

OaQs

i^v

sGxi

xaXov; ZlvvsxooQSi.

Tovxco sOti ti svavtiov

ds; a6xi Xi

Tikr^v

xb

aiaxQov; Ovn

TC

dya^6v;"E6xL.
Ovy,
sc5xi.

Tovxcp

Ti da; sOtt XL d^t) iv cpavfj "Ecprj. Tovxcp ^"q scjxl xl ivavxiov dXXo nXriv xo ^aQv; Ovx scpr]. Ovzovv, i^v d^ iy(o, svl sxdata tcov ivavxLcav sv y.6vov iaxiv ivavxiov aal ov TtoXld; D Zlvvca^oX6ysL. "I&l dr], iqv 6' ^yco, dvakoyLacj^sQ^a td cofiokoyrj^ava rj^tv. cofioXoyrjxa^av sv avl ^ovov ivavtiov sivat kXslco ds ^rj 'Sl^oXoyrjaa^sv. To de ivav; ;

saxi XL svavxLOv TtXrjV xo

naxov

lo

i5

tiog TtQatto^evov vito ivavticrv Tt.Qdttsa&aL',

tr]tai

"Ecprj.

'Slfio-

koyr]yM^av de ivavtiag 7tQdttaa&aL o dv dcpQ^vag TtQat-

ta aacpQovag TtQaxxo^ava; "Ecpi]. To de acyQ^vag nQaxx6^avov vno aacpQoavvrjg TtQdxxsad^ai, x6 de dcpQoE vag VTto dcpQoavvrjg; UvvaxcjQaL. Ovxovv sltcsq ivavriag TtQattstaL, vn6 ivavtiov TtQdxxoLX^ dv; NaC. TlQaxxsxai ds x6 iiev vjto aacpQoavvrjg, x6 ds vno dcpQoavvrjg JStci. ^Evavxiag; Ildvv ys. Ovxovv vTto ivavxiav ovxav; NaC.
;

20

^EvavxCov

aQ'

iaxlv

dcpQoavvr]

aacpQoavvi]

QaCvetaL.
25

Ms^vrjaaL ovv, ort iv totg s^TtQoa&sv co^ol6yr]tai rjpLtv dg)Qoavvr] aocpCcz ivavtCov sivaL; 2Jvva^ol6ysL. '^'Ev de
svl [x6vov ivavtCov sivaL; 0r](xC. 333

n6tsQ0v ovv,

c3

IlQat-

ay6Qa, Xvaa^sv tcov Xoyav; tb

sv evl (lovov svavtCov

Sed quanquam 24. acoq)Qoavv7] Bekker: acocpQoavvrjg BT. tvccvtCov interdum cum genitivo construitur, tamen h. 1. dativus per ipsam concinnitatis rationem requiritur. Ponitur enim etiam 25. ^^ [ivrjOaL apogr. Coisliiu proximis constanter casus tertius. niau.: 155. itis/LtrrjjLiatBT, Ficinus: recordamur, cf.p.359C. 28. Xvaw5.

vTto
iiri

Tov
sari]

a-vTov]
fnj

per
ita

eandem rationem,
10.

coji,] ratiouem ineamus e 0rum, quae a nobis can-

semper

cessa sunt.
28. ?.vawfiv rav ?.6ywv] Gorg. p. 480 E-.ovkovv 7} xaasLva Ivtsov, 7) rdds dvdyy.r] cvfi^aivfLv; Mox haec interro,

interrogat, ut respoudentis negatio exspectetur, uti p. 310 B, et b. 1. indicat ultimum exemplum oppositorum esse evident-

issimum.
13.

gatio

cum
fv

vi iteratur.

avaloy lawfi 9a

rd

rb

evl

Bivai]

Ante

PROTAGORAS.
sivai,
(Socpuc,
i]

P. 333 ST.

113

ixstvoi',

iv

a5

iXeysxo ezsQov sivca 6(oq)QoGvvr]g

ccQeri^S)
^^i'
t

10

^Qog ra trsQov ilvai, xccl dvo^oia xal avrd xal al dvvd^eig avrcov, aOneQ rd xov TtQoac^Tiov ^ioQta; noreQov ovv drj kvGcaovroc ydQ oC koyoL d^cporeQot ov ndvv fiovGi,xo5s iiev Xiyovrat ov yaQ GvvadovGiv ovde GvvaQiLorrovGiv dXlrjAotg. Ttcog yccQ av Gvvccdocev, eineQ ye dvdyxrj evl [lev 'iv ^ovov ivavrCov eivai, TckeCci de ^?f, rfj de dcpQ0Gvvr],B ivl ovn, GocpCa ivavrCa xal GcocpQoGvvr] av cpaCverac i] ydQ, c3 JlQcorayoQa, ecpr]v iyco, rj dXkcos ^ojg; 'Sl^oX6yr]Ge xal (idX^ dxovxcos. Ovxovv 'iv av elr] r] GcacpQOGvv)] xal 7] GocpCa\ ro dh TtQoreQov av icpdvr] r^iitv r] dcxaioGvvr] xal r/ oGcorr^s G%ed6v xi ravrov 6v. c&t iqv d' iy(o co IJQCorayoQa, firj djcoxd^co^ev, dXkd ^7]
^oQLOv de ixccrsQOv
;

^t^t.t

'

^^ ""/"'' ^"""9

ftfv

h. 1. et paulo post Xvaopraeferendum. 8. nlsico de Heindorfii coniectura, quae argumentationis ratione requiritur, Schanz: TtXsioat T, TtlsLoaiv B; etiam ex hoc exemplo adulterinae lectionis intelhgitur, quanta licentia huius libri scriba vel potius ii, qui ante eum eadem Platonis opera correxerant vel transscripserant, in v httera affigenda grassati sint, cf. prolegom. p. 36.

BT:

iu aliquot

apograpbis exstat et
lectioni censet

(iv,

quod Astius vuJgatae

haec verba Plato

,

omisit, utpote ex praecedentibus facile intelhgendum Xvao^Bv xovtov {xov Xoyov). Phaedon. p. 94 A: il OQ^r^ ri vno&saig tjv t6 ipvxi]v dgfioviav Bivcct.
2.

Gorg. p. 461 A: riyriadfisvog ov avvaSsLv za Xsyo^svu. Theaet. p. 175 E: ovSs y' UQfioviuv X6ycav Xa^ovxag. Sophist. p. 261 D.
al.

his

Ceterum Heindorfius: In levem aguosco sophistae ir-

xal

TtQog

tc5

ixSQOV

ftvaijetpraeterquamquod diversum sit,etiam etc. Leg.

VI
ysXoia sIvuL KCil d'Vfi6v cevsysLQca noXXoig, sympos. p. 195 C: vsog [isv
p.

risionem, qui supra p. 326 B nccvxa xbv ^iov svQv&fiiag kuI svaQpcoaxiag Ssia9ut, dixisset.
StaJlb.,
10. "j yuQ] Haec interrogatio ad universam sententiam superiorem referenda est, et com-

G22 D:

UQog xa

TCQOg 3s xo) vsco anarep. I p. 337 D. III p. 408 D. V. p. 463 A. al. StaUb.

ovv iazf
Xog.

De

mode
xovg.
14.

intelligas ovxcog sxsi,

sc.

'

ov avvaSsiv xovg Xoyovg xov(iTj

5.

ov -*

/14

ouct Kco?] non

,

dnoKcificofisv]

Iso-

convenienter ut ovy. safisXscog p. 339 C, cf. Aeschyl. Agam. v. 767: y.ccQx' ditofiovccog ov8' sv JtQanCScov ola-na vs(icov, de leg. p. 729 A: ri xcov vscov aKOXd-Ksvzog ovaia naadv fiovai. .

itcoxdxri

XE v.ai

dgiaxr]' ^vucpco-

crates orator quum ad i^raesentem utilitatem omnia referret nec intelligeret, quo tales quaestiones, quales Socrates hic invito Protagora persequitur, spectarent, eas tanquam nugas despicatui habet or. 10, 1 slai xi:

vovacc yag nal

flg

anavxa

^vvaQUOxxovaa uXvnov xov ^iov

ccnSQyu^sxac.
6.

ov yuQ avva Sovatv

KaxaysyrjQccKaac Sts'6,iovxsg cog dvSQia kuI aocpia v.al SiKuioavvrj xavxov saxi, yial cpvasi (isv ovSsv avxmv t%oot
.

vsg

PLAT. PBOT.

114

PLATONIS
dQa
rtg 60i doxst

xal xa XoiTta dLa6xsi>c6}ied-a. C avd^QOTtog aoicpQovsLV,

Ecprj,
oj

ddixav
--

on

ddixet;

Aia%vvoiinqv av syo3y\

o^oloyetv ETcal TtokloC ye cpaat tav dv&QCOTtav. UotEQov ovv nQog ixEtvovg tov Xoyov nof^aa^ai, q)rjv, r] TtQog ai; Et (iovXst, scpy], nQog tovTov jtQcotov tbv Xoyov dtaXExd^rjtt tov tav TtolXav. 'AlV ovdiv ^ot dtacpEQEt, idv ^ovov av ys dnoxQtvy, Ett ovv doxEt aot tavta, Etts ^rj. tov yaQ Xoyov Eycoys ^dXtata
I^diiQatsg, tovro

&

i^Etdla, av^^atVEt fiivtot l'aag aal i^h tov iQ<x>tcovta

xal tbv dnoxQtvo^Evov i^Etd^sad-at.
t&4M c/m^

la

/^f*

ovv TtQcotov iKaXkantt^sto r^^tv 6 IlQcotayoQag' tbv yccQ Xoyov i^ttdto dvaxsQrj slvaf snstta ^ivtot

Tb

fiEv

avvExcoQrjasv dnoxQivsa^at.

Cap. XXI.
XQivat.
Ecprj.

"Id^t

drj,

Ecpriv

syco,

i^

aQxrjg fiot dno\b

doxovat ttvig aot acoq^Qovstv ddi'iiovvtEg\"Eatco,

Tb ds
5.

acocpQovstv liysig sv

cpQOVstv,

"Ecprj.

Tb

710 L7]aa)fiai Heindorfius: nonqaonai,

BT.

d' STiiaxriiir] andvxcov saxiv.

fisv,
fiCcc

v.aO''

exploremur, hoc est nostraipsorum sententiaeliciatur.

12.

3.

stibI

noXloL

cpaaL

x.

Stallb.

dv^Q.^ Ego quidem, inquit, pudoreproliiberer,quominus hoc affirmarem: quan-

Tov loy ov fixLS.xo dv aXSQrj sIvaL] Non tractatu difficile

,

dicit

Protagoras argumeu-

quam viulti sane sunt qui Itaque confirmeut. illud

haec TiolXoL ys qtaai liquet referri ad sywys. Neque opus est, ut cum Heindorfio scribamus licet deinde OL nollot ys cp. sequatur xov Xoyov xov xav Hic enim ol tioIIol nollcov.
,

tum dum;

sed molestum s. iniucuntalis enim quaestio sophistae et ipsa per se minuta videbatur nec illi loco apta. Demosth. or. 20, 113: sitsiSdv xig
na^novQyaiv STtl firj TtQoarjKOvxa nQCcyfiaxa xovg Xoyovg (isxacpsQTj, dvax^Q SLS dvdyKT] cpaCvsa&uL. Diserte hic Protagoras ipse coufirmat, quod in eo Socrates p. 332 A sibi visus erat observasse.

sunt

multi

illi,

quos

modo
ex Prot-

d i c e b a m. Stallb. agorae sententia

posset, ut postea

Quum
facile
fit,

coUigi iustitiam

et temperantiam inter se non differre, vulgi modo opinio refutanda erat, cf. prolegom. p. 14.
7.

Cap. XXI. Totumohoc caput accurate tractavimus in Stud.

philol. p.
15.

826834.

SLx'

ovv

8 otisi

ao xavL

acocpQOV SLV

dS lv.ovv-

tk]

Videlicet vulgo placent.

illa,

quae
sic

Proxima

xov Xoyov, dicuntur, nunc maxime exploro: quanquam accidat forta9se,ut, dum de his opinionibus disseramus, ipsi quoque
intelligas: h. e. ea quae

Nam

242: ovxol f.iiv avnocpdvxaL) acocpQOvovacv {oL dvaiQSLV ^rjxovvxsg dndaag ras alg sv xoLavxag SLaxQi^dg TiyovvxaL ^sXxiovg ysvofisvovg XaXsncoxsQOvg sasa&ai xaig avnovrjQiaig %aL avnoqiavxcov
X
sg~\ Isocr. or. 15,
,

xiaig.

PROTAGORAS.
d'

P. 334 ST.

115
"B!6rco,
-"
,,/..

v (pQOVitv ev ^ovXsvsad^ai
TloxsQOv,
rjv d'

oxl ddixovOLv;

i'q)r].

sy(6,

sl

sv TtQdxxovGiv ddixovvxsg,

rj

sl

xaxcog;

Ei

sv.

Asysig ovv dyad-d dxxa sivai; Asyca.

^Aq^
5

ovv, rjv d' syd, xavx' sGxlv dya^d, d ioxiv acps- E

xolg dv&Q037Coig
;

xdv firj Kal val ^d ^l, sq)rj xotg dv&QcoTiOLg cocpskL^a y, iyays xaXco dyad^d. KaC fiOL idoxsL 6 TlQCoxayoQag rjdt] xsxQaxvv&aL xs xal dycovLav V" xal TtaQaxsxdx^ai TtQog xo dTtoxQLvsOd^aL. snsLdi^ ovv scoQcov avxov ovrcog sxovxa, sv^a^oviisvog iqQS^a rjQo^y^v d' syco, Xsysig, c6 IJQcorayoQa, d ^rjdsvl 10 ndrsQOv, r]v dvQ^QCoTtcov cocpskLfid sCiXLv, rj d ^ir^ds x6 TtaQanav cocpsiL^a; xal xd xoLavxa Gv dyad^d xakstg', Ovda^cog, scpr]' dkk^ sycoys noXXd oid' d dvd^QOiTtoLg ^sv dvacpslri sGxl,
Xiiia
,

SSi

1. oxi dSi-AOvaiv delevit Schanz, sed haec de iustitia et temperantia quaestio profecta erat a verbis aQci tiq dSiKcov ccoq^QOvEi ozi ccSfKsC p. 333 B, quare nunc, ubi Socrates rursus incipit et eandem illam sententiam ita repetit, ut pro acocpgoviiv ponat v ^ovXsvEa&ai tanquam eiusdem potestatis, non potest omittere oti dSfnovaiv, cf. prolegom. p. 14 sq. 8. na Qcctsz cca&a i Kock, quod miror a Scbauzio praelatum esse. 9. riQEficc B, ut Cratyl. 13. otS' a ex correct. apogr. Coislin. p. 399 E, ubi vid. Schanz.

155: olScc
3.

BT.
tocg plaesset idem
ipsi

dya&d oicp i l l(i a

dv&^QcoTtOLg] Socrati

cuisse, quod utile esse bonum, Xenophon tradidit Mem. IV 6, 8 aXXo av^ ti cpairjg
:

et ipse satis manifestus est iam dudum in contrarium accingi. naQuzEzdxisti

eIvul r; t6 cocpElifiov, Ovx. Eycoy\ Ecprj. Tb ccqu cjcpidya&ov iativ ozco av Xt.(iov
cicpEXLfiov

dya^ov

%^ai est in procinctu constitisse et animo ad adversandum intento esse. Et si Plato Prota-

Cicer.

de

verba

V. Gorg. p. 499 C. 7). 6flF.IIl3, 11. Sed h. l. zoig dvd^Qcoitoig adver-

sarii causa adiecit, qui quidem ndvtcav XQtiadzcov (lEtQOv avQ-QcoTcov eIvui statuit (v. Theaet. p. 152 A. Cratyl. p. 385 E), Protagoras autem serraonem alio flectendi cupidus haec ipsa verba

carpit.

Z.nuQatEzdx%^aL
are
bitu,

ttq

bg

goram ad haec Socratis verba respondere nolentem fingei^e voluisset, debebat scribere nQog to (17} anoKQivEa&ai, ut Epictet. nuQuzEdiss. I 6, 3 otuv tig zay(LEvog rj (iri inivEVELv. cf. de rep. I^p. 336 B. 9. T^QE(iu ^QO^irjv] De leg. p. 629 A: Sel Se ovSev aiiXrjQcog rjfxdg uvzotg SLaixu%Ea%^aL zd vvv, dXX' riQEpLU dvEQCozav, cog (idXiazu nEgi tuvzu ri(icov zs yiui e^aeCvcov anovSa^ovtcov.
12.

dno-KQ LV E ad' ul] dycavidv, ut alibi apud Platonem, est aestu-

Aul zu zoiuvtu
non
'd

xa-

eamque animi

concitatio-

if Ts;] Respondet ad haec Protagoras, bona ut sint utiiia, ita

nem Protagoras prodebat

ha-

hominum
finienda.
13.^

utilitate

esse de-

quapropter Socrates caute ac leniter interrogat. Apud Tacitum (dial. de orat. c. 16) Maternus:

noXXu

olS'

] Ad

Aprum, inquit, solere dissentire et tu paulo ante dix-

noXXd ex praecedentibus intelligendum voc. dyu%d. Proximis verbis d dvd^QconoLg uev dvca8*

116
xal (jLtCa xal Ttota
ical

PLATONIS

cpdQ^axa aal alka {ivQia, td ds ys (6(pekt^a' td dh dv&Q0}7toig ^ev ovdatsQa, XmtOLg ds' td dh (ioval ^ovov, td ds xvoL, td ds ys Tovrojx/ fisv ovdsvC, dsvdQoig ds, td ds tov dsvdQov tatg }isv ^t^atg

B dya&d,
^svrj,
st

tatg

ds

(iXdatatg TtovrjQd,

olov xal

fj

xoTtQog

Ttdvtav tdiv cpvtav tatg ^sv Qt^atg dya%ov jtaQajiaXXod^

s&s^Xotg

STtl

tovg TttOQ&ovg xal tovg vsovg

xkdSvag STtt^dXXstv, Ttdvta ditokkvGtv insl xal to slatov

^sv (pvtotg dnaGCv s6tt Ttdyaaxov xal tatg d^Qt^l TtoXs^toitatov tatg tdiv dXXcov t,aGiv TtXrjV tatg tov dvd-QcSnov, Tcctff ds tov dvd^QcoTtov dQcoyov xal ta dXk<p 6c6^att. ovtco ds JtotxCXov tC s6tL to dya%-6v xat navC todanov, cSars xal svtavd^a totg ^sv s^ad-sv tov Goi^atog dya%6v s<jtt ta dvd^Qdncj, totg 6' svtog tavtov tovto xdxLGtov xal dLd tovto ot latQoi ndvtsg dnayoQSvovOt
totg

lo

is

totg d<jd-svov<3t

/Ln)

XQYi6Q-aL slaCco, dXX'

olg

rj

tL

(j^lxqo-

tdta, sv tovtotg
d'

^sXXst

sdsO&at, o<jOv (lovov trjv

7.

i&sloig B:

dh &sloLg T, aliquot apographa d' e&s-

Xstg,

quod probat Heindorf.

opponuntur

rpsXrj

satL

tacite

homine uno
vissent

olei

usum coguovim
in
ceteris

Voc. dvcocpsXsg hic et in seqq. est 'noxium', ut

ciya9a

iisvtoi.

eiusque

Xenoph. Hellen.
II 6, 4. lat. inu tile.
1.

7,

28.

Mem.
dicitur

Eodem modo

zoc

8s ys wq>sXifiu]

sane ut tu dicis utilia. Oratio similiter formata p. 320 B, V. ad p. 330 A.

(bona)
2.

alia

animantibus contrariam esse sophistae pro certo affirmanti crederent, quamquam iam Patroclus Homericus equis (idXa noXXd^Lg vyQOv sXaiov xaituoiv yiatsxsvs, Xosaaag vSatt Xsv%co
(II.

23, 281).

dv&Qoinoig ^sv ovds-

totg fjLsv s^co&sv ta dv&Qconoj] ut hic quoque

13.

tsga] Conf. p. 351 D: sGtt fisv a xatv riSscov ovy. sgxlv dya%d sotL o a satL, nat TOLtov a ovostSQa ovzs KaHoc out dya&d. i'nnoig S s] int. dya&d. Eadem est ratio sequentium da.

externis quidem partibus corporis humani bonum sit,iuterioribusvero idem'

pessimum.
'scprj,

Athen.

p.

46 F: d

JrjtiOKQLtog nQog tbv nv&oiisvov nd>g av vyLcag tLg Siayoi

sl

zd

fisv

svtbg

fisXLZL

^QSXOL, td S' sntog sXaCcp.

15.

tivorum, quod inde sciri potest, quia ultimo {taig QL^aig) voc.

dnayoQSvovaL

./lijj

XQriaQ^aL] Priscianus
ed.

p.

1196

ayad^d adiectum 8. TO slaiov

est.

zuLg

Putsch

,,Attici (dicunt)

dn-

Q-ql^l

noXsfiLcctazov]

Consilio et arte Protagoras verba collocavit, ut audientium exspectationem moveret, quippe qui in

ayoQSvco ft?} XsysLv, Kal, dnayoQsvo) XsysLv." V. Hermann ad Viger. p. 810 sqq. Buttmann. ad Demosth. Midian. Excurs XI.
Stallb.

PROTAGORAS.
"^dvGxEQeuiV xdTttG^taaL

P. 334 ST.

117

riqv ijtl raig ui6&tJGe0c ratg di.a

Tcov Qivcov yiyvo^avr]V iv rotg Oirioig re xal orpOLg.

Cap. XXII. Eln6vrog ovv ravra avrov ot naQovreg dveQ-OQv^tjaav , ag ev leyoi. xal iyco eiJtov ^Sl IJQcar5

rvy%dva tJtihja^cov tLg cSv dv&QcoTtog, xal idv rig ^ioi ^axQa ^eyt], iTtilav&dvo^ai JtSQl ov dv tj Dr-'^ 6 Xoyog. coOTteQ ovv ei irvy%avov VTtoxcocpog cov, cjov /i-i-a^Ac dv iQYivaL, eliteQ e^eXXeg fioL dLaXe%eGd^aL, fieit,ov (pd^eyayoQCi, iyca
yead-aL
tj

TtQog rovg dXXovg, ovrco xal vvv, ijteLdi^

fioi

im-

10

ktja^ovL iverv%eg, avvrefivi

rdg ciTtoxQiGsig xai ^Qaricog

%vriQag

jtoCei,

ei (liXXco

60i STteGd^ai.
tJ

ovv xekeveig

^QayvrsQd 6oi, ecprj, djto'JXV o6a dst; E '^'^XQivco^at 7] dft; Mtjda^cog, rjv d' iyco. Nai, i^v d' iyai. IlorsQa ovv o6a i^ol doxst dstv sg)rj. 15 dzoxQivs6&ai, ro6a_vrd 6oi djtoxQiVco^ai, ij o6a GoC; '^xrjxoa yovv, t^v 6' iyco, on 6v oiog r sl xal avrog xal dkkov didd^ai jtSQi rcov avrcov xal fiaxQa Xiyeiv, idv ^ovl]], ovrcog, co6re rov Xoyov ^rjdsjtors ijtikijtetv.
^s ^QCi%ea djtoxQive^&ai;
Sia zcov Qivav BT, sed veteres saporis, non odoris 1. causa ad cibos atque opsonia oleo usos esse demonstravi Stud. philol. p. 831 sqq. eamque ob causam pro qivwv in priore editione scripseram j^uuaJv, quam coniecturam probavit Torstrik Lit. Centralbl. 1867 nr. 22 p. 595 idemque verba iTtl ratg aia&fjasoi raig delenda censuit; neque nunc mihi dubium est, quin Plato, si Protagoram h. 1. de olei natura usuque sententiam idoneam proferentem facere volui.sset, xvucov vel tzikqcov sive simpliciter sive cum );u,uc5i' fuerit positurus, sed illum hoc facere noluisse ex eo, quia Protagoras aliis etiam locis a medio dialogo risui expositus est, licet suspicari. Plura de hac re vid. praefat. p. VII 10. xat ^Qaxt^TSQag noisi BT: haec, ut et prolegom. p. 8. talia solent, delent Hirschig et Cobet. 12. d noKQ Lvaiiai T: anov,QivoiiaL B, quae forraa tertio versu post in utroque libro habetur.

4.

05

(V AsyoiJ

quodtam
cf.

dvdQog, oatig iv
cis verbis)

^pa^ft

(pau-

bene loqueretur,
7jc9r]v, cog xaico?
10. y.al

p.

315B

noXlovg Kalcbg oiog

ivXa^ovvro.

ti cvvtifiviiv Xoyovg.
13. MrjSancog, rjv S' iyco] Behute. Intell.^paj;t;rfp ano-

^Qa XV zi Qag nois i]

Haec non redundant, sed accuratius Socrates rem verbo translato

(avvtiij,y8iv) significatam nunc exprimit, v. p. 314 A: (iiq ihqI toig cpiltdtoig Kvivyg ti

KQivov

t)
,

SiC.
co

Menex.

p.

236 C:

I^coKQatsg' dXX' iini, v.al ndvv ^uaptfi. Pliaedr. p. 234 D. V. annot. ad p. 318 B.
(irjSaufog
Stallb.^
18.

xct KivdvviVTjg. 320 B: KcifiTZTOfiai xai oltiai ti cs Xiyiiv. al. Similis usus verbi cvvtifivnv invenitur apud Aristophanem

coctitovXoy. (ii^S.ini-

Thesmoph.

v.

177:

aocpov nQog

ut nunquam desit tibi oratio, h. e. orationis arffumentum, ut tibi sem-

Ximiv]

118

PLATONIS

xal av ^Qa%Ba ovTog, adte firjdava aov iv ^QaxvtEQOig 335 einslv. si ovv ^ElkEig i^ol diaXE^sG&ai, ta itsQa tQOTtco
XQc3 TtQog fie,
tfj

^Qa%vloyia.

'1

UcoxQateg,

e(pr],

eya
5

TtoHotg
et

TJdt]

eig

ayava koyav

dcpixo^rjv dvd^QOJTtoig xal

tovTo enoiovv , o 0v xeXevsig, ag 6 dvtikeyav exekeve ^e diakeye6&ai, ot^rc? dieXeyofirjv, ovdevog av ^ektCcov ecpaivoiirjv ovd' av eXeyeto TlQcotayoQov ovofia ev
tolg
'Ellr]6iv.

Kai

eyco

ayvcov

yaQ

oti

ovx iJQeaev
,

B avtog avta tatg dnoxQiGeGi tatg e^TtQoGd^ev xal ovx ed^ekrjaoL eacov elvai aTtoxQivofievog dialiys6%-ai
Y]yr]6diievog

ort

lo

ovxiti

i^ov sQyov elvai TtaQetvai iv tatg

TQOTtcp xQ^ T: XQ^ rQoncp B, Bekker et ceteri edit. rec. praeferendum duxi, quod verba rro szsqw iQOTtcp et eorum epexegesis xji ^Qaxvloyia. aequali vocis sono pronuntianda sunt, saltem pronuntiata sunt, quod interiecto XQ^ impeditur. 7. IXiyixo iam in priore editioue posui pro librorum scriptura syfVf ro, quam sine iisya vel xoaovxov vel simili quadam adiectione sententiae aptam esse negaverim, v. Stud. phil. p. 854.
2.

Illud

per suppetat quod dicas.

Stallb.

quae ex asse respondeat appo-

TtQog fis] Enclitica pronominis forma post praepositiones

3.

in Platonis libris non raro servata est veluti Menon. p. 79 A. TtdL^SLg TiQog ixE. Gorg. p. 489 E: vvv dr] eIqcovsvov TtQog
fis.,

nominum. Stallb. ovd' ccv iXsysTO 1 Ficinus hunc locum vertit ^ naud sane quovis alio homine insir gnior essem, nomineque Protagorae omnis Graecia resonaret'. Et sane eiusmodi sententia resitioni
7.

ubi

V.

aunot.
p.

A.
p.

CratyL
170 D.

Lysid. p. 211 384 A. Tlieaet.

quiritur,

sed

ex vulgata

scri-

ptura

elici

Xenoph.

anabas. III

v.p. 31lE:

nequit. De iXiyszo zc ovo(ia aXXo Xsyd-

3,2: li^axs ovv, scprj, nQog (tif. Charax p. 228 b: naQa MsvdvdQO} arjiisiovrai, zo rcQog iis syi<.?.i&sv, de quo loco disputavit

Hermannus De

emend.

rat. gr. gr. p. 75. Stallb.

avTiXsycav b. cog ov zco dcsXsyo^rjv] Est haec frequentissima

illa

universi enun-

tiati appositio.

Quemadmodum

euim nomina nominibus per appositionem adduntur, sic etiam ea enuntiata, quae superiora
accuratius definiunt et interpretantur, non intercedente copula apponi solent. Possis hanc ra-

(isvov nsQl TlQCOzayoQOv a.v,ovofisv; Hipp. I ]3. 281 C: ot TiaXaiol sv.Sivoi, cbv ovofiaza fxsyaXa Xiyszai snl aocpCa, TJizzaV.QV zs v.aX BCavzog. Protagoram, qui ab aetatis anuo tricesimo ad septuagesimum sophistam egit, per totum illud tempus maxima gloria apud omnes Graecos floruisse Plato tradidit Men. p. 91 E, v. proleg. p. 3 sqq.
8. ozi ovK rjQsasv Kal ozL ovH i&sXrjaoi] Indicati,

vus rem vere factam, optativus

id indicat quod fieri posse Socrates suspicatur.
11.

tionem commode nomine appositionis universorum

ovKizt ifiov sgyov slTim.

p. 17
in.

enuntiatorum (Apposition
der Satze)
insignire,

non amplius mei esse muneris coUoquio intervai\

esse.
:

quippe

ovkovv

PROTAGORAS.
{SvvovGiaLS, 'Akkd rot,
(pr]v,

P. .335 ST.

119

co

nQcorccyoQa, ovd' aya

/cC/A Xi^ccQCog axco nagd xa cioX doxovvra rr]v GvvovoCav r]^LV yCyvsad-aL, ccXX' insLdav av fiovh] dLaXeysad-at tog iyca

dvva^at
5

ejtsaQ^aL, xorE aoL dtaki^o^aL.

<pr]g

av

(lev

ydg,

ojj

XaysraL naQL aov,

6a xal avrog, xal av ^ajtQoloyccx

xal iv l^Qaivloyia OLog r' al awovaCag TCOLaLad^ac aoq)6g yuQ SL' iyco da rd ^ajtQa xavra ddvvarog, iital i^ovko- c dkkd aa ixQr]v r]{iLV avyxcoQalv aivac. lii]v dv oiog r

10

15

dvvd^avov, Xva avvovaCa iyCyvaro- vvv da ijtaLdt] ovx id^akaLg, xal i^oC rtg da^okCa iarC, xal ovx dv olog r atr]v aoc TCaQa^atvaL ccitoraCvovrL ^axQovg ai^c' iital xal ravr' koyovg ik&etv yaQ tioC (la Sat dv lacog ovx dr]dcog aov i]Xovov. Kccl d^a rccvr' eCnav dvcard^r^v cog ditLcov. xaC fiov dvcara^ivov inLka^^dveraL 6 KakkCag r^g XBtQ^g d rf] de^LCi, rfj d' dQcareQa dvrakd^ero toi5 rQC(5(ovog rovrov
c((i(p6r{Qcc

Gov TcovSs x
govv.
Ibid.

i-Qyov

p. 27 B:

fgyov Xsysiv Sv sir] x6 fisxrc xovzo. Gorg. p. 459 E: ov ydg cov igyov. Xenojih. Memor. III 3, 3: xovTO ovK ifiov oiivat x6 igyov slvat. Dictionem copiose illustravifc Valcken. ad Plioeniss.
3.
V.

dvanlrjaov ovv

447. Stallb.

S7tsi.Stxv

ov ^ovlrj

Sententia haec est: Non id fiagito, ut praeter tuam senten-

istas orationes habere aut intelligere; quanquam vellem mihi esse eius rei facultatem. Stallb. 8. Gs sxQyjv rifiiv Gvy%. l'va G. syCyvsxo] te oportebat nobis concedere (quod nunc secus est), utcolloquium fieret(quod in hac tua pervicacia non potest continuari).

possum longas

Sympos. 181 E:
slvuL
TtoXXri

tiam et voluntatem coUoquium

inter
velis

i'va

firj

me

et te habeatur, sed si ea ratione colloqui, qua

,

GitovSr} Kriiger^ Gr. 54. 8, 8.

11.

^^ vofiov uSrjXov avqkLGv.sxo. V.

XQ^)'^

stg

ego assequi possum tecum colloquar, sin minus, hac disputatione missa abibo.
7. xa (layiQa xavxa aSvfOfTOs] H. e. ov Svvafiai xd

dnox sCv ovxL

E
ibiqiie annot.

(iuk q ovg

P. 336 C: fiuKQov X6yov ditoxsivcov, p. 361 A. Gorg.

p. 465
sitsi,

ioyovs]

Kut xavx

av

rj^ovov,

Proxima,
sic

fiaHQa ratJra, ut mox dicit cs xov aixcpoxsQa Svvdiisvov. Eodem modo Svvaxoc: cum accusativo constniitur Pohtic. p.

intelligas:

quanquam haec

quoque lubenter ex
non
licet. Stallb.

te audierim: quod tamen mihi nunc

295 B xovxo Svvaxog cov. Hipi^. min. p. 367 E: ovkovv 6 dya-9^05 xai Gocpog yscojj,sxor]g SvvaxoixuTog ys dacpoxsQa; Prorsus cum hoc loco congruit Menon. p. 94 B: xal xovg (pavloxaxovg aSvvdxovg ysyovsvai xovxo xb TtQuyna. Quocirca hoc
:

16. Tov xQt^oivog xovxovC^ Apud Xenophontem (Mem. I 6.

2)Antiphon: iuutlov, inquit,

S(ayf.Quzsg
,

c5

(pavXov,
xs
v.ul

ov fiovov dXXd x6 avxo &SQOvg

rijjtcpisGat

^i^fiucovo?.

Idem

igitur
,

dicit Socrates:

ego vero non

vestimentum ibi tadxiov hic xQi^av dicitur. Etiam scholiastes ad Aristoph. Plut. v. 842 x6

120
rovt,

PLATONIS
xal SLTtsv
i^s^&rjg,

Ovk
ovy^

yag 6v

Z^dxQarsg' iav o^OLCog ri^lv eOovraL oi dLaXoyoL.

0,
c5

dcprjGo^tv

dsonaL ovv (Sov jtaQa^stvaL rnilv ag iyco ovd' av svog rjdLov dxovGai^L 6ov rs xal IJQCorayoQov dLalayo^ijj'

Kal iyco slitov '^dri 8e dvsLartjxr] cog i^Lcov 'Sl nat 'InnovCxov, dsl fisv E sycoys 6ov rrjv cpLXocSocpLav ayafiaL, draQ xal vvv iTtaivco Ttal cpLXa, acjrs ^ovXoi^rjV dv %aQLt,s6^aL 6ol, sl fiov dvvard dsoLO. vvv d^ i6rlv S67tSQ dv sl dsoLO fiov Kql6ovl toJ 'I^SQaCcp dQo^st dx^d^ovrL STCS6&ai, rj rcov
rj^tv 7td0LV.

vcov dkXd %dQiGaL

lo^

6. dv SLGrrjKi] Schanz, qui praefat. vol. VII 13 quinque exempla hnius formae in Platonis libris exstantia collegit (Euthyd.

Lys. 206 E, syrap. 220 ^C, de rep. 343 A et 587 C),^ nunin Paris. invenitur iarrJKr], ter in B T, ut h. 1. dvsarrjHr] B, dvGrr]v.i T, Theaet. 208 E et symp. 220 C. De Attica plusquam-

271 A,

quam

rgi^covLOv interpretatur noiXDCihv itidriov cf. schol. ad v. 882. Proprie igitur rgi^cov significa,

ovv sycoys

r]yafir]v rrjv Gr]v cpv-

Giv , vvv Ss yiai snsi 6q(o ge v.ri.

9.

noXv fidXXov,

vit pallium

longo usu detritum, sed plerumque eo nomine appellatum est amiculum aliquanto brevius quam lyidr lov et crassis filis textum, quale Doricorum erat proprium. Inde ab iis qui
cultus studiosi erant, sumptum est, v. infra p. 342 E. Demosth. or. 54, 34 iGKV&gcoTtcxv.ceGi Kal XaKmvL^stv q^aal nui XQi^covag fj^ovGi Kal anXdg vito:

iGxiv

(BffjTfp]

quendi formula,
libro

De hac loquam in alio

memini,

me legere non 327 E, et veri est simile hic quoque scriptum fuisse
Platonis
cf.

p.

Lacottici

vvv Ss ^'g&' ojGnsQ. Etiam orationis conformatio utroque loco Ad stnoiiiL dv est simillima. cogitatione repetendum est 'ft
Ssoio, ut

verbum

^/jTorg p.
est.

328 A

SsSEvrai. Eodem vestimento iam inde a Socratis aetate philosophi quidam severiorem vitae ra-

alteri apodosi

petivit

Reautem Plato eodem modo

additum

tionem prae se fereutes usi sunt, unde factum est, ut posterioribus temporibus rQi^coviov per s.ynecdochen philosophum ipsum significaret, veluti Themist. or.
23. p. 299 'ElXrjviSi)

snaivco nai cpiXdi quae hic habentur,^ p. 345 D et 346 E itemque ndvrcov fidXiGra p. 330 et 331 B.

10.

Kqlgcovl] Criso Himeter

raeus, nobilis GraSLoSQ6j.Log,

A:
OL

(iv

ralaria
.

xf]

deinceps cursu
84, 85.

dvSQSg iGrs ori 6'gsig v.al dyxtvoL yial rgi^covCov nagacpavsvrog sv.y.Q(^avraL sv&vg coansQ rr]g XCQ^ov xd gl.

Olymp. 83. Verba SQOfisi d-nfidvicit,

^oi^TtGroen van Prinsterer

Prosopograph. Platon. p. 196 iniuria in glossematis suspicionem
vocavit, siquidera
iis

SiqQia.
6.

ratio conti-

dsl fiav sycoys]

semper
fa-

netur,

egomet

tuum
soleo

sapientiae

non

sit

cur Socrates Crisonem consecuturus. vid. pro-

amorem

magni

leg. p. 28.

Crisonem sv

oXrj rfj

cere atque etiamnunceum laudo et amo. In his respondet jtat vvv praecedenti dsi (isv. lisdem fere verbis Socrates eundem Calliam ap. Xenoph. symp. VIII 8 allocutus est: dsi fisv

rf]g aGKrJGscog aKfiij

continenter et severe vixisse memoriae prodidit Plato de leg. p. 840 B.

porum

In corapud. Graecos principem locum obti-

Tcor S

oXlxoS q6 ficov]

exercitationibus

PROTAGORAS.
doXixodQo^cjv
STCsOd^ccL.

P. 336 ST.

121
dLad^atv

xcp

rj

tav
doL^

rjfisQodQOfxcov

ts

xfd 336 -^-^-^"

60V ^dlkov iyco i^avtov dso^at &sovaL tovtoLg ccxokovd-stv, clkX' ov yciQ dvva^ca, clXV sl xl dssL &sdcjaa&ai iv tc5 avtcp i^i ts xal KQLacova d^iovtag, tovtov diov avyxad^eLvaL' iyco ^av yccQ ov dvva^iaL ta%v d^stv, ovtog dh dvvatai ^qcc6iag. st ovv iTtL&v^stg i^ov xal IlQcotayoQOv dxovsLV,
eiTioi^L
civ

otL

TCoXv

-^^''^m' -"^'^^

tOVtOV diov, SaitSQ tO TCQCOtOV flOL CCTtSJCQLVatO dcci (iQa%icov t xal avtci td iQcotco^sva, ovtco xal vvv ccjio10
:/t#

XQLvsa&aL.
X^Q^i-g

si

ds

[nj,

tCg 6 tQOJtog satat tcov dLaXoyoov;

C/iif.<&

ydQ

sycoy'

a^y]v slvaL to awstvai te

dlXijloLg

perfecti

forma in jj exeunte apud Platonem codicum auctoritate 1. diarestituenda v. Stallbaumi annot. ad sympos. p, 198 C. &SIV T Kul iTtsa&ai- BT: ts Hal insadai delet Cobet, quod eTtsc&tti admodum ineleganter repetatur, ego, si de interpolatione constaret, potius damnaverim prius iTtsa&ai, quod etiam verbis &sovaL TOVTOig Criso et illi alii cursores comprehenduntur; de Sqo4. sv ta avxo) BT: sv xavxm scribi iubet Cobet. fisi dtifi. V. ann.
nuit cursus, cuius varia genera indicavit Plat. de leg. p. 833 A. Qui curriculum a carcere ad mevius 31, 24: ''hemerodromos vocant Graeci ingens die uno cursu emetientes spatium', iisque nuntiis, ubi res maturanda erat, usi sunt. V. Cornel. Nep. Milt. c. 4.

tam semel emensus

erat, is axddiov decurrerat, qui continuo cursu a meta ad carcerem redie-

Herodot. VI 105.

rat idemque stadium bis emensus erat, eius cursus dicebatur Siavlog. Sex vel duodecim SLavXoi conficiendi erant SoXixoSQOfia), nam S6f.ixog erat, quum cursor stadium toties decurrebat, ut continuato cursu stadia duodecim vel (secundum Sui-

Sia&siv]
Xiatov
5.

cursu contenubi vid. Stallb.

dere, ut Theaet. p.l48C si Sia&SCOV xov aKfid^ovxog y,al xarjxxrj&rjg,

xovxov S s ov cvyKad'scvai] hunc roga, ut se ad me demittat. Verba y.a&ifvaif

srpisvai, dvisvai, acpisvai, vcpis-

quatuor emetiretur. v. schol. ad Sophocl. Electr. V. 686, ad Aristoph. nub. v. 28. Krause Gymnastik u. Agonistik d. Hellenen 1 p. 347 sqq. Grasberger (Erziehung u. Uuters.

dam

V.) viginti

vai, sgisvai, alia, saepe intransitiva significatione usurpari nar-

richt 1 p. 311) mensuram huius longi cursus a Suida memoratam pro vera habet, certa tamen illa omnino non fuisse videtur,
cf.

Themist.

XV

169
)j

X9n "v-

raviraus ad remp. VIII p. 563 A. Phaedon. p. 112 D. Stallb.^^ \\. XOiQig yuQ iycoY' (pfirjv] In talibus locis Sixa, x^Q^S ^tc. non, ut vuigo seiunctionem et separationem sed diversitatem et oppositionem significant. Phileb. p. 44 A slnsQ x^^Q'-? ^"^ XvTtsic&ai nal xov x^^Q^'^'" firj
, , :

xrjv
jUTj

(dQSXTjv)

soL-nsvai

Sqouo)

fidXlov

SolixoaxaSist Kal
v.uxa-

rj

tpvaig.^

Euthydem.

p.

289 D:

TtQcoxrj

sv&vg vvaarj
tTtisvat
(i.

navsiv,

dXV
rju

vag
1.

HvyiXovg

e.

nXsConXsiovg
Li-

Kafindg notsic&ai).

xwv

sqoSqo ficov]

SfjXov ovv, 6x1 Kal nsgl Xoyovg vcoQlg rj xov noisiv xsxvrj y.al ^^pj^ff-S^at. Phileb. p. 17 A: rj tov otg Siay.sx(i>QLaxai x6 xs SiaXsKxiy.cog ndXiv ya\ x6 sqicxiyu>g rjfidg noisia&ai nQog dXXj]'

122
dLaleyo^evovg xai xo

PLATONIS
drj^iTjyoQStv.

'AXV oQag,

sq}r],

o
av
5

l^dxQarsg' dixata doxst kiysiv TlQCOxayoQag a^iav avra

rs i^sivai dLaleysOd^at oTCcog (iovlsrai,, xal ool OTtcog

av Gv
XsysLg,
fir)

^ovXfj.
'y^kxijiLadrjg,

Cap. XXIII. 'TitoXa^av ovv 6

scpr],

Ov

xaXiSg

a KalXLa. UaxQarrjg ^sv

olog r

yccQ ods Ofiokoyst

^srstval oC ^aytQoXoyCag xal

naQaicoQst TlQCorayoQCi,

C ToiJ ds dLaXsysod^ai
7CaQa%aQSt.

sivai xal STtLOraOd-aL

Xoyov
lo

rs dovvaL xal ds^aO&aL &av^dt,0Lii'

sl (jlev

av

si'

rcp dvd^QcoTicov

rsQog SLVUL

ovv xal TlQcorayoQag b^okoyst cpavloUcoxQarovg dLaksi&rjvai, s^aQxst UoxQccrst'

Protagoras certet. nolit sophista., fateatur et ipse hoc disputandi genere se
orationibus
si

kovg Tovg Idyovg. Eurip Ipliig. Aul. 865: X^Qi^S Tand ^ayafi^fivovog. Aeschyl. Prolneth. 963: aQ%Biv fiairrjaszcci, oaov xo x y.al To dovXivsLv dLxa. Plura dabit Heindorfius ad h. 1. Auct. Inc. ap. Rutil Lup. II

Quod

15:seorsum est beneficium dare libenter et iniuriam facere nolle. Stallb.

1. 1,

S 7] 11.7] y oQSiv] Aeschin.

vofio&srrjg

or.

Socrate inferiorem esse, Quaestionem ipsam Alcibiades non magis curat quam Callias, sed Socratem id spectare ratus, ut dignitatem suam tueatur, ei obsecundat. Hinc eius verba sl IlQcoxayoQag OfioXoysi <pavX6xsQog slvttL s^aQV.si: EcanQaxsi.
.

27: o

diaQQr]Sr]v

8.

xov Ss SLaXEysad^ai]
,

dnsSsi^Bv

QSiv yial iv T Srjiim.

ovg X9V Srj^r]yoovs ov Sbl Xiysiv

Longas

oratio-

nes, quibus in contioue et in iudicio adversarii inter se certent, a colloquiis alienas esse Socrates censet.

sic cohaerent: &uviidSs ttv sl' xco dv&Qconcov naQttxcoQSL xov oiog x' sl.vaL SLaXiysa&ai %aL snLaxaa&ttL X6yov xs SovvttL Httl Se^tta&ai:
^oLfjit,

verba

'AIV OQag] Sed vides

res
tibi

mirer autem, si cui homini cedat facultate disserendi et scientia rationis

i.

e.

manifesta

est.

Haec

tam reddendae quam

Etenim nttQax'

verba saepenumero ita orationi aut praemittuntur aut interponuntur, ut per se sententiam efficiant indicentque alterum rei praesentis condicionem ipsum
^AXX'

accipiendae.
XcoQSLv
xiVL

xov OLog

slvai

perspicere. Hipparch. p. 227 D ylvyiVTatE OQcjg, c6 xo v,SQSaivsiv ccQXL co^oXoy7]aa(iv Aristoph. tlvai coffslsLa&aL. ogag, Thesm. v. 996: xav& ovncoKOx stnsv.
, ,

dictum ut naQttxcoQELV xlvl oSov. Pro Xoyov xs SovvaL xat Ss^aa&tti ne quis malit Xoyov Sovvtti xE KttL Ss^aa&ai, laosita est vocula perinde ac si deinde itidem plene diceretur xal Xoyov Ss^aad^ttL. Similia notavimus ad Criton. p. 43 A et ad Phaedon.
p. 94 D. Stallb.
9.

sixqi nttQttx(OQSi^

si

re-

5.

'Tnola^ oiv
fortiter

AIkl-

^idSr]g] Postquam Callias Protagorae, hospiti suo, patrocina-

vera cuiquam cedit. v. ad Eadem conapolog. p. 25 B.

structio p. 312 C: o xi Ss nots 6 aocfLaxijg saxi, &ttvfitt^oi(i ttv

vehementer Alcibiades Socratis causam defendit eumque longarum oratiotus est,

et

concessa id suo iure postulare dicit, ut brevibus

victoria

num

ovx dv Ei ola&a. p, 315 E: &av!id^oiai, sl naiSiKa xvyxdvsi <av. p. 354 D: el xaxov

KttXSiXS

s'xOiX

ttV

EinSLV.

PROTAGORAS,
sl ds dvxLTioislxaL,

P. 337 ST.

123

diaXsysG&a sQcaxav xs xal aTCoxQivofisvog, fir) icp' ixd(jX7] SQCoxrjosL ^axQOV Xoyov aTtoxsLvav, '*-'' ixxQOV03v xovg 2.6yovg xai ovn i&sXcov dLdovuL ^oyov, d^V aTtonrjxvvav sag dv ijCLXd^avxaL tisqI oxov x6 D 5 iQaxtj^a rjv oC TtolXol xav dxov6vxav' insl UaxQaxr] ys sya iyyva^ai ^rj ijCLXrjosGd^aL, ovx oxl naCt^Si xaC (pr]GLV ijiLkrJGfiav slvaL. i^ol [isv ovv doxst inLSLXsGxsQa 2JaxQdxr]g Xsysiv %Qr] yaQ sxaoxov x^v savxov yvcofirjv
,

,<fit

(cT'

anocpaCvsod^aL.
10

Msxd
slnc6v
^Sl

ds XQV ^AlxL^iddriv, cog iya^aL, KQLxCag

j)v

15

nQodixs Kal 'Innia, KalkCag (isv doxst [iol ^dla nQog TlQaxayoQOv slvaL, 'AXxL^Lddr]g 8s dsl cpLko- E vsLxog ioxi nQ6g o dv oQ^rjor]. r]^dg ds ovdsv dst Ov^(pLkovsLXStv ovxs UaxQdxsL ovxs naQxayoQcc, dXAd xoivfj d^cpoxsQav dstod^ai ^rj ^sxa^v diakvOai xrjv OvvovoCav. Einovxog Ss avxov xavxa 6 IlQodLXog, Kakag (iol, 337 scpr], doxstg KiySLv, oj KQLxCa' %Qy] yaQ xovg iv xoiotods
X6yoig naQayiyvo^isvovg xoLVOvg (isv
slvai d^icpotv xotv

6.

syyvayiai'.

sic

olim iam correctum est fyyv^ xal, quod

exstat in BT. 13. nQog o av BT: ex B iam receperat Stallbaum, sed Bekker retinuerat vulgatam lectionem TiQog ozi ay 6q(i.

3.

SKKQov cov rovg Xoyovg]

ixuKQa loyco
:

(10 1,

scprj]

Quum

Prodicus in
ni-

int.

longa oratione

distinguendis explicandisque vo-

quodcunque disputationis argu-

cabulorum significationibus

mentum propositum submovens.

Theaet.
Gocpoi
p. 154

D
,

st

Ssiyol kuI
r^iisv
.
.

mium operae collocaret, mirandum non est, quod hoc loco ita
loquens inducitur, ut vocabulorum discrimina per omnia urgeat et quae consimilem usum habeant, ea perversa sedulitate ubique rimetur. Perstringitur ineptum hominis studium etiam infra p. 358 A.D. Menon. p. 75. Charraid. p. 163. Lachet. p. 197. Cratyl. p. 384 A. Euthydem. init. al. Rem ipsam etiam ab Socrate magni aestimatam esse auctor
est Epictetus ap. Arrianum L. II. c. 17. Unde apparet, cur

tya rs xai

cv

i,vvs'k%'6vrsg Gocpicriiiojg sig (icc-

Xr}v rOLUvrrjv dXlrjlcov rovg ?.6yovg rotg Aoyotg SHQOvofisv. Metaphora a gladiatoribus ducta ictum adversariorum declinantibus.
6. ovx o^' Ttcit^si] ovx ori, positum pro ov Xsyco ori proprie est non id memoro, non id specto et si, ut h. 1., enuntiato primario annectitur, interpretandum est q u a m q u a m ungeachtet. cf. Gorg. p. 450E. Theaet. p. 157 B. Lys. p. 219 E. 12. TtQOg TlQcozay^QOv sivai] a partibus Protagorae stare; conf. Kriiger Gr.
,

personatus Socrates apud comi-

cum tam multa garriat de recta nominum ratione. Et apud Platonem Socrates
i^Jse se Prodici discii)ulum profitetur, sed non sine urbana hominis irrisione. V. ad p. 341 A. StalW.

68. 37.
16.

1.

IIqoS LKog,

Kaldag

124

PLATONIS
(ii^.

dialsyo^Bvoiv axQOUTccg, i'6ovs de

bCtl

yaQ ov xav-

f>tii/et\t.

dxovOat dst dfKpoTSQav, nrj l'0ov de vetfiai sxareQG>, AAa np ^ev 6o(pateQC) nXeov, ta de dfiad^eOteQC) eXattov. eya ^ev xal avrog , co IlQcorB ayoQa te nal 2Jc6xQateg, d^ta v^dg 6vy%coQetv %at dll^xoivfj

tov

^sv

yccQ

Xotg TteQt

tav Xoycav
8e
ot

d^cptG^rjtetv
dt'

^ev,

eQtt,etv

de ^rj'

d[Jicpi0^r]tov6t

^ev yaQ xat

evvoiav ot

cpllot totg cpl-

Xoig,

eQtt,ov6t

dtdcpoQot te xal
rj

exd^Qol dHrjkotg.
'

/,

Gvvovdta ytyvotto v^etg te yaQ ot Xeyovreg ^dhOr dv ovtcog ev rjfitv rotg dxovov- lo evdoxtytetv fiev Giv evdoict^otre xal ovx STtatvotdd-e yaQ f(?rfc naQa tatg ipv%atg tcov dxovovrcav dvsv dicdtrig, STCatvetG^at de sv Xoycp iioXXdxig TCaQa do^av ^svdo^iav ot dxovovtsg ^dXtGr' dv ovrag vav Ti^sig t ov% i^doi^sd^a' svcpQaivsG^at ^sv yaQ ib C svcpQatvoi^s^a iGrt ^avQ^dvovrd Tt xal cpQOvrJGsag ^sraXa^^dvovra avrrj rfj dtavoia, rjdscd^at 8e eG&iovrd rt rj dXXo i^8v 7Cd6%ovra Tavta ovv einovtog tov IlqoSixov avra ta OcS^att.
xal ovtcog dv xaXXtOtrj rj^tv

TCoXkol Ttdvv

tav TcaQovrcav dne8ei,avro. Cap. XXIV. Merd 8s rov 11^68 txov 'iTcniag
dv8Qsg,
scpri,

6 Gocpog
rj^idg

20

slnsv, !^

01 TcaQovrsg,

i^yov^at iyco

est uittaff, quod Bekker de 21. TjyovfiuL syo) rjfia?: in coniectura Heindorfi recte mutavit in rj^ccg. Non enim Hippias se a ceteris segregat, ut proximum aTtavtccq et verba rnions ovv ctlaLibrorum scripturam vjiccg, in novis editionibus non ^^pov probant. iam comparentem, tenuerant Stallbaum, Turicenses et Hermann.

BT

1.

i'Govs Ss

(11]]

Prodicus ex

iis

Critias dixerat, uaum verbum noivrj arripit et laudat. Sententia vero talis requiritur, qualem profert Cicero de nat.

quae

deor.

7,

17:

nolo

existimes

35: Cicero in ProProtagora: nunc a vobis, tagora et Socrate, postulo, ut de isto concedatis alter alteri et inter vos de huiusce modi
7,

4. sya> Priscian.

(isv

xal avxog

VHI

me

adiutorem huic venisse, sed auditorem, et quidem aequum, libero iudicio, uuUa eiusmodi adstrictum necessitate, ut mihi velim nolim sit certa quaedam laog et taenda sententia. Koivog saepe coniunguntur vedioluti ab Andocide^ or. 4, 7

rebus controversemini, non concertetis.

svcpQaivoifis&a, 15. ild.] Aristot. Toi^. II 6: UqoSiyiog dir)QSito xag ridovag sig
%aQav Mttt tSQtpLv nal svcpQOOvVTjv xavxa yaQ navta xov avxov, xrig TqSovrjg,
18.
s

ov%

6v6(iatcc scxi.

licci vucov xav Xoycov^ laovg viai KOivovg rifitv sniOTCctag ysvsG^&ai. a Demosth. or. 29, 1:^ avnsQ i'Goi wal KOivol ysvrjafsclyiQOatat, itoXlug sXniSag s%(o yixs.

LitovT og xov IIq. dnsSs^avto] H. e. vehementer

probaverunt.
.

rjy ovfiai -^nag cvyysvsig] Cum omnes qui apud 21.

.

PROTAGORAS.
ifvyysvsts
q)vGi,

P. 337 ST.

125
ajtavtag
elvat

te

xttl

oixsCovg
to

xal

TtoXCxag

yaq o^oiov tc5 6^oCc3 (pvcsi (jvyysveg D e0tLv, 6 dh vofiog, tvQavvog av tav dvd-QcoTtcov, nokkd TcaQd t7]v (pvGiv ^idt,etat. ovv al6%Qov trjv fisv rjfidg
ov
vo^cf)'
5

Qayndtcov sidevat, aocpcotdtovg de ovtag tcov 'EXk-qvoov, xat xar' avto tovto vvv 6vveky]kv96tag rrjg te 'EXAddog sig avto to JCQVtavslov tfjg <50(pCag xal
(pv6LV 70} i/
7f

Calliam versabantur, Graeci essent, ut communem haberent originem, linguam, sollemnia, in

his

ab Antisthene
ille

dicit,

ad quem

verbis

civilis

coniunctionis

Graecorum desiderium aliquod

videri posset, uisi sophista ipse ab ea sententia longe se abesse statim proderet. Simile enim simili naturae lege cognatum esse vult; at quae erat eorum qui aderant taiis similitudo! Aliquauto verius illique coetui aptius dicere licuit rdov evxvxovvxoov ncivrsg slai avyysvEtg (Menandr. Sent. 510) cf. Lys. p.
;

conversus Oi3a (isv, ^'cpr], ch KaXXCav zovzovl nQoaywysvaavza zco aocpqi nQo8Cv.cp, ozs scoQag zovzov (isv cpiXoaocpCag SQcovza, SKSLvov Ss XQrnickzcov Ss6fisvov olSa Ss qs InnCa zcp HXsCcp, naQ' ov ovzog xat z6
(iVTjijLOVLvov s'(ia&sv.
7. zrjg zs 'EXXdSog sCg avzo TO TtQvzavsLov] Hippias homo sapientia sua miri-

fice

tanquam omnium Graecorum

inflatus sophistas praedicat sa-

214 A.
1.

ccTtavTCcg

ov vo^a] De
sojjhistae

sivai tpvGsi., discrimine, quod

inter legem et natuobtinere statuebant, v. quae ad Gorg. p. 484 B annotavimus. conf. de leg. Xp. 889E. Theaet. p. 172 B. Xenoph. mem. IV 4, 14. Alluditur etiam hic ad versiculum Piudari: N6tj,og 6 ndvxoav ^aeiXsvg 9vatcov zs xat aysL dd^avdzcov diKaimv ro iai6zazov vJiSQzdza xsqC' tshsqyoLGLV HQav,Xsog. fiaioofiai, Boeckh. ad Fragm. Pindar. T. II p. 640 sq. Stallh. Conf. Herodot. III 38: dpO^wj hol So-hssl nCvSaQog noLfieaL v6(iov ndvzcov ^aGLlsu (prjaag slvai. Pindari voci, de qua subtiliter disputavit Steinthal Gesch. d. Sprachwiss. b. d. Griech. u. Romern p. 68 sq., ei igitur haud absimile est Talleyrandi illud ^Ce que la

pientissimos, eaque ipsa de causa (xar' avzo zovzo) se familiaresque suos dicit iu hanc quasi sacram sedem artium ac doctrina-

ram

rum,

h. e. Athenas, convenisse atque in hnius ipsius urbis florentissima beatissimaque domo commorari. Prytanea fuerunt aedificia Vestae sacra, in cuius honorem perpetuus ibi ignis fovebatur. Huiusmodi prytanea in omnibus Graeciae urbibua erant. V. Casaubon. ad Athen. XV p. 700 D. Stallb. Athen. p. 187 D:

zT^v A&TjvaCcov noXiv, zb zfig 'EXXccSog (lovasLOv, tJv 6 fisv nCvSaQog'EXXciSog SQSLatiu scpr], @oviiv8CSr]g S' sv zcp sCg EvQLnCSr]v sniyoci(i(j,azL 'EXXdSog EXXaSa, o Ss IJv&Log sazCav Mal nQvzavsLOv zav 'EXXrjvcov. cf. idem p. 254 B. Aelian. V. H. IV 6. Thuc. II 41. Magni au-

tem Athenienses

jiolitique conseille, Tautorise'.

tales iaudes fecerunt, v. Isocrat. 15, 156: TlCv-

la

justice

6. avvsXrjXvd-ozag sig zov oitiov zovds] Socrates apud Xenophontera (syrap. IV 62) Calliae Prodicum et Hippiam commeudatos et adductos esse
. .
.
.

SaQOv zov noLr]zf]v ot nQO f](t,a)v ysyovQzsg vnhQ svog (lovov Qrj(lazog, ozL zf]v noXiv sQSia^ia
zfjg

EXXdSpg

szC(ir]aav

cov6(iaasv, ovxcog coazs xat nQ^^svov

ijLVQCag

noir]aaa%UL >tat Scoqsuv avzcp SovvuL SQax(idg.

126

PLATONIS
rrjg

noXsag tg rov (layiGrov xal ok^icirarov olxov E rovds^ (i7]d6V rovrov rov d^LCOfiarog a^iov aTtoqjrjvaGd^at,
avr^g

aXV
oj

fOiSTtcQ

rovg q)avXordrovg rav dv&QCOTicjv dtacpsQesyco (ihv

Gd^ai d2.Xrj^ocg.

ovv xal

daofiat xal Gv^i^ovXevo).^

5

IlQcorayoQa rs xal UcoxQareg, Gvfi^rjvai vfidg aGneQ 338 VTto diairriTCOv rjficov 6v(i^L^at,6vrcov eig ro (ni^ov, xal fi7]re 6e t6 dxQifieg rovro eldog rcov diakoyav ^rjretv xo
jcard

^QCCxv XCav,

ei

(irj

rjdv

nQCorayoQa,

dXV

ecfevvau

xal xaKdGai rdg rjvcag rotg Adyofcg, Lva {leyaloTtQezeareQOL xal ev0xri(iove6reQOi ^(itv (paivcovrai,
firjr'

av IlQCixayo-

lo

10. TjftTv Stephanus et rec. man. duo apographa: wfitv BT, Bekker, Ast et ex novissimis editoribus Cron, sed talem lectionem una sententiae ratione diiudicandam esse apparet ex not. critic.

ad

p. 337 C.

5.

TO
t6

v fiag stg fisaov] lu his avfi^fjvai tig

avw^rjv cci

rifiag.

de rep.
i^fiag

p.

naiSag
iy.

545 E: cag nQog nai^ovcag. Phae-

(IS60V idem est quod mox dicitur fiscov xl ccficpotSQOvg zsfisiv. Vult enim eos ita conciliare, ut alter alteri aliquid concedat et media quaedam via in disputando ineatur. Stallb.

don. p. 67 C: aansQ ix Ssaficov

De SiaLtr]''disceptatoribus et reconciliatoribus' v. Hermann Griecli. Antiquit. III 69, 14.

xov acofiatog.
xatg
^

7.

^rjtstv xb
A/d:'

natd ^Qa^v

ScTcsQ vTto diaitrirwv

fiav]

rj-

liav]
^rjtsLv

referendum esse ad

coghsq vnh diaitrjtcbv 6v(ita^6vt(ov. De vTio cum verbo avii^aivsiv coniuncto v. Kriiger Gr. 52, 3, 1, et haec verborum traiectio quum in comparationibus apud Plae.

H.

vcp'

rifiSiv

docent proxima;, ubi item de Protagora: fi^t' av IlQcotayOQav ndvta y.ccXaiv sv,tsivavta Kts. Postposita est vocula cum vi et gravitate. Opponitur autem to slSog tcbv Sialoycov t6 natcc ^Qaxv deinceps tag xco scpstvai, Mat xaXaaai in quibus rjvCag xoig Xoyoig,

tonem frequens
est

legitima,

sit, tum prope quum pronomen

comparatione illustratur. Pauca enim inveneris exempla, quale est de rep. p. 328 D: naQ' ^fiag
(pOLta (og TtaQa cpilovg, que pronomen verbis,

plerumquibus

metaphora dicuntur de modo orationem moderandi et

tractandi, cf. de leg. p. 701 C: Ssi olovnsQ l'nnov xbv Xoyov s-Auatoxs dvaXaii^ccvsiv, y,ai fii} na&dnsQ dxdXivov KSKtrjfisvov t6 atofia, i<3i vnb tov Xoyov cpSQOfisvov Katd trjv naQOLfiiav dno xLvog ovov nsasiv.
9.

verbis quisita

habenae

orationis

ex-

comparatio continetur, aut postponitur aut interponitur, ut p. 352 B ovSs oog nSQl toiovtov avtov ovtog dictum est pro ovSs nsQi avtov cog ovtog toiovtov. Phileb. p. 61 C: v.aQ'ansQ r](iLv oivoxooig ti6i pro rifiLv v.a%'. oiv. t. Ibid, p. 59E: Ka&ansQsl de leg. p. SrjniovQyoig rjfitv. 692 C: y,ataq}Q0vi]6ag d>g ovtcov Praeporifimv ^Qa%sog d^icov. sitio praecedente comparatione
ratur,

t'v

rifiLV

cpaivcavtai^

particula cog nusquam itecum particula coansQ raro. Tim. p. 27 B: cog sig Siiiaatag

cum

Hippias ad unum Socratem con-. versus haec dicit eumque hortatur, ut orationi habenas immittat et laxas teneat, quo magnificentior ea et splendidior audientibus appareat. Pro rifitv dici potuit aoC, sed vfivv recte
explicari nequit.

PEOTAGORAS.
QCiv

P. 338 ST.

127

ndvra xdlav ixrsCvavra, ovqCo. icpivra, cpevysLV sig ro nikayog rav koycov dnoxQvipavra yrjv, dXld ixiaov dig ovv noirJGsrs, xai TtsC&sGd-i Ti d^cporiQovg rs^isiv. ^oi Qajidovxov xai iniGrdrriv xai nQvraviv sliGd-at, 6g B
5

v^tv cpvkd^si ro ^irQLOv ^rjxog rcov koycov sxariQOv.

1.
(Off

Aa.Xov'Q, v.dXov T, sed in hoc verum additiim.

Schanz.
cf.

secundum T Schanz.
7ii&iad- [loi Schanz.

3. ojg B: noirjastE BT: noii]aaT8, quod iam

Beckius malebat,

Kriiger 53.

7,

4.

tislQ'

a& s

(lot.

BT:
1.

Ttccvza

ndXcov

vavTo] Metaphora

a re nautica, quod mini poterit videri, qui immeusam orationis ubertatem atque copiam cum vasto pelago comParparari solere meminerit. menid. p. 137 A: naq XQV ^*?' XlkovSs ovza Siavevaai tolovTov TS y.al ToaovTOv nilayog koywv; de republ. V p. 453 D: ovHOvv Kal r]ULV vsvatiov y.ai nsiQUTSOv acp^sa^aL sk tov l6yov; Et ndvTU Ka lcov sktslest V SLv , y.iv SLV s ^LSV ai,
,

Hv.zsipetita est mirum ue-

intpp. ad Thucyd. V 65. (jLsaov TSfivFLv dicuutur nautae, qui scopulis interclusi

conf.

medium tenent cursum, ne in alterutrum impingant, ut bene

interpretatur Stephanus in Thes. L. G. Politic. p. 262 B: Ss da^paXsatSQOV Sia iisacov IsvuL TSfivovTaq. Epist. VIII p. 355 D. Hippias igitur eos vult ixsaov tsfivsLv ita, ut Socrates nimiani disserendi brevitatem,

omnem funem
omnes
V.

contendere, rudentes solvere.

Fragm.
5, 9;

Diatr. in Eurip. Stallb. Eodem simili usus est Cicero Tusc. IV

p. 334.

Valcken.

Protagoras prolixam et fusam orationem evitent. Stallb. De Hippiae sententia conf. Phaedr. j). 267 B: UqoS LKog sysXaos xai liovog avTog svgrjiisvaL scprj cov Ssl SsLV Sl ovts ftaKpcDi' Xoycov' ovTS ^Qaxscoy, dXXa (istgicov.
3. ms ovv noLTjast s Sic igitur facietis; de cog V. ad p. 326 D; de ceteris Stail-

Quaerebam, utrum pande-

rem vela orationis statim, an eam ante pauUulum dialecticorum remis propellerem. ovgia scpsvta tsiiscv]

baum haec annotavit: Futurum noLriasts quum leniore quadam

cohortandi
vi

praeditum
est,

sit,

mi-

se immittentem, h.e. vento secundo vela dantem, accipientem ventum a tergo,

in
ut loquitur Ovid.

ventum

secundum

randum non

quod statim

Metamorph.
attigi-

XIl37.Verbum
itivo signilicatu

scpLSvai intrans-

positum

mus

annot. ad p. 336 A. Ante ovgici scp, ne quis v.ai interpo-

suspicetur, V. Euthyphr. p. 4 C. Apolog. Socr. p. _'? A ibique annot. dno%QvntSLv yfiv e con-

nendum cum Stephano

subiungitur imperativus. Eodem Antigon. v. 876: v.al dcpsts. De proovv. di,sts ximis Schol. Qa^SovxoL' dvSQSg ^satQcav TcSv svKoaixiag trig Similia habet snLfjLsXovfisvoL. Schol. ad Aristoph. Pac. v. 733, qui tamen addit: ?j ga^Sovxovs SLTts Tovg VQLtdg tov dycovog, ovg noLJjti^g aiavfivrjtag slnsv, Ac profecto de ludorum prae-

modoSophocl.
.
.

sidibus

hic

cogitandum,

quos

spectu terrae auferri;

abscondere terram

ut dicuntur

navigantes, qui tam longe in altum provecti sunt, ut terram non amplius possint conspicere. Virgil. Aen. III 291: Phaea-

cum abscondimus

arces,

constat a scipione, quem gestabant, ita appellatos esse. v. FaNam ubi bri Agonist. I 19. apparitores intellexeris, parum apte epistates et prytanis commemorari videantur necesse est, de quibus v. ad apolog. p. 32 B.

128
Cap,

PLATONIS

XXV.

TavTcc tJqsGs rotg TtaQovGi, xal ndvTF.g

ifis

eTf^vEOav, nal

te 6

KaXUag ovx
rcov

etptj

acpijGeiv,

xal

iXeOd^ai edsovTO iTtLGtdrrjv.

elri

elnov ovv iyco otc aCcxQOV

^Qa^evrrjv

sXia^au

Xoyav.

elre

yaQ %eCQ(ov
5

ovx oQ&ag av sypi tov %eiQGi tav ^ektiovcov iTtiGtatslv, she ofioiog, ovd' ovtag 6qd^cog' 6 yaQ o^oiog rjfitv o^ota xal Ttoi^Oei, aOte ix JieC Qittov i^Qrjaetai. dXXd drj ^sltiova rj^cov aiQtjosGd^s' tfi (isv dXrjd^Sia, wg iy a^ai, ddvvatov v^tv, aots TlQcotayoQOv tovds oocpcotsQOv tiva s^io&ai' el de aiQriOeod^s yisv ^rjdsv ^sXtico, q^rjosts di, aioxQov xal tovto tads yCyvstai, aOitSQ cpavXa dvd^QOinco sTtiOtdtrjv aiQetO&ai' inel to y' i^ov ovdiv ^ot diacpiQet. dXTC ovtcool id^sXco Ttoirjoai, IV o TtQO&v^stoQ^s OvvovoCa ts xal didloyoi rj^iv yCyvcovtai' Si ftr) ^ovlstai IlQcotayoQag ditoxQCvsOd^ai, ovtog ^ev iQcotdt(o, iyco de dnoxQivov^at, y.al D d^a TteiQaoo^ai avta deii,ai, cog iyco (piq^i xQ-^vai tov dnoKQivo^evov djtoJCQCveO&ai' iiteiddv de iyco dTtoxQivcosGtat rjiiav 6 aiQed-eLg,
2.

lo

15

-Aal ifis ys Ast de Heindorfi sententia scripsit.

8.

ijQrjas-

zai B, TiQiqasTaL T, slQrjastat., ut in T ascriptum, edit. Aldina, unde Stephanus effinxit aLQsd-rjasraL. cf. Dion. Hal. de comp. verb. VI 39, 6 et Kriiger 31. 11, 2. 9. ddvvaTov vfitv,^ coats BT: 11. (pijasrs T: (pijasTat B. dSvvttxov 6v vfitv iazs Badham.
2. tial s(is xs 6 K.'] Vocula xs ut saepe traiecta est. haec dicit Socrates: omnes laudabant meque et Callias retine-

Nam

ac refellitur. v. ad Criton. p, 54 A. Pro ^slxCova statim post

infertur ^slxLfOy quae forma ap. Plat, multo frequentior. Plenior forma invenitur Sophist. p. 245B [nlsovtt). Gorg, 486 B (xsLQOva). Tim. 39A (fiatjova^jubi v. Stallb. Epistol. VII p. 345 B {(isi^ova), de leg. p. 840 C. al. Valet et in his numeri ratio, quare Phaedon, p. 101 A: sav (ist^ova q)ijg nai sXdxxco.

bat et (omnes) orabant, ut praesidem deligerem. Aliquanto concinnior oratio esset, si pro sdsovxo scriptum esset siisXsvov s.
riiiovv. 7, cDffTf] Coniunctio post dSvvatov illata est, ubi simplicem

infinitivum exspectes, quem usum multis exemplis illustravit

ad h. 1. et adPhaedr. p. 269 D: x6 asv Svvaa&ai, waxs

dycovLaxriv xsXsov ysvia&tti, sC-

Heindorf

IS.sttsl x6 y' iiiov ]nam quantumquidem ad me at-

xog s'xsLv caansQ xalXa. ger Gr. 65. 3, 1,

8,
ri

cf.

Krii-

0:19.]

dXla 8 ^sXxLOva ri(i. At enim nobis melioeligetis.

rem

Nam

dXka

Sj]

tinet. De rep. p, 345 A: x6 y' s(i6v ov TiSL&ojiat. sophist. 237B xo (isv i(i6v onr] ^ovksL xl&sgo avxo. dXX' ovxciial sQ^slo) TtoLrja.] H. e. praesidem, ut vos me iubetis, deligere nolo, sed etc. Accuratius hoc quod facere explicat proximis verbis
velit
sl
(iiq

ponitur, ubi quod ab altero possit obiici, id ab eo ipso, qui loquitur, statim commemoratur

^ovXsxat

TIqcox. v.xs.

PROTAGORAS.
fiat OTioa'

P. 339 ST.

129

av ovtog

^ovXtjtcci,

koyov vnoGxBtco byioCcog. elvuL nQos avto to iQatco^svov aTtoxQcvsad^ai, xal iya xal v^sts xoivfj dsrj06^&a avtov aTCSQ v^sig i^ov, ft?) dcacp&scQSiv tiqv GvvovGCav. xal ovdsv dst tovtov svsxa
sva S7ri0Tdtrjv ysvsad^ai, dXXd ndvtsg xoivfj sTtLatatrjasts. E xal 6 TlQcotayoQag ^EdoxsL TtdaLV ovtG) TtOLtjtsov sivaL.
Ttdvv (isv ovx '^d-sksv,
iQcotrjasiv,

EQOtav, TtdXiv ovtog ifiol idv ovv firj dox^ TiQod^vfiog

d^G)g ds r^vayxda^ri o^oXoyi^aaL

txavcog iQcotrjar],

xal STtSiddv

Ttdhv dcoascv

10

loyov xatd a^LXQOv aTtoxQLVOfisvog.

ovtcoaC
jtcog.

rjQlE,aTO

ovv iQcotdv

Cap.
iatt 8s
15

XXVI. 'Hyov^aL,
tovto td
VTto

scpri,

cJ

HcoxQatsg, iyco dvdQl

XsyopLsva olov
(irj,

TtaLdsCag ^syLatov fiSQog

sivaL

nsQL incov dsLvov sivuL'

r' 339

tcov

TtOLrjtcSv

sivaL ^vvLSvaL d te OQ&cog ns7toCr]taL xal a

xal inC-

1.

oTtoa' B: oncog T. pro dnoKQivcoiicci in

BT

exstat ano-

XQivoiiai,

S.ngog avto z6 Ipojr. an.] ad id ipsum, quod interrogatum fuerit, respondere,

non aliena immiscere atque
liTjyoQSLV. Stallb.
5. dLacp&siQSLv] perdere, disturbare, idemque h. 1. va-

sententiis in conviviis, in

gym-

nasiis, in aliis locis crebri essent

8r]-

nostrum voc. vereiteln. xara: aiiiKQOv dnoMQiv.] Sophist. p. 217 D: jtt^j xara c,aixp6v inog nQOg inog
let ac
10.

sermones et concertationes, quid recte dictum esset, quid secus. Eiusmodi coutroversiam Aeschylum et Euripidem inter se habentes fecit Aristophanes ran. v. 1120 sqq., quae antequam instituitur, facete

omnes spectatores
:
. .

dicuntur

cvvovaiav, all' iKtsivavza dnoarjKvvsiv Xoyov evxvov, ubi Mara auLKQOv ad<litis verbis snog nQog inog clanoiiiaO^ai
rrjv

subtiles disputaxaraqpo^Ertiones callere Ei ad^ov, Tts afia-S^ta nQoarl fiij Toig &03(isvoiaLv, cog td Asnta
fiiq

tam

yvavai

Isyovtoiv
'

Mrjdsv

rius illustratur.
12. dvSQl naiS fiag fiayiatov iisQ.] Supra p. 326 vidimu8 Graecos maximeque Athenienses iam puerili disciplina

cog oux ^'9' oQQcoSsLts tov& EatQatsv^sovtco rayr' s'xBiVOL yaQ slai Bl^Hov t' 's%cav %v.aatog (iav&ttvsi,Td ds^id.

poetarum praeceptis imbutos fuPoetae enim quasi parenisse.

tis

optimique vivtuId vero studium quamvis iam tum a Xenophane et ab Heraclito imtes sapientiae

magistri

visi sunt.

15. -nal SlsXsiv] Enarratio poetarum et ars grammatica a Protagora conditae sunt, vid. prolegom. p. 5, et utraque iam opus erat, quod carminum sententiae saepe tecte signiScatae et verba multa a quotidiani sermonis usu abhorrentia sine

probatum

esset, tines excurrit et

tamen ludorum
civium cupidi-

tate qimm a rhapsodis tum a sophistis inflammata ita auctum est, ut de poetarum verbis et
PI.AT. PROT.

interpretatione a plerisque perperam intelligebantur: air/ov rr/? yQau.u,atLy.rig tj aadcpSLa .

.

noLr]u,aai Hts. Bekker anecdot. I 656. Et Platoni Si-

^v

toig

130

PLATONIS
xal
tisqI

6xaG%^ai ^hXbIv te xal iQCorco^svov Xoyov dovvat.

d^ yal vvv sGTav x6

eQcorrjfia neql
drj

xov avtov
,

(idv,

ovnsQ
*J^jrt> /K-vff-t^c^tt

iyc} ts jcal

6v vvv

disXeyo^sd^a

TteQl aQEtrjg,

^etevrjvey^svov de elg TtoirjOLV TOfJowoz/ fiovov dtotGet.

keyet
yccQ

tcov Ut^avtdrjg

TCQog ZJxonav,

tov KQeovtog

viov tov OextaXov, ott

"AvSq'' dyad^ov

%eQ6tv te

Tcal

^ev dlad^ecag yeveo^at xaXenov, noOt aal voa tetQdyavov, dvev ^oyov

tetvy^ivov.
3. vvv 8ri dtslsyofisQ^ct Stallbaum: vvv diaXsyous&cc BT, vvv SisXsyoiisQ^a apogr. Quae ultimo loco disputata erant, ad virtutem non pertinebant neque ex iis, sed ex superioribus Protagoras novam de virtute quaestionem nexurus erat, quapropter 8. %sq6lv, uon praesens SiaXsyoiis&a non potuit usurpare. XSQOi, quod in BT habetur, a Platone positum esse ex metro reliquarum stropharum cognoscitur.

monides magis quam alii poetae dictionis obscuritate insignis esse visus est, cf. de rep. 331 D tovzo o XL noxs Xsyst (d ZliytcavCyLyvcoayisig, Srjg) av fisv l'ccog syat Ss clyvom, ibid. p. 332 B
riVL^axo,
cog

Thessalorum princeps,
de Orat.
II 86.

v.

Cicer.

Quint. Inst. Or.

XI

2, 11.

De Scopadarum gente

soiiisv,

ZitiicovCsltj.

Srjg TTOt^rtMcoff

x6 Siv.aiov o

Sed grammatici officia illis temporibus non solum sententiarum explicatione verborumque interpretatione constabant, verum etiam recta membrorum orationis distinctione, ut doceret, quem ad modura verba inter se coniungenda aut seiungenda essent; v. Isocrat. or. 12, 17: xovg J.6yovg (lov slvuaivovto (ot aoqjiataL), naQavaytyvcoaiiovTSg cog Svvaxov naHiGxa xoCg savxwv v.aX SiaiQOvvxsg oux OQ&wg v.aL v.axaY.vC^ovvsg xftl itccvxa xqoCum iis nov Siaq^&sCQOvxsg. quae dixi Protagoras coniunxit doctrinam de recta verborum locutione, quam oQ&osTtsLav vobat. cf. Phaedr. p. 267 C, Cratyl. 391 A, Aristot. rhetor. III 5.
ZiificovCSrjg^ Si5. Xsysi monides Ceus, poeta lyricus, bellorum Medicorum aetate floruit. Is sophistarum instar Graeciam peragrans laudes eorum scripsit, qui honore et pecunia eum or-

explicuit Perizon. ad Aelian. H. XII 1. de hoc, Creontis filio, V. schol. ad Theocr. XVI 36: Ol ^KOTtciSaL KgavcovLOL x6 ysvog' KqcIvcov Ss iiolLg QsaaaXCag, o&sv Jl-Konag 6 KQavcovLog, Kqsovxog iial 'ExsviQaxCSog 105. --

Protagoram mercede accepta Simouidis carmina interpretatum esse narrat Themistius or. 23 p. 289 D. Noli tamen credere alium eius memoriae fontem fuisse
praeter Platonis scripta.

"AvSq' dyad^ov] Verba 7. Simonidea ab Hermanno ad numeros revocata inveniuntur in prolegom. p. 33. 8. %SQaCv xs X sxgdycovov] Muretus ad Aristotel, Ethica I 10, ubi haec laudan-

tur,

eumque

secutus
s.

in

Thesauro

v.

Gesnerus Quadratus,

iudicarunt metaphoram esse a corpore quadrato, ita formato, ut quomodocunque

recte

ductam

iaciatur,

semper rectum perma-

neat; vel a quadrata figura, un-

dique sui simili et aequali. Et fuit quadratum etiam Pythagoreis

fectionis.

nabant.

In quibus erat Scopas,

11:

signum aequalitatis et perAristotel. rhet. III xov clyaQ^ov avSQa tpdvat

PilOTAGORAS.

P. 339 ST.

131
;

rovro BTiCGraCai ro aGfia, rj ndv Got dtsl^sl&co Kal iya ilnov oTt Ovdlv det' STtLGra^ai rs yccQ, xal ndvv (lot rvyxdvEL ^e^sXrjxog rot) aG^iarog. Ev, eq^r], keyetg. nors-

Qov ovv y.akag

5

6ot,

doxet nenoti^^d^ai xal OQ&cog^

xaAojg rs xal oQd^cog.

rj

ov;
Got

ndvv,
rrjg-,

s(pYiv

iyco,

zJoxst 6s

xaXcog nsnoLrjGQ-ai,, si svavrCa Xeyst avrog

avra

6 notr]-

Ov

xaXag,

t^v d' syc6.

"Oqu

dij, ecprj,

^slrLOv.

coyad^e,

eGxe^yLai ixavcog.

Oiad^a ovv,

ecprj,

'AXV, C ort nQoiov-

rog rov aa^arog ksyet

10
'

nov
<pcor6g

Ov8s

ytot

i^iiekecog t6 Tltrrdxstov vs^srat

xaCrot Gocpov

naQa

sCQrjfisvov

^aKsnbv cpdr

iod^Xov s^^svat.

avrbg outo? xal rdde ksyst xdxstva rd s^nQoa&sv; Olda, rjv d' iyco. ^oxst ovv ciot, scpr], ravra
ivvostg,
ort

3.

noxEQOV ovv apographa:

nal Bekker:

Xcog xs

itotfgov ov B T. syco zs xai B, sycoys HOft T.

5.

syco, xa-

sivai rsrgceycovov ^sracpOQU. au,qptoyciprjiEta. Sopater ap. Stob. Serm. 44^.3116(1. Gesn. riq ovv ovroa xara rov SiiichvlSov }.6yov rsrQCiycovog, og ^ard Ttdeav rvYtiv yial TCQccyficircov u,srciGra6iv aecpaXcag scrij^srat; Etiam verba avsv tpoyov rsrvyfitvov multum celebrata sunt. lulian. Caes.
:

de carminis auctore ambigerenon semel usi sunt, veluti Atheu. p. 172E: ori Ss ro noir]fia rovro {'A9Xa dicit) I^rrjaixdQov iijrlv i-navoirarog fidgrvg
tur,
ZificoviSrjg
p.

6
^

notrjrrjg

Krs.

Id.

512
11.

al.

p.

333 B: SoHSt yciQ scvai

(loi

dvriQ )iarcc 2!i(icoviSr]V rsrQciycovog, avsv ipoyov rsrvyfisPlura v. in Gaisfordi vog. Poetis Minoribus T. III p. 193 sqq. ed. Lips., ubi de toto hoc carmine Simonideo disputatur. Stallb. 10. OvSs fiOL sfifislscog
ncos

Neque ego Pittaci vocem, quamvis sapientis hominis

rectam duco. Ifiiislicog coniungendum cum slgrjfisvov, et vsfisrai idem est ac vofii^srai
,

;^aAf7r6i' qpar' sad^Xov Est haec vox Pittaci nosfj,.] bilissima, cuius de origine quae Zenobius (6, 38) et scholiastes ad Hipp. I p. 304 E narraverunt, Erasmus, quem laudavit Astius, eleganter sic latine reddidit (Adagior. Chil. II Cent. 1, 12): Periander Corinthius initio populariter ac moderate gerebat imperium, postea versis moribus tyrannice agere coepit. Id simulatque cognitum esset Pittaco Mytilenaeo, diffisum de sui

sito.

primitivo pro derivato poFuit autem lyricomm poeipsi di-

tarum proprium, quae

cerent, ea aut confirmare auctoritatibus aut contra eas defendere, v. Pindar. Pyth. IV 277.

animi constantia, magistratum deposuisse relictoque iraperio in exilium abiisse. Percontantibus deinde quibusdam, qua gratia fugisset imperium, respondisse 'quod admodum esset arduum probum esse, propipsius

ter

mutatum Periandrum

'

Qui-

Nem.VIl20. Isthm.V67. fragm.

190, iiaque testibus grammatici,

bus auditis Solouem addidisse suura apophthegnia jra^sjra ra

xa^a.

quum

de scriptorum aetate aut

132

PLATONIS
Kal a^a
fievtot

ixsLVOig b^oloyEiG^ai', ^Kivstai, e^iOLys.

ov (pacvsD vai, Ilcog yag av (paCvoito o^oloyetv avtog eavta 6 tavta d^cpotsQa Xiycov, og ye to [lev TCQCotov avtbg V7cid-to xakETcbv sivai avdga ayad^bv yevic^ai dXri^Bva, oXCyov ds tov Ttovrjfiatog etg tb TiQoGd^ev TtQoeld^cov ineXdi(po^ov[ir}v, ^rj tv kiyoi. ^AtaQ^ scprjv iyco, Gol
;

0'fTO,

yial

rivttaxbv tbv tavtd Xiyovta eavta, btv yaXsE(i[ievav,

nbv

i<3d^lbv

tovtov

[ii[i<petaC ts

xal ov cpri^vv

avtov td avtd eavtoj Xiyovtog. xaCtoi OTCote tbv tavtd kiyovta avta [li^icpstav, d^Xov btv xav eavtbv [ii[i(petav, (X)6te 'ijtov tb TCQOteQOv vOtSQov ovx OQd^cSg Xiyev. ECtccov ovv tavta noXkovg ^oqv^ov naQi(5xs
dnodexsGd^av
?}"

lo

E xav enavvov roJv dxovovtcav. xal iyco tb [lev nQcotov, co0nsQsv vnb dyad-ov nvxtov nlrjysCg, ioxotcod^rjv te xul
ikvyyCa6a einovtog avtov tavta xal

tav dXXav invd-OQV-

15

At vero haec uon 5. dlri&iia BT: in T ascriptum dXa^fia. Simonidis verba suut, sed Protagorae, qui Simonidea sua dialecto interpretatur, v. p. 340B. 11. rJToi x6 ttqotsqov: pro hac certa et typis semper exscripta lectione habet B iqyotTO nozsQov, nec verum scriba libri T invenit, in eo autem r]tot ro memoratum et nQOTSQov emendatum est. 13. kccI snuivov Sauppe delet, sed v. ann. 15. siliyy lccgu Schanz ex BT recepit, quamquam ipse cf. praefat. vol. VII 1 probat i'liyyog.

60 1 ov cpaivs2. Atkq tai;] Socrates iam nuuc in consuetudinem suam interrogandi recidit nec Protagoras hoc moleste fert, ut Euthydemus in cognomine dialogo p. 295 B ovk alcxvvsi, Bcpr], co ZcoyiQaTsg;
iQCOTCOflSVOg dvTSQCOTCiS6.

probantis velimprobantis. Quam ob causam plerumque apertius

significatur, utrum favoris an invidiae index sit intelligendus. Dio Chrysost. hom. 11 ad popul. Antioch.: tl (loi tcov kqotcov ocpsXog TOVTCOv; ri ds xwv snai-

tog
'9"K)V

Xcyov ds xov 7ioir]na

]

H.

e.

oliyov ds tiqosI-

vav Kal Tcav %oqv^cov; Contrarium habetur apud Isocr. 15, 20: fifTa %oQv^ov v.a\ laXsnoTV^Tog
plausu ac clamore edendo fueriut, id multis locis huius dialogi observare licet, nec mirum est, eum

SLg t6 TtQOO&SV XOV TtOLTjMox in verbis tovtov [laTog. fisiicpSTai pronomen cum vi et efficacia post IIixTaKov illatum,

Quam effusi veteres in

dy.Qodc&ai, tcov dnoXoyovfisvcov.

quod genus loquendi ad Gorg.

p. 482

illustravimus.

SsxsoQ-ai avTOv
TOg,

dno-

niorem etiam

eum probare,
cf. p.

Xsy ovquamvis

in Christianorum aedes sacras se insinuasse diu-

que

in

iis

haesisse.

eadem dicentem.

324 C. In proximis t6 ttqot sqov adverlDialiter positum. Stallb.

12. Q-oQv^ov naQsax^] ^oQv^og omnino est clamor et tumultus multitudinis aliquid vel

wcnsQsi 14. nXriy s ig] ni-^TTse&ai est verbum gladiatoi-ium. Phileb. p. 22 E: suoiys 8oyisi vvv asv rjSovij gol nsnxcoKsvat Ka&ansQsi nXrjysica vno Tcav vvv St] Xoycov.

PROTAGORAS.
^rjcdvtav
[loi
7it,Ta,

P. 340 ST.

133

Sg ye

TfQog 6 iQfjG&aL TdArj&rj, Xva

XQOvog iyydvrjTat rij axil^L tC kiyoL 6 noirjTijg, tqTtofiat TiQog Tov IJQodixov, xal xaXiaag avTOV, 'Sl TIqodix, icprjv iycj, Gog ^ivToi UL^avcdrjg TCoktTrjg'
5 i

dixaLog

fior}&LV

TCJ
(pri

dvdQL.
"OfirjQog

doxd}

ovv

fiOL

iya

naQaxaX^Zv

ei, a(S7tQ

rov UxdnavdQOv 7rolioQxov^vov 340

vjto

Tov ^AiLXkicog tov IJtfio^vTa TcaQaxaX^tv, ^lTiovra C&ivog dviQog d[i<p6rQ0L

7fQ

0L^. xa6Lyvr]r,

6xa(iv.
10

drdQ xal iya 6 7iaQaxalc5, ^rj rjfitv 6 IlQcorayoQag rov xal yaQ ovv xal d^traL ro v7Cq Ui^covLdrjv ix7riQ6r].
2JLii(x>VL8ov i^tavoQ&coiia rfjg 6fjg ^ov6LXrjg,
t)

ro r fiovl~
ov,

6&aL xal

i7tL&v^tv
l7tg

6LaLQtg cSg ov ravrov

xal a
et

vvv
15

dj}

TtoXXd T xal xaXd.

ifioC.

xal vvv 6x67tL,

60L 6vv8oxt 07iQ

ov yaQ cpaCvraL ivavrCa ki-

2.

Vindobon. suppeditatur:

lyy ivriT ai, iam ab Heindorfio emendatum, apographo xi AfyoiB: xi kiynT. fjtyfj/jjTori BT.
adduntur haec: insi zd%a dazv ^sya nQLdfioLO dvaKzog STinsQasi, unde deinde explicandum istud ^rj incoviSimoni8riv sHntQar], ne
deinceps

1. fflg yE TtQoq c\ f^p.] int. familiarem cui sermonem narrat. V. p. 309 A et Kriig. 55, 1, 2. Rem verbo finito affirmare po,

tuit, ut Demostli. 40,

10

ndvxa

yap slqriazai
IV a
ftot

rdlrjQ^Tj Ttgog

^jjpdx^og

v^dg. iyy tvrj-

dem pessumdet.
11.

d stzai

Stallb. TJ7S G fjg (lov

zai]
V.

utmihispatium inter-

cederet ad considerandum.
Phaed. p. 86 E. Sympos. p. 184 A. Pro Ti Xsyoi vulgo legebatur Tt Ifysi. Optativus Kazd To voovnsvov positus, unde haec modorum permutatio explicanda.
Stallb.

ista Siciv.rigA desiderat monidis correctio tuam artem et eruditio^em, qua velle et cupere distinguis.

Nam

ita

[lovaiKr]

nunc

intelli-

genda. Musica enim, latissimo sensu dicta, complectebatur ea omnia, quae vulgo dicuntur ad

eog (lEVTOt 2. tt.] tuus vero civis est Simonides. Ab lulide enim, quae urbs erat
4.

Musarum cultum

pertinere,

insulae
erat.

Cei,

uterque

oriundus

6. loansQ scprj OfiriQog TtaQa-naXstv] quemadmodum dixit Homerus Sca-

hoc est artes omnes et doctrinas elegantiores, adeoque ipsam philosophiam, v. Phaedon. p. 61 A. Cratyl. p. 406 A. Diodor. Sic.

IV 7. Strab. X p. 717 B. Stallb. Omnis doctrinae fundamentum

Prodicus esse voluit recte loquendi sciontiam. Euthyd. p. 277 C: nQCJzov ydQ, wg q)rjOt TlQodiKog , nsQl ovofidzcov 6q^ozrjzog (lad-siv Ssi. Eum, quum discerneret verba ^ovksa&ai. et sni&vfisiv, Socrates ipse priore quodam tempore audiisse existimandus est, v. p. 341 A.

mandrura
finitivus

advocasse.
vi

imperfecti

Inpositus.

Nam^ poterat etiam hoc modo

dici coansQ, scprj "OfitjQog, 6

fiavdQog

Znd-

zbv Zlifiosvra naQS-

ydXsi. V. ad Sympos. p. 172 B. Locus Homeri, ad quem respicitur, exstat lliad. $. 308.,

ubi

134
ysiv ccvTOs
aTtocprjvat

PLATONIS

avta Utficovidrjg. 6v yccQ, (6 IlQodtxe, tiqotavtov 6ot doxet elvat t6 trjv 6^v yvd^rjv.
ij

yevi<i%^at

%al tb eivat,

alko; "AkXo
eyco,

vrj

zlt,

e(prj

IlQodtxog.

Ovxovv,

sq)rjv

ev

^ev Totg

TtQcoTotg
5

avTog 6 Ut^covidrjg Trjv eavTOV yvca^rjv dnecpijvaTO, ort 'AXtjd^rj C avSQa dyad-ov dXrjd^eia yeved^at %aXenbv etrj Tbv de ye II tTT axov , rjv d' Xeyetg, ecpri 6 IlQodtxog.
;

ov% ag otfrat IlQcatayoQag, tavtov iavta ov yaQ tovto b IlttTaxbg ekeys leyovta, dkl' dXXo.
eyco, fieficpeTat,

XcclsTtov, tb ysve^G&at eSd^Xov, aaTtSQ 6 Utficovidrjg,

dlkd
g)r}6t

lo

tb s^^svaf s0Tt dh ov tavtov,

co

IlQcotayoQa, Sg
si

IlQodLXog bds, tb slvat xal tb ysvsGd-at.

ds

ft^ tro

avTO

soti t6 slvat Tc5 ysvsO&at, ovx svavTia ksyet b 2^t}icovidrjg

avTbg avTcp. xal

lOcog

dv q^airjIlQodtxog ods xal dkkotnoXi5

Xot xa^' 'Haiodov ysvsGxi^at ^isv dyad^bv yaXsTtbv sivar Trjg

avxbv BT, quod recepit Schanz. sermonis consuetudini respondere vihoc dentur t6 avzo et, quod longe frequentissimum est, zavxov non autem enim crasi in adiectivorum formam assimulatur t6 awToV, quod hoc uno loco in utroquo codice invenitur, cf. Schanz Neque uUam praefat. vol. XII 4, Cobet mnemos. VIII p. 342. video causam, cur statui possit Platonem h. 1. in quinque versibus 10. %aXsn6v , haec tria, xavzov, z6 avzo et t6 avzov posuisse. x6 pro t6 ;!;o:;is7r6v, quod libri exhibent, scripsit Ast propter sequens zo f/nfi-svai", et quum ToiJr' ante ^'fifisvai, quod cum Bekkero et Stallbaumio olim posueram, praesenti codicum cognitione articulo t6 cedere debeat, idem etiam ante yEvia&aL ponendus videbatur, ut a Socrate statim post additur. Schanz quoque XalBTiov, x6 librorum scripturae praetulit.
8.

tavxov Bekker:

x6

IUud

retinui, quia Platonici

2.

VLcil

2,

t6 y svbgQ^ at, z6 slvai] Eustath. ad II. 245: iByszai TiaQa xav naozi
01

xavxov

Xaiuiv,

"liovsg

xo

Blyai

sitatione poetae patrocinium suscipit. Non igitur sine causa Simonides, qui slvai et ysvsa&at primus subtiliter et argute distinxisset, Prodici doctrinae auctor fuisse dicitur p. 341 A.
10.

ysvsa&ac cpaaL

Sed totus hic

locus ita tantum intelligi potest, ut etiam Socratis aetate plerisque Graecis utriusque discrimen exiguum aut prope nullum vi-

dXkd x6
y.ai

s(i,fisvai]

sc.

ia&lov.

Bum

esse statuamus.

Quod

nisi

ita fuisset,

plane absona Protagorae esset sententia inter Pittaci et Simonidis voces nihil in-

dv cpaCri i'amq Ex proximis interpretationibus prior ipsa per se non

14.

TLqoS.']

teresse dicentis.

At

ei

omnes
posuerit

qui adsunt accedunt et Socrates,

quamvis in
nideo

illo

carmine Simostudii

inepta est nec facile quis reliqui carminis ignarus aliter verba accipere potuit, sed posteriore Prodicus iusto magis irridetur, V. ad p. 337 A.
15.

multum

Ka^'

'HaioSov^

He-

{ndvv (101, xvyxdvsi fisybsXr]-ii6q rov aofiaxog p. 339 B), cum hae-

siodi versus leguntur opp.

dier. v.

287 sqq.:

et Triv fisv %oi

PROTAGORAS.
yciQ aQExfig

P. 341 ST.

135

f^TtQOG&sv rovg d^eovg idQcSra d-stvaf

Qr]l'dc}]v
di]

orav

ds

Tfcg

avrrjg stg (ixQOv Lxrjrat,

enstra TtsksLV,

laksTcrlv TiSQ sovGav, ixrrjod^at.

Cap. XXVII.
5

STCtjvsGs
Ecprj,
co

^s'

ovv IlQodixog axovCag ravra ds IJQcorayoQag, To STcavoQ&a^d ooc,

'O [lEV
rj

IJcoHQarsg, fiEii,ov a^ccQrt^^a e%sl

o sjcavoQ&otg.
tog solxev, co

Kal

sycj eltcov,

Kaxov

ccQa ^lol siQyaCraL,

E
"

JlQorayoQa, xal
rb v66r]^a
10 6'

el^l rtg yskoiog iarQog'

id^svog ^stt^ov
Ilcog d^;
TCOLrjrov,
i^v

tcolco.

'^AA' ovzGig s^sl,

scpri.

syco.

IlokXri

av,

scpr]

d^ad^Ca

sfrj

rov

sl

ovrco

cpavkov rC

(prjOLV

sivaL

E6rL Ttdvrav %aXE7Cc6rarov, cag

Kal
15

syco

eItcov, Nrj

rov

ZlCa,

r^v aQsrrjv sxrrjGd^aL, o dna6L doxst dv&QcoTCOcg. slg xacQOv ys naQatsrvXLvdvvsvEL ydQ
Q^sCa
(SocpCa

f^^ t.^ ee^*M^*f

%i]xsv
roi,
co

'^fitv

sv rotg koyocg IlQodLxog ods.

ri

IlQCorayoQtt,

IjQodCxov

rLg

sivaL 341

2. S7]7tsi-ra B, qnod ex ^7 'nsixa ortum, 8' 7'intixa T, cf. Hom. Od. 8, 37. 3. XT^ff^^^at BT. 9. noi(ov mavult Hirschig. 15. slvai y.al naXaicc scripsi: alvuL ndlaL BT, cura ndlai non

Kanorrita Kal lla86v tGnv sXic&ai ^Prj'i8icos' Xbiti fifv oSog, Trjg 8' (idXa 8' iyyvQ^i vain. dgstrjg iSQatu ^soi ngondQOi&SV sd^rjyiav 'A&dvatoi' fia^ngog 8h Kal oQ&iog oifiog sn avtj]v, Kal tQrjxvg t6 ngcotov snriv o Sig aiiQOv i-nrjai, rrjidir] orj ^nsita nflsi, xaXsnr] nsg sovca. Laudantur de republ. H p. 364 C. de leg. IV p. 718 E, ut taceam alios aliorum scriptorum locos.

792 stitr^fisvai et in quibusdam libris Thucyd. II 62, 4 ngocsY.tr]-

Schneider ad remp. p. 464 D, Schanz praefat. vol. XII 16, cui Plato ubique post vocalem ysKtrjfiai, post consonantem sKtrjfiai posuisse videtur, et Kriiger Gr. 28. 10, 4.
lisva. V.
5. 7o snavoQircofiu o inuvoQ&oig] Sententia haec est: Correctio tua maiore etiam premitur incommodo quamquodcorrigiSji. 8.
17

Stallb.
3.
;^ 0: A.

TT

Tj

v]

int.

Dein sKt^ad^ai referendum

ntuc&ai. ad

QrjidirjVfV.p.SiOT^: sl ovtco <puvXdv ti (prjGiv slvtti tr]V UQStr^v SKtf]G&ai, de rep. p. 364 A ku-

quam sententia, quamcorrigere studes etemendare. Stallb. De voce snavog&aifia eique affinibus v. Lobeck ad Phryn. p. 250. 10. sl ovtco cpuvXov ] si re vera dicat, id quod tu quidem ais, v. p. 316 C et Stallbaum. ad apol. p. 25 B. cpttvXov h. e. QuSiov (cf. cap. 26

Xov (isv r] coacp.Q06vvr], jja^STrov (isvtoi 'nai sninovov, aKoXacia 8s iqSv fisv nal svnstsg v.tr]cacd-ai. Ceterum Plato et smttjcd^ai et yis^Ktric&ai usurpat; raemorabilis locus est Theaet. p.

extr.)

oppositum

est voci ;^ai-

198D: nQLV SKtrjG&ai tov y.SK.trjG&ai svsy.a, sed fallitur Eustathius, quum formam hauc Platoni frequentatam

atticam esse
t6 emt^-

docet ad

11.

2, 272. .30:

cO^at 'Azti-Aov sGti.

Nam

semel

iuvenitur apud Aeschylum Prom.

utrumque contraria de nov. causa proxime abest a significatione vocabuli kukov. 13. f^s xaipo'r] opportune, ut Xenoph. Cyrop.III 1,8. Alibi sig v.aX6v dicitur, ut symp. p. 174 E, ubi V. ann. Stallb.

136

PLATONIS
rj

xal Ttalaicx , ^xoi ano Ut^avidov aQ^a^svrj,

TcaXaiorsQa.

tcal

itc

6v 8s akXcov TCoXkav s^nsiQog av Tavttjg aTCSiQog sivai KpaCvst., ov% (SojtsQ syco s^iTCStQog dta to (jta^rjtrjg sivat ITQodixov rovtovt. xal vvv ptot doxstg ov ^av^dvsiv ott xal to ^aXsnov tovto i'6cog ovx ovtca 2Jt^ovidrjg vnsXd^^avsv, SansQ 6v vnoXa^^dvstg dkk' G)6nsQ nsgl tov dstvov IlQodtyiog ^s ovtoGl vovd^stst ixdotots, otav snatvav iyco rj as rj dXXov ttvd Xiyco,
, ,

ott IlQcorayoQag
si

Gocpog xal dsivog

iartv dvrJQ,

ovx aiG%vvoiLat tdya^d dstvd xaXcov to ydQ dstvov, (prjGi, xaxov iGttv ovdslg yovv ksyst sxdGtots,
congruunt proxima
nal SK omisso
tur;

iQcora,
lo

nal ftt naXceiotfga, pro quilius exspectes rj (sophist. p. 242 D, Lachet. p. 186 B), sed v,al facile fieri potuit, ut nalaid in naXai corrumpereid factum est Cratyl. p, 402 in verbis nalai' azxa 60(pa
?]

TtalaioxiQCv

Isyovza.

1.

rjzoi

dno
p.

Sifi.

Re-

316 D, ubi Protagoras dixerat sophisticen iam a

spicit

ad

Tov Ssivov vov&srsL sviccarors, ideoque de more addita sunt davvdsTcog. Germanice haec ita
reddas:

Simonide, Homero, aliis esse factitatam. Itaque slQcoviiiwg etiam Prodici artem verborum discrimina indi^gandi ad remotis-

Sondern sowiePro-

sima
3.

tempora refert. Stallb. ov% cocnsQ sya Sfinsiilla

int.
sifiL

pog]
cov

ut Lys.

or. 24, 10

slg

syco.

Ego vero

peri-

tus sum,

quum

huius Pro-

dikus mieh immer schilt vpegen des Furclitbaren, oidmlich w enn ich dich oder einen anderen lobend sage, ,,Protagoras ist do.ch gar ein weiser und furchtbarer Mann", wie er dann fragt, ob ich etc. Stallb.
9.

dici fuerim discipulus. ovx

mansQ

in talibus breviloquentia
id

j-o'?

cocpog iial 8stsariv] Proprium hoc <oIlQcor.

quadam poni
versativae,
h,

loco particulae addocte, ut solet,

demonstravit Heindorfius et ad 1. et ad Gorg, p. 522 A: rovg

. .

phistis fuiese nomen multi loci testantur. Itaque SslvoI hciI aocpoi passim iunguntur, velut

vstorttxovq viicov SiaqiQ^siQSi tsfivcov TS v.al Kcccov ovx coanSQ syco noXla xat riSsa yial nav-

Theaet. p. 154 D. p. 173 B aL Ex quo apparet haec cum faceta

irrisione dicta esse. Stallb.
11.

Xsysi

sy,darozs^
;

ToSana svcoxovv v^dg, v. Symp. 179 E. Prodici autem discipulum Socrates etiam alibi se profitetur,

tiescuoque ita fert occasio

ties

quoquofit.

harum rerum mentio

p. 384 C.

ut Men. p. 96 D. Cratyl. Charmid. p. 163 D.

5. OTi Kal TouTo] istud

To

;|;orlsjr6i'

verbum

x^^^'

nov.
8.

si

ozav inaivmv SQCoza, ovK alaxvvofiai] Conii:

nent haec verba interpretationem praecedentium aansQ nsgi

Ssivov nXovzov genitivus exclamationis, ut de rep. p. 509 C: "AnoXXov, Saifioviag _vnsQ^oXrjg. Euthyd. p. 303 A: a TloasiSQv., Ssivwv Xoycov. Aristoph. nub. v. 818: T^s ^cogiag t6 dia vofii^SLV, ovTa rrjXiKOvzovi. Ponitur hic genitivus plerumque sine cpsv, 0 similive exclamandi vocula, nec articulus additur nisi
simplici substantivo.

PROTAGORAS.
divov nkovxov, ovde detvrjg

P. 3il ST.

137

f^pr/vj^g,

ov6e dsivrjg vyieCag,

dkXd

deivijg v6<jov xal deivov JtoXefiov xal detvrjg nevCag,

10

ovv xal ro faXenov 01 Ketoi xal 6 ZltfiavCdrjg rj xaxov VTioXa^^dvovCtv aXXo Ti, o Gv ov ^av&dvetg. eQco^ed^a ovv IlQodtxov' ri dCxatov yaQ t)v Et^covCdov cpavrjv xovtov eQCOxdv. xC ekeyev, a IJQodtxe, x6 %aXen6v IJt^avCdrjg', Kaxov, eg)rj. C ^td xavx' aQa xal ^i^rpexat, rjv d' eyd, d JlQodtxe, xov Utxxaxov Xeyovra XaleTCov iod^X^v e^i^evat, aGneQ dv e TJxovev avrov Xiyovxog, oxt eGrl xaxov e6%-X6v e^^e-

ag av

TOt)

deivov xaaov ovrog

iGog

vat.

^AXkd xC
r]

oi'et,

eq)rj,

Xeyeiv.,

d
xa

ZldxQareg, Ut^avCdrjv
Tltrraxd,
oxt

dXXo

xovro, xal ovetdC^etv

xd 6v6-

(lara ovx i^TcCoxaxo oQd^dg dtatQetv, dxe Aio^tog

dv

xal

iv (pavi]
15 0)

^aQ^aQa

xe&Qa^ifiivog;

^Axovetg

drj,

ecprjv

iyd,

IJQaxayoQa, TlQodCxov xovde e%etg xt 7CQ6g xavxa Xiyetv\ Kal 6 FlQaxayoQag, lloXXov ye dei, e^rj, ovxag

8.

Jta

censent,

xccvt' uQd: intei'polatum esse Sici. Hirschig et Cobet quorum praecepto si quis velit obsequi, ei praepositio
p. 242

did
locis

non hic solum, sed etiam sophist. delenda erit.

et multis

aliia

v.ci\ x6 xccXbContinent haec apodosin praecedentibus ilUs aa-nBQ thqI TQv dsivov Kzi. respondentem. Quae tamen propter longiorem parenthesin Ubcriore orationis conformatione annectitur. Nam severior ratio exigebat fere hanc structuram: ovzcag i'acog Kccl t6 ;|;ofAEJroj' ot Kstot. nal o

3.

ioaq ovv

71

6 v']

notionem Prodicus fingitur ignorare. Conf. prolegom. p. 7 sq. coansQ av ti rjyi ovs; y. H. e. coansQ av ifisficpSTO, ':?
rjytovsv.^

13.

dxs Asa^iog
fpcov.
.

cov

-/tae

sv

rs&Q.]

Dialecto

Zlilicovldrjg

rj

xaxov
ovv

vJioXccfi^.

etiam hoc loco post parenthesin ita illatum est, ut abruptum sermonis filum resumatur. v. ad Sympos. Tjjv Zi^wvip. 201 D.
xtf.

Ceterum

"Jttco
cpcovfi

cpcovrjv, i. e. dialectum. Phaeaon. p. 62 A: hccI 6 Ke^rjg

8ov

Zsvg

icpri,

zrj

avTOU
qui-

Aeolica, qua illarum regionum incoiae loquebantur, melicorum principes Alcaeus et Sappho scripserant nec eam Simonides ipse aspernatus erat, cf. p. 346 D. E, sed Prodicus unam linguam-Atticam jjro Graeca habet^ qua qui a pueris locuti erant, iis aliae omnes dialecti agreste quiddam aut peregrinum sonare videbantur. Ita ut iudicaretur, inde maxime factum est, quod
illo tempore in Graecia omnes homines docti Attice loquebantur; ut apud Calliam Protagoras et Hippias non minus quam Prodicus et Socrates ea lingua usi esse putandi sunt, cf. Steiuthal Gesch. d. SprachwisB. b. d. Gr. u. R. p. 401.

finccv.

Stallb.
tcpri]

iam

7.

Kav.6v,

Haec

dem
7t6g Xbtiol

significatio

vocabuli xaXs-

apud omnes scriptores invenitur; iam Homerus dixit xa-

Tf Y.al uyQiOL ovdh SiKaioi, vid. Xenoph. symp. VIII 32 al., sed propriam huius verbi

138
s%iv,
(o

PLATONIS
nQodcits' aAA' iyo} sv otd'
i^fistg

oxl nal

Ui^coviSrjg

t6 yaXsnov sXsysv ottsq

oi

aXKoL,

ov xb xaxov,

aXV

av

^rj

Qadiov

ri,

a.kka dta 7toX?.cov TtQay^dxcov

oifiai,
scprjV,
co

yCyvYitai.

^Alla xal iyco

2Jifi(ovidr]v,

rovto Xiysiv

IlQarayoQa, xal IlQodiXov ys rovds sidivat,

Si

akka E
s0Si

7tait,siv

xal 6ov doxstv dTtOTCSiQdGi^ai ,

olog t'

aavxov koycp (ior}&stv iitsl ori ys Zlt^cavidrjg ov Xiysi t6 %aXsn6v xaxov, ^iya rsxfirJQiOv ionv sv&vg to ^srd rovro Qrj[ia- kiysi yaQ on
Tto

Q^sog

av ^ovog tovr s%Oi yiQag^

SiTtSQ

lo

ov

drjTCov

rovro ys liyav, aaxov sgQ^Xov s^iisvai,

10.

zovxo i%oi BT.

milii videor

11. siTisQ ant sl'ys scribendum esse demonstravisse in stud. pbil. p. 835 sq.

1,

sv

old' oxi

Aul

.Stft.]

Nimirum Simonides

initio

car-

minis^ quum diceret avdg' uya&bv ysvsaO^ai ;j;aif3rov, eam notionem voci %alsit6v subiecerat. Quare Socrates sua sponte in Protagorae partem transiens
eius
2.

istud Sokslv post oifiai illatum, Sed similiter Phaedon. p. 60 C: wansQ ovv yiai avro) (loi ^oiv.sv rJKSiv dtj cpairit

v.

vsrai, ubi
32 C:
iv

annot. Phileb. p.
toiiroig

yaQ

oluai,

Katd

causam

alio

argumento

et
o

eo quidem graviore defendit.

ov
]

xo

Kanov, all

rrjv ifirj v do ^av, slliY.QLvsaL xs sv.arSQOig yiyvofisvoig, ojs Sovsi, xai dfiLKxoig ifiq^avsg sasa&aL. Stdllb.

Poterat etiam dicere -nal ov TO v.ay.6v. P. 337 C: fta^ifft' av ovzcog svcpQaivoL/is&a, ovx fjdoLfis^a, ubi paulo ante: iidXi6r' av ovrcog svdoKifioirs Kal ovK snaivoLO&s. Ceterum d).ld exiguo intervallo saepius repetitum, ut Phaedon. p. 63 E, sympos. p. 211 E, ubi v. annot.

av

11.

stnsQ XQV ^sov cpr]Gi ^%SLV val dnsvsLfis]

Ad

vulgatara scripturam slxa Stallbaum annotavit: In talibus locis slxa indicat id, quod secundo loco commemoretur, superioribus repugnare, ideoque per ''tamen' reddendum est, ut sl ^Qvlofisvog Isysiv, p. 343 C
:

Stallb.
4.

'A?,la

Kal sya olfiai

verborum

oxL

dvSQa

dya%ov

ysvsG&ai
fisv.

%aXsn6v, snsira svs^aXs x6

Petulans
phistae

propemodum haec soQui quum irrisio est.

differentia

Sed

ita loci difficultas Alii ov dr^nov litur.

non

tol-

in suis de

disputationibus illa de vocabulo dsLvov, quae Socrates memorabat in superioribus, serio tradidisset, atque item %alsit6v a

Simonide v.a%6v dici ex animi sententia affirmasset, tamen lusisse nunc dicitur eamque sententiam nonnisi eo consilio proposuisse, ut videret, an Protagoras suam opinionem idoneis argumentis defendere posset. In verbis XKt ffou dov.SLV anonsiQdc&ai facile quempiam offende-

coniungendum dicunt cum cpr^al kul dnivsifis, at non quid Simonides dicat, sed quid intellexerit, quaeritur. Potuit autem sfnsQ facile in sira mutari, quod syllabae xa et nsQ litteris t et tt supra SL scriptis indicari sole-

Argumentatio Socratis bant. haec est: Pittaci vocem %alsn6y ia&Xov sfxfisvuL proxime excipiunt Simonidis verba Q^sog dv
fiovog igitur

xovr'

s'%ol

ysQag.

Quod

Simonides deum vult habere praecipuum, id Pittaci dicto

PROTAGORAS.
tov 0'fdf
q)r]0L

P. 342

ST.

139

^ovov rovro av E%Eiv nal ra d^ea rovro ysQag dnsvELfis fiova' aKokaGrov yaQ av riva ksyot 2Jl~ ^covLdrjv nQodixoc; xal ovda^ias Kstov. dkX' a (iol doxst diavostGd^aL UL^avLdrjg sv rovrci ra aG^arL s&ska 6ol si ^ovksL la^stv (lov TCslQav OTtcag sxco, o 6v 6 einstv ksystg rovro, tisqI STtcov sdv ds fiovXt], aov dxovCofiaL. 'O (isv ovv RQCorayoQag dxovGag (lov ravra ksyovrog, Ei 6v ^ovXsi, scprj, c6 ZloixQarsg- 6 ds IlQodixog rs xal 6 'InnCag sxsXsvsrrjv ndvv, xal ol dkKoL. Cap. XXVIII. 'Eyco roLvvv, i^v d' syco, d ys (lot 10
^

342

doxst nsQL rov a6(iarog rovrov, nsLQd60(iaL v(itv dLsi,skd^stv.

C^Llo6o(pLa

ydQ s6rL naXaLordrtj rs xal

n2.SL6rrj /oA^"^-

2. Gifi(ovtSr]vT: aLficovtSrjg B. S. ng6dfx.ogB: 6 tcqo10. a. y E [loi 8ov.si mutavit Bekker invitis libris 8iv.oq T. in a y' iuoi Soksl eumque secutus est Schanz. "Quod noUem factum. Ut modo dixerat <x iioi doyist, ita extremo cap. addit wg (iol cpaCvszai, idque Socrati nihil pro certo affirmandi aptum. Neque hic

pronomen Tovwaiv habet, fallunturque qui ubique

simoI

donst scri-

arbitrantur. v. Stallbaum ad apol. Socr. p. 19 E. Criton. p. 45 D. Cratyl. p. 417 D ibique Schanz.

bendum

subesse oportet. Atqui mali Simonides, ut Ceus, deo nihil tribuere potuit, ergo in Pittaci

yLGxov fiSQog slvai nSQL SsLvov slvaL. Stallb.

8.
jjLOL

snav
SLns

Et av ^ovIsl]
a
aoi

int.

non intellexit jua^srcov malum. Isycov in verbis oJ drjTtov Tovro' ys Xsycov est 'intellidicto
vel 'interpretans', non "dicens'; Pittacus enim -naiiov ia&Xov s'(i(isvai dixisse dicitur.

doxst

8iavosia9ai

2i(icoviSrjg.
12. ^ iXoaocp ia yaQ saxL naXaLOTcctr] Contenderat ]

gens'

2.

atioXaatovyag av
,

Ttvoc

ov SayuOig Ksiov^

civitatem claram fuisse rum probitatem severitatem institutorum reipublicae admidocuit Boeckh nistrationem in Min. et legg. p. 109. Conf. Plat. de leg. p. 683 E. Aristoph.
,

Ceorum ob mo-

ran. v. 970.
p. 237 ed.

Fragm. Menandri Meineke etBroendin

u. UntersuGriechenland

sted

Reisen

chungen
Stallb.
b.

p. 66. coll. p. 97.

Itaque Ksiog
'

recte opponitur nunc dv.olaaz(ii,

oncog sxco,

Protagoras p. 316 D sophisticen iam ab Homero, Simonide, aliis veterum esse f actitatam sed eos omnes, ut effugerent multitudinis invidiam hanc artem suam callide aliis nominibus, quae magis viderentur honesta, Ijraetexere solitos esse. Itaque Socrates, ut est calhdus siqcov, probata illa sophistae sententia, idem de Cretensibus et Lacedaemoniis iudicat, quos ait arte sophistica, iam antiquitus ab iis tractata, ceteris Graecis multum praestare, sed illam sollertiam suam sedulo occultare. Eat autem haec irrisio tanto ele,

cv Isysig

gantior,

quod Lacedaemonios

in-

rovTO, nsQL snciv]

me habeam
liccL

quomodo
:

nsQi snav xiit tu Respicit ad verba Protagorae p. 338 E riyov-

istud appellas.

primis a litterarum studiis alienissimos fuisse constat. Praeterea etiam observandum est
salsa

syd)

avdgl naidsiag

ijls-

cum ironia acutam breviloquentiam tribui veteribus illis,

140

PLATONIS

Tcov 'EXXiqvav iv KQyjrr] re xal iv ylaxedaifiovi, xal 60(piatal nksiGtov yrjg ixet eiGiv. vlX' i%aQvovvtai xal ^

oxwatL^ovtai d^a^Sig
aocpia

slvat, %va

(iri

xatadrjXoc coaiv oti

tav 'EXXijvav neQUtaiv, aaneQ ovg IJQotayoQag iXsys tovg aocpcatdg, dXXoc doxc5ai, ta ^dxsa&ac xal dvdQSLCc
TtSQtetvai,,

.4.^

rjyov^svoi,

si yvcoa&stev

TCSQutac,

Tcdvtag tovto daxrjaetv.

vvv de dTtoxQvipdiiEvot ixstvo

iiriTiarrixaat tovg iv tatg TtoXsat XaxcivCt,ovtag, xai 01 ^iv cotd t xatdyvvvtat ^t^iovfisvot avrovg, xal ifidvrag A-r^ C

xal cptXoyv^vaarovat xal ^Qaxeiag dva-10 (ioXdg cpoQovatv, 6g d?) tovtoig XQatovvtag tcov 'EXkrj6.

TtSQtstXitrovrat

yvac&Bisv m nsQisiai:
(sic)

datio, 01
7.

TtsQtsioivB,

uude vera

acKriasivT: dmrjasiv

Certa haec est Heusdi emenlectio emergit, mnsQ slaiv T.

tr]v ffoqptW B,

bauppe

et Cron.^ Sed meo ludicio nimis languidum est et ei obstat sequentibus sksivo. Etiam Schanz aspernatus est

quod receperiint Hermann'

quos Socrates vocat,

ita

sophistis;

notatur fiayiQoloyia illa, quam Protagoras, Hippias, Prodicus, Gorgias, alii studiose sectabantur, quo facilius audientium animos delenirent sibique
conciliarent. Stallb. De genitiTmv 'EXIt]vcov et y^g cum TiXsiazri et nXsiatoL, non cum eiift conectendis v. Kriiger Gr
vis 47. 28, 7.

enim

p. 515 E, ubi tovg td tora yiatsayozag memorat. Heindorf ad verba datd ts Hatdyvvvtai apte contulit

phus etiam Gorg.

Theocrit. XXII 45:

aHXrjgatat

ts9Xay(isvog ovata nvyuaig. Praeterea de his legendus tt fr] Miiller Histor. Gentium Graecar. II 2 p. 8 sqq.

oxrjiiccti^ovtai recte inTimaeus Gloss. nQoanoiovvxai rj avvp. 245. tdztovxat,. V. Phaedr. p. 255 A. 4. wansQ ovg IJQCoxay 6 Qag sXsys tovg cocpiatdg] Notetur attractio subiecti, quod pronomini relativo accommoda3.

terpretatur

tfidvtag recte Heindorf. caestus h. e. lora bubula, quibus pugiles manus illigabant quo veliementiores
9.

intellexit

inferrent

ictus.

v.

Vergil

Aen
335 D.

V401.
10.

^Qaxsiag
v.
I 6, 3:

dva^oldg']
ad
p.

h. e. tQi^covag,

tum

est.

Etenim vulgaris

ratio

exigebat: mansQ ot aocpiatai (s^aQvovvtat kuI axrjfiutitovtai dfia&stg slvat), ovg tlcoQtayoQag }'Xsys. Phaedon. p. 66 E: xai TOts satat ov snt&v'^fitv

sa&rjti Jtal ig tov vvv tQonov nQCotot AaHsSaifiovioi ixQrjaavto.Iidera, ut narrat Plutarchus Lyc. c. 16, ab aetatis anno duodecimo dvtv

Thucyd.

fLszQia

fiovfisv

cpQOVTqascog.

v.

ad

apolog. p. 41 A. Perperam Stephanus tovg delendum putabat.

Stallh.
8. ^v tatg n6lat~\ int. taig SrjuoKgatoviisvaig, cf. Aenoph. Cyrop. Vni 2. 28. Insanum hoc

XiTwvog SistsXovv 'sv ifidtiov slg tov ivtavtov Xafi^dvovrsg. Conf. (Xenoph.) de rep. Laced. II 4 11. cog Srj tovt. v.Qatovvtag] quasi vero his superent. djj, ut saepe, cum ironia dictum. De accusativo absoluto
V.

Kriiger Gr. 56.

9,

baum ad Phaedon.
Haec Platonis verba

10 et Stallp. 109 D. de

studium mores Lacedaemonio-

rum imitandi

notavit philoso-

rep. p. 345 E. 426 B. Theaet. 157 B. tangit, opinor, Aristoteles pol. VIII 4: tovg

PROTAGORAS.
vcov Tovs AaxedaLfiovLovg'

P. 342 ST.

141

ot de ydaxedatfioviot, inei,dav

>^' ov^Givrai avsdrjv rotg TtaQ' avrots i^vyyevsGd^ai, GocpLazatg xal ^drj ax^oivraL Xd&Qa ^vyyiyvofisvoL, ^svrjlaGLag -v;
4t^.,^''H^

noLOV^svoL rd5v
5

rs

^axavL^ovrav rovtcov xal idv

tls

GvyyCyvovraL rots 60(pL6rats lav^dvovres rovs ^evovs, ical avtol ovdsva icoGL ro5v vscov sis tds dkkas noksLs s^ibvaL, aCnsQ ovds KQrjtsSt ^
ttkXos ^Bvos
izLdr]fi7]0T]y

av

.-**

HAA. Wff- /V-*

Lva

firj

aTto^avd^dvcoGLV d avtol dLdaGxovGLV.

slGl

dh

iv tavtaLs tats noksGLV ov

10

^ovov dvdqss inl naLdsvGsi

15

^sya cpQOVovvtss, dXkd xal yvvatxsg. Fvotts d^ dv, oti iya tavta dktjd^r] ksyco xal AaxsdaL^ovLOL nQos cpLkoGocpCav xal Xoyovs aQLGta nsnaCdsvvtaL, cods. sl ydQ id-skst tis AaxsdaL^ovCcov ta cpavXotdtcp GvyysvsGd-at, td (isv nokXd iv tots XoyoLS svQrjGsi avtov cpavXov tLva cpaLvofievov, insLta, onov dv tvxiJ 'ccov XsyofiEvcov, ivs^aXs E
10.

t9**

rf-'

yvotrjTE BT.

13.

xa.

(iv iiollcc

BT: za

(ifv

nQoata

Hermann.
scog Ady.covag tciisv, aurol TiQOGrjdQSvov ratg q)i?.onoviaig, vial vnsQSXOvzag zwv dXXcov SiscfiQOV Tco (lovov firj nQog
.

daKOvvzag affxatv. l. in sidav ovX(ovz ai avsSrjv

bere cum sophistis suis versari. De v. dviSrjv, quod etiam hic est sans gene, sans fa^on, vid. ad Gorg. p. 494 E.
Stallb.

quando volunt

li-

iisiv. Omnes cives a Lycurgo vetitos fuisse peregrinare Aristoteles ap. Harpocrat. p. 159 testatur. V. Hermann Griech. Antiquit. I 27, 13. De eodem Cretensium instituto quamquam abaliis scriptoribus nulla fit mentio, ta-

men

eo minus dubitandum, quod

^svr]?.aGiag noiovii.\ 3. Thucyd. I 144, 2: Tqv xal AansSaLfiovioi ^svrjlaaiag

(irjzs

et illorum leges Lacedaemoniis simillimae erant, et veteres omnino peregrinationem patriis moribus damnura afFerre cxistimabant. v.^ Aristot. Pol. VII 5, 3. 10. aXXd Kai. y vv atKsg^

noidiai, rjUSziQcov ^vuudxo3v, ubi v. intpp. !Perizou.

(u.j]

Nam

rifimv

(i^zs

zav

etiam mulieres Spartanae prae ceteris constantia et fortitudine animi excellebant, id

ad Aolian. V. H. XIII

16. 7.

Her14.

mann
6.

Griech. Antiquit.

I 27,

igiivaiA Plutarch. Lycurg.

C.

xcci

avtol ovSiva iwai

quod testantur apophthegmata Lacaenarum. v. Cicero TuscuL I 42, 102. et Plutarch. MoraL p. 1217 sqq. Stallb.
illa

27: ovS unoSrjfistv iScoKS (AvKOVQYog) zotg ^ovXofiivotg xat nlavaG9at ^svtyid avvdyovzag i^Q^r] ^al tiiiirjuaza ^Cmv dnaiSsvzcov Kai noXtTSVfidzcov

12.

sl

ydQ i&iXst
Qrjiia

zig] V.

p.

324 A.
15.

ivi^aXs

d^tov

Xoyov] Acutam Laconum breviloquentiam Laudat Plato de leg. I p. 642 E. Theaet. p. 1.30 C. Illa acute dicta apte cum telis comparantur: de quo usu loquendi v. ad symiios. p. 219 B. Tribuit vero Laconibus z6

StarpnQav. Cnm his Phitarcheis convenit Isocr. or. 2, 18, ubi narrat apud Lacedaemonios tir]-

Siva
zcov

zwv

fiaxificov

dvsv

zrjg

uQxovzcov

yvcourig

anoSrj-

142
Q^^^ia

PLATONIS
ah,iov
,

koyov ^Qa^v xal 6vv6tQa^nsvov Sgtibq dsivog dxovTLGtijSi ciGte g^aiveGd-ai xov TCQOGdiakEyo^s- ^/j^^" vov TiaiSog ^rjdev ^sktiG). Tovto ovv avto xal tav vvv
siolv
ofc

xatavsvorjxaGi xal tav nd^ai,

eGti (piXo6o(piv
ij

orfc

to Xaxo3Vit,iV
5

noXv ^dXXov
oti

(piXoyv^vaGtstv, sldotsg
cpd^syysG&ai
iqv

toiavta

oiov

r'

sivai

Qrjfiata

tsXscas

343 TtSTCaidsv^Evov sGxiV dvxtQconov.

tovtcov

xal

&ak^s
Aivlo

6 MiXrjcSiOs,

aal Ilittaxds 6 MvtiXrjvaioS') xal BCas 6

6 Xrjvsvs, ^t

IlQiTjvsvSi ^oiX ZloXcov 6 YipistsQOs, xal Kksojiovlos o

dios, ical

MvcSav

s^do^os iv tovtois sXsjcdvtss

^rjXcotal

ysto ylaxsdaifiovios XiXcov.

ovtoi
trjs

xal

SQaGtal xal ^ad^rjtal T^6av

jiaxsdai^ovicov naidsCas,

xal xata^idd^oi dv tis avtcov ti^v OocpCav toiavtrjv ovGav,

8. fivTilrjv a tog utroque loco T.

B tum

hic,

tum

p.

346 B:

[nrvXrjvatog

^QUxv Ktti avvsatQccfifiEvov breve illud atque contortum

ciae sapientum peculiarem I. Fr,

scripsit

librum

verborum sententiarumque acumen notans, quod in

Laconismis admiramur.
aTQScpstv

Nam av-

apud rhetores Graecos rotunditati et brevitati

elocutionis iisque virtutibus siquae ex utraque gniiicandis, oriuntur, inservire docta disputatione demonstravit Ernesti

Sax. 1699. 4. v. ad Diog. Laert. I 41. In numerum eorum refertur vulgo Periander Corinthius, qui quum tyrannide occupata (v. ad p. 339 C) sapientis nomine indignus, videretur, eius ioco a Platone
hic commemoratur Mysou o Xt}vsvg. Diog. Laert. I 106: Mvacov Z^TQVfidvog, rog qirjCL SmaiKQCcTrjg "EQfiinTcov naQaTi&sfisvog, t6 ysvog Xrjvsvg, dno v.cqfirjg Tivog OLTaiiifig, ?/ Aayicovi"uijg, avv TOig snToc naraQid^fistTai. Ibid 108: fisfjLvr}TaL avrov nai HXdtcov sv tco tlQCOTayoQcc dvTL nsQi.dvSQOv ^sig a^vTov.

B u d d e u s. Hal. etiam Menag.

technolog. graec. Lexic. rhetor. p. 335. Egregie porro utitur aoristo iv8cils, ut promptam paratamque responsionem significet, quae veluti telum aliquod e vestigio emittitur. Quon iam enim hoc tempus actionem ipsam et per se spectatam significat,

factum

est,

ut saepere cito et

numero poneretur de

veluti uno temporis puncto peracta. v.ad Phaedon.p.84D. Cum proximis apte contub't Heinp. 177 B: -^ QrjTOQfni^ iy.SLVWv Tiavrmq anoficcQCiLvsTat, ats naLSav fii^Ssv So-nsLV SiacpSQSLv. Stallh.
7. TovTcov Tjv] H. e. ex iis qui antiquo tempore Laconum disciplinam recte intellexerunt et secuti sunt, erant septem illi

dorf Theaet.

Stephan. Byzant. s. v. "Htslcx. Patria hominis incerta; illud tamen apparet a Platone quidem eum non habitura esse Lacedaemouium: alioquin parum commode adderentur haec: xat sSofiog sv TOVTOLg sXsysto AansSaifiovLogXilcov. CeteruraHeindorf ante Aa-AsSaifiovLog desicf.

derabat
StalVb.

o articulura.

Haec

fere

11.
j

^rjXcaTai tiai

SQaarai
av
rifiLV

sapientes.

6 MiXi^aiog dictis illustrioribus septem

0aXi}g

tes
]

ndvra TavTU, inquit Socrain Menone (p. 75 E), ravLacog

De

Tov TL Xsyco'

d'

Grae-

TlQoSfitog SiacpsQoiTO.

PROTAGORAS.
^rj fiata

P. 343 ST.
siQrjfiava,

143
orc xal
r<p

^Qa%ia d^io^vrjfiovevTa ixaGTO)

6vveXd-6vTs
etg

xoLvfi

aTtaQxrjv

rrjg

6oq)Cag

dved^sGav

t.^.^i'/fm4

'^TtoXXcovt

rov

vecov

rov

iv

z/fA^otg,

yQaipavTeg
(ir}-

ravra, a
5

dri

ndvreg v^vovGi, yvcod-i (Savrov, xal

ori ovrog 6

dhv dyav. Tov dri svsxa ravra Xiya;

1.

TQonog

?}v

fip^jfiffa, 0T, nt qlim proposiii, nunc scripsi: hl^y]13 T, tlQrjjisva, a ovxoi Hermann, siQr](isvci, ori owrot Deuschle, slQrjnsv' a ovxoi Schanz. Socrati argumentum, ex quo septem sapientes breviloquentiae stndiosos fuisse coguoscere liceret pvoponenduta {AaxayLa^oi civ zig kts. ut p. 342 D yvoizs d' av) (irjdsv ayav, sed fuit idque fecit verbis nal '^ot*'^ GvvsX%^6vxsg particula oxi, qua haec cum superioribus coniunxit, corrupta est Nec outot, in ovroi, ut saepe o in ov et xl in xoc mutata sunt. unde orditur, Socrates in hac comprehensione repetere potuit.
fisva. ovzoi,

2.%oivy GvvsX&ovxsg^Jlequae multa cogitatione invenerat et litteris mandaverat, ea Ephesi tanquam donarium {dvd&rj(ia) Dianae in templo
raclitus,

gare; adeo etiam sine ipsa veritas ducit.

4.

ratione

yvoj&L aavxov] Phaedr.

consecraverat, ut tradidit Diog. Laert. IX 6: dvt&r}yis ds avzo {x6 ^iXtov tcsqI cpvoscog) slg x6 xfjg 'AQXB(iidog isqov. Simili modo h. 1. septem illi sapieutes studiorum fructus Apollini Delphico dedicavisse dicuntur, festive autem Socrates contingit illos Delphis communi conventu, qualis apud Calliam habeatur brevitate dicto(cf. p. 337 D)
,

rum, quae

in templo inscripta sint, cert_atim usos esse. Pausan. 26: ovzoi 01 dvSQsg acpiKO-

(isvot
xo)

stg

^sXcpovg

dvi&saav
The-

'AnoXXcavi xu ddotisva yvco^i

E ov Svva(jLaL nco v.axd yvwvai dsXcpL-AOV yQd(i(ia Clemeus Alex. Strom. s(iavz6v. I 14. p. 351: x6 yvw^L aavz6v of (isv XlXcovog vnEiXrjcpaGL Ilv&iag. 'AQiaxozsXrjg Ss xr^g Aristoteles igitur dictum iUud acutissimum ad Apollinis Delphici cultus initia retulit. Stob. Flor-il. 21, 26: Trpo XiXwvog t]v I'ti dvdyQantov (x6 yvw&L auvxov) iv xw iSQV&ivzL vscp (iszd xov nizQLvov xs nal ;uaZxovv, na9dnsQ 'AQiaxoxiXr]g sv zoLg nsQl cpiXoaocpiag siQrjKS, cf. Bernays Aristotel. Dialog. p. 97. Ab Aristotelis sententia uon multum abhorrent, quae Critias
p.

229

x6

aavTOv, nal (irjSsv dyav.

personatus exponit Charmid. p.

164

mist. or. 26 p. 317 A: gXiya qtJ(i,axa nsQicpSQOijisva rjv &aXov xs avxov XKi xwv dXXcav aocpaiv, wv -iial vvv su,nsnXria(isvoL slalv 01 xoivoi "Aal xa ntvdMia, YQrjaxa (isv naivovv s^ovxa

sqq. Apollinis

praeceptum

iKavov Tial ocog av nXsiGzog ysvoixo vovg Svoiv ovoiicixcov, dXXa ipiXd ys niazscog
snixdy(j,axL nQoasoL-noza. De his dictis brevissimis, plurimum ta-

de leg. I 22, 58 huius praecepti tanta vis et tanta sententia est, ut ea non homini cuipiam, sed Delphico deo tribueretur, cf. Tusc. I 22, 52. luvenal. 11, 27: e coelo desceudit yvm&L asavzov, Figendum et
dicit id Cicero

memori tractandum
6.

Tov

Srj

Xiyw;]

pectore.

Saepe-

men

ponderis

habentibus

ita

Haec sentit Senec. epist. 94: cum ictu quodam audimus, nec uUi licet dubitare aut interro-

numero apud Platonem huiusmodi interrogationea orationis animandae gratia inferri docebunt quae diximus ad Gorg.
453 C. Stallb.
p.

144

PLATONIS
^Qa%vXoyCa
rig yiaxcovixi].

rdyv Tca.Xaiav rrjg (piXoCocpiag^

rov Ilirrazov idCa 7tsQi(ps'Qsro rovro to Q^^a iyxa^ia^o^svov vtco rcov Gocpcov, ro %aXs7i6v QsGQ^Iov s^fisvai. 6 ovv Ui^covLdrjg, ars (piXori^og coV sjtl GocpCa, syvcj ort, si xa&sXoi rovro t6 Qrjfia aaTiSQ svdoxi^ovvra d&Xrjr^v nal nsQiysvoiro avtov, avrog sig tovro ovv to svdoxiiirjasi sv rotg rots dvd^QCOTtoig. QTJfia xal rovrov svsxa rovra sm^ovXsvcov xoXovGai
xal
di^

xal

ttvro

anav rb

(zd^a TCsnoCrjxsv,

Sg ^ot

(paCvsrat.

auzov pro futili emblemate habet 6. xai nsQiyivniTO 7. vdoKi(U]asi Cobet, at his indicatur certaminis felicitas, 8, toutoj delevit Ast. sv B: svdoKifirjasisv T.
1. rojv nuXciicov rrjg cpiXococptag] Observes ordinem verborum. Oppoiiit enim slqcovlKc5s veterum sapientiam, quae

illa

[veterum] quam non vult cum confundi aut permutari. Con,

cum
cta,

breviloquentia erat coniunsophistarum rationi, qui solebant SrjfirjYOQSiv kccI licaiQOXoysiv, ideoque rmv TralccKav

traria huic ratio est, quum dinaXatcbv ij cocpia. citur raiv ita roig naXaioig opponi-

Nam
mus
alia,

alios,

quorum

sapientia

sit

primo loco collocavit. Neque enim in talibus perinde est, hoc au alio modo verba collocentur. De qua re hac occasione oblata
paucis
explicare
esse
iuvat.

ideoque priori parti verborum inter se iunctorum maiorem vim tribuimus quam poDenique articulo itesteriori.
dicitur: ij aocpia nccXaicov, quod fit, quura

rato

?j

rcov

nomeu

quadruplex

generis nominum rum coniunctio, quae magnopere cavendum est ne vi et usu suo uihil discrepare putetur. Ac primum quidem dici potest: tj tcov
nccXaicov
cocpCa.

Itaque potest istius substantivo-

nomini per appositionem adiicitur. Atque haec quidem verb6-

rum

coniunctio constans est et legitima, quanquam fieri interdum potest, ut secunda atque
ratio propter rhetorialiquam verborum coUoNos de cationem immutetur. grammatica ratione haec intelligi volumus, qualis obtinet,

tertia

cam

Quo

modo

Graeci loqui solent, quum utriusque nominis ea est coniunctio, ut neutrum vi sua prae altero emineat, sed alteriim cum altero in unam quasi coeat notionem. Unde fit, ut lingua Germanica saepenumoro compositis utatur nominibus, quum istius-

quum
plicis
V.

nulla extrinsecus accedit

causa inversi vel invertendi sim-

modi
luti
7]

diligenter

verborum comprehensio exprimenda est. Vexov noXsiiov rvxr]

verborum ordinis. Stallb. Kriig. Gr. 50. 8, 11. _ 5. si Ka&sXoi rovro ro Qriiia'] si prostravisset hoc x.a^aiQstv est dictum.

Nam

Ger-

violenter deiicere, humi prosternere.Aeschyl. Agam.

V.

manice reddas: das Kriegsgeschick; r^ xav noXsiiicov yrj,

Xirav S' av,ovsi fisv 38J ovTig &s(av' toj' S' snicrQOcpov
:

das Feindesland etc. Prorsus alia ratio est, quum dicitur Hoc aocpia xcov naXaiav. iq enim modo qui loquitur, is priorem verborum partem sono acuit
atque

zavSs cpdor' aSi^iov Kad^aiQsi^, Similiter p. 344C: riva ovv atir]Xavog avucpoQu Ka&aiQSij Ibid. D. E. Stallb. rovrov svsna^ ut sa8.

sapientiam
ab
alia

veterum
re

distinguit

quadam

pientiae famam consequeretur refutato Pittaci di-

PROTAGORAS.
Cap.
ei

P. 343 ST.

145
xotvf] aTiavtes,

XXIX.

'Ejitaxexl>o)^Bd^a d}

avro

aQa iya dlrid-ij keya. Evd-vg yaQ to TtQarov tov aa^atog ^avixdv av cpavetr] ei ^ov^ofievog Xeyeiv, on D avdga dyad-ov yevea&ai faXeTiov, eneita eve^ale t6 \iev. * tovto yaQ ovde TtQos eva Xoyov (paCvetuL e^(ie^Xrjad-aL,
,

y^ ,^

if*-

tov TlLttaicov Qrjfia aajieQ iQi^ovta Xeyeiv tov 2Ji^covtdr]V Xeyovtog tov Ilcttaxov OTt XaXejtov ia&Xov e^ifievai, d^<pia^rjtovvta eiitetv ott, Ovx, dXXd yevia&ai fiev %ale7i6v dvdga dya&ov iativ,

idv

^rj Ttg vTtoXd^ii

TtQog to

1.

SqBT:
(iv

ds Heindorf.

iviaXs xo

[liv apographa: iv-

t^dlsto

BT.
'i\}coas9a,

^
idv ngog Xoyov
tt
ij.

Deiude iTii,^ovlv siv cto. est insidiose studere, quo significatu hoc verbum cum inetiam finitivo iunctum legitur sympos. p. 203 B: ij ovv Tlsvia naiSiov noiriini^ovlsvovaa GaaQ^aL. Lys. or. 13, 12: iniovIsvovTsg iiazaXvGai, ttjv drjaoKQattav. Idem. or. 4, 42. De-

Ibid. p.

42E: ovdsv ngog Xoyov, M IlQcatagxs, 6 av vvv rjgov t6 iQ(otr]na._ Ibid. p. 18 D: Tt

ngog snog av tavt' SGtt; Protagor. p. 344 A: ovtoj cpatvstai ngbg Xoyov to (iiv iji^s^Xrjiiivov, ubi hic locus respicitur. p.

16et88. Xenoph. sympos. IV 52: aia&dvoixai yap TH^as ini^ovXsvovrag Sia(p&SLgai avtov. anabas. V 6, 29: avxog ins^ovXsvs dia^dXXsiv (is.

mosth.

or. 21,

351 E: sdv fisv ngog Xoyov sXvai to aKSfifia. Alcib. 147 B. al. Stallb.

8ov.ri

II p.

7. Xiyovtog tov II. afi(fia^rjtovvta sinslv'] Ante

Stallb.

Xiyovtog ne quis cum Cornario xat inserendum opinetur,

vere

rovTcp Kolov cai auTo] hoc (carmine) deprimere illud

(dictum). yioXovstv, quod proprie mutilare, amputare, h. 1. elevandi vel affligendi vi
significat

observavit

Heindorfius
illa

haec per epexegesin addi verbis

igi^ovta Xsystv, comparans

positum

est.

Tous totovtovg fioi p. 384 A: 8oy,si XQrjvai fidXXov fitfista&at ifjLS ts HCiii as, Katad^Sfisvovg

'i.snsita ivi^als t6 tisv] dvdga dya&ov fisv P. 339 B d).a&scog ysvsG9ai vaXsnov. Socrates haec dicit: Particula (liv indicat sententiam non ipsam per se capicndam esse, sed ei aut planis verbis aut cogitatione a scriptore alteram esse oppositam. Itaque Simonidis animo,
:

quum primum versum

carminis

Conf. Tovff Xoyovg notsta&at. praeterea ad p. 330 A. p. 352 A et quae aUbi de hac enuntiatorum appositione diximus. Mox ad ovK intelligendum esse liquet ia&Xbv ffifisvat x<xXsn6v. Gorg. p. 477 A: ytaniav dXXrjv tivd svogag r} nsviav; Pol. Ovy., dXXa nsviav. Ibid. p. 448 D: dXXd av sl ^ovXsi, igov avtov.

componeret, Pittaci dictum obversatum esse statueudum est.

Socr. OvK, dXXd noXi) dv rjdtov Gs. Theaet. p. 149 E: t^s ccvrrjg

ov8s ngog sva ioyov] Fortius hoc dictum quam ngog

5.

Theaet. Ovk, dXXd

ovdivaXoyov, ut gignificet pror8118 inepte. De ovSs gfs v. ad Gorg. p. 512 E. Dictionem illustrabunt haec: Phileb. p. 33 B:
TOtJTO
(ilv

aXXrjg otst tsxvrjg sivai; ttjs aDTj^sXenoph. mem. II 6, 12: dXXag 8i ttvag olad^a inaddg; Ovk,
r}

izi sicavd^ig iniay.s-

dXX' riyiovaa Mts. Stallb. Verbo dficpta^rjtsiv Socrates hic usus est contra Prodici doctrinam p. 337 B propositam.
10

PLAT. PBOT.

146
0)

PLATONIS
ag
dXrj&cog

ovx aXri^sCu dya&ov, ovx E inl tovra Xiysv trjv dXTJ&siav, cog aQa ovtcov tivav tav lilv (og dXri^c^g dya&c5v, tav 61 dyad^av ^iv, ov [livtOL dkrjd-ag' Bvrjd^eg yaQ tovto ys (paveCYi dv xul ov ZificovCIlittaxs,
^wt/

dov

aAA' vnsQ^atov 6el ^slvai sv ta aGfiatt to

dla-

&

&i(og, ovtcooC Ttcog vTtsinovttt t6 Toi nttxaxov aGicsQ dv Si ^Si[isv avTov kiyovta tov ntttuxov xal UificovCdrjv dTCoxQLVOfisvov, sCnovta Sl dv^Qconoi, yuXsnbv sGQ^Xov 344 sfifisvai, Tov 6s dnoxQivofisvov oti il IJittuxi, ovx dXrj&rj liysig- ov yuQ slvai, dXld ysvi6d-ui fiiv iotiv lo dv6Qa dyu&ov %sq6C ts xul noal xal vocp tstQuycovoVj uvsv xl^oyov tstvyfiivov, fuXsnov dXu&icog. ot^TO) cpuCvstat nQog loyov to fiiv sfi^s^lrjfiivov xul to d?ia&icog
1. cog a Xrj 9 wg B: ante tog habet T xal ex praecedenti xe 12. (paiv sxai: in BT additur t6, 7. Q-BCrnisv BT. ortum. quod Heindorf delendum aut in toi {cpccivaxaC xoi) mutandum Ast pro x6 maluit {moi, Sciiirlitz xs, sed quum ad sencensuit. tentiam niMI desideretur, x6 h. 1. ab aliquo scriba non minus temere inculcatum esse puto quam p. 312 D (52, 7), cf. p. 324 B (87, 7), p. 336 A al.

1.

OVH

^Tli

ZOVXG

A.

X.

omnes
xttxtt
yiittg

scriptores

veteres

fre-

dXr^Q^Bittv^ Simonides, inquit,

quentaverunt;

cf. p.

326 C oiptai-

adverbium
didit

alaQ-suig

non

cum

dya&ov coniungi

voluit, sed ad-

In eadem ad xalsnov. sententia Protagoras quoque videturfuisse, quum bupra p. 339 D Simonidea sic proferret: raks710V sivat ttvOQa aya^ov ysvs-

a&at

dlrj&sici.

At poeta eum,

infra navdficofiov av&gconov dicit, hic dXa&tcog aya&ov dixit, Plato ipse xsXscog dya&ov de rep. p. 427 E.
2.

quem

COg

ttQtt

xcov

lisv

ovxcov

xLvav

slg SiSaoiittXcov xrjg rjXtcpoixav, sed artis vocabulum hic primum invenitur. Latine dicitur vei'borum vel transgreasio vel traiectio i. e. transpositio de suo loco in alienum. Alieno igitur loco adv. dXa&scog collocatum esse dicit, quo verbo poetam, si iustum verborum ordinem sequi voluisset comprehensionem clausurum fuisse Socrates censuit. Itaque paulo inoQ&cog (h. e. non ferius p. 344
,

quasi sint aliqui

partim vere boni, partim boni quidem, sed non vere i. e. quasi sint aliqui boni ex iisque alii non vere, cf. de rep. VIII 560 A
yiai ttvsg

sn saxixxcp Ksifisnon a vov est 'recte a nobis in fine positum est'. poeta 6. ovxcoai ncog vnstnovztt] Recte Heindorf: sic fere
vnSQ^axcbg)

xwv snt&vfiicov at
at 8s
yial

pi-sv

Siscp&ttQrjcav, aov.

s^sns-

illudPittaci apud animum intelligentem, quasi ipse loquatur Pittacus, Simonides respondeat. Verburia
vnstnstv signifiat ita interpretari, ut de tuo aliquid subiicias, sive loquendo sive cogitaudo. Mox ante sinovxK intelUgendum zov fisv, non cum Stephano inferciendum. v. ad p. 330 A.

5.
]

vit

SQax6v 8st &stvttt

traiectum putare oportet x6 Elocutionis iiguram ttXtt&scog. vnsQ^ttzov ad vim singulorum

verborum extollendam et orationis numerum conformandum

PROTAGORAS.
OQ&ag
TteQi
B7i

P. 344 ST.
rcc

147

iGxdtci xi(jivov.
bri

xul

(laQrvQet ^

ourwg

eCQYirat.

ndvru rovrcp Tiokkd ^ev yuQ eGri xal

tTiiovra

aG^ati eiQrjfisvav aTCodet^ai, cSg v TtejtoLtjtaf ndvv yuQ laQUvtog xal ^(ie2.rjfivci)g B AA ^axQOv av eirj avto ovtco dtEkd-^tv. dXXd tov exsitvTtov avtov tbv b^.ov dLe^sXd^cofiev xal trjv ^ovXrjGLV, otL Tiavtog (ittXXov eXsyxog iotL tou ThttaxsLOV Qtj^atog
toj
'

ixdorov tav iv

did Ttavtog rov aOfiatog.

Cap.

XXX.

10

cog

dv

AiyL yaQ ^erd rovto oXiycc dLEkd^oiv, XiyoL Xoyov, brL yEviod^ai iiev dvdQa dya&ov
olov rs ^ivxOL

XU.Xeitov

dka%icog.^

inC ys XQOvov rLvd'

yv6^vov dh dLu^ivELV iv ravrtj rfj %l xal iva l dvdQa C dya&ov , ojg Gv XiyeLg, co JlLttaxi, ddvvatov xal ovx clvd^QcoTtELOV^ ciXkd &6g dv ^ovog tovto exoL r6 yiQag,
15
/./*/. y./.^rf

dvdQU ov dv

ovx 60ri firj ov xaxov i^^evat, d}i}]xcivog Gv^(poQd xad^iXrj. -*/im,w.=^^//d'

rCvcc

ovv dufjxuvog GvficpoQd xad^aLQ^t iv nXoCov dQxfi;

15. i6xi T: ^otiv B, 14. dv&Q(07tsiov T: dvQ'Q(67iiov B. quod exemplum in iis est, quae declarant huic libro de v finali fidem non tribueudam esse. v. ad p. 333 B (113, 8).

1.

jcai

ra snLOvra nuvta]

p.

345 C: nal xd iniovta ys tov aafiatog sti yiaXXov drjlot.

5.

quae ad Protagorae reprehensionem reiiciendam supra p. 340 B inchoaveSocrates nunc,

rat,

likXd tov

tvnov uvtov

persequitur et Pittaci vo-

Tov oXov S. X. T. ^ov XrjO Lv] Tvnog quum proprie dicatur de

adumbratione imaginum, a philosophis usurpatur saepenumero de universa descriptione ac definitione orationis, disputationis, carminis alicuius, quae singulorum verborum et argumentorum subtilius examen aspernatur, et

cem a Simonidis longe diversam

esse

autem

Quemadmodum ostendit. hic poeta bonum esse

nisi

neminem

deum

defendit ex

eaque re potissimum causa, cur

huius carminis interpretatio dialogo inserta sit, repetenda est, sic sapientiam in uno deo reperiri

priore
:

iam tempore Pytha,

eorum summam paucis comple-

goras

perspexerat

v.

Diog.

De rep. VI p. 491 C, ubi ann. Aristotel. Ethic. Nicom. I 11: xaQ'' olov 8e yial tvnco Xii%v tcxx' dv i!o(og Hxol. Platonica dedi ad Phileb. p. 202. Itaque vult summam et consilium totius carminis Simonidei breviter indicare, in singulorum verborum interpretatione non diutius morari. iStallb.
ctitur.
V.

Laert. I 12 (piXooocpLav ngwtog covofiaas IJv&ayoQag xat savTOi' (fLXoaocpov (irjSsva ydg slvai cocpov dv&Qoanov dXX Tq &s6v. Pertinet huc etiam locus
.
.

Aristotel.

metaph. I 2, ubi vera ac perfecta scientia ab homine aliena dicitur, coats xaTa l(loovLSrjv
s'xoL

to

d^iov

ysQag, dvSga S' ou ^rjtsiv f^v (171

9s6g av (lovog tovto ovx

xccS"'

13.

^.ai

ovK dvd^goansLOv]

avTOi' sniatjjiirjv.

10*

148
dfjkov
oxL

PLATONIS

ov xbv idLcoxrjv 6 fihv yccQ ididxrjg ccsl xad'oianBQ ovv ov xov xst^svov xiq av xaxa^dkoi, rJQfjXKi. a'kXa xov {ihv sGxcoxd Ttoxs xaxa^dloL dv xig, Sgxe xsi[isvov TtOL^Gat, xov ds tisC^svov ov, ovxa xal xbv svfirj^avov ovxa noxs d^ri%avog dv Gv^cpOQa Kad-sXoi,, xov Ss dsl d^r]%avov bvxa ov' xal xbv xv^sQvyjxrjv ^syag %si^dv sniTCsGcov d^rjxavov dv notrjasLS, xal ysoQybv xalsni^ G)Qa STCsl&ovGa d^rj^avov dv d^str], xal iaxQbv xavxd
xavxa.
Tc3

xal jiaQ'

^sv yaQ iod^Xa sy%G)QSi zaxa ysvsGd^at, Sgtisq dkkov Ttotrjxov ^aQxvQslxai xov sinovxog

lo

avxaQ

dvriQ dyad^bg xoxh [isv %ax6g, dkkoxs d' sGd^kbg'

E xa

ovx sy%coQst ysvsGd^av, dkV dsl slvai coGxs xbv [isv sv(ir]%avov xal Gocpbv xal dyadvdyxrj. %^bv snsiddv d(irj%avog Gv^icpoQa xad-sXrj, ovx sGxi firj ov xaxbv s)i(isvai' 6v ds (ftjg, c3 Ilixxaxs, %aXsTtbv \h io^lbv Sfi(isvai xb d' iaxl ysvsG&ai [isv %aXsn6v, dvvarbv Ss, sfi^isvai ds ddvvaxov.
ds
xax<p
'

17.

sa&lov, quod

ceteri editores recent. exstinxi.

post dvvaxov ds in B et T legitur, ut Sclineidewino auctore (coniect. crit. p. 152)

4. Tov Se KE ifi svov ov} Ne quis haec temere inculcata opinetur, quum praecedat wansQ

10.

nag

aXXov

7coi.rirov\

Versus

incerti gnomici, qui lau-

ov xov yieL(isv6v rts ccv v,axa^ttXoL, eodem modo Gorg. -^. 521 D. E. ov TTQog xaQiv Xsymv xoi)? Xoyovq ovq Xsyco SKaaxoxs, dXXa itQog x6 sXxiaxov, ov TtQog xo
7]diaxov.
7.

datur etiam Xenoph. mem. I 2, 20. Mox aXXozs S' post xoxs illatum usu haud infreiisv
quenti.
v.

rum de
tam

virtute
p.

Viger. p. 792. Ceteidem sentiebat

EnsQXsad^ai, inininxsiv dicuntur de et sntnsfinsa&ai malis et calamitatibus, quae subito incidunt vel immittuntur, afiTjxav ov av ^rstr], i. e. notr]CSLS. Supra p. 326 A. Xenoph. Cyrop. IV 6, 2: mansQ
]

Ga

^^a^fTTTj

mQu

S7t

sX&ov-

340 E, quam parservari posse Hesiodus voluerat; cf. Diog. Laert. VI 105: aQsatisi S avxotg v.al xijv aQSxrjv dtSaKxr]v slvat, KaO^d q^rjatv 'Avxia&svrje iv xm 'Hga-nXst, nat dvanoBXrixov

Protagoras
facile

vnaQ%siv.
12. xcS dh v,av.m ovv. sy%(aqsi y svsa^' at^ Intelligendum yiayia, non inferendum, quod volebat Stephanus. Menon. p. 89 A: sl cpvasi oi dya&ol iyi-

dv sv8ai\x,ova naxsQa naig

(icov

xt-

xi&sir}.

Imprimis ab Ho-

mero

ceterisque poetis hic usus verbi frequentatus. UndeAthenaeus XI p. 501 C: x6 noirjaat Q^stvai nQog xcov aQxaicov iXsysxo.

yvovxo, sc. dyad^oi. Eurip. Iiecub. v. 781: vofio} yaQ xovg

&sovg

xavxa, cum. V.

nal laxQOv xavxd pariterque mediad

j).

Nam
mur

rjyovns&a, sc. d^sovg. haec recte nobis videexplicasse ad Euthyphron.

ita

326

et

sym-

pos. p. 178 E. Stallb.

p. 3 B. StaJlb. 16. to d' iarl

ysvia&ai

PROTAGORAS.
jtQcc^ag iihv yccQ sv

P. 345 ST.

149

ndg

dvrJQ

dya^og,

XKXog
tig

d'

sl xaxdig.

ovv

eig

yQa^fiata
sig

dyad^rj TtQa^ig iGri, xal rCg

;

avdQa

345

yQa^^ara drjXov on ^ tovrav ^dd^rjGi.g. Ttg ds svTCQayuc dya&ov iarQOV Ttotst; drjXov on 7J rav xafivovtav trjg d^SQaitsiag ^dd^rjaig. xaxog ds xaxag. tig ovv dv xaxog iatQog ysvotto; drjXov oti o5 TtQcotov
dya%-6v jtOLSt

10

vndQ%si iatQa sivat, snsita dyad-a iatQa. ovtog yaQ dv xal xaxog ysvoito^ 'riiistg ds ot iarQiX)]g idiarai ovx dv Ttors ysvoi^sd-a xaxag TtQa^avrsg ovrs iarQol ovts tsxtovsg ovrs dlXo ovdsv rcjv roiovrav oGng ds^
(isv
(iri

iarQog dv ysvotro

xaxag

TtQd^ag.,

drjXov

ort

ovds

xaxog iarQog. ovra xal 6 ^sv dyad-og dvrjQ ysvoir^ dv nors xal xaxog rj vno XQovov r] vno voGov rj vno dXXov
6. xaKOff Ss Majtcos: Non dubito, quin Plato hic ipsius mouidis verba immutata posuerit, sed vitium latet in versu

Simcc-

Kog S' si xaHcos.

fisv

X-]

riori sententiae

^^ tis ^o ^^ ita supeopponitur, ut id

ante tiaKwg interponitur ut si praecessisset st fisv yag sTtga^s.

Stallb.

quod

infert

verum

esse indicet;

interdum plenius dicitur t6 Ss dXrj&sg^ ut de rep. p. 443 D, Tim. p. 86 D. Est igitur seorsum ab aliis accipiendum et interpretandum quum tamen revera etc. vel imo s. qui'n imo, cf. apol. p. 23 A, de leg. 642 A, de rep. 340 D ibique Stall,

hominem

Simonides, qm omnem obnoxium fortunae

esse voluit, ut neminem in insigni calamitate versantem bonum esse posse diceret, ad sin-

gulas

actiones

suas

quemque

baum.
cit:

Haec

igitur Socrates di-

iudicandum esse dicit: sv tiqcc|as, inquit, bonus est; utrum antem intelligendus sit is, recte qui fecerit, an is qui nulla calamitate
afflictus
(v.

imo, ut evadat quis bo-

p. 344 C)

nus, etsi difficile est, tamen fieripotest, ut8it(i.e. semper maneat), fieri non potest; cf. de leg. p. 711 D. 1. TtQci^ag fisv yKg sv st nciY.mg] Haec quoque Simonidea esse jDrimus docuit Schleiermacher. Quippe

bona usus sit fortuna, ea omnibus communis est existimatio.

tunae
retur
Illud Socrati placuit, qui ut forin virtute locus relinque-

nuUus,

de

suo

addidit

si

easent

Socratis

verba, pro-

scientia recte factum niti i. e. recte facere neminem nisi scientia praeditum, prave neminem nisi scientia destitutum.
11.

una

xima disputatio non haberet quorsum commode referretur. Accedit quod mox haec inferuntur: woTS xal zovto xov ccoftaTOs "tgog rovxo xstvsi, OTt slvccL usv KvSga aya&ov ovx olov rs SiarsXovvra aya&ov Krs., quae omnem de hac causa tollunt dubitationem. Vocula si

ToiouTcoi'] H.

ovrs alXo ovSsv zcov e. neque aliud

inullaaliahuiusmodiarte. quod sic inteUigas: si vero quis non potest ut medicus xaxaJs ngcirrsiv, nec malusmedicusfieripotest.
Proxima
Stallb.

150
rtvog jtSQiTitco^arog'
iTiiGrij^rjg

PLATONIg
avrrj
6

yaQ

^iovr]

s6tl xccxri TtQa^ig,

CrsQrid^rjvai'

dh xaxog avrjQ

yevoLto xaxog'
Gd^aL,

eGn yaQ

asi'

dkV

sl

ovx av nore ^fAAft xaxbg ysvs5

avrov jtQorsQov dyaO^dv ysvsGd^aL. ciors xal rovro rov aG^arog TiQog rovro rsLVSL, orL sivau (isv avC 8Qa dya&dv ov^ olov rs dLarskovvra dyad-ov, ysvsG&aL dh dyad^ov oiov T, xal xaxov ys tov avrov rovrov sjtl TcXsLGrov dh xal aQLGroC sIglv ovg av oi
dsL
,

d"

sol

q)

lKojGl.

Cap.

XXXI. Tavtd
yaQ'

rs ovv

xov

SLQrjraL,
q)r]Gl

xal rd STtLOvra

ndvra nQog rov IlLrrays rov aG^arog sri [idXkov

lo

drjloL.

Tovvsxsv ov Ttot^ iyco to u^ ysvsGd^at dvvatov dL^rj^svog xsvsdv ig dnQaxxov ikTcCda ^olQav aCavog
1

^alsco,
6. d lars lov vrcc aya&ovBT: haec suspectat Schanz, aya&6v deletum volunt Sauppe et Cobet et pro Staxslovvta hic con-

iecit

scribendum Std xsXovg.

14.

y.svsdv T; ksv sav B.

et iuteriecta sunt, v.

5. jrpoff tovTO TSivsi] ad hoc probandum et demonstrandum refertur; eospe-

ad

p. 331 E.

Haec autem quomodo apud Simonidem cura ceteris connex^

fuerint, hodie nescitur.
13.
X.
(i.

ctat, ut doceatur.

Uude

ut deinde addi possit ort olov xs V.XS. Stallb.

6.

ovx

fit

1
y.

ovv s^KSv ov nox

SiarsKovvxa uya%^6v\

ovxa, sed quum simpliciter dicatur Staxslsi dya&nc: pro dtarsXst dya%-6g mv (v. Kriiger Gr. 56. 5, 4). nihil est quod in his verbis reprehendi possit. Referuntur haec ad superiora p. 344 B: ysvofisvov (dvSQa dya96v} Stufisvstv sv xttvrrj xij s^st y.al slvat avSga dyaint.

Quocirca nunquam ego, id quod fieri non potest quaerens, frustra in irritam spem aevi partem proiiciam, quaerens virum plane integrum
1

syat

inter nos, latae quicunque frugibus vescimurterVoc. Ksvsdv pertinet ad aiwvog, et dictum est per prolepsin, ut sit: aaxs v.s-

rae.

(lotQav

%6v
8.
-O^ol

aSvvaxov.

SJti

nXsiGxov]

yiyvovxai.

int. dyaSupra dixerat

ysvso&at fisv dvSga dya%6v Xalsn6v, olov xs [isvxot sni ys XQOvov xtvd. Ad tempus igitur quivis homo bonus fieri potest, sed diutissime (v. p. 328 D) fiunt, quos dii amant. Facile autem illud dya%6i ytyvQvxai subaudiri potest, quod in proxime praecedentibus verba xai v.axovxov obiter addita Kov ys
. .

vsdv slvat, h. e. frustra. De hac prolepsi v. ad Tim. p. 72 D Istud et supra ad p. 327 C. navdacovov dv^Qanov per opjjositionem additum est illis: xo Verba 1X71 ysvsc&ai Svvaxov. svQVSoovg oaot y.aQnov aCvvus&a x^ovoQ ob oculos habuit Horat. Od. 11 14, 10: Quicun-

que terrae munere vescimur, iudice Valckenario ad

Eurip. Hippolyt.
in hanc Stallb.
v.

sententiam

131, qui plura collegit.

PROTAGORAS.
x^A^

P. 345 ST.

151

nccvdfKOfiov avd-goTiov, avQvedovg o6ot xagTCov aivv-

^sxta x^ovog

-^rrtJ

/ i^e*'*rti**

insl ovTLv' evQcov dnayyskEO,

(prjijLV.

ovta GcpodQa nal

8l

okov xov aCfiaxog iTia^sQ- D

;^rat tc5

tov IlLttaxov Q^^ati.

ndvtag d^ iTiaLvrj^i xal (pLkia ixav o<StLg sQdjj (irjdlv aiGiQov dvdyxr] d' ovds
xal tovt
10

d^eol fidxovtai.

iotl

TCQog

to avto tovto siQrj^evov.

,

ov yaQ

omoig dnaLdevtog iqv Z^L^covCS^g ciGte tovtovg cpdvaL inccLvetv, og dv excav ^rjdev xaxov noLfj, cog ovtav xiiyco yaQ Oi^dov tL vcov, oi ixovteg xaxd tcolovGlv.
olfiaL

tovto,

oxL

ovdelg xcov

Cocpcov

dvdQcov tiyetxaL

3. fTtsl ovTt,v' scripsi: e'nfi&' vfitv BT. vid. praefat. p. VI 6. inciiv rjai, quod iam et Jahrb. f. cl. Philol. 1881 p. 559 sqq. Stephanus restituendum vidit, in B correctum est: EnaLvrjfiiv B, incciv^fiiv T, quamquam in utroque libro p. 346 E genuina forma

servata

est.

7.

tQdr] BT.
6.

( V Q (O V ETTft OVXIV 3. dnayyi}.B(o\ int. navayiOiu,ov avd-Qwnov. Simonidis Amorgini versum ndanav d' dficofiog ovtig ov8' d-AT]Qiog tradidit Stobaeus

nd vxag Ss inaCvrnii

(florileg. 105, 7)

eandemque

sen-

tentiam h. 1. a Simonide Ceo prolatam esse patet ex huius

p.

carminis interpretatione Socratis 346 D. Ibi poeta negavisse dicitur virum prorsus integrum

inveniri, ut, si non aham ob causam liceret, laudare posset Conveniunt igitur, neminem. quae leniter mutata librorum scriptura posui. Recte enim Si-

monides, qui nunquam se navd^wtiov dvd^Qconov quaesiturum esse dixerat, nunc hanc addit cansam: nam neminem talem
Pind.

sQ8ri\ Sic oaxig et 6g dv saepe ad pluralera numerum referuntur. Mox: maxs xovxovg cpdvtti snaivsiv, 6g dv s%oov ariSsv xaxov noir}. p. 345 E: ovx og av ar] xaxo: noirj sxcov, tovxmv cprjaiv snaivsxrjg slvai, ubi vulgo xovxov edebatur. De dand^srep. VIII p. .566 D: xai ndvxag, oj av nSQixvyxdvrj. Ibid. IV p. 426 B. oct/s s Q 8 rj dictum pro vulg. offTig dv sQSrj. Solent enira relativa apud poetas cum coniunctivo construi omissa dv particula. v. ad Gorg. p. 484 E. Stallb.

oaxig

8. av dyxr] 8 ov 8s '9'sot fidxovxaL] Simonidis hoc dictura, quod abDiogeneLaert.

me) inventum nuntiabo. Conf. Nem. VII 55 rvxpiv ?' dSvvazov fvSaifioviav anaaav dvsXoasvoV ovk t%a) finsiv,
(a
:

77 Pittaco tribuitur, in proverbiura abiit. v. de leg. V p. 741 A: dvdynrjv ov8s ^sog slvai
).sysxai
p.

Svvatog ^ia^sa^^at, VII

rlvL
i.

rovxo MotQa zslog k)inssns^iQX^^f^o^L

30V WQS^S.

dictum
quasi
tur.

persequitur et hostiliter aggredi-

pTjjxaTt]

818 B: EOixsj' 6 rov ^sov sig nQcoxov naQOifiiaadfisvog sinsiv, tog TtttiTa dno^lstpag ov8s &s6g dvdyK'^ (irjnoxs cpav^ aaxousvog, oaat &siai ys, olaai,

xwv dvayawv

siai.

152

PLATONIS

E ovdsva dv^QcoTiav inovtcc i^a^aQtccvsLV ovda aioxQa ts Tial xaaa ixovta iQydt^eGd^ai, aAA' sv i'6a6i,v, ort ndvtsg xal oC td aL0%Qd xal xaxd TtOLOvvtsg dxovtsg tiolovgl. xaxd noLtj ixdv, di^ ical 6 UL^covLdrjg ov% og dv ^rj
tovtcov
q)rj6lv

incavstrig
riystro

sivaL, dX'kd tcsql iavtov XiysL^-

tovto to
XdxLg

ixcjv.

ydQ dvdQa xaXov xdyaQ-ov nokcpiXov

tLvl

avtov
,

i%avayxdt,SLv
olov

yCyvsod-aL

xal

346 inaLVStrjv

dvdQL noXkdxLg Gvfi^fjvaL firjtsQa rj natsQa dXXoxotov rj natQida rj dXlo tL tcov roLOvrcov. tovg (isv ovv novrjQOvg, otav tOLOvtov tL avtoig Gv^^ri, SsnsQ do^svovg oQav xal ^syovtag inLdsLXvvvaL xal xatriyoQStv trjv novrjQLav tcov yovscov r} natQLOog, Xva
avtotg d^sXovGLv avtcov
^i^

lo

iyxaXcaGLv oi dvQ^QconoL ^rjd'

B ovsLdL^aGLV,
tld^sod^aL'

a6ts stL ^idXlov xpsysLv ts avtovg xal 's%^Qag ixovGiovg nQog talg dvayxaCaLg nQOG- 15
otL

dfisXovGLv,

rovg

d'

dyad^ovg inLXQvntsad^aC ts xai inaLVstv

dvayxdt,s6d-aL ,

xal

dv

tL

OQyLG&aGt

totg yovsvOLv

rj

7. v.al iTtaivetrjv: leguntur verba tpilsiv ao.I iTtaiveiv, quibiis quis interpretatus est cpCXov yiyvsa&aL y,al inaivstrjv. Delenda 10. esse iam vidit Grouius, interpres Germ. (a. 1783) p. 483. toLovtov TiBet omnes post Bekkerum editores. ti toiovtov T, 15. uv ayv.aCaLs Heusdius quod vereor ne praeferendum sit. Specim. crit. p. 73: avdynais BT.

5.

tovroav BT: xovzov Bekker ex apogr.

post haec in

et

V 8 V a dv&Qcanoiv 1. iyi,6vta'\ Celebratissima haec Socratis sententia est^ neminem 8ua sponte esse malum neque improbe facere nisi eum, cuius animus ignorantia sit obscuratus; quae res infra p. 352 C accuratius disseritur. Et homines invitos peccare Plato etiam existimavit, is autem vitia non ex ipsa ignorantia, sed ex pravo corporis habitu et mala educacatione repetenda esse docuit, Gorg. p. cf. de leg. p. 731 C, 509 E et haec eius verba Tim. p. 86 B: voaov ^vxvs avoiav dvo o dvoiag cvyxcoQrjtiov, yivTj to fi8v fiaviav, to Sh daa&tav, ibique p. 862 nay.og fisv yccQ ty.a}v ovSsig, Sta ds Ttovrjgdv i^iv tiva tov acofiatog Tiai aTiuidsvtov tQOCprjV 6 kuKog yiyvstuL yiaKog.
,

9.

loKotog
ker.

TtatiQU dlXoHOtov] 'AlPhrynieh. apud Bek-

Anecd. Graec. I 14 ab_ dlXog et xoTog i. e. tQonog, rj&og, dpyjj, derivat, ideoque proprie eum significare dicit, qui est

natura
addit:

alius indolis, quam quae ei vel inest vel inesse debet. Verissime autem
v.vQicog
fxhv

ovv ot tov
l/iTrArjx-

vovv

^sBXufifiivoL yial

TOi dXXonotoL nalovvtui. loco significat saevum,

Hoc

cem.
8
s

nui
i,

ip

feroiyovtag snL-

LV.V v V a

vituperando

rem reddere manifestam.

raCTS sxL tiaXXov tp., ita ut magis etiam, quam par sit s. quam meruerint illi, eos vituperent et praeter necessarias inimicitias etiam voluntarias suscipiant.
Stallb.

PROTAGORAS.
TiciTQidi ddixrjd-svrsg,

P. 346 ST.

153

diakXdxTsG^aL
drjg

avrovg eavtovg TCCiQafiv&etG&ai xal nQ06avayxcit,ovrag iavrovg cptkstv tovg

7toXXd'/,tg da,
r]

iavrcov xal izatvetv.

rjyrjoaro

oi^at, xal Et^covCrj

dkXov ttvd Tcov rotovrav inatvicjat xal iyxcofitdGat ov% ixcov, dkX ravra drj xal ta Jltrraxa kiyet ort C dvciyxa^ofievog. ^Eyco, cJ Ilitraxs, ov dtd ravrd Gs il^sycj, ort stiit cptXoxal

avrog

rvQavvov

tljoyog'

STCsl

sfioty'
10

s^aQKst bg av

[ir]

xaxog

fj

^rjd'

dyav dTcdXa^vog
iyco ^co^ijao^at
sifit

sCdcog y' ovrjGiTtoktv dtxav, vytrjg dvrJQ-

ov ^tv ov ydQ
rc5v

q)tX6^co^og

ydQ

'^Xtd-icov

dnsiQcov ysva&Xa,

slScog y' ovriaCTtoXiv 8iv.uv de praeclara Godofredi 12. ov siScoq ys ovriCf-i noXiv Sinav BT. (iiv iyw Schleiermachero debetur, nam in B et T ov fi^v iya> scriptum est. 14. ditstgav ex libris scriptis recepit Bekker, ysvs&Xa Stallbaum: d ysvs&Xa ante eum edebatur unsLga. voluerat Stephanus, in B et T est ysvs&Xa.
11.

Hermanni coniectura:

nagaiivQ^staffectus suos sedare ac tranquillos redi.

savTovg
H.
e.

baum. ad Phaedon.

C'9'at]

dere.

v.

Phaedon.

p. 70 B.

Si-

monidem de hoc officio, quod Socrates eum praecepisse fingit,

ut domesticorum et patriae suae

erp. 95 B, Viger. p. 743 n. 158. et Heindorf. ad h. 1., qui recte arbitratur in talibus locis non Sstv omissum esse, sed verba Tqysta^ai, Xoyt^sa&at, voyiC^siv,

mann. ad

al.

significare

aequum

s.

opus
cu-

quisque
ferat,

iniurias

aequo

animo
li-

iudicare.

neutiquam cogitavisse

zvQavv orJutHieronem^in
ius aula

quet.

nQOGavayti. savrovg 2. wiXsiv rovg savrav] Quod

Socrates in Gorgia (p. 474 B) docet iniuriam accipere quam id quidem facere praestare, multo latius patet, sed facilius ab animo humano hoc impetrari potest, ut iniuriam vel omittat vel condonet, quam ut in iniuriosos beneficia conferat. Talem igitur caritatem Socrates ne hoc quidem loco, ubi libere evagatur, ultra quam pietatis officium pertinet, praestandam iudicat.
4.

aliquamdiu vixit Simonides (v. Xenoph. Hier. init.) aut Scopam (v. supra). In hos poetae syKwiiiu significautur verbo
sytKoiiiuaai,.

Heindorf.

slSoSg y' ovria CnoXiv SCkuv, vyirjg dvj^Q] gnarus

11.

iustitiae
cis,

urbium adiutri-

integer'vir.
est
dfirjxoivog,

'Andinter-

luuvog
prete
silii,

Hesychio

yuQ

rwv ysvs9Xu, h. 6. innumera enim stultorum

ignavus, iners.
dn.
-^X.

inops con-

rjytJGaro

snaLviaai]

iudicavit (propter mercedem) laudare se oportere. v.Stall-

natio. Stallb. untCQOiv non per enallagen ad rjXid^Cwv refertur, sed nominativus est et coune-

ctendum cum ysvsd^Xu.

154
c3'<>t'
sl'

PLATONIS
tig xaCQi

^iyav,

i^Tikrja&sCr)

av ixsCvovg

^sfi-

q)6fisvog.

Ticcvta toi

xaXd, rol^C t
cjGjisq
'

ai6%Qa
sC

^rj

(lifiixtai.

D ov tovto
olg

Xiysi,

av

iXsye ndvta toi Xsvxd,

^ilava (irj ^i^iixtai ysXolov yaQ dv slri nokXa%ri 5 aA/T' oti avtog zal td (ii(3a dnodi%stai, aats (irj ipiysiv. xal ov t^tcS, sq)rj, 7tavd(ico(iov dv&QCOTtov, svQvsdovg oaoi xaQnov aCvv(is&a x^ovog, insl ovttv' svqcov dnayysXia, Sots tovtov y' svsxa ovdiva inaivi6o(iai' dlkd fioi i^aQxst, dv r} (liaog aal (irjdev xaxov noi^, (og iyco lo xat t^ q^covy ivtav&a ndvtag cpiXico xal inaCvrj^ii E xi%Qritai tfi tcov MvtikrjvaCcov, oSg nQog Ilittaxdv Xiycov t6 ndvtag de inaCvr](ii xal cpikico sxcov (ivtav&a dsi iv ta ixcov diaXa^slv Xiyovta), ootig SQdrj

(irjdsv
q)ikco.

aCoxQov,

dxcov d' sOtiv ovg iyco inaivco xal

eipeyov

i^

0s ovv, xal sC (liocog sXsyeg inisixi] xal

347

oj

Ilittaxi, ovx
9.

dv nots

'

vvv di

6<p6dQa

dkrjd^rj,

yaQ

zidaofiai,
BnsLd''

snccivsaoiiai BT: Naber observat. crit. in Plat, snaiquo non iam opus est, postquam librorum scriptura v^tv emendata est.
^TjTca

7.

Kul ov

Ex hoc

carmine Simonideo baec verba subiecta fuisse illis

loco recte coniecit in

Schleiermacher

ndvxa roL yiaX.d hts. Hunc locum iam supra p. 345 D tractatum a Socrate nunc iterari, hoc mirum nou videbitur considerantibus ex memoria omnia ab eo
exponi.
12. ri] 13.

xov Qv&(i6v. itemque rhet. III xd 'HgaKXsLtov Sia5, 16: dSrjlov axL^aL SQyov Slu x6 SLvaL , noxsQca ngoaKSLxaL, xm vaxSQOv rj xcS nQoxsQOv, oiov sv xfi dQxfj avxov xov avyyQa^ifiaxog.
q)r]ai ydQ xov Xoyov xov Ssovxog dsL a ^vv sxol dv

^QConoL y iyvovxaL.
alii aliter

dSr}lov

rav MvxiXrjvaLwv]

yaQ xo dsL nQog onoxsQco SiaaxL^aL. Hunc locum quamquam

h. e. aeolica.

ivrav&a dst

SiaXa-

^stv}
IxcoV)

hic post sKcov (non ante

men quem

E.

interpretati sunt, taA. Schmidt in libro

z.

inscripsit Beitrage

Ge-

sermo suspendendus est, ut fMcoj' disiungatur ab oazig SQdf] Kts. Vix uUus homo Graecus haec cum Socrate sic distinxerit, et a poeta ipso talem sententiam longe abfuisse inversu telligitur ex proximo dvdynrj v.xs. Ceterum scribentes distinctionis signis iam tum usi sunt. Aristoteles rhet. III 8:

schichte d. Grammat. p. 507 sqq. docta et subtili disputatione id effecit Aristotelem iis verbis aut axiyfi^v quae a grammaticis dicitur i. e. interpuuctionis notam significasse aut ineptias dixisse. cf. Steinthal Gesch. d. Sprachvriss.p.694. Blass Hyperid. praef. p. X.
17.

vvv Ss
n.]

acpoSQU yaQ

8sL dijlrjv slvaL riqv did xov ygacpsa (lij

xriv

TsXsvtriv
firjSs

nal

Post vvv Ss intelligas

naQayQaq>^v

dlXd

S^d Sid

ov% ovzcag s%sl vel as ipsyo). vid. ad apolog. Socrat. p. 38 B. ubi

PROTAGORAS.

P. 347 ST.
akrjd-fj

155
keysiv,

xal tisqI rdiv ^syLGTav iljsvdofisvos doKstg

dicc

xavxd 6s

syco i>syco.

Tavxd ^OL
d'
6

doxst,

IlQodixs xal IlQcorayoQa,

jtsjioirixsvttL

rjv

iyco, ZiyiGivCdrig diavoovfisvog

xovto x6

aGfia.

Cap. XXXII. Kal 6

c)

'[jtTtCag,

Ev ^iv

{loc

doxstg,

scpr],

10

Gv nsQl xov aG^iaxog disXtjXvd-svaL'^ ioxL fisvroL, s(prj, xal sfiol Xoyog tisqI avrov sv syciv, ov vfiLV snidsC^GJ, av ^ovhjC&s. Kal 6 '^lxL^Lddrjg, NaC, s'q)r], oj InnCa, siGavd-Cg ys' vvv ds dCxaLOv sGrLv a (6(ioZldxQarsg, xal
koyi]Gdrrjv
JiQog

dXXtjlco
sC
d>)

IlQcorayoQag

xal

2^oxQdrr]g,

IlQcorayoQag ^ev
UcoxQdxr]
,

srL

^ovXsraL SQCoxdv, dnoxQCvsG&aL

^ETCLrQsnco (isv
si

sl

ds

^ovksxuL UaxQdxsL dnoxQCvsG&aL,

sQcordv rov srsQOv.

15

Kal syco slnov TlQarayoQcc onorsQOV avra rjdLov

syoys

ds ^ovXsrai, nsQL C

aG^idxav xs xal snav sdGa^isv, nsQl ds cov xo nQaxov syco Gs r]Qcoxr]Ga, co IlQaxayoQa, i^dsag av inl xsXog
fisv
s?^d-OL(iL

fisxd

Gov Gxonovfisvog.

xal yaQ

doxst

fiOL

xo

20

nsQl noLrJGsag dLaXsysGd-aL o^iOLOxarov sivaL xotg GvfinoGCoLg xotg xav cparjkav xal dyoQaCav dvd^Qoinav. xal

yaQ ovroL did ro

dvvaG^ai dkkr]koLg (Jt' savxcov Gvvstvai sv xa norco (ir]dh dLa xrjg savxav cpavrjg xal
(irj

18. To tibqI noiijasoog Athenaeus II p. 97 A.

olvov nicaai

(156, 9) laudat

hanc aposiopesin illustravimus.

Plene
7.

Iliad.

XII

Y.ui

av

326 sqq. Stallh. itsgl xov aayL.^

v.

Hoc Hai
cit

referas
v.ccl

ad proxima:
Aoyog. Disine suae

sazi aivxoL

s(iol

autem haec non

carminibus recitandis et interpretandis tempus transigebant, mirifice aucupantes sapientiae laudem. Itaque salse eos comparat cum hominibus eruditionis liberalioris expertibus, qui,

sapientiae iactantia. Hipp. 1 p. 286 A: sati yaQ (loi (nSQL ini,xrjdsvfidTwv xa^cav) ndyKulog loyog avyHSi^LSvog, al alloig sv SiayisCusvog xal toig 6v6fiaai.
1.5. dacofi sv] 8C. Isysiv. V. Stailbaum. ad AIcibiad. I p. 113 D.

quum neque

familiariter

inter

se colloqui neque canere didicerint, tibicinas et saltatrices

conviviis adbibeant, istarum artibus scilicet sese gnaviter delectaturi.

TTEpt

inwv

dyogaioL

sunt

Hesychio
Qcc

interprete ol iv dyodvaaTQS(p6(isvoL. Horat. A.

18. Xai yP SOKEL (lOL Acerbam haec tota oratio con-

P. V. 245 vocat forenses. H. 1. intelliguntur homines rudes

sophistarum, irrisionem qui, quum ipsi carerent ingenii doctrinaeque opibus poetarum
tinet
,

et iliiberales. 6 l' savTwv avv SLvai. Mox . D. dicitur avTOvg avtotg Lnavovg ovtag avvsivuL. Stallb.

156
9^e*v<s^^
.

PLATONIS
rc5v

y^w;,.

j)

iavrav vno aitaidavGLaq^ nfiias tcoiovOv rag avXrjrQidas, TtoXXov ^iO&ov^svoi al.XorQiav q^avrjv
rriv

^^y Koyav rav

avXcav, xal did

rijq

ixsivcav cpcsvrjg dX^rjXoig

avvsiOiv.
dsviiivoi

07C0V dh xaXol xdyad-ol

ei^iv,

Gv^norai xal

TtSTtai-

ovx av idoig ovr' avXrjrQidag ovrs 6q- 5 XrjGrQidag ovrs ipaXrQiag, AA' avrovg avrotg Cxavovg ovrag Gvvstvai dvsv rav Xyiqcov rs xal Ttaidicov rovrov did ri]g avrav (pcav^g, Xsyovrdg rs xal d%ovovrag iv E ^sQSi savxcav xoGiiCag, xdv Tidvv TtoXvv olvov 7tiC36iv. ovrco 8s xal aC roicdds GvvovoCai, idv ^isv Xd^covraLio^^^Tf """'"" dvdQcav, oloCnsQ i^(xcov oC TtoXkoC cpaOiv slvai, ovdsv dsovrai dXXorQCag q)Covrjg ovds Ttoirjrav, oiJg ovrs dvsQSaO^ai olov r iart TtSQi cov Asyovaiv, iTtayo^svoi rs av1. T<5v Xoyoov BT: tcov otn. Athenaeus. 4. xcti nsnaiSsvfiivoi delevit Schanz et deest kuI in BT, sed in T olim Mihi itSTtuidEvfisvoi non ascriptum itemque habet Athenaeus. displicet, quod non idem valet ac yialoi Kaya&oi et ad dnatSsvaiav referendum est, atque kuI post terminationem rat facile potuit intercidere. Ceterum Athenaeus invenit nalol %al dyc.&ol

XviiTcoxai et statim post ^vvsivai.

1.

rifiiag

noLOvct zag av-

IrjTQiSag] tibicinarum pretia amplificant. Euthyd. p. 304 B: t6 ydg andviov zifiiov, xo Ss

et Agathone ad lucem usque collocutus esse fingitur. Et Plato fortis animi

cum Aristophane

existimavit esse
leg. p. 649;

si

quis vini ple-

vSag

svcovoratov. Tibicina dimittitur etiam in Agathonis convivio^^^ 176E SLCrjyovnai, rr,v p. fisv aQri slasl&ovaav avlrjrgiSa avkovaav savrfj Yaigsiv sciv dv ^ovXrjrat, raig yvvaL^l 7], vaLg svSov, rjfJLdg Ss Sid Xoywv dXXijloig avvsivai ro rrjfisgov. lam heroica aetate eiusmodi oblectamenta conviviis quaesita sunt, sed adhibiti citharoedi et
,

nus mentis esset compos,

,

v. de 671674. Eiusdem sententiae fuit Cyrus qui in epistola ad Lacedaemonios scri-

pta in suis virtutibus id numeravit,

mus,

quod vini esset capacissiV. Plutarch. Art. c. 6: fisyaXrjyoQcov Ss nsQi avrov xaJ.
yiaQSiav scprj rov dSsXcpov cpoQSiv ^UQvrsQav yial cptXoaocpsiv fidXXov -nal fiaysvsiv ^sXriov, oivov Ss nXsiova nivsiv v.ai
cpsQStv.
10.

14 A: sXQcSvro jJQcosg iv rotg avfinoaioig yial Kt&aQcpSoig nai oQxriazaig, deinde p. 16 A: sxQcovro xat slg Ss ra avXotg Kai cvQty^t avfinocta ov naQ^yays. nXriv iv rfj 'OnXonotici ydficov ysvoroig fisvcov avXatv fivrjfiovsvst.

saltatores, tibicinae.

non
Athen.

saltatrices
p.

et

sdv

fisv

Xd^covrai dv-

Sqoiv] Si nactae sint viros

s.

compotes virorum factae

11.

siut. Stallb.

oloinsQ

T^

fiwv ot noX-

Ss
9.

^aQ^aQOtg
cf.

av?.ovg.

dnoSiScoat rovg ann. ad p. 318 C.

Xoi cpaaiv] ut Hippias p. 337 D. ovg ovrs av sq sciTai 12. otdv rs) Hipp. II p. 365 D:
rov
Si]

fisv 'OfiTjQOv sdaofisv, inst-

xai' ndvvnoXvvolvov nicoct] In Symposio Socrates,

Hat dSvvarov

inavsQsa&ai

quum plurimum

vini

bibisset,

ri nors vodiv ravra inoirjas rd snri. conf. p. 329 A.

PROTAGORAS.
rovs 01 nokkol
Ttocrjrrjv

P. 348 ST.

157

iv rotg loyocg

oi

^ev ravrcc cpaGi rov

voetv, ot d' ersQa, 71qI TtQayfxaros diaXeyo^evoi,,

ddvvarovGLV s^eXey^af dlXd rdg ^hv rotavrag Gvvovdt'

cCag ia<5i faiQeiv, avrol d' kavrotg 6vvei6L

5

eavrcov, 348

ev rotg iavrav Xoyoig TietQav dkkrjkGJV Xa^^dvovreg xat

rovg rotovrovg ^oi doxet xQtjvai fidXXov pn^et6d^aL i^e re xal 6e, xarad^e^evovg toi)? Tiotrjrdg avrovg di Yi^av avrav iiQog dkXr]Xovg rovg koyovg TroietG^ai, rijg dh]&eiag xal ri^av avrcov jtetQav ka^^dvovrag.
dtdoi/Tfg.
10

xdv ^ev ^ovh]

diioxQLvofievog'
cov

eri

iQcordv,

erot^og ei^C aot jiaQe%eLV

idv de ^ovlr],

Gv

ifiol

7iaQdG%eg, TteQt

/Art

.^

fiera^v

inavodyted^a

diei^Lovreg,

TOi^TOtg

relog

ijct-

^etvat.

ravra xal rotavra dXXa ovdev g eiitev ovv ,^^45 dTceGdcpei 6 JjQcorayoQag, OTCoreQa TtotrjaoL. 'ii KaXXCa, 6 'AXxL^tddr^g itQog rov KakkCav ^Xiipag doxet aot, ecprj, xal vvv xaXdg IlQcorayoQag notetv, ovx id^eXcov eire dcoasL koyov etre (ir] dLaaacpetv, i^ol yaQ ov doxet. dXX' rjroL dLCiXeyiad-a rj einirco ort ovx i^iket 20 dtaXiyea&at, tva rovrcp fiev ravra avvetdcofiev, 2J(oxQdrr]g de dXkcp ra dtaXiyrjrat, rj dXlog oartg dv ^ovkr]xat q dkXcp. Kal 6 IlQcorayoQag ataxvvd-eCg, ag yi fiOL edo^e, Tov re 'AkxL^Ladov ravra Xeyovrog xal roi; KakXCov deoJeyovrog ovv
ifiov
,

desideratur, sed exhibetur duobus apographis, 3. o in 22. ajg yi ftot l'do|s aliud habet ov, quod Bekker recepit. Socratis personae optime respondet et firmatur scriptura wavs noi in B; tos y' ifioi T et Schanz. conf. ad p. 342 A.

BT

7.

xccrcc&

yovg

Bijisv ovg X6noi ttc&at] Haec per

Sympos.
Stallb. 23.

p,

193

ibique annot.

epexegesin 343 D.

addita

suut.

v.

p.

vov

xov KakXiov Sso/isCallia rogante ac ]

10. sxoLfiog aiiiC coi ticcqi%iv] TiccQSxsiv h.l. intransitive dictum, usu satis frequenti, de quo V. ad Gorg. p. 475 E. Respondet fere Germanicum herhalten, ut, quum dicimus: ich bin bereit herzuhalten h. e.

reliquis fere omnibus. Verbis 01 dXXoi 01 nuQOvtsg tota alia multitudo significatur, quae praeter Alcibiadem et Calliam Protagorae et Socratis coUoquio intererat, v. Kriiger Gr. 50. 4, 9. cxsSov XL, ut omnibus locis, ita

mich herzugeben.
11.

iav Ss ^ovXt]]
IV a xovxco

Stallb. sin ma-

vis, int. nccQccG%siv.

20.

^sv tavza

avvsiSwfisv^ ut de eo hoc sciamus. v. rhaedon. p. 92 D.

vim habet, non affirmandi aut augendi, id quod Dicitur autem Astius voluit. multo saepius axfSov xi quam simpliciter ax^Sov, ut p. 333 B
hic restringendi
scpavT]
Tjfttv
.
.

cxfSov

xi

rau-

158
(isvov

PLATONIS
xal rdiv
ss

aXkav Gxsdov
t^o

xt

xav
xal

TtuQovrcjv, ^oytg

TCQOvxQanexo

dLaXsysOd^ai,

sxsXsvsv

SQcoxdv

avxov

a?g

aTtoTiQivov^svog.

Elnov drj syto, 1 IlQCOxayoQa, }i^ ol'ov diaXsysGd-aL ^i 6ol akXo xl ^ovXofisvov ^" a avxog aTCOQa sxdcxoxs, xavxa dLaGxsipa6&aL. i^yov^iaL yaQ ndvv
ksysLV XL xov 'O^rjQOv xo

Cap. XXXIII.

6vv

xs dv^ sQ%o^sv(o, xaL rs tiqo o rov ivorjGsv. "'/-" <^^-'^

svTioQdrsQOL ydQ Tcog dnavrig ia^sv 01 dv&QCjjiOL TCQog

dnav SQyov xal loyov xal diavorj^a' /LioiJvog d' sl'7tSQ^^ rs vorJGi], avrCxa tcsqllcSv ^rjrst orw iTCLdsL^sraL xal
2. nov tQccnsxo B, nQovzQinBto sed a littera priori s superscripta T. 7. tov "'Ojtiryp 01 BT: haec Schanz delenda suspicatur, vid. infra ann. 8. orov BT. 9. Trcog: ante hanc voculam Heindorf excidisse putavit ovtms. in T, ubi mqre 11. usitato scriptum est nsQicov, correctum in B legitur nsQi wv. inid st ^szai. ^spuicoa srai apogr. Vatic. 1029: sntSsi^rizai s^aio3G7jtai. BT; illud sententia et sermonis consuetudine com-

nsQnwv
,

mendatur.
Tov ov. 66v XL
1.

p.

olfiai

345 D syco yap ojjstovro, cf. Kriiger

pronominum, coniungitur. Et ut
est 'quid his verba, de quibus agitur, interpretanda sunt: arbit^or Homerum dicere aliquid sc. veri
tL

rovto XsysLg

51. 16, 5.

dicis', ita

(loy ig

nQOvr QCins to^

vix ad colloquendum descendit; TrpovTpaTrsTo necessarium est propter sequens Kal SKslsvs, quod ita poni non licuit, nisi ante iam certum aliquod consilium colloquii redintegrandi Protagoram cepisse indicatum erat. Quod sksXsvs, non
sKsXsvas scriptum est, de eo imperfecti usu verbi ksIsvslv V. Sintenis Plutarch. vit.Themist. p. LI, Kriiger 53. 2, 1. 7. Xsysiv Tt TOi' Oyu. r6\ Xsysiv TL est dicere aliquid, quod

(versu). Comparari possunt nostrae loquendi formulae 'daran ist nichts, ist etwas' sc. wahres.
illo 8. avv ts Sv' SQX-] Hiad. 10, 224: avv ts Sv' iQvoasvco, v.ai tov (1. e, o nQO rov Tf nQo seu stSQog nQo stsqov) svoriasv, onncog HSQSog si^' (lovvog S' sinsQ ts voijcr] , cxXXcc rs ot ^Qccaacov rs voog, Xsntrj Ss ts

operae pretium est audire, quod est, ut p. 320 B, 339 C, contrarium est

verum vel rectum

de quibus vid. Stallbaum ad sympos. p. 174 D. Conf. AIcib. II p. 140 A: avv ts Svo a-AsnrofiivcQ tv^ov svQr]GOfisv.
fifjtig, 9. svnoQcot SQ OL yap] iutelligendum avvSvo ex versiculo

ov8sv Isysiv. cf. Men. p. 79 E 7) ovSsv aoi SoKCD XsysLv;"E[ioiys SoKSLg oo&wg XsysLv. Sed quam-

quam
h.
1.

Xsysiv Tt

idem

significat

quod sv

men hac
otL,
vertji

vel OQ&mg XsysLv, tasignificatione , ex qua

pro To facile quis exspectet

non immutatur constructio XsysLv, quod non raro duobus accusativis praesertim
,

proxime praecedenti. svnoQcorsQog est sagacior, sollertior, ut Phaedon. p. 86 D: si ovv tig svnoQcotSQog ifiov, TL ovK cxnsKQLvuro ; Ibid. p. 84 C: SL anoQSLTOv, nTjSsv ocnoKVT]arjrs yiaL ifis avjjLnaQaXaBsLV, si' tL fiaXXov oisa&s fist' siiov sv-

Homeri

noQrjGSLv.

PROTAGORAS.
fi&'

P. 349 ST.

159

orov ^s^aLcoGstaL, eas av ivrvx]]- coGTtSQ xal sya svsxa xovtov Gol Tqdicog dtaXiyofiaL fidXkov rj aKXci xivi,
T^yovfisvog

6s ^iXxiGx^

av

iTtiGxixl^aGd-aL

xal

tisqI

xav
-

akkav, nsQi cov sixog GxonslG^aL xov fTttSLXi^, xal di) E xal TtSQL aQsx^^g. xCva yaQ akkov ij oi] og ys ov (lovov avrog oLsl xakog xdyad-og sivaL, SoTtsQ XLVsg ukXoL avrol ^sv inLSLXStg sioLv, dXXovg ds ov dvvavrac noLstv' av ds xal avrog dyad^og si xal dkXovg olog x' sl noLstv dya^ovg, xal ovrco nsniarsvxag oavxa, aOrs xal dXXcov

10

dnoxQvnro^ivav Ov Osavrov, vnoxrjQv^d^svog sig ndvrag rovg

ravrr]v rrjv ri%vriv
cpLOrrjv

y'

dvacpavdov

"EXXrjvag, Oo- 349

15

inovo^doag, Osavrov dnicprjvag nai.dsvOsag xal aQsrrjg dLddoxaXov, nQcorog rovrov fiLOd^ov diE,Lc6oag apvvO&aL. nc5g ovv ov Os ^^i^v nuQaxaXstv inl xrjv xovxav Gxiil^Lv xal iQoxdv xal dvaxoLvovO%-aL ; ovx so^' oncjg ov. xal vvv d>) iyd ixstva, dnsQ x6 nQcaxov Tjpoixcov nsQl xovxcov, ndXLV inL&vfico i^ ocQx^g xd ^sv dvaiivrjO&rjvaL naQa Oov , xd 6s GvvdLaGxiipaod^ai. i/]v B
3. i^yovfisvog as ^sXriar' av] Participio illud EvsKa rovrov explicatur. Phaed. p. 102 D
:

gag. Plene deinceps y.ai

aXXovg

noistv dyad^ovg. Stallb.

]

Xsya) ds rovd' fvfxa, ^ovXoiibvog <Jd|ai aoi onsg ifioi, ubi

10. dv aq)avS 6v a. vnonrjQv ^dfisvog palam te, per praecones jDronuntians per

plura dedit Heindorf. 5. off ys ov fiovov] Oratio ita debebat procedere: og ys ov fiovov avrog oisi xalo? xaya&og slvai, aXXa xai aXXovg
olog r si notsiv, ovv (uansQ rivsg aXXoi avroi (isv snisiyisig aXXovg Ss ov dvvavrai siaiv noisiv. Sed quoniam his: os oisi yiaXhg v.ayaQ'6g slvai, ys statim subiecit: wansQ rtvsg aXXoi Svvavrai noiSLv, relicta inchoatae orationis constructione superiora denuo repetens pergit ffv 8s Kai avrog dya&og y.rs. atque per anacoluthon senten,

omnes Graecos, sophistam

ex hac arte, quam 316 D 317 B. Themist. or. 13. p. 162 A: syyvg Tt IlQoSitiov rov Ksiov v.aX TlQoyrayoQOv rov A^SrjQirov, kuI oaot yvavaig raig y.sq)aXaig (v. Phaedr. p. 243 B) dvs-nrlQvrTov, tavTOUff sv roig EXXriatv de praep. sig sni rij aocpia. vid. ad p. 3i2 A et Menex. p. 239 A.

appellans
alii

celant,

cf. p.

13.

nQcorog

aQvva&ai]

P. 328 B: a^tojg toj5 fiiaQ-ov ov

tiam absolvit. Ceterum ad aXXovg ds ov Svvavrai notsiv apparet denuo intelligi oportere smstKStg. P. 312 E: ri Si] sari TOVTO, nsgi ov avros rs sniarr^jxa}v sariv 6 aocpiarrjg nai rov fiad-rjrijv notsi; Gorg. p. 449 A:

nQarrofiai , xal f ri nXsiovog, ubi v. ann. Conf. Men. p. 91 D. Theaet. p. 161 D. al. Ceterum illudit sophistae magniloquentiam poetico hoc dicendi genere fiia&ov aQvva&ai. Stallb. 14. ini rriv rovrtov a%s'^tv] ad hanc quaestionem, int.

de virtute.

ravxa quum

dixit,

ovMvv
Svvarov

nai

aAiovff as cpcofisv slvai noistv; sc. pryro-

singulas virtutis partes (ra t^s

dQsrfig) intellexit.

160

PLATONIS
60(pCu tcuI ococpQoavvr]

ds, cjg iya^iui, x6 sQoitrj^a rods-

xal uvdQsCu xul dncuLOdvvr] xui oGiorrjg, tiotsqov ruvru,

TCsvrs

ovru ovo^aru, inl svl JtQuy^arC sGriv,

rj

sxuGra
5

ovcCu xul suvtov dvvufiLV sxuGtov, ovx 6v olov to TCQuy^u s%ov StSQOV UVtCOV tO StSQOV] S^ptjGd^U OVV 6V OVK dvOflUtU C STil ivl sivui, ukXa sxuGtov ldC(p TtQuyfiatL tav ovofidtav rovrcov snLxslGd-uL, Ttdvru ds ruvru ^oqlu sivai uQsrrjg, ov^ wg rd rov jrpi;(?oi5 (ioqlu o^ioid iGrcv uXkijXoLg xul rc5 oAw ov ^oqlu iGttv, ukV atg tu tov
tcov
toi^tojv

ovo^urav

V7t6xst,taC

rtg

L'dLog

lo

TtQOGCOTtOV ^OQLU Xui

TQ oAm OV (WQLU
cpdd^L'

iGti

XUL uXXl]-

koLg uvofioLU,
(isv

CdCuv SXUGtU dvvufiLv

stL coGTtsQ tots,
ojg

s%ovtu.
si

tuvxu

sl

GOL doxsL

6s ukkcig

Ticog,

syays ovdiv Gol vnokoyov tCds^iUL, iuv nrj dXkr] vvv cprJGrjg' ov yuQ uv d'av(idt,OLfiL, sC tots lo unonsLQ03(isv6g (lov tuvta sXsysg. Cap. XXXI V. '^AA' iyc3 Gol, scpr], Xsya, oi UcSxquD tsg, 6'tL tuvtu nuvtu (ioqlu (isv iGtLv UQsr^g, xui rd (isv rsrtuQU avtav intSLXCog nuQanXr]GLU dKlr]XoLg iGtCv, rj ds uvdQsCa ndvv noXv dLacpiQov ndvtcov tovtcov. drSs 20 8s yvcoGSL otL iya uXr]d-rj Xiya- svQrJGSLg yuQ noKXovg
rovto dLOQLGuL,
14.

bendum

vno Xoymv B, esse vnokoyov.

vnoXoyov

T!.

Recte Stephanus vidit

scri-

Svv ccfiiv 4. i'di.og ovoicc ay.aazov] H. e. an unicuique

fere

cum
^
^

sationis
Stallb.
17.

significatione excuvel absolutionis.

horum nominum subiecta est propria quaedam natura ac res suam sibi vim habens et ab aliisdiversam.
329C: xuvx' ovv nvxu dCsl&s fiot ccKQL^ag xw Aoyco,
P.
iiiv xi saxiv
tj

oxL

xa

syco

aoL,
X

scpi^,

Xsyca,

^sv

sxxaQa] quam-

quam argumentatione modo probatum erat harum quatuor virtutum binas binis similes esse, tamen ex Protagorae responso, quo p. 333 C ueminem temperantia ornatum iniuste agere
posse videri dixerat, consequens
illas virtutes omnes inter se similes esse, cf. proleg. p. 14.

noxiQOv fV
xij,
/Lto'pto;

ccqs-

ds avxfjg saxiv ri xal acocpQoavvr} Kai saxlv cc vvv oaLoxrjg, rj xccvx Sij syco sXsyov ndvxa uvoiiaxa xov avxov ivog ovxog.
SiHCiLoavvr}
14. cog

fuit

sycoys

cpr^arjg] nea te

21.

svQija s

ig

que enim ego

rationem exigo b. e. ego enim nihil curo, si quid aliter dixeris: denn ich rechne dir es nicht an, wenn du etc.
vnoXoyov
nocsca&at xovxo est

In talibus yuQ
I^licandi.

yaQ nolXo.vg] habet vim exdu

etc.

Gernianice dicas:

wirst namlich finden

Phaedon. p. 91 A: iyca fiOL Soyica xoaovzov ^ovov snsivcov Sioiasiv ov yccQ nQoQ-viiT^aoiMai

huius rei rationem habere,

Kts.

Neque tantum post voces

PROTAGORAS.

P. 349 ST.

161

rc3v dv^QciTcav ddixcoTCcrovg ^ev ovtag xal ccvoGLOjrdrovs

xal dxoXaGrordrovg

y.al
dtj,

d^ad^sGrdrovg, dvdQsiordrovg dh
scprjv

diacpsQovrag.

"Exs

syoi' d^iov

ydQ

rot STttaxs-

norsQOV rovg dvdQStovg &aQQalsovg dlXo rt; Kal Itag y\ ^'cprj, icp' a ot TfoAAot r\ 5 Xsystg Osqe drj, rrjv dQStrjV xalov rt (pfjg (po^ovvrat isvat. slvat, xal ag xaXov ovtog avtov 6v dtddoxakov Cavrov TiaQsxstg; KdkktGrov ^sv ovv, s(pi], si ^r] ^aivofiai ys. UorsQov ovv, ii]v d' syco, ro ^sv rt avrov aiaxQov, ro 10 ds rt xaXov, rj olov xaXov, "OXov tcov xaXov cog oiov ts ^dltGra. Oi6%a ovv, tivsg sig rd cpQsara xoXvfi^cjat

^ao&ac 6

Xsysig'

2.

dvdgs lOTCizovg ds d tcccp SQOvxm? BT:

quod
p.

dtaqospdvtcoff

359 B, ubi Socrates haec Protagorea reNon autem immerito Cobet, qui h. 1. avpetit, omissum est. Sgsiovg corrigendum esse iudicat, 'quis tandem', inquit, 'Sia^pedelevit Schauz,

Qovrtog inseruisset.'

demonstrativas hic usus invaluit, sed etiam in aliis locis. P. 328 B:

insiSdi'
(iciO^r} V.TS.

ipsius

yciQ

zig

ticcq'
j).

i(iov

sententia res est longe pulcherrima. Fortitudinem autem ais confidentiam quandam
esse
et

72 E: ovy.ovv TTj ccvrfj ioxvC iaxvQcc sCTort; zo yccQ ttj avzrj tovzo Xiyw. Mox Y). 351 C: syw yccg Xsyco, na&' o rjSicc iaztv, nbi

Menon.

audaciam.

lam quum

voculae vis a librariis neglecta turbas dedit. Formulam t'xB

St]

subsiste, quaeso

illustrap.

verunt Hermann ad Viger. 754 et Ast ad h. 1. StaUb.

2.

confidentia cum scientia coniuncta esse debeat, quoniam alioquin temeritas et insania foret: sequitur ut confidentia, quae scientia careat, non sit pro virtute habenda, eaque defortitudo virtutis nomine digna videatur, quae scientia

mum
sit.

avSgstOTcczovg Si Siaq^SQOVTOjg] Protagoras modo

dixerat

fortitudinem a reliquis

virtutibus ctvSQBia Tj

permultum
itdvv
noXi)

differre:

Siacpi-

Qov iaxLv.

Eodem modo
Fortes a iustis,

nunc,
piis,

quo magis

his vero deinde colligit scientia et sapienideoque ceteris tia contineri, virtutibus non esse contrariam. Vix est quod moneam, quam captiose haec et argute conclusa sint. Stallb. Conf. proleg. p. 17 sq.

Ex

fortitudinem

temperantibus. prudentibus disiungat, ex his qiii fortissimi sint eos longe. vult superari a multis, qui illis virtutibus careant. Socrates infra, nisi forte SiacpfQovtcog p. 359 B intercidit, nimis auctam hanc differentiani
,

8.

sl

firj

fj.aivou.ai y

g]

si

quidem sanus
insaniam;
TOv
9.

Tov

Trpcop. 343 aofiuTog (laviKOV av

sum; C t6

nisi

cpavsir). Stallb.

neglexit.
5.

Kal

i'Tag]
,

Hesychius:

{raaog ^oaavg. v. Sympos. p. 203 D. liespici ad vocis etymon in propatulo est, unde structura itag iqp' a explicanda. Argumentatur Socrates hoc modo. Virtus, iuquit, ex tua
iTTjg'

t6 Si Tt fiiv Tt Phileb. p. 13 C: rdg ftlv slval Tivas rjSovdg aya9ag, ^atiag. Euthyrdg Ss Ttvaj phr. p. 12 A dXXd t6 fisv avTov oaiov, t6 Si ti aXXo; conf. Male veteres editiop. 343E. nes TO [liv toi. sig tq: cpQSuTu v.oXvii.^u>ci, qui in pu-

t6

v.aX.']

teos urinentur.

Stallb.

PLAT. PEOT.

11

162

PLATONIS.
TlotSQOv diOtL
TCvsg ds

350 d^aQQaXscjg; "Eycoys, oti oC xoXv^^rjraL

BTtCotavrai

rj

dt,'

aXXo

rt;

"Otu

tnCotavrai.
Si(5i\

notSQOV Ot ITfJtLCiTtO tCOV LTCTtaV TtoXs^StV d^aQQaXsOt xol rj ot acpinTioi; Oi [jtTtLxoC. TCvag ds nsktag s%ovtsg; xal ra aXka oi nsXtaijtLXol ij oi (irj; Oi nsXtaGttxoC.
ys ndvra,
sl

tovto

t^fjtstg,

scprj,

oi

snLdrrj^ovsg rav

(i^

B snLGransvav d^aQQaXscSrsQoC si6L, xal avrol savrcav, snsLddv (idd^aaLV, ij nQlv (lad^stv. "Hdr} ds rivag scaQaxag,
ndvrcjv rovtcov dvsnL<jtrj(iovag ovtag, Q^aQQOVvrag ds nQog s'xa6ra tovtcov, "Eyays, r\ d' og, xal kCav ysxa ^aQQOvvrag. Ovkovv oi Q^aQQaXsoL ovtOL xal dvdQstoC
sq)rjv,

slClv;

AiGxQov (xsvtdv,
si6i.

ys (laivo^isvoi
dQsCovg;

^ dvdQsCa' snsl ovtoC Tlag ovv, sq^rjv sya, Xsysig tovg dvsq)r]
,

Si'r]

Ovxovv

ovxl tovg d^aQQaXsovg etvaL; Kal vvv y\ scprj. ovtOL, iqv d' sya, oi ovtco Q-aQQaXsoL ovtsg ovx

i5
/;^;^;

dvdQstoL,
dh ovtsg
GocpCa

dXXd

(laLVO^isvoL

cpaCvovtai;
Si6i,

xal sxst av oC
Q-aQQaXscjtatoi
t6i/

0O(patatoL ovtot xal &aQQaXsdtatoC

dvdQSiotatoi;
Sirj;

xal

xatd tovtov
scpri,

Ao'yov
,

r]

dv dvdQsCa

Ov

xaXcog,

(ivrjiiovsvsig

o3

14. Toug &aQQaXsovg] xovg aut deleiidum mutandum esse suspicatur Sauppe, delevit Sclianii.

aut in tovrovg

7. Kul ccvTol savrwv r? iiqIv (la&stv^ Extrema haec adduntur, ut savzav clarius illustretur, quae ratio etiam p. 350 E observanda. Similiter de avxov avtov leg. p. 649 A:

supplevit recteque statim post dicere potuit: si oi &aQQalsoi

dvSQStoi

3,

siaiv,

ovn ^qcoz7]9i]V.
gqpTj'

Kal vvv y\

Etiam
int.

nunc,inquit, ita statuo,

noist izQiazov lXscov sv&vg (lal(iov 7] TtQot s Qov , ubi vid. Stall-

xovg dvSQsiovg (tovg) &aQQaXsovg slvai, cf. Kriiger Gr. 50.

1.
^

baum.
13.

0)

o V V

T ov g 53 D:

Phileb. p. xovzca y.al zivs Xsysig; ibid. p. 42 C: iioiag dr] yial ndg Xsysig; Phaedr.p.261 A:
Tccag

dvSQsCovg]

l s Y s

sic,

Q^aQQalsoi^ ut scientia et peritia careant. Proxima sic interpretamur: et tamen ex iis, quae
15.

ot

ovzco

dicebamus antea
pientissimi
fortissimi?
in

{sv.st),

sa-

modo

Isyovat; Eodem Socrates dicere potuit Ttwg ovv nal ztvag Xsysig dvSQsiovg sivai; ovxl (zovg) zovg Q^aQQalsovg; Sed sermonis ambiguitate usus est ipse enim ad ovxl zovg Q^aQQalsovg slvai intellexit dvdQsiovg, Protagoras autem his verbis praedicatum contineri ratus ex praecedentibus subiectum xovg dvdQsiovg
Tt
yiai
Ttcog
1.

h.

quique etiam maxima utuntur fiducia, et ha.c ipsa de causa sunt

Post ot aocpcazalegendo vox inhibeuda paullulum, ut ovtot cum sequentibus verbis coniungatur.
tot est
Stallb.
19.

Ov

jta^cog,

sq)')],

fivrj(i.]

Respondet Protagoras
sententia

ex

sua

fortitudinem
sibi

quidem

audaciam

adiunctam habere,

PROTAGORAS.
2J(6xQaTs,
iQ(OT)]&slg

P. 360 ST.

163
Goi.

sXeyov

ts

xal

dTCSXQtvo^rjv

eycoys

vno 6ov,

sl oC

Kvdgstoc O^aQQa^soi sloiv, oj^o-

Aoyrjaa- si 8s xal oi &aQQaX0L dvdQStoi, ovx rjQCjrrj&rjV

sl yccQ [is
5

TovTO ^QOV, sItcov av, OTi ov ndvTsg.

(6s

Tovg

ov d-aQQaksoc sIgC, t6 s^ov opcokoyrnia, D ovdapiov iTCsdst^as, (6g ovx OQd^cog co^oXoyi^Ga. snsiTa Touff sTCiGTafisvovg avTOvg savTcov driQQaXscoTS^QOvg ovTag
ds dvdQsiovs
ccTtotpaLVSLg
xccl
iirj

sTtKjTa^svav akkcov
rrjv

xal sv tovtc)
tovtco

olsi Ti]v
10

dvdQsCav xal
^STicov

OocpCav TavTov sivai.

oirj&sCrjg

8s

Tcj

TQona

xal ttJv i6%vv

si otJtco

dv sivai
fis,

(iocpiav.

nQcoTOv [isv yaQ

^sticov SQOio

si

oC i(i%vQol dvvaroC si6i, cpairjv

(isvoi

av

snsiTa, si ol innjTa^r]

naXaCsiv
xal
cpaCriv

dvvaTCOTSQoC siOi t(ov

nakaCsiv
15

avTol avTCov,

smora^svcov snsiddv ^d^aGtv, rj nglv

ffiov 6^oXoyr]6avTog
s^sCrj

^adsiv,

av

ravTa 61

av

60i,

XQo^svco Totg avTolg Tsx^rjQCotg TovTOig, ksystv

4. xovxo apograph. Parisin. 1811: et fuit haec vulgaris lectio ante Bekkerum, qui xoxs, quod est in B et T, recepit. xovxo servavit Ast, in xovz' mutaverunt Hirschig et Schanz. Quum vero Ciceronis testimonio (orat. 44, 151) constet Platonem vocalium concursionem non modo non fugisse, sed saepe de industria hiulca oratione usum esse, scripturam olim vulgatam praetuli; nuUum enim elisionis argumentum in libris h. 1. deprehenditur et xovxo 3"qov Protagorae dictioni, qui modo (p. 350 A) xalla iu xu af.lu Ceterum vid. etiam ad p. 352 E ilataverat, aptissimum est. coiioi.6yr}aa, fnsixa Hirschig. et 330 C. 6. ini.Si^ag, cog

ueque tamen eum qui audax sit, semper esse fortem, ut non sit consequens. quod de audacia vere dici possit, idem cadere in fortitudinem, v. ann. ad p. 351 B. 4. xov g Se avSg siovg ovK ogd^cog couoXoyrjaa] de fortibus autem, eos audaces esse, id quod ego concessi, nullo modo ostendisti me non recte concesHanc esse sententiam sisse. verborum totius disputationis seriem perspicientibus non potest obscurum esse. Nec dubia est
,

quum

praemisisset xb iiiov o/iosuperiora veluti negligens deinceps addidit haec: cog

loyrjfia,
ovy. OQd^cog

(ofioloyrjaa.

Itaque

post

x6 iiibv oiioloyrjaa praeeunteAstio vnoaxLyfijjv posuimus. Germanice haec imitatione

exprimas sic: dafs aber die Tapferennicht dreist sind, was meinZugestandniswar
(dafs die

Tapferen dreist

sind),

das hast du keineswegs gezeigt, dafs ich ndmlich

ratio

grammatica. Confusae sunt enim duae constructiones. Quippe orationem sic ordiens: xovg Sf dvSgsiovg mg ov &aQQaXtoi f ^ci, 80la verba ovSajiov iniSsi|as in animo habebat. Sed his

diesesnicht richtig zugestanden habe. insixa xovg in. Loquitur quasi praecessisset nQcotov [liv. Stallb.
16. ToTs avxoig xsKfir] Qioig Tovxoig] his iisdem argumentis. cf. p. 320 A. 355 E et Kniger

Gr. 50. 11, 19.

11

'

164

PLATONIS

351

ag xatd t^v ifi^^v b^okoyCav rj aocpia sGrlv i6%vg. sya ds ovda^ov ovd' svrav&a o^oloyco rovg dvvarovg ioyvQovg slvai, rovg lisvroL iG%VQOvg dvvarovg' ov yaQ ravrov slvai dvva^iv rs xal icxvv, dlka t6 ^sv xal dno
i7ti6ri]fir]g

yiyvs6&at,

rirjv

dvva^tv, xal aTib fiaviag rs

xal

djtb

Q-v^ov,

rav

Gco^drcov.

i6%vv 8s dnb (pv6scog xal svrQocpiag ovrco ds xdxst ov ravrbv slvat d-aQCog
coars
^rj

rs xal dvdQsiav.

Gvfi^aivst
(isvroL

rovg

fisv

dvdQsiovg

Q-aQQaXsovg slvai,

B dQsiovg icdvrag
ri

d^aQOog fisv

rovg ys d^aQQaksoi^g dvyaQ nal dnb rsxvrjg yiyvs-

to

rai dvd^QcSTiOLg xal dnb %^v^ov rs xal dnb ^aviag,

dvvafiig,

SansQ

dvdQsia dh dnb (pv6scog xal svrQOcpiag rcov

Asystg ds tivag,
scpriv,
co

-4>vxav yiyvsrat.

Cap.

XXXV.

FlQcorayoQa,

5. ^aviag ts BT: pro xs habet ys hic et paulo post Stoi^v%(ov yiyvsxai (p. baeus Flor. 7, 79 verba syd> 6e ovdaiiov %. ov\x,^_aiv si 351 B) afFereus. 6. jto ante %vy.ov om. T.

BT:

avfi^aivsiv

Stobaeus.

damnat Hirschig, sed

designavisse videtur.

13. yiyvsrai, quod est in BT, talibus Plato Protagorae dicendi rationera

10. &dQCog uTib taxvrjg yiyv.] De hoc loco conf. Ari-

Eth. Nic. III 11 et proleSententia haec est: Si urinatores in puteos se deiiciunt, quamquam illi quidem rem audent aliis terribilem et
stot.

gom.

p. 18.

periculosam, tamen fortes non dicendi sunt, utpote urinandi artis periti; nec magis eos qui

cpoTSQa xrjg ipvxfjg svsKa iia&LOxdvuL. diaxi&svTUL Ss avxj]v ot xrjv Sidvoiav fisv yvfivaoxiv.71 dKQaxcp xQriodfisvoL dyQicoot Ss aovxsQOv Tov SsovTog oiY.fj fialaKcoxSQOL av yiyvovxai v.a\ fiijv t6 ys dyoLOv x6 %vfiosLSsg dv xfjg cpvoscog TtaQSxoiTO, Kai OQ&cog fisv XQacpsv
.
_.

mente

et ira incitati simile aliquid facere aggrediuntur, fortes dixeris. Fortitudo enim nec impetu, qui brevi defervescit, nec arte ulla continetur, quae suis quaeque fiuibus circumscripta

dvS QSiov av s irj v.ts. W. Asy SLg Ss xLvag crates quum ad Protagorae
]

Soar-

gumentationem quae diceret, non haberet, aliam instituit disputationem, qua sophistam refutaret,

sed ex universa hominis natura animique conformatione nascitur atque omnibus vitae et locis et temporibus constans est
est,

nem

qui statuerat fortitudipropterea, quod saepenu-

et stabilis.
12.

dvSQsia
r.

aTro
ip.

q)VO.

m.

svTQOfpLag

y.]

forti-

mero ab imperitis , iniustis et ]3etulaTitibus hominibus exerceretur, a ceteris virtutibus piuridifferre. Nunc enim docet neminem sua sponte terribilia aut periculosa appetere ac sus-

mum

tudo a natura bonaque educatione animorum exsistit.

V.

derep. III 13.410 C otv.a%'LGxdvftouffixjy

.

TSS

yial

yvfivaOTLiirj
aju,-

naidsvSLv

KLvdvvsvovoiv

cipere, ideoque fortitudinem cum scientia coniunctam esse; ignaviam rerum cognitione carere. Ex qua re quum intelligi arbitretur fortitudinem scientia re-

PROTAGORAS.
Tcav

P. 351 St.

165
'^p'

dv^Qconav av

^rjvy

rovg dh icaxc5g;"E(pr].

ovv

av sv ^^v, st dvidfisvog te xal odvvd^avog ^ar]; Ovx s(pr]. TC d% ei TjdEog ^tovg rdv Cov rs^svrrJGsuv, ovx sv av 0ol doxot ovrag /3f/3tajx'5 vai; "E^oiy\ Td (isv aga Tjdecog t,rjv dya&ov, ro C scprj. ElnsQ totg xalotg y\ s<pr], ^cSi] rjdod' drjdcog xaxov. TC drj, c? nQcorayoQa; (i^ xal Gv., ojGtcsq ot (isvog. TtokloC, i]dsa arta xaXstg xaxd xal dviaQa dya&d; syco yccQ Xsyo), xad"^ o r]dsa e6tCv, aQa xatd rovro ovx 10 dyad^d, fir] st n dn avrav dTto^rJGsrai, dklo xal av^O^tg av rd dviaQd aGavrc^g ovrag ov xad'' ocrof dvtaQd, xccxd; Ovx olda, co UarxQarsg, scpr], djtlcog ovrag, cog
Soxst 601

av&gaTiog

0v sQarag,

si

sfiol

dnoxQirsov sGttv,

a3g
'

td r]dsa ts

dya^d sGtiv dnavta xal rd dvuiQd xaxd dXXd [iol 15 doxst ov (lovov TCQog tr]v vvv dnoxQLGLV ifiol aGcpciXeOtsQov slvai dnoxQCvaGd-ccL, dXXd xal nQog ndvta tov dXlov
ovx sGtLV dyad^d, e6tL 6' av xal d tcov dvLaqav ovx s6tL xaxd, s6tL d' d e6rL, xal rQirov d ovdersQa, ovre xaxd ovr^ dyad^d. 'Hdea 6e xaletg, r]v d' iyoi, ov rd r]dovr]g fisrs%ovra rj noiovvra rjdovrjv; Ildvv y% scpr]. Tovto roCvvv E
^Cov tov sfiov,
otL

sGtL (isv

cc

tcov

r]deav

20

keya, xa^' o6ov

r]6ecc

i^riv, si

ovx dyaO^d,

rrjv i^dovr]v

si' 10. ftry littera v superscripta T. 9. Ka&ov B, Ka&6 12. ovtcoBT T t BT: apographa siti rf Ti, quod iam in T ascriptum. 14, dXl' d hic et in proximo versu B exhibet pro dlld. et Cron.

rum ac sapientia contineri, mirandum non est, quod eorum

improbat iudicium, qui imperitissimos quosque etiam fortissi-

sunt,

bona,

nonne eatenus sunt non aliud quid si

h. e.

inde eveniat

nuUa

si

praesentem iucunditatem
sequatur molestia, et rursus tristia, nonne eodem

mos
6.

esse opinabantur. Haec fere Stallbaum.

sinsQ TOiq v.aXoiq\ siquidem iu rebus honestis iucunda vita versatur. Sic
respondet Protogoras iucundum, ut vulgo intelligitur, accipiens; sed Socrates id iucundum esse aut recte dici negat, quod in iniucundum vertat, ut non mirum sit ab eo iucundum a bono

modo quoad
sunt?

tristia, mala verba kkO' 6 i^Sia sGziv Heindorf addi voluit t

Ad

non

distingui.

] Vi d e 8. i y M ydg Xiyco licet hoc dico s. hoc mihi

riSia, quod alioquin non nisi rjSia arra illa, quae mala Protagorae visa erant, intelligi possent. Sed nunc de iucundo universo loqui Socratem et per se patet etproxima verba xa afiagu declaraut.^ 19. tati S' u gCTt] H. e. ^ffTt -nal <5i r]Siayd Igxiv dya^d, cf. dviaga', d tGzt zaxa, p.

volo:

quatenus

iucunda

334 A.

'

166

PLATONIS
"SIgtisq

avrrjv bqohxuv st ovx dycc&ov iotiv.

(pr]
,

6v

XsysLg,

exd^TOTs,
TCQog

co

UdxQaTeg,
dojcfj

6xo7tc6^ed-a avro, xal eav

[lev

koyov

elvai

to

Gxsfi^a

xal

ro
ei

avTo
(irj^

i""^^-

(paivrjTaL '^dv re xal dyad-ov, (SvyxojQi^ao^ed^a-

de

TOTe

TJdrj

dn(pi0^rjT7]6o^ev.

JJoTeQov

ovv,

t^v

d'

eyo),

352

av ^ovXei riye^oveveiv Trjg Oxei^eag, rj eyco rjycofiai; ZlCitaiog, ecprj, Ov riyelGd^af 6v yaQ zal y.ardQxeig tov koyov. 'Aq' ovv, rjv d' eyoj, Trjdd Tcrj xaTacpaveg av
^fitv

yevoLTo;
rj

cjGjteQ

el Tig
rj

dvd^Qoaitov

GxoTtcov

ex rov
10

eHdovg
i&L

TtQog vyteiav

TtQog

dkXo
rd

tl tcov

tov Goi^aTog

eQyav, idcov ro
8ri

TCQocScoTtov

xal rdg %eLQag dxQag etnoi

Grrj&rj xal ro iierdcpQe-

fiOL

aTtoxaXvil^ag

xal

vov

eTtideL^ov,
tl

Xva eTtLGxeipa^aL
TtQog
rrjv

GacpeGreQov'

xal

iyco

roiovrov

Tto^co

Gxetl^LV

d^eaGd^evog
(prjg,

ori
15

ovrcag exetg TtQog ro dyad-ov xal ro i^dv, cog

deofiat

BroLOvrov
rrjg

tl

einelv

id^i

dtj ^ol,
Ttcog

co

IlQCOTayoQa, xal rods

TtQog
e7tLGTi]^r}v;

dLavoCag dnoxdXv^ov ,
AAojg;
tl,

exetg

TtoreQOv xal tovto Gol doxst aGiteQ rotg TtoXKotg dv%^QoiTCOLg,

rj

doxst dh rotg TtoXXotg nsQl

iTtLGr^^irjg

roLovrov

ovx iG%VQ6v ovd' r)ye^ovLx6v ovd' dQ%Lx6v 20 sivaL' ovde cag itSQL tolovtov avrov ovrog dLavoovvrai, aAA' ivovGrjg noXXdxLg dv^Qaitc) i 7t lG rr] ^i^ g ov rrjv STtLGrrjfiTjv avrov ccqxelv, aAA' AAo tl, rore ^sv d^v^ov,
,

21. 0)5

nsQi B:

(oGitBQ T.

xoiovzov T: rov ov xov B.

cf. symp. 174 A: nag sxsig ngog x6 sd^slsiv Kxs. Stallb.

2. sav (i8v TtQog Xoyov In his nQos loyov est 'rationi conveniens', cf. ann. ad p. 343 D; deinde z6 aiie[i[icc non est quaestio ipsa, sed res (h. e. sententia

18.

nox SQOV

Hui

xovxo

illa Socratis),

quae in quaestio-

aoL doKst] H. e. noxsQOv Kal nsQi xovxov {nsQt snioxrjfirjg)

aoi do-nst. Respicit adp. 351C: fiT] nat av, oaansQ ot nolloi, Tj^fo; axxa Kalstg hxs. Constructio eadem est Phaedr. p. 234 C Ti cot cpaivsxai o Xo:

nem
7,

venit.

av

yap

loyov]

tu

enim hunc
huius

de rebus iucuudis

Buscepisti sermonem; tu disputationis auctor es. Ad ^tKatog av int. sc, de qua ellipsi v. ad Gorg. p.
14. d^ saaccfi svog v.. z. %] Rursus haec ad xoiovrov xi Tio%(a

487 D. Stallb.

per epexegesin addita

343 D.
ibique

sunt. v. p.

yog; i. e. nsQt xov loyov. Menon. p. 82 E. Phileb. p. 22 A, Neutrum xovxo ubi V. annot. ad femininum relatum, ut infr. P.357C. Theaet. p. 145 D. Phaed. p. 88 A. De republ.VIII p. 562 B.
al. Stallb.

annot.
,

6x1

ovxcog sxstg nQog r. te ita sentire de bono et iucundo.

21. cog nsQi xotovxov avx. ovx.] vid. ad p. 337 E ann.

PftOTAGORAS.
rore de
i^dovrjt^,

P. 352 ST.

167

rote de IvTtrjv, eviors ds Qara, nokTieQl rrjg einorri-

kdxig de (po^ov, drejivag dLavoovfievot

firjg,

aOTteg

Ttegl

dvdQajiodov,
dq'

7teQLlxo[ievr]g

vjto

tav Q

akkav dndvrcov.
5

ovv xal 6ol roLOvrov

ri

rt TteQl avrrjg

doxet,

r]

xaXov re eivai

eTtLGrtj^r]

xal oiov aQ^eLV rov

dvd^Qcanov, xat idvjteQ yLyvcoGxij rig rdyad-d xai rd xaxd,

(iT^

dv
7]

xQarr^d^i^vaL vjto firjdevog,

aGre dkV dxra jtQar-

reiv

dv

ri

eTtLGrrjfir]

xelevr],

dkV
Kal

ixavqv eivai
doxet,
etpr],

rrjv

cpQovr^GLv ^or]^eLV
10

ra

dv&QGJTtc};

aGjteQ
Jtdvrcov

Ov

Xeyetg,

UcSxQareg, xal d^a, eiTteQ

GocpCav xal
eivai
eyco,
eTtLGrrjfir^v

toj AAoj,
ft^

atoxQov d

eGrL xal

e^ol

ov%l

XQdriGTOv cpdvaL
KaXcog ye,
OTt
15

rcov

dv&QCOTteLcov
dkr]d-rj.

TtQayfidrcov.

ecpY]v

Gv kiycov xal
fftot

oiGd^a

ovv

ot Ttokkol rc5v dv&QG)7tcjv

rs xal Gol ov neC(iekrLGru

TtQdrretv.

d^ovruL,

dXXd noXXorjg
drj

cpaGL yiyvcoGxovrag rd

ovx
vjto

ed^ekeLV TtQdrretv, e^ov avrotg,

iyca i^Qo^t^v, o rC

dXkd dkka
kvnr]g
r]

xal oGovg

nors altLOv iGrt rovrov,

rj

^dovrjg cpaGtv r^rrci^evovg

cov

vvv

8i]

iycr eksyov,
20

vno rtvog rovrcov XQatov^evovg ravra noLstv Toug noLOvvtag. Ilokkd ydQ oi^aL, scpr], a3 2]c6xQarsg, xal dkka ovx OQd-cog kiyovGLV oC dv^QconoL. "Id^L di)

8. Sv Sauppe: av T, a B, quod Cron defendit loco Thucydideo (IV 17, 2) fnixoJQiov ^fttv, ov fiiv ^Qaxsig apxtoot (Xoyoi), (i^ nolXoig XQr)6&ai,^ bed nunc scriptura libri T verum indicatur. 71 fnictrjuT] B: om. tJ T.

x.ousvrjg']

sn. nsQisXreferenda sunt verba Aristotelis Eth._ Nic. VII 3 sniczuyLSvov filv ovv ov (paai tLvsg olovts slvat (axparrj). SsLvov yap ini,azT}fir]g ivov2.

nsgl

trjg

Huc

13. Kalojg ys av Isyojv] Frequens respondendi ratio. v. ad Gorg. p. 451 D et Symp.

aXko avrov mansQ dvSQCcnodov; cf. ad

6r]g

Ti
p.

cog costo 2^orAgdrrig , , v.Qaxsiv v.al nsQisXiisiv

174 E. Addendum vero e superioribus cotpiav cpj]giiQdttctov slvai t(ov dv&Qconsimv ngayfiatcov, Quod KaXcog xai. dXT]&rj
:

coniunctum legitur, eodem modo Phaedon. p. 79 D. lon. p. 538 E.

Stallb.
18.

342 C. 344 C. 358 D.

10.

ataxQov
. .

iati

arj

vno

oujjl

(pdvai] Post alaxQOV

iis

Hiatum

rjdovrjg cpaaiv] saepius obvium nolui

alaxvvofiai, lateat uegatio, multo frequentius fiiq ov quam siniplex firj cum infinitivo coniungitur. Etenim alcxqov iart fere idem est atque ov kuXov
iari, alaxvvr} iati,

quum

in

icti. V, Stallbaum ad Theaet. et Kriiger Gr. 67. 12, 6. p. 151

tollere libris invitis. Euthyphr. p. 10 C: cpilsitaL vno mv cpiIsitai. Legg. XI p. 920 D: vno dSitiov. Ibid. p. 129 A: /ij vno svog natQog. vid. supra p. 349 B inl svi nQdyiiati. Ibid.: inl svi slvai. p. 358 C: ini d otstai. Stallb. Conf. not. crit. 4 p. 163.

168

PLATONIS

^t' ifiov ini%BiQYi6ov nBi^SiV Toi)g dv^Qcinovs ^al didd-

6xiv o ioriv avtois rovro xo ndd-og, o (pa6iv vno tc5v 353 rjdovcoi' YittaG^ai xal ov n^dttBiv did tavta td ^sktL0ta, ensl yiyudfJxeiV ys avtd. i6cog yaQ av, Isyovtav

ovK OQ&cag Xiysts, c6 dv&Qoonoi, dXhd ipsvds- 5 G&s, SQOiVt dv rj^dg' to TlQOJtayoQa ts xcd UajXQatsg, Si ^rj ioti tovto to ndd^rjixa rjdovr^g rjttdod^ai, d^^d tC not^ i6ti, xal tt v^stg avto cpats sivai; Sinatov rjiiiv. Ti ds, co UdxQatsg, dst rjfidg 6xonsi0%ai trjv tav nokB Xcov 66^av dv&QOjncov, ot o rt dv tvxoJGi, tovto Xiyov- 10 slvaC ti rj^tv Tot^ro nQog to/-^/^"' 6iv; Ol[iai, ^v d' iyc} ii,svQSiv nsQl dvdQsCag, nQog tdXka fioQia td trjg aQEttjg
rj^cav

oti

nag not
^fiiv,

s%si.

si

ovv

(?ot
r)

Soxst i^^ivsiv oig uQti sdo^sv

s^s rjyrj6a6&ai,
,

ol^ai
6s
/ii)

dv syays xdXhGta cpavs^ovlsi , st 6ov cpCXov,

ico 15

Qov ysvi6&ai snov yaCQSiv. 'AXk\ scprj,

rJQ^G).

sl

oQd^cog Xiysig' xal

niQaiVS, Ci6nsq
iyco, si SQoivto

Cap.
4.

XXXVI. ndXiv

toCvvv,

scprjv

iitsl y lyvatayisiv apographa: sTtiyivcoaASiv

BT.

insl yiyvcoGKSiv ys uvxci] Adduntur haec ex persona hominum, qui de hac re iudicare dicuntur, eamque ob causam snsl cum infinitivo con4.

%(06i, xovxo nQa^ovai. Ibid. p. 44 E: noiovat ds xovro, 6 zl

rvxojai.^ symp. p, 181 B: s^SQycc^Bzai xi av xv%r). Stallb. Plato ipse ab Athenaeo (p. 217 C),
ccv

iungitur. v. Phaedon. p. et Krilger Gr. 55. 4, 9,

7.

109

quo nemo magis ac turpius hunc philosophum vituperavit, nuUo

iudicio interposito scripsisse diayiaiQi[iav citur oxxl ksv sn

SL

(ir'i

saxL

nd&rjfia

Kxe.] si

xovxo x6 hoc non est

at

voluptati

accumbere,
est?

yXcoxxav sl&rj.

quidnam tandem

De

dlXd pObt sl [11] illato v. Stallbaum ad Gorg, p. 470 D. xrjv xcov nol. do^av 9, dvQ'Qconcov~] Plato verba ita collocare amat, ut ab articulo

vaj

cum
raine

adiectivo nomen alio nodisiungat, cf. de rep. p.

xrjv

Olaai, riv 8\syc6, slH. e. olfxaL xovxo xi ] {x6 a-KonsLa&ai xr]v xav noXXcov So^av (xv&Qcincov) slv aC xl (couducere s. conferre aliquid) r]fiLv pog x6 s^svqslv nsQi^ dvdQsiag, nag nox' sxbl nQog xdlla [lOQLa
11.

xd
Si

xrjg aQSxrjg.

401

xov dyad^ov

slkovk

13.

sl

ow

Et dv&Qconcov ad xwv nolXcov additum est ut multis aliislocis, cf. p. 352B, Phaedon.
r}9ovg.
p. 80 D, 10. ot

igitur

aoL So-nsi tibi placet

in

iis

stare s. ea tenere, quae paullo ante nobis

etc.

84

al.

o XL dv xvxcaaL, qui quidquid in buccam venit, id temere loquun-

tur.

Ad

xsg, Crit. p. 45

xvxooaLv intell. XsyovD: xl ocv xv-

videlicet ut ego Criton. p. 50A: Kal sufitvoiisv oLg cafLoXoyrjacc[isv drAULoig ovaLv; de rep. I 345 B. Stallb. Ad sl' aoL cpCXov intelligendum siis xaiQSiv sav.

visa sunt,

praeeam

PROTAGORAS.
i^ficcg'

P. 35a

ST.
rjxxco

169
sivcn, toji'

xi

ovv cpuxe xovxo

iXsyofisv;

sivca, o

rjfisic:

^dovoji'

av sycoys TtQOs avxovg codtcixovsxs di]- jiELgaao^s&a ydg v^tv syd xs xal IJQGixayoQag cpQaGai. aXko xt yciQ, ai ccv&qcotcol, cpaxs vfitv
sHnoi^'

xovxo ylyvsG^ai sv roiotGdSy olov nokkciTCLg vjio Glxcov xcil Ttoxcov xal cicpQodLGLCOV xQaxov^svoL rjdscov ovxcov,

avxd 7CQdxxsLV\ Ovxovv sQOL^sQ^' dv avxovs syco xs xal Gv 0ciLSv dv. ndkLv' TtovrjQa ds avxd 7tf] cpaxs sivaL:, noxsQOV oxl ri^v D
ycyvcoGxovxsg,
oxl
novYiQcc

sGxlv,

oficos

10

T^dovrjv xavxrjv

sv xa JtaQaxQrj^a itaQSiSL xal rjdv sGxlv

sxaGxov avxcov, rj oxl sig rbv vGxsqov %q6vov voGovg rs TtOLst xal nsvCug xal dXka roLUVta nokXd jtagaGxsvdt,SL; rj xdv sl n rovrcov sig ro vGrsQov firjdsv nuQuGxsvd^SL, %ULQSLV ds ^ovov TtOLSt, 6}icog d' ttv xaxd sir],
15 OTt

TtU^OVXU XULQSLV
2.

TtOLSt

Xul OTttjOVV

Uq' oio^Sd^' UV
significatur,

</ f..

sXiyoyisv, quo mobilis vulgi animus recte

BT:

5. iv roioiaSi scripsi: usitatius esset iv rois ktyofiBv Cobet. zoiolgSe, id autem, quod libri habent, iv toCsds, otov, Platonicum mihi non videtur, cf. p. 354 A, 324 D, Phaedon. p. 64 D al. 14. elr] corr. in apogr. Veneto 189: tjv BT et in utroque atatim post (u.aO^dvxa, quod Ast pluribus defendit Ficini intorpretatioueui, qua reddidit cognoscentem hominem, probans; sed scientiae hic locus nulius est. Alii, ut etiam Cron, oxi intellexerunt pronomen, non coniunctionem, et formula ori iia^ovxa causam in re ipsa posi-

tam

signiticari volunt.

Sed
nisi

xi fiad-oiv,

quod

est

quid edoctus,

quid secutus, non

potest
Srj

de hominibus dicitur et saepe reddi

cur tam stulte, tam temere, cf. Aristoph. vesp. 251 Tt Quare h. 1. a Platone ua&ovxa procod-fig, covorjxB. fectum esse nequit. Et mutaverunt Stallbaum in na96vxa, Hermann in nagovxa, et nad-ovra receperunt etiam Sauppe et Schanz, Bed ille o n na^ovxa scripsit et vim locutionis xi jra&cov (Kriiger Totus autem locus ita com56. 8, 3) huc quadrare arbitratur. paratua est, ut de eius emendatione desperandum esse videatur. Ipse^igitur, nisi uncini in hac editione omnino displicerent, ista interTjv, ori (la&ovxa xalqiiv noii-i y.al onyovv ut addita ab
fiad^cov
. .

polatore
S'

dv KUKa

saepsissem; nam ad sententiam sufficiunt verba oyicoq Summotum autem si'r] est ii'rj vel etiam xaxa av sL'r].
r^v.

ascripto et inserto
4.

aAio

xt

ydg qparf
dicitis

acci-

nonne

hoc vobis

ut qui gaudeat, is afficiatur sensibus quibuslibet,

dere in rebus huius generis. otov

est 'vehiti' et oucog t;ra ngcixreiv pendet ex cpaxi.
10.

etiam turpibus
honestis.
Stallb.

et parum Mihi quidem

xai r]Sv iaxiv]

intell.

iv

tw nagaxQr]ua.
15.
]

oTt na&ovxa %uiQSiv quia faciunt, ut quis

quomodocunque
gaudeat
i.

affectus

e.

quia faciunt,

TraS-oVTK videtur accusativus singularis, et oratio supplenda pronomine aura i. e. ra r]Ssa, de quibus agitur. Ad 7ra9'o'vTa intelligi potest xivd, de quo genere loquendi Stallbaum dixit ad Criton. p. 43 B. Phaedon. p.

170

PLATONIS

avTovg, a riQCirayoQa, aXXo xl anoKQiva.G^at, rj ort ov aara rrjv avr^g rijg rjdovfjg rij^g naQaxQrjfia SQyaOtav E Jiaxd iGrtv, alXa 8ta rd vCrsQOv ytyvo^eva, vodovg re ical rakla; 'Eya fisv otfiat, ecpT] 6 TlQcorayoQag, rovg TtoX-

kovg dv ravra aTtoxQtvaa&at. Ovxovv voaovg Jtotovvra dvCag TtotEt, xal itsvtag notovvra dviag notst; o^oloyotev
dv, cjg iya^iat.
tat,

Uvvscpr} 6 IlQGirayoQag.

Ovxovv

(paCvs-

354

in&,^><^c,.

ag cpa^sv syco rs %al IlQCirayoQag, dt' ovdsv dkko ravra xaxd bvra rj dtdrt sCg dvtag ts aTtorslsvra xai dXlav rjdovav aTtoGrsQSt; o^oXoyoisv dv. 10 Ovxovv ndltv av avrovg to Zlvvsdoxst rjiMtv d^cpotv. svavrtov si sQot^sQ^a- a dvd-QOiTtot ol kiyovrsg av dya^d dvtaQa slvat, aQa ov rd rotdds kiysts, oiov td ts yv^vdGta xai tdg 6tQatsiag xai tdg vno tav iarQav %SQa7tstag rdg dtd xavGsdv ts xai to^cov xai cpccQ^iaxstav 15 xai Itfioxtovicjv ytyvo^ivag, ott tavta dya&d uiv sGttv,

dvd^QcoTtot, v^ttv,

dvtaQd ds; cpatsv dv; Uvvsdoxst. llotsQov ovv xara B rods dyad^d avrd xalstrs, ort sv ta TtaQaxQ^ua odvvag tdg sGxdtag naQi%st xai dkyr]d6vc<g, rj ort sig rov v6rsQov XQOVov vyistai ts dn avtdv yiyvovrat xai svs^iat TcJv Ca^drcov xai rav Ttolscov Goti^Qiat xai dllcov dQ%ai
a.v Schanz correxit librorum scripturam ccv , quamquam hoc tanquam ex dittographia ortum prorsus inducendum 15. qpapft ax ftco v T: 14. GZQarsiKq T: cxQaTi-ug B. est. 21. alloiv deleri aut dXXai scribi voluit Heindorf. tpaQyidv.aiv^.
11.
20

fortasse

59 A,
oficog,

tum.

61 E, 63 D. et ds post ut saepe, apodosi addiV. supra p. 313 A et p.

avQ^QWTtot ot livos, qui dicitis ruvsus^bona esse acerba. P.

12.

yovzEg]
337 C:
14.

325 C.

num

igitur in Lativerteris: 'an iucunda, etiamsi nihil tale in posterum afferunt sed gaudere tantum fasic

Locum

co

dvSQsg

ol

naQOvxsg.

rag vno xSv latQwv ^SQaitELag] Xonoph. Cyrop.

III 3, 2: ri8saQ-ai r^vTto ndvPlat. Politic, p. 291 rcov ri^ij.

ciunt,
ita
(i.

tamen mala sunt, quod

e.

iucunde) affectum

fa-

D:

rriv

vno rmv

ciunt
tione'.

gaudere

quacunque

ra-

arsiav.

Xenoph.
est

Ultimis igitur verbis aliquanto accuratius eadem sententia exprimitur, quae inest in praecedentibus ^^atpEiv ds fi6vov noisi. Sed cf. supra annot.
1.

dno rav XtfiOKrov ia

cimus die
21.

oliycov dvvaHier. 3: 6 SoQvcpoQcov cpo^og.

quod nos

Hungerkur.

diStallb.

xai a?.lcov apjjat] Ad

oTi ov v.ard

r.

v,av.d

haec recte annotat Astius: dXXoav aQxai non sunt imperia in

alios sed in alias, int. civitates; sensus igitur hic est: et quod hoc quoque efficiunt, ut civitates non solum ipsae salvae sint,

scriv] ea nou propter ipsam, quae in praesenti voluptatem percipitur,

mala

esse.

PROTAGORAS.
Xttl

P. 354 ST.

171

TiXovTOi',

cpatEv av, a5g iyafXKL.

di

di

dya&d

eGxi,

dkko

xi

rj

oxl

sis

Tavta Uvvsdoxec. rjdovdg diioxEk&vxa

ij

xal
kstxs

kvnav dnakkaydg
keyaiv.,
rj
,

xs xal

dTtoxQOTtdg;

i%BXB

xi

akko xikog
5

dkV

avxd dya^d xa- C rjdovdg xs xai kvjtag; ovx dv (patsv, cog

sig o dTio^kiipavxsg
ifioi doxst,
s(prj

iyaT(iaL.

OvS'

6 IlQCOxayoQag.

Ovxovv
kvTttjv

r^v ^sv
,

i^dovrjv

dioixsxs

ag dya^fov

6V,

t^v 8s

(fsvysxs cog xaxov; Z!vvsd6xst.

Tovx^ aQa rjystG&^

slvav

10

xaxov ri]V kvTtrjV, xai dyad^ov trjv i^dovrjv, insi xai avxo xo laiQSLV xoxs ksysxs xaxov sivai,, oxav fist^ovav rjdovcjv djtoGxsQrj rj oaag avxo sxsi, rj kvnag [isit,ovg
jtttQaijxsvd^t]
Tt

xdiv

iv avxa i^dovcjv

insi si xax^

dkko D

15

avxo t6 laLQSLV xaxov xakstts xai sig dkko xl xikog dno^kixlravxsg, sxotxs dv xai rj^tv sinstv dkk' ovx (%Bts. Ovd' i^oi doxovOLV, scprj 6 IJQcoxayoQag. "Akko xl ovv Ttdktv xai JtSQi avxov xov kvTtsta&at 6 avxog xQoitog; toxs xakstxs avxo x6 kvjtstO&aL dya^ov, oxav rj iisl^ovg
kvTtag tcov iv

tdtt tiT/i

avxa ovGcov
;

dTtakkdxxT]

rj

^stt^ovg rjdovdg

20

nQog dkko xt xskog dno^kinsxs, oxav xakrjxs avxo x6 kvnstG^aL dya%6v, E r] nQog o iyco kiyco, sxsxs r]^tv sinstv dkk' ov^ s%sxs.
xcov kvncSv naQaGxsvd^r]

insi

si

TjSovdg de Stephani coniectura: ?) om. BT, T: ovSstiot B itemque in proxima paragrapho. 8. cog xaxov; Cornarius iudicabat post yiav.6v iuserendum esse Et expressit illud Ficinus tpttLiv dv, ut in superioribus factum. etiam hoc loco. Sed quum ille interdum liberius in Piatone interpretaudo versatus sit neque ulla necessitas cogat ad faciendam mutationem, librorum lectioneni servandam censemus. 10. ).e15. dXX' ori B, dXXoti T. yezs T: Xiyszca 13.
5.

dXX'

rj

6.

ovS'

ffioi

sed in alias quoque imperium habeant. Satis trita ost vocis dQx>) coniunctio cum casu secundo, ut Gorg. p. 314 A: jjpr^fiata noXXd Xafi^dvBtv ?j dQxrjv
rj aXXriV Svvauiv rjvrivovv. Cf. Aristot. pol. VII 2 init.

354 C

To

SLV,aiov

at]

oida

BLTS UQBzri xig ovaa tvyxavBt. Gorg. p. 463 E: bI Si [^ p/j(ir) zvyxdvBL 6v tovto, annot. Infra p. 359 D: snsiSii t6 jjttoj Bivat Bavzov BVQB&r] dtiu^ia ovaa. Men. p. 79 E: zLvog ovzog aQBzPjg XBysig d iByBig; al. Stallb. naiiov Ka12. btcbI si f';^oiTf dv] V. ad p. XsLts

zoQiy.r])
V.

ubi

zivcov
5.

aXX'

7}

riSovag zb

v.ai

X] nisi, praeterquam etc, ut p. 329 D, ,556 A, de qua for-

mula

V.

Stallbaum ad Phaedon.
^

p. 81 B. 7. fos

336 C (122,
ov\] Partici15.

9).

dya^ov
cf.

pium ov praedicato accommodatum eat. Debebat enim i^roprie

esse ovaav.

"AXXo ZL ovv TtdXiv Tpo'7ro?] Nonne igitur eadem ratio est etiam eius,

de republ.

p.

quod doJere vocamus?

172
/^krjd^rj,
f(pr},

PLATONIS
XsysLg, 6 IlQCDrayoQaq.

ns dveQOKSd^e, e5 evsxa TtoXXa tisqI tovtov Xeyetg xal TtoXXax"^; Cvyyiyvcoaxers (lOL, q)alrjv av eyays. TCQCotov (lev yaQ ov Qadi,ov
el'

iyd,

ndkiv xoCvvv, e(prjv avd-QcoTCOv, rtvog ovv drJTtots

djtodet^ai,, ti sCtC

note tovto,

vfietg

xaXeite tcov i^do-

vcSv
^'"""*^""<=^
^Sig.

rjttco

elvai' enetta ev

tovta

sCol

naGav ai dnodsCnr] s%sts

rj

AA' sti nal vvv dvad^scsd-ai s^eativ, sl

slvat
rj

355

akKo ti (pdvai xaxov aXXo ti

to

dya^ov
rj

r]

trjv

rjdovijv,

to

trjv

dvCav ,
sivai

aQxst v^itv to
sl

i^dscag
(iT^
(iri

xata^icovai tov ^Cov dvsv Xvncov;

s^sts (irjdev dXXo
eig

de dQKsl, xal
rj

lo

(pdvav

dyad^ov

xaxov, o

tavta televta, t6 (letd tovto dxovete. (prnil yaQ v(itv tovtov ovtcag e%ovtog yeXotov tov koyov yCyve^d^ai, otav Xsyrjte, oti noXXdxig yiyvco^Sxcov td xaxd dv&oonog oti xaxd s0tiv, o(iog nQattsi avtd, s^ov fi^ nQdttsiv,

15

B vno tc5v ^dovcov dyo^isvog xal ixnXrjtto^isvog, xal av^&ig av Xeyrjte, oti yiyvco^xcov 6 dvd^Qconog tdya%a nQat9. Tiavidv rj ccXlo X t B'T, sed ri manifesto errore additum et olim iam correctum est. 14. uv&Qconog BT: Bekker sine librorum sufFragio scripsit 6 av&Qconog et Sauppe itemque Schanz uv&Qco7cog, propterea, ut videtur, quod in proximis articulus nomini praemittitur. Sed est hoc nomen in numero eorum, quae, quando non de certo quodam atque uno sed de genere in universum dicuntur, articulo carere recte possunt. v. ad p. aiO C (95, 1). Ita p, 321 D: aocpiav av&Qconog raiJT?^ ^^Z^ ^^^^ quominus av&Qconog scribas, prohibeut proxima paragrapho: rrjv tjs 'A&rivag Sidcoeiv av&Qconq} ubi nemo tm intruserit, quamquam p. 322 A legimus Ibid. p.322C: Soir] ETTSt^r} os 6 av&QConog ^siag (iszscxs fioiQag. diKrjv v.ai atdco av^Qconoig, ubi paullo post 8iKr]V 3i] ytai atSm ovzco ^a iv roig av&Qconoig. p. 355 E: Isycofisv oxt av&Qconog nQuxxsi. cf. de rep. X p. 603 C. 619 B. apol. p. 39 C. symp. p. 17, Isyrixs correxit Heiudorf, iu 106 A. politic. p, 271 E. al. BT est Isysxs quod delevit Hirschig eumque secutus Schanz.
,

2.

t ft

av sqoigQ's'] Exs'i

tractare.
^^

v.

ad Phaedon.
.

p.

spectabas

(is

dvsQoivxo

ov

87 A. Stallb.

&y&Qconoi,v.p.S6BA.C,sedlepide Socrates adversanos quos modo finxerat, nunc simulat ad^^^^-

^^,

^,^
de cor, p.

^ ^ ^^

Demosth.

6.SV xovxcp stat

naaat-]

in hac re omnis posita est vis nostrorum argumentorum, s. in hac re totius di-

^^^ dStHrJiJtaxog ovSsvdg XaBstv xiucoQtav. Xenoph. Ana-^v^ ^^^ jj ^j^[^ j^f ^^
3^9^
,,

'^

g^^^^^

13,
int.

ysloiov

yiyvsa&at]

sputationis nostrae card

versatur. av a& s a & a t s^saxtv, etiam nunc sententiam vestram licet re-

hac quam concludam argumentatione, eamque ob causam

illius

orationis seutentias esse ridiculas statim post dicit: cog

PROTAGORAS.
rsLV ovx id-sXsc
dicc

P. 355 ST.

173

rccg

naQaiQri^La rjdovds,
^s

vno rovrcov

^trcd^svog.

10

ravra yskold s6rL, xarddrjkov i'<yrat, idv (i^ jtoXXotg dvofiaGi xQ^^f^^^^ d^a, ridsL T xal dvLaQo5 xal dyad^a xal xaxa, aAA' sTtsLdrj dvo icpdvr] ravray dvotv xal ovonaGL TtQoOayoQsva^sv avrd, avQ^Lg rjdst rs xal jtQcorov fisv dya^a xal xaxa, snsLr dvcaQa. d-s^svoc dr] ovra Xsyonsv orL yLyvcoGxav 6 C dv^QCOTiog rd xaxd orc xaxd sGrLv, ofiojg avrd noLst. idv ovv Tig ri^dg SQi]rai dta Tt, i^rrcofisvog cpr^Go^sv. vno rov\ ixstvog iQi]GsraL r]iidg' r]^LV ds vno ^sv r]6ovrjg ovxsti s^sGriv sinstv ccAAo ydQ ovo^a ^srsCh^cpsv
Cap.
Slg
,

XXXVII.

dvtl

trjg

^dovijg to dyad^ov.

xal XsyapLsv, otL r^rrai^svog

15

ixsiva

dr]

dnoxQLvoifisd^a
(prJGsc
6

dyad-ov,
T^fidg

qjrJGo^sv

vr]

zJia.

vno rivog; dv ovv tvxrj

rj

rov iQO^svog

v^QLOtr]g cov, ysXdastaL xal iQst'

ysXotov ksysts

nQayfia, si nQdttsi Ttg xaxd yLyvcSaxcov, otL xaxd iatLv,

20

ov dsov avtov nQdttSLv, ^rrdfxsvog vno tav dyad^cov. aQa, (fijasL, ovx d^icav ovtav VLxdv iv v^tv tav dyaQ^cov td xaxd r] d^iav; cprjaofisv drjlov otL dnoxQLvo4.

aju-a

corr.

in

apographo

Coislin. 155

prob. Cobet.

Vul-

garem et in BT exstantem lectiouem uqo. defendit Heindorf. 6. nQOGayoQvaiiifv B: TiQO(ia.yoQBvoiiv T. 8. XsywfiPv T: 11. egijasraiT: siQrjostai B. liyoiisv B. 14. cpiJGsi praebet unum apographum Venetum 189: cprjGc BT.
Ss xavra ysXoid sgxl, Kaxddrjka ^Gxai Kxs. vid. ad p. 325 B anu.
4.

insoleutiae docebunt

tavimus ad Gorg.
18.

[17]

p.

quae anno449 E. Stallb.

;u

p D ju.

9'

ttfia] in fine

aQa

etsi

nonnumquam
cf.

positum invenitur, Heindorf ad Gorg. p. 519 B,

ta-

ov dsov avxov nQaxquum mala facere eum non oporteat. Huc deinde referuntur verba ov yccQ av s^xstv]
rniotQxavs.
19.

men

minus aptum enim non amplius multis nominibus simul, sed duobu8 tantum uti vult.
sententiae
est; Socrates
10.

sv vfiiv]
est.

si

penes vos
Amphidis

iudicium
sGxiv
(poig

cf.

rjxxwfisvog

cprJGoiisv]
ijr-

verba apud Athenaeum VIII p. 336 C (Meineke III 309) (idxaiog

sv y' iuol yiai xoig Goitemque KQixaig dnaGiv supra p. 337 B: sv rjiitv svSoKiiiOLXs et Gorg. p. 464D: st dsot iv natGl diayoyvi^SG9at oxponoiov xs Kai laxQOv. Haec igitur Socrates dicit: suntne, iuquiet, vestro iudicio bona indigna an digna, quibus mala
,

H.

e.

on
y.al

rjxxaxaL.

14.

Xsywusv, oxi

xcifisvog] Solum rixxiofisvos iterum ponit i^ropterea, quod perspicue vult docere parum recte

responsum

iri

iqxxcofisvog

vtp'

rjSov^g. Mox ante xov dya&ov e superioribus repetendum vnd.

Omissionem hanc

nihil

habere

superentur?

174
(isvoi,
orfc

PLATONIS
ovx
diE,t(x}v

ovroiv ov yuQ av e^rjfiaQTavsv ov (pa^sv rjttcj sivav tav '^dovcSv. xata tL ds, cprj^SL iCagj dvd^id i<3ti tdyad^d tc5v xaxav rj td xaxd tav dyad^cov rj xat dXXo ti rj otav td (isv ^sCt^a, td ds O^iE xQotSQa ri r] jiXsia, td ds sXdtto '^ ovx s^Ofisv sinstv
;
;

dXXo

r]

tovto.

drjlov uQa,

g)rJ6SL,

oti to i^ttdGd^aL
fisit,cu

ksysts, dvtl sXattovcov dyad^cov

tovto xatcd Xa^^dvstv.

ravta
ycofisv

ybsv

ovv

ovtco.

^staXd^co^sv

di^

rd ovojjtara ndkLv
lo

ro '^dv rs xal dvLaQOv snl rotg aijrotg rorjroLg, xal Xeort

dv&QOTiog TtQdrrsL

tots ptsv sXsyo^sv td

xaxd, vDv ds Xsyofisv td dvtaQd yLyvdCxav, otL dvLaQU 356 iatLV, '^ttd^svog 'vtco tdv ^dscjov, d^i^Xov otL dva^icov
ovrcav VLxdv.

xai rig dXXrj dva^ia '^dovij TtQog

k^vitriv

7. IfysTE ex corr. scri5. slccTtco 7j BT: Hirschig fi delevit. 10. ccv&Qca^Jtoq ptum exhibet apogr. Coislin. 155: Xsysxai BT. 13. r/g aXXv dva^ta BT, BT: av&Qwnog Sauppe et Schanz, quam scripturam iam in priore editione revocavi neque eam im-

probat Cron. Schleiermacher pro dva^ia scribi vohiit dna^ia, sed quum intellexisset istud dna^Ca Stoicorum scholam redolere, postea mutata sententia d^ia scribendum iudicavit, idque jceteris editoribus omnibus placuit, praeterquam quod Schanz 8r] d^ia scripsit. Ante Bekkerum legebatur xiq dlXr} dva'gia riSovij, sed i^^ov^ verum esse coniectura perspexerat Heindorf et reperisse Bekker in aliquot apographis videtur.
3. dvd^id BGTL rdya^d xav Ka^Kwv] H. e. bona malis

Sed quum abrupto sermonis

filo

pretio et dignitate cedunt, nec

bona prae maUs sunt ehgenda.

ozav rd

filv

ybsi^ro,

rd ds

quando maiora sunt zd Aav.d, minora rd dyaQ-d, tum xdya^d sunt dvd^La tmv v.a^Aav.
GyiLv.Q.

interposuerit haec: xoxs fisv sXsyofisv rd nav.d, ratione eorum habita, quae per parenthesin interiecta sunt, deinde ref)etito verbo primario pergit vvv 8s Isycoiisv. Stallb.

Mox dum
qua
8.

pro
erat

ri rj

TcXsioj

plene

dicen-

rd

(isv

Ttlsico,

de

ellipsi v.

ann. ad p. 330 A.

xig dXXrj dva^ia TjdoCicero ap. Priscian. V 12, 64 et VI 7, 35 hunc locum sic Quae igitur interpretatur
13.

vi]]

ovouaxa ] Permutemus iam nomina vicissimque

dicsimua iuewndwm etacerbwm de iisdem rebus. Msxd 6v6(iaxa inl xo-vxoig dictum ut sni xivi xl slnstv, nomen in aliqua re adhibere, de qua dictione vid.
xaXa^i^dvsiv

(ista Xdficofisv

S^

rd

potest esse indignitas voluptatis ad molestiam, nisi in magnitudine aut longitudine alterius utrius posita?
Similis interpretatio Fi-

Quae alia inest ad dolorem indignitas volucini est:

ptati
gressa

quam
illa

etc.

Et ob praea^icov
ovxcov,

ovk
xi
,

Heindorf ad Sophist. p. 237 D. Mox dici poterat: hki coansQ

z6xs
oxl dv&gconog nQaxxSL xd nayia, ovxco vvv Xsycoasv, 6xi nQdxxsi xd dvLUQd.
sXsyo(.LSv
,

tum
xcov

'Kaxd
y.aHcbv

dvd^La taya&d denique proxime

praecedentia dva^icov ovxcov vlv.dv, non d^ia, sed dva^ia requiritur, quam vocem, ut maui-

PROTAGORAS.
iGtlv AA'
6x1
(isit^cj
rj

P. 356 ST.

175
rcwtci d'

vTtsQ^okrj cIXX^^gjv xcd eXXenl^tg;

xs

xal

GfiiXQoxsQcc

yiyvofieva dXhjXcov
et

xal
xtg

nksCco

xal iXcixxco xul ^akkov xal rjtrov.

ort

yccQ

kayot
5

clkka
^ot)

nokv
slg

dtacpiQst,

o3

2^cixQaxsg,

xo

naQa-

X9^(^^^

V^^

kvxrjQOVf
kv7Cri\

{.icov

xov v6xQ0v xqovov xal i^diog xal ukkcp xa, cputrjv av iyaye, i] rjdovfj xul
oxco ukkco.

ov yuQ

iod-^

ukV aGneQ

uyud^og iGxd-

<>

vat avd^QCOTrog, avvd-elg xd rjdia xal Gvvd^elg xd kvjtriQd,

xcd xo
10

iyyvg xcd x6 noQQco axrJGag iv xa ^vya, eini,

TtoxeQci Tckeico iativ.

idv

(lev yciQ rj^ia TtQog rjdiu

Catfjg,

xd

idv de kvTtrjQu TtQog kv7tr]QCi, rd ikdrrco xal a^ixQoreQU. idv de r]dia TCQog kvnr]Qd, idv ^ev rd dvtuQd vnsQ^dkkiqrat vno xc3v
fiei^co

del

xul itkeico

krjTtriw

r]dicov
15

idv xe xd iyyvg vito xcov TtOQQCo,

idv

xe

xd
iv C

TtoQQCo

vno rav iyyvg, ravrrjv

rr]v TtQu^tv TtQuxriov,

est, Cicero iu codicibus suis legit eamque pro substantivo habuit; neque veri est simile illius scientiam id prorsus fugisse, essetne ^ dvai^ia. grae-

festum

Grade, eademque ratione crebro adiectivis copulantur, v. Hipp. I p. 299 D. Phaedon. p. 93 B et cf. etiam Phileb. p. 41 D

cum
asg

xo

cum vocabulum

necne.

Atque

aiicpco

^iaXXov xs kuI Tovxco Ssvsad^ov

rixxov Xvnri

graecae linguae legibus nequaquam repugnat: ex cc^ia fieri

potuit dvuh,ia eodem modo quo ex yvfivaoia factum est dyvfivaaia. Talia Plato, si non exstiterunt, argumentationis gratia

xs v.ai ridovr], hui. oxi, xcov ansLQCOV sixTjv {siQTjxai).

quam vulgo crede rep. VI p. 489 B liysi, atg axgrjazoi r^g [leV' xoL dxQrja riag KTS., ibidem p. 485 C Tiqv dipsvS Biav Kal to (Kovrag sivai fii]daiiij TiQoadsxBa&ai zo ipfvdog, alXa ^iastv, 8 dlrjQ^siav axsQysiv. xfiv
plura novavit
ditur.
cf.
. .

S v xov 77 post iqSv addi vult nal XvnrjQov, quo sententia plena efficiatiir, sed facile id cogitatione suppleri potestj v. ann. ad p.

i.TO TcaQUXQTJ ft,a

]

iq

Heusdius

spec.

crit. p.

331 E.

(oansQ dya&og LaxdvuL sed sicuti homo ponderandi peritus, iis quae iucunda sunt compositis,

7.

SaepiuB et ipse usus est et alii post eum vocabulo Siaq^oQOxrig, quod tanquam Platonicum notaverunt s. v. Moeris et Thomas
alius originis est SiKai6xT)s, de quo vid. ad jj. 331 B. 1. xuvxa S' saxi J xavxa i. e. vnsQ^d}.lQyxa -nal sXXsinovxa. saxl intT xd rjSsa xs 'Aal

itemque
sta,

illis,

quae mole-

tum propinquo tum

Mag. Nec

longinquo per libram examinato, nobis dicas, utra plura sint.

12.

TtrjQU,

sdv Ss rjSsa TtQog Xvsuv (jlsv kxs.] si vero

iucunda cum molestis,

iniucunda a iusuperantur, sive propinqua a remotis, sive remota a propinquis, hoc
cundis

quando

dviaou. Haec ita quoque adiungi poterant: xovxo <J' saxl TO tisi^co xs xai aui-HQOxsQU yiyvsa&ai u?.lr]lcov_ y.xs. Adverbia ^uXXov ^ui ijxxov significant im hohern und niedern

ipsum faciendum quo id insit, videl.

cunditatis.. Stallb.

est,

in plus iu-

176
>^.L'rL
)

PLATONIS
svf]
.

^ ^y tavt'
TCQaxtsa.

iav da
aklrj

t<x

rjdsa

vno

tciv dviaQav,
c3

ov
av-

nY]

Ttrj

s%eiy

qyairjv

av, tavta,

^Qa:toi'^ old'

ott

ovx av e%oisv aXXag Xsysiv.

drj

Uvvsdoxsi,

xai

sxsivc).

"Ots

tovto ovtcog s%si, toSs ^oi dnotfj oipsi td,

XQivaad^s,

(p7j6(0.

(paivstai v^tv

syyv&sv ^sv }isit,G}, noQQixr&sv ds sldtta, ij Kal td 7Ca%Ea xal td nolXd (xi(3avtcog', nal al (pojval aC noQQcod^sv ds afiLTCQOtSQai; i'6ai syyvd^sv ^sv ^Si^ovg D Oalsv dv. Ei ovv sv tovto) iq^tv i^v to sv nQdttsiv, iv Tc5 td ^sv ^sydla ^^xr} xal nQattsiv xal Xa^^dvsiv, lo td dh 6}iiXQd xal cpsvysiv xal ^iq nQattSiv, tig dv rjfxtv (SatriQia l(pdvy] tot; ^Cov, dQa r] ^stQy]tixr] ts%vr] rj 7] Tov cpaivo^evov dvva^ig; rj avtr] fisv r]fidg snldva xal /^^o'"" inoiSi dvco ts xal xdta noXkdxig ^staXa^^dvsiv tavtd
,

avtd (isysd-r} ov; O^GovGi.

xal fistafisXsiV xal iv tatg nQd^scSi xal iv tatg aiQS6s(3i

1. c^rovai at laai: articulus ai de 3. 0I8' T: ov8' B. Heindorfi sententia additus, in libris evanuit, quod vocabulum

15

13. avxr] 12. ^" ^ apoprapha: tj BT. praecedens in ca exit. T: avtri B. avzr} fiEv av a recent. mauu apograpli. Venetum 189, 14. xavxa T: post inldva particulam av insertam voluit Ast.

ravza B.

zovro ] Quo4. "Orf 8 wiawigitur hocitase habet.

rj

tam mox legimus p.^358 B:

sitl

ui

Nam
254 B.

causam

OTS, ut Lat. indicat, ut

V.

quando,

ad Fhaedon.
,

Deinde nsys&r] intelligitur strum Grossen, de rebus aliquem magnitudinis

Soph. p. p. 84 E. prorsus ut no-

tovtov nQu^sig anaaat, snl rov dXvncog ^^v, v. Kriiger Gr. 57. 10, 4. Vox (irJHY], quae sine uUo sententiae detrimento omitti potuit, addita est ut iuitio huius argumenti fiSYsd-rj ad verba cpaivstai, vfiiv zr) oipst za avxd
.

modum
41 E:
ys&T]
Stallh.
9.

habentibus.
(isv

sv
rrjv

oipsi

Phileb. p. x6 noQQcofis-

syyv&sv
10.

[isv hsl^co kxs.

&SV Kai syyv&sv oQav xa

dli]&stav

snldva xai snoLSi] Ad

dcpavt^st.
iqiitv

haec av
rjfitv

r]v

sita nobis esset vitae

felicitas, ut

Et ovv sv xovtcp
]

Si igitur

in

eo

po-

e supei'ioribus xig dv aootr]Qia scpdviq inteUigendum est, cf. Demosth. 31, 9: st avza tig sScohsv, Ojjtoaavxt

magnas menMox
rj

suras faceremus et elige-

remus, parvas autem fu-

xavx' dlr]Q-i] Isystv,^. .xi snoir]asv av; ?) S^^Xov ort mfioasv. Kriiger Gr. 69. 7, 4. Formula dvco yiai Kcexai Stallbaumio interprete indica-tjponsilii iuopiam et animi dubitationem, ut saepe. Nam sententia haec est: an

geremus
^iov.
p.

etc.

p. 356

si iv xfj Toy asi r^fiiv r]v

OQd^rj
rrj

nsQtxxov

E:

atQS-

ccorr]oia

sv atQsast scpayr] r]fiiv tj aazriQiu zov ^iov ovaa. v. p. 310 D, p. 324 E. Praepositionem in hac appositi,one iterasnstdrj

357 A:

xov

ista

quidem (speciei vis) in fraudem nos induceret ef-

ficeretque, ut eadem saepius permutaremus, modo hoc, modo ilhid eligentes.

PROTAGORAS.
xav
fisydkcov TS
s7CoCr]6s

P. 357 ST.

177

xal O^iXQcov,

r)

ds

(itQr]riicr]

axvQov
ds t6 E

^sv av

tovxo t6 cpdvTaG^a ,

drjXcoOaffa

dXrj^sg rjovxCav

dv

sTCOtrjGsv sxsiv riqv tl^vxrjv (isvovGav

snl Tc5 dkri^si xal ^GcoOsv

5

yotsv
6(p^siv

OL

dvd-QCOTCOL

TtQog

dv t6v Tavra

/3tov;
rj^idg

()'

dv ofiolo(iSTQrjri,xrjV

r^v

dv
Si

rsxvrjVj

r]

dXXrjv; Tr^v (isrQrjTixrjv, co^ioXoysc.

Tov nsQiTTOv xal aQrCov aiQsGsc rnilv otcots t6 jcXsov OQd^cog sdsc r]v rj acorrjQCa rov fiCov, iksGd-ai xal bitors ro sXarrov, ^ avro 7CQ6g savro rj r6

TC d\

sv

rfi

10

srsQov TtQog ro stsqov,

slr^

syyvg shs ttoqqco

p'

si'r],
;

rC 357

dv sGcplsv ()' dv ov

r]yLiV

rov

/3tov;

dv ovx

STCLGrrjfir]

xal

(isrQr]Tixr]
r]

Ttj,

STCScd-qnsQ

vnsQ^okr]g rs xal
oC

ivdsCag sGrlv

rsxvr]; STtsidi^ ds TtsQLrrov rs xal uqtCov,

dQL^(iY]TiXTq\

dQa
15

dXXr] Ttg
7]

r]

o^oXoyolsv dv

t^^llv

dv-

ov ; 'Edoxovv dv xal ra IlQcorayoQa ofioXoysLV. Eisv, co dv^QCOTCOL' STtSLdr] ds i^dovrjg rs xal XvTcr]g sv OQ&y rfj atQSGSL scpdvt] r](iLV ij GcoxrjQLa rov ^Cov ovGa, Tov rs nXsovog xal sXdrrovog xal (isC^ovog xal
d^QcoTCOL,

GfiLXQorsQov xal noQQars^QCO xal syyvrsQco,

20 fisv

aQa
^AXX^

jtQcorov

ov

(iSTQrjTLxr]

cpaCvsrac,

vjtsQ^oX^^g rs xal
GxsxpLg;

svdsCag
dvdyxY].

ovGa xal
^EtcsI

LGorrjrog TtQog dXXrjXag

,

8s (iSTQrjTLxr]

dvdyxrj drjitov rsxvr] xal

STtLGrrj^ir].

2Jv(i(pr]GovGLv.

"HrLg (isv roCvvv rsxvr] xal

STtLGxrj^ir]

sGrlv

grapha
secl

6iio?.oyoiev oi av&Qconoi: articulum ot habent apoet, ut videtur B, om. T et Stallbaum. 11. oux om. BT, ascriptum in T. 14. rj apographa: om. BT. dQiQ-fitjtiKfj T.
4.

1.

ccKVQOv iiv av kitoirjci]

bis visa est versari, hoc est

ut ne visum istud in errorem nos induceret. Nam quod vi et dv.vQOv est proprie auctoritate sua privatum est.

H.

e. efficeret,

Stallh.
3.

eligendis pluribus et paucioribus, maioribus et rainoribus, longinquioribus et propinquioribus etc. De articulo in eiusmodi enumein
ratione primis tantum nominibus praemisso, ante cetera non item repetito v. ad Criton. p, 47 C. Alcibiad. p. 117 A. Euthyphr. p. 7 C. Stallb.
21. xal iGOTTjTOg nQog dXXrjXas aKitln ?;] Yidel. TjSovTJg T nQoe Xvnrjv xal Xvnrje av f lcav& le cxfnQoe riftovijv. ipofii&af alias 8. posthac videbimus, utp. 347 B Phaed. p. 115 A. Apolog. p. 24 B. al.

fiiv

ovoav

^itl tc5 ccXri-

^ii^ in vero perseverantem; id, quod verum est, firmiter tenentem fluctuantem.

neque temere

oaoXo15. 'KSoiiovv av yiiv] pertinet av ad infiniti-

vum
16.

opioXoyBiv.

tnBidrj ds Tjdovrjg xi

xai X.] quoniam in voluptatibus et doloribus recte eligendis vitae salus noPLAT. PROT.

12

178
avrrj,

PLATONIS
siaavd^Lg (?X7/'o\u6^

on

dh

i7iL6tr]fir] iati,

toGov-

tov C

ii,aQXt TCQOs tYjv djiodsi^iv, TJv i(ih det xal

d7to8sth,ai
Ttsgl

ngatds,

ayogav
(ir]g

cov

^QeG^'

rifidg.

^qsg&s

ft ^e^vrjGd-s,

rjvixa rj^stg dXlrjXoig a^oXoyovfisv iniGtrj5

dXXd tovto dsl XQatstv, oVof dv ivfj, xal T^dovrjg xal tcov dlXcov dndvtav' vfistg 6s di^ scpats t7]v TqSovriv noXXdxig XQatstv xal T0t5 stdotog dvd-QcoTtov, STtsidrj ds v^itv ov% co(ioXoyov(isv, (istd tovto
firjdsv sivai xQstttov,

T^QSCd-s

rj(idg'

co

IlQCOtayoQa ts xal UcoxQatsg,

i^dovtjg

sl

(ir]

i6ti tovto to

Ttdd-rjfia

rjttdod^ai,

dlXd
ri(itv.

ti jtot'
si fisv

10

istl xal ti vfistg avto cpats sivai; SiTtats

ovv tots svd"vg vfitv sHnofisv oti dfiad-ia, xatsysXdts dv Yifiav vvv ds dv ^ficov xatayskdts, xal vficov avtcov xataysXaGsG^s. xal yaQ vfistg cofioXoy-ijxate imGtrifirig
ivdsia

s^afiaQtdvsiv nsQl tr]v tcov rjdovav aiQsGiv xal

Tot)g

15

tavta ds iotiv dyad^d ts dXXd xal sig to xal ov fiovov i7ti6tr]fir]g xal xaxd. dh i^r] TtQoOd^sv sti cofioXoy^xats, oti fistQrjtixijg.
i^afiaQtdvovtag
*

Xvnav

afiaQtavofiivr] TtQd^ig
OTf.

dvsv

sni6t7]fir]g l'6ts Ttov

xal at^Tot
20

daad-Ca TtQdttstai.

co6ts tovt' i6tl t6 rjdovr^jg rjttco

1. cc vtT} in BT corruptum in ry vtt), veram lectionem in apographo Veneto 189 ex correct. restitutam primus exliibuit Heindorf. a^cc&ia rj fisytazr] paragrapho E exxooovzov s^agiiai

11. si'7tsts BT, sed verius est, Stobaeus Flor. VI 63. olim iam monui, siitats, quod servavit Stobaeus, vid. p. 353 A ut et Lachet. p. 186 E sinatov rjfitv et p. 187 D sinats.yial noivfj Atque sinats etiam Schanz reposuit. 13. v^vv Ss uv CKStpaad-s. 17. sig xo apographa: 7}s t6 BT, BT: vvv S' sav Bekkei'. quod Hirschig probat deleta proxima particula ozl.

scripsit

3.7J9S6&S dl]p. 353A. Bene haec interpretatur Heindorfius:

interrogastis enim,
si

12.

Kat sysXats av

i^fi^vl

meministis,

quum mter utrumque nostrum

conveniret scientia nihil esse superius, sed hanc semper superare, in quocunque inesset, et voluj)tatem et reliqua omnia, vos autem diceretis, voluptatem saepe vincere etiam hominem scientem, id igitur quum vobis non daremus, deinde interrogastis nos etc.
5.

Imperfectum post aoristum positum hac sententia: Quodsi antea statim vobis dixissemus esse inscientiam, nosrisissetis etetiamnuuc rideretis, quippe non edocti lueliora. Apolog. Socrat. p. 32E:
d g

ovv av
strj

(i

o Lscit

1 0-

S Lay sv S6& KL, sl tngatrov td SrjfioCLa. Gorg. ]}. 471 A. Stallb. Conf. supra p.

cdSs

313 A.
17.
firjg]
-/tcci

dlXa tovto asi KQasc.

ov fiovov sniGtrjsczl] Pro-

tSLV^

fqv

snictTJurjv.

v,

ad

Tntell. svSslu.

p. 352 B.

20.

acts tovt'

PROTAGORAS.
slvat,
Rfiad^ta
?J

P. 358 ST.

179
ods
di
(prjolv
dLo.

fieyiGTrj'

^g IlQCOtayoQag
'TTtJtiag-

tatQog (iiKu xal IlQodLXog xal

vfistg

to

olsG^ai aXXo
rot)?

ti

rj

d^a&tav
cog

sivat oi5t avtot ovt Toug

v(ietEQOvg jtatSag naQo. tovg tovtav dtdaGxdXovg tovGds

5

"''

ov dtdaxtov ovtog, dkXd xrjdofisvoL tov aQyvQiov xal ov didovtsg tovtoig xaxcog
6o(pt6tdg
iii^nsts^
TtQattstE xal idCa xal drj^oaLa.

Cap.
[livoi,
10 oj '"o

XXXVIII.
fi(isv.

Tavta
drj

fihv toTg

noXXotg diioxsxQt- 353

;tiim et4**

av

vfidg ds

'Innia

ts

6 Xoyog

xat IlQodLXS

riQatayoQov SQCJtco, xotvog ydQ drj sGtco v^iXv

(istd
rj

notSQOv doxco

V(itv dXrjd^rj ksystv

ipsvSssiQrj-

G^aL.
(isva.

'TTCSQcpvcog

tdoxst dnaGtv dkrj&rj

rjv d'

sivai td

0(ioXoystts aQa^
to 6e

iyci,
tr]v

t6 (isv i^dv dyad^ov de

sivat,
15

dvtaQov xaxov.

IJQodixov tovde
sl'ts

diaiQs6LV tcov 6vo(icctcov naQactov^iaL'

yaQ

ijdi)

sl'te

a'"c-.**"

tSQnvbv Xsystg
3.

stte %aQt6v^ elts onod^ev xal oncog %aiQeLg

/"><y

^^<'

ovxE uvxol BT:

i'x

post uvxol insertum vult Madvig

et recepit Cron. Quamquam autem verbum evatamen j^ro Ixe expectes ecpoixaxE aut (potxaxg. Et si scriptum fuit ovx' stpoixaxs avxol, id terminationis compendio neglecto ante avxol propter similem utriusque vocis sonum faciie perire potuit. 4. xovxcov mutandum putat Cobet in xovxov, eique in proximis Naber xovg aocpiarag recte delevisse videtur, quae infelicissima est coniectura. 9. fprofi, m 77r7r/a Riickert: 0), quod libri omittunt, cur interciderit, liquet.

(advers. I 409) nuisse videtur,

nomini xovxo per appositionem additum daaQ^ia -q usyicxr]. Proxima in propatulo est dicta esse slQ(oviy.mg. De voc. laxQog v. ad
p. 312 B.
3.
vfi.]

in eo, nisi soloeca sunt quae TtQog t6 arjfiaivofisvov dicta vo-

cautur.

xova S s
cf.

xovg

aocp laxdg]

p.

349

ao(piaxj^v snovoficc-

ovxs avxol ovxs xovg

Post ovxs avxol per zeugma intelHgendum TtQoasQxsa%s,(\\ia.Q

ratio paullo durior.

aag asavxov ans(pr}vag naiSsvasmg Aal UQSxfig SiSda-KaXov.

14. X riv Ss TIqoS iy. ov xovSs SiaiQsa ivj Rursus Prodici artem traducit. v. ad p. 337 A

Nimirum

di-

cere volebat: ovxs avxol ovxs of Ttuidsg jtQoasQXOvxai. Stallb. 4. 7iaQ(x xovg xovxcov SiSacKdXovg] ad harum rerMwimagistros. Pluralis (toi;xoav) pertinet etiam ad eas res, quas ot noXloi in causa esse putaverant. Simili modo, sed inverso ordine Plato supra p. 349 A Bcripsit xovxov uia96v et snl xqv xovx(ov ayisipiv. v.p.358C'. De tali plurali G. Hermann ad Eurip. Iphig. Tauric. v. 678 contra Dindorfios annotavit: nihil soloeci

et B.

De verbo naQaixovfiai
p.
i'x s

di-

ximus ad
16. s

XaiQsig
p.

320 D. ono& sv Kal on ag 6v.] Saepius Plato

est,

similiter locutus

ut Cratyl.

400 E: (oansQ sv xaig svxcdg vofiog saxlv rifiiv svxsa^ai, 01xtvsg xs Hul ono&sv xo^^QOvctv Cf. Horat. sat. II ovofta^ofisvoi. 6, 20 Matutine pater, seu lane libentius audis. Itaque apparet, quam festive Socrates verba ^uai^fig 6votid^(ov ad Pro12*

180
Tcc

PLATONIS
tOLavtcc
o

dvo^d^ojv,

co

fialtLOte

IJQodtKS,

tovto

fioi

TtQOs

^ovkofiai dnoxQLvai.
'nal oi

reXdoag ovv
Ti dh
drj,
co

6 IlQodLXog
egjtjv

Ovvcj^oXoyYjGs,
iyc),

dkkoL.

dvdQsg,
xal

to tOLOvde; aC enl tovtov TtQa^eLS djtaOaL, enl tov

t,rjv

dlvnos
eq)r}v

xal ^deas,
te

aQ'

ov

xakai;

t6 xalov

EQyov dyad^ov
eycS,

xal

cocpe^L^ov;

UvvedoxeL.

Ei aQa,
dvvatd,
'^i^e^*s eivavW'

to

i^dv

dyad-ov

sOtLv,
ij

ovdels oi^rf eidcog

noLet, xal

o{;r OLOfjLevos

dkka ^eXtCa

eivaL

ensLta noLel tavta, e^ov td ^eXtLco' ovde to

TJttG)

B avtov dkXo
Tov dllo
tL

tL T0t5r' eotlv
rj

rj

d^axfia, ovbe HQeittco iav-

lo

Oocpia.

UvvedoxeL ndOL.

Ti ds

drj; d(ia-

5. Post y.alo:l in BT leguntur verba jiat coq^slifioi, sed haec esse interpolatoris vidit Schleiermacher. Heindorf ante jtaiat voculam KUL interpositam volebat. 8. d noisi, v.al dvvcczd Schleiermacher: a inoiEi yiccl Svvatai BT. Sauppe scripsit a noisi d xai Svvazat. Schirlitz et Cron malunt a inoisi, Kai Svvazd. Sed illud Svvaru et quae eius loco scribuntur moleste abundant projjter sequentia i^ov zd ^sXzico, haec autem cum Platonica esse i^roximae paragraphi D et E doceant, mihi Astius rectissime iudicavisse videtur verba xai dvvazai ex interpretatione verborum s^ov zd ^sXzico fluxisse et ex Platonis oratione eximenda esse.

dici

artificium transtulerit ;
,

cf.

oportet.
(lOL

sympos. p. 212 C: zovzov ovv (o ^ulSqs, sl yisv zov Xoyov

^ovXsi, cog iy%(iniiov slq "Egcoza vofiiaov slQria&ai' sl Ss, 6 rt

al onrj ;^aipstg ovofid^cov, zovzo 6v6(iats. de leg. I p. 633 A. Criton. p. 50 A. Hipp. min. p. 369 A. Parmenid. p. 133 D. Phaedr. onod^sv ovoiicc273 C. al. i:).

xal (ocpiliglossematis susvocavit Schleierpicionem macher. Nam ex eo, quod honestae sint actiones nostrae, in proximis demum coUigitur

Mox verba
in

merito

easdem esse etiam

bonas.

utiles

atque

Rem
p.

guntur

quae le359 E, ubi ad hunc

conficiunt

locum
8.
tJ

respicitur. Stallb.

^cov

illustratur

Hom.

nazQoQ^sv sv. ysvsijg dvSQa saaazov.

1.

II. 68: ovofid^oiv

a notst, xat

Svvard]

rovzo

ajroxpivaijhoc
utere

Sententia verborum- haec est: Si igifur, inquam ego, iucundum bonum est, nemo

vocabulo
dens ad

respon-

id, quodvolo, ut dicas vel t6 '^Sv sivai dya%6v vel ro rsQnvov slv. dy. etc.

qui vel sciat vel opinetur alia esse meliora quara

quae facit, eaque esse talia, quae possint fieri, tamen ea, quae minus bona
sunt,
facit,

at sni rovrov nQa ^sig quaecunque agimus eo tendentes, ut vivamus

4.
]

quum
Ad

agere meliora.
^sXzico iut. noLSiv.

i^ov'

liceat rd
p.

Sic

mox

sine

dolore

ac

iucunde.

Appositionis genus ad p. 356 C attigimus. Genitivi usum rarioexplicavit comparatis eiusmodi locis, in quibus ini de motu intelligi

rem Heindorfius bene

358 D: ovSslg zb (iSL^ov aLQt]asrai, i^ov ro sXazzov, sc. aiQSia^ai. Ibid. E: a^a' rts dvQ^QConcov id^sXi^ast inl ravru isvat, d SsSotKSv, i^bv ini d fij]; sc.
Isvai. Stallb.

PROTAGORAS.
d^iKV

P. 358 ST.

181

aga t6 roiovds
710.01

Xsyszf,

zo Jpevdrj ex^tv 86i,av xal

ixpsvad^at, tisqI tojv

TtQay^drcav rav tcoAXov d^Lcov; Kal

rovro

avv66xi.

"Akko

ri

ovv,

ifprjv

iyd,

iitC

ye

xd xaxd ovdelg exav Q%srat, ovdl inl a olsrat xaxd elvat, ovd^ iart rovro, ojg soixsv, iv dvd-QcoTiov tpvGst,
inl d oisrat xaxd slvat i^ikstv isvat dvrl

rav dya^av D
"Anavra
'

orav rs dvayxaad^fj dvotv xaxoiv ro srsQOv atQSla^at,

ovdslg ro fist^ov atQtJGsrai,

i^ov to sXarrov.

ravra
10

TC ovv, sg^rjv iyci, xakstri Tt Ssog xal cpo^ov; xal dQa onsQ syc6; nQog os Xiycj, c5 riQ^dtxs. nQoadoxCav rtvd kiycn xaxov rovro,
i^fitv,

avvsdoxst

dnaatv

slrs

(po^ov sirs diog xakstrs.

'Ed6xst IlQcaray^Qa filv

9. avvsdoKSL recepit Heindorf e Bas. 2 et praebent apogr. Vindob. suppl, 7 et Vatican. 1029: gvvSoiki BT. 10. yialtizs ti Ssog: in his ti, quod om. BT, de coniectura Heindorfi addunt

editores post

Bekkerum

oranes.

5. ovS sa Ti tovTO iv dv^Qoanov cpvasi] neque hoc naturae hominis insitum est: und es liegtnicht in der menachlichen Na-

stSQOv av atSQSOv; Ibid. p. 75E: dXXd cv ys nov yiaXsig nsnsgdv&aL Tt xai zszsXsvzrjyiivaL; Ibid. p. 88 A: coocfQOGvvr]v zi KaXsig xat SLKaioGvvrjv; Phaedon, p.
103 C. Cratyl, p. 399 D. 421 A, et multis aliis locis. Deinde exspectes: nQoaSoiiiav ydg zlvu
Xsyco.

tur.
6.

sIvuL s9s Is IV

Isv

<xl]

Infinitivos Plato similiter cumulavit de leg. p. 693 : sfisXXsg

Sed dcvvSszov hoc

offensionis. ft'TE cpo^ov

nihil

XsysLv

SsLV

Gtoxd^sc&aL

tov

habet
12.
X.]

VOflO&ftTJV.

dvti ttov dya9mv] Breviter hoc dictum pro dvtl tov isvuL sTil ta dya&d. cf. p. 31 7 B. 330 C. Phileb. p. 34 C: iva nri tijv ilivxTjg Tjoovrjv x^Q^-S '^^' (latog o Tt ^dXLCta Kal svag-

Amm

nius

8. V.

SLts Ssog diog J iog

'

Kul cp6og StacpsgSL. zJiog fisv ydg ictL noXvxQOVLOg xaxov

vnovOLU' cpo^og Ss ri nuguv Ttxa ntor}Cig. SLonsQ HqoSotog iv trj tszdgzri (c. 115) 'Hiiiag yiuL Siog. Sed s'xsL cpo^og zs hoc discrimen saepe negligitur. de leg. V p. 746 E ovS insLvu
:

ysGzata Xd^oifisv
TWff To{5

i. e. x^Q^-S 0(6u.utog. Ibid. p. 41 C: ovHOvv t6 (isv snid^vfiovv tjv 77 i/)ujj^ Ttov tov acoiiatog svav,

ZLCOV

S^SCOV,

i.

e. TCOJ'

tVaVZLCOV

zcov
p.

Tou awfiutog s^scov. iSymp. 218 E. de rep. VIII p.554_D.

deor.

Lucian. dial. ti na&ovoa

XXII

1:

slta
ifiov

tgdyco cs i. e. dvtl tOV i(lOL QllOlOV CS tiKtSlV.

Stallb.
10.

SKsivri dvt ofioiov izsyisv;

cpo^r]zia, Ssiaavza ztjv do'|acuv ffmtxpoioytaj'. Ib. VII cpo^ovfiUL fisv xat p. 819 A: TawTa jxdXXov S' stL SiSoivia tovg riuiiivovg v.zs. Xenoph. Mem. III 5. 6. al. Stallh. Conf. Lach. p. 198 B: Siog yug slvul

ngocSo-Aiav

fiiXXovzog

xaxou.

Aristot. Eth. Nic. III 9: Slo xat

KaXsLts
p.

Tt

diog xal

cpo^ov;] Sic
vTjv tL
Tt

332 A: dcpQOCv-

KaXsig; Menon. p. 76 A: di; ininsSov naXsig Tt, xat

Tov cpoi^ov ogi^ovzuL nQoaSoxtov KUKov quae verba haud inepte ad hunc locum Protagorae retuleris, cf. ad p. 352
,

ann.

182

PLATONIS

E xal 'ImiCa daos te xal cpo^og elvav tovro, TTpodtxco dh dsog, (po^og d' ov. 'AkV ovdsv, eq)r}v iyoj, a IlQodixe, ei dkrjd-rj rd eunQ06&ev ioriv, dtag)eQeL' aAAa rode. UQd rig dv&QCOTtcov id^ekrJGei, inl ravra ievai, d didoLxev, ^r'S*>a-^ ii,6v enl d fi^; rj ddvvarov ix rav a^oPioyrj^ivcov, d 5 yaQ dedoLxev, co^oXoyrjraL riyeLG^aL xaxd elvai' d 8e rjyeLtaL xaxd, ovdiva ovre iivaL inl ravra ovre Xaiifid^EdoxeL xal ravra ndOLv. 359 veLv ixovra. Cap. XXXIX. Ovrc) dr} rovrav vnoxeL^ivav rjv
,

d'

iyco

co

IlQodLxi re xal 'Innia,

dnoXoyecod^a

rj(icv 10 =^V"''

IlQcorayoQag ode, d ro nQcorov dnexQcvaro, ncog OQ^ag

d ro nQcorov navrdnaOL' totc ^ev yaQ 6i^^'**^^A^ nivre ovrav ^oqlov r^g aQerrjg ovdev ecpr] eivuL x6
e%eL,
(iri

exaOrov execv dvva^tv dXK' ov xavra kiyco, aAA' t6 voreQov eine. x6 ydQ vOreQov ecpr] rd ^ev xirraQa intetxcog naQanXrjOta B dXkrjlotg elvat, x6 de 'iv ndvv noXv dtacpeQeLV rcov dkereQOV oiov ro ereQov, idCav de avrov
Xcov
,

15

xrjv
'

dvdQeCav.
co

yvcoOeO&ai
UcoxQareg,

di

ft'

ecprj

xexfirjQCa

xade
Tovg

evQ^OeLg yaQ,

dv&Qanovg dvoocard-

^ev ovrag xal ddtxardrovg xal dxokaorordrovg 20 xal diiad^eOrdrovg, dvdQeLordrovg di' a yvcooet ort noKv dtacpiQeL rj dvdQeCa xav dXXav ^oQCav xrjg uQerrjg. xal iyco ev%"i)g xoxe ndvv id^av^aoa xrjv dnoxQcOLV xal irt
lidXkov ,
d'

ovv
di,

xavra fie&^ v^av dLel^rjX^ov. i^QOfirjv rovrov, ei xovg dvdQeCovg Xiyot d^aQQaXiovg.
ineLd})

25

C 6

xal trag

y\

ecprj.

^i^vrjOat,

^v

8'

iyco,

TLqar-

ayoQa, ravra dnoxQtvofievog; 'Sl^oXoyet.

iyoa,

"I^t drj, ecprjv

eine

rjiitv,

inl rC XiyeLg irag eivaL rovg dvdQeCovg;

oni.

2.

iyco,

co

TlQp8iv,t Bekker: m

BT.

10.

IJQodiKi

17. Ttdvv noXv B: T. apogr. Veuet. 189: a om. BT. 15. a B: 27. dnoKQtvoiisv og BT: dnout p. 349 D, ndvv om. T. 28. ini %i y.Qivccixtvog suasit Cobet, sed cf. Kriiger 53, 2, 9, quod in B superscriptum est, recepit Bekker eumBT: inX xiva, que Stallbaum aliique secuti sunt. Recte autem Ast et Schanz

3.

dXXd x68t\

Intell. ^taqoa-

6.

atfioXoYrjtcci

riysia&ai

Nihil, inquit, istud interest, sed hoc quaeritur: si vera sunt quaeanteadiQi.

xaxa EtvaijNam quae quis metuit, ea concessum est

illum pro^malis habere. v] 12. ^ rj a x6 n q m x
329
349
p.

ximus, num quisquam sua sponte appetet quae metuit, quum quae non metuit, possit appetere?

D sqq.
x6 yccQ vaxSQOv]

16.

B D.

v. p.

PROTAGORAS.
tJ

P. 359 ST.

183
e<p'

icp'

aTCSQ
ij

01

deiXot;

Ovx

scpi].

Ovxovv

ixeQtt.

IloxeQov ot ^ev detlol enl za ^aQQakia v^* -^'^5 eQXOvrai,., oC de dvdQetoi. enl td detvcc; Jiyezat dij, a

Nat,

d'

0!?.

l^coxQaregj
5

ovzcog

vno

zcov

ccv&qcotccov.

'Akr^d^rj,

scprjv

eyoj,

kiyeis'

dkV ov zovzo

iQOzco, AAa
iTil

Ov

iTcl

zi

cpi^g

zd decvd, rjyov^ivovg D decvd elvav, 7] inl zd ^rj; 'AkXd zovzo y , i(py\, iv oig 6v eXeyeg zoig Xoyotg dnedeCx&ri ccqzi ozv ddvvazov. Kal zovzo, e(pr]v iyc), dXrjd-ag kiyeig. coGt' ei zovzo
Lzag elvab zovg dvdQeiOvg; ap'

mOQ^ag
ovGa.

dnedeix&r],
inetdi^

inl ^ev d deivd rjyettat elvai ovdelg

rjzzco

eQxezai,

z6

elvai

eavzov

evQid^rj

d^a&ia

<y.//J.

15

'Alkd ^r[v inl d ye d^aQQOvai ndvzeg av eQXOvtai, xal deikol xal dvdQetoi, xal tavtrj ye inl AXXa td avtd eQxovzai oC deiXol ze xal oC dvdQetoi. (livtOL, ecprj, co 2JcoxQazeg, ndv ye zovvavziov iazlv ini E
'Sl(ioX6yei.
ti, quod sequente plurali iteratur.in proximis ini xj, 1. jj, iTKs slvat KTf. V. ad p. 357 E et Phaedon. p. 58 C al. (f^g 3. dfivd corr. qiiod Heindorf de coniectura dederat, B: 7) T. apogr. Parisin. 1811: daiXd BT, quae permutatio etiam p. 160 oc14. ot dvdQBtoi B: dvuvcurrit. 11. svgi&i] T: avQS&rj ^ B. dQeiot. T.

posuerunt

Qov

2.n6xQOV Sfivd] TIOTSquum dicebat Socrates, co-

gitatio eius iam advertebatur ad paulo inferius illata (Jj) inl rd avzd fQiovTUi ot dfiAot rs

Kui oi dvdQSiOi. Similis ratio obtinet de leg. I p. 626 C: nox(q' ovv Srj nolsci (lev tiqoq noXsig OQ&ov zovt iari, --toijU-Ty Si nQog -KWfirjv tTfQOv; OvSaftwff.

sermonis usu participium praedicato accommodatum. v. ad p. 354 C. Astius totum hoc: insiovaa pro alieuo Srj x6 TjTx. eoque inepto additamento habet, sed quum hic quae dicuntur Ssivd, eadem sint xaxa, ad ea uon accedit uisi qui ratione

AXXd ravTOv;

et sapientia destitutus est. Itaque si qui suut, qui cupiditatibus incitati {rjTTOvsg savzdav)

inl xd d" aQgaXd a igxovrail haec explicantur proximis verbis ini d yt ^aQQOvoiv IqXOVTai, et significant xd 9aQQa9.

Xia h. 1. eadem ac xd iirj xd ^T] nagixovTa Siog.

7.

Savd

iv 01 g 6v tXey sg roig Aoyotg] H. e. iv xoCg Xoyoig, ovg av iXsysg. Verba dXXd tovto 7' referuutur ad priorem partem interrogationis: ag ini xd
Ssivd, riyovfisvovg Ssivd slvai.
Stallb.
11. S'iQs97] dfia9ia ovaa^ Frequenti nec tameu constanti

ad Tu Siivd ferautur, eos illuc diia^ia quaedam perducit,quum quantum mali suscipiant, non exputent. v. ann. ad p. 34.5 D. 'AXXd firjv sni d ys 12. ^aQQOvaij Repetito superioris disputationis argumento quid porro inde consequatur, expUcare pergit. Et primo quidem ex eo quod concessum erat quum fortes tum ignavos audacter ad ea accedere, ad quae accedant, argute concludit hac ratione effici, ut utrique ad eadem prorsuB accedere iudicandi
, ,

sint. Stallb.

w
184

PLATONIS

a 01 t deilot aQXOVtai xal oC dvdQetoi.

avrixa aig xov nols^ov ot iilv id-iXovGLV tBvat, oC dh ovx id^elovGi. ndrsQov, (pYiv iyd, xalov ov iivai ij ai6%Q6v; KaXov, Ovxovv l'7iQ xakov, xal dya&ov a(ioAoyiJ0afiV scprj. iv rotg ^nQ06^v; rdg yaQ xakdg 7iQd^i,g dnaGag dya-

^dg (6^okoyr]6a^v.
ovrag.

'yiXrjd^rj

Xiysig, xal dsl ^OLy doxet

360

dXkd noriQovg cprjg ig rov n6k^ov ovx iO^iX^iv iivai, xakov ov xal dyad^6v; Tovg dLXovg, rj d' og. Ovxovv, rjv d' iyc6, l'nQ xakov xttl dya^6v, xal rjdv; 'Sl^oA6yr}raL yovv, icprj. 'Aq^ oi)i/ yLyva6xovrg ol d^Llol ovx id^iXovGLv iivai inl ro xdky,
iq^rjv

^Q&ag

iyco.

AioV r xal d^SLVOv xal rjdLOv;

'Akkd

xal

rovro

idv

6iiokoya^v,
ytag.

icpr],

dLacp&^Qovfisv rdg ^nQO(}&v 6[ioko-

TC d' 6 dvdQLog; ovx inl ro xdkkL6v ta xai a^LVOv xal rjdiov Q%taL; 'Avdyxr], <pri, 6fiokoytv.

is

B Ovxovv okcog oC dvdQLOL ovx ai6%Qovg cpo^ovg cpo^ovvraL, orav tpo^avraL, ovdh ai6%Qd d-aQQrj d^aQQOvCLv; ^Akri%^, (prj. Ei dh (ir) ai0%Qd, aQ' ov xakd; 'Slfiok6yL. Ei 8 xakd, xal dyad^d; Nai. Ovxovv xal oC dLkol xal oC d-Qa6tg xal oC ^aLv6^V0L rovvavriov ai6%Q0vg 20 r q)6jiovg cpo^ovvtat xal ai6%Qd Q^aQQrj d^aQQOv^Lv; @aQQ0v6L di rd ai6%Qd y.al xaxd Sl akko 'Sliiok6yL.
7. cpjjg slg apographa: qpTjcstg BT. 11. to Kdlltov xs Stephanus: z6 yialov zs BT, vid. ad Criton. p. 54 C, Phaedon. p. 20. Q^Qaaiig T: Q^aQastg B, illa forma legitur etiam in 98 E. Par. A de leg. I p. 630: xmv fiio&ocpoQcov oi TiXsiatoi yiyvovxai. 9Qaastg al aSinoL xai v^giaxal nal dcpQOVsaxaxot. a^sSov dndvx(ov, eodemque loco declaratur rectissime xovg &Qaaig hic cum insanis coniunctos esse, quia utrique, cum 1;^midi (ot dsiiol) turpiter metuant, turpi sunt confidentia. cf. supra p. 350 B.
.

1.

avxiv.a sig tov

B. gleich.

uti,
so
z.

tt.J velne longe hinc abeam:

timore,

si

quando timeant,

neque

Mox kuIov ov
sit.

turpi confidentia repleti sunt? Sunt igitur,

quae fortes timeant, sed ea re
vera mala sunt.
et constructione

est:
4.

quum pulchrum

xal uyad^ov (ouoloy.]

,

De

coniunctione

p.

358 B.
9.

verborum ala-

OvKovv T]v d syw xul ^du;] Nonne, inquam, si pulcrum et bonum est, etiam iucundum erit? 16. OvKovv oXcag 9aQQovatv] Omnino igitur fortes

non turpi afficiuntur

XQOvg q)6^ovg cpo^sta&at et alxQa &dQQr] ^aQQSiv v. L O b e c k Paralip. I p. 507 et p. 513 sq. Ut hoc loco, ita ovx. post ovKovv infertur Phileb. p. 43 D ovHovv ovv. av sirj xo XvTtsia&ai noxs xavx6v tc5 fiTj XaiQStv; Prot. Jlcog yaQ av;
:

PROTAGORAS.
Ti
rj

P. 360 ST.

185
stpt}.
rj

6t'

uyvoucv
dt,'

jccct

ayia^Cav
elGiv

Ovrag ixn,
ot
s(pr].

ovv; Tovto
TYjv Tc5v
5

dsiloc

dakoi, dsikiav
zJslXoI

Ti C av-

dgeiav xa^stg; zJsiXiav sycoy',

dh ov dta

dsivav d^a^iav itpccvrjGav ovtEg; Tldvv y', icprj. z/ta Tavtrjv dga ttjv d^a&iav dsikoi slcSlv; '^fioloysL. de dsLXoi sIgl, dsLXia o^oXoyEiTai Ttaqd 6ov; z/t' o
Uvvicpr].

Ovxovv
sirj;

ij

tcav

dsLvav xal
tcov

^rj

dsLVcSv dfiad^ia

dsLkia dv

'ETtivsvasv. 'AkXd ^rjv, iqv d' iycS, ivavtiov

dvdgsia
10

dsLXia. "Ecprj.
tfj

Ovxovv

rj

dsLvav xal

ju.))

8sl-

vav
stL

aocpia ivavtia

tovtcav d^a&ia i6ti; Kal ivtavd-a

;

inivsvGsv.

'H dh tovtcov d^a&ia dsLkia

ndvv

^oyLg
/lijJ

ivtav&a inivsvGsv.
ovxitL ivtav^a ovt'
15

'H

Gocpia

ccQa

tav
trj

dsLvcov xal

dsLvcSv dvdQsia iativ, ivavtia ovOa

tovtcov d^a^ia;

imvsvCaL
scprj,

i^d-ilr]6sv

ioiya ts' xaX

cpfjg

iya slnov Ti
fiovov

drj,

cj

TlQcotayoQa, ovts 6v

iQCJtco
iyco,

ovts djio^rjg; Avtog,

niQavov.
6ol

"Ev

y',

scprjv

iQo^svog

sti

oi ,

sl

a6nsQ to nQcotov
(liv,
co

stL

8oxov6lv sivai tLvsg dv^QconoL d^a%-i6ratOL

tatOL di.
20

dvdQSLo-

OiXovsLXSiv
otc

fioL,

scpri,

doxstg,

UcoxQatsg,
6ol,

t6

i^s

sivaL

tov dnoxQivo^svov.
ix
tcov

%aQLOv^aL ovv

xal

kiyco

co^okoyrj^ivojv

ddvvatov

^ol

doxsi sivaL.

dXXov svsxa iQcota ndvta tavta rj ^xiipa^d-aL ovX6(isvog, ncog not s%sl td oida nsQl trjg dQsrrjg xal ti not' i6rlv avto t^ dQStrj.
OvtOL,
riv

Cap. XL.

d'

iyco,

To iiis fivai: Schanz, qui (piXoviKfCv dedit ut p. 336 D etiara (piXoviyios et GviicpLlovfxsiv, putat it gog t6 fu sivai scribendum esse, quae est huius verbi solita con19.

^iXovsiKStv

structio.

14. ovKsrt ovz' ijcivfvaai TQd^sX. iaiya tj] Hic non iam neque nutu, neque voce sen-

tentiam suam aperuit. Eodem modo Tf post ouT iilatum p.

347 E. p. 351 A. p. 361 E. p. 309 B, ubi V. ann. t6 ifis 19. ^ilov sivis Lv

Supra p. rov dno^Qivofitvov. 336 E: qpiiovfixdg icn ngog o dv oQfir^ev. Eodem tamen modo cum simplici accusativo hoc verbum iunxit Thucydides V 111, 4: -nai ovh dnQsnsg votjLisits ftjj

to:

%tpci)

qptAovfixi^cai.

slvai\ cpiXovsiyisiv pertinaciter contendere h. 1. cum accusativo positum est. Plerumque 7rpo's additum reperitur, ut de rep. p. 338 A: nQoasnoisito
Ss (pilovsfiisiv TtQog t6 ius slvat

25. zc nox' iaxlv avro tj apsT?'] quid tandem virtus ipsa per se sit. Theaet. p. 146 E: yvmvai ini.atT]nr)v avto o ri jtot' iativ. symp. p. 211 C: xat yvca avto rsXsvtwv o iatt vialov h. e. atque ad extremum

186
361 yccQ

PLATONIS
oti,

tovtov cpavsQOv ysvo^svov, iidkiGta ccv y.atddrilov yavoLto ixstvo, jcsqI ov iyc) ta xal Cv fiaxQov Xoyov ixdtEQog dnstaCva^av, iyc) (ihv Xiycov (og ov dt-

daxtov
1]

ag dcdaxtov. naC fiOL doxat tj^cov ccQti a^odog tav Xoyav aGTcaQ av^QCOTCog xatrjyoQatv xal xatayakav xal, aC cpcovriv Xd^oL, aCnatv dv otl
aQatrj,

av

d'

dtojcoC y'

iati,
otc

co

UcdxQatig ra

xal

IJQCotayoQa'

ov

ov dcdaxtov iCtLV 7] aQat^ iv rotg ifiB TtQoG&av, vvv Gaavta tdvavtCa CTcavdaLg, iTtLxacQcov dnodat^aL ag ndvta XQtj^atd ictLv iTtLGtrj^r], xal rj dLxaLO- lo
avvrj xal
7]

^av Xiyav

GoocpQoGvvr] xal
cpavaCr]
i]

^J

dvdQaCa,
aC fiav

co

tQOTca ^dkcot'
xl rjv
i]

dv dLdaxtov
iTCLOtrj^r]
jj

dQatr].

yaQ dkXo

dQatrj

coGJtaQ IlQcotayoQag i7ca%aCQaL kaysLV,

dLdaxtov vvv dh sC cpavrjoataL inLGtrj^r] olov, Gig Gv anavdaLg, co 2JcoxQateg, d-avfidOLOv aataL firj dLdaxtov ov. IlQootayoQag <J' av dLdaxtov tots vnod-i^avog vvv tovvavtCov aoLxa anavdovtL, oXCyov ndvta iidkXov cpavrjvaL avto r] inLatY]^r]V' xal ovtcog dv r]XLata alr] dLdaxtov. iyco ovv, co IjQcotayoQa, ndvta ravta xa&OQcov dvco xdtco taQatto^ava dacvcog, ndaav nQod-v^Cav axco xatacpav^ avtd yavia&aL, xal fiovXoCfirjv
Oacpcog

ovx dv

r]v

i^

20

fintQOO&B Bekker ccQSzri T: ccQBzr] B, cf. p. 320 B. Parisino 1809 et hanc tormam ante consonam praebet etiam optimus liber Platonicus Paris. A de leg. p. 688 C, 773 E, 925 A, sed idem v addit aliis locis, ut ibid. p. 772 E, 920 D. In inscriptionibus Atticis tantum V. Lobeck ad Phrynich. p. 284. 15. fTtLarijiir] olov non semper exhibetur forma ^intQoaQ^sv. BT: Bekker retinuit olim vulgatam lectiouem ov, sed v. Meuon.
8.
7J

scripsit

cum

p. 81

D, ubi olov eodem

modo

dicitur.

cognoscat ipsam pulchritudiuis

idsccv.

d n2. ixdKQov Idyov Tf tva II Bv]Y i^. 335C. p.336C. iv TOtSBlJt^TtQOO&SV^Y. 8.

p. 320 B.
9.

tudinem. %Qr'iiiaxa, ut saepe, ad orationem amplificandam adiectum. v. p. 312 C.

15.

% aviidotov saxai

iiri

Sophocl. Oed. R. 289: ndXai os 117] naQcov d'aviid^sxai.

8. 6v]

vvv Gsccvrm rccvavtia

Criton. p. 45 C: -nai

ansvSsig]

totavTa onsvSstg JtSQi asuvtov ysvsa&at, ditsQ av v,al 01 sx^QOt oov onsvaaiBv xs yial sanBvoav. Gorg. p. 455 C Kui x6 oov onsv:

17. vvv xovvavxtov lotxf cnsvdovxt] uuuc contrarium videtur coutendere. De republ. III p. 414 C: cog sxitjtas, $q>ri, 6v.vovvxt Xsysiv.

Phae-

8biv. Stallb.^ 10. (og ndvta jjpT/ftaTar omnes res i. e. omnes partes virtutis esse scientiam, et iustitiam et temperantiam et forti-

don. p. 87 E: soiv.bv dnxoiisvco. apol. p. 27 A: }'oins yuQ (oansg aiviyiia ^vvti&svxi. Menon. p. 80 D: vvv iisvTOi oiiotog sl ovv. siSoTt. Stallb. Couf. Kruger Gr.
56. 4, 9.

PROTAGORAS.
av Tavttt dL^X&6vrag
rrjv o ti f(?Tt,

P. 361 ST.

187

rj^dg E^sXd-eiv xal inl ttjv dQ-

xal TtdXiv iTiiOHirpaG^aL nsQl avrov, elts

didaxtdv ehe ^ij didaxtov, (ly) nokkdnig rj^dg 6 'Ejti^rj- D ^evg exstvog xal ev tfj Gxeil^ei Og^rjh] i^anatrJGag, SoneQ
6

xal iv

ttj

dcavonfj rj^eXtjaev i^^cov, cog

q)fjg

6v.

rJQadev

ovv

/xot

xal
cj

iv

ta

^vd^cj

TlQO^tjd^evg

fidAlov

tov

'E7ti^r]&eag'

XQ^f^^^og iya xal TCQO^rjd-ov^ievog vjieQ tov tov tov i^avtov navrog ndvta tavra nQay^ia-

10

15

6v i&i^oig, oneQ xal xat aQxdg eXeyov, (letd 60V dv rjdt,6ta tavta 6vvdia6xonotrjv. Kal 6 IlQCotayoQug, 'Eydt fiiv, e(pr], d UoixQateg, inatva 6ov tr^v nQod-v^tav xal trjv dti^odov tcov koycov. xat yaQ ovte E td^Xa oi^at xaxog elvat dv&Qconog, (p&oveQog te r]xt6t dv&Qconcov inel xal neQl 6ov nQog no^.^ovg di^ elQtjxa, ott cov ivtv%ydvco nokv ^dkt6ta dyafiai ai, tcov (lev trjXixovtav xal ndvv xal Xiya ye ort ovx dv ^aveC
fid^otfit,
et

tevo^ai xat,

rcav

ikXoyCficov

yivoto
in

dvdQCJv

inl 60(pia.

1.

i^sl&siv suspectum
fuit

est;

meinoratur lectio sX&siv

praepositionis stcl iuserendae, quae h. 1. magnopere molesta est. Scribendum videtur SlsX&slv vel dis^sXf^SLv Kui rrjv dQSzrjv nrs. nccl inl rrjv ocQsrrjv BT: kul abiecit Bekker probante Astio. Sed Socrates, praeterquam quod illa, de quibus erat disputatum, vult dilucidius explicari, etiam vim et naturam virtutis in illustriore luce ponendam arbitratur. 9. sl oh T: st aoL B.

quae fortasse causa

S.

II j]

noXXums
e

tj

ficcg

y.

onsQ

jtat

xar
D.

aQ^ag
6 te
1^

'E jr

heus ille etc. De republ. IV p. 424 C: TtoXXccxLS Tov 7tOLrjrr]v rig fij objraL XsysLv. Ibid. IX p. 584 B tva (iTj TtoXXaKLg oirj&fjg. Crit. 113 A; (jLrj noXXaKig axovovl>.
t ft.]
i

/o r ^ e

Ep

ni e t

sXsyov]
14.

p. 348 C.

Qr}Ka\

ngog noXXovg am etiam de

11

si-

mul-

tis ia?i

professus sum. Phae-

rsg
4.

%av(idorirs. iStallh.

(aansQ xai Iv rfj dtavofiij] Respicitur ad p. 321 C. D. Partic. Kai, ut solet, in comparatione repetita est, v. Phaedon.
E: coonsQ xai ratiTa soriv, ovrmg xai rijv Tjfisrsgav ipvxrjv SLvai. Plura dedit Stallbaum. ad Gorg. p. 457 E.
p. 76
j;()Ci),ii f vos 7. 00 iyai xai jrpou.jillumqueamplectens ego et toti vitae meae prospiciens, haec omuia ago,

don. p. 68 A: noXXoi Srj skovrsg r]&sXr]aav slg AlSov sX&slv. Ibid. p. 108 D: noXXu Sr} axjjKoa. Xenoph. Cyrop. IV 2, 25:

noXXoLg TCOV fJLSV

d

Si^

cvfi^s^rj-Kog.

TT]

XlKOVrCOV X l

ndvv.

Socratem adliuc iuvehoc libro loquentem induci apparet ex p. 314 B, ubi ipse ad Hippocratem: Tavra ovv anoncafis&a xai fisrd rav

nem

in

nQsa^yrsQcov

rifiuiv'

r]fisig

ydq

sri vsoL. Stallb.

17. sl Ttov iXXoy ifioiv ytvoLo] His comparari possunt ea quae de Isocrate auguratur Socrates Phaedr. p. 279 A: ovSsv

cf.

p.

316 C:
iiiov.

OQ&ag nQonr]9sL

vnsQ

188
Xtti JtEQi

PLATONIS PROTAGORAS.
tovrcov dh sioav&ig, otav fiovlr], dui,ifisv' vvv
^drj

362 d'

a)Qa

xal in

akXo

rt

tQinso^ai.

WAA',
ifiol

)v

d'

iyoj,
scpriv

ovta XQV
isvai

^oistv, sl 6ol doicst.

xal yaQ

oinsQ

ndkai Squ, dXkd KaXXCa ta xaXa

sinovtsg xal dxov0avtsg dnfj^sv.
3.

^j^a^t^d-

^svog naQs^SLva.

Tavt

av ysvoixo &ccvnaaz6v, tiqoCovCJJS XTJg riXiyilag si nsgl avrovg zs tovg Xoyovg, olg vvv ajrijjfiQsC, nXiOv ?j 7iaiS(ov diBviyyioi
Ttav

otnsQ

k'(priv]

Supra

p.

Socrates dixerat aliquo se ire oportere iamque surrexe-

335 C

nmTtots

cctpccfiivwv

Xoycov

1. zQsnsvvv 3 cigcc ad-at] nunc vero tempus est ad aliud quid accedere. Theaet. p. 145 B aga toCvvv col [isv inidsivivvvat ffiot 8s aHonsia&ai. Phaed. p. 115 A. Phileb. p. 62 E. v. Kriiger Gr.
: ,

Ad ea nisi rerat abiturus. spexisset, dicere debuit amsvai. Non igitur licet pro olnsQ scribere onsQ.
4. z(5 xa/lcol De hoc Atticae blandimento vid. urbanitatis Stallbaum ad Hipp. mai. p. 281 A. 6. anrKisv] int. Socrates atque Hippocrates, qui in itinere ab illo discesserat.

50. 6, 4.

loco facere non possum quin grato Fritsch, gymnasii nostri professorem, adiuvisse in emendandis erratis typographicis. nulla iam, opinor, restant praeter aacpcozazov p. 41

Hoc

animo memorem

Guilelmum

summo
Quare

m_e studio in textu

zov.

v. 13 pro aoqxozapraeterea autem quae corrigenda remanserunt, haec sunt:

paucisque

In praefatione p. VII v. 19 a tertio loco addenda sunt verbat aliis. In prolegomenis p. 2 not. 7 initio quatuor versuum primae litterae ju., 6, q, k prelum uitimum subeuntes turbatae sunt, p. 5 v. 10 factum pro factam et p. 7 not. 17 extr. pro de legendum est al. et p. 18 v. 6 (pvascog. Itemque p. 39 in not. ad Cap. I lege incedit pro incecedit, p. 41 not. crit.^ ad 12 v. 1 lege XII pro VIII, p. 43 in not. crit. extr. rjdsiv pro ^Ssiv, p. 44 in not. 1 Ev pro Ev, p. 47 not. 1 extr. ex multis pro a multis et p. 99 not. crit. praefige 6 pro 7 ibique in not. exeget. 8 lege cho-

rum pro

chorus.

Denique casu nescio quo p. 102 iu notis criticis haec interciderunt: 10. nolXov yuQ noLOVfiai BT: nsQi noXXov yuQ noiovfiai Cobet, ego, si praepositione opus sit, maluerim noXXov
yccQ nsQi

noiovnai.

INDEX GRAECUS.
dXXd saepius repetitum
D.
ayccXnccrci

post formulas iurandi G.

P. 436

^smv

Piot. p. 322 A.

ayaXiiazonoiog P. 311 C. ayauai P. 335 D.

dXXd

dyanav contentum esse Gorg.

483 C. dyvofLV dXXr]Xwv G. 517 C. dyoQaioq illiberalis P. 347 C. dyogdg nXrjd^ovorjg P. 309 A. G.
^

p.

dyQOiKotfQov in formulis quibusdam frequentatum G. 462 E.

dycov et dyayav confus. G.461C. dydiv Xoycav P. 335 A. dycoviccv aestuare P. 333 E. dSafidvTtvoi Xoyoi G. 519 A. dSiKBiv pro riSiytr}HSVui G. 486 A. P. 310 D. dSvvatov mazs P. 338 C. dSvvavog ti P. 335 C. dsl xat vvv, nunc ut semper dsi toi G. 499 B. G. 523 A. dstSsg, x6, oppos. tc5 OQaTco G. 493 B. d&Qoot, noXXoi G. 490 B. svia Ss G. 450 C. ai [isv alScag y.al vsasoig vel SiKrj P. 322 C. aiQSia&ai, praeferre G. 456 C. atQSta&ai (laXXov G. 469 C. atQsatg ambigue dicitur G. 513 A. alxiav sxstvhono sensu G. 503 C. alzidaO^aC xiva aixtov sivai G.
^

ys post si nrj positiim G. 470 D. ^ dXX' uQa fir] P. 312 A. dXX' 1] et dXX' ri G. 447 A. dXXd (isv Srj G. 466 B. 471 A. dXX'^ oQdg P. 336 B.^ dXX' ov pro ncci ov G. 494 B. 337 B. coll. P. 341 D. dXX' ov yuQ P. 336 A. dXX'^ ovv ys P. 326 C. G. 470 D. dXX' ovTOt ys G. 450 E. dXX6y.ozog P. 346 A. dXXog, praeterea G. 473 C. 480 D. ^ ^ dXoytczog xat dvavSQOg G. 522 E. dX6ycag ambigue dictum G. 501 A. Sfia particiijio praemissum G.

dfia et ccQa permutata P. 355 B. d[ia fisv afia Ss G. 452 D. dusivov xofl y.dXXiov P. 360 A. afi6Q-sv no^sv G. 490 D. afiniaxsiv c. dativ. P. 320 E. duvrixot dicuntur intemperantes 'G. 493_A. B. dficfiisvvvvai c. dat. P. 320 E.

de soleis inducendis non

tur P. 321 B. dfKpiG^Tjzsiv,
^

dici-

dubitantem
G, 452 C.

contendere

ab

SQi^siv discernendum P.337B. dficpoxsQa absolute dictum G.

dytscpaXog ^vd^og G. 505 D. Kjttjfff^ai G. 497 A. dtiovs Srj formula G. 523 A. dnovsiv pro dKrjKOSvai G. 503 C. obedire G: 488 B. 'ylKOvfisvog et 'Ay.oviisv6gF.S\bC. dnQaxta et dnQacia G. 525 A. dyiQodaQ^ai ztvog, obedire alicui G. 488 B.

dv ad s^ovXsxo et -^d^sXov additum G. 516 C. in oratione obliqua, quae vno&sxfnwg intelligi non potest, omittitur G.

461 A.

petendum

e superioribus rein senP. 356 D.

tentia hypothetica,

quae per
est,

imperfectum,expressa

omit-

190
titur G. 514 D.

INDEX GRAECUS.

additum G. 521 C. post oti c. optativo positum G. 482 D. post ?ftg non repetendum praecedente av c. indicativo

participio

post relativa c. G. 506 B. coniunctivo iuncta om. P. 345 post relativa cum optaD. tivo iuncta etiam in oratione obliqua illatum G. 480 C. repetitum in ovz' av ovt' av G. 475 E. uv ex av corrnptum P. 543 A. av ovv et ovv av G. 475 D. dva^oXal ^gaxsiai sunt zql^covs P. 342 B.

intemperantes G. 493 A. dvofioXoyovfisvog G. 495 A. a VTfvTraffjjf iv non dicitur G. 250E. avxsvnoLSLV et dvx' sv notSLV G. 520 E. ^ dvxi post comparativum ponitur G. 475 D. dvri xLvoq slvai G. 526 A. dvxLXafi^dvsG^aL, reprehendere G. 505 E. dvrinaQa-nalsLV G. 526 E. dvxiGXQOcpov G. 464 B.
dvoTjxoL,
^

dvayKa^fiv, arg-umentis co-

dvco xs v.aL y.dxco fisxaXaii^dvsLv P. 356 D. dvco ndrco 361 C. fisra^dXXsGd^aL G. 481 D, dvcocpsXrjg, noxius P. 334 A.
^

gere

dvaynaLog
^

G. 472 B, bgxlv ovrog

rovto

TtoiiLV pro dvayaatov S6xi xovTov xtf. G. 448 D.

dvdyATi xavxa G. 475 B. 499 A. dvayqdcpsiv xivd svsgysxrjv G. 506 B. ^ dvaCSriv et dvs8r]v G. 494 E. P. 342 C. dvayiriQvtxsiv riva svsQyitrjv G. 506 C. dvaXau^dvsiv rov Xoyov G.506C. dvaXoyL^toQ^aL P. 332 D. dva^ia nomen substantivum P. 356 A. dvd^Lov xLvog, pretio alteri cedens P. 355 D.
,

iustum estP. 355D. dnayoQSvsLv seq. utJ P. 334 C. dndXaixvog P. 346 C. dnaXXdyrj&L stncov G. 491 B. dnaXXdxrsG&UL iv. diSaG'iidXcav
a^to'v gffTt,
^

P, 326 C,

dnag in formula xrjv svavxlav dnaGav odov SQXSG&aLP.SnB. dnaxdv <og fraudulenter
,

persuadere
annot.

P. 323

sed v.

dnXovv
^

dvanavsG&aL

dvaitSL&sG&aL dvco MKt Kaxco G. 493 A. dvaQfioGxsLV G. 482 B. dvaQxdG&ai 7taQdSsiyuaG.52bC. dvaxL&svaL dnaQxrjv Gocpiag P. 343 B. sententiam dvaxLQ-sG&aL suam retractare G. 461 D. de donariis P. 343 B. dvdQsia, non dvdQia veh emena d-dQGog diftia P. 310 D.
,

P. .310 C. xai (isxanLTtxsiv

dnsLQog dictum ambigue G. 501 A. XL SQcordv G. 503 A. 710 in form. soiv.sv dno xovrcnv G. 477 D. dno^aivSL rivi xl P. 318 A. dnoSsiv.vvvai zLvd noiovvrd xt sine 'ov G. 466 E. G. 516 A. dnoSsxsG^ai rivog Isyovxog P. 324 C. dnoSsScov.s corruptum ex dnsSco-AS P. 320 A. 328 B. dnoSiSQdGv,SLV P. 310 C. dno%SG&aL xl SLGav&ig G. 449 B. dno-naXsLV cum ignominiae significatione ponitur G. 512 C. dnoKsvQLuaL passive dictum G.

fert P. 351 B.

dnoKQvnxsLv yfjv P. 338 A. dnoXafi^dvsa&aL iv xajtco

^

G.

'AvSQOxicov corruptum est in 'AqlGxLcov P. 315 C. dvrjvvxov xKMOv G. 507 D. ubi dvT]Q pro xLg G. 484 A. ponatur sine articulo G. 521 E. P. 309 A.

522 A.

dv&QcoTtog per contemptum articulo ditnm G. 518 B. rere potest P. 355 A, ^QcoTioL ubi subiectum est neralius G. 514 E.

adcadvge-

dnonXrjQOvv xi iv tpvxfj P. 329 C. dnoQsiv c. acc. G. 524 A. dnoGsisG&aL de equis G. 484 A. dnoxsivsLv sine casu obiecti pbsitum^ G. 458 B. P. 329 A. fia-AQOV Xoyov, gv%v6v G. 465 E. loyov et simil. P. 335 C.

361 A. dnocpaivsG%aL
^

rr]v

savrov

yvca-

fi^v G. 466 E. P. 336 D.

UQa postpositum G. 519 B. P.

INDEX GRAECUS.
355 B, in oratione aliunde suspensa P. 322 C, ag' ovv tum in aiente tum in

191

dcp%^6v(og fxfLV rov y.vrja9ai G. -t'J4 C. dcpiivai intransitive dictum P.

,

negante interrogatione

posi-

tam G. 450
aQfrt] siue

C.

dx^sa&ai

articulo ponitur P. 3-J() B. 324 A, C. al. ^ dQi&firjTfni] et XoyiaTiyir] quid ditterant G. 451 B. sqq.

c. accus. iunctum et vnsQ rivog G. 457 D. dx^sa&rjaofiai forma male ab At-

ticistis

damnata G. 506

B. cf.

de rep.

603 E.

aQvvG9cci uiad^ov P. 349 A. CCQTL TOVTOV IZQOa&SV G. 467 B, aQTO-nonog et ccQTOTtoios conf. G. 518 B.

B.

^d&ga,

subsellia

schola-

ctQXij Tivog,

impeiium

in

aliquem

P. 354 B.

stica P. 325 E. 315 C. ^aXdvriov et ^aXXdvriov et ^aXavTLOrofiOL G. 508 E.

dQxi]v et rrjv cigx']^ Gr. 4^8 C. acxsjrrajg fx^'-^ rivog G. 501 C. aafievog , non aafiavog P. 317 D. ccTSxvws i. q. ccnXcog G. 419 A, cum drfxvcog conf. G. 501 A. drtfiia triplex G. 508 C. dnnoL , ot, dicuntur esse rov Jd-BXovTog G. .508 C. avd^ig ccv P. 355 B. ccv^SLv TLva IXXoyiiiov P. 327 C. avro SriXoL, non avrd drjXoi P.

^dQa^QOV G. 516 E. ^s^aiova&UL ti naQa rivog G.

489 A. ^sXrLOva et ^sXria) P. 338 C.
^sXtlcov
iy,

^sXriovcov et sim. G.

512 D.

Ldasa9aL tl P. 337 C. ^iog, res ad vitam sustentandam necessariae G. 486 C.

dvarSTQafifisvog G, 481 C. (JAaxa etpxdv.tt G. 488 A. ^orj&sicc savrcp G. 522 D. ^ovXsa&aL et Sokslv distinguuntur a Platone G. 466 D. ^ovXsvsa&aL oQd^ag, sibi consulere G. 513 B. ^ovXsvfia et ^ovXrjfia G. 481 E. ^ovXrjaig, jj, rov aaiiarog, carminis consilium P. 344 A. ^Qa^svTTjg rrov Xoycov P. 338 B.
(3tos

329 B.
P.^

coll.
i.

324 A.
q. Sl'

avrd ravra

avrd rauTa

310 E. avTLKa, exempli gratia G. 472 C. P. 359 E. auTtxa udXa P. 318 B.

avTL^a

i.

q. auiyiQov

varsQOv G.
eo,

472 C.

avro

et

avro rovro de

quod

maxime
509 E.

respicitur G. 482 D.

avro per redundantiam additum

G. 482 D.

avTO fiovov et avro rovro vov G. 500 B.

avrod-fv,

f.i6-

ydQ, namlich P. 328 B .349 D, 351 C. ad sententiam ex

ex ipsa re G. 470 E.
quod
in
infinitivo

avTog ad subiectum indefinitum

refertur,

praecedenti latet G. 469 C. 520 E. avTog, dominus G. 511 D. P. 314 p. solus P. 320 D. al. avrog et sh8ivog ad idem subiectum relatum P. 310 D. post subiectum illatum G. 482 D. post relativa interpositum P. 325 A. avrog lcp' iavrov P. 326 D.

orationis serie eruendam refertur G. 493 E. ys in ironia G. 470 B. ysXoLog rlg sifii rovro noiwv P. 340 E. ysvvaicog, confidenter, fort i-

ter G. 492 D. yiyvsa^aL de tempore dictum

P. 320 A. in conclusione valet idem ac slvaL P. 325 B. ysvsaQ^at cum sIvul commutatum P. 340 B, cum Xsysajd-ui P. 335 A. yvrjaiov Tt dnsQydasad^aL G. 513 B. yvco&L aavTov septem sapientibus tribuitur P. 343 B.

dcpavi^iLv,

ex

hominum

con-

G. 471 B. dcpsrov vtfisa&aL P. 320 A. dcp^ovia oppon. cp^ovco P. 327 B.

spectu tollere

192
yovv
ex 327 C.
y'

INDEX GRAECUS.
av COrruijtum P.
Slu savTwv avvsLvat et sim. P. 347 C. Sia&siv, cursu contendere P. 335 D. SLaiQsia&ai, disceptareP. 314 B. explicare G. 495 C coll. P. 339 A. SiairjiraL P. 337 E. SluXvslv rov Xoyov G. 458 B. Stavosia&aL 6js rivog vofii^ovrog G. 472 D. SLanQsnca verbum probum G. 485 C. SLarsXsLiiro StarsXsi oav dictum P. 345 C. SLarQi^al xal XoyoL G. 484 E, SLazQL^SLV GfiiyiQ' arra P. 316 A. SLacpsQSLv c. infinitivo G. 517 B. P. 328 B. SiacpSQOvrcog rmv aXXcov G. 479 D. E. P. .328 B. SLacpd^SLQSLv rovg XoyovgG. 495B. ri^v cvvovaiav P. p. 338 D. SLSaa-naXia xoqcov G. 501 E. SLSdav.siv et SLSdansa&aL instituendum curare P. 324 de leniore reprehenD. sione P. 323 D. SiSdvai tXsy xov, r eiutajxxdi potestatem dare G. 474 B. Sts^oSoL Xoycov et Sts^sX^eiv rco Xoycp P. 326 A. SLLSvaL rco Xoyco G. 505 E. SiKaLoavvrj pro SLKaarLHT] G. 464 B. P. 323 B. SLKaLorrjg G. 507 E. P, 331 B. SiKT] y.al alSag P. 322 C. jLovvaiov, ro, templum Bacchi G. 472 A. /iLog cpvXav.ai P. 321 D. Sicov.d&co G. 483 A. So-ASL fioL, rectae orationi praemissum G. 460 A. P. 314 C. SoKSL fioi rovro, placet mihi, probatur mihi P. 333 C. 352 B. SoKsiv et ^ovXsad-ai distinguuntur G. 466 D. SoXixoSQOfiOL P. 335 D. SoXixpv SoXLxog^ P. 335 E. rov Xoyov KararsivstvP.32Q A. So^av ravra P. 314 CSvvafiig, vis et natura G. 447 C. P. 356 D. Svvaa&ai ti P. 324 A. 335 C. Svvarog ri P. 324 A. Svoiv et Svsiv passim confusa G. 481 D.

ygaiiHctt, lineae P. 326 D. yQdjMuara, fo rmulae G. 484 A. ygdHfiaTa fiav^dvsLv P. 325 E. yQu^fiatiLov, 11012 yQafifidriov P. 326 D. yvuvdaiov G. 493 E.

Sa/: et 8s
<?

permut. G. 447 B.

jmsv P. 310 causa apodosi additum P. 313 A. 325 C. 353 D. duplex^ G. 512 A. Ss et Sij post ouro) et rovto illatum P, 313 E. post ht. (isv P. 310 C. Si post ovTco et waavrcog P. 326 D. 328 A. Ss, quum tameu G. 471 D. Si ubi yaQ exspectes G. 461 D. annectit sententiam, quam Latine et Germanice per parenthesin exprimas G. 471 D. Ss aQa P. 325 C. Ss ovv G. 513 D. P. 315 E. SsC TioXXov jttjf seq. coniunct. G.

uon praecedente

A.

efficaciae

517 A. Ssi rovzo ovSsv G. 491 D. SsiSco jzsqC rivog et nsQt rivt, P. 322 B. SsLv addito uominativo c. infinitivo P. 316 C. post riysLad-ai omittitur P. 346 B. SsLVol ai. aotpOL dicuntur sophistae P. 341 A. SsLld et SsLvd confusa P. 359 C. SsLvov ovSiv (ijj G. 520 D. Ssog et cpo^og distinguuntur P. 358 D. Ssxsa&aL fjidXlov dvti rLvog abundanter dictum G. 475 D. Sri ironice positum G. 490 B. 500 C. P. 320 A. 342 B. post 110X1.0L et TtoXlaKig P. 361 E. est G. SriXoL, 433 D. SrjXov OTL reliquae orationi naQsv&srcog interiectum G. 487 D. Srifir]yoQsiv G. 482 C. P. 336 B. SrjfirjyoQia ars poetica vocatur G. 502 D. SrifirjyoQiKa G. 482 E. Srjfioaisvsiv de medicis publicis G. 514 D.^ Slu 8Liiaioavvr}g isvai P. 323 A.

manifestum

INDEX GRAECUS.
SvaxtQottveiv iv Tocg Xoyoig G.
iiitiQ

193

siquidem P, 341 E,

ii-

450 E.

TiiQ

SvayjQ^? Aoyos P. 333 D.

Kal cuntur P. 329 B.

af.log Tts et iiniQ xLg ccllog et sim,elliptice di-

E.
mirantis et indignantis P. 314 D. iuv i. q. ;|;aipf(i' idv G. 512 D. iav di ovl7] P. 348 A. iuv mgC xivoq omisso Xiysiv P. 347 C. Alcib. 1 113 D. iyyLyvstccC fioi XQOvog P, 339 E. iyyvaa&aC riva P. 336 D.
k'a

iiQyiLv et iiQyiLv G. 505 B. ilQrjHivai u(irpC tl G. 490 C.

ilg
Tj

(irjdiCg,
E._

prope nullus

est

G. 471
iig

EXlrjvag ilXoyiiiov Tovg yivia%at et sim. P. 312 A. ilaayyiXXiLv, anmelden, de ianitore dictum G, 526 B. P.

ita declarem aciyyvg zl cedas G. 453 A. G. 520 A. iyojrepetitum P. 317 D. iyca aoL iqa post interrog. positum G. 487 B. i'do|a axovffat, mihi visus sum aiulire P. 315 E. post optativ. et ii c. indicat. duplex av illatum P. 336 C. repetitum P. 325 G. 463 C. post idv illatum G. 470 A.

iyyvg drj^.aaaC

ri,

rare ut prope ad

314 E, ilaavQ^ig, alias, posthac P. 357 B. ii aoi ex il ev corruptumP.36lD. ilra admirationi exprimendae inservit P. 309 B. i% xov inl %axiQa P. 314 E, iv. xqCxcov G, 500 A,

iHaaxoxi quotiescunque ita fert

occasio P. 341 B.

in^dXXiLv

i^

ovaCag

ambigue

dictum G. 472 B.
iKiL et ixiiai de altera vita G. in superiore dis527 B. putatione P. 350 C, E. iHSLvog et avxog ad unum idemque nomen refertur P. 310 D. iyiv.dia&aL xovg vcp^aXfiovg

A.

num apud
acriptores

solutae orasit

tionis

G. 456 A, it i&iULg sequente futuro P. 324 A. seq. optativo P. 34_' D. sirj utiuam sit P. 310 D. il yuQ ii'd-' scriptum pro i'a&' P. 327 E. difterunt G. ii -AaC et Aal il 509 A. dkXd il n^ yi G. 470 D. P. 353 A. il ari Siu TLva elliptice dictum G. 516 E. il u;) il G. 480 B. il '(irj, nisi forte P. 349 E. G. 513 C. il' XI nal dyQOiv.6zfQov G. 486 A. tlSivaL thqC rivog, alicuius rei peritumesse G. 464 D,

utinam

iy.y(.QOvsiv

xovg Xoyovg P, 336 C, iy.nsQ&Lv etiam de hominibus, qui pessumdantur P, 340 A.

iiinCnxiLv,

gratia populi excidere G. 517 A,

iv.-

i-nnoQC^sa%^UL xaig rjSovaig nXriQCOGLv G. 492 A,

ivixsiivia&aL,
iyixog

mutilari G,473C,

^aCvnv xLvog, migrare alqd. P. 326 D,

iXiyx^i^v,

coarguendo docere

iiiv formulae

usitatissimae vis etoriginatio P. 31lD,G. 472D.

non subiuncta transeundi

particula G. 4G6 C. iivuL post verba nominandi illatum P. 311 E. 325 A. post xra Touto additum P. 317A. ilvuL praegnanti sensu dicitur nolig P. 324 E. 326 E. inC XLVL G. 508 C. iv xrj iivaL yiTixvv P. 317 C. yovoxa G. 525 D.

G. 467 A. 482 A. ifil^dXXtLv U-Aovxa ilg Ti%vag P. 318 E. ifiBQuxv 0. 457 A, iui avxov G, 472 B. ifjLfiiXcag ^'^ijftv XLVog P. 321 C. ifiuiviLv TOtg 6ijLoXoyov(iivoig P, 353 B. i(i6v, x6, ovdtv xmxt/ji G, 458 D. ifintLQCu -Aal xQi^i] G, 463 B. fjinXrjy.cog de homine levi et inconstanti G. 482 A. ^fLnoQog et v.dnr]Xog P. 313 C, i'(inQoad^i et funQoa%iv G, 504 B. P. 361 A. iv MuQuQwvL et sim. G. 516 D.
13

PLAT. PROT.

194
iv
^sQfi,

INDEX GRAECUS.
alternis, vicissim
ioiMSV diio tovttov G. 477 D. S01V.S ansvSovti et sim. P. 361 A. inatsLV nSQi ttvog G. 464 D. inaivitrjg P. 309 A.

G. 474 B. 486 B. iv vofiotg Kal dv&QWTioi.g t&QCiiiiiivog P. 327 C. ^ iv 7cli]&8i, coram populo G. 456 C. 457 D.^ ^ iv tavTrj dvvccfisi, beim Besitz dieser Fertigkeit G. 452 D. iv xixvrj tlvai, ia arte versari P. 319 C. iv TovTco iCTiv, in lioc positum est P. 310 D. 313 A. 354 E. 356 D. ^ tv Tc5 i'(i7iQoa&sv xQovm, in su-

inavoQ&ovv, inavoQ&ova&ai et snavoQ&coua P. 340 D. et G.

461 C.

inax&sg, to P. 316 D.
^

insi ovtiv' in s'nsi&' viiiv corruptum P. 345 C et 346 D. insi c. infinit. constr. P. 353 A. insiyofisvog , festinanter P, 310 C. ,

instSav

9dTzov pro

insiSav

periore diisputatione, antea G. 475 D. iv v^tv, vestro

^

iudicio P.
tcxiv

355 D.
cpvesL

iv

av&Qconov
c.

P.

358 C. ivavtiov 317 B.

ivSsrjg
,

ivavtcov
slfii

gen.

et
jj

dativo P. G. 481 C.
P.

taxt^ata P. 325 C. snstta in interrogat. G. 466 D. sine Ss post tti ftav illatum P. 310 C. non praecedente nQcozov fisv positum P. 350 D. insv.8iSDicv.siv P. 328 E. snsQxsc&ai de malis subito ir-

rumpentibus P. 344 O.
XSG&ai.
Qrjiiazi

insQ-

seq.

infinitivo

329 B.

ivSsi^aa&ai i. q. svSsi^iv jtoistc&ai P. 317 C. quomodo ab

ijtidsc^aa&ai differat, ibid.

svsTia

quantum

493 E. 499 E.
svl

attinet G.

cum

svsksv conf, G.

P. 345 D. snsQXStai (lot G. 485 E. ini c. dativ. et accus. iunctum finem et consilium significat inl tovtov, item G. 456 E. ini eo consilio P. 358 B. to Bslttov et sim. G. 513 B.

loym G. 524 D. svtav&a ayco et similia G. 495 A. ivtavQ^i, non svtavQ^oiV. 310 A.
ivxsivsiv 326 A. ^^
slg

yiiQ^aQicfiata

P.

svtsxvog cocpia P. 321 D. ivtvyxcivsiv tivi et 'svtsvi,ig P. 309 D. ^ i'eov tivX slvai G. 517 A. i\alQsc&ai summovere ex populi turba P. 319 C. i'gaicpvTig participio additum G. 523 E. ^ i^avictaoQ^ai sig tiva tonov P. 311 A. i^avactTjaai tivcc P. 310 A. iganatav P. 323 A.
, ,

diu P. 345 C. ini nlsiGtov, diutissime P. 345 C. ini Tift slvat, esse in alicuius potestate G. 508 C. ini tivL vofiovg ti&sa&ai G. 488 p. P. 325 B. -- ini tivog ibid. sni tiva SQXSc&aL, aggredi aliquem G. 388 C. ini naLSsia fiavd^dvsiv P. 312 B. in' avto

sni nlsov,

plus G. 453 A.

s^sXsyxst-v,

refellere ac docere G. 467 A. 482 A. 508 A.

ii^sX^^Xsynai G. 471 D. h^scti seq. accus. particip. G. 486 C. ^ s^rjg tivi, iuxta aliquem P. 314 E. i^ov om. infinitivo P. 358 B. ioiKSv pro soiyisv ovtajg s'xsiv P. 312 A. 313 C. i. q. caiioicatai G. 475 E. P. 330 B.

tovto ndQSCfisv G. 447 B. int^ovXsvstv c. infinitivo iunctum, insidiose studere G. 473 C. P. 343 C. snLSsiv.vvG&aL i. q. iniSsL^iv noLSLC&aL G. 447 B. iniSsLv de malis et calamitatibus, quas videmus G. 473 C. utique, inLSLKag G. 449 C. freilich G. 493 C. ^ ^ ini&SLvaL KScpalT^v tco Xoyco .G. 505 D. ^ cum cado to int&vfjtrjtiKov comparatur G. 493 A. sq. iniXLnsiv dicitur 6 Xoyog P.334E. ovSsv Tco' ifiwv P. 310 E.

inLfisXsLG&at onoog av seq. coniunctivo P. 326 A.

INDEX GRAECUS.
iniovzci,

195

T,

tov

aaficiTog

P.

iTcmXrjttfiv non construitur accusativo P. 3-26 E.

cum

iniTiQoa&iv yiyvfa&ai, G. 523 D.

imarjficiivsad-ai,

obstare
B.

animos dicitur

Rhadamanthus G. 526
iiiiataaQ-ai, G. 484 B.

memoria tenere

Tiva navToSanu G. 522 A. i^' savTOv G 514 C. P. 326 D, icpsXvisad^ai dXXoTQiov KuXXog G. 465 B. icps^rig tovTOtg G. 494 E. icpTj 6 KaXXiag et inverso ordine 6 KaXXiug scpj] P. 317 C.
svcoxstv
^

icptsvut

338 A,

iniato(ii^ta&ai de disputantibus dictum G. 482 E. iniTi&Ead^ai tivi. nQayiiazi G. 527 E. intTQsnsLv tlvI nsgi Ttvog G. 512 D. iniTQonsvsiv c. accus. constr. P. 320 A.
iniiprjXacpdv, contrectando quaerere P. 310 C.
iniilfrjcpi^stv,

i'xst

intransitive positum P. icpsivat ovqIu, ibid, scpstvat riviag tco Xoyca P.

338 A.
sxs Srj formula G. P. 349 D.

460A. 490
ov/.ovv
v.

B,

omissum post
s.

jtat

coauvTcog conf. sxstv ovTco nsQt

Ellipsis. inav P. 342 A.

sxfiv nQog

Ti,

sentire de ali-

qua

re P. 352 A.

in

suffragia

sxsad^ut dnoQici P.321C. iv ndar)

mittere

G. 474 A.

in6^)sa9ai, mit ansehen, de malis G. 473 C. i'Qyov aov G. 459 E. P. 335 B. SQfiuiov TL noisia&ai G. 489 B. IgXsa&aL, redire P. 310 C. Tivl dnoQOvvTi P. 321 C. JS [idHUQag, ig HOQUKag, etc. pro sCg fi. dici solitum G. 523 B. sansQug, heri vesperi, P.310C.

dnoQia G, 522 A, ixsad^ai Ttvog aofisvov G. 499 B. a SiSuandXoov stxsTO P, 319 E. ix^^g Kai nQoirjV G. 470 D. ixofisva, Tu, sine genitivo popit. G. 494 E. sxcov post ti cpXvuQsig additum

^- 4.?7 A. ^'j;mv ^'xjig

,

IW/jfftg

vestimentumG.465B.

scog c.

Jcnv, fieri potest G. 468 E. sativ oiP. 346 E. dtacps-

G. 500 C. saTtv wansQ av sl P. 327 E et 335 E. 1'ffTa) aot ovtcog G. 514 E. ^axatov de malis et doloribus G. 491 A. STSQa ToiavTu, tali itidem modo P. 326 A. ^Ti jtal vvv Xsys G. 495 A. sti fisv snstta P. 310 C. stt nQog tovtotg P. 326 B. (y Kai dvSQsicag G. 521 A.

Qcav

iaTiv

G. 491 B, indicativo aoristi praecedente indicativo cum av G. 506 B.

-Atti &soi P. 310 D. ZsvgcpiXiog G. 500 B. 519 E. ^riv aansQ Xi&ov G. 494 A.

Zsvg

^rjTsiv,

cupere, studere

P.

322 B.

H.
7]

svXsy sig, \irohc dicisP.SlOB.

svsQystTjg, titulus honoris G. 506 B. sv&i) tfjg cpQOVQcig et similia, non sv&vg G. 525 A. sv9vvai P. 326 E. svHTSov forma suspecta G. 512 E. svXa^sia9at seq. fiv et infinit. P. 315 B. svfiaQsta P. 321 A. svnoQsiv et svnoQog c. accus. G. 524 A. P. 348 D.

et

jjv

permut. P. 310 E.
A.

G.

488 B.
ri,

alioquin G. 494
A.

cum verbo post genitivum Ijronominis a comparativo pendentem infertur G. 500 C. 'n^riv i'xstv quis dicatur P. 309 A,
rj

C.

post to ivavtiov post iSiov Ti G.

P. 323

G. 481 481 C.

ydg; medio sermoni insertum

G. 468 B. 488 B.

rj

S^Xa Sn

P. 309

et 330 A.

svQvsdovg et svQvsdovg P.345C.

svxsad^at stvat G. 449 A.

^st et ^siv P. 310 B.

7j

nov UQa G. 447 D.

13*

196
77

INDEX GRAECUS,
7]

ovSiig G. 471 E. ^ds ri noUg de Athenis P. 309 B. rlSrj !Ji.avd-dva) in responsione G. 496 D.
tig

LSic6tr)g

G. 507 D.

medico opp.

P. 322 B. iSLCotqg i] nokig G. 507 D.

TjdLov taii,
iiSvg,

volupe estG. 470C. ineptus, ridiculus G.

491 E.
ri^oq G. 484 D. iiMvov ots G. 455 E.
rjiico

rjyiSig q)SQCov G. 518 D. sxcov, Isycov et sim. cuni irri-

sione aut indignatioue dicuntur G. 491 B.

ijXiyiia,

isvai Sia SLyiaLoavvrjg P. 323 A. snC XL de disputantibus, qui ad argumentum accedunt snl ta Srjuoaia G. 514 C. G. 514 C. Sic ^aSC^SLV sni xi, accedere ad aliquid (oratione) ap. Demosth. de cor, 2. Liidvxsg, caestus P, 342 B. Lva c. indicat. imperf. coni. P.

335 C.
Lva

signif.
av

ubi cum con-

aetas iuvenilis G.

iunct. sine

constr. G. 484 E.

484 C.
omittitur P. 318 A. rifiSQoSQOfioi. P, 335 D.
ri{iiQcc

ri(iSQOi

hkI SCv.aioi G. 516 C. r^v ubi sozi exspect. G. 516 D. riv noxs xQOvoq Zxs P. 320 C. rivCai orationi tribuuntur P. 338A.

v.aC ironice G. 505 E. lov lov G. 499 C. iaotrjg yscofistQL-nr] G. 508 A. LGcog G. 523 A. oppon. ovtcog G. ironice dictum G. 515 D. 473 A. Lxrig P. 349 E.

jjTOi ys

;;G.460A.
0.
^riyiia P.

P.331B.

K.
KccSLV et naCsLV G. 476 C.

^oivaxog

ri

325 B.

^cxQQSi mediae orationi interpo-

na&aiQsi^v, humi prosternere x-rjv aslrjvrjv G. P. 343 C. 513 A.

situm P. 311 A. ^aQQSiv usqC tivog et

P. 322 B.

na&SLQ^aL ua^nQoloyCav G.i&lD. na&isvaL intrans. positum P.

336 A.

TtSQi xlvl

^aQQ&v imperativo praemissum

G. 527 C. %ciQGog et avSQsCa distinguuntur P. 351 A. %ccviia(}x6g mg G. 477 D. Qsiiig indeclinabile G, 505

na&C^sa&UL
317 D.
aaC,

et

Ka&s^saO^uL P.

490 C. G. 504 E.

denique, uno verbo G. imo, imo etiam

etiam ante no-

&SQaTisvsLv et de corpore et de animo dicitur P, 312 B. ^riQSvsLv ovoyiaxa 6. 489 B. Q-riQSvso%ai xrjv avoiav, deci-

pere

imperitos studere

G. 464 D. '^OQV^og et favoris et invidiae index P. 339 D. d-Qaasig non &aQasig P. 360 B. Q^QOvog, cathedra P. 315 E. ^VQa, ostium P. 310 A. d-VQCOQoC P. 314 C.

ida&ai, resarcire G. 447 B. iazQog wai TtaiSoTQC^rjg G. 452 A. iSCa T^ficov G. 514 C. lSlov xl 'n G. 481 D. iSLog fem. genere posit. P. 349 B. iSiaxsvsLV P. 326 E.

signif. P. 317 ubi yiaCxoL exspectes G. A. annectit sententiam 519 C. proprie participio exprimenpost lvu dam G. 525 C. post voillatum G. 467 C. ces interrogat.^ positum G. 455 post ovtco collocatum A. in comparatione G. 461 B. geminatum G. 457 E. P. 361 B. nal yccQ, nam etiam G. 467 B. ys nQog G. 469 B. 513 B. v.aC Kai si et si vai differunt G. 509 A. v.aL adla P. 315 D. aal vri fid JCa ironice dictum G. 483 E. 527 C. nai ov et dlV ov P. 337 B. coll. 341 D. aai o^vv nai ccqxl P. 309 B. xs P. 317 D. naC nai cplvaQCag absoluta phirium

mina

subst.

vel

rerum enumeratione additum

G. 490 C.

INDEX GRAECUS.
Max^jyopfrv 522 B.
et

197

Karr]YOQsiv

G.

^axa et v.ctlci permutata P. 323 D. KanovQyfiv ev roig Xoyoig G. 483 A. ovofid ^aXfiv rivd ri G. 448 C.
^

kX-uslv pro praeterit. G. 503 C. KVi^G9ciL et KVaGi^ai G. 494 C. KOLvov, ro, TJjs noXscog P. 319 D. KOXd^SLV Ct TLflCOQSLG&aL G.505C,

P; 324

C.

rivi G. 504 C. KuXsig ri nov i7ciGTr}^riv; etsini. G. 495 C. P. 312 A. 358 D. KciXcov nctvrcc i-nrBLVfiv P. 338 A. nalag ys Xiycov G. 451 D. P. 352 D. MaXSig v.a\ dXr}&fj P. 352 D.

KoXd^sad^cii pro KoXd^sLv dictum P. 324 C. KoXovSLV t6 Qrjua P. 343 C. KoXvfi^civ slg q)Qiara P, 349 E. KOfiucoriKr] G. 463 B.

Kouipd,

splendidae uugae G.

486 C.
KOfiilioi,

vidnvdv

ri

noLOvvra

gravari

aliquid facere G. 470 C. Kd[inrBa&ai, de sententia deduci P. 320 B. nav fi fffTt Tig dyanrjrov

OL, vocantur philosophi G. 493 A. yonog, lassitudo P. 310 D. KOQQr^g inl rvnrsiv G. 486 C.
, ,

KOGfiog,

elliptice
stTj

dictum pro dyanrjrbv

mundus
KOGnco,

rerum universitas,
G.
ri,

P. 328 B.

ordine

507 E. P. 315 B.

iv

Kch
Kccv

dv G. 514 D. P. 353 D.

KgivsLV ri nQog

comparare
aliquo
P.

aliquid

cum

naig cs iXiy^sisv G. 470 C. KdnrjXog et snnoQog G. 517 D.

P. 313 C.

xara

et

yansira post particip.

'G. 457 B.
HCird oi, tuo more G. 467 B. y.ardGfiitiQOV dnovQivsG&aiidem

327 C. KQOvsiv rr]v ^iJQav P. 314 D, K-vQcoGLg vox Gorgiae propria G. 450 B. kcoSlov, pellis P, 315 D.

atque snog nQog snog dnoHQ.

P. 338 E.

TOUTO stvai pro ro nard rovro sivaL P. 317 A. Kara^oXi] et v.arr]^oXr] de febri G. 519 A. KarayvvvaL rd cora G. 515 E. P. 342 C. KuraSvvaL iv ycavici G. 485 D. v.araXsinsiv (isra^^v rovg tnj&ovg G. 505 C. KarciX^vsLv rov Xoyov v. s. X^vsiv. KaruntrrovGd^aL G. 473 C. Karcio-Ksvd^siv GvviSQLovF.Snli). KCirarL&ivaL ri^rjv, p r e t i u m solvere P. 314 B. Karari&SG&aL P. 314 A. 320 A. KaraxaQi^SG&aL G- 513 D. y.araxd>GciL Xoyovg et sim.G. 51 2C. y.arsuysvai t>js xf<paijjgG.469D. narixsiv, a negotiis detinere G. 458 B. KOiXr]fiivog non KSKXsiGuivog P. 314 p. KscpaXrjv ini&sivuL ra Xoyco G. 505 D. y.r]XsLG&ai P. 315 A. 328 D. KivSvvs^vsiv nsQi TLVog G. '521 D, Kiog et Ksiog P. 316 E. KXivi^ eadem et ad cibum et ad Bomnum capiendum P. 310 C.
xofTfi

XciKcovi^ovrsg, oi, rideutur G. 515 E. P, 342 B. XciudvsLv SLKog Kal nL&avoi^

G. 486 A. Xafi^dvSLv rivd,

^

aliquem

disciplinam accijiere

in G.

483 E. Xafi^dvsG&UL pro KaraXafi^dvsG&UL G. 473 B, XiysLv nsgi ri et dfiq)i ti G. 490 C. Xiysiv ri ini tlvl,

cum verbo aliquo aliud

connectere P. 343 D. Arjvaiov, ro P. 327 D. XLfiOKrovia, 354 A.
^

Hungerkur,

P,

XoyLGTiKi^ et dQL&fir]ZLKr] G. 451 B sqq. Ao'yo' i'xsLv rrvog, rationem

alicuius rei tenereG.465A, Xoyog et 11^-9^05 opp. G. 523 A, P. 324 D.

Xoyog, 6, dicitur
fiouffijtcos

Xiys-

G&aL, GvvdSsLV etc. P. 333 A. dicitur i^QSfisiv G. 527 A. B. Gr]fiaivsL G. 511 B. Xoyog sGri omisso artic. P. 322 D. Xoyco, rm, Sls^sX&slv G. 505 E. P; 326 A. Xoya svi G, 524 D.

198

INDEX GRAECUS.
P.

XoidoQSiv ZI.VU et loL^OQeic&cci Tivi G. 485 A. XvsLV koyovg G. 480 E. P. 333 A.

334 C.

cum

OQa G. 512 D.

coni.

post
coni.

cum

M.
G. 463 D. Iia Tov elliptice G 466 E, [la xov &s6v G. 490 E. fid rov Avvci G. 482 A. ficiyyavsvficctcc G. 484 A.
ffa
ficid^rlfiara

Jf dUd

vel cum optativo post verba timendi P. 320 A. vetans c. coniunctivo praesentis soloece coniunctum G. 500 E. interrogat. G. 488 B. P. 332 C.

ingenii

pabulum

P.

313

C.^^

7] ubi subiungitur explicatio P. 350 A. (idlXov nal 7]TTov iunctum adiectivis P. 355 E.

li,dlXov

coniunctivo post noXXov illatum G. 517 A. sequente firjSsv P. 355 A. elliptice dictum G. firj, dXXd 497 B. ^ fii] fioi, fir} fioi ovTcog, fxrj ovtcog elliptice dicta P. 318 B. 331 C. firi OTi, ne dicam G. 512 B.
c.

Sst

fii]
firj

(idXlov Tov diovTog comparativo additum G. 487 B. (lav&dvoo in responsione usurpatum G. 496 C. c. gen. G. 463 D. 517 C. fidxsG&ai sv onXoig G. 456 D. Hsys&ri P. 356 C. iisXog G. 502

orL dXXd P. 319 D. ovxi post verba negandi positum G. 461 A. post fiiq ofioXoyfjaai ibid. post ataxvvsG&ai G. 461 B. post ataxQov i. e. ov v.aX6v P. 352 D.
,

firi firi

nolXdv.ig

(p&ovr]ai]g,

ne forteP. 36lB. dXXd frequens

dXXd

formuia P. 326 E. fir]Safiwg elliptice dictum P.

E.

(iffKpsad^ai constr. P. 327 A. fiEv particulae vis indicatur P.

343 D.
fisv fisv fisv

G. 512 A. G. 466 A. P. 309 C. fitvsLv snl TiS dXtj&si P. 356 E. fievTot, vero, profecto P. 331 D. a1. etiam in interrogationibus sic positum, quae habent vim confirmandi P. 309 A. fisGov, svg, avfiPfjvai P. 337 C. fiSTa^dXXsad^ai dvco v.al v.dT(o de qui consilii inops haeret eo G. 481 ,D. fiSTa^aXcov, vicissim G. 480 E. fiSTuXafi^dvsiv, esse, ubi construatur c. accusativo P. 329 E. fisraXaa^dvsi-v rd ovofiara sni rovroig P. 355 E. fisra^v Tt G. 520 A. fisracTQSTpag, contra G. 456 E.
fisv ovv,

fisv Ss Ss
imo

nou sequente ds P. 334 A. dga 8h dga P. 325 C.

participem

G. 497 B. fir]Ssv post fLr]SinoTS apud adiectivum omissum G. 485 D. 493 B. rs G. 514 C. fir^rs fiiGdv&Qconoi, in Pherecratis 'AyQioig P. 327 D. fiiG&ocpoQia a Pericle introducta G.^ 515 E. fioyig, vix, aegre, tandem P. 314 E. 348 C. (u.ol Sonsr et sfiol SoKSiP. 342 A. fiovog vno fiovov et sim. G. 522 D. fiOQiioXvTTsa&ai G. 473 D. fiovGiKT] latiore sensu dicitur P. 340 A. fiOvaiKwg XsysLv convenienter dicere P. 333 A. fivsLa&aL rd fisydXa G. 497 C. fivd^og et Xoyog opp. v. s. Xoyog Mvawv XsCa G. 521 C. MvTLXr]vaLOg, non MirvXr]vatog. P. 343 A.
fir]Saficog,

334

fisraTi&sG&ai,

mutata sententia statuere, sensu

aSi-

iV.

praegnanti G. 493 C. fisraxsiQi^SG&at riva cog Kovvra G. 519 B.

fiSTQiov
i.

G. 511 E. fisxQi- etiam ante litteras vocales apud Platonem restituendum P. 325 C. HT] post verba vetandi illatum
q. Koafitov

vdfiara G. 493 E. vsavi svsa&aL petulantem esse G. 482 C.

,

vsavLV.6v , magnificum, adiunota petulantiae notione G.

508 C. vsvQog, 6,

cadaver

G. 524 C.

INDEX GRAECUS.
vf.fisiv

199

pro vofii^stv, iudicare

tribuere P. 320 P. 339 C. dividere 322 C. D. viftsiv snl noXv, al. Gr. 484 E. vsfiso&ut, aopstov P. 320 A. vfov et vsdtSQOv de malis P. 310 B. vsactL de tempore remotiore G. 503 A.^ vr] jji' aX/la G. 463 D. vrj rbv v.vva. Socratis iusiurandum G. 461 A. VT\ tovg d^sovg aiia: G. 481 C. vitiav tr]v yvooiiTjV G. 456 A.

'pofii^sa&ai,

aliquo loco numerari, astimiert werden

G. 466 B. vo^og, mos G. 512 B. vo^og et q)vaig a sophistis oppouuntur P. 337 C. vofiovg ti&sad-at snC tivi G. 488 D.
vvy.tsg,

oXiyov nQOtSQOv et 6liy(a nQOtsQov P. 317 E. qXov P. 361 B. Ofioiov - ooansQ G. 518 B. ofioioog fisv ofioioag St in primo pari contrariorum positum, in reliquis omissum P. 319 D. Ofioloyovfisvcav tovzcov G. 476D. '6v partic. praedicato accommodatum G. 463 E. et P. 354 B. post 0? dvayKULOv om. G. 495 C. et P. 323 B. ^ ovrjainoXig P. 346 C. 'qvofia Xsystai P. 335 A. ovofid^SLv slvai et sim.P.31lE. ovofid^SLv xLvd ti G. 448 B. ovtivovv et ovxLvaovv G. 499 B. o|us xart vsog G. 463 E. onXofiaxia G. 456 D. onoLog tLg stv^s G. 512 D.

onotsQa
^^

utrocunque modo

G. 469 A.

horae nocturnae

P.

310 C.

vvv 8s elliptice dictum P. 347 A. vvv $/) c. imperat. G. 462 B.

onag c. futuro post verba cavendi^et metuendi G. 487 D. onag dv c. coniunctivo

post verba curandi P. 326 A. cum optat. post verba curandi P. 319 B. ontog constr. G. 480 A. 481 A. fjLTl 510 A. P. 313 C. et 326 A. cum coniuuctivo deliberativo non potest coniungi onoag &v P. 319 B. ^^ onatg ^aiQSLg ovofid^cov et simil. P. 358 A. oQug et oQag ovv orationi praemissum G. 475 E. 491 B. P.

^svrilaata Spartanorum P. 342 C.

o.
o 8s et odf perm. P. 320 E. o (isv ante 6 ds om. P. 330 A. 6 8s tig P. 349 E. o fisv Tis oSs et o^ds P. 320 E. oSs et ovTog differunt G. 468 E. o&sv ansXinsg G. 497 C. oQ^vsiog vox Atheniensium propria P. 316 E.

0?' et oioL G. 511 E. oisL per parenthesin in interro-

gatione positum G. 461 B. OLsad^ai ys XQV G.522B. P.325C. oi-Arifia, conclave P. 315 D. oifiaL et OLOfiaL G. 451 E. olfiaL inter articulum et nomen interiectum G. 483 C. rectae orationi praemissum G. 460 A.

olft-ai

8s v.ai P. 314 B.

omisso

iufinitivo

So-Asiv P. 341 D. veluti, in exemplis afferendis, omissa apodosi G. 503 E. olov tOLOvSs Isyco G. 464 A. ofo? sc^. infinitivo P. 330 C. oia&' oTi formula G. 486 A.
olfiai

orov

si,

7]Hoo F. 313 B. OQ&cog ys Xsycov av in responsione G. 451 D. og dv post pluralem illatum P. 345 D. ., og ay pro sdv tLg G. 480 C. qg ^ovXsL, quivis G. 517 B. qaov naLSsiag xdQiv G. 485 A. qatig post pluralem P. 345 D. otav ubi idem verbum repeti. tur G. 468 B. ^^ OTf quando, quoniam P. 333 A. 356 C. post ukovslv G. 455 E. ^^ OTi seq. infinitivo G. 503 C. eeq. genitivo participii G. 487 D. seq. optativo cum av iuncto P. 335 A. ^ Tt dv rvxcoaiv P. 353 A. ov sequente ovSsv P. 355 A. ox, dXXd P. 343 D.
,

'6Q9QLog

200

INDEX GRAECUS.
ovTco Ss

ov yaQ Srjitov P. 309 B. ov (U-K et ju.a:' couf. G. 489 E. ov (17] c. coniunct. elliptice dictum G. 494 D. c. coni. aorist. apol. 29 D. Phaedon. 66b. 105 D. Gorg. 494 D. 520D. sympos. 240 A. ov (lovov ys elliptice dictum G. 490 E. ov ovSi P. 331 E. ov XI P. 317 A. ovSaiiov cpav^vai, uullo loco numerari G. 456 B.

post mansQ P. 313 D.

318 C.
ovTco -^ai 71SQL om. sxst G. 460 B.
ovxco v.al

ov8' av 8lg G. 512 E. P. 327 E.

ovSs

ovds

al.

in

eodem

orationis

membro P. 331 E. ovSslg ooziq ov P. 317 C. ovSsig TtcoTiOTS et ovSsig nco G. 447 D. ovSsv post negationem apud nomen omissum G. 485 D. ovSfv Ssivov fij] G. 520 D. ovSsv olov xo sQcordv, al.G.447C. ovSsv TiQayixa G. 447 B. ovSsxsQK absolute i:)0situm P. 334 A. ovK, aUd P. 343 D. ov-n dlXcc ov abundanter P. 344 D. ovK txco o XI xQi^aofiai et o xi XQrJGca^ai G. 465 C. P. 320 A.

av pro av -nal ovxco G. 461 A. ovxcag etiam ante consonam passim obviura G. 522 C. P. 351 B. post particip. illatum G. 457 C. 507 D. additajnento aliquo explicatum G. 527 C. signiBcat rebus ita c si c p a r a ti s G 505 E. statim, sic primo adspectu G. 509 B. postpositum P. 329 A. ovxcog sl-nfj G. 506 D.

ovTCoalv dxgsfia G. 503 D. G. 450 E. ovx 6x1 P. 336 D.

quamquam

ovx 6x1

dlld,
P. 319 D.

non solum

sed

ovx mansQ annectit integram sententiam G. 522 A. P. 341 A, oiponoLfKT} et 6iponoir]xiKr] G. 463 B.
77.

na&ovxa

ovK

et fia&ovxa permutat. P. 353 D.

ovSs

ovKOvv ovHOvv ovXai G. 524 C. ovv post parenthesin illatum P.

membro

in eodem orationis P. 331 E. ovK P. 360 B. ys G. 516 E.

naiSsCa, eruditio liberalis, opp. Tfj;i'j? P. 312 B. G. 485 A. naiSsvsLv et 7tai8svsa%ai, erudiendum curare P. 324 D.
naiSi-nd cum adiectivo masculini generi? et nuraeri singu-

341 B. in interrogatione obliqua positum P. 322 C. ppst ovtco v.aL G. 449 A. ovv dv et dv ovv G. 475 D. post parenthesin in epanalepsi

P. .327 B.

ovx av ovT av G. 475 sU. ovxs et ovSs G. 508 C. ovxs xs G. 501 A. 522 B. P. 309 B. ovxi P. 317 A. ovTOi ys G. 450 E. ovxog numeri causa interpositum P. 313 B. cum contemtu dictum G. 497 B. ab oSs differt G. 468 E. de eo, qui notus est G. 402 A. repe^titum^ G. 507 C. ovxog civriQ de praesenti aliquo cum contemtu aut indignatione dictum G. 467 B. 489 B. 605 C.

larisiunctum G.481E. P. 315E. P. 318 E. ndv noistv caaxs G. 479 C. ndvxsg ZaxLg P. 345 D. ndvxcog, omnino G. 472 E. Tidvv ^sv ovv cum proximis necteudum G. 450 D. nuQ' syiaCTOV sgyov xivd SlSc(GKSLv P. 325 D. nagd xivog dvofLoXoy^aaa&ai xt G. 489 A. nuQdysLV toj ovoiiaxi G. 493 A. nagaSiSovai, tradere in disciplinam P. 320 A. naQaixsia&ai , d e p r e c a r i P. 320 D. nagauv&sia&ai sich beruhigen P. 346 B. naQanlrjatov coansQ G. 485 A. nuQaaxsg, non ndgaaxs P. 348 A. naQaaxscQ^ai et naQSxso^ai permut. G. 472 A.

ndXiv av

INDEX GRAECUS.
TcctQardTTfad-cii verbiim militare P. 333 E. nccQBXBiv omisso savTov dici solitum G. 456 B. 475 E. 480 C.

201
P. 310 C.

n,

rav vvhtoov
(pLXoao(piag

P. 348 A. TtaQlacaciq Gorgiae

notatnr

G.

467 B.

na? avriQ P. 323 A. niL9iiv, movere P. 310 D. nsi&co Ti fff; G. 494 A. nnaTiKog et niaTiHog G. 455 A. nfXayog Xoycov P. 338 A. nsQa Tov SfovTog comparativo additum G. 487 B. ntQaivBiv nav Sia Xoyav G. 450 D. niQ&iiv de hominibus, quos quis pessumdat P. 340 A. nsQi' c. genit. post nleov ^%siv G. 491 B. Tiva Xiynv G 490 C. nfQLyiyvfa&ai non abundat post Ha&aLQSLV P. 343 C.

G. 486 A. noTS, tandem aliqiiando P. 314 E. noTSQOv in interrog. om. P 330 C. pronominis indefiniti nQciyfia partes agit P. 312 C. nQOCTTSlV TO VflSTSQOV G. 522 C. i. q. Tcc KOLva nQcitTSiv P. sv vel y.aXcog cum 317 A. ambiguitate dictum G. 507 C. P. 344 E. nQoaiQsia&aL P. 326. E. nQoaQncc^siv Tti Xsyoiisva vnovoovvTa G. 454 D. nQoSiSdaKSLv G. 489 D. nQ0sa9ai ttjv svSQysciav G.520C
n.

sXavvsiv

nQod^vu-cog,

cumanimiimpetu
V e
slg
8 1
i

P. 314 D.

nQO&vQov
314 C. nQOisvaL 497 A.

b u

P.

n8QifXsa&ai etnsQLsXsivG.bOiC n^OTiKog G. 455 A. nXctTTSiv de disciplina et institutione G. 483 E. nXsLco in nXsiocLv corruptum P. 333 A. nXsov ^xsLv et nXstov sxsiv G. 488 B, nsQi Tivog, rarior constructio G. 491 B. nXiovTsg, ot, niercatores, iti-

TovfinQoa&sv

G.

nQO^iia^.vnTsad-aL rr;? tpvxrjg Tovg

neramaritima facientes
G. 467 D. nXi]TTsa&aL de gladiatoribus P. 339 E. noQ^sv negandi vim habet G. 471 D. no^sv cpaCvsL formula occursantium P. 309 A.
;

ocp&aX^ovg G. 523 D. nQog Xoyov sativ P. 343 D. Trpos Xoyov sOTiv G. 459 B. nQog fis G. 489 E. P. 335 A. nQog Tt ovTcog sxsiv P. 352 A. nQog rivog slvat, ab alicuius partibus stare P. 336 D. nQog Tfo STSQOv SLvaL v.ai

praeterquam quod diversum est, etiam etc. P. 333 A.

nQoasOTaXfisvog G. 511 D. nQoad^s et ngoa&sv G. 504 B. nQoanoiovfisvov tl P. 323 B. nQoarcpov P. 314 E. nQoaxriyia noisiad^aL P. 316 D. nQOVTQciniToetnQOVTQsnsto confus. P. 348 C. nQVTavLg, 6, epistates G. 516 E.
nQcoTjv,

noLTjTjjg, 6, simpliciter

Homerus

vocatur G. 485 D. noLKiXov ovdsv G. 491 D. noLog cum indignatione interrogat G. 490 D. noXig civitas popularis P. 342 B. noXig Tiai iSioaTtjg G. 507 D. nolXol a&QOOL G. 490 B. noXXov ys Ssl et noXXov ys xi Ssi seq. (iri c. coni. G. 474 B. 517 A. noXv comparativo postpositum G.^ 488 E. noXv scTi, frequens est G. 465 D. noXvnQayfiovfiaaL G. 520 C. noQsia de ultimo hominum itinere G. 524 A. noQQCo T^s i^Xixiag G. 485 C.

nudius tertiusP.
^

310 B.

nQcorjv Jtal

jj-S^fs

G. 470 D.

nQCOLaiTttta TTJg riXLV.lag P. 326 C. nttjvog cpvyrj P. 320 E. nToirjCtg et nTorjCLg P. 310 D. nv&OL, (V, G. 472 B. nvQ ndvTSXVov P. 321 D. nciuaTu et noiiara G. 521 E. nag yap; et ncog yctQ ov; reliquae orationi interpositum G. 487 B. G. TTfOff XsyofjLSv et Xsycofisv 480 B. ncog ov (isXXsi; P. 309 C.
;

202

INDEX GRAECUS.
GvficpsQsa&aL zlvl, consentire cum aliquo P. 317 A. Gvv &scp slnstv P. 317 B. Gvv zotg cpLlzdzoig aiQSOLg G. 513 A. avvdSsLO ;ioVoffG.460E. P.333A. ovvsiSsvaL zLvi zl de aliquo aliquid scire, P. 348 B. GvvstvaL de discipulis P. 316 C. GvvstvaL Sl' suvzdiv P. 347 C. GvvsxsoQ^ai zLficoQiaig G. 525 E.
,

Qce^Sovxoi P. 338 A. Qocazmvt] G. 459 B.

Qrjuati et rro Q^jiuti G. 450 E. et 489 B.
ptya G. 517 D.
Qcoiirj

de animo dictum P. 311 A.

Gctd-Qa

ayysta G. 493 E. avzov et eavzov G. 472 B.

,

Gvvovcia de sermonibusP.309D.
G. 461 A. ovvzsivsiv ZL slg ML&aQiaiiaza, snog sim. P. 326 B. zd avzov KUL zd z^g noXscog stg xl cvvzsivsiv G. 507 D. cvQcpszog SovXcav G. 489 GvczQScpsiv de rotunda ac brevi oratione P. 342 ccpdg avzovg G. 519 A. GxiSov xL pro axsSov dictum P, 348 cxVfJLcx, habitus G. 511 E. Gxtlft^ocza nal XQcofiaza G. 465 B.

cfftvwfc^ort G. 511 D. non EriXv^QiaSrjXvfi^Qiavog v6s P. 316 E. c^tia vocatur corpus G. 493 A. 6L8r]Q0L loyoi G. 509 A. ayiiuTcovs, grabatus P. 310 B. CfifiiQOv pro G^LKQOv XI in formulis dnoKoivai g^ikqov, vnojtifi afiLKQOv ct sim. G. 473 D. cov SQyov G. 459 E. P. 335 B. cocpia fvzEXvog P. 321 D. cocpiGzi]q, vocis origiuatio, P. 312 C. cocpoi eximie sophistae dicti P. 341 A. CTtfvSiiv zo Gov, al. G. 455 aavzd) zdvavzia P. 361 A. czaSioSQOfjLOi P. 335 E. zaig ^(^aptcij' G. CTa&lx.dcd'aL 465 D. czsysiv de vasis liquores con-

jMVTjGov

Gxrjfiazi^sc&aL
ccafjLd

G.511D. P.342A.

saxL arjfia G. 493 A. ccp^sL et acoff^ G. 511 D. ccocpQovst dSLKcav P. 333 D.

T.

xavxa de una

re

P. 331 E.

repetitum G. 507 C. zaiiza dvdynrj G. 499 A.

tinentibusnec rimosisG.493B. czsvd, res minutae G. 497 B. CTO^^affTutj) ipvrrj G. 463 A. czQE^XovG^ai G. 473 B.^ GTQicpsiv rovg Xoyovg avco jtort
ndzco G. 511 A.

zavza dnsQ

GvyyQacpsa&at iv
451 A. B, cvyy.a&sivai, se 336 A.

zea

Srjfico

G.

demittereP.
zrjv

cvynazazi&scQ^ai rivi zrjv So^av G. 501 D.

av-

Gvllij^Srjv coff slnstv cvXXri^S. P. 325 A. cvfi^aivsi, consequitur G. 474 verbi constructio ibid. C. ovu^^vai vno zivog slg z6 (iscov P. 337 E. Gv(iL^d^sLv dicuntur diaetetae P. 337 E. cvfi^oXaiov, pactum G. 484 D.

et Ta^Ta dnsQ G. 487 D. ^ xavzd zavza, pariter P. 318 A. 344 D. zdxa SLGOfiai cacpsczSQov G. 450 C. 466 A. xs positum, ubi non subiicitur v.ai G. 524 B. voculae collocatio insolens P. 325 B. 336 P. 338 B. cf. II. 17, 368. Kai, utrum anG. 487 T A. etquemadmodum ita P. 318 D. _ in formula mg cprjci zs ovzog xori syco nsi&ozs v.ai fiai, al. G. 487 D. ubi non diversa nectuntur G. ovzs zs 460 D. P. 360 -D. 347 E. 351 A. 361 E. ts ow IJOst ovzs G. 501 A.

cvfinoSi^sG&aL de disputantibus G. 482 E. Gvficpa&i rj firi G. 500 E.

xs%vr\^SL et xs%vrii,szaL G.469D. xsivsi nQog zovzo ozl P. 345 B. xstxog x6 fiaiiQov et x6 fj,sGov G. 456 A. xsXog, x6, xfjg dXr,&siag, per-

INDEX GKAECUS.
fecta et consuramata veritas G. 487 E. Tffiftv T] ^avaai et TSfieiv kuI navaai G. 456 B. TS(ivBiv uiaov zi P. 337 E. TSlivia&ai G. 508 E.
xszQaycovoq P. 339 A. xvSs, Athenis G. 468 E. zi i. q. Ti a;iAo; G. 480 B. P. 312 E. XI post ovx et jtif apud adiectiva ti neuomissum G. 485 L). trum de pe'rsonis G. 489 D. iutera iiaXXov , tjztov al. iecto aliquo vocabuio seiunctum P. 327 B.

203

et zi di; G. 447 B. 448 A. al. zi ds c. nomin. praemissum G.

xt Sai;

x6 vsavLK^v St] xovto et similia 6. 508 C. z6 nQozsQov, proxime P. 310 E. t6 zoiovSs Xsyco G. 494 B. Toi in principio sententiarum vi confirmandi positum in nccXat zoL, dsi Toi G. 499 B. cf. P. 346 C. 316 C. zoiavta szsQa, itidem talia G. 481 A. roiya^rot in principio ironicae orationis positum G. 471 xolvvv, iam vero, in transitione P. 319 B. TOiouro sine xi G. 511 C. zoXfiav, non erubescere, a se impetrare G. 494 E. To^otat ministri publici P. 319 C. TorE, antea, G. 488 B. etP.325E.

501 E. Ti df\ seq. genitivo G. 509 D. zi 6s ovzog; G. 501 E. xi dl Todf; 8C. Xtyeis G. ili D. xi di zovzo; sc. diatpeQSt G. 448 A. 497 E. coll. P. 310 D.
i- q. Sia zi Sj]; G. 470 A. pro zi Sf] aXlo; G. 480 B. zi XsyBi-g tovg ^sXziovg et simil. G. 489 D. P. 348 C. zi ov cum indicat. praesent. vel aorist. vi imperativi positum P. 310 A.

350 C.
To'rf Ss,

zi S4;

xi ovv Srj;

sc. SiaqjsQSi G. 515 E. Ti ovxi seq. aoristo G. 468 D. zi na&cov P. 353 D.

zozs Srj, xoxs ^S?] post participia pon. G. 527 D. aXXozs Ss P. 345 D. Torf (isv Tor fisv ?fxfts Ss Xsycov G. 518 A. tov&' o, id quod G. 4:61 C. Tovr' avro', hoc maxime G. 488 C. Tovro ad feminin. refertur P. 352 ad praecedentia referenC. dum sequente noraine alius generis et numeri G. 504 A. roiro nQCczzsLv G. 507 D. TOVTov nQoa&sv post aprt additura G. 467 B. zQi^r, aXoyog G. 463 B.

xi aoi cpaivEzaL zovzo, P. 352 B. ra avfi^aivovza; et sim. G. 508 B. Tt rouTO SiacpSQSi ; P. 331 C. xi cplvaQStg sx^^'^ Gr. 490 C. xiQ^svai pro noisiv P. 344 D. xi&svuL et xid^sa&ai voiiovg G.
Tt'

zQL^cov,

pallium detritum

P.

335 D. zQixsg xat zvXol P. 321 B.

zvyxccvsLv sine participio positum G. 502 B. P. 313 E. zvnog zoi) aa(iazog P. 344 A. zvntjjaco, forraa Attica, G. 527 A. zvxcoaiv, ozav, 6 xi av, et sim. G. 520 A. et P. 353 A.

483 B.
zifiav,

raagni facere G.462D.

zifiaa&ai zivi ^avaxov G. 486 B. xiyiiov noiSLV zl P. 347 C. xi(j.cji}QSLV xaJ. KoXcc^siv P. 324 C. xLficaQLa et KoXaaLg G. 505 C. XLvsg nal av^voi G. 455 C. rivsg xai noXXoi P. 315 D. Ttg ante 6 (i,sv 6 Ss G. 499 C. P. 344 E. x6 Ss et z6 8s dXrj&^sg, imo G. 464 A. P. 344 E. x6 snl xovzco, deinceps G. 508 B. 512 E. '^ To saxuzov G. 508 D. To Xsyoiisvov G, 447 A.

T.

vuvsLv

zi,

decantare aliquid
et

P. 317 A.

vnanovsLv

snaKOvsLV G.487C.

vnccQxsL zLvi svSaL(iovL sivai G. 486 D. vn. sv zlvl et vn. zivi G. 522 C.

vndQXBLv,
vnsLnsLv,
^

priorem

inferre

iniuriam,

G. 456 E.

apud animum intelligere, P. 343 E. vnsQ^dXXsLv zLvog G. 475 B.

204
vTtfQ^cttov,

INDEX GRAECUS.
traiectum
P. 343E.

vnfQwzdv G. 483 A.
vnixfiv Xoyov G. 465 A, vnvo? dicitur dviavcci P. 310 D. vno ri, aliquatenus, G. 493C. vnoyQdcpsiv ygafifidg, P. 326 D.
VTtodvvai, G. 464 C.

XsiQOVQyrjfia vox Gorgiae propria G. 450 B. X&sg x-cci TtQwrjv G. 470 D.

XQrifia

de recontemtim

memo-

vnoSmv
^

et

vnonoSoav et vnb no-

8wv confus. P. 32! B. v7iov.riQvxxfo&ai P. 349 A.

vnoloyov
^

TtoiiiG%^UL xivaV.^^QQ,.
i.

vTtoxsivso&ai G. 448 E.

q.

vnoBdlXsiv

rata G. 485 A. XQrjO&ai xij unoyiQioa G. 465 E. savxat G. 486 B. xivi xt P. 320 A. XQcofiaxa xat oxrjiiccta G. 465 B. XVfiog est ysvotT] TrotorrjsP. 334C. XcoQig diversitatem et oppositio nem significat P. 336 B.

vno(paivii, dies illucescit P. 312 A. ^ vcprjysioQ^ai ria^a G. 458 B.

qe
rpivSog.et dXrj&sg opp. G. 505 E. xi&so%ai P. 330 C. ipvx^n sine artieulo ponitur G. tp., Tj sjir], ^ovXsxai 478 E. slnsiv et simil. G. 486 E.
i})ficpov

q>d&i

[17] G. 500 D. 1] q)aivso&ai pro SQXSO&ai P. 309B. cpdvai sine accus. obiectiG.489C. cpavrivai ovSaiiov, nullo loco numerari G. 456 B. q>avXov et QaStov et v.a%6v significat P. 340 E. (prjci pro cpaoi serioris aetatis scrii^toribus frequentatum G. 447 A. tpiliog Zsvg G. 500 B. 519 E.

TpcaQdca et ipcoQidco

G. 494

Si.
cq co

et

co

differunt P. 309 D.

cpiXovsiv.siv

360 E. 457 D.

c.

accus. constr. P.
xca ^rjxsiv

oppon.

G.

dvSQsg ol nuQovxsg P. 337 C. _ 354 A. cbSs -pxo SsvQO dictum P. 328 D. (ov, ovoa, ov post aliud particijDium apud adiectivum omispraedicato sum G. 501 A. accommodatum G. 463 C. P.

cplvaQiai G. 490 C. 519 E. cpo^SiO&ai nsQi xivog et nsQi xiVi P. 322 B. cpo^og et Ssog P. 358 D. cpoixdv de discipulis ad magistrum ventitantibus P. 314 C. (poQXfnd G. 482 E. cpvXanai diog P. 321 E. cpvXdxxsiv et cpvXdxxso&ai dictum G. 461 D. (pvoig, ingenium, indoles P. 315 E. cpvGig et voiiog a sopbistis opponuntur P. 337 C. g)(ovr], dialectus P. 341 B.

wQu, luvenilis pulchritudo

^

.,

354 C.
P. 309 A. fOTt seq. infinitivo P. 361 E.

wQu

wg pro

wQUi, ai, SK diog P. 321 A. oijrcos raro usu jjositum cog pra P. 326 D. 338 A. cum wors positum P. 330 E. per gen. part. G. 472 C.

exclamationem positum G. 490 post &avfiaGx6g, vnsQD.

illatum G. 477 D. cum accusativo partic. iunctura in apposit. om. P. 342 B. in eadem posiP. 326 C. tum P. 315 D. cog dv c. optat. G. 463 C. 0? dvayv.aiov et similia, sine
cpvrjg, al.

^ov G.^405C.
C3g

XaiQSig ovond^cov P. 358 A. XaiQcav. impune G. 510 C. XCiXdaat rjviag roig Xoyotg P. 338 A. XCCQaSQiOv iov ^^v G. 494 B. XCiQi^sod^ai de disputantibus dictum quid significet G. 516 B.

0?

ys slvui G. 517 B. ys sv rjfii^v siQrjC&ai P. 309 A, cog S^ avxag P. 313 E. cog Sr], quasi vero, ironice poseq. accus. situm G. 460 A. partic. P. 342 C.

cog i'nog

Sinsiv,

modum

prope, propecum ndg vel ovSsig

INDEX LATINUS.
connecteudum P. 317 A.
^

205

G.

450 B.
Ttodwv G. 507 D.

cog ^xBi aig

rjdvs fi G. 491 E. cog rd noXld G. 482 E.

per asyudetou superioribus additum cum verbo finito 6. non sequente ovzcog 448 E. positum P. 341 C. woniQ dv d P. 311 B. 341 C.G.

ag

Jdfiwv nal iyca itsi&oG. 487 D coU. P. 316 A. wansQ post ofioiov et naQccnXrjaiov positum G. 485 A. 518 B. ro avTO coansQ G. 479 A.
vprjai

^fiai,

coffrs

447 D. 479 A al. post positivum illatum P. post ddvvazov et 314 B. sim. P. 338 C. positum ubi abesse poterut G. 478 E.

INDEX LATINUS.
Aposiopesisin protasiG.464B. Appositio: enuntiatorum P.

Abundantia
Tsrrj.

in oinai et sim. P. 341 D.

Sokslv

Accusativus:

inraszr] et snG. 471 C. cum infiu. praecedente verbali Kard Gvvsaiv positus G. 492 D. post vnaQXfiv rivi illatus G. 492 B. particip. apud verbalia iu -rsov terminata post dativum illatus G. 513 E. Adiectiva: per prolepsiu posita P. 327 C. per attractionem usurpata G. 448 D. Adiman ti P. 315 E. Aeschylus resp. G. 527 B. Agatho tragicus P. 315 E. Agathocles musicus P. 316 E. Aglaophon G. 448 B.

343 D. al. V. Asyudeton. nominis relativo accommodata nominis post proP. 342 A. nomen facta G. 476 E. 501 A. nomiuis, iu qua cog omissum P. 326 C. iufinitivi cum articulo iuncti G. 474 E. Archelaus G. 470 D et 525 D. Ariphrou P; 320 A. Aristocrates G. 472 A. Aristophou pictor G. 448 B. Articulus: apud genitivum ubi repetatur G. 455 D. apud adiectiva repetitus G. 502 B. iteratus in appositione cum irrisione facta G. 513 A. in

Alcibiades

309 A. ubi sit educatus, 320 A. coll. 318 C. omnium formosissimus, 309 C. Socratem defendit P. 336 B. cf. G. 482. A 519 B.

Scambonides

P.

phirium nominum enumeratione primo tantum vocabulo praemissus G. 459 E. P. 357 A. in enumeratione rerum diversarum omissus G. 469 E. eodem casu non geminatus P. 310 E. G. 481 D. etiamprae-

Anacoluthon

G. 503C. 514D.
P. 315 C.

P. 348 B. 355 B.

Andron G. 487 C. Animi partes G.

Antimoerus
Aoristus:
theticis post situs G. 447 B. 313 A. al.

493 A.

P. 315 A. in senteutiis hypo-

imperfectum po-

D. 453 C. P. 311
participii

cum

praesenti et perfecto iunctus P. 310 A. Apodosis omittitur P. 311 D. 325 D.

dicato additus P. 350 B. G. 491 E. om. in v.s(pdXaiov pro ro jiscpdlaiov G. 494 E. post ovrog ubi omittatur G. 501 D. ante dv&Qconog om. P. 355 A. ante artium nomina om. G. 450 D. in formula a Zsv xat ^soC al. P. 310 D. usitatus in formula 9dvarog 77 Srjfiia P. 325 B. eius coUocatio, ubi bina nomina iuuguntur P. 343 B. ante pronomina relat. positus P. 320 D.

206

INDEX LATINUS.
i

Art

fi c e s

omnes a Graecis parvi

ad

Bummam

senectutem per-

facti sunt P. 311 B. Artium cognatio G. 465 B. Asyndeton: in epexegesi G. ubi per 450 A et 459 B. ^ subiicitur partitio (iv ubi sententia per G. 464 B. coansQ additur G. 448 E. post xovxp ndaxeiv G. 513 A.

venit, ibid.

Callicles ad respondendum minus paratus G. 500 D.

Cei probi

et honesti P. 341 E.

Charmides
Chori

ubi ovxog per anaphoram ubi eaiteratur G. 510 C. dem sententia graviter assein oi alveratur P. 317 C. in oppositis loi- G. 503 E. in narratione apud P. 319C. iSoKH et sim. G. 527 C. P. in iSo^ats 315 E. 317 E. in interrogat. fio^ P. 330 E. per (iiq SoyifL facta G. 512 B. alia P. 335 A. 340 D. 341 A. al.

P. 314 E. G. 501 E. 502 B. Cimon G. 515 C. seCitharistae P. 326 A. veri in discipulos P. 326 B. Citharistica ars taxatur G. 501 E, Clinias, Alcibiadis frater P. 320 A. Collocatio verborum P. 325 A. 337 E. 343 E.

Compar ativus:

in

formula xi

Athenienses

sapientissimi poetaGraecorum P. 319 B. in rum studiosi P. 338 E. contione omnibus dicendi potestatem faciunt P. 319 D.

Attractio: nominativi, ubi Selv

inferturP. 316 C.

casus,

qui

ex infinitivo pendere debebat, cum primario verbo iuncti G. adiectivorum G. 448 513 E. in ovSsls oaxig ov P. D. relativi, qua ad prae317 C. dicatum nominis refertur G. 460 E.

in ^iXxiov iaxiv etc. G. 468 B. cum superlativo iunctus G. 490 E. deliberativus Coniunctivus tertiae personae P. 348 D. post relativum et av positus, ubi exspectaveris optativum post praeteritum G. 480 C. verborum metuendi P. 320 A. Criso Himeraeus P. 335 D. Critias P. 316 A.

vsmrsQOv; P. 310 B.

D.

Dativus:
participii

ethicus G. 480 E. post accusativ. G.

510 E.

Audire

Demonstrativum:

post rela-

G. 503 E.

Augmentum:

tivum illatum G. 452 D.

in svgiaKOiJisv et r}VQi'a7iop,v G. 514 D.

Demus
341 C.

Diaetetae Dialectus

Pyrilampis f. G. 481 D. P. 337 E.

aeolica et attica P.

B.

Bonum etpulchrumunumidemque est G. 476 E. ab utili

Dicta acuta cum

non diversum P. 333 A. alia aliis bona P. 334 A. Br eviloquentia: ubi res pro
eius attributo ponitur G. 455 D. P. 358 D.

dicta sapienrata P. 342 E. tium fuerunt duorum verborum P. 343 B. Dii fatorum ordine facti P. 320 sapientia Deo soli triC. buitur P. 344 C. Dithyrambus G. 501 E.

telis

compa-

E.

Callias, a Melite pago oriunGlaudus, P. 309 A. 311 A. conis filiam in matrimonio hacum Platone buit, P. 315 A. coniunctus videtur affinitate Hipponico patri non ibid. placuit P. proleg. p. 31.

Educatio puerorum Athen.

312 A. 325

P. sqq. 326 A sqq. Ellipsis: voc. ojxEv ante d Sb verbi P. 320 A. 331 B. in forpost oloq G. 487 D. mula MKt TaiAa ovxmg G. 460 post ovzco v.al B. P. 312 D.

INDEX LATINUS.
tzsqI 71CCVTC0V

207

G. 467 D.

post ov fi^ fiOL P. 331 C. in acc rov av ye G. 466 E. ibid. verbi contrarii post r;

post

docuerint P. 325 E. aetatis anno pueri sint P. 325 D.

iis

quoto
traditi

post rt ovv, ubi B rovzo Siacpiqei G. 515E. post fi';rfp P. 329 P. 310 D. formulae sv ixti nzs. post B. ^ai' fiBv et sim. P. 325 D. Empedocles notatur G. 493 A. D. 507 D. E. P. 320 D. Epexegesis P. 348 A. 352 A. Epicharmus respic. G. 505 E. Eryximachus P. 315 C. E u p h e m i s m u s ubi de pudendis cogitandum G. 494 E.

G. 520

intell.

H.

Herodicus G. 448 B, P. 316 Hesiodus resp. P. 340 D.

E.

i a t u s in praepositionibus usurpatus P. 352 E. coU. 352 C.

Hippias homo
310 A.

Hippocrates
Ilippocrates
p. 311 B.

vanitate insignis P. 314 B. 315 C. 318 E. 337 C. adolescens P.

Cous medicus

eius resp. versus eius affeG. 521 B. runtur G. 484 E. 492 E. Eurybatus P. 327 D.

Euripides: Telephus

Homerus

Hyperbaton

resp. G. 525 D. 526 C. P. 309 A. 315 B. C. 340 A. P. 343 E.

I.

lanitores

Fabularum
Forma:

usus in philosophia P. 320 B.

317 C. syif^a9c(i et xfKt^od-ai 340 D. 171; 310 77, non E. 7JSL et jjtiy 310 B. siGTi]^!}, non sazT^nr] P. 335 D.

sifitv,

non

sfrj^sv P.

Socratis aetate apud paucis domibus erant P. 314 C et D. lanua foras aperitur P. 314 D. Iccus Tarentinus P. 316 D. Ignis usus ad artium inventa necessarius P. 321 E.

Graecos

in

Imperfectum:in sententiahypothetica cum aoristo consociatum G. 447 D. 453 C et P. positum ubi 311 B. 357 D. respicitur ad superiora G. 516 D. verbi ksIsvsiv P. 348. Indicativus: obliquo sermoni interpositus G. 464 D. P. 318 B. 320 D. 339 E. -- in hypoth. sequente optativo G. 452 B. Infinitivus: ex parenthesi ws sficcvTOV Tisi&a} suspensus G. qua lege ex paren453 A. thesipendeat G. 482 D. per epexegesin positus post tovto G. 469 C. P. 343 C. 345 A. al. post roiavTTj rt.g sIvkl in epexegesi positus G. 501 E. sine articulo in epexegesi usurpatus G. 467 D. 469 C et 491 post pronomen relativum D. epexegesis causa positus P. 323 alio modo post relatiB. vum illatus G. 517 D. verbo, cum praedicato iuncto, per epexegesin subiectus G. 462 C. 'pro imperativo dictus G. 447 B. sine articulo in formulis ^arci rovro slvai, y.aru Svvafj.iv slvai P. 317 A.

G.

Genitivus: absolutus

post nominativum positus G. 492 B. partitivus post verba omnis generis usitatus G. 514 A. post o pronomen P. 329 C. Tov c. infinitivo ad designandum cousilium usurpatus G. pretii paullo rarior 509 D. G. 511 D.

Geometrica aequalitas
508 A.

G.

Geryonis boves G. 484 B. Gorgias: Empedocleus fuit

465 D. al. 447 450 B. 452 D.

G.

seq. 449 B.

Graeci

antiquitus lapides ac stipites pro Diis venerati sunt P. 322 A. ad aras iuraverunt P. 328 B. atticam linguam optimam et vere graecam duxerunt P. 341 C.

Athenas vocabant prytaneum

Graeciae P. 337 D.

Grammatistae

quae pueros

208 cum Tov

INDEX LATINUS.

iunctus coneilium indicat G. 457 E. ex participio apud verbum auxiliare repetendus G. 494 C. Insulae beatorum G. 523 B.

Nicias
472 A.

vir

probus ac pius G.

Nomen:

Interpunctionis ratioP.346E. Interrogatio: uiedio sermoni

inserta G. 463 C. P. 343 B. repetita G. 473 E. 500 A et P. 334 A.

post pronomen per appositionem illatum P. 313 A. secundariae sententiae accommodatum G. 515 C. Nominativus: pro vocativo

Interrogativa cum
iuncta G. 448 E.

relativis

apud Siiv positus P. 3.54 A. per synesin usurpatus P. 316 in comparatione post C. alium casum G. 458 A.

Iteratio verborum cum negatione G. 521 D. 452 D. 454 C

et P. 344 D.

0.

Oenoe duorum pagorum

nomen
P. 310 C.

attic,

ludices inferorum G. 523 C. ludicia mortuorum G. 523 Esq.

Oleum
nis

lusiurandum
461 A.

vrj

xov v.vva(i.

lustitia in aequalitate posita

G. 483 E. 508 A-

Laconismus

Atbeniensium notatur G. 515 E. P. 342 B, Leges ad discendum publice propositae P, 326 C. Lenaea quando acta sint P. 327 D.

M.
Medici
publici G. 455 B. e n d e urbs Thraciae P, 315 A, Miltiades G. 516 D. Mitliaecus G, 518 B. Mulier es num ad scenica spectacula aditum habuerint G. 502 D. Muri Athenarum et Piraeei G.

corporis partibus exterinterioribus pesaicibos et P, 337 B, opsonia condit 337 C. Optativus: sine av in interrogatione po&itus G. 492 B, in interrogatione post praepost sens positus G. 448 E. indicativum illatus P. 329 B. post relativ. praecedente tempore praesenti P. 327 D. post indicativum apud Zxi sine av positus P. 335 A. in relativa sententia G. 521 C. post oTt praecedente tempore praesenti G. 512 A.

bonum,

mum

455 D.

Musica
340 A.

latiore seusu dicta P. eius studium quam

vim habeat

P. 326

post i'va praecedente tempore cum av praesenti G. 461 C. iunctus in sententia hypothetica post praesens P. 354 D. Oratio: recta sine praevio inrecta post dice G. 514 D. obliquam illata G. 512 C et recta non praeP. 338 B. misso articulo G. 461 E. obliqua transit in rectam P. 322 C sq. Orphicorum sententia de corpore animi sepulcro G. 493 A.

sqq.
sa-

Myso

in

numerum septem
G. 497 C.

pientum refertur P. 343 A.

Mysteria

Paedotribae

P. 326 B.

N.

Paralus P. 314 E. Participium: cov accommodatum G.

Navalia Atheuarum G

455 D. u t r a nomina adiecti v. de per-

cum sonis dicta P. 309 C. ad adiect. mascul. P. 315 E, feminin. relatum G. 465 D. adiectivi sine xi positum G.

praedicato 463 E et P. post vhv.a 354 C. 359 D. post ovxco zovxov P. 348 D. per epexegesin positum G. 478 in responsione C et 513 E. pluralis P. 352 D. G. 511 C.

numeri cum duali consociatum

G. 481 D. P. 313 D,

465 D.

con-

INDEX LATINUS.
tinet

209

notioDem pnmariam G.

483 E. 484 D. praesenti et perfecto iunctum participiorum acP. 310 A. cumulatio G. 464 C. 471 B. Patris condicio apud Graecos patrum indigna P. 313 A. bonorum mali filii P. 326 E. Pausanias P. 315 D. Periander in geptem sapientibus nou numeratur P. 343 A. Pericles: aetas eius G. 455 D. eius filii nequam P. 320 A. ipse taxatur G 515 C. Persona: tertia sine rtg posita G. 456 D. 457 E. 468 A. 487 D. tertia plural., ubi oT avQ-Qwnoi supplent G. 457 C. ubi avxo s. xh itQocyfia intell. P. 330 B. verbi variatur G. 514 E. Pherecratis "Ayqioi. P, 327 D et proleg. p. 23. Phidias Atheniensis P. 311 C. P h i I 1 a i quaedam sententia de corpore auimi sepulcro G. 493 A. Philosophi carpuntur G. 485 D sqq.
aoiisti

cum

appositione iterata P. in formulis ex articulo et nominibus compositis verbo accommodata G. 523 B. Praesens: post xi ov; G. 468 D. P. 310 A. partic. conatum sign. P. 317 A. post futurum interrog. G. 505 C,
in

G. 463 E, 516 C. cum nominibus constructa P. 354 A.

356 D.

Prehendere
dere G, 473

i.

q. C.

deprehen-

Prodicus
lis

P. 314 B, homo mol315 C. D. E. ridetur P. 340 C. 358 A. loquens inducitur P. 337 A sqq. synonyma rimatur P. 337 A sqq. Proiepsis praedicati P. 327 C. 345 C. al. V, s. v, diduCKSiv

Prometheus,
321 D.

et ditoxaLvstv. lovis minister P.

Pronomen:

personale encUtipost praeposit. P. 335 A. l^ossessiv. pro personal, G. reflexiv. tertiae per486 A. Bonae in numero singulari de

cum

Philosophia leviter attingenda

G. 484

et prima persona uon dicitur v. P. 312 A. personale et demoustrat. in altero

secunda

sq.

demum membro positum G 527

Phrynondas

P. 327 D. Pindarus G. 484 B. P. 337 C. Pittacus P. 339 C. eius dictum quoddam P. 343 B. Plato sophistas vexat P. proleg. Domesticorum et p. 7 sq. patriae iniurias ferendas et beneficiis pensauday censet P. 346 B. poetarum verba tanquam sua ponit P. 310 D. verborum ordine ad sententiam aptato utitur P. 314 A. Pluralis verbi, ubi unus compellatur P. 311 D. Plusquamperfectum: pers. III. sing. in rj term. P. 335D. plur. in iaav term. G. 515 E.

demonstr, neutr. in pluC. rali positura pro sing. G. 447 A.

Protagoras: forensem lucem

fugit P. 311 A. quid professus sit P. 318 E. nomine cocpiag appellatus P. 309 C.

sapientiam summam virtutem habet P. 330 A. grammaticae studuit P, 338 E. mercedem institutionis exegit P, 349 A coll. 328 B, fabulam narrat P. 320 C sqq. de olei natura falsa tradit. P. 334 Bsq. infelici vitae exitu usus P. 317 B. dialogus Platonis

quando scriptus sit proleg. 25 sq. quando habitus ibid.

26 sqq,

p.
p.

Poenae visapudGraecosmagna
P. 324 A.

Proverbium:

firjSav

ayav et

Polus: loquitur ironice G. 448A. C 473 B. Anaxagoreus G.

465 D.

csavTOv P. 343 B. nsgi xoig (pilxazoig mv^svsiv P. 314 A. yQaoav v&log G.

YVbi&t.

Polycletus Argivus

P. 311 C.
in-

527 A.
ofioicp

Praedicatum
tell.

ex subiecto
in

iv xm ni&o} xt]v yiSQafisiav G. 514 E. oiioiog

P. 344 D.

Praepositio:

responsione

non repetita G. 449 E. P. 355 C. ante relativa non iterata

ov ar} 7] G. 510 B. Tturj G. 479 B. Slg xai xglg xo Kulov G. 498 E. x6 nag6v sv xi&fG&ai. G. 499 C,

PLAT. PBOT.

14

210
^j^fEC^Q-at

INDEX LATINUS.
t6 8lS6(1vov G. 499

a.q>xov vsfisa&at P. 320 A. t6 fiiaov tsfivsiv P. 338 A. TtdvTcc KccXwv iy.tsivsiv P. 338 A. 6 TQcoaag kuI lceasG. 447 B. Mvadov XsCa G. 521 B. nolsfiov nal XQV ovtco (istaXayxdvsiv G. 447 A. mulierum, trjv
C.
tcci
(ice-

Singularis: verbi post pluralem G. 478C. P. 319D. 324 A.

334 C. positus ubi plures compellantur P. 311 D. Socrates: virtutem in scientia ponit P.344E. 345 D. 352Csqq. neminem sponte maium esse iudicat P. 345 C. Prodici discipulus P. 341 A. Alcibiadis amator P. 309 A. captiosis rationibus agit P. 332 A. proleg. p. 23. eius domua minima P. 310 A. in grabato cubat 310 C. mane lumen non accendit P. 310 B. in publico versari solet P. 309 A. 311 A. astrologiae studium contemnit 315 D. vini capax 347 E. Epistasia functus G. 473 E et Prolegg. ad Gorgiam parte extrema. accusatus quod alios redderet inopes consilii G. 522 B. a commani hominum

vriq

av stfiaQnsvrjv ovS cpvyoi G. 512 E. Prytanea P. 337 0.

slg

ex-

PyrilarDpes G. 481 D.

Pythagoras
Pythoclides

sophista vocatur
Ceus. P. 316 E.

P. proleg. p. 2.

Q.

Quadratus

vir quis? P. 339 A.

R.
Relativa:
interrogativ. iunsequente decta G. 448 E. monstrativo posita G. 452 D. participio proximo constructione accommodata G. 492 B.
c.

vita

exempla

et

argumenta

duxit G. 491 A.

Sophistae: nomen eorum clim

honestissimum P. proleg. p. invidiosum ibid. p. 3. 1 sqq.

Repetitio: pronominis syoa P. verbi eiusdem in op317 C. nomipositione G. 359 D.

prionis cum vi G. 513. B. ris membri oppositionis sive negativae sententiae post dXXcc G. 452 E. 454 C. 521 D et P.

344 D.

Rhetorica
G. 454 E.

est ars persuadendi

cum

aliis

artibus

comparata G. 465 C.
s.

professio eorum P. 31 2 A. virtutis civilis maG. 520 E. gistri P. 318 E. sapientiae professores P. proleg. p. 3. viros rerum publicarum gnaros et peritos oderunt G. 520 A. inter naturam et legem distinxerunt P. 337 C. quid de virtutis natura statuerint ^Qa^vXoyCav G. 482 E sqq. et (Lav.QoXoyiav professi P. 334 poetarum interpretes P. E. cum mercatoribus 338 E. ac cauponibus comparati P.

313 C.

Sapientes

antiquitus sophistae septem dicti P. proleg. p. 1. illi P. 343 A. Sarambus G. 518 B. Scopadae P. 339 A.

Spartanorum

mores P. 342 vestitus 335 D. cives breviloquentia 342 E. suos peregrinari vetant 342 C. alios exturbant ibid.

sqq.

Servi Atheniensium immodesti,

P. 310 A.

fugaces 310 C.

Subiectum: repente mutatum G. 510 B et P. 320 A. relativo C.

Simonides: aCeo
dus
p.

scolion eius 339 E. carmen quoddam G. 451 E. eius quoddam longius P. 339

insula oriun-

accommodatum G. 515
tavta
ad
singularem

Asqq.

sententia eius
et

dvdyyiifj

ovSs &soi (idxovtai P. 345 D.

slvai-

ysvsa&ai primus

distinguit P. 340 B.

verbi numerum supplendum G. 465 C. Superlativus : positus ubi exspectes comparativum G. 473 cum comparaC. P. 309 C. tivo consociatus G. 490 E.

INDEX LATINUS.
T.
licet

211

Thales P, 343 A. Theario pistor G. 518 B. Themistocles G. 516 D. Tibiae usus respuitur P. 318
347 D.

C.

Tisauder AphidnaeusG. 487 C. Tmesis in kvt' sv ndavsiv etc.

G. 520 E.

primarium in participio positum G. 483 E. 484 D. simplex pro composito P. 320 A. primitivum pro derivato P. 339 C. proprium post translatum P. 334 D. Veteres quo nomine adeuntes, quos videre nollent, excluseD.

antecedat pluralis G. 503

Tragicapoesistaxatur G.502C. Traiectio verborum in comparationibus P. 337 E. artis vocabulum {vTCBQ^aTov) primum occurrit P. 343 E.

in plausu ac clamore edendo efFusi P. 339 D. Virtus a Socrate in scientia

rint P. 314 D.

V.

posita, V. s. V. Socrates et P. proleg. p. 17. num parta possit amitti P. 344 D. perfecta in uno Deo P. 344 C. Sophistarum G. 482. E.

Vecturae pretium G. 511 E. Verba veuatoria ad amorem

translata P. 309 A.

X.

Xanthippus,
315 A.

Periclis filius P.

Verbalia:

accusativo subiecti iuncta G. 512 D. Verbum: repetitum G 516 E. numero praedicati accommodatum G. 502 numero
c.

z.

Zeugma

voc. %v.aGxov

accommodatum,

Zeuxippus

P. 357 E. P. 318 B.

f/^'

PA