WIDENER LIBRARY

HX 6945 L
4 ‫بار بارت‬

:1650 :5SIGILL
CO
ECCL
ET

L ESIAS
L
) Gil

)
‫ا‬

‫اد‬
‫لا‬

BOSTON .
V.Hard sc
24
‫سب‬
‫ه رای‬
‫اب‬
1

i
 5.2 ...

Draco Tratonicmedia.- De Mehis Pad

licis
álptio. 1312
Zetza, franne.- 'Gegeris site.
mér Hlia desse
| Draco Stralonicensis. Attenti's
compl etus; la.- Tréha eBaeta
luy de Metus ,la.- Clear Mina
! chi de Dui'ert's Metti : da - Yere
Mani TEPI THEAEZENETRNETIXON

Felza, frannu s -thlet imeri a .

Homenia et Postumerica. prine1715
‫ܐ‪.‬‬
1
 DRACONIS STRATONICENSIS

L I B E R

DE METRIS POETICIS.
IOANNIS TZETZA E

EXEGESIS

IN HOMERI ILIADE M.
PRIMVM EDIDIT

ET INDICES ADDIDIT

GODOFREDVS HERMANNVS.

LIPSIAE
SVMPTIBVS 10. AVG. GOTTL. WEIGELII

CIVICCCXII. .
 Gd51.15
AT
.

।
1
2
23
3-
 PRAEFATI O.

Quiui nunc primum in lucem a nobis emittitur Dra

conis Stratonicensis liber de metris poeticis , ei in
animo habebam adnotationes adiicere , quibus et lo
cos indicarem aliorum eadem tradentium grammati
corum, et corrigerem , quae emendanda viderentur,
tum etiam , si res ita ferret, quaedam distinctius ex.
planarem . Sed quum mihi aliis negotiis occupato
otium , quod haec res exigeret , viderem deesse, ne
ea quidem promenda pulavi, quae aut parata habe
bam , aut facili opera potuissem parare, quo ne, si
hic illic aliquid adnotassem , dissimilis sibi parum
que constans commentarius evaderet. Omninoque,
etiam si quis accuratissime de singulis explicaret,
non posse exhauriri materiam illam ; quin , quo
enucleatius tractaretur , tanto magis ordinem , cer
tamque rationem desideratum iri intelligebam . Ita
que ut aliud , quod lectoribus non ingratum esset,
huic Draconis editioni accederet, Io. Tzetzae exege
sin in Iliadem adiunxi : qui liber quum eiusmodi sit,
ut carere adnotationibus posse videatur , opportune
nunc edi poterat , quo et ipsi Draco, Draconi autem
ipse commendationi esset Quodsi alia Io, Tzetzac
VI PRAEFATIO .

scripta eo loco habita sunt , ut lucem mereri iudi

carentur, hic quoque eius in Iliadem commentarius,
cuius notitiam cum viris doctis iam Berglerus com
municaverat in Actis eruditorum a. 1719. p. 507.
quemque ex eodem , ex quo nunc prodit , codice
exscribi, ut ederetur, curaverat Ioh , Burchardus
Menckius , non indignus videbatur , quem typis de
scriptum evulgaremus , quum praesertim et citatio
nes multas veterum scriptorum, in iisque quasdam
novas, alias autem emendaliores contineret , et in eo
poeta explicando versaretur , in quo omnes omni
tempore plurimum studii posuerunt. Neque enim
iniucundum est , hoc quoque in exemplo fortunam
considerare Homeri interpretationis , quae utut di
versa pro aevi cuiusque ingenio cultuque, re ipsa
tamen fere intra cosdem fines constitit. Nam , ut
hoc utary qnid Tzetzes, si spectes, quae hic de diis
Homericis disserit, a quibusdam hodiernorum in
terpretum distat ? Quin , si aliquot ab huius tem
poribus saecula effluxisse reputes , etiam mirabere
hominem , neque indoctum , ct aliquando etiam apte
aliquid monentem : potiusque ridebis , quae nostra
aetate , cui non potest par venia dari , vel mytho.
logi quidam delirant , vel philologi similia Tzetzae
placitis comminiscuntur, veluti de omittendo v pa
ragogico, Omnino Tzetzes ita Homerum explicuit,
ut isto aevo liberalis interpres numerari posset ;
quem si rident, qui nunc eam laudem mereri sibi
videntur, caveant ne sibi olim idem eveniat. Nihil
est enim ita perfectum , ut id non ad maiorem quam.
dam perfectionem adduci possit, quod nescio an
 PRAEFATIO . VIL

omni tempore in nullo , quam in Homeri exemplo,

luculentius - apparuerit.
Tzetzae librum e celeberrimo codice Homeri,
qui in bibliotheca nostra Paullina asservatur, descri
psi , in quo codice liber iste folia implet XXIX .
quorum sex prima versus latius a se invicem dispo
sitos , reliqua angustiore spatio distinctos habent.
In margine scholia scripta sunt eiusdem Tzetzae ,
quae a me in fine sunt adiecla , omissis iis ad
notationibus, quae nihil nisi argumentum , de quo in
texta disputatur , indicant. Scholia ista ad legen
dum difficiliora sunt , quod ora marginis partim la
cerata , partim resecta est : unde quae aut desunt,
aut ob litteras cyanidas legi nequeunt , punctis noa
tavi. Ipsique librario saepius in scholiis , quam in
textu accidit, ut vitiatam scripturam exhiberet, haud
dubie , quod etiam in illo codice , quem ipse ante
oculos habebat, scholia lectu difficiliora essent. In
fine folii recti , quod undetrigesimum est , scribere
destitit librarius . Aversa enim pagina vacua est .
Feci autem in Tzetza , pariterque in Dracone, quod
mea sententia faciendum in omnibus est , quae pri
mum eduntur , ut ipsam codicis scripturam , quan
tumvis vitiosam , exhiberem , quo ne , quod in He
sychio, Etymologo , aliisque multis scriptoribus
factum dolemus , de ipsa codicum lectione dubitatio
moveri posset. In Tzetza quidem nihil nisi inter
punctionem et quaedam eorum erratorum correxi,
quae ipse librarius , si iterum adspexisset , fuisset
correcturus , veluti syllabas bis scriptas , quae semel
1
scribi debebant, Interpunctio vero talis est in codice
VIII PRAEFATIO .

isto , ut, quum nunc omissa , nunc addita , nunc

ante eam' vocem , post quam debebat , nunc post
sequentem posita sit , ubique sensum perturbet.
Caetera vitia intacta relinqui : quorum pleraque
quivis paullo exercitatior tollere poterit; pars etiam -
hanc utilitatem habebit, ut eos, quibus non conti
git scriptos codices inspicere, de modo, quo in li
bris manu scriptis peccari solet , admoneant. Ita
que neque iota subscriptum , nisi ubi in codice
est , addidi , nec , quae multa inveniuntur crrata
librarii , qui compendia codicis , quem descripsit,
male legerat , correxi ; quod quum aliis in rebus,
tum frequentissime in confusione particularum
Tapà et tepi factum est. Interdum , sed raro, et
in Dracone et Tzetza de vitiosa codicis scriptura
diserte monui lectorem , Hic semel dictum volo,
quamvis quid vitiosum videatur , eam non typo
thetae , sed codicum culpam esse. Nihil depre
hendi, quod operae errarint, nisi in Tzetza p. 114,
6. ubi pio los restituendum est dos. In Dra
eone, qui ex ipso Bastii apographo expressus est,
hic corruptis vocibus ubique sic adscripserat, quod
satis duxi raro in adnotationibus ponere, quia fo
liis corrigendis et Schacferus noster suam diligen
tiam adhibebat, et ego ipse singula accurate com .
parabam .
Sed dicendum nunc est de Dracone, Huius
librum de metris poeticis in manus meas venire
ex eo inde tempore optaveram , quo mihi ab Ruhn
kenii sententia de antiquitate Orphei Argonauti,
corum dissentiendum vidi . Nam quum Draconis
 PRAEFATIO .

auctoritatem propter idoneas rationes suspećtam

haberem , tamen , nisi ipse liber in lucem protra
ctus suspicionem meam confirmaret, haud paucos
fore intelligebam , qui libro , quem quis ne vidis .
set quidem , fidem denegare temerarium ducerent.
Tanto magis gaudebam , quum praestantissimus
Bastius, cuius praematura morte nunc docti do
lent , eius libri describendi operam mea gratia in
se recepisset. Qui quidem quum nunciaret , ne
quid aliud exspectarem , quam farraginem observatio
num prosodicarum , maximam partem iam aliunde
notarum , simul et exspectationem meam minuit, et
auxit spem, fore ut comprobatum intelligerem iu
dicium, quod nondum viso libro tuleram . Eaque
spes , quum tandem librum accepissem , ita est ex
pleta , ut miraturum me fatear, si quis posthac Dra.
conis auctoritatem quidquam pro Orpheo probare
putet. Sed satis est huc transferre, quae de hac re
in dissertatione de argumentis pro antiquitate Or
phei Argonauticorum maxime a Koenigsmanno al
latis scripsi.
Mihi quidem , quum dissertationem de ac
tate Orphei Argonauticorum scriberem , non viso
Draconis libello , non licebat ulterius progredi,
quam ut istud testimonium , quod mirifice refra
gatur iis rationibus , quas ipsum carmen suppe
ditabat, suspectum reddere canarer, Postea con
tigit milií apographum nancisci istius libelli, quod
ne quis forte , ut fit , non integrum aut parum fidea
liter descriptum putet , sponsorem habeo omnium
maxime idoneum , Bastium , virum celeberrimum ,
 х PRAEFATIO .

qui rogaln meo codicem Parisiensem ea , qua so

let , diligentia , contulit. Nihil enim omittendun
putabam , quo mihi plane constaret, quid sentien
dum de isto Draconis libro esset . Ac tantum

abfuit , ut me poeniteret , fidem eius, certe quod ad

Orpheum attinet, in dubitationem vocasse, ut, quo
magis librun considerarem , tanto magis suspicio
nem meam confirmari intelligerem . Quin nuper
Hasius, vir doctissimus, vel in parte illa commen
tationis , quam de hoc Draconis libro in Notitiis
et Excerptis MSS. bibliothecae Imperialis T. VIII.
part. II. p. 55–77 . edidit, nonnulla commemora
vit , quae faciant , ut assensionem peritorum iudi
cum haud difficulter mihi videar impetraturus esse .
Sic autem sentio, librum istum de metris poetarum ,
non talem, qualem Draco eum ediderat, sed ab aliis
interpolatum ad nos pervenisse , ac fortasse ne inte
grum quidem. Quam usitatum enim fuerit, scripta
grammaticorum in compendium redigi , inserique
rursum excerpta ex aliorum libris grammaticorum,
neminem fugit. Quin quae ad nostram aetatem
pervenerunt, grammaticorum scripta pleraque ex
huiusmodi compendiis excerptisque enata sunt. Dra
conis quidem liber utrum integer sit, an, quod non
dum viso suspicabar , epitome , nunc non quaeram .
Illud certe non poterit afferri, quod , quum scho
diastes Hephaestionis in ed. Flor. allatus a Dorvillio
in Vanno crit. p. 418. post verba p. 3. ed. Turn. et
Pauw, δια του ότερος και ότατος, addat : διαλαμβάνει
περί τούτων ο Δράκων εν τω περί μέτρων πλατύτερον
μετά πολλής της ακριβείας , και ο βουλόμενος εκείθεν
 PRAEFATIO. X

σαφώς είσεται, nihil de formis ότερος et ότατος in

Draconis libro reperitur, Nam scholiastae istius
adnotatio non ad has formas , sed ad nomina voca
lem ancipitem habentia , quae ante ab eo enumerata
erant, spectat, de quibus sane uberius disserit Draco.
Potius ex isto scholiastae testimonio colligi posset,
1

aut illi epitomen Draconis ante oculos fuisse , aut,

qui in cod. Parisiensi est Draconis liber, multis ad
ditamentis esse auctum . Scribit enim scholiastes :
τα δε σεσημειωμένα εν τοίς βραχέσι μακρα των φωνηέν
των , α και χωρίς δύο συμφώνων και διπλών εκτείνον
ται , ταυτά είσι κατά στοιχείον. Αtqui, quae deinde
vocabula ponit , corum aliquanto maiorem numc
rum apud Draconem invenimus, In fine tamen
Draconis liber non videtur integer esse, ipsis extre
mis verbis arguentibus : νύν δε σαφέστερον και δια
διαγραμμάτων εκθήσομαι, ίν ' έχης ράον εξεπίστασθαι.
Sed utcumque haec se habeant, satis erit, si inter
polatum esse ostendero, Ac non urgebo, quod non
nulla praeter necessitatem ipsis verbis repetuntur:
satis enim manifestum est, librum istum fere totum
ex aliorum scriptis grammaticorum , maximeque
Herodiani, decerptum esse, Illud vero gravius est,
quod non pauca ille continct , quae aut ita referun,
tur , quemadmodum ab antiquo quidem et docto
grammatico referri vix poterant, aut tam falsa sunt,
at non videantur grammatico imputari posse , qui
quum , Eudocia p. 134. et Suida testibus, praeter
alia de Pindari et Sapphus metris , deque Alcaei
carminibus scripserit, satis debuerit poetarum lectio
ne exercitatus esse. Prioris generis hoc exemplum ap
 SI PRAEFATIO .

ponam: λιμός : η παραλήγουσα εκτείνεται πανταχού

γαρ εκτεινόμενον εύρον. Ηorum ultima , quae quasi
dubitantis verba sunt, quis credat a docto esse peri
toque grammatico scripta, quem fugere non potuis,
set, id esse certissimum ? Alterius generis haec duo
exeimpla promam. Δία , η νήσος , ής το ια εκτεινό
μενον ευρίσκεται ευρίσκεται δε συνεσταλμένον παρά
ποιηταίς , ως παρά Θεοκρίτο λόγω συνιζήσεως :
εν Δία λασθημεν καλλιπλοκάμου Αριάδνης.
Ει : κύτισσος του εκτεταμένον φαίνεται παρ' αυτώ,
αϊξ τον κύτισσον, ο λύκος των αιγα διώκει.
Nam quis sibi persuadeat, veterem doctumque gram
maticum tam corruptis Theocriti codicibus usum
esse , quum nunc isti versus , II. 46. X. 30. in om
nibus libris emendati exstent? Haec igitur non du
bium videtur quin additamenta sint recentiorum
grammaticorum : qui quae sibi in suis codicibus oco
currebant , ad marginem Draconei libri adnotabant,
quo vel corrigerent , quae hic dixisset , vel etiam
confirmarent. Hoc si in his locis factum est , quid
impedit, quo minus etiam in illis factum statuamus,
in quibus Orphei mentio fit ? Atque operae pretium .
est , hos ipsos locos considerare diligentius. Igitur
Draco quum in vocabulo Očuog regulas exposuisset,
secundum quas genitivorum in idos desinentium alii
producerentur, alii corriperentur, ita pergit: of
ποιηται δε η προστιθέντες δια το μέτρον συστέλλουσι
το ι , ποταμηΐδος , Πηγασηίδος λέγοντες , όθεν και
Ορφεύς εν Αργοναυτικούς,
λαιψηροίσι πόδεσσιν υπέρ Παγασηίδος ακτάς ,
αντί του Παγασίδος. Easdem regulas iisdem plane
 PRAEFATIO. XIII

verbis , si a levissimis quibusdam mutationibus dise

cesseris , tamquam των λογιωτέρων sententiam exhi
bet in tertio grammaticae libro Constantinus Lasca
ris , homo diligentissimus , cuius grammatica, de
qua etiam praestantissimum Heerenium iniquius iu
dicare miror , ob id ipsum plurimi facienda est, '
quod bona eius pars ex Herodiani aliorumque scri
ptis grammaticorum collecta est : permultaque in ea
reperiuntur , quae totidem verbis a Dracone adno
tata sunt, cuius quidem librum an cognitum habue
rit Lascaris, incertum est, quum, ubi grammaticos
enumerat , e quorum scriptis hauserit , in hoc ge
nere , quod metra et mensuram syllabarum comple
ctitur, praeter Hephaestionem nihil nisi τα περί μέ
τρων διάφορα nominet. Ηic igitur Lascaris in sola
Orphei commemoratione longius a Draconis verbis
recedit . Sic enim scribit : οι ποιηται δε (adde το η)
τούτοις προςτιθέντες , δια το μέτρον συστέλλουσι τοι,
ποταμηΐδος , Παγασηίδος λέγοντες · όθεν και το εν
Αργοναυτικούς εκείνο Ορφικόν έπος ,
λαιψηροίσι πόδεσσιν υπέρ Παγασηίδας ακτάς ,
αντί του Παγασίδας. Quorsum haec valeant , intel
ligetur postea. Nunc alteram Orphei mentionem ,
quae apud Draconem est, afferam . Nam in v. ®óp
κυνος sic scribit : Φόρκυνος το κυ εκτείνει : αι γαρ γε
νικαι αι δια του νος υπέρ δύο συλλαβας υπάρχουσαι , ει
παραλήγουντο του , εκτεταμένω παραλήγονται , οίον
Φόρκυνος , πόλτυνος · την δε ονομαστικήν συστέλλε
σθαι βούλεται Ηρωδιανός , και ούτως ευρήσεις παρα
ποιηταίς • Ορφεύς ,
Πρωτέα και Φόρκυνα και εύρυβίην Τρίτωνα,
1
 IV PRAEFA T 10.

και παρ' Όμήρω εν τω τις Οδυσσείας α ,

Φόρκυνος θυγάτηρ, αλός ατρυγέτοιο μέδοντος,
και αύθις εν τω γ της αυτής ,
Φόρκυνος δέ τίς έστι λιμήν αλίοιο γέροντος ,
το δε Φόρκυς Φόρκυος το δίχρονον βραχύ · τα γαρ εις
υς λήγοντα βραχυ το δίχρονον έχoυσι, όθεν και Ησίο
δος εν Θεογονία συνέστειλεν :
Φόρκυϊ δ' αυ Κητώ Γραίας τεκε καλλιπαρήους.
Cum luis ante quam Lascaris verba comparabo, alium
afferarm Draconis locum in v. Γόρτυν: Γόρτυν, in
quit, του μακρόν: τα γαρ εις υν σπάνια όντα θηλυκά
μακρον του έχει , ως και τα αρσενικά , οίον Γόρτυν,
Γόρτυνος· ο δε Ηρωδιανός εν μέν τη ονομαστική , μό
νον είναι βραχύ φησιν , εν δε ταϊς πλαγίαις μακρόν :
δοκεί δε ούτω παρα ποιηταίς ευρίσκεσθαι. “Όμηρος
Οδυσσείας γ .
εσχατιή Γόρτυνος εν ήεροειδέϊ πόντω.
και αύθις, Διονύσιος
πάρ θ' ιερών Γόρτυνα και ήπειρώτιδα Φαιστόν .
Postrema haec Lascaris ita habet : τα εις υν θηλυκά
σπάνια όντα , προσθέσει του ος ποιούσι την γενικήν ,
ομοίως τους αρσενικούς μακρόν του εν ταις πλαγίαις
φυλάττοντα , οίον η Γόρτυν , της Γόρτυνος. Reliqua
apud eundem sic scripta sunt : το δε υς , οι μεν, μα
κρόν , οι δε , βραχύ αεί ενόμισαν · ο δε σοφός Ηρω
διανός , εν μέν τη ονομαστική , μόνον είναι βραχύ φη
σιν , εν δε ταϊς πλαγίαις , μακρόν , όπερ η χρήσης των
ποιητών εκβεβαιοϊ ο γαρ παλαιός εκείνος Ορφεύς εν
Αργοναυτικούς ούτω φησί,
Πρωτέα και Φόρκυνα και εύρυβίην Τρίτωνα ,
 PRAEFATIO . IV

ούτως ομοίως και ο ποιητής εν τω ά της Οδυσσείας ,

Φόρκυνος θυγάτηρ , άλος ατρυγέτοιο μέδοντος .
και πάλιν εν τω ν της αυτής,
Φόρκυνος δέ τις έστι λιμήν αλίοιο γέροντος,
και εν τω γ' της αυτής,
εσχατιη Γόρτυνος εν ήεροειδέϊ πόντω.
και Διονύσιος ο περιηγητής,
πάρ θ ' ιερήν Γόρτυνα και ήπειρώτιδα Φαιστόν.
του δε Φόρκυς , Φόρκυος , το κυ , βραχύ τα γαρ εις
υς , βραχύ το δίχρονον έχουσιν· όθεν και Ησίοδος εν
Θεογονία,
Φόρκυϊ δ ' αυ Κητώ Γραίας τέκε καλλιπαρήους.
Apertum est Lascarin multo accuratius, quam Dra
conem , Herodiani sententiam retulisse. Neque enim
dubitandum videtur , quin Herodianus , quum v in
nominativo breve esse doceret, de masculinis in vs,
non de femininis in w terminatis loquutus fuerit.
Sed hoc obiter. Nunc quaeram , cuinam istae Or
phei citationes debeantur. Vtrumne Herodiano ?
Mirarer sane , si hic ad Orpheum confugisset , ubi
Homerum aliosve bonos auctores commemorare sa
tis erat. An Draconi ? Hoc quoque mirarer, et
professus sum iam in dissertatione de aetate Argo
nauticorum . Ergo Lascari ? Hoc vero non miror.
Nam unus omnium grammaticorum Lascaris saepe
Orphei auctoritate utitur , ut par erat admiratorem
carminis ab se primo e situ et tenebris in lucem
protracti. Memorabilis est locus , in quo de ea re
scribit : η δε ποίησις του Ομηρικωτάτου Κούντου
ήδη πολύν χρόνον πάσιν άγνωστος ήν καί οίον ηφα
νισμένη · ο δε θεοσεβέστατος Βησσαρίων ο Νικαίας,
ΣΥΙ PRAEFATIO.

καρδινάλις Θουσκουλάνου , ο πάντ ' αγαθός και όντως

σοφος , και , ίν' Όμηρικως είπω , ισόθεος φώς , άλλα
τε πλείστα εφ' ημών , και ταύτην εξ Απουλίας ανα
σώσας , τους βουλομένοις μετέδωκεν , ήν και αυτός πά
λαι μεν επόθουν , νύν δε αγαθή τύχη κτησάμενος,
δημοσίως αναγνώσομαι μετα τα Αργοναυτικά του συ
φού Ορφέως , και δη πάλαι καταμεληθέντα, μόλις ποτέ
αυτος εν Μεδιολάνω ευρών σεσηπότα , εκγράψας τε,
και τοις άλλοις μεταδούς , δημοσίως αναγινώσκω ,
πολλών και λογίων νέων φοιτώντων: και νύν ες τα
έσχατα των δυστυχών Ελλήνων ανεβίω ο ηγνοημένος
εκείνος Ορφεύς. Poterat hic locus Ι. Μ . Gesnerum,
si is eum cognitum habuisset, revocare ab his, quae
parum considerate ab eo scripta Hambergerus in
praefatione ad Orpheum retulit. Sed idem locus
fugit etiam Fabricium , Harlesium, et nuper Tych
senium. Iam vix opus est , ut explicatius dicam,
quo mea inclinet sententia , Nam și Draconis lo
cos , in quibus Orpheum affert, ignoraremus, quis
esset , quin Lascarin istos versus primum comme
morasse crederet ? Nunc, quum etiam in Draconis
libro eos legi novimus , utrumne, quem nullus vete
rum grammaticorum citaverit , hunc a Dracone
auctorem adhibitum esse , et quidem in rebus, quae
aliis et locupletioribus testibus constabant, censebi
mus, an hoc quoque fieri potuisse fatebimur , ut illo
tempore , quo recens erat reperto omnium scilicet
antiquissimo scriptore gaudium , insererentur Dra.
conis libro tanti scilicet ponderis testimonia ? Vnum
addo, codicem Draconis eo tempore scriptum esse,
ut scribi ab aliquo Lascaris auditore potuerit, post
 PRAEFATIO. XVII

quam Orphei codicem repererat Lascaris, quem Me

diolani sedem habuisse ab anno cloccccliv ad an
num cloccccLx homines docti ostenderunt."
Haec quidem superiore anno scribebam , quum
nondum edito Apollonii Dyscoli libro de pronomi
ne, Draconem, ut a quo non solum Apollonius, sed
.etiam Herodianus , Apollonii filius , citaretur , re
eentiorem Apollonio esse existimabam : quae Hasii
quoque opinio fuit : Ruhnkenius enim, quem in pri
mis oportebat de tempore , quo Draco vixisset , di
cere, satis esse iudicavit , si de antiquitate eius
aliunde constare diceret. Iam vero , postquam prae
stantissimus Bekkerus Apollonii librum , quem dixi,
publici iuris fecit , novum inde neque exspectatum
meae de Dracone sententiae firmamentum accessit.
Nam quum Apollonius p. 280. A. Draconem citet,
et ita quidem , ut , si aequalem , certe non amplius
superstitem indicare videatur , quippe sic scribens,
διπροσώπους τας κτητικάς ο Δράκων εκάλει, vix poterit
dubitari, quin , quae Herodiani citationes in Draco
nis libro reperiuntur, ex aliorum grammaticorum
libris adiectae sint , ita ut tam manifesta interpola
tione deprchensa non possit obscurum esse , quid de
toto libro sentiendum sit. In quo quae ipsius Dra
conis praecepta sint, quum nusquam certo videatur
dici posse: quaeque regula observatioque, prout do
ctioris est et antiquioris grammatici, plus minusve
ponderis habebit, neque ea ,. quae ex codicum men
.dis, observantisque inperitia promanarunt, Draconi
aliisve claris grammaticis, quam Lascari, stupenti
ad errores exemplarium suorum , imputari male
b
XVIII PRAEFATIO.
mus, cuiusmodi sunt practer ea , quae supra allala
sunt, quae de vocibus αγάκλυτος p. 10, 22. βαλων
p. 28, 14. iG úvousv p. 52 , 7. ions p. 54 , 4. Nn
aniádns p. 69, 20. traduntur , aliaque plurima, in
quibus obscurior est origo erroris. Quod autem
supra dictum est , aetatem codicis non obstare , quo
minus ab Lascari augeri additamentis Draconis liber
potuerit, et Bastium testèm habemus, qui ad Gre
gor.Cor. p. 289. scriptum videri codicem ait ineunte
saeculo sexto decimo, et magis etiam Hasii narratio
comprobaty cuius ipsa verba , quibus codicem de
scribit , afferenda duxi : l'écriture est grande, et
offre d - peu - près le caractère du XVI.e siècle ; elle
ressemble à celle d'Ange Vergèce, sans cependant
être aussi belle. Les lettres portent leurs accens
et leurs esprits ; tout est lisible ; seulement la plus
part des titres et quelques lettres initiales, ayant
été écrits en rouge, se sont moins bien conservés.
Vers la fin on remarque plus de hardiesse dans les
traits, plus d'abréviations et plus de liaison entre
les lettres ; ce qui prouved'abord que le copiste s'est
familiarisé avec son travail pendant le temps méme
où il écrivit ce volume, et d'où l'on pourroit con
clure qu'il n'étoit peut - être pas Grec de nation .
D'ailleurs, le peu defautes d'orthographe que l'ony
rencontre doit nous donner une opinion avanta
geuse , tant du manuscrit dont le nôtre est la copie,
que de celui qui la transcrit. Haec omnia repu
tanti, ipsumque consideranti librum , qui partim ut
dissimili bonitate observationum , ita creberrimis
eorundem praeceptorum repetitionibus plures aucto
 PRAEFATIO.

res prodit , partim autem , detractis , quae aliunde

congesta videantur , nimis tenuis est , quam ut eum
a claro et nobili grammatico profectum credas, veri
non dissimile videri necesse est , hanc totam adno-,
tationum congeriem nihil esse nisi epitomen libri,
quem Draco de metris scripserat, auctam subinde
adiectis aliorum grammaticorum observatis. Ac li.
brum Draconis de metris etiam Suidas commemo .
rat, qui ita de eius scriptis refert : Apáxwv Erpato
νικεύς , γραμματικός· τεχνικά , ορθογραφίαν , περί
των κατα συζυγίαν ονομάτων , περί αντωνυμιών , περί
μέτρων, περί Σατύρων, περί των Πινδάρου μελών , περί
των Σαπφούς μέτρων , περί Αλκαίου μελών. Εadem
habet Eudocia p. 133. Liber negl évrwvvutāv is vi
detur esse, ex quo Apollonius ea, quae supra retuli,
affert. Librum de orthographia suum ipse Draco
citat, aliumque a Suida Eudociaque non commemo
ratum, περί καταλληλότητος .
Dolendum est autem omnino, quod ex his, quae a
veterrimis doctissimisque grammaticis scripta sunt,
perpauca integra et ab alienis accessionibus vacua ad
nos pervenerunt. Qua re dici vix potest quantam
iacturam grammaticae Graecae explicatio fecerit,
Qui enim excerpta illa , quae nostris in manibus
sunt, fecere, quum promiscue ex omnibus gramma
ticis , quae maxime ad vulgarem usum apta vide
rentur , deligerent, ea re id effecerunt, ut, amissis
primariorum grammaticorum scriptis, nec plenum
quidquam , nec totum , quodque certa rationc atque
ordine cohaereat, habeamus Ita discerptis , quae
suo tantum loco posita recte intelligi poterant, non
b 2
 PRAEFATIO.

solum falsa , quae celebrioribus grammaticis exci

derant, aucto magis, quam imminuto errore ad ce-,
teros permanarunt, sed multa etiam confusis diver ,
sis sententiis , intextisque recentiorum additamentis
deformata sunt. In hoc quidem genere , in quo
Draconis liber versatur , alios errores neglecta dia
lectorum distinctio peperit , alios ignoratio invexit
scientiae metricae . Vt quod Draco duobus locis,
ex eoque vel alio grammatico Lascaris tradunt , no
men días ab Alcmane ultima brevi positum esse ,
magnopere vereor , ne a grammaticorum imperitia
repetendum sit; verba Alcmanis tetrametro trochaico
acatalectico concludentium , quae sic videntur de .
scribenda fuisse :
δουρί δε ξυστό μέμηνεν Αίας,
αίματά τε μίμνων..
Alia sunt in hoc genere , quae non prius reiici de
beant, quam exploratum sit , quali fundamento ni.
tantur, cuiusmodi illud Hesiodi est,
δήσας αλυκτοπέδησι
a Dracone p. 12, 4. et 64, 9. commemoratum ; vel
aeqúxaoi et similes formae , penultima brevi esse
creditae. Quod etsi parum credibile est , tamen vi
dendum est, ne exempla, quae hic illic etiam in no
stris editionibus olim inveniebantur, sive illa ab ipsis
poetis profecta , sive ex parum emendatis codicibus
propagata, ex aliorum sententia grammaticorum mu
tata sint. Idque Bastium voluisse puto , quum de ea
re ad Gregorium Cor. p. 166. diceret. Larga pro
fecto materia est , si quis de mensura syllabarum
recte velit , pleneque dicere : in qua re non solum
 PRAEFATIO. XXI

dialectorum , aetatum , scribendi generum , metro

rum , sed etiam , quae duae res perdifficilem expli
cationem habent , licentiae poeticae , locorumque a
grammaticis mutatorum ratio habenda est. Quae
ad hunc diem in hoc genere prolata sunt, non pro
grediuntur ultra observationes quasdam hic illic di
spersas , et inchoatam quarumdam regularum expo
sitionem : sed ab huiusmodi initiis ordienda res est,
ut perfici aliquando possit. Quo magis accepta de
bet eorum opera esse, qui ad has quacstiones diligen
tiam suam conferunt , veluti nuper Fr. Spitznerus
fecit in dissertatione de productione brevium sylla
barum caesurae vi effecta in vers Graeco heroico.
Altera pars eorum , quae Draco attigit , metra
dico , lam leviter in hoc libro tractata est, ut, quod
titulo moti primarium argumentum fore speraba
mus , quasi obiter adiectum videatur : neque , opi
nor , in extrema libri parte , quae deest , fecimus
iacturam , quam malle non fecisse debeamus. Omnino
haec res ita comparata est , ut , si quid novi exspe.
ctari possit , id aut a musicis et rhythmicis scripto
ribus , aut a diligenti poetarum tractatione vidcatur
petendum esse. Vtroque in genere plures infelices,
quam felices conatus numeramus. Nam musico
ruin rhythmica doctrina, quae tam obscura est, ut,
nisi reperto aliquo libro , qualem Aristoxeni de ea
re fuisse suspicamur , non videatur plane intelligi
posse, non modo parum profuit iis, qui ad lios con
fugerunt, sed obfuit etiam : metrici antem veteres
utilitatem habent admodum exiguam , quum illa me
trorum doctrina, quam poetae sequuti sunt, prope
XXIL PRAEFATIO ,

modum cum ipsis poetis interierit. Poetarum vero

pervestigatio, etsi ad auctoritatem tutissima est , ta
men et diligentiam incredibilem , et multum usum
requirit, Quare non mirum est , raro hac ex parte
insigne aliquod incrementum accedere , ut nuper
factum est Seidleri explicatione versuum dochmia
corum. Multo saepius contra errari videmus , aliis
temere exempla numerantibus, aliis , quod sanc fa
cillimum est , sensum quemdam suum sequentibus.
Illud inde a Dawesio Britanni maxime facere con
suerunt : at haec demonstrandi ratio ( inductionem
logici vocant) ut aptissima sit ad quaerendum ve
rum , parum tamen ad constituendum idonea est.
Nam exempla , ut caussas investigemus, monent ;
caussis autem non inventis, neque intelligi regularum
vis et natura, neque diiudicari poterit, si vel unum in
contrariam partem exemplum proferatur, deprava
tumne sit , an regulam falsam esse arguat, Ita quum
R. Porsonus tetrametri anapaestici partem priorem
non terminari dactylo observasset, quae observatio
vereor ne non habeat idoneam rationem , versum
in Aristophanis Nubibus 525, multis illum quidem
dubitationibus obnoxium , audaciore coniectura ten
tavit , quam quae a probabilitate cuiquam se com
mendatura videatur. Quamquam quibus de regula
ista non persuasit , non recte praetulerint Bentleii
infelicem coniecturam , quam idem Porsonus iure
monuit, si non metro , cerle temporum rationi re.
pugnare. Forsitan hic quoque , ut tot aliis in locis,
praestantissimus ille liber Ravennas propius a vero
abest, quam videtur abesse.
 PRAEFATIO . XXIII

Alterum illud , ut sensum quisque suum vellet

idoneum iudicem esse , multis placuit e nostratibus,
non aliam , opinor , ob caussam , quam quod labo
rem colligendorum comparandorumque exemplo.
rum , quaerendique de singulis subtilitatem reformi
darent. Omittam alios , quando nuper vir prima.
rius in Aristophanis Nubibus v. 562. numeros ita
distinxit :

τόν θ ' ιππονώμων, δς υπερλάμπρους

ακτίσιν κατέχει ,,
quae distinctio approbationem tulit censoris Heidel
bergensis , qui quum suis eam auribus blandiri pro
fiteretur, ipsam videtur rationem tetigisse, quae ce.
leberrimum editorem , ut ita versus divideret, com.
pulerat. At satius fuisset, relinquere numeros , ut
antea distincti erant , certa horum metrorum lege
ita iubente. Licebit itaque dubitari, an haud itą
verum sit , quod vir summus pronunciavit, Nubes
Aristophanis propemodum perpolitas esse : in quam
rem quum aliquot proferri luculenta exempla pose
sint , quae vel indigeant adhuc emendatione, vel fa
ctam repudient, nunc , ne a proposito digrediar,
satis sit , metri subtilitatem non solum in his locis,
quos attigi, sed etiam v. 269 , 371. 400. 654.925.
neglectam commemorasse : quos versus tanto magis
vellemus perpolitos esse , quod vel ab aliis, vel a
Porsono iam correcti notative erant, illum prae
cipue,
άλεκτρονα κατά ταύτό και τον άρρενα ,,
quem sic ab Aristophane scriptum esse non magis
XXIV PRAEFATIO.

adducimur, quam a Platone comico talem factum

esse versum ,
όπου σιδερέοις χρώνται νομίσμασιν.
Emendare conatus est nuper hunc Aristophanis ver
sum Erfurdtius in observationibus ad Athenaeum,
horreo Regiomontano insertis , ubi ex aliis quoque
locis idem metri vitium sustulit. Horum unum est,
Damoxeni apud Athenaeum p. 102. B. quod mihi
videtur maiore quadam corruptela laborare. Verba
poetae haec sunt :

διόπερ μάγειρον όταν ϊδης άγράμματος ,

μη Δημόκριτόν τε πάντα διανεγνωκότα ,
μάλλον δε κατέχοντα , καταγέλα σύ γ ως κενού ,
και τον Επικούρου κανόνα , μισθώσας άφες.
Haeserunt critici, neque iniuria, in verbis μισθώσας
in quo σύ
άφες ; haerent metrici in tertio versu ,
γε , quo libri MSS. carent , metri caussa abimpe
rito additum , vitiat numeros; est denique , quod
haereas in duplici apodosi , καταγέλα ως κενού , et
μισθώσας άφες , quum protasis , cuius partes per
particulas τε et και iunctae sunt , una sit. Quae ra
tio loquendi ut alibi, ubi maior motus orationi in
est , admitti possit , ab hoc tamen loco alienissima
videtur. Quae quum ita sint, sic puto scribcndum
esse :

διόπερ μάγειρον όταν ΐδης αγράμματος ,

μη Δημόκριτόν τε πάντα διανεγνωκότα
και τον Επικούρου κανόνα , μινθώσας άφες.
Versus enim , quem eieci, ex interpretationibus vi
 PRAEFATIO .

detur conflatus esse , quum quis verbum diaveyva

κότα per ανεγνωκότα , μάλλον δε κατέγοντα , illa au
tem, μινθώσας άφες , per καταγέλα ως κενού expli
cuisset. In eodem Damoxeni fragmento p. 102. A.
alius generis emendatione opus est, quam hic pro
ferenti veniam impetrabit istud ipsum emendationis
genus , ut de quo paucis moneri in praefatione ad
grammaticos, qui eo ubique indigent, non importu
num videatur .. Sic autem scribit Damoxenus :

Α. Επικούρου δε με
δράς μαθητήν όντα του σοφού, παρ' ο
έν δύο έτεσιν και μησιν ουχ όλοις δέκα
τάλαντ ’ εγώ σοι κατεπύκνωσα τέτταρα.
Β. τούτο δε τί έστιν , είπέ μοι, καθηγησαι :
μάγειρος ήν κακείνος ;
Male critici , quod in libris est καθήγησαι et καθή
γησα, in καθηγέτα mutarunt. Scribendum erat ::
Β. τούτο δε τί έστιν , είπέ μοι . Α . καθηγισα .
Β . μάγειρος ήν κακείνος ,
Non enim , ut putant , hoc ille dicit , se quatuor ta
lenta lucratum esse, sed consumpsisse in culina. Al.
ter vero quum , quid hoc esset , κατεπύκνωσα , in
terrogasset, de quo Epicuri verbo ad v. 62. huius
fragmenti disseruerunt interpretes , prior iste re
spondet καθηγισα , in fumum dissolutam esse pecu
niam significans. Igitur in illo genere emendandi ,
ex quo haec est emendatio, quum duae maxime sint
errandi viae : alii enim codicibus solis fidem habent ,
alii nihil esse existimant, quod contra codices ten
tari nequeat: tertius quidam est error eorum , qui
 IYI PRAEFATIO.

quo nec temerarii nec nimis religiosi videantur, si

quid corrigunt, id ex nescio quibus litterarum du
ctibus et figuris extorquent: quae ratio emendandi
etsi plerumque et lenissima est et evidentissima, ta
men et ubi eam adhiberi liceat, et qui in ea modus
tenendus sit , meminisse oportet. Nam palaeogra
phicae istae emendationes , quo in genere unus om .
nium maxime excelluit Bastius, propriam sedem in
iis scriptoribus habent, qui ex uno paucisve codi
cibus editi sunt, quorum in numero primum locum
grammatici scholiastaeque tenent ; parcius autem
admittendae sunt in scriptis, quae frequenti omnium
temporum usu trita , scripturam plerumque habent
vel codicum multorum fide, vel interpretum testi
monio firmatam . Praeterea aliae crebrae sunt li.
brariorum aberrationes, et ubique obviae, ut saepius
ab iis auxilium peti possit ; aliae rarae et insolentes,
quae fugiendae potius, quam quaerendae sunt , quia
non maiorem, quam quaelibet alia coniectura, veri
similitudinem habent. Nam ut raro tentandum sit,
quod ab librorum scriptura prorsus abhorreat , ta
men , si ex litterarum figuris emendationem facere
velis , nullus usquam locus erit, quem non, utcum
que libeat , mutare possis ; nihilque lucrabere, nisi
ut ne inermis tua esse audacia videatur. Conside
randum est igitur, quo in scriptore, quo in loco ,
qua in re verseris , ne', quae alibi maximam verisi.
militudinem habitura essent , ibi coneris, ubi mini
me probabilia futura sint : quod quam multis acci
derit ut negligerent , mirum est , saepe latuisse om
nes , quae ultro in oculos incurrisse putes. Pauca
 PRAEFATIO . XXVO

afferam exempla , neque ea curiose delecta , ( de in

dustria enim quaerentem obrueret copia) sed quorum
mihi recens memoria est , ruri haec scribenti , li.
brisque destituto. Apud Euripidem in Helena v.679.
ita legitur:
ΕΛ. κατεδάκρυσα και βλέφαρον υγραίνω
δάκρυσιν· α Διός μ' άλοχος ώλεσεν,
“ Ηρα. ΜΕ. τίνων χρήζουσα προς είναι κακών ;
Quorum ultima , quae si ullum , certe non aptum
sensum praebent, quis dubitet facillima correctione
sic restituere :

ΜΕ. Ηρα ; τι νων χρήζουσα προςθείναι κακών ;

Nomen " Hoa dandum est Menelao , ut aequalis in
antistrophicis distributio personarum conservetur.
Apud Xenophontem Oecon . 15 , 1. haec leguntur :
άλλα μέντοι επειδάν γε εμποιήσης τινί το βούλεσθαι
σοι είναι ταγαθά , εμποιήσης δε τω αυτω τούτω επι
μελείσθαι , όπως ταύτά σου επιτελήται, έτι δε προς
τούτοις επιστήμην κτήση αυτώ, ως άν ποιούμενα έκα
στα των έργων ωφελιμώτερα γίγνοιτο, προς δε τούτοις
άρχειν ικανών αυτών ποιήσης, επί δε τούτοις πάσιν ήδη
τε σοι τα έκ της γης ωραία αποδεικνύων , ό τι πλεί
στα , ώςπερ συ σαυτώ : ουκέτι ερήσομαι περί τούτου,
εί έτι τινος ο τοιούτος προςδείται. Ηic quum inter
pretes in nominativo αποδεικνύων haererent, malues
runt eum in accusativum mutare, quae mutatio omni
probabilitate caret, quam illuc oculos intendere, ubi
vitii sedes est , ad particulas ήδη τε. Has vero in
ήδηται mutari oportebat , quo facto et nominatinum
istum stare, neque aliud quidquam , quod difficulta
 XXVIII PRAEFATIO .

tem creet , reliquum esse apparet. Eodem in Xe

nophontis libro valde vexavit criticos hic locus c. 20,
14. δοκεϊ δέ μοι ή γή και τους κακούς τε κάγαθούς
τω εύγνωστα και ευμαθή πάντα παρέχειν άριστα εξε
τάζειν. ου γαρ ώςπερ τας άλλας τέχναςτοίς μη εργαζο
μένοις έστι προφασίζεσθαι , ότι ουκ επίστανται» γην
δε πάντες οίδασιν , ότι ευ πάσχουσα εύ ποιεϊ . αλλ' ή
έν γεωργία εστί σαφής ψυχής κατήγορος κακής. V1.
tima enim verba aperte vitiosa sunt. In his vero
peropportune quidam codd . omittunt έν : unde le
nissima facta mutatione ita locum restituendum pu
to : γήν δε πάντες οίδασιν, και τι ευ πάσχουσα ευ ποιεί
αλλ' ή γε αργία εστί σαφής ψυχής κατήγορος κακής .
Particula γε rariorem hic significatum habet, sed
illum tamen satis obvium , ut idem sit, quod nos di
cimus eben . Paullo audacior fortasse videbitur mu
tatio, quae, nisi fallor, in Platonis VI. de rep. p. 510.
Β. facienda est. Νam quae ibi leguntur , το δ' αυ
έτερον το επ ' αρχήν ανυπόθετον , εξ υποθέσεως ιούσα ,
και άνευ των περί εκείνο εικόνων , αύτοϊς είδεσι δι' αυ
των την μέθοδον ποιουμένη , in his articulus το ante
verba επ ' αρχήν mutandus videtur in λόγω, ex qua
voce per compendium scripta eum ortum esse veri
simile est. Tuentur autem hanc emendationem ea,
quae Plato p. 511. B. dicit . Sed redeo , unde di
gressus sum., Quum igitur in classicis scriptoribus
hoc genus emendandi verecunde, nec nisi in huius
modi locis, ubi probabilitatem habeat, admittendum
sit: ex quo genere, ut hoc obiter addam , etiam Ari
stophani, quoniam huius mentio supra facta est , in
Nubibus v. 756. seq. novissimae editionis , melior
 PRAEFATIO . XXIX

lectio restitui poterit : in grammaticis contra quasi

domicilium ista ratio habet , ut plerumque ex hoc
potius, quam ex alio fonte hauriendum sit. Id exem
plis demonstrari multis potuisset, si mihi adnotatio
nes ad Draconem Tzetzamque licuisset conscribere.
Nunc satis habui , hic illic voces , quae corruptae
erant , in indicibus emendatas ponere , quo eorum,
qui his libris uterentur , commoditati consulerem .
is
 2
$

IOANNIS TZETZAE

EXEGESIS IN HOMERI ILIADEM.

[A] .
1
ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ ΕΞΗΓΗ
ΣΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ
ΤΟΥ ΤΖΕΤΖΟΥ.

Βίβλον εαϊς πραπίδεσσι γλαφυρολύτειραν Ομήρου

τήνδε παραιφασίησιν έμών έτάρων τολυπεύσας ,
παισιν Όμηριάδαις ερμήϊον ώπασα δώρον
γραμματικός περίαλλα μoγήσας Ιωάννης ,
τον Τζέτζη καλέoυσιν επωνυμίην έρέοντες . 5

Πολλοί μεν των αρχαίων την Ομηρικήν επικεχειρή

κεσαν Ιλιάδα επεξεργάσασθαι , ουδείς δε αυτών, ως
μη της των νέων ωφελείας oίμαι πεφροντικώς, βίβλω .
μιά την πάσαν εξήγησιν συνετάξατο. αλλ' οι μεν
αυτών, ως ο Αρίσταρχος και οι συν αυτώ, των λέξεων10
τε και ιστοριών πεφροντίκεσαν , και της των απόρων
λύσεως έτεροι , καθάπερ ο Πορφύριος: έτεροι δε, ως
ο Αμφιπολίτης Ζωΐλος , αφέλιμον μεν ουδέν πεποιή
κεσαν , καθυλακτήκασι δε μάτην του ποιητού , τινα
της ποιήσεως μυκτηρίσαντές τε και διασύραντες · άλ- 15
λοι δε της ετυμολογίας επεμελήθησαν , καθάπερ και
η Σαπφώ: έτεροι δε , της αλληγορίας των θεϊκών
ονομάτων , ώσπερ και ο Κρουνούτος, κάνπερ άλλη
γορη ασυμβίβαστα. αυτα μεν γαρ καθ' εαυτα λεγό
μενα , είναι τι δοκούσι· προς δε την της Ιλιάδος γρα- 20
φήν ού συνάδει συμβιβαζόμενα . Κεφαλέων δε και
[A 1]
 4 10. TZETZAE EXEG.

Παλαίφατος και Δομνίνος και έτεροι περί των ηρώων

και τεραστίων, ρητορικώς ως επιτοπλείστον , και ου
φυσικώς ή μαθηματικώς , ήλληγόρησαν. Ηράκλει
τος δε ο δεινός φυσικώς μεν, ναι μην και ρητορικώς
5 κατά το δοκούν εκείνω , την όλην Ιλιάδα και την
Οδύσσειαν ήλληγόρησεν. ει δέ τις εθελήσειεν ακρι
βώς επεξεργάσασθαι την αλήθειαν , ουδε πολλοστη
μόριον ήλληγορηκότι τούτον ευρήσειεν , αλλ' ή πάν
τελώς ολίγα τινα , και ταύτα ατέλεστα και έτεροι
10 δε πλείστοι , ώσπερ και Ποσειδώνιος ο Απολλωνιά
της και τω Ησιόδω μέμψιν επάγων , ως παραφθεί
ραντι τινας των Ομήρου λέξεων , τον Οϊλέα ' Ιλέα
είπόντι , και τον νήδυμον , ήδυμον , και άλλα άττα
' τοιαύτα , της Ομηρικής επιμελήθησαν εξηγήσεως ,
15 και σχεδόν , οι πάντες σοφοί· αλλ' ουδέν έτερον πε
ποιήκασιν ή μικρα τεμάχη της Ιλιάδος αναλεξάμε
νοι , προοίμια μέν Ατλαντικά τους εαυτών συγγράμ
μασι πεποιήκεσαν, και τους λόγους όπως λείοι και
τετορνευμένοι είεν , πεφροντίκεσαν , ωφελείας δε των
20 νέων τούτοις ουκ έμέλησε , παρασποράδην δε και πε
ριπετάδην περί τούτων , αλλ' ου κατατμήδηνκαι συλ
λήβδην εξηγήσαντο. έτεροι δε και αλλόκοτα παντε
λώς και μη προς τον Όμηρον συνάδοντα ειρήκεσαν ,
ώςπερ και ο σοφώτατος προ μικρού πεποίηκε Ψελ
25 λος, το ,
οι δε θεοί παρ Ζηνί
αναλεξάμενος. ος και περί εκλείψεως ηλίου και σε
λήνης τί συγγεγραφώς, τους Χαλδαίους , ω γη και
ήλιε, υπέρ Βυζαντίους σκυτέας ή και ανδράποδα βάρ

13) άττα fol. 1. νers . 26) Iliad . δ . 1.

 IN ILIADEM. 5

βαρα , μη δε είδέναι το σύνολον περί τούτων πεποίη

κεν, τους συν Αιγυπτίοις την τέχνην ανθρώπους δι
δάξαντας , καθα και Διονύσιος περί αυτών μαρτυ
ρεϊ , λέγων ·
5
πρώτοι δε γραμμήσι πόλον διεμετρήσαντο ,
θυμώ φρασσάμενοι λοξόν δρόμον ήελίοιο.
και περί κομητών δέ φησίν ή εκείνου βίβλος τοίς
βουλομένους αναδιδάξειεν, ουχί κατά την του μαθη
ματικού ονομαστού 'Ανωνύμου όντα εξήγησιν. αλλ'
όμως ήνείχοντο οι ακούοντες , και ενεοί προς ταύτα10
oίμαι απέβλεπον. λαούς γαρ τότε λίθους ποίησε Κρο
νίων, ο νούς απών δηλονότι. περί γαρ των μαθη
ματικών τοιαύτα Χαλδαίων ακούοντες, ου κατέλεγαν.
το γαρ αξίωμα τούτου κατά τον Ευριπίδην , και κα
κώς λέγον , έπειθεν . αλλα ταύτα μεν παρεκβατικώ- 15
τερον ερρέθη, χάριν της των αλλοκότων εξηγήσεως.
και έτεροι δε πλείονες , ολίγα άττα επεξηγήσαντος
πολλοί δε πολλα παρειάκεσαν, τα μεν μυθικώς τον
χρυσούν " Ομηρον εκδέξασθαι φάμενοι, α δε ,αδείας
ποιητικής ένεκεν , ε" δε απλώς ούτως άβασανίστως 20
ανεξέταστα παραδεδραμήκεσαν., και σχεδόν οι πάν
τες , τα αυτά και περί των αυτών , και ταύτα ατε
λώς επεξηγήσαντο, ολίγας πάνυ της Ηλιάδος ή και
της Οδυσσείας , αναλεξάμενοι ,
αργαλέον δέ μοι εστί θεον ως πάντα αγορεύσαι , 25
εξονομακλήδην κικλήσκοντ’ άνδρα έκαστον,
όσοι τε επεξηγήσαντο , και όσοι κατελήρησαν Ομή
ρου. αλλ' εκείνοι μεν ειεν , όσοι αν ώσι , και, οίοι

3) v. 236. 11 ) Iliad . ω. 611 . 14 ) Hecub. 295. 25) Ιliad.

μ. 176 . 26) Iliad . χ. 45 .
 6 10. TZET ZAE EXEG.

και τίνες. ημείς δε , ουδε γαρ αναλγησίαν νοσούντες

εσμεν, ουδε περί τους ευεργέτας αγνώμονες, τον κα
λον “ Ομηρον έμπαρούνείσθαι μη ανεχόμενοι, και τον
περί πάντων πανούργον, τον περί πάντα σοφών, ού
5 τως άφρονα οίεσθαι γεγενήσθαι, ως δαιμόνια δοξά
ζειν και θεούς εισάγειν αλλοκότους , τολμηρότερον
ούτω παρακινδυνεύοντες, τον μέγαν τούτον υπεισερ
χόμεθα άεθλον. και μια πραγματία της ωφελείας
χάριν των νέων, συντάξαι πειρώμεθα την πάσαν εξή
10γησιν. κατεξαίρετον δε της αλληγορίας κατά λεπτών
κατά τα εγκείμενα έπη τη Ιλιάδι φροντίσομεν , ίνα
τους μυθικώς φαμένους περί θεών εκθέσθαι τον
"Ομηρον εξελέγξωμεν, ως ότι ανάξια της θείας εκοί
νου φρενος υπετόπευσαν , γνώωσι δε και πάντες,
15 οίος Ομήρου γόνος ενθάδ ' εκάνω , ήδε και αυτός
" Ομηρος γνοίη είν Αίδαο,
ως αγαθών και παίδα καταφθιμένοισι λίπεσθαι.
ούτω δε φιλοτιμότερον επεξηγησάμενοι , την μεν των
“ Ομηρίδων νέων φιληκοΐαν , προς ημάς εφελκύσομεν.
20 τον δε κoλoιόν , κολoιoν αποδείξομεν , τον ημετέροις
πτερούς έγγαυρούμενον. αλλ' εκείνος μεν , τα έμα
πτερα περιαιρεθήσεται,
μήπως κύδος άροιτο βαλων, ο δε δεύτερος έλθω.
οιμαι δε και μόνος πτερορρυήσει , κατά τον "Ίκαρον
25 ατέχνως αυτή προσαρμόσας την πτέρωσιν.
αυταρ έγων ερέω, ώς μοι δοκεϊ είναι άριστα.
υμείς δ' αυ μοι μή τι κότον αγάσησθε έκαστος ,
oύνεκα δή γενεήφι νεώτατος είμι μεθ ' υμίν.

1 ) ου δε fol. 2. τect . 14) Πiad.ψ. 66ι . ω. 688. 15 ) Iliad .

ν . 4 19. 17 ) Odyss. γ. 196. 13 ) 1liad. χ. 207 · '. 26) Iliad .
ι . ιο3. 314. & c . 27 ) Iliad. ξ. 1124 42
 IN ILIADEM .

αλλ ' άγετ', όφρ' αν εγω Ερμήϊα τεύχεα δύω ,

τόφρ' υμείς εύχεσθε θεώ κρατέoντι άνακτι .
ημείς δε πρώτον προ των προθύρων , και των έγκει
μένων επών τη ποιητική μεγαλοφωνία , περί τε πατρί
δος και γένους του ποιητού , και επιτηδεύματος , και 5
διδασκάλων , οίτινες ήσαν τούτω διαλαβόντες ως οίον
τε , έτι τε ειρηκότες οποίω τρόπω προεθυμήθη τα
περί τον Τρωϊκόν συγγράψασθαι πόλεμον , και όσον
χρόνον τούτου υστέρισεν, και όπως έχει τα κατά τον
πόλεμον ειπείν, εξελθόντες λεπτομερέστερον , είτα λοι- 10
πον και επ ' αυτά τα έπη της Ιλιάδος χωρήσωμεν.
Περί μεν ούν πατρίδος και γένους Ομήρου, πλα
ζομένην εύρίσκομεν παραπολύ την αλήθειαν. ου γαρ
ομοφώνως οι ιστορικοί περί τούτου παραδιδόασιν· αλλ '
οι μεν αυτόν Χίον είναι φασιν , καθάπερ και Πίν- 15
δαρος , προσέτι δε και Θεόκριτος, φάσκων ούτωσι:
και Μουσάν όρνιχες , όσοι ποτί Χίον αιδών
αντία κοκκύζοντες , ετώσια μοχθίζοντι.
έτεροι δέ φασιν αυτον Κολοφώνιον , οι δε Αιγύπτιον
εκ Θηβών τοϊς δε Ιήτης δοκεϊ· ετέροις Αθηναίος : 20
και άλλους Σμυρναίος. εισί δ' ου και Σαλαμίνιον αυ
τον είναι λέγουσι , και άλλοι άλλα μυρία. αλλ' οι
μεν Χίον αυτόν είρηκότες , Κολοφώνιόν τε και Σα
λαμίνιον, προς δέ γε τούτοις , Κυμαίαν και έτερα ,
ουκ οίδ ' όθεν ορμώμενοι , ή τίσι τεκμηρίοις χρησά- 25
μενοι, είς τούτο προήχθησαν. οίμαι δε τώ τον θειό
τατον Όμηρος , και εν ταύταις ενδιατρίψαι ταϊς χώ
ραις , και πόλεσι , τούτο ειρήκασιν· ή δια το αξίωμα

1 ) 1liad. η. 193. 15) καθάπερ fol. 2. vers . 15) Nem . ΙΙ.

init. 16) VΙΙ . 47.
 8 TŻET
10. TZETZAE EXE G.

του ανδρός, συμπατριώτην αυτόν αυτών επιγράφoυσι,

τους δε Αιγύπτιον αυτόν ειρηκότας , ου νεμεσίζομαι.
η γαρ εν Αιγύπτω διατριβή του ανδρός , και γαρ εν
Αιγύπτω διέτριβε παιδευόμενος, ίσως εκείνους πεπλά
5 νηκε , τώ δε σοφώ Αριστοτέλει 'Ιήτης τάχα δοκεί , δια
το εν Ίω τεθάφθαι. οι δέ γε Αθηναίον αποκαλούν
τές αυτών , συλλογιζόμενοι τούτο φασί. Σμυρναίον
γαρ αυτον ίσασιν, ώς γε κάμοι δοκεϊ τούτο. επει δε
Σμυρναίοι άποικοι Αθηναίων εγένοντο, Αθηναίον άρα
10 και τούτον είκότως φασί. δηλοί δε τούτο και το είς
Πισίστρατον επίγραμμα:
τρίς με τυραννήσαντα τοσαυτάκις εξεδίωξε
δήμος Ερεχθήος , τρίς δ' επανηγάγετο ,
τον μέγαν εν βουλαϊς Πεισίστρατον, δς τον Όμηρον,
15 ήθροισα, σποράδην τοπρίν αειδόμενον.
ημέτερος γαρ εκείνος ο χρύσεος ήν πολιήτης ,
είπερ Αθηναίοι Σμύρναν απωκίσαμεν.
και ταύτα μεν περί πατρίδος του ποιητού. γεννήτο
ρας δε αυτού, σπάνιοι μέν τινες , Μαίονα και Υρνη
20θώ λέγουσιν. οι δοκιμώτεροι τε και πλείους των ιστο
ρικών, κοινώς αποδεδώκασι Μέλητος αυτόν του ποτα
μου γεγονέναι , και Κριθηϊδος νύμφης τινος, αλλ'
ενταύθα του λόγου γενόμενος, επεί και Kρατίαν τον
σοφιστής , και Φιλόστρατον εξετάραξε το, ποταμών
25 Ομήρου πατέρα εκδέχεσθαι , ίνα μη πολλώ μάλλον
τούτο πάσχη και τα μειράκια , πρώτον το άπορον τούτο
του ποταμού εύπορόν τε και ευεπίβατον ώςπερ γεφύ
ρα τινί σκευασάμενος , είτα λοιπόν τώ λόγω χωρήσω
και επί τούμπροσθεν. ώ σοφιστα Κρατία , τι νυ σε

11 ) In Anal. Brunck. epigr. incert. 308. 24) Imag. ΙΙ . 8.

 IN ILIADEM . 9

που δέος έσχεν ακήριον είτε τις όκνος, γενεαλογούντο

τον Όμηρον πατέρα τούτου ποταμον προσαγορεύσαι
τον Μέλητα , φαίης αν ίσως , συν σοι δε και ο Φι
λόστρατος , ουχ οίοντέ, εστι την υδατηραν των ποτα
μων ουσίαν ανθρώπους ποτέ εκτεκνώσασθαι · ει δε 5
τούτο , συνέβενεν άν και εξ ανθρώπων αποτεκνούσθαι
ποτέ ποταμούς: τούτο δε ουδαμή ξύμφημα. προς ταύτα
κάγώ ουκ αλλοφρονώ , ουδε αντιφθέγγομαι. το δε
ετεροίως πως έχόν εστιν. Ιστέον γαρ όσα υπό των
ήλιον πελάγη και ποταμοί και κρήναι εισί νάουσαι , 10
έτι δε χώραι και πόλεις και, λόφοι και φάραγγες, εξ
ανθρώπων της προσηγορίας ή εκ της θέσεως ή ετετ
ροίως πώς έσχηκεν · ως το Ατλαντικόν τε και το
Ικάριον πέλαγος , και ο Ασωπός ποταμός των Θη
βών , και η Δίρκη κρήνη του Αργους · το μεν, εξ Α- 15
τλαντος : το δε, εξ Ικαρίου την κλήσιν λαχόν: ο πο
ταμός δε των Θηβών Ασωπός , έκ τού του Αιακού
μητροπάτορος Ασωπού, και η Δίρκη από της Δίρκης
της βασιλίδος της γυναικός Λύκου του βασιλέως Αρ
γείων. και εν τώ της Αιγύπτου δέλτα , ο Πτολεμαίος 20
καλούμενος ποταμός , από του κατασκευάσαντος την
διώρυχα. χώραι δε και πόλεις , και λόφοι και φά
ραγγες , ως η Μακεδονία από Μακεδόνος υιού του
'Οσίριδος και η Αίγυπτος , από του πεντηκοντόπαι
δος εκείνου Αιγύπτου , Μελαμποδία Αραβία πρότερον 25
λεγομένη. έτι τε Τυρσηνία , και Αχαιΐα , Ελλας , και
Δωρίς , και Ιωνία, Πελασγία τε, και Φωκίς, και Αύ
σονία , Ασία τε και Ευρώπη, και Λιβύη, και αι λοι

1) Iliad. ε. 812. 8ι7. ν . 224. 1 ) ακήριον fol . 3. τect.

10) Iliad. φ. 196. 5.
 10 10. TZETZAE EXEG .

παι των χωρών. 'πόλεις δε , ως η περί την Τροίαν

Μύριννα , από Μυρίννης της Αμαζόνος , και η Αίνος
από Αινείου. και Καλχηδων από Κάλχαντος, και αν
λοιπαι των πολέων, αφ' ών τας προσηγορίας έσχήκα
5 σιν. ως και ο περί την Θράκην λόφος ο Αίμος, από
του Θρακος Αίμου του αναιρεθέντος υπό του Βυζαν
τος. και Κούρτιος λάκκος έν Ρώμη , από Κουρτίου
Ρωμαίου τινός, εαυτόν συν τω ίππω επιδόντος τω
χάσματι. και τα μεν εξ ονομάτων τας προσηγορίας
10 τοιαύτα. έτερα δε εκ της θέσεως και των ιδιωμάτων
τε και συμβεβηκότων την κλήσιν έσχήκασι, και από
μέν της θέσεως , ως Λύκου πεδιάς , το νύν λεγόμενον
Λυκοστόμιον. και περί τα 'Αλπέων όρη, εν όρος “ Ρά
χις του ουρανού δια το ύψος λεγόμενον. και Δράκων ,
15 ο ποταμός και Όρόντης δια το καμπας εν τω καταφέ
ρεσθαι οίμαι ποιείσθαι. έτι δε Κασπίαι πύλαι και
Αμανίδες, αι μεταξύ της Πισιδίας και Αρμενίας υπάρ
χουσαι κλεισώρειαι δια το εν εκείνους τους τόπους τα
όρη κλειόμενα πυλοειδή φαίνεσθαι. ομοίως δε και
20 τα Γάδειρα. γής γαρ τραχήλου θέσιν επέγουσι. και
έτερα τοιαύτα μυρία. απο δε συμβεβηκότος , ως η
Αορνις χώρα, δια το δύσοσμον όρνεα μη έχουσα. και
τα εν Αιγύπτω πεδία τα προσαγορευόμενα Βάρα
θρα, δια το αμμώδη και δύσβατα είναι , και συναρ
25 πάζειν και απολύειν τους παροδεύοντας. έτι δε ' Αε
τος ο Νείλος, δια το αιφνιδίως ποτέ επιρρεύσαι , και
κατακλύσαι πολλήν της Αιγύπτου, την υπό τον Προ
μηθέα τυγχάνουσαν, όθεν συνέβη και μύθον γενέ
σθαι, τα περί τον Προμηθέα και αετον. έτι δε το

6) του αναιρεθέντος fol. 3. vers . 22) Cod . 7ο και λίμνη

χώρα
 IN ILIADEM . 11

Νείλος αυτό δια το νέαν επάγεσθαι αεί την ιλύν .

η γαρ Αίγυπτος πρότερον , πέλαγος ήν αχανές. του
Νείλου δε αεί νέαν ελυν κατασύροντος , εις ήν νύν
έχει γεώδη πήξιν μετήνεκται , και έτι μέχρι του νύν ,
ου παύεται δεχομένη την αύξησιν. διά δη τούτο , και 5
ταύτης της προσηγορίας ο ποταμός έτυχε. και τα Κε
ραύνια όρη , δια το καταπίπτειν εκείσε δια το ύψος
πολλούς κεραυνούς. και η Κοίλη δε Συρία , δια το
χθαμαλή είναι και περικυκλούσθαι υπό των ορών ,
του τε Κασίου και του Λιβάνου, κοίλη καλείται, προσ- το
έτι και λίθοι και δένδρα και έφευρήματα , από των
ανθρώπων τας προσηγορίας έσχήκασιν. ως μύρρα ,
δάφνη , και ο κυπάρισσος. έτι δε υάκινθος τε και
νάρκισσος. και από Μελίσσης της εφευρούσης νύμ
φης, αί μέλισσαι » και το πύρ , Ήφαιστος και ο οί- 15
νος Διόνυσος · έτι δε το σάκος από των εύρόντων Σα
κων » και τύρσις το τείχος , από των κατασκευασάν
των πρώτως αυτό Τυρσηνών. ομοίως δε και το τύ
ραννος , από των αυτών βιαίων και ληστρικών γενο
μένων. και το πέρσαι το πορθήσαι, απο Περσών. 20
οίπερ τας πόλεις επόρθουν , μέγα δυνάμενοι , και πά
σης γής εκυρίευον , άχρις ου τούτων ο Μακεδών το
κράτος κατέστρεψε. και ο Αύγουστος δε μήν , από
Αυγούστου του Καίσαρος ταύτης της προσηγορίας
τετύχηκε , Σεξτίλιος πρότερον λεγόμενος. και έτερα 25
τοιαύτα μυρία , άπερ ουχ υποπίπτουσιν αριθμώ, ούτω
γούν και τον Ομήρου πατέρα εκδέχεσθαι χρή άν
θρωπον τινα καλούμενον Μέλητα , εξ ούπερ ο πο
ταμός της προσηγορίας τετύχηκεν, αλλ' ουχί τον πο

ή 1ο) προσέτι fol. 4. τect.

 12 10. TZETZAE EXE G.

ταμόν. τούτο γαρ όντως ηλίθιον. εκ τούτου δε έστι

και την Ομήρου πατρίδα , οποία εστί , συμβαλείν.
όπου γαρ αν ο Mέλης ούτος εστί ποταμος , εκεί και
ή του Ομήρου πατρίς , ή ως γειτνιάζων των ποταμώ,
5 Mέλης εκλήθη , ως και ο του Έκτορος υιός , Σκα
μάνδριος, και ο τούτου κήρυξ 'Ιδαίος . λεχθείη δ ' αν
και ετέρως ποταμός Mέλης και του Ομήρου πατήρ , τώ
ρητορικώτατος είναι , και χέειν τους λόγους ποτα
μηδον. και γαρ και Κρατίνος ο κωμικός , Ειλισσών
10 εαυτόν αποκαλεί , και δωδεκάκρουνον στόμα
Ιλισσός εν φάρυγγι : τί αν είπoιμι :
λέγων ούτωσί..
άναξ ' Απόλλων , των επών των ρευμάτων .
καναχώσι πηγαι · δωδεκάκρουνών στόμα.
15 και έτερος δέ τις φιλόσοφος , επεκαλείτο λαβύρινθος .
δια το των λέξεων αυτού αινιγματώδες και σκολιών .
και Δίων και Προυσσάεύς εκαλείτο χρυσόστομος και
χρυσά δε έπη τα Πυθαγόρεια . και Χερεφων ο Σω
κρατικός εκαλείτο δια το ωχρός είναι και μέλας ,
20 νυκτερίς τε και πυξινος . και έτεροι δε μυρίου , τοι
αύτας τινας τας επωνυμίας έσχήκασιν. ούτω γούν και
τον Ομήρου πατέρα είκός , της προσηγορίας ταύτης
τετυχηκέναι ή ίσως , εκ λαθραίας συνουσίας γενόμε
νος "Ομηρος έκριφείς τε παρα τον εκείσε παραρέοντα
25 ποταμών εν νεοβλάστους κριθαϊς , τοϊς παλαιούς εκεί
νοις και Κρονικούς , πατρός εκλήθη του ποταμού, και
Κριθηίδος μητρος. οι γαρ αρχαίοι ευήθεις όντες , πο

11 ) Nemo non videat, turbatum esse ordinem verborum , ocu

lis librarii in repetito δωδεκάκρουνον στόμα errantibus, etiam si
non essent poti hi versus e'schol. Aristoph. Eq. 523. -20) Ari
stoph. Αν. 1563. conf. 1296. 20) τοιαύτας fol . 4. νers.
 IN ILIADEM. 13

ταμών και πηγών και δρυών και θεών παΐδας εκά

λουν , ους εκτεθέντας ή ποταμούς ή πηγαίς ή δρυσίν
ή ναούς εύρισκον μηδείς δε ημάς ως νοθαγενή τον
καλόν " Ομηρον δήθεν αποδεικνύοντας , αιτιάσοιτο ·
και γαρ και η Σεμίραμις , Ζήθος τε και ' Αμφίων, 5
προσέτι δε Ρωμύλος και Ρέμος, ώς τινες δε και ο
' Αθηναίος Θεμιστοκλής , και έτεροι μυρίοι τοιούτου ,
εκ λαθραίας της συνουσίας , και έκριπτοι· αλλ ' όμως
ολίγοι πάνυ και εναρίθμητοι , ίσοι και όμοιοι τούτων
εν βίω γεγόνασιν· οι μεν γαρ αυτών, οικισται οι δε το
επισκευαστεί και σύμβουλοι δεξιοί των πρώτων γε
γόνασι πόλεων. αυτίκα γαρ η Σεμίραμις , το μέγα
των πόλεων θαύμα , την Βαβυλώνα έπύργωσε , τξε
σταδίους την περίμετρον έχουσαν , καν νύν πολίχνη
μικρα λείψανον εκείνου του παλαιού θαύματος υπο- 15
λέλειπται . Ζήθος δε και ' Αμφίων , τας Θήβας επε
σκευάκασιν· ο δέ γε “Ρωμύλος συν Ρέμω τώ αδελφώ
την μεγαλώνυμον Ρώμην εδείμαντο· τον δε Θεμιστο
κλέα τις ουκ οίδεν , ως δημαγωγών τε και θεμιστεύων
εν ταϊς Αθήναις , τούς τε αμφιβόλους και λοξους 20
τούςδε χρησμούς υπελύσατο · τόν τε περί της Σαλαμί
νος , δς έφασκεν:
ώ θείη Σαλαμίς · απολεϊς δε συ τέκνα γυναικών:
και τον περί των πλοίων , ούτωσι φάσκοντα :
τείχος Ερεχθείδαις ξύλινον διδού ευρύοπα Ζευς. 25
και ότι τον Ξέρξην πεντακοσίαις μυριάσιν ανδρών
επί τας Αθήνας στρατεύσαντα , συν εννεακισχιλίοις
' Αθηναίοις ανδράσι και Πλαταιεύσι χιλίοις , εις την
' Ασίαν εξήλασεν , ευαριθμητους επιφερόμενον . αλλά
ταύτα μεν αποχρώντως περί του γένους ερρέθη του 3ο
3ο ) αποχρώντως fol. 5. τect.
 10. TZET ZAE EX EG .

ποιητού · ει δέ τις και έτι περί τε πατρίδος αυτού

και πατρός διαμάχοιτο , εκχωρώμεν εκείνω καθ' όσον
οι αιρετόν έστι περί τούτων πολυπραγμονείν και δια
μάχεσθαι · εγω δε των άλλων απάντων αφέμενος , πα
5 τρίδα φαίην αν είκότως “ Ομήρω , την έαυτού αρετήν
και την ποίησιν , ην ο παγγήρως χρόνος , τη λήθη
ουκ απεμάρανε · πατέρας δε αυτού , τους ημιθέους
εκείνους καλώ, και τους ήρωας τέκνα δε, τους απαν
ταχού γης και θαλάττης των εκείνου επών επιγνώ
1ομονας διδάσκαλος δε του ανδρός , Προναπίδης έγέ
νετο. ήν δε ο Προναπίδης ούτος , κατά τον Σικελικών
ιστοριογράφος, Διόδωρον , συμφοιτητής μέν Ορφέως
και Ηρακλέος μαθητής δε Λίνου, του πρώτου παρ'
“ Έλλησι ποιητού · ος εκ Κάδμου παραλαβών εδίδαξεν
15“ Ελλησι πρώτος Φοινίκεια γράμματα . αλλά χάριν
της υμετέρας φιληκοΐας , και περί Κάδμου μικρών
διαλάβωμεν · όπως Αιγύπτιος ών, εν Βοιωτία διδάσκει
τα γράμματα μετά ταύτα δε , και της συνεχούς υπο
θέσεως πάλιν αψόμεθα. ούτος ο Κάδμος, Αιγύπτιος
20 ήν εκ Θηβών , υιός Αγήνορος του Φοίνικος : άρπα
γείσης δε Ευρώπης, της Αγήνορος μεν θυγατρός , αυ
του δε αδελφής , υπό Αστερίου του Κρητών βασιλέως ,
Διός προσαγορευομένου , ου γάρ μοι σχολή κατα μή
κoς τo τας παρέργους ιστορίας αλληγορείν, πέμπεται
25 παρά του πατρός ούτος ο Κάδμος , επί διώξει του
ρηθέντος Αστερίου Διός , και τη ζητήσει της αδελ
φής • κελευσθείς μη ανακάμψαι οι , ει μή την αδελ
φην επιφέρoιτο κατα γούν την του πατρός εντολήν
εκ της διώξεως ουδέν νυκως , έρχεται κατά Πυθό
3οχριστον είς Δελφούς και λαμβάνει χρησμόν, που δεί
αυτόν εποικίσαι πόλιν και έχρηστηρίασεν αυτώ, εξελ
 15
IN ILIADEM.

θόντι του μαντείου έπεσθαι βού, και ού ών ή βούς

έποκλάση, ή πέση , κτίζειν πόλιν. άμεινον δε και τον
χρησμόν κατ ' έπος είπεϊν · αλλά συγγνώμη είπέρ τι
νας των λέξεων διαφθείρομεν » τον νούν δε πάντως ου
λυμανούμεθα · κατά γάρ τους τώ Λοκρώ Αίαντι επο- 5
μένους Λοκρούς , ουκ έχω κόρυθας , και ασπίδας , και
μείλινα δούρα: τας προεξηγήσεις συντεινούσας βίβλους
φημι · εξ ών ει προσκρούσoιμι έν τινι, ανερευνών ευ
ρίσκουμε την αλήθειαν. ουδε γαρ κατά τους της Πη
νελώπης μνηστήρας, τρίτον έτος εστί μοι, 10

τάχα δ' είσι τέταρτον:

αλλ ' εβδομόν μοι έτος εστι , τάχα δ ' είσιν όγδοον , εξ
ου απράκτως εγγωνιάζων τας απάσας εμού βίβλους
άλλοτε άλλην αποδιδους ολίγου τιμήματος κατά τον
Πυθαγόραν σης βιβλιογράφος γενόμενος καταβεβρω- 15
κα , πλήν μόνου πυκτίου ενός , όπερ εισί Πλουτάρχου
παράλληλα , και μαθηματικών διαφόρων τεμμαχίων
τινών και πάντα τους μη της τούτων δυνάμεως επιγνώ
μοσιν , ουδε χαλκου Βυζαντίου νομίσματος εισίν άξια
αλλά τον τούτων μεν εμοί αίτιον , τον δυστράπελον, όστις 20
αν είη, δς τοϊς μεν γράμμασινού , βαρβαρίζει δε και
σολοικίζει τοϊς πράγμασιν· βαρβάροις γαρ και χειρώ
ναξι και κινείδους και λάγνοις ουκ ών τοιούτος χαρίζε
ται , ή ποίνιμος και κατ' Αισχύλον καμψίπους Ερινύς
μετελεύσοιτο, και τον εκείνου νύν ευτυχέστατον βίον ού 25
γαρ ευδαίμονα είπoιμι , μή τις Αριστοτελίδης ημάς
αιτιάσαιτο , συν Τελχίνι δαίμονι φθονερώ κακοδαι
μόνως επιταράξειεν ημείς δε και μόνοις τόξοισι πε

1) και οι άν fol. 5. νers . 6) Iliad. ν. 714. 5. 10) Odyss .

β. 89 . 2 ) Sept. ad Τh. 797. 28) 1liad . ν. 716. 55.
 1

46 10. TZETZAE EXEG:

ποιθότες και εύστρόφω οίος αώτω , τοϊς ημετέροις

επενθυμήμασι , και τοϊς πολυπλόκους των ποιητών ών
απομνημονεύομεν έπεσιν, εψόμεθα ουκ επί την "Ίλιον ,
αλλ' επί την παρούσαν υπόθεσιν. και δη τον χρη
5 σμόν κατ ' έπος λέγειν άρξόμεθα · έχει δε ούτωσι ·
φράζεο δη μυθον Αγήνορος έκγονε Κάδμε :
ήoυς έγρόμενος προλιπών ίθι Πυθω δίαν·
ένθα δ ' έχων αίθητα και αιγανέην μετα χερσίν
την διά τε Φλέγων και Φωκίδος , έςτ' αν ίκηαι.
10 βουκολίοις δε βόας κηριτρεφέος Πελάγοντος:
ένθαδε προσπελάσας, λάμβανε βούν ερίμυκον ,
την , ή κε νώτοισιν επ ' αμφοτέροισιν έχησι
λευκόν σημ' εκάτερθε περίτροχον ήύτε μήνις:
την δέ τοι ηγεμόν έσχε περί τριπτoίo κελεύθου»
15 σήμα δέ τοι ερέω μάλ ' αριφραδες ουδέ σε λήσει :
ένθα δέ τοι πρώτιστα βοος κέρας αγραύλoιο.
ίζηται , κλίνει τε πέδω γόνυ ποιήεντι :
και τότε την μεν έπειτα μελαμφύλω χθονί ρε
ζειν 7

αγνώς και καθαρώς . γαίη δ ' όταν ιερα ρέξεις ,

20 όχθω επ' ακροτάτω κτίζειν πόλιν εύρυάγυιαν ,
δεινον Ενυαλίου πέμψας φύλακ' ' Αιδή είσω :
και συ γ ' επ' ανθρώπους όνομα κλυτος έσεαι
αυθις ,
αθανάτων λεχέων αντήσας όλβιε Κάδμε.
κατά γούν τούτο το χρησμολόγημα , βουν αγοράσας
25 ο Κάδμος εκ του Πελάγοντος, και ηγεμόνα ταύτην
ποιησάμενος της οδού , κτίζει τας Βοιωτίας , ονομα

4) αλλ' επί fol. 6. τect . 6) Vide schol. Eurip. Phoen, 641.

ibique Valckenarium,
 IN ILIADEM. 17
1

σθείσας Θήβας έκ τού βοός , εις όνομα πατρίδος αυ

του των Αιγυπτίων Θηβών» κάν οι πολλοί των Θη .

βών οικιστας Ζήθων παραδιδόασι και Αμφίονα , διά

το ύστερον αυτους επισκευάσαι την πόλιν φιλοτιμότε
ρον · κατοικήσας δε ο Κάδμος εν Θήβαις , πρώτω εξ5
Ελλήνων τω Λίνω, κατα Διόδωρον , τα Φοινίκων πα
ραδίδωσι γράμματα. ο δέ γε Λίνος τον μουσικών Ηρα
κλέα επαίδευσεν , υφ' ου και ανηρέθη την κεφαλήν
πληγείς, μουσική προσέτι δε 'Ορφέα και Προναπίδην.
ών ο μεν ' Ορφεύς, Μουσαίου διδάσκαλος γίνεται· οιο
δε Προναπίδης , τον " Ομηρον εξεπαίδευσεν · ος ουκ
άρεσθείς τοις τούτου διδάγμασι , εξεδήμησεν και εις
Αίγυπτον , ως συγγένοιτο και τους εκείσε σοφούς επί
παιδεία: ώςπερ και προ αυτού Ορφεύς, και μετ' αυ
τον ύστερον ο Πυθαγόρας, και έτεροι. εκείσε δε παι-15
δευόμενος , ούκ έστιν ήν ούκ εντέχνως λογικής τέχνης
και επιστήμην μεμαθηκεν· οίον , ιατρικήν, φυσικήν ,
μουσικήν , γεωμετρίαν , αστρονομίαν , οιωνοσκοπίαν,
και την παρά τω ' Ορφεί μεγαλεγκωμίαστον μαγικήν,
και απλώς είπεϊν , όσα η τούτου ποίησις αυτών ημϊν 20
είδέναι υποδεικνύει . ναι μήν , ουδε των Αιθιοπικών
συμβολικών γραμμάτων αμύητος γέγονε , περί ών εν
τους οικείους τόπους διδάξομεν , οποία εισί. και ταύτα
δε τον " Ομηρον εν Αιγύπτω παιδευθήναι παραδει
κνύουσι , το 25

Hέλιός θ ', δς πάντ' εφορίας και πάντ ' επακούεις :

και το
Ωκεανόν τε θεών γένεσιν και μητέρα Τηθύν .

6) ΙΙΙ. 66. 15) παιδευόμενος fol. 6. vers . 19) Lithic.

prooem . 26) Iliad . γ. 277. 28) Iliad . ξ. 201. 502.
[3]
 18 10. TZETZAE EXEG .

σι γαρ Αιγύπτιοι τον ήλιον Όσιρν, τουτέστι πα

λυόφθαλμον λέγουσιν , ώ όμοιον το πάντ ' έφοράς.
και το υγρόν, ωκεανόν πάλιν φησίν , και ερμηνεύεται
τροφήν μητέρα και συνάδει , το μητέρα Τηθυν. και
5 περί μεν τον πρίν Ωκεανόν λεγόμενον, νύν δε καλού
μενον Νείλον , θεών γενέσεις φασί , τους βασιλείς
ούτω καλούντες · περί ων επεξεργαστικότερον εν τοις
έμπροσθεν και διευκρινημένως ρηθήσεται , ποσαχώς
τε εκλαμβάνονται , και τίνος χάριν Όσιρις τε ο ήλιος,
10 και Διόνυσος , και Απόλλων, και Ηρακλής , και έτερα
ονομάζεται ώςπερ και το καθέκαστον των στοιχείων ,
πολλαίς πολυωνυμούμενα κλήσεσι. και έτερα δε το
αυτα τινά φησιν "Ομηρος , εξ ών ημϊν υποδείκνυσιν ,
ως εν Αιγύπτω πεπαιδευτο . εγένετο δε κατά μέν
15Απολλόδωρον τον Αθηναίον ιστορικών, επί της κα
θόδου των Ηρακλειδών από δε των Τρωϊκών μέχρι
της καθόδου αυτών , έτη π, καθα συλλογιζόμενα
εύρηνται από των εν Λακεδαίμονι βασιλευσάντων .
και έτεροι δε των ιστορικών τω Απολλοδώρω συγκα
20τατίθενται, τοσούτον χρόνον ύστερηκέναι των Τρωϊ
κών τον Όμηρον φάσκοντι. άπορούσι δε , οπόθεν ευ
ρων, ακριβώς ούτω τα περί τον πόλεμον συνεγράψα
το , ως και του αντιπάλου μέρους κατ' όνομα λέγειν
τους πλείονας. και ο μεν σοφιστής Φιλόστρατος
25 Φλάυιος , ο εικοσαετείς τε και τριακονταετείς σχε
δόν πάντας κατορύξας τους ήρωας, έτι δε τον Ησίο
δον πη μεν πρώτον Όμήρου αποδεικνύς , πη δε ομό
χρονον , και συναγωνισάμενον δήθεν αυτώ επ' άθλοις
του Αμφιδάμαντος και νικήσαντα , ως ουκ ειδως, ότι

24 ) Heroic. p. 667. 726. 25) Φιλόστρατος fol. 7. rect , .

 IN ILIADEM. 19

και έτερος ην τραγικός νεώτερος " Ομηρος, και του

Ποσειδωνίου οίμαι μη ακηκοως λέγοντας αυτόν τον
Ησίοδον ύστερον γενόμενον πολλά παραφθείραι των
“ Ομήρου επών, μη δε προσεκτικώς αναγνούς τάχα τα
εν τη Θεογονία Ησιόδου έπη ταυτί 5

δς ήδη τα τε όντα τα τ ' εσσόμενα πρό τ ' εόντα:

φωνή ομηρεύσαι των δ' ακάματος ρέει αύδη,
και δια τούτο πεπλανημένως λέγων περί αυτού , ως
και περί χρόνου της αποβιώσεως των ηρώων , ούτος
ουκ οίδ ' όθεν εύρων, τον Απόλλω φησί συγγεγραφέ- Το
ναι τα περί τον πόλεμον μειδιών μονονού το του
τούτο συγγεγραφότος καταγελών οίμαι ιστορεί δαί
μονα γαρ οίμαι και φάσμα και μύθον είτε και ήλιον
μόνον ύπελάμβανε τον Απόλλωνα , ου μην δε και σο
φον και μάγoν τινα Ελένου του , του Πριάμου διδά- 15
σκαλον· καθως εμοί ο θειότατος ' Ορφεύς υποδείκνυ
σι , λέγων περί Ελένου αυτού και Φιλοκτήτου ταδί
τω δ ' όγε Λητοίδην επέων επιμάρτυρα Φοϊβον
κικλήσκων αγόρευε, τα δη νυν σοι καταλέξω.
ευτέ με παϊδ ' εδίδασκεν ακειρεκόμης αγορεύειν 20

μαντοσύνας, μέγαν όρκον έκέκλετο πρώτον ομόσσαι,

ψεύδεα μήποτε μύθον ενισπεϊν ανθρώποισι :
και πάλιν »
τω γαρ Απόλλων Φοϊβον έχειν λίθον αυδήεντα
δώκε σιδηρίτην νημερτέα , τον ρα βροτοίσιν 25
ήνδανεν άλλοισιν καλέειν έμψυχον ορείτην.
τούτο γούν μη γινώσκων oίμαι Φιλόστρατος, το περί
του Απόλλωνος δεδιδαγμένως , μάλλον δε μειδιών φη

5) v . 38. 10) Heroic, c. 18. p. 726. 18) Lith . 392. 24 )

Lith, 35 .

[ B2 ]
 20
10. TZET ZAE EX EG.

σιν. είτα δή και αριδηλότερον υποδεικνύς ότι μειδιώνη ,

και ου προς αλήθειαν τούτο γράφει , φησί και ψυχα
γωγία χρήσασθαι τον "Ομηρον εν Ιθάκη , και την
Οδυσσέως ανάξαι ψυχήν , και εξ εκείνης το πάν με
5 μαθηκέναι. δια δή τούτο , μη δε τα περί τον Παλα
μήδη φησί τη της Ιλιάδος έκδεδοκέναι γραφή, αίτη
σαμένου τούτο του Οδυσσέως · τούτου δε χάριν τάχα ,
και νεκρον όντα παρεισάγει τον Πρωτεσίλεων , τώ αμ
πελουργώ ταυτί διηγούμενον · ουκ αιτιάσομαι δε τον
10 ρήτορα ουδαμώς τούτω γαρ μόνον μελέτης ήν φροντίς ,
και της των λόγων αποτορνεύσεως ' αλήθειαν δε ή αλη
θείας εξέτασιν ήγητο φλύαρον. εγω δε το περί Απόλ
λωνα, δ φησίν ούτος ως μειδιών , ούχ ως μυθικών και
απόρριπτον ήγημαι , δέχομαι δε ως ίσως αληθείας
15 έχόμενον. επίσταμαι γαρ τον Απόλλωνα , οίον καί υμίν
έπετύπωσα και ταύτη μεν, ει και ως μειδιών , ο Φιλό
στρατος φάσκει περί του όθεν ακριβώς συνεγράψατο
τα περί τον πόλεμον " Ομηρος: έτεροι δε των ιστορι
κών , εκ της Σισύφου και της τού Δίκτυος συγγραφής
20έφευρηκέναι και εκθέσθαι φασίν, ήν δε ο μεν Σίσυφος
ούτος Κώος , και συνείπετο , ώς φασιν , τω Τεύκρω, δεν
" Ομηρος ημϊν υποδείκνυσι και και αλλοτρίω σάκει κρυ
πτόμενον . ο δε Δίκτυς ην Κρής , συνεστράτευσε δε τώ
' Ιδομενεϊ: οίτινες τά τε είδη των Ελλήνων , και τον
25 αριθμός των πλοίων και των ανδρών , και πάντα τα
κατά τον πόλεμον, ως παρόντες εκείσε μετα ακριβείας
συνεγράψαντο: αφ' ης συγγραφής του Δύκτιος ύστε
ρον και ο Ρωμαίος Βιργίλιος , επί Γαϊου Ιουλίου γε
νόμενος Καίσαρος , πολλά ποιητικώς συνεγράψατο,

2) p. 727.

1
 IN ILIADEM . 21

τήν τε Αινείου πλάνην , και έτερα • επί δε Κλαυδίου

Νέρωνος , σεισμού κατά την Κρήτης γενομένου βιαίου ,
και τινων οικοδομημάτων κατενεχθέντων , περικειμέ
νων των τάφω τού Δίκτυος , συνέβη και τούτον δια
θραυσθήναι , και προς τη κεφαλή του ανδρός ευρεθή- 5
ναι οι την συγγραφήν , έν κασσιτηρίνω τινί κιβωτίω ·
ο και νομίσαντες θησαυρόν είναι , τώ βασιλεϊ Νέρωνε
ανηνεγκαντο, εξ ου και πάσιν ευσύνοπτον γέγονεν , ως
και "Ομηρος εκ τούτου την Ιλιάδα μετέφρασε , και οι
λοιποί & συνεγράψαντο. και οι μεν τω Απολλοδώρω 10
συγκατατιθέμενοι , και τοσούτον χρόνον. και έτι πολλώ
πλείονα των Τρωϊκών ύστερίσαι τον" Ομηρον λέγοντες ,
ταύτα φασί τα περί της συγγραφής , τινές μέν , Απόλ
λωνος , τινές δε Σισύφου και Δίκτυος . εγω δε ενταύθα
του λόγου γενόμενοςκαι εξελέγξω και τον εμόν πεφιλμέ- 15
νον Διόδωρον και αυτόν τον σοφώτατον Απολλόδωρον,
προς τούτοις δε και Τιμόθεον τον τον Ορφέα επί Γε
δεών είναι λέγοντα , ως ουκ ορθώς περί των χρόνων ,
αλλ' έψευσμένως και ουχ υγιώς και ήναγκασμένως και
εναντίως αυτοί εαυτούς λέγουσι. δείξω γαρ τον " Ομη- 20
ρον ού πολυ των Τρωϊκών υστερίσαντα , και τον' Ορ
φέα ούχ Ηρακλέους όντα ομόχρονον. αλλά μή τις εμε
οιήσαιτο φρονηματιώντα και τολμητίαν είναι τινα
μωμεπιρρίπτην , και ανεξεταστέλέχον , άνθρωπον δε
έρευνητήν αληθείας , μετ' επεξεργασίας ότι μάλιστα 25
πλείστης ταύτην ευρίσκοντα. και δη σκοπείτω πάς , ος
ου μεμαθηκε μισείν την αλήθειαν. τον " Ομηρον ημίν
ο Απολλόδωρός τε και ο Αγγυρίνος Διόδωρος , αλλή

6) κασσι- τηρίνω fol. 7. vers, 24) Scribo ανεξεταστέλεγγον .

28) 1ΙΙ. 66 .
 22 10. TZETZAE EXEG.

λοις μη αντιπίπτοντες , παραδιδόασι μαθητήν Προ

ναπίδου γενέσθαι τον Προναπίδη δε , Λίνου φασί ,
Λίνον δε Κάδμου. απο δε Κάδμου μέχρι των Τρωϊκών ,
επτα γενεαί. Κάδμου γαρ Πολύδωρος του δε , Λά
5 βδακος Λαβδάκου δε Λάιος · ου Οιδίπους: Οιδίποδος
δε Ετεοκλής και Πολυνείκης , ός σύγγαμος ήν Τυδέως :
ου Τυδέως υιός Διομήδης , ο επί Τροίαν στρατεύσας:
ώστε εκ τούτου συμβαίνει λογίζεσθαι, ώς ο Προναπί
δης μεν ήν προτεσσάρων γενεών των Τρωϊκών, "Ομη
10 ρος δε προτριών. ταύτα δε λέγοντες , ούκ οίδ' όπως
έναντιούμενου εαυτούς μεγάλην την εναντίωσιν , λέγου
σιν ύστερίζειν τον "Ομηρον όγδοήκοντα των Τρωϊκών
έτεσι. τούτο δε ου μικρών πάντως το διαφώνημα. εγώ
δε περί μεν Προναπίδου ου μέγα ήγημαι έζηκέναι αυ- ,
15 τον τέσσαρας γενεάς είναι άχρι των Τρωϊκών , και έτι
κατωτέρω, και μετ' αυτόν εξαρκέσαι τον " Ομηρον άχρι
και όγδοηκοστού έτους, και τότε συγγράψασθαι. εγω
γε περί τούτου ου διαμάχομαι , καίτοι και τούτου την
απορίαν ου μικραν πάντως έχοντος. εξελέγχω δε εκ
20 του σοφωτάτου Ορφέως αυτούς , ως πολύ περί τον χρό
νον , έτι δε και περί Ορφέως αυτού και Ηρακλέους
έψεύσαντο. ούτοι μεν γαρ αύτους συμφοιτητές αλλή
λων είναι φασί , και προτεσσάρων γενεών των Τρωϊ
κών, ώς εδείξαμεν· αυτός δε ο Ορφεύς τον Ηρακλέα
25 επί τη μαγική υπεραίρων , ου μόνον αυτού παλαιότε
ρον, αλλά και του του Κρόνου υιού Διός του μάγου
σχεδον πρότερον αποδείκνυσιν, εν τοίς Λιθικούς αυτού
λέγων συγγράμμασι .
τω δ ' αυτώ και πρόσθεν αγαλλομένους επί δώρω

27 ) ν. 7.
 IN ILIADEM. 23

υιός Λητοΐδης ακεσίβρoτον αθανάτοισιν

ήξεν άγων ές " Όλυμπον αγώννιφoν , ήδε σαόφρων.
Παλλάς Αθηναίη λαοσσόον Ηρακλήα :
άλτο δε και Κρονίδης ταναήν υπέρ αιθέρα χείρα
σευάμενος προς " Ολυμπoν , έπει μάθεν αμβροτα 5
δώρα.
αλλ ' ίσως , μάλλον δε αμφιβόλως ταύτα περί του πα
λαιού φησίν Ηρακλέους του Αιγυπτίου , ώ και το ρό
παλον και η λεοντή μάλλον αρμόδια , υπέρ τω “Ελληνι ,
δια το μήπων εκείνω τα όπλα τους Λημνίους τεχνάσα- 10
σθαι. τέως oύν ουδέ τού Κριάρεω , ούτε του της Αλ
κμήνης ήν Ηράκλεος ομόχρονος, ο μεν γαρ Βριάρεως
ήν Ηρακλής παλαιότερος , μικρόν ύστερον γενόμενος
μετά τον Αιγύπτιον. ο δε της Αλκμήνης εκείνος ήν
επί Λαομέδοντος , πρoδύο γενεών πάντως των Τρωϊ- 15
κών , και ουχί προτεσσάρων , καθώς εκ του συλλογι
σμού εκείνων ευρίσκεται. ο δέ γε ' Ορφεύς ομόχρονος
ην Ελένω, και "Εκτορι , και τους καθ' ηλικίαν αυτών ,
ως εν τοιςδε τούς έπεσιν αύτος υποδείκνυσις
μάλλον εγώ πινυτοΐο παραίφασιν ανέρος εύρων 20

τέρψομαι , υπέρ χρυσόν απάντων κoίρανoν ανδρών.

' Ηελίω γαρ, άγων ιερήίον , αντεβόλησα
αγρόθεν άστυδ' ιόντι περίφρoνι Θειοδάμαντι.
είτα και τούτον παρεισάγει τον Θειοδάμαντα λέ
25
γοντα :
ήματα μεν τρείς εφ ' επτά βίης Ελένομα, πέπυσμαι,
θηλυτέρης τε λέχος φεύγειν,και κοινά λουτρά,
και μίμνειν αμίαντον έδωδής εμψύχoιο.

13 ) Cod. παλαιότερος . 13) μικρών fol. 8. τect . 20 ) v. g»

26 ) ν. 36ο .
 24 10. TZETZAE EXE G.

εξ ων πάντων ευσύνοπτον δείκνυται , ότι ήν επί των

Τρωϊκών , ή και μικρόν ύστερον , και ουχί τινος των
τρίων Ηρακλέων ομόχρονος , ει μή που πάντως ούτε
περί του Αιγυπτίου , ή τού Βριάρεω , αλλ' ουδε περί
5 του της Αλκμήνης φασίν , αλλά ετέρου τινός Ηρα
κλέος. ή ίσως και ο της Αλκμήνης Ηρακλής και Ορ
φεύς , αμφότεροι περί τω Λίνω έξεπαιδεύθησαν, αλλ'
εν οις εκάτεροι χρόνοις εγένετο· ώσπερ και παρά τω
Χείρωνι Ιάσων τε ο Θετταλος , και Ασκληπιός , και
1ο ύστερον , Αχιλεύς , και μετ ' αυτόν , ει και , Νεοπτόλε
μος. αλλ ' εαν πεπλασμένως τις νοοίη το περί της Λίνα
αναιρέσεως υπό Ηρακλέους , ως έτι ο Ηρακλής άρι
στος γενόμενος μουσικός , την περί της Λίνου αναιρέ
σεως του διδασκάλου αυτού δόξαν τη λήθει παρέδω
15 κεν · έαν δε προς αλήθειαν τις τούτο εκλάβηται , ανή
ρηκε την υπόθεσιν. πώς γαρ αναιρεθείς ο Λίνος και
τον Ορφέα αν εξεπαίδευσεν ύστερον: προ της αναι
ρέσεως δε πάντως ουκ άν είπoι τις, ομόχρονος γαρ ουκ
ήν ο Ορφεύς Ηρακλέος , αλλ' επί των Τρωϊκών , ως
20 εδείξαμεν. και περί μεν Λίνου και Προναπίδου ούκ
έχω τι περιθείναι αφ' ών συνεγράψαντο. ουδε γαρ ενέ
τυχον τισί τούτων ποιήμασι του δε Ορφέως πολλα
μεν ελέχθη μοι , και έτι λεχθήσεται. είπωμεν ούν χά
ριν υμών , και Ηρακλέος έν τι επίγραμμα , επιγραφές
25 επί τη ανασταυρώσει του Ασβόλου Κενταύρου.
Ασβολος ούτε θεών τρομέων όπιν ούτ' ανθρώπων
οξυκόμοιο κρεμαστος απελίπεο κατα πεύκης
άγκειται μέγα δείπνον αμετροβίοις κοράκεσσιν.
αλλά ταύτα μεν ημίν ερρέθη καταπαρέκβασιν χάριν

26 ) V. epigr. incert . 291. 8.

 IN ILIADEM, 25

υμετέρας πολυπειρίας, και του είδέναι πολλά μέν των

παλαιών ποιητων , πολλώ δε πλείονα των ιστορικών ,
είπερ ίσως ουκ αμογητι τις ευρήσεται. αποδεδεικται δε
άρα και περί Ορφέως , ουκ απαραδειγματίστως πάν
τως , ουδ' ίσως από τινος τα περί αυτον μη γινώσκον- 5
τος, αλλ' εξ αυτού του Ορφέως , ότιεπί των Τρωϊκών
χρόνων ετύγχανεν. δήλον δή άρα , ως και ο Προναπί
δης , ει συμφοιτών ετύγχανε τω ανδρι. ώ γούν ημίν
αίρετον , πείθεσθε , είτε τοϊς σοφούς εκείνοις και πα
λαιοϊς , Απολλοδώρων και Διοδώρω φημί, αμάρτυρα και 10
απαραδειγμάτιστα φήσασιν, είτε έμοί τω νέω , και περί
την αλήθειαν πολυπράγμονι» και τον Όμηρον δε
ολίγον τι φημι του Τρωϊκού πολέμου υστερικέναι , εί
κοσι μόλις ενιαυτούς, ή και βραχύ τι μακρότερον, κατά
τον λόγον πάντως , δεν είπομεν περί τε Ορφέως και15
Προναπίδου . και γαρ τον Προναπίδην αυτού φάσκου
σιν είναι διδάσκαλον , ώς ήδη προλαβόντες ειρήκαμεν ,
δν επί των Τρωϊκών είναι συν τω Ορφεί απεδείξαμεν.
εφευρηκέναι δε και συγγεγραφέναι τούτον φημι τα
περί τον πόλεμον, ή εκ της συγγραφής του Απόλλωνος , 20
ώς τινες , ή , ως έτεροι πάλιν , έκ τής του Σισύφου τε
και του Δίκτυος , ή , ως έμοιγε δοκεί , τα πάντα εξ ' Ο
δυσσέως , ή τινος των εξ Οδυσσέως , ακηκοότος , δια
το πανταχού της ποιήσεως αυτον υπεραίρειν , μηδέν.
εργασμένον αξιόλογον, το 25

ημείς δε κλέος οίον ακούομεν , ουδ' έτι ίδμεν ,

μήτις μοι προφερέτω , έστι γαρ αυτο τινά επειπείν και
επί πραγμάτων νύν γινομένων , θεατoυ δε τούτων μη

6) avrov bis scriptum in codice, 2 ) της ποιήσεως fol . 8.

qers . 26) liad . β. 486.
 26 10. TZET ZAE EXEG.

καθεστηκότος του λέγοντος. και μαθητήν δε αυτόν

φημί μάλλον 'Ορφέως είναι , ή Προναπίδου ευρίσκω
γαρ αυτον ά μέν τινα των Ορφέως έπων καθ ' ολοκλη
ρίαν προς την αυτού μετοχετεύσαντα ποίησιν , έτερα
5 δε πάλιν καθ' ημίσειαν παρασπάσαντα, έστι δ ' α και
μεταφράσαντα , ή και άλληνάλλως μεταστρέψαντα
ποίησιν · ως το,
σηκάζειν πυρούς τε και αστάχυας κατ' αλωας ,
ανδρών λικμώντων , ότέ τε ξανθη μήτηρ
10
κρίνη, επειγομένων ανέμων, καρπόν τε και άχνας ,
και το,
έκτον έτος : το μεν ούτις επέφρασεν ουδ ' ενόησε,
και τα ,
μήνιν άειδε θεα Δημήτερος αγλαοκάρπου,
15 προς δε και το ,
έκτη ενήριγεν ειροδοδακτύλω αργυροπέζη ,
και το,
ιστον εποιχομένην ατελή πόνον ανθεμόεσσαν,
και το ,
20 σμήνεα δ' εργάζεο μελισσάων αδινάων,
ομοίως δε και το ,
Ζεύς Κρονίδης βασιλεύς υψίζυγος αιθέρι ναίων ,
και κατά μετάφρασιν, ως το,
ουδ ' ην Ιφίκλοιο θοώτερος αυδάζοιο ,
25 όστε και ανθερίκεσσιν επέτρεχεν, ουδέ τι κάρπον
σίνετ', αήσυρα ελαφρά γυία φέρων επί λήιον αυον ,
και έτερα τοιαύτα μυρία, ών άφεξόμεθα, ίνα μή παρά
τισι μακροί και απειρόκαλοι δοκoίημεν. εξ ών πάν

8) In Orphicis p. 511. typographi errore avpoous editam.

21) Maximus περί καταρχών ν. 422.
 IN ILIADEM . 27

των αυτών συλλογιζόμενοι μαθητής Ορφέως είναι

ή Προναπίδου. τοιούτος δε ο θειότατος γέγονεν ανήρ ,
οίον ήδη αυτον υπεθέμεθα, και κατά μέν τους περί
Απολλόδωρον , εν χρόνοις οίς εκείνος φασί κατ' εμέ
δε ουκ ., παραδειγματίστως πάντως απεφηνώμην , 5
ηθέλησεν , ίνα μη τώ αυτού σώματι συναποθάνη και
η ψυχή , μνήμά τι της εαυτού άρετης καταλιπείν τοίς
μετέπειτα . ειδώς δε , ως σπάνιον τω βίω πέφυκε το
σοφών , πολλώ δε πλείους οι άσοφοι , του μεν δοκεϊν
του περί μεγάλων συγγεγραφέναι ει ουχί και τη αλη- 10
θεία απέσχετο , φυσικών φημί και αστρονομικών , μα
γικών τε και των τοιούτων , έπει και ολίγοις τα τοι
αυτα επιτερπή, άλλως τε δε, και 'Ορφεύς και έτεροι
περί τοιούτων συγκεγραφήκεσαν εύλογιστία δε αρι
στοσκόπω έκρινεν τα περί τον Τρωϊκών συγγράψα - 15
σθαι πόλεμον, ως πάσιν επίσης εντευκτα γένοιντο τα
τούτου ποιήματα , και δη ή , ως έμοιγε δοκεϊ, εξ
' Οδυσσέως ακηκοώς , ή ετέρου τινός , ή , ως άλλοις
αρέσκει , την συγγραφήν έφευρηκως του Απόλλωνος,
είτε Σισύφου και Δίκτυος, και ο μέν τινα ταύτης πα- 20
ραδραιών , τα δε άξια του λόγου παραλαβών , ώσπέρ
τις κατ' Αισχύλον άνθεμουργός μέλισσα , τινα δε και
ίδια προσθείς χάριν επικoσμήσεως , την Ιλιάδα και
την Οδύσσειαν εξεπάνησε, διπλήν διόλου την πάσαν
αυτών υπόθεσιν ποιησάμενος , την μεν μυθώδη , και 25
οίονεί τινα θελκτήριον έφολκήν των νέων και ψυχα
γώγημα , την δε μαθηματικών τε και φυσικήν, και
φιλόσοφος , και οιονεί δέλεαρ των θειοτέρων ψυχών.

5) Fuerat ευπαραδειγματίστως, sed erasum est ει. 22) Pers.

614.
 28 10. Τ ZETZAE EXEG .

αυτίκα γάρ όσα περί θεών φησίν , αλληγορικώς αυτά

εκλαμβάνεται. μή γαρ γένοιτο , ως οι πολλοί των
απαιδεύτων φασι, δαιμόνιά τινα δοξάζειν αυτον.
και των ετέρων ουκ ολίγα αλληγορεί. τριττής δε
5 ούσης της αλληγορίας , ρητορικής φημί , φυσικής τε,
και μαθηματικής , τριττως και αυτός αλληγορεί , πή
μεν ρητορικώς , ως ότ' αν περί Κενταύρων και Πη
λάσων Χιμαιρών τε φάσκει , και τοιούτων τεραστίων :
ου γαρ είκος τοιαύτα γενέσθαι ποτέ αλλά τους πρώ
10 τους κατατολμήσαντας επιβήναι κέλλησιν ίπποις ,
Κενταύρους εκάλεσεν. τού του Βελλεροφόντου δε πά
λιν ίππον έπτερωμένον , δια τους φώσωνας , και Χί
μαιραν τας κρημνοβάτιδας εκείνας και ληστρικάς
'Αμάζονας , από μεταφοράς των αιγών , προθυμοτέ
15 ρους πάντως τους νέους ποίων είς ανάγνωσιν , δια το
του μύθου θελκτήριον· πή δε φυσικώς αλληγορεί,
ως ότ ' αν τον ήλιον Απόλλωνα λέγη τοξεύοντα , και
λοιμών επιπέμπονται τα λοιμικα γαρ των παθών , εξ
ηλίου. ετέρωθι δε μαθηματικώς ως άτ ' άν την άρ
20 κτoν φάσκη των ωκεανού λουτρών άμοιρον, ή Διογε
μείς τους βασιλείς. ή τε γαρ άρκτος εν τώ αφανεί
αύσα πόλω , ου καταδύεται και οι εν. Διός αστέρος
μοίρα τεχθέντες βασιλικας ή ηγεμονικής κληρούνται
γενέσεις, ει μή κακοποιός αστήρ μαρτυρεί
25 ή φαίνων δύστλητος , ή' Αρης εγρεκύδοιμος.

7) Iliad. 2. 832. Od. 6. 293. 303. De Pegaso nihil apud Ho

merum . De Chimaera Iliad . §. 179. ss. 11) Ita codex pro τον
το . 13) ληστρικάς fol. 9. rect. 17 ) Iliad.α. 48. ss. 20) Iliad .
σ. 489. Οd . ε. 275 . 21) Librarii errore aliquid omissum est.
Testem çitat Orpheum , id est Maximum v. 268. Vocabulo quivws
superscripla est explicatio ο Κρόνος .
 IN ILIADEM. 29

το δε αλληγορείν και πρώτον εστί ποιητικών χαρα

κτήρισμα • ταυτά γάρ τα τέσσαρα χαρακτηρίζει και
διαρεϊ έκ τε των τραγικών και κωμικών και λυρικών
ποιητών , και μονωδών , και των απλώς ήρώογράφων,
και λοιπών απάντων, τον ποιητήν , μέτρον κατ ' εξο- 5
χήν πάντως το ηρωϊκόν , μύθος αλληγορικός , ιστο
ρία , και ποια λέξις , τουτέστι ποιηταίς αρμόζουσα ,
οίον αντί του άνθρωπος , μέρού , βροτος · και αντί
του χαλεπόν , λυγρών και ατάρτηρον και κέντερον :
και αντί τού πλάγιον , ευρέξ και δόχμιον » και τα 10
τοιαύτα . μεμέστωται δε αυτώ το ποίημα και πάσης
ιδέας ρητορικής , και πάντος μαθήματος λογικού, το
δε θεος όνομα , πενταχώς τούτο εκλαμβάνεται πη μεν
γαρ, τα στοιχεία θεούς καλεί , ως εν τώ,
"Ηρη, πρέσβα θεα, θυγάτηρ μεγάλοιο Κρόνοιo 15
και τω,
ως οι μεν θεοί άντα θεών ίσαν αυτάρ Αχιλεύς,
περί στοιχείων λέγων ταυτί , ως και ο Οπιανός περί
ταύρων Πελλαίων , δια το εύκρατον , ούτωσι λέγων ·
ώδε θεών κλυτα δώρα κεράσσάμενοι φορέoυσι. 20

και ο Ακραγαντίνος δε , ο Εμπεδοκλής , μέλλων αυ

τον εμβαλείν εν τοίς Αίτναίοις κρατήρσιν , ομοίως
τοϊς αυτού φησίν ομιληταίς :
χαίρετ' εγώ δ ' υμϊν θεός άμβροτος , ουδέ τι
θνητός , 25
τουτέστιν , εις αυτά τα απαθή και αθάνατα στοιχεία
διαλυθήσομαι , εξ ώνπερ συνέστης και εν τά ω δε
φιλοσόφου πάλιν τινός επιγέγραπται τοιούτό τ , ως
13) Scribe τούτω . 15), liad. ε. 721. 9. 383. ξ . 194. 245 .
17) Iliad . ν. 5 . 18 ) Cyneg . 11. 107. 24) Vid. Sturzii En
pedocl. p. 53o . v. 367.
 30 10. TZETZAE EXEG .

θανών γέγονεν ίσος μακάρεσσι θεούς και ο Χαιρω

νεύς Πλούταρχος · έπει δε Ρωμύλος εις θεούς εγέ
νετο και έτεροι μυρίου των ιστορικών και συγγρα
φέων τοιαύτα φασί. και του μεν , ότι θεους “Όμηρος
5 τα στοιχεία καλεί , καθάπερ και έτεροι , παραδεί
γματα ταυτί. πή δε τας ψυχικές φησί δυνάμεις , και
τα πάθη, οίον, γνώσιν , φρόνησιν, θυμόν , επιθυμίαν ,
και τα έτερα. και περί μεν γνώσεως, ότ' αν λέγη ,
μήνιν άειδε θεά.
10 την γαρ ιδίαν γνώσιν φησί. τούτο δε Ορφεύς σαφέ
στερον παραδείκνυσι Λειβήθριος γαρ ών, φησί :
νύν δ' άγε μοι κούρη Λειβηθριας έννεπε Μούσα,
την ιδίαν γνώσιν πάντως σημαίνων. και περί μεν
γνώσεως, ότ' αν λέγη τοιαυτί: περί δε φρονήσεως ,
15 και γαρ διαφέρουσιν αλλήλων τώ την γνώσιν είναι
διδακτήν , φυσικήν δέ γε την φρόνησιν, ότ' αν λέγη ,
θεά γλαυκώπις Αθήνη.
και τον θυμόν , 'Αρεα και την επιθυμίαν , Αφροδί
την· και τα όμοια. και ο Όππιανός περί της Μού
20 σης, τουτέστι της γνώσεως, φησί .
έκλυον , ή θέμις έστι , θεείης έκλυον ήχής.
και το , ότι θεοί παρ' Ομήρω και αι ψυχικαί δυνά
μεις , και τα πάθη , απεδείχθη ούτωσι . πή δε τους
βασιλείς και τας βασιλίδας φησίν, ως ότ ' αν λέγη :
25 "Iδής εν κνημοϊσι θεα βροτώ εύνηθείσα ,
και τα ομοια " ως και ο Όππιανός :
Σεουήρω Διός υιώ .
μάλ ? γαρ των άλλων στοιχείων τε και αστέρων , την
12) Maximus v. 141. vide fragm. Οrph. 46. p. 499 . 17) Iliad .
α. 206, etc. 19 ) Cyneg. Ι. 18, 25) 1liad . β. 821. - 27) Cyneg .
1Υ. 20,
 IN ILIADEM . 31

Διός προσηγορίαν τοις βασιλεύσιν εφήρμοντο · ετέ

ρωθι δε τους σοφούς φησίν , ως εν τω
δν Ξάνθον καλέoυσι θεοί , άνδρες δε τε , Σκά
μανδρος :
και τώ, 5
την ήτοι άνδρες Βατίειαν κικλήσκουσιν ,
αθάνατοι δέ τε σήμα πολυσκάρθμοιο Μυρίννης
και τω,
χαλκίδα κικλήσκουσι θεοί, άνδρες δε σε κύμινδιν ·
και έτερα. ομοίως και ο Όππιανός : 10

και θεόν ημείφθην πρώτη δε με τοιάδ ' έειπε

και ο Φιλόστρατος εν τω του Τυανέως βίω ως από
Ιάρχου περί Βράχμάνων : ούτοι έφη οι θεοί και σο
φοι άνδρες, και ούτοι μεν ώσπερ ήδη αποδεδεικται
θεους καλούσι και τους σοφούς : 'Ορφεύς δε, ου θεούς , 15
αλλά θεογενείς και ημιθέους καλεί ου μόνον δε
τους σοφούς , αλλά και τους αρετής τινός μετέχοντας ,
ως εν τω,
αλλ' ήτοι κείνους μεν αμώμητοι Διός οίκου
χαίροντες δέξαντο , θεηγενέων όχ ' αρίστους. 20

περί Διός του , του Κρόνου και Ηρακλέους , μάγων

όντων αμφοτέρων και σοφών , ταύτα λέγων, και,
τάων ημίθεός τε και όλβιος , όσκ' εφίκηται ,
τουτέστιν εν καταλήψει γένηται , ών Ερμής εδίδα
ξεν. έτι φησίν : 25

ώλετο δε προτέροις πεπονημένον ημιθέοισιν

έργον.
οι δε λοιποί και τους αρετήν τινα μετιόντας , θεούς
3) liad . υ. 74 , καλέoυσι fol. 9. νεrs . 6) Iliad . β . 813.
9) 1liad . ξ . 291 . το) Cyneg. 1. 19- 12 ) ΙΙΙ. 29. p. 119. 19 )
Lith . 13. 23 ) Lith. 5η . 26 ) Lith. 70.
 32 10. TZETZAE EXEG,

ομοίως τοις άλλοις καλούσιν , ών είς και ο Δαυίδ , λέω

γων ούτωσι εγώ είπα, θεοί εστε και υιοί υψίστου πάν
τες και Φιλόστρατος περί Βραχμάνων · θεούς, έφη
Ιάρχας , ήγούμεθα αυτούς , ότι αγαθοί και ο Απολλώ
5 νιος δε του Δομετιανού είρηκότος» του χάριν οι άνθρω
ποι θεόν σε ονομάζουσιν , ότι πάς είπεν αγαθός νομι
ζόμενος , θεού επωνυμία τιμάται. και ο Μωυσής δε
πολύ προ τούτων απάντων , έν τη μικρά γενέσει φησίν :
και είδον οι υιοί του θεού τας θυγατέρας των ανθρώ
10 πων , ότι καλαί, και έλαβον αυτας εις γυναίκας. υίους
γαρ θεού , τους του Σηθ ονομάζει , και θεον των
Σηθ , δια το ενάρετον. έτι θεών "Ομηρος λέγει και
την πρόνοιαν , ήν αυτος αγνοών , ειμαρμένην φησίν,
έκ τής των άστρων τε και αστέρων κινήσεως γινομένην,
15 τουτέστιν , αυτούς τους αστέρας και τα άστρα ως
όταν λέγη ,
Ζευς μεν πού τόγε οίδε και αθάνατοι θεοί άλλοι,
οππoτέρω θανάτοιο τέλος πεπρωμένον εστί -
Δίαι γαρ ενταύθα , ου τον αιθέρα ή όλον το σύγκριμα
20 του ουρανού , και θεούς άλλους τα έτερα στοιχεία εκ
γαρ των στοιχείων αυτών ουδέν ειμαρμένον αποτελεί
ται » αλλά τον αστέρα τον πλάνητα δηλοί λέγειν , εκ
του επιφέρειν, και αθάνατοι θεοί άλλοι , τους λοιπους
πάντως αστέρας δηλονότι, εκ γαρ της τοιάσδε τούτων
25 κινήσεως , κατά τους μαθηματικούς , τα ειμαρμένα
πάντα αποτελείται , τά τε γενεθλιακά και άφυκτα ,
και τα λεγόμενα κλιμακτηρικα παροδικά και μετα
πίπτοντα ως έχει το περί του Αίαντος εν Σοφοκλεί ·
1 ) Ps. LΧΧΧΙΙ . ( LXXXI) 6. 5 ) Vita Apoll . ΙΙΙ. 18. p. 109.
4) Vita Apoll. VIII. 5. p. 325. 8) Genes. VI. 2 . 17) Iliad .
γ . 3ο8 . 28) Αi . 756 .
.
 IN ILIA D Ε Μ ., 33

ελά γαρ αυτόν τήδε θημέρα μόνη

δίας Αθάνας μήνις, ως έφη λέγων .
ομοίως δε και Αριστοτέλης εν τω περί κόσμου θεούς
τους αστέρας δηθεν αποκαλεί, λέγων · το δε άνω, ου
ρανος ωνόμασται , πλήρης ών σωμάτων θείων , α δη5
καλεϊν άστρα ειώθαμεν. έτι δε ο μαθηματικός φησίν
Αμμων εν ταις εαυτού καταρχαίς :
εν στερεοίς ζώοις ξείνην εις γαίαν επειχθείς ,
δηρόν εκεί μενέεις , και του νόστος βραδύς έστιν ·
αρξαμένη δε νόσος στερεοίς κακή ουδε γαρ ώκα 10
παύεται , αλλά μένει τε νόσος και πολλάκις άνδρας
ώλεσεν, ει μή τις μήνιν θεος εισιδεν έσθλός.
και ο Ορφεύς :
εί μεν γαρ στείχησιν επ' αρ νειοίο θεοίο .
έτι δε Δωρόθεός τε, και 'Αννουβίων , και Κολοκυνθος , 15
και πας μαθηματικός απλώς ειπείν και φυσικός , και
πας αρχαίος ποιητής , τον περί θεών λόγον ούτως έκ
λαμβάνεται. Ιστέον δε ότι λόγω μόνω ψιλώ και έθει
παλαιν θεούς “ Όμηρος είωθε ταύτα καλεϊν , άπερ εί
πομεν, δια τας εξ αυτών ενεργείας · ου μεν δε και λα- 20
τρευτικώς . μόνη δε άρα τη ειμαρμένη φαίνεται κάτο
χος είναι ο ανήρ , και των δοξαζόντων αγένητόν τε και
άφθορον είναι τον κόσμον» και το ήδυ , τέλος ήγηται ,
καθάπερ και ύστερον ο Επίκουρος τούτο δε δηλον,
εξ ών περί μεν ειμαρμένης ταυτί λέγει : 25
μοϊραν δ' ούτινα φημί πεφυγμένον έμμεναι άν
δρών :
και ,,
ουδ' άρα τε κιχήμεναι αΐσιμον ήεν.
3 ) cap. 2. 13) Maximus v. 466. 22) και των fol . 10. rect .
26 ) Iliad . ζ . 488 . 29 ) Πiad . ο. 274.
[C]
 3 10. TZETZAE EXEG.

και το,
τω οι επεκλώσαντο θεοί οίκονδε νέεσθαι
και τα όσα τούτοις παραπλήσια. περί δε τού άφθο
ρον δοκείν είναι τον κόσμον φησιν ·
5 ει δέ μιν αιχμητήν έθεσαν θεοί αιέν εόντες :
περί δε του ότι το ηδυ τέλος ήγηται, φάσκει ούτωσιν
ως ουκ έστιν ουδέν χαριέστερον άλλο ,
ή ότ' αν ευφροσύνη κατέχη κατά δήμον άπαντα .
περί δε πλήθωσι τράπεζαι
10 σίτου και κρεών:
και ότι :
και ρα καλεσάμενος προσέφη χρυσής Αφροδίτης :
ήγουν , την τιμίαν , μεταφορικώς έκ της ύλης. την δε
περί των εν Αδου μυθολογίας και τας κολάσεις , ας
15 εν Οδυσσεία φησί , γελοιάζων φησίν, Ορφέως την πά
σαν ταύτην μυθολογίαν έκ τής των Αιγυπτίων ταφής
μεταποιήσαντος , ως εν οις δεί ρηθήσεται περί τού
των· εξ ούπερ αυτος διαδεξάμενος “Όμηρος, ή εν Αϊ
γύπτω αυτόπτης γενόμενος , ταύτα εξέθετο. τούτου
20 δε δόξα γνησία, το,
σέο δ' οστέα πύσει αρουρα ,
κειμένου ενί γαίη ατελευτήτω επί χρόνω.
ή και παιδευτικώς τας εν Όδυσσεία κολάσεις εξέθε
το , όπως Kερβέροις και Γοργόσι , και Ερινύσι , και
25 Τιτυούς , και Ταντάλους μορμολυττόμενοι οι καχεκται
και βίαιοι , καν επ' έλαττον της αδικίας έκκόπτoιεν·
οι γαρ ποιηται και διδασκάλοις εώκεσαν , νουθετούν
τες προς τη ποιήσει και στύφοντες, και τον βίον με

2 ) Οd . α. 17. 5) Iliad. α. 290. 7) Paullo aliter haec le

gunlur Odyss. t. 5. seqq. 12) Iliad. ε. 427. 21) Iliad. δ. 174.
 IN ILIADEM .. 35

ταρρυθμίζοντες προς το βέλτιον. ευχερώς δε εστι των

βουλόμενον συμβαλείν , ως θεούς λατρευτικώς τα ρη
θέντα ουκ έδόξαζεν, εκ των περί το της Οδυσσείας
τέλος επών τουτωνί , κωμικώτερον συγκαλυπτόντων
αισχρότητα κατ' αυτών των θεών ενηνεγμένην , και 5
δείκνυσιν αυτού την δόξαν , ότι τα τοιαύτα φλύαρον
ήγητο. φησί δε τα έπη ταυτί: 1
αυτίκα δε Κρονίδης ήκε ψολόεντα κεραυνών:
καδ ' έπεσε προπάροιθε Γλαυκώπιδος οβριμοπά
τρης " 10

οία γαρ τις διακοστρόφος δεξιός τε και σώφρων και

εμπεδόφρων πηδαλιουχων και διευθύνων αχάτιον , εςτ'
αν μέν έστιν εν μέσω πελάγει , κάν έκ τρικυμίας γα
λήνην δρα και άνεμον τοίς ιστίοις προσβάλλοντα ού
ριόν τε και ίαμενον , ουκ εκλύτως και ακρατώς , ως οι 15
άλλοι πλωτήρες , ταϊς ενηνεμίαις και τα φορώ ήδεται
πνεύματι , ως κρατήρας ιστάν και παιάνας άδειν και
εκμεθύσκεσθαι· αλλ' οία τις σώφρων και τω όντι
δεξιός κυβερνήτης , ήδεται μεν ούριοδρομών και δεξιώ
φερόμενος πνεύματι , αλλα τοσούτον , ως και πάλιν 20
αντιρρόπου γενησομένου και κλύδωνος " επ ' άν δε προς
εγγίση μεν τώ λιμένι , χαλάση τε τα ιστία , και ταϊς
ειρεσίαις επί τον όρμον καταγομένην δη την ναύν ,
τότε και ανακαγχάζει τoρώτερον , και κρατήρας ιστά ,
και κατά πάν επίσης τοις άλλοις ευφραίνεται ούτω 25
και ο σοφώτατος " Ομηρος , έστ' αν μεν κατείχεν αυ
τον το της ποιήσεως πέλαγος , ήγαλλε μεν και τότε
και εγελοίαζεν , αλλά μετριώτερόν τε και λαθραιότε
ρον· έπει δε προς τον όρμον ήδη γεγόνει , θυμηρέ

8) Οd. ω, 538.
[C 2 ]
 36 10. TZETZA E EXEG .

στερόν τε και χαριεστέρως γελά , και αριδήλως ημϊν

υποδείκνυται , ότι λόγω μόνω ψιλώ , και ου λατρευ
τικώς θεούς ήδη τα τοιαύτα καλεϊν , κάν οι πολλοί
και τον εν Κρήτη Αστέριον Δία βασιλέα τυγχάνοντα ,
5 τούτον. νομίζουσιν ηγείσθαι θεόν, αλλά ταύτα μεν
περί θεών , ποσαχώς τε εκλαμβάνονται το ποιητή,
και ότι ου λατρευτικώς , αλλά φιλώ μόνω λόγω και
έθει πάλαιώ · περί δε του όθεν προήχθησαν οι πα
λαιοί θεούς τα στοιχεία και τα τοιαύτα καλείν ,
1ο εν τω
. : μήνιν άειδε θεά ,
μετ' επαναλήψεως είρήσεται. είπωμεν δε άρτι , όπως
δοκεί τισιν Όμηρον κληθήναι τον ποιητήν , και ποίω
θανάτω τεθνήκει , και πόσας βίβλους εξεπονήσατο .
15'Όμηρος τοίνυν εκλήθη κατά τινας , δια το ομηρεύ
σαι παρ ' “Ελλησι , Μελισιάναξ ή Τράνης καλούμε
νος πρότερον , ώς φησι και Λουκιανός ο ρήτωρ , ο
Συρομέτοικος ο Πατρεύς. ετέροις δε τισι Όμηρος κλη
θήναι δοκεί , δια το τυφλός είναι και μη οράν » οι
20 γαρ Αιολείς τους τυφλούς ομήρους φασίν. εμοί δε
τούτο ουκ απόδεκτον: πώς γαρ αν ούτωσι κατέλεξεν
ακριβώς περί πάντων , ώς ουδ' αν ήν Λυγκεϊς τινές
μύριοι , ή τετρόφθαλμοι Αργοι , ως έγωγε πείραν έσχή
κεν εκ τούτων , εξ ών περί Ολύμπου φησίν.
25 ένθα μάλ ' αίθρη,
πεπταται ανέφελος • λευ κή δ ' επιδέδρομεν αίγλη :
είδον γαρ τον Όλυμπον ούτωσι έχοντα , και αφασία
επλήγην . και τούτο μεν , ούκ ευαπόδεκτον ήγημαι ,
6) ποσαχώς fol. 10. νers . 8) Vltima in 69 ev littera a cor
reclore est . Tzetzes enim ante consonantem ője scribit.
17 ) Ver . hist. ΙΙ. 20. Τ . ΙΙ. p . 117. 25) Odyss . ζ . 44.
 IN ILLADE M. 3η
χάριν τοιούτων πολλών περί δε τον γήρως καιρόν
πηρωθήναι τον άνδρα , ου διαμάχομαι . βίβλους δε
ταύτας εξεπονήσατο , τήν τε Μυοβατραχομαχίαν , ήν
τινές : Τίγρητος είναι φασί του Καρος , και τον Μαρ
γίτην , ώ ποιήματι ουκ ενέτυχον · έτι τε ύμνους εις 5
θεούς , " Ομηρόν τε και ' Οδύσσειαν, και έτερα πλοίο
να, & και οβελίζονται περί τινων. τοσαύτη δε ο ανήρ
συνέζη πενία , ως , το δη λεγόμενον, μη δε κύνα δύ
νασθαι τρέφειν τούτο δε δήλον, εξ ών τε τα τούτου
ποιήματα σποράδην πρώην ελέγετο , εν σαπρούς τισι ια
χάρταις φερόμενα , α και συνήθροισεν ύστερον ο Α
θηναίος Πεισίστρατος , έκ τε του υπό των αλιέων εν
τώ αινίγματι απατηθήναι αυτον, μη δε ακόλουθον
έχoντα, υφ' αυ αν εμεμαθήκει , ότι δρώντες ήσαν οι
αλιείς . τοιούτω γούν ανδρί και ετέροις μυρίοις τοι- 15
ούτοις , συνατυχών , ευτυχώ. θνήσκει δε ούτωσι· ως
περινοστών τας πόλεις και περί την Αρκαδίαν εγέ
νετο , περί την παραλίαν ταύτης βαδίζων , αλιεύσι
φθειριζομένοις εντετύχηκε, τυφλός, ώς έμοιγε δοκεί ,
τω γήρα τυγχάνων·. άλλοις δε , εκ φαντάσματος Αχι- 20
λέως : προς ους ειρήκει ταδί :.
άνδρες απ ' Αρκαδίης αλιήτορες, ρ ' έχoμέν τι ;
οι δε τούτω απεκρίναντο : ους μεν είλομεν , ουκ έχο
μεν ους δ ' ουχ είλομεν , φερόμεσθα· δ μη νοήσας
Ομηρος ότι περί φθειρών έλεγον , έτεθνήκει τη λύ- 25
πη , εκ, χρησμού τούτο πάλαι ακηκοός. εν τω δε της
Αρκαδίας, μεγαλοπρεπώς κηδεύουσιν αυτόν οι Ίηται ·
και επιγράφoυσι τω τάφω αυτού τόδε το επίγραμ
μα, ζώντος “ Ομήρου, τούτο πεποιηκότος , ως φασίν :
ενθάδε την ιεραν κεφαλήν κατά γαία καλύπτει, 3ο
ανδρών ηρώων κοσμήτορα, θείον " Ομηρον.
 38 10. Τ ZET ZAE EXEG .

είπωμεν δε και ημείς μικρά τινα έπη επί τώ ανδρι

επιτάφιον:
Αρκαδίη μεν " Ομηρε στο λάχεν οστέα λευκά,
αυταρ σον κλέος ευρυ μετέρχεται αίαν άπασαν ,
5 ζώεις δ' αύτε θανών , περικληταϊσιν εν αοιδαίς
κουρίζουσι και ήρωες νέκυές περ εόντες.
.. χαίρε φίλη κεφαλή και είν 'Αίδου περ εούσα .
και τα μεν κατά τον ποιητής και τα τούτου συγγράμς
ματα, και την αυτού τελευτήν , ούτως έχουσι• τα δε
Το κατά τον πόλεμον , εντεύθε λεπτομερέστερον λέγειν
αρχόμεθα. Πρίαμος ο Λαομέδοντος και Λευκίππης
υίος, κατά Φερεκύδη τον Σύρον ιστορικόν , γήμας
Εκάβην την Δύμαντος, του Ηιονέως , πολλούς μεν
υιούς, πολλές δε θυγατέρας έσχήκει » έπει δε και τον
15 Πάρις Αλέξανδρον ή Δυμαντηϊς αύτη ή κατά τινας
των ιστορικών Κισσηίς Εκάβη εκυοφόρει, τα συμβε
βηκότα ούκ αγνοείτε , τον όνειρον και τον δαλών , τους
μάντεις , τας υποκρίσεις , τον εκτεθέντα παϊδα, την
κλήσιν τήν Πάριδος, τον χρησμόν, δν έλαβε Πρίαμος
20 ως τριακοντούτης ο Πάρις γενόμενος , oλέσει Φρυγών
τα βασίλεια , την μετά τον χρησμόν εκείνον μετά
κλησιν του παιδος εις Αλέξανδρον , την εις αγρούς
έκθεσιν , ταύτα πάντα ουκ αγνοείτε , ίν' υμϊν περί
τούτων προςδιαλέγωμαι, τα δ ' εντεύθεν έπει και αμ
25 φίβολα και αλληνάλλως ιστορείται , δίειμι. ες αγρούς
τινές φασίν τον Αλέξανδρον απόρριπτον, γεγονέναι,
και υπό άρκτου θηρίου εκτρέφεσθαι , καθάπερ πριν
υπό πελειάδων την Βαβυλωνίαν εκείνην Σεμίραμιν,
και τον Αστέριον Δία υπό της , της Αμαλθείας αι

9) τα δε fol. 1 , rcct .
 IN ILIADEM . 39

γος , και υπ' ελάφoυ τoν Τήλεφον , και υπό κύκνων

τον Κύκνον , Ρέμον τε και Ρωμύλον υπο λυκαίνης
και δρυοκολάπτου τινος , και ετέρους μυρίους , τοιου
τοτρόπους της ανατροφας εσχηκότας. ούτω και τον
Αλέξανδρον εκτεθέντα φασί , υπό θηρίου εκτρέφε- 5
σθαι· τισι δε πάλιν τούτο ουκ εύαπόδεκτον : φασί
δε εκτεθήναι μεν τούτον , ως τον Λαΐου Οιδίπουν
εκείνον τον Κιθαιρώνιον , και Kύρον τον Πέρσης ,
αναληφθήναι δε περί τινος ποιμένος άνδρός, και δη
αυτόν αύξην λαβόντα της ηλικίας, ποιμαίνειν. γάμων 10
δε τελουμένων, παρά το Πήλιον Πηλέως και Θέτι
δος , καθά μυθικώς ούτως ο ποιητής συγγράφεται
Κόλλουθος, συνειστιώντο και οι θεοί · μόνη δ' άρα
η Έρις τούδε του γαμικού περιδείπνου απολειφθείσα ,
θρούν και έριν και νεϊκος και δικαστήρια τητε Αθηνά 15
και “Ήρα και Αφροδίτη εφίησιν· εξ Εσπερίδων γαρ
νυμφών μήλον λαβούσα χρυσούν , καθήκεν επί την
τράπεζαν , εξέμηνέ τε αυτας , περί κάλλους φιλονει
κεϊν . ήν γαρ επίγραμμα των καρπώ, το μήλον η καλή
λαμβανέτω. αναστασαι ούν, διεμάχοντο : Ζευς δε Ερ- 20
μην κελεύει απαγαγείν ταύτας εις "Ίδης προς τον Αλέ
ξανδρον· ο δε , απάγει κακείνος , την κρίσιν κατέ
διαιτησε· και Αφροδίτη το μήλον δίδωσιν έπαθλον »
κακείνη , την Ελένην αυτώ υπισχνείται , καθά και
ο τραγικός Ευριπίδης εν ταϊς Τρωάσιν οίμαι τη δρά- 25
ματι, ως εξ Ελένης φησίν :
και Παλλάδος μεν ήν Αλεξάνδρω δόσις,
Φρυξί στρατηγούνθ', Ελλάδ ' εξανιστάναι :
“Ηρα δ' υπέσχετο, Ασίας Ευρώπης θ' όρους :

25) v. 925. ss. Versum 928. neglexit Tzelzcs.

 40 10. TZETZ AE EXE G.

Κύπρις δε τούμον είδος έκπαγλουμένη,

δώσειν υπέσχετ', ει θεας υπερδράμου
κάλλει.
ούτω φασί τινες την της Ελένης αρπαγής πρόφασιν
5 και του πολέμου γενέσθαι. πλεύσαι δ ' εις Άργος
φάσκουσι τον Αλέξανδρον τινές μέν μυθικώς , μετά
Αφροδίτης αυτης τινές δε, μετα Μενελάου , δια τον
φόνον 'Ανθέως , υιού του Αντήνορος. έτυχε γαρ τον
Μενέλαον τότε θύειν τοϊς Τρώων θεούς εκ χρησμού ,
10 διά τινα τότε συμβάντα τοις Λακεδαιμονίοις λοιμόν.
ούτω τινές φάσκουσι τα περί την έκθεσιν Αλεξάν
δρου , και την κρίσιν του μήλου , και την αρπαγήν
της Ελένης , έτι δε και τον πόλεμον οι δε άμεινον
συγγεγραφότες παρά γε εμοί τέως κριτή , ούτωσε
15 φάσκουσι κατα γαστρος έχουσα η Εκάβη , δαλόν
έδοξε καθ' ύπνους ιδείν έμπυρον εκπεπτωκότα της
μήτρας αυτής, και πάσαν την υπο Ίλιον Ασίαν έγκα 1

ταφλέξαντα , ουκ αγαθόν δε τούτο τοίς μαντεσιν έδο

ξεν · υπεκρίναντο γαρ το αποθησόμενον· τεκούσα δε,
20 Πάριν το γεννηθέν ευθύ κατωνόμασε και δη και
χρησμών λαβόντες περί του παιδος , ήκηκόεισαν , ως
τριακοντούτης ο Πάρις γενόμενος, oλέσει Φρυγών τα
βασίλεια. ευθέως δε τούτον μετακαλούσιν Αλέξανδρος
και δη και την ειμαρμένην φυγείν μηχανώμενοι , και
25 το βρέφος κατελεήσαντες, κτείναι μεν ουκ ήθέλησαν,
εκτιθέασι δε παρά τισιν αγρούς ευγενώς ανατρέφε
σθαι · ους δήπερ αγρούς Αλέξανδρος εκτρεφόμενος
γράμματά τε και όσα χρή τους ευγενείς , επαιδεύετο.
17) την υπό Ίλιον fol. 11. νers. 27 ) Sc δάπερ , eras0 ι,
super quo quae duo puncta fuerant, sola supersunt. Scriptum
euiin fuerat δπερι .
 IN ILIADEM... ! 41

και δη και ρήτορα τέχνην μεμαθηκώς , πολλά μέν

έτερα συγγεγράφηκεν , ενί δε των αυτού , συγγραμμά
των , φρονήσεως , επιθυμίας τε και ανδρείας σύγκρι
σιν εποιήσατο , και τη επιθυμία , ήτις εστίν Αφρο
δίτη , τα πρωτεία χαρίζεται: οι δε ποιηται, του θέλ- 5 !

γειν φροντίζοντες, εις μύθους τούτο ανήνεγκαν , θεας

τινας ειπόντες και κρίσιν , και μήλον το νικητήριον :
εατέον γαρ τα Κολλούθω λεληρημένα των ποιητή ,
ως των γάμων τελουμένων Πηλέως και Θέτιδος , η
κρίσις παρ' Αλεξάνδρω εγένετο του γαρ Πηλέως υιού 10
άγιλέως πολύ νεώτερος ην ο Αλέξανδρος , και σχεδόν
τω Αχιλέως υιώ Νεοπτολέμω ισόχρονος. πώς δ' αν κρι
της εγεγόνει τους χρόνους , οίς ου παρήν ; τούτο πάν
τως κακόπλαστον. αλλ' είπερ υμϊν αιρετον, και τούτο
αλληγορήσαι πειράσομαι· ρήτωρ , ως ήδη ειρήκειν , 15
γεγονώς ο Αλέξανδρος , πολλά συγγεγράφηκεν οίμαι
δε , και αρχαιογονίας λόγους εξέθετο ,
πώς ουρανός τε γαϊά τ' ήν, μορφή μία ,
επει δ ' έχωρίσθησαν αλλήλων δίχα ,
τίκτουσι πάντα καπέδωκαν εις φάος : 20

καθα φησίν Ορφεύς τε και παλαιός και Ησίοδος , Εμ

πεδοκλής τε συν αυτούς ο 'Ακραγαντίνος, και Αναξα
γόρας ο Κλαζομένιος , και ο τού Αναξαγόρου τουτουί
μαθητής Ευριπίδης , ούτινός εισιν έπη και οι τανύν
εκτεθέντες μoι ίαμβοι και έτεροι δε των φυσικών 25
ομοίως τούτοις φασίν , όσοι τέως τον κόσμον γενητών
και φθαρτον υποτίθενται , αλλ ' ουχ , ως “Όμηρος,
άφθαρτον. κατά γούν την γενητής και φθαρτήν του

18) Eurip. Melanipp. fr. 22. Codex énoi cum duplici accentu
in ultima.
 42 10. TZETZAE EXEG.

κόσμου γένησιν , οίμαι και Αλέξανδρος συγγεγράφη

κε, πως εκ τού μονοειδούς και ζοφερού του αρχεγό
νου εκείνου ερέβους, κινήσεως σφοδροτέρας του αέρος.
τετυχηκότος και προς το άνω αναδραμόντος , συνέβη
5 τω Πηλεί , τουτέστιν τη γη πηλώδει πρώτον κατά
Αναξαγόραν φανείση, μιγήναι την Θέτιν , ήτοι την.
θάλασσαν , το υγρόν εν τώ Πηλίω δε , τω κόσμω,
καθ ' όν οι πήλινοι,και γεώδεις άναστρεφόμεθα · Πη
λέως δε μόνου και Θέτιδος μίξις , τουτέστιν της γης
10 και θαλάσσης , και ου των λοιπών παρελήφθη στοι
χείων , εκ του κυριωτέρου ως και ο ποιητής ούτωσι
φάσκει:
αλλ' υμείς μεν ύδωρ και γαία γένοισθε ,
τα κυριώτερα και βαρύτερα των στοιχείων περιλαβών .
15 έρις δε “ Ήρας - και 'Αθηνάς και Αφροδίτης εστίν η
του πυρώδους και αρρώδους, και της συγκράσεως σύγχυ
σις, ήτοι της Αφροδίτης " κατά γαρ Εμπεδοκλέα τον
φυσικών και μετα το γήν φανήναι και θάλασσαν,
1
ατάκτως και ότι τα στοιχεία κεκίνητο , ποτέ μεν, του
90 πυρος υπερνικώντος και καταφλέγοντος , ότε δε , της
υδατώδους υπερβλυζούσης και κατακλυζούσης επιρ
ροής. και τον ήλιον δε και αυτος δια το άτακτον φησί
της φθοράς και αστήρικτον , τοσούτόν τε τη ημερη
σίω βραδύνειν πορεία , όσος νύν καιρός έστιν ο επτά
95 μηνος. δια δη τούτο φησίν ζωογονείσθαι και των
φρεβών τα επτάμηνα. αύτη , η Έρις , των στοιχείων ,
ως είπομεν , αταξία και σύγχυσις. τί δε το μήλον, και
κόσμος εστίν σφαιροειδής γαρ , ώςπερ το μήλον. έμελλε

13) Iliad. η. 99. 26) Scr. βρεφών. Vide Sturzii Empedocl .

p . 328 . 27) και σύγχυσις fol . 12. τect.
 -IN ILIAD EM . 43

δε ουτοσί του νενικηκότος κατ ' επικράτειαν στοιχείου

έπαθλον είναι , και υπ ' εκείνου δεσπόζεσθαι , ή πυ
ρος , ή αέρος , είτε και της συγκράσεως , ήγουν της
Αφροδίτης » ήτις υπερτερήσασα , το χρυσούν , ήτοι το
τίμιον σφαιρίου του κόσμου παντος , το μήλον κατέ- 5
χει , τοιαύτα αιμαι περί της αρχαιογονίας Αλέξανδρος
συνεγράψατα, του Διός , ήτοι νοος , Ερμή κελεύσαντος ,
τουτέστι τω προφορικό λόγω, ώςτε δικάσαι ταύτα , τον
Αλέξανδρον εν Ίδη : τουτέστι περί τούτων συγγράψαι,
και είναι ώς τε είναι πάσι φανερά και κατάδηλα. οιιο
δε ποιηταί εμυθεύσαντο , ως, θεαϊς τέκριτης εγεγόνει ,
και Αφροδίτη το μήλον ως αριστείον επέδωκε , ταύτα
τα πεπλασμένα και πολυθρύλλητα. τριάκοντα δε χρά
νων παραδραμόντων της γεννήσεως Πάριδος , ο Πρία
μος , δϊσάμενος ώσηδη τα τού χρησμού πάρωχήκεσαν, 15
τους μεγιστάνας και όσον ήν εν ιδιωσαϊς παραλαβών ,
άγει τον Πάρις Αλέξανδρον μεταμουσικών οργάνων
από Παρίου επί την Ίλιον , είκοστής και δευτέρας
ημέρας ενεστηκυίας του Ξανθικού Απριλλίου μηνός.
κωμος δε πολύς , και θυσίαι τω τότε των εγχωρίων 20
ετελούντο θεών • ογδόη δε προς ταϊς δέκα του Δεστίου
μηνός, δς νύν επιχωρίως Ιούνιος λέγεται και ες Ελ
λάδα , τούτον εκέλευσεν ο πατήρ κατα πλεύσαντα , και
θυσαι Δαφναίω Απόλλωνα των κακών ελατήρια. Φρύ
γας δε άνδρας λαβών εκατον , και δώρα και γράμ- 25
ματα , κατήρεν εις Σπάρτην περί Μενέλαον , ούτος δ'
ες Κρήτην εκπλέων επί θυσία του Κατρέως Διός , προ
γόνου ιδίου τυγχάνοντος , κατέλειψε τον Αλέξανδρος
εν τους εαυτού βασιλείοις · τα δ ' άλλα ουκ αγνοείτε ,
την αρπαγήν της Ελένης συν χρήμασι , τον δε Αϊ- 3ο
γύπτου πλούν εις την Τροίαν, την Μενελάου εκ Κρή
 44 10. TZETZAE EXEG.

της στροφήν , την ζήτησιν της αυτού γυναικός , τους

πρέσβεις , τα γράμματα τα επί Τροίαν στελλόμενα ,
τον δεκαέτη τον πρότερον χρόνον , δς επί πρεσβείαις
και γράμμασι μόνοις παρωχηκε , τον εν Αυλίδι συνα
5 λισμών του στρατού, την έλαφον την σφαγείσαν, την
πλάτανον, τούς στρουθους και τον δράκοντα, τον εις
την Τροίαν απόπλουν, τον περίλιος πόλεμον , την
σφαγήν Πρωτεσίλεω, την νίκην Ελλήνων , την Τρώων
φυγήν, την Κύκνου σφαγήν, την των Τρωϊκών περι
10 οίκων πόλεών άλωσιν , της Τηλέφου , της Θράκης
της Λέσβου, και επί πάσι , του Παλαμήδους τον άδι,
κον θάνατον , ώ και τον τραγικόν. Ευριπίδην φιλώ
περί τούτου είπόντα :
εκάνετ' εκάνετε ταν πάνσοφών, ώ Δαναοί, εξ

15 ταν ουδέν αλγύνουσαν αηδόνα Μούσαν.

τω δε ποιητή απεχθάνομαι , καίτοι πνέων τον άνδρα,
ότι τα τούτου σεσίγηκεν ουκ αγνοώ δε τον τρόπον »
ένα γαρ μή την αρετήν των Ελλήνων κατά τι δείξη
χωλεύουσάν τε και ετερόφθαλμον , τούτο πεποίηκε:
20 ταύτα πάντα ουκ αγνοείτε προς τούτοις , τας δύο
γυναίκας , την Χρυσηίδα τε 'Αστυνόμην , και Βρι
σηίδα την Ιπποδάμειαν , δι ' ας το κεφάλαιον ανεφλο
γώθη της μήνεδος. επεί ταύτα πάντα ουκ αγνοείτε
μέχρι και της αλώσεως , υμείς γαρ τούτο φατε , την
25 θυραίαν και υπερόριού και οιονεί εξαγώνιον λαλιαν
ένταυθού καταπαύω , καίτοι λεπτομερέστερον υπεσχη
μένος διδάξαι τα του πολέμου μέχρι και της αλώσεως "
χωρώ δε λοιπόν επί της βίβλου τα πρόθυρα. οίς δε
φίλον τα περί τον πόλεμον μέχρι και της αλώσεως

14) Palarmed . fr . 7. 23 ) Cod . diel cum duplici acreuill.

 IN ILIADEM. 45

κατά λεπτομέρειαν εκδιδάσκεσθαι , τώ ημετέρω εν .

τυγχανέτω εμμέτρω ποιήματι , κακ τούτου κατά ακρί
βειαν , ας εθέλει , περί τούτων διείσεται• υμείς δε της
επιγραφής ήδη της βίβλου, κατήκοοι γίνεσθε. 1

Ιλιάς η παρούσα ποίησις επιγέγραπται , ως τας 5

των Ιλιέων ήτοι των Τρώων συμφορας περιέχουσα
και γαρ Δαρδανίωνες και Τρώες και Ιλιείς, οι Τρώες
από Δαρδάνου και του Τρωος και του " Ίλου καλούν
ται. Όμήρου δε , προς αντιδιαστολής των μικρών
Ιλιάδων και γαρ Λέσχης Πυρραίος , Κιναίθων τε 10
τις Λακεδαιμόνιος, και ο Ερυθραίος Διόδωρος , Τρυ
φιοδωρός τε και Κόϊντος ο Σμυρναίος , και έτεροι,
Ιλιάδας συγγεγραφήκεσαν. άλφα δε 'Ιλιάδος επιγέ
γραπται και βήτα και γάμμα και τα λοιπά , προς
αντιδιαστολής και τούτο των μικρών Ιλιάδων· εκεί- 15
ναι γαρ , ουκ εις άλφα και βήτα διήρηνται· έτι , και
προς αντιδιαστολήν Αριστοτελικών και λοιπών συγ
γραμμάτων, είς στοιχεία τοιαύτα διηρημένων · ραψω
δία δε , ούχ ως μέρος ποιήματος, καθα τινες φάσκου
σιν , ούτε από του δαφνίνη ράβδω άδεσθαι τα Ομή- 20
ρου ποιήματα , αλλά τοιωςδε πως το της ραψωδίας
όνομα της κλήσιν απείληφε τα του Ομήρου ποιή
ματα σποράδην πρώην ελέγετο , κατά τινας μεν , δια
το συγκεχύσθαι χρόνω τας βίβλους αυτού , κατ' έμε
δε , διά το μή δε όλως είναι πρώην αυτα συγγεγραμ- 25
μένα βιβλίοις , αλλά δια πενίαν του ποιητού εν χάρ
ταις απλώς φέρεσθαι. Πεισίστρατος δε ο φιλολογώ
τατος , εν χρόνους του Σόλωνος τυραννήσας εν ταίς
Αθήναις , κήρυγμα εξεκήρυξε τον έχοντα έπη Ομή
5 ) επιγέγραπται fol. 12. vers,
 46 10. TZETZAE EXE G..

ρου, αποκομίζειν αυτα προς αυτόν , και εκάστον έπους

χρυσούν αντιφορτίζεσθαι νόμισμα ούτω δε συναγεί
ρας αυτα , εβδομήκοντα και δύο γραμματικούς ενί
εκάστω επέδωκε κατ' ιδίαν τεθεωρικέναι και συνθεϊ
5 ναι αυτα · εκείνος δε την ενός εκάστου αυτών σύν
θεσιν απεγράφετο. ύστερον δε ομου πάντας συναγα
γων περακλήσεσι, μεγάλαις τε δωρεαϊς εκείνους δε
ξιωσάμενος , υπέδειξε την απογραφής της ενός εκά
στου συνθήκης , και ήξίωσεν αυτους φιλαλήθως και
10 αφιλέχθρως ειπείν , ότου άρα είη κρείττων ή σύνθε
σις · και πάντες την Αριστάρχου και Ζηνοδότου υπερ
εξέκριναν εκ δυεϊν δε πάλιν , την Αριστάρχειον, καθ'
ήν νύν το παρόν του Ομήρου βιβλίον συντέθειται .
ως γούν εκ διαφόρων ούτω συμφορηθέντες εις έν τευ
15 χος ερράφησαν , ραψωδίαι καλούνται ραψωδίαι γαρ
κυρίως τα νύν Όμηρόκεντρα λέγονται , ως εκλεγέντα
ή από διαφόρων βιβλίων , είτε από διαφόρων τόπων
βιβλίου ενός , και ιδίαν απαρτίσαντα έννοιαν , ραψω
δίαι δε μεταφορικώς εκλήθησαν , από των ραπτών,
20 οίτινες διάφορα λαβόντες κομμάτια τινών υφασμά
των , εν ιμάτιον απετέλεσαν . ούτοι δε οι ρηθέντες
σοφοί και εις κδ γράμματα μετά την σύνθεσιν διεί
λον την ποίησιν: δοποιητής γαρ ουκ ήδει τα κό
γράμματα. επί γαρ τούτου μόνα εκκαίδεκα ην , α
25 Παλαμήδης ο Ναυπλίου εφεύρηκε πολλά δε ύστερον
μετά "Ομηρον ο μελοποιός Σιμωνίδης ο Χίος έφεύ
ρηκε τα δύο μακρα, η και ω · Κάδμος τε ο Μιλή
σιος τα τρία δασέα , θήτα, φί τε , και χϊ Επίχαρμος
δε ο κωμικός πάλιν ο Συρακούσιος τα τρία διπλά,

7) Cod . ex correctione περικλήσεσι.

 IN ILIADEM . και

το ζητα , ξύ , και το ψύ· και ούτω τα γράμματα είς

κδ περιέστησαν οι δε τον Όμηρον λέγοντες ότι το
Διόνυσός τε και έγγεσίμωροι και το πολείται το ανα
στρέφεται, και έτερα τοιαύτα διά της και μέγα εκφέ
ρει γραφής , φλυαρούσι και πτερυγίζουσιν · ουκ ήδει 5
γαρ ούτος την τού ω μέγα γραφήν , των δε βραχέων
άνω τιθείς της μακράς το σημείον , αντί μακρών
εκείνα εδέχετο · ύστερον δε μετεποίησαν ταύτα οι
μεταγράψαντες : περί ών ει δώη θεός εν τούς οί
κείοις εκάστου τόποις διδάξομεν. είπωμεν δε άρτι 10
τίνι τε διαλέκτω και μέτρω οποίο κέχρηται “Όμηρος.
διαλέκτω τοίνυν χρήται Ιάδι καθα και πάντες , ή
πάντες οι πλείους των ποιητών , πλήν Θεοκρίτου
μέτρω , τώ ηρώω , και πρότερον περί Φημονόης της
χρησμοδότιδος ευρεθέν και τους χρησμούς εκφωνού- 15
μενον , έπος ελέγετο , διά το έπεσθαι τα πράγματα
τοϊς χρησμούς , ως άλλους αρέσκει · εμοί δε δοκεί, παρά
το έπω το λέγω» λέγειν γαρ , το προλέγειν κυρίως ;
ηρωϊκόν δε μετωνομάσθη , επειδή τα ηρώων πάθη,
και αριστεύματα , Ορφεύς τε και ο “Ομηρος , εν τω 20
τοιούτω μέτρω συνεγραφήκεσαν .
24λλ ' επειδή παραδραμόντες τα αύλια και τα πρό
θυρα περί τους “Ομηρικούς θαλαμάτας χρυσέους πε
φθάκαμεν κίονας και την Καλλιόπην αυτήν , φέρε
ζητήσωμεν και ημείς πρώτον το πρώτον τούτο και 25
πολυθρύλλητον , δι ' ήντιν αιτίαν ποτέ από των τελευ
ταίων ο ποιητής της μάχης γράφειν άπήρξατο . και
τούτο, πάσιν ευσύνοπτον• αρετή παντος ποιητού, το

5) Codex Διόνυσός τε και εγχεσίμωροι και το, πoλείται.

9 ) si don fol. 13. rect .
 48 10. TZETZAE EXEG.

από των αναγκαίων , αλλ' ουχ , ώς τινες, από των τε

λευταίων εναρχεσθαι· ο προ του δεκαετούς δε χρόνος,
ουκ αναγκαίας τας πράξεις εκέκτητο · διά του τούτο
ο ποιητής από των τελευταίων ως αναγκαίων απήρ
5 ξατο . Διατί δε από της μήνιδος ; ουκ αδιαφόρως
από της μήνιδος ήρξατο , ουδ', ως τους Έλληνας μέλ
λων νικώντας αποδεικνύειν , ως και τούτο τινές φά
σκουσιν · αλλ' ένα μεν τρόπον, αποδεικνύς ημίν όσα
η 'Αχιλέως μήνις ειργάσατο , κελεύει μή μηνιαν μη
10 δ ' ατιμών τους αρίστους. ει γαρ ' Αγαμέμνων μη
άτιμον Αχιλέα εποίησεν , ουκ άν Αχιλεύς εμηνίασεν,
ουδ' ο φίλος αυτώ ανήρητο Πάτροκλος, ουδε τοσού.
του έπεσον Έλληνες. τούτο γούν ήμάς έννοουμένους
κελεύει μη μηνιάν : οι γαρ ποιηται και διδασκάλους
15 εώκεσαν, προς τη ποιήσει και την ημέτερον βίον ρυ
θμίζοντες, και εις μεν ούτος ο τρόπος , δι' ον από
της μήνιδος ήρξατο . κατά έτερον δε , τον τού βι
βλίου σκοπον ανακρούεται, ώςπερ και πάντες ποιούσιν
εν προοιμίοις , οι μη νόθοι και έκφυλοι ποιηται , και
20 αφυείς τε και επαρίστεροι . σκοπός γαρ Ομήρω , ως
εν ' Οδυσσεία τον Οδυσσέα , ούτω και ένταυθού τον
Αχιλέα υμνήσαι . ει γαρ περί πάντων Ελλήνων και περί
Τρώων, τούτω εμέλησεν, είπεν άν ούτωσι πως:
Τρώων ή Δαναών , λυγρών μόνον έννεπε , Μούσα .
25 νύν δ' ουδέν τι τοιούτο ποιών καταφαίνεται, αλλ'
Αχιλέως όλος εστίν , και τούτου πρώτως φροντίζει
δευτέρως δε , και των άλλων απάντων μνήμων καθί
σταται . εκ περιουσίας δε υπερεξαίρει τον ήρωα, τω το
μήνιν άειδε
3ο λέγειν· δείκνυσι γαρ εντεύθεν , ως έστ ' αν μέν ήν
“Ελλησιν Αχιλεύς συμμαχών ,
 IN ILIA DEM.. 49
ουδέ ποτε Τρώες προ πουλάων Δαρδανιάων
οίχνεσκον · κείνου γαρ εδείδισαν ύβριμον έγχος :
έπει δε μήνιδι συνεσχέθη ο ήρως , και μόνος του στρα
τοπέδου απελιμπάνετο, κάν πάντες οι Ελληνες συνε
μάχοντο , όμως τον Έκτορα κατασχεϊν μη πυρούν τας 5
ναύς ουκ έδύναντο .. τούτου δε χάριν ουδ' 24χιλέως
μόρον , ουδε περί της αλώσεως είρηκεν. ει γαρ περί
της αλώσεως ραψωδεϊν έμελε, πολύ πρότερον ηναγκά
ζετο ραψωδεϊν τον του ήρωος θάνατον. επει δε
ανάξιος έμελλε φαίνεσθαι , κακ τούτου και το της10
ποιήσεως όλης κεφάλαιον κατερρίπτετο , ευμηχάνως
και ευφυώς παραδραμείν ταύτα βουλόμενος , μέχρι
της Έκτορος ραψωδήσας σεσίγηκε τελευτής. ου μην
δ' , ώς φησι Πλούταρχος , την άλωσιν περιλέλοιπεν,
ότι αισχρόν έδόκει αυτώ περί πάντων καθολικωτέ- 15
ρως διαλαβόντι , μιας πόλεως απολοφύρασθαι άλω
σιν . ει δέ τις έρoιτο , εί ταύτα ούτως ως φης έχει,
διατί μή Αχίλειαν ως 'Οδύσσειαν , άλλ' ' Ιλιάδα επέ
γραψε τα ποιήματι , έστω ως μειζόνως και περιου
σιακώς κεκ τούτου τον ήρωα πάλιν τιμά, προσάπτων 20
αυτώ και μόνω το αίτιον της Ιλιακής συμφοράς. Δια
φέρει , θυμός , οργή , χόλος , μήνες, και σκότος. και
θυμός μέν έστι, ή του περικαρδιου αίματος ορμή και
ανάζεσις · οργή δε , όρεγή τίς , ήτοι , όρεξις και επι
θυμία αντιλυπησεως , η όρεξις και έκτασης των χει- 25
ρων αμυντήριος· χόλος δε, το διαχυθήναι και λυθή
ναι την οργήν μικρά ύβρει και τύμματι μήνες , οργή
παραμένουσα : κότος δε , οργή μεν ομοίως , επί πλέον
δ ' αποκειμένη και περίτασιν έχουσα . Μήνιν Αττικής

1) Diad . ε. 789 . 14) Πλούταρχος fol. 13. vers ,

[ D]
 50 10. TZET ZAE EXE G.

έστιν διαλέκτου , μίνια 'Ιωνικής , μηνιδα κοινής , μά

νιν Δωρικής, μαϊνιν Αιολικής. Αειδειν, ου το, απλώς
λέγειν · αλλά το μετ' ωδής ή μετα συνθήκης επων.
1
ζητουσι τινές και τούτο διατί άειδε προςτακτικώς
5 φησί τη Μούση και φασίν, ότι οι ποιηταί τούς προς .
τακτικούς αντί ευκτικών χρώνται και ότι μεν οι Ατ
τικοί , και ουχ οι ποιηταί τοις προςτακτικοίς ούτω
χρώνται , και άλλοις άλλως, ου διαμάχομαι ελεώ δε
τους άνδρας της τε αγνοίας και ανοίας και απονοίας ,
10 ότι θεάς τινας Μούσας εδέξαντο , και ου προστακτι
κώς τούτο λαμβάνουσιν, ως του ποιητού τη ιδία γνώ
σει προστάττοντος , καίτοι γε και Ορφέως περιδει
κνύντος αυτούς, την ιδίαν γνώσιν ενός εκάστου Μού
σαν τυγχάνειν· φησί γαρ εκείνος Λειβήθριος ών,
15 νύν δ ' άγε μοι κούρη Κωνσταντιάς έννεπε Μουσα .
τούτο γαρ ποιητική σκηνή, τούτο ποιητικών χαρακτή
ρισμα , το από Μούσης ή θεας εγκατάσχεσθαι · αλ
ληγορικός γαρ τούτο μύθος τυγχάνει , ός περ έστι των
ποιητων κορυφαιότατον χαρακτήρισμα. τέσσαρα γαρ
20 ταύτα χαρακτηρίζει τον ποιητήν · ποια λέξις, και μέ
τρον, ιστορία, και μύθος. Θεα. τίνα δεϊ νοείν άνω
νύμως , πολλών ουσων των θεών , " ΗΓρας , Αθηνας ,
Αφροδίτης , 'Αρτέμιδος , και λοιπών και φασίν ότι
τη ιδιότητι την Μούσαν νοητέον: το γαρ άδειν , Μου
25 σών ιδιον . εννέα δε ουσών των Μουσών , Κλειούς ,
εφόρου ρητορικής της δε κωμωδίας , Θαλείας : Εύ
τέρπης, αυλών · κιθαρωδίας δε , Τερψιχόρης της τρα
γωδίας δε , Μελπομένης της Ερατούς, γαμικών και
χωρείας της Πολυμνίας , γεωμετρίας της Ουρανίας

15) v. supra p . 3ο, 12 .

 IN ILIADEM . 51

δ', αστρονομίας και Καλλιόπης , επών, ποίαν εκ των

πασών μετακαλείται ο Όμηρος ; και φαμεν ότι Ατ
τικώ ενικώ έθει, δ και περίληψις λέγεται, πάσας δια
μιάς της Καλλιόπης καλεί· ο γαρ “Όμηρος εν τη πα
ρούση ποιήσει αυτού περί πάντων, και εισίν ίδια εκά- 5
στη Μούση , διαλαμβάνει , και ου περί ενός τινος,
καθάπερ οι λοιποί ποιηταί ευλόγως ούν απάσας
καλεί ενικώς δε ταύτας καλεί κατά περίληψιν Ατ
τικήν. επει δέ τινες των νέων σοφών, ποταμούς όλους
πνέοντες , και κάρδαμον βλέποντες και τας οφρύς επι- 10
σύροντες, δαφνόσοφοι καθ' Ησίοδον , ή όνειρόσοφοι ,
αναλφάβητοί τινες όντες , και ψευδώς τω της φιλο
σοφίας ονόματι έγγαυρούμενοι, γρύζειν τολμώσιν , ως
μυθικώς ο θειότατος "Ομηρος , και συκ αλληγορικώς
συνεγράψατο , ώςπερ και Δίων ο Προυσαεύς, ψευσμά- 15
των είναι λέγων πατέρα τον “ Ομηρον , θεών συμ
βουλές ειδότα και αποφθέγματα " φέρε πρώτον μεν
αποδείξωμεν , ως ου μόνον ο Όμηρος, αλλά και πάν
τες σχεδόν οι σοφοί , τα περί θεών αλληγορικώς
εκλαμβάνονται είτα δε , και όσαχώς το θεός όνομα20
τούτοις εκλαμβάνεται , είπωμεν · και το τού Δίωνος
επιλύσωμεν άπορον. φέρε, ω Προυσαευ Δίων κοπρό
στομε , και πάντες όσοι τε παλαιοί, όσοι τε νέοι φλη
νάφους Ομήρου κατέληρήσατε , εί Πλάτων υμάς ουκ
επαίδευσέ λέγων , ου δεί τους αμυήτους σοφίας Όμη- 25
ρικούς εγκύπτειν ποιήμασιν, ίνα μή μύθους οιήσαιντο
γράφειν τον ήρωα· ει τον Ηράκλειτος ουκ αιδείσθε,
ουδε δυσωπεί υμάς ο Τυανεύς Απολλώνιος , ουδ' ο
Αλικαρνασσεύς Διονύσιος , ουδ' όσοι των πάλαι σο

10 ) Aristoph. Vesp. 453. 20) είτα δε fol. 14. τect.

[D 2]
 52 10. TZETZAE EXE G.

φών τον άνδρα υπερεθείασαν , έγκύψαι κάν μή οκνή

σητε, το Αριστοφάνους συγγράμματα , και ενύπνιον επι
γέγραπται , κάτούτου τον "Ομηρον είσεσθε , ως ούπω
τούτω
5
τις ομοίος επιχθόνιος γένετ ' ανήρ
ει δε ταύτα μεν μακροχρονίου δεϊται τριβής , υμείς δε
δείσθε προχείρου της αποδείξεως · φέρω δή απαξιώσητε
μηδαμώς γραμματικού ασόφου σοφοί τυγχάνοντες γε
νέσθαι κατήκοοι. και δη πρώτον εκ τηςδε της άλφα
10 "Όμηρικής ραψωδίας ακούετε :
σπλάγνα δ' αρ αμπείραντες , υπείρεχον Ηφαί
στοιο.

αλληγορικώς νυν, ώ σοφώτατοι , νοήσομεν άντί πυρός

είναι τον Ηφαιστον , ήθεών καθ' υμάς , των ιερείων
15 τα σπλάγχνα τους ώμους βαστάζοντα , και την Μούσαν
θεάν είναι τινα ούτως άοκνον και ευήκοον τοσούτο
ποίημα ραψωδήσασαν , ηλίκον ή πάσα Ιλιάς τε και η
"Οδύσσεια , ή την γνώσιν του ποιητού· ακούετε και
Τρυφιoδώρου εκ της Αλώσεως .
20
μήτηρ αθανάτοιο πυρός, φαεσίμβροτος “ Ήρη:
ου τον λεπτομερή πάντως αέρα Ήραν καλείς εκ τούτου,
γαρ απογεννάται το πυρ , δ και Ηφαιστος λέγεται. και
Χαλκιδευς δε πάλιν Λυκόφρων θεινομένην ταϊς κώ
παις ποίαν Θέτιν φησί , θεάν , ή την θάλασσαν ; Ai
25 σχύλος Θέμιν λέγει την γήν εν τω Προμηθεί προ
φανώς :
Θέμις τε
και γη πολλών ονομάτων γραφή μια.

5) Ι1 . β. 553. 9) Immo β . 426 . 19) v. 234. 23) v. 21.

25) v. 209 .
 IN ILIADEM. 53

Συριπίδης δε τι φησίν :
δρας τον ύψου τόνδ' άπειρον αιθέως
και γήν πέριξ έχοντα υγραίς αγκάλαις :
τούτον νόμιζε Δία , τόνδ' ήγου θεόν.
ο Μένανδρος πάλιν φησίν.
ο νους γαρ ημών έστιν εκάστω θεός.
τι δε ο Σοφοκλής ;
εν δ ' ο πυρφόρος θεός
σκήψας ελαύνει λοιμός έχθιστος πόλιν :
και πάλιν 10

εκ δε θυμάτων.
“ Ηφαιστος ουκ έλαμπεν · αλλ ' επί σπoδώ.
ο δε Πλάτων , ο μεν δή μέγας εν ουρανώ Ζευς ήλιος.
Εύμολπος δε εν Βακχικούς :
άστροφανή Διόνυσον έν ακτίνεσσι πυρωπόν , 15
είνα φησί , μων ου τον ήλιον , Ορφεύς δε πάλιν
ώ άνα , Λητούς υε, έκατηβόλε, Φοίβε , κραταιέ,
πανδερκές, θνητοίσι και αθανάτοισιν ανάσσων ,
ήέλιε, χρυσήσιν αιρόμενε πτερύγεσσι
και άλλα δε μυρία και αυτός Ορφεύς αλληγορεί . ακού- 20
σατε μικρών κακ του πρώτου των Φυσικών Εμπεδο
κλέους :
τέσσαρα πάντων ριζώματα πρωτον άκουε :
Ζευς, αιθήρ, " Ηρη τε φερέσβιος, ήδ ' Αϊδωνεύς ,
νηστις θ ', η δακρύοις τέγγει κρούνωμα βρότειον : 25
πάντως αλληγορικώς , και ου μυθικώς φασιν. ου μόνον

2) alléws : ita compendium , quo ultimae duae litterae signifi

cantur, legi necesse est. Eurip. fr. inc. 1 . 5) apud Clericum
p . 263. ex Plutarcho Q. Ρlat. p. 999. ο νούς γαρ ημών ο θεός .
8) Oed. R. 27. 1 ) Αntig . 10ο6. 13) Phaedr. p. 2 16. Ε. 14) Αpud
Diod. Sic. Ι. 11 . 16) Fragm. 32. p. άgo. 21 ) v. 26. p. 514. Stutz .

1
 34 10. TZETZAE EXE G.

δε ούτοι, αλλά και πάντες οι ποιηταί. έτι δε οι μαθη

ματικοί , " Αμμων, και Τίμαιος , Πτολεμαίος, Παύλος ,
Εκτόριος, Αννουβίων, Κολοκυνθος, Πρωταγόρας , Ni
κήρατος, Δωρόθεος , και λοιποί, ών τά τε ονόματα και
στας χρήσεις επέφερον αν , ει μή φορτικός τε και αλά
ζων και μακρός τισιν έμελλον αποφαίνεσθαι , καίπερ,
νη την 'Αδράστειαν δίκην την του θεού , από στηθους
ταύτα λαλών, και ουκ από βιβλίων όρων. αλλ'επειδή
περ κακ τούτων μόνων υμίν απεδείξαμεν, και αλληγο
10 ρικώς τα περί θεων Όμηρος τε και πολλοί των ποιητών
εκλαμβάνονται , ήλλεβορήσαμεν δε και τον Προυσαέα
και παρ'Aδη τυγχάνοντα Δίωνα, φέρε δή και ποσαχώς
το θεος όνομα παρ' Όμήρω λαμβάνεται εκδιδάξωμεν.
και το μεν θεος όνομα , καθάπερ και προτού απεδεί
15 ξαμεν , πενταχώς τούτο εκλαμβάνεται πη μεν γαρ τα
στοιχεία θεούς καλεί, πη δε τας ψυχικές δυνάμεις, και
τα πάθη: άλλοθι τους βασιλείς και τας βασιλίδας :
ετέρωθι δε τους σοφούς, και την πρόνοιαν, ήν “Όμηρος
αγνοών , ειμαρμένην φησίν εξ αστέρων γινομένην, του
20 τέστιν τους αστέρας αυτούς και τα άστρα εύρηται
παρά τω Όππιανω και η φύσις · λέγει γαρ περί
νάφηης :
η δ ' ευ γινώσκουσα θεού δώρον οίον έδεκτο ,
αντί του της φύσεως · αλλ' ίνα μη διαμάχωμαι Εμπές
25 δοκλέει των φυσικώ , μίξιν και διάλλαξιν λέγοντι , φύσιν
δ' ούκ είναι , σιωπώ τον περί θεων λόγον τον έκτον,
την φύσιν δηλονότι. και το μεν θεός απλως ούτω και
ανωνύμως λεγόμενον, πενταχώς , ως είπον, εκλαμβάνε
9) και αλληγορικώς ιotidem literis codex . Scribe ως αλληγο
ρικώς. 15) scr. τούτω. 19) ειμαρμένην fol, 14. vers .
• 22) Scribe νάρκης. Ηalieu . II. 68.
 IN ILIADEM. 55

ται · όνομα δε ενός εκάστου πάλιν λεγόμενον των θεών ,

τριχως εκλαμβάνεται κατά τον πλείονα λόγον τινα δε ,
και πολλαχώς και τα μεν τριχως λαμβανόμενα, στοι
χειακως , ψυχικώς , και πραγματικώς εκλαμβάνεται:
οίον “ Ήρα , επί μεν των στοιχειακών , και λεπτομερής 5
και πυρώδης τυγχάνων αήρ επί δε των ψυχικών , νοεί
ται ψυχή, ή ανδρεία , όπερ εστίν μέρος ψυχής : επί δε
των πραγματικών γυναίκα τινα βασιλίδα δηλοί, ήν
“ Ήραν ωνόμαζον. το 'Αθηνά πάλιν ομοίως επί των
στοιχειακών , ο πρότειος και παχυμερής νοείται αήρ επί το
των ψυχικών πάλιν, η φρόνησις· πραγματικώς δε, γυνή
βασιλίς , ώςπερ η Ήρα. το 'Αφροδίτη , επί των στοι
χειακών, την κατ ' Εμπεδοκλέα δηλοί φιλίας και σύγκρα
σιν , πυρός , αέρος , και των λοιπών επί δε των ψυχι
κων , την επιθυμίαν δηλοί και πραγματικώς, γυναίκα 15
τινα βασίλισσας Κύπρου . και τα μεν πλείονα, ούτω
τριχώς εκλαμβάνονται: τινα δε , πολλαχώς· ώςπερ το
Ζευς και άλλα τινά. και γαρ το Ζευς επί μεν των
στοιχειακών , τον αιθέρα σημαίνει , ή , κατ' εμέ , το
όλον ουράνιον,σωμα επί των ψυχικών δε , τον νούν: 20
πραγματικώς δε , τών Κρήτης και Αιγύπτου και ετέρων
χωρων βασιλέα. δηλοί και την ειμαρμένην, και τον Δία ,
τον αστέρα τον πλάνητα. αλλ ' επεί περ υμίν είπομεν
ποσαχώς το θεος απλώς εκλαμβάνεται , έτι δε και το
καθ' εν πάλιν των θεών όνομα φέρε δή, ει μή φορτι-25
κον, υμίν , εκδιδάξωμεν και όθεν οι παλαιοί θεούς
προήχθησαν τα στοιχεία καλεϊν και τα έτερα.
Πολλαι δόξαι των φυσικών φιλοσόφων περί γενέ
σεως κόσμου εκφέρονται ως η μεν αυτόν αγένητόν τε
και άφθαρτον υφιστά · η δε , αγένητον μεν, φθαρτόν
δε ή δε , γενητόν τε και άφθαρτον : η δε πάλιν , και
 56 10. TZETZA E EXEG.

γενητών και φθαρτόν · αύτη γούν ή γενητον ημίν τον

κόσμον υποτιθείσα δόξα φησίν , ουρανόν τε και γήν
κατ' αρχάς μίαν έχειν ιδέαν έρεβοφυή, χρόνοις δε ώρι
σμένους του αέρος κινήσεως συνεχούς τετευχότος, συμ
5 βήναι το πυρώδες αυτού δια την κουφότητα προς τους
μετεωροτέρους τόπους αναδραμείν, το σύστημα δε των
άστρων τε και αστέρων απολειφθήναι τη μέση περι
φορά, το ταχύ δε και ιλιώδες συν τω υγρώ κατενεχθή
ναι κάτω δια το βάρος, συστρεφόμενον δε, εκ μέν των
10 υγρών ποιήσαι την θάλασσαν , εκ δε των στερεωτέρων
την γην , πηλώδη και απαλήν , θερμαινομένην δε τω
ηλίω, σηπεδωνώδεις υμένας τινάς αναδούναι , ών ζωο
γονουμένων τη του ηλίου περιφορά , τρεφομένων δε
ταϊς σεληνιακαώς νυκτερίαις υγρότησι , συνέβη πάντα
15 τά τε ζωα γενέσθαι , και τα φυτά, κατά την προσού
σαν στοιχειακής επικράτειαν. τα μεν γαρ πολύ το θερ
μον λαχόντα φησί γενέσθαι πτηνα τα δε το γεώδες,
ερπετό. & δε υγροτέρας τετύχηκε φύσεως, πλωτά και
ταλλα δε, κατα την προσούσαν αυτούς επικράτειαν
20 ώςπερ τους ανθρώπους μέσους γενέσθαι διά το εύκρα
τον υπό δε του ηλίου την γην εξιχμασθείσαν καιμηκ
έτι ζωογονεϊν δυναμένην, εξ άλληγονίας απογεννάν »
οι τότε δε των ανθρώπων οδυνηρόν πολύ τον βίον
διάγοντες· και γαρ γυμνοί όντες υπό τε ψύχους και
25 υπό θηρίων εξανηλίσκοντο , έτι δε , υπό του μη δια
γινώσκειν επισυνάγειν τους φυλαχθήναι των καρπών
δυναμένους: πρώτα μεν αυτων άλλήλων από θηρίων
διακρίνειν τους χαρακτήρας διέγνωσαν , και αλλήλοις

17) td så errore bis scriptum in cod. 28) και αλλήλοις

fol. 15. τect.
 IN ILIADEM. 57

κατα θηρίων προσεβοήθουν· είτα δε και τα προς τον

βίον χρειώδη εφεύρισκον , εκ κεραυνοβόλου δένδρου
του πυρός εξ Ηφαίστου τινός ευρεθέντος · και όνο
ματοθετείν άπήρξαντο το καθέκαστον, Ερμήν τινά
σχόντες τούτων διδάσκαλον , ως ύστερον παλιν Προ- 5
μηθέα γραμμάτων διδάσκαλον , ώ και την πλάσιν.
των ανθρώπων ανατιθέασιν , ως εκ θηριωδίας τούς
γράμμασιν αυτούς μεταπλάσαντι. επεί γουν τουτων
απλώς έσχήκασιν αίσθησιν , εις ουρανόν αναβλέψαν
τες, και στοχασάμενοι πώς ο ήλιος και σελήνη τρισίιο
τον κόσμον καιρούς διοικούσαν και τρέφουσιν , θεούς
τούτους ενόμισαν , και τον μέν ήλιον ωνόμασαν "Όσι
ριν , και ερμηνεύεται πολυόφθαλμος: την δε σελήνην,
"Ισιν, και λέγεται παλαιά. και τους στοιχείοις δε ονό
ματα έθεντα : το μεν πνεύμα , Δία πατέρα καλέσαν- 15
τες , ως του ψυχικού τούς ζώοις παραίτιον» το πυρ,
“ Ήφαιστον , και ερμηνεύεται μέγας , και γεννήσεως και
αυξήσεως αίτιος· το ξηρόν, ως αγγείον των φυομένων ,
ήτοι την γήν , Δήμητραν · το δ ' υγρών, ήτοι την θά
λασσαν , ωκεανών, και ερμηνεύεται μητέρα, τροφήν· τον 20
αέρα δε κεκλήκασιν Αθηνών, και Διός θυγατέρα, και
παρθένον , διά το άφθορον του αέρος · και Τριτο
γένειαν , δια τον εν εαρι θέρι και φθινοπώρω μετα
βάλλεσθαι τον αέρα και γλαυκώπιδα, δια την γλαυ
κοειδή θέων αυτού, είτα δε μετά ταύτα και τους 25
σοφους θεούς ωνομάκασιν , ως τα χρειώδη αυτοίς
έφευρίσκοντας , και περί των ουρανίων και πάντων
διδάσκοντας , και τας ψυχίκας δε δυνάμεις θεούς ωνο
μάκασιν , ως συντελούσας τοϊς σοφούς εις εφεύρεσιν

8) Codex énei cum duplici gravi.

 58 10. TZET ZAE EXEG,

τών , ώνπερ εφεύρισκων. και τους βασιλεύς δε, δια τα

συνέχειν τους υπ' αυτούς και ευεργετεϊν· τοιουτοι γαρ
οι παλαιοί βασιλείς . και τους αστέρας συν τούτοις
εκάλουν θεούς , δια τας εξ αυτών ειμαρμένας ευημε
5ρίας τε και δυσημερήματα , δυσκρασίας τε και ευ
κρασίας καιρων, ου δεί δε θορυβείσθαι και συντα-
ραττεσθαι , εάν τις ευρίσκη τον ήλιον λεγόμενον Όσι
ριν , Διόνυσον , Ηρακλέα , Μίθραν , Απόλλωνα , Αμ
μωνα , Δια , και ετέρας άλλας επωνυμίας ώςπερ και
10 την σελήνην· έτι δε τα στοιχεία: ουδ' εί την “ Ηραν
ευρίσκει περί τισι μέν αντί γης , παρά τισι δε αντί
λεπτομερούς αέρος λαμβανομένην · αλλά δεϊ σκοπεϊν,
ότι παρ' ημίν μεν τους Έλλησι κατ' αρχάς ηλιος ος
φωσφόρος εκλήθη περί δε Αιγυπτίοις ουχ ήλιος , αλλα
15"Όσιρις· παρ' ετέροις δε Μίθρας και άλλοις αλλοίως :
ώςπερ και τα λοιπά. δια γαρ τουτο καλούμεθα μέ
ροπες , ότι της αυτής φύσεως όντες , διαφόρους τας
διαλέκτους κεκτήμεθα. άλλως γαρ ο Πέρσης , και άλ
λως ο Έλλην, και οι λοιποί ετέρως προσφθέγγονται :
ρο δια γούν τούτο ου δεϊ θορυβείσθαι, πολυωνυμούμε
νόν τι των στοιχείων ευρίσκοντας , ή άλλως περί τισι
το δείνα τούτων εκλαμβανόμενον , και παρ' ετέροις
αλλοίως: συν γαρ τώ τω πολυγλώσσω, των ανθρώπων
άλλως και άλλως εκφέρεσθαι τα των στοιχείων ονό
25 ματα , και βασιλείς τινές και σοφοί παρ' "Ελλησι τε
και Αίγυπτίοις γεγόνα , και άλλοις μυρίοις , ους οι
εγχώριοι προς τους οικείοις ονομάζουσιν και τα των
στοιχείων καλούντες ονόματα , πολυν τον ταραγμον

7) Cod. ευρίσκη. 23) In secundo to erasus circumflexus.

26 ) Lege γεγόνασι. 27) Lego ονόμασι.
 IN ILIAD EM. 59

ενεποίησαν· οίον εν τή Αιγύπτω ο ήλιος Όσιρις λέ

γεται : γέγονεν αυτοίς και Διόνυσος αγαθός βασι
λεύς· έτι τε "Αμμων , και Μίθρας και πάντας επω
νύμως ηλίους εκάλεσαν , Διάνυσος Όσιρις λέγοντες ,
τουτέστι , Διόνυσος ήλιος , Αμμων "Όσιρις , Μίθρας 5
" Όσιρις· ώςπερ παρ' ημίν του φωσφόρου καλούμενος
ηλίου, γέγονεν και βασιλεύς αγαθος Ζευς, και σοφός
Ηρακλής, και έτεροι μυρίοι· ους επωνύμως ήτοι συν
τους οικείοις ονόμασι και , ηλίους καλέσαντες , ως και
τα λοιπα των στοιχείων , τον ταραγμόν εποιήσαμεν : 10
ών οι ποιηταί γεγόνασιν αίτιοι , τας ομωνυμίας καί
περ ειδότες , ου διαστέλλοντες , δια το βούλεσθαι
τους μύθους θέλγειν τους κατακούοντας. Πηλιάδεω.
Πηλέως παιδός Αχιλέως. έστι δε πρώτου τύπου των
πατρωνυμικών αρσενικών: από γαρ μητέρων σπανιά- 15
κις τα πατρωνυμικά σχηματίζει ο Όμηρος , ως το Φι
λομηλίδης : υίος γαρ Φιλομήλας ο Πάτροκλος· και
Χλωρηίς χελιδών. τρείς δέ τύποι εισί των πατρωνυ
μικών αρσενικών , και εις ης , οίον Πηλείδης: ο εις ων,
οίον Πηλείων και ο εις άδιος, Αιολικός , οίον, Πη- 20
λειάδιος · και θηλυκών τρείς και εις ίς, οίον Πριαμίς :
ο εις νη· οίον Πριαμίνη : ο εις ας , οίον Πριαμίας.
Πηλέως δε παίς εστίν Αχιλεύς ούτωσι · Ζευς τις βα
σιλεύς Αιγίνη τη Ασωπού θυγατρί , τη και Οινώνη,
μιγείς γεννά Αιακόν : Αιακός δ' εξ ' Ενδηίδος μεν, 25
της Χαρικλους και Σχείρωνος θυγατρός, Πηλέα και
Τελαμώνα, εκ δε Ψαμάθης , Φωκον γεννά , δν ανείλε

16) σχηματίζει fol. 15. vers, 16) Οd. δ. 543. ρ. 134.

18) Οd. τ. 5ι8. 20) Codex Αιολικός..
 60 10. TZETZAE EXEG .

Πηλεύς , γεννήσαντα Πανοπέα· Πηλεύς δε εκ Θέτι

δος , της Νηρέως τε και Δωρίδος θυγατρος , Αχιλέα
Τελαμών δε , εκ μέν Έριβοίας της Πορθάονος , Αίαν
τα , εκ δ' Ησιόνης, της Λαομέδοντος , Τεύκρον γεννά
5 Πανοπεύς δε , τον ιπποτέκτονα Eπειον : Αχιλευς εκ
Δηϊδαμείας της Λυκομήδους τον Νεοπτόλεμον Αίας
δ ' Ευρυσάκην , εκ Τεκμήσσης της αιχμαλωτίδος : εκ
δε της νομίμης αυτώ γαμετής Λυσιδικης της Κορώ
νου, Φίλιον : Νεοπτόλεμος δε από μέν Ερμιόνης της
10 θυγατρός Μενελάου ουδέν γεννά εξ Ανδρομάχης δε ,
της “Έκτορος γυναικός , Μολοττόν, αφ' ουπερ η χώρα
Μολοσσία εκλήθη. το ληιάδη , ή δεω Αχι πάθος
εστίν μετρικόν, και καλείται συνιζήσις · η δε συνίζησις
εστίν, ή δύο μακρών συνέλευσις αντί μιας λογιζομές
15 νων μακρας , ή μακράς και βραχείας , ή βραχείας και
μακράς , ή δύο βραχειών , ομοίως της μιας εκάστης
συζυγίας αντί μιας μακράς λογιζομένων· ή δύο πάλιν.
βραχειων εις μίαν βραχείαν · ή κοινής συλλαβής και
βραχείας εις βραχείαν · κειμένη δε ή συνίζησις εν
20 αρχή στίχου, ως το,
χρυσέω ανα σκήπτρω :
και ,
έως και ταύθ' ώρμαινε ,
ποιεί τον στίχον καλείσθαι προκέφαλόν τε και μα
25 κροκέφαλον. μετα δε τον πρωτον πόδα κειμένη εν
οίωδήποτε άλλω ποδι , πλην μέντοι του τελευταίου ,
ως τόδε το λημάδε , ή το δεω ' Αχι , διπλώς γαρ τουτο
μετρείται , ποιεί τον στίχον καλείσθαι προκοίλιον ,
σφηκώδη , και λαγαρόν· εν δε τώ τελευταίω κειμένη
3o πoδί, τον στίχον αποχαρίζεται μακροσκελή καλείσθαι
και δολιχόουρον " ως το,
 IN ILIADEM 61

Κάστορά θ ' ιππόδαμον, και πυξ αγαθών Πολύ

δεύκεα.

Αχιλήoς. εν λάμβδα , ού δια το μέτρον , καθα τινές

φάσκουσιν , αλλά διά τε το άχος έμποιεϊν Ιλιεύσι ,
και δια το χιλής άμοιρον είναι , ως Ευφορίων φησίν5
δ Αισχύλου πατήρ
ες Φθίην χιλοίο κατήΐε πάμπαν άπαστος:
τούνεκα Μυρμιδόνες μιν Αχιλέα φημίξαντο.
διά ταύτα πάντα , δι' ενός οφείλει λάμβδα εκφέρε
σθαι. έθος δέ τι κατακρατησαν ανθρώπων , και συν- 10
ηθεία και χρόνω φυσιωθέν , δυσκόλως έχει μεταρυ
θμίζεσθαι. ' Αχιλήoς , και Πάτροκλος , και όσα το
ε εις η τρέπουσιν , 8 και έκτασις λέγεται, Ιωνικά ως
και αι συστολαί των μακρών εις βραχέα , ως το ξη
ρον ξερόν , και το ιερέη , και ωκεία ωκέα, και μοίρα 15
μόρα , ποιώ ποώ , και τα όμοια: το δε ξερον αντί
ξηρού και τα όμοιά όσα τo η τρέπουσιν είς σε , ει
και Ιώνων εισιν , αλλ' ούν ιδίως αρχαϊσμοί καλούν
ται μήπω γάρ τού η γράμματος ευρεθέντος , οι αρ
χαίοι το ξηρόν ξερον έλεγον , και το πλήθος πλέθος , 20
και το μήκος μύκος , και τα όμοια. Ουλομένην. όλο
μένην και ούλομένην· όλούν, και ούλουν , και ουλον
το ολέθριον · ως το μόνος μούνος , Όλυμπος Ολυμ
πος , και τα όμοια, εκτάσεις εισίν 'Ιωνικαι . οι " Ιω
νες γαρ το ο εις σου τρέπουσιν · οι δε Δωριείς , το ου 25
είς οι και εις ω · τας γαρ Μούσας Μοίσας και Μώ-,
σας λέγωσι , και τους κύνας τως κύνας :

2 ) Iliad . γ . 257 . 13) Cod. τρά 16) Cod. μα.

 62 10. TZETZA E EXEG .

και τως κύνας έλαφος έλκου.

ουλον σημαίνει και κατά τους παλαιούς εξηγητας: το
ολόκληρον, ως το,
ούλον άρτον ελών :
5 το υγιές, ως το ,
ούλετε και μάλα χαίρε, θεοί δέτε όλβια δοϊεν :
το συνεστραμμένον, ως επί των τριχών, ως το,
γυρός εν ώμοισι , μελανόχρους , ούλοκάρηνος:
και το ολέθριον , ως το,
10
βάσκ' ίθι , ουλε όνειρε :
και το,
ουλομένην, ή μυρι Αχαιούς.
ούλον καθ' ημάς και το μέρος του σώματος , ώς φη
σιν Αισχύλος,
15 oύλoισιν εξήμελξας ευτρεφές γάλα.
ουλών και το μαλακών , ως το ,
χλαινάων ανεμοσκεπέων ούλων τε ταπήτων.
το δε ουλόμενος και ουλούφρων ψιλωτέον , είτε από
του όλλω το απόλλω τις τούτο ετυμολογοίη, είτε από
20 του όλος ο πάς · καθ' ένα μεν λόγον , ότι οι Αιολείς
τε και "Ιωνες πάντα τα παρ' ημίν δασυνόμενα ψιλού
και δια ψιλού συμφώνου εκφωνούσιν · έστιν δε και δη
μόθρους κανών λέγων, ότι τα από του εις ου τραπέντα
ψιλοϋσι , κάν δασυνόμενον είχον το ο , ως το όρος το
25 όροθέσιον , ουρος , ορανός και τα όμοια και άλλως
του πλεονάζον ψιλοί τα προ αυτού φωνήεντα. Η .
1) Τheocr . 1. 155. 2) oύλoν fol. 16. τect . 4) Οd. ρ. 343 .
6 ) Οd. ω. 401. 8 ) Οd. τ. 246 . 1ο) 11. β. 8. 15) Choeph:
898 . « 7) Iliad. π. 224. 21) Codex habuerat ψιλούμενα, sed
quatuor postremae litterae erasa'e sunt,
 IN ILIADEM . 63

ήτις , Ιωνικόν · , Δωρικόν αί, Αιολικόν ήτε , 'At

τικόν» ήτις , κοινόν. Μύρια προπαροξυτόνως , τα δε
κακισχίλια νοητέον: μυρία δε παροξυτόνως , απλώς τα Ι

πολλά, και τα θρηνητικά. Αχαιούς. πόθεν εκλήθη

σαν ; Ξουθος ο Αιόλου καθ' Ησίοδον αδελφός, και 5
ουχί κατά τινας παίς , αγόμενος εις γυναίκα Κρέουσαν
την Ερεχθέως θυγατέρα , έσχεν εξ αυτής "Ιωνα, και
' Αχαιών και από μέν "Ιωνος οι Αθηναίοι εκλήθησαν
"Ιωνες: οι δε περί την Πελασγίαν , ήτοι την Φαρσα
λίαν και Λάρισσαν , κυριεύσαντος αυτών του 'Αχαιού, 10
'Αχαιοί μετεκλήθησαν , Έλληνες πρότερον ωνομασμέ
νοι από Ελληνος , του πάππου αυτού. ότι δε Ξούθος
Αιόλου αδελφός ήν, και ου παίς, Ησίοδος φησιν·
“Ελληνος δ' εγένοντο θεμιστοπόλου βασιλήoς
Δωρός τε, Ξούθός τε , και Αιόλος ιππιoχάρμης.
'Αλγεα. αλέγω το φροντίζω: άλεγος, και άλγος, συγκο
πή Αιολική· αι γαρ συγκοπαί των Αιολέων. "Ιφθί
μους. εκ του έφι , το ισχυρώς , και του θυμός , ίφιθύ
μος , και κατά συγκοπήν Αιολικήν έφθυμος, και τροπή
του διχρόνου εις δίχρονον , ίφθιμος· όθε μάκρα τα 20
δύο εισί , τό τε ι , και το φθι: το δε ίφι το ισχυρώς
γίνεται εκ του ις η δύναμις, ίνα, ενόφι, και κατά έκ
θλιψιν Αιολίκην της νο συλλαβής , ίφι. Ψίχας. εκ
του ψύχω το ζωογονώ. ' Αιδε. έστιν από ευθείας της
" Αϊς , " Αιδος. "Αις δε λέγεται παρά το στερίσκειν δυνά- 25
μεως τους αποθνήσκοντας. έστι και από της Αίδης
ευθείας , Αίδου , Αίδη . 'Αιδης λέγεται παρά το στε
ρίσκειν του βλέπειν σκοτινός γάρ. Προίαψεν. έπεμ

14 ) Codex θεμιστοπόλον βασιλήoς .

 64 10. TZETZAE EXEG.

ψε. παρέλκει δε , τουτέστι πλεονάζει κατά Αττικούς και

πρό συλλαβή. Ιστέον δε , ότι των θνητοψύχων εστιν
“Ομηρος , καθώς και εν τω προυιμίω εδιδάξαμεν. έδου
γαρ τας των αποβεβιωκότων ψυχας εις αέρα διαλυομέ
5 νας και απολλυμένας εις “ Αδου παρίστησιν , αφ' αίμα
τος αναθυμιάσεως oίμαι νομίζων αυτας , ως και Μάρ
κος Αντωνίνος και βασιλεύς· φησί γαρ ο αυτός 'Αντωνί
νος · το δε ψυχάριον εστίν αναθυμίασις αφ' αίματος
και έτι φησί τοιονδε τι εί διαμένουσιν αι ψυχαί , πώς
1ο ταύτας εξ αιώνος χωρεί ο αήρ τοιαύτη και η Ομήρου
δόξα εστίν· ευθέως δοξάζουσιν μετά την εκπνοήν
απόλλυσθαι τας ψυχας · ου μήν δε άφθαρτους αυτας ,
ως Πυθαγόρας και Πλάτων νομίζει » ως και ο Τυανεύς
Απολλώνιος , λέγων ούτωσί
15 αθάνατος ψυχή κου χρήμα συν, αλλά προνοίης,
η μετα σωμα μαρανθεν, ατ' εκ δεσμών θοος ίππος,
ρη δίως προθoρoύσα κερανμύται ήέρι κούφης
δεινών και πολύτλητον αποστέρξασα λατρείην.
της τοιαύτης δε Όμηρικής δόξης και Επίκουρος εστί,
20 και Δημόκριτος , φθαρτήν συν τω σώματι λέγοντες εί
ναι την ψυχήν. φέρεται δέ τις και ιστορία τοιάδε. τον
Δημόκριτον φασίν οι μεν, εν τάφω αυτόν έγκαθείρξαν
τα, τα εαυτου ποιήματα βιβλίοις εναπογράφεσθαι , ως
που δη και Λουκιανόν ο ρήτωρ ο Σύρος απεμνημόνευ
25 σεν : Ιπποκράτης δε εν επιστολαίς , ο Κώος ο ιατρός ,
υπό πλατανίστα άμφιλαφεί τον άνδρα φησί καθήμενον
απογράφεσθαι » είτ' ουν ούτω τούτο , είτε εκείνως έχον
έστιν , ουκ έχω λέγειν το αληθές » νέοι δ' ούν τινές τον
5) Cod. εις άδ. 7) Lib . V. 5. 33. 9) Lib. IV. 5. 21 .
15) Philostrat. Vita Apoll. Tyan. VIII . 31. p. 371. 22 ) αυτον
fol. 16. vers. 24 ) Philopseud. 32. Τ. ΙΙΙ. p. 59.
 IN ILIADEM . 65

άνδρα θορυβήσαι και διαταράξαι βουλόμενοι, σινδόσιν

εαυτούς οία νεκρούς περιστείλαντες , άωρί εκ των πλη
σίον τάφων αθρόοι έπεφοιτήκεσαν , και άλλος άλλα >

οία ψυχαί νεκύων απειργάζοντο · ο δε τα πρώτα μεν ,

ατενώς τοϊς βιβλίοις προσεΐχεν · ώς δ' ανανεύσας είδε και
τους νεανίσκους , πρώτα μεν, ήρέμα και καθ' εαυτόν
έμειδία » έπειτα δε, οίον εκείνος , καπυρόν εκγελάσας ,
παύσασθε, έφη, παίζοντες" "ουδέν γαρ εισιν αι ψυχαι
μετα των σωμάτων διάζευξιν. Ηρώων. Θαλής , Πυ
θαγόρας, Πλάτων τε και οι στωϊκοί διαφοράν ίσασι 10
δαιμόνων τε και ηρώων. δαίμονας γαρ φάσκουσιν
ασωμάτους είναι ουσίας · ήρωας δε ψυχας σωμάτων
διαζυγείσας. Ορφεύς δε , και "Ομηρος , Ησίοδος τε ,
και Αλκμάν ο λυροποιός , και οι λοιποί ποιηται , άλλην
άλλως ταύτα εκδέχονται. ήρωες δε ωνομάζονται ήτοι 15
από της έρας, ήτις έστιν γή· έκ δε της γης πάντες οι
άνθρωποι» ή από τού αέρος κατά τον λόγον , δν ήδη
ειρήκαμεν, ότι αι των αποβεβιωκότων ψυχαί ήρωες λέ
γονται και τόγε άμεινον , εκ της αρετής , καθά φησί
και Ορφεύς : 20

μητέρα δ ' ηρώων αρετήν απάτερθε κλύοντες .

το δε εκ της εράσεως, τουτέστι μίξεως, των θεών άλλη
γορούμενον πάλιν τούτο εστίν · αι τω όντι γαρ ανδρω
δέστατοι αρεται ήτοι θεοί , θνηταίς μιγνύμεναι γυ
ναιξί, τουτέστι γηίνοις ουσίαις , τοϊς σώμασιν , ημιθέους 25
και ήρωας τους κεκτημένους αυτας απεργάζονται.
τίνας δε των ηρώων θεών παίδας φασίν , οποίους δε
θεαινών και τους θεωρητικάς έχοντας αρετάς θεών δει

12) Codex babuerat áowuárns. Erasum est 75. 15) Codex

όνομά ται , penultima erasa . 20) Lith . 63 .
[E]
 66 10. Τ ZETZAE EXEG .
#

παϊδας νοείν , ώς , oίμαι , και Πλάτων τους ευφυείς

θεών παϊδας καλεί τους δε πρακτικας έχοντας άρε
τας θεαινών μητέρων υποληπτέον. Αυτους δε. και
τούτο της προτέρας της θνητοψύχου δόξης έστι: φησί
5 γαρ τας μεν ψυχας τούτων έρρυηκέναι , τα σώματα δε
υπό κυνών κατεσθίεσθαι · δια δε τού αυτούς δείκνυ
σιν , ότι το σώμα και πας εστίν άνθρωπος , ψυχή δε ουδέν
έστι μετά την διάζευξιν , αλλ ' ή μόνον καπνός : ως αί
τος εν τη ψί Ιλιάδος , oίμαι, φησί
10
ψυχή δε κατα χθονός , ήύτε καπνός ,
ώχετο τριγυία .
Eλώρια . ελκύσματα και διαδύο λάμβδα γραφόμενον
αμομφον εστίν · και δι' ενός άνεμέσιτον : δύο μεν , από
του έλκω ελκώριον , και τροπή του ψιλού εις αμετάβο
15 λον, ελλώριον· ως το σύνσημον σύσσημον, και τα όμοια
κάν δι' ενός γράφοιτο , άπταιστον και ούτω το μέτρον
εστί το γαρ ε μηκύνεται δια της επιφερομένης οξείας
του λω: η γαρ οξεία , προκειμένη βραχέος , και επι
κειμένη , και μετακειμένη , μηκύνει αυτό , ως εν τοις
20 έμπροσθεν ακριβέστερον είρήσεται » γίνεται δε απο
του έλω το λαμβάνω. και το λ δε μόνον και έτερον
των αμεταβόλων δύναται εκτείνειν. Τυχε. κατεσκεύ
αζε , μεταφορικώς από των τεκτόνων» ως το ,
μήτιν ύφαινεν,
25 από των υφαντουργών και το ,
ρέεν αυδή,
από μεταφοράς των υγρών. Κύνεσσι. κυσίν. Αιολική
η διάλεκτος · το δε πάθος καλείται επένθεσις · τοις

και 1ο) Iliad . ψ. 100 . 24) Μήτιν ύφαινον Odyss. δ. 678. ι. 422.
υφαίνειν, μήτιν Iliad , η. 324. ι. 93. 26) Diad. α, 249.
 IN ILIADEM . 67

γαρ κυσί δοτική ή νε συλλαβή παρενετέθη. Οιωνούς.

κυρίως γυψί. καταχρηστικώς δε και πάσιν ορνέοις. οιω
νος δε ο γύψ , ότι οιωός έστιν · ωα γαρ δίχα άρρενος
υπήνεμα γεννά. Διός δ ' ετελείετο βούλημα. περί της
Διός βουλής , πολλοί πολλά λεληρήκεσαν οι μεν γαρ και
μυθικώς νοούντες τον Δία την γήν φασιν αιτήσασθαι
κουφίσει αυτήν του ανθρωπείου άχθους , και της ασε
βείας αυτών των δε πρώτον μεν αναρριπίσαι τον Θη
βαϊκών πόλεμον , δεύτερον δε τον Ιλιακών, υφ' ου πολ
λοι ανηρέθησαν · άλλοι δέ φασίν δρύν τινα μαντικήν, 10
ηλιθίως πάνυ και απροσφόρως οι δε περί Αρίσταρχος
το τον Αχιλέα γενέσθαι επίτιμον : τινές δε εκ χρησμού
φάσκουσιν ακηκοέναι τους Έλληνας, τότε πορθήσαι
την " Ίλιον , ότ' αν αυτών οι άριστοι δηριόωνται, κατά
τους στωικούς , οίς εγώ σύμφημι, Διός ενταύθα βουλή 15
το πετρωμένον έστιν, υφ' δ και τα προλεχθέντα ταύτα
ανάγονται της τε γής της δρυός » της 'Αχιλέως τιμής :
και τα περί τού χρησμού της αλώσεως ταύτα γαρ πάν
τα βουλή της ειμαρμένης εγίγνοντο· το γαρ Διός όνο
μα πολλαχώς , ως και πρότερον είπον, λαμβάνεται και 20
γάρ Πλάτων , έτι δε ύστερον και ο σοφιστής Προκό
πιος Γάζης , ήλιον τούτον φησί λέγων· ταύτα μοι Ζευς
ανατέλλων χαρίζεται: Αναξαγόρας δε και ο κωμωδος
Μένανδρος νουν είναι τούτον ενόμισαν. ει και νουν
δε τούτον φασι , αλλ ' όμως ουκ εναντιούνται τους στωι- 25
κούς , ειμαρμένην αυτόν ονομάζουσι και γαρ τα 'Ανα
ξαγόρου νούν ειμαρμένης , και ουκ άλλο τι παριστώσιν
αυτόν. φησί γαρ εν αρχή των αυτού Αναξαγόρας · ομά

7) και της ασεβείας fol. 17. τect. 21 ) Vide supra p . 53, 13.
23) Vide supra p. 53, 5.
[E 2 ]
 68 10. TZETZAE EXEG .

πάντα χρήματα ήν· νούς δε αυτά διήρε και διεκόσμη

σεν · οι δε μυθικόν τούτον γελοίως θεον νενομικασι :
Ζευς , και ο Κρήτης εκείνος ποτέ βασιλεύς · αιθήρ δε
πάλιν εστίν ο αυτός, ωςΕμπεδοκλεϊ και Ευριπίδη δο
5 κεί . Ζευς και ο αστηρ ο πλάνης έστι άλλοις, ο ουρα
νός : ο αήρ, ετέροις · και άλλοις άλλα νομίζεται κακώς
ερμηνευσάντων ταύτα των ερμηνέων . Απολλωνίω δε γε
τω Τυανεί , κάμοι συν αυτώ, το Ζευς, επί γε των στοι
χειακών, το ουράνιον σύμπαν νομίζεται σύγκριμα. Εξ
10ού δη τα πρώτα αφ ' ού δη χρόνου το πρώτος και κατ '
αρχάς. Διαστήτην, ερίσαντο: διεχωρίσθησαν ερίσαν
τες: ήτοι , φιλονεικήσαντα , ή ούτω. δια στήτην , και
έστιν την γυναίκα , ερίσαντο το παθητικών ενεργη
τικώς , ώς ίδιον εστίν Αττικούς, αντί του ήρισαν , έφι
15 λονείκησαν. το δε στήτη ή γυνή , εύρηται περί Θεο
κρίτω εν τω βωμώ ,
ειμάρσενός με στητας
πόσις μέροψ.
Ατρείδης, ο Αγαμέμνων , ομοίως δε και Μενέλαος ,
20 καθ ' Ησίοδον καιΑισχύλον , Πλεισθένους υιού Ατρέως
παϊδες νομίζονται κατά δε τον ποιητής και πάντας
απλώς , Ατρέως αυτού. Τμώλου γαρ και Πλουτούς
υιός ο Τάνταλος: Ταντάλου δε και Ευρυανάσσης Πέ
λου, Βροντέας, Νιόβη: Πέλοπος δε και Ιπποδαμείας
25 Ατρεύς , Θυέστης , Δίας , Κυνόσουρος, Κόρινθος, "Ιπ
παλαμος , " Ιππασος , Κλεωνός , Αργείος , Αλκάθους ,
“ Έλιος , Πιτθευς , Τροιζην , Νικίππη , Λυσιδίκη » και
έκ τινος Αξιόχης , νόθος Χρύσιππος » Ατρέως δε και
3) In Cod. ad χρήματα supra scriptunι αντί του πράγματα.
16) Dosiades in Brunck. Apal. I. p. 413. 27) Cod. " Ελιος.
 IN ILIADEM. 69
Αερόπης , κατα μεν τον ποιητής και πάντας απλώς ,
Αγαμέμνων , Μενέλαος , και Αναξιβία , η μήτηρ Πυ
λάδου : κατά δε Ησίοδον και Αισχύλον και άλλους τι
νας , Ατρέως και Αερόπης , Πλεισθένης: Πλεισθένους
δε και Κλεόλλας της Δίαντος Αγαμέμνων , Μενέλαος, 5
και Αναξιβία : νέου δε του Πλεισθένους τελευτήσαν
υπό του πάππου αυτών ανατραφέντες Ατρέως,
Ατρείδαι πολλοίς ένομίζοντο . " Αναξ. βασιλεύς , ήτοι
και την άνω τάξιν έχών και πρώτην, τρία δε το άναξ
σημαίνει , θεόν , βασιλέα , και οικοδεσπότην πρότε- 10
ρον δε επί θεών μόνων το άναξ ελέγετο : Θησέως δε
την Ελένην αρπάξαντος και απαγαγόντος ες''Αφιδναν ,
πολίχνιον ούσαν της Αττικής , επεί τότε Κάστωρ και
Πολυδεύκης οι αυτης αδελφοί πολέμω νομίμω ταίς
Αθήναις επιστρατεύσαντο , ουδ ' όποσούν τινα ήδική- 15
κασιν , ει μη μόνην Ελένην αφείλοντο , και Αϊθραν
την Θησέως μητέρα, την άνακτος ήτου θεού προσηγο
ρίαν υπό των Αττικών εκληρώσαντο · έκτοτε δε το όνο
μα και επί τους λοιπούς μετά πέπτωκεν. Δίος Αχιλεύς.
ή και από Διός βασιλεύς , ως πρώην έφην, έλκων την 20
του γένους σειραν , ή ο δίoς , τουτέστιν, ευτυχής τε και
εύμοιρος. κατά γάρ τους στωικούς, ως έφην, Ζευς και
η ειμαρμένη εστίν . ή δίος, ο εν Διός αστέρος του πλά
νητος μοίραις τισί γενηθείς · βασιλείς γαρ οι τοιούτοι
και ηγεμόνες καθίστανται, ει μή "Αρης ή Κρόνος συμ- 25
πάρεστι τω Δϊί . Σφώε. το σφώε , ου μόνον επί δευ
τέρου προσώπου λαμβάνεται αντί τού υμάς , αλλά και
επί τρίτου , αντί του εκείνους ή αυτους: το δε νωε πρώ

) Codex νό.
14) 2ο) ή και από fol . 17. νers . 21 ) Cod . του χε
σειραν .
 70 10. TZET ZAE EXEG.

του προσώπου έστιν , αντί του ημάς. Τίνας ενταύθα

θεούς υποληπτέον , πενταχως του θεος λαμβανομένου
ονόματος , ειμαρμένην μερικήν , ή ψυχικήν δύναμιν,
ήγουν αιτίαν τινα , οίον , τις ειμαρμένη , ή τις αιτία
5 ψυχικής ενεργείας και πάθους , Ατρείδη και Αχιλέα εις
έριν εκίνησε και Ξυνέηκε. συνήκε , συνέβαλεν ' η διάλε
κτος Αττική: οι γαρ Αττικοί πη μεν το σ εις ξϊ, ως εν
θαδί , τρέπουσιν , πη δε εις ταύ · ει μεν εστίν έναρχον
λέξεως , απλούν , ως το σευτλον τευτλον · εν δε μέση
10 λέξει εις διπλούν , οίον , θάλασσα θάλαττα , γλώσσα
γλώττα , και τα όμοια. Λητούς και Διός υιός. τού
το προσωποιία εστίν , δ και αλληγορικώς μύθος κα
λείται αυτός γαρ ταύτα πάντα λέγων ο Όμηρος ,
Μουσαν τινα προσωποποιεί λέγειν αυτα , ήτοι την
15 γνώσιν αυτού. διαφέρει δε είδωλοποιία , ηθοποιία ,
και προσωποποιία και είδωλοποιΐα εστίν , το νεκρόν
επιφέρειν φθεγγόμενον , άττα δή ποτε τώ είδωλο
ποιούντι δοκεϊ ήθοποιία δε , το ήθος απομιμήσα
* σθαι αλόγου ή λογικού προσωποποιΐα δε, το πρός
20 ωπον περιτιθέντας, και προσωποειδή προσάγειν και
ώςπερεί τινα ένσωμα και φθεγγόμενα τα μη πε
φυκότα πρόσωπα έχειν , ως άνεμον, θάλασσαν , ήλιον
έτι την Μούσαν αυτήν, ως έχον εστίν ένταυθού . Ό
ποίαν τινα την Λητώ νομίζουσιν Αριστοτέλης και
25 ΙΠλάτων , ουκ ίσημι: Πλάτων μεν γαρ εκ του λήθω
το λανθάνω ταύτην ήτυμολόγηκε , πραείαν είναι λέ- ,
γων αυτήν και πάντας οικτείρουσαν· ' Αριστοτέλη δε
πάλιν φησί, παρά το λώ το θέλω · δ γαρ άν τις θε
λήσειε , παρά ταύτης ευρήσει τούτο δ' ακριβώς ίση
25) Cratyl. p. 405. Α.
 IN ILIADEM . 71

μι , ότι τριχως ως επί το πλείστον ενός εκάστου των

θεών όνομα εκλαμβάνεται , στοιχειακώς , πραγματι
κώς τε , και ψυχικώς , καθα και πρότερον είπομεν.
Λητω τοίνυν πραγματικώς νοείται γυνή τις ψυχικώς
δε, ή λάθησις , ή Ερμής , τουτέστιν και προφορικός λό- 5
γος , ου διαμάχεται , ως του Διός γυναικι, τουτέστιν,
ως μαλθασούση τον νουν · ουδείς γαρ τοσούτο μνη
μσνευτικός εστιν , ώ μηδέποτε εν προφορικούς λόγους
λήθη προσεπεγένετο στοιχειακώς δε , το έρεβος εκείνο
το αρχεγόνιον Λητώ νοητέον , ως λήθην και άγνοιαν 10
περιποιούν ταϊς ημετέραις ψυχαίς: ουδείς γαρ ούτω
των λίαν σοφών , όςτις ειπείν ικανος, όποιος άρα ήν
ο κόσμος και τα εν κόσμω , οπότε υπό του χάους,
και του ερέβους συνείχοντο. Λητούς δε, ήτοι ερέβους,
και Διός , ήτοι του ουρανού , παίς ο Απόλλων, ός έστιν 15
ήλιος , Απόλλων λεγόμενος παρά το απολύειν ημάς
των κακών θερμαίνων γαρ την γην , και αναδιδούς
και πεπαίνων καρπούς, εκτρέφει ημάς » ή παρά το
απολύειν και διαφθείρειν· θερμότερος γαρ γεγονώς
του προσήκοντος, λοιμούς και νόσους μυρίας επάγων, 20
ημάς θανατοί υίος δέ έστιν ούτος Λητούς και Διός,
ότι μετά την διάλυσιν του ερέβους και την του ου
ρανού άνω σύστασιν , και ο ήλιος και οι λοιποί αστέ
ραις εξαπεφάνθησαν · ομοίως δε και τα άστρα διο
και Διός παίς, ήτοι ουρανού, λέγεται, δια το εν αυ - 25
τώ φαίνεσθαι , κάν εκ θαλάσσης έχη την γένησιν,
καθώς άλλοι τε πολλοί φάσκουσιν, κάν ταϊς επιστο
λαϊς αυτού Ζήνων ο Ελεάτης . “Ο γάρ. ος γαρ , ού
τος γάρ. έστιν δε Αιολικήν , ως το όπισθεν όπιθε.

28) Ζήνων fol . 18. τect.

 72 10. TZETZAE EXEG.

Βασιλή. 'Ιωνικόν έστιν τρέπειν το ε εις η εγω δε

Αττικόν φημι. Χολωθείς. ερρέθη , τίνι διαφέρουσα
χόλος , μήνες , και τα έτερα : τό τε χολούσθαι τινί ή
συναίρεσις επί των πεφυκότων αίσθησιν έχειν οίδα
5 μεν λέγεσθαι πώς oύν ενταύθα τούτο επί του ηλίου
παρέλαβεν , αψύχου και αναισθήτου τυγχάνοντος ;
είπoι τις αν ενταύθα των μυθικώς οιoμένων συγγε
γραφέναι τον Όμηρον , ότι , ώ Τζέτζη , κίνδυνος σου
εστίν ένταυθού , κάν υπερμαχόμενος ής του Ομήρου,
10 μυθικόν τινα όμως υπολαβείν τον Απόλλωνα , και
ουκ ήλιον · ήλιος γαρ τισιν ου χολούται, ουδέ συναί
ρεται. προς ους λεκτέον ταδί » τούτο προσωποποιία
και αλληγορικός μύθος έστιν οι γαρ ποιηταί του
θέλγειν τους νέους φροντίζοντες , αλληγορικωτέρως
15 ερραγωδήκασιν· ου γαρ τοσούτον ιλαρόν τε και έπα
φρόδιτον τοϊς νέους αν κατεφάνη , εί ούτως είρηκεν
ο ποιητής, ότι θερμοτέρω ηλίου καταστήματι λοιμός
τω Ελληνικών στρατοπέδων ενέσκηψεν, υφ' ούπερ αναι
ρουμένων πολλών , ο ' Αγαμέμνων καιριως λελύπηται ·
20 διά του τούτο Απόλλωνα μεν τον ήλιον είρηκε , τον
δε λοιμον, χόλον Απόλλωνος · δς δή λοιμός ου μικρών
λύπην τώ βασιλεϊ ενεποίησεν · ότι δε λυπεί πάντως
τινας και καυμα , και ψύχος , και όμβρος , και χά
λαζα , ώςπερ αυ τισι πάλιν συναίρεται , ουδείς έστιν
25 αγνοών , ει μη τας φρένας πάμπαν εκκέκοπται. Νού
σον : νόσον . Ιώνων δε το τρέπειν το ο εις ου. Ανά
στρατόν. οι λεξιγράφοι, στρατόν το στρατόπεδον εί
ρήκεσαν : αμαρτάνουσι δε στρατός γαρ το πλήθος
εστί της εκστρατείας, στρατόπεδον δε ο τόπος και η
4 ) Lge συναίρεσθαι .
 IN ILIADEM. 73

σκηνή του στρατού τούτο δε και Αισχύλος σαφέστε

ρον παριστά λέγων ·
ρεί δε στρατός, στρατόπεδον λιπών.
Όλέκοντο . το ο μακρόν δεϊ γράφειν· 'Ιωνικόν γαρ και
τούτο έστιν οι δε Ίωνες τους παρεληλυθότας δια 5
του ενεστώτος γραφής έκφέρουσιν , έτι δε και φράσεως ,
οίον , ολέκω , ολέκοντο άγω , άγον , αντί του ήγον :
βώ , βήν , αντί του , έβην φράσιν δε , ως το ποιώ,
αντί του έποιούν , λέγω αντί του έλεγον , και τα
όμοια, Λαοί κατα μεν τους περί Αρίσταρχος και το
Ζηνόδοτον από του λάς ο λίθος ήτυμολόγηνται. ιστο
ρίαν γαρ τινα μυθώδη επάγουσιν, ότι Δευκαλίων και
Πύρρα , τη λάρνακι περισωθέντες εκ του κατακλυ
σμού , Διός κελεύσει υπέρ κεφαλήν αυτών ανακουφί
ζοντες λάας , ό έστιν λίθους, ερρίπτουν και ους μεν 15
ο Δευκαλίων επέρριψεν , άνδρες εγένοντο · ους δε η
Πύρρα , γυναίκες: δια δή τούτο φασί κεκλήσθαι λαούς.
εμοι δε ούτως έπεισιν ετυμολογείν : λαος εστίν πλήθος
συνεστηκός εξ ανθρώπων · λέγεται δε παρά το λίαν
άυειν , ό εστίν φωνείν , λιανός , λαυος , και λαός · έκ 20
γαρ πληθύος λαού μεγάλη είωθε γίνεσθαι και η
φωνή. Ούνεκα και χάριν διαφέρει το μεν γαρ ού
νεκα και ένεκα αιτίαν δηλοί , αντί του δια , και του
ότι : λέγεται δε επί τε φίλου και εχθρού, οίον, ένεκα
σου ήλθον , αντί του δια σε , ή βλάψων , ή ωφελή- 25
σων · το δε χάριν, διά χάριτος νοείται, και επί φίλου
μόνου λαμβάνεται ου γαρ εχθρώ τις είπoι , ως χάριν
σου ήλθον, ήγουν χάριτας σοι ποιών · ει δε τούτο εί
ποι , αμαρτάνει, ώςπερ, και επί αψύχου τούτω χρησά
1) Sept. ad Th. 79. 80. quos versus confudit lapsu memoriac,
 AE
74 10. TZETZ EXEG ,
"μενος · ου γαρ λέγεις, χάριν του ποιήσαι τόδε, χάριν
του κτίσαι τον ναόν , αλλά ένεκα . Αρητήρα . ιερέα.
παρα το αρώ το εύχομαι. το δε άρω και άρα η ευ
χή , παρά το αρνος , αρνά , και άρα : δι' άρνών γαρ οι
5 παλαιοί τας ευχώς επετέλουν. “ Ο γαρ ούτος γαρ.
έστιν δε και τούτο Αιολικόν. Θοάς σημαίνει δύο,
τας ταχείας , ως ένταυθού , και τας οξείας, ως το νή
σοισι θοήσι . Νήας : Ιωνικώς , τροπή του Δωρικού
« εις η ναυς γαρ , ναυος , και ναός , κατά έκθλιψιν
10 του υ φησίν ο Δωριεύς, και τροπή Ιωνική, νηυς , νηος.
Θυγατρα • θυγατέρα το δε της λέξεως πάθος, συγκο
πή · έστιν δέ ίδιον Αίολέων. τρία γαρ πάθη της λέ
ξεως έστιν αφαίρεσις , η εκ της αρχής άρσις, ως το
έβη , βή · εγώ, γώ: και έστιν 'Ιωνικόν συγκοπή , η
15 έκ της μέσης, ως το ιερεύς· θυγατέρα , θύγατρα και
έστιν Αιολικών αποκοπή, η εκ του τέλους άρσις » ως
το κυκεώνα , κυκεώ· ιδρώτα , ιδρώ και έστιν των 'Ατι
τικών. Απερείσια . άπειρα, άπερα, τα μη έχοντα τέ
λος , και κατα Αττικήν επαύξησιν , απερείσια . ως το
20εγώ, έγωγε ούτος, ουτοσί ατηρών, άταρτηρών · άπει
ρον , άπερον , απερείσιον · οι γαρ Αττικοί πή μεν ελ
λιμπάνουσι , πη δε πλεονάζουσιν . 'Aποινα · κυρίως,
τα υπέρ αιχμαλώτων διδόμενα λύτρα " καταχρηστικώς
δε, και παν δώρημα. άποινα δε λέγονται , άφοινα
25 τινα όντα , τα λυτρούμενα φόνον , και άποινα , κατά
τροπήν του δασέος εις ψιλόν . Στέμμα τ ' έχων εν
χερσί και τούτο οι περί Αρίσταρχος, μυθικώς εξη
γήσαντο · Λάδωνος Αρκαδικού ποταμού και γής γεν

7Y O1 . ο . 298 . 15) Excidit

5) “ Ο γάρ fol. 18. νers ,
koers.
 IN ILIADEM . 75

τηθήναι κόρην Δάφνην ειπόντες · ής ερασθέντα Α

πόλλωνα , μη εφικέσθαι διώκοντα , αλλά την κόρην
τον εραστήν δραπετεύουσαν , μητρώω δειχθείσαν γης
χάσματα , την βίαν φυγείν : την γήν δε αναδούναι
φυτον ομώνυμον δάφνην , ου ταϊς θαλούς Απόλλων 5
εστέψατο, της ποθουμένης κόρης τω έρωτα. αλλά την
μυθικήν ταύτην πρότερον ιστορίαν διασαφήσω: είτα
και φυσικώτερον είπωμεν. Λάδωνος , ανδρος Αρκά
δος , εξ ούπερ ο ποταμός την προσηγορίαν πεπλού
τηκε , και Γης τινός γυναικός , πολλα των σπορίμων 10
ευρούσης, και δια τούτο και Γης προσηγορίαν λαχού
σης, παίς ωραία Δάφνη γεννάται: ήν Απόλλων τις
μάντης προς γάμος έμελλεν αγαγέσθαι· θανούσης
δε προ του γάμου της κόρης , ο δυστυχής εκείνος
νυμφίος , φυτόν ωραίον ιδών , πόθω της κόρης δάφνης 15
ωνόμασεν, ως Λακεδαιμόνους τον Υάκινθον , έτι δε
και τον Νάρκισσον , και δυστυχώς τα θαλώ περιστέ
φεται δια δε της γης το ομώνυμον αλληγορικώς έφα
σαν υπό της μητρός δεχθήναι την κόρην. και ταύτα
μεν ημίν ήλληγορήθη ρητορικώς , ήτοι πιθανώς και 20
πραγματικώς : φυσικώς δε ήδη ακούετε πάντα τα
αειθαλή των φυτών στέμματα αν ειεν Απόλλω
νος, ήτοι ηλίου : περιπορευόμενος γαρ και πληρών
τον όλον ζωδικός κύκλος εκείνος , ουκ έστιν άτε ου
θάλλοντα ταύτα ορά και οιονεί στεφανούντα αυτόν : 25
κατ ' εξαίρετον δε των άλλων η δάφνη , άτε θερμή
και ξηρα , καθάπερ ο ήλιος , και δαιμόνων , ώς που
δή εύρον , απελατήριος , καθάπερ δή και η ίασπις
ως το δέρμα πάλιν της φώκης και η συκή, κεραυνών,
και ο αστραπηλάτης καλούμενος λίθος ως και η 3ο
ισχας , όνειροποιον · έτι δε και δι' έτερα η δάφνη
 1

76 10. TZETZAE EXEG,

στέμμα ηλίου καλείται συντελεί γαρ φίλτρους και

επωδείς συν ηλίω, ως εύρον , εν Κεστούς τε Αφρικα
νου , και Σολομώντος Επωδικούς, Απολλωνίου τε , και
Κουρανού , και ετέρων μυρίων : φασί γαρ εκείνοι , εί
5 εν δάφνης πετάλω γράψειας τάδε , και θήσεις προς
ήλιον ημέραις τοσαϊσδε , γενήσεται ταδε . δια ταύτα
πάντα η δάφνη στέμμα ηλίου, ως και των αειθαλών
τα λοιπά• ήν δάφνην οι ιερείς του ηλίου, ήτοι μάν
τεις και μάγοι, οίος ήν και ο Χρύσης , στεφανούμενοι
10 επορεύοντος καθώς δηλοί και Ιππώναξ εν τω κατά Ε

Βουπάλου ιάμβω ·
Κίκων δ' ο πανδάλητος άμμορος καύης :
τoιόνδε τι δάφνας κατέχων. οι μάντεις δε και οι
1

μάγοι ιερείς ηλίου καλούνται δια το περί αυτόν ασχο

15 λεϊσθαι , και συν αυτώ πάντα ποιείν : ότι δε ιερείς
! λέγονται πάντες οι περί τι καταγινόμενοι, 'Αριστοφά
νης δηλού τον Σωκράτην λήρων , ήτοι λεπτολογίας
και απορημάτων , ιερέα καλών . Εκηβόλου Απόλλων
νος. τού έκαθε βάλλοντος τας ακτίνας ηλίου. το δε
20 Απόλλων όθεν ήτυμολόγηται, είρηται. Χρυσέω ανά
σκήπτρω. το πάθος του στίχου , συνίζησις· χρύσεον
δε σκήπτρον , ή σκήπτρον ούτως απλώς εκ του ναού
του Απόλλωνος , ήτοι ηλίου , ή την μαντικήν δαύδον.
φησίν, ήν ο μεν Πλούταρχος λίτυον ονομάζει , ο Κοκ
25 κελιανός δε Κάσιος Δίων καλεί λίτουους· έστι δε τούτο
λίτουους βακτηρία καμπέλη , μεθ ' ης τας μαντείας
επί τέφρας κατά γης κεχυμένης διέγραφον , αφορών
τλ
1 ) Cod. συν . 5) Cod. πετά . 7) ως και των fol. 19. rect.
12) In Cod. ad Κίκων supra scriptum όνομα μάντεως . et ad
καύης , λάρος . Vide Tzetzen ad Lycoph. 424. 741, 16 ) Νub.
358. 24) Romul. c. 22. p. 57. cd. Steph.

i
 IN ILIADEM. 77

τες πρός ήλιον. οι παλαιοί γούν των μαντέων σινδόσε

τε εσταλμένοι, οίάπερ Αραβες, δαφνίνοις τε έπεστεμ
μένοι τοίς στέμμασιν , και την βακτηρίαν ταύτην κα
τέχοντες μαντικός σύμβολον , επορεύοντο. Aνα σκήπτρω.
η ανα μετά αιτιατικής συντάσσεται· νύν δε αντί της και
συν παρείληπται. Σκήπτρον, η βασιλική ραύδος , παρά
το σκήπτω το λέγω , και το ρητόν : το παλαιόν γαρ
σκήπτραν κατέχοντες τας δημηγορίας έποιουντο. σκή
πτρον δε ή απλώς ράβδος , παρά το σκηρίπτω το επι
στηρίζω , σκήρυπτρον και σκήπτρον Αιολικώς. Το 10
δύω τινές μέγα γράφουσιν , ουκ επιφέροντες αυτούς
τας αιτίας , αλλ' Όμηρον αιτιώμενοι , λέγοντες , ότι
εκείνος τούτο μέγα εδέξατο , ως και το Διόνυσος , και
έγχεσίμοροι , και πολείται το αναστρέφεται, και έτερα
μυρία , καίτοι γε του ανδρός και την τον Αιάντον 15
γενικήν εκφέροντος διά του ο μικρού, άνω δε τού
μικρού τιθέντος μακράν, δια το επ ' αυτού μόνα εί
ναι τα ς γράμματα , & Παλαμήδης εφεύρηκε. τα
γαρ άλλα οκτώ ύστερον έφευρέθησαν , περά μέν Σι
μωνίδου τού Χίου μελοποιού το τε η και ω, περα 20
δε Κάδμου του Μιλησίου τα τρία δασέα , παρ' Επι
χάρμου δε του Συρακοσίου κωμικού τα γ διπλά· όθεν
οι αρχαίοι, μη έχοντες ταύτα τα γράμματα, αντί μεν
του και μεγάλου μικρόν γράφοντες , άνω τούτου το ση
μείον ετίθεσαν της μακράς , και μακρον τούτο εδέ- 25
χοντο · και αντί του η , ε εξεφώνουν , ξερών λέγοντες
15) Codex Διόνυσος και εγχεσιμο και πολείται. 15) Codex
τον Αιάντον . 19) Cod. ex correctione repi, et sic etiam mox .
 AE
78 10. TZETZ EXEG .
το ξηρών και αντί των δασέων, ψηλα εξεφώνουν, ως
έχει η αρχαία Ιωνική , επιβρύκων αντί του επιβρύ
χων , και το επ ’ αρμάτων τε και Θρηϊκίων πώλων,
και μεταρμόσας και αντί του ζητα, σίγμα και δέλτα
5 εξεφώνουν, ώς οι Δωριείς γράφoυσι συρίσδεν αντί του
συρίζειν, και αντί του ψί, πι και σίγμα, την ψαλίδα
πσαλίδα και αντί του ξί , κάππα και σίγμα, το ξύ
λον καισυλον λέγοντες · αλλ' όμως και ούτω των πραγ
μάτων εχόντων , και εμοί συνατυχής και συνδυστυχής
10"Όμηρος και μετά θάνατον ψευδώς κατηγορείσθαι ου
διαπέφευγε , την των μεταγραφέων αιτίαν επ' αυτόν
των κατηγόρων τρεψάντων : μετα γαρ τo τα οκτώ
γράμματα ευρεθήναι οι μεταγραφείς εν οις έδει τον
ποις των βίβλων ταύτα ετίθεσαν, ως μη κίβδηλος η
15 ανάγνωσις φαίνοιτο · καί τινα μέν ανωρθώκεσαν:
τινα δε κατέλειψαν , πολλά δε και παρέφθειραν ,
ώσπερ ενθαδί , τού δύο το ωμέγα γράψαντες , δια το
ηγνοηκέναι, ότι τα εις μέρος λόγου λήγοντα βραχέα,
και την ετέραν συλλαβην μη από διπλού αρχομένην
20 έχοντα , κoιναι εισί συλλαβαι , και δέχονται και αντί
βραχείας και μακράς , προς την χρείαν του μέτρου
καίτοιγε και εί την του και μεγάλου γραφήν εγίνω
σκενΌμηρος , τα δύο αεί, ως μονόπτωτον, ή μικρών
ή μέγα έδει εκφέρειν · ου μην δ ', ως οι λέγοντες φά
25 σκουσιν , ότι ότ ' αν εστί δυϊκών, γράφεται μέγα , ως
κλινόμενον από του, ο δοιός, του δοιού · 'Αττικόν δε
τούτο μόνοι μέγα γράφουσιν , κατα έκτασιν , ως και

15 ) ανωρθώκεσαν fol. 19. νers . 17) Codex δύο.

το δύω
23 ) Codex δύο . 27) Cod. τούτο,
 IN ILIADEM .. 19

το δώτης , οινοπώτης , και τα όμοια. πόθεν δε γρά

φεται δύο το δυ ψιλον , δοιώ δε δίφθογγον , μάν
θανε . το μέν δύο , από του δύω το υπεισέρχομαι
μονάς γαρ μονάδι συνερχομένη δυάδα ποιεί το δε
δοιώ, από του δοιός και διπλούς , όπερ γίνεται από του;
δυοιός , και δύο μόνους έχων συνεζευγμένους , προς αν
τιδιαστολήν τριπλού , τετραπλού, και των άλλων.
Κοσμήτορε. από του κοσμώ το εν τάξει καθιστώ : τα
δε δυϊκά πάντα , Αττικά εισι . Λαών. ερρέθη. η γε
νική δε , των λίθων, λάων, προς αντιδιαστολήν τού- 10
του. Διαφέρει κνήμη και κνημίς. κνήμη γαρ λέγεται
το από το γόνατος και κατωτέρω μέχρι τον αστρα
γάλων μέρος του σώματος: κνημίς δε , ... μεν, επί
βλημα σιδηρούν , επικαλύπτουν το μέρος τούτο του
σώματος , προς αποσόβησιν των βελών· καταχρηστι- 15
κώς δε και πάν έτερον ένδυμα περί τούτο το μέρος ,
οίον πέδιλον , και ασκέραι , και εί τι τοιούτον : η δε
κνήμη το μέρος του σώματος από των εν τοις σκέ
λεσι δύο οστέων εκλήθη , & καλούνται κνήμη και πε
ρόνη : κνήμη δε είρηται , οιονεί κινήμη τις ούσα , ή 20
του κινείσθαι το ζώον αιτία· όθε και Ιππώναξ πα
ρεκνημούντο φησίν, αντί του επορεύοντο · ευκνήμιδες
δε , αντί του πολεμικοί , από μέρους το παν. Θεοί
δοίεν Ολύμπια δώματ' έχοντες . νύν την εξ ουρανού
καταπεμπομένην τους ανθρώποις εκ της των άστρων 25
και αστέρων κινήσεως ειμαρμένην φησίν, ήγουν αυτα
τα άστρα και τους αστέρας, εξ ών κατά τους μαθη
ματικούς τα ειμαρμένα αποτελείται. επεύχεται δε τούς
“Ελλησιν ευτυχίαν, τοις δε Τρωσι βλάβην, ή κολακεύων
13 ) ... erasa vos, haud dubie xws, in 6. nupiws.
 Eo 10. TZET ZAE EXE G.

αυτούς , ή ότι δια τους Τρώας το θυγάτριον απώλε .

σεν. 'Ολύμπια δώματ' έχοντες. Όλυμπος, πραγματι
κώς μέν, όρος εστίν της Μακεδονίας , ένθα και τους
θεους φασίν είναι, δια το τον Ορφέα, εκείθεν όντα ,
1
5 διδάξαι σεβασμούς και θρησκείας θεων· ου γαρ τον
Μυσιακόν τον προς έω φασίν Όλυμπον και πρα
γματικώς μέν έγνως Όλυμπος , το όρος της Μακεδο
νίας , "Όλυμπον λεγόμενον παρά το ολλύειν τους ώπας ,
ή εκ της χιόνος της παρ' αυτόν , ή εκ της ανεφέλου
1ο αιθρίας της ενούσης αυτώ · στοιχειακώς δε Όλυμπος
εστίν ο ουρανός, παρά το όλολαμπής είναι, έχων και
αυτους θεούς, τα άστρα και τους αστέρας, θεούς λε
γομένους και παρά το θέω το τρέχω, ή παρά το θεώ
το βλέπω · ψυχικώς δε Όλυμπος εστίν, το επί της κε
15 φαλής ημών μέρος, ως σφαιροειδές και αυτό κατα
μίμησιν του ουρανού έχει δε και αυτό παρ ' αυτώ
θεούς ιδρυμένους , Δία τε , τον νούν, και την φρόνη
σιν Αθηνών , και “ Ήραν , τας ψυχικής ενεργείας , “Η
φαιστον , τον ενδιάθετον λόγον, Ερμή , τον προφορι
20 κον, 'Απόλλωνα δε, τον τετεχνασμένον και ρητορικών
και λαμπρότατον λόγον , ή και φιλόσοφον, και τους
άλλους θεούς , θυμόν , επιθυμίαν , και τα έτερα · ων
ει και τινα εν ετέροις ίδρυνται τόποις , ως το θυμι
κoν εν τη καρδία, το επιθυμητικόν εν τω ήπατι , αλλ '
25 ούν εκ του Ολυμπιακού τούτου μέρους της κεφαλής,
ένθα η Αθηνά , το λογιστικών , και ο Ζευς νούς ίδρυ
ται , το πεφωτισμένον έχουσι και όλολαμπές: εκεί
γαρ αι του ζώου ψυχικαί πάσαι δυνάμεις τας απορ
ροίας της ενεργείας είςδέχονται· ει γάρ τι το κυριώ

18) τας ψυχικας fol. 20. τect.

 IN ILIADEM . 81

τατον λογιστικών τούτο μέρος παρασφαλείη , και ο

Ζεύς νους χαλεπήνη ,
εξ εδέων στυφελίξαι · δ γαρ πολυ φέρτατος έστι :
σειρήν δε χρυσείην εξ ουρανόθε πάλιν κρεμάσας , ήγουν 1

χρυσοειδώς και καθαρώς έχων του λογιστικού , 5

αυτή δεν γαίη έρύσει , αυτή θαλάσση:
τα δε κ' αύτε μετήoρα πάντα γένοιτο · 4

τουτέστιν, και το θαλασσώδες και άγριον θυμικόν με

τεωρίσει και κουφίσει, και το γεώδες και συγκεκραμένον
και γεννητικών επιθυμητικόν » ή ότι καθαρώς έχων του 10
λογιστικού , περί τε γης και θαλάσσης και πάντων
απλώς ευκόλως δύναιτο φυσιολογείν και μετεωρολε
σχεϊν · αλλά τον περί της σειράς λόγον ενταύθα πα
ραιχμαλωτεύσαντες , προς το συμφέρον τω νύν χωρίω
ήλληγορήσαμεν · ο δε “Όμηρος άλλως τον περί της 15
σειράς λόγον εκλαμβάνεται, ως εν οις δεί μαθήσεσθε
συν θεώ. νύν δε περί του "Όλυμπος ιστέον , ότι ψι"
λούται , είτε από του ολλύω , είτε από του όλολαμ
πους τις αυτόν λέγει · το Αιολικών γαρ πάθος την
συγκοπεϊν μιμείται όσα γαρ των εντελών δασύνον- 20
ται , ταύτα συγκοπέντα ψιλούνται , και εισίν Αιολικά
αλλόμενος δασύνεται , εντελές όν:
ήτε καθαλλομένη , ιοειδέα πόντον ορίνει:
το δε άλμενος συγκοπέν, ψιλούται :
επάλμενος οξεί δουρί 25
και το αρμοζόμενον και άρμενον, και τα όμοια • ολό
λαμπος , " Όλυμπος. Πέρσαι, το πορθήσαι , από των
Περσών εκλήθη πρώην μέγα δυναμένων , και τας πό

3 ) Iliad . α. 58ι. 4) Iliad . 9 . 19. Segg 23 ) Iliad. λ. 298,

25) Ιliad. λ , 421 .
 82 10. TZETZAE EXEG.

λεις πορθoύντων μέχρι του Μακεδόνος Αλεξάνδρου.

Πριάμοιο πόλιν. είκοσι και επτά ποιητών όντων τρό
πων , ούτος ο τρόπος το Πριάμοιο πόλιν περίφρασις
έστι: τουτέστιν περισσή φράσις » αντί γαρ τού είπεϊν
5 τον Ίλιον , του Πριάμου την πόλιν είπε. το δε πό
λιν, το λιν κοινή συλλαβή έστιν , και νυν αντί μακράς
δέχεται. Ευ δ ' οίκαδ ' ικέσθαι . από κοινού το δοίεν .
Λύσατε φίλην. φίλος , ξένος, και εταίρος , κυρίως μεν
λεγόμενα, διαφέρουσι• φίλος γαρ επί συγγενούς μό
10 νου λέγεται εταίρος , επί συμπολίτου · ξένος δε , επί
του από ξένης χώρας φιλιωθέντος τινί και επί του
εν τη συνηθεία λεγομένου ξένου καταχρηστικώς δε,
αλληνάλλως λέγονται. το άποινα , όπισθεν ερρέθη.
Άζω, το σέβομαι , δασύνεται εξ αυτού και άγιος. άζω
15 δε , το ξηραίνω , ψιλούται , ότι εκ του α στερητικού
και του ζέω εστίν , ή του ζωή : ήγουν το στερίσκω
ζωής ή ζέσεως. Όπισθεν είπον Διός , ήτοι ουρανού ,
παϊδα τον Απόλλωνα , ήγουν τον ήλιον , λέγει, ότι
καν εκ θαλάσσης έχη την γένεσιν , καθώς ο Ζήνων
20 φησί και οι πλείους των φυσικών , αλλ' ούν εν τω
ουρανώ φαίνεται κάλλιστα και διά τούτο παϊδα Διός
τούτον καλεί, ήτοι του ουρανού. Ένθα , παρ' ημίν,
τοπικών επίρρημα , λαμβάνεται αντί του ενταύθα και
δε “Όμηρος νυν τε και αλλαχού χρονικώς τούτο δέχε
25 ται , αντί του τότε · ποτέ δε και αντί του ενταύθα .
Επευφήμησαν· ευφήμως και μετά σεβασμού έβόησαν.
Ιερεύς , ο ιείς και πέμπων , τα ιερεία δηλονότι τοίς
θεοίς · ή , όπερ άμεινον , και εις τας ροής των θυμά
των τους θεούς και "Όμηρος δε αλλαχού φησίν :
30 αυταρ ο βουν μέρευσεν άναξ ανδρών Αγαμέμνων,
3ο) liad . β. 402 . 26) 'Επευφήμησαν fol. 20. νers .
 IN ILIADEM. 83

αντί του έσφαξεν · όθε ο ιερεύς , ως από του ίημι,

δασύνεται , ως και πάντα τα από του ίημι γινόμενα:
τα δε από του ίω το πορεύομαι ψιλούται :
ώςτ' έρηξ :
εκ δ' έλετ ' ιόν . 5

απιών , και απελθών , και τα όμοια. 'Αγλαά ή από

του αίγλη, η λαμπρότης , αίγλαά και αγλαά Αττικής,
ως το κλαίω κλάω, και τα όμοια ή από του αγάλλω
αγαλλαα , τα χαρμόσυνα, και συγκοπή Αιολική αγλαά.
Ήνδανε» ήδω , το ευφραίνομαι , και παραγωγή Ατ- 10
τική ηδάνω , και πλεονασμώ του ν ήνδάνω , και
τροπή Δωρική του η εις α άνδάνω · όθε δασυντέον :
βουλήν, η ρα θεοίσιν εφήνδανε- μητιόωσι.
Θυμός σημαίνει την ψυχήν και τα μέρη αυτής , θυ
μικών, επιθυμητικόν , και λογιστικών: οι δε και πέμ - 15
πτον σημαινόμενον επάγοντες την ομόνοιαν , αγνοού
σιν ότι η ομόνοια και το λογιστικών εν και το αυτό
έστιν· ο γαρ “Όμηρος εν πολλοίς τά τε όλα τινών και
τα μέρη αυτών τοϊς αύτοϊς εκφέρει ονόμασιν· οίον τον
Δία λέγων το όλον του ουρανού περισφαίριον· ποτέ 20
τον αιθέρα · οτε δε τον αέρα. και επί των άλλων
ομοίως. Ήφίει έμελλεν ειπείν , αλλ' Ιωνικώς είπεν
αφίει· οι γαρ "Ίωνες τους παρεληλυθότας τη των ενε
στώτων γραφή και φράσει εκφέρουσιν , ως όπισθεν
έλεξα πλατύτερον. Επί μύθον έτελλεν υπερβατών: 25
έστι δε και τούτο Ιωνικόν , ως φησί και Ιππώναξ :
από σ ' ολέσειεν 'Αρτεμις , σε δε κ' ωπόλλων:
και αλλαχού

4) Iliad . ν. 62 . 5) Iliad. δ. 116. 13) fliad. η. 45.

[F 2 ]
 84 10. TZET ZA E EX EG.

παρ' ώ συ λευκόπεπλον ημέρην μείνας,

προς μεν κυνήσειν τον Φλυησίων Ερμήν.
μύθος δε σημαίνει τόν τε αληθή λόγον , και τον ψευ
δης και ο μεν αληθής λέγεται παρά το μύω το μαν
5 θάνω· ο δε ψευδής παρά το μύω το κρύπτω, ο κρύ
πτων το αληθές , ή την παραίνεσιν. Το κοίλησιν
και ναυσίν 'Ιωνικόν · τροπή του α εις ην ως άλλους ,
δοκεί , και ουκ εμοί : κοίλαις γαρ ήν και ναυσιν . Αύ
θις , φασί τινές , το εκ δευτέρου αυτις δε, το είς του
10 πίσω. ιστέον δε ότι οι Αττικοί επ' αμφοτέρων αύθις
λέγουσιν, η δε κοινή διάλεκτος αύτις, και η Ιώνων .
Tοί νυν Δωρικώς αντί του σοί · αλλαχού δε αντί του
δη. το δε χραισμώ, χραισμήσει : Αττικώς δε χραίσμη
μι , χραίσμης , χραίσμησι , και κατά αποκοπήν, χραί
15 σμη: κυρίως δε χραισμήσαι εστί το μετά χραύσεως ,
ήγουν πλησιασμού και επελεύσεως ημών , συναρήξαι»,
καταχρηστικώς δε και το οίωςδήποτε βοηθήσαι , ή .
χρησιμήσαι. σκήπτρον , η βακτηρία , το λίτυον· και
στέμμα , το δάφνινον. τουτέστιν εις ουδέν σοι χρη
20 σιμεύσει το μαντικώς σε εστάλθαι. ου γαρ την σην
θυγατέρα απολύσω · πρότερον δε γηράσει , ή απολυ
θήσεται. Ο και παρέλκει κατα Αττικούς , τουτέστι
κατά περίσσειαν κείται . Το ένι , επέκτασις Αττικής
το Άργος από Άργου καλείται , του φυλάσσοντας την
25 Ιώ: σι δε λέγοντες από Άργου του Εστορος λέγεσθαι ,
παιδος , αμαρτάνουσιν · η Αργώ γαρ ή ναύς από τού
του εκλήθη, ναυπηγηθείσα υπ' αυτού, ώς φησιν ο Ρό- ,
διος Απολλώνιος. Tηλόθι . τω , το εκτείνω και εξα

2 ) Secundo versui superscripturn in codice προσκυνήσειν.

12) Cod. toi v et deinde aliquid erasusn est. 18) Cod . habuerat
Xpalviuioni, sed penultinae iota erasum . 28) L. 111 .
 IN ILIADEM . 85

πλώ, τάσω, τέτακα, τέταμαι , και τεταμένος. εξ αυ

του γούν τους το επίρρημα γίνεται τη, και τηλε, και
τηλόθι διαφέρουσι δε το δθι και όθε, κάν νύν αδια
φόρως ταύτα τιθέασι τα μεν γαρ όθεν , εκβολήν και
κατέλεσιν τόπου δηλούσιν , οίον , Κορινθόθεν επο- 5
ρευόμην , ουρανόθεν κατήλθε» τα δε όθι στάσιν και
διατριβήν δηλουσιν·
Κορινθόθι δώματα ναίων »
Ιλιόθι διατρίβων · τα δε οσε και αζε και αδε εις τό
πον επιπόρευσιν δηλούσιν, οίον Κορινθόσε , ή Αθή- 10
ναζε , ή Μεγάραδε επορευόμην. πόλις , κοινόν πα
τρίς, Αττικόν » πάτρα, Δωρικόν » πάτρη, Ιωνικόν, ως
φασίν άλλοι παίτρα δε Αιολικόν. Αι ιστουργούσαι
το παλαιόν πορευόμεναι ειργάζοντο· ως οι ουσ φασιν·
εγώ δε επί τον ιστόν οίχομένην φημί , Ιωνικώτερον. 15
Εμον λέχος. αντίπτωσιν τούτο λέγουσιν πάντες, αντί
του εμού λέχους : εγώ δε Αττικον τούτο φημι· εκείνοι
γαρ τας ημετέρας γενικας ως επί το πλείστον κατά
αιτιατικήν λέγουσιν , και τας αιτιατικής κατά γενι
κην· και τας δοτικας αιτιατικώς εκφωνούσιν ως και 20
Δημοσθένης εν τω προς Βοιωτών λόγω : ουκ αισχύ
νονται αναμιμνήσκοντες ημάς , εί τι ο πατήρ ημών
μη ορθώς διεπράξατο · και , πίε οίνων και Λυσίας :
εξήν άν μοι χρήσθαι ότι έβουλόμην· και ο Αισχίνης :
ή τους δικαστές μη πιστεύειν. εμον λέχος αντιόω- 25
σαν είπεν , αντί του στρωννύσαν την κοίτην γυναί
κες γαρ κατά πάντα τους παλαιούς ήσαν υπουργοί,

7) διατριβήν fol. 21. τect . 8) Iliad . ν. 664. 15 ) Cod . ιστόν

eraso spiritu . 21) p. 10o9, 18. Reisk. 26) Scriptun fuerat
γυναίκα . Deletum extremum α.
 86 IO . TZET ZAE EXE G.

πλήν των βαρυτάτων υπουργιών, του στρατεύειν, και

χαλκεύειν , και των ομοίων · ει δε και συνείναι είπε
κατ' ευνών , και ούτως ουκ αισχρον. έξ έθους γαρ
εκείνοις τούτο τιμιώτατον έδόκει, μάλλον δε ήν. λέ
5 χoς δε και εύνη διαφέρουσιν· λέχος μεν γαρ , η κοί
τη, παρά το λύειν τα άχη , λύαχος , λύχος , και λέχος,
ως πέλεκυς πέλεκυς · και ο ποιητής,
εύτε τον ύπνος έμαρπτε, λύων μελεδήματα θυμού.
ευνή δε , η συνουσία , παρά το ευνοποιείν, ήγουν φι
10 λιoποιείν ώς και Ευριπίδης : έκ του σκότους τε των
τε νυκτέρων φίλτρων χάρις μεγίστη γίνεται βροτοίς.
Ερεθιζε. παραγωγή Αττική : από γαρ του ερέθω
τούτο παρήξαν οι Αττικοί , ως από αιτω αιτίζω και
τα όμοια. το δε ερέθη και ερεθίζω , είτε από του
15 έρρω το φθείρω και μετατρέπω τα ήθη , ή τα έθη,
γίνεται κατά συστολήν του ενός ρ , είτε από του έρα
η γη, και του έθω το εξέθους βλάπτω: ελέχθη δε
μεταφορικώς από των βλαπτόντων τα γέωργα και
γώδια : ως το ετήσιος και μάταιος , από των γεωργών,
20 των το έτος ωσάντων το αρμόδιον , ήγουν περί δρα
μόντων, καντεύθεν βλαβέντων» ως το κεράσθαι από
του εις κέρας πίνειν τους παλαιούς και το χορτάζειν
από του πρώην χόρτους, ήγουν βοτάνας έσθίειν. Σαώ
τερος αντί του, σόος, οι γαρ ' Αττικοί το απλούν και
25 συγκριτικών και υπερθετικόν άλλη άλλως δέχονται.
συγκριτικών αντί απλού,
μελάντερος ήύτε πίσσα:
τι '
4) Cod. τιμιω, φuo significatur potius τιμιωτάτου. 8) Iliad .
Ψ. 62 . 1ο) Hecuba 851. 24) Codex oóos, et mox eodem
modo. 27 ) Iliad . δ. 277.

2
 IN ILIADEM . 87
αντί του μέλας , και σαώτερος αντί του σόος και απλα
αντί υπερθετικών , ως το,
δία γυναικών.
αντί του η διοτάτη και ταχύτατος υπερθετικών αντί
άπλου του ταχύς. νέηαι , από μεταφοράς των ναυσίων 5
πλεόντων και υποχωρούντων. Ως δια τί βαρύνεται
και ου περί του κανόνος , λέγοντας ότι τα εις σως
επιρρήματα των γενικών ονομάτων έχουσι τους τόνους
και τας γραφάς. Ιστέον ότι τα επιρρήματα από των
η μερών του λόγου γίνονται , και από πασών των 10
πτώσεων· όθε και το ως , από του δς άρθρου γεγο
νός , φυλάττει την βαρείαν εκείνον · ει δ' ήν γεγονός
από της ων γενικής των πληθυντικών , πάντως αν
περιεσπάσθη , έδεισε. τινές δύο δ γράφοντες, αγνοού
σιν ότι Αιολικόν έστι το διπλασιούν τα σύμφωνα , 15
ως τούτο , και το οπίσσω , και τα όμοια και το εκθλί
βειν ποτέ και το σ . ως το όπιθε, και το και αντί του
όστις , και μυρία έτερα και φασίν οι γενναίοι, ότι
το πολυ δέος του γέροντος παριστων “Όμηρος, δια δύο
δ την γραφήν εξέφερεν· ιστέον δε τούς φρονούσιν,20
ότι τα τοιαύτα Αιολικα εστίν , ως έφημεν· εγω δε
δι' ενός δ γράφων, άπταιστον το μέτρον ευρίσκω. η
γαρ οξεία επικειμένη βραχέος , ώςπερ νύν, και προκει
μένη , και μετακειμένη , μηκύνει αυτό. τούτο δε και
άπταιστα γράφειν τους παϊδας διδάξειε, και μη απω- 25
λείας τον Όμηρον νομίζειν παραίτιον. το , σε κοινή
συλλαβή εστιν , και έστι μακρόν » αλλα μή τις , ως οι
δδεε
14) Codex έδεισε . 17) ως το όπιθε fol. 23. vers .
 88 10. TZETZAE EXE G.

πολλοί των αφρόνων, μετά του ν τούτο γραφέτω · τας

άνω γαρ των βραχέων κειμένας μακράς ενύμισαν εκεί
νοι νύ γράμμα τυγχάνειν, και δια τούτο πάν τοιούτο
μετά του ναγράφουσιν. έτι περί του έδδεισεν ακρι
5 βέστερον γραπτέον ωφελείας ένεκα των νέων , ίν' εί
δοίες , όπως δια βδ εκφέρεται. το έδεισε , κοινώς δι'
ένος δ εκφέρεται : οι δε Αττικοί μετά προθέσεων λέ
γουσιν ενέδεισε, και κατέδεισε , και ανέλαβε, και κα
τέλαβε , και τα όμοια: οι Αιολείς δε κατα συγκοπήν
10 ένδεισε και ένλαβε λέγουσι και τροπή του και εις το
δ ή το λ, έδδεισε και έλαβε πάσα γαρ συλλαβη εις
ν λήγουσα , εαν συντεθή μεθ' ετέρας συλλαβής , αρ
χομένης από τινος συμφώνου, πλην των τριών δασέων
και τριών διπλών , τρέπει το τελευταίον νυ της πρώ
15 της συλλαβής εις το αρκτικόν συμφωνον της β συλ
λαβής, και διπλασιού αυτό , ώςπερ και πάσης προ
θέσεως , οίον, ενέβαλεν έββαλε , κατέβαλε κάββαλεν,
ενεγέννησε έγγένησε , κατεγένησε καγγένησεν , ενέδει
σεν έδδεισε, κατέδεισε κάδδεισε , και τα όμοια πάντα ,
20 πλην, ως ειπον, των δασέων και διπλών · εκείνα γαρ ,
ως είπον, ου διπλασιουνται, αλλά τα μεν διπλά πάλιν
απλώς εκφωνείς , κατέθεσε κάζεσε , καξεσε , κάψυξε :
τοις δε δασέσι προστίθης και ψιλον , κάτθετο , καπφά
λαρα, κακχεε. Βή: το σχήμα αφαίρεσις· τρία δέ εισι
25 πάθη της λέξεως: αφαίρεσις , ή εκ της αρχής άρσις :
ως το έβη βή· και Ιωνικών συγκοπή , η εκ της μέ
σης · ιερείς , ερευς και έστιν Αιολικών · αποκοπή, η

26) Post και exc.diι ιστιν .

 IN ILIADEM . 89

εκ του τέλους αρσις » ιδρώτας , ιδρώ, και τα όμοια

και έστιν. Αττικόν. ακέων» από μεταφοράς των κοι
μωμένων κατ ' επίτασιν τού α: οι γαρ κοιμώμενοι ,
συχάζουσι χρήσις δε του κέω το κοιμώμαι ,
όρσω κέων . 5

παρά θίνα» προς τον θϊνα , δς γίνεται από του θείνω

το τύπτω , γράφεται δε δια του ι, επεί πολλα εισιν
ονόματα από ρημάτων συγκείμενα. Πολυφλοίσβοιο .
ούτος ο ποιητικός τρόπος ονοματοποιία έστιν, ως και
το ρόθιον , και μόχθος , και έτερα μυρία' αλλά το το
μεν ρόθιον και μόχθος επί κτύπου θαλάσσης λέγε
ται , περί πετρώδη αιγιαλόν προσρηγνυούσης τα κύ
ματα , και μεγάλους κτύπους αποτελούσης , δια το
τον παρεσπαρμένον αέρα τοίς ύδασι καθ' ολομέρειαν
έξωθεϊσθαι τότε υπό των κυμάτων , και μη εφευρί-15
σκειν αραιοπόρους τους λίθους , ώςτε διά τούτων υπο
δυόμενον ήρεμαίως υποχωρείν : φλοίσβος δε λέγεται
επισυριγμού τε , και βέλους απηχήσεως , φερομένου
δια του αέρος, και επί κυμάτων εκφοράς θαλασσίων,
παρα ψαμώδη εκρηγνυμένων αιγιαλόν ήρεμαίως , ως 20
τί μέν του παρεσπαρμένου αέρος υποχωρείν, τί δε αν
θίστασθαι , και ποιεϊν ούτως ώςπερ εναρμόνιον την
απήχησιν. αλλά περίεργον το περί των παρέργων
τοιαύτα ημάς φυσικεύεσθαι· εργώδες γαρ και των
δυσχερεστάτων λέγειν εστίν , και περί μόνων ων φυ- 25
σικεύεται “ Όμηρος · άλλως τε δε γραμματικοί και των
ασόφων ημείς, αυτομαθείς τινές , και θυμόσοφοι, και
μη μέγα κομπάζοντες είδέναι τι εκ φιλοσοφίας και
φυσικής παρ' ουδενός γαρ ουδέν ήρμηνεύμεθα· και
5 ) Odyss . η . 342 .
 SO 10. Τ ZETZAE EXE G.

τί αν γενναίον αποφθεγξαίμεθα ; Θαλάσσης, οι μεν

ετυμολόγοι πάντες παρα το άσον είναι θανάτου τοίς
πλέουσιν είπον · εγώ δε , παρά το εν ταϊς άσσαις ,
ίγουν βλάβαις θάλλειν εν δε λ έχει γραφόμενον ,
5 ως το θάλλω θαλος, αγγέλλω άγγελος ή εκ του θηλή
θήλασσα , η τροφος, ως το άνασσα , και Ιωνική συ
στολή θάλασσα · όθε και Τηθύς , ήγουν τροφος λέ
γεται το γαρ ύδωρ θρεπτικών εστιν, ως η γη χωρη
τικών των τρεφομένων. Απάνευθε. Ιωνικόν. β γαρ
10 προθέσεις αντί μιας κείνται , ή απο και η ανα, ως
παρ' Ηροδότω : όλυρέων , τας μετεξέτεροι ζειας κα
λέoυσι το δε άνευθεν , από του άνευ θέειν, ήγουν .
τρέχειν και υπεξίστασθαι χωρίς. Εκ του κινώ γίνε
ται κινών και κιων . το ηρατο , ελέχθη. Ο γεραιώς ,
15 συστολή Ιωνική εστιν , δ και αρχαϊσμος καλείται , ως
έλεξα όπισθε, το ξηρόν ξερον λέγων, το πλήθος πλέ
θος , και τα όμοια. το απάνευθε , και όπισθε , και
τα τοιαυτα επιρρήματα , ως τα γ πρόσωπα γράφον
ται · φωνήεντος μεν επιφερομένου εφελκύουσι το ν ,
20 συμφώνου δε, ουκέτι , ως το,
πρόσθεν έθεν φεύγοντα.
πρόσθε δε οι δόρυ τ' έσχε.
ει γαρ ήν πρόσθεν δε οι , έπταισμένος αν ο στίχος
έφευρίσκετο:
25 πρόσθεν γάρ μιν Μοίρα δυσώνυμος αμφεκάλυψε:
και ,
εύδουσ ’ ή απάνευθε • διειπέ μοι · όφρα δαείων
δς σευ άνευθεν έων:

2) τοίς πλέουσιν fol. 22. τect. 11 ) ΙΕ . 56 . 21 ) Iliad. 6 .

56. 8ο. υ. 402. 22 ) 11iad. . 3οο . 25) Hiad . μ. 116.
21 ) liad. κ. 45 . 28) Iliad . β. 27. 6ά.
 IN ILIADE M. 91

και τα όσα τούτοις παραπλήσια: η άγνοια δε των

ακριβώς τα μέτρα ουκ ειδότων ταύτα παρέφθειρεν ·
ει γαρ ήδεσαν εκείνοι τα εις μέρος λόγου λήγοντα
βραχέα κοινας είναι συλλαβας , και δέχεσθαι αμφο
τέρως , το 5

πρόσθεν γάρ μιν Μοίρα δυσώνυμος

και τα όμοια , ουκ αν συν των εξεφώνουν , αλλά χω
ρίς του ν · τούτο δε ήγνωκότες , ούτω παρέφθειραν
το ορθόν της γραφής και της τέχνης.
εκ δ ' οίγε πτολίων τε και αγρων ήλασαν εσθλήν , 10
α δειλοί, σοφίην, Έριούνιον υβρίζοντες
ώλετο δε προτέροις πεπονημένον ημιθέοισιν
έργον ,
ώς φησιν Ορφεύς συνασοφούμεν δε και εμείς τους
μη σοφούς εκ του κρατήσαντος έθους. ει γαρ τοιουτο 15
γράψεις αντί του τοιούτον, και πρόσθε και ο πρό
σθεν, κατ’ Ευριπίδης
δόξεις αχρείος , και ου σοφος πεφυκέναι
ο γαρ αυτος αλλαχού φησίν Ευριπίδης,
δόξει τις αμαθεί σοφα λέγων ούκ ευ φρονείν . 20
εγώ δ ' εν τούτοις έπαινώ τον είπόντα
άγνοια μήτηρ ούσα πάντων των κακών
αλοιδόρητον όνομά κέκτηται μόνη.
'Απόλλων, άναξ, και Λητω όπισθεν ερρέθη, ότι Λη
τω νύν το αρχέγονον σκότος έστιν Απόλλων, ο ήλιος : 25
ύκομον δε νύν , ου την εύκομον · λέγει γαρ καλλί
κομον εκείνο το σκότος ' αλλά την πλατύκομον · πάν
των γαρ πρότερον περιεκέχυτο το έρεβος, ήτοι η
Λητώ , ως όπισθεν είπον πλατυτέρως · εκ δε της του
14) Lith . 68. 17 ) Med. 299. 19) Bacch. 48ο,
 92 10. TZETZAE EXE G.

ερέβους εκείνου υποχωρήσεως και τε ήλιος , και η σε,

λήνη , και απλώς τα κατά τον ορώμενον τήδε βίον
άπαντα εφανησαν· τίς δέ ή του γέροντος άρα και επε
καλείτο σφοδρότερον των Ελληνικό στρατοπέδω εν
5 σκηψαι τον ήλιον · ου γεγονότος και θερινώ καταστή
ματι φλογώδεις εκλάμποντος τας αυγάς , συνέβαινε
και μόνον μολύνεσθαι και διαφθείρεσθαι τον αέρα .
εκ δε της συνεχείας της ίππου και του περιττώματος
του τοσουταρίθμου στρατού , ών τας ικμάδας ο ήλιος
10 ανασπών τε και αναφέρων , τουτον είργάζετο λοιμω
δέστατών τε και αδιάπνευστον · έτι δε και ο Χρύσης
αυτός τον καιρόν συνεργoν έφευρών οίςπερ αυτός οί
δεν άρρητουργήμασι μαγικούς, επιπλέον τον αέρα πα
ρέφθειρε , και λοιμωδέστερον απειργάζετο, τα νεκρά
15 των σωμάτων παρά τας πηγάς των υδάτων εμβάλ
λων, όθεν ύδρεύοντο » όπερ εκ του Θέστορος μάντεως
γνόντες οι Έλληνες , τήν τε θυγατέρα διδoυσι , και
οικεσίαις και δώρους εξευμενίζονται και ούτος πάλιν
αποσοβεί τον λογισμόν αποτροπιασμούς και καθαρ
20 μοίς και θυσίαις. ότι δε οι μάγοι τοιαύτας είχον
δυνάμεις , ανάγνωτε την Έξοδον Μωσέως , και ευρή
σετε έναυτή , όσα οι του Φαραώ μάγοι εποίησαν ·
ακούσατε του Ορφέως περί μαγικής λέγοντος ·
ροϊζον τε στήσαι χαμαι έρχομένοιο δράκοντος
25 είσεται , ήδ' όφεων τον σβέσαι έρπηστήρων :
δώσω οί και φωτα χόλω πίπτοντα σελήνης
ρύσασθαι, και νουσον άταρτηρής ελέφαντος:
9) Cod. τοσουτ'αρίθμου, apostropho et spiritu -a recent. mana
additis. Alludit ad Aeschyli Pers. 432 . 17) διδούσι fol. 22 ,
vers . 23) Lith, 48.
 IN ILIADEM . 93

και ψυχήν ελάσαι τεθνηκότος, ή κεν ερεμνού

εξ Αϊδος πρoμoλουσα ποτιχρίμπτηται εκάστω :
και αποτροπιασμούς δε και αντιστοιχειώσεσι και αντι
παθείαις τισι τα τοιαύτα απέτρεπον ως πρίν Λαίϊος
έν χρόνοις 'Αντιόχου, χαρώνιον πρόσωπον εγγλύψας πέ- 5
τραις εις εξέλασιν λοιμικών τοξευμάτων , και Απολλώ
νιος δε ο Τυανεύς, μαρμαρίνους στοιχειώσας πελαργους
ποτέ έν Βυζαντίω , εις εξέλασιν πελαργών , όφεις ρι
πτόντων επί τας Βυζαντίων δεξαμένας , και ούτω φθει
ρόντων πολλούς· ομοίως δε και χαλκούν κωνοπώνα 10
ποιήσας , ψύλλας και κώνωπας και κόρεας έχοντα και
τοιαυτα έτερα ζωύφια κεχαλκευμένα: ούτινος κωνωπώ
νος στοιχειωθέντος εν Βυζαντίω παρα του ρηθέντος
'Απολλωνίου , ουκ ήν ιδείν πρότερον εν τω Βυζαντίω
τοιούτο τι ζωύφιον, ως ύστερον, τον κωνωπώνα τουτον 15
μετατεθέντος υπό του μεγάλου Κωνσταντίνου εν τω
τόπω του ταύρου και εκείσε εστωτα ο βασιλεύς Βασί
λειος ο Μακεδών καθελών , και έτερα μυρία τοιαύτα
περικαλλή χαλκουργήματα , κεράμους χωνεύσας εποίη
σε , και τον εν τω παλατίω ναών της νέας τούτοις ωρό- 20
φωσε. Κλυθι . το προστακτικών κλύθι ή ούτω κλύω,
κλύμι οβ αόριστος έκλυν το προστακτικών κλύ, και
κατα έκτασιν κλύθι. Μεϋ , εμού: Δωρικώς και Αιολι
κώς το γαρ ε και ο τριχως κιρνάται περί μεν τοίς
" Ιωσιν εις την ου δίφθογγον , εμε εμού παρά δε τοϊς 25
'Αττικούς εις την ει δίφθογγον, δέον δείν, πλέον πλεϊν :
παρα δε Αιολεύσι και Δωριεύσιν εις την ευ δίφθογγον ,
ως το 'Αχιλέως Αχιλεύς , εμέο εμεύ , και τα όμοια. 'Αρ
14) Codex πρύ .
 92 10. TZETZAE EXEG.

ερέβους εκείνου υποχωρήσεως και τε ήλιος , και η σε ,

λήνη , και απλώς τα κατά τον ορώμενον τήδε βίον
άπαντα εφανησαν· τίς δέ ή του γέροντος άρα και επε
καλείτο σφοδρότερον των Ελληνικό στρατοπέδω εν
5 σκηψαι τον ήλιον· ου γεγονότος και θερινώ καταστή
ματι φλογώδεις εκλάμποντος τας αυγας , συνέβαινε
και μόνον μολύνεσθαι και διαφθείρεσθαι τον αέρα.
εκ δε της συνεχείας της ίππου και του περιττώματος
του τοσουταρίθμου στρατού, ών τας ικμάδας ο ήλιος
1ο άνασπων τε και αναφέρων , τουτον ειργάζετο λοιμω
δέστατών τε και αδιάπνευστον · έτι δε και ο Χρύσης
αυτός τον καιρόν συνεργoν εφευρών οίςπερ αυτός οί
δεν άρρητουργήμασι μαγικούς, επιπλέον τον αέρα πα
ρέφθειρε , και λοιμωδέστερον άπειργάζετο, τα νεκρά
15 των σωμάτων παρά τας πηγάς των υδάτων εμβάλ
λων , όθεν ύδρεύοντο » όπερ εκ του Θέστορος μάντεως
γνόντες οι Έλληνες , τήν τε θυγατέρα διδούσι , και
οικεσίαις και δώρους εξευμενίζονται και ούτος πάλιν
αποσοβεϊ τον λογισμόν αποτροπιασμούς και καθαρ
20 μοίς και θυσίαις. ότι δε οι μάγοι τοιαύτας είχαν
δυνάμεις , ανάγνωτε την Έξοδον Μωσέως , και ευρή
σετε έναυτή , όσα οι του Φαραώ μάγοι εποίησαν·
ακούσατε του Ορφέως περί μαγικής λέγοντος ·
ροϊζον τε στήσαι χαμαι έρχομένοιο δράκοντος
25 είσεται , ήδ' όφεων ιον σβέσαι ερπηστήρων :
δώσω οι και φώτα χόλω πίπτοντα σελήνης
ρύσασθαι, και νουσον άταρτηρής ελέφαντος:

9) Cod. τοσουτ'αρίθμου, apostropho et spiritu -a recent. manu

additis. Alludit ad Aeschyli Pers. 432. 17 ) διδούσι fol. 22,
vers . 23) Lith , 48.
 IN ILIADEM. 93

και ψυχήν ελάσαι τεθνηκότος , ή κεν ερεμνού

εξ Αϊδος προμολούσα ποτιχρίμπτηται εκάστω :
και αποτροπιασμούς δε και αντιστοιχειώσεσι και αντι
παθείαις τισι τα τοιαύτα απέτρεπον ως πρίν Λαίϊος
ένα χρόνοις ' Αντιόχου, χαρώνιον πρόσωπον εγγλύψας πέ- 5
τραις εις εξέλασιν λοιμικών τοξευμάτων , και Απολλώ
νιος δε ο Τυανεύς, μαρμαρίνους στοιχειώσας πελαργους
ποτέ έν Βυζαντίω , εις εξέλασιν πελαργών , όφεις ρι
πτόντων επί της Βυζαντίων δεξαμένας , και ούτω φθει
ρόντων πολλούς· ομοίως δε και χαλκούν κωνοπωνα 10
ποιήσας , ψύλλας και κώνωπας και κόρεας έχοντα και
τοιαυτα έτερα ζωύφια κεχαλκευμένα : ούτινος κωνωπώ
νος στοιχειωθέντος εν Βυζαντίω παρα του ρηθέντος
'Απολλωνίου , ουκ ήν ιδείν πρότερον εν τω Βυζαντίω
τοιούτο τι ζωύφιον, ως ύστερον, τον κωνωπώνα τουτον 15
μετατεθέντος υπό του μεγάλου Κωνσταντίνου εν τω
τόπω του ταύρου και εκείσε εστώτα ο βασιλεύς Βασί
λειος ο Μακεδών καθελών , και έτερα μυρία τοιαύτα
περικαλλή χαλκουργήματα , κεράμους χωνεύσας εποίη
σε , και τον εν τω παλατίω ναών της νέας τούτοις ωρό- 20
φωσε. Κλυθι. το προστακτικών κλύθι » ή ούτω κλύω,
κλύμι · οβ αόριστος έκλυν το προστακτικών κλύ, και
κατα έκτασιν κλύθι. Με. εμού : Δωρικώς και Αιολι
κώς : το γαρ ε και ο τριχως κιρνάται περί μεν τοίς
" Ιωσιν εις την ου δίφθογγον , εμε εμού παρά δε τοίς 25
Αττικούς εις την ει δίφθογγον , δέον δεϊν, πλέον πλεϊν ·
παρά δε Αιολεύσι και Δωριεύσιν εις την ευ δίφθογγον ,
ως το Αχιλέως Αχιλεύς , εμέο εμεύ , και τα όμοια. Αρ

)
14) Codex πρύ .
 10. TZET ZAE EX EG .EXEG .
γυρότοξε " μυθικώς μεν τον Απόλλωνα φάσκουσιν αρ
γυρούν τόξον έχειν · αλληγορικώς δε ο Όμηρος φυσι
κεύεται περί του ηλίου , και φησίν , ότι τόξον του
Απόλλωνος , τουτέστι το φως του ήλιου , δι' ου μακρό
5 θεν τοξεύει λαμπρας επιπέμπων ακτίνας, λευκόν έστι ,
και ουχ , ώσπερ Αναξαγόρας φησίν , ύστερον γενόμενος ,
ότι πυρώδες : μύδρον γαρ ο Αναξαγόρας τον ήλιον
λέγει , τουτέστιν , πεπυρακτωμένον σίδηρον · και έτε
ροι δε αυτόν τον ήλιον αφώτιστον είναι παντελώς
1ο λέγουσιν , υπό δε της σφοδρας του ουρανού κινήσεως
φωτίζεσθαι· τούτων γούν τας δόξας προφθάσας“ Όμη
ρος, επιλύεται , λευκόν λέγων είναι το φως του ήλιου,
δια του είπείν αργυρότοξον ' ο γαρ άργυρος λευκός:
έτι δε σαφέστερον αυτό δείκνυσιν εν τη ου ραψωδία,
15 λέγων ·
καλόν, νηγάτεον · λευκόν δ ' ήν, ήέλιος ως :
περί δε του τόξου , και των ώμων , και των τοιούτων,
α μαθών " Ομηρος εκ των Αιθιοπικών συμβολικών
.
γραμμάτων ούτω φησίν, έμπροσθεν έρώ , ένθα μήτε
20 αλληγορία πολλή , μήτε πύκνωσις σχολίων εστί · νυν
δε το τούτων πλήθος ουκ έα με και περί των τοιού
των λαλείν. Χρύσα πόλις έστιν της Τρωάδος περί
Μυσίαν την χώραν , από τινος παλαιού Χρύσου κλη
θείσα: Χρύσην δε την Χρύσαν Ιωνικώς είπεν. οι
25 γαρ "Ίωνες το α εις η τρέπουσιν, και το ε ομοίως εις
η, ως το βασιληος και Πηλήoς : οι δε Δωριείς το η
εις α , αντί του μήτηρ μάτηρ λέγοντες · και αντί του

10) Ad του ουρανού supra scriptum και αυτού . 14) Immo

ξ. 185. 25 ) εις η τρέπουσιν fol, 23. rect . 27) Codex bis του .
 IN ILIADEM . 95
σκήπτρον κάπτρον , και τα όμοια αλλά και τα τοι
αυτα περίεργα και εί τι τοιούτο , παρεάσομεν , έστ '
αν η αλληγορία ημίν και τα φυσικά του Ομήρουεπί
κεινται: εν οις δε ουκ έστιν τοιούτων πολυπλήθεια,
περί διαλέκτων και πνευμάτων και εγκλίσεων και των 5
τοιούτων πλατυνούμεν την υπόθεσιν · νύν δε τα λίαν
αναγκαιότατα μόνον λέγειν αρκεί . Βώ , βήσω, βέ
βηκα, βέβηκας , και αμφιβέβηκας. Κίλλα, πόλις Τρωάς
δος κληθείσα τοιώσθε · Πέλοψ ο Τάνταλος εκ χρη
σμου εζήτει μαθείν , που κτίσει πόλιν: και εδόθη 10
αυτώ χρησμος εκεί κτίσαι πόλιν , όπου αν περίλυπος
γένηται· απερχομένου δε αυτού προς Πισαν πόλιν της
“ Ήλιδος, ώστε προς γάμον λαβείν Ιπποδαμαν την Οι
νομάου θυγατέρα, εί άρματι νικήσοι Οινόμαον , συν
ων αυτω Κίλλας ο ηνίοχος τελευτα περί τουσδε τους 15
τόπους· δι' δν σφόδρα λυπηθείς ο Πέλοψ , και γνους
τον χρησμόν , έκτισε την Κιλλαν επί Κιλλα τούτω,
τω αυτού ηνιόχω· έτι δε και ιερόν Κιλλαίου Απόλ
λωνος ιδρύσατο. Ζαθέην. ζα επιτατικόν μόριον , και
θέα , ήγουν θέας αξία: ή θείαν, μετά έκθλιψιν του 20
ι. 'Ιωνικώς . Τενέδοιο. Τένεδος νησος εστίν προ της
Τροίας κειμένη , πρότερον Λεύκοφρυς καλουμένη:
Κύκνου δε , του Ποσειδώνος ή Απολλωνος υίου κατά
τινας , σχόντος δύο παίδας εκ προτέρας γυναικός Τενη
και Ημιθέαν, επιγήμαντος δε μητρυϊαν τοίς τέκνοις 25
Φυλονόμην, ή Πολύβοιαν , και της μητρυίας ερασθεί
σης του Τένου, και κατειπούσης κατ' αυτού ψευδώς
τω Κύκνω , ότι Τένης βιάζοι πρός γάμον αυτήν,
αγανακτήσας ο Κύκνος εμβάλλει τον Τένη και Ημι

25) Cod. 'Huiléav, supra scripto Aevxojtár.

 E
TZA G
96 10. TZE EXE .

θέαν την και Λευκοθέαν ες λάρνακα , και ρίπτει εις

την θάλασσαν της λάρνακος δε περί Λεύκοφρυν την
νήσον εξενεχθείσης , οι εν τη νήσω ταύτην ανοίξαν
τες, και τα παιδία ευρόντες, και τας αιτίας μαθόν
5 τες , τον Τενη βασιλέα ποιούσιν αυτών και την αυ
των νήσον Λεύκοφρυν , Τένεδον μετωνόμασαν προς
τιμήν Τένου · ύστερον δε και ο Τενου πατήρ Κύκνος
τα πάντα μαθων ακριβώς , την μεν Φυλονόμην την μη
τρυϊαν του Τένου φονεύει αυτός δε εις Τένεδον απελ
10 θών, συνήν τοίς παισίν • ύστερον δε επιστρατευσάντων
των Ελλήνων τη Τροία , αυτός ο Κύκνος και ο υιός αυ
του Τένης υπό 'Αχιλέως αναιρείται η δε Ημιθέα χά
σματι γης φεύγουσα περιπίπτει και διαφθείρεται. Τε
νέδoιο δε της Τενέδου, Ιωνικόν . ίφι . ίς , ινος , ενόφι,
15 και ίφι , συγκοπή Αιολική. ανάσσω , το β ' ανάσσεις:
το άναξ δε πολλάκις ερρέθη. Σμινθεϋ. μυθώδης
ιστορία της φέρεται , ότι τώ εν Χρύση πόλει Μυσίας
Κρίνιδι ιερεί αυτού οργισθείς υ Απόλλων, μύας έπεμψε
και έλυμαίνοντο τους καρπούς αυτού μεταμεληθείς
20 δε , επιφαίνεται Όρδιϊ τω βουκόλω του Κρίνιδος, και
τοξεύσας των μυών ένα , πάντας διέφθειρε, και των βου
κόλω την αυτού επιφάνειας είπε δηλώσαι τώ Κρίνιδι
όπερ ο Κρίνης μαθών , ιερόν ιδρύσατο Σμινθέως Απόλ
λωνος . άλλοι δε αληθεστέραν ιστορίαν φασίν, ότι Κρή
25 τες αποικίαν στείλαντες , χρησμόν έλαβον , εκεί κτίσαι
πόλιν , όπου αν εναντιωθώσιν αυτοίς οι εγχώριοι : περί
δε τα της Τρωάδος μέρη κοιμηθέντες και υπό των
εκείσε μυών τους των όπλων λώρους καταβρωθέντες,
συνιέντες τον χρησμόν ότι περί μυών έλεγεν, έκτισαν
3ο εκεί πόλιν και Σμινθίαν ταύτην κατονομάκασιν· κατα
γαρ τους Κρήτας οι μύες σμίνθοι καλούνται και
 IN ILIADEM .
97
ταύτα μεν τα περί την ιστορίας και τον ψευδή εκεί
νον, ' Απόλλωνα ον Όμηρος ουκ εγίνωσκεν · αλληγο
ρικώς δε , ο Χρύσης των εν τοίς μέρεσιν εκείνοις ήλιον
επεκαλείτο γενέσθαι σφοδρότερον , ίνα τούτω συνερ
γήση προς βλάβην Ελλήνων . Σμινθία δε αναιρετι - 5
κον των μυών πώς λέγει τον ήλιον , ουκ ίσημα έρευ
νησάτω δε ο βουλόμενος , και ουδε τούτο εύρήσει Ομήρω
μάτην ρηθέν έγω δε εκ Διοδώρου κυρίως ιστορίας
επίσταμαι , ότι του Νείλου υποχωρήσαντος μετά την
ανάβασιν , της γης έτι πηλώδους ούσης , εκ της ιλύος 1ο
μύες γεννώνται έν Θηβαΐδι , και οι μεν προέφθασαν
ακέραιοι γεγονέναι προ της εξικμάσεως του ηλίου,
ζώσιν επίσης πάσι τοις ζώοις· ους δε ο ήλιος ατελείς
καταλάβη εν τη λύϊ , αναιρούνται και δια τούτο
oίμαι Σμινθέα και αναιρέτης των μυών τούτον καλεί . 15
τυ Δωρικώς ευθεία , ψιλον , δοτική δε δίφθογγον· και
τοί αντί του δη Αττικώς . Χαρίεντα έρεψα · ήρεψα ,
έστεφάνωσα· 'Ιωνικών συστολή του η εις ε · νηόν,
Ιωνικών νεων , Αττικόν . έστεφάνουν δε το παλαιών
οι ιερείς τους ναούς· είχον γαρ των στοιχείων και 20
αστέρων ναούς , ναι μήν και βασιλέων αγαθών , και
θυσίας και σπλαγχνοτομίας εν τούτοις εποίουν · δ δη
λοί διά του είπείν μηρί’ έκηα · τα δε περί της σπλαγ
χνοτομίας έρούμεν εις το , μάντιν ή ιερήα. Πίονα :
ιαίνω το ευφραίνομαι· ιον και πίον» και πίονα . 25
Μερίζω , μερίoν , και εκτάσει Αττική μηρίον· εκ γαρ
των μηρών ο άνθρωπος εις δύο εστί διηρημένος. έκαυσα

1) ψευδή fol. 23. vers. 8) Codex labuerat διοδώρικώς , sed

erasum supra scriptoʻov. Kvpiws saepe in hoc codice xūs scrie
bitur . Diodori locus est I. 10. "

[G]
 E
TZA G
98 10. TZE EXE .

αόριστος, και εκθλίψει του υ, και εκβολή του σ , και

τροπή 'Ιωνική του α εις η , έκηα. ταύρος, τεταμένην

και μεγάλην αύραν και πνοήν έχων μυκητικός γαρ.
αίσσω, αιξ· εν πέτραις γαρ και τους υψηλούς νέμεται
5 το ζώον. Ταύρους δε και αίγας θύουσι τω ηλίω, ότι
θερμά ταύτα, καθάπερ ο ήλιος και ότι οι βόες έρ
γαζόμενοι νύν , τρέφουσιν ημάς και ποιούσι βλέπεις
τον ήλιον · ο δε αϊξ όχευτικόν έστι , και συνουσιαστι
κον , και ζωογόνον , καθάπερ και ο ήλιος , ώς φησί
10 και Σοφοκλής :
την πάντα γούν βόσκουσαν ηλίου φλόγα.
δια ταύτα αίγες και ταυροι θύονται τα ηλίω. Κα
ραίνω, το απο συμβουλής και λογισμού ποιώ κραίνω
Αιολικώς και Ιωνικώς κραιαίνω και κρηήνω· όθε
15 προσγραπτέον . " Ελω, το προκρίνω, λωρ, έέλωρ, και
δέλδωρ · ψιλούται δε , ως ένδοθεν επαυξήσαν ως το
ήλιος ήέλιος , Άδης Αίδης , και τα όμοια. Τίσειαν . νύν
αποδώσειαν τα εμοί δάκρυα τοίς σοίς βέλεσι. Δαναοί,
απο Δαναου , του Αιγύπτου αδελφού. Δάκνω , το
20 λυπώ , δάκνυον , και δάκρυον · ή το δια του κάρας
και της κεφαλής ύoν, ήγουν βρέχον. Σοϊσιν · επέκτα
σις ο τρόπος , και έστι των Αττικών. Βελεσιν . βέλος
ή το την βίας και την δύναμιν λύον , ή το βιαίως
ελαύνον ή ελαυνόμενον . ευχόμενος· β σημαίνει το εύ
25 χομαι , το καυχώμαι , ως αλλαχού, και το παρακαλώ ,
ως νυν και γ το υπισχνούμαι. κλώ , το επικλίνομαι
και ακουω· και εξ αυτού κλύω. Φοίβος και Απόλ
11 ) Oed . R. 1425. Memoriter citans mutat ; sed sic etiam in
Chiliad. XII . hist. 414. p. 233. 26) Scriptum fuerat rñv, quod
ita deletum est, ut in y mutatum videatur,
 IN ILIADEM .
99
λων ερρέθη · τίς δε η υπακοή του Απόλλωνος ήτοι
ηλίου , το γενέσθαι αυτόν δηλονότι θερμότατον , σίον
ο Χρύσης επόθει . Kάρηνον , η κεφαλή , οιονεί κήρ
και ψυχή άνω : ως το καρδία , κάρα δία , ή κηρ και
ψυχή δία : κάρηνον δε Ολύμπου και όρους , η εξοχή 5
μεταφορικώς · νύν δε καρήνων Ούλύμπου , των ζωνών
του ουρανού φησίν : επτα γαρ ζωνών ουσων, εν μέν
τη ανωτάτη και πρώτη Κρόνος έστιν, εν τη δευτέρα
ο Ζευς, εν τη τρίτη ο ' Αρης , έν τη δ δε και μέση και
ήλιος , εν τη ε 'Αφροδίτη , έν της Ερμής , εν δε τη ζ 10
και κατωτάτη σελήνη. τρέχουσι δε πάντες εν ταϊς οι
κείαις ζώναις δρόμων άλληκτον και εναρμόνιον κατά
την αρίστης και τελείαν μουσικής συμφωνίαν , ως
εν τώ ,
ου μέν φόρμιγγος περικαλλέος, '15
έρούμεν. Χωόμενος· εκ του χέω το συνταράσσω , χώω :
τα γαρ βαρύτονα τα τοιαύτα μηκύνονται , ως το ρώω
το ορμώ, πλώω, και τα όμοια χώεσθαι δε και οργί
ζεσθαι τον ήλιον είπε τω θερμοτέρας και βλαπτι
κας επαφεϊναι τας ακτίνας τη γη εκ των ουρανίων 20
ζωνών , αντί ζώνης Αττικώς : το δε προσάπτειν ηλίω,
και τους στοιχείοις , και τισιν αναισθήτοις αίσθησιν,
και οργήν , και ψυχήν , γλυκύτητος εστί κατα ρήτο
ρας. Τόξα και ώμους, εκ των συμβολικών Αιθιοπι
κων γραμμάτων φησίν & έμπροσθεν , ώς έφην, δη- 25
λώσομεν. τόξα γαρ καλεί την βλαπτικήν των ακτί
νων αυτού δύναμιν· ώμους, το οπίσθιον και ύστερό
χρονον μετα γαρ το ενσκήψαι την ηλιακής ακτίνα
2) Cod, δη. 15) Iliad. α. βο3. 19) τώ θερμοτέρας fol.
24. rect . 21) Cod. αντί ζ .
[ 2]
 100 10. TZETZAE EXEG.

τη γη επέρχεται ο λοιμός. κατά δε ιστορίαν το παλαιόν .

εν τους ώμους τα τόξα εβάσταζον , και τας φαρέτρας ,
ώς φησι και ο Πίνδαρος : πολλά μοι υπ ’ αγκώνος έντι
ωκέα βέλη. κήρ, η ψυχή , παρά το κεκράσθαι εκ ψυ- ,
5 χρού και θερμού , ή παρα το έαρ , και σημαίνει κατά τι
νας μεν το αίμα , κατά τινας δε το πνεύμα , έαρ , ήρ,
και κηρ. ώμος δε , παρά το ώ το υπομένω , και τα βάρη
υπομένων. ερέφω , το σκεπάζω , ήρεφής και αμφηρε
φίς. φαρέτρα , η βελοθήκη, παρά το φέρειν τα τρών
10 τα , ήγουν τα τιτρώσκοντα. τόξον δε παρά το τώ το
εκτείνω, το εκτεινόμενον οξέως και σφοδρώς , ή το εν
τη εκτάσει ξέoν και κόπτον . Αμφηρεφέα φαρέτραν ,
την εκατέρωθεν εσκεπασμένην , ότι η παρ' ημίν βελο
θήκη εκ δύο ξύλων εστίν εσκευασμένη , του μεν κοίλου,
15 του δε ευθέως και λείου: μέσω δε τούτων των δύο κεϊν
ται τα βέλη και ταύτα μεν ούτω. Απόλλωνος δε βέλη,
ήτοι ηλίου , το θερινών του χρόνου κατάστημα εν τού
τω γαρ ως επί το πλείστον λυμαντικώτεραι αι του ηλίου
ακτίνες , και το λοιμικών πολυ γίνεται νόσημα προς
20 τας αναθυμιάσεις και το ποσόν του μολισμού του αέ
ρος. αμφηροφής δε φαρέτρα, οι δύο επίλοιποι του χρό
νου καιροί , ότε εαρινός και χειμέριος , οίτινες τα βέλη
συγκρύπτουσιν ένδοθι , τουτέστιν εκατέρωθε συγκε
ρώσι το θερινόν φλογώδες κατάστημα. το γαρ παλαιών
25 ου τετραμερής , αλλά τριμερής ήν ο χρόνος · όθε και
τον Ηρακλέα εις χρόνου γράφοντες πρόσωπον , τρία
ποιούσι τούτον μήλα κατέχοντες. Έκλαγξαν. όνομα
τοποιία και τρόπος· το γαρ κλάγξαι επί φωνής και γε
ράνων και βελών κτύπου λέγεται . Τημι , το πέμπω,

3) Οι. ΙΙ. 149.

 IN ILIADE M. 101

ιστος και οϊστος Ίωνικώς · τίς δέ ή κλαγγή των ηλίου

οϊστών ; ο ήχος , δν είπομεν εκ της κινήσεως αυτού
αποτελείσθαι φυσικώς ή πραγματικώς , ο θόρυβος και
εκ του στεναγμού των νοσούντων ανθρώπων , έτι δε
και των θρηνων των περί τους τελευτωντας εκ του 5
λοιμου γινόμενος. Νυκτί έoικώς επί μεν του μυθι
κου Απόλλωνος , οργίλος και σκοτεινός και οιονεί
συνδεδεμένος τας οφρυς · επί δε του ηλίου, ότι μελα
νοειδης εφαίνετο , όπερ εκ της εκκαύσεως των νεφών
γίνεται και έστιν τουτο τοίς ιδoυσι προγνωστικών 10
σημείον λοιμου , Μακρόθεν δε των πλοίων κάθηται
μέλλων τοξεύειν , ότι εκ της γης γεγονότος του λοι
μώδους νοσήματος , καθαρά και αβλαβείς τότε η θά
λασσα και οι παρ' αυτήν. Ηκεν έηκεν , ώρα τώρα,
δν εόν, και όσα τοιαύτα, ει εισίν έξωθεν επαυξηθέν-15
τα, το του πρωτοτύπου πνεύμα φυλάττουσιν · ένδοθε
δε , τρέπουσιν , ως το, ήλιος ήέλιος,“ Αδης Αιδης. κλαγγή
τίς έστιν είπομεν, ή ότι και βόμβοι , και ήχοι , και
μυκηθμοί γεγόνασιν , άπερ σημεία μεγίστου λοιμού.
διατί άργυρούν είπε το φως του ήλιου, ερρέθη. Βιος , 20
το τόξον, ουχ η νευρώ, ώς φασιν οι λεξιγράφοι" φησί
γαρ “Όμηρος έν τη δ
λίγξε βιος , νευρη δε μέγ' ιαχεν , άλτο δ ' διστός.
βιος δε το τόξον λέγεται προς αντιδιαστολήν του βίου,
δ σημαίνει την ζωήν. βίος γαρ και αυτό ελέγετο , ή 25
παρά το βία ιέναι και πορεύεσθαι· βιαίως γαρ έλ
κεται ή ότι πρότερον κυνηγετικώς ζώντες, εξ αυτού
τον βίον επoρίζοντας ότι δε βίος ελέγετο και αυτο,
φησίν Ηράκλειτος και σκοτεινός : τώ δε τόξω , όνομα

22 ) v. 125.
 * 102 10. Τ ZETZAE EXE G.

βίος: έργον δε, θάνατος. Ούρλας οι μεν λοιποί των

ετυμολόγων , παρά το εν τοις όρεσιν αυτούς μάλλον δύ
νασθαι εργάζεσθαι εγω δε, παρά το όμου την ρευσιν
της γονής έχειν, ομορέας, και συγκοπή Αιολική ορέας
5 και ουρήας · έκ γαρ όνου και φορβάδος οι ουρέες
έχoυσι την γέννησιν ψιλήν δε , δια το Αιολικόν πά
θος την συγκοπήν · περί ου πολλάκις έλεξα. διατί
δε αποκυνών και ημιόνων άρχεται ο λοιμός ; ότι εξα
ναθυμιάσεων της γης και του ηλίου ακτίνων αναδί
10 δοται τα δέ άλογα κατωφερή, και προς γην κέκυψε,
και ως πλησιάζοντα τη γή , πρώτα μεταλαμβάνουσι
του λοιμου είθ ' ούτω και οι άνθρωποι . διατί δε πάν
των των αλόγων οι ουρέες και οι κύνες ευπαθέστε
ροι , ότι των άλλων ζώων ενεργεστέραν την όσφρησιν
15 κέκτηνται , και επισπώμενοι τον αέρα , συντόμως του
πάθους μεταλαμβάνουσιν. έτι δε και δι' έτερον τρό
πον οι ουρέες ευπαθείς , δια το εκ διαφόρων σωμά
των έχειν την γέννησιν. φησί γαρ εν τω περί στοι 7

χείων Γαληνός, ρητών επάγων του Ιπποκράτους λέγον

20 ούτως· ει εν ήν ο άνθρωπος , ούκ άν ήλγειν· ουδε
γαρ αν ήν υφ' ότου αλγήσειεν εν εών · ει γούν οι
άνθρωποι δια τούτο πάσχομεν, δια το εκ δύων συγκεϊ
σθαι στοιχείων , και ουχ ενός , ευλόγως ταύτα τα άλογα
εισίν ευπαθή , διά τε το εκ δύων στοιχείων συγκεϊ
25 σθαι , και προς τούτοις και εξ ετεροφυών σωμάτων
έχειν την γέννησιν· παν γαρ τοιούτον , ευπαθές. έστι
δε υπερβατον, επί ουρήας ώχετο προςγραπτέον δε το
ώχετο: οίχω γαρ ήν. Κύνας , παρά το κύω το φιλώ
και αγαπώ φιλάνθρωπον γαρ το ζώον και φιλοδέ

2) Orcas fol. 24. vers. 27 ) Codex το.

 IN ILIADEM. 103

σποτον. κύων γούν καλείται , ότ' άν τινί φιλητικώς

προσέρχεται » σκύλος δε , ότ' άν άγριαίνη: παρά το
σκυζεσθαι λίαν . Αργους , η ταχείς , κατά αντίφρασιν,
ή λευκους» τα δε λευκά ευπαθέστερα. βέλος ερρέθη :
κοινή συλλαβή, και έστιν το λος μακρύν. 'Εχεπευκές : 5
πικρόν μεταφορικώς από της πίσσης · ήτις εστίν δά
κρυον πεύκης και ότι η πευκη κοπείσα βλαστούς ουκ
αναδίδωσιν , αλλα τελείως απόλλυται , ώσπερ και οι
από λοιμου βληθέντες. "Ιημι , εείς, αίεί · νυν αντί του
μέχρι πολλού. Πυρ , πυρόν, και πυρά, διαφέρει πυρ10
μεν γαρ λέγεται αυτή η του πυρός ουσία · πυρόν δε,
φως ή δαδος ή κηρού, ή μικρά τις εστία· πυρα δε ,
κάμινος μεγίστη, οίαι ήσαν, εν αίς τους νεκρούς “Ελ
ληνες έκαιον, πρώτου παρ' Ηρακλέους ταφέντος " Αρ
γου του Λικυμνίου. νεκύων , παρά το νή στερητικόν 15
μόριον , και το κίκυς , και σημαίνει την δύναμιν κατα
τους λοιπούς : εγω δε φημι ότι παρά το νη μόριον
και το κύω: οι γαρ νεκροί , άγονοι και ακύμονες.
Ι
Καίοντο· αφαίρεσις Ιωνική. κηλα , βέλη · οτε δε, τα
σημεία κήλα δε τα βέλη , εκ του καίω καύσω κηλα,20
τα καυστικά . Θεοίο , ερρέθη. Τη δεκάτη: λείπει το
ημέρα. έστι δε και τρόπος έλλειψις . της Αττικής δε
διαλέκτου έστι. του αγορήνδε το δε παρολκή εστιν ,
τουτέστιν περισσόν κείται Αττικώς . καλέσσατο δια
βσ Αιολικόν έστιν εκείνοι γάρ πάντα τα έμπροσθε 25
βραχέων σύμφωνα διπλασιoυσι , πλην των διπλών όπ
πως γαρ φασίν, και έννη, και Πέρραμος , και πύρραν ,
και άμμος : οίς ακολουθήσαντες πάντες , το άμμος δια
os
1) Cod. σκύλ
 104 10. TZETZAE EXEG.

δύο μ γράφoυσι, πλην εμού. Αχιλεύς ερρέθη πως

οφείλει δι' ενός λ εκφέρεσθαι. ούτω δε συντακτέον
υπερβατάς, και μη ως οι οβ φασί :
τη ιδ' αγoρήνδε καλέσσατο λαόν 'Αχιλεύς :
5 κήδετο γαρ Δαναών , ότι ρα θνήσκοντας οράτο :
και το τε :
τω γαρ επί φρεσί θηκε θεα λευκώλενος "Ηρη.
τη δεκάτη συγκαλείται εις τον συνέδριον τον λαόν
ο Αχιλεύς , υπό της Ηρας , ήγουν της ψυχής αυτού ,
10 προτραπείς , ή υπο του αέρος, λοιμώδη και βλαβερώ
τατον τούτον ιδών , ως εκ τού Χείρωνος του Κεν
ταύρου την ιατρικής εκμαθών » τη γαρι τα λοιμικα
νοσήματα κρίνεται και είτε διαλυθείεν συντόμως , είτε
περίμονα ειεν · ο δε Ηφαιστίων και μαθηματικός και
15 Θηβαίος, και Ιουλιανός ομοίως ο μαθηματικός ι ημέ
ραν φασί κρίσιμον είναι λοιμικών νοσημάτων , ων η
κατάκλισις εν ημέρα γενήσεται » επί δε των εν εσπέρα
κατακλιθέντων , την ιδ , και ου την ι φασί κρίσιμον:
την μυθικήν και μωράν απορίαν των οβ μη ζητή
20 σης, το διατί η Ήρα εφρόντιζε των Ελλήνων επελυ
σάμην σοί γαρ ειπων υπερβατως, ότι ο Αχιλεύς εφρόν
τιζε των Ελλήνων , έκ της ψυχής αυτού , ή τού αέρος
προτραπείς εις το συγκαλέσασθαι τον λαόν. λευκώ
λενον δε τον αέρα είπών , τας φληνάφους των τε ία
25 τρών και φιλοσόφων τερατείας , των λεγόντων άποια
και ανείδεα είναι τα στοιχεία , προλαβον εκείνους

19) Cod.. απ
1) 23) λευκώλενον fol. 25. τect.
 IN ILIADEM . 105

επιλύεται , Μέλισσόν τε φημί , και Παρμενίδη , και

Ερασίστρατον , Πυθαγόραν τε , και Πλάτωνα , και
'Αριστοτέλη , και τους λοιπούς : ιδού γαρ δια του λέ
γειν λευκώλενον την “Ήραν , λευκόν τον αέρα φησί,
και έτι γλαυκώπιδα την Αθηναν, ήτις εστίν ο πρός- 5
γειος αήρ έτι δε ο Αναξαγόρου του φυσικού μαθη
της Ευριπίδης σαφεστέρως φησίν εν τη Ανδρομάχη:
λευκήν αιθέρα πορθμευόμενος,
των ιπποβότων
Φθίας πεδίων επιβαίνει. 1ο

έτι αλλαχού την γήν μέλαιναν "Όμηρος λέγει · φησί

γαρ περί Πρωτεσιλάου,
τον δ' ήδη έχε κατα γαία μέλαινα:
και τον ήλιον λευκόν φησι λέγων,
λευκόν δ ' ήν ήέλιος ώς , 15

Αναξαγόραν τον φυσικών περιτρέπων, πυρρόχρουν και

μύδρον αυτόν λέγοντα και περί των λοιπών ομοίως.
Δαναών ελέχθη. οράτο ο μικρόν Ιωνικόν έστιν , ως
πολλάκις είπον τους γαρ παρωχημένους συναρχομέ
νους έχουσιν "Ίωνες τους ιδίοις ενεστώσι το δε είναι 20
οράτο παθητικών αντί του ώρα ενεργητικού , Αττικόν
έστιν . Ήγερθεν , συγκοπή και έκθλιψις Αίολέων .
Toίσι μέτα έφη, αντί του εν τούτοις έφη. τα δε τοι
αυτα πάντα υπερβατα των Ιώνων εισίν. ανιστάμενος
είπεν , ότι το παλαιόν έθος ήν, ορθους εστώτας δη- 25
μηγορείν. ώκυς Αχιλεύς· απάντων γαρ Ελλήνων και
τοις ποσί ταχύτερος ήν, και ανδρειότατος, και ιατρι
κώτατος , και τα κάλλει ωραιότατος. Αγαμήστωρ και
Φαρσάλιος εν τω Επιθαλαμίω των Θέτιδος γάμων
η) ν. 1229. 13) Iliad. β. 6ο9. 15 ) Iliad . ξ . 185.
 1ο6 10. Τ ZET ZAE EXEG .

πρότερον Πυρίσσοον, και ουκ' Αχιλέα τούτον καλεί

σθαι, φάσκων ουτωσί :
παιδνώ δ' ούνομα θηκε Πυρίσσοον · αλλ' Αχιλήα
Πηλεύς κίκλησκε χείλεος είνεκά μιν
5 κείμενον είνι κάνει, σπoδιη ενί πυρ απάμερσε
χείλεος αιθόμενον απροφάτως έτέρου.
' Aμμε, ήμας, Αιολικώς. παλιμπλαχθέντας. ιστορούσι
τινές των νεωτέρων , ότι προςβαλόντες τη Μυσία οι
“Ελληνες, και υπό Τηλέφου τραπέντες , πάλιν εις την
10 Αυλίδα παρεγένοντο . Νοστος, η εις τον οίκον υπο
στροφή , από του εν τοίς βρώμασι νόστου , ήγουν ηδο
νής. είχε το κε δείχα του ν γραπτέον κοινή γαρ
συλλαβή εστι, και νυν μακρόν έδέχθη, ως και εν άλ
λοις υπέδειξα. θάνατος ερρέθη. Όμού και άμα δια
15 φέρoυσι το γαρ ομού τόπον δηλοί, το δε άμα επί
χρόνου λαμβάνεται, ως 'Όμηρος παραδείκνυσιν ·
αλλ' όμου , ως έτράφημεν εν ημετέροισι δόμοισιν
άμα δ' ήελίω καταδυντι :
ποτέ δε καταχρώνται τούτοις άλληνάλλως οι βουλό
20 μενοι. πόλεμος , πολυεμος ών , ήγουν πολλούς εμών
και χέων , από των εμούντων ή πολλούς άμών και
θερίζων· δαμά, αποκοπή του δαμάζει και έστιν, ως
πολλάκις είπον, Αττικόν. λοιγός της και λοιμός: Αχαι
ούς, ερέθη. "Αγε , φέρε επίρρημα παρακελευσματικόν .
25 έρείομεν · οι Οίωνες τους παρα μένους συναρχομένους.
έχoυσι τοις ενεστωσι , και τα παρ' ημίν προπαροξύ
τονα δίφθογγα παροξυτόνως και ο γράφoυσι , την
ώφέλειαν ώφελίαν λέγοντες , και ευσεβίαν , και ενέρ
17 ) Iliad. ψ. 8%. 18) Iliad. α. 592. etc. 28) Codex ευσε
βίαν· και ενεργίαν..

Ι
 IN ILIAD EM.. 107

γιαν , και όμοια πάντα και τα από της εως γενικής

δια του ειoν διφθόγγου παρ' μϊν γραφόμενα εκείνοι ι
γράφουσιν από της ιος γενικής, έξις έξεως έξείδιον »
εκείνοι δε έξις έξιος εξιδιον , και νισίδιον , και λεξί- -
διον , και τα όμοια ούτω γράφoυσι και το γέα δια 5
του και ψιλού , εξ ου Αττικοί συναιρούσι , και λέγουσι
γή. το δε γαία, το γαϊ δίφθογγον , από του αία γέ
γονε , και προσθήκη γαία και τα υποτακτικά, και
αυθυπότακτα , και συμβουλευτικα , ως έχει νυν το
έρείομεν , μικρά γράφονται και απλώς ειπείν , ούχ 10
υποτάσσουσιν, ότ ' άν φράσεται , και ου φράσηται λέ
γοντες· και αορίστους έχουσιν αχρήστους: Αττικοί δε
μετά του ή κε , είτε , και κε υποτάσσουσι και χωρίς
τούτων πολλάκις , αντί του λέγουσι λέγωσι λέγοντες,
και αντί του λέγοντες λέγηται , και έτερα μυρία. και 15
ψιλούσε και πάσαν λέξιν επίσης τους Αιολεύσι » και
το έρείομεν δε , ώςπερ είπον , μικρόν γράφουσιν. ή
μαντική γένος εστί: διαιρείται δε , ώςπερ τινές λέ
γουσιν , είς είδη γ' · είς οιωνοσκοπίαν , ιερατικήν, και
την δια των όνειράτων εισί δε και άλλα είδη , & πα- 20
ρέλειψαν μαντικής, λεκανομαντία, αστρονομία, αερο
σκοπία , σημειοσκοπία , και τερατοσκοπία , και έτερα
μυρία. αλλ' είπωμεν μερικώς και περί τούτων τεχνι
κώτερον. οιωνοσκοπίας δύο μέρη είσί, και το μεν εν
επιτήρησιν έχει των πετομένων ορνίθων , ει αγαθοί, 25
είτε φαυλοι εισί , και ει εκ δεξιών του ουρανού, ήτοι
των ανατολικών φέρονται μερών, και εί χαίροντες εισί,
και ού θορυβώδεις πέμπoυσι βόας, και ούτω εν τού
17) fol. 25. vers .
#
108 10. TZETZAE EXEG.

τοις λέγει αγαθόν το αποτέλεσμα το δε έτερον μέ

ρος της οιωνοσκοπικής Δίων Κάσιος Κοκκειανός πα
ραδίδωσι λέγων, ότι κριθοφαγους ημέρους κατέχουσιν
όρνιθας, και τιθέασιν έμπροσθεν αυτων κριθας, ότε
5 μαντεύονται ει μεν ούν εσθίοντες οι όρνιθες ου πλήτ
τoυσι τοις ράμφεσι τας κριθας και απορρίπτουσιν,
αγαθόν το σημείον · ει δε ούτω ποιούσιν ουκ αγα
θον· η δε ιερατική καλείται και σπλαγχνοτομική και
θυτική, περί ης πολλοί μεν των παλαιών διαλαμβά
το νουσι , και των νεωτέρων ουκ ολίγοι , Απολλώνιος, και
Αρποκρατίων, και Κοιρανος, και Χείρων, και Αφρι
κανος, και μυρίοι έτεροι και ο Φιλόστρατος εν τω
του Τυανέως βίω περί των Αιθιόπων ψιλή ακοή μα
θων παραδίδωσιν · έστι δε η ιερατική τοιαύτη : άν
15θρωπον ανατεμόντες , ή τι ζωον έτερον , εζήτουν αυ
του τα εντόσθια , και σιδήριον λαβόντες , έπληττον
τον λοβών του ήπατος , και ει μεν ορθίως ανεφέρετο
το κενούμενον εξ αυτού , αγαθον περί μελλόντων
εμαντεύοντο' ομοίως δε και την κύστιν έρίω δεσμούν
20 τες , έτιθεσαν κατά του πυρός και ραγείσης, την
εξακόντισιν έβλεπαν του εξ αυτής ύδατος, όπως εφέ
ρετο , και ει μεν όρθίως, αγαθόν το σημείον : ει δε
τούμπαλιν , εναντίον · έτι δε της χολής απεγεύοντο,
και των ηπάτων των τεθυομένων ανθρώπων και των
25 λοιπών ζώων , και εί ου καταπολύ πικρύχυμος αυτούς
εφαίνετο η χολή , έτι δε ήδέα, και τα έτερα, αγαθά
περί των εσομένων υπετόπουν· έτι και εκ της αναδό
σεως του καπνού των θυομένων και εκ της ορθίας
αναφορας της φλογος , και εκ του μη παρατραπήναι
3ο τα θυόμενα και πεσείν εις το πυρ, ή σβεσθήναι την
φλόγα , και εκ τοιούτων ετέρων εστοχάζοντο τα μέλ
 IN ILIADEM. 109
λοντα. τοιαύτας ην θυσίας επιτελών και επί του Ξέρ
ξου Ευφραντίδης μάντις των Αθηναίων , και Μεγι
στίας και Ακαρνάν και Πλούταρχος μέμνηται πού
τοιαύτην θυσίαν ποιήσαι Τίτον και Ουάλλέριον, τους
Βρούτου υιούς και τους Κολλατίνου ανεψιους, άνθρω- 5
πον αποσφάξαντας και των εγκάτων αυτού γευσαμέ
νους · και αύτη μεν ην η παλαιά ιερατική πάλιν δε
η των αλόγων ζώων και η μεν των Αιθιόπων , ής
Φιλόστρατος μέμνηται , τούτο επoίει. λαβούσα δρά
κοντας , εξήρει τα τούτων ήπατα και τας καρδίας, 10
και διδούσα τοϊς θέλουσι τρώγειν , επoίει τούτους τα
μέλλοντα γινώσκειν· η δε κατά τον Απολλώνιον και
Αρποκρατίωνα και Κουρανόν και τους λοιπούς ιερα
τική τοιαύτη ήν· επόπων όρνέων και λοιπών ζώων
τοιούτων εναίμους καρδίας θερμας και σπαιρούσας 15
κατέπινον , μετά και ετέρων μυρίων επαοιδων, και
τινα μέρη τούτων εγκόλπω φέροντες και παρθεν ....
και άγνειάν εμψύχων βρωμάτων ασκούντες , περί των
μελλόντων εμαντεύοντο. ή δε δια των ονείρων μαν
τική τοιαύτη ήν άνθρωπον νηστιν επιτρείς όλας 20
ημέρας κατείχον · είτα μόναις ισχάσι τούτον εστιά
σαντες , εν όλμω , τουτέστιν ίγδη , κατεκοίμιζον , και
δς ονείρους αληθείς εώρα : η γαρ ισχας όνειροποιός
έστιν , και ειδώς “Όμηρος ακριβώς , είπε
1
και γαρ τι όναρ εκ Διός έστιν. 25
ήγουν αληθές, και εκ του νοός ή εκ της ειμαρμένης ,
ήγουν δηλωτικών των εσομένων. το γαρ Ζευς όνομα
νούν και ειμαρμένην και ουρανόν και έτερα μυρία

3) In Poplicola c. 4. p. 179. ed. Steph. 77 ) Vltimae syllabae

erasae sunt .
25) Ιliad. α . 63 . 27 ) το γάρ Ζευς fol. 26. rect :
 110 10. Τ ZET ZAE EXEG . ,

σημαίνει , ώςπερ πρώην έδειξα· διά τούτο δε είπεν ,

ότι όναρ αληθές εστιν , ήγουν το τοιούτον , ότι πολλά
όνειρα τα μεν δι' επιθυμίαν γίνονται της ψυχής , τυ
πούσης και ανειδωλοποιούσης το συμφέρον και πο
5θούμενον · τινα δε τεχνικά φαίνονται , οι το οράν
τον χαλκέα καθ ' ύπνους , ότι χαλκεύει , ή τον σκυτέα ,
ότι σκυτεύει : τινα δε , εκ μέθης και πλησμονής , έτι
δε και παρανοίας , και ουκ αληθή εισιν · α πάντα τα
όνειρα διαστέλλων , είπεν ότι τι όναρ ήγουν το δια
10 τοιαύτης νηστείας , αληθές εστιν. έτι και περί της
λεκανoμαντίας μικρον έρουμεν · η παλαιά λεκανομαν
τία δι' αίματος εγίνετο, ή ανθρώπων , ή ετέρων ζώων,
και εν βόθρω , οία η παρα του Οδυσσέως εν τω μυ
θικώ 'Aδη , και εν λεκάνη ή δε νεωτέρα εξ ύδατος
15 εγίνετο εν λεκάνη ή δε λεκάνη μίγμα ήν πάσης ύλης
τιμίας, χρυσού, αργύρου, ηλεκτρου , τετριμμένου μαρ
γάρου , λίθων, χαλκού , και πάσης ύλης τοιαύτης » ήν
δε η λεκάνη παρθένος , και εν παρθένω κειμένη οί
κίσκω , τουτέστιν αθιγής τινός, και εν αθίκτω οίκω
20 κειμένη , ένθα μη γυναίκες , ή τινές μεμολυσμένοι εκ
συνουσίας γυναικών , ή εκ γεύσεως εμψύχων εισήρχον
το , ή το παράπαν ιμάτιον μεμολυσμένον εκ βιωτι
κού ρύπου έχοντες, αλλά πάντα καθαρά και αρμόδια
ταϊς τοιαύταις άρρητουργίαις και περί μεσονύκτιον
25 εισελθόντες μετ' επωδών και άρρητουργιών και επι
κλήσεων δαιμόνων , προφανώς έβλεπον τα μέλλοντα ,
χώρας τε αυτας, και πολλεις, και τόπους , και ανθρώ
πους , εις ους και παρ' ών έμελλε γενέσθαι το απο
τέλεσμα, η δε αστρονομία τα θεμάτια εώρα και τους

3) Cod. γί.
 IN ILIADEM . 11

έφεστώτας αστέρας , ει αγαθοποιοί , ή φαύλοι εισι,

και τας προς ήλιον και σελήνην φαύσεις αυτών , και
τα σχήματα τα προς αλλήλους , και ούτω τα αποτε
λέσματα έλεγον , πότε γενήσεται, και τις , και ποιος
την θέαν ή ο μέλλων ποιήσαι εστίν , ή ο μέλλων πα- 5
θείν , ή η μέλλουσα , και το μέλλον , ή οι μέλλοντες,
και αι μέλλουσαι , και τα μέλλοντα. Της δε αερο
σκοπίας ήν, το όραν τον αέρα σκοτεινον, ή λαμπρόν,
ή ερυθρών , ή ωχρόν· και προς ταύτα περί των μελ
λόντων προλέγειν , και που αποβήσεται , ότι πάντως, 10
όπου το χρώμα εφαίνετο· και έτι εκλείψεις ηλίου και
σελήνης, και παρηλίους, και ίριδας , και κομήτας, και
τα όμοια. Της δε σημειοσκοπίας το τυχόν σκοπή
σαι, ότι μέλλοντος τινός εξέρχεσθαι πρός τινα τόπον,
και επιβάντος του ίππου αυτού , ή ο πίλος, ήγουν το 15
καυμελαύκιον , της κεφαλής αυτού επιπτώκει , και ουκ
έτι υποστραφήσεται , ώςπερ δη και επί εμώ ανεψιω
συμβέβηκε , και επί τω έμω φιλτάτω αδελφώ , δα
κρύοντι πολλά περί την εξέλευσιν , την εν τη μιαρά
εκστρατία, και ουκέτι υποστραφέντι ή το πεσείν και 20
κατεαγήναι τον ίππον , ή το ωρύεσθαι κύνα ή πάλιν
το εναντίον , αγαθα, το χαίρειν τον ίππον, λαμπρό
τερον φαίνεσθαι τον εξερχόμενον , το ιδρούν αγάλ
ματα , και έτερα τοιαύτα μυρία. τερατοσκοπία δε,
ως επί του Κροίσου γέγονεν · όφεων γαρ επλήσθησαν 25
αι πεδιάδες των Σάρδεων , και ίπποι ελθόντες , τους
όφεις ως χόρτον κατέφαγον, και ουδέν έπαθον δυσχε
ρες , ώς φησιν Ηρόδοτος. εδήλου δε τούτο καθώς οι

23) Vide Plutarch. vit. Alexandr. p . 1232. ed. Sirph .

28) Ι. 78.
 112 10. TZETZAE EXEG.

Τελμισείς μάντεις έφαν, αλλοτρίους ελθεϊν , και τους,

εγχωρίους αναλώσαι , δ και γέγονεν: Πέρσαι γαρ ελ
θόντες , ανεϊλον Λυδούς: ο γαρ όφις κάτοικος δηλοί ,
ότι γης παίς. και επί Αλεξάνδρου όνος λακτίσας ήμερον
5 λέοντα ανείλε , ως εκείνον ο πιγκέρνης αυτού Τουλος
ο Αντιπάτρου και έτερα μυρία τοιαύτα, την δε μα
γικήν το κυριώτατον και πρώτον μέρος ή μαλλον γέ
νός ούσαν της μαντικής Ορφεύς αποδύρεται ως αρί
στην μεν ούσαν τεχνών απασών , απολλωλυϊαν δε κα
10 κίαις ανθρώπων ασόφων και φθονερών. Τόσσον :
ερρέθη , ότι τα διπλασιάζοντα ούτως αλόγως το σ '
Αιολικών εισι. Φοίβος ερρέθη ο ών φάος του βίου.
Εύχωλής, ευχής , Αττικώς: οι γαρ Αττική πη μεν αφαι
ρούσι , πη δε προστιθέασι , ως το, Απόλλω και ιδρώ,
15 τον Απόλλωνα και ιδρώτα. ευχή εύχω ευχολή, μέμφω
μεμφωλή, εγώ έγωγε, και τα όμοια ευχωλής επιμέμ
φεται ήδ' εκατόμβης λείπει το ένεκα κατα Αττι
κους και ευχωλή μεν εστίν η ευχή , εκατόμβη δε η
θυσία , ή η εξ εκατόν βοών , ή εξ εκατόν νομισμά
20των: τα γαρ των παλαιών νομίσματα βουν κεχαρα
γμένον τώ εν μέρει είχον, θατέρω δε τον βασιλεύον
τα ετίμων γαρ οι τότε γεωργοί , και διατούτο τον
βούν , ως είπον , ενεχάραττον εκατόμβη , και η εξ
εκατόν βημάτων , τουτέστι κε τετραπόδων ζώων θυ
25 σία : καταχρηστικώς και πάσα θυσία εκατόμβη καλεί
ται · ως εν τη ι ραψωδία και τας απαρχές των καρ
πών εκατόμβη φησίν.
άλλοι δε θεοί , δαίνυνθ ' εκατόμβας.

1) Cod. τους εγχω αναλ. 8) Lith. 70. 9egg. 12) ο ών

φάος fol. 26. νers . 26 ) v. 535.
 IN ILIADEM . 3

Αϊ κέ πως , όπως δή το αίκε δε χωρίς τού ν' γραπτέον:

κοινή γάρ έστι συλλαβή , και δίχα του ν μακρόν έστιν,
ως πλατύτερον όπισθεν ερρέθη. μην ρηνος ρηνών, και 4

έν υπερθέσει αρνών. τελείων , ή των κατά χρόνον τε

λείων , ή των ακολοβώτων πρώην γαρ ουδέν τι τών 5
ζώων ελλιπές έχον μόριον εκ κολοβώματος , αλλ' ουδε
ευνούχον έθύετο νύν δε και ιεροποιούσι κολοβούς και
ασυμμελείς. Αντιάσας , μεταλαβών. λοιγος , ή παντε
λής φθορά , παρά το λίαν και το οίγω , από των παν
τελώς ήνεωγμένων βόθρων και σχισμάτων της γης, και 10
.
υποδεχομένων τινας. αμύνω το βοηθώ δοτική αμύνω
το αποδιώκω αιτιατική και το τιμωρώ. και ταύτα
μεν ούτως · η δε έννοια μυθικώς μεν λέγει , ερωτήσαι
μάντιν , τίνος ένεκα ο Απόλλων οργίζεται , ένεκα ευ
χής , ή ένεκα θυσίας , όπως τυχών τούτων , παύση των 15
λοιμον· το δε αλληγορικόν τοιούτον εστί τίνος ένεκα
επιφέρει ημίν ο ήλιος των λοιμόν , ότι ουκ ευχόμεθα,
ήγουν ού χρώμεθα τερψιθύμοις λόγους και γυμνασίοις
και ευθυμίαις, ή ότι ου θύομεν εκατόμβας, ήγουν δυς
χύμοις και ανοικείοις χρώμεθα τροφαϊς , και τούτου 20
ένεκα πάσχομεν ; είπάτω τις τοιούτος ημίν, τί το αϊ
τιον , ίνα τούτο μεταποιήσαντες, φύγουμεν τον λοιμόν
και μετά ταύτα ο Κάλχας επιλύεται , λέγων μη υπ' ουδε
νος τοιούτου γίνεσθαι το νόσημα , αλλ' υπο του Χρύ
σου , μάγου όντος , και κακωθέντος παρα του Αγαμέ- 25
μνονος , και τον αέρα , ως πρώην είπον , μαγικαίς άρρη
τουργίαις μολύναντος. Ήτοι , σύνδεσμος παροπληρω
ματικός αντί του δη. ειπων , ως γεγονός απο βαρυτό
νου ρήματος του έπω, βαρύνεται· ει δ' ήν απο περι
29 ) Cod. βαρ,
[Η]
 114 10. TZETZA E EXE G.

σπωμένου, περιεσπάσθησαν, οίον βοώ βοών, νοώ νοών ,

πωλώ πωλών , βάλλω βαλων , πίπτω πέσω πεσων , και
τα όμοια. έζετο · έκ τού έδoς ή χέρσος γη και “ Ο
μηρος "
5 ουχ έδoς έστι γεραιέ :
όθε το μεν έθος , και σημαίνει την χέρσον γήν και εις
καθέδραν επιτηδείαν , δασύνεται · έδαφος δε ψιλούται ,
και σημαίνει την σπορίμην γην , αφ' ής έδoμεν , ήτοι
εσθίομεν. Κάλχας , όνομα κύριον. Θεστορίδης , πα
10 τρωνυμικόν: οιωνοπώλων ερρέθη : είπωμεν δε , περί
του πο · πολώ το αναστρέφομαι, και στρωφώ, και νω
μω , και όσα από βαρυτόνων εις περισπωμένα μετά
γονται , μεγάλα γράφονται , οίον από του πέλω , και
στρέφω , νέμω , και των ομοίων· καν επί του Ομήρου
15 μάλλον, του μη ειδότος ο μέγα ως είπομεν το πωλώ,
μέγα δέχονται επί δε των σχεδογραφικών , μικρών,
όπου και κανών μάλλον αυτό μέγα παραδίδωσιν επί δε
του Ομήρου το λ εκτείνει αυτό , και δέχεται μακρόν :
επί γαρ των σχεδογραφικών μέγα δεϊ γράφειν, κατά
20 τον κανόνα , δν είπον · το δε ποτώ ουκ αντίκειται , μι
κρόν γραφόμενον· ουκ έστι γαρ εκ του πέτω, αλλ ' απο
του πετώ. δια τούτον τοίνυν τον κανόνα το πωλώ μέγα
εστί τα δε εκ τούτου ονόματα , μικρά , οιωνοπόλος ,
μαντιπόλος , νυκτιπόλος : ως και το στρωφω , μέγα
25 στροφος δε ο καλόστροφος λώρος , και εύστροφος , και
τα όμοια , μικρά . όχ’ άριστος, μεταφορική η λέξις ,
από των βασιλέων , των εν όχους και άρμασιν αρίστων.

3) Iliad. λ. 647. 10) Codex περί τού πο . 25 ) οιωνοπόλος

fol. 27. rect.
 IN ILIADEM. 115

“Ος ήδη. δς , κοινή συλλαβή , και ουκ έστιν ακέφαλος

ο στίχος , ώς τινες οίονται, ήδη , ήπίστατο· ο "Ομηρος
απειράκις έφης ότι η ουκ ήπίστατο έστι δε Αττικόν
τούτο · εκείνοι γαρ, πλην των κυρίων , πάντα η γρά
φoυσι , βασιλής , αριστής , ιππής , και τα όμοια· ου 5
μήν δε και Δημοσθένης , η Αντισθένεις επί ευθείας
πληθυντικής ή αιτιατικής η γράφουσιν · ούτοι και
το ήδη η γράφουσιν · ο γαρ “Όμηρος , ως έφην , η ουκ
ήδει . εόντα , ου τα όντα φανερά και γαρ καγώ και
έτεροι ταύτα γινώσκουσι και λοιπόν και ημείς μάν- 10
τεις εσμεν αλλά τα γινόμενα τυχόν εν ημίν κεκρυμμέ
νως , τα γινόμενα εν Ινδία τυχον, και Αιθιοπία, και
τοϊς λοιπούς τόπους: αρετή γαρ μαντέως , το τα τοι
αυτα προγεγονότα και ενεστώτα και μέλλοντα είδέναι .
έσσόμενα , Αιολικών · έοντα · 'Ιωνικόν· όντα γαρ ήν, 15
και προσετέθη το ε'. Νήεσσ' ηγήσατο, και ποσσ ’ απα
λοίσι , και τα όμοια, Αττικά εισι δύο γαρ γράμματα
ουτοι κουφίζουσιν · ομοίως δε και τα μακρά , και τας
διφθόγγους. " Ίλιον εις, και το ω επέκτασις· ου γαρ
είσω του τείχους της Τροίας τα πλοία των Ελλήνων 20
ήγαγεν ο Κάλχας. " Ιλιος δε από του Τρωος υιού "Ιλου
εκλήθη. πώς προ του απόπλου των Ελλήνων δέκα χρό
νων αναλωθέντων εις τας υπέρ Ελένης πρεσβείας, και
Παλαμήδους και Διομήδους , και του Ακάμαντος , και
Οδυσσέως , και Μενέλεω , άλλοτε άλλους καιρούς δια 25
ταύτην αφικνουμένων εν Τροία , λέγει τον μάντιν ηγε
μόνα Ελλήνων γενέσθαι εις τον επί την " Ιλιον από
πλουν , ώςπερ αν ει μηδείς εκείνων εγίνωσκεν , όπου η
Τροία εστίν , ετέρων δέ τινών πάλιν λεγόντων , ότι ο
Τήλεφος αυτούς υπέδειξε την οδον ; ουχ ώς άγνοούντων 3ο
Ελλήνων την " λιον λέγει οδηγών γενέσθαι τον Κάλ
[H 2]
 116 ) 10. TZETZA E E XE G.

χαντα , αλλά μαντικώς φησίν οδηγείν , λέγοντα τυχόν ;

ότι σήμερον Κρόνος κακοποιός αστηρ ίσταται , ή ουκ
αγαθός οιωνός ημίν έπεφάνη , και μη κατάρξησθε
πλεϊν , αύριον δε πάλιν τυχόν, αγαθός: ούτω φησίν αυ
και τον οδηγήσαι· ο δε Τήλεφος ούτω πάλιν οδηγός γέγονε
τοίς “Ελλησιν , εκ του υποθέσθαι γνώμας αυτούς , εκ
ποίου μέρους αυτούς επιτεθήσονται , και ποιο τρόπο
αυτούς κακοποιήσουσιν· άφρον δε και το λέγειν , ότι
αγνοούντες οι Έλληνες τη Μυσία ως Τροία προςέβα
1ο λον , διά την , ήν είπον , αιτίαν τήν της πρεσβείας:
αλλ' ούτω τον περί Μυσίαν και τας λοιπές χώρας
ανείλοντο πόλεμον Τρώσι περί τον αιγιαλών πολε
μούντες ήσαν οι Έλληνες κατά την πρώτην προσβο
λήν · ήττηθέντων δε των Τρώων, και φυγόντων , και
15 συγκλεισθέντων τη Τροία , οι Έλληνες στρατοπεδευ
σάμενοι , ουδένα των περιοίκων εκάκουν· έως εκ της
Τενέδου συγγενής ών του Πριάμου ο Κύκνος εξελ
θων , νυκτί προσέβαλεν αυτοίς · και ούτος μεν ευθύς
αναιρείται , και πάντες οι μετ' αυτού έκτοτε δε λό
20 γούς έθεντο πάσας τας όμορους και συμμαχίδας των
Τρώων χώρας πορθεϊν , και ούτω τότε πρώτως τη
Μυσία προςβάλλουσιν. " Ην δια , δια την ιδίαν. αι
δε αντιστροφαί πάσαι , των Ιώνων , ώςπερ έφην απει
ράκις. πόρε Φοίβος Απόλλων· ήν μαντικήν εξ ηλίου
25 έγίνωσκε και των λοιπών αστέρων, δηλονότι προσέχων
αυτοίς , ή ην μεμαθηκε απομαντέως τινος, Απόλλωνος
λεγομένου , είτε του Τρωϊκού του τον “Ελενον τον
Πριάμου παϊδα διδάξαντος , είτε εξ ετέρου. " Όσσφιν :
ει μεν μετα δύο σ ' γράφεται, κοινόν έστιν· ει δε μεθ'

28 ) είτε εξ ετέρου fol . 27. νers .

 IN ILIADEM. 117

ενός , Αιολικόν το σ' γαρ εν πολλοίς οι Αιολείς

αφαιρούνται πολλάκις , ως έδειξα αλλαχού : πολλάκις
δε προστιθέασι γράφεται δε και , δς σφιν ευφρονέων
κατά διάλυσιν , και όσφιν ευφρονέων και ει μεν ίσ
σφιν εύ , μέρος λόγου εστίν, και έστιν το σφιν μακρόν. 5
αγορήσατο· συστολή Ιωνική : ήγορήσατο γαρ ώφει
λεν είναι: είπον δε και πολλάκις περί τούτου. Κέλλώ » .
το παθητικόν , κέλομαι κέλη κέλεται , και Ιωνικώς
εκβληθέντος του ταύ του γ προσώπου , γίνεται το
κέλεαι.. Διϊ , το ι μακρών , ως κοινή συλλαβή: 10
φίλον δε Διϊ τον Αχιλέα λέγει , ή ως εύμοιρον και
ευτυχή: Ζευς γαρ , ως είπον , και η ειμαρμένη και
τύχη καλείται , ή ως εν Διός αστέρος μοίραις γεννη
θέντα και βασιλικώτατον », οι γαρ ούτω γεννηθέντα ,
βασιλείς και ευτυχής και ενδοξότατοι γίνονται. Απόλ- 15
λωνος. το νος κοινή συλλαβή · έκατηβόλος και έκη
βόλος και έκανε και πόρρωθε βάλλων · κατά δε Σι
μωνίδην μυθικώς εκατός και εκατηβόλος ο Απόλλων ,
ότι δι' εκατόν βελών ανείλε τον Δελφύνην δράκοντα
την Λητώ βιαζόμενον· δασύνεται δε , ότι το ε προ 20 Ι

του κ δασύνεται, ει μη εκπίπτοι της λέξεως, "Εκτωρ ,

Εκάτη , Εκάβη, εκατόν, εκηβόλος, και τα όμοια το
εκάθισε δε , και εκοιμήθη , και τα τοιαύτα , δια το
εκπίπτειν της λέξεως , ψιλούται , ως και το εκείνος
κείνος γαρ ήν , και κατά πλεονασμών εκείνος. έκατη- 25
βελέταο , Ιωνικόν διάλυσις : Αττική δε , έκατηβελέ
τεω. άνακτος, νυν θεού. Τοιγαρ, παραπληρωματικός
αντί του δή. έγων · Δωρικόν φασί πάντες, εγώ δε ου
Δωρικόν φημι , αλλ’ Αττικώτερον , και ενδεχομένης
γραφόμενον , ότε φωνήεν επιφέρεται, ως νύν , έγων 3ο
ερέω: ει δε σύμφωνον, ουκέτι ώςπερ το ,
 118 10. TZETZAE EXEG.

βούλομ ' εγώ λαόν σουν έμμεναι,

και τα όμοια · ώςπερ γράφεται και το εικοσιν , ή και
το "... ούτως έξωθεν , εξ απασων , και το τοιούτον
άμα , και τα όμοια· ει γαρ φωνήεν έχουσιν επιφε
5 ρόμενον ταύτα , ν και σ και και έχουσιν , έξωθεν , εί
κοσιν· ως και το πέρυσιν , έγων· ούτως εκ πασών· εί
δε σύμφωνoν , έξωθε γράφονται, και είκοσι, και πέ
ρυσι , και τοιούτο, και εξ απασων , εξ αποστολής , και
τα όμοια. ερέω και σύνθεο , διαλύσεις Ιώνων· τίθημι
1
10ο μέσος β'° και αόριστος εθέμην έθου θού και σύνθου.
και μοι όμoσσον · και όμοσσον μου το μεν υπερβα
των των Ιώνων εστί , τα δε δύο σ', Αιολέων . το ο
προ του μ' δασύνεται , πλην του ομώ το ομνύω , και
ομιχώ το ουρώ , και ομίχλη. πρόφρων, μετά σκοπου
15 και φρονήσεως. έπεσι το σι δίχα του ν, και μακρόν :
κοινή γάρ έστι συλλαβή : έπος δε , και λόγος , και
λαλια διαφέρουσιν · έπος γαρ κυρίως ο αληθής λό
γος , και τα επόντα , ήτοι υπάρχοντα και αληθή, λέγων :
λόγος δε , ο μεμελετημένος, παρά το λέγω το φρον
20 τίζω: λαλιά δε , η φλυαρία , παρά τολίαν αλάσθαι
και πλανάσθαι , δηλονότι του πρέποντος " συνη ρεϊ δε
μοι προς ταύτα και Αισχίνης ο ρήτωρ, λέγων που των
αυτού λόγων τοιώςδε πως : λαλείν ικανος , ου μην δε
λέγειν δραστήριος. χερσίν εκ του χειρώ το κρατώ
25 χείρ , ή εκ του έχω έχείρ και χείρ. άρήγω αρήξω άρή
ξειν μέλλοντος α'. άρήξειν δε, το την αραν και βλά
βην ξέσαι ή αποδιώξαι. Ούω , και το παθητικόν ,
1 ) liad . α. 117. .. erasum est vocabulum .
3) ... 14) Codex

σκοπγ . Fortasse σκοπιασμού . 21 ) Scribe συνηγορεί .

1

26 ) Codex μέτα.
 IN ILIADEM. 119

οίομαι: οίω δε λέγεται το άριστα σκοπό και συμ

βουλεύομαι , από των κατα μονας ενασχολία του νου
βουλευομένων · οίος γαρ ο μόνος. ανύω το τελειώ,
ανήρ ο εις τελείαν ηλικίαν πεφθακώς: κλίνεται αν
δρος: η αιτιατική τον άνδρα. χολωσέμεν: Δωρικόν: 5
χολωσέμεναι , Αιολικών» χολώσειν, Ιωνικώς » χολάσαι ,
Αττικώς : χολιάσαι , κοινώς. χολώσω , χολώσειν , και
Δωρικώς χολωσέμεν. μέγα, μεγάλως · οι γαρ άλλοι ου
μεγάλως έκράτουν , αλλ' έτoπoκράτουν , ' Αργείων ,
Αχαιών, ερρέθη. κρατέει : διάλυσις Ιώνων . Κρείσσων. 10
οι μεν, παρά το κρατώ κρατείων και κρείσσων λέγου
σιν· εγώ δε παρα κρέω το βασιλεύω κρέων , κρείων,
και κρείσσων, ως από του φέρω το βαστάζω, φέρτε
Η ρος, ο δυνατός και από του βάλω το τοξεύω , βέλ
τερος , ο αγαθός μεταφορικώς. βασιλεύς , παρά το 15
βάσις και το λαός, ήγουν στηριγμός λαού. χώσεται.
χολώσεται, εκθλίψει χοώσεται. χέρηϊ, ελάττονι κατα
χείρα , ή χέρηϊ, τώ κεκρατημένων και ηττημένω , έκ .
του χειρώ το δε χέρη έκθλιψις γέγονεν της ον συλ
λαβής του χερείoνι , και εκτάσει του ε εις η , χέρηι. 20
Είπερ . τινές το περ σύνδεσμον εναντιωματικών ενόη
σαν · ουκ έστι δε εναντιωματικός , αλλά παραπληρω
ματικός , και κατά περίσσειαν κείμενος· ο δε έναν
τιωματικός περ σύνδεσμος τοιούτος έστιν · καίπερ
ασθενής ών εγώ , σε τον ευσθενή κατετρoπωσάμην. 25
αυτήμαρ ψιλώς γράφομεν, δια το είναι Αιολικήν.
συγκοπήν και μετάθεσιν του αυθημερα οι γαρ Αιο
A
2) Cod. ενασχό. 5) Δωρικόν fol, 28. τect . 6) Discerni
non potest, utru'ni sic, an xolmoni scripserit librarius.
 120 10. TZETZAE EXEG.

λείς , έτι δε και "Ίωνες, πάσαν λέξιν παρ' ημίν δασυ

νομένην ψιλουσιν. και άλλως · το η έν τροχαϊκή λέξει
ψιλούται , ήπαρ , ήρα, τα επιθυμητά, και τα όμοια ,
πλην των παρά το ήδω το ευφραίνομαι , και ήσω το
5 πέμψω, οίον ήπαρ, ήλος, το ηλάριον. καταπέψη, χω
νευσης μεταφορικώς από των βρωμάτων · έστι δε μέ
σου μέλλοντος α' · ο ενεστως πέττω πέσω , ο μέλλων
πέμψω, ο μέσος μέλλων πέμψομαι, πέμψη, και κατα
πέμψη. Εν στήθεσσι φησίν είναι τον κότον, ότι το
10 θυμικόν εν τη καρδία στηθος δε λέγεται, κατ' εμέ,
παρά το στάσις και εδραίωσις είναι των ηθών : ει γάρ
τινα θεασαίμεθα θυμώδη, θερμόν τούτον φαμέν έχειν
το περικάρδιον αίμα· ει δ' επιεική και πράον, τούν
αντίον · λοιπόν ευλόγως στήθος καλείται , ως εν αυτώ
15 και στάσεως ούσης των ηθών , ώςπερ και το πρόσω
πον ευλόγως ρεθος καλείται , ως δι' αυτού ραδίως
χαρακτηριζομένων των ηθών: ρεθος δε , και ου ρή
θος λέγεται , κατά συστολήν. δν εόν , όρω εωρώ, ήκεν
έηκε, και τα έξωθε πάντα ποιούντα την αύξησιν , δα
20 σύνονται τα δε έσωθε , ψιλούνται , ως το " Αδης Αί
δης , ήλιος γέλιος, και τα όμοια. Οίσθα, χρόνου ενε
στώτος β' τών εις μι · είδω το γινώσκω, ειδήσω· πα
ράγωγον , είδημι , είδης , είδησθα , και κατα συγκοπήν
ήσθα, και τροπή του ε εις ο Αιολικώς, οίσθα. θεό
25 τρόπιον , το ον κοινή συλλαβή. Ο μα σύνδεσμος απω
μοτικός, αντί του ού μα · ο δε νη, κατωμοτικός , αντί
του παρ' ημίν λεγομένου , μά. Απόλλωνα Διϊ φί
λον , τον ήλιον : τον ηγαπημένον των ουρανώ · τούτο

5) Cod. habuerat καταπέμψη , sed erasum est μ.

 IN ILIADEM. 121

δε προσωποποιία εστί, το περιτιθέναι αγάπην τώ ού

ρανώ . Διϊ , το και κοινή συλλαβή. Ευχόμενος και Δα
ναούς, ερρέθη. θεοπροπία , εκ του θεος και του προέ
πω το προλέγω. αναφαίνεις , φανεράς ποιείς , εκ του
ηλίου και των λοιπών αστέρων. Εμεύ ερρέθη , ότι 5
Αιολικών και Δωρικόν έστι. δερκομένοιο , βλέποντος,
ή βλεπομένου το δε δέρκω, έκ τού δορκάς · οξυδερ
κές γαρ το ζώον . Κοίλησι, κοίλαις , Ιωνικών · όθε προς
γραπτέον το δε κοίλον το βαθύ λέγεται παρά το
κω το κοιμώμαι, ήγουν εν ώ τις λίαν και καλώς κα- 10
θευδήσοι. Συμπάντων ηνωμένως και μετά του μ και
ου διεσταλμένως δεί αναγινώσκειν ουδ ' ήν Αγαμέ
μνονα είπης : ούτος ο τρόπος εξοχή λέγεται από πάνω
των γαρ των Δαναών τον Αγαμέμνονα κεχώρικε. πολ
λον , νύν επίρρημα αντί του πολύ αλλαχού δε και 15
όνομα εύρήσεις τούτο , πτώσεως αιτιατικής των ενι
κων, κάν τοϊς νύν σοφούς ρυκ άρεσκη · αλλ' έστι γίω
σκε αιττιατικόν , τον πολλών και τον μεγάλον και
κλητική ώ πολλέ και ο μεγάλε · και Αισχύλος ,
ώ μεγάλε Ζεύ. 20

ο πολλές γαρ και ο μεγάλος εισιν αι ευθείαι , όθεν

αι δοτικαί , τω πολλών και των μεγάλω· ει γαρ ήν από
της και πολύς και ο μέγας, αι δοτικαί τώ πολεϊ και
τω μέγα έγράφοντο άν , και τοϊς μέγαις , και ου με
γάλοις · αλλ' όμως ακριβη τα παραδείγματα ούτως 25
έχοντες , τυφλώττουσιν. εύχεται, νύν αντί του καυχά
ται :
αλλαχού δε αντί τού ευχας ποιείται και το υπι
σχνείται . είναι , ενεστώτος παθητικού απαρεμφάτου
11) Συμπάντων fol . 28. νετε , 19 ) Sept. ad Τh. 828 .
26) Cod . τω με.
 122 10. TZET ZAE EXEG .

των εις μι. ειμι, το πληθυντικόν έμεν· ου κατά πλεο

νασμών και το εσμέν από του έμεν τούτου το απα
ρέμφατον έναι , και πλεονασμό του και είναι. Θάρσος
η ανδρεία λέγεται, ήγουν ή μεταλογισμού τόλμη :
5 θράσος δε , ή θυμώδης και ώςπερ τυφλή και αλόγι
στος ορμή. ήυδα. αύδας , και παρατατικός ήυδαον ήυ
δων , ήυδαες ηύδας , ήυδαε ήυδα. εις το η οξειαν
διατί ; ότι το δα εκ , κράσεως μακρόν έστι . μάντις .
μω το ζητώ μάτια και μάντις, ο ζητητικός των μελ
1ο λόντων. αμύμων, από του μώμος, φασίν οι ετυμολό
γοι , αμώμων και αμύμων και αρέσκει τούτο καμοί :
αλλ' οι Αιολείς το βραχύ ο τρέπουσιν εις υ , ου το
μακρόν , όνυμα το όνομα λέγοντες , και ξύανον το ξόα
νον , και τα όμοια. εμοί δε δοκεϊ αμύγμων τίς είναι,
156 μή διδους μυγμήν , ήτοι ξεσμών και αιτίαν αφορ
μης και επιλήψεως επί τη τέχνη και εξ αυτού αμύ
μων , εκθλίψει του γ. το ένεκα ότι επί φίλου και
επί εχθρού , έτι δε και επί αψύχου. λέγεται , το δε
χάριν επί μόνου εμψύχου και φίλου , όπισθεν ειπον.
20 Απεδέξατο: η μεν κοινή συνήθεια επί του εχάρη τούτο ,
εκλαμβάνεται η δε λωγικωτέρα συνήθεια επί του
δούναι τί , και πάλιν τούτο απολαβείν , ως ο Δημο
σθένης εν τοίς Όλυνθιακούς που φησι μη δούναι,
αλλ' αποδούναι προς δν Αισχίνης γράφων φησί: συλ
25 λαβαϊς διαμάχη και ούτω μεν αι συνήθειαι το απε
δέξατο δέχονται η δε Αττική διάλεκτος απεδέξατο,
και απέλαβε , και απέδωκε λέγει , περισσας τιθείσα
τας προθέσεις , ως και επί του κατείπεν αντί του
είπε : το γαρ κατειπείν κυρίως το λοιδορήσαι λέγεται.
3ο Βαρείας χείρας αφέξει. ήλιος , και στοιχεία , και σα
 IN ILIADEM . 123

τοιαύτα πάντα, ου τόξα, ουχ όπλα , ου χείρας, ου μέ

λη, ου μόρια , ουδε προαιρεσεις ψυχής έχουσιν· “Όμη
ρος δε, παιδευθείς ακριβώς δε πάσαν μάθησιν εκ
των συμβολικών Αιθιοπικών γραμμάτων , ταύτα φη
σιν · οι γαρ Αιθίοπες στοιχεία γραμμάτων ουκ έχου- 5
σιν, αλλ' αντ' αυτών ζώα παντοία , και μέλη τούτων ,
και μόρια · βουλόμενοι γαρ οι αρχαιότεροι των ιερο
γραμματέων τον περί θεων φυσικών λόγον κρύπτειν,
δι' αλληγορικών και συμβόλων τοιούτων και γραμ
μάτων τοίς ιδίοις τέκνοις αυτά παρεδίδουν , ως ο ιε- 10
ρογραμματεύς Χαιρήμων φησί και αντί μεν χαράς,
γυναίκα τυμπανίζουσαν έγραφον · αντί λύπης , άν
θρωπον τη χειρί το γένειον κρατούντα , και προς την
νεύοντα αντί δε συμφοράς , οφθαλμών δακρύοντα :
αντί του μή έχειν , δύο χείρας κενάς εκτεταμένας : 15
αντί ανατολής , όφιν εξερχόμενον έκ τινος οπής· αντί
δύσεως , εισερχόμενον · αντί αναβιώσεως , βάτραχος
αντί ψυχής , ιέρακα · έτι και αντί ηλίου και θεού
αντί θηλυγόνου γυναικός , και μητρός , και χρόνου,
και ουρανού, γύπα" αντί βασιλέως , μέλισσαν · αντί 20
γενέσεως και αυτοφυών και αρρένων , κάνθαρον· αντί
γης, βούν » λέοντος δε προτομή πάσαν αρχών και φυ
λακήν δηλοί κατ' αυτούς· ούρα λέοντος , ανάγκην·
έλαφος , ενιαυτόν · ομοίως ο φοίνιξ » ο παίς δηλοί τα
αυξανόμενα· ο γέρων, τα φθειρόμενα: το τόξον, την 25
οξείαν δύναμιν και έτερα μυρία εξ ών Όμηρος ταύτα
φησίν εν άλλω δε τόπω, είπερ αιρείσθε, ιδών εκ του
Χαιρήμονος , και τας των γραμμάτων αυτών εκφω
νήσεις Αιθιοπικώς είπω. Αποδομεναι τω πατρί τω

1ο) αυτά παρεδίδουν fol . 29. τect ,

 124 10. TZETZΛΕ EXE G.

φίλω υπερβατον, Ιωνικώς. ελικόπιδα , εύμορφον, προς

ήν ελίσσουσι τους ώπας , θέλοντες ταύτην οράν. κού
ρην . το τρέπειν το ο εις ου Ιωνικόν έστι. Ες Χρύ
σην· ή εις την Χρύσαν την πόλιν, ως και η πρόθε
5 σις δηλού ή γαρ εις επί αψύχου λαμβάνεται , η δε
προς επί εμψύχου , ως το, ήλθεν ο Θωμάς προς τον
Λουκάν και , εις την πόλιν δραμούσα : ήγουν κατά
τούτον τον λόγον εις την Χρυσαν είπεν, ή Αττικώς ,
εις τον Χρύσην αντί του προς τον Χρύσης : ως
10 έχει το ,
εις Αγαμέμνονα δίον άγον.
και Αριστοφάνης :
ωχόμην ούν ως τον θεόν :
αντί του προς τον θεόν. τότε κε μιν· το κέ κοινή
15 συλλαβή, και έστι μακρόν , και δίχα τού ν γραπτέον.
μίν και νιν αιτιατικαί αντί του αυτόν, και τις αντί
του σοι δοτική , Δωρικά. ιλασσάμενοι , μετοχή παθη
τικού μέσου αορίστου α ευθείας των πληθυντικών •
έλω , ο μέλλων ιλάσσω , ο αόριστος ίλασα , η μετοχή
20 ιλασσάμενος Αιολικώς , πλεονασμό του σ '. το πλη
θυντικον, οι ιλασσάμενοι. πεπίθοιμεν , ευκτικών και
αορίστου α' προσώπου των πληθυντικών· πείθω πεί
σω , ο β ' αόριστος επιθόν, και διπλασιασμό Ιωνική
πέπιθον · το πληθυντικών πεπίθαμεν το ευκτικών
25 πεπίθοιμεν · η δε έννοια τοιάδε έστιν· ο μάντις φησί
τω Αχιλεί , ως και όπισθεν είπον , ότι ο ήλιος ου γέ
γονεν ημίν λοιμού αίτιος , ούτε δια το αγυμναστείς
και μη εύθυμεϊν ημάς , ούτε δια το δυσχύμοις χρή
σθαι τροφαΐς· αλλ' εξ αιτίας του Χρύσου του μάγου
1 ) 1liad . η. 512. 12) Ρlut. 32.
 IN ILIADEM. 125

γέγονε τούτο, και μη δεδωκότος αυτό την θυγατέρα

του Αγαμέμνονος και ου παυθήσεται ο λοιμός , ει
μη ανάποινον τούτω δοίητε την θυγατέρα, και προς
τούτω και δώρα άρεστα πέμψοιτε. Ήτοι όγ : ο στί
χος ούτος και οι όμοιοι αυτώ καλούνται πολυμερείς : 5
δέκα γαρ μέρη λόγου έχει: ήτοι, σύνδεσμος παραπλη
ρωματικός όγε, αντωνυμία : ώς, επίρρημα ειπών, με
τοχή : κατά, πρόθεσις : αρ , σύνδεσμος: έζετο, ρήμα
τοίσι, αντωνυμία » δε, σύνδεσμος : ανέστη, ρήμα. “Η
ρωσης Ατρείδης , ελέχθη. ευρυκρείων 'Αγαμέμνων , κα- 10
λώς ελέχθη , ως πάντων κρατών: οι γαρ άλλοι μερι
κως εκράτουν τοπαρχούντες .

SCHOLIA IO. TZETZAE

AD EXEGESIN IN ILIADEM .

Ρ . 3, 10. Ως ο Αρίσταρχος και οι συν αυτώ εβδο- 15

μήκοντα και δύο γραμματικοί συν Αριστάρχω υπό
Πεισιστράτου αξιωθέντες, τα Όμήρου ποιήματα σπο
ράδην φερόμενα , συντεθείκεσαν και τας αυτού λέ
ξεις ..... ρίας επεξηγήσαντο.
3, 12. Ο Πορφύριος και ών ανδρών συνεποιήσατο, 20
πάντες παιδιώδεις και αρχαϊκάς απορίας επέλυσαν.
3 , 13. Ο Ζωΐλος ούτος εστίν ο Ομηρομάστιξ κα
λούμενος , διά το πολλά δια ... των Ομηρίων επων.
ήν δε έγχρονος Α .. ξάνδρω τώ Μακεδόνι, όστις Αλέ
ξανδρος και το καθ' Ομήρου του Ζωΐλου τούτου βι- 25
βλίον ποταμών περασύμενος και τότε παρα Ζωϊλου
 126 SCHOLIA IO . TZETZAE

τούτο λαβών ευχ... στήσας ως εν προσφορώ λαβών

τω καιρ .. και κάθαρτρον ειπών , συ καθ' Όμήρου
γραφ ... τολμάς , των ποταμώ κατεπόντωσε . και ο μεν
Σικελιώτης Διόδωρος τον Ζωΐλον τούτον ουδέν έτερον
5 έτι γεγραφέναι φησίν, ή την καθ' Ομήρου, ην είπο
μεν , σύνταξιν , ώςπερ τα πρόσφορα εν τοις οικείοις
τόπους ρηθ .... οι δε τοίς ευδοκίμοις τούτον σύντατ
τoυσι ρήτορσν.
3 , 15. 16. Πολλοί της Ομηρικής ετυμολογίας επε
10 μελήθησαν] Πλάτων, και Αριστο ... οι φιλόσοφοι , Σω
ρανός , Ηρωδι... , Φιλόξενος , Αριστόξενος , Απ....,
Τυραννίων, Αρίσταρχος, Ζηνόδοτος , Φιλητάς, Σαπφώ,
και έτεροι... ένα μικρόν , ως έθος εμοί , αστεί .. ών ο
κύριος τα ονόματα γινώσκει.
4, 5. Δεινος ενταύθα ο σοφός δια ... εναβρουέσθαι.
ο παλαιός γαρ Η .. κλειτος ο Εφέσιος εκαλείτο δεί
νός δια το των λόγων αυτου σκοτεινόν. τα ψυχρα
θέρεται , θερμόν ψύχεται , ύ .... αυαίνεται. καρφα
λέον νοτίζετ ...
20 4, 10. Οίμαι ο Ποσειδώνειε ουδε .. Ησίοδον ουδ
οπη περί Ίλέως .... ου γαρ αν τον άνδρα ούτως
αν .. ητιώ , κατά Ιωνικήν αφαί ..... πόντα Ιλέα
τον Όιλέα , ως και • . άλλοι βαϊον. και τον αστα
χυν και τα όμοια. και τοιγε και είι .. μή ήν
25 δικαιότατον ήτυμολόγ ... ώςπερ δή και ποιεί , είδεισε
το του ... φησί γαρ ο ανήρ εν τη ηρωϊκή γενεαλο
για ταυτί .
Ιλέα τον β' εφίλησεν άναξ Διός υιός Απόλλων,
και μιν τούτ' ονόμην' όνομ' έμμεναι , oύνεκα
3ο νύμφ ..
ευράμενος ελέων , μίγη έρανή φιλότητι ,
1

AD EXEG. IN IL. 127

ήματι τω, ότε τείχος ευδμήτοιο πόληος

υψηλών ποίησε Ποσειδάων και Απόλλων.
και ταύτα μεν .... του Ιλέως : περί δε του ήδυμος
ήδη μάνθανε, και μη αιτιώ πριν εξετάσαι. ο παλαιός
γαρ Ορφεύς αφ' ούπερ ο έμός χρυσούς “Όμηρος πολ..5
ανθεμουργών μέλισσαν άνθη επών απεδρέψατο εν
ταις εαυτου Δωδεκαετηρίσιν ου νήδυμον φησίν, αλλά
ήδυμον, λέγων ούτωσί .
ώδε γαρ αν μίμνοι καθαρός τε .. έμπλεος οίνος
ήδυμος ευώδης τε, καλόν δ' έτος εστίν φυτείη. 10
και άλλαχού πάλιν φησίν.
ύπνον ος ουκ έα με λιγύν επί βλεφάροισιν ιαύειν ,
ιστάμενος απαλούς .. ονείρασιν αν πάσαν όρφνην.
1
το δε λιγυς ταυτον εστίν τω ήδυμος. εί και τον Όμη
ρον δε εξετάσεις, ήδυμον εύρης γράφοντα , και ου νή- 15
δυμον.
4 , 24. .. ελλύ νύν μεμνημένος και της τού ανδρος
εις το
οι δε θεοί παρ Ζη ..
..ιον εξηγήσεως , να τους χερουβίμ τους σεραφικούς, 20
ενηντίασα. ους .. τος φησίν εξηγούμενος τον Όμηρον
...γειν θεούς. τί γαρ δεί μετα τούτου .. πτολογείν.
4, 27. Τα δε γραϊκα την ..υρτον περί ηλίου έκλεί
ψεως εκείνου .. ιθύδρια, της διηγήσαιτο, τον , δν τ',
φησίν 'Ιωάννης ενδεδυμένον ιχθύος .. βρώς και προς 25
Χαλδαίους ελθόντα και νομισθέντα θεόν. ως ηλίου
τούτοις .. καταγγείλαντα έκλειψιν. και τότε και Βυ
ζάντιον σκυτέα τινα όντα ... ν Ιωάνν . ή Θράκα Λει
6) .. ανθεμουργών fol. 1. vers . vide Aeschyli Pers. 614. et ou
pra p . 27, 22. 10) Ιta codex , non φυτείης, ut editum in Or
1
phicis p. 612.
 128 SCHOLIA IO. TZETZAE

βήθριον .. τών περί τον Εύξεινον πόντον πα .. υδέρ

μων και ηλιθίων δικούντων θαλα ... υργών. ταύτα
τα του ανδρός μποφακελορήμονα ρήματα ακου ...
σαν όσοι των δυσσεβών , και των χλι..ώ τω μέλιτι
5 και πτερώ και κα .. σει δακτύλων επί τον φάρυγγα
.. ισ εμούντων. εγω δε ου βούλομαι . : τα ακούειν .
ου γαρ οίδ ' όπως ..μής είμι.
5, 1 : μητών δε ει μαθείν θέλεις α. ... έσματα
και σημεία, το εύρος .... των λόγων του ανδρός και
10την ευ ... και φιλόσοφον αυτού έμοί πρόσεχε ,
ου φιλοσόφω κίω και περιβλέπτω και .... ω
αλλά γραμματικής τους μεν των λίαν ευγενε
στάτων .... αντι την σποραν πένητι • ... ως και
δυστυχεί και εγγωνι ..
..... και μή δε τρύφος ημε
15 ρή... " χοντι άρτου , γυναικός δεσπότιδος κακοτρό
ποις επιβουλαίς. μαθήση δε όσον εθέλλεις περί τού
των. καιτοίγε μηδέν περί μηδενός • νευμένω, ή
θυμοσόφως και αυτομαθώς εξ αναγνώσεως βιβλίων
πάντων μαθόντι μοι , όσα δή και ανέγνων, και τότε
20 και είκοστιν πρώτον .... τι της ηλικίας ενιαυτόν.
μετά γαρ εκδρομον χρόνον την της ηλικίας , ουδέν
των σπουδαιοτάτων μαθημάτων ανέγνων, δι' υπερ
βάλλουσαν ένδειαν ής γυναικός τρόπους εδήλωσα. και
δή τα περί τους κομήτας και τα τούτων αποτελέ
25 σματα κατά τε “Όμηρον και Δωρόθεον τον μαθημα
τικών και Ανώνυμον μάνθανε. το δ' είτε κατά τους
Πυθαγορείους αστέρες εισίν οι κομήται , είτε και μη,
κατά τους ετέρους , εν οις δέον , ακριβέστερον μαθή

3) Aristoph , Ran . 863. 22 ) δι' υπερβάλλουσαν fol. 2. τect .

 AD EXEG . IN IL . 129

ση, τέως γούν “Όμηρος τους κομήτας σημείον ή πο

λέμου ή στόλων απωλείας φησίν , λέγων,
οι δ' αστέρα ήκε Κρόνου παίς αγκυλομήτεω,
ή ναύτησι τέρας ήε στρατώ ευρέϊ λαών . .
Δωρόθεος δε της Ομηρικής ώςπερ ολότητος αποσπάδα 5
φησι στόλων απωλείας λέγων σημ.. φησί δε ούτωσί :
πολλά δε ναυμαχίησιν ενί σκάφη εξαπολείται.
ο δέ γε ονομαστότατος εν τοις μαθηματικούς όντως
Ανώνυμος , λεπτολογημένως και κατατμήδην φησί και
πρώτως μεν τους κομήτας και πάντα τα εν τω αέρι πυ- 10
ρώδη συστήματα Αρεϊκα φησίν είναι και Ερμαϊκά,
την δε χώραν , προς ήν συμβήσεται τα τούτων απο
τελέσματα , εκ της προς ποιον με .. του ζωδιακού
απονεύσεως · έτι γε μην και της προσνεύσεις της κό
μης αυτών λέγει στοχάζεσθαι» το δε είδος του απο- 15
τελέσματος ή της μορφώσεως φησί του κομήτου προ
λέγειν· ει μεν γαρ ανθρωπόμορφος και κομήτης φα
νείη , περί ανθρώπους το σύμπτωμα · ει δε θηριό
μορφος , περί θηρία το βλαβος · ει δε δοκοειδής, περί
φυτά και δένδρα το σύμπτωμα έσται . . και περί τα, 20
όσα εκ φυτων τε και δένδρων γίνονται , και επ ' ολί
γον μέν φανείς και συντόμως π .. κρυβεις ο κομήτης,
σύντομος και βραχύ ποιήσει το αποτέλεσμα επί μή
κιστον δέ φανείς , τουναντίον » και προ ηλίου ανατο
λής φανείς και κομήτης, μετά βραχυ γενέσθαι το απο- 25
τέλεσμα μετα δε δύσιν ηλίου , μετά μακρόν χρόνον
δηλοί γενέσθαι την του σημείου ενέργειαν.
6 , 20. Τίς ούτος κολοιός και των εμών ομιλητών
είς , ος εμού άκροώμενος παρενέγραφε χαρταις , άπερ

3 ) Iliad . δ. 75 .
[I]
 130 SCHOLIA 10. TZETZAE
απεστημάτιζον , και ως ίδια έμελλε ταύτα εξενεγκεϊν.
και δη και κρυφή πρός τινας τοιαύτα έτερατ ...
ως δήθεν αυτος ταύτα συγγεγραφώς · όπερ μαθων
έγωγε, προς την παρούσας εξήγησιν του βιβλίου έτρά
5 πην, τα τούτου .... και περιτρέπων ορμήματα.
6 , 24. Τα δε κατά τον Ίκαρον και την μυθικήν
τούτου πτέρωσιν υμίν πάντως γνώριμα. ει δέ γε και
άγνωστα, αλλ' ή .... εν τη ραψωδία τη βήτα, ένθα
φησί , πόντου Ικαρίοιο , μετά και της αυτού αλλη
10γορίας διδάξομεν. περί δε του Ίκαρος και Ικάριος
δεί γνώναι υμάς, ως ουκ έχουσιν ουδεμίαν διαφορών.
το γαρ 'Ικάριος και Μενέσθιος και τα τοιαύτα, Ατ
τικά εισι καί ώσπερ έστο και... του "Ικαρος , και
Μενέσθης , και των ομοίων.
15 6, 28. Νεώτατος αντί του νέος. μεθ υμίν σύγχρο
νος υμίν. ειώθαμεν γαρ οι άνθρωποι .. νω ει . ερ ..
τα των ομοχρόνων ημϊν διασύρειν και επιχλευάζειν.
και μωμάσθαι , και ανάξια και μηδέν γενναίον έχον
τα , κάν ότι μάλιστα πολύ το τι .. και πυκνότατον
20 και το πολυωφελές ώσιν έχοντα. ου γαρ προσέχειν,
εθέλομεν τη ανακυπτούση ωφελεία εκ του συγγράμ
ματος , αλλά προς μόνον ορώντες ότι νέος ο συγγρα
φεύς , διασύρομέν τε και μυκτηρίζομεν. ο νούς γαρ
τότε και παρών αποδημεί , τον φα ... ανοσιουργών
25 όντα, καθίστησι δικαστήν.
1 , 16. Θεόκριτος εν τοίς βουκολικούς παριστα τι
νας βουκόλους ή αιπόλους , τον μεν ένα , συρίττοντα,
τον δε έτερον , εκείνον τον συρίττοντα και λέγοντα
μάταιος και μωρος εκείνος ο συριγκτης , όςτις
8) ν . 145. 26) Θεόκριτος fol. 2. νers .
 AD EXEG. IN IL: 131

προς σε αντερίσαι τολμήσειεν , ώσπερ μάταιοι εισί

και από των ορνίχων των Μουσών ... τίνων ορνί
θων , λέγει δε Μουσών όρνιθας τους ποιητές , οίτι
νες τω Χίω αοιδώ , τουτέστιν Όμήρω, ετώσια , ήγουν
μάταια, κοκκύζουσι ... αντιφθέγγονται . 5

1 , 19. Νίκανδρος ο Κολοφώνιος και τα Θηριακά

προς Ερμησιάνακτα γράψας , τα δε 'Aλεξιφάρμακα
προς Πρωταγόρας Κυζικηνόν , εν τω τέλει των αυ
του Θηριακών Κολοφώνιον φησίν είναι τον Όμηρον,
επαίρων κάκτούτου και εγκωμιάζων αυτών έχει δε 10
τα έπη ουτωσί :
και κεν Όμηρείoιο και εισέτι Νικάνδροιο
μνήστιν έχoις , τον έθρεψε Κλάρου νιφόεσσα κο
λώνη.
8, 6. "Ιω δεί γράφειν , και ουχί Ιώ , καθά τινες 15
γράφoυσι . κατα γαρ ή Φιλόστρατον ή Διονύσιον τον
Αλικαρνασσέα , μάλλον δε Πλούταρχον , ... ίου και
σμύρνης των ευωδεστάτων . υτων αι πόλεις εκλήθησαν .
..λοι δε τας δώδεκα πόλεις τας .. νίδας, Έφεσον,
Σμύρναν, ..ν, Κλαζομένας, και τας επί ..π .. αυ- 20
των , εις ονόματα φησίν .. αζόνων κτισθήναι.
8 , 23. .. τίας. ούτος και σοφιστής , παλαιότερος ών
πολύ Φιλοστράτου , συγγεγραφέναι την Ομήρου γε
νεαλογίαν απήρξατο μέλλων δε θαύμα τους νέους
• . αδιδόναι ποταμον Ομήρου πατέρα, ίνα μη τα μει- 25
ράκια θορυβοίη τοιαύτα μυθώδη συγγράφων , της
συγγραφής απεπαύσατο· ομοίως ύστερον ταυτό
πεποίηκε και Φιλόστρατος .
9, 14. 'Ικάριος μετα Δαιδάλου του πατρός φεύγων
els 1.

13) Cod , έχoις . 29) In fol . 3. τect.

[ 12 ]
 132 SCIΠOLIA IO. TZETZAE

τον Μίνωα κατέπεσεν εις τ . απ' αυτού 'Ικάριον πέ

λαγος . εις δε το πόντου Ικαρίoιο μετά και της αλ
ληγορίας λεπτολογημένως μαθήση.
9, 14. 24σωπος ο Θηβών βασιλεύς, υίος ήν Ωκεανού
5 βασιλέως. εξ ών οι ποταμοί ούτοι εκλήθησαν. λαβων .
δε ό προρρηθείς Ασωπός προς γάμον Μετώπης , την
Λάδωνος θυγατέρα, καθά φησι Πίνδαρος , εκ ταύτης
γεννα Θήβην , Κέρκυρας , Αίγιναν , την μητέρα του
Αιακού , Σαλαμίνα , "άρπινναν , Νέμεαν , Κλειώνων :
10 αφ' ών αϊ τε πόλεις και νήσοι τας επωνυμίας εκτύ
σαντο .

9, 15. 16. Διατί Ατλαντικών όρος και Ατλαντικών

πέλαγος καλούνται. 'Ατλας μαθηματικός ήν Λιβυς
ανήρ. ανήρχετο δε, προς το ράστα κατασκοπείν τας
15 των αστέρων και των άστρων κινήσεις , εις όρος Λι
βυκόν υψηλόν , εξ ου ποτέ σφαλείς και κατενεχθείς
εις την υπ' αυτό κάτωθι θάλατταν, τώ τε όρει και
τω πελάγει, Ατλαντικού κατέλειψε λέγεσθαι. Πολύι ..
δε ο διθυραμβοποιός ποιμένα Λιβύν τον Άτλαντα λέ
20 γει , απολιθωθήναι δε τη Γοργόνι υπό Περσέως , δια
το μη εάν αυτόν διέρχεσθαι.
9, 18. Δίρκη , καθά φησιν 'Ιωάννης ο Αντιοχεύς ,
γυνή ήν Λύκου , του βασιλέως Αργείων. τούτου του
Λύκου ήν Νυκτευς αδελφος , θυγάτηρ δέ Νυκτέως
25 ήν Αντιόπη , Ηλίου Τέρεια . Θεοβόων δέ τις υιός
Βρόντιωνος , της προρρηθείσης Δίρκης ανεψιός, παρ
θένον ούσαν την Αντιόπην διαφθείρας , εποίησεν
έγκυον. λυκτους δε , και της Αντιόπης πατήρ , τούτο
μαθών, και Αργείον ειδώς τον φθορέα , ουκ ήθέλη

2) Iliad. β . 115. 12) Διατί fol. 3, 7ect .

 AD EXEG . IN IL, 133

σεν αυτός τούτο δικάσαι, αλλ' έπεμψε την ενάγουσαν

' Αντιόπην , περί των του εναγομένου Θεοβόωντος τρό
ρον το Άργος , ώστε δικάσασθαι παρά Λύκου του
βασιλέως · ο δε τον μεν φθορέα κολάζει, την δε φθα
ρεΐσαν διά το κάλλος ήλέησε , καίτοι νόμου κελεύον- 5
τος ταϊς ανδρωθείσαις ιερείαις επιτίμιον είναι τον
θάνατον ή δε γεννά διδύμους , Ζήθος τε και 21
φίονα , ούς εξέθεντο εν Ερασθαίω , χωρίω Θηβών: η
δε Αντιόπη ήν εν τοις βασιλείους του Λύκου χρόνου
δε πολλού διελθόντος , υπονοήσασά μοιχασθαι την 10
Αντιόπης η Δίρκη παρεα του ταύτης ανδρος , αποδη
μούντος εν εκστρατείαις αυτού , στρατιώταις δουσα
την Αντιόπην, προσέταξε ταύροις αγρίους δήσαντας
παρα το της Ερασθαίας χωρίον διασπάσαι , και δη
συνην και αυτή θασομένη: οι δε κωμηται Ζήθως 15
και 'Αμφίονι αναγγέλλουσιν , ήδη, μείραξιν ουσιν οι
δε τους κωμήτας αγείραντες, την μητέρα λύουσι των
δεσιών , και τα βασιλικά της. Δίρκης ιμάτια περιά
πτουσιν , αυτήν δε τώ της μητρός θανάτω έμελλον
διαφθείραι η δε Δίρκη αιτεί πιείν ύδωρ εκ της πα- 20
ρούσης πηγής , και είτα συρήναι επικύψασα δε τη
πηγή ως πιoμένη , έριψεν αυτήν, και απεπνίγη» και
ή πηγή εκ ταύτης Δίρκη εκλήθη.

9, 23. "Όσιρις , ο και Διόνυσος , Αιγύπτου βασιλεύς

αγαθός και φιλογέωργος γεγονως , φησίν ο Σικε- 25
λιώτης Διόδωρος , ηθέλησε πίεσαν την γήν διαδρο
μων, την φυτείαν διδάξαι · και δη και σατύρους τι
νας γεωργο .. και Μούσες γυναίκας εννέα μετά αυ
λών και κιθαρών έχων , και τον Μάρωνα μετ' αυτών
Σειληνον γέροντα , επί όνου καθημένον, και ..... δύο 3ο
 134 SCHOLIA IO. TZETZAE

υιούς Άννουβιν και Μακεδόνα

9, 26. .... νία από Τυρσηνού υιού ” Αττυος του Λυ

δού · κατά γαρ τον Λυκόφρονα ,
5
Τάρχων τε και Τυρσηνός, αίθωνες λύκοι ,
καταπολεμήσαντες τους έκ ..κης εκεί μετοικήσαντας,
και τούτους νικήσαντες , την χώραν κατεκληρούχησαν ,
και Τυρσηνίαν ωνόμασαν. ο δε Ηρόδοτος και την
της με ..ίας των μετα Τυρσηνού αιτίαν φησί. λέγει ,
10 γαρ λιμον σφοδρών τοϊς Λυδούς ποτέ γεγονέναι , και
πρώτα μεν αυτους πολλα των παιγνίων .. παρηγο
ρίαν έφευρεϊν του λιμου · έπει δε δυσχερές εστιν πε
ριγενέσθαι παιγνίοις λιμου , επίσης πάντες διαιρεθέν
τες Λυδοί , εκληρώθησαν , .. 'τε εις ούς αν ο κλήρος
15 πέση της αποικίας , της χώρας εξέρχεσθαι τους δε
λοιπους , οικείν την Λυδών και ούτω , τήν τε του
λιμού δυσχέρειαν φυγον οι τη Λυδών περιμείναντες ,
και λοιποί την Τυρσηνίαν κατώκησαν.
9 , 26. Αχαιία , Ελλάς , Δωρίς , και Ιωνία : “Έλλην
20 τις γέγονε ..ς Διός βασιλέως, αφ' ούπερ η χώρα ..
λήθη Ελλάς
“Ελληνος δ ' εγένοντο θε .. στοπόλου βασιλήoς
Δωρός τε ..ύθος τε και Αιόλος ιππιoχάρ . ης,
ώς φησιν Ησίοδος εν τη ηρωική .. εαλογία και από
25 μεν του Δώρου .. ήθη η χώρα Δωρίς · Ξούθος .. ο
Δώρου και Αιόλου αδελφος . αι ουχί κατά τινας των
ασκε .. τοτέρων υίος, εκ Κρεούσης της .. χθέως γεννά
"Ίωνα και Αχαιών · .. ο μεν Ίων ώκησεν Αθήνας, εφ'
ου Ίωνες οι Αθηναίοι» αλλά .αι η κατ’ Έφεσον Ιω

5 ) .... νία fol. 3. νers , 4 ) v. 1248. 8 ) I. 94.

 AD EXEG. IN IL . 1,5

νία από τούτου .. λείται · άποικοι γαρ ούτοι των.. η

ναίων Ιώνων, ώς φησιν Ηρόδοτος , α και οι Ιωνί
ται Σύροι , ότι ..ποικοι Αθηναίων, ως φασί άλλοι
τών ορικών: τινές δε τους Σύρους • . νας από της
Ιούς λέγουσι .. δε Ιόνιον πέλαγος, και το Περι . γη- 5
της και έτεροι , κοινώς πάντες.. τού πόρου της Iούς
λέγουσι ταύτα μεν περί 'Ιωάνας ότι . πο "Ιωνος ,
εκλήθη ο δε τούτου . δελφός 'Αχαιός , φόνον εμφύλιον
δρά .. εις Θεσσαλίαν περιγέγονεν , και κυ... σας της
10
χώρας, Αχαιίαν .. την μετωνόμασε .
9, 27. Πόθεν Πελασγία , Φωκίς , Αυσονία, Ασία,
Ευρώπη τούτο τω ... ωί , την χώραν υπό του Τρωος
Ασίαν κληθήναι εις τιμήν του σοφού. Ανδρων δε και
Αλικαρνασσεύς ούτωσι πως φησί: Ωκεανός .... γετο
δύο γυναίκας Πομφολυγην και Παρθενόπην και εκ 15
μεν Πομφολυγης , Ασίαν γεννά και Λιβύην, εκ δε Παρ
θενόπης ρώπην, αφ' ών έσχον αι χώραι τας
κλήσεις.
9, 27. Πελασγία .πο Πελασγού • Φωκίς από Φώ ..
του παιδος Αιακού• Αυσονία ..0 Aύσονος του Οδυσ-20
σέως και Κίρκης παιδός.
9, 28. 'Ασίαν και Ευρώπης Λυκόφρων φησίν , από
' Ασίας μητρός Προμηθέως και Ευρώπης .. ρος Σαρπη
δόνος κληθήναι. τί γάρ με δεί λέγειν και τα έπη αυ
του ; Αισχύλος δε Θέμιν φησί μητέρα Προμηθέως, αλλ' 25
ουκ Ασίαν · έτεροι δε Κλυμένην. Ιωάννης δε ό.Αντιο
χεύς από Ασίου φιλοσόφου φησί κληθήναι την περί
Τροίαν μόνην Ασίαν , Ηπειρόποντον .. ότερον « εγο

2) Vide I. 142. seqq . 11 ) Ιn fol. 2. vers . 19) En fol. 5.

vers . 22) Ιn fol, 2. νers . . 25) Γron. 209.
 136 SCHOLIA IO . TZETZAE

μένην · δια δε το σκευάσαι αυτόν το Παλλάδιον απο

τελεσματικώς εις το απόρθητον είναι πόλιν, ένθα αν
εί ... λον αυτό διαμείνη , και χαρίσασθαι πόθος Α
χαίες εκλήθη.
5 10 , 7. Περί του Κουρτίου λάκκου πολλοί πολλά
φάσκουσιν · Πλούταρχος .. ο Χαιρωνεύς , ότι “ Ρω
μαίοις Σαβίνων ή Γαλατων πολεμούντων εν τελμα
τώδει τω τόπω , και μελλόντων πανσυδία των πολε
μίων .. φθαρήναι, Κουρτιος τις απ' αυτών γενναίος
10 ανήρ , προεξελάσας κατά Ρωμαίων εκ του οικείου
στρατεύματος, μετά του ίππου ..χεται τώ πηλά, τελ
ματώδει τε λίαν όντι και σκοτεινώ δ δη μαθόντες
οι βάρβαροι, των μεν έφεστηκότων αυτοίς κακών διε
σώθησαν, .. δε λάκκον κατωνομάκασι Κούρτιον. έτε
15 ροι δε φασίν , ότι Κούρτιος τις σιτοπράτης εκείσε
των σίτον αποτιθείς , επίπρασκε , ούτως ο τόπος
εκλήθη. Δίων δε Κάσιος Κοκκειανός , ο τα Ρω- ,
μαίων συντάξας , εκ θεομηνίας φησί γενέσθαι χάσμα
περί την Ρώμην· και μη ..πιμύειν χρησμού δε δο
20 θέντος , επιμάσαι το χάσμα , εαν ο κράτιστον Ρω
μαίοις εμβάλωσιν εν αυτώ , Κούρτιος τις ιππεύς ευ
γενής .. υδενός άλλου συμβαλείν τον χρησμον δυνα
μένου , αυτός ερμηνεύσας ίππον ομού και ανθρωπον
λέγειν , ευθέως ανέβη τε τον ίππον , και ως είχεν
25 ελάσας, ηρωϊκώς κατά του φρικώδους εκείνου βόθρου
εφέρετο και ευθέως κατενεχθέντος το χάσμα επέ
μυε " οι λοιποί των Ρωμαίων άνωθεν άνθεσιν
έβαλλον· κακ τούτου και Κούρτιος ο λάκκος εκλήθη.

6) Rotuulo c. 18. p. 52. ed. Steph.

 AD EXEG. IN IL . 137
10 , 29. "Όσιρις, ο και Διόνυσος, ....ιόδωρον ώςπερ
έφης και πρώην , βασιλεύς ήν Αιγύπτου: φιλογέωργος
δε γεγονώς , και πάρας Αιγύπτου, ώςτε περιπορεύε
σθαι ... .
των υπ' αυτόν, και διδάσκειν τοις
θέλλουσι φυτείαν και γεωργίαν , επιμελητής Αιγύ- 5
που κατέλειψεν Ηρακλέα και Προμηθέα

λύσαντος έφασαν οι τότε, ως ο αετός, ήγουν ο Νεϊ

λος δια την ταχυτητα της επιρροής , το ήπαρ του 1

Προμηθέως κατέφαγεν , ήτοι τον Προμηθέα έλύπη- 10

σεν. το .. επιθυμητικόν εν τω ήπατι· τον δε Ηρα
κλέα σοφαίς τισι μηχαναίς πάλιν τον ποταμών μετα
τρέψαντα , έφαν ως τον αετόν κατετόξευσε τον το
Προμηθέως ήπαρ εσυ ... και αύτη μεν περί Προ
μηθέως αλληγορία ρητορική και πραγματική η δε 15
ψυχική και φιλόσοφος, τοιαύτη έστιν» Προμηθεύς
εστίν η ημετέρα προμήθει αετός , αί τού βίου
φροντίδες , αι το ημών ήπαρ κατατρύχουσαι· Ηρα
κλής δε , ο ήλιος τε και ο χρόνος και της ζωής , δς
πληρωθείς , τοξεύει τον ήγουν τας ημών απο- 20
παύει φροντίδας , μετα γαρ θάνατον των πολυμόχθων
φροντίδων παυόμεθα. στοιχειακώς δε Προμηθέα δεί
σε νοεϊν , τα κατα θ ... βούλημα καθ' ημάς τoιάςδε
κι ... τον ουρανών τετυχηκέναι κατά δε .. , εκτός ,
το καθ' ειμαρμένης βου ... ούτω τον ουρανόν τυχεϊν 25
της κινήσεως , .. είσαεί κινούμενος πέφυκε· δια ...
και Ιαπετού παίς παρά το γεσθαι ... ορμάς , και
πέτεσθαι , ήγουν ταχέως φέρε... αετός δε και τα
ήπαρ εσθίων ή ακ .. νητος του ουρανού κίνησις , από
των δεξιών ήγουν ανατολικών γινομένη , δι' ήν ο νυ- 30
χθήμερος αποτελεί .. καιρός· όστις δη καιρός και νυ
 !

138 SCHOLIA IO . TZETZAE

χθήμερος τον χρόνον και τα εν χρόνω ... τοξεύεται

δε υπό του Ηρακλέος ήγουν ηλίου : ούτω γαρ ο χρό
νoς πληρούται δια της του ηλίου κ .
11, 12, 13. Μύρρα, Δάφνη, και ο Κυπάρ... Μύρρα
5 θυγάτηρ Ασσυρίων βασιλ .. εγένετο Θείαντος · ου δια
το. α .. είναι ωραίον , ήράση: μιγεί ...λάθρα τού
των γυναικών συσκευ ... έγκυος εγεγόνει τον Άδωνις ·
αιδου... δε και πλέον αισχύνομαι τους τότε
ανθρώπους , ηύξατο τους θεούς, ώς ... φασί, και με
10 τηλλάγη προς σμύρ φυτών» τώ της λοχείας δε
χρόνω .. ταύτης διαρραγέντος φλοιου . τον ' Αδωνιν
απεκύησεν· δν Αφρ ... ωραίον τυγχάνοντα , ερώμενον
έσχηκεν. τα δε κατα Μύρραν μετ' άλλων πολλών
και ο 'Οππιανός ιστορεί το κατά Δάφνην διήγημα
15 πάσι γνωστόν έστι. Παυσανίας δε ο ιστορικός εν τω
περί Αντιοχείας κτίσεως γραφεϊ πλατύτερον. Κυπα
ρισσος ωραίος ήν νεανίσκος Αιγύπτιος : ού πεσόντος
και αποπνιγέντος εν φρέατι , οι καθ' αίμα του νέου
την κυπάρισσον , μήπω καλουμένην κυπάρισσον , εις
20 όνομα του νεανίσκου κατωνομάκασιν , ώςπερ και τα
λοιπα των δένδρων εις επωνυμίας ετέρων. ο δε γε
Φιλόστρατος εν τω του Τυανέως βίω μυθικώτερον περί
του Κυπαρίσσου γεγράφηκε , ως η γη τον νέον κατε
λεήσασα , φυτον ωραίον αντέδωκε την κυπάρισσον. Υά
25 κινθος Αμυκλαίος ωραίος ήν νεανίας, υιός δε Αμύκλου
και Διομήδης: τούτου φασίν εραστην γενέσθαι Απόλ
λωνα· αντήρα δε του νεανίου και Ζέφυρος " ως δε συν
έβη ποτε μετά του μειρακίου δισκεύειν Απόλλωνα ,
*

1) '. Incertum, an haec littera e sit. 8) sic , quod debebat ai

σχυνσμένη scribi . 14) Hal. III. 403. seqq.
 AD EXEG. IN IL . 139
ζηλοτυπήσας ο Ζέφυρος , και λάβρoν οίον ουδέποτε
πνεύσας , το του Απόλλωνος δίσκευμα κατα κορυφής
του μειρακίου δισκεύει , και τον καλόν εκείνον ανεϊλεν
Υάκινθον , η γη δε , ως οι μύθοι διδάσκουσιν , αντί
. του νέου το άνθος αντέδωκε τον Υάκινθον · καί έν 5
τοις θηριακοίς ο Νίκανδρος λέγει:
ψίλωθρον καρπόν τε φιλοθρήνου Υακίνθου ,
δν Φοίβος θρήνησεν, έπει δ' αεκούσιον έκτα ,
παϊδα βαλων προπάροιθεν Αμυκλαίου ποταμοίο ,
πρωθήβην Υάκινθον · επεί σόλος έμπεσε κάρση 10
πέτρος αφαλλόμενος, νέατον δ' ήραξε κα ....
... κισσος φιλόκαλος ήν νεανίας :
ιδών δε αυτόν εν σκιά των υδάτων,
ούτω καλόν μέγιστον ευειδή νέον,
και συσχεθείς έρωτα και λαβείν θέλων , 13
άλλον δοκών .άλλιστον εισoράν νέον ,
πίπτει καθ' υγρών και περα πύλας βίου
η γη δε φυτόν αντιδιδού του νέου.
11 , 23. Αύγουστος Οκταούτος τω Σεξτιλίω μηνί
πατεύσας τον Σεξτίλιον εις όνομα αυτού μεταονό- 20
μασεν Αύγουστον. ούτος και τον Σεπτέμβριον αρχήν
χρόνου εποίησεν , ότι κατά την δευτέραν .. του τον
Αντώνιον περί Λευκάδα ενίκησε και Νικόπολιν ωνό
μασε , και του κατήρξατο μοναρχείν.
13 , 5. Δερκετώ τις ήν 'Ασσυρία γυνή σοβαρά αύτη 25
νέου τινός ερασθείσα , και τούτω μιγείσα , την Σεμί
ραμιν έγκυος εγεγόνει · έπει δε και απέτεκε , το μεν
βρέφος εξέθετο τοίς αγρούς · αυτή δε αιδουμένη , τη
MIύριδος λίμνη απέπνιξεν αυτήν · πελειάδες δε περί
6) Τ . 902 . 12) Νάρκισσος fol. 4. vers .

!
 1

140 SCHOLIA IO . TZETZAE 1

το βρέφος αθροιζόμεναι, τούτο διέτρεφον τυρώ τε και

γάλακτι , εκ των πλασίων αγρών ύφαιρούμεναι ταύτα:
Σίμμας δε, αγελαρ ..ς ών Νίνου του βασιλέως, ανε
τει..το και ανέτρεφε λογιστής δέ τις .πι κατά
5 σκοπών των βασιλικών αγελών .. ελθών ωραίαν εισ
άγαν ιδών ..ν Σεμίραμιν , περικλήσει μεγάλην ...
βία περί του Σίμμα ταύτην λαβών , .. μίμην εκέ
κτητο γαμίτιν' ωραία γχινουστάτη τε και εύ
μήχανος ούσα , τοχρημα τις ήν του θαυμαστού
10.. ρασφόρου εκείνου ψυχή· ου το όνομα , ... ν εμήν
αποδέδρωκε μνήμην. .. νου δε του βασιλέως τω τότε
ιορκούντος πόλιν απόκρημνόν τε ..ι οχυράν και
λίαν δυσπόρθητον , μηδέν διανύοντος , παρών και
κερασφόρος ... ο προ Κανδαύλου: Κανδαυλης ....
15 Πασιώνος και Έρμώνακτος : ... Ευριπίδου και Αη
μοσθένους: .... παυαίκου και προ του εμού .... 0
κέρωτος πάντων σχων τα ονό .... , τω βασιλεϊ Νίνω
φησιν· ει ήν • μη συνευνέτις , ώ βασιλεύ ,
άκαρεϊ διαστήματι χρόνου την ... ιν αν κατηδάφισε.
20 και δη ταύτην ... σιλεύς μετά μεγάλης τιμής μετα
πέμπεται η δε πρώτα μεν μηχανάται στολήν , αλέας
τε και όμβρων κωλυτικήν δυναμένην τον απε
χόμενον τηρείν αδιάγνωστον είτ ' ανήρ έστι, είτε γυνή,
ως δε και περί μεν τον βασιλέα αφίκετο, εκ μέν του
25 επιμάχου της • εως μέρους τους στρατιώτας ωπλι
σμένους επέστησεν , ως κατά πρόσωπον τους πολεμίους
βιάζoιντο : αυτή δε συν τοις είθισμένους ... μνoβα
τεϊν στρατιώταις εκ του απομάχου και κρημνώδους
της πόλεως άνερπύσασα, κατά κράτος την πόλιν επο

23) sic pro αμπεχόμενον,

 AD EXEG. IN IL . 141

λιόρκησεν · έκτοτε ... ϊνος ο βασιλεύς τοσούτον εγέ

νετο κάτοχος τω πόθω της γυναικός , ως πρώτα μεν
από του Χρυσοκέρωτος περικλήσει ταύτην ... είν:
μη πειθομένου δε , αφελέσθαι βιαίως · έπει δε ταύτα
ούτως εγένετο , ο μεν ταύτην αφαιρεθείς , εκ λύπης 5
μεγίστης φρενίτιδα .. σχεθείς ετελεύτησεν· η δε Σε
μίραμις έκτοτε, και συνουσα τω Νίνω και μετα τε
λευτής του ανδρός , πολλά και γενναία ειργάσατο και
την .. νον πόλιν είς όνομα του βασιλέως ταύτης αν
δρος επυργώσατο , κατα μεν τον Σικελιώτην Διόδω- 10
ρον , τξε σταδίων την περίμετρον έχουσαν· κατά ...
Κοκκειανόν Κάσιον Δίωνα τετρακοσίων : καθ' Ηρό
δοτον δε και Φιλόστρατον , ώς εν βίω τού Τυανέως
>
φησίν , υπ. ιστoρoύσι δε και περί Σεμίραμιν
Λουκιανός μεν εν τω της Ασσυρίης , και Διονύσιος εν 15
περιηγήσει , Δίων τε , και Ηρόδοτος , και Φιλόστρα
τος και έτεροι πλείονες
τε και πάντων πλατύτερα τα περί Ζήθου και Αμ
φίονος εν τω περί Δίρκης ερρήθη.
13, 17. Περί Ρωμύλου και Ρέμου Διονύσιος ο Αλι- 20
καρνασσεύς ιστορεί , Δίων τε , και Διόδωρον , και ο
Χαιρωνεύς Πλούταρχος: επιμέμνηται δε και Λυκό
φρων , και έτεροι κα... δεί με λέγειν Αινείου φυ
γήν εκ της Τροίας , και περί Νουμίκιον ποταμόν από
πλουν αυτών, και την της του Αινείου συος περί το 25
' Αλβανών όρος φυγήν ... τον προς τον Λατίνον πό
λεμον του Αινείου , και την εξ ο νείνου φιλίαν , έτι
δε ως Αινείας την λατίνου θυγατέραν έλαβε Λα

27. Scribe εξ εκείνου .

 142 SCHOLIA IO. TZETZAE

βηνίαν· έω ταύτα ως τ ... τα δε πρόσφορα είπoιμι .

εν " Αλβη πόλει της Ιταλίας οι από Αινίου καταγό
μενοι εβασίλευον δωδεκάτη δε από Αινείου γενεά
περιήλθεν η β ..... εις Nομήτορα και Αμούλιον
5 αδελφ ... δύο και δη τον Νομήτορα της βασ .....
άτερος εξελών , αυτός έβασι ..... άπ' αρρενος τέκνου »
τον δε Νομητο ... υιον κυνηγετούντα ανείλε
θυγατέρα δε ουσαν αυτώ ή Σιλου ... ή Ρέαν 'Ιλίαν ,
ξέρειαν της Εστί .. εποίησεν ως παρθένος και ένα
10 ...... διαμείνειεν· η δε ουκ οίδ' όθεν έγκ . γενα
μένη, Ρωμύλον και Ρέμον δι .... γεννά ούς ο 'Αμού
λιος έδοτο περί τον Τίβεριν ποταμόν ρίψαι .
ποπνίξαι εκείνου δε περί το .... του ποταμού ρίψαν
τος , συνεβ . βρέφη σωθήναι και δη και αν ...
15 τραφέντες , τον μεν Αμούλιον ά .... τω δε πάπα Νo
μήτορι παρεχώ ... βασιλεύειν εν Αλβη: αυτοί δε τ ..
Ρώμης και το Ρεμόριον κτίσα.... εν αυτοίς εβασί
λευον .
13, 18. Θε.... κλής κατά Πλούταρχον, Νεοκλε ....
20 τινος ήν αφανούς· και ... σιλύπης μητρός . κατα δε
ετέρ . νόθος. και ες το Κυνόσαργες ... των ετέρων
νόθων ριφείς: δηροτριχώτατος γεγονώς και της
πο . •• εφαψάμενος , ως ο Ξέρξης ... πεντακοσίων

μυριάδων ανδρ ... έμελλε καθ ' Eλάδος έλα ...

25 γεφύρα διπεραιωθείς τον Ελλησπ .... των Αθηναίων
ακηκοότων από .....
ώ θείη Σαλαμίς απολείς δε .. τέκνα γυναικών:
και δια .... δειλιώντων σφοδρώς προς ... πόλεμον ,
αυτός το αμφίβο ... του χρησμού εφηρμήνευσιν
4 ) Codex Nομήτορα, et mox iterum, et iufra Nομήτορι.
 AD EXEG . IN IL. 143

ώς νίκην προλέγει τους Αθηναίοις, είπων ως ουκ αν

την Σαλαμίνιν θείαν εκάλεσεν, αλλά δυστυχή , εί τα
των εγχωρίων γυναικών διαφθ .. έμελλε τέκνα .
και πάλιν χρησμοδοτηθέντων των Αθηναίων , πως αν
αβλαβείς τας Αθήνας από του Ξέρξου διαφυλάξειαν , 5
.. δε χρησμού ξυλίνω τείχει δηλούντος , και των
'Αθηναίων ήδη τη πόλει ξυλίνους πύργους τεκτονα
μένων, οί και υπό Περσών συν τοις εκεί... λειφθείσι
περιεφλέγησαν , ο Θεμιστοκλής έλεγεν , ου πύργους
ξυλίνους δηλούν τον χρησμόν, αλλά πλοία · α δη κα- 10
τασκευάσαντ ... περί Σαλαμίνα τους Πέρσας γενναίως
κατεναυμάχησαν και ηττήκασιν.
15 , 5. .. μετα του Λοκρού Αίαντος “Όμηρος ψι
λους ελθείν εις την "Ιλιον παριστα , λέγων:
ου γαρ έχoν κόρυθας χαλκήρεας ιπποδάσειας, 15
ουδ ' »
αλλ' άρα τόξοισι και εύστρόφω οίος αώτω
Ίλιον εις άμ' έποντο πεποιθότες · οίσιν έπειτα
ταρφέα βα .. οντες , Τρώων ρήγνυντο φάλαγγας.
15 , 9. Εν τη Οδυσσεία τους μνηστήρας εισάγει 20
προς Τηλέμαχον Όμηρος λέγοντας , ότι ήδη τρίτος
.. ωχηκε χρόνος, αφ' ου αυτους απατά η Πηνελόπη ,
ήδη δε εφέστηκε τέταρτος.
15 , 15. Κατά τον Πυθαγόραν , παίζων ειρήκειν ·
ως του Πυ ... όρου, μετεμψυχώσεις δοξάζοντος. 25
15 , 16. . ατεβρώθη μου και ο Πλούταρχος , και ,
νύν .αντελώς άβιβλοι καθεστήκειμεν · .. ην δη των
μαθηματικών τεμαχίων, & δια ... κατερρικνώμενον τε,

13) .. μετά του fol. 5. νers . 15) Diad. ν. 714.

20) Odyss. β. 8ο.
 144 SCHOLIA IO. TZETZAE

και σαθρον , ... είν ου δυνάμεθα· ουδείς γαρ μη

.. νώσκων αυτα , εις ουδέν έξωνή . αιτο.
15 , 27. Ευδαίμονα σχεδόν ου ..α ημϊν περιδί
δωσιν ώςπερ δη ... και διπλώς το τραγικώς όνομα
5.. λουτων Ευριπίδης και πή μεν και αυτός περιδι
δους, μή είναι τινα ανθρώπων ευδαίμονα, πη δε έναν
τία εαυτώ προσφθεγγόμενος. φησί γάρ έν τινι των
δραμάτων αυτού τοιώςδε πως:
όλβου δ' επιρρυέντος ευτυχέστερος
10
άλλου γένοιτ' άν άλλος ευδαίμων δ ' αν ού
αλλαχού δε πάλιν αυτώ εναντίως φησί
μή μου γένοιτο λυπρός ευδαίμων βίος.
δείκνυσι ..ρ εν τούτω, ότι εστί και βίος .. δαίμων,
και πάλιν έτερον εναντίον, ...' τι , και λυπηρός ευδαί
15 μων· και . χρυσούς δε “Όμηρος φαίνεται . έγων, μη
δένα ευδαίμονα είναι .. οίς φησίν εν τή ω ραψωδία,
δοιοί ..ρ τε πίθοι κατακείαται εν Διός .. δει
τουτέστι , δύο περιοχαι και ... νεί μοίραι εισίν εν τη
ειμαρμένη , .. μεν , αγαθών , η δε , φαύλων. ..ς μεν
20των ανθρώπων κεκραμένων ... θών επιτύχη και φαύ
λων , ούτος ευτυχής εν βίω εστί· α ... άτoυ γαρ τυ
χεϊν αγαθού , ουδένα φησί των ανθρώπων , ήγουν ,
ευδαίμων ουκ έστιν ουδείς · όστις δε ακράτου του
φαύλου πίθου ... ρί της ειμαρμένης εκπίοι , ώσπερ
25 εγώ, μάλλον και μετ' επιβολής ετέρου πικρίας κερά
σματος , ούτος απάντων έστιν των ..., τυχών αλλιώ
τερος , ή μάλλον τρισάθλιος. και ταύτα μεν περί ευ
δαίμονος ούτοι φασί. Σόλων δέ , και κατ ' ίχνος αυ
του και ο Σοφοκλής .. δαίμονα φάσκει τον, ός κάν
ι 9 ) Med. 1229. 21 ) Med . 598. 16) v. 527
 ? AD EXEG. IN IL. 145

περ πρότερον ήν άτυχών , όμως ευτυχούς και αγαθού

τετύχηκε τέλους: έν τισι δε και ο τραγωτάς Ευριπί
δης ούτω φησίν, ώςπερ επιλαθόμενος ών απεφθέγξατο
πρότερον:
κείνος όλβιώτατος, 5

ότω κατ' ήμαρ τυγχάνει μηδέν κακόν.

έγω δε τον ψυχικαίς κομώντα τισιν αρεταίς , ευδαί
μονα λέγω δαίμων γαρ η ψυχή παρ’ Ομήρω, ώς ότ '
αν λέγη :
πάρος του δαίμονα δώσω. 10
τί γαρ δεί με. λέγειν Σωκράτους και ετέρων ευδαιμο
νίαν , ως ο μεν φησί , μίαν ανθρώποις ευδαιμονίαν
δοκώ, φρονείν ευ · έτερος, το αληθεύειν " και άλλος,
αλλοία πάντα ταύτα ψυχης εισίν αρεται.
17 , 1 . Ούτω μεν οι πλείονες των ιστορικών τας 15
επταπύλους Θήβας κληθήναι φασίν , εις όνομα της
Κάδμου πατρίδος , των Αιγυπτίων Θηβών · άλλοι δε
από της βο.. φασί Θήβας κληθήναι : βήβη γαρ η
βούς Συριστί · ο δε Πίνδαρος προέφης ότι από Θή
βης φησί της Ασωπού θυγατρός: Ιωάννης δε ο Αν. 20
τιοχεύς από Θεοβόων ..
17 , 8. Την μεν αναίρεσιν Λίνου υφ' Ηρακλέος
φησίν ο Διόδωρος· την δε αιτίαν ημίν ου παρέδω
κεν · έτερος δε τις ιστορικός φησίν , ότι αισχρώς τον
Η .. κλέα επείραζεν : έτεροι δε φασίν , οίμαι και δ25:
Αντιοχεύς Ιωάννης , ότι περί του Κάδμου ο Λίνος
ανήρητο , φθονήσαντος τούτω , ότι συγγράμματά το
και γράμματα ίδια τους Έλλησιν επεδείκνυτο.
Ć
6) Cod. τυγχ . Hecub, 627 . 10) Iliad . 9. 166. 15) fol. 6.
rect . 18) βήβη είc. 19) Οι. VI . 145. 23) ΙΙΙ. 66.
[K]
 146 SCHOLIA 10. TZETZAE

17 , 12, " Ομηρος» ώςπερ οι πολλοί προ αυτού και

μετ' αυτόν έτεροι , εν Αιγύπ .. πεπαίδευετο πάν μά
θημά λογικ ..
17, 19. Ορφεύς την μαγικήν μεγάλως εγκωμιάζων..
5. εκ δ ' οίγε πτολίων τε και άγρών ήλασαν εσθλήν,
α δειλοί , σοφίην , εριούνιον υβρίζοντες :
ώλετο δε προτέροις πεπονημένον ημιθέοισιν
* έργον αργαλέος δε και απεχθής αυτίκα πασιν,
ωκεν επωνυμίην λαοί τεύξωσι μάγοιο :
10
και ρo μεν έν κονίη .. επ ' άορι κρατος αμερθείς ,
λευγαλέω θανάτω Διός φως εκτετ ...
17, 21. Περί των Αιθιοπικών γραμμάτων Διό ..:
μεν επεμνήσθη , και μερικώς είπεν, αλλ ' ώςπερ εξ
ακοής άλλου μαθών και ουκ ακριβως αυτός επιστά
15 μενος ... και τινά τούτων κατέλεξεν· ώςπερ εν οίς
οίδε παρησιάζεται. Χαιρήμων δε ο ιερογραμματεύς
όλην βίβλον περί των τοιούτων γραμμάτων συνέτα
ξεν : άτινα , εν τούς, προ... τόποις των Ομηρείων
επών , ... βέστερον και πλατύτερως έρω. . καιρον
20 γαρ άλλως και περιττόν τών - κροατων καταβαρύνειν
τας ... εν ταις προοιμιώδεσι καί ώςπερ - ξαγωνίοις
των υποθέσεων . τοϊς καιρίοις γαρ δεί λέγειν τα ..
18 , 24. Εν τοϊς ηρωικούς και Φιλόστρατος .. ντας
σχεδόν τους των Ελλήνων αρί ... ψευδοσυγγράφων ,
25 είκοσί τε .... έτων περιδίδωσιν αποθνήσκοντας· και
περί του Ησίοδος λέγων , πη μεν φαίνεται πρώτον
“Ομήρου τούτον δεικνύς , και άλλαχόθι .. ύστερον.
19 , 6. Ετέρα λέξις εστίν αντί του , δς ήδη εγω
δε από στήθους ταύτα λαλών , της έννοίας μόνης

4) Lith . 68. 12) ΙΙΙ. 4. 23) fol.6. νers . 28) Ετέρα fol, 7. τect.
 AD EXEG, IN IL .

φροντίζω: περί δέ τινα των επών ουκ ακριβολογού-.

μαι , και μή τις μεμψίμοι .. η ... άσθη, ότι ουχί.
και θεοί εσμεν , ως είδέναι πάντα καταλεπτών επί
στόματος.
19, 7. 'Όμηρεύσαι· οι πλείονες επί των Μουσών αυτό 5
εκλαμβάνουσιν, αντί του ... ειρεύσαι και λέγουσαι :
έγ ... Ησιόδου τούτο εκδέχομαι · μ ... το είπεϊν , τα
τ ' έoντα , τα τ' εσ .... τ' εόντα, επιφέρει , ίνα φω....
ρεύσω των δε Μουσών η .... πάσι ρέει , ήγούν, Η
σίοδος. οι .... και τους λοιπούς και σχεδ .... λέγει 10
την παροιμίαν· ότι και ... Ερμής: ει γαρ ήν , ως
εκείνο ... ομειρεύσαι αντί του ομού .... δίφθογγον
ώφειλε γράφεσθαι το μει , ουχί ήτα , ως το ,
φυλακας δ', ας είρεαι, ήρως,
και τα ... οι δε λέγοντες ότι λοιπόν όμη .... 15
ώφειλε κατά σε , ίστωσαν κοινώς η 'Ιωνίς και
Δωρίς ... Αιολίς τυραννεύσαι αντί ραννήσαι,
και ύβρεύσαι αντί ... υβρίσαι φασίν , ως οι 'Αττικοί
το α .. παλιν. παράγουσι γαρ από το .... και ποι
ουσι σελαίζω, και ... τού νεμεσώ , νεμεσίζω ... όμοια. 20
19, 24. Περί του σιδηρίτου τούτου λι .... ορείτου
φησίν ο Ορφεύς εν τ .... ως εί τις επί δέκα ημέ
ρ .... κων συνουσίας αγνεύσειε λουτρών , έτι δε
και ά .... διαμείνειεν εμψύχου γο .... λούοι δε τον
λίθον τούτο και απορρύτω πηγη και ... άπτοι 25
καθαρούς σπαργαν .... περ παιδίον , και επεύχ ....
εν ταλαρώ κελλίαν τινί α .... κηρούς ή λυχνίαν,
μετ ' ε ... ερωτήσας , μάθοι παρ' α ... ανθρωπίνη

14) Iliad. κ, 416. 22) Lilh . 36ο . 88 . 27) Scribe év xa

θαρό κελλίω .
[X ]
 148 SCHOLIA IO. TZETZAE

φωνή λέγοντος νεο.... παιδαρίου , περί ών

πλήν φησίν ως εάν τις δαλ ... ρίψη αυτον , μεγάλης
... επιτεύξεται βλάβης ναίως και τληκαρδίως
τις αυτού κατακούσειε , λήγοντος ήδη τού λέγειν , προς
5 πελάσας αυτόν τοίς οφθαλμοίς ίδοι αν , ώςπερ απο
νεκρούμενον.
20 , 2. Φιλόστρατος εν τοις ηρωϊκούς λέγει , ψυχα
γωγία χρησάμενον εν Ιθάκη τον Όμηρον ήγουν λε
κανoμαντία τη παλαία , την Οδυσσέως ανάξαι ψυ ...
το εξ εκείνης μαθείν τα περί τον πόλεμον διατούτο δε
λέγει και τα περί τον Παλαμήδην έασαι τονΌμηρον,
ως του Οδυσσέως Ομήρω τούτο ήξιω .... ως άν εν τη
' Ιλιάδι τα Παλαμήδους μη φέρουντο. τούτο δε των
λίαν γελοίων , και Φιλοστράτου όντως επάξιον. δια
15 τούτο γαρ του Παλαμήδους ουκ μνήσθη ο Όμη
ρος , ίνα μη το μέγα εγκώμιον αυτού το περί τους Έλ
ληνας ψυχρών και μάταιον τοίς γε νούν έχουσι πάσιν
νομίζοιτο , εί τον σο .... ανθρώπων και κάλλιστον και .
συμπολίτην αυτών ούτως ώμως ανηρήκεσαν.
20 21 , 28. ... ος Διόδωρος. ουκ εναντίως εμαυτώ λέγω ,
εν ταϊς ανωτέρω γραφαϊς Σικελιώτην τούτον αποκαλών ,
νύν δε Αγυρρίνον κατονομάζων· ταυτό γαρ ... άλιν.
εστί » το γαρ Άγύρριον, η πατρίς Διοδώρου, πολίχνιον
ήν Σικελίας.

25 22 , 16 :.
16:. ... τον γεγονότα τον Όμηρον υστερίσαι
... συγγραφής πέτη, και τότε ... ασθαι τα περί τον
πόλεμον τούτο ήγημαι , έπει και Τει .... αντην
τον Θηβαίον ευρίσκω .... αντα γενεάς. από γαρ Κά

2ο ) fol. 7. νers,
)
 AD EXEG. IN IL. 249
δμου .. ωτέρου Ετεοκλέους : φησί δε .... και ο της
Μελαμπόδας ...
Ζεύ πάτερ , είθε μοι ευθ ' ήσσω ..α βίοιο
5 ώφελλες δούναι φρεσι μήδεα ίδμεν ,
θνητούς .... ν δ ' ουδέ με τυτθόν έτισας , 5
... ακρόν γε έθηκας έχειν αι ....,
επτά μ' έτι ζώειν γενεάς ... ανθρώπων ,
κάν τινες και περί ... διαμάχωνται , εγώ δε και δύο
μεν και τρείς ... είναι Τειρεσίας , ουκ αντι ... ύ και
νον δε και τον αυτόν και ένα ... ν επτά γενεάς επε- 10
ζηκέναι. γαρ ενταύθα ου τας τρια ... ηρίδας
τη φασί, καθ ' ας ελογί ... γενεάς οι παλαιοί , αλλά τας
... 'ας. απο δε Κάδμου και κατω.... τεοκλέους ουδε
όλοι εξήκοντα .... οι. εννέα και δέκα γαρ έτη έβα
σίλευσεν Οιδίπους , οι δε τούτου παϊδες ουδέν όλους 15
Τ. τέσσαρας ενιαυτούς . και οι μεν ανωτέρω τούτων, ... αυ
τας γούν τας βασιλείας φησί γενεάς · και ουδέν καινόν,
ΕΙ ει επτα εξήκει γενεάς ο Τειρεσίας πολλώ δε μάλλον
περί Προναπίδου ου καινόν , ζήσαι... τέσσαρας ή
και πλείονας γενεάς , και είναι άχρι των Τρωϊκών 20
και κατωτέρω.
Ι
23 , 26. Ταύτα περί τού σιδηρίτου λίθου του και
ο... φησί, περί ου φθάσας εδίδαξα,
δε
24 , 28. Την κορώνην φασί θ ζην γενεάς :
έλαφον τέσσαρας γενεάς · τον δε κόρακα ρν γενεάς. 25
gr φησί .... περί κορωνών :
εννέα γαρ ζώει γενε..... κέρυζα κορώνη,
ανδρών γηρώντων ... δέ τε τετρακόρωνος .

3) Citat ' hos versus etiam ad Lycophr. 682.

1
22 ) Ταύτα fol. 8. rect .
 15ο SCHOLIA IO. TZETZAE .

25 , 10. Σημείωσαι. Διονύσιος ο κυκλoγράφος τον

“Ο .... π ' αμφοτέρων φησίν είναι των στρατ ....
βαϊκής και Τρωικής.
25 , 20. Φιλόστρατος φησιν εκ συγγ .... Απόλλω
5 νος συγγεγραφέναι τον Όμηρον .... Ιωάννης ο Αν
τιοχεύς και έτεροι από φασί Σισύφου και Δί
κτυος . .

29, 3, Πάντας τους έμμετρα γράψαντας καταχρη

στικώς ειώθαμεν καλεϊν ποιητας· έχουσι δε διαφοραν
10 ου μικρών: οι μεν γαρ τα θρηνώδη και λυπηρά συγ
γεγραφότες και μετα χορών και προσώπων τ ... :
ποιηται τραγικοί λεγεται: οι δε τα γ .., . γραφότες
και τα αστεία μετα και ... »μμένων διαβολών καν
ομοίως τους τρ .... έχωσι χορούς τε και πρόσωπα ,
15 ... διά το σκωπτικόν και γελοίον κωμ .... οι δε
ανεπικάλυπτoν και δίων χ .... προσώπων υβρίζον
τες , ιαμβογρ ... καλούνται καν οιωνδήποτε άλλω ...
Ιαμβικώ κέχρηνται μέτρω , οι ... ο Αρχίλοχος, 'Ανα
νίας , και Ιππ ... και οι νύν στιχίζοντες κατά τ ..
20 δε τα ποιήματα μεταμέλο ... γελτο , και προς λύραν
το παλαιών οία ... τα Ανακρέοντος , οι τοιούτοι λ ...
λέγεται μονωδοί δε κυρίως μεν μονοπροσώπως
θρήνους και συγγράφονται , καταχρηστικώς δε
μονωπροσώπω λέγουσι , κάν ... νώδες εστίν , ως
25 εν τη Αλεξάνδρα εστίν ... κόφρων. εν γαρ άλλοις
• αυ ... ποιήματα τραγικά εστίν μζ ... ή εξήκοντα
τέσσαρα συγγεγ ... δράματι. έλεγειογράφοι τα

8) Πάντας fol . 9. rect . 24) Codex νω . 26) Sic videtur,

extremam litteram esse . Ita de Homero tragico iu Prolegom.
ad Lycophr. p. 264. ed. Mülleri.

και
 AD EXEG. IN IE . 151

εν τάφους γράφοντες ... γράμματα , κάνωσι μέτρω

... και αναθή
ετε... επιγραμματοποιοί , οι τα εν ...
ματα και ανδριά ... επιγράφοντες επιγραμμ η
ρωογράφοι, οι μέτρω ήρω ... κεχρημένοι διά των λοι
πών περιτηρήσεων. και έτερα είδη μυ ... ποιη- 5
των. τον δε κυρίως ποιητ ... δ' ταύτα χαρακτηρίζει,
μέτρον, ... ιστορία, και ποια λέξις..
29, 25. 'Αμβροτος , ο αθάνατος και α .. :
3ο, 1. Ως θανών γέγονεν ίσος μακαρεσσ .. επει
10
δε Ρωμύλος εις θεούς εγέν... τα στοιχεία :
3ο , 25. Βασιλίς τις γυνή τω Αγχίσση βουκόλω
όντι εν τη "Ίδη μιγείσα, Αινείαν γεννά εμυθεύσαντο
δε ταύτα.
32 , 14. ..αφέρει άστρα τε και αστέρες· αατήρ
..ρ έστι μονοειδής και κινούμενον, ως . λιος τε και 15
σελήνη και οι λοιποί .. άνητες: άστρον δε , το έκ
πολλώ ..έρων συγκείμενον, ως η πλειάς , η άρ .. ος :
και τα απλανη λεγόμενα άστρα , .. τα ιβ ζώδια.
33 , 10. .. ώδια εισί κριός , ταυρος , δίδυμος , .. κί- ,
νος , λέων , παρθένος , ζυγος , ... ρπιος, τοξότης, αι- 20
γόκερως, .. ριχόος, ιχθύες. διαιρούνται .. δις στερεά,
τροπικά , και δίσωμα .αι στερεα μεν εισί τέσσαρα,
ταύρος, λέων , ... όρπιος, υδριχόος : τροπικά δ, κριός,
..ρκίνος , ζυγος, αιγόκερως : ..σωμα, δίδυμοι, παρθέ
νος , .. ξότης, ιχθύες· και εν μέν στερεοίς αρξάμενος 25
τινός πράγματος , παρά μόνον και βέβαιον σχολης
αυτό : έν τροπικούς δε ευθέως μετατρεπόμενον · ..
τοίς δισώμoις αμφίβολον και επαμφοτερίζον , και

14 ) Διαφέρει fol. 9. νers .

 152 SCHOLIA 10. TZETZAE

προς το τότε έφεστως θεμάτιον των πλανήτων αστέρων

αποβαίνον.
34, 5. Δια του αιέν εόντες δείκνυσιν ό .. τα στοι
χεία , και τα άστρα , έτι δε και ... αστέρες άφθορα /

5 έσoιντο και δ .. μένοντα.

34, 7... Μηδείς ήμας αιτιώτο, ει και το με ου
σώζουσι τα έπη από στήθους γ .. λέγοντες ταύτα,
του νοός μόνο . φροντίζομεν· ουκ ακριβολογ... μεθα
δε και περί των επών.
10 34, 17. Ορφεύς παιδευθείς εν Αιγύπτω, και έδων
πώς αποθανόντος τινός Αίγυπτ .. οι καθ' αίμα του
τεθνηκότος .. ανάγουσι τοις Αιγυπτίους κριται .. όπως
τετελευτηκοι ο δείνα. εξετ . σατε ούν ει άξιος κηδείας
εστί και .. ή τουναντιον " οι δε κριται ευθέως .. αριθμόν
15εξελθόντες περί λίμνην .. καθεζόμενοι παρακειμένου
πλησίον εν ... και του νεκρού λογοθετούσι τον και ..
μενον , ει καλώς βεβίωκε . εφεστ ... τινων των του κει
μένου κατηγορούντων .. και ει μεν καλώς βιους ευρεθή,
ή μη δαμώς παρά τινων κατηγορηθείς , ή και με
20τρίοις τισί , δίδοται πρός κηδείαν τοϊς .. συγγένεσιν ·
ει δε κακως βιους τοϊς ... κατηγόροις αποφανθείη,
άταφος .. τη λίμνη έκρίπτεται ώςπερ και.. εί ψευδώς
τις εκείνου κατηγορ τοιούτο γαρ έθος και νόμος
τους ... γυπτίοις. εκ τούτων ορμηθείς .. περί των εν
25 'Αδου έμυθολόγησε λίμνην , και Χάρωνα, και δικα
στικ ... και κριτάς. αφ' ούπερ Ορφε.. και ο σοφός
διαδεξάμενος Όμηρος, ή και αυτόπτης τούτων των Ai
γυπτίων δραμάτων γενόμενος , τας εν Οδυσσεία κολά
σεις εξέθητο.

5) Sid roll fol. 10. rect. 18) Cod . ευρε, 20 ) Cod. κ.

 AD EXEG . IN IL . 193

35,9- επε υμίν διαφόρως, της έννοιας μόνης φρον

τίζειν , μή ακριβολογεί ... δε περί επών.
36, 12. .... αρτίως διαφέρει το μεν γαρ άρτι
το νύν , το δε αρτίως το υγιώς.
36, 18. δοκούντες είναι τον ρήτορα .....σκοντος 5
έτέρω τούτου συγγράμμ .. αυτών επιγράφοντα δύο
Α.
νομί .... τών και ένα τυγχάνειν Λουκιανών , .... υτο
τη παρούση γραφή σαφηνίσαι ... , οι γονείς ήσαν του
ρήτορος .... αι απόδουλοι ,, καθώς αυτός ... υγγέ
γραφε, περί Πάτρας ... υς ελθόντες κατώκησαν. 10

36 , 22. .... παλαιός πρώτος τα εν γή ε ... μετάλ

λα . εμυθεύσαντο δε . , .. του , ως οξυδερκής ών , και
• ην έβλεπε. τον δε 'Αργον ... ένα φασί , κατά
παντός .... ατος οφθαλμούς έχοντα ....άττοντα την
'Ιω προστάξει ....ς: δν ανείλεν Ερμής κελεύσει 15
.... τι δε κύων δ'Αργος, και ' Ι .... αξ φησί,
Ερμή κυνάγχα, μη αν δούλα .
Αισχύλος τε .... ολυόφθαλμον τον "Αργον . υκόλον
φησί λέγων και από ... ς εν τω Προμηθεί
τον μυρί .... σορώ βούταν: 20
ο δε τών • γράφε , άνθρωπον τούτον φησί ....
φθαλμον , φύλακα της .... ερί της Ήρας πεμφθέντα
.... ε ούτωσι-:
και οι επίσκοπον .... κρατερόν τε μέγαν τε,
οφθαλμοίσιν ορώμενον .... ένθα: 25

3) ....αρτίως fol. 10, νεrs. 16) In interiore margine ori

χος Ιππώνακος , sic . 17) Sic, δούλα , scripturn videtur. Lic
terae oŭ macula obdnciae aegre discerni possunt. Spectasse vi
detur hunc versum Hesychius in v. xvvoyun . 19) Lege ως απο
"Iούς . 19) ν. 571 . 21 ) Scribe ο δε τον Αιγίμιον γράψας .
Citat hos versus cum quadam lectionis diversitate schol. Eurip.
ad Phoen . 115ι . ( 1125. )
 Ι

154 SCHOLIA IO . TZETZAE

ακάματον δε • ... α μένος, ούδέ οι ύπνος.

επί βλεφάροις , φυλακή δ' έ ... έμπεδος
αιέν..
37, 20. Λέγουσιν ότι ο Όμηρος, απελθων εν Τρωά
5 δι , και θύων τοϊς ηρωσι , του Αχιλέως αυτό μετα
των Ηφαιστείων όπλων φανέντος, ..... λλε τας όψεις
δια την άγαν των όπλων λαμπρότητα.
37 , 25. Λυπηθείς υπέστρεφεν. “Όμηρος προς την
οικίαν , ήνπερ κατέμενεν ολιθήσας δε πηλού .... α
10 τέπεσε , και την δεξιάν πλευρών κατεάγη , και τρί
ταίος ετελεύτησεν. " Αλλως. Λυπηθείς για το μη επι
λύειν το ερώτημα , υπέστρεψε προς την Κρεοφίλου
... παρ' ώ κατέμενεν εν "Ιω, πηλού δ' όντος ωλί
σθη, και κεκρoυκώς εις πέτραν , κλάται πλευράν την
15 δεξιάν , και τελευτα τριταίος .
37, 26. Χρησμός .. δοθείς Ομήρων
έστιν "Ιος, νήσος , μητρός πατρίς, ή σε θανόντα
δέξεται , αλλά νέων ανδρών αίνιγμα φύλαξαι.
44, 3. Δεκαέτης και είκοσαέτης χρόνος και ... μοια
20 βαρυτόνως : τα δε μετέχοντα οξυτόνως , τριετής
παίς , δεκαε .... και τα όμοια.
45 , 13. εισιστράτου οβ σοφών. • ... ύστερος
ήν πολύ Πεισιστράτου και.... κότων Ομήρου την
βίβλον , άλφα δε ..... μήρου και βήτα, προς αντι
25 δι .... ες φερομένων τινών συγγραμμάτων . .... ων
εις τοιαύτα στοιχεία , και προς αν .... τών ύστερον
γενησομένων σοφών λλόντων διαιρεϊν είς στοι
χεία τούτων .... ως , ύστερον γεγονώς , ... εποίη
σεν. εγω δε ύστερος .... του Αριστοτέλου γενόμενος

19) Δεκαέτης fol . 12. τact.

 AD. EXEG . IN IL .. 155

.... προς αντιδιαστολήν των .... ησομένων σοφών

και διαιρήσθαι Α.... τα τούτων συγγράμματα .
οιχεία ως γνωρίμου του . ' χοντος είπον το , και
προς .... στολήν Αριστοτελικών ... συγγραμμάτων.
46 , 26. .... ς ταυρόνους και ταυ.... 0ς κατα ζή- 5
λον ημέτερον .... μενος ή μάλλον Χίων δη
λεύων την Όμηρείαν . τούτου κατεμω .... υ χω
ρίου, και κατωγκήσατο μων φατνίων εξαλάκτι
σεν δηθε , κακώς. εγω .... εν ουδέν έτερον
εκείνω .... μναίω επεύχομαι , ή θε .... ούτου εξή- 10
γησιν πεπαιδευ.... ανδράσιν,
50 , 19 . αιότατον περί μόνοις κωμικούς λέγεται.
51 , 22. Καλούμενον τον Δίωνα τούτον χρυσόστο
μον , αυτός κατονομάζω κοπρόστομον, ότι εν τω Τρωϊκό
τραχέως Όμήρου καθαπ .... 15
61 , 13. πάτημαι τοϊς λάροις μένοις. αι
των βραχειών .... ας γαρ εκτάσεις : αμορφής
ευγενούς . θίδος.
66 , 18. ..ρί του περί των .... ις του Ομήρου
.... η λέγουσα , η οξεία .... μένη βραχέος και επι- 20
και μετακειμένη μηκύνει .... ου μιαρού και
αθέου ή .... φλυαρία , ως και έτερα , ουκ ο ....
74, 8. ... πων ότι το τρέπειν τα βραχέα ..
τα εκτάσιν εισίν Αττικαί , .... περί τούτων έρώ.
17 , 12. Σημείωσαι ότι ουκ ήσαν φημι καταρχας 25
τα κδ γράμματα , αλλ ' επί Ομήρου μεν ήσαν δεκαέξ
12) ... αιότατον fol. 13. νers . 13) Καλούμενον fol. 14.
τect..
16) .... πάτημαι fol. 15. νers .
19) .. ρι fol. 16. vers . 23 ) πών fol. 18. νετσ .
15 ) Σημείωσαι fol. 19. τect .
156 SCHOLIA IO . TZETZAE AD EXEG. IN IL .

μόνον · ύστερον δε Σιμονίδης εξεύρε τα δύο μακρά

φωνήεντα , το ή και το ω μέγα. ο δέ γε Κάδμος και
Μιλήσιος τα τρία δασέα : Επίχαρμος δε ο κωμικός
τα τρία διπλά..
 INDEX . AVCTORVM IN DRACONEM.

23 , 16. 20 , 21 , 20. 26 , 10.

'Αδηλος τη , 10. επικός 23, 7. 29 , 12. 22, 26. 40 , 18.41 ,
36 , 16. 18. 39, 23. 48, 15. 17. 17. 45, 19. 23. 46, 19. 47, 1.
67 , 21. 91, 7. 105, μ . 13, κω 52, 22. 56, 24. 57 , 8. 22. 62,
21. 64, 14. 28. 70, 12 , 71 , 7 .
μικός 21 , 27, 29 , 18. 85, 9. 74,, 25. 80 , 5. 8i , 25. 85 , 13.
τραγικός 49, 5. αδήλων επι 86, 10. 17. 22. 95, 9. 96, 14.
γράμματα, vide επίγραμμα: 108, 3. 25. 112 , 10. 113, 25.
Αθηναίοι 85, 17:
Αιολείς 21, 19. 29, 20. 76 , 19 . 114, 5. 14. 17. 22. 115, 4. 9 .
21. 84 , 2. 85 , 11. 108 , 10. 11 , 15, 16, 11. 12. 17. 158,
109, 13. 110, 8. 116, 3. 160, 21. 160, 23. 25. 161 , 4. 8. il .
12. 13. 162, 1 .
27. 161, 1.
Αισχύλος έν) Σαλαμινίαις 34,
,, 11, Β .
'Αλκμάν 12, 7. 64 , 8. Βίων 102 , 19. 127 , 3.
'Αλφειός 33 , 17: Βοιωτοι 109 , 13.
' Ανακρέων. 167 , 12.
' Αναξίλας 75 , 7:
' Αντίμαχος 33, 9. 1ο), 14. Διονύσιος ( ο περιηγήτης ) 28,
Αντίοχος ) 104, 2 .
(Αντίπατρος 29. 32, 13. 44, 21. 69, 23. 70 ,
(Sidonius ) 31 , 6. 78,
9. 82 , 24. 4. 98, 13. 16. 18.
( Αντίφιλος) 84 , 16. Δράκων εν τωπερί καταλληλό
τητος 4 , 16. εν τώ περί όρ
' Απολλώνιος εν ' Αργοναυτικούς
102 , 2. θογραφίας 17 , 6.
' Απολλώνιος ( Dyscolas ) 58 , 9 . δραματοποιοί 165, 2 .
Δωριείς 10 , 6. 17. 20. 11 , 19.
αριθμητικοί 133 , 15.
2. 14 , 15. 15 , 4. 29 , 21.
'Αριστοκλής έν τώ περί διαλέ 12 49 , 18. 60, 24. 85, 11. 106 ,
κτων 41 , 16 .
' Αριστοφάνης ( Plato ) 51 , 24. 21. 110, 10, 161 , 3.
67, 8. ( Equit .) 22 , 23. " Ηρωσι Β .
73 , 14. Ελληνες οι άλλοι το8 , 4. οι πα
'Αριστοφάνης ο γραμματικός " λαιοι 57, 1.
27, 14. εν Αττικαίς διαλέξε- επιγράμματα αδέσποτα 67 , 5.
σιν 56, 23. 8ι , 3. ηρωϊκά g6, 25.
οι αρχαίοι 168, 9. εποποιοί 49, 23.
'Aρχίας 67, 13 . Εύπολις 80, 8. 86 , 22.
' Αττικοί 11 ,
5 , 13 , 6. 11. 18, 1. Ευριπίδης εν Εκάβη 83 , 15.
Αγριπι
158 INDEX AVCTORVM

( Orest. ) 5ο ; 2. (Phoen. ) 49 , Κόριννα 47, 8 .

26. ( Andromacha) 26 , 13. Κρατίνος 8ο, 6.
( Cycl. ) 17, 23. 106, 6. έν (Κριναγόρας) 78, 7.
Φρίξω 82 , 2 . κωμικοί 18, 20. 4), 25. 163, 25 .
H. κωμωδία 35 , 23.
Α.
““ Ηρακλ είδης 25
Ηρωδιανός . , 14. 46, (Τύλλιος Λαυρέας ) 67 , 15.
43,, 6.9. 932
22. 66, 7. 94, 4. εν τη καθό- Λεωνίδας (Alexandrinus) 63, 21 .
λου 25, 13. Λεωνίδας (Τarentinus ) 63 , 18.
“ Ησίοδος ( 0. & D.) 63 , 12. 77, 78, 5.
23. 89, 14, 101 , 16. 156, 17. év tovx .... 32, 1 ) .
Θεογονία 12, 3, 64 , 9. 94 , 12. Λυκόφρων 89, 17.
Μ .
Θεόγνις 93 , 13. μετρικοί 144, 17. οι ακριβέστε
Θεόκριτος 11 , 4. 14. 12, 24. 14, ροι 131 , 17 .
11. 13. 15, 16. 16, 5. 23, 20. Móoxos 14, 11. 67, 16. 84, 5.
24, 1. 28 10. 30 , 21 , 23. 32, 11. 87 , '12. 91 , 1. 127, 3. 4. 5 .
8. 34 , 3. 38 , 1. 40, 4. 8. 13. N.
42 , 26. 44, 23. 48, 11. 54, 4 .
6. 58 , 21. 61,3. 5.7.11.17.63, oi veutepol 167, 20.
13. 14. 16. 66, 3. 67, 23. 68, Νίκανδρος Θηριακούς 53 ,
" 2. 71 , 20. 72 , 10. 12. 77, 25. 89, 6. 106 , 8 .
-78 , 12. 14. 81, 1. 82, 19. 84 ,
5. 20. 85 , 1. 87 , 5. 14. 88, 22 .
89, 2. 90, 3. 22. 91, 20. 92 , 6. Ξενοφάνης 55, 5. '
'97, 7. 98, 19. 101, 1. 103, 1. Ξενοφών 115 , 19.
105, 3.5. 127, 3. 146, 22. 161, 0.
23. ειδυλλ. α'. 52, 10. β'. 96. " Ομηρος 5 , 16. 24. 28. 6, 2.4.
20. ζ'. ιο6 , 4. η'. 96 , 8. ιδ'. 5. 9. 11. 17. 19. 23. 7, 10. 15.
205. 16. rs'. 54 , 17. 18'. 62, 8,9. 15. 24. 10, 1. 11, 20. 12,
23. 75, 16. 99 , 4. Vide Βίων 22. 13 , 15. 17. 19. 17 , 26 .
& Μόσχος . 18, 2. 22, 9. 24, 24. 27. 25,
Ι. 26. 28, 8. 14. 33, 13. 13. 35 ,
'Ιάμβη 128, 1. 161 , 13 . 3. 25. 36 , 8. 21. 37, 13. 41,
ιαμβικοί 5ο, 4 . 10. 12. 42 , 12. 44, 3. 49, 22.
50 , 4. 8. 51, 22. 52, 7. 53,
* ωνες 23 , 19. 24 , 18. 29 , 22 3. 20. 54 , 14. 16. 55 , 19.
43, 3. 45, 22. 79, 3.,5. 85, 13. 56, 6. 57, 19. 60, 10. 62, 14.
115, 15. 116, 3. 130, 1.4. 160,
17. 63, 2. 64 , 6. 65, 12. 66,
23. 24. 25. 27. 161 , 2. g . 10 . 2. 21. 67, 3. 68, 23. 71 , 16
K. 72 , 5. 73, 17. 74, 25. 25, 21
Καλλίμαχος 15 , 24. 14, 18, 15, 76 , 22. 77 , 18. 78 , 20. 79
14. 24, 7. 11. 22. 28, 12. 39, 19. 80, 4. 81 , 14. 17. 82, 12.
26. 40, 5. 43, 12. 14. 17. 48, 22. 84, 17. 22. 86, 1, 90 , 2 .
2. 9. 49 , 24. 53 , 21. 54, 20. 91 , 12. 96, 24. 97, 5. g8, 6.
55, 1. 6. 24. 61 , i . 14. 67 , 210 25. 102, 9. 11. 24. 15. 106,3.
70, 22. 77, 20. 78, 10. So, 16. 125 , 25. 126 , 1. 11. 15. 18..
89, 4. go, 5. 6. 19. 91 , 8. 11 . 22. 26. 136 , 16. 23. 137, 3.
93 , 11. 96, 16. 99, 2. 105, 7. 19. 23. 138 , 1. 10. 12. 18. 24.
16 , 18. εν τώ του Απόλλω- 139 , 15. 20. 24. 140 , 4. 8.
νος 77, 1. εν τώ της Αρτέμι 11. 15 . 19. 23. 141 , 9. 13. 17.
δος 70, 19. 105, 12 . 21. 25. 742, 4. 7. 12. 20. ' 144,
 IN DRACONEM.. 159
27. 145, 10.25. 146, 8. 11. 13. 42, 24. 68, 4. 71 , 22. 75,
26. 119, 1. 4. 15. 150, 14. 17. 14. 80, 25. 88, 24 . 92, 2 .
151 , 1. 5. 152, 1. 153, 4. 21. 99 , 16. 104, 25.
254, 9. 11. 18. , 155, 18. 156, . 48, 7. 97, 3.
15. έν αρχή Ιλιάδος 143, 19. μ'. 73 , 10.
εν ' Ιλιάδι 1οι , 24 . ν '. 04 , 9 .
Ιλιάδος α'. 43 , 23. 48, 5. 'Ορφεύς 94 , 5. έν ' Αργοναυτι
54 , 17. 58, 12. 61 , 9. 65 , κοϊς 47 , 26.
24. 77 , 8. 88, 7. 102 , 6. Π.
104, 16.
- B : 46 , g . 5358,
, 23.5. 55, οι παλαιοί 152 , 28.
21. 56 , 8. 10. 62 πεζολόγοι 49, 23.
8. 65 , 17. 68, 17. 76, 25. lipcai 80, 20.
Πίνδαρος 21 , 5 .
00 , 15. 5 . 92 ) 4. 17 .
91 ,
97, 15.
( Πράξιλλα ) 146, 20.
j '. 43 , 21. 77., 4. 82 , Πτολεμαίος
12 .
ο 'Ασκαλωνίτης 27 ,
174 90, 17 , 99, 14 .
2 S'. 52 , 1. 6. 98, 22.
ε' . 24, 9. 34, 6. 98 , 1 . Σιμωνίδης 99 , 19
ζ'. 16, 7• ,
η . 54, 11. 85, 10, 102,24. Σοφοκλής (Aiace ) 15, 25. 52, 5.
9. 13 , 4. 54, 13. 89, 9 . 15 , 17. (Oed. R.) 15 , 2. εν
22 . Κρίσει σατυρική 35, 5. έν Τη
και '. 12 , 20 .
ρεϊ 35, 7 .
-k. 89, 15. συνήθεια 82, 1. η κοινή συνή
θεια 25 , 16. 19. 45, 19. 22.
- μ'. 10 , 22. 24. 24 , 3.
43, 25. 69, 21. 70 , 2. 72, Τ.
6. 73, 2. 89, 12. 102, 21 . τραγικοί 10 , 4. 49, 25. 91 , 4.
ν'. 75, 14. 163, 25. τραγωδία 55, 22.
ξ'. 69, 21. 73, 8 . Τρύφων περί πνευμάτων 25, 22 .
π'. 39 , 24 .
O'. 97, 17. 20. 105, 25 . Τ.
τ'. 2 , 5.
X '. 87, 23. 103, 23. ύμνος Απόλλωνος κατά στοι
w ': 91 , 22. 97, 21 : χεία γεγραμμένος 70 , 18.
έν'Οδυσσεία 82 , 15. 144 , 2. Βάκχου 70, 16.
* Οδυσσείας α'.42, 21. 52, 12. Φ.
92, 11. 94, 7 . Φερεκρ άτης
γ '. 32 , .
i . 25 Φιλοξένου
, 9. 36 , 3.
 αν δε και

INDEX RERVM IN DRACONEM.

Α:
- α ονομαστικής και κλητι
4 μακρόν 10, 9. προ του β 12, κής πληθυντικών ουδετέρων
25. 63, 3. 8ο, 12. προ τουζ 99 , 70, 8 .
>
23. προ του μ 22 , 3. προ του άβαλε 63, 9. 8ο, 15.
σαφώνου 22,11. μετα διπλούν ' Αβαρβαρέα 8ο, 13.
σύμφωνον , 25, 94, 21 . αβάσομεν 65, 6.
α επιτατικόν 101 , 20. στερητι- άβδηλος
63 , 8.
8ο, 13. f . " Αβυδος, ν.
κον 120 17 , :
α εκ διφθόγγου μετά την από- άβιος 63, 8.
στασιν του υποτακτικού φω- αβρός 63, 8. 8ο , 13.
νήεντος 13, 7 . * Αβυδος 63, 8. ν. άβδηλος .
-α εκτεταμένα 98, 8. αγαθές 23, 2r . 45, 24.
-α επί τέλους των θηλυκών αγάκλυτος 10 , 22.
εν εκάστη πτώσει 122, 10. άγαν 9 , 17. 40, 20. 107 , 5.
-α λήγοντα θηλυκά 20, 27. άγειρέθω 59, 21. :
52 , 18. 95, 1. οξυνόμενα ή αγή 10, 3. 4.
περισπώμενα 19, 17. 31 , 9. αγινείν 13, 13.
94, 15. προπαροξυνόμενα ή αγκας 10, 15. 16.
προπερισπώμενα19,21. έχον- άγκυρα 11, 7.
τα διπλούν προ του αή σε άγλις 10, 11 .
19, 25. 31 , 15. άγναξ 18, 25.
.

α λήγοντα καθαρών 20, 14. άγον, άγόν 10 , 6.

65 , 1 . αγοράζω 21 , 17. 26. 108, 17 .
- αθηλυκά παρεσχηματισμέ- άγυνος 29, 2. 64, 17.
να αρσενικούς 86 , 6 . άγνια 19, 19:
α αιτιατική ομόφωνος και 'Αγχίσης 10, 24.
ισόχρονος τη γενική 26, 8. αδάμας 16 , 4 .
α0ονομαστική της β ' κλίσεως αδολεσχία 11 , 5.
11 , 26 . 'Αδραστίνη 45, 3. 105 , 11.
α της αιτιατικής της α' τών ' Αδώνια 11 , 8 .
συνηρημένων 114 , 3. της γ' αει 120.
115, 8. αείδω 11 , 1. 20. αειθέμεναι 11 ,
α της κλητικής της α' κλί- 19. άειδε 121 .
σεως 109 , 16. αειρέθω 59, 21 .
- « δυϊκών της α' κλίσεως 109, αζηγές 99, 23.
18 . αζηχές 100 , 1.
- α λήγοντα ουδέτερα 37,16 . -άζω 21, 17. 58 , 25. vide -ζω.
54, 14. ' Αθάμας 11, 23.
 INDEX RERVM IN DRACONEM , 161

αθάνατος 11 , 16. 120 . αλαπαδνος 83 ,

Αθηνα 19, 17» 20, 4. 94, 17. αλαπάζω 59, 1.
11 , 5 . άλας 59, 8.
' Αθηνέζε 41 , 2. 99, 13. 107,8. άλγηρος 74, 21 .
' Αθηναία 111 , 5. έλεισον 17, 25 .
αθύρω 14, 11. " Αλεξιν 66 , 26.
- αθω 59, 17 . αληθινός 99, 9.
αι δίφθογγος 110, 3. λικράς 12, 11. 42, 2 .
-αι εν τέλει λέξεων πότε βρα- αλάτρυτος 15, 16.
χεία και πότε μακρα 72, 15. ' Αλκμάν 18, 4.
-αι ονομαστική πληθυντική αλλάσσω 21, 12.
της α' κλίσεως 109, 26 . άλλος 86, 15.
-αια 20, 8. 31 , 12 . αλμυρός 74, 23. 117. 120.
Aiar 112 , 26. 113, 3. αλοώ, αλόάσω , αλοήσω 15, 9. '
Αίας 11 , 24. 64, 3. 8. 87, 18. αλύω 22, 25.
109, 6. 112, 17 . ' Αμάζων 100, 2. 117.
αιγίς 23, 11. 45, 14. αμαλοδέτης 24, 1 .
αιδοί 12, 22. άμαξα 19, 25. 20 , 2. 22 , 6. 31;
Αιητίνη 45 , 3. 9ο , 10, 105, 11. 21 .
αίθουξ 28 , 7 : άμαξαία 20 , 9.
αίκα 16, 5 . αμάρα 22, 3.
Αινείας 112, 18. αμβλύνω 108, 2.
αϊξ 32 , 4. άμβυξ 28, 5.
- αιξ 32 , 4. άμητος 12 , 23. 22, 9.
Αιολικά μέτρα 167, 4 , άμιλλα 22 , 7.
Αιολίς 75, 3. αμισθί 121.
αισχύνω 12, 12. άμμος 86 , 14 .
αιτιατική των εις ων συγκριτι- 'Αμνισιάδες 14 , 16 .
κών 113, 24 . αμνος 22 , 7. 83, 6. 120.
αιτιατικής πέρι κανών 12 , 25. αμίμων 17, 15. 22, 7 .
Αιτωλίς 75 , 3 . αμυνάθω 59, 18.
άκακος 120. αμύνω 17 , 13 .
ακάματος 11 , 18. 120. αμύσσω 108, 8.
ακατάληκτον 134, 1. 25. αμφίβραχυς 129, 5 .
ακέφαλος στίχος 158, 8. αμφίμακρος 129, 2 .
άκιδνος 83 , 7.
άκλαυτί 37, 6. 96 , 10 . αμφίςβαινα 20, 2.
'Αμφιτρύων 17, 21. 105, 11.
ακονιτι 96, 9. 121 . " Αμφίων 38 , 9. 51 , 3. 92,9
ακοντι 37 , 6 . 102 , 18.
ακοντίζω 26 , 24. αμώ 12, 23. 22,
τακος 16, 20 ,
ακούσιος 13, 2.
“ωνλήγοντα επιρρήματα 9;
18. 40, 19. 108, 23 .
ακρασία 16 , 1 . - αν λήγοντα αρσενικά 18, 4 .
άκρατος 117 . 88, 12:
ακρίς 15 , 20. -αν λήγοντα ουδέτερα 29, 14.
ακριτι ε6 , 10. 85 , 5 .
ακροατής'117 - αν κλητική 112, 26 .
ακροώ, ακροάσω 15 , 9 . αν γενική 110, 11.
ακτίν 81 , 8. άναβος 63, 6 .
άκυμος 117. αναγκαία 20 , 9.
άκων 13 , 2. αναδίπλωσις 155, 8. 25 .
αλαζών 100 , 2. αναι απαρέμφαντα 58 , 2‫ܐ‬
' Αλανός 17 , 8. 39, 13. 108, 24.
[L]
 162 INDEX RERVM

αναιμωτι 96, 10. 121 . απέρατος 17:

ανακλώμενος 'Ιωνικός 168, 4. απηρτισμένος στίχος 141 , 2 , 3 .
Ανακρεόντειον μέτρον 167 . 'Απιδανήες 24, 7 :
ανάλιπος 14, 15. απίθησε 25, 9.
άναξ 18, 15 . απλοϊκός 117 .
άναος 3 , 6. απνευστι 37 , 5. 96, 7. 121.
αναπαιστικών μέτρον 134 , 19. αποδύσας 64,10 ,
164 , 28. από θεσις στίχου 134, 2.
ανάπαιστος 128, 28. αποκοπή 155, 11. 16ο, 16. 161,
άνασσα 20, 27. 12. 13 .
ανάσσω 21 , 12. 85, 22. 1ο8, 7. 'Απόλ λων 18, 1. 12ο.
Απολλώνι
άναυος 13, 6 . ' ον 38, 18.
ανδάνω 107 , 24. απόμυξα 72, 1 .
ανδρακας 10, 16. αποξύναι 15, 18.
ανδριας 12 , 9. 41 , 25 . αποφθίμην 97 , 2.
απρόϊτος 117.
ανδρόγυνος 29, 2. 46, 19. 64, 17. απρ
ανεψιός 120 όσιτος 17 .
άνεως 13 , 6 . άπυρος 17 :
ανήρ 24 , 3. αρ συλλαβή 22, 6.
ανθηρος 74, 22 . αρ λήγοντα 40, 15. 95, 6.
ανία 15 , 25. αρ μονοσύλλαβα 76, 11.
αράσ
ανιαρός 79, 2. σω 21 , 9.
ανιάσω 14 , 20. ' Αρατος 23, 6.
ανίατος 17 : αραχναία 20, 10.
άνιρος 117 » άρβυλος 22, 18 .
άνισος 117. αργής 22, 20 .
ανος 16, 13. 17, 8. αργία 57, 12.
αντικρυς 25, 1 . αργινός 22, 20,
αντισπαστικών μέτρον 165, 20, αργος 22, 20.
αντίσπαστος 129, 23 . "Αργος 22 , 19.
ανύω 16, 11 . άργυρος 22 , 19. 117.
άνω ρήμα 16, 12. άρδις 22, 22.
άνω 107 , 24. άρδώ 22 , 22 .
ανω 107 , 22 . αρειη 25 , 15.
ανωϊστί 37, 6. 7. 96, 8. 'Αρετάων 38, 9. 51 , 2.
αξ 18, 10. 47 , 3. 93, 1 . αρημένος 16, 9.
αξ κύρια ονόματα 19, 1 . "Αρης 24; 9. 25, 21. 5ο , 8. 154,
αξ αρσενικά 51 , 6 . 18 .
αξ θηλυκα 76, 8. αρι 69, 14.
- αξ μονοσύλλαβα αρσενικά άριον 56 , 25. 95, 21 .
80, 21 . άριστος 25, 20 .
- ας μονοσύλλαβα θηλυκά 8ο, Αρκάς 18,7. 41 , 24. 76, 15 .
18. 92, 22 ,
άξα 3 , 20. αρκευθος 22, 16 .
αξίνη 14 , 18 . άρκιον 22 , 19.
αξιόθεος 117. άρκος 22 , 20.
αορ 15 , 14. αρκτος 22, 20 .
αορίστου παραλήγουσα 12, 17. άρκώ 22, 19.
αος ουδέτερα 34, 22. .
αρός 78, 22.
απαλαμνος 120 . αρπάζω 83, 21 .
άπαν 24, 18. 29, 26. 85, 13 . άρπαξ 51 , 11 .
απαρεμ φάτων πέρι κανόνες 38 , άρπις 25, 21 .
20 . άρσις 133, 27. 155 , 8. 155 , 2.
 IN DRACONEM. 163

άρτι 42, 10. άσω 14, 20. 54, 15 .

άρτιος 22, 20 . ' Ασωπός 24 , 11 .
άρτος 22 , 19 : ατάρτηρος ( s. ατηρος ) 74, 21.
αρχαία 20 , 7. ατάσθαλος 121 .
αρχεάναξ 19 , 8. 51, 17: άτη 24 , 14.
αρχή στίχων εκτείνει 37, 23. ατηρώς ( s. άταρτηρος ) 71, 21.
άρχων 22, 19.. ατιμάζω 26, 7.
άτιμος 30, 8. 104, 7.
- ας αρσενικά βαρύτονα 11 , 24. ατ
59 , 4. 64, 1. 87, 16 . ιω 25, 4. 107, 19:
-- ας καθαρα δισύλλαβα 62, 2. – ατο των ευκτικών 6ο , 17 .
–ας ονομαστική της α' κλί- ατυζόμενος 120.
σέως 109 , 2 . αυγάζω 26, 23.
- ας ονομαστική της ε' κλί- αύθι42, 10.
σεως 112, 16. αύλαξ 18, 10. 47 , 6. 76 , 10 .
ας, άδος 76, 12. 92 , 20 . αυλήτρια 20, 14.
ας οξύτονα θηλυκά και κοι- αυλητρίς 47, 22.
να 12,7» 18, 7. 41 , 21. 66, άυλος 117.
10 . αίρα 81 , 21 .
ας από του κεκράσθαι σύν- αύω 16, 7.
θετα 12 , 11. αφαίρεσις 155, 7. 20.
-ας μετοχαι 12 , 1 . 3ο , 1. άφιλος 120.
109 , 5. ' Αφρικανός 17 , 5 .
–ας ουδέτερα 12 , 8. 36 , 24. Αφροδίτη 117. 120 .
41, 21. 59, 3. άφύσητος 17 :
- ας αιτιατική της α' κλίσεως αφύσσω 21, 13.
110, 21 . άφωνα 4 , 11.
ας αιτιατικαι από ευθείας Αχαρνοφαίαξ 19, 7 .
της αι συστέλλονται παρα Αχιλλέα 26, 7.
Δωριεύσιν , αι δε από της ες άχος 35, 2 .
εκτείνονται 10, 18 .
άχρι 42, 10. 81, 13.
ασβολος 22, 14 . αψίς 23, 8. 45, 18.
ασέβεια 57 , 16 . - αων γενικη 76, 20. 110, 9 .
άσθμα 22, 13.
- ασι 33, 1. 88, 5. 99 , 1. 108, Β.
21 .
βαβαι 72 , 23. 102 , 13.
'Ασι ανός 16, 13. Βαβυλών 31 , 4.
' Ασίνη 45, 6. 90, 13. βαδίζειν 20, 20.
άσιος 25, 25 . βάζω 21, 19 •. 108, 10. ν. αάζω.
"Ασιος 25, 26. βαθμός 55, 22.
ασκηθείς 22, 15.
ασκήσας 22, 15 . βάθος 35, 4.
Βακχειακών μέτρον 166, 26.
ασκίπων 84 , 15. Βακχείος 19.
' Ασκληπιος 22, 11. 120 . βαλβις 47,128,
17. 56, 14. 96, 14.
άσκος 22 , 14 .
ασπις 12, 13. ν. βαλλίς .
βαλλες 23, 15. 45, 18. f. βαλβίς .
' Ασπληδων 22, 15. βαλών 28 , 14.
άσσον 1ο7 , 14. βαν 29, 14. 17. 85, 8.
Αστερίων 17, 18. 22, 105 , 23 . βάπτω 73, 20.
αστυ 22, 13. βάρος 35, 4. 92, 16. τοο, 26.
ασφάλαξ 51, 17. '
ασφόδελος 22 , 5 . βασιλέα 26, 17. 115, 8.
Buolleid 111 , 5 .
ασχαλάα 26, 2. βασίλισσα 52, 22.
ασχάλλω 22 , 14» . βάσις 133, 27.
[L 2 ]
 -
164 INDEX RERVM

βρυξ 28, γενικαί αι δια του υνος 93 , 26.

Βέ
βελτίων 30, 5.
25. 50, 22, 121. γενικής πέρι κανών 112 , 19.
βέμβιξ 27, 1. 93, 10. 113, 10.
Βηρυτός 28, 17. γενικής περιττοσυλλάβου πα
1 βήσσα 28, 16. ραλήγουσα 71, 10.
βιβας 5ο, 1. 11. γένυς 33, 19. 22 .
Βιθυνος 29, 1. 64, 16 . γερέθω 59 , 21.
βιος 62, 13. Γερμανός 17 , 4. 10.
βλαβερός 74, 17: γήρας 56, 26.
βλάβη 63 , 7» γηρώ, γηράσω 14, 23.
βλάβος 63, 7. γίγας 31, 14 .
βλαξ 19 , 13. 8ο, 22. γίγνομαι 32 , 8. 5ο , 25.
βλεφαρίς 23, 20. 45, 21 . γιγνώσκω 32 , 7 .
βλεφαροσπαξ 19, 10. γίνομαι 32 , 8. 5ο, 25.
βόαξ 18, 15. γινώσκω 52, 7.
βόθυνος 28 , 21. 46 , 18, 64 , γλάξ 19, 12. 8ο, 20 .
24. 117 . γλίχων 117:
βοϊκός 38, 19. γλυκίων 31 , 2. 56, 22.
βολίς 15 , 23. 23, 11. 45, 14 , γλύσσων 32, 21 .
Βομβύκη 28, 10. γλώσσα 31 , 15 .
βόμβυξ 27, 25. 28 , 6 . γογγυλής 75 , 22.
Βοσποριανός 16, 19. γόνυ 34, 9.
Βοτρυηνός 16, 23. Γόρτυν 32, 12 .
βότρυς γοώ, γοήσω 15 , 9.
Βότρυς, 30όνομ
, 15.α τύπου 16,
25. γρας 105, 8. v. γραύς .
βουκολική τομή 126, 7. 23. γραύς 36, 12. ν. γράς.
βουκολικών μέτρον 139,9. 140, 2. γραφος 15, 23.
βούλιμος 5ο, 6. 1ο , 11. 117. γράψας 64 , 3. 87, 19 .
βοώ, βοήσω 15, 9. Γρύνος 95 , 24 .
βραδύς 104, 15 . γρυπος 117.
βραχεία συλλαβη 5, 7. γρύφω 117 .
βραχίων 3ο, 23. 85, 25. Γύγης 33 , 16. 117.
βαχυκατάληκτον 134, 8. 25. γύλαξ 18, 26. »
βρέτας 59 , 7. γυνή 31 , 23. 64, 18. 22. 94 , 21.
βρίγας 31 , 3. γυρός 117.
βριθοσύνη 29 , 9. 64 , 24. 86 , γωρυτός 28, 18.
20. 100 , 170
βρίθω 3ο, 21.
Βριμώ 17.
Βρισηίς 56, 15. δαγύς 40, 11 .
Βριττανός 17,4 . δακρύω 79, 26.
βρύχω 17. δακτυλικών μέτρον 154 , 15. 142,
βυθος 28, 12 . 19 .
Βύνη 29, 6. 52 , 1. 94, 20 . δάκτυλος 128, 24.
βώλαξ 18 , 18. δαλος 35, 16. 22. 101 , 9.
βώμαξ 18 , 18. 25. δάμαρ 10 , 17. 95 , 8 .
δανα 20, 4.
δάος 31, 22. 35 , 2. 81, 23. 92,
γάζα 72, Ι. 95, 1. 99, 25. 16. 100, 25.
γαϊα 20, το . 31 , 9. ιι , 7. Δάρης 35 , 26. 122, 7 .
γάνυξ 28, 6 . δαρικός 38 , 19 .
γελώ, γελάσω 15, 1. 34, 13 . δασέα 4, 12.
γενειάζω 85 , 20. δασεία επικειμένη και προκει
 IN DRACONEM. ' 165

μένη και μετακειμένη την διτρόχαιος 129, 26.

βραχείαν εις μακράν ανάγει δίφθογγοι 4, 5.
8, 12. δίχρονα 152, 5.
δαψιλος 17 : δίχρονον επιφερόμενον αμετα
δέειν, δείν 161 , 4 . βόλου διπλασιαζομένου 86 ,
δειδιώ 23, 5 . 12.
δεικνύναι 38, 20. 24. δίψα 31 , 18. 72, 2 .
δεκάσχημος στίχος 136, 23. διψώ, διψήσω 15, 4.
δέλλις, δέλλιθος 34 , 1 . Διόνυσος 36, 6.
δελφίν 88 , 18. δμωϊς 23 , 24.
Δελφύνη 29, 11. 64 , 26, Ιο0, 19. δολιχόουρος στίχος 139 , 5. 141 ,
δέμας 59, 7. 15 .
δέπας 56, 24. 26 . Δολίων 38, 10, 51 , 5.
δεσπόσυνος 46, 16. δόναξ 18, 14. 93 , 4 .
Δευκαλίων17, 21. 105 , 21 . δοτικής πέρι κανών 13 , 13. 15 .
δευρί 37, 9. 11. 69, 13. 107, 9. δούναι 39, 14 .
Δημήτριον 58, 18. δραξ 19, 12. 8ο, 20.
δημιωστι.37 , 5. δραπέτης 5η , 20 .
δηρις 41, 15 . δριμύς 38 , 1 .
δηρίω 23, 3. 107, 21 . Δρύας 62 , 4. 64 , 3. 87, 18.
δήσας 12, 4, 64, 9. δρυμος 40, 1. 79, 8. 101 , 12.
δία 79, 17 : δρύς 36, 9. 14. 103, 9
Δία η νήσος 40, 6. δυ 37 , 13.
διαγράμματα 168, 19 . δύθι 37 , 21. 58, .
διαδράναι 39, 13. δύσα 21 , 4. 95, 15.
διαίρεσις 155 , 9. 157, 5. 161, 1. δυναης 39, 26.
διασφαξ 19, 9. δυσίατος 17.
διαφοραί στίχων 139, 3. 141, 15. δυςπραγής 117.
δυςπραγος .117.
διδυματόκος 40 , 4.
διδυμάων 38, 4 . δυςπραγώ 17.
δίδυμος 68 , 15. 79 , 10, δώθι 58 , 9 .
δίδωθι 38, 13. δώμα 37 , 16. 17.
δίζυξ 23, 2. 93, 19. Δωρίς 23 , 12. 45, 15. η, 19.
δείαμβος 129, 18 . Δωριστι 37, 1. 4. 96, 6.
διϊπετης 39, 24. δωτίνη 39, 22. 45, 9. 90, 14.
δικαιοσύνη 86 , 20 .
δικλης 56 , 18. E.
δικλίς 56, 19 . έα 71 , 15.
δίμετρον 134, 6. 15. εκδό τα 43, 17.
δικέω 36, 3. εαρ 40, 15. 17. 95, 8 .
δίνη 35, 27, 36 , 1 , εαρινός 41 , 4. 6.
δίνος 36 , 3. εάσκω 42 , 2.
Διονύς 104 , 21 . εάσω 34 , 19.
Διονύσιον 38, 18. έθας 18, 9. 41, 21. 24. 66, 13.
Διόνυσος 36 , 6. 117. 92 , 22.
Διοτίμα 98 , 10. εθελοντι 37, 6.
διπλασιασμός 155, 10. 159, 20. - εθω 59, 19.
161 , 9.
διποδία 134, 11 . -εια 14, 7. 57, 15.
- ειά 25 , 16.
δισπόνδειος 129, 15. εικάζω 59, 18 .
δισύλλαβα ισοσύλλαβα επί πά- είλαπίνη 45, 4, 90 , 11 , 105, 12.
σης κλίσεως μακρόν έχει το είναι 39, 1.
« 123 , 2. ειργάθω 59, 18 :
166 INDEX RERVM

έκας 10, 15 . “Ερμόπαν 38, 16.

εκεινοσι 37 , 12. 106, 18. ερύκω 2 , 20. 117.
εκεινοσίν 106, 19. έρυμος 68, 15. 79, 10,
έκθλιψις 155 , 1. 157, 12, 14. " Ερυξ 28, 5.
22. 160, 6. 161 , 3. 10 . ερυσίπελας 59, 8 .
έκθλιψις κράσις 157, 18. 153,11 . ερώ 5ο, 15..
έκθλιψις κράσις συναίρεσις 15η, εσθίω 25, 3. 107, 22.
20. 158, 25. 161 , 7 . έσσυμος 68, 15. f. έτυμος . ν. 79,
έκθλιψις συναίρεσις 157 , 18. 11 .
158, 15. εστάναι 58 , 23 .
εκκλησιάζω 21 , 26. 108, 17: εσχατιά 20, 24.
έκπαλαι 72, 24. ετησίων 110, 13.
έκτασις 155, 8. 156, 6. έτι 42, 8.
ελαϊνεον 42, 23 . ετοιμάζω 83, 21 .
ελασσώ 21 , 14. έτυμος 79, 1. V. έσσωμος .
ελάσσων 32 , 25. ευαν 9, 19. 40, 19. 107, 6.
ελάττω 70, 13 . εύας 62, 6.
έλεγείον μέτρον 161 , 28. εύθυνος 28 , 24.. 46, 17. 64 , 14.
έλεγος 161 , 28 . ευθύνω 117 .
“ Ελενα 20, 5. ουίλατος 117 .
“ Ελικάων 42 , 3. ευκλείαν 117 .
ελίσσω 21 , 13. 108 , 8. εύκνήμις 41 , 13. 19. 62, 21 .
έλλειψις 155, 10. 159, 14. 161,9 . εύκρασία 16, 2.
έλυμος 68 , 15. 19 , 10. ευναία 20, 10 .
έμπερίβολον μέτρον 139 , 10. εύνοια 20, 17, 65, 4 .
140 , 21 . ευόμιλος 117.
' Ενδυμίων 17, 22. 1ο5 , 23. ευπαίαν 88, 16.
ενέπρισεν 17 . εύπλοια 20, 17. 65, 4.
ενθαδι 37, 1. 107 , 8. Εύπολιν 66 , 25 .
ενθουσιάζω 21 , 26. ευπραγότατος 117.
Ενώ 43 , 12 . ευπρόσιτος 117 .
εξάμετρον μέτρον 134 , 2. 17. εύπωλος 77, 10.
142, 26 . ευριζότατος 17 .
έξιέναι 53, 14. Εύριπος 13 , 14 .
επάρατος 17 : εύροίαν 117 .
επέκτασις 155, 9. 156 ,25. επεκ- Ευρυτίων 6ο, 20.
τάσεις εις τα τελεώτατα με- ευφυά 114, 14.
γέθη δεϊ γίνεσθαι 11, 12. εύχροια 20, 17. 65, 4.
επιγραβδην 8ο , 13. εφάμην 45, 5.
' Επιδαύρας 19, 5 . έφθημιμερής 154, 9. 135, 18.
επιπλοκή 125, 6. 7. επιπλοκής έφθημιμερής τομή 126, 6. 12.
είδη 125, 10. έφίμερος 42, 26.
επιρρήματα μονοσύλλαβα α- έχιν 66, 26.
παθή Ιοι , 17: έχίνος 54, 11 .
επιρρημάτων χρόνοι ιο6 , 23. ' Εχίων 38, 10. 51 , 5 .
επίτριτοι τέσσαρες 13ο, 19 . εωθινός 41 , 7 .
έραζε 40, 24. 41 , 2. 99, 13.
έραννος 157, 2. Ζ.
ερατότατος 17. ζα 43, 20.
' Ερευθαλίων 17, 21. ζαής 43, 25 .
εριβώλαξ 19 , 8. -ζε επιρρήματα 40 , 24. 99 ,
ερίφρ 42 , 14. 17. 11. 107 , 6.
ερμηνεία 14, 7. Ζελεία 44, 2 .
 IN DRACONEM.
ζευγνύναι 38, 24 ,
Ζυγιανός 16, 25.
Ζύγιοι , έθνος 17, 2 .
ζω, ζήσω 15 , 3.
-ζω 85, 18. 1ο8, 9 .
1 H ,
ήδιον 121 .
ήδίων 56, 22 .
'Ηετίων 17 , 20 .
Ηλεκτρύων 17 , 21. 1ο5, 22 .
ήλιξ 27, 21. 44, 5. 20 .
ήλυξ 28, 1. 95, 18 .
ημέρα 54, 13.
ημερινός 41 , 7.
ήμην 43 , 9.
ημίν45, 28 .
ημιόλιον 135, 2.
ημίολον 134, 9 .
ημίφωνα 4 , 9.
• ηρ λήγοντα βαρύτονα 42, 14.
ηράσαο , 23 .
Ηριδανός 17, 11 .
ήρωελεγείον μέτρον 161 , 20 .
ηρωϊκόν μέτρον 142 , 19.
ήρωϊνη 44, 21. 45, 1. 90, 11 , θρίδας 76, 10.
105 , 11 .
ηρωϊς 23 , 24. 45, 11 .
ής αιτιατική 15, 17.
ήσω 15, 3.
“ Ηφαιστίων 17, 22. 105, 22.
όχι 42 , 10. 69, 9.
θάλασσα 20 , 3. 21 , 7 .
Θάλεια 20 , 17. 65, 4.
θαλλός 35 , 20. 1οι , 8, 103 , θύννος 86, 15.
20 .
θαλύσια 48, 11 .
θαμνος 83 , 5 .
θάρσυνος 46, 14,
θάσσον 107 , 13 .
θάσσω 21, 13.
θάσσων 32, 24,
θέα 118.
θεά 118 .
θεία 111 , 6.
θείναι 39, 14.
Θέμις 47, 12.
θέναρ 40, 17. 95, 8 .
Θερσίτης 46 , 8.
θέσει μακρά συλλαβή 147, 18.
θέσις 133 , 27.
167
Θέσπεια 47, 7.
Θεσπία 47 , 7 :
Θέτι δοτική 46 , 11 .
Θέτιν 66, 26.
θεώ , θεάσω 14, 22.
Θήβαζε 41 , 2. 107 , 8,
θηγυλές 75, 22.
θηρασία 47, 9»,
θηρίον 57, 25 .
Θησηϊς 23 , 24, 45 , 27.
- θι προςτακτικά 37,21. 87, 2,
θλώ, θλάσω 15, 1 .
Θόας 62 , 4. 64 , 3, 87 , 18.
109, 6.
θοριβύλαξ 19, 6. f. θορυβήλαξ.
θος γενικη 33, 23, 58 , 17 :
Θραϊκός 27 , 19 .
θράσος 35, 4 .
Θρηίκες 27, 18.
Θρηίκιος 48, 13 .
Θηϊκός 27, 19.
Θρηκος 27, 19.
θριαι 48, 9.
Θριάσιον ν. θρυάσιον .
θριδακίνη 45, 3. 90, 10.
θρί ναξ 121 .
θρίξ 27, 3. 93, 7.
θριος 118 .
θρόνιον 57, 24 .
θρυάσιον 47 , 10, f. Θριάσιον ,
θυγάτηρ 18, 2. ,
θυλάκιον 47,10 .
θύμα 46,27. 57,6, 100 , 22. 118,
θυμος 46, 23. 79, 8, 101 , 11.
118.
Θυνος 93, 23 .
θύραζε 99, 13. 107, 7.
θύσω 88 , 1 .
θυτον 47 , 1 .
θύω 46, 23. 79, 25. 102, 4. 1
θώραξ 18, 24. 47, 3. 51 , 8.
Ι.
ο προ του δ ψιλούται 49, 2.
ιπρο τούτ 52, 24 .
ι κατ' αρχήν επιφερομένων δύο
συμφώνων 53, 6.
ι κατ' αρχήν έχουν την δευτέραν
συλλαβήν άρχομένης από του
ν 53, 10.
ι επεκτάσεις 37, 10. 107, 9.
168 INDEX RERVM

-ι επεκτατικών αντωνυμιών ικρία 53, 7.

106 , 17; iκτινος 53, 8.
-ιουδέτερα 66, 19. ιλαδόν 56 , 1 .
ι επιρρήματα 69, 7. ιλαξ 18, 24. 51 , 6.
ι της δοτικής 46, 1 . ίλη 35 , 27.
ï avrwvvuice 106, 14. "Ίλιος 5 , 15.
- ια 14, 2 . 20, 21 . ελλός 35, 20. 86 , 15 .
- ια παροξύτονα 57, 10, 95, 3. ιλύος 55, 4.
- ια προπαροξύτονα 57, 13. έλυς 50, 5. 53, 25 .
τα θηλυκά από τώνιος 79, 14. ιμάς 12, 9. 41 , 25.
ία , η μία 79 , 18. -ιμος 30 , 6. 104, 5 .
ιαζω 108 , 17 : -ιν αιτιατική 66, 24 .
Ιάμβη 127 , 25. 162 , 10. 16. -ιν θηλυκά και αρσενικά 81 ,
16'', 11 . 4. 83, 1 , 88, 17.
ιαμβίζειν 164 , 11. 15. ένα 55, 12.
ιαμβικών μέτρον 134 ,10. απλού- " Ιναχος 35 , 12.
στερον 162 , 10. ποικιλώτερον •ινη , 45, 1 , 90 , 9. 105 , 9.
163 , 4. τραγικόν 165 , 4. 8. ινίον 53, 12.
16. κωμικών 163 , 4. 11. 17 . –ινος 41 , 4 .
Σατυρικόν 163 , 5. - ινος παροξύτονα και προ
ίαμβος 127 , 24. 164, 13. παροξύτονα 54, 9
'Ιαστι 37, 4. 96 , 6. Ινω 32, 2. 53, 12.
Ιάσων 48, 19 : - ινω 6ο, 8. 71 , 19..
ιατότατος 18. 'Ινωπός 55, 1 .
ιατρίνη 90, 10. 105, 11 . έξ 27, 4. 95, 7• 100 , 6.
ιατρός 51 , 24. 121 . ιξ συλλαβή 44, 12 .
μάχω 53, 21 . -28 44, 6. 11. 100 , 4.
"Ιβηρ 12, 17 . -ιξ μονοσύλλαβα 17, 1. 93, 5 :
άβυξ 28, 6 . -ιξ πολυσύλλαβα 93, 8.
"Ίδη 54, 9 . εξεύω 44 , 17. 49 , 9. 91 , 17.
ιδίω 23, 3. " Ιόλαος 121 .
' Ιδομενεύς 54, 8 . -ιον παρώνυμα τριβράχια 5η ,
ίδρας 49, 4. 23.
ιδρύω εί) , 1. Ιόπη 54, 2.
ιδρώς 49, 5 .
δέναι 59 , 8. 53, 14. ιος 54, 17. 62, 15.1
ιππάριον 57, 2.
ιέραξ 19 , 5. 51, 15. ιπποπόλος 77 , 6.
ιέρεια 52, 18. 86, 9. 11. 118. Ιππώναξ 19, 8. 51 , 17.
ιερών 52, 9. ίπτω 52, 14. 79 , 23, 100, 12.
ιερός 74, 17. ίρης 54, 5.
ιερωστί 37, 5. 56 , 7. Ιρος 49 , 11 .
ίζα 31 , 20 . IS 15, 21. 104, 23.
άζω 49 , 6 . • ις, ιδος 10, 12.
ιζω 58, 13. ις βαρύτονα 41 , 13. 62, 19.
ιητηρ 52 , 1 . -ις οξύτονα 23 , 8. 45, 1. 56 ,
ίθι 37 , 26. 58, 3.
εθύνω 52 , 3. 12. 96 , 12.
-ις οξύτονα θηλυκά δισύλ
ιθυς 51 , 22 . λαβα 47, 13. 56, 12 .
έκανω 107 , 24» , ις θηλυκά 69, 3.
άκελος 54 , 9 -ις υπερδισύλλαβα επίθεται,
έκέσθαι 154, 13. 20 .
Ικετάων 38 , 8. 42 , 6. 51 , 1. ίσαμεν Δωρικώς 49, 18 .
92 , 9 . ίσθι 19, 13.
 IN DRACON
DRACONE M ..
EN. 169
" Ισμαρος 55 , 8 . καλλίων 56 , 20. 85 , 25.
ίσος 49, 19. 118 . καλλοσύνη 29, 9. 64 , 24 . 100 ,
ισόχρονος στίχος 141 , 2. 6 . 17:
“ Ισπανος 17 , 3. καλόν 54, 19.
ιστάναι 58, 24. καλος 55 , 25. 121 .
στη ν 53, 9. κάλυξ 28, 6.
εστίον 53, 9. κάμινος 54 , 9 .
ιστος 53, 7 . Καμπανός 17, 4,
ισχυρός 5ο, 16. 71 , 6. 74, 22. καμίς ιο4, 21 .
118. καπνος 83, 5.
ισχω 55, 7. κάπυρος 74, 17.
ίσω , ισημι 4), 17. καρ 103, 9
ισωνία 14, 4. Κάρ 36, 14. 76, 15.
Ιταλός 53 , 1 . κάρα 57 , 18. 54 , 16.
ιταμονεύς 53 , 4 . καρδία 57 , 12 .
ιταμός 53 , 1 . Καρδιανός 16, 16.
ιτέα 53, 1 . Καριανός 16, 22 .
-ιτης 46, 9. 70 , 4. καρίς 15 , 21. 23 , 15. 45 , 18.
ιτρίoν 55, 1 . 96 , 15.
τους 52, 24. καρκίνος 54, 12 .
Ιτων 53 , 3.
Καρμανός 17, 4.
' Ιτωνία 53, 4. καταληκτικών 134 , 7. 25.
ίυγξ 54 , 6. κατάρα 18 .
ίφθιμος 3ο, 12. 5ο , 21. 53, 8. κατατρύχει 6ι , 17.
104, 11. 118. κατέκτα 6ο , 12 .
έφι 42, 10. 5ο, 20. κατενόπλιον 159, 8.
χανώ 5ο, 9 . καύαξ 51 , 13.
ιχθύδια 118. καυναξ 19, 2,
ιχθύς 91 , 15. κέατο 6ο, 15.
χωρ 5ο , 13. κείθι 42, 10.
ψ 53, 18 . κείρας 64 , 4 .
-ιψ μονοσύλλαβα 53, 16. κέκλυθι 37 , 24. 58, 2 .
ιω, εάσω 14 , 22 . κέκλυτε 58, 5.
-W 22, 25. 107 , 18. κέκραξ 51 , 12 .
-ιων 17, 19. 73, 22. κέκρικα βο , 5.
-ιων συγκριτικά 3ο, 25. 56, 20. κέκριμαι 6ο, 5.
85 , 23. κέκυφα 87, 24 .
Ιωνίδος 69, 5 . κέρα 5 , 13.
"Ιωνικών μέτρων από μείζονος κεράζω 83 ,25.
166 , 5. κεραμικός 38, 19.
Ιωνικών μέτρον απ' ελάσσονος κεραμις 45, 24.
166 , 11 .
κέρας 12, 9. 56 , 26. 41, 24.
Ιωνικός απ' ελάσσονος 129, 26. κερδοσύνη 86 , 20 .
"Ιωνικός από μείζονος 13ο, 3. Κέρκυρα 61, 1 .
κηκίς 23 , 14. 45 , 17:
Κ . κηκίω 23, 6. 107 , 21 .
- τοκα καιπαρα κείμενος αποβάλλων κηλίς 23 , 14. 45, 17. 47 , 18.
89 , 1. 118.
Καίσαρ 70 , 17 :
κακία 20, 24 . κήρυξ 28 , 7. 56 , 1 .
κιάθω 59 , 18.
κακίων 31 , 2 , 56 , 25 . Κιανός 16, 21 .
κακόφωνος στίχος 141 , 3. 23 . κίκι 66 , 20.
κάλλιον 121 .
Κίλισσα 21 , 8. 52 , 2. 86 , 10.
 170 INDEX RERVM

ο κίνδυνος 28, 25, 46, 17. 64 , 14 , κορωνίς έ7, 19. 96 , 14.

118. κουκούλλιον 167, 22. 24.
κινύρεται 61, 13. κουφίζω 26, 24 .
Κίος ιοι , 14. κραγή 58 , 24.
κίς 36, 14. 103 , 8. κράζω 21 , 22. 58 , 26. 83 , 20 ,
κιχάνω 107, 25. 108, 11 .
κίω 59, 15. Κρανώνιον 61,14 .
κίων 38, 11. 51 , 4. 74, 2. κραξ 19, 14. 8ο , 22 ,
κλάδα 36 , 18, 103, 14. κράς 56, 14. 103, 8.
κλαξ 19, 12. 8ο , 20 . κράσις 157 , 15. 26.
Κλάρος 6ο, 22.. κρασις συναίρεσις 157, 18. 158,
κλάς 36 , 19. 103, 14, 20. 161 , 7.
κλαυσύς 104, 21 . κράσσων 32 , 24 .
κλάω 15 , 10. κράτα 54, 17 .
κλέα 101 , 24. κρατερός 74, 18.
κλείς 56, 16 . κρατήρ 59, 10.
κλέος , από τούτου σύνθετα κράτος 55 , 4. 54, Ι6.
114 , 6. κρατότατος 118.
κληϊς 23, 23. 45, 26 , 56, 12. κρέα 16 , 18 .
κληρονομία 57, 9. κρέας 12, 9. 36, 25. 41, 25. 59, 5 .
κλητική των εις α και η ομοία κρείττω 10, 13.
τη ονομαστική 111 , 15. κρηνίς 23 , 14. 45, 17 .
κλητικής πέρι κανών 113, 1 . κρηπίς 15, 24. 47, 18. 113.
κλιμακωτών 139, 10. Κρήσσα 52, 21. 86 , 9 .
κλίμαξ 18, 18. 76, 10 . Κρητικών μέτρον 166 , 24.
κλίνω 1ι8. κριθή 18 .
κλίσιον 57, 19. κρίκος 59, 10 .
κλύθι 37 , 21. 58, 1. 7. κρίμα 6ο, 8.
κνακυών 59, 26 . κρίνω 6ο, 4. 18 ,
κνημις 47 ,16 . κριος 6ο, 10. 62, 13 .
κνίδη 61 , 5. Κρίσα 21 , Ε.
Κνιδία 79, 16. κρίσις 6ο, 7.
κνιπος 18. Κρίτος 82 , 6. 87 , 9.
κνίσα 21 , 4. Κρονίων 6ο , 18.
κνίσσα 28, 16. 31, 20. 58 , 13. κρώμαξ 18, 24 .
κνώδαξ 18, 25. κυανεών 61 , 9.
κοϊ69, 13 . κυανόν 61 , 9
κοιλία 95, 4. κυαξ 51, 10 .
κοινή συλλαβή 5 , 9. 112 , 13. κύδιμος 30, 8, 104, 6.
113, 10. 147, 5. 148 , 24. 149 , κυδνος 83, 6 .
22. 151 , 24. 152, 10. κύδος 59, 11 , 118,
κοινής συλλαβής τρόποι ιβ' 5 , κυκλάμινον 61 , 3 .
11 . κύκνος 83, 5.
κόκκυγ 28, 2. 93, 19. κύλιξ 27 , 21 .
κόλαξ 18, 14. 93 , 4. κυλίω 23 , 3. 107 , 21 .
κόνιζα 72, 1. κυλλος 55 , 20. 1οι, 8. 103, 20 .
κόνις 41, 15. κόνις , κόνιος 69, 6. κύμα 37, 17. 57, 4. 118.
κονίω 107, 21 . κυνάριον 56, 25. 95 , 21 .
κόραξ 18, 14. 95, 4. Κυνος 95, 24.
Κορδυτος 28, 19. κύρος 18 .
Κόριννα 86, 15. κυρότατος 118 .
κορύνη 29, 11. 64, 27. 86 , 21 , κύρω σoν
59, 12.
κόρυς , κόρυθος 34, 1, 58, 17. κύτισ 6ι, 7.
 IN DRACONEM . 172

κυφότατος 118. λις 36, 14. 103 , 8 .

κύψα 72 , 1 . λις, λιος 62 , 22.
κύω 59, 11 . λιτός 82 , 8. 10. 118.
κωκυτός 28, 18 , λίχνος 83, 6 .
κωκύω 79, 26. λίψ, λιβος 53, 17. 118.
κώλον 133 , 26. λογαοιδικά μέτρα 167, 8.
κώμυθος 71 , 12. λογοειδής στίχος 141, 4, 142, 6.
κώμυς 33, 22. 58 , 19. -λος δισύλλαβα οξύτονα 35,
κωμωδία 95, 4. 16. 101 , 4. 103 , 16 ,
Λυδιστι 37, 4. 96, 6.
Α. λυμα 47, 1. 57, 6 .
λα επιτατικόν 101 , 19. λύμη 18 .
λάας 11 , 26. 62, 1, 64, 6, 87, 19. λύπη 118.
Λάας 61 , 20. Λυσιδίκη 62 , 15.
Λάβδακος 65, 3 . λύσσα 21, 8.
λαγαρος στίχος 7, 15. λύσω 88 , 1 .
λάγυνος 28, 25. 46, 19.' . λύτωρ 63 , 20 .
Λαϊς 23 , 24. 45, 27. λύχνος 83, 6.
λακεί 63, 16. λύω 46, 23. 62 , 15, 63 , 20. 79,
Λάκαινα 20, 2, 26.
λάκταινα (f. λύκαινα vel φλύ
κταινα ) 20 , 3. Μ .
Λάκων 63, 14. μ μηκύνει την προ αυτού συλ
λαλίων 85, 25.
λαμβάνω 107, 24 .
λάμνια 20, 21 .
–μαδισύλλαβα 57, 4.
- μα του παραληγόμενα 95 ,
λάμνος 28 , 24. 64 , 14. corru- 23 , 100, 206
plum nomen . μάγος 63 , 23. 121.
λαμυρός 118. μαδαρός 79, 1.
λαός 62 , 10. 18 . μάζα 31 , 17. 72, 3. 95, 2. 100 , 1.
λαρός 6ο, 25. 118. μαζος 100 , 1 .
λαρότατος 118. μάζω 21 , 21. f. βάζω .
λάτρις 41 , 16. 62, 19 μαθήτρια 20, 20.
λαύρα 81, 22. μαία 31 , 13 .
λάφυρα 63, 18, μάκαρ 40, 17. 76, 17. 95, 8 .
Λάκης 62, 16 . μακκοώ, μακκοάσω 15 , 9.
λελυκα 46, 27. 87, 25 . μάκος 35, 15.
λέξας 64, 3. μακράς συλλαβής τρόποι η' 4.
λέξεων πάθη 155 , 2. 24.
λέπας 59, 7: μακροκέφαλος στίχος 137 , 13.
Λήδα98, 10 , 111, 6 . 16 .
ί
Λητο 12, 22. μακροσκελής στίχος 157, 14 , 25 .
λίαν 9, 19. 40, 20. 107 , 5 , 121. μαλακοειδής στίχος 141 , 3. 19.
λιβος 118 . μάλλον 86, 16. 107, 13.
λιγυρός 118. μαλλός 35, 20, 101, 8. 103 , 20.
λιθάριον 57, 2. 95 , 22 . μανία 14, 4.
λιμήν 62, 17. μανός 18.
λιμος 63, 10, 18 . μάντις 41 , 16.
λινοθώραξ 51 , 20 . McpId 111, 6.
-λιξ 41, 19. Μαριανδυνος 29 , 1. 64, Σ .
λίπος 62 , 16. 118. μάσσων 32, 24.
λίπτω 52 , 16. 79, 23. 100, 12 . μάστιξ 27 , 9 .
λιρός 118. μαστιω 25, 5.
172 INDEX RERVM

ματάζω 59 , 2. 85, 25. 108 , 15,μισώ 65 , 14 ,

ματαίζω 21 , 21.
Μαχάων 38, 6. 8. 42, 5. 48, 20, Μίτος 82, 6. 87, 9,
51 , 2 , 6ο, 20 .
μεγάθυμος 79 , 12.
μεγαλωστί 3 , 4, 96, 6.
μέγας 11 , 26. 61 , 22. 64 , 1. μνεία 14, 9.
87, 20.
Μέγας 61 , 22.
μεθίω 65, 7.
μείζω 70, 13.
μείουρος στίχος 138, 22 .
μείραξ 18, 18.
μελαμψηφίς 41 , 19:
μελαν 29, 16. 85, 7.
μέλι 66, 19.
μελικράς 12, 11. 42, 2 .
μέμυκε 66 , 15 .
μερισμός 133 , 28 .
μέρμις, μέρμιθος 34 , Ι. 58, 19. μέτρα 135, 21.
μεσηγυ 25, 3 .
μεσόκλαστος στίχος 158, 16.
μεταξύ 25, 2.
μέτρα τα πρώτα 124, 22.
μέτρα τα δια τετρασυλλάβων -μος προπαροξύτονα 79 , 9
ποδών κατα μονοποδίαν με- μόσυνος 46, 20.
τρούνται 135, 21 .
μέτρον 12 , 4. 133, 26.
μέτρου γένος 125, 5. 5 .
μέτρου είδος 125, 3. 15.
μέτρου σύνταξις 115, 3. 21 .
μέτρου τομή 125 , 3 .
μέχρι 25, 6. 42 , 11 .
Μηδεία 19 , 23 , 20, 17. 65, 16
122, 21 .
μηλές 23, 11. 45, 14 .
μηνίδος 69, 5 .
μήνιν 66, 24 .
μηνίς 23 , 25. 45, 27. 47, 19.
μηνία 23, 3. 107, 21.
μηρύομαι 66, 14 .
Mήστορα 67 , 1 .
μήστωρα 67, 2.
-μι ρήματα ιο8 , 19.
μιγέωσι 65, 12.
μίγω 65 , 10 .
Μιδεάτις 68, 2.
Μίλητος 67, 4.
μιμείται 67, 16.
μιν 69, 1 .
μινύρομαι 66, 14.
Μίνως 66, 16.
μίσος 65, 14. 118.
μίτος 67 , 9.
Μιτιληναία 67, 14 .
μνά 20, 4.
μνάασθαι 66, 21.
Μολοσσός 128, 13 .
το εν Μολοσσοίς μαντείον 128,
15 .
Μολυβδίνη 45, 4. 90 , 11 .
μολύνω το8, 2.
μονας 76, 13.
μονόμετρον 134, 6. 12. ακατά
ληκτον 134 , 27. καταληκτι
κον 135, 1. βραχυκατάληκτον
155,4. υπερκατάληκτον 135, 4.
κατα μονοποδίαν μετρείταιτα
δια τετρασυλλάβων ποδών
μονόσχημος στίχος 136, 11 .
-μος λήγοντα i8, 12 .
- μoς καθαρά δισύλλαβα 79,
6. 101 , 10.
Μούσα 20 , 3. 31 , 21. 111 , 7.
μυελος 68, 4.
μύθος 118.
μύνη 29, 6. 32, 1 , 61, 21. 86,
19. 94, 20.
μύξα 72, 1 .
μύρα 67 , 18.
μυρία 65 , 19.
μυριάς 66, 10.
μυρίκη 67 , 22.
μύρον 67 , 18 .
μυρσίνη 45 , 7. 90, 13:
μυς 36 , 14. 1ο5 , 8.
μύσος 65 , 15.
Μωσα 31 , 21.
N.
-ν μονοσύλλαβα 56, 9:
ναίης 68, 24.
Ναϊς 32, 24. 45, 27.
ναίχι 69, 9 .
ναός 62 , 12. 18 .
γάπυ 34 , 12. 68, 8 .
ναρκισσίτης 70, 3 .
νεάνις 46, 12. 69, 3 .
νέαξ 18, 15.
νεβρίδος 69 , 23 .
 IN DRACONEM .
173
νεαέθω 59 , 21. όλοφυδνος 83 , 8.
νεωστι 37, 5 , 6 , 7. όλοφύρομαι 105, 3 .
-νη καθαρεύοντα δισύλλαβα ομήλιξ 41, 20.
29 , 4. 94, 18. όμιλαδόν 72, 4 .
νήδυμος 68, 12. όμιλος 72, 4. 119.
νης 56 , 15 . ομιλώ 72, 4.
Νηληϊάδης 69, 20. " Ομπνια 20, 21.
νήνι δοτική 46 , 12 . όμφαξ 18, 15.
νήνις 46, 12 . όναρ 76, 17 :
νησίς 23, 14, 45, 17. 47, 20. ονειροπόλος 77, 6.
-νια 14, 2 . ανόματα μονοσύλλαβα απαθή
νίκη 68, 20. 118 . εις νήρησ λήγοντα ιο3, 4.
νικητής 118. :. άνυξ 28, 1. 93 , 18 .
Νικοχαρης 18. οξεία επικειμένη μηκύνει βρα
νικώ, νικήσω 15, 3. 68, 20. 118 . χείαν 6 , 21. και προκειμένη
νιν 69, 1 . 7 , 8. και μετακειμένη 1 , 8 .
νίσομαι 68 , 24. 21 .

νος 16 , 13. 83 , 4. 93 , 20. οξύς 104, 15.

οπάων 38 11. 5ι , 3.
-ος δισύλλαβα οξύτονα 36, 5. ορατός 2,, 8.
νόσφι 42, 10, 69, 7• όρθίαξ 19, 6 .
νυκτερινός 41 , 7 . όριμαλίδες 72 , 9 .
νυνι 37, 11. 09, 15. 107 , 11. ορίνω 71 , 19.
νύσσα 21 , 7 : ορμίτης 71, 18.
νώνυμος 69, 25. · όρνις, όρνιθος 25, 23. 41 , 10 .
58, 19. 62, 20. 71, 7. 12 .
όρνυθι 37, 26. 58, 3.
ξύλα 70, 8 . άρτυς 26, 1. 95, 18 .
ξυλάριον 57 , 2. όρυζα 71 , 24. 72, 2. 95, 1.
ξυνών 70 , 8. ορύνω 108 , 3.
ξυρον 121 . όρυξ 28, 1. 95 , 18 .
ξυρος 118. ορχήστρια 20 , 19.
ξυρώ 18 . όρχις 41 , 16.
-ος οξύτονα αρσενικά δισύλ
Ο. λαβα καθαρά διχρόνω πα
οδι 5η , 11. 106 , 19. ραληγόμενα 62 , 1.
οδύνη 119. - ος ουδέτερα δισύλλαβα προ
οδύρομαι 71 , 19. 1ο5 , 5 τέλους έχοντα το α 92 ) alto
οι δίφθογγος 1ο, 3. 100 , 24.
-οι εν τέλει λέξεων πότε βρα- όταν 9 , 19. 40 , 21. 107, 1. 2.
γεία και πότε μακρά 72, 15. οτρύνω 71, 19. 108, 2.
οίαξ 18, 25. 47, 3, 51 , 9. ουράδιον 13,10 .
διζυρος ουτοσί 37 , 12. 106 , 18.
οικίδιον 71 , 2. 119.
119 . ουτοσίν 100, 19 .
οίκου μέτρου Ανακρεοντείου ουχί 69, 16.
167, 22. 23 . όφις 41 , 16.
οικοι 72 , 23. 102, 12. οχυρός 74, 17.
οικοφύλαξ 51, 15.
οίομαι 72 , 6. Π.
οιωνοπόλος 77, 6 . Παγασηίς 4η, 25.
οκνηρός 50 , 19. 71, 6. πάθη λέξεων 155 , 2 .
' Ολβανός 17, 5. πάθη στίχων 157 , 10. 138 , 5.
Ολβιανός 16 , 16. : 139, 5 .
 INDEX RERVM
174

πάθος 35 , 4, 100 , 26 . πενθημιμερής 134 , 9. 135 , 11 .

Παιαν 18, 6. 88 , 14 . τομή 126, 5. 8.
παίωνες τέσσαρες 15ο , 6. πενθηρός 75, 4.
παιωνικών μέτρον 166, 24. πενία 14, 4.
πάλαι 72 , 15 , 23 . πεντάμετρον 134 , 7. 11. 15.
παλιμβακχειακών μέτρον 166, πεντάσχημος στίχος 156, 18 .
26 . πεπειρα 79, 21.
παλιμβάκχειος 128 , 22. περάζω 108, 15 .
παλίωξις 75, 25. πέραν 9, 19. 40, 20.
Παλλάς 73, 12. περάσω 34, 19. 119 .
πάμπαν 9, 19. 40, 21 , 107, 1.3. πέρδιξ 27, 10. α, 6. 95, 11. 100, 9.
, 18.13. 85, 10. 88 , περιοδικον μέτρον 13 , 9. 17.
πάν 29 , 19.7530,
Παμφυλίς περισπωμένη προκειμένη και
μετακειμένη μηκύνει την
15. 103, 8 .
Παν 88 , 15 . βραχείαν 7, 24.
Πανδιονίς 74 , 5 . περιτροπώ 77 , 14 .
Πανδίων 38 , 10. 51 , 3 , 74 , 3 πιγνυμι 108 , 20.
92, 10. πηγυλής 75, 22.
πάνθηρ 42 , 18. Πηλέα 26 , 10.
πανθοινί 96, 10. Πηνελόπεια 20, 17. 65, 4 .
Πανος 78, 10. Πίγρης 76 , 3 .
παπαι 72, 23, 102, 13. πίδαξ 18 , 17. 47, 6. 76, η . 10.
πιδύω 78, 2.
παπαρ 95, 3.
Παρ 6 , 14. πίελος 73 , 6.
παρακείμενος παραλήγουσαν Πιερία 77, 23.
την αυτήν έχει το μέλλοντα Πιερίδες τη, 25.
12 , 15. πίης 42 , 15 .
παρακείμενος αποβάλλων το και πιύι 75 , 4.
88 , 1 , πιθώ 49, 16.
παράπαν 24 , 20 . πίλος 73, 5.
παρεια 25 , 17. πιμπλώ, πιμπλήσω 15, 6 .
παρέλλειψις 155 , 10. 159 , 25. πίνος 121 .
παρέμπτωσις 155, 11. 159, 27. Πίνος ποταμός 121 .
161, 10.
πίνω 3 , 7
παρένθεσις 155 , 10. 159 , 4. πίoν 119.
161 , 8. πίπτω 52 , 17. 73, 18 , 19, 20 ,
Παριανός 16, 18. 100 , 13. 107 , 26.
Πάρος 6ο, 26. Πίσα 21 , 4 .
πας 36 , 13. 103, 8. πίσα 21 , 4.
Πισιδείς 76, 1 .
πάσα 21 , 3. 95, 14.
πάσασθαι το γείσασθαι 77, 12. Πισιδία 75, 26.
πάσασθαι το κτήσασθαι 77, 15. Πισιδική 76, 1 .
πάσσων 32 , 23. Πισιδικόν 76, 1 ,
πατάσσω 21 , 12. 85, 22. 108 , 7. πίσσα 21 , 7.
Πάχυνος 28, 24. 46 , 18. 64 , 14. πίσυνος 46, 16.
πέδιλα 76, 25. πίτυρα 78, 12. 119.
πίτυς 33 , 21 ,
πεζός 119. πίω 73, 12.
πεινώ, πεινήσω 15, 4 .
Πειραιεύς 75, 24. πίων 58, 11. 51 , 4. 73 , .
Πειραϊκός 75, 24 . πλάζω 8 , 2 .
πελεκάν 88, 15.
πλάζω αντί του επιπλήσσω 21 ,
19.
πέμφις 27, 10. πλάνης 76, 4..
πενθερος 25, 2,
 |

IN DRACONEM . 173
πλανώ 107 , 23 . προκελευσματικός 129, 10 .
πλαξ 19, 12. 8ο , 20. προκέφαλος στίχος 8 , 14. 139 ,
πλάσα 21 , 3. 95, 15 . 3. 141 , 3.
πλατύνω 12, 13. προκοίλιος στίχος 13 , 21. 137,
πλημμύρα 74, 7 . 14. 21. 146 , 3.
πλημμυρίς 74, 7. πρόπαλαι 72 , 24 .
πλήξας 64, 10. πρόςθεσις 155 , 7. 14.
πλίξ 27, 3 . προσχηματισμός 155 , 11. 16ο ,
πλοκαμις 23, 20. 45, 23. 47 , 21. 11. 161 , 11 .
πλούτοξ 18, 25. 5ι , 9 . πρωϊ 60 , 9 .
πλύμα 57, 1. 95 , 25. πρωϊν ός 41 , 7.
πλυνός 93, 24. πταξ 19 , 14. 8ο , 10 .
πνιγεις 74, 9. πτύξ 27 , 25 .
πνιγηρός 74, 22. πτύχιον 57, 15.
πνίγος 74, 11 . - πτω 52 , 14, 15 , 19. 79, 21 .
πνίγω 119 . 100, 10. 107 , 25.
πνίξω 44, 13. πτωτικο
κλίσεω
ί χρόνοι 109, 2. της α'
πνύξ 27, 25. ς 109 , 2»
ποιήσας 61, 4. 87, 19. πυγή 19 .
ποιήτρια 20 , 19 : πυγίζω 78 , 14:
πολείν 77, 3. Πύδης 76 , 5.
πολείσθαι 77, 3. πύθω 77, 16 .
πόληος 71 , 12. Πυθω 77, 19.
πολιτικών μέτρον 139 , 1ο. 14ο, πυκινος 99, 9.
13. Πύλης 76, 5.
πόλτυνος 46, 20. 94, 3. πύος 77 , 16 .
Πολυδάμας 76, 5. πυρ 56, 14. 105 , 9. πύρ , πυρός
πολυδειράς 15, 9. 92, 22 . 75, 11 .
Πολύμνια 20 , 21 . πυριά 119.
πολυπίδαξ 19 , 8. πυραμίς 78, 8.
πονηρός 74, 21. 75, 9 . Πυρήνη 78, 6.
Ποσειδάων 76, 19 . πυρός και σίτος 75 , 13. 119.
ποταμηϊς 47, 25. πυρρίχιος 127, 15.
πότνια 20, 21 . Πύρριχος 127 , 18.
πους 127, 8. πεντασύλλαβος πυρώ 59, 14.
131 , 18. πόδες πόθεν ωνο- πύρω 59 , 14.
μάσθησαν 133, 4. πόδες δι- πυτίνη 45, 10. 9ο, 14 .
σύλλαβοι 127 , 15. τρισυλλα- πωλεϊσθαι το αναστρέφεσθαι
βοι 128, 10. τετρασύλλαβοι 77, 3.
129 , 10 πόδες πεντασύλλα- πώύ 34, 11.
βοι λβ ' 131 , 27. ποδών ύλη
συλλαβαι 133, 17. ποδών αρι Ρ.
θμός 131 , 15. 132 . -ρ ληγόμενα μονοσύλλαβα 36,
πράγος 35 ; 13. 74, 3. 92, 19 . 9.
119. • ρα 105 , 15.
Πρακες 8ο , 25 . - ρα διφθόγγω παραληγόμενα
Πραξ 19, 14. 8ο, 22. 81 , 19 .
Πραξιλλα 86 , 14. ράβδος 8ο, 9.
πράος 119. ραγίζω 8ο , 15.
πρας 36, 13. 103, 8. φαγολόγος 8ο, 25 .
πρέσβα 76 , 23 . ράθυμος 19 .
πρίων 38 , 12. 51 , 4. 74, 2. ρανίς 13 , 1. 45, 14.
πρόθυμος 68 , 16. 79, 11 . μαξ 19, 12. 8ο , 18. 21,
 176 INDEX RERVM

φάον 119. σαύταξ 19, 2 .

ξαφανίς 23, 21. 45, 24. 8ο, 5. σαφήνεια 14 , 9.
δημάτων είς ω χρόνοι 107, 17. σέβας 36, 26 .
Ρητανός 17, 5 . σεληναία 20 , 9.
ρητορεία 57, 18 . σέλινον 84, 13.
μίγιον 78 , 19. σέο 161 , 6.
ρίγος 78, 17. 119. σέσιγα 82 , 14.
ρίζα 31, 18. 20. 72, 2. 95, 15 Σηλυμβριανός 16, 22 .
δίν 81 , 4 . σημάναι 39, 13 .
ρινος 8ο, 3. 19 . δοτική 10 , 20. 113, 18 .
ειπη 8ο, 16. σίγα 83 , 12 .
ριπίς 23, 15. 45 , 18. 96, 15. σίγα 83 , 13.
ρίπτω 52 , 17. 73, 20. 79, 21. σιγή 19.
100, 13. 107, 26. σιγή 82 , 13 .
- ρές 81 , 4. Σιδών 81 , 23 .
ρίσος 119. σίζω 82 , 15 .
ρόδαξ 18 , 14. vide Bast . ad Greg. Σικελός 81, 13.
Cor . p. 240. Σιμιχίδης 85 , 3.
“ Ροδία 79 , 14 . σιμος 85, 1. 119.
Ροδιακός 16 , 21 . σίνομαι 8 %, 17.
ροδωνία 14, 4 . σιρις 119.
ρος καθαρα δισύλλαβα 6ο, σιροί 81, 25.
22. σιρος 121 .
-ρος οξύτονα 5ο , 16. 71 , 3. σιτίζομαι 84, 17.
74, 13. 78, 22. 96 , 1 . σίτος 82 , 3, 84, 22. 119
υθμός 133, 27 . σιτοφάγος 82, 11 .
εύμα 57, 6. 100 , 21 . σιωπή 82, 13.
ρύμη 121 . σκάνδιξ 27, 10. 93 , 10 .
* ρυμός 79, 6. 1οι , 12 . σκάπτω 73, 20 .
φύομαι 79, 25. 102, 4. σκάρος 6ο, 25 .
ρυπαρός 74, 17. 78, 22 . σκιάζω 21 , 25. 108, 17:
ρύπος 119. 121 . σκίπων 84 , 15,
δυσσός 19 . σκοπιά 20, 24.
ώύω 46, 24, 79, 25. Σκορπιανός 16 , 25.
Σκόρπιοι έθνος 17, 2.
σκύλα 82, 23.
-ς λήγοντα επιρρήματα 25, 4. σκύμνος83,5 .
-ς λήγοντα μονοσύλλαβα 36, 9. σκύτος 83, 9
ς λήγουσαι μετοχαι αρσενι- σκυτοτόμος 85, 9 .
και 50, 1 . - σκω Ιωνικά 43, 5.
σάκος 81 , 10. 92, 16. 100 , 25. σμικρος 119.
σαλακωνεία 14 , 7. σπάνις , σπάνιος 69, 6 .
Σαλαμίν 81 , 7. 88 , 20 . σπανός 119.
σαμαρ 95 , 8 . σπαξ 19 , 11. 8ο , 19.
Σαμία 79, 16. σπιλας 119.
Σαμιακός 16, 21. σπλαγχνίδιον 119.
Σαπφικών μέτρον 139 , 9. 22 . σπονδείος 127 , 20.
Σαπφού 72 , 22. - σσω ρήματα 21 , 9. 108, 5.
Σαρδιανός 16, 18. - σσω διχρόνο παραληγόμενα
σάρος 6ο, 25. 85 , 20.
σατίνη 45 , 6. στάδα 56, 19. 103, 11.
> στάζω 21, 19. 21 .
σαύρα 81 , 19.
σαύσαξ 19, 2. σταμίνες 83 , 1.
 IN DRACONEM. 177
σταν 20, 16. 85, 8. σφαδάζω 59 , 2. 83, 18.
στάς 36, 19. 103, 14 . σφαδαΐζω 21, 24.
στέαρ 40, 17. 18. 95, 9. σφάζω 21 , 21. 58, 26, 108 , 10 ,
στις 27, 3. 93, 7. 100 , 5. σφάλαξ 51 , 18.
στίφος 119 . σφάς 106, 16 .
στίχος 133, 25 . σφηκίας στίχος 141 , 4. 142 , 9.
στίχου γένος 131, 2. είδος 134, σφίν 106, 16.
2. 156 , 5. απόθεσις 134 , 2. σφίσι 106, 15.
διαφορά 156, 5. παθος 136, σφραγίς 23, 14 , 45, 17. 56, 14.
5. τομή 136, 6. σχήμα 136, σφριγώ 19.
6. στίχα παρεπόμενα 156 , 5. σχήματα στίχων 156 8.
στίχων διαίρεσις 134, 6. σχή- σχίζα 72, 2. 95, 1 .
ματα 136 , 8. είδη 141, 2. πα- –σω λήγοντα συγκριτικά 52,
θη 137 , 10. 21 .
στιχώ 49, 16.
στοιχεία 3 , 17. Τ.
στόμιον 57, 24. ταλαινα 52, 22, 86 , 10.
στάνυξ 28, 1 .. τάλαν 29, 16. 40, 25, 85, 5. 107 ,
στραβός 63 , 8. 1. 3.
στρατηγός 47, 22. Ταμύνη 29, 12. 64, 27, 86 , 21 ,
στρατηγός 119. τάξις 135 , 27 :
στρόβιλος 119. ταράσσω 85, 23.
Στρύμων 84, 11 . ταραχή 85, 19.
στρυφνόν 83 , 2. Ταυριανός 16, 25.
στρυφνός 19. Ταύριοι έθνος 17, 2.
Στυς 27, 25 . ταχεία 52, 21. 57, 16. 86, 6.
στώ, στήσω 15 , 7: ταχίων 85, 23,
συ ιο6 , 15 . τέθναθι 87, 1 .
σύας 51 , 10 . τεθνάναι 39, 13. 108 , 25.
συγκοπή 115 , 9. 156 , 27. 161 , 1 . τέθυκα 46 , 26. 87 , 25.
συγκριτικών των εις ων αιτια- τέλειον μέτρον 139, 9. 140 , 10,
τική 115, 24. Τελέσιλλα 86 , 12 .
συλλαβαί 133, 18. Τελχίν 88, 17. 89, 21 .
συλλαβη 4 , 14. 18. πλεονάζουσα τέμβριξ 17, 11».
βραχυτέρα της εν ή πλεονά- τεράζω 59, 2.
ζει 26, 3. τέρας 36 , 25.
συλώ 84, 5, 119 . τετάρτη τροχαϊκή 126 , 6. 19 .
σύμμιξ 27 , 21 . 137,6 .
σύμπαν 29, 26. 85, 15 : τετράμετρον 134 , 7- 14 ..
σύμφωνα 4, 7-. τετρας 41 , 24 .
συναίρεσις
161 7. 157,
15, 158 , 6. Tértig 17, 10, 44, 7. y3, 10
, τετυπασι 98, 5.
συναλοιφή 155, 9. 157, 8, 161, τέτυφα 87, 24 .
3. συναλοιφής είδη 157, 11 , τετύφασι 88, 5.
συνεκφώνησις 145, 22 . τευθις 15 , 25.
-συνη 29, 8. 64, 23 .
συνίζησις 145 , 21 , συνιζήσεως –
- τι
τι βαρύτονα δισύλλαβα 42, 8 .
επιρρήματα 3η, 1. 96 ,3 .
είδη 146, 6 . Τιανός 16, 21.
Συρακούσιος 84 , 7 Τίγρης 88 , 10 .
Σύριος 84, 9 Τιθωνος 89, 15.
Σύρος 84, 9. τιμή 26, 6, 88, 7» 119
ois 36 , 14. 91, 15. 103, 9. τιν 87 , 4 .
συστολή 155 , 8. 156 ,13, Τιος 101 , 14 ,
[M]
178 INDEX RERVM

τις 36, 15. 88, 10. 103 , 9. υβρίζω 91 , 17.

Τίσα 95 , 15. υδατόεις 91 , 7.
Τιτάν 18 , 6. 88 , 12. ύδωρ 50, 5. 91 , 2 .
Τιτανόπαν 88 , 16. υετός 91 , 11.
Τιτηνής 89 , 4. - υκαπαρακείμενος 12, 15. 46,
τίω 26, 6. 87, 6. 88, 7. 26 .
τολμηρος 5ο, 19. 74, 22 . υλαίος 122 .
τομή 126, 3. τομαί στίχων 137 , Ελαξ 51 , 10.
5. πενθημιμερής 137,5 έφθη- " Τλας 92, 6.
μιμερής 137, 6. τρίτη τροχαϊκή ύλη 91, 22. 119. 122.
126, 6. 16. 137 , 6. τετάρτη " Γλη πόλις 92, 3.
τροχαϊκή 126 , 6. 19. 137 , 6. υλικός 122.
βουκολική 137, 7. - υλις 75 , 19.
τόνος 133 , 27. υμείς 90 , 17.
τορύνη 29. 12. 6 , 27. 86 , 17.υμέτερος 90, 19.
-τος δισύλλαβα μονογενή πα 32 , 12 .
ραληγόμενα τοι 82, 3. 87, 8. -υνα αόριστος 12, 16.
ία
τραγωδ 95 , 4. 111 , 5. • - υναι απαρέμφατα 38, 21.
Τραλλιανός 16, 18. -υνη 31 , 23. 64 , 20. 86 , 18.
τρανος 86, 3. 119. 100 , 15 .
τριας 12 , 9. 41 , 25. - υνος 28 , 2 ] . 46, 14. 64 , 11 .
τρίβω 87, 11 . 93, 21. 24 .
τρίμετρον 134 , 6. 15 . - ύνω 12 , 12. 51 , 3. 108 , 1 .
τρίτη τροχαϊκή 125, 6. 16. 137, 6. –υνώ 12 , 13.
Τριτογένεια 89, 8. υξ συλλαβη 44, 12 .
τρίτος 82 , 7. 87, 10. -υξ λήγοντα 44, 11. 95 , 15 .
Τρίτος 85, 6 , 87, 7. -υξ μονοσύλλαβα 27, 23.
Τρίτων 87, 11 . “Υπερίων 38, 9. 5ι, 3. 92 , 9.
τροχαϊκόν μέτρον 134,19.164 , 20. υπερκατάληκτον 154, 8. 26 .
τροχαίος 128, 2. ύπνος 83 , 6.
τρυγών 88 , 21 . υποθημοσύνη 29 , 9. 64 , 24.
τριζω 88, 21. 86, 21. 100 , 17;
τρυξ 27, 25. υπόρρυθμον μέτρον 159, 9.
τρύπανον 86, 24. 140 , 6 .
τρυπώ 86, 24. νπωπιάζω 5g, 1 .
τρυφαμίς 23, 22 , 45, 25 . "Tρκανός 17, 5.
τρωπω 77, 14. • υρω 59 , 12. 61 , 13. 105, 5 .
Τυδείδης 89, 19. - νς 94 , 11.
Τυδεύς 89, 19 . –υς οξύτονα τριγενή 104, 12.
τύνη 89, 1. ιο6, 20 . -υς μονογενή και τριγενή 3ο,,
τυρός 88 , 24 . 15 .
τυφομαι 8, 20 . - υς θηλυκα βαρύτονα 33 , 19..
τύφος 119 . Ξυς, υθος 33 , 13 .
τυχηρός 75 , 9 . - υς υποκοριστικα ιο4, 20 .
τυχώ 49 , 16. -υς μετόχαι αρσενικαι 3ο , 1,
τύψας 87, 16 . υς αντί του υες 30 , 18.
ες 91 , 15.
Υ . υσμίνη 45, 9. 90, 8.
Ξυ ουδέτερα 54, 9. 68 , 9. –υσω μέλλων 8ο, 1.
-ν επιρρήματα 15 , 1. υφάναι 39, 13 .
Ταντες 62, 5. υφος 119 .
" Τας 62, 5. - νων 66 , 15. 78, 3. 79,25. 91, 12
υβός 91, 210 . - υων 17, 9:
 IN DRACONEM. 179

φύζα 72, 2. 94, 21. 95, 1.

φάθι 37, 21. 58, 1. φυκίον 97, 6 .
Φαίαξ 18, 24. 51 , 9. φύκος 97, 6.
Φαίδρα 8ι , 21, φύλαξ 18, 14, 92, 23.
φάναι 97, 10 . Φυλείδης 98, ι .
φάναι 97 , 13 . Φυλεύς 98, 4 .
φανερός 74 , 17. φυλον 97, 15 .
φανος 86, 5, 119 . φύμα 57 , 6. 8. 95, 23. 100 , 22,
φάος 35 , 4. 8ι, 15. 92, 17. 100,25. 119 .
φαρκίς 23, 15. 45, 18. φυναι 39 , 14.
φάρος 35, 5. 92 , 14 , φννη 32, 2.
φάρυγξ 28, 2. 93, 15. φύομαι 98, 15.
φασί 99, 1 . φύρω 59 , 14.
Φασιανός 16, 17. φυρώ, φυράσω 14 , 24. 59, 14 .
Φάσις πόλις 16, 17. 3 φύσα 21 , 3. 95, 11. 15. 97, 17:
φέναξ 18 , 15. ν. Bast, ad Greg . φυταλία 96, 16 .
Cor. p. 240. φυτάριον 57 , 2. 95, 20 ,
Φηρίς 96, 12 . φυτον 96, 18.
Φθίην 96, 22. φύω 98, 13.
φθινύθω 97, 1 . φωνήεντα 4, 1 .
φθίνω 119. φωριαμός 97, 21.
φθισήνωρg6, 22.
φθίω 97 , 2,
φιδώ 25, 11. 49, 16. χάζω 108, 10.
φιλία 20, 24. 95 , 3. γάλαζα 20 , 2. 99 , 22:
Φιλομήλα 98 , 7. χαλαρός 79, 1 .
φίλος 98, 21. 122. χαλινός 99 , 7. 120 .
φιλοφαίας 51 , 20. χέλιξ 27, 21 .
φιμος 119 χαμάζε 41 , 3. 99, 11, 107, 7.
φιμώ 19 : χαμαι 72 , 23. 102 , 10. 12.
φλεγέθω 59 , 20 , χαμαιευνάδες 102 , 15.
φλιας 96, 20. χαμαιεύναι 102 , 14 .
φλυαρός 95, 26 . χάος 35, 4. 8ι, 15 , 92, 16. 100 ,
φλυαρώ 119. 23 .
φοβερα 94, 15. χαος 101, 1.
Φοίνιξ 27,9. 44, 7. 93, 8. 100,9 . χαρα 11,
Φοίνισσα 21 , 8.
5.
χάραξ 18, 14.
φορβεια 25, 18. χαράσσω 21 , 12 .
Φόρκυνος 46, 20, 93, 26. Χάρης 99, 18. 122.
Φόρκυς, Φόρκυος 94, 11. χειμερινός 41 , 7.
φόρταξ 18, 15 . χελιδών 101 , 15.
φράζω 21 , 19. 58 , 26. χελώνη 29, 11. 64, 16 , 86 , 21 ,
φράτηρ 42, 15. 100, 15. 19.
φρέαρ 40, 17. 18. 95, 6. 119. 122. χέλυς 33, 21.
φρίξ 27 , 4. 93, 5. 100, 6. χθες 101 , 17.
φροντίζω 26, 23. 25. χιλία 102 , 25.
Φρυγιστι 37, 4. 96 , 3. χιλος 35, 21. 101, 3. 103 , 21, 120 .
φρύνη 29 , 6. 64, 21, 86 , 19. Χίος 101 , 13.
γά , 18 . Χίος 101 , 13.
φρύνος 93 , 20. χιών 102, 17»
φύ 37 , 15 . χλούνων 10 , 12.
φυγάς 12, 9. 18, 9. 41, 24. 66, χοίνιξ 27, 11. 44 , 7. 93 , 10. H

13. 76, 13. 92 , 20 . 100 , 3 .

1

[Μ 2 ]
18ο INDEX RERVM IN DRACONEM .

χόλιξ 27 , 21 .
χορεία 57 , 18 . -ω καθαρών λήγοντα ρήματα
χορεύος 128, 10. βαρύτονα 65, 7 .
χοριαμβικών μέτρον 165 , 11. -ω λήγοντα ρήματα κατ' εν
χορίαμβος 129, 21 . δειαν χρόνον εκ βαρυτόνων
κρέα 101 , 23. εις περισπώμενα μεταγόμενα
χρήστων 110, 12. 49, 13.
κρίμπτω 52, 16. 79, 23. τοο , 10. -ω αιτιατική 116, 1 .
χρόνος 133, 27. -ω πληθυντικά συγκριτικά
χρυσάκτιν88, 19 . 70 , 12 .
Χρυσηίς 56, +5. Ωαρίων 120, 15 .
Χρύσης 102, 4 . ωδίνω ιοί, 24.
χρυσος 102 , 5. 120. ωδις 104 , 23. 105, 7.
χρώ, χρήσω 15, 7. ' Ωκεανίνη 45, 4. 90, 11. 105,9.
χυλός 35, 21. 101, 3. 103 , 21. ώκιμος 30, 8. 1ο4, 4 .
1
120 . ώχύς 104, 12 .
χύμα 57, 6. 95, 25. 100, 20. ωκυτέρα 105, 15 .. -
χυμός 79, 7. 101 , 10. 120. - ων βαρύτονα 17, 19..
χωρί 69, 13. - ων ονόματα από μελλόντων
συστέλλοντα του επί της γε
4. νικής 48, 21 .
ψάλτρια 57, 13. - ων καθαρών βραχεί διχρόνο
ψαρ 36, 14. 76, 15. 103, 4. 9. παραληγόμενα 6ο, 1 .
ψαρος 120. –ων διχρόνο εκτεταμένω πα
Ψηφις 15 , 24. 23 , 14. 45, 1η. ραληγόμενα 38, 6. 42, 3.
96 , 14 . - ων προ του ω δίχρονον έχον
ψιλα 4, 12 . τα ιο5 , 19 .
ψιλος 35, 21. 1οι, 9. 103 , 16 . –ων γενική της α' κλίσεως ου
120 , περισπωμένη 10, 11, :
ψιμμύθιον 120. ' Ωρίων 17, 22. 1ο5, 18. 120 , 5.
ψύλλα 86 , 15. 16. 122 , 9.
ψύξω 41, 14. ρύομαι 105, 2.
ψυχή 105, 22. 120. ωφέλιμος 3ο , 8. 1ο4 , 6.
ψύχω 103, 22.
 INDEX AVCTORVM IN TZETZAM .

' Απολλώνιος ο Τυανεύς 51 , 28 .

'Αγαμήσ τωρ ο Φαρσάλιος εν 64, 14. 68, 7.
'Επιθαλαμία των Θέτιδος ' Αρίσταρχος 115,16, 126, 12.και
γάμων 105 , 28. & p. 8eg. οι συν αυτώ 3, 10. οι περί
άδηλος 75, 27. (συγγραφεύς τις ' Αρίσταρχος 67 , 11 , 13 , 10.
"Ιωνικός) 8,2. 3. 4. ( κωμι- ' Αριστόξενος 126, 11 .
κός 91 22
) , .
και τον Αιγίμιον γράψας 153 , 21. 'Αριστοτέλης 8, 5. 15 , 26. γο ,
Αίνιγμα αλιέων 37, 12. 22. 24. 27. 105, 3. 126, 10. εν τω
Αισχίνης 85 , 21. 118 , 22. 122 , ' Αριστοφάνης
περί κόσμον(33, 3. .) 124, 12:
Πλούτ
2 .
Αισχύλος 68, 20. 69, 3. ( Προμ .) ( Νεφ.) 76, 16. (Σφήκ.) 51 , 10.
ενύπνιον 52,ς 2και. σύγγραμμα
52,24. 135, 25. 153,19. ( Επτ. 'Αριστοφάνου :

ε. Θ ) 15, 24. 75, 1. 121,19: Αρποκρατ ίων 1ο8, 11, 109, 13,
( Πέρσ. ) 27, 22.'92, 9. 127 , 6 .
( Χοηφ . ) 62 , 15. ' Αφρικανός 108, 11 .
' Αλκμάν 65, 14. ' Αφρικανού Κεστοι 76, 2.
"Αμμων και μαθηματικός εν Κα Β.
ταρχαϊς 33, 6. 54, 2.
' Αναξαγόρας 41 ,21. 67, 23. 26. Βιργίλιος 20 , 28.
28. 94, 6 : 7; 105, 16 .
*Ανδρων
13.
ο Αλικαρνασσεύς 135 , Γ.
Γαληνός εν τω περί στοιχείων
'Αννουβίων 33 , 15. 54, 3 . 102 , 19.
' Ανώνυμος ο μαθηματικός 5 , 9
128 , 26 , 129 , 9;
' Απολλόδωρος ο Αθηναίος ισο- Δαυίδ 32 , 1 .
ρικός 18, 15. 21 , 10. 16. 28. Δημόκριτος 64, 20.
25, 10. 27 , 4. Βοιω
“ Απολλώνιος ο γραμματικός 126, Δημοσθένηςεν 21. προς
τον λόγο 85 , τω εν ' Oλυν
11 .
ςθιακού 122
, 22.
" Απολλώνιος ο μαθηματικός 6, Διόδωρος ο Ερυθραίος 45, 11 .
3. 108, 10. 10!), 12 . Διόδωρος ο Σικελιώτης 14 , 11 .
Απολλώνιος ο Ρόδιος 84, 28 . 17 , 6. 21 , 16. 28. 25 , 10. 97 ,

*) P. Lupiani
ιε2 . " INDEX AVCTORVM
8. 125 , 4. 155, 25. 137, 1. Ηρακλέους επίγραμμα εις " Α
141, 10. 21. 145, 23. 146 , 12. σβολον 24 , 24.
Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς 51, Ηρόδοτος 9ο, 11. 111 , 28. 134,
19. 131 , 16. 141 , 20 . 8. 135, 2. 141 , 12. 16.
Διονύσιος ο κυκλoγράφος 15ο , 1. Ηρωδιανός 126, 11 .
Διονύσιος περιηγήτης 5 , 3. . Ησίοδος 4, 11. 19 , 3. 41 , 21 ,.
135, 5 , 141 , 15 . 51 , 11. 63 , 5. 13. 65 , 13. 68
Δίων Κάσιος 76 , 25. 108 , 2 . 20. 69, 3. 126, 20. 117; 7. 9.
136, 17 , 141, 12. 16. 21 .
ς
149 , 26. εν Θεογονία 19, 5.
Δίων ο Προυσαεύ 51 , 15, 21 . 20, 1. seqq. 16. εν τη ηρωϊ
22. 54 , 12 . κη γενεαλογία 126 , 16. 134 ,
24 .
Δωμνίνος
θεος 4ο, μαθη
1 . ματικός
Δωρό 35 , Σφαιστίων και μαθηματικός και
15. 54, 4. 128, 25, 129, 5. Θηβαίος 101 , 14.
( Δωσιάδης ) 68 , 17: Θ.
Θαλής 65 , 9.
οι εβδομήκοντα δύο γραμματι- Θεόκριτος 7, 16. 62, 1. εν τοις
κοι 85 , 14. 104 , 3. 19. 125, βουκολικοίς 13ο , 26. εν τω
25 . βωμό 68, 15.
“ Εκτύριος 54, 3. 1

'Εμπεδοκλής 20, 21. 41, 21. 42, Ι.

17. , 54, 24. 55, 13. 68, 4. év
Ιατροί 104, 24.
πρώτο φυσικών
'Επίγραμμα 53 , 21 .
εις Πεισίστρατον Ιουλιανός και μαθηματικός 104,
15 .
εινός 29, 2131,90 Ηρα- Ιπποκράτης 102 , 19. έν έπι
κλέους εις" Ασβoλον 24, 24. και στολαΐς 64, 25.
'Επίκουρος 64, 19 . “ Ιππώναξ 79, 21. 83 , 26. 84, 1 ,
' Ερασίστρατος 105 , 2 . 153, 16. εν τω κατα Βουπα
Ετυμολόγοι 102, 2. λου ιαμβο 76, 10.
Εύμολπος εν Βακχικούς 53, 14. Ιστορία 100, 1.
Ευριπίδης 53, 1. 68, 4. 144, 5. Ιστορικοί 7, 14. 8, 20. 18 , 19.
( Εκάβ.) 5, 14. 86, 10. 145 , 2. 20,
134 ,18.26.30,136
3. ,3814.
, 16.142
40 ,, 21
14..
( Ορέστ .) 35 , 13. (Μηδ.) 91 ,
18. 114, 9. 12. ( Ανδρομάχ.) 145, 15, 25. ιστορικός τις 145,
(105Βάκχ.) Τρωάσι
, 7. (91, 39, 25.
20. ()Μελανίππ.) 24 .
'Ιωάννης127, 25. 28. ο 'Αντιο
41 , 18. 24. ( Παλαμήδ.) 44, 14 . χευς 132 , 22. 135 , 26, 145 ,
Ευφορίων 61 , 5. 20. 26. 150, 5.
Ζ. K ,

Ζηνόδοτος 126, 12. οι περί Ζη- Κεφαλέων 3, 21 .

νόδοταν 73, 11 . Κιναίθων Λακεδαιμόνιος 45,
Ζήνων 82 , 19. έν επιστολαίς 10.
71 , 28. Κόϊντος και Σμυρναίος 45, 12.
Ζωίλος ο 'Αμφιπολίτης 3, 13, Κουρανός 76, 4. 108, 11. 109 ,
125 , 22 13.
Κολοκυνθος 35, 15. 54, 3.
H.
Κόλουθος 39, 13. 41 , 8.
“ Ηράκλειτος 4, 5. 51, 27. 101 , Κρατίας ο σοφιστής 8 , 23. 29.
29. 126 , 16 . 13ι, 226
 IN TZETZ AM. 183

Κρατίνος 12, 9. ) 19. 128 , 25. 129 , 1. 130, 9.

Κρονουτος 3 , 18. 132 , 2. 143 , 13.21. 144, 15 .
Ε. κωμικοί 155, 126 145, 10. 147, 14. 152, 3.27.
'Οππιανός (Αλιευτ. ) 54 , 21 .
138, 14. ( Κυνηγ.) 29, 18. 3ο ,
Λεξιγράφοι 101, 21. 19. 26. 31 , 10.
Λέσχης Πυρραίος 45, 10. 'Ορφεύς 26, saepius. 27 , 15. 54,
Λουκιανός 36 , 17. 64, 24. εν τω 15. 41 , 21. 53 , 16. 20. 65,
της 'Ασσυρίης 141 , 15. 13. 127, 11. εν ταϊς Δωδε
Aυκόφρων 52 , 25. 134, 4. 135 , καετηρίσιν 127, 5, εν τοίς Αι
22. 141 , 22. θικούς συγγράμμασιν 25, 27.
Λυσίας 85 , 23. (10.) 17, 29. 11 ), 16. 23. 22,
20. 23, 19. 24. 31, 15. 23. 26 .
Μ . 65, 20. 91 , 14. 92 , 23. 112,8.
Μαθηματικοί 32 , 25. 33 , 16. 146 , 4. " 147, 22. 119, 22. (Má
54 , 1 . ξιμος περί καταρχών ) 26, 24.
(Μάξιμος, vide ' Ορφεύς) 28, 25. 30, 10. 33, 13. 50, 12.
Μάρκος Αντωνίνος 64, 6. 9 .
και της Μελαμποδίας ποιητής Παλαίφατος 4,ΙΙ 1. .
143 , 1.
Μέλισσος 105 , 1 . Παρμενίδης 105, 1 .
Μένανδρος 53, 5. 67, 24. Παύλος ο μαθηματικός 54, 2.
Μωϋσής εν τη μικρά γενέσει Παυσανίας και ιστορικός εν τω
32, 8. Μωσέως " Έξοδος 92 , 21 . περί Αντιοχείας κτίσεως 138 ,
15 .
1 Ν. Πίνδαρος 7 , 15. 100 , 5. 132, 1.
14 19,
5,
Νεωτέρων τινές ιο6, 8. Πλάτων 51 , 24. 61, 13. 65, 10.
Νίκανδρος έν Θηριακούς 131, 6. 66, 1. 67,21 . 105 , 2. 126, 10.
139 , 6. ( Φαίδρ.) 53 , 13. ( Κρατύλ.) 70,
>
Νικήρατος 54 , 5 . 25.
0. Πλούταρχος 30, 2. 49 , 14. 151 ,
"Ομηρος 4, 26. 5, 11. 25. 26. 6, 17: 141, 22. 142, 19, 151,10.
saepius. 1 , 1. g. saepius. 15.
( Ρωμύλ.) 76, 24. 156, 6. ( Πο
14 πλικ. ) 109 , 3 .
ter . 17 , 26. 28. 18 , 2. 3. 4. Πολυϊ .. ο διθυραμβοποιός
20 , 22. 25 , 26. 28. saepius . 132 , 8 .
29, 8. 9. 10. 15. 17. 3o , sac
pius. 31 , saepius. 32, 17. 33 , Πορφύριος 3,1912., 2.125,12620., 20. o
19. 26. 28. 34, saepius. 35, 8. Ποσειδώνιος
'Απολλωνιάτης 4, 10 .
36, 11. 25. 42, 15. 47, 3. 48 ,
29. 49, 1. 51, 5. 11.59, 18: Προκόπιος Γάζης 67, 21.
17. 18. 60, 21. 23. 61 , 1 . Πρωταγόρας
54 , 3 .
ο μαθηματικός
62 , 4. 6. 8. 10. 17. 65 , 13. Πτολεμαίος 54, 2 .
66, 10, 81 , 3. 4. 23. 25. 82 ,
29. 85, 4. 5. 13. 85, 8. 86; Πιθαγόρας 15, 15. 64, 13. 65,
8. 27. 87 , 3. 89, 5. 90, 21 . 9. 105, 2. 143, 24. Πυθαγο
ρείοι 128, 27.
22. 25.27.28. 9t. 16. 99, 15. Πυθόχρηστον 14, 29.
101 , 22. 104, 4.7 . 105, 13. 15.
106, 17. 18. 109, 25. 112, 28. Ρ.
114, 3. 18 , 1. 124, 11. 127, Ρήτορες 99, 23.

*) Eosdem versus hebet in Chil . VIII. 264.

1
184 INDEX AVCTORVM IN TZETZAM .
Φιλόσοφοι 10ά, 25. φυσικοί 55,
28 .
Σαπφώ 3 , 17. 126, 12. Φιλόστρατος 8, 24. 9,3. 18,24.
Σιμωνίδης 117, 17: 19, 27. 20 , 1. seqq. 16. 131 ,
Σολομώντος Επωδικά 76, 5 . 16. 28. 141 , 16. 150 , 4. i'v
Σόλων 144, 28. ηρωϊκούς 146 , 23. 148, 7. 14.
Σοφοί τινες νέοι 5ι , 9. εν τώ του Τυανέως βίω 31 , 12 .
Σοφοκλής 144, 29. ( Αϊ.) 52, 28. 32, 3. 4. 108, 12. 109, 9. 138,
(Οιδ. Τ.) 53, 7. 98, 10, ( Αν 22. 141 , 13.
τιγ.) 53, 10. Φυσικοί 33, 16. 55, 28. 82, 20 .
Στωϊκοί 65, 10.
Σωρανός 126, 10 . Χ.

Τ .
Χαιρήμων ο ιερογραμματεις
123, 11. 28. 146, 16.
Τζέτζου ( Ιωάννου ) επίγραμμα Χείρων ιο8, 11.
εις " Ομηρον 38, 3. εις Νάρκισ- Χρησμός δοθείς Αθηναίους 13,
σον 139 , 12. “Ομηρικά 45, 1 . 20. 24. 142, 27: 143, 6. Ka
Τιμαίος και μαθηματικός 54, 2. δμω 14, 3ο. 15, 2. 16, 6. και
Τιμόθεος 21 , 17 : Κρησί 96, 25. Λακεδαιμονίοις
Τρυφιόδωρος 45, 11. 52, 19. 40, 9. “Ομήρω 151 , 16. Πέ .
Τυραννίων 126, 12 . λοπι, 95, 9. Πριάμο38, 19. 40,
21. 43, 15, περί Τροίας 67, 12.
Φερεκύδης 38, 12. 4 .
Φιλητάς 126, 12. 4ελλος 4, 24. 5, 7. 127, 17:
128, 9.
Φιλόξενος 126, 11.

* ) Tres primos versus affert etiam in Chiliad . XII. 194.

 INDEX RERVM IN TZETZAM .

' Α.
Αιολείς 56. 5ο. 59. 62. 63. 66.
Α επιτατικόν 89. 71. 74. 77. 81. 83, 85. 87. 88.
'Αγαμέμνων 68. 69 . 93. 96. 98. 102. 103, 105, 106.
' Αγήνωρ 14. 107. 112. 115. 117. 118. 119.
αγλαος 83. 120. 121 , 122. 12 t . 147.
'Αγίρριον 148. Αίολος 63. 134,
' Αγχίσης 15ι . ' Αις 63 .
"Αιδης 152. ' Ακάμας 115.
* Αδωνις 138 . ' Αλβανον όρος '141 .
Αερόπη 69 . " Αλβη 142.
αεροσκοπία 107. 111 . Αλέξανδρος ο Μακεδών 11. 82.
αετός Προμηθέως 10. ο Νείλος 112. 125.
10 , 137 ' Αλέξανδρος ο Πριάμου 38. 39.
άζω 82. 40. 41. 42. 43.
αζω 82. ' Αλκάθους 68.
Αθηνά 39. 42. 55. 57. 8ο . αλληγορία ρητορική , φυσική,
Αθήναι 134 .
μαθηματική 28.
' Αθηναίοι "Ιωνες 63. 134 . " Αλπεις 10 .
αι Αιολικών αντί του ή 63. άμα ιο6.
Αιακός 9. 59. 132. 135. ' Αμαζόνες 28. 13ι .
Αίας 6ο . ' Αμαλθεία 58.
Αίγινα 59. 132 . 'Αμανίδες πύλαι 10.
Αιγύπτιοι 5. 58. 59. Αιγύπτιοι άμβροτος 151 .
κριται νεκρών 152. άμμε 106.
Αίγυπτος ο πεντηκοντόπαις 9. άμμος 103,
Αίγυπτος χώρα 9. 43. 137 . " Αμμων 58. 59.
Αιδης 63 . ' Αμούλιος τά2. Ε

Αιθιοπικά συμβολικά γράμμα- ' Αμυκλος 138 .

τα αμύμων 122 .
Αϊ θρ17. 94 , 99. 123, 146.
α 69. αμύνω 13 . 1

Αίμος Θραξ 10. αμφηρεφής 100 .

Αίμος
10.
λόφος περί την Θράκην ' Αμφιδάμαντος άθλα 18 .
' Αμφίων 13. 133. 141 ,
Αινείας 10. 441. 142. 151 . ανά 77 , 1

Λίνος 10 .
Ανακρέων 15ο.
αίξ δια τι ηλίω θύεται 98. Ανανίας 15ο ,
186 INDEX RERVM -

άναξ 69. 'Αριστοτέλης 154 .

' Αναξαγόρας 105 . 'Αριστοτελικά συγγράμματα 45.
' Αναξιβία 69. 155 .
ανδάνω 83 . άρκτος λουτρών ωκεανού άμμο
' Ανδρομνάχη 6ο . ρος 28 .
άνευθε 90 . άρμα αντί του άρμα 78.
ανήρ 119. ' Αρμενία 10.
' Ανθευς 40. άρμενον 8ι .
" Αννουβις 134. αρνών από του ρη» 113.
' Αντήνωρ 40 . "Αρπιννα 132.
αντιαν 85. άρτι 153.
' Αντιόπη 132. αρτίως 153.
' Αντίοχος 93. αρχαίοι ψιλά αντί δασέων εξε
' Αντίπατρος 112. φώνουν 78.
αντίπτωσις 85. αρχαϊσμός 61. 90.
' Αντώνιος 139. Αρχίλοχος 15ο.
Or

' Αξιόχη 68. Ασβολος 24 .

Ασία 9 . 135.
*Αορνις χώρα ή λίμνη το. 21

απερείσιoν 71. Ασιος φιλόσοφος 135 .

αποδέχεσθαι 122. " Ασκληπιός 24.
άποινα 74. 'Αστέριος Κρητών βασιλεύς 14.
απόκοπη 74. 88. 106. 36. Ζευς 1+. 36. 38 .
'Απόλλων 71. 72. 75. 8ο . 82. 95. αστήρ 151.
96. 97. 117. 138. ο ήλιος 18. αστραπηλάτης λίθος 75. ,
19. 28. 58. σοφός και μάγος άστρον 15τ .
19. 21. 25. 16. σύγγραμμα αστρονομία 107. 110.
αυτού15ο. Λαφναίος 43. Κάλ- Αστυνόμη 4 .
λαίος 95. Διϊ φίλος 120.' Α- ' Ασωπός ο Αιακού μητροπάτωρ
πόλλωνος τόξα , ώμοι, βέλη 9. 59. 132, ποταμός 9.
99. 100 . άταρτηρών 74.
' Απολλώνιος ο Τυανεύς 93 . ' Ατλαντικών όρος 132. πέλαγος ,
' Απρίλλιος μην 45 . 9. 132 .
αρά 74. 'Ατλας 9. 132 .
* Αραβες 77 . 'Ατρείδαι (68. 69.
' Αραβία Μελαμποδία 9 . ' Ατρεύς 68. 69 .
' Αργείων βασιλεύς Λύκος 9. 'Αττικοί 4ο. 5ο . 51. 64. 72. 74. »
' Αργείος 68 . 78. 79 83. 84. 85. 86. 88 .
αργός 103 . 89. 93. 97. 98. 99. 103. 105.
" Αργος τετρόφθαλμος 56. 84. 106. 107. 112. 115. 117. 119.
κύων 155 . 122. 124. 130 , 147. 155. na .
" Αργος ο Λικυμνίου 103. θητικούς αντί ενεργητικών
'Αργος πώλες 40, 84. " Αργους χρώνται 8. τρέπουσι το σ
κρήνη Δίρκη 9. εις ξ και εις τγο. τας γενι
αργυρότοξος 94 . κας και δοτικάς αιτιατικώς ,
Αργώ 84. τας δε κίτιατικής κατά γενι
' Αρεικά συστήματα 129. κην έκφωνούσι 88. το απλούν
αρήγω 118. και το συγκριτικών και το
αρήξειν 118. υπερθετικόν άλληάλλως δεν
χονται 86. τα υποτακτικά και
* Αρης 69. δ αστηρ 99 . αυθυπότακτα και συμβου
αρητηρ 7 .
' Αρίσταρχος 67. ' Αριστάρχου λευτικά μικρά γράφoυσι ιο7 .
σύνθεσις 46. πώς υποτάσσουσι 107. ψιλων
άριστης 15, τικοί 107. δύο γράμματα κρυ
 INTZETZAM . 187
φίζουσι15. Ατικόν ήτε 63. γράμματα τίνες τίνα έφερον
Αττικά πάντα τα δυϊκα 79. 46. 77. 156 .
' Ατυς 134 . γραμματικοί οβ' 46.154.
Αύγουστος Οκταούιος 11. 159. γυναίκες τίνων πούργοι παρα
μην 11. 139. τους παλαιούς 85. 86.
αύθις 84 .
Αυλις 44. 106 .
Αυσονία 9. 135 . Δαίδαλος 13ι .
Αίσων 135 . δαίμων η ψυχή 145.
αιτήμαρ 119. διάκρυον 98 .
αύτις 84 . δαμά 106 .
αφαίρεσις 74. 88 . Δαναοί 98 .
" Αφιδνα 69. Δαρδανίωνες 45.
' Αφροδίτη 39. 40, 41 , 42, 45. Δάρδανος 45.
55. 138. 151. ο αστηρ 99 δασύνονται τα . έξωθεν επαν
' Αχαΐα 9. 134. 135. ξηθέντα ιοι .
Αχαιοί 63. δάφνη 11, 76. δαιμόνων απε
Αχαιός 63. 134. 135. λατήριος 5.
'Αχιλεύς 24. 41. 59. 6ο . 96. 105. Δάφνη 75. 158.
Δέλτα Αιγύπτου 9.
15. δι' ενός λ 6ι .
Δελφύνη 117.
Β . Λερκετώ 139.
Βαβυλών 13. δέρκω 121.
Βάραθρα πεδία Αιγύπτον 10. Λέστιος μην 43..
Βασίλειος ο Μακεδών 95, Δευκαλίων 73.
βασιλευς 19. βασιλής 115. Δηϊδάμεια βο.
Βελλεροφόντης 28 . οι δημηγορούντες ορθοί έστω
βέλος98 . τες εδημηγόρουν 105.
βέλτερος 119 . Δημήτηρ 57 .
βίος 101 . Δημοσθένης 140.
βιος 1οι . Δίας 68..
Βριάρεως ο Ηρακλής 13. 24. Διϊ φίλος 120.
Βρισηίς 44. Δίκτυς Κρης 20. 21. Δίκτυος
Βροντέας 68 . συγγραφή 20. 21. 25. 27. 15ο .
Πρόντων 132. Διογενείς βασιλείς 28 .
Βυζάντι 93. Βυζάντιος σκυ- Διόδωρος Αγυόμίνος 148.
τεύς 4.ον127. Διομήδη 138.
Βύζυς ιο. Διομήδης 22 , 115.
Διόνυσος 133. 137. ο οίνος 11.
Γ . ο ήλιος 18. 58. 59. Διόνυσος
Γαδειρα 10. και Διόνυσος 47. 77 . ?

γαία 107 . διος 69 .

Γάϊος Ιούλιος Καίσαρ 20 . Δίρκη κρήνη " Αργους 9.
Γαλάται 136 . Δίρκη γυνή Λύκου .9. 152. 141.
γέα 107 . δίσωμα ζώδια 15ι .
Γεδεών 21 . Δίων Προυσαεύς χρυσόστομος
γενεατι 149 . 12. 155.
Γη 75, Διόνυσος 47. 77 .
γλαυκώπις ' Αθηνα 57. 105. δοιός, δοιω 79.
γλυκύτης ρητορική 99 . δολιχόουρος στίχος 6ο .
γνώσις τι διαφέρει φρονήσεως Δράκων ποταμός 10.
30 . δριών παίδες τίνες 13.
Γοργώ 13. δνίχα πάντα ' Αττικα 79
188 INDEX RERVM

Δύμας 38:: ' Επειός 6ο.

δύο και δύω 77. 78. 79 . επέκτασις 84. 98.
Δωριείς 65. 74. 78. 83. 84. 85. επευφημεϊν 82 .
93. 9. 97. 17. 19. 121. 124. επιβρύκων αντί του επιβρύχων
147 . 78.
Δωρίς 9. 134 . επιγραμματοποιοί 15ι.
Δωρις νύμφη βο . το επιθυμητικόν 8ο . 81 ,
Δώρος 134. 'Επίχαρμος 46. 77. 156.
δώτης 79. έπος 47. 118.
' Ερασθαία 153 .
Ε. ' Ερασθαίον 135.
ε προ του και πότε δασύνεται ή ερεθίζω 86 .
ψιλούται 17 . ερέθω 86.
έγχεσιμοροι, έγχεσίμωροι47.77 . ερέφω 100.
έγων 18 . 'Ερεχθεύς 65. 15:
έδαφος 114. ' Ερίβοια 6ο.
έδδεισε, έδεισε 87. 88. " Ερις 39. 42 .
έδος η χέρσος γη 14 . “Ερμαϊκά συστήματα 129 .
εέλδιρ 98. “Ερμής 39. 57. ι . 8ο . 155. και
- εια ιο6 . αυτηρ 99.
- είδιον 107. “ Ερμιόνη 6ο.
είδω 120 . “ Ερμώναξ 140 .
ειδωλοποιϊα 70. έσμείν 122.
ειμαρμένη τι παρ' “ Ομήρο 32: Εσπερίδες 39.
είπερ 119. " Εστωρ 8ά.
είπών διά τί βαρύνεται 113. έσωθεν αυξανόμενα ψιλούνται
εις 124 . 120 .
είσω 115 . εταίρος 82.
“ Εκάβη 38. » . 'Ετεοκλής 22. 149 .
έκατηβόλος 117». -έτης και -ετής από του
εκατόμβη 112. έτος 154.
εκηβόλος 76. 117 ετώσιος 86.
έκθλιψις ιο5 . ευδαίμων 144. 145.
" Εκτωρ 23. 6ο . εύκνήμιδες 79.
ελάφου βίος 149. εύνη 86.
έλεγειογράφοι 5ο. περί τον Εύξεινον πόντον πα
Ελένη 39. 40. 43. 44. 69. 15 . χύδερμοι θαλασσιουργοί 128.
" Ελενος 19. 25. 16 . Ευριπίδης 14ο . μαθητής ' Ανα
"Έλιος 68. ξαγόρου 41 .
“ Ελλάς 9. 134. Ευρυάνασσα 68.
έλλειψις 103. εύρυκρείων 125.
Ελλην 63. 134. Ευρυσάκης (βο .
" Ελληνες 63. Ευρώπη 13. 14. 135 .
ελλώρια 66. Ευφραντίδης ο μάντις τών ' Α
εμέν 122 . θηναίων 109.
Bνδηϊς 59 . είχομαι ο8 . 121.
ένεκα 122. " Έφεσος 134.
έννη 103 . έχεπευκές 103 .
εξοχή 121.
έξωθεναυξανόμενα δασύνονται Ζ.
120 . ζάθεος 95.
επάλμενος 8ι . Ζευς 39. 55. 57. 58. 59. 68. 69 .
επαύξησις Αττική 74. 71 , 8ο. 82. 109. 153. τι παρ'
 IN TZETZA M. 189
“Ομήρω 32. μάγος, νιος Κρό- θάρσος 122 .
νου 22, 3ι. Αστέριος 38. Kα- -θε λήγοντα επιρρήματα 90 .
τρεύς 43. ο αστήρ 99. η ει- 91 .
μαρμένη και τύχη 117. Διός Θείας 138.
βουλή 07. Θέμις 135.
Ζέφυρος 138. 139. Θεμιστοκλής 13. 142. 143.
Ζήθος 13. 133. 141 . -θεν λήγοντα επιρρήματα go ,
Ζηνοδότου σύνθεσις 46. 91 .
ζώδια 15ι . Θεοβόων 152. 145.
Ζωίλος “ Ομηρομάστιξ 125. θεοί 79. 8ο. τί παρ' “ Ομήρω
ζώναι του ουρανού 99. 28-56 . πόθεν τα στοιχεία
Η . 55, θεών ονόματα κύρια πο
η αντί του e 72. έν τροχαϊκή λέ σαχώς παρ' Ομήρο 55. 71 .
ξει πότε ψιλούται 120. θεός πενταχώς παρ' Ομήρο
ήβαιον 126. 29.- 54 . 70. θεών παίδες τίνες
ήδυμος 127. 13.
ηθοποιία 70 . Θεόκριτος 47.
Ηϊονεύς 38. θεοπροπία 121 .
Θεσσαλία 135.
ήλιος και αστήρ
9. ήλιος 99. ,ηλίου
" Όσιρις πέρι, Θεστορί 114.
Διόνυσο ς Θέ
στωρ 92:
δης
Ηρακλής, Μίθρας, Απόλλων , Θέτις39.41.42.6ο.
" Αμμων , Ζευς 58.
Ηλις 95. Θηβαϊκός πόλεμος 67.
“ Ημιθέα g5 . 96 . Θήβαι 17. Βοιωτιαι 16. 145.
' Ηπειρόποντος 135. Αιγύπτιαι 17. 145.
" Ηρα 31. 42. 55. 58. 8ο : 104. Θηβαϊς 97.
153, θηβη η βούς 145.
Ηρακλειδών κάθοδος 18. βα- Θήβη 132, 145.
σίλεια εν Λακεδαίμονι 18. Θησεύς 69 .
“ Ηρακλείς τρείς 24 . Jiv 89.
Ηρακλής 14. 21. 29. 24. 103 . θους 74.
137. 138. 145. μάγος 3Ι. σο Θράκη 44 .
φος 59- μουσικός 17. ο ήλιος θράσος 120.
18. 58. ο παλαιός Αιγύπτιος Θυέστης 68 .
23. 24. ο " Ελλην 25. Βριά- θυμικόν 8ο. 8ι. 120.
ρεως 25. 24. ο' Αλκμήνης 25. θυμός 49. 83.
24. έτερός τις 24. τρία μήλα θυτική 1ο8.
κατέχων 10ο . Ηρακλείοι λή Σ.
μνιοι όπλα ετεχνάσαντο 23 .
ήρωες 65. - ία 106,
ηρωογράφοι 15ι . ιαμβογράφοι 15ο :
Ιαπ ς 137.
- ής αντί του είς Αττικόν 115. Iαςετό
Ησίοδοςπότε έγένετο 18. 19. ίασπις 5.
αρχαία 78.
146 .
Ησιόνη 6ο. Ιάσων 2 .
" Ιδαίος 12.
ήτε 'Αττικόν 65 .
ήτις κοινόν 63 . " Ίδη
ίδ
43. 15r.
ιον 107 .
ήτοι 113. Ιδομενεύς 20.
ήυδα 122.
" Ηφαιστος 5η . 8ο , το πυρ 11. ιερατική 107 108 :
ιερέη 61..
θάλασσα 90 . ιερεία ποια θύονται 113.
ερευς 76. 8 .
 190 INDEX RERVM

Ιηται 3η. Κάστωρ 69.

'Ιθάκη 148. κατεπέψη 120,
'Ικάριον πέλαγος 9. καυμελαύκιον 111.
Ικάριος 9. 13ο . 131. 132. κέλομαι 117.
"Ικαρος 13ο. Κένταυροι 28.
' Ιλευς 126 . κεράσθαι 36.
Ιλιάς 37. 45. 49. 'Ιλιάδες μι- Κεραύνια όρη 11 ,
κραι 45. Κέρκυρα 132 .
Ιλιείς 45 . κηλα 103.
" Ιλιος 115. κήρ 100 .
Ιλος 45, 115. Λίλλα 95 .
ελώ 12 . Κιλλαίος Απόλλων 95.
ιος 83. κίλλας 95 .
" ΊοςΙούλιο
131. 54.Καίσαρ
της Αρκαδίας37. Κίρκη,135.
Γ. ς 20 . Κισσηίς Εκάβη 38.
κιων 90 .
* Ιουλος ο ' Αντιπάτρου 12 .
Ιούνιος μην 43. κλαγγή οϊστών των ηλίου ιοι.
“ Ιππαλκμος 68. κλάξαι 100.
"Ιππασος 68. Κλαύδιος γέρων 21 .
ιππής 15 . Κλέολλα 69.
“Ιπποδάμεια 44. 68. 95. κλώνη 52.
“ Ιππώναξ 15ο. Κλεωνός 68.
ίρης 83, Κλυμένη 135.
* Iσις 57 . κλύμι 93.
αι ιστουργούσαι το παλαιον κλύω 98.
πορευόμεναι ειργάζοντο δ5. κλώ 98 .
ισχας 75. 10 ). κνήμη 79.
φθιμος 63. κνημίς 79.
ιφι 96. Κοίλη Συρία 1 .
' Ιω 81. 153. κοϊλος 121.
"Ιων 63. 134. 135. κοινή διάλεκτος 85 .
"Ιωνες 5ο. 72. 74. 83. 84. 85. κοινή συλλαβή αντίμακράς 82.
88. 90. 93. 94. 95. 96. 97 98. 87. 103. 106. 13. 115. 117 .
101. 103. 205. 106. 115. 116 . 118. 121. 12+.
117. 118. 110. 120. 124. 126. κοινός Ερμής 14η.
135. 147, τί ψιλουσιν 62. τους Κολλατίνος 109.
παρεληλυθότας δια της του κομητών πέρι 128.
ενεστώτος γραφής και φρά- κόρακος βίος 149 .
σεως εκφέρουσι 3. Ιωνικόν Κόρινθος 68 .
ήτις 63. έκτασις 61. συστολή κορυφαιότατον 155 .
6ι. 'Ιωνίδες ιβ ' πόλεις 13ι . κορώνης βίος 149.
'Ιωνία 9. 134 . Κόρωνος 6ο.
Ιωνίται Σύροι 135. κόσμου γενέσεως πέρι 55. 56 .
Κ . κότος 49.
Κάδμος 14. 17. 22. 46. 17. 145. Κούρτιος 10. 136.
148. 149. 156. Κούρτιος λάκκος 10. 136.
Γ . Ιούλ. Καίσαρ 20 . κραίνω 98 .
Κάλχας 10. 114. 15 . κρείσσων 119.
Καλχηδων 10. Κρεοφιλος 154.
Κανδαύλης 14ο . Κρέουσα 65. 134.
κάρηνον 99. ' Ολύμπου 99. Κρήτες 96.
Κάσιον όρος 1 . Κρήτη45. εν Κρήτη σεισμός 21 .
Κάσπιαι πύλαι 10 . Κριθηϊς. 8. 12.
 IN TZETZAM , 191
Κρίνις g6 . λοιμος διά τι απο κυνών και
Κροίσος 11 . ημιόνων άρχεται102. λοιμός
Κρόνος6ο. ο αστηρ 99 . πόθεν 2. λοιμού αιτίαι 113.
κσ αντί τού ξ 78. ημέρα κρίσιμος 104.
Κύκνος 39. 44. 95. 16. Λουκιανός 155 .
Κυνόσαργες 142. Λυγκες 36. 155 .
Κυνόσουρος 68. Λυδοι 112, 134.
Κυπάρισσος 138. Λυκομήδης ο.
κυπάρισσος 11 . Λύκος 'Αργείων βασιλεύς 9. 152.
Κύρος 39. Λυκοστόμιον ιο.
κύων 102. κύνες δια τι ευπα- Λύκου πεδιάς 10.
θείς 102. Λυκόφρων 15ο.
κωμικοί 15ο. λυρικοί 15ο.
Κωνσταντίνος ο μέγας 93 . Δυσιδίκη 6ο . 68.
κωνωπών 93.
Μ .
μα 120.
λάας , λάων 79. μάγοι 92.
Λάβδακος 22. Μαίων 8 .
Λαβινία 141 . Μακεδονία 9.
λαβύρινθος , επίκλημα φιλοσό- Μακεδών 9. 154 .
φου 12 . μακροκέφαλος στίχος 6ο.
λαγαρος στίχος 5. 6ο . μακροσκελής στίχος 6ο .
Δάδων 74. 75. 132. μαντική ιο7.
Λαίϊος 93. μάντις 22. μάντεως αρετή 115 .
Λάϊος 12. μάν τεις 77 .
Λακεδαιμόνιοι 75 . Μαργίτης 3η.
λαλία 118. Μάρων 133 .
Λαομέδων 23. 38. 6ο . μέγα κρατείν 19.
λαος, λαών 79. λαοί 75. μεγάλος 121 .
Λάρισσα 63, Μεγιστίας και Ακαρναν 1ο ) .
Λατίνος 141 . μέκος αντί του μήκος 6ι .
Λειβήθριος 127. Μελαμποδία 'Αραβία 9 .
λεκάνη 110. Mέλης 11. 12.
λεκανoμαντία 107, 110. 148. Mέλης ποταμός 8. 11.
Λέσβος 44. Μελησιάναξ 36.
Λευκάς 139. Μέλισσα 11.
Λευκίππη 38 . μέλισσαι 11 .
Λευκοθέα 95. 96.. Μενέλαος 40. 43. 6ο . 68. 69. 115 .
Λευκόφρυς 95. 96. Μενέσθης 13ο.
λευκώλενος " Ηρη ιο4 . Mevéolios 130 .
λέχος 86. Μετώπη 132.
Λήμνιοι όπλα έτεχνάσαντο το μήλον " Βριδος 42 .
“Ηρακλεϊ 23 . μήνις 49..
Λητώ 70. 91. 117. μηρίον 97,
Λίβανος όρος 11 . Μίθρας 58, 59.
Λιβύη 9. 135. μίν 124 .
Λικύμνιος 103. Μίνως 132,
Λίνος 14. 17, 22 , 23 , 145 . Moίσαι 61 .
λίτονους 76. Μολοσσία 6ο .
λίτιος , λίτυον 76, 84 . Μολοττος 6ο.
λόγος i8 . μόρα 6ι .
λοιγός 113 . Μούσα 70 , 71, Μούσαι 155 .
192 INDEX RERVM

Ιουσών ονόματα και εφο- δ αντί του δς το ούτος 71. 74.

ρίαι 50. 51 . ' Οδύσσεια 37 .
Μουσαίος 11 . ' Οδυσσεύς 25. 115. 135. 148.
μυθος 84 . όθε 85 .
Μυοβατραχομαχία 37. ότι 85.
Μύριννα Αμαζών 10. οι αντί του ου Δωρικώς 6ι .
Μύριννα πόλις 10. Οιδίπους 22. 39. 149.
Μυρές. Μυρίδος λίμνη 159 ' Όιλευς 126.
Μύρρα 138. Οινόμαος 95.
μυρμα 11 . οινοπώτης 79.
Μυσία 94. ιού. 16. Οινώνη 5 ).
Μώσαι 6ι . oίoμαι 18 .
οίσθα 12
Ν.
0.
ν εφελκυστικόν 87. 88. 90. 1ο6 . οίω 118.
οιωνοί 67 .
113 .
οιωνοσκοπία 107. 108.
ν λήγ συλ
ουσαι λαβαι 83.
ναός, τους
ιερείς 97 . όλμος 10143.
ναούς έστεφαν οι όλβιος 9.
νάρκισσος 11 . "Ολυμπος 36. 8ο . 8ι .
Νάρκισσος 75. 15). ομηρεύσαι 147.
ναύς, νήας 74. “ Ομηράκεντρα 46.
Νεϊλος 11.18.97. 137. αετός 10. “Ομήρου πατρις 7 γεννήτορες
8. 14. τέκνα 14. διδάσκαλος
νέκυς 105 .
Νεμέα 132 . 11. " Ομηρος πότε έγένετο 18.
νεμεσίζω 147 . 25. 146. 118. 149. 150. é
Νεοκλής 142 . δήμησεν εις Αίγυπτον17. 146 .
Νεοπτόλεμος 24. 41. 6ο, πόθεν εκλήθη 36. τίνας βί
νη 120 . βλους γέγραφε 57. πόθεν έτυ
Νηρεύς 6ο . φλώθη 1:54. πώς έθανε 37.
Νικίππη 68. • 154. ου δοξάζει δαιμόνια 6.
Νικόπολις 15ο. άφθαρτον νομίζει τον κόσμον
νιν 12 . 41. δια τί σεσίγηκε τον ΙΙα
Νίνος 140 , 141. λαμήδην 44. 148. ουκ ήδει
Νίνος πόλις 11. τα κδ' γράμματα 46. 47. .
Νιόβη 68. 11. 115. 155. 'Ιλιάς και ' Ο
Νομίτωρ 142. δυσσεια εις τα κδ ' στοιχεία
νόστος 106. διηρημέναι45.154. Ιάδι διιε
Νουμίκιος ποταμός 14 . λέκτω κέχρηται 47. δια τι
Νυκτευς 132. από των τελευταίων ήρξατο
47. seqq. πώς αν είπεν ,
હો
νυν 103.
νυξ. νυκτί έoικώς 101. εμέλησεν αυτώ περί πάντων
νωε 69 . * Ελλήνων ή Τρώωνλέγειν 48.
νωμώ 114. δια τι την Ιλιάδα ουκ επέ
γραψεν ' Αχίλειαν 4ty . άλλη
ξ αντί του στο γορικώς τα περί θεών εκλαμ
Ξανθικός μην 45. βάνεται 5ο. 51. την πρόνοιαν
ξένος 82. αγνοών ειμαρμένην φησί 32.
5. θεών ονόματα ποσαχώς
Ξέρξης 13. 109. 112. 143. εκδέχεται 55. σπανιάκις πα
ξερον 6ι . 77.
Ξούθος 63. 154. τρωνυμικούς από μητέρων κέν
χρηται 59. των θνητοψύχων
Ο. έστι 64. 66. τα όλα και τις
ο προ του μπότε δασώνεται 118 . μέρη τους αυτούςέκφέρει ονό
 IN TZET ZAM . 193

μασι 85. τοϊς 'Ορφέως έπε- ( Παυσιλύπη 142.

σιν έχρήσατο 26 . Πεισίστρατος 8. 37. 43. 125. 154.
" Ομηρος ο τραγικός 19. 15ο. Πελάγων 16.
ομίχλη 118. πελαργοί μαρμαρινοί 93 ,
όμιχώ 18 . Πελασγία 9. 63. 135 .
ομνύω 118. Πελασγός 135 .
ομού 1ο6 . πέλεκυς 86.
ον γενική αντί της ων 77. Πελλαίοι ταύροι 29.
όνειρομαντία 107. 109. Πέλοψ 68. 95.
ονοματοποιΐα 89. 100. πεπίθοιμεν 124.
οξεία προκειμένη βραχέος ή περ 19.
επικειμένη ή μετακειμένη μη- πέρθω, πέρσαι 11. 8ι .
κύνει αυτο 66. 87. 155. περίφρασις 82.
οργή 19.. περόνη 79.
" Ορδις 96. Πέργαμος 103.
' Ορόντης ποταμός 10. Πέρσαι 11. 58. 8ι . 112.
' Ορφεύς 14. 21. 22. 23. 24. 25. Περσεύς 152 ..
26. 17. 47. 8ο, εξεδήμησεν εις Πήγασος 28 .
Αίγυπτον 17. 152. έπεσιν αυ- πηγών παίδες τίνες 15.
του " Ομηρος έχρήσατο 26. Πηλεύς 39. 41. 42. 59. 6ο..
ός σφιν 116 . Πήλιον 39. 42,
" Όσιρις 9. 57. 58. 133. 13. ο Πίσα 95.
Πισιδία 10.
ήλιος 18. 59.
αντί του
ουΙακώς 6ι .
Πιτ
ο 72. ψιλούται 62. πί ωνθεύ
97ς:
68.
Ουαλέριος ο Βρούτου υιος109. πλάθος αντί του πλήθος 61 .
ούλον 62. πλεισθένης 68.
ουλος 6ι . 62. Πλουτω 68.
ονεκα 73.. ποιηταί τίνες και πόσοι 15ο.
ουρανός 62. ποιητών χαρακτηρίσματα δ' 29 .
ούρες 102. οι ουρέες δια τι πο50.
λείσ151 .
θαι 47. 77 .
ευπαθείς 102.
ουρος 62 . πόλεμος ιο6 .
όχα 114. πόλις 85 .
πολλών 121 .
Π. -πολος καταλήγοντα 114.
πάθη λέξεως γ' 74. 88. Πολύβοια 95.
παίτρα 85. Πολυδεύκης 69 .
Παλαμήδης 46. 17. 15. 148. , Πολύδωρος 22.
Παλλάδιον 136. πολυμερής στίχος 125.
Πανοπεύς 6ο. Πολυνείκης 22 .
παραγωγή 86. πολύφλοισβος 89.
Παρθενόπη 135. Πομφολύγη 135 .
Πάριον 43. Πορθάων 6ο.
Πάρις 38, 40. 43 . Ποσειδών 95 .
παρολκή 103 . ποταμών παίδες τίνες 15
Πασίων 140. ποτώ 14 .
πάτρα 85. ποω 6ι .
πάτρη 85. Πρίαμος 38. 43 .
πατρίς 85 . προϊάπτειν 63.
πατρωνυμικά από μητέρων 59. προκέφαλος στίχος 6ο.
πατρωνυμικών αρσενικών τύ- προκοίλιος στίχος 6ο.
ποι γ ' 59,θηλυκών τύποι γ'59. Προμηθευς 57. 155. 137. βα
[N]
194 INDEX RERVM

σιλεύς Αιγύπτου 10. ο Νεϊ- σελαϊζω 147 .

λος 10. Προμηθέως αετός 10. σελήνη ο αστήρ 99 .
Προναπίδης 14. 17. 22 , 24. 25. Σεμίραμις 13. 38. 139. 140. 141 .
26. 27. 249. Σεξτίλιος μην 11. 139.
προς 124. Σεπτέμβριος 139.
προσωποποιϊα 70. 72. 121. Σηθ 32.
Πρωτεσίλεως 44. σημειοσκοπία 107. 111 .
πσ αντί τού ψ 78. σιδηρίτης λίθος 147.
Πτολεμαίος 9. Σιλουΐα 142.
Πτολεμαίος ποταμός 9. Σίμμας 142 .
Πυθαγόρας εξεδήμησεν εις Ai- Σιμωνίδης 46. 77. 156.
γυπτον 17. Πυθαγόρουχρυ- Σίσυφος Κωός 20. Σισύφου συγ
σά έπη 12. γραφή 20. 21. 25. 27. 15ο.
Πυλάδης 69. Σκαμάνδριος 12.
πύρ 103 . σκάπτρον 96.
πυρα 103. Σκείρων 59.
Πυρίσσους δ'Αχιλεύς 106 . σκήπτρον 16. 84 .
πυρον 103. σκύλος το5.
πυρρα 103 . Σμινθεύς 96. 97.
Πύρρα 73. Σμίνθία α6.
πωλείσθαι το αναστρέφεσθαι σμίνθοι 96.
47. 77 ; Σμυρναίοι άποικοι 'Αθηναίων
πωλώ 14. , 8.
Σύλων 45.
Ρ. Σπάρτη 43 .
ράβδος μαντική 76 . σπλαγχνοτομική του.
ραπται 46. στέρεα ζώδια 151 . *
Ραχές όρος 10 . στήθος120,
ραψωδία45. 46. στίχος δολιχόουρος 6ο . λαγαρός
Ρέα ' Ιλία 142 . 5. 6ο . μακροκέφαλος 6ο, μα
φεθος 120. κροσκελής 6ο. πολυμερής 125.
“ Ρεμόριον 142. προκέφαλος 6 » , προκοίλιος 6ο.
“ Ρέμος 13. 39. 141. 142, σφηκώδης 6ο .
την 113. στρατόπεδον 72.
δόθιον 89. στρατός 72.
μόχθος 89 . • στροφος καταλήγοντα 114 .
“ Ρωμαίοι 136 . στρωφώ 114.
Ρώμη 12. τα συγκοπέντα ψιλούνται 8ι .
“ Ρωμύλος 13. 39. 141 , 142 , συγκοπή 74. 88. 102. 5. Αιολι
λική 63. 74. 8ι .
บ ที่ 76.
Σαβίνοι 136. σύμπας 121 .
Σάκαι 11 . συνίζησις 76. τι,. 6ο.
σάκος 11 . Σύροι'Ιωνίται 155. Συριστίθη
Σαλαμίς 132. βη η βους 145.
Σάρδεις 111 . συστολή Ιωνικη 90 .
Σαρπηδών 135. σφηκώδης στίχος6ο.
σάτυροι 133. σφώε 69.
σε αντί τούζ παρ' "Ιωσι και σχεδογραφικά 114.
Δωριεύσι 78. Σωκράτης 145 ,
Σειληνό ς 133 .
σειρά χρυσή 8ι.
σεισμός εν Κρήτη 21 . σ αντί του ο 70 .
 IN TZETZAM . 193
Τάνταλος68. 95 . τύρσις 11.
Τάρχων 13 %. τω 84 .
ταύρος 98. διά τι ηλίω θύεται τως κύνας 6 :.
93. ταύροι Πελλαίοι 29.
Τειρεσίας 148. 149. Υ.
Τεκμησσα 6ο . υ πλεονάζον ψιλοί, τα προ αυ
Τελάμων 59. 6ο. του φωνήεντα 62.
τέλειος 13 . υάκινθος 11 .
Τελμισείς μάντεις 12 . “ Τάκινθος 75, 138. 139 .
Τελχίν 15. υβρεύσαι 147.
Τένεδος 44. 95. 96. 116. ύμνοι Ομήρου 37.
Tένης 95 , 96 . υπέρβατον 85, 102. ιο5. 18.
τερατοσκοπία 107. 111 . 124.
Τεύκρος 20. 6ο .
'Ιω. Τζέτζης 128. άβιβλος 15.
από στήθους λαλών 116. 152. Φαραώ 92.
153. ου φυσικός 89. ουκ ακρι- φάρετραι εν ώμοις εβαστάζοντο
βολογείται περί τα μέτρα 147. 100 .
152. 153. γυνή αυτού 111.
δελφός11.ανεψιός 128. βί-
α φέρτερος
Φαρσαλία19
65,.
βλοι 143. εχθρός τις 6. 15.
129. 155 . Φημονόη 47 .
Φίλιος 6ο,
τη 85 . φίλος 82 .
Τηθύς 90 . φλοίσβος 89 .
τηλε 85.
Τήλεφος 39. 44. ιο6. 15. 16. φρόνησις τι διαφέρει χνώσεως
3ο .
Τίβερις 142 .
Τιγράνης "Ομηρος 36. Φυλονόμη 95. 96.
Τίγρης ο Καρ 3η. φυσικών δόξαι περί γενέσεως
την 124 . κόσμον 55. 56.
Τίτος Βρούτου υιος.109 . φώκης δέρμα 5 .
Τμώλος 68. Φωκίς 9. 135 ,
τοι 84. 97. Φώκος 59, 135 .
τoίγαρ 117 .
τόξα εν τοίς ώμοις εβαστάζοντο
100 .
τόποι πόθεν τα ονόματα έχουν Χαιρεφών ο Σωκρατικός νυκτε
ρίς και πυξινος προςαγορενό
σι 9 . μενος 12 .
τραγικοι οδο . Χαλδαίοι 4. 5. 117.
Τριτογένεια 57 . χαρακτηρίσματα ποιητών δ' 5ο .
Τροιζην 68. 15ι .
τροπικα ζώδια 151. Χαρικλώ 59.
τρόποι ποιητικοί κζ' 82. χάριν 73. 122.
Γρώες 45. Χάρων 152 .
Τρωϊκός πόλεμος 38 . Χαρώνειον πρόσωπον 95 .
Τρως 45. 115. 135 . χειρ 118 .
τυ 97 : Χείρων 24. 104 .
Τυδεύς 12 . χέρηϊ 119.
εύσαι 147.
τυραννος
τύρανν 11.
Χίμαιρα 28 .
Χιοι 155 .
Τυρσηνία 9. 134. χολόω 19. χολούσθαι 70s
Τυρσηνοί 11 . χορτάζειν 86 .
Τυρσηνός 134. χραισμείν 84.

[ N 2]
196 INDEX RERVM IN TZETZAM .

χρόνος το παλαιόν τριμερής ψιλούται τα ένδοθεν επαυξη

100 . θέντα 98. 101 .
Χρύσα 94. 96. 124.
Χρυσηίς 44.
Χρύσης 92. μάγος 76. 113. ω αντί του ου Δωρικώς 6ι .
124 . ωκέα 6ι .
χώομαι 99. ωκεανός 5η .
χώσεται 119. ' Ωκεανός 135, βασιλείς 132. Ο
Νεϊλος 18.
Ψ . ώμος 100 ,
Ψαμάθη 59 . ως 87.
ψιλα αντί δασέων παρά αρ- -ωςεπιρρήματα 87.
χαίοις 78.
 1

DRACO STRATONICENSIS

DE

METRIS POETICIS.

A
1
ΔΡΑ KON ΤΟ Σ ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΕΩΣ ΠΕΡΙ

ΜΕΤΡΩΝ ΠΟΙΗΤΙΚΩΝ , ΚΑΙ ΠΡΩ

ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΧΡΟΝΩΝ.

Μέλλουσιν ημίνπερί μέτρων άρχεσθαι γράφειν, τέκνον

Ποσειδώνιε , πρώτον περί χρόνων δι' ών ο στίχος κα- 5
τασκευάζεται και το μέτρον απαρτίζεται , προεκθεί
ναι μελήσει περί δ' αυ χρόνων διηγουμένοις αυτίκα
τα πρώτα στοιχεία καταλιπείν ουκ έξεστι τω γαρ
στοιχεία συλλαβή, και τη συλλαβή χρόνος, ήτοι μονο
γραμμάτων ή επέκεινα , γίνεται χρόνοις δε οι πόδες 10
δισύλλαβοι τουλάχιστον σύγκεινται εξ ών και τα των
μέτρων είδη , τα εν προσήκοντί μοι ρηθησόμενα τόπω,
άτε δή έκ τινων υλικών στοιχείων, συνείρονται ου γαρ .
αν άλλως πως δυνηθείημεν περί του εμμέτρου συγγρά
ψασθαι λόγου, περί αυτών μη πρότερον διαλαβόντες. 15
έπει τοίνυν τέλος και αρχή φαίνεται τα στοιχεία, ολίγα
περί αυτών ήδη λέξομεν. στοιχεία γε μην , ει και μη
δυσχεραίνης ακούων αυτά προεπιστάμενος , τέσσαρα
προς τους είκοσι , α και γραφόμενα μεν , ως οίσθα,
οιονεί ξυόμενα γράμματα λέγονται , αναγινωσκόμενα 20
δε στοιχεία . εισί δε στιχηδόν ταύτα, α. β. γ. δ. ε. ζ. η .
θ. κ. λ . μ. ν. ξ. ο. π. ρ. σ. τ. υ. φ. χ. ψ. ω. διαιρούνται

1 ) Fol. 1. rect . 16 ) αρκή fol . 1, vets . 22) Omissum est 1 ,

Α 2
 ά DRACO STRATONICENSIS

δε εις δύο , είς τε φωνήεντα και εις σύμφωνα. φωνήεν

τα μεν επτά α. ε. η. ι. υψιλον, ο μικρών και ωμέγα
αν μακρά μέν δύο η και ωμέγα βραχέα δε δύο εψι
λον και ο μικρόν δίχρονα δε τρία αιυ ψιλον. εξ ών
5 δίφθογγοι κυρίως μεν εξ αι. αυ. ει. ευ. οι. ου. καταχρη
στικώς δε τέσσαρες , α. η. ω. υι . εξ ών και αύται κατά
τροπήν , ηυ. Θυ. σύμφωνα δε δεκαεπτά β. γ. δ. ζ. θ. κ.
λ. μ. ν. ξ. π. ρ . σ. τ. φ. χ. ψ. διχως δε διαιρήσεις είς τε
.
ημίφωνα και άφωνα. ημίφωνα μεν οκτώ. ζ. ξ. ψ. λ . μ .
1ον. ρ. σ. ών διπλά μέν τρία ζξ ψ. αμετάβολα δε τέσ
σαρα λ μνρ. άφωνα δε εννέα β. γ . δ. κ. π. τ.θ. φ.α.
ών ψιλά μέν τρία και πτ: δασέα δε τρία θ φα " μέσα
δε τρία βγδ. εκ των διηρημένων δε τώνδε γραμμάτων
αι συλλαβαι γίνονται , οίον πο . όθεν οι λέξεις, οίον
15 Ποσειδώνιος , εξ ών ο λόγος οίον 1Ποσειδώνιος μετρεί.
αλλά περί μέν λόγου και λέξεως εν τω περί καταλληλό
τητος αρκούντως είρηται, νύν δε περί συλλαβής ο λό
γος. έστι δε συλλαβή σύλληψις τουλάχιστον δύο γραμ
μάτων : καταχρηστικώς δε και αι μονογράμματοι , συλ
20 λαβαι λέγονται οίον αε. διαιρείται δε η συλλαβή εις
τρία , εις μακράν , εις βραχείαν , και εις κοινήν· και
μακρά εστι συλλαβή ή έχουσα μακρόν φωνήεν , ή μη
κυνόμενον , ή μίαν των διφθόγγων. γίνεται δε κατα
τρόπους οκτώ η μακρά συλλαβή. φύσει μεν τρείς, θέ
25 σει δε πέντε. και φύσει μέν ήτοι όταν δια των μακρών
στοιχείων εκφέρηται , οίον ήρως. ή όταν έχη έν τι των
διχρόνων κατά έκτασιν παραλαμβανόμενον, οίον πρά
γμα . ή όταν έχη μίαν των διφθόγγων οίον Αίας, θέσει
9) ημίφωνα και fol. 2. rect. 18) In margine, όρος συλ
λαβής . 20) Ιη τηargine, διαίρεσις συλλαβής.
25 ) δε κατά fol . 2. νers .
 1

DE METRIS POETICIS.. 5

δε , ήτοι όταν είς δύο σύμφωνα λήγη οίον άλς» ή όταν

δύο σύμφωνα επιφέρηται , ουκέτι άφωνον προ αμετα
βόλου , οίον ίσταμαι ή δύο αμετάβολα , οίον άλμη :
ή όταν εις δύο σύμφωνα λήγη, και την εξής έχει απο
συμφωνου αρχομένην , οίον έργον · ή όταν εις διπλούν5
άφωνον λή ; ή οίον 'Αραψ · ή όταν διπλούν σύμφωνον
επιφέρηται, οίον έξω. βραχεία δε εστι συλλαβή ή έχου
σα βραχυ φωνήεν , ή δίχρονον κατα συστολήν παρα
λαμβανόμενον , οίον λόγος , άναξ. κοινή δέ εστι συλ
λαβή ή δυναμένη η αυτή είναι μακρά και βραχεία δίον 10
'Αρης. γίνεται δε κατά τρόπους δυοκαίδεκα η κοινή
συλλαβή , δύο μεν οι την μακραν εις βραχείαν κατα
φέροντες , δέκα δε οι την βραχείαν εις μακράν αναφέ- ,
ροντες. και πρώτος εστί τρόπος των την μακραν εις
βραχείαν καταφερόντων, ούτος: 15

ούτι μοι αιτίη εσσί , νεοι νύ μοι αίτιοι εισίν .

τρείς δε θέλει παραφυλακας έχειν, το είς μέρος λόγου,
καταλήγειν , το ίς φωνήεν και το την επιφερομένην
λέξιν από φωνήεντος άρχεσθαι. δεύτερος δε τρόπος
των την μακραν εις βραχείαν καταφερόντων , όταν δύο 20
σύμφωνα επιφέρηται εν συλλήψει , το μεν δεύτερον
αμετάβολον, το δε ηγούμενον εν τών άφώνων , ως έν
τωδε τω έπει φαίνεται:
Πάτροκλέ μοι δειλή πλείστον κεχαρισμένε θυμώ.
τρίτος τρόπος κοινής συλλαβής , όταν βραχεία ούσα 25
καταπεριοϊ εις μέρος λόγου , και την εξής έχει από
φωνήεντος άρχομένην, οίον ,
Νέστορα δ' ουκ έλαθεν ιαχή πινοντά πιρ έμπης.
4) έχει, sic. 1ο) μακρά fol . 3. rect , 16) Iliad . γ. 164 .
24 ) liad . τ. 287. 25) τρίτος fol. 3. vers. 28) Iliad , ξ. 3 .
 6 DRACO STRATONICENSIS

και πάλιν :

οι δε μέγα μάχοντες επέδραμον υίες Αχαιών.

τούτων ούν των τριών τρόπων ο μεν φύσει , φαίνεται εν
τω , ούτι μοι αιτίη εσσί. ο δε θέσει , εν τω, Πάτροκλέ
5 μοι δειλή. ο δε βραχύς , εν τω , οι δε μέγα λάχοντες
επέδραμον. Σημείωσαι δε ότι κάν την εξής έχη από
συμφώνου αρχομένην , λήγη δε η πρώτη είς φωνήεν,
κοινήν ποιεί συλλαβήν, οίον:
αλλά τα άσπαρτα και ανήρoτα πάντα φύονται.
10 και

ήρα κατα σπείους κέχυτο μεγάλ' ήλιδα πολλή.

των δε την βραχείαν εις μακράν αναφερόντων , πρώτος
ούτος τρόπος όταν βραχεία καταπεραιού εις μέρος λό
γου, και την εξής έχη από φωνήεντος άρχομένην · ου
15 του τυχόντος φωνήεντος αρχομένου , αλλά του ι, ως
εν τώ,
οι δε μέγα δάχοντες επέδραμον υίες Αχαιών.
και

Νέστορα δ' ουκ έλαθεν ιαχή πίνοντά περ έμπης.

20 δεύτερος δε τρόπος των την βραχείαν εις μακράν ανα
φερόντων, ο δια της οξείας. αύτη ουν η οξεία επικει
μένη τινί των βραχέων ή βραχυνομένων διχρόνων μη
κύνει , ως εν τω
Τρώες δ' ερρίγησαν έπεί ίδoν αίολον όφιν.
25 ιδού ο τελευταίος πούς πυρρίχιος μεν υπάρχει , επειδή

2) Iliad, ξ . 421 . 9) Odyss . 1. 109. 11 ) Odyss. ι. 33ο.

13 ) βραχεία fol. 4. τect. 17) Πiad . ξ. 421 . 19) Iliad . ξ . ι .
21) Diad . μ . 208,
 DE METRIS POETICIS.

δε την οξείαν έχει επικειμένην επί τω ο, αντί τροπής

παρείληπται , της οξείας μηκυνούσης το ο. και ουκ
ακαίρως · δοκεϊ γαρ η οξεία ανατεινομένη τη τε φωνή
και αυτή τη θέσει , και διατυπώσει του χαρακτήρος
εαυτης , την βραχείαν ανακαλείσθαι εις ετέραν τάξιν. 5
η ούν οξεία τοιαύτην έχει φύσιν και δύναμιν , ώς μη μό
νον επικειμένη επάνω βραχείας μηκύνειν αυτήν , αλλά
και προκειμένη και μετακειμένη δύνασθαι τη βραχεία
χρόνον χαριείσθαι , ως επί του,
ή ναύτησι τέρας. 10

η ρας συλλαβή βραχεία ούσα , δια της προκειμένης

οξείας εμηκύνθη. μετακειμένη δε ως επί τούτου ,
αίσιμα παρειπων από εθεν ώσατο χειρί.
την από βραχείας ούσαν η οξεία του έθεν έμήκυνεν.
όθεν ο στίχος δοκών πάθος έχειν το λεγόμενον λα- 15
γαρόν, απαθής ως οίόν τε γέγονε δια της επιφοράς
της οξείας. επί δε του δευτέρου ποδός , μη εσχηκώς
μηδεμίαν βοήθειαν , έμεινε το προλεχθέν πάθος το
λαγαρόν. του γαρ παρειπων το α , ουδεμιάς των δέκα
τρόπων έτυχε βοηθείας. των αναφερομένων την βρα- 20 .
χείαν εις μακράν , ώσπερ επί του εθεν, επιφερομένης
της οξείας εμηκύνθη , και έξεστι τούτοις τούς δέκα
τρόποις κεχρήσθαι , οίς μετ' ολίγον έρούμεν. τρίτος
τρόπος και δια της περισπωμένης , αύτη τοίνυν προκει
μένη και μετακειμένη , ου γαρ τίθεται επάνω βρα- 25
γείας , της γαρ περισπωμένης εκ δύο τότε συγκειμέ
νης, και επιζητούσης την συλλαβήν, δύο χρόνους έχουσι
4) χαρακτήρος fol. 4. νers. το) Iliad. δ. 76. 13 ) Iliad .
ζ. 62 . 20 ) βραχείανfol. 5. rect.

1
 & DRACO STRATONICENSIS

φύσει, ου θέσει · οι γαρ τόνοι ως φύσει όντες και τας

φύσεις ίσασι , και ουχί τας δια συμφώνου θέσει μα
κράς γινομένας, της δε βραχείας χρόνον εχούσης , και
μη δυναμένης υποδέξασθαι των δύο χρόνων την τονι
5 κήν δύναμιν, αύτη τοίνυν ή περισπωμένη τη προ αυ
της ή τη μετ ' αυτήν , δύναμιν χαρακτηρίζεται τινα,
και από βραχείας εις μακράν αναφέρει . και την μεν
προ αυτής, ως επί του ,
πάντη έπoιχόμενοι πρίν αύτ' ένχερσί γυναικών.
10 τού γαρ πρίν το ι συστελλόμενον δια της προκειμέ
νης περισπωμένης μηκύνεται. τέταρτος τρόπος και διά
της δασείας. αύτη τοίνυν η δασεία επικειμένη και
μετακειμένη την βραχείαν εις μακράν ανάγει . επι
κειμένη μεν , ως επί του ,
15 έως και ταύθ' ώρμαινε κατα φρένα και κατα θυμόν.
προκεφάλου γαρ όντος του στίχου , το μέν ε το εν ,
αρχή, ου μετρείται , το δε ως 8, αντί σπονδείου πα
ραλαμβάνεται , της δευτέρας συλλαβής το ο μόνον
εχούσης , και μη επιφερομένων δύο συμφώνων , αλλ'
20 η δασεία επικειμένη εμήκυνεν αυτήν τω πνεύματι ,
και τη διαστάσει των φωνητικών οργάνων , των μάλ
λον διατεινομένων εν τη προφορά του πλείόνος πνεύ
ματος , προκειμένη δε , ως επί τούτου
ελπομαι ελέσθαι ίνα μη ρίξωμεν ώδε.
25 του γαρ ίνα την να συλλαβών βραχείαν ούσαν, η επί
9) Iliad. ζ. 8ι . 1ο) του γαρ fol. 5. vers. 15 ) Diad . α. 193 .
λ. 411. ρ. 105. σ. 15. Odyss. δ. 120. ε. 365. 421. 22) πλείονος ,
sic. 24) Iliad . η . 555. 25) του γαρfol. 6. τect .
 DE METRIS POETICIS . 9

του ι δασεία προκειμένη εμήκυνεν. αλλ ' είπoι τις ότι

το μ επιφερόμενον έμήκυνε την να συλλαβήν , και
περί τούτων σαφέστερον τεχνολογούντες το ηρωϊκών
μέτρον διηγησόμεθα , και περί συνιζήσεως , και περί
παθών . νύν δε περί χρόνων των τους πολλούς δυσκα- 5
ταλήπτων διεξοδικώτατα μετ' επιμελείας και παρα
δειγμάτων άρξόμεθα λέγειν.
.
Τού αυτού περί χρόνων κατά στοιχείον.
Πολλοί μεν περί χρόνων αρχαίοι τε και καθ' ημάς
συνέγραψαν τέκνον Ποσειδώνιε , ουκ ευκρίνειαν θη- 10
ρεύοντες , αλλά ποιήματα γράφοντες, ημείς δε το κοι
ψον του λόγου εάσαντες καθαράν σοι σαφήνειαν περί
αυτών κανονικώς παραστήσομεν κατα στοιχείον συν
τάξαντες , ίν ' ώσπερ εκ ταμιείου τεθησαυρισμένα, ηνίκα
τούτων δέη, έχης εξαγαγείν. 15

Αρχή του α .
"Αγαν τοίνυν το επίρρημα μακρόν έχει το αν. τα
γαρ εις αν λήγοντα επιρρήματα έχουσι το α μακρόν ,
οίον πέραν , λίαν , ευαν, πλήν του όταν και πάμπαν.
συντιθέμενον δε μετά άλλου συστέλλει το δεύτερον 20
α, και μονήν ποιεί του ν , και τροπήν , και αποβο
λήν. μονήν μεν ουν ποιεί εν τω αγάνιφος , τροπήν δε
ως εν τω αγήνωρ, αποβολήν δε ως εν τω αγακλυτος ,
αγασθενής , Αγαμέμνων. έστι δ' ότε κατά τους ποιη
25
τας και το κατ' αρχήν α τρέπει , ως εν τω

16) fol. 6. Pers .

 10 . DRACO STRATONICENSIS

κατ' ήγαθεον Νησήίον ,

τούτο δε πάθος ποιητικόν.
Aγή , και σημαίνει την απόκλασιν του κύματος το
α μακρόν έχει . άγη δε παρα τραγικούς και σεβασμός
5 το α βραχύ , και έστιν ιαμβικόν.
"Αγαν αντί του ήγον το α βραχύ, Δωρικώς δε άγον
το αυτό κατα τροπήν τού η εις α μακρόν. το γαρ
ακόλουθόν έστιν ήγον,
Α το μακρόν τρέπεται εις η ποιητικώς , ουδέποτε
10 δε το βραχύ, οίον κοιλίη καρδίη.
"Αγλις άγλιθος το και μακρόν, και ώφειλε κλίνε
σθαι άγλιδος, εξαιρείται δε, τα γαρ εις ις , είτε συν
εσταλμένον , είτε εκτεινόμενον έχουσι τοι , δια του και
κλίνεται .

15 Αγκας επιρρηματικώς συστέλλει το α , ως το έκας,

ανδρακάς. ει δ ' έστιν αιτιατική πληθυντική ής η
ευθεία αι αγκαί , και δηλοί τας αγκάλας , Δωρικώς
συστέλλει το α. αι μεν γαρ εις αι λήγουσαι ευθείαι
των πληθυντικών συστέλλουσι το α των αιτιατικών
20 παρά τοϊς Δωριεύσιν , αι δε εις ες εκτείνουσιν , απ'
εναντίας τη κοινή διαλέκτω.
'Αγακλυτος , το κλυ εκτείνεται. “ Όμηρος Ιλ. μ'.
Σάρπηδών ηγήσατ' άγακλυτών επικούρων.
' Αγχίσης, το χι εκτείνεται. 'Ιλ . μ'.
1) Νησήίον, sic. Iliad. ζ. 133. 9) fol. 7. τect. 13) έχoυσι ,
ic. f. έχοντα . BAST . 22) v. 101. 21) Mς, εκτεί , ί. ε. εκτεί
νει vel εκτείνεται , Locus est v .- 08.
 DE METRIS POETICIS. 1

των δε τετάρτων ήρχεν έύς πάϊς 'Αγχίσαα.

και
έρπε ποτ' Αγχίσης, τηνεί δρύες ώδε κύπειρος.
Θεόκριτος.
Αδολεσχία το α εκτείνουσιν Αττικοί κατά πα- 5
ράδοσιν .
'Αγκυρα το κυ μακρόν κατά παράδοσιν.
Αδωνίαν , συνεσταλμένως ,
Αδωνίαν άγομεν και τον 'Αδωνιν κλάομεν ·
Φερεκράτης . Το

: Αείδω το α μακρόν , και διατί τρέπεται εν τω

παρατατικό , έστιν ειπείν, ότι εις τα τελεώτατα με
γέθη δεί τας επεκτάσεις γίνεσθαι, τα δε φύσει μακρά
το τελεώτατον έχει μέγεθος . Θεόκριτος "
Άρτεμιν αείδoισα και ευρύστερνον αθάναν. 15

Αθάνατος , το α μακρόν της στερήσεως το α

αεί εν συστολή παραλαμβάνεται πλήν τούτοις αθά
νατος , ακάματος.
- Αειδέμεναι παραγωγή ποιητική ου Δωρική διά
λεκτος , το α τούτο συνεσταλμένον εστί παρά τω ποιη- 20
τη, άπαξ δε εκτεταμένον ως εν τω,
αείδει δεδαώς ,
'Αθάμας το θα βραχύ κατά παράδοσιν.
Aΐας το ας μακρον . τα γαρ εις ας αρσενικά ονό
ματα βαρύτονα , είτε ισοσύλλα είτε περιττοσύλλαβα 25
εκτείνουσι το α, πλην του μέγας , και λάας , όταν
5) I. 106 . 7) fol. 7. vers. 9 ) Haec non ut versus ab re
liquis distincta erant. 14) ΧVΙΙΙ . 56. 22) Odyss . ρ. 519.
25) ισοσύλλα , sic. 25 ) είτε περιττοσύλλαβα fol. 9. τect .
Folium 8 nullum est, errore ejus, qui uumeros adscripsit.
 }

12 DRACO STRATONICENSIS

επουσιώδη ώσιν. και αι εις ας μετογαί εκτείνουσι. σπα

νίως εύρήσεις το α βραχύ έθει Δωρικό επομένου φω
νήεντος , ως παρ' Ησιόδω εν Θεογονία ,
δήσας αληκτοπέδησι Προμηθέα ποικιλόβουλον,
5 και

δουρί δε ξυστών μέμηνεν Αίας αίματά τε μίμνων.

'Αλκμάν. τα δε εις ας οξύτονα είτε θηλυκά είτε κοινά,
και τα είς ας ουδέτερα συνεσταλμένον έχει το α , οίον
η τριάς , ή φυγας, κέρας, κρέας. μας δε και ανδριας
10 εί και οξύνονται όμως αρσενικά όντα εκτείνονται. και
τα από του κεκράσθαι σύνθετα ως έλικρας μελικράς.
Αισχύνω , του μακρόν. τα δια του υνω γαρ μα
κρών του έχει, οίον αισχύνω , πλατύνω. επί δε μέλ
λοντος βραχύ. και γαρ επί ενεστώτος πάντα μακρα
15 φύσει. ο παρακείμενος ήσχυκα , ότι παραλήγουσαν
την αυτην έχει και παρακείμενος το μέλλοντι. Ο αόρι
στος ήσχυνα , ότι εί περισπωτο ο μέλλων , και την πα
ραλήγουσαν εκτείνει ο αόριστός. τούτο επί των της
πέμπτης συζυγίας συμβαίνει. “Όμηρος Ιλιάδος κ .
.
20 ορθωθείς δ' ενδυνε περί στήθεσσι χιτώνα.
και αύθις :
ή νιφετον, ότε πέρ τε χιων επάλυνεν αρούρας.
μητος και αμώ το α μακρόν. το απρό του με και
β συστέλλεται πλήν τούτοις. Θεόκριτος"

5) v. 521. 4 ) αληκτοπέδησι, sic. 1)ελικράς, sic. scr. άλικράς. cf.

fol. 31. rect. v. έθας. BAST. 16) την αυτήν fol. 9. vers. 19) ν. 21.
22) liad . κ. 7. 23) μητός, sic, littera initiali , quae minio scriptae ,
non addita : γ. αποξύναι , δυσαης , “Ιλικέων, 24) Χ. 16.
 DE METRIS POETICIS . 15

ο πραν αμώντεσσι παρ' Ιπποκόωντι ποταύλει.

Άκων , άβούλητος , και άκων ακούσιον , Σοφοκλής
Οιδίποδι τυράννων και εκτείνει το α , κατά κρασιν
γάρ έστιν από του αέκων, άκων . 'Ιλιάδος θ.
5
μάστιξεν δ' ελάαν τώ δ' ουκ έκοντε πετίσθην.
21ναυος, και αναος , και Αττικώς άνεως " μα
κρών το α. κανών γαρ ο λέγων ότι παρεπόμενόν έστι
τη εκ του ασυνεστώση διφθόγγω μετα την απόστασιν
του υποτακτικού φωνήεντος εκτείνειν το α, ουχ ετέρου
λόγου επικρατούντος , οίον κλαίω κλάω , ούραιον ουρά- 10
διον. ούτως ούν άναυος και αναος , και Αττικώς άνεως ,
ως λαός λεως, ναός νεώς.
'Αγινεΐν το άγειν, το γι μακρόν παρά τους παλαιούς
σεσημείωται , οίον
έκαστος μήλον άγίνει, 15
και
πάροιθεν αγίνεσκον.
ή
ήγίνεoν ανά άστυ.
ένθα ή για συλλαβή μετά της όπισθεν αυτής απαρτί- 20
ζουσα σπονδείον τας εφεξής τέσσαρας προκοιλίου στί
χου λόγον δακτυλικώς ποδίζει .
ποικίλ έγινεύσι ζεφύρου πνείοντος έέρσην.
Καλλίμαχος.
25

Ανία η λύπη το νι μακρόν. Σοφοκλής :

Αίας γαρ αυτοίς ουκέτ' έστιν, αλλ' έμοι
3 ) v. 358. 51. 1215. 4) ν . 45 . 7) εστι fol. 10. τect .
15) Odyss . ξ . 105. et p. 29t. ct Iliad . σ. 105 . 21) Η. Αpoll. 82 ,
25) Αiace V. 912
 14 DRACO STRATONICENSIS

λιπών ανίας και γόους διοίχεται.

και κανών, τα δια του νιαμακρόν έχει το α , μη έχον
τα ρήμα αντιπαρακείμενον δια του ευω , και δια
του και γράφεται , οίον μανία , πενία , ροδωνία , ισω
5 νία ή ίση πράσις , ούτω και ανία . πρόσκειται μη
έχοντα ρήμα αντιπαρακείμενον δια του ευω , δια
το ερμηνεύω ερμηνεία , σαλακωνεύω σαλακωνεία, ση
μαίνει δε την βλακείαν. πρόσκειται μακρον έχοντα
το & δια το σαφήνεια. το μνεία δε ουκ αντίκειται ,
10 επεί ουκ έστι από των δια του ευω ρημάτων.
Αθύρω , το θυ εκτείνεται. Θεόκριτος
τησιν αεί συνάθυρεν ότ ' ες χορον εντύναιτο .
Ανάλιπος το να εκτείνεται, και αυτός
είς όρος όχχ έρπεις και ανάλιπος έρχεο Βάττε,
15 η τροπή δε τούτου Δωρική από του ανήλιπος.
Αμνισσιάδες το μνι εκτείνεται , δια την επιφο
ραν του διπλού σσ.
Αξίνη , το ξι εκτείνεται. Καλλίμαχος:
αμφότερον πελέκεσσι και αξίναισιν οπλίσας.
20 Ανιάσω η παραλήγουσα μακρά , ει καθαρεύοι ο
ενεστως , τότε ο μέλλων δια μακρού του α εκφέρεται.
* οίον ανιώ ανιάσω , θεώ θεάσω , ω ιασω . και ηνίκα
έχει το ρ , δια μακρού του αο μέλλων , οίον γηρώ γη
ράσω , φυρώ φυράσω· ηνίκα έχηλ, τότε ο μέλλων δια
2 ) νήμα fol . 10. vers. 4) μοδωνία , sic . i ) Moschi versus
in Europa 30 . ) όχι , sic. Theocr . Iy. 56. 18) H. Cer. 56.
10) fol. 11. rect.
 15
DE METRIS POETICIS .

βραχέος του α· οίον θλώ θλάσω, γελώ γελάσω. τα δε

έχοντα εν τω ενεστώτι σύμφωνον χωρίς τού λ και ο ,
διά του και έχει τον μέλλοντα, οίον ζω ζήσω , νικώ νι
κήσω , το δε διψήσω και πεινήσω κατα τροπήν Δω
ρικήν. τα δε ποιoύντα παράγωγον εις μι , κάν τε λ, 5
κάν τερ έχη, δια του και τον μέλλοντα ποιεί, πιμπλώ
πίμπλημα πλήσω χρώ κιχρώ κέχρημι χρήσω, στώ ιστώ
ιστημι στήσω. έν τη δευτέρα συζυγία δύο παραλή
γοντα τω ο, βοώ, γοώ , ακροώ , μακοώ, αλοώ, και τα
μεν β, δια του και έχει τον μέλλοντα βοήσω γοήσω, 10
τα δε δύο δια του α , ακροάω ακροάσω, μακράω μα
κοάσω. το δε εν διφορείται αλοάσω και αλοήσω : η
γαρ δευτέρα επί του μέλλοντος το α και η έχει.
Αορ το σημαίνον το ξίφος εκτείνεται. Καλλίμαχος :
αορι τριγλώχινι, το οι Τελχίνες έτευξαν. 15

Αλίτρυτος το τρυ εκτείνεται . Θεόκριτος:

τυτθόν δ' όσσον απωθεν αλιτρύτοιο γέροντος.
πο ξύναι εκ του οξύνω του μακρόν. “Όμηρος Οδυσ
σείας :
και παρέθης έτάροισιν αποξύναι δ' εκέλευσα . 20

Ακρίς συστέλλει την λήγουσαν. καρις δε πή βρα

χυκαταληκτεί αναλόγως παρ' Αττικούς , ως γαρ βολή
βολίς, γραφή γραφές , ούτω και καρή καρις. ταθείσης
δε της παρατελεύτου ετέθη το τέλος , ως κρηπίς, ψη
φίς , τευθίς. είρηται γούν το καρίδες εκτεταμένως . 25

12) η γαρ fol. μ . νers , 1) H. Del . 5ι . 16) I. 45 .

18) v. 326.
 16 DRACO STRATONICENSIS

Ακρασία το κρα βραχύ εκ του α στερητικού και

του κρατώ. εύκρασία δε το κρα μακρόν , από του κε
ράω το κιρνω.
Αδάμας , το δα βραχύ.
5 Αικα , το κα μακρόν, ως παρει Θεοκρίτω :
1
αίκα τηνος έλη κεραόν τράγον αιγα τύ λαψή.
Αύω , του εκτείνεται, εκ του αύω. "Όμηρος Ιλ . ζ. ,
Νέστωρ Αργείοισιν έκέκλετο μακρόν αύσας.
Αρημένος το α μακρών. “Όμηρος Οδυσ. ι.
10
τίπτε τόσον Πολύφημ’ αρημένος ώδ' έβόησας.
Ανύω παρά το άνω. και το μεν ανύω αί έν συστο
λή, το δε άνω διφορείται.
'Ασιανός το παραλήγον α μακρύν. τα εις νος εθνι
κα , εαν από της γενικής του πρωτοτύπου γένοιντο κα
15θαρευούσης , παραλήγει το α μακρώ , και μια συλ
λαβή της γενικής περιττεύει , 'Ασιανός, Καρδιανός , Όλ
βιανός, Φασιανός , από της Φάσιος πόλεως , Τράλλιος
Τραλλιανός , Σάρδιος Σαρδιανός , Πάριον Παριανός,
Βόσπορον Βοσποριανός. από των εθνικών , εθνικών
20 δε ως το Ροδία Ροδιακός κτητικόν, και Σαμίου Σα
μιακός , Κίου πόλεως Μυσίας Κιανός , Τίου Τιανός ,
Καρίου Καριανός, Σηλυμβρίου Σηλυμβριανός. ημάρ
τηται δε το Βοτρυηνός , εαν από του Βότρυος γέγονεν.
εντεύθεν δε ο τύπος μια περιττεύει. σπανίως δε δυσίν ,
25 ως το Ταυριανός και Σκορπιανός και Ζυγιανος. άπερ
από του σκορπίου και ταύρων και ζυγών παράγεσθαι
5) fol . 12. rect . 5) Ι. 4. η) τ. 66. 9) v. 403.
20) κτητικώνfol. 12. νεrs .
 DE METRIS POETICIS, 17

δοκούσι , δυνάμενα και αυτά από προτέρων παράγεσθαι

εθνικών ή τοπικών , Ζυγίων , Σκορπίων, Ταυρίων.
πρόσκειται ουκ αναστρέφοντος του λόγου δια το Ισπα
νός, Καρμανός , Καμπανος , Γερμανος , Βριττανός,
Ρητανός , 'Aφικανός, Όλβανός, Υρκανός. ουδέν γαρ 5
τούτων από γενικής καθαρευούσης , άπερ εν τω περί
ορθογραφίας είρηται στοχαστικώς.
Αλανός ή παραλήγουσα μακρά, τα δια του ανος
εθνικά ονόματα παρά τισιν εκτείνει την παραλήγου
σαν , ενίοτε δε διφορείται, οίονΑλανός , Γερμανός. το 1ο
δε Ηριδανός ουκ εθνικόν · διό συστέλλει την παραλή
γουσαν , ως και ωκεανός.
Αμύνω , το μυ μηκύνεται. ζήτει τον κανόνα εις
το κιω.

Αμύμων , το μυ εκτείνεται εκ παραδόσεως , μάντις 15

αμύμων. “Όμηρος:
και τότε δή θάρσησε, και ηύδα μάντις αμύμων.
Αστερίων Αστερίωνος , το ρι συστέλλεται . τα γαρ
είς ων βαρύτονα συνεσταλμένος δίχρονον έχοντα φυ
λάττουσι το ωμέγα εν ταις πλαγίαις , οίον Ηετίων, 20
Δευκαλίων , 'Αμφιτρύων , Ερευθαλίων , Ηλεκτρύων,
Ηφαιστίων , Ενδυμίων , Αστερίων, Ωρίων. τούτου δε.
το ρι μακρόν και βραχύ παρ’ Ευριπίδι εύρηται:
τα τε άστρα και τον Ωρίωνα δέρκομαι.
" Αλεισον το α βραχύ εκ παραδόσεως . 25

5) 'Aφικανός, sic, 11) διofol. 13.rect . 14) κιω. sic: leg . ανω.
BAST . 16) Iliad. α. 92 . 23) Cycl. 212.
B
 18 DRACO STRATONICENSIS

Απόλλων το αβραχύ αναλόγως , 'Αττικοί δε εκτεί

νουσιν, ως πολλάκις εύρες παρ' Ομήρω :
Απόλλωνι άνακτι τον εύκομος τέκε Λητώ.
'Αλκμάν ή λήγουσα εκτεταμένως φέρεται παν γαρ
5 εις αν λήγον αρσενικόν επ ' ευθείας εκτείνεσθαι θέλει ,
Παιάν, Τιτάν , Αλκμάν.
Αρκάς συστέλλεται το ας. τα εις ας οξύτονα ονό
ματα δισύλλαβα δια του δος κλινόμενα συστέλλεσθαι
θέλει , οίον φυγάς, 24ρκας, έθας, πολυδειράς .
10. Aύλαξ. το αξ συστέλλεται . τα γαρ εις αξ λήγοντα
και εκτείνει το α και συστέλλει όσα μεν ούν δισύλ
λαβα όντα έχει προ τέλους μη φύσει μακράν , αλλ' ή
βραχείαν ή θέσει μακράν , αδιάφορον έχει τον χρόνον
4
του α , οίον κόραξ , κόλαξ , χάραξ, δόναξ , ρόδαξ , φύ
15 λαξ , άναξ , βοαξ , νέαξ , όμφαξ , φόρτας, φένδαξ : ει
μέντοι η πρό τέλους φύσει μακρά είη , η δε τελευταία
συστέλλοιτο , γένος θηλυκόν οράται , οίον πίδαξ , βώ
μαξ , μείραξ , κλίμαξ , βώλαξ , διό και το μείραξ επί
θηλυκού τιθέμενον ευ αν έχοί , ως αγνοούντες δε τούτο
20 έσθ' ότε οι κωμικοί και αρσενικό γένει την σύνταξιν
ποιούνται. αλλ' εικός αυτούς θηλυκή προσηγορία σκό
πτειν τους πασχητιώντας. όσα μέντοι έχει τηνπρο τέ
λους φύσει μακράν αρσενικά όντα , και το α θέλει έχειν
εκτεταμένον , ως έχει το φαίαξ, ΐλαξ, κρώμαξ , θώραξ
25 οϊαξ , πλούταξ , βωμαξ, κνώδαξ . σημειούμεθα το άγναξ
και γύλαξ έχοντα φύσει μακράν την παραλήγουσαν και

5) Iliad. α. 56. 4) fol . 13. νεrs. 20) οι κωμικοί fol, 14 .

rect.
 DE METRIS POETICIS . 19

συστέλλοντα το α, εισί δε ταύτα κύρια ονόματα. και

το σαύταξ ή σαύσαξ » και το καύναξ διφορούμενον ,
τούτο γαρ ποτε μεν συστέλλει το α , ποτέ δε εκτείνει
αυτό, έστι δε όρνεον. τα μέντοι υπέρ δύο συλλαβάς ,
εκτείνει το α μη όντα σύνθετα, οίον Ιέραξ, επιδαύραξ, 5 >

όρθίας , θοριβύλαξ. τα δε σύνθετα βαρύτονα , και

τον των απλών χρόνων φυλάττουσιν , οίον 'Αχαρνο
φαίαξ , Ιππώναξ , αρχαιάναξ , εριβώλαξ , πολυπίδαξ.
τα δε οξύτονα σύνθετα συστέλλει το α , οίον δια
σφαξ , βλεφαροπάξ. τα μέντοι μονοσύλλαβα θηλυκά το
μεν όντα συστέλλει το α , σπαξ , ούτως ή κύων παρα
Πέρσαις , κλαξ , πλαξ, γλαξ , δραξ. ή δε ραξ εκτέ
ταται .τα δε εκτείνοντα το α αρσενικά εισι , βλαξ ,
κραξ, πταξ · το δε Πραξ ιστορείται μεν εκτείνεσθαι ,
εγένετο δε Αχιλλέως απόγονος , ένθεν οι Πράκες: 15
συστέλλεται δε έσθ ' ότε το α .

'Αθηνά μακροκαταληκτεϊ. πάν γαρ εις α λήγον

θηλυκόν όξυνόμενον , ή περισπώμενον μακρώ χρήται
τω α , οίον φοβερά , Αθηνά , και το άγυια · έαν δε
μεταβάλλη τον τόνον , μεταβάλλει και τον χρόνον. 20
Αντιόχεια συνεσταλμένον έχει το α . παν γαρ εις α
λήγον θηλυκών προπαροξυνόμενον ή προπερισπώμε
νον συνεσταλμένος έχει το α , Αντιόχεια , Μήδεια ,
ταχεία, οξεία.
"Άμαξα συνεσταλμένως. παν γαρ εις α λήγον θυ- 25
λικών όνομα , έχον προ του α έν τι των διπλών , ή
9) δε οξύτονα fol. 14. νers . 16) των διπλών ful. 15. rect .
Β 2
 20 DRAC
DRACO STRATONICENSIS

το σ, ή το ν, μη κατα πάθος ή διάλεκτον, έχει το α

συνεσταλμένον , οίον Λάκαινα , χάλαζα, άμαξα , αμφίς
βαινα , λακταινα, χαρίεσσα , Μούσα , θάλασσα το
δε Αθηνά , και μνα , και δανα και όσα τοιαύτα εστι
5 κατα πάθος · το δε Ελένα και όσα τοιαύτα δια
λέκτου.

Αρχαία εκτεταμένος έχει το α' τα γαρ δια του

αια παραγόμενα ονόματα παρώνυμα εκτεταμένον έχει
το α , οίον σεληναία , άμαξαία , αναγκαία , αρχαία ,
10ευναία , δραχναία. όθεν έχρήν και το γαϊα εκτείνε
σθαι , χωρίς ει μη η ποσότης των συλλάβων ποιεί
συνεσταλμένον το α, τοιαύτα γαρ τα δισύλλαβα,
γραία , γαϊα .
Αυλήστρια συνεσταλμένως φέρεται. τα γαρ εις
15α λήγοντα καθαρών συνεσταλμένον , οπότε έστιν υπέρ
δύο συλλαβάς, την προ τέλους έχει φύσει μακράν, οίον
Μήδεια , Θάλεια , Πηνελόπεια , εύνοια, εύπλοια , εί
χροια , υπεσταλμένων των προ τέλους εχόντων τρι συλ
λαβην , δια τα τοιαύτα , ποιήτρια , ορχήστρια , αυλή
20 στρια , μαθήτρια. παράλογος ουν ο πρό τέλους χρόνος
του πότνια , Πολύμνια, όμπνια , λάμνια. όσα δε έχει
πρό τέλους το ι , υπέρ δύο συλλαβας όντα καθαρεύον
τος του α, ουκ εν συστολή έχει το α, αλλ' εν εκτάσει,
κακία , φιλία , σκοπια , εσχατιά. το ούν πότνια και
25 όμπνια και των τοιούτων και η πρό τέλους ηλάττωται
και η επί τέλους.
Άνασσα βραχυπαραληκτεϊ. τα γαρ εις α λήγοντα
18) υπεσταλμένων fol. 15. νers .
 DE METRIS POETICIS . 21

θηλυκά , είτε επί ονομάτων είτε και επί μετοχών , ει

έχει την πρύ τέλους συλλαβήν εις δίχρονον λήγουσαν ,
πάντως εκτεταμένον αυτό έχει , πάσα , πλάσα , φυσα ,
δυσα , Πίσα , Κρίσα , κνίσα . ούκ αγνοώ δε ότι Πίσαν
είπε την πόλιν κατά συστολήν Πίνδαρος. εί μέντοι 5
εις σύμφωνoν λήγοι ή πρό τέλους συλλαβή, το δίχρο
νον συστέλλεται , θάλασσα , άνασσα , πίσσα , νύσσα,
λύσσα , Κίλισσα , Φοίνισσα .
Αράσσω βραχυπαραληκτεϊ . τα γαρ δια δύο σσ
παράγωγα ρήματα υπέρ δύο συλλαβάς βαρύτονα , 10
οπότε έχει δίχρονον πρό τέλους , συνεσταλμένον αυτό
έχει, αράσσω , πατάσσω, χαράσσω, αλλάσσω , ανάσσω ,
ελίσσω, αφύσσω. δήλον ούν ότι και το θάσσω οφεί
λον το α συνεσταλμένον έχειν , το δε έλασσώ περι
σπάται , παρά το έλασσον γενόμενον · διό βαρύνεσθαι 15
προκειται .

Αγοράζω βραχυπαραληκτεϊ. τα γαρ δια του αζω

βαρύτονα δισύλλαβα συστέλλει το α υποσταλμένων
των Αιολικών, δια το στάζω, βάζω, φράζω και πλά
ζω , αντί του επιπλήσσω. έστωσαν δε τα παραδεί- 20
γματα του κανόνος ταύτα , στάζω , σφάζω , μάζω ,
παράλογον άρα το κράζω εκτέταται, και τα υπέρ δύο
συλλαβάς έχει συνεσταλμένον το α, χωρίς ει μή έχει
προς το α το ι, δια το ματαίζω , σφαδαΐζω. έστω
σαν δε παραδείγματα του κανόνος ταύτα , σκιάζω, 25
ενθουσιάζω , εκκλησιάζω, αγοράζω, τινές δε εκτεί
νουσι το,
όσ ’ αγοράζει κλείδ ' έχων,
6 ) το δίχρονον fol. 16. τect. 24) δια το fol. 16. νers.
 22 DRACO STRATONICENSIS

τουτέστιν εν αγορά διατρίβει , προς διαφοράν του ετέ

ρου, λέγω δε του ωνείσθαι .
Αμάρα βραχυπροπαραληκτεί . το α , επιφερομένου
του μ, συστέλλεσθαι θέλει κατ' αρχήν , ει μη δια
5 λέκτο είη , κατά τροπήν γενόμενον, ως επί του ημέρα
αμέρα , έστωσαν δε παραδείγματα του κανόνος άμαξα
αμνός άμιλλα αμάρα , αμύμων » σημειούμεθα το αμώ
ρημα εκτεινόμενον, και το,
άμητος δ ' ολίγιστος
10 παρ ' αυτού γενόμενον.
Ασκληπιος ομοίως βραχύ το α θέλει έχειν το
γαρ α, επιφερομένου του σ, ώ υπoτέτακται άφωνον,
συστέλλεσθαι θέλει , άσθμα , ασπίς , άστυ, Ασκληπιός,
ασχάλλω , άσβολος , ασκός: ούτως άρα οφείλει και το
15 ασκήσας , και ασκηθείς, 'Ασπληδών , ασφόδελος.
Άρκευθος , το αρ συστέλλεται , ή γαρ συλλαβή
αρ άρχουσα και ασυνάλειπτος ούσα επιφερομένου αφώ
νου , μή του δ , συστέλλεσθαι θέλει , άρβυλος , άρ
κευθος , αρκώ, άρκιον , άρτος, άρχων, Άργος , άργυρος ,
20 άρκτος , άρκος , άρτιος , αργής, αργινός. το αργος
εκτεινόμενον εκ του αεργός έστι συναληλιμμένον · το
δε δ εφύλαξάμην, επεί το μεν άρδις, το δε άρδώ έχ
τείνεται , το λέγω τι δεξιον , και το άρδω δε εκτεί
νουσιν .

25.Aλύω του εκτείνεται , τα γαρ εις ω λήγοντα κα

θαρόν βαρύτονα ρήματα υπέρ δύο συλλαβας υπάρ

9 ) Iliad. τ . 225. 15) και ασκηθείς fol. 17. τect .

22 ) ν. Aristoph . Εφ. 96. 114.
 DE METRIS POETICIS. i 23

χοντα, ει παραλήγοιτο τω ι, μόνω εκτεταμένω αυτώ

παραλήγει , χωρίς ει μή σύνθετα είη , κατ' έλλειψιν
του ζ, κυλίω , μηνίω , δηρίω, ιδίω.. το δε έσθίω συ
στέλλει το ι. εφυλαξάμην δε σύνθετα δια το ατιώ,
τήν τε έλλειψιν τού ζ , διά το μαστιώ , δια το δει- 5
διώ, ου ρητόν. το δε κηκίω εκ διπλασιασμού ,
πολλή δ' ανεκήκιεν άλμη.
Αψίς , μακροκαταληκτεί, τα γαρ οξύτονα θηλυκά
εις τις λήγοντα εκτείνονται και συστέλλονται . τοις μεν
ούν συστέλλουσι τοι αδιάφορος η πρό τέλους , είτε 10
μακρά είη είτε βραχεία , βολές , ρανίς , αιγίς , μηλίς,
Λωρίς. τοϊς δε εκτείνουσι το ι, και μάλιστα επί δι
συλλάβων η πρό τέλους μακρα υπήρχεν ήταν φύσει
ή θέσει, κηκίς , κηλίς , νησίς , κρηνίς , ψηφίς, σφραγίς,
αψίς , βαλλίς, φαρκίς. η μέντοι καρές και ριπίς , η 15
μεν κοινή συνήθεια εκτείνει , η δε των Αθηναίων διά
λεκτος συστέλλει. δισύλλαβα δε παρεθέμην , επεί ορά
ται τρισύλλαβα βραχεία παραληγόμενα , κατα μεν την
συνήθη χρήσιν και την των Ιώνων εκτείνοντα τοι »
κατά δε τους 'Αττικούς συστέλλοντα: πλοκαμίς, βλε- 20
φαρύς , ραφανής , το δε αγαθής, αεί συστελλομένως,
ούτω δε η τρυφαμίς, συστέλλεται , και επίτασιν έχει -
το κληϊς εκτεινόμενος και καθαρεύον , τα γαρ πάντα
συστέλλεται Λαϊς , Ναϊς , Θησηϊς , δμως , ήρωϊς ,
μηνίς. 25
" Αρατος , το ρα εκτείνεται. Θεόκριτος
ταν αγέλαν πόκΆρατε συνάγαγον ής δομέν αύτών.
6) κηκίω fol . 17. vers . 25) τρυφαμις fol. 18. τect . 26) VII 2.
 24 DRACO STRATONICENSIS

Αμαλοδέτης , το μα εκτείνεται. ο αυτός

σφίγγετ' αμαλοδέται τα δράγματα, μή παριών τις.
Ανήρ , τοα διφορείται , ως παρά τω Ποιητή Ιλ . μ .
αλλ' αναπεπταμένας έχουν ανέρες είτιν εταίρων.
5 και συστέλλεται , ώς εν τω παρόντι, Ίλ . τ.
καλά μάλ', οί' ούπω τις ανήρ ώμοισι φόρησεν.
Απιδα νήες, το α εκτείνεται. Καλλίμαχος:
ώγύγιον καλέoυσι λεχώϊον Απιδανήες.
Άρης διφορείται , ως εν τούτω, Ιλ . έ'.
10 Αρες, 'Αρες , βρoτoλoιγέ , μιαιφόνε, τειχισιπλήτα.
Ασωπός , το α εκτείνεται κατά παράδοσιν. Καλ
λίμαχος:
Ασωπός βαρύγουνος επεί πεπαλακτο κεραυνώ.
"Ατη το α εκτείνεται εκ παραδόσεως. “Όμηρος :
15 αυτίκα δ' ελάτην κεφαλής λιπαροπλοκάμοιο,
και
αύτις ελεύσεσθαι την, πάντας ααται.
Απαν , οι μεν "Ίωνες συστέλλουσι , και ο Ποιητής
των δ' άπαν επλήσθη πεδίον. ,
20οι δε Αττικοί εκτείνουσι την υστέραν , και το παρά
παν ομοίως και τα τοιαύτα . το δε άπασα εκτείνε
ται έκ τού πάσα . , Καλλίμαχος :
λευκότατος ποταμών, έτι δ ' άβροχος ήεν άπασα.
1 ) Χ. 44, 5 ) v . 122 . .5) v . 11 . 7) Η. Ιον . 14.
9) v . 31. 455 . 11 ) ' Ασωπός fol. 18. νers . 1 ) H. Del . 78.
14 ) Iliad . τ. 126. ct 129. 18 ) Iliad. υ. 156. 22 ) Η. Ιον. 19.
 DE METRIS POETICIS . 25

"Αντικρυς , το κρυ μακρόν φύσει. τα γαρ εις υ

λήγοντα επιρρήματα συστέλλει το υ : οίον μεταξύ,
μεσηγύ , χωρίς του αντικρυς , και ώφειλεν είναι αντι
κρυ , αλλά τα είς σ λήγοντα επιρρήματα, ει μεν φυ
λάττει το αυτό σημαινόμενον , και τον αυτόν τόνον 5
φυλάττει , οίον ούτως ούτω , μέχρις μέχρι. επεί ούν
τούτο ούκ εφύλαξε το αυτο σημαινόμενον το αντι
κρυς , ούτε τον τόνον εφύλαξεν.
Απίθησε , το πι βραχύ. λέγει γαρ και Ηρωδια
νός τα από βαρυτόνου μεταγόμενα εις πλεονασμόν 1ο
συστέλλει την παραλήγουσαν, οίον εστί το φείδω φι
δω , και απιθώ.
*Αρειη εκτείνει το α . λέγει γαρ Ήρωδιανός εν τη
καθόλου, ότι το αρειή παράλογόν εστι και κατά τον
τόνον και κατά τον χρόνον, ούτε οξύνεσθαι ώφειλεν 15
ούτε εκτείνειν το α . τα γαρ δια του εια οξυνόμενα
εκτείνοντα το α , επί ουσιών λαμβάνονται, οίον παρειά,
φορβειά. ή γούν αρεια ου τίθεται επί ουσίας , αλλ'
επί πράγματος την γαρ απειλών σημαίνει.
'Αριστος , εύρηται το α εκτεινόμενον παρά τον 20
'Αρεα..
Αρπίς το α βραχύ. Τρύφων γαρ περί πνευμάτων Σ

φησί το α προτασσόμενον του ρπ , συστέλλεται και

δασύνεται.

Ασιος , το α μακρόν, και ψιλοϋται παρά την αι- 25

σαν, και το κύριον όνομα , ως παρά τω ποιητή
5 ) -σημαι νόμενον fol. 19. τect . 25) fol. 19. νετ..
215 ) Iliad. β . 838. μ. 96 .
 26 DRACO STRATONICENSIS

" Ασιος Υρτακίδης, δν 'Αρίσβηθεν φέρον ίπποι.

Ασχαλάα , το πρό τέλους α βραχύ , το δ' επί τέ
λους μακρον. πασα γαρ συλλαβή πλεονάζουσα βρα
χυτέρα θέλει είναι της εν ή πλεονάζει λέξεως.
5 Ατιμάζω , το τι μακρόν , παρά το άτιμος , τούτο
παρά το τιμή , τούτο παρα το τίω , πανταχού μακρόν.
Αχιλλέα το α μακρόν , πάσα γενική εις ος λή
γουσα θέλει έχειν την αιτιατικήν των ενικών εις α
ομόφωνον και ισόχρονον, οίον Αίαντος Αίαντα ομοίως
1ο Πηλέως Πηλέα. οι μέντοι Αθηναίοι, επειδή Πηλέως
και Αχιλλέως δια του και μεγάλου γράφoυσι , τούτου
χάριν και την αιτιατικήν ποιούσιν εις α μακρόν , ίνα
ισόχρονος γένηται τη ιδία γενική, ως παρ' Ευριπίδη
εύρηται και πανταχού
15 και μην δέδορκα τόνδε Πηλέα πέλας.
Αρχή του β.
Βασιλέα το α βραχύ ώφειλεν έχειν. ή γαρ εις ος
γενική ομόχρονον την αιτιατικήν εις α έχει. ζήτει τον
κανόνα εν τω, 'Αχιλλέα.
20 : Βαδίζειν συνεσταλμένως , ου βαδίζειν εκτετα
μένως, τριών γαρ όντων των διπλών ζξ ψ , και τριών
διχρόνων αιυ , πάν δίχρονον διπλού επιφερομένου συ
στέλλεται, μάλιστα δε του ζ, οίον φροντίζω, αυγάζω,
κουφίζω, ακοντίζω , ούτως άρα και βαδίζω εβάδιζον
25 συνεσταλμένως , και φροντίζω εφρόντιζον.

15 ) Androm . 546. 16 ) fol. 20, rect.

 DE METRIS POETICIS . 1 27

Βέμβιξ του συστέλλεται . τα γαρ εις ιξ μονοσύλ

1.
λαβα συστέλλει το ι επί όλης της κλίσεως , έχοντα δύο
σύμφωνα προ αυτού του ι, οίον στίξ , πλίξ , θρίξ.
το μέντοι ίξ και φρίξ εκτείνεται επί όλης. τα μέντοι
εις ιξ λήγοντα υπέρ μίαν συλλαβών συστέλλει το 1,5
επί μέντοι γενικής πη μεν φυλάττει το συνεσταλμέ
τον , πη δε εκτείνει , και φασίν τήρησίν τινα είναι
τοιαύτην , ως τα έχοντα προ τέλους μακρόν φύσει, έχει
εν τη γενική εκτεινόμενον το ι , οίον φοίνιξ , μάστιξ,
βέμβιξ , τέμβριξ , πέμφις , τέττιξ , σκάνδιξ , πέρδιξ ,10
χοίνιξ, φοίνικος , βέμβικος, τέττιγος, σκάνδικος, πέρ
δικος, χοίνικος, μάστιγος , μακρού του 6. Πτολεμαίος
δε ο 'Ασκαλωνίτης φησίν ως τής πέρδικος και χοίνικος
γενικής η μέση συστέλλεται πεισθείς Αριστοφάνει
τω γραμματική, και τοϊς ούτω χρησαμένοις ποιηταίς 15 1

δια το μέτρον , αλλά ταύτα διά το μέτρον εγένετο.

έστι δε αυτα ευρείν εκτεταμένα πολλάκις , το μέντοι
Θρήίκες συστέλλει το ι , έχον διαλλαγήν. λέγεται γαρ
και Θραϊκός και Θρηϊκός, και κατά συναλοιφήν Θρη
κός. το δε ήλιξ συνεξήλθε τοίς έχουσι το λ προ του 1, 20
οίον χόλικος, ήλικος, χάλικος , κύλικος , το δε σύμμι 1
γος σύνθετον εστί. 1

Βόμβυκος , του εκτεταμένον. τα γαρ εις αυξ 1

μονοσύλλαβα και αυτά επί όλης της κλίσεως συστέλ

λει του, οίον τρύξ, πτύξ , στύξ , πνύξ φυλάττει μέν- 25
τοι του συνεσταλμένον, οπότε το χ ή το γ επί γενι
λ.
2) Με, συστέ . 8) φύσει fol . 20. νεrs . 25 ) πνύξ fol. 21. τect .
 1

28 DRACO STRATONICENSIS

κης έχει στόνυχος , όνυχος , ορτυγος , ήλυγος , όρυγος ,

δίζυγος , φάρυγγος. το δε κόκκυγος συστέλλουσι και
εκτείνουσιν. ει μέντοι δια του μ η κλίσης υπάρχει,
πη μεν φυλάττει το υ συνεσταλμένον , πη δε εκτείνει,
5 Εύρυκος γαρ συνεσταλμένως , και άμβυκος , Βέβρυκος,
κάλυκος, γάνυκος, ίβυκος, εκτεταμένως δε βόμβυκος,
αίθυκος , κήρυκος. τω δε
κήρυκι Ηπυτίδη ,
δια το μέτρον φασίν έχεις συστολήν· όθεν και το
1ο Βομβύκη εκτείνει του παρά Θεοκρίτω :
Βομβύκα χαρίεσσα Σύραν καλέoντί του πάντες.
Βυθός το βυ εκτείνεται, ως παρά Καλλιμάχω :
και τας μεν κατα βυθον ν' ηπείροιο λάθωνται.
Βαλων το α εκτείνεται , ως παρ' Ομήρων
15 γίνεται εισόκε τις βαλών έκ θυμόν έληται.
Βησσα συστέλλει το α, ως κνίσσα .
Βηρυτός , το ρυ μακρόν , οξύνεται ως τρισύλλα
βον και μακρόν έχει το υ , ως κωκυτός , γωρυτός ,
η Κορδυτος πόλις . Διονύσιος
20 και Τύρον ώγυγίην Βηρυτού τ' αίαν έραννών,
Βόθυνος του εκτείνεται. τα γαρ δια του υνος
επ' ευθείας μη έχοντα το σ προ του υ , υπέρ δύο
συλλαβάς όντα, εκτείνειν θέλει την προ τέλους. κιν
δυνος , εύθυνος , Πάχυνος, λάμυος · διό και το βόθυ
25 νος, λάγυνος αναλόγως Αττικοί εκτείνουσι. κάν οξύ
8) Iliad . ρ . 324. 10) Χ. 36. 12) H. Del. 34. 11) Iliad .
μ. 15ο,. . 16) ful. 21. νers . . 19) . 91. ' Ι
 DE METRIS POETICIS.. : 29
νηται δε , τα τοιαύτα εστί , Μαριάνδυνος , Βιθυνός,
το άγυνις ή ανδρόγυνος ου μάχεται , σύνθετα γάρ έστι,
κάν έχη τον του απλού χρόνον , λέγω δη του γυνή,
όπερ και αυτο ηλόγοιτο κατά χρόνον. τα γαρ εις νη
καθαρεύοντα δισύλλαβα , εί έχει προ τέλους του, 5
εκτεταμένον αυτό έχει, οίον βύνη, μύνη , φρύνη , υπε
σταλμένου δήλον του γυνή, προσέθηκα δε δισύλλαβα ,
έπει τα υπέρ δύο συλλαβας διά μέν του συνη όντα αεί
συστέλλει το υ, βριθούνη , υποθημοσύνη , καλλοσύνη,
ει δε μή έχει το σ προ του υ , αδιάφορον έχει τον χρό- 10
νον. Δελφύνη γαρ και χελύνη εκτεταμένως · κορύνη δε
και Ίαμύνη συνεσταλμένως , ως τορύνη.. 'Αττικοί δε
εκτεταμένως .
Βαν βάντος, συνεσταλμένως· παν γαρ εις αν λήγον
ουδέτερον, τον χρόνον έχει του α κατα την γενικήν του 15
αρσενικού ταλανος τάλαν , μέλανος μέλαν , στάντος
στάν, βάντος βάν. ποιητικώς γαρ εκτέτατο,
ίνα μη το γήρας επανάβαν αυτόν λάθη.
επεί ούν παντός φαμέν κατά συστολήν , ώσπερ και πάν
οφείλομεν λέγειν κατά συστολήν , ώσπερ Αιολείς και 20
Δωριείς αποφαίνονται. η μέντοι παρ' ημίν έκτασις 1

του , και παρά τοϊς Αττικούς και παρά τοϊς Ίωσιν ,

αφορμήν έχει τον τόνον, δια γαρ το δέξασθαι την πε
ρισπωμένην του πας αρσενικού , εκτείνει το α , όταν
μέντοι το παν δισυλλάβως λέγηται , τότε έξει το ασυν- 25
εσταλμένον · σύμπαν , άπαν εύρηται παρ' Αθηναίοις
εκτείνον το α .
η) δε δισύλλαβα fol . 22. τect . 24) εκτείνει fol. 22. Pers .
 30 DRACO STRATONICENSIS

« Βιβώς μακροκαταληκτέϊ. αι γαρ εις.σ.λήγουσαι

μετοχαι αρσενικαι , ήτοι βραχυκατάληκτοί είσιν , ως αι
εις ος λήγουσαι , τυπτόμενος , λεγόμενος , ή μακροκα
τάληκτοι , ως αι μη ούτως έχουσαι , δίχρονον εκτετα
5 μένον αυτό έχουσιν , ίστας, βιβας, ζευγνύς , δυς, φύς.
Βούλιμος μακροπαραληκτεϊ. τα γαρ δια τούιμος
παράγωγα υπέρ δύο συλλαβας συνεσταλμένον έχει το ι,
κύδιμος, ωφέλιμος , ώκιμος , το μέντοι άτιμος εκτεί
Φον το ι, σύνθετόν έστιν . ούτως δε άξιούται και το
10 βούλιμος εκτείνειν κατά την δευτέραν συλλαβών , συν
θέτου υπάρχοντος του ονόματος αντί γαρ του ο μέγας
λιμος , βούλιμος λέγομεν και το φθιμος δε εκτείνει
το προ τέλους ιώτα.
Βίβας το βι βραχύ εκ παραδόσεως.
15 Βότρυς , του βραχύ τα γαρ εις υς μονογενή και
τριγενή πανταχού του βραχύ έχει. εξαιρείται τα περι
σπώμενα τα της ονομαστικής μόνος του μακρόν έχον
τα, των δ ' άλλων πτώσεων βραχύ. το δε βότρυες βό
ή τρυς το τρυς μακρόν εκ συναιρέσεως του υ και εείς και
20 μακρόν κιρναται.
Βρίθω , το βρει εκτείνεται . Θεόκριτος :
όρπακες βραβύλoισι καταβρίθοντες όραζε.
Βραχίων , το χι εκτείνεται. Θεόκριτος :
αχθόμενοι σακέεσσι βραχίονας ιτεϊνοισι.
25 Βελτίων τοι φύσει μακρόν. άπαντα τα διά του

15) fol, 23. τect , 21) VΙΙ . 146 . 23) ΧVΙ. 79.
 DE METRIS POETICIS . Οι

των συγκριτικά παρα ποιηταίς το δίχρονον φύσει μα

κρών έχουσιν, οίον γλυκίων , κακίων.
Βρίγας το βρι βραχύ εκ παραδόσεως .
Βαβυλων , η λήγουσα και η παραλήγουσα συστέλ
λεται :

και κρανιάς Βαβυλώνος επίδρομον άρμασι τείχος. 5

Αντίπατρος .

Αρχή του γ.
Γαία το α βραχύ. παν θηλυκόν εις α λήγον οξυνό
μενον ή περισπώμενον εκτείνει το α: προπαροξυνόμε- 10
νον δε ή προπερισπώμενον συστέλλει αυτό, ή δια του
αια παράγωγα υπέρ δύο συλλαβας είσι και εκτείνονται .
το δε μαία , γαία διήλλαξε και περί τον χρόνον.
Γίγας το γι βραχύ εκ παραδόσεως.
Γλωσσα , το σα βραχύ. τα γαρ εις αλήγοντα θη- 15
λυκα παραληγόμενα ενί των διπλών , ή δια δύο σσ εκ
φερόμενα και βαρυνόμενα συστέλλει το α , οίον μάζα,
ριζα , δίψα. ή ούτω τα εις α λήγοντα θηλυκά από
μελλόντων ή ενεστώτων γινόμενα συστέλλει το α · οίον
κνίζω κνίσσα · ίζω το καθέζομαι , ίζα και ρίζα , άγω 20
άξω άξα και άμαξα. μώ το ζητώ μάσω, Μωσα και Μού
σα , σημαίνει δε τρία.
Γυνή το γυ βραχύ , επειδή τα εις ν λήγοντα δισύλ
λαβα του παραληγόμενα εκτεταμένον έχουσιν , οίον

7) Antip. Sid. epigr. 52. 8) fol. 23. νers . 24) εκτε ) τα

μένονfol. 2. τect .
 32 DRACO STRATONICENSIS

μύνη η πρόφασις και προτροπή , Βύνη ή θεός , ήτις

και Ινώ ύστερον εκλήθη , Φύνη όνομα κύριον συστέλ
λει το υ . είκότως ούν ως μονήρες άκλιτον έμεινεν. ή
τα εις αιξ κοινά εισιν , οίον ο και η αις · τούτου δε το
5 σημαινόμενον κωλύει είναι αρσενικόν, Σοφοκλής :
γύναι, γυναιξί κόσμον ή σιγή φέρει.
Γιγνώσκω το γι βραχύ θέσει , γινώσκω δε μακρόν ,
ούτω και γίνομαι και γίγνομαι . Θεόκριτος:
γίνετ' επ' ανθρώποις, ευρείν δ' ου ράδιον εστί .
10 ταύτα συ γινώσκων κραδίης ιθυνε κελεύθους.
Λούκ .
Γόρτυν , του μακρόν. τα γαρ εις υν σπάνια όντα
θηλυκά μακρόν του έχει, ως και τα αρσενικά , οίον
Γόρτυν Γόρτυνος· ο δε Ηρωδιανός εν μέν τη ονομαστι
15 κή μόνον είναι βραχύ φησιν , εν δε ταϊς πλαγίαις μα
κρον: δοκεϊ δε ούτω παρα ποιηταίς ευρίσκεσθαι · “Όμη
ρος Όδυσσείας γ .
έσχατι, Γόρτυνος έν ήεροειδεί πόντω.
και αύθις , Διονύσιος
20 πάρ θ ιερήν Γόρτυνα , και ηπειρώτιδα Φαιστόν.
Γλύσσων , το γλυ συνεσταλμένως . παν γαρ εις
σων λήγον συγκριτικόν , ει έχει δίχρονον εν τή προ τέ
λους συλλαβή , συνεσταλμένον αυτό έχει , πάσσων , μάσ
σων, κράσσων, γλύσσων: σεσημείωται το θάσσων , και
25 ελάσσων , εκτείνοντα το δίχρονον .

8 ) ΧΙ. 4 . 11 ) ΜΑ, λού . 10) δοκεϊ fol.

5) Αiace ν. 293.
24. vers . 17) v. 294. 19) ν. 88 .
 DE METRIS POETICIS. 33

Γεγράφασι μακροπαραληκτεί . τα γαρ εις σι λή

γοντα ρήματα την πρό τέλους έχει φύσει μακράν, εστή
κάσι , βεβασιλεύκασι , γεγράφασι , νενοήκασιν. οι μέν
του ποιηται πολλάκις επί τούτων συστολας ποιούνται ,
ως παρα Ξενοφάνει: 5

εξ αρχής καθ ' "Ομηρον, επεί μεμαθήκασι πάντες,

και πάλιν εν τώδε τω έπει :
όππόσα δή θνητοίσι πεφήνασιν εισoράασθαι.
εύρηται δε και παρ' Αντιμάχω :
οι δε πάροιθεν πόνoιο νενεύκασιν άλλος επ ' άλλο:10
και παρ' Όμήρω :
τιμήν δε λελόγχασι.
τοιούτον και το,
αμφί δενδρεα μακρά πεφύκασι,
και έτερα πλείστα. 15

Γύγης το γυ μακρόν έχει εκ παραδόσεως :

ου στέργω βαθυληλους αρούρας
ουκ ολβον πολύχρυσον oία Γύγης.
Γένυς γένυος , βραχυπαραληκτεί. τα γαρ εις υς θη
λυκά βαρύτονα πανταχού του βραχύ έχοντα δια καθα- 20
ρού του ος ποιούσι την γενικήν , οίον πίτυς πίτυος, χέ
λυς χέλυος, γένυς γένυος: εξαιρείται κώμυς, ής τουτης
γενικής μακρον. πάσα γαρ γενική εις θος μακροπαρα

8) fol. 25. τect. 9) Affert hunc Antimachi versum Belin de

Ballu animadvers, in Oppian. de ven. II, 50, p. 190. Bast. Vide
ad Gregor. Cor. Ρ . 166. 11 ) Odyss . h. 304. et , ut videtur,
η. 114 . 17) In marg. ' Αλφειού.
C
 34 DRACO STRATONICENSIS

ληκτεί , οίον όρνιθος , μέρμιθος , δέλλιθος , κόρυς κό

ρυθος"
και μαλακώ χόρτοιο καλάν κώμυθα δίδωσι.
μακρόν γαρ φαίνεται το μυ του πέμπτου δακτύλου όν
5 τος της δε κόρυθος συστέλλεται, ως πολλάκις ζητών
ευρήσεις παρα ποιηταίς και παρ' Ομήρω εν τω ε της
Ιλιάδος •
δαϊε οι εκ κόρυθός τε και ασπίδος ακάματον πυρ.
Τόνυ του συστέλλει. τα γαρ εις υ ουδέτερα του
10 πανταχού έχει βραχύ , και ει μεν μακρά παραλήγει διά
του εος, πώεος, ει δέ βραχεία διά τού υος γόνυος. εξαι
ρείται νάπυ, καίπερ μακρόν το να, ποιεϊ νάπυος .
Γελάσω , το λα συστέλλεται , τούτου χάριν και ο
παρακείμενος προσλαμβάνει σ ' ότε γαρ βραχυπαρα
15 ληκτεί ο μέλλων, και παρακείμενος προσλαμβάνει σ, οίον
γεγέλασμαι. Ιστέον δ' ότι όσα της δευτέρας συζυγίας
των περισπωμένων προ του α, σύμφωνον έχουσι πλην
του ρ, βραχύ αυτό έχουσιν. όσα δε προ τούτου έχει ο
ή φωνήεν , εκτείνει το α , οίον έω εάσω έασαι , περώ
20 περάσω περάσαι.

Αρχή του δ.
Δαος το δα συστέλλεται , πάν γαρ ουδέτερον εις ος
λήγον δισύλλαβον, προ τέλους έχουν το α , συνεσταλμέ

1) μέρμιθος fol. 25. νers . 5) Theocr . IV. 18. 6) ν. 5.

18) βραχυ fol. 26. rest.
 DE METRIS POETICIS . 35

νον αυτό έχει , οπότε μη κατα διάλεκτον είη , οίον

άχος, δάος :
δάος μετα χερσίν έχουσα ,
φάος , χάος, βαρος, πάθος , κράτος , βάθος , θράσος,
πλήν του φάρος. Σοφοκλής μέντοιγε και άλλοι των 5
ποιητων συστέλλουσι και αυτό εν Κρίσει σατυρική :
και δη φέρει τώδ' ώς έμοί καλύπτομαι,
και παρ' αυτώ εν Τηρεί εύρήσεις:
σπεύδουσαν αυτήν εν δε ποικίλω φάρει.
αναλογώτερόν εστι του εκτείνοντας το α , ως παρ' 110
Αισχύλω εν Σαλαμίνι
έμοι γένοιτο φάρος ίσον ουρανώ.
το πράγος παρά το πράσσω πρήσσω γενόμενον συνεκ
τεινόμενος έχει το ρήματι το α . πρόσκειται οπότε
μη κατα διάλεκτον είη, δια το μήκος μάκος. 15
1
Δαλός μακροπαραληκτεί. τα γαρ εις λος λήγοντα
δισύλλαβα οξύτονα οπότε έχει προ τέλους δίχρονον ,
τούτο έχει ή εκτεινόμενον δι' εαυτού , ή δια συμφώ
νου μεγεθυνόμενον. και τα μεν δια συμφώνων μεγε
θυνόμενα , ταύτα εστί κυλλος , ιλλος , μαλλος , θαλ- 20
λος , τα δε δι' εαυτών , τα τοιαύτα , ψιλος, χιλος , χυ
λός , δαλός, ούτως ο βαθμός και εν τη τραγωδία και
εν τη κωμωδία. έχρήν ούν και το καλός , ή βοηθεί
σθαι συμφώνω , ή αυτόθεν εκτείνεσθαι . υγιής ούν ή
έκτασις παρά τω ποιητή . 25
Δάρης ιαμβικόν.
Δίνη εκ του είλω το συστρέφω γίνεται ύλη και
3) Odyss. ψ. 294. vide δ. 3οο . η. 539. χ. 497. Iliad. ω . 647.
13 ) το πράγος fol, 26. νers .
C2
 36 DRACO STRATONICENSIS

δίνη , το δι μακρόν, και γαρ και το έλαδον μακρόν το

έχει.
Δίνος και δινέω , ώ, το δι εκτείνεται. "Ομηρος
Οδυσσείας και
5 νήσον θαυμάζοντες έδινεόμεσθα κατ' αυτήν.
Διόνυσος , εκτείνεται το ο· τρέπεται γαρ εις ω
μέγα και του μακρόν έχει , ως το,
Διωνυσοιο τιθήνη .
Δρύς , επί της ευθείας το δρυ μακρόν . παν γαρ
1ο όνομα μονοσύλλαβον απαθές είς ν λήγον ή εις ρ ή
είς σ , είτε θηλυκόν είτε αρσενικόν , είτε ουδέτερον
απαρασχημάτιστον αρσενικό , ει έχει δίχρονον , εκτεί
νειν αυτό θέλει , ως έχει το παν , πας , γραύς , πράς,
κράς , λίς , κίς , μυς , συς , δρύς , πυρ , ψάρ , Καρ. διο
15 το τις σημειούμεθα συστελλόμενον το ι έχον. το δε
στάδα λίμνην ,

κλαδα χρύσεον καρπών ,

ουκ έξει τινα οξείαν στάς, ή κλάς, μεταπλασμοί γάρ
20 εισιν. το
εξ ορέων επί καρ,
κατα πάθος. από γαρ του κάρη κατα αποκοπήν του
η γέγονεν.
Δέπας το α συστέλλει. τα είς ας λήγοντα ουδέ
25 τερα και βαρύνεται και συστέλλει το α , κρέας , τέ .
ρας, δέπας, κέρας, σέβας , γήρας.
3) fol. 27. τect . 4) v . 153. 8 ) Πiad. ζ. 132. 21 ) Iliad.
π. 392. 25) κρέας fol. 27. vers.
 DE METRIS POETICIS. 37

Δωριστί τοι συστέλλεται, τα γαρ είς τι λήγοντα

επιρρήματα, εί γένοιτο από των εις ζω ληγόντων ρη
μάτων ή από των εις ως επιρρημάτων συστέλλειν
θέλει το ι , Ιαστί , Λυδιστί , Φρυγιστι , Δωριστί, με
γαλωστί , δημιωστί, ιερωστί , νεωστί. το μέντοι ανα - 5
πνευστί , και άνωϊστί , ακοντί , άκλαυτί, εθελοντι εκτεί
νονται το δε απνευστί παρά το άπνευστος , και ανωϊ
στί εκ του ανώϊστος .

Δευρί δε το ρι εκτέταται , εκτεταμένον έχουσι γαρ

αι δια του ιεπεκτάσεις εν οίω δήποτε μέρει λόγου,10
οίον οδή , ενθαδί , νυνί , δευρί » το δε αυτό και επί
αντωνυμιών εκεινοσί , ουτοσί.
Λύ δε χιτώνα, το δυ εκτεταμένως , και έστι δεύτε
ρος αόριστος των εις μι , έδων, έδυς, έδυ, δύ , και έχει
αναλόγως τω φύ. 15

Δώμα το α βραχύ τα γαρ εις α ουδέτερα συν

εσταλμένον έχουσι το α, οίον δώμα , κύμα , το δε
κέρα το α μακρόν, ότι από του κάρηνον γεγονός , έστι
και ετερόκλιτον.
Δραπέτης , το δρα εκτείνεται εκ παραδόσεως. 20
Λύθι , κλύθι και φωθι, ως τα λοιπά των εις θι
αορίστων μακρά παραλήγονται, καίτοι από του κλύε
και δύε, κατά μεταπλασμών γινόμενα , δια το εν αρ
χαϊς των στίχων τίθεσθαι . το δε κέκλυθι βραχύνε
ται, δια γαρ το εκτείνεσθαι τα κε εφύλαξε τον εαυ- 25
του χρόνον ομοίως , και το όρνυθι και ίθι βραχύνεται..
15) Iliad . σ. 416. 18) έστι fol. 28. tact.
 38 DRACO STRATONICENSIS

Δριμύς το δρι εκτείνεται εκ παραδόσεως. Θεό

κριτος "

και οι αεί δριμεία χολή ποτί ρινί κάθηται.

Διδυμάτων ή παραλήγουσα εκτείνεται δια μέτρου
5 χρείαν , διό και δια του ο μικρού κλίνεται ομοίως
τω Μαχάων, Μαχάονος. τα γαρ διχρόνω εκτεταμένω
παραληγόμενα τρέπουσι το ω της ονομαστικής εν ταις
πλαγίαις , οίον Μαχάων Μαχάονος , Ικετάων Ικετάο
νος , 'Αρετάων Αρετάονος, Αμφίονος , Υπερίων Υπερ
1οίονος , Εχίων Εχίονος , Πανδίων Πανδίoνος , Λολίων
Δολίoνος , όπάων οπάονος , κίων κίονος , πίων πίoνος ,
πρίων πρίονος.
Δίδωθί μοι κλέος , το δίδωθι μακρά παραλήγε
ται. ο κανών , του ιδίου οριστικού βραχεία παραλη
15 γομένου , οφείλει και το προστακτικών βραχεία πα
ραλήγεσθαι , λέγομεν ότι ποιητικώς εξετάθη συνή
θως το ο εις ω δια το μέτρον.
Διονύσιον ιερόν, και Δημήτριον και Απολλώνιον
συστέλλει το ι, δαρικός , κεραμικός , βοϊκός εκτείνει .
20 Δεικνύναι η παραλήγουσα συστέλλεται. τα δια
του αναι η υναι απαρέμφατα , όσα μέν χρόνου ενε
στώτος εστί , τούτο δε γίνεται επί μόνων των εις μι ,
βραχείαν την παραλήγουσαν έχει , οίον εστί το εστά
ναι και ιστάναι , και ζευγνύναι , και δεικνύναι , και
5 τα τοιαύτα , και τούτο δηλον εκ του τιθέναι και δι
δόναι. και ταύτα γαρ ενεστώτος όντα βραχείαν αύ

1 ) I. 18. 1 ) οπάονος fol. 28. νετσ . 13 ) Odyss . γ . 38ο .

 DE METRIS POETICIS. 39
την έχει και το είναι ενεστώτος όν, ου βραχύνεται
κατα την παραλήγουσαν , μάλλον μεν ούν και βρα
χείαν ούσαν εξέτεινεν, και τούτο ουδέν προς τον λό
γον , επεί γαρ ουδέν ενεστώτος εστίν ευρείν δισύλλα
βον. όσα δε τοιαύτα αορίστων εστί , ταύτα μακρά 5
παραλήγεται , τούτου χάριν και το είναι τούς δισυλ
λάβους των αορίστων ακολουθήσαν εξέτεινεν την εαυ
του παραλήγουσαν , ου μην τόγε ιέναι τούτο έπαθεν ,
επειδήπερ άπαξ υπερβέβηκε την δισυλλαβίαν. όσα
δε εξ αορίστου γίνεται επί της πέμπτης των βαρυ- 10
τόνων, και των εις μι πάντων γίνεται , και μακράν
αυτήν έχειν την παραλήγουσαν. και της μεν πέμπτης,
το σημάναι τε και υφάναι , και τεθνάναι , και διαδρα
ναι και φυναι , ως μαρτυρεί το θεϊναι , και δούναι.
και ταύτα γαρ αορίστου όντα εμφανέστατα μακράν 15
έχει. αλλά πόθεν , ώ φιλότης, τούτο, γίνεται και τα μεν
των ενεστώτων απαρέμφατα βραχείαν έχει την πα
ραλήγουσαν , τα δε των αορίστων μακράν , επεί πασών
συζυγιών οι παρακείμενοι τα εαυτών απαρέμφατα δια
βραχείας παραληγούσης έκφέρουσιν, οι δε των εις μι 20
ρημάτων ενεστώτες συγγενείς είσι τοις παρακειμένοις.
Δωτίνη το τι εκτείνεται εκ παραδόσεως ·
αυτάρ και δωτίνας μεροπηϊδος είλε γενέθλης.
και διϊπετής του εκτείνεται. “Όμηρος Ιλιάδος π :
υιός Σπερχειοίο διϊπετέος ποταμοίο. 25

υσαης το σα εκτείνεται . Καλλίμαχος »

έρχεται αχλαίνοι δυσαέα κρυμόν άγουσα.
3) εξέτεινεν fol. 29. τect . 19 ) απαρέμφα [ τα fol. 29. νers ,
24) v . 174. 26 ) H. Dian. 115 .
 40 DRACO STRATONICENSIS

Δρυμος το δρυ εκτείνεται από της ονομαστικής

του δρύς, των εις υς γαρ η ονομαστική εκτείνεται , ,
δεξείται δρυμώς πάντας επερχομένα.
Διδυματοκον , το μα εκτείνεται. Θεόκριτος :
5. αιγα τέ τοι δωσω διδυματόκον ές τρίς αμέλξαι.
Δία η νήσος , ής το ια εκτεινόμενον ευρίσκεται .
ευρίσκεται δε συνεσταλμένον παρα ποιηταίς, ως παρά
Θεοκρίτο λόγω συνιζήσεως:
εν δια λασθήμεν καλλιπλοκάμου Αριάδνης ,
10το δι εκ παραδόσεως , το α , ότι τα καθαρόν.
Λαγυς , το παν εκτείνεται η τε λήγουσα και η πα
ραλήγουσα , το μεν εκ παραδόσεως , το δε δια κανόνα :
αλλ' επάγην δαγύδι καλόν χρόα παντοθεν ίσα.
Αρχή τού ε.
15 Έαρ , το' αρ συστέλλεται και τα γαρ εις αρ λήγοντα
υπέρ μίαν συλλαβήν επί παντός γένους συστέλλει το
α, οίον μάκαρ , δάμαρ , έαρ , θέναρ , φρέαρ , στέαρ,
Αττικούς δέ φασιν εκτείνειν το στέαρ και φρέαρ.
Ευαν μακροπαραληκτεί , τα γαρ εις αν λήγοντα
20 επιρρήματα εκτείνουσι το α, οίον άγαν , λίαν, πέραν,
ευαν , του όταν και πάμπαν συνεσταλμένου. το γαρ
όταν δύο μέρη λόγου εισίν, ότε και αν, το δε τάλαν
ονοματικόν έστιν.
Έραζε βραχυπαραληκτεϊ , τα γαρ εις ζε λήγοντα ,
3) Callim . L. P. 16 . 4 ) Ι. 25 . 8) ΙΙ . 46. 9) fol.
δυ . rect. 13) Τheocr. ΙΙ . 110 .
 DE METRIS POETICIS . 41

επιρρήματα, οπότε έχει πρό τέλους το α, συνεσταλ

μένον αυτό έχει, Αθήναζε, Θήβαζε, έραζε. το μέντοι
χαμάζε εκτείνει το α και προπερισπάται.
Εαρινος βραχυπαραληκτεί , τα γαρ δια του ινος
υπέρ δύο συλλαβας οξυνόμενα κατά καιρών ή χρόνου: 5
παραλαμβανόμενα συνεσταλμένον έχει το ι, εαρινός,
χειμερινός , νυκτερινός , εωθινός , πρωϊνός , ημερινός ,
όπωρινός. παρά μέντοι τους ποιηταίς κατ ' έκτασιν
αναγινώσκομεν τούτο επιζητούντος του μέτρου, οίον
ως δ ' όταν οπωρινός βορέης , 10
και πάλιν ,
αστέρι οπωρινω εναλίγκιος.
Ευκνήμις μακροκαταληκτεί , τα γαρ εις και λή
γοντα βαρύτονα συστέλλει τοι, ει μη σύνθετα υπάρ
χει εξ απλών εκτεινόντων το. ι · οίον κόνις , δήρος, 15
μάντις , όρχις, όφις, λάτρις , όρνις. 'Αριστοκλής δε εν
το περί διαλέκτων φησίν Αττικούς εκτείνειν · προσέ
θηκα δε ει μη σύνθετα είη εξ απλών εκτεινόντων
το ι , δια το κνήμας , εύκνήμις , ψηφίς , μελαμψηφίς,
και όσα είσι τοιαύτα . * 20

Έθας βραχυκαταληκτεϊ , τα γαρ εις ας ονόματα

οξύτονα είτε θηλυκά είτε κοινά , και τα εις ας ου
δέτερα συνεσταλμένον το ας έχουσιν , οίον ή τριας, η
τετρας , η Αρκας , η φυγάς , η έθας , το κέρας , το
κρέας. ο δε ιμάς και ανδριας ει και οξύνονται , όμως25.

1) το α ', συνεσταλμένος fol. 3ο. νers . 10) Iliad. φ. 346.

Odyss, ε. 328 . 12) Iliad. ε. 5 . 19) μελαμψηφις fol. 31 , rect .
 42 DRACO STRATONICENSIS

αρσενικά όντα εκτείνουσι το ας , και όσα απο του

κεκράσθαι, οίον αλικράς, μέλικράς.
λικάων το κα μακρόν , τα είς ων βαρύτονα δέ
χρόνω εκτεταμένω παραληγόμενα τρέπει το ω επί της
5 γενικής , διό και το κα μακρόν , οίον Ελικάων, Μα
χάων, Ικετάων δια του ονος κλίνονται μακράν έχοντα
το παραληγόμενον δίχρονον.
Έτι το τι βραχύ, τα γαρ είς τι λήγοντα βαρύτονα
δισύλλαβα όντα συνεσταλμένα εισι , και δια τού ιγρά
10 φονται, οίον αυθι, κείθι , νόσφι , άχρι , άρτι, ήχι, έφι,
μέχρι. αλλ' όμως εύρηται παρα ποιηταίς το έτι εκτε
ταμένον, ως παρ' Όμήρω ·
κείσθαι. δδ' ηνίοχον μεθεπε θρασύν, εδ' αρ έτι δήν.
Ερίης έργηρος , τα εις ηρ βαρύτονα , ει μεν μακρά
15,παραλήγει, τρέπει το η εις ε , οίον πίηρ πίερος, φρά
της φράτερος · ει δέ βραχεία φυλάττουσι το η, οίον
Ίβηρ Ίβηρος , ερίηο έργηρος , βραχύ τοίνυν το ρι. και
ο πάνθηρ δε πάθηρος την του απλού εφύλαξε
κλίσιν .
20 Έρύκω , το ρυ μακρόν και πανταχού ούτως εύρη
ται. “Όμηρος Οδ. α .
νύμφη πότνι ερυκε Καλυψώ δία θεάων.
Έλαϊνεον , το λα μακρόν εκ παραδόσεως. “Όμη
ρος Οδ.ι.

25 χλωρόν έλαϊνεον το μεν έκταμεν όφρα φοροίη.

Εφήμερος και μερος τουεκτείνεται. Θεόκριτος:
11) εκτεταμένος fol. 31. νers. 12) liad . θ. 126. 21) ν. 14.
24) v. 320. 26) 6ι .
 DE METRIS POETICIS . 43

αι κέν μοι τύ φίλος τον εφήμερον ύμνον αείσης.

Εάσκω , το α κατα συστολήν , τα γαρ δια του
σκω παρηγμένα 'Ιωνικά βραχείαν έχουσι την παρα
λήγουσαν.
Έφάμην , βραχυπαραληκτεί αναλόγως εκ του φημι 5
όν. τα γαρ τοιαύτα εις μι βραχύνουσι καθ ' Ηρα
κλείδην το παρατέλευτον φωνήεν , δ έμήκυνεν ο ένε
στως ως γαρ δίδωμι έδιδόμην , έτιθέμην, εαιρνάμην,
ούτω φημί εφάμην. το δε ήμην φησίν ου τοιούτον.
εχρήν γαρ από του ειμί μην είναι , παραθέντος 10
του ι.

Ενυω , το υ εκτείνεται . Καλλίμαχος

ή ρ' εχάρη μέγα Φοίβος ότε ζωστήρες Ενυούς.
Εύριπος , το ρι εκτείνεται κατά παράδοσιν. Ο
αυτός 15

έδραμες Ευρίπoιo πόρον καναχηδά ρέοντος.

Εαδοτα το α εκτέταται ομοίως. ο αυτός
κάλλιον ως πολίεσσιν εαδότα τέθμια δώκε.
Αρχή του ζ.
Ζα το επιτατικόν μόριον συστέλλεται , ως έστιν ευ- 20
ρεϊν παρα ποιηταίς . “Όμηρος Ιλιάδος γ:
φαίης κεν ζάκοτόν τινα έμμεναι, άφρονα θ ' αύτως.
και αύθις εν τω πρώτα της αυτής :
Κίλλαν τε ζαβέην, Τενέδοιό το έφι ανάσσεις.
Ζαής δε εκτείνεται. “Όμηρος 'Ιλιάδος μ : 25

3) σκω fol. 32. τect . 12) Η . Αpoll. 85. 14 ) H. Del . 45.

17) H. Cer. 19. 21 ) ν. 220 .22 ) fol. 32. vers. 23) ν. 38 .
452. 25) v. 157. Verba Saris dè cum versu ad ea pertinente
 44 DRACO STRATONICENSIS

άς τ' άνεμος ζαής, νέφεα σκιόεντα δονήσας.

Ζέλεια το α εκτεταμένως , και
ιερόν άστυ Ζελείης.
Αρχή του η .
5 Ηλιξ ήλικος πανταχού τοι συνεσταλμένον έχει. τα
γαρ εις ιξ και συστέλλονται και εκτείνονται , το πέρ
διξ, και τέττιξ , και χοίνιξ , και Φοίνιξ , και όσα μακρά
παραλήγει εν μέν τη ονομαστική, βραχύ τοιέχουσιν ,
εν δε ταϊς άλλαις πτώσεσι μακρόν » ώφειλον δε , κατά
1ο τον κανόνα , και εν τη ονομαστική εκτείνειν το ι. τα
γαρ εις ιξ και εξ απλά φύσει ή θέσει παραληγόμενα
μακρά μακροκαταληκτουσιν · αλλ' επειδή το ι και υ,
προ του ξ , ουδέποτε εισί φύσει μακρά , οίον πνίξω ,
ψύξω, δια τούτο τη επιφορά του ξ φύσει συστέλλον
15 ται. όθεν και η δοτική πληθυντική αυτών τοϊς Φοίνι
ξιν , επομένου του ξ, θέσει ου φύσει το δίχρονον μακρόν
έχει. τω αυτώ λόγω και εξεύω θέσει μακρόν , το δε
ίξευον φύσει τα λόγω της αρχούσης των παρωχημένων.
σεσημείωται δε πανταχού τα είς λιξ τοι συνεσταλμέ
20 νον έχοντα, οίον ήλιξ ήλικος, ομήλιξ ομήλικος .
Ηρωίνης , τοι εκτείνεται. Διονύσιος
Αιήται θυγατρός αμύμονος ηρωίνης.
Ήράσαο το ρα εκτεταμένως φέρεται. Θεόκριτος »
εις Aίδαν όκα και το κακάς ηράσαο νίκας.
codex in praecedente pagina habet post verba ' Theodos y Mani
festum est, omnia sic, ut a me scripta sunt, debere procedere. BasT.
3 ) Iliad . δ. 103. 121. 15) πληθυντική fol , 33, rect .
21 ) v. 1022. 25) ΙV . 27 .
 DE METRIS POETICIS. 45

Ηρωίνη εκτείνει το ι , ότι τα δια του ινη παρά

γωγα υπέρ τρείς συλλαβας μονογενή φιλεί εκτείνειν το
ι , Αιητίνη , ιατρίνη , Αδραστίνη , θριδακίνη, ηρωΐνη,
Ωκεανίνη , χωρίς του είλαπίνη , και του Μολυβδίνη.
έστι δε όνομα πόλεως. υπέρ τρεις συλλαβας έφη , διά 5
το σατίνη , έστι δε είδος άρματος , και το Ασίνη, έστι
δε όνομα πόλεως, και το μυρσίνη: ουκ εκείνου απο
φαινομένου , ως τα τρισύλλαβα συστέλλει τον πολλα
γάρ έστι τα εκτείνοντα τοι, ως έχει το δωτίνη, υσμίνη,
πυτίνη. 10

Ηρωϊς , το ις συστέλλεται . τα γαρ οξύτονα θηλυκά

εις τις λήγοντα εκτείνονται και συστέλλονται . τοϊς μεν
ουν συστέλλουσι τοι, αδιάφορος ή πρό τέλους, είτε
μακρά είη είτε βραχεία , βολις , ρανίς , αιγίς, μηλίς,
Aωρίς. τοϊς δε εκτείνουσι τοι, και μάλιστα επι δισυλ- 15
λάβων ή προ τέλους μακρα υπήρχεν , ήτοι φύσει ή θέ
σει , κηκίς , κηλίς , νησίς , κρηνίς , ψηφίς , σφραγίς ,
αφϊς , βαλλίς , φαρκίς. η μέντοι καρές και διπίς παρά
τη κοινή συνηθεία εκτείνεται , παρά δέ τή των Αθη
ναίων διαλέκτω συστέλλεται . δισύλλαβα δε παρεθέμην , 20
επεί οράται τρισύλλαβα βραχεία παραληγόμενα , κατά
μεν την συνήθη χρησιν και την των Ιώνων εκτείνοντα
το ι , κατά δε τούς Αττικούς συστέλλοντα , πλοκαμις,
κεραμίς , βλεφαρίς , μαφανίς , το δε αγαθές αεί συστελ
λομένως. ούτω δε ή τρυφαμίς συστέλλεται , και επίτα- 25
σιν έχει το κληϊς εκτεινόμενον και καθαρεύον, τα δ'
άλλα συστέλλεται, Λαϊς, Ναϊς , Θησης , ηρωϊς, μηνίς.
Ημίν φύσει βραχύ ώφειλεν έχεις το δίχρονον ουκ ,
5 ) υπέρ fol. 33. νετο . 20) πα | ρεθέμην fol . 34. recf .
 46 DRACO STRATONICENSIS

από συναιρέσεως γινόμενον, καθόλου γαρ τοι της δο

τικής βραχύ έστιν , ει μη από συναιρέσεως είη , προς
αναλογίαν δε του ημείς και ημών , και ημάς μακρών
εχόντων την λήγουσαν και αυτό μακρόν γίνεται. παρα
5 ποιηταίς δε ποτέ μεν ως μακρόν περισπώμενον , ποτέ δε
• ως βραχύ οξυνόμενον λαμβάνεται.
Αρχή του θ .
Θερσίτης το σι ιωτα και μακρόν. άπαντα τα δια
του ιτης μακρά εισιν. "Όμηρος Ιλιάδος β
10
Θερσίτ’ ακριτόμυθε, κιγ ύς περ έων αγορητής.
λιγύς
Θέτι το τι μακρόν , Θέτιϊ γαρ , και κράσει των
δύο ιι εις έν μακρόν Θέτι , και νεάνις , κράσει νήνις
νήνιος , νήνιϊ , και νήνι . T

Θάρσυνος το συ συστέλλεται . τα γαρ δια του

15 υνος υπέρ δύο συλλαβας , ει μεν παραλήγοι τω σ ,
συστέλλει το υ , δεσπόσυνος , πίσυνος, θάρσυνος. ει δε
μη παραλήγοι το σ, εκτείνει το υ , κίνδυνος , εύθυ
νος , Πάχυνος : διο και το βόθυνος αναλόγως εκτεί
νουσιν Αττικοί. το ανδρόσυνος , λάγυνος συνετήρησε
20 τον χρόνον. το μόσυνος , Φόρκυνος, πόλτυνος , των
ευθειών συστελλομένων εξέτεινε το υ , κατά γνώμην
Ηρωδιανού.
Θυμός , το θυ μακρόν , το θύω , και λύω , και
δύω , κατά μεν τον ενεστώτα έχουσι και μακρόν και
25 βραχύ το δίχρονον , κατά δε τον μέλλοντα αεί μα
κρον, εν δε τώ παρακειμένω συστέλλει αυτό , τέθυκα,
και λέλυκα. ομοίως και εν τω παθητικό. το δε θύμα
9 ) fol. 34. vers . 9 ) ν . 246 . 25 ) μέλλοντα fol, 55. τect,
 DE METRIS POETICIS. 47

και λυμα εκτείνουσιν Αττικοί. θυτών δε το ε βραχο

έχει ..
Θώραξ, το αξ φύσει μακρόν , τα οίς αξ ονόματα
φύσει μακρά παραληγόμενα , ει μεν αρσενικά ωσιν,
εκτείνουσι το α , οίον θώραξ , οίαξ: ει δε θηλυκά, 5
συστέλλουσιν αύτο, οίον αύλαξ , πίδαξ.
Θέσπεια και Θεσπια δια τούι και εκτείνεται και
συστέλλεται παρά Κορίννη.
Θηρασία το α εκτείνεται.
Θρυάσιον και θυλάκιον την πρώτην εκτείνει εκ 10
παραδόσεως.
θέμις θέμιτος πανταχού το ι έχει βραχύ. τα γαρ
εις τις οξύτονα θηλυκά δισύλλαβα φύσει μακρά παρα
ληγόμενα μη κύρια όντα, μη δε υποκοριστικά, επί μεν
της ονομαστικής το ι βραχύ έχουσιν, επί δε των πλα- 15
γίων μακρόν , όθεν και προπερισπάται , οίον κνημίς
κνημίδος , κηλίς κηλίδος , κρηπίς κρηπίδος , βαλβις
βαλβίδος. τα δε μητοιούτως έχοντα , βραχύ πανταχού
έχει τοι, οίον μήνιδος, Θέμιδος, Δωρίδος, κορωνίδος,
νησίδος. έτι τα εις τις υπερδισύλλαβα , επίθετα το ι20
βραχύ έχουσιν , είτε μακρά είτε βραχεία παραλήγον
ται και οίον στρατηγίς , αυλητρίς , το δε πλοκαμις και

άλλ ' άττα δια την επαλληλίαν των τριών βραχέων

εκτείνουσι το ι . οι ποιηται δε η προστιθέντες δια το
μέτρον συστέλλουσι το ι, ποταμηΐδος , Πηγασηΐδος 25
λέγοντες, όθεν και Ορφεύς εν Αργοναυτικούς ,
και ψηροίσι πόδεσσιν υπέρ Παγασηίδος ακτές ,
17) κρηπίς fol. 35. νεrs . 18) Vid. Bast. ad Gregor. Cor.
p. 208. 26) v. 110. ( 113. )
 48 DRACO STRATONICENSIS

αντί του Παγασίδος.

Θυγάτηρ το θυ εκτείνεται εκ παραδόσεως. Καλ
λίμαχος :
θυγατέρες Βορέαο, καιαρσενες οι τότ' άριστοι .
5 και συστέλλεται παρ' Ομήρω 'Ιλιάδος α'
λυσόμενος τε θύγατρα φέρων το απερείσι αποι
και πάλιν εκτείνεται παρ' αυτώ, Οδυσσείας κ:
εξ μεν θυγατέρες, εξ δ υιέες ηβώοντες.
Θριαι το θρι εκτεταμένως. Καλλίμαχος »
10 κείνου δε θριαι και μάντιες εκ δε νυ Φοίβου.
Θαλύσια , το λυ εκτεταμένως. Θεόκριτος :
τα δηοϊ γαρ έτευχε θαλύσια ο Φρασίδαμος.
Θρηίκιον , η προπαραλήγουσα εκτεταμένως ανα
γινώσκεται , ως το,
15 Θρηίκιος Ορφεύς ,
και

ανέρα δε Τροίη Ερνίκιον ού τι φορήσει.

Αρχή του ι.
Ιάσων το α μακρόν , τούτου χάριν συστέλλεται η
20 γενική, ως Μαχάων Μαχάονος : οι δε παρά τον ιάσω
μέλλοντα φασί γίνεσθαι πολλά γάρ εισι από μελλόν
των γινόμενα ονόματα συστέλλοντα του επί της γενι
κης , οίον μνήσω μνήμων μνήμονος , ιάσω Ιάσων
Ιάσονος .

2 ) Η . Del . 203 . 5) v. 13. 372. 7) fol. 36. rect . η) ν. 6.

9 ) Η. Αpoll. 45. 11 ) VII. 5. 25) Sic Apollon . Rh. IV .
905. ' Phanocles ap. Stob. tit. 62.
 1

DE METRIS POETICIS . 49
Ιδρύω , το δρυ μακρόν. τούτου ένεκεν και δασύ
νεται . το ι γαρ προ του δ ψιλούται , χωρίς ει μή υπό
το ρ μακρόν , ως το ιδρώς , ιδρύω, και ίδρυε. το δε
ίδρις το ρ ουκ έχει μετα φύσει μακρού , ως το,
γέρων μεν είμι και πολλών κακών ίδρες. 5
Ίζω επί μεν του ενεστώτος έστι φύσει μακρόν το ι,
επί δε του παρατατικού θέσει , δασύνεται εκ της συνα
λοιφής καθίζω.
Iξεύω το ι θέσει μακρόν , ίξευον δε φύσει , χρονι
χώς γαρ ταύτα μεγεθύνονται. 10

Ιρος ο πτωχός το ιεκτέταται από τον ίρις ονό

ματος.

"Ισθι τοι βραχύ , εκ του ισω , τα εις ωλήγοντα ρή

ματα κατ’ ένδειαν χρόνου εκ βαρυτόνων εις περισπώ
μενα μεταγόμενα διχρόνω βραχεί παραλήγεται , οίον 15
πείθω πιθώ , στείλω στιχώ , φείδω φιδω , τεύχω τυχώ.
ούτως και είδω είσω ισω , και ίσημι παράγωγον , όπερ
Δωρικώς ίσαμεν.
"Iσος όμοιος εξ ίσου , διφορείται τοι κατά τον χρό
νον , παρά το είδω το ομοιώ, ο μέλλων είσω ρηματικόν 20
όνομα ίσος κατά αποβολής του ε. εύρηται τοι μακρόν
και βραχύ. παρα μεν τω ποιητη αεί μακρόν , παρα δε
τοίς πεζολόγοις βραχύ , και παρά τους εποποιοίς εύρη
ται και συνεσταλμένον, ως παρα Καλλιμάχω , παρα δε
τοϊς τραγικούς και κωμικούς συστέλλεται αεί του , ως 25
παρ' Ευριπίδη :
1 ) fol . 36. νers . 5) Primae Syllabae vocabuli πολλών super
scripta tria puncta ' ;: 18) ίσαμεν, Sic, pro ίσαμε. BasT .
19) fol. 37, rect .
D
 5ο DRACO STRATONICENSIS

ίσοις ίσοισι πολεμίοις αντιθείς.

και πάλιν

κοινής τραπέζης αξίωμ' έχων ίσον.

κατά δε ιαμβικούς επαμφοτερίζει. ίσως δε ο ποιητής
5 Δωρικώς εκτείνει το δίχρονον , ως το ύδωρ και ιλύς:
κείσθαι υπ ' ιλύος ,
και το
'Αρες ' Αρες.
Ιχανώ , τοιμακρόν, και γαρ ώσπερ το γιγνώσκω,
10 άμα τη αποβολή του γ εξετάθη το δίχρονον , και με
τηλθε η θέσει μακρά εις φύσει μακράν, ούτω και από
του ισχανώ μέλλοντος γίνεται έχανώ αποβληθέντος του
σ, και μετάγεται ο μέλλων εις ενεστώτα , και γίνεται
ίχανω ενεστώς , ως από του είρω ερω γίνεται ενεστώς
15 έρω.
σχυρός του μακρον. τα γαρ εις ρος λήγοντα οξύ
τονα, έχοντα την τρίτης από τέλους μακράν φύσει ή
θέσει , μακράν έχει την από τέλους, και οξύνεται , οίον
τολμηρος , οκνηρός, ισχυρός.
20 Ιφι τοι μακρών , ως δικατάληκτον.
"Ιφθιμος , η μεν άρχουσα φύσει μακρά εστιν, η
δε παραλήγουσα φύσει.
Ιχωρ από του ισχω το λεπτύνω ισχώρ και ιχώρ, το
λεπτύνουν το σώμα εν τω καταστάζειν , όθεν και το ι
25 φύσει μακρόν, ως εν τω γίγνεται γίνεται.

1) Phoen. 155. Codes πολεμίοις. 3) Orest . 9 . 6) Iliad .

φ . 3ι8. 8) Iliad . ε. 5ι . 455. 12) ισχα γνω fol. 37. vers .
16) σχυρός . Sic , leg . Ισχυρός. BAST . 18) την από τέλους, δίc.
22) φύσει , sic.
 DE METRIS POETICIS. 51

Ικετάων το α μακρον , διο και συστέλλει το ω μέ

γα , οίον Ικετάονος , ομοίως τους Μαχάων , Αρετάων,
'Αμφίων , Υπερίων , Εχίων , Πανδίων , Δολίων , όπων,
κίων , πίων , πρίων. ταύτα γαρ πάντα εκτείνουσι το
δίχρονον. 5

" Ιλαξ τοι και αξ μακρόν έχει τα γαρ εις αξ

ονόματα δισύλλαβα αρσενικά , φύσει μέν μακρά πα
ραληγόμενα , εκτεταμένον το α έχουσιν , οίον θώραξ ,
φαίαξ , οίαξ , κλαξ , πλούταξ , όθεν και βαρύνονται .
εξαιρείται ύλαξ, κυαξ, συαξ.: θέσει δε μακρά παρα 10
ληγόμενα συνεσταλμένον αυτό έχουσιν , οίον άρπαξ,
κέκραξ. ο νέαξ δε και φέναξ, και κόρδαξ εκτεταμένον
το α έχουσιν. ο κάβαξ δε και μακρόν και βραχύ,
τα δε υπερδισύλλαβα , και βραχείας ούσης της παρα
ληγούσης , εκτείνουσι το α, οίον ιεραξ, οικοφύλαξ , 15
πλήν ει μη σύνθετα είη , από απλού το α συστέλ
λοντος , οίον Ιππώναξ, Αρχεάναξ. εξαιρείται ασφά
λαξ συνεσταλμένον έχουν το α , διότι σφάλαξ ήν δι
σύλλαβον . τα γαρ από απλών εκτεινόντων το α
νόμενα φυλάττουσι το α μακρόν, οίον λινοθώραξ , φι- 20
λοφαίαξ.
1θύς εθεΐα τοι εκτεταμένον. “Όμηρος:
ιδυ δι ' αμφιθύρου και δικλίδος α πόδεςάγον.
Ιατρός του συνεσταλμένως. 'Αριστοφάνης :
τις δήτ ' ιατρός έστι νύν εν τη πόλει. 25

6) fol. 38. rect . 23) Theocritus XIV, 42. Quare aut corru
ptum est Homeri nomen , aut exemplum ex Homero ab librario
omissum est ,, 24) Ιατρός fol, 38. νers . 25 ) Ρlut. 407.
D 2
 +

52 DRACO STRATONICENSIS

ίητηρ δε εκτεταμένως, ως παρ' Ομήρω 'Ιλιάδος δ.

έλκος δ ίητηρ επιμάσσεται, ήδ' επιθήσει
Ιθύνω το θυ μακρόν, ότι εκ του υνω, και το ι
αδιαφόρως ευρίσκεται , μακρόν μεν , ως το,
5 αυτή δ' αυ συνεν όθι ζωστήρος οχήες.
Ιλιάδος δ. βραχυ δε ,
Τρωσιν εφ' ιπποδάμοισιν ιθύνομεν όφρα και
“ Εκτωρ.
“Ιερόν αδιάφορον έχει την άρχουσαν, μακρόν μεν,
1ο ως παρά Θεοκρίτο έν ειδυλλίω πρώτω:
ουδ' Αίτνας σκοπιάς ουδ' "Ακιδος ιερόν ύδωρ.
βραχύ δε , ως παρ' Ομήρω εν πρώτο της Όδυσσείας :

πλάγχη: επεί Τροίης ιερών πτολίεθρον έπερσε.

"Ιπτω του συστέλλεται: τα γαρ εις πτω λήγοντα
15 ρήματα , οι έχει το ι πρό τέλους , συνεσταλμένον αυτό
έχει , οίον ύπτω , λίπτω , χρίμπτω. διο σημειούμεθα
το πίπτω , και ρίπτω εκτείνοντα το δίχρονον.
Ιέρεια το α συνέσταλται» τα γαρ εις α λήγοντα
θηλυκά παρεσχηματισμένα αρσενικούς, οπότε μια συλ
2ο λαβή του αρσενικού πλεονάζει , συστελλόμενον έχει το
α , ταχύς ταχεία , Κρης Κρήσσα , ερευς ιέρεια, τάλας
τάλαινα , βασιλεύς βασίλισσα , Κίλιξ Κίλισσα. 'Αττι
κοί μέντοι εκτεταμένως ιέρειαν αποφαίνονται.
Το ι προ του και κατ' αρχήν συστέλλειν θέλει, έτις,
1 ) ν. 190. 6) ν. 132. 7) Iliad. θ . ιιο. ιο ν. 69. 12) v. 2.
15) ρήματα fol. 39. τect . 21) In marg . καθολικοί κανόνες
τουι .
 DE METRIS POETICIS. 53

ιταμός , Ιταλός , ιτρίoν , ιτέα, το γαρ Ιτέαι εκτέτα

ται ποιητικώς , ώσπερ και το ,
' Ιτωνα τε μητέρα μήλων,
Ιτωνία γουν λέγεται , το δε ίταμονεύς εκτέταται οφεί
λον συστέλλεσθαι. 5

Το ι κατ' αρχήν επιφερομένων δύο συμφώνων μη

κατά κλίσιν συστέλλειν θέλει· ίσχω , ιστός , ικρία,
έκτινος , "Ισμαρος , έφθιμος. έφυλαξάμην δε μη κατά
κλίσιν δια το ιστίον , ίστην.
Το ι κατ ' αρχήν έχουν την δευτέραν συλλαβην αρ- 10
χομένης από του ν, μη κατα κλίσιν ρηματικής εκτεί
νεσθαι θέλει , Ινώ, "Ίναχος , ενίον. αντιπίπτει το ίνα ,
είτε επίρρημα είη , είτε σύνδεσμος , προσέθηκα δε μη
εν κλίσει ρηματική διά το ιέναι και εξιέναι απα
ρέμφατα. 15

Τα εις ιψ μονοσύλλαβα μακρόν έχει τοι επί όλης

της κλίσεως , διο η λιβός γενική σημειώδης ότι συ
στέλλεται , παραδείγματα των εκτεινόντων το ι , έψ
έπος ,
μη κέρα ιπες έδoιεν. 20

Ιάχω τοι αδιάφορον έχει. Καλλίμαχος συστέλλει

και τρίποδες πίπτοντες επ' αλλήλοις ιαχεύσι.
παρ' Ομήρω δε εκτείνεται , ως εν δευτέρω 'Ιλιάδος •
ώς έφατ '. 'Αργείοι δε μέγ ίαχον, αμφί δε νήες.
Ιλύς , τοι εκτεταμένως, Νίκανδρος Θηρι : 25

3) Ιτώνα , sic, Iliad . β . 696 . 8) μη καταfol. 39. νers .

9) Codes sic, isiov. 20 ) Olyss. φ. 595. 21 ) H. Del. 146 .
23) v. 333. 25) ν. 203.
 54 DRACO STRATONICENSIS

Τάρταρον γλυόεσσαν , άφαρ δ' έφορύξατο γυία.

Ιόπη δι' ενός π και ι , πόλις Παλαιστίνης, της το
δίχρονον κατά παράδοσιν εκτέταται .
Ίρηξ το ιαδιαφόρως φέρεται. Θεόκριτος:
5 Γρηκες δε ρηξιν, εμοί δ' α λιώσα και υδά.
"Iύγξ το ιεκτέταται. ο αυτός εκτείνει εν τω:
Ζυγξ έλκε τυ τηνον εμόν ποτί δώμα τον άνδρα.
Ιδομενεύς. το ι εκτεταμένως αεί παρά τω ποιη
τη , και "Ίδη, και ίκελος.
10
τοϊσι δ' επ 'Ιδομενεύς, και όπάων 'Ιδομενήoς.
Ιλιάδος η .
Ζευς δε πατήρ "Iδηθεν έπει δε χώσατ' άρ' αϊνώς..
Ιλ. θ .
“Εκτωρ τε Πριάμοιο πάϊς φλογί ίκελος αλκήν.
15. λιος εκτεταμένως η πρώτη φέρεται. “Ομηρος:
"Ιλιον εις ιρην, τη δ ' αντίoς ώρνυτ' Απόλλων.
Ιος , το ι μακρόν πανταχού. Θεόκριτος ειδυλ
λίω ις :
άργυρον, ουδέ κεν τον αποτρίψας τινί δοίη.
20εκτείνεται και ιος , και σημαίνων το βέλος. Καλλί
μαχος "

δος δ' ιούς και τόξα τα πάτερ, ού σε φαρέτρην,

και το σημαίνον το δηλητήριον ομοίως.
2) Ιόπη fol . 40. rect . 4 ) IX. 32. 6) ΙΙ. 17. etc.
υ ) ν . 165. 13) ν. 397 . 15) λιος sic , leg. " Ίλιος . BAST .
16) Iliad . η . 20. 18 ) ν. 17. 19) ügyvoor fol. 40. vers .
20 ) H. Dian . 8.
 DE METRIS POETICIS . 55

Ινωπος , όνομα ποταμού , το ι εκτείνεται. Καλ

λίμαχος:
έζετο δ' 'Ινωποίο παραί ρόον, όν τε βαθιστον.
' Ιλυους , τους των θηρίων φωλεους, εκτεταμένως
φέρούσι , το γαρ ι και λυ ευρίσκεται εκτεινόμενα. 5
Καλλίμαχος
έλυους έβαλoντo κινώπέτα, νίσσετο δ' ανήρ.
Αρχή του κ .
Κάμινος του εκτείνεται , τα γαρ δια του ινος
προ μιάς τον τόνων έχοντα εκτείνουσι τοι, πλην του 1ο
έχίνος , καρκίνος , προ δύο δε τον τόνον έχοντα συ
στέλλει , πλην του κάμινος.
Κέρα το ρα μακρόν, ώσπερ το ρα του ημέρα, ότι
τα εις α λήγοντα ουδέτερα συστέλλει το α πλήν του
κέρα . 15

Κάρα το κα βραχύ και κρατος το κρα μακράν ,

κράτα δε ουδετέρως το κρα βραχύ, “Όμηρος ' Ιλιάδος α .
κρατος απ' αθανάτοιο μέγαν δελέλιξεν Όλυμπον.
Καλoν τo κα μακρον αεί παρά τω ποιητή , εκ
γαρ του κηλέω το θαυμάζω παράγεται , παρά δέ τοϊς 20
άλλοις διφορείται . 'Ιλιάδος β ,
καλή υπό πλατανίστη, όθεν ρέεν αγλαόν ύδωρ.
και κεν αεί καλός και αεί νέος, ούπoτε Φοίβου.
Καλλίμαχος.

1 ) H. Del . 206 . 6) H. Jov. 25 . 14) λήγοντα fol. 41 , rect .

17) v. 53o. 21 ) ν. 3ο7 . 24) Η. Αpoll . 36.
 56 DRACO STRATONICENSIS
Κήρυξ , το της γενικής ρυ εκτέταται. ή γαρ οφει
λομένη εν τη ευθεία μακρά μετήλθεν εν τη γενική,
ώφειλε δε και η ευθεία έχειν του μακρόν, άλλως
ουδέποτε προ των διπλών εύρήσεις διχρονον εκτετα
5 μένον , επί μονοστοίχω συνεστάλη, εν τω
κήρυκι Ήπιτύδι.
' εύρηται δε προσέτι και της ονομαστικής το ρυ μα
κρον μετα μόνου του διπλού, Ιλιάδος β .
κήρυξ Ευρυβάτης Ιθακήσιος ος οι επήδει.
10 των δε πλαγίων το ρυ αεί μακρόν, Ιλιάδος β.
είδομένη κήρυκι σιωπάν λαόν ανώγει.
ληϊς το και μακρόν , επειδή τα εις τις οξύτονα θη
λυκά ότε εκτείνουσι το ι, σύμφωνον έχουσι προ εαυ
των , οίον σφραγίς, βαλβις. ότε δε καθαρόν , συστέλ
15 λει αυτό, οίον Βρισηίς, Χρυσηίς , νηίς , σεσημείωται
το κληϊς καθαρόν και εκτείνον το ι. το δε κλείει, έπει
είχε και βαρείαν και δια διφθόγγου , αλλά από του
δις και το κληϊς γίνεται δικληϊς , και κατά συγκοπήν
του η, και συστολή του ι, δικλίς , και συστέλλεται .
20 Καλλίων μακροπαραληκτεί . τα γαρ εις ων λή
γοντα καθαρών συγκριτικά οπότε παραλήγοιτο τωι,
εκτεταμένον αυτό έχει , καλλίων , ήδίων, βελτίων , γλυ
κίων, κακίων. 'Αριστοφάνης δε εν Αττικαίς διαλέξεσιν
Αττικούς ιστορεί προφέρεσθαι εκτεταμένως.
25 Κυνάριον το α συνέσταλται , τα γαρ δια του αριον
6) 1liad. ρ. 324. ' Ηπιτύδι εic. 7) ρυ fol. 41. vers .
8) v. 184. 1ο) ν. 28ο . 132 ) ληίς sic , leg. Κληίς. ΒAst .
23 ) διαλέξεσιν fol. 42. rect ,
 DE METRIS POETICIS. 57
υποκοριστικά παρά τους παλαιούς Έλλησι συστέλλει το
α, οίον ιππάριον , φυτάριον , κυνάριον, λιθάριον, ξυ
λάριον.
Κύμα , το κυ εκτέταται , τα γαρ εις μα δισύλλαβα
του παραληγόμενα συστέλλειν αυτό θέλει , οίον πλύ- 5
μα , χύμα , ρύμα, φύμα , θύμα , λύμα , διο σημειού
μεθα το κύμα μόνον εκτεινόμενον. ιστoρoύσι μέντοι
Αττικούς το λύμα εκτείνειν και το φύμα.
Κληρονομία , εκ του κληρονομώ, τούτο εκ του
κληρονόμος το α μακρόν : τα γαρ δια του να παροξύτο- 10
να θηλυκά τω και μόνο παραληγόμενα εκτείνει το α,
οίον αργία , καρδία. πρόσκειται παροξύτονα. τα γαρ
προπαροξύτονα συνεσταλμένον έχει το α, οίον ψάλτρια ,
και τα όμοια. πρόσκειται τω ο μόνο παραληγόμενα,
τα γαρ διφθόγγω παραληγόμενα συστέλλει το α· οίον 15
ταχεία, ασέβεια , χωρίς τών από των δια του ευω, ταύ
τα γαρ εκτείνει το α, οίον χορεύω , χορεία , ρητορεύω,
ρητορεία.
λίσιον παρά μέν Ομήρω συστέλλεται το ι, και προ
παροξύνεται, οίον 20
περί δε κλίσιον θέεν πάντη,
παρά δέ τούςΑττικούς εκτείνεται το ι, και παροξύνεται ,
ως και το θηρίον : τα γαρ δια του και παρώνυμα τριβρα
χέα προπαροξύνεται , οίον στόμα στόμιον, θρόνος θρό
νιον , πτύξ πτυχος πτυχιον , σύτω και κλίσεις κλίον : τα 25
δε δακτυλικά προ μιάς έχει τον τόνον:

25 ) οιον fol. 42. Pers . 19 ) λισιον leg. Κλίσιον . Βλες .

21) Odyss . ω. 207 . 25 ) κλίον είς ,
 58 DRACO STRATONICENSIS

κλύθι , δύθι, φάθι μακροπαραληκτούσαν από του

κλύε , δύε , κατα μεταπλασμον , το δε κέκλυθι βραχύ
νεται, ομοίως και το όρνυθι, και έθι. ' Ιλιάδος β '
βάσκ' ϊθι ουλε όνειρε θοάς επί νήας Αχαιών.
5 Κέκλυτε δευτέρου αορίστου , εξ ου έχει μακράν το
υ· ο γαρ ενεστως βραχύ , γίνεται από του κλύω κλύμι,
αλλ' ίσως τις έρεί ότι ταύτα συστέλλει , το δε κλύθι
μακρόν έχει το υ : Ιστέον ότι πολλά παρατίθησιν
ημϊν ο Απολλώνιος , μακροκατάληκτα , ως το δωθι
10 από τον δίδωθι : ουδέν ούν άτοπον , ει και το κέ
κλυθι μακρόν έχει το υ , Ιλιάδος α '
κλύθι μου αργυρότοξ' δς Χρύσην αμφιβεβηκας.
Κνίσσα το κνι βραχύ. τα γαρ δια του ιζω ρή
ματα το ι βραχύ έχει , επειδή τα εις α λήγοντα θη
15 λυκα από μελλόντων ή ενεστώτων γινόμενα βραχύ
έχει το α, εκτέταται δε αμφότερα ποιητικώς.
Κόρυς κόρυθoς το ρυ βραχύ. πασα γαρ γενική
διά τού θος κλινσμένη, μακραν έχει την παραλήγου
σαν , όρνις όρνιθος , μέρμις μέρμιθος , κώμυς κώμυ
20 θος , πλην του κόρυς κόρυθος· τουτο γαρ τον χρόνον
της ευθείας εφύλαξεν εν τη γενική , και παρά Θεο
κρίτω:
και μαλακό χόρτοιο καλάν κώμυθα δίδωμι. !

Κραγή , το κρα συστέλλεται: τα γαρ δια του 1

25 αζω ρήματα δισύλλαβα βαρύτονα εκτείνονται , οίον

σφάζω , φράζω , πλην του κράζω. ει δε ώσιν υπέρ
3) ν. 8 . 7) συστέλλει fol. 43. rect . 1 ) ν. 37. 451 .
21 ) ΙV. 18. 24) Κραγή fol. 43. νers .
 DE METRIS POETICIS . 59
δύο συλλαβάς , συστέλλεται· οίον υποπιάζω , αλαπά
ζω, πλην του σφαδάζω, ματάζω, τεράζω.
Κρέας , το ας βραχύ. τα εις τας ουδέτερα συστέλ
λει το α πανταχού προς αντιδιαστολής των αρσενι
κων ονομάτων και ει μεν ωσι καθαρά , εί έχει προ 5
του ατόρ, επιδέχεται και κλίσιν, ει δε μή, ου κλί
νεται, οίον βρέτας, δέπας, δέμας , χωρίς των παραλη
γομένων το λ, οίον άλας, άλατος: ερυσίπελας ερυσι
πέλατος.
Κρίκος , δίβραχυ · κρατήρ δε δίμακρον. 10

Κυδος τροχαϊκόν, ως από του κύω.

Κύρω , το κυ εκτεταμένως: τα γαρ δια τού υρω
ρήματα βαρυνόμενα μεν εκτείνει του , περισπώμενα
δε συστέλλει , κύρω κυρώ, φύρω φυρώ, πύρω πυρώ.
Κίώ το κι εκτεινόμενον έχει , επειδή τα εις ωλή-15
γοντα ρήματα βαρύτονα , ει μεν μακρά παραλήγον
ται , διά του αθω ποιούσι την παραλήγουσαν , οίον
κίω κιάθω , είκω εικάζω , αμύνω άμυνάθω , είργω
ειργάθω· ει δέ βραχεία παραλήγεται , διά του εθω
ποιεί την παραλήγουσαν , οίον φλέγω φλεγέθω, νέμω 20.
νεμέθω, γέρω γερέθω, όθεν και άγειρέθω, και αείρω
αειρέθω , γενόμενα κατα παραγωγής 24ττικήν , όθεν
και αγειρείθω απέβαλε το ι , αγειρέθω γενόμενον ,
ένα μη ευρεθή δια του εθω γινόμενον , μακράς ού
σης της παραληγούσης. 25

Κνακυών το κυ μακρόν , διό και το ω μέγα έν

16 ) βήματα fol. 44. rect . 23 ) Sic άγειρείθω et moxάγει

ρεθω.
 bo DRACO STRATONICENSIS

ταϊς πλαγίαις φυλάττει. τα γαρ εις ων καθαρών βρα

χεί διχρόνω παραληγόμενα, τρέπουσι το ω μέγα εις ο
μικρον εν ταις πλαγίαις.
Κρίνω , το κρι εκτείνεται, και του αορίστου ή πα
5 ραλήγουσα , των δε παρακειμένων κέκρικα , κέκριμαι,
και οι από τούτων χρόνοι το κρι βραχύ έχoυσι , και
τα απ' αυτών ονόματα ομοίως έχουσιν , οίον κρίσις,
κρίμα , και επί πάντων των δια του ινω ομοίως
γίνεται .
10
Κριός το κρι μηκύνεται, ως και παρά τω ποιητή
κριε πέπoν, τί μοι ώδε δια σπέος έσσυο μήλων.
Κατέκτα συστέλλει την λήγουσαν κατά τους πα
λαιους , ως μη όν δευτέρας συζυγίας, αλλά αποκοπές
εκ του έκτανε κατέκτα .
15
Κέατο έκειντο κατα αφαίρεσιν , ου μόνον δε προς
τίθεται το α , αλλά και η παραλήγουσα συστέλλε
ται χωρίς των ευκτικών του τυπτoίατο και των ομοίων.
Κρονίων , το νι ενίοτε συστέλλει, ενίοτε εκτείνει :
όταν μεν ουν βραχύ , δια του και μεγάλου κλίνεται ,
1ο ως Ευρυτίωνος· ότε δε μακρόν, τρέπει αυτό, ως Μα
χάονος.
Κλάρος , το κλα συνεσταλμένως τα γαρ εις ρος
λήγοντα καθαρα δισύλλαβα κάν αρσενικά και θη
λυκά τω α παραληγόμενα μή κατά Δωρίδα διάλεκτον
25 συστελλόμενον έχει το α , οίον λάρος , σκάρος , σάρος ,
Πάρος, Κλάρος.

7) έχουσινfol. 44. νers . 11 ) Odyss . ι. 447. 25) σχάρος

fol. 45. rect.
 DE METRIS POETICIS. 6.

Κέρκυρα το! κυ μηκύνεται. Καλλίμαχος:

ουδ' ήτις Κέρκυρα φιλοξεινωτάτη άλλων.
Κυκλάμινον , το μι εκτεταμένον. Θεόκριτος
ενθών ταν κυκλάμινον ορυσσέ νιν εις τον'Αλεντα.
Κνίδη , το κνι συστέλλεται, και αυτός 5

δακνόμενος κνάσαιο , και εν κνίδαισι καθεύδους.

Κύτισσος του εκτεταμένον φαιρεται παρ' αυτώ :
αϊξ τον κύτισσoν ο λύκος των αιγα διώκει.
Κυανον το κυ μηκύνεται. “Όμηρος Ιλιάδος α
ή, και κυανέοισιν επ' οφρύσι νευσε Κρονίων. 10

και παρά Θεοκρίτο και πανταχού εκτεταμένον εύρηται,

κυανόν τε χελιδόνιον , χλοερόν τ' αδίαντον.
Κινύρεται, το νυ εκτέταται , ως από του υρω.
Κρανώνιον , το κρα εκτείνεται. Καλλίμαχος»
ούρια και πεδίον Κρανώνιον, αι τε δυσαείς, 15
και

Κατατρύχει εκτεταμένως . Θεόκριτος»

τις τυ κατατρύχει, τίνος ώγαθε τόσσον έρασαι.
'Αρχή του λ .
Λάας το α μακρόν, ότι κύριον όνομα , και τα κύρια 20
ισοσυλλάβως κλίνεται , και έχει το α μακρόν , οίον
Λάας Λάα , Μέγας Μέγα • το δε μέγας επίθετον, και
1 ) H. Del . 156. 3) V. 123. 5) VΙΙ. 110. 7 ) Χ. 3ο.
9) ν . 528 . 12) Theocr. XIII. 41 . 14) Κρανώνιον fol. 45.
vers . 14) H. Del. 138 . 16) Videtur aliud exemplum exci
disse, nisi και ortum ex Καλλίμαχος . 27 ) I. 78.
 62 DRACO STRATONICENSIS

το ουδέτερον συνεσταλμένον έχει το α , και το προση

γορικόν λάας , δι' αιτίαν τοιαύτην · τα είς ας καθαρά
ονόματα δισύλλαβα αρσενικά ουδέποτε είσι προσηγο
ρικα , αλλ' η κύρια , ως το Θόας , Δρύας, ή εθνικα,
5 ως το “Υας "Σαντος , " Υαντες οι κατοικούντες την Βοιω
τίαν , ή επίθετα , ως το εύας εύοντος επίθετον Διο
νύσου και παρά το ποιητή το λάας εκτεταμένον έχει
το λα , ως εν δευτέρω της Ιλιάδος κείται:
λάαν γάρ μιν έθηκε Κρόνου παις αγκυλομήτεω.
10 Λαός το α εκτεταμένον , ή ότι από κράσεως , ή
ότι τα εις ος οξύτονα αρσενικα δισύλλαβα καθαρά
διχρόνω παραληγόμενα εκτείνει αυτό , οίον ναός, λαός ,
κριός, ιος, βιός.
λαών ιζόντων, ομαδος δ ' ήν. εννέα δε σφεας.
15 Λυσιδίκη το λυ μακρόν, έκ τού λύω γάρ .
Λάχης ιαμβικόν, λίπος δε τροχαϊκόν.
Λιμήν το λι συστέλλεται , ως παρά τω ποιητή:
έν δε λιμήν ενορμος , ίν' ου χρεώ πείσματός έστι .
Λάτρις , τοι βραχύ , τα γαρ εις και βαρύτονα
20 φύσει βραχύ τοι έχουσι πανταχού , το όρνις δε και
εύκνήμις οι Αττικοί εκτείνουσιν.
Λίς λιός , το λι αδιαφόρως ευρίσκεται, ως επιτο
πλείστον δε εκτεταμένως . Θεόκριτος ειδυλλίω λβ .

8) ν. 319. 9) λάαν fol. 46.2 τect . In margine 'ι. β .

14) Iliad. β. 96. In marg. 'ι.β. 17 ) Odyss. ι. 136.
23) ΧΧV. 211. ?

1
 DE METRIS POETICIS. 63

αυταρ έπει τον χώρον όπη λίς ήεν έκανεν .

και παρα το ποιητή ήϋγένιος λίς.
Λάβδακος το λα συνεσταλμένως, το γαρ α προ
του β αεί θέλει συστέλλεσθαι , ει μη κατα διάλε
κτον είη, γενομένη εκ του η εις α , ως έχει το ηβή- 5
σομεν αβάσομεν, άνηθος άναβος. έστω ουν παραδεί
γματα των συστελλόντων το α ταύτα' βλάβος , βλά
βη , 'Αβυδος , στραβός , άβιος , Λάβδακος, αβρός, το
δε αβάλας μάχεται , εκτείνον το α .
Λιμός , η παραλήγουσα εκτείνεται . πανταχού γαρ 10
εκτεινόμενον εύρον.
λιμόν ομού και λοιμόν αποφθινύθουσι δε λαοί.
μη συ θάνης λιμο, και του χρυσοίσιν ονείροις.
Λάκων το λα εκτεταμένως φέρεται. Θεόκριτος "
φεύγετε τον Λακωνα, το μεν νακος εχθές έκλεψεν, 15
και το λακεί όμοίως εκτείνεται . Ο αυτος :
αίθω , ως αυτά λακεί μέγα καππυρίσασα.
Λάφυρα , το φυ εκτείνεται . Λεωνίδας :
ουκ έμα ταύτα λάφυρα τις θριγκoίσιν ανάψας.
Λύτωρ , το λυ εκτείνεται ως από του λύω. 20

μαζών τον λιμου λύτορα και θανάτου.

Αρχή του μ .
Μάγος , το μα αεί βραχύ εκ παραδόσεως.
2) και παρα fol. 46. vers . 2 ) Iliad . ο, 275. ρ. 109. σ. 313.
9) V. Bast. ad Greg. Cor. p. 758. 12 ) In narg. 'Hood. Locus
est 0. et D. 241 . 13) In marg. Θεόκριτος . Locus est ΧΧΙ. 67 .
14) V. 2 . 16) ΙΙ . 24. 18) Λάφυρα fol. 47. τect .
18 ) Loon . Tarent. epigr. 47. 21) Leonid . Αlex. epigr. 29, 4 .
 DRACO STRATONICENSIS

Μέγας, το γας βραχύ , τα γαρ εις ας βαρύτονα

επ ' ευθείας εκτείνεσθαι θέλει , είτε ονόματα είη, είτε
μετοχαι , οίον Αίας , Δρύας , Θόας , λέξας , γράψας,
ποιήσας , κείρας · διο σημειούμεθα συστελλόμενον
5 ποιητικώς το
λάας αναιδής ,
και μέγας επίθετον. το
δουρί δε ξυστό μέμηνες Αίας ,
και όσα τοιαύτα , κατά πάθος » δήσας αλυκτοπέδησι,
10 και πλήξας , και αποδύσας .
Μαριανδυνος μακροπαραληκτεί , τα γαρ δια του
υνος επ ' ευθείας μη έχοντα το σ προ του υ , υπέρ
δύο συλλαβας όντα εκτείνειν θέλει την πρό τέλους,
κίνδυνος , εύθυνος , Πάχυνος , λάμνος , διό και το βό
15 θυνος αναλόγως 'Αττικοί εκτείνουσιν . οξύτονα δε τα
τοιαύτα μακροπαράληκτα , Μαριανδυνος , Βιθυνός .
το άγυνις ή ανδρόγυνος ου μάχεται , σύνθετα γάρ έστι
και έχει τον του απλού χρόνον , λέγω δη του γυνή ,
όπερ και αυτό ήλόγοιτο κατα χρόνον. τα γαρ εις
20 νη καθαριεύοντα δισύλλαβα ει έχει προ τέλους το υ,
εκτεταμένον αυτό έχει, οίον μύνη , Φρύνη, υπεσταλ
μένου δήλον του γυνή, προσέθηκα δε δισύλλαβα ,
έπει τα υπέρ δύο συλλαβάς , δια μέν του συνη όντα
συστέλλει το υ, βριθοσύνη , υποθημοσύνη , καλλοσύ
25 νη. ει δε μή έχει το σ προ του υ , αδιάφορον έχει
τον χρόνον. δελφύνη γαρ και χελύνη εκτεταμένως.
κορύνη δε και ταμύνη συνεσταλμένως , ως τορύνη ,
Αττικοί δε εκτεταμένως .
6) liad, δ . 521. Odyss. λ . 597. 8 ) Vide supra p. 12, 6.
9) Hesiod. Theog. 521, 14 ) λα | μυος fol. 47. νers .
 DE METRIS POETICIS. 65

Μήδεια , το α συστέλλεται , τα γαρ εις α λή

γοντα καθαρόν συνεσταλμένος οπότε έστιν υπέρ δύο
συλλαβάς την προ τέλους έχει φύσει μακράν , οίον
Μήδεια , Θάλεια , Πηνελόπεια , εύνοια , εύχροια , εύ
πλοια , υπεσταλμένων εχόντων τρι συλλαβην , δια τα 5
τοιαύτα , ποιήτρια , όρχίστρια , αυλήστρια, μαθήτρια.
Μεθίω το θι μακρόν , τα εις και καθαρόν βαρύ
τονα υπέρ δύο συλλαβάς τωι παραληγόμενα εκτεί
νεται.

Μίγω το μι εκτείνεται ότι σμίγω , και η θέσει με- 10

τεβλήθη εις φύσει. το δε
επεί κε νομώ μιγέωσι ,
το μι βραχύ, ότι δεύτερος αόριστος.
Μίσος εκτείνει την παραλήγουσαν , από του μισώ
1 κατά παραδόσιν· μύσος δε το μύασμα , οξύνεται και 15
συστέλλεται το υ .
Μύθος , τουεκτείνεται. “ Όμηρος Ιλιάδος β '
μυθον ακούσειαν, και επιφρασάίατο βουλήν.
Μυρία το μυ συστέλλεται , επί γαρ του άλλου του
σημαίνοντος ωρισμένον πλήθος εκτεταμένον εστίν , από 20
γαρ του μυ στοιχίου του μακρού γίνεται, το δε σημαί
νον το αόριστον πλήθος συστέλλεται , ούτως μέν τινες
σημειούνται, εμοί δέ άλλως δοκεί αντί γαρ παρα ποιη
ταις το αόριστον εκτείνεται , ως παρ' Ομήρω'Ιλιάδος α'
ουλομένην , ή μυρί Αχαιούς άλγε' έθηκεν, 25 .

4) Πηνε | λόπεια fol. 48. rect . ιο) σμίγω. f. μίσγω. ΒAST.

12 ) Iliad. β. 475. 17) v . 282. 23), δε άλλωςfol. 48. vers .
24) ν. 2.
E
 66 DRACO STRATONICENSIS

και αύθις
ώ πόποι, η δη μυρί Οδυσσεύς εσθλα εοργε.
και παρά Θεοκρίτο ομοίως εκτείνεται και ως εν τω
δαιμόνιοι τί δε κέρδος
κέρδος οο μυρίος
μυρίος ενδοθι χρυσός.
5 πάντα δε ταύτα το αόριστον , και ου το ώρισμένον ση
μαίνουσιν , η παρατήρησις τοίνυν απερίεργός: τινες δε
και το ωρισμένον παροξύνουσι προς διαστολήν , Ηρω
διανός δε εκάτερα οξυτονείσθαι παρασημειούται , όπερ
δοκιμώτερον.
10
Μυριας το ας συνεσταλμένως αναγνωστέον , τα
γαρ εις ας οξύτονα θηλυκά συστέλλει το α, και τα
είς ας δια του δος κλινόμενα βραχύ το α έχοντα οξύ
νεται , οίον φυγας , εθάς.
Μηνύρομαι το νυ εκτείνεται , και μηρύομαι
15 ομοίως, και μεμύηκε , εκ του υω γάρ έστιν..
Μίνως το μι εκτείνεται , διό και δια του ος κα
θαρού κλίνεται , Μίνωος , ως ήρωος, δια του τος γαρ
εκλίνετ' άν, ως έρητος.
Μέλι βραχυκαταληκτεί· τα γαρ ειςι λήγοντα
20 ουδέτερα βραχύ τοι έχoυσι, οίον μέλι, κίπι.
- Μνάασθαι ή προπαραλήγουσα εκτείνεται. “ Ο
μηρος "
Μήτ' αυτόν κτείνειν, μήτε μνάασθαι άκοιτιν.
Μήνιν βραχυκαταληκτεϊ , τα γαρ εις ν λήγοντα
25 εν τη αιτιατική πάντα βραχέα εστίν , οίον Εύπολιν,
' Αλεξιν , έχιν , Θέτιν, ούτω και μήνιν .
2 ) Πiad. β. 272. * 5) ΧVΙ . 22. 16) Μίνως fol. 19. τect .
21 ) Odyss . α. 39.
 DE METRIS POETICIS .
67
Mήστορα, το κύριον συστέλλει την παραλήγου
σαν , το δε προσηγορικόν εκτείνει ,
μήστωρα φόβοιο .
Μίλητος το μι εκτείνεται , ως εν τω ·
πάτρη Μίλητος τίκτει Μούσαισι ποθεινών 5
Τιμόθεον κιθάρας δεξιόν ηνίοχον.
και αύθις Αριστοφάνης :
πάλαι ποτ' ήσαν άλκιμοι Μιλήσιοι.
Μίτος το μι συστέλλεται εκ παραδόσεως , ως εν
τω : 10

πολλάκι δειμαίνουσα μίτους ανεβάλλετο Μοίρη ,

και

αραχνίσιο μίτου πολυδίνεα λάτρις άτρακτον.

Μιτυληναία , μι και τα συστέλλονται, ως εν τω
ταν Μιτυληναίαν έννεπ' αοιδοπόλον. 15 .
Μιμείται το μι εκτείνεται , ως παρά Θεοκρίτω :
ουκέτι μιμείται τα σα χείλια σω δ' επ' όλεθρω.
Μύρα μύρον , η παραλήγουσα συστέλλεται , ως
εν τω
μη μύρα λωτροχόοι τα Παλλάδιμηδ' αλαβάστρως. 20
Καλλίμαχος.
Μυρίκη το μυ συστέλλει , το δε ρι εκτείνει.
Θεόκριτος :

3 ) Iliad . ζ. 97. etc. 5) Εpigr. incert . 538. 7) ΓΡlut. 1002., 107 .

9) Mitos fol. 49. vers. 13) Archiae epigr . 11 , 3. 5.
15) Tullius Laurea epigr. 3, 2. 26) Mosch, epitaph. Bionis 31.
21) L. P. 15. 23) Ι. 13 .
E 2
 68 DRACO STRATONICENSIS

ως το καταντες τούτο γεωλοφον άτε μυρίκαι.

Μιδεάτις μακροπαραλήκτεί, ώς εν τω , ο αυτός :
Αλκμήνας υιός Λιδεάτιδος ηρωίνης.
Μυελος , η προπαραλήγουσα εκτείνεται , “Όμηρος
5Οδυσσείας :
έγκατα τε, σάρκας τε και οστέα μυελόεντα.
Αρχή του ν.
Νάπυ , το να εκτείνει , και έδει κλίνεσθαι νάπεος.
ειδέναι δε δεί , ότι τα εις υ λήγοντα ουδέτερα μακρά
10 παραληγόμενα δια του εος κλίνεται , σεσημείωται το
νάπυος .
Νήδυμος, το δυ συστέλλει , τα γαρ εις μος λή
γοντα ονόματα υπέρ δύο συλλαβας προπαροξύτονα
μη όντα σύνθετα , του παραληγόμενα , συστέλλει
15 αυτό , οίον έρυμος , έλυμος, έσσύμoς, δίδυμος. το δε
πρόθυμος σύνθετον. διο και την του νηδύμου παρα
λήγουσαν πανταχού βραχείαν εύρήσεις. “Ομηρος Ιλιά
δος β '
εύδον παννύχιοι , δια δουκ έχε νήδυμος ύπνος.
20 Νίκη , και νικώ την παραλήγουσαν εκτείνει , γί
νεται γαρ νίκη εκ του ενί δοτική και είκω ενίκη,
και κράσει των δύο μ εις ι μακρόν , νίκη :
ώς έφασαν, βουλή δε κακή νίκησεν εταίρων.
Ναίης σπονδειακόν, και Νίσομαι το να εκτείνει.

2 ) ΧΙΙΙ. 20 . 4) Mveios fol. 50. reçt . 5) ν . 293.

18) ν. 2. 23 ) ώς έφασαν fol. 5ο. νεrs . Odyss. κ , 46 .
 DE METRIS POETICIS . .69
Νίν και μίν βραχύνεται και αμφότερα έγκλί
VETAL.

Νεανις εκτείνει την παραλήγουσαν , τα γαρ εις

ις θηλυκά , ει μεν μακρά παραλήγουσι δια του δος ,
νεάνιδος , Ιώνιδος, μήνιδος· ει δέ βραχεία δια καθα- 5
ρού του ος , κόνις κόνιος , σπάνις σπάνιος.
Νόσφι τοι συστέλλεται και βαρύνεται , τα γαρ
εις ι λήγοντα επιρρήματα συνεσταλμένον έχοντα το
• βαρύνεται , νόσφι , ήχι , ναίχι . όθεν και το πρωί
αναλογώτερόν εστι παρά τω ποιητή βαρυνόμενον , 10
πρωϊ δ ' υπ' ήοϊ.
το δε χωρίς αποβάλλει το σ, και δια τον κανόνα βα
ρύνεται χωρί. το δε νυνί , δευρί και κοί μακρόν έχει
τοι· το αρι επιτατικός επίρρημα συστέλλει τοι και
ου βαρύνεται , ουκ αυτό καθ' αυτό ευρίσκεται , ει μή 15
εν ισυνθέσει. το δε ουχί ώφειλε βαρύνεσθαι , αλλ'
επειδή εκ της ου αρνήσεως γέγονε κατ' επέκτασιν
του χι , παραλόγως οξύνεται και κατά την επέκ
τασιν .

Νηληϊάδης την τρίτης και δευτέραν από τέλους 20

εκτείνει, ως παρά τω ποιητή Ιλιάδος ξ.
Νέστορ Νηληϊάδη, μέγα κύδος Αχαιών.
Νευρίδος , η παραλήγουσα εκτείνεται , Διονύσιος
αυτάρ ό μεν νευρίδα κατωμαδίην ετάνυσσε.
Nώνυμος την παραλήγουσαν εκτείνει , δυσώνυμος 25
δε συστέλλει , ως παρά τον ποιητή Ιλιάδος μ '
1) Iliad . θ. 533. σ. 277. 503 . 16) βαρύνεσθαι fol. 51, rect .
21) ν. 42 . 23 ) Scr. Nεβρίδος et mox νεβρίδα.
23 ) v. 946 . 26 ) v . 70.
 70 DRACO STRATONICENSIS

νωνύμους απολέσθαι απ' Αργεος ενθάδ' Αχαιούς.

πρόσθεν γάρ μιν Μοίρα δυσώνυμος αμφεκάλυψε.
Ναρκισσίτης την παραλήγουσαν εκτείνει λόγω
των ιτης ληγόντων, ά και μακροπαραληκτούσιν. Διο
5 νύσιος

πέτρας· αι φύουσιν αφέγγεα ναρκισσίτην.

Αρχή του ξ.
Ξύλα , ώ ξύλα , βήματα , το α της ληγούσης συ
στέλλεται , πάσα γαρ ονομαστική και αιτιατική και
10 κλητική , είτε ισοσυλλάβου είτε περιττοσυλλάβου ονό
ματος είς α βραχυ λήγει, ξύλα, βήματα. εξαιρείται
τα εις ον συγκριτικά , ταύτα γαρ έθει Αττικω εις ω
- ποιεί , μείζω και κρείττω, και ελάττω, κατά κρασιν.
Ξυνον , το σημαίνουν το κοινόν , εκτείνει την παρα
15 λήγουσαν, και τα απ ' αυτού πάντα, οίον
ξυστοβόλον, ξυνόν, ξενοδώτην, ξανθοκάμηνον.
και τα απ' αυτού μηκύνονται , ως εν τώδε τω έπει :
ξυνοχαρή, ξυνόν, ξυνόφρονα , ξυνοδoτήρα,
και παρα Καλλιμάχω εν τω της Αρτέμιδος
20 πολλάς δε ξυνή πόλιας διαμετρήσασθαι ,
και αύθις

και νυ ποτε ξυνός τις ελεύσεται άμμιν άεθλος.

2 ) Ιbidem ν. 116. 4) ν. 1031 . 7) ' Aozri fol. 51. vers.

16) Ex hymno Bacchi v. 15. in Brunck . Anal. T. JI. p. 5ιη.
18 ) Ex hymno Apollinis v. 15. ibidem p. 518. 19) ν . 36.
22) H. Del. 171.
 DE METRIS POETICIS .. 1 11

'Αρχή του ο .
Ούζυρος εκτείνει την παραλήγουσαν, επειδή τα
εις ρος οξύτονα , υπέρ δύο συλλαβάς , ότε έχει την
τρίτην απo τέλους μακράν φύσει ή θέσει , πάντοτε
έχoυσι και την πρό τέλους μακράν , οίον οϊζυρός,55
ισχυρος , οκνηρός.
"Όρνις , ή λήγουσα Αττικώς εκτείνεται , τα γαρ εις
ις βαρύτονα , είτε αρσενικά , είτε θηλυκά , συστέλλει
το ι , επί δε της γενικής μακρόν έστι. κανών γάρ
έστιν ο λέγων, ότι ουδέποτε παραλήγουσα γενικής πε- 10
ριττοσυλλάβου μείζων της ληγούσης της ιδίας ευθείας
ευρίσκεται , πλήν του όρνιθος και κώμυθος και πό
ληος: ως εμάθομεν επί της ευθείας βραχύ έστι το ι,
επί δε της γενικής μακρόν .
Ούκ έα. 15
τρεϊν μ ' ουκ έα,
Ιλιάδος ο , συστέλλεται το ε και βαρύνεται.
Ορμίτης εκτείνει την παραλήγουσα. ομοίως και
ορίνω , ότι εκ του ινω , και οτρύνω , και οδύρο
20
μαι εκτείνει την προπαραλήγουσαν. Θεόκριτος :
πολλαι δ' αυ δαμάλαι και πόρτιες οδύραντο,
και παρά τω ποιητή εν τω ι της Οδυσσείας:
εϊατ’ οδυρόμενοι ημέας ποτιθέγμενοι αιεί.
"Όρυζα την λήγουσαν συστέλλει. τα γαρ εις α λή
γοντα οπότε έχει προ του α διπλούν σύμφωνον , δί- 25
χρονον δε προ του διπλού, πάντως συνεσταλμένον αυ

1) Αρχή fol. 52. rect. 17 ) Immo ε. 256 . 20 ) L. 75.

21 ) πολλαι fol. 52. νers . 22) v. 545 .
 72 DRACO STRATONICENSIS

το έχει, οίον γάζα , μύξα , απόμυξα , κύψα , κόνιζα,

όρυζα , φύζα, δίψα , σχίζα, ρίζα. όθεν σημειώδες το
μάζα εκτείνον το προ του διπλού α .
“Όμιλος , ομιλαδoν, ομιλώ , το μι εκτείνεται :
5 Αργείοι και Τρώες όμιλαδόν ουδ ' άρ' έμελλε.
Oΐομαι , το ι εκτείνει , 'Ιλιάδος
ώδε γαρ εκτελέεσθαι οίομαι, ει ετεόν γε.
Ορατος την παραλήγουσαν μηκυνομένην ευρή
σεις , και Όραμαλίδες την προπαραλήγου ομοίως
1ο εκτεταμένην . Θεόκριτος•
πέτρα υπό Βλεμύων, όθεν ουκέτι Νείλος ορατός.
και αυτός
စပ် γαρ ούδ ' ακύλοις όριμαλίδες αι μεν έχoντι.
Αρχή του π .
15 Πάλαι , την λήγουσαν συστέλλει. η γαρ αι και οι
δίφθογγος εν τέλει λέξεων ευρισκόμεναι αντί βρα
χέων νομίζονται, οίον Αινείαι , Μούσαι, λόγοι , “Όμη
ροι , και εκ των ρημάτων παραδείγματα , οίον πεποίη
μαι , πεποίηνται, τύπτομαι , εαν τύπτωμαι, τύψασθαι,
20 τύψαι , ποιήσαι , ποίησαι , πλην των ευκτικών , οίον
τύπτοι , τύψαι , και των από συναιρέσεως γινομένων
Λητού , αιδοί , Σαπφού , και των επιρρημάτων , οίον
οίκοι, παπαι , βαβαι, χαμαι, εξαιρείται το πάλαι , και
τα εξ αυτού , έκπαλαι, πρόπαλαι.
25 Παλίωξις το λι μακρών, γίνεται γαρ εκ κράσεως,
έκ τοϋ πάλιν και του δίωξις, παλίωξις , κατά αποβο
5) Iliad. μ. 3 . 2
6 ) ν. 217 . 9) προπαραλήγου, είς.
9) ομοίως fol. 53. τect. 10 ) VΙΙ. 14 . 12 ) V. gί.
 73
DE METRIS POETICIS.

λην του ν και του δ , και κράσει των δύο ι εις

μακρόν, διό και εκτείνεται. "Ομηρος 'Ιλιάδος μ'
εί δε και υποστρέψωσι παλίωξις δε γένηται.
Πίθι , εκτείνει την παραλήγουσαν εκ κράσεως.
Πιλος, εκτείνει την παραλήγουσαν εκ κράσεως , 5
πίελος γαρ πίλος γίνεται.
• Πίνω το πι μακρόν , μόνον γαρ αυτο εκτείνει το ι,
παρ' Όμήρω 'Ιλιάδος π:
Νέστορα δ ' ουκ έλαθεν ιαχή πίνοντα περ έμπης ,
και αύθις Οδυσσείας μ : 10

αλλ' άγετ' εσθίετε βρώμης και πίνετε οίνον.

το δε πίω εκτείνει και συστέλλει , εκτείνει μεν, ως το
πίομεν εκ βοτάνης
Ιλιάδος ν , και 'Αριστοφάνης εν " Ηρωσι ,
πώς πίομαι» 15

συστέλλει δε , ως το,
οι κ' εμόν αίμα πιόντες ακέρντό τε δίψαν.
Πίπτω το πι φύσει μακρόν , σεσημείωται γάρ,
ότι τα εις πτω λήγοντα ρήματα διχρόνω παραληγό
μενα συστέλλει αυτό , οίον βάπτω , σκάπτω , και ρί- 20
πτω φύσει μακρόν.
Πίων και λιπαρός , το πι εκτείνει , ότι τα είς ων
1 ) εις ιfol. 53. vers. 2) v. 71 . 4 ) Ita legendum . Libra
rius ovvaméoews scripserat , quod deinde in xpdoews mutavit, Ι

our deiere oblitus. Bast . 8) Infino ξ . 1. 1ο ) ν. 23. et κ. 46ο.

14) ν. 193. 17) Coniuncti sunt librariorum errore in unum
versum liad . χ. 7ο . οϊ κ' εμόν αίμα πιόντες , αλύσσοντες πέρι
θυμώ , et ibidem v, 2. ιδρώ απεψύχοντο , πίoν τ' , ακέοντά τα
δίψα . 20) αυτό fol. 54. τect .
 74 DRACO STRATONICENSIS

δισύλλαβα τωι παραληγόμενα μη όντα κύρια εκτείνει

αυτό, οίον κίων, πρίων· ούτως ούν και πίων.
. Πράγος , η παραλήγουσα εκτείνεται εκ του πέπρα
γμαι , διό και το πραγμα μακροπαραληκτεί.
5 Πανδίων και Πανδιονίς , το δίχρονον εκτέταται,
δια τούτο τρέπει το ω μέγα εν ταις πλαγίαις.
Πλημμύρα , το μυ εκτείνει , και πλημμυρίς
1
ομοίως.
Πνιγεύς το πνι βραχύ , από του δευτέρου αορί
10 στου γινόμενον από του πνίγω.
Πνίγος δε μακρόν παρά την πνοήν άγχειν , πνί
χος και πνίγος , και τα απ' αυτού , οίον πνιγηρα κα
λύβη : Ιστέον ότι τα εις ρος λήγοντα οξύτονα ότε
έχει την τρίτης από τέλους ήτοι θέσει μακράν, πάν
15 τως έχει την πρό τέλους μηκυνομένην · ει δε η προ
τέλους είη βραχεία , και η τρίτη από τέλους , οίον
βλαβερός, φανερός , ρυπαρός, οχυρός, καπυρός, ιερός
το γαρ εκτείνον το ι ποιητικόν έστι: κρατερός , το
γαρ καρτερός υπέρθεσιν έχει. τα μέντοι έχοντα την
20 προ τέλους τρίτην μακράν , ως έφην, έχει και την
προ τέλους μακραν , οίον ποιηρος , αρτηρός , άλγηρος,
πνιγηρος, ανθηρος, τολμηρός , ισχυρός. όθεν επί το
αλμυρος έχουν την τρίτης από τέλους μακράν , υγιως
έξει και την προ τέλους μακράν. αναλογώτεροι ούν
25 οι Αττικοί εκτείνοντες αυτό , παρα μέντοι τω ποιητή
κατά συστολήν ανέγνωμεν

12) Vide Thucyd. II. 52 . 18) ποιητικόν fol. 54. νers.

21) αρτηρός , sic. V. Bast. ad Greg. Cor . p. 886.
 DE METRIS POETICIS .. 75

αλμυρόν ύδωρ .
αντιπίπτει το πενθερος μακράν έχουν την τρίτην από
τέλους, βραχείαν δε την προ τέλους. αλλ ' ούν γε εί
ρηται πενθηρος δια του η, ώσπερ επί τού ιματίου
μέλανος , ως το 5

φέρ' αυ τανύσας , αλλ' εστί πενθηρόν πάνυ.

ούτω γαρ έφη Αναξίλας. ουκ αναστρέφει και κανών ,
ου γαρ πάντως τα έχοντα προ τέλους μακράν, έχουσι
και την τρίτην μακράν , ιδού γαρ το πονηρός , τυχη
ρος διαλλάττει. 10

Πυρ επί της ονομαστικής εκτείνεται , επί δε της

γενικής συστέλλεται.
Πυρός ο σίτος την παραλήγουσαν εκτείνει , και
παρ' Ομήρω Όδυσσείας ι:
.
πυροί και κριθαι ήδ' άμπελοι αϊτε φέρουσιν, 15 .
και παρά Θεοκρίτο έν ειδυλλίω λβ.
πυροφόροι τε γαίαι και άλωαι δενδρήεσσαι.
Παμφυλίς , του εχρής έκτεινόμενον προπαροξύ
νεσθαι , δια το τού υ μήκος , τα γαρ συνεσταλμένον
έχοντα του οξύνεται: 20

νύξ γαρ επήλθε κακή βορέαο .

πηγυλές, θηγυλές, επίθετον 'Αθηνάς γογγυλές : το δε
Παμφυλίς εθνικών οξύνεται , ως Αιτωλίς , Αιολίς .
ειραϊκος μετα συστολής του α αναγνωστέον Πει
ραιεύς και το κτητικόν Πειραϊκός. 25
Πισι δία αι
, αι δευτέρ και πρώται συστέλλον

1) Odyss. δ . 51. etc. 9) ιδου fol. 55. τect... 14) ν. 1ο .

16) ΧΧV . 3ο. 21 ) Odyss. ξ. 475.
 76 DRACO STRATONICENSIS

ται , Πισιδική δέ και Πισιδικών και Πισιδείς, μετα

εκτάσεως του ι .
Πίγρης , η παραλήγουσα εκτείνεται , κλίνεται δε
Πίγρητος , καίπερ σπονδειακών , πλάνης δε ιαμβι
5 κον, και Πύδης και Πύλης , και Πολυδάμας,
η δευτέρα από τέλους συστέλλεται .
Πίδαξ , ή λήγουσα συστέλλεται , η δε παραλή
γουσα εκτείνεται. τα γαρ εις αξ θηλυκα το αξ βραχύ
έχει, διό και προπερισπάται την παραλήγουσαν φύσει
10 μακράν έχοντα , οίον αυλαξ , πίδαξ , κλίμαξ, θρίδας,
τούτοις ομοίως και τ' άλλα.
Παλλάς το ας βραχύ , τα εις ας θηλυκα παντα
χού συστέλλει το α , οίον μανας, φυγας , Αρκάς.
Παρ εκτείνεται , τα γαρ εις αρ μονοσύλλαβα μα
15 κρόν έχουσι το α , οίον Καρ Καρός , παρ παρος, ψάρ
ψαρός. ει δε ώσιν υπέρ μίαν συλλαβην, βραχύ το α
έχoυσιν , οίον μάκαρ μάκαρος , όναρ όναρος , Καισαρ
Καίσαρος.
Ποσειδάων , το α εκτείνει , Αιολικόν γαρ, ως το
20 Μουσάων , πυλάων , νυμφάων , και πάντα τα εις αων
Αιολικά , εκτείνει το απαρα ποιηταίς.
'Αργείους μετα δέ σφι Ποσειδάωνα άνακτα.
Πρέσβα το α συστέλλει δια το κατα αποκοπήν γί
νεσθαι του πρεσβυτάτη .
25 Πέδιλα , το δι εκτεταμένως, "Όμηρος Ιλιάδος β
ποσσί δ' υπαίλιπαροίσιν έδήσατο καλά πέδιλα,
3 ) fol. 55. ver ... 22) ' Αργείους fol. 56. rect . Iliad. ο. 8 .
25 ) ν. 44.
 DE METRIS POETICIS . 77

και Καλλίμαχος εν τω του Απόλλωνος:

χρύσεα και τα πέδιλα, πολύχρυσος γαρ 'Απόλλων.
Πολεϊν και πολεϊσθαι , ό έστιν αναστρέφεσθαι , ο
ποιητής εκτείνει , ως το εν τω τρίτο της Ιλιάδος :
αυτός δε κτίλος ως επιπωλείται στίχας ανδρών. 5
αλλά τα εκείθεν, οίον οιωνοπόλος, ονειροπόλος , ιππο
πόλος και όσα τοιαύτα δια του ο μικρού γράφεται , ως
εν το πρώτο της Ιλιάδος :
ή και όνειροπόλον, και γαρ τ 'όναρ εκ Διός έστι.
το μέντοι εύπωλον γήν ετέραν παρά τα ρηθέντα έχει 10
την σύνθεσιν .
Πάσασθαι βραχέος μεν όντος του α , το γεύσα
σθαι σημαίνει, εν εκτάσει δε τούτου το κτήσασθαι.
Περιτροπώ συνεσταλμένως , τρωπω δε εκτετα
μένως. 15

Πυος παρά το πύθω μακροπαραληκτεί, πύθω γαρ

εκτεταμένως , ως το ,
ού οστέα πύθεται όμβρω ,
πρώτη δε δακτύλου το πυ ενταύθα , και Πυθώ, απ'
αυτού γαρ παράγεται εκτεταμένως παρεα Καλλιμάχων 20
κείται :

και τε πολυκτέανος Πυθώνι δε τεκμήραιο.

Πιερία , το πι εκτεταμένως. Ησίοδος
Μούσαι Πιεριηθεν αοιδίσι κλείουσαι,
και τα απ' αυτού , ως το Πιερίδες. Θεόκριτος 25

1 ) ν. 34. 4) v . 196. 8) v. 63. 1ο) έχει fol. 56. νers .

18) Odyss. α. 16ι . 20) Η. Αpoll. 55. 23) 0. et D. ι .
25) Χ. 24.
 CENSIS
78 DRACO STRATONI

Μούσαι Πιερίδες συναείσατε ταν ραδινάν μοι.

Πιδύω , το πι και δυ εκτείνει , το μεν εκ παραδό
σεως , το δε από του υω , ως εν τω ,
ιδρώς πιδύων στηθος επισταλάει.
5 Λεωνίδ .
Πυρήνη , και τα απ' αυτής εκτείνει το πυ , ως το
ούρεα Πυρηναία και αι βαθυάγγεεςΑλπεις.
και πυραμίς , το πυ εκτεταμένως.
και μέγαν αιπεινάν πυραμίδων κάματον.
1ο Πανός , το πα εκτείνεται , Καλλίμαχος
Αρκαδίην επί Πανός, ο δε κρέα λυγκός Σταμνε.
πίτυρα το τυ εκτείνει, ως παρά Θεοκρίτω :
νυν θυσώ τα πίτυρα , το δ'"Αρτεμι και τον έν άδα.
Πυγίζω , το πυ εκτεταμένως, και αυτός
15 ανίκ' έπύγιζών του , το δ' άλγεες , αι δε χίμαιραι.
Αρχή του ρ.
Ρίγος το ρι εκτείνεται, ότι από του φρίσσω φρίγος,
και ρίγος. . ή γαρ αποβολή του Φ. έκτασιν πεποίηται
του ι, και τα απ' αυτού εκτείνονται , ως το ρίγιον παρ'
20Ομήρω
ελθών συν πλεόνεσσι, το οί και ρίγιον έσται.
Ρυπαρος το πα συστέλλει , τα γαρ δια του αρος οξύ
5) Leonidas Tar. epigr. 47, 6 . 6) Πυρήνη fol. 57. rect .
7) Crinagoras epigr . 28, 1 . 9) Antip. Sidon. epigr. '52, 4.
10) H. Dian . 88 . 12) ΙΙ . 33 . 14 ) V. 41 . 20 ) Πjad, α.
325 . 21 ) ελθών fol . 57. νers .
 DE METRIS POETICIS . 79

τονα συστέλλει το α , οίον μαδαρός , χαλαρός , ρυπα

ρος , και όσα άλλαεστί τοιαύτα . χρή ούν και το ανια
ρος συστέλλειν το α' δήλον ότι το νομιζόμενον Ιωνι
κον ανιηρος πρότερόν έστι , και λοιπόν το ανιαρός τρο
πην ανεδέξατο Ιωνικήν. 5
Ρυμος το ρυ εκτεταμένως τα γαρ εις μος καθαρά
δισύλλαβα έχοντα του οξυνόμενα εκτείνεται , οίον χυ
μός , θυμός , δρυμός , ρυμος. ει δε υπέρ δύο συλλαβας
υπάρχη , και προπαροξύνεται και συστέλλει το υ , ει
μη εκ συναιρέσεως υπάρχη, οίον έρυμος, έλυμος, δίδυ-10
μος , έτυμος ο αληθής : το δε πρόθυμος και τα τοι
αυτα εκ συναιρέσεως έσχε το υ ομοίως και το μεγά
θυμος .
Ροδία το α εκτείνει, τα γαρ εις ος λήγοντα οπότε
έχη θηλυκόν εις α λήγον , πάντως έχει εκτεταμένος το15
α, οίον “ Ρόδιος Ροδία , Κνίδιος Κνιδία , Σάμιος Σα
μία σημειωτέον άρα κατά χρόνον το δια γυναικών,
ομοίως και το ία η μία,
ου γαρ πάντων ήεν όμως , ούδ' ία γήρυς ,
και το πεπειρα . 20

Ρίπτω το ρι φύσει εκτείνει , τα γαρ εις πτω λή

γοντα ρήματα , εί έχει τοιπρό του τέλους, συνεσταλ
μένον αυτό έχει , οίον λίπτω, ίπτω , χρίμπτω, διό ση
μειούμεθα το πίπτω , και ρίπτω εκτεινόμενα .
Ρύω το ρυ εκτείνει ομοίως και ρύομαι. το γαρ θύω, 25
ρύω, ρύομαι , λύω, δακρύω, κωκύω, εν μέν τω ενεστωτι

12) God. εκ συναιρέσεως. 15) εις α fol, 58 , rect .

19) Iliad . δ. 457.

.
 δα DRACO STRATONICENSIS

μακρόν και βραχύ του έχουσιν , εν δε το μέλλοντα

μακρόν.
Ρινος ή βύρσα , το ρι εκτείνει, ως το
την άρ' δ ' εν ρινοίσι βοών και νώροπι χαλκό.
5 Ραφανίς διφορείται το ις , Αττικώς δε εκτείνει, ως
παρα Κρατίνω έν τινι των επών αυτού , ως το ,
ραφανισι δοκεί τοις άλλοις ου λαχάνοις.
παρ' Ευπόλιδι δε συστέλλεται .
“ Ράβδον συστέλλεται , και γαρ οι μεν από του
10 ποιεϊν ράον βαδίζειν αυτήν παράγουσι και εκτείνουσι
προπερισπώντες · οι δε από του ραπίζειν , διό και πα
ροξύνουσί. προσέτι δε και το α προ του β συστέλλεται,
οίον αβρός , άβδηλος , Αβαρβαραία , επιγράδην, ούτως
και ράβδος , διά αδιαφόρως ευρίσκεται. σεσημείωται
15 το αλάλε , εκτείνον την άρχουσαν.
Ριπή , το ρι εκτεταμένως, Καλλίμαχος:
τείχεα μεν και λάες υπαι ριπής με πέσοιεν.
“Ραξ εκτείνεται , τα γαρ εις αξ μονοσύλλαβα , θη
λυκα μεν όντα , συστέλλει το α , σπαξ ούτως ή κύων
20 παρά Πέρσαις , κλαξ , πλαξ , γλαξ , δραξ , η
μαξ εκτέταται. τα δε εκτείνοντα το α αρσενικά εισι ,
βλαξ , κραξ , πτάξ. το δε Πραξ ιστορείται μεν εκτεί
νεσθαι, εγένετο δε Αχιλλέως απόγονος , ένθεν οι Πρά
κες. συστέλλεται δε εσθ' ότε το α , και τα από του
25 βαξ παρηγμένα εκτείνονται, ως το ραγίζω και ραγολό
γος , ως το ,

4 ) Iliad . ν. 406. 2) fol. 58. νers . 13) επιγράδην, sic.

16 ) H. Del. 25. 25 ) απόγονος fol. 59. rect.
 DE METRIS POETICIS . 81

αιεί φοιτώσαι τα ποθέσπερα ραγίζoντι,

και το

ραγολόγον γλυκερων σιντορα θειλοπέδων.

Ρίς και φίν τοι εκτείνεται, τα γαρ εις τον θηλυ
κα δικατάληκτα απλά οξύνονται και προσθέσει του 5
oς πoιoύσι την γενικήν , και φυλάττουσι πανταχού
τοι μακρόν , ώσπερ και τα αρσενικά, οίον Σαλαμίν
Σαλαμίνος, ακτίν ακτίνος , ρίν ρινός.
Αρχή του σ .
Σάκος το α συνεσταλμένως , πάν γαρ ουδέτερον 1ο
εις ος λήγον δισύλλαβον προ τέλους έχουν το α, συν
εσταλμένον αυτό έχει, οπότε μη κατα διάλεκτον είη ,
άχος, δάος, οίον
δάος μετα χερσίν έχουσα,
φάος , χάος , σάκος , και παρά τω ποιητή συνεσταλ- 15
μένον εύρήσεις.
ασπίς δ ' άρ' ασπίδ' έρειδε σάκος σάκος ανέρα
δ' ανήρ.
Σαύρα το ρα εκτεταμένως , τα γαρ εις ρα δι
φθόγγω παραλήγοντα βραχυκαταληκτεί , οίον πείρα , 20
μοίρα , σφαίρα , πλην του Φαίδρα , σαύρα , αύρα ,
λαύρα.
Σιδών , επί μέν της πόλεως εκτείνεται , επι δε τού
πολίτου συστέλλεται .
Σιροί , οι Αττικοί εκτείνοντας το όνομα του βρα- 25
1 ) Τheocrit . V. 113. 3) Εpigr . incert 13ι , 2. 14) Odyss .
ψ. 294. Vide δ. 3οο . η. 33g. χ . 497. Iliad. ω . 647.
17) ασπις fol. 59. ver . Iliad. ν. 13ι .
F

1
 DRACO STRATONICENSIS

χύνουσιν, ή δε συνήθεια εκτείνει. ευρίσκεται δε και

παρ' Ευριπίδη εν Φρίξω
ανοίξαι μεν σιρους ουκ ήξίου.
Σίτος το σι μακρόν , και βαρύνεται , τα εις τος
5 δισύλλαβα μονογενή παραληγόμενα των εκτεινομένω
βαρύνεται, Κρίτος , Μίτος , Τρίτος όνομα ποταμού .
επί γαρ του αριθμού βραχύνεται το ι, τρίτος . ούτω
και σίτος . το λιτός ου κατά την γραφήν , ουδε κατα
τον χρόνον , ει μή μόνον περί τον τόνον διήλλαξεν.
10 το μέντοι λιτός τριγενές ον οξύνεται , και τα απ'
αυτού εκτείνεται , οίον σιτοφάγος , ως παρά το ποιητή
ανδρί γε σιτοφάγω, αλλά βίω υλήεντι.
Σιωπή και σιγή επιρρηματικώς , και έστι το
σιγή μακροπαράληκτον , ως από του σέσιγα μέσου πα
15 ρακειμένου, ού το θέμα σίζω και κείται εν Οδυσσεία :
το δε σιωπή βραχυ το σι , ως παρά τω ποιητή ,
" Ιλιάδος γ '
οίδ' άρ ίσαν σιγή μένεα πνείοντες Αχαιοί.
Θεόκριτος :
20 ήν δε σιγά μεν πόντος, σιγώντι δ ' αήται.
και το
ακήν εγένοντο σιωπή.
Σκύλα το συν εκτείνεται εκ παραγωγής , παρά το
συλώ σύλον και σκύλον , και παρ' Αντιπάτρω εκτεί
25 νεται :

σκυλά μοι αμφίδρυπτα, καιάλλυμένωνάδε λυθρος.

11) οιον fol. 6ο . rect. 1 ) Odyss . 1. 191. 15 ) ι. 394 .
17) ν . 8. 19 ) ΙΙ . 38 . 2ο ) liad. γ. 95. εις. " 24) Anti
pater Sidon , epigr . 29, 7.
 DE METRIS POETICIS. 83

Σταμίνες μακροπαραληκτεί , εκ των εις ιν γάρ.

Στρυφνόν του μακρόν , από του στύφω πλεο
νασμα του ρ . σημείωσαι δε του μακρών των άλλων
των εις νος μετ' επιπλοκής συμφώνου συνεσταλμένον
αυτο εχόντων , οίον σκύμνος , κύκνος , θάμνος , κα- 5
πνος , αμνός , κύκνος , λίχνος, λύχνος , ύπνος . το αυτο
και επί των υπέρ δύο συλλαβας , αλαπαδνος , ακιδνός,
όλοφυδνός.
Σκυτοτόμος το σκυ εκτεταμένως από του σκύ
τος , και παρά τω ποιητή Ιλιάδος η : 10

σκυτοτόμων έχ άριστος Ύλη ένα οικία ναίων.

Σίγα , προστακτικών , παροξύνεται. μακρά γαρ η
λήγουσα και η παραλήγουσα. σίγα δε το επίρρημα
περισπάται. βραχεία γαρ ή λήγουσα , ως φαινεται
παρ' Ευριπιδη εν Εκάβη: 15
σιγατ' Αχαιοί, σιγα πάς έστω λεως
σίγα, σιώπανηνεμον δ'έστησ' όχλον.
Σφαδάζειν το α εκτείνει, τα γαρ εις ζω ρήματα
λήγοντα κοινολεκτούμενα ουδέποτε έχει φύσει το α
μακρόν εν τη παραληγούση: σεσημείωται το κράζω, 20
οίον γενειάζω , ετοιμάζω , αρπάζω , ιδού γαρ ταύτα,
μη έχοντα το ι , ουκ έχει το α φύσει μακρόν, ως δή
λον εις τον γενειάσω, ετοιμάσω, αρπάσω μέλλοντα , εν
ταύθα γαρ βραχύ το α. ει άρα ουν το σφαδάζω, και
ματάζω , και κεράζω φύσει μακρον έχει το α , ως 25
δηλον εκ της λοιπής κλίσεως της μη εχούσης το ζ ,
3) των άλλων fol. 6ο. νεrs . 10 ) v. 221 . 25) v. 532 .
19) φύσει fol. 6ι. τect .
F 2
 *!
84 DRACO STRATONICENSIS

δηλον ότι έχει εγκείμενον το ι: πρόσκειται κοινολε

κτούμενα , επειδεί το πλήσσω πλάζω λέγουσιν οι Αιο
λεϊς , και έστι το α φύσει μακρόν , και ουκ έγκει
ται τοι.
5 Συλώ το συ εκτεταμένως, Θεόκριτος:
κηρίον εκ σιμβλων συλώμενον, άκρα δε χειρών.
Συρακούσιος το εκτεταμένως. ο αυτός :
εν δε Συρακοσίοισι Θεόκριτος , αυτάρ εγώ του.
Σύρος , το συ εκτεταμένως , και το εθνικόν Σύ
10 ριος .

Στρύμων το στρυ εκτείνει , και αυτός

Στρυμόνιοι μύρεσθε παρ' ύδασιν αϊλινα κύκνοι.
Σικελος , το σι εκτεταμένως , και σέλινον το
1
ι εκτείνει .

15 Σκίπων και ασκίπων, το σκι εκτεταμένως , ωςτο

σκίπων με προς νηόν ανήγαγεν όντα βέβηλον.
Σίνομαι, και σιτίζομαι εκτείνουσι το ι. “Ο
μηρος "
αιδώς ήτ’ άνδρας μέγα σινεται ήδ' όνίνησε. 2
20 Θεόκριτος
τωστέα · μή πρώκας σιτίζεται, ώσπερ ο τέττιξ.
τούτο γαρ εκ του σίτος , εκτείνει γαρ το ι. “Όμηρος
και ταμίαι παρά νηυσίν έσταν σίτοιο δοτήρες.
5) XIX . 2. 7) Moschus epitaph. Bion. 100 . 1 ) Στρυμων
fol. 61. vers. 11 ) Moschus ibidem v. 14. 16) Antiphilas
epigr . 33, 1 . 17) Iliad . ω, 44. 45. 20 ) 1V . 16 . 22 ) Iliad .
τ . 44 .
 DE METRIS POETICIS . 85

Σιμος το σε εκτεταμένως , Θεόκριτος

ηρά γέ τοι σιμος καταφαίνεται εγγύθεν ήμεν.
και Σιμιχίδης ομοίως εκτείνει την πρώτην.

Αρχή του τ .
Ταλαν το λα συστέλλει , πάν γαρ εις αν λη ου- 5
δέτερον τον χρόνον έχει του α του κατα την γενικήν
του αρσενικού , τάλανος , τάλαν , μέλανος , μέλαν, στάν
τος στάν , βάντος βαν. το δε βαν ποιητικώς εκτέτατο ,
ίνα μη το γήρας επανάβαν αυτόν λάθη.
επει ούν παντός φαμέν κατα συστολήν, και πάν οφεί- 10
λομεν λέγειν κατα συστολήν , ώσπερ Αιολείς και Δω
ριείς αποφαίνονται. ή μέντοι παρ' ημίν έκτασης του
α , και παρά τοϊς Αττικούς και παρά τοϊς " Ιωσιν
αφορμήν έχει τον τόνον. δια γαρ το δέξασθαι την
περισπωμένην του πάς αρσενικού εκτείνει το α , όταν 15
μέντοι το πάν δισυλλάβως λέγηται , τότε έξει το α
συνεσταλμένον , σύμπαν, άπαν. εύρηται δε παρ' Αθη
ναίοις εκτείνον το α .
Ταραχή , από του ταράσσω ταράξω , το ρα συ
στέλλει τα γαρ δια δύο σσ εκφερόμενα παράγωγα 20
ρήματα υπέρ δύο συλλαβάς βαρύτονα διχρόνω παρα
ληγόμενα συστέλλει αυτό , οίον ανάσσω , πατάσσω,
ταράσσω.
Ταχίων το χι διφορείται. ταύτα γαρ τα δια τού
ι, ταχίων , καλλίων, βραχίων, λαλίων διφορείται κατά 25
1) 1ΙΙ . 8. 4) Αρχή fol . 62. rect . 5 ) Sic , λή . Scribe λήγον .
BAST . 21) βαρύ και τονα fol. 62. vers .
 86 DRACO STRATONICENSIS

τον χρόνον παρά τω ποιητή, έχει γαρ και μακρόν και

βραχύ το δίχρονον.
ρανός το α μακρόν , τα γαρ εις νος δισύλλαβα
οξύτονα τω α παραληγόμενα εκτείνουσιν αυτό , οίον
5 τρανός, φανός.
Ταχεία συστέλλει την λήγουσαν , τα γαρ εις α
λήγοντα θηλυκά παρεσχηματισμένα αρσενικούς , οπότε
μια συλλαβή του αρσενικού πλεονάζει, συστελλόμενον
έχει το α , ταχυς ταχεία , Κρις Κρήσσα , ιερεις ιε
10 ρεια, τάλας ταλαινα, Κίλιξ Κίλισσα . Αττικοί μέντοι
εκτεταμένως ιέρειαν αποφαίνονται.
Τελέσιλλα συστέλλει την παραλήγουσαν, πάν γαρ
δίχρονον έχουν διπλασιασμόν αμεταβόλου επιφερομέ
νου συστέλλεσθαι θέλει , Πράξιλλα, Τελέσιλλα , άμ
15 μος , ψύλλα , άλλος , Κόριννα , θύννος, άλλος. παρα
λόγως ουν εκτέτατο το μαλλον.
Τορύνη Αττικώς εκτείνει την παραλήγουσαν , τα
γαρ δια του υνη θηλυκά δισυλλαβα εκτείνει το υ,
μύνη , φρύνη , πλην του γυνή : τα δε υπέρ δύο συλ
20 λαβας συστέλλει το υ, δικαιοσύνη , κερδοσυνη, βριθο
σύνη , υποθημοσύνη , αλλα και κορύνη και χελώνη,
Ταμύνη. ή δε τορύνη Αττικώς εκτέταται. Εύπολις
δε αυτήν συστέλλει πανταχού.
Τρυπώ και τρύπανον, το τρυ εκτέταται . "Όμη
25 ρος Όδυσσείας και
δίνεον , ως οτε τις τρυπά δορυ νήίον ανήρ
τρυπάνω, οι δε τένερθεν υποσσείουσιν άμαντι.
15) θύννος Jol. 63. rect . 25) v. 384.
 1

DE METRIS POETICIS . 87

Τέθναθι το α βραχύ , ότι ενεστως· ει γαρ ήν

αόριστος δεύτερος , ώφειλεν είναι μακρόν. αεί γαρ ο
εις θα προστακτικός αόριστος μακρά παραλήγεται.
Την αντί του σοί εκτείνεται , Θεόκριτος "
τιν όλος έγκειμαι, το δε μευ λόγον ούδένα ποιή. 5
Τίω διφορείται κατά τον χρόνον παρά τω ποιητή.
Τρίτος , όνομα ποταμού , εκτείνει την παραλήγου
σαν , τα γαρ εις τος δισύλλαβα μονογενή παραληγό
μενα των εκτεινομένω βαρύνεται , Κρίτος , Μίτος ,
10
Τρίτος, επί δε του αριθμού βραχύνεται το ι.
και Τρίτων ο θεός το τρι εκτείνει , και τρίβω
το τρι εκτείνει : Θεόκριτος
Τρίτωνες πόντοιο βαθυρροου ενναετήρες.
και αυτός
μη δε πόδα τρίβωμες, οδ' όρθιος άλλον αλέκτωρ. 15
Τύψας εκτείνει την λήγουσαν, τα γαρ εις ας αρ
σενικά βαρύτονα επ ' ευθείας εκτείνεσθαι θέλει , είτε
ονόματα είη είτε μετοχαι , οίον Αϊας , Θόας , Δρύας ,
γράψας , ποιήσας , τύψας . σεσημείωται το λάας και
μέγας συστελλόμενα , εκτείνει δε και την παραλήγου- 20
σαν , ως το ,
τύψας ήε βαλων ρεθέων εκ θυμόν έληται.
“ Όμηρος 'Ιλιάδος κ .
Τέτυφα το τυ εκτείνει ομοίως και το κέκυφα
από του μέλλοντος, του δε τεθυκα και λέλυκα βρα- 25
4) ΙΙ. 33 . 6) Tiw fol. 63. vers. 12) In Moschi Europa
119. 14) Τheocrit . VΙΙ . 123. 23) v . 68 . 25) από του
fol. 64. rect .
 88 DRACO STRATONICENSIS

χύ , καίπερ του θύσω και λύσω εκτεινομένου. ο δε

είς κα παρακείμενος μακρά παραλήγων , εί αποβάλ
λει το κ, συστέλλει την παραλήγουσαν έθει Ιωνικό,
των δε πληθυντικών το τρίτον τροχαϊκόν , τα γαρ εις
5 ασι τρίτα εκτείνει το α, τετύπασι , τετύφασι, ποιη
ται δε συστέλλουσι .

Τιμή το τι εκτείνει , από τοϋ τίω γάρ. “ Όμηρος

Ιλιάδος α '
αντιβίην, έπει ούποο ομοίως έμμορε τιμής.
1ο Τίγρης σπονδιακον , μακρόν γαρ το τι . Τις τι
νός , το τι φίσει βραχύ .
Τιτάν Τιτάνος , το α μακρών , τα γαρ εις αν
ονόματα προσθέσει του ος ποιούσι την γενικήν , και
φυλάττουσι το α μακρόν πανταχού , οίον παιαν παιά
15.νος , πελεκάν πελεκάνος , Παν Πανός , παν παντός ,
ευπαίαν , Τιτανόπαν, Ερμόπαν.
Τελχίν Τελχίνος εκτείνει την λήγουσαν, τα γαρ
εις ιν πανταχού τοι μακρόν έχει , οίον δελφίν δελ
φίνος , Τελχίν Τελχίνος , και τα σύνθετα χρυσάκτιν
20χρυσακτίνος, και τα θηλυκά Σαλαμίν Σαλαμίνος.
Τρυγών , το τρυ εκτεταμένως ως από του τρύζω.
Θεόκριτος
άειδον κορυδοι και ακανθίδες, έστενε τρυγών.
Τυρος το τυ εκτείνει , ως παρά το ποιητή Οδυσ
25 σείας -

8 ) v. 278. 18 ) δελφίν fol. 64. νεrs . 22 ) VII . 141 .

25) ν. 252.
 DE METRIS POETICIS. . 89

τυρών αινύμενοι φάγομεν μένoμέν τέ μιν ένδον,

και παρά Θεοκρίτω, και μακρόν εύρηται πανταχού
ωνον και τυρόεντα μέγα λευκoίo γάλακτος.
Τιτηνής το τι εκτεταμένως , Καλλίμαχος
όππότ ίς Ωκεανόν τε και ές Τιτανίδα Τηθύν. 5
και παρά Νικάνδρω έν Θηριακούς:
τον δε χαλαζήεντα κόρη Τιτηνής ανήκε.
Τριτογένεια επίθετον 'Αθηνάς , το τρι εκτετα
μένως , ως παρά τω ποιητή Ιλιάδος θ.
θάρσει Τριτογένεια φίλον τέκος ου ου τι θυμώ. 10
Τύνη , αντί του συ , την παραλήγουσαν εκτείνει ,
και παρα πασιν εκτείνεται. "Όμηρος 'Ιλιάδος μ'
τύνη δ ' οιωνοίσι τανυπτερύγεσαι κελεύεις.
τύνη έγώ δέ και Πέρση ετήτυμα μυθησαίμην.
Τιθωνος , το τι εκτεταμένως . “Όμηρος Ιλιάδος λ : 15
Ήώς δ' εκ λεχέων παρ' αγαυού Τιθωνοία.
Λυκόφρων :
Τιθωνόν εν κοίτησι της Κέρνης πέλας.
Τυδείδης το τυ εκτείνει , και Τυδεύς , απ' αυ
του γαρ το πατρωνυμικών , και τύφομαι την άρ- 20
χουσαν εκτείνει , και Τελχίνος του εκτείνει. “Όμη
ρος Ιλιάδος 9 .
Τυδείδη , άγε δαύτε φόβον δέχε μώνυχας ίππους,
3 ) Τheocr . Ι. 58 . 4 ) H. Del . 17. 6) v. 13 . 9) ν. 39.
11) Τύνη fol. 65. rect . 12 ) v. 237. 14) Hesiod . 0. et D. 10 ,
15 ) ν. 1, 17) v. 18 . 22 ) ν . 139 »
 90 DRACO STRATONICENSIS
zat

ώμοι Τυδέος υιε δαίφρονος οίον έειπες..

Θεόκριτος :
ως δ ' οπότ' Αίτναίου όρεος πυρί τυφομένοιο.
5 Καλλίμαχος
άορι τριγλώχινα, τό οι Τελχίνες έτευξαν.
Αρχή του υ .
Υσμίνη τοιεκτείνει , ει και τρισύλλαβον , τα γαρ
δια του ινη παράγωγα υπέρ τρείς συλλαβας μονο
10 γενή εκτείνει το ι, οίον Αιητίνη, ιατρίνη , θριδακίνη ,
ηρωίνη , Ωκεανίνη , χωρίς του είλαπίνη, και του Μο
λυβδίνη , έστι δε όνομα πόλεως , τρισύλλαβα δ' έφη
δια το σατίνη , και Ασίνη , και μυρσίνη , συστέλλοντα
τοι , δωτίνη δε και πυτίνη και υσμίνη εκτείνουσι το
15 δίχρονον · “Όμηρος 'Ιλιάδος β
Τρωσί τε και δαναοίσι δια κρατερας υσμίνας.
Υμείς , την άρχουσαν εκτείνει . “Όμηρος Ιλιάδος γ :
υμείς μάρτυροί έστε , φυλάσσετε δ ' όρκια πιστα ,
και το παράγωγον ομοίως εκτείνει το υ . Καλλί
20 μαχος "
ύμετέρας εφύλαξα πέρα πέρα εις εμέ Λητού,
και παρά Θεοκρίτο εκτεταμένον εύρηται και παρά
πασι »

2) Ιbidem ν. 152. 3 ), Excidit exemplum ex Theocrito .

5) H. Del. 11 . 6 ) Callimachus ibidem v , 51 . γ) ' Αρχή
fol. 65. vers . 15) v . 40. 17 ) ν. 28ο . ,: 19 ) H. Del . 20ά .
 DE METRIS POETICIS. δι'

οίαν υμετέροις ποτί χείλεσι γήρυν άειδεν.

“Ύδωρ του διφορείται κατά τον χρόνον , αλλά το
μεν συστελλόμενον ανάλογον, το δε εκτεινόμενον ποιη
τικών , παρα δε τοίς τραγικούς ως επιτοπλείστον βραχύ ,
“Ομηρος Ιλιάδος Β . 5

καλή υπό πλατανίστω, όθεν ρέεν αγλαόν ύδωρ.

χαίρετε και στείβοιτ' έρατοις ποσίν υδατόεντα.
και συνεσταλμένως δε, ως το παρα Καλλιμάχω :
διψαλέος, το δε πολλών ύδωρ υπό ποσσίν έκειτο.
10
και αλλαχού εκτείνεται παρ ' αυτώ, ως το ,
συμφέρεται Νηρή παλαιότατον δέ μιν ύδωρ.
Υετός του εκτείνεται , ως παρ' Ομήρω , κανών
δε έστω σοι ο τών εις υω , εκείθεν γαρ παράγεται
αϊτ άνεμον μίμνουσι και υετόν ήματα πάντα.
Yς υος , και συς , και ιχθύς , επί της ονομαστικής 15
μακρόν , επί δε της άλλης κλίσεως βραχύ.
Υβρίζω , και εξεύω, και τα τοιαύτα εν μέν τω
ενεστώτι θέσει μακράν το δίχρονον έχει , εν δε τοις
παρακειμένοις φύσει μακρον τω λόγω της αυξήσεως.
20
Υβος του εκτείνει, Θεόκριτος
μη βαθιον τήνω πυγίσματος υβέ ταφείης.
Ύλη , του εκτεταμένως. “Όμηρος Ιλιάδος ω ·
οίσθα γαρ, ως κατα άστυ γέλμεθα, τηλότι δ' ύλη,
1 ) Mosch . epitaph . Bion . 16. 2) " Tδωρ fol. 66. τect .
5 ) ν. 3ο7 . 8) Η. Ιον. 27 . ιο ) Ibid . v. 10 . 14) 11iad .
μ. 133 , 17) βρίζω fol. 66. νers . 20 ) V. 45 . 22 ) v, 662
 92 DRACO STRATONICENS
IS
xai

ύλης αζαλέης ένα οι ποτιδόρπιον είη.

Οδυσσείας ι. “ Υλη δε , η πόλις , και αυτή εκτείνει την
άρχουσαν , “Όμηρος 'Ιλιάδος β '
5 οϊτ ’ Ελεων είχον, ιδ' «Υλην και Πετεώνα.
και Yλας , το κύριον , συστέλλει το υ . Θεόκριτος :
συν δ ' αυτώ κατέβαινεν "Υλας εύεδρον ες Αργώ.
Υπερίων το ρι εκτείνει , διό και τρέπει το ωμέγα
εν ταις πλαγίαις , ως το 'Αμφίων 'Αμφίονος, και Ικε
10 τάων Ικετάονος, και Πανδίων Πανδίoνος , και Υπερ
ίων Υπερίονος. "Ομηρος Οδυσσείας α
οι μενδυσσομένου Υπερίονος οι δ' ανιόντος.
Αρχή του φ.
Φάρος το φα εκτείνει , παν γαρ ουδέτερον εις ος
15 λήγον δισύλλαβον προ τέλους έχουν το α, συνεσταλ
μένον αυτό έχει , οίον χάος , βάρος , σάκος , δάος ,
φάος. "Όμηρος 'Ιλιάδος β '
καλόν, νηγάτεον, περί δ' αυ μέγα βάλλετο φάρος.
εξαιρείται δε το φάρος και πραγος .
20 Φυγας συστέλλει την λήγουσαν, τα γαρ εις ας οξύ
τονα ονόματα δισύλλαβα δια του δος κλινόμενα συ
στέλλεσθαι θέλει , Αρκάς, έθας , πολυδειρας, φυγάς.
Φύλαξ αδιάφορον έχει την λήγουσαν, τα γαρ εις

5) v . 234. 4) v. 500 . 6) ΧΙΙΙ . 21 . ιο ) Πανδίoνος

fol. 67. rect. 11 ) , 24. 17) v. 43.
 DE METRIS POETICIS . 93

αξ λήγοντα και εκτείνει το α και συστέλλει, όσα μεν

ούν δισύλλαβα όντα έχει προ τέλους μη φύσει μα
κραν , αλλ' ή βραχείαν ή θέσει μακράν , αδιάφορος
έχει τον χρόνον του α , κόραξ , κόλαξ, δόναξ, φύλαξ.
Φρίξ εκτείνει το ι, τα γαρ εις ιξ μονοσύλλαβα συ- 5
στέλλει το ι, έχοντα δύο σύμφωνα προ του ι, οίον
στιξ, θρίξ , το μέντοι ίξ και φρίξ εκτείνεται.
Φοίνιξ φοίνικος το της γενικής ι εκτείνει , τα γαρ
έχοντα προ τέλους μακρόν φύσει , έχει εν τη γενική
εκτεινόμενον το ι , οίον βέμβιξ , τέττιξ, χοίνιξ , σκάν-10
διξ , πέρδιξ , φοίνιξ. Καλλίμαχος»
φοίνικος ποτί πρέμνον αμηχανίης υπό λυγρής.
Θεόγνις :
φοίνικος ραδινής χερσίν εφαψαμένη.
Φάρυγξ την λήγουσαν συστέλλει , τα γαρ εις υξ, 15
οπότε έχει το χ ή το γ, συνεσταλμένος του έχει επί
της γενικής και εφ' όλης της κλίσεως , οίον φάρυγξ φά
ρυγγος, όνυξ όνυχος , όρτυς όρτυγος, ήλυξ ήλυγος, όρυξ
όρυγος , δίζυξ δίζυγος , το δε κόκκυγος εκτείνουσι και
συστέλλουσιν . 20

Φρύνος του εκτείνει, τα γαρ εις νος λήγοντα επ' /

ευθείας δισύλλαβα καθαριεύοντος του ν , ει έχει προ

τέλους το ν, εκτείνει αυτό , ως έχει το φρύνος, Θύνος ,
Γρύνος , και βαρυνόμενον το Κυνος . το μέντοι πλυνός
ρύχ ούτως έχει. 25

Φόρκυνος το κυ εκτείνει , αι γαρ γενικαί αι δια

4 ) του αfol. 67, vers . 11 ) H. Del. 210 , 23 ) 5. 6 .
21) Φρύνος fol. 68. τect,
 CENSIS
94 DRACO STRATONI

του νος υπέρ δύο συλλαβάς υπάρχουσαι , ει παραλή

γoιντο τω υ , εκτεταμένη παραλήγονται , οίον Φόρκυ
νος , πόλτυνος. την δε ονομαστικήν συστέλλεσθαι βού
λεται Ηρωδιανός , και ούτως ευρήσεις παρα ποιηταίς .
5 Ορφεύς ,
Πρωτέα, και Φόρκυνα, και ευρυβιην Τρίτωνα ,
και παρ' Όμήρω εν τω της Όδυσσείας α '
Φόρκυνος θυγάτηρ αλός ατρυγέτοιο μέδοντος,
και αύθις εν τω γ της αυτής
10 Φόρκυνος δέ τις έστι λιμήν αλίοιο γέροντος.
το δε Φόρκυς Φόρκυος το δίχρονον βραχύ , τα γαρ εις
υς λήγοντα βραχύ το διχρονον έχoυσι , όθεν και Η
σίοδος εν Θεογονία συνέστειλεν :
Φόρκυς δ' αυ Κητώ Γρείας τέκε καλλιπαρήους.
15 Φοβερα εκτείνει την λήγουσαν , πάν γαρ εις α
θηλυκόν όξυνόμενον ή περισπώμενον μηκύνει το α ,
οίον φοβερά , Αθηνά .
Φρύνη το υ εκτείνει , τα γαρ εις να καθαριεύ
οντα δισύλλα , εί έχει πρό τέλους του, εκτεταμένον
20 αυτό έχει , οίον μύνη, βύνη, φρυνη , υπεσταλμένου δη
λον του γυνή.
Φύζα το δίχρονον συστέλλει , τα γαρ εις α λή
γοντα , οπότε έχει προ του α διπλούν σύμφωνον , δί
χρονον δε προ του διπλού , συνεσταλμένον αυτό έχει ,

5) Argon . 337. (3άι .) 7) v. 72. 9) Lege v . ubi haec v. 96 .

1 ) γαρ εις fol . 68. νεrs . 13) ν. 270. 14 ) Codex γρείας .
19 ) δισύλλα, sic.
 DE METRIS POETICIS. 95
οίον γάζα , όρυζα, σχίζα , ρίζα, φύζα , όθεν σημειώδες
το μάζα .
Φιλία το α εκτείνει , τα γαρ παροξύτονα δια του
να εκτείνουσι το α, οίον κοιλία , τραγωδία, κωμωδία ,
φιλία., 5

Φρέαρ την λήγουσαν συστέλλει , τα γαρ εις αρ

λήγοντά υπέρ μίαν συλλαβήν επί παντός γένους συ
στέλλει το α, μάκαρ , δάμαρ , έαρ , θέναρ , σάμαρ ,
πάπαρ , φρέαρ. Αττικοί δε εκτείνουσι το στέαρ και
φρέαρ. και
το

Φύσα του μακρόν έχει , τα γαρ εις α θηλυκά

λήγοντα , είτε επί ονομάτων είτε επί μετοχών , ει
έχoι την πρό τέλους συλλαβήν εις δίχρονον παραλή
γουσαν , πάντως εκτεταμένον αυτό έχει , οίον πασα ,
πλάσα , Τίσα , φύσα , δυσα. 15
Φοίνισσα δε την παραλήγουσα συστέλλει , ει γαρ
η προ τέλους συλλαβή εις σύμφωνoν λήγου , το δί
χρονον συστέλλεται , οίον άνασσα , θάλασσα , πίσσα ,
νύσσα , λύσσα , Κίλισσα, φοίνισσα.
Φυτάριον την προπαραλήγουσαν συστέλλει , τα 20
γαρ εις αριoν υποκοριστικά συστέλλει το α , οίον κυ
νάριον, λιθάριον , φυτάριον.
Φύμα συστέλλει την άρχουσαν, τα γαρ εις μα δι
σύλλαβα των παραληγόμενα συστέλλειν αυτό θέλει ,
οίον χύμα , πλύμα , φύμα . 25

Φλύαρος την παραλήγουσαν συστέλλει , τα γαρ

1) υπέρ μίαν fol. 69. recf. 26) Φλύαρος fol. 69. νετ.
 S
NIC ENSI
DR ACO ST RATO
96

εις ρος υπέρ δύο συλλαβάς βαρυνόμενα πάμπολλα

όντα , συνεσταλμένον έχουσι το α.
*

Φρυγιστι την λήγουσαν συστέλλει, τα γαρ εις τι

λήγοντα επιρρήματα, εί γένοιτο από των εις ζω λη
5γόντων ρημάτων , ή από τών εις ως επιρρημάτων, συ
στέλλειν θέλει το ι, Παστί , Λυδιστι, Δωριστί , μεγα
λωστί , ιερωστί , νεωστί , Φρυγιατί. το δε αναπνευστι ,
και άνωϊστί παρά το άπνευστος και ανοϊστος, τα δε
από τών εις πτω ούτω μηκύνεται , ως έχει το ακο
10νητί , αναιμωτό , άκλαυτί , πανθοινί , ακριτί , έστι δ'.
ότε ποιητική αδεία συνεσταλμένως προφέρεται.
Φηρίς την λήγουσαν εκτείνει , τα εις τις λήγοντα
οξύτονα θηλυκά μικρά παραληγόμενα εκτείνουσι το
ι, οίον κορωνίς, ψηφίς , βαλβις. δικαίως ούν Αττικοί
15 το ριπίς , καρις συστέλλουσι.
Φυταλιά το φυ εκτείνει. Καλλίμαχος
χρίσματα τας ιδίας έκγονα φυταλιάς.
Φυτον δε συστέλλει Θεόκριτος ειδυλλίω η:
κράναι και βοτάναι γλυκερόν φυτόν αίπερ ομοίον
20 Φλιας το λι εκτείνει και αυτος ειδυλλίω β ·
τάς τηνω φλιάς καθυπέρτερον, άς έτι και νύν.
Φθίων και φθισήνορα , εκτείνουσι ποιηται την
άρχουσαν , και τούτο από του φθίνω και φθίω ,
νύν δ ' ειμι Φθίωνδε επεί πολύ φέρτερόν έστιν.
25 έγνως νυν , Αγαμέμνον, έον φθισήγορα θυμόν.
16 ) L. P. 26. 18) φυτών fol. 70. τect . 18 ) VIII . 37 .
20 ) v. 6ο. 24) Iliad. α. 169. 25) Heroic. epigr. incert . 7, 1.
in Brunck. Anal. T. III. p . 142.
 DE METRIS POETICIS .
97
Φθινύ θω δε συστέλλει την άρχουσαν , και την
από τέλους. φθίω δε εκτείνει , όθεν το αποφθίμην
παρά τω ποιητή εν τω και Οδυσσείας:
ήε πεσών εκ νηός αποφθίμην ενί πόντω.
ούτε ποτ ' ές πόλεμόν γ', αλλά φθινύλεσκε φίλον 5
κήρ.
Φύκος και φυκίον εκτείνει την άρχουσαν. Θεό
κριτος "
τον τε Νότον τον τ’ Εύρον , δς έσχατα φυκία κινεί.
Φάναι , ει μεν σημαίνει το λέγειν , παροξύνεται 10
βραχέος όντος του α , και έστιν ενεστως και παρα
τατικός , από του φημι · ει δε σημαίνει το φαίνειν ,
προπερισπάται εκτεινομένου του α, οίον φάναι, και
έστιν αόριστος πρώτος από του φαίνω.
Φύλον το φυ μακρόν , “Όμηρος Ιλιάδος β ' 15

φρήτρη φρήτρηφιν άρήγη, φύλα δε φύλοίς.

και φύσα ομοίως εκτείνει το φυ Ιλιάδος σ '
ως είπών, την μεν Χίπεν αυτού, βή δ 'επι φύσας,
και

φύσαι δ' εν χοάνοισιν είκοσι πάσαι έφύσων. 20

Φωριαμός Ου του και α συστέλλει, Ιλιάδος ω·

ή, και φωριαμών επιθήματα καλ' ανέωγεν.
οξύνεται δε , δια τo τα δια του αμος τρισύλλαβα
έχoντα την προ τέλους συλλαβής φύσει μακράν.
3 ) ν. 5ι . 5) Iliad. α . 491 . 7) VII. 58. 9) τόν τε Νό
Tov fol. 70. vers . 15) v. 363. 17) V. 468. 20 ) Ibidem
470. 21 ) v. 228.
G
 ENSIS
'98 DRACO STRATONIC

Φυλείδης την προπαραλήγουσαν εκτείνει , Ιλιά

δος
τον μεν Φυλείδης δουρικλυτός εγγύθεν ελθών,
ομοίως και το προπαραλήγον του κυρίου ονόματος
5 εκτείνεται
Φυλείδης, δν τίκτε δει φίλος ιππότα Φυλεύς.
Φιλομήλα την λήγουσαν εκτείνει , διό και Φι
λομήλας κλίνεται , πάντα γαρ τα την λήγουσαν εκτεί
νοντα , οποία συμφώνω αν παραλήγοιτο , το αφι
το λάττει , ώσπερ και το Λήδα , και Διοτίμα Διοτίμας,
η του Σωκράτους διδάσκαλος, φυλάττει και εκτείνει
το α..
Φύω και φύομαι του εκτείνουσι, Διονύσιος:
τω και γευναμένω κηώδεα φύετο πάντα,
15 και

φύεται εν προβολής όφιώτιδος ένδοθι πέτρες,

και

πέτρας, ας φύoυσιν άφεγγέα ναρκισσίτην.

εύρηται δε και συνεσταλμένον, ως παρά Θεοκρίτω :
0 και ποτί τον Νήαιθον οπα καλά πάντα φύoντι,
Φίλος το φι αδιαφόρως παρα ποιηταίς εύρήσεις,
ώσπερ πανταχού παρά τω ποιητή, 'Ιλ . δ:
φίλε κασίγνητε, θάνατόν νύ τοι όρκι' έταμον,
βραχύ δε ως εν τούτω τω έπει παρ' αυτώ
25 και δη έβη οίκονδε φίλην ές πατρίδα γαίαν.
1 ) Φυλείδης Jol. 71. rect. 2 ) ν. 72 . 6) 1liad . β. 628.
14) v. 941. 16) v. 1013. 18) v. 1931 . 19) ΙV. 24. ,
21) Φίλοςfol. 71. Pers . 22) v. 155. 24) Iliad. δ . ι8ο .
 DE METRIS POETICIS .
99

Φασί εκτείνει την λήγουσαν λόγω των εις ασε

ληγόντων ρημάτων. Καλλίμαχος »
Ζεύ σε μέν 'Ιδαίοισιν έν ούρεσι φασί γενέσθαι,
και
και παρά Θεοκρίτο έν ειδυλλίω λβ '
τον γάρ φασι μέγιστον επουράνιον κεχυλώσθαι. 5
Σ

Αρχή του χ.
Χαλινός , το λι εκτεταμένως , τα γαρ εις νος
οξύτονα, μη όντα παρώνυμα, δια βραχέος του ιγρά
φεται , οίον πυκινος , αληθινός. το χαλινός δε διήλ
λαξε τον χρόνον , μακρόν γαρ έχει το ι. 10

Xα μαζε το μα εκτεταμένως, τα γαρ εις ζε επιρ

ρήματα συνεσταλμένου έχει το πρό τέλους α , οίον
θύραζε, έραζε, Αθήναζε, πλήν του χαμάλε, ως παρά
τω ποιητή Ιλιάδος γ :
αυτίκα δ' εξ όχέων συν τεύχεσιν άλτο χαμάζε. 15
εκτείνεται δε και το θύραζε παρ' αυτώ, Οδυσσείας και
εί τινά που μετ ' όεσσι λάβοι στείχοντα θύραζε. ,
Χάρης την άρχουσαν συστέλλει ως εκ του δευ
τέρου αορίστου εχάρην Χάρης. Σιμωνίδης :
τον εν όδω κολοσσών οκτάκις δέκα 20

Χάρης επoίει πηχέων ο Λίνδιος.

Χάλαζα την παραλήγουσαν συστέλλει , το γαρ α
προ του ζ εν ονόμασι συστέλλει , οίον γάζα, αζηγές , το
***

2) Η . Ιον, 6. 4) ΧΧV . 5. 11) επιρρήματα fol. 12. τect.

13) χαμάλε, sic . 14 ) v. 29. 16) ν. 418. 19) In Brunck
Αnal. Τ. Ι. p. 143. epigr. 89. (83 )
G2
 100 DRACO STRATONICENSIS

μαζός , αζηχές, χάλαζα, πλην του μάζα σεσημειωμέ

νου , και Αμαζών , και αλαζών.
Χοίνιξ επί μεν της ονομαστικής το δίχρονον συ
στέλλει , επί δε της γενικής εκτείνει , τα γαρ εις ιξ
5 μονοσύλλαβα συστέλλει το ι , οίον στίξ , πλήν του
φρίξ και έξ , τα δε υπέρ μίαν συλλαβών επί της ονο
μαστικής συστέλλει. τα γαρ έχοντα πρό τέλους μας
κρών φύσει , εν τη γενική εκτείνει το ι, οίον χοίνιξ
χοίνικος , φοίνιξ φοίνικος, πέρδιξ πέρδικος.
10 Χρίμπτω την παραλήγουσαν συστέλλει , τα γαρ .
εις πτω λήγοντα ρήματα , εί έχει τοι προ του τέ
λους , συνεσταλμένον αυτό έχει , λίπτω , ίπτω , κρίμ
πτω, διο σημειούμεθα το πίπτω και ρίπτω εκτείνοντα
το δίχρονον.
15 Χελυνη την παραλήγουσαν εκτείνει . τα γαρ εις
υνη υπέρ δύο συλλαβές έχοντα το σ, αεί συστέλλει
1 το υ , οίον βριθοσύνη, υποθημοσύνη, καλοσύνη. οι
δε μή έχει το σ προ του υ, αδιάφορον έχει τον χρό
νον , Δελφύνη δε και γελώνη εκτεταμένως.
20 Χύμα του συστέλλει , τα γαρ εις μα δισύλλαβα
του παραληγόμενα συστέλλειν αυτό θέλει , οίον ρύμα ,.
φύμα , θύμα, χύμα.
Χάος την παραλήγουσαν συστέλλει . πάν γαρ ου
δέτερον εις ος λήγον δισύλλαβον πρό τέλους έχoν τoα,
25 συνεσταλμένον αυτό έχει, οίον φάος , δάος , σάκος ,
βάρος, πάθος, χάος.

4) εκτείνει fol. 72. vers. 23 ) χάος 1οι15. rect .

 DE METRIS POETICIS . 101

Χαος δε το χα εκτεταμένως, ως παρα Θεοκρίτω:

Χαών τών έτ ' άνωθεν από Κλυτίας τε και αυτώ..
Χυλος και χιλoς την παραλήγουσαν εκτεταμέ
νως , τα γαρ εις λος λήγοντα δισύλλαβα οξύτονα ,
οπότε έχει προ τέλους δίχρονον , τούτο έχει η εκτει- 5
νόμενον δι ' εαυτού , ή δια συμφώνου μεγεθυνόμενον,
και τα μεν δια συμφώνων μεγεθυνόμενα τα τοιαύ
τα , οίον κυλλος , μαλλος , θαλλος , τα δε δι' εαυτών,
οίον δαλός , ψιλος , χιλος , χυλός .
Χυμός του εκτείνει , τα γαρ εις μος καθαρα 10
δισύλλαβα , έχοντα του, εκτείνουσιν αύτο, οίον θυ
μός, δρυμός, ρυμος, χυμός.
Χίος ο ανήρ εκτείνει την προπαραλήγουσαν , Χίος
δε ή νήσος συστέλλει . ούτω και Κίος , και Τίος.
Χελιδων το χι εκτεταμένως , ως το 15
Πανδιονές ώρτο Χελιδών .
Χθες συστέλλεται , πάν γαρ επίρρημα μονοσύλ
λαβον απαθές , κατ ' ιδίαν ρητον , μακροκαταληκτεί
φύσει ή θέσει , κατ' ιδίαν ρητόν είπε, δια το λα επι
τατικών και α . ει άρα ουν το χθες επίρρημα εστι, 20
και κατ ' ιδίαν ρητον, ώφειλεν μακρόν είναι, εξαιρεί
ται δ όμως .
Χρέα το α συστέλλεται , και τούτο από των απλών
φαίνεται χρέεα , κλέεα, και παρά τω ποιητή εν Οδυσ
σεία : 25

τη άγε θυμόν έτερπεν , ειδε δ' άρα κλέα ανδρών,

1) VII . 5. 15) Χελιδών.fol. 75, νετε . 16 ) Hesiod. Ο. et D.

568. 26) liad. 1. 189 .
 102 - DRACO STRATONICENSIS

το γαρ α βραχύ τρίτη όν του δακτύλου , και παρά

Απολλωνίω εν Αργοναυτικούς ,
αρχόμενος στο Φοϊβε παλαιγενέων κλέα φωτών.
Χρύσης το χρυ μακρόν , το γαρ θύω , ρύομαι,
5 αθεν το χρυσός , και Χρύσης , ως παρά τω ποιητή,
Ιλιάδος α '
oύνεκα τον Χρύσην ήτίμησ’ αρητήρα.
τοϋ δε χρυσού παράδειγμα εκτείνον του , τόδε :
χρυσέω ανα σκήπτρω, και ελίσσετο πάντας Αχαιούς.
10 Χαμαι το επίρρημα εκτείνει την λήγουσαν, παρά
δε τοΐς ποιηταίς ενίοτε συστέλλει, ως παρά τω ποιη
τη. Χαμαι η λήγουσα εκτείνεται , οίκοι γαρ και
παπαι, και βαμαι και χαμαι εκτείνει την λήγουσαν,
παρα ποιηταίς δε συστέλλει , ως το χαμαιεύναι , και
35 χαμαιευναδες συες έδoυσι . ταύτα γαρ πάντα αδεία
ποιητική.
Χιων η προπαραλήγουσα αυ συστέλλεται , διό και
το ωμέγα τρέπει εν ταις πλαγίαις , ως το Αμφίονος,
Θεόκριτος
20 χιόνεον τοπάροιθεν Αδώνιδι πορφύροντο.
“ Όμηρος συστέλλει 'Ιλιάδος μ'
των δ' ώστε νιφάδες χιόνος πίπτουσι ταμειαί.
Χίλια την προπαραλήγουσαν εκτείνει ως παρά
το ποιητή εύρήσεις εν τω της Ιλιάδος η :
25 δωκεν Ιησονίδης αγέμεν μεθυ χίλια μέτρα.
2) 1 , 1 . 6) v . 1 . 8) τού δε χρυσού fol. 74, τect ,
8) του, είo. Lege του. BAST. 9) Iliad . α. 15. 14 ) liad .
π . 235. 15) Odyss. 1. 243 . 19) Bio epitaph. Adon, 27,
οι) ν. 278 , 24) ν. 471 ,
 DE METRIS POETICIS . 103

και παρά Θεοκρίτο ομοίως κείται, ως τα,

μήλων χιλ. δες βοτάναις διαπιανθείσαι.
Αρχή του ψ.
Ψαρ εκτείνεται, πάν γαρ όνομα μονοσύλλαβον
απαθές εις ν λήγον ή εις ν , ή εις ρ , ή εις σ , είτε 5
θηλυκόν είτε αρσενικόν, είτε ουδέτερον απαρασχημάτι
στον αρσενικό , εί έχει δίχρονον , εκτείνειν αυτό θέλει , ως
έχει το παν , πας , γρας , πράς, κρας , λίς , κις , μυς,
συς , δρύς , πύρ , καρ , ψαρ. διο σημειούμεθα το τις
συστελλόμενον το ι. το δε 10

σταδα λίμνην ,
ή
κλάδα χρύσεον καρπόν και .
ουχ έξει τινα οξείαν , στάς ή κλάς , μεταπλασμοί γάρ
εισιν, 15

Ψιλος την παραλήγουσαν εκτείνει , τα γαρ εις

λος λήγοντα δισύλλαβα οξύτονα , οπότε έχει προ τέ
λους δίχρονον , τούτο έχει δι' εαυτού μηκυνόμενον , ή
δια συμφώνου μηκυνόμενον. και τα μεν δια συμ
φώνου μεγεθυνόμενα οίον τα κυλλος , μαλλος, θαλ- 20
λος , τα δε δι ' εαυτων χυλός, χιλός , ψιλός.
Ψυχή έκ τού ψύχω το ζωογονώ , το ψυ εκτείνει,
οίον το παρά τω ποιητή εν Ιλιάδος και , και πανταχού ,
ψυχή δέκ ρεθέων πταμένη Αϊδόσδε βεβήκες,

1) ΧVΙ . 91 . 2 ) μελων fol. 74. νers . 11 ) Scribe στάδα

λιμνην . 13) Scribe κλάδα χρυσεύκαρπον . Confer Hesych . in v.
κλάδαν . 20 ) μεγεθυνόμενα fol. 15. τect. 23 ) ν. 362 .
 104 DRACO STRATONICENSIS

και

ψυχήν μεν γράψαι χαλεπόν, μορφήν δε χαράξας.

Αρχή του ω .
*Ώκιμος την παραλήγουσαν συστέλλει , τα γαρ
5 δια τού ιμος παράγωγα υπέρ δύο συλλαβάς , συνε
σταλμένος έχει το ι , οίον κύδιμος , ωφέλιμος , ώκι
μος και ώκιμον. το μέντοι άτιμος εκτείνον τοι σύν- .
θετόν έστιν, ούτως δε άξιούται και το βούλιμος εκτεί
νειν κατά την δευτέραν συλλαβην συνθέτου υπάρ
10 χοντος του ονόματος , αντί γαρ του ο μέγας λιμός ,
και το φθιμος δε εκτείνει το πρό τέλους ι .
Ωκυς ώκέος του συστέλλει πανταχού , τα γαρ εις
υς οξύτονα τριγενή πανταχού το δίχρονον συστέλ
λουσι , τρέπουσι δε αυτό και εις ε εν ταις πλαγίαις ,
15 οίον ωκυς ωκέoς, οξύς οξέος, βραδύς βραδέος, ών πα
ραδείγματα μύρια παρα πάσιν. “Όμηρος εν τω της
Ιλιάδος , και πανταχού
τόνδ' άπαμειβόμενος προσέφη πόδας ωκυς Αχιλ
λεύς.
20τα δε εις υς υποκοριστικά φυλάττουσι του, και πε
ρισπώνται , οίον Διονύς Διονύ , κλαυσύς κλαυσύ , κα
μυς καμυ.
Ωδίς το δίχρονον πανταχού εκτείνει, εκ των ις γαρ
και τούτο των εκτεινόντων το ι, ομοίως και το ωδίνω
25 εκτείνει , Όδυσσείας :

2) Antiochus epigr. 2, 1. in Br. Aual. T. II. Ρ . 305 . 12) εις

us fol. 75. vere. 17 ) Iliad. α. 84. 25) v. 415.
 DE METRIS , POETICIS . Τού

Κύκλωψ δε στενάχων τε και ωδίνων οδύνηση.

Ωρύομαι το υ εκτείνει , έχεις γαρ κανόνα των
από του υρω, ούτως οδύρομαι, όλοφύρομαι. Θεόκριτος :
τηνον μαν θώες , τηνoν λύκοι ωρύσαντο,
και αύθις 5

Θέστυλι , ται κύνες άμμιν ανα πτόλιν ωρύονται.

Ωδίς , το δι εκτεταμένως , Καλλίμαχος :
Γαία φίλη, τεκε και συ, τεαι δ' ωδίνες ελαφραί.
Ωκεανίνη το δίχρονον εκτείνει , τα γαρ δια τού
ινη παράγωγα υπέρ τρείς συλλαβάς μονογενή έκτεί- 10
νει το ι , οίον Αιητίνη, ιατρίνη, 'Αδραστίνη , ηρωίνη ,
Ωκεανίνη , πλην του είλαπίνη. Καλλίμαχος εις "Αρ
τεμέν :

το σφέας ούκ έταλασσαν ακηδέες Ωκεανίναι.

"Ωκυτέρα το ρα εκτεταμένως , έπεται το κανόνι 15
των εις ρα. Θεόκριτος ειδυλλίω ιδ .
ωκυτέρα μαλακάς από δίφρακος έδραμε τήνα.
Ωρίων το ρι βραχύ , διό και φυλάττει το ωμέγα
εν ταις πλαγίαις , τα γαρ εις ων λήγοντα προ του ως
δίχρονον συνεσταλμένον έχοντα , φυλάττει το ω εν ταις 20
πλαγίαις , οίον Δευκαλίων Δευκαλίωνος , 'Αμφιτρύων
Αμφιτρύωνος , Ηλεκτρύωνος , Ηφαιστίων Ηφαιστίω
νος , Αστερίων Αστερίωνος , Ενδυμίων Ενδυμίωνος,
Ωρίων Ωρίωνος , παρα ποιηταίς δε μακρόν ως επί το
πλείστον. “Όμηρος εν τω σ της Ιλιάδος : 25

3) I. 71. 5) II. 35 . η) Η. Ιον. 29. 8 ) Γαία fol. 76. rect .

12) • 62. 16) τ. 11. 24 ) ' Ωρίωνος fol, 76. νοτε . 25) ν . 486 .

!
 1

106 DRACO STRATONICENSIS

Πληϊάδας θ ', Yάδας τε, το,τε σθένος Ωρίωνος,

και

ήτ' αυτού στρέφεται, και τ'Ωρίωνα δοκεύει.

και παρα Θεοκρίτω έν ειδυλλίω ζ.
5 κύματα , και Ωρίων ότ' επ' ωκεανώ πόδας ίσχει.
βραχύ δε παρ’ Ευριπίδη , ως το ,
τάτε άστρα και τον Ωρίωνα δερκομαι.
και παρα Νικάνδρω ομοίως συστέλλεται.
Βοιωτώ τεύχουσα κακόν μόρον Ωαρίωνα.
10 και περί μεν τούτων κατα στοιχείων μετα κανόνων
και παραδειγμάτων άλις. καθόλου δε σοι κανόνες
έστωσαν ούτοι .

Περί χρόνων αντωνυμίας.

Ή αντωνυμία και σημαίνουσα τρίτον πρόσωπον
15 βραχύ έχει το ι. το συ βραχύ έχει το υ . η σφίσι
συστέλλει το ι , ομοίως και η σφίν. ή σφάς μα
κρών έχει το α. αι επεκτεινόμεναι δια τούι αντω
νυμίαι μακρόν έχουσι το ι, οίον εκεινοσί , oύτoσί . λέ
γεται δε και ουτοσίν , και εκεινοσίν , και το οδι μα
20 κρον έχει το ι, και η τυνη αντωνυμία μακρόν έχει
του , έστι δε Δώριος.

Περί χρόνων επιρρημάτων.

Τα εις αν επιρρήματα εκτεταμένος έχει το αν ,

3) Ibidem 488. et Odyss. &. 274 . 4) v. 54. 6) Cycl . 212 .

8 ) Ther, 15. 15) έχει του fol. 77, rect.
 DE METRIS POETICIS. 107

χωρίς του όταν και τάλαν και πάμπαν. τούτο δε το

πάμπαν παρά του παν συνετέθη. το δε όταν δύο
μέρη λόγου εισιν , ότε και αν σύνδεσμος. το δε τά
λαν ονοματικόν έστιν επίρρημα. παραδείγματα των
εκτεινόντων το α το επί τέλους , ταύτα : άγαν , λίαν , 5
πέραν , ευαν. τα δε εις ζε επιρρήματα παραληγόμενα
το α συστέλλει αυτό , χωρίς του χαμάζε , οίον θύρα
ζε , Αθήναζε , Θήβαζε , και τα όμοια. το ενθαδί
επίρρημα μακρόν έχει το , το δευρί ομοίως. αι γαρ
δια του ι μόνου επεκτάσεις εν οίω δήποτε μέρει λό- 10
γου εκτεταμένον έχουσι το ι, νυνί , τουτέστιν ότι τα
ειςι επιρρήματα επί τέλους έχοντα τον τόνον , εκτεί
Ψει το ι. το μάλλον και θασσον επιρρήματα μακρόν
έχει το α, και περισπώνται, πλην του άσσον, διό και
παροξύνεται, 15

Περί χρόνου των εις ω ρημάτων.

Τα εις ω λήγοντα ρήματα υπέρ δύο συλλαβές βα
ρύτονα , ει παραλήγοιτο τω ι μόνω , εκτείνει αυτό,
χωρίς ει μη σύνθετα είη. τούτο δε είπον δια το ατίω
συστελλόμενον, σύνθετον γαρ. τα δε εκτείνοντα ταύ- 20
τα , κυλίω , μηνίω , δηρίω , κονίω. το κηκίω δε και
εσθίω συστέλλει το ι. τα δε εις ανω περισπώμενα
συστελλόμενον έχει το α, οίον πλανώ, και τα εις
ανω βαρύτονα, οίον άνδάνω, λαμβάνω, πλην του ικά- . :
νω , κιχάνω, τα δε εις πτω, ει έχoι προ τέλους το 1,25
συνεσταλμένον αυτό έχει , χωρίς του πίπτω και ρί

9) το δευρί fol . 77, vers.

 IS
108 DRACO STRATONICENS

πτω. τα δε εις νω βαρύτονα ρήματα παραληγόμενα

το υ , εκτείνει αυτό , οίον μολύνω, αμβλύνω , οτρύνω.
Αττικοί δε το όρύνω βαρυτόνως έκφέρoυσι , και μα
κρόν του φυλάττουσιν , οι δ ' άλλοι Έλληνες συστέλ
5 λουσι. τα δια σσ εκφερόμενα βήματα παράγωγα υπέρ
δύο συλλαβάς βαρύτονα , ότε έχει δίχρονον προ τέ
λους, συστελλόμενον αυτό έχει, οίον ανάσσω, πατάσ
σω , ελίσσω, αμύσσω, και ούτως επί πάντων. τα δια
του ζω ρήματα δισύλλαβα βαρύτονα συστέλλει το α,
10 υπεσταλμένων των Αιολικών, οίον χάζω, σφάζω, βά
ζω: μόνον το κράζω εκτεταμένος έχει το α , και τα
υπέρ δύο συλλαβάς συστελλόμενον έχει το α, χωρίς
ει μη προσγράφοιτο τω α τοι· τα γαρ ματάζω εκτε
ταμένον έχει το α, ότι το έχει προογεγραμμένον,
15 ομοίως και το περάζω. των δε μη εχόντων προσγε
γραμμένον το ι, και συστελλόντων το α , παραδεί
γματα ταύτα , σκιάζω , εκκλησιάζω , ιάζω, αγοράζω.
τινές δε εκτείνουσι τούτο προς αντιδιαστολής του
σημαίνοντας το ωνείσθαι. τα εις μι λήγοντα ρή
20 ματα πάντως μακρά παραλήγεται, οίον πήγνυμι,
αυτο δε το μι συστέλλει. πάντα τα εις ασι λήγοντα
ρήματα το προ τέλους δίχρονον θέλει εκτείνειν , οίον
εστήκασι και τα όμοια. τα δ ' άλλως ευρισκόμενα
ποιητική αδεία συστέλλονται. τα δε εις αναι, ως το
25 τεθνάναι , εσθ ' ότε υπό ποιητών Αττικών εκτείνει
το α , και τοσαύτα κατ' επιτομήν περί ρημάτων.

1) τα δε εις νω fol. 8. τect. 3) Codex δρύνω.

18) δε εκτείνουσι fol. 78. vers,
 DE METRIS POETICIS . 109

Περί των πτωτικών χρόνων.

Η ονομαστική της πρώτης κλίσεως εις ας λήγου
σα , μακρόν έχει το ας , τα γαρ εις ας αρσενικά
ονόματα βαρύτονα , είτε ισοσύλλαβα είτε περιτ
τοσύλλαβα , και αι εις ας μετοχαι εκτεταμένον 5
το ας έχουσιν, οίον Αϊας , Θόας , ο ποιήσας ,
ως πρότερον είρηται. Η γενική εις ου μακρόν ,
αι γαρ δίφθογγοι φύσει μακραί. Η δοτική εις α
και η μακρά , το μέν φύσει, το δε κανόνι , από γαρ
της ονομαστικής εκβολή του σ γίνεται , όθεν και το 1ο
α μακρόν έχει , οίον ο Αινείας , το Αινεία , υπογρά
φεται δε το ι. πάσα γαρ δοτική επί παντός αριθμού
το ιέχει , Αιολείς δε και Βοιωτοι ουχ υπέγραφον,
όπερ παρα Αντιμάχω φυλάττεται. Η αιτιατική εις
ην και αν το αν μακρόν από της ονομαστικής τροπη 15
του σ εις ν . Η κλητική εις α μακρόν από της όνο
μαστικής εκβολή του σ , των δε εις της η κλητική
εις α βραχύ, ώ προφήτα. Η ονομαστική και αιτια
τική των δυϊκών εις α μακρών , τω Αινεία. από της
δοτικης ενικης , ούχ υπογράφεται δε , ου γαρ αυτή 20
δοτική , αλλ ' ονομαστική και αιτιατική. Η γενική
και δοτική εις αιν από της ονομαστικής δυϊκής προς
θέσει του ι και ν. Η κλητική εις α μακρόν από
της ονομαστικής δυϊκής , η γαρ δυϊκή κλητική εν
πάση κλίσει όμοία εστί τη ιδία ονομαστική. Η ονο- 25
μαστική πληθυντική από της ονομαστικής δυϊκής

2017 yiveta. fol. 29. reci.

 110 STRA
DRACO STRATONICENSIS

προσθέσει του ι, οι Αινείαι , το αι μακρόν φύσει ,

δίφθογγος γάρ. βραχύ δε κατά τον κανόνα , ανέ
γνως γαρ , ή αι και οι δίφθογγος αντί βραχέων λο
γίζονται , πλην των ευκτικών και των επιρρημάτων,
5 και των από συναιρέσεως γινομένων . διό και προπε
ρισπάται. Η γενική εις ων περισπωμένως , πάσα γαρ
γενική πληθυντική παντος γένους εις ων λήγει, οίον
Αινειών , Μουσών , σωμάτων. οι Αιολείς δε προστι
θέασιν α μακρόν , Αινειάων και νυμφάων , αντί Ai
10 νειών και νυμφών λέγοντες. οι δε Δωριείς περισπω
μένως , Αινειάν , νυμφάν. περισπάται δε πλην των σε
σημειωμένων χρήσται χρήστων , χλούναι χλούνων, και
ετήσιαι ετησίων και ει μεν θηλυκή μονογενής είη ,
ομοίως περισπάται , οίον Μούσαι Μουσών. ει δε τρι
15 γενής , ομοτονεί τη γενική του ιδίου αρσενικού , οίον
δίκαιοι δικαίων. ει δε διοίσει της αρσενικής γενικής
κατα την φωνήν , περισπάται , οίον ταχείς ταχέων,
ταχείαι ταχειών. ΙΙ δοτική εις τις από της όνομα
στικής πληθυντικής προσθέσει του σ , τοϊς Αινείαις
20 εκτεταμένως , και κατά προσχηματισμών Αινείαισι ,
το σι συνεσταλμένως. Η αιτιατική είς ας μακρόν ,
από της ονομαστικής τροπή του ιείς σ , μακρόν δε
το ας , των γαρ ισοσυλλάβων αιτιατικών το ας εκτεί
νεται . Η κλητική εις αι , και ομοία εστί εν πάση

25 κλίσει τη ιδία ονομαστική.

Η της δευτέρας κλίσεως ονομαστική εις α , και εί
μεν οξύτονον , ή περισπώμενον , ή παροξύτονον. διαι

1) μα | κρόν fol. 79. νers. 18) εις αις fol. 8ο. rect .
 DE METRIS POETICIS .. 11

του ια , ή εκ των από του ευω ρημάτων , ή υπερδι

σύλλαβον τι αι διφθόγγω παραλήγον, ή εις θα, δε
λήγον , ή εκ των φυλαττόντων τον χρόνον της γενι
κης του ιδίου αρσενικού είη, μακρόν αυτό έχει, οίόν
εστι το χαρα , 'Αθηνά , τραγωδία , βασιλεία , Αθηναία , 5
Μάρθα, Λήδα, θεία. ει δ' άλλως έχοι , συνεσταλμέ
νον αυτό έχει, οίον Μούσα , γαία , ών ο κανών εν τοίς
προλαβουσιν είρηται ικανως εν προσήκοντι χωρίω. Η
γενική εις ας μακρόν και εις της. τα γαρ εις α και εις
η θηλυκά είς ας και της ποιούσι την γενικήν προσθέσει 10
του σ. Η δοτική εις α μακρόν και εις η , από της γε
νικης εκβολή του σ . Η αιτιατική εις αν και εις ην
από της ονομαστικής προσθέσει του ν , έχει δε και
τον αυτόν χρόνον τη ονομαστική. Η κλητική εις α
και η. η γαρ κλητική των εις α και εις η , ομοία 15
τη ονομαστική και κατά τον τόνον. Η ονομαστική
και αιτιατική και κλητική δυϊκή από τις ενικης δο
τικής , τροπή του η εις α , εί ου φυλάττει το α , όθεν.
και το α μακρόν. Η γενική και δοτική από της
ονομαστικής δυϊκής προσθέσει τού ι και ν, εις αιν 20
μακρόν. Η ονομαστική και κλητική πληθυντική είς
αι από της ονομαστικής δυϊκής προσθέσει του ι, ής
ο κανών είρηται , ήτοι η αι και η οι δίφθογγος. Η
γενική είς ων και αν, και αων εκτεινόμενα.

Η δοτική εις αις από της ονομαστικής πληθυν- 25

τικής προσθέσει του σ. Η αιτιατική από της όνο

8) εν προσήκοντι fol. 8ο. νεrs . 25) Η δοτική fol, δι, rect.

 112 DRACO STRATONICENSIS

μαστικής πληθυντικής τροπή του ι είς

εις σ ,, εις ας
μακρόν.
Η της τρίτης κλίσεως ονομαστική είς ως και ως
εκτεταμένως , και πάσαι αι των εφεξής πτώσεων κα
5 ταλήξεις εκτεταμένως φέρονται, αρσενικών τε και θη
λυκών και ουδετέρων.
Η της τετάρτης δε ονομαστική εις ος και εις ον
βραχύ. ή γενική εις ου , η δοτική εις ω , η αιτια
τική εις ον βραχύ , η κλητική εις ε βραχύ και ον
10 και ος Αττικώς , πάντα βραχέα. η ονομαστική και
αιτιατική εις ω , και η κλητική ομοίως. η γενική
και δοτική εις οιν . η ονομαστική πληθυντική είς οι
και εις α βραχύ , η γενική εις ων , η δοτική εις oις ,
η αιτιατική εις ους και τα βραχύ , η κλητική ομοίως
15 τη ονομαστική.
Η της πέμπτης κλίσεως ονομαστική εις διαφόρους
καταλήξεις , ών εστι καθ' υπόθεσιν ας μακρόν, Αϊας
ως Αινείας και κανών είρηται εν τη πρώτη κλίσει.
Η γενική εις τους βραχύ φύσει· πάσα γαρ γενική πε
20 ριττοσύλλαβος μεν , βραχυκαταληκτεί· ισοσύλλαβος
δε μακροκαταληκτεί. Η δοτική εις τι βραχύ , αεί
γαρ της δοτικής τοι βραχύ έστι , παρά ποιηταίς δε,
και μακρόν εύρήσεις κοινής γινομένης συλλαβής. Η
αιτιατική από της δοτικής τροπή του και εις α βραχύ.
25 πάσα γαρ αιτιατική περιττοσύλλαβός εις α βραχυ
λήγει, ει μη αποκοπή είη. Η κλητική, ώ Αίαν, από

17) μακρών fol. 8ι. νεrt .

 DE METRIS POETICIS . 113

της γενικής εκβολή του τος. τα αν βραχύ, πάσα γαρ

κλητική τον ίσον χρόνον έχει τη ιδία ονομαστική , ή
ελάττονα , ως ενταύθα, ουδέποτε δε μείζονα , Αίαν,
διό και το αι περισπάται. Η ονομαστική και αι
τιατική και κλητική δυϊκή , από της δοτικής ενικής 5
τροπή του ι εις ε, Η γενική και δοτική δυϊκή από
της ονομαστικής δυϊκής τροπή του ε εις οιν. Η ονο
μαστική και κλητική πληθυντική , από της όνομα
στικής δυϊκής προσθέσει του σ. Η γενική εις ων,
πάσα γαρ γενική πληθυντική είς ων λήγει , χωρίς το
των μονοπτώτων , και των επέκτασιν πασχόντων . Η
δοτική εις ασι από της ονομαστικής ενικής και δοτι
κης , Αίας Αίασι. πάσα γαρ ονομαστική περιττοσύλ
λαβος εις σ λήγουσα προσθέσει του ιποιεί την δο
τικήν πληθυντικήν. την παραλήγουσαν εκτείνει , η 15
γαρ παραλήγουσα της δοτικής ισοχρονεί ταϊς άλλαις
πλαγίαις , ενίοτε δε και μείζονα χρόνον έχει, οίον λέον
τες λέoυσι το σι βραχύ φύσει , ει μη ότε κοινή συλ
λαβή γίνεται παρα ποιηταίς. Η αιτιατική πληθυν 1

τική από της αιτιατικής ενικής προσθέσει του σ , 20

οίον Αίαντα Αίαντας , και από της ονομαστικής
πληθυντικής τροπή του ε εις α , οίον Αίαντες
Αίαντας. το ας βραχύ , αεί γαρ αι περιττοσύλλαβοι
απλαϊ αιτιατικαί είς ας βραχυ λήγουσι , πλην των
αιτιατικών των εις ων συγκριτικών , αύται γαρ Ατ- 25
τικώς κατά κράσιν εις ους λήγουσιν.
Η πρώτη των συνηρημένων εις ης και ες , και ως

8) όνομα | στική fol. 82. τect . 25) αιτιατικών fol. 82. νers,
Η
 14 DRACO STRATONICENSIS

βραχύ. ή γενική εις εος , ους. το γαρ εο εις ου κιριά

ται . η δοτική εϊ και ει κατά συναίρεσιν. η αιτιατική
Υ
εις εα , το αβραχύ, και κράσει η , ενίοτε και αμακρόν,
ότε η λήγουσα καθαρα ή, οίον ευφυΐα ευφυά. η κλη
5 τική εις ες βραχύ, και Αττικώς εις η, και εις ης, ότε
από το κλέος , ομοίως τη ονομαστική . η ονομαστική
} και κλητική δυϊκή είς εε βραχέως , και εις η κατά κρά
σιν. ή γενική εις εσιν και οιν . η ονομαστική πληθυν
τική και η κλητική εις τες και είς . η γενική εις εων και
10 ων. η δοτική εις εσι συνεσταλμένως , η αιτιατική εις
εας συνεσταλμένως και εις εις συνηρημένως.
Η δευτέρα των συνηρημένων εις ις και συνεσταλμέ
νως , και η γενική εις ιος και εος και εως κατ ' έκτασιν
Αττικώς . η δοτική εις και συνεσταλμένως , και κατά
15 κράσιν εις ιεκτεταμένως , και εις εϊ και εί κατά συναί
ρεσιν. η αιτιατική εις ιν συνεσταλμένως. η κλητική είς 1

ι και τις Αττικώς κατά συστολήν. η ονομαστική δυϊκή

είς ιε , και εε , και κατά κράσιν η. η γενική εις ιοιν και
εοιν και εων Αττικώς , κατ' έκτασιν. η κλητική ομοίως
20 τη ονομαστική. η ονομαστική πληθυντική εις ιες και
κράσει του ι και ε εις ι μακρον , ες , και τες και ις
κατά κράσιν , και εις εων ασυναιρέτως η γενική Ατ
τικώς , και εις ιων και εων. η δοτική εις ισι και εσι.
συνεσταλμένως. η αιτιατική εις τας συνεσταλμένως,
25 και κατά κράσιν εις τις εκτεταμένως , και εις τας κατά

14) τι fol. 85. rect .

 DE METRIS POETICIS . 115

συστολήν, και εις εις κατά κράσιν. η κλητική ομοία

τη ονομαστική.
Η της τρίτης κλίσεως ονομαστική εις ευς. η γενική
εις εος συνεσταλμένως, και εις εως κατ ' έκτασιν Ιτ
τικώς , και εις ηος. η δοτική εις εϊ και ηϊ και ει 5
κατα συναίρεσιν. η αιτιατική εις εα , και ώφειλεν
έχειν το ' α βραχύ , η γαρ εις ος γενική ομίχρονον
την αιτιατικήν εις α έχει , οίον βασιλέος βασιλέα,
Αττικώς δε από του εως σχηματισθείσα το α εκτεί
νει, περί ου και πρότερον είρηται , και εις ηα. η κλη- 10
τική εις ευ περισπωμένως , και εις ευς Aττικώς. η ονο
μαστική δυϊκή είς τε και κατά κρασιν η. η γενική εος
εοιν και ηοιν. η κλητική ομοία τη ονομαστική. η ονο
μαστική πληθυντική είς εες και εις κατά κρασιν , και
ηες Ιωνικώς , και της Αττικής . η γενική των εων , και 15
ηων. η δοτική. η αιτιατική εις εας συνεσταλμένως
και εις κατά κράσιν , και εις σας και ης , ως παρά Σο
φοκλεϊ , τούς τε δισάρχας ολέσας βασιλής , και νομής
και ιππής παρά Ξενοφωντι, η κλητική ομοία τη ονο
20
μαστική.
Η της τετάρτης κλίσεως ονομαστική είς ως και εις
ω και πάντα οξυτόνως. η γενική εις oος και εις ους
κατά κράσιν. ή δοτική εις οί και οι κατά συναίρεσιν.
η αιτιατική είς θα συνεσταλμένως και εις και κατά κρά

6) ή αιτιατική fol. 85. νers. 15 ) Alace 389 .

20) οι fol. 8. rect.
Η 2
 6

16 DRACO STRATONICENSIS

σιν οξυτόνως. αι γαρ των εις ω αιτιατικαι ομοίως τη

ονομαστική οξύνονται. αι δε τών εις ως περισπωμένως ,
Αιολικώς δε βαρυτόνως, Ιωνικώς δε εις ουν . η κλητική
εις οι περισπωμένως , και εις ω οξυτόνως παρα ποιη
5 ταις . η ονομαστική δυϊκή εις ω οξυτόνως. η γενική εις
OLV , η ονομαστική πληθυντική είς οι , η γενική εις ων,

η δοτική εις oις , η αιτιατική εις ους , η κλητική είς οι,

πάντα ασυναιρέτως.

Η της πέμπτης ονομαστική είς ας βραχύ , ουδέτε

10 poν γαρ , και ο κανών γέγραπταί μοι εν τη κατά στοι
χείον συντάξει. η γενική εις ατος , και αος , και ως ' Ατ
τικώς. η δοτική εις ατι , και αϊ, και αν μακρών Αττι
κώς. η αιτιατική και η κλητική ομοίως τη ονομαστική . η
ονομαστική δυϊκή εις ατε και αε και α . η γενική εις
15 ατoιν και αοιν , και ων και οιν . η κλητική ομοίως τη
ονομαστική. η ονομαστική πληθυντική είς ατα και αα
συνεσταλμένως και εις α εκτεταμένως Αττικώς. το δε
παρά Καλλιμάχω , κρέα λυγκος , κατα αποκοπήν έστιν,
όθεν και το α συστέλλεται. η γενική εις ατων και αων
20 και ων. η δοτική εις ασι . η αιτιατική και η κλητική
ομοίως τη ονομαστική , τα γαρ ουδέτερα τρείς πτώσεις
ομοίας έχουσι , την ευθείαν και αιτιατικής και κλητι
κην. ομοίως δε , σχηματίσεις και των εις ρας ληγόντων
.
την κλίσιν.

18) H. Dian . 88. 19) όθεν fol. 84. νεrs .

.
 DE METRIS POETICIS , 117

Περί των κατ' επέκτασιν σεσημειώμένων.

'Αξιόθεος. γραπός.
απέρατος . γρύφω.
αύλος. γλίχων.
απρόϊτος. Γύγης.. 5

απρόσιτος .
αναιρός. Δυσπραγος.
Αφροδίτη. δυσπραγής.
ανίατος. δυσπραγώ.
άκρατος . δυσίατος. 10

άργυρος. Διόνυσος .
άνισος. δαψιλός.
αλμυρός.
απλοϊκός. Επάρατος,
άπυρος. ευθύνω. 15

άκυμος. ευόμιλος.
αφύσοτος. ευίλατος.
ακροατής. ευπραγότατος.
Αμαζών. ερατότατος.
ευρυζότατος. 20

Βούλιμος. ευπρόσιτος.
βρίμω. ερύκω.
βρύχω. ενέπρισεν.
βόθυνος . ευκλείαν.
εύροίαν. 23

Γυρός.
22) f. βριμώ. BAST. 26) Γυρός fol. 85. rect .
 118 DRACO STRATONICENSIS

Θ .. κύδος.
θεά.
θυμός . λαρός.
θρίον. λαρότατος.
5
θύμα.. λαός.
λαμπρός.
Ισχυρός. λιτός.
ίφθιμος. λιρός.
ισος. λιβός.»
10 ατότατος . λίπος.
ιέρεια.. λιμός.
ιχθύδια.. λιγυρός.
λύπη.
Κοιάρα. λύμη.
15 κρατότατος Μανός.
κηλίς .
μίσος.
κρηπίς.
κνιπώς .
μύθος.
κίνδυνος . Νίκη..
20 κλίνω. νικητής.
κρίνω. Νικοχάρης.
κυρότατος. νικώ.
κριθή. ναός.
κυφότατος.
23 κύμα. Ξυρός.
κύρος. ξυρώ.

1 ) ιέρεια fol. 85. vers, 25) Ξυρόςfol. 86. τect .

 DE METRIS POETICIS. 119

Oιζυρός. σιμός.
όμιλος. στίφος.
οδύνη. σπιλάς .
οικίδιον. σίτος.
σιγή. 5

Πράος. συλώ.
πραγος. σφριγώ.
πιον. στρόβιλος.
πνίγω. σμικρός.
πεζός . στρυφνός.
πυγή. σπλαγχνίδιον.
περάσω. σιρις.
πυρά.
πυρός. Τρανός.
πίτυρα . τύφος. 15

τιμή.
Ράον: « γλη.
ράθυμος. ύφος.
ρυσσός.
δυπός.
ψιός.
ρίγος.
φιμός.
ρινός.
φθίνω.
μίσος. φιμώ.
φλυαρώ. 7

25
Στρατηγός. φρέαρ.
σπανός . çõuce.
9) σμικρός fol . 86. νers .
 120 DRACO STRATONICENSIS

Χαλινός. Ψυχή.
χυλός. ψαρός.
χυμός. ψιλός.
χρυσός . ψιμύθιον.
5 χιλός.. Ωρίων.
Περί των αδιάφορον εχόντων τον χρόνον..
Τα δε αδιάφορον έχοντα το δίχρονον ταύτα εισι
ανεψιός το ι .
'Ασκληπιός το ι.
Το
Αφροδίτη το ι .
αλμυρόν το υ.
Απόλλων το α.
αεί το α.
Aωρίων τετρασυλλάβως το ι συστέλλει
15.
αεί, τρισυλλάβως δε αδιάφορον αυτό
DI

έχει , Ωρίων.
Το στερητικόνα προσερχόμενεν ταϊς λέ
ξεσιν, αεί συστέλλεται οίον
άκακος.
20
αμνός.
άφιλος .
αθάνατος δε και
απάλαμνος και
ακάματος εκτείνουσι το α δια τας επαλ
25
λήλους τέσσαράς βραχείας, αίτινες ου
πίπτουσιν εις ηρωϊκόν μέτρον , και
ατυζόμενος και

6 ) Περί fol, 87. rect . 14 ) Scribe ' Ωαρίων.

 DE METRIS POETICIS. 12

ατάσσαλος συστέλλει αεί.

άειδε το α.
ακονιτί
αμισθί
απνευστι 5
αναιμoτί αδιαφόρως.
1

βέλτιον το ι.
διον τοι.
θρίναξ το ι.

10
Ιόλαος το α αδιαφόρως.
ιατρός.
κάλλιον τοι.
καλός το α.

λίαν τοι αδιαφόρως.

μάγος συστέλλει αεί . 15

ξυρον του αδιαφόρως.

πίνος αεί συστέλλει, σημαίνει τον ρύπων ,
Πίνος δε όνομα ποταμού εκτείνει.
ρύπος συστέλλει το υ.
ρύμη το υ. 20

σιρος τοι.

10) ξυρον fol. 87. νers .

 122 DRACO STRATONICENSIS

ύλη του αδιαφόρως και τα απ' αυτής

υλαίος
υλικός .

φίλος του αδιαφόρως.

5
φρέαρ το αρ.
Χάρης το α αεί συστέλλει ομοίως και
Δάρης. πανταχού γαρ ιαμβικά ευρί
σκονται παρα ποιηταίς .
' Ωρίων, τοι αδιαφόρως.
10
'Ιστέον δε και τούτο , ότι καθόλου τα δίχρονα τα
επί τέλους έχοντα το μακρόν α των θηλυκών, παρ
οξύνεται επί των τρισυλλάβων. ει δε δια διφθόγγου
παραλήγει, είτε δια του ι , και επί της γενικής μα
κρών έχει το α , και η ορθή και αιτιατική και γενική
15 και δοτική και κλητική μακρόν έχουσι το α' και επί
του δυϊκού αριθμού , και η ευθεία των πληθυντικών
και δοτική και αιτιατική , και κλητική. έτι τα βρα
χύ έχοντα επί τέλους το α των θηλυκών προπαροξύ
νεται επί των τρισυλλάβων , επί δε των άλλων πα
20 σων πτώσεων μακρόν έχει το α, οίον
η Μήδεια της Μηδείας τη Μηδεία
την Μήδειαν ω Μήδεια τα Μηδεία
ταϊν Μηδείαιν ω Μηδεία αι . Μήδειαι
των Μηδειών ταϊς Μηδείαις τας Μηδείας
25 ω Μήδειαι.
17) έτι τα fol. 89. rect. Folium 88. nullum est , errore eius ,
qui numeros adscripsit.
 DE METRIS POETICIS . 123

του δ ' ανωτέρου κανόνος παράδειγμα έστω σοι , η

ηγεμονία , της ηγεμονίας. τα δε δισύλλαβα ισοσύλ
λεβα όντα μακρόν έχει το α επί όλης της κλί
σεως της ενικής , δυϊκής και πληθυντικής. αλλά
περί μέν χρόνων , κατά στοιχείον κακονικώς τε5
και παραδειγματικώς , μυρίων όντων, ικανώς μοι λέ
λεκται. πολύμοχθος γαρ η τούτων περιέργεια. τού
των δε ούτως ειρημένων , έχόμενον αν είη και περί
μέτρων διαλαβείν.
 IS
124 DRACO STRATONICENS

ΔΡΑΚΟΝΤΟΣ ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΕΩΣ ΤΟΥ

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙ ΜΕΤΡΩΝ
ΠΟΙΗΤΙΚ Ω Ν.

Μέτρον , ως δοκεϊ, φωνή πολυσήμαντός εστιν. μέ

5 τρoν γαρ λέγεται το μετρούν , και αυτό το μετρούμε
νον . μέτρον και το είδος παντός εμμελούς μέτρου, ως
όταν είπωμεν μέτρον ηρωϊκόν και Ιωνικόν . μέτρον και
η διποδία , ήτις και συζυγία , όταν γαρ το ιαμβικών
τρίμετρον καλέσωμεν , από εξ ποδών αυτό συγκείμενον
4

10 νοήσομεν. μέτρον και η συμμετρία προσαγορεύεται ,

και αυτό το ποίημα. συλλαβή γαρ χρόνον ποιεί , χρύ
νος δε πόδα έκ συλλαβών την αρχήν έχων , πους δε συ 1

ζυγίαν , συζυγία δε στίχον, στίχος δε ποίημα. εικότως

ούν πάντα μέτρα προσαγορεύομεν. επειδή ούν περί
15 μέτρου του εν τοις ποιήμασιν εστίν ημϊν ο λόγος, διο
ριστέον αν είη πρώτον αυτό , έπειτα διαιρετέον. μέ
τρον τοίνυν εστί ποδών ή βάσεων σύνταξις αισθήσει
της ακοής παραλαμβανομένη. τούτου δε το μέν ιαμ
βικών , το δε τροχαϊκόν , το δε δακτυλικών , δ και ηρωϊ
20 κον καλείται , το δε αναπαιστικών , το δε χοριαμβικών ,
το δε αντισπαστικόν, το δε Ιωνικόν από μείζονος , το
δ' απ ' ελάσσονος , το δε παιωνικόν . ταύτα γαρ πρώτα
των μέτρων από εννέα ποδών την σύστασιν και ονομα

1) Δράκοντος fol. 89. νers . 16) έπειτα fol. 91.rect. Folium

90. nullum est, errore eius, qui numeros adscripsit .
 DE METRIS POETICIS . 125

σίαν έχοντα , τα δ' άλλα εκ τούτων συνίσταται , ως

προϊων ο λόγος διδάξει. παρέπεται δε το μέτρο τέσ
σαρα , γένος , είδος, σύνταξις , τομή.
Περί γένους.
Γένος ούν μέτρου φαμεν την προς άλληλα των αντι- 5
παθών επιπλοκήν , ως δακτυλικου προς τον ανάπαιστον .
επιπλοκών γαρ λέγομεν την είς άλληλα συγγένειαν των
μέτρων , ή των μετρικών ειδών.
Περί ειδών επιπλοκής .
Είδη δε επιπλοκής τρία , δυαδικόν τρίσημον, ως το 1ο
τροχαϊκών και ιαμβικόν · δυαδικών τετράσημον , ως το
δακτυλικών και το αναπαιστικόν. τετραδικών εξάση
μον , ώς το αντισπαστικών και χοριαμβικόν .
Περί είδους .
Είδος μέτρου εστί μέτρική ποιότης , καθ' ήν εις το 15
αυτο τυγχάνει οίον το τροχαϊκόν αναπαιστικόν. είδη
δε μέτρου εννέα , τροχαϊκόν , ιαμβικόν, δακτυλικών,
αναπαιστικών , χοριαμβικών , Ιωνικόν από μείζονος ,
Ιωνικόν απ ' ελάσσονος , αντισπαστικών και παιωκικόν .

Περί συντάξεως . 20

Σύνταξις μέτρου εστί σύνοδος ποδών , καθ' ην ισμεν

πότερον απλούν έστιν η σύνθετον. απλούν μεν ουν
ενός ποδός έστιν επί στίχων ουκ επί ποιημάτων, οιόν
έστι το,

Ατρείδης δ' άρα τούτω εκ δίφρων γουναζέσθην. 25

σύνθετοε δε το εκ διαφόρων, οιόν εστι το,

10) Είδη fol. 91. νεrs , 25) Ιliad . λ, 13ο.

 126 DRACO STRATONICENSIS

" Ιλιον εκπίρσαντες εκτίμενον πτολίεθρον.

Περί τομών.
Τομή δε μέτρου έστιν ευπρεπής απαρτισμός λέξεων
εν μέσω στίχων ανανεούμενος , και μάλιστα εν τω
5 ηρωϊκά μέτρα. Τομαι δέ εισι στίχων πέντε πενθη
μιμερής, έφθημιμερής, τρίτη τροχαϊκή , τετάρτη τρο
χαϊκή, και βουκολική.
Πενθημιμερής μέν έστιν, όταν μετά τους δύο πρώ
τους πόδας ευρεθή συλλαβή απαρτίζουσα εις μέρος
10 λόγου, οίόν εστι το,
μήνιν άειδε θεα Πηληϊάδεω Αχιλγος.
“Εφθημιμερής δε , όταν μετά τους τρεις πρώτους
πόδας ευρεθή ομοίως συλλαβή απαρτίζουσα εις μές ,
ρος λόγου , ως το,
15 τον δ ' άπαμειβόμενος προσέφη πόδας ωκυς Αχιλλεύς.
Τρίτη τροχαϊκή δε έστιν, όταν ο τρίτος πους απαρ
τίζων εις μέρος λόγου τροχαίος τυγχάνη , οίον
οιωνοίσι τε πάσι. Διός δ' ετελείετο βουλή.
Τετάρτη τροχαϊκή δε έστιν , όταν ο τέταρτος πους
20 ομοίως απαρτίζων εις μέρος λόγου τροχαίος τυγχάνη,
ως εν τώδει
ήδ ' έρρηξε φάλαγγα, φόως δ' ετέροισιν έθηκε.
Βουκολική δε , όταν μετα τέσσαρας πόδας ευρεθή
συλλαβή απαρτίζουσα εις μέρος λόγου τέλειον, οίόν
25 εστι το,
Ζευς μέν που τότε οίδε και θάνατοι θεοί άλλοι.

1 ) "Ίλιον fol, 92. rect . Iliad . φ. 433. 15) liad . α. 81. 18)
oiwvoioi fol. 92. vers . 22) Aliler legitur liad. 4. 6 .
Iliad. γ . 3ο8.
 DE METRIS POETICIS. 127

κέκληται δε βουκολική , παρόσον οι τα βουκολικα

γράψαντες ποιήματα ταύτη κέχρηνται, ως πανταχού
εύρήσεις παρα Μόσχω και Βίωνα και Θεοκρίτω, οίον
αϊλινά μοι στοναχείτε νάπαι και Δώριον ύδωρ.
φεύγε, κακόν το φίλαμα, τα χείλια φάρμακον έντι. 5
Περί ποδών και της αυτών ποιότητος τε και
κλήσεως.
Πούς έστι μετρικών συστημα συλλαβών, έν αίς
γνωρίζομεν τo του μέτρου ειδός τε και μέγεθος .
τούτου δε οι μεν δισύλλαβοι , οι δε τρισύλλαβοι , οι το
δε τετρασύλλαβοι, οι δε εξασύλλαβοι. ών τα ονόμα
τα και την εκάστου ποιότητα και κλήσιν ακριβώς
σοι διηγήσομαι .
Περί δισυλλάβων.
' Εκ των δισυλλάβων πρωτος έστω σοι ο πυρρίχιος, 15
εκ δύο βραχειων συγκείμενος δοκεί ούν ούτος
από της ενόπλου ορχήσεως παρωνομάσθαι. ταύτην
δε την όρχησιν Πύρριχός τις Λάκων εξεύρεν εν Λα
κεδαίμονι.
Δεύτερος και σπονδείος εκ δύο μακρών συγκείμενος 20
παρωνόμασται δε ούτως δια το εν ταις σπον
δαϊς τοιούτοις μέτρους κεχρήσθαι τους παλαιούς, μα
κροχονίους έσεσθαι σημαίνοντας ταύτας.
Τρίτος ο ίαμβος έκ βραχείας και μακράς συγκεί
μενος ωνόμασται δε απο Ιάμβης τινός γυναικός 25
στίχον εξ ιάμβων συγκείμενον εκφωνησάσης. φέρε
ται ο στίχος ούτως,

4) Mosch . epitaph. Bion, I. 5) Moschus I. 27. 6) Περί

fol. 93. rect. 25 ) γυναικός fol. 93. vers.
 128 DRACO STRATO
NICENS
IS

άνθρωπο απελθε την σκάφην ανατρέπεις.

Τέταρτος ο τροχαίος , εκ μακρας και βραχείας συγ
κείμενος -υ , από μεταφοράς των τρεχόντων κλη
θείς. ως γαρ εκείνοι τρέχοντες την οδον από μακρο
5 τέρας προϊόντες βραχύνουσιν αυτήν, ούτω και ούτος
ο πους από μακράς αρχόμενος συλλαβής εις βραχείαν
καταλήγει. καί αύται μεν αι των δισυλλάβων ποιό
τητές τε και κλήσεις.
Περί τρισυλλάβων.
FO
Των δε τρισυλλάβων πρώτος, μέν ο χορείος , εκ
τριών βραχειων συγκείμενος , νυυ , ούτω δε κεκλη
μένος από του εν τούς χορούς το παλαιόν δια τοιού
των ποδών έδεσθαι τα μέλη. Δεύτερος ο Μολοσσυς
εκ τριών μακρών την σύνθεσιν έχων , ωνόμα
15 σται δε ούτως από του εν Μολοσσούς μαντείο του
Απόλλωνος όντι τοιαύτα μέλη άδεσθαι , ή από του
μολεϊν εν αυτώ την όσσαν, τουτέστι ισχυροτέραν γί
νεσθαι την φωνήν. και γαρ εν τοις μα κρούς πλέον
εξέτεινον την φωνήν. Τρίτος ο βακχείος έκ βραχείας
20 και δύο μακρων -- , κέκληται δ' ούτως παρά το
υπό των Βακχών , αι και του Διονύσου ήσαν ιέρειαι ,
τοιούτους έδεσθαι πόδας. Τέταρτος ο παλιμβάκχειος
εκ δύο μακρών και βραχείας --υ , εναντίος ών τω
βακχείω. Πέμπτος ο δάκτυλος εκ μακράς και δύο
25 βραχειών, από μεταφοράς των δακτύλων ωνομασμέ
νος , επειδή κακείνοι το μεν πρώτον άρθρον μέγα ,
τα δε λοιπα δύο βραχύτερα έχουσιν -υυ . “Έκτος
και ανάπαιστος , εκ δύο βραχειών και μακράς συγκείμε

15) μαντείω fol. 94. rect .

 DE METRIS POETICIS. ' 129

Ρος , νν- , ούτως ώνομασμένος δια το αναπαίειν

ήτοι εναντιούσθαι των δακτύλω. “Εβδομος ο αμφί
μακρος, εκ μακράς και βραχείας και μακράς -
κατά τον αυτόν το αμφιβραχέϊ λόγον και ούτος ωνο
μασμένος. "Όγδοος ο αμφίβραχυς εκ βραχείας και μα- 5
κράς και βραχείας , και δια τούτό γε ούτως ώνομασμέ
νος. Και αι των τρισυλλάβων γε μην ωσαύτως ποιό
τητές τε και κλήσεις αύται διατελουσι.

Περί τετρασυλλάβων.
Των δε τετρασυλλάβων πρωτος μέν ο προκελευ- 10
σματικός εστιν εκ τεσσάρων βραχιών υυυυ , εκ του
προκαλείσθαι παρωνομασμένος. αι κλητικαί γαρ των
ευθειών ενιαχού βραχύτεραι εισι. Δεύτερος ο δισπόν
δειος εκ τεσσάρων μακρών σύνθετος ών
εκ δύο σπονδείων, και δια τούτο ούτως ώνομασμένος. 15
Τρίτος ο διτρόχαιος εκ μακρας και βραχείας, σύστη- .
μα ών και ούτος δύο τροχαίων ν , διό και
τοιαύτης έτυχε κλήσεως . Τέταρτος ο διίαμβος , εκ
βραχείας και μακρύς , και βραχείας και μακράς
υ - υ- διά την αυτην αιτίαν και ούτος κεκλημέ- 20
νος . Πέμπτος ο χoρίαμβος εκ μακράς και δύο βρα
χειών και μακράς , οιονεί τροχίαμβος ών σύστημα
τροχαίου και ιάμβου–υυ- . Έκτος αντίσπαστος
εκ βραχείας και δύο μακρών και βραχείας
οίονεί εναντίος ών τω χοριάμβω , και δια τούτο ού- 25
1. τως κεκλημένος. Έβδομος και απ ' ελάσσονος 'Ιωνικός
εκ δύο βραχειών και δύο μακρών, -- , Ιωνικός

3) βραχείας fol. 91. νers . 19 ) και μακράς fol.

95. rect.
I
 130 DRACO STRATONICENSIS

μεν ωνομασμένος, ως τοϊς "Ίωσιν εύρημένος, απ' ελάσ

σονος δε, δια το πρώτον έχειν τας βραχείας , είτα της
μακράς. "Όγδοος και από μείζογος "Ιωνικός , εκ δύο
μακρών και δύο βραχειων , --υυ , δια την ομοίαν
5 αιτίαν και ούτος ούτως κληθείς.
Επί τούτοις οι τέσσαρες παίωνες, παρά το εις τον
TIαίωνα, τουτέστι τον Απόλλωνα , τοιαύτα μέτρα είδε
σθαι, και έστιν εφ' εκάστω μία μεν μακρά συλλαβή ,
αι, δ' άλλαι βραχείαι. πλήν ή της μακράς θέσις την
10 των ονομάτων αυτοϊς διαστολήν έμποιεί. της πρώ
της γαρ ούσης μακράς, παίων κέκληται πρώτος, της
δε δευτέρας δεύτερος , της δε τρίτης τρίτος , και αυ
της τετάρτης τέταρτος. Πρώτος τοίνυν εστίν ο εκ
μακράς και τριών βραχειών , -νυυ . Δεύτερος και εκ
15 βραχείας και μακράς και δύο βραχειών ,
Τρίτος ο εκ δύο βραχειών και μακράς , και βραχείας,
Τέταρτος ο εκ τριών βραχειών και μακράς
Τούτοις δ' εναντίως μεν κατα την αυτήν
δ' ομοιότητα οι τέσσαρες επίτριτοι συγκεφαλαιούνται,
20 κεκλημένοι μεν ούτως εκ μεταφοράς τοίς εν αριθμούς
επιτρίτου αναλογίας. έστι γαρ επίτριτος αναλογία ,
όταν δύο αριθμων όντων ανίσων , και μείζων έχη μεν
όλον εν εαυτώ τον ελάττονα , έχει δε και το τρίτον
αυτού . ως και τέσσαρα προς τον τρία. έχει γαρ και
25 τέσσαρα όλον τον τρίτον, και το τρίτος του τρίτου,
ήγουν μονάδα, και έκαστος δε των επιτρίτων ποδών
τετρασύλλαβος μεν ών, μίαν δε συλλαβην βραχείαν
έχων, και διά τούτο γινόμενος επτάχρονος, εί κατά
δίσυλλαβίαν διαιρεθή, συμβαίνει τας μέν δύο συλλα

9) Bouyciat fol. 95. vers . 24) ως ο τέσσαρα fol. 96. τect .

 DE METRIS POETICIS. 131

βας τεσσάρων ποιεϊν χρόνων , τας δε δύο, τρείς. τέσ

σαρες δε πρός τρεις την επίτριτον αναλογίαν ποιούσιν
ως είρηται. της μεν δη δια βραχείας συλλαβής , τας
τέσσαρας των συλλαβών χώρας διερχομένης , διαστο- -
λή γίνεται ταϊς αυτών κλήσεσι. και πρώτος, μέν έπί- 5
τριτος λέγεται, ότε η βραχεία συλλαβή την πρώτην
χώραν επέχει. δεύτερος δε , ότε την δευτέραν, τρίτος
δε ότε την τρίτην, και τέταρτος ότε την τετάρτην,
οίον Επίτριτος πρώτος , εκ βραχείας και τριών
μακρών επίτριτος δεύτερος ο εκ μακράς 10
και βραχείας , και δύο μακρών επτάχρονος, -υ
επίτριτος τρίτος εκ δύο μακρών και βραχείας και
μακράς επίτριτος τέταρτος εκ τριών μα
κρών και βραχείας -υ, και ταυτα σοι τα κύ
ρία ονόματα των ποδών, και συμβαίνει πάντας είναι 15
είκοσι και οκτώ και ου πλείονας , μέχρι γαρ τούτων
οι ακριβέστεροι των μετρικών ιστώσι τους πόδας · εί
που δε πεντασύλλαβος πους ευρεθή λυομένης φασί
της έν τινι τετρασυλλάβου ποδίας μιας μακράς εις
δύο βραχείας, γίνεσθαι τούτον ηγούμαι δε μάλλον 20
τους τετρασυλλάβους προσλαμβάνοντας εκατέραν των
συλλαβών πεντασυλλάβους απογεννάν κατά την ανα
λογίαν των δισυλλάβων και τρισυλλάβων ώσπερ γαρ
οι δισύλλαβοι τέσσαρες όντες τας δύο συλλαβάς προς
λαμβάνοντες τους οκτώ τρισυλλάβους εποίησαν, ούτω 25
και οι εκκαίδεκα τετρασύλλαβοι τας τοιαύτας εκα
τέραν προσλαμβάνοντες, τριάκοντα και δύο ποιούσι
πεντασυλλάβους , οίς ονόματα μεν και οι παλαιοί
ουκ έθεντο ιδίως εκάστοις , αλλ ' άπό τής των προει

9) τριών fol. 96. vers , 24 ) τας δύο fol. 97. τect.

1ο
 132 1
' DRACO STRATONICENSIS

ρημένων μετα συλλαβής συνθέσεως έκαστον δηλούσε ,

και τας διαιρέσεις αυτών διπλώς ποιούνται, δισυλλά
βους φάσκοντες είναι μετα τρισυλλάβων , ή τρισυλ
λάβους μετά τετρασυλλάβων.. πάλιν οι τριάκοντα
5 δύο πεντασύλλαβοι τους τέσσαρας προς τους εξήκον
τα ποιούσι , και οι πάντες ομού εισι, πρώτον τέσσα
ρές, είτα οκτώ, έπειτα εκκαίδεκα , μετά ταύτα τριά
κοντα και δύο, προς τους εξήκοντα και τέσσαρες, ά
μα συγκροτούμενοι είκοσιτέσσαρες προς τοις εκατόν.
10 άλλοι δε άλλως απογεννώσι , πολλαπλασιάζοντες γαρ
τους δώδεκα απλούς πόδας , ήγουν τους τέσσαρας δι
συλλάβους , και τους οκτώ τρισυλλάβους εφ' εαυτούς
ποιούσιν ρμδ , δωδεκάκις γαρ δώδεκα ρμδ . και πως
αν λυθείη η δοκούσα εν τούτοις διαφωνία, ότι κατά
15 μεν την πρώτην μέθοδον, καθ' ήν οι τετρασύλλαβοι
εκ προσλήψεως εκατέρας των δύο συλλαβών πεντα
συλλάβρυς ποιούσι λβ. κατά δε την δευτέραν μέθο
δον την εκ δισυλλάβων συντεθείσαν αυτούς , ή εκ
τρισυλλάβων και δισυλλάβων , ξδ γίνονται πολλα
20 πλασιαζόμενοι γάρ οι δισύλλαβοι επί τους οκτώ τρι
συλλάβους λβ. και πάλιν οι οκτώ τρισύλλαβοι τους
τέσσαρας άλλους λβ, και ομού ξδ. ις ουν τετρασύλ
λαβοι , και ξδ πεντασύλλαβοι ραδ , ποιούσι τους συν
θέτους των απλών δήλον , τουτέστι των τεσσάρων
25 δισυλλάβων και των οκτώ τρισυλλάβων μη συναρι
θμουμένων αυτούς. ει γαρ συναριθμηθείεν και ούτοι
αυτοίς , εκατον και πεντήκοντα έσονται οι πάντες
ευρέσεις δε των είκοσιτεσσάρων και εκατόν τα ονό

11) 80'dexa fol. 97. vers. 26)-ov | veorfum Ieiev fol. 98. rect.
 DE METRIS POETICIS. 133

ματα, και τας διαιρέσεις αυτών επιμελώς γεγραμμένα

εν τοϊς διαγράμμασι του Φιλοξένου.
πόθεν ωνομάσθησαν πόδες ;
Λέγονται δε πόδες εκ των του λογικού ζώου ποδών,
του ανθρώπου δηλαδή , του ονόματος τούτου τυχόντες. 5
ώσπερ και δι' εκείνων το όλον σώμα επιστηρίζεται ,
ούτω και δια τούτων ή τοιάδε συνθήκη του όλου ή λό
γου ή στίχου συνίσταται. των του ανθρώπου δε ποδών
έφημεν, και ουκ άλλου του των ζώων , επεί έδει τους
λογικούς πόδας λογικού ζώου εξομοιωθήναι ποσίν . 10
έρχονται δε από δισυλλαβίας οι πόδες , ή ότι ουδενί
ποδί δέδωκεν η φύσις χρήσθαι. αλλά τα των άλλων
κρείττονι , το ανθρώπω φημί , τους δύο απένειμεν , ή
και δια το ποιητικήν ετερότητος είναι την δυάδα, κα
θα φασιν αριθμητικοί , μάλλον δ' ετερότητι προσήκει 15
αρμονία και μέτρα προσήκει μιγνύσι τα διαφέροντα
προσφυώς, ή ταυτότης τη μονάδα περιγραφομένη. "Ύλη
δε ποδών συλλαβαί έν ποσότητί τε και ποιότητι ευπρε
πώς κινουμένη. αι γαρ δύο συλλαβαί, βραχεία τε και
μακρά, αλλήλαις συμπλεκόμενοι τους τετρασυλλάβους 20
αποτελούσι . πάν γαρ διφυές ετέρω διφυεί συμπλεκόμε
νον , τέσσαρα σχήματα αποτελεί και ταύτα σοι περί
ποδών .
Περί στίχων.
Στίχος εστί ποσον μεγέθους μέτρου, ή τάξεως δεκτι- 25
κης έμμετρον μέγεθος: σύγκειται δε εκ μέτρου, κώλου ,
τάξεως , ρυθμού , βάσεως , τόνου, χρόνου , άρσεως , θέ
σεως , πάθους , μερισμού, τω γένει μονοειδής, το είδει

15 ) προσή | κει fol, g8. νers .

 134 DRACO STRATONICENSIS

δακτυλικός , απλούς και ουχ ομοιόπους , τα μεγέθει

εξάμετρος, τη αποθέσει καταληκτικός , εις τετρασυλ
λαβίαν διηρημένος , είς μεν κατα κωλα , είς τρία, εις
δε κατά πόδας εις έξ.
5 Περί διαιρέσεως στίχων.
Διαιρείται δε εις μονόμετρον, δίμετρον, τρίμετρον ,
τετράμετρόν τε και πεντάμετρον, ακατάληκτον, κατα
ληκτικόν, βραχυκατάληκτον, υπερκατάληκτον , εις τε
πενθημιμερή, και έφθημιμερή, και ήμίολον,
10
Πάντα γαρ τα μέτρα, πλήν του δακτυλικού , κατά
διποδίαν μετρείται , και ανέρχεται μέχρι του πεντα
μέτρου. έστι δε μονόμετρον μεν , το έχον πόδας δύο,
δίμετρον δε το έχουν πόδας τέσσαρας , τρίμετρον το
έχoν εξ, τετράμετρον οκτώ , πεντάμετρον δέκα. πι
15 ραιτέρω δε ου πρόεισιν. είρηται δε πλήν του δακτυ
λικού , επειδή τούτο ου κατα διποδίαν μετρείται , δια
το είναι τους πόδας τρισυλλάβους. εξάμετρον δε λέ
γεται δια το δέχεσθαι πόδας έξ , τα δε λοιπα των
μέτρων, ιαμβικά μέν και αναπαιστικά , και τροχαϊκά ,
20 και όσα δισυλλάβους ή και τρισυλλάβους αναμίξ επι
δέχεται πόδας , κατά διποδίαν μετρούμενα. Και έτι
τούτων τα μεν εις τέλειον τελευτώντά πόδα , και μή
τε συλλαβής ελλείποντα μήτε υπερβαίνοντα ακατά
ληκτα κέκληνται. Τα δε ελλείποντα μια μέν συλ
25 λαβή καταληκτικά , όλω δε ποδι βραχυκατάληκτα,
υπερβαίνοντα δε μιά συλλαβή υπερκατάληκτα. και
συμβαίνει εντεύθεν το μεν μονόμετρον ακατάληκτον

2) εις τετρασυλλαβίαν fol. 99. τεct. 19) και αναπαιστικά :

fol. 99. vers .
 DE METRIS POETICIS. 135

δύο ποδών είναι τελείων. το δε μονόμετρον καταλή

κτικόν δευτέρας συλλαβής δεούσης, και δη και ημιόλιον
επικέκληται ως πόδα ένα έχουν και ποδός ήμισυ , το
δε μονόμετρον βραχυκατάληκτον , ένα μόνον τέλειον .
το δε μονόμετρον υπερκατάληκτον , δύο πόδας και 5
συλλαβήν· κατα τον αυτόν δή λόγον και επί του
διμέτρου, τριμέτρου τε και τετραμέτρου , και πεντα
μέτρου· δια της του ακαταλήκτου, καταληκτικου τε
βραχυκαταλήκτου, και υπερκαταλήκτου προσθήκης ,
το και επί τούτοις συμβαίνον γνωσόμεθα· το μέν- 10
τοι μονόμετρον υπερκατάληκτον και πενθημιμερές
επικέκληται, ως των μεν δύο ποδών εις τέσσαρα ημί
στα μέρη διαιρουμένων της δε περιττευούσης συλλα
βής αντί ημίσεος ποδος καταλογιζομένης, πέντε ημί
σεα μέρη,γένεσθαι και δια τούτο πενθημιμερές το 15
τοιούτον μέτρον επονομάζεται το δε δίμετρον κατα
ληκτικών ήγουν το τέσσαρας πόδας έχον μιας δεού
σης συλλαβής έφθημιμερούς , ώς των μεν τριών πο-.
δών εξ ημίσεα μέρη ποιoύντων , της δε λοιπής συλ
λαβής αντίημίσεος ποδος καταλογιζομένης, επτά ημίσεα 20
συνάγεσθαι· τα δε δια τετρασυλλάβων ποδών με
τρούμενα κατάμονοποδίαν μετρούνται. και μονόμετρα
μεν το ένα πόδα έχοντα δίμετρα δε τα δύο και κα
θεξής : προσκειμένων και εν τούτοις τού τε ακαταλή
κτου , του καταληκτικού , του βραχυκαταλήκτου και 25
υπερκαταλήκτου, και έτι του ημιόλου, του πενθημιμε
ρούς τε και έφθημιμερούς.και ακατάληκτον μεν ούν έστιν,
ως είρηται , ότε είς τέλλειον απαρτίζουν πόδα, ούτε
συλλαβή ελλείπει , ούτε υπερβάλλει καταληκτικόν δε

7) τετραμέ | τρου fol. 100. tect. 22) μονόμετρα fol. 100. vers.
 136 DRACO STRATONICENSIS

ότε συλλαβή ελλείπη: βραχυκατάληκτον δε όταν δυ

σιν , υπερκατάληκτον δε όταν υπερβάλλη μια συλ
λαβή.
Πόσα παρέπεται τω στίχω.
5 Παρέπεται δε το στίχο είδος , διαφορα , πάθος ,
τομή και σχήμα.
Περί σχημάτων .
Σχήματα δε των στίχων εισι τρία , μονόσχημον ,
πεντάσχημον και δεκάσχημον.
10 Περί μονοσχήμων.
Μονόσχημοι μεν ούν εισιν , όσοι ή από δακτύλων
μόνων σύγκεινται , ή από μόνων σπονδείων. συμβαί
νει γαρ το όλον σχήμα του στίχου, εν και το αυτο
είναι του αυτού ποδος διοδεύοντος τον όλον στίχον ,
15 ως ούτος:
λυσόμενός τε θύγατρα φέρων απερείσι άποινα.
Περί πεντασχήμων.
Πεντάσχημοι δε εισιν, όσοι έχουσιν ένα μεν σπον
δείον , τους δε λοιπούς δακτύλους , ή το ανάπαλιν ,
20 ένα μεν δάκτυλον , τους δε λοιπούς σπονδείους. διο
δεύων γαρ ο εις πούς και διάφορος τας πέντε χώρας ,
πέντε αποτελεί σχήματα , ως ο παρών ,
Ατρείδης ο γαρ ήλθε νοας επί νήας Αχαιών.
Περί δεκασχήμων.
25 Δεκάσχημοι δέ εισιν, όσοι έχουσι δύο μεν σπονδεί
ους , τους δε λοιπούς δακτύλους. οι γαρ δύο πόδες

11 ) Μονόσχημοι fol. 101. rect . 16) liad. α . 13. 372. 23 )

Iliad . α. 12.
 DE METRIS POETICIS . 137
διοδεύοντες τας πέντε χώρας δέκα αποτελούσε σχή
ματα ως ούτος:
ένθ' άλλοι μεν πάντες επευφημησαν Αχαιοί.
Περί τομών.
Τομαι δε στίχων εισι τέσσαρες , πενθημιμερής , 5
έφθημιμερής, τρίτη τροχαϊκή, και τετάρτη τροχαϊκή.
έτι δε και πέμπτη βουκολική , περί ων μικρών προ
τέλους ειρήκαμεν.
Περί παθών .
Πάθη δε των στίχων εξ , τρία κατά μέγεθος , και το
τρία κατ' έλλειψιν.
Περί των κατά μέγεθος παθών .
Κατά μέγεθος μεν πάθη είσι το λεγόμενον μα
κροκέφαλος, τό τε προκοίλιον , και το μακροσκελές.
Περί μακροκεφάλου. 15
Μακροκέφαλον μεν όταν πλεονάζη συλλαβή κατ'
αρχήν, και συναίρεσις γίνεται δύο συλλαβών εις μίαν ,
ως εν τω,

χρυσέω ανα σκήπτρα, και ελίσσετο πάντας Αχαιούς .

Περί προκοιλίου. 20

Προκοίλιον δε ο εν τω μέσω πόδα έχων μείζονα

ή τετράχρονον, ως ούτος ,
Πατρόκλου ποθέων ανδρoτητά τε και μένος ή.
Περί μακροσκελούς.
Μακροσκελές δε το και δολιχύουρον , όταν συλλα- 25
βη κατά το τέλος πλεονάζη , ως εν τω :
1) δέκα fol. 101.wers . 3) Iliad. α. 22. 376. 19 ) Hiad. α. 15.
574 . 2ο) Περί fol. 102. rect . 23) 1liad. ω . 6.
 138 DRACO STRATONICENSIS

αλλ' ότε Σούνιον άρον άφικόμεθ' άκρον Αθηναίων.

ανάγκη δε εστι τον τελευταίον. πόδα αντί τρισυλλά
βου δισύλλαβον είναι.
Περί των κατ ' έλλειψιν παθων.
5
Κατ ' έλλειψιν δε ακέφαλος , μεσόκλαστον , μείου
ρον.

Περί ακεφάλου.
'Ακέφαλος μέν ούν έστιν όταν από βραχείας άρ
χηται συλλαβής , ως ούτος :
10 επειδή νήας τε και Ελλήσποντον κοντο.
και προσέτι και εν τώδε φαίνεται το πάθος ,
ος ήδητατ εόντα τατ' εσσύμενα πρότ' εόντα.
το γαρ ηρωϊκόν μέτρον αεί από μακράς άρχεσθαι
θέλει..

15 Περί μεσοκλάστου.
Μεσόκλαστον δέ έστιν , όταν κατά το μέσον πά
θος τι έχη, ώς ούτος ο στίχος :
βή δ' εις Αιόλου κλυτα δώματα.
ενταύθα γαρ ο δεύτερος πους αιο εξ ανάγκης εστί
20 τροχαίος.
Περί μειούρου.
Μείουρον δε έστι, το την ουράν , τουτέστι το τέλος
μεμειωμένον , όπερ έστιν ελλείπον έχον, οίον·
Τρώες δ' ερρίγησαν έπεί ίδoν αίολον όφιν.

1) Odyss. γ. 278. 10) Iliad . ψ. 2 , 12) δς ήδη fol. 102.

vers , Iliad . a. 70. 18) Odyss. κ. 6ο. 24) Iliad. μ. 208. ,
 DE METRIS POETICIS . 139
ο γαρ τελευταίος πυρρίχιός εστιν. οι δε μηδέν των
παθων τούτων έχοντες στίχοι απαθής καλούνται.
Ιστέον δε ότι ο μεν προκέφαλος και δολιχόουρος δια .
της καλουμένης συνιζήσεως θεραπευόμενοι κυρίως
ου λέγουντ’ αν έχεις πάθη, οι δε λοιποί τέσσαρες 5
ουδεμιά μηχανή του πάθους αφίστανται.
Περί διαφορών.
Διαφοραί δε των στίχων εισίν εννέα κατενόπλιον ,
περιοδικών , Σαπφικών , βουκολικών , υπόρρυθμον , τέ
λαον, πολιτικών , κλιμακωτόν, εμπερίβολον. . 10

1
Περί κατενοπλίου.
Κατενόπλιον μέν έστι το έχουν εν τω στίχω δύο
δακτύλους και σπονδείον, και πάλιν δύο δακτύλους
και σπονδείον, ως εν τωδε,.
ως φάτο δακρυχέων, του δ' έκλυε πότνια μήτηρ. 15
Περί περιοδικού.
Περιοδικόν δέ έστιν υπέρ έστι δάκτυλος και σπον
δείος, και πάλιν δάκτυλος και σπονδείος έφεξής μέ
χρι τέλους , οίον
ουλομένην , ή μυρί Αχαιούς άλγε' έθηκεν. 20

Περί Σαπφικού .
Σαπφικόν το έχoν εν τη αρχή και το τέλει σπον
δείους, τους δε μέσους δακτύλους , οίον
Λητούς και Διός υιός, ο γαρ βασιλή χολωθείς.

5) τέσ και σαρες fol. 103. τεεε. 15) Iliad. α. 357. 21) Λητούς
fol, 103. vers . Iliad . α. 9.
 140 DRACO STRACONICENSIS

Περί βουκολικού .
Βουκολικόν έστι το μετα τρείς πόδας απαρτίζουν
εις μέρος λόγου,
αλλ' έκ τοι ερέω τόδε, και τετελέσθαι δύω,
5 Περί υποβρύθμου.
Υπόρρυθμον δ' έστι το καθ' έκαστον πόδα απαρ
τίζον μέρος λόγου, ως εν τω
ύβριος είνεκα τήσδε, συ δ' ίσχεο πείθεο δ' ημίν
Περί τελείου .
1o Τέλειον το έχουν πάντα τα μέρη του λόγου, οίον:
προς δε με τον δύστηνον έτι φρονέοντ’ ελέαιρε.
Περί πολιτικού .
Πολιτικών δέ έστι το άνευ πάθους λέξεως ή τρό
που γινόμενον ποιητικού , οίον :
15
Ο ίππους δε ξανθάς εκατόν και πεντήκοντα .
Περί κλιμακωτού .
Κλιμακωτόν δέ έστιν εν ή προϊών ο στίχος απ '
αρχής μέχρι τέλους αύξει τας συλλαβας , οίον:
>
ώ μάκαρ Ατρείδη μοιρηγενές αλβιόδαιμον.
20 Περί εμπεριβόλου.
Εμπερίβολον εστί το έχον τινα των δέκα κατηγο
ριών και των δέκα περιστατικών, οίον,
πολλάς δ' έφθίμους ψυχάς αίδι προϊαψεν.
έχει γαρ ούτος ο στίχος ποσόν , ποιόν , τόπον και
25 χρόνον .

4) Iliad. α . 204. 8) Iliad. α. 214. 11 ) Iliad. χ. 5ο. 25 )

Iliad . λ. 63υ . 16) Περί fol. 104. τect. 19) Diad . γ. 182. 25)
Iliad . 2. 3.
 DEMETRIS POETICIS . 141

€ Περί ειδών .
Α' Είδη δε στίχων εισίν οκτώ , ισόχρονος , απηρτισμέ
νος , προκέφαλος , μαλακοειδής , κακόφωνος , τραχύς ,
λογοειδής , σφηκίας.
Περί ισοχρόνου. 5

Ισόχρονος μεν ούν έστιν και τα μεγέθη των συλλα

βών και τους πόδας από πρώτου μέχρις εσχάτου τους
αυτούς έχων , οίον
τοί δ' εν μέσσοισιν ξυμβλήτην αλλήλοιϊν..
10
Περί απηρτισμένου.
"Απηρτισμένος δε και την σύνταξιν πάσαν και την
διάνοιαν έχων εν εαυτώ, οίον
ως είπών πυλέων εξίσσυτο φαίδιμος “Έκτωρ.
Περί δολιχοούρου.
Δολιχόουρος δε έστιν ο δολιχήν, ήγουν μακράν την 15
ουραν, τουτέστι την έκτην χώραν έχων, οίον
Νέστορα θ'ιππόδαμον, και πυξαγαθόν Πολυδεύκεα.
Περί μαλακοειδούς.
Μαλακοειδής δέ έστιν και καλώς και ου βιαίως , αλ
λα λείως εμπίπτων ταϊς ακοαΐς, οίον 20

αίματι δε οι δεύoντo κομαι Χαρίτεσσιν ομοϊαι.

Περί κακοφώνου.
Κακόφωνος δε έστιν , και πολλά φωνήεντα πρόσε
στιν , ως εν τώδε τω έπει:
φήη αθηρηλοιγόν έχεις ανά φαιδίμων ώμω. 25

y) Odyss. $. 15. 1ο) Περί fol . 104. vers. 13) 1liad. η. 1 .

17 ) 1liad, γ. 137 . Odyss . λ . 299 21 ) Iliad.p. 5ι . 95)
Odyss . λ. 127. ψ . 275.Α
 -142 DRACO STRATONICENSIS

Περί τραχέος.
Τραχύς. δέ έστιν και τον ρυθμών των φθόγγων εκ
τραχυτέρων λέξεων συνιστών , οίον,
τριχθά τε, και τετραχθά διατρυφέν έκπεσε χειρός.
5 Περί λογοειδούς .
Λογοειδής δέ έστιν ο πεζότερος τη συνθέσει, οίον
ίππους δέ ξανθώς εκατόν και πεντήκοντα.
Περί σφηκίου .
Σφηκίας δε έστιν ο εις δύο ισοσυλλάβους τομής
10 τεμνόμενος , της τομής εις μέρος λόγου απαρτιζούσης ,
ως εν τάδε
ή λάθετ' ή ούκ ενόησεν, αάσσατο δε μέγα θυμώ.
είρηται δε σφηκίας , από της σφηκος ζωύφίου κατά
το μέσον λεπτοτάτου όντος. και ταύτα μεν μέχρι
15 τούδε ειρήσθω , νύν δε περί αυτών των μέτρων , και
πρώτόν γε περί του ηρωϊκού ως απλουστέρου, και των
άλλων αρχαιοτέρου ρητέον.
Περί του ηρωϊκού μέτρου.
Το ηρωϊκόν τοίνυν μέτρον , 8 και δακτυλικών επι
20 κέκληται : ηρωϊκόν μεν ότι “Όμηρος , η πάντων των
ποιητών ακρότης , τας των ηρώων πράξεις διεξιών
τούτω κέχρηται τα μέτρω: δακτυλικών δε , ότι ως επι
τοπολυ δακτύλοις κέχρηται. ει γαρ και σπονδείους
περιέχει , αλλ' ισόχρονοι όντες τοίς δακτύλοις , αντ '
25αυτών καταλογίζονται. το τοιούτον τοίνυν μέτρον
εξάμετρον λεγόμενον διά την ρηθείσαν αιτίαν , εξ

1 ) Περί fol . 105. τert . 4) Iliad. γ. 363. 7) Iliad . λ. 68ο .

12) Iliad. ι. 537. 16) των άλλων fol. ιο5 . νers .
 1
DE METRIS POETICIS. 143

χώρας ποδών περιέχει και εν μέν τη πρώτη, και δευ

τέρα, και τρίτη, και τετάρτη, και πέμπτη ή δάκτυ
λος κείται πολύς ή σπονδείος: αδιαφόρως γαρ τούτο
συμβαίνει οπότερος αυτών τύχη· η δε έκτη χώρα
σπονδείον ή τροχαίον κατέχει , ενίοτε δε και δάκτύ- 5
λον » και οι μεν δάκτυλοι κατά πάσαν χώραν των εξ
ποδών τιθέμενοι ακολύτως το ηρωϊκον μέτρον εργά
ζονται. άνευ δε δακτύλου τουλάχιστον ενός, ου δύ
ναται σπονδείος διόλου του μέτρου τίθεσθαι» και 8

δια το δέχεσθαι εν τη έκτη χώρα των τροχαίον το 10

τοιούτον μέτρον, δοκεί και τούτο δυνάμει καταληκτι
κον είναι ου γαρ ελλείπει ο τροχαίος του σπονδείου
συλλαβή, ως εντεύθεν καταληκτικών ενεργεία είναι τον }

στίχον των εις τον τροχαίον περατούμενον, αλλά χρόνω.

του γάρ σπονδείου τετραχρόνου όντος ως και του δακτύ- 15
λου , ο τροχαίος τρίχρονος ών , ένα χρόνω ελλείπει ·
σαφέστερον δ' αν ήμίν τα τοιαύτα γένοιντο επί πα
ραδείγματος αυτα τα του Ομήρου εκθεμένοις έπη.
αυτίκα γάρ φησιν εκείνος εν τη αρχή της Ιλιάδος :
νυ .
μήνιν άειδε θεα Πηληϊάδεω Αχιλήoς. 20
Ιδού γαρ εις ουτοσί στίχος εξ ποσί πεπεράτωται. και
έστιν ο μεν πρώτος και δεύτερος ομοίως δάκτυλοι, και
δε τρίτος σπονδείος , ο τέταρτος αύθις , και ο πέμ
πτος δάκτυλοι.

Εί δ ' έρείς ότι ο δάκτυλος ουδέποτε σύγκειται εκ 25

τεσσάρων συλλαβών , νύν δε το , δεωειχι, δάκτυλον
απεργαζόμενον, τέσσαρας δείκνυται έχον τας συλλα

7) ακολύτως fol. 106. rect. 22) ομοίως fol, ιο6. νers .

 14 DRACO STRATONICENSIS

βας, μικρών ύστερον είση. νύν δε και άλλον εκ της

Οδυσσείας στίχον άκουε :
άνδρα μοι έννεπε Μούσα πολύτροπον ώς μάλα πολλά.
πάρεστι δ' εντεύθεν κατιδεϊν , και η προ μικρού έλε
5 γον , ότι σπονδείου χωρίς , δυνατόν έστιν εξενεχθήναι
στίχον, εξ ποσί κατά τους λοιπούς βαίνοντα όλοδα: -
κτυλον, πλήν γε του τελευταίου ποδός , ως είναι τας
πάσας συλλαβας του τοιούτου όλοδακτύλου δέκα και
επτα , ιε μεν τας των πέντε δακτύλων , δύο δε τού
10 ένος και τελευταίου : ος και αμφίρηστός εστιν ενδέων
μια συλλαβή, είτε τροχαίος είτε σπονδείος βραχυνό
μενος κατά την τελευταίαν συλλαβήν. δεί γάρ σε
και τούτο είδέναι , ως εί τροχαίον λέγομεν τον τελευ
ταΐον πόδα τον εκ μακράς και βραχείας συγκείμενον ,
15 αλλ' ούν δύναται και σπονδείος ρηθήναι βραχείαν ,
έχων την τελευταίαν συλλαβήν. έστι γαρ τούτο λε
γόμενον παρά τοις μετρικούς, ότι δη παντός μέτρου
η τελευταία συλλαβή αδιαφόρως τίθεται , είτε μα
κρα τύχη ούσα, είτε βραχεία. τούτο δ' ένιοι μη ειδό
20 τες νομίζουσι τροχαίους είναι πάντας, όσοι κατά τον
τελευταίον πόδα είς βραχείαν συλλαβην λήγουσιν,
αλλ' όμως ενταύθα κείσθω τροχαίος είναι , ετέρωθε
δε πολλαγού και σαφή σπονδείον εύρήσεις επί του
τελευταίου ποδός κείμενον· και έστιν όπου και σαφή
25 δάκτυλον, ως έστιν εκείνος των στίχων, και επί τέλους .
έχων θεοειδέα. έστι δε ούτος :
είπου έσαθρήσειεν Αλέξανδρον θεοειδέα.

1ο) αμφίρηστος, sic. 15) και τούτο fol. 107. rect. 27 )

Iliad . γ. 45ο.
 DE METRIS POETICIS. 145

ήδη δέ τις πούς έκτος και τελευταίος τρισύλλαβος

ών, εκ μακράς μέν της πρώτης, και τρίτης συλλαβής ,
εκ βραχείας δε της δευτέρας ώφθη συγκείμενος , ως
επ' εκείνω εύρήσεις το επί τέλους έχοντι πυρί κηλέω.
όστις και συμβαίνουσαν τη δυνάμει την κλήσιν εδέ- 5
ξατο αμφίμακρος καλούμενος.
Ρητέον δε ήδη και περί ου μικρώ πρόσθεν έμε
μνήμεθα δακτύλου τετρασυλλάβου του κειμένου εν τω
πρώτη στίχω, τα
μήνιν άειδε θεα Πηληϊάδεω Αχιλήoς. 10

δς έστι μεν ού, δοκεί δε είναι πάθους αυτό συμβαίνον

τος · όπουγε και το σπονδείο ταυτό τούτ' έγγίνεται.
έστι μεν γαρ και ούτος ουδέποτε τρισύλλαβος : δοκεί
δε ενίοτε τούτο πάσχειν , δι' ήν αιτίαν και ο δάκτυ
λος : ήτις αυτίκα δή μάλα ειρήσεται . 15

Περί των καλουμένων συνιζήσεων .

"Έθός έστι τους ποιηταίς όσοι το ηρωϊκό κέχρην
ται μέτρω , επειδαν δύο συνέλθωσι φωνήεντα, και
ώσι καθαρά συμφώνου τινός, προς την χρείαν εκά
στοτε του μέτρου αντί μιας συλλαβής αποδέχεσθαι 20
μακράς , και καλούσι το πάθος συνίζησιν , οι δε και
συνεκφώνησιν, παρά το συνιζάνειν και συγκαθήσθαι
τα συνεκφωνούμενα και οιονεί εν αμφότερα γίγνε
σθαι , και ποιούσι τούτο πολλαχού προς την χρήσιν.
του γαρ δεω Αχι, το μεν δε και ω αντί μιας συλλα- 25
βής λογιστέον μακράς, επεί μεταξύ του ε και ω ου
δέν τι πρόσκειται · το δε Αχι αντί δυεϊν βραχειών ,

2 ) τρίτης fol. 107. νers . 4) 1liad. θ. 235. σ. 316. χ. 374.

Odyss. θ . 435. 6. 328. 19 ) προς την χρείαν fol, 108. τerf .
K
 146 DRACO STRATONICENSIS

ται σύμπασαι ποιούσι τον δάκτυλον. 'Ιστέον δε ότι

η περιττή δοκούσα ενταύθα συλλαβή ένθα ή συνί
ζησις γίνεται , ήγουν τού ω , πάθος εστί προκοιλίου
στίχου.
5 Περί ειδών συνιζήσεως.
Είδη δε συνιζήσεως πέντε , ή όταν δύο μακρά
αντί ενός παραλαμβάνεται, ως εν τω
ή ουχ άλις όττι γυναίκας, ανάλκιδας ήπεροπεύεις.
ή όταν βραχύ και μακρόν αντί μακρού , ως επί τού
10 του του στίχου δείκνυται:
επειδή νήας τε και Ελλήσποντον έκοντο ,
ή όταν μακρών και βραχύ αντί μακρού, ως εν τω
Τρώας δηϊώσουσιν, έλωσι τε "Ιλιον ιρήν,
ή όταν βραχεία και μακρά εις μίαν βραχείαν , ως έν
15 τω :
δενδρέα έφεζόμενοι όπα λειριόεσσαν είσι.
το γαρ δρεω βραχύ και μακρόν ών , αντί ενός βρα
χέος παραλαμβάνεται. ή όταν δύο βραχείαι εις μίαν
βραχείαν, ως εν τω
20 αλλά τεόν ούποτε θυμόν ενί στήθεσσιν έπειθεν .
ή όταν βραχείαι προσέτι δύο εις μίαν μακράν, ως
παρα Θεοκρίτω :
καρόν έχoισαν ίσον.
σπανίως δε τούτο εύρηται , και φανερόν ότι η των

8) Iliad. ε. 319. 9) επί τούτου fol. 108. νers . 11 ) Iliad .

ψ . 2. 13) 1liad, δ. 4416 . 16) Iliall . γ. 152 . 20) Praxillac
yersus apud Hephaestionem p. 9. Vide Eustath. ad Hom. p. 12,
26. 805, 21. 1372, 8 . 12) VII . 19. 22.
 DE METRIS POETICIS . 147

δύο συλλαβών εις μίαν συνίζησις εις τον χρόνον της

πρώτης συλλαβής συνιζανεται. δύο βραχείαι αντί
μιας λογιζόμεναι ου συνίζησιν πάσχουσιν, αλλά κα
τα διάλυσιν του μακρού χρόνου εις δύο βραχείς.
Περί κοινής συλλαβής τεχνολογικώς. 5

Επει δε ενός εκάστου συμφώνου δύναμιν και φω

νήεντος έμαθες και τίνα μεν των φωνηέντων εισι
βραχέα , τίνα δε μακρι , τίνα δε μέσα, ήγουν δίχρο
να ' και των συμφώνων αυθις τίνα μεν τα φύσει
βραχέα εκτείνουσι και ποιούσι θέσει μακρα · τίνες 10
δε των διφθόγγων φύσει μακραί ουσαι, έστιν ότε
αντί βραχέων λογίζονται, δεί σε λοιπόν πάλιν ακρί
βώτερον και ενταύθα μαθείν , πότε και καθ' δν
καιρον , τα φύσει βραχέα τε και μακρα το ηρωϊκών
εκάτερα μετατίθησι μέτρον, και αντί μακρών μεν τα 15
βραχέα, αντί βραχέων δε τα μακρά δύναται κείσθαι
ποιείν .
Θέσει μεν ούν μακρά γίνεται τα φύσει βραχέα
φωνήεντα , ήτοι όταν εις δύο σύμφωνα λήγη , ως έν
το ελς, ελπίς, ή όταν διπλούν σύμφωνoν επιφέρηται 20
λίγουν αυτούς προσκέηται, ώς εν τω έξω, 'Αριστόξενος.
και τούτο εφ' απάντων αν ίδοις, όσα της αυτής τυγ
χάνουσιν όντα φύσεως , της των διπλών λέγω τουζ
και του ψ. ή όταν εις διπλούν σύμφωνoν λήγη η
συλλαβή, οίον "Αραψ, Πέλοψ . αλλά ταύτα κοινά, ταύ- 25
την παντός έστι μέτρου δέχεσθαι και ου του ηρωϊ
κού μόνου , ώσπίρ που και τα αμετάβολα σύμφωνα
συν ετέροις συμφώνοις , τούς φωνήεσι προστιθέμενα ,

3) μιάς fol. 109.τect. 20 ) ή όταν fol. 109. vers,

Κ και
 148 DRACO STRATONICENSIS

ου γαρ ώσπερ τα λοιπά σύμφωνα, ούτια και τα τέσ

σαρα αμετάβολα τούς βραχέσι φωνήεσι προσκείμενα ,
εκτείνουσιν αυτα αεί , αλλ' έξεις άδειαν , κακείνων
προκειμένων, επί του βραχέος τηρήσαι το βραχύ φω
5 νήεν, δ και κοινή συλλαβή μάλλον αν ρηθείη. Δεί
δε προηγείσθαι έτερον σύμφωνον των αφώνων μετά
το φωνήεν ευθύς , είτα κείσθαι το αμετάβολον :
οίον Πάτροκλε, Πέτρε' άλλα μη δύο είναι τα αμε
τάβολα , ως το έλμινθος, έμμεναι, όλλυμι ή προ του
10 άλλου συμφώνου το αμετάβoλoν τίθεσθαι, οίον έλκος.
το γούν έχουν δύο σύμφωνα επιφερόμενα εν συλλήψει,
το μεν δεύτερον αμετάβολον , το δε ηγούμενον έν τι
των αγώνων, οίον Πάτροκλε, κοχλία, Πέτρε, και αν
τι βραχέος εις την χρήσιν του μέτρου δέξη, επειδή
15 ηγείται μεν το τ, έπεται δε το ρ αμετάβολον. και
. ταύτα μεν άπερ έφης και εν ιαμβικούς και ένα άλλους
μέτρους ούτως εύρήσεις έχοντα. επει δε και προσθη
κων τοιούτων χωρίς το ηρωϊκόν έγνωμεν, τα φύσα
βραχέα και μακρά δεχόμενον , και τα φύσει μακρά
20 τουναντίον βραχέα , α και ονομάζομεν κοινας συλλα
βας, περί τούτου μάλιστα διαληπτέον του μέρους.
Το φύσει βραχυ τότε παραλήψη εν τω μέτρα
αντί μακρού, όταν επί τέλει λέξεων ευρίσκεται τηνι
καύτα γαρ καλέσεις αυτο κοινήν συλλαβην, κοινή δε
25 συλλαβή είρηται, διότι προς την χρείαν του μέτρου,
δύνασαι και βραχείαν και μακράν ταύτην δέξασθαι.
κοινήν δε και βραχείας και μακράς εύρήσεις εν εκεί
νοις τοις έπεσι :

7) α ! μετάβολον 1οι. 10. rect . 20) με τρω fol. 10. pers.

 DE METRIS POETICIS. • 119

Νέστορα δ' ουκ έλαθεν ιαχή πίνοντά περ έμπης.

ενταύθα γαρ το θεν φύσει βραχύ ον, αντί μακρου
αυτο εξέλαβε. μετρήσεις γαρ ούτως ·
Νέστορα δ' ουκ έλα δεν τα
δάκτυλοι γαρ όντες οι τρείς ούτοι πόδες , ου πάντες 5
ομοίως τα αυτά μακριά εν τη πρώτη συλλαβή έκαστος
έχoυσιν , και των δακτύλων ποδών εστί γνωρίσματα .
αλλ' ο μεν δεύτερος ουδέν κέκτηται κακόν , τον δε
δυοίν ό μεν πρώτος φύσει βραχείαν , και ούτος έχων
κατ ' εκείνον την πρώτην συλλαβών βραχείαν το θες, Το
μικραν αυτήν δέχεται. επειδή επί τέλους ευρίσκεται
αύτη λέξεως, ετέρωθεν δε και ως βραχείαν δέξη την
βραχείαν , καν επί τέλει λέξεως υπάρχη. τεκμήριον
δε τούτου στίχος ο παρών :
ήριπε δ' ώς ότε πύργος εν κρατερή υσμίνη. 15
ίδου γαρ το ήρεπε δάκτυλος ών επί τέλει λέξεως συλο
λαβην έχων βραχείαν , ούτως και δέχεται αυτήν , και
έστιν αύτη ή μία και πρώτη κοινή συλλαβή, η βρας
χεία ούσα, και αντί μακρού τιθεμένη, επειδαν εν τέ
λει λέξεως ευρίσκεται , όταν δηλονότι βραχεία ούσα 20
καταπεραιού εις μέρος λόγου.
"Έστι και ετέρα κοινή συλλαβή, εναντία τη προ
τέρα , το γαρ μακρόν αύτη φωνήεν αντι βραχέος δέχε
ται, επί τέλους μέντοι και αυτή πέφυκε γίνεσθαι λέ
ξεως » αλλά και κατά τούτ' εκείνης διενήνoχε, τω την 25
μεν ενδέχεσθαι , συμφώνου τε ομοίως και φωνήεντος
έμπροσθεν αυτής κειμένου αντί μακράς τίθεσθαι. ταύ

1 ) Iliad . ξ. 1 . 1ο) πρώτης fol . 11. rect . 15) Iliad. δ .

462. 27) αυτής fol . 111. νers .
 150 DRACO STRATONICENSIS

την δε μακράν ούσαν , και αντί βραχείας τιθεμένη,

μη ενδέχεσθαι βραχύνεσθαι , ει μή από φωνήεντος η
μετ' αυτήν λέξις άρχηται , και έστιν αύτη ή δευτέρα
κοινή συλλαβή , ίνα συλλαβών είπω , ή το φύσει φω
5 νήεν αντί βραχέος δεχομένη , επειδαν επί τέλει λέξεως
ευρίσκεται, παντος συμφώνου καθαρεύουσα, και την
εξής έχει ομοίως από φωνήεντος άρχομένην, ως μηδε
μεταξύ των δύο φωνηέντων είναι , του μεν ενός λήγου
τος , θατέρου δε αρχομένου φύσει δε μακρά φωνήεντα
10 και πρώτα εισι το η και το ωμέγα. δεύτερα δε μακρά
τα δίφθογγα, τον αυτόν γαρ τρόπον εν τω μέτρα και
ταύτα, δηλονότι τα δίφθογγα αντί βραχέων παραλή
Ψη, ως εν τω
ού τι μοι αιτίη εσσί , θεα νύ μοι αίτιοι είσιν..
15 και αμφοτέρου δ' άν Όμηρικού στίχου καταφανέστε
ρον γένοιτο το ζητούμενον ωδί , έχει δε ούτως
τω οι αποκριθέντες εναντίω ώρμηθήτην.
ο μεν γαρ πρώτος πους έχων την οι δίφθογγον επί δευ
τέρας συλλαβής, δια το την μετ' αυτήν από φωνήεντος
20 άρχεσθαι, τουτέστι του α , αντί βραχέος αυτήν δέχε
ται, και γίνεται δάκτυλος » ομοίως δε και ο τέταρτος
δάκτυλος ών , έχων επί της τρίτης συλλαβής απλούν
φωνήεν μακρόν το ω . επεί μεταξύ αυτού τε και της
επομένης συλλαβής , του ετέρου δηλονότι ω , ουδέν ον
25 δείκνυται. διατούτο εν βραχέος αυτό τάξει έχει. θέα
δέ μοι τα λεγόμενα και εξ ετέρων επών Όμηρικών , ών
1
ούτος είς έστιν ο στίχος

14) Hiad , γ, 104, 15) κατα φανέστερον.fol. 112, rect,

17 ) Iliad . 6. 12.
 DE METRIS POETICIS . 151

αλλ' εγώ ου πιθύμην ή των πολύ κέρδιoν ήεν.

αυτίκα γαρ αρχομένου του στίχου , η κοινή συλλαβή
γέγονε, φησί γαρ αλλ' εγώ , και εν τούτω ο δάκτυλος
γίνεται , και αύθις
νύν αυτ’ εγχείη πειρήσομαι αϊκε τύχοιμι. -5
τούτου γαρ ό μεν τρίτος, προς το πρώτο και δευτέρω
ποδι σπονδείου ευρίσκονται, ο δε τέταρτος δάκτυλος
ών , και έχων επί της τελευταίας συλλαβής την μαι
δίφθογγον, είκότως βραχείαν αυτήν κέκτηται , δια το
και την μετ' αυτήν από διφθόγγου άρχεσθαι. ουδέν δε 10
και το αυτην δίφθογγον είναι προς τον προκείμενον
σκοπόν συμβάλλεται , ου γαρ ως δίφθογγος τη προ
αυτής διφθόγγω αιτία του βραχυνθήναι γεγένηται,
αλλ ' ως από φωνήεντος άρχομένη. επεί ουδε των άλ
λων ουδεμία συλλαβή μακρα , παρά το εξ ομοίου φω- 15
νήεντος την εξής συλλαβήν έχειν βραχεία λογίζεται,
είτ ' ουν κοινή συλλαβή , αλλά το από φωνήεντος ου
τινοσούν άρχεσθαι, ώσπερ είρηται είτε μακρόν, είτε
βραχύ τούθ' εύρίσκεται. ουδέν γαρ τούτο διοίσει. ταυ
τον δε και επί των βραχέων , των την κοινήν συλλαβών 20
ποιούντων λογισάμενος, του είκότος ουχ αμαρτήσεις.
άντε γαρ βραχείαν, άντε μακράν την μετ' αυτήν κέ
κτηται συλλαβών , και άντε το αυτο φωνήεν , άντε και
άλλοϊον ή, κοινή συλλαβή νομισθήσεται. Έτι και έτε
ρος τρόπος κοινής συλλαβής , όταν δύο σύμφωνα έν 25
συλλήψει επιφέρητος, το μεν δεύτερον αμετάβολοι , το
δε ηγούμενον εν των αγώνων, οίον κοχλίας , ήτο

1) Iliad. 6, 201 • χ. 103. Odyss. 1. 228. 5) νύν αύτ ' fol. 12 .

vers . Iliad . ε . 179. 21) ποιoύντων fol . 113. rect .
 153 DRACO STRATONICENSIS

Πάτροκλέ μοι δειλή πλείστον κεχαρισμένε θυμώ.

και περί μεν τούτων αρκεί τοσαύτα, ως οίόντε σαφέ
στατα εκτεθειμένα τους φιλοπόνοις. Τα δε δίχρονα
φανεραν αυτόθεν έχουσι την οικείαν εν τοίς μέτρους
5 ενέργειαν. δίχρονα γαρ είρηνται παρα το διπλώς κατα
τους χρόνους τίθεσθαι και ως μακρα και βραχέα τίθε
σθαι. τίθεται γαρ καθ' ένα λόγον τα δίχρονα ως δί
χρονα , όταν επί τέλει και ταύτα λέξεως ευρίσκονται
κατά την των φύσει βραχέων μέθοδον. τηνικαύτα
10 γαρ ομοίως εκείνους κοιναι συλλαβαι νομισθήσονται.
έπειτα μέσων λέξεων ή και αρχομένων , άλλοτε δε
άλλως και ως μακρά δύνανται τίθεσθαι , και βρα
χέων λαμβάνουσι τάξιν. τούτων τοίνυν ούτως εχών
των , ακόλουθον αν είη έκαστον αυτων διασαφησαι
15 τί τε έστι και ότε γίνεται και πως ευρίσκεται. Περί
μεν ούν της πρώτης αιτίας , καθ ' όν τα δίχρονα εν
ταϊς λέξεσιν επαμφοτερίζουσιν , ήτοι διπλώς τίθεν
ται , ουδέν δέομαι λέγειν. έστι γαρ ταύτην λαβείν
εξής , και τας των φύσει μακρών και βραχέων κοινας
20 συλλαβας. ως γαρ εκείναι παρά τω εν τέλει λέξεων
ευρίσκεσθαι , ούτω λέγονται και ονομάζονται τον αυ
τον τρόπον και αύται. ή δε δευτέρα σαφής εκ τούδε ,
των γαρ διχρόνων όσα επί μέσων ή και αρχομένων ,
ως έφην, τίθενται λέξεων : τα μεν, φαίη άν τις , κω
25 λύει κανών ως άν τις βούλοιτο δέχεσθαι , είθ ' ως μα
κρα, είθ' ως βραχέα , τα δε και άνευ τοιαύτης αιτίας
την αυτήν αεί τάξιν διατελoύσιν έχοντα , και ούδα
μού της οικείας δυνάμεως εξίστανται , ως νύν μέν αντί

1 ) Iliad . 1. 287 . 1ο) νομισθη | σονται fol. 113. νers .

28) της οικείας fol. 111. rect.
 Σ

DE METRIS POETICIS . 153

μακρών τίθεσθαι , νύν δε αντί βραχέων. πάρεστι

τοίνυν ά λέγω καταμαθεϊν έκ τούτων , και πρωτόν
γε περί του πρώτου ρηθέντος :
Νέστορα δ' ουκ έλαθον ιαχή πίνοντά περ έμπης .
το γαρ έλαθεν το α βραχύ ον , οία δευτέρου αορί- 5
στου όντος , ως έν άπασι τοις τοιούτοις ο κανών προς
εκλήρωσε , ουδέποτε δύναται και αντί μακρού τεθή
ναι , ούτως ουδ' ει θάτερον συμβαίνοι το μακρόν,
λέγω δίχρονον, ουδ' άν εύροις άλλως τα τοιαύτα παρα
το ποιητή κείμενα , ή ως οι της τέχνης νόμοι πα-ιο
ρεγγυώνται. τα μεν γαρ τα κανόνι της τέχνης επό
μενα , την παρ' εκείνου τα δίχρονα τάξιν έλαχε , διη
νεκώς τηρεί. τα δε και κανόνος ουδέν κωλύοντος της
αυτής αξιοϊ μοίρας , τους φύσει μακρούς και βραχέσι
πανταχού , και ου παραβαίνει . ταύτα δε έστιν ίνα 15
εκ μυρίων ένια φώ, το άλα , και το οτρύνειν και ρι
νός , και τα τοιαύτα . ών οίς μέν αρχήθεν ως βραχέ
σιν έχρήσατο , και δια πάσης κέχρηται της ποιήσεως .
οίς δε τουναντίον ως μακρούς , και πανταχού μακρά
ταύτα τηρεί , ουκ οίδα , είτε και προ Ομήρου των 20
αρχαιοτέρων ούτω χρησαμένων , είτε και αυτός ο Όμη
ρος τοιαυτα νομοθετήσας διετέλεσεν , ουκούν τα δί
χρονα και κατα ταύτην λέγονται την αιτίαν και ως
μακρα τίθεσθαι και ως βραχέα. καθ' ότι ουκ επί
των αυτών και ομοίων λέξεων, αλλά τα αυτά μεν δί- 25
χρονα , επ' άλλων δε και άλλων λέξεων , ή και συλ
λαβών. το γαρ ενταύθα τυχόν κείμενον α, βραχύ
διηνεκώς εν ετέρα λέξει , ταυτό τουτο μακρόν έστιν

4) Iliad. ξ . 1 , 16) και ρινός fol. 114. νero

 151 DRACO STRATONICENSIS

αεί , και περί μεν τούτων ούτως, ακόλουθον αν εί ,

και περί της λοιπης και τρίτης συζυγίας των διχρό
νων ειπείν , ή και εμφαντικωτέρα πως έστι μάλλον
των άλλων. εν ταύτη γαρ μάλιστα τα δίχροντα την
5 επωνυμίαν τηρούσα διπλώς λαμβανόμενα. νυν μεν ως
μακρά , νύν δε ως βραχέα , ουκ επ ' άλλων και άλλων
λέξεων , αλλ' ώσπερ έφην , πολλάκις επί των αυτών.
καταμάθοις δ' άν δ λέγω σαφέστερον ένταυθοι:
τόφρα γαρ ες στρατόν είμι διαμπερές , όφρ' αν
10
ίκωμαι
και πάλιν,
τέκνον τί κλαίεις τι δε σε φρένας ικετο πένθος.
του γαρ ίκετο και ίκωμαι την ι συλλαβήν , ούτε
κατά τον κανόνα , ούτε κατά την λέξιν, εναλλαγών
15 έχουσαν , εν μέν το πρώτο τους στίχοιν βραχείαν και
ποιητής εποίησεν , εν δε τω δευτέρω μακράν. τοιού
τον τί και το ,
Αρες Αρες βροτολοιγε μιαιφόνε τειχισιπλήτα.
επειδή γαρ το έπος από δακτύλου ποδός άρχεται , εί
20 κότως του μεν πρώτου 'Αρες την πρώτην συλλαβών
μακραν εδέξατο, τού δε δευτέρου βραχείαν. περί μεν
ουν του μέτρου, και των κατά τας συλλαβας παθών,
είρηται . δεί δε και περί των κατά τας λέξεις αυτές
διαλαβείν. επειδή γαρ και ταυτα μάλιστα του ηρωϊ
25 κού γνωρίσματα , και ουκ άνευ αυτών συσταίη ποτ '
αν στίχος ήρωος , δεί σε και ταύτα μαθείν ακριβώς ,
τίνα τέ εστι και πόσα , και πηνίκα γίνονται.
5 ) λαμβανόμενα fol. 115. rect . 9) Iliad , κ. 325. 12 ) Ιliad,
α . 562. σ . 73. 18) Iliad. ε. 31 , 455. 23) κατά τας fol.
15. νers,
 DE METRIS POETICIS , 155

Περί παθών των λέξεων .

Πάθη μεν ούν εν ταις λέξεσι γίνονται και εισι
μάλιστα , οκτωκαίδεκα απλά : εννέα τε κατα συζυ
γίαν εκφωνούμενα , ών ημίση μεν κατα προσθήκην,
θάτερα δε κατά έλλειψιν. ελλείψει δε προσθήκη πέ- 5
φυκεν εναντία. η μεν ούν πρώτη των παθων συζυ
για πρόσθεσις καλείται και αφαίρεσις , ή δε δευτέρα
αναδίπλωσης και άρσις , ή δέ τρίτη έκτασης και συ
στολή. εξής δε επέκτασις , συγκοπή, διαίρεσις , συνα
λοιφή , παρένθεσις , έλλειψις , διπλασιασμός , παρέλ- 10
λειψις , παρέμπτωσις, έκθλιψις , και προσχηματισμός ,
αποκοπή.
Περί προσθέσεως.
Και πρόσθεσις μέν έστι τε και γίνεται συλλα
βής , όταν εν αρχή λέξεως γένηται πλεονασμός από15
φωνήεντος άρχομένης. δ καλείται συλλαβική αύξησις ,
οίόν εστι το όρων χώρων , ωσμένος εωσμένος , και μυ
ρία τοιαύθ' έτερα παρ’ Ομήρω κείμενα.
Περί αφαιρέσεως.
Αφαίρεσις δε έστι , όταν το εναντίον ή από φω- 20
νήεντος άρχουσα εκβληθή , τουτέστιν η συλλαβική αύ
ξησις , ως το έκαμον κάμον, και το έδοσαν δύσαν , και
πολλα έτερα .
Περί αναδιπλώσεως .
Αναδίπλωσις δε έστιν ή εν αρχή της λέξεως κατά 25
αναδιπλασιασμόν γινομένη προσθήκη , oιόν εστι το,
κάμω, κεκάμω, λαχών , λελαχών.

'15) άτακ fol. 16, rect.

 156 DRACO STRATONICENSIS

Περί άρσεως.
"Άρσις δε αύθις γίνεται η τού αναδιπλασιασμού
αφαίρεσις , και του κατά την αρχήν όντος της λέξεως ,
οίον βεβλήσθαι , βλήσθαι , τετύχθαι τύχθαι και τα
5 τοιαύτα.

Περί εκτάσεως.
Και έκτασις μεν η κατά χρόνoν αύξησις , ενί φω
νήεντι γινομένη , οίον Διόνυσος Διόνυσος, δότης δώτης
και όσα όμοια. το δ' ενί φωνήεντι είρηταί μοι , δια το
10'Όλυμπος Ούλυμπος, νόσος νούσος. ενταύθα γαρ προς
ετέθη και έτερον φωνήεν το υ.
Περί συστολής.
Συστολή δέ έστιν ή κατά χρόνον βραχύτης απο ενός
φωνήεντος, ως το, δωμεν, δόμεν , και είδωμεν , ως παρ'
15"Ομήρω
εξαύδα μη κεύθε νόω ένα είδομεν άμφω.
και παρ' ΙΙσιόδω:
δωμεν ός κε δώ και μή δόμεν ός κε μη δω .
από ενος και ενταύθα φωνήεντος είρηται, δια το εται
20 ρος έτάρος : εκβληθέντος γαρ του ενός φωνήεντος του
ι , γέγονε βραχύ το τα.
Περί επεκτάσεως.
Επέκτασι ς δε εστι προσθήκη συλλαβής κατά το
μέσον της λέξεως , οίον Μουσών Μουσάων , πυλών
1 25 πυλάων.

Περί συγκοπής.
Συγκοπή δέ εστι το εναντίον τούτων αφαίρεσις

8) δώτης fol. 116. νεrs . τ6) Iliad. α ) 363 . 17) 0. et D. 354.

 DE METRIS POETICIS. 157

μιας σύλλαβής κατά μέσην λέξιν , ώς το ερατεινόν ,

έραννών, και καταβαλων καββαλων , και κατέπεσε
κάππεσε.
Περί διαιρέσεως.
Διαίρεσις μεν ούν έστιν ή του προσυνηρημένου5
ανάπτυξις οίον παίς πάϊς, Πηλεί Πηλέϊ .
Περί συναλοιφής.
Συναλοιφή δε ή του προειρημένου και εντελούς
σύμπτυξίς τε και ένωσις , αλλ' αύτη μεν ουχ απλή τις
ευρίσκεται , ούμενουν ουδε διπλή , ουδε τριπλή , αλλά το
δη πολλαπλή και οίον ποικίλη. διαιρείται γαρ είς είδη
επτα , ά εστιν έκθλιψις , κράσις , και συναίρεσις . και
πάλιν έκθλιψις κράσις συναίρεσις ομου τα τρία ταύτα
υφ' έν . τούτων τα μεν τρία τα πρώτα , ήγουν ή έκθλι
ψις , ή κράσις , και η συναίρεσις εισίν απλά. ούτω γαρ 15
έκαστον μεμονωμένον εκφωνείται. τα δε τρία σύν
θετα από δυοϊν , κατά δύο γαρ εκφωνούντα ερείς γούν
ούτω , έκθλιψις κράσις , έκθλιψης συναίρεσις , κράσις
συναίρεσις. το δ ' εν και έβδομον σύνθετόν έστιν από
τριών, το έκθλιψις κράσις συναίρεσις. 20

Περί εκθλίψεως .
Και έκθλιψις μέν έστιν ενος φωνήεντος απώλεια ,
όταν αντ' εκείνου του έκθλιβέντος κουφίζηται η από
στροφος , οίον υπό εμού , υπ' εμού .
Περί κράσεως. 25

Κράσις δε όταν δύο φωνήεντα συγκερασθώσιν εις

έν, και πολλάκις εις δίφθογγον , αλλά εαν μεν εις εν

2) καβ | βαλών fol. 117. Τect . 20) συναίρεσις fol. 17. νers.
 158 DRACO STRATONICENSIS

φωνήεν ή κράσις γένηται , και αμφότερα τα πρώτα

δύο φωνήεντα αφανίζονται , οίον των Δημοσθένεα τον
Δημοσθένη. ει δε εις δίφθογγον κιρνωνται τα δύο φω
νήεντα , το μεν εν αφανίζεται , το δε έτερον φαίνεται
5 εν τη διφθόγγω .
Περί συναιρέσεως .
Συναίρεσις δε γίνεται , όταν δύο φωνήεντα συνα
φθασιν εις δίφθογγον , και αμφότερα σώζονται , ως
έστι το, Ιηλέϊ Πηλεί .
10 ) Περί εκθλίψεως .
Έκθλιψις δε και κράσις το , και ο μεν χω μεν.
εξεβλήθη μεν γαρ τοι, το δε α και ο συνεκράθη εις ω
μέγα.
Περί εκθλίψεως και συναιρέσεως.
15 Έκθλιψις δε και συναίρεσις γίνεται εν τω
εγω οίδα εγώδα. έξεβλήθη μεν γαρ το μικρών και το
δε ω μέγα μετά τούισυντρέθη εις την ω δίφθογγον,
υπογεγραμμένου γαρ τού ι το ω δίφθογγος.
Περί κράσεως και συναιρέσεως .
20 Κρασις δε και συναίρεσις , οίον το οικίδιον
τωκίδιον , κιρνώνται μεν γαρ τα δύο οο εις ω μέγα Ατ
τικως , συναιρείται δε το ωμέγα μετα τούι εις ω δί
φθογγον.
Περί εκθλίψεως κράσεως συναιρέσεως .
25 Έκθλιψις δε κράσις συναίρεσις γίνεται εν
τω και είτα κάτα. εκθλίβεται μεν γαρ τοι, κιρνώνται

12) συνε | κράθη fol . 18. rect .

 DE METRIS POETICIS. 159

δε το α και ε εις α μακρόν, είτα συναιρείται το α και

ιείς δίφθογγον , τοσαύτα και περί συναλοιφής.
Περί παρενθέσεως.
Παρένθεσις δε εστι πλεονασμός φωνήεντος εν
ετέρω φωνήεντι ως γενέσθαι αμφότερα μίαν συλλα- 5
βήν. ταύτης εστί το , ελήλυθα , ειλήλουθα. προστε
θέντων γαρ ενταύθα , του μεν ι, το ε , του δε ο το :
υ, η παρένθεσις εγένετο, και έστιν εν μιά ταύτη λέξει,
διπλή. το δε γενέσθαι αμφότερα μίαν συλλαβήν είπον,
δια το πυλών πυλάων. ει γαρ και ενταύθα φωνήεν 10
έπλεόνασε το α , αλλά και ετέρα προσετέθη συλλαβή ,
και της επεκτάσεως έστι γνώρισμα.
Περί ελλείψεως .
Έλλειψις δε έστινήτουφωνήεντος αποβολήσωζομέ
νων των συλλαβών, ως το εταίρος έτάρος, εκβληθέντος 15
γαρ ενταύθα του ι, ουκ ήλάττωνται αι συλλαβαι , ένθα
δε έλαττούσθαι συμβαίνει τις συλλαβάς , έκθλιψίς
έστιν , οίον εστί το επί εμέ, επ ' εμέ.
Περί διπλασιασμού.
Διπλασιασμός δέ έστι προσθήκη του αυτού συμ- 20
φώνου , ως το έδδεισε και έμμεναι.
Περί παρελλείψεως.
Παρέλλειψις δε πάλιν εστίν αποβολή συμφώνου
του αυτού , ως το 24χιλεύς , αδηφάγος. αφυρέθη γαρ
εκεί μέν , το εν λ , ενταύθα δε το εν δ . 25

Περί παρεμπτώσεως .
Η δε παρέμπτωσις πλεονασμός εστιν ου του
6) ελλήλουθα fol. 18. νεre. 24) appeéin fol. 119. rect.
 160 DRACO STRATONICENSIS

αυτού συμφώνου , αλλ' ανομοίου παντάπασιν , ώς έστι

το τυπτόμεσθα , και πτόλεις . έπλεόνασε γαρ εν τω θ
το σ, και το π το τ, αλλότρια όντα τούτων εν οίς
έπλεόνασεν .
5 Περί εκθλίψεως.
"Έκθλιψις δε έστιν αυθις αποβολή του ανομοίου
συμφώνου , ως έχει. εκ του σκηπτούχος σκηπτρουχος ,
και εξ ετέρων τοιούτων . έκθλιψις προσαγορεύεται
ομωνύμως τη έκθλίψει το ένα μορίων της συναλοιφής:
10
Περί προσχηματισμού.
Προσχηματισμός δε γίνεται τηνικαύτα , οπό
ταν κατά το τέλος της λέξεως συλλαβή πλεονάση ,
ως έστιν εν τω τούτον τουτονι , και ότι ότιή, και ής
ήσθα.
15 Περί αποκοπής.
Αποκοπή δε , οπηνίκα κατά το τέλος της λέξεως
συλλαβής γένηται αφαίρεσις . ής έστι το δώμα και
δω , και κρίμνoν κρί , και τοιαύθ ' όμοια. τοσαύτα
εισίν εν ταις λέξεσι πάθη.
20 Δεί δε σε λοιπόν επιστήσαι και τίνων εισίν έκα
στα διαλέκτων , στοχασάμενον ως μάλιστα από των
χρησαμένων αυταίς ποιητων . έστι δε τούπίπαν η μεν
πρόσθεσις Αττική, η δε αφαίρεσις Ιωνική. εξής μέν
του και η επαναδίπλωσις , και η άρσις Ιωνική. η δε
25 έκτασις Αττική. και η μεν συστολή αυθις Ιωνική.
της δε επεκτάσεως ή μεν προσλαμβάνουσα το ε, οίον
πηλέων , Ιωνική , η δε το α, οίον πυλάων , Αιολική ,

20) det oé os fol. 119. vers .

 DE METRIS POETICIS . 161

Αιολική δε και η συγκοπή , η δε διαίρεσις , έστι μεν

και Ιωνική, έστι δε ου και Αιολική , ως το κωμάζω
κωμάσδω. της δε συναλοιφής , η μεν έκθλιψις , πή
μεν Αττική , ως έστι το δέειν δείν , πη δε κοινή, οίον
ποιέομεν ποιούμεν , πηδ' αύθις Αιολική , ως το ποι- 5
ευμεν , και το σέο σεϋ. και η μεν συναίρεσις , και η
κράσις και συναίρεσις , και η έκθλιψις κράσις και 1

συναίρεσις , εισίν πασαι Αττικαί . αύθις δε η μεν πα

ρένθεσις και η έλλειψις , Ιωνική, ο δε διπλασιασμός
Αιολικός , και η παρέμπτωσις. έκθλιψης μέντοι 'Ιω- 10
νική τε ομού και Αττική, λοιπα τοίνυν εστί προσχη
ματισμός και αποκοπή , αλλ' ο μεν Αττικός υπάρ
χει , αποκοπή δε Δωρική τε ομού και Αττική. τοσαύτα
και περί των διαλέκτων έχεις ειδέναι. και περί μεν
του ηρωϊκού μέτρου μετα πάσης τεχνολογίας , σχη- 15
μάτων τε και διαφορών αυτών αρκούντως είρηται.
νύν δε και περί των εφεξής ως εν βραχεί διαληψό
μεθα, και πρώτον περί του ηρωελεγείου.
Περί ήρωελεγείου μέτρου.
Το δε ήρωελεγείον ίδιον μεν ουκ έστι μέτρον, αλλ ' 20
εκ της των στίχων κατά συζυγίαν εκθέσεως, ενός μεν
ήρωϊκόν έχοντος μέτρον, ετέρου δε έλεγείον , ως τα
επιγράμματα έχουσιν. εποίησε δε και ο Θεόκριτος εν
ειδυλλίω τινί τοιαύτην ωδήν ούτως επονομαζομένην ,
περί ου ειπείν ου δεί, αλλά περί του έλεγείου του 25
μιγνυμένου το ηρωϊκά .
Περί του έλεγείου μέτρου.
Το ελεγείον μέτρον παρωνόμασται από του ελέγου, και

9) και ηέλλειψις fol. 120. rect . 25 ) VIII, 27) Περί fol. 120. vers ,
L
 162 DRACO STRATONICENSIS

σημαίνει παρ' Αττικούς τον θρήνον , από του ελέου και

γόου παραγομένου. ειώθασι γαρ χρήσθαι τούτω έν τε
θρήνοις επιταφίοις , και επιγράμμασι. σύγκειται δε
εκ δύο δακτυλικών πενθημιμερών , ήγουν δύο ποδών
5 δακτύλων ή σπονδείων αδιαφόρως και συλλαβής μου
κράς μέρος λόγου απαρτιζούσης. και έτι ωσαύτως δύο
δακτύλων μόνων ποδών και συλλαβης οποίας αν τύχοι ,
είτε μακράς είτε βραχείας.
Περί του απλουστέρου ιαμβικού.
10 Το ιαμβικών μέτρον όπερ εύρηται καταρχάς εξ Ιάμ
βης τινός γυναικός , ως ειρήκαμεν , στίχον εκφωνησά
σης τόνδε ,
άνθρωπο απελθε, την σκάφην ανατρέπεις.
των τηνικαύτα σοφών είς έκθεσιν καθολικού μέτρου
15 τον τοιούτον στίχον μιμησαμένων, καλείται μεν ιαμβι
κον ως εκ της 'Ιάμβης : αφ' ής και οι εν αυτώ πλεονά
ζοντες πόδες παρωνομάσθησαν. έχει δε και αυτό χώρας
ποδων εξ , κατά διποδίαν μετρούμενον , τρίμετρον λέ
γεται. πόδας δεν επιδέχεται κατά μέν την πρώτης και
την τρίτης και πέμπτην χώραν αδιαφόρως ίαμβον ή
20
σπονδείον , εν δε τη δευτέρα και τετάρτη μόνον ταμ
βον , εν δε τη έκτη ίαμβον ή πυρρίχιον , τού πυρριχίου
κάνταύθα δυνάμει καταληκτικών ποιoύντος τον στίχον ,
ως καν το ηρωϊκά δεδηλώκαμεν. ούτε δε συνίζησιν επι
δέχεται ούτε κοινας συλλαβάς περί ών είπομεν , ειςμη
25
μόνην την μετα το βραχύ φωνήεν δύο σύμφωνα έχου
σαν · ών το προηγούμενον εν των αγώνων , το δε επό
μενον αμετάβολον. τούτο μέντοι και καθαρον επονο

16 ) πλεονάζοντες fol. 21. τect .

 DE METRIS POETICIS . 163

μάζεται , ως πρωτότυπον των άλλων. τα γαρ άλλα

της επί πάσιν αυτού ομοιότητος παραλλάττουσιν.
Περί του ετέρου και ποικιλωτέρου ιαμβικού.
Το δε έτερον, δ και τραγικόν καλείται και κωμικών ,
και έτι Σατυρικόν , διότι πολλοί των τοιούτων ποιη- 5
των εν τοις εαυτών ποιήμασι τούτω χρησάμενοι φαί
νονται όμοιον μέν έστι των προτέρω , αλλ' ουκ εν
πάσιν. εκείνο μεν γαρ εν τη πρώτη και τρίτη και
πέμπτη χώρα τους δύο μόνους των δισυλλάβων πο
δων εδέχετο , τόν τε δηλονότι σπονδείον και ίαμβον. 10
τούτο δ ' εν ταίς αυταίς τρισι χώραις, ου μόνον τους
ρηθέντας δύο πόδας , αλλά και εκ των τρισυλλάβων
τρείς , τόν τε δάκτυλον και ανάπαιστον ισόχρόνους
όντας τα σπονδείω· έκαστος γαρ χρόνων εστί τεσ
σάρων , και τον χορείον ισόχρονον όντα το ιάμβω, 15
εν δε τη δευτέρα και τετάρτη χώρα , εκείνο μεν έχει
μόνον τον ίαμβον , τούτο δε προς το ιάμβω , και εκ
των τρισυλλάβων τους από βραχείας αρχομένους , τον
τε χορεύον ισόχρονον όντα το ιάμβω , εκάτερος γαρ
αυτών χρόνων εστί τριών , και τον ανάπαιστον , την 20
δε έκτην χώραν ομοίαν έχει κατά πάντα των προτέρω,
τουτέστιν ότι επιδέχεται ή ίαμβον ή πυρρίχιον , επι- .
δέχεται δε κατ ' αυτήν προς τους δυσί τούτοις ποσί
και χορεύουν και ανάπαιστον , αλλά παρα μεν τοίς
κωμικούς συνεχέστερον , παρά δέ τούς τραγικούς σπα- 25
νιώτερον. ότε μεν ούν ακατάληκτόν έστιν , εις ένα
τούτων των τεσσάρων ποδών ενεργεία περατούται , ότε
δε καταληκτικόν, τον ίαμβον έχει παραλήγοντα ,

4 ) το δε έτερον fol. 21. νers. 19) εκάτερος fol. 122. τect ,

L2
 164 DRACO STRACONICENSIS

τουτέστι προ της καταληκτικής συλλαβής, ή σπανίως

χορείον. ώς γίνεσθαι την κατακλείδα ήγουν τον πα- ,
ραλήγοντα πόδα μετα της καταληκτικής συλλαβής ,
ήτοι αμφίβραχυν, ή Βακχείον, δια το της τελευταίας
5 συλλαβής αδιάφορον , ότε δηλονότι τον παραλήγοντα
πόδα ίαμβον έχει, ότε δε χορείον έξει την κατακλεί
3

δα , ή προκελευσματικών ή παίωνα τέταρτον, δια το

αδιάφορον κανταύθα της τελευταίας συλλαβής. τινές
τοιαύτα μέτρα καλείσθαι ιαμβικά ού παρα
φασι τα
10 την ρηθείσαν αιτίαν , αλλ' ότι το υβρίζειν οι παλαιοί
ιαμβίζειν έλεγον , από Ιάμβης τινος κόρης καλουμέ
νης , ήτις αισχρώς υβρισθείσα τον βίον αγχόνη κατέ
λυσε. παρεποιήθη γούν εκ του ιαμβίζειν ο ίαμβος ,
συντεθείς εκ βραχείας και μακράς , ότι και πάσα
15 ύβρις από βραχείας αιτίας αρχομένη προς μέγιστον
ύψος κορυφούται κακίας. ιάμβοις δ' ως επιτοπλείστον
τα τοιαύτα συμπληρούμενα μέτρα , είκότως και ιάμ
βικά επεκλήθησαν.
Περί του τροχαϊκού.
20 Το τροχαϊκόν μέτρων κατα μεν τας περιττας χώ
ρας δέχεται τροχαίον , χορείον, ίαμβον και δάκτυλον ,
κατά δε τους αρτίους τε , και έτι σπονδείον , και
ανάπαισταν , ότε δε εστι καταληκτικόν , τον παραλή
γοντα μάλιστα μεν τροχαίον έχει , σπανίως δε και
25 χορείον. ότε δε βραχυκατάληκτον τον παραλήγοντα ,
ου βούλονται τετράχρονον έχειν.
Περί του αναπαιστικού ,
Το αναπαιστικών κατά πάσαν χώραν δέχεται σπον

8) κανταύθα fol . 102. νers. 26 ) βούλονται fol. 123. τect .

 DE METRIS POETICIS . 165

δείον και ανάπαιστον , σπανίως δε και προκελευσμα

τικόν , παρά δε τοϊς δραματοποιούς , και ιαμβον και
δάκτυλον. εισί δε αυτού αποθέσεις εξ , κατα συζυ
γίαν ήγουν διποδίαν μετρουμένου. υπερκατάληκτον
εις συλλαβήν , ακατάληκτον , καταληκτικόν εις συλ- 5
λαβήν , καταληκτικόν εις δισυλλαβίαν , και βραχυκα
τάληκτον. έστι δε εν τοίς αναπαιστικούς επισημότα
τον , το μετά τέσσαρας πόδας , ών ο πρώτος ή σπον
δείος ή ίαμβος, εις Βακχείον περαιούται.
10
Περί του χοριαμβικού.
Το χοριαμβικόν έστι μεν και καθαρόν , συντίθεται
δε και διϊάμβους. ως επίπαν δε ότε καταληκτικόν
έστιν, εις την ιαμβικήν κατακλείδα περαιούται, τουτέ
στιν εις Βακχείον, ή αμφίβραχυν, δια το την τελευ
ταίαν συλλαβών είναι αδιάφορον. περαιούται μεν γαρ 15
και εις την ιδίαν κατακλείδα , ήτοι τον δάκτυλον , ή
τον Κρητικών , αλλα τα ταύτα συνεχέστερα είναι
απρεπέστερά εστιν.
Περί αντισπαστικού .
Το αντισπαστικόν την μεν πρώτην συζυγίαν έχει 20 '
τρεπομένης κατά τον πρότερον πόδα εις τέσσαρα των
δισυλλάβων σχήματα , τουτέστιν ότι η πρώτη συζυ
γία ή εξ επιτρίτου τετάρτου εστίν , ή εκ διτροχαίου ,
ή εξ αντισπάστου , ή εκ παίωνος τρίτου , τας δε εν
μέσω καθαράς αντισπαστικής , την δε τελευταίαν, 25
οπότε μέν έστιν ακατάληκτον ιαμβικήν, ήγουν διϊαμ
βον , εαν δε αναμίσγηται ταις ιαμβικαίς , ου μόνον
την πρώτην συζυγίαν έχει τρεπομένην ως είρηται·

16) τον δάκτυλον fol. 123. vers .

 166 DRACO STRATONICENSIS

αλλά και την ταϊς ιαμβικαίς επομένην. έστι δ ' ότε

και ο πρώτος πους δν εφημεν αμείβειν τους τέσσα
ρας δισυλλάβους διαλύεται εις χορείον.
Περί του από μείζονος 'Ιωνικού.
5 Το απο μείζονος 'Ιωνικών συντίθεται μεν και κα
θαρόν, συντίθεται δε και προς τας τροχαϊκός , ότε
μέντοι ακατάληκτόν έστι , σπανίως εις την Ιωνικών
περατούται δια το απρεπή είναι την Ιωνικήν έπί τέ
λους ούσαν.

10 Περί τού απ' ελάσσονος 'Ιωνικού .

!
Το απ' ελάσσονος Ιωνικόν συντίθεται μεν και κα
θαρόν, συντίθεται δε και επίμικτον προς τας τρο
χαϊκας διποδίας ούτως, ώστε την προ της τροχαϊκής
?
αει γίνεσθαι πεντάχρονον , ήτοι τρίτην παιωνικήν,
15 την δε τροχαϊκήν όταν προτάττηται της Ιωνικης γί
νεσθαι επτάχρονον τροχαϊκήν , ήτοι τον λεγόμενον
δεύτερον επίτριτον. έσθ ' ότε δε , η μεν τρίτη παιω
νική συναιρείται εις παλιμβάκχειον , της δε επιφερο
μένης τροχαϊκής , ο πρότερος λύεται εις τρίβραχυν.
20 εμπίπτουσι δε και οι Μολοττοί επί των περιττών χω
ρών εν τοίς απ ' ελάσσονος Ιωνικούς , ώσπερ εν τοις
από μείζονος .
Περί παιωνικού .
Το δε παιωνικών είδη μεν έχει τρία , τότε Κρητι
25 κον καλούμενον, ως εκ του αμφιμάκρου του και Κρη
τικού καλουμένου και το παλιμβακχειακών , και το
Βακχειακόν, ως εκ τού Βακχείου , δ και ανεπιτήδειον.
δέχεται δε και λύσεις τας εις τους καλουμένους παίω

6) τροχαϊ | κας fol. 124, rect , 25) άμφιμα κρου fol. 12. Pers.
 DE METRIS POETICIS . 167

νας , τουτέστι μιας των εν τοις τοιούτοις τρισί ποσίν ,

εις δύο βραχείας διαλυομένης.
Περί δακτυλικών των και Αιολικών καλουμένων.
Τα καλούμενα Αιολικά κατα μονοποδίαν μετρού
μενα , τον μεν πρώτον έχει πόδα ένα των δισυλλά- 5

βων αδιάφορον , ήτοι σπονδείον ή ίαμβον , ή πυρρί

χιον ή τροχαίον , τους δε εφεξής πάντας δακτύλους .
έστι δέ τινα και λογαοιδικά καλούμενα δακτυλικά,
άπερ εν μέν ταϊς άλλαις χώραις δακτύλους έχει , την
τελευταίαν δε τροχαϊκήν συζυγίαν. 10

Περί του Ανακρεοντείου.

Το Ανακρεόντειον μέτρον παρωνόμασται εξ 'Ανα
κρέοντός τινος , πρώτος γαρ εκείνος αυτό έχρήσατο.
οι δε αρχαίοι το δίμετρον ιαμβικόν 'Ανακρεόντειον
φασί , το και ακατάληκτον όπερ και το οκτασύλλα- 15
βόν έστιν , επιδεχόμενον κατά μέν την πρώτης και
τρίτην χώραν ίαμβον και σπονδείον ως έθος , κατά
δε την δευτέραν ίαμβον μόνον , κατά δε την τετάρ
την , ίαμβον ή πυρρίχιον, δια το αδιάφορον της τε
λευταίας συλλαβής . οι δε νεώτεροι διαιρούσιν αυτό 20
είς τε κώλα εξ, και εις δύο και τα μεν εξ κώλα
φασίν οίκους, τα δε δύο κουκούλλιον. και επιδέχον
ται οι μεν οίκοι ανάπαιστον και δύο ιάμβους , και
περιττήν συλλαβήν , το δε τούτων κουκούλιον συγκεί
ται έκ τε του ελάσσονος των δισυλλάβων ποδών , 25
τουτέστι του πυρριχίου, και εκ του μείζονος, ήτοι του
σπονδείου. και έχει εν μέν ταϊς περιτταϊς χώραις τον
ελάσσονα . εν δε ταϊς αρτίοις τον μείζονα. τινές δε

15 ) και το οκτασύλλαβόν fol, 125. rect .

 168 DRACO STRAT. DE METRIS POETICIS ,

συντάττουσιν αυτούς και έτερον εξ ενός τών τε τρι

συλλάβων ποδών την συστροφήν έχοντα , ήγουν εξ
"Ιωνικού απ' ελάσσονος τρίμετρον ακατάληκτον , δν
και ανακλώμενον φασι, επιδεχόμενον δε τoμην έφθη
5 μιμερή , τουτέστι μετά τας τρείς του δευτέρου ποδος
περαινομένην την τομήν εις μέρος λόγου. έστι δ' ότε
και από χοριάμβου άρχεται ο τοιούτος στίχος , είτα
έχει τον Ιωνικών απ' ελάσσονος δια το αδιάφορος
της τελευταίας , καθα πολλούς των αρχαίων δοκεί ,
10 και ούτω μεν εκ τριών τετρασυλλάβων, ει δε βούλoιο
εκ δισυλλάβων εξ, εν μέν τη πρώτη χώρα τροχαίου ,
εν δε τη δευτέρα ιάμβου , εν δε τη τρίτη πυρριγίου,
εν δε τη τετάρτη σπονδείου , εν δε τη πέμπτη πάλιν
πυρριχίου , εν δε τη έκτη τροχαίον ή σπονδείον δια
15 την αδιάφορον. 1
Τοσαύτα δε σου και περί πάντων των μέτρων, και
ως οίόντε κανονικώς τεταγμένων , και ουδενός άλλου
των προσηκόντων αυτούς δεομένων . νύν δε σαφέστε
ρον και δια διαγραμμάτων εκθήσομαι , ίν' έχης ραον
20 εξεπίστασθαι .

4) έφθημι | μερή fol. 125. vers .

*
 Α Ρ Ρ Ε Ν DI X
E A D

DRACONEM STRATONICENSEM
!
PROSTAT

İ O N D I N I
À PVD W. H.LV NN
Í H. BO O SEY

LVGDVNÍ BATAVORVM
À PVD S. IT I. LVCHTMANS
A. IT Í. HONKO OP

R O M A E
ÅPVD MARIANVM DÉ ROMANIS
FLORENTIAE
APVD GVILIEL M. PIATTI

HAMBÝRGI
IN LIBRARIA BOHNIA

V I EN NA E
Á PVD C. $ CH A V MB VRG & T SO C.

PARISIIS
A PÝ D DE BVRE FRATRES
FR. SCHOELL
A. A. RENOVARD
TAE V TTEL & T W U R Z.
i
 >
1
 ‫ماد‬

Α Ρ Ρ Ε Ν DI X
A D

DRACONEM STRATONICENSEM

COM P L E C T E N S

TRICHA E

E L I AE M O N A C H I

ET

H E R O DI A N I

TRACTATUS DE METRIS

E X C O D D. MS S.

EDIDIT

FRANCISCVS DE FVRIA

LIPSIA E

SVATIBVS io. AVG . GOTTL , WEIGELII

MDCCCXIV .
1

.
 PR AE FATIO.

Hoc libello , qui Draconi Stratonicenfa puper

evulgato tanquam appendix accedat , complexi
fumus , e libris manu ſcriptis longe maximam
partem nunc primum erutos, tractatus metricos
Trichae , quem inſcriptio, fatis notâ in illorum
temporum ſcriptoribus appellatione, Sapientifi
mum dicit , Eliae Monachi e Herodiani. Non
multum quidem lucis ( fatebimur enim ) accen
dunt argumenta , in quo illuminando Philolo
gorum ftudia cum maxime laudabiliter fervent:
ceterum non magis indigpi , qui publici iuris
fierent , nobis quidem vifi funt , quam alia
Graecorum Grammaticorum ſcripta, quae no .
Ara aetas e Bibliothecarum clauſtris prodire
vidit.
I. Trichae Tractatum de Metris edidimus
e Codice Ms. Bibliothecae Abbatiae Florenti .
nae, nunc Laurentianae. De eo conſulendi Io.
Alb . Fabricius Bibl. Gr. Lib . V. c. 7. p. 78.
Montefalconius Diar. Ital.
P. 368. nec 2007
 VI PRAEFATIO .

Labbaeus Bibl . Nov. MS$. qui tradit , huoc

tractatum in nonnullis Bibliothecis ineditum
deliteſcere. Et fane exftat etiam in Parifienfi
et in Veneta D. Marci , ut ex editis earum Ca
talogis comperimus.
II , Eliae Monachi Tractatus de Metris
erutus a nobis eft e Codice MS. 16. Plutei
LVI. Bibliothecae Mediceae Laurențianae.
TIT. Ex eodem Codice petiimus Hero

diani περί της λέξεως των στίχων Γcriptionem per

brevem .
Omnia dedimus ut in Codicibus leguntur,
ſcripturae vitiis , quae numero plurima ac fae
pe foediſlima funt, plerisque conſulto ſervatis ;
quibus paſſim (nou ubique, ſed fere ubi vitium
Rahaloycayızü notabile ellet , ) in margine ad
Tcripfimus notam fic , nc , quae librarii ftupor
comuniſerat , operarum negligentiae, quod de
aliis huiusmodi libris temere factum vidimus,
tribuerentur .
 T RI C Η Α Ε
TRACTATUS DE METRIS.

ELIA E Μ Ο Ν Α C HI
DE DIVERSIS METRIS.

Η Ε R O DI A NI
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ.
i
}
 ΤΟΥ ΣΟΦΩΤΑΤΟΥ ΤΡΙΧΑ
Σ Υ Ν Ο Ψ Ι Σ

ΤΩΝ ΕΝΝΕΑ ΜΕΤΡΩΝ ').

α. Ιαμβικόν.
Μέτρων συνοψις ύμνος άγνη παρθένω
Η των αμίκτων εντόκω μίξις κόρη
Η μη φθαρείσα και τεκούσα παρθένος
" Ανανδρε μητερ βάτε λαβές πυρφόρε.
Το χωλόν.
Κλίμαξ Ιακώβ · Αάρων θεία ράβδε 2) .
β'. Τροχαϊκόν.
Βασίλεια καλλίπαις θεοίο νυμφα μοι αγνά
“A χορούς ευαγέεσσιν αγγέλων ουρανίων
Aμερίων τληπονων καινως ενήλασας φυλών ).
Το χωλόν.
Εξ ιλύος 4) αιθέριον αμφιβάσασ' εις *) ύψος.
γ. Δακτυλικών .
και τον παντογόνου αιωνοτόκου βασιλος

1 ) Variae Lectiones , quae heic referuntur , deſumptae ſunt

ex Cod.725. Laurentianae Bibliothecae , ex Ladd. rell. ubi hoc
tantum Carmen occurrit.
2) In Cod. gaude. 3) φυλά. 4) υλιος. 5 ) deeft.
A
 Τ RΙ Ο Η Α

Υλέα παμμεδέοντα λόγον κόσμου γεννετήρα ,

Έκ καθαρων λαγόνων τέκες , αγνα φυλαχθείσας
Αιολικόν.
'Εκ σέθεν μεν άνασσα δανεισάμενον πάχος ύλας
"Ισον μοι τε ) φανέντα αμαρτάδος έκτοθι λυγρής :
Ο δ' έην μείναντα θεον μέγαν άμβροτον έσθλόν.
Λογοαοιδικόν .
Ανίδεον θεότητα λόγους αφάτοισιν άμμιν
Μίξει αφύρτω κεράσαντα φύσα ) βρoτεία
Και θεον αμερίοισι βροτόσωμον φανέντα .
δ'. Αναπαιστικόν.
Συ μάκαιρα κύδιμε αριστοτόκεια κόρα κεδνα ,
Εμέθεν μελέων εμέθεν κραδίης ιθύνουσ’ ορμαν ,
“Ίνα λωον όγοις κατα σόν με θέλημα οδηγείσα .
Αιολικον αναπαιστικόν.
Νόες 8) γαρ αδρανέες άμμιν ανάλκιδες απροτίοπτοι
αβληχροί.
λογαοιδικόν.
Μόρον ού νοέοντες εφιστάμενον κατ' αντην ).
ε. Χοριαμβικόν.
Σοι οδ' 9) άνευ , μη δε πνοας μέτρον έχει ζωάμεν :
Αλλά γε και ήρεμόωντα " ) τρεμέη βιοτά.
Και τε καθ ' υπνεύντα 3 ) με διαμπερέως 14) φρουρέοις .
Μικτόν.
'Ηπιόωσα και προςπώλω ευδιόωσα πόντον.
ζ. Αντισπαστικόν .
Οδώ δ ' είναβάτα και παρ' ερήμαισιν αρούραις .

6) μήτε. 7) κεράσοντα φύσει. 8) Πούς . 9 ) κατά ταύ

την. το) Σοϊο δ ' άνευ. 1 ) ζωά με . 12) ήνεμ .
υπνεύοντα . 14) διαφερόντως. 15) Ποιϊόωσα .
 DE METRIS. 3
1

Πολεϋντος πότνιά με παρ ομάρτα *) επίκουρος 17)

Εντ8) όρφναις μεν, αφ εγγέσι φαείνοισα 9) κελεύθους.
Μικτόν.
Λύουσα δνοφεραν κνέφαος 2 ) οργάν 21).
ζ. Ιωνικον απο μείζονος.
Έν δ' αμερίω φωτί φλέγοισα ζέσιν ηλίου :
Και λάβρον ερύκοισα νεφων όμβροφόρων ροίζον·
x ως παίς πόκα πότνια σός, εφ' άμμια τερατουργεύσα.
η . Ιωνικον απ' ελάσσονος .
Απάγοις έκ κακότητος μογέρου νη πεδίου 22).
Λιάγοισ ’ αβλαβεα παντοδαπών εξ ολεθρων.
Ένάγοις ες 231 ) θαλέθουσαν μυρίοις γ' 24) αν αγαθοίς .
Μικτόν.
Όράον 25) τι μοι ποτήτος · στέρεης άρ' από πέτρης
Πόμ’ ακήρατον διδούσα. ::.
θ '. Παιωνικόν.
Στρατόν απερείσσιον * ) αεσσερρον απεχθέα 27) ,
Aiεν ολοόφρονα πονηρότατον αιόλου ,
Τάρταρον ες ευρέα βαλούσ' 28) εμεί απωτάτω.
Μικτόν.
“Ινα του 29) ρύσι άσοιμι συνθείς 3°) βρόχων αντιπάλων.
Βακχειακόν.
Εραννάν *) πονησάμενος κούρα λύραν.

τ6) παραμαρτιού. 17) επίκουρον. 18) Ει. 19 ) φανεί

οισα. 2ο ) κνέφεος. 21) ορμάν. 22) νηπεδίου. 23 ) εν.
24 ) κ . 25) 'Ερίον. 26 ) άπειρεσίον..., 2η ) απαχθέα. 28 )
ειρέα βασιλούς . 29 ) σοι . 3ο) ρύσια σου με σωθείς . 31)
Εραγναν.

Α και
 TRICHA

ΕΠΙΜΕΡΙΣΜΟΙ ΤΩΝ Θ ' ΜΕΤΡΩΝ.

Περί ιαμβικού.
Τεσσάρων όντων των δισυλλάβων ποδών , πυρριχίου ,
ιαμβου , τροχαίου , και σπονδείου, δύο μόνοι τούτων
μέτρον αποτελούσιν, ίαμβος και τροχαίος " ο μεν ίαμ
βος , το ιαμβικον, ο δε τροχαίος , το καλούμενον
τροχαϊκον μέτρου. πυρριχιακον δε ή σπονδειακών με
τρον ουχ εύρηται, προτέτακται μέντοι των άλλων το
μέτρον το ιαμβικόν , ουχ ότι των λοιπών τιμιώτερον ,
ουδ ' ότι πρότερον , ως ένιοι φασίν , εύρηται · αλλ'
ότι πάντων ελαχιστότερον . και γαρ εκ δισυλλάβων
σύγκειται ποδών ως επί το πολύ το ιαμβικόν τα δ
άλλα έκ τρισυλλάβων , οίον το τε δακτυλικον και το
αναπαιστικόν" ή και τετρασυλλάβων , ως τα ιωνικά :
περί ών προϊόντες όρουμεν. επεί ούν από των ελαχι
στοτέρων και βραχυτέρων έθος εστί προβαίνειν , δια
1
τούτο το ιαμβικον μέτρον των άλλων προτέτακται. εε
δέ τις ημών απορoίη, ότι και το τροχαϊκόν ίσον αυτό
εστί , και κατά τας συλλαβας , και άμφω γαρ δισύλ .
λαβα , και κατά τους χρόνους , ότι και αμφότερα
τρίχρονα έρούμεν , ως 1) κατ ' αρχάς βραχύτερος ών
πάλιν ο ίαμβος του τροχαίου προτέτακται απο δε

1) Supra ſcriptum Öto.

 DE METRIS. 5

τούτου και το ιαμβικών του τροχαϊκού ο μεν γαρ

ίαμβος απο βραχείες άρχεται , οίον έρως " ο δ ' από
μακρας ο τροχαίος , οίον δούλος. δέχεται δε το ιαμ.
βικών μέτρων κατα μεν την των παλαιών άδειαν και
συνήθειαν , εν μέν ταϊς περιτταϊς χώραις , τουτέστι
τη α και η και ε τους πέντε τούτους πόδας : υ
ίαμβον, υυυ χορείον , σπονδείον , του δακτυ
λον , ου ανάπαιστον. έστι δε ίαμβος μεν , ως έφα
μεν , ο εκ βραχείας και μακρας συγκείμενος , οίον έχω.
δς είτε απο Ιάμβης γραος ούτως ωνομάσθη , εξ ης
και το μέτρον ευρεθήναι φασίν, άτε δή πρώτως αυτό
χρησαμένης αυτομάτως , είτε παρα το ιον βάζειν, είτε
από του Ιάμβην τινα κόρην λοιδορηθείσαν τούτω τω
μέτρω καταλύσαι τον βίον, είτε αλλοθενούν , ούτως
εχέτω και ονομαζέσθω. ο μεν ούν ίαμβος , όπερ έλε .
γον, έκ βραχείας συντίθεται και μακρας. Ο δε χορείος
εκ τριών βραχείων , οίον λάβετε , φέρετε. χορείος δε
ωνόμασται , ότι προς τα εν τούς χορούς μέτρα πολύ
λάκις παραλαμβάνεται τοις τε τραγικούς και τους ιαμ
βικος, ο δε σπονδείος έκ δύο μάκρων, οίον ήρως.
λέγεται δε ούτως δια το εν ταϊς ιερουργίαις μάλιστα
και σπονδαις τους παλαιούς παρειλήφθαι. ο δάκτυλος
δε εκ μακρού και δύο βραχείων , οίον σύλλογέ, λάμ
βανε, δν οι μεν από της εν ταις χορδαίς γινομένης
των δακτύλων κινήσεως ούτως ονομασθήναι φασίν οι
δε απο μεταφοράς των ημετέρων δακτύλων, οι το μεν
α' άπο του καρπού οστουν εκτεταμενώτερον και μας
κρότερον έχoυσι , τα δε εφεξής δύο βραχύτερα και
συνεσταλμενώτερα. ο δε ανάπαιστος , ον τινές και άνω
τιδάκτυλον καλούσι δια το εναντίως έχειν των δακτύλω,
εκ δύο βραχέιών και μακράς συγκειται , οίον λεγεών.
6 • TRICHA
T T

αι μεν ούν περιτται χωροι του ιαμβικού μέτρου , ως

ελέγομεν, ταυτους δέχονται τους έ πόδας αι δ' άρτιου,
ήγουν ή β και η δ εκ των ειρημένων έ ποδων τους
απο βραχείας αρχομένους μόνους δέχονται , ίαμβον
φημί τον ομωνυμουντα των μέτρων, και χορείον: παρα
δε τους κωμικρές και ανάπαιστον η δε ς ίαμβον ή
πυρριχιον , ός έστιν εκ β' βραχειμων , οίον λόγος. πυρ
ρίχιος δε εκλήθη δια το εφαρμόσθαι μάλιστα τη συν
τομο κινήσει της ορχήσεως , ήν πυρρίχην καλουσι,
σύντομον όντα και αυτών και βραχύτατον, ή δια το
έχειν βραχυτατον τον χρόνον των λοιπών δισυλλά
βων ποδων " μόνος γαρ ούτος δίχρονός έστι. δέχεται
δε τον πυρριχιον επί τέλει το ιαμβικών μέτρον δια
το αδιάφορον είναι παντος μέτρου την τελευταίας
συλλαβην , τουτέστι, μακραν ή βραχείαν, και σημείω
σαι τουτο επί πάντων. τούτοις πάσι τοις ποσί κέ
χρηνται οι παλαιοί ίαμβοποιοί. και λάμβανε παρα
δείγματα εκ τε των Ευριπίδου και Αισχύλου και
Αριστοφάνους δραμάτων, και των λοιπών τραγικων
τε και κωμικωr. ημείς δε εν μέν ταίς περιτταϊς χώραις
ίαμβον και σπονδείον, εν δε ταϊς αρτίαις ίαμβον
μόνον δεχόμεθα , εν δε ς ίαμβον ή πυρρίχιον, και
δέχoυ τα παραδείγματα, εκ των προκειμένων ιάμβω».
έστι δε του εαμβικου μέτρου περιφανέστατον μεν , . το
ακατάληκτον τρίμετρον. τρίμετρον δε λέγεται το εξ
έχoν απλους ποδας γιαμβικον, οία εισι τα προκείμενα,
καλείται δε τρίμετρα δια το κατα διποδίαν βαίνει
σθαι και μετρείσθαι τα εκ δισυλλάβων ποδιων συγκεί
μεια, μέτρα , οίον εστί τούτο το και το τροχαϊκόν,
το μεν ουν περιφανές καμβικον , ως ελέγομεν , τουτο
εστί το ακατάληκτον τρίμετρον: δ και νυν, δια το
 D Ε Μ Ε Τ R 1 S. 7.
σύνηθες, και επισημάτατων είναι , παραδείγματος και
ριν εκτέθειται. υφίσταται δε εκ τούτου του μέτρου
κατα υφαίρεσιν και πρόσθεσιν , μονόμετρα , και δί .
μετρα , και τρίμετρα , και τετράμετρα , και πεντάμε
τρα προσέτι καταληκτά τε και ακατάληκτα και βρα
χυκατάληκτα και υπερκατάληκτα. και σκόπει μοι το
λεγόμενον , ως εκ των παραδειγμάτων σαφέστατον
γένηται. μεγόμετρον μεν ουν εστίν ιαμβικών βραχυ
κατάληκτον , το εξ ενος μόνου ποδος απλου συγκείμε
κον , οίον το, φεύ φέυ. ή ει δει και ταυτα εκ των
προκειμένων λαμβάνειν , οίον, το , κόρη βραχυκατά
ληκτον δε καλείται , διότι λείπεται ολοκλήρω ποδό
προς το ακατάληκτον μονόμετρον απαρτίσαι. όσα γαρ
κατα διποδίαν μετρούμενα τέλειον απλούν ένα λεί
πεται πόδα, βραχυκατάληκτα γίνεται . μονόμετρον δε
καταληκτικον το εξ ενος ημίσεος απλού ποδος συγκεί
μενον , οίον το, άνανδρε, εις συλλαβών γαρ ενταύθα
της δευτέρας χώρας το μονόμετρον καταλήγει , ήτοι
πόδα έχει απλούν και συλλαβήν. τα δέ μια συλλαβή
λειπόμενα προς το διποδίαν ολόκληρον αποτελέσαι
καταληκτικα καλείται. μανόμετρον δε εστίν ακατά
ληκτον το δκ δυοϊν απλών συντεθειμέναν ποδων κατά
γαρ διποδίαν , ως έφαμεν , το ιαμβικον βcίνεται με
τρον , ως Ηφαιστίων φησίν. όσα δε τέλειον των τε
λευταίον έχουσι πόδα , και μήτε περιττεύοντα , μήτε
λειπόμενον , οίον το , μίξις κόρη , ακατάληκτα εισιν
απλως. υπερκατάληκτον δε, μονόμετρον , το των τέλειον
και μηδέν: τι λειπόμενον πόδα υπερβαίνουν μια συλ
λαβή , οίον το ή των αμίκτων. μονόμετρα μεν ούν
ταύτα. δίμετρον δε, βραχυκατάληκτον μεν πάλιν, οίον
το, τεκουσα παρθένος όλω χαρ ποδι μεμείωται επί
& TRICHA

τέλους προς το δίμετρον ακατάληκτον απαρτίσαι. κα

ταληκτικον δε , ως το , άνανδρε μητερ βάτε μια γαρ
συλλαβη λείπεται εις το διποδιαν ολοκληρον αποτε
λέσαι . Ιστέον δε , ότι τoυτό το κατάληκτικον διμετρον
και ημίαμβον παρ' ημίν ονομάζεται. επίσημον δε εστί
και τους παλαιούς Ανακρεόντιον λεγόμενον, ως πολύ
αυτό κεχρημένου του Ανακρέοντος. ακατάληκτον δε,
ως το , αμίκτων εντόκω " ολοκλήρους γαρ έχει τας β '
διποδίας , και ουδαμώς καταλήγει. και τούτο δε επι
σημειούνται οι παλαιοί , και Ανακρεόντιον ονομάζου
σιν . υπερκατάληκτον δε τούτο, η μη φθαρείσα και τε
κουσα προς γαρ ταις δυσί διποδίαις πλεονάζει μια
συλλαβή. και δίμετρα μεν ταύτα. τρίμετρα δε , βρα
χυκατάληκτον μεν τόδε , ή των αμίκτων εντόκω μίξις "
ολοκλήρω γαρ λείπεται ποδι προς το την τριμετρίαν
αναπληρώσαι. καταληκτικον δε, ως το, άνανδρε μητερ
βάτε λαβές θεία" μια γαρ συλλαβη λείπεται προς το
τρίμετρον εκτελέσαι. τρίμετρον ακατάληκτον έκασταν
των προκειμένων τεττάρων ιαμβείων εστί . και ημείς
μεν περαιτέρως του ακαταλήκτου τριμέτρου ου προ
βαίνομεν. εισί δε και τρίμετρα υπερκατάληκτα , και
μια συλλαβή των εκκειμένων περιττεύουσι , και έτι
τετράμετρα βραχυκατάληκτά τε και καταληκτικά, και
ακατάληκτα , και υπερκατάληκτα , ως οι παλαιοί φασν
μετρικοί. και εύροις αν χρωμένους τούτοις τούς τε
κωμικούς και τους τραγικούς, τους μέντοι πενταμέτρους
και οι παλαιοί αυτοί σπανιότερων κέχρηνται , ταυτη
τοι και περιττόν μοι δοκεί περί τούτων τι λέγειν,
άλλως τε κακ των ήδη ρηθέντων και αυτων δηλω
θέντων, έστι δε τι και το χωλόν καλούμενον ιαμβι
κύν· δ τρίμετρον εστί και αυτό, διαφέρει δε του παρ
 DE METRI S.

ημϊν ορθοτάτου, παρ' όσον το μέν ορθόν την τελευ

ταίαν βάσιν άμβω ή πυρριχίω , ως είπομεν , απαρ
τίζει το δε χωλόν τροχαίω ή σπονδείω. ό τινες μεν
Ανανίου φασιν εύρημα " τινές δε Ιππώνακτος. τη γαρ
άνωθεν ρηθείση έντυχών , φασί , γραϊ , ήτις Ιάμβη
εκαλείτο , έρια εν τη θαλάσση πλυνoύση τη σκάφη
και πλησιάσας ήκουσε παρ' αύτης: "Άνθρωπ' άπελθε,
την σκάφην ανατρέψεις τον δε ακούσαντα τούτο , εκ
τούτου τον χωλόν επιτηδεύσασθαι ίαμβον, παρά
δειγμα του μεν τροχαίο απαρτίζοντας την έκτης χώ
ραν χωλού ο ανώτερον τεθείς χωλος ίαμβος του δε
σπονδείο το επί τω Ιππώνακτι γεγραμμένον παρα
του Θεοκρίτου επίγραμμα , εκ χωλων γαρ εστίν κάμ
βων , και
Ο μουσοποιός ενθάδ ' Ιππώναξ κείται .
Ει μεν πονηρος , μη προσέρχου τω τύμβω
• Ει δ ' εσσί κρήγνός τε και παρα χρήστων ,
και τα εξής. τοσαύτα περί του ιαμβικου.
Περί τροχαϊκού.
Εύλογος δε η τάξις μετα το ιαμβικών μέτρων
το τροχαϊκον τετάχθαι , ότι τε , ως έφαμεν, μετά
ίαμβον δισύλλαβος πους μόνος ο τροχαίος μέτρον.
αποτελεί , και ότι αντιπαθής και οίον υπεναντίας
τω ιάμβω ο τροχαίος " ότι ο μεν εκ βραχείας συντέ
θειται και μακρας ο ίαμβος , ο δε τροχαίος έμπαλιν,
εκ μακρας και βραχείας . ταύτη και οι αφέλης εκ τού
ιαμβικού τριμέτρου καθαρού , φέρε ειπείν , μίαν συλ
λαβήν την α, τροχαϊκόν το μέτρον αποτελέσεις τρίμε
τρον καταληκτικών · οίον το , μη φθαρείσα και τεκου
σα παρθένος, και εί κατά την αρχήν του ιαμβικοί
 10 . ? T R I C II Α4

τριμέτρου καθαρού όντος μίαν μακραν προσθέσει τις

συλλαβήν , τροχαϊκoν πάλιν αποτελέσει αυτό. ομοίως
δε και το τροχαϊκό καθαρά μίαν προσθείς , συλλαβην
κατ' αρχιας ή αφαιρήσας καμβικον. έκ τροχαϊκού τούτο
ποιήσει ώσπερ και το βασίλεια καλλίπαις , και εξης.,
ώστε ακόλουθόν έστι μετα το περί ιαμβικού δια
λαβείν επί το αντιπαθές, αυτό είναι , δηλαδή το τρο
χαϊκόν, και άλλως γαρ ταναντία τη των εναντίων δι
δασκαλία μαλλον ακριβέστερον παριστώνται ως το
λευκόν τη του μέλανος , και ανάπαλιν. ωνόμασται δε
ούτω τροχαίος ο εκ μακρας και βραχείας συλλαβής
αυγκείμενος πους , ότι ταχείαν καί οίον διατρέχουσαν,
εν τη κατασκευή την ρυθμοποιΐαν έχει , δια το επι
τρίχειν οιονεί τη μακρά αεί την βραχείαν, και αυτος
δ' ούτος και χορείος καλείται , ότι τα εν τούς χορούς
μέλη των παλαιων δραματοποιων έκ τροχαϊκων ως
ταπολλά μέτρων συντέθειται . δέχεται δε το τροχαϊ
κον μέτρον εν μέν ταις αρτίαις χώραις , τουτέστι δευτ.
τέρα , τετάρτη, έκτη και ογδόη , ότε ακατάληκτον τε
τράμετρον ευρίσκεται , τους πέντε τούτους πόδας,
-Οι τροχαίον, τρίβραχυν, τον και χορείον,
-- σπονδείον , -ου δάκτυλον, νο- ανάπαιστον:.
οι δια τί τε ούτως καλούνται , και εκ πόσων και
ποίων συγκεϊνται , είρηται , εν μέν ούν ταϊς αρτίαις
τους πόδας δέχεται τούτους . εν δε ταϊς περιτταϊς,
τροχαίον , υυυ τρίβραχυν , ήτοι χορείον ,
λαμβων, απανιώτερον δε και δάκτυλον, και σκόπει μοί,
όπως και κατά τούτο αντιπαθές εστι το τροχαϊκόν
μέτρον τω ιαμβικω. εκεί μεν γαρ εν τη α και η και
ε χώρας, και απλώς εν ταις περιτταϊς , έφαμεν τίθε
σθαι τον σπονδείου , και τον δάκτυλον , και τον
 DEMETRIS

ανάπαιστον : ενταύθα δε εν τω τροχαϊκό μέτρω τους

αντίον άπαν εν ταϊς αρτίαις χώραις όλως ελέγομεν,
δια το απο βραχείας άρχεσθαι. και πας τούτω κοί
νωνείν τω ιάμβω , ύτως ενταύθα τον δάκτυλον εν
ταις περιτταϊς , ως απο μακράς αρχόμενον και τέως
κατα τουτο οικειούμενον των τροχώω. πλήν ώσπερ
εκεί τους άλλους μεν πόδας, παρά τους νεωτέροις
έφαμεν παρεασθαι, μόνον δε τον ίαμβον εν ταις
αρτίαις, και τον σπονδείον, ή τον ίαμβον εν ταις
περιτταίς χώραις παραλαμβάνεσθαικαι εν δε τη τελευ
ταία και των πυρρίχιον , ούτω κανταυθα, εν μέν ταις
περιτταις των τροχαίον μόνον , εν δε ταϊς, αρτίαις τον
τραχείων ή των σπουδαίων δεχόμεθα, τοιαύτα και τα
προκείμενα μέτρα, καθόλου γαρ τα , εν εκάστω μέτρα
ταις ομωνύμοις πλεοναζαν ποσίν επαινετόν. οίον εν
ιαμβικά μέτρα, ιαμβεις : εν, δε τα τροχαϊκο , τροχαίο
οις και εν δακτυλικό δακτύλοις , και επί των άλλων
ωσαύτως. το δε και διόλου τοϊς ομωνύμοις μόνοις
χρησθαι πολλες αξιεπαινετώτερον καθαρών γαρ τότε
το μέτρον λέγεται. εισί δε τα προκείμενα μέτρα τρο,
χαϊκα τετραμετρα καταληκτικά. βαίνονται γαρ και
ταυτα κατα διποδίαν , δια το εκ δισυλλάβων ως τα
πολλα συγκείσθαι ποδων. ώσπερ δε εν τοις ιαμβικούς
επισημότατον και περιφανέστατον εστί τα ακατά
λιγκτον τρίμετρον, ούτως εν ταις τροχαϊκούς το κατας
ληκτικον τετράμετρου, κέχρηται γαρ αυτο και Ευριο
πίδης έν τε πολλούς των αυτού δραμάτων , και έτο
κειθαρώτερον εν Ορέστη. επιτηδευει τούτο πολλαχού
και Σοφοκλής , και Αριστοφάνης , και διάφοροι έτσι
ροι. δια γουν τουτο επισημότατον είναι , και νυν
ημίν χάριν παραδειγματος είληπται , εισί δε και εν
 " TRICHA

τούτω τώ μέτρω μονόμετρα τε και δίμετρα και τρί

μετρα και τετράμετρα , καταληκτικα και ακατάληκτα ,
βραχυκατάληκτα , και υπερκατάληκτα. μονόμετρον μεν
ούν βραχυκατάληκτον τροχαίων , ως τουτο ύψος.
καταληκτικόν δε " καλλίπαι. ακατάληκτον μονόμετρον
βασιλεια . υπερκατάληκτον τληπόνων καινών. και μου
νόμετρα μεν ταύτα. δίμετρα δε βραχυκατάληκτον μεν
το , καλλιπάι θεοίο. τούτο και θυγαλλικoν ονομάζει
ται , δια το επί ίαμβου 5. ' ού χάριν και ο ιθύφαλο
λος παραλαμβάνεται. έστι δε έκ τριών τροχαίων. και
ταληκτικόν δεν αμερίων τληπόνων: και τούτο επισης
μότατόν εστι και Ευριπίδιον λέγεται. ακατάληκτον
δε εξ ιλύος αιθέριον. δίμετρον δε υπερκατάληκτού
μέν · καλλίπαι θεαίο μου νυμφα τρίλετρα δε πάλιν.
βραχυκατάληκτα δε · ε χώρους ευαγέεσσιν αγγέλων.
τουτο δε το καταληκτικoν τρίμετρον, και δη και Αρχι
λόχείον λέγεται, ως Αρχιλόχου του ποιητού κατακό
ρως αυτό χρησαμένου, ακέφαλος καλείται ίαμβος ,
ότι , εαν κατά την αρχήν μία συλλαβή αυτή προστε
θη, ίαμβος γενήσεται τρίμετρος ακατάληκτος. και
καταληκτικον μέν τροχαϊκόν το ρηθέν, ακατάληκτον
δε τρίμετρον έξ έλυος αιθέριον 'αμβιβάσας. υπερκά
τάληκτον δεν βασίλεια καλλίπαι θεοίο νυμφα μοι.
και τρίμετρα μεν ταύτα. τετρέμμετρα δε, βραχυκατά
ληκτων μέν' άμερίων τληπόνων καινως ενήλασάς με .
τετραμετρα δε καταληκτικα τροχαϊκά. και ημείς μεν
μέχρι τούτων έστημεν. εισί δε , ως έφαμεν , και ακα
τάληκτα τετράμετρα τα συλλαβή μια των προκειμές
νων περιττευοντα. ταύτα δε και Ανακρέων επιτηδεύει,
1) Ge
 DE METRIS .

επίσημα και αυτα όντα . εισί δε και υπερκατάληκτα

τετράμετρα , & δυσί συλλαβαϊς πλεονάζει των εκκεις
μένων επων . ου μην αλλα και το καταληκτική πεν
ταμέτρω , καίπερ υπερμέτρω όντι, πολλοί χρωμενοι
εύρηνται και Καλλίμαχος μαλλον. διο και Καλλιό
μάχιον λέγεται, έστι δε τοιούτον , οίον το:: & χορούς
ευαγέεσσιν αγγέλων ουρανίων ενήλασας. επισημότατον
εστί παρά ταύτα και το χωλόν τετράμετρον κατα
ληκτικόν: 8 χωλον καλείται , δια του την ευδόμην )
χώραν περιττήν ούσαν και δεχομένην τροχαίον , ή
σπονδείον , ως έφαμεν , απαρτίζειν σπονδείω , ώσπερ
και το χωλών ιαμβικον, δια το σπονδείον ή τροχαίον
εν τη τελευταία δέχεσθαι βάσει. τούτου του τετρα
μέτρου καταληκτικού χωλιαμβικού παράδειγμα ο προ
κείμενος χωλός τροχαίος, ο , εξ ιλύος αιθέριον αμβα
βάσας εις ύψος.
Περί δακτυλικού .
Διαλαβόντες περί τον έκ δισυλλάβων ποδών
αποτελουμένων μέτρων, του ιαμβικου δηλαδή και του
τροχαϊκού , επί τα τελεώτερα χωρούντες εφεξής, και
περί των εκ τρισυλλάβων ποδων συγκειμένων μέτρων
διαληψόμεθα. εισί δε και ταύτα δύο τα καθολικά:
το τε δακτυλικον , το και ηρωον καλούμενον , και το
αναπαιστικόν . προτάττεται μέντοι του αναπαιστικού
το δακτυλικών , δια το ενδοξότερόν τε είναι , και γνω
ριμώτερον , και προσέτι των μέτρων των λοιπών
αρχαιότερον . πρότερον γαρ παρά του πυθικού τρί
ποδος εύρηται . καλείται δε , ως έφαμεν , και ηρωϊκον ,
1) Ge ,
 Τ R Ι C Η Α Σ

ή διά το είναι των λοιπών , ως είπομεν , προγενέστες

ρον, καθυ και ήρωας τους παλαιους εκείνους ανθρώ
πους λέγομεν, ή παρ ' όσον τα των ηρώων έργα, δια
του τοιούτου μέτρου Όμηρος και οι λοιποί των ποιη
των διεξήεσαν, ονομάζεται δε και πυθικον , και έπος ,
και εξάμετρον ως είναι τας πάσας αυτού ονομασίας
έ δέχεται δε το δακτυλικών μέτρων κατά πάσας τας
χώρας αδιαφόρως τον ομώνυμον αυτού δάκτυλον και
τον σπονδείον εν δε τη τελευταία, ότι καταληκτικού
εστίν εις δισύλλαβον , τροχαίον ή σπονδείον , βαίνεται
δε , τουτέστι ποδίζεται και μετρείται , το δακτυλικών
μέτρον κατά μονοποδίαν , διότι εκ τρισυλλαβων μά
λιστα και κυριωτέρως ήρμοστάι. ποδών. έφαμεν δε ;
ως μόνα τα εκ δισυλλάβων ποδών συγκείμενα μέτρα
κατα διποδίαν μετρείται . αύξεται δε μέχρι ποδιων έξι
και έστιν εν αυτώ περιφανέστατον και επισημότατον
το εξάμετρον δακτυλικών , καταληκτικον είς δισύλλα
βον , οία εισί τά τε Ομήρου και Ησιόδου , και των
λοιπων ποιητών , και δη και τα προκείμενα μέτρα :
υφίστησι δε και το δακτυλικών μέτρων κατα υφαίρες
σιν μόνα δίμετρα , και τρίμετρα, και τετραμετρα ,
και πεντάμετρα , και εξάμετρα και καταληκτικα εις συλ
λαβών και εις δισύλλαβον, και ακατάληκτα . υπερκατά
ληκτα γαρ ή βραχυκατάληκτα μέτρα, ουκ έχει όλως το
παρον μέτρον , καθα το ιαμβικον και τροχαϊκόν» επεί
μηδέ εγχωρεϊ όλως . το γαρ δίμετρον φέρε ειπείν υπερ
κατάληκτον , οίον το , και τον παντογόνου, επειδή κατα
μονοποδίαν μετρείται το μέτρον, τίνος χάριν μη τρί
μετρον καταληκτικόν εις δισύλλαβον έρούμεν αυτό ;
και επί των εξης ωσαύτως . ου μην αλλ ' ουδέ μονό
μετρα όλως έχει το προκείμενον μέτρον συνέμπτωσις
 DE METRI S.

γαρ αν εγίνετο το δακτυλικό προς τα ιαμβικα και

τροχαϊκά, οίον το μονόμετρον δακτυλικον, φέρε ει
πεϊν , ει μεν σπονδείος ήν, έδόκει και ιαμβικόν" ει δε
δάκτυλος , ωνομάζετ' αν και τροχαϊκών καταληκτικόν .
ώστε μόναι αι των ρηθέντων καταλήξεις εισί: και δη
δίμετρον μεν καταληκτικόν εις δισύλλαβον , ως τουτο :
παμμεδέοντος . καταληκτικόν γαρ εις συλλαβην διμες
τρον ούκ έγχωρεί γενέσθαι δια την αιτίαν , ήν λέγο
μεν , ίνα μη το τροχαϊκό και ιαμβικω το δακτυλι
κον συνέμπισε '). ακατάληκτον δε , ως τούτο : έκ και
θαρων τέκες. τρίμετρα δε καταληκτικά δε, καταληκτι
κα μεν εις συλλαβών & τον παντογόνου. τούτο δε
επισημότατον και πενθημιμερές αρχιλόχείον λέγεται ,
ότι εκ δύο ήμισυ σύγκειται ποδών : αι τους πέντε
εισίν ήμισυ. καταληκτικον δε εις δισύλλαβον , το , υιέα
παμμεδέοντα. ακατάληκτον δε τούτο: έκ καθαρών
λαγόνων τέκες. τετράμετρον δε καταληκτικον μεν εις
συλλαβην , υιέα παμμεδέοντα λόγον, και τούτο επισης
μότατόν έστιν έφθημιμερές καλούμενον , ότι έκ τριών
ήμισυ ποδων συγκειται: αι εισίν ήμισυ του επτά. ως
και το πενθημιμερές παρόσον εκ δύο ήμισυ. τουτο
δε το έφθημιμερές αλκμανικον καλείται, ότι πολλα
χού κατακόρος Αλκμαν τούτω κέχρηται . τετράμετρος
ούν καταληκτικόν εις συλλαβών εστί το ρηθέν έφθη:
μιμερές. εις δε δισύλλαβον καταληκτικόν τετράμετρον,
τουτο : έκ καθαρών λαγόνων τέκες αγνά, και τούτο
επισημότατόν εστι και αρχιλόχειον ονομάζεται: ακα
τάληκτον δε τετράμετρον υιέα παμμεδέοντα λόγον
τέκες. ένδοξον εστί και τούτο Αρχιλόχω και ' Αλκμάνι
1) Gς .
16 TRICHA ,

πολλαχού κεχρημένον. τετράμετρα και μεν ούν ταύτα.

πεντάμετρα δε καταληκτικόν μέν πάλιν εις συλλα
βήν , ως το · α το 5 παντογόνου αιωνοτόκου. είς δε
δισύλλαβον υιέα παμμεδέοντα λόγον κόσμοιο. τούτο
δε και σιμίειον καλείται , ως του Ροδίου Σιμίου πολ
λαχως αυτω χρησαμένου. ακατάληκτον πεντάμετρον,
ως τόδε εκ καθαρών λαγόνων τέκες αγνά παρθένε.
εξάμετρον μεν , εις συλλαβών δε καταλήγον, το , και
τον παντογόνου αιωνoτόκοιο λόγον. έξαμετρα δε και
ταλακτικα εις δισύλλαβον, τα προκείμενα τρία έπη.
ακατάληκτον δε εξάμετρον , ως το υιέα παμμεδέοντα
λόγον κόσμου γενετήρα γε. και παρ' Ομήρω το , Κά
στηρά 2) θ' ιππόδαμον , και πυξ αγαθον Πολυδεύ
κεα. και περαίτερον τούτων ουχ εύρηται τις προβαί
Yων . ιστέον δε , ότι ως επί του ιαμβικού και του
τροχαϊκου , ούτως και επί του δακτυλικού και
απλώς επί πάντων διμέτρων , ήτοι μέτρων κατα
ληκτικών , ή ακαταλήκτων και των λοιπών, παν
του μέτρου η τελευταία συλλαβή αδιάφορος έστι,
μακρα ή βραχεία λαμβανομένη απεριέργως, δια τούτο
και το δακτυλικον εξάμετρον, ει μεν ακατάληκτόν
έστι , δάκτυλον ή αμφίμακρον τον τελευταίον δέχεται
πόδα ως το , Κυκλωψ , τη πίε οίνον , επεί φάγες αν
δρομέα κρέα, του γαρ κρέα το α μακρον έα κράσεως.
ει δε καταληκτικον , ει μεν, εις δισύλλαβον, πάλιν ή
σπονδείον , ή τροχαίον , δια το αδιάφορον έχειν την
επί τέλους , ως το ήως δ' επί γαίαν απ' ουρανού
αστερόεντος" , αηρ πυρφόρος τέταται μακάρων " επί
έργοις. το μεν γαρ προτερον έπος εις τροχαίον , το

1) Lς. 2 ) Ec,
 DE METRI S.

δε δεύτερον εις σπονδείον απαρτίζει . ει δε καταλη

κτικόν έστιν εις συλλαβην , η συλλαβή πάλιν αύτη
μακρά εστιν ή βραχεία δια το αδιάφορον. και περί
μεν του κοινου δακτύλου τοσαύτα.

Περί αιολικού.
Το δε καθόλου δακτυλικον διαιρείται εις τρία ,
είς τε το κοινον δακτυλικών , περί ου εν τοις ανωτές
ρω διελαμβάνομεν , και εις το αιολικών , και το κα
λούμενον λογοαοιδικόν. αιολικον μεν ούν εστίν , όπερ
κατά την αρχήν αντί του α ποδος δέχεται ένα των
δισυλλάβων , οίον σπονδείον , ή τροχαίον , ή ίαμβον,
ή πυρρίχιον , τους δε εφεξής πάντας αδιαφόρως σπον
δείους ή δακτύλους , ως και το κοινόν δακτυλικών,
και την επί τέλει κατακλείδα ομοίως τροχαίον , ή
σπονδείον, ή τροχαίον. αιολικον δε ωνομάσθη δια το
τους Αιολείς αυτό κατακόρως χρήσασθαι . ο δε πως
επί των τριών στίχων των εκτεθέντων επιτετηδευμένως
και μέν α τροχαίον έχει τον α πόδα , ο δε δεύτερος
σπονδείον ή ίαμβον , ο δε τρίτος πυρρίχιον , ίνα της
κατά τους τέσσαρας δισυλλάβους τροπής του αιολι
κού εντευθεν έχωμεν λαμβάνεις τα παραδείγματα.
εισι δε και τούτου του μέτρου αποθέσεις , τουτέστι
καταλήξεις , τοσαύται , όσαι και του απλώς δακτυλι
κού , μόναι τρείς . μονόμετρα μεν ουν ουκ εισί , δι'
ας έφαμεν αιτίας εν τω περί δακτυλικού . δίμετρα δε
πάλιν , καταληκτικα μεν εις συλλαβην , ουδαμώς εί 1

σιν ενταύθα , ως ουδ' εκεϊ εμπεσείται γαρ πάλιν εις

το και ιαμβικά δοκείν ή τροχαϊκά. δίμετρον δε αιο
λικών καταληκτικον εις δισύλλαβον , το, εκ σέθεν μεν,
έχει γαρ ένα τε πόδα δισύλλαβον και δύο συλλα .
 18 TRICHA

βας , ουχ ολόκληρον πόδα τρισύλλαβον. δίμετρον δε

ακατάληκτον , το, μέγαν άμβροτον. τρίμετρον δε , κα
ταληκτικον μεν εις συλλαβην , το , εκ σέθεν μεν
άνα . καταληκτικον δε εις δισύλλαβον , το , ίσον μου
τε φανέντα . ακατάληκτον δε τρίμετρον , το, ίσον μοί
τε φανέντα γε. των δε τετραμέτρων καταληκτικον μεν
εις συλλαβην εστί , το , οδ εην μείναντα θεόν . κατα
ληκτικον δε εις δισύλλαβον , δ και Ηφαιστίων έπιση
μειούται , δια το πολλαχού αυτού κεχρήσθαι τους
1 παλαιούς , το , εκ σέθεν μεν άνασσα φανέεντα. τε
τράμετρον δε ακατάληκτον , το , ίσον μοί τε φανέεν
τα αμαρτάδος. και τούτο δε επισημότατόν έστιν .
παντάμετρα δε εισί , κατάληκτον μεν εις συλλαβών,
το , εκ σέθεν μεν άνασσα δανεισάμενος. καταληκτικον
δε εις δισύλλαβον , το , ίσον μοί τε φανέεντα αμαρ
ταδος εκτός . και ταύτα δε επίσημα τους παλαιούς εί
σίν . ακατάληκτον δε πεντάμετρον και σαπφικoν τεσ
σαρεςκαιδέκατον ονομάζεται δια του την Σαπφώ
ολόκληρα άσματα γράψαι τούτο το μέτρο. και εξά
μετρα μεν εισί , καταληκτικα μεν εις συλλαβην , ως
το , ίσον μοί τε φανέεντα αμαρτάδος έκτοθι γάρ. εις
δε δισύλλαβον καταληκτικον , έκαστος των εκτεθέντων
τριών στίχων & και δια το αξιοζηλώτατα είναι ,
τοιαύθ' ημϊν παρελήφθησαν εις παράδειγμα , το πε
ραίτερον δε τούτων προβαίνειν , ούτε τους παλαιούς
εύρομεν ποιουμένους , και ημίν , oίμαι , περιττον,
έκανως ήδη ρηθέντων. τοσαύτα και περί του αιολικού
δακτυλικού.

Περί του λογοαοιδικού

Το δε λοιπόν είδος του δακτυλικού , το καλού
μενον λογοαυιδικών δακτυλικον , αντιπαθές και οίον
 DE METRIS . 19

υπεναντίον εστί τω αιολικώ. το μεν γαρ καταρχας

ένα των δισυλλάβων εδέχετο τρύτο δε κατά το τέ
λος , πλην ουκ αδιαφόρως τον τυχόντα , ως εκείνος
αλλ ' ωρισμένως την διποδίαν τροχαϊκήν εν δε τη
αρχή δακτύλους δύο , ή τρείς , ή δ. ονομάζεται δε
το τοιούτον μέτρον λογοαοιδικον , ότι εκ δακτύλων
σύγκειται και τροχαίων . έστι δε ο μεν δάκτυλος
αοιδαίς και ποιηταίς προσφορώτατος , και δε τροχαίος
λογογράφοις . δια τούτο και Ερμογένης εν ταις
εδίαις 5) περί καθαρότητος διδάσκων λέγει καθαραν
είναι την λογοειδή , λέγων την εξ ιάμβων και τροχαίο
ων συντεθειμένην. οι γαρ πεζοί λόγοι εκ τοιούτων ,
ως τα πολλα ποδών αυτομάτως συγκειται 2). εστί
μεν επισημότατα έν τούτω των μέτρω , ως και Ηφαι»
στίων φησί , τά τε τρίμετρα ακατάληκτα, τα προς
δυσί ποσί δακτυλικούς μίαν έχοντα τροχαϊκήν διπο
δίαν , και αλκαϊκα καλείται , ως του Αλκαίου κατα
κόρως αυτοίς χρησαμένου , οίον εστί το , και θεον
αμερίοις βροτοίσι και προσέτι τα τετράμετρα ακαν
τάληκτα , τα προς τρισί ποσί δακτυλικούς μίαν έχον
τα τροχαϊκήν διποδίαν , ή και πραξίλλεια λέγεται ,
άτε της ποιητρίας Πραξίλλης εν πολλώ χρησαμένης
τω τοιούτω μέτρω , οίον εστί το , ανίδεον θεότητα
λόγοισιν άμμιν ημείς μέντοι , δια το μακρότερον είς
ναι το πεντάμετρον, άλλως τε και περιέχεις και τα
τρίμετρα και τετράμετρα , επιτηδευσάμεθα τε αυτο ,
και εις παράδειγμα προτεθείκαμεν. εισί γάρ τα προ
κείμενα τρία έπη λογαοιδικα πενταμετρα ακατάλη
κτα , εκ τεσσάρων δακτύλων ή σπονδείων και μιας τρο

1) fic. 2) Γιο
Β 2
20 T RI C Η Α :

χαϊκής διποδίας. ταύτα επειδή μη κατα μονοποδίαν επί

το τέλει μετρείται, ως έφαμεν , δια το δέχεσθαι τους
τροχαίους δισυλλάβους όντας, απόθεσιν μεν ήτοι κατά
ληξιν καταληκτικήν εις δισύλλαβον ουχ έξει, ως ουδε τα
τροχαϊκα , η ιαμβικά: έξει δε ακατάληκτον μόνην και
υπερκατάληκτον. ου μεν αλλ ' ουδε μονόμετρον όλως έξει
δια τας αιτίας , ας είπομεν εν τω περί δακτυλικού :
ουδε δίμετρον βραχυκατάληκτον , ή καταληκτικον , ίνα
μη πάλιν τω δακτύλιο συνεμπέσοι. ακατάληκτον ούν
δίμετρον εστί τόδε , ανίδεον φανέντα: υπερκατάληκτον
δε το τούτου μια συλλαβή πλεονάζον, ως το , ανί.
θεον φανέντα γε. τρίμετρα δε , βραχυκατάληκτον μεν
ουκ έσται , ίνα μη πάλιν των δακτύλω συνεμπέσοι :
ουδε καταληκτικον δι' αυτό τούτο " μόνον δε ακατά
ληκτον και υπερκατάληκτον . και ακατάληκτον μεν
τουτο , και θεον αμερίοις βροτοίσι . τούτο δε και
αλκαϊκον , ως έφαμεν , λέγεται . υπερκατάληκτον δε το
τούτου μια συλλαβή πλεονάζον , ως το , και θεον
αμερίοισι βροτοίσι γε. και τετραμετρα και πεντάμε
τρα ωσαύτως μόνα ακατάληκτα και υπερκατάληκτα
έσονται δια τας αιτίας , ας είπομεν πολλάκις. και
τετράμετρον μεν ακατάληκτον, ως έφαμεν, δ και πρα
ξίλλειον ονομάζεται , το , ανίδεον θεότητα λόγοισι
θείοις. υπερκατάληκτον δε το τούτου συλλαβή μια
πλεονεκτούν. πεντάμετρα δε ακατάληκτα τα προκείμε
να τρία έπη. υπερκατάληκτα δε τα έφ' εκάστω τού
των και μίαν συλλαβών έχοντα επέκεινα, και περί
του λογοαοιδικού ταυτα.
Περί αναπαιστικου.
Μετά το περί του δακτυλικού , του τε κυρίου και
των ειδων τούτου, διαλαβείν εύλογον αν είη και περί
 DE METRIS. 21

του αναπαιστικού μέτρου διδάξαι. ως γαρ ο τρο

χαίος και το εκ τούτου μέτρον αντιπαθές ήν τω ιάμ
βω εν πασιν , ως έφαμεν , ούτω και ο ανάπαιστος ,
δν τινες, ως είπομεν , και αντιδάκτυλον καλούσιν,
το δακτύλω. πάλιν γαρ κανταύθα μιας συλλαβής
προστεθείσης , και αφαιρεθείσης του δακτυλικού στί
χου , γίνεται αναπαιστικος , και έμπαλιν, οίον , και
συ μάκαιρα . το τοίνυν αναπαιστικών μέτρων καθο
λικών και γενικόν έστι , καθα και το δακτυλικών.
και το μεν αυτού εστί το καθαρόν αναπαιστικόν,
όπερ κατα πασαν χώραν δέχεται ου- ανάπαιστον,
και σπονδείον , σπανίως δε και υυυυ προκε
λευσματικον , δς έστιν εκ τεσσάρων βραχέων, και
-υο δάκτυλον . το δε αιολικον αναπαιστικον , όπερ
ιαμβικoν ένα εν τη αρχή , τους δε λοιπους ομοίους
τω κυρίω αναπαιστικω. το δ ' άλλο λογοαοιδικών
εστίν αναπαιστικον , όπερ επί τέλει ου τροχαϊκήν
διποδίαν , αλλ' ίαμβον ένα δέχεται , και μίαν συλλα
βήν μακραν ως επιπολύ , ή βραχείαν , ώς είναι τον
τελευταίον πόδα ή υ -υ αμεριβραχυν , εαν βραχεία
έστιν η τελευταία συλλαβή , ή -.- βακχείον , εαν
μακρά. ο δε και ως επί το πλείστον έφαμεν γίνεται,
έστι γαρ ο μεν αμφίβρειχους έκ βραχείας και μακρας
και βραχείας , οίον έγωγε " ο δε βακχείος έκ βραχείας
και δύο μακρων. ως δε ο δάκτυλος οικειούται τω τρο
χαίω ως από μακράς αρχομένω και λήγοντι εις βρα
χείαν , καθα και αυτός ο δάκτυλος , ούτω και ο ανα
παιστος οικείος εστί το ιαμβω , ως από βραχείας αρ
χομένια αμοίως αυτώ . δια τούτο το μεν δακτυλικών
λογααοιδικών επί τέλει τροχαϊκην εδέχετο διποδίαν , το
δε αναπαιστικών λογαοιδικόν ίαμβαν. ημείς δε, ως εκ
22 TRICHA

των ήδη ρηθέντων εν τοις περί δακτυλικού νοηθήναι

δυναμένων και τούτων , του τε αιολικού φημι αναπαι
στικού και του λογοαοιδικού , παραδείγματα αυτων
ου τεθείκαμεν ανα τριών στίχων , αλλά μόνου ενός.
ώσπερ ούν ελέγομεν , το αναπαιστικών μέτρον δέχε
ται κατά πάσαν χώραν αδιαφόρως ανάπαιστον τον
ομωνυμουντα το μέτρο πόδα , σπονδείον , δς ανάπαι
ατος εστίν δυνάμεις της προτέρας αυτού λυθείσης εις
δύο βραχείας και τούτους μεν ως επί το πολυ δέχε
ται: υυυυ προκελευσματικών δε και –υο δάκτυ
λαν ως επ' έλαττον. πλην τον προκελευσματικον , δς
έστιν εκ τεσσάρων βραχέων , οίον , άγε φέρε , διότι
λύεται εις αυτόν και ανάπαιστος και του γαρ αναπαίστου
η μακρα συλλαβη ει λυθείη εις δύο βραχείας , προ
κελευσματικών ποιήσει. προκελευσματικός δε και πούς
ούτω καλείται , δια το προκελεύειν οιονεί και προ
τίθεσθαι των τετρασυλλάβων ποδων όν τρόπον και
τον πυρρίχιον ένιοι από του προέχειν των άλλων πο
δων ως βραχύτερον ούτως ώνόμασαν, τον μεν ούν
προκελευσματικών πόδα δια την αιτίαν ταύτην δέχε
ται το αναπαιστικον μέτρον. τον δε δάκτυλον οι
δραματοποιοί παραλαμβάνουσιν ως ισόχρονον τα
αναπαίστω , κάν από μακρας ούτος άρχεται. το δε
δακτυλικών ουκ εδέχετο όλως τον ανάπαιστον δια
την εξαρχής των βραχέων επαλληλίαν· ανειμένον γαρ
αν και χαύνον επoίει το μέτρον, ει όλως εν τω ηρωϊ
κω παραλαμβάνεται ανάπαιστος. Ιστέον δε ότι ) και
τούτο' ως έσθ ' ότε, των όλων μακρων συλλαβών των
αναπαιστικών εις βραχείαν διαλυομένων , εκ προκελευο
1) Πc.
 DE MET RIS , 23

σματικών και στίχος γίνεται όλος : ως και δοκεϊν τισιν

πυρρυαχικόν1) είναι το μέτρον, αλλ' ουκ έστιν , απο
θήσεις και δε ήτοι καταλήξεις το προκείμενον μέτρον
έχει εξ , διότι και κατα διποδίαν μετρείται βραχυ
κατάληκτον , καταληκτικον εις συλλαβών , καταληκτι
κον εις δισύλλαβον, ακατάληκτον , υπερκατάληκτον είς
συλλαβήν , υπερκατάληκτον είς δισύλλαβον. μετρείται
.
δε το μεν αναπαιστικών μέτρων και κατά διποδίαν
το δε δακτυλικών κατά μόνην μονοποδίαν , δι' αιτίαν
τοιαύτην. ουδέποτε μέτρον τι την εξαμετρίαν υπερ
βαίνει. επεί ούν ευρίσκονται αναπαιστικα και εξ
επτα και εξ οκτώ συγκείμενα ποδών , δια τούτα τα και

τοιαύτα μετρεϊν κατά διποδίαν αναγκαζόμεθα . τα

μέντοι προκείμενα ημϊν μέτρα , οι τρείς ούτοι ανά
παιστοι , δύνανται και κατα μονοποδίαν μετρούμενα ,
αναπαιστικά , καθαρα εξάμετρα καταληκτικα εις δι
σύλλαβον λέγεσθαι , καθα και τα όλα ηρωκά : δύ
μανται δε κατα διποδίαν ποδιζόμενα αναπαιστικα
τρίμετρα καταληκτικα εις δισύλλαβον ονομάζεσθαι.
τα δ' επέκεινα τούτων κατα μονοποδίαν μόνον με
τρείται , δι' ήν είπομεν αιτίαν. μονόμετρα γούν πά
λιν αναπαιστικα όλως ουκ εισίν , ως ουδε δακτυλικά,
δίμετρα δε βραχυκατάληκτα μεν, ως το, εμένες μελέων,
εμέθεν. καταληκτικον εις συλλαβών, το, ένα λάρν άγους
κατα σόν με. τουτο δε παροιμιακον και έφθημερικών
καλείται. καταληκτικον δε εις δισύλλαβον , οίον το,
συ μάκαιρα κύδιμε κόρα καδιά, ακατάληκτον δε δί
μετροι αναπαιστικον, το , εμμέθεν μελέων, εμέθεν κρα
δίης. υπερκατάληκτον εις συλλαβή », το , ένα λωον

1) ic, 2) lic.
24 TRICHA

άγοις κατά σόν με θέλημα. υπερκατάληκτον είς δι

σύλλαβον δίμετρον , το , εμέθεν μελέων , έμεθεν κρα
δίης ορμάν . και δίμετρα μεν ταύτα. τρίμετρα δε πά
λιν , βραχυκατάληκτον μεν , οίον το , συ μάκαιρα κύ
διμε αριστοτόκεια κόρα. καταληκτικον δε , το μεν εις
συλλαβην , σιμμιακον καλείται , ότι πολλά αυτό χρη
ται Σιμμίας ο Ρόδιος. έστι δε ως τούτο , ίνα λωαν
άγοις κατα σον θέλημα οδηγευ. το δε εις δισύλλα
βον, ως έκαστος των προτεθέντων τριών στίχων. ακα
τάληκτον δε , το τούτων μιά συλλαβή πλεονάζον .
ταυτα δε πάντα κατα μονοποδίαν δύναται μετρεί
σθαι , ως έφαμεν. υπερκατάληκτον δε , το μεν εις
συλλαβήν εστίν , ή και των προρρηθέντων τριών επων
πλεονάζει δυσί συλλαβαίς , οίον το , συ μάκαιρα κύ
διμε αριστοτόκεια κούρα κεδνα , ίνα, υπερκατάλη
κτον είς δισύλλαβον , και των ειρημένων επων συλλα
βαϊς τρισί πλεονάζει . και επί των τετραμέτρων ωσαύ
τως , ίνα μη φαίνομαι 2) περιττολογων, πλην το τε
τράμετρον καταληκτικον εις συλλαβην επισημότατον
εστί , και αριστοφάνειν ονομάζεται , ουχ ότι πρώτος
αυτό έχρήσατο Αριστοφάνης , αλλ ' ότι κατακόρως και
συνεχως, Αριστόξενος γαρ , είτα Επίχαρμος , είτα
Κρατίνος , είτα μετα τουτον Αριστοφάνης εύρηται
τω μέτρω τούτω χρώμενος, έστι δε τοιούτων , οίον το,
εμέθεν μελέων , εμέθεν κραδίης ιθύνουσ ' ορμαν ένα
λωον,
Περί αιολικού .
Τοιούτον εστίν , όσον τέως κατά το τετράμε
τρον καταληκτικον εις συλλαβην, και το , νόες γαρ

1 ) Mic . 2) ic.
 D Ε Μ Ε Τ RIS. 25

αδρανέες άμμιν ανάλκιδες απροτίοπτοι αβληχροί.

ημίν δε τουτο το έπος εις παράδειγμα τέθειται του
αιολικού αναπαιστικού, το γαρ αιολικον , ως έφαμεν ,
αναπαιστικόν τον καταρχας ποδα ίαμβον δέχεται.
τους δεν έφεξής ομοίως το αναπαιστικο , σπονδείους,
ή αναπαίστους , αδιαφόρως , και τον τελευταίος τρο
χαίον ή σπονδείον δια το αδιάφορον , ότε έστι κα
ταληκτικόν εις δισύλλαβον. έστιν ουν το ρηθέν έπος
αιολικον τετράμετρον αναπαιστικον καταληκτικον εις
συλλαβην , όμοιον τω αριστοφανείω αναπαιστικώ.
Περί λογοαοιδικού.
"Έστι και λογοαοιδικών, ως είπομεν , αναπαι
στιχον , όπερ καταρχάς μεν αναπαίστους δ δέχεται ,
μετα δε τούτους ένα ίαμβον και μακραν συλλαβών,
ως είναι τον τελευταίον πόδα -- βακχείον , εκ
βραχείας μιας και δύο μακρών συλλαβων. παράδει»
γμα δε τούτου το , μόρον ού νοέοντες εφισταμενον
κατάντην. καλείται δε τουτο αρχεβουλείον " άτε δε
του Θηβαίου ποιητου , Αρχεβούλου , κατακόρως αυτο
χρησαμένου. δια την αυτην αιτίαν και καλλιμάχειον
ονομάζεται . κατα διποδίαν δε μετρούμεναν τρίμετρον
εστί λογαοιδικών αναπαιστικών , εις συλλαβην κατα
ληκτικόν, δι' ήν δε αιτίαν λογαοιδικον , είρηται ημίν
εν τοις όπισθεν, ταυτα περί αναπαιστικού και των
τούτου είδων.

Περί χοριαμβικού,
Εκ των ποδων τα μέτρα συνίσταται . επει δε
των ποδων οι μεν δισύλλαβοι , οι δε τρισύλλαβοι , οι
δε τετρασύλλαβοι , εικος και τα μέτρα είναι τοιαύτα.
 26 TRICHA

διαλαβόντες ούν περί των εκ δισυλλάβων και τρισυλλά.

βων ποδων συγκειμένων μέτρων, και περί εκ τετρασυλλα
βωνείπομεν "). και πρωτον περί του καλουμένου χοριαμ
βικού. δύο γαρ εισίν μέτρα των εκ δισυλλάβων ποδων,
ιαμβικον και τροχαϊκόν δύο δε τα έκ τρισυλλάβων, δα
κτυλικών και αναπαιστικόν " τα λοιπα δε τα έκ τετρα
συλλάβων, πέντε χοριαμβικών , αντισπαστικών , ιωνι
κον απο μείζονος , ιωνικον απ' ελάσσονος , παιωνικόν .
ημείς μέντοι τους παλαιούς επόμενοι μετρικής 2) , Ηρω
διανω , και Ηφαιστίωνα, και τοις άλλοις , το χοριαμ
βικών μέτρον των άλλων προτάττομεν , ότι σύνεγγυς
εστί και τρόπον τινα εγγίζουν τους προ μικρού δι
δαχθείσι μέτρους , δακτυλικώ τε και αναπαιστικώ.
του γαρ χοριάμβου ποδος -υ υ - ει μεν την τελευ
ταίαν αφαιρήσειε τις συλλαβών , δάκτυλον αποτελέσει
ει δε την προτέραν, ανάπαιστον. και γαρ χoρίαμβος
πους -υ υ - εστίν ο εκ μακρας και δύο βραχειων
και μακρας συλλαβης , οίον εκτελέω . χoρίαμβος δε
ονομάζεται, ότι έκ τροχαίου και ιάμβου τρόπον τινα
σύγκειται , τροχίαμβός τις ών. έπει δε ο τροχαίος κα
λείται και χορείος δια το εν τούς χορούς παραλαμ
βάνεσθαι τα τροχαϊκά μέτρα παρα των κωμικών τε
και τραγικων , χoρίαμβος ο τοιούτος πους λέγεται
δια τούτο. το τοίνυν χοριαμβικών μέτρων , ει μεν
σύγκειται δε χοριάμβων ποδών διόλου, καθαρον όνο
μάζεται" ει δ' επί τέλει διποδίαν ή μονοποδίαν ιαμα
βικήν λάβοι , επίμικτον λέγεται . εισί δε των προτέ
θέντων ημϊν χοριαμβικών επών, τα μεν πρότερα τρία
καθαρά τα δε εφεξής δύο , επίμικτα τους ιάμβους,
1 ) Eic. 2) fic .
 DE METRIS. 27

υποθέσεις δε ήτοι καταλήξεις έχει τα χοριαμβικα , και

απλως τα έκ τετρασυλλάβων ποδων μέτρα, μόνα ταύτα
καταληκτικών, υπερκατάληκτον, ακατάληκτον : βραχυκα
τάληκτον δε, ως οι προ ημων μετρικοί φασίν, ου δέ
χεται, ίνα μη τοϊς εκ δισυλλάβων ποδων συγκειμένοις
μέτρους κατά τούτο συμπίπτωσιν εκείνων γαρ ίδιον
τούτο ώσπερ ουδε καταληκτικον εις συλλαβών και
δισύλλαβον τούτο γαρ εκ των τρισυλλάβων ποδών
βαινομένων μέτρων ίδιον ήν. μόνας ούν έχει τας
ερημένας. το μέντοι χοριαμβικον μέτρον και τα εξής
πάντα τα έκ τετρασυλλάβων ποδων κατα μονοπο
δίαν μετρείται . άρχεται δε και τούτο από του διμέ
τρου καταληκτικού , ίνα μη τοις ρηθείσι συμπίπτει και
μέτρους. το δε καταληκτικον , ει μεν καθαρόν έστι,
εις δάκτυλον λήγει , ή αμφίμακρον -υ- τον τρο
χαϊκoν ονομαζόμενον , ος εστίν έκ μακρας και βρα
χείας και μακρας , οίον ποιέω: ει δε μεμιγμένον τοις
ιάμβους , αμφίβραχυν δς έστιν εκ βραχείας
και μακράς και βραχείας , οίον ανακτες , ή εις βακ
χείον O -- , δς έστιν εκ βραχείες και δύο μακρων,
οίον αφαιρώ. παράδειγμα του καθολικού διμέτρου
καταληκτικού χοριαμβικού , του μεν εις δάκτυλον λή
γοντος τόδε , καί τε καθυπνεϋντά με το δε εις
αμφίμακρον , αλλά γε και ήρεμω διμέτρου δε ακα
ταλήκτου, σείο δ' άνευ μη δε πνοας· υπερκαταλήκτου
δε , αλλά γε και ηρεμόωντα , τρίμετρα δε ειαι, κατα
ληκτικόν μέν εις δάκτυλον περαιούμενον , σείο δ'
άνευ μη πνοές μέτρα γε' εις δε αμφίμακρον, ήρεμόων
τ' άτρεμέη βιοτά: ακατάληκτον δε τρίμετρον, και το
1) ic .
 28 *TRICHA

καθυπνεϋντά με διαμπερέως : υπερκατάληκτον δε , σείο

*
δάνευ μη δε πνοας μέτρον έχoιμι. και τρίμετρα μεν
ταυτα. τετράμετρα δε , καταληκτικα μεν εις δάκτυλον
περαιούμενα , ως τόδε , καί τε καθυπνευντά με διαμ
περέως φρούρεε· είς δε αμφίμακρον, αλλά γε και ήρε
μόων τ' άτρεμέη , βιοτα· ακατάληκτον δε το τούτου
πλεονάζον μια συλλαβή , ως το , σείο δ ' άνευ μη δε
πνοας μέτρον έχoιμι βιοτά : υπερκατάληκτον δε , οίον
το , αλλά γε και ηρεμόων τ ' ατρεμέως καί τε καθυ
πνεύν. και πεντάμετρα δε εισίν ομοίως ακατάληκτα,
υπερκατάληκτα και καταληκτικά και καταληκτικά και ο
ποιητης Καλλίμαχος εν ολοκλήροις ποιήμασι τίθησι
και τα εξάμετρα δε καταληκτικα , ει και υπέρμετρα
φαίνεται , αλλ' όμως επετηδεύσατο ταυτα , ο τε Κερ
κυραίος Φίλικος , ος της επί Πτολεμαίου Πλειάδος,
και ο Ρόδιος Σιμμίας έν τε τω πελέκει και εν ταις
πτέρυξι " ποιήμάτια δε εισί ταυτα παρ' εκείνω. και
του μεν καθαρού χοριαμβικου παραδείγματα ταύτα
τα ρηθέντα.
Περί του επιμίκτου χοριαμβικού.
Του δ' επιμιγνυμένου τους ιάμβους , του μεν εις
αμφίβραχυν λήγοντας διαμέτρου καταληκτικού παρά
δειγμα το , ευδιόωσα πόντον " του δε εις βακχείον το,
ευδιόωσα πόντους ακαταλήκτου δε διμέτρου επιμί
κτου παράδειγμα, ηπιόωσα προσπάλω. ταύτα δε τα
δύο είδη του επιμίκτου διμέτρου Ανακρέων και Αρι
στοφάνης εν τοις μάλιστα επιτηδεύουσιν,
Περί αντισπαστικού,
Μετα περί χοριαμβικού μέτρου διαλαβείν , μέτι
μεν εξης επί το αντισπαστικών ευλόγως , ότι κοινωνεί
 DE METRIS . 29

κατα πολλα το αντισπαστικών μέτρον τω χοριαμβι

κω : πρώτον μεν , ότι και άμφω τα μέτρα επί τέλει
τον ίαμβον παραλαμβάνουσιν , ως κατακλείδα έπει
τα δε , αν δυο συλλαβας του χοριαμβικου μέτρου
αφαιρήσει τις , αντισπαστικον τουτο αποτελέσει, και
εαν από του αντισπαστικού πάλιν τοσαύτας αποτέμη,
χοριαμβικόν ποιήσει το μέτρον. έστι δε πας αντί
σπαστος ν - ο έκ βραχείας και μακρας , και μα »
κρας και βραχείας, οίον Αλέξανδρος. ούτως δε εκλήθη,
παρ όσον αντισπασμένος και οίον εναντίος τις έστιν
ίαμβος. το μεν γαρ από βραχείας και μακρας άρχει
σθαι , του ιάμβου το δε μετα ταύτα εις μακράν
και βραχείαν τελευταν, αντικείμενον τα ιαμβω. το δε
αντισπαστικον μέτρον οτε μεν καθαρον συντίθεται,
οτέ δε επίμικτον , ιάμβους επί τέλει δεχόμενον. και
μην αλλα και τον πρότερον πόδα αδιαφόρως έχει
τρεπόμενον κατά τα τέσσαρα σχήματα του δισυλλά .
βου , τουτέστιν εις τας δύο συλλαβας του προτέρου
ποδος οτε μεν ίαμβον παραλαμβάνει , ότε και κύριος
αντίσπαστος γίνεται , ότε δε σπονδείον, ότε πυρρίχιου,
οτέ τροχαίον. του μεν ουν καθαρού αντισπαστικού,
οι 5 μήτε κατ' αρχάς είς τινα των άλλων δισυλλάβων
έτράπη, μήτε επί τέλει ιαμβικήν εδέξατο διποδίαν,
παράδειγμα οι προκείμενοι αντισπαστικοί στίχοι
τρείς . περί δέ γε του κατ ' αρχάς εις τα τέσσαρα του
δισυλλάβου σχήματα τρεπομένου αντισπαστικού και
επί τέλει την ιαμβικήν διποδίαν δεχομένου ιδία διε
λάβομεν , και λάμβανε εκείθεν παραδείγματα των
συμμίκτων αντίσπαστικών , και και ανακρεόντεια και

1) Gς .
3ο TRICHA

γλυκώνεια, ως εκεϊ έφαμεν, λέγονται ών η αρχή εστί ,

θηρων αιθέριον σκέπας, τα μέντοι προκείμενα τρία
έπη αντισπαστικά είσι καθαρά τετράμετρά καταλης
κτικά . υφίστανται δε εν τούτω των μέτρω μονόμετρα τε
και δίμετρα και τρίμετρα και τετράμετρα , και μην
πεντάμετρα , καταληκτικα , ακατάληκτα και υπερκατά
ληκτα και ταυτα γαρ αποθέσεις έχουσι τρείς , ως
έφαμεν , δια το εκ τετρασυλλάβων συγκείσθαι ποδων .
μονόμετρον μεν ούν ακατάληκτον καταληκτικoν ου δύο
ναται υποστήναι κατά γε εμε εν τω παρόντι μέτρων
συνεμπέσοι γαρ άν τινι των προρρηθέντων μέτρων
άλλως τε δε ουδέ τις εύρηται των παλαιών τούτω
χρησάμενος , ουδ' αυτος ο Ηφαιστίων μνημονεύει
όλως τοιούτου τινός . μονόμετρον δε υπερκατάληκτόν
έστιν , οίον το , φκείνοισά μοι. τούτο δε επίσημόν
εστι πενθημιμερές ονομαζόμενον, ότι του πέντε το
ήμισυ έχει μετρούμενον γαρ κατα δισυλλαβίαν , δύο
ήμισυ δισυλλαβίας ευρίσκεται έχον. το αυτό δε και
δοχμαϊκών ονομάζεται , ή από έθνους ούτως ονομαζο
μένου , ή από του πρώτως αυτω χρησαμένου , η παρ
όσον, ένιοι φασί , πλάγιόν τινα τον ρυθμόν έχει και
ουκ ορθότατον. δίμετρον δε εστί καταληκτικον μεν το ,
πολεύντος πότνιά με. τούτο δε έφθημιμερές καλείται ,
τρείς ήμισυ έχουν δισυλλαβίας , αι εισίν ήμισυ του
επτά. ταύτό τούτο και Φερεκράτειον λέγεται , ως κα
τακόρως τούτου χρησαμένου του Φερεκράτους. πολλώ
δε αυτο κέχρηται και η ποιήτρια Κορίννη. δίμετρον
δε ακατάληκτον εστίν , οίον το , εν όρφναις μεν άφεγ.
γέσι. τοιαύτα δε εισίν , όσον κατά το δίμετρον ακα
τάληκτον , και τα ίδια ημϊν τεθέντα εις παράδειγμα
των συμμίκτων αναπαίστων . ονομάζονται δε τα τοι
 DE METRI S. 31

αυτα δίμετρα , ως και ανώτερον έφαμεν , γλυκώνειά

τε και ανακρεόντεια., δίμετρον δε υπερκατάληκτον,
ύπερ και σαπφικών και ιππονάκτειον ονομάζεται,
άτε δη Σαπφούς και Ιππώνακτος κατακόρως αυτό
χρησαμένων , το , λύοισα δνοφεραν κνέφαος. τούτο δε
ένα μόνον τον πρωτον αντίσπαστον έχει , εξης δε δι
ποδίαν ιαμβικήν και μίαν περιττήν συλλαβήν. τούτο
δε και εννεασύλλαβον λέγεται αυτό εννέα γαρ έχει
τας όλας αυτού συλλαβάς. και δίμετρα μεν ταύτα.
τρίμετρον δε , καταληκτικόν μέν , το εξ ενος μόνου
ποδος αντισπαστικού , των δε εξής ιαμβικών , το
προκείμενον έπος το , λύοισα δνοφεραν κνέφαος ορ
μάν. τούτο δε και φαλαίκειον λέγεται , του ποιητού
Φάλαικος πλειστάκις αυτω χρησαμένου. το ακατάλη
κτον δε τρίμετρον , όταν την τελευταίαν μόνην έχει
ιαμβικήν , τις προ αυτής δε δύο αντισπαστικας,
ασκληπιάδειον λέγεται, οίον, άφεγγέσσι φαείνοισα, κέ
λευθον αυ. πολλώ δε τω τοιούτω και Αλκαίος κρηται.
τρίμετρον δε υπερκατάληκτον είη αν το , όδω δ' είν
αβάτα και παρ' ερήμαισιν ών. και τρίμετρα μεν ταυ
τα . τετράμετρα δε , καταληκτικόν μέν, των προκειμέ
νων επων έκαστον , ως το, πολεϋντος πότνιά μευ πα..
ρομάρτευ επίκουρος και δη και καθαρόν έστι, και τους
παλαιούς ποιηταίς τοιούτον επιτηδεύεται. ακατάλη
τετράμετρόν έστιν, οίον το , πολεϋντος πότνιά
μευ, παρομάρτευ επίκουρος εύ· και δη μόνον έχει την
τελευταίαν διποδίαν ιαμβικήν , τους δε προ ταύ
της αντισπάστους καθαρούς. και όταν τοιούτον ή,
σαπφικών και εκκαιδεκασύλλαβον ονομάζεται . και
Αλκαίος δε ο ποιητής πολλώ τουτο ) έχρήσατο. τε
1) Ge.
32 TRICHA

τράμετρον δε υπερκατάληκτόν έστι , οίον το , όδω δ''

είν αλάτων και παρ' ερήμαισιν ών, τούτο δε και σιμ
μιακον ονομάζεται , ως Σιμμίου του Ροδίου χρησα
μένου αυτω. και ημείς μεν πέρα των τριμέτρων κατα
ληκτικων ου προέβημεν , δια το επισημότατον είναι
το τοιούτον καθαρον επιτηδευόμενον. εισί δε και πεν
ταμετρά τινα , καταληκτικά τε και ακατάληκτα ων
το ακατάληκτον , επί τέλους ιαμβικήν διποδίαν δεχό
μενον , αλκαϊκον ονομάζεται . κέχρηται δε τούτω Αλ
καίος. έστι δε τοιουτον , οίον το, όδω δ' είν αβάτα
και παρ' ερήμαισιν αρουραισι φαεινέ μοι . και περί
μεν αντισπιστικού αρκείτο τοσαυτα .
Πεοι ιωνικου του απο μείζονος.
" Ωσπερ το ιαμβικών μέτρων αντικείμενον ήν τη
τροχαϊκιο , ότι το μεν από βραχείας ήρχετο και κατέ.
ληγεν εις μακραν, το δ' απο μακράς εις βραχυ τρο »
χαϊκον , ούτω και το χοριαμβικών και αντισπαστικών
μέτρον αντιπαθή και αντικείμενα είσι τοις ιωνικούς
καλουμένοις μέτρους , παρ' όσον εκείνα μεν , ότι και
μαλλον ήσαν επίμακτα , επί τέλει τους ιάμβους δεχο
μένων , χοριαμβικων φησί και αντισπαστικων, εφεξής
και περί των ιωνικών διεξέλθωμεν των τους τροχαίους
δεχομένων προς το τέλει .. ιωνικοί δε εισί δύο , και
άμφω τετρασύλλαβου' ών ο μεν από μείζονος λέγεται ,
ο εκ δύο μακρων και δύο βραχειων συλλαβιων , ο δε
απ' ελάσσονος , ο εκ β ' βραχειων και δύο μακρων.
ειλήφασι δε την ονομασίαν απ' αυτής της των βρα
χειων ή μακρων συλλαβων προκατάρξεως. πρότερον
μεν περί του απο μείζονος έρουμεν. προτετίμηται γαρ
ούτος διά τε τουτο αυτό το απο μακρων άρχεσθαι ,

5
 DE METRI S. 33

ως μείζον ελάττονος , και δια το πολης συγγένιαν και

έχειν προς το προ μικρού ρηθέν τε και πραχθέν
μέτρον , λέγω δη το αντισπαυτικόν" μιας γαρ συλλα
βης της α αφαιρηθείσης του καθαρού αντισπαστι
κού , γενήσεται το μέτρον καθαρών ιωνικών από μεί
ζονος , ώσπερ αυ το καθαρώ ιωνικό μιας συλλαβής
καταρχας προτεθείσης αντισπαστικoν το μέτρον γέ.
νοιτ' άν. το τοίνυν ιωνικον συντίθεται μεν και κα
θαρόν , συντίθεται δε και επίμικτον , όταν επί τέλει
δέχηται, ως έφαμεν, τους τροχαίους, περί μεν ούν του
καθαρού ενταύθα έρουμεν' περί δέ γε του επιμίκτου ιδία
διελάβομεν, ένθα και περί του συμμίκτου Ιωνικου του
απ ' ελάσσονος. έστι δε η αρχή των τοιούτων επών αύτη
εν αφανέσι βελέμνοις. εκεί γαρ μετα ή στίχους ιωνικούς
απ ' ελάσσονος δύο κείνται ιωνικοί απο μείζονος σύμ
μικτοι. το γούν καθαρών ιωνικών κατά πάσαν χώρων
τον ομώνυμον αυτώ ιωνικον παραδέχεται . δέχεται δε
και εν ταϊς αρτίαις, τουτέστι β και δ, τους μολοσ
σούς. μολοσσος δε εστί πούς και εκ τριων μακρών, ούτος 3)
ονομαζόμενος δια το μήκιστος είναι των τρισυλλάβων
ποδων πάντων ή δια το ευρεθήναι την τοιαύτην ρυ
θμοποιΐαν υπό τινος έθνους ούτω λεγομένου, εισί δ' εν
τούτω τώ μέτρω δίμετρα τε και τρίμετρα , και τε
τράμετρα , και πεντάμετρα. εν δε τούτοις τα μεν
βραχυκατάληκτα , τα δε καταληκτικα , τα δε ακατά
ληκτα , τα δε υπερκατάληκτα. δίμετρον μεν ουν έστι
βραχυκατάληκτον τούτο , και λάβρον ερύκους. δίμει
τρον δε καταληκτικoν τo, έν δ ' αμερίω φωτί. τούτο δε
και επίσημόν έστιν , έφθημιμερές καλούμενον , ότι

1 ) lic. 2) ic.
C
 34 TRICHA

τρείς ήμισυ έχει δισυλλαβίας , αι εισίν ήμισυ του

επτά. πολλώ τω τοιούτω η ποιήτρια Τελέσιλλα κέ
χρηται. δίμετρον δε εστίν ακατάληκτον το, και ως παίς
πόκα πότνα σέθεν . τούτο δε και κλεομάχειον λέγεται,
ότι πολλά αυτω ο ποιητής Κλεόμαχος χρήται, ώς
πύκτης μέν πρότερον , ως φασίν , ήν , ερασθείς δε τι
νος νέου , την ποιητικής μεταχειρίσιιτο . δίμετρον δε
εστίν υπερκατάληκτον το , και λάβρος ερύκοισαν
νεφων. και δίμετρα μεν ταύτα. τρίμετρα δε , βραχυ
κατάληκτον μεν πάλιν το , χως παίς πόκα πότνα σος
εφ' άμμιν. ταύτα δε πραξίλλεια καλείται , της ποιη
τρίας Πραξίλλης κατακόρως αυτοίς χρησαμένης. και
η Σαπφω δε πολλαχού φαίνεται τούτοις χρωμένη.
επί δε του τοιούτου τριμέτρου και αντί του β πο
δος αι ειρημέναι ποιήτριαι τροχαϊκήν τιθέασι διπο
δίαν. τρίμετρον δε εστί καταληκτικoν τo, έν δ ' αμε- ,
ρίω φωτί φλέγοισάν με . τρίμετρον δε ακατάληκτον,
οίον το , εν δ ' αμερίω φωτί φλέγοισαν ζέσιν. τα τοι
αυτα τρίμετρα διχως συντιθέασιν οι Αιολείς , τους
τροχαϊκούς συμπλέκοντες ποσί, πως δε , είρηται ημών
ιδία , ένθα και περί του διμέτρου απ' ελάσσονος ιω
νικού διηλήφαμεν ) , ως και άνωθεν έφαμεν. τρίμε
τρον δε υπερκατάληκτόν εστι το , και λάβρος ερύκοι
σα νεφων όμβροφορων. και τρίμετρα μεν ταύτα. τε
τράμετρα δε , βραχυκατάληκτον μεν , οίον το, και ως
παις πόκα πότνα σος εφ' άμμιν τερατουργείς . τουτο
δε σωτάδειον ονομάζεται , και επίσημόν έστι , άτε
δή του ποιητου Σωτάδου πολλά αυτό χρησαμένου.
ούτος δε εστίν ο Σωτάδης και την Ομηρικήν Ιλιάδα εξ

1) ic .
 DE METRI S. 35

ηρωϊκού μέτρου επιχειρήσας εις ιωνικών απο μείζονος

μέτρον μετασκευάσαι " ου μέμνηται και Ερμογένης εν
ταις ιδέαις. τετράμετρον δε καταληκτικον των εκκει
μένων τριών επών έκαστον. και ημείς μέν περαιτέρω
των τοιούτων τετραμέτρων ου προέβημεν. πλην έπιση
μότατα εισί και τα ακατάληκτα τετράμετρα , και μι
συλλαβή ) των προκειμένων πλεονάζουσι , τιθέασι δε
και ταυτα οι Αιολείς διχως. ή γαρ δυσιν ιωνικούς τρο
χαϊκήν διποδίαν μίαν. τούτου παράδειγμα έστω τόδε,
έν δ' αμερίω φωτί φλέγοισαν ζέσιν ηλίου με. αιολι
κα δε ονομάζεται και ταυτα , ότι Σαπφώ αυτούς κέ
χρηται , αιολική διαλέκτω χρωμένη. και περί του από
μείζονος μεν ιωνικού έκανα ταυτα νοήσειε γαρ εκ
τούτων πάντως άν τις και τετράμετρα υπερκατάλης
κτα ' ομοίως δε και τα πεντάμετρα.
Περι ιωνικού του απ' ελάσσονος.
Το ιωνικον απ ' ελάσσονος μέτρον αντιπαθές
εστί τω από μείζονος ιωνικώ, καθόσον τούτο μεν το
απ' ελάσσονος , από πυρριχίου αρχόμενον , εις σπον
δείον καταλήγοντα των ποδων έκαστον έχει , ότε εστί
καθαρον , το δ ' από μείζονος ανάπαλιν απο σπονώ
δείον 2) αρχόμενον, και περαιούμενον εις πυρρίχιον, κατ'
εκείνο γουν τέτακται τούτο το απ' ελάσσονος ιωνικόν
αναγκαίως. συντίθεται δε και τούτο , οτε μεν καθαρόν,
οτέ δε επίμικτον προς τας τροχαϊκας διποδίας . και
ότε μεν καθαρών εστί, κατά πάσαν χώραν τον ομώνυμον
αυτο δέχεται πόδα, λέγεται δη τον απ ' ελάσσονος ιωνι
κον , και εν ταίς περιτταϊς , τουτέστι πρώτη, τρίτη,

1) Με, ά) με:
C 2
36 TRICHA

πέμπτη , τους μολοττούς , και τούτο ευλόγως " ει γαρ

εν ταις αρτίαις τούτους εδέχετο, επαλληλία πολλή
και συνέχεια εγίνετ’ άν των μακρων φωνηέντων . δια
γαρ τούτο και εν τοίς από μείζονος ιωνικούς εν ταις
αρτίαις χώραις τους μολοττους , ως έφαμεν , έλαμβά
νομεν · ει γαρ εν τη α χώρα ο μολοττος έκειτο πους
έκ τριών συγκείμενος μακρων , εξης δε και τα δύο μας
κρα πάλιν του από μείζονος ιωνικού Σπήγοντο , πολ
λήν αν αρυθμίαν ή των πέντε μακριων επιφορα ενε
πoίει. ότε μεν ουν καθαρόν εστι το ιωνικον απ '
ελάσσονος μέτρον , όπερ ελέγομεν , τούτους δέχεται
τους πόδας " ότε δε επίμικτόν έστι , και επί τέλει
τροχαϊκήν δέχεται διποδίαν , ή μονοποδίαν τον προ
των τροχαίων πόδα , ου δέχεται καθαρον ιωνικον,
άλλα παίωνα τρίτον , ός έστιν εκ δύο βραχέων ) και
μακρας και βραχείας. περί μεν ούν των καθαρών τε
και επιμίκτων απ' ελάσσονος ιωνικών ομού και εν
ετέρω ποιήματίω προειλήφαμεν ου ή αρχή , ως και
εν τοις ανωτέρω είπομεν, εν αφανέσι βελέμνοις κρα
δίην μέσην γυναικός. εκεί γαρ εναλαξ 25 ο μεν εις
καθαρος , ο δ' έτερος επίμικτος , τη τροχαϊκή μονοπο
δία προεκκείμενον έχων παίωνα τρίτον. κανταύθα
των εκκειμένων εξ στίχων οι μεν τρείς ιωνικοί εισί κα
θαροί , - οι δε λοιποι τρείς επίμικτοι . εισί δε εν τού
τω τω μέτρω δίμετρα τε και τρίμετρα , και τετράμε
τρα ,
και πενταμετρα και τούτων τα μεν βραχυκατά
ληκτα , τα δε καταληκτικά τε και ακατάληκτα, και
υπερκατάληκτα. ομοίως το απο μείζονος κωνικό )
και δίμετρον μεν βραχυκατάληκτόν έστιν, οίον το, διά

1) ic. 2 ) ic. 3 ) ic.

 DE METRIS . 57

γοις αβλαβή: δίμετρον δε καταληκτικόν, ως το, διά

γοις αβλαβέα. τουτο δε επισημειούνται οι παλαιοί
ως ένδοξότατον . έφθημιμερές γαρ εστί. και πολλά
Τιμοκρέων κέχρηται τούτω 1): απάγοις εκ κακότητος.
τούτο δε επισημότατον γίνεται , όταν συμμίγνυται τη
τροχαϊκή μονοποδία, και προ αυτής, ως είπομεν, τον
τρίτον παίωνα δέχεται , οία εισί τα προκείμενα τρία
έπη τα μετα τους τρεις καθαρους ιωνικούς. το δ '
αυτό και ανακρεόντειον ονομάζεται , ώς αυτω κατα
κόρως χρήσαμένου του Ανακρέοντος. ποδίζεται δε τοις
νεωτέροις δια το σαφέστερον , οίμαι, άλλως ήπερ έφα
μεν εξ αναπαίστου γαρ και δύο ιάμβων και μιας
κοινής συλλαβής τούτο μετρούσιν οι νύν. δίμετρον δε
υπερκατάληκτόν έστιν, οίον το, ενάγουσ' εις ταλέθοι
σαν με. και δίμετρα μεν ταύτα. τρίμετρα δε, βραχυ
κατάληκτον μεν αύ, οίον το , απάγοις εκ κακότητος
με καταληκτικόν δε τρίμετρον , οίον το , διάγοισ'
αβλαβέα παντοδαπάν. και τούτω δε κατακόρως κέχρη
ται Διονύσιος ο ποιητής. ακατάληκτον δε εστί τρίμε
τρον, απάγοις εκ κακότητος μογερού νυ , και τούτο
το μέτρον πολυ εστι παρα Ανακρέοντι και Σαπφοί.
τρίμετρον δε υπερκατάληκτον , το , ενάγοις εις θαλέ .
θοισαν μυρίοις γαίαν. και τρίμετρα μεν ταύτα. τε
τράμετρα δε , βραχυκατάληκτον μεν , οίον το , διάγους
αβλαβέα παντοδαπαν εκ κακών. τούτω δε τω βραχυ
καταλήκτώ τετραμέτρο ολόκληρα επιτίθησιν άσματα
Ανακρέων, τον μεν πρώτον πόδα ιωνικον τιθείς απ '
ελάσσονος , των δε μετ' εκείνον παίωνα τρίτον , δς

1) In margine legitur ex eadem manu : g siustdior árete

ληκτον.
38 T RICHA

έστιν εκ δύο βραχειων και μακράς και βραχείας, είτε

κατά το έθος των επιμίκτων , ως και ανωτέρω είπο
μεν , τροχαϊκήν συζυγίαν , είτα σπονδείον , τα δε τοι
αυτα εξ επιμιξίας καλούσιν ανακλώμενα, ίσως , ως
ένιοι φασί , δια το ανακλασθαι την κλάσι 1) της φω
νης προς απαλότητα. τι μέντοι το κύριον εστίν ανα
κλώμενον , εν τοις κατά αντιπάθειαν μεμιγμένοις έπε
σιν έρουμεν. τετράμετρον δε ακατάληκτον καθαρον
εστί έκαστον των προκειμένων τριων επων. τα δε τοι
αυτα τετράμετρα και επισημότατα εισί, και Φρύνι
χος και παλαιός ποιητής, ό , τε κωμικος και ο τραγι
κος, εν πολλούς φαίνονται χρώμενοι τους τοιούτοις .
και ταύτα μέντοι , ότε εισίν επίμικτα, ανακλώμενα
ονομάζονται , και γαλιαμβικα 35 και μητρωακά. και
γαλιαμβικα μεν , δια το πολλούς , οίτινες ιερούς 1)
ήσαν της Δήμητρος , το τοιούτο μέτρο προς ύμνον
της των θεων μητρος χρήσθαι " δια ταύτα γαρ και
μητρωακά. Η παρ' όσον ανειμένου και έκλυτον το επί
μικτον εστίν εωνικόν . και οι Γαλοί 45 δε , οι εισίν
έθνος τι , τοιούτοι μαλακοί , και θήλειαν νόσον έχειν
διαβαλλόμενοι. ανακλώμενα δε δια την αιτίαν , ήν
έφαμεν ανωτέρω, παρ' όσον ο εν τοις τοιούτοις μυ
θμος ανακλάται προς το χαυνον και μαλακόν. ένδο
ξα είσι και ακατάληκτα τετράμετρα , και μια συλλαβή
των προκειμένων επων περιττεύουσι. Σαπφώ τε γαρ
κέχρηται τούτοις και Αλκμαν και Αλκαίος ο ποιητής.
και πέρα μεν τούτων ουχ εύρεται και τις των ημων
γνωρίων χρώμενος τους απ' ελάσσονος ιωνικούς . ει δ'

1) c . 2) ic . 3) ic. 4 ) Gc. 5 ) Γιe.

 DE METRI S. 39

εισιν , ώς τινες φασί , και πενταμετρα , εκ των ρη

θέντων αν κακείνα ούκ αγνοήσαιμεν.
Περί παιωνικού.
Το παιωνικον καλούμενον μέτρον τους παλαιούς
και κρητικoν ονομάζεται εκ κρητικων γαρ όλων που
δων συγκειται ενίοτε. κρητικος δε εστίν πους και
και αμφίμακρος λεγόμενος , ως και ένα άλλους προ
είπομεν , εκ μακρας και βραχείας και μακρας συλλα .
βής. τούτου του κρητικου ει μεν η τελευταία μακρά
λυθείη εις δύο βραχέα, ποιεί τον καλούμενον α παί
ωνα , εκ μακρας και τριων βραχειων , οίον εχθρότα
τος " ει δ' η πρώτη μακρα λυθείη εις β' βραχέα , τον
λεγόμενον τέταρτον παίωνα ποιεϊ, των ') εκ τριών
βραχειων και μακρας , οίον φιλολόγοι. τέσσαρες γαρ
εισιν οι παίωνες τετρασύλλαβοι" ο α εκ μακρας και
τριων βραχειων· ο β εκ βραχείας και μακρας και
δύο βραχειων , οίον ομώνυμος" ο τρίτος εκ δύο βρα
χειων και μακρας και βραχείας , οίον θεότιμος και δ
εκ τριών βραχειων και μακρας . κρητικον μεν ούν το
μέτρον τους παλαιούς , άπερ ελέγομεν , ωνομάζετο
επει δε πολλοί των κωμικων τε και τραγικών , εξαι
ρέτως δε και ο Αριστοφάνης , του κρητικού την διά
λυσιν εποιήσαντο , πρωτον η τέταρτον παίωνα , και
ως επί το πολυ ως πρωτον , παιωνικον ονομάσθη 3)
δια τούτο. ένιοι δε των παλαιών μετρικων και αυτού
του τετάρτου παίωνος , εκ τριών βραχειων και μα
κρας, τας β ' βραχέας 2) συλλαβας, την δεύτεραν φημί
και την τρίτην, εις μίαν συναιρούντες μακραν , εκ
1) ie, 2 ) Γιο 3) ic,
40 T
TRI CHA

βραχειών το παιωνικών μέτρον προσέθηκαν. βακχείος

γαρ εστί πους ο εκ βραχείας και δύο μακρων , οίον
νοήμων. τινές δε και του πρώτου παιωνικού την β
και τρίτην συλλαβην , αι εισί βραχείαι , εις μίαν μα
κραν συναιρούντες , εκ παλιμβακχείων το παιωνικόν
μέτρον συνέθηκαν. παλιμβάκχειος γαρ εστί πους και
εκ β ' μακρων και βραχείας , οίον το ευκταϊσιν. πλην
σπάνιον το έκ παλιμβακχείων παιωνικών , και , ως ο
Ηφαιστίων αυτος φησί , ανεπιτήδειον, των δε λοι
πων ένδοξότατον μεν και πολυθρυλλητότατον το εκ
πρώτων παιώνω» , ώ δη και Αριστοφάνης κατακόρως
κέχρηται· ου δη και ημείς είς παράδειγμα τους τρείς
εξαρχής τεθείκαμεν στίχους, και το εξ όλων κρητικών
ποδων επίσημόν εστι τους παλαιούς: ού εις ένδειξιν
εν έπος και ημείς επάγομεν. το δ' εξ όλων βακχείων
ποδων ως επ' έλαττον ευρίσκεται τους παλαιούς, όμως
μέντοι εις υπόδειγμα και τούτου ένα στίχον εξεθέ.
μεθα τον τελευταίον. δύναται δε το μέτρον τουτο,
ως Ηφαιστίων λέγει , και μέχρι πενταμέτρου και εξα
μέτρου προκόπτειν, εισί δε και εν τούτω τω μέτρω
καταληκτικά τε και ακατάληκτα και υπερκατάληκτα.
βραχυκατάληκτα γαρ ίσως , ως οι προ ημων μετρικοί
φασιν , ου δεϊ ζητείν εν τώδε τω μέτρω " επί γαρ των
κρητικων ουδε εγχωρεί όλως. δίμετρον μεν καταληκτιο
κον παιωνικον , οίον το , στρατον απερείσιον. μονό
μετρον γαρ , oίμαι , ου δεί ζητείν όλως ουδ' επί τούς
τω τω μέτρω, ως ουδ' εν τοις όπισθεν τους έκ τετρα
συλλάβων ποδων έπεσιν, ίνα μη συνεμπίπτωσι τοις
εκ δισυλλάβων ποδών. κρητικον δε δίμετρον καταλη
κτικών το , ρύσι ίασαι μι. ομοίως και το βακχειακών
δίμετρον ακατάληκτον , παιωνικον μεν , το , αιέν αλο
}
 DE METRIS. 43

όφρονα γε ” κρητικον δε , το , ρύσι άσαιμί σοι. υπερα

κατάληκτον δε δίμετρον , παιωνικον μέν πάλιν, το,
τάρταρον ες ευρέα βάλοις · κρητικών δε , ίνα ται ρύ
σι’ άσαιμι. και δίμετρα μεν ταυτα. τρίμετρα δε , κα
ταληκτικον μεν παιωνικόν, τάρταραν ες ευρέα βαλοϊσ '
έμευ κρητικον δε , ίνα του ρύσι άσαιμι. ακατάλη
κτον δε τρίμετρον, παιωνικόν μέν πάλιν, αιέν ολο
όφρονα πονηρότατον κρητικών δε , ρύσι’ άσαιμι σω
και θείς βρόχου. υπερκατάληκτον τρίμετρον , παιωνικών
μεν , τάρταρον ες ευρέα βαλοϊσ' έμευ απο κρητικόν
δε, ίνα του ρύσι άσαιμι σωθείς. και τρίμετρα μεν
ταύτα . τετράμετρον δε πάλιν καταληκτικον πακωνικόν
έκαστον των προκειμένων τριων επων : & δη και επι
σημότατα εισιν , ως έφαμεν. δια τούτο γαρ και ημίν
είς παράδειγμα παρελήφθησαν. κρητικον δε, οίον το,
ίνα του ρύσι άσαιμι σωθείς βρόχον γε. ομοίως δε
και πεντάμετρα και εξαμετρα κρητικά, το όλον δε
το, ίνα του ρύσι άσαιμι σωθείς βρόχου αντιπάλων,
του ' Αλκμάνος ωνόμασται , ότι πολλά έχρήσατο το
τοιούτω μέτρο Αλκμαν , ώσπερ και Βακχυλίδης. ιστό.
ον δε και τουτο , ότι εμείς μεν καθαρών παιωνικων
τε και κρητικών και βακχειακων τεθείκαμεν παρα
δείγματα : ένιοι δε των παλαιων ποιητών συμπλέκουσι
τοϊς παιωνικούς και πόδας κρητικους, ώσπερ δή ενίοτε
και βακχειακούς, τα μέντοι εξαίρετα ταυτα εισί , τα
εις υποδείγματα ημίν εκτεθέντα, έσχατον μέντοι και
το παιωνικον τέτακται μέτρον τους παλαιούς μετρι
κοίς , και δη και ημίν , παρόσον μονότατόν εστι και
ουδενί των προ αυτού μέτρων επιπλεκόμενον, ή οικει
ούμενον , ως τα Ιωνικα και αλλήλοις, και το χορι
αμβικον , και το αντισπαστικών , και τα λοιπά , ως
 42 TRICHA
!

προείπομεν. και περί μεν των απλών και αμίκτων.

μέτρων τοσαυτα .
Heic definit Trichae Tractatus περί μέτρων in
Cod . Bibliothecae Venetae. In Cod . tamen Abba .
tiae Florentinae , nunc Laurentiano , fequitur im
mediate :
Περί του ηρωϊκού μέτρου. 1

'Εγράφη δε εκ παλαιού βιβλίου.

Το ηρωϊκον μέτρον δακτυλικών εστί κατά γένος. εί Ι

δικώς δε καλείται ηρωϊκον, ή δια το του εξαμέτρου έντε T

λέστερον, και των άλλων τομών σεμνότερον, οίον δίμε

τρον και τρίμετρον και των τοιούτων , ή δια το τον
ποιητήν τα των ηρώων διηγούμενον τούτω μάλιστα
χρήσασθαι. ως άν δε και ονομάζοιτο , κατά την του
γένους , και εστί δακτυλικών, παρατήρησιν μετρείται. εε
δή ουν το δακτυλικον μέτρον δακτύλιο και σπονδείο
ποδίζεται και ρυθμίζεται , λοιπόν αν είη και το
ηρωϊκον τοίς αυτούς , ως είδος , ποσί συντίθεσθαι.
καν γάρ τισιν ο τελευταίος πους έστιν ότε εις ) μα
κράς και βραχείας συγκείμενος συλλαβής τροχαίος
δοκεϊ ή δάκτυλος καταληκτικος , αλλα το ότι σπονο
δείος και ούτος εστίν, αδιαφόρου της τελευταίας δεν
χομένης συλλαβής και κοινής συλλαβής, το γαρ ηρωϊκών
μέτρον ουδέποτε καταληκτικόν έστι , αλλα τελειόν τε
και ακατάληκτον. τροχαίον δε πως έστι δυνατον εν
συνθήκη δακτυλικη λαβείν, και μάλιστα κατά τουτο
εξάμετρον και ηρωϊκον είδος ; έγνως μεν ου τοίνυν
τούτου ως μόνοις δακτύλω και σπονδείο ποδίζεται
το ηρωϊκον , και τούτοις , ως έτυχε, συγκειμένοις , δια
1 ) ic.
 DE METRIS: 45

το ισοχρόνους είναι και άμφω και μηδεμίαν διαφο»

ραν εν τούτοις ευρίσκεσθαι , εξης περί των λοιπών
είπωμεν. έστι μεν γαρ εξάμετρον εντελές και ακατά ,
ληκτον. ουκ αεί δε απαθές, αλ ' 1) επιδεχόμενον, ενίοτε
και πάθη, περί ών μετ' ολίγον είρήσεται. αλλ ' εξαμε
τρον μέν έστι δια το κατα μονοποδίαν μετρείσθαι.
έχει δε πόδας εξ , ώστε και εξάμετρον. εντελές δε εί
ρηται δια το μη προχωρεϊν πέρα του εξαμέτρου μήτε
το ηρωϊκον , μήτε άλλο μέτρον. καθάπαξ γαρ και
συλλαβή και λέξις και πούς και μέτρον μέχρι του
εξ προέκοψαν δια το του αριθμού τέλειον. συλλαβή
μεν , ως στράγξ λέξις δε, ως το Αγαμεμνονίδης:
πους δε , ως το διβακχείος , και δισανάπαιστος , και
οι όμοιοι μέτρον δε , ως το ηρωϊκον , και άλλα. άκα
τάληκτον δε είρηται , ήγουν ανελλιπές , προς αντιδια
στολην βραχυκαταλήκτων και καταληκτικών και υπερ
καταλήκτων, αλλ' ίνα μηδε περί τούτων αγνοείς, βρα
χυκατάληκτον μέν έστι κωλον το όλω ποδι λειπό,
μενον, πλην το βραχυκατάληκτον εν τοις κατα διπο
δίαν μετρουμένοις ευρίσκεται , οίον ιαμβικούς και τρο
χαϊκούς και αναπαιστικοίς , όταν δηλαδή υποθώμεθα
μεν είναι το κωλαν τρίμετρον , ήγουν ποδων εξ , και
έχη μόνους πέντε πάδας , λειπόμενον όλου του έκτου
ποδος , οίαν έστιν εν υποθήσει το , εν ημέραις και
την κτίσιν κτίζεις. τούτο γαρ ει μέχρι τούτου κολο
βωθή , ιαμβικών εστι τρίμετρον βραχυκατάληκτον,
λειπόμενον όλου ποδος του έκτου . και βραχυκατάλη
κτον μεν λέγεται το τοιουτον. καταληκτικον δε εστί τα
λειπόμενων ημίσεος μόνου ποδος , δ και εν ταις και

1 ) fie ,
44 TRICHA :

τα διποδίαν μετρουμένους , και εν τοις κατα μονοπο

δίαν ευρίσκεται. ακατάληκτον δε εστί το μηδενός λει
πόμενον. υπερκατάληκτον δε το περιττεύον ημίσει
ποδός. και περί μεν τούτων τοσαύτα , ει και εν στε
νω κομιση. εξης δε περί παθων εστί διαλαβείν.
Το δε πάθος και κατα περιττότητα γίνεται συλ
λαβής , πάντως έν μόνο φωνήεντι συναιρουμένης δια
μετρικην ανάγκην , ως αποκαθίστασθαι τας β ' συλ
λαβας εις μίαν , και ποιεί την λεγομένην συνίζησιν,
ή διαστολήν χρονικήν , ήν άλλως διορθoύται η κοινή
συλλαβή, αλλ ' έπει πάντα στίχον εις τρία διαιρουμεν,
είς τε κεφαλήν δηλαδή και ούρων και κοιλίαν , και
έστι κεφαλή μεν , ο μόνος και πρωτος πους του στί
γου , ουρα δε μόνος και τελευταίος , κοιλία δε οι εν
τω μεταξυ τέτταρες πόδες " ει μεν εν τη κεφαλή συμ
βαίη τι μετρικον πάθος , ει μεν κατα συλλαβών πε
ριττότητα , ποιεί πάθος το λεγόμενον προκεφάλαιον,
οίον, έως και ταυθ' ώρμαινε κατα φρένα και κατά
θυμόν, συνιζήθη γαρ , και εστί συνεκράθη , το έ μετα
του ως , και λογίζονται αι δύο συλλαβαι αντί μιας.
τινές δε και την χρονικών περιττότητα διορθουμένην
υπο της κοινής συλλαβης τη ειρημένη συνιζήσει συνέ
ταξαν, οίον, οι δ ' επεί ούν ήγερθεν ομηγερέες τ ' εγέ
νοντο. και προκεφάλου μέν παράδειγμα τόδε ή τάδε .
ει δ' εν τη κοιλία του στίχου ή τοιαύτη περιττότης
συμβη , πάθος ποιεί το λεγόμενον προκοίλιον , οίον,
μήνιν άειδε θεα Πηληϊαδεω Αχιλλήoς. συνιζάνεται
γαρ το ι μετα του λη , και λογίζονται αι δύο συλ
λαβαι αντί μιάς , ή συνιζάνεται τόδε μετα του ω,
και γίνεται αυθις το αυτό. περιττότητος δε χρονικής
εν κοιλία παράδειγμα το , ουκ έθελον δέξασθαι,
 DE METRI S. 45

επί πολύ βούλομαι αυτήν ενταύθα γαρ και το

ξασθαι ε εις δάκτυλον λαμβάνεται. ομοία και το
βουλομαι , δια το αεί τα μακρά φωνήεντος επιφερο
μένου κατά διάστασιν του μέρους του λόγου και αν
τι βραχέων λογίζεσθαι . ει δε εν τω τέλει του στίχου,
όπερ ούραν έφημεν, η περιττότης του στίχου γένηται ,
δολιχόουρον το τοιουτον πάθος καλείται . έκ του έναν
τίου δε αύθις η χρονική συστολή , ει μεν κατα τον
α πόδα γένηται , ακέφαλος το πάθος καλείται , οίον ,
επειδή νηας τε και Ελλήσποντον έκοντο. ενταύθα γαρ
το ε μακρον λαμβάνεται δια το εν αρχή είναι λέ
ξεως και κώλου , και βοηθείσθαι ούτως υπό της κοι
νης συλλαβης. αν μέντοι κατα την κοιλίαν το τοιού
τον ευρεθη πάθος , λαγαρος τηνικαύτα ο στίχος κα
λείται . ει δε κατά το τέλος , μείουρος. παράδειγμα
μειούρου το , Τρώες δ' ερρίγησαν, επεί ίδoν αιόλον
όφιν. ενταύθα γαρ το ο μακρον λαμβάνεται διορ
θουται δε διά τε τον τόνον οξύνοντα και το έπα
γόμενον δασυ σύμφωνον. καθόλου δε τας χρονικας
συστολές ή δια το λήγειν εις μέρος λόγου διορθού
μεθα , ως το , έως και ταύθ' ώρμαινε το γαρ ο μα .
κρον λαμβάνεται δια το λήγειν εις μέρος λόγου · άμα
δε και δια την οξείαν τάσιν και το δασύ πνεύμα.
και αμετάβολον δε επαγόμενον οποιονούν των τεσσά
ρων , και δασύ σύμφωνον οποιονούν των τριών κοι
νην ποιεί την συλλαβήν. κοινήν δε λέγω την αντιδη
ρημένην τη μονήρει. η μεν γαρ ενί μόνω χρόνω υπό
ΕΙ
P
κειται , ή τυχον τα μακρώ, ή το βραχύ. ή δε κοινή
συλλαβή δια τούτο κοινή λέγεται , δια το δύνασθαι
και αντί των δυο λαμβάνεσθαι χρόνων. αλλα τα
μεν , κατα συστολης χρόνου , τονδε τον λόγον διορ
46 .* Τ R T C Η Α

θωτέον εστίν. ει δε που τύχη μακρά συλλαβή , διορ

θούται και αυτή κατά λόγον έτερον. ή γαρ επαγό
μενον φωνήεν βραχύνει την δοκούσαν μακραν, ως το ,
βούλοι' εγω λαόν σόον έμμεναι ή απολέσθαι , και
ως το ; ει δ ' εθέλεις , έτερόν τι εγω λόγον εκκορυφώ
σω , και μυρία μυριαχού. ή εαν τα δοκούντα εκτείνει
δύο σύμφωνα , και αμφότερα άφωνα ώσιν , ως το
Ομηρικόν, Θήβας Αιγυπτίας. και γαρ και το π και
το τ άφωνά εισι, και αντί ενος ημιφώνου τυχόν άμε
ταβόλου λαμβάνεται. ή εαν μη όλως πέφυκεν η λέξις
είς σπονδείον ή εις δάκτυλον εισέρχεσθαι. τηνικαύτα
γαρ αυτοδιόρθωτός εστιν είτε εις δάκτυλον είτε μην
είς σπονδείον ειλημμένη δια το άπορον. ηνίκα γαρ
βραχεία μεν εστί η α συλλαβή της λέξεως, η δε μετά
ταυτα μακρα , άρχεται δε η λέξις ή από δύο συμφώ
γων , ως το , Σκαμάνδρειον και Σκάμανδρος , ή από
διπλού συμφώνου , ως το, Ζέλεια και τα όμοια , την
νικαύτα παρ' αυτό μόνον το άπορον η διόρθωσις γί
νεται . Ιστέον δε, ως ου παραλόγως και κατα άνευ λό
γον1) άδειαν ποιητικήν , ώς τινες λέγουσι , τα τοιαύ
τα γίνεται , αλλα κατα λόγον μετρικόν, μουσικών και
φιλόσοφον είδος γαρ μουσικής και η μετρική, ώσπερ
και η ρυθμική και η αρμονική , περί ών μετα ευτά
κτου της αποδόσεως και σαφούς ευκρινείας και διευ
λυτώσεως 3), θεου διδόντος, είρήσεται, ηνίκα και περί
μόνου του ηρωϊκού , αλλά και των λοιπών τομών και
ειδών του δακτυλικού , και ου τούτου μόνον, αλλα
και των λοιπών οκτω μερών και των εκείνων τόμων
και ειδων ευκαίρως μοι σύν θεώ τεχνολογηθήσεται.
1) Mc. 2 ) fic
 DE METRIS. 47

Περί τόμων.
"Οτι το δακτυλικών ουκ έχει μονόμετρον, αλλ'
από του διμέτρου άρχεται , και καταντα μέχρι του
εξαμέτρου , μετρείται δε κατα μονοποδίαν. ότι καται
ληκτικά το δακτυλικών και εις μονοσυλλαβίας και εις
δισυλλαβίαν , υπερκατάληκτα δε και βραχυκατάληκτα
ουκ έχει. ότι καταληκτικόν εις συλλαβην ουχ εύρη
ται εν τω διαμέτρω τρίμετρον καταληκτικον εις συλ
λαβών , το πενθημιμερές και αρχιλόχειον τετράμετρον
καταληκτικον εις συλλαβην σημίειον λέγεται.
Περί τού αιολικού δακτυλικού.
“Ότι αιολικον δακτυλικόν έστι το κατά την α
χώραν έχον πόδα δισύλλαβον οίονούν και την καταν
κλείδα ωσαύτως , τους δε μέσους αδιαφόρους , σπονώ
δείων και δάκτυλον. ότι αιολικον δακτυλικον πεντά .
μετρον ακατάληκτον σαπφικόν τέσσαρες και δεκασύλ .
λαβον ονομάζεται.

Περί του λογοαοιδικού .

“Ότι λογοαοιδικών και δακτυλικόν έστι , το κα
ταρχας μεν δακτύλους έχον β' , ή γή , ή δ', εν τω τέ.
λει δε τροχαίους β' ή ένα. το μεν ουν τρίμετρον τού-.
των , αλκαϊκον καλείται , οίον , και θεον αμερίοις
βροτοίσι. πραξίλλεια δε τετράμετρια , μίαν κατα το
τέλος διποδίαν τροχαϊκήν έχοντα , οίον , ανίδεον θεό
τητα λόγοισιν άμμιν.
Περί τού ανάπαιστικού.
“Ότι το κύριον αναπαιστικoν ανάπαιστον δέχει
ταν και σπονδείον , σπανίως και προκελευσματικον,
48 TRICHA

αδιαφόρους δε τούτους. το δε αιολικον αναπαιστικών, Ι

ίαμβον μόνον εν τη αρχή. το δε λογαοιδικών αναπαι

στικον, επί τέλει ίαμβον και συλλαβην μακράν. ότι
δέχεται το αναπαιστικών και δάκτυλον σπανίως . έχει
δε αποθέσεις εξ , βραχυκατάληκτον , καταληκτικήν εις
συλλαβών , καταληκτικήν εις δισυλλαβίαν , ακατάλη
κτον , υπερκατάληκτον είς συλλαβην , υπερκατάλη
κτον είς δισυλλαβίαν . ότι κατα διποδίαν μετρεί
ται το αναπαιστικόν. ότι το δίμετρον καταληκτι
κον εις δισυλλαβίαν παροιμιακόν και έφθημιμερι
κον καλείται . το τρίμετρον καταληκτικον εις συλ
λαβην συμμιακον καλείται , ότι το τετράμετρον και
εις συλλαβην καταληκτικον αριστοφάνειον καλεί
ται . λογαοιδικόν δε αναπαιστικoν τo και αρχεβού
λειον τόδε , μόρον ού νοέοντες εφιστάμενον κατάντην ,
ήγουν το έχουν τέσσαρας αναπαίστους, ίαμβον ένα και
μακραν συλλαβήν. το αυτό και καλιμάχειον. έστι δε
τρίμετρον τόδε λογαοιδικών αναπαιστικών καταληκτι
κον εις συλλαβήν.
Περί χοριαμβικού.
Το χοριαμβικον , ει μεν εκ μόνων χοριάμβων,
καθαρόν : ει δε και εξ ιάμβων , ή δύο, ή ενος , επί
μικτον. αποθήσεις έχει τρείςκαι καταληκτικον , ακατά
ληκτον , υπερκατάληκτον. ότι το χοριαμβικών και τε
τράμετρα τ ' άλλα κατα μονοποδίαν μετρείται. άρχε
ται δε από διμέτρου . τα πεντάμετρα καταληκτικα
καλλιμάχεια λέγονται. εισί δε και εξάμετρα , άπερ
Φιλίκος και Σιμμίας γράφoυσι. ότι τα επιμίκτω δι
μέτρω Ανακρέων και Αριστοφάνης χρωνται. ότι και
το χοριαμβικον και το αντισπαστικόν τον καμβων δέ.
χονται κατα κλειδα.
.

DE METRI S. 49

Περί του αντισπαστικού.

" Ότι το μεν αντισπαστικών καθαρών εκ μόνων
των αντισπάστων , το δε μικτον καταρχας τρέπεται
εις τα τέσσαρα είδη των δισυλλάβων, και δέχεται
επί τέλους ίαμβον· δ και ανακρεόντειον και γλυκώνειον
καλείται , ότι ουκ έχει το αντισπαστικον μονόμετρον ,
ει μη μόνον υπερκατάληκτον: 8 και δοχμιακόν λέγε
ται και πενθημιμερές , απο έθνους. δοχμιακόν δίμε
τρον καταληκτικον, το και φερεκράτειον , τόδε , πο
λεϋντος πότνιά μευ . έχρήσατο τούτω και Κορίννα.
δίμετρον ακατάληκτον , σύμμετρον , ανακρεόντειον και
γλυκώνειον, τόδε, η όρωναις μεν άφεγγέσι . δίμετρον
υπερκατάληκτον , το σαπφικών και ιππονάκτειον, τόδε,
λύοισα δνοφεραν κνέφαος. τρίμετρον καταληκτικον,
το και φαλαίκειον , όπερ εξ ενος μόνου αντισπάστου,
των δέ άλλων ιάμβων , τόδε , λύοισα δνοφεραν κνέ
φαος ορμάν, το ακατάληκτον δε τρίμετρον , όταν την
τελευταίαν μόνην έχει ιαμβικήν , τας δε δύο αντισπα
στικας, ακληπιάδειον ") λέγεται . χρηται δε τω τοιούτω
μέτρα και 'Αλκαίος . ακατάληκτον τετράμετρον εστί
το , πολεϋντος πότνιά με παρομάτευ *) επίκουρος ευ
δη. μόνον την τελευταίαν διποδίαν ιαμβικήν έχει,
τους προ αυτού δε πόδας αντισπάστους . σαπφικoν δε
ονομάζεται εκπαιδεκασύλλαβον και αλκαϊκόν. τετράμε
τρον υπερκατάληκτόν έστι , το , οδώ δ' είν αβάτα
και παρ' ερήμαισιν ών. τούτο σιμμιακών ονομάζεται.
τοις δε ακαταληκτοις πενταμέτρους Αλκαίος χρηται.

1 ) fic , 2) fic.

D
5ο . Τ R IC Η Α

Περί ιωνικού του απο μείζονος.

" Οτι το καθαρον ιωνικον το από μείζονος κατά
πάσαν χωραν το ιωνικόν δέχεται , εν δε ταϊς αρτίαις
και τον μολοσσόν. ότι το ιωνικον από διμέτρου , και
έως εις τα πεντάμετρα. αποθέσεις δε έχει , καταλη
κτικον , υπερκατάληκτον , ακατάληκτον , βραχυκατά
ληκτον. μετρείται κατα μονοποδίαν. δίμετρον βραχυ
κατάληκτον τόδε , εν δ ' αμερίω φωτί. καλείται τελε
σίλειον. δίμετρον ακατάληκτον, και ως παις πόκα πότνια
σέθεν . καλείται δε κλεομάχειον. δίμετρον υπερκατά
ληκτον, και λάβρον ερύκοισα νεφών. ότι το τρίμε
τρον βραχυκατάληκτον πραξίλλειον καλείται και σαπφι
κόν. ιστέον δε , ότι εν τω τοιούτω τριμέτρω βραχυ
καταλήκτω η ειρημένη Πραξίλλεια και η Σαπφω αντί
του δευτέρου ποδος τροχαϊκήν τιθέασι διποδίαν.
τετράμετρον βραχυκατάληκτον τόδε , και ως παίς πόκα
σος εφ' ύμμιν τερατουργείς. λέγεται δε σωτάδειον.
ιστέον , ότι τα τετράμετρα ακατάληκτα διχως συντι
θίασιν Αιολείς ή γαρ δυσίν ιωνικούς δύο τροχαϊ )
επάγουσι διποδίαν , ή τρισίν ιωνικούς τροχαϊκήν δι
ποδίαν μίαν. του δευτέρου παράδειγμα τόδε , εν δ '
αμερίω φωτί φλέγοισαν ζέσιν ηλίου με. αιολική δε
λέγεται δια το την Σαπφω τούτοις χρήσασθαι αιο
λικώς γράφουσαν.
Περί ιωνικού του απ' ελάσσονος.
" Οτι και το απ' ελάσσονος καθαρον ιωνικον εν
πάση χώρα τον ομώνυμον δέχεται ιωνικόν , εν δε ταϊς
περιτταϊς τον μολοσσον, εναντίως της από μείζονος.
το δε επίμικτον επί τέλους τροχαϊκήν ή διποδίαν ή
1) Gc,
 DE METRIS . 5ι

μονοποδίαν , τον προ των τροχαίων δε πόδα ου δέχε

ται καθαρόν ιωνικον , άλλα παίωνα τρίτον, ός έστιν
εκ δύο βραχέων , και μακρας και βραχείας. ότι και
τούτο από διμέτρου άρχεται μέχρι πενταμέτρου. δί
μετρον καταληκτικον , διάγους αβλαβέα. λέγεται δε
τιμoκρεόντειον. δίμετρον ακατάληκτον , απάγοις εκ
κακότητος. τούτο δε όταν συμμίγνυται τη τροχαϊκή
μονοποδία , και προ αυτής, ως είπομεν , τον παίωνα
τρίτον δέχεται , και ανακρεόντειον ονομάζεται , οίον ,
κραδίην μέσην γυναίκες έδραμον δύσοιστον οίμον.
ταυτα δε τοϊς νεωτέροις και άλλως ποδίζεται δια το
σαφέστερον, oίμαι, ήγουν έξ αναπαίστου, δύο ιάμβων
και συλλαβής. καταληκτικόν τρίμετρον , διάγοις αβλα
βέα παντοδαπάν. τούτο δε και Διονύσιος κέχρηται,
τοϊς δε ακαταληκτοις τριμέτρους Ανακρέων και Σαπφώ :
τετράμετρον βραχυκατάληκτον , διάγοις αβλαβέα πανω
τοδαπάν εκ κακων. λέγεται και ανακρεόντειον, αλλ '
όταν ο μέν α πους ιωνικός έστιν απ' ελάσσονος, ο
δε δεύτερος παίων , τρίτος και εξης κατά το έθος των
επιμίκτων τροχαίος και σπονδείος , και του τροχαϊκού
εισί , ταύτα δε καλούσιν και ανακλώμενα , δια το
ανακλασθαι και οίον μαλθακίζεσθαι εν τοις τοιού
τοις την φωνήν. τετράμετρα ακατάληκτα καθαρά και
φρυνίχια καλούνται και ο κωμικος γαρ Φρύνιχος,
και ο τραγικός έχρήσατο τούτοις, και ταύτα δε , ότε
εισίν επίμικτα , ως έφαμεν , ανακλώμενα καλούνται
και γαλιαμβικά και μητρωακά δε λέγονται , δια το
τη μητρί των θεών τη Δημήτερι ή τη Ρέα τοιούτους
ύμνους άδειν. γαλιαμβικά δε από Γαλών, οίτινες
έθνος είσί , κέκληται. τοις ακαταλήκτρις τετραμέτρους
Σαπφα και Αλκμαν καί Αλκαίος έχρήσατο
D 9
 TRICH
52 A ,
Περί του παιωνικού . Υ

" Οτι το παιωνικών και κρητικον λέγεται . κρητι

κος δε πους και αμφίμακρος . ότι από διμέτρου εις
εξάμετρον χωρεί, και μετρείται κατα μονοποδίαν,
βραχυκατάληκτον ουκ έστιν εν αυτω. το ένδοξον ούν
σύγκειται εκ πρώτων παιώνων , ώ και Αριστοφάνης
κέχρηται. επίσημον δε εστι και το εκ κρητικων - πο
δων συγκείμενον . το δ' εξ όλων βακχείων ποδων επ '
έλαττον ευρίσκεται. δίμετρον καταληκτικόν , στρατόν
απερείσιον. κρητικόν δε καταληκτικόν , ρύσι άσαιμι .
βακχειακον δε, έρανναν πονη. βακχειακόν τετράμετρον
καταληκτικον , έρανναν πονησάμενος κούρα λύραν.
τετράμετρον δε ακατάληκτον κρητικον , ίνα του ρύσι
άσαιμι σωθείς εκ βρόχων. το δε εξάμετρον κατα
ληκτικόν κρητικον, οίον, ίνα του ρύσι’ άσαιμι σωθείς
βρόχων αντιπάλων . και αλκμανικον καλείται και
βακχυλίδιον. Ιστέον δε , ότι ένιοι των παλαιών ποιη
των συμπλέκουσι τοις παιωνικούς και πόδας κρητικούς
και βακχειακούς ενίοτε.
Περί των κώλων της στροφής και αντι
στροφής του α . είδους των Ολυμπίων
ΙΠινδάρου .
Του πρώτου είδους η στροφή και αντίστροφος
κώλων εξ'. ών το α αντισπαστικόν δίμετρον ακατά
ληκτον , δ και απο Γλύκωνος γλυκώνειον καλείται. τα
β τροχαϊκόν δίμετρον βραχυκατάληκτον , δ και έθυ
φαλικον από του Ιθυφάλου του Διονυσίου. το τρίτον
χοριαμβικόν δίμετρον καταληκτικόν . το τέταρτον ανα
παιστικόν δίμετρον καταληκτικον , δ και παροιμια
κον , ότι αι παροιμίαι των τοιούτω μέτρω έγράφοντο.
 DE METRIS. 53

το ε όμοιον τω β, ήγουν τροχαϊκόν και έθυφαλικών,

πλην τον δάκτυλον έν τη τρίτη έχει και ουκ εν τη
β. το έκτον όμοιον, το ζ τροχαϊκόν δίμετρον κατα
ληκτικόν , δ και ευριπίδιον και ληκίθυον ) , ως εκ
του λυκιθίου 3) : το γαρ λυκίθιον , όπερ και σίφωνα
λέγομεν , ήχον αποτελεί εκ του ανθρωπείου πνεύμα
τος, οίον και τροχαίος πούς. το ή τροχαϊκον μονόμεν
τρον υπερκατάληκτον. το θ ' ιαμβικόν δίμετρον υπερ
κατάληκτον. το δέκατον αντισπαστικόν δίμετρον και
ταληκτικόν. το ενδέκατον τροχαϊκόν δίμετρον ακατά
ληκτον. το τρισκαιδέκατον προκελευσματικόν δίμετρον
καταληκτικον. έχρήσατο δε προκελευσματική δια το
ταχύ της φήμης. και αλλαχού γαρ , νοι υπό γλυκυτά .
τω , δια το ταχύ του νου. και αλλαχού, οπότ ' εκάλε
σε πατήρ , δια το ταχύ της κλίσεως ). τοιούτος γαρ
και προκελευσματικός ταχύς. το τεσσαρεσκαιδέκατον
όμοιον τω ζ. το ιε' εξ αντισπάστου και παίωνος α
δίμετρον υπερκατάληκτον. το εκκαιδέκατον αντισπα
στικόν τρίμετρον καταληκτικον, πλην ή μίξις αυτού αν .
τιπαθής. το επτακαιδέκατον αντισπαστικού τρίμετρου
βραχυκατάληκτον , δ και φαλαίκειον απο Φαλαίκου.
Περί της επωδού.
Η επωδος κώλων ιγ. ών το α παιωνικον υπερ
κατάληκτον. το β ιαμβικόν πενθημιμερές . το γ άν
τισπαστικον, εκατέρωθεν δε έχει άμβους. το δ ιαμ
βικόν πενθημιμερές , και εξης πόδες ίαμβοι τρείς, ως
είναι το παν ιαμβικoν τρίμετρον καταληκτικόν. το
έ παιωνικόν τρίμετρον. το έκτος αντισπαστικών τμ
1) ic , 2 ) Γic . 3) ic.
54 TRICHA

μετρον ακατάληκτον, συνεζευγμένον μετά ιάμβων. τα

έβδομον ιωνικον από μείζονος δίμετρον υπερκατάλη
κτον, τροχαίοις μεμιγμένον . το όγδοον ιαμβικόν δί
μετρον βραχυκατάληκτον . το έννατον ιωνικον απο
μείζονος δίμετρον βραχυκατάληκτον. το δέκατον ιαμ
βικόν δίμετρον , δ' και ανακρεόντειον, το ενδέκατον
ιωνικον απο μείζονος δίμετρον ακατάληκτον : η πρώ
τη αδιάφορος. το δωδέκατον έπιωνικών εξ αντισπά
στου τρίμετρον καταληκτικόν : η κατακλείς τροχαίος
και συλλαβή. το τρισκαιδέκατον όμοιον τω της στρο
φης τρίτω.
Περί των κώλων της στροφής του είδους .
Του β είδους η στροφή και αντίστροφος κών
λων, ιδ'. τα πρωτας της στροφής περιοδικον, ήτοι δύο
ίαμβοι , και δύο τροχαίοι, καλείται δε περιοδικον ,
ότι ουκ έστι μέτρον τι είδος , ή ιαμβικου, τροχαϊ
κου , ή ετέρου τινος , αλλ ' απλώς περίοδος καλείται
το υπέρ άνω των τεσσάρων συλλαβών σύστημα μέν
χρι γαρ τεσσάρων συλλαβων σύστημα. μέχρι γαρ τεσ
σάρων συλλαβων γνώριμοι οι πόδες , το δε πλέον πε
ρίοδος, το β ιωνικον δίμετρον καταληκτικών απο
τροχαίων , διαλελυμένου του α εις τρεις βραχείας, το
τρίτον αντισπαστικόν δίμετρον ακατάληκτον , πλην και
πρωτος αντίσπαστος διαλύεται εις δύο βραχείας και
μακραν μίαν και η κατακλείς ιαμβι:: ή, το δ χορι
αμβικόν δίμετρον καταληκτικών απο ιαμβικής συζυ
γίας , ήτοι του α σπονδείου. το ιαμβικόν δίμετρον
βραχυκατάληκτον ο δεύτερος πoυς χορείος. το ς' αν,
τίσπαστος και συλλαβή, το ζ ιωνικον απ' ελάσσονος
δίμετρον καταληκτικον από τροχαίων: τους ιωνικούς
 DE METRIS . 55

γαρ οικείοι οι τροχαίοι , το όγδοον ιωνικον από μεί

ζονος δίμετρον ακατάληκτον. το ένατον παιωνικόν δί.
μετρον ακατάληκτον εκ παίωνος τετάρτου και κρητι
κρύ, το δέκατον αντισπαστικόν δίμετρον καταληκτι
κον εις συλλαβήν · τετρασύλλαβοι γαρ οι πόδες " ή
τελευταία αδιάφορος. το ενδέκατον όμοιον τα έκτη,
το δωδέκατον αντισπαστικόν δίμετρον βραχυκατάλης
κτον . το τρισκαιδέκατον ιαμβικόν έφθημιμερές" ο τρί
τoς πoυς τρίβραχυς. το τεσσαρεσκαιδέκατον ιαμβι .
κον δίμετρον βραχυκατάληκτον.
Περί της επωδού.
Η επωδός κώλων οκτώ. ών το πρώτον χοριαμβι
κον τρίμετρον βραχυκατάληκτον , ιαμβικόν το πρώτον,
ήτοι σπονδείος συγγενείς γαρ τω χοριάμβω. το β χον
ριαμβικόν δίμετρον υπερκατάληκτον αρχόμενος από
τροχαίων , και μάλλον επιχοριαμβικον καλείται δια
το των τροχαίων ανοίκειον. το τρίτον αντισπαστικών
δίμετρον βραχυκατάληκτον, το δ ' παιωνικόν δίμετρον
ακατάληκτον , όμοιον τω θ' της στροφής , ") συνηρη
μένας έχοντας β ' βραχείας συλλαβας , του β ποδος
εις μίαν μακράν, το έ ιαμβικόν δίμετρον ακατάλης
κτον . το έκτον μικτον τροχαϊκόν από ιαμβικής συζυ
γίας τρίμετρον ακατάληκτον εις το λαίον συνίζησις .
το έβδομον έπιωνικόν δίμετρον έπιωνικόν δε δια
τους ιάμβους , δινοίκειοι γαρ , οικείοι οι τροχαίου .
το όγδοον ιαμβικών μικτών από τροχαίων τρίμετρον
καταληκτικόν,

1) In marg. ο ροσσόν.
56 TRICHA

Περί των κώλων της στροφής του και είδους.

Του τρίτου είδους η στροφή και αντίστροφος
κώλων εννέα . ών το α εγκωμιολογικών καταληκτικόν.
εγκωμιολογικον δε εστί το διπενθημιμερές λεγόμενον.
πενθημιμερή γαρ εισί δύο , ιαμβικών και δακτυλικών ,
και έστιν ότε ενί στίχο μίγνυνται . αλλ' εαν μεν προ
τεθήται το ιαμβικον , ιαμβέλεγος καλείται από της
ποιότητος · ει δε το δακτυλικών , διπενθημιμερές απο
της ποσότητος, το αυτο δε και εγκωμιολογικόν σύγ
κειται γαρ εγκώμια εκ του τοιούτου μέτρου. ιαμβέλε
γος δε καλείται , ότι το έλεγείαν μέτρον εκ δύο πεν
θημιμερων δακτυλικών συγκειται. αλλα το μέν α δέ
χεται και σπονδείους, το β δε μόνον δακτύλους.
15) έπει γούν και τούτο εκ δύο πενθημιμερων συγκεί
ται , ου μην δακτύλων , αλλα του α ιαμβικού , δια
τουτο ιαμβέλεγος καλείται . έστι δε ασυνάρτητον, διό
τι μη πεφυκως 2) ηνώθη. το δε εν κόλoις ) ασυνάρ
τητον, τούτο αντιπαθές εναντίοις ποσίν ηνωμένης ,
το β πρυσοδιακόν από μείζονος δίμετρον ακατάλη
κτον. λέγεται δε προσοδιακον , διότι και έν εορταϊς
τοιούτοις εχραντο μέτρους , ως και νυν Πίνδαρος εις
την των Θεοξενίων εορτήν. εν γαρ ταις εορταϊς πρός
οδοι εγίνοντο και εισφοραί πλείους . σύγκειται δε το
προσοδιακον εξ ιωνικού μείζονος και χοριάμβου. πολ
λάκις δε τρέπεται ο Ιωνικός ες τον συγγενή τρο
χαίον , ως γίνεσθαι παίων δεύτερος. το τρίτον προς
οδιακόν τρίμετρον" κατα μονοποδίαν γαρ μετρεί
ται μέχρι του πενταμέτρου. πεντάμετρος γαρ γενό
μενος τριακοντάσημός εστιν , ήτοι τριακοντάχρο
1) In marg. περισσόν. 2) Γιο , 3 ) α.
 DE METRI S. 57

νος . πέρα δε του τριακοντασήμου ο προβαίνει στί

χος καθ' Ηφαιστίωνα. διο και μέχρι πενταμέτρου
χωρεί το προσοδιακόν, το τέταρτον δίμετρον υπερκα
τάληκτον προσοδιακον από μείζονος ιωνικού και χο
ριάμβου. το έ προσοδιακον τρίμετρον καταληκτικον
εκ τροχαϊκού και χοριάμβου και ιωνικού απ' ελάσσο
νος , ώσπερ δη τραπείς εις τροχαίον ποιεί επίτριτον.
δεύτερον, γίνεται δε προσοδιακών και απ' ελασσόνων.
το έκτoν ιαμβικόν πενθημιμερές . το έβδομον τροχαί
κον δίμετρον ακατάληκτον., το όγδοον όμοιον τω α
της στροφής. το έννατον στησιχόρειον εξ επιτρίτων
τρίμετρον ακατάληκτον δεύτεροι δε οι επίτριτοι .
και εκείνος γαρ δ λυθείσης , και της του στίχου πρώ
της συλλαβής , εις β ' βραχέα , από Στησιχόρου ευ
ρόντος αυτό .
Περί της επωδού.
Η επωδος κώλων θ '. ών το πρώτον τροχαϊκον
δίμετρον ακατάληκτον. το δεύτερον, δακτυλικών πεν
θημιμερές, το τρίτον προσοδιακόν απ' ελάσσονος τρί
μετρον καταληκτικόν : ο πρώτος πους από τροχαίου ,
ως γίνεσθαι επίτριτον δεύτερον, το τέταρτον ιωνικών
απο μείζονος δίμετρον ακατάληκτον . το έ προσοδια
κον δίμετρον εκ χοριάμβου και ιωνικού απ ' ελάσσο
νος. το έκτον όμοιον το α της στροφής. το ευδο
μον 2) εγκωμιολογικών διπενθημιμερές: εν δε τη μα
κρά συναίρεσιν έχει των β' βραχέων. 2) το έννατον
στισηγόρειον 45. τρίμετρον υπερκατάληκτον έξ επιτρί
των δευτέρων,

1 ) In marg. περισσόν, 2) Πe ,
5) In marg. περισσόν, 4) ic,
58 TRICHA

Περί των κώλων της στροφής του και είδους.

Του τετάρτου είδους η στροφή και αντίστροφος
κώλων ιε. το α προσοδιακόν ανακλώμενον δίμετρον
υπερκατάληκτον. το β αναπαιστικόν δίμετρον ακατά
ληκτον. το γ ιθυφαλικον , ήτοι τροχαϊκόν δίμετρον
βραχυκατάληκτον. λέγεται τούτο και ημιόλιον , καθό
τι τροχαϊκόν εν μέτρον εστί και ήμισυ. η τελευταία
αδιάφορος. το τέταρτον Ιωνικόν τρίμετρον βραχυκατά
ληκτος απο μείζονος. η πρώτη δε μακρα συλλαβή δια
λύεται εις δύο βραχείας . το πέμπτον Ιωνικόν δίμε
τρον ακατάληκτον, των άρχουσών ουσών αδιαφόρων,
και εν μέν τω α ιωνι αρχομένου ιάμβου· δ και Ηφαι
στίων παρατηρείται πολλάκις γαρ, φησίν, από βρα
χείας και μείζων ιωνικος άρχεται τους μετρικούς · εν δε
τω δευτέρω τροχαίω , δς οικείος ιωνικούς. το έκτον .
Ιωνικόν από μείζονος τρίμετρον βραχυκατάληκτον. το
ευδομον ') λογαοιδικών εξ αναπαιστικών. το όγδοον
φερεκράτειον αντισπαστικόν. έστι δ' ότε ο α γίνεται
σπονδείος αντίσπαστος. ενδέει δε συλλαβής προς το
φερεκράτειον είναι, έoικε δε είναι διτρόγαιον. το έν
νατον ιαμβικόν έφθημιμερές, το δέκατον έπιωνικών
απ' ελάσσονος. το ενδέκατον τροχαϊκόν δίμετρον ακα
τάληκτον , διαλυθέντων των δύο ποδών, το δωδέκατον
Ιωνικόν εξ ελάσσονος και μείζονος δίμετρον υπερκας
τάληκτον. το τρισκαιδέκατον ιωνικον από μείζονος
μιόλιον. το τεσσαρεσκαιδέκατον Ιωνικόν" η καταν
κλείς τροχαίος. το πεντεκαιδέκατον ιαμβικόν πενθη
μιμερές.

1) Eic ,
 *

DE METRIS . 59

Περί της επωδού.

Η επωδος κώλων ιβ'. το α ιωνικον απο μείζον
νος δίμετρον ακατάληκτον. το β χοριαμβικόν η κα
τακλείς ίαμβος , ως συγγενής . το γ ιαμβικόν. το τέ
ταρτον προσοδιακόν εξ ιωνικού και χοριάμβου και
συλλαβής. τα ε επιχοριαμβικόν δίμετρον υπερκατά
ληκτον , από τροχαίων αρχόμενον · οα τρίβραχυς. το.
έκτον ιαμβικόν δίμετρον βραχυκατάληκτον. το έβδο
μον δακτυλικoν τρίμετρον καταληκτικόν " μετρείται δε
και ως προσοδιακόν . το όγδοον περιοδικόν διπλούς
ίαμβος και διπλούς τροχαίος, ως εν τω α κώλο του
β είδους. το ένατον περιοδικόν διπλούς τροχαίας,
αρχομένου ιάμβου. το δέκατον ιαμβικόν δίμετρον βρα
χυκατάληκτον. το ενδέκατον τροχαϊκον , λυομένου που
δος του α. οι τέσσαρες δε τροχαίοι επίτριτου μέτρον
καλουνται, ώσπερ και η ) τρείς, ημιόλιον, το δωδέκα
τον ιαμβικόν δίμετρον βραχυκατάληκτον.

Περί των κώλων των στροφών και αντι

στροφών του ε είδους,
Το πέμπτον είδος της στροφής έχει περιόδους
απλας εαυτό συμφωνούσας" ου γάρ έστιν επωδος η
τρίτη : έκ κώλων δε εστι ιθ'. τα α δακτυλικών τρίμε
τρον καταληκτικόν, το β ιωνικον απ' ελάσσονος , της
πρώτης συζυγίας τρίτον παίωνα επιδεξαμένης , όπερ
γίνεται επί του Ιωνικού. το τρίτον ιθυφαλικών παρα
μίαν συλλαβών, το τέταρτον δακτυλικον πενθημιμερές,
το έ ιθυφαλικον παρά μίαν συλλαβήν. το και ανα
παιστικόν σύγκειται δε εκ δύο αναπαίστων και βακ

1) Πε,
 60 T RICHA

χείου , όπερ πάσχει τα αναπαιστικά , και εξης ανα

παίστου καταληκτικού. το έβδομον ιθυφαλικόν. το
όγδοον φερεκράτειον. το έννατον προσοδιακον εκ του
απ' ελάσσονος και χοριάμβου. το δέκατον δακτυλι
κον δίμετρον ακατάληκτον. το ενδέκατον δακτυλικών
πενθημιμερές . το δωδέκατον ιθυφαλλικόν. το ιγ ομοί
ως το έκτο. το ιδ ιθυφαλλικόν. το ιε διμοιρον
έπους . το ις ιθυφαλλικών. το ιζ διμοιρον έπους. το
ιη εγκωμιολογικών περί την τελευταίαν συλλαβήν. το
ι ιθυφαλλικόν.
Περί των κώλων των στροφών και αντιστρο
φων του και είδους.
Του έκτου είδους η στροφή και αντίστροφος
κώλων ια. το α ιαμβικόν δίμετρον ακατάληκτον. το
β προσοδιακον δίμετρον ακατάληκτον. το γ προσο
διακον τρίμετρον ακατάληκτον , πρώτου χοριάμβου.
το δ' εγκωμιολογικόν, το ε ευριπίδειον. το και προσο
διακον υπερκατάληκτον δίμετρον. το ζ ιαμβέλεγος.
το ή ίαμβος τρίμετρος. το θ ' όμοιον τω έκτο. το δέ
κατον εγκωμιολογικόν. το ενδέκατον ιαμβικόν δίμετρον
υπερκατάληκτον.
Περί της επωδού.
Η επωδος κώλων ιδ '. το πρώτον εγκωμιολογι
κον παρά μίαν συλλαβής του πενθημιμερές 15 ιαμ
βου, το β προσοδιακόν δίμετρον ακατάληκτον. το
τρίτον στησιχόρειον τω πινδαρικω ιδιώματι ο γαρ
τροχαίος αντί τροχαίου ίαμβον έχει , το δ αναπαι

1) ic.
 DE METRI S. 6.

στικών μονόμετρον ακατάληκτον. το έ ιωνικον δίμε

τρον υπερκατάληκτον. το ς' ή ιωνικον μονόμετρον
υπερκατάληκτον , η αναπαιστικών μονόμετρον ακατά
ληκτον. το η ευριπίδεθον. το και όμοιον τω δευτέρω,
κατά το έθος τους ιωνικούς τους από βραχείας. το ι
δακτυλικών πενθημιμερές. το ια όμοιον τω β. το ιβ
δακτυλικών τρίμετρον καταληκτικόν . το ιγ προσοδια
κον από χοριάμβου. το ιδ τροχαϊκόν στησιχόρειον.
Περί των κώλων των στροφών και αντιστρο
φων τουζ είδους..
Του ζ είδους η στροφή και αντίστροφος κώλων
ια. το α ιωνικόν δίμετρον καταληκτικόν . το β προς
οδιακόν δίμετρον ακατάληκτον. το γ τροχαϊκόν δίμε
τρον ακατάληκτον. το δ ευριπίδειον. το ε ιαμβικών
δίμετρον υπερκατάληκτον. το ς' δακτυλικών πενθημι
μερές. το ζ όμοιον τω β . το όγδοον εγκωμιολογικόν.
το θ ' όμοιον τω έκτω, δακτυλικών πενθημιμερές. το
ο ιωνικόν δίμετρον. το ια δικτυλικoν τρίμετρον.

Περί της επωδού.

Η επωδος κώλων ιγ . το πρώτον δακτυλικών πεν
θημιμερές . το β ιωνικών προσοδιακόν τρίμετρον
ακατάληκτον. το γ τροχαϊκόν δίμετρον ακατάληκτον.
το δ δακτυλικών τρίμετρον ακατάληκτον, ή προσοδια
κον δίμετρον ακατάληκτον. το ς, δοκεϊ μου, και τού
το δακτυλικον εστίν ακέφαλος έφθημιμερές , ή πε
ριοδικον , διπλούς τροχαίος. το ζ προσοδιακόν δίμε
τρον ακατάληκτον. τo η τροχαίος δίμετρος ακατάλη
κτος . το θ ' δακτυλικών πενθημιμερές. το ι' ιαμ
βέλεγος , του α ιάμβου λελυμένου. το ια ιωνικόν

!
 . Τ R 1C Η Α .

απ' ελάσσονος δίμετρον καταληκτικόν. το ιγy στη

σιχόρειον.
Περί των κώλων της στροφής και αντι
στρόφου του η είδους.
Του η είδους η στροφή και αντιστροφή κώλων
θ '. το πρωτον τροχαϊκον επίτριτον, ή χοριαμβικόν.
το β ιωνικόν απ' ελάσσονος . το τρίτον ιαμβέλεγον
πλεονάζον συλλαβή 1). το τέταρτον επιχοριαμβικον
πινδαρικόν. το ε προσοδιακόν δίμετρον υπερκατάλη
κτον. τος προσοδιακον τρίμετρον καταληκτικον, του
Γωνικού μέσου όντος. το ζ δακτυλικών πενθημιμερές .
το ή ιωνικόν δίμετρον καταληκτικόν. το θ ' ευριπίδειον.

Περί της επωδού.

Η επωδος κώλων ια . το α προσοδιακόν τρίμε
τρον ακατάληκτον. το β δακτυλικών τρίμετρον ακα
τάληκτον. το γ χοριαμβικόν δίμετρον καταληκτικόν.
το δ εγκωμιολογικών περί την τελευταίαν συλλαβήν.
το ε δακτυλικών τρίμετρον τελικών και προσοδιακόν.
το 5' ομοίως τω αυτω. το ζ ομοίως τω αυτω. το η
δακτυλικον πενθημιμερές. το θ ' προσοδιακον τρίμε
τρον ακατάληκτον ο α εξ ιάμβων αδιάφορος , ο β
χορίαμβος. τοι ιωνικον απ' ελάσσονος, τροχαϊκής
συζυγίας και τρίτου παίωνος , κατά το σύνηθες των
Γωνικών και τριμέτρων βραχυκαταλήκτων, το ια ιαμ .
βικόν δίμετρον ακατάληκτον.

i) ic.
 DE METRIS. 63

Περί των κώλων της στροφής και αντι

στρόφου του θ ' είδους .
Του εννάτου είδους η στροφή και αντίστροφος
κώλων ις '. το α αναπαιστικών μονόμετρον υπερκατά
ληκτον . το β ιωνικον δίμετρον καταληκτικον εις τρο»
χαϊκήν συζυγίαν. το γ φαλαίκειων, αντισπαστικόν. το
δ γλυκώνειον, οίον εστίν αντισπαστικόν. το ε ιαμβι
κον μονόμετρον υπερκατάληκτον. το ' όμοιον τω
τάρτω. το ζ ιωνικόν δίμετρον βραχυκατάληκτον. το
η ομοίως το 1) δ και 5. το θ' ομοίως τα ζ. το
δέκατον περιοδικών , επίτριτον τροχαίον. το ια ομοί
ως τω ζ και θ '. το δωδέκατον γλυκώνειον. το ιγ.
ομοίως τω ζ και θ ' και ια . το τεσσαρεσκαιδέκατον
ιαμβικόν δίμετρον καταληκτικόν. το δε έπιωνικόν
άτακτον , β ' σπονδείους έχον. το ις ' έπιωνικόν καθα
ρον , δίμετρον ακατάληκτον.

Περί της επωδού.

Η επωδος κώλων ι . το α ιαμβικόν δίμετρον
ακατάληκτον. το β ιαμβικόν δίμετρον υπερκατάλη
κτον. το γ αναπαιστικόν δίμετρον καταλήγον μια
συλλαβή . το δ ιωνικον καταλήγον εις τροχαϊκήν συ
ζυγίαν , δίμετρον υπερκατάληκτον. το ε' δακτυλικών
έφθημιμερές. το προσοδιακόν τρίμετρον καταλη
κτικόν " το α ιωνικον απο μείζονος , το β χορίαμβος ,
το γ ιωνικον απ ' ελάσσονος. το ζ τρίμετρον έπιωνι
κον βραχυκατάληκτον. το ή διπλούς τροχαίος και
διπλούς αμβος. το θ ' ιωνικόν δίμετρον βραχυκατά

1) Gc.
 64 TRICHA

ληκτον αδιάφορον κατά την άρχουσαν. το δέκατον

αντισπαστικών εννεασύλλαβον σαπφικών, πλεονάζον
του γλυκωνείου μια συλλαβη.

Περί των κώλων της στροφής και αντι

στροφής του ί είδους.
Τούι είδους η στροφή και αντίστροφος κώλων
η. το α ασκληπιάδειον αντισπαστικών τρίμετρον ακα
τάληκτον , του α αντισπάστου από βραχέος αρξαμέ
νου. το β χοριαμβικoν τρίμετρον βραχυκατάληκτον,
αρξάμενον απο ιαμβικού και ληγον εις ίαμβον, το γ
ιαμβικόν δίμετρον υπερκατάληκτον. το δ τροχαϊκον
δίμετρον ακατάληκτον , διηρημένου του α ποδός. το ε
αναπαιστικόν δίμετρον βραχυκατάληκτον , ή προσο
διακόν δίμετρον ακατάληκτον. το και αντισπαστικον
δίμετρον βραχυκατάληκτον, και εστί φερεκράτειον παρα
συλλαβήν. το ζ ιωνικόν τρίμετρον καταληκτικόν η α
συλλαβή ιωνική , η β ιαμβική, είτα τροχαίος, οικεί
ος τη ιωνική, το ή γλυκώνειον , όπερ έλυσεν εν τω,
πέφνε Κτέατον αμύμονα , εννεασύλλαβον.
Περί της επωδού.
Η επωδος κώλων θ '. το α χοριαμβικόν τρίμετρον
βραχυκατάληκτον, ου ηα συλλαβή ιαμβική , του β
δος αναλυομένου, είτα χoρίαμβος, είτα πους απλούς. το
β προσοδιακόν τρίμετρον ακατάληκτον ο α τροχαίος ,
του α ποδος λελυμένου , είτα Ιωνικός απο μείζονος ,
είτα χoρίαμβος. το γ ιαμβικoν τρίμετρον βραχυκατά
ληκτον λελυμένων . το δ ιωνικον τρίμετρον ακατάλης
κτον απο ιαμβικής συζυγίας λελυμένης. το ε ιωνικον
τετράμετρον καταληκτικόν , του γ παίωνος αντί απ'
 DE METRIS, 65

ελάσσονος κειμένου , και τροχαίου και συλλαβής. το

σ' ιαμβικόν. το ζ προσοδιακόν τρίμετρον βραχυκα
τάληκτον εξ ιωνικού του από μείζονος και ποδός ημί
σεος . το η ιαμβικόν δίμετρον ακατάληκτον ο β πους
ανάπαιστος , ο δε τέταρτος τρίβραχυς . το ' ιωνικων
δίμετρον καταληκτικών από τροχαϊκής,

Περί των κώλων της στροφής και αντι

στροφής του να είδους.
Του τα είδους η στροφή και αντίστροφος κώλων
5. το πρωτον ιαμβέλεγος, της τελευταίας εις την αρ
χαίαν μετατιθείσης 1). το β όμοιον τω α παρα την
τελευταίαν συλλαβήν. το γ τα αυτού παρά τον τεν
λευταίον πόδα. το δ μικτον εκ διμέτρου τροχαϊκού
και ημίσεος έπους. το ε τροχαϊκόν δίμετρον βραχυκα
τάληκτον εις ιαμβον πινδαρικα έθει. το 5' ιαμβέλες
γος ή ιαμβικόν τρίμετρον ακατάληκτον.
Περί της επωδού.
Η επωδος κώλων ι . το α εγκωμιολογικόν, το β
δίμοιρον έπους, το τρίτον ιαμβέλεγος παρά την ασυλ
λαβήν. το δ τροχαϊκόν τρίμετρον καταληκτικών. το
έ όμοιον το αυτο, το ευριπίδειον. το έβδομον
εγκωμιολογικών πινδαρικώ έθει. επιλαμβάνονται δε
αυτού δια τον δάκτυλον, το όγδυον χοριαμβικόν δί
μετρον υπερκατάληκτον. το έννατον ευριπίδειον, τον
τροχαϊκόν δίμετρον ακατάληκτον.

1 ) Ge. 2) ic.

Ε
66 T RIC Η Α

Περί των κώλων της στροφής και αντι

στροφής του ιβ' είδους . .

Του 13 είδους η στροφή και αντίστροφος κώ

λων ιθ'. το α ιαμβέλεγος , λειπούσης της πρώτης
συλλαβής , ή του τέλους μετα κειμένου ") επί την αρ
χήν. το β επιχοριαμβικόν δίμετρον ακατάληκτον, το
γ προσοδιακον δίμετρον ακατάληκτον. το δ τροχαϊ
κον τρίμετρον καταληκτικόν , το ε πινδαρικόν εκ Στη
σιχόρου τρίμετρον ακατάληκτον. το ς' ιαμβέλεγος ,
του τέλους επί την αρχήν μετακειμένου. το ζ εύρι
πίδειον, το η προσοδιακόν δίμετρον υπερκατάληκτον.
το ένατον ευριπίδειον .
Περί της επωδού.
Η επωδος κώλων ι. το α εγκωμιολογικόν, το
δακτυλικών τρίμετρον ακατάληκτον. το γ ευριπίδειον.
το δ αναπαιστικόν τρίμετρον βραχυκατάληκτον. το ε
προσοδιακον και συλλαβή. το 5 τροχαϊκόν δίμετρον
ακατάληκτον. το ζ ιαμβέλαγος , της α αφηρημένης, ή
του τέλους μετακειμένου. το η πινδαρικών από Στη
σιχόρου. το θ ' στησιχόρειον. τοι τροχαϊκόν δίμε
τρον ακατάληκτικον *).
Περί των κώλων του ιγ είδους.
Του ιγ είδους η στροφή και αντίστροφος κών
λων ια. το α αντισπαστικoν τρίμετρον από τα πο
δος αδιαφόρου και τροχαίου. ο τρίτος πους παρενο
μήθη. ο γαρ αντίσπαστος απο β τροχαίου , όπερ
πάσχει κατα μέτρον. το β φερεκράτειον δίμετρον κα
ταληκτικόν. το τρίτον ίαμβος τρίμετρος βραχυκατά.
1) ic. 2) ic.
 DE METRI S. 67
ληκτος και β πους απανταχού βραχύς : ο τέταρτος
άτακτος σπονδείος γαρ ευρίσκεται παρά τους μελο
ποιούς. το δ ίαμβος τρίμετρος βραχυκατάληκτος. το
ε διπλή περίοδος , και διπλους ίαμβος αρχόμενος, το
σ' έπιωνικόν τρίμετρον ακατάληκτον απο ιάμβου και
έωνικού απ ' ελάσσονος και τροχαϊκής συλλαβης της
οικείας, το ζ δακτυλικον πενθημιμερές. το η επιχο
ριαμβικών από χοριαμβικης διποδίας και χοριάμβου,
της βραχείας ούσης δια την κατάληξιν το και προς
οδιακον ή αναπαιστικόν. τοι ευριπίδειον · αι δε
αποδόσεις επεί ασύλλαβοι εισιν , ωνικον απ' ελάσσο
νος. το ια ή χoρίαμβος ή τροχαίος επίτριτος.
Περί της επωδού.
Η επωδός κώλων ια. το πρωτον προσοδιακόν
δίμετρον ακατάληκτον, της μοι βραχείας ούσης. το.
β εγκωμιολογικών, το γ τροχαϊκόν δίμετρον. το δ
όμοιον τω ια της στροφής. το ε ιωνικόν δίμετρον
ακατάληκτον. το 5 ευριπίδειον, το ζ τροχαϊκον δίμε
τρον ακατάληκτον. το η δακτυλικών πενθημιμερές. το
θ ' έπιωνικόν άτακτον ο γαρ β σπονδείος εστίν , είτα
ήμισυζυγίας . εν τοις έπιωνικούς ή αταξία , ως εν τω,
ώ καλλίστη πόλι πασών , οπόσας Κλέων έφορα . το
δέκατον ευριπίδειον το ια τροχαϊκόν δίμετρον ακα
τάληκτον .

Περί των κώλων των δύο μονοστρόφων

στροφών του ιδ' είδους:
1
Του ιδ είδους η μονόστροφος στροφή καλων
εστί ιη. το α σαπφικών εννεασύλλαβον φερεκράτειον.
το β εκ χοριαμβικού και ιωνικού απ' ελάσσονος τρία
E 9
68 TRICHA

μετρον καταληκτικόν. το γ διπλούν φερεκράτειον το

β ατελές . το δ παιωνικόν δίμετρον καταληκτικόν. το
ε επιωνικόν τρίμετρον απ' ελάσσονος καταληκτικών.
τος δακτυλικών , διποδία εξασύλλαβος, το ζ εκ
παιώνων δύο και αντισπαστικού πενθημιμερούς. το
η τροχαϊκον και έφθημιμερές . το θ εκ δακτυλικής
διποδίκες και τροχαϊκού πενθημιμερούς . τοι εξ αν
τισπάστου εξασήμου και τροχαϊκής κατά κλείδος ) . το
ια εωνικον από μείζονος έφθημιμερές. το ιβ δακτυ
λικόν πενθημιμερές, το ιγ τροχαϊκόν δίμετρον ακατά
λιγκτον . το ιδ εξ ιωνικής βάσεως απ' ελάσσονος
και τροχαίου πενθημιμερούς. το ιε ιωνικόν απ ' ελάσ
σονος έφθημιμερές. το ις εξ ωνικής βάσεως απ'
ελάττονος και ημιολίου ατάκτου. το ιζ εκ χοριάμ .
βου και ιαμβικού έφθημιμερές. το ιη καμβικών
έφθημιμερές.
Η δε ετέρα του αυτού επινικίου μονόστροφος
στροφή κώλων ιζ. το α φαλαίκειον. το β' έκ χοριάμ
βου και ιάμβου έφθημιμερούς. το γ αλκμαιώνιον δε
κασυλλαβον. το δ αντισπαστικόν δίμετρον υπερκατά
ληκτον μεμιγμένον ιάμβους. το ε εκ χοριαμβικής και
κομβικής βάσεως . τος χοριαμβικόν δίμετρον υπερ
κατάληκτον. το ζ αντισπαστικόν δίμετρον έκ τροχαϊ
κης κατακλείδος. το η εκ χοριαμβικού εις αντισπα
στικόν . το θ' έξ ωνικής βάσεως και του πεντασήμου
και χοριαμβικού και ιωνικού από μείζονος. τοι ασκλη
πιάδειον. το ια δακτυλικών τριποδές. το ιβ ιαμ
βικόν έφθημιμερές. το ιγ εξ αντισπάστου και ιαμβι
κού έφθημιμερούς , το ιδ γλυκώνειον. το ιε ιαμβικών

4) Ge .
 DE METRI S. 69

δίμετρον ακατάληκτον. το ις εκ χοριαμβικού και ιαμ

βικού έφθημιμερούς. το ιζ ιαμβικον πενθημιμερές .

Περί των κώλων της στροφής και αντι

στροφής του α είδους των Πυθίων .
Του α είδους η στροφή και αντίστροφος κώλων
ιβ . το α σύγκειται εκ διμοίρου τροχαίον ακατάλη
κτον . το β δακτυλικών πενθημιμερές καταληκτικόν.
το γ οκτοσύλλαβον σαπφικoν, ως το α όλον Σαπ
φους γεγραμμένον. έστι δε δίμετρον τροχαϊκόν ακατά
ληκτον επιχοριαμβικόν. το δ πινδαρικόν εκ σαπφι
κου: σύγκειται δε εκ τροχαϊκής συζυγίας και χοριαμ
βικής και ιωνικού απ ' ελάσσονος και συλλαβής. το ε
αντισπαστικών υπερκατάληκτον , του α ποδος της α
συζυγίας διαφερούσης, το ' συνθετoν εκ του λεγομέ
νου προσοδιακού και ιαμβικής συζυγίας. το ζ' κατά
Πίνδαρον εκ σαπφικού , διαφέρον του δ , ότι εκείνο
μεν υπερκατάληκτον , τούτο δε καταληκτικόν. το η
τροχαϊκόν τρίμετρον καταληκτικόν. το θ ' πενθημιμε
ρες δακτυλικών , όμοιον τω , μήνιν άειδε θεά. το δέ
κατον όμοιον τω ζ. το ια προσοδιακών παρά την
ιαμβικήν συζυγίαν. το δωδέκατον τροχαϊκή διποδία, και
εστί μονόμετρον.

Περί της επωδού

Η επωδός κώλων ιε. το α δακτυλικών τρίμε
τρον ακατάληκτον. το β τροχαϊκόν δίμετρον καταλη
κτικών ευριπίδειον , το γ προσοδιακόν δίμετρον ακα
τάληκτον, της τελευταίας αδιαφόρου ούσης. το δ και
τα το πινδαρικόν εκ σαπφικού , διαφέρον του δ, ότι
70 , TRICHA '

εκείνο μέν υπερκατάληκτον, τούτω ) δε καταληκτικών,

ομοίως τω ζ και δεκάτο της στροφής. το έ δίμετρον
τροχαϊκόν ακατάληκτον. το 5' δίμετρον ιωνικών κατα !

ληκτικόν. το ζ προσοδιακόν ομοίως τω ς της στρο

εφής, το ή ομοίως το της στροφής. το 1 δίμετρον
απ' ελάσσονος καταληκτικού. τα ι ομοίως εκείνου
υπερκαταλήκτου όντος. το ια δίμετρον τροχαϊκόν ακα
τάληκτον ομοίως τω ια της στροφής. το ιβ ομοίως.
το ιγ πενθημιμερές δακτυλικον όμοιον το 3) , μήνινα
άειδε θεά. το ιδ προσοδιακόν εξ ιωνικού απ' ελάσ
σονος σύγκειται και χοριαμβικού. το ιε δίμετρον τρο
χαϊκον ακατάληκτον ομοίως το α της στροφής.
Περί ποδών,
Πους τοίνυν εστίν σύνθεσις συλλαβών , άρσιν
ή θέσιν περιέχουσα. και άλλως πoυς εστί μετρική
συλλαβων θέσεις από δύο έως έξ , εξ ών γνωρίζομεν
το του μέτρου είδος τε και μέγεθος. βάσις δε εστί
το έκ β ποδων συστηκος , του μεν άρσει , του δε
θέσει παραλαμβανομένου , ή ούτως βάσις εστίν η εκ
ποδός και καταλήξεως , τουτέστι μιας συλλαβής ποδι
ίσουμένης. γνωρίζεται δε ο μεν πούς ταϊς συλλαβαίς,
τα δε μέτρα τοις ποσίν ή ταις βάσεσι, μέτρου δε
εστίν ποδων ωρισμένων ποια σύνθεσης κατά την φύ
σικήν συμμετρίας : πως υπό των του λόγου μερων
αφωρισμένοι, μετρούνται δε οι πόδες από δισυλλα ,
βίας έως εξ συλλαβων και εστίν αυτων μετρήσαι την
ποσότητα , ως τινες φασί των τεχνικών , κατα διπλα
σιασμόν, εισί γαρ δισύλλαβοι απλοί ά', τουτέστιν ο
1 ) Για . 2) Cie ,
 DE METRIS . 21

σπονδείος , ο πυρρίχιος , ο τροχαίος και ο ίαμβος.

ούτοι δε αντιστρεφόμενοι αλλήλους ποιούσε κυκλικό
σχήματι, του γαρ τροχαίου μετατιθεμένη η μακρα τον
ίαμβον αποτελεί και έμπαλιν ή του ιάμβου τον τρο
χαίον. και αι του σπονδείου μακραί εις βραχείαν τον
πυρρίχιον" και έμπαλιν αι του πυρριχίου βραχείαι εις
μακραν τον σπονδείον. εισίν ούν δισύλλαβοι των απλών
πόδες τέσσαρες' είτα κατα διπλασιασμον τρισύλλαβαν
ή , ως ο τεχνικός φησί πάλιν κατα διπλασιασμός των
διπλών τετρασύλλαβοι ις', πεντασύλλαβοι λβ', εξα .
σύλλαβοι εξηκοντατέσσαρες : ώςτε είναι τους πάντας
ομου ρκδ. άλλοι δ ' άλλως ψηφίζουσιν, ώστε και πλεί
ονα φθάνειν. τους γαρ ιβ' απλους , τουτέστι τους δ'
δισυλλάβους , και οκτώ τρισυλλάβους. ) λάθτ )
ουκ ενόησεν , και ουχ άλις , όττι γυναίκας, δύο βρα
χέας ) εις μίαν μακράν, μέρα μεν γαρ βρυάει “). “Εκτο
ρος αμφί νέκυι. του ι εις την υι δίφθογγον συναι
ρουμένου. και βραχείαν και μακρών εις μακράν, υμέ
ων αίπερ έασι . το έ και ω εις μίαν μακράν, μακράς
δε και βραχείας το εναντίον, δαέρων. γαλέων. ότι δε
το α μακρον εστί , δηλον εκ του , δαήρ δ' αύτ' εμός.
αυτοκασίνηταν και δαέρα , ότι δε το, Έκτωρ έμα
θυμώ δεέρων , δύναται συνεστάλθαι το o, κερί συνί
ξησις δύναται και κατά συστολήν , ως επί του , ουδε
μεν ουδέ Τρωας αγήνορας είασεν "Εκτωρ. άλογος συ
στολη δια τα μέτρον. ως και άλογος έκτασις εν τω,
φίλε καίγνητε , και , ανέρες oστε φίλοι, εκτέταται

* Ob folium in Cod, avullum pleraque heic intercide.

funt. Vide tainen quae l'equuntur in Tractatu Eliae de metris
περί συνιζήσεως .
2 ) lic 3) 4 ) Πε.
72 TRICHA

γαρ και συνέσταλται. ος δε και ανηρ μενόχαρμος, και ,

'Αρες , 'Αρες βρoτoλoιγέ, δύο βραχείαι εις μίαν βρα
χείαν . αστέρι οπωρινω. χαίρε δε τω όρνιθι Όδυσσεύς.
ήρατο δ ' Αθήνη ) . έστι δε και άλλα είδη συνιζήσεως.
βραχείας και κοινης. χρυσέω ανα σκήπτρω. δενδρέω
έφεζόμενοι. και όταν δύο βραχείας υο φύσει εις
μίαν κοινήν δεχόμεθα 2). τρεε δ' Αίδης ενέροισιν.
έπει γαρ ενταύθα δίχρονον ούκ έστιν , ίνα μακραν
ποιήσωμεν, ως επί του , ρέα μεν γαρ βριάει , αρκού
μεθα τη τελευταία της λέξεως συλλαβής ) κατά συν
εκφώνησιν. ει γαρ βραχεία λήγουσα εις μέρος λόγου
αντί μακρας παραλαμβάνεται. έαν δε ώσιν εν μέσω
λέξεως αι δύο υυ, απαραμύθητόν έστι. πλεόνεσκε *)
μνηστήρες. ουκέτι γαρ δυνατόν έκκρίναι , ότι των φω
νηέντων βραχέων όντων , ούτε των κειμένων ένα παρα
λαβείν , ου γαρ τελικόν έστι , διο χωλόν έμεινε. το
τοίνυν , ήγίνεον ανα άστυ , ούτω διαιρούμεν βαίνον
τες υγιεινά. ο α πους εστί σπονδείος" ο δε δεύτερος
δάκτυλος, κοινην έχων την α. ουκ έδύνατο δε ο α
δάκτυλος είναι : αεί γαρ εκτείνεται το ι. των εν
γέ σφιν έκαστος επ ' ήματι μήλον αγίνει. τον δε πά
ροιθεν αγίνεσκον νέοι άνδρες, επί δε του , ήρίθμεον,
άρχον δε μετ ' αμφοτέροισιν , ου ποιουμεν συνίζησιν,
ουδε τον πρωτον πόδα ποιούμεν σπονδείον , ως επί
του ήγίνεον , άλλα κοινήν την β συλλαβην δια το
άφωνον και αμετάβολον , ως παρά Θευκρίτω , άμμες
δ ' ουδέ λόγου τινός άξιαι ουδ' αριθμηται , ο πέμ
πτoς πoυς δάκτυλος. ενίοτε μέντοι βραχείαν και θέ
σει μακράν συνεκφωνούμεν , ως το , Δευκαλίων δ' έμ '

1) Γe . 2) fic . 3 ) Πο. 4 ) fic ..

 ?
!

D Ε Μ Ε Τ RIS. . 23

έτικτε πολέες άνδρεσι ), τον τέταρτον πόδα ποιού

μεν σπονδείον" ή γαρ τρίτη συλλαβή , το πολέες ,
εστί θέσει μακρά. όμοιον κακείνο είπον , οπότε τις
κείθι κάλεον μήτηρ τε πατήρ τε. παρα δε Ησιόδω
και δύο εκφωνήσεις πολλάκις κατά τον στίχον ευρί
σκονται , ως εν εκείνω , η δε φιλoμμήδεα ) , ότε μη
δέων εξεφαάνθη. ή και παρ' Όμήρω το όμοιον, άφρε
ον δε στηθεα , φαίνοντο. ο μεν γαρ α πους ομοίαν
έχει την συνεκφώνησιν το '), κάλεον μήτηρ τε. ο δε
τρίτος ομοίως τω, ρέα μεν γαρ φεύγεσκεν υπ' εκ Τρώ
ον ορυμαγδού. ότι διαφέρει η συνίζησις της συνα
λοιφής γενικό τρόπω, ότι η συναλοιφή , ως γράφεται ,
και λέγεται , ει δε συνίζησις εν τω καίνειν ομού,
υπέρ θεραπείας του μέτρου τας δύο συλλαβας κατά
μίαν προφοραν μόνον συναιρούμεν · διο και συνίζη
σις λέγεται. συνιζάνειν γαρ λέγομεν το έκ τινος μεί
ζονος εις έλαττον συμπίπτειν. είρηται δε συνίζησις
απο του συμβαίνοντος περί τους καθεζομένους επει
δη ούτοι καθεστέντες και συστέλλουσι το μέγεθος..

1) Ge, 2) ic. 3 ) Lic . 4) Ec.

 ELIAS

Α) ΗΛΙΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ1) ΜΟΝΑΧΟΥ

ΧΑΡΑΚΟΣ ΠΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΝ ΤΟΝ
ΑΔΕΛΦΟΝ ΑΥΤΟΥ ) ΠΕΡΙ ΔΙΑΦΟ
ΡΩΝ ΜΕΤΡΩΝ *)

Δέον επίστασθαί σε , ότι το καμβικών μέτρον έχει

πάδας , ήτοι χώρας ). επιδέχεται δε και πόδας
αύτως τρείς δισυλλάβους και τρεις τρισυλλάβους. και
1
δισυλλάβους μεν τούσδε · ίαμβον , σπονδείον, πυρί
χιον " τρισυλλάβους δε ) , δάκτυλον , ανάπαιστον, χο
ρείον. αλλ μεν ") τη πρώτη και τρίτη και πέμπτη
χώρα πάντες οι πόδες *) αδιαφόρως εισέρχονται χω
ρίς °) του πυριχίου εν δε τη δευτέρα και τετάρτη
και έκτη χώρα οι από βραχείας αρχόμενα, του πυρ
ριχίου εις μόνην την έκτην χωραν εισερχομένου ),
και εν ετέρα ουδέ μια 15). χρη δε ευρύθμως ποιείν
1 ) Variae Lectiones, quae heic referuntur , deſumptae ſunt
ex Cod. Veneto CCCCLXXXIII, Bibl . Marcianae,
2) ελαχίστου deeft . 5) προς avrov deſunt.
4 ) περί διαφόρων μέτρων. Περί του ιαμβικού μέτρου,
5) ότι ο ιαμβος εξ μεν έχει χώρας, 6) δε τούςδε,
η) αλλ' εν μέν. ε) οι πόδες defunt, 9) πλήν
1ο ) του πυρόιχίου διωρισμένους εις την έκτην μόνην είσιόντας
χώραν .
11 ) ουδαμώς. Quae fequuntur a χρή δε ευρύθμως ποιείν
τους ιάμβους usque ad σπανίοις δε τριβραχυν περί κωμικούς ,
omnia defunt.
 DE METRI S. 75

τους ιάμβους , και τηρείν αυτούς, ίνα μη χαινώσι.

χαίνει δε ό ίαμβος , εαν εις τέλος μέρος λόγου το
φωνήεν τελειοι , και έρχεται από φωνήεντος , οίον
ένταυθα, αλλ' ω σοφη άνασσα ένταυθοί γαρ η σο- ,
φη χαίνει . έαν δε ουκ έστι τέλος μέρος λόγου , αλλ'.
εις την επερχομένην συλλαβην τελειοϊ, χάριν ως έχει
το πισίδιον , μετ' ευμενείας τους εμους δέχoυ λάγους:
ίδου γαρ εις το νει η χώρα τελειοϊ , ου μην δε και ο
νους. έστι δε το κωμικον καμβικών , και δέχεται κατα
μεν τας περιττας χώρας , ήγουν την πρώτην, την τρί
την , και την πέμπτην, ίαμβον , ή τριβραχυν , η ανά
παιστον. τούτο δε παρά μεν τοις κωμικούς συνεχώς,
περί ). δε τοις ιαμβικούς και τραγικούς σπανίως εύρη
ται . Ιστέον δε , ότι είσί του ιαμβικού μονόμετροι,
δίμετροι , τετραμετροι , πενταμετροι , και εξάμετροι
κατά πόδας , και κατα δίποδα . ου μην δε πλέον τού
των εξευρίσκεται μέτρον. κατα ποδος μονόμετρον,
οίαν το , φεύ φευ , καί τινα τοιαύτα παρα τραγικούς
ευρισκόμενα, η δε έκτη χώρα δέχεται έαμβον ή πυρ
ρίχιον, σπανίως δε τριβραχυν περί 1) κωμικούς. αι δε
του ιάμβου λεγόμεναι τομαι δύο εισι , είτε πενθημι
μερης , είτε έφθημιμερής. αλλ ' η 3) πενθημιμερής
δια πέντε συλλαβων απαρτίζεται , οίον , ήκω φέρων
σαι . ή δε έφθημιμερής δι ' επτα απαρτίζεται, οίον,
καρπους γεωργηθέντας ). ιαμβικόν δε εκλήθη το μέ
τρον , επείπερ οι βρίζειν τινας και λοιδορεϊν πάλαι
1) fc , 2) Γιο. 3) αλλ' ή μεν,
4) οίον , καρπόν εκ κήπου νέου, Deinceps pro ιαμβικόν δε
εκλήθη ουρανώ έoιήριξε κάρη και επί χθονί βαίνει tantum haec
leguntur: ιδού πάσα του ιάμβου η τεχνολογία , καθώς ημίν τε και
τούς κρειττόνως ειδόοι δοκεί , ανελλιπώς τε και απερίττως εκτίθεται ( c)..
76 ELIAS :

βουλόμενοι τούτω των μέτρων έχρώντο. ίαμβίζειν γαρ

έλεγον οι παλαιοί το υβρίζειν. ή παρά τον βάζειν,
όπερ εστί , ιού και πικρίας ανάκεστα ) λέγειν ρήμα
τα.
ή από Ιάμβης ούτω καλουμένης κόρης , ήτις
αισχρώς υβρισθείσα αγχόνη τον βίον κατέλυσεν. όπερ
και οι Λυκαμιδες ") επί Αρχιλόχου πεπόνθασι ποιή
μασι. δια τούτο γαρ συντιθείναι 3) τον ίαμβον εα
βραχείας λέγουσι και μακράς , δια το την ύβριν, από
βραχείας αρχομένην , εις μέγα καταλήγειν κακόν . μαρ
τυρεί δε τους λεγομένοις και ο σοφώτατος “Όμηρος.
ούτως γαρ λέγει περί της ύβρεως
ή τ' ολίγω μεν πρώτα κορύσσεται , αυταρ έπειτα
ουρανώ έστήριξε κάρη και επί χθονί βαίνει.

Περί ηρωϊκού μέτρου.

Το ηρωϊκον μέτρον χώρας μεν έχει εξ , πόδας
δε επιδέχεται ε , δύο δισυλλάβους και τρεις τρισυλ
λάβους και δισυλλάβους μεν σπονδείον και τροχαίον,
τρισυλλάβους δε δακτυλον και αμφίμικρον και παλιμ
βάκχειον. και εις μεν τας και χώρας άπαντες αδιαφόρως
εισέρχονται , χωρίς του τροχαίου , εν δε τη έκτη τη τε
λευταία και σπονδείος τε και ο τροχαίος. ο μεν αμ
φίμακρος εκάστοτε είς τέλος και μέρος λόγου λήγει . άρ
χεται από φωνήεντος , και εις φωνήεν λέγει , και την
εξής έχει απο φωνήεντος άρχομένην 5, οίον , ούτι
μοι αιτίη εσσι , θεοι νύ μοι αίτιοι εισίν. ο δε πα
λιμβάκχειος έχειν θέλει τας β' μακρας συλλαβα , αυ
του , εις τέλειον μέρος λόγου ληγούσας , και την τρί

1 ) ic . 2 ) ic. 3 ) ic. 4) ο μέντοι. 6) εις τέλειου .

6) λήγει , και την εξής συλλαβής από φωνήεντος έχει αρχομένην .
 DE METRI S. 17

την συλλαβών από φύσεως βραχείας ") αρχομένην, οίον,

πλάγχνη ) , επεί Τροίης ιερον πολίεθρον έπεσε ?) .
τoμας δε έχει το παρον μέτρον τέσσαρας , ών η μεν
α εστί πενθημιμερίς "), ήτις γίνεται εν τη τελευταία
συλλαβή της λέξεως της απαρτιζούσης την δευτέραν
χώραν , άρ *) τυγχανούσης της τρίτης του στί
χου χώρας της αυτης συλλαβής , οίον , Μήνιν άειδε .
θεά. το γαρ α τελούμενον εστί της λέξεως της απαρ
τισάσης και την δευτέραν χώραν. αρχή δε της τρίτης
χώρας , εις ήν και η πενθημιμερής τομή γίνεται . η .
δε δευτέρα τομή εστίν έφθημιμερής, ήτις γίνεται εν
τω τέλει της λέξεως της απαρτιζούσης την τρίτην χώ
ραν ' ης τινος λέξεως ή επί τέλους συλλαβή αρ
εστί της δευτέρας ) του στίχου χώρας , οίον ακολού
θως ειπείν, πολλές δ ' έφθίμους ψυχάς, η γαρ χας
της απαρτισάσης λέξεως την τρισυλλάβην τελευταει
συλλαβην υπάρχουσα , άρ "" εστί 8) της τετάρ
της χώρας, εις ήν απαρτίζεται η έφθημιμερής τομή.
η δε τρίτη τομή εστί τροχαϊχή ?) , ήτις και φερωνύ
μως παρά τισι κέκληται. γίνεται δε αύτη εν τη τρί
τη χώρα προ μιας 9 ) συλλαβής του τέλους της χώρας
εν τέλει λέξεως , οίον , άνδρα μοι ένοπε μουσα. η δε
τετάρτη τομή εστι βουκολική , ήτις εν τέλει της τε
τάρτης χώρας τε και λέξεως γίνεται , οίον ακολούθως,
άνδρα μοι έννεπε μούσα πολύτροπον, και ταυτα μεν

1 ) από φωνήεντος βραχίος, 2) πλάχθη. 3 ) πτολίεθρον

όπερσε. 4) ic . 5) αρκτικής. 6) απαρτιζούσης. 7) άρ
ατική εστί της τετάρτης.
8) απαρτιζάσης λέξεως την τρίτην χώραν τελευταία συλλαβή
υπάρχουσα αρκτική εστι.
9) εστι τροχαϊκή. » 1ο) προ πάς .
 78 ELLAS ,

ως έν συντόμο περί του ιαμβικού μέτρου. ) και ηρωϊ

κρυ αρκούντως διείληπται . 2) Ηρωϊκον δε καλείται
το μέτρον , επεί και "Ομηρος ο ποιητης τας των ηρώ
ων πράξεις διεξιων τούτω το μέτρο έχρήσατο . Του
δε ηρωϊκού μέτρου διαφοραί εισιν επτά κατενόπλιον,
περιοδικον, σαπφικών, βουκολικον , υπόρυθμον, τέλει
ον , πολιτικών, και κατενόπλιον μέν έστι δύο δάκτυ
λοι , και σπονδείον 2) , και πάλιν δύο δάκτυλοι , και
σπονδείος , οίον , ως φάτο δακρυχέων , του δ ' έκλυε.
Φοίβος Απόλλων. περιοδικών εστί το έχουν δάκτυλον,.
είτα σπονδείον , οίον , ουλομένην , η κυρία Αχαιούς
άλγε' ένθηκε. σαπφικον εστί το άρχον απο σπονδείου ,
* και πάλιν λήγον εις αυτόν , οίον , άλλοι μέν ρα θεοί
τε και ανέρες ιπποκoρυσταί. βουκολικον δε εστί , το.
κατα τρείς πόδας απαρτίζουν και λήγον , οίον, εξ επι
διφριάδος πυμάτος *) ιμασι δέδεντο . υπόρυθμον δε
εστί το κατ' έκαστον πόδα απαρτίζουν μέρος λόγου,
οίον , ύβιος είνεκα της τε ) , συ δ' ίσχεο πείθεο δ'.
ημίν. τέλειον δε το έχουν όλα τα μέρη του λόγου, προς
δ ' εμέ τον δύστηνον, επεφρονεον τ ' ελέησον, πολιτικον,
το άνευ πάθους ή τρόπου γινόμενον , οίον , ίππους
δε ξανθους εκατον και πεντήκοντα. στίχος εστί της
δεκτικης έμμετρον μέγεθος. είδη δε στίχων εννέα
ισόχρονος , απαρτισμένος , μείουρος , λαγαρος , τραχυς,
μαλακοειδής , κακόφωνος , λογοειδής. και ισόχρονος
μέν έστι και τα μεγέθη των συλλαβων από πρώτου μέ
χρις εσχάτου τα αυτα έχων" τω δ ' εν Μεσσήνη ξυμμ
15 μέτρου deeft .
31 Inde ab ‘Howixòr sè usque ad fiocm huius ſectionis lig!
ηρωϊκού μέτρον omnia defunt.
3 ) ic. 4) ic. 5 ) & c.
 DE METRIS. 99

βλήτην αλλήλοιϊν. απηρτισμένος , και την δόξαν πασαν

έχων εν εαυτώ, οίον , ως ειπων πυλέων έξέσυτο φαί
διμος "Εκτωρ. ακέφαλος , και από βραχείας αρχόμενος,
οίον , έως και ταύθ' ώρμαινε κατα φρένας και κατά
θυμόν. λαγαρος , και κατά την μέσην συμ 1) μη
σωζόμενος , ός και μεσόκλαστος καλείται βήν εις
Αιόλου κλυτα δώματα , τον δ' εκίχανον · ενταύθα γαρ
και δεύτερος πούς εξ ανάγκης τροχαίος εστίν , και μη
απηρτισμένος . μείουρος, και την παρα τέλευτον 2) ελλείο
πουσαν και βραχείαν έχων Τρωες δ' ερρίγησαν,
όπως ίδoν αίολον όφιν. τραχυς εστί και των φθόγγων
συνιστας τον ρυθμόν τριχθά τε και τετραχθα δια
τρυφθέν 2) έκπεσε χειρός. μαλακοειδης , ο καλός και
ου βιαίως προτίπτων *) ταϊς ακοαϊς αίματι οι δεύον
ται ") κόμαι, χαρίτεσσιν όμοιαι . κακόφωνον , ώ πολ
λα φωνήεντα εισιν, οίον, φύη αθηρηλοιγον έχειν
αναφαιδίμω ώμω "). λογοειδης , ο καθαρος , οίον , ίπ
πους δε ξανθους εκατον και πεντήκοντα.

Περί του έλεγείου 8) μέτρου.

Τοίς έλεγείοις έχρώντο οι παλαιοί ως 2) θρηνη
τικούς ουσιν · έλεγοι γαρ οι θρήνοι λέγονται . αεί δε
τοις ηρωϊκούς συζεύγνυνται στίχους, συνίσταται ούν το
έλεγείον μέτρον εκ πενθημιμερών τόμων εκατέρας εχού
σας συλλαβας αδιαφόρως °). πόδες δε αυτής δάκτυ
λος και σπονδείος μόνος **). πολλάκις μεν από σπόνο
δείου μόνου γίνονται αι τομαι πολλάκις δε εξ αμφο
1 ) ic. 2) μας. 3) ic. 4) ic . 5) Δς. 6 ) ic.
η ic. 8) Περί του έλεγειακούν . 9 ) παλαιοί εν ταϊς κη
δείαις , ως . 1ο) συλλαβής αδιάφορον . 1 ) αυτού δάκτυλος
και αποδείος μόνοι .
80 ELIAS

τέρων άμα , οίον , μνείη ευσεβείης εν κραδείη σείο .

τουτο μεν εξ αμφοίν. εκ δακτύλου δε μόνου , οίον,
έκμαθε Θεοδοσίου γραμματικής 1) κανόνας. απο σπον ,
ην
δείου δε μόνου , οίον , μη κλήθειν συ ποίει μήλωσ
τε *). εν συζυγίαις δε ηρωϊκόν, ως 1) έφθη μεν, οι πό
δες καθίστανται , προλεγομένου του *) στίχου το έλε
γείον επάγεται. οίον , ήρα μήτερ έμή τι μ' έτεκτες,
ικτες

επεί πολύμοχθον έτιχθες. ελεγείον. τίπτε κε τώδε βίω

δόκας ) ακανθοφόρν. Η μα μεν δη επήρασας ακη
δέα ως τις ει ' ας αρ θαυμα δαμας
ούδε ου φιλέουσα τέκες ).
Περί ανακρεοντείων ).
Του Ανακρέοντος επιδέχονται μεν ανάπέστον και
δύο ιάμβους και μίαν περιττήν συλλαβην , οίον , από
του λίθου το ρείθρον. λέγονται δε δια μέλους ανα
τέσσαροι τέσσαρες , οίον , φίλε μή λάθη έμοιο , αρε
της τρόποισι λάμπων, αγάπης όρους φυλάττων , μο
ναχου άριστε Μάρκε. το δε κουκούλιον γίνεται εξ
ελάσσονος και μείζονος , τουτέστιν απο πυρριχίου και
1) ρηματικούς. 2) μη μου λήθην συ ποίει μη λώστε.
3) δε στίχων ηρωϊκών ως. 4) γαρ τού.
5) Pro Τρα - δόκας : μήτερ έμή , τί μ ' έρικτες , επεί πολύ
μοχθον έτικτες " τίπτε με τώδε βίω δώκας,
6) Pro Η ρα μεν τέκες: ει μεν δή επέρησας ακηδέα ώς τις
ίσαρκος , θαύμα μέγ', ει δ' εδάμης , ου φιλέουσα τέκες.
7) Περί ανακρεόντων. Totum autem hoc τμήμα fic fcriptum
legitur : Ο ανακρέοντες συνίστανται εξ αναπαίσιου και διϊάμβου
και περιττευούσης συλλαβής. έκαστος δε γίνεται οκτασύλλαβος. Μέγον
ται δε διά μέλους ανά δ'. οίον , φίλε μη λάθοις έμείο , αρετής τρό
λοισι λάμπων .» αγάπης όρας φυλάττων. μοναχών άριστε Μάρκο
Reliqua deluat
 DE METRIS. 81

σπονδείου, οίον , αρετής εύστεφάνου άνθια δρέψας.

έστι δε και ούτως μετρήσαι. η α χωρα ανάπεστον , ή
β ίαμβον, η τρίτη ομοίως , η δε τετάρτη αδιάφορος
συλλαβήν . οίον , από της φίλης ερήμου. το δε κου
κούλιον , η πρώτη , και τρίτη , και ε χωρα πυρρίχιον,
ή δευτέρα , και η τετάρτη , και η έκτη σπονδείον.
οίον, Ζαχαρίου μεγάλου πάγκλυτε κούροι.
Περί ανακλωμένου.
Των ανακλωμένων έστιν είδη , εν μέν από χο »
ρειάμβου ), και αναπέστου , και δικτύλου , και τρο
χαίου , ή σπονδείου αντί τροχαίου εν τη εσχάτη χώρα
λαμβανομένου. συνίσταται δε ο χορείαμβος εκ μακρας
και δύο βραχειών και μακρας , οίον, Χριστιανων μα
κάρων έλθετε παίδες. έτερον δε εκ τριων ιωνικων από
ελασσόνων , τουτέστι 2) εκ πυρριχίου και σπονδείου,
τρισσως λαμβανόμενον ) , οίον , Σολύμων ευαγέων έρ
ματα φαίνων. το δε τρίτον έκ τρίων 4) ιωνικων απο
μειζόνον *) συνίσταται, ανάπαλιν δε ) του δευτέρου
είδους , τουτέστιν εκ σπονδείου και πυρριχίου, οίον ,
κάλλη Σολύμων αγλαά μέλπων μέγα. τομή δε αυτού
μία η έφθημιμερής κατέστηκεν , οίον , κανόνων ήγα
θέων τέθμια τέμνει και τέμνων. ταύτα και περί του
ανακλωμένου ).
Περί συνιζήσεως.
Συνίζησις δε εστί σύλληψις δύο συλλαβων εις
μίαν εν τω βαίνειν , δύο μακραί εις μίαν , δύουν
1) Τρία των ανακλωμένων εστίν είδη , εν μέν από χοριάμορους
2) απ ελάσσονος , τουτέστιν. 5 ) λαμβανομένων.
4) τριών και. * ) ic . 5) δε abeft . 6 ) τέμνει abeft .
7) τούτο και περί του ανακλωμένοι σοι διαδήλωτία .
F
82 ELIAS

εις μίαν. δύο μέν μακραί εις μίαν, ως εν τω , ήλαθε

την ουκ ή) ενόησεν , ή ουχ άλις ότι γυναίκας ανάλκι
δας *). δύο δε βραχείαι εις μίαν , ως το , ρέα μεν γαρ
βριάει , "Εκτορος δ' αμφί νέκυν και
βραχείαν ) και μακραν εις μίαν μακράν, υμέων οίπερ
έωσι , το ε και το ω εις μίαν μακράν. μακράς δε )
βραχείας , το δαέρων *). γαλόων. ότι δε το δα
μακρόν ) εστί , δηλον εκ του , δαήρ αύτ ' έμος , αυτο
κασίγνητος και δαέρα . ότι δε το , "Εκτορ εμώ θυμν.
δύναται συνεστάλθαι το α. και συνίζησις δύναται
και κατά συστολήν , ως επί του , ουδε μεν ουδέ Τρων
ας αγήνορας είασιν Έκτωρ. άλογος συστολή δια το
μέτρον. ώς και άλογος έκτασις , ως ένθα , φίλε ) κα
σίγνητε , και , ανέρες έστε φίλοι. εκτέταται γαρ και
συνέσταλται ένθα 8), δς δε κ' ανηρ μενέχαρμος , και,
'Αρες Αρες βρoτoλoιγέ. δύο δε βραχείαι εις μίαν βρα
χείαν, ως το 9) , αστέρι οπωρινώ, χαίρε δε τω όρνιθι
Οδυσσεύς , ήρατο δ ' Αθήνη. έστι δε και άλλα είδη
συνιζέσεως . βραχείας κοινής " ), χρυσέω ανα σκήπτρα,
δενδρέα έφεζόμενος. και όταν δύο βραχείων " ) φύσει
εις μίαν κοινήν δεχόμεθα τρεε δ' Αϊδης εν όρεσσιν"3).
έπει γαρ ενταύθα δίχρονον ουκ έστι, ένα μακραν
ποιήσωμεν , ως επί του , μέα μεν γαρ βριάει , αρκού
μεθα τη τελευταία της λέξεως συλλαβής κατα συνεχ .

1) εις μίαν μακράν , δύο υυ εις μίαν μακράν , βραχείαν και

μακράν εις μίαν μακράν , δύο μέν μακραί εις μίαν , ως εν τώ , ή
λάθει ή οικ.. 2) ανάλκιδας deeft .
3) μίαν μακράν, ρέα μέν γάρ βριίει, “ Εκτορος αμφί νέκυϊ , του
ή εις την και δίφθογγον συναιρουμένου , και βραχείαν.
4) δε και . 5) το εναντίον , δαέρων. 6) το α μακρόν .
2) Pro ως ένθυ , φίλε : εν τω, φίλε. 8) ένθα deeft. 9 ) ως
το defunt .. το ) και κοινής . 11) βραχείας . 12 ) εν ενέροισιν,
 DE METRIS . 83

φώνησιν. ή γαρ βραχεία λέγουσα εις μέρος λόγου αν

τι μακρας παραλαμβάνεται , εαν δε ώσιν εν μέσω λέ
ξεων *) αι δύο βραχείαι, απαραμύθητον έσται " πλαί
οντες κεν 3) μνηστήρες, ουκέτι ούν δύναται ') έκκρίνει
ότι των φωνηέντων βραχείων όντων , ούτε των κειμέν
νων ένα παραλαβείν ου γαρ τελικόν έστι : διο γωλον
έμεινε. το τοίνυν, ή γύναιον ανα άστυ , ούτω διαι-'.
ρουμεν βαίνοντες, ήγίϊον *). o o πoυς ) σπονδείος,
ο δε β δάκτυλος κοινήν έχων την πρώτην, ουκ έδύ
νατο δε ο α δάκτυλος είναι : αεί γαρ εκτείνεται το ι .
των γε σφιν *) έκαστος επ' ήματι μήλον άγίνει. ταν
δε πάροιθεν αγίνεσκον νέοι άνδρες. επί δε του, ήρί
θμεον άρχον δε μετ' αμφοτέροισιν, ου ποιούμεν συν
ζησιν ουδε τον πρωτον πόδα ποιουμεν σπονδείον, ως
επί του, ήγίνον, αλλα κοινην την δευτέραν συλλα
βήν, δια το άφωνον και αμετάβολον , ως η ") παρα
Θεοκρίτω, άμμες δ ' ουδέ λόγου τινος άξιαι ουδε αρί
θμηται ο πέμπτος πους δικτυλος. ενίοτε μέντοι βρα
χείων και θήσει μακράν συνεκφωνούμεν , ως τόδε,
κιλλίων δε μ ' έτικται πολέες άνδρασι , τον δ πόδα
ποιούμεν σπονδείον ή γαρ η συλλαβή , το πολέες,
εστί θέσει μακρά. όμοιον, κακεινους που, όππότε
τίς κάλεον θ) μήτηρ τε πατήρ τε, περί δε
και δύο 9) εκφωνήσεις πολλάκις κατά τον
στίχον ευρίσκονται , ως εν εκείνω , η δε φιλομήδεια ,
ότι μηδέων εξεφάνθη. ή και παρ ' Ομήρω το όμοιον,
άγρεων δε στηθεα φαίνονται ) . μεν γαρ πρώτος
1 ) λέξεως . 2) έκτα πλεόνες νε . 3 ) το δυνατόν.
4) υγιεινή. 5 ) 7ος έστι . 6) τών εν γύριν. 7 ) ως και .
8) κακετο είπον , οπότε τις κείθι . 9 ) παρά δε Ισεόδα κελ
δύο . 10) ραιμονιο,
F 2
84 ELIAS

πους ομοίαν έχει την συνεκφώνησιν το , κάλεον μήτηρ

τε " ο δε τρίτος ομοίαν 1) το , ρέα μεν γαρ φεύγεσ
κεν υπ' εκ τόρων ορυμαγδου ). ότι διαφέρει η συνίζη
σις της συναλιφής και γενικό τρόπο, ότι η συναλιφή 45,
ως γράφεται , και λέγεται , ή δε συνίζησις εν τω βαί
νειν 5 ομού υπέρ θεραπείας του μέτρου τας δύο
συλλαβας κατά μίαν προσφορών και μόνον συναιρού
μεν. διο και συνίζησις λέγεται συνιζάνειν γαρ λέγο
μεν το έκ τινος μείζονος εις έλαττον συμπίπτειν εί
ρηται δε συνίζησις απο του συμβαίνοντος περί τους
καθεζομένους , επειδή ούτοι καθεσθέντες συστέλλουσι
το μέγεθος ) .
Κατά πόσους τρόπους γίνεται χωλα τα έπη ;
κατά έξ. κατα 8) πλεονασμον, η ένδειαν. όταν μεν ούν
η αρχή πλεονάσει , προκέφαλος 3) καλείται , ως το , ή
ειπέμεναι δμωσιν Οδυσσηος θείοιο περιττη γαρ η
πρώτη συλλαβή , ής αφαιρεθείσης σωον γίνεται το
έπος. όταν δε ενδεήση , ακέφαλος ) , ως το , επειδή
τηάς τε και Ελλήσποντον έκοντο' λείπει γαρ το πρώ
το ποδι προς την σύστασιν του μέτρου χρόνος. όσα δε
εν τω μέσω πλεονάσει , λαγαρα καλείται , ως το, θώρη
κας ρήξειν διΐων αμφί στήθεσφιν υπερβαίνει δε
την ") ωρισμένην συμμετρίαν. τα δε ενδίον
ται 12) καλείται σφηκοειδή , ως το , βήν ες 13) Αιόλου
... i) ομοίως. 2) υπ' εκ Τρώων όρυγμαδού. 3) συνα
λοιφής. 4 ) συναλοιφή . 5) καίνειν. 6) προφοράν.
7) Videntur haec ut plurimum convenire cum iis, quae le
guntur in fine opufculi antecedentis περί ποδών p. 71 Γqq .
8) Γίνεται κατά εξ τρόπους τα έτη χαλά. ήτοι κατά.
9 ) πλεονύση, προκέφαλος. το ακέφαλος. 11) γρ την.
12) Pro τα δε ενδέονται : τα έμπαλιν έχδέονται .
13) Pro το , βήν ες : βήνεις .
 DE METRIS. 85

κατα δώματα χρήζει γαρ ο δεύτερος του χρόνου. τα

δε προς το τέλει πλέον έχοντα του μέτρου δολιχούρα
καλείται, ως το ') , λεπτών και χάριν περί ζώνην βάλ
λετ έξύ , τα δε ενδέοντα πάλιν μειούρα , ως το, Τρωες
δ' ερρίγησαν , όπως ο ίδoν αιόλον όφιν.
Περί δε εκείνων και των ομοίων , Βορέης και
Ζέφυρος τω τεθρήκηθεν άπτον, πλέονάς κε μνηστήρες εν
υμετέροισι δόμοισι , ζήτησιν. ') αν είη . έχουσι γαρ τους
πρώτους πόδας τετραχρόνους ισοδυναμούντας το δακτύ
λο , και ουχί 4) ακεφάλους εστί είπείν ου γαρ ελλεί
πει χρόνος " ούτε προκεφάλους · ου ) γαρ περιττεύει.
χρή δε κατα λόγον ακεφάλους αυτους ειπείν *) : κεφαλήν
γαρ έπους καθόλον και την άρχουσαν μακραν χρή νομί
ζειν είναι. έαν ουν αύτη της οικείας χώριας εκπίση , εαν
ταύτης βραχεία τεθειν, ακέφαλος 85 εξ ανάγκης το έπος
λέγεται . ότε δε της ευφωνίας και ποιητής μαλλον εγένετο
ή του μέτρου , δηλον εκ του, Τρωες δ' ερριγησαν, όπως
ίδον αίολον όφιν. τάχα δε και 3) της του φ δάσεως )
όντος, ήσθετο ο ποιητής εκ φωνήσεως , πλέον τι εχού
σης δια την σφοδρότητα του πνεύματος , και αρκεϊν
ηγήσατο το πνεύμα προς αναπλήρωσιν του χρόνου. ούτω
και επί του , Ζεφυρείην πνέουσα , το αυτα αν είη.
“ Ηλιοδώρω δε δοκεϊ επί πολλων την δασείαν πλέον το
νέμειν "). έτι δε και το , επειδή λείπε δωμα Καλυψούς
ήυκόμοιο , ακέφαλον, το , έτος εγω περί εκείνο πολυν
βίοτον ξυναγείρων, έως και ταυτ’ ώρμαινε κατά φρένα
και κατα θυμόν. γελοίον αν είη 2 ) οι την μέσην μα
1 ) οίον, 2 ) επεί. 5 ) ζήτησις . 4), ούτε, 5 ) προ
κεφάλους έστι ειπείν , οι . 6) καλείν. 7) καθόλου. 8)
ακέφαλο ». 9) όφιν εδύνατο γαρ ειπείν , Τρώες και εργίγησαν ,
όπως όφιν αιόλον τον τόχα δε εκ. το) δασέος. 1) μέλ
λειν . 12) γελοίοι αν είν.
 ELIAS I,
86

κράν προτάττοντες , εν τω ποδίζειν το έως ώς λέγον

τες " , και το βορέης η βόρε 1). ει δε δεί τέχνη βοη
θεϊν τη στίχω, προενεκτέον τον πρώτον πόδα ως , ως 15
συνιζήσεως γενομένης εις την ως +5 , κοινής ούσης της
δευτέρας κατά τον τρίτον τρόπον της κοινής. το δε , έως
εγω περί κακείνα , αβοήθητα εστί , και τάττεται εις
το των ακεφάλων ου γαρ 5 εδύνατο βοηθεΐσθαι. ως
το , έως τ' αύθ' ) ώρμαινε κατα φρένα και κατά θυ
μόν 8). επεί ουκ εξήλθεν εις μέρος λόγου ή βραχεία,
ως το , εγω περί ομοίως και το, επίτογος 35 βέβληται
βοος ρινοίο τετυχώς, καθότι αντί μακρις παρελήφθη ή
πρώτη του ποδος συλλαβή, και βραχεία ούσα ακέφα
λον χρή καλεϊν .
Τέλος συν θεώ περί συνιζήσεις και περί
γολαινόντων επων . το)

Περί των εν στίχοις παθων. " )

Πάθη στίχων έξ· προκέφαλος , προκοίλιος , λα
γαρος , μείουρος , μακροσκελής , ακέφαλος. επειδη νηάς
με και Ελλήσποντον έκοντα. ακέφαλος είρηται, παρ' όσον
ρυδέποτε στίχος εατί από βραχείας αρχόμενος. προκές
φαλος " ή ουχ άλις , όττι γυναίκας ανάλκιδας ήπεροπεύεις.
ή η συλλαβή πλεονάζει εν τω μέτρω , και επί τούτο
1 ) εως , ώες λέγοντες. 2) Pro η βόρε : ηαίδρέ. 3) προ
εκεγκτέον τον πρώτον πόδα έως , ώς. 4 ) εις το ω. 5) αβοή
θητόν έστι, 6 ) Pro εις το ου γιορ : εις τον των ακεφάλων
τόπον , 7) ως το , έως και ταύθ'. 8) και κατά θυμόν defunt.
9) Pro ως το , εγώ επίτογος : έως εγώ επίτονος.
10 ) Τέλος - επών defunt. Sequitur immediate Περί των
εν τους στίχους παθων.
11 ) Edidit hoc ex Cod . Veneto, Cl. Villoiſon in ſua Dia.
triba pag. 85. partis ſecundae una cum infequenti capite Hero
diani περί στίχων της λέξεως ; quem vide et confor.
 DE METRI S. 87

προκέφαλος εκλήθη. προκοίλιος δε εστι ούτος" Πατρό

κλου ποθέων ανδρότητα και μένος έυ. η δρο συλλαβή
εν τω μέσω του στίχου πλέονάζει , και επί των προ
γαστόρων όγκων έντίθησιν , όθεν προκοίλος 1) είρηται .
λαγαρος δε αιδοίος τέ μοι εσσί , φίλε εκυρέ , δεινός τε.
ενταύθα οι δύο πόδες , οι εν τω μέσω , από βραχείας
άρχονται , και συστέλλουσι την θέσιν του μέτρου. λα
γαρον δε λέγεται το έσφιγμένην έχουν την γαστέρα. μεί
ουρος Τρωες δ' ερρίγησαν , όπως ίδoν αίολον όφιν.
και εν τέλει πούς από βραχείας ήρξατο , όπερ μειού
τον πόδα εν τη ούρα , και δια τούτο μείουρος κα
λείται . μακροσκελής: Κύκλωψ , τη , πίε οίνον , επει
φάγες ανδρόμεα κρέα . και εν τέλει πούς τρισύλλαβος,
όπερ αλλότριον στίχον, και δια ταύτα μακροσκελής,
ως υπέρ δύο συλλαβων έχων των τελευταίον πόδα.
1) Qc.
 1

88 HERODIANVS DE METRIS.

ΗΡΩΔΙΑΝΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ

ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ.

Στίχος εστί και λέξεις δηλοτικής συμμετρος και μέγε

θος. είδη δε στίχων εισί ιβ ' ισόχρονος , απηρτισμένος,
ακέφαλος, λαγαρος, μείουρος, τραχυς, μαλακοειδης, κακό
φωνος , λογοειδης, προκέφαλος, σφηκίας και δολιχουρος.
ισόχρονος μεν ούν εστί ο και τα μεγέθη των συλλαβων και
τους πόδας απο των πρώτων άχρη) των εσχάτων έχων,
οίον , τώδ' εν Μεσσήνη ξυμβλήτην αλλήλοιϊν. απηρτι
σμένος δε , και την διάνοιαν πασαν έχων εν εαυτώ , οίον,
ως είπων έξέσσυτο φαίδιμος Έκτωρ. ακέφαλος δε έστιν
ο από βραχείας αρχόμενος, οίον , επειδή νηας τε και
Ελλήσποντον έκοντο 2). λαγαρος , και κατά μέσον την
συμπλοκήν μη σώζων , την θέσιν μη σώζων , οίον , Νέ
στωρα δ' ουκ έλαθεν ή αχή πίνοντά περ έμπης. μείου
ρος δε , ο κατά το τέλος την θέσιν μη σώζων , και την
παρατέλει συλλαβην βραχείαν έχων , οίον , Τρωες δ' έρ
ρίγησαν, όπως ίδoν υιόλον όσφιν ). τραχυς δε εστι ο
τον ρυζον και των φθόγγων συνιστας, ως , τριχθά τε
και τετραχθα διατρυφθην και κάππεσε χειρό . μαλα
κοειδής εστίν ο λείως επιπίπτων ταις ακoικίς , οίον , ais
ματέ οι δεύοντο κύμαι χαρίτεσσιν ομοίαι. κακόφωνος
εστί και τα πολλα φωνήεντα έχων , οίον, ψήη αθερελοι
γον έχεις ανα γαιδίμω ώμο. λογοειδης δε εστί ο πεζός
τερος τη συνθέσει , οίον , ίπποις τε ξανθους εκατον
πεντήκοντα. προκέφαλος ή ούχ άλις , ότι γυναίκας
ανάλκιδας ήπεροπεύεις, σφηκίας, οίον, ή λάθετ', ή ουκ
ενόησεν , αασατο δε μέγα θυμώ. δολιχουρος, οίον, Κά
στoρά θ ' ιππόδαμον , και πυξ αγαθών Πολυδεύκεα:
Τέλος:

1) Sie . 2) ie. 3) Γίς: 4) ic. 5) ic.

 ({1
1 IOANNIS TZET ZAE

ANTEHOMERICA
HOMERICA
ET

POSTHOMERICA
E
1

CODICIBUS EDIDIT

ET

COMMENTARIO INSTRUXIT

FRIEDERICUS IACOBS
>

LIPSIAE

IN LIBRARIA WEIDMANNI A.
M D C C X CI I I.
1

(
 AD

VIRUM CELEBERRIMUM

TH . CHR. TYCHSEN
PROFESSOREM GOTTINGENSEM.
1

'

1
 MLagnopere mihi peccare viderer, Vir Cele
berrime, ſi hunc qualemcunque libellum,
alius cujusdam quan TUI nominis auctoritate
commendatum , in publicum prodire juberem.
Quod enim Tzetzae de rebus Iliacis carmina,
quorum major pars usque ad hunc diem in codi
cibus latuit , nunc demum integra in eruditorum
manus veniunt, id TUO unius fingulari et ſtu
dio et humanitati debetur. TU non folum infi
gnem lacunam , quam Schirachiana editio , ex
Auguſtani codicis apographo facta , in Anteho
mericis reliquerat, ex Codice Vindobonenſi ex
pleviſti, verum etiam illam carminis partem,
quae res, ad Trojam poft Hectoris obitum geftas,
complectitur , ex eodem Vindobonenſi codice
defcriptam , mihi fumma benevolentia edendam
a 3 con .
 .
VI

conceffiſti. Quis me igitur ferendum putet, ni

fi , quem ſcriptorem TU fere primus e biblio
thecarum tenebris eruiſti, eum , a me paullo
emendatiorem comtioremque redditum, ad TE
redire jubeam , TUAE que curae et tutelae
tradam ?
1
Etfi autem minime ignorabam , quantum
et quam grave publici judicii onus ſuſceperim ,
cum eum ſcriptorem , cujus edendi Viri, fummo
ingenio magnaque exquiſitae eruditionis copia
inſtructi, fpem excitaverant, edendum curarem,
et in eorum locum fuccederem , qui ipfius fcri
ptoris levitatem et tenuitatem fua auctoritate
atque doctrina facile compenſaturi fuiflent *),
mihi
*) Haec Tzetzae Carmi. edendi confilium ceperat
na edere voluit Huetius, Tryllitſchius, ( vide den
qui in epiſtola ad Frid . neuen Bücherſaal. ao. 1716.
Georg. Graevium ( Differ. Pars LVIII. p. 735. ) cujus
tations ſur diverſes matiè. apographum in bibliotheca
tes de réligion et de philo. Dresdenfi fervatur. Notas
logie par l' Abbé de Tilla. in Tzetzam ſcripſit Clo .
det. T. II. pag. 244.) haec dius , Bibliothecae Dres.
fcripfit : Et mihi Tzetzac denſis olim praefectus , qua
ejusdem poëma de rcbus Troi. rum plurima pars in verbo.
cis fic infcriptum : 'Iwavyou ' rum fignificationibus enu.
γραμματικού του Τζίτζου του cleandis verfatur.. Cum
Api 'Ourpov %. 5.2. Adjetta Tryllitſchii conſilium , ne
funt Scholia non contemneil- ſcio qua de cauſa , exitum
nenda . Haec edere olin ha. non habuiffet, Heynius,Vir
bebam in animo ; fed aliis Ill . in ejus locum fucceffit.
ftudiis ex transverfo objeétis Sed hic quoque Vir doctif.
abreptus fum . - Dodwel. fimus, omnibus jam paratis
lus , ubi particulam Tüy et defcriptis , opus fuum
jes fourgoxūy in lucem pro. premendum cenſuit, donec
fert. (de cyclo. pag. 799.) integriorem iſtorum car.
totum opus in publicum minum codicem nactus
edi vehementer optat. Ejus effet.
 VII

mihique haec conſidéranti quicquid hujus effet

conſilii, abjiciendum videbatur ; tamen erant
alia, quae nutantem animum obfirmarent, eum
que impellerent, ne provinciam , mea voluntate
expetitain , aliorumque benevolentia mihi tradi
tam , temere relinquerem . Primum ipfius fcri.
ptoris , quem in manibus habebam , conditio.
Quum enim is ſit Tzetza , quem neque ingenii
praeſtantia , neque orationis cultus commendet,
ita mecum cogitabam , fi illis viris , vel taedio
victis, vel gravioribus diſtrictis negotiis , edendi
ejus confilium abjicere licuerit , mihi non pro
pterea idem licere , fed potius, quicquid ftudii in
mediocri quamlibet ſcriptore expoliendo poſuiſ
fem , optime collocatum videri debere. Deinde
et hoc commovebat animum , quod me iis codi
cum praeſidiis ad Tzetzam edenduin inſtructum
viderem , quibus ante me nemo fuerat.
1
Iam vero , Vir Celeberrime, quibus fubfi
diis adhibitis quoque conſilio ad Carinina Iliaca
edenda acceſſerim , paucis velim accipias.
Quum editoris munus duabus rebus praecipue
contineatur , emendatione verborum, rerumque
et fententiarum explicatione; quod ad primum
áttinet, textum , quantum ejus fieri poterat , a
vitiis , quibus laborabat plurimis , purgare , et ,
cum ex codicibus , tum ex doctorum virorum
conjecturis, quam emendatiſſimum reddere ftu
dui. Habebam autem in Homericis et Anteho
mericis, praeter editionem Schirachii , typo
a 4 gra
VIII

graphorum ſcatentem erroribus , Codicis Au.

guſtani, lacunoſi illius quidem , fed fatis emen
date exarati , apographum , Heynii, Viri Illuſtris ,
manu fcriptum , interpretatione latina , fre
quentibus animadverſionibus , cum ipfius Hey
nii , tum Tryllitfchii et Clodii inſtructum , ita
denique expolitum, vt fere nihil ad perfectionem
deſit. Quum enim Tzetzae edendi cepiffem
' conſilium , illudque cum Heynio , cuime omnia
mea debere grato animo profiteor, communicaf.
ſem , ſumīnus Vir , quo nemo eft ad bonas litte
ras omni opera promovendas promtior , nemo
paratior , nullam moram interponendam cen
fuit, quin mihi hunc , multifariae eruditionis
theſaurum , traderet et inde, quae in rem meam
eſſent, depromendi faceret copiam. Hinc igi.
tur derivatae funt plurimae , quas in hac carmi
nis parte Heynii et Tryllitſchii nomine decora
tas vides , et emendationes et verborum expli
cationes , unde quantum utilitatis ad Tzetzam
redierit , nemo eft harum rerum exiftimator
idoneus , quin intelligat. Quum autem in Co
dice Auguftano inſignis lacuna fit , quippe in
quo deſiderantur v.v. 19. usque ad verf. 202.
Antehomericorum , TU, Vir celeberrime, hanc
particulam , ex apographo Viri clariſſimi mihi
que amiciſſimi, Heerenii, in Bibliotheca Litte
rarum et Artium , tum illius praeſtantiſſimi viri,
tumn TUIS animadverſionibus inſtructam , edidi
fți . Eodem vero tempore, quo TU illos verſus
publici iuris faciebas , Woidius , Vir, de litteris
opti
 IX

optime meritus, ab Heynio mea de cauſa roga

tus , eandem particulam , e Codice Bibliothecae
Muſei Britannici , cui tum temporis praeerat,
nitide deſcriptam, miſit. Neque tamen hoc apo
graphum totum illum locum complectebatur, qui
in codice Auguftano deſideratur, ſed in verſu 104.
fubfiftebat. 1

In ea Homericorum parte , quam Schi.

rachius multis vitiis inquinatam edidit , emen
danda , plurimum fuit praeſidii in Heyniano apo
grapho , cujus auctoritate haud exiguum men
dorum numerum facili opera fuftuli. Sed in
hoc
quoque carmine mutilus eft Auguftanus co
dex , neque ultra verf. 221. excurrit. Quae igi
tur ad integritatem usque ad hunc diem defide
rabantur , ea protuli ex Codicibus Londi
nenſibus duobus, uno Bibliothecae regiae, altero
Harlejano; utroque in multis locis inſigniter
depravato.
Quod denique ad tertiam hujus operis par
tem attinet, quae res , poſt Hectoris mortem ad
Trojam geſtas, 780. verſibus explicat , ea in Co
dice Auguftano plane deeſt, neque quidquam
ejus in publicum erat editum , praeter viginti
verſus, quos Dodwellus e codice Bodlejano edi
dit. Totum hoc carmen ex TUO apographo
defcribendum curavi. Quodfi me forte in Poſt
homericis , vbi nihil prorſus externi habebam
praeſidii, ſaepius offendiſſe inveneris, facile er
roruin veniam dabis , cum , quot vitiis Codex
a'5 Vin
 х

Vindobonenſis laboret , ipſe in deſcribendo coa

gnoſcere potueris.
In hac ſubſidiorum , quibus in his carmini
bus edendis ufus fum , recenſione , ftatim intel
ligis , Vir praeſtantiſſime, in multis ejus locis
totam rem ad unum codicem rediifle. In quo fi
corruptelae haerebant , ad conjecturam confu
giendum erat. In hac autem parte plus difficul
tatis offendis, quam ii credent, quibus Tzetzae
ingenium ſcribendique genus ignotum eft. Qui
cum praeter ea vitia , quae ipſi cum plurimis
ejusdem aetatis fcriptoribus communia ſunt,
multa fibi propria habeat, poeticae orationis
ufus ad eum emendandum parum aut nihil ju
vat ; ipfe Tzetza , et qui Tzetzae ſunt ſuppares,
ftudiofe legendi, ex his praeſidia critica depro
menda ſunt. Quin etiam alterum , quod in poe
tarum carminibus ad reſtituendam lectionis ve
ritatem plurimuin valere folet, verborum et
fyllabarum modulus , in hoc fcriptore parvi vel
nullius momenti eft. Quum enim five imperi
tia , ſive negligentia , leges metricas innumeris
in locis migraverit , ſedulo mihi cavendum fuit,
ne , metro nimis obtemperans , temere aliquid
ei affingerem et ſcriptorem potius quam ſcriptu
ram corrigerem . Vere igitur affirmare poſſum,
de plurimarum , quas paſlim propofui conjectu
rarum veritate , neminem fatis accurate exiſti.
mare poſſe, nifi qui aliquam , vel cum ipfo
Tzetza, vel cum ſimilibus ejusdem aetatis atque
inge
 XI

ingenii ſcriptoribus familiaritatem contraxerit.

Multae proinde lectiones, quas divinando aſſe
cutus fum , fi per fe fpectaveris, inficetae et
horridae videbuntur ; easdem fi ex ſcriptoris in
genio dicendique genere judicaveris , haud for
taſle infeliciter excogitatas fateberis. Plurimum
vero in hac parte juvabat faſtidioſa quidem,
ſed multa cum utilitate inſtituta , eorum ſcripto
rum comparatio , ex quorum fcriniis Tzetza
carmen ſuum compilavit , interque eos praeci
pue Fragmentuin tõv tecoixã , quod Majus ex
Codice bibliothecae Uffenbachianae edidit, quod
que cum Antehomericis in plurimis locis tam
amice conſpirat, ut interdum , Tzetzam hoc
ipfum opus , pedeſtri oratione fcriptum , elum 1

bibus vtcunque metris adſtrinxiſſe, ſuſpicatus

fim . In reliquis partibus Cedreni etMalalae ve
ftigia preffiffe videtur. Quae cum ita effent, eam
mihi legem ftatui, vt, quae five meae , ſive alio
rum conjecturae horum fcriptorum auctoritate
firmarentur, eas in textum adınittere non dubi
tarem ; reliquas , cum tota variarum lectionum
farragine, in notas rejicerem. Quae enim certa
medela fanare non poteram , ea intacta relin
quere , quam exulcerare malui.

Scholia , quae Schirachius textui , textu

etiam corruptiora, ſubjecit, et quorum multo
accuratiorem recenſionem in Heyniano habe
bam apographo, integra'edere piguit, quum plu
rima eorum pars in futiliſſimis rebus verſetur,
neque
 XII

neque quidquam praeter nugas grammaticas,

cum inepta ingenii. oftentatione conjunctas ,
contineat. Haec omnia fi omitterem , lectorum
mihi rationibus confulere videbar; in quibus
tamen eruditio paulo reconditior , ex veterum
commentariis corraſa , apparebat , ea notis in .
ferenda duxi. In Poſthomericis pauciſſima ha
bebam ſcholia , eaque maximam partem futilia ,
fi res , in quibus verfantur, fpectaveris; eadem
mihi in aliquod locis ad verba conſtituenda ali
quid auxilii attulerunt.

Supereft , ut de interpretationis genere,

quod huic ſcriptori adhibui , pauca fubjiciam.
Quum orationis ea fit facilitas, ut , niſi ubi tex
tus corruptus ſit, ne tironibus quidem aliquid
impedimenti objiciatur, omnis interpretatio red
ibat ad fontes , unde Tzetza hauferat, perſe
quendos. Haec res non adeo erat difficilis, fi
in iis locis , quos Tzetza ante oculos habuit,
enotandis acquiefcendum putaſſem . Neque me
tamen in hunc tam arctum gyrum includi paſſus
fum , neque ad recentiorum tanquam fcopulos
unice haerere ſuſtinui, fed ipfos fabularum fon
tes in antiquorum et poëtarum et hiſtoricorum
fcriptis fedulo indagavi, hoc laboris mei prae
mium petens, ut animum a taedioſis monacho
rum compilationibus ad graviſſimorum virorum
monumenta converterem . Ea in re plurimum
me juvit cyclicorum poëtarum accuratior cogni
tio , cujus fontem TU aperuiſti, Vir celeberri
me,
 XIII

me , editis ex Procli Chreſtomathia excerptis,

quibus eorum poëmatum , quae cyclum Troja
num conftituebant, argumenta continentur.
Multam quoque ad eam rem praeſidii effe in
Heynii Commentariis, tum ad Virgilii Aeneida,
tum ad Apollodori Bibliothecam , nemo eft ha .
rum litterarum paulo ftudiofior , qui nefciat.

Haec funt, Vir clariſſime, quae de ratione

edendi Iliaci carminis TEcum communicare vo
lui . Priusquam tamen fcribendi finem faciam ,
temperare mihi non poflum , quin verborum
ſtimulos adhibeam , ut poëtae , qui in eodem ar
gumento , multo tamen majoribus et ingenii et
artis praefidiis inſtructus , verſatus eft, Quinti
Smyrnaei editionem ne nobis diutius invideas,
neque fidem , omnibus harum litterarum aman
tibus , obftrictam liberare differas. Poftquam
enim eruditiffimam de Quinto commentationem,
una cum ingeniofiflimis conclamatorum prope
locorum emendationibus, eidem ſubjectis, edidea
ras , fpes exorta eft omnibus, fore, ut perfe
ctum a TE expoliretur opus. Iam vero poftea
praeter ea cum ingenii , tum doctrinae adju
menta , quae TU ipfe affers , eas Codicum
nactus es copias , quae vel folae ad Quintum
emendandum fufficere poffint; ut nullum ſit
dubium , TE hac editione in publicum emiffa ,
vel ipfi Rhodomanno palmam , eruditiſſimorum
hominum judicio ei tributam , vel ambiguam fa
1

cturum vel erepturum eſſe. Ad hoc igitur opus

denuo
XIV

denuo fufcipiendum et ad umbilicum perdu

cenduin , cum TIBI voluntas deeſſe non pof
ſit, ne otium deſit , vehementer opto. Va.
le , Vir doctiſſime , et me , ut facis, amare
perge. Scribebam Gothae , menſe Mart,
CII° CCLXXXXIII .

DE
 XV,

DE TZETZA EIUSQUE CARMINE .

Ioannem Tzetzam, Michaëlis filium , Ifaaci fra
trem , faeculo duodecimo poſt Chriſtum natum
Conſtantinopoli , ubi natus effe videtur , litteris
operam dediſſe, ex ipſius Tzetzae fcriptis abun 1

de conſtat. Supervacaneum eft ea repetere,

quae de ejus genere et vita Potteri *) et Fabria
cii ** ) diligentia congeſſit , omnesque ii , qui
de hiſtoria litteraria tradiderunt , fine ulla adje
ctione recoxerunt *** ). Hoc unum animadver
tam , Ioannem noſtrum Tzetzam , quo tempore
carmen de rebus Trojanis concinnaret , graves
fimultates gefliſle cum Ifaaco fratre, (qui étage
xias munere fungebatur in urbe Berrhoea ad
lacum Boeboidem ) ejusque conjuge, quae maria
tum impulerat , ut fratrem non folum indignis
munufculis exciperet , ſed ſuis praeterea equis
privatum remitteret ****).
Quod vero ad Tzetzae noſtri ingenium at
tinet, magna ejus erat eruditio , major etiam
jactan
*) Potterus ad Lyco . V. 284. fqq. Ejusdem ta:
phron . p . 109. fqq. men Ifaaci nomine Ioan .
**) Fabricii Bibliotheca nes nofter ſuum in Lyco
graeca. T. X. p. 245. fqq. phronem commentarium
***) Chauffepié V. Tżé. honoris gratia infcripferat.
tzès. Hambergerin den zu- Ioannis enim opus effe,cum
verlälligen Nachrichten. T. ex iis argumentis , quae
IV. Bougine Handbuch . T. Potterus protulit , praeci
I. p . 471 . pue ex epiſtola Tzetzaeap.
****) Hunc mihi fenfum Fabricium Tom. III . pag.
eruille videor ex obſcuris 419. tum ex multis noftri
et corruptis verbis Home- carminis locis apparet,
ric. v. 143. ſqq. et Poſthom . quos in notis indicavi.
XVI

jactantia. Quum enim plurima legiſſet , antia

quorum ſophiftarum more, paflim gloriatur, fe
paratum eſſe , quaecunque aliquis fcire velit, ex
memoria dicere ; et graviter indignatur , quod
fibi, tanti ingenii tamque immenſae lectionis
viro , tam parum honoris et fere nihil ftatuatur
praemii. Has querelas, quibus Chiliades ejus
refertae ſunt , in noftris quoque carminibus ef
fundit. Ut autem fui unius ingenii admirator
eſt, ita ſe in alios fcriptores haud raro injurio
ſum praebet : veterum ignorantiam crebro exa
gitat, fuam fcientiam et eruditionem jactat.
Neque tamen facile aliquem vel mediocriter pe
ritum irretiet et in fuam fententiam trahet, cum
ei ad opiniones ſuas tuendas firmandasque plane
deſit ingenii folertia. Plurimum operae in ve
terum fabularum et hiſtoriae cognitione pofue
rat; in quo tamen ſtudio ita verſatus eſt, ut,
'coinmuni fuae aetatis vitio , omnia ad allego
rias, nugatorias plerumque ac futiles, revocare
ſtuderet. Hujus ſtudii ſpecimen exhibuit in fin
gulari opere, quo totius Iliadis interiorem fen
fum , allegorica interpretandi ratione erutum ,
explicuit; quod opus , paflim a viris doctis lau
datum , cum Iliaco carmine confudit Fabricius ).
Doctric

*) Fabricius Bibl. Gr. T. vix dici poteft, quantum

X. pag. 251. Allegoricam nugarum peperit , quam.
hanc Iliadis interpretatio. que crebro Homeri , alio
nemlaudat Kufter. ad Suid. rumque poëtarum inter.
T. II. p. 683. et Bentl . in pretes , Homeri autem prae
Epiſt. ad Mill. p. 63. Vide cipue , a recto tramite de
de hoc opere cl. Tychſen. duxerit , primus ad Ho.
in Bibl. Liter. et Artium IV. merụm defendendum ufus
Inedita. p . 6.7. Allegorica effe dicitur Theagenes , és
veterum fabularum inter- πρώτος έγραψε περί “Ομήρου te
pretandarum ratione, quae fte Schol. ad Il. T. 67. ed .
Vil
 XVII

Doctrina autem , quam Tzetza tantum non

ubique jactat , non ex ipfis fontibus haufta , fed
ex turbidis rivulis petita eſt. Quum enim vete
rum poëtarum Commentatores, Epitomatores,
et Lexicographos , quibus illa aetas abundabat,
ſedulo triviſſet manibus , deperditorum ſcripto
rum , quos apud eos laudatos reperiret, nomina
ita crepat , quaſi eos ipſos oculis uſurpaſſet.
Qua fraude nonnullorum certe oculis caliginem
offudit. Dodwellus quidem , quamvis probe in
telligeret , Tzetzam non omnes, quus excitat,
ſcriptores legiſle , Lefchem tamen et Steficho
rum et reliquos forte Cyclicos omnes ab eo ad
hibitos effe, fibi perſuaſum habebat * ). Tan
tum

Villoiſ. Plurimae autem gens in his quaeſtionibus

in Homero interpretando allegoriarum copia fuit .
allegoriae aliaeque ine- Ex antiquioribus recentio.
ptiae ex eorum fonte pro- res haufiffe , probabile eft :
fluxerunt, qui data opera Heraclidem Ponticum , Mich .
difficultates movebant et Pfellum , (cujus allegorias
Suthuata proponebant, nul. Homericas una cum Heracl .
la alia de cauſa , quam ut Pont. vulgavit Conr. Ges.
ingenii et acuminis lau nerus. Bafil. 1544.8. Ioan
dem captarent. Hoc Sutno nem Diaconum, cujus allego
μάτων proponendorum ftu . rias commemorat Labbeus
dium Sophiftas primum in . p. 110. fq. et ipſum Tze
vaſit; deinde ad Gramma. , tram , qui etiam noftro
ticos progagatum eft , eos carmini multas allegorias
praecipue , qui in Muſeo intexuit..
Alexandrino otio abunda
bant et haud raro abute. *) Rectius de eo judicat
bantur. Multa ex his , in. Vir celeberrimus , Heyne
eptiflima pleraque , in in Excurf. I. ad L. II. Aen.
ſcholiis fervata leguntar : p . 274. ubi de trojanarum
multa perierunt , interque fabularum auctoribus dis.
ea , quod fortaſſe doleas, putat : „ Ex hoc genere, in
Αriftotelis απορήματα et fima jam aetate, infimo lo.
Longini προβλήματα,, co , fuit Tzetza , qui An.
b teho.
 XVIII

tum ad auctoritatem conciliandam valet, ut frons

tem fortiter perfrices , neque in mentiendo
haereas. Ioannem enim noſtrum antiquos illos
poëtas , quos illa aetate jam dudum periiſle ve
riſimile eft , ne inſpexifle quidem , ex notis no
Itris ad Iliaca carmina abunde apparebit.
Ut vero de horum carminumn indole ftatue .
re poſſimus, de argumento , in quo verfatur ,
paucis differendum , et fontes, unde manaverit ,
inveſtigandi funt. Quod igitur ad Iliacorum ar
gumentum attinet, fatis conftat , inde ab eo
tempore , quo Homeri carmina in Graecia rs.
citari et in deliciis haberi coeperint, multos ex
titiſſe poëtas , qui unius Homeri imitandi ſtudio
exarderent. Quum eniin prudentiffimorum ho
minum ea eflet ſententia , in Homero epicae
poëſeos modum et quafi menfuram contineri,
factum eſt, ut plures cum vetuſtiori, tum recen
tiori aevo exorirentur, qui, divini illius poëtae
veſtigia legentes, in ejusdem laudis focietatem
pervenire cuperent, Quorum haud pauci, qui
ab Homeri aevo proxime abeffent, partim tradi
tiones, quae de bello trojano paflim in Graecia
vigebant, ftudiofe corrafiſle , partim mythorum
iv Homeri carminibus jacta ſemina perſequuti
effe videntur. Sed quum Homerus , ipfa quo
dam
tehomerica , Homerica et rant , exfcripfit , nec fic
Poſthomerica verſibus fcri. tamen negligendus , quip
pſit, parum doctis; ftolidae pe ex quo, in tanta melio
jactantiae homo , qui non rum fcriptorum jactura,
tam , quod Dodwellus au . multa , quomodo a ſupe.
gurabatur , veteres cycli. rioribus tradita fuerint, in
cos, quam mifellos potius telligi pofſint , modo quis
Grammaticos et compila fatismaguadoctrina inſtru .
tores , qui eum antecefre- étus fit
 XIX

dammodo natura duce atque magiftra, ad id,

quod in arte fummum eft , rectiſſima via grafla
tus, ex toto rerum trojanarum 'complexu ali
quam tantummodo partem fibi ſeligendam effe
intellexiſſet , quam poëſeos luminibus illuſtra
ret; ii , qui poftea in eandem materiam invola
bant , quo plures ipſi fabulas carininis ſui fini.
bus comprehenderent, eo ſe grandius atque ju
cundius opus confecturos efle fperabant. Ita
enim fieri folet, cum ingenioſum aliquem virum ,
exiinia laude mactatum , videant homines , ut
eam laudem non tam ingenii ejus praeſtantiae ,
fed cuidam potius felicitati materiae , ad quam
force fortuna delatus fit , tribuendam cenſeant.
Qui itaque, quanta fit in Homeri carminibus, ex
trojanarum rerum ambitu hauſtis, materiae op
portunitas , fibi intellexiſſe videbantur, non du
bitabant , quin , ſi reliquarum quoque ad Tro
jam geſtarum rerum copiam , orationis genere,
ad Homericae orationis fimilitudinem compofi
to , explicarent, palina fibi ab ominibus ultro
deferretur. Quae tamen illos temere concepta
opinio quantopere fefellerit, noli quaerere.
Oinnium enim hujus generis poëtarum gloriae
Homerici nominis fplendor offecit ; et , cum
omnium ad Trojae moenia dictorum factorum
que inemoriam curiofe congeffiffent, improbo
tamen labore vix aliud quidquain affequuti ſunt,
quam ut Grammatici, doctaeque antiquitatis in
terpretes , quae ad veterum poëtarum ſenſus
åperiendos facerent, ex eorum carminibus de
promerent.
Ex duobus igitur praecipue fontibus omnis
trojanarum rerum notitia ad feriora tempora
profluxiffe videtur ; altero , lutofo illo et tur
b 2 bido
XX

bido traditionis , cum et in iis locis , ubi bellum

omnium maxime memorabile geſtum erat , et
magis etiam in coloniis, quae plurimae poft hoc
bellum confectum , five a Trojanis, patria profii
gis, ſive a Graecis, in alias terras delatis, condi.
tae ſunt , ingens fabularum , ad Graecorum in
Aliam expeditionem fpectantium , conſervata
eſſet copia ; altero puriori atque limpidiori,
quamvis et ipſo ex traditionis rivulis , minus ta .
men illis inquinatis atque corruptis , derivato ,
Homeri nimirum carminibus, qui, dum Achillis
iram et Vlyſlis errores accurate diligenterqueex
ponebat, multos praeterea, modo ad pofteriora
teinpora pertinentes mythos, quafi aliud agens,
attigit. Ex his itaque fontibus non poëtae ſo
luin, fed etiam pedeſtris ſermonis ſcriptores re
rum trojanarum inemoriam petebant; ita ta
men , ut ex hoc homerico cyclici praeſertim
poëtae hortulos fuos irrigarent, ad illum prio.
rem ii praecipue accederent , qui urbium xTiGHS
perfequerentur. Quod tamen non ita accipi
velim , quali poëtae veriti eſent ab hiſtoricis, hi
ſtorici a poëtis aliquid mutuo ſumere. Utrisque
enim iidem fontes patebant.
Satis conſtat , poft ea , quae Heynius, Vir
Ill. pluribus locis de cyclo cyclicisque poëtis
diſputavit * ), duplicem eamque valde diverſam
apud antiquos cyclicorum poëtarum notionem
fuiſſe; cum hoc nomine modo eos ſignificarent,
qui carminum ſuorum argumenta ex mytho
rum

* ) Praecipue in Excurf. Faſc. I. In Commentatio :

I. ad Aeneid. II. ad Procli ne de Apollodori Bibl. T.
Chreſtomath . in Bibliothe. III.
ca Litterarum et Artium.
 XXI

rum ambitu (vuxna) derivaſſent, modo eos , qui

propter eximiam in ſuo quiſque genere prae
ftantiam , exemplorum inftar haberentur et ab
Alexandrinis Grammaticis in unum corpus
redacti effent. Pofterius cyclicorum genus ad
eam rem , quam hoc loco tractamus, nihil facit.
Eos autem poëtas, qui ab argumento carminum
nomen invenerunt , fi quis omnes fin trojanis
fabulis verfatos effe exiſtimaverit, is eos e la
tiffimo fabularum campo in arctum profecto gy
rum includit. Non tamen defuerunt , qui
Grammaticorum errore an negligentia haud
dixerim , ita ftatuerent. Quum enim cyclus
mythicus in plures partes deſcriptus effet "),
unaque pars eſſet , quae res trojanas coinple
cteretur , ea interdum xatoxiv cycli nomine
appellata eft. Ego , omiffis reliquis , a conſilio
meo alienis , ex omni hoc poëtarum numero
eximam eos , qui res trojanas ſingularibus car
minibus exornaverunt.
Inter eos itaque qui trojanarum rerum
memoriam vincta oratione explicaverunt, nul
lus Leſche propior ad Homeri gloriam accef
fiffe videtur. Complexus erat ille eo carmine,
quod ſub parvae Iliadis noinine magnam apud
antiquos celebritatem habuit, omnem rerum,
poſt Achillis mortem usque ad urbis excidiuin
geſtarum, varietatem , quatuor libris defcriptam .
Priinus liber, ut ex Procli Excerptis intelligi
tur **), altercationein , de Achillis armis inter
b 3 Ulyf
*) Singulas ejus partes Tychſen . V. Cl. particu
indicavit Heyne in locis lam Chreſtomathiae Procli,
ſupra laudatis . a Viro doctiflimo Sieben
** ) Infigni cum emolu. kees ex Cod. Divi Marci
mento bonarum litterarum defcriptam , edidit in Bibl .
Lit.
XXII

Ulyfſem et Ajacem exortam , Ajacis inde natum

furorem , Heleni vaticinium , Philoctetis ad Grae.
corum caſtra reditum , Alexandri denique mor
tem continebat. Secundi libri argumentum con
ftituebat Neoptolemus, ex Scyro inſula arrefſi .
tus , Eurypyli adventus , pugna et obitus.
Tertius tractabat fabulam de equo ligneo , de
Ulyſlis cum Helena compofitione et furto Palla
dii. Quartus denique in ipfa urbis expugnatio
ne verſabatur ** ). Eidem poëtae Pauſanias plu
ribus locis carmen de Ilii excidio tribuit ; ita ta
men , ut in ambiguo relinquatur , utrum ille
quartam parvae Iliadis partem intellexerit, an
ſingulare hujus argumenti carmen , a Leſche
concinnatum , habuerit , an denique , quod for
taſſe potiſſimum probes , Leſchi adfcripſerit,
quod alii majori jure Arctino tribuerant.
Arctinum enim, haud obfcurum inter cyclicos
nomen , duobus carminibus , Aethiopide et
Ialou zrégoidi, res trojanas illuſtraſſe, conſtat. Il
lud , quod a Memnone, ex Aethiopia Trojanis
auxilium ferente , appellatum eft, omnem tem
porum viciſſitudinem poft Hectorem caefum
redemtumque usque ad Achillis mortem quin
que libris complectebatur. Alterum ( η Ιλίου
népous) Trojae excidium duobus libris ita enarra
bat , ut initium a ſimulata Graecorum fuga ca
peret, et in urbis incendio fubfifteret. Erat in
hoc carmine illuftris illa de Laocoonte fabula ,
Pria

Litter. et Art. Faſc. I. In. quo hic agitur, ab antiquis

edit. p. 31. fqq.
*) De Lefche vide Heyn .
Exc. I. ad Aen. II. p. 277.
Fabricii Bibl. Gr. T. I. p.
376. ed. Harl. Poëma, de
modo ' Iaco's pizga , modo
'Ice's a nadrow yocatur. Non
enim diverſa haec erant,
ut ſuſpicabatur Salmaf. ad
Solin . p. 598. 2. E.
 XXIII

Priami caedes , Ajacis Oilei flagitium , Polyxe

nae immolatio , Altyanactis denique crudeliſi
ma mors * ). Exhis duobus Arctini carminibus
et ex Leſchis parva Iliade plurima pars tūv 70
panetouévw , quae ſerioris aevi poëtae concinna
verunt , profluxiſle videtur. Stefchori ** ) ta
men praeterea et Argivi cujusdam five Saccadae
five Acati *** ) Inbou zégois apud antiquos paſlim
commemoratur.

Ex iis autem fcriptoribus, qui de rebus ante

Iliaden , et Achillem adeo, ira excandeſcentem ,
tradiderunt, Stafiri nomen , cui auctori Ta
Κύπρια έπη fumma cum probabilitate tribuuntur,,
ad poſteritatem propagatun eſt. Habebant an
tiquis temporibus magnam celebritatem , adeo,
ut Homero a quibusdam tribuerentur, qui illa
dotis loco filiae fuae dederit. Id quod conſtat,
Cypriorum carminum auctor omnem earum re
rum, quae a Pelei inde nuptiis et Eridis ira pro
fectae in Trojae interitum conſpiraverant, le
riem , usque ad Palamedis mortem et 'Achillis
proxime infecutain iram , peragraverat. Ma
gram proinde in his carminibus fabularum co
b4 piam
* ) Vide Procli Chreſtom . co Quintiliani X. 1. 62.
p . 32. fqq. 37. ſq. De Ar. ubi Stefichorųm maximos
Etino diſputavit Heyne 1. duces et clariſſima bella
c. p. 281 . nere, et (pici carminis onera
**) De Stefichori ' Iníon lyra ſuſtinere ait.
négordo vide V. Cl . Suchfort
in comment. de Stefichori ***) ' Axátov ap. Athenae
fragmentis. pag. 23. ſqq. om ſcribitur L. XIII. pag.
Heyn. I. c. p.280. Lyrico 610. C. Exxóda Foữ Agyriou
potius quam epico fpiritu emendavit Caſaubonus . c.
hoc carmen conſcriptum IX. p. 885. vide Heyne. 1 .
fuifle, ſuſpicari licet ex lo. 1. p. 281 .
XXIV

piam et varietatem fuiffe, vel ex ipſo carminis

ambitu conjicias, et ex Procli excerptis *) per
fpicue intelligi poteft.
Priſcis poëtis , qui in rebus trojanis verſati
ſunt, recenfitis, ad hiſtoricos procedamus , qui
antiquiſſimis temporibus, cum ex vulgi narra
tionibus, tum ex poëtarum carminibus, popu
lorum origines et res geſtas concinnantes, tro
jani belli mentionem fecerunt . Inter hos prin
cipem locum tenet Hellanicus Lesbius, qui, cum
multarum gentium origines perſequeretur, tro
janam quoque hiſtoriam condere non neglexit ;
et Dionyſus milefius qui primus omnium terrarum ,
de quibus iſtis temporibus aliquid ſciri poterat,
hiftoriam ſcribere conatus eft ** ). His annume
rari

*) Argumentum Cypri. fingulari opere docte di

orum carminum, a Proclo ſputavit cl. Sturz . Hellanici
confectum ,Cl.Tychſen edi. Lesbii Fragmenta e variis
dit ex cod . Matritenſi re. fcriptoribus collegit,emen
gio in Bibl. L. et A. I. p . davit, illuſtravit et prae
23. fqq. Egit de Stalino miffa commentatione de
Heyne l. c. p . 279. fq. Fa. Hellanici aetate , vita et
bricius in Bibl . Gr.T.I. p . ſcriptis in univerſum edi.
382. ed. Harl . Ex hoc prae dit Fr. Gu . Sturz . A. M. Li.
cipue carmine ii, qui fabu. pfiae 1787. 8vo . Fragmen
las Antehomericas tracta . ta των τρωϊκών leguntur inde
runt, interque eos Auctor a pag.96 - 101. In Troi.
Hymni in Venerem ( vide cis Hellanici fidem inpri
ci. Groddeck de Hom . mis probatam fuiffe, docet
Hymn . reliquiis p. 41.) et Heyne ad Virgil . T. II. p.
Coluthus haufiffe videri de. 269. Eundem vide , de
bent. Latinis numeris tá Dionyſio Mileſio agentem,
Kúpie is expreffit Naevius , cum ad Virgil. 1. c. tum ad
tefte Chariſio I. p. 118. vide ApollodoriBiblioth . P. III .
Wernsdorf. in poëtis min. p . 923. et 980. fqq. et Val
T. IV. p. 572 ckenaerium adEurip . Phoe
**) DeHellapico Lesbio niſl. p. 734.
 XXV

rari debent Cephalus Gergithius, Metrodorus Chius,

Demetrius Scepfius, Palaephatus, Callifthenes denique,
et alii , qui, ut ſuſpicari licet , antiquitatis fa
bulas ad hiſtoriae veritatam revocare conati
funt * ).
Iam infinitum eſt, omnes figillatim recen
fere , quotquot res trojanas ſtriction et aliud
agentes attigerint. Lyricos enim poëtas, my
this ex trojanarum fabularum cyclo depromtis,
pro carininum ornamentis frequenter ufos effe,
ex plurimis eorum fragmentis apparet ; et apud
Pindarum plures hujus generis fabulas, egregie
exornatas , reperimus. Nec non Tragicos ad
eosdem fontes frequentiſſime acceſſifle conſtat.
Qui cum fabularum fuarum argumenta five ex
cyclicorum poëtarum carminibus, ſive ex hifto
ricorum ſcriptis derivarent , fieri non potuit,
quin , ipfius dramaticae poëſeos indole adducti,
alia ad conſilium fuum inflecterent, alia ipfi fa
bulis affingerent. Magna inde fabularum varie
tas orta eft, maximaque confuſio, cum inſequen
tis aeviGrammatici et poëtarum enarratores, in
niythis conſarcinandis nulla fontium , unde ma
naſlent, ratione habita , antiquiora cum recen
tioribus mirum in modum commiſcerent atque
confunderent.

Quum enim poft Alexandri Macedonis obi

tum ea eflet Graeciae conditio , ut omnes viae ,
quibus olim ad felicitatis faftigium evecta fuerat,
quaſi obſtructae viderentur , nuſae , patrio ſolo
exactae, perfugium in Aegypto quaerere et in
Ptolemaeorum tutelam fete committere coepe
b.5 runt,

* ) Heyne ad Virgil. T. II, p. 269 – 271.

 XXVI

runt. Ibi ftudiorum ratione variis de caufis

penitus immutata , novum eruditorum genus
exortum eft , qui in fabuloſa antiquitatis memo
ria eruenda ' omne ſtudium ponerent , vitamque
in poetaruin commentis enotandis , explicandis
conſarcinandisque conſumerent. Quorum alii
id egerunt, ut omnem illam mythorum copiam
varietatemque in unum corpus coiligerent, ut
Hegefanax Alexandrinus, et quiunus ex plurimis
aetatem tulit, Apollodorus, Bibliothecae utiliffi
mae conditor , in qua totum cyclum epicum in
compendium redegille videridebet. Alii, quain
vis et ipfi Graminatici, ad altiora tamen capie
bant animum , et cum obfoletam aliquam et re
conditam fabulam verſibus explicuerant, vete
rum fibi poëtarum laudem vel exaequaffe, vel
etiain ſuperaſſe perſuadebant. Inter hos Lyco
phron , perverſi homo ingenii , totum trojana
rum fabularum cyclum nova et inſolito oratio
nis genere peragravit.
Pauciſſini tamen inter Alexandrinos poëtas
ſtudium ſuum trojanis rebus perfequendis ex
ornandisque addixifle videntur . Nimis haec il
lis vulgaria, nimis protrita ** ). Quae autem cau
ſa

* , Vide praeclaram Hey. variae et multae doctrinae

nii commentationem de ge.
nio feculi Ptolemaeorum in
Opuſculis Academicis . T.
I. p. 76. fqq.
**) Heyne in Comment.
de genio S. Pt. p. 82. Sed
quae ejus feculi multo
etiam interior et notabilior
eſt indoles, mirum aliquod diſciplina , ex aſtronomi
ftudium omnia ingenia oc
cupaviffe videas, quod
etiam inepte oſtentare,
ejusque laudem intempe
ftive captare dicas. Curio
fi effe malunt , quam inge.
nioſi. Itaque argumenta
etiam operum ex antiquis
fere fabulis, aut ex ſubtili
cis
 XXVII

ſa hos impedivit, quominus hoc ſtadium decur .

rerent, eadein ſerioruin temporum homines,
qui oinnia ad rhetoricas exercitationes refere
bant ftudia , invitaſſe videtur , ut in hac , quam
vis trita inateria , ingenii fui vires exerce
rent. Exorti funt itaque feculo tertio et quarto
poſt Chriſtum natum, cum poëtae aliqui, neque
illi pro iſtiusaevi tenuitate ſpernendi, ut Quintus
Smyrnaeus, Tryphiodorus, Cointhus tum declama
tores , quorum alii fabulas , in quibus ingenii
acumen oſtentarent, e trojano cyclo haurie
bant ; alii easdem , fub aliena plerumque perſo
na, ad hiſtoriae fidem revocare ftudebant. Huic
fraudi occaſionem dedit ipſa fabulofa traditio.
Quum enim ſub ipfa trojani belli tempora plu
res extitiſſe putarentur , qui id egiſſent, ut hu
ius. belli memoriam ad omnem pofteritatem
transmitterent, v. c. Helena, Muſae filia , Dydis
Cretenfis, Dares Phrygius , Syagrius denique , fa
ctum eſt, ut recentiores ſophiſtae, qui eodem
argumento tractando ingenii gloriam aucupa
bantur, fi iſtorum hominuin perfonam ſunerent,
le majorem fcriptis ſuis auctoritatem concilia
turos effe, putarent.
Ex his autem Sophiſtis , quibus Philoftratus
annumerandus eft propter Heroica , in quibus
multa contra Homeri autoritatem protulit , in
fimae aetatis fcriptores, ii praecipue, qui, chro
nica condentes , bellum trojanum attigerunt,
hau.

cis , phyſicis, geographi. librorum indicibus apud

cis etapotelesmaticis, eos Fabricium , Voſſium , Ion
petere , tum ex iis , quae fium , Meurfium cognofcas
adhuc extant , tum multo etc.
magis ex deperditorum
 XXVIII

haufiffe videntur. Iftorum rivulos ſectati funt

Cedrenus, Malala , Conftantinus Manaſſes, et Au & tor
Tôv tewürãv, ( quae Majus ex cod. bibliothecae
Uffenbachianae edidit) qui omnes in rarioribus
et apud antiquos non obviis fabulis , fabularum
interpretationibus, heroum heroïnarumve ima
ginibus et in ipfis adeo verbis ita confpirant, ut,
quod ad trojanas fabulas attinet , omnes ex eo
dem fonte profluxiſſe videantur. Illos ſophi
ſtas, poëtas recentiores , et chronicorum futi
liſſimos conditores ( fi ab Homero diſceſſeris )
Tzetza nofter in Carmine Iliaco ita fecutus eft,
ut fe eoruin fidei fere totum traderet , et nonnifi
in parvis rerum momentis, allegoricis fabularum
explicationibus, orationibus etc. raro ab iis dis
cederet. Ubi vero quicquam habet, quod apud
Cedrenum , Malalamn et Auctorem tãy Tewixão
defideretur, illud ex Philoſtrato , Darete et Di
etye , paffim etiam ex antiquis poëtarum com
mentatoribus accepiſſe videtur . Haec a me
non contuineliae caufa , fed ex veritate ita affir
mari , apparebit ex animadverſionibus meis ,
quibus fontes compilationis Tzetzianae diligen
ter indicavi. Neque tamen in hac fterili fi
milium locorum enumeratione operam meam
contineri volui , Turbidis rivulis relictis cre
bro ad fontium capita proceſſi , et , ut trojani
belli hiſtoria ab ineptis Graeculorum commentis
purgaretur , unamquamque fabulam diligenter
excutere , et inquirere coepi , utrum priſcorum ,
Homeri inprimis , auctoritate nitatur , an ex re
centiorum ingeniis originem traxerit , Quod fi
facerem , non omnem mihi operain in hoc fcri.
ptore ludere videbar . An vero hoc ſtudium mi
hi feliciter cefferit , aliorum judicium facio.
Ignoſcat mihi lectorum humanitas , fi qua dili
gen
 XXIX

gentiam meam effugiſſe, et me ipſum offendiffe

deprehenderint.

CODICVM NOTITIA *).

1. Integrum opus continetur cod. Matritenſ
regio XX . cum titulo : Ιωάννου γραμματικού του
Τζέτζου η μικρα Ιλιάς. quo Iliadis parvae nomine
laudatur etiam à Labbeo et aliis. Scriptus eft
hic codex a Conſtantino Laſcaride, Meffanae in
Sicilia circa a. 1488. quod docet inſcriptio, Oppia
ni Cynegeticis ſubjecta. Tzetzianis nulla addi.
tur anni nota, fed cum Sicilia non excefferit La
ſcarides, fato ibi functus 1492. probabile fit, haec
ibidein ſcripta effe. Verſuum numerus in prio .
ribus partibus , quas fub Inscédos pixpa's titulo
comprehendit codex , traditur efle 897. Poſtho
mericorum 776. cf. Iriarte in Catal. p. 82.
2. Cod . Bibliothecae Iacobaeae, ſub erronea
ſcriptura Tetri Prohomerica, Homerica et Pofthome
rica " cum Scholiis ipfius. -8754. 852. Idem Codex
graece et latine. Catalogus Mfcorum Angliae
et Hiberniae. T. II. p. 246. vide Fabricii Bibl.
Gr. I. p. 404. ed. Harl.
3. Bibliotheca Muſei Britannici duos Tze.
tzae codices habet qui in cenſum venire me.
rentur. Alterum cum titulo tai apo Ouńcou noj
τα
*) De ineditis Tzetzae Litt. et Art. Faſc. IV. p. 4.
operibus et Carminis Ilia. fqq. Inde hanc codicum
ci codicibus docte diſputa- notitiam maximam partem
vit cl. Tychſen in Bibl. depromfi.
XXX

τα “Ομήρου και τα μεθ' " Ομηρον, cum fcholis grae :

cis et metrica verſione Petri Morelli. Idem Scho
lia latine vertit. Hic codex ipſius Morelli manu
fcriptus efle videtur. Petro Morello Turonenſ in
terprete. 1565. Ex hoc Morelli codice duo apo
grapha facta ſunt; unum, quod parum , aut nihil
praeter Morelli verſionem continet ( contains
nothing or but tittle more than a copy of P.
Morells Latin Verſion .) alterum itidem verſio
nis Morellianae. Alter codex textum graecum
cum fcholiis et latina verſione, ad verbum facta,
(quae tamen ultra primuin librum non progre
ditur ) continet. Primus liber (Antehomerica ))
verſibus 502. Secundus (Homerica ) verſl. 490.
Tertius verſl. 776. abfolvi dicitur. Hic verſuum
numerus, quamvis parum accurate initus effe
videatur , mirari tamen fubit , unde in Anteho
mericis tam inſignis differentia extiterit. In
Matritenſi codice, ex computatione cl. Tychſenii
Antehomerica verfibus 410. Homerica 487. ab
folvuntur ; qui numerus cum numero noftrae
editionis fere convenit *).
Ex altero horum codicum, neſcio quo, ver
ſus 29 - 104. Anteliomericorum in Heynii gra
tiam

*) Notitiam codicum peard , that there are va.

Londinenfium ſumſi ex Epi- riations in the Mſc. wchich
ftola , anglice fcripta , in
Heynii ſchedis ſervata.
Adfcribam hoc loco poftre
ma hujus epiftolae verba :
On a very curſory com.
pariſon of the firſt Mſc .
Morelli manu ſcripti )
with the late german edi.
tion ( Schirachiana ) of a
part of this poem , it ap
may be ofuſe : but on com
paring ſome places, which
feem greatly corrupted,
the edition and the Mſc.
agreed together : ſo that
this and the Mſc . in Ger
many ſeem to have been
both copied from one and
the ſame bad Mſc .
 XXXI

tiam defcribi juffit Woide , olim bibliothecae

Muſei Britannici praefectus , nunc ad beatorum
ſedes ſublatus. Ex hoc apographo bonas quas
dam lectiones in textum recepi; fed in cor
ruptiſſimis locis cum cod. Vindobonenfi conſpi.
rat, ex quo Cl. Tychſen eosdem verſus edidit.
Homericorum finem inde a verſu 225. etiam ex co
dice bibliothecae regiae, (cod. Harleiano 5662.)
deſcriptam , Heynii humanitati debeo. Contu
lerat deſcriptor alium quoque codicem Bibl. Re
giae 16. C. IV. et varietatem lectionis margini
adſcripſerat. Uterque Codex vitiofe fcriptus
eſt ; in locis depravatis confpirant, ita tamen ,
ut ex divertis fontibus fluxiffe videantur.
4. Cod . Vindobonenfis 308. ap. Neffelium P.IV.
cum titulo : Ιωάννου γραμματικού του Τζέτζου τα
προ Ομήρου και όσα παρέχει “Ομηρος μέχρι και της
αλώσεως ή μικρα μεγάλη (L. μικρομεγάλη) Ιλιάς. Ηic
a fine partis prioris deſiderantur aliquot verſus
cum parte ſecunda integra , nulla tamen in me
dio lacuna. Pars tertia integra 780. verſus ex
plet. Antehoinerica ſunt verſuum 351. adeoque
defunt in fine 59 verſus, quos habet cod. Augu
ſtanús, ipfe tamen in medio mutilus. Ex hoc
Vindobonenſi codice cl . Tychſen defcripfit par
tem tertiam , et ex ejus apographo ego edidi.
Ex eodem cod. cl. Heeren defcripſerat Antebo
mericorum v. 29 – 203. qui, deſiderantur in edi
ne Schirachii, eosque primus edidit. cl. Tych
fen in bibl. Lit. et Art. Faſc. IV. pag. 14. feqq.
Puerili ab initio manu exaratus eſt. Non tamen
ab initio foluin , fed ubique mendis fcatet , cum
levioribus , quae inperitum librarium produnt,
tum gravioribus , quas , nifi melioris codicis au 1

xilio , vix tollere queas.

5. Ço.
XXXIII

5. Codex Auguftanus. ( Catal. Bibl. Auguſt.

auct. Ehingero .p. 766.) litteris parum luculentis
exaratus. Continet Antehomerica , in quibus
tamen deſiderantur v. 29 — 203. et Homerico
rum verſus 221. Poſthomerica in hoc codice
plane deſiderantur. Ex hoc tam lacunoſo et
mutilo codice Schirachius Tzetzam edidit , fub
titulo : του Τζέτζου τα προ Ομήρου τα“Ομήρου και τα
μεθ ' “Ομηρον *) εν συντόμω εκδοθέντα . IoannisΤα ..
tzae carmina lliaca nunc primum e codice Auguft.
edidit Gottlob. Bened. Schirach . Halae 1770. 8 . In
hac editione codicis vitia typographorum erro
ribus mirum in modum aucta funt. Aliquot
horum vitiorum Schirachius , plura Morus, in
brevibus notis , ad calcem libri , ſuſtuleruut.
Scholia , non minus ea depravata, textui ſubje
eta funt. Totum opus tumultuaria opera con
fectum apparet. Codicis Auguſtani apogra
phum , Tryllitfchii manu factum , Dresdae in
bibl. Elect, feryatur; unde Heynius defcripfit.
(ao. 1762). Ex hoc Heyniano apographo multa,
quae in Schirachiana cditione vehementer de
pravata ſunt , emendare licuit. Ceterum hic
codex , quamvis valde mutilus , omnium tamen
optimus et Vindobonenſi longe accuratius fcri
ptus effe videtur. Pauca in eo vitia reperias,
quae omnem medelam reſpuant.
* ) Ex Poſthomericis, ginti verſus, ex Dodwelli
quae titulus promittit, vi- Libro de cyclo, dedit.

IOAN.
 (

IOANNIS TZETZAE

ANTEHOMERIC A.

A
 1

1
 IOANNIS TZETZAE

Α Ν Τ Ε Η Ο Μ Ε R Ι C Α.

A .εγαλέου πολέμοιο κακον πόνον 'Ιλιακόλο

Έννεπε , Καλλιόπεια , υφ' ημετέρησιν αοιδαίς ,
'Αρχήθε δ' επάειδε και ές τέλος εξερέεινε,
Εξ ότε ο Πρίαμος λουγον Τρώεσσι φυτεύει
Δύσπαριν ουλόμενον, αρχήν πολέμοιο κακολο , 5
Τον νόος ούν έρέεινεν Ομήρου κυδαλίμοιο.
" Έννεπε δ' 'Aργείης Ελένης ερόεσσαν οπωπην ,
Πως

ν.1- 19. Argumentum Τον αρχέκακον πολιήτην eun..

totius Carminis tripartiti
his verſibus continetur ; et
quidem ita, ut verfi . 4-9 .
Antehomericorum , v. 10.
II. Homericorum v . 12-19 .
Poſthomericorum Argu-
mentum exponatur.
3. 'Agxñte, Eft qui úgxi- ter neceſſitatem novandum.
gay malit. Tzetzam fcri .
pfifle , quod in Codd. legi-
tur , ex Scholio apparet.
'Αρκήθε δίχα του ν.
5. Δύσπαριν. In. r. 39.
et paffim . Etymol. M. p.
654.- αρχήν πολέμοιο κακούο .
Ηomer. Ιλ. Η. 374. 'Αλέξαν-
δρου , του είνεκα νείκος ορώρει,
dem vocavit Coluthus de
R. Η . ν.385. - In capite
proximi verfus fufpicari
poflis Tvv vóos ut ad ago
xiv referatur. Cujus bi!li ini
tium Homerus exponere ne
glrxit . Nihil tamen prae
7. Ελένης όπωπήν . Helenae
pulchritudinem adumbra.
tam reperies v.113.fqq.
Sequ. verf. Cod . Aug. et
Vindob . μεν exhibent ; quod
Morus emendavit Vir cl . ad
calcem edit. Schirach. et
Tychfen. in Biblioth . Lit.
Α2 et
 4. IOANNIS TZETZAB

Πώς τέ μιν ήγεν Αλέξανδρος Σπαρτηθε Τροίην .

"Εννεπε δε πλόων Ελλήνων και νήας απάσας :

το
Είπε δε Πηλείδαο κόταν και όλεθρον Αχαιών ,
Σαρπηδόντος Πατρόκλά τε και "Εκτορος ούτον :
Είπε δε Πενθεσίλειαν , κούρης αντιάνειραν.
"Εννεπε δ' Αιθιόπων στρατον, υίεα τ ' 'Ηριγενείης.
Φράζεο δ' Αιακίδαο πότμον δακρυόεντα
Ευρύπυλόν τε άειδε και υιέα Αιακίδαο: 15
Μαντείας δ' “Ελένου , κα Αλεξάνδρειο φονήα .
Είπε δε και πτολίπoρθον Επείου δούρεoν ίππον ,
Είσο ·
(

et Art. 1ΙΙΙ. p. 14. Verf . 8. effe, praeftantiffimus harum

correxerim : rerum exiftimator judicat,
Σπάρτηθι Τροίηνδε. Heynius. Neque ego de hu
Sic enim , ni fallor, grae. jus lectionis ſinceritate du.
ci fermonis indoles flagi- bitem , quippe qui Tzetzam
tat. Tpoin priorem fyllabam imperitiffimum verſuum fa
eodem jure corripit , quo brum effe noverim . Adde
ποιεϊν , ποιητής et alia , quae quod ipfe in Scholiis fcri
his funt fimilia . Vide pfit : Αιακίδαο. Ιωνικώς. Λία
Brunck . ad Lyfiftr. v. 128. κίδαο. Αττικώς. Levi tamen
Τom. Ι. p .13: opera hunc verſum haud
12. Κουρην αντιάνειρα». So. paulo concinniorem eft .
lemne Amazonum epithe- cias, fi fcripferis : Φράζεο
thon . Homer. Ιλ. Γ. 189 . δ' Αιακίδεω πότμον μάλα δα .
'Αμαζόνες αντιάνειραι. Ηefych. κρυόεντα.
V. το δε επίθετον των Αμαζό 15. Ευρύπυλόν τε άειδε . Εκ
γων , ήτοι , διότι ανδράσιν ήνας- apogr. Heyn . - edit. Schi.
τιούντα . V. 13. υίεα τ' eft rach. et Tych. Ευρύπυλον δ '
eX
emendatione Trylli- άαδε..
tſchii , quam recipiendam 17. δούρειος ίππον Mfc. Aug.
duximus , quum Codd. υία δούρειον, quae fcribendi ra
δ' exhibeant , quod Schi. tio , etti per fe fatis bona,
rach. et poft eum Tychfen metrum turbat . Tzetza in
ediderunt. Scholiis haec fcribit : dova
14. Αιακίδαο πότμον. Αιακί . ρεον ίππον και ταύτα Ιωνική
Saco veram Tzetzae manum συστολή του μικρού εις βραχύ .
Clo .
 ANTEHOMERICA .
Είσοκεν ήίστωσε πελώρια τείχεα Τροίης.
Ταύτα μοι ευπατέρεια , Διός τέκος , έννεπε Μουσα .
* Ητοι μεν Τροίη πολέμοις προτέροις μογέεσκε. 20
Πέρσε γας αυτην Ηρακλέος μένος αγριοθύμου::
Δουρί δ' αυ Σκυθόμητρες επέδραμον είτα γυναίκες ,
Θυγατέρες "Αρηος, 'Αμάζονες αγκυλότοξοι
Λύτας
Clodius dogov in textu et Edit. Schirach . et Tychf .
in Scholiis corrigendum προτεραις..
ſuſpicabatur; laudato Ari. 22. Δουρί δ ' αυ Σκ. Sic
ftoph . in Avv. 1128. et He. fcribendum putavi cum cl.
fych. V. Δούριού. Tychfen . quum in Mfc . et .
18. Τείχεα. Sic apogr. fet δουρι δ' αυ αι Σ. quod jam
Heynii recte. Edit.Schir. Tryll. corruptum efle vi.
et Tychf . τεύχεα. dens dougi d ' aj emendandum
duxit , deleto αύ , Ηac ta .
20. Iam ipſum Carmen men particula ita delecta
ab antiquiffimorum , quibus tur Grammaticus nofter, ut
Troja vexata eſt, bellorum eam ubique inferciat.
commemoratione feliciter De incurſione Amazonum
incipit , ( ρητορικωτάτως ut in Phrygiam vide Homer.
perpetuus fui ingenii lau Ιλ. Γ. 199. et ibi Schol .
dator in Scholiis ait) per Imprimis Heynium conſu
inde atque Auctor Tür Towäs las de Amazonibus difpu .
küy in Bibl . Uffenbach . p . tantem in Notis ad Apollo.
655. Τροίαν πρότερον μεν επόρ- dor. Vol. Ι . p. 373. fqq . Scri
9ησεν Ηρακλής - είτα αι Αμα- ptores rerum , ab Amazoni.
ζόνες.. De Troja ab Her- Þus geftarum , laudat Sturz
cule expugnata vid. Homer. in Fragm . Hellanici p. 117.
Ιλ. Ν. 64ο . fqq. Ηellanicum - Θυγατέρες "Αρχος ob belli
in Schol . ad Il . ¥. 145. et coſam indolem a poëtis die
quae ad h. 1. difputavit Etas effe Amazones , nemα.
Sturz in Fragmentis Hel. dubitat. Schol . Homer. In.
lanici p. 146. Apollodori Γ. 189. Αι δε 'Αμαζόνες λέγον
Bibl. L. ΙΙ. C.4. p.147. Γq . ται είναι "Αρεος και Αφροδίτης
et Heynii Notas Vol. Ι. p. θυγατέρες, τραφείσαι παρα Θερ
445. fq. Ceterum Schirach . μώδοντι , ποταμώ της Σκυθίας.
male “Η του edidit. Πρότερον Pherecydes ap . Schol .
ex apogr. Try11. recepi. Apollon . I. 992. Αρμονία
A 3
6 IOANNIS TZETZA E
Αυταρ έπει παύσαντο χερών αγέρωχοι έρωα),
"Αρεας αιματόεντας επ' αλλήλοις προφέρουσα 25

Τρώες , αναπνεύσαντες από πτολέμου κρυεροϊο,

Γαίης έργα νέμοντο παρ' ειρήνη κομόωντες.
Ουδ ' άρα μην τάδε Μοίραις ήνδανε χαλκεομήτοις.
' Αλλα
νύμφη Νάϊς. “ Ης και "Αρεος Πρίν μεν γαρ Πριάμοιο πόλιν
Αμαζόνες είναι φησι Φερεκύδης, μέροπες άνθρωποι
ώ έπεται Απολλώνιος. Ιuftinus Πάντες μυθέσκοντο πολύχρο ,
XI. 4. Ne ſucceſſibus d'ellet σον, πολύχαλκον ,
auctoritas, genitas je Marte Νύν δε δή εξαπόλωλε δόμων
praedicabant. Σκυθό μη
C

καμήλια καλά .
τρες .. cf. Herodotum . IV .
ΙΙ4. fqq . Huc pertinet locus Hellani
24. έρωαι. Εx Homericis ci in Schol. ad Ιλ. Ε. 64. Ελ .
v. 77. fcribendum videtur λανικός φησι , χρησμόν δοθήναι
τοϊς Τρωσιν , απέχεσθαι μεν ναν
ερωής. “ Όττι μιν έσσύμενον πο τιλίας, γεωργία δε προσανέχεια.
λέμου απέπαυσεν έρωής. Τunc
ayépwxou ſuperba Amazones - Κομόωντες/irporbientes. vid.
Valcken. ad Ammon . pag.
funt. "Αρεας plurali nume
ro pro bellis vix bene di 128 .
&tum putes:. Προφέρειν hoc 28. άρα μήν. Fortaf δάν. ie
fenfu Ιλ. Γ. 7. κακήν έριδα προ Non diu Parcis fic placuit.
φέρονται. Heyne. χαλκεόμητοι , inexorabiles.
27. γαίης έργα. Agrum Ηaec vera Tzetzae manus,
colebant , ceterisque pacis quam exhibet ed. Schir . et
έργοις operam dabant. Ηoc Tychf. Apogr. Tryll. χαλ
temporis fpatio Trojano- κεομίσοις. in quo verbo Tryll .
- rum opes egregie auctas latere putabat χαλκεομίτρους.
. fuiſſe, Homerus docet IX. I. Laudat , ad hanc conjectu
4οΙ , ram firmandam , . Pindar.
Ου γαρ, Achilles ait, έμής Nem. Χ, 17ο. ubi Καστορος
ψυχής αντάξιον εδ 'όσα φασίν χαλκεομίτρα habermus . Ly
"Ίλιον έκτήσθαι , ευ ναιόμενον cophr.997. - Αdde Pindar.
πτολίεθρον , Olymp. VΙΙ. 118. χρυσάα
Τοπριν επ' ειρήνης, πριν ελθεϊν πυκα μεν Λάχεσιν . Coronis
νίας Αχαιών. Parcas ornavit Plato de Re.
Paulodifertius etiam Ιλ. Σ. publ. X. p. 329. ed. Bip. cf.
288. Lenzium, elegantiffimi in
genii
 ANTEHOMERICA,

"Αλλα γαρ αύθις μέρμερα Τρωση μήτιόωντο.

Τόφρα γαρ ούν τέρποντο παρ' ειρήνη κομόωντες 30
Είσοκεν ούνομαι λυγρών απ' αυτόφιν έπλετο Πάρις. *
Αυταρ έπει Mοίρα, στιβαρους κλώσαντο ατράκτους , η
Τοι γαίαν κλονέoυσι, και ουρανόν ηδε θάλασσαν .
Είξαν δ' ατράκτοισι θεοί μεδέοντες Ολύμπε :
Φαίνων ήδε Ζήν και 'Αρης και φοιβος Απόλλων, 35
'Αφροδίτη, Ερμής τε, και "Αρτεμις αγλαόμορφος,
Ήδ' άλλοι δυοκαίδεκα , τρίς τε δέκα και όντως
Και
genii Virum , in Varietate ut ait Statius Silv . I. 4.1.
lett . ad CatulliCarm.LXIV . και ουρανόν. και quod cl.Tych
v. 307. ed . Doering. ubi fen. ex conjectura inferuit,
optime legendum conjicit : Cod. Lond. exhibet .
His tempus tremulum comple 35. Φαίνων. Νihil cum
& tens undique quercus. Tychſenio mutandum, qui
29. " A12a Edit. Tychſen. 'Housov nomen hoc locode.
quam fequimur. Cod. Au. fiderabat. ahuw apud Aſtro
guft . et Londin . αλλά. Iogos idem eft qui Κρόνος .
Poft hunc verſum in Cod . Ariſtoteles deMundo . Vol.
Αuguft . lacuna eft τ96. ΙΙ. p. 1204. Συνεχή δε έχα αα
verſuum , quos ex Cod. Vin ταύτη την θέσιν, και του φαίνοντος
dob. primus ediditcl.Tych . άμα και Κρόνου καλούμενος . Ci
fen in Bibliotheca Litt. et cero de Natura D. II. 20.
Artium . IV. p. 14. fqq. Hu . Nam ea , quae Saturni ftella
jus lectiones nos in pluri- dicitur , Φαίνωνque a Graecis .
mis fequuti fumus, niſi ubi nominatur . Manetho L.I.
Codex Londinenſis , cujus ΙΙ9. L. ΙΙΙ. 8. L.IV. 15.
ápographum Heynius , quo Πρώτα μεν ούν Τιταν παντοε
Viro nihil humanius, nihil Κρόνος αιθέρος άρχα
ad bonas litteras promo 'Αστήρ , δεν φαίνοντα θεοί μέ ..
vendas paratius , nobis pro. ροπές τε καλάσιν .
curavit , meliorem lectio
nem fuppeditabat . 37. Δνοκαίδεκα. In Scholiis
dicit , illa δυοκαίδεκα effe τα
31. Πάρις.Cod. Lond. Πράϊς, Σώδεκα ζωδιακά. Cetera effe
33. του γαίαν κλονέoυσι. Γη- nomina aliorum aftrorum .'
exorabile enim volvunt opus, Tychſen .
Α και 38 .
8 IOANNIS TZETLÁL

Και τότε δη Τρώεσσιν έτεύχετο πήματος αρχή,

Αυτίκας γαρ Πριάμω βασιλή κύεσκεν Εκάβη.
Πρώτα δε την στροβέεσκον όνειροι ήεροφοίτοι. 40
Γρυνον γαρ πυρόεντα τεκεϊν δοκέεσκεν ονείροις ,
" Ος πρησε Τροίην τε και άστες Τρωΐα πάντα.
Μαν
38. έτεύχιτo. Cod. Lond . thum expofuerunt , utun
επέσχετο. tur. Apollodor. III. 12. 5.
39. Εκάβη. Ηomerus pen. Schol. Homer. Ιλ. Γ . 325.
ultimam hujus nominis ſyl. Conftantinus Manaffes
labam conftanter corripit. Comp . Chr. p.23. Auctor
Tzetza vero , hujusmodi των τρωϊκών in Bibl. Ufenb.
minutiarum parum curio. p . 655. Verbum γρυνός
ſus, pro lubitu modo cor . explicat Etymol. M. quaſi
ripit, modo producit. - In γέρυνον και γέρον στέλεχος. Ιdem
verf. 4ο. την omittit Cod. alios fcriptores , interque
Lond. Pro ήεροφοίτοι idem eos Lycophronem , γρουνον
δερόφατοι legit. Fortaffe fcribere teftatur. Iam ipfum
φερόφαντοι , νοce,ad formam Tzetzam , auctorem locu
& νυκτίφαντος compofita , quo pletiffimum, audiamus, qui
verbo Euripides utitur in ad Lycophr. ν. 85. haec
Helena. 576. V. ήεροφοίτις fcribit : κρουνός δε λέγεται και
Homerus de Furia Ιλ. Α. ο κόσμος. Και "Ομηρος" γρου
567. στροβέεσκον , He. νον μεν δαίοντο . μέγας δοΗφαι
fych . στροβεϊν· θορυβείν. Στρο στος ανέστη . γρουνον τον Αλέ
βήσα: εκφοβήσαι . Schol . Αri- ξανδρον αυτόν λέγα , ( 6 Λυκό
ftoph . in Ran . 832. στροβή- φρων ) δια το όναρ και είδεν, Εκά
σιτα : αντί του ταραχθήσεται . βη , ότι δαλόν έτεκε δαιόμενον ,
41. Γρυνόν. Uterque Co. όστις κατέφλεξε πάσαν την πόλη
dex in hoc verbo confen . και την "Ίδη ύλην. . Unde,
tiunt , quod cl . Tychſen. ni fallor, apparet, aut nihil
corruptum judicans Πυρσον omnino mutandum, aut γρα
emendavit et in textum re- yày reponendum effe. - Pro
cepit. Mihi tamen, quod ονείρος Cod. Lond. ονείροι ha
pace doctiffimi Viri dixe. bet, errore librarii.
rim, Codices veram Tze. 42. και άστεε. Ρutabam
tzae manum praeftare vi- olim fcribendum efle we
dentur. γρυνος noftro idem Ελσεα ex Scholio ad Ly
erat quod danos , qua' voce cophr, ad v. praecedentem
fere omnes, qui hunc my. laudato , et loco Manaffis
p . 23.
 : ANTEHOMERICA , 9

Μάντεις δ ' αυ τον όνειρον υπεκρίνοντο λέγοντες

Γαστέρι παϊδα φέρεις Εκάβη , Τρώεσσιν όλεθρον..
“Ως άρα μάντρες ατρέκεες υπεκρίνοντο. 45
Αυταρ έπει τέκε Τρωσιν Εκάβη δύσγονον υία,
Oόνομα τώδε Πάριν θέτο, τον μη όφελλε τεκέσθαι.
Αυτάς

p. 23. δαλών πυρπολούντα την της πατρίδος γένεσθαι τον παιδια

πόλιν άπασαν καιτας της "Ίδης απώλειαν .
ύλας. Νihil tamen opus ,
Codicis lectionem tuetur 45. ατρακίες. Cod. Lond.
Auctor των τρ . p. 655. την άτρεκέως φuod fortaffe ve
rum . Metri autem cauſa
Τροίαν τε καταφλέξαι και πάσας nihil mutandum . Ultimam
τας υπ' αυτήν πόλας. Ηuc fa
cit Hyginus Fab.XCI.Uxor in úrpexées ſyllabam caeſu .
rae beneficio , primam in
ejus praegnans in quiete vi. υπεκρίνοντο
dit , fe facem ardentem pa. duplicata littera
rere, ex qua ferpentes pluri. producere libuit noſtro
Grammatico .
mos exiſſe. Haerent Ina
terpp . in v . v .ſerpentes plu 46.δύσγονον
δύσγονονέ-
υια ... Cod. Lon
rimos. nifi Hyginus recon- din,
ditiorem aliquem mythum
habuit , eum fcripfiffe pu 47. ° ον μη όφελλε τέκεσθαι .
tem : ex que ea ſerpentes py. Recte fic emendavit cl.
rinos exile h . e . augurous, f. Tychſen. cujus emendatio
igneos. Gaudet enim hic nem Londin . confirmat.
ſcriptor vocibus , ex graeco Cod. Vind. δ: μέν. Cete
idiomate in latinum tradu . rum conf. Homer. 12.H.
Etis ; cujus rei exempla 389. Kτήματα μεν όσ’ Αλέξ
congefit Munker .ad Fabul. ανδρος κοίλης ένι νηνσίν Ηγά
Ι
LΧΧΧ . p . 134 . γετο Τροίηνο ', ως πριν ώφελλο
43. δ' αυ τον. Μale Cod. απολέσθαι. - , Caufam no
Lond . δ' αυτόν. minis , recens nato filio
a matre impoſiti , Apollo
44. φέρεις melius fic Cod.. dorus reddit L. ΙΙΙ . 12. 5.
Vindob . quam Londin, qui Schol. Homer. Ιλ. Γ. 325.
φέρει exhibet. -Τρώεσσινάλε. Ifaacus Porphyrog . περί των
θρον. Αpud Αpollodorum καταλειφθ . υπό του Ομήρου
III. 12. 5. vates refpondet : eum Alexandrum prius,
A 5 dein .
 to Ioannis Tzetzae
Αυταρ άρα Πρίαμος παιδός γενέθλην υποτρείων,
" Ήλυθε χρησόμενος παρα βωμοϊς Ήελίριο:
" Ην δε τις εν Τρώεσσιν'Απόλλων , μάντις αμύμων
Νηώ έν ήγαθεώ φαεσιμβρότου Ηελίοιο,
" Ος χρησμοϊσι τάδε προέειπεν μαντοσύνη τε.
Φράζεο , Τρώων όρχαμε , Φοίβου μύθον εμοίο "
'Αρτιτόκοιο λοχεύματος εκ Πάριδος στο παιδος
Αστυ

deinde Paridem vocatum fubftituit, cui nomen Apol.

afferit. linis fuiffe hariolatur. Rem
48. υποτρείων. Cod . Lond . extra dubium ponit ipfius
In Vindob. υποτρείσας. Scri- Tzetzae teftimonium , qui
bendum faltem υποτρέσσας. in praefatione ad Lyco
Fortna υποτρείειν ufus eft Ti. phronis Caffandram haec
mon in Sillis ap . Plutarch. fcribit : 'Απόλλων δέ τις χρη
T. H. p. 446. C. την πλείστοι σκόλογος και μάντις υπάρχων,
υποτρείουσι σοφιστών . εν τω ρηθέντι τερά του Ηλίου ,
49. Χρησόμενος. Ιn Lond. μαντικούς είπε γένησθαι τους
faidos,
χρυσόμενος . Ιdem bene βωμούς
exhibet , ubi Vindob . βω- 52. χρησμοϊσι, Ex Cod .
Moïcwy. Veram lectionem cl . Londin . reftitui. Vindob .
Tychſen jam reftituerat. χρησμήσι , - Τum προέειπεν
5ο . 'Απόλλων. Cod. Lond . emendandum duxi, licet
"Απόλλονι. Perperam. Unice uterque Codex προσέειπεν ex.
vera eft lectio , quam Cod. hibeat. μαντοσύνηLondinen
fis eft lectio . Alter payer "
Vindob. praebet. Sic enim ναός .
fabulas explicare folet exi
mius veterum ſcriptorum 54. 'Αρτιτόκοεο. Optime
interpres, Tzetza , ut Deos fic Cod . Lond . cum in Vin
hominesque confundat, et dob . αρχετόκοιo vitiofe lega
quae ab antiquis poëtis tur. Veram lectionem cl.
egregie fi &ta erant, ea ad Tychſen jam viderat et in
hiſtoricam fidem revocan- textum receperat . Pro
do corrumpat. Ubi igitur εκπέρσοι in feq. verf. Lond .
Apollo oraculum edidife καταπέρσειlegit . Illud hac
fertur , ibi fagaciffimum in re folemne eft. 12. A. 19 .
Tzetzae ingenium ftatim εκπέρσαι Πριάμιο πόλιν et pat
Deo facerdotem aliquem fim . Idem Cod. Rodius:
χλος
 ANTEHOMÉRICA .

" Αστυ τόδε Τροίης πολύμοχθος "Αρης εκπέρσει, 53

Είκεν ο παίς λυκαβάντας υπερθoρέη τριάκοντα .
Αυταρ έπει τόγ ' άκουσε βίη Πριάμου βασιλήoς
"Έκθετο μεν τον παίδα παρ’ αγρούς οίσι τρέφεσθαι,
Δείματο δ' αυ Πάριον , τιμή Πάριος έο παιδός.
Κεϊσε δε παίς ατίταλλε , διδασκόμενος περί πάντων, 6ο
“ Όσσα γόνους επέoικεν ευγεγέων βασιλήων.
“Ρήτωρ

zaos " Agns. Euripid . Phoe. peperit Alexandrum , datur

nif. 79r. ώ πολύμοχθος"'Αρης. interficiendus,
56. Είκεν ο παίς λυκαβάν
59. Πάριο Cod. ς. Lond .
Recipiendam duxille- Πάριδος
τας. nem . Schol. Homer. Ιλ.
Etio Cod. Londin cum , Γ . 325. Πάριος : "Ίωνες ούτως:
Vindob . fic habeat : Είσοκε
ημείς δε Πάριδος. Urbem Ρa
παϊς. Fragm . των τρ. p. 655. rium, in Hellefponti litore
ως τριακονταέτης γενόμενος ο παίς
fitam , a Priamo
honorem in Paridis
conditam
ελέσει την πατρίδα. Μalala p. effe ,
ΙΙ4 . recentiorum commentum
57. τον άκουσε. Perperam eft . Stephanus quidem By
Cod . Vindob. τον άκουσε, zantinus p.530. longe alia
Nos Londinenfem Cod . fe- de hac urbe tradit, Πάριον
quimur, qui mox male Πριώ- πόλις εν Ελλησπόντω · κληθεϊ
μοιο pro Πριάμου. Sequ. σα απο Παρίου του Ιασίωνος.
quoque verſum ex Cod. Conſtant. Manaffes. p . 24.
Londin . conftitui ; quum agrum , quo Paris expofi
minus recte in altero lega. tus eft , Parium vocatum
tur : έκθετο μεν παίδα παρ' effe , ait. Cum noftro , ut
αγροίσιν .
Ceterum in hoc in omnibus fic etiam
mytho enarrando omnes hoc loco confpirat Auctor
confpirant Graeculi,Auξtor των τρ. p. 657. Alexandro
των τρωϊκών. p. 657. Cedre- in agri folitudine expoſito ,
nus p.123.C. Io. Antioch. p. Priamus hunc agrum eis ró
115. Antiquiores Alexan. λιν μεταποιήσας Πάριον μετωνό
drum fatellitibus interfi . μασεν εις όνομα του υιού. Εο
ciendum effe datum, tradi. dem Cedrenus p. 123. C. et
derunt. Inter eos Hygin . Malalas p . 115. tradunt.
Fab, XCI. Poftquam Hecuba
62. Ρή.
 IOANNIS T ZET ZA E

Ρήτωρ δ' αυ γεγας συγγράμματα γράψατο πολλα

Είν ενί δ' αύτε θεαν Επιθυμίαν , Αφροδίτην,
Κρίνων , Παλλάδος ήδ' " Ηρης υπέρτερα δωκεν .
Αυταρ εμοί δοκέει τόδε λώϊον έμμεναι άλλο, 65
“ Ως δα , σοφός τελέωνκαι περί κόσμου γράψε γενέθλης,
' Ex

62. Ρήτωρ δ'αυ γιγκως συγ- XV. p . 687. C. Σοφοκλής και

γράμματα γράψατο πολλά. Lon .
din . Cod . lectionem exhi .
beo .. Vindob. corruptif.
fime : ρ. δ' αυ γεγογω γράμ
ματα γρ. π. Quae hic nar
rantur, Alexandrum , cum Tychfen μάλ' inferuit, quo
in folitario loco, ab homi.
num commercio remotus,
bonis litteris operam da
ret, Declamationes de Dea.
rum virtutibus fcripfiſle,
Venerique palmam adjudi.
cantem in Minervae Iuno.
nisque incuriſſe odium , vul
garis eftGraeculorum iftius
aevi opinio. Vide Cedre-
num p . 123. et Malal. L. II.
p. 115. Semina tamen huius
explicationis jacta vide
apud Athen . XII. p.510. C. interpretationem, quae his
έγω δε φημι και την τού Πάριδος
κρίσιν υπό των παλαιοτέρων πε-
ποιήσθαι ηδονής προς αρετήν ούσαν
σύγκρισιν .
65. Επιθυμίαν . Iunge Αφρο-
δίτης την επιθυμίαν είναι κρίνων.
Malal.1.1.την γαρ 'Αφροδίτης την
επιθυμίαν είπεν είναι . έκ τής έπι-
θυμίας ούν πάντα τέκτεσθαι εί-
θεάν επιθυμίαν fere ut
Sophocl. apud Athenaeum
ποιητής εν Κρίσει το δραματι, την
μεν Αφροδίτης ηδονήν τινα ούσαν
δαίμονα παράγει,
64 . Ante υπέρτερα cl .
metrum ruens fulciret.
Equidem nihil novandum
arbitror , qui fciam , Gram
maticum noſtrum , rei me.
tricae imperitiffimum, bre
ves ſyllabas frequenter pro.
ducere , longas corripere.
Vide ad v . 45 .
65. δοκέει. Male Londin .
doxe . Idem in fine verſus
άλλο exhibet , ubi Vindob.
άλλων. Illud praetuli. -
Fabulae de Dearum κρίσει
verſibus exponitur , utrum
Tzetza ab aliis acceperit,
an ipſe pepererit, ego cum
ignorantiffimis ignoro.
Hoc folum fcio , illam in
eptam atque adeo Tzetzae
ingenio digniffimam effe ..
66. ώς ρα, Vindob. ός εα
Londin . Ιdem bene τελέων ,
ubi Vindob . τι εων exhibet.
68. Πη
 ANTEHO MERICA, 13

Εκ Χάεος Ερέβου τε όπως πρώτιστα φάανθεν

Πηλεύς , γαλα φερέσβιος , ήδε Θέτις γε θάλασσα.
'Ενδ' "Ηρη πυρόεσσα, και αέρος εύρος Αθήνη.
Συν δ' άρα της επέην φιλίη χρυσή Αφροδίτη. 70
Μεϊκος δ' αύτ ' "Έρις ένθετο κόσμον άεθλον .
Τάς δ' άρα μην νικήσασα φιλίη Αφροδίτη
Εϊλετο κόσμον άπαντα και έμπεδον είσετε άσχει
Τούνεκα μυθήσαντο γάμους το Έριν θεάων.
Toido

68. Πηλεύς, Peleum ter- leguntur. Pro μεϊκος forta fe

Γam interpretatur a πήλω. vrikos legendum eſt. Senfus
Tychſen. Ex hac Etymolo. hic effe videtur: Rixae in
gia proverbium fluxit , uni ter eas materiam Eris prae
δεν τον Οινέα Πηλέα ποιεϊν . buit, orbis terrarum impe
de quo vide Dorvill. ad rium victori praemium ita
Charit. p . 39: tuens. In quo certamine
69. έν δ ' " Ηρη. Sic uter . cum Venus ceteras ſuperal
que Codex. cl. Tychfen fet, ab eo indetemporeim
Ho " Ηρη edidit. Mihi fatis perium in totum mundum
probabile eft , Tzetzam fcri . exercet. — Gravius tamen
pfiffe - εκ δ " Ηρη, ut εκ re- vitium huic loco inhaerere
feratur ad verf.67. 'Ex quo fufpicor, quod felicioribus
εος – φάανθεν. Ιn proximis ingeniis exitmendum relin
verbis , cum obfcura effet quo .
cod . Vindob. fcriptura , cl. 73. E7λετο. Tychfen είλε
Tychſen jégos w sos 'Athun di emendandum putabat,
edidit, Ego optimam quod, praecedentibus verſi
Cod. Lond . lectionem re- bus reftitutis, haud opus eft .
cepi. Minervam Gramma. 74. μυθήσαντο. Cod. Lond .
ticus nofter aëris vaſtita . μυθεύσαντο. γάμους το έριν
tem, orbetm coeli , interpre . θεάων.. Exhibeo lectionem
tatur.. Cod. Londin . Vindob .
7ο . επέην. Sic perfpicue δε inferit poft έριν: quod
Lond. Neque aliter hanc cl. Heeren in ye mutandum
voc . exhibuit Tychſen , cenfebat. Equidem malim
cum in Cod. Vind. επ' έην led γάμους τε έριν το θείων. - Ce
gatur. .
Verſus 71 et 72. terum fundus celeberrimae
in edit. Tychſeniana non apud antiquos fabulae ap .
Home ..
 14 IOANNIS TZETZAB

Tοία μεν υιος όδε Πριάμου Παρίω ρέζεσκεν. 75

Αυταρ έπει τριάκοντα παρέδραμον οι λυκαβάντες
Αυτίκ άρα Πρίαμος και Τρώων άσπετα φύλα
'Εκ Παρίoυ μολπίσιν αγίνεον ες Τροίην Παρίην.
"Αφρο
Homerum eft . Ιλ. Ω. 29. 78. μολπίσιν . Sic Londin .
30. quos verſus, leviffi. Quam lectionem praeferen
ma ratione inductus, pro dam efle lectioni Cod. Vin.
ſpuriis habebat Hemfter- dob. κολπησιν , nemo Ifacile
hufius ad Lucian. D. D. dubitabit. Νeque aliter Au
XX . Quae Homerus ver- ctor fragm. των τρ. p. 659.
bo indicaveratteriores poé- Μετα το τηγάκοστον έτος , ως ήδη
tae certatim exornarunt. κινδύνου παραρρύεντος , Πρίαμος
Praeter Coluthum, Euri. άμα τοϊς Ιλιεύσιν εκ του Παρίου
pides paffim hujus de Dea- κατάγει τον παίδα ες την πατρί
bus judicii mentionem fa- δα, υπό θριάμβω τε και μολ.
cit ; in Andromach . v.273 . παΐ5 , και επ' αυτό τους πρώτους
fqq. Iphig. in Aul . 181. θεούς [ fort . πατρώοις θεούς, ut
Sophoclis fuit Drama faty- Tzetza ν. 84.] εκατόμβας θύειν
ricum , cujus verum indi. In fine ver
πολυτελείς .
cem xpiow primus reſtituit fus laborat . Cod. Lond. is
Tyrrwhitt . apud Brun- τρίην Παρίην . Cod. Vindob .
chiuιη . Ηos omnes ex Cy- ες τρίην Πάριν. cl . Tychfen ,
priis Carminibus haufiffe verba és Tpoiny pro gloſſema
verifimile eft. vid. Biblioth . te habens, emendavit et in
Lit. et Artium I. p.23. textum recepit αγίνεoν οίκαδε
75. Tοία μεν υιος του Πριά- Πάριν. - Fortafie αγίνεον πα
κον Πάριοι μέζεσθε». Ηaec eft τρίδα Τροίην, - Alia de Pari .
corruptiffima Cod. Lond. dis reditu Hyginus narrat
fcriptura , cujus veftigia Fab. XCI . quam veriſimile
premens, hunc locum cor- eft , argumentum fabulae
rigo fic : toia usy vios öde lloc , Sophocleae , 'Alezárdpov no
μου Παρίω ρέζεσκεν. Ιn novif. mine infcriptae , continere.
ſima voce prima fyllaba In hac enim tragoedia,
recte producitur . y. Homer. quantum ex paucis, quae
Ηλ. Ε. 374 Cod . Vindob. ſervata funt, fragmentis ju
Τ. μ. υ. Πριάμοιο Παρίω ρέζε- dicare licet , Paris poft vi
σκεν. cl. Tychfen placebat : Storiam, e Judis folemni
τοϊα μεν έν Γιαρίω υιός Πριάμοιο bus reportatam,, a Patre
ρέζεσκεν . agnofcebatur.
79. Eun .
 SANTÉHOMERICA. 15

* Αφρονες , ουδ' ενόησαν έον φθόρον εγκονέοντες .

Ξανθικός ήεν μείς , ότ ' αγίνεον αυτόν ες άστυ , 80

Ξανθικός , ον Απρίλλιον Έλληνες καλέoυσιν.

Είκοστω και δευτέρω ήματι τoίoδε ήχθη
Τέρπετο δ' αυ τοκέεσσι κασιγνήτoις τ ' ενί Τροία,
Ρέζων πατρώοισι θεοϊς κλειτας εκατόμβας
"Επτασιν οκταπόρους καλλιχρόου Ηριγενείης 85
Είσ' άν δ' έβδομον ήμαρ έην πεντηκοστόν τε ,
Όγδοάτη δεκάτη Δεσίου Ιουνίοιο .
Και τότε μιν προέηκε πατηρ επι "Αργεος άστυ,
Ρέξαι νηώ Απόλλωνος κακών απερωήν :
Δωκο

79. Eundem verſum re . έο δόμον quod tamen cl , edi

petit in Ρofthomer . 698. editoris fagacitatem non
8ο, Ξανθικός . Sic fcriben- fefellit. -- In temporis com
dum, non ξαντικός, quod cod. putatione Tzetza cum Io.
Vindob. habet. Vocabulum Antiocheno convenit.
dialecti Macedonicae , cu
jus uſus apud Chriſtianos 87. προέηκε. Sic emendan.
frequentiffimus erat. Vide dam putavi lectionem Cod.
du Cange Gloff . p. 1ο12. Io. Lond. προσήκε. Vind. προσέη
Antiochenus p.116. maj ion Mythum parum tri
θεν εν τη Τροία και αυτός Πάρις tum de caufa itineris, a Pa .
τη λγ έτει αυτού, μην ξανθικά ridefufcepti, recentioribus
τω και 'Απριλλίω. Hiſtoricis deberi puto. A
81. " Ežanves. Sic cod.Vin . pud antiquiores nullum
dob. an recte, dubito. Lon. , ejus veftigium reperire po
din . gýeves. Fort. Aivéaday. tui. cf. ad hunc locum Tze
82. εικοστό και δ. Londin. tzae comment. in Lycophr.
cirocom di masj et in fine toods. 132. p. 18. quocum confpirat
85, οκταπόρους. Cod. Vin. Auctor fr. Uffenbach. p .
In hujus 859. όπως έν "Αργει σωστρα θυ
dob . οκτκσπόροις.
verfus fenfu perfpiciendo σιάση Απόλλωνα, εφ' οίς έδοξεν
plane caecutio. Priora ejus εκφυγείν σφάς αυτούς τα ολέθρια .
verba corrupta videntur. Fere eadem legimus ap .
86. έβδομον. Recte fic Malalam p. 116.
Londin. In Vindob.corrupte
90. ει.
 16 IOANNIS Tzetza e

Δώκε δε οι ανέρας εκατόν και κάλλιμα δώρα 90

Δώκε δε γράμματ ' άγειν 'Αργείων έν βασιλεύσιν ,
“ΟΦρα γένοιτο φίλος και εκτελέση εκατόμβας,
Δείδια γαρ αίων Γανυμήδης οία πεπόνθει
Ταντάλε υπό άνακτος , ευγενέος βασιλήoς :
Τούνεκα τον προέηκε συν ανδράσι, γράμμασι, δώροις, 95
Αυταρ όγ' αλμυρόν ύδωρ πλεύσας Εννοσιγαίου ,
Ες Σπάρτην απαγαλλόμενος Διός ήλυθεν ούροις ,
Δέκτο δ' επ' 'Ατρειδάο δόμοις ξανθού Μενελάου
"Ος Μενέλαος τοϊο δεδεγμένος άγλαα δώρα
"Έπλεεν ές Κρήτης Δί είο προπατορι δέζων. 100

Αστε.

gou úvégus txaróv. Schol. ad editum in Diff. de Schol.

Lycophr. 22 p. 5. - ω παρει- Homer. p. 136. Mnaſeam hu
κάζει' Αλεξάνδρου ναύς · εγώ δε jus mythi auctorem reddit,
μίαν λέγω 'Αλεξάνδρου ναύν και fi vera eft doξtiffimiViri e
βαρβαρικόν πλοιάριον έν , εκατόν mendatio : Μνασέας δέ φησιν υπό
γαρ μόνους στρατιώτας έχων Ταντάλου ήρπάσθαι και ένα κυνηγε
έπλευσεν ές Ελλάδα, Vide et σία αναιρεθήναι. Τzetza ad Ly:
Io. Malal. 1. 1 . cophr. 354. οπότε δια την αρπα
91. έν βασιλεύσιν. Londi. γην Γανυμήδους εμάχοντο Τάντα
nenfis lectio , quae mihi λος και εραστής Γανυμήδους καΊλος
quidem fatis probabilis eft. ο αδελφός.
ly abundat, ut faepe. Vide 95. προέηκε. Rette 5c Cod.
Brunck . ind . Sophocl . Lond. cum Vindob . h . I. ut
Ed. Tychf. εύ habet. -- Io. ν. 87. προσέηκε exhibeat . Μox
Malala p . 116. και ποιήσας το idein γράμμασι rectius quam
αυτώ Πάριδι προς πάντας τους Lond . qui γράμματα habet.
βασιλείς , ήτοι τοπάρχας της Ευ. 97. επαγαλλόμενος Διός οί
ρώπης χώρας, γράμματα και Πρία- ροις. Vento dicundo ufus. Sic
μος . κ.τ.λ. paffim Homerus. Cod . Lond.
93. Γανυμήδης. Ganyme- perperam επαγγελλόμενος. -
dem fuerunt apud antiquos Seq. verf . Lond. δέκτ ' επ'.
qui a Tantalo raptum dice- male.
rent. Εuftath. Ιλ.Υ. p. 128ο. τοο . έπλεεν ές Κρήτης. Ηaec
-21 . Scholion ad eundem Ho . iterum iisdem fere verbis
meri locum, a Valckenario leguntur in fragm . Uffenb.
p. 659.
 ANTEHOMERICA.

'Αστερίω βασιλης Κρητάων περ εόντι.

Οι πρίν γάρ τε δίας πάντας κάλεον βασιλήας,
Ούνεκά μιν καλός Διός αστηρ σκήπτρον όπάζει:
"Έξοχα δ' αυ μοίρησε παρα Νεμεοίο λέοντος ,
Εν πέμπτη δεμάλιστα το γαρ βασιλεύτατον άλλων, τος
Ήελίριο Ζηνα πας ακτίνεσσι φαείνειν .
'Ητου

p.659. - δώροις τούτον δεξιω- dixerit nefcio. Tzetza cer

σάμενος. “Ος Μενέλαος ευθύς ες te vel Cedrenum ( p. 124 .
Κρήτην έκπλέει το προπατορι θύ- Α.) vel Malalam ( p. 118. )
owy Ait. et Malala p.117. Di. vel alium ejusmodi farinae
Etys Cretenfis contra Mene- fcriptorem ſequutus eft.
laum ceterosque Minois pro
nepotes ad dividendas Atrei το2 . κάλιον. Vterque Co
opes Cretam profectum ele dex male iná sov ; quod doet .
narrat L.I.1.. Tychſen emendavit. OE
πριν Veteres funt , ut oιπάλα .
1ΟΙ . Κρητάων περ έoντι, Antiquosomnes regescom
Haec eft corrupta Cod. muni lovis nomine appel.
-Vindob.lectio.Londin . cor laſſe, Tzetza ad Lyco
ruptius etiam : Κρητάπερ έον phron . ν. 87. p. 13. iisdem
τι. Εquidem Tzetzam fcri verf verbis repetit. Sequ.
. cod. Lond. un pro us .
pfife fufpicor : 'Αστερίω βασι
λής Κρητών κοιρανέoντι. Secun Fortaffe My fcribendum .
do cafui verb . κοιρανεϊν jun lovis ftellam regiam digni.
gitur ap . Oppianum 7. %. tatem conferre, Aſtrologo.
L. ΙΙΙ. V. 42 . λεόντων хограу rum communis fententia .
κών Λίβυες μέγα κοιρανέoνσι λέ. Manetho L. III . 32. ſqq .
οντες. - De Aterio,antiquit. Έξοχα δ' είχε συν ήελίωτόσακέν
fimo Cretenfium rege, vide τρον οδεύει Έσχατίη γενέθλη βί
Heynium ad Apollodor . στον και κύδος οπίζει. L.IV.
Vol. II. p.531 et 536. Hunc 571, Zevs do udz Gopádomy vrou
recentiores mythographi, αστέρα φεγγοβολήσας " Ωρην ηε
pro ea quam in explican λίου βιοτόσκοπον αυγάζοντος Έκ
dis et ad hiftoricam fidem φαίνει γενεής βασιληϊδος έσεσθα .
revocandis fabulis often . 104. Exhibuimus lect..
dunt folertia , eundem cum Cod. Vindob. Corruptiffi
poetarum Iove fuiffe pro- me Londinenfis : "Έξοχα δ'αύ
nuntiant. Qui primus hoc μοίρησο παραίνε κουο λέοντος.
B Μοί .
18 IOANNIS TZETZA E
" Ήτοι όγ' ες Κρήτης πλέεν είο προπατορι δεξων,
Δώμασι δ' οίσιν έλειπεν Αλέξανδρον συν εταίροις.
" Ος δή του επί δείελα ιδων τοϊο δαμαρτα
Δούλαις αμφιπόλοισι κατερχομένην περί κήπου IIO

Κάλλει ιμερόεντι περιπρεπέϊ γανόωσαν,

"Έρωτος βελέεσσι πυριφλεγέεσσιν επλήγη.
Ουδε μεν ουκ αντέπληξε: πλήξε δε και αυτήν
'Αμφοτέροις έρατον γαρ επ ' είδεί κάλλος έκειτο.
Η γαρ έην λευκή, τερενόχρεος , εύοφρυς , εύριν, 115
Λευκω .

Moigay ſunt gradus zodiaci . tem venit : κατερχομένην επί

Fortaffe legendum : " Ežoxa de xiaoy. 'Hortum facetiffimus
εν μοίρησε φανείς Νεμέoιο λέον- Grammaticus τη αυλή fub.
Sive : Ε. δ' εν μοίρηση ftituit , ubi Coluthus Hele
παρών Ν.λ. Manetho II. 157. nam ambulantem a Paride
Ζούς δε Κρόνοιo τόπους παρεών βί. vifarm effe finxerat. v.249.
οσον μεν υπάζει. In hac ta. Εξασίνης Ελένη μετεκίαθα δώμα .
men rerum obfcuritate ni. Tos æýý8. cf.fragment.Uffen
hil omnino ftatuere audeo, bach. p. 659. Cedrenum . p .
107. είο προπάτορα. Μala. 1 124. A. Io. Antioch. p. 118.
1as p. 117. "Έθσ γαρ είχεν και ΙΙΩ. επλήγη. Sic fcriben.
Μενέλαος ποιεϊν εορτας και θυσί . dum, non επλήγει, quod Cod.
ας εν τω αυτώ χρόνο κατ ' έτος, Vind. praebet. Fragm . Uf .
οις μνήμην της Ευρώπης , ως εκ fenb . p. 659. Ελένην έδων εν λει
γίνους αυτής. μώνα - κάλλει αστράπτεσαν,
Ιο9. επί δείελα έδων τοϊο . έρωτα ταύτης επλήγη και αντί .
Ηaec eft cod. le &tio . CI. πληξε πλήξασαν , ώρα κι αυτός
Tychfen ex ingenio edidit : λάμπων. Schol. Homeri Iλ .
ιδών επί δείελα . Εquidem cre- Γ.443 . 'Ενταύθαδε την Ελένην .
dere malirm , imperitum οφθαλμοβολήσας, 'Αφροδίτης αι
Grammaticum v. έδων pro ρέσει να βληθεΐσαν δι' αλληλο
fpondaeo habuife. - Seg. μαχίαν έρωτος, αναλαβών συν
verfu δούλους emendavit τοίς εν οίκω χρήμασιν κ. τ. λ .
Tychfen . Cod. δούλησιν. - 115. Helenae fpeciem de.
Fepi xýtov. Doctiflimus Hee. fcriptam vide , li tanti eſt,
ren emendandum putabat ap. Manaffem . p . 24.
παρά κήπου, Mihi in men
1Ι6. λιν ,
 ANTEHOMERICA ,
19
Λευκοδηριόωσα και αργενής χιόνεσσιν,
Στηθέα δ ιμερόεντα και αγλαον είδος έχουσα ,
Υγρώπις , μελιγήρυς , εύχαρις ηδε βρώπις .
Θριξιν ελισσομένησι χρυσοχρόοις κομόωσα,
Εύστολος ήδε τελείη , πάντα φέρουσα τέλεια 120
Τόσσον δ' αυ προφέρεσκε γυναικών καλλεί πασών ,
'Αστράσιν έννυχίοισιν όσον προφέρησε σελήνη.
*Ημος δ' αυ χρόνον είχεν δείκοστόν τε και έκτον.
Toia

116. λευκοδηριόωσα. Corru. dum putavi. ed. Tychf . χρυ

pta vox. Forte : "Ακρον έρω . σοχόοις, ουλίθριξ· υπόξανθος.
θρόωσα. Fere ut Mufaeus , Malala p. 114. et alii , qui
V. 58. " Ακρα δε χιονέων φοινίσ- Helenae formam defcripfe
σετο κυκλα παρειών. et ν. 6 . runt.
Χρoιήν γαρ μελέων ερυθώνετο .
Color in niveo corpore purpu . ΙΩ0 . εύστολος ήδε τελείη. Re
reus, Tibull. III. Eleg. iv . &te fic emendatum acl.edi
.4 Manafles 1. 1. το πρόσω tore. Cod . offerebat : ευτό .
πιν κατάλευκον , η παρεια ροδο στολος ηδε πελείη. Μalala He
lenae defcriptionem his
κρουςλευκότη
την , et paulo poft έβαπτι
τα ροδόχρε α πυρίνη. verbis orditur: “Η γαρ Ελέ
Vide Interpp . Anacr.. νη ην τέλεια , εύστολος ...
XXVIII. 23. et Dorv . ad 121 fq. Splendebat Helena
Char. p. Ι6Ι. - Mox αργεν- inter reliquas mulieres , tel
w edidit cl. Tychſen pro ut inter ignes Luna minores.
Agyevnis, quod in Cod . Vin- Horat. I. Carm . XII . 47.
dob . legitur. Mihi hoc Theocritus XVIII. 26. Mu
quoque hemiftichium in faeus v.57. ολα τα λευκοπάρη
mendo cubare videtur . Pro ος έπαντέλλουσα σελήνη.
χιόνεσσιν five μελέεσσιν legen
dum , five , quod maliin , 123. κρίνον. Cod. male
χρόνιος. Χρόνος h . 1. annus,
εργή χιόνος ίσον , ex Cedreno quo ſignificatu recentiores
p. 124. λευκή ωσεί χιών, et Io. hanc vocem uſurpaſſe do
Antiocheno p. 114 .
cet I. Hemſterh . ad Ari.
118. Υγρώπις, oculis ebri . ftoph . Plut. 178. 407. De
is, ut Catullus vocat , XLV . Helenae aetate multa fub .
11. ubi vide Doering. - Seq. tiliter diſputat Bayle dans
verf., Xgvooxgóous emendan le Dictionnaire H.et Cr. v.
Β και Heles
 20 IOANNIS TZETZAL

Tοία μεν ήεν κάλλεϊ κούρη Τυνδαρεώνη.

Αυτός δ' αύτε Πάρις χαρίτων απο κάλλεος έσχεν : 125
Λευκός έην , ευήλιξ , εύχαρις , ηυγένειος ,
Θριξιν ελιχρύσοισι καρηκομόων υπέρ πάντας .
Tοίος έων έράσατο , πόθει δε και αυτός.
Αυταρ έπεί σήμηναν επ ' αλλήλοισιν έρωτα,
ΑΘρης εννεσίησι και άλλων θηλυτεραων 130
Νηί ένα θέμενοι δμωας κόσμον τ ' έράτεινον,
Ήδ
Helene . Eandem ei ac mendatio metrum falvum
Tzetza aetatem tribuit Mac praeftat. Mihi Tzetza fcri
lalap. 114 pſiffe videtur : Toños iw, ipás.
124. ήεν . Cod . εν..
OKTO
αντιποθεΐτο και αυτός.
Tanta pulcritudine conſpici
125. χαρίτων απο κάλλεις και us amabat Helenam et ab eo
viciſſim amabatur. Primam
σχεν . Si vera eft lectio, ver.
Γράσσατο produxitpropter
ba fic jungenda funt : άπει $in, neque id fine exemplo.
του κάλλεος των χαρίτων, ut
απέχειν participem eje notet.. 130. Αίθρης εννεσίησιν . Αu .
127, υπέρ πάντας. Codicis etor Fragmenti Uffenb. p.
66ι , αγγέλλουσιν αλλήλοις με
lectionem , quamvis corru. σιτευούσης
ptam, in textu relinquere, τον έρωτα , και ομο
quarm incertam conjectu . Φροσύνη επί το "Ίλιον αναπλέου
ram recipere malui.Ci. edi. σι , θεραπαινίδας άλλος τε τα
tor περί πάντων correxit. Mul. αυτήν την Α /θρης και κόσμον σύκ
ta in fimilibus fatis proba. ολίγον εν ταις ναυσιν απαγόμε
biliter conjici poffunt. Mi yol. — Aethrae , quam Ho
hi in mentem venit υπέρ άλ . Imerus ( Ιλ. Γ. 144.) Hele
λους , five επέρασος . Ρaridis nae famulaim dixit , ferio
pulcritudinem defcriptam rès poëtae, inter quos Au
vide ap. Malalam p . 133. ctorem Cypriorum carmi.
num fuiffe probabile eft, in
128. Scabrofum verſum Helenae Paridisque amo
fic refingebat cl. Heeren : ribus praecipuam partem
Tοίος έων έρασατο ποθούντα πό- tribuerunt. cf. Hellanicum
9ιι δε και αυτή. Sed ne haec in Schol. Homer. Ιλ. Γ.Ι44.
quidem doctiffimi Viri e. Heyne ad Apollodor. Vol.
ΙΙ .
 ANTEHOMÉRICA ,

' Ηδ' αυτήν Aθρην δολοέσσαν προς δε και αυτούς,

Φεύγον. επ' ατρυγέτοιο θαλάσσης Τύριον οίδμα,
Δειδιότες περάαν πλέον δν Τροίηθεν έπεπλον .
Αυτίκα δ' ες Κρήτης Μενελάου οικιες ήλθον, 135
'Αγγελίην έρέοντες' και δ' έπλεεν ωκα μάλιστα
Ευρυπόρου Σεισίχθονος οίδματα πάντα ματεύων.
Πολλα δ' απρηχξ μογέεσκε, μάτην ακιχώτα διώκων .
Kei

ΙΙ. p. 723. Muncker ad Hy. 117. ex Cypriorum Car

gin. Fab.LXXIX. ubi ver- minum fide diſerte tra
ba eamque in conjugio habens, dit , Alexandrum , fecun
inducenda fufpicor. dis ventis ferentibus , ter
tio die poftquam Sparta
profettus
132. Αίθρην . Cod. V."Έθρην.
Emendavit cl . Editor.
efet, lium ve
niffe ; et inde argumen
133. Τύριον οίδμα. Mythus tum capit contra eos ,
ex Homeri fontibus deri. qui Homerum Cyprio
vatus. 11. 2. 290. fqq. ubi rum Carminum auctorem
Schol. κλέψας γαρ την Ελέ- haberent. Ille enim Pari.
την από Λακεδαίμονος , ουχ ήν dem poft longos demum
ήλθεν οδον , ουδε τον κατ ' ευθεϊ. errores in patriam reduxit.
αν πλούν επορεύθη , ίνα μη διω- Eadem ex Cypriis carmi.
χθείς καταληφθή , αλλ ' έπλευση nibus Euſtathius tradit p .
δια της Αιγύπτου και Φοινίκης . 663. Α. quae tamen non ex
Schol. in Lycophr . v . 110 . his ipfis carminibus , quae
p . 15. Conſtantin. Manaf nunquam oculis uſurpavit;
ſes. p. 24. C. - Paulo ali., fed ex Herodoto fumfiffe
ter haec narravit Auctor Cy. videri debet.
priorum Carminum , quan .
tum judicare licet ex Pro . 135. okus. Sic Dyetis
cli Excerptis in Biblioth . Malala p . 119 .
L. 1. 3.
Litterat . et Artium. Ι. p. Paulo ποιητικώτερος fuit nar
24. χειμώνα δε αυτοϊς εφίστη- ratio Auctoris Cypriorum,
σιν" Ήρα. Και προσενεχθείς Σιο quem Iridem Menelao nun ,
δώνι ο Αλέξανδρος,
αποπλεύσας
αιρεϊ την πό- ciamdocent
midfe Procli Excer
λιν κα εις "Ιλιον και , pta
τ.λ. Ηaec tamen non ha-,
beo , quomodo conciliem 137. ματεύων, cl . Tych.
verbis Herodoti , qui L.IL. fen debetur. Cod. μαντεύων.
}
Β 3 140 .
22 IOANNIS T ZET Z A E
Κεϊνοι γάρ τε μέγα πέλαγος Τύρων περόωντες
" Αστυ Τρωίoν ίδoν , όλον λυκάβαντα μογεϋντες. 140
Τρωϊάδες δ' Ελένην ιδέ Τρώες πάντες ιδόντες
Θάμβεον , ως μάρμαιρες αριπρεπέεσσιν οπώποις .
Την δ' “Εκάβη φιλέεσκε και ένα μεγάροισιν ετίμα.
Ως πολέες φάσκουσιν Αλέξανδρος βασιλήαι,
"Έλθεμεν ες Σπάρτης από γε Τροίηνδε κίοντα, 145
Ως

14ο. όλον λυκάβαντα. lis- την κατεφίλι και πλείω πάντων

dem verbis Fragm. Ufenb. αυτής αντείχετο,
p . 662. ούτοι γαρ δια του Τυ- 144. Vulgari de Helena
ρίου πελάγους άλφ μογούντες ενι- narratione expofita, recon
αυτή καταπαύουσιν εις την Ίλιον. ditioris quoque illius my.
et Schol. ad Lycophr. v. thi mentionem facit, quem
132. p . 18 . Pro doy ne- Herodotus ab Aegyptiis,
fcio an fcribendum fit 9ov, ab Herodoto Euripides ac
ut eſt ap . Antiochenum . p. ceperat. Vide Herodot. II.
12ο. Μετα χρόνον ήλθεν εκ της ΙΙ2 . fqq. Eundem my
Αιγύπτου ο Πάρις. thum etiamStefichorum ex .
και
ornaffe , tradit Tzetza ad
141. ide Tpwes. Sic fcri.
bendum . Mfc. dl. - 9ou
Lycophr . ν . 13. p. Ι6. vide
Brov, ut Leander apud Mu . Muſgravii Not. in Euripi.
dis Helenam . init. Hery
faeum ν. 98. θάμβει δ ' είδος
mans Handbuch der My.
άριστον. thol . T. II . p. 139. - Mox
* 142. μάρμαιρεν, Muraeus nemo facile dubitabit, quin
ν . 56. Μαρμαρυγήν χαρίεντος corrupta fit Codicis fcri
αποστράπτουσα προσώπε. Cha ptura : Σπάρτης από γε Τροίανδα
rito ΙΙ . 2. Ο χρώς γαρ λευκός κίοντα , quam equidem fic
έστιλψεν ευθύς μαρμαρυγή τινι refingendam effe fufpicor :
όμοιον απολάμπων. Ceterum "Έλθεμενες Σπάρτην τοκέας Τροί
hi quoque verfus fere ην τελιπόντα. Cum in voc.το.
ad verbum exprefli ex xius noviffima fyllaba , li
Fragm . Uffenb. p.662. neae , ut fieri folet, fuper
143. φιλέσκι , Sive brni- fcripta , librarii aciem effu .
gne excepit, ut ap. Homer.giffet , foxe facile in exó ye
Ia. Z. 15. ſive exojculata eft, deformari potuit. In reli.
ut ap. Malalam p . 121. rai quis autem tam lenis me
λοιπόν η Ελένη περιλαβιύσα κυ- dicina , ut vix unam alte
ramye
 ANILHOMERICA . 23

“Ως δ' “Ελένην έκ Σπάρτης ές Τροίηνδε κομίσα).

"Αλλοι δ' άλλ ' έρέουσιν, όσα φίλον έπλετο θυμώ,
Ουδ ' Ελένην φάσκουσι μετα Τρώεσσι παρεϊναι :
'Αλλ' άρα Πρώτηος ποτί δώμα στροφάασθαι.
Αύτως δε στρατον 'Αργείων Τρώεσσι μάχεσθαι . 15ο
Ως άρα πολλοί πλάζονθ' ιστορίην, στροβέοντες '
Αυταρ έγων έρέεινα πανατρεκέως αγορεύων
Ως έκαστα γένοντο , τάδ ' αλλ' ανεμώλια πάντα.
'Αργείην δ' Ελένην παρέμεν Τρώεσσι μαθόντες
'Ατρείδης Μενέλαον , Οδυσσέα και Παλαμήδην , ' 155
Θησείδην τ' 'Ακάμαντα και Διομήδεα διον
Πρεσβείς Τρωσιν έπεμπον , απήτεον άρτι γυναίκα.
Και
ramve literam mutatam vi- éxt et quae his fimilia funt.
deas . Senfus hic eft : Sic τάδ' άλλα, aliorum tra
plurimi Alexandruni, relifta ditiones , a ſuis diſcrepan
patria parentibusque , Spar. tes , in cenſum venire ne.
tam profeffum efle etHelenam gat.
Ilium duxiſſe närrant. 154. Argivi legatos mit .
149. ποτί δώμα στροφάασε tunt, qui Helenam a Tro
θαι. Ne verfus claudicet , janis repetant. Fundus fa
cl. editor φασι poft δωμα in- bulae ap. Homerum eft Ia .
ferendum , vel δώμασι fcri . Γ. 205. ubi vide Schol . In
bendum cenfet. Mihi ta . legatorum numero et no
men hic verſus, reliquis minibus tradendis Mytho .
non multo afperior, ita, ut graphi fluctuant. Home
nunc legitur, a peffimo ver. rus duos agnofcit , Mene .
fificatore proculus effe vi. lau τη et Uly fem. Ιλ. Λ .
detur.—Nec magis v.153 . 139. quibus Dictys I. 4. Pa .
βα poft ως inferendum cen. lamedem adjungit ; Nofter
ſeo , cum ex plurimis ex. Acamantem , quem alii The.
emplis fciam, Grammati- ſei nepote m , alii ejus fili
cum noftrum breves fylla. um fuiff e trad unt. Vide
bas crebro producere . Nem. Munok . ad Hygin. Fab.
pe pronuntiabat fuxacta et CVIII . p. 170. Inter hero:
Β 4 . es,
24 IOANNIS T ZET Z AB

Και νυ κεν 'Αντιμάχοιο κακόφρονος έκπαθεν έργοις

Αργείων οι άριστοι πρεσβείης αλεγείνης ,
Χρυσόν Αλεξάνδροιο δεδεγμένου είνεκα τοίου. 16ο

'Αλλ' 'Αντήνωρ ξείνισεν εκ θανάτοιο σαώσας:

Ωι πότε περθομένης Τροίας απέδωκαν αμοιβας.
Πάντα γάρ οι εσάωσαν , δωκαν τ ' όλβια δώρα
Τη

es , equo ligneo inclufos , it . Ιλ . Λ. 123. Αντιμάχειο

Acamas fuit . cf. Heinf. ad ός ρα μάλιστα Ουκ εϊασχ Ελέ
Sabini Ep.II. 23. νην δόμενα, ξανθη Μενελάφ, Χρυ
158. εκπαιν έργοις. Cor.
σον 'Αλεξάνδροιο δεδεγμένος , ά
ruptam vocem εκπαθεν feli ..γλαα δώρα. et v . 138. Ει μεν δή
' Αντιμάχοιο δαίφρονος διέες έ.
cioribus ingeniis emendan .
στον“ Οι πότ' ενιΤρώων άγορη Με
dam relinquo . Senfum re νέλαον άνωγεν 'Αγγελίην ελθόντα
quiro fere hunc : Nunc συν αντιθέρ Οδυση Αυθα κατα
autem parum abfuit , quin κτείνω . Haec Dares exor
legati , Antimachi dolis navit c. 38. fq . et Dictys
circumvent i, malum lega. 1.11. Quae ubi ad Prian. das
tionis fuae fructum ferrent.
Verbum defideratur,quod perlata funt,confirmant in
ter fr clam , uti per dolum le
, v. c.αςTuykáva
ν . V. πρεσβεί
poſſit ης ,jungi
αλογείνcy tave gatos circumveniant. Igitur
Antenor legatis rem ape.
ρεϊν.Αdfcribam verba fr. Uf. rit..
fenbachiani p . 661. quae
huc facere videntur , for- Ι6ι . 'Αντήνωρ . Antenor ap.
taſſe ut aliquid lucis ex iis Ηomer. Ιλ . Γ . 206. τούς δ ' εγώ
afulge at : ανύουτιδε οι πρεσβείς ξείνισσα και ένα μεγάροισι φίλησα.
ουδεν , ότι μή μάλλον και παρά vide Notas ad Pofthomeri
"Αντιμάχον επιβουλεύονται. ca ν . 742 .
16ο , είνεκα τοίου . Αntima . 163. Voculas γαρ οι infe
chus ab Alexandro pecu- ruit cl. Heeren, qui in fine
niam acceperat, ut legatis quoque verſus Swray de al
infidias ftrueret. Plane fic edi curavit . Cod . Vind. δω
Fragın . Uffenb . p. 661. ris καν τ' άλβια δ , exhibet . Pri
τούτο εξωνηθέντος χρυσώ παρ ' orem emendationem ad.
“Αλεξάνδρου, - Ceterum in mifi ; pofteriorern contra
hac carminis parte Home- ut rejicerem , metri poftu
rum fibi praeeuntem habu labat ratio . Fragm . Uf.
fenb .
 AN TEHOMERICA.
25
Tημος δ' Αντιμάχοιο ατασθαλα έργα φυγόντες
'Αργείοις έρέεινον όσ' αν πάθον άγεα Τροίη. τ6ς
Και τότε δη στρατός εξ ηπείρων ήδ' από νήσων
Είς εν ολλίζοντο κατα Τρώων ερεθέντες
Οϊς δέκα δη λυκαβάντες αγειρομένοις παρέδραμον ,
'Εξ ου έβη ποτί Τροίην κούρη Τυνδαρεώνη.
Και τότ ' έπεσσομένως ές νήας έβαινον 'Αχαιοί : 17ο
Δέδμηντο γαρ άπαντες Τυνδαρέοιo εν όρκους,
Αυλίδα δ' εις έπλεον , κακα Tρωσί μητιόωντες.
Ουδε μεν ουδ ' 'Αχιλήoς κυδαλίμοιο λάθοντο,
'Αρτ
fenb .. Ρ .
661. τά τε γαρ προσ rum convenientia , magis
όντα αυτό έσωσαν και δώρα αδρα appareret ..
προσεπιδεδώκασι. 167. ερεθέντες. emendatio
cl . Heeren . Cod . V. ερέντες .
164. do poft sñuos cum cl . Decem annos in bello
editore inſerui, ne verſus parando effluxifle, Scholia
corrueret. In proximo ſtes Homeri affirmat ad In.
verfu Cod. praebebat όσαν
et Τροίην . Utrumque a cl. Ι. 664.
editore emendatum . Equi 171. De jurejurando, quo
dem praeterea verbum άγια Tyndareus procos adege
in mendo cubare et άλγεα rat,nemo antiquorum difer.
legendum effe cenfeo . tius tradidit Stefichoro ap.
Schol . Homeri , Ιλ . Β . 339.
166. Fragm . Uffenbach . cf. Sophocl. Aj. 1132. Α.
p. 661. Και τότε δή και των “Ελ . pollodor. III. Io. p. 24ο.
λήνων άπας στρατός εξ ηπείρων τε Fragm. Uffenb. p.661 . fq.
και νήσων είς εν αθροίζοντα κατά Quae ſequuntur, inde
Τρώων , εν όλη δεκάδι ενιαυτών, ab hoc verfu alia manu in
εξότου περ η Τυνδαρις “Ελένη της Codice Vind. fcripta funt.
Τρωϊκής επέβη χθονός . Και μετά 173. De Achille, in Ly .
σούτο πάντες κατά της Τροίας έκ . comedis gynaeceo latente,
πλέουσι . και γαρ όρκους είς τούτο omnia nota. Vid. Hygi
προσπεδήθησαν . Quem locum num Fab. XCVI . Fundus
ea de cauſa adfcripfi , ut, fabulae ap. Homerum eft
quanta fit in utroque fcri- 11. T. 326. ſqq. ubi Achil.
ptore et rerum et verbo- les Neoptolemi mentionem
Β 5 inji:
 26 IOANNIS TZITZAE

' Αρτηγάμου έτ ' έοντος εης αλόχου μεγάροισιν,

Ες Σκύρον , Λολόπων νήσον , Λυκομήδεος αστυ " 175
Ούνεκα μυθεύοντο πέπλους θηλυτερέων.
'Αλλ ' άρ' ' Οδυσσέα , Νέστορα και Παλαμήδεα διον .
'Ες Πηλήα , Θέτιν τε και ες Χείρωνα έπεμπον,
" Os

injicit : 8ς Σκύρω μοι ένιτρέφε . fenfus integritatem aliquid

τα φίλος υιός. ad quem Io- defiderari puto. Quare fa
cum Scholiaſtes hunc my- bulam de habitu puellari ex
thum a cyclicis poetis cer- cogitarunt poetae. In Mayo
tatim exornatum effe do . Gevorto Tzetza noviffimam
cet. cf. et Schol. ad Ιλ. 1.. fyllabam pro more produ
664. In Cypriis carmini. xit . Ceterum Gramma.
bus Achilles , quum Tro . ticus nofter, Cypriorum
ja na
m vibus pe teret , ad carminum fecutus auctori
1
Scyrum infulam appuliffe, tatem , vulgari traditioni
ibique Deidamiam in matri . fidem denegandam judicat.
monium duxiſſe narraba- Hoc fenfu Tzetzae verba
tur , docente Proclo I. 1. accipienda eſſe, apparet ex
p. 25. Diverſa tradit Bion Schol . in Lycophr. v.276 .
in praeclaro fragmento , Το δ ' αληθές ούτως έχει. 'Αρ
quo Achillis et Deidamiae τιλαβών προς γάμον ο 'Αχιλλεύς
nuptiae celebrantur . Mul- ' Δηιδάμειαν, την θυγατέρα Λυκε
ta enim in hac fabula Tra . μήδους , συνδιέτριβεν και τοϊς θα .
gici ad fuum quisque fi- λάμους και παρθένωσι , πόθω της
nem flexite probabile eft . νεογάμου. " Όθων μυθούσαν
Vide Heyne ad Procli Ex- το ότι γυναικεία υπεδο .
cerpta p . 30 . Mox is
Σκύρον legendum, cum in 178. ' Αλλ ' άρ' - De hac
Cod. ές Κύρονexftet. - Δολό ad Peleum legatione ex
swv võoor. Idem dicit poëta cyclicis poetis Scholiaſtes
nefcio quis in Schol. ad Ιλ . tradit ad Ιλ.Τ. 338. χρησμού
1. 664. έπλεον εις Σκύρον δολο δε δοθέντος μη αλώσεσθαιτην Ί.
shida , cf. Diodorum Sic . XI. λιον χωρίς 'Αχιλλέως πεμφθέν
βο . τις υφ ' “Ελλήνων , Οδυσσεύς,
Φοίνιξ, κα Νέστωρ , Πηλέως αρ
176. Ρoftπέπλους cl. Tych- νουμένου τον παίδα παρ' αυτό
fen δύναω addendum fufpica- τυγχάνειν κ . τ . λ . Exorna
tur ; quod falvo metro fie- verunt nempe et amplifica
ri poffe dubito. Neque ad runt feriores, poetae ea,
quae
 ANTEHOMERICA,, : 27

" Ος σοφίη έκέκαστο και εν μερόπεσσι θεούτο:

"Ος 'Αχιλήoς μόρον ή έπεφράσατο θυγατρί. 180
“ ον τότε λισσόμενοι ούτοι πρεσβύες αγανοί
Κής 'Αχιλλος άγον παρ 'Ατρείδαις και Αχαιούς,
Πεντήκοντα νέας συν Μυρμιδόνεσσι φορεϋντες ,
Πεντήκοντα δ' έβαινον επ' άνδρες νη' εκάστη
Παρ δέ γε Πάτροκλος ήεν'Αμυντορίδης τε Φοίνιξ 185
Ήταν

quae Homerus habet 1λ. Λ, liad.: "Ων 'Αχιλεύς Θέτιδος και

768. ubi tamen nihil de Pa. του Πηλέως γόνος Ου της θαλίτ .
lamede. της Θέτιδος , αλλά τινός γυναίου
“ Ηπερ ήν και θυγάτριον Χείρωνος
179. έν μερόπισσι 9ιούτο. φιλοσόφου .
Recte fic Cod. Vindob. ne
que verbum θεούτο , quod ca- 184. πεντήκοντα νέας. Ηο .
dentis graecitatis eft, fu- mer. Ιλ. Β. 685. Nume
fpectum effe debet. Hoc rum nautarum et remi:
vult Grammaticus : Tanta gum , de quo nihil apud
Chironem fapientia fuiffe , Homerum , Nofter pro
ut ab hominibus divino ho. arbitrio pofuiffe vide
nore dignus haberetur . tur. Erant certe naves,
quae quinquaginta remis
180. “Ο, Αχιλλος κόρον ή ges caperent . Vide Ιλ. Β.
έπεφράσσατο θυγατρί. Sca 719. ερέτα δ' εν εκάστη πεντή.
brum hunc verſum doctiffi XOYTU .

mus editor in hunc modum

refingendum putabat : Os 185. De Patroclo et Phoe.
'Αχιλήoς πότμον [five μοί- nice omnia nota ex Ιλ. Ψ.
ραν, quod, nifi Tzetza prio- 84. et Ιλ . Ι . 438. 48ο. -
rem in μόρον produxerit, Sequ. verf . cl. editor 'Αχι
propter g equidem praefer . λήoς μύθω ανάσσων reftituit ,
rem. ] έή έφράσατο θυγατρί . pro μύθων , quod in Cod. le
Quod verum puto. Tze. gitur. Quam jejune Gram
tza enim penultimam aori. maticus extulit Homeri.
fti primi medii producere cum Τ ' oύνεκά με προέηκε , δι
folet . V. 128. τοϊος έων έράσατο. δασκέμεναι τάδε πάντα , Μύθων
θυγατρί. Thetidi, quae τε ρητήρ' έμεναν πρακτήρα το έρ
a multis pro Chironis filia γων. Ιλ. Ε. 442. 3.
habebatur. Nofter in Chi
191. Grae.
 Υ

28 IOANNIS TZETZA E

“ Ητοι ο λαού , ο δ' αύτ ' 'Αχιλλος μύθω ανάσσων .

Τους δε ιδόντες γηθεον 'Αργείοι Παναχαιοί ,
Τερπόμενοι λαοίσι και ηγεμόσι πινύτοισι,
Κάλλει και έργοις τε αελλοδρόμε 'Αχιλλος
"Εργοις γαρ και κάλλεϊ ποσσί θ ' υπείρεχε πάντων. 190
Αυταρ έπεί Παναχαιοί ές Αυλίδα ηγερέθοντο,
Ναυσιν εν όγδοήκοντα και εξ χιλίαις εκατόν τε ,
Χειμερίους ανέμοισι παραυτόθι ειρύκοντο.
Και τότ ' ες "Αργος Οδυσσεύς δώρασι Κλυταιμνήστρας
Ελ .

191. Graecorum copias p. 157. ibique Munck. No.

ad oram Boeotiae copve. ftri Comment. in Lycophr.
niſſe, poft Homerum omnes 183. p.27. In Cypriis car
uno ore tradiderunt. Lo- minibus hanc fabulam, fic ,
cus Homeri eft Ιλ . Β. 303. ut apud Euripidem narra .
ότ' ες Αυλίδα νήες 'Αχαιών Ηγε- tur , proditam effe , nunc
ρέθοντο, κακά Πριάμω και Τρω- fatis fcimus ex Procli Ex.
σι φέρονσαι. Mox εξ χιλί- cerptis p. 25.
αις feparatim fcripfi. Cod. 194. δωρασι. Corruptain
V. εξχιλίαις . . Numerus na- vocem in textu reliqui ,
vium , quibus Graeci Tro. quum certam ejus emenda.
jam profecti ſunt, apud tionem non haberem . cl.
Homerum quoque redditur editori duadi fcribendum
MCLXXXVI . Schol. in videtur. Fortafie : Και τότ '
Lycophr. p. 43. ήσαν γαρ πά- is " Αργος Οδυσσεύς δομά τε Κλυ
σαι αι νήες των Ελλήνων αρπστ . ταιμνήστρας . Ulyffem ad
Unde χιλιόνανς στρατός, ap. Iphigeniam arceffendam
Eurip. . Oreft. verf. 352. et profectum effe, Dietys nar .
paffim . cf.Muncker.ad Hy- rat L. I. 20. Profeffus nam .
gin . Fab. XCVII. p. 157. que Mycenas , nullo confilii
193. Xespacious arénois, tem- participe, falfas litteras tani.
peftate a Diana excitata. quam ab Agamemnonead Cly
Mythus, qui ſequitur de temneſtram perfert. Nec ali.
Iphigenia, ad Dianae aram ter Cedrenus p. 125. A. et
mattata , a Tragicis , in- Malalas p. 123. Ηanc ta
primis Euripide, egregie men fabulam diverſo modo
exornatus eſt. vide praeter- ab antiquis eſſe tractatam ,
ea Hygin. Fab. XCVIII . verifimile eft. Euripides
cer
 AnteHOMERICA .
29
Ελλων εξαπάτησε, και ήγαγεν Ιφιγένειαν, 195
'Αρτέμιδα θύσων , μαντεία Θεστορίδαο.
Ως δε μίν ήδε πατης Αγαμέμνων δάκρυα χεύε.
Και τοτ ' υπ' εκ σπεδίτοιο έφημίξαντο άνακτα,
Ούνεκα ταύτην είο θυγατρα έρεξον 'Αχαιοί.
Την έλαφος ρύσασκεν 19ηκε τε χώρα εκείνη 200

' Αρτέ
certe eam , in Iphigenia, 198. Και τότ ' υπ ' εκ. Cor.
paululum ad fuum confilia ruptiffimus verſus , quen .
um inflexit. Adfcribam tamen facillima medela ad.
doctum Tzetzae ad hunc hibita emendari poffe fu
1ocum Scholion : 'Απλοίας Γpicor . Scribendum enim :
γαρ κατασχούσης εν Αυλίδι τους Και τότε εξπέδιτοινιν εφημίξαν
Έλληνας , υποθήκες του μάντε το άνακτα. Milites Agame
και Οδυσσεύς και πλαστούς γράμ- minonem , mattata fίia, to
μασιν , ως απο Αγαμέμνονος ελ. tius exercitus ducem renunci.
(9ών , ηπάτησε Κλυταιμνήστραν, αrunt. Cedrenus p .125. Β .
τα ηγε την Ιφιγένειαν, ως ' Α . και Οδυσσεύς αποδοθήναι αύθις
χιλλεϊ δηθεν νυμφευθησομένην. την βασίλειαν τω Αγαμέμνονα
Και οι μεν των ιστορικών Αγα- παρεσκεύασε. Rem extra dubi
μέμνονος λέγονσι θυγατέρα ταύ- um ponit lo. Malalas p. 123.
την την Ιφιγένειαν εκ Κλυται- Και έωρακως αυτήν ο Αγαμέμνων
μνήστρας. έτεροι δε ών και Δού- ελθούσαν έκλαυσε πικρως φο
gis ο Σάμιος θυγατέρα Ελένης βηθείς δε τον στρατόν κ. τ. λ.
φασί την Ιφιγένειαν , θυγατρο- Και λοιπόν ανηγορεύθη βα
θετηθήναι δε υπό Κλυταιμνή- σιλεύς έκεϊ επί πάντων και Αγα
στρας. " Αλλοι δε , ούτε Κλυ
ταιμνήστρας αυτήν λέγουσιν ούτι μέμνων , και του εξπεδίτον.
Verbum εξπέδιτον et εξπέδιτοι
Ελένης , Αγαμέμνονα δε εκ της cadentis eft graecitatis .
Χρύσου θυγατρός Χρύσην υιον γε- vide Du Cange p. 407 .
γεννηκέναι και ταύτην την Ιφιγέ
νΙαν .
Μετά δε την Τρωϊκής & 199. fpežov. Sic emenda.
λωσιν , άλλων άλλη διασπαρέν- vi.20ο.Codχωρη
των τη ναυαγία και το χειμώνα ,
έρεξεν. Mythus
. V. εκείνη
Χρύσης μεν παρα Χρυσόπολιν , της parum tritus , quo Iphige
Προποντίδος του Ευξείνου τελευ- nia Aulide relicta effe tra
τη, τον δε αυτού αδελφήν Ιφι- ditur. Equidem eum anti
γένειαν Ταυροσκύθα λησάμενοι quorum fcriptorum auξto.
της Σελήνης ' Αρτέμεθος ποιούσιν ritate plane deltitutum ar
itgerøy. bitror. Graeculis vero idem
in
30 IOANNIS TZETZA E

'Αρτέμιδος Ιερείαν , ταυροπόλοίο σελήνης.

Ταύροις γάρ τε βόεσσι πολεύει γειαρoτήρσι, 4

Τον σπόρον αυξάνουσα σεληναίης υγρότησις 1

Ούνεκα και κερoέσσα πέλει και άμαξαν ιθύνει:

Της ιερείαν έθεντο Πανέλληνες την Κούρης, 205
Την δ' έλαφον ρέζουσιν παραίξασαν ομίλω.
Και τότ' αρ υγροπνόους ανέμους εφέηκε Σελήνη,
Ζη

in deliciis fuit. vid. Cedre . ra tribuitur.. Hic verſus

num. p. 125. B. et Io. Ma poft lacunam primus eft in
lalam p. 123. Ipfe Tzetza Codice Auguftano.
in Comment. ad Lycophr.
183. diverfa tradit: Η δ: Ι . 206. έλαφον ρέζουσιν. Εx
φιγένεια σωθείσα φεύγει περιΣκυ- Euripidis Iphigen. in Aul.
θίαν και νεηπόλος Αρτέμιδος γί. 1586. Iphig. in Taur . Vert .
yetay . έθηκε , Agame. 783. Ad hiſtoriae fidem
mnonem puta . mythum de Iphigenia re
vocat Tzetza in Comment.
201. Iphigeniam non Di.
anae in Tauris, ſed Dianae ad Lycophr. 183. p. 26.
ταυροπόλου facerdotermfa- παραίξασαν. έλαφοςδιέδραμε μέ .
etam , affirmat Gramma σαν τον των Ελλήνων στρατόν,
ticus nofter. "Αρτεμιν ταυ Schol. ad Lycophr . 1. 1.
ροπόλον Euripides dictam 207. υγροπνόους ανέμους.
putabat Dianatm propter Mfc. αργυροπλόους. Schirach .
cultum Tauricum in Iphi- υγροπλόοις edidit ; typotheta
gen. in Taur. 1456. 'Αρ- rum errore, puta, cum υγρο
τιμιν δέ νιν βροτοιΤολοιπον υμνή- και πλόες vellet.Εquidemrecepi
σουσι ταυροπόλον θεάν. Αlii , emendationem Tryllitfch.
quibusTzetza accedit, quia quae veriffima eft. Homer.
tauris invehitur. Diony- Οd. Ε. 478. τους μεν άρ' ούτ '
fius in Hymno in Αpoll. ανέμων διάει μένος υγρών αέτων .
Αnal. V. Ρ. Τ. ΙΙ. p. 254 πόμπιμα πνεύματα in hac
γλαυκά δε πάρειθι Σιλάνο Χό- re Sophocles dixit in Ele
ρον "Ωριον αγεμονεύει Λευκών υπό Etra v. 565. ſi verum eſt,
σύρμασι μόσχων. vide Span. quod emendavimus : Βρού
hem. ad Callimach . H. in δε την κυγαγον 'Αρτεμιν τίνος
Dian . 187 . Ποινής τα πόμπιμα πνεύματ'
203. Lunae prae cete, έσχ' εν Αυλίδι.. Vulgo τα πόλ.
ris fideribus humida natu . και
λα πνεύματ'. Εurip. Helena
ν. 1079.
 ANTEHOMERICA .
31
Ζηνος φραγμοσύνησιν εν ουρανού αστερόεντος
Ούρια φυσιόωντας , επί Τροίην ανάγοντας.
'Αργείοι δ' ανάγοντο, και ές Τροίην επέπλωον, 21ο
Εκ πλατάνοιο. μαθόντες από δράκοντος απαντα.
Τρωσι δ' άρ' Ιρις έφαινεν , "Αρηος σήμα κακολο
Ουρανόθεν πυκινώς φαεινομένη, πολύχροιος
Σήμα γαρ ήγε τέτυκτα χείματος ήε άρηος ,
'Αστράσιν ουρανίοις επιλαμπέσιν ίσα κομήταις. 215
Τρω
V.Io79 . σόμπιμοι μόνον λαίφει 212. Ιρις. 'Αλληγορίζει
ενοαι γένοιντο και νεως δρόμος . Grammaticus nofter, ut fo
208. εν ουρανού. Malim : let. Fundus Allegoriae
' ουρανού.
απtrefin effe Tryllitfchius
putabát pro ap. Homerum eft Ιλ. Β . 786.
Τρωσιν δ' άγγελος ήλθε ποδήνε
εμφυσιόωντας. Mos unkc’Iges. Fragm . Uffenb.
209. ούρια . Schirach. In P.673. Τηνικαύτα Ίριδες ( fie
Mſc. Aug. süpec. vid. Eurip. legendum , non épides) ivaće
Helen . 413. 1679. ριοι τοϊς Τρωσιν ώφθησαν , ση.
μεϊον πολέμου μείζονος.
ΩΙΙ. μαθόντες από δράκοντος νώς. crebro. Ne metrum cor
άπαντα.Schirachium fequor ,
rueret, cl . Heyne πυκινώς τε
fic refingentem Codicis φαεινομένη legendum puta
le &tionem: ήδ ' από δράκον- bat.
τoς πάντα. Tryllitſchius
tentabat : εδ ' αν απο πάντα 214. σήμα γάρ. τέρας apud
δράκοντος , nimis de metro Homerum Ιλ. Λ. 27. Τρισσιν
follicitus . Heyne : ήδ ' από
C

άς τε Κρονίων έν νέφεϊ στήρι

ξε, vide
πάντα δράκοντος . Tzetza pri- ubi μερόπωhν. ανθρώπων,
τέρας Euſtat
mam in δράκοντος produxit,,
ut in έκαστα et υπό. vide y. 215. ίσα κομήταις. Οι Πν
45. 64. 153 Putabam θαγορείοι τους κομήτας αστέρας
olim: μαθόντες έδε δράκοντος είναι φασίν• ανατέλλειν δε κατά
άπαντα . Ιpfum prodigium, κερίοδον καιρών. 'Αριστοτέλης δε
cujus Tzetza hic mentio . εν τοϊς Μετεωρολογικούς ουκ -
nem injicit, fufius ex- στέρας είναι λέγει , συνίστασθαι
ponit Homer. 1a . B. 305. δε αυτούς εκ ξηρών αναθυμιασεων .
199. Schol. ad h , locum.
216 , φύ .
1
 32 IOANNIS TZETZA E

Τρώες δ' ως ένόησαν φύλακας ήσαν απάντη

'Αλλ ' ότε δη πέλας 'Αργείων νέες ήσαν εκείνων,
Κοσμηθέντες άρα Τρώες , περί σήμα Μυρίνης,
Τεύχεσι λαμπόμενοι, παρα ρηγμϊνα κατέβαινον ,
Στησάμενοι δ' εμάχοντο, νέας δ' απέεργον Αχαιών. 220
Δηρον δ' ως εμάχοντο ετώσιν , εν δέει όσσης,
Πρώτος Πρωτεσίλαος αρήίος έκθoρε πλοίου.
Toù
216. φύλακας ήσαν . h . εκά- mni confunditur. Stephan.
θισαν. Μale Mfc . ήσαν . Μο- Byz. V. Μύριννα . Αlii My
rus είσαν in notis proponit . rinnam, Amazonam , alii
» Malirm utique ήσαντο h. e. Teucri filiam ejusdem no
έδρύσαντο. Τunc vero etiam minis hicloci fepultam tra
tróour reponendum. Sic et dunt. Εuftath . ad Ιλ . Β. p .
primae in φύλακας, quae bre- 351 .
Vis eft , confuleretur. Ιλ. 220. νέας . Male Mfc . νη
Β. 792. “ Ο Τρώων σκόπος Τζι. ας, quod jam in Ηeyniiapo
Ιλ . Ω. 799. ρίμφα δε σημ' έχε- grapho emendatum. - Seg.
ώ , περί δε σκοποι είατο πάντη, « veri. év ' déer ocons de Oracu .
Verba ſunt Heynii . lo accipiendum effe , quod
218. σήμα Μυρίνης. Νοtum eum , qui primus litora
ex Homeri Iλ. Β. 811. "Έστι Trojanorum attigerit , pe
δε τις προπάροιθε πόλεως αιπεία riturum effe refponderat,
κολώνη, έν πεδίω απανευθε , περί- Scholia ad h. 1. declarant .
δρομος άνθα και ένθα Την ήτοι cf. Tzetz . ad Lycophr. v.
άνδρες Βατίειαν κικλήσκουσιν , Α .
531. p . 64. Hygin. Fab.
θάνατοι δέ τι σήμα πολυσκάρ- CIII..
θμοιο Μυρίννης. Νofter, opti- 222. Fabulas de Protefi .
mus fuorum verborum in. lao, ex Homero derivatas,
terpres , ad Lycophr. p. 33. (Ιλ. Β. 695. ) Cyclici exor
Μύρινα πολίχνη Τροίας έστιν, narunt. Vide Lucian . D.
όπου παρετάξαντο οι Τρώες, ακού- Mort. ΧΙΧ. et ibi Herm .
σαντες την των Ελλήνων πλοίων έπ. fterh. Eundem ad Dialog.
ελενσιν παρα ΓIολίτου , του Πριά- ΧΧΙΙΙ. Ν. Heinf . ad . 0.
μου ντού, όστις σκήπος των Τρώων vid. Εp. Ηer. ΧΙΙΙ. 35. No
υπήρχε. Τumulus Myrinnae , ftrum in Chil. II. 52.
Amazonae, ( de quamulta Protefilai fpeciem iisdem
habet Diodor . Sicul . III. p . fere verbis adumbrat Ifaa
222.) cum urbe inſulae Le. cus Porphyr. ap . Ian . Rut
gerfium
 ANTEHO MERICA,.
33
Του δε το είδος άγητον, επ' είδεϊ κάρτος έκειτο
Ξανθοκόμης ήν, μακρος , ελίθριξ, ήδε γλαχόχρους,
Τολμήσεις , ευσχήμων, εύθετος , αρτιγένειος , 225
Αιζηών δε νεώτατος ήν άνευ Αντιλόχοιο.
Τούδε γυνή θαλάμοισιν ελείπετο Λαοδάμεια,
Νυμφιδίοις κόσμοισιν αγαλλομένη επί βαιών :
Ου γαρ δηρον έχαιρεν, επ' αγλαΐη κομόωσα
Νυμφίον ως γαρ άκουσε καλόν πεσέειν παρα νηυσίν, 230
Χείρεσιν αντιπάλοισιν εν αίματι τοιο θανόντα
Ευφόρ
gerſium V. L. p. 512. ' o Quam veniens una atque al
Πρωτεσίλαος, απλόθριξ, υπόξαν- tera rurfius, hisms Notibus
θος , αρχιγένειας , μακρος , εύ- in Iongis αυidum [aturalet
θετος , τολμηρός, πολεμιστής. amorem . ubi vide Notam
Ex quo loco Clodius ver- doctiflimi Doering , qui
bum απλόθριξ pro ελίθριξ comparat Epigr. Diodori
Tzetzae reſtituendum fu- IX. in Αn . V. Ρ. Τ . ΙΙ. p.
Γpicabatur. V. μακρος in edit. 187.
Schirach. male omittittur.
228. βαρόν, Mfc . βαι
τόν .
227. Τούδε γυνή . Ηomer.
1.1. 70ο. Τούδε και αμφιδρυφής 231. χείρεσιν. Male ed .
άλοχος φυλάκη ελέλειπτο Και Schirach . χείρεσσιν. Heyne
δόμος ημιτελής. Quod Ηo-. V. Ill. ad hunc locum fic
merus imperfe & am a Prote- ' ſcripfit: „ Iunxit haud du .
filao domum relictam effe bie χείρεσιν αντιπάλοισιν τοϊο
dixit , id fere omnes in Ευφορβου et εν αίματι retulit
hunc fenfum acceperunt, ad θανόντα . Quae ingrata
ut Proteſilaum paucis die- verfus fulcra facile evitare
bus ante iter fufceptum potuiffet, fi vel Homerico
uxorem duxiffe dicerent. more fcripfiffet: έν ήματι τω
Lucianus quidem D. M. de. “ Quamvis fere nihil eft ,
XIX. απέθανον, ημιτελή quod Tzetza fibi non lice
μεν τον δόμον καταλιπών , χήραν re putaverit , haec tamen
τε την νεόγαμον γυναίκα . Ca. verborum compoſitio duri.
tullus Carm , LXVIII. 80. or eft, quam ut aliquis eam
Laodamia - Conjugis ante concoquere potuerit . Pu.
cootα που dimittere collum, tabam επ ' αιγιαλοϊο θανόντα.
C For
 34 Ioannis TzeTZA E

Ευφορβου , 'Αχάτου , ή "Εκτορος ανδροφόνοιο,

Νύμφιδίοις κόσμοισι περιστέψασα εαυτήν,
фон

Fortafe tamen aliud ver . pi. Mfc.V. περιστρέψασα, quod

bum latet. verbum neque Schirachio
neque Moro fufpectum fu
232. Ευφορβου. Quis Tro. ifie videtur. - η στέφεσθαι
janorum Protefilaum inter et καταστέφεσθαι fimpliciter
fecerit , apud Veteres dif. pro κοσμείσθαι dicitur. Γvi .
putatur. Homerus 12. B. de Brunck . ad Soph. Oe.
7oo . rem incertam reliquit, dip. T. 3. Markland. ad Eu.
dicens τόνδ' έκτανε Δάρδανος rip. Suppl. p. 13ο.] Philo
ανήρ. Schol. ad h. 1. Οι μεν ftratum refpicit p . 826. ουκ
τον Αινείαν απέδοσαν , ότι βασι- ώσπερ και του Πρωτεσιλάου , και
λεύς ήν Δαρδανίων" οι δε τον Εύ- ταστεφθεϊσα , οίς εβάκχευσεν.
φορβον, έτεροι τον "Εκτορα , τι- Mſc. Uffenb. tamen p . 678.
νές δε Αχάτην λέγουσι , έταιρον αποδυσαμένη τον νυμφικών στον
του Αινείου , φονέα Πρωτεσιλάου. λισμός 4. Heync . In Fra..
Homeri verba Scepfius mu- gmento Uffenbachiano le
tare aufus eft in έκτανε φαίδι- gendum videtur : ένδυσαμέ
μου Έκτωρ, plane contra men- νη τ. ν. σ.Tzetza fere iisderm
.
tem Homeri , qui , cum verbis in Chiliad . II. 777.
Graecorum naves ancho.
'Εγώ δ' αυτήν έπίσταμαι τον
ras in litore jacerent , He κόρον πυθομένην
&torem a fuis prohibitum
eſſe ait, quominus illis ob. των νυμφικών στολισμός ευθύς
ένδυσαμένην
viam iret. Ιλ. Ο. 719.
Νυν ημϊν πάντων Ζευς άξιον φαιδρώ προσώπημάχαιραν προς
ήμαρ έδωκε ήπαρ εμβαλούσαν
Νης ελεϊν , αι δεύρο θεών συντεθνηκέναι το καλό συζύγω
και νυμφίω.
αέκητε μολαύσει
Ημϊν πήματα πολλά θέσαν, Ut hic Laodamia , fic A1.
κακότητι γερόντων. ceftis quoque, cum ſe morti
Οι μ' εθέλοντα μάχεσθαι propinquam videret, Ελού
επί πρύμνησι νέεσσιν σατ ', εκ δ' ελούσα κεδρίνων δόμων
, κόσμον .τ ’Aleeft
Εσθήτα Euripid
Αυτόν τ' έσχανάασκoν , έρη- ήσκήσατο ευπρεπώς
. ν.
σύoντό λαόν. 158. et Evadne in Suppli
233. περιστέψασα. Trylli- cibus v. 1054. ubi vide Bar
pefium .
tſchii emendationem rece.
234. άος
 ντο
Ante HOMERICA. 35
Φαιδρούς οφθαλμοίσιν αορ παρα ήπαρ είσα
Είς αιδην κατέβαινεν ατερπέα νυμφευτήρα , 235
Καλή καλώ ζήσασ' ηδε θανούσα ακοίτη.
Την έγω αινέα και έξοχον αμφαγαπάζω,
Ως Ευδνην , 'Αλκηστίν τε και Αντιόπειαν,
Την
234. άορ παρά ήπαρ δεΐσα. Γqq. Hygin. Fab.CCXLIII.
De Laodamiae morte alii ibique Muncker . Nofter in
aliter . vide Hygin. Fab. Scholiis ad hunc verfum
CIV. Catull. Carm . LXVIII. Sophoclem et Philoſtratum
107. fqq . et Interpp. hujus fabulae auctores lau
Philoſtrati locum ha .
235. ατερπέα νυμφευτήρα. dat.
bemus in Imagin. I. II . p.
Sic multi de Orco . Sophocl.
855. Sophocles
Antig. 825. Eurip . Medea. Evadnae mentionem vero ubi
fece
985. Anyte Epigr. XVII. rit, equidem ignoro.
236. ζήσασ'. Male in Mfc . tafle in Epigonis aliaveForde
V.ζήσασα. - Mox ακοίτη fcri. perdita fabula. Fieri ta
pfi pro ακοίτη Mori(emen men potuit , ut Tzetza So.
dationem fequutus. Sic phoclem pro Euripide po
ipfe Tzetza in loco ſupra neret. De Alceſtide
laudato : συντεθνηκέναι το κα- omnia nota vel ex Euripi
λά συζύγω. Fragm. Uffenb. de. cf. Αpollodor. 1. 9. 15.
p. 677. κατάγει προς "Αιδην αυ- Ingeniofarm hujus fabulae
σήν: έκεϊ νύμφη καλή τον καλών explicationem nuperrime
νυμφίον ζητούσα. dedit Vir cum doctrina
238. “Ως Ευάδνην. Ιn Philo tum ingenii acumine exi.
ſtrati Heroicis II. 4. p.675. mius, Böttiger, im deutfch.
Proteſilaus Laodamiam l Merkur . 1792 . Antio
γει ευδοκιμώτατα γυναικών πράτ- pa , Hippolytes flia , The
τειν , αριθμουμένην εν αις 'Αλκη- fto rapta , unde Hippolytus .
στίς τε η Αδμήτου και Ευάδνη η Servius ad Aeneid. XI. 66ι.
Καπανέως και αι ταύταις ίσα, Muncker ad Hygin. Fab.
σώφρονές τε και χρησται . Tze. XXX . Nofter ad h . 1. haec
tza in Chiliad. 1. c. " Ωσπερ fcripfit : Ηρόδοτος και Ποντικός
και την Ευάδνην δε πρώην του Κα- και Μενεκράτης και περί Νικαίας
πανέως Αυτήν βαλούσαν εις πυ- ιστορήσας της πόλεως , ιστορεί,
ραν τω πόθω του συζύγου . Ηoc ως Θησεύς έχων την Αντιόπης και
facinore nihil fere nobilius . [ dele και ] περί τους εν Νικαία
Vide Euripidis Suppl.9go,. διέτριψε τόπους , Συνυπήρχον δε
C2 τη
 36 IOANNIS TZETZAE

Την Θεανώ τε και Οινώνης και Λουκρετίην τε ,

Ηδε και 'Αβραδάτου καλην άλοχον Πανθίην , 240
Προς δέ γε Πορκίην εσθλην παράκοιτιν Βρούτου,
Α πόσιας τίμησαν και έλαβον κλέος εσθλον,
Ουδε λέχη ήσχυναν , ατασθαλα έργα φρονούσαι :
Οίας
Tŷ Oncoi ngej spožs tuves ideaçois Tzetza ad Lycophr. p. II.
Θόας , Εύνεως και Σολόεις : ών και et quae notavi ad Poſtho .
Σολόεις ερασθείς 'Αντιόπης μετά merica ν . 596. ,
τινος των φίλων μηνύει ταύτη τον
έρωτα. Η δε σώφρων ούσα τα 24ο. Αβραδάτου. Mfc. cum
μέν Θησεί ουδέν είπε , τον δε Σο- afpiratione Αβραδάτου. Μa
λόεντα σφοδρώς απεπέμψατο , δς le. De Panthea egregius
απογνούς άμα και φοβηθείς απέ- 1ocus eft ap. Χenoph. Κ . Π.
πνιξεν αυτόν εν τω απ' αυτού κλη- L. V. p. 147. ed. Leuncl. ubi
θέντι Σολόεντι ποταμώ . Ηaec tamen Πανθείη, non Πανθέη,
Tzetza ; quae, ne quis eum ut apud noftrum , fcribitur .
Menecratis opus ante ocu. 11ορκίην έσθλήν. Πορεία
los habuifle exiſtimet, ex γυνή ην Βρούτου του Ρωμαίου : ου
Plutarcho fumfit in Vit. Βρούτου περί Φιλίππους παρα των
Thefei , c. ΧΧVΙ. p. 27. παρα Καίσαρος αναιρεθέντος , η
edit . Tubing . Πορκία , παρα των αυτής συγγε
νών φυλαττομένη , μη διαχειρί
239. Θεανω . Antenoris σαιτο εαυτήν , άνθρακας εμπόρους
uxor , Minervae facerdos . αρπάσασα , το εαυτής στόματο
vid. Ιλ.Ζ. 298. Θεανώ καλλι- εμβάλλει , και συγκλείσασα τους
σάρηος , Κισσηίς , άλοχος Αντ- σιαγόνας , εαυτήν αναιρεί ως
ήνορος ιπποδάμοιο : Την γαρ ιστορεί " Νικόλαος και φιλόσοφος,
Τρώες έθηκαν Αθηναίης ιέρειαν, κα Μάξιμος ο Αιγινήτης , κα
Ejusdem Homerus mentio. Πλούταρχος και μύριοι έτεροι
nem facit Ιλ. Ε. 7ο. Λ . 224. συγγραφείς . Tzetzae verba
In his omnibus locis me. funt .. Locus Plutarchi ,
dia ſyllaba producitur, quem laudat, in Bruti Vita
quam Tzetza , rei metri. eft p . 289. a. ubi Nicolaus
cae parum curiofus, corri . et Maximus laudantur. Ad.
puit. Oenonis Alexan . de Martial. Epigr. L. Ι .
drique amoribus nihil in XLIII . Conjugis audiſſet fa.
fabulis notius . Vide Apol. tum cum Porcia Bruti, Et
lodor . III . 12. 6. et Heynii fubtraéta fibi quaereret arma
notas Vol. II. pag. 764. fq. dolor : Nondum fcitis , ait,
mor":
 ANTEHOMERICA ,
37

Οία νύν τελέθουσιν , αναιδέες , αγριόθυμοι,

Φιλονόμη , Φαίδρη , Σθενόβοιά τε αλγεόδωροι. 245

Της του Λαοδαμείης ωραίος παρακοίτης

Πρώτος Πρωτεσίλαος άρήίος έκθoρε πλοίου,
Πίπτε δ' έπεσσυμένος και έλυσε φόβον χρησμοίο ,
Νίκην οίς ετέροισιν εω θανάτω περιτεύξας.
Πάν

mortem non pofle negari ? ſtath. ad Homer. p.33 . et

Credideram fatis hoc vos do- ad Dion . Perieg. p . 103. ed .
cuiſe patrem . Dixit et ar- Hudf. Ρaufan. X. 14. - De.
dentes avido bibit ore favillas. Phaedra vid. Hygin . Fab.
I nunc et ferrum , turba mo. XLVII. Paufan . I. 22. De
lefta, nega. Stheneboea Hygin. Fab.
244. . Οίαι νύν τελέθουσιν . LVII. Schol. ad Lycophr.
Male Schirachius conjecit: Clodius.
v; 17: Apollodor. II. 3.“
Οτας του τελέθουσιν . Veriflima
Codicis lectio , cujus fen 247• Πρώτος Πρωτεσίλαος.
fum non fatis perfpexife Schol. “Ο Πρωτεσίλαος εν Χερ
videtur cl. editor. Audia- δονήσω αναιρεθείς ετάφη: φέρε
mus ipfum fcriptorem, fty- τα δε αυτού και επίγραμμα
li fui venuftates et artificia τόδε .
enucleantem : Τούτο δεινότης
Τόνδ' όχθον μνήμην αρετής
έστι ρητορική , το τας μοιχαλί χάριν εξετέλεσσαν
δας Φιλονόμας και Φαίδρας και Ελλήνων παίδες Πρωτεσίλα
Σθενεβοίας λέγειν , ώσπερ και φθιμένω .
τους τυράννους
σιστράτους και Φαλάριδας ή Πει
τα όμοια ομοίως. Templi Protefilao in Cher
Ex quo fcholio 'probabile fonefo Thracica exſtructi
fit, Tzetzam fcripfiffe : 01 mentionem injecit Hero
λονόμαι, Φαίδρα, Σθενέβεια, τ' dot.VΙΙ .33,p. 525.ΙΧ. 16.
άλγεόδωροι. p.743. ed. Wefl. Epigram
ma, Proteſilai tumulo in
245. „ De Philonomes in- fcriptum , quod an Tzetza ,
ceſtis amoribus vide Schol. ut plurima alia, finxerit, an
ad 12. A. 38. Comment. ad aliunde acceperit, equidem
Lycophr . ν. 232. Suidas V. ignoro ; fcribendum curavi
Τενέδιος άνθρωπος. CononNarr . fecundum emendationes
28. p. 268. ed. Gale. Eu- Heynii et Tryllitſchii. Mfc
C 3 dabac
 IS TZETZA
38 IOANN E

Πάντες γαρ τον άριστον ιδόντες τόνδε πεσόντα 250

Νηών εξεχέοντο και αλλήλους έναριζον
Αυτας δ' αυ κατέδησαν πρυμναίησι καλωσιν.
Αυταρ έπεί ερύθηνε πελώριον οίδμα θαλάσσης
Αιματόεις χείμαρρος απ' αμφοτέρων κελαρύζων,
Νύκτα φυλαξάμενοι Τρώες περί άστυ έχώρουν, 255
'Αντιβίην τρείοντες εν 'Αργείοισι μάχεσθαι .
Κύκνος δ' εκ Τενέδοιο μέσω ενί νυκτος αμολγώ
Τρωσι χαριζόμενος ήγειρε μάχην επ’ Αχαιούς .
Toy

dabat εξετέλεσεν et Πρωτεσι 253.ερύθηνε.Ηeynii emen

λάω. datio. Mfc . etSchirach: edit.
ερύθυνε ..
25ο. τόνδε . Male in ed .
Schirach. Tôr da, quod Mo- 257. Κύκνος. Dictys II .
rus correxit. Comparan- ; 12. Cygnus, cujus haud pro
dum ad hunc locum Fragm . cul a Troja regnun erat, co
Uffenb. p. 677. Kaj avrixe gnito adventu noftro , clam
εξεχύθησαν των νεών και συμβα- atque infidiis Graecos inea
λόντες τοϊς αντιμάχοις κατά κρά- dit, eosque incipiti malo ter
του τρέπουσι , και αιμάτων, χύ- ritos, fine to ordine αι difci
σεις ωσεί χειμάρρων εκ των σωμά- plina militari fugere cogit.
των αναστοιoύσιν αυτών : Νυκτός Cyguicum Achille pugnam
δε ο τών Ιλιέων στρατός την πό- Cypria carmina com memo
λιν Τροίαν εισέδραμε και τας πύ- rafie, conftat ex Procli Ex
λας συνέκλεισαν. cerptis. p . 26. Plures fue.
runt hujus nominis , de qui
252. πρυμναίησι κάλωσιν . bus accurate diſputavit cl.
Vix vera lectio. Adjectiva Heyne in Notis ad Apollo .
forma πρυμναίοισι elle debe- dor. Τom. Ι. p. 415. Cy
ret ; et fic emendandum pu, gnus ille, cujus nomen Tro
tabat cl. Morus." Fortaffe jano bello inclaruit , Ne
fcribendum: Αυτάς δ ' αυ κατ . ptuni filius erat . vid . Ovid .
έδησαν επί πρύμνησι καλωσιν. Metamorph . ΧΙΙ. 72. qui,
Naves rudcntibus atligabant, Cypriorum carminum au
puppim litori obvertentes. étoritatem ſequutus , Cy.
Malala p . 124. και έδωσαν τα gnum cum Trojanis et He
πλοία σχοινίοις . étore Graecos a litore pro.
hibuitte
 ANTEHOMERICA, 39

Τον δ' Αχιλεύς κατέπεφνε και ανέρας οι οι έποντο.

' Έκτοτε 'Αργείοισιν εείσατο κέρδιoν είναι 26ο

Τρώων κώμας πέρθεμεν ηδέ τι άστεα πάντα.

Τεύξαν δε κλισίας πλεκτας , σταβάραις αραρυίας.
Και δ ' οι μεν παρέμιμνον , ένα κλισίησι μένοντες ,
' Αλλοι δ' άστε' έπεσθον,' Αχιλλεύς δ' αύτε μάλιστα ,
Δίω
hibuiffe tradit. Achillem Ctu m σταβαρούν. - Cete .
eum interfeciſſe , uno ore rum recte emendavi Otabes
omnes . Pindar. Ol. II. 145 . ραις pro στάβαρας, quod Cod.
Iſthm . V.49 . Fragm . Uffen- habet, Clodium fequutus et
bach , p . 677. Malala p. 124. Heynium Excurf. XVII . ad
In Scholiis ad h.v. Tzetza L. I. Aeneid . Tom . II. pag .
Epigramma in Cygnum af- 160. Tzetza in Schol. ad
fert : Θυμόν δ Κύκνου και υπερ- h. V. έστεγοποίησαν αυλές
φιάλους επινοίας Αθήρ λαμπρος σταβάρας ταύτα οχυρωσάμενοι.
έχει , σώμα δε τύμβος όδε, Ubi tamen eodem, fed ma
nifeftiori , vitio στάβαρας Ie
259. οί οι έποντο. Εx men gitur. Schol . ad Lycophr .
te cl . Mori Mfc . οίοι έποντο.
190. p. 38. η εν σταυρούς ή στα
26I. Achivos novem pro- της
pe annos in vaſtandis urbi-
βάρους τοϊς πεπηγμένους εκείθεν
τάφρου πτέρυξ. De tugu
bus atque vicis , qui Tro- riis Graecorum locus clar
janae ditionis erant , con ficus Ιλ. Ω . 449. fqq . ' Αλλ'
Tumfiffe, nota res ex Home- ότι δη κλισίην Πηληϊάδεω αφίκον
ro et aliis. Conferendus το “Υψηλήν την Μυρμιδόνες ποίη
ad h . 1. Auétor Fr. Uffenb . σαν ανακτί Δούρ' ελάτης κέρσαν
p. 679. et Malala p. 124. - τις : άταρ καθύπερθεν έρεψαν
Pro ruoteper, quod Cod. ex Λαχνήεντ’ όροφος , λειμωνόθεν
hibet , Heyne πέρθεμεν fcri- αμήσαντες· 'Αμφί δε οι μεγάλης
pfit, quod recepi. κυλήν ποίησαν ανακτί Σταυροίσι
262. σταβάραις . Εuftath . πυκινούσι . cf. Heyne ad Vir
ad Ιλ. Η. 44Ι. Ως δε τους τοι- gil . 1. c. qui Achivorum κλι.
ούτους σταυρούς οι απερίσκεπτα σίας ftipitibus lignisque
καταπαραφθοράν λαλούντες ,στα- conſtructas fuiffe docet, vi.
βαρα καλούσι, δηλόν έστι . Ηunc mine intertexto , humoque
et alios Euſtathii locos col. aggefta .
legit du Cange in Gloffario 264. άστε περιθων. Rette
p.1424. Verbum inde du. fic apogr. Heyn: In edit.
C 4 Schir.
40 IOANNIS TżET ZAE

Δίω συν Παλαμήδει , ανέρι πολλών αρίστω, 265

"Ος σοφίη έκέκαστο , γράμματα δ' εύρε βροτοίσιν,
Πεσσόν , αριθμούς τε, ζυγοστασίων τε και άλλα.
Συν το πρώτον 'Αχιλλεύς και άλλους παναχαιων
Ες Μύσους ενέβαλλεν , επ' άστεα Ηρακλείδου
Τηλέ

Schir. άστεα έπαρτον et έπερ- Apollonius vero Tyanen

9ον 'Αχιλεύς. Μetri vitia fus- fis ap . Philoftr. IV. 4. eun.
tulit Morus in Emendatt. dem αγαθον άνδρα νοcat , δι'
ον πάσα σοφία .
265. De Palamede haec
eadem tradit Fr. Uffenbach . 267. De Palamedis inven
p. 667. Ούτος γαρ σοφώτατο
ήν και μηχανικώτατος – ούτοςς
tis v. Philoftrat. Heroic. p.
708. Τqg .
τοϊς" Ελλησιν εξεύρεν εν Τροία τα 269. Μυσούς. η Conjicitin
γράμματα , δι ' οίς τοϊς οικείους haec tempora et ponit inter
παρεμυθούντο την πολύχρονον εκ. expeditiones Achillis, ca.
δημίαν αυτών και, τ.λ. Deinven . ftris jam ad Trojam pofitis,
tis atque morte hujus He Tzetza, quae alii plerique
rois , cujus vitam resque appulfa nondum claffe
geſtas Sophiſtae certatim Graecorum gefta memo
exornarunt , vide Hygin. rant. Ipfe Philoftratus p.
Fab. XCV.CV.CCLXXVII. 677.quem tamen hic fequi
Schol. , in Euripid. Oreſt. tur, Myſiae populationem ,
432. Valken . ad Eurip. vivente adhuc Protefilao,
Phoeniff. 544. p . 203. Fabri adeoque ante efcenfionem
cii Bibliothecam Gr. Τ.Ι. Achivorum factam narrat.
p. 198. Τqq. edit. Harl. Do Alii claſſem , cum Trojam
&te et fuo more de Palame tenderet, ad My fiae oram
de difputavit cl. Heyne in inſcientia litorum appuliffe
Excur ?. IV . ad Virgil . Aen. tradiderunt . Sic Dictys II.
ΙΙ . p. 293. Γqg. Tzetza va I. Seneca Troad . 215.
de geſtarum auctoremPhi. ipſeTzetza ad Lycophr.
206 209
y. et . Sed hanc
loſtratum in plurimis fe. tanquam recentiorum nar .
quitur. rationem reprehendit Eu
266. “Ος σοφίη έκέκαστο. Αp . ftath. ad Ιλ. Α. 59. et jam
Diogen. Laert. II. 44. Pala- Philoftr. pag. 687. ubi v.
medes ab Euripide ráypo- Olear.“ Heyne. De Te.
φος αηδων μούσα vocatur. lepho omnia nota. v. Hy.
gin.
 ANTEHOMERICA,

Τηλέφου , ευρυμέδοντος , ευγενέος βασιλήoς. 270

" Ένθα μάχη δριμεία , πολύς τα φόνος παναχαιών,
Αυτών τε Μυσών , πολλοί δε τροπώντο 'Αχαιοί.
Τήλεφος αυτός γαρ και Αίμος , άναξ 'Αρείδης
Προς δε τ ' "Έλωρός τ ' 'Ακταίος τ ' Ίστρoιο γενέθλη .
' Εν δε γυναίκες Μυσών άρμασιν οίσι μάχοντο. 275
Και
gin. Fab. CI.et ibi Interpp. : iterum Aulidem conve
Pindar. Olymp.IX . 107– niunt, et poſt Iphigeniam
119. Hic tamen filentio Dianae immolatam, ad Tro.
non praetermittenda eft jae litora perducuntur.
memorabilis in hac fabula
Cypriorum carminum di- 272. τροπώντο, » Sic Mfc .
verſitas , ubi , fi Proclo fi- vitiofe. Si cum elegantio A
dem habere licet , Graeci, re poeta nobis res effet,
exercitu convocato , Au . fcripfiffe putarem , rohús to
lidem conveniffe et inde φόνος παναχαιών Αυτών τι Μυ
curſum ad Myfiae oram di- σών πολύς, οι δε τρυπώντο Αχαι
rexiſſe tradebantur. Quam oí. Veriſimilius tamen eft,
regionem , foedere cum a Tzetza ſcriptum fuiſſe
Trojanis junctam , cum πολλοί δε τρώοντο Αχαιοί. Νam
Graeci devaftaſſent et Tele- Philoſtratus , unde omnia
phus ab Achille vulnera. fua hoc loco haufit , πολλοί
tus effet , anchoras folvunt δε αυτών ετρώθησαν. « Ηeyne.
et inceptum iter profequun
tur. Tum vero , graviffi- 273. 'Αρείδης. Vitiofe edit.
ma tempeftate ingruente , Schirach. Ατρείδης. Εt no
claſſis disjicitur. Plurima men patronymicum ab'Αρης
pars exercitus in patriam ductum . Aluos Toñ " Apeos. Phi
redit. Achilles vero , ad loftr . p . 688. - Seq. verf .
inſulam Scyrum appulfus, recepi emendationem cl.
Deidamiam in matrimo- Mori προς δέ τ ' "Έλωρος, pro
. nium ducit. Idem, aliquo eo quod Mſc. praebebat :
tempore interjecto , Tele- προς δ ' αύτ' "Ελ. Elorus et
phi, oraculo monente Ar- Actaeus 11tri , fluminis , filii .
gos venientis , vulnus cu- Philoftr . 1. c . ονομαστότατοι
rat , eumque permovet, ut δε ήσαν "Έλωρός τι και 'Ακταίος .
Graecorum clafli iter ad παίδες ποταμού του κατά Σκυ
Trojam monftret, Graeci θίαν Ιστρου.
C 5 276.
 IOANNIS: TZET ZAE

Και νύ κεν ές κλισίας τε και ές νέας ήλθον'Αχαιοί,

Eί μη Τήλεφον αυτον μηρώ πλήξεν 'Αχιλλεύς, 1

Ε' κε Νιρεύς μή έπεφνεν αμαιμάκετόν βασίλειαν 1

“Αρματι μαρναμένην , Ιερών, δόρατι περονήσας.

“ Η γάρ τε προθέεσκε και 'Αργείους ενάριζε, 280
Μαινομένη επ ' ακοίτη , τον περίτρωσεν 'Αχιλλεύς.
Την Μυσοί τε και 'Αργείοι στενάχοντο πεσούσαν.
Τόσσος δε θρήνος περί κάλλεϊ ώρετο ταύτης ,
Τη:

276. 'Αχαιοί. Morus" et δε το ημέτερον : Μύσιον αμπε.

ante eum Tryllitfchius δίον , καλής έφύπερθε κολώνης,
Αχαιών fufpicati funt. Spe. Δουρικλυτής Ιεράς τόνδε τάφον
cioſe quidem ; fed nihil opécs. Mox cl. Morus
- mutandum . Senfus eft : άμαιμακέτην corrigit. Sic Χί
Et certe nunc jami Achivi, jospace e pospexitu dixit Ho.
pugla relicta, ad naves et ca merus Ιλ. Ζ . 179.
ftra fugillent, nifi etc. Ho- 279. Μαρναμένην. Male edi
mer. Ιλ. Μ . 125. έραντο γαρ tio Schir. μαρνάμενον. De Hi
ουκέτ Αχαιούς Σχήσεσθ' , αλλ' era , fummae virtutis mu .
εν νηυσι μελαίνησιν πεσέεσθαι . liere, inſignis eft locus Phi.
278. Ε ' κε Νιρεύς. Cum non loſtrati Heroic. p. 691. qui
Homerus folum priorem huc pertinet : Φησί δε ότι
fyllabam in Nιρεύς produ- και Μυσαι γυναίκες αφ' ίπ
cat, fed Tzetza quoque πων ξυνε μάχοντο τοϊς ανδράσιν ,
eundem fyllabae modulum και ήρχε της ίππου ταύτης Ιερα,
obfervet in Εpigrammate , γυνή Τηλέφου· ταύτην μεν λέγε
quod in ſcholiis ad hunc ται ο Νιρεύς αποκτεϊναι. - Du
verſum profert, mendum bitatur, utrum 'lépu ſcriben
hic latere fufpicor atque dum fit, an 'Iepak. Illam fcri
emendandum : Και Νιρεύς μή pturam Philoftratum, hanc
Epigramma, in fcho. Tzetzam in Chiliad. XII.
liis laudatuin hoc eft : 'Ey 952. et Fragm. Uffenb. p.
θασε τον καλλιστον επιχθονίων 679. fervare , monuit Hey
είχε γαϊα , Νιρία τον Χαρόπου ne ,
παιδα και Αγλαύης. ( Ιdem in 28Ι . περίτρωσεν. Mfc. περι
peplo exftat. v. Αnal. V. Ρ. έτρωσεν .
Τom . Ι. p . 181 .) - Επι Ιερά 283. ώρετο. Ufitatius αρτο.
δε επίγραμμα του φέρεται , έστω . Vide Etymol. Μ. h . ν. Etiam
Par.
 Σ ANTEHO MERICA .
43

Τηλέφω ως σπείσασθαι 'Αχιλλήα πτολίπoρθον.

Η γαρ και Ελένης έπεκαίνυτο καλλέί πολλόν. 285
Αυταρ έπεί σπείσαντο και ές κλισίας κατέβησαν,
Πάντες άρ' Αργείοι φίλεον Παλαμηδέα διον,
Ούνεκ' ώνης πολύιδρις έην και ήπια ήδει:
Τους δέ τε ασχαλόωντας ερωτι πάτρης ερατεινής,
Ευρών πεσσον , έτερπε , και εξελάασκεν ανίην , : 290
'Ηδέ τε νούσους προύλεγε και νούσων απερωήν,
' Αλθεστήρια φάρμακα , βρώσεις τ ’ εξερεείνων
Ούνεκα σήματα ήδε τεράατα προύλεγε πάντα,
Ούνεκά τε ξύμπασι φίλος μερόπεσσι τέτυκτο,
Ουδ' αγέρωχος έην ή ατασθαλα έργα έρεξε 295
Τούνεκα τον φιλέεσκον 'Αχαιών έθνεα πάντων.
Αυταρ Οδυσσεύς, ηρώων φθόρος, έχθοςαρίστων,
(" Ος ρα Φιλοκτήτην Λήμνω λίπε , νήας ελάσας ,
" Os
Parthenius : 'Αλλ'τ'αφ' εσπε- Schirach. - Ευρών πεσσόν .
είης Έρκυνίδος ώρετο γαίης. ap. Talorum lufum in Aulide
Etymolog. in 'Epxivosdepós. a Palamede inventam dicit
Tryllitſch . Pulcherri. ' Philoſtratus p.708. Tzetzà
mam fuiſſe Hieram et ipſa his potuiſſet adjicere ridi
Helena longe praeftantio. culorum inventionem , quam
rem, auctor eſt Philoſtratus Palamedi tribuit Anaxan
p . 691. τοσούτον αυτήν φησι drides ap . Athen . XIV. p.
πλεονεκτείν της Ελένης , όσον κα- 614. C.
κείνη των Τρωάδων. et Auctor 293. τεράατα. Sic Tryl
των Τρωϊκών p. 679. ήτις το litfeli. Mfc. τέρατα contra
κάλλει τόσο την Ελένην υπερη- nietrum.
κόντιζεν , όσο περ αυτή τας άλ. 290. Αχαιών έθνεα πάντων .
λας γυναίκας. Recte ſic. Voluit enim Ilocy .
αχαιούς fignificare.. Schi.
285. επεκαίνυτο. Fort, απε , rúrra legendum fufpi.
καινυτο , nifi Tzetza novum rach
cabatur.
verbum fingere voluit.
297. Ηρώων φθόρος , έχθος
288. oύνεκ' ανήρ πολύιδρις έήν . αρίστων. Male haec diftinxit
Mfe . oύνεκα α. π. ήεν , et fic Schirach . - Totum hunc
locum ,
 44 IOANNIS TZET ZA E

“ Ος τ ' Αίαντα πελώριον ύστερον έκτα χολώσας,

Λοκρον ός έρσε θαλάσση : Φεύγε γαρ είνεκα τοίo 300
Μούνος απάντων 'Αργείων ) στυγέεσκε τον άνδρα,,
Ούνεκέν οι αρετή έριδαίνων ουδεν ισούτο .
Τω και όλεθρον έτευξε δολοφροσύνησι νόοιο,
'Αρ
locum , quo in Ulyſſem in- 862 et 874. ubi ex Polygno.
vehitur, Auttori των Τρωϊκών ti tabula pitta Ajacem Oe .
debet Tzetza : " Όλεθρος δε lei exhibet. Hygin . Fab.
γέγονε μεγίστων ηρώων και θαυ- CXVI. Clodius. Recentio .
μαστών , Παλαμήδους, " Αιαντος, res in hoc mytho enarran .
Φιλοκτήτου. Εν Λήμνω γαρ αυ- do longe difcedunt ab Ηo
τον έλιπε τας νήας επιταχύνας . mero ; quem vide Odyff.r.
Και τον Λοκρόν απώλεσεν Αίαντα 135. Δ . 499. - Adfcribam
φυγόντα δι' αυτόν έπι θάλασσαν . particulam fcholii haudin-.
νηας ελάσας. επιταχύνας . eruditi ad hunc locum :
Nota fabula vel ex Sopho- Αίας δ' υπό τα κλύδωνος εξαχθείς,,
clis Philoctete . vid. Hygin. ετάφη περι Δήλον , να επιγέ
Fab . CII. γραπται αυτό . Ενθάδε τον Λο .
299. Αίαντα πελώριον. Τe . κρών ηγήτορα για κάτισχεν
lamoni,umper
accepta . Aja
infaniam , furia Αίαντ’
x enim pecora οίλιάδην έν πελάγει φθi .
Mayov. ( Analecta V. P. T.I.
fua et ſeipſumvulneratum p. 178.) Aoxpoi dit bryslws inér
occidit. Verba funt Hygini 9ουν τον άνδρα πρεπόντως. 'Ολ .
Fab. CVIII. ubi verba κάδα γαρ τριήρη πληρούντες παν
furia accepta fic vulgo ex τοίων θυμάτων, και μέλαν ιστίον
plicantur ut Ajacem , πετάσαντες, και πύρ εμβαλόντες,
dolore et inſania Cor. προς άνεμον προς το πέλαγος εω
ruptum fignificent. Sed 9ουν αυτήν , κακεί κατεφλέγετο,
quis hoc ferat ? Emendan. το τάφω δήθε σου ήρωος , χωρίς
dum puto : Ajax , injuria αυχένων υπάρχουσα. De feito
in Ajacis honorem inftituti
accepta, per - Vide, quae de vide
hoc mytho afferentur ad Schol. Pindar. Olymp.
Poſthom . v.481 et 489. Θ. fin .

300. έρσε, απέπνιξι. Schol . 302. ουδέν ισούτο.. Heyne

ad h . 1. et Schol. ad Ηomeri V .: Cl. conjecit : ουδ' ισούτο,
Ιλ. Ζ. 348. De Ajace Lo- quod fyllabarum modus
crenfi ejusquefato vid. Phi- exigit. - Ceterum omnia ,
loftr. p.706. Paufan . X. p . quae h.l. de Ulyllis et Pa
lame
 ANTEHOMERICA .
45
'Αργείοις δ ' εχέλωσεν 'Αχιλλήα πτολίπουθον ,
Λοιμόν δε στoνόεντα κατα στρατόν ώρσε φέρεσθα . 305
'Αρχήν δ' αυτών έχθεος είπω, τίς του ετύχθη.
Ου μέν Οδυσσέος εική μνήσομαι αυτός αρότρου,
Ούτ' άρα Τηλεμάχοιο ψεύδεα πάντα τέτυκται .
Αυτός γαρ συνάγειρεν Αχαιών πάντας αρίστους.
Ταύτα δε τοι ερέω νημερτέα , ώσπερ ετύχθη: 3Ιο
'Αργείοις περόωσιν απ ’ "Αργεος οίδμα θαλάσσης,
Ές Τροίην οπ ’ έπλωον , φαίνετο σήματα πολλα ,
Σκηπτοί έριφλεγέες , μεγαλοσμάραγοι βρονται τε,
"Ίριδες, ήδε κομήται , λείψις τ ' ήελίοιο :
Raj
1amedis fimultatibus nar . λαμήδης δε αυτον ελέγξειε τηΤη
rantur , ducta funt ex Phi. λεμάχο , ού φησιν υγειά είναι .
loftrati Heroicis . C. 10. fqq. De ſimulato Ulyffis furore
304. cf. Homerica ν. 3. vide ſcholia in Lycophr.
ſqq. λοιμός, peftem figni- P:46. et p. 89. Fuitsopho
ficat, de qua Homerus clis Tragoedia huic fundo
Ιλ . Α . 53. Γgg. ſuperſtructa , cujus titulus
erat Οδυσσεύς μαινόμενος. vi
307. αυτός αρότρου. pro otio . deBrunck.adFragm. Sopho
fa reponeres aves clis . Vol.IV. p.640.
forte , fi in diligentiore 3ο9. Αυτός. Ulytes, Ho
poëta verſaremur. Heyne. merg tefte, Graecos ad bel.
Equidem verbum defidero , lum'contra Trojanos ſuſci
doli notionem continens, piendum excitaverat. Νe
τέχνην , δόλον, velfimile quid. Itor quidem , Ιλ . Λ . 766.
Seq. verfu legarm : τα 'Eyw no dros 'Oduorrus, inquit,
ψεύδεα πάντα τέτυκται . Ηoc Πάνταμάλ' εν μεγάροις ηκούρ
· quoque ex Philoſtrato du μεν , ως επέτελλε, Πηλήoς δ'
Etum , qui p . 708. haec fcri- εκόμισθα δόμους το ναιεταώντας
bit : τον δε λόγον , δς πολλούς Λαών αγείροντες κατ ’ Αχαείδε
των ποιητών είρηται , ως στρά. πολυβοτείρην. vide fchol . ad
τενοι μεν επί την Τροίαν η Ελ . Lycophr . p.37.
λας , Οδυσσεύς δε ενΙθάκη μα- 314. λείψεις conj . Trylli.
νίαν πλάττοιτο και προς αρότρω trchius ex Fragm. Ufenb .
είη βούν ίππο ξυμβαλων , Πω- , p. 63τ. Ρhiloftratus tamen
Ρ.
 46 IOANNIS TzeTZAE
Και τα γε θυμώ τρείεσκoν πάντες Παναχαιοί. 315
Αυτος δ' αυ Παλαμήδης έκ δέος είλετο πάντων,
Φήσας ούκ Αργείοις Τρωσι δε σήμα κακούο",
Πάντα γαρ αυτολίηθεν εφαίνετο σήματα ταύτα
Προς δέ τε μάντις έειπεν, αληθέα πάντα πιφαύσκων."
Πεσσον δ' αυ και γράμματα δεύτερον εύρεν Αχαιοίς : 320
Και τότε τον κυδαίνεσκον δτοι Παναχαιοί.
Και ταγε θυμόν έκναμεν αριστοφόνου Οδυσήoς .
Αυταρ έπεί από Μυσών ές κλισίας κατέβησαν ,
Τηλέφω ήδε και άλλοις σπεισάμενοι βασιλεύσιν ,
Εξ ορέων λύκοι ές κλισίας κατέβαινον 'Αχαιών, 325
Δμώας αναρπάζοντες δ ' ουρέας αυταρ Οδυσσεύς ,
Ω? θυμω ποθέων Παλαμήδεί αντιφερίζειν,
Μακρα βοών ανέβαινε παρ' ουρεα , θήρας έρύξων,
Toξεφόρους πολέας κούρους φορέων Παναχαιών,
Νήπιος, ουδ ' ενόησε το σήμα πέλoν λοιμοίο. 330
Τους δε εδων Παλαμήδης μειδιόων προσέειπεν ",
Ω

p. 709. έκλειψις
εγένετο .
ηλίου ενΤροία είαν γάρφησιν εκφαίνεται ταύ
Solis defectum , τα , καθ' ήν το φύλον το τρωϊκόν.
qui Graecos
fat, metu
non ipfis percule.
fed hoftibus 322. θυμόν έκναιεν. Ρro
caedem portendere , Pala- prium in hac re vocabulum.
medes pronuntiabat-- ταύ Sed locus Fragm. Uffenb.
τα δή που οι Τρώες πείσονται. p. 683. poteft inducere, ut
Philoítr. 1.1. Eadem fere fuiffe putes éxouey, lapſu fos
habet Fragm. Uffenbach. p .. lemni . Heyne .
681. Ούτος άρτι τους ομοφύ- 325. Lupi ex montibus
λους εξ Ευβοίας επί Τροίαν έκ- in planitiem defcendentes,
πλέοντας και αθυμούντας επί τούς in caftra Graecorum irrum
φανείσι τηνικαύτα σημείοις – punt , calones mulosque
παρεμυθήσατο και της πτοίας rapiunt. Vide Philoftrat .
απήλλαξε διαγνούς κατά των Heroic. p. 71o. Fragm. Uf
Τρώων είναι τα τέρατα προς fenbach.. p. 681, - δμώας.
 ANTEHOMERICA. 47
* Ω Οδυσεύ πολύβουλε, συν ανδράσι τοξοφόροισι
Τιπτε λύκοισι μάχην παναφραδέα τήνδε φορείτε ;
Ο νυ λύκοι , σχέτλιοι , παρα ούρεσι και πάρος ήσαν,
'Αλλα τίς αυτών 'Αργείους δηλώσατο πρόσθε ; 335
Λοιμού σήμα τόδ' έστιν · εατε δε τόξα και ιούς :
Εν λαχάνων βελέεσσιν ερύκατε λοιμού έρωην,
Μηδέ κρεών γεύεσθε, και εις άλα βαίνετε πάντες.
“Ως έφαθ'οι δέ τε πάντες έποίεον , ως εκέλευεν.
Μου..

τα σκευοφόρα παιδία και των υπο- epte , exornavit. Είπων ταύ

ζυγίων τα περί τας σκηνάς. Phi- τα την μεν των κρεών αγοραν επέ
loſtrati funt verba ,
σχε – τραγήμασι δε και λαχά
νοις αγρίους διήγε τον στρατόν.
333. παναφραδέα . Contra Nofter, ut vides , olera et
menſurae rationem , media herbas , quibus Palamedes
producta. Tryllitſchius re- Achaeos vefci jubebat, tela
ponit παραφράδμονα. Ρoffis vocat, ad peftem depellen
etiam πανωφρώδμονα . Verum dam apta .
nulla eft librarii culpa. In
fra Homer . ν. 137. κακοφρα
dies eodem vitio verfum hujus Οι δε τε πάντες
339. lectionis . De
veritate ut
frangit. Heyne. dubitem , primum facit ver .
335: ’Agyrious. Recte fic
edit. Schirachiana , nefcio
fus 342. ubi diſerte, non
omnes Palamedi dicto au.
utrum ex codice an ex con. dientes fuifle, dicitur ; de
fufpicionem ma
jectura.In apogr.Tryllitſch. inde vero auget
certe ' Αργείοις legitur . gnopere locus Tv
Tgwixão p.683. quem adfcri.
337. έν λαχάνων βελέεσσιν. εν bam , ut , quid reponen
abundat . Lucem haec dum fit, appareat. Pala.
accipiunt ex Fragm. Uffen- medes και έμπλεϊν θαλάσση
bach. p. 683. και ου τόξα προς τους ομογενείς παρεσκεύαζε
αποτροπήνταύτης ,άλλα φάρμακα και ναυσιν έμφίρεσθαί τε και ένοι .
εύτρέπιζε προφυλακτικά . Magis κεϊν. Tu itaque ex hujus
etiam ex loco Philoſtrati p. loci auctoritate ocyus re
711. quem Tzetza procul pone : o dé '" A Bartes. Abani
dubio ante oculos habuit, tes enim , Euboeae incolae ,
fed fuo more, hoc eft in . Palamedis ομογενείς effe , ne
mo
 48 IOANNIS Tzetz AE
Μούνος δ' αυ Οδυσεύς έν έπεσβολίησιν άτιζεν. 340
Λοιμου δ' αύτικό επεισφρήσαντος επ' άστεα Τρώων,
Αυτοί ασινέες εκ κακού έκφυγον οίοι απ ’ άλλων . A

Και τότε δη Παλαμήδην ως θεόν ήσαν άγοντες .

Αυταρ ο εχθρός ανήρ οι έμήδετο κήρα μέλαιναν,
Και κτανεν , ουδ' άφαμαρτε δολοφροσύνησι νόοιο. 345
"Ήτοι γας Παλαμήδης πόσθεεν άστεα Τρώων
Συν Αχιλής , έλον δε εείκοσι τρείς τε πόληας,
'Εκ τάων κειμήλια πολλα φέρον Παναχαιοίς ,
’HSS
mo eft , qui dubitet . Ηome- 347. είκοσι τρείς . Nume
rus Ιλ . Β. 536. Stephan. rds urbium, ab Achille di
Byz. V. p. 3. reptarum , ex Homero peti
34ο. έν έπεσβολέησιν άτιζεν. tus eft. Ιλ .Ι. 328.
Fortafre : Οδυσεύς και έπεσ βο Δώδεκα δη σύν νηυσι τέλειες
λίησιν ατίζει. Deſideratur αλάπαξ ανθρώπων
enim pronomen ; quam Πεζός δ' ένδεκα φημι κατά
quam és otiofum offendere Τροίην Ερίβωλον .
non debet. έπεσβολία pro λοι » ad quem locum Euftathius
δορία , βλασφημία , Homeri Strabonem laudat. Idem
curm . Οd. Δ. 159. Heyne . ad B. 690. undecim urbes
commemorat, quas pede.
342. έκφυγον . Μfti. vitium ftribus copiis cepiffe dici
έφυγον , guod edit. Schir . tur Achilles. Λυρνησσος, Πή
exhibet, Tryllitſch. emen. δασος , Θήβη, Ζέλεια , 'Αδράστεια ,
davit , ut et οδοι. Schirach. Πιτύα , Περιώτη, 'Αρίσβη , "Αβυ
σίρι . male. dos mej .... ubi duas defi
343. ήσαν άγοντες. Since. cientes urbes fupplent Vi.
ram puto hanc Mfti. lectio . ri dotti Χρύση και Κίλλα.
nem . Reverend. Morus ri. Praeterea Ia. I. 664. Scyrus
et apud Dietyn II, 16. Hie
σαν fufpicabatur . Fragm.
Uffenb. p. 683. και το Πα. rapolis ab Achille expugna
ta dicuntur. Heyne,
λαμήδη προσεΐχον όσα γε και θεω 348. εκ τάων. Ηomer. Ιλ . Ι.
και προφητευομένη και σώζοντι. 330. poft verfus fupra lan-.
344. ανήρ οι. Mfc. ανήρ οδ . datos : Τάων εκ πασέων κειμή
et verſu fequ. ã ©* &papri. λια πολλά κι εσθλο Έξιλόμην .
349. 'Αστυ
 ANTEHOMERICA ,
49
Ήδε γυναίκας πολλας , Χρύσου τ ' Αστυνόμειαν
Αυτας Αχιλλεύς Ιπποδάμειαν έλε Βρισήος, 350
Ολος απ’ άλλων 'Αργείων και έχεσκε παρ' αυτώ
' Αλλ' άρα των αίοιτε κοράων είδος ερατόν

Χρυσηίς μεν έην τυτθη, λεπτή, γλαγεύχρους ,

Ξανθοκόμη , μικρόμαστος , ετών δέκα εννέαδός τε,
Παρθένος ωραίη : Βρισηίς δ' Ιπποδάμεια 355
Μακρα έην, λευκή , μελανόθριξ, ούλοέθειρος ,
Καλ .

349. 'Αστυνόμειαν Chryfae, Ιλ. Β. 233. 'Ήε γυναίκα νέων

facerdotis , filiam Achilles “ Ην τ’ αυτός παρά νόσφι κατίσχεαι .
Thebis captivam fecum ab- Senfum verborum olos un'
duxerat. Ιλ . Α. 569. εκ δ' άλλων optime aperit Fragm.
έλoν Ατρείδη Χρυσηίδα καλλι- Uffenb . p. 679. Και την μεν
παρηον. Ceterum vide de Χρυσηίδα μετά της άλλης λείας
Aſtynome, quod nomen είς μέσον παρήγαγε το Ελληνι
apud Homerum non occur- κον , το δε της Βρισηίδος πόθο
rit, Schol . ad Homeri 17. A. ανδαποδισθείς όλος αυτός σφετερί
392. ad Lycophr . p. 57. ζεται ταύτης και παρακρύπτει
Muncker. ad Hygin. Fab. παρά την ιδίαν σκηνήν.
CVI , P. 167 .
35ο . έλε . Mfc . - fort. είλε. 352. είδος ερατόν. Vel ερα.
Briſeis quoque, Briſae filia , στον lege vel έραννών. Media
cujus verum nomen Hippo- in iputos neceffario corripi
damia fuiffe fertur ab tur. Heyne.
Achille captiva facta eſt
Lyrnefli. vid . Schol. in Ho . 355. Briſeidis imaginem
mer. 12. A.392. Euſtath . ad defcriptam habes etiam ap:
Ιλ. Γ . 58. Ρugnam Achillis Daretem c . 30. Brifridan
de Hippodamia, quam Mė. formofam , alta ſtatura , can
netae, regis Legipolitano didam , capillo flavo et molli,
rum , uxorem fuiffe dicit, ſuperciliis junétis , oculis ve
fufe defcribit lo. Malala p. nuftis, corpore aequali, blan
126. Γq . dam , affabilem , verecundarn,
351. Ιλ . Α. 392. Κούρης Βρι- αnino Jimplici, piam. Ioann .
σήoς , την μοι δοσαν υλες Αχαιών. Μalal. p. 127.
D 357
50 IOANNIS T ZETZA E

Καλλίμαστος , ιδ' εύστολος , ευρις , καλλιπάρος ,

Φαιδρον μειδιέωσα , σύνοφρυς δ' είδετο έμπης.
Εν δε Μένητος έην γυνή , δς βασίλευε Λελέγγων.
Είκοσέτου προάτου δε χρόνου τότε τήνδε εούσαν 36ο
Αιακίδης απάτερθεν 'Αχαιών κάσχεθεν οίκου :
Οι δε βαρυφρονέοντες 'Αχιλλεί αγριάασκoν,
Και τότ’ οδυσσεύς Ατρείδην προσέειπεν άνακτα
'Αγνώσσεις , τάδε δή Παλαμήδεος έμμεναι έργα , !

-" Ος σα σκήπτρα παρείρεται ήδ' 'Αχιλήί διδάσκει; 365

' Αλλ'

357. εύρις. Mfc. ευρις. Graeculos paflim occurrit .

359. 'Ex dé. Heyne Vir Vide T. Hemſterh . ad Ari.
Sum . legendum putabat : ftoph. Plut . p.176 et 407.
Η δε Μένητος γυνή. Ιderm Clo 363. Haec iterum ex Phi.
dio placebat , qui praeterea loftrato ducta, pag. 712. 2s
Μύνητος corrigit. Sic enim έρωη μεν 'Αχιλλεύς τής των Ελ.
in optimis Homeri libris λήνων άρχής , μαστροπώ δε τα
legitur la . B. 692. Nihil ta Παλαμήδει χρώτο.-Ceterum
men propterea in Tzetza Agamemnonem cumUlyſſe
mutandum , qui Malalam , in Palamedis mortem con
Cedrenum ,aliosque horum ſpiraſle , alii quoque dixe.
fimiles nugatores ſequitur. runt. Vide Olearium ad
- Λελέγγιων, Leleges Lyr. Philoftrat. 1. 1. ad de Con
neftum incoluiffe, auξtor eft ftantin. Manaf . p. 27.
Strabo XIll. p . 584.
365 "Οι σα σκήπτρα παρείρεται
36ο . Είκοσέτου. Μ fci le- ήδ ' Αχιλή : διδάσκει . Sic Mfc .
stionem είκοσάτου emenda . Edit. Schir . 'Αχιλή: Είσκει.
vit Tryllitfchius. - For- neſcio qua auctoritate. E.
1ma προάτου qua auctoritate quidem in verbo παρείρετα
* nitatur, equidem ignoro. haereo , quod fi ab eigou.sy
Ne tamen vitium fubeffe derivatum eft , nullum fa .
putes , yetat v .765. Poftho. cile fignificatum adinittit,
' mer ubi fimilis forma eft nifi applicandi, five adhae .
όγδοάτων δικάτων τε. - χρόνος γεnidi , qui quo modo huic
pro anno apud recentiores loco conveniat ,, equidem
non
 ANTEHOMERICA ,
51

'Αλλ' άγε συ βασίλευε , άτας Παλαμήδεα πέτνον.

"Ως φάτο ούλιος ανήρ, τω ” έφεήνδανε βουλή.
Και δη Τρώα κατέσχεθον , όπερ εειπον γράψαι,
“Οσσα κεν άν Πρίαμος Παλαμήδει γράψε φιλούνται:
Αυταρ έπει γράψαν, Παλαμήδεος εύνη έθεντο, 37ο
Δμώα δολώσαντες δώρους Παλαμήδεος εσθλου
Και τότε τόνδε άγουσι παρα κλισίας , από Λέσβου,
Μήχας ελεπτολέων δηθεν καλέοντες δέξαι,
Χωρί
non perfpicio . διδίσκει , 11 ως παρά Πριάμου προς Παλαμή
vera eft lectio , pro δειδίσκει δην. In tota hac fabula enar
pofitum eft , eo fenfu , quo randa Tzetza ne latum qui.
Apollonius hoc verbum dem unguem difcedit ab
ufurpat , Ι. 558. Πηλείδαν Auξtore των τρωϊκών , p . 683.
'Αχιλήα φίλω δειδίσκετο πατρί. fqq.
ut Palamedes ( 'Αχιλληος μα 370. evə. In tentorio Pa.
cipoto's ) Achilli ſceptrum lamidis collocaverunt. - απο
Againemnonis quafi porri- Λέσβου . ap. Philoftrat . P-713.
geredicatur
. Adfcribam In reliquis
loeum Fragm. Uffenb. p. , από Λυρνήσσον.
Philoſtr atus cum noſtro
681. qui huc pertinet , et confpirat. Τον Παλαμήδη ,
aliis forfitan ad hunc ver- Ulyies inquit , ως τειχομα
fum emendandum proderit: χήσοντα τω Ιλίων και μηχανές
λέγων
τον υπό τούτου ( Παλαμήδου)
Αχιλλέςπρος δράσης 202 ευρήσαντα μεταπέμπον ενταύθα .
γεσθαι και βασιλείαν . 373. Μήχαρ λεπτολέων . Ιn .
ſuaviter hoc dictum , fi non
368. αι δη Τρώε κατέσχι- corruptum eft , pro μηχαρ
9ον , όπερ εειπον γρ. Sic Mfc . ελέπτολι ; out enim expo
refte . Schirach . ex ingenio, nendum eft : machina ex ea.
ni fallor, emendavit : roj rum genere, quae urbibus
δη ταύτα κατέσχεθον , ώσπερ expugnandis inferviunt ;
ειπον γρ . Illuítrat hunc lo- aut fic accipiendum : Ma
cum Schol . Euripid. Oreſt. china, qualis eſt eorum , qui
V. 432. λαβόντες γαρ Φρύγα αι- urbes expugnant. Sed nei
χμάλωτον , κρυσίον κομίζοντα fcio , an hormo ελέπτολις dici
Σαρπηδόνι , ηνάγκασαν γράψαι pofit. Heyne. Εquiderm hunc
Φρυγίοις γράμμασι περί προδοσίας, verfum, quem corruptum
D 2 effe
 IOANNIS T ZET ZA E

Χωρίζουσι δ' ως απ''Αχιλλήoς μεγαθύμου.

Ούτος δ' αυ προσέειπε παρ''Ατρείδαισι μολήσας : 375

Ει μεν μήχας ελέπτολι δίζησ9', 'Ατρείωνε,

Είσί του Αίαντες δοιοί , πολέων ολετήρες:
Εί δ' απ' εμοίο χερών άλλο ποθεέσκετε μήχας,
Αυτίκα Τροίη έτοιμος εμώ ενί μήχει κείσθαι :
" Ως φάτο, ουδ'εγίνωσκετα δη προέτευξαν εκείνοι. 380
Αυτίκα γαρ δή ψεύδεα γράμματα εξαγαγόντες
Ιλλάσιν αυτόν έδησαν , Ελλάδος ως προδοτήρα,
Καδδε Μυκηναίοι κτείνουσι Κεφαλληνές τε,
Βαλ.
effre judico , integritati re- βίη δήσαντες άγουσιν. Εuftath .
ftituere tentavi, fcribendo : Pag . 923. 26. pro ingur
Μηχαρ ελέπτολι ως δήθεν κα- Try litfchius έδήσαν9 ' emen.
λέοντες δέξαι , h . e. καλέοντες ως dandum fufpicatur , ne me
δέξαι μηχαρ ελ. In verſus trum corruat.
exitu poëta numerorum
paulo ftudiofior procul du- 383. Μυκηναίοι Κεφαλληνές
bio fcripfiffet : δέξαι καλέοντες . τε. Philoftrat . p. 715. πε
378. χερών άλλο ποθεέσκετε, διαχθείς δε τω χείρε, κατελιθώ
Mfc . χειρών α. ποθέσκετε. 9η , βαλλoύντων αυτών Πελλο
379. Τροίη έτοιμος κείσθαι. ποννησίων και Ιθακησίων. Fragm.
Exiſtimate, Trojam jam in eo Uffenbach . I. 1. roj Myxmažos
eft , ut cadat. Sic Philoftrat. ης Ζακύνθιοι λίθοις τούτον πυ
p . 714. Ω βασιλεύ κελεύεις με κνούς και νιφέσι βάλλοντες , guo
τειχομαχεϊν τη Τροίη ; εγω δε rum illi Agamemnoni , hi
μηχανήματα μεν γενναία ηγούμαι Uly fli parebant. - Cete-.
τους Αιακίδας , και τον Καπανέας rum in mortis genere , quo
τε και Τυδέως, και τους Λοκρούς , Palamedes affectus fit , tra
Πάτροκλόν τε δήπου και Αίαντα . dendo fcriptores difcre
E : δε και αψύχων μηχα- pant. Eum ab ,Ulyſſe et
νη μα των διϊσ θε, ήδη ηγεί- Diomede aqua merfum effe ,
σ9ι κεΐσθαι την Τροίην, Cypriorum carminum au
τον επ' εμοί. etor tradiderat , docente
382. "Ιλλασιν. Ηomer Ιλ. Paufania 1.31 . Ιdem dicit
Ν. 572. "Ελλασιν ουκ εθέλοντα Dictys 115. Notter Phi
loftra
 ANTEHOMERICA . 53

Βάλλοντες λιθάδεσσιν ο δ' έστενε ταύτα πιφαύσκων :

Χαίρε, 'Αλήθεια κυδρή πρόθανες γαρ εμοίο. 385
“Ως ο μεν έκθανεν, άλλοι δ' αυ μύροντο Αχαιοί
Σιγή , πάντες· δειδιοτες χόλον Ατρείδαο,
Ου γαρ θάπτειν εία ε , ούτ' άρα δάκρυα λείβειν ,
Φας θανέειν τον θάψαντα και άκλαυστον έσεσθαι .
Αίας δ' ως ένόησεν εταίρων τόνδε πεσόντα : 390
'Εγγύθι γαρ Σαλαμίς τε και Εύβοια , των πάτρα,
Oιμώξας μέγα και άος ελκύσας παρα μηρού,
Βαινε μέσον Παναχαιών , εν δε κέδασσε βολήας,
Αυτός

loftratum auξtorem fequi- 682. Χαίρε , 'Αλήθεια , προ

tur , quocum confentit εμού γαρ τέθνηκας, ubi perpe
Schol . Eurip. in Oreſte v . ram περί εμού exhibetur.
432. Hygin . Fab. CV. Eu 388. Ου γαρ θάπτειν. Hoe
ripidis fuit Tragoedia , quoque Tragicorum com
Ulyffis inſidias et Palame- mentum eſt ad miſeratio
dis mortem exponens , de nem augendam . Nofter ex
qua erudite et fubtiliter dil: Philoftrato duxit . -
putantem vide Valkenar. άρα δάκρυα λείβειν, ex Home
in Diatribe in Euripid . ri Ιλ. Η. 430. Ουδ ' εΐα κλαίειν
C. ΧVΙΙΙ. p. 190 . Πρίαμος μέγας. quod de luctu
385. Χαίρε , Αλήθεια. Phi- folemni accipiendum eſſe,
loftrat. p. 715. Ου γαρ δή έκέ- probare tentavi in Bi
τευσα ο Παλαμήδης , ουδε οί- bliotheca Lit. et Art. Faſc.
κτρόν τι είπεϊν , ουδε οδύρασθαι, VΙΙΙ. p . 38 .
αλλ ' ειπών , ελεώ σε , 'Αλήθεια , 39ο. Ηic explicit Fragm ..
συ γαρ εμού προαπόλωλας . et Uffenb . in ipfo fine cum
fere iisdem verbis Conſtan- Tzetza faciens : 'Αλλ ' ο μέ
tinus Man . p. 27 . In his γας Αίας ο Τελαμώνιος εκμαθων
verbis , ni multum fallor, την επί τω .....
Philoſtratus nobis Euripi 393. 'Εν δε κέδασσε . έκ 1e.
deae fabulae fenarium fer . gendum puto. βολήας και βο
vavit , fere fic reftituen- λεύς duξtum , ignoto alias
dum: ελεώ σ', 'Αλήθεια , συ verbo. s Eos, quiantPalanieden
lapidibu obruer , diſper
guio # pounéfaves 'Epo . Corri.
gendum Fragm . Uffenb . p. it. Philoftr . 1. 1. αναθέμενος
D 3 δε

1
54 IOANNIS TZETZA E ANTEHOMERIC A.
Αυτός δε κλαίεσκεν αδινα , πεσων παρα νεκρώ
Εν δε κόμην προσέλυμνον τίλλεν, από κρατος έλκων, 395
Θαψε δε τον φιλέων , κλαύσας αέκητι ανακτων.
'Αλλ' ήτοι μορφήν τούδ ', άνερος εξερεείνω.
Μακρος , λευκός έην , ξανθόθριξ , πιναροχαίτης,
Μακρόψις , ραδινος , σοφίης ιδ' 'Αρηος υποδμώς.
Ξανθοκόμης δ' άρ' έων καταείδετο πιναροχαίτης, 40ο
Ούνεκεν ουκ αλέγιζεν κομάων ουδε βλακείης ,
'Αλλ' αρ' ενί κονίησιν άρήίον ύπνον αυεν,
Μελιδόμενος πολέμοιο , λόχων τε φαλάγγων τε ,!
Λαών 9', οι οί έποντο , όπως σώοιτο έκαστος .
Ταύτα γαρ οι ψυχής δόκες κρείσσω κομέων τε . 405
Τόνδ' 'Οδυσευς έκτεινε δόλοις, κτερείξε δ' άρ' Αίας.
δε αυτόν εξέπεσε του ομίλου , γυ- κόμην αυχμηρός. Palamedis
μνώ τα ξίφει και ετοίμω. conſuetudinem hac in re le .
Verf . fq. Mfc . κλίεσκεν . Cor . qui fe profitetur Tzetza in
rigendum videtur : xhakers ' Chiliad. Ill. 179. Hryne.
αδινά, πεσέων παρούΥ.
405. yuxñs. Fortafle popa
397. 'Αλλ' ήτοι – καμ, τ'ά.
μέρος. Mfc . τοϋδ ' ανέρος. ed.
Schirach. άλλ' ήτοι μορφών .
4ο6. κτερέιξε. Schol. ad h .
τούδ' αν. Palamedis imagi- 1. Ούτω μεν ο Παλαμήδης αναι
nem adumbrant Philoftr . p. ρεθείς ετάφη εν Λεπετύμνα , όρει
715. Dares c. 13. 1faac. Por- Μηθύμνης. Eπίγραμμα δε ου
phyrog. ap. Rutgerf . pag. Φέρεται επ' αυτώ · έστω δε τουτο
512. το παρ' ημών γεγονός
4οΙ . βλακείης . notam igna- Κείμαι δη Παλαμήδης Ναυ .
vide et focordiae recte expo πλιάδης Μηθύμνη,
fuit Clodius . Videtur Tze Αντ ' ευεργεσίης λαϊνέη και
tza αγροικίαν exprimere νο.. φάδι..
luifle , cujus notam incur Vide Schol. ad Lycophr.
rebat homo κινεροχαίτης et ν . 1ο98.
Τέλος των προ Ομήρου του Τζέτζου.

IOAN ..
 IOANNIS TZETZAE

H O M E RICA

D4
 1

}
 IOANNIS TZETZAE

Η ο Μ Ε R Ι c Α.
ΤΑ Ο Μ Η ΡΟΥ.

'Αρχή των Ομήρου παρά τού Ιωάννον εν συντόμω

εκδοθέντων .

Αυταρ έπει τον άκουσεν 'Αχιλλεύς οβριμόθυμος,

“ Ως Βρισηίδος είνεκα τοιάδε έργα γένοντο,
Δάκρυε μεν Παλαμήδεια , την δ' εφέηκεν Αχαιούς,
Αυτος δ'αύτ ' απέπαυσε μάχης πολέμοιό τε πάμπαν.
Προς
Ισαακίου . Lectio Cod. Aug. omnino Palamedis mentio
quam mutare non dubita- ne facta , Iliadis initium
wi . Ioannem enim , non ab aliena cauſa duxerit .
Iſaacum Tzetzam hujus Ipſe in ſcholiis haec ſcris
Carminis auctorem efle, ex bit : Τούτου είνεκα γέγονεν η μη
eo loco patet , ubi in Ifaa- νις του Αχιλλέως. " Ομηρος
cum ejusque uxorem inve- κοηθείας χρησάμενος ρητορικής
hitur, v. 143. fqq. ( Mfc .ρήτορος)ετέραν λέγει αιτίαν
1. Achillis iram et ab ex-
της τούτουοργής. Ει γαρ
θρωπον ειρήκει του την απάν
Παλαμήδους
ercitu feceffionem , quae υφ' “Ελλήνων αναίρεσιν αυτός ανέ
apud Ηomerum ab Agame- πρεπε δηλαδή τα παρ' αυτού προς
mnonis minis et injuria τους Έλληνας γεγονότα εγκώμια .
Achilli illata proficifcitur, In Tzetziano commento
Tzetza, nefcio quem aucto quam male omnia cohae.
rem ſequutus, a Palamedis reant, non opus eſt multis
caede iepetit , Homerum docere , cum res ipfa lo.
accuſans, quod, ne laudes quatur.
Graecorum detereret, nulla , 2. Mr. teredo et fic Schir.
D 5 5. Αpol
58 IOANNIS T ZET ZAL

Προς δέ γε λοιμον Απόλλων , ήέλιος μέγας , ήκεν. και

Θνήσκον δ' Αργείοι, Παλαμήδεος ουκ έτ ' έοντος,
"Ος λοιμούς [ τε] πρόφασκε και αλθεστήρια τούτων .
Τρώες δ' ως έμαθον λοιμόν τε χόλον τ ' 'Αχιλλος,
Ουκ έτι πύργων ένδοθι, ουδε πόληος έμιμνον,
"Αλλ' άρα προφρονέως, πυλέων πετάσαντες οχήας, 10
"Αχρι νεών κατέβαινον , δ' 'Αργείους έδαίζον :
Ο δ' άρα δαμνάμενοι λοιμώ και χείρεσι Τρώων,
Εξαπάταισιν ονείρου πανσυδίη έχέοντο ,
Τρωσιν εναντίβιον πολεμίζειν εμείροντες.
Σπεισαμένοισι δ' έδοξε δύο προμάχεσθαιαπάντων, 15
" Ος δ' αν νικήση , Ελένην φορέειν συν εταίροις
'EX

5. Apollo ,Chryfae, facer. mentum habet , hoc loco

dotis precibus exoratus ,pe- longe vaniffimum eft.
ftilentiam Graecis immit 15-18 . His verſibus Ar
tit. 12. A. 43. fqq. quod Ho. gumentum IX. r. contine .
meri interpretes, pravo al tur . - σπεισαμένοισι δ, corre
legorias ſectandi ftudio ab etio apogr . Heyn . Mſc. otro
repti , ad aeftum folis retu σάμενοι δ' . Schirach . σπεισα
lifTe, conftat ex ſcholiis ad μένοις. Οmnes Schirachia
1λ . Α. 5ο . nae editionis varietates e.
8. Haec quoque diverſa notare ſupervacaneum ef
ab Homericis narrantur. ſet , cum illa in hac parte
Graecorum acię inſtructa, ineptis typographorum vi
Trojani copias educunt . t iat
tiis fcatea . Suffic eas
Ιλ.Β. 786. fqq. memórare , in quibus ali
Ιο. προφρονέως. Sic emen . quod editoris acumen ap
datum in apogr. Heyn . Mr. pareat. - Foedus Argivo
προφρονέων . Schir . προΦρονέες. rum Trojanorumque vide
13. Έξαπάταισιν . Agitur de
ap . Homer. Γ. 264.fqq.
fraudulento fomnio , Aga- 16. συν εταίρους . Ne haec
memnoni a love miſfo . In, verba de ancillis Helenae
B. init. Hoc fomnium , quod ac reliquo ejus comitatu
in Iliade haud leve mo. accipias , vetat fcholion
ad
 HOMERICA .
59 Ι

'Εκ δ' εθoρ' εκ Τρώων Πάρις, Αργείων Μενέλαος

“Ως Πάρις ηττήθη δε Τρώες όρκεα χεύον .
Αυτίκα γαρ Μενέλαον Πάνδαρος έμβαλεν εω,
Ουδ' έλαβεν κύδος , δόξης δ' απόερξεν εαυτόν 20

Τον μεν γαρ Μαχάων ιήσατο , φάρμακα πάοσων,

Τρωσι δε και Τροία και Πανδάρω έπλετο πημα .
Τόξα γάρ οι ερύοντι κακόγγελος ήλυθεν αίσα ,
'Αστήρ παμφαι όων, σήμα πολέμοιο , κομήτης,
'Αθηναίη Ομήρου , την έα Ζευς προβαλλεν. 25
Έν

ad h . 1. , συν το7ς εαυτού 19. MIfc . Μενέλαος Πανδα .

εταίροις φέρειν την Ελένην και ρον. Veram leξt . reftituit Η.
τους αυτής εταίρους . - Ηomer . et edit. Schir.
V. 72. 282. Ελένην εχέτω και 21. Ιλ . Δ . 210. - In M «
κτηματα πάντα. χίων Tzetza primam pro
duxit , quae ap . Homerum
17. Πάρις . De forte Pari. corripitur .
dis accipiendum forſitan . 23. αίσα. h. οιωνός , trife
Ιλ . Γ.
325. Πάριος δε θοώς έκ πuguritain. Quomodo
κλήρος όρoυσεν. -Paris victus . haec accipienda fint, fcho
V.369 fqq . lion docet ad h.l. or% á pece 1
ελκύοντι τω Πανδάρω τα τόξα
18 - 43. Argumentum τόξευσεκαι νκομήτης.
εφάνη ου γαρ νυκτός
Ιλ . Δ.- όρκια χενον, pro συν- , αλλά περί εστέραν
έχευον, ut Δ . 296. επεί σύν και προέφθη φανείς και κομήτης.
όρκι' έχευσαν Τρώες. Virgil. 24. Αστήρ παμφ.Ιλ. Δ.75 .
Aen . V. 495. jam a Clodio Βή δε κατ' Ούλύμποιο καρώνης
adfcripto loco : Pandare, άξασα. Οίον δ' αστέρω ηκε Κρό
qui quondam jufus confunde. νου παίς αγκυλομήτεω , ' Η ναυ
re focdus In wedios tlum tor . τησι τέρας ήε στρατό ευρέι λαών.
fifi primus Achivos. Home. Pro πολέμοιο Tryll . me
rus fere υπέρ όρκιου δηλώσαντο tro confulens πτολέμοιο e
expreliit, h , e. παρ σπόνδησαν. mendari voluit Sed nihil
Heyne. Palladis confilio opus . Tzetza ultimam in
Pandarus Menelaum yulne. säriae, quae in caefura eft,
rat. Ιλ. Α. 85. 17 .. produxit.
27. 'O
 6ο IOANNIS TZETZA E

Εν δε Θεοί αλλήλους ωρών ήματι κείνω,

Οκρυόεις Κρόνος ήδέ τε "Αρης έβριμόθυμος ,
Ο μα τε δόξης αιζηους πολέμου απόερξαν,
Αυτους δ' αυ κατέπεφνον , σφών δε πόληας πέρσαν,
Είκεν επ' ήματι τοίω αριστεύειν ποθέουσιν 30

“ Οτε Χρονοκράτορα θάτερος θάτερον ποιήσει,

“ Ην αρχήν όπάσας , ή οίκους αντιάσειey
"Η θάτερος θατέρου ηε Κρόνος 'Ηελίοιο ,
Ως τότε εισορόωντες Τροία κήδεα τεύχον .
Αυτίκα γαρ ώρoυσιν 'Αχαιοί τε Τρωές τε 35
'Αλλήλοισι μάχεσθαι , πυκνα δε πίπτε κάρηνα.
'Αντίλοχος γαρ έπεφνε Θαλυσιάδην 'Εχέπωλον ,
'Αγήνωρ δ' 'Ελεφήνορα Τρώϊος έκτανεν ανής :
Alas

27. Oκρυόεις. Προς τον ψελ. 31. Χρονοκράτορα. Quo fen

λων αποτεινόμενος ταύτα φημί. ſu hoc vocabulum ab Aſtro
Εκείνος γαρ την Δ ραψωδίαν εξη- logis ufurpetur, cum aliis
γούμενος, θεούς ενταύθα τα Χε- nugis aftrologicis, Tzetza
ρουβια και Σεραφίμ είναι λέγει. docet in longo fcholio,
Scholion. Pfelli explicatio quod adfcribere piget.
fortaffe legitur in allegoriis 35. Ιλ. Δ . 221. Ad ώρoυσιν
Homericis , quas una cum Heyne haec notavit : 'Nili
Heracliti Pontici allegoriis nove formavit, debebat ő.
Gefnerus edidit Bafileae.
ρουσιν , prima propter afpi
1544. 8. Hujus libri men rationem producta, vel opé.
tionem factam effe in Fabri. ουσιν fcribere .. Homer. A.
cii Bibl . Gr. Τom. Ι. p. 295. οι δε λύκοι ως 'Aλλή
471 .
( p.4ο6. ed. Harl.) Hey- λοις επόρoυσαν.
nius me docuit ; ipfum li.
brum nunquam videre con 37. 11. A. 456-462.
tigit. 38. Ιλ.Δ. 473- 47ο. In
ſcholiis Epigramma lauda.
29. σφών δε π . Ιta ex fcho- tur in Elephenora ex Pe
liis reſtituit Heynius. In plo. vide Anal. V.P. T.I.
Mr. erat των δε . p. 178 .
39. Ιλ .
 HOMERICA . Οι

Αίας δ' αυ Σιμοείσιον ' Ανθεμίδην έναριξε

Λεύκων δέ Πριάμοιο πάϊς νόθος "Αντιφος είλε. 40
Δημηκόωντα δ' ενήρατ’ Οδυσσεύς Δαρδανίωνα "
Εκ δε βίου Δαναόν απόερσε Διώρεα Πείρως.
Τω δε Θόας Αιτωλός εν αορι θυμον απήυρα.
“ Ως των μαρναμένων Διομήδης ένθoρε μέσσον
Τεύχεσι λαμπόμενος πυρί τεχνήεντι αφλέκτω 45
Oix
39. Ιλ. Δ. 473-488. quo Praeterea Tzetza Epigr.
loco Homerus Simoiſium , habet in Piroum et Aca.
qui ’AyJemiwvos filius erat, mantem , quod in Analectis
nomine patronymico, haud non legitur .,
fecus ac nofter , 'Ανθεμίδης Πελτοφόρου Θρήκης 'Ακάμας
vocat, ne quis de lectionis και Πείρους ήρως
finceritate dubitet . " Εδραν ναίοντες τήνδ' έλα
4ο. η1bid. 489-493. Ce χον φθίμενοι .
terum prae feftinatione im. 43. έν άορι. Mfc . et ed .
pegit h . 1. Tzetza, dum An Schirach . έν αέρι. Εmenda
tiphum Priami nothum ap vit Heynius. Homerus in
pellat. Quid errori locum eo loco , quem Tzetza ex
dederit , difcere potes ex prefiit : έρύσσατο δε ξίφος οξύ .
Ιλ . Λ. ΙΟΙ . 2. Ηic non An
Το όγε γαστέρα τύψε μέσην.
tiphum, fed Democoontem,
qui ftatim memoratur, Ho. 44-108. Sequitur Ar
merus νόθον appellat . ν. Ιλ. gumentum Ιλ. Ε. --- Adfcri
Δ. 499. Res tamen Tzetzae bam praeclarum Homeri lo.
oculis obverſata effe vide- cum, quem Nofter futili in
tur, nam fcholion ad De. terpretatione oneravit. Aaže
mocoontem , non ad Anti. οι εκ κόρυθός τε και ασπίδος ακά.
phum, retulit ". Heyne. ακτον πύρ, Αστέρ' οπωρινά ένα
λίγκιον , όστε μάλιστα Λαμπρον
41. ibid. 499 fqq. παμφαινησι , λιλουμένος ' Ωκεά
42. ibid. 517-526. Lau. νοιο. Tοίον οι πύρ δαίες από κρα
datur in fcholiis Epigram . τός τε και ώμων. Αd armo
ma ex Peplo in Amphima. rum fulgorem haec fpecca
chum et Dioreum . vide
re ſuſpicatur Heynius, qui
Anal. V. P. T.I. p. 180. et laudat Ηefiod . 'Ασπίδα . 6ο.
aliud in Thoantem ibid. Τιύχεσι λαμποκένους , σέλας ως
πυρος
62 IOANNIS TZETZA E

Ουχ οίον φλογέεσκε Συρηκοσίοιο κατόπτρου,

Το ' ' Αρχιμήδης φλόγα είλκυσεν ηελίοιο,
Πρησε δε Μάρκου Μαρκέλλου νέας Αιγεάδαο,
Ου τοϊον Διομήδεος έφλεγε πυρ από όπλων,
'Αφλεγέως αμάρυσσεν απαστράπτον σελάεσσιν· 30

Οία τε Σείριος, αστηρ σκύλακος Ωαρίωνος,

Toίoν τεύχεσι λαμπόμενος μέσον ένθoρε χάρμης.
Φηγέα δ' αύτε πρώτον ενήρατο, υία Δάρητος,
" Ος γα τέχνης πυριεργέoς ήδεε δαίδαλα έργα .
Τους ιερήας "Ομηρος Ηφαίστοιο κικλήσκει 55
Ούτος μέντοι ενήρατο αυταρ οι άλλοι Αχαιοί,
'Ατρείδης Oδίον πέφνεν , Ιδομενεύς δ' άρα Φαιστον,
Παρ

κυρός αιθομένοιο. Vide fum- αυτό ανηρημένη υπό σκορπίου.

mum Virum ad Virg. Aen, Παρί δε το γένειον της Μαίρας
VII . 785 . κείται και σείριος αστήρ . Schol.
46. Σύρηκόσιοιο. in Mfc . et Ceterum Tzetza hanc
edit. Schir. Συρακουσίοιο. comparationem fere ad ver
bum ex Homero fumfit in.
50. απαστράπτον. Mfc. cum Χ. 26. fqq.
ed. Schir. απαστράπτων.
Multa in fcholiis ad h . l . 52. ένθoρε . Edit. Schir.
de Archimede et Marcello cum Mf. perperam έκθoρε .
compilavit Tzetza. Epi. Emendavit Heynius.
gramma In Marcellum ,
quod laudat , legitur in 53. Ιλ. Ε.το. Δάρης - τρεύς
Ηφαίστοιο. Qui Ηomero Vul
Αnal. V. Ρ. Τ. ΙΙ . p 279 .
cani facerdos eft , eum Tze
51. Σείριος αστήρ . Πολλοί tza pro fabro habet. - Verſ.
καιπολλαι κύνες υπήρχαν τα feq .ed . Schirach. περιεργίου.
'Ωρίωνα , τώ Βοιωτά , τα Γριέως vitiofe.
κα, Ευρυάλης υι , ών μία ήν και
Maipu ( fic legendum effe, 57. 'οδίον. Μfe , Οδον.
non Mépo , jain Trill. vidit. vid. Homer . E. 39. ubi 'odios
cf. Munck . ad Hygin. pag. 1cribitur,
1cribitur.-- Ιδομενεύς. Ιλ, Ε.
234. ) ήτις κατηστερίσθη συν 43
58. Ιλ .
 HOMERICA, 63
Πας δε Σκαμάνδριον ειλεν ακειρεκόμης Μενέλαος .
Μηριόνης Φέρεκλoν , Πηδαίον δ' αύτε Φυλείδης,
Ευρύπυλος δ ' Αγήνορα τον Δολοπίoνος έκτα , 6g
Τον τερήα Σκαμάνδρου κάλεον , ιχθυόωντα
' Αργυρέης δίνησιν επ' ευρύτου ποταμοίο .
Πάνδαρος αυ Διομήδεος ώμον χραύσεν εν ια.
Και τότε Τυδείδης Τρώεσσιν όλεθρον έφίει "
Κτείνε γαρ 'Αστυνοον και Υπήνορα , ποιμένα λαών, 65
Παιδας δ' Ευρυδάμαντος , 'Αβαντά τε και Πολύειδον.
Έκτα δε Φαίνoπος υιούς , Ξανθον τ ' ήδε Θόωνα ,
Παρ
58. Ιλ. Ε. 49-58. Φυλεί- 62. Αργυρέης δίνησιν, verfus
dus. Meges, Phylei filius. compofitus ex duobus Ho
Epigr
In fcholiis amma lau. meriIλ.Ξ. 433.etΩ. 692. ευρ
datur in Μegeten , quodle. ρείος ποταμοίο Ξάνθου δινήεντος ,
gitur, in Anal. V. P. T.I. p. qui cum Scamandro idem
180. eft.Sed το επ'quod non/ habet,
Μνήμα Μέγητι θόφ, μεγαθύ- quo commode referatur,
μου Φυλέος υιό poterat abeffe , fi fcribeba.
Δουλίχιοι τευξαν , σώμα δε tur: 'Α . δίνησιν ευρύτου . Por
πόντος έχει. *
ro media in ευρύτου contra
Apud Homerum v. 72. pri- legem producitur, quod ta
ma fyllaba in Φυλείδης pro non
vitioTzetzae,
quam librariitam
men
ducitur . Nihil tamen ap . fieri po..
Noſtrum mutandum , qui tuit, cum ſcriptum eſlet
majoribus rebus intentus , επ' ευρείτου , vel particula fe .
ejusmodi nugas neglige . junéta šözfrisov. v. Ia. Z.508.
bat.
Heyne.
6ο . Ιλ.Ε. 76. fqq . Ρrimum 65. ΙΑ. Ε. 144. - Yπείναρκ ,
malim Ευρύπυλος δε 'Αγήνορα. ap. Homerum idem “Υπήνωρ
Deinde 'Ayuropa dixit , quem fcribitur.
Homerus 'Td úvoga . Hiyne. 66. Ε . 148 .
Equidem vero vix dubito ,
quin hoc loco corrigendum 67. E. 152. In Mſc . erat
fit : Ευρύπυλος δ ' Υψήνορα . Ξάνθον τι ήδέ.
68. Ε.
 64 IOANNIS TZETZA E

Παρ δ' αρ 'Εχέμονα και Χρόμιον, Πριάμου πέφνεν υίας,

Συν άρα Πάνδαρον όρκοσταλτ ν, ήπεροπή ,
Προς δ' έτι κείνον , τον τέκε Βουκολέων 'Αγχίσης , το
Αινείαν , απάραξε βαλων λίθω όκριβεντι.
Τον δε φυγής επιθυμίη έξεσάωσε φυγόντα
Νηώ εν ήγαθέω πανδερκέος ήελίοιο:
"Ενθα ε Τυδείδης κατοπάζων εκβοάασκεν ·
Είκε γυναιμανές , ουκ έτι αντιάσειας χάρμης 75
Ούταται ου ένεκα φήμιξαν χείρ' 'Αφροδίτης,
“ Όττι μιν έσσύμενος πολέμου απέπαυσεν έρωής.
Και

68. Ε. 159. pro Έχίμονα. qua T. Aenean correptum

in Mſc. erat 'Excoespore, quod dicit. Quae Dea Noſtro 'Est
ed. Schir. exhibet. Αp. Ηο- θυμίη, eadem Homero Αφρο
merum Έχήμονα νulgatae δίτη eft ; quae cum Anchifae
editiones legunt , cum ta- filium comprehendere fin
men optimae notae codi. gatur , hoc de fugae cupi .
ces 'Εχέμμονα, Mfc . Mori ve- ditate accipiendum effe, T.
ro et Florent. haud ſecus dicit, quaeAeneae animum
acNofter Έχέμονα exhibeant. occupaverit. Ηoc Veteres
Eandem fcripturain hoe exornafie , cum dicerent,
quoque loco ſervandam ef Venerem ipfam vulnera .
fe , docet fcholion . tam filium pugnae eripere
69. Ε. τ66-294. In Mfc . non potuitle. Apollinem
όρκοσ φάλτης. ap . Schir. ορμο. itaque, in cujus templum
σφάλτης. Εpigrammate in confugerit, eum fervaffe .
Pandarum , quod T. in In hunc ſenſum , ni fallor,
ſcholiis laudat, augenda hic locus accipi debet. -
Aliam hujus mythi inter
Anthologia :
Τηλεβόλου ευτήρα , Λυκάονος Protationem vide, fi tanti
αγλαόν υιον, eſt, apud Heraclidem in
Εκ Ζιλείς κατέχει Πάνδα . Alleg . Homer. p. ΙΟΙ . cap.
ρον ήδε κόνις . 30 , ed. Schow .

γα. Ε. 297. Γqq. Mox 77. έσσύμενον. ed.Schir , ex

Mic. απάρεξι. -
ν. 72. επιθυ Mfco . έπεσσύμενο», - Verf .
μία φυγής , eftfugae cupiditas, feq. idem μάχεσθαι exhibet,
quod
 HOMERICA, 65
Και τότε Σαρπηδων Τρώας μαχέεσθαι έγειρεν.
Πρώτος δ' αύτ' Αγαμέμνων Δηϊκόωντα έπεφνεν ,
Λινείας δε Κρήθων Όρσίλοχόν τε κατέκτη, 80
Τραύματ’ ακεσσάμενος , τάτε Τυδείδης προΐαψεν,
Και νύ κε και Μενέλαον αντιόωντα κατέκτα,
Ει μη Νέστορος υιος άρήίος ωκα παρέστη:
Αινείας δ' υποέτρεσε , τοι δ' έλος άνδρας αρίστους:
'Ατρείδης μεν πρώτα Πυλαιμένεα βασιλήα, 85
Αντίλοχος δε Μύδωνα κατέκτανε , λε τυχήσας
“Έκτωρ δ' αύ, συν άρηϊ, έω πολεμήτορι θυμώ,
Πρώτα Μενέσθην τε και 'Αγχίαλον σφαράγισεν
Αίας δ' "Αμφιον , υιον εξενάριξε Σελάγου,
'Αντία μαρνάμενος Τρώων και Έκτορος oίoς. 90
Σαρπηδων δε Τληπόλεμον κατενήρατ’ 'Αχαιών ,
Ηνορέη κομόωντα , υιον φιλον Ηρακλήoς .
Και

quod ab ipfo Grammatico ftro ipſa eſt Hectoris virtus,

profectum eſſe haud nega- et bellicofus , quo in pu
verim. gnam fertur, animus .
79. Ιλ. Ε. 534. 88. E.609. Tryllitſchius
8ο. Ιbid. 541 . conjicit : Πρώτα Μενέσθην είτε
82. Ιbid. 56I . In v. Μενέ- ν ' Α.
λαον ultimam , nefcio quo
jure, produxit. Nihil ta- 89. E.610. Homerus me
men mutandum. diarm in "Αμφιον producit, in
Σελάγου corripit.. Noſtro
84. Ιλ. Ε. 571. aliter placuit. - Verf . feq.
85. 11. E.576. edit. Schir. Mf.olos, quodSchir. , ut plu
πρώτα Πυλαίμην ... βασιλήα. rima alia,' corrigere negle
xit.
86. Ε. 58ο.
87. συν "Αρηϊ. Mars , qui ΟΙ. Ε. 628-669 . 'Αχαιών
Hectorem comitatus efle ex Achivis, nifi forte cum
ap. Homerum dicitur. No. Heynio legere malis'Amosóv.
E 93.
66 IOANNIS TZ ETZ Á E

Και νυ κε συν δ' αυτώ ψυχήν εκάπυσσε και αυτός ,

Tοίο από ζώοντος βληθείς έγχει μακρώ
'Αλλ' ου μόρσιμον ήν τω ολέθριον έκφυγεν ήμαρ. 95

"Εν9' 'Οδυσευς Λυκίοισι κακας πότι κήρας αλλεν ,

Κοίρανoν, αυταρ'Αλάστορα και Χρόμιον καταπέφνας,
'Αλκανδρον 9' “Αλιόν τε Νοήμονά τε Πρύτανίν
“Έκτωρ δε Tρήχόν τε και Οινόμαον και Ορέστης,
Τευθραντ' ήδ' “Ελενον και Ορέσβιον εξενάριξεν. 100

'Αλλ' ότε και Περίφαντα εω θυμώ άρεϊ πέφνεν,

Τυδείδης , ίππους ελάσας , πέλας ήλυθε τοιο ,
Τρώσε δ' άρ' ές κενεώνα άρήία μαιμώωντα "
Τρώες δ' ως oύν είδον πληγήν καίριον ούσαν,
Σμερδαλέον σμαράγησαν, επέβραχε δ' ουρεα Ίδης, 1ος
Tοίος γάρ τε έμελλεν ανής θανέειν παρα μοίραν .
Αυταρ έπει Τυδείδου Αθηναίη τε και " Ηρη
“Έκτορος "Αρεα θυμόν έπαυσαν δηλότητος,
Νόσφι θεών Τρωές τε και 'Αργείοι εμάχοντο.
Oů
03. Mfe . Και νύκε δε (Schir . in eo quodammodo Hera
δη ) συν αυτώ ψνχήν έκάποση . clidis allegoriam ſequitur
c . 31. p. 105. Mars evaku
96. Ε . 676. Ταg. τρωθείς όσσον το εννεάχιλοι επί
99. Ιbid. 705. "Εκτωρ « αχον ή δεκαχίλοι και τούτο δε
Πριάμοιο πάϊς και χάλκεος "Αρης. τεκμήριον πολλών διωκομένων πο
λεμίων ου γαρ αν είς θεος ανε
τοΙ . Ιbid. 842. βόησε τοσούτον άλλο και φεύγουσα
το3 . Ιbid.856 fqq. Vide, μυρίανδρος, oίμαι, των βαρβάρων
ut T. praeclarum Homeri φάλαγξ. -
mythum perverfa interpre
tandi ratione corruperit. 107–131. Argumentum
Quod ingentem Martis cla- Ιλ. Ζ. - Νόσφι θεών. Ηome
morem de clamore, a Tro- rus : Τρώων δ' οιώθη και Αχαι»
janis fublato , interpretatur, αν φύλoπις αινή . Ηaec Tzetz2
ite
 HOMERICA .
67
Ου γαρ έχον μένος"Εκτορος, συδε δόλους Διομήδεος, 11ο
'Αλλ' αδόλως εμάχοντο' πέφνον δε Τρώας Αχαιοί.
Αίας μεν Τελαμώνιος Ευσώρου Ακάμαντα
Aξυλον ήδε Καλήσιον είλε πάϊς Τυδήος,
Δρήσον δ' Ευρύαλος και Οφέλτιον εξενάριξεν,
Αίσηπόν τ' δε Πήδασον , υιέε Βουκολίωνος. 115
Π.δύτην δ' 'Οδυσεύς τε και 'Αστύαλον Πολυποίτης,
'Αντίλοχος δ' Aύληρον , Τεύκρος δ' αύτ' Αρετάονα,
Λήίτος αυ Φύλακον βοιώτιος έκτανεν ήρως,
Ευρύπυλος δε Μελάνθιον, Ατρείδης δ' "Έλατον πέφνε
Ηδη
iterum , ſuo more, ad hiſto . legitur in Anal. V. P. T.I.
riae veritatem revocare ftu- Ρ. 179.
duit. ΙΙ4. Ιbid . 20.
112. Ιλ . Ζ. 8. Yίον Ευσσώρου 115. Ibid. 21. pro viie in
' Ακάμαντ '. unde Try11. cor Mf , erat υιε .
rigendumfufpicabatur : Τε 116. Ιbid. 29 .
λαμώνος Ευσσώρου. ΙΙ7. Ιbid. 31.32.
113. Ιλ.Ζ. 12. In fchol . 118. Ιbid. 35. cf. Ιλ. Β.
ad h. v . T. Epigramma lau 494
dat, quod in Analectis non 119. Ιbid . 36. 33. Exhi
legitur. bui lectionem Mic. quam
Τον παντεσσι κράτιστον επι- vis aperte vitioſam . Hey
χθονίοις Διομήδην nius πέφν' emendandum pu
" Ηδ' ιερα κατέχει νήσος ομω- tabat. Mihi fatis probabile
νυμίη . videtur, πέφνε librario debe
Nec magis hoc in Argiam, ri, verbo, quod T. ſcripſe
Diomedis matrem : rat, forte omiffo. Suſpica
bar, veram fcripturam eile :
'Αργεία κυάνοφρυ , συ λαοφό- "Ατρείδης δ' έλ' Έλατον. Ρoft
νον Διομήδεα, plurima metri negleéti ex
Μισγομένη Τυδής, τέκες, Kα empla , illud me parum mo .
λυδώνιον άνδρα . ratur, quod T. mediam in
Epigramma in Sthenelum, "Έλατον produxerit , quae
quod idem fcholion laudat, apud Hom . corripitur .
E 2 120 , Ιλ ,
68 IOANNIS T ZETZA E

120
Ήδ' όνπερ Μενέλαος έλε ζώοντα " Αδρηστον.
“Εκτωρ δ' αύθ ' “Ελένοιο φραδαϊς πότε"Ίλιον ήλθε,
Πόρτιας εξερέων δύο και δέκα δέξαι Αθήνη.
Τυδείδης δ' έσπείσατο Γλαύκω Ιππολόχοιο,
Χάλκεα δ' όπλα αμειψε και είλετο χρύσεα τοϊο.
Ζευς γάρ τε φρένας ολβιοδώρου κύδανε Γλαύκου , 125
Ως κεν αεί κλέος άφθιτον έσται ξεινοσυνάων.
“Εκτωρ δ' ως επέτειλε Τρωάσι ρεξα Αθήνη,
Βή β' μεν ότρυνέων και Αλέξανδρον πολεμίζειν.
Αυτός δ' ' Ανδρομάχην τε και υιέα 'Αστυάνακτα
'Αρτιφρόνων πραπίδων αγανούς βουλεύμασι θέλξας 130
Ρώετ’ από πτόλιος συν Αλεξάνδρω ποτί χάρμην.
"Ενθ' άρ' Αλέξανδρος μεν έπεφνε Μενέσθιον έγχει,
“Εκτωρ δ' 'Ηιονήα , Ιφίνοον δε Γλαύκος :
Aias

120, 12. Z. 37. fqq. Riccius Diff. Homer. II. p.

121. Ιbid. 77. fqq. Mf.
αυτ’ Ελένoιo. Ne hoc quidem
Schir. correxit .
123. Ιbid. ΙΙ9-236.
125. κύδανε . Εuftath . p.
497. 20. ad verfum "Εν9' αυ
τεΓλαύκω Κρονίδης φρένας εξέλε-
το Ζεύς: " Ο έστιν εξαιρέτους έ.
ποίησεν , ως το Πορφυρίω δοκεϊ.
δια το τοιαύτην φιλοτιμίαν ενδεί
ξασθαι να μη γλισχρεύσασθαι
περί την τον ξένον αξίωσιν. Ηanc
Porphyrii explicationem,
quam tamen falfam efle
plures docuerunt, T. am-
plectitur. Eandem defendit
19ο .
126, ξεινοσυνέων . Μfe . ξενο
συνάων et verf. feq. Τρώασι.
127 - 131. Ιλ.Ζ. 237. ad
fin .
13ο . αγανούς . Certifimam
emendationem in textum
recipere nση dubitavi. Mfc.
αγανούς, quod Try11 . in αγα
9οϊς mutandum putabat ..
132 - 172. Argumentum
Ιλ . Η .
133. Ιλ. Η. ΙΙ. fqq . In Hi
ovu ultimam produxit. Fie
ri tamen potuit, ut verbum
excideret.
134.

1
 HOMERICA .
69
Αίας δ' εκ προκλήσιος "Εκτορι δημιν ορίνας
Νικήσας νίκης έριχήθεος είλετο δωρα, 135
Nώτα βόος μεγάλοιο , τα οι τότε δωκεν Ατρείδης .
* Ω σχέτλιοι μέροπες , κακοφραδέες αγριόθυμοι,
Ο νείκους μεν τίετε είδωλ’ Εμπεδοκλείου,
Χαλούς τε δυσσεύς τε παραβλώπάς τ ' οφθαλμω
'Ανέρας ημιθέους δε τoίoις τίετε δώρους, 140
"Η βόος ή οίος ή όρνιθος μελέεσσιν, και
Οίσι κάμε και άκων δειδίσκετο ούλιος ανήρ,
Ωι πριν εγω θήτευσα, κατηφών Ισαάκιος ,
Ηδ' άλοχος κείνου περί κες δης, αγκυλόβουλος
Δειδιο .

134. Ιbid. 17-322. χείων η φιλία επέλθοι , γίνεται

136. Nώτα βόρς. Ηomer. ευμέλεια, και εναρμoστία των σ
321. Nώτοισιν δ' Αίαντα δεινε μάτων , ει δε το νεϊκος συνέλθοι
κέεσσι γέραιρεν Ήρως 'Ατρείδης. τοϊς στοιχείοις, γέννωνται παρά-.
Sequitur apud Noftrum lo. γυιοι και ασυντελεϊς , βουγενή και
cus longe ineptiffimus [us. wydeckopa. Noviſſimam vo
que ad verf. 160.) et obfcu cem , quae corrupta eft ,
ritate laborans, quo in fra. Heynius in svátnpamutan
trem, fratris conjugem , et dam conjicit. βουγενή vero
in omnes , quicunque aut Tryll. pro monſtris habet,
avaritia , aut aliquo corpo . uno membro praeter natu
ris vitio laborant , graviter ram abundantibus.
invehitur . 139. οφθαλμώ. Τzetzam
138. Neinous vidwne. Homi. fcripfiffe in hunc modum .
non dubito . In Mſc . (et ed,
nes neque mente neque cor Sclair.) οφθαλμών . Ductus
pore integros. Hos enim
Χαλαverfus
ex texto , quod Empedocles hic τα μυσσαίexτε Ιλ. Ι. 499 .
παραβλώπές
ftatuebat , elemento Pro- τ' οφθαλμώ. Proximo verf.
genitos dicit Nofter.Adfcri.
inferi debebat ημιθέους δέ γε τ..
bam ex fcholiis, quae ad Heyne.
ſenſum hujus loci aperien.
dum faciunt : noir Empe. 142. Corruptum huncver-.
docles, ότι, ει μετα των στοι- fum fic refingam: Οίσι καμ'
E 3 αίκων
70 IOANNIS TZETZA E

Δειδιότες ακήν αγέρωχον , καλλιέπειαν 145

Τίμων δ' αφρονέοντες , όσοι τοίς αίσχεα ήσαν,
Λεπροί , ψεθνοκάρηνες , αίθριες , άχθεια γαίης ,
Ούνεκα τη πείθοντο παρα κρυφίοις λεχέεσσιν,
Ουδ' ως άλλοι ανήνανθ' οι περιώτιον ασθεν ,
Και έσθλοι πες εόντες , σωφροσύνη δ' ου χραϊσμεν. 150
Αλλά νυ τοϊσι Δίκη και υστατιόν περ αρήξει,
Αυτας δ' αυ ολέσει , πολυεύνους , κλεψιγαμούσας,
Χρυσόκερώς τε πόσεις . Ο λώία ουχ ορόωντες ,
Πειθόμενοι δολίησιν εαϊς έχιδναις ομολέκτρoις,
Τούτων μεν κυδαίνουσι κρυφίους οαριστας, 155
Και λεπρούς περ εόντας , αίθριας , άχθεια γαίης "
' Ανέρας ημιθέους δε , αριπρεπέας περί πάντας
Και

αίκων δειδίσκετο. Ifaacus fra- παρειπούσ’ Homerus dixit Ιλ .

trem invito animo, uxoris Z. 337
voluntate adduétus , futili. 149. περιώσιον ασθεν. Ηeyne
bus donis exceperat . Hunc ex Homerica - ratione fcri.
verum eſſe hujus loci fen- bendum vidit: οι περιώσε' α
fum , apparet ex Poſthome- ασθεν , h . άσθησαν , marinis
Ticis V. 284 fqq . malis affiti funt. Tzetza,
fe ipſum a libidinofa fratris
145. Mendum , quod in uxore alleetum , et, cum il.
úrny latet , fic eximendum lius libidini inſervire nol.
putabat Heynius : Δειδιότες let, ipfius odium expertum ,
ακάχηντ' αγέρωχον καλλιέ- fignificare videtur .
πειαν , h . verabantur: animo, 153. πόσεις. Mfc . et edit,
dolcbant, metuentes clatam
Schir . πόσεις .
meam et ferocientem eloquen
tiam . Equidem priorem epi. 156. έχθεια γαίης fidenter
theti alicujus fyllabam in textum recepi pro éx9E ,
omiflam , eamque fic forte quod Mfc. habet. " Illud le.
refingendam eile ſuſpica- gendum effe,jam Tryll.mo .
nuerat .
bar : Δειδιότες μαλακήν, αγέρω
Xov x. ſuavem et gravern elo- 157. ημιθέους δέ. Sic fcripfi
quentiaur. μαλακούς επέεσσι pro η.τε, Heynio obfecutus .
16ο .

Η
 1

HOMERICA . 7Y

Και γενέη και είδει ήδε λόγοισι και έργοις,

Ούνεκεν ου κακοί εισιν ατίουσ’ αφρονέοντες.
Ως τότ ’ Ατρείδης , ουδε νόσω οαστίων άλλους , 16ο
Λίαντα ταύροιο βοος νώτοισιν ετίμα ,
“ Εκτορα , μέρμερον εχθρών , νικήσαντ' ενί χάρμη.
'Αντήνωρ δ' “Ελένην φάτο δούναι Τρώας Αχαιούς
Μη δ' εικαία μάχεσθαι , όρκια δηλώσαντες ,
Δώρα δ' Αλέξανδρος φάτο, ουχ Ελένην αποδούναι. 16ς
Ιδαίον δε Τρώες επ' Αργείους εφέηκαν ,
Είπέμεναι τάδε, ώς τε νεκρούς εάσειαν θάψαι.
Ο; δε τάδ' ουκ εθελον , άμφω δε νεκρους κτερέιξαν.
Και νηών έρυμα , πυργους , ποίησαν 'Αχαιοί,
Νέστορος έν βούλαισιν' ο γαρ περί οίδε νοήσαι. 170
Ζευς δε τότ ', ουρανός, αργυφέας νεφέλας στυφελίζων,
Βρόντα χωόμενος , κακα δ' 'Αργείοισιν εδείκνυ .
Κυ

16ο, ουδε νόσω οαστίων άλλους. 167. εάσειαν. Mfc. ειάσειαν.

(ed . Sch . άλλοις ). Ηaec eft τάδ ' ουκ έθελον , όpes fi
corruptiffima Codicis le- mul cuin Helena raptas ſine
&tio . Cum Heynius huic Helena accipere nolebant.
verſui adfcripferit Homeri- Ηomer. Η. 40ο. Μήτ’ άρα τις
cum ( Ιλ.Θ. 178. ) άβληχρ' νυν κτήματ ’ Αλεξάνδροιο δεχέ
ουδενόσωρα , eum de voce ουδε .
νόσωρος cogitaffe fufpicor . τ69 . έρυμα, το τείχος . Ιλ. Η.
Forte ουδενoσώρους των άλλους, 356. fqq. 435.fqq.
quae eſt fane facillima mu
tatio et Tzetza , ni fallor, 171. Ζεύς - ουρανός. Ιnter .
digniſſima. Agamemnon , qui pretatio Tzetziana. Ver
alios nullius pretii homines fum 478. Ιλ. Η. παραφράζει.
col:bat, Ajacem tam vili mu- – νεφέλας στυφιλίζων eft ex
nuſculo mattabat.. Ιλ. Λ.305. - οπότε Ζέφυρος νέ
φια στυφελίξη 'Αργέσταο νότοια
163. Ιλ.Η. 345. Γqq. βαθείη λαίλαπι τύπτων. Ηeyne .
Ε και 173
72 IOANNIS TZETZA E
Κυδιόων δ' αγόρευε θεοίς κρατερώτατος είναι ,
Ούνεκεν ουρανού εν κινήσει πάντα φορείται
'Αργείοι δε Τρωσιν υπέτρεσαν ηττηθέντες. 175
Νέστορα δ' "Εκτορος εξεσάωσεν άναξ Διομήδης ,
Κτεϊνε γαρ "Εκτορος ηνίοχον ταχυν , Ηνιοπία.
A39ις δ' αύτ' 'Αγέλαον έπεφνε τάφροιο δρούσας ,
Αλετον ως ένόησε νεβρόν ρίψαντα έραζε.
Πέφνον δ' άλλοι άλλους Αργείων βασιλίες 180

Τεύκρος δ' αύτε δέκα κτείνας τόξοιο βαλων ....

Υστάτιον βλήθη λίθω“ Έκτορος , ήχθη δ' ες νέας.
Τρώες δ' 'Αργείους έλασαν παρα τάφρον Αχαιών,
'Αλλ' ότε τους απέπαυσε νυξ ανδροκτασιάων,
Καίοντες πυρα φεύγεις απόεργον 'Αχαιούς. 185
Χίλια ήν πυρα , πεντήκοντα δε άνδρες έκάστη.
“ Ως εφύλασσαν Τρώες: 'Αχαιοί δ' αύτε δαμέντες
Πρέσβεσι Πηλείδην λιτάνευον· ο δ' αύτ ' απέειπεν.
Τυδεί .

173 – 186. Argumen. Poffis etiam Beleuroiset mul.

tum Ιλ. Θ. ta alia fupplere. Heyne.
183. 1bid. 335.
174. Ιλ. Θ. 5-27. Ρluri
mas ſplendidiffimiloci in. 184. Ιbid. 485.
terpretationes vide ap. Eu 185. Ιbid. 5ο9. - Laban-.
1tath . p . 373. fqq. et Ηera. tem verſum optime emen.
clid. Pontic . c. 36. p. 118. davit Heynius fic: καίοντες
175. 12.. 68 . πυρα φευγέμενος απόεργον ' Α .
χαιούς.
176. Ιbid. 8ο. 186. Ιλ. Θ. 558. -- εκάστη
177. Ιbid. 119 . fic Codex ; quod Heynius
178. Ιbid. 253. in εκάστω, Try11. in εκάστη h.
εκασταχή mutandum cenfe
179. Ιbid . 247. bant . Mihi Heynii ratio
18ο. Ιbid. 266. τόξοιο βαλών. placet.
Ita inMſc.erat; Tryll.emen- 187. 188. Argumentum
dabat βέλεσσιν vel βολαίσιν . Ιλ. Ι .
189.
 HOMERICA.
73
Τυδείδης δ' 'Οδυσεύς τε κατάσκοποι ήκον Τρώων,
Κτείναντες δε Δόλωνα , δυώδεκα Θρηκας , Ρήσον, 190
Αύτις υπέστρεφον, ίππους “Ρήσου τοϊο λαβόντες .
Αυταρ έπεί αγνον εξεφάνη Φως Ηριγενείας,
Πολλους κρείων Ατρείδης καταέκτανε Τρώων.
Και τότε τον απέπαυσε Κόων, δορί χείρα τορήσας,
Σώκος δ' αύτ ' Οδυσήα , τον Αίας έξεσάλωσεν . 195
Αυταρ 'Αλέξανδρος κεραελκές τοξον ερύων
Τυδείδην βάλεν ηδέ Μαχάονα Ευρύπυλόν τε.
Νέστωρ δ ' ως φορέεσκε Μαχάονα ιητήρα ,
Πάτροκλος ήκεν Αχιλλεύς εξερέοντα , τίς είη.
“ Ος δη Νέστορος έκ κλισίης παλίνoρσος όρoύων , 200
Ευρυπύλου βεβολημένου άγριον έλκος ακεϊτο.
Τείχος δε Τρώες Δαναών έλoν , οι δε φέβοντο .
Τους

189-191. Argumentum " Υπνω και καμάτα δεδμημέ

IX . K. unde duéta fabula
Rheſi, quam Euripidi per:
peram tribuunt .
190. Tzetza in fcholiis
ad h. v . duo Epigrammata
laudat , quae alibi non le
guntur. Alterum in Dolo
nem :
Πατρίς μεν κρύπτει με Δό
λων, Ευμήδιος υιόν
Πασιν απαγγέλλω τοϊς παρ
ιούσι μαθείν.
ubi fort . τοϊς π. τάφον fcri
bendum eft ..
Rheſum :
Alterum in
νον ενθάδε Ρήσον
Τρώες δή θάψαν Τευκρίδος
αιγιαλό.
192 - 201. Argumentum
Ιλ, Λ .
193. Ιλ. Λ. 93.!
194. Ιbid . 248-283.
195. Ιbid. 428 .
196. Ιbid . 369. - κεραελ .
κίς. Mfc. κεραελκέα .
197. Ιbid. 5ο6. 58ο.
198. Ιbid. 596 .
20Ι . Ιbid. 8ο5..
202. Hoc verfu Argu
mentum Ιλ . Μ, continetur .
E 5 203
 74
1
IOANNIS TzeTZA E

Τους δ ' Ένοσίχθων 'Αργείους εσάωσε Ποσειδών ,

Πολλα δ' απ ' αμφοτέρωθε καρήατα πίπτεν έραζε.
Και τότ ' 'Ατρείδης και Νέστωρ συν τραυματίαισιν 2ος
' Ες πόλεμον κατέβαινον» ερίδρομος ήν γαρ ιωή.
“ Ήρη , λεπταλέος δ' αης πυρόεις , ανορούσας,
Κρασιος , Αφροδίτης , παντερπέα κεστον ελούσα,
Ομβρoφόρων νεφελών ανεμώδεας ήλασεν όρμας,
Είδας δ' ανθεμόεν ποιητρόφον εξεφαάνθη, 210

Πάμπαν δ ' ου καταεσχε, μετατροπος ήθελε δ' είναι,

Τούνεκα λάθριον "Ηρη κοίτην φημίξαντο,
“Υπνον δε Ζηνός. Νίκων δε Τρώας Αχαιοί ,
Λίας δ' “Έκτορα χάρμης παύσε λίθου υπ' έρωής.
Κραιπνοσύνη δε ποδών Λοκρος έκτανε νήριθμον όχλον. 215
Αυταρ άρα Ζευς έγρόμενος κακα τεύξεν Αχαιούς.
“Εκτορα γάρ τ' ανέγειρε βεβλημένον, αίμ' εμέοντα ,
" Ος
203. 204. - Argumentum 210. zidop. Huic vocabulo
Ιλ . Ν . non fatis convenire viden
205-215. Argumentum tur epitheta ανθεμόεν, ποιη
1λ.Ξ.
τρόφον, ut in ejus locum είας
ver reſtituendum aliquis
206. ήν γαρ έωή. ed. Schir . putare poflit. Heyne,
yapäviwi. Proximis verſibus 212. Mfc . poft κοίτην in
fuaviflimus de Iunone, Ve. fertum habet είναι και οtiofam
neris ceſto ornata, mythus vocem , quam nemo fuit,
Tzetziana methodo expli- quin ejiciendam videret.
catur. Fundum hujus in- 214.1λ.Ξ. 209. - Seq. verf.
terpretationis verſum effe Mfc.έκτινε . edit. Schir . hunc
Homericum Ξ. 347. Tοϊσι yerfum fic exhibet : Κραι
υπό χθων δϊα φύεν νεοθηλέα ποίην, πνοσύνη δε ποδών Λοκρός έκτινε νη
Heynius monuit. ριθμούς .
216 - 218. Argumentum
207. λεπταλέος δ' αήρ. in Ιλ. Ο .
Mfc . δε κήρ. 217. Ιλ. Ο. 239. fqq.
218.
 HOMERICA .
75

« Ος πολέας ολέσας νέα πρήσε Πρωτεσιλάου.

Και τότ'Αχιλλεύς Πάτροκλον ήκεν αμύναι Αχαιούς
“ος πολέας ολέσας , Σαρπηδόνα τε Διός υιον 220

“ Υστατον αυτός υφ' “Έκτορος έκθανεν ανδροφόνοια.

Αυταρ δη Μενέλαος χρυσοκόμην κατέπεφνεν
Βουκολίδης Ευφορβον , 'Αβαρβαρέης φίλον υιόν.
'Αργαλέου πολέμου γεγαώτος δ' αμφί Πατρόκλω,
'Αντίλοχον πέμπουσιν 'Αχιλλή έρέοντα . 225
“ Ος δέ γε λυγρών αγγελίην τoίην επακούσας ,
" Hiεν ές πόλεμον και ήγαγε νεκρός εταίρον .
Ταύτ ' άρα μήνις έτευξε βαρύφωνος Αιακίδαο,
" Ην Παλαμήδεος είνεκα μήνιεν 'Αργείοισιν"
Τήν.

218. Ιbid. 704. et Ιλ. Π. Εpigramma in Patroclum

122 .
219-221. Argumentum
Ιλ. Π . Ρro ήκεν in Mfc . erat
αφήκεν.
220. Ex tribus Epigram-
matis , quae T. in fcholiis
profert , duo in Anthologiis
adhuc deſiderantur. Vnum
in Sarpedonem :
Κάρες και Λύκιοι βασιλεύς Σαρ-
πηδόνα διον
Ξανθού επί προχοίς αενάου
έθεσαν ,
Alterum in Glaucum :
Ειώδης κυπάρισσος ομού και
λάινος όχθος ,
Ενθάδε τον Λύκιον Γλαύ.
κον έχει φθίμενον..
legitur in Anal. V. P.T.I.
p . 181 .
222. fq. Argumentum
Ιλ.Ρ.
225. Hic terminatur Co.
dex Auguftanus et edit.
Schirach. ex hujus Codicis
apographo facta. Reliqua
usque ad finem Homer.
ex Codd . Londinenfibus
duobus exfcribenda curavi.
225-227 . Argumentum
Ιλ , Σ.
226. λυγρών. ex Cod . ib.
Mr. Harl . λυγρών.
228. Vide ad verf . pri.
mum Antehomericum , et
cf. Philoftrati Heroic . II .
20. p . 695. et XIX.7. p.134.
230 .
76 IOANNIS TZETZA E

Τηνπερ "Ομηρος έφησεν ού είνεκα είπε γενέσθαι, 230

Ουκ εθέλων Δαναοίς κακόν αίσχος τοϊον λάψαι ,
Ο χάριν ουδ ' επέεσσιν εοίς ύμνησε τον άνδρα.
Ταύτ' άρα μήνες έτευξε μέχρι και Πάτροκλος είλεν .
Αυταρ έπει βαρύμηνιν έπαυσε χόλον Πηλείδης ,
'Ατρείδης έσπείσατο · συν δ' όπλα χρύσεα τεύξας, 235
" Hiεν εις πόλεμον , πολέας δε Τρώων πέφνεν .
Αινεία δε και “Εκτορι φύζαν αναλκίδα ηκε.
Τους δ ' άλλους έδειξε παρα Ξάνθοιο δέεθρα ,
Ποινήν δ' άρ' Πατρόκλου ζώντας δυοκαίδεκα ειλεν.
“Ως όγε τους έδειξε παρα Ξανθοιο δέεθρα. 240
Ο;

230. Corruptiffimum ver- 233 - 235. Argumentum

ſum ita exhibeo , ut in Ιλικδ. Τ .
Codd . legitur. Scribendum 235. συνδ ' όπλα κρύσεα τεύ
autem , ni me omnia fallunt: ξας. Νoviffimum verbum
την περ " Όμηρος κούρης είνεκα είπε corruptum videtur ; certam .
γένεσθαι . Eo mihi magis tamen ejus medicinam
in hac emendatione placeo , nunc non invenio ..
quo accuratius Tzetzianos 236 – 238. Argumentum
numeros refert. Ilias T. 58. Ιλ . Υ.
Θυμοβόρο έριδι μενεήναμεν , εϊνε 237. Nebulam Achilli a
κα κούρης . Neptuno objectam , ne Ae.
233. ταύτ' άρα. Sic Cod. nean videret , Tzetza de
Aeneae fuga interpretatur.
reg. Cod. Harl . ταύτα άρ. 4 vid . Ιλ.Υ. 320. fqq. και
Si hujuseft,verſus
fincera fenfusſcriptura
efie de. "Εκτορι. Ιbid. 364. fqq .
Pro ήκε Codd. ήκε habent.
het hic : Haec igitur Achil.
lis ira effecit, neque prius 239. 240. Argumentum
def erb uit m
, qua Pat roc lus 1λ. Φ. Exhibeo lectio .
interfectus effet. Haec ira nem Cod . Harl. ζωντας δυο
itaque ipſuin Patroclum in. καίδεκα ελεν, cum alter Cod.
terfeciſſe videri poteſt. habeat : Π , δνοκαίδεκα ζώνταςε.
241
 HOMERICA .
77
Ο δ ' άλλοι εδύοντο ποτί πτόλιν ένδοθι τείχους,
“ Εκτορου δ' οίον μοίρα πυλίων εκτός έκρξε :
Τόν δ' Αχιλευς κατέπεφνε και άρματι είι ετο δήσας.
'Aνδιχα δ' εξερέoυσιν όπως θάνεν άρεϊ “Εκτωρ.
Οι μεν γαρ προπάροιθε πυλάων φασιν ολέσθα , 245
" Αντία Πηλείδαο δαίφρονος ορμήσαντα ,
Πληγήν οβριμόεσσαν επ ' ασφαράγοιο λαβόντα.
Των δ ' άρα θυμός αγήνωρ ουκ επέεσσιν υπείκει ,
Ως αυτοσταδία Πηλείδης “Έκτορα πέφνεν.
'Αλλ' άρα καρτερόθυμον αμαζόνα Πενθεσίλειαν 250
'Ερχομένην φάσκουσιν επί Τρώεσσιν αρήξαν.
Νυκτός ανα κνέφας έξελθων “Έκτως [ο ] υπήντα
'Ανδράσιν συν ολίγοις δε πόρον περόωντα Σκαμάνδρου
" Έκτα .
241-243. Argumentum Idem feq . verf. λαβόντες. -
Ιλ. Χ. - Pro τείχους Cod.. επ’ ασφαράγοιο. Ιλ. X. 327.
reg. 9οίχους. Αντικρύ δ' απαλοίο δι' αυχένος
242. οίον. Uterque Codex ήλυθ' άκωκή: Ουδ' άρ απ’ ασφά.
olor legit; et in fine verſus ραγον μελίη τάμε .
έρεξι pro έπρέι, guod in textu 248. Των δ' referendum
mutare non dubitavi . ad Os usy verf. 245. Alii ve
243. τα άρματι ελυτο δή . ro huic Homeri narrationi fi
σας . Exhibeo lectionem dem denegant. Quae fequun .
Cod . Harl. tanquam to tur de infidiis, Malala iis.
lerabiliorem . Cod. reg . derm fere verbis tradidit, p.
fic habet : και έλκε δ' αμάξη 156.
δήσας. Utrumque vitiofum. 252. In Codd. hic et ſeqq.
Emendandum videtur nou verfus diftinctione labo
άρματι είλκε ποδίσας . eumque rant, quam correxi . An
pedibus ligatis traxit. Ho. te υπήντα inferui o h . αι
mer. Ιλ. Χ. 396. 'Αμφοτέρων τή, τη Πενθεσιλεία . Sic Mala.
μετόπισθε ποδών τέτρηνε τένον- la : δε μαθών " Εκτορα νυκτός
βoέους δ ' εξήπτεν ιμάντας βουλόμενον απαντήσει τη βασι
'Εκ δίφροιο δ' έδησεν. λίδι Πενθισιλεία .
246. ορμήσαντα. Cod. Harl . 253 Recepi lectio
ορμήσαντες , vitiofe Cod. reg. nem Cod. regii. Mf. Harl .
fic
78 IOANNIS TzeTZA E

" Εκτανε Πηλείδης , οπιπτεύσας έν ξυλόχοισιν,

'Ηούς δ' αύτε προ άστεος εκ δίφρου έλκε ποδοτών , 255
Πηών ηδέ φίλων προπάροιθε κεδνών τε τοκίων,
Τρώων Τρωϊάδων τε ιδε κλειτών επικούρων,
Οι μέγα δη γράασκoν από πύργων ορόωντες.
Τόσσον δ' αύτε πολύθρoος ώρετο τοίσιν ιωή,
260
« Ως οιωνους ήέρι εν ταναή δονέεσθαι
Φρικαλέην δεισώντας ερίβρομον άγριον οίμην
“Ρίγια δε κλάγγαζον ενηερίοις στομάτεσσιν,
“Ριπή ενί πτερύγων φρικώδεα δούπον τέντες. -
Γηθόσυνοι δ' ετέρωθεν 'Αχαιοί αντεπίηχον.
Και τότε Τρώες κλήίσαν "Ίλιον ήνεμόεσσαν. 265
'Αλλ' άρα και μορφήν κλυτου "Εκτοροςεξερεείνω
Ψελλός
fic legit et diſtinguit : év 26Ι. Φρικαλέην ex Cod.
δράσιν συν ολίγοις πόρον π. σ. reg. Φρικαλέων cod . Harl .
Seq. verf . "Έκτανε fcri 1den tamen bene δείσαντας,
bendum putavi, ſenſu fic cum alter delocytes habeat.
flagitante, pro κάκτανε , quod οίμην pro οιμωγή pofitum
in Codd. eft . videtur. oιμη φωνή. Ηefych .
255. αύτε , Codd . αίτι . 262. ενηερίοις στ. Cod . Harl .
Idem vitium eft v.259 . εν ήερίοις. Cod. reg. έν περίοις
259. Τόσσον . in Codd . τόσ.
στ .
Seq . verf. certifii.
σων. Iunge τόσσον πολυθρους , mam emendationem intex.
pro OTW . Proximus verfus tum recepi , pro ea lectio .
peffime corruptus eft in ne , quam in apographo
Codd . ως οιωνούς έρι εν ταναή neo inveni: πτερύγων Φρικά
δο ( Cod. reg. ταναηδον ] νέ.
δέαδο υπέρ δέντες .
εται. Emendationem , 264. γηθόσυνοι . Μalala :
quam in textu dedi cer Και οι Έλληνες δε χαίροντες, αντ :
εβόησαν ομοίως , και κλείονται
tiflimam , fuppeditavit lo. ας πύλαι τον Ιλίου.
Malala, qui loco laudato
fic habet : κα τοσαύτη βοή 266. κλντου "Εκτορος. ΜΓ .
εγένετο εκ του πλήθους των Τρω Harl. κλυτου " Έρωτος. Reg.
αν, ώστε και τα πετεινά του ου κλειτου "Εκτορος. - Hectoris
ρανού ταραχθήναι . imaginem adumbrant Ifaa
cus
 HOMERICA.
79
Ψελλος έην , ήυς τε , μέγας, μέλας, όμβριμόφωνος ,
Εύριν , ήυγένειος , ολόθριξ , κυανέθειρος.
Tοίος έων πέσεν , ήκαχε δ ' αύτε Τρώας απαντας . 1

Πηλείδης δε Πάτροκλος εoν κτερέϊζεν εταίρων " 270

" Αθλους αύτε έθηκεν , άεθλούσι και άεθλα ,
* Εξοχα Πριαμίδαο κεχαρμένος " Εκτορος οίτω ,
"Ον έχε παρ' κλισίησι δυωδεκάτην επί ήω,
Νεκρον αεικίζων " ώς γαρ Διός ήθελεν αισα .
'Αλλ ' ότε δη τρίακαιδεκάτη θέλεν έλθεμεν ηως , 275
Λυτίκ άρα μέγαν ουρανόν ώρσε φερέσβιος “ Ήρη,
"Εκμονος ακαμάτοιο εύν γόνον έμπεδόμοχθον,
Υψου
cus Porphyrog. et Malala Terram . 9.] , putabam, pro
p . 132 . ήρη legendum effe αια . Ni
270-274. Argumentum hil tamen mutandum. "Ηρην
Ιλ , Ψ . - Πηλείδης. Cod. Harl. Tzetza pro vă pofuit , qua
Πηλειάδης. de fignificatione me dubi.
271. άεθλούσι, pugnanti- tare non finit
pedoclis fragmEclog
Stobaei . Em.
in .
bus vero certaminis praemia Phyf. L. I. c. XI . p. 286. ed..
propofuit. Cod . reg. άεθλoίσι . Heer. ubi ipſam habemus
273. Codd . legunt : “Ον “ Ήρην φερέσβιον, cum explica
έσχεν παρα κλισίησιν , quod tione: Δία μεν λέγει την ζέσιν
emendavi .. και τον αιθέρα , " Ηρης δε φερέ
275 - ad finem. Argu- σβιοντην γήν.- Pro άρα vero
mentum Ιλ. Ω.- Sequitur non dubito, quin αναlegen
locus fi quis alius in hoc dum fit. Tum junge : "Hem
carmine ineptus et impe. ώρσι ..... έν γόνον φορείσθαι αν
ditus , quo dies exortus ουρανόν.
multis verborum ambagi
bus dicitur .. 277. De Sole hoc verfu
agi, nemo dubitabit. Athae
276. Cum φερέσβιος apud reo in corrupta voce in .
poetas terrae ſit epitheton movos , in qua quid lateat,
[ in Hymn . in Apoll. 341. in nondum expedire potui.
Sufpi .
 8ο IOANNIS TZETZAE

Υψού υπέρ γαίης εξ ωκεανοίο φορείσθαι :

Νυξ δ' άέκουσα θεα κρονής απέβαινε κελεύθου,
'Οψομένη Τιτηνας αμειδέας ήερόεντας : 280

Hως δ' αύτ' ανέβαινεν από Κρόνου ές Διος ούδας.

'Εχθρα γας αλλήλοισιν ανάρσιος έπλετο τησιν ,
Ουδέποτ' εισορόωσιν , αποστροφέoυσι δ' οπωπας,
Ουδέποτ ' εν μέγαρον κατέρυξεν εις έν ούσας .
Ouve.
Sufpicatus fum witégos, ad 279. απέβαινε dedi pro
fenfum fortafe haud male, επέβαινε, - Kporis eſt le &tio
fed ductuum fimilitudinem Cod. Harl. In altero Kporing
defidero. Αιθήρ bene dici legitur . Neutram fcriptu
poterat ακάματος, quem Py- ram intelligo . Latet epi.
thagoras αεικίνητον είναι dice- theton γ. κελεύθου.
bat. Hujus aetheris filius
vocatur Φάνης, gui idem eft
28ο. οψομένη. Sole orien
ac Φοίβος ; et modo Apolli te nox ad inferos abit ;
nem, modo Bacchum, mo.
do Cupidinem fignificat. quare ap. Orpheum
I. χθονία et ημιτελήςHymn.
voca
Proclus in Timae. 2. p . 132. .
tur. vide Herrmann Hand.
8. Διό και παρ' 'Ορφεϊ . 6
buch der Mythol. T.II. p.
Φάνης περικάλλιος αιθέρος υιός 2. not. 5.
ονομάζεται . Quod poeticis
coloribus exornavit Or
pheus ap . Macrobium, Sa. 28Ι . ούδας. Codd . οίδας . -
turn . 1. 8. in fragm . Orphei Quae Tzetza de inimici
p. 37Ο . ed. Gefn. Tγκων αιθέ. tiis inter Auroram Noctem
ρα διον, ακίνητον πριν εόντα , Έξαν. que fatis inepte dicit , ex
έφηνε θεούς ώραν κάλλιστον ιδέ.. Orpheo fumfit Hymn .
« θαι , “ον δή νύν καλέoυσι Φά- LXXVII.
νητά τε κα) Διόνυσον. – Ad epi.
theton ειπεδό μοχθος , quod 282. αλλήλοισιν ανάρσιος.
de Sole aptiſſimum eft, il- Exhibeo fcripturam Cod.
luftranduin , facit Mimner- Harl. Alter Codicum , me
mus ap. Athen . XI. p . 470. tro reclamante , ανάρσιος άλ .
Hέλιος μεν γαρ έλαχεν πόνον ή . λήλοισιν. -Deinde επέπλετο ,
ματα πάντα: Ουδέ ποτ' άμπαυ- quae Codd.lectio eft ,emen
σις γίνεται ουδεμία "Ιπποισίν τη davi. ,
και αυτό.
285.
 HOMERICA .
81
Ούνεκα Νυξ κροκόπεπλον εγείνατο Ηριγένειαν, 285
“ Η δε χαλιφρονέουσα αείρεται είδει καλώ,
Ουδ ' άρα θρέπτρα δίδωσιν αμείλιχα ώσπερ εώκει
" Οργή δ' αμφοτέρησε πανάγριος έμπεσε τοϊα .
Τούνεκα Νυξ κατέβαινε ποτί Κρόνον ήερόεντα, 2

Κούρη δ' 'Ηριγένεια Διός επέβαινε μελάθροις. 290

Συν δ' άρα Ηελίοιο αλιτρεφέος σθένος ήυ
" Ήλυθε κυδιόων πάσι μακάρεσσι φαείνων .
Δαίννυτο γαρ κατα δωμα Ποσειδάωνος άνα: . !
Τήθησαν δε θεοί και ανθεν τόνδε ιδόντες .
Και τότε μεν Πρίαμος ,θνητών πανάποτμος απάντων ,295
"Εκ κονίης ανεγείρεθ', όπη κατα ύπνος επέσχεν ,
"Εκτορα μυρόμενος ήύν γόνον ' Αστυάνακτα .
" Ηιτεε δ' έλθέμεναι μετα υπέος ανδροφόνοιο :
Ωδε γάρ οι θυμος περί οίς μελέεσσιν ετόλμα ,
'Hè
285.Nox Aurorae mater ; 294. πανθεν. reξte fic Cod,
apud Ηefiodum Theog . reg. Alter 3ων9ι.
124. eodem ſenſu Diem pe- 296. Εκ κονίης . Ηomer.
periffe dicitur. Αpud Dio Ιλ. Ω. 165. αμφί δε πολλή Κό
nyſium ( Anal . V. P. T.II. προς έην κεφαλή τε και αυχένα
p. 253.) Aurora Phoebi fi τοΐο γέροντος . ubi Schol . κό
lia Φοίβος – Χιονοβλεφάρου
προς κοινώς μεν τα κόπρια , νύν
πατήρ 'Αούς. - κροκόπεπλον . δε η κόνις.
Codd. κροκόπεπλος exhibent, 297. Έκτορα Αστυάνακτα .
et feq . verf. initio Ήδε, cum
manifeſto ' H de legendum IN. Z. 402. de Hectoris fi
ſit. lio Τον δ ' “Έκτωρ καλέεσκο
Σκαμάνδριον, αυταρ οι άλλοι
287. θρέπτρα. Cod. reg . ' Αστυάνακτ’ οίοςγαρέρύετο"Ίλιον
θρέπτα. - Κρόνος ήερόεις, qui Έκτωρ. Ηac de caufa igitur
Ζεύς καταχθόνιος eft apud Ηo- ipfe Hector Aftyanactis
merum Ιλ. Ι. 457. et Οr . nomen meruit.
pheum, Hymn. XVII. 299. μετα υίέος , filii fui re
293. Ποσειδώνος. Cod. reg . dimendi cauſa. vide Brunck .
Ποσειδάρνος . ad Apollon. Argon. I. 4.
Apol 303
82 IOANNIS TZÉTZA E
'Ηε κάρη δύσασθαι "Εκτορος ανδροφόνοιο, 300
Ηε και αυτον χερσίν υπ ' Αιακίδαο δαμήνα .
Παίδες δε και Τρώες έρήτυον ένδοθι πύργων.
Ως δ' είδον οφθαλμοίς δεξιον αιετον όρνιν,
Eίασαν έλθέμεν , ημιόνους ζεύξαν τ ' απήνη.
Τηδ ' επί Εκτορέης κεφαλής λύτρα θηκαν, ελόντες 3ος
Κόσμον άπειρέσιον , δέκα δε χρυσοίο τάλαντα,
Και τότε τρωϊάδων πυλέων πετάσαντες οχηας,
Πανσυδία γοόωντες προ Πριάμοιο έβαινον .
Αυταρ έπει γοόωντες έρκεα τάφρου έβησαν ,
Λαούς μεν ποτί πύργους τρέψε βίη Πριάμοιο, 3ΙΟ

Μουνον δ' 'Ιδαίον λάβεν ημιόνων ελατηρα.

“ Ος δε γυιοτρομέων τε καραβαρέων τε κάρηνον
Εν κονίη κεφαλήν μεμοφυγμένος είνεκα πένθους ,
Οίκτρ' ολοφυρόμενος πεζή κατα οίμον έβαινε.
Τούδε Πολυξείνη παίς , αγλαόν είδος έχουσα, 315
Χείς
Cod.
303. ώς δ' είδος. ΙΑ . Ω. 315. Harl. “. Ος“ δ' γυιοτργνιοτρ.
. ( od. reg .
304. ζεύξάν τ' απήνη . τ ' quo Tous diy - Proximo verf.
Codd . carent, inferui . Cod . Harl . μεμωρυγμένος .
305. "Εκτορος λύτρα enu. Haec omnia ex Malala fum .
merat Homer. IX . S. 228. ſiffe videtur, p. 157 .
fqq. 314. πεζή, Cod. Harl . τε
307.πετάσαντες. Cod. Harl . ζην, Cod. reg. πεζή.
πντάσαντες . Reg. περάσαντες . 315. ΙΠολυξείνη . Αpud Ηo
Seq. verf . Cod . Harl . πασο merum Priamus folus ad
συδίη . Achillem accedit. Recen
310. Priamus Trojano . tiores ei Polyxenam et An
rum comitatum ad urbem dromachen comites dede.
remittit. ObverſabaturTze . runt , interque eos Dictys
teae locus Homeri 8. 237. Ill . XX . p. 85 qui hanc
fgg.. Priami fupplicationem fere
is .
 HOMERICA , 83
Χείρ' έχε δεξιτερήν και επoρθεύεσκε πορείην.
Συν δε οι 'Ανδρομάχη επιέσπετο δακρυχέουσα,
Νηπιάχους ερύουσα γοώντας "Εκτορος υίας ,
Δοιώ αδελφεω , Αστυάνακτά τε Λαοδάμαντα.
οι δ ' ότε δη κλισίησιν 'Αχαιών μίχθεν ιόντες , 320
' Αργείους λιτάνευον ενι κονίησι πεσόντες ,
Πεισέμεν Αιακίδην , όφρ' “Εκτορα λύση αποινών.
Και τότε γηραλέοι βασιλήες έρυξαν Αχαιών
" Ομματα , παρ Πηλείδου αολλέας εισαγάγοντες .
Τους ώκτειρεν έδων , ει και μάλα χαλκεόθυμος, 325
Οικτρα κυλινδομένους γε παρα ποσί μυρομένους τε.
Πρώτα γάρ οι Πρίαμος κυλινδόμενος προσέειπε.
" Όβρι
iisdem deferibit verbis , et crepitus filiae Polyxenae hu
Malala p. 157 . meris innitebatur . Home
rus unum tantummodo He
317. έπιέσπιτο. Recte he Etoris filium agnofcit . Re
Cod. reg . Harl . επίπτετο. centiores plures finxerunt,
Seq. verf . idem ευρύουσα le vide Poſthom . v. 734 .
git. γοώντας emendavi , cum
in Codd. legeretur γοόων- 32O. Cod. Harl . Ο δ' ότι
Tas . κλισίησιν.

319. αδελφεω , Cod. reg . 322. πεισέμεν. Cod. reg .

αδελφώ. ln ine verfus Λαο-
δάμαντά το legit Cod. Harl .
Diktys III. 20. p . 85. εα
( Andromacha ) quippe de-
formata multiplici modo, A-
ſtyanaita, quem nonnulli Sca
mandrum appellabant,et Lao-
damanta, parvulos admodum
filios prae fe habens, regi ad .
jumentum deprecandi aderat,
qui moeroribus fenioque de-
πεισέμενα .
324. Πολλέας, totamfuppli
cantium turbam . Cod. Harl.
άιλλέας.
326. κυλινδομένους. Cod.
Harl. κυλινδουμένους , nec ali. ,
ter verf. fequ . ubi of ftare
nequit. Fortaffe & fcriben
dum , προσέειπεν αυτόν.
F 2 328.
84 IOANNIS TZETZ A6

"οβριμε Πηλείδη μεγαλήτορα θυμόν επίσχες,

Αίδεο δ' ουρανίωνας οι περί πάνθ' ορόωσι:
Φείδεο μοί γήρως , λευκόχροα τ' αϊδεο χαίτην. 330
Οίκτειρον με γέροντα βροτών βαρύποτμον απάντων .
Πεντήκοντα μοι υίεας ελες καρτεροθύμους,
'Αλλ' ου τόσσον φίλεoν οία πες "Εκτορα διον .
Γρυνούμαι νεκρόν όντα τον Έκτορα λύσον αποίνων ,
Μη δε δέθη δροσόεντα παραι κυσίν ώμα βάλησθα. 335
Δος δε Τρωάσι Τρωσί τε όφρα ε πένθος ενείκω .
Tοία μέν ο Πρίαμος προσεφώνεε Δαρδανίδης.
Λυταρ έπειτα δάμας κλυτου Έκτορος ιπποδάμοιο,
Πυκνα μάλα στενάχουσα και έσπετα μυρομένη γε,
" Ηκαι παρακλίνασα κάρη χαριέν τε πρόσωπον, 340
Λεπταλέοις μύθοισιν ελίσσετο ανδρoφονήα ,
Καί μιν λισσομένη προσεφώνεε άγριον άνδρα
Λιακίδη μεγάθυμε , θεών επιειμένος είδος,
Οικτειρόν με , άναξ , και ορφανα τέκνα τοκλος,
Ός

328. In hac Priami ora. 335. δροσόεντα. Ιλ . Ω. 418.

tione plurima ex Hoineri θειοΐο κεν - αυτός επελθών Οιον
fonte hauftafunt. Ιλ . Ω. 486. εερσήεις κείται ( Hector ) περί
Confer cum graviffimo Ho- δ' αίμα νένιπται . et ν. 757.-
meri loco , quem ab omni In fin . verf. Cod. Harl. alleen
antiquitate nemo fuit quin βάθησθα. Reg. ομώς βάλησθα.
admiraretur, frigidam de. Seq . verf. ad dös ſubin .
clamationem , quam Dictys tellige énoi, deinde junge
pro Priamo concinnavit. 1. όφρα εενείκω πένθος ( Hector
1. c. ΧΧΙ. ipfeluctus appellatur) Τρω
σι etc.
331. βροτών βαρύτισμον α. 34ο. ήκα. Codd. κα .
πάντων . Ιλ. Ω . 505. "Έτλην δ '
οιούπω τις επιχθόνιος βρότος άλ . 342. προσεφώνεεν. Cod.Harl .
λος. προσεφώνεες ,
345.
 HOMERICA, 85

“ος κλέος ήν Τρώεσσι, τον έκτανες έγχεϊ θύων . 345

Οίκτειρον πασών βαρυδαίμονα θηλυτερων,
* Ηι πόρεν άλγεα λυγρα θεών νόος ουρανιώνων,
Λυγρα και στονόεντα και εσσομένοισιν ακούσα
'Αλλα τίη σοι ταύτα ακηχεμένη έρεείνω.
Οίκτειρόν με , άναξ, και ανάρσιος εί τελέθεις περ . 350
Δος νέκυν "Εκτορα, δός μοι, όπως τάφου αντιβολήση..
Επτα πριν μοι αδελφειους έσθλόν τε τoκής
Κτείνας , ουδ' ενάριξας, συνδ' άρα τεύχεσι θάψας ,
Ου μεν λύτρα λαβών, συν δ' αύτ' αρετην αναφαίνων.
" Ην και νύν , “Ήρως , επί “Εκτορι δείκνυσο άμμι, 355
Παισι δε τoίo δέμας επί δώρoισι χαρίζει,
“οφρα
345. ixraves. Cod. reg. škro Quod T. addit , Achillem
θανες . redemtionis pretium non
348. εσσομένοισιν.Cod. Harl. accepife , quo fundo nita
tur, ignoro. Apud Home.
έσσομένοις .
rum certe nihil eft ejus.
349. αλλά τίη σοι τ. Sic modi. Deinde haereo in
emendavi corruptam Codd. fine verſus 354. Fort .
1ectionem: αλλά τίησι τ. σήν δ ' αύτ ' αρ. αν . Redemtionis
pretium non accepifti , fed ge
35ο. ανάρσιος εί τελέθεις. ueroſum tuum oſtendiſi ani.
Hoc quoque loco emenda 11141 , Tum pergit : Eun .
tionem , quae mihi fatis dem , precor, animum nunc
certa videbatur, in textum
quoque oftendas, unde appa
recepi . Cod. Harl. ανάρ- ret , verum effe , quod in
τιος εί τελέω περ . Cod. reg. textum recepi , δείκνυσο pro
ανάρσιος εί τελέως περ . δείκνυες , guae eft Codd. Ie
Stio .
351. νέκυν. Cod. Harl . ν .
χω . τάφου fcripfi pro
τάφον , quod Codd. habent . 356. Aliquid excidiffe vi
detur. Fieri tamen potuit,
352. Ex Ιλ. Ζ . 421 et 416. ut T. ultimarm in δωροισι,
κατα δ ' έκτανεν Ηετίωνα όυδε propter caeſuram , primam
μεν εξενάριξε. 'Αλλ' άρα μιν in χαρίζου propter e produ
κασίκης συν έντεσι δαιδαλέοισιν . ceret.
F 3 358
86 IoNNIS TZETZAE

“Οφρα έ τυμβεύσωσι , μέγα περί σημα βαλόντες ,

Σης αρετής τόδε τεύξαντες κλέος ύστατίοισιν .
Ως φάτο λισσομένη εσθλή παίς 'Ηετίωνος.
Εκτορίδα, δ' ετέρωθεν δάκρυον αγλαόμορφοι, 36ο
Μητέρα δακρυόεσσαν λισσομένην ορόωντες,
Μνησάμενοί τε τoκήος , 89 ' "Εκτορος ούνoμ' άκουον ,
Νηπιάχων βλεφάρων δε περίφρονα δάκρυα χείτο.
Δάμνα δ' άρ Αιακίδαο νόον και αμείλοχον ήτορ.
Τους γαρ ορών ελέαιρε και ένδοθι τείρετο θυμώ , 365
Ευγενέων γας δάκρυον άγριον άνδρα δαμάζει,
Χρωτί δ' έρευθιόωντι και άχρoος έμπεσεν ώχρος,
Δάκρυα δ' αυ κατέκρυπτε και έν βλεφάροισιν εδάμνα.

" Hέρι έμπελάσειε νεφών πυκνότης απροόπτων,

Τόνδε τε ώκ απέκρυψε και έσβεσεν είδεος αυγήν , 370
Ωχρι

358. τεύξαντες. Codd. τεύ- fabjectum , quo referatur

ξοντες .. τόνδε et είδεος αυγήν. Ceterum
36ο. Cod. Harl . Εκτορίδ ' ex ipſis hujus comparatio
reliquiis fatis apparet,
ετέρωθεν δάκρυον. Reg. Εκτoρί nis
Achillis faciem , dolore et
δας δ' ετέρωθ' εδάκρυον .
miſeratione contriſtatam ,
365. Τους γαρ, Cod. reg. foli comparari, repentinis
Τους δ' άρ . nubibus obducto et obſcu .
rato .
367. και άχρoος. Scriben
dum videtur κατ' άκροος .
37ο . ωκ ' απέκρ. Codd. ήκ
368. Poft hunc verfum habent , quod fort . in ήκ' mu
unus aut alter interciderič, tandum . Incerta eft enim
neceffe eft. Defideratur in ejusmodi locis critica .
enim , praeter particulam , απέκρυψε και . Cod. reg.
quae protafin indicet , com. απέκρυψεν έσβεσεν , - είδεος, in
parationis , quod vocant, tell . folis.
372.
 HOMERICA . 87

“Ωχριόων δ' οράαται υπα, νεφέων έριδούπων,

*Όμβρον άγων αλίαστον επί χθόνα χαλκοθέμεθλον »
"Ίς δ' ανέμου βρομέοντος απήλασεν άγριον όμβρον "
Ως τότε ωχριόον κατεφαίνετο κής 'Αχιλλος,
Στυγνα δε λειριόεντα εείδετο όμματα τοίο , 375
Πένθεί τειρομένου περί πένθεί Εκτοριδάων:
Δάκρυα δ' αυ βλεφάρων και έπεσσύμενα προχέεσθα
Θυμός απεσκεδέασκε και αιόλα μήδεα φωτός .
“ Ως ο μεν εν βλεφάροισιν εοίς επί δάκρυα κεύθε..
Παρθένος αβροχίτων δε Πολυξένη έννεπε τωδε, 380
Ποσσίν επ' ευτραφέεσσιν ελισσομένη περιπλέγδην:
* Ω 'Αχιλεύ, Ελέαιρε και άγριον ήτος επίσχες"
Λιδεο τόνδε γέροντα , εμόν γενέτην βαρυπένθεα ,
Οικτρα παρα προπόδεσσι κυλίνδετα , έστι δε άναξ,
Γυία υποτρομέοντα παλαίχρονα , τούδ' ελεαίρων 385
Υιέα καρτερό υμον αφ' “Εκτορα λύσον αποίνων,
Λύσον αποίνων"Εκτορα, προς δε με λάμβανε δούλην,
Σησιν ενί κλισίησι παρ' άλλαις δμωξάδεσσιν.
Ωs
372. όμβρον. Cod . Harl . έστι δε άναξ, ad miferatio
όμβρων. Ιdem : επί χρόνα χαλ. nem augendam interpofita.
κοδέμεθλον . Sequutus fum lectionem
374. In v . xño vitium la- Cod. regii , qui fic habet,
tere ſuſpicor. - Seq , v. ut cdidi. Cod. Harl. vi.
στυγνα repofui pro στυκνά . tiofe : προπόδισσι κυλινδόμενον
38ο. Dictys III. 24. Μox. του. Ιn utroque Codice ver
que. Polyxena, ingreſo Achil. ba pellime diftinguuntur .
ie , obvoluta genibus ejus, Equidem , interpunétione
ſponte fervitium ſui pro abſo- mutata , tolerabilem fal.
lutionecadaveris pollicetur. C
tem fenfum feci ..
Seq. verf . Cod. Harl , πεπλέγ
δην . 388. δμωϊάδεσσιν. Cod. Harl.
384. Iunge : οικτρα γυία όμωίθεσσιν.
κυλίνδεται παραι προπ. Verba
F. 4 389.
88 IOANNIS TZETZA E

“ Ως φάτο μειλιχίοισιν οδυρομένη περί κήρι.

Τους δ' Αχιλευς ελέαιρε, γέροντα δ' ελάζετοχειρός , 390
Και μιν εφεδριάασκεν, επ' ηρέμα δάκρυον είβων.
Πολλα παρηγορέων δε και είδατα πείσε πάσασθαι:
" Ος δε επείθετο , δαύτα δ' ελάμβανε, είτε και άκων .
'Αλλ ' ότε δη δαίσαντο περί ξενίαισι τραπέζαις,
"Εξέθoρε κλισίης'Αχιλεύς, Πριάμου δ' απ' απήνης 395
Χρυσών αρ' είλε και άργυρος Εκτορέων από λύτρων.
'Αλλα δε δώρον έδωκε Πολυξένη οίκαδ' αγέσθαι ,
Μνήμα γάμοιο εού και 'Αχιλήoς μεγαθύμου.
Ου γάρ οι έλπετο θυμός από πρό γάμοιο δαμήναι ,
Τήνδε τε σήματι τοιο υπ ' αορι θυμόν ολέσθαι . 400

'Αλλ' ότε πάντα έρεξε κα"Εκτορα θήκεν απήνη,

" Ήρετο Δαρδανίωνα Ποσήμαρ φύλοπιν ίσχω ;
“Εκτος
389. Cod. Harl, μειλιχία- vero , quae Priamus fecum
σινοδωμένη περί κ. attulerat, Achilles Polyxende
Verſ.. dono dedit. Malala p . 158.
390. 11. 22. 515 . έδων ο Αχιλλεύς το πλήθος των
feq. εφεδρίασκεν habet Cod . δώρων, τόν τε χρυσών και τον αρ
Hari . et in fine verfusβε.
Cod. regii lectionem in γυρον δέχεται , και εκ του μα
τισμού μέρος τα δε λοιπι
textum recipiendam pu Πολυξένη χαρισάμενος
tavi .
απέδωκε τον νεκρόν. Sic adver
392. είδατα, Ιλ , Ω. 62ο. bum Dictys quoque hanc
feqq. rem narrat c . XXVII .
393. "Os dé. Cod. reg. "Os In verſus exitu Cod. Harl.
oύνεκα δ ' αγέσθαι ..
κα .
395. Ιλ. Ω . 572. Πηλείδης 398. Mνήμα . Fort. σήμα.
' οίκοιο, λέων ως, άλτο θύραζε . 402. Ιλ . Ω. 656. Γqq.
397. άλλα δε δώρον. Rette " Ήρετο. Cod . Harl . ειρετο.
fic Cod. reg. Alter vitiofe : Deinde Codd. legunt : ποση
άλλα δε δωρ' έδωκε, Reliquα μαρ ήματα φύλοπιν ίσχω, ήμα
τα,
 HOMERICA. 89

" Εκτορ' όπως γράοιες αταρβέα δακρυχέοντες.

Αυταρ έπει εσάκουσε και οι υπέσχετα πάντα,
Αυτός μεν κλισίην εις ένορε διος 'Αχιλλεύς. 405
Το δε ποτί Τροίην αδινά στενάχοντες έβαινον.
'Αλλ ' ότε δη Τροίηθεν εφαίνετο κύδιμος Έκτωρ,
Νεκρός επ' απήνης περόων Ξάνθοιο δέεθρα ,
Πρώτη Τρωϊάδων Κασσάνδρη φοιβας ιδούσα
Κόσμον άπαντ ’ απο κρατος έχευεν, έλυσε δε χαίτας. 41ο
Πάντη δ' άνθα και ένθα ελισσομένη περί πύργους,
Πυκνα κόμην τίλλουσα τοϊον επήρχετο μύθον
Τρωϊάδες βαθύκολποι Τρώων τ' άσπετα φύλα , .
Γλώσσα πολυσπερέων τε δορυκλυτών επικούρων,
Δευτέ μοι εκ πυλέων τε και εκ πύργων ορόωντες , 415
Πένθος έλασταν τοϊον ένι φρεσι θέσθε έησιν.
“Εκτωρ , δς πριν έρθετο "Ίλιον αγλαόπυργον,
Ήδ' αλόχους Τρώων κεδνας και νήπια τέκνα,
"Ος κύδος Τρώεσσιν έην κλυτοίς τ ' επικούροις,
Αίματος εξ Αργείου Τρώων γαίαν ερεύθων, 420
Ο κλέος δ' ανθρώποις ουδ' υστατίοισιν όλείται,
Νεκρός επί Τροίην επ’ απήνης έρχεται , οίμοι
Ως

τα, quod manifeftum glofe- 696. Οι δ' εις άστν έλων οίμω
ma eft , induxi . Ηomer . γη τι στονκχή τε.
1.c . Ποστήμαρ μέμονας κτερεί 409. Ιλ. Ω. 699.
ζεμεν"Εκτορας διον. et 67ο.σχή
σω γαρ τόσσον πόλεμον χρόνον , 412. πυκνά κόμην. Cod. reg .
όσσον ανώγας . πυκνόμην. Ιdem mox bene
επήρχετο , cum Harl. επίσχεν
4ο4 . υπέσχετο. Codd, επέ exhibeat.
σχετο .
418. medya's cod. regii le
4ο6 . στενάχοντες. Cod. & tio . In Harl. eft redrá 12.
Harl., στενάζοντες. Ιλ. Ω . Ω.729. όστι μιν αυτήν Ρύσκεν,
F 5 έχες
 90 IOANNIS TZETZAL

“ Ως η μεν στενάχιζε θεοπρόπος εκβίωσα

Λαοί δ' οι μεν έβαινον επ' ακροπόλεί περί πύργους ,
Τλησίπονοί τε γέροντες, γραία, δ ' αύτ ' επί τοϊσι, 425
Και κούρας και νύμφαι , παιδογόνοι τε γυναίκες.
'Αλλ ' ότε πλήθος εβαινον έπεστείνοντο δε πύργοι "
Μητρίσι δ' άμ ανέβαινε κατηφέα νήπια τέκνα
'Αρτίποδος βάσεως τρομερον γόνυ δινεύοντα
'Αλλα δ' υπα μαζοισιν , έμύρετο δε και ταύτα . 430
“ Ως οι μεν περί πύργους βαινον δακρυχέοντες.
Οι δ' άλλοι εχέοντο πανιλαδόν έξω τείχους.
Και τότε Τρωίάδων βασιλήία φύλα γυναικών
'Αμφ' “Εκάβην αγέροντο και έστενον άλλοθεν άλλη.
'Αγχίσου 'Αγαμήδη, αδελφεή Αινείας , 435
Φρόν

έχεις δ' ελόχους κεδνας και νήπια
τέκνα , .
423. εκβοόωσα, Cod. Harl .
εκβόωσα .
424. Ιλ. Ω. 7ο7. Seg. έξω τείχεος . Reg. πανιλαδύν ήξ .
y . Cod. Harl. daca inic.
427. 'Αλλ ' ότε πλήθος εβαι-
νον. Corruptam lectionem in
textu relinquere , quamin
certam conjecturam reci.
pere malui. Fortaffe corri.
gendum : άλλο τι πλήθος
έβαινεν.. Sive 'Αλλ' επί τεϊ .
χος έβαιναν..
428. κατηφία νήπια τέκνα.
Ex conjectura repofui . Aefepum et Pedafumpepe
Cod. Harl. κατ. και τα νήπια.
Regius : κατηφ . και νήπια .
Uterque ν. τέκνα omittit. -
Seq. ν. βάσεως emendavi,
cum in Codd. Báris lege.
retur.
431. βαίνον. Cadd. έβασον.
432. Cod. Harl . zavedades
τείχους , quod recepί .
433. βασιλήσι , fic Cod. reg.
fuperfcriptο βασίλεια , quod
Harl. quoque legit.
435. De Agamede , Ae.
neae forore , nil mihi ex
alio loco conftat ; neque de
Phrontide . 'Αβαρβαρέη( Cod.
Harl . 'Αβκρέη) Nympha , Bu
colioni, Laomedontis filio,
rit. Ιλ . Ζ . 21. fqq. - Θεανώ ,
Antenoris uxor. Λαοθόη
apud Ηomerum Ιλ. Φ. 85.
Priami pellex , hic Κλυτίδιο
( fic
 HOMERICA , 91

Φρόντις , 'Αβαρβαρέη, Θεανώ , Κλυτίoιό τ ' άκριτις

Λαοθόη , Οινόη , άλλα, Τρωϊάδες τε .
Νύμφαι τε Πριάμοιο ευγενέες πάρα πάσαι,
Συν δ' Ελένη τανύπεπλος εφέσπετο δακρυχέουσα,
Τέτρασι συν τεκέεσσιν , 'Αλεξάνδροιο γενέθλης 440
Βουνίκο , Κορίθω τε και 'Αγώνω 'Ιδαίω τε .
Κασσανδρη δ' εκάτερ9 ' “Εκάβης και Λαοδίκεια
Τήνδε ποδοσφαλέουσαν αειρούσα κατά κόσμον,
Ηδε μέν οία νέκυς κάρη ήμυεν ένθα και ένθα .
Της δ' αύτε προπάροιθεν υιέες ένδεκα βαίνον : 445
Αίσακος ήδ '“ Ελενος, Πάμμων, Πάρις, Αντίφονός τε
Ιππόθους , 'Αγάθων τε Πολίτης Δηίφοβός τε ,
Συν

( fic enim cum Cod. reg. 1e. Δούριν κα Ιφιγένειαν εκ Θησέως.

gendum,nonKλύτοιο ) conjux " Α..λοι δέ φασι και Νικόςρατων
vocatur. Clytius vero Lao. τεεΐν, και Εφιόλανκαι Μενέλαον.
medontis erat filius. Ia. T. 'Εκ δ ' 'Αλεξανδρον οι πλείονες
237. - Oenoé quae fit, φυσι τέσσαρας τεσοκέναι, Βούνι
ignoro ; Oenones enim no. κον , Κόρινθον, "Αγανον κο Ιδαίον.
men latere vix puto. Cod . reg. vitioſe : Kopidyo
438. ευγενέες πάρα πάσας . τε και Aγίνω.
Cod . Harl. ευγενέος περί πάσας. 442. εκάτερο . Codd. εκά
Regius : ευγενέες παρά πάσας. τιρθεν.
Ultimam vocem emenda
vi . πάρα enim eft pro πάρ 446. Priami filios filias
ησαν, que enumerat Hygin. XC.
Apollodor. III. 12. 5. vide ,
440. Cod. Harl. corru Heyne T. II. p. 761. fqq.
ptiffime: τεκέωσσιν–γενέσθη. Eorum undeviginti ex He.
441. Helenam liberos ex cuba procreaverat. Homer .
Alexandro peperiffe, ex re- Ιλ. Ω . 496. -- Αίσακος, Priami
conditioribus eft fabulis .. ex Alexirhoë filiuş, yates ,
Scholia in Lycophron.851. ut eſt apud Apollodor. III.
p . 95. - ως και "Ομηρος φησίν , 12. 5. p .248. Ovid . Meta
Ελένην μη τεκεϊκ νιον, αλλά θυ- mόrph. XI. 762. Ιlle vero
γατέρα, την Ερμιόνην , κατά δε diu ante Hectorem obiit,,
14
 !

IOANNIS TZETZA E
92
Συν δ' αρ' αγαυος Τρωίλος αύτ ' επί τοϊσιν επήεν,
Ο φύγων Αιακίδαο βίην , ζώον δ ' άχρι και τότε .
Ολος απην Πολύδωρος νήπιος , ών ένι Θρήκη. 450

Ο; δ' ότε δη πέλας ήσαν απήνης Έκτορέoιο,

Πάντες επ ' ασκεπέες και άκρήδεμνοι κατέπιπτον ,
Μυρόμενοι γοόωντες , ανέρες ηδε γυναίκες .
Ως Τρώων βασιλήες μυρόμενοι στονάχιζον,
'Ες πεδίον καταβάντες , νέκυς "Εκτορος ήεν 455
!
Συν δε μέγας από πύργων ωρτο γέρων αλαλητός :
Νηπίαχος δ' ετέρωθεν επέβρεμεν άπλετος αυδη,
Τοις δ' επί θήλυς ομαρτή άλλοθεν λαχε κραυγή.
Στέναξαν δε πολύθρoα έθνεα πάντ' επικούρων.
“Ιπποι δε χρεμέθοντο πανείκελα δακρυχέoυσιν. 46ο
“ Ημε
fi Ovidio fides Metam . Putabam : @s do'n iki tovo
XII . init. Neſcius ad /umtis 2v. Sed hoc hariolari eft.
Priamus pater Aefacon alis
t: tumulo quo 45ο . οίος απήν. Cod. reg.
Viveře,
que lugeba
nomen habent i Inféri as Olos avtēv et in fine ivi @puzy.
dederat cum fratribus Hedtor Harl. iv @ pány. - Res ipfa
., Αντίφωνος. Cod . nota ex Euripidis Hecuba.
inanes.
reg . Αντίγονος. Verum ere
452. Cod. Harl , επισκεπίες.
quod recepi , apparet ex et verf. feq. γόωντες.
Hom. 1λ. Ω. 249. et Poft
hom. ν. 51. 456. Συν δέ. Cod . Harl .
448. Cod. Harl. vitiofe : *lis
Αν δέ. –γέρων αλαλητός, frui
Τρωίλος δ' αύτι έπί. Reg . αύτ' moxejulatus pro γερόντων , ut
νηπίαχος, pro νηπίων τέ.
ini. Equidem fuperfluam κνων .
litteram do , quae metrum
turbabat, induxi. 459. Cod . reg. πολύθρων
ε. π . επι τοίων .
449. ζώον δ' άχρι και τότε .
Num fcribendum rót' omos ? 460. vid. Pofthom . y.
an gravius vitium latet ? 142.
46ι.
 HOMERICA . 93

“ Ημερα δ' αύτε κτήνεια , όσσα βροτών υποεργα

Πάντα έπεστροβέοντο , ατυζόμενα γόω ανδρών.
Βόμβος δ' ήν αυτώνως μυρομένοισιν ομοίων.
"Iαχε κα Σκάμανδρος , Νύμφαι τ ' έβραχον "Ιδης .
“ Ελλη δ' αύτ ' έβόησεν επέγρετο βόμβος απάντη. 465
Πένθεί δ' εν νεφέεσσιν εδύσατο Φοίβος Απόλλων"
Ηρέμα δάκρυσε κα Ζευς , μύρε δε γαία πελώρη.
Δείσαν δ' όσσοι έσαν απάτερθεν αγάστoνoν ήχην ,
Τόσσος δουπος έην , ο Μέτων οπόσον γε αείδει
“Υστατίοις γεγάμεν ένι ήμασι τέρματι κόσμου 47ο
Επτα θεοί μεγάθυμοι όταν Κρόνου οίκον ίκωνται ,
Υδροχόον , σκοτόεντα δονήσει δε Κρόνος αυτούς ,
Δινή

46ι. όσσα. Cod. Harl. όσα . 47ο . γιγώμεν. Cod. reg. γη

γάμοις. - In iis , quae fe
465. απάντη. Cod. regius :
απαντων .
quuntur , parum aut nihil
video . Aliquid tamen lua
466. εφέεσσιν εδύσατο. Le cis lucrantur ex commen
Etio Cod. reg. Alter vapérco. tario Servii ad Aeneid. 287.
δύσατο . annum el magnum vo
luerunt, omnibus planetis in
469. Tantus fuit Troja- eundim recurrentibus locum ;
norum gemitus , terrae, et hoc fit, ut ſupra diximus,
coeli marisque ftrepitus, ſecundum Ciceronis Horten
quantum Meton ultimo fium , poft annos XII millia
mundi die ingruente futu- noningentos quinquaginta
rum dixit. Méwy, Mathe- quatuor ,ſolſtitialesſcilicet.
maticus et Aſtronomus. De quo anno varia dicuntur
Vide Suid. qui Scholiaft . et a Metone et a Ptolemaeo
Ariftoph. ad Aves 998. ex- et eb Eudoxo et ab ipfo Tula
fcripfit. Qui ejus mentio. lio. Tum itaque, priftino
nem fecerunt, vide ap. In. rerum ordine reftituto , Sa.
terpp. Aeliani V.H. L.X. turnus , love exturbato, im.
7. Multa quoque de Meto. perium rurſus occupabit.
ne congeffit Salmaſius Ex. 472. δινήσει. Codd. δονήσει,
ercitt. Plin . p.519 . fqq.
474

i
 94 IOANNIS TZETZAB HOMERIC A.
Δινήσει δ' άρα πάντα , Διός βασίλειαν αείρων,
Πάντα κατακρύψη δ' ενί άχλυϊ ευρυβερέθρω :
Τόσσος μυρομένοισι Τρωσι δούπος επήεν, 475
Τόσση δ' αυ μακάρων ιαχή γένετο ματι κείνω.
Και νύκε νυξ κατέμαρψε Τρώας δακρυχεόντας,
Και νύ κε δη πυλέων εκτός κατα ύπνον έλοντο,
Τιλλόμενοι αμφ' “Έκτορα , τοϊον γαρ ποθέεσκον.
'Αλλ' άρα μιν Πρίαμος ποτί Τροίην ώρσε νέεσθαι . 480
Αυταρ έπει εσέχυθεν επί πτόλιν αμφί τε πύργους ,
Κοσμήσαντες ευ "Εκτορα εν λεχέεσσι τιθέντες ,
Εννήμαρ γοάασκoν, τοι δ' άρ' αγίνεoν ύλην.
'Αλλ' ότε δη δεκάτην ετέλεσσαν πάντα παρ' ηώ,
Πολλοίς εν φυλάκεσσιν άτειρέα χαλκών έχουσιν 485
Εκτός τείχους και πτόλιος μέγα σώμα κέαντες
Ες κάπετον κατέθεντο πελώριον “Έκτορα διον.
Γαλαν δ' αύτε χέαντες πολλών υψόσ’ άειραν,
Καλα δε λαίγεα ποσί τύμβου αγάλματα θηκαν.
474. Legam : πάντα κατα . έχεαν , περί δε σκοποί είατο
κρύψει τ’ ένα . κέντη .
476. Ιλ. Ω. 713. fqq . 486. εκτός. Ηaud longe
484. ετέλεσσαν . Cod. reg . a tumulo lli, regis. Di&tys
οτέλεσαν. IV . Ι .
485. πολλοϊς εν φυλάκεσσιν . 488. γαίαν . Cod . Harl .
Ιλ . Ω. 799. Ρίμφα δε σημ’ Χαία .

Τέλος των Ομηρικών ."

IOAN .
 IOANNIS TZETZAE

POSTHOMERICA
>

1
 IOANNIS TZETZAE

POSTHOMERIC A.

Υ Π Ο Θ Ε Σ Ι Σ
των

ΜΕΘ Ο Μ Η Ρ Ι Κ Ω Ν.

Αυτας επεί ποίησανυφ' "Εκτορι όσσα εώκει,

Αύτις υπό πτόλιν εισβάντες δαίσαντο ανάγκη..
Κλείθρα δ' επί πύλων βάλον , ευδ' επέθεντο όχλας,
'Hetúa
1. Avrag. Iisdem fere ver- ptationem gefta funt. Vi
bis Quinti Smyrnaei car- de argumentum Aethiopi
men incipit. Cum Hectoris dis, a Proclo fervatum , in
mors et ab Achille redem- Bibliotheca Lit. et Art.
tio Iliadis finem conftituat, Faſc. I. p. 32. fqq. et Heye
Poſthomericorum ſcripto. nium Exc . XIX.ad Aeneid .
res Carmina auſpicari de. I. p. 162. - ' " Extog.. Pu
bebant ab iis rebus , quae tabam olim ' " ExTop cor
fortiffimi herois exequias rigendum effe. Poftea anim
proxime ſequebantur. Ab adverti , praepoſitionem
eodem principio Aretinus ÚFò paſſim hoc ſenſu a Tze
progreffus eft in Aethiopi. tza adhiberi.
de , quod carmen quinque
libris complectebatur ea- 3. e di iné . Sic fcripfi.
rum rerum feriem , quae In apogr. iv legitur. Hu
poft Hectorem interfectum jus verſus initio metrum
usque ad Achillis necem graviter laborat ; πύλη
et Ulyffis cum Ajace difce enim priorem fyllabam
G con
 S TZETZA E
98 IOANNI

Ηρτύνοντο δε πύργους εν κρατερήσιν ανάγκαις,

Ελπομενοι χείρεσσιν υπ' Αργείων ελέεσθαι. 5

Toίσι δε μυρομένοισιν αγαστόνου είνεκα πάτρης ,

Hoί ένα τριτάτη από Θερμωδοντος ιούσα
" Haus

conftanter corripit. Quam- erant in antiqua hiſtoria

vis Tzetzam immodeſta Amazonum impreffiones in
ſaepe in metris licentia Afiam minorem factae, in .
uſum eſſe haud ignoro, hoc primis in Phrygiam et Ly
tamen loco, cum facilis me- diam , quarum una in Pria
dicina in promtu fit, emen- mi tempora incidit in. r .
dandum puto : xdegy pa do tri 189. De reliquis loca claf
Kúhow B. ut v . 44. Tposadwy fica ſunt ap . Strabonem “.
πύλεων εξίσσυτο . Ιn επί ulti- Verba funt Heynii, fummi
ma, vicaeſurae,producitur. Viri, ad Virg. Aen. I. 490.
-Quintus VIII. 377.00] & poc Ad Thermodontem fluvium
ησι πύλησιν έπειρύσαντο οχής.. Amazonas Virgilius quo
que collocat. Aeneid. XI.
4. εν κρατερήσιν. Αpogr. vi. 659. Qualis Thrriciae quum
tiofe εν καρτερήσιν. flumina Thermodontis Pul
5. héer Joy repofui pro fant et pittis peliantur Ana
άλεσθαι .. - Ad leg. verf. zones armis. Ubi Servius :
confer Quintum I. 15. fqq. Thermodon fluvius eft Thra
αγαστόνου dedi pro αγάστoνoν., cia?, ad quem Amazones, a
Tanaiflumine in Aſia digref
7. Osprudovtos. Male in fae , Jé transtulcrunt. Vide
II. 370.199.
apogr. OegumIONTOS.— Pen. Apollon. Rhod.Lycophr
thefileae cum mulierum et Schol. in . p.
fuarum caterva ad Trojam 135. ubi variae de Amazo
adventus a fcriptoribus num ex Aſia in Europam
παραλειπομένων certatim ex. tranſitu traditiones ex Hel.
ornatus eſt. Ejus in bello lanico, Lyſia aliisque ex.
Trojano partes Aretinus ponuntur . Scriptores, qui
diſerte expoſuerat in Ae. Amazonum res geſtas pe.
thiopide 1. 1. - „ Induxe- culiaribus libellis tradide
runt autem Amazonas in runt, laudatos vide a cl.
belli Trojani hiſtoriam poë. Sturzio ad Fragm. Hella
tae, qui poft Homerum fcri- nici“ p. 117. et Pherecydis
pſere , quia celeberriigae P :92 .
8. xác
 POSTHOMERICA .
99

" Ήλυθε Πενθεσίλεια , κόρη μεγάθυμος Ότρήρης,

'Ηυγενής τελέθουσα Αμαζονίδων βασίλεια .
" Ήλυθε δ' ως ο κόιντος εοίς επέεσσιν αείδει ΙΩ

Ούνεκα ην κάσιν έκτανεν Ιππολύτην ενί θήρη,

Μύσος αλευομένη , δυοκαίδεκα δ' άλλα , έποντο. ,
Ταύτα μεν ώδ ' ο Κόϊντος εοίς επέεσσιν αείδει.
Ελλάνικος , Λύσιας δε και άλλοι άνδρες αγαυοι
Φαν ,

8. κόρη 'Ότρήρης. Otrere tus 1. 2.4 . Την γάρ ρα κατέ.

Amazonum regina cum κτανε δουρι κραταιά .
Antiopa. Apollon . Rhod . II.
386. Αμαζονίδων βασίλειαι 'ο. 12. αλενομένη. Αpogr . α
τρήρη τε κα Αντιόπη. De λεομένη. Verbum, quod me
Otrer e, quae et Orithya tri ratio flagitabat, reſti
appellatur , vid. Salmar. et tui . Ηomer. Ιλ. Ο. 223.
Vorft . ad Ιuftin, ΙΙ. 4. 17. αλευόμενος χόλον αιπύν. Π. 7ΙΙ.
Quintus Sm. Ι. Ι64. Ori- μήνιν αλευόμενος έκατηβόλου ' Α
thyamBoreaeuxorem, Pen- πόλλωνος. Sophocl . Αj. 664.
thefileae amicam dicit. ως αν λύμα9 ’ αγνίσας έμα Μή
Martis filia Penthefilea vo. νιν βαρείαν έξαλεύσωμαι θεάς.
catur ab Aretino 1.1. Paulo poft δ' ante άλλαι in
ſerui. Verſus colorem du
Ιο. Κόιντος. Caufam, quae xit ex Quinto I. 33. συν δε
Penthefileam impulerit , ut οι άλλοι [ έποντο] δυώδεκα πα .
Trojam proficifceretur, σα αγανα .
Quintus indicat I.v.21 . fqq.
Hippolyte, Penthefileae
13. ώδ ' ο κ. Αpogr. ώδε
Ο κ.
foror , celeberrimum fuit
nomen apud eos, qui res, ab 14. Λύσιας. Vide ad Ly
Hercule geftas , expofue: cophr. p. 135. In menfura
runt ; inter hos fuerunt, vocis Ελλάνικος Τzetzae er .
qui Hippolyten ab Hercule rare placuit. Recte idem
interfectam traderent . vid. nomen metitur v.778.
Munck. ad Hygin. Fab. και άλλοι άνδρες αγανοί εις Η.
pádotor αποτεινάμενος είπον.
XXX. p. 74. et Heynium ρώδοτον
ad Αpollod . 1. pag. 382. Schol. Locus Herodoti ,
έκταναν fcripfi , cum in quem refpicit, eft L.IV.
apogr . effet έκτεινεν. Quin- 116. p . 332. κας επί θήρων επί
G 2 ίππων
10o IOANNIS TZETZA E

Φαν , ένεκα σφετέρης αρετής επιήλυθε Τροία , 15

κύδος αυξήσασα , όπως τε γάμοισι μιγείη.
Ταις γαρ απαισιόν εστι παρ' ανδράσι βημέναι εύνη,
Ει μη μεν πολέμοισιν αριστήσωσιν υπ ’ άνδρας.
Τως μεν Πενθεσίλειαν έλθεμεν ούν έρέουσιν.
30
Τοι δ' υπό δώρων Εκτορέων έρέουσιν ιούσαν .
Πυθομένην μόρον Έκτορος άψ εθέλειν υποείκειν.
Τήνδ ' ο γέρων Πρίαμος κατέρυξεν ενί δώρους,
Πολλους άνδρας έχουσαν από Σκυθέων κλυτοτόξων,
Πεζους
Καπων εκφοιτώσα να χωρις των verbi fyllabam produxit,
ανδρών. Tzetza Malalam ad juftam verſus menfuram
ante oculos habuiffe vide. aliquid defiderari apparet .
tur. p. 159. πολύ πλήθος Αμα- Videfis, an ille fcripferit :
ζόνωνκαι ανδρών γενναίων. Τήνδ' ο γέρων Πρίαμος κατέρυξ
taf15.επιήλυθε Τροίης.
fe corrigendu m οτ For . ερεκύδεσιδώροις. Ηomer. IA
επή. 265. θεών έρικύδεα δώρα. Facit
huc Cedrenus p . 128. Β .
λυθε Τροίην. γνούσω δε κατά τον "Εκτορα υπο
16. αυξήσασα. Male apogr . στρέφειν έπειράτο. Πάρις δε ταύ
αέξασα. Deinde metro ruen. την πολλα χρυσά μεϊναι πεί
ti fuccurri , fcribens τε γά- θει. et Dictys IV. 2. Quae
μοισι pro και.. (Pentheſilea ) poſtquam He.
&torem int rimtum cognovit,
17. απαίσιον. Εx Herodo- perculla morte ejus domumrt
to IV. 117. p.332. Oi yopen gredi cupiens, ad poftremum
εται παρθένος ουδεμία , πριν αν multo auro atque argento il
των πολεμίων άνδρα αποκτείνη. letta , ibidem opporiri decre.
Idem dicit Nicolaus Dama. verat. Priamum Amazonas
ſcenus in Stobaei Flor. in auxilium vocaffe, Con
XLII . p . 292. ftantinus quoque refert Ma.
19. Πενθεσίλειαν . Tzetza naffes p . 28. Μετακαλείται
ultimaim produxit, ut folet ; Πρίαμος συμμάχους 'Αμαζόνας.
alias pronum eſſet emen
23. πολλούς άνδρας. τούτο
dare : Πενθεσίλειαν επέλθεμεν.
προςτον Κόιντον, εκείνος γαρ κα
θως έφησα πρότερον συν δώδεκα
22. κατέρυξιν . Nifi T. pris μόνον ' Αμαζόσι φησίν επί την
mam et fecundam hujus " Ιλιον παραγίνεσθαι . Schol.
24. σε.
 POSTHOMERIC A. ΤΟΣ

Πεζούς ιππηάς τε αρηϊφίλους τε γυναίκας.

" Ήγαγεν οτραλέως και ενδυκέως φιλέεσκεν. 25

' Αλλ ' ότε δη επέβαινε γυνή κατα Τρώϊον άστυ

Πάντες ομώς [ Τροίης ] εξέχυθεν άλλοθεν άλλος .
Θαύμα γαρ ειλεν άπαντας αρηϊφίλοιο γυναικός ,
Τήνδ ' ο γέρων φιλέεσκεν ενί μεγάροισιν εοίσιν.
Αυταρ έπην πολλοίς ενί ήμασι θυμον έτερψε 30
Ρώσε δε ίππων γούνατα και μένος οί οι έποντο,
Δή τότ ' εθώρηξε λαούς Τρώων τε και αυτής.
“Ιστατο δ' εν μέσσοισιν αλέγκιος άντα θεοίσιν.
Tewice

24. πεζούς. Αpogr. παίζους. 28. θαύμα γάρ. Quintus 1.

Ιdemverf.feq.ήγαγε. Quint. 52. αμφί δε Τρώες Πάντοθεν έσ
Ι. 84. Πρίαμος άγι ' εις ένα δώ- σύμενοι μέγ' εθέμβεον εύτ' έσί.
μετ' άνασσαν Καί μιν προφρονέως δοντο "Αρεος ακαμάτοιο βαθυκνη
τίεν έμπεδον. Ιλ. ΧΧΙΙΙ . 89. μίδα θυγάτρα. Virgilius de
ένθα με δεξάμενος εν δώμασι ίπ- Camilla , ad Penthefileae
ποσα Πηλεύς " Έτρεφεν ενδυκέως. imaginem adumbrata , Ae
neid . VIII.812. Illam oninis
27. ómūs izéxuter är20389 teftis agrisque effuſajuventus
άλλος . Corruptiffimus ver Turbaque mirātur matrum
fus, qui tamen verbo, quod et profpe&tat euntem .
excidit , reftituto ,fatis com .
mode emendari poffe vide 30. πολλοϊς . Valde incli .
tur, fic: Πάντες όμως Τροίας nat animus , ut ολίγοις corri
εξέχυθον άλλοθεν άλλος. Οmnes gam ex Ioanne Mal . p.159.
urbe relicta Penthefileac ob- ιδίον στρα
Ανεθείσα δε μετά του
υiam fati funt. Quintus Ι. του , μεθ' ημέρας ολίγας οπλι
219. νηών εξιχέοντο. ΙΙΙ. Ι2. σαμένη συν τώ πλήθει.
τείχεος εξεχέοντο. Ηerodot. ΙΙΙ.
13. p. 199. δε δε εκχυθέντες - 33. αλίγκιος άντα θεοίσιν.
λέες εκ του τείχεος . Ηanc Quintus I. 19. Πενθεσίλεια
emendationem in textum θεών επιειμένη είδος. Nofter
recipere non dubitavi. homericam gimon expreffit
G 3 Od.
1Ο IOANNIS TZETZA E

Τρωίαδες δ' άρα πάσα εύχετόωντο γυναίκες,

"Εκτορος εσθλου ποινητείραν τήνδε γενέσθαι 35
'Αργείους ολέσασαν επί δίνησε θαλάσσης.
Και νύ κεν εξαπέφηνε τελέσφορον εύγμα γυναικών
Πολλάκι γαρ παρελσεν Αχαιούς κύμασι πόντου.
'Αλλα Κρόνος χαλέπηνεν αάσχετος αγκυλομήτης ,
"Ος υπ ' 'Αχαιών Τροία έμήδετο λυγμον όλεθρον , 40

"Ος και την απόερσεν εν έγχεϊ Αιακίδαο,

Και κρατερήν περ εούσαν , αμαιμακέτην τε γυναίκα.
" Ήτοι γαρ τότε θωρήξασα λεών τε και αυτην
Τροϊάδων πυλέων έξέσσυτο χαίρε δε λαός ,
“ Ως είδον κατά κόσμον επί στίχας οπλίζουσαν. 45
Και γαρ οίστοφόρους παρα δεξιον έρκος έηκεν ,
“ Όπλί .

Od . Β . 5. Βή δ' έμεν εκ θαλα- πάρελσε, συνέκλεισε·έλω το ελεύ

μοιο θεώ εναλίγκιος αντην . νω: ο μέλλων ελάσω και αιολικώς
έλσω. και το γ [L.το γ του αορί
δες.
34. Τρωϊιδες. Αpogr. Τρώα- στου α]έλσε. Ηom. Ιλ.ΧΙ.413.
έλσεν δ' εν μέσσοισι . ΧVΙΙΙ.
35. έσθλού. apogr. έσθού 294. έπι νηυσι θαλάσση τ’ έλ.
et πονητείραν. 'Αγαμέμνος ποι- σαι Αχαιούς. ΧΧΙ. 225. πριν
yáropas legi ap . Euripid. in έλτα κατα άστυ , Primam
Electra v . 23 . fyllabam verbi πάρελσεTze
tzae, literae Ps beneficio ,
36. επί. Αpogr. ενί. producere licuit. - Cete
38. πολλάκι γάρ. Αpogr. vi- rum , Penthefileam multa
tiofe πολλοί γάρ. Lectionis , cum Achivis praelia pu
quam reftitui , veritatem , gnaffe, unde T. didicerit,
Tżetzae fcholion often- equidem ignoro. Quintus
dit : πολλάκι. αντί πολλά- Smyrnaeis quidem eam
κις . έστι δε αιολικής διαλέκτου , prima pugna interfectarm
quod ad hunc verfum per- tradidit.
tinere , nullus dubito , 46. Non aliter atque his
πάρελσεν fcripfi pro παρέλυσεν , veribus Penthefileae acies
fcholiis iterum finceram defcribitur ap. Cedrenum et
lectionem fuppeditantibus. Malalam.
48. Λιν
 POSTHOMERICA .
103
“Οπλίτας δ' εκάτερθε, σιδήρεoν έμμεναι έρκος .
* Ηρξε δε τοξοφόρων ανδρων Πάρις ήδε Λυκάων,
Προς δ'“ Έλενος και Παμμων , Ιππόθούς τε αγώνωρ.
Δηίφοβος δ' οπλίτας άγε Πουλίδαμας, Αγάθων τε, 50
Αίσακος , Αντίφονος , Πολυήτης , προς δ' αρ' αγαυος
Τρωίλος , Λινείας δ' ιππήία τάγματα είχεν.
' Ασπιδες δ' αυ άραρον και έγχεα και τρυφάλεια ,
Αυγή δε σελάγιζε, σιδήρεος έστενε γαία ,
“ Όπλων

48. Λυκάων : ούτος γαμβρός p . 247. Heyn . in Not. Vol.

ήν Πριάμου από ( επι ) Λαοδί- ΙΙ . p . 758. - ' Αντίφονος. Sic
κη θυγατρί. Schol. - Lyca. apud Ηomerum hoc nomen
onis nomen paſſim ap . Ho . formatur 12. 2. 250. in aliis
merum occurrit. Sed is eſt locis idem " Ayrı@ oy ſcribi
filius Priami , non gener. tur. vid. Heyn . ad Apollo
cf. Ιλ. Γ. 333. 1. 8Ι. Αpud dor. p. 762. - Πολυήτης . Cor
Hyginum Fab . XC. inter ruptum nomen. Sufpicari
Priami ex Hecuba filios poflis Πολύμητος, quem inter
non recenſetur; ex pellice Priami filios refert Hygin.
enim natus erat, tefte Apol. F. XC. Sed apud hunc quo
Iodoro III. 12. 5. p . 250. que ſcriptorem ſuſpecta eſt
leftio. Vix dubito, quin ve
49. Πάμεων. vide Dictyn rum fit Πολίτης , quod Horne
11. 43. p . 60. Apollodor. rus offert IX. 32. 250. Tze
ΙΙΙ . 12. 5. p . 249. -- Ιππό tza in prima fyllaba το λ.
9οος . Ιλ. Ω. 25ο .
duplicaſſe putandus eſt.
50. Πουλίδαμας. Αpogr.
cum hic tum in plurimis 53. "Ασπιδες. Ηomer. 1λ. Π.
aliis locis Πολύδαμας ; quod 214. “Ως άραρον κόρυθές τε κα
ubi metrum flagitabat, ασπιδες ομφαλόεσσαν . pro τρυ
emendavi. 'Αγάθων me . φάλεια, apogr. τριφ. vide
moratur ab Hygino f. XC. Εuftath . ad Ιλ.Ε. p. 407. 2.
et Apollod. 1. 1.
54. αυγή δε σελάγιζε . Οp
51. Λισακος. Priami ex pian . Π. K. L. ΙΙΙ. 307. Χροιά
Ariſbe filius, quem in avem δ' αργυφέη σελαγεϊ. Reliqua
mutatum ferunt mythogra. ex Homero duxit Ιλ. Ω. 784..
phi. Apollodor. III. 12. 5. των υπό ποσσί μέγα στοναχίζετο
G 4 γαλα ..
104 IOANNIS TZETZAE

“Όπλων υπ' αράβοις και ίππων καρτερoγoύνων. 55

Η δ' αρ' εν ιππήoισι μετέπρεπε τάγμασι μέσσον

Καλή Πενθεσίλεια , κόρη μεγάθυμος Ότρήρης,
'Αργύρεoν θωρηκα πανάστερον ενδεδυκυία "
Καπί δε της επέκειτο κορυς λιθάδεσσι φαεινή,
Μαρμαίρουσα λύχνησι και αμεθύσοις έρατεινοίς . 6ο
Αυταρ γωρυτοί οσφύ καλοί , φαρέτρη τε ,
Χρύσεα λαμπετόωντα επάρμενα τήδε γυναικί.
Προς δε σάκος βριαρον επέην λαιών κατα χείρα
'Εν -δ' αρ. έην "Αρης και "Έρως και Πενθεσίλεια .
Μάρ

γάλα. Quintus I. 344. μέγα 59. καεί δε της. Si vera eft

δ ' έστενεν άσπετος αία . lectio, tis ad Penthefileam
referri debet. Satis tamen
me55.expedire
υπ ' αράβοις.
potuiΝondum
ex hoc jejune dićtum in ausisizi
κειτο κορυς pro galea ejus ca
loco, quem in mendo cu put opertum erat, et nefcio
bare nemo facile dubitabit .. an graece. Quid ? fi hoc
Fortafie fcribendum : όπλων faltem loco Tzetzam a ma.
9 'ύπ' αράβησε. Ηomer. Ιλ. Β. cula liberaremus, quam li .
465. αυταρ υπό χθων Σμερδα- brariorum ignorantia ei
λέονκονάβιζε ποδών αυτών τε και adfpergere potuit. Scripfe
ίππων. - Pro και ίππων apogr. rim equidem : Κρασί δε της
και ίππων. επέκειτο. Quintus I. 149. αμ .
58. Multo eft accommo φι δε κρατι Θήκε κορυν. Ηomer .
datior ad Amazonum mo- Ιλ. Τ . 38ο. περί δε τρυφάλειας
rem Penthefileae habitus αείρας Κρατί θέτo βριαρών, ήδ '
in celebrata illa Polygnoti αστηρ ως επέλα μπε.
tabula ap. Pagſan . X. 31. p.
875. τόδε σχήμα έστι τη Πεν- 6ο . άμεθύσοις . Graviter h.
θεσιλεία παρθένος τόξον έχουσα 1. in metrum peccavit in
τοϊς σκυθικοϊς εμφερές και παρ- cautus Grammaticus , cum
διαλέως δέρμα επί των ώμων. verbo , quod jonicus a mi.
θωρηκα πανάστερον . Ηomer . nori eft , pro choriambo
Ιλ. Π . 133. θωρηκα περί στή- uteretur. Quam rei metri.
θεσσιν εδυνε Ποικίλον αστερόεντα. cae ignorantiam nifiinTze
tza
 POSTHOMERICA . :
105
Μάρνατο δ' αύτε"Έρως δ'Αρης περί τηςδε γυναικός, 65
Και γραπτοί περ εόντες ζώοις δ' αύτε είκτην..
Ήτοι γας μεν "Έρως κούρης φάτο είναι εείο ,
'Αρης δ' αυ ετέρωθε " μέση δ' επείστατο κούρη,
Κάλλεϊ και έντεσσι διακριδών αστράπτουσα.
Της δ' αρ'"Έρως κόρυν αρπάζων φιλέεσκεν οπωπην,
'Αρης δ' αυ ετέρωθεν. εκύνει κράτα πυκόζων.
Τοίη οι επέην άσπις λαιών κατα χείρα ,
Δεξιτερή δ' έχε φάσγανον είκελον αστεροπησιν:
“Εζετο δ ' εν ίππω κυανόχρoϊ αγκυλοδείρω
Του δ' από χαιτάων κυανόχρoος είδετο αίγλη. 75
“ Ος κούρην φορέων ευειδέα καρτερόθυμον,
Κυδιόων αφρίασκεν , απ ' όμμασι πύρ αμαρύσσων,
Ουδε πατεϊν έθέλεσκεν επί χθονι ατραπτητον ,
'Αλλ'
tza noftro fummam fuiffe • κυανόκροος ίκετο αίγλη. Ιλ. Β.
ex plurimis exeimplis con. 458. αίγλη παμφανόωσα δι' αι .
ſtaret, pronum eflet emen- θέρος ουρανόν Γκε. Ιλ. Σ. 214.
dare : μαρμαίρουσαλύχνης ερα- ως απ''Αχιλλήoς κεφάλης σέβας
τεινοίς ήδ ' άμεθύσοις. - Seg . αιθέρ' έκανε. Ιλ. Λ. 466. αμφί
verfu primam in φαρέτρη μ' Οδυσσήoς ταλασίφρονος ίκετ '
produxit, ne quid excidiffe αυτη ..
putes . 77. απ ' όμμασι. Ηomer.
67. κουρην. apogr. κόρην. Hymn. in Mercur. 278. «
Seg. v. ετέρωθεν. αρ' έφη και πυκνόν από βλεφά
ρων αμαρύσσων. Εx corrupta
73. έχι repofui pro έσχι, leξtione ejusdem Hymni
et είκελον pro ίκελον , quod Tzetza fuum πύρ αμαρύσσων
primam corripit. Homer. duxiffe videtur. Ibi enim
Ιλ. Π . ΙΙ.
ν. 415. olim legebatur : τό
74. ίζετο . Quintus I. 165. τε δή κρατος 'Aργειφόντης χώρος
ίζετο δ' ίππω καλά τ' ωκυτάτη υποβλήδην εσκέψατοπύραμαρύσ
τε . Reete vero Martinus
emendavit : πύκν' αμαρύσσων.
75. εϊδετο αίγλη. Νum fcri . 78. επί χθονι ατρακτητών.
bendum : τούδ ' από χαιτάων Ηaec eft corrupta apogra
G 5 phi
1ο6 IOANNIS TZET ZA E

Αλλ' ως επ' αιθερίην έβιάζετο οίμον ορούειν.

Χαίρε δε Τρώϊος έσμός ταύτην είσορόωντες 80
"Αργείοι δε φίλον κής παχνώθησαν ιδόντες.
Τριχθα δε κόσμηθεν και ουκ εθέλοντες ανάγκη.
Ήτοι μεν γαρ] Μενέλαος , Τεύκρος , Μηριόνης τε ,
Συν τοις και 'Aρκεισιώδεω πάϊς αγκυλόβουλος.
EvS'

phi lectio, quam mutare re. fus eft ab hoc ejusdem ver
ligio fuit. Vix tamen dubi. bi uſus, quum equi dicun
to, corrigendum effe : tur βιάζεσθαι , ότι τον τράχη
ουδέ πατεϊν έθέλεσκεν επιχθο- λον παραφέρουσιν και πυκνα δια
νιον άτραπητόν. σείουσιν , it Pollucis verbis
Seniitam terreſtrem , cui feq. utar I. 219 .
verfu opponitur oιμος αιθε- , 81. de poſt 'Apyriwr inſe
είη. Vide de voce ατραπητός rui, ne verſus corrueret.
Εuftath . Ιλ. Ρ. pag. 170. 4.
Seq. verf. εθέλοντες pro
Comparandus Rhianus in 3θέλοντος ,
Epigr. I. ( Anal . V. P.T.I.
p . 479.) . δέ τιν' ατραπητόν τε 83. pag, quod uncis in
κμαίρεται ολυμπόνδε. Verbum clufi , delendum videtur .
ατραπητόν printam habet an
cipitem - Seq . verfu rette 84. ' Aρκεισιάδεω. Αpogr.
emendavi οίμον pro οίμην , 'Αρκεσίδεω. Νihil mea emen
quae apographi eſt lectio . datione certius . Homer.Od.
Alpheus Mityl. Epigr . VII. Ω. 269. αυταρ έφασαε Λαέρτην
Αnaηl. V. Ρ .ςΤ . Ι. p. 742. οςου- 'Αρκεσιάδην πατέρ ' έμμεeναι αυ
ρανί δ' ομο έτ' έστ' άβατ . του, lid em fer duc es
Antiphilus Epigr . XV. T. Penthefileae exercitui op
ΙΙ . p.173. και ζωής οίμον έλα ponuntur ap . Dietyn I. 3.
Oporata . Diodor . Epigr . IX. Contra quos a noftris ita oc
1.ΙΙ. p. 187. ολοήν οίκον έβης curfum , ut fagittariis Micne
Aidov. vide Tzetzam ad Ly. laus atque Ulyſſes et cum Teu
cophr. pag. 3. - έβιάζετο. cro Meriones , peditibus Aja
Omnibus viribus ad altiora ces duo , Agamemnon et Tie
tetendit. Lucian . Hermotim . polemus et cum Ialmeno Aſca.
3. Τom . Ι. p . 742. άρτι προ- Ιαμίius opponerentur ; in egisi
βαίνειν βιαζόμενον . cf. Dorville tes ab Achille et reliquis du
ad Chariton. 1. XI. Diver- cibus pugnaretur .
85
 POSTHOMERICA . 107

Ένθ ' άρα πάντ' έχεσκον δίστοφόρων αιζώων. 85

Αίας δ' αύτ' εκόρυσσεν λαους ασπιδιώτας,
Νέστωρ τ ' 'Ιδομενεύς και Ιάλμενος ήδ' Αγαμέμνων.
“Ιππηας δε Μενεσθευς Αιακιδαο βίη τε,
Τυδείδης δε και άλλοι επίδμονες ιπποσυναών.
Τως δ' άρα κοσμηθέντες έπυκνώσαντο φαλάγγας 90
Εν έναρησάμενοι την δ' ου κατέσχεθον έμπης.
Τα μεν γαρ νεοτευχέες αδμητές τε εόντες,
“Ιπποις
..
85. πάντ' έχεσκον. Νihil fin . σχόντος Αθήνας , ούτος ο Μεγε
ceri in hujus verfus capite. , σθεύς εξ Αιγυπτίου πολύν στον
Neque ita habet, quo re αγάγων εις Αθήνας , τον βασιλέα
ferri pofit , neque πάντα [ L. την βασιλείαν ] και αυτήν
commodam interpretatio... έλαβεν. ( Hunc mythum un
nem admittit. Gravius ul- de T. acceperit , incomper
cus latere videtur , quam tum habeo . Ceteruin de
quod facili negotio fanari Meneſtheo vide Plutarch .
poffit. Fortafie emendan- in Thef . c.35 . Τ . Ι. p. 37.
dum : ed. Tub.) 'Ην δε πάντων αν
Οδ ' άρα τάγματ ’ άγεσθον : 9ρώπων ιππικώτατος . (Ηoc ex
διστοφόρων αιζώων. Homero Ιλ. Β. 553. Το δ '
Ad quam emendationem ούπω τις ομοίος επιχθονίων γένετο .
firmandam faciunt ea, quae ανήρ Κοσμήσαι ίππους τι τα α
ad ν. praecedentem ex Di. νέρας ασπιδιώτες.)
. Εty laudavi... Farma άγε 9. έναρηραμενοι. Debetur
OXOY et alibi occurrit: et
haec lectio cl. Tychſenio,
apud Apollon. Rhod. I.
549. qui ad marginem apogra
phi fui fic emendaverat.
86. εκόρυσσεν. Αpogr. έκο Textus έναρησάμενοι exhibe
ρυσσε. bat.
87. In fcholiis ad hunc 92. Tα , Apogr.ση.Εmen
verfum Tzetza fcripfit dationem , quam contextus
haec : 'O Mrvec fe's ovos vios flagitabat, in textum reci.
ήν Πολυξένης και Ετεώ. [ L. Πε- pere non dubitavi. Achi- ,
Trò ex Homer. 14. B. 552. ] vi , quamvis bene conglo
Λοιμού [ L. λιμού ] δε κατα- bati, Amazonum tamen im.
petun
108 IOANNIS TZETZ AE

“Ιπποις καρτερογούνασα έζόμεναι μεγάλοισιν,

Προς δέ γε Πενθεσίλειαν , έήν βασίλειαν, ορώντες ,
Ευσθενέως ελάουσαν επί στόμα και στίχας άνδρων , 95
'Αργείους πολυτειρέας εν δεκάτω ενιαυτώ,
'Αργαλέη ιαχή και ιππείη εν έρωή,
Δουρατέη τε πυκνώσει και βελέησι χαλάζι
* Ωσαν και από δε λόχους κέρσων , από 9 ίππεον ίλην .
Και τότε τους έδειξεν ασχετα Πενθεσίλεια , του
Και όσοι οι εφέποντο γυναίκες ήδε και άνδρες.
Πάν δ ' άρα νεκρών έπλησθεν τότε Τρωϊον ούδας.
Τίς δ' άρα γλώσσ' ερέησιν , όσοι τότε πέσον 'Αχαιών .
“ Ως δ' οπότ ' is ανέμοιο εριβρεμετου βορέαο
Εμπνεύσας αδόκητα εφέσπερα , χείματος ώρα, 105
Πήγνυσιν ύδατα λευκά και εις χίονα μεταβάλλει,
Πάντη δ' ένθα και ένθ' επύκασσες γαίαν άπασαν.
Ως τότε Πενθεσίλεια γυνή , έπάελπτα φανείσα,
“Ορμήν ψύξεν Αχαιών , έσβεσεν δ' ένδοθι θυμόν.
Στρώσε δε παν πεδίον νεκρών, μερόπων τε και ίππων. Στο
Τους δέ γε νυξ εσάωσε Ποσειδώνος τ ' επαρωγή
Η

pétumfuftinere non poterant. το2. Αpogr . όσοι et verf .

Illae enim etc. feg. έπλησι.
το5 . εφέσπερα, χείματος ώρα.
95. εύσθενέως . Sic dedi-. Nottu, hieme ingruente. Ma
mus ex conjectura Tychfe- le apogr. εφ' ώσπερα, χείμα
nii, pro ελισθενέως. Perpetua τoς ώρα . ν . 107. apogr .
librariorum aberratio in
ένα επίκασσεν.
fyllabis εν et ελι, - στόμα ,
prima acies. Euſtath. ad III . Tous dé ge. In Mfco.
Ιλ. pag . 469. 4ο. στόμα καθ ' eft: τους δέ τι etpaulo poft Πο
" Ομηρον ο τόπος των προμάχων. σειδονος επάρωγοι, Utrumque
me recte emendafle ſpero.
99. Inferui 3 poft από . Ηomerum ante oculos ha.
buit
 POSTHOMERICA .
109
Η δε παρα Τρώεσσιν αφίκετο, χάρμα κίουσα,
Πολλους 'Αργείων φορέουσα και έντεα νεκρών.
“ Ως δ' άρα τους έδειξεν επί τρίσιν ήμασι κούρη,
Νυκτί σκυζομένους ποτί ρηγμίνεσσι θαλάσσης. 115
'Αλλ ' ότε Νυξ σκοτόεσσα τετάρτου ήματος ήεν,
Είδε δε εν λεχέεσσιν , αγαλλομένη περί νίκης,
Αύριον οίομένη Αργείους παμπαν όλέσσαι.
Δή τότ' άρα Πριάμω και αυτή Πενθεσιλεία
“ Ηρη όνειρον έηκεν ατερπέα δακρυόεντα, 120

Πότμον έπεσσύμενον μεγαθύμου Πενθεσιλείης.

Ήτοι γαρ Πριάμω ζώειν δοκέεσκεν ε9' “Έκτωρ,
Κούρης δ' είδος έχων και αρήίος , ως πάρος , ήεν .
Χαίρε
buit Ιλ. Ι. 78. Νυξ δ' ήδ' ή δι- tandum , quum textus le
αρραίσει στρατόν ήε σαώσει. etio Tzetzae ingenio pror
fus accommodata ſit.
112. ήδε παρά. Αpogr. ηδε
τεπαρά. Εquidem vocularm 117. σερί νίκης . Sic fcri .
Ti'e textu circumfcripfi.- bendum . In Cod. περί νίκη.
χάρμα κίoυσα . Si vera eft le
ctio, T. Pentheſileam , qua 121 . Πότμον έπεσσύμενον.
viſa Trojanorum animi lae- Haec, quo referam , non ha
titia imbuebantur, χάρμα beo. A verbo όνειρον certe non
vocavit . Scabra tamen ora. pendent. Pro έπεσσύμενον ver
tiο κίονσα - αφίκετο. Τautolo- bum defidero, indicandi five
gia , in meliori ſcriptore pra dici ndi fignificationem
minime ferenda, tolli pof. habens. Quod dum reperia
fet , fi fcriberes : χάρμα φέ. tur,legam: πότμου έπεσσομέ
ρουσα . you. Quum jam fatum Penthe
fileae capiti impenderet, luno
ΙΙ5. ποτί h. πρός. Αpogr. ipfi et Priamo Jomnium mi
ποτέ.
fit
116. σκοτόισσα . Imperitus 123. έχων in apogr . ancis
librarius σποτοέσσα , Pro inclufum reperi . Verba in
δεν olim ήλθεν fcribendum h. v. ita diftinxi, ut fer
putabam. Nihil tamen mu.. ri poffet lectio iwwy, quam
tamen
IIO IOANNIS TZETZ A E

Χαίρε δε Πρίαμος και άλλων έθνεα Τρώων.

Τόνδ' άρα Πηλείδης κατέκτονεν ήυτε πρόσθεν. 125
Πενθεσιλείη δ' αύτε εείσατο τοίος όνειρος:
Μητέρα της δοκέεσκεν οραν, μεγάθυμον 'Οτρήρων,
Αιζηώ μάλα καλώ τήνδε δοκούσαν έπεσθαι,
Νυμφίω ήυκόμα κάλλει χαρίτεσσιν ομοίω.
Ηδ' εθέλεσκεν έπεσθαι " ανήρ δέ τις άγριος άλλος 130
Πίσση εειδόμενος χροίην , δεινός τε μέγας τε ,
Κρατα φέρων εκατόν , παγχάλκεον έγχος αείρων,
“Ιππω έφεζόμενος παναμείλιχα φυσιόωντι,
“Αρπάσας πρoβέβηκε βερεθριόωσι μελάθροις.
Tοία τοϊσι φανει επινύκτερα φάσματ’ ονείρων. 135
Είτ' άν δ' ωκεανού απο έσσυτο Ηριγένεια ,
Δίφρω έφεζομένη, τήνδ ' ωκέες εύρυον ίπποι,
Λάμπος και Φαέθων , ού οι ζύγιοι τελέθουσιν ,
Πήγα

tamet cum έχειν haud invi. ήέρθησαν αμείλιχα φυσιόωντες.

tus commutaverim . Virum , quem Pentheſilea
per quietem confpexerat,
124. Πρίαμος mediam con Orcum fuifle , ex fcholiis
ftanter corripit , quod vel Grammatici mei diſco com.
pueris notum ; Tzetza ve . menta fua fic interpretan
ro, metricarum legum five tis : ίπποις τον " Αθην πλάττου
impatiens ſive ignarus, eam σιν εφιζάνειν , ότι ουδέν των φθαρ
producere aufus eft. Fieri
των τούτων ( L. τούτον ) εκπέ
tanmen poteft, ut fcripferit : φευγε , πάντα δε καταλαμβάνει.
Χάρι δε κα Πρίαμος και α. ε. τ.
135. φάνη. apogr. φάνει.
126. ήυκόμα. Αpogr . ευκό 138. Ηomer. Ιλ . Ψ. 245.
μω. Deinde fcribendum χα Λάμπον κα Φαέθον9 ' ο Ηώ πώ
ρίτισσί 9 ' ομοίω . λοι άγονσιν. Duobus his
133. παναμείλιχα. Sic equi- equis Pegafum, cum Belle
deim. Apogr . παναμειλίχο. rophonte excuffo libereva
Oppian. Π. K. 1.262. ύψι μάλ' , garetur , adjunctum fuiffe,
tor auc
 POSTHOMERICA. III

Πήγασος αύτε νεώνητος παρήγορος ήεν .

Alicia
Και τότε δη κούρη θωρήσσατο Πενθεσίλει α. 140
Τήσδε κορυσσαμένης από κρατός κάππεσι πήληξ,
Συν δ ' ίππος χρεμέτισι πανείκελος μυρομένοισιν.
Ταύτα κορυσσαμένη οι εφαίνετο σήματα λυγρά.
Εύτε δε 'Αργείοισιν εείσατο άντα μάχεσθαι,
Αλετός εν νεφέεσσι πέλειαν τίλλε μεμαρπως, 145
Ως 'Αχιλεύς την μέλλε δαΐζεμεν οξέι μακρώ.
" Ήτοι γαρ πολέμοιο συνεστώτος κρατεροϊο ,
"Εμπεσεν 'Αργείοισι παρα Ξανθοιο δέεθρα.
Τηδε γυναίκες έποντο άρήίοι αγκυλότοξοι .
Βάλλουσα, βελέεσσι πολυς δ' επέην αλαλητός. 15ο
“ Η γαρ επ ' άνδρας έλα τoυχήτορας ασπιδιώτας,
Ιππηας

au &tor eft Afclepiades ap . ptorem cum nugatore meo

Schol. Homeri Iλ.Ζ. 155 . Componere fas eft , D.
vide etiam Tzetzam adLy- . D. D. Τ . Ι. p. 273. Ganyme
Τ.Ι.
cophr. v. 17. p. 3. ( et quae den νεώνητον οινόχοον appellat..
hinc emendanda eſt, Eudo.
ciam p . 89. ) Οι δε νέοι τω Πη 143. εφαίνετο. Αpogr. εφέ .
νετο .
γώσω επιχoυμένην αυτήν εισάγου
σι μυθικωτερώς . Ηinc appa- 144. do poft cure metri
ret , recte a me emenda- caufa inferui .
tam effe fcripturam apogra
145. Αετός. Quintus Ι .
phi, quod γεόκτητον exhibet. 197. τω δ ' αιετος οξύ κεκληγως
Nullum dubitandi locum " Ήδη αποπνείουσαν έχων ονύχεσαι
relinquitipfius Auctoris ad πίλειαν. - Seq. ν . οξέι μακρώ
hunc verſum ſcholion : sú. haftain indicavit. Haec vox
γιοι: ενταύθα απλώς οι συνεζευ- haud fcio an Quinto refti
γμένοι " παίζων δε ενταύθα γέγρα .
tuenda fit XI. 268. εύχετο
φα. "Ομηρος γαρίππους ημέρας δυσμενέας υπ' όξti πάντας ολίσ
Λάμπόν και Φαέθοντα λέγει· οι σαι . Vulgo άξει .
δε νεώτεροι Πήγασον . Διά τούτο
άσειζόμενος είπον νεώνητο , τον 151. επ' άνδρας έλα. Sic
Πήγασον . Sic fere Lucia- emendandam putavi corru
pus, fi egregium hunc feri. ptatn Codicis lectionem in'
άνδρας
 112 IOANNIS TZETZA E

Ιππήας δε παρέδραμεν έγχεσι κύδος έχοντας.

Και τοι μεν μάρναντο συν ηγεμόνεσσιν εοίσιν.
“Η δε γυναιξί καθιππεύσαι εθέλεσκεν Αχαιούς,
“ Ως κεν αποκτείνειε μέσον περί πάντας ελούσα. 155
Και νυ και πάντα τέλεσσεν · όσα Φρεσίν έλπετο ησιν ·
Ένθεν γαρ Αινείας είχεν ίππιον Ίλην.
Δηίφοβος δ' ετέρωθεν λαον ασπιδιώτην.
Συν δε Πάρις κλονέεσκεν δίστοφόροις αιζηοϊς.
16ο
Ο ; δε και ουκ εθέλοντες υπερθύμως εμάχοντο
'Αργείοι Τρώεσσι παλαμναίη γαρ ανάγκη
"Ανδρων δ' έφθίμων κεφαλαι ποτέοντ' επί γαύη,
Πολλών μεν Δαναών ιδε κα Τρώων μεγαθύμων.
“Η δε γυναίκας έχουσα αρηϊφίλους ελάασκεν ,
“ Ως κεν ενικλείσειε , μέσω δ' ενί πάντας ολέσση. 165
'Αλλ' 'Αχιλευς έφράσσατο , κείνης δ' έσβεσεν ορμήν
Ως γάρ μιν ελάουσαν επερχομένην τ ' ενόησεν,
Έστη ελιχθείς εν πυμάτοισι λόχοις από πρώτων,
Βαιοις

άνδρας εά. Ελάν five ελαύνειν 163. έδε και. Αpogr . ηδέ κι .
frequenter neutra poteſtate 165. μέσω δ ' ενι. ° Malim
21ccipitur. Dion. Hal. A. R. μέσω τ' ενί.
1. p . 14. επί μηκιστών της ευτυ- τ66. έσβεσεν ορμήν. Ηomer.
χίας ήλασαν. Νofter v. Ι67. Ιλ. Π. 621. πάντων ανθρώπων
ως γάρ μιν ελάουσαν επερχομένην σβέσσαι
σ' ένόησαν.
μένος. Seq. verf. τ'
poft επερχομένην inferendum
154. Apogr. yuvasziv. Pen . curavi.
thefilea cum mulierum ſuarun τ68. έστη ελιχθείς. Αd hunc
caterva impetum in Achivos verſum T. in ſcholiis anim
fecit, ut illos, ex utraque par- advertit haec : Ket' Atl..
te incluſos, caederet. μον [ L. Λιλίανον ] και Αερία
156. τέλεσσεν fcripfi et όσον νον εξελιγμοι τρείς . Μακεδών το
pro τέλεσεν et ώσσα. αλλάξαι οπισθοπρόσωπος Λακων
158. Ne quid excidiffe το απο ανατολών εις δυσμών με .
putes , T. voce λαόν pro' ταστραφήναι . Χορείος δ και Πέρ
ondaeo ufus eft. 1 σής, το τους έμπροσθεν όπισθεν
επι
 POSTHOMERICA ,
113
Βαιοϊς συν ιππεύσιν αρηρόσιν εν σακέεσσιν,
" Ήλασεν αντιβίως κατενάντιον απροτιόπτως. 179
Και δα προεξελάων τοξαζομένην βασίλειαν,
Δεξιτερης κατά πλευραν δόχμιον ούτασι δουρί.
Αίψα δ' αφ' ίππου κάππεσεν εισέτι δ ' έμπνείεσκεν.
Και την μεν λίπεν αύθι , επ' άλλας δ' ώχετο κούρας,
Τα δα μιν ιππήες έποντο καρτερόθυμοι. 175

" Ενθ' ήτοι πέσεν Ιπποθόη και Αντιάνειρα ,

Τοξοφόνη δ ' επί τοϊσι θάνεν κα Τοξοάνασσα ,
Καλή Γωρυτόεσσα και Ιοδόκη , Φαρέτρη τε ,
'Ανδρώ, Ιοξεία, Οίστροφή , ' Ανδροδαίξα.
Προς ταϊς 'Ασπιδοχώρμη * * και Εγχεσίμαργος , 18ο
Κνήμης και Θωρήκη , Χαλκάος , Ευρυλόφη τε,
Εκάτη , 'Αγχιμάχη τε και 'Ανδρομάχη βασίλεια .
Τα μίν 'Αμαζονίδων κούραι πέσον έξοχαι άλλων ,
“ Ηγέ

επιστρέφειν, ου μην αντιπροσώ- quod in Cod. legitur τα .

πως , ως όπισθεν φανέντων των In verbo έποντο , etfi illud
εχθρών. Ούτος δε και ελιγμός, metro adverfetur , haud fa
ον 'Αχιλλεύς εποιήσατο Μακεδών cile tamen aliquid mutan- ,
εστί. - ιν apogr. ένι, et προτών dum fufpicabuntur ii , qui
pro πρώτων. meminerint , Tzetzam in
169. βαιοϊς συν ιππεύσιν, ejusmodi verbis literarm π
cum paucis equitibus. Eodem duplicare folere.
fenfu hanc vocem uſurpat
177. θάνεν . Αpogr.
Sophocl . in Oedip . Tyr. Amazonum θάνε . -
, quae fequun
6ο . πότερον εχώρει βαιος, h. tur, nomina a fe prolubitu
paucis comitantibus. inneŪowy ficta efle, T. in fcholio ad
fcripfi pro ιππεύσι δ '. h.v. profitetur.
173. αφ'. Αpogr. αμφ' et Ι8ο. Φρος ταϊς. apogr. της.
έμπνέεσκεν .
Ρoft 'Ασπιδοκάρμη nomen ali
175. Jay Tzetzae refti- quod excidiffe videtur. Σ
tuere non dubitavi, pro eo
Η 184 .
114 IOANNIS TZETZA E
1

Ηγέμονες , βασίλειας' πληθύς δ ' άσπετος ήεν.

Τρώες δ' ως oύν είδον 'Αμαζονίδων βασίλειας 185
Χερσίν υπ' Αργείων δαιζόμεγας μεγαθύμων,
Ουκέτι θυμον έχεσκον ενί μελ εσσιν εοϊ ιν,
'Αλλ' ίππων έν γούνασι καρπαλίμοις τε πόδεσσι
Φεύγον ' άλλη άλλος , τοι δε δίωκον επισθεν
'Αργείοι μεγάθυμοι: βαινον δ' εν νεκυεσσιν. 190
" Έισοκεν άλλους μεν συνέελσαν τείχεϊ Τρώων,
Τους δέ τοι έξω τείχεος είλον ζωγρε ησιν.
Δάσσατο δ' αύτε έκαστος 'Αμάζοντας ήδε και αυτών.
Αυταρ έπεί τετέλεστο μάχη πολέμοιο δαφοινού ,
Λύτις υποστρεφθέντες Πενθεσίλειαν εώρων. 195
“ Η δ' έτι ασπαιρεσκεν ενί θανάτοιο φορησιν ,
Μαρ

184. πληθύς δ' άσπετος ήεν. Putabam : ήδε και αυτούς, h.

προς τον Κόιντοναποτεινόμενος και Trojanos .. Durum tamen
δεικνύς ότι ου δώδεκα ήσαν cf. hoc et vix ferendum . Sen.
Quint. Ι. 33.) αλλα πολλα. Γum optimum efficies , fi
Tzetzae funt verba in fcho- fcripferis : ήδε ηα άνδρας. Scy
liis . Pentheſileae una thas , qui Amazonis jicuti
cam Amazonibus fuis ab erant, et Trojanos.
Achille interfectae , more 194. Sequitur Achillis
tem , poft Aretinum omnes, de Penthefilea luctus, ejus.
qui de his rebus inemoriae dem cum Therſite rixa , et
prodiderunt , poetae atque Therſitae mors. , Haec
hiftorici celebrant .. omnia Aretinus , quem
- 188. καρπαλίμοις τι πόδισσι. in hac carminis parte jam
Ex conjectura dedi. Cod. faepe laudavi , in Ae.
καρπαλίμως περί πόδεσσι. thiopide eodem ordine per.
ſequutus erat . Excerpt.
193. ήδε και αυτών. Ηanc Procli p. 33. 'Αχιλλεύς Θερσί
Codicis ſcripturam , quam την αναιρεϊ, λοιδορηθείς προς -
vis , fi quid judicare pof- του και ονειδισθείς τον επί τη
fum , vitioſam , textu tamen θεσιλεία λεγόμενον έρωτα και
movere non auſus fum . εκ τούτου στάσις γίγνετε τοις
Α , ωρίς
 1

POSTHOMERICA ,
is
Μαρμαίρεσκε δε κάλλεϊ ύστατα φυσιόωσα.
Ουδ' έτι μαστον έφαινε , κόρη γαρ έην έτι αδμής.
Μύρετο δ' Αιακίδης και ελίσσετο παντας εταίρους,
Τύμβον όπως τεύξαντες επικτερίωσι γυναίκα 200

Σήμα δε πρώτον Θερσίτου γένετο ηέπες αυτής.

"Ήτοι γαρ Πηλείδης μύρετο , ώς έπεώκει,
“ Ήβην , ήνορέην τε και έξοχα κάλλεα κούρης.
Θερσίτης δ' ετέρωθε λέγ αίσχεα είνεκα τήσδε.
Τόνδ ' Αχιλευς κροτάφοισι βαλων εξείλετο θυμόν. 2ος
Kai
'Αχαιούς περί του Θερσίτου φόνου. tatis fabulis narrationis di
vide Quintum I. 669. fqq. verfitatem miremur.
Scholia in Lycophr . v.999 .
Eudociam περί Θερσίτου . ύβρεις, Heftych
204. . Honerονείδη,
λέγ' αιτχεν. . Ιλ.
Quintum in hac fabula te.
ftem adducit Scholiaſt. ad Β. 222. οξέα κεκληγως λέγ ' ονεί .
Hom. Ιλ.Β. 219. Ηujus fa dex. in ſcholiis ad Sopho .
bulae fundo Chaerephon clis Phil. 445. ' Theritas.
Penthelileam non v'rb's
fuperftruxit . Tragoediasm , tantum , fed etiam facris
'Αχιλλεύς Θερσίκτονος infcri contumeliofis affeciffe di
ptam..
citur.
198. έτι αδμής. Αpogr. έτ'
aduns. 205. κροτάφοισι βαλων, tem
pora ei perculit Achilles. Tia
199. μύρετο Πενθεσίλεια haec verba accipienda furt,
αφιεϊσα την ψυχήν και Αχιλλεύς fi vera eft lectio . Verin
ανέχων αυτήν confρίcieban- Tzetza, nifi me omnia fal
tur in tabula Panaenii ap . lunt, fua manu fcriptum re
Paufan . V.II. p. 402 . liquerat:
200. Sophocles in Phi. τον δ ' 'Αχιλεύς γρονθοισι βα
loct. v. 445. quod fuo λων.
confilio accommodatiſſi. Ioannes Diaconus ad He.
mum videbat ſequutn “ , fiodi Scut. 302. Κονδυλίζοντες
quum Neoptolemus , Scyra
relicta , Trojam proficifce-
αλλήλους ήγουν emendationi
τω χρόνω βάλ.
λοντες . De s
retur, Therfitem adhuc in. noftrae veritate vix dubita.
ter vivos fuiſſe ait. Neque ri finit Grammaticorum
fane eft, quod in tam decan. auctoritas, quiin hac fabula
Η 2 enar
Η !
16 IOANNIS TZETZAE

Και τότε δη Τυδείδης , Θερσίται χολωθείς,

Ρίψε ποτί Σκάμανδρον 'Αμάζονα Πενθεσίλειαν.
"Έθαδε την λίπε θυμός ενί ροβίοισι Σκαμάνδρου.
Ουδ' άρα Τρυφιoδώρω εφανδάνει οία και άλλοις,
Eccy.

enarranda eodem verbouti argutias vide, fi tanti eft,

folent. Prodeat ipſe Tze. ap. Euſtathium ad IX . B. p.
tza, locupletiflimus in ſua 154.43. Majorem itaque re
caufa teftis , qui in Com. decoris rationem habre
ment. ad Lycophr. v.999 . putabant cyclici , fi Dio .
fic fcribit : ο δε Αχιλεύς ορ- medem , Therfitae caufan
γισθείς άνεϊλιν αυτών, κατά τού- fufcipientem , fingerent .
τον μεν πλήξας δόρατι , κατ' Nofter Malalam fibi prae
εμε δε κονδύλη ήτοι γρον- euntem habuit p . 161.
9. Schol. Homer. . B.
219. εφ' οργισθείς ο ήρως 207. Apud Aretinum1.c.
χρόνθω παίσας αυτόν αναιρεϊ. Trojani Penthefileae jufta
Schol. καιSop feciffe dicu
, die
did op-
h . 1: 1.κονδύλω óg ntur . — 'I. in
γισθείς Αχιλλεύς αυ-
fcholio ad h . ν . Ούτως υπ '
τον ανείλι. Vocem γρονθος in 'Αχιλλέως ανηρέθη η Πενθεσίλεια
γulgari tantum Graeculo. Τα εγράφη αυτή
rum fermone ufurpatam Στάσω σε σπεύδοντα δυρύσσια
efle, docet Euſtathius 1a, 4. Πενθεσίλεια
Αίπυν έσαθρείς συμβον 'Αμα
p . 1444. 4.
ζoνίδων [ βασιλείας ] .
2ο6. Τυδείδης . Διομήδους 'Επί Θερσίτου επιγραφή ου φέρει
( Cod . Διομήδης ) θείος ήν και τα : έστω δε τόδ .:
Θερσίτης . Πορθέως γαρ παίδες Γλώσσαν τύμβος όδι μαλ ' επ.
" Αγριος , Μέλας και ονευς. 'Α. έσβολον αίσχος ερύκει,
γρίου παίς και Θερσίτης. Οινέως δε Θερσίτην κατέχωνή είνεκ ' έπ
Tιδευς ο Διομήδους πατήρ.(Cod. έσβολίης .
Οίνεως τω ο Διομηδης) . Schol .
ad h . y . Diomeden Ther. 208. ένθασε . Αpogr. ένθ « .
sitae ultorem conftituerunt
ii , qui Homerum reprehen. 209. Τρυφεοδώρω: Tryphi
debant, quod Tydei filium odorus v.37 .
injurias Therfitae, fratris μελίη δε ε μούνος απο
στας
filii, ab Ulyfie illatas , tam
aequo animo ferentem ex- ! Και κτάνε και σύλησε και
bibuerit. Iftorum hominum έκτιρέιξιν 'Αχιλλεύς.
211,
 POSTHOMERICA . 117

Ξανθου επί ρείθροις διφήνα, Πενθεσίλειαν , ο

Αιακίδα δ' έρέει κτανέειν άμα και κτερείξας.
Ως άρα πήμα Τρωσιν επήλυθε δεύτερον άλλο.
'Αργείοι δ' έπνευσαν δίζυρής από χώρμης:
'Αλλ ' άρα βαιον επί χρόνον εκτος απέσσαν ίωκής.
Μέμνων γαρ πάλιν ήλυθεν Αιθιόπων από γαίης. 21ς
Φοίνιξ , Πουλίδαμάς τε , λεως δ' εφέσπετ' απείρων,
Πεζοί 9' ιππήές τε , όσος ψάμαθος τε κόνις τε ,
Ψιλοί οπλίτα , πελτοφόροι και σφενδονέοντες,
Φρακτοι,
211. Aioxidos grammatica III. 107. fqq. VI. 83. Iſthm.
ratione exigente ſcripſi pro VIII. 116. Veterum de eo
Λιακίδι. In verfus fine apogr. loca congeſſit cl . Sturz . ad
τερείξα . Hellanici fragm . p . 149. [q.
213. έπνευσαν. Fort. ανέ. inprimisvero confule Hey
nium Exc . XIX. ad L. I.
πνευσαν. Ηomer. Ιλ . Λ. 382 . Aen . p . 162. fq . in Notis ad
Τρώες ανέπνευσαν κακότητος. vi.
de Euſtath . p. 780. 40 . Apollodor. Vol. II. p. 756.
fq. Inter Tragicos quoque
215. Memnonis adventus, poetas plures fuerunt, qui
pugna et interitus fecun- Memnonis fatum in fce
dum fibi vindicavit librum nam referrent. Aeſchyli
των παραλειπομένων Quinti certe , Sophoclis et Théo.
Smyrnaei .. Quum apud dećtis tragoediae , Memno
hunc tota res uno praelio nis nomine infcriptae, paſ
conficiatur, nofter binis ſim ab antiquis commemo
diebus pugnatum eſſe ſcri- rantur.
bit. Fundus mythi de Me. 217. όσος. Αpogr. όσου. Pau
mnone, Trojanis auxilium 1o ante επέσπετο .
ferente , apud Homerum
eft Od. A. 188. Quae ibi 218. Ψιλοι οπλίται . Ηaec
paucis verbis fignificantur, jungenda. Qui omnia mili
a cyclicis poetis amplifi. tum genera recenfet Iul .
cata et exornata funt , in . Pollux 1.3ο. ψιλών quoque
terque eos ab Aretino. De five bidhtwv haud oblitus eft.
Memnone pafim mentio- conf Euftath. Ιλ. Φ. pag .
nem injicit Pindarus Nem . 1304. 49. Heſychius inter
Η 3 ψιλους,
118 IOANNIS TZETZA E

Φρακτοι , αφρακτοι ήδε Ταραντίνοι μεγάθυμοι,

Δουρί τε μαρινάμενοι και τοξοδάμαντες έπησαν. 225

Τοι μεν έσαν μάχιμοι , πολλοί δ' άρα χρειοδοτήρες .

Νυκτί επήλυθον Ινδοι αλμυρον οίδμα πλέοντες,
Νηυσιν ομού χρυσόν τε και αργυρον εισφορέοντες .
Τοις δ' επί νήες έποντο απείριτοι εν δ' άρα ήσαν
Μακρα), φορτίδες , ιππηγοί , προς δ' αύτε πορεία , 225
' Αλλα τα είδεα ναών· τοι δ' απέβαινον ώκα.
Τους δ' ου Τροία χάνδανε, ούτ άρα Τρώίον ούδας.
Κο, τότε μεν φυλάκεσσιν εεργμένοι ένθα και ένθα ,
Δορπήσαντες ίαυον παννυχον νήδυμον ύπνον.
'Αλλ ' ότε δη λευκόχροος ήρχετο Ηριγένεια , 230
'Ανστάντες φορέοντο · πολύθρoος ώστο .
“ Ιπποι

ψιλούς, σφενδονιστας et τοξότες prorfus incognitum effe

nihil intereffe ftatuit. fateor. Εodem verf . ήσαν
in έσαν mutavi..
219. Φρακτοι άφρακτοι. Τhu.
cyd. VI. 33. áępárty prođó. 223. εισφορέοντες . Αpogr.
πλα utitur . Vide Hefychii εισφέροντες exhibebat. Ιdem
Interpp. ν. "Αφρακτος. In feq. ν. τοϊς δ' ενι, quodemen
explicanda voce Tapavtīvou davi.
Grammatici fluctuant. Ad 225. ίππηγοί. Minorum na
ſcribam verba Heſychii: vium genus , quibus ad
Ταραντί
ται, νοιτους
οι δε ιππείς τινές
ακοντ και τουςν
ονομάζο
ιστας equos trajiciendos uteban.
tur. Herodot . VΙ. 48. επτα .
υψηλούς [ L τους ψιλούς ] επ γωγα πλοια vocat. ubi vide
πείς , ως και "Ίππαρχος . Valckenar. et Gronovium
220. τοξοδάμαντες. Utitur init . L. VΙΙ . - πορεία . Iul .
hac voce Aeſchylus in Per- Pollux 1.83. λέγοις δ ' άν τας
fis'.25. στρατιάς πολλής έζο- ναύς και πορεία θαλάστια . ubi
ροι τοξοδάμαντές τ' ήδ ' ιπποβά . tamen funt, qui πορθμεία
του. ubi Schol . hoc verbum fcribendum cenfeant.
per τοξότας explicit. - Seq . 226. απέβαινον ωκα . Clau
Υ. qui fint κρειοδοτήρες illi, dicantem verfun facile ic
Tuis ce mémusadjuncti, mihi refinxeris : τοι δε μίλ' απ '
επί
 POSTHOMERICA. 119

“ Ιπποι δ' αύτ ' ' Αράβων εριαυχενες αγριοθύμων

Ψηχόμενοι χρεμέθοντο , πελώρια γαυριόωντες . ,
Αυταρ έπει Γροίηθεν από Πριάμοιο μελάθρών
"Εκθoρε Μέμνων όμβριμος υιος 'Ηριγενείης, 235
Φοίνιξ , Πουλίδαμάς τε και άλλοι κoίρανοι "Ινδων.
Δάρδανοι Τρωές τ ' ήδ' όσσα Τρία φύλα,
'Ες πεδιον κατέβαινον στείνετο δ' έθνεα λαών .
“Ηρως δ' όμβριμόθυμος εφ' άρματι ίστατο Μέμνων,
Πουλίδαμάς θ' εκάτερθ , και άλλοι κoίρανοι ”ινδων" 240
Και τότε χειρος πυγματι λαον εκέκλετο Μέμνων,
Ές πόλεμον θωρήσσεσθαι , αράβιζε δε τεύχη,
*Ινδων ειλομένων θωρησσομένων τε τάχιστα
“οπλοις τηγατέοισι και ασπίσι τεσσαραπλεύρους .
'Αλλ ' ότε δη θωρήχθησαν Τρωές τε και αυτοί , 245
Εστασαν εν τελέεσσι παρ' ηγεμόνεσσιν έκαστος.
'Αργείοι δ' ετέρωθεν έθωρήχθησαν ανάγκη.
Ευτ ’ άρα ηελίοιο μένος έσκίασεν αρούρας ,
Σύμ .
απέβαινον. Νihil tamen mu . 237. Δάρδανοι. Αpogr.δάρ
tandum , cum T. trochaeis δανα .
frequenter pro fpondaeis 238. στείνετο δ ' ε9νεαλ.
utatur.
Ηomer . Ιλ.Ξ. 34. στείνοντο δε
λαοί ,
233. ψηχόμενοι. Mea eft
emendatio , quam fcriptu. 24Ι . χειρός πυγματι. Ηaec
rae Apographi ψυχόμενοι verba , quae corrupta effe
praeferre non dubitavi . vix dubito , fic forte corri .
ψήκεσθαι folemne in re eque. genda funt: και τότε κηρυκεύ
ftri verbum , cum contra v. ματι λαον εκέκλετο Μέμνων .
ψύχεσθαι hoc quidem loco Nihil enim, quod propius
haudquaquam ftare poflit. ad corruptae ſcripturae li.
Ifidorus ap. Photium : ίπ . teras accederet , inveftiga
πος αυτού ψηχόμενος σπινθήρας re potui.
αφίει, ν. Valcken .ad Eurip. 248. έσκίασεν. Ρoftquam
Hipp. p. 178. Α. Solis radii arva obſcurave.
Η 4 Tant ..
120 IOANNIS TZETZA E

Σύμβαλον αλλήλοισι, πολύς δ' ορυμαγδός ορώρει

Μαρναμένων ανέρων νέκυες δ' άρα πλήθος άπαντα 250
Φύρδην αμφοτέρωθεν , επ' Αργείων μάλλιστα.
"Έθνεα δ' έβρεoν "Ινδων κ' 'Αρραβων μεγαθύμων,
Πάντοθεν εκχύμενα, τοι δ ' εν μέσω άλγεα πάσχον
' Αργείοι, πολυτειρέα δ' αυτών λύετο γούνα.
"Έμπης δ', ουκεθέλοντες, υπέρ ψυχής εμάχοντο. 255
Είσoκε γειαρότης μεν ανής επαύσατο πόνων,
'Εκ δε βόας αρότρoιο έλύσσατο πολλα καμόντας :
Και τότε Τρωίας ήδ' 'Αραβίσσα χαίρετ' Ενυω,
Παν

rant. Num haec verba diem 252. και 'Αρραβων. Fort .

exortum effe , fignificare * ' 'Αβράβων.
pofl'unt ? Minime. Neque
tainen alium fenfum ex 254. γούνα pro γούνατα, ut
his verbis extricari poffe, apud Homerum paflim . cf.
puto. Quae cum ita fint, Ruhnk. ad Hymn. in Cer.
verbo έσκίασεν , quod prae ν . 12. p . 7.
terea metrum turbat, aliud 256.νειαρότης μεν ανήρ. Ηaec
fubftituarmus, paulo, ni fal- eft apographi lectio. Quam
lor, ad fenfum , quem T.effi- vis verbum νειαρότης και νείον
cere voluit, aptius. Corri. novale derivare poffis , ne
gendum videtur : ευτ’ άρα mo tamen dubitabit , quia
ήελίοιο μένος έσκίδνατ ’ αρούρας h . Τ. γειαρότης fcripferit , quod
επ' αρούρας. Ηomer. Ιλ. Θ . Ι. ideo in textum reduxi. Ea
ήμος δ' Ηριγένειου εκίδνατο πάσαν dem voce utitur paulo in
επ' αλων . fra v. 274. Formata eft illa
249. πολύςδ ' ορυμαγδός ορώ- ad analogiam ν . γειότομος,
φεί . Sic fcripſi, metro lon
quae ap . Apol d. . Rho I.
flagitante, cum in apogr. το687.Τ . occu rrit. — In izaica.
primam produxit ne ,
elet : πολύς δ' όρωρεν ορυμα
γδός, cf. Homer. Ιλ . Δ. 447. quid mutandum fufpiceris.
449 .
257. αρότροιο. Ηanc con
251. μάλλιστα. Rectius T. jetturam in textum reci
fcripfilet : επ ' Αργείων δε μά- pere non dubitavi, pro vi.
λιστα , ut Ho1n . Ιλ, Α . 16.: tiofa fcriptora' apographi
άμε
 POSTHOMERICA ,
121

Παν γαρ Τρώϊον ούδας Αχαιών πλήθετο νεκρών .

Κάππεσε γαρ πρώτιστος απ ' Αργείων βασιλήων 26ο
νεης χείρεσσι , κατεναντίον οίος επελθων,
'Αντίλοχος μεγάθυμος , Νέστορος οβριμος υιος,
Τον πάντες φιλέεσκον , 'Αχιλλεύς δ' εξοχα άλλων :
Ούνεκα κραιπνος έην , νέος , άλκιμος , είδος άγητος ,
Εν πινυτή δ' άρα και μύθοις προφέρεσκε γερόντων. 265
Τωδ ' επί άλλοι πέσον ηγεμονήες 'Αχαιών .
Και τότε δή πάντες νώτα Τρώεσσι βαλόντες ,
Φύρδην συγκλονέοντο και αίματι γαίαν έδευον.
Ως
αμότοιο . - In fine verfus livin ferens, occubuiffe di
idem καμόντες . citur : δε υπερέφθιτο πατρός.
Idem dicit Ariſtoteles
26ι . * νέης χείρεσσι. Afte
riſcos pofui, lacunae indi . Epigr. ap. Brunck. T.I. p .
ces . Unam enim aut alte 129. Μνήμ’ αρετής υιού του Νέ
στορος , Αντιλόχοιο, “ Ο θάνεν εν
ram fyllabam in verfus ca.
pite excidiffe , vel me ta Τροίη, ενσάμενος πατέρα. His
adde Quintum , hanc pu-'
cente apparet. Corruptae gnam uberius tractantem L.
hujus et mutilatae le ΙΙ. 246. fqq . - Αlii Antilo
& tionis veftigiis infiftens, chum ab Hectore interfe
ipfam mihi Tzetzae ma tum tradiderunt, interque
num deprehendifl'e videor.
Scribendum : eos Ovid. I. Heroid . 15. Si
Μεμνονέαις χείρεσσι κατάντιον ve quis Antilochum narrabat
ab Hretore viltum . conf.
οίος επελθών .
Ceterum Antilochus , a Munck. ad Hygin . Fab.
Memnone interfectus, cy- CXIII . p.175.266.
priorem verbi nivoy Nifi
produT.
clicis poetis innotuit ex
Homeri Od. A. 195. xit, equidem metri fulcien
di gratia και ante άλλοι in
Mήσατο γαρκατα θυμον αμυ- ferendum pito . In verfus
μονος " Αντιλόχοιο exitu 'Αχαιών pofui , cum
Τον έ* 'Ηούς έκτείνε φαεινής , apogr. Αργείων exhiberet ..
αγλαος υιός .
Eandem fabulam Pindarus 267. νώτα Τρώεσσι βαλόντες
attigit in Pyth . VI. 28. fqq. h . επιβαλόντες , terga Troi
ubi Antilochus, patri auxi.. nis obrvertentes .
Η 5 260 .
 122 IOANNIS TZETZ AE

Ως δ' ότε μιλτοχρόου από ούρεος ήνεμόεντος

Ταυρόθρους χειμάρρους ασπέτω έρχεται όμβρω 270
Εσφορέει πέτρους μεγάλους και κάγκανoν ύλην ,
Βριθ . δ' άρα κτυπέων λιθόχρους έμπεσεν άγροις ,
Παντα δ' έναρπάζων φύρδην φορέασι θαλάσση,
Ζεύγεα , βούς και δώμ: τα προς δ' άρα γειαρoτήρας,
* Α λα τε όσσα κίχησεν αμηχανίη δ' αγροίκοις. 275
“ Ως τότ ' Αχαιοί φύρδην απ’ 'Αρραβίων κλονέοντο .
Κυανέη δ' άρ' έν αίματι πάντη πόρφυρε γαία.
Οι δ' "Αραβες κατόπιν μεγάλο σεύοντ ' αλαλητά,
Ουδ' έτι μηχος έην , πάντες γαρ φεύγον 'Αχαιοί.
Μούνος απ’ άλλων Νέστωρ Μέμνονος ήλυθεν αντα, 280
Υιέος αχνύμενος " μέγα δ' έστενεν ένδοθι ήτορ.
Συν

26ο. μιλτοχρόου, cum apo- dium levandum, adfcribam :

graphi lectio μιλτόχροοι non ως δ ' οπότε πλήθων ποταμός πε
haberet , quo referretur, δίoνδε κάτεισι, Χειμάρρους κατ'
eam mutandam putavi . όρεσφιν οπαζόμενος Διός όμβρο "
Sequ. verf.apogr. χειμάρριος, πολλές δε δρύς αζαλέας , πολύ
ταυρόθρους , Verbum ad λάς δε τε πεύκας Εισφέρετα ,
analogiam. v. ταυρόφθογγος πολλών δέ τ ' ασφυγετον είς άλα
formatum, de quo vide He- βάλλει ως έφεπε κλονέων πεδί
ſychium . Tzetza ad Hefi- ον τότε φαίδιμος Λίας , conf.
odum flumina ταύρους appel. Virgil . Aen. ΙΙ. 305. ibique
lari dicit, δια την των κυμάτων Heynium.
ήχον. ως ταύροι γαρ μυκωνται .
vide Schol. ad Eurip. Oreft . 272.βριθύ, ισχυρόν. μέγα. βα
138ο.- όμβρος ipfius tor- ρύ. Ηefych. - Pro λιθόχρους
rentis aqua. Homer 12. N. vix dubito , quin mihrózposs
138. ποταμός χειμάρρους reſtituendum fit, quo verbo
“Ρήξας ασπέτω όμβρω αναιδέος paulo fupra v.269. ufus eft
nofter.
έχματα πέτρης.
273. φύρδην. Apogr. φύρδη.
271. Dueta fimilitudo ex
Homeri 12 : A. 192. quem 28ο . μούνος απ'. In apogr .
locum, ad lectorum tae . Moūros d'am' legitur.
282 .
 PostHOMERICA , 123

Συν δ' άρα οι ο Κόϊντος έην πέλας, δς επάκουσε

Μέμνων όσσα έειπε γέροντ ' αραβήίδι φωνή.
Πεζός εγω τελέθων δε , [ Ισαακίοιο φράδαισιν,
“Ος μ’ από Βερβοίας εριβώλακος ηδε Σελάων 285
Πεζον έπεμπε γένεσθαι , εμε ίπποιο αμέρσάς,
Ης αλόχου βουλήσι σαόφρονος , ή οι άπαντας
Κύδηνε λεπρούς τε και όσσοι νείκεος υίες.
Ouve
!

282. Confer ad hunc lo- επαρχίαν , και των Σελών , ου

cum, fi tanti eft, Antehom.των περι Λάρισσαν , ών "Ομηρος
ν. 143. fqq. Tzetza , quo μέμνητα , ΓII. XVI. 235. ]
tempore hoc carmen con- οι νύν χωρίονυπάρχοντεςεντελές,
farcinabat , graves cum fra- Σιλουστίανοι λέγονται , αλλ' απο
tre Iſaaco inimicitias exer- Σελών * * * ώ πα
παραβρεί 6 ποτα.
cebat , quas ab ejus uxore μός ο Στρύμων και η Βοιβηΐs λίμνη
ortas et inflammatas efle [Apogr. Βηβηΐs ] Βέρβισζα νύν
dicit. Ηic locus, fi quis καλουμένη βαρβαρικώς, ως και οι
alius in hoc carmine , in- Σελοι ούτοι Σίλητζα.
éptiis abundat et corrupte.
li's ſcatet. Audiamus tamen 285. "Ος μ ’ από Βερροίας έρι
ipfum auξtorem, fuas face. βώλακος δε σελάων. Sic re
tias atque dicteria enucle- finxi corruptiffimam Co.
antem et admirantem : πε . dicis lectionem : “Os ril
ζός εγω τελέθων. ότι ουκ ήμεν από βορεοίης έ. ήδεσε λάων. Ve.
εγώ τοϊς τρωϊκούς ομόχρονος χρό- ritatem emendationis fcho
νοις , ουδε τη Σμυρναίω Κοϊντα lion, verſui praecedenti ad.
[ Fort. και Σμυρναίος Κόιντος ] fcriptum, oftendit .
αλλ' [ ότι ] ουδε πέφυκα κατά
τον τρωϊκόν [ apogr. ηρωϊκόν 286. γένεσθα . Ιn hac ora.
πόλεμον , τούτο πάσι κατάδηλόν tionis, qua Tzetza utitur,
έστι. Τούτο το σχήμα βαρύτης jejunitate ,vix aufim damna
επίκρυπτος τα αστεισμό, και τρα- re lectionem apographi yé
χεία καταφορά , ότι πεισθείς ο νεσθα ; eti perquam com.
σεβαστος Ισαάκιος τη τούτου συ. mode emer daripoffit, fic :
ζύγω και αφελόμενος με τους ίπ- πεζόν έπεμψε νέεσθαι , quod
πους πεζών είασε προς την πατρί- plane Homericum. Ιλ. Φ.
δος παλινοστεϊν, έκ της Βεροίας 598. Ησύχιον δ' άρα μιν πολέ
[ apogr . βερνίας 3 ης είχε την μου έκπεμπε νέεσθαι.
293
12.4 IOANNIS TZETZA E

Ούνεκα οι καλώς καταθύμια πάντα έρεζον.

Φεύγον ουδ ' εσάκουσα α Μέμνων εξερέεινεν. 290

'Αλλ' ότε Νυξ δνοφερή γαίαν περιδέδρομε πάντη ,

Δήριν αιματόεσσαν αμαιμακέτου πολέμοιο
Παυσαν , ουκ εθέλοντες 'Αράβιοι όμβριμοι υίες ,
'Ωκύαλοι δε νέες φύγον Ηφαίστοιο όμοκλής .
Αυτοί δ' 'Αργείοι δειναι υπό κηρας άλυξαν. 295
Νυκτί δ' αολλέες είατο τεύχεα πάντες έχοντες ,
Eίατο τεύχε' έχοντες , ύπνος από τοϊσιν όλωλεν .
'Αλλ' ότε δη χρυσόθρονος ήλυθεν 'Ηριγένεια ,
'Ανστάντες αέκοντες έριν ρήγνυντο βαρείαν.
Μέμνων γαρ επόρoυσεν , αλίγκιος υπέϊ γαίης , 300

Τυφώνι ολοόφρονι» έλπετο δ' οία έλπει,

'Αργείους από πάντας ολέσσας ήματι κεινώ.
Ωδε μεν εφρόνεεν και επί δ ' άρματα οξέα κλάζων
Κυδιά
293. 'Αράβιοι νίες. Fort. 1em Τυφώνα νοcat Πελασγι
'Αράβων όμβριμοι υιες. Quin- κόν. Tzetza Apollonium
tus 11. 3. 'Αχαιών όμβριμοι Rhodium ante oculos ha
νίες. Μediam in 'Αράβων Τ. buiffe videtur ΙΙ. 38. αλλ'
producere potuit hoc loco, ó meer in ónosio Tubwéos e non
ut v . 252 . αυτής Γαίης είνω έιχτο πέλας
τέκος, ολα πάροιθε χωομένη Διά
294. νέες in Αpogr. νήες, τίκτεν. Similiter Theocritus
ωκύαλοι ap . Homer. Ιλ, Δ . ΧΧΙΙ. 93. δειδιώτες μήπως αν
705. επιβρίσας δαμάσειε χώρω έναστεί
299. έριν ρήγνυντο' η μάχη νω Τιτυό εναλίγκιος ανήρ.
Quintus II. 203. Achilles
γνύσθαιαιλέγεται:
αρτύνετ ο πόλεμος
άλλωςερράγη ρη εν
ούν μά- μέσσοις Ήie Τιτάνεσαι πολυ
χη και συρρήξει και μαγήναι πο- σθενέεσσιν έoικώς .
λεμόν φασιν οι Ρήτορες. Εu. 303. οξέα κλάζων. Ηomer .
Itath. in Ιλ. Β. p . 183. 50.
Ιλ. Ε. 591. “Έκτωρ αρτο επ' αυ .
5ΟΙ . αλίγκιος Τυφώνι, Sic τους κεκληγώς.
Lycophron v. 1776 Achil.
304 .
 POSTHOMERICA ,
125
Κυδιέων θόρεσκεν , όπισθεν δ' 'Ιαχε λαός .
Τόνδ ' άρα Πηλείδης και αμαιμάκετόν πες έόντα 3ος :
Στέρνω ενί στιβαρή κατεναντίον ούτωσεν έγχει.
Ψυχή δ' εκ μελέων αποέσσυτο ήυτε καπνός.
Toίoν Μεμνονέης κεφαλής μόρον εξερέoυσιν.
Οι δ' υιον Τελαμώνος αείδουσ ' όμβριμόθυμος
Δήριν αμαιμάκετον κα σχέτλια έργα ιδόντα. 31Ο
Είπεμεν Ατρείδη κα αριστήεσσιν 'Αχαιών:
Υμείς μεν πάντες μετα έθνεα βαίνετε Ινδών ,
Αυταρ εγω κατεναντία Μέμνονος οίος επέλθω.
Ως ειπών ανάειρε πελώριον υψοσε σάκος ,
Tοίο δ' εν ώμοις καλόν φάσγανον ήώρητο: 315
Δεξιτερη δε φέρων δόρυ Μέμνονος ήλυθεν αντα.
Μέμνων δ' ως ένόησεν αφ' άρματος άλτο χαμαζε.
Συμπεσέτην δ' αλλήλοισι μέγα δ' είδετο έργον ,
Ουταζόντων αλλήλους , αράβιζε δε τεύχη.
Sus
304. Φόρεσκεν. Ρutabam 509. όμβριμον υιόν. Corru .
εθόρεσκεν. Sed nihil opus , ptiffimus verfus, fed procul
poſt tot fimilia ejusmodi li. dubio fic fcribendus :
centiarum exempla . Cete. Οι δ' υιον Τελαμώνος αείδους
rum junge επεθόρεσκεν άρμα όμβριμόθυμον.
7. Memnon in currum infiluit, Idem vitium exemi Quinto
militesque eum fequutifunt. VIII. 107. in fpecimine
305. Antilochi mortem Emendatt. p. 39 .
Achilles ulciſcitur ap. Pin
dar. Nem. 111. 110. Pyth. jus314. σάκος.
v. fyl Priorem
labam hus
Homeru
VI, 28. Achillis cum Me
conftanter corripit , etTze
mnone pugnam plurium ta
bularum pictarum argu tza v.328 et 330. nihil ta
mentum fuiſſe, ex Pauſania men propterea mutaverim.
difcimus , cujus Indicem 319. αλλήλους. Αpogr. αλ.
vide .
λήλοις.
320,
126 IOANNIS TZETZAE

“Ως δε δύο ταύροι , παρ' όρεσκώήσι κολώναις , 320

"Αγριοι αμφ' αγέλαις εκάτερθεν δηριόωντες ,
Πρώτα μεν έκσταδόν άμφις έκαστος ορούων ,
'Ες στυφελας πέτρας τε και ουρεα υψικάρηνα ,
'Αλλήλους ποτί ταύρειον μύθον εκκαλέoνται ,
Μυκτήρα πλατύν οίξαντες , βαρύδουπα βοώντες: 325
Αυταρ έπειτ' αλλήλους βάλλουσιν κεράεσσιν,
Ήχη δ' αύτε πελώριος ούρεος έρχεται άκρας.
Ως των μαρναμένων σάκεος από δούπος όρωρεν.
“Ως δε λέων Αίας επάλμενος ασπίδα νύξεν,
Ουδ ' έτoρεν κρατερον σάκος, αλλ' άρα Μέμνονα κλίνεν . 330
Αυτας
32ο. παρ' όρεσκώήσι κολώναις. fufpicor: αλλ ' ότι ταύρος'Aλ
Apogr . παρ' όρισκόησι κονώναις , λος αποκρινθείς – .
Ηomer. Ιλ. Β. 8ΙΙ . αιπεία κο 322. oρoύων. Ηic verfus
λώνη. Verbo oρέσκος Home uno pede brevior . Fortaffe
ras de feris, in filvis de
fcribendum :
gentibus utitur ; hic de lo .
co filveftri, rboribus con. έκαστος δεινόν ορούων .
fito, accipias , neceffe eft. - 329. επάλμενος. Tzetza
Adfcribam Tzetzae ad h. Homeri verbis utitur , qui
v. fcholion : 'Οππίανος εν τοις Ιλ. VΙΙ. 26ο. fic havet :
κυνηγετικούς [ L. ΙΙ. 49.] τους " Αιας και ασπίδα νυξιν επάλμενος .
αγρίους ταύρου : φησί ένα έκαστον
αγελής δεσπόζειν βοών . "Οταν δε 330. ουδ ' έτορες. Αpogr.
έτερος ταύρος μετα αγέλης ιδίας έστορέν, quod conjecturae
επέλθη, συμβάλλουσιν αμφότε- meae cedere debebat. Ho
ροι και ο νικήσας και της του ι- mer. Ιλ.Λ. 326. ουδ ' έτομεω
κηθέντος αγέλης δεσπόζει. Ο δε στηρα παναίολον. Dictys IV.
νικηθείς εκ τότε και την φωνήν p. 97. Μοχque Ajax, ubi trim
του νικήσαντος πέφρικεν. Εmen. pws vifum εft , Iace[fit regem,
dandus ex hoc loco Oppia- praediło prius Ulylji et Ido
nus l. l. ubi fic legitur : meneo ut a ceteris je defende
“Οππότε μυκήσαιντ’ άγριοι βόες : rent. Igitur Memnon ubi ad
αλλ' οτ' επ' άλλων Ταύρος απο- e tendi vidit , curru dfiliit,
κρινθείς αγέλης πλατύν αυχένα confligitque pedes cum Ajace,,
osówv *.7. d. ubi legendum magno utriusque partis metu
atque
 POSTHOMERICA. 127

Αυταρ έπειτα εον σάκος ύψοσ’ αείρας,

Πλήξεν ανασχόμενες , επέβρισε δ' οβριμον άνδρα .
Του δε πόδων κατόπισθεν εφέσπετο δτος Αχιλλεύς
Κρύβδην δ' αυχένα Μέμνονος ήλασε χάλκεον έγχος.
Τον δε λίπεν ψυχή: Αίας δ' έλε Πουλυδάμαντα 335
Ηγέμονα Φοινίκων τρέσσαν δ' έθνεα Ινδών,
Ως δοιους βασιλήας εους νεκύεσσιν εσειδον.
ΓΙίπτον δ' αυ πολέες σωρηδόν άλλος επ ' άλλο,
Αυτοί δ' υφ' αυτών κα Αχαιών χαλκοχιτώνων .
Φύζα γαρ είχεν άπαντας ιωχμοίο κρατεροϊο. 340
Ζώντες δ' εν νεκύεσσιν έρητύoντo φέβεσθαι.
'Αργείοι δ' αρ όπισθεν επ’ έντεα καλα λέγοντο,
Εμμενέως κτείνοντες , έως νυξ άμβροτος ήλθεν.
"Ορφνη δ' αύτε εους εκάτερθεν αίαντο νεκρούς.
Μέμνο :
atque expectatione. Tum dux 334. αυχένα repofui pro
nofter, fumma vi, umbonem αυχένι. Ηom. Ιλ. ΧΙΙΙ . 614.
feati ejus, telo ' aliquantu . ήτοι ο μεν κόρυθος φάλον ήλα
lum perforatum , viribus . σεν ιπποδασείης " Ακρον υπας λό
ingruens , impulit, vertit- φον αυτόν.
que in latus.
336. τρέσσαν. Αpogr. τρέ
331. Hic quoque verſus σαν .
in capite juſto eſt brevior.
Tu fcribe :: 342. έντεα λέγοντο. Sic T.
ούτος αυταρ έπειτα τον σάκος fcripfit, non λέγοιντο , quod
ύψοσ ’ αείρας . apogr habet. Ηomer. Ιλ , Ω.
In ούτος pofterior fyllaba 793. οστέκ λευκά λέγοντο.
producitur , duplicato Σ.
vide Clark . ad Ηom. Ιλ. Α. 344. όρφνη. Αpogr ορφνίη.
51 , nr. 7.
In exitu hujus verſus aia
το corruptum eft . Fortale
332. πλήξεν ανασχόμενος. κύρoντo latet five κήαντο. Tum
Ηaec fenfu carent. T. vero, vero verbis transpofitis le
ni fallor, fcripfit: πλήξ' άορ gendum effet : Ορφνη δ' αυτι
ανσχόμενος. δούρατ’ ανασχόμενοι τους εκάτερθε νεκρούς κήαντο.
eft ap . Homer. Ιλ . Γ. 593.
345.
128 IOANNIS TZETZA E

Μέμνονα δε σμύρνη τε κα Ασσυρία Φρυγανίδι 345

Αιθίοπες ταρχύσαντες θέσαν αμφιφορήί.
“Ως άρα Πουλυδάμαντα και ύστερον αυτον ένεικαν.
Τροία δε στοναχή τε και οιμωγή πελέτσκε.
Τρωες γαρ μεγάθυμοι , εελμένοι ενδοθι πύργων,
Δυσπονέως στενάχοντες εους γοάασκον εταίρους. 350
Ούποτε δακρυχέοντες επ ' όμμασι δάκρυα τέρσαν,
'Εκ δ' ήλθον αύθις πυλέων πετάσαντες οχήας
Δη .

345. Φρυγανίδι. Ηoc ver- cus Philoftrati, ad quem T.

bum in mendo cubat, neque refpicit, eft in Vita Apol.
habeo, quomodo reftituarm . Ionii L. VI , 4. p. 232.] τούτο
Unguenti cujusdam nomen μεν κοινώς λέγεται : τινές δε τα
Jatere videtur , quo T. Me- πυροποίκιλον είναι λέγουσι λίθιν.
innonis cadaver conditum 347. ύστερον αυτόν, Sic
dicat . T. ad hunc verſum metro flagitante fcripfi.
animadvertit haec : ούτως ο Αpogr . ύστερον όν.
Μέμνων ανηρημένος αποκομισθείς ».345. Τροίη. Αpogr . Τρείς .
οίκαδε ετάφη παρα Βήλαιον πο- Ιdem τελέεσκεν , quod a me
ταμόν Συρίας, και επιγέγραπται recte in πελέεσκε mutatum
αυτο τάδε efl'e nemo dubitabit. Ho
Μέμνων Τιθώνου τι κω [ a. mer. Ιλ. Χ. 433. Ευχολή κα
pogr. τέκος ] ενθαδ . τα άστυ πέλισκε . - Seq. verf ..
κείμαι apographum εελγμένοι exhi
'Εν Συρίη Βηλαίου [apogr . bebat, quae vitiofa lectio
Βήλου ] περί ποταμού cedere debebat emendatio-.
προχοίσιν. ni mene εελμένοι. Homer.
Φιλόστρατος δε και ψευδέστατος, Ιλ. Μ .38. νηυσιν επί γλαφυρήσιν
δν και αληθεύοντα [ Fort. και ελμένοι, Schol. συγκεκλεις
ληρούντα ] ενιαχού παραθούμαι μένοι .
και διακρoύμαι , Δαμιν, τον εκ 35ο. γοήασκoν. Αpogr. για
σκον. Ηomer . Οδ. Θ . 92. αν
Νίνου πόλει, φησι λέγειν περί του 1

Μέμνονος , ως μη αφίκετο εις 'Οδυσεύς κατά κράτα καλυψαμε

Τροίαν, εν τη πατρίδα και αποθα- νος γοάασκε . Pro δάκρυα
νεϊν και ανδριάντα το τύμβω αυ- apogr. dréxqu legebat.
του έφεστώτα ηλίου ανίσχοντος 352. πετάσαντες οχήας . Ηο
εκ μηχανής φθέγγεσθαι . [ Lo.. mer . Ιλ . Φ. 537. κα απωσαν
όχας

1
 POSTHOMERICA 129

Δηίφοβος , Πάρις ήδε Τρωίλος ίπποχάρμης,

" Έθνεσι συν πολέεσσιν , 'Αχαιούς άντα μάχεσθαι .
Τους δ' 'Αχιλευς ενέηκε ποτί Ξάνθοιο ρέεθρα , 355
Κτείνων έμμενέως ως δ' αύτως άλλοι Αχαιοί.
Και δ ' οι μεν φύγον οβριμον έγχος Πηλείδαο
Δηίφοβος και Δύσπαρις : αίσα δ ' είλε Τρωίλον,
" Ος πένθος Τρώεσσιν επ' ίσον "Εκτορι θήκες,
'Ηνορέη κα κάλλεϊ ήδε και ανθεί ήβης. 36ο

'Αλλ ' άρα και Τρώων βασιλήων Φράζει μορφής ,

Συν τους και τοϊο Τρωίλου ιπποδαμοιο .
"Ήτοι μεν Πρίαμος συνοφρυς ήδε μακρόρριν,
Γλαυκιόων , πυρρόχρους , είδει δ' ήεν αγητος,
"Ευστολος , ευόφθαλμος , πυκνας δ' είχεν έθειρας. 36ς
“ Η δ' “ Εκάβη μελίχροιος έην , εύριν , ωραίη ,
“Ηλικία τελέη , φιλότιμος , ήσυχος αύτως .
'Ανδρο
οχήας Αι δε πετασθείσαι τευξαν Tragoedias una fuit, Troili
φάος . nomine infcripta. Ceterum
355. τους 'Αχιλεύς. Lege de hujus pueri amoribus
τους δ ' Α. docte et ſuo more diſputa
vit Heynius Exc. XVII.ad
358. Troili mortem iis Aen. I. p.160. fq.
rebus , quae ante Iliadis
tempora Trojae geftae ſunt, 362. τοϊο Τρωίλου. Αpogr.
annumeraverat auctor Cy- Τρωίλος. Heroum et He.
priorum Carminum, ut co roïnarum, quae fequuntur,
gnofce re licet ex Excerptis imagines exetIfaaci Porphy ,
Procli Bibl. Lit. et Art. rogene
in tae Ioanni Ma.s
Faſc. I. p. 26. Ab eo Quin- lalae Characteribus fere ad
tus difcedere non eft aufus, verbum expreſſae ſunt.
quem vide IV. 9. Nofter
Dietys, aliorumque huic 366. Η δ' “Εκάβη . Male
fimilium Graeculorum fi apogr. ev do ?E. Idem wpén.
dem et auctoritatem fequu . 367. φιλότιμος. Apogr.φι.
tus eft . Ιnter Sophoclis λότημος,
I 369 .
130 IOANNIS TZETZA E

'Ανδρομάχη ωσαύτως , γοργή δ' ήν , μεσόηλιξ.

Μάκροψις, χαρίεσσα , παρήίδα είχε γελώντα.
Κασσανδρη δ' άρ' έην βαιη δέμας ανδροόμοιος, 370
Λευκοτέρη γλάγεος , περιηγέας είχεν όπωπας ,
Ογκώδεις δ' έχε μαστους , μικρόπος , ήσυχος ήεν.
Της Έλενος κάσις εύθετος ήν , μακρος , αρτιγένειος ,
Λευκός , ξανθοκόμης , μακρόβδιν , είδει λευκός .
Nώτα δε τοίο έαγεν υπήρεμα , λήθε δε πολλούς. 375
Δηίφοβος δ' άρ' έην ήβη μέσος, ευρυμέτωπος ,
Σίμαλος ήδε μελάγχρους , εύωψ, ηυγένειος.
Αινείας δ' άρα βαιος, άταρ παχύς , εύστηθος έπλε.
Γλαυκος , λευκόχροος , ανάφαλος , ευρυμέτωπος .
'Αντήνως δε μακρος, δαδινος πέλεν, ήδε γλαγόχεως, 380
Γλαυκός, δίνα φέρων καμπυλον , ξανθοέθειρος ,
Tęci
369. παρήίδα είχε γελώντα. tur. Intelligi tamen poteft
Mfc . παρήδ' είχεν γ. - Quae de homine pre[fis maribus
laetum adfpectum prae- ut σιμός. Ifaacus Porphy
bent , ea γελάν dicuntur. Vide rog . Deiphobum υπόσιμον di
Ruhnk . ad Hymn. in Cer. cit . - μελάγχρωος . Αpogr .
13. et Praef . pag. XI. item mehangous.
Weſſeling. Difl. Herod. p.
153 .
378. εύστηθος έπλι . Αpogr.
ε. πίλι .
37ο. 'ανδροόμοιος . Αpogr . 379. ανάφαλος . Vitiofum
άνδροόμοιο .
eft ; neque tamen probabi .
371. περιηγέας. Αpogr. πε . lem hujus verbi emenda.
pinykas. Sunt oculi micantes , tionem reperire potui. άνα.
quales Dietys Caflandrae púdartos quidem , quod ad
tribuit. ώκυβόλους περιηγέας ductus vitiofae lectionis
χείρας habemus in Εpigr. V. proxime accedit , metrum
Satyrii Tuillii , ubi agiles reſpuit.
manus indicantur.
381 , καμπυλον.Τ.mediam
377. σίμαλος.. Nefcio an hujus v. fyllabam contra
hoc verbum alibi reperia. poetarum uſum produxit.
382 .
 POSTHOMERICA . 131

Τρωίλος δ' αύτε μέγας , ωκυς ήν , μελανόχρως ,

Είδει δ' αυ χαριείς , δασυπώγων , ταναέθειρος.
Τόνδ' Αχιλεύς κατέπεφνε παρα Σκαμάνδροιο βοησιν.
Αυταρ έπει και αρήίον είλεν μοίρα Τρωίλος 385
Εγγυς έην θανατος Πηληϊάδη 'Αχιλής,
“Υστα.

382. Nifi ex ν. 385. ap- tur Tzetza ad Lycophr. v .

pareret, Tzetzam in modu. 307. p. 39. Nέος μεν ουχο Τρωϊ
lando nomine Troili er- λος και ωραίος, μελάγχρους δε και
raſle, hic verſus facili ne- δασυγένειος. et paulo poft : Ο !
gotio refingi poflet , fic : δε ακριβέστατοι τούτοντον Τρωϊ-
Τρωίλος αύτε μέγας, πόδας ωκυς λον και βαθείαν έχοντα την υπή- ,
έην , μελανόχρους. ναν και μελάγχρουν ιστορoύσιν. -
Nihil tamen propterea mu
383. δασυπώγων. Omnes tandum in verbis sidei do w
melioris aevi fcriptores , χαριείς , quae eum , quam
quicunque Troili mentio . vis barbatum , haud parum
nem fecerunt , eum , cum tamen venuſtum fuiffe in
ad inferos deſcenderet, ju- dicant . Verlu 360. eundem
venem et tantum non im. Troilum ηνορέη κα κάλλεϊ
berbem fuiffe pronuntiant . praeftitiffe dixerat.
Phrynichus ap . Athen .
ΧΙΙ. p. 564. F. Φρύνιχός τε 384. Σκαμάνδροιο. Cum
επί του Τρωίλου έφη λάμπειν επί in hac voce metrum clau
πορφυρούς πάρειησι φώς"Έρωτος. dicet, fcribendum fufpicor
Horat. H. Carm . IX . Nec Ξάνθοιο ,
impubem parent's Troilonfle- 385. Sequitur mythus de
vereſemper. Virgil. Aen. I. Achille, in Apollinis tem
475. Parte aliajugiens amiſ- plo interfecto , cujus fun
fis Troilus armis Infelix puer. dus eft ap . Homer. IX. X.
Ad impuberem Troili aeta- 359. ubi Hector moribun
tem hoc quoque fpectat do ore fata , Achilli immi
Callimachi apud Ciceron. nentia , canit :" Huato su
in Tuſc. Qu. I. 39. Multo κέν σε Πάρις κα Φοίβος Απόλ
ſaepius lacrymalle Priamum λων Εσθλόν εόντ’ ολέσωσιν ενε
quam Troilium. conf. Strato. Σκακήσι πύλησι. Quod Ar
nis Epigr. XXXIII. — His Stinus de Achille , cum ad
omnibus gnaviter obloqui. portam pugnaret, interfe
12 Eto
 1
132 IOANNIS TZETZA E

Ύστατα γαμβρεύοντι παραιφασίησι Πριάμου .

"Ήτοι γαρ Πριάμου ποτί δώματα διος 'Αχιλλεύς
"Ήρχετο πολλάκι Πολυξένης είνεκα νύμφης..
Τήν οι υπέσχετο δώσεμεν όφρα μόθον απολήξη 390
'Αλλ ' ότε δη Τρώες παρα Θύμβρoν θυον Απόλλω
"Ιδαιον προέηκαν επ ' Λιακίδης 'Αχιλήα,
'ES

cto intelligit ; quantum culille etoccidille, ut verbis

quidem colligi poteſt ex utar Hygini Fab.CVII.
Procli verbis : Tousses do
"Αχιλλεύς τους Τρώας κ εις 387. παραιφασίσι. Αpogr..
την [ πόλιν ] είσπεσών , υπό Πά- παραι φκσίησι.
ριδος αναιρείται και Απόλλωνος. 389. Ilonužbyns. Fort. Ilo
Eodem ſenſu Quintus Ho. Tužívns.
meri verba intelligens, 390. Achilles, fecundum
Achillem , cum Trojanis
pugnantem ex nube a Phoe quosdam , fe, Polyxena in
bo vulneratum finxit. L. matrimonium accepta, a
III. 30 -176 . Illum vero Trojanorum partibus pu.
gnaturum, Priamo pollici
mythum , quem T. cum tus erat. conf. Eudociany.
hoc loco, tum in Schol . ad
'Αχιλλέως γενεαλογία, pag. 84
Lycophr. 269. p.35 . expo. Schol. in Lycophr. v.269.
nit, a Tragicis originem
ducere , ex tota ejus ratio 391. Θύμβρον. Τhymbrus
ne et compoſitione appare fluvius in agro Trojano,
re videtur. Alii Achillem
propter infamem Troili Apollinis templonobilis;
unde Apollo Thymbraeus
amorem ab Apolline inter
fectum dicebant, telte Tze ap.Virgil. Aen. III. 85.Mus
grave ad Rheſum 224 .
tza ad Lycophr . v. 307. p . Schol. ad 12. K. 430 .
39. cf. Heyn . Exc. XVII.
ad Aen. I. p. 161. Alii deni- 392. προέηκαν. Αpogr . προ
que , cum Achilles circa moe. enxas. -- 'ídoor, Trojanorum
nia Trojae vagaretur, ac di- praeconem . Diety L.IV.10 .
ceret, ſe folum Trojam expu- Diin transatis paucis diebus
gnale, Apollinem ferunt, ira . folemne Thymbraci Apollinis
tum , Alexandrum ſefunulan inceſſit et requies bellandi per
tém , talum , quem mortalem induciasinterpofita :tum utro-.
frdbuille dicitur, ſagitta per que exercitu facrificio infiften-.
01 .
 POSTHOMERICA.
133
'Ες νηον καλέοντα και δ' αίψα μάλα πιθήσας ,
Γυμνός έων και άοπλος επήλυθεν ένδοθι νηού.
Δηίφοβος δ' άρα χερσί περίβαλε οία τε γαμβρον , 395
Δύσπαρις αύτε μάχαιραν επήλασεν έγκατα φωτός.
Αυταρ ό, τοίος έων ήρως πέσεν αφραδίησιν.
" Ωστε λέων πέσεν εις βόθρον υπ' αυτής ερίφοιο,
Εύτ' άρα μιν παραπλάζουσιν θηρήτορες άνδρες ,
Ως πέσεν αφραδίησι πελώριος έβριμος ήρως. 400

Αίψα δ' άρ' εις πόλιν εκ νέου φεύγοντο φονήες .

Τους δ' 'Οδυσευς ενόησε ποτί πτόλιν αίψα θέοντας
Τυδείδη δε κα Λίαντι ποτί μύθον ειπεν .

“Ηρώων οχ ’ άριστοι , τέκνα κλειτών γενετήρων,

Δεύτε ποτί Θύμβρης κα σχέτλια έργα ίδωμεν" 4ος
Oιμοι

te, Priamus, tempus naftus, Και πλήξες υπεξέφυγε μετά

Idaeum ad Achillemſuper Po του Δηϊφόβου .
lyxena cum mandatis mittit.
396. επήλεσιν έγκατα, h.
In tota hac fabula enarran ήλασεν επί Γve εις τα έγκατα.
da Noſter cum Cedreno Malim tamen ενήλασε έγκασε
confpirat p. 130..
φωτός. Ιλ . Λ . 437. ουδέ τ' έασσε
4 395. περίβαλε. Conftanti . Πάλλας Αθηνών μιχθήμεναι
έγκοσι φωτός.
nus Manaſſes p. 29. A. 399. θηρηται. Αut infolen .
“Ως ούν εισήλθον εις ναόν 'Α. tiore forma ufus eft Tze.
πόλλωνος Αλσαίου tza , aut ſcribendum : 9x
" Ορκοις κατεμποδώσοντες τα ρενται, quod Ηefiodus habet
περί Πολυξένης , in Scuto v.388. Poſlis etiam
“Ο μενΔηίφοβος προσφύς εφί- θηρήτορες άνδρες emendare.
λει τον Πηλέως Ηomer . Ιλ. Ι. 54ο. 9ηρήτο
Φίλης νύμφιον αδελφής αυτον ρας άνδρας αγείρας.
κατονομάζων, 4ο4. κλντών. Αpogr. κλει
Εγγύς δέστας Αλέξανδρος έπή- των. Seq. verfu v . έργα in
мум хороо apogr. uncis incluſum erat.
I 3 4ο6.
134 IOANNIS TZETZAL

Ομοι Πηλείδης παρα νηον κάτθατε Φοίβου.

Πόλλον απεστι χρόνον , φεύγουσι δε Τρώες επ ' άστυ
Ως ο μεν είπεν Οδυσσεύς, τοι δε θέοντες έβαινον:
'Αλλ ' ότε δη κατα νηον Θυμβραίοιο γένοντο,
Εύρον έπειτ ' Αχιλήα πελώριον έν κονίησι, 410
ια
Λοίσθ φυσιό ωντα παραι θανάτ οιο πύλησι.
Τους δε εδων δακρυσε και ύστατον εϊνεπε μυθον :
Ωφίλοι, ούτι τόσον στενάχω θανάτοιο τελευτην,
“ Hβην δ' ανθεμόεσσαν ιδ ' ήνορέην έρατείνην ,
Ούτι τόσον ταύτα στενάχω, φίλοι, ουδ' ακάχημαι . 415
Κοινα γας μοίραι πάσιν θανάτοιο τελευτής ,
Πολλοί δ' αυ θανον , οι μεν τοίοι , οι δε τε τοϊοι .
" Αλλο το μοι άχος , έτσι με τoίoς Δύσπαρις έκτα .
'Αλλ ' υμείς Πατρόκλω με και Αντιλόχα μεγαθύμω,
Ευ μάλα κοσμήσαντες , επην κατα μοίρα λάβησι, 4ρο
Xęú
Aμφω τoίγα , εις τον ναόν
4ο6. Οίμοι. Legendumpu είσπεπηδηκότες
to : Ei mij IIna . Vereor ne Pe.
lides in Apollinis templo in- εύρον τον ήρω κείμενον αιματη
terfe fit.hoc,
& us Et - ut pleraque πεφυρμένον
407. απισβηκώς εμπνέοντα , μόγις
alia , ex Diety hauſit L. IV. κινούντα γλώσσαν ,
II . Quo viſo Ulyfjes, Non te- και μέλλοντα καλύπτεσθαιτε
mere eft, inquit, quod hi tur βλέφαρα τα σκότω .;
bati ac trepidiprofilivere ; et
Philoftrat. Heroic. XIX . II . 411. παραι . Αpogr. παρά.
p. 737. φευγουσών εκ τουιερού Seq. verf . apogr. τους δ' εδώ ..
των Τρωάδων και των Τρώων έσκι . 417. οίδε τι τοιαι. Sic
δασμένων , ουδε γαρ το πτώμα του emendandam putavi lectio
'Αχιλλέως αδεώς ήνεγκαν .
nem apographi ήδέ τι τοιοι.
409. fqq. Iisdem fere ver .
bis eandem rem expoſuit 418. "Αλλο το μοι. Sive
Conſtantinus Manaffes p. αλλά το μοί five , quod ma
29. 13 lim, άλλο δέ μοι fcribendum.
421.
 POSTHOMERICA 135

Χρύσεον ες μητρώϊον ένθεσθ' αμφιφορία,

Ως αν μηδε θανών γε φίλων απάτερθεν έσοίμην.
Ως ειπων απέπνευσε μέγα στέρνοιο φυσήσας.
Αίας δακρυχέων νεκυς ώμους αναείρας,
"Έφερεν ές κλισίας , μετόπισθε δε Τρώες εβαινον , 425
Τον νεκυν εξ Αίαντος αφαρπάσα έμμεμαώτες.
'Αλλ' .
421. αμφιφορήα. Αpogr . 424. ώμους αναείρας. Sylla .
αμφιφρήα. μητρώϊον αμφι- bam excidiffe putabam , v. C.
φορή α. δν η Θέτις δώρον παρά ρεϊ” αναείρας, five Αίας δακρυν
Διονύσου είληφε, ότι έσωσεν αυ- χέων δε νέκυν ώ .. α.ú. .
τον υπό Λυκούργου διωκόμενον. hil mutandum cenfeo . T.
Tzetzae verba funt in ſcho .
vocem vexvy pro ſpondaeo
dio ad h. ν. Vide eundem ufurpavit , το και duplicans,
ad Lycophr. V. 273. p. 36. pofteriorem vero fyllabam
Mythus de Lycurgo ap. caeſurae beneficio produ
Homerum narratur 12. Z. cens .
230. fqq. et Od. Ω. 73. Δώκε έβαινον. Dictys
. 22.Τρώες
δε μήτηρ Χρύσεον αμφιφορήος , ΙV425. Quod ubi animad
Διονύσοιο δε δώρον - Εν τω του vertere Trojani, omnes fimul
κεϊτα λευκ αστέα φαίδιμι' portis prorsunt ip reachil
' , ,er
Αχιλλεύ , Μίγδα δε Πατρόκλοιο lem nitentes. Pugnae , tum
Μενοίτιάδαο θανόντος χωρίς
Artidóco.o. Duobus his los temporis inter Ulyffem et
Trojanos ortae, mentio fit
cis addendus eft tertius Ia .
in Homeri Od. E. 308. ubi
Ψ. 91 .
422. ως άν μηδε θανών γεφί Ulyfres : ως δή έγωγ’ όφελος
dwy . & , Tzetzam fic fcri. θανέειν και πότμονεπισπεϊν Ήμα
τι τω, ότε μοι πλείστοι χαλκή.
pfiffe, ut edidi, vix dubito. ρεα δούρα Τρώες επέρριψαν περί
In apogr. hic verſus cor
ruptiilime legitur: “ Sky meni Πηλείωνε θανόντι: Εandem fa .
bulam exornaverat Areti
θανών γε φίλοι ε . ε. nus. vide Procl. p.33 .
423. στέρνοιο. Αpogr. στέρ
you. Fortaſſe praeterea cor- 426. έμμενέοντες , vitiofarm
rigendum : μέγ' έκ στέρνοιο. hanc apographi lectionem
Paulo ante apogr, απίπλευσε . in textu haerere non ſum
Cση ft. Man. Ι. 1. και τούτ' paffus , vera fcriptura in
είπών εξέπνευσε.. venta : έμμεμαώτιο. προθυ
14 μούμε
136 Ioannis TZETZA E

'Αλλ' ο μεν έν κλισίησι φέρων λεχέεσσιν έθηκε,

Κοσμήσας συν άπασιν 'Αχαιών ηγεμόνεσσιν. .
"Αλλοι δ' ώδ ' ερέoυσι θανόντα Τρώες έπεσχον,
'Αργείοις δε δόσαν , λύτρα “Έκτορος αύθις ελόντες. 430
Και τότε τον κοσμήσαντες διοι Παναχαιοί
"Εκφερον εν λεχέεσσι κεκασμένον εύ κατα μοίραν.
'Αργείοι δ' εν όπλοισι κεκασμένοι εστιχόωντο
Φαλαγγηδον , πεζοί , πάντες δακρυχέοντες.
Μούσαι δε στoνόεσσαν επέβρεμον άπλετον ήχην, 435
Αυλους

μούμενοι. Schol. Ηom. Ιλ. Β . de Nereidibus agit, un

818 . dam cum ftrepitu ſecan
tibus ; nofter de Achivis,
429. Alii, interque eos
Lycophron v.269. fqq. Lúc pedibus incedentibus, qua
τρα, φuae Priamus Achilli in re hanc vocem ufurpari
filii redimendi caufa dede. pofſe dubito .
rat, Trojanis tum reddita 435. Mufarum in Achil.
effe tradiderant. vide ſcho lis funere luctus, elegans
poetarum commentum , ab
lia ad Lycophr . p . 35 . Homero indicatur Od . 2.
433. έν abundat. όπλοισι 6ο. Γg. cum dicit : Μούσας '
κεκασμένοι. Poeta, elegantiae εννέα εάσαι αμειβόμενα επί κε
paulo ftudiofior,talerm ejus. λή Θρήνεον. Pindar. Ifthη.
dem verbi repetitionerm VΙΙΙ . 124. αλλαν οι
quovis modo vitandam pu- παρά τι πυραν τάφος
taffet ; nofter vero ejusmo- 9 ' “Ελικώνια, παρθένος
di regulas ne flocci qui. Ισταν , επί θρηνόν τε πολύ.
dem facere folet. Scribe. φαμον
re tamen poterat : ' Aργείου έχευαν .
δ' εν όπλοις πεπυκασμένοι εστι- Aretinus ap. Procl . p . 33.
χόωντο . Ηomer . Οd. X. 488. κα Θέτις αφικομένη συν Μούσας
μηδ ' ούτω ράκεσιν πεπυκασμένος και ταϊς αδελφώς θρηγεί τον
ευρέας ώμους. Seq. verf. παιδα. Αriftoteles in Εpigr .
vox φαλαγγηδόν iterum in Αnal. V. Ρ.Τ.Ι. p.18Ι.
metrum peccat. Putabam Θετταλός ούτος ανήρ 'Αχιλεύς
olim reponendum effeκλαγ Αν τώδε τεθαπτα
yndor, quo verbo ' Quintus τύμβο εθρήνησαν και εννέα
utitur L. III. 588. fed hic Πιερίδες .
Quin .

1
 POSTHOMERICA. 137
Αυλοίς ή φόρμιγξιν όδ ' εν λεχέεσσιν έκειτο,
'Αστράπτων εν όπλοισι' τα γαρ περί φέρτρον έκειτο.
Στρωμνής δ' αύτε πέλας βάσιλήες ήσαν Αχαιών ,
“Ιπποι δε πρυλέων προπάροιθεν εστιχόωντο
'Λργείων βασιλήων , αυτου δ' αύτ' Αχιλλος, 440
κόσμον υπαυχένιον τετμημένοι , εγγυς έποντο.
" Αρμα δε τοίο φέρεσκεν χρυσούν αμφιφορία ,
'' Όστεα Πατρόκλοιο και Αντιλόχοιο φέροντα ,
Τώ ένι Πηλείδην θήσειν έθέλεσκον 'Αχαιοί.
Μυρμιδονες δ' εκάτερθε μελάμπεπλοι εφέποντο , 445
Πάντες επ ' ασκήπεδες περί κόρσαις τέφρας έχοντες .
Λητα
Quintus III. 592. fqq. Tze. σμον υπαυχένιον τετμημένοι. Ηoc
tza, pro fumma, qua pollet, enim in funeribus fieri fo
ingenii fagacitate , ftatim lebat, tefte Euripide in Alc.
intellexit , poetas Muſarum 428 .
nomine nil nifi mulicorum
inftrumentorum concen Τέθριππά τε ζεύγνυσθα κα
tum fignificaffe. Sic fibi μονάμπυκας
hanc fabulam ad hiſtoriae
ΓΙώλους σιδήρο τέμνετ ' αυχί .
veritatem revocaffe vide νων φόβην .
batur .
445. μελάμπεπλοι. Αpogr.
436. Φόρμιγξιν.. Apogr. μελάμπελοι. Euripides eo
dem loco
δδ' εν λεχέεσσιν :
φόρμιξιν. -
έκειτο. Ηomer . Οd. Ω. 44 . Πάσιν δε Θεσσάλοισιν , ών εγώ
κάτθεμεν εν λεχέεσσιν. Seq . κρατώ
V. apogr . φέρτερον habet pro Πένθος γυναικός τήσδε κοινού . 1
φέρτριν. σθαι λέγω
440. Summi luctus, quo Κουρά ξυρηκεϊ και μελαμπί
πλο στολή.
omnium animi affe &ti erant,
neque equos Achillis ex- 446. επ' ασχέτιδες περί κόρ
pertes fuiffe, Quintus dicit vous. Vitiofam apographi
III. 740. fqq. - Seq. v. vi- fcripturam retinendam du
tiofam lectionem apogr. τε- xi , cum certam ejus emen
τιμένοι mihi fatis probabili- dationem non haberem.
ter emendafie videor. κό- Fortafe legendum :
I 5 πάν .
138 IOANNIS TZETZAE

Ληλαδες δε γυναίκες όσων Τρώων και Αχαιών

Φέρτρου ίσαν μετόπισθε , Βρισηίς 9' Ιπποδάμεια
Κλαίουσα λιγέως δουρικτήτη περ εούσα .
'Αλλ' ότε νισσόμενοι ποτί πυρκαϊην αφίκοντο, 450
Εν δε μέση νεκυς ήρωες θέσαν είo εταίροι ,
Αυτίκα Νηρήoς κούραι μέγα κύμα θαλάσσης
Εξ αλός ήίξαν, μόρμυρε δε πόντος απείρων..
“Ηρωες δε φοβηθεν 'Αχαιοί τάσδε ιδόντες,
Τρέσ .
πάντες επ ' ασκεπέεσσιν κορσαις guem Ioquendi ufum mul
τέφρας έχοντες . tis exemplis illuſtravit Val.
την κόρσην nihil differre a κε- cken . ad Eurip . Ηipp . p.
φαλή, Τ. in fcholio ad h. ν. 208. fq. --Nunchaec emen
docet, quod ad verbum le- datio, in hoc quidem fcri.
gitur in Comment . ad Ly- ptore, difplicet , et facile
cophr. v. 507. adducor, ut credam, corru
448. φέρτρου. Αpogr. φερ- Ptelam latereinv.θαλάσσης,
448. φέρτρου. Αpogr. φερ- φuod librario excidere po
τέρου. – In Brifeidisdolore tuit , cum haec verba , xū-
et luctu deſcribendo Quin μα θαλάσσης , faepiffime fic
tus fibi indulſit L. III. 550. juncta legiſſet. Tzetza
faq. igitur fcripfit, ni fallor :
452. cf. Philoftr. in Vita αυτίκα Νηρήoς κούρα , μέγα
Apoll. IV. τ6. p. 153. - Sen κύμα λιπόντες .
ſum in hoc verſu fruftra
quaefiveris ; verbum enim 454. Omnia in hoc loco
defideratur, unde κύμα pen. Hornero debentur , cujus
deat. Suſpicabar olim in v . m
verba adfcriba ex Od. Ω.
rūpec latere aliquid , quod 47. fqq.
ad illuftrandum verbum Μήτηρ δ' εξ αλώς ήλθι σαν
κούραι valeat , v. c. μέγα ρυμα Αθανάτησ ’ Αλίησιν
Jañacons. Nereidis, maris cu- 'Αγγελίης άλουσα βοή και επι
ftodes. Sic Graeci abſtracto πόντον ορώρει
utuntur pro concreto , κηδεν- Θεσπεσίη » υπό δε τρόμος έλλε .
μα pro κηδεστής , utSophocl . βε πάντας Αχαιούς.
Oedip . Τ. 84. δούλευμοι pro Και νύ και αναίξαντες έβαν κρέ
dolos , ut Eurip. Ion. 747. aus isivñas,
Ειμη
 POST HOMERICA.
139

Τρέσσαν δ' άλλη άλλος , όπη νόος ώρσεν έκαστον, 455

'Ελπόμενοι Κρονίδην σεισίχθονα κυανοχύτην
'Ες γαίαν ελάαν περίδουπόν άρμα και ίππους .
Νέστωρ δ' αυ κατέρυκεν, έπεσχε τε φύζαν απάντων.
Τα δ' άρα συν Θέτιδι παρα Σιγεϊον παριούσαι ,
Κοψάμεναι μέγα τον νεκυν ες βύθον αύθις ίκοντο. 46ο
Τών δ' άρ' αναξύριδες και ηρώων περ εόντων
Θείην εκ θεέων ευώδεα πνευσαν αυτμην.
Πηλεί

Ει μη ανηρ κατέρυκε, πάλαια 461. 2. Intactam reliqui

τε πολλά τε ειδώς lectionem apographi, dę
Νέστωρ - cujus corruptela lectorem
Quod Neftor' apud Home. monere ſupervacaneum ef
rum , idem Iupiter apad ſet. Illud fatis perſpicuum
fere dici: E
eft,hoc veftibus
Quintum facit III. 595. fqq. reïdum Ne.
fuavem
455. τρέσσαν. Αpogr. τρέ- odorem afaffe ; fed hae
σαν . - Allegoricam harum reo in verbis και ηρώωνή περ
fabularum
interpretatio- εόντων et θείων εκ θεέων. Ιudi
nem a Tzetza petas licet cent ii , qni de his rebus
inCommentar. adLycophr. judicare poffunt, an Tze
Ρ. 36. tzianum acumen affequu
tus fim :
456. Κρονίδην. Apogr. Κό
νιον. Recepi in textumemen . των δ' άρ' αναξύριδες και νηρή
dationem , quam contextus γων κερ εόντων
flagitare videbatur; de ipſo θείην έκ θυέων ευωδεα πνούσαν
verbo dubitare poffis. Fieri αυτμής .
enim potuit, ut T. ſcribe
ελπόμενοι Κρονίων ενοσί- Νηρήνων pro Νηρηίνων, qua for .
χθονα , κυανοχαίτην. ma Quintus paffim utitur.
L. ΙΙΙ. 594. 783. θύος ,
460. rocháurvey. Apogr. odores,ſufrimentuni,unde fuo
κοψάμενοι. Lugebant Achillem. óris et Fuadims. Hoc itaque
Αriftoph. in Lyfiftr. 397. ή νult ingeniofus Grammati
γυνή κόπτισ9 ' ' Αδωνιν φησίν . cus : Dearum veſtimenta,
Euſtath. ad 11. X. p . 1351. quamvis Nereïdum , h . e.
5ο. κόπτεσθαι το πενθεϊ . numinum marinorum ,nihil
tamen

1
LJO IOANNIS TZETZA E

Πηλείδη δ' επεί αν κατέδαψε σιδήρειον πυς

Θήκαν συν Πατρόκλω τε και 'Αντιλόχω μεγαθύμα
'Αργείων οι άριστοι Σιγείοιο παρ' άκρας 465
Χρύσεον ές φιάλην, καθύπερθε δε τύμβον έτευξαν.
" Ενθ' άρα Πατρόκλοιο τετεύχατο σήμα πάροιθεν.
'Αλλ' ήτοι αίων και μορφήν Φράζεο τώνδε.
" Ήτοι μεν Πηλήoς αγαυού φαίδιμος υψος
Ευμήκης , εύστηθος έην , χαριείς περί πάντων, 470
Λευ

tamen habuiffe ingrati il. nomine non addito : mxri

lius odoris , qui in mari
contrahitur,(cf. Homer. Od.
Δ. 405. Φώκας - πολιής άλος
εξαναδώσαι Πικρών αποπνείουσαι Eranttainen , qui Achillem
αλός πολυβενθέος οδμήν.)fed di.
vinum potius ex ſuffimen-
tis odorem inde afflaffe.
Quod fi verum eft , expri.
mere voluit Homeri äpBoo-
τα εύματα. Οd. Ω 58. 'Αμφί
δε σ' έστησαν κούρα, Αλίοιο γέ-
ροντος Οκτρ' ολοφυρόμεναι , πε-
οι δ' άμβροτα είματα (έσσαν.
Si cui tamen difplicuerit
forma ungývws, is legat :
των ' άρ' αναξύριδες νηρηίδων
περ εόντων.
463. Πηλείδη . Αpogr. Πη
λείδει.
465. Eryrioco. Promonto .
rium Sigeum Achillis, ibi
ſepulti, tumulo perliff
quitatem
omnem
imum
anti nobi
fuit . Homerus Od.2 . 82 .
hunc locum defcripfit, ipfo
επί προύχούση , επί πλατεί “Ελ.
λησπόντφ. videT. Hemfterh .
ad Lucian . T.I. pag. 250.
in Leuce, infula Boryfthe
nis oftio objecta, fepultum
dicerent ; interque eos
Pomponius Mela II. 7. In
eadem infula fanum ei ex.
truξtum fuiffe , auctor et
Ρaufan. ΙΙΙ. 19. p. 259. De
hujus herois apotheofi vi.
de, quae docte difputavit
cl. Hermann im Handbuch
der Mythologie , Τ. ΙΙ. p.
333. Ρ. βι7. et p. 334.
468. btw Opusco. Lectorem
Tzetza alloquitur et ad
contemplandas Heroum
imagines invitat. Φρέζη,
conſidera, animadverte. vide
Dorvill. in Vanno Crit. p.
I47. Palmer . Mitc . Οbf . Ι.
I. 167 .
470. Achillis imago Ifaa
co Porphyrogenetae fub.
letta ,
 POSTHOMERICA.
* 141
Λευκός , ξανθοκόμης , ουλέθριξ , πυκνοέθειρος ,
Μακρόρρις , μελίγηρυς , κούρης δ' είχεν όπωπας.
Γοργός έην εν οφθαλμοίς, εν δρόμοισι ποδα,κης,
Μακρα δ' έχε σκέλεα , υπό δ' έσπανε * * υπήνην. .
Πάτροκλος δε προγάστωρ , ευπώγων, μεσοήλιξ, 475
Ξανθόκομος πυρρόχροος , είδει δ' ήεν αγητός .
'Αντίλοχος δε νεώτερος άλλων ήεν Αχαιών,
Ενήλιξ , ευαύχην , λευκός έην , μακρόρρις ,
Γοργός εν οφθαλμοίσιν , αελλόπος , αρτιγένειος,
Ξανθοκόμης , ευχαύτης, γλαυκαι δ' ήσαν όπωπα . 48ο
Αυταρ έπει κτερείξαν τους διοι Παναχαιοί,
πλ’
letta , cujus characteres vi. τον πωγώνα επισπασάμενος ήμά
de ap . Ian. Rutgerf. p. 5ΙΙ. λα έγκειν φιλοσόφω. Longam
Multo elegantius ejus fpe. itaque et crifpam barbam
ciem delineavit Philoftr. in Pelei filius demififfe dici.
Heroic . ΧΙΧ . 5. p. 733 . tur. Verbo otros de crine cri.
472. μελίγηρυς. Αpogr. με- Jpo Homerus utitur Oa. 2.
λιγήρης, - Sq. vert Fortale 231. καδ δέ κάρητος Ούλαςκ .
legendum : ένδε δρόμοισι. κόμας , υακινθίνω άνθει ομοίας ;
quem Homeri locum ante
474. υπό δ ' έσπανε υπήνην. oculos habuit Lucian . pro
Νeque verfus neque fenfus Imag. Τ. ΙΙ. p. 487. 64.
integer. Qui raram bar.
bam nutriunt, eos σπανοπώ- 475. Praeter Ifaacum
γωνας appellatos effe inve. Porph . Philoftratus Patro
nio ; quid vero fit otávery cli imaginem adumbravit
υπήνην, me cum ignorantifii . in Heroic. XIX . 9. p. 736.
mis ignorare fateor . Lacu De Antilocho vide eun.
nae itaque fignum poſui dem in Icon . II. 7. p. 821 .
ante ν , υπήνην. Ut tamen di.
cam, quid fentiam , T. mi. 479. Δελλόπος. Ηomer. ΙΑ .
hi fcripfiffe videtur : Θ. 4ο9. « ελλόπου Ιρις . Ευ.
1tath p. 61ο. 13.
μακρά και έχει σκέλεα , επί
εσπάσατ ' οίλον υπήνην. 481. Sequitur όπλων κρί
Sic fere Lucianus in love ois.' Achille occiſo etfepultu
Trag. 16. T. II. p. 660. sept. rae tradito , Ajax Telamo
niks,
142 IOANNIS TZETZA E

“Οπλ’ 'Αχιλλος έθεντο * * τον άριστον έλεσθαι.

'Ανστάντες οδυσεύς τε και Αίας δηριόωντο.
Χρησμοί δ' εκτελέοντο , κακον δ' άμφαίνετο Τροία .
Παίδες δε Τρώων δουριθήρατοι ήσαν 'Αχαίοις , 485
Ο βουλη Δανίων τούτοις κρίναντες αμ' άμφω,
Titi

nius, quod frater patruelis 277. fq. Apud hunc poe

ejus fuit, poftulavit a Danais, tam, Ulyſſem arma, vičtori
με arma fibi Achillis darent . deftinata, κατά βούλησιν ' Α
Verba funt Hygini Fab. Envās accepiſſe, diſcimus ex
CVII. Secundum alios Procli Excerpt. p.35 . Ce
Thetis, funebribus ludis in- terum hoc argumentum ,
1titutis , arma filii fui prae- tragicae fcenae accommo
mium victori pofuerat. datillimum, Aefchylus tra
Quintus L. V. init. 'Αλλ' Stavit in"Οπλων κρίσει , quae
ότι δη πολλοί μεν απηνύσθησαν fabula paffirm laudatur .
εθλοι Δή τότ' Αχιλλήoς μεγα 482. άριστον . Αpogr. έρι
λήτορος άμβροτα τεύχη Θήκες στον. Sed totus hic verfus
ένα μέσσοισι θες Θέτις. Fun. et mutilus et corruptus eft.
dus hujus fabulae Hom . Scribendum , ni fallor,"OR
Od. A. 542. ubi Ulyſſes: 'Αχιλήoς έθεντο γέρας τον άρι
Οίη δ ' Αίαντος ψυχή, inquit, στον ελεσθαι .
Τελαμωνιάδαο 484. χρησμοί δ' εκτελέοντο.
νόσφιν άφεστήκει, κεχολωμένη Explicantur haec in fcho
είνεκα νίκης, lio ad h .ν . χρησμος εδόθη τους
την μιν εγώ νίκησα, δικαζόμε- "Ελλησι τότε πορθήνας το "Ίλιον,
VOS παρα νηυσι, όταν οι άριστοι αυτών προς άλ .
τεύχεσιν αμφ''Αχιλήoς έθηκε λήλων έριδωσι. Αt fallitur
δε πότνια μήτηρ Grammaticus nofter. Hoc
παίδες δε Τρώων δίκασαν κα enim oraculum jam tum
Πάλλας Αθήνη. exitum habuit , cum alter
catio inter Achillem et
vide Schol
Ab hoc . ad v. 546
armorum .
judicio Ulyfſem oriretur, de qua
Lefches ν . Ηomer . Οd. Θ. 75. ένας
auſpicatus erat
δ' ανδρων 'Αγαμέμνων Χαίρε νου
carmen, quod fub paryae οτ'
Iliadis nomine magnam άριστοι Αχαιών δηριόωντο,
ubi Schol . conf .
apud antiquos celebritatem
habuiffe conftat. vid. Heyn. 485. Iudices corruptos
Excurf. I. ad Aen. II. pag . fuiffe , ut litem fecundum
Ulyk
 POSTHOMERICA,
143
Υλέι Λαέρταο επήρατα ώπασαν όπλα .
Φάντες υπέρ , Αίαντα λυγρα Τρώεσσιν εφαψαν.
Αίας δ' αύτ ' άχεί βεβαρημένος είνεκεν όπλων,
" Ηλθεν επί κλισίας και ε έκτανε χάλκεϊ θυμός . 49ο
“ Ως θάνε " τώ δ' άρα Ροιτείω πάρα τύμβον έτευξαν. .
'Αλλ' ήτοι και τούδ ' ήρωος άκουε μορφής
'Hüs
Ulyffem darent, Pindarus Θυμόν άχει (apogr . έχει με
dicit Nem . VII. 44 . γάλο βεβαρημένα [ a
489. De Ajacis furore et pogr. βεβαρυμένον ]
morte omnia nota vel ex ως παρ ' Αχαιούς
Ajace μαστιχοφόρω Sopho “Αδολόφρων Απάτα κρείσ
clis. conf. Pindar. Nem. σωνεμού κέκριται ,
VII. 37.fqq. Schol.adLy. Verſu quarto hujus Carmia
cophr. ν . 454. p. 55. – έχει nis νulgo legitur θυμόν έχει
βεβαρημένος ex conjectura de . 4. βεβολημένα . et fic Mnafal
di , cum in apogr. βεβαρείως cas legiffe videtur, qui hoc
legeretur . Quintus L. IX . Epigramma imitando ex
455.,de Philoctete; a's alſ preſlit, Anal. V.P.T.I. Ρ.
υπ' ατλήτω βεβαρημένον άλγεί 193.
φώτα. Αeque bene legere 490. έκτανε . Αpogr. κτάνι .
poffis βεβλημένος , quod ta. Si vera eft lectio χάλκεί
men a corruptae ſcripturae yupos, fenſus eſt: Ira eum et
ductibus paulo longius ab- furor interfecit , ut in illo
effet. Ι . Ι. 9. 'Ατρείδης δ' Euripidis : επ' εχθρούς θυμός
έχει βεβλημένος ήτορ. Εadem οπλίζει χέρα. Fortaffe tamen
lectionis diverfitas in Epi- legendum : και η έκτανε χαλ
grammate Pepli, ( Αnal. V. κεόθυμος.
Ρ.Τ.Ι. p. 128.) quod Notter
in fcholiis laudat : Έτάφη 492. Ne quid corruptum
δε ούτος ο Αίας παρά το Ρηγείον putes, Tzetza hunc verſum
και επεγράφη αυτή επίγραμμα modulatus eft fic: 'Αλλ
τόδε : του και - του η • ρωος α-κουε -
μορφην.aeum
Αιδ ' εγώ και τλάμων 'Αρετα troch Ιn quinta regione
pro fpond aeo
παρά [ apogr. περι ] pofuit, cujus licentiae jam,
τωσε κάθημαι plurima exempla in hoc
Λίαντος τύμβω, κειραμένα Carmine notavimus .
πλοκάμους ,
495.
 ,144 IOANNIS TZETZA E

Hύς έην , μέγας, εύρις , εύθετος , ουλοκάρηνος ,

Κυώνεος χροίην , βλοσυρωπις , ηυγένειος ,
Κάλλεϊ δε προφέρεσκεν απάντων πλην 'Αχιλήoς. 495
Τριτών έην ημας από Πηλείδαο τελευτής ,
Αίανθ ' οππότε τύμβευσαν μεγάθυμοι Αχαιοί .
Και τότε δή ρα Πολυξείνη, κούρη Πριάμοιο ,
Έννυ

495. κόλλεϊ δε προφέρεσκεν. Ηunc fcriptorem, quem in

Pulchritudine et fortitudi. rebus Trojanis omnia vul
ne Ajax omnibus Graecis, gari traditioni contraria
fi ab Achille diſcefferis, protuliffe conftat, Tzetza
longe praeſtabat. Homer. fequitur, cum hic, tum in
Od.Λ. 468. Αίαντος ,δς άριστος Comment. ad Lycophr. ν.
την είδος τι δέμας τε Των άλλων 323. p. 40. Vulgaris al.
Δαναών μετ' αμύμονα Πηλείωνα. tem traditio ea eft , quam
Ιλ. Β. 768. ανδρών δ' αυ μέγ' tragici, interque eos Euri
άριστος έην Τελαμώνιος Αϊάς pides in Hecuba , fummo
" ΟΦρ''Αχιλεύς μήνιεν. Scolion ftudio exornarunt. Euri.
in Anal. V. P.T. I. p. 157. pidis veftigia preſſerunt Se
Pindar. Nem. VΙΙ. 39. So. neca in Troad. 154 et 192.
phocl. Ajax 1357. Ovidius Metam. XIII. 441.
fqq . Fuit Sophoclis quo
498. Πολυξείνη. Metri cau. que Polyxena , in qua fa
ſa emendavi lectionem bula Achillis umbram in
apographi Πολυξένη, – De tumulo, quo ſepultus erat,
ſupremo Polyxenae fato di apparuiſſe conſtat ex Fra
verſa tradiderunt veteres . gmento ap. Stobaeum Ecl.
Alii eam , cum Achillis Phyf. p.129. quod emenda.
amore flagraret et fum- vi in Specim . Emend. c. III.
mo ſuper ejus mortem p. 16. conf. Longin . 11. T.
concepto dolore confice- p.42. ed. Toup. et Brunck.
retur, urbe reliéta , ſe fua in Fragm. Sophocl. Vol. IV.
Commemoratur
manu ad Achillis tumu. p . 647. -
lum percuffiffe ferebant; praeterea Nicomachi Tra.
quae eft Philoftrati narra- , goedia, Polyxenae nomine
tio in Vita Apollon. IV.16 . infcripta.
P. 153. in Heroic. XIX. II.
502.
 POSTHOMERICA ,
145
'Εννυχίη προμολούσα , φίλους προφυγουσα τοκήας,
Πολλα κλαυσαμένη περί τύμβου Πηλείδεω, 500
Νυμφίω ευγενέϊ καλή περικάππεσε νύμφη,
Ευνή έν αυτοκλήτω χάλκεον ύπνον ελούσα,
Φλαύκος ως έρέει' τάδ ' Ευριπίδου άλλοια .
'Αλλ ' άρα και της μάνθανεμορφής είδος αγητόν
Εύωψ , μακρα έην , λευκή , πάνυ δολιχόδειρος, 505
Μικρόπος, ανθερόχειλος , καλλίμαστος , αρίστη,
Οκτώ και δέκα ην ετέων , χρόνος ήλικος ήβης.
Κάσθανε δ' αύτε κόρη ή ούτως είτε εκείνως .
' Αργείοι δ' έπει έκθανον Αιακίδα μεγέθυμοι,
Ο μέγα έρκος έησαν 'Αχαιών εν πολέμοισι, 510
Χρησ .

502. αυτοκλήτω. Αpogr. σμός έστι το σχήμα. το ανθέν

αυτοκλίτω. fine fenfu . αυτό.
κλητοι proprie appellaban-
tur ii, qui in convivio non
νοcati tamen adfunt . Dein-
de quicunque aliquid fua
fponte peragit , αυτόκλητος
vocatur. Hoc loco idem
verbum de fepulcro acci.
piendum , quod Polyxena
ſua fibi manu paraverat .
εύνη , Jepulcrum. Sophocl .
Electr . v. 438. vid. Dorvill .
ad Charit . Ι . 8 .
504. μορφής είδος, Num
κούρης ? Acquiefcendum ta
men in lectione apographi.
506. μικρόπος , ut αελλόπος ,
de quo verbo ν. fupra ad ν.
479. - ανθερόχειλος, αρχάϊ-
χείλος. Analogia exegiTet ,
ut άνθηρόχειλος fcriberetur ;
et fic habet Ifaacus Por
phyr. p . 515.
508. είτε εκείνως , five po
tius ex more ſcriptoris no .
ftri είτ' εκείνως . Αpogr. ή τι
εκείνος , cf. v.599.
509. Mythum de Palla
dio, furtim ab Ulyfe et
Diomede ablato , Lerches
primus exornaffe videtur
in Iliade parva. vide Procl.
1. 1. p. 36. Ηic tamen illud
facinus poft pugnam cum
Eurypylo , Auctor Rhefi
etiam ante Rhefi adventum
( Rh. v. 501. ) commiffum
effe tradiderunt . Varieta
K tem
 i

146 IOANNIS TZETZ AB

Χρησμοϊς ώτα πετάννυον · όσσα δε τoίσιν επήει,
Πάλλαδος ει κεν άγοιεν από Τροίηθεν άγαλμα,
Τροίην ευρυάγυιαν υπ’ έγχεϊ τώνδε γένεσθαι .
Και τότ’ Οδυσσεύς νύκτωρ ήδε πάϊς Τυδήoς
Αυτονυχι κόμισαν 'Αντήνορος ώκα λαβόντες: 515
Tois

tem hujus fabulae dotte σε υπάρχειν εν Πεσινούντι της

perfequitur Heynius , ubi Φρυγίας εξ ουρανού πεπτωκός.
de Palladio diſputat, in Ιωάννης δε " Ασιαν αστρονομόν φη
Exc . IX . ad L.II. Aen. p. σι τούτο ποιήσαι εις το απόρθη
307. fq.etin Notis ad Apol. τον είνους την πόλιν , ού αν εκείνο
Iodor. Vol. II. p. 743 4. 4. τοκεϊται : 'Απολλόδωρος δε φη
conf. Quint. X. 35ο. . σι 'Αθηνών τρέφεσθαι παρα Τρί
Conon . fab. 34. - τωνι, η θυγατηρ ήν Παλλας , και
ανείλεν 'Αθην μαχεσαμένη . Πε .
5II. χρησμούς . Oraculum , ρίλυπος δε γενομένη ξόανον εκείνης
Trojanis dePalladio datum , κατασκευάσας [ Fort.ξ. εκείνης
fervavit Dionyf. Halic. A. όμοιον κατασκευάσασα] της εαν
R.I.LXVIII . p . 170. της στέρνοις επέθετο και ετίμα
Εις πόλιν ήν κτίσητε, Θεοίς σε. ίδρυσάμενον παρα το Διϊ . Μετα
βας άφθιτον αές . δε το κτίσαι 'Ιλον την "Ιλιον
Θεϊναι, και φυλακαϊςτε σέβειν Ηλέκτρα ( τούτω ) προσεγγίσα
θυσίαις τι χοροίς τε, σα έρριψεν εις Ίλιον . Eadem
Ευτ' άν γαρ τάδε σεμινα καθ' fere traditin fchol . ad Ly
υμετέραν χώραν ή cophr. v.335. p . 43. fq. De
Δώρα Διός κούρης αλόχον σέ Pherecydis loco , in hoc
θεν, η δε πόλις σου ſchol. laudato, vide difpu.
"Εσται απόρθητος τον αείχρό
αεί χρο- tantem cl. Sturz. ad Fragm.
νoν ήπιατα πάντα. Pher. pag. 209. Apollodori
Tzetza in fcholia ad h . y. locus eft L. ΙΙΙ . 12. 3 .
de Palladio haec fcribit:
Το παλλάδιον της Αθηνάς ήν 515. 'Αντήνορος. Αpogr.'Α
εκτύπωμα ξύλινον , βαστάζον δό- τίνορος. Palladium Graecis
ρυ και ήλακάτην τρίπηχυν το με- ab Antenore traditum efle ,
γέθει. Και Φερεκύδης μεν παν multi dixerunt . vide Heyn,
μόρφωμαι αχειροποίηταν και πάν ad L. II . Aen . p. 307. fq . -
το εξ ουρανού προς την βαλλόμε- Seg. verf. τοϊς ad Ulyrem et
νον Παλλάδα [ F. Παλλάδιον ] Diomedem referendum.
λίγοι καλείσθα . Τοιούτο δε φη
518.
 POSTHOMERICA. 147

Τοις γαρ έην φίλος , ήδε δαμαρ , ιερεία θεοίο.

Ως οι μεν Δαναοί Τροίην δοκέεσκον πέρσαι.
Ευρύπυλος δ' επίκουρος Τρωσιν επήλυθεν αύθις,
Τηλεφίδης μεγέθυμος, Μυσός , επήρατος άναξ.
Κτείνε δε πολλους Αργείων , 'Ασκληπιάδη τε 520
Ηρώ Στήρcr , Μαχάονα , κάλλιμον άνδρα.
“ Ως έα ίίόϊντος έφη, ο δ' αρ' 'Ορφεύς άλλ' έπαείδει.
Και
518. Eurypylus, Tele- 52ο, κτείνε. Αpogr. vitio
phi ex Altyoche filius, ſe ntevey. In verfus exitu
quae ipfa Priami foror erat iderm Ασκλησίδη τε , quod cum
(Quintus VΙ. 134. fqq.) , in- 'Ασπληντιάδα τε commutavi .
ter Helenae procos nume- Ηomer . Ιλ. Λ. 612. Μαχάο
ratur ap. Hygin . Fab. ν! πάντα, έoικε το 'Ασκλη
LΧΧΧΙ. Εundern Troja- πιάδη. Schol. in Sophocl.
nisauxilio veniffe et con- Αj . 889. Ως 'Ασκληπιεδαι οι
tra Graecos pugnantem a intpoi. Olim apud Soph . in
Neoptolemo interfectura Phil. 1371. 'Ασκληπιάδων le
effe , auctor eft Homerus gebatur ; nunc rectius ex
Od. Λ . 518 . Toupii emendatione ' A
'Αλλ' οιον τον Τηλεφίδην κατ . σκληπιών repofitum eft . -
ενήρατο χαλιά Eurypylum Machaonem
“Ηρώ ’ Ευρύπυλον , πολλοί » interfeciffe, ex parva Iliade
tradit Pauſan . III. p . 278.
αμφ' αυτόν εταίροι et Quintus VI. 399. 199.
Κήτειοι κτείνοντο, γυναίων εί
νεκει δώρων.. Secundum alios Machaon
inter eos fuit , qui in equi
ubi vid. fchol. quae Eudo. lignei recefibus include.
cia exfcripfit in Violeto p . bantur. vid. Hygin . Fab.
95 . CVIII . et Virgil . Aen . II.
262. ubi confulendus Hey-.
519. μεγάθυμος. Apogr. nius in Exc. III. ad launc 1.
μεσσόθυμος , -- Μυσός επήρα p . 292.
522. ώς ρα . Αpogr. ως αρ.
τος άναξ. Scabra oratio, fin-
cera tamen. επήρατον νοcare και δ ' άρ' 'Ορφεύς. Orpheus
videtur Eurypylum , quia Machaoncm Philoftetis
Homerus dixit Κείνον δή κάλ. vulnera curaffe dicit, de
λιστων δον μετα Μέμνονα δύο». Lapid . 11. v.5 .
K2 523
 148 IOANNIS TZET ZAG

Και τότ ’ από Σκύροιο Νεοπτόλεμος θεοειδής

"Ήλυθεν 'Αργείοισι , μέγα δ' εχάροντο ιδόντες.
'Αλλ' ήτοι και μορφήν μείρακος άie τούδε : 525
Πυρρος έην , πολλοί τ ' άρα Πύρρον καλέεσκον .
Ενήλιξ , υπόγλαυκος , λευκός , γλαγεόχροιος , 1

Εύριν, ευθώραξ , τολμηείς , ουλοκάρηνος,

"Ασκυλτος , πικρος , προπετής , μέγα αγριόθυμος ,
Λαχνη δ' οι χαρίεσσα έφύετο ανθερέωνι. 530
" Ήjs δ' εκ Θέτιδος πατρώϊον αίμα διώκων.
Ο;

523. In Odyff. A. 507. hunc verſum refingendum

Ulyſſes ſe Neoptolekum putavi, qui in Cod. corru
ab inſula Scyro arceffiffe ptiffime exhibetur : svějës
dicit : Αυτός γαρ μιν εγώ κοί- την πολύ γάρ κι ο πύργον καλί
λης επι νηος είσης "Ηγαγον εκ oxoy , Pyrrhi imago ducta
Σκύρου. et ic Lefches ap . ex Ifaaci Porph. Char . pag.
Procl. p.36. - . Quintus L. 513.
VI. 57. Achivos dicit Cal
chantis vaticinio adductos 527. γλεγεόχροιος. Αpogr .
effe , ut Uly term et Dio- γλεγεόχροιο.
medem ad Achillis filium 529. έσκυλτος. Vox nihi.
arceffendum mitterent. In- 1i. Fortaffe έσκαλτος legen
de eum Neoptolemum ap- dum . At corrupta lectio in
pellatum , qui antea Pyr. Ifaaci Porph . Characteris
shus vocaretur, mythogra- diffe
bus Tzetzae
phi cenfent , ότι νέος ών εις πό-
tenebras offu.
videtur. Ibi enim ex
λιμον ήχθη το Οδυσσεϊ. Εu. σκυλτοςlegitur, quod in aliis
docia p. 305. Cyprioruum Codd. forte άσκυλτος fcri .
carminum auctor, quietiam ptum erat. Parum enim ant
de Neoptolemi patre di. nihil in Codd. differunt fyl
verſa ab aliis tradidiffe vi. labae su et a. άσκαλτος eft
detur , Neoptolemni nomen incultus, αυχμηρός.
Pyrrho impofitum effe pu.
tabat , ότι 'Αχιλλεύς ηλικία 53ο . λάχνη. Virgil . Aen.
έτι νέος πολεμεϊν ήρξατο. vid. VIII. 160. Tum mihi prima
Paufan . L. Χ. p. 663. genas veftibat flore juventa.
526. Πυρρος έην, πολλοί τ ' 531. σατρώϊον αίμα , ad c .
öpa i fiúšgov raddeoxov. Sic dem paternam ulcifcendair .
} Sic
 POSTHOMERICA.
149
Οι δ' οδυσή ερέoυσιν από Σκύροιο κομίσσα),
Χρησμούς , μαντοσύναισιν ή αυτομόλησιν ανάγκη.
Τώ δ' άρα και πατρώϊα χρύσεα ώπασεν όπλα.
Θύσε δ' άρα πρώτα πατρώον ές τάφον ελθών. 535
Κειράμενος δ' ανέθηκεν έην χρυσότριχα χαιτήν,
Ήδ' ους εκ πάτρης έφερεν πλοκάμους γενετήρων,
Μητρος Δηϊδαμείας ήδέ τε πρωτοτοκήων.
Αυταρ δάκρυσιν έθυσεν τω όσσα εώκει.
Τον μεν έπειτα 'Ατρείδης εν κλισίησι κατεσχε, 540
Δώρα δε δους απέπεμψε ποτί κλισίας ' Αχιλήoς.
"Εν δε Βρισηίς πάντα πατρώα χρήματα δείξε,
Χρή
Sic εφ' αίματι φεύγειν candis Οδυσσέα φησί αποκομίσαι εις
reum eft fignificat , docen. "Ιλιον Νεοπτόλεμον κατά χρησμον
te Dorvill. ad Charit . p. 374. κ μαντίας: "Αλλοι δε μόνον φη
Cum noftro ad verbum σιν Οδυσσία επιλθεϊν μη βια
fere confpirat in hoc loco ζόμενον εκ χρησμών και αποκο »
Ifaacus Porphyr. pag.513. ίη τούτον ές Τροίην τοϊς "Ελ.
“ Ος ( Neoptolermus) μετά Verbo αυτομόλησιν
τελευτην 'Αχιλλέως έξεπέμφθη 1. utitur paulo infra ν. 573.
υπό Θέτιδος και Πηλέως , αίτη
9uis υπό 'Αχαιών, ως του Αχιλ . 534. ώπασεν όπλα. ex Le
λέως φθόνο και δόλω φονευθέν . fche: και Νεοπτόλεμον Οδυσ
τος παρα του Πάριδος 'Αλεξάν- τεύς εκ Σκύρου αγαγών, τα όπλα
δρον εκδικήσει το πατρώον αίμα. δίδωσι τα του πατρός. Quintus
VII. 194. Τεύχεα δ' αυτός έγω
533. χρησμοϊς . Corruptif. γε τεου πατρός αντιθέοιo Δώσω,
fimus verfus, quem diver . άπερ Φορέων μέγα τέρψει.
ſis rationibus tentavi .
Fortaffe fcribendum : Χρ . 539. 19υσι τώ , Lacrymas
fundens
μαντοσύναις τ’ και αυτομάτην άπο- όσα patri
έφκι perſolvit
. Ηomer jufta.
. Οd. Β.
αυτομόλησιν
ελεύσας. five : ή άν
222. και
αχθείς. Ηanc enim aut fimi- Πολλα όσσακτερέα
μάλ'επί εώκει . κτερείξω
lem huic lectionem flagi.
tant ea , quae T. in feho . 542. εν δε Βρισηί . Colo
lio ad h. v . attulit : Ο Σο- rem duxit ex Homer. Ιλ.Τ.
φοκλής εν δράματι Φιλοκτήτης 331. ubi Achilles :
Κ 3 "Ως
15ο IOANNIS TZETZAE
Χρήματα δ' όσσα ένησε και έδρακεν ως φίλον υία ,
ο δ' ως μητέρα τιεσκεν και έχεσκε παρ' αυτώ.
Αυταρ έπει καμάτω ανεπαύσατο αίολα γυία 545
Εσσάμενος ξεθέεσσι πατρώία χρύσεα τεύχη,
Ες δίφρον τ' αναβας σύν γ' Αυτομέδοντι εταίρω
Αρεϊ χαλκοχίτων, αλίγκιος ές μέσον έστη:
Μυρμιδονες δ' εκάτερθε κ ' Αργείοι στιχόωντο.
Τρωσι δε πρώτος έδειξε πατρώον άρμα και ίππους: 550
Ο;

Ως άν μοι τον παίδα, inquit, probabiliter mihi hunc ver

9οή σύν νηλ μελαίνη
Σκυρόθεν εξαγάγοις, και οι δεί-
ξεις έκαστα ,
κτησιν εμήν, διώας τι και υψε
ρεφές μέγα δωμα ..
Ceterum nifi in modulan.
do Brifeidis nomine pecca-
vit Tzetza , fcribendum :
"Εν δ ' οι Βρισηίς. Totus ver-
fus autem fic refingendus
eft :
"Εν δ' οι Βρισηίς τα πατρώα ΙΙΙ. 127. "Η σε πάρος κύδαινα
χρήματα δείξ .
Briſeis tanquam cuftos di.
vitiarum in Achillis tento- lis auriga, notus ex I. T.
rio relicta erat. Ifaac. Por .
phyr. in Char. ap . Rutgerſ.
P.513. Esger (Neoptolemus)
εις τας ιδίας σκηνές του ιδίου πα
τρος Ιπποδάμειαν την Βρισηίδα
των 'Αχιλλείων πάντων πραγμά
των φύλακα , ήν όποδεξάμενος
είχαν εν πολλή τιμή .
543. Χρήματα δ' όσσα ενησε,
η έδρακιν ως φίλον ντε . Satis
fum reftituiffe videor , qui
in Codice fic legitur : Χρή
ματα δ' ες ενόησε και έδραμε φί
λον υδα . όσσα ενησε , Diri
tias , quas ille exftruxerat,
Homer, 1λ. 4. 139. αίψα δέοι
μενοεικέα νήεον ύλην , h, εσώρευση.
Odyff. B. 338. όθι νητος
σος και χαλκός έκειτο. Reii
qua που έδρακεν εις φ. 9. ex
Õuinto ducta videntur L.
και ως φίλον έδρακες υδα .
547. Automedon , Achil
392 .
548. "Αρεί αλίγκιος . Quin
tus VII . 358. Neoptolemus
της εξίσσυτο πάτρης
οίος "Αρης, ότε μώλον επέρχι
τα αιματόεντα
Χωόμενος δηλοισι ,
550. Haereo in verbis
πρώτος έδειξε. Quomodo enim
Neoptolemus Trojanis pa
trium
 POSTHOMERICA .
151
Ο; δ' ως είδον υπέτρεσαν , άμφασίη γαρ έπεσχεν,
Ολομένους 'Αχιλήα πελώριον αύθις δράαν.
Μυρμιδονές τε και 'Αργείοι κεράιζον όπισθεν.
Αυτος δ' αυ Μελάνιππον Μυσών ηγεμονία
'Hύν πέφνε , φίλον γόνον Iστριάδαο Eλώρου. 555
'Αλκιδάμαντα δ' έπειτα ανέψιον έκτανε τοίο,
Υιον υπερθυμοιο ποδώκεος 'Ακταίοιο .
Κτείνε δε Τηλεφίδην , Ιέρης γόνον εγχεσίμαργον ,
“ ος μέγα κυδιάασκεν , άναξ δ' άρα δεν εκείνων .
Ως γάρ μιν, ολέκοντα τους ενόησεν εταίρους 56ο
Τηλεφίδης μεγάθυμος , ατασθαλος έβριμος ήρως,
* Ηλθε Νεοπτολέμοιο καταντίον έγχεος αιχμής.
Του δ' άρα παίς 'Αχιλλος ατασθαλον ήτος απήυρα,
Στέρνω εν οβριμόεντι πελώριον έγχος ελάσας.
Ως πέσεν " οι δε φέβοντο λεω κείνου πεσόντος . 56ς
Οι δε Νεοπτολέμω Μυσών πέσον ηγεμονήες ,
Αυταρ
trium currum equosque
Τρώες εφαντ ' Αχιλήα πελώ
primus oftendiſſe dici pot στον εισoράασθαι
eft ? Num fcripfit : Τρωσι δ ' Αυτόν ομως τεύχεσαι κ αμ
επ' αύτις έδειξε π . five : Τρωσι φασίην έλεγείνην
' επ' αύτις έλασσε π . Κύθον υπό κραδίη.
551. αμφισίη . Αpogr. α . 558. Iέρης γόνον. Τηλέφου
Φασίη. Bion. Eid . VΙΙ . Ι. ήν υίος και Ιέρας . Schol . Αlii
Aμφασία δε φοϊβον έλε. Aſtyochen , Laomedontis
552. 'Αχιλήα. Quintus L. filiam , Eurypyli matrem
prodiderunt. vide ad v.518
VII . 176. αίψα δε οι κίον άντα
τεθηπότες , oύνεκ δρώντο Θαρ- 562. κατάντιον . Αpogr. κατ
σαλέω 'Αχιλή δέμας περικαλλές EYEYTIOY .
όμοιον , et ν. 536. quem Io 565. κείνου, Mfc , κείνοι,
cum T. ante oculos habuit :
Imaginem pugnae inter
Οι δ' άρ' αμηχανία βιβολη- Eurypylum Pyrrhumque
μένοι ένδοθεν ήτορ exhibuit Philoſtratus ju
Κ 4 nior
152 IOANNIS TZETZAE

Αυταρ οι άλλοι ώστε κόνις ανέμοιο θυέλλη,

“ Ηντε Τυφως ανάειρε , κεδάννυτο άλλοθεν άλλος .
Τρώες δ' ως ένόησαν αήσυλα μέρμερα έργα,
Κειάμενοι νεκύας ποτί πύργους ένδον τ' ίκοντο . 570
Και τότε μην “Έλενος θεόφοιτος μάντις αμύμων,
" Η Β ’ Οδυσήoς έργμασιν 'Αργείοισιν επελθων ,
* H

nior in Icon. X. p. 875.fqq. nus enim , nifi Herculis fa

Plurimae fuerunt antiqui. gittis , urbem capi poffe
tatis tragoediae, quae huic negaverat. Fundus fabu .
fabulae fu-
de Eurypylo fabulae ſu lae eft ap . Homer. IX. B. 724
perſtructae effent. Μυσοί τάχα δε μνήσεσθαι έμελλον ' Αρ
commemorantur Sopho- γελοι παρά νηυσι Φιλοκτήται ά .
clis , Aeſchyli et Nicoma- YOXTOS. ubi vid . Schol. et
chi;
lemus .
hujus etiam Neopto. Bacchylidem in Schol. ad
Pindar. Pyth. I. 100. -

Huic fundo Sophocles fa

569. αήσυλα έργα. Ηomer. bulam de Philottete fuper .
Ιλ . Ε. 876. ήτ ’ αλεν ήσυλα έρ- ftruxit, in que (v .6ο6. fgg )
γα μέμηλεν. Schol . άδικα κα Helenus ab Ulyfle captuς
μη ευφραίνοντα. dicitur , cum noctu ſolus
570 . ένδον τ'άκοντο. Αpo- Troja
Ιdem exiiſſet.
Euripidesconf. v. 1137.
fequutus
graphi ſcripturam intactam erat in Philoctete fuo , cu .
reliqui, ut vitium magis ap- jus fabulae Prologum Dio
pareret . Sufpicatus fum:
ſervavit Chryfoftomus LIX.
Κειώμενοι νεκύας ποτί πύργους p. 304. ed. Reisk. Ο γαρ δε
έχματ' έθεντο. μαντικώτατος Φρυγών "Ελενος και
Ηomer. Ιλ. Μ. 259. ας άρ' Πριάμου καταμήνυσεν,δς έτυχε
"Αχαιοί Πρώτας εν γαίη θέσαν αιχμάλωτος ληφθείς , άνεν τού
Τμμενα έχματα πύργων. Sed των ( των τόξων ) μήποτ ' άν ε .
quam incerta fit haec con. λώνει την πόλιν. Uterque Le
jectura, optime intelligo. fchem fibi praeeuntem ha.
buiffe videri poteſt , quem
571. Heleni vaticiniis im- hanc fabulam tractaffe te.
pulfi reges Graecorum Phi. ftis eft Proclus p.36. Μετά
ločtetein ab inſula Lemno ταύτα Οδυσσεύς λοχήσας “ Έλε
árcefſendum curant. Hele. νον λαμβάνει, η χρήσαντος πε
ρε
 POSTHOMERICA . 153
"H μόνος αυτομόλησιν επηλυσίησι βαδίσσας,
'Εκ σιδηρίταο , κατ ' Ορφέα , μαντιπόλοιο
Λίθου ανδρολόγοιο μαθων , όσα τεύχετο Τροίη, 575
Είπε Φιλοκτήται βίην κομίσαι από Λήμνου,
Οστέα τα Πέλοπος εξ " Ήλιδος οίσεμεν ώκα
Alons

ρί της αλώσεως τούτου, Διομήδης Κυκλομένου Δαναοίς Ελένου

εκ τούτου Φιλοκτήτην ανάγει. - Τροίηνδε κομίσσα
θεόφοιτος . verbum , alibi non Λοιγόν άδελφοιoίo μιαίφονον
obvium , vatem fignificat, εκ Λήμνοιο.
inter Deos resque divinas ( Orpheus de Lapid. XI. p.
quafi verfantem.. 322. ) και πάλιν
573. μόνος επ'. Vocularm φοι μεν Ατρείδησιν αλώσιμος
επ', metrum turbantem , e έφρασε πάτρης
textu circumfcripfi . Μa- Λαομέδοντιάδης Φοιβήτορι λάι
lit forte aliquis "Huivau πιθήσας .
Tom . neque id male ; Tze. ( Ibid. v.41 . p. 324.) Eadem
tza tamen lectionem móvos fere T.profert ad Lycophr.
tuetur in ſchol. ad h . y. V.910. p. IoI . μόνου αυτομο
quod adfcribam : “Ο Σοφο- λήσαντος τοϊς "Ελλησι. plane
κλής εν δράματι Φιλοκτήτου τον ut in hoc verfu .
" Ελενόν φησι από Οδυσσέος λο
χηθέντα (Cod, λυχηθετον ) τοίς 574. εκ σιδηρίταο. Sic fcri .
"Έλλησιν εχθήναι. Τρυφιώδορος bendum efe, apparetex Or .
δε μόνον αυτόν φησιν επελθεϊν , phei loco, ( ΧΙ. Ι7 ) quem
δια το τον αυτού αδελφόν Δηίφο- Τ . in fcholio ad ν . 573. lau
βον λαβείν την Ελένην, λίγοι [ davit. Apogr. σιδηρήται ex.
ούτωσε : hibet . Lapidem σιδηρίτην
Ει μη Δηϊφόβοιο γαμόκλοπον μαντίπαλον idem Orpheusex
ύβριν εάσας plicat : Τα γαρ Απόλλων Φοί
Ιλίο9ιν Δαναοισ ιν επίξενος ή- βος έχειν λίθον κυδήεντα Δώκι
λυθε μάντις. σιδηρίτιν νημερσέα.
1
'Ορφεύς δε τον"Ελενον λέγειν τού 575. ανδρολόγοιo. Si vera
το φησι έκ σιδηρίτουλίθου αγί- et lectio,Iapidem indicare
νη λαλιά [ F. τα γενησόμενα voluit Grammaticus , huma .
λαλήσαντος.]. Και δια τούτο μό na voce praeditum .
νον επελθεϊν τοϊς " Ελλησι να
πάντα τούτοις είσιν . ούτω λέ 577. οστέα τα Πέλοπος .
χουσι τα έπη: Fort . 1. τι Πέλοπος , five ο .
Κ 5
154 IOANNIS TżETZA E

Αίσα γαρ ώδε πέσειν υπ ’ Αχαιών Τρώίον αστυ.

“Ως Έλενος έρέεινε θιόπροπος , οίδ ' ετέλειον.
Αυτίκα δ' εκ Λήμνου Ποιάντιος ήλυθεν ήρως, 580
Ευμήκης μελανόχρoος, εύθετος δε συνοφρυς,
Τόξα φέρων στον εντα, πόδας δε οι έλκος έτειρε.
Πέτρα δ' αρτεμέα έχιήτιδι τευξε Μαχάων.
Τον

gun.d ' }} 'H. Ut enim nunc dit. Praeter eam Sophoclis

haec verba leguntur, copu-
lam defidero .. Ceterum
hic de Pelopis offbus my-
thus e reconditioribus eft.
Nofter eum ex Lycophro-
ne hauſit v.52.
Λεύσσω σε τλήμον δεύτερον
πυρουμένην
Ταϊς δ' Αίακείοις χερσί, τούς
το Ταντάλου,
Λκίτριναν οίκουρού λειψάνοις
πυρος
Παιδος καταβροχθέντος αιθά
λω δέμας .
Erat autem Latrina Elidis
urbs, in qua Pelops fepul.
tus erat. Idem vaticinium
attigit, ubi plura de Pelo.
pis oflibus congeffit, Pau .
fanias V. 13. p. 408 .
579. θεότροπος. Αpogr.
Θεόπροπον .
580. Philoctetes ex in-
Yula Lemno, ubi per novem
annos graviffimnos dolores
pertulerat , Heleni auξtori-
tate Trojam arceflitus, lar.
gam Tragicis materiam de.
tragoediam, quae ex pluri
morum antiquitatis monu
mentorum naufragio fer
vata eſt , ejusdem poetae
fuit Φιλ κτήτης εν Τροία . In
eodem argumento exor
hando elaboraverunt Ae-.
ſchylis , Euripides , A.
chaeus, Ericharmus, Phi
locles , Theodectes. Fon
tes hujus fabulae indicavi
ad ver ). 571 .
582. έλκος έτειρεν . Ηomer.
Ιλ, Β. 72Ι. έλκεϊ μοχθίζοντα .
Pindar. Pyth. I. 100. ſqq.
φαντί δε Λάμνοθεν ελ .
κα τειρόμενον μεταλλία .
σοντας ελθείν
Ηρώας αντιθέους Ποί
αντος υιόν τοξόταν .
583. αρτεμέα τεύξε , επί
tati reſtituit. Quid cum
verbis πέτρη έχιήτιδι faciaπι ,
equidem nefcio . Valde in.
clinat animus , ut oφιώτιδα
fcribendum fufpicer . Hoc
enim ipfe Tzetza ſuppedi
tat in fchol . ad Lycophr.
V. 9ΙΙ.
 POSTHOMERICA ,
155
Τον δ' ο Κέιντος έπεφνεν υπ ’ Ευρυπύλoιο βολησιν.
Αυτίκα δε Ποιάντιος βριμος υιος εκείνος 585
Ες μόθον εκκαλέεσκε Τρώων , ός κε θέλησιν,
'Αντία τοξάζεσθαι ' μοίρα δε Δύσπαριν ήγεν
“ Ος δα το νηπιέησι καταντίον ήλυθε τοϊο.
" Ήτοι γαρ βέλος ηκε, Φιλοκτήταο αμαρτε.
Αυταρ ο δεύτερον έσσυμένως προέγκεν δίστον 590
Και βάλε μιν πρώτιστα δείς λαιών κατά χείρα.
Δεύτερον αυ εφέτηκε και όμματος έκβαλε γλήνην,
Δεξιτερην , γοόωντος δε τρίτον ήκεν δίστον,
Και βάλεν ουδ' αφήμαρτεν επί σφυρίοισι τιτάνας.
Τον δε Τρώες άειραν , νυκτί δε κάτθανε μέσση. 595
Συν δ' άρα τoίo γυνή προτέρη θάνε φίλτρω εκείνου,
"Η
v. 9ΙΙ. Φιλοκτήτης κατά μέν ΙΙΙ. Ι2. 6. Hercules apud
τον Ορφέα υπό Μαχάονος έκτου Sophoclem in Philoct . 1472 .
τη Οφιώτιδι πέτρα . Εt hoc in Πάριν μεν, vaticinatur , τοξοι
textum recepiflem , nifi Or- σι τοϊς έμοϊσι νοσφιείς βίου . 1
phei verſus dubitatione 1 In defcribendis Alexandri
injeciffet : Οφίτης, Αυτοκ ;- vulneribus fequioris aevi
αγνήτη πολιής και ομώνυμ ' έχει- fcriptores ingenio fuo in
yms. Lapis itaque fuiffe vi. dulferunt. Vide Cedrenum
detur éxidun vocatus, Ophi- p. 130. C. Schol. in Ly :
tae fimilis . Qua vero ana- cophr. p. II. Eudoc. v. Πά
logia Τ. ex Οφίτη fecit Όφι- ρις .
ήτιδα , eadem ex έχιδνη for . 59ο. δεύτερον. Olim puta
mare potuit έχιήτιδα. bam δεύτερος . Sed jungen
584. Κόιντος έπεφνε. Quin. da δεύτερον διστάν. Tzetza ad
tusL. VI. 408. Vide quae Lycophr. 1.1. ευθύς δε δεύτερον
notavi ad v.52ο. – βόλησε, οιστον αφιείς εκκόπτει τούτου και
Apogr. βούλησι. , τον δεξιον οφθαλμών. Ex
588. κατάντιον. Αpogr. κατ . quo loco apparet, me recte
ενάντιον. cf. ν. 562. Paris emendaffe v . feqυ , δείς λαιών
Philoctetae telis interfe- κατά χείρα, ubi apogr . και τις
ctus ap. Lefchen pag. 36. λ. κ. κ.
Quintus X. 224. Orpheum 596. συν άρω. Fort, συν
de Lapid. XI. 10. Apollod. wpce. Oenonen, priorem Pa.
ridis
156 IOANNIS TZETZAE

* Η πυρί , ως ο Κόϊντος , ή , ως Λυκόφρων από πύργου,

" Η βρόχον αψαμένη , ως Δίκτυλ είδετ’ άριστον .
Κατθανε ούν αυτή , εί9' ούτως είτ ' εκείνως .
Δηίφοβος και Ελένης πόσις έπλετο Τυνδαρεώνης : βοο
" Η Β ’ αέκουσαν ελων είτε Πριάμοιο φράδαισιν.
'Αρ
ridis conjugem , ftatim poft ille quidem Di& ys , cujus
ill ius ob itum mortalem nos Trojanam hiftoriam
conditionem exuiffe , multi habemus, longe diverſa di.
tradiderunt. Vide interpp . cit : Sed fertur Oenonem vi.
Ovidii ad Heroid . V. fo cadavere Alexandri adeo
Quintus L.X.261 . fqq. Ale. commotam , ui amiſa mente
xandro, ait, fatale fuifle, ut obſtupefieret, $ c paulatim per
vulneribu ejus nemo prae
s moero rem
deficie nte
animo
ter Oenonen mederi poffet. concideret. Atque ita uno eo
Quae cum rogata ei auxi- deinque funere cum Alexar
lium ferre negaffet, Pari. dro contegitur. L. IV. 21. p.
dem quidem obiiffe , Oeno- 113. Nifi Tzetza alium
nen vero , cum fera poeni. quendam Dietyn tractavit,
tentia, tum priftini amoris aut graecum Dictys exem
recordatione exagitatam , plum, quod an unquam ex.
rogum, quo Alexandri cor. titerit ſunt, qui dubitent, di
pus pofitum effet , confcen . verfum fuit a latino , me
diffe. Fere eadem Apollo. moria Tzetzam et hoc lo .
dorus tradit L. III. 12. 6. co et in Comment . ad Ly.
Quo mortis genere Oeno- cophronem fefelliffe vide
.ne perierit , inter veteres tur.
non conftat. Vid. Schol. ad 599. εϊτ ' εκείνως. Fort . είτε
Lycophr. v. 65. p. II . Τε εκείνως , mutatione tamen
λεντήσαντος δε εκείνου , επειδή ύ nihil opus . -
Seq. verf .
, νεύρεν
στερο
κα προσεήδη ύσα νευκό
νεγκοεκπεπ τα καια
τα φάρμ pro έπλετο apogr . επέλετο ex.
hibet.
Γαυτήν συναναιρεϊ , ή κατά Κόιν
τον εαυτήν έμβαλούσα εις την 601. Deiphobi matrimo
'Αλεξάνδρου πυράν, ή κατά τον nium cum Helena, poft Ale
Δίκτυν , βρόχοις απαγχθείσα. xandri obiturm contractum,
ή κατά τόνδε τον Λυκόφρονα, recentiorum effe com
σαπισούσα του πύργου. mentum , affirmat Schol.
598. Δίκτυϊ. Αpogr. Δί- Homer. ad od. e. 517. ubi
κτηϊ. βρόχον έψαμένη. Αt Demodocus , Troja capta,
Οδυσ
 POSTHOMERICA .
157
' Αργείοι δ' ως χάρμης ουκέτι δέρκετο τέρμα ,
Αίθις Οδυσσέα Τρωσιν επίσκοπον ηκαν εν όρφνη.
“ Εσπετο κα Τυδείδης Τρωσι δε μίχθεν ιόντες.
Οι δε θεοίσιν έρεξον , πυρ δ' ου καίετο τρών, боѕ
Βωμών
' Odvorja canit apoti dumatu ripides, ubi hunc mythum
Δηίφοβοιο Βήμεναι , ήύτ' 'Αρη, ad fuum confilium inflectit ,
συν αντιθέη Μενελάς . 'Ε2 του . haud fatis caute verſatus
του οι μεταγενέστεροι την Ελένην , effe videtur ; quandoqui
κα Δηϊφόβω γήμασθαι λέγουσιν. derm Ulyftem ab Hecuba
Sic jam Lefchem hunc lo . cognitum et incolumem ab
cum accepifle , ex Procli ea dimiffum finxit. in He.
Excerptis difcimus . His cub. 239. fqq. Ab his diver .
adde Quintum X. 345. Eu. ſam traditionem fequutus
ripid. Troad. 960. Conon. eft Plautus in Bacchid . IV.
34. Servium ad Aen. II. 9. 38.- atque id periculum
zio. - ITpro uose Cadourir. aſimulo, Ulylem , ut praedi
Haec lucem lucrantur ex cant, Cognitum ab Helena ,
Schol. ad Lycophr. p. 22. elle proditum Hecubae. Obi
Δηίφοβος την Ελένην έρημεν. ή ter hanc fabulam attingit
του Πριάμου αυτήν έπαθλον θε- Quint. L. V. 278. fqq. In
μένου το αριστεύσαντι κατά πό his omnibus locis, Ülyfies
λεμον κα λαβών ταύτην αυτός , urbem folus ingreſſus eſſe
ως αριστεύσας, ή καθάπις άλλοι fertur. Nofter ei Diome.
φασί, ήν μόνος αυτήν αφελόμε- dem comitem addidit , u.
ν06 .
trum veteris alicujus ſcri.
ptoris auctoritatem ſequu.
602. Ulyſſes , ad Troja- tus , an fuum ipfius com
norum confilia exploranda, mentum proferens , equi.
iterum Trojam proficiſcia dem neſcio .
tur. Fabulae fundus ap . Ho
6ο3.. Οδυσσέα. Αpogr . Ο.
merum eft Od. A. 244. 199. duoria
ubi Helena eum agnoville
dicitur. ' Eadem Lefches 605. *pečov, facra faciebant.
Carmini ſuo intexuit : ' Odur . Deinde fcripfi : πύρ δ' ου
σεύς δε αικισάμενος εαυτόν, εκτά- κούετο ερών , cum in apogra
σκοπος εις "Ιλιον παραγίνεται και pho legeretur πυρ δ' έκανετο
αναγνωρισθείς υφ' “Ελένης περίτης ί. quod verum effe nequit.
αλώσεως της πόλεως συντίθεται . Infaufta enim omina fuiffe ,
In ProcliExcerpt.p.36 . Eu. ακούσια σήματα τρών, paulo in .
fra
158 IOANNIS TZETZAL

Βωμών δ ' αυ κατέπιπτε βοών τε κρέα και αιγών.

Τρώες δ ' ως ένόησαν απαίσια σήματα τρών,
'Αργείοις ' Αντήνορα πρεσβέα διον έηκαν,
Είπεμεν 'Ατρείδαις και άλλοισιν Δαναοίσιν,
'Λργείην Ελένης και χρήματα πολλα λαβόντες βιο
Παύσασθαι πολέμοιο άλις τετίηνται Τρώες .
Ως ο μεν είπεν επελθών , οι δ' εθέλεσκον Αχαιοί.
'Αλλ ' 'Οδυσεύς Τυδείδης τε κατέρυξαν ιόντες ,
Φάντες όσα Τρώεσσι μεμιγμένοι έννυχον είδον .
Τώ πάντες κατέρυξαν βις
ετώσια πρεσβείς ιόντας.
Αυτοί

fra dicitur . Iam inter in.
faufta facrorum omina re-
fertur et hoc , fi flamma
non emicuerit. Sophocl.
Antig. 10ο6. εκ των θυμάτων
" Ήφαιστος ουκ έλαμπεν. Seneca
Oedip.v.308 . Subito refulſit de nou aiywy.
lumen et ſubito occidit. Quin
tus XII . 494.
Ιερά δ' ου καίοντο, πυρός και βι5. τω πάντες κατέρυξαν
έσβέννυτ ' αυτιη ,
Καπνος ' αιματοείς ανεκήκια
μηρα δε πάντα
Πίπτει χαμαι τρομέοντα κατ-
ηρείποντο δε βωμοί.
Cedrenus p.131. A. πύρ δε τοίς
ξύλους επιβαλλόμενον ουχ ήπτεν,
έσβέννυτο δε. Πολλάκις δε του
πυρος ενεχθέντος και μη καιομέ-
νου πίπτει τα εν τω βωμώ πάντα
εις τούδαφος . Ηaec loca veri-
tatem emendationis noftrae
fatis oftendunt.
6ο6. βοών τι κρές και αιγών .
Nifi ejusmodi numeros
Tzetzianis auribus concin
nos effe vifos ex multis ex
emplis appareret, fcriben
dum cenferem : βοών κρές
613. ιόντες h . επερχόμενος,
ετώσια πρεσβείς ιόντας . Sic .
hunc verf . in apogr. fcri
ptum reperi . Omnibus mo
dis tentatis , ut eum inte.
gritati reſtituerem , quum,
quodcunque tentaffem , fru
1tra caderet, tandem eo de
veni , ut , ea verba , quae
prioris verfus exitum et
alterius initium conftitue .
rant, omilla et ex reliquiis
duorum verſuum unum
conflatum efe , fufpicarer.
Hanc
 POSTHOMERICA , 159
Αυτοί δ' αύτ ' ελεεϊν φράζοντο Τρωϊον αστυ.
Ουδε οδυσσέα οίδα σαφ' είποτε Τρώες έπεσχον
" Η ένι κείνη νυκτί επίσκοπον είτε τον άλλη.
Κείνον γάρ Εκάβη κατέχεσθαι , λύσαι δ' ώκα.
Αυταρ έμε δoλόεσσα γυνή Ισαακείοιο 620
Θλίψεν επικρατέως , λεπροϊς δ' έχαρίζετο πολλα ,
Ούνεκα οι καλώς καταθύμια πάντα έρεζον. -
'Αλλ ' εγώ ου πιθόμην , ήτ' αν πολυ κέρδιoν ήεν.
Τούνεκα ης ανίης μεμνημένος ουκ αλέγισσα,
“Οπποτε Τρώες Οδυσσέα Πρώϊον είλον ες αστυ. 6ος
“Εν τόδ ' επισταμένως τε και ατρεκέως καταλέξω ,
Ως

Hanc fufpicionem aſteriſcis σίου και αργυρίου εξακισχίλια.

pofitis indicavi. Οδυσσεύς δε και Διομήδης κατε
σχον τους "Ελληνας, τούτο Φράν.
617. Οδυσσέα. Αpogr . 'Ο . βουλομένους , είποντες όσα είδος
δυσσέα . - σαφ' είποτε . Αpogr.. κατ' εκείνην την νύκτα, κατάσκο
Corrupte σαφε πότε. ποι όντες εν Τροία , τα περί τα
6τ8 . είτε του. Sufpicari δερίαπαίσια
δηλονότι Και
σε αβάντα τοϊς Τρω
poflis ή τινι άλλη. σιν εν εκείνη τη νυ
.
κτί τότε γνώσεις παρά τοϊς"Ελ .
69. Εκάβη κατέχεσθαι . In. λησι [ . της Ελένης ] και της
finitivus κατέχεσθαι , ful . “Εκάβης, ελεηθείς υπό της γραίας
crum, quo nitatur , non ha- απελύθη .
bet. Legendum , ni fallor :
κεϊνον γαρ“Εκάβη κατέχειν φασί , 623. ήτ '. Αpogr. ή τ . Ηο.
λύσαι δ ' ώκα. Αpogr. λύσαι δε mer. Ιλ . Ε. 2o1. Χ. 103.
wru, quod metrum jugulat.
Adfcribam Tzetzae ad 624. ής ανίης, αrumnarum
hune verſum ſcholion, memor, quibusmepelime m %.
lier afflixerat, animumqueea .
quod aliis forfitan ad ve rum recordatione diſtractum
ram ſcripturam indagan. habens , neglexi equidem , quae
darm proderit : Τρώες 'Aντή
tum tempor
νορα πρεσβύν πέμψαντες “Ελλη- bantur Trojae
is ter notaregere
, diligen .
σιν, απήσουν αυτους πανσηναι
της μάχης και λαβείν την Ελέ- 626. επισταμένως. Αpogr.
νην εξακισχιλιά τε τάλαντα κρυ- έπιπταμένως ,
627 .
 бо IOANNIS TZETZA E

“ Ως άρ' έην αγνώμων ήδε δόλων υπόεργος,

" Ος και δειλος έων ανης πολέμοισι γεγήθει.
Ως δ' άρα και τότε πρεσβείην Τρώων απέπεμψαν
Μήδετο δ' αγκυλόβουλος Τρώϊον ήμυσαι άστυ. 630
Κος δη δουράτεον μέγαν ίππον εκέκλετο τεύξας.
Δυτίκα δ' Λιακίδης περιδέξιος είπεν Επειός :
Ούτος

627. Ulyſſis mores et mer. In. O. 71. Fundus to .

animum Tzetza ex Tragi.
corum fententia adumbra-
vit. Omnes enim, qui poft
Homerum Trojanarum re.
rum memoriam explicave .
runt, Homeri fide negle.
cta , Ulyſli, cui ille fum .
mami multarumque rerum
ufu ſubactam prudentiam
tribuerat, perfidiae, verſu
tiae, ignaviae denique no.
tam inuflerunt.- Sequen. runt, ut docuit Vir, omni.
tis verſus parum expedita
fententia . Videant alii .
630. ήμισυ άστυ . Tze.
tza , Homericum ufum ne-
gligens , verbo yprecy vim
tranſitivam tribuit. IX. B.
373. τα κε τάχ' ήμύσετε πόλις ,
Χ. 405. Ξάνθος, άφαρ δ' ήμν
σα καρήατι. Αpollon . Rhod .
ΙΙ. 582. Οι δ ' εσιδόντες'Ήμυ .
σαν λοξοίσι καρήασι. Εx qui
bus locis praeterea metri.
cum, quod T. in hoc verbo
admiſit, vitium apparet.
631. Ulyſſe hortante e
quus ligneus exftruitur.
Agyvens don Bavier's ap . Ho.
tius fabulae eft in Od. Θ .
492. – ίππου
Δουρκτέου, τον Επειός έπρέ
σεν συν 'Αθήνη
"Ον ποτ' ες ακρόπολιν δέλη
ήγαγε δτος οδυσσεύς
'Ανδρών εμπλήσας , οι "Ίλιον
έξαλάπαξαν.
Eundem mythum , qui per
Homeri veſtigia incede.
bant, poetae varie exorna
bus doctrinae copiis inftru .
Stiffimus, Heynius in Exc.
III . ad L. II. Aen. p. 29ο.
[ qq. Elegans Antiphili
Epigramma , quod huc fa .
cit , in lectorum gratiam
adfcribam ::
Δέρκεο της Τροίας δεκέτην λ .
χον, εϊσιδε πωλον
Ευόπλου Δαναών έγκυον τσν
χίης.
Τεκταίνει μεν Έπειος, Λη
ναίη δε κελεύει
"Έργον , υπα, νώτον Ελ.
λας όλα δύετα .
" Η με μέταν απόλoντι , τόσος
στρατός , εί προς 'Αρης
* Η
 POSTHOMERICA . 16:
Ούτος έμός γε άεθλος , υμείς δέ μοι άξετε ύλην.
Ως έρέεινεν ανής : οι δε ρώοντο προς έργον
'Αλλ' ότε δή πάντα χρειώδεα δουρ' εκόμισσαν, 635
Δαιμονίαισι χέρεσσι πελώριον ήδρασεν ίππον ,
Χρώσι δ' επί χρυσώ τε και αργύρω, εί κατά κόσμον,
Μαρμάρυγας δε λίθων τοιο περί δέργματι θηκεν .
Γαστης δ ήν ευρεία , χάνδανε δ' ένδοθι πολλούς .
Γαστέρι δε κρυφίη θύρη , εν δε πόδεσσι τροχισκοί. 64ο
Αυταρ έπει ποίησε πελώριον αρεος έργον,
Είκοσι τρείς εσέβαινον επίδμονες άνδρες άρηος.
Πρώ .
Ην δόλος Ατρείδαις εσθλό- bendum : ίδρυσε . Quod fi
τερος πολέμου . ſcripſit Tzetza , in ſecundae
Inſtrumenta, quibus Epeus fyllabae menfura peccavit.
equum Trojanum fabricaf- Verbum ideóery enim fecun
ſe ferebatur , Metaponti, dam conftanter producit.
urbe , ab Epeo condita , in Fieri tamen potuit, ut fcri
templo Minervae dedicata , beret : ήρμοσε.
memorat Iultinus XX . 2.
Trogum haec ab Ariftote. 638. eμαρμαρυγκς
Variar δε λίθων.
voluit, quod apud
le fumfille ( Mirab. Aufc. p .
709.) fufpicatur Ruhnk. ad Quintum legerat L. XII.
14ο. οφθαλμούς σε διειδέας. -
Vellej. Paterc. Ι. Ι. p.3 . Quod equi duratei pedibus
634. ώοντο. Ιλ. Λ. 5ο, αυ- rotas fuppofitas fuiffe ait,
του δε πριλίες
σηχθέντες συν τεύχεσι
Ρώοντο.
θωρ- in eo quoque Quintum fibi
Schol . ώρ- praeeuntem habuit. L. XII.
μων, 416. επεί ρα οι εσθλός Επειός
ΙΙοσσίν υπό βριαρούσιν έτρεχε
635. αλλ' ότε δή. Sic ermen- δούρατκ θήκεν. cf. Cedrenum
davi , fenfu et metro p . 131. D.
flagitante , lectionem apo .
graphi : άλλ' ο δή. 642. ' εσέβαινον . Mfc . δ :
έβαινον. - Nurmerus et no
636. ήδρασε. Vitiofam mina eorum , qui ligneo
apogr. lectionem mutare equo incluſi fuerint , varie
pon ſum auſus. Fort. fcri. traduntur apud veteres ,
L cum
 162 IOANNIS TZETZA E

Πρώτα Νεοπτόλεμος ” Διομήδης και Κυάνιππος ,

Ιδομενεύς , Μενέλαος, Οιλέος άλκιμος υιος ,
Κάλχας , Τευκρός τε κα Νεστορίδης Ειρασυμήδης , 645
Εύμηλός τε, Λεοντευς , Ευρυπίλοιο βίη τε,
Δημοφόων,"Aκα μας τε και "Αντικλοs, ts θάνεν ίππω,
Πηνε
cum Homerus fortiflimum audacter recepiffe dicant,
quemque ingreffum effe di- Apogr. habet : Ιδομενεύς Με
xiffet. Od, A. 272. De va νέλκος ' έλεος άλκιμος αίας,
rietate numeri vid . Heyn. quod ut in textu relinque.
Exc . III. ad L. II. Aeneid . rem , a me impetrare non
p . 292 . Tzetza viginti potui. Neque tamen male
trium virorum nomina re- ſcriberetur: ' Orées . Aics,
cenfet , eundemque nume- ut fit ellipfis to viós. Sed
rum reddit in Comment. utrum hanc an illam lectio
adLycophr . p. 104. Επειός nem probes, parum aut ni .
εποίησε τον δούρειος ίππον εις δν hil intereft ..
πεντήκοντα ή τρισχίλιοι ή κατ'
με είκοσιτρο7ς άνδρες είσ 6.45. Θρασυμήδης. Αpogr.
ελθόντες Έλληνες εκάθηντο. Νο. Θρασυμπίδης .
mina eorum refere
bantur 646. Εύμηλος. Αpogr. Ε.
ap. Acatum Argivum in feudos, Eumelus Theilalo.
'Ιλίου περσίδι . Vide Αthen. rum dux,Homer. 11.B.714.
Λεοντεύς. ibid . 745. -
ΧΙΙΙ . p. 6ιο. C. ουτος γαρ παμ Ευρύπυλος. ibid. 677.
πολλούς τινας κατέληξεν . ap .
Virgil. Aen . I. 26. Γqq . 647. Demophoon et Aca.
Quint. XII.310. Hyginum mas, Theſeifilii ( de Aca
Fab. CVIII. conf. N. Heinſ . mantc vid. Nicol . Hinſ.ad
ad Sabini Epift. II. 23. p. Sabini Ep. ΙΙ. 23.) ex ae
4ΙΙ. neo equi Trojani figno,
643. και Κυάγιππος, Corm- quod Αthenis in arce col.
memoratur Cyanippus ap. locatum erat, una cum Teu.
Paufan. II . 18. 30. Aegia cro et Meneſtheo ( quem
lei filius, Diomedis et Eu. T. ignorat ) profpiciunt.
ryali tutelae commiffus. Paufan . Ι. 23. p.55. - " Αντι
κλος δε θαναν ίππω. Fluxit
v. Notas ad Apollod.p.169. haec fabula ex loco Ho
641. Μενέλαος Όλέος άλκι . meri Od. Δ. 286. quem fe .
mos viós. Erunt forſitan , qui riores alio, quam Homerus
me hanc conjecturam nimis voluit, ſenſu acceperunt :
' Αντι
Σ

POSTHOMERICA . 163
Πηνελέως τε , Μέγης τε και 'Aντιφάτης επί τoίσιν ,
Ιφίδαμας, προς δ'αρ' Ευρύδαμας και Αμφίδαμαςτις ,
Παρ δ' άρα τοίσιν Eπειος και Οδυσεύς πολύβουλος. Όσο
'Αλλ' άρ' Ατρείδων βαιών τ’ άλλων είδος ενίσπω .
Αυταρ έπειτ ' ερέω πάντα πάλιν, ευ κατά κόσμον.
'Ητοι μεν κρατέων 'Αγαμέμνων, κoίρανος ανδρών,
Λευκός έην , μέγας , ευρυπώγων, κυανοχαίτης,
Ηυγένης , - ευπαίδευτος , μακάρεσσιν ομοιος. 655
Tοίο δ' αδελφός βαιος έην δέμας, είχε δ' αρ' εύρος,
Πυρρόχρους δ' αρ' έην , δασυπώγων, ξανθοέθειρος.
Νέστωρ δ' αυ μέγας, ήδε κατάρρις, γλαυκιόων τε,
Μάκροψις , υπόπυργος , λευκόκομος, πολυφράδμων.
Ιδο .

" Αντικλος δε σε γ' οίος αμεί- 653. κρατέων . Αpogr. κρη

ψασθαι επέεσσιν
Ήθελεν αλλ' ' Οδυτσιος επί
μαστακα χερσί πίεζα
Νωλεμέως κρατερήσι, σάωσε δε
πάντας Αχαιούς .
648. Πηνελέως. Peneleurm
reliqui non habent. Fuit is
Boeotorum dux . Hom . IX .
B. 494: -- Neque'Antipha-
tes Iphidamasque apud ce
fpeciem haud paulo ενεργι
teros commemorantur. A.
pud Homerum utrumque κωτέρως adumbravit Home.
quidem nomen occurrit,
ſed ita, utTrojanorum fuiffe
appareat. - Pro Ευρύδαμας
et'Αμφίδα μας fufpicari pof
fis : Ευρύμαχός τε και 'Αμφί-
μαχος ex Quinto L. XII .
316. 321 .
652. πάντα πίλιν . Fortaf-
te : πάντ ' αυ πάλι».
τέων .
654. ευρυπώγων. Ηoc ver
bum metrum jugulat. For
taffe ειπώγων και κυανοχαίτης
legendum ; ( apud Iſaacum
Porphyr. δασυπώγων appella.
tur. ) vel ευρυμέτωπος. Utrum
que verbum occurrit paulo
infra v. 663. Agamemnonis
rus Ιλ . Γ. Ι67.
650. Βαιος -- εύρος, ex Ho:
neri 1λ. Γ . 21ο .
659. γλαυκόκομος . Apogr.
male. Tzetza fcripfit pro
cul dubio λευκόκομος. Αpud
Ifaac . Porph . πολιό.θριξ . --
Sequ. verſ. apogr. xvævó
L 2 Xeoos .
164 IOANNIS T ZETZA E

Ιδομενεύς δ' άρα γέργος , κυανόχρους , μεσοήλιξ, 66ο

Κονδόθριξ , δασυπώγων , εύριν , ουλοκάρηνος,
Μηριόνης βαιος , πλατύς , εύθριξ , ουλέθειρος,
Λευκός , στρεβλόξιν , ευπώγων , ευρυμέτωπος .
Λοκρος δ' αύτε έην μακρος, όσσα δε τοιο φαολκα ,
Μάκροψις , μελίχρους , ουλόβριξ , κυανοχαίτης . 665
Κάλχας μικρός έην , λεπτος , λευκός , δασυχαίτης ,
Κράτα φέρων πολίην, ολόλευκων προς δ' αρ' υπήνην.
Τυδείδης δ' άρα σώματι ήεν τεσσαράγωνος ,
Ευσχήμων , σίμος , στειναύχην , ξανθογένειας.
Δουρατίου δ' άρα ίππου τέκτων ήεν Έπειος βγο
Λευκός, εν ηλικία , μέγας, εύχαρις , είδει καλός.
Αυταρ Οδυσσεύς ηλικίας μέσος ήν δε γάστωρ,
Λευ

χοος. - μεσοήλιξ. Ηomer . ix . equo inclufos, non nomina

Ν. 361. μεσαιπόλιος. yerat .

661. κονδόθριξ. Quid hoc 664. φαολκά. Ifaac . Porph.

verbo faciam , ignoro . Ad. ετερόφθαλμος. Duξta vox ex
fcribam , fcholion ad h . v . Hom . 11. B. 217. ubi Therfi
pertinens , obfcurum et tes vocatur φολκος , quafi φα
ipfum , quod tamen aliis ελκος h . e . τας όψεις διάστρα
forſitan ad veram lectionem φος, στραβός.
indagandam proderit : Kór
δος: ο βραχυήλιξ ως ένδεής του 668. τεσσαράγωνος. Αpogr.
κύειν και αυξάνειν ή κονιδεής τις τισσαρογωνος. Sequ. v.
ών και χαμέρπης και κάνει συνδε. στειναύχην repofui pro cor
δημένος , ήγουν πλησιάζων τη γη, rupta apogr.lectione fua .
ώσπερ προς αντιδιαστολήν τούτον χην. If. Porph. βραχυτράχη
λος .
μέγας, και μη γή πλησιάζων, κόν.
του δε το κοντιον και και μακρος, εκ 67ο. Μουρατίουίππου . Αpogr.
τούτου παρά το κύειν και πορεύε- δουράτιον – ίππον.
σθαι εις τάσεις και αύξησιν .
672. idé. Apogr. sdt. Erit
662. Merionem , cujus forfitan , qui malit: uises
imago his vv, adumbratur, ne apoykotug, uteſt ap. Ifaa
ſupra tamen inter heroas,. cum.
674
 ICA ..
POSTHOMERICA 165

Λευκός, απλόθιξ, ήδε καταρριν , γλαυκιόων τε :

“ Ύστατος αίτ’ άλλων επιβας πότε δούρεoν ίππον,
Του θύρην κλήίσσε" βίγια είδετο έργα. 675

Αυταρ έπει κείνοι ταλακάρδιοι ές λόχον ήλθον,

Ηρώων άλλων όσοι έσαν βριμοι υίες
Πυρ ζαφλεγες προέηκαν έφρα κλισίας αμαθύνη.
Το δ άρ' εν ειρεσίησι περώντες ψευδέα νόστον
Ες Τένεδον κατάγοντο , Σίνωνα δε Τροίη έασαν 68ο
Γυμνόν , ενί μελέεσσιν εκούσια τραύματ’ έχοντα.
Τώδ ' άρα παν ετέταλτο 'Αχαιών έργον ανύσαι.
"Oρθρω μεν τα τελείετο έργα δόλoιο Αχαιών.
Αυτας

674. δούρεoν. Αpogr.δούρειον. 138. - pro ηρώων haud fcio .

Seq.ν.κλήίσσιfcripfi, cum an'Aργείων legendum fit.
in apogr. effet εκλήίσσε.
Summum Uly ili imperium 679. περώντες. Αpogr. περό
WYTES .
in equo traditum effe, Home
rus teftis eft in Od . Λ. 523 . 680. De Sinone omnia
έμοι δ' επί πάντ' επίταλτο Η μεν
nota vel ex Aeneidis L.H ..
ανακλίναι πυκινόν λόχαν ήδ ' επι et do &tis Heynii ad huncli
θεϊναι. - Αpud Quintum al. brum commentariis . Exc.
timus intrat Epeus, L. XII. IV. p . 293. - Quinto et re
324. ubi Codex Venet. fic
izabet : έν δέ σφι πίματος κατ. liquis , qui de bello trojano
tradiderunt, fcriptoribus
Bhouto dios inuos, " Os de ses Lechem in hac fábula fa
ίππον έτευξεν.
cem praetuliffe, apparet ex
676. xeñvor. Apogr. xoxrīvo . Schol . ad Lycophr. v. 344.
p . 42 .
677. Reliqui Graecorum,
igne tentoriis injecto , na- 682. Αpogr.έπίπαλτο, quod
vibusque conſcenſis Tene. ita , ut feci, emendan
dum petunt. Od . ©. 501 . dum effe , nemo facile du
Quintus XII . 332. Lerches bitabit . - Sequ. v. Apogr.
in Procli Excerpt. pag. 36. verbum igy « omittit , quod
Lycophr. 344. Tryphiod. ex fcholiis reftitui....
L 3 685
166 IOANNIS TZETZA E
Αυταρ έπει καλή εφάνη φαεσίμβροτος 'Ηας ,
Τρώες ανεγρόμενοι μάλα μέρμερα έργα θεώντο. 685
Αυταρ έπει κατέβησαν άθι παρος ήσαν 'Αχαιοί
Εισορόωντες θήπεον , ουδε δύναντο νοήσαι .
Τούς δε Σίνων δολομήτις επέδραμε τραύμασι βρίθων.
Μειλίχιος δ' ο γέρων νιν ανείρετο , τίς , πόθεν είη;
Ο δε δολοφροσύνησιν αμείβετο αγκυλα πάντα. 69ο
Εϊμι μεν εκ Δαναών, Δαναοί δε με έδρασαν ούτω ,
Υμέτερον καλέοντες αρήγoνα , ως Παλαμήδην.
Τόνδ' άρα δούρεoν ίππον άγαλμ’ ανέθεντο 'Αθήνη,
Φάντες ότι Τρώεσσιν ολέθριον ήμαρ εσείται,
Είκες εατέ μιν ουδε νεων αγάγητε Αθήνα: 695
“ Ως

685. ανεγρόμενοι. Mfc. άνα- doξtiuset elegantius ! Tze

γρόμενοι . Panduntur Dor tza fi vel unam Sinonis
tae ; Tuvat ire et Dorica ca. apud Virgilium orationem
ftra Defertosque videre locos legere ejusque pulcritudi
litusque reli &tum . Virgil.. nem fentire potuiffet , nae
Aen . ΙΙ. 27 . is omnes , quos unquam
689. Μειλίχιος δ' ο γέρων μιν inprobo labore Mufisque
invitis procuderat , verficu .
ονείρετο. Sic emendandum los flammis tradidiffet.
putabam lectionem apogra
phi : Μειλίχιος δ ' ο γεράνων 694. εσείται . Fort . εφή.
αείρετο . De Priamo agitur 6904, vel fimiie quid. Ho.
Virgil. Aen . ΙΙ. 77. - Ver- mer. Ιλ. Β. 15. Τρώεσσι δε κηδε
fabatur Tzetzae ante ocu- εφήπται . Η . 402. ώς ήδη Tρω
los locus Quinti XII. 356. εσσιν ολέθρον πείροιτ ' εφήπτη.
Καί μιν ανειρόμενοι Δαναών υπες
αμφί δε μύθους Μειλιχίοις 695. εατέ μιν . Αpogr. μέν.
σίροντο.
C
Deinde fcripfi ουδε νεων
αγ. cum in apogr. legere.
692. ως Παλαμήδην. Apogr. tur : ovde vom my. Virgil. Aen.
d's mou II . Palainedis in ea. ΙΙ . 189 .
dem re mentionem fecit Vir . Nam ſi veſtra manus vio.
gil. Aen . II. 82. at quanto laſjet doua Minerval,
Tun
 POSTHOMERICA, 161
“Ως φάτο τω δ' ο γέρων πόρεν είματα σιγαλόεντα.
Τρώες δε ποτί άστυ πελώριον είρυον ίππον.
Νήπιοι , ουδ' ενόησαν τον φθόρον εγκονέοντες.
Αυλοί δ' αυ και φόρμιγγες βρέμον άπλετον ήχην.
700
Τρυφιόδωρος , ουκ ειδως , ότε πέρθετο Τροία,
Πόλλους συν ετέροις καμέ λέγων αποφίσκειν
Ούνεκ ' Ισαάκιος μ' ατίσατο αίσχεο τίμας,
" Ανθεσιν εστεφάνωσε τον ίππον εκ ποτάμοιο,
Χειμώνος μεσότοιο εόντος , ως ερεείνω.
"Ορφεύς γάς μ' έδίδαξεν απ ’ ανερός άλλου ακούσας, 795
ψευδέα μήποτε μυθον ενίσπεις ανθρώποισιν.
'Αλλα τα μεν ερέω και ουκ ατέλεστα εασω.
Ιππον

Tum magnum exitium Géwy épc9m2bx xóo por fevro,

(quod Diprius omen in Qua de caufa graviter va
ipfum pulant a Granimatico no.
Convertant) Priami impr. ftro , qui Trojam hiberno
rio Phrygibusque futro tempore expugnatam eſſe
14η . noverat. - Ηaec funt , quae
Sin manibus veftris ve. mihi in hoc loco perfpicere
ſtram aſcendijjet in ur. videor ; in reliquis prorſus
bem ; caecutio . répois fcripfi pro
Uitro Aſiain magno Pelo- régwe, id quod grammatica
pea et moenia bello ratio exigebat ; quid vero
Venturam et noſtros ea fa . in úrovisnow lateat, nondum
ta manere nepotes . expedire potui . Fort. καμι
dextwy árosácxua , putans, me
700. Tryphiodorus in eo cum reliquo Graecorum exer .
carmine , quod de Trojae citu navibus ele profeftum .
excidio concinnayit , Tro
janos equum corollis exor- 702. oύνεκ'. Αpogr. oύνεκα .
nafle fcripfit v.304. αμησά- In verfus exitu iterum hae
μενοι Σιμόεντος "Έστεφoν κύχι reo . Putabam olim oš .
κίοις πλοκάμους σφετέροιο φονήoς. εχει τείνων , h. e. prooris la
item Quintus XII. 427. ápo cerans, Sic Body trivay dici .
φί δ' άρ' αυτώ Πολλών άδην στι. tur pro Boqv ap. Eurip . Med .
LA 201 .
168 IOANNIS TZETZA E

“Ιππον δ' ως ένόησε καθελκόμενoν Κασσάνδρη

Τρωσι τορον βοάασκε κατάξαι ή καταπρήσαι,
Μηδε πόλιν Φέρεμεν τυκτον κακόν οβριμόεργον. ΣΟ
Ως η μεν βοάασκε , πατήρ δ' επί πύργον ενεϊ ξεν,
Οία τε μαινομένην· η δε γοαασκε πεσούσα.
Λαο

201. et paſlim . Vide Markl . ſandram referri voluit, illa

ad Suppl. p. 166. Sed do . prae ingenti dolore fefe in
& tior eft haec emendatio et terram conjeciffe ( Fresūsz )
longius a Manuſcripti du. putanda eft. At fic aliud
etibus abeſt, quam ut im. dixit, aliud dicere voluit.
peritifimum librarium fic Verum enim vero non de
aberraffe probabile fit . Hu- Caffandra in his verbis agi.
jus loci ut aliorum com- tur , fed de Palladio , st
plurium correctionem feli . σούσα, Αθήνη fcilicet , γεάασκε.
cioribus ingeniis relinquo . Palladium , quod Minerval
708. Kasoásdm. Apogr. hgrum a coelo delapfum effe
Karárden. Caſſandra Troja- putabatur, cum Calandrze
nis impendentem fortunam verbis fidem denegari videri,
vaticinatur ap . Quint. XII. ingenuit. Haec interpre .
516. fqq. Virgil. Aen.II. tatio , quae in quovis alio
ſcriptore vix ferenda effet,
246. fg. ubi vid . Heyn.
mihi tum demum probabi.
7ο9. κατάξαι η καταπρήσαι. is videri coepit, poftquam
Quintus 1.1. ν. 558. " Η γαρ fontem detexeram , unde T.
ω μενέαινε δια ξύλα πάντα κε hanc Palladii periphraſin
daoooy xxraapñowy malapã derivavit . Eft ille in hoc
πυρί. Seq. verf. pro tri loco Lycophronis v . 363.
πύργον legendum videtur ένα χώσεται στρατό εξ ουρανό πε
mugya. Tzetza ad Lycophr. σούσα και θρόνω Διός. Palla.
ν. 35ο. Ο γαρ Πρίαμος λίθι dii autem , quod paulo ante
τον οίκον πυραμοειδή εποίησεν κα Trojanis fubreptum dixe
ενέβαλεν αυτήν διά τι δοκείν μαί rat Tzetza , hoc tamen lo.
νεσθαι . co mentionem injici, nemo
712. ή δε γούασκε πεσούσα , mirabitur , qui meminerit
Illa autem cadens ingenuit. loci ap . Virgil. Aen. II. 293.
Verba fatis expedita, ſen. fqq. et eorum , quae Hey.
fus obfcurus . Quod fi Tze- nius ad h.l. diſputatit in
tza verba já poucox ad Caf- Excuri . IX. p . 309.
713
 POSTHOMERICA .
169 ,1
Λαοκόων δε μόνος δουρί τον ίππον ουτήσας,
Παϊδα δρακοντείοισιν απώλεσεν εσθλον oδoύσι.
Οι δ' ες Αθηναίης πότε έσπερον ήγαγον ίππον . 715
'Αλλ ' ότε δη επέρεξαν ένι βωμούς εκατόμβας
Κρωτήρες θανάτοιο περί πτόλιν ήσαν απαντή.
Γυιοβαρής Διόνυσος επέβρεμε , χαίρε δ' 'Ενυώ.
'Αλλ ' ότε δή κατέμαρψενέπ'άμβροτος ύπνος άπαντας,
Νυξ

713. Λαοκόων, ιερεύς και Πο. 718. γυιόβαρος. Sic apo

σειδώνος. ούτος τον δούρειος ίππον
τιτρώσκει το δόρατι. Τούτου ένε.
κα διανη ξάμενοι εκ των Καλύ
δνων νήσων δράκοντες δύω υπερ-
γέθεις Πόρκης και Χαρίβοια κα
λούμενοι, επ' όψει πάνων των
Τρώων τον τούτου πίδα διεσπά-
ραξαν και έφαγον. Schol .
De Laocoonte nota omnia.
Vid. Heyn. Exc. V. ad II.
Aen . p . 297. faq. Ex magno
poetarum numero, qui hanc
fabulam attigerunt , Arctic
nus cum T. maximé con-
fpirare videtur. Sophoclis
fuit tragoedia, Laocoontis
nomine infcripta .
714. δρακοντείοισιν . Αpogr.
δρακοντίοισιν.
715. πότι έσπερον . Fort. πε-
pilt on. cum advefperaſceret.
- Segu. verf . ετέριξαν ένι βώ-
Mois ſcripſi pro vitioſa
apogr. lectione : inegšav ivi
βωμοϊσι
graphum. -- χαίρε δ' 'Έννώ,
ex Quinto XII. 429.
719. Trojae excidium
decantatiffimis fabulis an
numerandum eft. Inter
eos poetas, qui huic argu
mento exornando operam
dederunt , principem lo.
cum tenent Steſichorus,
Arctinus , Lefches , Sopho
cles , quorum veftigia ferio
res legerunt, docente Hey.
nio Exc. I. ad L.II. Aen. p .
280. ſqq. Tzetza quae pro
fert ,, ea fere omnia ex
Quinti carmine deprompſit.
κατέμκρψεν . Petron. in
Trojae Halofi v. 54. p . 564-.
ed . Burm.
lam plena Phoebe candi.
duin extulerat jubar,
Minor ducens aftra ra.
dianti face,
Quum inter fopultos Pria .
midas no &te et mero
Danai relaxant clauftra.
L 5 720.
 17ο IOANNIS TZETZA E

Νυξ δ' άρ' έην μεσση, λαμπρή δ' επέτελλε σελήνη, 720
Και τότε δη Δαναοίσι Σίνων φλόγα δειξεν εταίροις.
Ο; δε μάλ' ειρεσίησιν έπεσσύμενοι ελόωντες ,
'Οτραλέως αφίκοντο και ένδοθι πάντες έβησαν.
Και τότε δη στoναχή τε και οιμωγή γένετ ' ανδρών,
'Ανδρών ηδε γυναικών , ωκυμόρων βρεφέων τε, 725
Κτεινομένων κατα νύκτα περί κρητηρσι και εύνη.
Λιματοεν δε πέλαγος επώρενε ές κύματα μακρα
Χαλκείοις ανέμοισιν , "Αρης δ' επενήχετο λυθρώ .
Και τότε δη Μενέλαος αριστήεσσι συν άλλοις
Δηϊφό
720. Νυξ δ' άρ' έην, Le tur . Aefchy1. Perf. 433. κα.
fchis verfum effe, apparet κων δε πε.αγος έρρωγες μέγα
ex Schol. ad Lycophr. p. Πέρσαις. Sophocl. in Trach.
42. Schol. ad Eurip. in Ηe- 865.έβρω ενπαγα δακρύων. Vid.
cub. 914. — conf. Eurip. Valcken. ad Hipp. p . 309 .
Troad . 542. fqq . Fortaffe etiam :
721. Sinon facem furtu- αιματοεν πέλαγος δ' έπορίνετ '
liffe dicitur etiam ap . Ar. ες κύματα μακρα
ctinum in Excerpt . Procli χαλκείοις ανέμοισιν "Αρης δ '
p . 38. Virgil . Aen . ΙΙ . 259. επενήχετο λύθρα.
Alii Antenorem idem Homer. Od.N. 273. Neptu .
feciffe dixerant. Lycophr. nus
340. et Schol. Alii denique ός μου εφορμήσας ανέμους κατ .
Helenam.Tryphiodor. 498. έδησε κελεύθους
fqq. vide Heyn. Exc. Víll. ώριναν δε θάλασσαν αθίσφα
ad II. Aen. p . 303. τον.

Meliora fortaffe aliis in

727. Certam corrupte mentem venient.
lam in textu relinquere,
quam incertam conjectu
ram recipere malui. Emen 729. Menelaus Deipho.
dandum fortaffe : bi domum expugnat, Hele
αίματούν πέλαγος ( Mfc. μελα-' namque , belii decennalis
γος ) έδρων) εσ κύ- caufam et praemium , fibi
vindicat. Fundum fabulae
κατα μακρά,
Quae magno cum impetu indicavi ad v . 601. cf.
crumpunt, ea payquoy dicun. Ar& inum ap. Procl. p.38.
.730 .

1
 POSTHOMERICA.
171

Δηϊφόβου μελάθροισι πέλασσεν , κτείνε μεν αυτόν, 730

Αυτός δε στoνόεσσαν αφείλετο Τυνδαρεώνην.
Αιακίδης δε Νεοπτόλεμος Πρίαμον κατέπεφνε ,
Εις Διος ερκείοιο μέγαν περικάλλεα βωμόν.
“Εκτορίδας δ' από πύργων άγριος ώσεν Οδυσσεύς .
Κάσσανδρην δ' εκ νέου Λοκρός αφείλετο Αίας. 735
Την δ' άρα Λαοδίκην ενί χάσματι δέξατο γαία.
Adveias

730. πέλασσεν . Αpogr. τι . 734. Εκτορίδας. Τzetza in

λασσεν . fchol. ad h . 1. Εκτορίδας τον
732. Neoptolemum Pria 'Αστυάνακτα και λιόδαμιν, τινές
mum ad Iovis aram inter δε και Σαπέργιον υιον παραδεδώ
feciffe , quicunque de rebus κασιν "Εκτορος. De filiis He
Trojanis fcripferunt, ad Etoris vide, quae dicta ſunt
unum omnes dicant. Ar ad Antehom. 319. -
απο
Etinus 1. c. κα Νεοπτόλεμος πύργων. Ηoc de uno Aftya
nacte tradiderunt Aretinus,
μεν αποκτείνει Πρίαμον , επί τον
μεν Διός του Ερκείου βωμόν κα Euripides et Quintus XIII.
ταφυγόντα. Lefches ap. Pau. 25Ι . Ceterum fabula de
ſan. X. pag. 865. Euripid. morte Altyanaĉtis derivata
Troad. 17. Virgil . Aen . ex Homer. Ιλ. Ω. 734. faq .
ubi Andromache συ δ ' αυ τέ.
11. 506. ſqq. Quintus XIII.
222. Schol. ad Lycophr. κος,inquit, ή έμοί αυτή
335. p. 41. confule Ηeyn. “Έψεαι , ένθα κεν έργα αεικία
Exc. XI. ad Aen. II. p . 312. εργάζοιο.
fq. 'λελεύων προ άνακτος έμει
λίχου , ή τις Αχαιών
733. εις Διός et έρκείοιο ex “ Ρίψει, χειρος ελών , από πύρ
conjectura fcripfi, cum in γου .
apogr. effet εκ διός ερκίοιο. - 735. Ajacis Oilei facinus
ais Bwpóy dietum videtur pro praeter Aretinum multi at
sy swpõ .Quod fi cui parum ' tigerunt. Vid.Eurip . Troad.
placuerit , is per me licet, 69. Lycophr . 358. In Po
corrigat : lygnoti tabula Caſſandra
Εις Διός Ερκείοιο φυγόντ' έρι- confpiciebatur , Minervae
κύδες βωμόν . fignum amplectens . vid.
praeeunte Arctino in loco Paufan. Χ . 26 .
paulo ante laudato : inigón 736. De Laodicea vid.
Διός βωμόν καταφυγόντα. Schol.adLycophr.314.p.39 ..
737
 172 IOANNIS TZETZA E

Αινείας δε και 'Αγχίσης φύγoν Αυσονίηνδε,

'Εξ ών πες γενεή Λατίνων πέλεν έβριμόεθνος.
Παύροι δ' αύτε και άλλοι φυγον υίας Αχαιών.
Οι δ' άλλοι κοινά θανάτω κατα μοίραν επίσπων. 740
Οιών μεν 'Αντήνορος ειρύσαντο γενέθλην
'Αργείοι, ξενίης μνήμην φορέοντες εκείνου
Παρδαλέην προθύρους αρίγνωτον σημα βαλόντες .
Αυτας
737. Aivolas. Vide , quac Scholiafres enim ad Pyth.
Heynius de Aeneae difcef. V. 108. haec habet : Kjo
fu ab urbe difputavit in “Ελληνες κατά την πόρθησαν ,
Exc. XVII. ad ΙΙ. Libr. Aen . παρδαλέην τώ 'Αντήνορος οίκο
p.317 . fqq. - εξ ών περ γενεή παρηώρησουν , σημάον ποιού .
Λατίνων , Genus, unde Latinum μενοι τους στρατιώταις , του
Albanique patres atque altae rendéve as modépesoy olxoy septi.
moenia Romae. gay . Eandem fabulam So
742. ξενίης μνήμην. Aenea phocles attigerat in Ajace
Antenoreque et vetufti jure Locrenii , ex qua fabula
hofpitii et quia pacis reddon- Schol. Ariſtoph. in Aves
daeque Helenaeſemper autio- 934. haec laudat : Σοφοκλής
res fuerant , omne jus belli Αίαντι λοκρη καταστίκτου κυ
Achivos abſtinuiſe , Livius νος Στολας λιβύσσα παρδαληφό.
ait Ι. Ι . Ιllud ex poetis cy- ρον δέρος. ( ut hunc locum
clicis derivatum , hoc ex emendavit langerm. ad
Homero1λ. Η. 347. fqq. No- Polluc. VΙΙ. 70. 41. ) το δε
fter Quinti veftigia , ut in σοφοκλείον επί του δέρματος εί
totoloco, fic in hoc quoque ρητα του κρεμαμένου προς τη
verfu preffit. L. ΧΙΙΙ. 293. τον Αντήνορος οικία. Αd eun
fqq. Ούνεκ' άρ αυτού 'Αργείοι dem locum, ni fallor , re
μνήσαντο φιλοξενίης έρωτείνης. fpexit five Strabo XIII . p .
743. Παρδαλίην· ότι παρδά- βο8. five is, qui haec verba
λεον ταϊς θύραις έθεντο του 'Αντ . ad Strabonis marginen ap
νορος Πίνδαρος λέγει. Schol.
Schol . pinxit : Σοφοκλής γούν εν τη
ad h . y . Nullus eft Pinda- αλώσει του Ιλίου παρδαλέαν φησί
ri locus, ubi ejusmodi quid προ της θύρας του Αντήνοροςπρο
dicatur. Verum Tzetza, τιθήναι σύμβολον του απόρθητον
quae in fcholiis ad Pinda. Μαθήναι την οικίαν. Εx qui
rum legerat , apud ipfum bus verbis fuerunt, qui
poetam fe legiffe putabat . Tragoedia , Ιλίου άλωσεν,
elice .
 PosTHOMERICA, 173

Αυταρ έπει τετέλεστο μακρόχρονον έργον" Aξης,

Χρυσών ομού και άργυρον ηδέ τε Τρίον όλβον 745
Τρωΐαδάς τε γυναίκας μοιρήσαντες Αχαιοί,
Θύσαντες νεκύετσιν εοίς παρά θίνι θαλάσσης,
'Ωκυάλων επέβαιναν νηών κυανοπρώρων,
'Ες πάτρας δ' ανάγοντο βαρύγδοον οίδμα πελώντες .
Στησίχορος δ ' ερέησιν εοίς επέεσσιν νόστον. 750
Η μεν όσοι πελάγει φθάρεν ηδ' ίσοι ήλυθον άλλη.
'Η' όσοι εισαφίκοντο φίλην παρα πατρίδα γαίαν.
Κείνος ταύτ' ερέησιν ανήρ , γλώσσα δ' άρ' έμείο
Βούλη

elicerent. Brunckius vero το4 . 38 . βαρύρρουν. fort .

eundem locum, ex Heynii Batu goos,
conjectura, ad Antenoridas
75ο. έπίεσσιν. Αpogr. επεεσ .
Sophoclis retulit. Equi- , Νόστος. De poetis , qui
dem verbis Scholiaftae Ari Graecorum in patriam re
ftophanis , quae ſupra lau. ditum carminibus prodide
davi , cum Strabonis
runt, vide Heyn. ad Apol
loco collatis, fofpicatus lodor. Vol.III. p.990. Ar
fum , Straboni eosdem ver gumentum τωννόστων Αugiae
ſiculos, quos Ariſtophanis Proclus concinnavit , edi
Scholiaſtes laudat , obver
fatos elle. Huic fufpicio- tum
I. p.in40.Bibl. L. Stefichorus,
et Art. Faſc .
ni Heynium calculum ad. quem Tzetza h. 1. laudat ,
jeciffe (in Addend . ad Virg.νόστους quidem non fcripfit ;
T.IV. p . 231. ) , vehementerfieri tamen potuit, ut in fine
gaudeo. Ceterum in Po-. ejus carminis , quod de
lygnoti tabula pantherae Trojae excidio compofuit,
exuviae, Antenoris aedi reditum quoque Graeco
bus affixae , confpicieban rum attingeret. Quod fi
tur . Vid. Paufan . X. 27. p.
forte parum placuerit , quid
865. et Kuhnii not. impedit , quo minus Tze
749. ανάγοντο. Ηomer. I. tzam τους Νόστους Steficho .
Α, 477. και τότ' έπειτ' ανάγον ro tribuiffe putemus ?
το μετα στρατόν εύρυν 'Αχαιών.
ανάγισθαι . εκ του λιμένος άνα 752. εισαφίκοντο, Αpogr.
πλέειν. Schol. Εuftath. pag . ισαφίκοντο.
754 .
 174 IOANNIS TZETZNE

Βούλη Ισαακίδιο δολόφρονος ηδε δαμαρτος

"Αρτου δευομένη κατίσχεται , ουδ' έπαείδει, 755
Ουδε θέλει πονέειν περί άλγεσι θυμον έχουσα .
Και τάδε τίς που είσεται ανηρ· όρθια κρίνων ,
Ως άρ ατέρ καμέτοιο υμίν κατα πάντ ' έρέεινα.
'Αλλ ' υμείς τέκνα μοιρηγενέων γενετήρων,
*Αλλοθεν 'Αργείων νόστον διζεσθ' επαείδειν . 760
Αυταρ έγων ερέω , περί τέρματι Μούσαν ελίσσων ,
Τροίαν οππότε πέρσαν άρήίοι υίες 'Αχαιών.
Πρωτίστης προπάροιθεν Ολυμπιάδος μεγακύκλου
Μέτρον απειρέσιον τετρακοσίων λυκαβάντων
Ογδοά.
754. ήδε δαμαρτός. Αpogr. Επακούειν, five νόστου δίζεσθε
οιδε δαμαρτος. αοιδών .
755. κατίσχεται . Sic fcri . 761. Fragmentum Poft.
homericorum inde ab hoc
pfi, haud fcio an reξte , cum . verſu edidit Dodwellus e
in apogr . κατασχεται lege- Codice Bibl. Iacobar ae in
retur.
Differt . de Cycl. Vett. p.
757, όρθια κρίνων, reeju- 803. Γqg. uberrimis notis
dicans. Apogr. όρθρια. illuftratum. Ιdem fragmen
Ceterum fenfus horum ver. tum edendum curavit Schi.
fuum , fi quid video, hic eft : ' rachius ad calcem Anteho
Qui de ingenio et cruditione mericorum p. 75. fq. - Mo
mea reteexiftimare poffunt, σαν ελίσσων. Dodwell . ελαί
ii, me haec omnia facillimo vwv , quod haud praeferen
negotio enarrare potuiſe, non dum. conf . Homer. ΙΑ. Ψ .
dubitabunt. Verf. 76ο. 309. Οίσθα γαρεύ πιρί τέρμα
verbum έπαείδειν in mendo ελίσσεμεν.,
cubat. T. hoc dicit : Quum 763. μεγακύκλου edidi ex
hiſtoriam de Graecorum redio conj. Bentleji. Cod. Iacob.
tú , propter eas caufas, quas μετά κύκλου. Αpogr. meum :
modo expoſui, ipſe contexere piyu xúzlov .
nequeam , agedum , lectores, 764. Trojam duodevigin
can ab aliis ſcriptoribus pe- ti fuper quadringentis an .
tite. Fortaffe corrigendum : nis ante primam Olympia .
άλλοθι» 'Αργείων νόστον δίζεσθ' den everiam effe , Tzetza
er
 POSTHOMERICA .
175
'Ογδοάτων δεκάτων τε τρώίον είλετο άστυ, 765
Ως σικελος Διόδωρος εν Ιστορίησιν ενείρει
'Αλλα τα μεν κατέλεξα κυκλα μεγάλων ενιαυτών.
Μήνα δε ήδη έρείω ήμάρ τ' ηδέ τε ώρης
Οίκτροτάτε λυκάβαντος , δς άλγεα θήκατο Τροίη.
Δωδεκάτη μεν έην μηνός Θαργηλιώνος , 770
Τον δ' Αλωνάριον κικλήσκει μεν Λογγίνος,
Ιανουά .
ex Diodori rationibus αλώνι , ως "Έφορος και Καλλι.
( Diodor. Sic. XIV. init. ) σθένης και Δαμάστης και Φύλαρ
contendit . Dodwellus , qui χος Ιστορήκασιν. vide Dodw.
Grammaticum noftrum hoc de Cycl. p. 803. et 8ο6.
loco negligentiae accuſat,
ipſe hos verfus parum di. 771. β ' Αλωνάριον. Αpogr.
ligenter, examinaffe vide- ρα Ιωνάριον. Veram lectio
tur.
nem, quam conjectura affe .
cutus eram , exhibet Cod.
768. τ ' ήδέ τι. Sic Dodν. Iacob . De Longini etymo .
Noftrum apogr. ήμαρ ήδέ τε. Ιogia ν. Ιανουάριος , quam T.
Sequ, V. οίκτοτάτου et όσ ' perftringere videtur , vide
apogr . Eudociatn p. 233. Ιανουάριος
άγαλμα τετράμορφον δια τας τέσ .
77ο. Θαργηλιώνος. Hoc σαρας τροπής, Οι δε πλάττουσιν
menſe Trojam cffe captam , αυτόν εν τη δεξιά χειρί κλείδα
omnes , qui de his rebus κατέχοντα , ως άρχης του χρόνου
tradiderunt , uno ore di. και άνοιξαν του ενιαυτού . "Ετερος
cunt. Schol . in Eurip . He- δε τη δεξιά Τ , τη δε αριστερά Ξα
cub . 914. εάλω δε η Τροία θαρ- κατέχοντα , ώσπερ τον ενιαυτόν,
γηλιώνος μηνός, ως μέν τινες ιστο- όθεν και ο Λογγίνος ΑΙΩΝΑΡΙΟΝ
ρικών, ογδόη ισταμένου, ως δε , και αυτόν ερμηνεύσαι βιάζεται , ωσ
την μικρών Ιλιάδα γράψας ογδόη ανει αιώνος πατέρα. Ex quolo
φθίνοντος. Ρlutarchus in Vita co apparet, Dodwellum de
Camilli c. ΧΙΧ. p.342 . ed. V, αιωνάριον argutari p. 807 .
Tubing . ενώνοχι δε και ο Θαρ- De anno et menſe ex
γηλιών μην τοϊς βαρβάροις έπι- pugnationis Trojae vid.
δήλως ατυχίας . - κα Καρκη- Heynium difputantene in
δόνιοι περί Σικελίαν υπό Τιμο- Excurf. II, ad LIII. Aen.
λίοντος ηττώντο τη εβδόμη φθί. p. 426. Γg .
νοντος, περί ήν δοκεϊ και το "Ίλιον
773
176 IOANNIS TZETZA E POSTHOMERIC A.
Ιανουάριον δ' ανέρες πάντες καλέoυσι.
Νυξ δ' άρ' έην μέσση , λαμπρή δ' επέτελλε σελήνη,
Παρθένου εισελάασα δρόμον μεγάλοισιν εν άστροις ,
Ήελίου αμφ' Αιγόκερον Κρόνου οίκον εόντος. 775
Καλλιστω δ' ιέρεια κλειναις ήν εν Αθήναις
Οίκτροτάτου μεγάλου λυκάβαντος. Κείνη εν ώρη,
Κείνη νυκτί ο Λέσβιος Ελλάνικος αείδει :
Συν τω και Δούρες Τροίην ελεϊν Παναχαιους,
Οίκαδε δ' έλθέμενα, λυγρον τον νόστον οδοντας. 780
773. Lefchei verſus, ( vi. ftonem fecit Tzetza. In
de ad v . 720. ) ex quo Dod . eo tamen Tzetzam erraſſe
wellus omnia, quae veteres certum eſt, quod Athenis
de die everfionis Trojae Calliftonem affignaverit,
fcripferint, fluxiffe cenfet . quae Argis facerdotium
geffit. Temporis enim no
774. εισιλάουσα. Αpogra . ta eſt hujus facerdotiſiae
phi lectio . Mſc. Iacob. rior aetas “. Dodwelius.
λάασα.
775. Καλλίστω. η Callifto . 779. Παναχαιούς. SicDodw .
nem cum Callithya con Noftrum apogr. παναχαιοί.
fundi , fufpicatus eft Bent ελεειν vero nofter Cod. me.
lejus. Immerito quidem . lius quam Cod. Iacob. iliu ,
Callithya antiquiſſima cre Infinitivus pendet ab omil
ditur facerdotum Argiva. fo φησι .
rum , Trojano proinde ex- 78ο. λυγρόν τον κόστος . Re
cidio longe vetuſtior. Co. ¿te fic Cod. Iacob. Nofter
aevam Iliacis fuam Calli . λυγρών νόστον.
 Ι Ν D E X
Ν ο Μ Ι Ν Ο Μ.

A. Antehomerica. H. Homerica. P. Poſtho .

merica.

Λ. ακιδη. Η. 343. Λιακιδας . Ρ.

509 ,
' Αβαντα. Η. 66 . Αίας . Α. 39o . 406 , H. 134. 39.
'Αβαρβαρεη. Η . 436. - 'Αβαρ 89. ΙΙ . Ρ. 86. 329. 335. 425 ,
βαρεης . Η. 223. 483. 735 .
'Αβραδατου . Α. 24ο.
'Αγαθων. Η. 447. Ρ. 5ο. Αίαντος . Ρ. 426. Αίαντι . Ρ.
'Αγαμεμνων. Α. 197. Η. 79. Ρ. 403. Αίαντα, Ρ, 488. 497.
87 'Αγαμεμνον. Ρ. 653 . Α . 299. Η. 16ι.
' Αγαμηδη . Η 435. Αίαντες. λ. 377.
" Αγανω . Η . 441 .
Λιθιοπες . Ρ. 346. Αιθιοπων , Α .
'Αγελαον. Η . 178.
13. P. 215.
'Αγνωρ . Η. 38. 'Aγηνορα . Η. Αίθρης . Α. 13ο. Αίθρην, Α.
6ο .
132 .
'Αγχιαλον. Η . 88.
Αγχιμαχη. Ρ . 182. Αίμος. A. 273 .
'Αγχισης. Ρ. 757. H. 7ο. Αγ. Αινεαδα » . Η . 48.
χισου . Η . 435. Αινειας . Η . 8ο . 84. Ρ. 737. 378.
'Αδρηστον . Η. 120. 51. 157 . Λένεια». Η . 435.
'Αθηναιη . Η . 103. 25 . 'Αθη . Λίνεια. Η. 237.
ναιης. Ρ.715 . Aivasav . H. 71 .
'Αθηναις . Ρ. 776. Αίσακος . Η. 446. Ρ. 51.
'Αθηνη. A. 69. Αθηνη . Η. 121 . Λίσηπον . Η . 15 .
27. Ρ. 693. 695. Αιτωλος . Η . 43 .
Λιακιδης Α . 361. Ρ. 199. 632. Αιωναριον. Ρ. 771.
732. Αιακιδαο . Α,14. 15. Η. 'Aκα μας. Ρ. 647. 'Ακαμαντα.
228. 301. 364. 449. P. 41 . Α . 156. Η. 192 .
88 . Αιακιδην. Η . 322. P. 'Ακταιος . A. 274. Ρ. 557.
392. Αιακιδικ . P. 211. Α . 'Αλαστορα. Η. 97,
M 'Αλεξαγ
178 Ι Ν D Ε Χ.

'Αλεξανδρου. Α. 8. 165 ,196. Η.' Αρεταον. Η.117.

132 . 'Αλεξανδροιο. Α . 16. 'Αρης. Η. 27. Ρ. 64. 65. 68. 71.
16ο. Η. 44ο . ' Αλεξανδρω. 728. Α. 35. 'Αρηος . Α . 23 .
Η. 131. ' Αλεξανδρον. Α.ιο8. 212. 399. ' Αρεί. Ρ. 543.
144. H. 128 . 'Αρεας, Α. 25.
“ Αλιον. Η. 98 . 'Αρχειριαδεω. Ρ. 84.
'Αλκανδρον. Η. 98. 'Αραβες. P. 278. ' Αρραβων.
'Αλκηστιν . Α. 238 . P. 262. 276.
'Αλκιδαμαντα. Ρ. 556. 'Αρτεμις. Α. 36. 'Αρτέμιδος.
'Αμαζονας . Α. 23. Ρ. 193 . Δ. 20. 'Αρτεμιδι, Α . 196.
'Αμαζονιδων . Ρ. 9. 183. 185 . 'Αρχιμηδης. Η. 47.
“Αμυντοριδης. Α. 185. *Ασκληπιάδη . Ρ. 520.
'Αμφιον. Ή. 89. 'Ασπιδοχωρμη. Ρ. 18ο.
'Ανδρoδαιξα. Ρ. 179 . 'Αστεριφ . Α. .
Ανδρομάχη. Η. 317. P. 132. 'Αστυάνακτα . Η. 129. 297. 319.
368. 'Ανδρομάχην. Η. 129. 'Αστυνομειαν. Α. 349.
'Ανδρω. Ρ. 179. 'Αστυαλον . Η. Ι6 .
" Ανθιμιδην. Η . 39 . Αστυνοον. Η . 65.
'Αντηλωρ. Η . 163. A.Α. 161.
16τ. Ρ.
Ρ. 'Ατρειδης. Η. 57. 85. Ι18. 138 .
38ο . Αντήνορος. Ρ. 515. 741. 160 , 193 , 205. 235. P. 540 .
'Αντηνορα. Ρ. όο8. 'Ατρειδαο, Α. 98. 387. 'Ατρει
Αντιανειρα. Ρ . 176. δη. Ρ. 3ΙΙ. 'Ατρειδην. Α. 303.
Αντικλος . Ρ. 647. 155. Ατρειδων. Ρ.651 . ' Ατρει
" Αντιλοχος . Η. 37. 86. 17. Ρ. δαις . Α . 182. 375. Ρ . 6ο9 .
162. Αντιλοχοιο. Α. 226. 'Ατρειωνε. Α . 376.
Ρ. 443. Αντιλοχρ. Ρ. 419 . Αύληρον. Η. τ7 .
464. Αντιλοχον. Η. 225. Αυλιδα, Α. 172. 191.
*Αντιμαχοιο. Α. 158. 164. Αυσονιην. Ρ. 737.
Αντιοπειαν . Α. 238 . Αυτομεδoντι, Ρ. 547.
'Aντιφατης . Ρ. 648 . 'Αφροδιση. Α. 36. 70. 72.
'Αντιφoνος. Η. 446. Ρ. 51. 'Αφροδιτης. Η . 76. 208.
Αντιφος. Η. 40. 'Αφροδιτην. A. 6% .
Aξυλον . Η. 113 . 'Αχαιοι, Η, 264. ct paffirm .
"Απολλων. Α.35 . 50. Η. 5. 466. 'Αχατον. Α. 232 .
'Απολλωνος. Α. 89. Απολλω . 'Αχιλλευς. Α. 258. 264. 268.
391 . 277. 281 . Η. Ι . 199. 219.
*Απριλλιον. Α . 81. 243. 390. 395. 405. P. 333.
'Αραβιοι. Ρ. 293. ' Αραβων. Ρ . 355.384. 164. 166. 205, 263 .
232. 'Αχιλληος . Α. 173. 13ο. 182,
'Aργειοι. Η . 6. et paffim. 186. 189. Η. 8. 378. Ρ. 440 .
'Αργος . Α . 194. Αργεος , A , 88. 482. 495. 563 . 'Αχιλλεί .
3II . Α. 347. 364. Η . 225. 'Αχιλ .
"Αρίδης , Α . 273. λια, Α , 362. 'Αχιλλης, Α .
284 .
 Ι Ν D Ε Χ.. 179
284. 304. P. 392, 410. 552. Δολοπιoνος . H. So,
Αχιλλευ , H. 382. Δολοπων . Α. 175.
Δολωνα . Η, 190 ,
Β. Δουρισ . Ρ. 779.
Δρησον. Η, ΙΙ4.
Bog ocas. P. 285. Δυσπαρις. Ρ. 358. 396. 418.
Βουκολιωνος . Η. 115. Δυσπαριν . Α. 5. Ρ. 587.
Βουνικω . Η. 441 .
Βρισηί5 . Α. 355. Ρ. 447. 542, Ε.
Βρισηίδος . Η . 2.
Βρισηος. Α. 35ο, 'Εγχισιμαργος. P , 18ο.
Βροντου . Α , 241, “Εκαβγ. Α. 39. 44. 46. 143. Ρ .
366, 619. Εκαβης . Η . 442 .
Γ. 434.
“ Εκατη . Ρ. 182.
Γανυμήδης . Α . 93. “Εκτοριδαι. Η. 36ο. “Εκτορι
Γλαυκος. Η. 133. Γλαυκου , Η. δαων . Η. 376. Εκτοριδας. Ρ .
125. Γλαυκω. Η. 123. 734.
Γωρντοεστα, P, 178. “Εκτωρ. Η . 87. 99. 133. 121.
127. 244. 407, 417. P. 122.
“ Εκτομος, Α. 11. 232. H. 90 .
108. 110. 221. 266. 338. 362.
Δαναοις. Η. 231. Δαναών . Η. 272. 300: 318. 455. P. 430.
202 . 21. 35. “Εκτορι. Η. 134. 355.
Δαρδανοι, Ρ. 237. P. 359. Εκτορα. Η. 162.
Δαρδανιωνα. Η. 402 , 214. 217. 249. 322. 333. 334.
Δαρητος. H. 53. 351, 386. 387. 401. 479.482.
Δισιου . Α. 87. 487. 497
Δηίδαμειας , Ρ. 538. Έλατον. Η, 118.
Δηϊκοωντα , Η. 79. Ελενη . Η. 439. Ελενης. Α. 7 .
Δηίφοβος. Η. 447. Ρ. 50, 158. P. βοο . “Ελενην . Α. 141 .
353. 358. 376. 393. 600, 148. 154. 285. H. 16. 163.
Δηίφοβου , Ρ. 73ο. 165. Ρ. 6ιο.
Δημοκοωντα . Η. 41. Ελενος. Η. 446. Ρ. 49. 373.
Δημοφοων. Ρ . 647 . 571 , 579 . “Ελενoιο. Η. 121.
Δικτυϊ . Ρ. 598. Ελενον . Η. 1οο . “Ελενου,
Διοδωρος σικελιας . Ρ. 76ς. Α. 16.
Διομηδης. Η. 44. 176. Ρ. 643. Έλεψηνορα . Η. 38.
Διομηδεος. Η. 49. 63. 11ο, Ελλαδος. Α. 382.
Διομηδεα , Α . 156, Ελλαγικος . Ρ. 14. 778.
Διονυσος . Ρ . 718 . “Ελλη . Η. 465 .
Διωρες, H. 42, “Ελληνων. Α. 9. 25, 81,
M 2 ' Έλωρος
13ο Ι Ν D Ε Χ.
' Eλωρος, Α . 274 . Ήιονα. Η 133 .
'Ελαφον. Ρ. 555 . Ήλιδος . Ρ . 577 .
"Εμπεδοκλειου . Η. 138. Ήγιοπηα . Η . 127.
Εννοσιγαιου . Α. 96. “Ηρακλεος . Α , 21, Ηρακλής.
Εννω . Ρ. 257. ι8 . H. 92 .
Επειος , Ρ. 632. 65ο. Επειον . Ηρακλειδου. Ν. 269.
Α. 17 . “Ηρη . Η . 107. 202. 212. φερε
Ετιθυμιαν . Α . 63. σβιος . Η. 276. Hρης. Α .
Έρεβου. Α. 67. 64 .
'Ερις. Ι . 71. Εριν. 12. “ Ηφαιστοιο. Η. 55. P. 294.
Ερμης. Δ. 36.
*Ερας. Ρ, 64, 65. 67. 7ο.
Εναδνην . A 238.
Εύβοια , Α. 391.
Εμηλος. Ρ . 646. Θαλυσιαδην. Η. 37.
Ευριπιδου . Ρ. 503 . Θαργηλιωνος . Ρ. 77ο.
- Ευρυαλος . Η , ΙΠΑ, Θεανω. Α. 239. Η . 436.
Ευρυδα μας. Ρ. 6. 9. Η . 66. Θερμωδοντος. Ρ. 7.
Ευρυλοφή. Ρ. 181. Θερσίτης. Ρ. 204. Θερσιτον.
Ευρυπυλος. H. 6ο. 118. Ρ. 518. P. 201. Θερσιταο. 206.
Ευρυπυλου. Η. 201. Εύρυ- Θιστοριδαο. Α . 196.
πυλοιο. Ρ. 646. 584 .. Ευρυ . Θετις. A. 68. Θετιδος . Ρ. 531.
πυλον. Α. 15. Η. 197. Θετιδι . Ρ . 459 . Θετιν . Α .
Ενσωρου. Η . ! 12. 178 .
Ευφορβου . Α. 232. Ευφορβον Θησειδην. Α. 156,
βουκολιδην. Η. 223. Θοας . Η. 43.
' Εχεμονοι . Η . 68. Θοωνα . Η. 67.
'Εχεπωλον. Η . 37. Θρασυμήδης . Ρ. 645 .
?lxas. H. 190.
1. Θυμβγήν . Ρ . 405.
Θυμβρον. Ρ. 391,
Ζενς, Η. 25. Ι25 . 171 , 210.467 . Θωρηκη. Ρ , 181.
Ζηνος . A. 208. Η. 213. Διος.
Α. 203. 19. 97. 103. H , 274. Ι.
281. 290. 473, Διι. , Α .
ico. Παλμενος. Ρ. 87. !
Ζηνα. Α. 1ο6 . Ιανουαριον, Ρ. 775.
Ιδαιον, Η. 166, 311. Ιδαι . Η .
Η . 441.
Ιδης ούρες, H, ιος. 464.
'Ηελιοιο . Λ. 49. 51. 1ο6. Η, 33. "Ιδομενεύς. Η . 57. Ρ. 87. 644 .
Ηετιώνος, Η. 359 . 66ο,
li
 Ι Ν D Ε Χ. και
181

Ιερης. Ρ. 558. Ιερών. Α. 279 , Κρονος. Η. 27. 33. 472. Ρ. 39.

'Ιλιον. Η , 121. 265. 417. Κρονου . Η. 471. 281. Κρονον.
Ινδοι . Ρ. 222 . Ινδων . Ρ. 243 . Η. 289 .
252. 312. 336. Κυανιππος . Ρ. 643 .
Ίοδοκή . Ρ. 187. Κυκνος, Α, 257.
Ιοξεια . Ρ . 179.
Ιουγιοιο . Α. 87.
Ικποδαμεια, Α. 355. Ρ. 447.. Λ.
Ιπποδαμειαν. Α. 35ο.
“ Ιπεο9ιη. Ρ. 176. Λαερταο. Ρ. 487.
“ Ιπποθοος. Η. 447. Ρ. 49. Λαμπος . Ρ. 138 .
“Ιππολοχoιo , H. 123 . Λαοδαμαντα. Η . 319.
“ Ιππολυτην. Ρ, . Λαοδάμεια, Α , 227, Λαοδάμειης .
Α. 246 .
Ιρις. Α. 212. Λαικεια. Η. 442 .
Ισαακιος . Η . 143. Ρ. 702. Ισκα .
Λαοδικην . Ρ . 736 .
κιοιο. Ρ. 284. 620. 754 .
"Ιστριαδοο, Ρ. 555. Λαοθο». Η . 4437 .
Λευστιοων. Ρ. 713.
Ιστρoιο. Α. 274. Λατινων. Ρ. 738 .
" Ιφιγενειαν. Α. 195. Λελεγγών. A 359.
Ιφιδνμας. Ρ. 649 .
"Ιφινοον. Η . 133. Λεοντενς, Ρ. 646 .
Λεσβου. Α. 372.
Ληιτος. Η . 18 .
Κ. Λιμνον . Ρ. 576. 58ο . Λημνω.
Λ. 298 .
Καλησιον . Η. 113 . Λογγινος. Ρ. 771 .
Καλλιοπεια , A , 2 .
Καλλιστω. Ρ. 776. Λορος. Η . 215. Ρ. 664. 735.
Καλχας, Ρ. 645. 666. Λοκρον . Α. 30ο .
Λουκρητιην , Α, 239.
Κασσανδρη. Η. 409. 442. Ρ. Λυκαων. Ρ. 48 .
37ο. Κασσινδρην. Ρ. 735. Λυκισισι , Ι . 96 .
Κεφαλληνες . Λ, 383 . Λυκοι γδεος, Α. 175 .
Κλυταιμνήστρας. Α, 195.
Κλυτιοιο . ΙΙ . 436. Λυκοτρων. Ρ. 597. >
Λυσιας. Ρ. 14 .
Κνημις. Ρ. 181.
Κούντος. P, 10. 13. 282. 522. 584 .
597. Μ.
Κορυθω. Η. 442.
Κοων. Η. 194 . Μαρκου Μαρκελλου. Η . 48.
Κρηδων. Η. 8ο. Μαχαων. Η. 21. Ρ . 583. Μκ.
Κρηταων. Α . 201, χαονκ. Η . 197. 198. P, 521 ,
Κρητης , Α. τοο, 107. 135. Μεγης. Ρ . 648 .
Κρονίδην σεισιχθονα , Ρ, 456. Μελανιον, Η , 18 .

Μ 3 Μελα.
182 Ι Ν D Ε Χ.

Μελανιεπον . Ρ . 554.
Μεμνων. Ρ. 235. 239. 241. 233 .
290. 300. 317. Μιμνονος Ξανθικος . Α. 8ο. 8ι.
Ρ. 180. 313. 316.334. Μιμε Ξανθου. Ρ. 21ο, Ξανθιο . H.240,
νονα Ρ. 330, 345 . 408. Ρ. 148. 355. Ξανθ » ,
H, 67 .
Μενελαος , Α 99. Η. 17. 58 .
120. 222. P. 83. 644. 729 .
• Μενελαου Α. 98. 135. Μενε.
Ο.
λιον Α. 155. Η. 82, 19.
Μενεσθενς. Ρ . 88 . οδιον, Η. 57.
Μενεσθην. Η . 88 Οδυσσεύς. Α. 194. 297. 326,
Μεγισθιον Η. 132..
340. 363. 406. H. 41. 06.
Μενητος. Α . 359 τιβ. 189. Ρ. 402, 4ο8. 483 .
Μετων. Η. 469. 514. 613. 650. 672, 734,
Μηριόνης . Η. 59. Ρ . 83. 662 . Οδυσσεος. Α. 307 ..
Μοιρα . Α. 323 Mοιραις . Α 28. Όδυσσηος . Α. 322 . P. 572.
Μονσα . Α. 19. Μουσαν . Ρ 76ι . Οδυσσεα . Α, 155. 177. Ρ. 6ι6 .
Μουσα . Ρ . 435 . 625 .
Mudwra H. 86 . Οδυσσηα. Η. 195. Ρ. βο) .
Μυκηναιοι . Α. 383 . " Οδυσεν . Α. 332 .
Μυρμιδονες. Ρ. 445. 549. Μυρ- Όλεος . Ρ.644 .
μιδονεσσι. Α , 183. Οίνομαον. Η. 99.
Μυρινης . Α. 218. Οίνωη. Η. 437.
Μυσος. Ρ . 519 . Μυσοι. 282 . Οίνωνην . Λ. 239.
Μνσων. Α. 323. P. 272. 275. 'Οίστροφη. Ρ. 179 .
554. 566. Μυσουε, Ρ. 269. 'Ολυμπου. Α. 34.
“Ομηρος. Η. 55.
Ν. “Ομηρου. Α. 6. Η. 25. 230.
Ορεσ βιον. Η .ιοο .
Νεμεοιο . Α. 1ο4 . Ορεστης. H. 99.
Νεοπτόλεμος. Ρ. 523. 643. 732. 'Ορσιλοχον. Η. 8ο.
Νεοπτολεμώ. Ρ. 566. Νε- 'Ορφεύς. Ρ. 522. 7ος, Ορφεα.
στολεμoιο . Ρ. 562. 574.
'Οτρηρης. Ρ. 8. 57. Ότραρει.
Νεστοριδης . Ρ. 645. Ρ. 127 .
Νεστωρ . Η. 198. 205. Ρ . 87. Οφελτιον . Η , 14.
28ο. 458. Νεστορος. Η. 83 .
17ο. 200. P. 262. Νεστορα.
Α. 177. Η . 176. Π.
Νηρηος. Ρ. 452. Παλαμηδης, Α. 316. 331. Πε .
Νιρενς . Α . 178. λαμηδεις. Α. 364. 37ο . 371.
Νοημονα . Η. 98. H , 6 , 229. Παλαμηδει . Α .
265.
 INDE X.
265. 327. 369. Παλαμηδην.
Α. 155. Ρ. 692. Παλαμηδια.
Α. 287. 366. Η. 3 .
Παλλαδος . Ρ. 512 .
Παμμων. Η. 446. Ρ . 49 ..
Παναχαιοι . Α. 187. 101. 315.
321, 348. Παναχαιων. Α .
329. 393 .
Παναχαμοις. Α. 348.
Πανδαρος. Η. 19. Πανδαρος.
H. 69 .
Πανελληνες . Δ, 205.
Πανθιην . Α , 240 .
Παριον. Α . 59. Παριου. Α. 78.
Παριω. Α. 75.
Παρις. Α. 31. 125. Η. 17. 28.
446. Ρ. 48. 159. 353. Παρι-
δος . Α. 54. Παριος. Α . 59.
Πατροκλος, Α. 185. Ρ. 475.
Πατροκλου . Α. ΙΙ. Η. 239.
Ιατροκλοιο . Ρ . 443. 466 .
Πατροκλο . Η. 224. Ρ. 419.
464. Πατροκλον. Η . 199.
233. 270.
: Πειρως . Η. 42.
Πελοπος . Ρ . 577 .
Πενθεσίλεια. Ρ . 8. Ιon . 1ο8.
140. 157. Πενθεσίλειας . Ρ.
121 . Πενθεσίλειαν Α . 12 .
Η. 25ο. Ρ. 19. 94. 195. 21ο .
207. Πενθεσίλειη. Ρ. 126.
119 .
Πηγασος. Ρ . 138 .
ΓΙδρος ον. Η . 59 .
Πηλειδης . Η . 234. 249, 254.
270. P. 305. 406, 125. 202,
Παλειδου . Η. 324. Πηλειδαο.
H. 246. P. 357. Πηλαδεω .
Ρ . 500 . Πηλαδην. Η. 188.
Πηλείδη . Η. 328. Ρ.444 . 463. Σαρπηδων. Η. 78. 91.
Πηδασον . Η. 115.
Πηλεύς, Α. 68 . Πηληος. Ρ.
469. Παληα , Α. 178, :
183
Πηνελεως. Ρ. 648 .
Πιδυτην. Η. 16.
Ποιανσιος. Ρ . 58ο . 585 .
Πολιτης. Η. 447 .
Πολυδωρος. Η . 450.
Πολυειδαν. Ή , 66,
Πολυητης . Ρ. 5Ι .
Πολυξενη five Πολυξεινη. Η . 315 .
38ο.l397. Ρ. 498. Πολυξι
γης ., Ρ . 389 .
Πολυπoιτης . Η , 16 ,
1Ιορκιην. Α. 24Ι .
Ποσειδων. Η. 203. Ποσειδώνος .
Ρ. ΙΙΙ . Ποσειδαωνος. Η . 293.
Πουλυδαμας . Ρ. 216, 236. 240.
Πουλυδαμαντα. Ρ. 335. 347.
Πριαμιδας. Η . 272 ,
Πριαμος. A. 4. 48. 74. 369. Η .
295. 327. 397. 480. P. 22.
363. 12 4. Ποιαμοιρ , Η . 40 .
308. 310. 438. P. 234. 498 .
6ο1. Πριαμου. Α. 57. 75.
H. 68. 395 . Ρ. 387. 388.
Πριαμφ . Α. 39. Ρ. 119, 122.
Πρυτανιν. Η . 98.
Πρωτεσιλαος. A. 222. 247. Πρων
τεσιλάου , H. 218 .
Πρωτηος . Α . 149.
Πυλιμενεα . Η . 85.
λυχρον. Ρ . 526.
Ρ.
Ρησον. Η. 19ο. Ρησον . Η. 191.
Ροιτειω . Ρ. 491 .
Σ .
Σαλαμις . Α. 391.
Σαρπη
δοντος. Α. 11. Σαρπηδονα.
H. 220 .
Μ 4 Σειριος
184 IN D E X.
Σειριος αστηρ. Η. 51. Tρηχον . Η. 99.
Σελαων. Ρ . 285 . Tgon. A. 20. et paflim .
Σελαγου. Η. 89.
Σεληνη . Α . 207. Τρυφιoδωρος. Ρ. 7οο. Τρυφι »
δωρω. Ρ. 209.
Σθενοβουκ . Λ . 245 .
Σιγειον. Ρ. 459. Σιγειοιο, Ρ. Τρωϊαδες . Α. 141. Η. 413. 437.
465 . P. 34. Τρωϊαδων . Η . 257.
Σιμοεσιον. Η . 39. 409. 433. P. 44.
Σινων . Ρ. 687. 72Ι. Τρωίλος Η. 448. Ρ. 51. 353.
Σκαμανδριον. Η . 58. 382, Τρωίλου. Ρ.362. Τραϊ
Σκαμανδρος, Η. 464. Σκαμαν- λον . 353. 385 .
δρου. Η . 6ι, 253. P. 208. Τυδειδης. H. 64. 74. 123. 189.
384. 81. 102. P. 89. 206. 604.
Σκαμανδρον. Ρ. 207. 613. 668.
Σκνθεων . Ρ . 13 . Tιδειδου . Η. 107. Tudeid ,
Σκυθομητρες. Λ. 22 . H. 197.
Σκυρον. Α. 175. Σκυροιο. Ρ. Τυδηος. Η . 113. Ρ. 514.
523. 532 .
Σπαρτης. Α . 145. Σπαρτην. Τυνδαρεοιο. Α . Ι7ι .
Α . 97. 145 .
Τυνδαρεων». Α. 124. 169. Τυ
δαρεωνής. Ρ . βοο, Τυνδα.
Στησιχόρος . Ρ. 75ο. ρεωνην . Ρ. 731.
Σωκoς . Η, 195.
Τυριον. Α. 133.
Τυρων . Α. 139.
Τ. Τυφωνε, Ρ. 301.
Τανταλου . Α. 94. Τυφως. Ρ.38.
Ταραντινοι . Ρ. 319.
Τελαμωνος . Ρ . 309. Υ.
Τενεδον , Ρ. 68ο . Τενεδριο , Α.
257 . Υπηνορα. Η. 65.
Τευθραντα Η. τοο,
Τεύκρος, Η. 17. 181. Ρ. 83 . Φ.
645
Τηλεμαχοιο. Α . 308. Φαεθων. Ρ. 138.
Τηλεφιδης P. 519. Τηλεφιδην . Φαιδρη. Α . 245.
Ρ. 558. 56ι . Φαινoπος. H. 67.
Τηλεφος. A. 273. Τηλεφου. Φαινων. Α. 35.
Α . 269. Τηλεφω. Α. 284. Φαιστον . Η. 57.
324. Φαρετρη. Ρ . 278.
Τιτηγας. Η. 28ο. Φερεκλoν. Η. 59.
Τληπόλεμον . Η. 91, Φηγεα. Η. 53 .
Τοξοανασσα . Ρ . 177. Φιλοκτηταο. Η. 576, 589. Φι»
Τοξος ονη . Ρ. 177 . λοκτήτην , Α. 298 ,
 IN DE X.
Φιλoνομη. Α. 245.
Φοιβος. Η. 466, Φοιβου . Α. 53.
Ρ. 406 .
Φοινιξ. Α, 185. P, 216, 236 ,
Φοινικων , P. 336.
Φροντις . Η. 436 ,
Φυλακον. Η . 18 .
Φυλειδης. Η, 59.
Χ.
Xaros, A, 67.
185
Xαλκαορ . Ρ . 181,
Χειρωνα . Α , 178.
Χρομιον. Η . 68. 91.
Χρονοκρατορα , Η . 31,
Χρυσηίς . Α. 353 .
Χρυσου . Α . 349.
Ω.
Ωαρίωνος, Η. 51,
Μ 5 ERRA
 E RRA I A.

P. 19. V. 120. pone punétum poft sehsic .

p. 21. V. 138. lege úrpu.
p. 26. V. 175. Δολόπων. pro Λολ.
p. 27. ν. 18o. 1. έπεφράσσατο.
Ibid . v. 181. I. TegerBiles.
Ibid. lin . 28. 1. produxerit propter g , equidem etc.
Ibid . lin . 8. 'Hy ' AX.
p . 36. I. 34. lege Oenones.
P. 4 ), v. 269. Mugets.
p. 44. 1. 28. l. correptum pro corruptum.
p . 46. v . 318. 1. avtorjev.
p . 53. v. 386. 1. do ur pro avi.
Ibid. l. 26. I. explicit. Fragm . five : explicitum eft
Fragm.
p . 59. 18. 1. gria.
Ibid . 19. l. in .
p . 64. ν . 7ο . 1. βουκολέων .
P. 69. v. 143. 1. IMTELCG .
Ibid. v. 144. 1. περικερδής .
p . 75. in nota ad v. 228. I. Anteh omericorum .
p. 84. ν. 331. οικτειρόν με.
Ibid . ν. 834. Γουνούμαι .
p . ΙΙΙ . ν . 141. κάππέσε .
Ibid. ν. 142. χρεμέτισε .
p . 113. ν. 172. ούτασε .
p . 115. 1. 5. à fin . Scyro pro Scyra legendum .
p . 116. l. 3. à fine. l. filio .
P. 125. V. 304. i'axe.

P. 128 .
p. 128. V. 345. forte legendum : Enugor qe saj 'Acoupin pu
yova te ut fint mulierum nomina , quae Memnonis cadaver
curaverint.
Ibid. In nota ad V. 345. 1. 14. omiffum eft 'Hoūs anta
p. 134. V. 412. vers.
P. 137. V. 443. 'Ootfx.
 L I PSI A E ,

E X

OFFICINA BREITKOPFIANA,

cos
M D C C X CI I I.

1
3
|

1
1
THE BORROWER WILL BE CHARGED
THE COST OF OVERDUE NOTIFICATION
IF THIS BOOK IS NOT RETURNED TO
THE LIBRARY ON OR BEFORE THE LAST
DATE STAMPED BELOW .

CANCELBED
6173175

100940
FEB 8
APR 83710982