Eynollah khareh-عین الله خره

‫ﻧﺎدرﻩ اﻓﺸﺎرﯼ‬
‫ﻋﻴﻦ اﷲ ﺧﺮﻩ‬
‫ﭼﻨﺪ داﺳﺘﺎن ﮐﻮﺗﺎﻩ‬

‫‪www.nadereh-afshari.com‬‬
‫درﺁﻣﺪ‬
‫راﺳﺘﺶ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮاهﻢ از ﺧﻮدم و از ﺧﻮ ِد ﺧ ﻮدم‬
‫ﺑﻨﻮیﺴﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﻻﺑﺪ ﺑﺎیﺪ ﮔﺰارﺷﯽ از زﻧﺪﮔﯽ ام ﮐﻪ ﻣﻌﻤ ﻮﻻ ﻧﺒﺎی ﺪ ﺑ ﻪ ﮐ ﺴﯽ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺪهﻢ‪ .‬ﺁن هﻢ ﺑﺮاﯼ ایﻦ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺧﻴﻠ ﯽ از ﺷ ﺎیﻌﻪ ه ﺎ ﺧﺎﺕﻤ ﻪ‬
‫ﺑ ﺪهﻢ ﮐ ﻪ ﺧﻴ ﺎل ﻧﮑﻨﻨ ﺪ زن ﺑ ﺪﺕﺮﮐﻴﺒﯽ ه ﺴﺘﻢ‪ ،‬ی ﺎ ﻣﺜ ﻞ ﺁن رﻓﻴﻘ ﯽ ﮐ ﻪ ﻣ ﺮا‬
‫هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺷﻠﻮار ﺟﻴﻦ ﻣﻴﺪیﺪ‪ ،‬ﺧﻴﺎل ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﭘﺎش ]یﻌﻨﯽ ﭘﺎﯼ ﻣ ﻦ[ ﺳ ﻮﺧﺘﻪ‬
‫و از ﺑﯽ ﺕﻨﺒﺎﻧﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﺷﺪﻩ ام!!‬
‫ﻋﺮض ﺷ ﻮد ﮐ ﻪ ﺕ ﺎریﺦ ﺕﻮﻟ ﺪم ﺑ ﻪ درﺳ ﺘﯽ ﻣﻌﻠ ﻮم ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن‬
‫ﺧ ﻮدم دﻟ ﻢ ﻧﻤﻴﺨﻮاه ﺪ ﻣﻌﻠ ﻮم ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬در واﻗ ﻊ اﮔ ﺮ ﮐ ﺴﯽ از ﺳ ﻦ و ﺳ ﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﭙﺮﺳﺪ و روش زیﺎد ﺑﺎﺷ ﺪ و ﺑﺨﻮاه ﺪ درﺑﻴ ﺎورد ﮐ ﻪ ﻣ ﻦ ﭼﻨ ﺪ دور‪ ،‬دور‬
‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮔﺸﺘﻪ ام‪ ،‬یﺎ ﺑﻪ ﻗﻮل ﮔﺎﻟﻴﻠﻪ ﯼ ﻣﺮﺣﻮم ﭼﻨ ﺪ دور ﺑ ﺎ ای ﻦ ﮐ ﺮﻩ ﯼ‬
‫ﺧﺎﮐﯽ ﺷﺮت و ﺷﻠﺨﺘﻪ دور ﺁن ﮔ ﻮﯼ ﺁﺕ ﺸﻴﻦ ﭼﺮﺧﻴ ﺪﻩ ام‪ ،‬ﻓ ﻮرا هﺸﺘ ﺼﺪ‬
‫ﻣﻴ ﺰﻧﻢ و ﺣ ﺮف را ﻋ ﻮض ﻣﻴﮑ ﻨﻢ و ﮐ ﺎرﯼ ﻣﻴﮑ ﻨﻢ ﮐ ﻪ ﻃ ﺮف از ﺷ ﮑﺮ‬
‫ﻣﻴﻞ ﮐﺮدﻧﺶ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮیﻢ ﮐﻪ‪:‬‬
‫»در ی ﻚ روز دل اﻧﮕﻴ ﺮ اﺳ ﻔﻨﺪ ﻣ ﺎﻩ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ روز ﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻪ ﻋﻴ ﺪ‬
‫ﻧﻮروز‪ ،‬در ﺕﻬﺮان ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻏﺸﺎﻩ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪم‪ .‬ﻣﺠﻴﺪ ﻣﺮد ﺧﻮش ﻗﻴﺎﻓ ﻪاﯼ‬
‫ﺑ ﻮد ﺑ ﺎ ﻗ ﺪﯼ ﺑﻠﻨ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﺸﻤﺎﻧﯽ ﺧ ﻮشرﻧ ﮓ و ﺧ ﻮش ﺣﺎﻟ ﺖ‪ ،‬ورزﺷ ﻜﺎر و‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯽ‪ ،‬آﻢ ﺣﺮف‪ ،‬ﺟﺪﯼ‪ ،‬ﮔﺎﻩ هﻢ ـ آﻪ ﺳﺎلهﺎ ﺑﻌﺪ ﻣﻔﻬﻮم ﻣﺘﻠﻚه ﺎیﺶ را‬
‫ﻓﻬﻤﻴﺪم ـ ﺷﻴﻄﺎن و ﺑﺬﻟﻪﮔﻮ‪.‬‬
‫ﻧ ﺴﺒﺖ دورﯼ ﺑ ﺎ ه ﻢ داﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬هﻤ ﺪیﮕﺮ را در ی ﻚ ﻣﻴﻬﻤ ﺎﻧﯽ آ ﻪ‬
‫ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻣﺸﺘﺮآﺸﺎن راﻩ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬دیﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺠﻴ ﺪ از ﺧ ﺎﻧﻢ ﺷ ﻴﺮازﯼ‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ :‬ﺑﭙﺮس‬
‫ﺑﺒﻴﻦ زن ﻣﻦ ﻣﯽﺷﻮد؟ ﺧﺎﻧﻢ ﺷﻴﺮازﯼ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ :‬ﭼﺮا آﻪ ﻧﻪ‪ ،‬آ ﯽ‬
‫از ﺕﻮ ﺑﻬﺘﺮ! از ﺧﺪا ﺑﺨﻮاهﺪ… و… ﻣﻦ اوﻟﻴﻦ ﻣﻴﻮﻩﯼ ﻋﺸﻘﺸﺎن ﺑﻮدم‪.‬‬
‫‪٢‬‬
‫ﺳﻬﻴﻼ هﻤ ﻪﯼ آﺎره ﺎ را آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺷ ﻜﻤﺶ ﺧﻴﻠ ﯽ ﺑ ﺰرگ ﺷ ﺪﻩ‬

‫ﺑ ﻮد و ﺑ ﻪ ﺣ ﺴﺎب ﺧ ﻮدش ه ﺮ روز ﻣﻤﻜ ﻦ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎ ﺑﻴ ﺎیﻢ‪ .‬ﺳ ﺘﺎرﻩ‬
‫آﻤﻜﺶ ﻣﯽآﺮد و ﺧﺎﻧﻪﺕﻜﺎﻧﯽ ﺧﺎﻧﻪاﯼ آﻪ یﻜﯽ‪/‬دو ﺳ ﺎﻟﯽ از اﺳ ﺒﺎب آ ﺸﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺁن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺷﻴ ﺸﻪه ﺎ ﺑ ﺮق ﻣ ﯽزد‪ .‬روﯼ ﭘ ﺮﭼﻴﻦ‬
‫دیﻮار ﺣﻴﺎط ﺧﺎﻧ ﻪاﯼ آ ﻪ ﺑﻌ ﺪهﺎ ﻣ ﺎل ﻣ ﻦ ه ﻢ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﮔﻨ ﺪمه ﺎ و ﻋ ﺪسه ﺎﯼ‬
‫ﺳﺒﺰ ﺷﺪﻩ در اﻧﺘﻈﺎر روﺑﺎن و ﭘﺎﭘﻴﻮن ﺳﺮﺧﯽ ﻟﺤﻈﻪ ﺷ ﻤﺎرﯼ ﻣ ﯽآﺮدﻧ ﺪ‪.‬‬
‫ﺳ ﻜﻪه ﺎﯼ ﻃ ﻼﯼ ﻣﺠﻴ ﺪ ﺁﻣ ﺎدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬و ﺕﻘﺮیﺒ ﺎ ﺕﻤ ﺎم وﺳ ﺎیﻞ ﺳ ﻔﺮﻩﯼ هﻔ ﺖ‬
‫ﺳﻴﻦ ـ ﺑﺠﺰ ﺳﺒﺰﯼ ﭘﻠﻮ و ﺳﺒﺰﯼ آﻮآ ﻮ و ﻣ ﺎهﯽ ﺳ ﻔﻴﺪ ـ ﺁﻣ ﺎدﻩ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻬﻴﻼ ﻋﺠﻠﻪ داﺷﺖ آﻪ ﺕﺎ زایﻤﺎن آﺎرﯼ ﻧﻜﺮدﻩ ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺷ ﻴﺮیﻨﯽ و‬
‫ﺁﺟﻴﻞ ﻋﻴﺪ ﺁﻣﺎدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺣﺘ ﺎ ﺁﺟﻴ ﻞ ﭼﻬﺎرﺷ ﻨﺒﻪ ه ﻢ ﺁﻣ ﺎدﻩ و ﺕﻤﻴ ﺰ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﺳ ﻠﻖه ﺎ را ﺑﺮی ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬دﺳ ﺘﻪاﯼ ﺑﻮﺕ ﻪﯼ ﺧ ﺸﻚ ه ﻢ آﻨ ﺎر ﺣﻴ ﺎط ﺟ ﺎ‬
‫ﺧﻮش آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬دو ﻣ ﺎهﯽ ﻗﺮﻣ ﺰ آﻮﭼ ﻚ‪ ،‬درون ﺕﻨ ﮓ ﺑﻠ ﻮریﻦ ﺧ ﻮش‬
‫ﺕﺮآﻴﺒ ﯽ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺕﺤﻮی ﻞ ﺳ ﺎل ﻧ ﻮ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ در اﻧﺘﻈ ﺎر ﺕﻮﻟ ﺪم ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬‬
‫هﻤﻪ ﺑﯽﺕﺎب ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺧ ﻮب ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ زیﺒ ﺎ ﺑ ﻮد‪ .‬درﺳ ﺖ‬
‫ﻣﺜ ﻞ ﺁرزوه ﺎﯼ ﮔﻤ ﺸﺪﻩﯼ ﻣ ﺴﻠﻤﻴﻦ از ﺑﻬ ﺸﺖ ﻣﻮﻋ ﻮد ﺹ ﺪر اﺳﻼﻣ ﺸﺎن‪.‬‬
‫ﻋ ﺪاﻟﺖ و داد و ﺑﺮاﺑ ﺮﯼ و ﺑ ﺮادرﯼ‪ ،‬ﺑﻴ ﺪاد ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﺧ ﺪا ﺧ ﻮب ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻨ ﺪﻩه ﺎﯼ ﺑﻴﭽ ﺎرﻩاش را دوﺳ ﺖ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺮاش ﻋﻴ ﺪ و ﻋﺎﺷ ﻮرا ﺕﻘ ﺎﺑﻠﯽ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻣﯽﺷﺪ اﻣﺮوز را ﻋﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ﻓﺮدا ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ و ﺳ ﻴﻨﻪ آﻮﻓ ﺖ‬
‫و زﺧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮدم‪ ،‬هﻢ ﻋﻴﺪ را ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽآﺮدﻧﺪ و هﻢ ﻣﺤﺮﻣ ﺸﺎن را‬
‫ﻋﺰادارﯼ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ‪ .‬ﺕﻨﻬ ﺎ زن و ﺷ ﻮهﺮﯼ‬
‫ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﻦ ـ در ﺕﻤ ﺎم ﺳ ﺎله ﺎﯼ زﻧ ﺪﮔﯽام ـ ﺧﻮﺷ ﺒﺨﺘﯽﺷ ﺎن را ﺣ ﺲ‬
‫آ ﺮدم‪ .‬هﻤ ﺪیﮕﺮ را دوﺳ ﺖ داﺷ ﺘﻨﺪ و ﻣﺠﻴ ﺪ ـ ﭼ ﻮن ﻣ ﺬهﺒﯽ ﻧﺒ ﻮد ـ‬
‫اﺣﺘﻴﺎﺟﯽ ﺑﻪ ﺕﻮﺳﺮﯼ زدن ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺳﻬﻴﻼ هﻢ آﺎرﯼ ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﺕﻤ ﺎم‬
‫وﻗ ﺘﺶ را در ﺧﺎﻧ ﻪ ﻣ ﯽﮔﺬراﻧ ﺪ‪ .‬ﺕﻨﻬ ﺎ ﻧ ﺎﭘﺮهﻴﺰﯼاش ﻣﺠﻠ ﻪاﯼ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬
‫ﻣ ﯽﺧﻮاﻧ ﺪ و ﺑﻴﻨﻮای ﺎن ویﻜﺘﻮرهﻮﮔ ﻮ را آ ﻪ ﭘ ﺎورﻗﯽ ﻓ ﻼن ﻧ ﺸﺮیﻪ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺧﺎﻟﻪ و ﺧﺎﻧﺒﺎﺟﯽهﺎﯼ ﭘﻴﺮاﻣﻮﻧﺶ ﺕﻌﺮیﻒ ﻣﯽآﺮد‪ .‬ﻣﺠﻴﺪ ﺑﺎ ﻣﺠﻠ ﻪ و‬
‫آﺘ ﺎب ﻣ ﺸﻜﻠﯽ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬ﺧ ﻮدش ه ﻢ ﮔ ﺎهﯽ اﻃﻼﻋ ﺎت و ﺳ ﭙﻴﺪ و ﺳ ﻴﺎﻩ را‬
‫‪٣‬‬
‫ورق ﻣﯽزد‪ .‬هﻨﻮز ﺳﺎلهﺎ آﺎر داﺷﺖ ﺕﺎ ﭘﺪیﺪﻩاﯼ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﺎﻧﺴﻮر ﺑﻪ ای ﻦ‬

‫ﺧﺎﻧﻪﯼ آﻮﭼﻚ راﻩ یﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨ ﺪ روز ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺑ ﻪ ﻋﻴ ﺪ ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻧ ﻮزدهﻢ اﺳ ﻔﻨﺪ ﺑ ﻮد‪ .‬درد‬
‫ﺳ ﻬﻴﻼ داﺷ ﺖ ﺷ ﺮوع ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﻣﺠﻴ ﺪ آ ﻪ دﻩ روزﯼ ﺑ ﻮد ﻣﺮﺧ ﺼﯽ‬
‫ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪاش را ﺑﺮاﯼ ﺕﻮﻟﺪ ﻣﻦ ذﺧﻴ ﺮﻩ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬در ﺣﻴ ﺎط ﺑ ﺎ ﮔ ﻞه ﺎ ور‬
‫ﻣ ﯽرﻓ ﺖ‪ .‬ﺑﻮﺕ ﻪﯼ ﻧ ﺴﺘﺮن ﻗ ﺸﻘﺎیﯽ ﺕ ﺎ آﻤ ﺮآﺶ دی ﻮار ﭘ ﺎیﻴﻦ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و‬
‫ﻋﻄﺮ ی ﺎسه ﺎﯼ ﭼﻤﭙ ﺎ در ﺁن دو ﮔﻠ ﺪان ﮔ ﺮدن آﻠﻔ ﺖ ﮔﻮﺷ ﻪه ﺎﯼ ﺣﻴ ﺎط‪،‬‬
‫ﺑﻬ ﺎر را ﺣﺘ ﺎ زودﺕ ﺮ از ﻧ ﻮروز رﺳ ﻤﯽ ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪ ﺁوردﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ه ﻮا‬
‫ﺑ ﺪﺟﻮرﯼ ﺧ ﻮب ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺠﻴ ﺪ زی ﺮ ﻟﺒ ﯽ ﺁوازﯼ از دﻟﻜ ﺶ را زﻣﺰﻣ ﻪ‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﺁب ﺣ ﻮض را ﻋ ﻮض آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺳ ﺘﺎرﻩ ﭘﺎﺷ ﻮیﻪه ﺎ را‬
‫ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﺮق اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﺹ ﻨﺪوق ﭘﺮﺕﻘ ﺎل و ﺳ ﻴﺐ و ﻧ ﺎرﻧﮕﯽ ه ﻢ‬
‫در ﮔﻮﺷﻪﯼ زیﺮ زﻣ ﻴﻦ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻣﻴ ﻮﻩ ﺧ ﻮرﯼه ﺎﯼ آﺮی ﺴﺘﺎل روﯼ ﻣﻴ ﺰ‬
‫اﺕﺎق ﭘﺬیﺮایﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻬﻴﻼ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﻢ و ﻣﺠﻴﺪ دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮﺷ ﻘﺪم‬
‫هﻢ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﺧﻮﺷﻘﺪم ﺑﻮدم‪ .‬ﺧﻴﻠﯽ هﻢ ﺧﻮﺷﻘﺪم ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﺎ ﺁﻣ ﺪن ﻣ ﻦ ﻋﺸﻘ ﺸﺎن‬
‫ﺣ ﺴﺎﺑﯽ ﮔ ﻞ آ ﺮد‪ .‬ﺳ ﻬﻴﻼ آ ﻢ آ ﻢ ی ﺎد دﺧﺘ ﺮك ﻗﺒﻠ ﯽاش را آ ﻪ از زی ﺮ‬
‫ﭘﺴﺘﺎﻧﺶ آﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﻃﻼﻗ ﺶ دادﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﭘ ﺸﺖ و ﭘ ﺴﻠﻪﯼ ذه ﻨﺶ‬
‫ﻣﯽراﻧﺪ‪ .‬ﻣﺠﻴﺪ هﻢ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ی ﺎد ﺁن ﻣ ﺮدك اﻟ ﺪﻧﮕﯽ را آ ﻪ ﺕ ﻦ و ﺑ ﺪن‬
‫زیﺒﺎﯼ زﻧﺶ را ﺕﺎ هﻤﻴﻦ ﭼﻨﺪﯼ ﭘﻴﺶ در ﺕﺼﺮف داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ی ﺎد ﺑﻴ ﺎورد‪.‬‬
‫در یﻚ ﻗﺮارداد ﻧﺎﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻴ ﻮﻩ ﺑ ﻮدن ﻣ ﺎدر آﺘﻤ ﺎن ﺷ ﺪ و ای ﻦ داﺳ ﺘﺎن ﺕ ﺎ‬
‫ﺑﮕﻴ ﺮ و ﺑﺒﻨ ﺪهﺎﯼ ﺳ ﺎل ‪ ٦٠‬اداﻣ ﻪ داﺷ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ ه ﻢ آ ﺎﻣﻼ اﺕﻔ ﺎﻗﯽ از را ِز‬
‫داﺷﺘﻦ ﺧﻮاهﺮﯼ ﺑﺰرگﺕﺮ از ﺧﻮدم ﺧﺒﺮدار ﺷﺪم‪ .‬ﺳﺎل ‪ ٦٠‬ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻤﻴﻨﯽ‬
‫ﺕﻨﻮرﻩ ﻣﯽآﺸﻴﺪ و ﻣﻦ در یﻚ ﮔﺮیﺰ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺧﺎﻧﻢ ﺷ ﻴﺮازﯼ داﺳ ﺘﺎن را‬
‫ﺷﻨﻴﺪم‪ .‬ﭼﻘﺪر هﻨﺮﻣﻨﺪاﻧﻪ ایﻦ هﻤ ﻪ ﺳ ﺎل ﻣﺨﻔ ﯽ آ ﺎرﯼ آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ه ﻴﭻ‬
‫آﺪام از ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻣﺠﻴﺪ از راز ﺑﻴﻮﻩﮔﯽ ﺳﻬﻴﻼ ﺧﺒﺮدار ﻧﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻋ ﺮوس‪،‬‬
‫ﺷ ﺐ ﻋﺮوﺳ ﯽاش ﺧ ﻮﻧﻴﻦ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و داﺳ ﺘﺎن دﺳ ﺘﻤﺎل ﻣ ﺴﺘﻬﺠﻦ ﺷ ﺐ‬
‫زﻓﺎف ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ و ﺧﻮﺷﯽ در ﺹﻨﺪوقﺧﺎﻧﻪﯼ دل هﺮدوﺷﺎن ﺑ ﻪ ﺑﺎیﮕ ﺎﻧﯽ‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪].‬از ﮐﺘﺎب ﭼﺎپ ﻧﺸﺪﻩ ﯼ یﺎدداﺷﺘﻬﺎﯼ دیﻤﯽ[«‬
‫‪٤‬‬
‫اﻣﺎ دﻟﻢ ﻧﻤﻴﺨﻮاهﺪ ﺕﻬﺮاﻧﯽ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬در واﻗﻊ ﺑ ﺎ ای ﻦ ﮐ ﻪ ﻓﻘ ﻂ ﺑﻴ ﺴﺖ‬

‫و ﭘ ﻨﺞ درﺹ ﺪ ﺷ ﻴﺮازﯼ ام‪ ،‬یﻌﻨ ﯽ یﮑ ﯽ از ﺑﺎﺑﺎﺑﺰرﮔﻬ ﺎم ﺷ ﻴﺮازﯼ ﺑ ﻮدﻩ‬
‫اﺳ ﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن دﺑﻴﺮﺳ ﺘﺎن را ﺷ ﻴﺮاز درس ﺧﻮاﻧ ﺪﻩ ام‪ ،‬ﺧ ﻮدم را درﺑ ﺴﺖ‬
‫ﺷ ﻴﺮازﯼ ﻣﻴ ﺪاﻧﻢ‪ .‬ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ ﺑ ﺎ ای ﻦ ﺷ ﻌﺎر ﺧﺎﻧﻤﻬ ﺎﯼ ﺑﺎﺣ ﺎل ﺷ ﻴﺮازﯼ‬
‫ﺹﺪدرﺹ ﺪ ﻣ ﻮاﻓﻘﻢ ﮐ ﻪ ﻣﻴﮕﻮیﻨ ﺪ‪» :‬واﯼ ﮐ ﺎﮐﻮ‪ ،‬ﺷ ﻮور ﭘﺎرﺳ ﺎﻟﺘﻮ دارﯼ؟‬
‫دﻟ ﺖ ﻧﭙﮑﻴ ﺪ؟!!« ﺑﻨ ﺎﺑﺮایﻦ ﺑ ﻪ ﺷ ﺪت ﻃﺮﻓ ﺪار ﺁدﻣﻬ ﺎﯼ ﻧ ﻮ‪ ،‬ﮐﺎره ﺎﯼ ﻧ ﻮ‪،‬‬
‫ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯼ ﻧﻮ و ﺧﻴﻠﯽ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﻧﻮﯼ دیﮕﺮ هﺴﺘﻢ و دﻟ ﻢ زرت و زرت از‬
‫ﺕﮑﺮار و ﺕﮑﺮار ﻣﻴﭙﮑﺪ ]یﻌﻨﯽ ﻣﻴﺘﺮﮐﺪ[‪.‬‬
‫ایﻦ ﻋﻴﺎل ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﯼ اوﻟﯽ ﺧﻴﻠ ﯽ ﻧ ﺎز ﺑ ﻮد‪ ،‬یﻌﻨ ﯽ ﺁن ﻣﻮﻗ ﻊ ﮐ ﻪ‬
‫هﻨﻮز ﺕﻮ ایﺮان ﻧﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ دار ﺑﻮد و ﻧﻪ دیﮕ ﯽ ﺑ ﻪ ﺑ ﺎر‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺷ ﻌﺎر »ی ﺎ‬
‫ﯼ« ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳﻼﻣﯽ ﺑﻌ ﺪﯼ‪ ،‬درﺳ ﺖ ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎل ﻣﺎﻧ ﺪﻩ‬ ‫روﺳﺮﯼ یﺎ ﺕﻮﺳﺮ ِ‬
‫ﺑ ﻪ اﻧﻘ ﻼب اﺳ ﻼﻣﯽ‪ ،‬یﻌﻨ ﯽ از ﺳ ﺎل ‪] ١٣٥٤‬ﺑﺮاﺑ ﺮ ﺑ ﺎ ‪ ١٩٧٥‬ﻣ ﻴﻼدﯼ[‬
‫ﻣﺠﺒﻮرم ﻣﻴﮑﺮد ﻟﭽﮏ ﺳﺮم ﮐﻨﻢ‪ .‬هﺮ وﻗﺖ هﻢ ﻟﭽﮑﻢ ﮐﻤﯽ ﻋﻘﺐ ﻣﻴﺮﻓﺖ‪،‬‬
‫ﺁﻧﻘﺪر ﺕﻮ ﺳﺮ ﺧﻮدش ﻣﻴﺰد ﮐ ﻪ ﻣ ﻦ از ﺕ ﺮس ﻟﭽﮑ ﻢ را ﺳ ﻔﺘﺘﺮ دور ﺳ ﺮم‬
‫ﻣﯽ ﭘﻴﭽﻴﺪم‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﮐﻪ دهﺴﺎل ﺑﻌﺪ یﻌﻨﯽ ﺳ ﺎل ‪ ١٣٦٤‬ﺑ ﻪ ﺁﻟﻤ ﺎن ﺁﻣ ﺪم‪ ،‬ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن‬
‫ﺷﻴﻮﻩ ﯼ ﻣﺮﺿﻴﻪ اش ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻟﭽﮏ را از ﺳﺮم ﺑﺮدارد‪ ،‬ﭼﻮن ﻣ ﺪرن‬
‫و اروﭘ ﺎیﯽ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬و ﭼ ﻮن ﭼﻬ ﺎر ﺳ ﺎل ﻗﺒ ﻞ از ﻣ ﻦ از ﻣ ﺎم ﻣ ﻴﻬﻦ‬
‫اﺳﻼﻣﯽ اش ﮐﻪ ﺁن هﻤﻪ ﺑﺮاش ﻓﺪاﮐﺎرﯼ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬زدﻩ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ ﭼ ﺎﮎ‪.‬‬
‫ﻣ ﻦ ه ﻢ ﭼ ﻮن ﺁن روزه ﺎ – ﺑﺮﻧ ﺴﺒﺖ ﺷ ﻤﺎ ﮐ ﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻧﻴ ﺪ ‪ -‬اﻧﻘﻼﺑ ﯽ ﺷ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﻠﯽ اﺕﻔﺎﻗﺎت ﮐﻤﺪﯼ ﻗﺎﻟﺶ ﮔﺬاﺷ ﺘﻢ و رﻓ ﺘﻢ ﺕ ﺎ ﺣﺘﻤ ﺎ در اﺳ ﺘﻤﺮار‬
‫ﺷﻌﺎر »یﺎ روﺳﺮﯼ یﺎ ﺕﻮﺳﺮﯼ« ﻟﭽﮏ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮم ﺑﮑ ﺸﻢ و ﺑ ﺮاﯼ ﺑﺮﻗ ﺮار‬
‫ﮐﺮدن یﮏ ﺣﮑﻮﻣﺖ دیﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺎ یﮏ ﺣﮑﻮﻣﺖ دیﻨﯽ دیﮕﺮ – ﺧﻴ ﺮ ﺳ ﺮم –‬
‫ﻣﺒﺎرزﻩ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﮐﺮدم ﮐﻪ داﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺎرهﺎ و ﺑﺎرهﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ام‪.‬‬
‫از ایﻦ هﻤﻪ »ﻧﻮﺟﻮیﯽ«هﺎ ﮐﻠﯽ ﮐﺘﺎب و ﻣﻘﺎﻟﻪ و ﻗ ﺼﻪ و ﻗ ﻀﻴﻪ‬

‫ﺕﻮﻟﻴﺪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ هﻔﺖ ﺕﺎ از ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ایﻨﻬﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪:‬‬
‫‪٥‬‬
‫‪ – ١‬ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻣﻤﻨﻮع )ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ ١٧‬ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ(‬

‫‪ – ٢‬ﭘﺸﺖ دروازﻩ ﺕﻬﺮان )ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ دیﻦ در ﺣﮑﻮﻣﺖ(‬
‫‪ – ٣‬زن در دوﻟﺖ ﺧﻴﺎل )ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ زن در ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺠﺎهﺪیﻦ(‬
‫‪ – ٤‬واژﻩ را ﺑﺎیﺪ ﺷﺴﺖ )ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻠﯽ‪/‬ﻣﺬهﺒﻴﻬﺎ در ایﺮان(‬
‫‪ – ٥‬ﺧﺸﻮﻧﺖ‪ ،‬زﻧﺎن و اﺳﻼم‬
‫‪ – ٦‬واریﺎﺳﻴﻮن ﺳﺒﺰ )‪ ٢٥‬ﻃﻨﺰ و ﻧﻘﺪ و ﻗﺼﻪ(‬
‫‪ – ٧‬رﻧﺴﺎﻧﺲ واروﻧﻪ )ﺑﺤﺮان روﺷﻨﻔﮑﺮﯼ در ایﺮان(‬
‫و هﻤ ﻴﻦ ﮐﺘ ﺎب »ﻋ ﻴﻦ اﷲ ﺧ ﺮﻩ« ﻣﺠﻤﻮﻋ ﻪ ﯼ ﭼﻨ ﺪ داﺳ ﺘﺎن‬

‫ﮐﻮﺕﺎهﻢ را ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻴﺪ‪ ٢٢ .‬ﺳﺎل اﺳﺖ ﺁﻟﻤﺎن ه ﺴﺘﻢ‪ .‬ﺳ ﻪ ﺕ ﺎ ﺑﭽ ﻪ دارم‪.‬‬
‫ﺳﻴﺼﺪ و ﺳﯽ ﺕ ﺎ ه ﻢ »ﻣ ﺮض« دارم ﮐ ﻪ در »ﭼ ﮏ ﺁپ« ﺑﻌ ﺪﯼ ﻟﻴ ﺴﺖ‬
‫ﺁن را هﻢ ﺑﺮایﺘ ﺎن ﺧ ﻮاهﻢ ﻧﻮﺷ ﺖ‪ .‬ﺧ ﻮب دیﮕ ﻪ ﭼ ﯽ؟! ﺑ ﻪ ﺕﻤ ﺎم ﭘﺮﺳ ﺸﻬﺎ‬
‫ﺑﻌﺪا ﺟﻮاب ﺧﻮاهﻢ داد‪ ،‬ﻣﻨﻬﺎﯼ ﺳﻮاﻻﺕﯽ در ﻣﻮرد ﺳﻦ و ﺳﺎل‪.‬‬
‫ﺕﺎ یﺎدم ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻨﻮیﺴﻢ ﮐﻪ ﺕﻮ هﻤﺎن ﺷﻠﻮﻏﻴﻬﺎﯼ ﻗﺒﻞ از اﻧﻘ ﻼب زد‬
‫و ﻟﻴﺴﺎﻧﺴﻢ را از ﻣﺪرﺳ ﻪ ﯼ ﻋ ﺎﻟﯽ ﺑﺎزرﮔ ﺎﻧﯽ ﮔ ﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬وﻟ ﯽ ﻧ ﻪ ﺑﺎزرﮔ ﺎن‬
‫ﺷ ﺪم و ﻧ ﻪ در دوﻟ ﺖ اﻣ ﺎم زﻣ ﺎن ﺷ ﻴﺦ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺑﺎزرﮔ ﺎن ﮐ ﺎرﯼ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ‬
‫ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﺷﻮم ﮐ ﻪ دی ﺪم ﻋ ﻮض ﻣﻌﻠﻤ ﯽ ﺑﺎی ﺪ اﻃﻼﻋ ﺎت‬
‫ﻓﺮوﺷﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ایﻦ ﺟﻮر ﮐﺎرهﺎ ﺑﺎ ﺷﻴﻤﯽ ام ﺟﻮر در ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻧﻈﻴﺮش‬
‫را در ﺳ ﺎل ‪ ٥٨‬و ‪ ٥٩‬ﺕ ﻮ رادی ﻮ‪/‬ﺕﻠﻮیﺰی ﻮن اﺹ ﻔﻬﺎن ه ﻢ ﺕﺠﺮﺑ ﻪ ﮐ ﺮدم‪.‬‬
‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪهﺎ ﺑﻪ ﺷﻐﻞ ﺷﺮیﻒ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ در ﺳﺎزﻣﺎن ﭘﺮاﻓﺘﺨ ﺎر ﭼﻨ ﺪ‬
‫ﺕﺎ ﻧﻘﻄ ﻪ ام ﻣﻔﺘﺨ ﺮ ﺷ ﺪم و ﻣﻌﻠ ﻮم ﺷ ﺪ در وﻃ ﻦ ﻓﻘ ﻂ ﺷ ﻌﺎر ﻣﻴ ﺪادﻩ ام و‬
‫»رهﺒ ﺮان« ﻣﻴﺘﻮاﻧﻨ ﺪ ه ﺮ اﻻﻏ ﯽ را ﺑ ﻪ ه ﺮ رﻗﺎﺹ ﯽ اﯼ ﮐ ﻪ ﻣﻴﺨﻮاهﻨ ﺪ‬
‫وادار ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫دیﮕﻪ ایﻦ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﯽ ﺷﻠﺨﺘﻪ ه ﺴﺘﻢ‪ .‬دﮐﺘ ﺮ رواﻧ ﺸﻨﺎﺳﻢ ری ﺸﻪ ه ﺎﯼ‬
‫ﮐﻤ ﺪﯼ اﯼ ﺑ ﺮاﯼ ای ﻦ هﻤ ﻪ ﺷ ﻠﺨﺘﮕﯽ ام ﭘﻴ ﺪا ﮐ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﻴﮕﻮی ﺪ ﭼ ﻮن‬
‫وﻗﺘ ﯽ دﺧﺘﺮﺑﭽ ﻪ ﺑ ﻮدﯼ و از ﻣﺪرﺳ ﻪ ﺑ ﺪو ﺑ ﺪو ﺁﺧﺮﺳ ﺎل ﺑ ﺎ ﮐﺎرﻧﺎﻣ ﻪ ات‬
‫ﻣﻴﺮﻓﺘﯽ ﺳﺮاغ ﺑﺎﺑﺎت و ﺑﻬﺶ ﻣﻴﮕﻔﺘﯽ‪ :‬ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻪ ﻧﻤﺮﻩ هﺎﯼ ﺧ ﻮﺑﯽ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‬
‫ام‪ .‬ه ﺮﯼ ﻣﻴ ﺰد ﺕ ﻮ ذوﻗ ﺖ و ﻣﻴﮕﻔ ﺖ‪ :‬ه ﺮ ﭼﻘ ﺪر درس ﺑﺨ ﻮوﻧﯽ‪،‬‬
‫ﭘﺮوﻓﺴﻮر هﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﺸﯽ‪ ،‬ﺁﺧ ﺮش ﺑﺎی ﺪ ﮔ ﻪ ﺑ ﺸﻮرﯼ‪ ،‬ﺑﺎی ﺪ ﮐ ﻮن ﺑﭽ ﻪ ﺕﻤﻴ ﺰ‬
‫‪٦‬‬
‫ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦ از ه ﺮ ﮐ ﺎرﯼ ﮐ ﻪ ی ﮏ ﺟ ﻮرﯼ ﺑ ﺎ ﺧﺎﻧ ﻪ دارﯼ و‬

‫ﺷ ﻮهﺮدارﯼ و ﺑﭽ ﻪ دارﯼ و ﻣﻴﻬﻤﺎﻧ ﺪارﯼ و ﻓﺎﻣﻴﻠ ﺪارﯼ و‬
‫ﻣﺎدرﺷ ﻮهﺮدارﯼ و هﻤ ﺴﺎیﻪ دارﯼ و ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ دارﯼ و ﻗﺮﻣ ﺴﺎق دارﯼ‬
‫ارﺕﺒ ﺎط دارد‪ ،‬ﺑﻴ ﺰارﯼ و ﺷ ﻠﺨﺘﮕﯽ را ﺑ ﻪ ه ﺮ ﮔﻮﻧ ﻪ »دارﯼ« و‬
‫»ﻧﺪارﯼ« ﺕﺮﺟﻴﺢ ﻣﻴﺪهﯽ‪ .‬ﭘﺎﯼ ﺧﻮدش‪ .‬ﻣﻦ ﮐ ﻪ از ای ﻦ درﺳ ﻬﺎ ﻧﺨﻮاﻧ ﺪﻩ‬
‫ام ﮐﻪ ایﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت ﺣﺎﻟﯽ ام ﺷﻮد‪.‬‬
‫از ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ رﻓﺘﻦ هﻢ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﻴﺂیﺪ و اﻟﺒﺘﻪ ایﻦ زیﺎد ﺑﻪ ﺷﻠﺨﺘﮕﯽ‬
‫و ﺕﻨﺒﻠ ﯽ ام ﻣﺮﺑ ﻮط ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬از ای ﻦ ﺕﺮﮐﻴ ﺐ ﮐ ﻪ در ﺧﺎﻧ ﻪ ه ﺎﯼ ایﺮاﻧﻴﻬ ﺎ‬
‫ﻣﺮدهﺎ ﭘﺎﺷﺎن را ﻣﯽ اﻧﺪازﻧ ﺪ روﯼ ه ﻢ و روﯼ ﻣﺒ ﻞ ﻟ ﻢ ﻣﻴﺪهﻨ ﺪ و ﻓ ﺼﻞ‬
‫ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ﻃﻠﺐ ﭼﺎﯼ و ﻋﺮق و ﻣﻴ ﻮﻩ و زهﺮﻣ ﺎرﯼ ﻣﻴﮑﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺟ ﺪﯼ ﺟ ﺪﯼ‬
‫ﮐﻬﻴ ﺮ ﻣﻴ ﺰﻧﻢ و ﺕ ﻨﻢ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎرش ﻣﻴﺎﻓﺘ ﺪ‪ .‬دﺳ ﺘﻢ ه ﻢ ﺑ ﺪﺟﻮرﯼ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎرش‬
‫ﻣﻴﺎﻓﺘ ﺪ ﮐ ﻪ ﻣﺤﮑ ﻢ ﺑﮑ ﻮﺑﻢ ﺕ ﻮ ﮔ ﻮش ﺹ ﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﻬﻤ ﺎﻧﻨﻮاز و دﻟ ﻢ را‬
‫ﺧﻨﮏ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫دیﮕ ﻪ ﭼ ﯽ؟ ﺁه ﺎن‪ ...‬ﺳ ﻔﺖ و ﺳ ﺨﺖ ﻣﻌﺘﻘ ﺪم ﮐ ﻪ اوج ﻋﻠ ﻢ و‬
‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ و ﺕﺮﻗﯽ ﻋﻘﻞ و ﺷﻌﻮر ﺑﺸﺮ در ﮐﺎﺕﺎﻟﻮﮔﻬ ﺎﯼ ﻟﺒ ﺎس و ﺑﻮﺕﻴﮑﻬ ﺎﯼ‬
‫ﮐﻔﺶ و ﮐﻴﻒ ﻣﺘﺒﻠﻮر ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ هﻢ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﭘﺮو ﭘ ﺎ ﻗ ﺮص‬
‫ﺑﻮﺕﻴﮑﻬ ﺎ و ﮐﺎﺕﺎﻟﻮﮔﻬ ﺎ و و ﻣﺰوﻧﻬ ﺎﯼ ﻟﺒ ﺎس و ﻋﻄ ﺮ ه ﺴﺘﻢ‪ .‬از ﻓﻴﻠﻤﻬ ﺎﯼ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ و ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﻓﻴﻠﻤﻬﺎﯼ هﻨﺪﯼ هﻢ ﺧﻴﻠ ﯽ ﺧﻮﺷ ﻢ ﻣﻴﺂی ﺪ و در ﺕﻤ ﺎم‬
‫ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻤﺎیﺶ ایﻦ ﻓﻴﻠﻤﻬﺎﯼ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم اوج ﻗ ﺪرت هﻨ ﺮ‬
‫ﺳﻴﻨﻤﺎﺳﺖ‪ ،‬زر زر‪ ...‬ﻋﺮ ﻣﻴﺰﻧﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ از ای ﻦ ﮐ ﻪ ﺕ ﻮ ای ﻦ ﻓﻴﻠﻤﻬ ﺎ »ﻣ ﺎچ‬
‫ﺁرﺕﻴ ﺴﺘﯽ« ﻣﻤﻨ ﻮع اﺳ ﺖ‪ ،‬ﮐﻠ ﯽ دﻣ ﻖ ه ﺴﺘﻢ‪ .‬از ﺕﻠﻔ ﻦ ﮐ ﺮدن ه ﻢ ﺧﻴﻠ ﯽ‬
‫ﺧﻮﺷﻢ ﻣﻴﺂیﺪ و هﺮ وﻗﺖ ﮐﻠﯽ ﺑﺎ ﺕﻠﻔﻦ ﮔﭗ ﻣﻴﺰﻧﻢ‪ ،‬ی ﮏ ﺹ ﻠﻮات ﻓ ﺮداﻋﻼ‬
‫ﺑ ﺮاﯼ »ﺁﻟﮑ ﺴﺎﻧﺪر ﮔﺮاه ﺎم ﺑ ﻞ« ﻧ ﺎزﻧﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺨﺘ ﺮع ﺕﻠﻔ ﻦ ﻣﻴﻔﺮﺳ ﺘﻢ ﮐ ﻪ‬
‫روﺣ ﺶ در ﺁن دﻧﻴ ﺎﯼ ﺑ ﺎﻗﯽ ﻗ ﺮیﻦ رﺣﻤ ﺖ ﺷ ﻮد و ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﻧﻴﻤ ﺴﻮزهﺎﯼ‬
‫ﺁﺕﺸﻴﻦ اﺳﻼﻣﯽ را ﺑﻬﺘﺮ ﺕﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫در یﺎزدﻩ‪/‬دوازدﻩ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ هﻢ ﺑﺎ ﻧﺸﺮیﻪ هﺎﯼ ﺑﺮوﻧﻤ ﺮزﯼ اﯼ‬
‫ﻣﺜﻞ ﻧﻴﻤﺮوز‪ ،‬ﮐﻴﻬ ﺎن ﭼ ﺎپ ﻟﻨ ﺪن‪ ،‬ﮐ ﺎوﻩ ﯼ ﻣ ﻮﻧﻴﺦ‪ ،‬ﭘ ﺮ ﭼ ﺎپ واﺷ ﻴﮕﺘﻦ‪،‬‬
‫‪٧‬‬
‫ﻧ ﺸﺮیﻪ ﻓﻤﻴﻨﻴ ﺴﺘﯽ "ﺁواﯼ زن" و ﺧﻴﻠ ﯽ از ﻧ ﺸﺮیﺎت ایﻨﺘﺮﻧﺘ ﯽ و‬

‫ﻏﻴﺮایﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﮐﺎر و هﻤﮑﺎرﯼ ﮐﺮدﻩ ام‪...‬‬
‫ﻓﮑ ﺮ ﻧﻤﻴﮑﻨﻴ ﺪ ای ﻦ هﻤ ﻪ »اﻓ ﺸﺎﮔﺮﯼ« ﺑ ﺮاﯼ »ﺷ ﻨﺎﺧﺖ« ﮐ ﺎﻓﯽ‬
‫اﺳﺖ؟!!‬
‫‪ ٣٠‬ﺁوریﻞ ‪ ٢٠٠٧‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪٨‬‬
‫ﮔﺸﺘﺎﭘﻮ ﺑﺎ ﺷﺎﭘﻮ!‬
‫دوازدﻩﺕ ﺎ ﭘﻠ ﻪ ﻣ ﯽﺧ ﻮرد ﻣ ﯽرود ﭘ ﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﻣ ﯽرﺳ ﯽ ﺑ ﻪ ی ﻚ‬
‫هﺸﺘﯽ‪ .‬درﯼ ﺑﺎز ﻣ ﯽﺷ ﻮد و ﺑ ﻮﯼ ﻋﻄ ﺮ ﻏ ﺬا از هﻤ ﺎن راه ﺮو ﻣ ﯽزﻧ ﺪ‬
‫زیﺮ دﻣﺎﻏﺖ‪ .‬هﻤﻪ ﺟﺎ ﺕﺎریﻚ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺁﺑﺎژور آﻮﭼﻚ ﺑﺎ ﻓﺎﺹ ﻠﻪ از ه ﻢ‬
‫روﺷﻦ اﺳﺖ‪ .‬روﯼ ﻣﻴﺰهﺎ ﺷﻤﻊهﺎ ﻣﯽﻟﺮزﻧﺪ و ﺕﻮ ﺕ ﺎریﻜﯽ‪ ،‬درﺳ ﺖ ﻣﺜ ﻞ‬
‫ﺳﺎﻟﻦ ﺳﻴﻨﻤﺎ‪ ،‬زﻣﺎن ﻣﯽﺧﻮاهﺪ آﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﺑ ﻪ ﺕ ﺎریﻜﯽ ﻋ ﺎدت آﻨ ﺪ‪ .‬ﻋﻴﻨ ﻚ‬
‫ﺳ ﻴﺎﻩ ﺷ ﺪﻩ از ﺁﻓﺘﺎﺑ ﺖ را ﺑﺮﻣ ﯽدارﯼ‪ ،‬ﺕ ﺎ وﺿ ﻌﻴﺖ را ﺕ ﺸﺨﻴﺺ ﺑ ﺪهﯽ‪.‬‬
‫ﺑﻠﻪ‪ ،‬ایﻦ ﺟﺎ رﺳﺘﻮران “هﻔﺘﺨﻮان رﺳﺘﻢ” اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎلهﺎ ﻗﺒﻞ ایﻦ ﺟﺎ ﺑﻮدﯼ‬
‫و ﺣﺎﻻ ﺳﺎلهﺎ از ﺁن ﺳﺎلهﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫دآﻮراﺳ ﻴﻮن ﺳ ﺎﻟﻦ را ﻋ ﻮض آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ردی ﻒ ﻣﺨ ﺪﻩ‬
‫ﮔﺬاﺷ ﺘﻪاﻧ ﺪ و ﺑ ﺴﺎط ﻗﻠﻴ ﺎن و ﻻﺑ ﺪ ﺷ ﺐه ﺎ اﮔ ﺮ ﺑ ﺸﻮد‪ ،‬ﻋﺮﻗ ﯽ و…‬
‫ﺕﺮیﺎآﯽ… ﺁن هﻢ ایﻦ ﺟ ﺎ‪ .‬ﻻﺑ ﺪ ﭘﻠ ﻴﺲ ﻣﺤﻠ ﯽ ای ﻦ ﺟ ﺎ ه ﻢ ﺣ ﻖ و ﺣ ﺴﺎب‬
‫ﻣﯽﮔﻴﺮد!!‬
‫“ﺣ ﺴﻴﻦ ﻣ ﻮﻟﻦ روژ” ﮔﺮﺳ ﻨﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﮔﺎرﺳ ﻦ ﻣ ﯽﺁی ﺪ و ﻣ ﻦ ﭼﻨ ﺪ‬
‫ﺑﺎر ﺟﻤﻊ و ﺕﻔﺮیﻖ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ آ ﻪ ﻣ ﯽﺕ ﻮاﻧﻢ ﺟ ﻮر ای ﻦ دﻋ ﻮت را ﺑﻜ ﺸﻢ‪ ،‬ی ﺎ‬
‫ﺧﻴﻄ ﯽ ﺑ ﺎر ﻣ ﯽﺁورم؟! ﭼ ﻪ ﻧ ﺎﻣﯽ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ ﺁن ﻣ ﺮد ﺷ ﺎﭘﻮیﯽ را آ ﻪ ﺕ ﻪ‬
‫ﺹﻒ ﺕﻈﺎهﺮات‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﺎﺹﻠﻪ از راهﭙﻴﻤﺎیﺎن راﻩ ﻣ ﯽرود‪ ،‬در ی ﻚ ﺕ ﺼﻮیﺮ‬
‫ﻓ ﻮرﯼ ﻧ ﺸﺎن ﺑﺪه ﺪ؟ ﺣﻮﺹ ﻠﻪﯼ اﺳ ﺘﺨﻮان ﻻﯼ زﺧ ﻢ ﮔﺬاﺷ ﺘﻦ ﻧ ﺪارم‪.‬‬
‫ﻧﻤﯽﺧﻮاهﺪ ﻗﺎﻃﯽ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺷﻮد‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺘ ﯽ آ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺧﻮﺷ ﺒﻴﻨﺎﻧﻪ ﺹ ﺪ ﺕ ﺎ‬
‫ﺹﺪ و ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻧﻔﺮﻧﺪ و ایﻦ‪ ،‬ﺧﻮدش ﺧﻴﻠﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕﻔ ﺎوﺕﺶ ﺑ ﺎ ﺑﻘﻴ ﻪﯼ ﻣ ﺮدم‬
‫ایﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺷ ﺎﭘﻮ دارد و ای ﻦ ریﺨ ﺖ و ﻗﻴﺎﻓ ﻪ‪ ،‬در ﺕﺎﺑ ﺴﺘﺎن‪ ،‬آﻤ ﺪﯼﺕ ﺮ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬زﻧﻬﺎ ﺑﺎزوهﺎ و ﺳ ﻴﻨﻪه ﺎﯼ ﻟﺨﺘ ﺸﺎن را ریﺨﺘ ﻪاﻧ ﺪ ﺑﻴ ﺮون و ﻣﺮده ﺎ‬
‫ﺁﺳﺘﻴﻦ آﻮﺕ ﺎﻩ ﭘﻮﺷ ﻴﺪﻩ اﻧ ﺪ و یﻘ ﻪﯼ ﺑﻠﻮزﺷ ﺎن را ﺑ ﺎز ﮔﺬاﺷ ﺘﻪاﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﻀﯽ‬
‫دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ دﺳﺘﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﻋﺮق ﭘﻴﺸﺎﻧﯽﺷ ﺎن را ﭘ ﺎك ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ‪ .‬دﺳ ﺖ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮﺷﺎن یﻚ ﺷﻴﺸﻪﯼ ﺁب یﺎ ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ اﺳﺖ و ﺣ ﻴﻦ راﻩ رﻓ ﺘﻦ‪ ،‬ﺟﺮﻋ ﻪاﯼ‬
‫از ﺁن را ﺑﻪ ﮔﻠﻮﯼ ﮔﺮﻣﺎزدﻩﺷﺎن ﺳﺮازیﺮ ﻣﯽآﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٩‬‬
‫ﺷ ﺎﭘﻮیﯽ آ ﻪ ﻣ ﺎﻧﺘﻮیﯽ دراز و ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ ﭘﻮﺷ ﻴﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻧ ﻪ‬

‫ﮔ ﺮﻣﺶ اﺳ ﺖ و ﻧ ﻪ ﻧﻮﺷ ﺎﺑﻪاﯼ ﻣ ﯽﻧﻮﺷ ﺪ‪ .‬ﺕﻤ ﺎم ﺣﻮاﺳ ﺶ را ﺟﻤ ﻊ آ ﺮدﻩ‬
‫اﺳﺖ آﻪ ﻓﺎﺹﻠﻪاش ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺣﻔﻆ ﺷ ﻮد‪ .‬ری ﺘﻢ ﭘ ﺎﯼ راهﭙﻴﻤﺎی ﺎن آ ﻪ آ ﻢ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬آﻨ ﺎرﯼ ﻣ ﯽای ﺴﺘﺪ و آﻨﺠﻜﺎواﻧ ﻪ از زی ﺮ ﻋﻴﻨ ﻚ دودﯼاش ﻣ ﺮدم‬
‫را ﻣﯽﭘﺎیﺪ‪ .‬از ﻗﺮار ﺑﺮاﯼ آﺎرﯼ ایﻦ هﻤﻪ زﺣﻤﺖ را ﺑﻪ ﺧ ﻮدش هﻤ ﻮار‬
‫آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد ﺁدم در ای ﻦ ﮔﺮﻣ ﺎﯼ ﻣ ﺎﻩ ژوﺋﻴ ﻪ آ ﻪ دﻣﺎﺳ ﻨﺞ ‪٣٤‬‬
‫درﺟﻪ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﺪ‪ ،‬از ﺳﺮ ﺕﻔﺮیﺢ دﻧﺒﺎل ای ﻦ هﻤ ﻪ ﺁدم راﻩ ﺑﻴﻔﺘ ﺪ؛ ﺁن‬
‫هﻢ ﺑﺎ ایﻦ ﺕﻴ ﭗ آ ﻪ آﻨﺠﻜ ﺎوﯼ ﺁﻟﻤ ﺎنه ﺎﯼ ﺑ ﯽﺧﻴ ﺎل را ه ﻢ ﺑﺮﻣ ﯽاﻧﮕﻴ ﺰد‪.‬‬
‫ﻣ ﺮدم ﻣ ﯽای ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ ﻣ ﯽروم ﺑ ﺎﻻﯼ ﺑﻠﻨ ﺪﯼاﯼ آ ﻪ ﻧﻘ ﺶ ﺳ ﻦ را ﺑ ﺎزﯼ‬
‫ﻣﯽآﻨﺪ‪ ،‬ﺕﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪﯼ هﻤﺪردﯼ و هﻤﺮاهﯽ را از روﯼ ﻧﻮﺷﺘﻪهﺎیﯽ آﻪ‬
‫دارم‪ ،‬ﺑﺨﻮاﻧﻢ‪ .‬ﺷﺎﭘﻮیﯽ روﯼ ﻧﻴﻤﻜﺘﯽ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﮔﻮیﺎ ﺕ ﺎ ﺟﻤﻌﻴ ﺖ ﺧ ﻮدش‬
‫را ﻧﻈ ﻢ ﻣ ﯽداد‪ ،‬ﻓﺮﺹ ﺖ آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ و ﻧﻮﺷ ﺎﺑﻪاﯼ ﺕﮕ ﺮﯼ از هﻤ ﺎن‬
‫ﻧﺎﻧﻮایﯽ آﻨﺞ ﻣﻴﺪان ﺧﺮیﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬دارد ﮔﻠﻮیﯽ ﺕﺎزﻩ ﻣﯽآﻨﺪ‪ .‬ایﻦ ﺟﺎ دیﮕﺮ‬
‫ﺣﻮاﺳﺶ آﺎﻣﻼ ﺟﻤﻊ اﺳﺖ آﻪ ﻗﺎﻃﯽ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻧﺸﻮد‪ .‬ﻧﻴﻤﻜ ﺖ دورﺕ ﺮﯼ را‬
‫اﻧﺘﺨ ﺎب ﻣ ﯽآﻨ ﺪ آ ﻪ ﻧﺰدی ﻚ یﻜ ﯽ از ای ﻦ ﮔﺮوهﻬ ﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳ ﯽ اﻧﺘﺨﺎﺑ ﺎﺕﯽ‬
‫راﺳ ﺖ ﻏﺮﺑ ﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬از زی ﺮ ﻋﻴﻨ ﻚ ﺁﻓﺘ ﺎﺑﯽاش هﻤﭽﻨ ﺎن ﺟﻤﻌﻴ ﺖ را‬
‫ﻣﯽﭘﺎیﺪ و از هﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﻣﺮا زیﺮ ﻧﻈﺮ دارد‪ .‬وﻗﺘﯽ از روﯼ ﺳ ﻦ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ‬
‫ﻣﯽروم‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد و دو دﺳﺘﺶ را ﺣﺎﺋﻞ ﭼﺸﻤﺶ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﻣ ﺮا از‬
‫دﺳﺖ ﻧﺪهﺪ‪ .‬ﻣﻦ هﻤﻪﯼ ایﻦهﺎ را ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ و ﺣﻮاﺳﻢ ﭘﺮت ﻣﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺮدم‬
‫ﮔﺮﻣ ﺎ زدﻩ ﭼﻨ ﺪ ﺑ ﺎر ﺷ ﻌﺎر ﻣ ﯽدهﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎ ﺑﻴﺤ ﺎﻟﯽ ﺳ ﺮود “اﯼ ﻣ ﺮز‬
‫ﭘﺮﮔﻬﺮ” و “یﺎر دﺑﺴﺘﺎﻧﯽ” را ﺟﻮیﺪﻩ ﺟﻮیﺪﻩ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ و هﺮ ﺁن ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ‬
‫آ ﻪ زﻧ ﮓ ﺁﺧ ﺮ آ ﺎر زدﻩ ﺷ ﻮد و ﺑﭽﭙﻨ ﺪ ﺕ ﻮ “ﻣ ﻚ دوﻧﺎﻟ ﺪ” راﻩ ﺁه ﻦ‪ ،‬ی ﺎ‬
‫ﭘﻴﺘﺰاﻓﺮوﺷﯽ “ه ﺎت” ی ﺎ ه ﺮ ﺟ ﺎﯼ دیﮕ ﺮﯼ و ﺑ ﻪ وی ﮋﻩ ﺹ ﺪاﯼ ﺑﭽ ﻪه ﺎﯼ‬
‫ﮔﺮﻣﺎزدﻩﺷﺎن را ﺑﺨﻮاﺑﺎﻧﻨﺪ‪ .‬اﺹﻼ ﺑﺎ آﻠﯽ وﻋﺪﻩ و وﻋﻴﺪ روز ﺷﻨﺒﻪاﯼ ﺑﻪ‬
‫ﺧﻴﺎﺑﺎن آﺸﺎﻧﺪﻩاﻧﺪﺷﺎن‪.‬‬
‫ﭘﺮآ ﺎرﺕﺮیﻦه ﺎ در ای ﻦ ﺑ ﻴﻦ‪ ،‬دورﺑ ﻴﻦ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖه ﺎﯼ دیﺠﻴﺘ ﺎﻟﯽ‬
‫هﺴﺘﻨﺪ آﻪ ﻋﻜﺲهﺎ را ﺑﺮاﯼ دادﮔﺎﻩهﺎﯼ ﭘﻨﺎهﻨﺪﮔﯽ ﺁﻣﺎدﻩ ﻣﯽآﻨﻨﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠﯽهﺎ‬
‫از راﻩهﺎﯼ دورﺕﺮﯼ ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ایﻦ هﻤﻪ از هﻴﭽ ﯽ‬
‫‪١٠‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﺮدم وادادﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬ ﺎ آ ﻪ ﻣ ﯽﺧﻮاهﻨ ﺪ ه ﻢ از ﺁﺧ ﻮر ﺳﻴﺎﺳ ﯽ‬

‫ﺑﺨﻮرﻧﺪ و هﻢ از ﺕﻮﺑﺮﻩﯼ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬ﭘﻴﺪاﺷ ﺎن ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻗ ﺒﻼ راهﭙﻴﻤ ﺎیﯽه ﺎ‬
‫ﭘ ﺮ و ﭘﻴﻤ ﺎنﺕ ﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﺮﺧ ﯽ ﺑ ﺮاﯼ ﺳ ﺮ و ﮔ ﻮش ﺁب دادن‪ ،‬ﻗﻴﺎﻓ ﻪه ﺎ را‬
‫دﺳ ﺘﻜﺎرﯼ آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ای ﻦ هﻤ ﻪ راﺿ ﯽ ه ﺴﺘﻢ‪ .‬دارم ﭘﻼآﺎرده ﺎ و‬
‫ﭘﺮﭼﻢهﺎ را ﺟﻤﻊ ﻣﯽآﻨﻢ آﻪ یﻜﯽ ﺹﺪام ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺷ ﻨﻴﺪن اﺳ ﻢ ﻣ ﺴﺘﻌﺎر‬
‫ﺳ ﯽ ﺳ ﺎل ﭘﻴ ﺸﻢ ﺟ ﺎ ﻣ ﯽﺧ ﻮرم‪ .‬ﺑﺮﻣ ﯽﮔ ﺮدم و ﺷ ﺎﭘﻮیﯽ را ﻣ ﯽﺑﻴ ﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻤﺶ‪ .‬ﺑﺎ ﺷ ﺎﭘﻮ و ﻋﻴﻨ ﻚ دودﯼ و ﺁن ﻣ ﺎﻧﺘﻮﯼ آ ﺬایﯽ ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ‪،‬‬
‫هﺮ آﺲ دیﮕﺮﯼ هﻢ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺘﺶ‪ .‬ﺣﻮاﺳﻢ ﻣ ﯽرود ﺑ ﻪ ﺁن روزه ﺎ‪.‬‬
‫ی ﻚ ﺑ ﺎر ﺧ ﻮدم را در هﻤ ﻴﻦ ﻣﻴ ﺪان ﻣﻮﻧ ﺴﺘﺮ ﺑ ﺎ زﻧﺠﻴ ﺮ ﺑ ﻪ ﻣﺠ ﺴﻤﻪﯼ‬
‫ﺑﺘﻬﻮون ﻗﻼب آﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﺷ ﻌﺎر ه ﻢ روﯼ ﻟﺒﺎﺳ ﻢ ﻧﻮﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺁن‬
‫روز ﻣﺪﻋﯽ ﺹﺪهﺰار زﻧﺪاﻧﯽ ﺳﻴﺎﺳ ﯽ ﺷ ﺎﻩ ﺧ ﺎﺋﻦ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬روزه ﺎیﯽ‬
‫آﻪ وﻗﺖ ﻧﺪاﺷ ﺘﻢ ﺳ ﺮم را ﺑﺨ ﺎراﻧﻢ‪ .‬از ای ﻦ ﻓﺮودﮔ ﺎﻩ ﺑ ﻪ ﺁن ﻓﺮودﮔ ﺎﻩ‪ ،‬از‬
‫ایﻦ هﺘﻞ ﺑﻪ ﺁن ﻣﺠﻠﺲ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ… ﭘﻮل ﺳ ﻔﺮهﺎ را… ﺁخ‪ ،‬ﺣ ﺴﻦ یﻜﺒ ﺎر‬
‫از دهﻨﺶ در رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ آﻪ ﺟﻮرش را ﻗﺬاﻓﯽ ﻣﯽآﺸﺪ‪ ،‬یﺎ یﻜ ﯽ دیﮕ ﺮ‬
‫از ایﻦ ﻋﺮبهﺎﯼ ﭘﻮﻟﺪار‪ .‬ﻣﻔﺖ ﭼﻨﮓ!!!‬
‫“ﺁﻗﺎ ﺑﺰرگ” ﺁن زﻣﺎن‪ ،‬یﺎ “ﻣ ِﻦ” ﺣ ﺎﻻ دارم زی ﺮ ﺷ ﺎﭘﻮﯼ ی ﺎرو‬
‫دﻧﺒ ﺎل ﺁﺷ ﻨﺎﯼ ﺳ ﯽ ﺳ ﺎل ﭘﻴ ﺸﻢ ﻣ ﯽﮔ ﺮدم‪ .‬ﺷ ﺎﭘﻮیﯽ آﻼه ﺶ را ﻋﻘ ﺐ‬
‫ﻣ ﯽآ ﺸﺪ‪ ،‬ﻋﻴ ﻨﻜﺶ را ﺑ ﺎﻻﯼ ﺑﻴﻨ ﯽاش ﺟﺎﺑﺠ ﺎ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ آ ﻪ ﻓﺮی ﺎدﯼ از‬
‫ﺧﻮﺷ ﺤﺎﻟﯽ ﻣ ﯽآ ﺸﻢ‪ .‬و هﻤ ﻴﻦ… “ﺣ ﺴﻴﻦ ﻣ ﻮﻟﻦ روژ” را ﻣ ﯽﺷﻨﺎﺳ ﻢ‪.‬‬
‫“ﻣﻮﻟﻦ روژ” اﺳﻢ ﺕﺸﻜﻴﻼﺕﯽ “ﺣﺴﻴﻦ” اﺳ ﺖ آ ﻪ ﭘﺮوی ﺰ و ﻣﻬ ﺪﯼ ﺑ ﺮاش‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻘ ﺪر دﻧﻴ ﺎ ﻋ ﻮض ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﺮ آ ﺪاﻣﻤﺎن آﺠﺎه ﺎ ﭘ ﺮت‬
‫ﺷﺪﻩایﻢ؟! ﺁﺧﺮهﻔﺘﻪهﺎ ﺕﺎ ﻟﻨﮓ ﻇﻬ ﺮ ﻣ ﯽﺧﻮاﺑﻴ ﺪیﻢ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ ﺕ ﻮ “ﻣ ﻮﻟﻦ روژ”‬
‫ﺟﻤﻊ ﻣﯽﺷﺪیﻢ‪ ،‬ﺹﺒﺤﺎﻧﻪ ﻣ ﯽﺧ ﻮردیﻢ و ﺑﺤ ﺚ ﺕ ﺸﻜﻴﻼﺕﯽ ﻣ ﯽآ ﺮدیﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬
‫دوﺑ ﺎرﻩ ﺑ ﻪ اﺕ ﺎقه ﺎﯼ داﻧ ﺸﺠﻮیﯽﻣ ﺎن ﺑﺮﻣ ﯽﮔ ﺸﺘﻴﻢ‪ ،‬ﭼ ﺮت ﻗﻴﻠﻮﻟ ﻪاﯼ‬
‫ﻣ ﯽزدی ﻢ‪ ،‬ﺧﻮدﻣ ﺎن را ﺕ ﺮ و ﺕﻤﻴ ﺰ ﻣ ﯽآ ﺮدیﻢ و از ﻏ ﺮوب ﺕ ﺎ دﻣ ﺪﻣﺎﯼ‬
‫ﺹﺒﺢ در “آﺎﻓﻪ ﻣﻮﻟﻦ روژ” ﻣﯽﭘﻠﻜﻴﺪیﻢ‪ .‬از ﺳﺎﻋﺖ ﻧ ﻪ و دﻩ ﺑ ﻪ ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ‪،‬‬
‫درﺳﺖ هﻤﺎن زﻣﺎﻧﯽ آﻪ ﺑﺤﺚهﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ‪/‬ﺕ ﺸﻜﻴﻼﺕﯽ داغ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ ،‬روﯼ‬
‫‪١١‬‬
‫ﺳﻦ آﺎﻓﻪ “اﺳﺘﺮیﺐ ﺕﻴﺰم”هﺎﯼ ﺕﻴﺰﯼ راﻩ ﻣﯽاﻓﺘﺎد آ ﻪ ﺣ ﻮاسه ﺎ را ﭘ ﺮت‬

‫ﻣﯽآﺮد‪ .‬هﻤﻪﯼ ایﻦهﺎ در ﻟﺤﻈ ﻪاﯼ از ﺧ ﺎﻃﺮم ﻣ ﯽﮔ ﺬرد‪“ .‬ﻣ ﻮﻟﻦ روژ”‬
‫را ﻣ ﯽﺑﻮﺳ ﻢ‪ .‬ﺣ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زﻣﺨ ﺘﺶ‪ ،‬ﺑ ﺎ اﺷ ﺎرﻩاﯼ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ‬
‫ﻣﯽﻓﻬﻤﺎﻧﺪ آﻪ‪“ :‬ﺑﺎزهﻢ ﺕﻈﺎهﺮات‪ ،‬ﺕﻮ هﻨﻮز هﻢ ول آ ﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺘﯽ؟”‬
‫ﺑﻘﻴ ﻪﯼ آﺎره ﺎ را ﺑ ﻪ ﺁرش ﻣ ﯽﺳ ﭙﺎرم و ﭘ ﺲ از ﭼﻨ ﺪ “ﺑﻜ ﻦ ﻧﻜ ﻦ” آﻬﻨ ﻪ‪،‬‬
‫دﻧﺒﺎل ﺣ ﺴﻴﻦ راﻩ ﻣ ﯽاﻓ ﺘﻢ‪ .‬ﻣ ﯽﭘﺮﺳ ﺪ‪“ :‬آﺠ ﺎ ﺑ ﺮویﻢ؟” هﻤ ﻴﻦ ﻧﺰدیﻜ ﯽه ﺎ‪.‬‬
‫ﺣﺮﻓ ﯽ ﻧﻤ ﯽزﻧ ﻴﻢ‪ .‬ﺕ ﺎ ﭘﺎرآﻴﻨ ﮓ ﻣ ﯽروی ﻢ و ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ رﺳ ﺘﻮران راﻩ‬
‫ﻣﯽاﻓﺘﻴﻢ‪ .‬رﺳﺘﻮران ﻗﺸﻨﮕﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ هﻤﺎن ﺑﺴﺎط ﺳ ﻨﺘﯽ ﻣﻨﻘ ﻞ و ﻗﻠﻴ ﺎن و‬
‫ﭼ ﺎﯼ دی ﺸﻠﻤﻪ و ﻣﺨ ﺪﻩه ﺎﯼ ﻓﺮﺷ ﯽ و آﻠ ﯽ ﺧ ﺮت و ﭘ ﺮت وﻃﻨ ﯽ‪ .‬ﺑ ﻮﯼ‬
‫ﭼﻠﻮآﺒﺎب و ﺟﻮﺟﻪ آﺒﺎﺑﺶ از هﻤ ﺎن ﭘﺎرآﻴﻨ ﮓ آﺎﻓ ﻪ ﺑﻴﻨ ﯽ را ﻣ ﯽﻧ ﻮازد‪.‬‬
‫ﺑﺮﻗ ﯽ ﺣ ﺴﺎب ﻣ ﯽآ ﻨﻢ ﭼﻘ ﺪر هﻤ ﺮاﻩ دارم‪ ،‬ﺕ ﺎ ای ﻦ رﻓﻴ ﻖ دی ﺮ و دور را‬
‫ﻣﻴﻬﻤﺎن آﻨﻢ! ﺑ ﺎ آﻤ ﯽ ﻣﻼﺣﻈ ﻪ ﻣ ﯽﺷ ﻮد ﭼﻠﻮآﺒ ﺎﺑﯽ ﻟﻤﺒﺎﻧ ﺪ و از ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ‬
‫درﺁﻣﺪ‪ .‬آﺎرت اﻋﺘﺒﺎرﯼام هﻢ هﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻴﺎل ﻧﺎراﺣﺖ ﺕ ﻮ هﻤ ﺎن ﺕ ﺎریﻜﯽ‬
‫و زیﺮ ﻧﻮر ﺷﻤﻊهﺎیﯽ آﻪ ﻧﻮر ﻧﺎرﻧﺠﯽ رﻧﮓ ﻟﺮزاﻧﯽ را ﭘﺨﺶ ﻣﯽآﻨﻨ ﺪ‪،‬‬
‫ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﻢ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﮔﺎرﺳﻦ ﺧﻮش ﺕﻴﭗ آﺎﻓﻪ ﻣ ﯽﺷ ﻮم‪“ .‬ﻣ ﻮﻟﻦ روژ” ﺑﻌ ﺪ‬
‫از ای ﻦ هﻤ ﻪ ﺳ ﺎل ﭼ ﻪ آ ﺎرم دارد؟! از آﺠ ﺎ ﺷ ﺮوع آ ﻨﻢ؟! اﻧﮕ ﺎر ه ﺮ‬
‫دوﻣﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮیﻢ ﺁن یﻜﯽ اول ﺷﺮوع آﻨﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر اﮔ ﺮ یﻜ ﯽ ﺷ ﺮوع آﻨ ﺪ‪،‬‬
‫ﺁن یﻜﯽ ﻣﺤﻜﻢ ﻣﯽآﻮﺑﺪ روﯼ ﻣﻴﺰ و ﻣﯽﮔﻮیﺪ‪“ :‬دیﺪﯼ‪ ،‬ﺳﻮﺧﺘﯽ!!”‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻦ در ﭘﻴﺶ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﮔﺎرﺳ ﻦ ﻣ ﯽﮔ ﻮیﻢ‪“ :‬ﺹ ﻮرت ﻏ ﺬا”‪.‬‬
‫“ﻣ ﻮﻟﻦ روژ” ﻣ ﯽﮔﻮی ﺪ‪“ :‬ﺹ ﻮرت ﻏ ﺬا ﭼﻴ ﻪ؟ از ه ﺮ ﻏ ﺬایﯽ دو ﭘ ﺮس‬
‫ﺑﻴﺎر!” ﺑﺮق از ﺳﺮم ﻣﯽﭘﺮد‪ .‬دﻟﻢ ﻣﺜﻞ ﺳﻴﺮ و ﺳﺮآﻪ ﻣﯽﺟﻮﺷﺪ‪ .‬ﭼ ﻪ ﺧﺒ ﺮ‬
‫اﺳﺖ؟ “ﻣﻮﻟﻦ روژ” ﻣﯽﮔﻮیﺪ‪“ :‬ﭼﻪ آﺎر ﻣﯽآﻨﯽ؟” ﺧﻮدش ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‪ .‬ﺟﺒﻬﻪ‬
‫ﻋﻮض آﺮدﻩام‪ .‬ﻣﯽﺧ ﻮاهﻢ ﺧﺮاﺑﻜ ﺎرﯼه ﺎ را درﺳ ﺖ آ ﻨﻢ آ ﻪ ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد‪.‬‬
‫هﺮﭼ ﻪ زور ﻣ ﯽزﻧ ﻢ ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد؛ ﻧ ﻪ ﺑ ﺎ رادی ﻮ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺑ ﺎ ﺣ ﺰب و دﺳ ﺘﻪ…‬
‫“ﻣ ﻮﻟﻦ روژ” ﺳ ﻮﺧﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻮﯼ ﺳ ﻮﺧﺘﮕﯽ از دﻣ ﺎغ ﻣ ﻦ ﻣ ﯽﺁی ﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪“ :‬ﻣﺮیﻀﯽ؟!” ﻣﯽﮔﻮیﺪ‪“ :‬ﺑﺮاﯼ ایﻦ ﻟﺒﺎس ﻣﯽﮔﻮیﯽ؟ ﻣ ﯽداﻧ ﺴﺘﻢ‬
‫اﮔ ﺮ ﺷ ﺎﭘﻮ را ﺑ ﺮدارم‪ ،‬ﻣ ﯽﺷﻨﺎﺳ ﯽام‪ ”.‬هﻨ ﻮز ﺁﻧﻘ ﺪرهﺎ ﺧﻨ ﮓ ﻧ ﺸﺪﻩاﯼ!”‬
‫ﻧﺸﺪﻩام‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺷﺎﻧﺲ ﻧﺪاﺷﺘﻪام‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﻪام ﺧﻮدم ﺑﻤﺎﻧﻢ‪ .‬ﻧﺸﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ رﻓﺘﻨ ﺪ و‬
‫‪١٢‬‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪﻧﺪ و یﻚ دﻓﻌﻪ ﻣﺜﻞ “ﺣﺴﻴﻦ ﻣ ﻮﻟﻦ روژ” از زی ﺮ ﺷ ﺎﭘﻮ ﺳ ﺒﺰ ﺷ ﺪﻧﺪ‬

‫آﻪ ﻣﺮا ﺑﺴﻮزاﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻏﺬا ﻓﺼﻞ ﺑ ﻪ ﻓ ﺼﻞ ﻣ ﯽرﺳ ﺪ‪ .‬ی ﻚ ﻣﻴ ﺰ ﻣﻮﻗ ﺖ ﭼ ﺮخ دار آﻨ ﺎر‬
‫ﻣﻴﺰﻣ ﺎن اﺿ ﺎﻓﻪ ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﺣ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ ه ﺮ ﻏ ﺬایﯽ ﻧ ﺎﺧﻨﻜﯽ ﻣ ﯽزﻧ ﺪ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ‬
‫ﺳﻔﺎرش “ودآﺎ ﻟﻤﻮن”ﻣﯽدهﺪ‪ .‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪“ :‬هﻨﻮز روﺳ ﯽ؟” ﻣ ﯽﮔﻮی ﺪ‪“ :‬ﺑ ﺎ‬
‫ﺷ ﻴﺮ اﻧ ﺪرون ﺷ ﺪ… ” ﺑﻌ ﺪ ﻣﺜ ﻞ ای ﻦ آ ﻪ از “ﺑ ﺎ ﺟ ﺎن ﺑ ﻪ در ﺷ ﻮد”ش‬
‫ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽﺁیﺪ‪ ،‬ﺣﺮف را ﻋﻮض ﻣﯽآﻨﺪ‪“ :‬ﺕﻮ ﻧﻤﯽﺧﻮرﯼ؟”‬
‫“ﭼ ﺮا ﻣ ﯽﺧ ﻮرم!” ﺁن ﻗ ﺪر هﻴﺠ ﺎن و ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ دارم آ ﻪ ﻏ ﺬا از‬
‫ﮔﻠﻮم ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻧﻤﯽرود‪ .‬ﺣﺴﻴﻦ آﺎرت اﻋﺘﺒ ﺎرﯼ “اﻣ ﺮیﻜﻦ اآ ﺴﭙﺮس”اش را‬
‫روﯼ ﻣﻴ ﺰ ﻣ ﯽﮔ ﺬارد‪ .‬ﺧﻴ ﺎﻟﻢ راﺣ ﺖ ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬آﻤ ﯽ ﻣﺎﺳ ﺖ و ﺧﻴ ﺎر‬
‫ﻣﯽﺧﻮرم‪ .‬آﻮآﺎآﻮﻻﯼ ﺧﻨﻜﯽ و ﻣ ﯽﮔ ﻮیﻢ‪“ :‬ﮔ ﺮﻣﻢ اﺳ ﺖ‪ .‬آﻤ ﯽ ﺑﻨ ﺸﻴﻨﻴﻢ‪،‬‬
‫ﺑﻌ ﺪ ﻋ ﺮق ﻣ ﯽﺧ ﻮرم‪ ”.‬ﺑﻌ ﺪ ﻋ ﺮق ﻣ ﯽﺧ ﻮریﻢ‪ .‬ﺁﻧﻘ ﺪر آ ﻪ ه ﺮ دو ﻣ ﺴﺖ‬
‫ﻣﺴﺖ ﻣﯽﺷ ﻮیﻢ‪ .‬ﻣ ﻦ ﻣ ﺴﺖﺕ ﺮ ه ﺴﺘﻢ و ﻣ ﺴﺘﯽ اﺳ ﺖ و راﺳ ﺘﯽ‪“ .‬ﺣ ﺴﻴﻦ‬
‫ﻣﻮﻟﻦ روژ” ﻣﺜﻞ هﻤﺎن روزهﺎ دیﺮ ﻣﺴﺖ ﻣﯽﺷ ﻮد‪ .‬از ﻓﺮی ﺪﻩ ﻣ ﯽﭘﺮﺳ ﻢ‪.‬‬
‫ﺑ ﺮاش ﺕ ﻮ رﺿ ﺎﺋﻴﻪ ﺑﺎﻏﭽ ﻪاﯼ ﺧﺮی ﺪﻩ اﺳ ﺖ و ویﻼی ﯽ و ﺑ ﺎ ﺑﭽ ﻪه ﺎش‬
‫ﺧﻮش اﺳﺖ‪ .‬ﺣ ﺴﻴﻦ ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺕﺠ ﺎرت و ﺳ ﻴﺎﺣﺘﺶ ﻣ ﯽرﺳ ﺪ‪ .‬ﭘ ﺲ ﺕﺠ ﺎرت‬
‫ﻣﯽآﻨﺪ‪ .‬آﺠﺎ؟ در دوﺑﯽ و روﺳﻴﻪ‪ .‬ﺑﺎ روسهﺎ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﻣﺜﻞ ﺁن زﻣﺎنه ﺎ‬
‫آﻨ ﺎر ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻣﺎﻓﻴ ﺎﯼ روس آﻠ ﯽ ﭘﻮرﺳ ﺎﻧﺖ ﻣ ﯽﺧﻮاه ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻧ ﺎزﯼ‬
‫ﻋﺮبهﺎ… ﺹﻔﺎ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬ﺕ ﻮ ﻧﻌﻤ ﺖ ﺧﺮﻏﻠ ﺖ ﻣ ﯽزﻧ ﺪ‪ .‬دﻋ ﻮﺕﻢ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪:‬‬
‫“ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻢ ﺑ ﺎش! ﺑﻴ ﺎ ﺁﻧﺠ ﺎ ﺑﺒ ﻴﻦ ﭼ ﻪ ﺧﺒ ﺮ اﺳ ﺖ؟ ﭼ ﻪ ﺟ ﻨﺲه ﺎﯼ ﻣ ﻮﻧﺜﯽ؟”‬
‫ﭼﻘ ﺪر ﺑ ﺮاﯼ ﺣ ﻖ زﻧ ﺎن یﻘ ﻪ ﭘ ﺎرﻩ آ ﺮدیﻢ! ﺳ ﺨﺖ ﻧﮕﻴ ﺮم‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖه ﺎ ﺁن‬
‫ﺷﻌﺎرهﺎ ﻣﺪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺣ ﺎﻻ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ دﺳ ﺖ ﺧﻮدﻣ ﺎن اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﮕ ﺮ ﻣ ﺎ ﺑ ﺮاﯼ‬
‫هﻤ ﻴﻦ ﭼﻴﺰه ﺎ… ﭼ ﺮا ﺕ ﻮ ﺕﻈ ﺎهﺮات دﻧﺒ ﺎﻟﻢ ﺁﻣ ﺪﻩ اﺳ ﺖ؟ ﺳ ﻮﺧﺘﻢ‪ .‬ﭼ ﻮن‬
‫ﺁدرس ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ایﻦ ﻃﻮرﯼ راﺣﺖﺕﺮ ﭘﻴ ﺪام ﻣ ﯽآ ﺮد ﮐ ﻪ آ ﺮد‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ ی ﻚ‬
‫ﺳ ﺎل آ ﺎر و ﺕﺠ ﺎرت ﺑ ﻪ دوﺑ ﯽ دﻋ ﻮت ﻣ ﯽﺷ ﻮم؛ ی ﻚ ﺳ ﺎل آ ﺎر و‬
‫ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﯽ دو ﻧﺒﺶ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔﺮدم و ﺑﺮاﯼ هﻤﻪﯼ ﻋﻤﺮ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﺑ ﻪ ﺑﻬﺎﻧ ﻪﯼ دﺳﺘ ﺸﻮیﯽ ﺑﻠﻨ ﺪ ﻣ ﯽﺷ ﻮم‪ .‬ﺷ ﺎﭘﻮیﯽ ﻣﺎﻣﻮری ﺖ دارد‪.‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﻘﻴﻪ را هﻢ ایﻦ ﻃﻮرﯼ ﻗﺮ ﻣﯽزﻧﻨﺪ! ﺣﺎل ﺕﻬﻮع دارم‪ .‬دوﺑﺎرﻩ ﭼﺸﻤﻢ‬
‫‪١٣‬‬
‫ﻣ ﯽﺳ ﻮزد و ﺳ ﻴﻨﻪام ﺑ ﻪ ﺧ ﺲ ﺧ ﺲ ﻣ ﯽاﻓﺘ ﺪ‪ .‬ه ﻮاﯼ ﺧﻔ ﻪﯼ آﺎﻓ ﻪ را‬

‫ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﻢ ﺕﺤﻤﻞ آﻨﻢ‪ .‬ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁیﻢ و ﻧﻔﺴﯽ ﻣﯽآﺸﻢ‪ .‬ﺷﺎیﺪ…‬
‫‪ ٢٨‬ژاﻧﻮیﻪ ‪ ٢٠٠٧‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪١٤‬‬
‫ﺁﭘﺴﻪ‬
‫وﻗﺘ ﯽ یﮑﺒ ﺎرﻩ ﭘ ﺲ از زﻣ ﺴﺘﺎﻧﯽ ﺳ ﺮد و ﺑ ﯽ روح ه ﻮا ﺧ ﻮب‬
‫ﻣﻴﺸﻮد و اﺕﻔﺎﻗﺎ ﺁن روز ﮐﻪ هﻮا ﺧﻮب اﺳﺖ‪ ،‬هﻤﺎن ﺳﻴﺰدﻩ ﺑﺪر یﺎ ﺣﻮاﻟﯽ‬
‫هﻤﺎن اول ﺁوریﻞ ایﻦ ﻃﺮﻓﻴﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ درﺳ ﺖ ﻣﺜ ﻞ ﺳ ﻴﺰدﻩ ﺑ ﺪر ﺧﻮدﻣ ﺎن‬
‫دروﻏﯽ در ﭼﻨﺘﻪ دارد و ﺑ ﺎ ﺁن ﻣﻴ ﺸﻮد ﺳ ﺮ ﺧﻴﻠ ﯽ ه ﺎ را ﮐ ﻼﻩ ﮔﺬاﺷ ﺖ‪،‬‬
‫ﺷﺎل و ﮐﻼﻩ ﻣﻴﮑﻨﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ایﻦ رودﺧﺎﻧ ﻪ ﯼ دﻟﭙ ﺬیﺮ و دوﺳ ﺖ داﺷ ﺘﻨﯽ‬
‫و ﺁﻧﻘﺪر در ایﻦ هﻮاﯼ ﺑﻬ ﺎرﯼ ﻗ ﺪم ﻣ ﯽ زﻧ ﯽ و ﻗ ﺪم ﻣ ﯽ زﻧ ﯽ ﮐ ﻪ دیﮕ ﺮ‬
‫ﮐﻒ ﭘﺎت ﺟﻮاب ایﻦ هﻤﻪ ﺧﻮﺷ ﮕﺬراﻧﯽ را ﻧﻤ ﯽ ده ﺪ‪ .‬ﺟﻮاﺑ ﺖ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﮐﻪ یﮑﺸﻨﺒﻪ اﯼ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬هﻤﺎن یﮑﺸﻨﺒﻪ ﯼ اول ﺁوریﻞ ﮐ ﻪ ﺧﻴﻠ ﯽ‬
‫از ﻣﻐﺎزﻩ هﺎ و ﻓﺮوﺷﮕﺎﻩ هﺎ ﺑﺎزﻧﺪ و ﻣﺮدم ریﺨﺘﻪ اﻧﺪ ﺕﻮ ﺧﻴﺎﺑﺎن و دارﻧﺪ‬
‫از ﺧﻮﺷﯽ و ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﯽ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺧﻔﻪ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧ ﺐ‪ ،‬ﻓ ﺮدا دوﺑ ﺎرﻩ دوﺷ ﻨﺒﻪ اﺳ ﺖ و ای ﻦ ﺧﻮﺷ ﮕﺬراﻧﯽ ﺕﻤ ﺎم‬
‫ﻣﻴ ﺸﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ یﺎدﮔ ﺎرش ﻣﺜ ﻞ ی ﮏ ﺕ ﺎول ﮐﻮﭼﻮﻟ ﻮﯼ ﺧﺮﮐ ﯽ ﮐ ﻒ ﭘ ﺎت‬
‫ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﺁن ﻧﺸﺎﻧﯽ ﮐﻪ ایﻦ ﻋﻼﻣ ﺖ ﺧﻮﺷ ﮕﺬراﻧﯽ ه ﯽ ﺑ ﺰرگ و‬
‫ﺑ ﺰرگ ﺕ ﺮ ﻣﻴ ﺸﻮد و ﺕ ﻮ یﮑﺒ ﺎرﻩ از وﺣ ﺸﺖ ای ﻦ ﮐ ﻪ ﺳ ﺮﻃﺎﻧﯽ ﭼﻴ ﺰﯼ‬
‫ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﺎﺷ ﯽ‪ ،‬ﻣﺠﺒ ﻮرﯼ ﭼﻨ ﺪ روزﯼ ﻣ ﺮیﺾ ﺑﻨﻮی ﺴﯽ و ﭘﺎﺷ ﻨﻪ ﯼ در‬
‫دﮐﺎن دﮐﺘﺮهﺎ را ﺑﺮدارﯼ‪.‬‬
‫ﭘﺎﺷ ﻨﻪ ﯼ در دﮐ ﺎن دﮐﺘﺮه ﺎ را ﺑﺮﻣﻴ ﺪارﯼ‪ .‬اوﻟ ﺶ ای ﻦ ﮐ ﻪ ی ﮏ‬
‫هﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ از ﺁن ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﯽ دروﻏﻴﻦ ﺳﻴﺰدﻩ ﺑﺪرﯼ‪ ،‬درﺳ ﺖ ی ﮏ هﻔﺘ ﻪ‬
‫ﺑﻌﺪ ﮐﻪ وﺳﻂ ﭼﻬ ﺎر روز ﺕﻌﻄﻴﻠ ﯽ ﻋﻴ ﺪ ﭘ ﺎﮎ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻣﺠﺒ ﻮر ﻣﻴ ﺸﻮﯼ ﺑ ﻪ‬
‫ﺑﻴﻤﺎرﺳ ﺘﺎﻧﯽ ﺑ ﺮوﯼ و ﺟ ﺎﯼ ﭘ ﺎﯼ ﺧﻮﺷ ﮕﺬراﻧﯽ ات را ﻧ ﺸﺎن ﺧ ﺎﻧﻢ دﮐﺘ ﺮ‬
‫ﮐﺸﻴﮏ ﺑﺪهﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺑ ﺎ ﺑ ﻪ دادم ﺑﺮﺳ ﻴﺪ‪ .‬دیﮕ ﺮ ﻧﻤﻴﺘ ﻮاﻧﻢ راﻩ ﺑ ﺮوم و ﺧ ﺎﻧﻢ‬
‫دﮐﺘﺮ ﮐﺸﻴﮏ‪ ،‬یﺦ و ﺑﻴﻤﺰﻩ ﻓﻘﻂ دارویﯽ ﻻﺑﺪ ﻣﺜﻞ ﻣﺮﮐ ﻮرﮐﺮوم ﺧﻮدﻣ ﺎن‬
‫ﮐﻒ ﭘﺎت ﻣﻴﻤﺎﻟﺪ و ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨ ﺪﯼ اش ﻣﻴﮑﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ اﻓﺎﺿ ﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎی ﺪ ﮐ ﻪ‬
‫ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺟﺮاح داریﺪ‪ .‬اﯼ داد ﺑﻴ ﺪاد‪ .‬ﺟ ﺮاح ﭼ ﯽ؟ ﻣ ﻦ ﮐ ﻪ ﭼﻴ ﺰﯼ ام‬
‫ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﻓﮑ ﺮ و ﺧﻴ ﺎل ﻣﺜ ﻞ ﺧﻠﻨﮕ ﺮﯼ ﺕ ﻪ دﻟ ﺖ ﻣﻴﺨﻠ ﺪ ﮐ ﻪ ﻧﮑﻨ ﺪ از‬
‫ﺧﻮﺷﯽ ﺳﺮﻃﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ؟ اﯼ ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻣﻴﺸﻮد ﺁدم ﻧﺘﻮاﻧﺪ راﻩ ﺑ ﺮود‬
‫‪١٥‬‬
‫و ﻓﻘﻂ ﺑﺮاﯼ ﮐﻤﯽ ﻗﺪم زدن در هﻮاﯼ ﺑﻬﺎرﯼ ایﻦ هﻤ ﻪ ﮔﺮﻓﺘ ﺎرﯼ ﺑ ﺮاش‬
‫درﺳ ﺖ ﺷ ﻮد؟ و ﺕﻤ ﺎم یﮑ ﺸﻨﺒﻪ و دوﺷ ﻨﺒﻪ ﯼ ﺕﻌﻄﻴﻠ ﯽ ﻋﻴ ﺪ ﭘ ﺎﮎ را ﺑ ﺎ‬
‫ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺳﺮ ﻣﻴﮑﻨﯽ و ﺕﺎزﻩ ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮر ﺧﺎﻧﻢ دﮐﺘ ﺮ ﮐ ﺸﻴﮏ ﺑﺎی ﺪ روزﯼ‬
‫دﺳﺖ ﮐﻢ دوﺑﺎر ﭘﺎت را ﺕﻮ ﻃﺸﺖ ﺁب ﺟﻮش ‪ -‬درﺳﺖ هﻤﻴﻦ را ﮔﻔ ﺖ –‬
‫ﺑﻴﺴﺖ دﻗﻴﻘﻪ ﺕﻮ ﻃﺸﺖ ﺁب ﺟﻮش ﺑﮕﺬارﯼ ﺕﺎ ﮐﻒ ﭘﺎت ﻧﺎزﮎ ﺷﻮد و ﺑﻌﺪ‬
‫ﺁن را ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن ﭘﻤ ﺎد زهﺮﻣ ﺎرﯼ ﭘﺎﻧ ﺴﻤﺎن ﮐﻨ ﯽ و ﺕﻤ ﺎم ای ﻦ دو روز را‬
‫در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻤﺎﻧﯽ و از ﺟﺎت ﺕﮑﺎن ﻧﺨﻮرﯼ و ﮐﻠﯽ ﻓﮑﺮ و ﺧﻴ ﺎل ﺑ ﻪ ﺳ ﺮت‬
‫ﺑﺰﻧ ﺪ ﮐ ﻪ اﯼ ﺑﺎﺑ ﺎ‪ ،‬از ه ﺮ ﻃ ﺮﻓﺶ را ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﮔﻴ ﺮﯼ‪ ،‬ﺑ ﺎز ی ﮏ ﺟ ﺎﯼ‬
‫دیﮕ ﺮت ﻟﻨ ﮓ ﻣ ﯽ زﻧ ﺪ و ﺷ ﺪﻩ اﯼ ﻋﻴﻨﻬ ﻮ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﻣ ﺸﺪﯼ ﻣﻤ ﺪﻟﯽ ﮐ ﻪ ﻧ ﻪ‬
‫ﺑﻮق دارد و ﻧﻪ ﺹﻨﺪﻟﯽ‪ .‬و ﻟﮑﻨﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﯼ و هﯽ ﻏﺼﻪ ﭘﺸﺖ ﻏﺼﻪ و‬
‫هﯽ دﭘﺮﺳﻴﻮن ﭘﺸﺖ دﭘﺮﺳﻴﻮن و‪...‬‬
‫ﺳ ﻪ ﺷ ﻨﺒﻪ ﺹ ﺒﺢ ﮐ ﻪ روز ﮐ ﺎر اﺳ ﺖ‪ ،‬هﻤ ﺎن اول ﺹ ﺒﺢ ﺕﻠﻔ ﻦ‬
‫ﻣﻴﮑﻨﯽ ﺑﻪ رﺋﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﭼﻨﺪ روزﯼ ﻣ ﺮا ﻣ ﺮیﺾ ﺑﻨ ﻮیﺲ ﺕ ﺎ ﺑﺒﻴ ﻨﻢ ﭼ ﻪ‬
‫ﻣﺮﺿﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ام‪ .‬و ﺹﺎف ﻣﻴﺮوﯼ ﺳﺮاغ دﮐﺘ ﺮ ﺧ ﺎﻧﻮادﮔﯽ ات و ﭼ ﻮن‬
‫وﻗﺖ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﯼ و دیﮕﺮ ﻣﺮیﻀﻬﺎ هﻢ در ای ﻦ ﭼﻬ ﺎر روز ﺕﻌﻄﻴﻠ ﯽ ﻋﻴ ﺪ‬
‫ﭘ ﺎﮎ ﺣ ﺴﺎﺑﯽ ﻧ ﺎﭘﺮهﻴﺰﯼ ﮐ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺹ ﻼت ﻇﻬ ﺮ ﻃ ﻮل ﻣﻴﮑ ﺸﺪ ﮐ ﻪ‬
‫دﮐﺘ ﺮ را ﺑﺒﻴﻨ ﯽ‪ .‬دﮐﺘ ﺮت هﻤ ﺎن اول ﮐ ﺎر ﺁخ ﺁخ و واخ واﺧ ﯽ ﻣﻴﮑﻨ ﺪ و‬
‫ﻣﻴﮕﻮیﺪ‪ :‬ﺧﺎﻧﻢ دﮐﺘﺮ ﮐﺸﻴﮏ راﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑ ﺮو ﭘ ﻴﺶ دﮐﺘ ﺮ ﮐ ﻼوس‬
‫ﺟﺮاح! ﺳﺎﻋﺖ یﮏ رﺑﻊ ﺑﻪ یﮏ اﺳﺖ و ﺧﻮدت را ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن ﭘ ﺎﯼ ﭼ ﻼق‬
‫ﺑﻪ ﻣﻄﺐ ﮐﻼوس ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﻣﻨ ﺸﯽ اش ﻣﻴﮕﻮی ﺪ ﺑ ﺮو ﺳ ﺎﻋﺖ دو ﺑﻴ ﺎ‪،‬‬
‫دﮐﺘﺮ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻧﻬﺎر‪ .‬ﻣﻴﭽﭙﯽ ﺕﻮ یﮏ ﮐﺎﻓﻪ و هﻤﭽﻨﺎن ﻧﮕﺮان و ﺕﺮﺳ ﻴﺪﻩ‬
‫از واژﻩ ﯼ ﺟﺮاح – ﺣﺎﻻ اﮔﺮ ﺟﺮاﺣﯽ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ ﺑﻮد ی ﮏ ﭼﻴ ﺰﯼ‬
‫– ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻮﻓﺖ ﻣﻴﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ دﻟﺖ ﻣﻴﭽﺴﺒﺪ و ﻧﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﺰﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳ ﺎﻋﺖ هﻨ ﻮز دو ﻧ ﺸﺪﻩ دم دﮐ ﺎن ﺟﺮاﺣ ﯽ ﺣﺎﺿ ﺮ ﻣﻴ ﺸﻮﯼ ﮐ ﻪ‬
‫ﭘﺮوﻧﺪﻩ اﯼ ﺑﺮات ﺕﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪه ﺪ و ﻣﻴﭽﭙﺎﻧ ﺪت ﺕ ﻮ اﺕ ﺎق اﻧﺘﻈ ﺎر و ﻣﻴﺒﻴﻨ ﯽ‬
‫ﮐﻪ هﻔﺖ‪/‬هﺸﺖ ﻧﻔﺮ دیﮕﺮ هﻢ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ و ﺑﻴﭽﺎرﻩ هﺎ از هﻤﺎن ﭘﻴﺶ‬
‫از ﻇﻬﺮ در اﻧﺘﻈﺎرﻧﺪ ﮐ ﻪ دﮐﺘ ﺮ ﺑ ﻪ دادﺷ ﺎن ﺑﺮﺳ ﺪ‪ .‬ﻏ ﺰل ﺧ ﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ را‬
‫ﻣﻴﺨﻮاﻧﯽ و ﻣﯽ ﺕﻤﺮﮔﯽ روﯼ یﮏ ﺹ ﻨﺪﻟﯽ و از ﺑ ﺲ هﻤ ﺎن روز را در‬
‫‪١٦‬‬
‫ایﻦ ﻣﻄﺒﻬ ﺎ و روﯼ ای ﻦ ﺹ ﻨﺪﻟﻴﻬﺎﯼ ﻧﺎراﺣ ﺖ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ اﯼ‪ ،‬دوﺑ ﺎرﻩ ﮔ ﺮدن‬
‫درد ﻣﻴﮕﻴﺮﯼ و ﺷﺮوع ﻣﻴﮑﻨﯽ هﻤﺎﻧﺠﺎ ﺕﻮ اﺕﺎق اﻧﺘﻈ ﺎر ورزش ﮔ ﺮدن و‬
‫ﺷ ﺎﻧﻪ ﮐ ﺮدن‪ .‬ﻣﺮی ﻀﻬﺎﯼ دیﮕ ﺮ ﮐ ﻪ از ﺑﻴﮑ ﺎرﯼ و ﺧﻮاﻧ ﺪن ﻣﺠﻠ ﻪ ه ﺎﯼ‬
‫ﮐﻬﻨﻪ ﺣﻮﺹﻠﻪ ﺷﺎن ﺳﺮ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬هﯽ ﻧﮕﺎت ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ایﻦ دیﮕ ﺮ ﭼ ﻪ‬
‫ﺟﻮرش اﺳﺖ؟!‬
‫ﻧ ﺸﺎن ﺑ ﻪ ﺁن ﻧ ﺸﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﺳ ﺎﻋﺖ ﭘ ﻨﺞ و ﺑﻴ ﺴﺖ دﻗﻴﻘ ﻪ ﺹ ﺪات‬
‫ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪ .‬دﮐﺘﺮ ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ ﮐﻒ ﭘ ﺎت ﻣ ﯽ اﻧ ﺪازد‪ .‬ﭘﺎﻧ ﺴﻤﺎﻧﺶ ﻣﻴﮑﻨ ﺪ ﺑ ﺎ ای ﻦ‬
‫ﺧﻮﺷﺒﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﭘﻤﺎد یﺎ ﺿﻤﺎد یﺎ ﮐﻮﻓﺖ زهﺮﻣﺎر ﻣﺨﺼﻮﺹﯽ ﻣﺎﻟﻴ ﺪﻩ ام ﮐ ﻪ‬
‫ﺳ ﺮش ﺕ ﺎ ﻓ ﺮدا ﺑ ﺎز ﻣﻴ ﺸﻮد‪ .‬اﮔ ﺮ ﺑ ﺎز ﻧ ﺸﺪ ﻓ ﺮدا ﻣﺠﺒ ﻮریﻢ ﺟﺮاﺣ ﯽ اش‬
‫ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺷ ﻼن ﺷ ﻼن ﮐﻴ ﺴﻪ اﯼ ﺧﺮی ﺪ ﻣﻴﮑﻨ ﯽ‪ ،‬ﭼ ﺮا ﮐ ﻪ ﮐ ﺴﯽ را ﻧ ﺪارﯼ‬
‫ﺑ ﺮات ﺧﺮی ﺪ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﻋﻴ ﺎل ﺳ ﺮ ﮐ ﺎر اﺳ ﺖ و ﺕ ﺎ ﻏ ﺮوب ﺑﻴ ﺴﺖ دﻓﻌ ﻪ ﺕﻠﻔ ﻦ‬
‫ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ در ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ؟! و ﺧﻮدت هﻢ ﻧﻤﻴﺪاﻧﯽ در ﭼ ﻪ ﺣ ﺎﻟﯽ‪.‬‬
‫ﺷﺐ اﺳﺖ و ﻧﮕﺮاﻧﯽ و ﭼﻼق وار راﻩ رﻓﺘﻦ و ﺑﯽ ﺣﻮﺹﻠﮕﯽ و وﺹﻴﺖ‬
‫ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺳﺮﻃﺎن ﺑﺎﺷ ﺪ ﭼ ﻪ ﺧ ﺎﮐﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮم ﺑﺮی ﺰم و از ای ﻦ‬
‫ﺣﺮﻓﻬﺎ و از ای ﻦ ﻧﮕﺮاﻧﻴﻬ ﺎ‪ .‬ﭼﻬﺎرﺷ ﻨﺒﻪ دوﺑ ﺎرﻩ ﺕﺎﮐ ﺴﯽ اﺳ ﺖ و ﻣﻄ ﺐ و‬
‫ﺳ ﻪ ﺳ ﺎﻋﺖ اﻧﺘﻈ ﺎر و اﺕ ﺎق اﻧﺘﻈ ﺎر و ورزش ﮔ ﺮدن و ﺷ ﺎﻧﻪ در هﻤ ﺎن‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ اﻧﺘﻈ ﺎر و ﻧﮕﺎهﻬ ﺎﯼ ﻋﺠﻴ ﺐ و ﻏﺮی ﺐ ﺑﻴﻤ ﺎران اﻣ ﺮوزﯼ‪ .‬و‬
‫ﺑﻌﺪ ﺳﺎﻋﺖ دوازدﻩ ﺹﺪات ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫در ﺕﻤﺎم ایﻦ دو‪/‬ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ اﻧﺘﻈﺎر‪ ،‬دﻟﺖ ﻣﻴﺨﻮاﺳ ﺖ ه ﻢ زودﺕ ﺮ‬
‫ﻧﻮﺑﺘﺖ ﺷﻮد و هﻢ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﯽ اﮔﺮ ﺧﻄﺮﯼ هﺴﺖ‪ ،‬دیﺮﺕﺮ ﺑﺎ ﺧﺒﺮﺷﻮﯼ‪.‬‬
‫ﭘﺎﻧﺴﻤﺎن ﺑ ﺎز ﻣﻴ ﺸﻮد‪ .‬دﮐﺘ ﺮ ﻧﮕ ﺎهﯽ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎﯼ ﭘ ﺎﯼ ﺧﻮﺷ ﮕﺬراﻧﯽ‬
‫ات ﻣ ﯽ اﻧ ﺪازد‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ ﭘﺮﺳ ﺘﺎر اﻣ ﻀﺎیﯽ ازت ﻣﻴﮕﻴ ﺮد ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﺟﺮاﺣ ﯽ‬
‫ﻣ ﻮاﻓﻘﯽ‪ ،‬ﮐ ﻪ ﻻﺑ ﺪ اﮔ ﺮ ﺧﻄ ﺮﯼ ﭘ ﻴﺶ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﭘ ﺎﯼ ﺧ ﻮدت! ﺑﻌ ﺪ ﮐ ﺎرد و‬
‫ﭼﻨﮕ ﺎل و ﻗﻴﭽ ﯽ و ﭼ ﺎﻗﻮ و ارﻩ ﺑﺮﻗ ﯽ و ﻣﺘ ﻪ و ﺑﻘﻴ ﻪ ﯼ ﻣﺨﻠﻔ ﺎت ﺁﻣ ﺎدﻩ‬
‫ﻣﻴ ﺸﻮﻧﺪ و یﮑﺒ ﺎرﻩ ﻋﺮﺑ ﺪﻩ ات ﺳ ﺎﺧﺘﻤﺎن را ﺑﺮﻣﻴ ﺪارد‪ .‬دﮐﺘ ﺮ زیﺮﻟﺒ ﯽ‬
‫ﻏﺮﻏ ﺮﯼ ﻣﻴﮑﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﺁواز ﺧﻮاﻧ ﺪﻧﺖ ﺷ ﻬﺮت ﺟﻬ ﺎﻧﯽ دارد و ﻧﻤﻴﺪاﻧ ﺪ ﮐ ﻪ‬
‫ﻋﺮﺑﺪﻩ ه ﺎت ه ﻢ ﺷ ﻬﺮت ﺟﻬ ﺎﻧﯽ دارﻧ ﺪ‪ .‬ای ﻦ ﺑ ﺎر ﺑ ﺎ ی ﮏ ﭘﺎﻧ ﺴﺎن ﮔ ﺮدن‬
‫ﮐﻠﻔﺖ راه ﯽ ﻣﻴ ﺸﻮﯼ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣﻴﺘ ﻮاﻧﯽ ﭘ ﺎ را زﻣ ﻴﻦ ﺑﮕ ﺬارﯼ‪ .‬ﻧﺘ ﺮس دﺧﺘ ﺮ‬
‫‪١٧‬‬
‫ﺟﺎن ﺕﻤﺎم ﺷﺪ‪ .‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺕﻤﺎم ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺕﻤﺎم هﻔﺘﻪ ﺕﺎ هﻤﻴﻦ اﻣﺮوز ﮐﻪ ﺟﻤﻌﻪ ﯼ ﺑﻌﺪ‬
‫از ﺁن ﻓﺎﺟﻌﻪ ﯼ هﻔﺘﻪ ﯼ ﭘﻴﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ دیﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻟﺐ رودﺧﺎﻧ ﻪ ﻗ ﺪم‬
‫ﺑﺰﻧﻢ و ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪم ﺑﺮﮔﺮدم ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺕﻮ دﮐﺎن ﺷﻤﺎهﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻣ ﺮوز‬
‫ﭘﺎﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺧﻔﻴﻒ ﺕﺮ ﺷﺪﻩ اﻧ ﺪ و دیﮕ ﺮ ﻻزم ﻧﻴ ﺴﺖ دﮐﺘ ﺮ ﺑ ﺮوم‪ .‬اﻣ ﺎ هﻨ ﻮز‬
‫ﺧﻮب ﻧ ﺸﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬و ﻃﺒ ﻖ ﺕﺌ ﻮرﯼ دﮐﺘ ﺮ ﮐ ﻼوس ﺑﺎی ﺪ ﺕ ﺎ هﻔﺘ ﻪ ﯼ یﮕ ﺮ‬
‫ﺧﻮب ﺧﻮب ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ ایﻦ وﺳﻂ رﻓﻴﻘﯽ ه ﻢ ه ﺴﺖ ﮐ ﻪ ﺷ ﺒﻬﺎ از ﺑﻴﮑ ﺎرﯼ‬
‫و ﺑﻴﺤﻮﺹﻠﮕﯽ ﺑﺎ او ﮔﭙﯽ ﻣﻴﺰﻧﻢ ﮐ ﻪ از راﻩ دور ﻣ ﺜﻼ ﺑ ﻪ درد دﻟ ﻢ ﺑﺮﺳ ﺪ‬
‫و ﮐﻤﮑﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ وﺣﺸﺖ ﺳﺮﻃﺎن در ﺕﻨﻬﺎیﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﺘﺮ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ اﮔ ﺮ‬
‫یﮑﯽ ﺁن ﻃﺮف دﻧﻴﺎ ﭘﺎﯼ ﺳﻴﻢ ﺕﻠﻔﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر یﮑ ﯽ را هﻤ ﻴﻦ ﻧﺰدیﮑﻴﻬ ﺎ‬
‫دم دﺳ ﺖ دارﯼ و از ای ﻦ داﺳ ﺘﺎﻧﻬﺎ‪ .‬ﻣﻨﺘﻬ ﺎ ای ﻦ رﻓﻴ ﻖ دی ﺮ و دور‪،‬‬
‫ﺑﻼﻧﺴﺒﺖ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﻋﻘﻠ ﯽ ﺑ ﻪ ﮐﻠ ﻪ دارد و ﻧ ﻪ اﺹ ﻼ ﺕﻼﺷ ﯽ ﻣﻴﮑﻨ ﺪ ﮐ ﻪ از ای ﻦ‬
‫ﻣﻮهﺒ ﺖ ﺧ ﺪادادﯼ اش – ﺑ ﻪ ﻗ ﻮل ﺧ ﻮدش – اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ اﯼ ﺑﮑﻨ ﺪ‪ .‬ﻋ ﺪل‬
‫ﺣﻮاﻟﻪ ات ﻣﻴﺪهﺪ ﺑﻪ دﻋﺎیﯽ و ﻧﺬر و ﻧﻴﺎزﯼ و ایﻦ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺳ ﻼﻣﺘﯽ ات‬
‫ی ﮏ ﮐ ﻒ ﭘ ﺎﯼ ﻧﻘ ﺮﻩ ﻧ ﺬر ﮐ ﻦ و ﺑ ﺪﻩ ﻣ ﻦ ﮐ ﻪ ﻣﻴ ﺮوم ای ﺮان‪ ،‬ﺑﻴﺎﻧ ﺪازم ﺕ ﻮ‬
‫ﺣﻠﻘﻮم ﭼﺎﻩ ویﻞ اﻣﺎم رﺿﺎﯼ ﻏﺮیﺐ ﮐﻪ ﺑﻪ داد ﺕﻮ ﻏﺮﺑﺘﯽ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺑﺮﺳ ﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﻣﻴﺨﻨﺪم ﮐﻪ ﻋﺰیﺰم ایﻦ اﻣﺎم رﺿﺎﯼ ﺕﻮ اﮔﺮ ﺳﺮوﮐﺎرش ﺑﺎ ﭘﺰﺷﮑﯽ‬
‫و دوا‪/‬درﻣﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﻧﮑﺮد ﭘﺎدزهﺮﯼ ﺑﺮاﯼ زه ﺮ اﻧﮕ ﻮر ﺑ ﺎغ ﺣﻤﻴ ﺪ‬
‫اﺑ ﻦ ﻗﺤﻄﺒ ﻪ ﮐ ﻪ در ﭘﻴﺎﻟ ﻪ ه ﺎﯼ ﻣ ﺎﻣﻮن ﺧﻠﻴﻔ ﻪ ﯼ ﻣﻠﻌ ﻮن ﻋﺒﺎﺳ ﯽ ﺳ ﺮو‬
‫ﻣﻴ ﺸﺪ‪ ،‬ﭘﻴ ﺪا ﮐﻨ ﺪ و ﺟ ﺎن ﻧ ﺎزﻧﻴﻦ ﺧ ﻮدش را ﻧﺠ ﺎت ﺑﺪه ﺪ؟! ﻣﺘﻠﮑ ﯽ ﺑ ﺎرم‬
‫ﻣﻴﮑﻨ ﺪ ﮐ ﻪ اﺹ ﻼ ﻣﻴ ﺪاﻧﯽ ﭼﻴ ﺴﺖ؟ ﺣﻘ ﺖ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ای ﻦ هﻤ ﻪ ﺑ ﻼ ﺳ ﺮت‬
‫ﻣﻴﺂیﺪ‪ .‬ﺕﻮ ﮐﻪ ای ﻦ هﻤ ﻪ ﭘ ﺸﺖ ﺳ ﺮ اﺋﻤ ﻪ ﯼ اﻃﻬ ﺎر و ﭼﻬ ﺎردﻩ ﻣﻌ ﺼﻮم و‬
‫ﭘﻨﺞ ﺕﻦ ﺁل ﻋﺒﺎ ﺹﻔﺤﻪ ﻣﻴﮕﺬارﯼ‪ ،‬ﭼﻪ اﻧﺘﻈ ﺎرﯼ از ﺧ ﺪا دارﯼ؟ اﻟﺒﺘ ﻪ ﮐ ﻪ‬
‫ﺹﺒﺮ ﺧﺪا زیﺎد اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺪا ایﻦ ﺟﻮرﯼ ﺣﺴﺎﺑﺖ را ﻣﻴﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺧ ﻮدت‬
‫هﻢ ﻧ ﺪاﻧﯽ از ﮐﺠ ﺎ ﺧ ﻮردﻩ اﯼ‪ ...‬هﺮﭼ ﻪ ﺳ ﻌﯽ ﻣﻴﮑ ﻨﻢ ﺑ ﺮاش ﺑﮕ ﻮیﻢ ﮐ ﻪ‬
‫ﺑﻴﻤ ﻪ ه ﺎﯼ ﺑﻬﺪاﺷ ﺘﯽ ای ﻦ ﻃﺮﻓﻬ ﺎ ﺧﺎﺹ ﻴﺘﯽ دارد ﮐ ﻪ ﺑﻴﻤ ﻪ ﯼ ﭼﻬ ﺎردﻩ‬
‫ﻣﻌﺼﻮم ﺕﻮ ﻧﺪارد‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺮﺟﺶ ﻧﻤﻴﺮود ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺮود‪.‬‬
‫‪ ١٤‬ﺁوریﻞ ‪ ٢٠٠٧‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪١٨‬‬
‫ﻋﻴﻦاﷲ ﺧﺮﻩ!‬
‫ﺣﺘﻤ ﺎ ﺑﺎورﺕ ﺎن ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد آ ﻪ ﻋ ﻴﻦاﷲ را ﺳ ﻴﺪ ﺁﺷ ﺘﻴﺎﻧﯽ از دوﺕ ﺎ‬
‫ﭼ ﺸﻤﺶ ه ﻢ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ دوﺳ ﺖ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺷ ﺐه ﺎﯼ ﺟﻤﻌ ﻪ آ ﻪ ﺳ ﻴﺪ ﺕ ﻮ ﻣ ﺴﺠﺪ‬
‫ﻟﺠﺎﺟ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﺮاﯼ ﻟﺠﺒ ﺎزﯼ ﺑ ﺎ ﺣ ﺎآﻢ وﻗ ﺖ‪ ،‬ﺳ ﺨﻨﺮاﻧﯽ راﻩ ﻣ ﯽاﻧ ﺪاﺧﺖ‪،‬‬
‫ﻋ ﻴﻦاﷲ ﭼﻬﺎرﺕ ﺎ ﭼ ﺸﻢ داﺷ ﺖ‪ ،‬دوازدﻩ ﺕ ﺎ ه ﻢ ﻗ ﺮض ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬ﺕ ﺎ راﻩ و‬
‫رﺳﻢ ﻟﺠﺒ ﺎزﯼ را از ﻣ ﺮادش ﺑ ﻪ ﺑﻬﺘ ﺮیﻦ وﺟ ﻪ ﻣﻤﻜ ﻦ ی ﺎد ﺑﮕﻴ ﺮد‪ .‬ﺧﻴﻠ ﯽ‬
‫دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ هﺮ ﭼﻪ ﭘﺎﯼ ﻣﻨﺒﺮ ﺳﻴﺪ یﺎد ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ ،‬ﺑﻪ رﻓﻘ ﺎﯼ ﺕ ﺎزﻩ ﺑ ﻪ‬
‫دوران رﺳﻴﺪﻩاش هﻢ یﺎد ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﻋ ﻴﻦاﷲ ﺑ ﻪ ﺕﺎﺳ ﯽ از ﺳ ﻴﺪ ﺁﺷ ﺘﻴﺎﻧﯽ‪،‬‬
‫ﺑﺎﻋ ﺚ و ﺑ ﺎﻧﯽ ﺕ ﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻌ ﯽ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑﻌ ﺪهﺎ ﺕ ﻮ ﺕ ﺎریﺦ‪/‬ﺟﻐﺮاﻓﻴ ﺎﯼ‬
‫ﻣﻨﻄﻘﻪ‪ ،‬آﻠﯽ اهﻦ و ﺕﻠﭗ راﻩ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬و ﺹﺪ اﻟﺒﺘ ﻪ آ ﻪ دﺳ ﺘﻪﺷ ﺎن از‬
‫ایﻦ هﻴﺌﺖهﺎﯼ ﻗﺰﻣﻴ ﺖ و ﻗﺮاﺿ ﻪﯼ زﻣ ﺎنه ﺎﯼ ﻣﺎﺿ ﯽ ﻧﺒ ﻮد‪ ،‬آ ﻪ هﻨ ﻮز‬
‫ﺕﻘﯽ ﺑﻪ ﺕﻮﻗﯽ ﻧﺨﻮردﻩ از هﻢ ﻣﯽﭘﺎﺷﺪ‪ ،‬یﺎ ای ﻦ آ ﻪ اﻋ ﻀﺎش از ﺑ ﺎد ﺷ ﻜﻢ‪،‬‬
‫یﺎ ﺷﻮر هﻮرﻣﻮنهﺎﯼ دوران ﺑﻠﻮغ‪ ،‬ﺷﻠﻮغ ﭘﻠﻮغ راﻩ ﻣﯽاﻧﺪازﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ه ﻢ‬
‫ﻓﺲ‪ ...‬ﺑﺎد ﺑﺮوﺕﺸﺎن در ﻣﯽرود و ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ هﻤﺮاﻩ و هﻤﻜﺎر ﺣﺎآﻢ وﻗ ﺖ‬
‫ف” ﺕﻘﺴﻴﻤﯽ‪ ،‬ﺕﻤﺎم ﺳ ﺎﺑﻘﻪﺷ ﺎن‬ ‫و ﺕﺎزﻩ ﺑﺮاﯼ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ “ﻋﻨﻮانهﺎﯼ ﮔﺰا ِ‬
‫را در ﻃﺒﻖ اﺧﻼص دو دﺳﺘﯽ ﺕﻘﺪیﻢ آﺎرﮔﺰاران ﺣﺎآﻢ ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻴﻨ ﯽ و‬
‫ﺑﻴﻦاﷲ ﺑﺎﻧﺪ ﻋﻴﻦاﷲ از ﻟ ﻮن دیﮕ ﺮﯼ ﺑ ﻮد‪ .‬دﻟ ﻴﻠﺶ ای ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺧ ﻮد ﺳ ﻴﺪ‬
‫ﺁﺷ ﺘﻴﺎﻧﯽ ه ﻢ از ای ﻦ ﺁﺧﻮﻧ ﺪ ﻗﺮاﺿ ﻪه ﺎ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬آﻠ ﯽ اه ﻦ و ﺕﻠ ﭗ داﺷ ﺖ‪.‬‬
‫دوران ﺑﺎﺑﺎﯼ ﺣﺎآﻢ وﻗﺖ‪ ،‬ﺑﺮاﯼ ایﻦ آﻪ دوﺳ ﺖ ﻧﺪاﺷ ﺖ آ ﺎرت ﺷﻨﺎﺳ ﺎیﯽ‬
‫ﺁن وﻗﺖهﺎ را ﺕﻮ ﺟﻴﺐ ﮔﺸﺎدش هﻤﺮاﻩ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺎﻣﻮران ﻧﻈﻤﻴﻪﯼ‬
‫ﺷﺎهﯽ درﮔﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻤﺎﻣﻪ را هﻢ ﺕﻮ هﻤﺎن هﻴﺮ و وی ﺮ ﺑ ﻪ ﺑ ﺎد دادﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬هﻤﻴﻦ ﻟﺠﺒ ﺎزﯼ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺟ ﺰو ﺳ ﺎﺑﻘﻪﯼ ﻃﻼی ﯽ ﺳ ﻴﺪ و آﻠ ﯽ ﺑ ﺮاش‬
‫ﺳﺮﻗﻔﻠﯽ ﺕﻮﻟﻴﺪ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬دﺳﺘﺶ هﻢ آﻪ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﻪ دهﺎﻧﺶ ﻣﯽرﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺕ ﻮ‬
‫ﺑﻴﺘﺶ ﭼﻬﺎر ﺕ ﺎ زن ﻋﻘ ﺪﯼ و دوازدﻩ‪/‬ﺳ ﻴﺰدﻩ ﺕ ﺎ ﺑﭽ ﻪﯼ ﻗ ﺪ و ﻧ ﻴﻢ ﻗ ﺪ ﻏ ﺎز‬
‫ﻣ ﯽﭼﺮاﻧﺪﻧ ﺪ آ ﻪ ﻧ ﺼﻒ ﺑﻴ ﺸﺘﺮﺷﺎن از ﺑﺪﺷﺎﻧ ﺴﯽ ﺟ ﺰو ﻣﺨ ﺪرات از ﺁب‬
‫درﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻃﻔﻠﻚهﺎ از ﺑﺲ ﺑ ﺪﺕﺮآﻴﺐ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺟ ﺰ ﺑ ﻪ ﺿ ﺮب ﻧ ﺎم و‬
‫‪١٩‬‬
‫ﻧﺎ ِن ﺳﻴﺪ‪ ،‬آﺴﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺑﺨﺖ و ﻟﺒ ﻪﯼ ﺕﺨ ﺖ ﺑﻜ ﺸﺎﻧﺪﺷﺎن‪.‬‬

‫ﺳﻴﺪ اﻟﺒﺘ ﻪ در ﻋ ﻴﻦ اﻧﺠ ﺎم وﻇ ﺎیﻒ اﻧﻘﻼﺑ ﯽاش‪ ،‬ﺑ ﺪش ﻧﻤ ﯽﺁﻣ ﺪ آ ﻪ دﺳ ﺖ‬
‫دﺧﺘﺮه ﺎ را ﺕ ﻮ دﺳ ﺖ ﭼﻨ ﺪﺕﺎ از ای ﻦ ﻣﺮی ﺪهﺎﯼ ﭼ ﺸﻢ و ﮔ ﻮش ﺑ ﺴﺘﻪاش‬
‫ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﻣﻨﺘﻬﺎ ﭼﻮن ایﻦ ﺟﻮاﻧﻚهﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ آﺎرهﺎﯼ ﺧﻄﺮﻧﺎآﯽ ﻣﯽزدﻧ ﺪ‬
‫و ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺟﺎﻧﺸﺎن را ﻓ ﺪاﯼ ﺷ ﻌﺎرهﺎﯼ ﺳ ﻴﺪ و ﻟﺠﺒ ﺎزﯼه ﺎش ﺑ ﺎ ﺣ ﺎآﻢ‬
‫وﻗﺖ ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺳ ﻴﻨﯽ ﭼ ﺎﯼ را دﺳﺘ ﺸﺎن ﻧﻤ ﯽداد آ ﻪ ﺕ ﻮ ﻧﺸ ﺴﺖه ﺎش ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ﺷﻴﺮیﻦ آﺮدن دهﺎن ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻴﺮوﻧﯽ ﻣﻨﺰل ﮔﻞ و ﮔﺸﺎدش راﻩ ﭘﻴﺪا‬
‫آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎی ﺪ ﺕﻔﻜﻴﻜ ﯽ ﻗﺎﺋ ﻞ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬آ ﺎ ِر ﺧﺎﻧ ﻪ ﻣ ﺎل زنه ﺎ ﺑ ﻮد و‬
‫آﺎره ﺎﯼ اﺳﺎﺳ ﯽ ﻣ ﺎل ﻣﺮده ﺎ‪ .‬ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ ﻣﺮده ﺎیﯽ از ﻟ ﻮن ﺳ ﻴﺪ و ﺁن‬
‫ﺟﻮاﻧﻚهﺎﯼ ﻣﺴﺠﺪ ﻟﺠﺎﺟﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮیﺪهﺎﯼ ﺳﻴﺪ هﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﺮادﺷﺎن‪ ،‬از ﺁن ﻣﺮیﺪ ﻗﺮاﺿﻪه ﺎ ﻧﺒﻮدﻧ ﺪ‬
‫آ ﻪ وﻗﺘ ﯽ آﻴ ﻒ ﻣﺤﺘ ﻮﯼ اﻃﻼﻋﺎﺕ ﺸﺎن ی ﻚ دﻓﻌ ﻪ ﺕﻮﺳ ﻂ ﭘﺎﺳ ﺒﺎن ﺕﺮی ﺎآﯽ‬
‫آﻼﻧﺘﺮﯼ دروازﻩ ﻗﺰویﻦ آﺸﻒ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ ،‬ﺳ ﻮراخ ﻣ ﻮش را یﻜ ﯽ هﻔﺘ ﺼﺪ‬
‫ﺕﻮﻣﺎن ﺑﺨﺮﻧﺪ و ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺑﻪ آﻮﻩ و ﺑﻌﺪ هﻢ دوﺕﺎ دوﺕ ﺎ از ﮔ ﺸﻨﮕﯽ و ﺕ ﺸﻨﮕﯽ‬
‫از ﻏﺎرهﺎﯼ آﻮﻩ اﻟﺒﺮز ﺑﻴﺎیﻨﺪ ﺑﻴﺮون و ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ از آﻮﻩ اﻋﺘﻤﺎد‬
‫ﻣﺮدم‪ ،‬ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ دام ﻧﻈﻤﻴﻪ و ﻧﻈﻤﻴﻪﭼﯽهﺎ یﺒﺎﻧﺪازﻧﺪ؛ ﺁن ه ﻢ ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ایﻦ آﻪ ﮔﺰ ﻧﻜﺮدﻩ‪ ،‬ﺑﺮیﺪﻩاﻧﺪ و ﺑﺴﺎط آﻮﻓﺘﻪ ﺑﺮﻧﺠﯽ و آﺒﺎب دیﮕ ﯽ را ﺑ ﻪ‬
‫ه ﺴﺘﻪه ﺎﯼ ﻋﻤﻠﻴ ﺎﺕﯽ ﺑ ﺎﻻﯼ آ ﻮﻩه ﺎ ﻣﻨﺘﻘ ﻞ ﻧﻜ ﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﯽ ﻓﻜ ﺮﯼ از ای ﻦ‬
‫ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ و هﻤ ﻴﻦ اﻣﻴ ﺪ داﺷﺘﻨ ﺸﺎن ﺑ ﻪ ﺳ ﻔﺮﻩﯼ ﻓ ﺮاخ ﺕ ﻮدﻩه ﺎﯼ‬
‫دهﺎﺕﯽاﯼ آﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻩﯼ ﺧﻮدﺷﺎن‪ ،‬هﺴﺘﻪﯼ ﺧﺮﻣ ﺎ را ﺁرد ﻣ ﯽآﺮدﻧ ﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﺕﻨﻮر ﺷﻜﻤﺸﺎن ﻣﯽﭼﺴﺒﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬آﺎر دﺳﺘﺸﺎن دادﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻩ ﺳﻴﺪ ﺁﺷﺘﻴﺎﻧﯽ یﻚ ﺳﺮ و ﮔﺮدن از ﺁن ﺳﺎزﻣﺎن ﻣ ﺴﻠﺤﯽ آ ﻪ‬
‫هﻨﻮز یﻚ ﺕﺮﻗﻪ در ﻧﻜﺮدﻩ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘ ﺎر ﭘﺎﺳ ﺒﺎنه ﺎﯼ ﺷ ﻴﺮﻩاﯼ دروازﻩ دوﻻب‬
‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎﻻﺕﺮ ﺑﻮد‪ .‬اوﻟﻨﺪش آﻪ ﭼﻨﺪیﻦ و ﭼﻨﺪ ﺳ ﺎل ﻃ ﻮل آ ﺸﻴﺪ ﺕ ﺎ ی ﻚ‬
‫ای ﺪﺋﻮﻟﻮژﯼ ﻣﻨ ﺴﺠﻢ و ﻣ ﺪرن از ﺕ ﻮ ﺹ ﺤﻴﻔﻪﯼ ﺳ ﺠﺎدیﻪ و آﺎﭘﻴﺘ ﺎل‬
‫ﻣ ﺎرآﺲ‪ ،‬ﺑ ﺎ هﻤﺮاه ﯽ و هﻤﭙ ﺎیﯽ ﺳ ﻴﺪ ﻣﺤﻤ ﺪ ﺑ ﺎﻗﺮ ﻣﺠﻠ ﺴﯽ و ﻣﺎﺋﻮﺕ ﺴﻪ‬
‫ﺕﻨﮓ دﺳﺖ و ﭘﺎ آﻨﻨﺪ‪ .‬و اﻟﺒﺘﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﯽ آﺎر داﺷ ﺖ آ ﻪ ﺳ ﻴﺪ ﺧ ﻮدش ﺑ ﻪ‬
‫ایﻦ ﺕﺌﻮرﯼهﺎﯼ ﻧﻴﻮﺕﻮﻧﯽ ﺳﺎدات ﻗﻄﺐ ﺷ ﻤﺎل و ﺟﻨ ﻮب ﭘ ﯽ ﺑﺒ ﺮد‪ .‬اﺹ ﻼ‬
‫‪٢٠‬‬
‫وﻗﺘ ﯽ ﺑ ﺎ ﺁن ﻣﻬﻨ ﺪس ﻣ ﺴﺠﺪﯼ ﻣ ﯽﻧﺸ ﺴﺘﻨﺪ و آﻠﻤ ﻪه ﺎﯼ آﺘ ﺎب ﻣﻘ ﺪس را‬

‫ﻣﯽﺷﻤﺮدﻧﺪ و یﻚ ﺟﺪول ﮔ ﺖ و ﮔﻨ ﺪﻩﯼ ﺕﺮﻣﻮدیﻨﺎﻣﻴ ﻚ آ ﺸﻒ ﻣ ﯽآﺮدﻧ ﺪ‪،‬‬
‫ﻣ ﯽﺷ ﺪﻧﺪ ﮔ ﺮو ِﻩ ﻧﻴﻮﺕ ﻮ ِن اﺳ ﻼﻣﯽ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ و اﺧﺘﺮاﻋﺎﺕ ﺸﺎن از آ ﺸﻔﻴﺎت‬
‫داﻧﺸﻤﻨﺪا ِن ﻧ ﻮآ ِﺮ ﺟﻬ ﺎﻧﺨﻮارا ِن اﺳ ﺘﻜﺒﺎرﯼ آﻠ ﯽ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺕ ﻮ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ﺳ ﺮ و‬
‫ﺹﺪا راﻩ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬یﺎ راﻩ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻋ ﻴﻦاﷲ ﺟ ﺎﻧﺶ ﺑ ﺮاﯼ ﺳ ﻴﺪ در ﻣ ﯽرﻓ ﺖ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﺑ ﺎ ﺳ ﻴﺪ ﻧﺸ ﺴﺖ‬
‫داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻗﻨﺪ ﺕﻮ دﻟﺶ ﺁب ﻣﯽﺷﺪ آﻪ ﺳﻴﺪ ﺁﻧﻘﺪر ﻓﻬ ﻢ ﺕ ﺸﻜﻴﻼﺕﯽاش ﺑﺎﻻﺳ ﺖ‬
‫آﻪ ﻗﺒﻞ از ورود ﻣﺮیﺪ ﺑﻪ ﻣﻨ ﺰﻟﺶ‪ ،‬یﻮاﺷ ﻜﯽ د ِر ﺑﻴﺮوﻧ ﯽ ﻣﻨ ﺰل ﻓ ﺮاﺧﺶ‬
‫را ﺑﺎز ﻣ ﯽﮔ ﺬارد و ﻋ ﻴﻦاﷲ ﻋﻴﻨﻬ ﻮ ﮔﺮﺑ ﻪ ﻣ ﯽﭼﭙ ﺪ ﺕ ﻮ ه ﺸﺘﯽ و ﻣ ﯽرود‬
‫ﭘ ﺎﯼ ﻣﻨﻘ ﻞ ﺳ ﻴﺪ و ﻣ ﯽﻧ ﺸﻴﻨﺪ ﺑ ﻪ “ﺿ ﺮب‪ ،‬ﺿ ﺮﺑﺎ‪ ،‬اﺿ ﺮﺑﻮهﻦ” و “ﻗﺘ ﻞ‪،‬‬
‫ﻗﺘﺎل‪ ،‬ﻓﻘﺎﺕﻠﻮا” آﻪ ﻓﻬﻢ اﺳﻼﻣﯽ‪/‬ﻗﺮﺁﻧﯽاش را ﺑ ﺎﻻ ﺑﺒ ﺮد‪ .‬ﺁﺧ ﺮ ﺳ ﻴﺪ ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ایﻦ ﺑﺮوﺑﭽﻪهﺎﯼ ﻣﻌﺼﻮ ِم از هﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻴﺨﺒﺮ آﻼس ﺕﺪریﺲ ﻗﺮﺁن ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد آﻪ زیﺎد ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺕﻀﺎد و ﺕﻨﺎﻗﺾ و وﺣﺪت و وﺣﺸﺖ آﻤﻮﻧﻴﺴﺖهﺎﯼ‬
‫ﺖ‬
‫وﻃﻨﯽ وارداﺕﯽ ﻧﺸﻮﻧﺪ‪ .‬یﺎ ﻣ ﺜﻼ ﺑ ﻪ دُم ﺟﺎﻣﻌ ﻪﯼ ﺑ ﯽ ﻃﺒﻘ ﻪﯼ ﺁن ﺟﻤﺎﻋ ِ‬
‫ﺑﯽﺧﺪا‪ ،‬یﻚ ﺕﺮآﻴﺐ ﺕﻮﺣﻴﺪﯼ ه ﻢ دوﺧﺘ ﻪ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﯽﺧ ﺪایﯽﺷ ﺎن را درز‬
‫ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﻋﻴﻦاﷲ دﻟﺶ ﻏﻨﺞ ﻣﯽزد ﺑﺮاﯼ ایﻦ ﺷﻴﺮیﻦآﺎرﯼهﺎﯼ ﺳﻴﺪ و ه ﺮ‬
‫ﺟﺎ ﻣﯽﻧﺸﺴﺖ از ایﻦ هﻤﻪ ﺷﺠﺎﻋﺖ و ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺳﻴﺪ ﺕﻌﺮیﻒهﺎ و ﺕﻤﺠﻴ ﺪهﺎ‬
‫ﻣﯽآﺮد‪ .‬هﻤﻴﻦ ﺑﺮو ﺑﭽ ﻪه ﺎ ﻣ ﺪﺕﯽ ه ﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﺳ ﻴﺪ را‬
‫ﺑﺪزدﻧﺪ و ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺕﻮ یﻜﯽ از ﺧﺎﻧﻪه ﺎﯼ ﺕﻴﻤ ﯽ ﮔﺮوه ﺸﺎن و ﻧ ﺎن و ﺁﺑ ﺶ را‬
‫ﯼ ﭼﭗﺕﺮ و ﺑﺎﻻﺕﺮ از ﻣﺎرآﺴﻴ ﺴﻢ ﺕ ﺪویﻦ‬ ‫ﺑﺪهﻨﺪ آﻪ ﺳﻴﺪ ﺑﺮاﺷﺎن ایﺪﺋﻮﻟﻮژ ِ‬
‫آﻨﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﺹﺤﻴﻔﻪﯼ ﺳﺠﺎدیﻪ و ﺣﻠﻴﻪاﻟﻤﺘﻘﻴﻦ ﻣﺠﻠﺴﯽ ﺑﻌﻼوﻩﯼ رﺳ ﺎﻟﻪه ﺎ‬
‫و ﺣ ﻞاﻟﻤ ﺴﺎﺋﻞه ﺎﯼ رﻧ ﮓ و وارﻧ ﮓ ﺁﻗ ﺎیﻮن رﻧ ﮓ و وارﻧ ﮓﺕ ﺮ‬
‫ﺷﺮیﻌﺘﻤﺪار آﻔﺎیﺘ ﺸﺎن ﻧﻤ ﯽآ ﺮد و ﻻزم ﺑ ﻮد ﺣﺘﻤ ﺎ ﭘﻴﺮﻣ ﺮد ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ را ﺑ ﺎ‬
‫ﮐﻠﯽ ﺕﺮس و ﻟ ﺮز ﺑﮑ ﺸﺎﻧﻨﺪ و ﺑﻨ ﺸﺎﻧﻨﺪ ﺕ ﻮ زی ﺮزﻣﻴﻦ و ازش ای ﺪﺋﻮﻟﻮژﯼ‬
‫اﺳﺘﺨﺮاج آﻨﻨﺪ آﻪ ﺳﺮﺷﺎن ﭘﻴﺶ رﻗﺒﺎﯼ آﻤﻮﻧﻴﺴﺘﺸﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘ ﻪ آ ﻢ‬
‫ﻧﻤ ﯽﺁوردﻧ ﺪ‪ .‬ه ﺮ دو ﮔ ﺮوﻩ ﭘ ﺎ ﺑ ﻪ ﭘ ﺎﯼ ه ﻢ ﭘ ﻴﺶ ﻣ ﯽرﻓﺘﻨ ﺪ و اﮔ ﺮ ﺁن‬
‫ﻃﺮﻓ ﯽه ﺎ ﻣ ﯽرﻓﺘﻨ ﺪ ده ﺎت ﺑ ﺎﻻ و اﻃﻼﻋﻴ ﻪه ﺎﯼ اﻧﻘﻼﺑﻴ ﺸﺎن را ﺑ ﻴﻦ‬
‫دهﺎﺕﯽهﺎﯼ اﺕﻮﺑﻮس ﺳﻮار ﺑﯽﺳﻮاد ﭘﺨﺶ ﻣﯽآﺮدﻧ ﺪ و ﺹ ﺪ اﻟﺒﺘ ﻪ ﭼ ﻮﺑﺶ‬
‫‪٢١‬‬
‫را هﻢ ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ‪ ،‬ایﻦهﺎ ﺹﺎف یﻘﻪﯼ یﻚ ﺳﺎواآﯽ ﻧﺎﻣﺮد را ﻣ ﯽﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‬

‫آﻪ ﺑﺮاﺷﺎن اﺳﻠﺤﻪ ﺟﻔﺖ و ﺟﻮر آﻨﺪ و یﺎرو ﺟﻮر ﻣﯽآ ﺮد و ﺁن ه ﻢ ﭼ ﻪ‬
‫ﺟﻮر!! ﻧﻮش ﺟﺎﻧﺸﺎن‪.‬‬
‫ﺑﺮﮔﺮدیﻢ ﺳﺮ ﻋﻴﻦاﷲ ﻧﺎزﻧﻴﻦ و ﻗﻬﺮﻣﺎن ﺕﺴﻠﻴﻢ ﻧﺎﭘﺬیﺮ ﺧﻮدﻣﺎن!‬
‫از ﻗ ﻀﺎﯼ روزﮔ ﺎر ﻋ ﻴﻦاﷲ ﻧ ﺎزﻧﻴﻦ ﻣ ﺎ ﺷ ﺐ ﻋﺮوﺳ ﯽاش‬
‫ﺕﺼﺎدﻓﯽ ﺑﺎ آﺎرآﻨﺎن ﻧﻈﻤﻴﻪﯼ ﺷﺎهﯽ ﺑﺮﺧﻮردﯼ ﭘﻴﺪا آﺮد و ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ای ﻦ‬
‫آ ﻪ آ ﺎﻣﺶ از ﺷ ﺮﺑﺖ ﺷ ﻴﺮیﻦ زﻓ ﺎف‪ ،‬ﺷ ﻴﺮیﻦ ﺷ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن آ ﺖ و‬
‫ﺷ ﻠﻮار داﻣ ﺎدﯼ راه ﯽ ﻣﺤ ﺒﺲ ﺷ ﺪ و ﺑﻘﻴ ﻪﯼ ﻗ ﻀﺎیﺎ‪ .‬ﺕ ﺎ ای ﻦ ﺟ ﺎیﺶ را‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﺕﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺳﻴﺪ ﺁﺷ ﺘﻴﺎﻧﯽ از ﺷ ﻨﻴﺪن ﺧﺒ ﺮ ﻟ ﻮ رﻓ ﺘﻦ ﺷ ﺎﻩ داﻣ ﺎد‬
‫ﭼﻪ ﺧﺎآﯽ ﺑﻪ ﺳﺮش ریﺨﺖ! ﻣ ﻦ آ ﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ ﻧﺒ ﻮدم‪ .‬یﻌﻨ ﯽ از ﺑﺪﺷﺎﻧ ﺴﯽ ﺑ ﻪ‬
‫هﻴﭻ ﺣﻴﻠﻪاﯼ ﺑﻪ اﻧﺪروﻧﯽ ﻣﻨﺰل ﺳﻴﺪ راﻩ ﻧﺪاﺷ ﺘﻢ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺑﺮﭼﻴ ﺪﻩ ﺷ ﺪن ﺑ ﺴﺎط‬
‫ﺁﻣ ﻮزش “ﻓﻘ ﺎﺕﻠﻮا اﺋﻤ ﻪ اﻟﻜﻔ ﺮ” ﺳ ﻴﺪ را ﺷ ﺎهﺪ ﺑﺎﺷ ﻢ و زیﺮزیﺮآ ﯽ ﺑ ﻪ‬
‫ری ﺸﺶ ﺑﺨﻨ ﺪم‪ .‬ﺑﺪﺷﺎﻧ ﺴﯽ از ای ﻦ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﻣﻬﻨ ﺪس ﻣ ﺴﺠﺪﯼ‬
‫هﻤﭽ ﻴﻦ ﺕ ﺮس ورش داﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻧﺰدی ﻚ ﺑ ﻮد ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮ را ﺕ ﻮ ﻣﻴ ﺪان‬
‫ب‬
‫ﺖﻏ ﺮ ِ‬ ‫ﻓﻮزی ﻪﯼ ﺳ ﺎﺑﻖ زی ﺮ ﭼ ﺮخ اﺕﻮﻣﺒﻴ ِﻞ ﻣ ﺪل ﺑ ﺎﻻﯼ ﺳ ﺎﺧ ِ‬
‫اﺳ ﺘﻌﻤﺎرﮔﺮش زی ﺮ ﺑﮕﻴ ﺮد و ﺑ ﺪون داﺷ ﺘﻦ ﺑﻴﻤ ﻪﯼ ﺷ ﺨﺺ ﺙﺎﻟ ﺚ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ‬
‫ﺹ ﺒﺎﺣﯽ را ﺑ ﻪ ﺟ ﺮم ﻗﺘ ﻞ ﻏﻴﺮﻋﻤ ﺪ‪ ،‬ﮔﻮﺷ ﻪﯼ زﻧ ﺪانه ﺎﯼ ﺷ ﺎهﯽ ﺑ ﻪ ﺁب‬
‫ﺧﻨﻚ ﺧﻮرﯼ ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ .‬راﺳﺘﺶ ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از هﻤﻪ از ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪن ﺑﺴﺎط‬
‫“ﺿﺮب‪ ،‬ﺿﺮﺑﺎ”ﯼ ﺳﻴﺪ ﺁﺷﺘﻴﺎﻧﯽ دﻟﺨ ﻮر ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺁﺧ ﺮ دیﮕ ﺮ ﺳ ﻴﺪ ﻣﺮی ﺪﯼ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ آ ﻪ ﻻﯼ در را ﺑﺮاﺷ ﺎن ﭘ ﻴﺶ آﻨ ﺪ و ﭘ ﺸﺖ در ﻣﺜ ﻞ ﮔﺮﺑ ﻪ ﺳ ﻴﺎهﻪ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ و اداﯼ ﺁدمهﺎﯼ ﻣﻬﻢ ﺕﺸﻜﻴﻼﺕﯽ ردﻩ ﺑ ﺎﻻ را درﺑﻴ ﺎورد‪ .‬ﺳ ﻴﺪ‬
‫آﺎرش ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﺕﻮ هﻤﺎن ﻣﺴﺠﺪ ﻟﺠﺎﺟﺖ ﻣﻨﺒﺮ رﻓﺘﻦ ﺑﺮاﯼ ﻋﻤﻠﻪ‪/‬ﺑﻨﺎه ﺎیﯽ‬
‫آﻪ هﻤﺎن دور و ﺑﺮهﺎ ﻇﻬﺮهﺎ ﻧﺎن ﺳﻨﮕﮓ و ﻧﺎن ﺑﺮﺑﺮﯼ را ﺕ ﻮ آﺎﺳ ﻪﯼ‬
‫ﭘﭙﺴﯽ آﻮﻻﺷﺎن ﺕﺮیﺪ ﻣﯽآﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧ ﻴﺶ ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺷ ﺐه ﺎﯼ ﺟﻤﻌ ﻪ‬
‫ه ﻢ هﻤ ﻴﻦه ﺎ ﭘ ﺎﯼ ﻣﻨﺒ ﺮ ﺣ ﺎﺟﯽ‪ ،‬ﺑ ﺮاﯼ از دﺳ ﺖ دادن هﻤ ﺎن ﻧ ﺎن و‬
‫ﭘﭙ ﺴﯽﺷ ﺎن ﺑ ﻪ ﻻﻃ ﺎﺋﻼت ﺳ ﻴﺪ ﮔ ﻮش ﺟ ﺎن ﻓ ﺮا ﻣ ﯽدادﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ اﮔ ﺮ‬
‫ﻋﻤﻠﻪ‪/‬ﺑﻨﺎهﺎ ﻣﯽﺕﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻋﻨﺼﺮ ﺕ ﺸﻜﻴﻼﺕﯽ ﺑ ﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬آ ﺎر ای ﻦ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ای ﻦ‬
‫ﻧﺒ ﻮد آ ﻪ ﺣ ﺎﻻ ه ﺴﺖ‪ .‬ﻣ ﺎرﮐﺲ ﺷ ﻜﺮ ﻣﻴ ﻞ آ ﺮدﻩ آ ﻪ ﻓﺮﻣ ﻮدﻩ اﺳ ﺖ‪:‬‬
‫‪٢٢‬‬
‫“آﺎرﮔﺮه ﺎﯼ ﺟﻬ ﺎن ﻣﺘﺤ ﺪ ﺷ ﻮیﺪ”! آﺎرﮔﺮه ﺎﯼ ﺟﻬ ﺎن ﻣﺘﺤ ﺪ ﻣ ﯽﺷ ﺪﻧﺪ و‬

‫دﺳ ﺘﻪ ﺟﻤﻌ ﯽ ﻣ ﯽرﻓﺘﻨ ﺪ ﺷ ﻬﺮﻧﻮ ﺕ ﺎ ﻣ ﺴﺎﺋﻞ اﺳﺎﺳ ﯽﺕ ﺮﯼ را از اﻧﻘ ﻼب‬
‫زﺣﻤﺘﻜ ﺸﺎن ﺟﻬ ﺎن ﺣ ﻞ و ﻓ ﺼﻞ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ای ﻦ را ﺧ ﻮد ﻋ ﻴﻦاﷲ در ﺟﻨ ﻮب‬
‫ﺷ ﻬﺮﮔﺮدﯼه ﺎﯼ ﺕ ﺸﻜﻴﻼﺕﯽاش آ ﺸﻒ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ آﻠ ﯽ ه ﻢ ﺁﻣ ﺎر و‬
‫ارﻗﺎم ﭘﺸﺖ ﺳﺮ هﻢ ردیﻒ آﺮدﻩ ﺑﻮد آﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ای ﻦ زﺣﻤﺘﻜ ﺸﺎن ﺟﻬ ﺎن‪،‬‬
‫ایﻦ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﺎن راﺳﺘﻴﻦ اﻧﻘ ﻼبه ﺎﯼ ﺕ ﻮدﻩاﯼ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺑ ﺪﺑﺨﺘﯽ ﭼﻨ ﺪرﻗﺎزﯼ ﮔﻴ ﺮ‬
‫ﻣ ﯽﺁورﻧ ﺪ و ﺑﻌ ﺪ هﻤ ﻪ را ﺣ ﺮام ﺧ ﺎك ﺕ ﻮ ﺳ ﺮﯼه ﺎﯼ ﺷ ﻬﺮ ﻧ ﻮیﯽﺷ ﺎن‬
‫ﻣﯽآﻨﻨﺪ!‬
‫ﻣﻬﻨﺪس ﻣﺴﺠﺪﯼ و ﻋﻴﻦ اﷲ ﺕﺸﻜﻴﻼﺕﯽ‪ ،‬یﻜﯽ ﺑ ﻪ اﺕﻬ ﺎم ﻋ ﻀﻮیﺖ‬
‫در ی ﻚ ﮔ ﺮوﻩ زیﺮزﻣﻴﻨ ﯽ و ﺷ ﺮآﺖ در ﻗﺘ ﻞ ی ﻚ ﻣﺴﺘ ﺸﺎر ﻏﺮﺑ ﯽ و ﺁن‬
‫یﻜ ﯽ ﺑ ﻪ ﺟ ﺮم ﻗﺘ ﻞ ﻏﻴﺮﻋﻤ ﺪ ی ﻚ ﭘﺎﺳ ﺒﺎن ﻣﻴ ﺪان ﻣﺨﺒﺮاﻟﺪوﻟ ﻪ‪ ،‬ﺕ ﻮ زﻧ ﺪان‬
‫ﻗﺼﺮ ﺑﻪ هﻢ رﺳ ﻴﺪﻧﺪ و ﺑ ﺎ ﺧﻮﺷ ﺤﺎﻟﯽ ﺳ ﻼم و ﻋﻠﻴ ﻚ ﻏﺮای ﯽ ﺕﺤﻮی ﻞ ه ﻢ‬
‫دادﻧﺪ‪ .‬ﺕﻮ ﺑﻨﺪ ﺑﻐﻠﯽ ای ﻦ دو زﻧ ﺪاﻧﯽ ﻏﻴﺮﺳﻴﺎﺳ ﯽ‪ ،‬زﻧ ﺪاﻧﯽ ﺳﻴﺎﺳ ﯽاﯼ ﺑ ﻮد‬
‫آ ﻪ هﻤ ﻮﻻیﺘﯽ ﻋ ﻴﻦاﷲ ﺑ ﻮد و ﻣﻬﻤﺘ ﺮیﻦ آ ﺎر ﺳﻴﺎﺳ ﯽاش ای ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬
‫رﺧﺘ ﺎﯼ “ﺧﻴﺴ ﺸﻮ” ﺑﻌ ﺪ از ﺹ ﺪ دﻓﻌ ﻪ ﺁب آ ﺸﻴﺪن‪ ،‬رو دﺳ ﺘﺎش ﭘﻬ ﻦ‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮد و ﺳ ﻴﺦ ﻣ ﯽای ﺴﺘﺎد؛ ﺹ ﺒﺢ ﺕ ﺎ ﺷ ﺐ و ﺷ ﺐ ﺕ ﺎ ﺹ ﺒﺢ و ﺕ ﺎ‬
‫رﺧﺖهﺎش ﺧﺸﻚ ﻧﻤﯽﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬از ﺟﺎش ﺕﻜ ﺎن ﻧﻤ ﯽﺧ ﻮرد‪ .‬در واﻗ ﻊ ﺷ ﻴﺦ‪،‬‬
‫ﻣﺨﺘ ﺮع دﺳ ﺘﮕﺎﻩ اﺳ ﺘﺨﻮاﻧﺪار ﺧ ﺸﻚآ ﻦ ﺕ ﺎزﻩاﯼ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ اﮔ ﺮ ای ﻦ‬
‫ﻏﺮﺑ ﯽه ﺎﯼ ﻧﻤ ﻚ ﺑ ﻪ ﺣ ﺮام ارزﺷ ﺶ را ﻣ ﯽﻓﻬﻤﻴﺪﻧ ﺪ‪ ،‬ای ﻦ هﻤ ﻪ ﺕ ﻮ ﺳ ﺮ‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽزدﻧﺪ آﻪ‪ :‬ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ﺣﺘﺎ یﻚ ﺁﻓﺘﺎﺑﻪﯼ ﻗﺰﻣﻴﺖ را هﻢ ﻣﻮﻧﺘ ﺎژ‬
‫آﻨﻴ ﺪ‪ .‬آﺎرﺕ ﺎن ﻓﻘ ﻂ ﺕﻘﻠﻴ ﺪ و ﺑﭽ ﻪﺑ ﺎزﯼ اﺳ ﺖ؛ اﻟﺒﺘ ﻪ ﺑ ﻪ ه ﺮ دو ﺹ ﻴﻐﻪﯼ‬
‫ﻣﺎﺿﯽ و ﺟﺎرﯼ ﺁن!!‬
‫ﻋ ﻴﻦاﷲ در ﻋ ﻴﻦ ای ﻦ آ ﻪ ﻣﺮی ﺪ ﮔ ﻮش ﺑ ﻪ ﻓﺮﻣ ﺎن ﺳ ﻴﺪ ﺑ ﻮد‪ ،‬در‬
‫ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺕ ﻮ داﻧ ﺸﮕﺎﻩه ﺎﯼ ﻣ ﺪل ﻓﺮﻧﮕ ﯽ ﭘﺎیﺘﺨ ﺖ‪ ،‬آﻠ ﯽ ﻧﻘ ﺸﻪ‪/‬ﻣﻘ ﺸﻪ ی ﺎد‬
‫ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد و از ﺕ ﺼﺪق ﺳ ﺮ هﻤ ﺎن ﻧﻘ ﺸﻪآ ﺸﯽه ﺎش‪ ،‬ﺕ ﻮ ی ﻚ ﺷ ﺮآﺖ‬
‫ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ در ﺟﻨﻮب آﺸﻮر آﺎر ﭘﻴﺪا آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻈﻤﻴﻪه ﺎﯼ ﺷ ﺎهﯽ ﻣﻌﺘﻘ ﺪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ آ ﻪ ﻋ ﻴﻦاﷲ ﻧ ﺎن ﺕﻤ ﺪن را درﻣ ﯽﺁورد و ﺣﻠ ﻴﻢ ﺣ ﺎج ﻋﺒ ﺎس را ه ﻢ‬
‫ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬ﭘ ﺎﯼ ﺧﻮدﺷ ﺎن‪ .‬ای ﻦ ﺣ ﺮفه ﺎ را ﻣ ﻦ ﺑﻌ ﺪهﺎ آ ﻪ ﺳ ﻪ ﺟﻠ ﺪ آﺘ ﺎب‬
‫‪٢٣‬‬
‫ﺧﺎﻃﺮات ﻋ ﻴﻦاﷲ ﭼ ﺎپ ﺷ ﺪ‪ ،‬از زﺑ ﺎن ﻧﺎﻗ ﺪیﻨﺶ ﺷ ﻨﻴﺪم‪ .‬واﻻ ﻣ ﻦ ه ﻢ ﺑ ﺮ‬

‫ﻧ ﺴﺒﺖ ﺷ ﻤﺎ آ ﻪ ﻣ ﯽﺷ ﻨﻮیﺪ از ﻣﻴ ﺰان ایﺜﺎره ﺎ و ﺟﺎﻧﻔ ﺸﺎﻧﯽه ﺎﯼ ﺳ ﻴﺪ و‬
‫ﻋﻴﻦاﷲ ﺑﯽ ﺧﺒ ﺮ و ﻧﺎﺁﮔ ﺎﻩ ﻣ ﯽﻣﺎﻧ ﺪم و ﺧ ﺴﺮاﻟﺪﻧﻴﺎ و واﻵﺧ ﺮت از دﻧﻴ ﺎﯼ‬
‫دﻧﯽ ﺑﻪ ﻟﻘﺎءاﷲ ﻣﯽﭘﻴﻮﺳﺘﻢ‪ ،‬ی ﺎ ﺑ ﻪ درك اﺳ ﻔﻞاﻟ ﺴﺎﻓﻠﻴﻦ رﺟﻌ ﺖ‪ ،‬و رﺣﻠ ﺖ‬
‫ﻣﯽﻓﺮﻣﻮدم‪ .‬راﺳﺘﯽ اﮔﺮ ﺁن ﻣﻨﻢ ﻣ ﻨﻢ زدنه ﺎﯼ آ ﺬایﯽ ﻋ ﻴﻦاﷲ و رﻓﻘ ﺎش‬
‫ﭼﺎپ ﻧﻤﯽﺷﺪ و ﺑ ﻪ ﺑ ﺎزار ﻣﻜ ﺎرﻩﯼ اﺳ ﻼﻣﯽ راﻩ ﭘﻴ ﺪا ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‪ ،‬ﻣ ﻦ ﭼ ﻪ‬
‫ﺧﺎآﯽ ﺕﻮ ﺳﺮم ﻣﯽریﺨﺘﻢ؟!‬
‫از ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﺕﻮ زﻧ ﺪان ﺷ ﺎهﯽ یﻜ ﯽ از اﺧﺘﺮاﻋ ﺎت ﻋ ﻴﻦاﷲ‬
‫و رﻓﻘﺎش ایﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ رو آﺎﻏ ﺬ ﺳ ﻴﮕﺎر اﺷ ﻨﻮ‪/‬وی ﮋﻩﯼ داﺧﻠ ﯽ آ ﻪ ﺟ ﻨﺲ‬
‫ﺧﻴﻠﯽ ﻟﻄﻴﻒ و ﻣﺮﻏﻮﺑﯽ داﺷﺖ و اﺣﺘﻤﺎﻻ از ﺕﻮﻟﻴ ﺪات داﻧ ﺸﻤﻨﺪا ِن ﻋ ﺮب‬
‫ﺕﺒﺎر ﻣﻨﻄﻘﻪﯼ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﮔ ﺰارشه ﺎﯼ ﺕ ﺸﻜﻴﻼﺕﯽ و دﺳ ﺘﺎوردهﺎﯼ‬
‫اﻧﻘﻼﺑ ﯽﺷ ﺎن را ریﺰﻧ ﻮیﺲ ﻣ ﯽآﺮدﻧ ﺪ و ﺑﻌ ﺪ آ ﻪ ﻓﺎی ﻞه ﺎ ﻗﺎﺑ ﻞ ﺣﻤ ﻞ ﺑ ﻪ‬
‫ﺧﺎرج از زﻧﺪان ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺁن هﺎ را ﺕ ﻮ آﻴ ﺴﻪ ﭘﻼﺳ ﺘﻴﻜﻬﺎﯼ ﻣﻴﻜﺮوﻓﻴﻠﻤ ﯽ‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻨﺪﯼ آﺮدﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻊ ﻣﯽﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑ ﺎز ه ﻢ ای ﻦ ﻏﺮﺑ ﯽه ﺎﯼ ﺑ ﯽ ﭼ ﺸﻢ و‬
‫رو ﺑﮕﻮیﻨﺪ آﻪ ایﺮاﻧﯽ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻗﺎﺑﻞ ایﻦ آﻪ ﺣﺘﺎ یﻚ ﺁﻓﺘﺎﺑ ﻪ را ﻟﺤ ﻴﻢ آﻨ ﺪ‪،‬‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻋﻴﻦاﷲ ﭘﺲ از ﺑﻠﻊ ایﻦ یﺎدداﺷﺖهﺎﯼ اﻧﻘﻼﺑﯽ آﻪ ﺕﻘﺮیﺒﺎ ﻣ ﺼﺎدف‬
‫ﺑﺎ زﻣﺎن ﺁزادﯼ یﺎ ﻣﺮﺧﺼﯽهﺎﯼ زﻧﺪاﻧﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻴﺮون از زﻧﺪان ﺑﻪ ﻣﺒﺎل‬
‫ﻣﺒﺎرك ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺘﺶ ﻣﯽﺷﺘﺎﻓﺖ و ﺑﺎ آﻠﯽ زﺣﻤﺖ و ﻣﺮارت‪ ،‬یﺎدداﺷﺖهﺎ‬
‫و دﺳ ﺘﺎوردهﺎﯼ اﻧﻘ ﻼب را از ﻣ ﺎﺕﺤﺘﺶ ﺑ ﺎ ﮔ ﺎزاﻧﺒﺮ ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ ﺑﻴ ﺮون و‬
‫ﺑﻌﺪ ﺁن را ﺑﻴﻦ اﻋﻀﺎ و هﻮاداران ﺳﻴﺪ و ﮔﺮوهﺶ ﺕﻜﺜﻴ ﺮ ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ای ﻦ‬
‫هﻤ ﻪ ﻇﺮاﻓ ﺖ اﻧﺪی ﺸﻪ و ای ﻦ هﻤ ﻪ ﺑ ﺪﻋﺖ اﻧﻘﻼﺑ ﯽ را واﷲ ﻧ ﻪ ﮔﺎﻟﻴ ﻪﯼ‬
‫ﻣﻠﻌﻮن ﺑﻪ ﻋﻘﻠﺶ ﻣﯽرﺳﻴﺪ‪ ،‬و ﻧﻪ ژورداﻧﻮ ﺑﺮوﻧ ﻮﯼ ﮔ ﻮر ﺑ ﻪ ﮔ ﻮر ﺷ ﺪﻩ‪.‬‬
‫ﺣﺘ ﺎ ﺧ ﻮد ﻧﻴﻮﺕ ﻮن ه ﻢ ﺑ ﺎ اﺧﺘ ﺮاع اﺳ ﺐ ﺑﺨ ﺎرش‪ ،‬ﺑﺨ ﺎر ای ﻦ هﻤ ﻪ‬
‫اﺧﺘﺮاﻋﺎت و اآﺘﺸﺎﻓﺎت اﺳﻼﻣﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ را ﻧﺪاﺷﺖ آﻪ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫یﻜﯽ دیﮕﺮ از ﻋﺠﺎیﺐ اﺧﺘﺮاﻋﺎت اﻋ ﻀﺎﯼ ﺣ ﺰباﻟﻮﻋ ﺪﻩﯼ ﺳ ﻴﺪ‬
‫و ﻋﻴﻦاﷲ ایﻦ ﺑﻮد آﻪ رادیﻮیﯽ اﺧﺘ ﺮاع آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ اﻣ ﻮاج ارﺳ ﺎﻟﯽ‬
‫ﻓﺮآﺎﻧﺲهﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻧﻈﻤﻴﻪﯼ ﺷﺎهﯽ را ﻣﻴﺎن ﺑ ﺮ ﻣ ﯽزد و ﻟ ﻮ ﻣ ﯽداد‪.‬‬
‫رادیﻮ را ﺑﻪ ﺕﻴﺮ ﭼﺮاغ ﺑﺮق آﻮﭼﻪﯼ ﺷﺎﺷ ﻮهﺎ وﺹ ﻞ آ ﺮدﻩ‪ ،‬ﺑ ﯽﺳ ﻴﻢ را‬
‫‪٢٤‬‬
‫هﻢ ﺑﺎ ﺳ ﻴﻤﯽ ﻧ ﺎزك و ﻧ ﺎﻣﺮﺋﯽ ﺕ ﺎ زی ﺮزﻣﻴﻦ ﺧﺎﻧ ﻪﯼ ﺕﻴﻤ ﯽﺷ ﺎن ﺑ ﺎ ﭼ ﺴﺐ‬

‫اوهﻮ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ایﻦ هﻤﻪ ﺑﺪﻋﺖ و ﺧﻼﻗﻴ ﺖ را ﻣﺮﺕﻜ ﺐ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‬
‫ﺕﺎ ﻣﭻ ﮔﺮوﻩ رﻗﻴﺐ را ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ آﻪ ﻧﺎﻣﺮدهﺎ ﺕﻌ ﺪاد ﻋﻤﻠﻴ ﺎت آ ﺬایﯽﺷ ﺎن را‬
‫دوﻻﭘﻬﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﺮوﻩ ﺳﻴﺪ ﻏﺎﻟﺐ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫یﻜ ﯽ از اﺑﻨ ﺎﯼ ﺳ ﻴﺪ‪ ،‬ﭘ ﺴﺮآﯽ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻧ ﺎن ﺣ ﻼل ﺳ ﻴﺪ ﺑﻬ ﺶ‬
‫ﻧﺴﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬و ﺑﺎ ایﻦ آﻪ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩﯼ ﺳﻴﺪ ﺷﻜ ِﻢ آﺎرد ﺧﻮردﻩاش را ﺳﻴﺮ‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬ﺣﻠ ﻴﻢ ﺣ ﺎج ﻋﺒ ﺎس را ه ﻢ ﻣ ﯽزد‪ .‬هﻤ ﺎن دوراﻧ ﯽ آ ﻪ ﺳ ﻴﺪ ﺕ ﻮ‬
‫زیﺮزﻣﻴﻦ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺕﻴﻤﯽ ﻋ ﻴﻦاﷲ داﺷ ﺖ ای ﺪﺋﻮﻟﻮژﯼ اﺳ ﻼﻣﯽ اﺳ ﺘﺨﺮاج و‬
‫اﺧﺘﺮاع ﻣﯽآﺮد‪ ،‬ایﻦ ﭘﺴﺮك ﻧﻤ ﻚ ﺑ ﻪ ﺣ ﺮام زد و رﻓ ﺖ و آﻤﻮﻧﻴ ﺴﺖ از‬
‫ﺁب درﺁﻣﺪ‪ .‬ﺕﻮ ﺧﻮد ﺣﺪیﺚ ﻣﻔﺼﻞ ﺑﺨﻮان از ایﻦ ﻣﺠﻤﻞ آﻪ ﮔ ﺮوﻩ رﻗﻴ ﺐ‬
‫ﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺕﺎ ﻧﺎف اﻧﺪروﻧﯽ ﺳﻴﺪ ه ﻢ ﺳ ﺘﻮن ﭘ ﻨﺠﻢ ﺟ ﺎ آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و از هﻤ ﺎن‬
‫ﺟ ﺎ ﺷﺎﺷ ﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﺑ ﻪ هﻤ ﻪﯼ آ ﺸﻔﻴﺎت و اﺧﺘﺮاﻋ ﺎت ﭘ ﺪ ِر ﺑﺰرﮔ ﻮار ای ﻦ‬
‫ﭘ ﺴﺮك آ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﻋﻨ ﺼﺮ ﻧ ﺎﻣﻄﻠﻮب ﻣﺮﺕ ﺪ و ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻪ از دی ﻦ ﺁﺑ ﺎء‬
‫اﺟﺪادﯼ ﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻋ ﻴﻦاﷲ از ای ﻦ هﻤ ﻪ ﻧﻤ ﻚ ﺑ ﻪ ﺣﺮاﻣ ﯽ ﮔ ﺮوﻩ رﻗﻴ ﺐ آ ﺎردش‬
‫ﻣ ﯽزدﯼ‪ ،‬ﺧ ﻮﻧﺶ در ﻧﻤ ﯽﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ ﺟﻮاﻧ ﻚ ی ﻚ آ ﺎرﻩ ی ﻚ ﻃﻮﻣ ﺎر ﭼﻨ ﺪ‬
‫ﺹﺪ آﻴﻠ ﻮﻣﺘﺮﯼ ﺑ ﺮاﯼ ﺑﺎﺑ ﺎش ارﺳ ﺎل آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ﺁﻧﺠ ﺎ ﻣﺮاﺣ ﻞ ﻣﺨﺘﻠ ﻒ‬
‫ایﻦ دﮔﺮدیﺴﯽ ﺿﺪ اﻧﻘﻼﺑﯽاش را ﺕﺸﺮیﺢ و ﺕﺼﺮیﺢ ﻓﺮﻣﻮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎﺑ ﺎﯼ‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ یﻜﯽ ﺕﻮ ﺳﺮ ﺧﻮدش ﻣﯽزد‪ ،‬ﺷﺶ ﺕﺎ ﺕ ﻮ ﺳ ﺮ ﻋ ﻴﻦاﷲ آ ﻪ ﻧﻤ ﻚ ﺑ ﻪ‬
‫ﺣﺮامهﺎ ﻣﻦ زن و ﺑﭽﻪهﺎم را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺕﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺑﺮاﯼ ﮔﺮوﻩ‬
‫ﺷ ﻤﺎ ای ﺪﺋﻮﻟﻮژﯼ آ ﺸﻒ و ﺿ ﺒﻂ آ ﻨﻢ‪ ،‬و ﺷ ﻤﺎ ﻧﺎﻣﺮده ﺎ ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻴﺪ از‬
‫ﻧﻮاﻣﻴﺲ ﻣﻦ ﻧﮕﻪ دارﯼ آﻨﻴﺪ و ﺁﺑﺮوﯼ ‪ ١٤٠٠‬ﺳﺎﻟﻪﯼ ﻣﻦ ﭘﻴﺮﻣ ﺮد را ﺑ ﻪ‬
‫ﺑﺎد ﻓﻨﺎ دادیﺪ‪.‬‬
‫ﻋ ﻴﻦاﷲ را آ ﺎرد ﻣ ﯽزدﯼ‪ ،‬ﺧ ﻮﻧﺶ در ﻧﻤ ﯽﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦ‬
‫ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓ ﺖ در ی ﻚ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت اﻧﺘﺤ ﺎرﯼ اﺳ ﻼﻣﯽ‪ ،‬ﻣﻴ ﺰان “ﺹ ﺪاﻗﺖ و‬
‫ﻓﺪایﺶ” را ﺑﻪ ﭘﻴﺮ و ﻣﺮﺷﺪش ﺑﻪ ﺙﺒﻮت ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ایﻦ ﺑﻮد آﻪ رﻓﺖ ﺕﻮ یﻚ‬
‫زیﺮزﻣﻴﻦ دیﮕﺮ و ﺑﺎ یﻜﯽ دیﮕ ﺮ از اه ﺎﻟﯽ ﮔﺮوه ﺸﺎن آ ﻪ ﻋﻠﻴﺎﻣﺨ ﺪرﻩاﯼ‬
‫ﺕﺤ ﺼﻴﻠﻜﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪﯼ ﺳ ﺎﺧﺘﻦ ﺑﻤ ﺐ ﺧﻮﺷ ﻪاﯼ‪/‬اﺕﻤ ﯽ‪/‬ﻟﻴ ﺰرﯼ‪/‬‬
‫‪٢٥‬‬
‫اﺳﻼﻣﯽ را راﻩ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ایﻦ ﺑﻮد آﻪ ﺑﺎ ایﻦ آﻪ ﺳﺎلهﺎ و ﺳﺎله ﺎ‬

‫در راﺑﻄ ﻪ ﺑ ﺎ ﺣ ﺬف و ﻧﻔ ﯽ ﺣﻜﻮﻣﺘﻴ ﺎن و ﺣﺎﻣﻴﺎﻧ ﺸﺎن ﺕﺠﺮﺑ ﻪ اﻧﺪوﺧﺘ ﻪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬وﻟ ﯽ از ﺑ ﺲ ﻋ ﺼﺒﯽ و آﻼﻓ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ی ﻚ دﻓﻌ ﻪ ﺿ ﺎﻣﻦ ﻧﺎرﻧﺠ ﻚ‬
‫ﺳ ﺒﺰ و ﻣﺎﻣ ﺎﻧﯽ را اﺷ ﺘﺒﺎهﺎ آ ﺸﻴﺪﻧﺪ و دوﺕ ﺎیﯽ از هﻤ ﺎن زی ﺮزﻣﻴﻦ ﭘ ﺮت‬
‫ﺷ ﺪﻧﺪ ﺑ ﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳ ﺘﺎن رآ ﻦ دو ﺳ ﺘﺎد ﺑ ﺰرگ ارﺕ ﺸﺘﺎران ﺣ ﺎآﻢ وﻗ ﺖ‪.‬‬
‫ﻋ ﻴﻦاﷲ ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ ﭼ ﺸﻤﺎﻧﺶ را از دﺳ ﺖ داد و ﺁن ﻋﻠﻴﺎﻣﺨ ﺪرﻩﯼ ﻃﻔﻠ ﻚ‪،‬‬
‫ﺟﺎن ﻧﺎزﻧﻴﻨﺶ را‪ .‬ﺣﺎﻻ دیﮕ ﺮ ﻋ ﻴﻦاﷲ ﭼ ﺸﻤﯽ ﻧﺪاﺷ ﺖ آ ﻪ ﺕ ﻮ ﭼ ﺸﻢ ﺳ ﻴﺪ‬
‫ﺑﻴﺎﻧ ﺪازد و از ای ﻦ آ ﻪ ﻧ ﻮاﻣﻴﺲ ﺳ ﻴﺪ را ﺧ ﻮب ﻣﺤﺎﻓﻈ ﺖ ﻧﻜ ﺮدﻩ‪ ،‬ﻋ ﺮق‬
‫ﺷﺮم ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽاش ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﺕﻤ ﺎم دل ﭼﺮآﻴﻨ ﯽه ﺎﯼ ﺳ ﻴﺪ از ﻋ ﻴﻦاﷲ ﺕﻤ ﺎم‬
‫ﺷ ﺪ‪ .‬ﺁﺧ ﺮ ﭼﻄ ﻮر ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺖ از ﭼﻨ ﻴﻦ ﻓﺮزﻧ ﺪ ﻓ ﺪاآﺎر و از ﺟ ﺎن‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪاﯼ‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎرﯼ ﺑ ﻴﺶ از ای ﻦ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ؟ ﺑ ﯽ ﭼ ﺸﻢ و روی ﯽ ه ﻢ‬
‫ﺣﺪ و ﺣ ﺴﺎﺑﯽ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺑ ﯽ ﭼ ﺸﻢ و رو ﺕ ﺮ از هﻤ ﻪ‪ ،‬ﺁن ﻣ ﺎﻣﻮر ﻧﻈﻤﻴ ﻪﯼ‬
‫ﺷﺎهﻨﺸﺎهﯽ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺕ ﺎ ﻓﻬﻤﻴ ﺪ ﻋ ﻴﻦاﷲ ﺑ ﺎ آﻠ ﯽ ﻣ ﺪاﺧﻞ و ﻣﻮاﺟ ﺐ‪ ،‬ﭼﻨ ﻴﻦ‬
‫ﺷ ﻜﺮﯼ ﻣﻴ ﻞ ﻓﺮﻣ ﻮدﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻣﺤﻜ ﻢ زد ﭘ ﺲ آﻠ ﻪاش آ ﻪ‪“ :‬ﻣﺮﺕﻴﻜ ﻪﯼ‬
‫اﻟﺪﻧﮓ‪ ...‬ﻣﻦ اﺹﻔﻬﻮﻧﯽ ﺑﻪ ایﻦ ﺧﺮﯼ ﻧﺪیﺪﻩ ﺑﻮدم!” و ﻟﻘ ﺐ ﻋ ﻴﻦاﷲ ﺧ ﺮﻩ‬
‫ایﻨﻄ ﻮرﯼ ﺑ ﺮاﯼ ﻋ ﻴﻦاﷲ‪ ،‬ای ﻦ ﺳ ﺮﺑﺎز ﻓ ﺪاآﺎر اﺳ ﻼم اﻧﻘﻼﺑ ﯽ و ﺷ ﻬﻴﺪ‬
‫زﻧﺪﻩﯼ ﻣﺎم ﻣﻴﻬﻦ اﺳﻼﻣﯽ ﺑﺎیﮕﺎﻧﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ ١١‬اآﺘﺒﺮ ‪ ٢٠٠٦‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪٢٦‬‬
‫ﺟﻌﻔﺮﺧﺎن و ﺑﺎﻧﻮ!‬
‫ﺑﺘ ﻮل ﺧ ﺎﻧﻢ و ﺟﻌﻔﺮﺧ ﺎن زن و ﺷ ﻮهﺮ ﺧﻮﺷ ﺒﺨﺘﯽ ه ﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن هﻢ ﻣﯽداﻧﻨﺪ و ایﻦ را وﻗﺘﯽ ﺑﺎ هﻢ ﺕﻨﻬﺎ هﺴﺘﻨﺪ و ﺣﺘﺎ وﻗﺘ ﯽ ﺕﻨﻬ ﺎ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔ ﺮ را ﺑ ﺎ ﻣﻴﻬﻤ ﺎﻧﯽ دادن‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان ﮔ ﻮش ﻣﺠ ﺎﻧﯽ اﺟﻴ ﺮ‬
‫ﯽ آ ﺎر راﺑﻄ ﻪﯼ ای ﻦ زن و‬ ‫ﻣﯽآﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﯽﮔﻮیﻨ ﺪ و ﺕﻜ ﺮار ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺟ ﺎﻟﺒ ِ‬
‫ﺷﻮهﺮ ﻣﺎﻩ اﺳﺖ آﻪ ه ﻴﭽﻜﺲ‪ ،‬ﻧﻈﻴﺮﺷ ﺎن را ﻧ ﻪ دی ﺪﻩ و ﻧ ﻪ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻌﻔﺮﺧﺎن ﻣ ﯽﻧ ﺸﻴﻨﺪ ﺑ ﻪ دﻧ ﺪان ﺧ ﻼل آ ﺮدن و ﺑﺘ ﻮل ﺧ ﺎﻧﻢ در ﺣ ﺎﻟﯽ آ ﻪ‬
‫دﺳ ﺘﻤﺎل ﻧﻈﺎﻓ ﺖ اﺑ ﺮﯼاﯼ در دﺳ ﺖ دارد‪ ،‬و در و دی ﻮار را دﺳ ﺘﻤﺎل‬
‫ﻣ ﯽآ ﺸﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺣ ﺮفه ﺎﯼ هﻤ ﺴﺮ ﻣﺤﺒ ﻮﺑﺶ ﮔ ﻮش ﺟ ﺎن ﻓﺮاﻣ ﯽده ﺪ و‬
‫ﻟﺒﺨﻨ ﺪزﻧﺎن هﻤﭽﻨ ﺎن در و دی ﻮار را ﻣ ﯽﺳ ﺎیﺪ‪ .‬ه ﺮ وﻗ ﺖ ه ﻢ ﺟﻌﻔﺮﺧ ﺎن‬
‫ﺕﺎﺋﻴﺪﯼ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ و ﺑﺎ ﻗﻄﻊ ﺟﻤﻠﻪاش ﺳﻜﻮﺕﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽآﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺘﻮل ﺧﺎﻧﻢ‬
‫ﺑ ﺎ ﮔﻔ ﺘﻦ ی ﻚ “ﺁه ﺎن” ی ﺎ “ایﻬ ﻴﻢ” ی ﺎ “او‪.‬آ ﯽ‪ ”.‬دو ﺑﺨ ﺶ اﻓﺎﺿ ﺎت ﻋﻴ ﺎل‬
‫ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ را ﺑﻪ هﻢ ﺑﺨﻴﻪ ﻣﯽزﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻌﻔﺮﺧﺎن از روایﺖ ایﻦ آﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﺎ ﺑﺘﻮل ﺧ ﺎﻧﻢ ﺁﺷ ﻨﺎ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬و‬
‫ﭼﻄﻮر او را ﭘﺎﯼ ﺳﻔﺮﻩﯼ ﻋﻘﺪ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻴﺮ ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬آﺴﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﺷﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و یﺎ دﻋﻮﺕﺸﺎن آﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻴﺶ از دویﺴﺖ ﺑﺎر‬
‫روایﺖ ﺁﺷﻨﺎیﯽ و دﻟﺪادﮔﯽ ایﻦ زن و ﺷﻮهﺮ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ را ﻧ ﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪.‬‬
‫اﺹ ﻼ ای ﻦ ﻓ ﺼﻞ‪ ،‬ﺑﺨ ﺸﯽ از رﺳ ﻢ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧ ﺪارﯼ و ﻣﻴﻬﻤ ﺎن ﻧ ﻮازﯼ‬
‫ﺟﻌﻔﺮﺧﺎن و ﺑﺎﻧﻮﺳﺖ‪.‬‬
‫دﺳﺖ ﭘﺨﺖ ﺑﺘﻮل هﻢ ﺣﺮف ﻧﺪارد‪ .‬ﺧﺎﻧﻪدارﯼ و ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺪارﯼاش‬
‫هﻤﻪ ﺟﺎ زﺑﺎﻧﺰد دوﺳﺖ و ﺁﺷﻨﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﺕﺎزﻩ ﺑﺘ ﻮل ﺧ ﺎﻧﻢ در ی ﻚ ﻣﻮﺳ ﺴﻪﯼ‬
‫ﺁﻣﻮزﺷ ﯽ در ﺷ ﻬﺮ ﻣﺤ ﻞ اﻗﺎﻣﺘ ﺸﺎن ﺁﺷ ﭙﺰﯼ ه ﻢ درس ﻣ ﯽده ﺪ‪ .‬و ﭼ ﻪ‬
‫ﻏﺬاهﺎیﯽ!! ﻏﺬاهﺎیﯽ ﻣﯽﭘﺰد هﻤﻪ اﺑﺘﻜﺎرﯼ و اﺑﺪاﻋﯽ‪ .‬ﻏ ﺬاهﺎش ﻣﻠﻘﻤ ﻪاﯼ‬
‫ه ﺴﺘﻨﺪ از ﻏ ﺬاهﺎﯼ ایﺘﺎﻟﻴ ﺎیﯽ و ایﺮاﻧ ﯽ و ﺕﺮآ ﯽ‪ ،‬هﻤ ﺮاﻩ ﺑ ﺎ زی ﺮﻩ و‬
‫زرﺷ ﻚ و ﺳ ﻤﺎق و ﻣﺎآ ﺎروﻧﯽه ﺎﯼ ﻧ ﺎزآﯽ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﺑ ﺮﻧﺞ دم ﺳ ﻴﺎﻩ اﻋ ﻼء‬
‫ﺹﺎف ﻣﯽﺷﻮد و ﺁب روﻏﻦ و زﻋﻔﺮان دادﻩ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫‪٢٧‬‬
‫آﺘﺎبﺧﺎﻧﻪﯼ ﺷﻴﻚ و ﭼﻮب ﺁﺑﻨﻮس ﺧﺎﻧﻪﺷﺎن را ﺑﻴﺸﺘﺮ آﺘﺎبهﺎﯼ‬

‫ب ﻣ ﺎدر هﻤ ﻪﯼ زنه ﺎﯼ ﺧﻮﺷ ﺒﺨﺖ‪ ،‬ﻧﻴﻤ ﻪ‬ ‫ﺁﺷ ﭙﺰﯼ زیﻨ ﺖ ﻣ ﯽده ﺪ‪ .‬آﺘ ﺎ ِ‬
‫ﺑ ﺪﺑﺨﺖ و ﺣﺘ ﺎ ﺑ ﺪﺑﺨﺖ و ﺑﺎﺳ ﻠﻴﻘﻪﯼ ایﺮاﻧ ﯽ‪ ،‬ﺧ ﺎﻧﻢ “زرا ﻣﻨﺘﻈﻤ ﯽ” ﺑ ﺎ‬
‫ﺳ ﻠﻴﻘﻪﯼ ﺧﺎﺹ ﯽ‪ ،‬در ﺣ ﺎﻟﯽ آ ﻪ ﺑ ﺴﺘﻪﺑﻨ ﺪﯼ آ ﺎدویﯽ ﺁن هﻨ ﻮز ﺑ ﺎز ﻧ ﺸﺪﻩ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬در ﻗﺴﻤﺖ ﺷﻴﺸﻪاﯼ ویﺘﺮیﻦ اﺕ ﺎق ﭘ ﺬیﺮایﯽﺷ ﺎن ﺟﻠ ﻮﻩ ﻣ ﯽﻓﺮوﺷ ﺪ‪.‬‬
‫اﺹﻼ هﺮ آﻪ وارد ایﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬از ﺕﻜ ﺮار ﻋﻜ ﺲه ﺎﯼ رﻧﮕﺎرﻧ ﮓ‬
‫ﻏﺬاهﺎﯼ رﻧﮕﺎرﻧﮓﺕﺮﯼ آﻪ در ﻗﺎبهﺎﯼ ه ﻮس اﻧﮕﻴ ﺰ “ﻗﻬ ﻮﻩاﯼ” رﻧﮕ ﯽ‬
‫ﺑﻪ دیﻮارهﺎ ﻧﺼﺐ ﺷ ﺪﻩاﻧ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺑ ﺴﺎط ﺷ ﺎم ی ﺎ ﻧﺎه ﺎر ﻋﻠ ﻢ ﺷ ﻮد‪ ،‬ﻣﻌ ﺪﻩاش‬
‫ﻣﺜﻞ ﺳﻴﺮ و ﺳﺮآﻪ ﻣ ﯽﺟﻮﺷ ﺪ و ﺁب ده ﺎﻧﺶ راﻩ ﻣ ﯽاﻓﺘ ﺪ‪ .‬ه ﺮ ﻃ ﺮف را‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽآﻨﯽ‪ ،‬ﻋﻜﺲ “ﺕﺮﺑﭽﻪ ﻧﻘﻠﯽ” اﺳﺖ و “ﻓﻠﻔﻞ ﺳ ﺒﺰ” و “ﺳ ﻴﺮ ﭘﻮﺳ ﺖ‬
‫ﻧﻜﻨ ﺪﻩ”ﯼ ﺷ ﺎهﺎﻧﻪ و “ﻓﻨﺠ ﺎن ﻗﻬ ﻮﻩ”اﯼ روﯼ ﺕ ﺎﺑﻠﻮﯼ ﺕﻤ ﺎم ﻗ ﺪﯼ در آﻨ ﺎر‬
‫“آﻴﻚ ﺕﻮت ﻓﺮﻧﮕﯽ” رﻧﮕﯽ ﺧﻮش ریﺨﺘﯽ و ایﻦ هﻤﻪ وﺳﻮﺳﻪ ﺑ ﺮاﯼ ه ﺮ‬
‫ﺁن آ ﻪ رژی ﻢ ﻏ ﺬایﯽ ه ﻢ دارد‪ ،‬آﺎرﺳ ﺎز اﺳ ﺖ و او را از ه ﺮ ﮔﻮﻧ ﻪ‬
‫ﭘﺮهﻴﺰﯼ ﺑﺮﺣﺬر ﻣﯽدارد‪.‬‬
‫ﮓ آﺎرآ ﺸﺘﻪاﯼ اﺳ ﺖ‬ ‫اﺕﻮﻣﺒﻴﻞ ﺟﻌﻔﺮﺧﺎن اﺕﻮﻣﺒﻴﻞ “زرﺷﻜﯽ” رﻧ ِ‬
‫آﻪ ﺑﻴﻦ ﺳ ﻪ آ ﺸﻮر ﺁﻟﻤ ﺎن‪ ،‬هﻠﻨ ﺪ و ﺑﻠﮋی ﻚ هﻔﺘ ﻪاﯼ دﺳ ﺖ آ ﻢ ی ﻚ ﺑ ﺎر در‬
‫رﻓﺖ و ﺁﻣﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻗﻨﺪ “ﭘﺎرﺳﯽ” از ﺑﻠﮋیﻚ وارد ﻣﯽﺷﻮد و ﻧ ﺎن “ﺁزادﯼ”‬
‫از آ ﺸﻮر هﻠﻨ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻋﻘﻴ ﺪﻩﯼ ای ﻦ زن و ﺷ ﻮهﺮ در ﺁﻟﻤ ﺎن‪ ،‬ﻧ ﻪ ﻗﻨ ﺪ و‬
‫ﺷ ﻜﺮ ﺧ ﻮﺑﯽ ﮔﻴ ﺮ ﻣ ﯽﺁی ﺪ و ﻧ ﻪ ﻧ ﺎن ﺧﻮﺷ ﻤﺰﻩاﯼ ﻧﻈﻴ ﺮ ﺁﻧﭽ ﻪ در هﻠﻨ ﺪ‬
‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ “ﻓﺖ و ﻓﺮاوون” هﻤﻪ ﺟﺎ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﯽﻓﺮوﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﺁﭘﺎرﺕﻤﺎن ای ﻦ زن و ﻣ ﺮد ﺧﻮﺷ ﺒﺨﺖ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﺒﻚ‬
‫ﻓﺮﻧﮕ ﯽه ﺎ‪ ،‬ه ﻢ وان ﺣﻤ ﺎم در ﺁن ﻗ ﺮار دارد و ه ﻢ ﺕﻮاﻟ ﺖ ﻓﺮﻧﮕ ﯽ‪،‬‬
‫ﺳ ﺮویﺲ ﭼ ﻮﺑﯽ ﺷ ﻴﻜﯽ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺣﻮﻟ ﻪه ﺎ و ﻟ ﻮازم ﺁرای ﺸﯽ و ﺑﻬﺪاﺷ ﺘﯽ‬
‫ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ را در ﺧ ﻮد ﺟ ﺎﯼ دادﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎﺑﻠﻮﯼ ﻓ ﺮد اﻋ ﻼء در‬
‫ﻗﺎبهﺎیﯽ “ﺷﻜﻼﺕﯽ” رﻧﮓ ﺑﺎ ﭘﻮﺳﺘﺮهﺎیﯽ از یﻚ ﻓﺮوﻧﺪ “ﺑﺎدﻣﺠﺎن ﻗﻠﻤﯽ”‬
‫ﻧ ﻴﻢ ﻣﺘ ﺮﯼ و ی ﻚ “ﺧﻴ ﺎر” ﻗﻠﭽﻤ ﺎق در آﻨ ﺎر ه ﻢ ﺑ ﺎ رﻧ ﮓ “ﻟﻴﻤ ﻮیﯽ”‬
‫آﺎﺷ ﯽه ﺎﯼ ﺣﻤ ﺎم هﻤ ﺎهﻨﮕﯽ دﻟﭙ ﺬیﺮﯼ دارد‪ .‬اﺕ ﺎق ﺧ ﻮاب ﺑ ﻪ رﻧ ﮓ‬
‫“ﻧﺨ ﻮدﯼ” اﺳ ﺖ و ﻗ ﺎب ﻋﻜ ﺲ زیﺒ ﺎیﯽ ﺑ ﻪ رﻧ ﮓ ﺳ ﺒﺰ “ﭘ ﺴﺘﻪاﯼ” روﯼ‬
‫‪٢٨‬‬
‫دی ﻮار اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻧﻘﺎﺷ ﯽ “اوریﮋیﻨ ﺎﻟﯽ” از ی ﻚ ﻇ ﺮف آﺮی ﺴﺘﺎل ﻣﻴ ﻮﻩ‬

‫ﺧ ﻮرﯼ ﭘ ﺮ از “ﻣ ﻮز”ه ﺎﯼ زرد ﻗﻨ ﺎرﯼ را در ﺑﺮﻣ ﯽﮔﻴ ﺮد‪ .‬روﺕﺨﺘ ﯽ‬
‫ﻣﺨﻤﻠﯽﺷﺎن “ﺷﻴﺮﯼ” رﻧﮓ اﺳﺖ ﺑﺎ ﻧﻘﺶهﺎیﯽ از ﮔﻴﻼسهﺎﯼ “ﺁﻟﺒ ﺎﻟﻮیﯽ”‬
‫آﻪ ﺑﺎ ﻇﺮف آﺮیﺴﺘﺎل ﭘﺎﺕﺨﺘﯽﺷﺎن آﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﭘﺮ اﺳﺖ از اﻧﮕﻮر یﺎﻗﻮﺕﯽ‬
‫ﺕ ﺎزﻩ‪ ،‬دل ه ﺮ آ ﻪ را ﺑ ﻪ ای ﻦ اﺕ ﺎق راه ﯽ ﻣ ﯽیﺎﺑ ﺪ‪ ،‬ﺁب ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪﯼ‬
‫رﻧ ﮓه ﺎﯼ ﻣﺘﻨ ﻮع دیﻮاره ﺎﯼ ای ﻦ ﺧﺎﻧ ﻪﯼ ﺷ ﻴﻚ ﭘﻨﺎهﻨ ﺪﮔﯽ ﺑ ﻪ رﻧ ﮓ‬
‫ﺧ ﻮردﻧﯽه ﺎﯼ ﺧﻮﺷ ﻤﺰﻩ اﺳ ﺖ و هﻤﮕ ﯽ اﺷ ﺘﻬﺎ ﺁور‪ .‬رﻧ ﮓ آﻤ ﺪهﺎﯼ‬
‫ﺁﺷ ﭙﺰﺧﺎﻧﻪ “ﻋﻨ ﺎﺑﯽ” اﺳ ﺖ و دﺳ ﺘﮕﻴﺮﻩه ﺎ ﺑ ﻪ رﻧ ﮓ “ﭘﺮﺕﻘ ﺎﻟﯽ” و هﻤ ﻪ‬
‫ﻃﻮرﯼ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻩاﻧﺪ آﻪ هﺮ ﺷﻜﻤﻮیﯽ آ ﻪ ذرﻩاﯼ ﻇﺮاﻓ ﺖ ﻃﺒ ﻊ داﺷ ﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬از ایﻦ هﻤﻪ هﻨﺮ ﺑﻪ ﺧﺮج دادن در اﻧﺘﺨﺎب رﻧ ﮓه ﺎﯼ ﻣﻌﺠ ﺰﻩﮔ ﺮ‬
‫زﺑﺎﻧﺶ ﺑﻨﺪ ﻣﯽﺁیﺪ‪ .‬در هﻤﻴﻦ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ آﺒﺎب ﭘﺰ ﺑﺮﻗﯽاﯼ ﺑﺨ ﺶ دیﮕ ﺮﯼ‬
‫از ﻇﺮاﻓ ﺖ ﻃﺒ ﻊ ای ﻦ ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ را ﺑ ﻪ ﻧﻤ ﺎیﺶ ﻣ ﯽﮔ ﺬارد و اﻟﺒﺘ ﻪ ﻣﻨﺘﻘ ﻞ‬
‫ذﻏﺎﻟﯽ اﺹﻠﯽ در ﺑﺎﻟﻜﻦ ﻧﻘﻠﯽﺷﺎن‪ ،‬هﺮ ﺁﺧﺮ هﻔﺘﻪ دل رهﮕﺬران ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ و‬
‫ﺕﺮك و ﻋﺮب و روس را ﺁب ﻣﯽآﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻏﭽﻪﯼ ﻧﻘﻠﯽ ﺑ ﺎﻟﻜﻦ ﭘ ﺮ اﺳ ﺖ از‬
‫ﮔﻮﺟﻪ ﻓﺮﻧﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺎدﻣﺠﺎن‪ ،‬ﺧﻴﺎر ﻧﻮﺑﺮاﻧﻪ و ﻧﺨﻮدﻓﺮﻧﮕﯽ آﻪ ﺑﺮاﯼ ﺳﻔﺮﻩﯼ‬
‫ﭘﺮ زﺣﻤﺘﺸﺎن ﺟﺎﯼ ﺟﺎﻟﻴﺰ اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪ ﻣﯽآﻨﺪ‪ .‬ﺕﺎزﻩ ﭼﻨﺪ ﮔﻠﺪان ﻗﺪ و ﻧ ﻴﻢ‬
‫ﻗﺪ هﻢ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﯼ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪﺷﺎن ﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ آ ﻪ ه ﺮ ی ﻚ ریﺤ ﺎن‬
‫و ﻧﻌﻨﺎ و ﺕﺮﺧﻮن و ﺑﻘﻴﻪﯼ ﻣﺨﻠﻔﺎت ﭼﻠﻮآﺒﺎب را ﺕﺎزﻩﯼ ﺕﺎزﻩ در ﺧﻮد ﺟﺎ‬
‫دادﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ی ﻚ ﺳ ﻴﻨﯽ ﻗﻠﻤﻜ ﺎر ﺑ ﺰرگ اﺹ ﻔﻬﺎن روﯼ ﭘﺎی ﻪاﯼ “ﺷ ﻜﻼﺕﯽ”‬
‫رﻧ ﮓ‪ ،‬ﭘ ﺮ از اﻧ ﻮاع ﻣﻴ ﻮﻩه ﺎﯼ ﻓ ﺼﻞ و ﻏﻴﺮﻓ ﺼﻞ‪ ،‬ﺑﺨ ﺶ دیﮕ ﺮﯼ از‬
‫زیﻨﺖ اﺕﺎق ﭘﺬیﺮایﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻇﺮفهﺎﯼ آﺮی ﺴﺘﺎل ﭼﻨ ﺪ ﻃﺒﻘ ﻪاﯼ ه ﻢ ه ﺴﺖ‬
‫آ ﻪ ه ﺮ ﻃﺒﻘ ﻪاش ﺑﺨ ﺸﯽ از هﻨ ﺮ ﺷ ﻴﺮیﻨﯽ ﭘ ﺰﯼ ﺑﺘ ﻮل ﺧ ﺎﻧﻢ را ﺑ ﻪ رخ‬
‫ﻣ ﯽآ ﺸﺪ‪ .‬رﻧ ﮓ دی ﻮار اﺕ ﺎق ﭘ ﺬیﺮایﯽ “ ﮔﻠﺒﻬ ﯽ” اﺳ ﺖ و ﺑ ﺎ رﻧ ﮓ‬
‫“ﺷﻜﻼﺕﯽ” ﻣﻴﺰ ﻧﻬﺎرﺧﻮرﯼ و ﻣﻴﺰ ﺟﻠﻮ ﻣﺒﻞهﺎ هﻤﺎهﻨﮕﯽ دﻟﭙ ﺬیﺮﯼ دارد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ویﮋﻩ آﻪ رﻧﮓ ﻣﺒﻞه ﺎ و آﻮﺳ ﻦ ﺹ ﻨﺪﻟﯽه ﺎﯼ ﻧﺎه ﺎرﺧﻮرﯼ ﺑ ﻪ رﻧ ﮓ‬
‫“ﻧ ﺎرﻧﺠﯽ”اﯼ ﺧ ﻮش رﻧ ﮓ اﺳ ﺖ و هﻤ ﻪ ه ﻮس اﻧﮕﻴ ﺰ‪ .‬ﭘ ﺮدﻩه ﺎ هﻤ ﻪ‬
‫“ﺷﻴﺮﯼ” هﺴﺘﻨﺪ و واﯼ آﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﻦ و واﭼﻴﻨﯽ دارﻧﺪ!!‬
‫‪٢٩‬‬
‫زیﺮزﻣﻴﻦ ﺧﺎﻧﻪ آﻪ ﺑﺎ ﻗﻔﺴﻪهﺎﯼ ﭼﻮﺑﯽ ﺁﻧﺘﻴﻜﯽ ﺕﺰﺋﻴﻦ ﺷﺪﻩ اﺳ ﺖ‪،‬‬

‫ﭘﺮ اﺳﺖ از آﻮزﻩهﺎﯼ ﺕﺮﺷﯽ و ﻣﺮﺑﺎ و رب ﮔﻮﺟﻪ ﻓﺮﻧﮕﯽ و ﺁب ﻟﻴﻤﻮ و‬
‫ﺁب ﻏ ﻮرﻩ و ﺁب ﻧ ﺎرﻧﺞ و ﺷﻴ ﺸﻪه ﺎﯼ ﺑﺰرﮔ ﯽ ﭘ ﺮ از ﻋﻨ ﺎب و ﮔ ﻞ‬
‫ﮔﺎوزﺑﺎن و ﻋﺮق ﺷﺎﻩ ﺕﺮﻩ و ﻋﺮق ﻧﻌﻨﺎ و ﺑﻘﻴﻪﯼ ﻟﻮازم ی ﻚ زن ﺑ ﺎ ﺳ ﻠﻴﻘﻪ‬
‫و ﻧ ﺎز ایﺮاﻧ ﯽ‪ .‬و اﻟﺒﺘ ﻪ ﭼﻨ ﺪیﻦ و ﭼﻨ ﺪ ﺑﻄ ﺮﯼ ﺷ ﺮاب ﺷ ﻴﺮاز و اﻧ ﻮاع‬
‫ﺁبه ﺎﯼ ﺣﻴ ﺎت وﻃﻨ ﯽ و ﻓﺮﻧﮕ ﯽ در آﻨ ﺎر ﻣﺎﺳ ﺖ و ﺧﻴ ﺎر و زیﺘ ﻮن و‬
‫ﭘﺴﺘﻪ ﺷﺎﻣﯽ ﺑ ﻮ دادﻩ‪ ،‬ﻣ ﺰﻩﯼ ﻋ ﺮق آ ﺸﻤﺶ و ﺷ ﺮابه ﺎﯼ دیﮕ ﺮ ﺕ ﺪارك‬
‫دیﺪﻩ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬در ﻣﻴﻬﻤ ﺎﻧﯽه ﺎﯼ ﺧ ﺼﻮﺹﯽ و ﻣﺮداﻧ ﻪﯼ ﺟﻌﻔﺮﺧ ﺎن “ﺳ ﺮو”‬
‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺴﺘﻪهﺎﯼ ﺑ ﺎز ﻧ ﺸﺪﻩاﯼ از ﺳ ﻮهﺎن ﻗ ﻢ و ﺑﺎﻣﻴ ﻪ و ﺑﺎﺳ ﻠﻖ و ﮔ ﺰ‬
‫اﺹﻔﻬﺎن هﻢ در ﻗﻔﺴﻪهﺎﯼ دیﮕﺮﯼ‪ ،‬ﺷﻴﻚ و ﺑ ﺎ ﺳ ﻠﻴﻘﻪ ﭼﻴ ﺪﻩ ﺷ ﺪﻩاﻧ ﺪ و در‬
‫ﺐ ﺷ ﺎن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧ ﺎن‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ ﻣﻴ ﺰ ﻧﺎه ﺎرﺧﻮرﯼ و‬ ‫ه ﺮ ﻣﻴﻬﻤ ﺎﻧﯽ ﺑ ﻪ ﺕﻨﺎﺳ ِ‬
‫ﭘﺬیﺮایﯽ راﻩ ﻣﯽیﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺁﺷ ﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﺠ ﺰ ﺁن هﻤ ﻪ ﭘﺪی ﺪﻩﯼ ﻧ ﺎب وﻃﻨ ﯽ‪ ،‬ﺳ ﻤﺎور ﺑﺮﻗ ﯽ‬
‫ﻧﻘ ﺮﻩاﯼ رﻧﮕ ﯽ ﺑ ﺎ ﺟ ﺎم زی ﺮیﻦ و ﺳ ﻴﻨﯽ ﻧﻘ ﺮﻩاﯼ آ ﺎر دﺳ ﺘﺶ را‬
‫درﺑﺮﻣﯽﮔﻴ ﺮد آ ﻪ در آﻨ ﺎر ﺕﻤ ﺎم ﻣﺨﻠﻔ ﺎت ﭼ ﺎﯼ دی ﺸﻠﻤﻪﯼ ایﺮاﻧ ﯽ‪ ،‬ﺑ ﻮﯼ‬
‫ﺧﻮش ﻗﻬﻮﻩﺧﺎﻧﻪهﺎ و ﭼﺎیﺨﺎﻧﻪهﺎﯼ ﺳﻪ راﻩ درﺑﻨﺪ را ﺑﻪ ﻣﺸﺎم ﻣ ﯽرﺳ ﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑ ﻮﯼ ﭼ ﺎﯼ “اﺣﻤ ﺪ” و ﭼ ﺎﯼ “ﺧ ﺎﻧﻢ ﺧﺎﻧﻤﻬ ﺎ” ه ﺮ آ ﺪام ﺑ ﺎب ذاﺋﻘ ﻪاﯼ ﺑ ﻪ‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن و ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺧﻮش ﺁﻣﺪ ﻣﯽﮔﻮیﺪ‪.‬‬
‫در ﻣﻴﺎن ایﻦ هﻤﻪ رﻧﮓهﺎﯼ ﺷﺎد و ﺷﻔﺎف و ﺑﺮاق و اﺷﺘﻬﺎﺁور‪،‬‬
‫و ایﻦ دآﻮراﺳﻴﻮن هﻮس اﻧﮕﻴﺰ‪ ،‬دﺧﺘﺮآﯽ هﺴﺖ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ “ﻋ ﺴﻠﯽ” و‬
‫ﭘﻮﺳ ﺘﯽ “ﮔﻨ ﺪﻣﯽ”آ ﻪ ﺁدم ﺕ ﺎ او را ﻧﺪی ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎور ﻧﻤ ﯽآﻨ ﺪ آ ﻪ آ ﺴﯽ‬
‫ﻣﯽﺕﻮاﻧﺪ در ایﻦ ﺑﻬ ﺸﺖ “ﺿ ﻴﺎﻓﺖاﷲ” ﺧ ﺎﻧﻮادﮔﯽ زﻧ ﺪﮔﯽ آﻨ ﺪ‪ ،‬و هﻤ ﻪﯼ‬
‫اﺳﺒﺎب ﺷﻜﻤﭽﺮاﻧﯽاش ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﺎﺷﺪ و ایﻦ هﻤﻪ ﻻﻏﺮ و ﻣﺮدﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻇ ﺎهﺮا ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ای ﻦ ﻣﻴﻬﻤ ﺎﻧﯽه ﺎﯼ ﺷ ﺎهﺎﻧﻪ ﺑ ﺮاﯼ ای ﻦ ﺑﺮﮔ ﺰار‬
‫ﻣ ﯽﺷ ﻮد آ ﻪ اﮔ ﺮ “دﻻﻟ ﻪ”اﯼ در ای ﻦ ﺣ ﻴﺺ و ﺑ ﻴﺺ ﭘﻴ ﺪا ﺷ ﺪ‪ ،‬داﺳ ﺘﺎن‬
‫دﺧﺘ ﺮك ﺁﻓﺘ ﺎب‪/‬ﻣﻬﺘ ﺎب ﻧﺪی ﺪﻩﯼ ﺟﻌﻔﺮﺧ ﺎن و ﺑ ﺎﻧﻮ را ده ﺎن ﺑ ﻪ ده ﺎن ﺑ ﻪ‬
‫ﮔ ﻮش ﺁن ﺷ ﺎهﺰادﻩﯼ اﻓ ﺴﺎﻧﻪاﯼ رویﺎه ﺎﯼ هﻤ ﻪﯼ ﻣ ﺎدران و ﭘ ﺪران‬
‫ﺧﻮﺷ ﺒﺨﺖ و ﺑ ﺪﺑﺨﺖ ایﺮاﻧ ﯽ ﺑﺮﺳ ﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺑﺨﺘ ﺸﺎن ﺑ ﺎز ﺷ ﻮد‪ .‬و ﺣ ﺎﻻ‬
‫‪٣٠‬‬
‫ﺳ ﺎلهﺎﺳ ﺖ آ ﻪ ای ﻦ دﺧﺘ ﺮك ﺁﻓﺘ ﺎب‪/‬ﻣﻬﺘ ﺎب ﻧﺪی ﺪﻩ در ﻣﻴ ﺎن ای ﻦ هﻤ ﻪ‬

‫“ﻧﻌﻤﺎت اﻟﻬﯽ” و در ایﻦ “ﺿﻴﺎﻓﺖ اﷲ” ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺳﻮراﺧﯽ ﻣ ﯽﮔ ﺮدد آ ﻪ‬
‫ﻧﻘﺒﯽ ﺑﻪ درﺧﺖ ﺳﻴﺐ ﺷﻴﻄﺎن ﺑﺰﻧﺪ و… ﻧﻤﯽﺷ ﻮد‪ .‬یﻌﻨ ﯽ ﺕ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ﻧ ﺸﺪﻩ‬
‫اﺳ ﺖ‪ .‬اﻻغ ﮔ ﺎرﯼ ﺷ ﻬﺰادﻩﯼ اﻓ ﺴﺎﻧﻪاﯼ رویﺎه ﺎﯼ ﺑﺘ ﻮل ﺧ ﺎﻧﻢ و‬
‫ﺟﻌﻔﺮﺧﺎن‪ ،‬ﺑﺎ ﺁن ﺷﻨﻞ ﻣﺨﻤﻠﯽ “ﺟﮕﺮﯼ” رﻧﮕ ﺶ‪ ،‬ﺳ ﺎلهﺎﺳ ﺖ وﺳ ﻂ راﻩ‬
‫ﺳﻘﻂ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺁنه ﺎ در ﺣ ﺴﺮت وﺹ ﺎل ﺷ ﺎهﺰادﻩاﻧ ﺪ و ﻃﺒ ﻖ ﺕﺌ ﻮرﯼ‬
‫ﺟﻌﻔﺮﺧ ﺎن‪ ،‬دﺧﺘ ﺮك ﺑ ﺎ ﭘ ﺎﯼ ﺧ ﻮدش ﻟﮕ ﺪ ﺑ ﻪ ﺑﺨ ﺖ ﺟﻌﻔﺮﺧ ﺎن و ﺑ ﺎﻧﻮ‬
‫ﻣﯽزﻧﺪ!!!‬
‫‪ ٧‬دﺳﺎﻣﺒﺮ ‪ ٢٠٠٦‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪٣١‬‬
‫ﻗﻀﻴﻪﯼ آﺎﺳﺒﯽ!‬
‫ﺳ ﺎﻋﺖ ی ﻚ ﺑﻌ ﺪ از ﻇﻬ ﺮ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺁﻣ ﺪﻩام د ِر دآ ﺎن ﺕ ﺎزﻩ اﻓﺘﺘ ﺎح‬
‫ﺷﺪﻩام‪ .‬ﻣﻠﻴﺤﻪ ﻣﯽﮔﻮیﺪ “دآﺎن ﭼﻴﻪ ﺑﺎﺑﺎ؟ ﺑﮕﻮ ﻣﻐﺎزﻩ!” ﺟﻠ ﻮ در ﻣﻐ ﺎزﻩ را‬
‫ﺟﺎرو ﻣﯽآﻨﻢ‪ .‬دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ روﯼ ﺑﺴﺎﻃﻢ ﻣ ﯽآ ﺸﻢ ‪ .‬ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻣ ﯽﻣ ﺎﻧﻢ ﺳ ﺎﻋﺖ‬
‫دو ﺷﻮد ﺕﺎ درش را ﺑﺮوﯼ ﻣﺸﺘﺮﯼهﺎ ﺑﺎز آ ﻨﻢ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ وﻗﺘ ﯽ اﺳ ﺖ آﺎﺳ ﺐ‬
‫ﺷﺪﻩام‪ .‬اﮔﺮ آﺎﺳﺐ ﺣﺒﻴﺐ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﺪا ﺑﺎیﺪ ﺑﺪﺟﻮرﯼ ﺑﺎﻣﺤﺒﻮبهﺎش ﺕ ﺎ‬
‫آﻨﺪ‪ ،‬آﻪ ﺣ ﺎل و روز ﻣ ﻦ ای ﻦ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺣ ﺎﻻ ه ﺴﺖ‪ .‬ﺁﺧ ﺮ آﺎﺳ ﺒﯽ‬
‫ﮔﺮﻓﺘ ﺎرﯼ دارد‪ .‬ﺧﻴﻠ ﯽ ﮔﺮﻓﺘ ﺎرﯼ دارد‪ .‬اوﻟ ﺶ آﻠ ﯽ ﻃ ﻮل آ ﺸﻴﺪ ﺕ ﺎ ی ﻚ‬
‫دآﺎن ـ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ـ ﻣﻐﺎزﻩﯼ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﭘﻴﺪا آﻨﻢ‪ .‬راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮدم ﺕ ﻮ ای ﻦ ﭼﻨ ﺪ‬
‫ﺕﺎ ﺷ ﻬﺮ دور و ﺑ ﺮ و ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ی ﻚ دهﻨ ﻪ ﻣﻐ ﺎزﻩﯼ ﺣ ﺴﺎﺑﯽ‪ ،‬ارزان و‬
‫ﺑﺪون ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﭘﻮل ﺑﻨﮕﺎهﯽ ﮔﻴﺮ ﺑﻴﺎورم آﻪ ﻧﺸﺪ‪ .‬دآﺎنهﺎﯼ ﻣﺮآ ﺰ ﺷ ﻬﺮ‬
‫را “ﻗﻴﻤﺖ ﭘﻮل ﺧﻮن ﺑﺎﺑﺎﺷﻮن” اﺟ ﺎرﻩ ﻣ ﯽدادﻧ ﺪ‪ .‬دﺳ ﺖ ﺁﺧ ﺮ هﻤ ﻴﻦ یﻜ ﯽ‬
‫را ﭘﻴﺪا آﺮدم آ ﻪ دﺳﺘ ﺸﻮیﯽاش ﺕ ﻮ راه ﺮو ﺑﺎﻻﺳ ﺖ‪ .‬یﻌﻨ ﯽ ه ﮋدﻩ ﺕ ﺎ ﭘﻠ ﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻮرد ﻣﯽرود ﺑﺎﻻ‪ .‬ﭘﻠ ﻪه ﺎش ه ﻢ ﺁﻧﻘ ﺪر ﺳ ﺮ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻢ ﺳ ﺮ‬
‫ﺑﺨﻮرم و از ﺁن ﺑﺎﻻ ﺑﻴﺎﻓﺘﻢ ﭘﺎﺋﻴﻦ و ﻧﻔﻠﻪ یﺎ دﺳﺖ آﻢ ﻧﺎﻗﺺ ﺷﻮم‪ .‬ﺑﺎیﺪ هﺮ‬
‫وﻗﺖ “آﺎر” دارم‪ ،‬در دآﺎن را ﺑﺒﻨﺪم‪ ،‬ﺑﺪوم ﺑﺎﻻ و ﻣﺮدم ﺑﻴﺎیﻨ ﺪ ﺑﺒﻴﻨﻨ ﺪ آ ﻪ‬
‫ﭘ ﺸﺖ ﺷﻴ ﺸﻪﯼ دآ ﺎن ﻧﻮﺷ ﺘﻪام‪“ :‬ﺑﺒﺨ ﺸﻴﺪ‪ .‬رﻓﺘ ﻪام دﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﺁب‪ .‬اﻻن‬
‫ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدم”‪ .‬ایﻦ‪ ،‬ﻗﺪم او ِل ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﭘﻴﺶ ﺧﺪا‪ .‬دآﺎﻧﯽ از ﻣﺴﺘﺎﺟﺮ ﻗﺒﻠ ﯽ‬
‫ﺕﺤﻮیﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪام آﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻧﺸﻨﻮد‪ ،‬آﺎﻓﺮ ﻧﺒﻴﻨﺪ‪ .‬یﺎرو آ ﻪ اﺙ ﺎﺙﺶ را ﺟﻤ ﻊ‬
‫آ ﺮد و رﻓ ﺖ‪ ،‬اﻧﮕ ﺎر دآ ﺎن را “ﺁر‪ .‬ﭘ ﯽ‪ .‬ﺟ ﯽ” زدﻩاﻧ ﺪ؛ از آﺜﺎﻓ ﺖ و‬
‫ﺧﺮاﺑ ﯽ‪ ،‬از ﺟ ﺎﯼ ﻣ ﻴﺦه ﺎﯼ روﯼ دی ﻮار‪ ،‬از ﻣﻮآ ﺖ زه ﻮار دررﻓﺘ ﻪﯼ‬
‫ﻋﻬﺪ ﺑﻮق ﺑﺪرﻧﮕﺶ و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ “اﻣﻜﺎﻧﺎت” دیﮕﺮ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﻬ ﻨﻢ ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ‬
‫زآﯽ! ﺕﻌﻤﻴﺮآﺎرﯼ و رﻧﮓ و ﻻﻣﭗ و ﻗﻔﺴﻪ و دآﻮراﺳﻴﻮن و ﺕﺪارك ﺟ ﺎ‬
‫ﺑﺮاﯼ اﻧﺒﺎر آﺮدن اﺿﺎﻓﻪﯼ ﺟﻨﺲهﺎ و ﻣﻴﺰ ﺕﺤﺮی ﺮﯼ آ ﻪ روش ﺹ ﻨﺪوق‬
‫ﻟﻌﻨﺘﯽ را ﺟﺎ ﺳﺎزﯼ آﻨﻢ و ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻗﻬﻮﻩ و یﺨﭽﺎﻟﻜﯽ آ ﻪ ﺁب ﺧﻨ ﻚ ﺕﮕ ﺮﯼ‬
‫ﺑ ﺮام ﺁﻣ ﺎدﻩ آﻨ ﺪ و ﭼﻨ ﺪ اﺳ ﺘﻜﺎن‪/‬ﻧﻌﻠﺒﻜ ﯽ و ﻟﻴ ﻮاﻧﯽ آ ﻪ اﮔ ﺮ ﺑﺮوﺑﭽ ﻪه ﺎ‬
‫‪٣٢‬‬
‫ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺎﻟ ﻪاﯼ ﭼ ﺎﯼ ﺕﻠ ﺦ ﺑ ﻪ ﻧﺎﻓ ﺸﺎن ﺑﺒﻨ ﺪم‪ .‬ی ﻚ ﻓﺮوﻧ ﺪ ﺟ ﺎرو ﺑﺮﻗ ﯽ‬
‫ﻓﺮداﻋﻼ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺟ ﻮر ﺟ ﺎروﯼ ﻏﻴ ﺮ ﺑﺮﻗ ﯽ‪ ،‬دﺳ ﺘﻤﺎله ﺎﯼ ﻧﻈﺎﻓ ﺖ‪ ،‬و آﻠ ﯽ‬
‫ﺧﺮت و ﭘﺮت دیﮕﺮ‪ .‬یﻚ ﮔﺎرﯼ اهﺮم دار آﻪ ﺟﻨﺲه ﺎ را از ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﭘﻠ ﻪ‬
‫ﺑﻜﺸﻢ ﺑﺎﻻ و ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺒﺎﺷﻢ آﻤﺮم را ﺑﻴﺶ از ای ﻦه ﺎ ﺧ ﺮج ﻧ ﺎن درﺁوردن‬
‫اﺟﺒﺎرﯼ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﺑﻘﻴﻪﯼ ﻗﻀﺎیﺎ هﻢ ﺑﻌﺪهﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪ‪ .‬دﻓﺘﺮ ﺣﺴﺎب و آﺘ ﺎب‪،‬‬
‫آﺎرآﺮد ﻣﺎﻟﻴﺎت‪ ،‬ادارﻩﯼ ﻣﺎﻟﻴﻪ و هﺰار و ی ﻚ زهﺮﻣ ﺎر دیﮕ ﺮ‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ ﻣ ﺎﻩ‬
‫اول ﺣﺘﺎ ﭘﻮل اﺟﺎرﻩاش هﻢ در ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ .‬ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﺕﺎ ﺷﺶ ﻣ ﺎﻩ ﺑﺎی ﺪ از ﺟﻴ ﺐ‬
‫ﺑﺨﻮرم‪ ،‬ﺕﺎ ﺟﺎ ﺑﻴﺎﻓﺘﻢ و ﺣﺎﻻ ﺷﺶ ﻣ ﺎﻩ رد ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ ی ﻮاش ی ﻮاش‬
‫داﺷﺘﻢ ﭼﻴﺰﯼ ﮔﻴﺮ ﻣﯽﺁوردم آ ﻪ ای ﻦ ﺑ ﻼﯼ ﻧﺎﮔﻬ ﺎﻧﯽ ﺑ ﺮ ﺳ ﺮم ﻧ ﺎزل ﺷ ﺪ‪.‬‬
‫راﺳﺘﯽ یﺎدم رﻓﺖ‪ .‬آﻠﯽ هﻢ ﺑﺮاﯼ ﺕﺒﻠﻴﻐ ﺎﺕﺶ ﺑﺎی ﺪ ﻧﻔﻠ ﻪ ﻣ ﯽآ ﺮدم‪ .‬از هﻤ ﻪ‬
‫ﺑ ﺎﻣﺰﻩ ﺕ ﺮ ای ﻦ ﻣ ﺸﺘﺮﯼه ﺎﯼ ﺑﻴﻜﺎرﻧ ﺪ آ ﻪ اﻧﮕ ﺎر ﺕﻔﺮیﺤ ﺸﺎن ﺳ ﺮ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ‬
‫آﺎﺳﺐ ﺣﺒﻴﺐ ﺧﺪا ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ِ‬
‫وارد دآﺎن ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺪون ﺳ ﻼم و ﻋﻠﻴﻜ ﯽ ﺟ ﻨﺲه ﺎ را زی ﺮ و‬
‫رو ﻣﯽآﻨﻨﺪ و ﻋﺪل هﻤﺎن ﭼﻴﺰﯼ را ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ آﻪ ﻧﺪارﯼ‪.‬‬
‫ـ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺧﺎﻧﻢ‪ ،‬آﻔﺶ ورزﺷﯽ ﺷﻤﺎرﻩﯼ ‪ ٤٨‬داریﺪ؟‬
‫ﺑﺎﺑ ﺎ‪ ،‬ﻧﻨ ﻪات ﺧ ﻮب‪ ،‬ﺑﺎﺑ ﺎت ﺧ ﻮب‪ ،‬آﻔ ﺶ ﺷ ﻤﺎرﻩ ‪ ٤٨‬از آﺠ ﺎ‬
‫ﺑﻴﺎورم؟ ﺕﺎزﻩ ایﻦ آﻪ ﺧﻮب اﺳﺖ‪:‬‬
‫ـ آﻔﺶ هﻤﻴﻦ ﻣﺪﻟﯽ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﺹﻨﺎرﯼ ﻧﺪاریﻦ؟‬
‫ـ هﻤﻴﻦ ﻣﺪل رﻧﮓ ﺟﮕﺮﯼاش را ﻧﺪاریﻦ؟ واﺳﻪ دوﺳ ﺖ دﺧﺘ ﺮم‬
‫ﻣﯽﺧﻮام‪.‬‬
‫و ﻣ ﻦ ﺑﺎی ﺪ ﺑﮕ ﻮیﻢ‪ :‬ﺑﺎﺑ ﺎ ﺟ َﺰ ﺟﻴﮕ ﺮ ﺑﺰﻧ ﯽ آ ﻪ هﻤ ﺎﻧﯽ را‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﯽ آﻪ ﻧﺪارم‪ ،‬ﺁن هﻢ ﺑﻌﺪ از آﻠﯽ ﻣﺰاﺣﻤﺖ و وﻗ ﺖ ﺕﻠ ﻒ آ ﺮدن‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺑﻮدﯼ‪ ،‬دﺳﺖ آﻢ یﻚ ﻧﻮك ﭘﺎ ﺕﺎ راﻩ ﭘﻠﻪﯼ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻣﺎ!!‬
‫ﺹﺎﺣﺐ دآ ﺎن از هﻤ ﻪﯼ ﻓﻨ ﻮﻣﻦه ﺎﯼ ﺕ ﺎریﺨﯽ ای ﻦ دهﻨ ﻪ ﻣﻐ ﺎزﻩ‬
‫ﺟﺎﻟﺐﺕﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻴﺮزﻧﯽ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺑﻴﺶ از هﺸﺘﺎد‪/‬ﻧﻮد ﺳﺎل ﺳ ﻦ آ ﻪ هﻤ ﻪﯼ‬
‫اﻃﻼﻋﺎﺕﺶ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ یﻜﯽ‪/‬دوﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺤﺪود ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻓ ﺮدا آ ﻪ ﺕ ﻮ‬
‫را ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬دوﺑﺎرﻩ ﺑﺎهﺎت ﺳﻼم ﻋﻠﻴﻚ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ و ﺳ ﻮال ﭘ ﺸﺖ ﺳ ﻮال آ ﻪ‬
‫ای ﻦ ﺟ ﺎ ﭼ ﻪ ﻣ ﯽآﻨﻴ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﺎ هﻤ ﺪیﮕﺮ را ﻣ ﯽﺷﻨﺎﺳ ﻴﻢ؟ و ﻣ ﻦ ﺑﺎی ﺪ هﻤﻴ ﺸﻪ‬
‫‪٣٣‬‬
‫ﻗﺮارداد اﻣﻀﺎءﺷﺪﻩﯼ اﺟﺎرﻩ را دم دﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ و هﺮ ﺑﺎر آ ﻪ ﺑ ﺎﻧﻮ‬

‫ﺑﻬ ﻢ ﺑﻨ ﺪ آ ﺮد‪ ،‬دﺳ ﺖ ﺧﻄ ﺶ را ﻧ ﺸﺎﻧﺶ ﺑ ﺪهﻢ آ ﻪ ی ﺎدش ﻧ ﺮود ای ﻦ ﭼﻨ ﺪ‬
‫ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ ﻓﻀﺎﯼ ﻓﻜﺴﻨﯽ را اﺟﺎرﻩ دادﻩ اﺳﺖ و ﭘﻮل ﺹﺎﺣﺐ ﻣﺮدﻩﯼ ﻣﻦ‬
‫ﺑ ﺪﺑﺨﺖ اول ه ﺮ ﻣ ﺎﻩ ﻋ ﺪل ﻣ ﯽﭘ ﺮد ﺕ ﻮ ﺣ ﺴﺎﺑﺶ آ ﻪ ی ﺎ ﺧ ﺮج دوا و‬
‫درﻣﺎﻧﺶ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬یﺎ ﺧﺮج ﺷﻠﻮار ﻣﺸﻤﻌﯽ ﺳﺎیﺰ ﺧﺮس ﮔﻨﺪﻩاش!‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ریﺨﺘﻪ ﺑﻮدم آﻪ ﭘﻮرﯼ را وارد ﺷﺮآﺖ آ ﻨﻢ‪ .‬ه ﻢ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‬
‫ﺧﺮج و ﺑﺮج را ﻧﺼﻒ آﺮد و هﻢ اﺣﺘﻤﺎل ﺿﺮر را ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺁورد‪ .‬و اﻟﺒﺘﻪ‬
‫اﮔ ﺮ ﺕﻘ ﯽ ﺑ ﻪ ﺕ ﻮﻗﯽ ﻣ ﯽﺧ ﻮرد و دآ ﺎن آ ﺎرش ﻣ ﯽﮔﺮﻓ ﺖ‪ ،‬ﻧ ﺼﻒ ﻣ ﺎل‬
‫ﺑﻴﺼﺎﺣﺐ از دﺳﺘﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ایﻦ هﻤﻪ ﺑﻪ ریﺴﻜﺶ ﻣﯽارزیﺪ‪ .‬ایﻦ ﺑ ﻮد‬
‫آﻪ ﺕﻠﻔﻨﯽ ﺑﻪ ﺷﻮهﺮش ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ایﻦ ﭘﻮرﯼ ﺟﻮن آﯽ از ای ﺮان ﺑﺮﻣ ﯽﮔ ﺮدﻩ‪،‬‬
‫ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎهﺎش ﺷﺮیﻚ ﺑﺸﻢ و دآﺎﻧﯽ ﻋﻠﻢ آﻨﻢ‪.‬‬
‫هﻨﻮز ﺳﻪ روز ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﭘ ﻮرﯼ ﺟ ﺎن زﻧ ﮓ زد آ ﻪ ﺕﻮﻣ ﺎس‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺧﻮاﯼ آﺎﺳﺒﯽ راﻩ ﺑﻴﺎﻧﺪازﯼ و… ﺧﻼﺹﻪ ﺕﺎ هﻤﻪﯼ ﻣﻮه ﺎ را از‬
‫ﺧﻴﻚ ﻣﺎﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﻜﺸﻴﺪ‪ ،‬دﺳﺖ از ﺳﺮم ﺑﺮﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻣﻦ هﻢ آ ﻪ ﻣﻨﺘ ﺮ ﭼ ﺶ‬
‫ﺑﻮدم‪ ،‬ﺳﻴﺮ ﺕﺎ ﭘﻴﺎز ﭘﺮوژﻩ را ﺑﺮاش ﺕﻌﺮیﻒ آﺮدم‪ .‬آﻠ ﯽ ه ﻢ ﻧﻤ ﻚ‪/‬ﻓﻠﻔﻠ ﺶ‬
‫را زی ﺎد آ ﺮدم آ ﻪ وﺳﻮﺳ ﻪﯼ ﺧﻨ ﺎس در وﺟ ﻮد ﺟﻨﺎﺳ ﺶ ﺑﮕﻴ ﺮد و دﻋ ﺎم‬
‫ﻣﺴﺘﺠﺎب ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﻣﮕﺮ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺎ زﻧﯽ آ ﻪ ﺕﻤ ﺎم زﻧ ﺪﮔﯽاش ی ﺎد ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‬
‫اﺳ ﺖ ﻓﻘ ﻂ ﺧﺮی ﺪ آﻨ ﺪ و ﻣﻴﻬﻤ ﺎﻧﯽ ﺑ ﺮود و ﺳ ﻔﺮﻩﯼ اﺑﻮاﻟﻔ ﻀﻞ راﻩ‬
‫ﺑﻴﺎﻧ ﺪازد‪ ،‬آ ﺎر و آﺎﺳ ﺒﯽ راﻩ اﻧ ﺪاﺧﺖ؟ ﺑ ﺪﺑﺨﺘﯽ ای ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﻪ آ ﺲ‬
‫دیﮕﺮﯼ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺁﺷﻨﺎهﺎ یﺎ ﻣﺮد ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﻋﻴ ﺎل ﻣﺮﺑﻮﻃ ﻪ اﺹ ﻼ‬
‫ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽﺁﻣﺪ ﺷﺮی ِ‬
‫ﻚ زﻧ ﺶ ی ﻚ ی ﺎردان ﻗﻠ ﯽ ﻣ ﺬآﺮ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ای ﻦ ﺟ ﺎ ی ﻚ‬
‫ﺧﻂ ﻗﺮﻣﺰ ﭘﺮرﻧﮓ دور ﺳﺮ ﺁﻗﺎیﻮﻧﺎ‪ .‬ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﺧﺎﻟﻪ زرﯼ و ﺧﺎﻟ ﻪ ﭘ ﺮﯼ و‬
‫ﺖ”‬
‫ﺖ” داﻧﻴ ﺎﻻ و “ﺕﺎﻧ ِ‬‫ﺧﺎﻟﻪ ﻣﻠﯽ و ﺧﺎﻟﻪ ﺷﻬﻴﻦ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﭽﻪهﺎ و ﻻﺑﺪ “ﺕﺎﻧ ِ‬
‫ﺖ” ﺳ ﺎرا و ﺑﻘﻴ ﻪﯼ ﻣﺨ ﺪرات ﻓﺮﻧﮕ ﯽ‪ .‬ﺧﺎﻟ ﻪ ﭘ ﻮرﯼ ه ﻢ آ ﻪ‬ ‫زﺑﻴﻨ ﻪ و “ﺕﺎﻧ ِ‬
‫آﻠﯽ روش ﺳﺮﻣﺎیﻪ ﮔﺰارﯼ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﺕ ﻮ زرد از ﺁب درﺁﻣ ﺪ و ﻗ ﺮار‬
‫ﺷﺪ ﺕﺎ ﺑﺎﺑﺎش ـ ﻃﻔﻠﻚ ﭘﻴﺮﻣﺮد ‪ ٩٥‬ﺳﺎﻟﻪ ـ ﺟﻮاﻧﻤﺮگ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬یﻌﻨﯽ ﺟ ﺎن ﺑ ﻪ‬
‫ﺟﺎن ﺁﻓﺮیﻦ ﺕﺴﻠﻴﻢ ﻧﻜﺮدﻩ‪ ،‬آﺎر ﺷ ﺮاآﺘﺶ ﺑ ﺎ ﻣﺨﻠ ﺺ ﺳ ﺮ ﻧﮕﻴ ﺮد‪ .‬ﭼ ﺮاش‬
‫ﺑﻤﺎﻧ ﺪ ﺕ ﺎ وﻗﺘ ﯽ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ ،‬آ ﻪ ﺳ ﺎﻟﯽ ه ﺸﺖ‪/‬ﻧ ﻪ ﻣ ﺎﻩ ﺑ ﻪ ﺑﻬﺎﻧ ﻪﯼ ﻋﻴ ﺎدت و‬
‫‪٣٤‬‬
‫زیﺎرت و ﻋﺒﺎدت راهﯽ ایﺎﻻت ﻃﺮﻗﺒﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺕﻠﻮیﺤ ﺎ ه ﻢ ـ ﺑ ﺎ ﺹ ﺪ ﺕ ﺎ‬

‫زﺑﺎﻧﻢ ﻻل ﮔﻔﺘﻦ ـ ﺣ ﺎﻟﻴﻢ آ ﺮد آ ﻪ ﺕ ﺎ ﺟ ﺎن در ﺑ ﺪن ﺑﺎﺑ ﺎ ﺟ ﺎن ه ﺴﺖ‪ ،‬ای ﻦ‬
‫ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ه ﻢ آ ﺮد آ ﻪ رﻓ ﻴﻘﺶ را آ ﻪ دﺧﺘ ﺮك‬
‫ﺑ ﺎﻧﻤﻜﯽ ه ﺴﺖ‪ ،‬ﻓﻌ ﻼ وردﺳ ﺖ ﻗﺒ ﻮل آ ﻨﻢ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺑﻌ ﺪ از ﺑﺮﮔ ﺰارﯼ ﺳ ﺮیﺎل‬
‫ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﺘﻢ و ﺷﺐ هﻔﺖ و ﭼﻬﻠﻢ و ﺳﺎل و ﺑﻘﻴﻪ… ﺷﺎیﺪ ﺁن ﻣﻮﻗﻊ ﭘ ﻮرﯼ‬
‫ﺟﺎن ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﺮاآﺖ ﺑﺎ ایﻦ ﺑﻨﺪﻩﯼ آﺎﺳﺐ ﺣﺒﻴﺐ ﺧﺪا ﺕﻦ در دهﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاﯼ ایﻦ آﻪ دآﺎن ﻟﻌﻨﺘﯽ از دﺳﺘﻢ ﻧﺮود‪ ،‬ﻗﺒﻮل آﺮدم آﻪ ﺕ ﺎ ای ﻦ‬
‫ﺟﺎﺳﺖ‪ ،‬ایﻦ ﺳ ﻪ ﻣﺎه ﻪ را ﺑ ﺎ ه ﺮ زورﯼ ه ﺴﺖ‪ ،‬دآ ﺎن را راﻩ ﺑﻴﺎﻧ ﺪازم‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ هﻢ ﺷﺎم ﻣﻔﺼﻠﯽ ﺕﺪارك دیﺪم آﻪ رﻓﻴﻘﺶ ﺑﺎ ﺷﻮهﺮ ﻗﻠﭽﻤ ﺎﻗﺶ ﺑﻴﺎیﻨ ﺪ و‬
‫در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ “اﺳﺘﺨﺪاﻣﺶ” ﻣ ﺬاآﺮﻩ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻣ ﺬاآﺮﻩ آ ﺮدیﻢ و ﻧ ﺸﺎن ﺑ ﻪ ﺁن‬
‫ﻧﺸﺎﻧﯽ آﻪ هﻨﻮز ﻋﺮق دآﺎﻧﺪارﯼام ﺧﺸﻚ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﭘﻮرﯼ ﺟ ﺎن ﭘﺮی ﺪ‬
‫و رﻓﺖ ﺑﻪ ﻣﺎم ﻣﻴﻬﻦ اﺳﻼﻣﯽ و ﻣ ﺮا دﺳ ﺖ ﺕﻨﻬ ﺎ ﺑ ﺎ ای ﻦ ﺑﻨ ﺪﻩﯼ اﺑﻮاﻟﺒ ﺸﺮ‬
‫ﺕﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫اﮔ ﺮ ﭘ ﻮرﯼ ﻣ ﯽداﻧ ﺴﺖ آ ﻪ دﺳ ﺘﻢ را ﺕ ﻮ ﭼ ﻪ ﺁب ﻧﻤﻜ ﯽ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ‬
‫اﺳ ﺖ‪ ،‬دیﮕ ﺮ ای ﻦ ﻃ ﺮفه ﺎ ﭘﻴ ﺪاش ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬وﻟ ﯽ از هﻤ ﺎن هﻔﺘ ﻪﯼ اول‬
‫ﺳﻔﺮش ﺑﻪ ﺕﻬﺮان‪ ،‬هﯽ در دآﺎن ﺕﻠﻔﻦ ﻣﯽآﺮد آﻪ در ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻢ و ﻣﻦ ه ﺮ‬
‫روز ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدم از ﭼﻨ ﺪ ﺟﻔ ﺖ آﻔ ﺸﯽ آ ﻪ ای ﻦ وﺳ ﻂ ﻧﺎﭘﺪی ﺪ ﻣ ﯽﺷ ﺪﻧﺪ‪،‬‬
‫ﮔﻠﻪ ﮔﺰارﯼ آﻨﻢ‪ .‬آﺎر داﺷﺖ ﺑﻴﻖ ﭘﻴﺪا ﻣﻴﻜ ﺮد آ ﻪ یﻜ ﯽ از هﻤ ﺎن دوﺳ ﺘﺎن‬
‫ﻣﻤﻨ ﻮعاﻟﻤﻼﻗ ﺎت ﻣ ﺬآﺮم آ ﻪ داﺳ ﺘﺎن را ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ی ﺎدم داد ی ﻚ ﻓﺮوﻧ ﺪ‬
‫دورﺑ ﻴﻦ ﻣﺨﻔ ﯽ ﺑ ﺎﻻﯼ ﺳ ﺮ در دآ ﺎﻧﻢ آﺎرﺳ ﺎزﯼ آ ﻨﻢ‪ .‬آﺎرﺳ ﺎزﯼ را‬
‫یﻜﺸﻨﺒﻪاﯼ اﻧﺠﺎم دادم آﻪ آﺴﯽ ﺁن دور و ﺑﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﻧﺒﻮد‪ .‬دو روز ﺑﻌ ﺪ‬
‫آﻪ داﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﺑﺪﺑﻴﻨﯽ ﻓﻴﻠﻢهﺎ را در ﻣﻌﻴﺖ ﻋﻴﺎل ﻣﺮﺑﻮﻃ ﻪ ﺕﻤﺎﺷ ﺎ ﻣ ﯽآ ﺮدم‪،‬‬
‫ﺑﻪ آﺸﻔﯽ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪم آﻪ از هﺮ ﭼﻪ ﺁدم ﻣﻮرد اﻋﺘﻤﺎد در ایﻦ آﺮﻩﯼ ﺧﺎآﯽ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺎاﻣﻴﺪ ﺷﺪم‪.‬‬
‫آﺎرﻣﻨﺪ ﻧﻤﻜﯽام یﻜﯽ را ﻧﻢ آﺮدﻩ ﺑﻮد آﻪ ﺷﻮهﺮش ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺟﻮاﻧ ﻚ‬
‫ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻮﺧﺘﻪاﯼ ﺑﻮد آﻪ ﻣﯽﺁﻣﺪ ﺁن ﺳﻤﺖ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻣﯽای ﺴﺘﺎد ﺑ ﻪ ﭘ ﺎس دادن‬
‫و دور و ﺑﺮ را ﭼﻚ آﺮدن‪ .‬ایﻦهﺎ را اﻟﺒﺘ ﻪ ﺑﻌ ﺪهﺎ آ ﺸﻒ آ ﺮدم‪ .‬درﺳ ﺖ‬
‫هﻤﺎن ﻣﻮﻗﻌﯽ آﻪ ﻣﻦ از ﺁن هﮋدﻩ ﺕﺎ ﭘﻠﻪﯼ آﺬایﯽ ﻣﯽرﻓﺘﻢ ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺕ ﺎ دﺳ ﺘﯽ‬
‫‪٣٥‬‬
‫ﺑ ﻪ ﺁب ﺑﺮﺳ ﺎﻧﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎ اﺷ ﺎرﻩاﯼ ﻣ ﯽﺁﻣ ﺪ ﺕ ﻮ و ی ﻚ ﺑ ﺴﺘﻪﯼ ﺁﻣ ﺎدﻩ را از ﺑ ﺎﻧﻮ‬

‫ﺕﺤﻮی ﻞ ﻣ ﯽﮔﺮﻓ ﺖ و ﻣ ﯽزد ﺑ ﻪ ﭼ ﺎك‪ .‬ای ﻦ آ ﺎر در ﻏﻴ ﺎب ایﻨﺠﺎﻧ ﺐ آ ﻪ‬
‫ﺑ ﺮاﯼ آﺎره ﺎﯼ ﺑ ﺎﻧﻜﯽ ی ﺎ دیﮕ ﺮ اﺷ ﺘﻐﺎﻻت زهﺮﻣ ﺎرﯼ ﺑﻌ ﻀﺎ ﻏﻴﺒ ﺖ‬
‫ﺹﻐﺮﯼ و آﺒ ﺮﯼ داﺷ ﺘﻢ‪ ،‬راﺣ ﺖﺕ ﺮ و ﻋﻠﻨ ﯽﺕ ﺮ اﻧﺠ ﺎم ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ی ﺎرو ﺑ ﻪ‬
‫ﭼﺎﯼ و ﺷﻴﺮیﻨﯽ هﻢ دﻋﻮت ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬اوﻟﻴﻦ آﺎرﯼ آﻪ آﺮدم ایﻦ ﺑﻮد آﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺷﻮهﺮ ﭘﻮرﯼ ﺟﻮن ﺕﻠﻔﻦ آﺮدم و ﮔﻔ ﺘﻢ‪ :‬زود ﻋﻴﺎﻟ ﺖ را اﺣ ﻀﺎر آ ﻦ آ ﻪ‬
‫ﺑﺪﺟﻮرﯼ آﺎر دﺳﺘﻢ دادﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﻌ ﻼ ه ﻢ دارم ﻣﻮزاﺋﻴ ﻚه ﺎﯼ راهﺮوه ﺎﯼ دادﮔ ﺎﻩه ﺎﯼ ﺷ ﻬﺮ را‬
‫ﺳﻤﺒﺎدﻩ ﻣﯽآﺸﻢ‪ .‬دآﺎن هﻢ ﺕﺎ اﻃﻼع ﺙﺎﻧﻮﯼ ﻓﻘﻂ ﺑﻌﺪاز ﻇﻬﺮهﺎ ﺑﺎز اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫ﺑﯽ ﺹﺒﺮاﻧﻪ هﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮم ﭘﻮرﯼ ﺟﻮن ﺕ ﺸﺮیﻒ ﻧﺤ ﺴﺶ را ﺑﻴ ﺎورد‪ ،‬ﺕ ﺎ…‬
‫ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﭼﻪ آﺎرش آﻨﻢ…‬
‫‪ ٩‬ﻧﻮاﻣﺒﺮ ‪ ٢٠٠٦‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪٣٦‬‬
‫ﻣﻬﺪﯼ ﻣﻮش‬
‫ﻗﻴﺎﻓﻪﯼ ﻏﺮیﺒﯽ داﺷﺖ‪ .‬رﻧﮓ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺳ ﻔﻴ ٍﺪ ﻣﺎﺳ ﺘﯽ‪ ،‬ﺑ ﺪون اﺑ ﺮو‬
‫و ﻣ ﮋﻩ ﺑ ﺎ ﺑﻴﻨ ﯽاﯼ آ ﻪ روﯼ ﺁن ﺟ ﺎﯼ زﺧﻤ ﯽ آﻬﻨ ﻪ ی ﺎ ﺳ ﺎﻟﻜﯽ ﺑﺪﻗﻴﺎﻓ ﻪ‬
‫ﻧﻤ ﻮدﯼ زﺷ ﺖ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻋﻴﻨﻜ ﯽ ﺕ ﻪ اﺳ ﺘﻜﺎﻧﯽ آ ﻪ داﺧ ﻞ ﻗ ﺎﺑﯽ دﻣ ﺪﻩﯼ‬
‫آﺎﺋﻮﭼﻮیﯽ ﻗﻴﺎﻓﻪاﯼ آﻤﺪﯼ ﺑﻪ او ﻣﯽداد‪ .‬ﭼﻨﺪﺕﺎ ﻻخ ﺳﻔﻴﺪ ﻣﻮﯼ ﭘ ﺸﺖ ﺳ ﺮ‬
‫ﻃﺎﺳﺶ را رﻧﮓ ﺑﻮر ﻗﺮﻣﺰﯼ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬اﻧﮕﺎر آﻪ ﺣﻨﺎ ﻣﺎﻟﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬آﻼﻩ‬
‫ﮔﻴﺲ ﺑﺪریﺨﺖ و ﺑﻮرﯼ را ﺑﺎ آﻠﯽ اﺧﺘﻼف رﻧﮓ رو ﺳﺮش آﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻗﺪش آﻮﺕﺎﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻬﺮﻩاﯼ ﺕﺮس ﺧﻮردﻩ داﺷﺖ‪ .‬اﺹﻼ ﺑﻬ ﺶ ﻧﻤ ﯽﺁﻣ ﺪ آ ﻪ‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﭼﺮی ﻚ ﺑ ﻮدﻩ اﺳ ﺖ؛ ﭼﺮیﻜ ﯽ ﭘ ﺮ ﺟ ﺮات و ﺣ ﺮارت و ﭼﻬﺎرﺷ ﺎﻧﻪ‬
‫آ ﻪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﻣﺎﻣﻮری ﺖه ﺎﯼ ﺕ ﺸﻜﻴﻼﺕﯽاش ﻗﺎﭼ ﺎق اﺳ ﻠﺤﻪ و ﺳ ﺎﺧﺘﻦ ﺑﻤ ﺐ‬
‫دﺳﺖ ﺳﺎز و از ایﻦ دﺳﺖ آﺎرهﺎ ﺑﻮد‪ .‬هﻨﻮز اﻧﻘﻼب ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺁﻣ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮد ﺁﻟﻤﺎن ﭘﻨﺎهﻨﺪﮔﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺷﺪﻩ ﺑﻮد از ﺕ ﻚ ﻧﻤ ﻮد ﭘﻨﺎهﻨ ﺪﻩه ﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳ ﯽ‬
‫دوران ﺷ ﺎﻩ‪ .‬هﻤ ﻪ او را یﺎدﺷ ﺎن رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤ ﻪ ﮔﺮﻓﺘ ﺎر ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺑﺠ ﺰ‬
‫ﺁنهﺎیﯽ آﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺧﺪﻣﺎﺕﺸﺎن را ﺑﻪ ﺑﻴﺖ رهﺒﺮﯼ اﻋ ﻼم و درﺧﻮاﺳ ﺖ‬
‫دﺳﺘﻤﺰد ﻣﯽآﺮدﻧﺪ‪ ،‬آﺴﯽ ﭘﻴﮕﻴﺮ ایﻦ اهﺎﻟﯽ ﻧﺒﻮد‪ .‬از ﻗﻠﻢ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ‬
‫ای ﻦ آ ﻪ ﺟﻠ ﺪ اول ﺧ ﺎﻃﺮات ﻋ ﻴﻦاﷲ ﭼ ﺎپ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻋ ﻴﻦاﷲ ﺕ ﻮ آﺘ ﺎﺑﺶ‬
‫اﺷﺎرﻩاﯼ هﻢ ﺑﻪ ﻣﻬﺪﯼ آﺮدﻩ ﺑﻮد و آﻠ ﯽ ﺕﻌﺮی ﻒ و ﺕﻤﺠﻴ ﺪ از او آ ﻪ ﭼ ﻪ‬
‫ﻣﺮداﻧ ﻪ در ﺑﺮاﺑ ﺮ آﻤﻮﻧﻴ ﺴﺖه ﺎ ای ﺴﺘﺎد و ﺣﺎﺿ ﺮ ﻧ ﺸﺪ ﺕ ﻦ ﺑ ﻪ ﺧﻔ ﺖ‬
‫آﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺷﺪن ﺑﺪهﺪ‪ .‬هﻤﻴﻦ آﺎﻓﯽ ﺑﻮد آ ﻪ دم و دﺳ ﺘﮕﺎﻩ آ ﺸﻒ و ﺣ ﺬف‬
‫ﺿﺪاﻧﻘﻼﺑﻴﻮن و ﻣﻌﺎﻧﺪیﻦ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯽﺑﺪیﻞ ایﻦ ﻋﻨ ﺼﺮ ﻣﻮﺣ ﺪ و اﻧﻘﻼﺑ ﯽ‬
‫ﭘ ﯽ ﺑﺒ ﺮد‪ .‬ﻋ ﻴﻦاﷲ ﻧﻮﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺷ ﺎﮔﺮد اول رﺷ ﺘﻪﯼ ﻣﻬﻨﺪﺳ ﯽ‬
‫ﺷﻴﻤﯽ داﻧﺸﻜﺪﻩﯼ ﻓﻨﯽ ﺑﻮد و هﻤﺎن ﺳﺎﻟﯽ آ ﻪ ﻣﻬﻨﺪﺳ ﯽاش را ﮔﺮﻓ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬
‫ﺟﺎﯼ ایﻦ آﻪ ﺑﺮود آﺎر آﻨﺪ و ﺑ ﺮاﯼ ﺧ ﻮدش زﻧ ﺪﮔﯽاﯼ راﻩ ﺑﻴﺎﻧ ﺪازد‪ ،‬ی ﺎ‬
‫ایﻦ آﻪ دﺳﺖ ﭘﺪر آﺎرﮔﺮ و دوازدﻩ ﺕﺎ ﺧﻮاهﺮ و ﺑﺮادر دﺳﺖ ﺑ ﻪ ده ﺎﻧﺶ‬
‫را ﺑﮕﻴ ﺮد‪ ،‬راﻩ اﻓﺘ ﺎد و رﻓ ﺖ ﺟﻨ ﻮب ﮐ ﺸﻮر ﺑ ﺮاﯼ اﻋ ﺰام ﺑ ﻪ ﻓﻠ ﺴﻄﻴﻦ‬
‫اﺷﻐﺎﻟﯽ‪.‬‬
‫‪٣٧‬‬
‫اول دﻧﺒﺎﻟﺶ ﮔﺸﺘﻨﺪ آﻪ ﺕﻮ آﺪام آ ﺸﻮر ﺧ ﺎج ﭘﺮﺳ ﺘﯽ ﻣﺨﻔ ﯽ ﺷ ﺪﻩ‬

‫اﺳ ﺖ‪ .‬ﻋ ﻴﻦاﷲ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد ﺷ ﺎیﺪ در ﺁﻟﻤ ﺎن ی ﺎ هﻠﻨ ﺪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﻃﻌﻤ ﻪﯼ ﺧ ﻮﺑﯽ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺕﺎزﻩ ﭘﺮوژﻩﯼ اﺹﻼﺣﺎت راﻩ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد و اﺹﻼﺣﺎتﭼﯽه ﺎ درﺑ ﺪر‬
‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻃﻌﻤﻪهﺎیﯽ ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ ﺑﻪ ایﺮان ﺑﻜﺸﺎﻧﻨﺪﺷﺎن و ﺑﺮاﯼ دﻣﻮآﺮاﺳﯽ‬
‫دیﻨﯽﺷﺎن ﭘﺮوﭘﺎآﺎﻧﺪ راﻩ ﺑﻴﺎﻧﺪازﻧ ﺪ‪ .‬از دﻓﺘ ﺮ ریﺎﺳ ﺖ ﺟﻤﻬ ﻮرﯼ ـ ﭘ ﺲ از‬
‫ای ﻦ آ ﻪ ﺁدرﺳ ﺶ را ﭘﻴ ﺪا آﺮدﻧ ﺪ ـ ﺑ ﻪ ﻣﻨﺎﺳ ﺒﺖ ﺷ ﺐ ﻋﻴ ﺪ ﻧﺎﻣ ﻪاﯼ ﺑ ﺮاش‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ آﺸﻮرش دﻋﻮﺕﺶ آﺮدﻧﺪ‪:‬‬
‫»ﺑ ﺮادر ﻋﺰی ﺰ‪ ،‬ﻣ ﺎ ﻣ ﯽداﻧ ﻴﻢ ﺷ ﻤﺎ آ ﻪ ﺳ ﺎله ﺎ ﺑ ﺮاﯼ ﺑﺮﻗ ﺮارﯼ‬
‫ﺣﻜﻮﻣﺖ اﺳﻼﻣﯽ ﺑﺎ ﺷ ﺎﻩ ﺧ ﺎﺋﻦ ﺧ ﺪاﺑﻴﺎﻣﺮز ﭼﻨ ﮓ در ﭼﻨ ﮓ ﺟﻨﮕﻴ ﺪﻩای ﺪ‪،‬‬
‫ای ﻦ ﺷﺎی ﺴﺘﮕﯽ را داری ﺪ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﻴﻬﻦ اﺳ ﻼﻣﯽﺕ ﺎن ﺑﺎزﮔﺮدی ﺪ و از ﺕﻤ ﺎم‬
‫ﻣﻮاهﺒﯽ آ ﻪ ﺧﻮدﺕ ﺎن در ﺕﻜ ﻮیﻨﺶ دﺳ ﺖ و ﭘ ﺎیﯽ داﺷ ﺘﻪای ﺪ‪ ،‬ﺑﻬ ﺮﻩ ﺑﺒﺮی ﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻴﺎیﻴﺪ ﺣﺎﻻ آﻪ ﻣﻮﺳﻢ ﺑﻬﺎر اﺳﺖ‪ ،‬دیﺪارﯼ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮاﺕﺘﺎن ﺕﺎزﻩ آﻨﻴﺪ و داغ‬
‫ﺣﺴﺮت را از دیﺪﮔﺎن روﺷﻨﺘﺎن ﺑﺰدایﻴﺪ…«‬
‫وﻗﺘ ﯽ یﻜ ﯽ از ﭘﺮﺳ ﻨﻞ دون ﭘﺎی ﻪﯼ ﻧﺎﻣ ﻪ ﻧﮕ ﺎرﯼ ﺑ ﺎ ﭘﻨﺎهﻨ ﺪﮔﺎن‪،‬‬
‫ﻣﺘﻦ ﻧﺎﻣﻪﯼ ﺁﻣﺎدﻩ ﺷﺪﻩ را ﺑ ﻪ ﺣ ﺎج ﻋﺒ ﺎس ﻧ ﺸﺎن داد‪ ،‬ﺟﻨ ﺎب ﭼ ﺸﻤﺶ آ ﻪ‬
‫ﺑﻪ اﺹﻄﻼح “ﺷﺎﻩ ﺧﺎﺋﻦ ﺧﺪاﺑﻴﺎﻣﺮز” اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻣﺤﻜﻢ زد ﺕﻮ ﺳﺮ ﻧﻮیﺴﻨﺪﻩ آ ﻪ‬
‫ﻣﺮﺕﻴﻜﻪ ایﻦ ﭼﻪ ﺟﻮر ﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎرﯼاﯼ اﺳﺖ!؟ یﺎرو اﮔﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖﻃﻠﺐ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫آﻪ ﺑﺮﻧﻤﯽﮔﺮدد‪ .‬در ﺙ ﺎﻧﯽ آ ﯽ اﻣ ﺎم اﻣ ﺖ “ﻣﺪﻇﻠ ﻪ” ﺑ ﻪ ﺁن ﻧ ﻮآﺮ ﺷ ﻴﻄﺎن‬
‫ﺑ ﺰرگ ﻓﺮﻣ ﻮدﻩ ﺑ ﻮد ﺧ ﺪاﺑﻴﺎﻣﺮز؟! ای ﻦ ﺟ ﺎ دیﮕ ﺮ ﻧﻮﺑ ﺖ آﺎرﻣﻨ ﺪ‬
‫ﻣﻴﺮزاﺑﻨ ﻮیﺲ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣ ﭻ ﺣ ﺎﺟﯽ را ﺑﮕﻴ ﺮد آ ﻪ اﻣ ﺎم اﻣ ﺖ ﺳ ﺎلهﺎﺳ ﺖ‬
‫راﺣﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و ﺳﺎیﻪاﯼ ﻧﻴﺴﺖ آﻪ ﺑﺮاﯼ ﺕﺪاوﻣﺶ دﻋﺎ ﻣﯽآﻨﻴﺪ!‬
‫در اداﻣﻪﯼ دﻋ ﻮتﻧﺎﻣ ﻪ ه ﻢ ﺷ ﻌﺮﯼ ﺑ ﺎ ای ﻦ ﻣ ﻀﻤﻮن ﺿ ﻤﻴﻤﻪﯼ‬
‫ﻧﺎﻣﻪﺷﺎن آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ دل ارﺑ ﺎب ﻣﺒ ﺎرزﻩﯼ ﻣ ﺴﻠﺤﺎﻧﻪ و ﻏﻴﺮﻣ ﺴﻠﺤﺎﻧﻪ‬
‫را ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺁب ﻣﯽآﺮد‪:‬‬
‫»ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﮔﻞ ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﻴﻢ…‬
‫ﺑﻬﺎر‬
‫ﺑﺎ ﺕﺮﻧﻢ ﺑﺎران‬
‫‪٣٨‬‬
‫ﺷﻤﻴﻢ ﺳﺒﺰﻩ زاران‬

‫و‬
‫ﮔﻠﺒﺎران ﺑﺎﻏﭽﻪهﺎﯼ ﻣﺤﺒﺖ و هﻤﺪﻟﯽ ﻣﯽﺁیﺪ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ…‬
‫دﮔﺮ ﺑﺎرﻩ ﺁﻏﺎز ﻣﯽﺷﻮد«‬
‫ﺑﻪ ﭘﻴﻮﺳﺖ هﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪:‬‬

‫»ﻓﺮارﺳﻴﺪن ﻧﻮروز ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﻓﺮزﻧﺪان ای ﺮان زﻣ ﻴﻦ ﺧﺠ ﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﺎد!«‬
‫“ایﺮان زﻣﻴﻦ”اش را ﺑﺎ رﻧﮓ ﺳ ﺒﺰ ﻧﻮﺷ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ و “ﺑﻴ ﺎ ﺕ ﺎ ﮔ ﻞ‬
‫ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﻴﻢ…” اش را هﻢ ﺑﺎ رﻧ ﮓ ﺳ ﺮﺧﯽ ﺁﻓﺘ ﺎب ﭘﺮی ﺪﻩ و دل ﻣﻬ ﺪﯼ را‬
‫ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎل ‪ ١٣٧٧‬ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎﻟﯽ از اﻧﻘﻼب دوم و یﻮرش اﺹﻼح ﻃﻠﺒﺎن‬
‫ﺑ ﻪ ﻣﻮاﺿ ﻊ ﻗ ﺪرت ﻣ ﯽﮔﺬﺷ ﺖ‪ .‬در ﻏ ﺮب ﻗﻴ ﺎﻣﺘﯽ ﺑ ﻮد و ای ﻦ ﺟﻤﺎﻋ ﺖ‬
‫اﺹﻼﺣﺎتﭼﯽهﺎ زوم آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ هﻤﻪﯼ ﭘﻨﺎهﻨﺪﻩه ﺎ را ﺷ ﻜﺎر آﻨﻨ ﺪ و‬
‫ﺑ ﻪ وﻃ ﻦ ﺑﻜ ﺸﺎﻧﻨﺪﺷﺎن‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ دم و دﺳ ﺘﮕﺎﻩ ادارﯼ “ﺑﺎزﮔ ﺸﺖ ﺑ ﻪ وﻃ ﻦ”‬
‫ﻣﻬﺪﯼ ﻣﺰﻩﯼ دیﮕﺮﯼ داﺷﺖ‪ .‬ﻋ ﺪل ﮔﻴ ﺮ دادﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﺑ ﻪ “ﺳ ﺎﺑﻘﺎﺕﺶ” و ﺑ ﻪ‬
‫ایﻦ ﻧﺘﻴﺠ ﻪ رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ در ای ﻦ دو ده ﻪﯼ ﺟ ﺪا ﺷ ﺪﻧﺶ از ﺳ ﺎزﻣﺎن‬
‫ﻣﺠﺎهﺪیﻦ آﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻻم ﺕﺎ آﺎم ﻧﺘﻖ ﻧﻜﺸﻴﺪﻩ و دﺳﺖ از ﭘﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ‬
‫ﺧﻄﺎ ﻧﻜﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻬﺪﯼ از ﺁن ﭘﻨﺎهﻨﺪﻩهﺎیﯽ ﻧﺒﻮد آﻪ زﻧ ﺪان رﻓﺘ ﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪،‬‬
‫ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻓﺮار آﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻋﻀﻮ ﮔﺮوﻩه ﺎﯼ ﻣﻌﺎﻧ ﺪ و ﻣﻨ ﺎﻓﻖ و‬
‫ﺿﺪ اﻧﻘﻼب و ﻣﺤﺎرب ﺧﺪا و ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎن ﺧﺪا ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آﺎرﯼ اﮔﺮ آﺮدﻩ‬
‫ﺑ ﻮد آ ﻪ هﻨ ﻮز ای ﻦ ﺟﻤﺎﻋ ﺖ ﭼﻨ ﺪ و ﭼ ﻮﻧﺶ را درﻧﻴ ﺎوردﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑﺮﻋﻠﻴ ﻪ‬
‫"ﺷ ﺎﻩ ﺧ ﺎﺋﻦ ﺧ ﺪاﺑﻴﺎﻣﺮز" ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺣ ﺴﺎﺑﯽ ﺑ ﺎب دﻧ ﺪان ﻣﺘﻮﻟﻴ ﺎن ﭘ ﺮوژﻩﯼ‬
‫“ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن ﻓﺮارﯼهﺎ ﺑﻪ وﻃﻦ” ﺑﻮد‪.‬‬
‫دﺳ ﺖ ﺁﺧ ﺮ ه ﻢ ﻣﻬ ﺪﯼ ﻣﺜ ﻞ ﺧﻴﻠ ﯽه ﺎﯼ دیﮕ ﺮ ﭘ ﺎش رﺳ ﻴﺪ ﺑ ﻪ‬
‫ﺳﻔﺎرت و ﺑﻌﺪ هﻢ یﻚ ﻟﻴﺴﺖ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﻨﺪﻩ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﺟﻠ ﻮش ﺕ ﺎ ه ﺮ ایﺮاﻧ ﯽاﯼ‬
‫را آﻪ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬ﻣﺸﺨﺼﺎﺕﺶ را ﺑﻨﻮیﺴﺪ‪ .‬اوﻟﺶ ﺑﺎورش ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﻪ‬
‫ای ﻦ ﻣﻔﺘ ﯽ دارد ﻗ ﺪم ﺑ ﻪ وﻃﻨ ﯽ ﻣ ﯽﮔ ﺬارد آ ﻪ ﺳ ﯽ ﺳ ﺎل ﭘ ﻴﺶ از ﺁن‬
‫‪٣٩‬‬
‫دررﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕ ﻮ ﻏﺮﺑ ﺖ ﻋﻴﺎﻟﻤﻨ ﺪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و اﺕﻔﺎﻗ ﺎ ﻋﻴ ﺎﻟﺶ ه ﻢ از‬

‫هﻤﺮزﻣﺎن و زﻧﺎن ﻣﺒﺎرز و ﻣﺠﺎهﺪﯼ ﺑﻮد آﻪ دﻧﺒﺎل ﻋﻴ ﺎﻟﺶ اﻧﻘﻼﺑ ﯽ ﺷ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮد و زیﺮ ﭼﺎدرش هﻔﺖﺕﻴﺮ ﺑﻪ آﻤﺮ ﻣﯽﺑﺴﺖ و ﺕﻮ آﻮﭼﻪ‪/‬ﭘ ﺴﻜﻮﭼﻪه ﺎﯼ‬
‫اردوﮔﺎﻩهﺎﯼ ﺣﻠﺒﯽ ﻓﻠﺴﻄﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﺑﭽﻪه ﺎﯼ ﺁنه ﺎ ﺳ ﺎﺧﺘﻦ آﻮآﺘ ﻞ ﻣﻮﻟﻮﺕ ﻒ‬
‫را ی ﺎد ﻣ ﯽداد‪ .‬ﻓﺮﻣ ﻮﻟﺶ را ه ﻢ از ﻋﻴ ﺎل ﺁﻗ ﺎ ﻣﻬﻨﺪﺳ ﺶ ی ﺎد ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻬﺪﯼ و ﺑﺎﻧﻮ ﺑﺎ ﺕﻤﺎم ﺕﻮاﻧﺸﺎن‪ ،‬ﺕﺎ ﺟﺎن در ﺑﺪن داﺷ ﺘﻨﺪ‪ ،‬در راﻩ اﺳ ﺘﻘﺮار‬
‫دﻣﻮآﺮاﺳﯽ دیﻨﯽ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧ ﻪ و ﺣ ﺬف اﺳ ﺮاﺋﻴﻞ ﺧ ﺎﺋﻦ ﻇ ﺎﻟﻢ‬
‫ﺑ ﻼ “ﺕﻼﺷ ﻴﺪﻩ” ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬از ﻇ ﺎهﺮ اﻣ ﺮ ه ﻢ ﺑﺮﻣ ﯽﺁﻣ ﺪ آ ﻪ در اﺙ ﺮ ﺁن هﻤ ﻪ‬
‫“ﺹﺪاﻗﺖ و ﻓﺪا” آﻠﯽ هﻢ “ﭘﻼﺳﻴﺪﻩ” ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ آﻪ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻣ ﻮرد ﻏ ﻀﺐ ﺑﺨ ﺸﯽ از دم و دﺳ ﺘﮕﺎﻩ ﺕﻐﻴﻴ ﺮ‬
‫ﻣﻮاﺿﻊ دادﻩ ﺷﺪﻩﺷ ﺎن ﻗ ﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ ،‬در رﻓﺘ ﻪ و ﺑ ﻪ ﻏ ﺮب اﻣﭙﺮیﺎﻟﻴ ﺴﺖ‬
‫ﭘﻨﺎهﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘﻴﺶ از ﺟﺪایﯽ هﻢ ﺷ ﺎهﺪ دو‪/‬ﺳ ﻪ ﺕ ﺎ ﺣ ﺬف ﻓﻴﺰیﻜ ﯽ درون‬
‫ﮔﺮوه ﯽ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﺪﺟﻮرﯼ آ ﻚ ﺑ ﻪ ﺕﻨﺒﺎﻧ ﺸﺎن اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺕ ﻮ هﻤ ﻴﻦ‬
‫هﻴﺮووی ﺮ ه ﻢ دو ﺕ ﺎ ﺷ ﺎزدﻩﯼ ﺕ ﺎزﻩ و آﻮﭼﻮﻟ ﻮ ﺑ ﻪ ﻧ ﺴﻞ ﺧﺠ ﺴﺘﻪﯼ‬
‫دﻣﻮآﺮاﺳﯽﻃﻠﺒ ﺎن دیﻨ ﯽ ﻣ ﺴﻠﺢ اﺿ ﺎﻓﻪ آﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬و ﻋﻨ ﺪاﻟﺰوم از ﺑ ﺮادر و‬
‫ﺧﻮاهﺮﯼ اﺳﺘﻌﻔﺎء دادﻧﺪ و ﺷﻴﺮﺟﻪ رﻓﺘﻨﺪ ﺑﺎﻻﯼ ﻧﺮدﺑﺎم ﭘﺪر و ﻣﺎدرﯼ‪.‬‬
‫در ﻃ ﯽ هﺠ ﺪﻩ ﺳ ﺎﻟﯽ آ ﻪ از اﻧﻘ ﻼب اﺳ ﻼﻣﯽ ﺕ ﺎ زﻣ ﺎن ارﺳ ﺎل‬
‫دﻋﻮتﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬در زﻧﺪﮔﯽ ﺧﺼﻮﺹﯽ ایﻦ ﺧﺎﻧﻮادﻩﯼ دﻣﻮآﺮاﺳﯽ‬
‫ﻃﻠﺐ دیﻨﯽ ﻣﺴﻠﺢ آﻠﯽ ﺕﻐﻴﻴﺮات ایﺠ ﺎد ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺧ ﻮاهﺮ ﻓﺮی ﺪﻩ ﻣﻮه ﺎش‬
‫ﭘﺎك ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﻣﻮهﺎﯼ ﻣﻬﺪﯼ هﻢ آﻼ ریﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ایﻦ آﻪ ﻓﺮی ﺪﻩ‬
‫هﻨ ﻮز از روﺳ ﺮﯼ اﺳ ﺘﻌﻔﺎ ﻧ ﺪادﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺑ ﺎ ﻋﻴ ﺎﻟﺶ دﭼ ﺎر ی ﻚ‬
‫زاویﻪﯼ ﻋﻘﻴﺪﺕﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬زاویﻪ از ﺁﻧﺠﺎ ﭘﻴﺪا ﺷﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ایﻦ آﻪ ﺧﻴﻠﯽ آﭽﻠﯽاش ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ی ﻚ آ ﻼﻩ ﮔ ﻴﺲ ﻣ ﺼﻨﻮﻋﯽ از ای ﻦ‬
‫ﻣﻮهﺎﯼ ﭘﻼﺳﺘﻴﻜﯽ ﺧﺮیﺪﻩ و ﺳﺮ آﭽﻠ ﺶ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد؛ آ ﻪ اﻟﺒﺘ ﻪ ای ﻦ آ ﺎر‬
‫ﺑ ﺎ ای ﺪﺋﻮﻟﻮژﯼ اﺳ ﻼﻣﯽ آ ﻞ ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ ﻧﻤ ﯽﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬ﺧ ﻮاهﺮ ﻓﺮی ﺪﻩ‬
‫ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺕﺤﻤ ﻞ آﻨ ﺪ زﻣ ﺎﻧﯽ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ ﺣﻔ ﻆ ﺣ ﺮیﻢ ﺑﻨ ﺪ ﺕﻨﺒ ﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﺮدهﺎﯼ ﭘﻴﺮاﻣﻮﻧﺶ ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ ﺧﻮدش را در زﻧﺪان اﺑﺪ ﭼﺎدر ﺳ ﻴﺎﻩ و‬
‫ﻟﭽ ﻚ زﻧ ﺪاﻧﯽ آﻨ ﺪ‪ ،‬ﻣﻬ ﺪﯼ ﺑ ﺮاﯼ ﺧﻮﺷ ﮕﻞﺕ ﺮ ﺷ ﺪن آ ﻼﻩ ﮔ ﻴﺲ ﺑﺨ ﺮد‪.‬‬
‫‪٤٠‬‬
‫ﻗ ﻀﻴﻪﯼ آ ﻼﻩ ﮔ ﻴﺲ ﺁﻧﻘ ﺪر آ ﺶ ﭘﻴ ﺪا ﮐ ﺮد ﺕ ﺎ ای ﻦ آ ﻪ ﺧ ﻮاهﺮ ی ﺎ ﻣ ﺎدر‬

‫ﻓﺮیﺪﻩﯼ ﺑﻴﭽﺎرﻩ دﭼﺎر دﭘﺮﺳﻴﻮن ﺷﺪ‪ .‬ﻃﻔﻠﻚ ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﺴﺖ ﺑ ﺎور آﻨ ﺪ آ ﺴﯽ‬
‫آ ﻪ روزﮔ ﺎرﯼ ﻣ ﺴﺌﻮل ﻋﻘﻴ ﺪﺕﯽاش ﺑ ﻮد و در هﻤ ﺎن ﺟﻠ ﺴﺎت هﻔﺘﮕ ﯽ‬
‫ﺁﻣ ﻮزش ای ﺪﺋﻮﻟﻮژﯼ ﮔﺮﻓﺘ ﺎر ﺕﻴ ﺮﻏﻴﺒﺶ ﺷ ﺪﻩ و ﺑ ﻪ ﻋﻘ ﺪ ﺳ ﺎزﻣﺎﻧﯽاش‬
‫درﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ی ﻚ آ ﺎرﻩ ﺑﺰﻧ ﺪ زی ﺮ هﻤ ﻪﯼ ﺁن ﺷ ﻌﺎرهﺎ و ﻋ ﺪل ﺑ ﺮود ﺳ ﺮ‬
‫آﭽﻠ ﺶ آ ﻼﻩ ﮔ ﻴﺲ ﺑﮕ ﺬارد آ ﻪ ﺧ ﻮدش را ﺟ ﻮانﺕ ﺮ و ﺧﻮﺷ ﮕﻠﺘﺮ ﻧ ﺸﺎن‬
‫ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﻓﺮیﺪﻩﯼ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺹﻮرﺕﺶ آﻠﯽ ﭼ ﻴﻦ و ﭼ ﺮوك ﺑﺮداﺷ ﺘﻪ و ﭘﻮﺳ ﺖ‬
‫ﺧ ﻮش ﻃ ﺮاوﺕﺶ ﺕ ﻮ ﺁﻓﺘ ﺎب ﮔ ﺮم و ﺳ ﻮزان ﻣﻨ ﺎﻃﻖ ﻋﺮﺑ ﯽ آ ﺎﻣﻼ از‬
‫ریﺨ ﺖ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ای ﻦ آ ﺸﻤﻜﺶ ﺳ ﺎله ﺎ اداﻣ ﻪ داﺷ ﺖ‪ ،‬ﺕ ﺎ ای ﻦ آ ﻪ‬
‫ﺣﻮﺹ ﻠﻪﯼ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺳ ﺮرﻓﺖ و رﻓ ﺖ دﺧﺘﺮﮐ ﯽ ﻋﺮاﻗ ﯽ را ﺹ ﻴﻐﻪ آ ﺮد‪.‬‬
‫اﺹ ﻼ آ ﻼﻩ ﮔﻴ ﺴﺶ را ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ هﻤ ﻴﻦ دﺧﺘ ﺮك ﺧﺮی ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ‬
‫ﺧﻮاهﺮ ﻓﺮیﺪﻩ ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﻔﻬﻮم ایﻦ هﻤﻪ دﮔﺮدیﺴﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ی ﺎ‬
‫ﺿﺪاﻧﻘﻼﺑﯽ را "درك و ﻓﻬﻢ" آﻨﺪ‪.‬‬
‫ای ﻦ ازدواج ﻣﻮﻗ ﺖ ﺕ ﺎ ﺣ ﻮاﻟﯽ ﺳ ﻔﺮ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺑ ﻪ ﺕﻬ ﺮان اداﻣ ﻪ‬
‫داﺷﺖ‪ ،‬ﺕﺎ ایﻦ آﻪ ﻣﻬﺪﯼ ﺑ ﺮاﯼ ای ﻦ آ ﻪ ﺑ ﺎﻧﻮ در ﻏﻴ ﺎﺑﺶ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﺹ ﻴﻐﻪﯼ‬
‫“ﺑﺮادر”هﺎﯼ دیﮕﺮ ﺷﻮد‪ ،‬ﺹﻴﻐﻪﯼ دﺧﺘﺮك را ﭘﺲ ﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﻘﻴ ﻪﯼ ﻣ ﺪت‬
‫ﺹ ﻴﻐﻪ را ﺑﺨ ﺸﻴﺪ و راه ﯽ وﻃ ﻦ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺳ ﻔﺮ اول را ﺕﻨﻬ ﺎ رﻓ ﺖ ﺕ ﺎ اﮔ ﺮ‬
‫ﺧﻄ ﺮﯼ ﭘ ﻴﺶ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﺕﻨﻬ ﺎ داﻣ ﻦ ﺧ ﻮدش را ﺑﮕﻴ ﺮد و ﺧﻄ ﺮﯼ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ‬
‫ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺮوﻣﻨﺪش ﻧﺸﻮد‪ .‬آﻠﯽ هﻢ ﻣﻨﺖ ﺳﺮ ﻓﺮیﺪﻩ ﮔﺬاﺷﺖ آ ﻪ ﻣﺮاﻋ ﺎت‬
‫ﺣﺎل و اﺣﻮال او را هﻢ آﺮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻴﻠﯽ ﻧﮕﺮان ﺑﻮد‪ .‬از ﺑﺲ ﺿﺪاﻧﻘﻼﺑﻴﻮن ﺑ ﺮ ﻋﻠﻴ ﻪ ﺣﻜﻮﻣ ﺖ‬
‫اﺳ ﻼﻣﯽ ﻟﻐ ﺰ ﺧﻮاﻧ ﺪﻩ و ﺑ ﻪ ﻧﻘ ﺾ ﺣﻘ ﻮق ﺑ ﺸﺮ و ﻗﺘ ﻞ و ﺣ ﺮق ﻣ ﺘﻬﻤﺶ‬
‫آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬دﺳﺖ و دﻟﺶ ﻣﯽﻟﺮزیﺪ‪ .‬ﺑﺎ ایﻦ آﻪ ﺳﻔﺎرت ﺑﻪ او ﻗ ﻮل هﻤ ﻪ‬
‫ﮔﻮﻧﻪ هﻤﻴﺎرﯼ و هﻤﻜ ﺎرﯼ و در واﻗ ﻊ ﻧ ﻮﻋﯽ اﻣ ﺎن ﻧﺎﻣ ﻪ دادﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬وﻟ ﯽ‬
‫از وﻗﺘﯽ ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد راه ﯽ وﻃ ﻦ ﺷ ﻮد‪ ،‬دل ﺷ ﻮرﻩ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ راز دﻟﺶ را ﺑﺎ یﻜﯽ از اهﺎﻟﯽ ﻣﺴﺠﺪ هﺎﻣﺒﻮرگ آﻪ او ه ﻢ ﭘ ﺎیﯽ‬
‫در ﺳﻔﺎرت و دﺳﺘﯽ در آﺎر ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﺧ ﺎرج آ ﺸﻮرﯼ داﺷ ﺖ‪ ،‬در ﻣﻴ ﺎن‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬رﻓﻴﻖ آﻪ از اهﺎﻟﯽ ﺳﺎزﻣﺎن دوﻗﻠﻮﯼ ﺳ ﺎزﻣﺎن ﻗ ﺪیﻢ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫‪٤١‬‬
‫ﺧﻴﺎﻟﺶ را راﺣﺖ آﺮد آﻪ او هﻢ ﻣﺜﻞ ﺧﻴﻠﻴﻬﺎﯼ دیﮕﺮ یﻜﯽ‪/‬دوﺳ ﺎﻟﯽ اﺳ ﺖ‬

‫ﺑﻪ وﻃﻦ ﺕ ﺮدد دارد و ای ﻦ دل ﺷ ﻮرﻩه ﺎ را او ه ﻢ داﺷ ﺘﻪ اﺳ ﺖ و ﺟ ﺎیﯽ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ هﻢ اﺿﺎﻓﻪ آﺮدﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣ ﺎ را در آ ﺸﻮرﻣﺎن‬
‫روﯼ دﺳﺖ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﺷﺎآﯽ ﺧﺼﻮﺹﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﯽ‪ ،‬آ ﺴﯽ آ ﺎرﯼ‬
‫ﺑﻪ آﺎرت ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺷﺎآﯽ ﺧﺼﻮﺹﯽ؟ ﭼﻪ آﺴﯽ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺖ از ی ﻚ ﭼﺮی ﻚ ﻣﺒ ﺎرز‬
‫ﺷﻜﺎیﺘﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ آﺪام ﻧﻤﻚ ﺑﻪ ﺣﺮاﻣﯽ ﺟﺮات ﻣﯽآ ﺮد ﻧﮕ ﺎﻩ ﭼ ﭗ ﺑ ﻪ‬
‫“ﺳﺎﺑﻘﺎت” ﺷﺎﻩ ﻣﻬﺪﯼ ﺑﻴﺎﻧﺪازد؟ هﻴﭽﻜﺲ! و ﻣﻬﺪﯼ ﺑﯽدردﺳﺮ وارد وﻃﻦ‬
‫ﺷ ﺪ‪ .‬ﺕ ﻮ ﻓﺮودﮔ ﺎﻩ ﻣﻬﺮﺁﺑ ﺎد ﭼﻨ ﺪ راس ﻟﺒ ﺎس ﺷﺨ ﺼﯽ ﻣﻨﺘﻈ ﺮش ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻮادﻩﯼ ﻣﻬﺪﯼ ﭘﺲ از هﺠﺮت اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺷﺎﻩ ﭘﺴﺮﺷﺎن ﺑ ﻪ ﺳ ﺮزﻣﻴﻦه ﺎﯼ‬
‫اﺷﻐﺎﻟﯽ ﺑﻜﻠﯽ از هﻢ ﭘﺎﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺪر و ﻣ ﺎدرش ﻣ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬دو‪/‬ﺳ ﻪ ﺕ ﺎ‬
‫از ﺑﺮادرهﺎش ﺷﻬﻴﺪ راﻩ ﺟﻨﮓ ﻣﺒﺎرك ﺕﺤﻤﻴﻠﯽ ﺑﺎ ﻋﺮاﻗﯽه ﺎﯼ آ ﺎﻓﺮ ﺷ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬یﻚ ﺧﻮاهﺮش ﺕﺼﺎدف آﺮدﻩ و هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﻋﻴﺎل و ﺑﭽ ﻪه ﺎش دﺳ ﺘﻪ‬
‫ﺟﻤﻌﯽ وارد ﺑﻬﺸﺖ ﺷﺪﻩ‪ ،‬اﺟﺎرﻩ ﻧﺸﻴﻦ ﻟﺐ ﺣﻮض آﻮﺙﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻘﻴﻪ‬
‫ت اﻃﻼﻋ ﺎتﭼ ﯽه ﺎ ﺑﻴ ﺮون‪.‬‬ ‫هﻢ ﭘﺨﺶ و ﭘﻼ ﺑﻮدﻧﺪ و از داﻣﻨ ﻪﯼ اﻃﻼﻋ ﺎ ِ‬
‫ﻣﻬ ﻢ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﻣﻬ ﻢ ای ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ در ﺕﻘ ﺴﻴﻢ اراﺿ ﯽ ﺑ ﻴﻦ ادارات ﻣ ﻮازﯼ‬
‫اﻃﻼﻋﺎﺕﯽ ﻣﻬﺪﯼ ﺳﻬﻢ ﺣﺎج ﻋﺒﺎس ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و هﻤ ﻮ دﺳ ﺘﻮر دادﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬
‫ﺳﭙﺎﻩ و ﻗﻮﻩﯼ ﻗﻀﺎﺋﻴﻪ و ﺑﻘﻴﻪﯼ ادارات ﺕﺎﺑﻌﻪ و ﻣﻮازﯼ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺪول!‬
‫ﺁﻗﺎ را ﺑﺎ ﻋﺰت و اﺣﺘﺮام ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﻧﺨﺴﺖ وزی ﺮﯼ ﺳ ﺎﺑﻖ ﺑﺮدﻧ ﺪ‪.‬‬
‫آﻤ ﯽ ه ﻢ ﭘ ﺸﺖ در ﻣﻨﺘﻈ ﺮش ﻧﮕ ﻪ داﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣ ﺮدﯼ ﺳ ﻴﺎﻩ ﻣ ﻮ و‬
‫ﺟ ﻮان آ ﻪ ﺕ ﻪ ﻟﻬﺠ ﻪاﯼ ﺷ ﻴﺮازﯼ داﺷ ﺖ‪ ،‬در اﺕ ﺎﻗﯽ را ﺑ ﺎز و ﺑ ﻪ داﺧ ﻞ‬
‫دﻋﻮﺕﺶ آﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ هﻢ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ از ﻣﻴﻬﻤ ﺎن ﺧﻮاﺳ ﺖ از ﺧ ﻮدش ﺣ ﺮف‬
‫ﺑﺰﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﻬ ﺪﯼ از وﻗﺘ ﯽ وارد وﻃ ﻦ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ی ﻚ ﺑﻨ ﺪ ﺑ ﻪ ﻓﻜ ﺮ آﻮﭼ ﻪﯼ‬
‫ﻣﻬ ﺪﯼ ﻣ ﻮش ﺑ ﻮد‪ ،‬هﻤ ﺎن آﻮﭼ ﻪاﯼ آ ﻪ ﺑﺎره ﺎ در ﺁن ﺑ ﺎ ﺑﺮادره ﺎﯼ‬
‫ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽاش ﻗ ﺮار ﺕ ﺸﻜﻴﻼﺕﯽ ﻣ ﯽﮔﺬاﺷ ﺖ‪ .‬از ﺑ ﺲ ﺑﺮادره ﺎﯼ ﺳ ﺎزﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﺕﻮ ایﻦ آﻮﭼﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﺪﯼ ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ یﻜﯽ از هﻤﺎنهﺎ ﺑﻪ ﻣﻬ ﺪﯼ‬
‫ﻟﻘﺐ “ﻣﻬﺪﯼ ﻣﻮش” دادﻩ ﺑﻮد و ایﻦ اﺳﻢ ﺕﺎ ﺑﻌﺪهﺎ روش ﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘ ﻪ‬
‫ﺑﺮادره ﺎ ﺑﻌ ﻀﯽ وﻗ ﺖه ﺎ ﻗﺮارهﺎﺷ ﺎن را ﺕ ﻮ آﻮﭼ ﻪﯼ ﺷﺎﺷ ﻮهﺎ ه ﻢ‬
‫‪٤٢‬‬
‫ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﻣﻬﺪﯼ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ایﻦ ﭼﻪ اﺳﻢهﺎیﯽ اﺳﺖ آ ﻪ اه ﺎﻟﯽ ﺑ ﺮاﯼ‬

‫ای ﻦ آﻮﭼ ﻪه ﺎ اﻧﺘﺨ ﺎب آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻮن آﻮﭼ ﻪﯼ “ﻣﻬ ﺪﯼ ﻣ ﻮش” ه ﻢ ﺑ ﻪ‬
‫اﻧﺪازﻩﯼ “آﻮﭼﻪﯼ ﺷﺎﺷﻮهﺎ” ﺑﻮ ﻣﯽداد!‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ رﺋﻴﺲ ﻣﺮﺑﻮﻃ ﻪ آﻤ ﯽ از ﻧﮕﺮاﻧ ﯽه ﺎﯼ ﻣ ﺴﺎﻓﺮ را ﺕﺨﻔﻴ ﻒ‬
‫داد‪ .‬ﺳﺮ درددﻟﺶ ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﺷﻜﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﮔﻔ ﺖ آ ﻪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ دوﺳ ﺘﺎن و‬
‫هﻤﺮزﻣﺎﻧﺶ را در ایﻦ ﺳﯽ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ از دﺳﺖ دادﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮﯼ‬
‫هﻢ آﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻪ اﺳﻼم و اﻧﻘﻼب ﺷﺪﻩاﻧﺪ و او ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦ ﺕ ﺎ ﺑ ﻪ‬
‫اﻣﺮوز ﺟﺮات ﻧﻜﺮدﻩ اﺳﺖ ﭘﺎ ﺑﻪ وﻃﻦ ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﻣﯽﺕﺮﺳﻴﺪ او را ﺑﻪ ﺟ ﺮم‬
‫ایﻦهﺎ ﺑﻪ ﺹﻼﺑﻪ ﺑﻜﺸﻨﺪ‪ .‬رﺋﻴﺲ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ :‬ﻧ ﻪ ﺟ ﺎﻧﻢ‪ ،‬ه ﻴﭽﻜﺲ را در ﻗﺒ ﺮ‬
‫یﻜ ﯽ دیﮕ ﺮ ﻧﻤ ﯽﮔﺬارﻧ ﺪ‪ .‬رﺣﻤ ﺖ و راﻓ ﺖ اﺳ ﻼﻣﯽ ﻣ ﺴﺌﻮﻟﻴﻦ و رهﺒ ﺮﯼ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر زیﺎد اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﺎ ﺧﻴﻠ ﯽ از ﺕﺮوری ﺴﺖه ﺎ را آ ﻪ ﺁدم ه ﻢ آ ﺸﺘﻪاﻧ ﺪ و‬
‫ﺑﺮﻋﻠﻴﻪ ﻧﻈﺎم اﻟﻬﯽ ﺟﻤﻬﻮرﯼ اﺳﻼﻣﯽ اﺳﻠﺤﻪ آﺸﻴﺪﻩاﻧ ﺪ‪ ،‬ﻋﻔ ﻮ آ ﺮدﻩای ﻢ و‬
‫هﻤ ﻪﺷ ﺎن دارﻧ ﺪ ﻣﺮﺕﺒ ﺎ ﺑ ﻪ وﻃ ﻦ ﺕ ﺮدد ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ و در ای ﻦ ﺕ ﺮدد ﺑ ﻪ ﺟ ﺰ‬
‫ﺳﻴﺎﺣﺖ و ﺹﻔﺎ ﺑﻪ ﺕﺠﺎرت هﻢ ﻣﯽﭘﺮدازﻧ ﺪ‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ ﺧﻴﻠ ﯽهﺎﺷ ﺎن در دوﺑ ﯽ‬
‫و اﻣ ﺎرات ﺷ ﺮآﺖ زدﻩ و ﺳ ﺮﻣﺎیﻪدار ﺷ ﺪﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﺧﻨﺪی ﺪﻩ و ﮔﻔﺘ ﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ :‬ﺑﺎیﺪ ﺑﻴﺎیﯽ و ﺑﺒﻴﻨﯽ وﻃﻦ ﭼﻪ ﺹﻔﺎیﯽ دارد!!‬
‫از ﺳ ﻮال و ﺟ ﻮاب ﺧﺒ ﺮﯼ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬هﻤ ﻪاش ﻧﻮی ﺪ ﺑ ﻮد و وﻋ ﺪﻩ و‬
‫ﻒ ﺷ ﻤﺎ ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ ﺑ ﺎ ای ﻦ هﻤ ﻪ “ﺳ ﺎﺑﻘﺎت” دﭼ ﺎر‬ ‫ﺧﺒﺮه ﺎﯼ ﺧ ﻮب‪ :‬ﺣﻴ ٍ‬
‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻓﻠﻪاﯼ ﺿﺪاﻧﻘﻼﺑﻴﻮن ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﺣﻴﻒ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ای ﻦ ﺕ ﻦ ﺑﻤﻴ ﺮﻩ‪،‬‬
‫ﺣﻴﻒ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ و ﻣﺤﻜﻢ زدﻩ ﺑﻮد ﺕﻮ ﺹﻮرﺕﺶ آ ﻪ ﺑ ﺮق از ﺳ ﺮ ﻣﻬ ﺪﯼ‬
‫ﭘﺮیﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ایﻦ ﻃﻮرﯼ ﭘﺎﯼ ﻣﻬﺪﯼ ﻣﻮش ﺑﻪ وﻃﻦ ﺑ ﺎز ﺷ ﺪ‪ .‬ﺟ ﺎیﯽ ﻧﺒ ﻮد آ ﻪ‬
‫ﺑﺨﻮاهﺪ ﺑﺮود‪ .‬ﻧﻪ آ ﺴﯽ را ﻣ ﯽﺷ ﻨﺎﺧﺖ و ﻧ ﻪ آ ﺴﯽ ﻣ ﯽﺷ ﻨﺎﺧﺘﺶ‪ .‬ﺁﻧﻘ ﺪر‬
‫ﺑﯽآﺲ و آﺎر ﺑﻮد آﻪ ﺣﺎﺟﯽ ﺑﺮاش اﺕﺎﻗﯽ ﺕ ﻮ هﺘ ﻞ هﻴﻠﺘ ﻮن ﺳ ﺎﺑﻖ رزرو‬
‫آﺮد و ﺑﻬﺶ ﻗﻮل داد ﺳﺮاﻏﺶ ﺑﺮود‪ .‬ﺷﺐ اول را ﺕﻮ رﺧﺘﺨ ﻮاب ﻧ ﺮم و‬
‫ﮔﺮم هﺘﻞ ﺳﺮ آﺮد‪ ،‬وﻟﯽ هﺮ ﭼﻪ آﺮد ﺧ ﻮاﺑﺶ ﻧﺒ ﺮد‪ .‬از ﭘﻨﺠ ﺮﻩﯼ اﺕ ﺎﻗﺶ‬
‫ﺁﺳ ﻤﺎن دود ﮔﺮﻓﺘ ﻪﯼ ﺷ ﻬﺮ را ﺕﻤﺎﺷ ﺎ ﻣ ﯽآ ﺮد و ی ﺎدش ﻣ ﯽﺁﻣ ﺪ آ ﻪ ﺁن‬
‫ﺳﺎلهﺎ هﻮا ایﻨﻘﺪر ﻏﻠﻴﻆ ﻧﺒﻮد‪ .‬دور و ﺑ ﺮ هﺘ ﻞ ﭼﻨ ﺪ ﻣﻨ ﺎرﻩﯼ ﻣ ﺴﺠﺪ ﺑ ﻮد‬
‫‪٤٣‬‬
‫آﻪ ﺑ ﺪون هﻤ ﺎهﻨﮕﯽ ه ﺮ آ ﺪام ﻗ ﺮﺁن را ﺑ ﻪ ﻧﻤﻄ ﯽ ﻣ ﯽﺧﻮاﻧﺪﻧ ﺪ و روﻧ ﻖ‬

‫ﻣ ﺴﻠﻤﺎﻧﯽ را ﻣ ﯽﺑﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻻزم ﻧﺒ ﻮد در ای ﻦ هﺘ ﻞ ﻧﮕ ﺮان ﮔﻮﺷ ﺖ ﺧ ﻮك‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﻪ وﻃﻦ و از ﮔﻮﺷﺖ آﺸﺘﺎرﮔﺎﻩ وﻃﻨﯽ دﻟ ﯽ از ﻋ ﺰاﯼ‬
‫آﺒﺎب ﭼﻨﺠﻪ و ﺟﻮﺟ ﻪ آﺒ ﺎب و ﺑ ﺮﻧﺞ زﻋﻔ ﺮان زدﻩ و ﺳ ﺎﻻد ﺷ ﻴﺮازﯼ و‬
‫ﻣﺎﺳ ﺖ و ﻣﻮﺳ ﻴﺮ و ﺁﺑﺠ ﻮﯼ ﺑ ﺪون اﻟﻜ ﻞ و ﻣﺨﻠﻔ ﺎت دیﮕ ﺮ درﻣ ﯽﺁورد‪.‬‬
‫ﺁﻧﻘﺪر ﺧﻮرد آﻪ دل درد ﻗﺪیﻤﯽاش دوﺑﺎرﻩ ﻋﻮد آﺮد و ﻣﺠﺒ ﻮر ﺷ ﺪ ﺕﻤ ﺎم‬
‫ﺷﺐ را ﺕﻮ اﺕﺎق دﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻜﻢ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺑﭙﻴﭽﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر زﻧﮓ زد و از‬
‫اهﺎﻟﯽ هﺘﻞ ﻧﺒﺎت داغ و ﻋﺮق ﻧﻌﻨﺎ ﺧﻮاﺳﺖ آﻪ ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺎ اوﻟ ﯽاش ﻣﻮاﻓﻘ ﺖ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬دوﻣﯽ دم دﺳﺖ ﻧﺒﻮد و ﺑﺎیﺪ از وﻻیﺖ ﻓ ﺎرس وارد ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬از ﺑ ﺲ‬
‫ﺷﺒﯽ دل درد آﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺹﺒﺢ یﺎدش رﻓﺖ ﺑﺮاﯼ اﻗﺎﻣﻪﯼ ﻓﺮی ﻀﻪﯼ اﺟﺒ ﺎرﯼ‬
‫ﻧﻤﺎز ﺹﺒﺢ ﺳﺮ ﺳﺎﻋﺖ از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﺷﻮد‪ .‬هﻨ ﻮز دﺳ ﺖ و رو ﻧﺸ ﺴﺘﻪ‬
‫ﺕﻮ رﺧﺘﺨﻮاﺑﺶ ﭼﻤﺒﺎﺕﻤ ﻪ زدﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺕﻘ ﻪاﯼ ﺑ ﻪ در اﺕ ﺎﻗﺶ ﺧ ﻮرد‪ .‬ﺣ ﺎج‬
‫ﻋﺒ ﺎس ﺟ ﻮاﻧﻜﯽ ﻓﺮﻧ ﮓ رﻓﺘ ﻪ را ﺧ ﺪﻣﺘﺶ ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻩ ﺑ ﻮد ﺕ ﺎ ه ﺮ ﺧ ﺮدﻩ‬
‫ﻓﺮﻣﺎیﺸﯽ دارد‪ ،‬ﺑﺮﺁوردﻩ آﻨﺪ‪ .‬ﻣﻬﺪﯼ ﻣﻮش آ ﻪ ای ﻦ ﺟ ﺎ ﺑ ﻪ او ﺁق ﻣﻬ ﺪﯼ‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﻗﺒﻞ از هﻤ ﻪ ﺧﻮاﺳ ﺖ دآﺘ ﺮ ﺑ ﺮود و ﭼﻨ ﺪ ﺣﺒ ﻪ ﻗ ﺮص ﻣﻌ ﺪﻩ ﺑ ﻪ‬
‫ﻧﺎﻓﺶ ﺑﺒﻨﺪد‪ .‬ﺁﻗﺎ ﻣﺠﻴﺪ یﺎ هﻤﺎن ﭘﻴﺸﻜﺎر اﻋﺰام ﺷﺪﻩ و در ﺧﺪﻣﺖ ﮔﻔ ﺖ آ ﻪ‬
‫اﺣﺘﻴﺎﺟﯽ ﺑﻪ دآﺘﺮ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬او در اﺕ ﻮﻣﺒﻴﻠﺶ ی ﻚ ﺟﻌﺒ ﻪﯼ آﻤ ﻚه ﺎﯼ اوﻟﻴ ﻪ‬
‫دارد و ه ﺮ ﭼ ﻪ ﺟﻨ ﺎب ﺑﺨﻮاه ﺪ در اﺧﺘﻴ ﺎرش ﺧﻮاه ﺪ ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد آﻪ ایﺮان ﻣﻘﺪم ﻣﺴﺎﻓﺮان ﺧﺎرج را ﺑﺎ ﺑﺮدﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﻣﺮﻗ ﺪ ﻣﻄﻬ ﺮ‬
‫اﻣﺎم راﺣﻞ ﺧﻴﺮﻣﻘﺪم ﻣﯽﮔﻮیﺪ‪ .‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﯼ روز اول ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ‪ .‬دﺳﺖ و‬
‫رویﯽ ﺷﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻧﺎن و ﭘﻨﻴﺮ و ﭼﺎﯼ ﺷﻴﺮیﻨﯽ هﻢ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﺮا‬
‫آﻪ ﺣﻠﻴﻢ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن و آﻠﻪ ﭘﺎﭼﻪﯼ رﺳﺘﻮران هﺘﻞ ﺑﺮاﯼ ﻣﻌﺪﻩﯼ ﻣ ﺸﻜﻞ دار‬
‫ﺁق ﻣﻬﺪﯼ ﺧﻮب ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﯽﺕﺮﺳﻴﺪ وﺳﻂ زیﺎرت آﺎر دﺳﺘﺶ ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﻟﺒﺎﺳﺶ‬
‫را ﭘﻮﺷﻴﺪ و راﻩ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﺠﻴﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺟﻨﺎب ﭘﻴﺮاهﻦ ﺳﻔﻴﺪ ﻧﭙﻮﺷﺪ‪.‬‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺁﻧﺠﺎ یﻚ ﻣﺤﻞ زیﺎرﺕﯽ اﺳﺖ و ﭘﻴ ﺮاهﻦ رﻧﮕ ﯽ ﺑ ﺮاﯼ ﭼﻨ ﻴﻦ‬
‫ﺟﺎه ﺎیﯽ “ﺧﻮﺑﻴ ﺖ” ﻧ ﺪارد‪ .‬در ﺿ ﻤﻦ ﺕﺎآﻴ ﺪ آ ﺮد آ ﻪ ﻣﻬ ﺪﯼ ری ﺸﺶ را‬
‫ﻧﺘﺮاﺷ ﺪ و ﻋﻄ ﺮﯼ ه ﻢ اﺳ ﺘﻌﻤﺎل ﻧﻜﻨ ﺪ‪ .‬ﺁﺧ ﺮ دﺧﺘ ﺮك ﻋﺮاﻗ ﯽ‪ ،‬ﻋﻴ ﺎل‬
‫ﺹﻴﻐﻪاﯼ ﻣﻬﺪﯼ ﺑ ﺮاش ادوآﻠ ﻦ “ﺷ ﺎﻧﻞ” ﺧﺮی ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﻮﯼ ﺕﻨ ﺪ ﻋ ﺮق‬
‫‪٤٤‬‬
‫ﺕﻨﺶ‪ ،‬دﻟﺶ را ﺑﻪ هﻢ ﻧﺰﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آﻠﯽ اﺳ ﺘﺨﺎرﻩ ﻋﻄ ﺮ ﺧﺮی ﺪﻩ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬

‫ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺕﻮﻟﺪش ﺕﻘﺪیﻤﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ایﻦ ﺟﻮرﯼ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺑ ﺎ واژﻩﯼ‬
‫ﻋﻄ ﺮ و اﺹ ﻄﻼح “ﺷ ﺎﻧﻞ” ﺁﺷ ﻨﺎ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭘ ﻴﺶ از ﺁن ه ﺮ وﻗ ﺖ ﺕ ﻮ‬
‫ﺕﻠﻮیﺰیﻮن یﺎ ﭘﺸﺖ ویﺘ ﺮیﻦ ﻣﻐ ﺎزﻩه ﺎ ﻋﻄ ﺮ ﺷ ﺎﻧﻞ ی ﺎ آﺮی ﺴﺘﻴﺎن دی ﻮر ی ﺎ‬
‫ﺷﻮرت و زیﺮﭘﻮش آ ﺎﻟﻮیﻦ آﻼی ﻦ ﻣ ﯽدی ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺮش ﻣ ﯽآ ﺮد و ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ‪:‬‬
‫ایﻦ ﻗﺮﺕﯽﺑﺎزﯼهﺎ ﺑﺮاﯼ اواﺧﻮاهﺮهﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺑ ﺮاﯼ ﻣﺮده ﺎﯼ واﻗﻌ ﯽ! ﺑ ﺎ‬
‫ای ﻦ هﻤ ﻪ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ زن ﺹ ﻴﻐﻪاﯼاش آ ﻪ اﻧ ﺼﺎﻓﺎ دﺧﺘ ﺮك ﺑ ﺎﻧﻤﻜﯽ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ هﻢ ﺟﻮال اواﺧﻮاهﺮهﺎ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﺣﺎل ری ﺶ ﻧﺘﺮاﺷ ﻴﺪﻩ‪ ،‬ﭘﻴ ﺮاهﻦ ﻣ ﺸﻜﯽاﯼ را آ ﻪ ﻣﺠﻴ ﺪ ﺑ ﺎ‬
‫ﺧﻮدش ﺁوردﻩ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺕﻨﺶ زار ﻣﯽزد‪ ،‬ﭘﻮﺷ ﻴﺪ و ﺁن را اﻧ ﺪاﺧﺖ روﯼ‬
‫ﺷﻠﻮارش آﻪ هﻴﻜﻠﺶ ﺧﻴﻠﯽ ﺳﻜ ﺴﯽ ﻧﺒﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ راﻩ اﻓﺘﺎدﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ‬
‫ﺑﻬﺸﺖ زهﺮا‪ .‬ﺑﺎ ایﻦ آﻪ ﺑﻬﺎر ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ هﻮا ﺟﻬﻨﻤﯽ ﺑﻮد‪ .‬دود ﮔﺎزوﺋﻴﻞ و‬
‫ﮔ ﺎرﯼه ﺎﯼ دﺳ ﺘﯽ و ﻣﺮدﻣ ﯽ آ ﻪ هﻤﺰﻣ ﺎن ﺑ ﺎ ه ﻢ ﻋﺮﺑ ﺪﻩ ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪﻧﺪ و‬
‫ﻣﺎﺷ ﻴﻦه ﺎیﯽ آ ﻪ درﺳ ﺖ ﻣﻮﻗ ﻊ ﭼ ﺮاغ ﻗﺮﻣ ﺰ از ﺧ ﻂ ﻋ ﺎﺑﺮ ﭘﻴ ﺎدﻩ ﻋﺒ ﻮر‬
‫ﻣﯽآﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺮدﻣﯽ آﻪ ﻗﻴﻘﺎج ﻻﯼ ﻣﺎﺷﻴﻦهﺎ ﻣﯽدویﺪﻧﺪ و دﺳﺘﻪﯼ ﮔﺪاهﺎیﯽ‬
‫آﻪ هﺮآﺪام یﻚ ﻗﺎب دﺳﺘﻤﺎل ﭼ ﺮك دﺳﺘ ﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺑ ﻪ ﺷﻴ ﺸﻪﯼ‬
‫ﻣﺎﺷﻴﻦهﺎﯼ ﻋﺒﻮرﯼ ﻣﯽﻣﺎﻟﻴﺪﻧﺪ و اﻟﺘﻤﺎس دﻋﺎ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬اﮔ ﺮ ه ﻢ راﻧﻨ ﺪﻩاﯼ‬
‫ﺕﺤﻮیﻠﺸﺎن ﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻣ ﺎدر و ﺧ ﻮاهﺮش را یﻜ ﯽ ﻣ ﯽآﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ وی ﮋﻩ‬
‫ﺳﻴﻞ ﻧﺎﻗﺺاﻟﺨﻠﻘﻪهﺎیﯽ آﻪ یﺎ ﻣﻮﺟﯽ ﺑﻮدﻧﺪ و یﺎ ﺑﯽ دﺳ ﺖ و ﭘ ﺎ و هﻤﮕ ﯽ‬
‫ﻓﺮﺁوردﻩﯼ ﺑﺮآﺎت ﺟﻨﮓ ﻣﻴﻬﻨﯽ ﺕﺤﻤﻴﻠﯽ ﺑﺎ ﺹ ﺪام یﺰی ﺪ ﻋﻔﻠﻘ ﯽ ﺕﻜﺮیﺘ ﯽ‪،‬‬
‫ایﻦ ارآ ﺴﺘﺮ هﻤﺎهﻨ ﮓ را آﺎﻣ ﻞﺕ ﺮ ﻣ ﯽآﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اﻧ ﻮاع دﺳ ﺖﻓ ﺮوشه ﺎﯼ‬
‫وﻃﻨﯽ هﻢ دﺳﺘﻪﯼ آﺮ ایﻦ ارآﺴﺘﺮ آﻼﺳ ﻴﻚ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﮔﻠ ﻪ ه ﻢ ﻣ ﺮدان‬
‫ﺧﻮدﻓﺮوش ﺑﺎ اﺑﺮوهﺎﯼ ﺑﺎریﻚ ﺷﺪﻩ‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺑﻮدﻧﺪ و هﯽ ﺳ ﺮ ه ﻢ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺕﺠﺎوز ﺑﻪ ﺣﺮیﻢ آﺎرﯼﺷﺎن ﻋﺮﺑﺪﻩ ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪﻧﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﺑ ﺮاﯼ ﻣﺤ ﻞ‬
‫آﺎرﺷ ﺎن آﻠ ﯽ ﺳ ﺮﻗﻔﻠﯽ ﺑ ﻪ آﻤﻴﺘ ﻪﯼ ﻣﺤ ﻞ ﭘﺮداﺧﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬دل و رودﻩﯼ‬
‫ﻣﻬ ﺪﯼ داﺷ ﺖ ﺑ ﻪ ه ﻢ ﻣ ﯽﺧ ﻮرد‪ .‬ﻗﺒ ﻞ از ﺁن از ﭼﻨ ﺪ ﺑ ﺰرگراﻩ و‬
‫آﻮﭼﻚراﻩ ویﺮاژ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺕﺎ از آﻼنﺷﻬﺮ ﺕﻬﺮان راهﯽ ﺟﻨ ﻮب ﺷ ﻬﺮ‬
‫ﺷ ﻮﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ زن “ﺷ ﻞ ﺣﺠ ﺎب” ه ﻢ ﺁن وﺳ ﻂ در ﺣ ﺎﻟﯽ آ ﻪ ﺁداﻣ ﺲ‬
‫‪٤٥‬‬
‫ﻗﻠﻤﺒﻪاﯼ را ﻣﯽﻟﻤﺒﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﻣﺸﺘﺮﯼ ﻣﯽﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬هﻤﻪﯼ ایﻦهﺎ در ﭼ ﺸﻢ‬

‫ﻣﻬﺪﯼ یﻚ ﺑﺎرﻩ ﻗﻴﺎس ﺷﺪ ﺑﺎ ﺁن زﻣﺎنه ﺎ آ ﻪ ﭼﻨ ﺪ ﭼ ﺮخ ﮔ ﺎرﯼ ﺕ ﻮ هﻤ ﻴﻦ‬
‫ﻣﻴﺪان هﻨﺪواﻧﻪ و ﺧﻴ ﺎر ﻧﻮﺑﺮاﻧ ﻪ ﺑ ﺎر آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ی ﻚ ﺳ ﻤﺖ ﻓ ﺎل ﮔ ﺮدو‬
‫ﻣﯽﻓﺮوﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟﺎیﯽ هﻢ ﭼﻨﺪ ﺕﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪﯼ ﺕﺨﺲ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﻧﻮﺑﺮ ﺑﻬﺎر را ﺑ ﻪ‬
‫ﻧ ﻴﺶ ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ی ﻚ ﻟﺒ ﻮیﯽ ه ﻢ ﺁن ﺳ ﻤﺖ ﭼﻬ ﺎرراﻩ ای ﺴﺘﺎدﻩ ﺑ ﻮد و‬
‫ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ وﺳﻂ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻪ ﻣﺮدم راﻩ ﻧ ﺸﺎن ﻣ ﯽداد و‬
‫وﻗﺖ و ﺑﯽ وﻗﺖ ﺳﺮ ﻣﺎﺷﻴﻦهﺎ و ﻋﺎﺑﺮهﺎﯼ ﭘﻴﺎدﻩ ﺳﻮت ﻣﯽآﺸﻴﺪ‪ .‬ایﻦ ﺟﺎ‬
‫آﺴﯽ ﺳ ﻮت ﻧﻤ ﯽآ ﺸﻴﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﺟﻴ ﻎ ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪﻧﺪ و اﻧﮕ ﺎر هﻤ ﻪﺷ ﺎن‬
‫ﺳﻌﯽ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪﺕﺮ ﻋﺮﺑﺪﻩ ﺑﻜﺸﻨﺪ‪ .‬ﺧﺮاﺑﻪهﺎیﯽ آﻪ ﺁن ﺳ ﺎله ﺎ دور و ﺑ ﺮ‬
‫ﻣﻴﺪان ﺑﻮد و ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺖهﺎ ﻣﺒﺎرزیﻦ ﻣﻼﺕﺸﺎن را زیﺮ ﺳ ﻨﮓه ﺎﯼ ﺁﻧﺠ ﺎ‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽآﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺕﺒﺪیﻞ ﺑﻪ ﺑﺮجهﺎﯼ ﭼﻨﺪیﻦ ﻃﺒﻘﻪاﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد آ ﻪ از‬
‫ه ﺮ ﺑ ﺎﻟﻜﻨﺶ ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﺑ ﺸﻘﺎب ﻣ ﺎهﻮارﻩاﯼ در زاوی ﻪه ﺎﯼ ﮔﻮﻧ ﺎﮔﻮن و ی ﻚ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﻪ ﺕﻨﺒﺎن و ﭼﺎدر و ﻟﭽﻚ ﺧﻴﺲ رو ﺑﻨﺪهﺎﯼ رﺧﺘﺸﺎن ﺁویﺰان ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‬
‫آﻪ داﺷﺘﻨﺪ دود ﮔﺎزوﺋﻴﻞ ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ‪ .‬ﺷﻬﺮ ﺧﺎآﺴﺘﺮﯼ ﺑﻮد و ﻟﺒﺎسه ﺎ ه ﻢ‬
‫ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ و ﺳ ﻴﺎﻩ‪ .‬ﺑﺠ ﺮ ﺁن ﭼﻨ ﺪ زن “ﺷ ﻞ ﺣﺠ ﺎب” ﺑﻘﻴ ﻪﯼ زنه ﺎ ﺕ ﻮ‬
‫ﭼﺎدر ﺳﻴﺎهﺸﺎن هﻤﭽﻴﻦ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر آﻪ ﻗﻨﺪاﻗﺸﺎن آﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺕﻮ راﻩ ﺣﺮم اﻣﺎم ﺳﻴﺰدهﻢ دل درد ﻣﻬﺪﯼ ﺑﺎز ﻋﻮد آﺮد و ﻣﺠﻴ ﺪ‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﺷ ﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪﯼ ﺳ ﻔﺮ ﺕﻔﺮیﺤ ﯽ‪/‬زی ﺎرﺕﯽ ﻣ ﺴﺎﻓﺮ ﺕ ﺎزﻩ وارد را درز‬
‫ﺑﮕﻴ ﺮد و ای ﻦ ﺑ ﺎر او را ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪاﯼ ویﻼی ﯽ در ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ﺳ ﻠﻄﻨﺖ ﺁﺑ ﺎد‬
‫ﭘﻴ ﺸﻴﻦ آ ﻪ ﺣ ﺎﻻ ﭘﺎﺳ ﺪاران ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻣﻨﺘﻘ ﻞ آﻨ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺳ ﺮاغ‬
‫اﺳﺒﺎب و اﺙﺎﺙﻴﻪاش را ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻣﺠﻴﺪ ﻗﻮل داد در اوﻟﻴﻦ ﻓﺮﺹ ﺖ ﺁنه ﺎ را‬
‫ﺑﺮاش ﭘﺴﺖ آﻨ ﺪ؛ ﭼ ﻮن ﭘ ﺴﺘﺶ ﺑ ﺎ هﻤ ﻴﻦ ﺳ ﻔﺮ زی ﺎرﺕﯽ ﺟﺎﺑﺠ ﺎ و ﺕﺤﻮی ﻞ‬
‫ﺑﺨﺶ دیﮕﺮﯼ از ادارات اﻃﻼﻋﺎت وﻃﻦ اﺳﻼﻣﯽ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﺑﻮد وﻟﻨﮓ و واز ﺑ ﺎ آﻠ ﯽ ﻣﺒﻠﻤ ﺎن ﺳ ﻠﻄﻨﺘﯽ‪ ،‬ﺕﻠﻮیﺰی ﻮﻧﯽ‬
‫ﻗﺪ ﭘ ﺮدﻩﯼ ﺳ ﻴﻨﻤﺎ و ی ﻚ ﺑ ﺎر ﻣ ﺸﺮوب ای ﻦ ه ﻮا ﭘ ﺮ از اﻧ ﻮاع ﻣ ﺸﺮوﺑﺎت‬
‫ﻧﺠ ﺲ و ﻏﻴ ﺮﻧﺠﺲ‪ .‬ﻧﺨﻮاﺳ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ از اول ﺳ ﺨﺖ ﺑﮕﻴﺮﻧ ﺪ‪ .‬در واﻗ ﻊ‬
‫آ ﺎرﯼ ه ﻢ ﺑ ﻪ ﭘﻮﺷ ﻴﺪﻧﯽ و ﻧﻮﺷ ﻴﺪﻧﯽ و آ ﺸﻴﺪﻧﯽاش ﻧﺪاﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬آﺎره ﺎﯼ‬
‫ﻣﻬﻢﺕﺮﯼ در راﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪٤٦‬‬
‫ﻣﻬ ﺪﯼ ﺳ ﻪ‪/‬ﭼﻬ ﺎر روزﯼ را ﺕﻨﻬ ﺎ در ای ﻦ ﺧﺎﻧ ﻪﯼ وﻟﻨ ﮓ و واز‬

‫ﺳﺮ آﺮد‪ .‬ﺕﺎ ﻟﻨﮓ ﻇﻬﺮ ﻣﯽﺧﻮاﺑﻴﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺹ ﻤﺪ ﺁﻗ ﺎ آ ﺎرﮔﺮﯼ آ ﻪ ﻣ ﺴﺘﺨﺪم‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻴﺰ ﺹﺒﺤﺎﻧﻪ را ﺑﺮاش ﻣ ﯽﭼﻴ ﺪ‪ ،‬روزﻧﺎﻣ ﻪه ﺎﯼ ﺹ ﺒﺢ ﺕﻬ ﺮان‬
‫را ﻣﯽﺁورد‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪاﯼ اﮔﺮ داﺷﺖ ﺑﺮاش ﭘ ﺴﺖ ﻣ ﯽآ ﺮد آ ﻪ اﻟﺒﺘ ﻪ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪،‬‬
‫یﻌﻨﯽ هﻨﻮز ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬رد ﺧﺎﻧﻮادﻩاش را در ایﻦ ﭼﻨﺪ ﺳ ﺎل ﮔ ﻢ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺁن ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎﻟﯽ آ ﻪ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد ﺟﻨ ﻮب ﺕ ﺎ ﺑ ﻪ ﺟﻨ ﺒﺶ “اﻟﻔ ﺘﺢ” ﺑﭙﻴﻮﻧ ﺪد‪،‬‬
‫ارﺕﺒﺎﻃﺶ ﺑﺎ ایﺮان ﻗﻄﻊ ﺷﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﺁنه ﺎ ﺟﺎﺑ ﻪ ﺟ ﺎ ﺷ ﺪﻩ و ردﺷ ﺎن‬
‫را ﭘﺎك آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ در ﺁﻓﺘﺎب آﻨﺎر اﺳﺘﺨﺮ ﺧﻮﺷﻘﻮارﻩﯼ ﺣﻴﺎط وی ﻼ‬
‫ﻟﻢ ﻣﯽداد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﻧﺎه ﺎر ﺕﻨ ﯽ ﺑ ﻪ ﺁب ﻣ ﯽزد و ﺕ ﺎ ﻏ ﺮوب هﻤﻴﻨﻄ ﻮر در‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﭘﻼس ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺐ ﺷﺎﻣﯽ ﺳﺒﻚ آﻮﻓ ﺖ ﻣ ﯽآ ﺮد آ ﻪ ﻣﻌﻤ ﻮﻻ دلدردش‬
‫دوﺑﺎرﻩ ﻋﻮد ﻣﯽآﺮد و ﺕﺎ ﻧﻴﻤﻪه ﺎﯼ ﺷ ﺐ آﺎﻧ ﺎله ﺎﯼ ﻣ ﺎهﻮارﻩاﯼ را دور‬
‫ﻣﯽزد و رﻗﺺهﺎﯼ ﻋﺮﺑﯽ و ﺕﺮآﯽ ﻧﺸﻤﻪهﺎﯼ آﺎﻓﻪه ﺎﯼ ﺳ ﺎز و ﺿ ﺮﺑﯽ‬
‫ﺷﺮﻗﯽ را ﺕﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽآﺮد‪ .‬ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ روز ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑ ﺴﺘﻪﯼ ﺷﺨ ﺼﯽاش‬
‫از راﻩ رﺳﻴﺪ و ﺕﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﺕﻠﻔ ﻨﺶ دﺳﺘﺮﺳ ﯽ ﭘﻴ ﺪا آﻨ ﺪ‪ .‬هﻤﭽ ﻴﻦ آ ﻪ‬
‫ﺷﺮوع آﺮد ﺑﻪ ﺷﻤﺎرﻩ ﺕﻠﻔﻦ ﮔ ﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺹ ﺪایﯽ از ﺁن ﺳ ﻮﯼ ﺧ ﻂ ﮔﻔ ﺖ آ ﻪ‬
‫اﻣﺮوز را هﻢ ﺹﺒﺮ آﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺣﺎج ﺁﻗﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ آﺎر دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻃ ﺮفه ﺎﯼ ﻋ ﺼﺮ ﺑ ﻮد آ ﻪ زﻧ ﮓ در وی ﻼ را زدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺴﺘﺨﺪم‬
‫دویﺪ آﻪ ﺁﻗﺎ ﺷﻠﻮارﺕﺎن را ﺑﭙﻮﺷﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ ﭘﻴﮋاﻣﺎ‪ ،‬ﺷ ﺎیﺪ ﺣ ﺎج ﺁﻗ ﺎ‬
‫هﻤ ﺸﻴﺮﻩاﯼ را هﻤ ﺮاﻩ ﺁوردﻩ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ .‬ﻣﻬ ﺪﯼ دوی ﺪ ﺑ ﻪ اﺕ ﺎق ﺧ ﻮاب و‬
‫ﺷﻠﻮارش را آﻪ ﭼﺮوك رو زﻣﻴﻦ وﻟﻮ ﺑﻮد و ﺧﺸﺘﻜﺶ از ﭘﺸﺖ ﺁن ﭘﻴ ﺪا‪،‬‬
‫ﺑﻪ آﻮﻧﺶ آﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫یﺎ اﻟﻠﻬﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺷ ﺪ و در ی ﻚ ﺁن ﭘ ﻨﺞ‪/‬ﺷ ﺶ ﻧﻔ ﺮ ﺑ ﺎ ه ﻢ وارد اﺕ ﺎق‬
‫ﭘﺬیﺮایﯽ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﺳﻼم و ﺹﻠﻮات روﯼ ﻣﺒﻞهﺎﯼ ﺳﻔﻴﺪ ﺧﻮﺷﻘﻮارﻩﯼ‬
‫ویﻼ وﻟﻮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﯽ زدﻧﺪ و ﻣﻬﺪﯼ را هﻢ دﻋﻮت ﺑﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ آﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻬﺪﯼ آﻪ هﺎج و واج ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﮕ ﺎهﯽ ﺑ ﻪ ﺹ ﻤﺪ آ ﺮد‪ .‬ﺹ ﻤﺪ اﺑﺮوی ﯽ‬
‫ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ روان ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻮﯼ ﭼﺎﯼ ﺕﺎزﻩ دم آ ﺮدﻩﯼ‬
‫"ﺧﺎﻧﻢ ﺧﺎﻧﻤﻬﺎ" ﻓﻀﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ را ﭘﺮ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪٤٧‬‬
‫ﺧ ﻮد ﺣ ﺎج ﻋﺒ ﺎس ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﻋﻠﻴﺎﻣﺨ ﺪرﻩاﯼ را ه ﻢ هﻤ ﺮاﻩ‬

‫ﺁوردﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ هﻤ ﺸﻴﺮﻩ ﻣ ﺴﺌﻮل ﺿ ﺒﻂ ﻧ ﻮار وی ﺪﺋﻮیﯽ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬دم و‬
‫دﺳﺘﮕﺎهﺸﺎن را وﻟﻮ آﺮدﻧﺪ ﺕﻮ اﺕﺎق و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺁﻣﺪﻩای ﻢ ﺑ ﺎ ﺷ ﻤﺎ ﮔﻔ ﺖوﮔ ﻮیﯽ‬
‫ﺕﺮﺕﻴ ﺐ ده ﻴﻢ‪ .‬ﻣ ﯽﺧ ﻮاهﻴﻢ ﺧﺎﻃﺮاﺕﺘ ﺎن را ﺑ ﺮاﯼ ﻧ ﺴﻞه ﺎﯼ ﻓ ﺮدا و ﭘ ﺲ‬
‫ﻓﺮدا‪ ،‬ﺑﺮاﯼ ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩﯼ اﻣﺎم اﻣﺖ و رهﺒ ﺮ ﻋﺎﻟﻴﻘ ﺪر ﺟﻬ ﺎن‬
‫اﺳﻼم و ﺕﺸﻴﻊ ﻣﻨﺘﺸﺮ آﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻬ ﺪﯼ ذوق زدﻩ ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻣ ﻦ آ ﻪ هﻨ ﻮز ﻋ ﺮق ﺕ ﻨﻢ ﺧ ﺸﻚ ﻧ ﺸﺪﻩ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻔﺘﻨﺪ اﺷﻜﺎﻟﯽ ﻧﺪارد‪ .‬روز را ﺕﻘﺴﻴﻢ آ ﺮدﻩای ﻢ‪ .‬ﺕ ﺎ ﻇﻬ ﺮ اﺳ ﺘﺮاﺣﺖ‬
‫آﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻧﺎهﺎر ﺑﺮادران هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ایﻦ هﻤﺸﻴﺮﻩ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻣ ﯽرﺳ ﻨﺪ و‬
‫ه ﺮ ﭼﻘ ﺪر دوﺳ ﺖ داﺷ ﺘﻴﺪ ﻧ ﻮار ﭘ ﺮ آﻨﻴ ﺪ‪ .‬ﺷ ﺐ ه ﻢ ﻣ ﯽروی ﻢ ﮔ ﺮدش و‬
‫ﺟﺎهﺎﯼ دیﺪﻧﯽ ﻣﻤﻠﻜﺖ اﻣﺎم زﻣﺎن را ﻧﺸﺎﻧﺘﺎن ﻣﯽدهﻴﻢ‪ .‬ﻣﻬ ﺪﯼ ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدش‬
‫ﻓﻜ ﺮ آ ﺮد ﺷ ﺐ و ﮔ ﺮدش‪ ،‬آ ﻪ ﺣ ﺎج ﻋﺒ ﺎس ﺧﻨﺪی ﺪ و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻧﻤ ﯽداﻧﻴ ﺪ‬
‫ﻣﻤﻠﻜﺖ اﻣﺎم زﻣﺎن را ﭼﻘﺪر ﻗ ﺸﻨﮓ ﺳ ﺎﺧﺘﻪای ﻢ آ ﻪ ﺷ ﺒﺶ از روزش ه ﻢ‬
‫ﻗﺸﻨﮓﺕﺮ اﺳﺖ‪ .‬دﺳﺖ ﺁﺧﺮ دو ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻓﻴﻠﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻗﺮار را ه ﻢ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻪ ﺷﺐ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ آ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از اﻗﺎﻣ ﻪﯼ ﻧﻤ ﺎز ﻣﻐ ﺮب و ﻋ ﺸﺎء‬
‫ﺳﺮ وﻗﺖ ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺶ ﺑﻴﺎیﻨﺪ و ﺑﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﺨﺼﻮص ﺑ ﻪ ﮔﺮدﺷ ﺶ ﺑﺒﺮﻧ ﺪ‪.‬‬
‫ﺕﺎآﻴﺪ هﻢ آﺮدﻧﺪ آﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺨﻮرد‪ ،‬ﭼﻮن ﺷﺎم ﻣﺮﺕﺒﯽ در آ ﺎر‬
‫اﺳ ﺖ‪ .‬ﺧ ﻮاهﺮ زآﻴ ﻪ دو ﺳ ﺎﻋﺖ ﻧ ﻮار ﺣ ﺮفه ﺎﯼ ﭘ ﺮ ﺷ ﺪﻩﯼ ﻣﻬ ﺪﯼ را‬
‫ﺑﺮداﺷ ﺖ و در آﻴ ﻒ دﺳ ﺘﯽاش ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺎ یﻜ ﯽ از ﺑﺮادره ﺎ ﭘ ﭻ ﭘﭽ ﯽ‬
‫آﺮد‪ .‬یﺎرو ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣ ﺘﻦ ﭘﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺪﻩﯼ ﮔﻔ ﺖوﮔﻮﺕ ﺎن را ﺑ ﺮاﯼ ﺕ ﺼﺤﻴﺢ و‬
‫ﺕﻜﻤﻴﻞ ﺑﺮایﺘﺎن ﺧﻮاهﻴﻢ ﺁورد‪.‬‬
‫ﺣ ﺮفه ﺎ اﻟﺒﺘ ﻪ ﺧﻴﻠ ﯽ ﺟ ﺪﯼ ﻧﺒﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺑﺮﻣ ﯽﮔ ﺸﺖ ﺑ ﻪ‬
‫اﺕﻮﺑﻴﻮﮔﺮاﻓﯽ ﻣﻬﺪﯼ و ایﻦ آﻪ در ﺷﻬﺮ ﻣﻘﺪس آﺎﺷﺎن ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫دوازدﻩ ﺕﺎ ﺧﻮاهﺮ و ﺑ ﺮادر و ﭘ ﺪرﯼ آ ﺎرﮔﺮ دارد ـ ی ﺎ داﺷ ﺖ ـ و ﻧﻨ ﻪاﯼ‬
‫آ ﻪ هﻤﻴ ﺸﻪﯼ ﺧ ﺪا ی ﺎ ﺣﺎﻣﻠ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ی ﺎ زاﺋﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ی ﺎ داﺷ ﺖ ﺑﭽ ﻪ ﺷ ﻴﺮ‬
‫ﻣ ﯽداد‪ .‬ﺑ ﺎر ی ﻚ ﻋﺎﻟﻤ ﻪ آ ﺎ ِر ﺧﺎﻧ ﻪ را ه ﻢ ﺕﻨﻬ ﺎیﯽ ﺑ ﻪ دوش ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ و‬
‫ﭘﺪرﯼ آﻪ ﺕﻮ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن هﻤﻴ ﺸﻪ ﺟﻠ ﻮﺕﺮ از ﻧﻨ ﻪاش راﻩ ﻣ ﯽرﻓ ﺖ‪ .‬و ای ﻦ آ ﻪ‬
‫روزﯼ از ﭘ ﺪرش ﭘﺮﺳ ﻴﺪﻩ ﭼ ﺮا ﻧﻤ ﯽای ﺴﺘﯽ ﺕ ﺎ ﻧﻨ ﻪ ه ﻢ ﺑﺮﺳ ﺪ‪ ،‬آ ﻪ‬
‫‪٤٨‬‬
‫ﭘﺪرﺁﻣﺮزیﺪﻩ ﺳﺮش داد زدﻩ ﺑﻮد‪ :‬ﻓ ﻀﻮﻟﯽ ﻣﻮﻗ ﻮف‪ ،‬ﺑ ﺮو ﺟﻠ ﻮ و ﺑ ﻪ ای ﻦ‬
‫آﺎرهﺎ آﺎرﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎش!! ﻣﻬﺪﯼ اﺿﺎﻓﻪ آﺮدﻩ ﺑﻮد آﻪ ایﻦ اوﻟ ﻴﻦ ﺟﺮﻗ ﻪ‬
‫ﺑﻮد ﺑﺮاﯼ ﻣﺒﺎرزﻩﯼ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪاش ﺑ ﺮ ﻋﻠﻴ ﻪ ﻧﻈ ﺎم ﻓﺎﺳ ﺪ ﺷﺎهﻨ ﺸﺎهﯽ‪ .‬ﺣ ﺎج‬
‫ﻋﺒﺎس ﺑﺎ ایﻦ آﻪ ﺧﻠﻘﺶ ﺕﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺨﺶ دوم ﺣﺮفهﺎ ﺑﻪ ﺷ ﺎﻩ‬
‫ﺧﺎﺋﻦ ﺑﺮﻣﯽﮔﺸﺖ‪ ،‬ﭼﻴﺰﯼ ﻧﮕﻔﺖ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺕﺎآﻴﺪ آﺮد آﻪ ﺑﺨﺶ اول ﮔﻔﺖوﮔﻮ‬
‫را ﺣﺬف آﻨﻨﺪ و ﺑﺨﺶ ﺙﺎﻧﯽ ﺟﻤﻠﻪ را در ﻣﺘﻦ ﭘﻴﺎدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪.‬‬
‫هﻨﻮز ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻪ ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ اﺕ ﻮﻣﺒﻴﻠﯽ دم در ﺑ ﻮق زد‪ .‬ﺹ ﻤﺪ‬
‫آﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﻪ وﻇﻴﻔﻪاش ﺧﻮب ﺁﺷﻨﺎ ﺑ ﻮد‪ ،‬وارد اﺕ ﺎق ﺧ ﻮاب ﻣﻬ ﺪﯼ ﺷ ﺪ و‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬ﺁﻗﺎ ﺣﺎﺿﺮیﺪ؟ ﻣﻬ ﺪﯼ ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ :‬هﻨ ﻮز آ ﻪ ﻧ ﻪ ﻧ ﺸﺪﻩ‪ ،‬راﺳ ﺘﯽ ﻟﺒﺎﺳ ﻢ‬
‫ﺧ ﻮب اﺳ ﺖ؟ ﺹ ﻤﺪ ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻓﺮﻗ ﯽ ﻧﻤ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬ه ﺮ ﻃ ﻮر راﺣﺘﻴ ﺪ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ‬
‫داروهﺎﺕﺎن را ﺑﺮداریﺪ‪ ،‬ﺷﺎیﺪ ﺷﺐ ﺟﺎیﯽ اﻃﺮاق آﺮدیﺪ‪.‬‬
‫ﺕ ﻮ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺳ ﻪ ﻧﻔ ﺮ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ریﺸ ﺸﺎن را ﺑﻔﻬﻤ ﯽ‪/‬ﻧﻔﻬﻤ ﯽ‬
‫اﺹﻼح آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﻴ ﺮاهﻦ ﺕﻤﻴﺰﺕ ﺮﯼ ﭘﻮﺷ ﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬دوﺕﺎﺷ ﺎن ﺷ ﻠﻮار‬
‫ﺟ ﻴﻦ ﻣﺎرآ ﺪار ﺑ ﻪ ﭘ ﺎ داﺷ ﺘﻨﺪ آ ﻪ وﻗﺘ ﯽ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺁﻧﻬ ﺎ را دی ﺪ‪ ،‬دﻟ ﺶ ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ﺷ ﻠﻮار ﺟ ﻴﻦ ﺧ ﻮدش آ ﻪ ﺁن را ﺕ ﻮ ﺁﻟﻤ ﺎن ﺟ ﺎ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺕﻨ ﮓ ﺷ ﺪ‪.‬‬
‫هﻤﺮاهﺎن ﺑﻠﻨﺪﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺧﻨﺪیﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﻣﻬﺪﯼ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻬ ﺪﯼ‬
‫ﺑﺎ ﺕﺮدیﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬آﺠﺎ ﻣﯽرویﻢ؟ و ﺟ ﺎدﻩ را ﭘﺎﺋﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣﺎﺷﻴﻨ ﺸﺎن ﺕ ﻮ‬
‫ﺳ ﺮﺑﺎﻻیﯽ ﻣﺜ ﻞ ﻧ ﺴﻴﻢ ﻣﻼیﻤ ﯽ اﻧﮕ ﺎر آ ﻪ روﯼ اﺑ ﺮ ﭘ ﺮواز ﻣﻴﻜﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎﻻ‬
‫ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬هﻤﭽﻴﻦ ﺁرام آﻪ ﺁب ﺕ ﻮ دل ﻣﻬ ﺪﯼ ﺕﻜ ﺎن ﻧﻤ ﯽﺧ ﻮرد‪ .‬ﺷ ﻬﺮ ﭘ ﺮ‬
‫از ﭼ ﺮاغ ﺑ ﻮد و ه ﺮ ﭼ ﻪ ﻣ ﯽﮔﺬﺷ ﺖ از ﺕﻌ ﺪاد ﭼ ﺮاغه ﺎ آﺎﺳ ﺘﻪ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺟﻠﻮ دروازﻩﯼ ﺁهﻨﯽ ﺟﺎیﯽ ﻣﺜﻞ ی ﻚ ﺑ ﺎغ ﺑ ﺰرگ ای ﺴﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬یﻜ ﯽ‬
‫از ﺑﺮادرهﺎ ﭘﻴﺎدﻩ ﺷﺪ و ﭼﻴﺰﯼ در ﮔﻮش ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ آ ﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ ای ﺴﺘﺎدﻩ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫ﮔﻔﺖ آﻪ ﻧﺮدﻩه ﺎ را ﺑ ﺎﻻ دادﻧ ﺪ و اﺕﻮﻣﺒﻴ ﻞ ﻣﺮﺳ ﺪس ﺑﻨ ﺰ ‪ ٩٧‬از ﺟ ﺎدﻩاﯼ‬
‫روﺳﺘﺎیﯽ ﭘﻴﭽﻴﺪ و ﺑﺎزهﻢ از ﺳﻴﻨﻪ آﺶ ﺕﭙﻪ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ .‬ﺟﺎیﯽ ﺑﻮد ﻣﺜﻞ ی ﻚ‬
‫ﺑﺎغ درﻧﺪﺷﺖ ﭘﺮ از ﮔﻞهﺎﯼ رﻧﮕﺎرﻧﮓ‪ .‬ﺑﺎ ایﻦ آﻪ هﻮا ﺕﺎریﻚ ﺷﺪﻩ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫وﻟﯽ ﺑﻮﯼ ﻋﻄﺮ ﮔﻞهﺎ ﻓﻀﺎ را ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻋﻄ ﺮﺁﮔﻴﻦ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﻬ ﺪﯼ آ ﻪ‬
‫ﺳ ﺎله ﺎ ﺑ ﻮد ﻋﻄ ﺮ ﮔ ﻞه ﺎﯼ رز و ی ﺎس ﭼﻤﺒ ﺎ و ﻧ ﺴﺘﺮن ﻗ ﺸﻘﺎیﯽ را‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﯽ آﺸﻴﺪ و یﺎد ﺑﭽﮕﯽهﺎش اﻓﺘﺎد ﺕﻮ آﺎﺷﺎن‬
‫‪٤٩‬‬
‫و ﺑﻌﺪ ﺕﻬﺮان آﻪ ﺑﺮاﯼ ﻗﺮارهﺎﺷﺎن ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ ﭘﺎرك ﻓﺮح ی ﺎ ﭘ ﺎرك ﺳ ﺎﻋﯽ‬

‫و ﮔ ﺎﻩ آ ﻪ دﺧﺘ ﺮك ﺑﺎﻧ ﺸﺎﻃﯽ را ﻣ ﯽدی ﺪ آ ﻪ اﻧﮕ ﺸﺖ آ ﻮﭼﻜﺶ را ﺑ ﻪ‬
‫اﻧﮕﺸﺖ آﻮﭼﻚ ﺟﻮاﻧﻚ ژیﮕﻮﻟﻮیﯽ ﮔﺮﻩ زدﻩ و ﺹﻔﺎ ﻣﯽآﻨﺪ‪ ،‬ﺣ ﺴﻮدﯼاش‬
‫ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪﺷ ﺎن ﺣ ﺴﻮدﯼﺷ ﺎن ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪﺷ ﺎن دﺳ ﺘﻪ ﺟﻤﻌ ﯽ ای ﻦ‬
‫“ﻓﺠ ﺎیﻊ” را ﺙﻤ ﺮﻩﯼ ﺣﻜﻮﻣ ﺖ "ﺷ ﺎﻩ ﺟﻨ ﺎیﺘﮕﺮ ﺟ ﻼد" و اﻣﭙﺮیﺎﻟﻴ ﺴﺖه ﺎﯼ‬
‫ﺟﻬ ﺎﻧﺨﻮار ﻣ ﯽدیﺪﻧ ﺪ و ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ ﺷ ﺮ ای ﻦ ﺧ ﺎﺋﻦ‬
‫ﺑﺎﻟﻔﻄﺮﻩ را از ﺳﺮ ﻣﻤﻠﻜﺖ اﺳ ﻼﻣﯽ ای ﺮان آﻮﺕ ﺎﻩ آﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨ ﺪ ﺣ ﺎﻓﻆ‬
‫ﻧﺎﻣﻮس زن و دﺧﺘﺮ ﻣﺮدم ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫وارد ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺳﻔﻴﺪ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺷﺪﻧﺪ آﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ی ﻚ ﻗ ﺼﺮ ﻣ ﺪرن‬
‫ﺑ ﻮد‪ .‬اﺕﻮﻣﺒﻴ ﻞ را در ﭘﺎرآﻴﻨ ﮓ ﺑﺎﻏﭽ ﻪ ﻣﺎﻧﻨ ﺪ ﺷ ﻴﻜﯽ ﭘ ﺎرك آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ‬
‫اﺕﻮﻣﺒﻴﻞ ﻣ ﺪل ﺑ ﺎﻻﯼ دیﮕ ﺮ ه ﻢ هﻤ ﺎن ﺟ ﺎ ﭘ ﺎرك ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁﺧﻮﻧ ﺪﯼ ﺑ ﺎ ﻋﺒ ﺎیﯽ‬
‫ﺷﻜﻼﺕﯽ و ﻋﻤﺎﻣﻪاﯼ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺮﻓﯽ از اﺕﻮﻣﺒﻴﻞ ﺕﻮیﻮﺕﺎیﯽ ﭘﻴﺎدﻩ ﺷ ﺪ و ﺳ ﺮﯼ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺕﻮﻣﺒﻴﻞ ایﻦهﺎ ﺕﻜﺎن داد‪ .‬ﺑﺮادر راﻧﻨﺪﻩ ﺳ ﻼم ﺑﻠﻨ ﺪﺑﺎﻻیﯽ ﺕﺤﻮی ﻞ‬
‫ﺣ ﺎﺟﯽ داد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ یﻜ ﯽ یﻜ ﯽ ﭘﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮادره ﺎ دﺳ ﺘﯽ ﺑ ﻪ ﻟﺒﺎﺳ ﺸﺎن‬
‫آﺸﻴﺪﻧﺪ و ﻟﺒﺨﻨﺪآﯽ ﺑﻪ هﻢ زدﻧﺪ‪ .‬راﻧﻨﺪﻩ دﺳﺘﺶ را ﭘﺸﺖ ﻣﻬﺪﯼ ﮔﺬاﺷﺖ و‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ آ ﻪ ﺑ ﺎ دﺳ ﺖ ﭼ ﭙﺶ او را ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ در ورودﯼ ﺳ ﺎﺧﺘﻤﺎن ه ﻞ‬
‫ﻣﯽداد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬اول ﺷﻤﺎ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ!‬
‫از راهﺮوی ﯽ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﭼﻨ ﺪیﻦ ﮔﻠ ﺪان ﺑ ﺰرگ ﭘ ﺮ از ﮔﻠﻬ ﺎﯼ ﺕ ﺎزﻩ‬
‫ﺕ ﺰﺋﻴﻦ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و در ﮔﻮﺷ ﻪﯼ ﺁن ﺟﺎﻟﺒﺎﺳ ﯽ ﭼ ﻮب ﺁﺑﻨﻮﺳ ﯽ ﺟﻠ ﻮﻩ‬
‫ﻣ ﯽﻓﺮوﺧ ﺖ‪ ،‬ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ و وارد ﺳ ﺎﻟﻨﯽ ﺑ ﺰرگ ﺷ ﺪﻧﺪ آ ﻪ ﺑ ﯽ ﺷ ﺒﺎهﺖ ﺑ ﻪ‬
‫زﻣ ﻴﻦ ﻓﻮﺕﺒ ﺎل ﻧﺒ ﻮد؛ ﺑ ﺰرگ و درﻧﺪﺷ ﺖ ﭘ ﺮ از ﻣﺨ ﺪﻩه ﺎﯼ رﻧﮕﺎرﻧ ﮓ‪،‬‬
‫ﭼﻨ ﺪیﻦ ﻣﻴ ﺰ ﺳ ﺮو ﭼ ﺎﯼ و ﭼﻨ ﺪیﻦ و ﭼﻨ ﺪ ﻗﻠﻴ ﺎن ﺑ ﺎ ﺳ ﺮﻗﻠﻴﺎنه ﺎﯼ ﺁﻧﺘﻴ ﻚ‬
‫ﻧﺎﺹ ﺮاﻟﺪیﻦ ﺷ ﺎهﯽ‪ .‬در ﮔﻮﺷ ﻪاﯼ ه ﻢ ی ﻚ دﺳ ﺖ ﻣﺒ ﻞ ﺧ ﻮش ریﺨﺘ ﯽ‬
‫هﻤﺎهﻨﮓ ﺑﺎ رﻧﮓ ﻣﺨﺪﻩهﺎ ﭼﻴ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺁﺧﻮﻧ ﺪ ﻋﺒ ﺎ ﺷ ﻜﻼﺕﯽ ﭘ ﺎﯼ ﭼ ﭙﺶ‬
‫را روﯼ ﭘ ﺎﯼ راﺳ ﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ و ﺟ ﻮراب ﺳ ﻔﻴﺪ آ ﺎﻟﻮیﻦ آﻼی ﻨﺶ را از‬
‫زیﺮ ﭘﺎﭼﻪﯼ ﺷﻠﻮار ﻧﺨﯽ ﺧﻮﺷﺪوﺧﺘﺶ ﺑﻴﺮون ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬آﻔ ﺶ ﭼﺮﻣ ﯽ‬
‫ﻇﺮی ﻒ آﻨﻴ ﺎآﯽ رﻧﮕ ﯽ ﭘﻮﺷ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ هﻤ ﺎهﻨﮕﯽ ﺟ ﺎﻟﺒﯽ ﺑ ﺎ ﻋﺒ ﺎﯼ‬
‫ﺑﺪنﻧﻤﺎیﺶ داﺷ ﺖ آ ﻪ روﯼ ﻟﺒ ﺎدﻩﯼ ﺳ ﻔﻴﺪ اﺑﺮی ﺸﻤﯽاش ﻧﮕ ﺎﻩه ﺎ را ﭘ ﺸﺖ‬
‫‪٥٠‬‬
‫ﺳﺮش ﻣﯽآﺸﻴﺪ‪ .‬ﻣﺮدك ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻮد ﺷﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﻣﺮده ﺎﯼ ﻣ ﺪله ﺎﯼ ﻋﻜﺎﺳ ﯽ‬

‫ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﻋﺮﺑﯽ و ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﻣﺘﻴﻦ آﻪ اﺣﻮاﻟﺶ از اﻋﺘﻤ ﺎد ﺑ ﻪ ﻧﻔ ﺲ و‬
‫ﺷﻜﻢ ﺳﻴﺮش ﻧﺸﺎن داﺷﺖ‪ .‬ﻣﻬﺪﯼ ﻧﮕﺎهﯽ ﺑ ﻪ ﻟﻮﺳ ﺘﺮهﺎﯼ آﺮی ﺴﺘﺎل ﺑ ﺎﻻﯼ‬
‫ﺳﺮش اﻧﺪاﺧﺖ و ایﻦ آﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺁن هﻤﻪ ﻟﻮﺳﺘﺮ‪ ،‬ﻧﻮر اﺕﺎق زل ﻧﺒ ﻮد و‬
‫روﺷﻨﺎیﯽ ﻣﻄﺒﻮﻋﯽ را زیﺮ ﭘﻮﺳ ﺖ ﻣ ﯽدواﻧ ﺪ‪ .‬از ی ﻚ ﺳ ﻤﺖ ﺳ ﺎﻟﻦ ﺑ ﻮﯼ‬
‫دﻟﻨ ﻮاز ﺕﺮی ﺎك اﻋ ﻼﯼ ﺳ ﻨﺎﺕﻮرﯼ ﻣ ﺸﺎم را ﻣ ﯽﻧﻮاﺧ ﺖ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ زن ﺑﺎری ﻚ‬
‫اﻧﺪام آﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ دﺧﺘﺮﺑﭽﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ ،‬ﺳ ﻴﻨﯽه ﺎﯼ ﻣﻴ ﻮﻩ و ﺷ ﻴﺮیﻨﯽ‬
‫و ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ و ﺷ ﺮﺑﺖ را دور ﻣ ﯽﮔﺮداﻧﺪﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﻬ ﺪﯼ هﻨ ﻮز داﺷ ﺖ ﻓ ﻀﺎ را‬
‫زی ﺮ و رو ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬اﻣ ﺎ اﻧﮕ ﺎر ﺑﺮادره ﺎ ﺧﻴﻠ ﯽ ﻏﺮیﺒ ﻪ ﻧﺒﻮدﻧ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر‬
‫ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ه ﺮ ﮔﻮﺷ ﻪﯼ ﺳ ﺎﺧﺘﻤﺎن ﺳ ﺮك ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪﻧﺪ و ﺑ ﺎ‬
‫دﺳ ﺘﯽ ﺑ ﺮ ﺷ ﺎﻧﻪﯼ ه ﻢ‪ ،‬در ﺣ ﺎل ﭘ ﭻ و ﭘ ﭻ از ﺳ ﻮیﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮیﯽ دیﮕ ﺮ‬
‫ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ‪ .‬یﻜﯽﺷﺎن اﺷﺎرﻩاﯼ ﺑﻪ ﻣﻬ ﺪﯼ آ ﺮد و ﻃ ﺮف ﺹ ﺤﺒﺘﺶ ﻟﺒﺨﻨ ﺪﯼ‬
‫ﺕﺤﻮی ﻞ ﻣﻬ ﺪﯼ داد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ هﻤ ﺎن راﻧﻨ ﺪﻩ ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺁﻣ ﺪ و او را ﺑ ﻪ‬
‫ﺳ ﻮﯼ اﺕ ﺎﻗﯽ راهﻨﻤ ﺎیﯽ آ ﺮد‪ ،‬درﺳ ﺖ هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ دﺳ ﺘﺶ را روﯼ‬
‫ﺷﺎﻧﻪاش ﮔﺬاﺷﺘﻪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ویﻼ رواﻧﻪاش آﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫روﯼ ﻣﺨﺪﻩهﺎ ﭼﻬﺎر زاﻧﻮ یﺎ زاﻧﻮ ﺑﻪ ﺑﻐﻞ ﮔﻠﻪ ﺑﻪ ﮔﻠ ﻪ وﻟ ﻮ ﺷ ﺪﻧﺪ‬
‫و ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﻴﺪن و ﺧﻨﺪی ﺪن و ﺟ ﻮك ﮔﻔ ﺘﻦ‪ .‬ﻣﻬ ﺪﯼ هﻨ ﻮز ﻧﻔﻬﻤﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‬
‫آﺠﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺪﺕﯽ آﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﺟﻮاﻧﯽ از اﺕﺎق روﺑﺮوی ﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ‬
‫ﻣﻬ ﺪﯼ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻣﻬ ﺪﯼ ﺧﻮاﺳ ﺖ از ﺟ ﺎش ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﻮد آ ﻪ ﺣ ﺎﺟﯽ دﺳ ﺘﺶ را‬
‫روﯼ ﺷﺎﻧﻪاش ﮔﺬاﺷﺖ و ﺧﻮدش ﺕﺎ آﻤﺮ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺎج ﺁﻗﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ‬
‫آﺎر دارﻧﺪ‪ .‬ﻣﻬﺪﯼ از ﺑﺮادرهﺎ آﻪ ﻣﯽﺧﻨﺪیﺪﻧﺪ و ﺕﺨﻤﻪ ژاﭘﻨﯽ ﻣﯽﺷﻜ ﺴﺘﻨﺪ‬
‫و ﺑﺴﺘﻨﯽ اآﺒﺮ ﻣﺸﺪﯼ ﻣﯽﻟﻤﺒﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻋﺬرﺧﻮاهﯽ آﺮد و هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﺁﺧﻮﻧ ﺪك‬
‫راﻩ اﻓﺘﺎد‪ .‬وارد اﺕﺎق آﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎج ﺁﻗﺎ آﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﻣﺠﻠﻠﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد‬
‫و ﭼﻨﺪیﻦ و ﭼﻨﺪ ﺁﻟﺒﻮم ﻋﻜﺲ ﺟﻠﻮش وﻟﻮ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮدش را آﻤﯽ ﺧﻢ آ ﺮد‪،‬‬
‫ﺑ ﻪ ﻧ ﺸﺎﻧﻪﯼ اﺣﺘ ﺮام و ﻣﺒﻠ ﯽ را ﺑ ﻪ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺕﻌ ﺎرف آ ﺮد‪ .‬ﭘﺮﺳ ﻴﺪ ﻣﻬ ﺪﯼ‬
‫ﭼﻴﺰﯼ ﻻزم ﻧﺪارد آﻪ ﻋ ﺮض آ ﺮد هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺹ ﺮف ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺕ ﺎزﻩ‬
‫“ﻣﻌﺪﻩاﯼ” هﻢ هﺴﺖ و هﺮ ﭼﻴﺰﯼ را ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﺪ ﺑﺨﻮرد‪ .‬ﺣﺎﺟﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻼ‬
‫ﺑﻪ دور! و ﺷﺮوع آﺮد از زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن ﺣﺮف زدن‪ .‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ‬
‫‪٥١‬‬
‫ﺣﺮف ﻣﯽزد و از ﺳﻔﺮهﺎش ﺑﻪ ﺧﺎرﺟﻪ ﻣﯽﮔﻔ ﺖ‪ ،‬رﺳ ﻴﺪ ﺑ ﻪ ای ﻦ ﺟ ﺎ آ ﻪ‬

‫زﻧ ﺎن ﻓﺮﻧﮕ ﯽ ﺳ ﮓ آ ﯽ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ .‬هﻴﭽﻜﺪاﻣ ﺸﺎن ﺑ ﻪ ﭘ ﺎﯼ زنه ﺎﯼ ایﺮاﻧ ﯽ‬
‫ﻧﻤﯽرﺳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻬ ﺪﯼ ﺁب ده ﺎﻧﺶ را ﻗ ﻮرت داد و ﻧﮕ ﺎﻩ اﺳ ﺘﻔﻬﺎم ﺁﻣﻴ ﺰﯼ ﺑ ﻪ‬
‫ﺣﺎﺟﯽ آﺮد آﻪ ﺣﺎﺟﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮادر در ای ﻦ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ اﻣ ﺎم زﻣ ﺎن ﻣ ﺎ ه ﻴﭻ‬
‫آﺎر ﻏﻴﺮﺷﺮﻋﯽاﯼ ﻧﻤﯽآﻨﻴﻢ‪ .‬هﺮ ﭼ ﻪ آ ﺮدﻩای ﻢ و هﺮﭼ ﻪ ﻣ ﯽآﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﺳ ﻨﺖ‬
‫ﺧ ﺪا و ﭘﻴ ﺎﻣﺒﺮ و اﺋﻤ ﻪﯼ اﻃﻬ ﺎر اﺳ ﺖ‪ .‬ﺷ ﻤﺎ ه ﻢ اﮔ ﺮ دوﺳ ﺖ داری ﺪ‪،‬‬
‫هﻤ ﺸﻴﺮﻩاﯼ را ﺑﺮایﺘ ﺎن ﺹ ﻴﻐﻪ آﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺧ ﺴﺘﮕﯽ از ﺕﻨﺘ ﺎن در ﺑ ﺮود‪.‬‬
‫ﻣﻬﺪﯼ هﻨﻮز ﻓﻜﺮ ﻣﯽآﺮد آﻪ ای ﻦه ﺎ ﻧﻤ ﺎیﺶ اﺳ ﺖ و ﺣ ﻀﺮات دارﻧ ﺪ او‬
‫را اﻣﺘﺤ ﺎن ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﻨ ﺪ ﭼﻘ ﺪر ﺧ ﻮددار اﺳ ﺖ و ﺕ ﺎ آﺠ ﺎ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ‬
‫اﻣﻴ ﺎﻟﺶ را آﻨﺘ ﺮل آﻨ ﺪ؛ درﺳ ﺖ ﻣﺜ ﻞ ﺁن ﺳ ﺎله ﺎ آ ﻪ ﺳ ﺎله ﺎﯼ ﺳ ﺎل در‬
‫درون ﺕﺸﻜﻴﻼت ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺸﺖ ﺑﻪ ﻗﻠ ﺐ و ﺧﻴﻠ ﯽ ﺟﺎه ﺎﯼ دیﮕﺮﺷ ﺎن‬
‫ﺑﻜﻮﺑﻨﺪ آﻪ ﺣ ﺸﺮﯼ ﻧ ﺸﻮﻧﺪ و از دای ﺮﻩﯼ ﺷ ﻬﺪاﯼ زﻧ ﺪﻩﯼ ﺁرﻣ ﺎنﺧ ﻮاﻩ ﺁن‬
‫دوران ﺑﻴ ﺮون‪ .‬اﻣ ﺎ اﻧﮕ ﺎر در ای ﻦ ﻗ ﺼﺮ ه ﻴﭻ ﺧﺒ ﺮﯼ از ریﺎﺿ ﺖه ﺎﯼ‬
‫ﺳ ﺎزﻣﺎﻧﯽ‪/‬ﺕ ﺸﻜﻴﻼﺕﯽ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ای ﻦ ﺟﻤﺎﻋ ﺖ ﻧ ﺴﻞ دیﮕ ﺮﯼ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﻧ ﻪ ﺑ ﺎ‬
‫ﺧ ﻮردن ﻣ ﺸﻜﻞ داﺷ ﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺑ ﺎ ﻧﻮﺷ ﻴﺪن و ﻧ ﻪ ﺣﺘ ﺎ ﺑ ﺎ آ ﺸﻴﺪن‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧﻴﻠ ﯽ‬
‫ﭼﻴﺰهﺎﯼ دیﮕﺮ هﻢ ﻣ ﺴﺎﻟﻪﺷ ﺎن را ﺣ ﻞ آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺑ ﺪﺑﺨﺖ‬
‫ﺑﻴ ﺴﺖ ﺳ ﺎل ﻃ ﻮل آ ﺸﻴﺪ ﺕ ﺎ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدش ﺑﻘﺒﻮﻻﻧ ﺪ آ ﻪ دﺧﺘ ﺮك‬
‫ﻋﺮاﻗﯽ را ﺹﻴﻐﻪ آﻨﺪ‪ ،‬ایﻨﺠﺎ درﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﻬﺸﺖ ﺑ ﻮد و ﺟ ﻮﯼه ﺎﯼ ﺷ ﻴﺮ‬
‫و ﻋﺴﻞ و ﺣﻮریﺎن ﺑﻬﺸﺘﯽ و ایﻦ هﻤﻪ ﻣﻮﻣﻦ آﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﺹ ﻔﺎ ﻣ ﯽآﺮدﻧ ﺪ‬
‫و دﻟﺸﺎن ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ اﺳﺒﺎب ﻋﻴﺶ و ﺹﻔﺎﯼ او را هﻢ ﺁﻣﺎدﻩ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬هﻨ ﻮز‬
‫ﺑ ﺎورش ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﯽ ده ﺎﻧﺶ ﻣ ﯽﺟﻨﻴ ﺪ و ﭼﻴﺰه ﺎیﯽ ﻋﺮﺑ ﯽ ﺑﻠﻐ ﻮر‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮد و ﺑ ﺎ ای ﻦ آ ﻪ ﻣﻬ ﺪﯼ در ﺁن دورا ِن آ ﺎر ﺕ ﺸﻜﻴﻼﺕﯽ ﺧ ﺎرج‬
‫آﺸﻮرﯼاش در آﺸﻮرهﺎﯼ ﻋﺮﺑﯽ‪ ،‬ﺑﻔﻬﻤﯽ‪/‬ﻧﻔﻬﻤﯽ ﻋﺮﺑﯽ یﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫اﻣﺎ ﻣﻌﻨﯽ ﺣﺮفهﺎﯼ ﺣ ﺎﺟﯽ را ﻧﻤ ﯽﻓﻬﻤﻴ ﺪ‪ .‬ای ﻦ ﺟﻤﺎﻋ ﺖ از اﺳ ﻼم ﻓﻘ ﻂ‬
‫ﻗﺮﺁن را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﻧﻬ ﺞاﻟﺒﻼﻏ ﻪ را‪ ،‬ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ از ﺣ ﺪیﺚ و‬
‫روایﺖهﺎﯼ دﺳﺖ ﭼﻨﺪم ﺣﻮزﻩاﯼ ﺁﻧﻘﺪرهﺎ اﻃﻼع ﻧﺪاﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﯽ ﺣ ﺮف‬
‫زد و زد ﺕ ﺎ رﺳ ﻴﺪ ﺑ ﻪ اﻣ ﺎم ﺣ ﺴﻦ و ﺳﻴ ﺼﺪ و ﭘﻨﺠ ﺎﻩ ﺕ ﺎ هﻤ ﺴﺮ داﺋ ﻢ و‬
‫ﻣﻮﻗ ﺖ و آﻨﻴ ﺰ و اﺳ ﻴﺮ ﺟﻨﮕ ﯽاش و زﻧ ﺎﻧﯽ آ ﻪ ﺧﻮدﺷ ﺎن را ﺑ ﻪ اﻣ ﺎم‬
‫‪٥٢‬‬
‫ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮهﺎ و دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪهﺎ و دﺧﺘ ﺮ ﺧﺎﻟ ﻪه ﺎ و دﺧﺘ ﺮ‬

‫دای ﯽه ﺎ و هﻤﻴﻨﻄ ﻮر آ ﻪ ﺣ ﺮف ﻣ ﯽزد‪ ،‬ده ﺎﻧﺶ ﻣ ﯽﺟﻨﺒﻴ ﺪ و ﺁب ده ﺎن‬
‫ﻣﻬﺪﯼ را راﻩ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫دﺳ ﺖ ﺁﺧ ﺮ ﺁﺧﻮﻧ ﺪ اوﻟ ﯽ ﺁﻟﺒ ﻮﻣﯽ را از روﯼ ﻣﻴ ﺰ ﺑﺮداﺷ ﺖ و‬
‫روﯼ دﺳﺖ ﻣﻬﺪﯼ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻣﻬﺪﯼ هﻨﻮز ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻩ ﺑﻮد ﭼﻪ آﺎر ﺑﺎی ﺪ ﺑﻜﻨ ﺪ‪.‬‬
‫هﻤﻴﻨﻄﻮر ﺑﯽ هﻮا ﺁﻟﺒﻮم را ﺑﺎز آﺮد و در ﺹﻔﺤﻪاﯼ ﻋﻜﺲ ﭼﻨﺪیﻦ زن و‬
‫دﺧﺘﺮ ﺟﻮان را ﺑﺎ روﺳﺮﯼ و ﭼﺎدر آﻪ ﻓﻘﻂ ﮔﺮدﯼ ﺹﻮرﺕ ﺸﺎن ﭘﻴ ﺪا ﺑ ﻮد‬
‫و زی ﺮ ه ﺮ آ ﺪاﻣﺶ ﻧ ﺎم آﻮﭼ ﻚ و ﺳﻨ ﺸﺎن را ﻧﻮﺷ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬دی ﺪ‪ .‬هﻨ ﻮز‬
‫ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻩ ﺑﻮد ﭼﻪ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺁﺧﻮﻧﺪهﺎ ﺑﺎ هﻢ ﻧﺠﻮا ﻣﯽآﺮدﻧﺪ و ﻣﻬﺪﯼ‬
‫را ﺑ ﺎ ﺁﻟﺒ ﻮﻣﺶ ﺑ ﻪ ﺣ ﺎل ﺧ ﻮد ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﻬ ﺪﯼ دﻟ ﺶ درد ﮔﺮﻓ ﺖ‪.‬‬
‫دﺳ ﺘﺶ را روﯼ ﺷ ﻜﻤﺶ ﮔﺬاﺷ ﺖ و ﻧ ﻴﻢ ﺧﻴ ﺰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺁﺧﻮﻧ ﺪ اوﻟ ﯽ ﻧﮕ ﺎهﯽ‬
‫آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﯽ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺣﺎﻟﺘﺎن ﺧﻮب ﻧﻴ ﺴﺖ؟ ﻣﻬ ﺪﯼ ﮔﻔ ﺖ‪ :‬داروه ﺎم ﺕ ﻮ‬
‫ﻣﺎﺷ ﻴﻦ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﯽ ﻓ ﻮرا زﻧ ﮓ زد و زن ﻣﻴ ﺎن ﺳ ﺎل و ﭼ ﺎﻗﯽ وارد‬
‫اﺕﺎق ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺕﻮﺿﻴﺤﺎﺕﯽ از اﺕﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪاﯼ ﻣﻬﺪﯼ‬
‫هﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺧﻮدش ﭘﻴﭽﻴﺪ و ﺣﺎﺟﯽ در ای ﻦ ﻓﺎﺹ ﻠﻪ ﺳ ﻔﺎرش ﻧﺒ ﺎت داغ و‬
‫ﻋ ﺮق ﻧﻌﻨ ﺎ داد آ ﻪ ﻣﻬ ﺪﯼ‪ ،‬ه ﻢ داروه ﺎ را ﺧ ﻮرد و ه ﻢ ﺷ ﺮﺑﺖه ﺎ را‬
‫ﺳﺮآ ﺸﻴﺪ‪ .‬یﻜ ﯽﺷ ﺎن داغ ﺑ ﻮد و ﺁن یﻜ ﯽ ﺧﻨ ﻚ‪ .‬اﻣ ﺎ از ﺑ ﺲ دﻟ ﺶ درد‬
‫ﻣﯽآﺮد‪ ،‬از هﺮ آﺪام ﻗﻠﭙﯽ ﻣﯽﺧﻮرد و دﻟﺶ را ﻣﯽﻣﺎﻟﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ هﻢ او‬
‫را ﺑﻪ اﺕﺎﻗﯽ ﺑﺮدﻧﺪ آﻪ ﺕﺨﺖ دو ﻧﻔﺮﻩﯼ ﺑﺰرﮔﯽ در ﻣﻴﺎن ﺁن ﺑ ﻮد‪ .‬درﺳ ﺖ‬
‫ﻣﺜﻞ اﺕﺎق ﺧﻮابهﺎﯼ اﻋﻴﺎن و اﺷﺮاف ﺕﻮ ﻓﻴﻠﻢهﺎﯼ هﺎﻟﻴﻮودﯼ آ ﻪ ﺑﻌ ﻀﯽ‬
‫وﻗ ﺖه ﺎ آ ﻪ ﻧ ﺼﻔﻪ ﺷ ﺐه ﺎ ﺑﻴﺨ ﻮاﺑﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮش ﻣ ﯽزد و آﺎﻧ ﺎله ﺎﯼ‬
‫ﺕﻠﻮیﺰی ﻮﻧﯽ را دور ﻣ ﯽزد‪ ،‬ﺁﻧﻬ ﺎ را ﺕﻤﺎﺷ ﺎ ﻣﻴﻜ ﺮد و ﺑ ﻪ هﻤ ﻪﺷ ﺎن ﺑ ﺪ و‬
‫ﺑﻴﺮاﻩ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ .‬هﻤﺎن ﻃﻮر ﮐ ﻪ داﺷ ﺖ ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدش ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬داروﯼ‬
‫ﺁراﻣﺒﺨﺶ اﺙﺮش را آﺮد و ﭼﺮﺕﺶ ﺑﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻴﺪار ﺷﺪ‪ ،‬زن زیﺒﺎیﯽ را‬
‫ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺮهﻨﻪ در آﻨﺎرش دیﺪ آﻪ ﺟﻠ ﻮ ﺁیﻨ ﻪ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد و داﺷ ﺖ زیﺮاﺑ ﺮو‬
‫ﺑﺮﻣ ﯽداﺷ ﺖ‪ .‬ﻟﺒ ﺎس ﺧ ﻮاب ﺹ ﻮرﺕﯽ ﺳ ﻴﻜﻠﻤﻪاﯼ ﭘﻮﺷ ﻴﺪﻩ و ﻣﻮه ﺎ را‬
‫ﺳﻴﻼبوار روﯼ ﺷﺎﻧﻪهﺎﯼ ﺧﻮشﺕﺮاﺷﺶ ﭘﺮیﺸﺎن ریﺨﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﻬ ﺪﯼ ﺕ ﺎ‬
‫ﺑﺎﻧﻮ را دیﺪ‪ ،‬از ﺟﺎش ﻧﻴﻢﺧﻴﺰ ﺷﺪ آﻪ ﺑﺎﻧﻮ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﻧﻤﻜﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ ﺣ ﺎﺟﯽ‬
‫‪٥٣‬‬
‫او را ﺑ ﺮاﯼ ﻣ ﺪت دو ﺷ ﺐ ﺑ ﺎ ﻣﻬﺮی ﻪ ﯼ دﻩ ه ﺰار ﺕ ﻮﻣﻦ ﺹ ﻴﻐﻪ آ ﺮدﻩ‬

‫اﺳﺖ و ﻓﻌﻼ ﺑﻪ او ﺣﻼل اﺳﺖ و اﺷﻜﺎﻟﯽ ﻧﺪارد آﻪ ایﻦ ﻃ ﻮر ﻟﺨ ﺖ ﺟﻠ ﻮ‬
‫او ﻧﺸ ﺴﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ آ ﻪ ﻣﻌﻤ ﻮﻻ ﻣ ﺎ زنه ﺎ ﺧﻮدﻣ ﺎن ﺹ ﻴﻐﻪهﺎﻣ ﺎن را‬
‫اﻧﺘﺨ ﺎب ﻣ ﯽآﻨ ﻴﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ ای ﻦ ﺑ ﺎر ﺣ ﺎج ﺁﻗ ﺎ ﺑ ﻪ وآﺎﻟ ﺖ از ﻃ ﺮف ﺷ ﻤﺎ آ ﻪ‬
‫ﻣﺮیﺾ ﺑﻮدیﺪ‪ ،‬ﻣﺮا ﺑﻪ ﻋﻘﺪ ﻣﻮﻗﺖ ﺷﻤﺎ درﺁوردﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻬﺪﯼ ﭼﺸﻢهﺎ را ﺑﺴﺖ‪ .‬هﻴﭻ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬زن روﯼ ﺕﺨ ﺖ‬
‫ﺁﻣﺪ و ﺳ ﻌﯽ آ ﺮد ﻧﻮازﺷ ﺶ آﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﻬ ﺪﯼ ﭼ ﺸﻢه ﺎ را ﺑ ﺴﺖ و آ ﻢ آ ﻢ‬
‫ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻴﺪار ﺷﺪ‪ ،‬ﻧﻤﺎز ﺹﺒﺢ هﻢ ﻗﻀﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و از ﺑﻴﺮون‬
‫ﺹﺪاﯼ ﺟﺎرو ﺑﺮﻗﯽ و ﺳﺮ و ﺹﺪاﯼ رﻓﺖ و ﺁﻣ ﺪ ﻣﺎﺷ ﻴﻦه ﺎ ﻣ ﯽﺁﻣ ﺪ‪ .‬زن‬
‫هﻨﻮز آﻨﺎرش ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ او هﻢ ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺪن ﺧﻮش ﺕ ﺮآﻴﺒﺶ‬
‫درﺳ ﺖ ﻋ ﻴﻦ ﻓ ﻴﻠﻢه ﺎﯼ ﺳ ﻴﻨﻤﺎیﯽ دل ﻣﻬ ﺪﯼ را ﺁب ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدش‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ایﻦ زن ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬زن ﺷﺮﻋﯽ و ﻋﻘﺪﯼ ﺧﻮدم اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‬
‫دﺳﺘﯽ ﺑﻪ زن ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﺕﺎ دﺳﺘﺶ را دراز آﺮد‪ ،‬یﺎد ﺑﭽﻪهﺎیﯽ اﻓﺘﺎد آﻪ ﺑﺎ هﻢ‬
‫ﺕﻮ زﻧﺪان ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ و دوﺑﺎرﻩ دﻟ ﺶ درد ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﺑ ﺎر دﺳ ﺘﺶ‬
‫رﻓﺖ آﻪ دﺳﺘﯽ ﺑﻪ آﻔ ﻞ ﺑ ﺎﻧﻮ ﺑﻤﺎﻟ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ه ﺮ ﺑ ﺎر دلدردش ﺷ ﺪیﺪﺕﺮ ﺷ ﺪ‪.‬‬
‫وﻟ ﺶ آ ﺮد و ﺧ ﻮدش را ﺑ ﻪ ﺧ ﻮاب زد‪ .‬ﺑ ﺎﻧﻮ آ ﻪ زیﺮﭼ ﺸﻤﯽ او را‬
‫ﻣ ﯽﭘﺎﺋﻴ ﺪ‪ ،‬ﺑﻴﻬ ﻮا ﭘ ﺎیﺶ را روﯼ ﭘ ﺎﯼ ﻣﻬ ﺪﯼ اﻧ ﺪاﺧﺖ آ ﻪ ﻣﻬ ﺪﯼ دوﺑ ﺎرﻩ‬
‫ﺳ ﻴﺦ ﺷ ﺪ و ﻧﺸ ﺴﺖ و دوﺑ ﺎرﻩ دﻟ ﺶ درد ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬از ﺹ ﺪاﯼ اذان ﻣ ﺴﺠﺪ‬
‫ﻣﺤ ﻞ ﻓﻬﻤﻴ ﺪ آ ﻪ ﻇﻬ ﺮ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬دﻧﺒ ﺎل ﻟﺒﺎﺳ ﺶ ﮔ ﺸﺖ‪ .‬زن‬
‫ﻧﮕﺎهﺶ آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ زﺷﺘﻢ؟ ﻣﻬﺪﯼ ﺳ ﺮش را ﺕﻜ ﺎن داد و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻧ ﻪ‬
‫هﻤ ﺸﻴﺮﻩ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﻣﺮی ﻀﻢ‪ .‬ﻟﺒﺎﺳ ﻢ را ﻣ ﯽده ﯽ‪ ،‬اﺣﺘﻴ ﺎج ﺑ ﻪ دآﺘ ﺮ دارم‪ .‬زن‬
‫ﻟﺒﺨﻨ ﺪﯼ زد و ﻟﺒﺎﺳ ﺶ را آﻨ ﺎرش ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ .‬ﺕﻘ ﻪاﯼ ﺑ ﻪ در ﺧ ﻮرد‪ .‬ﺑ ﺮادر‬
‫راﻧﻨﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ اﮔ ﺮ ﻣﻬ ﺪﯼ ﺣﺎﺿ ﺮ اﺳ ﺖ‪ ،‬او را هﻤ ﺮاﻩ‬
‫ﺑﺒﺮد‪ .‬ﻣﻬﺪﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ زن آ ﺮد و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺑ ﺒﺨﺶ‪ ،‬ﺑﻘﻴ ﻪﯼ ﻣ ﺪت‬
‫ﺹﻴﻐﻪات را ﻣﯽﺑﺨﺸﻢ‪ .‬زن ﮔﻔﺖ آﻪ ﺣ ﺎﺟﯽ ﻣﻬﺮی ﻪاش را ﺑ ﻪ وآﺎﻟ ﺖ از‬
‫او ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ و هﻴﭻ ﻣﺸﻜﻠﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ آﺮدﻧﺪ و راﻩ اﻓﺘﺎدﻧ ﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﻟﻦ و از ﺁﻧﺠﺎ هﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎرآﻴﻨﮓ‪ .‬ﺑﺮادر راﻧﻨﺪﻩ ﻣﻬﺪﯼ را‬
‫در آﻨ ﺎرش ﻧ ﺸﺎﻧﺪ و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬اﺧ ﻮﯼ‪ ،‬اﮔ ﺮ ﺣﺎﻟ ﺖ ﺑ ﺪ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﺮویﻢ دآﺘ ﺮ‪.‬‬
‫‪٥٤‬‬
‫ﻣﻬﺪﯼ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﯽﺷﻮم‪ .‬راﻧﻨﺪﻩ ﻣﺎﺷﻴﻦ را روﺷﻦ آﺮد و ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪاﯼ‬

‫ﺧ ﺴﺘﻪ و ری ﺸﯽ ﺑﻠﻨ ﺪﺕﺮ از دی ﺸﺐ‪ ،‬در ﺣ ﺎﻟﯽ آ ﻪ ﭼ ﺸﻢه ﺎش ﻗﺮﻣ ﺰ و‬
‫اوﻗﺎﺕﺶ ﺕﻠﺦ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻬﺮ راﻩ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺕﻤ ﺎم ﺑﻌ ﺪ از ﻇﻬ ﺮ را در ﻣﻄ ﺐ دآﺘ ﺮﯼ ﺳ ﺮ آﺮدﻧ ﺪ و ﺑ ﺎ ی ﻚ‬
‫ﻣﺸﺖ داروﯼ ﺟﺪیﺪ رواﻧﻪﯼ ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺘﺶ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬هﻨﻮز ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪ ﻧﺮﺳ ﻴﺪﻩ‬
‫ﺑﻮد آﻪ دوﺑﺎرﻩ هﻤﺎن ﺕﻴﻢ دیﺮوزﯼ را دیﺪ آ ﻪ ﺑ ﺎ دم ودﺳﺘﮕﺎه ﺸﺎن ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ﺿﺒﻂ ﺹﺪاش ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮادر راﻧﻨﺪﻩ ﭼﻴ ﺰﯼ در ﮔ ﻮش یﻜ ﯽ از ﺁنه ﺎ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺁنهﺎ ه ﻢ ﺑﺴﺎﻃ ﺸﺎن را ﺟﻤ ﻊ آﺮدﻧ ﺪ و رﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧ ﻪ ﺧﻠ ﻮت ﺷ ﺪ و‬
‫ﻣﻬﺪﯼ ﻣﺎﻧ ﺪ و ﺹ ﻤﺪ آ ﻪ ﭘﺮﺳ ﻴﺪ ﺁی ﺎ ﺁﻗ ﺎ آ ﺎرﯼ دارﻧ ﺪ آ ﻪ ﺑﺮای ﺸﺎن اﻧﺠ ﺎم‬
‫دهﺪ؟ اﮔﺮ آﺎرﯼ ﻧﻴ ﺴﺖ ﻣ ﯽﺧﻮاه ﺪ ﺑ ﻪ ﻣ ﺴﺠﺪ ﻣﺤ ﻞ ﺑ ﺮاﯼ اﻗﺎﻣ ﻪﯼ ﻧﻤ ﺎز‬
‫ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﺮود؟ ﻣﻬﺪﯼ ﺑﺎ دﺳﺖ اﺷﺎرﻩاﯼ آﺮد آﻪ ﻣﯽﺕﻮاﻧﺪ ﺑ ﺮود‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎ‬
‫ﻟﺒ ﺎس روﯼ یﻜ ﯽ از ﻣﺒ ﻞه ﺎﯼ اﺕ ﺎق ﻧ ﺸﻴﻤﻦ دراز آ ﺸﻴﺪ‪ .‬هﻨ ﻮز داﺷ ﺖ‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﯼ دیﺸﺐ را در آﻠﻪاش دورﻩ ﻣﯽآﺮد آﻪ ﺕﻠﻔ ﻦ زﻧ ﮓ زد‪ .‬ﺟ ﻮاب‬
‫ﻧﺪاد‪ .‬اﻧﮕﺎر ﺣﻮﺹﻠﻪ ﻧﺪاﺷﺖ از ﺣﺎل ﺧﻮدش ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎی ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﭼﺮﺕ ﯽ‬
‫هﻢ زدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮادرهﺎ هﻨﻮز در ذهﻨﺶ رژﻩ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ آﻪ ای ﻦ ﺑ ﺎر زﻧ ﮓ‬
‫در ﺧﺎﻧ ﻪ ﺑ ﻪ ﺹ ﺪا درﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﺹ ﻤﺪ در را ﺑ ﺎز آ ﺮد‪ .‬ﻣﻌﻠ ﻮم ﺑ ﻮد زﻣ ﺎﻧﯽ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮن هﻢ ه ﻮا ﺕﺎری ﻚ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ه ﻢ ﺹ ﻤﺪ در ﺧﺎﻧ ﻪ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺹﻤﺪ ﺁﻣﺪ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮش و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﭼﻴ ﺰﯼ ﻻزم ﻧﺪاری ﺪ؟ ﻣﻬ ﺪﯼ ﮔﻔ ﺖ‪ :‬آ ﯽ‬
‫ﺑﻮد؟ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺎج ﺁﻗﺎ‪ .‬ﻣﻬﺪﯼ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﮔﻔﺘﯽ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ؟ ﺹ ﻤﺪ ﮔﻔ ﺖ‪:‬‬
‫ﺧﺪﻣﺘﺸﺎن ﻋﺮض آ ﺮدم‪ .‬ﻓﺮﻣﻮدﻧ ﺪ ﭼﻨ ﺪ روزﯼ اﺳ ﺘﺮاﺣﺖ آﻨﻴ ﺪ‪ ،‬هﻔﺘ ﻪﯼ‬
‫دیﮕﺮ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻣﯽرﺳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻬﺪﯼ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﻌ ﻼ آﻤﻜ ﻢ آ ﻦ داروه ﺎ را‬
‫ﺑﺨ ﻮرم‪ .‬آﻤ ﯽ ه ﻢ آﻤﭙ ﻮت ﺑ ﺮام ﺑﻴ ﺎور آ ﻪ ﭼﻴ ﺰ دیﮕ ﺮﯼ را ﻧﻤ ﯽﺕ ﻮاﻧﻢ‬
‫ﺕﺤﻤﻞ آﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﻣﻬﺪﯼ آﻢ آﻢ ﺧﻮب ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ آﻠﯽ آﺎر ﺕﻮﺿ ﻴﺤﯽ ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ‬
‫ﺑ ﻪ ای ﻦ ﻧﺘﻴﺠ ﻪ رﺳ ﻴﺪ آ ﻪ ای ﻦ وﺿ ﻌﻴﺖ هﻤ ﺎن ﭼﻴ ﺰﯼ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺑ ﺮاش‬
‫ﺟﻨﮕﻴﺪﻩ و ﺷﻬﻴﺪ و ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺷﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎﯼ ﺷﻬﺪا ﭼﻘﺪر ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد آ ﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨ ﺪ‬
‫زنهﺎ ﭼﻪ ﻣﻨﺰﻟﺘﯽ در ایﻦ ﻧﻈﺎم اﻟﻬ ﯽ ﭘﻴ ﺪا آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ و ﭼﮕﻮﻧ ﻪ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧﻨ ﺪ‬
‫هﺮ ﻣﺮدﯼ را ﭘ ﺴﻨﺪیﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺹ ﻴﻐﻪاش آﻨﻨ ﺪ و ﺑ ﻪ ﻋﻘ ﺪش در ﺑﻴﺎیﻨ ﺪ‪ .‬آ ﺎرﯼ‬
‫‪٥٥‬‬
‫آﻪ هﻢ ﺷﺮﻋﯽ اﺳ ﺖ و ه ﻢ رﺳ ﻤﯽ‪ .‬ه ﻢ ﺧ ﺪا راﺿ ﯽ اﺳ ﺖ و ه ﻢ ﺑﻨ ﺪﻩﯼ‬

‫ﺧ ﺪا راﺿ ﯽ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎ ﺷ ﻴﻄﻨﺘﯽ ﺕ ﻮ دﻟ ﺶ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ :‬ﮔ ﻮر ﭘ ﺪر ه ﺮ آ ﻪ‬
‫ﻧﺎراﺿﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫روزهﺎ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ و ﻣﻌﺪﻩﯼ ﻣﻬﺪﯼ روز ﺑ ﻪ روز ﺑﻬﺘ ﺮ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪.‬‬
‫هﻤﺎﻧﻄﻮر آﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش آﺎر ﺕﻮﺿﻴﺤﯽ ﻣﯽآﺮد و از ﺧﺠﺎﻟ ﺖ ﺑﺮادره ﺎﯼ‬
‫ﺷ ﻬﻴﺪش درﻣ ﯽﺁﻣ ﺪ‪ ،‬دلدردش آﻤﺘ ﺮ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﺕ ﺎ ﺁﺧ ﺮ هﻔﺘ ﻪ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺖ‬
‫ﺳﻮﭘﯽ و ﻏﺬاﯼ ﺳﺎدﻩاﯼ ﺑﺨﻮرد‪ ،‬ﺑﺪون ﺁن آﻪ دل درد ﺑﮕﻴ ﺮد‪ .‬هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ‬
‫ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدش “ﺹ ﻔﺮ‪/‬ﺹ ﻔﺮ” آﻨ ﺪ و از ﺧﺠﺎﻟ ﺖ ﺑ ﺮادران ﺳ ﺎﺑﻖ و‬
‫ﺷﻬﻴﺪش درﺁیﺪ‪ ،‬دیﮕﺮ رﻓﺘﻦ ﺑﻘﻴﻪﯼ راﻩ زیﺎد ﺳﺨﺖ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫از ایﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺕﺎ ای ﻦ آ ﻪ آﺘ ﺎب ﺧ ﺎﻃﺮاﺕﺶ در ﺕﻬ ﺮان و ﺕﻮﺳ ﻂ‬
‫ﻧ ﺸﺮ “ﻧ ﯽ” ﭼ ﺎپ ﺷ ﻮد‪ ،‬راه ﯽ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺕ ﺎ ای ﻦ آ ﻪ ﺳ ﻤﻴﻨﺎر ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﻴﻨﺎر‪،‬‬
‫داﻧ ﺸﮕﺎﻩ ﺑ ﻪ داﻧ ﺸﮕﺎﻩ ﺑ ﺮاش ﺟﻠ ﺴﻪﯼ ﺳ ﺨﻨﺮاﻧﯽ ﺑﮕﺬارﻧ ﺪ‪ ،‬و از‬
‫ﺕﺠﺮﺑ ﻪه ﺎش در ﺳ ﺮزﻣﻴﻦه ﺎﯼ اﺷ ﻐﺎﻟﯽ و ﻣﺒ ﺎرزﻩﯼ ﻣ ﺴﻠﺤﺎﻧﻪﯼ ﺑﺨ ﺶ‬
‫ﻣﺬهﺒﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩﯼ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺶ داﺳﺘﺎنهﺎ ﺑﺒﺎﻓﺪ‪ ،‬هﻢ راهﯽ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ای ﻦ ﺕ ﻼشه ﺎ‬
‫اداﻣﻪ یﺎﻓﺖ‪ ،‬ﺕﺎ ایﻦ آﻪ در ﺳﻤﻴﻨﺎرﯼ در داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺹ ﻨﻌﺘﯽ ﺷ ﺮیﻒ واﻗﻔ ﯽ‬
‫ﺑﺎ دﺧﺘﺮك داﻧﺸﺠﻮیﯽ ﺁﺷ ﻨﺎ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﺧﻴﻠ ﯽ ﺳ ﻮال ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﻣﺠﻴ ﺪ ﺷ ﺮیﻒ‬
‫واﻗﻔ ﯽ ﻧ ﺎم هﻤ ﺮزم ﻣ ﺴﻠﻤﺎن ﻣﺎﻧ ﺪﻩﯼ ﺷ ﻬﻴﺪ ﺷ ﺪﻩاش ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ آﻤﻮﻧﻴ ﺴﺖ‬
‫ﺷﺪﻩهﺎﯼ ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻮد‪ .‬از ایﻦﺟﺎ هﻢ ﺕﺎ ایﻦ دﺧﺘ ﺮك درﺳ ﺨﻮان را ﻋﻘ ﺪ آﻨ ﺪ‬
‫و ﺑ ﻪ ه ﺎﻣﺒﻮرگ ﺑﻴ ﺎورد‪ ،‬راه ﯽ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺣﺘ ﺎ ﺕ ﺎ ﺧﺎﻧ ﻪاﯼ آ ﻪ ﻓﺮزﻧ ﺪاﻧﺶ‬
‫هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﻓﺮیﺪﻩ ﻣﺎدرﺷﺎن در ﺁن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽآﺮدﻧﺪ‪ ،‬راهﯽ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬دﺧﺘ ﺮك‬
‫ﺣﺘﺎ از دﺧﺘﺮ ﺧﻮدش هﻢ ﺟﻮانﺕﺮ و ﺕﺮ و ﺕﺎزﻩﺕﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺪﻣﺶ هﻢ ﺧ ﻮب‬
‫ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﻬ ﺪﯼ هﻨ ﻮز ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ در ﻣﻨﻄﻘ ﻪاﯼ اﻋﻴ ﺎﻧﯽ در ﺑﻴ ﺮون ﺷ ﻬﺮ‬
‫هﺎﻣﺒﻮرگ ویﻼﯼ ﺷﻴﻜﯽ را ﻗﻮﻟﻨﺎﻣﻪ آﺮد‪.‬‬
‫داﺳﺘﺎن دﻟﻨﻮاز زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻬﺪﯼ ﻣﺒﺎرز را ﻣ ﻦ اﺕﻔ ﺎﻗﯽ در ﻣﻴﻬﻤ ﺎﻧﯽ‬
‫ﺁﺷﻨﺎیﯽ از وآﻴﻞ ایﺮاﻧﯽاش ﺷﻨﻴﺪم؛ ﺁن هﻢ زﻣﺎﻧﯽ آ ﻪ ه ﺮ دوﺷ ﺎن ﺕ ﻼش‬
‫داﺷ ﺘﻨﺪ ﺣ ﻖ زن وارداﺕ ﯽ ﻣﻬ ﺪﯼ را ﺑ ﺎﻻ ﺑﻜ ﺸﻨﺪ؛ ﺁﺧ ﺮ ﺑ ﺎﻧﻮ ﭘ ﺲ از ﺳ ﻪ‬
‫ﺳﺎل درﺧﻮاﺳﺖ ﻃﻼق آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺎﻧﻮﻧ ﺎ ﻧﻴﻤ ﯽ از اﻣ ﻮال ﻣﻬ ﺪﯼ ﭘ ﺲ از‬
‫ﻃﻼق ﺑﻪ ﺑﺎﻧﻮ ﻣﯽرﺳﻴﺪ و ﺟﻨﺎب دﺳﺖ ﺑﻪ داﻣﻦ ﺧﻴﻠﯽهﺎ از ﺟﻤﻠﻪ وآﻴﻠﺶ‬
‫‪٥٦‬‬
‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ایﻦ ﺕﺒﺼﺮﻩ را از آﺎرآﺮد ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪ .‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﻬﺪﯼ ﺑﻌ ﺪ از‬

‫آﻠ ﯽ “ﺕﻼﺷ ﻴﺪن” ﺑ ﺎ ﺁﮔ ﺎهﯽ از ﻋ ﺪم اﻣﻜ ﺎن ﺕﺤﻘ ﻖ ﺧﻮاﺳ ﺘﺶ‪ ،‬در ﺷ ﺮف‬
‫ﭘﻼﺳﻴﺪن ﺑﻮد؛ اﻧﮕﺎر یﺎﺑﻮیﯽ آﻪ در ﮔﻞ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ایﻨﺠﺎ و ﺕﺒﺼﺮﻩه ﺎش ﮔﻴ ﺮ‬
‫آﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ!!‬
‫‪ ٢٥‬ژوﺋﻦ ‪ ٢٠٠٦‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪٥٧‬‬
‫ﻋﺎﻳﺸﻪ‬
‫ﺑ ﺮات ﭼ ﻪ ﻓﺮﻗ ﯽ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ ﻣ ﻦ در ﭼ ﻪ ﺣ ﺎﻟﯽ ه ﺴﺘﻢ‪ .‬اﺹ ﻼ ﭼ ﺮا‬
‫ﻣﯽﻧﻮیﺴﻢ و ﺕﺎزﻩ ﭼﺮا ﺑ ﺮاﯼ ﺕ ﻮ‪ ،‬ﺕ ﻮیﯽ آ ﻪ ﻧ ﻪ زﺑ ﺎﻧﻢ را ﻣ ﯽﻓﻬﻤ ﯽ و ﻧ ﻪ‬
‫اﺳﺎﺳﺎ ـ ﺷﺎیﺪ ـ زﻧ ﺪﮔﯽام ﺑ ﺮات اهﻤﻴﺘ ﯽ دارد‪ .‬ﭼﻄ ﻮر ﻣ ﯽﺕ ﻮاﻧﯽ ﺑﻔﻬﻤ ﯽ‬
‫وﻗﺘﯽ ﺷﺎل و آ ﻼﻩ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ و از رﺳ ﺘﻮران ﺧ ﺎرج ﻣ ﯽﺷ ﻮم‪ ،‬ﭼ ﻪ اﺕﻔ ﺎﻗﯽ‬
‫ﺑﺮام ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ .‬ﺕﻮ هﻤﺎن ﻟﺒﺨﻨﺪهﺎ را ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ و آ ﺎرم را و ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ هﻴﭽ ﯽ‬
‫ﺑ ﻪ هﻴﭽ ﯽ‪ .‬ﻣ ﯽروﯼ دﻧﺒ ﺎل زﻧ ﺪﮔﯽات آ ﻪ ﻧﻤ ﯽداﻧ ﻢ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽاﯼ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺴﺘﻪ و ﻣﺮدﻩ ﺑﻌﺪ از ﭼﻬﺎردﻩ ﺳﺎﻋﺖ آﺎر ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪات ﻣ ﯽرﺳ ﯽ‪،‬‬
‫و ﻣﻦ از ﺧﻮدم ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ ﺁیﺎ آﺴﯽ ه ﺴﺖ آ ﻪ اﻧﺘﻈ ﺎرت را ﺑﻜ ﺸﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮات‬
‫ﭼﺎﯼ و ﻗﻬﻮﻩ دم آﻨ ﺪ‪ ،‬ﺷ ﺎﻧﻪات را ﺑﻤﺎﻟ ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻟ ﺸﯽ ﺑ ﺮات ﺑﮕ ﺬارد‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺕﻜﻴ ﻪ‬
‫آﻨ ﯽ… ی ﺎ ای ﻦ آ ﻪ در ﺕﻨﻬ ﺎیﯽ ﺧ ﻮدت ﺕﻠﻮیﺰی ﻮن را ﺑﻐ ﻞ ﻣ ﯽآﻨ ﯽ و ﺕ ﺎ‬
‫ﻓﺮدا روﯼ هﻤﺎن آﺎﻧﺎﭘﻪﯼ ﻻﺑﺪ یﻐﻮر اﺕﺎق ﻧﺸﻴﻤﻨﺖ ﻣﯽﺧﻮاﺑﯽ!‬
‫ﺷﺎیﺪ ﺕﻮ هﻢ از ﺁن دﺳﺘﻪ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽهﺎیﯽ هﺴﺘﯽ آﻪ یﻚ هﻔﺘﻪﯼ ﺕﻤ ﺎم‪،‬‬
‫و ﺕ ﻮ اﻟﺒﺘ ﻪ روزﯼ دو ﺷ ﻴﻔﺖ آ ﺎر ﻣ ﯽآﻨ ﯽ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺁﺧ ﺮ هﻔﺘ ﻪه ﺎ ﺳ ﺮﯼ ﺑ ﻪ‬
‫ﻣﻴﺨﺎﻧ ﻪﯼ ﺳ ﺮ آﻮﭼ ﻪات ﺑﺰﻧ ﯽ و ﺕ ﺎ ﺧﺮﺧ ﺮﻩ ﺁﺑﺠ ﻮ ﺑﺨ ﻮرﯼ و ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ‬
‫ﻣﺴﺖ و ﺧﺮاب آﭙﻪﯼ ﻣﺮﮔﺖ را ﺑﮕ ﺬارﯼ و ی ﻚ ﺷ ﻨﺒﻪ را ﺕ ﺎ ﻟﻨ ﮓ ﻇﻬ ﺮ‬
‫ﺕ ﻮ رﺧﺘﺨ ﻮاب ﺳ ﺮ آﻨ ﯽ و ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎز هﻤ ﺎن ﻣﻴﺨﺎﻧ ﻪ و هﻤ ﺎن ﻋﺮﺑ ﺪﻩه ﺎ و‬
‫هﻤ ﺎن ﺧ ﺴﺘﮕﯽه ﺎ و هﻤ ﺎن ﭼ ﺸﻢه ﺎﯼ ﭘ ﻒ آ ﺮدﻩ و هﻤ ﺎن اﺧ ﻼق ﮔ ﻪ‬
‫ﺹﺒﺢهﺎﯼ دوﺷﻨﺒﻪ! و ﻻﺑﺪ اﮔﺮ ﻓﻮﺕﺒ ﺎﻟﯽ ﺑ ﺮاﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ آ ﻪ ﺑﻬﺘ ﺮ‪ ،‬ﺁﺑﺠﻮه ﺎ را‬
‫ﺑﺎﻻ ﻣﯽاﻧﺪازﯼ و ﺑﺎ ﺁن ﻟﺒﺎسهﺎﯼ ﻟ ﻮس و ﺁن ﺷ ﺎل ﮔ ﺮدنه ﺎﯼ ﻣ ﺴﺨﺮﻩ‪،‬‬
‫ﺕﻮ ایﺴﺘﮕﺎﻩ راﻩ ﺁهﻦ ﻋﺮﺑﺪﻩ ﻣﯽآﺸﯽ و ﺑﻘﻴﻪﯼ ﻗﻀﺎیﺎ‪.‬‬
‫اﻣ ﺎ ﺕ ﻮ ﻗﻴﺎﻓ ﻪات ﺑ ﻪ ای ﻦ اﻃﻮاره ﺎ ﻧﻤ ﯽﺁی ﺪ‪ .‬دوﺷ ﻨﺒﻪه ﺎ ﺳ ﺮدرد‬
‫ﻧﺪارﯼ‪ ،‬ﺑﻪ آﺴﯽ ﻓﺤﺶ ﻧﻤﯽدهﯽ‪ .‬ﺑ ﺎ ای ﻦ آ ﻪ هﻔﺘ ﻪاﯼ هﻔﺘ ﺎد ﺳ ﺎﻋﺖ آ ﺎر‬
‫ﻣﯽآﻨﯽ‪ ،‬اﻣﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽزﻧ ﯽ و اﮔ ﺮ ﻣ ﻦ ﺳ ﻴﻨﯽاﯼ دﺳ ﺘﻢ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬در‬
‫را ﺑﺮام ﺑﺎز ﻣﯽآﻨ ﯽ آ ﻪ ﻣﺠﺒ ﻮر ﻧﺒﺎﺷ ﻢ ﺑ ﺎ ﭘ ﺸﺘﻢ ﺑ ﻪ در ﺑﻜ ﻮﺑﻢ و اﺣﺘﻤ ﺎﻻ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﻴﻮان را ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ آﻨﻢ‪.‬‬
‫‪٥٨‬‬
‫ه ﺮ وﻗ ﺖ ﺕ ﻮ را ﺑ ﺎ ﺁن ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ﻃﻼی ﯽات ﻣ ﯽﺑﻴ ﻨﻢ‪ ،‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‬

‫ﭼﻄﻮر ﺕﻮاﻧﺴﺘﻪام ایﻦ هﻤﻪ ﺳﺎل را ﺑﺪون ایﻦ اﺣﺴﺎس ﺳﺮ آﻨﻢ آﻪ ﺕ ﻮ در‬
‫آﻨﺎرم ﻧﺒﺎﺷﯽ؟! ﭼﻪ ادﻋﺎهﺎ؟! ﺕﻮ در آﻨﺎر ﻣﻦ؟! ﻣﻨﻈﻮرم ایﻦ اﺳﺖ آﻪ ﺕﻮ‬
‫را ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ در روز در هﻤﺎن ﻓﻀﺎیﯽ ﺑﺒﻴﻨﻢ آﻪ ﺁﻧﺠﺎ ه ﺴﺘﻢ‪ ،‬آ ﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ‬
‫آﺎر ﻣﯽآﻨﻢ؛ ﺑﺮاﯼ ایﻦ آﻪ ﻧﻴﺎزﯼ ﺑﻪ ایﻦ ﻣﺮدك ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ ،‬ﺑ ﺮاﯼ ای ﻦ‬
‫آ ﻪ ی ﻮاش ی ﻮاش اﺳ ﺘﻘﻼل ﭘﻴ ﺪا آ ﻨﻢ و ﺑ ﺮاﯼ ای ﻦ آ ﻪ اﮔ ﺮ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﮔ ﻮش‬
‫ﺷﻴﻄﺎن آﺮ‪ ،‬ﺷﺮش را از ﺳ ﺮم آ ﻢ آ ﻨﻢ‪ .‬ﺕ ﻮ ای ﻦ ﻣ ﺮدك را ﻣ ﯽﺷﻨﺎﺳ ﯽ‪.‬‬
‫ﻋﻠﯽ را ﻣﯽﮔﻮیﻢ‪ .‬هﻴﻜﻞ ﮔﻨﺪﻩ و ﺳ ﺒﻴﻞه ﺎﯼ آﻤﻮﻧﻴ ﺴﺘﯽاش را دی ﺪﻩاﯼ آ ﻪ‬
‫وﻗﺘ ﯽ ﺁب ی ﺎ ﺁﺑﺠ ﻮ ﻣ ﯽﺧ ﻮرد‪ ،‬ﺧ ﻴﺲ ﻣ ﯽﺷ ﻮد و ه ﯽ روﯼ ﺁن دﺳ ﺖ‬
‫ﻣ ﯽآ ﺸﺪ و ﺕ ﺎزﻩ ﺧﻴ ﺎل ﻣ ﯽآﻨ ﺪ ﺧﻮﺷ ﮕﻞ ه ﻢ ه ﺴﺖ‪ .‬ﻗ ﺪ آﻮﺕ ﺎﻩ‪ ،‬هﻴﻜ ﻞ‬
‫ﺑﺪﻗﻮارﻩ‪ ،‬ﺳﺒﻴﻞ اﺳﺘﺎﻟﻴﻨﯽ‪ ،‬ﺳﺮ ﻃﺎس و دهﺎﻧﯽ ﺑﯽدﻧﺪان و‪ ...‬ﺕ ﻮ ﺑ ﺎ ﺁن ﻗ ﺪ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺁن ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﺳﺒﺰ و ﺁن دﺳﺖهﺎﯼ ﻇﺮیﻔ ﺖ آ ﻪ ﻧﻤ ﯽداﻧ ﻢ ﭼ ﺮا ﺑ ﺎ‬
‫ایﻦ هﻤﻪ آﺎرﯼ آ ﻪ ﻣ ﯽآﻨ ﯽ‪ ،‬ﺑ ﺎز ه ﻢ ای ﻦ هﻤ ﻪ ﻇﺮیﻔﻨ ﺪ‪ ،‬ﭼﻘ ﺪر ﺑ ﺎ ﻋﻠ ﯽ‬
‫ﻓﺮق دارﯼ‪ .‬اﺹﻼ ﻣﮕﺮ ﻣ ﯽﺷ ﻮد دﺳ ﺖه ﺎﯼ ی ﻚ ﻣ ﺮد ای ﻦ هﻤ ﻪ ﻇﺮی ﻒ‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ؟‬
‫هﻤﺎن روز اول آﻪ دیﺪﻣﺖ‪ ،‬دﺳﺖهﺎت ﺑﺮام ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ای ﻦ‬
‫را ﻋﺎی ﺸﻪ ه ﻢ ﻓﻬﻤﻴ ﺪ‪ .‬ﻋﻠ ﯽ از ﻣ ﻦ ﺑ ﺰرگﺕ ﺮ اﺳ ﺖ‪ ٢٠ .‬ﺳ ﺎل از ﻣ ﻦ‬
‫ﺑﺰرگﺕﺮ اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل از او آﻮﭼ ﻚﺕ ﺮم‪ ،‬ه ﺮ ﭼﻨ ﺪ آ ﻪ اﻧﮕ ﺎر‬
‫ای ﻦ ﻣ ﺮدك ﻧ ﻪ ﺑ ﺰرگ ﻣ ﯽﺷ ﻮد و ﻧ ﻪ اﺹ ﻼ رﺷ ﺪ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬در هﻤ ﺎن‬
‫آﻮدآﯽ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺳﯽ‪/‬ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﭘﻴﺸﺶ ﻗﻔﻞ ﺷﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬هﻨ ﻮز ه ﻢ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ‬
‫اﺳﺖ اﺳﺘﺎﻟﻴﻨﯽ ﻇﻬﻮر آﻨﺪ و ﺧﺮاﺑﻜﺎرﯼهﺎﯼ اﻣﭙﺮیﺎﻟﻴﺴﺖه ﺎ را راﺳ ﺖ و‬
‫ریﺲ آﻨﺪ‪ .‬هﺮﭼﻨﺪ رﻓﻴﻖ اﺳﺘﺎﻟﻴﻦ ریﻖ رﺣﻤﺖ را ﺳ ﺮ آ ﺸﻴﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ای ﻦ‬
‫یﺎرو ﺑﺎیﺪ دﺳﺖ آﻢ در ﺧﺎﻧﻪاش‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪاﯼ آﻪ از ﺕﺼﺪق ﺳﺮ ﭘﻨﺎهﻨﺪﮔﯽ ﺁن‬
‫را ﺕ ﺼﺎﺣﺐ آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﺮاﯼ اﺳ ﻴﺮﯼ آ ﻪ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ ـ ﺧ ﻮدم را‬
‫ﻣ ﯽﮔ ﻮیﻢ ـ رل هﻤ ﺎن اﺳ ﺘﺎﻟﻴﻦ را ﺑﺎزﺳ ﺎزﯼ آﻨ ﺪ و ﻣ ﺮا ﺑ ﻪ ﻣ ﺮگ در‬
‫ﺳﺒﻴﺮﯼ ﻣﺤﻜﻮم‪ .‬ﻻﺑﺪ ﺕ ﻮ آ ﻪ ﺁدم ﮔﺮﻣ ﯽ ه ﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻓ ﺮق ﮔﺮﻣ ﺎ و ﺳ ﺮﻣﺎ را‬
‫ﻣ ﯽﻓﻬﻤ ﯽ! ﻣ ﻦ ﮔﺮﻣ ﺎ را در ﻧﮕ ﺎﻩه ﺎﯼ ﺷ ﻴﺮیﻨﺖ ﻣ ﯽﺑﻴ ﻨﻢ‪ ،‬و ﻻﺑ ﺪ ﺕ ﻮ‬
‫ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﯽ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﯽ آﻪ ﻣ ﯽﺷ ﻮد ﺁدم در ﺧﺎﻧ ﻪاش ی ﺦه ﺎﯼ ﺳ ﻴﺒﺮﯼ را‬
‫‪٥٩‬‬
‫ﺑﺎزﺳ ﺎزﯼ آﻨ ﺪ و ﺧ ﻮدش ﻣﺜ ﻞ ﺧ ﺮس ﻗﻄﺒ ﯽ ﺧﺮﻧﺎﺳ ﻪ ﺑﻜ ﺸﺪ و ﺕ ﺎ ﺑ ﻮق‬

‫ﺳﮓ ﺷﻌﺎرهﺎﯼ ﺹﺪﻣﻦ یﻚ ﻏﺎز ﺑﺪهﺪ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘ ﻪ ﺕ ﺎزﮔﯽه ﺎ ﺷ ﻌﺎرهﺎش ﻋ ﻮض ﺷ ﺪﻩاﻧ ﺪ‪ .‬از وﻗﺘ ﯽ ﭘ ﺎس‬
‫ﺁﻟﻤﺎﻧﯽاش را ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺳﻔﺮﯼ ﺑﻪ ایﺮان رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻔﻬﻤ ﯽ‪/‬ﻧﻔﻬﻤ ﯽ ﺣ ﺮفه ﺎﯼ‬
‫ﺕﺎزﻩاﯼ ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬ﭼﻪ اﺷﻜﺎﻟﯽ دارد آﻪ ﺁدم ﺕﻐﻴﻴﺮ آﻨﺪ؟ ﺑﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻦ ه ﻢ ﺑ ﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬وﻟﯽ ﭼﻪ ﺕﻐﻴﻴﺮﯼ؟! ﺑﺎ ﻗﺎﺳﻢ ﺁﻗﺎ و ﻧﻌﻠﺒﻨﺪیﺎن آﻪ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺹﺤﺒﺖ‬
‫از ﺕﺎیﻠﻨﺪ ﻣﯽآﻨﺪ‪ .‬ﺧﻴﺎل ﻣﯽآﻨﻢ دﻓﻌﻪﯼ ﭘﻴﺶ آ ﻪ ﭘ ﻮله ﺎ ﺕ ﻪ آ ﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺳ ﺮﯼ‬
‫ﺑﻪ ﺕﺎیﻠﻨﺪ زدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ه ﻢ ﺑﺮﻧ ﺰﻩ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ه ﻢ دیﮕ ﺮ ﺷ ﺐه ﺎ آﻤﺘ ﺮ‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮم ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻣﻦ اﻟﺒﺘ ﻪ از هﻤ ﺎن او ِل ای ﻦ ازدواج آ ﺬایﯽ ی ﺎد‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪام آﻪ ﺧﻮب اﺳﺖ ﺁدم ﺷﻮهﺮﯼ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ آ ﻪ ﻓﻘ ﻂ اﺳ ﻤﺶ ﺑﺎﺷ ﺪ‪،‬‬
‫وﻟﯽ ﺧﻮدش ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺕﻔﺎوﺕﯽ ﻣﯽآﻨﺪ؟! وﻗﺘ ﯽ ﻧ ﻪ ﻋ ﺸﻘﯽ در آ ﺎر اﺳ ﺖ‬
‫و ﻧ ﻪ ﺣﺘ ﺎ ﺕﺤﻤﻠ ﯽ‪ ،‬هﻤ ﺎن ﺑﻬﺘ ﺮ آ ﻪ وﺟ ﻮد ﻧﺤ ﺴﺶ ه ﻢ از ﺹ ﻔﺤﻪﯼ‬
‫روزﮔﺎر ﻣﻦ ﻏﺎی ﺐ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﭼﻘ ﺪر از ﺑﺎﺑ ﺎ و ﻣﺎﻣ ﺎن ﺑﻴ ﺰارم آ ﻪ هﻨ ﻮز آ ﻪ‬
‫هﻨﻮز اﺳﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎیﻪﯼ ﺟﻨﺎزﻩﯼ ایﻦ یﺎرو از ﺳﺮم آﻢ ﺷﻮد‪.‬‬
‫»دﺧﺘﺮ‪ ،‬هﺮﭼﻪ هﺴﺖ‪ ،‬هﻤ ﺎن آ ﻪ ﺳ ﺎیﻪاش ﺑ ﺎﻻﯼ ﺳ ﺮت اﺳ ﺖ‪،‬‬
‫ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ آﻦ!«‬
‫و ﻣﻦ روزﯼ هﺰارﺑﺎر ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ ﻣﯽآﻨﻢ آﻪ از دﺳ ﺖ ای ﻦه ﺎ‬
‫هﻢ ﺧﻼص ﺷﺪﻩام‪ .‬اﮔﺮ ﻏﺰاﻟﻪ ﻧﺒﻮد و اﮔﺮ ﻧﻤﯽﺕﺮﺳﻴﺪم آ ﻪ ﻣ ﺮدك ﺑﭽ ﻪام‬
‫را ﺑﺪزدد و ﺑ ﻪ ای ﺮان ﺑﺒ ﺮد و ﺑﻌ ﺪ ﻃﻼﻗ ﻢ را ﻏﻴﺮﺷ ﺮﻋﯽ ﺑﺨﻮاﻧ ﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻤ ﺎ‬
‫ﺣﺘﻤﺎ راهﯽ دادﮔﺎهﺶ ﻣﯽآﺮدم‪ .‬ﻗﻀﻴﻪﯼ ﻓﺘﺤﯽ را ﺣﺘﻤﺎ ﺷﻨﻴﺪﻩاﯼ؟ ﺧﻮدم‬
‫ﺑﺮات ﺕﻌﺮی ﻒ آ ﺮدم‪ .‬از وﻗﺘ ﯽ ﭘ ﺴﺮش را از ﻓﺮی ﺪﻩ دزدی ﺪ و ﺑ ﻪ ای ﺮان‬
‫ﺑ ﺮد‪ ،‬روزﮔ ﺎر ﻓﺮی ﺪﻩ ﺳ ﻴﺎﻩ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻃﻔﻠ ﻚ ه ﺮ ﭼ ﻪ آ ﺮد ﺑﭽ ﻪ را‬
‫ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺸﺪ‪ .‬هﻤﻪﯼ رادیﻮ‪/‬ﺕﻠﻮیﺰیﻮنهﺎ و ﺕﺮیﺒﻮنهﺎﯼ ﻓﻤﻴﻨﻴﺴﺘﯽ ﺟﻤﻊ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬و آﻤﻜﺶ آﺮدﻧ ﺪ؛ اﻣ ﺎ ﻓﺘﺤ ﯽ ﺑﭽ ﻪ را دزدی ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﺑ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬و‬
‫ﺣﺎﻻ ﻓﺮیﺪﻩ ایﻦ ﺟﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻃﻼﻗﯽ آﻪ از ﻧﻈﺮ ﺣﻜﺎم اﺳﻼﻣﯽ ﻏﻴﺮﺷ ﺮﻋﯽ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن در ﻣﺤﺎآﻢ ﻏﺮﺑ ﯽ ﺹ ﺎدر ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬و ﻓﺘﺤ ﯽ دیﻮاﻧ ﻪﺕ ﺮ از‬
‫هﻤﻴ ﺸﻪ‪ ،‬ﺑﭽ ﻪ را ﺕﺤﻮی ﻞ ﻧﻨ ﻪاش داد و دوﺑ ﺎرﻩ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ ای ﻦﺟ ﺎ‪ .‬ﭼ ﻪ‬
‫رویﯽ؟! ﺁدم از ﺑﯽﺣﻴﺎیﯽ ایﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺷﺎخ درﻣ ﯽﺁورد‪ .‬و ﺣ ﺎﻻ‬
‫‪٦٠‬‬
‫ﺑﺎیﺪ ﺷ ﺶ ﺳ ﺎﻟﯽ ﺑﺎﺷ ﺪ آ ﻪ زﻧ ﺪان اﺳ ﺖ‪ .‬ده ﺴﺎﻟﺶ را ﻣ ﯽآ ﺸﺪ و ﺑﻴ ﺮون‬

‫ﻣﯽﺁیﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻓﺮیﺪﻩﯼ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻧ ﻪ ﺑﭽ ﻪاش را دارد و ﻧ ﻪ ﺟ ﺮات دارد ﭘ ﺎ ﺑ ﻪ‬
‫ﺁن وﻃﻦ آﺬایﯽ ﺑﮕﺬارد‪ ،‬ﺕﺎ ﺑﭽﻪاش را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬و ﻣﻦ از هﻤﻪﯼ ایﻦ ﭼﻴﺰهﺎ‬
‫ﻧﮕﺮاﻧﻢ‪ .‬ایﻦ یﺎدداﺷﺖهﺎ را ه ﻢ ﺕ ﻮ هﻔ ﺖﺕ ﺎ ﺳ ﻮراخ ﻗ ﺎیﻢ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ ،‬ﺕ ﺎ ی ﻚ‬
‫وﻗﺖ ی ﺎرو ﺑ ﻮیﯽ از ﺁنه ﺎ ﻧﺒ ﺮد و در ای ﻦ ﻣﻴ ﺎن و ﺑ ﺎ ای ﻦ هﻤ ﻪ ﺕ ﺮس و‬
‫ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ‪ ،‬ﻣ ِﻦ اﺣﻤ ﻖ ﻋﺎﺷ ﻖ ﺷ ﺪﻩام‪ ،‬ﺁن ه ﻢ ﻋﺎﺷ ﻖ ﺟ ﻮاﻧﻜﯽ ﺁﻟﻤ ﺎﻧﯽ و‬
‫ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﭼﻪ ﺧﺎآﯽ ﺑﻪ ﺳﺮم ﺑﺮیﺰم‪.‬‬
‫دﺳ ﺖه ﺎت ﮔﺮﻣﻨ ﺪ‪ .‬ﺧ ﻮدت ه ﻢ ﻣ ﯽداﻧ ﯽ‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ ﺁﻓﺘ ﺎب ﺑﺎﺷ ﺪ‪،‬‬
‫رﻧﮓ ﭼﺸﻢهﺎت ﺑﺪﺟﻮرﯼ ﺳﺒﺰ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ آ ﻪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ رﻧ ﮓه ﺎﯼ‬
‫ﺳﺒﺰ و ﺁﺑﯽ و ﺳﻔﻴﺪ ﻣ ﯽﭘﻮﺷ ﯽ و ﻣ ﻦ ﭼﻘ ﺪر ای ﻦ ﭼ ﺸﻢه ﺎ و ﺁن ﻟ ﺐه ﺎﯼ‬
‫ﺳﺮخ را آﻪ اﻧﮕﺎر هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ از ﺑﻮﺳﻪاﯼ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺟﺪا ﺷﺪﻩاﻧ ﺪ‪ ،‬دوﺳ ﺖ‬
‫دارم و ﺕﻮ ایﻦ را ﻧﻤﯽداﻧﯽ‪ .‬ﺕﻮ ﻓﻘﻂ زﻧﯽ را ﻣﯽﺑﻴﻨ ﯽ آ ﻪ ﮔ ﺎﻩ ﭘﻴﺮﻣ ﺮدﯼ‬
‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣ ﯽﺁی ﺪ و ﺑ ﺎ ﺷ ﻴﻄﻨﺖ ﻣ ﯽﭘﺮﺳ ﯽ‪ ،‬ﺁی ﺎ ﻣ ﻦ ﺑ ﺎ ای ﻦ ﺳ ﻦ و ﺳ ﺎل‬
‫هﻨﻮز هﻢ ﺑﺎ ﭘﺪرم زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽآﻨﻢ! و ﻣﻦ از ﺷ ﻴﻄﻨﺖ ﺕ ﻮ ﻣ ﯽﺧﻨ ﺪم؟ یﻌﻨ ﯽ‬
‫ﺕﻮ ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ آﻪ ایﻦ ﻣﺮدك ﭼﻘﺪر از ﻣﻦ ﭘﻴﺮﺕﺮ اﺳﺖ؟ ﻻﺑ ﺪ ﺟﻠ ﻮ ﺁیﻴﻨ ﻪ آ ﻪ‬
‫ﻣﯽایﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮدت ﻣ ﯽﮔ ﻮیﯽ‪ :‬ﭼ ﻪ ﺧ ﻮب آ ﻪ ﺷ ﻜﻞ ای ﻦ ی ﺎرو ﻧﻴ ﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﺣ ﺮفه ﺎ؟ اﮔ ﺮ ﺷ ﻜﻞ ای ﻦ ی ﺎرو ﺑ ﻮدﯼ آ ﻪ ﻧﮕﺎه ﺖ ﻧﻤ ﯽآ ﺮدم‪ .‬ﻧﮕ ﺎﻩ‬
‫آﺮدﻧ ﯽ ه ﻢ ﻧﺒ ﻮدﯼ‪ .‬و ﻣ ﻦ ﺑ ﺮاﯼ ای ﻦ آ ﻪ از دﺳ ﺖ زﺧ ﻢ زﺑ ﺎن ﺧﺎﻟ ﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﺒﺎﺟﯽهﺎ و ﺧﺎﻟﻪ ﻗ ﺰﯼه ﺎﯼ وﻃﻨ ﯽ ﺧ ﻼص ﺷ ﻮم‪ ،‬ﺕ ﻦ ﺑ ﻪ ای ﻦ ازدواج‬
‫دادم‪ .‬ﺁن ﻣﻮﻗ ﻊ ﺑ ﺮام ﺧ ﻮب ﺑ ﻮد‪ .‬ی ﻚ ﺕﻐﻴﻴ ﺮ ﺑ ﻮد و ﻣ ﻦ ﻧﻤ ﯽداﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ‬
‫هﻤﻴﺸﻪ هﻤﻪﯼ ﺕﻐﻴﻴﺮهﺎ ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬از ﻣﺎر ﻏﺎﺷﻴﻪ ﻧﻤﯽﺕ ﻮان ﺑ ﻪ اژده ﺎ‬
‫ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮد و ایﻦهﺎ ﻣﺮا ﻣﺠﺒ ﻮر آﺮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﭘﻨ ﺎﻩ ﺑﺒ ﺮم‪ .‬ﺑ ﺮات ﻧﻨﻮﺷ ﺘﻪام آ ﻪ‬
‫ایﻦ یﺎرو هﻤﺎن دوران ﺁﺧﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ اﻣﭙﺮاﻃﻮران آﻤﻮﻧﻴ ﺴﺘﯽ ﺳ ﻪ ﺳ ﺎﻟﯽ‬
‫را هﻢ در ﺑﺎآﻮ و ﻋﺸﻖ ﺁﺑﺎد و ﺁن ﻃﺮفه ﺎ ﺳ ﭙﺮﯼ آ ﺮد‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ه ﻢ ﭘ ﺲ‬
‫از ﻓﺮوﭘﺎﺷﯽ ﺁرزوهﺎﯼ اﺳﺘﺎﻟﻴﻨﯽاش‪ ،‬ﭘﺎش ﺑ ﻪ ﺁﻟﻤ ﺎن ﻏﺮﺑ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬و ﺕ ﺎ‬
‫ﺁن ﭘﺎﺳ ﭙﻮرت ﺁﺑ ﯽ را ﺕ ﻮ ﺟﻴ ﺒﺶ ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ ،‬ﻣ ﺮا ه ﻢ ﺑ ﻪ ای ﻦ ﺟ ﺎ آ ﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫اوﻟﺶ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻴﺎیﻢ‪ .‬ﻏﺰاﻟ ﻪ ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ ﺑ ﻮد و ﻣ ﻦ ﻧﻴ ﺎزﯼ ﺑﻬ ﺶ ﻧﺪاﺷ ﺘﻢ‪.‬‬
‫آﺎر ﻣﯽآﺮدم و ﺧ ﺮج ه ﺮ دوﻣ ﺎن را درﻣ ﯽﺁوردم‪ .‬و ﻏﺰاﻟ ﻪﯼ ﻣ ﻦ ﺑﻌ ﺪ‬
‫‪٦١‬‬
‫از ایﻦ آﻪ ﭘﺎﯼ آﻮﭼﻮﻟﻮش ﺷﻜ ﺴﺖ‪ ،‬دل ﻣ ﺮا ه ﻢ ﺷﻜ ﺴﺖ و ﺑﺎﺑ ﺎ ﺹ ﺪﺑﺎر‬

‫ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑ ﺮو ﭘ ﻴﺶ ﺷ ﻮهﺮت‪ ،‬هﺮﭼ ﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ای ﻦ ﺑﭽ ﻪ ﭘ ﺪرش را‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ!«‬
‫دوران ﺟﻨ ﮓ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺷ ﻮروﯼ داﺷ ﺖ از ه ﻢ ﻣ ﯽﭘﺎﺷ ﻴﺪ و ﻣ ﻦ‬
‫ﻧﻤ ﯽداﻧ ﺴﺘﻢ آ ﯽ ای ﺮان از ه ﻢ ﻣ ﯽﭘﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮادر ﺣ ﺎج ﺁﻗ ﺎ آﻤﻜ ﻢ آ ﺮد‪ .‬و‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺴﺎﻃﻢ را ﺟﻤﻊ آﺮدم و از ﺁن ﺧﺮاب ﺷ ﺪﻩ زدم ﺑﻴ ﺮون‪ ،‬ﺑ ﺎ ای ﻦ‬
‫اﻣﻴﺪ آﻪ ﻋﻠﯽ ﻋﻘﻞ ﺑﻪ آﻠﻪاش ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ و در ﻏﺮﺑﺖ ﻗﺪر آﺎﻧﻮن ﺧﺎﻧﻮادﻩ‬
‫را ﺑﻬﺘ ﺮ ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﭼ ﻪ ﺧﻴ ﺎﻻﺕﯽ آ ﻪ ﻏﺰاﻟ ﻪ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ »زی ﺮ ﺳ ﺎیﻪﯼ‬
‫ﭘﺪرش« هﻤﺎن ﻃﻮر آﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺑﺰرگ ﺷﻮد‪ ،‬ﺷﻮهﺮ آﻨﺪ و ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ‬
‫و ﺳﺎﻣﺎن ﺑﺮﺳﺪ و ﺣﺎﻻ ﻏﺰاﻟ ﻪﯼ ﻣ ﻦ ‪ ٢٥‬ﺳ ﺎﻟﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ ﭼﻬ ﻞ ﺳ ﺎﻟﮕﯽ‬
‫را رد آ ﺮدﻩام و در ای ﻦ ﻏﺮﺑ ﺖ آ ﻮﻓﺘﯽ‪ ،‬ﻋﺎﺷ ﻖ ی ﻚ ﺟﻮاﻧ ﻚ ﻓﺮﻧﮕ ﯽ‬
‫ﺷ ﺪﻩام و دارم ﺑ ﺎ دﻣ ﻢ ﮔ ﺮدو ﻣ ﯽﺷ ﻜﻨﻢ‪ .‬رﺋ ﻴﺲ ﺟﻤﻬ ﻮرﯼ ای ﺮان ﺑ ﻪ‬
‫ﻧﻴﻮیﻮرك ﻣﯽرود و ﻣ ﯽﺧﻮاه ﺪ زی ﺮ ﭼ ﺸﻢ ﻏ ﺮب ﺑﻤ ﺐ اﺕ ﻢ ﺑ ﺴﺎزد و ﺑ ﻪ‬
‫آ ﺸﻮرهﺎﯼ ﺕﺮوری ﺴﺖ ﭘ ﺮور ﺑﻔﺮوﺷ ﺪ‪ ،‬و ﻣ ﻦ در ﮔﻮﺷ ﻪﯼ ﺁﺷ ﭙﺰﺧﺎﻧﻪﯼ‬
‫ایﻦ رﺳﺘﻮران ﺷﻴﻚ ﻓﺮﻧﮕﯽ‪ ،‬از ﺕﻮ و ﺑ ﺮاﯼ ﺕ ﻮ ﻣ ﯽﻧﻮی ﺴﻢ‪ .‬ﺧﻮدﺧ ﻮاهﻢ‪،‬‬
‫ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ه ﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣ ﯽﺧ ﻮاهﻢ ﺑﻌ ﺪ از ﭼﻬ ﻞ و ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎل‪ ،‬از ﺧ ﻂ‬
‫ﻓﺪاآﺎرﯼهﺎﯼ ﻣﺴﺨﺮﻩ و ﺑﺮاﯼ دیﮕﺮان زﻧﺪﮔﯽ آﺮدن ﻋﺒﻮر آﻨﻢ و ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ﺧﻮدم زﻧﺪﮔﯽ آﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺮاﯼ ﺧﻮ ِد ﺧﻮدم و ﭼﻪ اهﻤﻴﺘ ﯽ دارد؟! آ ﻮدآﯽ دارد‬
‫در درون ﻣﻦ رﺷﺪ ﻣﯽآﻨﺪ و ﻣﻦ ﺑﺎی ﺪ ه ﺮ ﭼ ﻪ زود از ﺷ ﺮش و از ﺷ ﺮ‬
‫ﺑﺎﺑﺎش ﺧﻼص ﺷﻮم‪.‬‬
‫ﺷﻨﺒﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم آﺘﺎبﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬آﻠﯽ ﮔ ﺸﺘﻢ ﺕ ﺎ آﺘ ﺎﺑﯽ در ﻣ ﻮرد ﺣ ﻖ‬
‫و ﺣﻘﻮق زﻧﺎن ﭘﻴﺪا آﺮدم‪ .‬ﺑﺎیﺪ ﺑﻪ ایﻦ آﺎرﻣﻨﺪان ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ آﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﯽﮔﻔ ﺘﻢ‬
‫ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ و ایﻦ ﺧﺎﻧﻢ »ﮔﻮﺷﺖ ﮔﺎو« ـ ﺕﺮﺟﻤﻪﯼ اﺳﻢ ﻓ ﺎﻣﻴﻠﺶ هﻤ ﻴﻦ‬
‫اﺳﺖ ـ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻣﺠﻠﻪﯼ »اِﻣﺎ« ﺣﻮاﻟ ﻪ داد‪ .‬ﺑﺎی ﺪ ﺑ ﺎ اﻧﺠﻤ ﻦه ﺎیﯽ آ ﻪ زﻧﺎﻧ ﻪ‬
‫ه ﺴﺘﻨﺪ و ﺑ ﺮاﯼ زﻧ ﺎن آ ﺎر ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ و زنه ﺎﯼ آﺘ ﻚ ﺧ ﻮردﻩ را ی ﺎرﯼ‬
‫ﻣﯽدهﻨﺪ‪ ،‬ﺕﻤﺎس ﺑﮕﻴﺮم‪ .‬ﺧﻮدﺷﺎن راﻩ و ﭼﺎﻩ را ﻧﺸﺎﻧﻢ ﻣﯽدهﻨﺪ‪ .‬ای ﻦ ﺑﭽ ﻪ‬
‫دارد در ﺷﻜﻤﻢ ﺕﻜﺎن ﻣﯽﺧﻮرد و ﻣﻦ وﻗﺖ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪارم‪.‬‬
‫‪٦٢‬‬
‫اﻣ ﺮوز ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ رﻓ ﺘﻢ دآﺘ ﺮ زﻧ ﺎن‪ ،‬ﮔﻔ ﺘﻢ دل درد دارم‪ .‬دل‬

‫درده ﺎﯼ ﺷ ﺪیﺪ‪ .‬آﻠ ﯽ ﺁﺷ ﻐﺎل ﺧ ﻮردم‪ ،‬ﺕ ﺎ دل درد ﺑﮕﻴ ﺮم‪ .‬ﺑﺎی ﺪ دآﺘ ﺮ را‬
‫راﺿ ﯽ ﻣ ﯽآ ﺮدم ﺑﭽ ﻪ را ﺑﻴﺎﻧ ﺪازد‪ .‬ﭘ ﻮل ﻣ ﯽﺧﻮاه ﺪ‪ .‬ﺑﻴﻤ ﻪ ﭘ ﻮﻟﺶ را‬
‫ﻧﻤ ﯽده ﺪ‪ .‬ﻋﻴﺒ ﯽ ﻧ ﺪارد‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ هﻔﺘ ﻪ اﺿ ﺎﻓﻪ آ ﺎر ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬ﻣﺮﺧ ﺼﯽ ه ﻢ‬
‫ﻧﻤ ﯽﮔﻴ ﺮم‪ ،‬ﺕ ﺎ ﭘ ﻮﻟﺶ در ﺑﻴﺎی ﺪ‪ .‬ﻗ ﺮار اﺳ ﺖ دوﺷ ﻨﺒﻪ‪ ،‬ﭘ ﺲ ﻓ ﺮدا ﺑ ﺮاﯼ‬
‫آﻮرﺕﺎژ ﺑﺮوم‪ .‬ﺧ ﻮب ﻣ ﻮﻗﻌﯽ را اﻧﺘﺨ ﺎب آ ﺮدﻩام‪ .‬هﻤ ﻴﻦ ﺣ ﺎﻻ آ ﻪ رﻓﺘ ﻪ‬
‫اﺳ ﺖ ای ﺮان‪ ،‬وﻗ ﺖ ﺧ ﻮﺑﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ دآﺘ ﺮ ﮔﻔ ﺘﻢ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ و رﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺪتهﺎﺳﺖ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻋﺎیﺸﻪ هﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬آﻠﯽ ﻓ ﻴﻠﻢ ﺑ ﺎزﯼ آ ﺮدیﻢ ﺕ ﺎ‬
‫راﺿﯽاش آﻨﻴﻢ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ ﺑﭽﻪ ﻣﺎل ﺷ ﻮهﺮم ﻧﻴ ﺴﺖ و اﮔ ﺮ ی ﺎرو ﺑﻔﻬﻤ ﺪ ﺳ ﺮم‬
‫را ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﭼﻪ ﺣﺮفهﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺪﺑﺨﺖ هﻨﻮز دﺳ ﺘﻢ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺕ ﻮ ﻧﺮﺳ ﻴﺪﻩ‪،‬‬
‫هﻨﻮز ﻧﻤﯽداﻧﻢ وﻗﺘﯽ ﺕﻮ را ﺑﺒﻮﺳﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺧﻮاهﻢ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﭽﻪ را اﻧﺪاﺧﺘﻢ‬
‫ﮔﺮدﻧﺖ‪ ،‬و دآﺘﺮ ﻗﺒﻮل آ ﺮد آ ﻪ ﺷ ﺮش را ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬ه ﻴﭻ اﺣ ﺴﺎﺳﯽ ﺑ ﻪ ﺑﭽ ﻪ‬
‫ﻧ ﺪارم‪ .‬ﺑﭽ ﻪاﯼ آ ﻪ ﺣﺎﺹ ﻞ ی ﻚ ﺷ ﺐ ﺕﺤﻤ ﻞ وزن ﺳ ﻨﮕﻴﻦ ﻋﻠ ﯽ اﺳ ﺘﺎﻟﻴﻦ‬
‫ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻪ ارزﺷ ﯽ دارد؟ ﻓﻘ ﻂ ی ﻚ ﻣﺎه ﻪ ﺑ ﻮد و ﺣ ﺎﻻ ﺧ ﻮﻧﺮیﺰﯼ دارم‪.‬‬
‫ﻋﺎیﺸﻪ دویﺴﺖ ﺕﺎ ﺑﻬﻢ ﻗ ﺮض دارد و اﻣﻴ ﺪوارم ﺕ ﺎ ﺑﺎﺑ ﺎش ﺑﺮﮔ ﺮدد‪ ،‬ﺣ ﺎﻟﻢ‬
‫ﺧ ﻮب ﺷ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬اﺣﺘﻴ ﺎج دارم ﺧ ﻮب ﺑﺎﺷ ﻢ‪ .‬ﺑﺎی ﺪ ﺧ ﻮب و ﻗ ﻮﯼ ﺑﺎﺷ ﻢ‪.‬‬
‫ﺑ ﺮاﯼ ﺟﻨ ﮓ ﺑ ﺎ آﻤﻮﻧﻴ ﺴﻢ‪ ،‬ﺣﺘ ﺎ در اروﭘ ﺎﯼ ﻣﺮآ ﺰﯼ آﻠ ﯽ اﻧ ﺮژﯼ ﻻزم‬
‫اﺳﺖ و اﻣﻴﺪوارم از ﻋﺸﻖ ﺕﻮ ایﻦ اﻧﺮژﯼ را ﺑﮕﻴﺮم‪.‬‬
‫ایﻦ ﭼﻨﺪ روزﯼ آﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻩام ﺧﺎﻧ ﻪ ﺑﻤ ﺎﻧﻢ‪ ،‬دﻟ ﻢ ﺑ ﺮات ﺕﻨ ﮓ‬
‫ﺷ ﺪﻩ و اﻣ ﺮوز ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن ﺣ ﺎﻟﻢ ﺁﻣ ﺪم ﺳ ﺮ آ ﺎر‪ .‬ﻣﺮﺧ ﺼﯽ داﺷ ﺘﻢ‪ .‬ﻣ ﻮﻟﺮ‬
‫ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻧﻜﺮد آﺎر آﻨﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ در ﺑﺎر ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺑ ﻪ ﺕ ﻮ ﻧﺰدی ﻚﺕ ﺮ ﺑﺎﺷ ﻢ و‬
‫ﺕﻮ ﺟﺎﺳﻴﮕﺎرﯼ ﺑﺮام ﮔﺬاﺷﺘﯽ و یﻚ آ ﺎﭘﻮﭼﻴﻨﻮﯼ داغ ﺑ ﺮام ریﺨﺘ ﯽ‪ .‬روﯼ‬
‫ﻣﻴ ﺰ‪/‬ﺹ ﻨﺪﻟﯽه ﺎ اﺣ ﺴﺎس دورﯼ ﻣ ﯽآ ﺮدم و ﻋﺎی ﺸﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را‬
‫ﻣﯽداﻧﺴﺖ‪ .‬ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻧﺒﺎیﺪ ﺑﺘﺮﺳ ﻢ‪ .‬ﻣﺮده ﺎ ﻣﮕ ﺮ آ ﯽ ه ﺴﺘﻨﺪ؟! ﺧ ﻮدش از‬
‫وﻗﺘﯽ آﻪ از ﺷﺮ »ﺁﻗﺎ ﺑﺎﻻﺳ ﺮ ﺕ ﺮآﺶ« ﺧ ﻼص ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﺑ ﺎ زنه ﺎ رﻓ ﺖ و‬
‫ﺁﻣﺪ دارد‪ .‬زنه ﺎ را ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از ﻣﺮده ﺎ دوﺳ ﺖ دارد‪ .‬ﻣ ﯽﮔﻮی ﺪ راﺑﻄ ﻪ ﺑ ﺎ‬
‫زنهﺎ راﺑﻄﻪﯼ ﺑﻴﻦ اﻧﺴﺎنهﺎﺳﺖ و ﻧﻪ راﺑﻄ ﻪ ﺑ ﻴﻦ زن و ﻣ ﺮد و ﻣ ﻦ در‬
‫ایﻦ ﻓﻜﺮم آﻪ ﺁیﺎ ﻣﻦ ه ﻢ ﻣ ﯽﺕ ﻮاﻧﻢ ﮔ ﺎهﯽ زﻧ ﯽ را اﻣﺘﺤ ﺎن آ ﻨﻢ‪ ،‬ﺷ ﺎیﺪ ﺑ ﺪ‬
‫‪٦٣‬‬
‫ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬دﺳﺖ آﻢ ﺑ ﺎ زنه ﺎ ﺁدم ﺣﺎﻣﻠ ﻪ ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد و ارﮔﺎﺳ ﻢ را ﺁﻧﻄ ﻮر آ ﻪ‬

‫ﻋﺎیﺸﻪ ﻣﯽﮔﻮیﺪ‪ ،‬ﺕﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽآﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎورت ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ ،‬ایﻦ آﻠﻤﻪ را ﻣﻦ ﺑ ﺎر اول از ﻋﺎی ﺸﻪ ﺷ ﻨﻴﺪم و‬

‫ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻢ آﻪ در ﺑﺴﺘﺮ‪ ،‬زن هﻢ ﻣﯽﺕﻮاﻧﺪ ﭼﻴ ﺰﯼاش ﺑ ﺸﻮد‪ .‬ﺕ ﺼﻮر ای ﻦ‬
‫آﻪ یﻚ ﻣﺮد ﮔﻨﺪﻩﯼ ﺑﺪهﻴﺒﺖ روﯼ ﺕﻮ ﺑﻴﻔﺘﺪ و ﺑﺎ ﺁﻟﺖ آ ﻮﭼﻜﺶ روﯼ ﺷ ﻜﻢ‬
‫ﺕ ﻮ ﺟﻠ ﻖ ﺑﺰﻧ ﺪ و ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﺕ ﻮ را و رﺧﺘﺨﻮاﺑ ﺖ را آﺜﻴ ﻒ آﻨ ﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻤ ﺎ‬
‫ﺹﺤﻨﻪﯼ آﻤﺪﯼاﯼ اﺳﺖ و ﻣﻦ وﻗﺘ ﯽ از ﺕﻠﻮیﺰی ﻮن ﺷ ﻨﻴﺪم آ ﻪ »ﺳ ﻜﺲ«‬
‫ﻗﺸﻨﮓﺕﺮیﻦ اﺣﺴﺎس اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدم ﺧﻨﺪی ﺪم‪ .‬ﻋﺎی ﺸﻪ ه ﻢ هﻤ ﻴﻦ‬
‫ﻃﻮر ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر در آﻠﻮب ﺳ ﺘﺎرﻩﯼ ﺁﺑ ﯽ ﺑ ﺎ ﻣﺎی ﺎ دوﺳ ﺖ ﺷ ﺪ‪،‬‬
‫وارد دﻧﻴ ﺎﯼ ﺕ ﺎزﻩاﯼ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﺣ ﺎﻻ دیﮕ ﺮ دوﺳ ﺖ ﻧ ﺪارد از ﺁن دل ﺑﻜﻨ ﺪ‪.‬‬
‫ﻋﺎی ﺸﻪ ﺑ ﺎ ﻣﺎی ﺎ زﻧ ﺪﮔﯽ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ و ﺷ ﺎﻧﺲ ﺁوردﻩ آ ﻪ هﻤ ﺎن ﺳ ﺎل اول از‬
‫ﺷ ﻮهﺮش ﺟ ﺪا ﺷ ﺪ‪ .‬ﺧ ﺎﻧﻮادﻩاش ﻃ ﺮدش آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻮن ه ﻢ ﻟﭽﻜ ﺶ را‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻪ و هﻢ ﻃﻼق ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺕﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺎ هﻢ و ﻋﺎیﺸﻪ ﻣ ﯽﺧﻨ ﺪد‪.‬‬
‫ﮔﻮر ﭘﺪر هﻤﻪﺷﺎن‪ .‬ﻣﻦ اﻻن ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ و ﺑﻴﺸﺘﺮ از ایﻦ ه ﻢ ﻧﻤ ﯽﺧ ﻮاهﻢ‪.‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺎل هﻤﺎنهﺎ آﻪ دوﺳﺘﺶ دارﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻦ از ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺧﻮدم را ﺑﺮی ﺪﻩام‬
‫و ای ﻦه ﺎ را وﻗﺘ ﯽ آ ﻪ ﺳ ﺎﻻد درﺳ ﺖ ﻣ ﯽآﻨ ﻴﻢ‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ آ ﻪ ﺳ ﺎﻧﺪویﭻه ﺎﯼ‬
‫ﺹﺒﺤﺎﻧﻪ را ﺁﻣﺎدﻩ ﻣﯽآﻨﻴﻢ‪ ،‬وﻗﺘﯽ آﻪ ﺧﻴﺎر و ﮔﻮﺟ ﻪ ﺧ ﺮد ﻣ ﯽآﻨ ﻴﻢ‪ ،‬زی ﺮ‬
‫ﮔﻮﺷ ﻢ زﻣﺰﻣ ﻪ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬اوﻟ ﺶ ﺧﻴﻠ ﯽ ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻴﺪم آ ﻪ در آﻨ ﺎر ی ﻚ زن‬
‫“ﻟﺰب” آﺎر ﻣﯽآﻨﻢ و دوﺳﺘﺶ دارم و ﺧﻮب آ ﻪ ای ﻦ را ﻋﻠ ﯽ ﻧﻤ ﯽداﻧ ﺪ‪،‬‬
‫واﻻ ﻣﻮ از ﺳ ﺮم ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬ﻋﺎی ﺸﻪ ﭼﻨ ﺪ ﺑ ﺎر ﻣ ﺮا ﺑﻮﺳ ﻴﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺎ زﺑ ﺎن‬
‫ﺑﻮﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ و ﻣﻦ هﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ هﻢ ﺑﻪ ﺕﻮ ﻓﻜﺮ آﺮدم‪ .‬ﻓﻜﺮ آ ﺮدم اﮔ ﺮ ﺕ ﻮ‬
‫را ﻣﯽﺑﻮﺳﻴﺪم‪ ،‬ﺁی ﺎ ه ﻢ زﻣ ﺎن ﺑ ﻪ ﻋﺎی ﺸﻪ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﯽآ ﺮدم؟! ﻧﻤ ﯽداﻧ ﻢ‪ .‬ﭼ ﻪ‬
‫ﺧﻮب آﻪ ایﻦ ﺟﺎ‪ ،‬هﻢ ﺕﻮ هﺴﺘﯽ و هﻢ ﻋﺎی ﺸﻪ و ﻓﻌ ﻼ ﻋﻠ ﯽ ﻧﻴ ﺴﺖ و ﻣ ﻦ‬
‫ﺑﭽﻪ را آﻮرﺕﺎژ آﺮدﻩام و ﻏﺰاﻟ ﻪ ﺑ ﺮاﯼ ﺧ ﻮدش درس ﻣ ﯽﺧﻮاﻧ ﺪ و آ ﺎر‬
‫ﻣﯽآﻨﺪ و آﺎرﯼ ﺑﻪ آﺎر ﻣﻦ ﻧﺪارد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﮔﺎﻩ ﺕﻠﻔﻦ ﻣﯽآﻨ ﺪ و هﻨ ﻮز ﺟ ﺮات‬
‫ﻧﻜ ﺮدﻩام ﺑ ﺮاش ﺑﮕ ﻮیﻢ آ ﻪ ﻣ ﯽﺧ ﻮاهﻢ از ﺷ ﺮ ﭘ ﺪرش ﺧ ﻼص ﺷ ﻮم‪.‬‬
‫‪٦٤‬‬
‫ﻣﯽﺕﺮﺳﻢ ﻃﺮف ﭘﺪرش را ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ آﻪ آﺎرم را آﺮدم‪ ،‬ﺧﻮاه ﺪ ﻓﻬﻤﻴ ﺪ‬

‫و ﻻﺑﺪ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽﺷﻮد ﻗﺒﻮل آﻨﺪ‪.‬‬
‫اﺣ ﺴﺎس ﺧ ﻮﺑﯽ اﺳ ﺖ‪ ،‬اﺣ ﺴﺎس ﮔﻨ ﺎﻩ ﻧﺪاﺷ ﺘﻦ‪ .‬ای ﻦ را ه ﻢ از‬
‫ﻋﺎیﺸﻪ یﺎد ﮔﺮﻓﺘ ﻪام‪ .‬ﻗ ﺎﻧﻮنه ﺎ و دی ﻦه ﺎ را ﻣﺮده ﺎ ﺳ ﺎﺧﺘﻪاﻧ ﺪ و ﺑ ﺎب دل‬
‫ﺧﻮدﺷ ﺎن هﻤ ﻪﯼ ﻗﻴ ﺪ و ﺑﻨ ﺪهﺎ را ﺑ ﺮاﯼ زنه ﺎ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪاﻧ ﺪ و ﺁزادیﻬ ﺎ را‬
‫ﺑ ﺮاﯼ ﺧﻮدﺷ ﺎن‪ .‬و ﻣ ﻦ ای ﻦﺟ ﺎ ﺁزادم‪ .‬ﺁزاد و ﺧﻮﺷ ﺤﺎل‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ دﻟ ﻢ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻤﯽﺕﺮﺳﻴﺪم‪ .‬هﻨﻮز هﻢ ﻣﯽﺕﺮﺳﻢ و ﻋﺎیﺸﻪ ﻣﯽﮔﻮیﺪ ﮔﻮر ﭘ ﺪر‬
‫ﻣﺮدم و هﺮ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮیﻨﺪ‪.‬‬
‫دیﺸﺐ ﺧﻮاب دیﺪم‪ .‬ﺧﻮاب ی ﻚ ﺁﺧﻮﻧ ﺪ را آ ﻪ ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ ﭘ ﻮﻟﯽ ﺑ ﻪ‬
‫او ﺑ ﺪهﻢ ﺕ ﺎ ﮔﻨﺎه ﺎﻧﻢ را ﺑﺒﺨ ﺸﺪ و ﻣ ﻦ ﮔﻔ ﺘﻢ ﭘ ﻮﻟﯽ ﻧ ﺪارم و او دروازﻩﯼ‬
‫ﺟﻬﻨﻢ را ﺣﻮاﻟﻪام داد‪ .‬ﻧﻤﯽداﻧﻢ آﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬وﻟ ﯽ ﺧﻴﻠ ﯽ ﭘ ﻮﻟﻜﯽ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺣ ﺴﺎب‬
‫آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد ﺑ ﺮاﯼ آﻮرﺕ ﺎژ دوی ﺴﺖ ﺕ ﺎ‪ ،‬ﺑ ﺮاﯼ ﻋﺎی ﺸﻪ ﺹ ﺪﺕﺎ و ﺑ ﺮاﯼ ﺕ ﻮ‬
‫هﺰار ﺕﺎ و ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ ای ﻦ ﺁﺧ ﺮﯼ ﺣﻜ ﻢ ﺳﻨﮕ ﺴﺎر را دارد و ﻣ ﻦ ﻧﺨﻮاﺳ ﺘﻢ‬
‫ﺑﮕﻮیﻢ آﻪ ﺕﺎ هﻤﻴﻦ اﻻن ﻋﺸﻖ ﻣ ﻦ ﺕﻘﺮیﺒ ﺎ ی ﻚ ﻃﺮﻓ ﻪ اﺳ ﺖ و ﺕ ﻮ ﺑ ﺎ هﻤ ﻪ‬
‫ایﻦ هﻤﻪ ﺧﻮﺑﯽ‪ .‬ﺕﺮﺳﻴﺪم‪ .‬ﻋﺎیﺸﻪ ﻓﻘﻂ دویﺴﺖ ﺕ ﺎ ﺑ ﻮد و ﺕ ﻮ ﺧﻴﻠ ﯽ ﻗﻴﻤﺘ ﯽ‬
‫هﺴﺘﯽ و دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﺕﻮ ﻣﯽﺕﻮاﻧﺪ آﺎر دﺳﺘﻢ ﺑﺪه ﺪ‪ .‬ﺧﻴ ﺎل ﻣ ﯽآ ﺮد ﻣ ﻦ‬
‫ایﻦ ﻗﺪر ﺧﺮم آﻪ ﭘﺎم را ﺑ ﻪ ﻗ ﺎرﻩﯼ ﺁﺳ ﻴﺎ ی ﺎ اﻓﺮیﻘ ﺎ ﺑﮕ ﺬارم‪ .‬ﻧ ﻪ ﺑﺎﺑ ﺎ ﺟ ﺎن‬
‫ﻣﻦ از ایﻦ اروﭘﺎ ﺕﻜﺎن ﻧﺨ ﻮاهﻢ ﺧ ﻮرد‪ .‬ﻣﻼه ﺎ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﺎنه ﺎ آ ﻪ‬
‫ﺁﻧﺠ ﺎ ه ﺴﺘﻨﺪ و ﺕﺤﻤﻠ ﺸﺎن ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ آ ﻪ ﺕﺤﻤﻠ ﺸﺎن ﻧﻜ ﺮدم و راه ﻢ را‬
‫آ ﺸﻴﺪم و ﺁﻣ ﺪم ای ﻦ ﺳ ﻤﺖ‪ .‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺁرﻩ‪ ،‬ای ﻦ ﻋﻠ ﯽ ﻣ ﺮا آ ﺸﺎﻧﺪ ای ﻦ ﺟ ﺎ‪.‬‬
‫ﺑ ﺪﺑﺨﺖ را ﻓﻘ ﻂ ‪ ١٧‬روز ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ و ﺑﻌ ﺪ آ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪﯼ دای ﯽاش را ﮔ ﺮو‬
‫ﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﺧ ﻼص ﺷ ﺪ‪ ،‬ﺟ ﺎﻧﺶ را ﺑﺮداﺷ ﺖ و در رﻓ ﺖ‪ ،‬و ﻣ ﻦ ﭼﻬ ﺎر‬
‫ﺳﺎل ﺑﻌﺪش ﺁﻣﺪم‪ .‬اﻣﺎ اﻧﮕﺎر ﻣ ﻦ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ اﺣ ﺴﺎس ﺁزادﯼ دارم‪ .‬ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ ﺕ ﺎ‬
‫ﭘ ﺎس ﺁﻟﻤ ﺎﻧﯽاش را ﮔﺮﻓ ﺖ‪ ،‬رﻓ ﺖ ﺳ ﻔﺎرت ای ﺮان و هﻨ ﻮز ﭘﺎﺳ ﺶ را‬
‫ﺕﺤﻮیﻞ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻴﻂ “ایﺮان ایﺮ”ش را ﺧﺮیﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻴﺎﻗﺘﺶ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ای ﻦ ﺧ ﻮﻧﺮیﺰﯼ ﻻﻣ ﺼﺐ ﺑﻨ ﺪ ﻧﻤ ﯽﺁی ﺪ‪ .‬ﻓ ﺮدا ﻣﺮﺧ ﺼﯽام ﺕﻤ ﺎم‬
‫ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﻦ ﻣﯽﺕ ﻮاﻧﻢ ﺑ ﺎز ه ﻢ در آﻨ ﺎر ﺕ ﻮ آ ﺎر آ ﻨﻢ و دﺳ ﺖ آ ﻢ ﭼﻨ ﺪ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ در روز ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺖ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ آﺎر ایﻦ ﺧﻮﻧﺮیﺰﯼ ﺑﻴﻖ ﭘﻴﺪا آﻨﺪ‪،‬‬
‫‪٦٥‬‬
‫ﭼﻪ ﺧﺎآﯽ ﺑﻪ ﺳﺮم ﺑﺮیﺰم؟ ﻋﻠﯽ هﻤﻴﻦ ﻓﺮدا‪/‬ﭘﺲ ﻓﺮدا ﺳ ﺮ و آﻠ ﻪاش ﭘﻴ ﺪا‬
‫ﻣﯽﺷﻮد و ﻏﺰاﻟﻪ دوﺳﺖ ﭘﺴﺮش را دارد‪ ،‬و ﻣﻦ ایﻦ وﺳﻂ ﮔﻴﺮ آ ﺮدﻩام‪.‬‬
‫ﺕﻮ اﮔﺮ ﺟﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻮدﯼ ﭼﻪ ﻣﯽآﺮدﯼ؟ ﻋﺎیﺸﻪ ﮔﻔﺖ دوﺑﺎرﻩ ﺑﺮوم دآﺘﺮ و‬
‫رﻓ ﺘﻢ و آﻠ ﯽ ه ﻢ ﺕ ﻮ ﻣﻄ ﺐ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺷ ﺪم‪ .‬ای ﻦ ﺧ ﺎﻧﻢ دآﺘ ﺮ اﻓﻐ ﺎﻧﯽ آﻠ ﯽ‬
‫ﺕﺤﻮیﻠﻢ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎز هﻢ ﺑﺮام ﭼﻨﺪ روز اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻧﻮﺷﺖ و ﻣﻦ‪ ،‬هﻢ ﺑﺎیﺪ‬
‫اﺳ ﺘﺮاﺣﺖ آ ﻨﻢ و ه ﻢ ﻧﻤ ﯽﺧ ﻮاهﻢ‪ .‬ﺣﻮﺹ ﻠﻪام ﺳ ﺮ ﻣ ﯽرود و ای ﻦ‬
‫ﺑ ﯽﺣﻮﺹ ﻠﮕﯽ ﺑ ﺮاﯼ ای ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ای ﻦ ﺧﺎﻧ ﻪ را دوﺳ ﺖ ﻧ ﺪارم و ای ﻦ‬
‫آﻤﺪهﺎ را و ای ﻦ ﻣﺒ ﻞه ﺎ را و ه ﺮ ﻃ ﺮف را آ ﻪ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ ی ﻚ روح‬
‫ﺳﺮﮔﺮدان ﺳﺒﻴﻞ آﻠﻔﺖ از ﺕﻮ هﺮ ﺳﻮراﺧﯽ ﺑﻬﻢ دهﻦ آﺠﯽ ﻣﯽآﻨﺪ و ﺑﺎیﺪ‬
‫ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺑﺎﺷ ﻢ آ ﻪ ریﺨ ﺖ ﻧﺤ ﺴﺶ دوﺑ ﺎرﻩ ﭘﻴ ﺪا ﺷ ﻮد و ﻋﺎی ﺸﻪ… ﺁﻩ ای ﻦ‬
‫ﻋﺎی ﺸﻪ ﭼ ﻪ ﺧ ﻮب اﺳ ﺖ و ﭼ ﻪ ﻣﻬﺮﺑ ﺎن اﺳ ﺖ و ﻣ ﻦ ﭼﻘ ﺪر ای ﻦ ﻃ ﻮر‬
‫دوﺳﺖ را در آﻨﺎرم آﻢ دارم و ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ ﻋﻠﯽ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ او ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ آﻪ‬
‫آﺎرش اﺳﺖ‪ .‬هﻴﭽﻜﺲ را ﺑﺎ ﻣﻦ و در آﻨﺎر ﻣﻦ و دوﺳﺖ ﻣ ﻦ ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ‬
‫ﺕﺤﻤﻞ آﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاﯼ هﻤﻪ یﻚ ﺕﻬﻤﺘﯽ ﺕﻮ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﭼﺮآﺶ دارد و ﺣﺘﻤ ﺎ ﻋﺎی ﺸﻪ‬
‫را هﻢ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدش ﺑﺪآﺎرﻩ و هﻤﻪ ﺟﺎیﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣ ﻦ ﻣ ﯽداﻧ ﻢ‬
‫آﻪ ﺁدم ﻣﯽﺕﻮاﻧﺪ زن ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺕﺮك ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺬهﺒﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻌ ﺪ ﻋﻄ ﺎﯼ ﻓﺎﻣﻴ ﻞ‬
‫و ﺷ ﻮهﺮ و روﺳ ﺮﯼ را ﺑ ﻪ ﻟﻘ ﺎیﺶ ﺑﺒﺨ ﺸﺪ و هﻤ ﺎﻧﻄﻮر آ ﻪ ﺳ ﻨﺠﺎق‬
‫ﻗﻔﻠﯽهﺎﯼ ﻟﭽﻜﺶ را ﺑﺎز ﻣﯽآﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮدش را از ﺷﺮ ﻗﺎﻧﻮنهﺎﯼ ﻧﺎﻧﻮﺷﺘﻪﯼ‬
‫وﻃﻨﯽاش رهﺎ آﻨ ﺪ و زﻧ ﺪﮔﯽ آﻨ ﺪ ﺁﻧﻄ ﻮر آ ﻪ دوﺳ ﺖ دارد‪ .‬ﻣ ﻦ ﮔ ﺎﻩ ﺑ ﻪ‬
‫ﻋﺎیﺸﻪ آﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل از ﻣﻦ ﺟﻮانﺕ ﺮ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺣ ﺴﻮدﯼام ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﻧ ﻪ‪،‬‬
‫ﺣﺴﻮدﯼ آ ﻪ ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺣ ﺴﺮﺕﺶ را ﻣ ﯽﺧ ﻮرم و ای ﻦ آ ﻪ ﭼﻄ ﻮر ﺧ ﻮدم دل و‬
‫ﺟﮕﺮش را ﻧﺪارم و ایﻦ هﻤﻪ ﺧﻨﮕﻢ و ایﻦ هﻤﻪ ﺕﺮﺳﻮ و ایﻦ هﻤﻪ ﺑﺪﺑﺨﺖ‬
‫و هﻨﻮز هﻢ ﻣﻼﺣﻈ ﻪﯼ ﺁﺑ ﺮو و ﺣﻴﺜﻴ ﺖ ﻓﺎﻣﻴ ﻞ را ﻣ ﯽآ ﻨﻢ آ ﻪ ﭘ ﺸﺖ ﺳ ﺮ‬
‫زن ﻃ ﻼق ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﭼ ﻪ ﻟﻐﺰه ﺎ آ ﻪ ﻧﻤ ﯽﺧﻮاﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﻻﺑ ﺪ هﻤ ﺎن ﻟﻐﺰه ﺎیﯽ را‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ آﻪ ﻣﻦ هﺮ روز و هﺮ ﺷﺐ ﺧﻮدم ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﻮدم ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ‪.‬‬
‫هﻨ ﻮز ه ﻢ از دی ﺸﺐ ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻢ‪ .‬ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻢ ﻓﻜ ﺮ آ ﻨﻢ ﺑ ﺎ ﺕ ﻮ‬
‫رﻗ ﺼﻴﺪﻩام و ﺑ ﺎ ﻋﺎی ﺸﻪ رﻗ ﺼﻴﺪﻩام و آﻠ ﻪام آﻤ ﯽ ﮔ ﺮم ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﻣﺎی ﺎ‬
‫دﺳﺘﻢ را آﺸﻴﺪ و وادارم آﺮد رﻗﺺ ﺷﻜﻢ ﺑﻜﻨﻢ و ﺑﺎ ﺁهﻨ ﮓ ﺕﺮآ ﯽ ﺕﻜ ﺎﻧﯽ‬
‫‪٦٦‬‬
‫ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدم ﺑ ﺪهﻢ و اﮔ ﺮ ﻋﺎی ﺸﻪ ﺑ ﻪ دادم ﻧﺮﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻻﺑ ﺪ دوﺑ ﺎرﻩ رو‬
‫ﺧﻮﻧﺮیﺰﯼ ﻣﯽاﻓﺘﺎدم و ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻓﺮدا را ﺳ ﺮ آ ﺎر ﺑﻴ ﺎیﻢ و دوﺑ ﺎرﻩ ﺕ ﻮ‬
‫را و ﻋﺎیﺸﻪ را ﺑﺒﻴﻨﻢ و ﻻﺑﺪ ﻣﻮﻟﺮ هﻢ از ایﻦ آ ﻪ ﭘ ﺎﻧﺰدﻩ روز ﭘ ﺸﺖ ﺳ ﺮ‬
‫هﻢ ﻣﺮﺧ ﺼﯽ اﺳ ﺘﻌﻼﺟﯽ و ﻣﺮﺧ ﺼﯽ ﺳ ﺎﻻﻧﻪ را ردی ﻒ آ ﺮدﻩام‪ ،‬آﻼﻓ ﻪ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻴﺮوﻧﻢ ﻣﯽآﻨﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﻧﻤﯽﮔﺬارم‪ .‬اﻣﺮوز آﻠﯽ ویﺘﺎﻣﻴﻦ ﺧﻮردﻩام‪.‬‬
‫ﺁب ﻣﻴﻮﻩ و اﺳﺘﻴﻚ و ﺳﺎﻻد‪ ...‬اﻧﮕﺎر دارم یﻮاش یﻮاش ﺕﻌ ﺎرف ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم‬
‫را آﻨﺎر ﻣﯽﮔﺬارم و یﻮاش یﻮاش روم ﺑﻪ آﺎﻏﺬهﺎم ﺑﺎز ﻣﯽﺷﻮد و ی ﻮاش‬
‫یﻮاش هﺮ ﭼﻪ را آﻪ دﻟﻢ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﻣﯽﻧﻮیﺴﻢ‪ .‬اﻧﮕﺎر آﻤﺘﺮ ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻢ آ ﻪ‬
‫ای ﻦ یﺎدداﺷ ﺖه ﺎ دﺳ ﺖ آ ﺴﯽ ﺑﻴﺎﻓﺘ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر دیﮕ ﺮ ﺑ ﺮام ﻣﻬ ﻢ ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ‬
‫ﻧﻨﻪ‪/‬ﺑﺎﺑﺎم ﭘ ﺸﺖ ﺳ ﺮم ﺹ ﻔﺤﻪ ﻣ ﯽﮔﺬارﻧ ﺪ‪ ،‬ی ﺎ اﮔ ﺮ اﺕﻔ ﺎﻗﯽ دوﺑ ﺎرﻩ ازدواج‬
‫آ ﺮدم ـ ﻣ ﺜﻼ ﺑ ﺎ ﺕ ﻮ ـ ﻗ ﻀﻴﻪ را از هﻤ ﻪﯼ اه ﻞ ﻓﺎﻣﻴ ﻞ و در و هﻤ ﺴﺎیﻪ‬
‫ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽآﻨﻨﺪ و اﺹﻼ ﺟﺮیﺎن ﻃﻼق ﻣﺮا ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﻧﻤ ﯽآﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ آ ﺴﯽ در‬
‫ﺑﺎرﻩﯼ ﻣﻦ ﭼﻮن و ﭼﺮا ﻧﻜﻨﺪ و ﻧﻔﻬﻤ ﺪ آ ﻪ اﯼ واﯼ ﻣ ﻦ دوﺑﺨﺘ ﻪ ﺷ ﺪﻩام و‬
‫ﻣﺜﻞ ﻓﺨﺮﯼ و ﺳﻴﻤﻴﻦ از هﺮ ﺷﻮهﺮﯼ یﻜﯽ‪/‬دوﺕﺎ ﺑﭽﻪ دارم و ﺣﺎﻻ هﻢ ﺑ ﻪ‬
‫ﻗ ﻮل ﺁنه ﺎ ﻣ ﻴﺦ ﭘ ﺎﯼ ﺕ ﺎﺑﻮت ﺑ ﺎر ﮔﺮﻓﺘ ﻪام‪ ،‬ﺁنه ﻢ از ﺷ ﻮهﺮ ی ﺎ ﻣ ﺮدﯼ‬
‫ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ‪ .‬ﭼﻪ ﺟﻨﺎیﺘﯽ! ﻋﺎیﺸﻪ هﻤﻪﯼ ایﻦ ﻣﺮزه ﺎ را رد آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ و ﻣ ﻦ‬
‫ﺣﺴﺮﺕﺶ را ﻣﯽﺧﻮرم‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ هﻤﺎن زﻣﺎنهﺎ آﻪ روﺷ ﻨﻔﻜﺮهﺎﯼ ﻣ ﺎ‬
‫ﻣ ﯽرﻓﺘﻨ ﺪ ﺕﺮآﻴ ﻪ و ﺁﻧﻜ ﺎرا و ازﻣﻴ ﺮ و اﺳ ﺘﺎﻧﺒﻮل و ﺁن ﻃ ﺮفه ﺎ‬
‫روﺷﻨﻔﻜﺮﯼ را یﺎد ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و از ﺕ ﺮكه ﺎ روزﻧﺎﻣ ﻪ درﺁوردن و اﻧﺘﻘ ﺎد‬
‫آﺮدن ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ را یﺎد ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و آﺮدﻧ ﺪ و یﺎدﮔﺮﻓﺘﻨ ﺸﺎن ﺷ ﺪ ﭘﺎی ﻪﯼ‬
‫اﻧﻘﻼب ﻣﺸﺮوﻃﻪ‪ ،‬ﻣ ﻦ ه ﻢ در ﮔﻮﺷ ﻪﯼ ای ﻦ رﺳ ﺘﻮران ﺷ ﻴﻚ ﺁﻟﻤ ﺎﻧﯽ‪ ،‬از‬
‫ﻋﺎی ﺸﻪ‪ ،‬ﺁدم ﺑ ﻮدن را ی ﺎد ﻣ ﯽﮔﻴ ﺮم و ه ﯽ ﻗ ﺪم ﺑﻠﻨ ﺪﺕﺮ ﻣ ﯽﺷ ﻮد و دیﮕ ﺮ‬
‫آﻤﺘﺮ ﻗﻮز ﻣﯽآﻨﻢ و آﻤﺘﺮ از ﺕﻦ ﺧﻮدم ﻣﯽﺕﺮﺳﻢ و یﺎد ﻣﯽﮔﻴﺮم آ ﻪ ﺟﻠ ﻮ‬
‫ﺁیﻴﻨ ﻪ ﻟﺨ ﺖ ﺑﺎی ﺴﺘﻢ و ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدم دﺳ ﺖ ﺑﻜ ﺸﻢ و ﺑ ﻪ ﺕ ﻨﻢ دﺳ ﺖ ﺑﻤ ﺎﻟﻢ و‬
‫ﺳﻴﻨﻪهﺎﯼ هﻨﻮز ﺳﻔﺖ و ﺧﻮش ﺕﺮآﻴﺒﻢ را‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻮل ﻋﺎیﺸﻪ‪ ،‬ﺟﻠ ﻮ ﺁیﻴﻨ ﻪ از‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﻮ ﺕﻤﺎﺷﺎ آﻨﻢ و ﺑﺮاﯼ ﺧﻮدم ﭼﻨﺪ ﺕﺎ آﺮﺳ ﺖ ﺷ ﻴﻚ ﺕ ﻮردار ﺑﺨ ﺮم و‬
‫ﺷﻮرﺕﯽ ﭘﺎم آﻨﻢ آﻪ ﺟﻠﻮش ﺕﻮر ﺑﺎﺷﺪ و ﺧﻮدم را ﻃﻮرﯼ اﺹﻼح آﻨﻢ آﻪ‬
‫ایﻦ روزهﺎ ﻣﺪ اﺳﺖ‪ .‬و ایﻦ ﻣﺪل ﺕﻮﯼ ایﻦ ﺷﻮرتهﺎﯼ اﺑﺮی ﺸﻤﯽ ﺕ ﻮرﯼ‬
‫‪٦٧‬‬
‫ﻣﺎرك ﻓﻠﻴﻨﺎ ﭼﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﻦ ه ﻴﭻ وﻗ ﺖ ﻧﻤ ﯽداﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ زن ه ﻢ‬

‫ﻗ ﺸﻨﮓ اﺳ ﺖ و ﺕ ﻨﺶ ه ﻢ ﻗ ﺸﻨﮓ اﺳ ﺖ و ﺳ ﻴﻨﻪاش ه ﻢ ﻗ ﺸﻨﮓ اﺳ ﺖ و‬
‫دیﮕ ﺮ ﻣ ﺮد ﺁن زﻣ ﺎنه ﺎ آ ﻪ ﺑﺎﺑ ﺎ ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ ﭘ ﺴﺘﺎنه ﺎم ﻣﺜ ﻞ آﻮه ﺎن ﺷ ﺘﺮ‬
‫ﺷﺪﻩاﻧ ﺪ و ﻣ ﻦ ﺣ ﺎﻻ ﺳ ﺮم را ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽﮔﻴ ﺮم و ﺑﻠ ﻮز یﻘ ﻪ ﺑ ﺎز ﻣ ﯽﭘﻮﺷ ﻢ و‬
‫ﺟ ﻮراب ﺑ ﺎﻻ ﺕ ﻮرﯼ و دیﮕ ﺮ آﻔ ﺶه ﺎﯼ ﺕﺨ ﺖ زﺷ ﺖ وﻃﻨ ﯽ را دور‬
‫ریﺨﺘ ﻪام و ﺑ ﻪ ﺟ ﺰ ﻣﻮﻗ ﻊ آ ﺎر آ ﺮدن‪ ،‬آﻔ ﺶه ﺎﯼ ﺷ ﻴﻚ ﻗﺮﻣ ﺰ و زرد و‬
‫ﺳﻔﻴﺪ ﻣﯽﭘﻮﺷﻢ‪ .‬ایﻦ روزه ﺎ آﻔ ﺶه ﺎﯼ رﻧﮕ ﯽ ﻣﺪﻧ ﺪ و ﻣ ﻦ از آﻔ ﺶه ﺎﯼ‬
‫ﺷ ﻴﻚ و رﻧﮕ ﯽ ﺧﻮﺷ ﻢ ﻣ ﯽﺁی ﺪ و از ای ﻦ آ ﻪ ﺑ ﺎ ای ﻦ آﻔ ﺶه ﺎ ﻗ ﺪم ﺑﻠﻨ ﺪ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد و دیﮕﺮ اﺣﺴﺎس ﺕﻮﺳﺮﯼ ﺧﻮردﮔﯽ و آﻮﺕﻮﻟﻪﮔ ﯽ ﻧ ﺪارم‪ ،‬ﺧﻮﺷ ﻢ‬
‫ﻣ ﯽ ﺁی ﺪ‪ .‬اﺣ ﺴﺎس ای ﻦ آ ﻪ ﺕ ﻨﻢ زیﺒﺎﺳ ﺖ و دی ﺪﻧﯽ اﺳ ﺖ و ﭼ ﺮا ﺑﺎی ﺪ‬
‫ﻣﺨﻔﯽﺷﺎن آﻨﻢ و ﻣﻦ دارم دوﺑﺎرﻩ ﺑﻌﺪ از ﺹﺪ ﺳﺎل ﺑﺎ ﻋﺎیﺸﻪ و ای ﻦ ﺑ ﺎر‬
‫در ﻧﺎف اروﭘﺎ اﻧﻘﻼب ﻣﺸﺮوﻃﻪ را در ﺕﻨﻢ ﺕﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽآﻨﻢ و ﻣﯽﺷﺎﺷﻢ ﺑ ﻪ‬
‫ه ﺮ ﭼ ﻪ ﻣ ﺸﺮوﻋﻪ و ﻣ ﺸﺮوﻋﻪ ﻃﻠ ﺐ اﺳ ﺖ‪ .‬و ﺕ ﻮ ﺑ ﺎ ﭼ ﺸﻢه ﺎﯼ ﺳ ﺒﺰت‬
‫ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ه ﻮﻟﻢ ﻣ ﯽده ﯽ آ ﻪ ﻣﻮه ﺎﯼ ﺳ ﻴﺎهﻢ را روﯼ ﺷ ﺎﻧﻪه ﺎم ﺑﺮی ﺰم و‬
‫ﻣﺎﺳﺎژ ﺑﺮوم و ﻣﺎﺳﻚ ﺑﮕﺬارم و ﺑﺮاﯼ هﺮﺑﺎر دیﺪن ﺕﻮ آﻠﯽ ﺧﻮدم را از‬
‫ﻧ ﻮ آ ﺸﻒ آ ﻨﻢ و ای ﻦه ﺎ را‪ ،‬هﻤ ﻪ را از ﻋﺎی ﺸﻪ دارم‪ .‬ﭼ ﻪ اﺳ ﻢ ﻗ ﺸﻨﮕﯽ‬
‫دارد‪ .‬ﻣﯽﮔﻮیﺪ ﻋﺎیﺸﻪ اﺳ ﻢ زن ﭘﻴﻐﻤﺒ ﺮ ﺑ ﻮد و ﭼ ﻮن هﻤ ﺎن ‪ ١٤٠٠‬ﺳ ﺎل‬
‫ﭘﻴﺶ اﻋﺘﺮاض آﺮد و ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ دﺳ ﺘﻮر ﺷ ﻮهﺮش‪ ،‬دوﺑ ﺎرﻩ ﺷ ﻮهﺮ آ ﺮد‪،‬‬
‫اﺳﻤﺶ ایﻦ هﻤﻪ ﻣﺎﻧﺪﻧﯽ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ یﺎدم ﻣﯽﺁیﺪ آ ﻪ هﺮوﻗ ﺖ‬
‫اﺷﺘﺒﺎهﯽ ﻣﯽآﺮدم‪ ،‬و ﺣﺘﺎ اﮔﺮ اﺷ ﺘﺒﺎﻩ ه ﻢ ﻧﻤ ﯽآ ﺮدم‪ ،‬ﺑﺎﺑ ﺎ ﺑﻬ ﻢ ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ‪:‬‬
‫ﻋﺎیﺸﻪ!‬
‫ﻋﺎی ﺸﻪ ‪ ١٨‬ﺳ ﺎﻟﺶ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣﺤﻤ ﺪ ‪ ٦٣‬ﺳ ﺎﻟﻪ ﻣ ﺮد و ﺕ ﺎ هﻔﺘ ﺎد‬
‫ﺳﺎﻟﮕﯽاش هﻢ زﻧﺪﻩ ﺑﻮد و در ایﻦ ﭘﻨﺠﺎﻩ و دوﺳﺎل ﭼﻪ ﺑﺎیﺪ ﻣﯽآﺮد؟ ﺑﺎی ﺪ‬
‫زﻧﺠﻴﺮهﺎﯼ دوﺑﺎرﻩﯼ دیﻦ ﺷﻮهﺮ و ﭘﺪرش را ﻣﺤﻜﻢﺕﺮ ﻣﯽآﺮد؟ ﻧﻜ ﺮد و‬
‫ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺶ و ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ او ﺣ ﺴﻮدﯼام ﻣ ﯽﺷ ﻮد آ ﻪ ‪ ١٤٠٠‬ﺳ ﺎل ﭘ ﻴﺶ‬
‫ﺷﺠﺎع ﺑ ﻮد و ﻣ ﻦ ای ﻦ ﺟ ﺎ ﺑ ﺮاﯼ ه ﺮ ﺣﺮآﺘ ﯽ ﺑﺎی ﺪ آﻠ ﯽ ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم »آ ﺎر‬
‫ﺕﻮﺿﻴﺤﯽ« ﺑﻜﻨﻢ و ﺕﺎزﻩ اﮔﺮ ﻋﺎیﺸﻪ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻣﯽﺕﻮاﻧﺴﺘﻢ ای ﻦ هﻤ ﻪ ﻗ ﺪ‬
‫ﺑﻜﺸﻢ و ایﻦ هﻤﻪ راﻩ ﺑﺮوم و ایﻦ هﻤﻪ دوﺳ ﺖ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻢ؟! دﻟ ﻢ آﻤﺘ ﺮ‬
‫‪٦٨‬‬
‫درد ﻣﯽآﻨﺪ و ﻣﻦ ﺑﻪ ﻓﺮدا ﻓﻜﺮ ﻣﯽآ ﻨﻢ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﺕ ﻮ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﭘ ﺸﺖ ﭘﻴ ﺸﺨﻮان‬

‫ﻣﯽایﺴﺘﻴﻢ و ﺑﻪ ﻣﺸﺘﺮﯼهﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽزﻧﻴﻢ و ﺑﺮایﺸﺎن ﻏﺬا ﻣﯽآﺸﻴﻢ‪.‬‬
‫‪ ١٧‬ﺳ ﺎﻟﻪ ﺑ ﻮدم‪ .‬ی ﻚ روز یﻜ ﯽ را ﺁوردﻧ ﺪ ﺧﺎﻧ ﻪ و ﮔﻔﺘﻨ ﺪ ای ﻦ‬
‫ﺷ ﻮهﺮت اﺳ ﺖ و ی ﺎرو هﻤ ﺎن ﺟﻤﻌ ﻪاش ﺷ ﻮهﺮم ﺷ ﺪ‪ .‬و ﺣ ﺎﻻ ‪ ٢٦‬ﺳ ﺎل‬
‫اﺳﺖ و ﻣﻦ ﻏﺰاﻟﻪ را دارم و ﻓﻘﻂ ﺕﺎ ﻣﯽﺕﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻧﮕﺬاﺷ ﺘﻢ ﺑﭽ ﻪدار ﺑ ﺸﻮم‬
‫و ایﻦ داغ ﻧﻨﮓ را ﺧﺮیﺪم آﻪ ﭘﺴﺮزا ﻧﻴ ﺴﺘﻢ و ﻣ ﺮدك ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﺮود و‬
‫یﻚ ﺟﺎﯼ دیﮕﺮ ﭘﺴﺮ ﭘ ﺲ ﺑﻴﺎﻧ ﺪازد‪ .‬ای ﻦ را ﻧﻨ ﻪاش آ ﻪ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ای ﻦ ﺟ ﺎ‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ .‬اﻣﺎ زﺑﺎﻧﺶ آﺮم ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ اﮔﺮ ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ ای ﻦ ی ﺎرو در هﻤ ﻪﯼ‬
‫ایﻦ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل اﺹﻼ آﺎر ﻧﻜﺮدﻩ اﺳﺖ و اﮔﺮ ﻣﻦ آﺎر ﻧﻤ ﯽآ ﺮدم و اﮔ ﺮ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻴﺎﻃﯽ و ﺧﺮدﻩ ﺧﻴﺎﻃﯽ ﺧﺮﺟﻤ ﺎن را درﻧﻤ ﯽﺁوردم‪ ،‬هﻨ ﻮز ه ﻢ ﺑ ﻪ دم‬
‫ادارات اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ایﻦ ﺟ ﺎ ﺁوی ﺰان ﺑ ﻮد‪ .‬ﻋﺎی ﺸﻪ ﻣ ﯽﮔﻮی ﺪ اﺣﻤ ﻖ ه ﺴﺘﻢ و‬
‫ای ﻦ ﭼﻴ ﺰ ﺕ ﺎزﻩاﯼ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺧ ﻮدم ه ﻢ ﻣ ﯽداﻧ ﻢ اﺣﻤ ﻖ ه ﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﻴ ﺴﺖ ﺳ ﺎل‬
‫اﺳﺖ ایﻦ ﺟﺎ هﺴﺘﻢ‪ .‬اﺣﻤﻘ ﻢ آ ﻪ ﭼ ﺮا در ای ﻦ ﺑﻴ ﺴﺖ ﺳ ﺎل ه ﻴﭻ ﺕﻜ ﺎﻧﯽ ﺑ ﻪ‬
‫ﺧ ﻮدم ﻧ ﺪادﻩام و ﺣ ﺎﻻ از وﻗﺘ ﯽ آ ﻪ ﺕ ﻮ را دی ﺪﻩام‪ ،‬اﻧﮕ ﺎر اﻋﺘﻘ ﺎد ﺑ ﻪ‬
‫ﺳﺮﻧﻮﺷ ﺖ را ه ﻢ از دﺳ ﺖ دادﻩام و اﻧﮕ ﺎر ی ﺎد ﮔﺮﻓﺘ ﻪام آ ﻪ ﻣ ﯽﺷ ﻮد‬
‫ﻋﻮض ﺷﺪ‪ .‬ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ایﻦ آﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺴﺎط ﻋﺮق و ﺕﺮیﺎك ﻧﻌﻠﺒﻨﺪیﺎن‬
‫و ﻗﺎﺳ ﻢ ﺁﻗ ﺎ را آﻨ ﺎر ﻋﻠ ﯽ اﺳ ﺘﺎﻟﻴﻦ ﺑ ﻪ راﻩ ﺑﻴﺎﻧ ﺪازﯼ و ﻓ ﺴﻨﺠﺎن و ﺁش‬
‫رﺷﺘﻪ ﻋﻠﻢ آﻨﯽ‪ ،‬ﻃﻮر دیﮕﺮﯼ زﻧﺪﮔﯽ آﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺕﺮس ﻣﺜﻞ یﻚ اﺑ ﺮ ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ دور ﺳ ﺮم ﭼﻨﺒ ﺮ زدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕﻤ ﺎم‬
‫ﺕﻨﻢ ﻣﯽﻟﺮزد‪ .‬از وﻗﺘﯽ ﺕﺸﺮیﻒ ﻧﺤﺴﺶ را ﺁوردﻩ اﺳﺖ و ﺑﻌﺪ از ای ﻦ آ ﻪ‬
‫در ﺕﺎیﻠﻨ ﺪ وﻃ ﻦ‪ ،‬دﺧﺘﺮه ﺎﯼ ﺳ ﻴﺰدﻩ‪/‬ﭼﻬ ﺎدﻩ ﺳ ﺎﻟﻪ ﺣ ﺴﺎﺑﯽ ﻣ ﺸﺖ و ﻣ ﺎﻟﺶ‬
‫دادﻩاﻧﺪ و ﻋﺮق ﺳﮕﯽ را ﺑﻪ ﻧﺎف ﺳﮕﯽاش ﺑﺴﺘﻪاﻧ ﺪ و ﺑ ﺴﺎط ﺕﺮی ﺎآﺶ را‬
‫راﻩ اﻧﺪاﺧﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬یﻚ هﻮ یﺎدش ﺁﻣﺪﻩ آﻪ آﺴﯽ را ه ﻢ ای ﻦ ﻃ ﺮفه ﺎ آﺎﺷ ﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ آﻪ روﯼ آﺎﻏﺬ زﻧﺶ اﺳﺖ‪ .‬هﻤﺎن آﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺕﻨﺶ ﻧﺒﺎﺷ ﺪ‬
‫و ﻣ ﯽﺧﻮاه ﺪ از ﺕ ﺮس ﺑﻤﻴ ﺮد و ﻗﻴﺎﻓ ﻪﯼ ﺣﻤ ﺎم ﻧﺮﻓﺘ ﻪ و ﺳ ﺮ ﭼ ﺮﺑﺶ را‬
‫دوﺑﺎرﻩ ﻧﺒﻴﻨﺪ‪ .‬و ﻣﻦ اﺣﻤﻖ‪ ،‬هﻤﻴﻦ اﻣ ﺮوز ﺑﻌ ﺪ از ﺁن هﻤ ﻪ آ ﺎر‪ ،‬ﺑ ﺎز ه ﻢ‬
‫ﺑﺴﺎط ﻗﻮرﻣﻪ ﺳ ﺒﺰﯼ را راﻩ اﻧﺪاﺧﺘ ﻪام و ﺑ ﻪ ﻏﺰاﻟ ﻪ ﮔﻔﺘ ﻪام ﺑﻴﺎی ﺪ ﺕ ﺎ ﺧﻴ ﺮ‬
‫‪٦٩‬‬
‫ﺳﺮش ﭘﺪرش را ﺑﻌﺪ از دو ﻣﺎﻩ ﺳ ﻔﺮ ﺳﻜ ﺴﯽ ﻗﻨ ﺪهﺎرش دوﺑ ﺎرﻩ زی ﺎرت‬

‫آﻨﺪ‪.‬‬
‫اﮔﺮ ایﻦ ﺁﺧﺮ هﻔﺘﻪﯼ آﺬایﯽ ﺑﺮﺳﺪ و اﮔﺮ ﺑﺎ ﺕﻮ ـ هﻤﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ‬
‫ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻪام ـ ﺑﻌﺪ از آﺎر ﻗﻬﻮﻩاﯼ ﺑﻨﻮﺷﻢ‪ ،‬ﺑﺮات ﺧﻮاهﻢ ﮔﻔ ﺖ آ ﻪ ای ﻦ‬
‫ﺕﺮس ﻟﻌﻨﺘﯽ دارد ﻣﺮا ﻣﯽآﺸﺪ و ﺧﻮاهﻢ ﮔﻔﺖ ﭼﻘﺪر ﺕ ﻮ را و ﻧﮕﺎه ﺖ را‬
‫دوﺳﺖ دارم و ﺧﻮاهﻢ ﮔﻔﺖ آﻪ ﺕﻨﻬﺎ ﺕﻮ ه ﺴﺘﯽ آ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ را ﺑ ﺮام ﻗﺎﺑ ﻞ‬
‫ﺕﺤﻤﻞ ﻣﯽآﻨﯽ‪ .‬ﻻﺑﺪ اﮔﺮ ﺕﻮ ﻧﺒ ﻮدﯼ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ی ﺎ دیﻮاﻧ ﻪ ﻣ ﯽﺷ ﺪم‪ ،‬ی ﺎ‬
‫دﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﺧﻮدآ ﺸﯽ ﻣ ﯽزدم‪ .‬ﻧ ﻪ ﺧﻴ ﺎل آﻨ ﯽ ﺑ ﻪ زنه ﺎیﯽ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﻋﻠ ﯽ‬
‫ﻣ ﯽﺧﻮاﺑﻨ ﺪ ﺣ ﺴﻮدﯼام ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬وﻗﺘ ﯽ آ ﺴﯽ را دوﺳ ﺖ ﻧ ﺪارﯼ‪،‬‬
‫ﺣﺴﻮدﯼات هﻢ ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ ﺧﻮﺷ ﺤﺎل ه ﻢ ﻣ ﯽﺷ ﻮﯼ آ ﻪ ی ﺎرو آﻤﺘ ﺮ‬
‫ﺳﺮاﻏﺖ ﻣﯽﺁیﺪ و آﻤﺘﺮ هﻴﻜﻞ ﻧﺤ ﺴﺶ را روت ﻣ ﯽاﻧ ﺪازد‪ .‬اﻣ ﺎ اﺣ ﺴﺎس‬
‫ﺕﺤﻘﻴﺮ دارم‪ .‬زﻧﯽ آﻪ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺑ ﻴﺶ از ﺣ ﺴﺎدت‪ ،‬اﺣ ﺴﺎس ﺕﺤﻘﻴ ﺮ‬
‫ﻣﯽآﻨﺪ و ایﻦ را ﻣﺤﻤﺪ هﻢ ﻣﯽداﻧﺴﺖ‪ .‬ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ ه ﻢ ﺕ ﻮ ﻣﻮﻋﻈ ﻪه ﺎش‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد آﻪ ﺟﻬﺎد زن ایﻦ اﺳﺖ آﻪ هﻮو را ﺕﺤﻤﻞ آﻨ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ زﻧ ﯽ ه ﻮو‬
‫را ﺕﺤﻤﻞ آﻨﺪ ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﻏﺮﻓ ﻪ ﺕ ﻮ ﺑﻬ ﺸﺖ ﺑ ﺮاش رزرو ﻣ ﯽﺷ ﻮد و ﻣ ﻦ از‬
‫ﺧﻮدم ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ اﮔﺮ ﻣﺮدﯼ ﻓﻼﻧﺶ را دﺳﺘﺶ ﺑﮕﻴﺮد و ﺣﻖ ﺧﻮدش ﺑﺪاﻧ ﺪ‬
‫آﻪ ﺕﻮ هﺮ ﺳﻮراﺧﯽ آﻪ راﻩ داد ـ ﻣﺠﺎﻧﯽ و ﭘﻮﻟﯽ ـ راﻩ ﭘﻴﺪا آﻨ ﺪ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ‬
‫ﻗﺼﺮ ﺕﻮ ﺑﻬﺸﺖ ﭘ ﺸﺖ ﻗﺒﺎﻟ ﻪﯼ زﻧ ﺶ ﻧﻮﺷ ﺘﻪ ﻣ ﯽﺷ ﻮد؟ ﻣﺤﻤ ﺪ ﺧ ﻮدش ﺑ ﺎ‬
‫هﻤ ﻴﻦ آﺎره ﺎش آﻠ ﯽ ﻏﺮﻓ ﻪ ﺕ ﻮ ﺑﻬ ﺸﺘﺶ ﺑ ﺮاﯼ زنه ﺎش و آﻨﻴﺰه ﺎش و‬
‫ﺹﻴﻐﻪه ﺎش از ﭘ ﻴﺶ ﺕ ﺪارك دی ﺪ‪ .‬ﻣ ﺴﺎﻟﻪﯼ ﺁﻟ ﺖ ای ﻦه ﺎ ﺑﺎی ﺪ ﺣ ﻞ ﺷ ﻮد و‬
‫اﺣﺴﺎس ﺕﺤﻘﻴﺮ زنهﺎﺷﺎن هﻢ ﺑﺎیﺪ یﻚ ﻃ ﻮرﯼ ﺑ ﺎ هﻤ ﻴﻦ وﻋ ﺪﻩه ﺎ ﺕﺨﻔﻴ ﻒ‬
‫دادﻩ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﺕﺎ یﻚ وﻗﺘﯽ زهﺮ ﺑﻪ ﺧﻮردﺷﺎن ﻧﺪهﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﻣﺮا ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ؟ اﻣﺎ اﮔ ﺮ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺘﯽ ﺣ ﺮفه ﺎﯼ‬
‫ﻣﺮا از ﻧﮕ ﺎهﻢ ﺑﺨ ﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﻻﺑ ﺪ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺘﯽ ای ﻦ را ه ﻢ ﺑ ﺪاﻧﯽ آ ﻪ ﺑﻬ ﺸﺖ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﺟﺎیﯽ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﺮدﯼ ﻣﺜ ﻞ ﻋﻠ ﯽ اﺳ ﺘﺎﻟﻴﻦ ﺁﻧﺠ ﺎ راه ﯽ ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻬﺸﺖ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ آﻪ ﻣﻦ و ﻋﺎیﺸﻪ ﺑﺎ هﻢ ﺑﺮویﻢ ﺳ ﻠﻤﺎﻧﯽ و ﻣﻮهﺎﻣ ﺎن‬
‫را رﻧﮓ آﻨﻴﻢ و ﻟﺒﺎسهﺎﯼ ﺳﻜﺴﯽ ﭘﺮو آﻨﻴﻢ و هﺮﭼﻪ ﭘﻮل درﻣ ﯽﺁوری ﻢ‪،‬‬
‫ﺑﺪون ﺕﺮس و ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺕ ﻮ آﺎﻓ ﻪﯼ ﺳ ﺘﺎرﻩﯼ ﺁﺑ ﯽ ﺑ ﻪ رﻗ ﺺ و ﺑﻮﺳ ﻪ ﺑ ﺪل‬
‫‪٧٠‬‬
‫آﻨﻴﻢ‪ .‬رﻗﺺ و ﺑﻮﺳﻪاﯼ ﺑﺪون ﺕﺮس‪ ،‬ﺑﺪون ﻧﮕﺮاﻧﯽ و ﭼﻪ ﻏﻮل ﻋﻈﻴﻤ ﯽ‬

‫اﺳ ﺖ ای ﻦ ﭘﺪی ﺪﻩﯼ ﻧﺎﭘﻴ ﺪاﯼ ﺁﺑ ﺮو آ ﻪ هﻤ ﻪﯼ زﻧ ﺪﮔﯽ را و ﺣﺘ ﺎ ﻧﻮﺷ ﻴﺪن‬
‫ﻗﻬﻮﻩاﯼ را ﺑﺎ ﺕﻮ ﺑ ﺮام ﺕﺒ ﺪیﻞ ﺑ ﻪ ی ﻚ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﻣ ﺴﻠﺤﺎﻧﻪﯼ ﺕﺮوری ﺴﺘﯽ در‬
‫ﺁن دورﻩهﺎ ﻣﯽآﻨﺪ‪ .‬ﭼﻘﺪر ﺳﺨﺖ ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺑﺎیﺪ ﺕﺮﺳﻢ را ﺕﺮور آﻨﻢ‬
‫و ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻋﺰیﺰم‪ ،‬وﻗﺘﯽ آﻨﺎرت هﺴﺘﻢ‪ ،‬زﻣﺎن ﻣﺜﻞ ﺑﺎد ﻣﯽﮔﺬرد‪ .‬وﻗﺘ ﯽ در‬
‫ایﻦ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻧﻜﺒﺘﯽ وارد ﻣﯽﺷﻮم‪ ،‬اﺹﻼ زﻣﺎن ﻧﻤﯽﮔﺬرد‪ .‬هﺮ ﺷﺐ اﻧﮕﺎر‬
‫آﻪ ﺷ ﺐ ﻗ ﺪر اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﺰار ﺳ ﺎل اﺳ ﺖ ه ﺰار ﺳ ﺎل ﺳ ﻴﺎﻩ و ﻣ ﻦ ﭼ ﺸﻢ ﺑ ﻪ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ‪ ،‬دﻗﻴﻘﻪ ﺷﻤﺎرﯼ ﻣﯽآﻨﻢ و ﺕﺎ ﻣﯽﺕﻮاﻧﻢ وﺳﺎیﻞ ﺁﺳ ﺎیﺶ ای ﻦ ی ﺎرو را‬
‫ﻓﺮاهﻢ ﻣﯽآﻨﻢ‪ ،‬ﺕﺎ آﻤﺘﺮ ﺣﺮفهﺎﯼ رآﻴﻚ ﺑﻠﻐﻮر آﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽداﻧﻢ اﮔﺮ ﺑ ﺎ ﺕ ﻮ‬
‫ﺑﺎﺷ ﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎز ه ﻢ ﻣﺠﺒ ﻮرم ﻟﺒﺎﺳ ﺖ را اﻃ ﻮ آ ﻨﻢ و ﺑ ﺎز ه ﻢ ﻣﺠﺒ ﻮرم ﺑ ﺸﻨﻮم‬
‫ﺳ ﻠﻴﻄﻪ‪ ،‬ﭘﻴ ﺮاهﻨﻢ را درﺳ ﺖ اﻃ ﻮ ﻧ ﺰدﯼ!؟ ﺧﻴ ﺎل ﻧﻤ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬ﺕ ﻮ آ ﻪ‬
‫ﺳﺎلهﺎﺳﺖ ﺕﻨﻬﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽآﻨﯽ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ ایﻦ را هﻢ یﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪاﯼ آﻪ هﻤﻪﯼ‬
‫آﺎره ﺎﯼ ﺧ ﻮدت را ﺧ ﻮدت اﻧﺠ ﺎم ﺑ ﺪهﯽ و از ﺁنه ﺎیﯽ ﻧﻴ ﺴﺘﯽ آ ﻪ ﺕ ﺎ‬
‫ﺟﻮاﻧﯽ‪ ،‬در هﺘﻞ ﻣﺎﻣﺎن هﻤﻪ ﭼﻴﺰت ﺑﻪ راﻩ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻌﺪ هﻢ ﻣﺎﻣ ﺎن ﺟﺎﻧ ﺖ‬
‫یﻜﯽ را ﺑﺮات ﺕﺪارك ﺑﺒﻴﻨﺪ و از هﻤﺎن اوﻟﺶ هﻢ ﭼ ﻚ آﻨ ﺪ آ ﻪ ﺁﺷ ﭙﺰﯼ و‬
‫اﻃﻮآ ﺸﯽ و ﻣﻴﻬﻤﺎﻧ ﺪارﯼ و ﻓﺎﻣﻴﻠ ﺪارﯼ و ﺷ ﻮهﺮدارﯼ و ﺑﭽ ﻪدارﯼ و‬
‫هﻤ ﺴﺎیﻪ دارﯼ و ﻗﺮﻣ ﺴﺎق دارﯼ را ﺧ ﻮب ﺑﻠ ﺪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﭼ ﻪ ﺣ ﺮفه ﺎ؟‬
‫ﻣﯽﺕﻮاﻧﯽ ﺑﻔﻬﻤﯽ آ ﻪ ﻣ ﻦ اﺹ ﻼ ﺕ ﺼﻮرﯼ از زﻧ ﺪﮔﯽ در ﻏ ﺮب ﻧ ﺪارم و‬
‫ﻧﻤﯽداﻧﻢ آﻪ یﻚ ﻣﺮد اروﭘﺎیﯽ ﮔ ﺎﻩ ﺣ ﺴﺮت ای ﻦ را ﻣ ﯽآ ﺸﺪ آ ﻪ ﭼ ﻪ زود‬
‫ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎﻧﯽ آﻪ زنهﺎ هﻨﻮز ﻟﻐﺖ داﻧﺸﮕﺎﻩ را ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ اﺳﭙﻞ آﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ایﻦ ﺣﺪ ﺑﺎﻻﯼ ﺣﺴﺮت ﻣﺮده ﺎﯼ ﻏﺮﺑ ﯽ اﺳ ﺖ و ﻣﺮده ﺎﯼ ﻣ ﺎ ـ هﻤ ﻪﺷ ﺎن‬
‫را ﻣﯽﮔﻮیﻢ ـ ﻣﺜﻞ دیﻮار ﻣ ﺴﺘﺮاح ﺳ ﻔﺖ و ﺳ ﺨﺖ از هﻤ ﻪﯼ زﺷ ﺘﯽه ﺎﯼ‬
‫درون و ﺑﻴﺮوﻧﺸﺎن ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﯽآﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪﺟﻮرﯼ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺣﺘ ﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺣﻔﻆ هﻤﻴﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ اﺳﻼﻣﯽ!‬
‫‪٧١‬‬
‫دﺳﺖهﺎم ﮔﺮم ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ دﺳﺘﻢ را ﮔﺮﻓﺘﯽ و ازم ﺧﻮاﺳ ﺘﯽ ﺷ ﻨﺒﻪ‬

‫ﺷﺐ ﺑﺎ ﺕ ﻮ ﺳ ﻴﻨﻤﺎ ﺑ ﺮوم‪ ،‬دﺳ ﺘﻢ ﻟﺮزی ﺪ‪ .‬درﺳ ﺖ ﻣﺜ ﻞ ﭼﻬ ﺎردﻩﺳ ﺎﻟﻪه ﺎ آ ﻪ‬
‫هﻨ ﻮز دﺳﺘ ﺸﺎن ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ آ ﺴﯽ ﻧﺨ ﻮردﻩ و ﻣ ﻦ ای ﻦ ﺟ ﺎ در ای ﻦ ﺳ ﻦ و‬
‫ﺳ ﺎل‪ ،‬دﺧﺘ ﺮك ﭼﻬ ﺎردﻩﺳ ﺎﻟﻪﯼ ﺑﻜ ﺮ دروﻧ ﻢ را ﺑ ﺰرگ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ و ﺑ ﻪ‬
‫ﺁزﻣﺎیﺶ زﻧﺪﮔﯽ ﻣ ﯽﻓﺮﺳ ﺘﻢ‪ .‬ﻋﺎی ﺸﻪ ﻣ ﯽﮔﻮی ﺪ ﻧﺘﺮﺳ ﻢ‪ .‬از ﭼ ﻪ ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻢ؟‬
‫ﻣﮕ ﺮ ﻋﻠ ﯽ اﺳ ﺘﺎﻟﻴﻦ هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ را ﺁﺑ ﺎد ﻧﻜ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ؟ ﭼ ﺮا ﻣ ﻦ ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻢ؟‬
‫دﺳ ﺖ ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽﺑﻮﺳ ﻤﺖ ی ﺎ ﺣﺘ ﺎ ﺕ ﻦ ﮔﺮﻣ ﺖ را ﺕﺠﺮﺑ ﻪ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬ﻋﺎی ﺸﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻨﺪد‪ .‬ﺷﺠﺎع ﺑﺎش! ﺑﺮاﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﻖ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﺖ ﻣﺒﺎرزﻩ آﻦ! ﻧ ﻪ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻋﻠﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ‪ ١٤٠٠‬ﺳﺎل ﺕﺤﻘﻴﺮ و یﻚ ﻣﻴﻠﻴ ﺎرد ﺕﺤﻘﻴ ﺮ آﻨﻨ ﺪﻩ‪ ،‬ﻣﺒ ﺎرزﻩ‬
‫آﻦ و ﻣﻦ هﯽ زور ﻣﯽزﻧﻢ و ﻣﯽﺕﺮﺳﻢ زورم ﻧﺮﺳﺪ‪ .‬ﻣﯽﺕﺮﺳﻢ زی ﺮ ﺑ ﺎر‬
‫ایﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ آﻤﺮﺷﻜﻦ‪ ،‬ﺧﻢ ﺑﺸﻮم و ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﺳﺮ ﭘﺎم ﺑﺎی ﺴﺘﻢ وﻧﺘ ﻮاﻧﻢ آﻤ ﺮ‬
‫راﺳﺖ آ ﻨﻢ و هﻤ ﺎن ﺟ ﺎ زی ﺮ دﺳ ﺖ و ﭘ ﺎﯼ ای ﻦ ی ﻚ ﻣﻴﻠﻴ ﺎرد ﺕ ﻦ ‪١٤٠٠‬‬
‫ﺳﺎﻟﻪ ﻟﻪ و ﻟﻮردﻩ ﺑﺸﻮم‪.‬‬
‫‪٢٥‬ژاﻧﻮیﻪﯼ ‪ ٢٠٠٦‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪٧٢‬‬
‫هﻤﻴﺸﻪ ﭘﺎﺋﻴﺰ‬
‫دﺳ ﺖ ﺁﺧ ﺮ ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔ ﺮﻓﺘﻢ ﭘﻴ ﺪاش آ ﻨﻢ‪ .‬اون اون ور دﻧﻴ ﺎ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫ﻣﻦ ایﻦ ﺟﺎ‪ .‬ﭼﻪ اﺷﻜﺎﻟﯽ داﺷﺖ؟ ﺣﺎﻻ آ ﻪ ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ آ ﻪ‬
‫ﺑﻴﺴﺖ و ﭘ ﻨﺞ ﺳ ﺎل ﻃ ﻮل آ ﺸﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺕ ﺎ ﺑﺘ ﻮاﻧﻢ ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴ ﺮم‪ ،‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ‬
‫ﺑﺎیﺪ ﭘﻴﺪاش ﻣﯽآﺮدم‪ .‬ﭘﺴﺮ ﺑﻪ اون ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ ﺣﺎﻻ ﭼ ﻪ ﺷ ﻜﻠﯽ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد!؟‬
‫ﻻﺑﺪ ﻣﻮهﺎش ریﺨﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺧ ﺐ‪ ،‬اون ﻣﻮﻗ ﻊ ه ﻢ ﻣﻮه ﺎﯼ زی ﺎدﯼ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪.‬‬
‫اﻣ ﺎ ﺳ ﻴﺒﻴﻞه ﺎش‪ ،‬واﯼ‪ ،‬ه ﺮ آﺪوﻣ ﺸﻮن ی ﻚ رﻧ ﮓ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻗﺮﻣ ﺰ‪ ،‬ﻃﻼی ﯽ‪،‬‬
‫ﻗﻬﻮﻩاﯼ‪ ،‬ﺳﺒﺰ زیﺘﻮﻧﯽ‪ ،‬ﭘﺎﺋﻴﺰ را ﺕﻮﯼ ﺳﺒﻴﻞهﺎش و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺕ ﻮ ﻣﻮه ﺎش و‬
‫اﺹﻼ ﺕﻮ ﭼﺸﻤﺎش ﻣﯽﺷﺪ دیﺪ‪ .‬ﺑﻪ درد ﺑﻬﺎر ﻧﻤ ﯽﺧ ﻮرد‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ ﺑﻬ ﺎر ی ﻚ‬
‫ﺧﻮردﻩ زود ﺑﻮد‪ .‬وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﺧﺐ ﺣ ﺎﻻ آ ﻪ ﭘ ﺎﺋﻴﺰﻩ ﺑﻬﺘ ﺮ ﻣ ﯽﺷ ﻪ رﻧ ﮓه ﺎ‬
‫رو ﺕﻮ ﭼﺸﻤﺎش دیﺪ زد‪.‬‬
‫اﺣﻤﺪ ﺧﺎن ﺕﻠﻔﻨﯽ ﮔﻔﺖ آﻪ ﺕ ﻮ واﺷ ﻴﻨﮕﺘﻦ ﻣﺠﻴ ﺪ را دی ﺪﻩ‪ .‬ﺷ ﺮآﺖ‬
‫ﺑ ﺎز آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﭼﻬﺎرﺕ ﺎ ﺑ ﺮادرش ی ﻚ ﺷ ﺮآﺖ ﺕﺠ ﺎرﺕﯽ دارﻧ ﺪ‪ .‬ﭼ ﻪ‬
‫ﺷﺮآﺘﯽ‪ ،‬ﺧﻮدش هﻢ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ‪ .‬وﻟﯽ وﺿﻌﺶ ﺟﻮر ﺑﻮد‪ .‬دیﮕ ﻪ ﻣﺜ ﻞ ﺁن‬
‫ﯼ ﺧﻮﻧﻪﯼ ﺑﺎﺑ ﺎش ی ﻚ ﭼﻬ ﺎردیﻮارﯼ‬ ‫وﻗﺖهﺎ ﻧﻴﺴﺖ آﻪ هﻨﻮز ﺕﻮ ﺑﺎﻻﺧﻮﻧﻪ ِ‬
‫ﺕﻨﮓ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬یﺎدش ﺑﻪ ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺳﺮﺑﺎزﯼ آﻪ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ی ﻚ ﺑ ﺎر رﻓ ﺘﻢ‬
‫ﺧﺎﻧﻪﺷﺎن‪ .‬ﻣﺎﻣﺎن ﺧﻮﺷﮕﻠﺶ آﻪ ﻣﺜ ﻞ ﭘﻬﻠ ﻮانه ﺎ ﺑ ﻮد‪ ،‬در را ﺑ ﻪ روم ﺑ ﺎز‬
‫آﺮد‪ .‬ﺕﻮ هﻤﺎن اﺕﺎق ﺑﺰرگ و ﺁﻓﺘﺎﺑﮕﻴﺮ ﻃﺒﻘﻪﯼ اول ﺧﺎﻧﻪﺷ ﺎن‪ ،‬ی ﻚ ﭼ ﺎﯼ‬
‫ﺧﻮش رﻧﮓ ﺑﺮام ریﺨﺖ‪ .‬ﭘﺎﯼ ﺳﻤﺎورﺷﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدم آ ﻪ ﺑﺎﺑ ﺎش ﺁﻣ ﺪ‪.‬‬
‫یﻚ ﺑﺎﺑﺎﯼ آﻮﭼﻮﻟﻮ‪ ،‬ﻧﻪ ﺧﻴﻠﯽ آﻮﭼﻮﻟﻮ‪ ،‬وﻟﯽ ﭘﻴﺶ ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﺧﻴﻠﯽ آﻮﭼﻮﻟ ﻮ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺕﻮ دﺳﺘﺶ یﻚ ﻧﺎﻣﻪ ﺑ ﻮد؛ از ﻋﺠ ﺐ ﺷ ﻴﺮ‪ .‬و ﺑﻌ ﺪ ﻧﺎﻣ ﻪ را داد دﺳ ﺖ‬
‫ﻣﻦ‪ .‬اوﻗﺎﺕﻢ ﺕﻠﺦ ﺷﺪ‪ .‬از ﻣﻦ هﻴﭻ ﭼﯽ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻪ اﺷﻜﺎﻟﯽ داﺷ ﺖ آ ﻪ‬
‫از ﻣﻦ هﻢ ﺕﻮ ﻧﺎﻣﻪاش ﭼﻴﺰﯼ ﻣﯽﻧﻮﺷﺖ‪ .‬ﻣﺎدرش هﻤ ﺎﻧﻄﻮر آ ﻪ ﭼ ﺎﯼاش‬
‫را ﺕﻮﯼ ﻧﻌﻠﺒﻜﯽ ﻟ ﺐ ﻃﻼی ﯽاش ﻣ ﯽریﺨ ﺖ‪ ،‬زی ﺮ ﭼ ﺸﻤﯽ ﻧﮕ ﺎهﻢ آ ﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬دﺧﺘﺮ ﺟﺎن‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮدت ﺧﺼﻮﺹﯽ ﻣﯽﻧﻮیﺴﺪ‪.‬‬
‫‪٧٣‬‬
‫ﺷ ﻤﺎرﻩ ﺕﻠﻔ ﻨﻢ را ﺑ ﻪ اﺣﻤ ﺪ ﺧ ﺎن دادم‪ .‬آﻤ ﯽ ﻓ ﻀﻮل اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕ ﺎ‬

‫داﺳﺘﺎن را ﺑ ﺮاش ﺕﻌﺮی ﻒ آ ﺮدم‪ ،‬ﺧﻨﺪی ﺪ و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ی ﻚ ﻻو اﺳ ﺘﻮرﯼ؟ ﺁخ‬
‫آﻪ ﭼﻘﺪر ﻣﻦ از ایﻦ ﺁدمهﺎﯼ ﻓﻀﻮل ﺑﺪم ﻣﯽﺁیﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﻴﺒﯽ ﻧ ﺪارد‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ‬
‫آﻪ رد ﻣﺠﻴﺪ را ﭘﻴﺪا آﺮدم‪ ،‬دیﮕﺮ ﺑ ﻪ ﺕﻠﻔ ﻨﺶ ﺟ ﻮاب ﻧﻤ ﯽده ﻢ‪ .‬ﻣﺮﺕﻴﻜ ﻪﯼ‬
‫ﻓﻀﻮل‪ .‬ﺑﮕﻮ ﺑﻪ ﺕﻮﭼﻪ؟ ازت یﻚ ﺧﻮاهﺶ آ ﺮدم‪ ،‬اﻧﺠ ﺎم ﺑ ﺪﻩ دیﮕ ﻪ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ‬
‫ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ ﻣ ﻦ ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ ﮔ ﻞ روﯼ داﺋ ﯽ ﻋﺒﺎﺳ ﻢ آ ﻪ ایﻨﻘ ﺪر ﺑ ﻪ‬
‫دوﺳﺘﯽاش ﭘﺰ ﻣﯽدهﯽ‪.‬‬
‫واﺷ ﻴﻨﮕﺘﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ آ ﺪ هﻔﺘ ﺼﺪ و ﺳ ﻪ‪ .‬ﻏﻴ ﺮ از ﺳ ﺎﻋﺎت آ ﺎر‬
‫ادارﯼ ﻣﯽﺕﻮاﻧﺴﺘﻢ ﭘﻴﺪاش آﻨﻢ‪ .‬ﺷﺐهﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد‪ .‬اﺣﻤﺪ ﺧﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد آ ﻪ‬
‫یﻚ ﺳﻮرﭘﺮیﺰ ﺑﺮاش دارد‪ .‬ﻻﺑﺪ ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﺧﻮش ﺕﺮآﻴﺒﺶ را ﺕﻨﮓ آ ﺮدﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﻜﻤﺶ آﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺣﺎﻻ آﻤﯽ ﺟﻠﻮ ﺁﻣﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺧﻨ ﺪﻩاﯼ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و‬
‫ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ :‬ﺣﻮﺹ ﻠﻪﯼ ه ﻴﭽﻜﺲ را ﻧ ﺪارم‪ .‬از ایﺮاﻧ ﯽه ﺎ ﺧ ﺴﺘﻪام‪ .‬ای ﺮان‬
‫ﺑ ﺮام ﺧ ﺎﻃﺮﻩﯼ آ ﺴﺎﻧﯽ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮﺷﺎن را از دﺳ ﺖ دادﻩام‪.‬‬
‫ﻧﻤﯽﺧﻮاهﺪ دوﺑﺎرﻩ ﻣﺮا ﺑ ﻪ ﺁن دور دوره ﺎ ﺑﺒ ﺮﯼ! ﺕ ﺎزﻩ دارم ﺑ ﺎ ای ﻦ ﺟ ﺎ‬
‫اﺧﺖ ﻣﯽﺷﻮم‪ .‬دارم ﺁﻧﺠﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽآﻨﻢ‪ .‬ﻣﺜ ﻞ ﺧ ﺮ آ ﺎر ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬و‬
‫اﺣﻤﺪ ﺧﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ :‬دور از ﺟﺎﻧﺘﺎن! وﻟﺶ آﻦ‪ ،‬ﺣﻮﺹﻠﻪﯼ هﻴﭻآ ﺲ را‬
‫ﻧﺪارم‪ .‬ﺑﻌﺪ اﻧﮕﺎر آﻪ ﺕﻪ دﻟﺶ یﻚ ﺧﺎﻃﺮﻩﯼ ﻗﺸﻨﮓ ﺑﺮق زدﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺘ ﻪ‬
‫ﺑ ﻮد‪ :‬وﻟ ﯽ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ یﻜ ﯽ‪ ،‬و زﺑ ﺎﻧﺶ را ﮔ ﺎز ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬اﺣﻤ ﺪ ﺧ ﺎن ه ﻢ‬
‫ﻧﺎﻣﺮدﯼ ﻧﻜﺮدﻩ ﺑﻮد و ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ :‬هﻤﺎن یﻜﯽ!‬
‫و ﺣ ﺎﻻ ﻣ ﻦ ای ﻦ ﺟ ﺎ ه ﺴﺘﻢ‪ .‬ﺕ ﻮ ﻓﺮودﮔ ﺎﻩ‪ .‬ﭼ ﺸﻢ ﻣ ﯽﮔ ﺮداﻧﻢ ﺕ ﺎ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ‪ .‬ﺑﺮاﯼ یﻚ آﺎر ادارﯼ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﻴﺎیﺪ ایﻦﺟ ﺎ‪ .‬و ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬رﻓﺘ ﻪ‬
‫ﺑ ﻮدم ﺕ ﻮ ﺳ ﺎﻟﻦ ﺕﺮاﻧﺰی ﺖ ﺕ ﺎ از ﭘﻠ ﻪه ﺎ آ ﻪ ﺑ ﺎﻻ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﺑﺒﻴ ﻨﻤﺶ‪ .‬و ﺁﻣ ﺪ و‬
‫دیﺪﻣﺶ‪ .‬ﻗﺪش هﻨﻮز هﻤﺎﻧﻘﺪر ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺁدم ﺕ ﻮ ﭘﻨﺠ ﺎﻩ ﺳ ﺎﻟﮕﯽ اﮔ ﺮ ﺧ ﻮب‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮدش رﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻴﻠﯽ داﻏﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬ﻣﻮیﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد ﺕﺎ ﺳﻔﻴﺪ‬
‫ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر هﻤﺎن ﭼﻨﺪ ﭘﺮ ﻣﺮغ ﭘﺸﺖ ﺳ ﺮش را ﻣ ﺶ آ ﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻘ ﺮﻩاﯼ و ﺧﺮﻣ ﺎیﯽ‪ .‬ﻗ ﺸﻨﮓﺕ ﺮ ه ﻢ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﺑ ﺮاﯼ زﻣ ﺴﺘﺎن ه ﻢ‬
‫ﺧﻮب ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻴﻦ و ﭼﺮوآﯽ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬ی ﺎ ﻣ ﻦ ﻧﻤ ﯽدی ﺪم‪ .‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر ﺁرام‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺁرا ِم ﺁرام‪ .‬و ﻣﻦ آﻪ هﻤﻴﺸﻪ از ﺁراﻣﺸﺶ ﺣﺮص ﻣ ﯽﺧ ﻮردم‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ‬
‫‪٧٤‬‬
‫ﺑ ﺪش ﻧﻤ ﯽدی ﺪم‪ .‬آ ﺴﯽ ﻧﺒ ﻮد آ ﻪ ﺑﺘ ﻮان ﺑ ﺎ او ﻋﻮﺿ ﯽاش ﮔﺮﻓ ﺖ‪ :‬رﻓ ﺘﻢ‬

‫ﺳ ﺮاﻏﺶ و ﮔﻔ ﺘﻢ‪ :‬ﺕ ﺎﺧﻴﺮ داﺷ ﺘﯽ؟ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ .‬ه ﻴﭻ ﻻزم ﻧﺒ ﻮد آ ﻪ ﺧﻴﻠ ﯽ‬
‫ﺑﭽﺮﺧ ﺪ‪ .‬ﺧ ﻮدم را ﺑ ﻪ او ﭼ ﺴﺒﺎﻧﺪم و ﺹ ﻮرﺕﻢ را ﺑ ﺮدم ﺟﻠ ﻮ‪ .‬ﺑ ﯽ ه ﻴﭻ‬
‫ﺣﺮﻓ ﯽ‪ ،‬ﺑ ﯽ ﺁﻧﻜ ﻪ ﻧﮕ ﺎهﻢ آﻨ ﺪ‪ ،‬درﺳ ﺖ ﻣﺜ ﻞ هﻤ ﺎن زﻣ ﺎنه ﺎ ﻣ ﺮا ﺑﻮﺳ ﻴﺪ‪.‬‬
‫درﺳﺖ روﯼ ﻟﺐ‪ .‬هﻨﻮز ه ﻢ ﺑ ﻮﯼ ﺳ ﻴﮕﺎر ﻣ ﯽداد‪ .‬ﺑ ﻮﯼ ﺳ ﻴﮕﺎرش ﻓ ﺮق‬
‫آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﻮﯼ ﺧﻮدش آﻪ ﻗ ﺎﻃﯽ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر ﺑ ﻮد آ ﻪ‬
‫ﺁن وﻗﺖهﺎ ﺑﻮد‪ .‬دﺳﺘﯽ ﺑ ﻪ ﻣﻮه ﺎم آ ﺸﻴﺪ و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻣﻮه ﺎﺕﻮ آﻮﺕ ﺎﻩ آ ﺮدﯼ؟‬
‫آﻮﺕ ﺎﻩ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻣ ﻮﯼ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺑﻬ ﺖ ﻣ ﯽﺁی ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﻧ ﻪ اﻧﮕ ﺎر آ ﻪ‬
‫ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ای ﻦ وﺳ ﻂ ﮔﺬﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻧ ﻪ اﻧﮕ ﺎر آ ﻪ ﻣ ﻦ دوﺑ ﺎر ﭘ ﺎﯼ‬
‫ﺳ ﻔﺮﻩﯼ ﻋﻘ ﺪ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدم‪ .‬هﻴﭽ ﯽ ﻧﭙﺮﺳ ﻴﺪ‪ .‬هﻴﭽ ﯽ و هﻤ ﺎﻧﻄﻮر ﻧﮕ ﺎهﻢ‬
‫آﺮد‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺕﻮﻟﺪ هﺠﺪﻩ ﺳ ﺎﻟﮕﯽام آ ﻪ ﺑ ﺮام ی ﻚ ﺷﻴ ﺸﻪ ﻋﻄ ﺮ وی ﻮر‬
‫ﺧﺮیﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬یﻚ ﺑﺴﺘﻪﯼ آﻮﭼ ﻚ آ ﺎدو ﭘﻴﭽ ﯽ ﺕ ﻮ ﺟﻴ ﺒﺶ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺕﻮﻟ ﺪم ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫درﺳﺖ هﻤﻴﻦ اﻣﺮوز‪ .‬ﺑﻴﺴﺖ و یﻜﻢ ﻣﺎرس‪ ،‬ﺁﻩ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ اول ﻓ ﺮوردیﻦ و‬
‫ﻣ ﺎ ﺕ ﻮ ﻓﺮودﮔ ﺎﻩ ﻓﺮاﻧﻜﻔ ﻮرت ﺳ ﺎﻋﺖه ﺎ ﻧﺸ ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اوﻟ ﺶ ﺕ ﻮ ی ﻚ آﺎﻓ ﻪ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اﻧﮕﺎر دوﺑﺎرﻩ ﺕﻮ آﺎﻓﻪ ﻧﺎﻧﺴﯽ ﺑﻮدیﻢ‪ .‬ﺕ ﻮ ﻋﺒ ﺎس ﺁﺑ ﺎد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ رﻓﺘ ﻴﻢ‬
‫ﺕﻬﺮان ﭘﺎرس‪ ،‬دم ﻣﻐﺎزﻩﯼ ﻋﻤﻮش‪ .‬ﺕﻮ ﭼﻬ ﺎر راﻩ ﭘﻬﻠ ﻮﯼ‪ .‬هﻤ ﺎن دﻓﺘ ﺮﯼ‬
‫آﻪ ﻣﻦ ﺹ ﺒﺢه ﺎ ﺁﻧﺠ ﺎ آ ﺎر ﻣ ﯽآ ﺮدم و ﻣ ﯽﺁﻣ ﺪ و ﭘ ﺸﺖ در ﺷ ﺮآﺖ‪ ،‬ﺕ ﻮ‬
‫راهﺮو ﻣﺮا ﻣﯽﺑﻮﺳﻴﺪ و ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬آﺎرش ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ هﻢ هﻤﺎﻧﻄﻮر ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫اﺹﻼ ﻧﻤﯽﭘﺮﺳﻴﺪ‪ .‬ایﻦ ﻃﻮر ﭼﻴﺰهﺎ ﺳ ﻮال ﻧ ﺪارد‪ .‬ﺣﺘﻤ ﺎ او ه ﻢ ﻋﺮوﺳ ﯽ‬
‫آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻻﺑﺪ ﺑﭽﻪ هﻢ داﺷﺖ‪ ،‬وﻟﯽ اﺹﻼ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ از ایﻦ هﻤﻪ‪ ،‬از‬
‫هﻤﻪﯼ ایﻦ ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﭼﻴﺰﯼ ﺑﮕﻮیﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰﯼ ه ﻢ ﻧﮕﻔ ﺖ و ﻣ ﻦ در‬
‫ﺧﻤﺎرﯼ ایﻦ آﻪ از زﻧﺪﮔﯽاش ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺪاﻧﻢ‪ ،‬ﻣﺎﻧﺪم‪.‬‬
‫ﻗ ﺮار ﺑ ﻮد دو روز ﺑﻤﺎﻧ ﺪ و ﺷ ﺶ ﻣ ﺎﻩ ﻣﺎﻧ ﺪ‪ .‬ﺷ ﺶ ﻣ ﺎﻩ در آﻨ ﺎر‬
‫ﻣ ﻦ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ‪ ،‬در ﺁﭘﺎرﺕﻤ ﺎن آﻮﭼ ﻚ ﻣ ﻦ آ ﻪ ﺧﻴﻠ ﯽ ه ﻢ از ﻓﺮودﮔ ﺎﻩ دور‬
‫ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ی ﻚ روز ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ای ﻦ هﻤ ﻪ ﺧﻮﺷ ﺒﺨﺘﯽ ﺑ ﺮاﯼ ای ﻦ ﺳ ﻦ و ﺳ ﺎل‬
‫آﺎﻓﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﮕﺬار ﺑﺮوم و رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪٧٥‬‬
‫ﺷﺮﻓﻴﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر رهﺒﺮ راﺣﻞ!‬

‫ﺧﻮاب دیﺪم ﻣﻦ ه ﻢ ﺑ ﻪ درك اﺳ ﻔﻞ اﻟ ﺴﺎﻓﻠﻴﻦ وارد ﺷ ﺪﻩام‪ ،‬یﻌﻨ ﯽ‬
‫رﺣﻠ ﺖ ﻓﺮﻣ ﻮدﻩام‪ .‬از ﺑ ﯽ آ ﺴﯽ دﻧﺒ ﺎل ی ﻚ ﭘ ﺎرﺕﯽ در ﺳ ﺮﭘﻞ ﺹ ﺮاط‬
‫ﻣﯽﮔﺸﺘﻢ آﻪ ﺳ ﻴﺪ روح اﷲ ﺧﻤﻴﻨ ﯽ را دی ﺪم ﺑ ﺎ ﺳ ﺮ آﭽ ﻞ و ری ﺶ دراز‪،‬‬
‫ﺑﺪون ﻋﺒﺎ و ﻋﻤﺎﻣﻪ آﻪ داﺷﺖ دﻧﺒﺎل یﻜﯽ‪/‬دوﺕﺎ از ایﻦ ﺑﭽﻪ “ﻏﻠﻤ ﺎن”ه ﺎﯼ‬
‫دم در ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯽآﺮد‪ .‬ﻋﺮض آﺮدم‪ :‬ﺟﻨﺎب ﻣﺴﺘﻄﺎب رهﺒﺮ ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﻴﻦ‬
‫ﺟﻬﺎن؛ آﻪ ﺁﻧﭽﻨﺎن ﻧﻴﺸﮕﻮﻧﯽ از ﻣﺎﺕﺤﺘﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ آﻪ ﻧﺎﻏﺎﻓﻞ یﻚ ﺟﻴﻎ ﺑ ﻨﻔﺶ‬
‫ﺳﺮدادم‪.‬‬
‫ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬ﺿﻌﻴﻔﻪ‪ ،‬ایﻦ ﺟﺎ دیﮕﺮ ﺁن ﻋﻨﻮانهﺎ و ﭘ ﺴﺖ و ﻣﻘ ﺎمه ﺎ‬
‫ﺑﻪ آﺎر آﺴﯽ ﻧﻤﯽﺁی ﺪ‪ .‬ﺑﻨ ﺪﻩ هﻤ ﺎن “روﺣ ﯽ ﺟ ﻮﻧﻢ” آ ﻪ ﺕ ﻮ ﺣ ﻮزﻩﯼ ﻗ ﻢ و‬
‫ﻧﺠﻒ ﺑﻮدم‪ .‬ﺿﻌﻴﻔﻪ هﻢ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻣﺮا هﻤﺎن روﺣﯽ ﺟﻮن ﺹﺪا آﻨﯽ!‬
‫ﻋ ﺮض آ ﺮدم ﻣ ﻦ ﭼﻄ ﻮر ﻣ ﯽﺕ ﻮاﻧﻢ از ﺷ ﻤﺎیﯽ آ ﻪ ﺁن اﻧﻘ ﻼب‬
‫آﺒﻴﺮ را ﻣﺮﺕﻜﺐ ﺷﺪیﺪ‪ ،‬ﺑﯽﻋﻨﻮان ﻧﺎم ﺑﺒﺮم؛ آﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬ایﻦ دﻧﻴﺎ هﻤﻪﯼ‬
‫ﺁن ﻋﻨﺎویﻦ را ﺣﻀﺮت اﺟﻞ ـ یﻌﻨ ﯽ ﺧ ﺪاﯼ ﺕﺒ ﺎرك و ﺕﻌ ﺎﻟﯽ ـ ﺧﻮدﺷ ﺎن‬
‫ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﺼﺎدرﻩ ﻓﺮﻣﻮدﻩاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻋﺮض آﺮدم‪ :‬ﺣﻀﺮت ﺁی ﺖاﷲ‪ ،‬ﻋﺒﺎﺕ ﺎن آ ﻮ؟ هﻤ ﺎن ﻋﺒ ﺎیﯽ آ ﻪ‬
‫از ﺣﺮی ﺮ ﻧ ﺎزك ﺳ ﺎﺧﺖ آﺎرﺧﺎﻧﺠ ﺎت ﻣﻌﻈ ﻢ ﻧ ﺴﺎﺟﯽ اﻧﮕﻠ ﺴﺘﺎن ﺑ ﻮد؟‬
‫ﻗﺒﺎﺕ ﺎن ﭼ ﻪ ﺷ ﺪ؟ ﻋﻤﺎﻣ ﻪﯼ ﻣﺒ ﺎرك ﭼﻨ ﺪ دﻩ ﻣﺘ ﺮﯼﺕ ﺎن آ ﻪ ﺑﺨ ﺎر از ﺳ ِﺮ‬
‫ﺣﺮاﻣﻴﺎن ﻣﯽﭘﺮاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ دﭼﺎر ﺷﺪ؟‬
‫ﻓﺮﻣﻮدﻧ ﺪ‪ :‬ای ﻦ ﺟ ﺎ دیﮕ ﺮ ﺕﻠﺒ ﻴﺲ ﺑ ﻪ آ ﺎر ﻧﻤ ﯽﺁی ﺪ‪ .‬ﻣ ﯽﺑﻴﻨﻴ ﺪ آ ﻪ‬
‫هﻤﮕ ﺎن ﻟﺨ ﺖ و ﻋﻮرﻧ ﺪ و آ ﺴﯽ را ه ﻢ ﺑ ﺎآﯽ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﺑ ﺮاﯼ‬
‫اداﻣﻪﯼ ﺕﻮﺿﻴﺤﺎت واﺿﺤﺎت‪ ،‬اﺿﺎﻓﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ آﻪ‪ :‬اﻟﺒﺘﻪ ایﻦ ﺟﺎ ﻣﺜﻞ ﺁن‬
‫دﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ آﻪ ﺷﻤﺎ ﺕﺼﻮر ﺑﻔﺮﻣﺎیﻴﺪ ﺑﻴﻀﻪﯼ اﺳ ﻼم ﻋﺰی ﺰ از ﺑ ﯽ ﻟﺒﺎﺳ ﯽ‬
‫ﺑﻨﺪﻩ و ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ ﺹﺪﻣﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‪ .‬ﻣ ﺜﻼ اﺷ ﻜﺎﻟﯽ ﻧ ﺪارد آ ﻪ ﺑ ﺎﻧﻮان ﻣﻌﻈﻤ ﻪ‬
‫ایﻦ ﺟﺎ ﻣﺤﺠﺒﻪ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٧٦‬‬
‫ﻋﺮض آﺮدم‪ :‬ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﺕﺎزﻩ واردم و هﻨ ﻮز ﻗ ﻮاﻧﻴﻦ‬

‫ایﻦ دیﺎر را ﺣﺎﻟﯽ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﺣﻀﺮت ﻋﺎﻟﯽ ﺑﺎ وﺟﻮد ایﻦ هﻤﻪ ﺣﻮرﯼ ﻟﺨﺖ‬
‫و ﻋﺮیﺎن‪ ،‬ﭼﺮا دﻧﺒﺎل ایﻦ ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺷﮕﻞهﺎ ـ یﻌﻨﯽ ﻏﻠﻤﺎنهﺎ ـ اﻓﺘﺎدﻩایﺪ؟‬
‫ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬راﺳﺘﺶ ﻣﻦ در ﺁن دﻧﻴﺎﯼ ﻓﺎﻧﯽ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدم ﺕﻘﻴﻪ آﻨﻢ؛‬
‫وﻟ ﯽ ای ﻦ ﺟ ﺎ دیﮕ ﺮ ﺕﻘﻴ ﻪ ﻻزم ﻧﻴ ﺴﺖ و اﺳﺎﺳ ﺎ ﺿ ﺮورﺕﯽ ه ﻢ ﺑ ﺮ ﺁن‬
‫ﻣﺘﺮﺕﺐ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻋﺮض آﺮدم‪ :‬ﺑﺮاﯼ ﺁن هﻤﻪ اﻓﺘﻀﺎﺣﺎﺕﯽ آﻪ در ایﻦ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ﺑ ﺎر‬
‫ﺁوردیﺪ‪ ،‬آﺎرﯼ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ؟‬
‫ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬ﻋﺪاﻟﺖ و رﺣﻤﺖ ﺣﻖ ﺕﻌﺎﻟﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺴﻴﺎر زیﺎد اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﺳﻴﺰدﻩ ﺳﺎل اﺳ ﺘﻌﻤﺎل ﻧ ﻴﻢﺳ ﻮز‪ ،‬ﻣﺮﺣﻤ ﺖ ﻓﺮﻣﻮدﻧ ﺪ و ﻣ ﺮا ﺑ ﻪ دم‬
‫در ﺟﻬﻨﻢ اﺣﺎﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻧ ﺪ‪ .‬از ای ﻦ ﺟ ﺎ ﺕ ﺎ ﺑﻬ ﺸﺖ ه ﻢ زی ﺎد راه ﯽ ﻧﻴ ﺴﺖ‪،‬‬
‫ﻓﻘﻂ دویﺴﺖ‪/‬ﺳﻴﺼﺪ ﺳﺎل ﺑﻪ وﻗﺖ ﺁن ﺟﻬﺎﻧﯽهﺎ ﻃﻮل ﻣﯽآ ﺸﺪ آ ﻪ ﺁن ه ﻢ‬
‫ﭼﻨﺪان اهﻤﻴﺘﯽ ﻧﺪارد‪ .‬ﻣﺎ در ﻣﺠﻤﻮع ﺧﻮﺷﺤﺎل و ﺳﺮاﻓﺮاز هﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻋ ﺮض آ ﺮدم‪ :‬از ﺣ ﻀﺮت ﺑﻬ ﺸﺘﯽ ﭼ ﻪ ﺧﺒ ﺮ؟ ﮔﻔﺘﻨ ﺪ‪ :‬ﺧ ﺎك ﺑ ﺮ‬
‫ﺳ ﺮ ﭘ ﺴﺖ ﺑ ﯽ ﻟﻴ ﺎﻗﺘﺶ‪ ،‬ﭼ ﺸﻤﺶ هﻨ ﻮز دﻧﺒ ﺎل هﻤ ﺎن زﻧ ﻚ ازرق ﺁﻟﻤ ﺎﻧﯽ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬دﻟﺘﺎن ﺑﺮاﯼ اﺣﻤﺪﺕﺎن ﺕﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ دﺳ ﺘﻮر دادی ﺪ ﺑ ﯽ‬
‫ﻣﻮﻗﻊ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﺑﺮﺳﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬وﻟﺶ آﻦ ﻣﺮﺕﻴﻜﻪﯼ ﻻت زرزرو را!‬
‫ﻋ ﺮض آ ﺮدم‪ :‬ﻧﻈﺮﺕ ﺎن راﺟ ﻊ ﺑ ﻪ ﺣ ﻀﺮت ﺧ ﺎﺕﻤﯽ و ﺟﻨ ﺎب‬
‫اﺣﻤﺪﯼﻧﮋاد ﭼﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﻣﻦ در ایﻦ ﺟ ﺎ دیﮕ ﺮ آ ﺎر ﺳﻴﺎﺳ ﯽ ﻧﻤ ﯽآ ﻨﻢ‪.‬‬
‫هﻤﺎن ﻗﺪر هﻢ آﻪ آﺮدم‪ ،‬از ﺳﺮ هﻤﻪﺕﺎن زیﺎد ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻋ ﺮض آ ﺮدم‪ :‬روﺣ ﯽ ﺟ ﻮن ]ای ﻦ ﻃ ﻮرﯼ ﺧﻴﻠ ﯽ ﺧﻮﺷ ﺸﺎن‬
‫ﻣ ﯽﺁﻣ ﺪ و ﺧ ﻮش ﺧﻮﺷﺎﻧ ﺸﺎن ﻣ ﯽﺷ ﺪ[ در راﺑﻄ ﻪ ﺑ ﺎ اﻣﺮیﻜ ﺎ ﭼ ﻪ ﻧﻈ ﺮﯼ‬
‫داریﺪ؟‬
‫ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬ایﻦ ﺟﺎ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ورزش ﻣﯽآﻨﻢ‪ .‬ﻣﻨﺘﻬ ﺎ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎﯼ ﺕ ﻮپ‬
‫دﻧﺒ ﺎل ﺣ ﻮرﯼه ﺎﯼ ﺑﻬ ﺸﺘﯽ ﻣ ﯽدوم‪ .‬ﮔ ﺎهﯽ ه ﻢ ﻣﺠﺒ ﻮر ﻣ ﯽﺷ ﻮم ﻣ ﺎراﺕﻦ‬
‫ﺑﺪوم‪ .‬ﻋ ﺮض آ ﺮدم‪ :‬ﭼ ﻪ ﺕﻨ ﺎول ﻣ ﯽﻓﺮﻣﺎیﻴ ﺪ‪ .‬ﻓﺮﻣﻮدﻧ ﺪ‪ :‬ﺑ ﺎ ه ﺮ آﻠﻤ ﻪ ﯼ‬
‫“ﻟﻌﻨﺖ ﺑﺮ ﺧﻤﻴﻨﯽ” یﻚ ﺕﻮ ﺳﺮﯼ از ﺣﻀﺮت ﺷﻴﻄﺎن اﻋﻈﻢ‪.‬‬
‫‪٧٧‬‬
‫ﻋ ﺮض آ ﺮدم‪ :‬ه ﻴﭻ وﻗ ﺖ ﺕ ﺼﻮر و ی ﺎ ﺁرزو ﻓﺮﻣ ﻮدﻩای ﺪ آ ﻪ‬

‫دوﺑﺎرﻩ ﺑﻪ دﻧﻴﺎﯼ ﻣﺎ زﻧﺪﮔﺎن ﺑﺮﮔﺮدیﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬اﺹﻼ‪ ،‬از آ ﺎر ﺳﻴﺎﺳ ﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺷﺪت ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩام‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻘﻞ اﻣﺮوزم را هﻤ ﺎن زﻣ ﺎنه ﺎ داﺷ ﺘﻢ‪ ،‬ای ﻦ‬
‫هﻤﻪ ﺑﭽ ﻪه ﺎﯼ ﻣ ﺮدم را ارزان و ﺑ ﺎ ی ﻚ ﮔﻠﻮﻟ ﻪﯼ ﺧ ﻼص راه ﯽ ﺑﻬ ﺸﺖ‬
‫ﻧﻤﯽآﺮدم‪ .‬ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺕﺎ در ﮔﻨﺪاب ﺁن دﻧﻴﺎﯼ دﻧ ﯽ‪ ،‬ﺧﻮدﺷ ﺎن ﺑ ﻪ آﺜﺎﻓ ﺖ‬
‫ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺁﻟﻮدﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺟﻬﻨﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻋﺮض آﺮدم‪ :‬ﺣﻀﺮت ﺁیﺖ اﷲ ه ﻴﭻ‬
‫دﻟﺘ ﺎن ﺑ ﺮاﯼ ﺣ ﺎج ﺁﻗ ﺎ ﻣ ﺼﻄﻔﯽ ﺕﻨ ﮓ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮدﻧ ﺪ‪ :‬هﻤ ﺎن ﺑ ﯽ‬
‫ﭘ ﺪرﯼ آ ﻪ از ﺑ ﺲ ﭼﻠﻮآﺒ ﺎب ﺑ ﺎ دوغ اراج ﺧ ﻮرد‪ ،‬ﺕﺮآﻴ ﺪ و ﺑ ﻪ درك‬
‫واﺹ ﻞ ﺷ ﺪﻧﺶ ﺷ ﺪ ﺳﺮﻓ ﺼﻞ اﻧﻘ ﻼب اﺳ ﻼﻣﯽ!؟ ﻋ ﺮض آ ﺮدم‪ :‬ﺑﻠ ﯽ‬
‫ﺁﻗﺎزادﻩ را ﻋﺮض ﻣﯽآﻨﻢ‪ .‬ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬ایﻨﺠ ﺎ ه ﻴﭻ آ ﺲ ﺑ ﺎ ه ﻴﭻ آ ﺲ ه ﻴﭻ‬
‫ﻓ ﺎﻣﻴﻠﻴﺘﯽ ﻧ ﺪارد‪ .‬ﻋ ﺮض آ ﺮدم‪ :‬اﻣ ﺎم ﺣ ﺴﻴﻦ را ه ﻢ زی ﺎرت ﻓﺮﻣﻮدی ﺪ؟‬
‫ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬ﻧﻪ واﷲ‪ .‬ﮔﻮی ﺎ ای ﺸﺎن هﻨ ﻮز ﭼﺸﻤ ﺸﺎن دﻧﺒ ﺎل ﺣﻜﻮﻣ ﺖ ﺁن دﻧﻴ ﺎ‬
‫اﺳﺖ و در اﻧﺘﻈﺎر ﻇﻬﻮر ﻧﻮﻩﯼ ﻣﺒﺎرآﺸﺎن دﻗﻴﻘﻪ ﺷﻤﺎرﯼ ﻣﯽآﻨﻨﺪ و ه ﯽ‬
‫ﻋﺮیﻀﻪ ﭘﺸﺖ ﻋﺮیﻀﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎرﯼ ﺕﻌﺎﻟﯽ ارﺳ ﺎل ﻣ ﯽﻓﺮﻣﺎیﻨ ﺪ آ ﻪ ﭘ ﺲ‬
‫زﻣﺎن ﻇﻬﻮر ﺣﻀﺮﺕﺸﺎن آﯽ ﻓﺮا ﻣﯽرﺳﺪ؟ ﺣﻀﺮت ﺑﺎرﯼ ﺕﻌﺎﻟﯽ هﻢ آ ﻪ‬
‫ایﻦ روزهﺎ ﺳﺨﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﻗﻀﻴﻪﯼ ﺑﻦ ﻻدن هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ :‬ﺕﺎ ﺕﻜﻠﻴ ﻒ‬
‫ایﻦ ﺷﻴﺦ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ایﺸﺎن را ﺑﻪ دﻓﺘﺮﺷﺎن راﻩ ﻧﺪهﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاﯼ ایﻦ آﻪ آﻤﯽ در “ﺑﻨﺪﻩ ﻋﺮض آﺮدم” و “ایﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮدﻧ ﺪ”‬

‫ﺹ ﺮﻓﻪ ﺟ ﻮیﯽ آ ﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﺒﻚ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎره ﺎﯼ ﻧ ﻮﭘﺮدار ﺕﺌ ﺎﺕﺮﯼ‪،‬‬
‫ﺟﺮیﺎن ﮔﻔﺖوﮔﻮ را ﺑﺎ ایﺸﺎن ﭼﻨﻴﻦ اداﻣﻪ دادم‪:‬‬
‫ـ روﺣﯽ ﺟﻮن‪ ،‬راﺳﺘﯽ ﭼﻪ ﺁرزویﯽ داریﺪ؟‬
‫ـ هﻴﭻ‪ .‬آﺎش ﻣﯽداﻧﺴﺘﻢ آﻪ ایﻦ دﻧﻴﺎ ایﻦ ﻃ ﻮرﯼ اﺳ ﺖ و زودﺕ ﺮ‬
‫ﺑﻪ ایﻦ دﻧﻴﺎ ﺳﺮازیﺮ ﻣﯽﺷﺪم‪.‬‬
‫ـ آﻤ ﯽ ه ﻢ از دوران ﺟﻬ ﻨﻢ ﺑﮕﻮیﻴ ﺪ‪ ،‬ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ ﺑﮕﻮیﻴ ﺪ ﭼ ﻪ‬
‫آﺴﺎﻧﯽ را در ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻼﻗﺎت آﺮدﻩایﺪ؟‬
‫ـ ﻣﯽداﻧﻴﺪ آﻪ ﺟﻬﻨﻢ را ﻓﺎﺷﻴﺴﺖهﺎ ﺧﻂ آ ﺸﯽ آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﻗ ﺴﻤﺘﯽ‬
‫آ ﻪ ﻣ ﻦ را واردش آﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻌﻠ ﻖ اﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﻋﻠﻤ ﺎﯼ اﻋﻼﻣ ﯽ از ﺳ ﻨﺦ‬
‫‪٧٨‬‬
‫ﺧﻮدم‪ .‬ﻣﺜﻼ ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ هﻴﺘﻠ ﺮ را ﻣﻼﻗ ﺎت آ ﻨﻢ؛ هﺮﭼﻨ ﺪ آ ﻪ او ه ﻢ‬

‫یﻚ ﻗﺎﺕﻞ ﺕﻤﺎم ﻋﻴﺎر اﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺣﻘﻴﺮ‪ ،‬وﻟﯽ ﺕﺮﺕﻴﺐ ﺕﻨﺒﻴﻪ ایﻦ ﺟﻬ ﺎﻧﯽ او را‬
‫در ﺟﻬﻨﻢ اهﻞ ﻧﺼﺎرا ﻣﯽدهﻨﺪ‪.‬‬
‫ـ ﭼﻨﮕﻴﺰ ﺧﺎن ﻣﻐﻮل را هﻢ زیﺎرت ﻓﺮﻣﻮدیﺪ؟‬
‫ـ ایﻦ ﻣﺮﺕﻴﻜﻪﯼ آﺎﻓﺮ در ﺟﻬﻨﻢ آﻔﺎر اﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ ﻗﺮار اﺳﺖ هﺮآﺲ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل در ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻤﺎﻧﺪ؟!‬
‫ـ ﺑ ﺴﺘﮕﯽ ﺑ ﻪ ﻟﻄ ﻒ ﺑ ﺎرﯼ ﺕﻌ ﺎﻟﯽ دارد‪ .‬ﮔﻮی ﺎ ﻗ ﺮار اﺳ ﺖ ﺕ ﺎ‬
‫ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﻧﻈﺎم اﺳﻼﻣﯽ در ایﻦ ﺟﺎ ﺁب داغ ﺑﺨﻮرم‪.‬‬
‫ـ ﺷﺎﻩ ﺧﺎﺋﻦ را هﻢ دیﺪیﺪ؟‬
‫ـ ای ﻦ ﻣ ﺮدك ﺑ ﺎ ﭘ ﺪر ﻗﻠ ﺪرش در ﺑﺨ ﺶ ﺳ ﺮﻃﺎﻧﯽه ﺎﯼ ﺟﻬ ﻨﻢ‬
‫ﺑﺴﺘﺮﯼ هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﯼ ﺹﺒﺢ ﺕﺎ ﺷﺐ ﺷﻤﺎ در ﺟﻬﻨﻢ ﭼﻴﺴﺖ؟‬
‫ـ ﺹﺒﺢ ﺑﺎ اذان ﺁن ﺿﻌﻴﻔﻪﯼ هﺸﺘﺎد و ﭼﻨﺪ ﺳ ﺎﻟﻪ ]ﺑ ﺎﻧﻮ ﻣﺮﺿ ﻴﻪ[‬
‫از ﺧﻮاب ﻧﺎز ﺑﻴﺪار ﻣﯽﺷﻮیﻢ‪.‬‬
‫ـ ﻣﮕﺮ در ﺟﻬﻨﻢ هﻢ اذان ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ؟‬
‫ـ ﺣﻀﺮت ﺑﺎرﯼ ﺕﻌﺎﻟﯽ ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﻣﺪرﻧﻴﺴﻤ ﺸﺎن را در ﺁن دﻧﻴ ﺎ‬
‫ﺑﻪ رخ ﻣﺎ ﺑﻜﺸﻨﺪ‪.‬‬
‫ـ دیﮕﺮ ﭼﻪ آﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ هﻢ ﺑﻨﺪﻧﺪ ؟‬
‫ـ اوﻟﯽاش ﺧﻮد ﺷﻴﻄﺎن اﻋﻈﻢ اﺳﺖ‪ .‬دوم هﻢ ﺣﻀﺮت ﺁدم‪.‬‬
‫ـ ﺣﻀﺮت ﺁدم؟‬
‫ـ ﺑﻠﻪ ایﺸﺎن ﺑﻪ ﺟ ﺮم ازدواج ﺑ ﺪون رﺿ ﺎیﺖ ﻋﻴ ﺎل ﻣﺮﺑﻮﻃ ﻪ در‬
‫ﺟﻬﻨﻢ هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ـ یﻌﻨﯽ ایﻦ هﻤﻪ ﺳﺎل اﺳﺖ آﻪ ایﺸﺎن در ﺟﻬﻨﻢ هﺴﺘﻨﺪ؟‬
‫ـ ﺷﻤﺎ زیﺎد در ﺑﻨﺪ زﻣﺎن و ﻣﻜ ﺎن ﻧﺒﺎﺷ ﻴﺪ‪ .‬در ای ﻦ دﻧﻴ ﺎ زﻣ ﺎن و‬
‫ﻣﻜﺎن دیﮕﺮ آﺎرﺑﺮدﯼ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ـ روﺣ ﯽ ﺟ ﻮن‪ ،‬دوﺳ ﺖ داری ﺪ آﻤ ﯽ از ﺕﺠﺮﺑﻴﺎﺕﺘ ﺎن ﺑ ﺮاﯼ‬
‫دوﺳﺘﺪاراﻧﺘﺎن ﺕﻌﺮیﻒ آﻨﻴﺪ؟‬
‫‪٧٩‬‬
‫ـ اوﻟﻨ ﺪش ﺕﻮﺹ ﻴﻪ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ ﺑ ﻪ ای ﻦ رﻓ ﺴﻨﺠﺎﻧﯽ وﻟ ﺪاﻟﺰﻧﺎ ]ﺧ ﻮد‬

‫ﺣﻀﺮﺕﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮدﻧ ﺪ و ﺑﻨ ﺪﻩ ﻧﻤ ﯽﺕ ﻮاﻧﻢ ﺣ ﺮفهﺎﺷ ﺎن را ﺳﺎﻧ ﺴﻮر آ ﻨﻢ![‬
‫اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻜﻨﻴﺪ! ﺙﺎﻧﻴ ﺎ ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺧﺎﻣﻨ ﻪاﯼ و اﺣﻤ ﺪﯼ ﻧ ﮋاد ی ﻚ ﺟﻨﮕ ﯽ‬
‫راﻩ ﺑﻴﻨﺪازد ﺕﺎ اﻧﺼﺎر ﺣ ﺰب اﷲ و ﺣ ﺎﺟﯽ ﺑﺨ ﺸﯽ و ﻣ ﺴﻌﻮد دﻩ ﻧﻤﻜ ﯽ و‬
‫اﷲ آ ﺮم را ﺑ ﻪ ﺟﻨ ﮓ ﺑﻔﺮﺳ ﺘﺪ و ﺑ ﻪ ﻓ ﻴﺾ ﺷ ﻬﺎدت ﻧﺎیﻠ ﺸﺎن آﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ از‬
‫ﺷﺮﺷﺎن ﺧﻼص ﺷﻮد‪.‬‬
‫ـ روﺣﯽ ﺟﻮﻧﻢ‪ ،‬ﻧﻈﺮﺕﺎن راﺟﻊ ﺑﻪ راﺑﻄﻪ ﺑﺎ اﻣﺮیﻜﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟‬
‫ـ دﺧﺘﺮﺟﻮن ﭼﺮا ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺧﻮن ﻣﺮا آﺜﻴ ﻒ آﻨ ﯽ؟ ﺑﮕ ﺬار ه ﺮ‬
‫ﮔﻬﯽ ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﺨﻮرﻧﺪ! ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺿﻌﻴﻔﻪ‪ ،‬ﺕﻮ هﻤﺎن ﭘﻴﺮزن اآﺒﻴﺮﯼ ﻧﻴ ﺴﺘﯽ‬
‫آ ﻪ ﻋﻜ ﺴﺘﻮ ﺑ ﺎ ﻟﭽ ﻚ و ﻋﻴﻨ ﻚ‪ ،‬ﺳ ﻮار ﺑ ﺮ ﻣﻮﺕ ﻮر ﺕ ﻮ روزﻧﻮﻣ ﻪه ﺎ‬
‫ﻣﯽاﻧﺪازﻧﺪ؟‬
‫ـ هﻢ ﺑﻠﻪ و هﻢ ﻧﻪ‪ .‬ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﻣﻦ دارم ﺧﻮاب ﻣﯽﺑﻴ ﻨﻢ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ اﻻن‬
‫هﻢ از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﻣﯽﺷﻮم و ارﺕﺒﺎط ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺟﻬﺎن ﻓﺎﻧﯽ ﻗﻄ ﻊ ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪.‬‬
‫در ﺁﺧ ﺮیﻦ ﻓﺮﺹ ﺖ ﭼ ﻪ ﭘﻴ ﺎﻣﯽ ﺑ ﺮاﯼ ﻣ ﺮدم ﺁن دﻧﻴ ﺎ داری ﺪ؟ ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺘﺎن ﺁﻗﺎﯼ ﺧﺎﻣﻨﻪاﯼ؟‬
‫ـ راﺳﺖ ﻣﯽﮔﻮیﯽ؟ ﺕﻮ ﺁﻣ ﺪﻩاﯼ ای ﻦ ﺟ ﺎ زی ﺮ زﺑ ﺎن ﻣ ﺮا ﺑﻜ ﺸﯽ؟‬
‫ﺑﮕﻴﺮیﺪ ایﻦ ﺿﻌﻴﻔﻪﯼ ﻧﻔﻮذﯼ را! ﻣﻦ ﺕﻮ ده ﻦ ای ﻦ ﺿ ﻌﻴﻔﻪ ﻣ ﯽزﻧ ﻢ‪ .‬ﻣ ﻦ‬
‫ﺿﻌﻴﻔﻪ ﺕﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽآﻨﻢ‪ .‬ﮔﻔﺘﯽ ﭼﻪ آﺎرﻩاﯼ؟‬
‫ـ ﻋﺮض آﻨﻢ ﭼﺎآﺮ ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر ﻧﻔﻮذﯼ‪.‬‬
‫ـ ﻣ ﻦ ﺧﺒﺮﻧﮕ ﺎر ﺕﻌﻴ ﻴﻦ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺧ ﺪا ﺕﻌﻴ ﻴﻦ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬ﻣ ﻦ‬
‫ﺷﻴﻄﺎن ﺕﻌﻴﻴﻦ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪] .‬دی ﺪﯼ آ ﻪ آ ﺮدم و رﺣﻠ ﺖ ﻓﺮﻣ ﻮدم( ﻣ ﻦ زﻧ ﺪان‬
‫ﺕﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽآﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﮔﻮر ﭘﺪر هﺮآﯽ دم از ﺟﺎﻣﻌﻪﯼ ﻣﺪﻧﯽ و راﺑﻄﻪ ﺑ ﺎ‬
‫اﻣﺮیﻜﺎ ﻣﯽزﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺧﻨﺪم‪ .‬ﺑ ﺮو ﺿ ﻌﻴﻔﻪ! ﺑ ﺮو ای ﻦ دام ﺑﺮﻣ ﺮغ دﮔ ﺮ ﻧ ﻪ!‬
‫ﻣﻠﺖ ﻣﺎ ﺑﻴﺪار اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺿﻌﻴﻔﻪهﺎ هﺴﺘﻴﺪ آﻪ از ﻣﺎ و از ﺑﻴﻀﻪﯼ اﺳﻼم‬
‫ﻋﺰیﺰ ﺳﻴﻠﯽ ﺧﻮردﻩایﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ هﻤ ﻪ ﺑﮕﻮیﻨ ﺪ ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬ای ﻦ ﺟﺎﻧ ﺐ ﻣ ﯽﮔ ﻮیﻢ ﻧ ﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺮیﺰیﺪ ﺳﺮ ایﻦ ﺿﻌﻴﻔﻪ و ﺳﻨﮕﺴﺎرش آﻨﻴﺪ آﻪ اﺳ ﺮار ﻣ ﺎ را ﻓ ﺎش ﻧﻜﻨ ﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪش ﭘﻴﺶ ﻣﻬﺪﯼ هﺎﺷﻤﯽ ﻣﻠﻌﻮن!‬
‫‪٨٠‬‬
‫و ﻣ ﻦ از ﺕ ﺮس‪ ،‬در ﺣ ﺎﻟﯽ آ ﻪ ﺟ ﺎم را ﺧ ﻴﺲ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬از‬

‫ﺧﻮاب ﻧﺎز ﺧﺒﺮﻧﮕﺎرﯼام ﺑﻴﺪار ﺷﺪم‪.‬‬
‫‪٨١‬‬
‫ﺁﺑﯽ‬
‫ﻋ ﺼﺮ آ ﻪ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬دیﺮﺕ ﺮ از هﻤﻴ ﺸﻪ‪ ،‬ﭼ ﺎﯼ را ﺁﻣ ﺎدﻩ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪.‬‬
‫ﺑ ﺴﺎط ﺷ ﺎم ه ﻢ ﺑ ﻪ راﻩ ﺑ ﻮد‪" .‬ﺁﺑ ﯽ" آ ﻪ اوﻟ ﻴﻦ روز زﻧ ﺪﮔﯽاش را در‬
‫آﻮدآﺴﺘﺎن ﮔﺬراﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ و آﻮﻓﺘﻪ روﯼ آﺎﻧﺎﭘﻪﯼ اﺕﺎق ﻧ ﺸﻴﻤﻦ وﻟ ﻮ‬
‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم‪ .‬ﺧﺴﺘﻪ از روزﯼ آﻪ ﮔﺬراﻧﺪﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ از‬
‫ﻣﺮاﺳﻢ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز آﻮدآﺴﺘﺎن؛ ﺑﺎ ایﻦ هﻤ ﻪ “وﻇﻴﻔ ﻪ”ﯼ هﻤﻴ ﺸﮕﯽام را‬
‫اﻧﺠ ﺎم دادﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬آﺎﺳ ﻪﯼ ﺕﻮاﻟ ﺖ را‪ ،‬ﺣﻤ ﺎم را‪ ،‬ﺁﺷ ﭙﺰﺧﺎﻧﻪ را‪ ،‬هﻤ ﻪ و‬
‫هﻤﻪ را ﺷ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدم‪ .‬هﻤ ﺎن ﭼﻬ ﺎر ﺳ ﺎﻋﺘﯽ آ ﻪ ﺁﺑ ﯽ در آﻮدآ ﺴﺘﺎن ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫هﻤﻪﯼ ایﻦ آﺎرهﺎ را آﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﻟﺒﺎس ﺷﻴﻜﯽ هﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮدم و ﻣﻨﺘﻈ ﺮ‬
‫آ ﻪ اﺣﻤ ﺪ ﺑﻴﺎی ﺪ‪ .‬اﺣﻤ ﺪ از اﻣ ﺮوز ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰ ﻧﻤ ﯽداﻧ ﺴﺖ‪ .‬ﭼﻨ ﺪﺑﺎر ﺳ ﻌﯽ‬
‫آﺮدﻩ ﺑﻮدم ﺑﻪ او ﺑﮕﻮیﻢ آﻪ اﻣ ﺮوز ﺑ ﺮاﯼ "ﺁﺑ ﯽ" روز ﻣﻬﻤ ﯽ اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬
‫ﺟ ﺪﯼام ﻧﮕﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺣﺘ ﺎ ی ﻚ ﺑ ﺎر ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد آ ﻪ‪ :‬واﷲ ﻣ ﺎ ه ﺮ آ ﺎرﯼ‬
‫ﻣﯽآ ﺮدیﻢ‪ ،‬ﺑ ﺮاﯼ ﭘ ﺪر و ﻣﺎدرﻣ ﺎن ﻣﻬ ﻢ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ زودﺕ ﺮ‬
‫ﺑﺰرگ ﺷﻮیﻢ و از ﺷﺮﻣﺎن ﺧﻼص ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺕﻮ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﻣﻦ ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ایﻦ ﻓﺴﻘﻠﯽ آﻪ دارد ﺑﻪ آﻮدآ ﺴﺘﺎن ﻣ ﯽرود‪ ،‬ﻓﻴ ﻞ ه ﻮا آ ﻨﻢ‪ .‬ﻧﻤ ﯽﺧﻮاﺳ ﺘﻢ‬
‫ﻓﻴ ﻞ ه ﻮا آﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺘﻢ دﺳ ﺖ آ ﻢ ﭼ ﺸﻤﺶ را از ﺁن روزﻧﺎﻣ ﻪﯼ‬
‫آﺬایﯽاش ﺑﺮدارد و ﻧﮕﺎهﯽ آﻤﯽ ﻣﺤﺒﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﺑﻪ ایﻦ ﺑﭽﻪ ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ دیﮕﺮ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﯽ ﻣﯽﺷﻮد آﻪ ﺑﺎ او در هﻤﻴﻦ ﻏﺮﺑ ﺖ آ ﻮﻓﺘﯽ‬
‫ﻣ ﺜﻼ ازدواج آ ﺮدﻩام‪ .‬درس ﻣ ﯽﺧﻮاﻧ ﺪم آ ﻪ ﺕ ﻮ ی ﻚ ﻣﻬﻤ ﺎﻧﯽ ﺑ ﺎ ﻣ ﺎدرش‬
‫ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪم و ﻣﺎدرش ﻓﻮرا ﻣﺮا ﺑﺮاﯼ یﻚ داﻧﻪ ﭘﺴﺮش ﻟﻘﻤﻪ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ایﻦ آﻪ ﻣﺎدر ﺧﻮدم ایﻦ هﻤﻪ ﻧﮕﺮان ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺕﻨﻪام ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻮل آﺮدم‪ .‬ﻣ ﺮد‬
‫ﺑﺪﯼ ﻧﺒﻮد‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﺮد ﺑﻮد دیﮕﺮ‪ .‬ﻣﺮدﯼ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﻴﻪﯼ ایﺮاﻧﯽهﺎ‪ ،‬ﺧﻮدﺧ ﻮاﻩ‪،‬‬
‫دﻣ ﺎغ ﺳ ﺮﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺑﻔﻬﻤ ﯽ‪/‬ﻧﻔﻬﻤ ﯽ ﻣ ﺸﻨﮓ‪ .‬ﺕ ﺎ ﻋﺎﺷ ﻘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﻮﺹ ﻠﻪات را ﺳ ﺮ‬
‫ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ و ﺕﺎ ﻓﺎرغ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ آﻼﻓﻪات ﻣﯽآﻨﻨﺪ‪ .‬و ﻣﻦ ﺣﺎﻻ داﺷ ﺘﻢ دوران‬
‫آﻼﻓﮕ ﯽام را ﻣ ﯽﮔﺬراﻧ ﺪم‪ .‬ای ﻦ ﭘ ﻨﺞ ﺳ ﺎل را ﺧﺎﻧ ﻪ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدم ﺕ ﺎ‬
‫وﻇﻴﻔ ﻪﯼ ﻣ ﺎدرﯼام را درﺳ ﺖ اﻧﺠ ﺎم ﺑ ﺪهﻢ و ﺣ ﺎﻻ دیﮕ ﺮ آ ﺎﻓﯽ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺣﻮﺹﻠﻪ ﻧﺪاﺷ ﺘﻢ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از ای ﻦ ﻋ ﻴﻦ ﻣ ﺎدرﺑﺰرﮔﻢ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ .‬ﻧ ﻪ ﺑﭽ ﻪﯼ ﺟﺪی ﺪ‬
‫‪٨٢‬‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ و ﻧﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ ایﻦ ﺕﺌﺎﺕﺮ آﻤﺪﯼ ﺑﻴﺶ از ایﻦ آﺶ ﭘﻴ ﺪا آﻨ ﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎیﺪ آﺎرﯼ ﻣﯽآ ﺮدم و ﺑ ﺪون ای ﻦ آ ﻪ اﺣﻤ ﺪ ﺑﺪاﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﻓ ﺮم درﺧﻮاﺳ ﺖ‬
‫آﺎر ﻧﻮﺷﺘﻪ و رد آﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ آ ﺴﯽ آ ﻪ ﭘﺮﺳ ﺘﺎرﯼ ﺧﻮاﻧ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪،‬‬
‫آﺎر آﻢ ﻧﻴﺴﺖ و ﻣﻦ ﺑﺎی ﺪ آ ﺎرﯼ ﭘﻴ ﺪا ﻣ ﯽآ ﺮدم آ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺣ ﻮاﻟﯽ ﺑﺎﺷ ﺪ‪،‬‬
‫ﺳﺎﻋﺖ آﺎرش ﺑﺎ ﺳﺎﻋﺖ آﻮدآﺴﺘﺎن رﻓﺘﻦ "ﺁﺑ ﯽ" هﻤﺎهﻨ ﮓ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﺷ ﻴﻔﺖ‬
‫ﺷﺐ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬یﺎ آﻤﺘﺮ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ و درﺁﻣ ﺪش ﺁﻧﻘ ﺪر ﺑﺎﺷ ﺪ آ ﻪ اﮔ ﺮ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺑ ﺎ اﺣﻤ ﺪ اداﻣ ﻪ ﺑ ﺪهﻢ‪ ،‬ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﻣ ﻦ و "ﺁﺑ ﯽ" را ﺕ ﺎﻣﻴﻦ آﻨ ﺪ‪ .‬از‬
‫هﻤﺎن روزﯼ آﻪ ﺷﺮوع آﺮدم ﺁﮔﻬﯽهﺎﯼ اﺳﺘﺨﺪام را زیﺮ و رو آ ﺮدن‪،‬‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﺟﺪایﯽ هﻢ ﺕﻮ آﻠﻪام ﺑﻮد‪ .‬اﺣﻤﺪ ﻣﯽﮔﻔﺖ اﮔﺮ آﻤﯽ ﺹﺮﻓﻪﺟ ﻮیﯽ‬
‫آ ﻨﻢ و وﺳ ﺎﺋﻞ ﺁراﻣ ﺶ و ﺁﺳﺎی ﺸﺶ را ﻓ ﺮاهﻢ آ ﻨﻢ‪ ،‬درﺁﻣ ﺪش ﺑ ﺮاﯼ ه ﺮ‬
‫ﺳﻪﻣﺎن آﺎﻓﯽ اﺳ ﺖ و ﻧﻴ ﺎزﯼ ﻧﻴ ﺴﺖ ﻣ ﻦ آ ﻮن ﻣ ﺮیﺾه ﺎ را ﭘ ﺎك آ ﻨﻢ و‬
‫ﺷﺐهﺎ را ﺕﺎ ﺑﻮق ﺳﮓ ﺑﺮاﯼ ﭘﻴﺮزنهﺎ و ﭘﻴﺮﻣﺮدهﺎیﯽ آﻪ از ﭘﻴﺮﯼ آﺮم‬
‫ﮔﺬاﺷ ﺘﻪاﻧ ﺪ‪ ،‬ﭘﺎﺳ ﺪارﯼ ﺑ ﺪهﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ آ ﺎرم را دوﺳ ﺖ دارم‪ .‬ه ﻢ ﺕ ﺎﻣﻴﻦ‬
‫ﻣﯽﺷﻮم و هﻢ ﺑﺎ ﻣﺮدم راﺑﻄﻪ دارم‪ .‬ﻗﻤﺎرهﺎﯼ هﻔﺘﮕﯽ ﺑﺎ ﺷﻬﻴﻦ و ﻣﻬ ﻴﻦ‪،‬‬
‫ﻓﺮوﺷ ﮕﺎﻩ رﻓ ﺘﻦ و ﺧﺮی ﺪ آ ﺮدن‪ ،‬ﺧﺘﻨ ﻪ ﺳ ﻮران و ﻋﺮوﺳ ﯽ و ﻣﻬﻤ ﺎﻧﯽ‬
‫رﻓﺘﻦهﺎیﯽ آ ﻪ ﺕﻨﻬ ﺎ ﺳ ﺮﮔﺮﻣﯽ زنه ﺎﯼ ﺧﺎﻧ ﻪدارﻧ ﺪ‪ ،‬دیﮕ ﺮ ﺣﻮﺹ ﻠﻪام را‬
‫ﺳ ﺮ ﻣ ﯽﺑﺮﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺮوز ﺑﺎی ﺪ ﺣ ﺮﻓﻢ را ﻣ ﯽزدم‪ .‬ﺑ ﺎ ای ﻦ آ ﻪ از ای ﻦ آ ﺎرم‬
‫راﺿﯽ ﻧﺒﻮدم‪ ،‬ﺑﺎ ایﻦ هﻤﻪ ﻟﺒﺎس ﺷﻴﻜﯽ ﭘﻮﺷﻴﺪم‪ ،‬ﻣﻮهﺎم را ﺑﺮس آ ﺸﻴﺪم‪،‬‬
‫روژ ﺧ ﻮش رﻧﮕ ﯽ ه ﻢ ﺣ ﺮام آ ﺮدم‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺷ ﺎیﺪ اﺣﺘﻤ ﺎل دﻋ ﻮا‪/‬ﻣﺮاﻓﻌ ﻪ را‬
‫ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﺑﻴ ﺎورم‪ .‬ﺑ ﺎ ای ﻦ آ ﻪ ﻣ ﯽداﻧ ﺴﺘﻢ ﺁﺧ ﺮش آ ﺎر ﺑ ﻪ ﺟﺎه ﺎﯼ ﺑﺎری ﻚ‬
‫ﻣﯽآﺸﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﺕﻨﻬ ﺎ ﺑ ﻪ ﻗﺎﺿ ﯽ ﺑ ﺮوم و اﻣ ﺮوز هﻤ ﺎن دوﺷ ﻨﺒﻪاﯼ‬
‫ﺑﻮد آﻪ از ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﭘﻴﺶ ﻣﻨﺘﻈﺮش ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻧ ﻪ‪ ،‬از ﭘﺎرﺳ ﺎل‪ ،‬از وﻗﺘ ﯽ آ ﻪ‬
‫ﺷﻴﺪﻩ ﺕﻮ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن آﺎر ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ایﻦ هﻮس ﺕﻮ دل ﻣﻦ ه ﻢ اﻓﺘ ﺎد آ ﻪ ﭼ ﺮا‬
‫ﻣﻦ ﻧﻪ؟ ﺷﻴﺪﻩ ﺑﻬﻴﺎرﯼ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺑﻮد و ﻣﻦ ﻧﺮﺳ ﻴﻨﮓ‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ ﻣ ﻦ آ ﺎر ﺑﻬﺘ ﺮ‬
‫ﭘﻴﺪا ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬از هﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ آﻪ ﺕﻮ “هﺎیﻢ” ﭘﻨﺎهﻨﮕﯽ ﺑﻮدم‪ ،‬آﻪ هﻨﻮز زﺑﺎن‬
‫ﻧﻤ ﯽداﻧ ﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣ ﺴﺌﻮل ادارﻩﯼ اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ ای ﻦ ﺟ ﺎ ﺣ ﺎﻟﯽام آ ﺮد آ ﻪ اﮔ ﺮ‬
‫ﺑﺨﻮاهﻢ ﻣﯽﺕﻮاﻧﻢ آﺎر آﻨﻢ‪ .‬دﻟﻢ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ یﻚ دورﻩﯼ ﺷﺶ ﻣﺎه ﻪ ﺑﺒﻴ ﻨﻢ‪،‬‬
‫ﺕﺎ ﻣﺪرآﻢ ﺕﺎﺋﻴﺪ ﺷﻮد‪ ،‬در هﻤﻴﻦ ﻣﺪت زﺑﺎن هﻢ ی ﺎد ﺑﮕﻴ ﺮم و آ ﺎر آ ﻨﻢ‪ .‬و‬
‫‪٨٣‬‬
‫داﺷﺘﻢ ایﻦ دورﻩ را ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪم آﻪ اﺣﻤﺪ و ﻣﺎدرش را ﺕﻮ ﻣﻬﻤ ﺎﻧﯽ ﺑﺘ ﻮل‬

‫ﺧﺎﻧﻢ دیﺪم‪ .‬ﻣﺎﻣﺎن یﻮاﺷﻜﯽ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺑﺘ ﻮل ﺧ ﺎﻧﻢ ﺳ ﭙﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ﺳ ﭙﺮدﻩ ﺑ ﻮد‬
‫آﻪ ﻣﻮاﻇﺒﻢ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬و ﺕ ﺎ دﺧﺘﺮﮔ ﯽام را در اروﭘ ﺎ ﺣ ﺮاج ﻧﻜ ﺮدﻩام‪ ،‬ﻓﻜ ﺮﯼ‬
‫ﺑ ﺮام ﺑﻜﻨ ﺪ و ﺑﺘ ﻮل ﺧ ﺎﻧﻢ از هﻤ ﺎن ﻣﻮﻗ ﻊ ه ﺮ ﭼ ﻪ ﻣ ﺮد ﻋ ﺰب ایﺮاﻧ ﯽ‬
‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖ و ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺖ را ﺑﻪ ﻣﻬﻤ ﺎﻧﯽه ﺎش دﻋ ﻮت ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﻧ ﻪ ﺑﭽ ﻪ‬
‫ﺑﻮدم و ﻧﻪ ﻓﻜﺮ ایﻦ ﺣﺮفهﺎ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺎﻣﺎن ایﻦ ﭼﻴﺰهﺎ ﺣﺎﻟﯽاش ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺣ ﺎﻻ‬
‫آﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ راﺿﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﺎرج ﺑﻴﺎیﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎز ه ﻢ ﻧﮕ ﺮاﻧﻢ ﺑ ﻮد و ای ﻦ‬
‫را از ﺹﻮرت ﺣﺴﺎب ﺕﻠﻔ ﻦه ﺎش آ ﻪ ﮔ ﺎﻩ از زی ﺮ زﺑ ﺎﻧﺶ در ﻣ ﯽرﻓ ﺖ‪،‬‬
‫ﻣﯽﻓﻬﻤﻴﺪم‪ .‬ﺑﺘﻮل ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺎﻣﻮر و دﻻل ﺷﻮهﺮ ﭘﻴ ﺪا آ ﺮدن ﺑ ﺮاﯼ ﻣ ﻦ ﺷ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮد و ﻣﺎﻣﺎن هﻢ ﻓﺼﻞ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ﺑﺮاش ﺳﻮﻏﺎﺕﯽ ﺣﻮاﻟﻪ ﻣﯽآﺮد‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ‬
‫هﻢ آ ﺎر ﺧ ﻮدش را آ ﺮد‪ .‬ﻣ ﻦ هﻨ ﻮز دورﻩﯼ ﺷ ﺶ ﻣﺎه ﻪ را ﺕﻤ ﺎم ﻧﻜ ﺮدﻩ‬
‫ﺑﻮدم آﻪ ﭘﺎﯼ ﺳﻔﺮﻩﯼ ﻋﻘ ﺪ ﻧﺸ ﺴﺘﻢ و ی ﻚ ﺳ ﺎل ه ﻢ آ ﺎر آ ﺮدم‪ .‬ﺕ ﺎ ﻧﺰدی ﻚ‬
‫زایﻤﺎن هﻨﻮز آﺎر ﻣﯽآﺮدم‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺕﺴﻠﻴﻢ ﺣﺮف ﺧﺎﻟﻪ‪/‬ﺧﺎﻧﺒﺎﺟﯽه ﺎ‬
‫ﺷﺪم‪ .‬ﺑﺎیﺪ ﻣﯽﻧﺸﺴﺘﻢ و ﻣﺜﻞ یﻚ ﻣﺎدر ﺧﻮب ﺑﭽﻪام را ﺑﺰرگ ﻣﯽآ ﺮدم و‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﻘﻂ یﻚ ﺳﺎل ﺳﺎﺑﻘﻪﯼ آﺎر‪ ،‬ﭘ ﻨﺞ ﺳ ﺎل ﻣﺮﺧ ﺼﯽ ﺑ ﺮاﯼ ﺑﭽ ﻪدارﯼ‬
‫ﮔ ﺮﻓﺘﻢ و ای ﻦ ﭘﻨﺠ ﺴﺎل داﺷ ﺖ ﺕﻤ ﺎم ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬در هﻤ ﺎن ﺑﻴﻤﺎرﺳ ﺘﺎن ﻗﺒﻠ ﯽ‬
‫دیﮕﺮ ﻧﻤﯽﺷﺪ آﺎر آﻨﻢ‪ .‬راهﺶ دور ﺑﻮد و ﺷﻴﻔﺖ آﺎرهﺎ هﻢ زیﺎد ﺑﺎ وﻗﺖ‬
‫ﺁزاد ﻓﻌﻠ ﯽ ﻣ ﻦ ﺟ ﻮر ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﺎی ﺪ ﺟ ﺎﯼ دیﮕ ﺮﯼ ﭘﻴ ﺪا ﻣ ﯽآ ﺮدم و ﺑﺎی ﺪ‬
‫هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ‪ ،‬هﻤﻴﻦ اﻣﺸﺐ ﺑﻪ اﺣﻤ ﺪ ﻣ ﯽﮔﻔ ﺘﻢ‪ .‬ﺧﻴ ﺎل ﻣ ﯽآ ﺮد از ﺹ ﺮاﻓﺖ‬
‫اﻓﺘﺎدﻩام‪ .‬ﻣﺎدرش هﯽ ﻧﻖ ﻣﯽزد آﻪ ﭼﺮا دوﺑﺎرﻩ ﺑﭽﻪدار ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮم و ی ﻚ‬
‫دﺧﺘﺮ آﻢ اﺳﺖ و ﺑﺎیﺪ ﭘﺴﺮﯼ هﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﻣﺎن اﺿﺎﻓﻪ آﻨﻢ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺟﻨ ﺴﻢ ﺟ ﻮر‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻦ اﻣ ﺎ از هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﻨﺲ ﻧ ﺎﺟﻮرم ه ﻢ آﻼﻓ ﻪ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺑﺎی ﺪ ی ﻚ آ ﺎرﯼ‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮدم‪ .‬ﺑﻴﻜ ﺎرﯼ و ﻓﻘ ﻂ در و دی ﻮار را ﺷ ﺴﺘﻦ و دﺳ ﺖ دراز آ ﺮدن‬
‫ﭘ ﻴﺶ ﻣ ﺮدﯼ آ ﻪ اﺣ ﺴﺎس ﻣ ﯽآﻨ ﺪ ﺕﻨﻬ ﺎ ﻧ ﺎن ﺁور ﺧﺎﻧ ﻪ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺧﻔ ﺖ ﺁور‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎیﺪ ایﻦ ﺧﻔﺖ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ و "ﺁﺑﯽ" ﺕﻤﺎم ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮ ﻣﻴﺰ ﺷﺎم هﻤ ﻪﯼ ﭼﻴﺰه ﺎیﯽ آ ﻪ دوﺳ ﺖ داﺷ ﺖ‪ ،‬ﻓ ﺮاهﻢ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻠﻮآﺒ ﺎب‪ ،‬ﻣﺎﺳ ﺖ و ﻣﻮﺳ ﻴﺮ‪ ،‬ﺳ ﺎﻻد و ﺷ ﺮاب ﺷ ﻴﺮازﯼ آ ﻪ ه ﺮ وﻗ ﺖ‬
‫آ ﻴﻔﺶ آ ﻮك ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺁن را ه ﺮت ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ و ﻣ ﻦ ﺑﺎی ﺪ ﺣ ﺎﻻ ﺣ ﺮﻓﻢ را‬
‫‪٨٤‬‬
‫ﻣﯽزدم‪ .‬ﺁخ ﭼﻘﺪر ﺑﺎیﺪ ﺑﺎ ﺧﻮدم آﻠﻨﺠﺎر ﻣﯽرﻓﺘﻢ‪ .‬ﭼﻘ ﺪر ﺳ ﺨﺖ اﺳ ﺖ ﺁدم‬

‫ﺣﻖ ﺧﻮدش را ﺑﺨﻮاهﺪ ﭘﺲ ﺑﮕﻴﺮد و ﻧﺪاﻧ ﺪ آ ﻪ ﻃ ﺮف‪ ،‬ﭼ ﻪ آ ﺎر ﺧﻮاه ﺪ‬
‫آﺮد؛ ﺣﻘﯽ را آﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧ ﻪاﯼ واه ﯽ از دﺳ ﺖ دادﻩاﯼ و ﺣ ﺎﻻ آ ﻪ ﺧ ﺴﺘﻪ‬
‫ﺷﺪﻩاﯼ‪ ،‬ﻃﻠﺐ ﻣﺎل ﺧﻮد آﺮدن‪ ،‬آﻢ از ﮔﺪایﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫هﻨﻮز داﺷﺖ روزﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺹﺪاش آﺮدم‪ .‬ﮔﻔ ﺖ “ه ﻮم” و‬
‫ﻧﮕﺎهﯽ هﻢ ﺑﻪ ایﻦ ﺳﻤﺖ ﻧﻴﺎﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﺎیﺪ ﺑﺎ روزﻧﺎﻣﻪ ﺣﺮف ﻣﯽزدم‪.‬‬
‫ـ ﻏﺬا ﺧﻮﺷﻤﺰﻩ ﺑﻮد؟‬
‫ـ هﻮم!‬
‫ـ ﻣﯽﺧﻮام ﺑﺎهﺎت ﺣﺮف ﺑﺮﻧﻢ‪.‬‬
‫ـ هﻮم؟‬
‫ـ ﻣﯽداﻧﯽ اﻣﺮوز ﭼﻪ روزﯼ اﺳﺖ؟‬
‫ـ هﻮم؟‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﻮال اﺣﻤﻘﺎﻧﻪﯼ دیﮕ ﺮ آ ﺮدم آ ﻪ هﻤ ﻪاش هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﻮاب را‬
‫داﺷ ﺖ‪ :‬ه ﻮم! ﭼ ﺎﻗﻮ را ﺑﺮداﺷ ﺘﻢ و روزﻧﺎﻣ ﻪ را در ﻗ ﺴﻤﺖ روﯼ‬
‫ﭼﻬﺮﻩاش ﭘﺎرﻩ آﺮدم‪ .‬داد زد‪:‬‬
‫ـ ﭼﻪ آﺎر ﻣﯽآﻨﯽ؟‬
‫ـ هﻮم!‬
‫ـ ﻣﻄﻠﺐ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺮا روزﻧﺎﻣﻪ را ﭘﺎرﻩ ﻣﯽآﻨﯽ؟‬
‫ـ هﻮم؟‬
‫ﺣﺎﻻ دیﮕﺮ ﺑﺎیﺪ ﺣﺮﻓﻢ را ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫ـ ﻣﯽداﻧﯽ اﻣﺮوز ﭼﻪ روزﯼ اﺳﺖ؟‬
‫ـ ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ‪ ،‬هﺮ روزﯼ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﺎﺷﻴﺪم ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖهﺎیﯽ آﻪ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺕﻮ ﻣﻬﻤﻨﺪ‪.‬‬
‫ـ هﻮم!‬
‫ﺕﻜﻠ ﻴﻔﻢ را ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻧﻤ ﯽﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ای ﻦ ﻃ ﻮرﯼ ﺑ ﺸﻮد‪ ،‬وﻟ ﯽ‬
‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪" .‬ﺁﺑﯽ" را ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﺑﻪ اﺕﺎق ﺧ ﻮاﺑﺶ ﺑ ﺮدم‪ .‬ﺳ ﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌ ﺪ ﺁﻣ ﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎﯼ آﺎﻣﭙﻴﻮﺕﺮ ﺑﻮدم‪ .‬ﻇﺮفهﺎ هﻨﻮز رو ﻣﻴﺰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎم ﺳﺮد ﺷ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮد و ﻣﻦ و "ﺁﺑﯽ" ﮔﺮﺳﻨﻪ از ﺳﺮ ﻣﻴﺰ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدیﻢ‪ .‬ﻟﺒﺎﺳ ﺶ را ﭘﻮﺷ ﻴﺪ و‬
‫‪٨٥‬‬
‫ﺑ ﺎ ﺑ ﯽاﻋﺘﻨ ﺎیﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ :‬اﻣ ﺸﺐ ﺑ ﺎ اآﺒ ﺮ و اﺹ ﻐﺮ ﻗ ﺮار دارم‪ ،‬ﺕ ﻮ هﻤ ﺎن‬

‫آﺎﻓ ﻪﯼ “وان ﺣﻤ ﺎم” و در را ﺑ ﻪ ه ﻢ زد و رﻓ ﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﮔﻔ ﺖ آ ﻪ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮش ﻧﻤﺎﻧﻢ‪ ،‬ﺷﺎیﺪ دیﺮ ﺑﺮﮔﺮدد‪.‬‬
‫دوﺷﻨﺒﻪهﺎ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺕﺎ از راﻧﻨﺪﻩ ﺕﺎآﺴﯽهﺎ دورﻩ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ایﻦ آ ﻪ‬
‫درس ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﯽ ﭼﻮن آ ﺎر ﮔﻴ ﺮش ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬راﻧﻨ ﺪﻩﯼ ﺕﺎآ ﺴﯽ‬
‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮاﯼ ای ﻦ راﻧﻨ ﺪﮔﯽ ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬ﭼ ﻮن اﺧﺘﻴ ﺎرش‬
‫دﺳﺖ ﺧﻮدش ﺑﻮد‪ .‬از دیﺴﻴﭙﻠﻴﻦ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ هﻢ ﺕﺎآﺴﯽ‬
‫ﺑﺮاش ﺧﻮب ﺑﻮد‪ .‬ﻻﺑﺪ ﺷ ﻴﻄﻨﺖه ﺎش زی ﺮ ﭼﺘ ﺮ ﺕﺎآ ﺴﯽ راﺣ ﺖﺕ ﺮ اﻧﺠ ﺎم‬
‫ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫آﻼﻓ ﻪ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺷ ﺎیﺪ آ ﺎر ﺧ ﻮﺑﯽ ﻧﻜ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬اﺣ ﺴﺎس ﺧ ﻮﺑﯽ‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺣﺘﺎ ﻧﮕﺬاﺷﺖ ﺑﮕﻮیﻢ اﻣﺮوز ﭼﻪ روزﯼ اﺳﺖ‪" .‬ﺁﺑﯽ" ﭼ ﺸﻤﺶ را‬
‫ﺑﺎز آﺮد‪ .‬دﺳﺘﺶ را دور ﮔﺮدﻧﻢ ﺣﻠﻘﻪ آﺮد و ﺑﻌﺪ ﺕﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮاب ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﮔﻔﺘﯽ؟‬
‫ـ ﻧﻪ ﻋﺰیﺰم‪ ،‬ﺑﺎﺑﺎ آﺎر داﺷﺖ‪.‬‬
‫ـ او هﻤﻴﺸﻪ آﺎر دارد!‬
‫ـ وﻟﯽ ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮات وﻗﺖ دارم‪.‬‬
‫ﻣﯽداﻧﺴﺖ و ﺧ ﻮدم ه ﻢ ﻣ ﯽداﻧ ﺴﺘﻢ‪ .‬آﻬﻨ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﭼ ﻮن ﻧ ﻖ‬
‫ﻣﯽزدم‪ .‬ﭼﻮن ﻻﺑﺪ زنه ﺎیﯽ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ هﻤ ﻪ ﺟ ﻮر ﺳ ﺮویﺲ ﻣ ﯽدادﻧ ﺪ و‬
‫ﻧﻖ هﻢ ﻧﻤﯽزدﻧﺪ و ﻻﺑﺪ ﻣﻦ در ﺳﯽ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﻴﺎت ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﺷﺐ آﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻻﺑ ﺪ ﺑ ﺮاﯼ اآﺒ ﺮ و اﺹ ﻐﺮ و ﺕﻘ ﯽ‬
‫و ﻧﻘ ﯽ ﺕﻌﺮی ﻒ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ روزﻧﺎﻣ ﻪاش را ﭘ ﺎرﻩ آ ﺮدﻩام و ﺁنه ﺎ ه ﻢ‬
‫یﺎدش دادﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﻧ ﺴﻘﻢ را ﺑﮕﻴ ﺮد‪ .‬ﻓ ﻮرا ی ﻚ ﺑﭽ ﻪﯼ دیﮕ ﺮ ﺕ ﻮ ﺷ ﻜﻤﻢ‬
‫ﺑﻜﺎرد و ﺑﻌﺪ هﻢ ﺳﻔﺖ ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ایﻦ زنهﺎیﯽ را آﻪ آﺎر آﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ ،‬ی ﺎ ﭼﻨ ﺪ‬
‫آﻼس ﺳﻮاد دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎیﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺎﺋﻴﺪ!‬
‫ﻣﺴﺖ ﺁﻣﺪ‪ .‬دﺳ ﺘﺶ را از زی ﺮ ﻟﺤ ﺎف ﺑ ﻪ ﺷ ﻠﻮار ﺧ ﻮاﺑﻢ آ ﺸﻴﺪ و‬
‫ﺕ ﻮ هﻤ ﺎن ﻣ ﺴﺘﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ ی ﻚ ﭘﻴ ﺮاهﻦ ﺧ ﻮاب ﺑﭙﻮﺷ ﯽ؟ ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ‬
‫ﺧ ﻮاﺑﺶ ﺑ ﺮد‪ .‬ﺹ ﺒﺢ "ﺁﺑ ﯽ" را ﺁﻣ ﺎدﻩ ﻣ ﯽآ ﺮدم آ ﻪ ﺑﻴ ﺪار ﺷ ﺪ‪ .‬ﺹ ﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫هﻨﻮز رو ﻣﻴﺰ ﺑﻮد‪ .‬آﻮدآﺴﺘﺎن ﭘﺎﻧﺼﺪ ﻣﺘ ﺮ دورﺕ ﺮ از ﺁﭘﺎرﺕﻤﺎﻧﻤ ﺎن ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫‪٨٦‬‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﻗﺪم زﻧﺎن ﺑﺮویﻢ‪ .‬هﻮا ﺧﻮب ﺑﻮد و "ﺁﺑﯽ" ﺑﺎ ایﻦ آﻪ ﺑﺎ ﺕﻨﺒﻠﯽ‬
‫از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﻮق آﻮدآﺴﺘﺎن راهﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﻧﮕﺎهﺶ هﻢ ﻧﻜﺮدم‪ .‬اﻣ ﺮوز ﻗ ﺮار داﺷ ﺘﻢ‪ .‬ﺳ ﺎﻋﺖ‬
‫ﻧﻪ ﺹﺒﺢ‪ ،‬ﺑﺎیﺪ ﺑ ﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳ ﺘﺎن “ ﻓﺮﺷ ﺘﻪه ﺎ” ﻣ ﯽرﻓ ﺘﻢ‪ .‬ﻣ ﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑ ﺪ ﻧﺒ ﻮد‪.‬‬
‫آﺎر را ﻧﻴﻤﻪ وﻗﺖ ﻧﻮﺷﺘﻢ‪ .‬ﻓﻌﻼ ﻧﻴﻤﻪ وﻗﺖ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺑﺒﻴ ﻨﻢ ﺕﻜﻠ ﻴﻔﻢ ﭼ ﻪ ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪.‬‬
‫ﺑ ﻪ ﭼﻨ ﺪ ﺑﻨﮕ ﺎهﯽ ه ﻢ ﺳ ﺮ زدم‪ ،‬ﺕ ﺎ ی ﻚ ﺁﭘﺎرﺕﻤ ﺎن آﻮﭼ ﻚ ﺑ ﺮام ﭘﻴ ﺪا آﻨﻨ ﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻘﺪارﯼ ﭘﺲ اﻧﺪاز دارم آﻪ ﺑﺎ ﺁن ﻣ ﯽﺷ ﻮد ﭘ ﻮل ودیﻌ ﻪ را داد‪ .‬ﺣ ﺎﻻ آ ﻪ‬
‫آﺎرم دارد ﺟﻮر ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺎیﺪ ﻓﻜﺮ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻜﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪ آ ﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ‪ ،‬اﺹ ﻐﺮ زﻧ ﮓ زد‪ .‬اﺹ ﻐﺮ ه ﻢ از ﺁن‬
‫“ﻋﺰب”هﺎیﯽ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻗﺒ ﻞ از اﺣﻤ ﺪ‪ ،‬ﺑﺘ ﻮل ﺧ ﺎﻧﻢ ﺑ ﺮام ﻟﻘﻤ ﻪ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻨﺘﻬ ﺎ ﭼ ﻮن ﻗ ﺒﻼ زن داﺷ ﺖ‪ ،‬ﻗﺒ ﻮل ﻧﻜ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺑ ﺎ اﺣﻤ ﺪ دوﺳ ﺖ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫رﻓﺖ و ﺁﻣﺪﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬وﻟﯽ ﮔﺎﻩ ﻣﯽدیﺪﻣﺶ‪ .‬یﻚ ﺑ ﺎر ﺕ ﻮ ی ﻚ ﻣﺮاﺳ ﻢ ﻋﻴ ﺪ‬
‫ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ :‬ﺑﺨ ﺸﻜﯽ ﺷ ﺎﻧﺲ! و ﺑﺘ ﻮل ﺧ ﺎﻧﻢ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد آ ﻪ اﺹ ﻐﺮ ﺧﻴﻠ ﯽ‬
‫ﺧﺎﻃﺮﺕﻮ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬ﺣﻴﻒ ﺷﺪ‪ .‬و ﺣﺎﻻ ﺕﻠﻔﻦ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ـ ﺳﻼم‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ یﻮﺳﻔﯽ‪.‬‬
‫ـ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ؟‬
‫ـ اﺹﻐﺮ هﺴﺘﻢ‪ ،‬اﺹﻐﺮ دوﻟﺘﻴﺎن‬
‫ـ ﺣﺎل ﺷﻤﺎ؟‬
‫آﻤﯽ اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽهﺎﯼ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ آﺮد‪ ،‬ﺕﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ اﺣﻤﺪ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ دوﺳﺖ داریﺪ آﺎر آﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺟﺪﯼ؟‬
‫ـ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ آﺮدم‪ ،‬ﺕﻮ هﻤﺎن ﻣﻄﺒﯽ آﻪ ﺹﻔﻴﻪ ـ ﺧﻮاهﺮﻣﻮ ﻣﯽﮔ ﻢ ـ‬
‫آﺎر ﻣﯽآﻨﻪ‪ ،‬ی ﻚ ﺟ ﺎ ﺧﺎﻟﻴ ﻪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺧﻮاﺳ ﺘﻴﺪ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧﻴ ﺪ ﺧﺒ ﺮ ﺑﺪهﻴ ﺪ‪ .‬ﺟ ﺎﯼ‬
‫ﺧﻮﺑﻴﻪ‪ .‬ﺹﻔﻴﻪ هﻢ از ﻣﺤﻴﻄﺶ راﺿﻴﻪ‪ .‬ﺑﻌﺪ هﻢ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ دﻟﺘﺎن ﻣﯽﺧﻮاهﺪ یﻚ ﻗﻬﻮﻩ ﺑﺎ هﻢ ﺑﺨﻮریﻢ؟‬
‫ـ ﺧﻴﻠ ﯽ ﻣﻤﻨ ﻮن‪ ،‬ﺳ ﻼم ﻣ ﺮا ﺑ ﻪ ﺹ ﻔﻴﻪ ﺧ ﺎﻧﻢ ﺑﺮﺳ ﺎﻧﻴﺪ‪ .‬ﺧ ﻮدم ﺑ ﺎ‬
‫ایﺸﺎن ﺹﺤﺒﺖ ﻣﯽآﻨﻢ‪.‬‬
‫‪٨٧‬‬
‫آﺎر ﺕﻮ ﻣﻄﺐ راﺣﺖﺕﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺷ ﻴﻔﺖ ﺷ ﺐ ه ﻢ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬ﻧﻤ ﯽداﻧ ﻢ‬

‫ﭼﺮا اﺹﻐﺮ ایﻦ هﻤﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻻﺑﺪ اﺣﻤﺪ آ ﻪ ﻣ ﺴﺖ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫داﺳ ﺘﺎن ﺑﮕ ﻮ‪/‬ﻣﮕﻮه ﺎ را ﺑ ﺮاش ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد و ﻻﺑ ﺪ اﺹ ﻐﺮ ه ﻢ ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدﻩ‬
‫ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺳ ﻨﮓ ﻣﻔ ﺖ‪ ،‬ﮔﻨﺠ ﺸﮓ ﻣﻔ ﺖ‪ ،‬ﻣ ﯽزﻧ ﻴﻢ‪ ،‬ﺧ ﻮرد‪ ،‬ﺧ ﻮرد‪ ،‬ﻧﺨ ﻮرد‪،‬‬
‫ﻧﺨﻮرد!! و ﺣﺎﻻ دﺳﺘﺶ را ﻣﺸﺖ آﺮدﻩ ﺑﻮد ﺕﺎ ﺳﻨﮕﺶ را ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﻻﺑﺪ ﻓﻜﺮ‬
‫آﺮدﻩ ﺑﻮد آﻪ اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺹﻔﻴﻪ ﻧﺰدیﻚﺕﺮ ﺑ ﺸﻮم‪ ،‬ﺧ ﻮدش ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ ﺟ ﺎیﯽ‬
‫ایﻦ وﺳﻂهﺎ ﭘﻴﺪا آﻨﺪ‪ .‬ﺁخ… ﭼﻘﺪر ای ﻦ ﻣﺮده ﺎﯼ ایﺮاﻧ ﯽ… ﻧﻤ ﯽداﻧ ﻢ…‬
‫ﺑﺪ هﻢ ﻧﻴﺴﺖ… اﻣﺎ ازش ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯽﺁی ﺪ… ﻗ ﺪش آﻮﺕ ﺎﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﻮه ﺎش‬
‫ه ﻢ ﺑﻔﻬﻨ ﯽ‪/‬ﻧﻔﻬﻤ ﯽ ﺟ ﻮ‪/‬ﮔﻨ ﺪﻣﯽ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻩ… ﭼﻘ ﺪر ﻟﻴﭽ ﺎر ﻧ ﺸﺨﻮار‬
‫ﻣﯽآﻨﻢ!‬
‫ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ اﺹ ﻐﺮ را دی ﺪم‪ .‬ﺧﻴ ﺎل ﻣ ﯽآ ﻨﻢ زاغ ﺳ ﻴﺎهﻢ را ﭼ ﻮب‬
‫ﻣﯽزد‪ .‬ﺑﻪ اﺣﻤﺪ ﮔﻔﺘﻢ ایﻦ اﺹﻐﺮ ایﻦ ﻃﺮفهﺎ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻓ ﻮرا ﭘﺮﺳ ﻴﺪ؛ آﺠ ﺎ؟‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺕﻮ هﻤﻴﻦ ﺧﻴﺎﺑﺎن‪ .‬ﻧﮕﻔﺘﻢ ﺕﻠﻔ ﻦ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤ ﻴﻦ ﺑ ﺮاش آ ﺎﻓﯽ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﻓ ﺮداش ﺑ ﺎز اﺹ ﻐﺮ را دی ﺪم‪ .‬ای ﻦ دﻓﻌ ﻪ ﺳ ﺮش را ﺑ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬اﺣﻤ ﺪ ه ﻢ‬
‫ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻓﺤﺶ ﻣﯽداد‪ .‬ﺧﻮب ﺑﻪ هﻢ ﻣﯽﺁیﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﻨ ﺪ ﻣﺜ ﻞ دو ﺕ ﺎ ﺁدم ﺑ ﺎ‬
‫هﻢ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ .‬یﻜﯽ ﺑﺮاﯼ “ﻣﺎل” ﺁن یﻜﯽ دﻧﺪان ﺕﻴﺰ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ﺣ ﺎﻻ‬
‫ﻣﺰدش را ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻻﺑ ﺪ اﮔ ﺮ ﺑﭙﺮﺳ ﻢ هﻤ ﻴﻦ را ﻣ ﯽﮔﻮی ﺪ‪ .‬وﻟ ﺶ آ ﻦ‪.‬‬
‫ﭼﻨ ﺪ روز دیﮕ ﺮ ه ﻢ ﺹ ﺒﺮ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺒﻴ ﻨﻢ آ ﯽ ﺟ ﻮاﺑﻢ ﻣ ﯽﺁی ﺪ‪ .‬ﺧ ﺎﻧﻢ‬
‫“ﺁﺳ ﻴﺎﺑﺎن” ﺕﻠﻔ ﻦ ﺳ ﺮﯼ “ﺧﺎﻧ ﻪﯼ زﻧ ﺎن” را ﺑ ﺮام ﻧﻮﺷ ﺖ‪ .‬ﺷ ﺎیﺪ ﺑ ﻪ دردم‬
‫ﺑﺨ ﻮرد‪ .‬اﮔ ﺮ ﺑ ﺎز ه ﻢ ﺣ ﺸﺮ آ ﺸﻴﺪ‪ ،‬اﮔ ﺮ ﺑ ﺎز ه ﻢ ﻇ ﺮفه ﺎ را ریﺨ ﺖ و‬
‫ﺷﻜﺴﺖ‪ ،‬آ ﻪ ﭼ ﺮا ﺷ ﺎم درﺳ ﺖ ﻧﻜ ﺮدﯼ‪ ،‬ﭼ ﺮا ﻧﻴﻤ ﺮو رو ﻣﻴ ﺰﻩ‪ ،‬ﺑﭽ ﻪ را‬
‫ﺑﺮﻣﯽدارم و وﻗﺘﯽ ﻣﺴﺖ ﺧﻮاﺑﻪ‪ ،‬ﻣﻴﺰﻧﻢ ﺑﻴ ﺮون‪ .‬دی ﺸﺐ ه ﻢ ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ‬
‫ﺳﻮارم ﺑﺸﻮد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ ﭘﺮی ﻮدم‪ ،‬ﺕ ﺎ دﺳ ﺖ از ﺳ ﺮم ﺑ ﺮدارد‪ .‬هﻤ ﻴﻦ ﭼﻨ ﺪ ﻣ ﺎﻩ‬
‫ﭘ ﻴﺶ ﺑ ﻮد آ ﻪ رﻓ ﺘﻢ دادم ﺕﺨﻤ ﺪانه ﺎم را ﺑ ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘ ﻮﻟﺶ را ﺧ ﻮدم دادم‪.‬‬
‫ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﭽﻪدار ﺑﺸﻮم‪ .‬دﺳﺖ آﻢ ﺣﺎﻻ ﻧﻪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺷﺐ اﺳﺖ دیﮕ ﺮ ﻏ ﺬا‬
‫درﺳﺖ ﻧﻤﯽآﻨﻢ‪ .‬ﺧﻮدم را ﺑ ﻪ ﻣﺮی ﻀﯽ ﻣ ﯽزﻧ ﻢ‪ .‬آﻤ ﺮ درد ﻣ ﯽﮔﻴ ﺮم‪ .‬ﭘ ﺎ‬
‫درد ﻣ ﯽﮔﻴ ﺮم‪ .‬ﺣﻮﺹ ﻠﻪ ﻧ ﺪارم‪ .‬دﻟ ﻢ ﺑ ﺮاﯼ ﻣ ﺎدرم ﺕﻨ ﮓ ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬ه ﯽ‬
‫ﺁﺑﻐﻮرﻩ ﻣﯽﮔﻴﺮم‪ ،‬ﺕﺎ وﻟﻢ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ آ ﻪ ﻧﮕ ﺎش ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻘ ﺪر ازش ﺑ ﺪم‬
‫‪٨٨‬‬
‫ﻣ ﯽﺁی ﺪ‪ .‬ﭼﻘ ﺪر از ﺧ ﺮ و ﭘﻔ ﺶ ﺑ ﺪم ﻣ ﯽﺁی ﺪ‪ .‬دی ﺸﺐ ه ﻢ ﺕ ﻮ اﺕ ﺎق "ﺁﺑ ﯽ"‬

‫ﺧﻮاﺑﻴﺪم‪ .‬اﮔﺮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺑﭽﻪ آﺎﺑﻮس دیﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻴﺪارم آﺮدﻩ‪ .‬اﻩ…‬
‫ﭼﻘﺪر ﺑﺎیﺪ ﻧﻘﺶ ﺑﺎزﯼ آﻨﻢ‪ ،‬ﺕﺎ ایﻦ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺕﻤ ﺎم ﺑ ﺸﻮد‪ .‬ﺁﭘﺎرﺕﻤ ﺎﻧﯽ را آ ﻪ‬
‫ﺕﻮ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺟﻤﻬﻮرﯼ دیﺪﻩام‪ ،‬ﺑ ﺪ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻗ ﺮار اﺳ ﺖ دو ﻣ ﺎﻩ دیﮕ ﺮ ﺧ ﺎﻟﯽ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﺁخ… اﮔﺮ ﺕﻮ هﻤﻴﻦ دو ﻣﺎﻩ آ ﺎرم ﺟ ﻮر ﺷ ﻮد‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ ﺁﭘﺎرﺕﻤ ﺎن را‬
‫ﻣﯽﮔﻴﺮم‪ .‬رﻓﺘﻢ ﺷﻬﺮدارﯼ آﻪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻣﯽﺷ ﻮد ﺁدرﺳ ﻢ را ﻣﺨﻔ ﯽ ﻧﮕﻬ ﺪارم؟‬
‫ﺑﺎیﺪ ﺕﻘﺎﺿﺎ ﺑﻨﻮیﺴﻢ‪ .‬ﺕﻠﻔ ﻦ ه ﻢ ﻧﻤ ﯽﮔﻴ ﺮم‪ .‬هﻤ ﺎن ﺕﻠﻔ ﻦ دﺳ ﺘﯽ آ ﺎﻓﯽ اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫آﺎرﺕﺶ را ﻋﻮض ﻣﯽآﻨﻢ‪ ،‬ﺕﺎ ﺷﻤﺎرﻩاش هﻢ ﻋﻮض ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻣ ﺮوز ﺹ ﺒﺢ ﺑ ﺎزهﻢ اﺹ ﻐﺮ را دی ﺪم‪ .‬ﺳ ﻤﺎﺟﺘﺶ ﺣﻮﺹ ﻠﻪام را‬
‫ﺳ ﺮ ﻣ ﯽﺑ ﺮد‪ .‬ﻧﮕ ﺎهﺶ ه ﻢ ﻧﻜ ﺮدم‪ .‬اﺹ ﻼ ﻧﺪی ﺪﻩاش ﮔ ﺮﻓﺘﻢ‪ .‬هﻨ ﻮز ﺟ ﺎﯼ‬
‫آﺘﻚهﺎش ﺧﻮب ﻧ ﺸﺪﻩ‪ ،‬دوﺑ ﺎرﻩ راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻩ‪ .‬ﻻﺑ ﺪ ی ﻚ ﭼﻴﺰه ﺎیﯽ از ﺹ ﻔﻴﻪ‬
‫ﺷ ﻨﻴﺪﻩ‪ .‬ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻢ ﺑﺰﻧ ﺪ‪ ،‬ﻧﺎﻗ ﺼﺶ آﻨ ﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺕﻘ ﺼﻴﺮ ﻣ ﻦ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ای ﻦ‬
‫دﻓﻌﻪ ﻧﻤﯽﮔﻮیﻢ ﺑﺎزهﻢ ایﻨﻄﺮفهﺎ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﺷﺪﻩ‪ .‬وﻟ ﺶ آ ﻦ‪ ،‬ﻣ ﺎﻣﻮر اﻣﻨﻴﺘ ﯽ‬
‫آﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﺧﻴﺎﺑﺎن هﻢ ﻋﻤﻮﻣﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ اﻣﺜ ﺎل اﺣﻤ ﺪ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧﻨ ﺪ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن‬
‫را ﻗﺮﻧﻄﻴﻨﻪ آﻨﻨﺪ و یﻘﻪﯼ ﻣﺮدم را ﺑﭽﺴﺒﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ ٥‬ﺁوریﻞ ‪ ٢٠٠٦‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪٨٩‬‬
‫هﺰار و ﺻﺪ و دوازدﻩ ﺗﺎ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ!‬

‫ﮔ ﺮدﻧﻢ درد ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ ﻣ ﯽزﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮم و از ﺁﻧﺠ ﺎ درﺳ ﺖ‬
‫ﻣﯽرود ﺕﻮ ﭼﺸﻤﻢ‪ .‬ای ﻦ ﻃ ﻮرﯼ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﭼﻨ ﺪ ﻣ ﺎهﯽ اﺳ ﺖ ـ درﺳ ﺖ از‬
‫اآﺘﺒﺮ ﭘﺎرﺳﺎل ﺕﺎ هﻤ ﻴﻦ ﺣ ﺎﻻ ـ ﺧﻴ ﺎل ﻣ ﯽآ ﻨﻢ دارم آ ﻮر ﻣ ﯽﺷ ﻮم‪ .‬ﺧﻴ ﺎل‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬واﻗﻌﻴﺖ اﺳﺖ و ﻣﻦ از ﻏﺼﻪﯼ ایﻦ آ ﻪ ﻻﺑ ﺪ آ ﻮر ﻣﻴ ﺸﻮم‪ ،‬دارم‬
‫ﻣ ﯽﻣﻴ ﺮم‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ روم ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬هﺰارﺕ ﺎ دآﺘ ﺮ ﻣ ﯽروم‪ ،‬ه ﺰار و ﺹ ﺪﺕﺎ‬
‫دارو ﻣﯽﭼﭙﺎﻧﻢ‪ ،‬دوهﺰارﺕﺎ ﻋﻜﺲ ﻣﯽﮔﻴ ﺮم‪ ،‬ﭘ ﻨﺞ هﺰارﺟ ﺎ ﺁزﻣ ﺎیﺶ ﺧ ﻮن‬
‫و ﺷﺎش و ﺑﻘﻴﻪﯼ ﻣﺨﻠﻔﺎت ﻣﯽدهﻢ‪ ،‬ﺕﻮ ﺁن ﺕﻮﻧ ﻞ دراز و ﻣ ﺴﺨﺮﻩﯼ دآﺘ ﺮ‬
‫ﻣﻐﺰ و اﻋﺼﺎب ﭼﭙﺎﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮم‪ ،‬ﻣﺎﺳﺎژ ﻣ ﯽروم‪ ،‬ﺷ ﻨﺎ و ﺳ ﻮﻧﺎ ﻣ ﯽروم‪،‬‬
‫ورزش ﻣﯽآﻨﻢ‪ ،‬ﻋﻴﻨﻚ دودﯼ ﻣﯽزﻧﻢ‪ ،‬دآﺘﺮ ﭼ ﺸﻢ ﻣ ﯽروم‪ ،‬ه ﺰار و ی ﻚ‬
‫دآﺘ ﺮ ﭼ ﺸﻢ ﻋ ﻮض ﻣ ﯽآ ﻨﻢ و ﺁﺧ ﺮش هﻴﭽ ﯽ ﺑ ﻪ هﻴﭽ ﯽ؛ یﻌﻨ ﯽ ﺕ ﺎ ﺣ ﺎﻻ‬
‫هﻴﭽﯽ ﺑﻪ هﻴﭽﯽ‪ .‬ﭼﺸﻢهﺎم ﺷﺪﻩاﻧﺪ ﻋﻴﻨﻬﻮ دو آﺎﺳﻪﯼ ﺧﻮن و ﻣ ﻦ ﺑ ﺪﺑﺨﺖ‬
‫آﻪ اﮔﺮ آ ﻮر ﺷ ﻮم‪ ،‬دﺳ ﺘﻢ از هﻤ ﻪﯼ دﻧﻴ ﺎ آﻮﺕ ﺎﻩ ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ‪ ،‬ه ﯽ آﻼﻓ ﻪ‬
‫ﻣﯽﺷﻮم و هﯽ ﻏﺼﻪام ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﯽریﺰد ﺕﻮ ﮔﺮدﻧﻢ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ ﻣ ﯽری ﺰد‬
‫ﺕﻮ ﺳﺮم و ﺑﻌﺪ ﺕﻮ ﭼﺸﻤﻬﺎم و ﺕﺎ هﻤ ﻴﻦ اﻣ ﺸﺐ‪ .‬آﻮرﺕ ﻮن آﻮﻓ ﺖ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪،‬‬
‫داروﯼ ﺁرام ﺑﺨ ﺶ ﻣ ﯽﭼﭙ ﺎﻧﻢ آ ﻪ ﺷ ﺎیﺪ آﻤ ﯽ ﺑﺨ ﻮاﺑﻢ‪ ،‬و… ای ﻦ ﺕ ﺮس و‬
‫ایﻦ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﻧﻤﯽﮔﺬارد ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪ .‬و هﯽ ﺑﺪﺕﺮ ﻣﯽﺷﻮم‪ .‬ﺑﺪﺕﺮ و ﺑ ﺪﺕﺮ‬
‫و ﺑﺎز هﻢ ﺑﺪﺕﺮ‪ .‬یﻜﯽ ﻣ ﯽﮔﻮی ﺪ‪ :‬ﺕ ﻮ اﺣﺘﻴ ﺎج ﺑ ﻪ ﺁراﻣ ﺶ دارﯼ‪ .‬ﺳ ﻌﯽ آ ﻦ‬
‫ﺁرام ﺑﺎﺷ ﯽ‪ .‬ﺁرام ﺁرام و ﺷ ﺒﻬﺎ ﺕ ﺎ ﻣ ﯽﺕ ﻮاﻧﯽ ﺑ ﺸﻤﺮ! ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪ ﺑ ﺸﻤﺮ!‬
‫او‪.‬آﯽ‪ .‬یﻚ ﻓﺮوﻧﺪ ﻗﺮص ﺁرام ﺑﺨ ﺶ ﻓ ﺮداﻋﻼ ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽاﻧ ﺪازم‪ ،‬ﻧ ﺸﺎن ﺑ ﻪ‬
‫ﺁن ﻧ ﺸﺎﻧﯽ آ ﻪ ﺑ ﺎ آﻮﻓ ﺖ آ ﺮدن ای ﻦ ﻗ ﺮص ﻟﻌﻨﺘ ﯽ اﻟﻜ ﻞ ه ﻢ ﻧﻤ ﯽﺕ ﻮاﻧﻢ‬
‫زهﺮﻣﺎر آﻨﻢ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽروم زیﺮ ﻟﺤﺎف‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاهﻢ آﺘ ﺎب ﺑﺨ ﻮاﻧﻢ‪،‬‬
‫ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﻗ ﺒﻼ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ ای ﻦ ﭼ ﺸﻤﻬﺎﯼ ﺑﺎﺑ ﺎﻏﻮرﯼ‬
‫ﻧﻤﻴﺸﻮد‪ .‬ﭼﺮاغ را ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽآﻨﻢ و ﻣﯽﺷﻤﺎرم‪:‬‬
‫ی ﻚ ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪ‪ ،‬دو ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪ‪ ،‬ﺳ ﻪ ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪ… ﺑﻌ ﺪ ﺁن ﻣ ﺮدك ﻻت‬
‫ﻣ ﯽﭘ ﺮد وﺳ ﻂ ﺷ ﻤﺮدﻧﻢ‪ .‬ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪ را ﻣ ﯽآ ﺸﺪ ﺕ ﻮ یﻜ ﯽ از ﺧﻴﺎﺑ ﺎنه ﺎﯼ‬
‫‪٩٠‬‬
‫ﭘﺎریﺲ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺑﺮاﯼ ای ﻦ آ ﻪ اﻋﺘﻘ ﺎدش را ﺑ ﻪ ﺧ ﺪاﯼ ﺁدﻣﻜ ﺸﺶ ﺙﺎﺑ ﺖ آﻨ ﺪ‪،‬‬

‫ﻣﺤﻜﻢ ﺣﻴﻮان را ﻣﯽآﻮﺑﺪ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ آﻪ هﻤﺎﻧﺠﺎ ﺹﺪاﯼ ﺷﻜ ﺴﺘﻦ اﺳ ﺘﺨﻮان‬
‫آﻤ ﺮش ﻣ ﯽﺁی ﺪ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ… اﻩ…ﻻﻣ ﺼﺐ… دوی ﺴﺖ و ﺳ ﯽ و ﺷ ﺶ ﺕ ﺎ‬
‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ… دویﺴﺖ و ﺳﯽ و هﻔﺖ ﺕﺎ… ﺑﻌﺪ ﺳﺮ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﮔﺮد ﺕﺎ ﮔﺮد‬
‫ﺕﻮ هﻤﺎن ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺁﻣﺒ ﻮﻻﻧﺲ ﻣ ﯽﺁی ﺪ و یﮑ ﯽ را ﮐ ﻪ دارد رد‬
‫ﻣﻴﺸﻮد و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺳﺮﺑﺮیﺪﻩ را ﺕﻮ ﺁﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﻣ ﯽﭼﭙﺎﻧ ﺪ و ﻣ ﯽﺑ ﺮد‬
‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‪ .‬ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺳﻜﺘﻪ آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬آﺠ ﺎ ﺑ ﻮدم؟ ﺁه ﺎن‪ ...‬ﭼﻬﺎرﺹ ﺪ و‬
‫ه ﺸﺘﺎد و ﻧ ﻪ ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻬﺎرﺹ ﺪ و ﻧ ﻮد ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪ… اوﻩ‪ ...‬ﻋﻴ ﺪ ﻗﺮﺑ ﺎن‬
‫اﺳ ﺖ‪ .‬یﻌﻨ ﯽ ﺑ ﻮد‪ ...‬ﺕ ﻮ ﺕﻠﻮیﺰی ﻮن ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪهﺎ را ردی ﻒ ﺑ ﻪ ردی ﻒ ﺳ ﺮ‬
‫ﻣ ﯽﺑﺮﻧ ﺪ… ه ﺰار و ﺹ ﺪ و ﺑﻴ ﺴﺖ و ﺷ ﺶ ﺕ ﺎ ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪ‪ ،‬ه ﺰار و…‬
‫زهﺮﻣ ﺎر‪ .‬ﺑﻠﻨ ﺪ ﻣ ﯽﺷ ﻮم‪ .‬ﭼ ﻪ ﺁراﻣ ﺶ ﻣﻄﺒ ﻮﻋﯽ‪ .‬ه ﺰار و ﺳﻴ ﺼﺪ و‪...‬‬
‫ﻻﻣ ﺼﺐ‪ ...‬ﮐ ﯽ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ ﺕ ﻮ ﺁﻟﻤ ﺎن اﺟ ﺎزﻩﯼ ذﺑ ﺢ اﺳ ﻼﻣﯽ‬
‫ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪ و ﮔ ﺎو و ﻣ ﺮغ و ﺧ ﺮوس و زن را ﺑﮕﻴ ﺮد؟ ﺑ ﺲ آ ﻦ! ﺑﻠﻨ ﺪ‬
‫ﻣﯽﺷﻮم‪ .‬ﺑﻪ ﺁیﻨﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬ﭼ ﺸﻤﻬﺎم ﺑ ﺎز ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮﻧﺪ‪ .‬زور ﻣ ﯽزﻧ ﻢ و‬
‫زور ﻣ ﯽزﻧ ﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ زن ﺑ ﺪﺕﺮآﻴﺒﯽ را ﻣ ﯽﺑﻴ ﻨﻢ آ ﻪ اﻧﮕ ﺎر از ﻣ ﺴﺎﺑﻘﻪﯼ‬
‫ﺑﻮآﺲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ و ﺟﻔﺖ ﭼﺸﻤﻬﺎش ﺁش و ﻻش ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪ .‬دوﺑﺎرﻩ ﭼﺮاغ را‬
‫ﺧ ﺎﻣﻮش ﻣ ﯽآ ﻨﻢ و ﻣﻴﭽ ﭙﻢ زی ﺮ ﻟﺤ ﺎف‪ .‬آﺠ ﺎ ﺑ ﻮدم؟ از اول‪ .‬ی ﻚ‬
‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ… راﺳﺘﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪ اﺳ ﺖ؟ ﭼ ﺮاغ را روش ﻣ ﯽآ ﻨﻢ… ﺁه ﺎن‬
‫ﺕﺎزﻩ یﻚ و ﺑﻴﺴﺖ دﻗﻴﻘﻪ اﺳﺖ…‬
‫او‪ .‬آﯽ‪ .‬از اول‪ ...‬یﮏ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‪ ،‬دو ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‪ ،‬ﺳ ﻪ ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪ‪ ...‬و‬
‫هﻴﭽﯽ ﺑﻪ هﻴﭽﯽ‪ ...‬ﺷﺐ هﻨﻮز ﮐﺶ ﻣﻴﺂیﺪ و ﻣﻦ ﺕﺎ ﺹﺒﺢ ﭼﻨﺪ ﺹﺪهﺰارﺕﺎ‬
‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺷﻤﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﺧﻮب اﺳﺖ؟!!!‬
‫‪ ٢٢‬ﻣﺎﻩ ﻣﺎرس ‪ ٢٠٠٧‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪ ٢‬ﻓﺮوردیﻦ ‪ ١٣٨۶‬ﺧﻮرﺷﻴﺪﯼ‬
‫‪٩١‬‬
‫ﻧﻴﭽﻪ و ﭘﺮﯼ ﺧﺎﻧﻢ‬

‫ﺧ ﺪا آ ﻪ ﻣ ﺮد‪ ،‬ﻧﻴﭽ ﻪ ﺧ ﻮابﻧﻤ ﺎ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻣﻠ ﮏ ﻣﻘﺮﺑ ﯽ یﻮاﺷ ﻜﯽ د ِر‬
‫ﮔﻮﺷ ﺶ داﺳ ﺘﺎن ﭘﻴ ﺮ ﺷ ﺪن و ﻓ ﻮت ﻧﺎﮔﻬ ﺎﻧﯽ و اﺣﺘﻤ ﺎﻟﯽ ﺧ ﺪا را زﻣﺰﻣ ﻪ‬
‫آﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻧﻴﭽﻪ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬ﺧ ﺪا داﺷ ﺖ ﻧﻔ ﺲه ﺎﯼ ﺁﺧ ﺮ را ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﻧﻴﭽ ﻪ‬
‫ﻓﻘﻂ دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﺟﻠ ِﻮ دهﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﺕﺎ ﻧﻔ ﺲ ﺧ ﺪا ﺑﻨ ﺪ ﺑﻴﺎی ﺪ‪ .‬ﺕ ﺼﺮﻓﯽ آﻮﺕ ﺎﻩ‬
‫در زﻣﺎن ﻧﺒﺎیﺪ ﺟﺮیﻤﻪاﯼ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ! ﺧﺪا ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﯽﻣﺮد‪.‬‬
‫ﺧﺪا ﺳﺎلهﺎ ﺑﻮد ازدﺳﺖ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻧﻴﭽ ﻪ ﭼ ﺮاﻏﺶ را ﺑﺮداﺷ ﺖ‬
‫و راﻩ اﻓﺘﺎد ﺕﻮﯼ ﺷﻬﺮ‪ ،‬ﺕﺎ ایﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﻬﺠﺖاﺙﺮ را ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣ ﺮدم ﺑ ﯽﺧﺒ ﺮ‬
‫ﺑﺮﺳ ﺎﻧﺪ‪ .‬آ ﺴﯽ ﺑ ﺎورش ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬زﻧ ﯽ ﭘﺎرﭼ ﻪﯼ ﺳ ﺒﺰﯼ را از ﮔﻮﺷ ﻪﯼ‬
‫ﻟﺒﺎس ﭘﺴﺮك ﺑﻴﻤﺎرش ﺑﺮیﺪﻩ ﺑﻮد و ﺁوردﻩ ﺑﻮد اﻣﺎﻣﺰادﻩ ﻗﻮﭼﺎن‪.‬‬
‫اﻣ ﺎﻣﺰادﻩ ﻗﻮﭼ ﺎن آ ﻪ ﻣﻌﻠ ﻮم ﻧﺒ ﻮد ﭼﮕﻮﻧ ﻪ اﻣ ﺎﻣﺰادﻩ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و‬
‫ﻒ آ ﺪام اﻣ ﺎ ِم زﻧ ﺪﻩ ی ﺎ ﻣ ﺮدﻩاﯼ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺷ ﻔﺎ ﻣ ﯽداد‪.‬‬
‫ﻓﺮزﻧ ﺪ ﺧﻠ ﻒ و ﻧ ﺎﺧﻠ ٍ‬
‫ﻧﺮدﻩهﺎﯼ ﺁهﻨﯽ دورِ ﺿ ﺮیﺤﺶ ﭘ ﺮ ﺑ ﻮد از ﺕﻜ ﻪه ﺎﯼ ﻟﺒ ﺎس ﺑﺮی ﺪﻩ ﺷ ﺪﻩﯼ‬
‫ﺳﺒﺰ و ﺳﻴﺎ ِﻩ زﻧﺎﻧﯽ آﻪ ﺕﻨﻬﺎ اﻣﻴ ٍﺪ زﻧﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺸﺎن هﻤﻴﻦ ﺕﻜ ﻪه ﺎﯼ ﭘﺎرﭼ ﻪاﯼ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد آﻪ ﺳﻮاد دارﻧﺪ یﺎ ﻧﺪارﻧﺪ‪ ،‬از ﺧﺎﻧﻮادﻩﯼ ﻣﺘﻤﻜﻨﯽ هﺴﺘﻨﺪ ی ﺎ‬
‫ﻧﻴ ﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎﻣﺰادﻩ ﻗﻮﭼ ﺎن ﺕﺒﻌ ﻴﺾ ﺳ ﺮش ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬هﺮﭼ ﻪ را ه ﺮ آ ﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺁوردﻩ ﻣﯽآﺮد؛ ایﻨﻄﻮر ﺧﻴﺎل ﻣﯽآﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﻧﺬر ﻣﯽآﺮدﻧﺪ ﭼﻬﺎر آﻴﻠﻮ ﮔﻮﺷﺖ ﺑ ﺮﻩﯼ ﻗﺮﺑ ﺎﻧﯽ را ﺑﺒﺮﻧ ﺪ‬
‫و ﺑﻪ ﻣﺘﻮﻟﯽ اﻣﺎﻣﺰادﻩ ﻗﻮﭼﺎن ﺑﺪهﻨﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻨﻨﮋیﺖ ﺑﭽ ﻪﺷ ﺎن ﺧ ﻮب ﺷ ﻮد‪،‬‬
‫دیﮕﺮ ﺧﻴﺎﻟﺸﺎن راﺣﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺴﺮك ﺑﻴﻤﺎر ﺕ ﻮ ﺕ ﺐ و ﭼ ﺮك ﻣ ﯽﺳ ﻮﺧﺖ و‬
‫ﻣﺎدر‪ ،‬د ِم در از ﻣﻌﺠﺰات و آﺮاﻣﺎت اﻣﺎﻣﺰادﻩ ﻗﻮﭼﺎن داﺳﺘﺎن ﻣﯽﺑﺎﻓ ﺖ‪.‬‬
‫ﻗﺒﻼ هﻢ ﺑﭽﻪ را ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﭙﺮدﻩ ﺑﻮد!‬
‫هﺮﭼﻪ ﻧﻴﭽﻪ داد ﻣﯽزد آﻪ ایﻦ ﺧﺪا ﺕﻨﺒﺎﻧﺶ را هﻢ ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﺎﻻ‬
‫ﺑﻜ ﺸﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺧ ﺮج آ ﺴﯽ ﻧﻤ ﯽرﻓ ﺖ‪ .‬آ ﺴﯽ ﻧﻤ ﯽﺷ ﻨﻴﺪ‪ .‬ﻻزم ﻧﺒ ﻮد ﺑ ﺸﻨﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ش ﺑ ﺴﺘﻪ‪ ،‬درﺹ ﺪ ﭘﺮﺳ ﺶ را ﺕﺨﻔﻴ ﻒ ﻣ ﯽده ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ آﻪ ﭼﻪ ﺑﺸﻮد؟ ﮔ ﻮ ِ‬
‫آﺴﯽ آﻪ ﻧﻤﯽﺷﻨﻮد‪ ،‬ﺳﻮاﻟﯽ ﺑﺮاش ﭘﻴﺶ ﻧﻤﯽﺁیﺪ‪.‬‬
‫‪٩٢‬‬
‫ایﻦ ﻃﺮفهﺎ ﭘﺮﯼ ﺧﺎﻧﻤﯽ ﺑﻮد آ ﻪ ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎﻟﯽ ﺑ ﻮد “ﻓﺮﻧ ﮓزﯼ”‬

‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬اﺕﻔﺎﻗﺎﺕﯽ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد و ﺳ ﺮﺕﺎن را درد ﻧﻴ ﺎورم‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺎﯼ ای ﻦآ ﻪ‬
‫در هﻤﺎن ﻗﻮﭼ ﺎن ﺧﻮدﻣ ﺎن ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪﯼ ﺑﺨ ﺖ ﺑ ﺮود‪ ،‬ﭘﺮﺕ ﺎب ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ‬
‫ﻓﺮﻧ ﮓ‪ .‬ﻧﻴﻤ ﯽ از ﺳ ﺎ ِل هﻤ ﻪﯼ ای ﻦ ﭘ ﺎﻧﺰدﻩ ﺳ ﺎل را ﻓﺮﻧ ﮓ ﻣ ﯽﻣﺎﻧ ﺪ و‬
‫ﺑﻘﻴﻪﯼ ﺳﺎل را آﻪ ﮔﺎﻩ هﻔﺖ‪/‬هﺸﺖ ﻣﺎﻩ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻃ ﻮل ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ وﻃ ﻦ‬
‫ﯽ اﻣﺎمزادﻩ ﻗﻮﭼﺎن ﺑ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽاش‬ ‫ﺑﺮﻣﯽﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺕﺎ زیﺮ ﺳﺎیﻪﯼ ﺧﺪاﯼ ﻣﺘﻮﻟ ِ‬
‫رﻧﮓ و ﻟﻌﺎﺑﯽ ﺑﺪهﺪ‪.‬‬
‫از هﻔﺪﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ آﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﺨﺎرﻩ ﺷﻮهﺮ آﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ﺑ ﯽاﺳ ﺘﺨﺎرﻩ‬
‫ﻃﻼﻗﺶ دادﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد و ِر د ِل ﻣﺎدرش‪ .‬ﺑﻌﺪهﺎ هﻢ آ ﻪ ﻣ ﺎدر ﺟ ﺎن‬
‫ﻔﻴﺪ‬
‫ﻔﻴﺪ ﺧﺎﻧ ﻪ و ﮔ ﻴﺲ ﺳ ِ‬‫ﻋﻤ ﺮش را دادﻩ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ‪ ،‬ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﮔ ﻴﺲ ﺳ ِ‬
‫ﻣﺤﻠ ﻪ‪ .‬آﻠ ﯽ ﻣ ﯽﮔ ﺸﺖ ﺕ ﺎ زن‪/‬آﻠﻔﺘ ﯽ ﺑ ﺮاﯼ ﭘ ﺪر ﺑﻴ ﻮﻩاش ﭘﻴ ﺪا آﻨ ﺪ آ ﻪ‬
‫ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻧﻮد ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺳﯽ‪/‬ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻟﻪ رﺿ ﺎیﺖ ﻧﻤ ﯽداد‬
‫آﻪ ﻻﻣﺼﺐ ﭘﻴ ﺪا ه ﻢ ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬زنه ﺎ هﻤ ﺎن اول آ ﺎر اﻣﻨﻴ ﺖ و اﻃﻤﻴﻨ ﺎن‬
‫ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ آ ﻪ اﮔ ﺮ ﺣ ﺎﺟﯽ ﺳ ﺮش را ﮔﺬاﺷ ﺖ زﻣ ﻴﻦ‪ ،‬از ﺧﺎﻧ ﻪ‬
‫ﺑﻴﺮوﻧﺸﺎن ﻧﻜﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫آ ﺎر ﭘ ﺮﯼ ﺧ ﺎﻧﻢ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺧﻮاﺳ ﺘﮕﺎرﯼ رﻓ ﺘﻦ ﺑ ﺮاﯼ ﻣ ﺮدﯼ آ ﻪ‬
‫زن ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮﺑﺶ را هﻢ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ ه ﻢ ﭘ ﺮﯼ ﺧ ﺎﻧﻢ‬
‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﻣﺜ ِﻞ اﻋﻼﯼ ز ِن ﻓﺪاآﺎرﯼ آﻪ زﻧﺪﮔﯽاش را وﻗﻒ ﻣﺮدهﺎﯼ دور‬
‫و ﺑﺮش ﻣﯽآﻨﺪ؛ ﻣﺜﻞ ﺧﻴﻠﯽهﺎﯼ دیﮕﺮ‪ ،‬ﻣﺜﻞ هﻤﻪﯼ ﻣﺎ!‬
‫ﻣﺎدر ﺷﻮهﺮ‪ ،‬زن ﻓﺮﻧﮕﯽ را ﻗﺒﻮل ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺣﻖ ه ﻢ داﺷ ﺖ! زن‬
‫ﻓﺮﻧﮕ ﯽ آ ﻪ زن ایﺮاﻧ ﯽ ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﺕ ﺎ ﺷ ﺐ ﻋﺮوﺳ ﯽ ه ﺰار و ی ﻚ‬
‫ﺑ ﯽﻧﺎﻣﻮﺳ ﯽ آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﺰار و ی ﻚ ﻧﻔ ﺮ را ﭘ ﺮو آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘ ﻪ‬
‫اﺷ ﻜﺎﻟﯽ ﻧﺪاﺷ ﺖ آ ﻪ ﮔ ﺎﻩ رﺧﺘﺨ ﻮاب ﺷ ﺎﻩ داﻣ ﺎد را ﮔ ﺮم ﻣ ﯽآﺮدﻧ ﺪ؛ اﻣ ﺎ‬
‫ﻋﺮوس … واﯼ… ﺧﺪاﯼ ﻣﻦ‪ ،‬زﺑﺎﻧﻢ ﻻل!!!‬
‫ﻣﺎدر داﻣﺎد ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ ﻣ ﺸﻜﻞ ﭘ ﺴﺮش را از ﻗﻮﭼ ﺎن ﺣ ﻞ آﻨ ﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ دﺧﺘ ِﺮ ﺑﺎآﺮﻩﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاش ﭘﻴﺪا آﻨﺪ…‬
‫ﻣﮕ ﺮ دﺧﺘ ﺮ ﺑ ﺎآﺮﻩ ﺧ ﻮب و ﺑ ﺪ دارد!؟ ﺑ ﺎآﺮﮔﯽ اوج ﺷ ﺮاﻓﺖ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎآﺮﻩ‪ ،‬ﻧﻤﺎ ِد ﻣﺮیﻢ ﻣﻘﺪس اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻤﺎ ِد ﻓﺎﻃﻤﻪﯼ زهﺮاﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﺎ ِد ه ﺮ‬
‫‪٩٣‬‬
‫زﻧﯽ اﺳﺖ آﻪ ﭘ ﺎ از ﮔﻠ ﻴ ِﻢ اﺹ ﺎﻟﺖ و ﻧﺠﺎﺑ ﺖ ﺑﻴ ﺮون ﻧﮕﺬاﺷ ﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬زن‬

‫اﮔﺮ ﺧﺮاب ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻌﺪ از ﭘﺎرﻩ ﺷﺪن ﺁن ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻣﻘﺪس اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺧ ﺮاب‬
‫ق ﺑﺪ از هﻤﻴﻦ ﺳﻮراخ ﺑﻪ ﺕ ﻨﺶ رﺧﻨ ﻪ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬ﻗﺒ ﻞ از ﺁن‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﺧﻼ ِ‬
‫ﺐ زن ﻗﻔﻞ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺑﺎ ﺑﻜﺎرت ﮔﺮﻩ‬ ‫ﺕﻦ و ﻣﻐﺰ و ﻗﻠ ِ‬
‫ﺧﻮردﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪهﺎﺳﺖ آﻪ زن ﺑﺪﺟﻨﺲ ﻣﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪهﺎﺳ ﺖ آ ﻪ زن ﺑ ﻪ‬
‫ﺟﻬﻨﻢ ﻣﯽرود‪ .‬ﺑﻌﺪهﺎﺳ ﺖ آ ﻪ ﺟ ﺮات ﻣ ﯽآﻨ ﺪ ﻃ ﻼق ﺑﮕﻴ ﺮد‪ ،‬آ ﻪ ﺟ ﺮات‬
‫ﻣﯽآﻨﺪ زن یﻜﯽ دیﮕﺮ ﺑﺸﻮد‪.‬‬
‫ﻗ ﺮار ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد دﺧﺘ ِﺮ ﺧ ﻮﺑﯽ ﺑ ﺮاش ﭘﻴ ﺪا آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻗ ﺮار ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‬
‫س ﺷﺎﻩ داﻣﺎد ﺕﻤﺎم ﺷﺪ‪ ،‬ﻓﻮرا ﺑﻴﺎیﺪ ﺕﻬﺮان‪ .‬ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ‬ ‫هﻤﺎن ﺳﺎل آﻪ در ِ‬
‫ﻣﺤ ﻞ ﺧ ﻮﺑﯽ ﭘﻴ ﺪا آﻨﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﻣﻄ ﺒﺶ را ﻋﻠ ﻢ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺁن زﻣ ﺎنه ﺎ ﻣ ﺮدم ﺑ ﻪ‬
‫دآﺘﺮهﺎﯼ ﺕﺤﺼﻴﻞ آﺮدﻩﯼ ﺧﺎرج اﺣﺘﻴﺎج داﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬آﻠ ﯽ دآﺘ ﺮ ه ﻢ از هﻨ ﺪ‬
‫و ﭘﺎآﺴﺘﺎن ﺁوردﻩ ﺑﻮدﻧﺪ؟!‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺁن ﻃﻼق آﺬایﯽ‪ ،‬دیﮕﺮ ﭘﺮﯼ ﺧ ﺎﻧﻢ هﻤ ﻪ آ ﺎرﻩ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺟﻴﻚ و ﭘﻴﻚ هﻤﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺮوﻧﺪﻩﯼ هﻤﻪﯼ ﻓﺎﻣﻴ ﻞ‪ ،‬هﻤ ﺴﺎیﻪه ﺎ و دور‬
‫و ﺑﺮﯼهﺎ زیﺮ ﺑﻐﻠﺶ ﺑ ﻮد‪ .‬هﺮﺟ ﺎ ه ﻢ آ ﻢ ﻣ ﯽﺁورد‪ ،‬داﺳ ﺘﺎن ﻣ ﯽﺳ ﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫داﺳﺘﺎنﺳ ﺮاﯼ ﺧ ﻮﺑﯽ ﺑ ﻮد‪ .‬اﮔ ﺮ ﻏﻴﺒ ﺖه ﺎ را ﺑ ﺎ ﻧ ﺬر و ﻧﻴ ﺎز ﻧﻤ ﯽﺷ ﺴﺖ‪،‬‬
‫ﺟ ﺎش ﺕ ﻪ ﺟﻬ ﻨﻢ ﺑ ﻮد‪ .‬درﺳ ﺖ ﺕ ﻪ ﺕ ﻪ ﺟﻬ ﻨﻢ‪ ،‬آﻤ ﺮآﺶ هﻤﺎﻧﺠ ﺎیﯽ آ ﻪ‬
‫ﻏﻴﺒ ﺖآ ﻦه ﺎﯼ ﺑ ﯽﭘ ﺎرﺕﯽ ﻟ ﻢ ﻣ ﯽدهﻨ ﺪ‪ .‬هﻤﺎﻧﺠ ﺎیﯽ آ ﻪ ﺟﻬﻨﻤ ﯽه ﺎ ﺑ ﺎﻓﺘﻨﯽ‬
‫ﻣﯽﺑﺎﻓﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺁﻧﺠﺎ دیﮕﺮ اﺣﺘﻴﺎﺟﯽ ﺑﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭼﻴﺰﯼ ﻣﺨﻔﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬زی ﺮ‬
‫و روﯼ هﻤ ﻪ روﯼ دای ﺮﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻏﻴﺒ ﺖآ ﻦه ﺎ ﺳ ﻤﺎق ﻣ ﯽﻣﻜﻨ ﺪ و ﺑ ﺎﻓﺘﻨﯽ‬
‫ﻣ ﯽﺑﺎﻓﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ ﺧﻮدﺷ ﺎن آ ﻪ ﻧ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﯽﮔﻮیﻨ ﺪ ﺟﻬ ﻨﻢ ﮔ ﺮم اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ﺁنهﺎیﯽ آﻪ در ﺳﺮﻣﺎﯼ زﻣﻬﺮیﺮ ﮔﻴﺮ آﺮدﻩاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﯼ ﺑﺎ اﺳﺘﺨﺎرﻩ ﻋﺮوس ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺬر آﺮدﻩ ﺑﻮد آﻪ‪:‬‬
‫ـ ﺧﺪایﺎ ﺧﻮب اﺳﺖ زن ایﻦ ﻣﺮ ِد ﻓﺮﻧﮕﯽ ﺑﺸﻮم؟‬
‫ﺧﻮب ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻪ‪/‬ﭼﻬﺎر هﺰار ﺕﻮﻣﺎن ﻧﺬر را ه ﻢ دادﻩ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ‬
‫ﻣﺘ ﻮﻟﯽ اﻣ ﺎﻣﺰادﻩ ﻗﻮﭼ ﺎن‪ .‬ﻣﺘ ﻮﻟﯽ آ ﻪ ﻧ ﺮخه ﺎ را ﺑﺮاﺳ ﺎس ﺕ ﻮرم ﺣ ﺴﺎب‬
‫ﻣﯽآﺮد‪ ،‬ﭼﺸﻢهﺎ را ﺕﻔﺘﻴﺪﻩ و ﺑﺎ ﻋﺸﻮﻩاﯼ ﺧﺮآﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪:‬‬
‫‪٩٤‬‬
‫ـ هﻤﺸﻴﺮﻩ‪ ،‬ﻗﺪر و ﻗﻴﻤﺖ ﺁﻗﺎ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ایﻦهﺎﺳﺖ‪ ،‬هﺎ!‬

‫ﺑﻌ ﺪ از ﺁن ﻗ ﺮار ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﭘ ﺮﯼ ﺧ ﺎﻧﻢ ﻧ ﺬرهﺎﯼ ﭼ ﺮب و‬
‫ﭼﻴﻠﯽﺕﺮﯼ ﺑﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﺳﺘﺨﺎرﻩ ﻋﺮوﺳﯽ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﺳﺘﺨﺎرﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﻓﺮﻧ ﮓ‪ .‬ﺑ ﺎ‬
‫اﺳ ﺘﺨﺎرﻩ ه ﻢ ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ ﺷ ﻮهﺮ ﭘﻴ ﺮ و ﻋﻨﻴ ﻨﺶ را ﺑﭽ ﻪدار آﻨ ﺪ آ ﻪ‬
‫ﻻﻣ ﺼﺐ ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﺳ ﺎﻟﯽ ه ﺸﺖ ﻣ ﺎﻩ ﻣ ﯽرﻓ ﺖ وﻃ ﻦ‪ ،‬دم در اﻣ ﺎﻣﺰادﻩ‬
‫ﻗﻮﭼﺎن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻗﺮﺑ ﺎﻧﯽ ﻣ ﯽآ ﺮد و ﻣ ﯽداد ﺑ ﻪ ﻣﻼه ﺎﯼ آ ﻮن ﮔ ﺸﺎدﯼ آ ﻪ‬
‫ﭘﻴﺰﯼ ﻣﺪرﺳﻪ رﻓﺘﻦ ﻧﺪارﻧﺪ و آﺎر ﻧﻤﯽآﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫“دو ِر ﭘﺮوارﯼ ﻋﻤﺎﻣﻪ و ﻗﻄﺮ ﺷﻜﻢ ﺑﻮد‪ ”.‬هﻨﻮز هﻢ هﺴﺖ!‬
‫ﺷ ﻮه ِﺮ ﺧ ﻮاهﺮ ﭘ ﺮﯼ‪ ،‬ﺳ ِﺮ ﺧ ﻮاه ِﺮ ﭘ ﺮﯼ ـ ﺣ ﺎﻻ ﺑﮕﻴ ﺮ زرﯼ ـ‬
‫ج ﭼﻨ ﺪ ﺑ ﺎرﻩ‪ ،‬ﻧ ﺎ ِن ﻣﺘ ﻮﻟﯽ اﻣ ﺎﻣﺰادﻩ‬
‫ه ﻮو ﺁوردﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ای ﻦ ازدوا ِ‬
‫ﻗﻮﭼﺎن ﺕﻮ روﻏ ﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁﻗ ﺎﯼ ﺷ ﻮهﺮ ﺧ ﻮاهﺮ ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ﻣ ﯽزد‪ ،‬ی ﻚ ﻧ ﺬر ﺕ ﻮ‬
‫داﻣﻦ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﻏﺮﻩ ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬ی ﻚ ﻧ ﺬر‪ ،‬دی ﺮ ﻣ ﯽﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ی ﻚ ﻧ ﺬر‪،‬‬
‫ﺐ آ ﺎر ﻧﻜ ﺮدﻩ‪ ،‬ای ﻦ ﻃ ﻮر‬ ‫زود ﻣﯽﺁﻣﺪ‪ ،‬یﻚ ﻧﺬر‪ .‬ﺧﻼﺹ ﻪ ﭘ ﻮ ِل ﺑ ﯽﺹ ﺎﺣ ِ‬
‫زیﺮدﺳﺖ و ﭘﺎﯼ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﺣﻴﻒ و ﻣﻴﻞ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻴﭽ ﻪ ﭼ ﺮاغ ﻓﺰرﺕ ﯽاش را ﺑﺮداﺷ ﺖ و هﻤ ﺮاﻩ ﺕﺮوری ﺴﺖه ﺎیﯽ‬
‫آﻪ ﺁزاد ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ـ آﺎﻣﻼ اﺕﻔﺎﻗﯽ و ﺑﺎ ی ﻚ هﻮاﭘﻴﻤ ﺎ ـ رﻓ ﺖ ای ﺮان‪ .‬ﻋ ﺪل‬
‫رﻓ ﺖ اﻣ ﺎﻣﺰادﻩ ﻗﻮﭼ ﺎن‪ .‬اﻃﻼﻋﻴ ﻪاﯼ ه ﻢ ﻧﻮﺷ ﺖ ﺑ ﻪ ﻓﺎرﺳ ﯽ‪/‬ﺁﻟﻤ ﺎﻧﯽ و‬
‫ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ دم ﺿﺮیﺢ اﻣﺎﻣﺰادﻩ و رﻓﺖ ﺑﻌ ﺪ از ﻇﻬ ﺮﯼ ﭼﺮﺕ ﯽ ﺑﺰﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﻴ ﺪار‬
‫آﻪ ﺷﺪ‪ ،‬دیﺪ اﺙﺮﯼ از اﻃﻼﻋﻴﻪاش ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﺘﻮﻟﯽ اﻃﻼﻋﻴﻪ را ﭘ ﺎرﻩ آ ﺮدﻩ‬
‫و ﺕﻜﻪ ﺕﻜﻪﯼ ﭼﻠﻮار را ﺑ ﻪ ﻗﻴﻤ ﺖ ﭘ ﻮ ِل ﺧ ﻮ ِن ﭘ ﺪرش ﺑ ﻪ زنه ﺎﯼ ﻣﺠ ﺎور‬
‫ﺣﺮم ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬هﺮ ﭼﻪ ﻧﻴﭽﻪ داد زد آﻪ‪:‬‬
‫ـ اﯼ ﺑﺎﺑﺎ! ایﻦ ﺟ ﻮاز دﻓ ﻦ ﺧﺪاﺳ ﺖ! ﺧ ﺪایﯽ ﻧﻴ ﺴﺖ ﺕ ﺎ ﺟﺎﻧ ﺸﻴﻨﺶ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ آﺴﯽ را ﺷﻔﺎ ﺑﺪهﺪ!‬
‫آ ﺴﯽ ﺑ ﻪ ﺧ ﺮﺟﺶ ﻧﻤ ﯽرﻓ ﺖ‪ .‬ﻧﻴﭽ ﻪ ﻣﻮه ﺎﯼ ﭘﺮی ﺸﺎﻧﺶ را‬
‫ﭘﺮیﺸﺎنﺕﺮ ﻣﯽآﺮد آﻪ‪ :‬اﯼ ﻣﺮدم! از ایﻦ اﻣﺎﻣﺰادﻩ آﺎرﯼ ﺑﺮﻧﻤﯽﺁیﺪ! ای ﻦ‬
‫ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﺣﻘ ﻪﺑ ﺎز اﺳ ﺖ … ﻧ ﺎن ﺷ ﻤﺎ را ﺑ ﺎ ای ﻦ آﻠ ﻚه ﺎ ﻣ ﯽدزدد… ه ﻴﭻ‬
‫آﺎرﯼ هﻢ ﺑﺮایﺘﺎن ﻧﻤﯽآﻨﺪ…‬
‫‪٩٥‬‬
‫آﻪ ﻣﺘﻮﻟﯽ داد زد‪ :‬ایﻦ وﻟﺪ اﻟﺰﻧﺎ‪ ،‬ایﻦ آﺎﻓ ِﺮ ﺣﺮﺑﯽ‪ ،‬ایﻦ ﻓﺮﻧﮕﯽ‬
‫را ﺑﮕﻴﺮیﺪ! ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ اﺹﻼ ﺧﺘﻨﻪ آﺮدﻩ اﺳﺖ یﺎ ﻧﻪ!؟‬
‫آﻪ ﻃﻼب ریﺨﺘﻨﺪ و ﺕﻨﺒﺎن ﻗﺰﻣﻴﺖ ﻧﻴﭽﻪ را ﭘ ﺎیﻴﻦ آ ﺸﻴﺪﻧﺪ و ه ﻮ‬
‫آﻨ ﺎن‪ ،‬اﻟﺒﺘ ﻪ از ﺕ ﺮس رواﺑﻄ ﺸﺎن ﺑ ﺎ دوﻟ ﺖ ﺁﻟﻤ ﺎن‪ ،‬راه ﯽاش آﺮدﻧ ﺪ ﺑ ﻪ‬
‫ﺕﺮآﻴﻪ و از ﺁﻧﺠﺎ هﻢ ﺑﻪ ﺁﻟﻤﺎن‪.‬‬
‫ﻧﻴﭽﻪ دوﺑﺎرﻩ ﺁﻣﺪ ﺁﻟﻤﺎن ﺕﺎ زیﺮ دﺳﺖ و ﭘﺎ و ﺿﺮﺑﺎت ﺕﺴﻤﻪﯼ ﺁن‬
‫ﮔﺎریﭽﯽ ﻣﻌﺮوف ﺳﻘﻂ ﺷﻮد‪“ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ زرﺕﺸﺖ” ﻧﻴﭽﻪ‪ ،‬یﺎدﮔﺎر هﻤ ﻴﻦ‬
‫ﺳﻔﺮش ﺑﻪ ایﺮان اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎور آﻨﻴﺪ!‬
‫ﻧﻴﭽﻪ اوﻟﻴﻦ آﺴﯽ ﺑﻮد آﻪ ﺟ ﺮات آ ﺮد ﻋﻠﻨ ﺎ و ﻋﻤ ﻼ ﻣ ﺮگ ﺧ ﺪا‬
‫را اﻋﻼم آﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎﻣﺰادﻩ ﻗﻮﭼﺎن و اﻣﺎﻣﺰادﻩ ﻗﻮﭼﺎنهﺎﯼ دیﮕﺮ آ ﻪ ﻧﺎﻧ ﺸﺎن‬
‫ﺑﺎ ﻣﺮگ ﺧﺪا ﺁﺟﺮ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﯽﺧﺪایﯽ رﺿﺎیﺖ ﻧﻤ ﯽدادﻧ ﺪ‪ .‬ه ﯽ دﻟﻴ ﻞ و‬
‫ﺑﺮهﺎن ﺑﺮاﯼ زﻧﺪﻩ ﺑﻮدن ﺧﺪاﯼ ﻧﺎﻣﺮﻋﯽ و ﻧﺎﻣﺮﺋﯽﺷﺎن ﻣ ﯽﺕﺮاﺷ ﻴﺪﻧﺪ؛ ﺕ ﺎ‬
‫از ﻧ ﺎن ﺧ ﻮردن ﻧﻴﻔﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ ﻣﺘ ﻮﻟﯽه ﺎ ایﻨﻘ ﺪر ﺑ ﺎ ﻧﻴﭽ ﻪﯼ‬
‫ﺲ‬
‫ﯽ ﺑ ﺪﺟﻨ ِ‬ ‫ﻣﺮﺣﻮم ﺑﺪﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎیﺪ اﺹ ﻞ و ﻧﺴﺒ ﺸﺎن ی ﻚﺟ ﻮرﯼ ﺑ ﻪ ﺁن ﮔ ﺎریﭽ ِ‬
‫ﻗﺎﺕﻞ ﻣﯽرﺳﺪ!‬
‫ﮔﺎریﭽﯽ هﺮ روز ﻣﯽرﻓﺖ ﺳﺮ راﻩ ﻧﻴﭽﻪ‪ ،‬ﻣ ﯽای ﺴﺘﺎد ﺑ ﻪ ﺳﻮﺳ ﻪ‬
‫دواﻧﺪن و اﻃﻮار ﺁﻣﺪن‪ .‬ﺧﻴﺎل ﻣﯽآﺮد ﺷﺎیﺪ ﻧﻴﭽﻪ هﻤﺠﻨﺲ ﺑﺎزﯼ‪ ،‬ﭼﻴ ﺰﯼ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ و دﻟﺶ ﺑﺮاﯼ دﻧﺪانهﺎﯼ اآﺒﻴﺮﯼ و آﺜﻴﻒ ﺣﻀﺮﺕﺶ ﻟ ﻚ زدﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﺕﺤﺖ ﻣﺮدﻧﯽاش را ﻣﯽﭼﭙﺎﻧﺪ ﺕﻮ ی ﻚ ﺷ ﻠﻮار ﭘﺎﭼ ﻪ ﮔ ﺸﺎ ِد ﺑ ﺎﻻ ﺕﻨ ﮓ آ ﻪ‬
‫ﺑ ﻪ ﺑﻘ ﻮل اﺳ ﺪاﷲ ﺑﻨ ﺎ ﺑ ﺎ ﺁن ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ درﺳ ﺖ و ﺣ ﺴﺎﺑﯽ ﺕ ﻮ ﻣ ﺴﺘﺮاحه ﺎﯼ‬
‫وﻃﻨﯽ ﺳﺮ ﭘﺎ ﻧﺸﺴﺖ و ﺹﻔﺎ آﺮد‪ .‬ﺧﻂ ﭼﺸﻢ ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ‪ ،‬وﺳ ﻤﻪ ﻣ ﯽآ ﺮد‪،‬‬
‫ﺳﺮﺧﺎب‪/‬ﺳﻔﻴﺪاب ﻣﯽآﺮد ﺕﺎ آﻤﯽ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺷﮕﻞهﺎﯼ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺟﻤ ﺸﻴﺪ‬
‫ﺷ ﻮد‪ .‬ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﻼﻧ ﺴﺒﺖ ﺷ ﻤﺎ آ ﻪ ﻣ ﯽﺷ ﻨﻮیﺪ ه ﻴﭻ ﮔﻬ ﯽ ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﺁﺧ ﺮ‬
‫ایﻨﻜ ﺎرﻩ ﺑ ﻮدن ﺣﺘ ﺎ ﺑ ﺮاﯼ اﻧﺠ ﺎم ﻣﺎﻣﻮری ﺖه ﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳ ﯽ اﻟﺰاﻣ ﺎﺕﯽ دارد‪.‬‬
‫هﺮآﺲ آﻪ ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧ ﺪ هﻤ ﻪآ ﺎرﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ؛ ه ﺮ ﭼﻘ ﺪر ه ﻢ در ﺟ ﻮاﻧﯽ ﺕﺠﺮﺑ ﻪ‬
‫اﻧﺪوﺧﺘ ﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﻻﺑ ﺪ ﺕﺠﺮﺑ ﻪ ه ﻢ ﻣﺜ ﻞ ﺳ ﻦ و ﺳ ﺎل ﻣ ﺸﻤﻮل ﻣ ﺮور زﻣ ﺎن‬
‫ﻣﯽﺷﻮد!‬
‫‪٩٦‬‬
‫هﻤ ﻴﻦ دور و ﺑﺮه ﺎ ﻣﺤﻤ ﺪﻋﻠﯽﺧ ﺎﻧﯽ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺳ ﻼم و ﻋﻠﻴﻜ ﯽ ﺑ ﺎ‬

‫ﭘﺮﯼ ﺧﺎﻧﻢ داﺷﺖ‪ .‬ﺳﻼم و ﻋﻠﻴﻚ را از ﻗ ﺪیﻢ داﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﮔﻮی ﺎ ﻧﻨ ﻪهﺎﺷ ﺎن دم‬
‫ﺣﺮم ﺑﺎ هﻢ دوﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮔﻮیﺎ ﺟﺎﻧﻤﺎز ﺳ ﻔﻴﺪ ﺳ ﺮ ﻋﻘﺪﺷ ﺎن را یﻜﺠ ﺎ‬
‫ﺳ ﻔﺎرش دادﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﮔﻮی ﺎ ه ﺮ دوﺷ ﺎن را ﭘ ﺪر هﻤ ﻴﻦ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﻋﻘ ﺪ آ ﺮدﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬یﺎ ﻣﺜﻼ هﺮ دوﺷﺎن ارﺑﻌﻴﻦهﺎ یﻚ ﺟﻮر ﻧ ﺬر داﺷ ﺘﻨﺪ‪ ،‬ی ﺎ ه ﺮ دوﺷ ﺎن‬
‫ﮔﻮﺷﻪﯼ دﻧﺠﯽ ﺕﻮ ﺣﺮم داﺷﺘﻨﺪ آﻪ ﺑﺎ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﺑﻪ راز و ﻧﻴﺎز ﻣﯽﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼ ﻪ ﻣ ﯽداﻧ ﻢ؟! ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ یﻜﺠ ﻮرﯼ هﻤ ﺪیﮕﺮ را ﻣ ﯽﺷ ﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬دای ﯽ‬
‫ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ ﺧﺎن ﺑﻪ ﺁواﯼ دهﻞ‪ ،‬ﭘﺎﺳﭙﻮرﺕﺶ را ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑ ﻮد ﺕ ﻮ ﺟﻴ ﺐ آ ﺖ‬
‫و ﺷﻠﻮار ﻓﺎﺳﺘﻮﻧﯽاش و از ﻧﺎف ﻗﻮﭼﺎن ﭘﺮیﺪﻩ ﺑﻮد ایﻨﺠﺎ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ایﻦهﻤﻪ زن ﺑﯽﺣﻴﺎ و ﭘﺎﭼﻪ ﻟﺨﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺳ ﺎﻋﺖ اول ﻓﺮﻧ ﮓ ﺑ ﺪ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ هﻢ ﻗﺮار ﺷﺪ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺸﻜ ِﻞ دایﯽ ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ‬
‫آﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﻓﺮﻧ ﮓ ﭘﻨﺎهﻨ ﺪﮔﯽ ﺑﮕﻴ ﺮد‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﯽ اﺳﺎﺳ ﯽ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺷ ﺎیﻊ آ ﺮدﻩ‬
‫ﺑﻮدﻧ ﺪ دﺳﺘ ﺸﻮیﯽ آ ﻪ ﻣ ﯽرﻓ ﺖ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪك ﻣ ﯽزد روﯼ ﺕﻮاﻟ ﺖ ﻓﺮﻧﮕ ﯽ‪.‬‬
‫ﺕﻘ ﺼﻴﺮ ﺧ ﻮدش ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ایﻨﻄ ﻮرﯼ ی ﺎدش دادﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺑ ﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ ﻏﺮﺑﺰدﻩ ﺷﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ روزﯼ هﻢ آﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﻓﺮﻧﮓ‪ ،‬ه ﻮایﯽ ﺷ ﺪﻩ‬
‫ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ دﻟ ﺶ ﻧﻤ ﯽﭼ ﺴﺒﻴﺪ‪ .‬آﻼﻓ ﻪ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻣﺤﻤ ﺪﻋﻠﯽ ﺑ ﺪ و ﺑﻴ ﺮاﻩ‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ :‬ایﻦ ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ آﻪ ﻣﯽروﻧﺪ ﻓﺮﻧﮓ‪ ،‬هﻤﻪﺷﺎن…‬
‫ﺶ ﭼﺎروادارﯼ ﻧﺜﺎر ﻣﺎ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺕﺎ هﻢ ﻧﺜ ﺎر ﻣﺤﻤ ﺪ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﺕﺎ ﻓﺤ ِ‬
‫ﻋﻠﯽ‪.‬‬
‫دایﯽﺟﺎن ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ آﻪ ﻓﺮهﻨﮕﺶ اﺳﻼﻣﯽ اﺳﺖ یﺎ ایﺮاﻧﯽ؛ اﻣ ﺎ‬
‫دﻟﺶ ﺑﺮاﯼ ﺁﻓﺘﺎﺑﻪاش… و ﺕﺎزﮔﯽهﺎ ﺷﻴﺮ ﭘﺮ ﺁب ﻟﻮﻟ ﻪ آ ﺸﯽاش ـ آ ﻪ ﺁدم‬
‫را ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻃﻴﺐ و ﻃﺎهﺮ ﻣﯽآ ﺮد ـ ﺕﻨ ﮓ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠ ﯽ ﺕﻨ ﮓ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪،‬‬
‫ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ وﻗﺘﯽ ﺕﻨﮕﺶ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ!‬
‫ﭘﺮﯼ هﻢ آﻪ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ایﻨﺠ ﺎ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺑ ﺎ ﻧﮕﺎرﻧ ﺪﻩ دی ﺪارﯼ ﺕ ﺎزﻩ آﻨ ﺪ‪،‬‬
‫آﻠﯽ دﺳﺘﻮرات ﻓﻨﯽ در ﺑ ﺎب وﺟ ﻮب ﻃﻬ ﺎرت اﺳ ﻼﻣﯽ ﺹ ﺎدر ﻣ ﯽآ ﺮد‪:‬‬
‫ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺁدم ﻧﻤﺎز ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ یﺎ ﻧﻪ‪ ،‬ﻃﻬﺎرﺕﺶ ﺑﺎیﺪ ﺑﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ!‬
‫دایﯽ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﯽ ﻗﺮاﺑﺘﯽ ﺑﺎ ﭘﺮﯼ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از آ ﺸﻒ و ﺷ ﻬﻮد‬
‫ﻓﺮﻧﮕﯽ ﻣﺂﺑﯽ‪ ،‬دیﮕﺮ ﻣﺸﻜﻞ دایﯽﺟﺎن ﭘﻨﺎهﻨﺪﮔﯽ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪك ﻣﯽزد روﯼ‬
‫‪٩٧‬‬
‫ﺕﻮاﻟ ﺖ ﻓﺮﻧﮕ ﯽ و ﻋﻴﻨﻬ ﻮ آ ﻼغ ﻣ ﯽﻧﺸ ﺴﺖ ﺁن ﺑ ﺎﻻ‪ .‬ﺷ ﺎیﻌﻪ ﺳ ﺎزهﺎ‬

‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺁدم ﻧﺎ ِن اﺳﻼﻣﯽ آﻪ ﺑﺨﻮرد‪ ،‬ﺁﺑﯽ زی ﺮ ﭘﻮﺳ ﺘﺶ ﻣ ﯽرود‪.‬‬
‫هﻴﻜﻠﯽ ﺑﻪ هﻢ ﻣﯽزﻧ ﺪ… ﻻﺑ ﺪ اﮔ ﺮ ﺁدم درﺳ ﺖ ﺑﻨ ﺸﻴﻨﺪ‪ ،‬وزﻧ ﺶ ﺳﺮﺷ ﻜﻦ‬
‫ﻣ ﯽﺷ ﻮد… ﺕ ﺎ ایﻨﻜ ﻪ ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ دﺳﺘ ﺸﻮیﯽ ﺁﭘﺎرﺕﻤ ﺎ ِن ﻣﺤﻤ ﺪﻋﻠﯽ ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ‬
‫ﺷﻜﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ آﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧ ﻪ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬دای ﯽﺟ ﺎن را ﻏﻮﻃ ﻪور در ﺁﺕ ﺶ و‬
‫ﺧﻮن دیﺪ‪ .‬دﺳﺖ و ﺑ ﺎل دای ﯽ ﺟ ﺎن ﺷﻜ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد و ﻧﺎﭘ ﺎآﯽه ﺎ… واﯼ آ ﻪ‬
‫ایﻦ ﻧﮕﺎرﻧﺪﻩ ﭼﻘﺪر ﺑﯽﺕﺮﺑﻴﺖ اﺳﺖ؟ دای ﯽﺟ ﺎن ﺕﻘﺎﺿ ﺎﯼ ﭘﻨﺎهﻨ ﺪﮔﯽاش را‬
‫ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺮﮔﺸﺖ وﻃﻦ‪ .‬در وﻃﻦ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻣ ﺴﺘﺮاﺣﺶ ﺧ ﻮب‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻴﻠﯽ ﺧﻮب ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻴﭽﻪ ﺕﻮ ﻻك ﺧﻮدش ﺑﻮد‪ .‬زن ارﻧﻌ ﻮﺕﺶ ﺑﻴ ﺮوﻧﺶ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و‬
‫ﺷﺐهﺎ را زیﺮ ﭘﻞ رود رایﻦ ﻣﯽﺧﻮاﺑﻴﺪ‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖه ﺎ ﭘ ﻞ رای ﻦ ﻣﺜ ﻞ ای ﻦ‬
‫روزه ﺎ ﻣ ﺪرن و ﺷ ﻴﻚ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﭘ ﻞ ﮔ ﺎﻩﮔﻠ ﯽ زه ﻮار در رﻓﺘ ﻪاﯼ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬
‫ﺷﺐهﺎ ﭼﻨﺪ ﺕﺎ از ایﻦ آﺘﻚ ﺧﻮردﻩهﺎﯼ ﺕﺎریﺨﯽ زیﺮش ﺑﻴﺘﻮﺕﻪ ﻣﯽآﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫هﺮ آﺴﯽ از هﺮ ﺟ ﺎ روزﻧﺎﻣ ﻪ و آﺘ ﺎب آﻬﻨ ﻪاﯼ ﭘﻴ ﺪا ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬ﻣ ﯽﺁورد‬
‫زیﺮ ﭘﻞ ﺑﻪ ﺁﺕﺶ آﺮدن و ﺹﻔﺎ آ ﺮدن‪ .‬ﻧﻴﭽ ﻪﯼ ﻓﻴﻠ ﺴﻮف ﺑ ﺎ ای ﻦ هﻤ ﺪمه ﺎ‬
‫ه ﻢ ﺹ ﻔﺎ ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﻓﻜ ﺮ و ﺧﻴ ﺎﻟﺶ دوروﺑ ﺮ اﻣ ﺎﻣﺰادﻩ ﺑ ﻮد و ﺟﺎﻧ ﺸﻴﻨﺎن‬
‫ﺧ ﺪا‪ .‬اﺣ ﺴﺎس ﻣ ﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬ﻣ ﺴﺌﻮﻟﻴﺖ در ﻗﺒ ﺎل ﻣﺮدﻣ ﯽ آ ﻪ ﺑ ﻪ‬
‫دراآ ﻮﻻ ﺑ ﺎور داﺷ ﺘﻨﺪ‪ ،‬در ﻗﺒ ﺎل ﻣﺮدﻣ ﯽ آ ﻪ ﭘ ﺸﺖ ﺳ ﺮ دراآ ﻮﻻ ﻧﻤ ﺎز‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮔ ﺎریﭽﯽ ﺑﻌ ﺪ از ﻋ ﺪم ﻣﻮﻓﻘﻴ ﺖ در ﻃ ﺮح اوﻟﻴ ﻪاش ﺑ ﺎ اﺳ ﻢ ﺷ ﺐ‬
‫“ﺑﭽ ﻪ ﻣﺰﻟ ﻒ” ی ﻚ ﺁﺑﺠ ﯽ را آ ﻪ ﺑ ﺮاﯼ اﻧﺠ ﺎم ﻣﺎﻣﻮری ﺖه ﺎﯼ ﺹ ﻴﻐﻪاﯼ‬
‫ﺣﻮاﻟ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻧ ﺸﺎﻧﺪ ﺕ ﻮﯼ ﮔ ﺎرﯼاش‪ .‬ﺣ ﺎﻻ دیﮕ ﺮ "ه ﺴﺘﻪﯼ‬
‫ﻋﻤﻠﻴﺎﺕﯽﺷﺎن" ﺕﻜﻤﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺁﺑﺠﯽ هﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد "ﻧﻔ ﺮ ﺕ ﻴﻢ"‪ .‬ﻗ ﺮار ﺷ ﺪﻩ‬
‫ﺑ ﻮد ﻧﻴﭽ ﻪ را ﺣ ﺬف ﺷﺨ ﺼﻴﺘﯽ و ﺣﻴﺜﻴﺘ ﯽ ﺑﻜﻨﻨ ﺪ؛ اﮔ ﺮ ه ﻢ ﻧ ﺸﺪ ﺣ ﺬف‬
‫ﻓﻴﺰیﻜﯽ‪ .‬ﺑﺮاﯼ ﺧﺮیﺪن ﻧﻴﭽﻪ هﻢ یﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﯼ ﺟﻨﺒﯽ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺁﺑﺠﯽ را ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ ﺳﻠﻤﺎﻧﯽ ﺕﺎ ﺷﭙﺶهﺎیﯽ را آﻪ از ﺟ ﻮار ﺣ ﻮزﻩ‬
‫ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدش ﺁوردﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑﺠﻮرﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﻮه ﺎﯼ ﺑ ﺪﻗﻮارﻩاش آ ﻪ زی ﺮ ﻟﭽ ﻚ و‬
‫‪٩٨‬‬
‫ﭼ ﺎدر و ﻣﻘﻨﻌ ﻪ‪ ،‬از ﻓ ﺮم در ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑﺎی ﺪ ﺑ ﻪ ﺿ ﺮب ژل و ﺕﺎﻓ ﺖ و‬

‫واآﺲ و اﻧﻮاع روﻏ ﻦه ﺎﯼ ﺕﻘ ﻮیﺘﯽ رو ﻓ ﺮم ﻣ ﯽﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ﻧﻴﭽ ﻪ ﺁدم‬
‫ﺣ ﺴﺎﺑﯽ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻧﻮﺷ ﺘﻪه ﺎش آﻠ ﯽ ای ﺪﺋﻮﻟﻮژﯼ هﻴﺘﻠ ﺮﯼه ﺎ را ﺕﻘﻮی ﺖ آ ﺮدﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬هﻤﻴﻦ ﻃﻮرﯼ آﻪ ﻧﻤﯽﺁﻣﺪ ﺑﺎ ایﻦ ﺁﺑﺠﯽ ﻣﭽﺎﻟﻪهﺎﯼ ﻣﺎ آﻪ زی ﺮ دﺳ ﺖ‬
‫و ﭘﺎﯼ هﺮ ﭘﺎﺳﺪار ﻗﺰﻣﻴﺘﯽ وول ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ‪ ،‬هﻢ ﻧﻔﺲ ﺷﻮد‪ .‬آﻠﯽ آﺎر ﺑﺎیﺪ‬
‫ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ایﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ آﻪ ﻧﻤﯽﺷﺪ ﺑﺎ ﺟﻤﺎﻋ ﺖ ﻓﺮﻧﮕ ﺴﺘﺎن ﻣ ﺮاودﻩ داﺷ ﺖ‪.‬‬
‫هﺮ راﺑﻄﻪاﯼ اﻟﺰاﻣﺎت ﺧﻮدش را داﺷﺖ!‬
‫ﮔ ﺎریﭽﯽ ه ﺮ روز ﺧ ﻂ و ﺧﻄ ﻮط ﺟﺪی ﺪ را از ﺳ ﻔﺎرت‬
‫ﻣ ﯽﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ی ﻚ ﻣ ﺸﺎور زیﺒ ﺎیﯽ ه ﻢ اﺳ ﺘﺨﺪام آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ه ﺮ روز‬
‫ﻣﯽﺁﻣﺪ ﺧﺎﻧﻪﯼ اﻣﻦ ﮔﺎریﭽﯽ ﺕ ﺎ ریﺨ ﺖ و ﻗﻴﺎﻓ ﻪﯼ ﻧﻔ ﺮ واﺣ ﺪ ﻋﻤﻠﻴ ﺎﺕﯽ را‬
‫ﺑﻪ ﻓﺮم ﺟﺪیﺪ ﻣﺎدوﻧﺎیﯽ ﻣﺘﺤﻮل آﻨﺪ‪ .‬روﻏﻦ و ﻣﺎﺳﺎژ و ﻟﺒ ﺎسه ﺎﯼ رﻧ ﮓ‬
‫و وارﻧﮓ ﺑﻮد آﻪ ﺑﻪ ﺕﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﭘﺮو ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻴﭽ ﻪ اﻣ ﺎ ﺕ ﻮ ﻋ ﺎﻟﻢ ﺧ ﻮدش ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳ ﻘﻒ ﺧﻴ ﺎﻟﯽ ﺧ ﺪاﯼ‬
‫ﻣﺎﻟﻴﺨﻮﻟﻴﺎیﯽاش ﺕﺮك ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺪﺟﻮرﯼ ﺑﻪ وﺣﺸﺖ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬از‬
‫وﻗﺘﯽ ﺧﺪا را آﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺕﺮس ﺑﺮش داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬دیﮕ ﺮ زﻣ ﻴﻦ زی ﺮ ﭘ ﺎش‬
‫ﺳ ﻔﺖ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ه ﺮ ﺟ ﺎ ﭘ ﺎ ﻣ ﯽﮔﺬاﺷ ﺖ‪ ،‬ﺧ ﻼء ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﺮه ﻮت ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻔﻬﻤ ﯽ‪/‬ﻧﻔﻬﻤ ﯽ ﺑﻴ ﺴﺖ ﻗ ﺮن ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺧ ﺪاﯼ ﻓﺰرﺕ ﯽ ﻋ ﺎدت آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫هﺮﭼﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻮدن از ﻧﺒﻮدن ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از هﻤﻴﻦ ﻗﺘ ﻞ ﻧﻔ ﺲ ﺑ ﻮد‬
‫آﻪ ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓ ﺖ ی ﻚ اﺑﺮﻣ ﺮد اﺧﺘ ﺮاع آﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ اﺑﺮﻣ ﺮدش را‬
‫ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺧﺪا ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ اﺑﺮﻣﺮدش را ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺧ ﺪایﯽ آ ﻪ‬
‫ﺧﻮدش ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮدش ﺧﺎآﺶ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻜﺎرد‪ .‬ﺷﺎیﺪ ﺳ ﺒﺰ ﺷ ﻮد‪ .‬ﭼﻨ ﺪ‬
‫ﺹﺒﺎﺣﯽ هﻢ ﺳﺒﺰ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﭼﻨﺪیﻦ ﺳﺎل ﺕﻮ هﻤ ﻴﻦ ﺁﻟﻤ ﺎن ﻣﻤﻨ ﻮعاﻟﭽ ﺎپ‬
‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬یﺎدﺕﺎن ﻧﻴﺴﺖ؟!‬
‫هﻤﻴﻦ دوروﺑﺮهﺎ ﻧﻮیﺴﻨﺪﻩاﯼ ﺑﻮد آﻪ ﺑﺎ ﻧﻴﭽﻪ ﻣﺮوادﻩ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ‬
‫ﺐ ی ﺎد ﺑ ﻮد ﺑ ﺮاش ﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﻣ ﺮگ ﻧﻴﭽ ﻪ‪،‬‬‫از ﻓ ﻮت ﻧﻴﭽ ﻪ آﻠ ﯽ ﺷ ِ‬
‫آﺎر ای ﻦ ﺑﺎﺑ ﺎ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﻧﻘ ﺪ دی ﺎﻟﻜﺘﻴﻜﯽ ﻓﻠ ﺴﻔﻪﯼ ﻧﻴﭽ ﻪ‪ .‬ﺁﺧ ﺮ ﺑ ﻪ ﻧﻴﭽ ﻪ ﭼ ﻪ‬
‫ﻣﺮﺑ ﻮط ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺣ ﻀﺮت هﻴﺘﻠ ﺮ آﺘ ﺎﺑﺶ را ﺹ ﻔﺤﻪ ﺑ ﻪ ﺹ ﻔﺤﻪ ﭘﻴ ﺎدﻩ‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﺷ ﺎیﺪ ی ﺎرو ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ زی ﺮ ﻧ ﺎم ﻧﻴﭽ ﻪ ﺑ ﺮاﯼ ﺧ ﻮدش دم و‬
‫‪٩٩‬‬
‫دﺳ ﺘﮕﺎهﯽ ﻋﻠ ﻢ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘ ﺮ از هﻴﺘﻠ ﺮ ﭼ ﻪ آ ﺴﯽ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺟ ﺎﯼ ﺧ ﺪا‬

‫ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ؟! هﻢ ﺟﻬﻨﻢ درﺳﺖ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬هﻢ ﺑﻬﺸﺖ‪ .‬ﺑﺎ یﻚ ﻓﺘﻮا ﺑﻪ ﺕﻤ ﺎم دﻧﻴ ﺎ‬
‫ﻟﺸﻜﺮ ﻣﯽآ ﺸﻴﺪ آ ﻪ ﻣ ﺮدم را ﻣ ﺴﻠﻤﺎن آﻨ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ه ﻢ ﻣ ﺴﻠﻤﺎن ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺟﺰیﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻓﺸﺎن ﻣﯽﺑﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎور آﻨﻴﺪ ﺟﻨﺎب هﻴﺘﻠﺮ هﻤﻮﻃﻦ ﺧﻮد ﻣﺎ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫اﺹﻠﺶ آﺮﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮد‪ .‬آﺮﻣﺎن هﻢ زیﺎد ﻓﺎﺹﻠﻪاﯼ ﺑ ﺎ ﺧﻤ ﻴﻦ و رﻓ ﺴﻨﺠﺎن و‬
‫ﮔﺮﻣ ﺴﺎر ﻧ ﺪارد‪ .‬دارد؟ ﻧﻤ ﯽداﻧ ﻢ‪ .‬آ ﺴﯽ از رﻣ ﺰ و اﺹ ﻄﺮﻻب ای ﻦ‬
‫ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﺮاﯼ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻗﺪرت و ﺷﻬﺮت ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦ ﻧﻴﭽ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از دادﮔ ﺎﻩ ﻧ ﻮرﻧﺒﺮگ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺳ ﺎله ﺎ در‬
‫ﺁﻟﻤﺎﻧﺴﺘﺎن ﻣﻤﻨﻮعاﻟﻄﺮح ﺑﻮد‪ .‬زﻧﺪﻩ آﻪ ﻧﺒﻮد ﺕﺎ ﺕﺒﻌﻴﺪش آﻨﻨ ﺪ و ﺑ ﻪ دادﮔ ﺎﻩ‬
‫و زﻧﺪان ﺑﻜﺸﺎﻧﻨﺪش‪ .‬ﭼﺎﭘﺶ ﻧﻤﯽآﺮدﻧﺪ‪ .‬هﺮ آﻪ ه ﻢ ﭼ ﺎﭘﺶ ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬ی ﻚ‬
‫ﺕﻴﻢ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕﯽ “ﺑﺎﻻﺕﺮ از ﺧﻄﺮ” ﺕﻌﻘﻴﺒﺶ ﻣﯽآﺮد‪.‬‬
‫رﻓﻴﻘﯽ از ﺟﺰیﺮﻩﯼ آﺮت ﺑﺮاش ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد آﻪ‪:‬‬
‫ـ دیﺪﯼ اﺑﺮﻣﺮدت ﭼﻪ آﺮد؟‬
‫ـ ﻧﻴﭽﻪ ﺟﺎن ﺣﺎﻻ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ؟‬
‫ﻧﻴﭽﻪ ﺳﺮش را ﺕﻜﺎن ﻣﯽداد و ﻣﯽرﻓ ﺖ ﺧ ﻮدش را ﮔ ﻢ و ﮔ ﻮر‬
‫ﯼ ﺳ ﻮا ِر ﮔ ﺎرﯼ ﺟﻠ ﻮش‬ ‫آﻨ ﺪ‪ .‬ﻋ ﺪل‪ ،‬هﻤ ﺎن زﻣ ﺎن ه ﻢ ﺁن ﺑ ﺎﻧﻮﯼ ﺹ ﻴﻐﻪا ِ‬
‫ﺳﺒﺰ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﻧﻴﭽﻪ آﻪ ﭼﻨﺪ ﺟﻮر از ایﻦ زنهﺎ را د ِم د ِر اﻣﺎﻣﺰادﻩ ﻗﻮﭼﺎن‬
‫ﭘﺮو آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬دیﮕ ﺮ ﺣﻮﺹ ﻠﻪﺷ ﺎن را ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬دم در اﻣ ﺎﻣﺰادﻩ ﻗﻮﭼ ﺎن‬
‫ﺑﺎﻧﺪهﺎیﯽ ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ ﺹﻴﻐﻪ ﻣﯽدادﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻧﺪهﺎیﯽ ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ ﺹﻴﻐﻪ ﻣﯽرﻓﺘﻨ ﺪ‪.‬‬
‫ﺑ ﺎ دو ﺕﻮﻣ ﺎن ﺑ ﺮاﯼ ی ﻚ ﺳ ﺎﻋﺖ‪ .‬ه ﻴﭻ ﺟ ﺎ ه ﻢ ﺙﺒ ﺖ ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ی ﻚ ﺟ ﻮر‬
‫ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺨﺎﻧﻪهﺎﯼ ﻏﻴﺮرﺳﻤﯽ در ﺧﺎﻧﻪهﺎﯼ ﻣﺮدم ﺑﺮﭘﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎﻓﻴ ﺎﯼ ﺹ ﻴﻐﻪ‬
‫از ایﻦ ﺧﺎﻧﻪهﺎ زیﺎد داﺷﺖ‪ .‬اﮔﺮ آ ﺴﯽ ﻋ ﻀﻮ ای ﻦ ﺑﺎﻧ ﺪ ﻧﺒ ﻮد و اﺷ ﺘﺒﺎهﯽ‬
‫ﭼ ﺎدرش را ﭘ ﺸﺖ و رو ﺳ ﺮش ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬ﻓ ﻮرا ﺧﺒ ﺮﭼﻴﻦه ﺎ ﺣ ﺎﻟﯽاش‬
‫ﻣﯽآﺮدﻧﺪ آﻪ یﺎ ﺑﺎیﺪ ﭘﻮرﺳﺎﻧﺘﯽ ﺑ ﻪ ارﺑ ﺎب‪ ،‬آ ﻪ ﻣﻌﻤ ﻮﻻ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ اﻣ ﺎﻣﺰادﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﭙﺮدازد‪ ،‬یﺎ ایﻦ آ ﻪ ﺧ ﺸﺘﻜﺶ را ﺳ ﺮش ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﻧﻴﭽ ﻪ ﺧ ﻮدش‬
‫یﻜﯽ از ایﻦ دﻋﻮاهﺎ را دم ﺣﺮم دیﺪﻩ و ﻟﺒﺶ را ﮔﺎز ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﻧﻮ آ ﻪ ﺑﺎی ﺪ ه ﺮ ﻃ ﻮر ﺷ ﺪﻩ در ﻣﺎﻣﻮری ﺖ ﺳ ﺎزﻣﺎﻧﯽاش ﻣﻮﻓ ﻖ‬
‫ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﭘ ﺮﯼ ﺧ ﺎﻧﻢ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣ ﯽرود آﻠﻴ ﺴﺎﯼ ﻣﺤ ﻞ ﺕ ﺎ ﻧ ﺬر و‬
‫‪١٠٠‬‬
‫ﻧﻴ ﺎزﯼ ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ای ﻦ ﺑ ﺎر رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد آﻠﻴ ﺴﺎﯼ “دم” ﺕ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻴ ﺖ اﻣ ﺎﻣﺰادﻩ‬

‫ﻗﻮﭼﺎن ﻧﺬر آﻨﺪ آﻪ‪ :‬اﮔﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻢ دل ﻧﻴﭽﻪ را ﺑﻪ دﺳ ﺖ ﺁورم‪ ،‬ﺕ ﺎ ﻣ ﺰدم را‬
‫ﺑﮕﻴ ﺮم‪ ،‬ﺣﺘﻤ ﺎ ﺑ ﺎ ﮔ ﺎریﭽﯽ ﺳ ﻔﺮﯼ ﺑ ﻪ آ ﺮﺑﻼ ﻣ ﯽروم و ﺣﺘﻤ ﺎ “ﺹ ﻴﻐﻪﯼ‬
‫ﻧﺬرﯼ” ﻣﺘﻮﻟﯽ اﻣﺎﻣﺰادﻩ ﻣﯽﺷﻮم‪.‬‬
‫ﺁﺧﺮ هﺮﺑﺎر آﻪ ﺧﺎك ﺕﻮﺳﺮﯼاش را ﻣﯽآﺮد‪ ،‬از ﺕﺮس‪ ،‬ی ﺎد ﺧ ﺪا‬
‫و ﭘ ﻞ ﺹ ﺮاط ﻣ ﯽاﻓﺘ ﺎد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﻧ ﺬر ﭘ ﺸﺖ ﻧ ﺬر ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﺮاﯼ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ‬
‫اﻣﺎﻣﺰادﻩ ﻗﻮﭼﺎن از ﻃﺮیﻖ ﻓﺎآﺲ و ﻧﻤﺎﺑﺮ و رایﺎﻧﻪ ارﺳﺎل ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺘﻮﻟﯽ آﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺕﺎ ﭼﻨﺪﻣﺎﻩ دیﮕﺮ ﭼﻘﺪر ﻣﺪاﺧﻞ دارد‪ ،‬دیﮕ ﺮ‬
‫ﺑ ﺮاﯼ ﺧ ﻮدش دﻓﺘ ﺮ و دﺳ ﺘﻚ و ﺣ ﺴﺎب و آﺘ ﺎﺑﯽ ﺑ ﻪ ه ﻢ زدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ی ﻚ‬
‫ﯼ ﻗ ﺒﻼ ﺑﻴﻜ ﺎر را اﺳ ﺘﺨﺪام آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺕ ﺎ دﺧ ﻞ و‬ ‫ﻟﻴﺴﺎﻧ ﺴﻴﻪﯼ ﺣ ﺴﺎﺑﺪار ِ‬
‫ﺧ ﺮﺟﺶ را ﺑﻨﻮی ﺴﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﻣﺎﻟﻴ ﺎﺕﺶ را‪ ،‬اﮔ ﺮ ﺷ ﺪ ﻣﺎﺳ ﺘﻤﺎﻟﯽ آﻨ ﺪ‪ .‬از وﻗﺘ ﯽ‬
‫ﺣﻜﻮﻣﺖ‪ ،‬اﺳ ﻼﻣﯽ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬آ ﺎر ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﺷ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﺷ ﺮآﺖه ﺎﯼ ﺑ ﺰرگ‬
‫ﭼﻨﺪﻣﻠﻴﺘﯽ دم ودﺳﺘﮕﺎهﯽ ﭘﻴﺪا آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻻﺑﺪ اﮔ ﺮ ﻣﺎﻟﻴ ﺎﺕﺶ را درﺳ ﺖ و‬
‫ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻣﯽﭘﺮداﺧﺖ‪ ،‬دیﮕﺮ ﭼﻴ ﺰﯼ ﺑ ﺮاﯼ ﻟﻔ ﺖ و ﻟﻴ ﺴﺶ ﺑ ﺎﻗﯽ ﻧﻤ ﯽﻣﺎﻧ ﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ؟‬
‫ﺑﺮادر ﭘﺮﯼ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬یﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﻓﺮﻧ ﮓ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ‬
‫ﺳﺎل یﻜﺒﺎر هﻢ ﺑﺮاﯼ ﮔﺬراﻧﺪن وآ ﺎﻧﺲ ﻣ ﯽرﻓ ﺖ‪ ،‬ی ﺎ ﻣ ﯽﺁﻣ ﺪ وﻃ ﻦ‪ .‬آﻠ ﯽ‬
‫ﺧﺮت و ﭘﺮت هﻢ از ﺧﺎرج ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻣﯽﺑﺮد ایﺮان‪ .‬ﺁن زﻣﺎنهﺎ ﻣﯽﺷ ﺪ‬
‫اﺕﻮﻣﺒﻴﻞ ﺑﻨﺰﯼ ﺧﺮیﺪ و اﺟﻨﺎس دﺳﺖ دوم ﺑﺎرش آﺮد و از راﻩ ﺕﺮآﻴﻪ ﺑ ﻪ‬
‫ایﺮان ﺑ ﺮد‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺕﺠ ﺎرت! ﺑﻌ ﺪهﺎ آ ﻪ ﻣﺮزه ﺎ ﺑ ﺴﺘﻪ ﺷ ﺪ و داﺳ ﺘﺎن ﺷ ﻴﻄﺎن‬
‫ﺑ ﺰرگ و ﺷ ﻴﺎﻃﻴﻦ آﻮﭼ ﻚ ﻣ ﺪ ﺷ ﺪ‪ ،‬ای ﻦ آﺎﺳ ﺒﯽ ه ﻢ از ﻣ ﺪ اﻓﺘ ﺎد‪ .‬هﻤ ﻴﻦ‬
‫زﻣﺎنهﺎ ﺑﻮد آﻪ ﭘﺮﯼ داﺷﺖ ﺕﻮ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﭘﻮﺳﻴﺪ‪ .‬ایﻨﻄﻮر ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﯼ ﺕﻤﺎم روز آﺎرش ﻣﺪیﺮیﺖ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣﺘﻌﻠ ﻖ ﺑ ﻪ ﭘ ﺪ ِر‬
‫آﺎرﺧﺎﻧﻪ دارش ﺑﻮد‪ .‬آﺎر ﺑﺪﻧﯽ ﻧﻤﯽآﺮد‪ ،‬اﻣﺎ زن‪/‬آﻠﻔﺖهﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﺎیﺪ‬
‫راﻩ ﻣﯽﺑﺮد‪ ،‬آﺎرﺷﺎن را ﭼﻚ ﻣﯽآﺮد‪ ،‬ﺧﺮیﺪ هﻢ ﺑﻮد‪ ،‬روﺿﻪ و ﺳ ﻔﺮﻩ و‬
‫ﺧﺘﻢ و ﻣﺴﺠﺪ و ﺕﻜﻴﻪ و ﻧﺬر و ﺣﻠﻮاﯼ ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ و ﺑﻘﻴﻪﯼ ﻣﺨﻠﻔ ﺎت ری ﺰ‬
‫و درﺷﺖ هﻢ ﺑﻮد‪ .‬دیﮕ ِﺮ آﻮر و آﭽﻞهﺎﯼ ﻓﺎﻣﻴﻞ را هﻢ ﺑﺎیﺪ راﻩ ﻣﯽﺑﺮد!‬
‫ﺑﺎیﺪ ﺣﻮاﺳﺶ ﻣﯽﺑﻮد آﻪ ز ِن داداﺷﺶ زی ﺎدﯼ ﺳ ﻮار ﺁﻗ ﺎ داداﺷ ﺶ ﻧ ﺸﻮد!‬
‫‪١٠١‬‬
‫ﺑﺎیﺪ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﻨ ٍﺪ ﺕﻨﺒﺎن دﺧﺘﺮ ﺣﺎﺟﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ‪ ،‬ﺷﺮیﻚ ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻧﺶ هﻢ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬آﻪ‬
‫ﭼﻴﺰﯼ دﺳﺘﺶ ﺑﺎﺷﺪ! ﺑﺎیﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد آﻪ در ﻣﺪیﺮیﺖ ﺧﺎﻧﻪ و آ ﺎر ﺧﺎﻧ ﻪ‬
‫آﻢ و آﺴﺮﯼ ﻧﺪارد! آﻢ و آﺴﺮﯼ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﯼ هﻔﺘﮕﯽ و ﻣﺎهﻴﺎﻧ ﻪ و‬
‫ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪاش ﭘﺮ و ﭘﻴﻤﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ش ﭘ ﺮﯼ ﺧ ﺎﻧﻢ‪ ،‬ﭼﻬ ﻞ ﺳ ﺎل‬ ‫ﻗ ﺴﻤﺖ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣﺤﻤ ﺪ ﺁﻗ ﺎ‪ ،‬ﺁﻗ ﺎ دادا ِ‬
‫ﺁﻟﻤﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻮد آﻪ ﺑﻌﺪ از ﭼﻬﻞ ﺳﺎل هﻮس آﻨﺪ ﺑﺎ رﻓﻴﻘﯽ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ‬
‫ﺷﺮآﺘﯽ اﻧﺘﺮﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﻋﻠﻢ آﻨﺪ‪ .‬ﻗ ﺴﻤﺖ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﭘ ﺮﯼ ﺧ ﺎﻧﻢ ﺕ ﺎ هﻤ ﻴﻦ‬
‫اواﺧﺮ ﺑﻴﻮﻩ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻮد آﻪ ﭼﻨ ﺪ روز ﻗﺒ ﻞ از ﺳ ﻔ ِﺮ ﻣ ﺴﻴﻮ هﻠﻤ ﻮت‬
‫ﺑ ﻪ ای ﺮان‪ ،‬ﻋﻴ ﺎل ﻓﺮﻧﮕ ﯽاش ﺑ ﺎ ﺕﻴﭙ ﺎ از ﺧﺎﻧ ﻪ ﺑﻴ ﺮوﻧﺶ اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪.‬‬
‫هﻤﻪﯼ اﺳﺒﺎب آﺎر ﺟ ﻮر ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑﺨ ﺖ ﭘ ﺮﯼ ﺑ ﺎز ﺷ ﻮد‪ ،‬و ﺑ ﺎز ه ﻢ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫هﻠﻤﻮت ﻣﻮﻟﺮ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ اﺷ ﻬﺪ ان ﻻاﻟ ﻪ اﻻ اﷲ ﮔﻮی ﺎن ﭘ ﺎﯼ ﺳ ﻔﺮﻩﯼ‬
‫ﻋﻘﺪ ﻧﺸﺴﺖ؛ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪ از ایﻨﻜﻪ هﺮ دو ﺑﻨﺪ را ﺁب دادﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﯼ ﺕﻮ ﻓﺮﻧﮓ ﺣﻮﺹﻠﻪاش ﺳﺮ ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬درس آﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاﻧ ﺪ‪،‬‬
‫آﺎر ه ﻢ ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‪ ،‬ﺳ ﻴﻨﻤﺎ ﻧﻤ ﯽرﻓ ﺖ‪ ،‬رادی ﻮ ﮔ ﻮش ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‪ ،‬ﺕﻠﻮیﺰی ﻮن‬
‫ﻧﮕ ﺎﻩ ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‪ ،‬آﺘ ﺎب ﻧﻤ ﯽﺧﻮاﻧ ﺪ‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﯽ آﺎره ﺎﯼ دیﮕ ﺮ ه ﻢ ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‪.‬‬
‫دآ ﺎن ﻣ ﺴﺠﺪ و ﺕﻜﻴ ﻪ و ﺣ ﺮم و ﺑﻌﻠ ﻪ ﺑ ﺮون و ﺷ ﻴﺮیﻨﯽ ﺧ ﻮران و ﺧﺘﻨ ﻪ‬
‫ﺳﻮران و ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎرﯼ و اﺳﺘﺨﺎرﻩ و دﺳﺘﻤﺎل ﺧﻮﻧﯽ ﺷﺐ زﻓ ﺎف ه ﻢ آ ﻪ‬
‫ای ﻦ ﻃ ﺮفه ﺎ ﺕﻌﻄﻴ ﻞ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳ ﺎﻟﯽ ‪ ٣٦٠‬روز ﺧ ﺪا‪ ،‬اﮔ ﺮ ایﻨﺠ ﺎ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫ﻣ ﯽرﻓ ﺖ ﺳ ﻔﺎرت ﺕ ﺎ ﺑ ﻮﯼ وﻃ ﻦ را اﺳﺘ ﺸﻤﺎم آﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ دﻟ ﺶ ه ﻮاﯼ‬
‫وﻃﻦ ﻣﯽآﺮد‪ .‬ﺑﻮﯼ ﺷﺎش وﻃﻦ ﺑﻪ هﻤﻪﯼ ﺁزادﯼهﺎ در ﺁﻟﻤﺎن ﻣﯽارزی ﺪ!‬
‫ﺷﻮهﺮش ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺁﻟﻤﺎنهﺎ را ﻗﺒﻮل ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫از ﺳﮓهﺎﯼ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﺧﻴﻠﯽ ﺷﻴﻜﺎر ﺑﻮد‪ .‬ﺳ ﮓ هﻠﻤ ﻮت را آ ﻪ در‬
‫زﻣﺎنهﺎﯼ ﻣﺎﺿﯽ ﮔﺮدﺷﻜﯽ ﻣﯽرﻓ ﺖ‪ ،‬ﻏ ﻀﺐ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼ ﺸﻢ ﻧﺪاﺷ ﺖ‬
‫ﮓ ﺁب ﺕﻤ ﺎم ﺣﻴ ﺎط را ﺁب ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ‪،‬‬ ‫ﺣﻴ ﻮان را ﺑﺒﻴﻨ ﺪ‪ .‬ه ﺮ روز ﺑ ﺎ ﺷ ﻴﻠﻨ ٍ‬
‫ﺳ ﮓ ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ را ه ﻢ ﺁب ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ‪ ،‬زﻣ ﺴﺘﺎن و ﺕﺎﺑ ﺴﺘﺎن‪ .‬ﺁﻧﻘ ﺪر ﺣﻴ ﻮان‬
‫ﺑﻴﻨ ﻮا را ﺁب آ ﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺑ ﺪﺑﺨﺖ ﺳ ﻴﻨﻪ ﭘﻬﻠ ﻮ آ ﺮد و ﻣ ﺮد‪ .‬ﻣ ﺎدر هﻠﻤ ﻮت‬
‫ﮔﺮیﻪ ﻣﯽآﺮد‪ ،‬وﻟﯽ زورش ﺑ ﻪ ﻧﺠ ﺲ‪/‬ﭘ ﺎآﯽه ﺎﯼ ﭘ ﺮﯼ ﻧﻤ ﯽرﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﭘ ﺮﯼ‬
‫‪١٠٢‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺧﺎﻧﻪ و ﺣﻴﺎط و زیﺮزﻣﻴﻦ و هﻤﻪ ﺟﺎ را ﺁب ﻣﯽآﺸﻴﺪ‪ .‬در و دی ﻮار‬

‫و ﭘﻨﺠﺮﻩ و ﺑﺎﻏﭽﻪ را ﺁب ﻣﯽآ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﻟﺒ ﺎسه ﺎﯼ از اﺕﻮﺷ ﻮیﯽ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻪ را‬
‫هﻢ ﺁب ﻣﯽآﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌ ﺪ از ورود ﻋ ﺮوس ﺧ ﺎﻧﻢ ﺑ ﻪ ﻓﺮﻧ ﮓ‪ ،‬دآ ﺎن ﺳ ﮓ ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ‬
‫ﺕﻌﻄﻴﻞ ﺷﺪ‪ .‬دیﮕﺮ ﺑﺎیﺪ ﺣﻴ ﻮان در ﺧ ﻮاب‪ ،‬ﺧ ﻮاب ﭘﻨﺒ ﻪ داﻧ ﻪﯼ ﮔ ﺮدش و‬
‫ﻗﺪم زدن و ﺟ ﺴﺖ و ﺧﻴ ﺰ آ ﺮدن ﻣ ﯽدی ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻣ ﺎدر ﺷ ﻮه ِﺮ ﭘ ﺮﯼ ﺧ ﺎﻧﻢ‬
‫ﻟﻘﻤﻪاﯼ ﺟﻠﻮش ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺳﮓ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﭘﻴﺶ از ایﻦهﺎ ﻣﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘ ﺮﯼ ﻣﻌﺘﻘ ﺪ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺁﻟﻤ ﺎنه ﺎ ﺁدمه ﺎﯼ ﻣﺰﺧﺮﻓ ﯽ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺕ ﻮ‬
‫ﺕﻠﻮیﺰیﻮﻧ ﺸﺎن ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﺕﻨ ﻪ را ﻧ ﺸﺎن ﻣ ﯽدهﻨ ﺪ آ ﻪ داد ﭘ ﺮﯼ ﺧ ﺎﻧﻢ ﺑ ﻪ ه ﻮا‬
‫ﻣ ﯽرﻓ ﺖ‪ .‬روزﯼ ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﺕﻮﺳ ﺮﯼ ﺑ ﻪ ﺷ ﻮهﺮ ﻓﺮﻧﮕ ﯽاش ﻣ ﯽزد آ ﻪ‬
‫زنهﺎﯼ ﺷﻤﺎ هﻤ ﻪﺷ ﺎن ﺟﻨ ﺪﻩاﻧ ﺪ‪ .‬هﻠﻤ ﻮت ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ ه ﻢ اﻓﺎﺿ ﺎت زﻧ ﺶ را‬
‫ﺕﺎیﻴ ﺪ ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﭘ ﺮﯼ ﺧ ﺎﻧﻢ ﮔﺮﺑ ﻪ را دم در ﺣﺠﻠ ﻪ آ ﺸﺘﻪ و ﻧ ﺴﻖ ﺁﻗ ﺎ را‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻴﭽﻪ اﻃﻼﻋﺎﺕﯽ را آﻪ در ﺑﺎرﻩﯼ ﻓﻨﻮﻣﻨﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم “ﻣﺘﻮﻟﯽ” آ ﺸﻒ‬
‫آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬در ی ﻚ رﺳ ﺎﻟﻪﯼ ﻓﻠ ﺴﻔﯽ داﻧ ﺸﮕﺎهﯽ ﺑ ﺮاﯼ اﺳ ﺘﺎدان آﺮﺳ ﯽ‬
‫اﺳﻼم ﺷﻨﺎﺳﯽ داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﻬﺮ آﻠﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ .‬ﭘﺲ از دﻋﻮت از ﻧﻴﭽ ﻪ ﺑ ﺮاﯼ‬
‫دﻓﺎع از ﺕﺰش‪ ،‬ﻣﺘﻮﻟﻴﺎن ﺑﺨﺶ اﺳ ﻼم ﺷﻨﺎﺳ ﯽ ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ ی ﻚ ﻓﺮوﻧ ﺪ‬
‫“ﻣﺘﻮﻟﯽ” از ای ﺮان وارد آﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨ ﺪ ﺕﺮآﻴﺒ ﺎت ﻣﻐ ﺰﯼاش را ـ اﮔ ﺮ‬
‫ﻣﻐﺰﯼ در آﺎر ﺑﺎﺷﺪ ـ زیﺮ ﻣﻴﻜﺮوﺳﻜﻮپ ﺑﺮرﺳﯽ آﻨﻨﺪ‪ .‬ﺕﻮ هﻤﻴﻦ راﺑﻄ ﻪ‬
‫ﺑﻮد آﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎرﻧﺪﻩ ﺕﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ آﻪ‪ :‬ﺕﻮ هﻤﻮﻃﻨﺎﻧﺖ را ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯽ‪.‬‬
‫ﺧﻮب اﺳﺖ یﻚ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد آﻨﯽ!‬
‫اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﺑﺸﻮد ﻣﻦ و ﻣﺘﻮﻟﯽ را هﻤﻮﻃﻦ ﻓﺮض آﺮد!‬
‫ﻣﺘ ﻮﻟﯽ در وﻃ ﻦ دم و دﺳ ﺘﮕﺎهﯽ ﺑ ﻪ ه ﻢ زدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬دم و‬
‫دﺳ ﺘﮕﺎهﯽ آ ﻪ در ادارﻩﯼ آ ﺎ ِر ایﻨﺠ ﺎ در ه ﻴﭻ ردﻩ ﺑﻨ ﺪﯼ ﺷ ﻐﻠﯽ ﺟ ﺎ‬
‫ف ﺑﻴﻜﺎر آﻪ آ ﺎرش ﭼﺎﭘﻴ ﺪن و ﮔﺎیﻴ ﺪ ِن‬ ‫ﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان یﻚ ﺁد ِم ﻋﻼ ِ‬
‫زنهﺎﯼ ﻣ ﺮدم اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻗ ﺮار ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺑﻴﺎورﻧ ﺪش ایﻨﺠ ﺎ و ﺑ ﺴﭙﺎرﻧﺪش ﺑ ﻪ‬
‫دﺳﺖ یﻚ ﻻﺑﺮاﺕﻮا ِر ﻣﻌﺮوف داﻧﺸﮕﺎهﯽ‪ .‬دﻋﻮت ﻧﺎﻣﻪ را هﻢ ﭼﻨ ﺪ ﻗﺒ ﻀﻪ‬
‫و ﺳﻔﺎرﺷﯽ آﺮدﻧﺪ‪ .‬یﻜﯽ از دﻋﻮتﻧﺎﻣﻪه ﺎ را ﮔ ﺎریﭽﯽ ﻓﺮﺳ ﺘﺎد‪ ،‬یﻜ ﯽ را‬
‫‪١٠٣‬‬
‫ح ﺑﻪ ﻻﺑﺮاﺕ ﻮار ﺑ ﺮد ِن ای ﻦ‬ ‫ﺷﻮهﺮ ﭘﺮﯼ و یﻜﯽ را هﻢ ﺧﻮد ﻣﻮﺳﺴﻴﻦ ﻃﺮ ِ‬

‫ﺟﻤﺎﻋﺖ‪.‬‬
‫ﻣ ﻮش ﺳ ﺮ از ﭘ ﺎ ﻧﻤ ﯽﺷ ﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﻧﺎﻣ ﻪه ﺎیﯽ ﺳﻔﺎرﺷ ﯽ ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان‬
‫دﻋﻮت ﻧﺎﻣﻪ دﺳﺘﺶ رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد آ ﻪ ﺑ ﻪ زﺑ ﺎن از ﻣ ﺎ ﺑﻬﺘ ﺮان ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺘ ﻮﻟﯽ‬
‫آﻪ داﺷﺖ از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﭘﺲ ﻣﯽاﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻧﺎﻣ ﻪه ﺎ را ﺑ ﺮد ﭘ ﻴﺶ ﺑ ﺮاد ِر ﭘ ﺮﯼ‬
‫ﺧ ﺎﻧﻢ آ ﻪ اﺕﻔﺎﻗ ﺎ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد وآﺎﻧ ﺴﺶ را در اماﻟﻘ ﺮاء اﺳ ﻼﻣﯽ ای ﺮان ﺳ ﺮ‬
‫آﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪﻧﺪ آﻪ ﺑﺮاﯼ ﭘﺮوژﻩﯼ ﻋﻈ ﻴﻢ و ﻋﺠﻴﺒ ﯽ ﻧ ﺎﻣﺰد ﺷ ﺪﻩ‬
‫اﺳﺖ و ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ هﺮﭼﻪ زودﺕ ﺮ ﺑ ﺎ دردﺳ ﺖ داﺷ ﺘ ِﻦ دﻋ ﻮت ﻧﺎﻣ ﻪه ﺎ ﺑ ﻪ‬
‫ت ﺁﻟﻤ ﺎن در وﻃ ﻦ ﻣﺮاﺟﻌ ﻪ آﻨ ﺪ! ﺳ ﻔﺎرت آ ﻪ از ﻗﺒ ﻞ در ﺟﺮی ﺎ ِن‬ ‫ﺳ ﻔﺎر ِ‬
‫ﻣﺎﺟﺮاﯼ ﻻﺑﺮاﺕﻮار ﺑ ﻮد‪ ،‬از ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﺣﺘ ﺎ ﻧﺨﻮاﺳ ﺖ ﭼﻨ ﺪ ه ﺰار دﻻرﯼ را‬
‫ﺑﻪ ﭘﺎﺳ ﭙﻮرﺕﺶ ﻣﻴﺨﻜ ﻮب آﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﯽداﻧ ﺴﺖ آ ﻪ ای ﻦ ﺟﻤﺎﻋ ﺖ ﺑ ﺎ ﺟﻴ ﺐ ﭘ ﺮ‬
‫ﻣﯽروﻧ ﺪ و ﭘ ﺲ از ﺹ ﻔﺎهﺎﯼ ﺁﻧﭽﻨ ﺎﻧﯽ ﺑ ﺎ ﺟﻴ ﺐ ﺧ ﺎﻟﯽ ﺑﺮﻣ ﯽﮔﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ‬
‫ﺐ ایﻦهﺎ ﺧﺎﻟﯽ ه ﻢ ﻣ ﯽﺷ ﺪ؟ ﭘﻮﻟ ﺸﺎن ﺑﺮآ ﺖ داﺷ ﺖ‪ .‬از زﻣ ﻴﻦ و‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺟﻴ ِ‬
‫ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮاﺷﺎن ﻣﯽﺑﺎریﺪ‪ .‬ﻧﻮش ﺟﺎﻧﺸﺎن‪ ،‬ﺣﻘﺸﺎن ﺑﻮد!‬
‫ﻣﺘﻮﻟﯽ آ ﻪ وارد ﻓﺮودﮔ ﺎﻩ ﺷ ﺪ‪ ،‬وﺣ ﺸﺘﺶ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬دﻓﻌ ﻪﯼ اوﻟ ﺶ‬
‫ﺑ ﻮد‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ آ ﺎر ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﺠ ﺰ زنه ﺎ و ﻣ ﺎدرش‪ ،‬زﻧ ﯽ را ﻟﺨ ﺖ ﻧﺪی ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫زنهﺎش آ ﻪ ﻟﺨ ﺖ ﻣ ﯽﺷ ﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻘﻨﻌ ﻪ از ﺳﺮﺷ ﺎن ﻧﻤ ﯽاﻓﺘ ﺎد‪ .‬ﺑ ﺎ ﻣﻘﻨﻌ ﻪ ﺑ ﻪ‬
‫رﺧﺘﺨﻮاب رﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻋﻼﻣﺖ ﻧﺠﺎﺑﺘ ﺸﺎن ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ذوق ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﺟ ﺎﻧﺶ‬
‫در ﻣﯽرﻓﺖ ﺑﺮاﯼ زنهﺎﯼ وﻃﻨﯽ‪ .‬ﺑ ﺎ ای ﻦ هﻤ ﻪ ﻻ اﻟ ﻪ اﻻ اﻟﻠﻬ ﯽ ﮔﻔ ﺖ و‬
‫دو ِر ﺧﻮدش ﻓﻮت آﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺘﻮﻟﯽ را ﺑﻪ هﺘﻠﯽ ﭘ ﻨﺞ ﺳ ﺘﺎرﻩ ﺑﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اﺕ ﺎﻗﯽ دو ﺕﺨﺘ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻣﺒﻠ ﯽ‬
‫ﺕﺨﺖﺷ ﻮ‪ ،‬یﺨﭽ ﺎل آ ﻮﭼﻜﯽ در ﮔﻮﺷ ﻪﯼ اﺕ ﺎق ﭘ ﺮ از ﻣ ﺸﺮوﺑﺎت ﻧﺠ ﺲ و‬
‫ﻏﻴ ﺮﻧﺠﺲ‪ ،‬ﻧ ﻴﻢ دﺳ ﺖ ﻣﺒ ﻞ ﺧﻮﺷ ﻘﻮارﻩﯼ ﭼﺮﻣ ﯽ‪ ،‬ﺕﻠﻔ ﻦ و ﻓ ﺎآﺲ و‬
‫آﺎﻣﭙﻴﻮﺕﺮ و ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺣ ﺴﺎب‪ .‬ﺑﻘﻴ ﻪﯼ اﺳ ﺒﺎب ﺕﻤ ﺪن را ه ﻢ روﯼ ﻣﻴ ﺰ آ ﺎر‬
‫ﭼﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺹﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﺧﺎن ﺧﻮﺷﺮﻧﮕﯽ هﻢ ﺕﺰﺋﻴﻦ ﻣﻴﺰ آﺎرش ﺑﻮد‪ .‬ﮔ ﺎﻩ‬
‫آ ﻪ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﺣﻮﺹ ﻠﻪاش ﺳ ﺮ ﻣ ﯽرﻓ ﺖ‪ ،‬روﯼ ای ﻦ ﺹ ﻨﺪﻟﯽ ﻣ ﯽﻧﺸ ﺴﺖ و‬
‫ﻣﯽﭼﺮﺧﻴﺪ‪ .‬ﻣﯽﭼﺮﺧﻴﺪ و ﻣﯽﭼﺮﺧﻴ ﺪ‪ .‬ی ﻚ ﺑ ﺎر ﺁﻧﻘ ﺪر ﭼﺮﺧﻴ ﺪ ﺕ ﺎ ﺹ ﻨﺪﻟﯽ‬
‫از ﺑﺎﻻﯼ ﻣﺤ ﻮر ﺣ ﺎیﻠﺶ در رﻓ ﺖ‪ .‬ﻣﺘ ﺮﺟﻢ آ ﻪ ﺳ ﺮ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺘ ﻮﻟﯽ دﻣ ﺮ‬
‫‪١٠٤‬‬
‫اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد روﯼ زﻣﻴﻦ و داﺷﺖ ﺑﻪ زﻣ ﻴﻦ و زﻣ ﺎن ﺑ ﺪ و ﺑﻴ ﺮاﻩ ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺧﻴﺎل آﺮد ﻣﺘﻮﻟﯽ دارد دﻋﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫از ﭘﻨﺠﺮﻩﯼ هﺘﻞ دریﺎﭼﻪﯼ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﭘﻴﺪا ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺷ ﺐه ﺎ ﺑ ﺎ ﻧ ﻮر‬
‫ﺁﺑ ﯽ ﭼﺮاﻏ ﺎن ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬آﻤ ﯽ ﭘ ﺎﺋﻴﻦﺕ ﺮ ﻣﻘﺎﺑ ﻞ در ﺧﺮوﺟ ﯽ‪ ،‬اﺳ ﺘﺨﺮ‬
‫ﺧﻮﺷﻘﻮارﻩاﯼ ﺑﻮد آﻪ ﻣﺤﺘﻮیﺎﺕﺶ آ ﺎر ﻣﺘ ﻮﻟﯽ را زار آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺘ ﻮﻟﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﺘ ﺮﺟﻤﺶ ﻓﻬﻤﺎﻧ ﺪ آ ﻪ اﺕ ﺎﻗﺶ را ﻋ ﻮض آﻨ ﺪ‪ .‬دم ﺑ ﻪ دم آ ﻪ‬
‫ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﺴﺖ ﻏﺴﻞ آﻨﺪ‪ .‬ﺕﺎزﻩ ایﻦ ﺟﺎ ﺁب آﺮ ﺳﻪ وﺟﺐ در ﺳ ﻪ وﺟ ﺐ در‬
‫ﺳﻪ وﺟﺐ هﻢ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺘﻮﻟﯽ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﻣﺮدهﺎﯼ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﭼ ﻪ آ ﺎر‬
‫ﻣﯽآﻨﻨﺪ‪ ،‬روزﯼ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻏﺴﻞ ﻣﯽآﻨﻨﺪ‪ ،‬اﺹﻼ ﻏﺴﻞ ﻣﯽآﻨﻨﺪ‪ ،‬ی ﺎ ﻓﺮﺿ ﺎ‬
‫ﭼﻴﺰﯼﺷﺎن ﻣﯽﺷﻮد آﻪ ﺑﻪ ﻏﺴﻞ اﺣﺘﻴﺎﺟﺸﺎن ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ؟‬
‫ﭘ ﺮﯼ از ﺳ ﺎله ﺎ ﭘ ﻴﺶ ﻣ ﺸﺘﺮﯼ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼ ﺸﻢ ه ﺎﯼ ﺳ ﻴﺎﻩ و‬
‫رﻓﺘ ﺎر ﻧﻤﻜ ﯽ ﭘ ﺮﯼ دل ﻣﺘ ﻮﻟﯽ را ﺁب ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﮔ ﺮﯼ ﺷ ﻐﻠﯽ‬
‫ﻧﺒ ﻮد آ ﻪ ﭘ ﺪر آﺎرﺧﺎﻧ ﻪدار ﭘ ﺮﯼ را ﺧ ﺎم آﻨ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ دﺧﺘ ﺮش را ﺑ ﻪ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ‬
‫ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﻣﺘﻮﻟﯽ ﺳﻌﯽ آﺮدﻩ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺣﺎﺟﯽ ﺣﺎﻟﯽ آﻨﺪ آﻪ اﮔﺮ ﺑ ﺎ ه ﻢ وﺹ ﻠﺖ‬
‫آﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺁﺕﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻪ ﺣﺎﺟﯽ و ﺧﺎﻧﻮادﻩاش ﺣﺮام ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﺳ ﺖ ﭘ ﺰ‬
‫ﺳﻴﺪ ﺑﻮدﻧﺶ را ﺑﺪهﺪ آﻪ ﺣﺎﺟﯽ دهﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ و ﮔﻔﺘﻪ ﺑ ﻮد آ ﻪ از ﺁﺕ ﺶ‬
‫ﺟﻬﻨﻢ ﻧﻤﯽﺕﺮﺳﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺧﻮدش ﺳﻴﺪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎیﯽ اﺳﺖ‪ ،‬یﻌﻨﯽ از ﺑﻴﺦ ﻋﺮب‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻣﺘﻮﻟﯽ از ایﻦ ﺳ ﻮراخ ه ﻢ ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ وﺹ ﺎل ﭘ ﺮﯼ‬
‫ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﺸﻖ ﺧﺎآﺴﺘﺮﯼاش هﻤﭽﻨﺎن در ﺕﻪ ﻗﻠﺒﺶ ﺧﺎﻧ ﻪ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺷ ﺎیﺪ‬
‫روزﯼ آﻪ ﺣﺎﺟﯽ ﺳ ﺮش را زﻣ ﻴﻦ ﻣ ﯽﮔﺬاﺷ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﺮاد دﻟ ﺶ ﻧ ﺎﺧﻨﻜﯽ‬
‫ﻣﯽزد‪.‬‬
‫ﭘﺮﯼ ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﯽ ﺑﻮد آﻪ ﻣﺰاﺣﻢ ﺧﻮابهﺎﯼ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺘ ﻮﻟﯽ دﻟ ﺶ ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ ﭘ ﺮﯼ ﺑﻴﺎی ﺪ ﺣ ﺮم و ﻧﮕ ﺎهﯽ ﺑ ﻪ روﯼ ﻣ ﺎهﺶ‬
‫ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪ .‬ﺧﻴﺎل ﻣﯽآﺮد ﮔﻨﺎﻩ دارد ﺑﻪ ﻧ ﺎﻣﻮس ﻣ ﺮدم ﭼ ﭗ ﻧﮕ ﺎﻩ آﻨ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ‬
‫ﮔﻨ ﺎﻩ ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬ﻣﺠﺒ ﻮر ﻣ ﯽﺷ ﺪ ﭼﻨ ﺪ در ﺹ ﺪ از ﻣ ﻮاﺟﺒﺶ را ﺑ ﻪ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ‬
‫اﻋﻈ ﻢ رﺷ ﻮﻩ ﺑﺪه ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺷ ﻔﻴﻌﺶ ﺷ ﻮد و از ﺣ ﻮزﻩﯼ ﻣﺠ ﺎزات اﺳ ﻼﻣﯽ‬
‫ﺧﺎرﺟﺶ آﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ هﻢ زیﺎد زاغ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﺮﯼ را ﭼﻮب ﻧﻤ ﯽزد‪ .‬ﺑ ﺎ‬
‫ایﻦ هﻤﻪ ﺕﺎ ﻣﯽدیﺪ زﻧﯽ ﺑﺎ ﭼﺎدر آﺮپ دوﺷﻴﻦ ﮔﺮاﻧﻘﻴﻤﺖ‪ ،‬ﻗ ﺪ و ﻗ ﻮارﻩﯼ‬
‫‪١٠٥‬‬
‫ﭘ ﺮﯼ را دارد‪ ،‬دل ﺹ ﺎﺣﺐ ﻣ ﺮدﻩاش ﺑ ﻪ ﺕ ﭙﺶ ﻣ ﯽاﻓﺘ ﺎد‪ .‬ﺧ ﻮدش را‬

‫ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ ﺑ ﻪ ﺣﺎﺷ ﻴﻪﯼ ﺿ ﺮیﺢ ﺕ ﺎ ﺹ ﻮرت ﭘ ﺮﯼ را آ ﻪ از ﻓ ﺸﺎر ﮔﺮی ﻪ‬
‫ﺳﺮخ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﭘﺮﯼ ﺑﺎیﺪ ﺑﻪ ﺣﺮم ﻣﯽﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﺘﻮﻟﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ او‬
‫ﺕﺨﻔﻴ ﻒ ﺑﺪه ﺪ‪ ،‬ﺕﺨﻔﻴ ﻒ در ﻧ ﺬرﯼ‪ ،‬ﺕﺨﻔﻴ ﻒ در ﭘﺮداﺧ ﺖ وﺟ ﻮﻩ ﺷ ﺮﻋﻴﻪ‪،‬‬
‫ﺕﺨﻔﻴ ﻒ در هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ و ﺧ ﺪا ﺧ ﺪا ﻣ ﯽآ ﺮد آ ﻪ ﭘ ﺮﯼ در زی ﺎرت و‬
‫ﺳﻴﺎﺣﺖ‪ ،‬ﮔﻮﺷﻪﯼ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ او ﺑﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺘﻮﻟﯽ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ در ایﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺮاﯼ دﺧﺘﺮ ﭼﻬﺎردﻩ ﺳﺎﻟﻪاﯼ آﻪ‬
‫ﺕ ﺎزﮔﯽه ﺎ ﺹ ﻴﻐﻪ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺷ ﻮرت و آﺮﺳ ﺖ ﻓﺮﻧﮕ ﯽ ﺑﺨ ﺮد‪ .‬ﺁﺧ ﺮ‬
‫دﺧﺘﺮك ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺧﻴﻠﯽ ﺕﺎزﻩ آﺎر ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ ﺑ ﺎ ای ﻦ ﻣ ﺪهﺎﯼ‬
‫ﻓﺮﻧﮕ ﯽ ﻃ ﺮف را ﺧﺒ ﺮﻩ آﻨ ﺪ آ ﻪ ﺁﻣﻮزﺷ ﯽ ﺑﺎﺷ ﺪ ﺑ ﺮاﯼ ﺹ ﻴﻐﻪه ﺎﯼ‬
‫ﺑﻌﺪﯼاش ﺕﺎ ﻣﺘﻮﻟﯽهﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﺑﺎ یﻚ ﺹﻴﻐﻪﯼ ﺁﻣﺎﺕﻮر ﺳﺮ و آ ﺎر ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ .‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﻋﺒ ﺎ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﭘ ﺎرﻩ آ ﺮدﻩ و ﻓ ﺮق ای ﻦ دو‬
‫ﺟﻤﺎﻋﺖ را ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽﻓﻬﻤﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎ ایﻦ هﻤﻪ ﺕﻤﺎم زنهﺎﯼ ﺹﻴﻐﻪاﯼ‪ ،‬زنه ﺎﯼ‬
‫ﻋﻘﺪﯼ‪ ،‬ﺣﻮرﯼهﺎﯼ ﺑﻬﺸﺘﯽ‪ ،‬ﺣﺘﺎ ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺷﮕﻞهﺎﯼ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺟﻤﺸﻴﺪ ﺑﻪ یﻚ‬
‫ﺧ ﺎل ﺳ ﻴﺎﻩ ﭘ ﺮﯼ ﺧ ﺎﻧﻢ ﻧﻤ ﯽارزیﺪﻧ ﺪ‪ .‬دل ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﺿ ﻌﻒ ﻣ ﯽرﻓ ﺖ آ ﻪ‬
‫ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﺧﻮش ﺣﺎﻟﺖ و اﺑﺮوه ﺎﯼ ﭘﺮﭘ ﺸﺖ و ﺧ ﺎﻟﻜﻮﺑﯽ ﺷ ﺪﻩﯼ ﭘ ﺮﯼ را‬
‫ﻣﺎچ آﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘ ﺮﯼ ﮔ ﺎﻩ آ ﻪ ه ﻮایﯽ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﯽرﻓ ﺖ آﻠﻴ ﺴﺎﯼ ﻣﺤ ﻞ ﺕ ﺎ ﺑ ﻮﯼ‬
‫ﺧﻮش ﺣﺮم را‪ ،‬ﺑﻮﯼ ﻧﺎﮔﺮﻓﺘﮕﯽ و آﻬﻨﮕ ﯽ و رﻃﻮﺑ ﺖ را اﺳﺘ ﺸﻤﺎم آﻨ ﺪ‪.‬‬
‫دﻟ ﺶ ﻟ ﻚ ﻣ ﯽزد ﺕ ﻮ ﺣ ﺮم ﺑﺨﻮاﺑ ﺪ‪ .‬ﭼ ﺎدرش را ﺑﻜ ﺸﺪ روش و ﻧﻤ ﺎز‬
‫ﺑﺨﻮاﻧ ﺪ‪ ،‬روزﻩ ﺑﮕﻴ ﺮد‪ ،‬ﺑ ﺴﺖ ﺑﻨ ﺸﻴﻨﺪ‪ ،‬آﻔ ﺎرﻩ ﺑﺪه ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺧ ﺪاﯼ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ‬
‫ﻧ ﺬرش را ﺑ ﺮﺁوردﻩ آﻨ ﺪ‪ .‬دﻟ ﺶ ﻏ ﻨﺞ ﻣ ﯽزد ﺑ ﺮود ﻣﺤﻠ ﻪﯼ ﺕ ﺮكه ﺎ و‬
‫ﻋﺮبهﺎ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﺑﻮﯼ ﭼﻮب‪ ،‬ﺑﻮﯼ ﺷﻤﻊ و ﻋﻮ ِد ﺑﺎزار دهﺎﺕﯽه ﺎﯼ ای ﻦ‬
‫ﺟﺎ آﻪ هﺮ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﻋﻄﺮ و ﺷﻤﻊ ﻣﯽﻓﺮوﺷ ﻨﺪ‪ ،‬ﻣ ﺴﺘﺶ ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﭘ ﺮﯼ هﻤ ﻪ‬
‫ﺟﺎ را ﺑﻮ ﻣﯽآ ﺮد‪ .‬اﮔ ﺮ ﻣ ﺮدﯼ را ﻣ ﯽدی ﺪ آ ﻪ ری ﺸﯽ ﺟﻮﮔﻨ ﺪﻣﯽ‪ ،‬ﺳ ﺮﯼ‬
‫ﻃ ﺎس و ﺷ ﻜﻤﯽ ﮔﻨ ﺪﻩ دارد و آ ﻼﻩ ﺷ ﺎﭘﻮیﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ ـ ﺑ ﻪ ﻧﻴ ﺖ ﻋ ﺮﻗﭽﻴﻦ‬
‫ﻣﺘﻮﻟﯽ ـ ﻧﮕﺎهﺶ ﻣﯽآﺮد‪ .‬ﻣﺮدك را دﻧﺒﺎل ﻣ ﯽآ ﺮد و ﺕ ﺎ ﺧ ﻮد ﺳﺮﺳ ﺮاﯼ‬
‫ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ دﻧﺒ ﺎﻟﺶ ﻣ ﯽرﻓ ﺖ‪ .‬زﻧ ﯽ در ﺧﺎﻧ ﻪﯼ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺑﭽ ﻪاﯼ‬
‫‪١٠٦‬‬
‫وﻧ ﮓ ﻧﻤ ﯽزد‪ .‬ه ﻴﭻ آﻬﻨ ﻪﯼ ﺑﭽ ﻪاﯼ ﺕ ﻮﯼ ﻃ ﺸﺖ ﺑ ﻮ ﻧﮕﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪.‬‬

‫زیﺮﺷ ﻠﻮارﯼ و زیﺮﭘﻮﺷ ﯽ روﯼ ﺑﻨ ﺪ رﺧ ﺖ ﺕ ﺎب ﻧﻤ ﯽﺧ ﻮرد‪ .‬هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ‬
‫ﺕﻤﻴ ﺰ و ﺑ ﺮاق ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ ﭘ ﺎك و ﭘ ﺎآﻴﺰﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺘ ﻮﻟﯽ روﯼ ﻣﺨ ﺪﻩاش‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻗﻠﻴ ﺎﻧﺶ ﭼ ﺎق ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﻨﻘﻠ ﯽ آﻨ ﺎرش ﺑ ﻮد و ﭼﻴ ﺰﯼ ﺕ ﻮ ﻣﻨﻘ ﻞ‬
‫ﺟﺰ و ﺟﺰ ﻣﯽآﺮد‪.‬‬
‫ﭘﺮﯼ ﻣﯽرﻓ ﺖ ﺕ ﻮ‪ ،‬ﭼ ﺎدرش را از ﺳ ﺮش ﻣ ﯽاﻧ ﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻣﻮه ﺎﯼ‬
‫ﺑﻠﻨ ﺪ ﺧ ﻮش ﺣ ﺎﻟﺘﺶ را ﺑ ﺎز ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﺁهﻨ ﮓ ﻋﺮﺑ ﯽ ﻣ ﯽﮔﺬاﺷ ﺖ‪،‬‬
‫ﺧﺎﻟ ﺪ ﻣ ﯽﮔﺬاﺷ ﺖ‪ ،‬ﻋﺎی ﺸﻪ ﻣ ﯽﮔﺬاﺷ ﺖ‪ .‬ﭘ ﺮﯼ ﻋﺮﺑ ﯽ ﻣ ﯽرﻗ ﺼﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽرﻗﺼﻴﺪ و ﻣﯽرﻗﺼﻴﺪ‪ .‬ﻣﺘﻮﻟﯽ ﻣ ﯽﺧﻨﺪی ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺧ ﻮدش را ﻣ ﯽاﻧ ﺪاﺧﺖ‬
‫روﯼ ﭘ ﺎﯼ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ‪ .‬ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﺑ ﺎ ﺷ ﺴﺖ ﭘ ﺎش ﭘ ﺮﯼ را ﻗﻠﻘﻠ ﻚ ﻣ ﯽداد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬
‫ﺑﻠﻨ ﺪش ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﻣ ﯽﻧ ﺸﺎﻧﺪش روﯼ ﭘ ﺎش‪ .‬ﺑﻌ ﺪ دﻧﻴ ﺎﯼ ه ﺮ دوﺷ ﺎن ﺕﻤ ﺎم‬
‫ﭘﺮﯼ ﺑﺮق ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺘﻮﻟﯽ را از زیﺮ ﻋﺮﻗﭽﻴﻨﺶ دیﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬دیﮕ ﺮان‬
‫هﻢ دیﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﺎﺷﻖهﺎ آﺎرﯼ ﺑﻪ ﺑﻘﻴﻪ ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻋﺎﺷﻖهﺎ آﻮرﻧﺪ‪.‬‬
‫ـ اﺳﺘﻐﻔﺮاﷲ!!!‬
‫زنهﺎﯼ ﺣ ﺮم آ ﻪ ای ﻦ دل دادن و ﻗﻠ ﻮﻩ ﮔ ﺮﻓﺘﻦ را ﻣ ﯽدیﺪﻧ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ‬
‫آ ﻒ دﺳ ﺖ ﻣ ﯽآﻮﺑﻴﺪﻧ ﺪ ﺕ ﻮ ﺹﻮرﺕ ﺸﺎن آ ﻪ‪ :‬ﻣﻌ ﺼﻴﺖ دارد‪ ،‬ﺁن ه ﻢ ﺕ ﻮ‬
‫ﺣﺮم ﺁﻗﺎ… ﺧﺪا ﺑﻪ دور! ﻣﺮدم ﺑﺮاﯼ ﭼﻪ آﺎرهﺎ ﻣﯽﺁیﻨﺪ ﺣﺮم!‬
‫ﭘﺮﯼ آﻪ ﺕﻨﻬﺎ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﻓﻜﺮ و ﺧﻴ ﺎل ﺑ ﻪ ﺳ ﺮش ﻣ ﯽزد‪ .‬ﺑ ﺎ ﻓﻜ ﺮ و‬
‫ﺧﻴﺎل ﻣﯽرﻓﺖ ﺕﻮ رﺧﺘﺨﻮاب‪ .‬ﻓﻜﺮ و ﺧﻴﺎل‪ ،‬ﺕﺒﺪیﻞ ﺑﻪ رویﺎ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﺕﺒﺪیﻞ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮاب و ﺁرزو ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬دﺳ ﺘﺶ را ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ ﺑ ﻪ ری ﺶ ﺑ ﺮاق ﻣﺘ ﻮﻟﯽ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﮔﺮﻣﺶ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ریﺶ ﮔ ﻼب زدﻩﯼ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ را ﻣ ﯽﺑﻮیﻴ ﺪ‪ .‬ﻋ ﺮﻗﭽﻴﻨﺶ‬
‫را ﻣﯽﺑﻮﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ﻣ ﯽزد‪ .‬ﭼ ﺎدرش را از آﻤ ﺮش ﺑ ﺎز ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ه ﻴﭻ‬
‫ﭼﻴﺰ زیﺮ ﭼﺎدرش ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻟﺨﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺨ ﺖ ﻟﺨ ﺖ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻐﻠ ﺶ ﻣ ﯽآ ﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻬ ﺶ ﻣ ﯽﭘﻴﭽﻴ ﺪ و… ﺑ ﻮﯼ ﮔ ﻼب ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﻧﻔ ﺴﺶ را ﺑﻨ ﺪ ﻣ ﯽﺁورد‪ .‬ﺑ ﻮﯼ‬
‫ﺧﻮش ﺣﺮم‪ ،‬ﺑﻮﯼ ﻣﻬﺮ ﻧﻤﺎز‪ ،‬ﺑﻮﯼ ﺧﺪا‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﻗﺎﻃﯽ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘ ﺮﯼ ﮔﻨ ﺎهﯽ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬ﺁدم آ ﻪ ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﻧﻤ ﯽﮔﻴ ﺮد ﺧ ﻮاب ﺑﺒﻴﻨ ﺪ‪.‬‬
‫آﺸﺶ زﻧﺎﻧﻪﯼ ﭘﺮﯼ ﺑﻪ آ ﺴﯽ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺧ ﺪا وﺹ ﻞ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ آ ﺴﯽ آ ﻪ از‬
‫‪١٠٧‬‬
‫ﺟﻨﺲ دیﮕﺮﯼ اﺳﺖ‪ ،‬از ﮔ ِﻞ دیﮕﺮﯼ اﺳﺖ‪ ،‬آﻼﻓﻪاش ﻣﯽآﺮد‪ .‬ﻟﻄﻒ ﺧ ﺪا‬
‫ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺘ ﻮﻟﯽ هﻤﻴ ﺸﻪ در ﺧ ﺪﻣﺖ ﺁﻗ ﺎ ﺑ ﻮد‪ .‬آﻤﺮﺑ ﺴﺘﻪﯼ‬
‫ﻋﻠﯽ ﺑﻮد‪ .‬دﻋﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬روﺿ ﻪ ﻣ ﯽﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﺎز ﻣ ﯽﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬ﺹ ﻠﻮات‬
‫ﻣ ﯽﻓﺮﺳ ﺘﺎد‪ .‬زیﺎرﺕﻨﺎﻣ ﻪ ﻣ ﯽﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬ﻧﻤﺎزه ﺎﯼ ﻋﻘ ﺐ اﻓﺘ ﺎدﻩﯼ ﻣ ﺮدم را‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬روزﻩهﺎﯼ ﻋﻘ ﺐ اﻓﺘ ﺎدﻩﯼ ﻣ ﺮدم را ﻣ ﯽﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﻧ ﺬر ﺑ ﺮﺁوردﻩ‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﺧ ﺪا ﻧﻴ ﺎزش را ﻓ ﻮرﯼ و ﻓ ﻮﺕﯽ ﺑﺮﻣ ﯽﺁورد‪ .‬ﺧ ﻮاب ﺕﻌﺒﻴ ﺮ‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬اﺳ ﺘﺨﺎرﻩ ﺑ ﺎز ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﺑﺮآ ﺖ ﻣ ﯽداد‪ .‬ﺣ ﻼل ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ه ﺮ‬
‫ﺣﺮاﻣ ﯽ را ﺣ ﻼل ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ و هﻤ ﻪ آ ﺲ را ﺣ ﻼل ﻣ ﯽآ ﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ هﻢ ﭘﺮﯼ دوﺳﺘﺶ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺮﯼ ﺹﺒﺢ آﻪ ﭘﺎ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻣ ﯽآ ﺮد ﺧ ﻮن ﮔ ﺮم و ﻟﺰﺟ ﯽ‬
‫ﺕﻮ رگهﺎش ﻣﺜ ﻞ ﻋ ﺴﻞ ﺟ ﺎرﯼ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺎ ای ﻦ هﻤ ﻪ از ﺧ ﻮدش ﺧﻮﺷ ﺶ‬
‫ﻧﻤﯽﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺧﻮاﺑﺶ ﻏﺴﻞ دارد‪ ،‬یﺎ ﻧﻪ؟ اﮔﺮ ﺷ ﻴﻄﺎﻧﯽ ﺷ ﺪﻩ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻘ ﺪر ﺑﺎی ﺪ ﺑﭙ ﺮدازد آ ﻪ ﭘ ﺎك ﺷ ﻮد‪ .‬ﻣﺜ ﻞ ی ﻚ ﺑ ﺎآﺮﻩ ﭘ ﺎك و ﭘ ﺎآﻴﺰﻩ‬
‫ﺷ ﻮد‪ .‬ﺑﻠﻨ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻮﯼ ﻋ ﺮق و ﺳ ﻴﮕﺎر هﻠﻤ ﻮت ﺣ ﺎﻟﺶ را ﺑ ﻪ ه ﻢ‬
‫ش ﻋﻄ ﺮ‬ ‫ﻣ ﯽزد‪ .‬روح ﺳ ﺮﮔﺮدان ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﻣﺤ ﻮ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻮﯼ ﺧ ﻮ ِ‬
‫ﺷﺎهﭽﺮاﻏﯽ ریﺶ ﺑﺮاق ﻣﺘﻮﻟﯽ ﺑﻴﻦ زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن ﻣﻌﻠﻖ ﻣﯽﻣﺎﻧ ﺪ‪ .‬ﺕﻠﻔ ﻦ‬
‫را ﺑﺮﻣ ﯽداﺷ ﺖ ﻣ ﯽرﻓ ﺖ ﻃﺒﻘ ﻪﯼ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺷ ﻤﺎرﻩﯼ ﺧﺎﻧ ﻪﯼ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ را‬
‫ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺣﺎﺟﯽ ﺁﻗﺎ؟‬
‫ـ ﺳﻼم ﻋﻠﻴﻜﻢ هﻤﺸﻴﺮﻩ!‬
‫ﻣﺘﻮﻟﯽ ﺹﺪاﯼ ﭘﺮﯼ را ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﺹﺪاﯼ ﺑﻮق ﺕﻠﻔﻦ ﻓﺮﻧ ﮓ را‬
‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬دﻟﺶ ﺑﺎ ﺷ ﻨﻴﺪن ﺹ ﺪاﯼ ﭘ ﺮﯼ ﻣ ﯽﻟﺮزی ﺪ‪ .‬ﻧﮕ ﺎهﯽ ﺑ ﻪ ﻋﻴ ﺎﻟﺶ‬
‫ﻣﯽآﺮد آﻪ آﭙﻪﯼ ﻣﺮﮔﺶ را ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و یﻚ ﭘﺴﺘﺎﻧﺶ ﺕﻮ ﺣﻠﻘﻮم ﺑﭽ ﻪﯼ‬
‫ریﻐﻮﻧﻪاش ﺑﻮد و ﺑﻮﯼ ﺕﺮﺷﻴﺪﮔﯽ ﻣﯽداد‪ .‬ﺑﻮﯼ ﺷ ﺎش ﻣ ﯽداد‪ .‬ﺑ ﻮﯼ ﺷ ﻴﺮ‬
‫آﭙﻚ زدﻩ ﻣﯽداد‪ .‬ﺑﻮﯼ ﻗﺮص ﺿﺪﺣﺎﻣﻠﮕﯽ ﻣﯽداد‪ .‬ﺑﻮﯼ آﻨﺪوم ﻣﯽداد‪ .‬و‬
‫ﺷ ﺐه ﺎ ﺕ ﺎ ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ دﺳ ﺘﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ و ﺕ ﻪاش ﺑﻜ ﺸﺪ‪ ،‬وﻧ ﮓ ﺑﭽ ﻪاش‬
‫درﻣﯽﺁﻣﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺣﺎج ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻣﺰاﺣﻢ ﻣﯽﺷﻮم‪.‬‬
‫‪١٠٨‬‬
‫ـ اﺧﺘﻴﺎر داریﺪ هﻤﺸﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻣﺮاﺣﻤﻴﺪ‪.‬‬

‫ـ ﺣﺎج ﺁﻗﺎ ﺧﻮاﺑﯽ دیﺪﻩام‪.‬‬
‫ـ ﺧﻴﺮ اﺳﺖ اﻧﺸﺎءاﷲ!‬
‫ـ ﺣﺎج ﺁﻗﺎ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮاب هﻢ ﺑﺎیﺪ ﺹﺪﻗﻪ داد؟!‬
‫ـ ﺧﻮاب آﻪ دﺳﺖ ﺁدﻣﻴ ﺰاد ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬هﻤ ﺸﻴﺮﻩ‪ .‬ﺑ ﺎ ای ﻦ هﻤ ﻪ ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ایﻦ آﻪ ﺧﻴﺎﻟﺘﺎن راﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ رﺳﺎﻟﻪﯼ ﺁﻗﺎ ﻣﯽاﻧ ﺪازم‪ .‬ﺷ ﻤﺎ‬
‫ﻓﺮدا دوﺑﺎرﻩ ﺕﻠﻔﻦ آﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋﺮض ﺧﻮاهﻢ آﺮد‪ ،‬ﺕﺎ ﺧﻴﺎﻟﺘ ﺎن از ه ﺮ‬
‫ﺑﺎﺑﺖ راﺣﺖ ﺷﻮد‪ ،‬ﺕﺎ اﺣﺘﻤﺎل آﻮﭼﻜﺘﺮیﻦ ﻣﻌﺼﻴﺘﯽ هﻢ ﻧﺮود‪.‬‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن ﺷﻤﺎ ﺣﺎج ﺁﻗﺎ!‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن ﺷﻤﺎ‪ ،‬هﻤﺸﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺧﻴﺮ ﭘﻴﺶ!‬
‫ﺑﺎ هﻤﻴﻦ ﭼﻨﺪ آﻠﻤﻪ هﺮ دوﺷﺎن ﺕﺎ ﻓﺮدا ﻧﺸﺌﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﯼ ﻣﯽرﻓﺖ ﺣﻤﺎم‪ ،‬اﺑﺮ ﺣﻤﺎم را ﻣﯽآﺸﻴﺪ ﺑﻪ ﺕﻦ و ﺑ ﺪن ﺧ ﻮش‬
‫ﺕ ﺮآﻴﺒﺶ‪ ،‬زی ﺮ دوش ﻣ ﯽای ﺴﺘﺎد‪ ،‬ﺁب ﮔ ﺮم را ﺑ ﺎز ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬دﺳ ﺘﺶ را‬
‫زیﺮ ﻗﻄﺮﻩهﺎﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩﯼ ﺕﻪ ﺷﻴﺮ ﻣ ﯽﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﻗﻄ ﺮﻩه ﺎ را ﺕ ﻮ دﺳ ﺘﺶ ورز‬
‫ﻣﯽداد‪ .‬ﻗﻄﺮﻩهﺎﯼ ﺁب ورز دادﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬دوﺑﺎرﻩ ﭘﺮﯼ را ﻣ ﯽﺑ ﺮد ﺕ ﺎ دم در‬
‫ﺣ ﺮم‪ ،‬هﻤ ﺎن ﺟ ﺎیﯽ آ ﻪ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ آ ﺎر ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬هﻤ ﺎن ﺟ ﺎیﯽ آ ﻪ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‬
‫ﻧﮕﺎﻩهﺎﯼ ﻗ ﺪیﻤﯽ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ را دورﻩ آﻨ ﺪ‪ ،‬از هﻤ ﺎن اول‪ ،‬از هﻤ ﺎن ﺑﭽﮕ ﯽ‪،‬‬
‫از هﻤ ﺎن زﻣ ﺎﻧﯽ آ ﻪ دﺳ ﺖ ﭼ ﭗ و راﺳ ﺘﺶ را ﺷ ﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬از هﻤ ﺎن‬
‫وﻗﺘﯽ آﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺟﺰ زیﺎرت و دﻋﺎ و ﻧﺪﺑﻪ ﻣﻤﻨﻮع ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺮﯼ هﺮ ﺑﺎر آ ﻪ ای ﺮان ﻣ ﯽرﻓ ﺖ‪ ،‬ی ﻚ ﺳ ﺮﻩ ﻣ ﯽرﻓ ﺖ اﻣ ﺎﻣﺰادﻩ‬
‫ﻗﻮﭼﺎن‪ .‬ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻧﺬر دارد‪ .‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﻣ ﯽﺷ ﺪ آ ﻪ ﺑﻴﺎی ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ‬
‫ﻧﻤ ﯽﺁﻣ ﺪ‪ ،‬اﮔ ﺮ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ روﺿ ﻪ ﻧﻤ ﯽﺧﻮاﻧ ﺪ‪ ،‬اﮔ ﺮ روﺿ ﻪه ﺎ را ﺳ ﻮزﻧﺎك‬
‫ﻧﻤﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺮﯼ ﺣﺎﻟﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ روﺿﻪ و ﻧﻮﺣ ﻪﯼ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ آﻠ ﯽ‬
‫ﺣﺎل ﻣﯽآﺮد‪ .‬اﻣﺎ ایﻦ دﻓﻌﻪ از ﻣﺘﻮﻟﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﺘﻮﻟﯽ را ﺑﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﻓﺮﻧ ﮓ و یﻜ ﯽ دیﮕ ﺮ را ﺟ ﺎﯼ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﮔﻤﺎﺷ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﭘ ﺮﯼ دیﮕ ﺮ‬
‫ﺣﻮﺹ ﻠﻪﯼ ﺣ ﺮم را ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬دیﮕ ﺮ دم ﺣ ﺮم ﺹ ﻔﺎ ﻧﻤ ﯽداد‪ .‬ﭼﻘ ﺪر ﺟ ﺎﯼ‬
‫ﻣﺘﻮﻟﯽ در ﻣﻴﺎن دﻋﺎهﺎ و ﻧﺬر و ﻧﻴﺎزهﺎ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪١٠٩‬‬
‫ﭘ ﺮﯼ ای ﻦ دﻓﻌ ﻪ ﺑ ﺪون دی ﺪار ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻪ ﺑ ﻮد ﻓﺮﻧ ﮓ آ ﻪ‬

‫ﻣﺘ ﻮﻟﯽ زی ﺮ ﻓ ﺸﺎرهﺎﯼ واردﻩﯼ ﺁزﻣ ﺎیﺶه ﺎ ﻋﻤ ﺮش را داد ﺑ ﻪ ﺑﻘﻴ ﻪ‪.‬‬
‫ﺕﻘ ﺼﻴﺮ ﺧ ﻮدش ﻧﺒ ﻮد‪ .‬آ ﺴﯽ آ ﻪ از ﭼﻬ ﺎردﻩ ﺳ ﺎﻟﮕﯽ ﺳ ﺮ ﺑ ﯽ زن زﻣ ﻴﻦ‬
‫ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ ﺕﻨﻬ ﺎیﯽ و ﺑ ﯽ زﻧ ﯽ را ﺕﺤﻤ ﻞ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ از‬
‫ذوق ﺁﻣ ﺪن ﻓﺮﻧ ﮓ ی ﺎدش رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد یﻜ ﯽ از زنه ﺎ را ﺑﭽﭙﺎﻧ ﺪ ﺕ ﻮ‬
‫ﭘﺎﺳ ﭙﻮرﺕﺶ و ﺑﻴﺎوردﺷ ﺎن ﻓﺮﻧ ﮓ آ ﻪ ﺧ ﺪﻣﺘﺶ را ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‬
‫ﺁزﻣﺎیﺶهﺎ ایﻦ هﻤﻪ ﻃ ﻮل ﺑﻜ ﺸﺪ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻧﻤ ﯽآ ﺮد ای ﻦ ﺳ ﻔﺮ‪ ،‬ﺳ ﻔﺮ ﺁﺧ ﺮ و‬
‫ﺁﺧﺮﺕﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮔﺎﻩ روزﯼ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺕﻠﻔﻦ ﻣﯽآﺮد آ ﻪ یﻜ ﯽﺷ ﺎن راﻩ ﺑﻴﺎﻓﺘ ﺪ‬
‫و ﺑﻴﺎیﺪ ﻓﺮﻧﮓ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽﻓﻬﻤﻴﺪ آﻪ ﻗﻮاﻧﻴﻦ اﺳﻼﻣﯽ دﺳﺖ و ﭘﺎﯼ او را ه ﻢ‬
‫ﺑ ﺴﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕ ﻒ و ﻟﻌﻨ ﺖ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺣﻮاﻟ ﻪﯼ ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺰاره ﺎﯼ اﺳ ﻼﻣﯽ‬
‫ﻣﯽآﺮد‪ .‬هﻴﭻ آﺪام زنهﺎش ﺑﯽ اﺟﺎزﻩﯼ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺳ ﻔﺮ آﻨﻨ ﺪ‪.‬‬
‫هﻴﭽﻜﺪام ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﭘﺎ از ﺣﻴﻄﻪﯼ ﺧﺮاﺳﺎن و ﻗﻮﭼﺎن ﺑﻴﺮون ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺟﺎزﻩ ﻧﺎﻣﻪﯼ ﺳﻔﺮ ﺑﺎیﺪ آﺘﺒﯽ و ﻣﺤﻀﺮﯼ ﻣﯽﺑﻮد‪ .‬ﻧﻪ ﺟ ﺮاﺕﺶ را داﺷ ﺘﻨﺪ‬
‫و ﻧﻪ ﻋﺮﺿﻪاش را آﻪ اﻣﻀﺎﯼ ﻋﻴﺎﻟ ﺸﺎن را ﺟﻌ ﻞ آﻨﻨ ﺪ و راه ﯽ ﺷ ﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻋﻘﻠﺸﺎن ﻧﻤﯽرﺳ ﻴﺪ آ ﻪ ﺑﺮوﻧ ﺪ ﻣﺤ ﻀﺮ و یﻜ ﯽ دیﮕ ﺮ را ﺟ ﺎﯼ ﺷ ﻮهﺮ‬
‫ﻏﺎیﺒﺸﺎن ﻏﺎﻟﺐ آﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﯽ ﻣﺘﻘﻴﺎن را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺤ ﻀﺮدار از زی ﺮ ﻋﻴﻨ ﻚ ﺕ ﻪ اﺳ ﺘﻜﺎﻧﯽاش ﻧﮕ ﺎهﯽ ﺑ ﻪ زنه ﺎ‬
‫ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ و ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ :‬اﮔﺮ ﺣﺎﺟﯽ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدش ﻣﯽﺑﺮدﺕ ﺎن‪ .‬ﺣ ﺎﻻ‬
‫هﻢ ﺑﺮویﺪ ﺧﺎﻧﻪﺕﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮش ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﺕﺎ ﺑﺮﮔﺮدد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺹ ﺤﻴﺢ و‬
‫ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﺕﺎن‪.‬‬
‫ﻣﺘ ﻮﻟﯽ روزه ﺎﯼ ﺁﺧ ﺮ هﻔﺘ ﻪ را ﺕﻨﻬ ﺎ ﻣ ﯽﻣﺎﻧ ﺪ‪ .‬ﻧ ﻪ ﻣﺘﺮﺟﻤ ﯽ‬
‫ﺳ ﺮاﻏﺶ را ﻣ ﯽﮔﺮﻓ ﺖ و ﻧ ﻪ آ ﺲ و آ ﺎرﯼ‪ .‬ﻗ ﺮار ه ﻢ ﻧﺒ ﻮد ﺑ ﺎ ه ﻴﭻ‬
‫ایﺮاﻧﯽاﯼ ﺕﻤ ﺎس داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﺕﺤ ﻮیﻠﺶ ﺑ ﻪ ﺁزﻣﺎی ﺸﮕﺎﻩ‪ ،‬ﻣﺘﻮﻟﻴ ﺎن‬
‫داﻧﺸﮕﺎﻩ رد ﺳﻔﺎرت ایﺮان را ﭘﺎك آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺹﺎﺣﺒﺎن ﻃﺮح‪،‬‬
‫اﮔﺮ ایﺮاﻧﯽاﯼ در ﺟﺮیﺎن آﺎر دﺧﺎﻟ ﺖ ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬در ﻧﺘﻴﺠ ﻪﯼ ﺁزﻣ ﺎیﺶه ﺎ‬
‫دﺳﺘﻜﺎرﯼ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻣﺘﻮﻟﯽ را ﺑﻪ ﻋﻨ ﻮان ﻧﻤﻮﻧ ﻪ ﺑﺮرﺳ ﯽ آﻨﻨ ﺪ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ایﻦهﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁدﻣﻴ ﺎﻧﯽ ه ﺴﺘﻨﺪ؟! ﺑﺮای ﺸﺎن ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﻧﻤﻮﻧ ﻪاﯼ ﺑ ﻮد از‬
‫‪١١٠‬‬
‫ﺑﻘﻴ ﻪﯼ ﻣﺘﻮﻟﻴ ﺎن‪ .‬اﮔ ﺮ ﻧﺘﻴﺠ ﻪﯼ ﺁزﻣ ﺎیﺶه ﺎ ﻣﺜﺒ ﺖ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ ،‬آﻠ ﯽ ﭘ ﺮوژﻩ‬
‫داﺷﺘﻨﺪ آﻪ روﯼ ایﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﭘﻴﺎدﻩ آﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮﻧﮓ از ای ﻦ آﺎره ﺎ زی ﺎد آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳ ﺮخ ﭘﻮﺳ ﺖه ﺎ و ﺳ ﻴﺎﻩ‬
‫ﭘﻮﺳ ﺖه ﺎ و زرد ﭘﻮﺳ ﺖه ﺎیﯽ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﻃﻌﻤ ﻪﯼ ای ﻦ ﺁزﻣ ﺎیﺶه ﺎ ﺷ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻗ ﺮار ﺑ ﻮد ﺕﻔ ﺎوت ﺑ ﻴﻦ اﻧ ﻮاع اﻧ ﺴﺎنه ﺎ را در آﺘ ﺎبه ﺎﯼ اﻧ ﺴﺎن‬
‫ﺷﻨﺎﺳﯽ و ﻣﺮدم ﺷﻨﺎﺳﯽﺷﺎن ﺑﭽﭙﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﻣﻮش ﻣﺎ ﭘﺪیﺪﻩﯼ ﺕﺎزﻩاﯼ ﺑﺮاﯼ ای ﻦ‬
‫ﺕﺤﻘﻴﻘﺎت ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﻪاش را ﻗﺒﻼ در ﻧﻴﻤﻪ راﻩ ﺕﺎریﺦ و ﻣﺎﻗﺒ ﻞ ﺕ ﺎریﺦ دی ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﺸﻒ ایﻦ ﭘﺪیﺪﻩ در ﺁﺳﺘﺎﻧﻪﯼ هﺰارﻩﯼ ﺳﻮم آﻪ ﺕﻤ ﺪن و ﻣ ﺪﻧﻴﺖ و‬
‫ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ‪ ،‬آﻮن هﻤﻪ را ﭘﺎرﻩ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬آﻠﯽ ﺳﺮ و ﺹ ﺪا ﻣ ﯽآ ﺮد آ ﻪ‬
‫ﺑﺮاﯼ اﻋﺘﺒﺎر داﻧﺸﮕﺎﻩهﺎ و ﻋﻠﻢ و داﻧﺶ ﺧﻮب ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻴﻠﯽ ﺧﻮب ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﭘﮋوهﺶهﺎﯼ ﻣﻘ ﺪﻣﺎﺕﯽ ﺑ ﻪ ای ﻦ ﻧﺘﻴﺠ ﻪ رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﻣﻐ ﺰ‬
‫ﻣﺘﻮﻟﯽ ﻣﺜﻞ ﻣﻐﺰ اﻧﺴﺎنهﺎﯼ اوﻟﻴﻪ دﺳﺖ ﻧﺨﻮردﻩ ﻣﺎﻧ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬رﺷ ﺪ ﻻزم‬
‫را ﻧﺪارد‪ .‬ﺟﻠﻮ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻮﯼ ﺕﻤﺪن و ﺕﺠﺪد ﺑﻴﺤﺎﻟﺶ ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﻧ ﺴﺒﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻏﺮب ﺁﻟﺮژﯼ داﺷﺖ‪ .‬ﺕﻦ و ﺑﺪﻧﺶ آﻬﻴ ﺮ ﻣ ﯽزد‪ .‬رﻋ ﺸﻪ ﻣ ﯽﮔﺮﻓ ﺖ و‬
‫ﭘﺲ ﻣﯽاﻓﺘﺎد‪ .‬ﺕﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺁزﻣﺎیﺶهﺎ را ﻣﻮﺷﻜﺎﻓﺎﻧﻪﺕﺮ و دﻗﻴﻖﺕ ﺮ‬
‫ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آﻠ ﯽ ﺁزﻣ ﺎیﺶ رواﻧ ﺸﻨﺎﺳﯽ و ﺑﺎﺳﺘﺎﻧ ﺸﻨﺎﺳﯽ‪ ،‬ﻣﺠﺒ ﻮر ﺷ ﺪﻧﺪ‬
‫ﺑﺮﺷﯽ از ﻣﻐﺰ ﻣﺘﻮﻟﯽ را ﺑﺒﺮﻧ ﺪ و ﺑﺒﺮﻧ ﺪ زی ﺮ ﻣﻴﻜﺮوﺳ ﻜﻮپ‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ ای ﻦ‬
‫آﺎر ﻣﯽﺑﺎیﺪ ﻣﺘﻮﻟﯽ را ﻣﯽآﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺘﻮﻟﯽ را آﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﭼﺎرﻩاﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺮاﯼ ﺧﺪﻣﺖ ﺑ ﻪ‬
‫داﻧﺶ و ﻓﺮهﻨﮓ‪ ،‬راﻩ دیﮕﺮﯼ ﺑ ﺮاﯼ داﻧ ﺸﮕﺎﻩ ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺕﻤ ﺪن ﺑ ﻪ ﻓ ﺪا‬
‫ﻧﻴﺎز داﺷ ﺖ‪ .‬ﭘﻴ ﺸﺮﻓﺖ ﺑ ﻪ ﻗﺮﺑ ﺎﻧﯽ اﺣﺘﻴ ﺎج داﺷ ﺖ‪ .‬ﻣﮕ ﺮ ﻣ ﺎآﺲ ﭘﻼﻧ ﻚ و‬
‫ﮔﺎﻟﻴﻠ ﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴ ﺎن ﺕﻤ ﺪن و ﺕﺠ ﺪد ﻧﺒﻮدﻧ ﺪ؟ ﻣﮕ ﺮ ژوداﻧ ﻮ ﺑﺮوﻧ ﻮﯼ ﻣﺮﺣ ﻮم‬
‫ﭘﻠ ﻪﯼ اﺹ ﻠﯽ ﭘﻴ ﺸﺮﻓﺖ ﻋﻠ ﻢ ﻧﺒ ﻮد؟ ﻣﮕ ﺮ ﺑﺮﺕﻮﻟ ﺖ ﺑﺮﺷ ﺖ و ایﻨ ﺸﺘﻴﻦ‬
‫ﻓﺮاریﺎن اﻓﺘﺨﺎر و ﻋﻈﻤﺖ ﻧﺒﻮدﻧﺪ؟!‬
‫ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﻣﺜ ﻞ ﺑﻘﻴ ﻪﯼ ﻣ ﻮشه ﺎﯼ ﺁزﻣﺎی ﺸﮕﺎهﯽ آ ﻪ ﺑ ﺮاﯼ ﺕﻤ ﺪن و‬
‫ﺕﺮﻗ ﯽ و ﭘﻴ ﺸﺮﻓﺖ ﺑﻘﻴ ﻪﯼ اﻧ ﺴﺎنه ﺎ‪ ،‬ﺑ ﺮاﯼ ﻧ ﺴﻞه ﺎﯼ ﻓ ﺮدا و ﭘ ﺲ ﻓ ﺮدا‬
‫ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬رﺧﺖ ﺑﻪ دیﺎر ﻋﺪم آﺸﻴﺪ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻓﻨ ﻮﻣﻦ ﺕ ﺎزﻩاﯼ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺕﺎریﺦ دیﮕﺮﯼ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺕﻌﺮی ﻒ دیﮕ ﺮﯼ از ﺁدﻣﻴ ﺰاد داﺷ ﺖ‪،‬‬
‫‪١١١‬‬
‫ﺕﻌﺮیﻒ دیﮕﺮﯼ از زن داﺷﺖ‪ ،‬ﺕﻌﺮی ﻒ دیﮕ ﺮﯼ از ﺕ ﻦ داﺷ ﺖ؛ ﺕﻌﺮیﻔ ﯽ‬

‫آ ﻪ ﺑ ﺮاﯼ دﻧﻴ ﺎﯼ ﻗ ﺮن ﺑﻴ ﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺑ ﺮاﯼ ﻧ ﺴﻞه ﺎﯼ ﻓ ﺮدا و ﭘ ﺲ ﻓ ﺮدا ﺧﻴﻠ ﯽ‬
‫ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻴﻠﯽ ﺷﻨﻴﺪﻧﯽ و ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽ و دیﺪﻧﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ هﻢ ﺑﺎی ﺪ‬
‫ﺕﻤ ﺎم ﺁزﻣﺎی ﺸﺎت روﯼ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ اﻧﺠ ﺎم ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﭼ ﺎرﻩاﯼ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘ ﻪ‬
‫داﻧﺸﻤﻨﺪان ﺧﻴ ﺎل ﻧﺪاﺷ ﺘﻨﺪ دﺳﺘ ﺸﺎن را ﺑ ﻪ ﺧ ﻮن ﺁﻏ ﺸﺘﻪ آﻨﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻋﻠ ﻢ و‬
‫رﺷﺪ و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﻪ ایﻦ ﮔﻮﻧﻪ ایﺜﺎرهﺎ ﻧﻴﺎز داﺷﺖ‪ .‬ﭼﺎرﻩاﯼ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻴﻘ ﺮارﯼه ﺎﯼ ﻣ ﺎﻩه ﺎ و روزه ﺎﯼ ﺁﺧ ﺮ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ ﻣﻮﺿ ﻮع ﺟ ﺎﻟﺒﯽ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬داﻧﺸﻤﻨﺪان ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﯽﺕ ﺎب ﻣ ﯽﺷ ﻮد؟ ﺣﺘ ﺎ‬
‫ﺧﻮاﺳ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﺑ ﺮاش ﺧ ﺎﻧﻢ ﺑﺒﺮﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧﺨﻮاﺳ ﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺘ ﻮﻟﯽ زنه ﺎﯼ‬
‫ﺧﻮدش را ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬ﭘﺮﯼ را ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬زنهﺎﯼ ﺑﯽ ﺣﻴﺎﯼ ﻓﺮﻧﮕ ﯽ‬
‫ﺑ ﺎب دﻧ ﺪاﻧﺶ ﻧﺒﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاش ﻋﺮﺑ ﯽ ﻧﻤ ﯽرﻗ ﺼﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬رﻗ ﺺ ﺷ ﻴﻜﻢ‬
‫ﻧﻤﯽآﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﻟﻮ ﻧ ﺪادﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ه ﺮ روز دم ﻏ ﺮوب‪ ،‬در ﻣﻬﺘ ﺎﺑﯽ‬
‫ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺑﺎﺳ ﺘﺎﻧﯽاش آ ﻪ ﻣ ﯽﻧﺸ ﺴﺖ و ﻗﻠﻴ ﺎن ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ‪ ،‬دو‪/‬ﺳ ﻪ ﺑ ﺴﺖ ه ﻢ‬
‫ﺕﺮیﺎك اﻋﻼﯼ ﺳﻨﺎﺕﻮرﯼ را ﻻﺑﻼش ﺟﺎ ﻣﯽزد‪ .‬ی ﺎدش رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ اه ﻞ‬
‫ﻋﻠﻢ ﺑﮕﻮیﺪ آﻪ ﺧﻤﺎر ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬روش ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﯽﺕﺎب ایﻦ ﺑ ﻮﯼ ﺑﻬ ﺸﺘﯽ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺑﯽﺕﺎﺑﯽهﺎش یﻜﯽ‪/‬دوﺕﺎ آﻪ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﮔ ﺸﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ ی ﻚ ﻧ ﺸﻤﻪﯼ ﺷ ﺮﻗﯽ ﺑ ﺮاش ﺁوردﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﺕ ﺎ ﺣ ﺎﻟﺶ‬
‫ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ آﺎرﺳﺎز ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻴﺎل ﻣﯽآﺮدﻧﺪ ﺣ ﺎﻟﺶ ﺑ ﺎ ای ﻦ ﻧ ﺸﻤﻪ‪،‬‬
‫ﺑﺎ یﻚ دﻓﻌﻪ ﺧ ﻮب ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﻧﻤ ﯽداﻧ ﺴﺘﻨﺪ آ ﻪ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ از ﭼﻬ ﺎردﻩ ﺳ ﺎﻟﮕﯽ‬
‫ﺳﺮ ﺑﯽزن زﻣ ﻴﻦ ﻧﮕﺬاﺷ ﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻧﻤ ﯽداﻧ ﺴﺘﻨﺪ آ ﺎرش ﺑ ﺎ یﻜﺒ ﺎر درﺳ ﺖ‬
‫ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻣﺪاوﻣﺖ داﺷﺖ‪ .‬داﻧﺸﻤﻨﺪان ﻧﻤ ﯽداﻧ ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰ‬
‫ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻖ‬
‫دیﮕﺮ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻃﻔﻠﻚ‪ ،‬زیﺮ دﺳ ﺘﮕﺎﻩه ﺎﯼ ﺁزﻣﺎی ﺸﮕﺎهﯽ ری ِ‬
‫رﺣﻤﺖ را ﺳﺮآﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺕﻦ و ﺑﺪ ِن ﺕﺮد و آﺎر ﻧﻜ ﺮدﻩاش‪ ،‬ﻃﺎﻗ ﺖ ﻣ ﻮاد‬
‫ﺷﻴﻤﻴﺎیﯽ را ﻧﻴﺎوردﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﺎ ایﻦ اواﺧﺮ ﺑﻪ ﺳﻮاﻻت رواﻧﺸﻨﺎسهﺎ ﭘ ﺮت‬
‫و ﭘ ﻼ ﺟ ﻮاب ﻣ ﯽداد‪ .‬ﻻﺷ ﻪاش را ﺑ ﺎ هﻮاﭘﻴﻤ ﺎیﯽ ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻧﺪ آ ﻪ اﺕﻔﺎﻗ ﺎ‬
‫ﺟﻨﺎزﻩﯼ ﺑﺮادر ﭘﺮﯼ هﻢ هﻤ ﺎن ﺕ ﻮ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳ ﺮ ﺷ ﻜﺎﻓﺘﻪﯼ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ را ﺑﺨﻴ ﻪ‬
‫‪١١٢‬‬
‫زدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺳﺮ یﻚ ﺕ ﺼﺎدﻓﯽ‪ .‬ﻟﻄ ﻒ آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و “ﺷ ﻬﻴﺪ”‬

‫ﺕﻤﺪن را درون یﻚ ﺕﺎﺑﻮت ﮔﺮاﻧﻘﻴﻤﺖ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﺑﻪ وﻃﻦ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮداﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺸﻮق ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ ایﺮان‪ .‬ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﺎ هﻢ در یﻚ‬
‫هﻮاﭘﻴﻤ ﺎ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ .‬هﻴﭽﻜﺪاﻣ ﺸﺎن دیﮕ ﺮ ﺁرزوی ﯽ ﻧﺪاﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ه ﻢ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬‬
‫یﻜﻴ ﺸﺎن ﻣ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن یﻜ ﯽ ه ﻢ ﻃﻼﻗ ﺶ را ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﭘ ﺎﻧﺰدﻩ‬
‫ﺳﺎل ﭘﺮﯼ رﺳﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺳ ﺮ ﺧﺎﻧ ﻪﯼ اوﻟ ﺶ‪ :‬ﻣ ﺮد ﻓﺮﻧﮕ ﯽ اﺣ ﺴﺎس ﻧ ﺪارد‪.‬‬
‫ﮔﺮم ﻧﻴﺴﺖ و وﻗﺘﯽ ایﻦ ﻧﻤﺮﻩﯼه ﺎﯼ رﻓ ﻮزﮔﯽ هﻠﻤ ﻮت را ﺑ ﺮاش ردی ﻒ‬
‫ﻣﯽآﺮد‪ ،‬دﻟﺶ ﻏﻨﺞ ﻣﯽزد ﺑﺮاﯼ دﺳﺖ ﮔ ﺮم و ﻋ ﺮق آ ﺮدﻩﯼ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ آ ﻪ‬
‫ﮔﺎﻩ از زیﺮ ﭼﺎدر دﺳﺘﺶ را ﻓﺸﺎر ﻣﯽداد و ﺑ ﻮﯼ ﺑﻬ ﺸﺘﯽاش را ﺑ ﻪ ﺕﻤ ﺎم‬
‫رگ و ﭘﯽاش ﺳﺮازیﺮ ﻣﯽآﺮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽﻓﻬﻤﻴﺪ ﭼﺮا ﺳﺎﻟﯽ هﺸﺖ ﻣﺎﻩ ه ﻢ‬
‫آﻤﺶ ﺑﻮد ایﺮان ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﺮا اﺣﺴﺎس ﻣﯽآ ﺮد ﮔﻤ ﺸﺪﻩاﯼ دارد؛ ﮔﻤ ﺸﺪﻩاﯼ‬
‫آﻪ ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﺴﺖ ﺕﻌﺮیﻔﺶ آﻨﺪ‪ .‬ﺑﻴﻘﺮارﯼاﯼ آﻪ آﻠﻤﻪ ﺑﺮاش ﭘﻴﺪا ﻧﻤﯽآ ﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺕﻌﺮیﻒ ایﻦ اﺣﺴﺎس ﺑﺎیﺪ آﻤﯽ ﺳﻮاد داﺷﺖ‪.‬‬
‫هﻮاﭘﻴﻤﺎ آﻪ راﻩ اﻓﺘﺎد‪ ،‬دل ﭘﺮﯼ از ﺟﺎ آﻨﺪﻩ ﺷﺪ‪ .‬داﺷﺖ از ﭘﺎﻧﺰدﻩ‬
‫ﺳ ﺎل زﻧ ﺪﮔﯽ در ﻓﺮﻧ ﮓ ﻓﺎﺹ ﻠﻪ ﻣ ﯽﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬داﺷ ﺖ ﺑﺮﻣ ﯽﮔ ﺸﺖ ﺑ ﻪ‬
‫هﻤﺎنﺟﺎیﯽ آﻪ ﺣﺴﯽ دوﮔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺁن داﺷﺖ‪ .‬هﻢ دوﺳﺘﺶ داﺷﺖ‪ ،‬هﻢ از ﺁن‬
‫ﺑﻴ ﺰار ﺑ ﻮد‪ .‬ﺧ ﻮدش ه ﻢ ﻧﻤ ﯽداﻧ ﺴﺖ ﭼ ﺮا! دﻟ ﺶ ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ اروﭘ ﺎ را‬
‫ﻣﯽآﻨﺪ و ﻣﯽﺑﺮد ایﺮان‪ .‬دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ هﻢ ﻗﻮﭼ ﺎن ﺑﺎﺷ ﺪ و ه ﻢ ایﻨﺠ ﺎ‪.‬‬
‫هﻤﻴﻦ ﻧﺰدیﻜﯽهﺎ‪ .‬دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ یﻚ ﺟﻮرﯼ ایﻦ دوﺕﻜﻪ ﺧﺎك را ﺑﻪ هﻢ‬
‫ﮔ ﺮﻩ ﺑﺰﻧ ﺪ‪ .‬ه ﺮ دو ﺟ ﺎ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬دﻟ ﺶ ﻓ ﺸﺮدﻩ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﺕ ﺎﺑﻮﺕﯽ ﺕ ﻮ هﻮاﭘﻴﻤ ﺎ‬
‫ﺳ ﻨﮕﻴﻨﯽ ﻣ ﯽآ ﺮد آ ﻪ ﺳ ﺎله ﺎ ﺧ ﻮاب و ﺧﻴ ﺎﻟﺶ را ﺕ ﺴﺨﻴﺮ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺟﻨﺎزﻩﯼ ﻋﺰیﺰﯼ آﻪ دوﺳﺘﺶ داﺷﺖ؛ ﺟﻨﺎزﻩﯼ ﻣﺘﻮﻟﯽ‪.‬‬
‫ﺣ ﺎﻻ آ ﻪ ﻃ ﻼق ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬راﺣ ﺖﺕ ﺮ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدش‬
‫ﻖ رﺳ ﻮایﺶ ﺑ ﻪ‬ ‫روﺑ ﺮو ﺷ ﻮد‪ .‬ﻗﺒ ﻞ از ﺁن از ﺧ ﻮدش ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﻋ ﺸ ِ‬
‫ﻣﺘ ﻮﻟﯽ‪ ،‬آ ﺎر را ﺧ ﺮاب آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬دیﮕ ﺮ ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺖ در ای ﻦ ده ﺎت‬
‫آ ﻮرﻩﯼ یﻨﮕ ﻪﯼ دﻧﻴ ﺎ‪ ،‬ﺑ ﺎ ی ﻚ ﻣ ﺮد زﺑ ﺎن ﻧﻔﻬ ﻢ ﻓﺮﻧﮕ ﯽ ﺳ ﺮ آﻨ ﺪ‪ .‬دیﮕ ﺮ‬
‫ﺧﻮاﺑﻴﺪن هﻢ ـ ﺑ ﺎ ای ﻦ ﻓﺮﻧﮕ ﯽ ﺳ ﺮد و ﺑﻴﻤ ﺰﻩ ـ ﺑ ﻪ دﻟ ﺶ ﻧﻤ ﯽﭼ ﺴﺒﻴﺪ‪ .‬ﮔ ﺎﻩ‬
‫ﺑﻮد آﻪ ﭼﺸﻤﺶ را ﻣ ﯽﺑ ﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ ﺳ ﻨﮕﻴﻨﯽ ﺕ ﻦ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ را روﯼ ﺧ ﻮدش‬
‫‪١١٣‬‬
‫ﺣﺲ ﻣﯽآﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﻟﯽ ایﻨﻘﺪر ﺳﺮد ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﻮازﺷﺶ ﻣﯽآﺮد‪ .‬ری ﺶ‬
‫ﮔﻼب زدﻩاش را ﺕﺎ روﯼ ﺷﻜﻤﺶ ﭘﺎیﻴﻦ ﻣﯽﺁورد‪ .‬ﭼﺸﻢهﺎ را ﻣﯽﺑ ﺴﺖ و‬
‫ﺑ ﻪ ﺑ ﻮﯼ ﺕ ﻦ ﻣﺘ ﻮﻟﯽ‪ ،‬ﺷ ﻮهﺮ ﻓﺮﻧﮕ ﯽاش را ﺕﺤﻤ ﻞ ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ای ﻦ اواﺧ ﺮ‬
‫ﻋﻄﺮﯼ را آﻪ از اﻃﺮاف ﺣﺮم ﺧﺮیﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ رﺧﺘﺨ ﻮاﺑﺶ ﻣ ﯽزد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬
‫ﺣ ﺲ ﻣ ﯽآ ﺮد آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺣ ﺮم ﻣ ﯽرود‪ .‬ﻣ ﺮدﯼ در ﺁن ﮔﻮﺷ ﻪ و آﻨﺎره ﺎ در‬
‫ﺣﺎﻟﯽ آﻪ داﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪﯼ ﻧﺎﻣﻔﻬﻮم را آﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻘﺪس و ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻧﯽ ﺑﻮد‪،‬‬
‫زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽآﺮد‪ ،‬ﻧﮕﺎهﺶ را ﺑﻪ ﻧﮕﺎهﺶ ﮔﺮﻩ ﻣﯽزد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻟﺨﺘﺶ ﻣﯽآﺮد‪.‬‬
‫ﺳ ﻴﻨﻪه ﺎﯼ ﺧ ﻮش ﺕ ﺮآﻴﺒﺶ را ﻣ ﯽﻣﺎﻟﻴ ﺪ‪ .‬ﺳ ﺮش را ﺕ ﻮ ﻣﻮه ﺎﯼ‬
‫ﺧﻮﺷ ﻘﻮارﻩاش ﻓ ﺮو ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ هﻤ ﺎﻧﻄﻮر آ ﻪ ﭼ ﺸﻢه ﺎ را ﺑ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫ﻣ ﺮدﯼ را ﻣ ﯽدی ﺪ آ ﻪ ری ﺸﯽ ﺟﻮﮔﻨ ﺪﻣﯽ و ﺳ ﺮﯼ ﻃ ﺎس و ﺷ ﻜﻤﯽ ﮔﻨ ﺪﻩ‬
‫دارد‪ ،‬ﻣﺮدك را ﺕﺎ در ﺧﺎﻧﻪاش دﻧﺒﺎل ﻣﯽآﺮد‪.‬‬
‫‪ ٢٢‬ﻣﺎﻩ ﻣﻪ ‪ ٢٠٠٦‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪١١٤‬‬
‫ﺟﻤﻬﻮرﯼ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺟﺎهﻠﺴﺘﺎن‬

‫ﺕﺠﺰیﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﺎ هﻢ رﺳﻴﺪ‪ .‬هﺮﭼﻪ ﺳﺮ اﻧﺴﻴﻪ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺳ ﺮ‬
‫ﻣﻦ هﻢ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﮕﻴﺮ یﻚ ﺧﺮدﻩ دیﺮﺕ ﺮ! اﺳ ﻤﺎﻋﻴﻞ ﺑﭽ ﻪاش را ﺑﺮداﺷ ﺖ‬
‫و رﻓ ﺖ آﺮدﺳ ﺘﺎن ﺁزاد‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺷ ﻬﺮدار ﻣﻬﺎﺑ ﺎد ﺷ ﻮد‪ .‬اﺳ ﯽ ﺕ ﻮ ﺕﻬ ﺮان‬
‫راﻧﻨ ﺪﻩﯼ اﺕﻮﺑ ﻮس ﺑ ﻮد و ه ﺮ وﻗ ﺖ راﻧﻨ ﺪﻩه ﺎ ﺷ ﻠﻮغ ﻣ ﯽآﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﭼﻨ ﺪ‬
‫وﻗﺖ ﺑﻌﺪ از ﺷﻠﻮغﺑﺎزﯼهﺎ ﺑﺎیﺪ ﺁب ﺧﻨﻚ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬آﻠﯽ ﺑﺎ اﻧ ﺴﻴﻪ ﺣ ﺮف‬
‫زدم آﻪ ﺑﺎﺑﺎ ایﻦ ﺷﺘﺮﯼ اﺳﺖ آﻪ در ﺧﺎﻧﻪﯼ هﻤﻪ ﻣ ﯽﺧﻮاﺑ ﺪ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﻧﻮﺑ ﺖ‬
‫ﺕﺴﺖ‪ ،‬ﻻﺑﺪ ﻓﺮدا ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻘﻴﻪ اﺳﺖ‪ .‬دﻟﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺧﻮدم را ﺑﮕ ﻮیﻢ‪ .‬وﻟ ﯽ ﻣﮕ ﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮف ﮔﺮﺑﻪ ﺳﻴﺎﻩ اﺳﺖ؟ ﺑ ﺎران ﺁﻣ ﺪ و ﺟ ﺎﯼ هﻤ ﻪﻣ ﺎن را ﺧ ﻴﺲ آ ﺮد‪.‬‬
‫اﺹ ﻐﺮ ه ﻢ ه ﻮس دوﻟﺘﻤ ﺮد ﺷ ﺪن آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ ای ﻦ ﺟ ﺎ ﺑﻤﺎﻧ ﺪ و‬
‫هﻤﻪﯼ ﻓﻚ و ﻓﺎﻣﻴﻠﺶ ﺑﺮوﻧﺪ ﺁذرﺑﺎیﺠﺎن ﺁزاد و ﺑﻪ ﻧ ﺎن و ﻧ ﻮایﯽ ﺑﺮﺳ ﻨﺪ و‬
‫او ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ور دل ﻣﻦ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﺕﺠﺰی ﻪ ﻃﻠﺒ ﯽ ﻣﺨ ﺎﻟﻒ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﺨ ﺎﻟﻒ ﻧﺒ ﻮد‪.‬‬
‫ﺕﺎزﻩ دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮا ه ﻢ ﺑ ﺮدارد و ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدش ﺑﺒ ﺮد آ ﻪ ﮔﻔ ﺘﻢ اﮔ ﺮ‬
‫وﻃﻨﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺎیﺪ ﺑﺮوم ﻣﺸﻬﺪ‪ .‬ﻣﻨﺘﻬﺎ ﭼﻮن ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﺕﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩﯼ‬
‫ﺟﻤﻬ ﻮرﯼ اﺳ ﻼﻣﯽ و ﺁﺧﻮﻧ ﺪهﺎ ﻋﻘ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﯽ آ ﺮدﻩ و اﺳ ﻢ ﺧﺮاﺳ ﺎن را‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ “ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺁﺳﺘﺎن ﻗﺪس رﺿﻮﯼ” ﻣﻦ ﻣﯽروم ﺁﻧﺠﺎ‪ .‬ﺑ ﺪﺑﺨﺘﯽ ای ﻦ‬
‫ﺑﻮد آﻪ ﻗﻢ را هﻢ ﺑﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺕﻮ هﻤﺎن ﻣﺸﻬﺪ‪ .‬ﻻﺑﺪ ﻧﻤﯽﺷﺪ ور دل ﻣ ﺎ ﺕ ﻮ‬
‫ﺕﻬ ﺮان ﺁزاد‪ ،‬ﻗﻤ ﯽ و ﺣ ﻮزﻩاﯼ در آ ﺎر ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ اﻣ ﺖ اﺳ ﻼم ﺑﺎی ﺪ‬
‫ﭘﺎﺳﭙﻮرت ﺑﮕﻴﺮد و راﻩ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ ﺑﺮود ﺧﺮاﺳﺎن ﺁزاد ﺕﺎ ﺧﻤﺲ و ذآ ﺎﺕﺶ را‬
‫ﺑﭙﺮدازد‪ .‬دﺳﺘﮕﺎﻩ ﭘﺮداﺧﺖ ﺧﻤﺲ و ذآﺎت دیﺠﻴﺘﺎﻟﯽ هﻢ راﻩ اﻧﺪاﺧﺘﻪاﻧ ﺪ و‬
‫اﻣﺖ ﻣﯽﺕﻮاﻧﺪ ایﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﻣﺪاﺧﻠﺶ را ﺣﺴﺎب و آﺘﺎب آﻨﺪ و ﺣﻖ و ﺣ ﺴﺎب‬
‫ﺁﻗﺎیﻮﻧﺎ را ﺑﭙﺮدازد آﻪ یﻚ وﻗﺖ ﺕﻮ ﺳﺮازیﺮﯼ ﻗﺒﺮ یﻘﻪﺷﺎن را ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫از وﻗﺘ ﯽ ﺧﺮاﺳ ﺎن ﺟ ﺪا ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﻣ ﺎ زنه ﺎ ﻧﻔ ﺴﯽ آ ﺸﻴﺪﻩای ﻢ‪ .‬ای ﻦ‬
‫ﻃ ﺮفه ﺎ ﺣﺠ ﺎب اﺟﺒ ﺎرﯼ ﻧﻴ ﺴﺖ و ﻣ ﻦ دﻟ ﻢ ﺑ ﺮاﯼ ﺳ ﭙﻴﺪﻩ و ﺳ ﻬﻴﻼ‬
‫ﻣﯽﺳﻮزد آﻪ ﭘﺎﺳﻮز وﻃﻨﺸﺎن ﺷﺪﻩاﻧﺪ و ﺑﺎ ایﻦ آ ﻪ از ﺳ ﺮ ﺕ ﺎ ﭘ ﺎ ﻃﺮﻓ ﺪار‬
‫‪١١٥‬‬
‫ﺁزادﯼاﻧﺪ‪ ،‬ﺁزادﯼﺷﺎن را ﻓﺪاﯼ وﻃﻨ ﺸﺎن آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ .‬رﻓﺘ ﻪاﻧ ﺪ ﺁﻧﺠ ﺎ ﺕ ﺎ ﻻﺑ ﺪ‬

‫“ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺁﺳﺘﺎن ﻗﺪس رﺿﻮﯼ” را ﺁﺑﺎد آﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺕ ﻮ ﺕﻬ ﺮان ﺑ ﺎ ﻣ ﺎ ﻣﺜ ﻞ اﻓﻐ ﺎﻧﯽه ﺎ ﺑﺮﺧ ﻮرد ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺕﻬﻤ ﺖ‬
‫ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪ .‬هﺮ ﭼﯽ داد ﻣ ﯽزﻧ ﻴﻢ آ ﻪ ﺑﺎﺑ ﺎ ﻣ ﺎ ﺑﻴ ﺴﺖ و ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎل‬
‫اﺳ ﺖ ﺕ ﻮ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﺷ ﻤﺎ ﺳ ﺎآﻨﻴﻢ و ﺣ ﻖ ﺁب و ﮔ ﻞ داری ﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺧﺮﺟ ﺸﺎن‬
‫ﻧﻤﯽرود‪ .‬ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺎﺕﺤﺘ ﺸﺎن را آ ﺞ و ﻣﻌ ﻮج ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ آ ﻪ ﭼ ﺮا‬
‫ﻣﯽرویﺪ ﻣﺸﻬﺪ زیﺎرت و ﺳﻴﺎﺣﺖ ی ﺎ ﺑ ﺮاﯼ دی ﺪار اه ﻞ و ﻋﻴ ﺎل و ﻓ ﻚ و‬
‫ﻓﺎﻣﻴﻠﺘﺎن؟! ایﻦهﺎ را ﻣﯽﻧﻮیﺴﻢ آﻪ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺕﻮ ﭼﻪ ﺕﻠﻪاﯼ ﮔﻴﺮ آﺮدﻩایﻢ‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ‬
‫ﺑﺎیﺪ ﭘﺎﺳﭙﻮرﺕﻢ را آﻪ ﭼﻨ ﺪ ﺹ ﺪ ﺕ ﺎ ﻣﻬ ﺮ رﻧ ﮓ و وارﻧ ﮓ ﺧ ﻮردﻩ‪ ،‬ﺑ ﺪهﻢ‬
‫ﻋﻮض آﻨﻨﺪ‪ .‬آﻠﯽ ﺑﺎیﺪ ﻣﻨﺖ ایﻦ ﺕﻬﺮاﻧﯽهﺎﯼ ﻧﻨﺮ را ﺑﻜﺸﻢ‪ ،‬ﺕﺎ ﺧﻴ ﺮ ﺳ ﺮم‬
‫ﺑﺮاﯼ روزﻧﺎﻣ ﻪﯼ “ای ﺮان ﺁیﻨ ﺪﻩ” آ ﻪ ﺑ ﺮاش آ ﺎر ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ ،‬ﮔ ﺰارش ﺕﻬﻴ ﻪ‬
‫آ ﻨﻢ‪ .‬ﺕ ﻮ ادارﻩﯼ ﮔﺬرﻧﺎﻣ ﻪ ﺁﻧﻘ ﺪر ﺑ ﺮام ادا درﺁوردﻧ ﺪ آ ﻪ ﻧﺰدی ﻚ ﺑ ﻮد ﺁن‬
‫روﯼ ﺳﮕﻢ ﺑﺎﻻ ﺑﻴﺎیﺪ و ﺑﺴﺎﻃﻢ را ﺟﻤﻊ آﻨﻢ و ﺑﺮوم “ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺁﺳﺘﺎن ﻗﺪس‬
‫رﺿ ﻮﯼ”‪ .‬دﺳ ﺖ آ ﻢ ﺁﻧﺠ ﺎ اﮔ ﺮ ﺁﺧﻮﻧ ﺪ ه ﺴﺖ‪ ،‬دیﮕ ﺮ از ﻗﻮﭼ ﺎن ﺕ ﺎ‬
‫ﻣ ﺸﻬﺪش‪ ،‬ی ﺎ از ﺑﻴﺮﺟﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﺕﺮﺑ ﺖ ﺣﻴﺪری ﻪاش از آ ﺴﯽ ﮔﺬرﻧﺎﻣ ﻪ‬
‫ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻨﺪ‪ .‬ﺧﻴﺮ ﺳﺮم ﻣﺒﺎرزﻩ آﺮدﻩام آﻪ ﺑﺎز ﺑ ﺮوم ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﺁﺧﻮﻧ ﺪهﺎ و‬
‫ﺕﻮﺳﺮﯼ ﺑﺨﻮرم؟ ﺧﺎﺹﻴﺖ ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪﯼ ﺟﺪیﺪ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ آﻪ ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ورق‬
‫ﺳ ﻔﻴﺪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺑ ﺮاﯼ ﻣﻬ ﺮ و وی ﺰا دارد‪ .‬ای ﻦ آ ﻪ ﺧ ﻮب اﺳ ﺖ‪ ،‬اﮔ ﺮ ﻗ ﺮار‬
‫ﻣﯽﺷﺪ ﺑﺮوم آﺸﻮر ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎن ﺁزاد ﭼﻘﺪر ﺑﺎیﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪم؟ دﺳﺖ آ ﻢ‬
‫ﺳ ﻪ ﻣ ﺎﻩ! اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت ریﮕ ﺎﻧﯽ دﺳ ﺘﻮر دادﻩاﻧ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﻪ اه ﺎﻟﯽ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ‬
‫ﻓ ﺎرس ﺕ ﺎ ﭼﻨ ﺪ و ﭼ ﻮن آﺎرﺷ ﺎن ﻣﻌﻠ ﻮم ﻧ ﺸﺪﻩ‪ ،‬وی ﺰاﯼ ورود ﻧﺪهﻨ ﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻤ ﯽداﻧ ﻢ ﻣ ﺎ ﻧ ﺎن ﺧﺒﺮﻧﮕ ﺎرﯼﻣ ﺎن را ﺑ ﺎ ای ﻦ ﻣﻤﻠﻜ ﺖه ﺎ از آﺠ ﺎ ﺑﺎی ﺪ‬
‫درﺑﻴﺎوریﻢ؟ ﺧﺒﺮهﺎ آﻪ ﺑﻪ ﺕﻬﺮان و ﻗﻢ و اراك و آﺎﺷﺎن ﺧﺘﻢ ﻧﻤﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ دﻓﺘﺮ و دﺳﺘﻜﻢ را ﺑﺮداﺷﺘﻢ و راﻩ اﻓﺘ ﺎدم ﺟﻨ ﻮب ﺕﻬ ﺮان‪.‬‬
‫ﺳﻌﻴﺪﻩ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ :‬ﺁﻧﺠﺎ هﻢ ﺷﻠﻮغ اﺳﺖ و یﻚ ﻋ ﺪﻩ ﺟﺎه ﻞ راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻩاﻧ ﺪ آ ﻪ‬
‫از دروازﻩ دوﻻب ﺑ ﻪ ﭘ ﺎیﻴﻦ را ﺁزاد آﻨﻨ ﺪ‪ .‬اﺳ ﻤﺶ را ﮔﺬاﺷ ﺘﻪاﻧ ﺪ‬
‫“ﺟﻤﻬﻮرﯼ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺟﺎهﻠﺴﺘﺎن”‪ .‬ﻣﯽﮔﻮیﻨﺪ ﻣﺎ اهﺎﻟﯽ ﻣﺤﻠﻪﯼ “ﺟﺎهﻞ ﺧﻴﺰ”‬
‫ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻣﺎن از ﺑﻘﻴﻪ آﻤﺘﺮ اﺳﺖ؟ ﺑﺎ “اﺳﯽ ﮔﺎزاﻧﺒﺮ” آﻪ ﻣ ﺼﺎﺣﺒﻪ آ ﺮدم‪،‬‬
‫‪١١٦‬‬
‫ﺁﻗﺎﯼ اﻓﺘﺨﺎرﯼ از آ ﺎرم ﺕﻌﺮی ﻒ آ ﺮد‪ ،‬وﻟ ﯽ آ ﺎرم ﻧﺎﺕﻤ ﺎم اﺳ ﺖ‪ .‬ﻓﻌ ﻼ ﺕ ﺎ‬

‫ﺕﻜﻠﻴﻒ ﺟﻨﻮب ﺷﻬﺮ روﺷﻦ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ﻧﺎن ﻣﺎ ﺕﻮ روﻏﻦ ﺣﻮادث اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﺒﻴ ﻨﻢ‬
‫ﭼﻪ ﻣﯽﺷﻮد؟‬
‫»ﺁﯼ ﻣ ﺮدم ﺑ ﻪ ﻣ ﻮﻻم ﻋﻠ ﯽ اﮔ ﻪ راﺳﺘ ﺸﻮ ﺑﺨ ﻮایﻦ از ای ﻦ‬
‫ﻧ ﺴﻨﺎسﺑ ﺎزﯼه ﺎ ﺧ ﻮش ﻧﺪاﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺟ ﻮن ﺷ ﻮﻣﺎ دی ﺪیﻢ آ ﻪ اوﺿ ﺎع‬
‫ﺷﻴﺮﺕﻮﺷﻴﺮﻩ‪ ،‬هﺮآﺴﯽ ﻣﺰﻗﻮن ﺧﻮدﺷﻮ ﻣﯽزﻧﻪ‪ .‬ایﻦ ﺑﻮد آﻪ ی ﻪ ﺷ ﺐ ﻣﻨ ﻮ‬
‫ﻣﺤ ﺴﻦ ﺳ ﻴﺒﻴﻠﻮ و اوس ﻋﺒ ﺪاﷲ و ﺷ ﺎﻃﺮ ﺣ ﺴﻴﻦ و ﻣـ ـﻌﺪ ﺁﻗ ﺎ ﻗ ﺼﺎب و‬
‫ﻧﺎﺹﺮ زاﻏﻮل و رﻣﻀﻮن ﭘﺸﻤﯽ ﺟ ﺎﺕﻮن ﺧ ﺎﻟﯽ ﻧﺸ ﺴﺘﻴﻢ و هﻨ ﻮز ﻇ ﺮف‬
‫اول ﺕﻤﻮم ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ اوس ﻋﺒ ﺪاﷲ آ ﻪ ی ﻪ ﺧ ﻮردﻩ ﭼﻴ ﺰ ﺳ ﺮش ﻣﻴ ﺸﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﺶ ﺑﭽﻪهﺎ ایﻦ ﺟﻮریﺎ ﻧﻤﻴﺸﻪ آﻪ ﻣﺎ هﯽ دﺳ ﺖ رو دﺳ ﺖ ﺑ ﺰاریﻢ‪ .‬ه ﺮ‬
‫آ ﯽ راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺳ ﯽ ﺧ ﻮدش ﺣﻜﻮﻣ ﺖ درﺳ ﺖ ﻣ ﯽآﻨ ﻪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎرﯼ آ ﻪ ﺕ ﻮ‬
‫ﻗﻬ ﻮﻩ ﺧﻮﻧ ﻪ ﺕﻮرﻧ ﺎ ﺑ ﺎزﯼ ﻣ ﯽآﻨ ﻪ‪ .‬دﻟﻴﻠ ﺸﻢ ﻣ ﻴﮕﻦ ایﻨ ﻪ آ ﻪ زﺑﻮﻧ ﺸﻮن و‬
‫ﻟﺒﺎﺳﺎﺷﻮن و ﺣﺮف زدﻧﺸﻮن و ﺑﺎﻗﯽ ﭼﻴﺰاﺷﻮن ﺑ ﺎ ﺑﻘﻴ ﻪ ﻓ ﺮق دارﻩ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ‬
‫ﭼﺮا ﻣﺎ ﻧﻪ؟! ﺧﻼﺹﻪ ﻇﺮف ﺑﻌﺪﯼ رم ﺟﺎﺕﻮن ﺧ ﺎﻟﯽ زدی ﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪﺷ ﻢ ﻗ ﺮار‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻴﻢ آﻪ ﺁﻗﺎیﻮن ﻻته ﺎ و ﺑ ﺎ ﻣﻌﺮﻓ ﺖداراﯼ دیﮕ ﻪ رو ه ﻢ ﺧﺒ ﺮ آﻨ ﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺧﻼﺹﻪ دردﺳﺮﺕﻮن ﻧﺪیﻢ‪ ،‬ﺑﭽﻪه ﺎ را ﺧﺒ ﺮ آ ﺮدیﻢ و ﮔﻔﺘ ﻴﻢ داﺁﺷ ﻢ‪ ،‬ﻣ ﺎ از‬
‫هﻤ ﻪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ “ﺳ ﺘﻢ” آ ﺸﻴﺪیﻢ‪ .‬ﭼﻘ ﺪﻩ زﻧ ﺪون آ ﺸﻴﺪیﻢ و ﺕﺒﻌﻴ ﺪﯼ ﺷ ﺪیﻢ‪ .‬ﺕ ﻮ‬
‫آﻼﻧﺘﺮﯼ اﻓﺴﺮﻩ و ﺁﺟﺎﻧ ﺎ زدﻧﻤ ﻮن‪ .‬ﺟ ﻮن ﺷ ﻮﻣﺎ اوﻧ ﯽ آ ﻪ آﻤﺘ ﺮ از هﻤ ﻪ‬
‫آ ﺸﻴﺪﻩ‪ ،‬ﭘ ﻨﺞ ﺳ ﺎﻟﻪ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدﻩ‪ .‬زﺑﻮﻧﻤ ﻮن آ ﻪ ﺟﺪاﺳ ﺖ‪ ،‬ﺧﻄﻤ ﻮن و‬
‫ﻟﺒﺎﺳ ﺎﻣﻮن و رﻗ ﺼﻤﻮﻧﻢ آ ﻪ ﺳﻴﻮاﺳ ﺖ‪ ،‬دیﮕ ﻪ ﭼ ﯽ ﭼ ﯽ ﻣ ﻮن از اوﻧ ﺎﯼ‬
‫دیﮕ ﻪ آﻤﺘ ﺮﻩ؟ ایﻨ ﻪ آ ﻪ ﻣ ﺎم اﻋ ﻼم ﻣﻮﺟ ﻮدﯼ ﻣ ﯽآﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺣ ﺎﻻم ﻧﻔ ﺲ آ ﺶ‬
‫ﻣﯽﺧﻮایﻢ آﻪ ﺟﻴﻚ ﺑﺰﻧﺪﻩ‪ ،‬ﺕﺎ رودﻩ‪/‬ﭘﻮدﻩﺷﻮ زیﺮ ﭘﺎش ﺑﺮیﺰیﻢ‪.‬‬
‫»ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ آﻪ ﻣ ﯽﻓﻬﻤ ﻢ ﭼ ﯽ ﻣ ﯽﮔ ﻢ ﺁﺑﺠ ﯽ‪ .‬ﺑﻴﺒ ﻴﻦ ﻗﺮﺑﻮﻧ ﺖ ﺑ ﺮم‪،‬‬
‫ﺣ ﺎﻻ آ ﻪ هﻤ ﻪﯼ ﻣﻤﻠﻜﺘ ﻮ ﺕﻴﻜ ﻪ‪/‬ﭘ ﺎرﻩ آ ﺮدیﻦ‪ ،‬ای ﻦ ورش ﺷ ﺪﻩ ﺕﺮآ ﺴﺘﺎن‪،‬‬
‫اون ورش ﺷﺪﻩ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن و ﺑﻘﻴﻪاش هﻢ ﺷﺪﻩ آﺮدﺳﺘﺎن یﺎ ﭼﻴ ﺰاﯼ دیﮕ ﻪ‪،‬‬
‫ﭼﺮا ﺑﺎه ﺎس ﺣ ﺎﺟﯽات آﻮﺕ ﺎﻩ ﺑﻴ ﺎد؟ ای ﻦ ﺕ ﻦ ﺑﻤﻴ ﺮﻩ راس ﻧﻤ ﯽﮔ ﻢ ﺁﺑﺠ ﯽ؟‬
‫ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺑﻴﺒﻴﻨﻢ ﻣﺎ ﭼﯽ ﭼ ﯽ ﻣ ﻮن از ای ﻦ ﺕ ﺴﻮیﻪ ﻃﻠ ﺐه ﺎ آﻤﺘ ﺮﻩ آ ﻪ ﻧﺘ ﻮﻧﻴﻢ‬
‫ایﻦ ﮔﻮﺷﻪﯼ ﺕﻬﺮوﻧﻮ ﺟ ﺪا آﻨ ﻴﻢ و ی ﻪ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﺟﻤﻬ ﻮرﯼ واﺳ ﻪ ﺧﻮدﻣ ﻮن‬
‫‪١١٧‬‬
‫ﻋﻠﻢ آﻨﻴﻢ؟ ﻣﮕﻪ هﻤﻴﻦ اﻻن ﺧﻮد ﺷ ﻮﻣﺎ ﻧﮕﻔﺘ ﯽ آ ﻪ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ دوازدﻩﺕ ﺎ ﻗ ﺎچ‬
‫ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺧﺐ ﭼﻪ اﺷ ﻜﺎﻟﯽ دارﻩ آ ﻪ ﺳ ﻴﺰدﻩ ﺕ ﺎ ﻗ ﺎچ ﺑ ﺸﻪ؟ ﻧﻜﻨ ﻪ ﭼ ﻮن ﺳ ﻴﺰدﻩ‬
‫ﻧﺤﺴﻪ‪ ،‬ﻧﻤﯽﺧﻮاﯼ ایﻦ ﺟﺎ ﺕﺴﻮیﻪ ﺑﺸﻪ؟ ه ﺎن‪ ،‬ﺟ ﻮن ﺣ ﺎﺟﯽات راس ﺑﮕ ﻮ‬
‫ﺑﻴﺒﻴﻨﻢ‪ ،‬ﺧﻮن ایﻦ ﺕﺮكهﺎ‪ ،‬یﺎ اون ﻋﺮبهﺎ از ﺧﻮن ﺣﺎﺟﯽات رﻧﮕﻴﻦﺕﺮﻩ؟‬
‫ﺕﺎزﻩ ای ﻦ ﺟ ﺎ آ ﻪ ﻣ ﺎ ﻧﻔ ﺖ ه ﻢ ﻧ ﺪاریﻢ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﺑﺎزارﭼ ﻪ داری ﻢ و ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ‬
‫ﻣﻴﻜﺪﻩﯼ زیﺮزﻣﻴﻨﯽ‪ ،‬دو‪/‬ﺳﻪ ﺕﺎم زورﺧﻮﻧﻪ و هﻔﺖ‪/‬هﺸﺖ ﺕﺎم آﻼﻧﺘ ﺮﯼ و‬
‫آﻤﻴﺘﻪ آﻪ اوﻧﺎ رو هﻢ ﺕﺮﺕﻴﺒﺸﻮﻧﻮ ﻣﯽدیﻢ‪ .‬ﺑﻪ وﻻﯼ ﻋﻠﯽ هﻤ ﻴﻦ ﭘ ﺲ ﻓ ﺮدا‬
‫رو راﯼ ﻣ ﯽﮔﻴ ﺮیﻢ و ی ﺎ ﻣ ﻦ ی ﺎ “اوس ﻋﺒ ﺪاﷲ” ﻣ ﯽﺷ ﻴﻢ رﺋ ﻴﺲ ﺟﻤﻬ ﻮر‬
‫وﻻیﺖ ﺟﺎهﻠﺴﺘﺎن‪ .‬ﭼﻴ ﻪ‪ ،‬واﺳ ﻪ ﭼ ﯽ ﻗﻴﺎﻓ ﻪ ﻣ ﯽﮔﻴ ﺮﯼ؟ ﺑﻴﺒ ﻴﻦ ﺟ ﻮﻧﻢ‪ ،‬اﮔ ﺮ‬
‫ای ﻦ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ‪ ،‬ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﺑ ﺸﻮ ﺑ ﻮد‪ ،‬ه ﺮ آ ﯽ ی ﻚ ﮔﻮﺷ ﻪاﺷ ﻮ ﮔ ﺎز ﻧﻤ ﯽزد و‬
‫ﺕﻔ ﺶ ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﺧ ﻮدت آ ﻪ دی ﺪﯼ ﭼ ﻪ ﺧﻮﻧ ﺎیﯽ ریﺨﺘ ﻪ ﺷ ﺪ ﺕ ﺎ ای ﻦ هﻤ ﻪ‬
‫ﺟﻤﻬ ﻮرﯼ ری ﺰ و درﺷ ﺖ ای ﻦ دور و ور ﺳ ﺒﺰ ﺷ ﺪ! ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﺑ ﻪ‬
‫ﺣﺎﺟﯽات آﻪ رﺳﻴﺪ‪ ،‬هﻤﻪﺕﻮن ﺑﺨﻠﺘﻮن ﮔﺮﻓﺖ؟ ﻧﻪ ﺟﻮن ﺁﺑﺠ ﯽ‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﯽات‬
‫از ایﻦ یﻜﯽ آﻮﺕﺎﻩ ﻧﻤﯽﺁد‪ .‬هﻤﻴﻦ آ ﻪ ﺹﺪﺳ ﺎل‪ ،‬ﺹ ﺪ ﺳ ﺎل ﺳ ﻴﺎﻩ از دﺳ ﺖ‬
‫ﺷﻮﻣﺎ ﺕﻬﺮوﻧﯽهﺎ ﺕﺤﻘﻴﺮ ﺷﺪیﻢ و ﺕ ﻮ ﺳ ﺮﯼ ﺧ ﻮردیﻢ‪ ،‬ﺑ ﺴﻤﻮﻧﻪ‪ .‬ﻣ ﯽﺧ ﻮایﻢ‬
‫ﺑﭽﻪهﺎﻣﻮن ﺑﻪ ِزﺑﻮن ﺧﻮدﻣﻮن ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮن‪ ،‬ﺷﻌ ِﺮ ﺧﻮدﻣﻮﻧﻮ ﺣﻔﺲ آ ﻨﻦ‪،‬‬
‫ادب‪/‬ﻣﺪب ﺧﻮدﻣﻮﻧ ﻮ ﺑ ﻪ هﻤﺪیﮕ ﻪ ﺕﻌ ﺎرف آ ﻨﻦ‪ .‬ﺁﺧ ﻪ ﻧﺎﺳ ﻼﻣﺘﯽ ﻣ ﺎم ﺑ ﺮا‬
‫ﺧﻮدﻣﻮن ﺁدﻣﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺎم زﺑﻮﻧﯽ‪ ،‬ﻓﺮهﻨﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔﻨﮕ ﯽ ﭼﻴ ﺰﯼ داریﻤ ﺎ‪ .‬ﺧﻮﺷ ﺖ‬
‫ﻧﻤﯽﺁد ﻧﻴﺎد! ﻋﺰت زیﺎد‪ ،‬یﺎ ﺣﻖ!«‬
‫ایﻦ ﺕﻤﺎم ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻮد آﻪ ﺕﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻌ ﺪ از آﻠ ﯽ دردﺳ ﺮ ﺿ ﺒﻂ آ ﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺕ ﻮ دروازﻩ دوﻻب ﺑ ﺮاﯼ ﺧﻮدﺷ ﺎن ﭘ ﺴﺖ ﺑﺎزرﺳ ﯽ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪاﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ورود ﺑ ﻪ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ﺑﺎی ﺪ ﭘﺎﺳ ﭙﻮرت ﻧ ﺸﺎن ﺑ ﺪهﯽ‪ .‬ﺕ ﺎ ﻣﻌﺘﺒ ﺮ ه ﻢ ﻧﺒﺎﺷ ﺪ‪،‬‬
‫ﺕﺤﻮیﻠ ﺖ ﻧﻤ ﯽﮔﻴﺮﻧ ﺪ‪ .‬هﻨ ﻮز ﻧ ﻪ ﺑ ﻪ ﺑ ﺎرﻩ و ﻧ ﻪ ﺑ ﻪ دارﻩ‪ ،‬اﻋ ﻼم اﺳ ﺘﻘﻼل‬
‫آﺮدﻩاﻧﺪ‪ .‬هﻤﻴﻦ دیﺮوز آﻼﻧﺘﺮﯼهﺎ و آﻤﻴﺘﻪه ﺎ را ﮔﺮﻓﺘ ﻪاﻧ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ را‬
‫اﺷﻐﺎل آﺮدﻩاﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻬ ﺎ ﭼ ﻮن ﻧﻤ ﯽﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ ﺑ ﺮاﯼ دوﻟ ﺖ ﻧﻮﺑﻨﻴ ﺎد ای ﻦ ﺟ ﺎ‬
‫دردﺳ ﺮ درﺳ ﺖ آﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﭘﺮﺳ ﻨﻞ را آ ﺖ ﺑ ﺴﺘﻪ ﺕﺤﻮی ﻞ ﻧﻤﺎیﻨ ﺪﻩﯼ ﻧﺨ ﺴﺖ‬
‫وزی ﺮﯼ ای ﻦ ﺟ ﺎ دادﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷ ﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑ ﻪ ﺟ ﺰ یﻜ ﯽ از آﺎرﻣﻨ ﺪان ﺟ ﺰء‬
‫ـ ﺁﺑﺪارﭼﯽ آﻼﻧﺘﺮﯼ هﻔﺪﻩ ﺳﺎﺑﻖ ـ ﺕﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﺠﺮوح یﺎ آﺸﺘﻪاﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻪای ﻢ‪.‬‬
‫‪١١٨‬‬
‫ﺁﻗﺎﯼ ﻓﺘﺢاﻟﻠﻬﯽ از ﺕﺮس ﺣﻤﻠ ﻪﯼ ﺟﺎه ﻞه ﺎ ﺳ ﻤﺎور ﺁب ﺟ ﻮش را ﺧ ﻮدش‬

‫ریﺨﺖ رو ﭘﺎش و ﺧﻮدش را ﺳﻮزاﻧﺪ‪ .‬در یﻚ ﮔﻔﺖوﮔﻮﯼ وی ﺪیﻮیﯽ ه ﻢ‪،‬‬
‫زﻣﺎﻧﯽ آﻪ ﭘﺮﺳﻨﻞ‪ ،‬ﺕ ﻮ دﺳ ﺖ “دوﻟ ﺖ هﻴﺌ ﺖ ﺣ ﺴﻴﻨﯽ” ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﺟﻤﻬ ﻮرﯼ‬
‫ﺟﺎهﻠﺴﺘﺎن اﺳﻴﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻗﻀﻴﻪﯼ ﺳﻤﺎور ﺁب ﺟﻮش و ﺕﺮس اﺳﺮا ﻣﻄ ﺮح‬
‫ﺷﺪ‪ .‬از زﻣﺎن ﺁزادﯼ ایﻦ ﭘﺮﺳﻨﻞ ﺕﺎ هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ آﻪ ﻣﻦ دارم ایﻦ ﮔﺰارش‬
‫را ﺑ ﺮاﯼ ﺷ ﻤﺎ ه ﻢ ﺷ ﻬﺮیﺎن ﻋﺰی ﺰ ﻣ ﯽﻧﻮی ﺴﻢ ـ رﻏﺒ ﺘﻢ ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد ﺑﮕ ﻮیﻢ‬
‫هﻤﻮﻃﻨ ﺎن ﻋﺰی ﺰ ـ ﮔﻔ ﺖوﮔ ﻮﯼ ﺕ ﺎزﻩاﯼ از اﺳ ﺮاﯼ ﺳ ﺎﺑﻖ ﭘﺨ ﺶ ﻧ ﺸﺪﻩ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ دوﻟﺖ آﺸﻮر “ﺕﻬ ﺮا ِن دروازﻩ دوﻻب ﺑ ﻪ ﺑ ﺎﻻ” ﺑ ﺮاﯼ ای ﻦ‬
‫آ ﻪ ﺟ ﺎﯼ ﮔﻔ ﺖوﮔ ﻮ را ﺑ ﺎ “دوﻟ ﺖ هﻴﺌ ﺖ ﺣ ﺴﻴﻨﯽ” ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﺟﻤﻬ ﻮرﯼ‬
‫ﺟﺎهﻠﺴﺘﺎن ﺑﺎز ﺑﮕﺬارد‪ ،‬ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ ﺷﻠﻮﻏﺶ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺕ ﺎ ﺣ ﺎﻻ آﺎﺷ ﻒ ﺑ ﻪ‬
‫ﻋﻤﻞ ﺁﻣﺪﻩ آﻪ ﺷﻮراﯼ رهﺒﺮﯼ ﺟﺎهﻠﺴﺘﺎن دو ﺕﺎ ﻋﻀﻮ دارد؛ یﻜﯽ “اوس‬
‫ﻋﺒ ﺪاﷲ” اﺳ ﺖ‪ ،‬دوﻣ ﯽ ه ﻢ هﻤ ﻴﻦ “اﺳ ﯽ ﮔ ﺎزاﻧﺒﺮ”‪ .‬ﻻﺑ ﺪ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ ﻗ ﺪ‬
‫درازش و ای ﻦ آ ﻪ ﮔ ﺸﺎد ﮔ ﺸﺎد راﻩ ﻣ ﯽرود‪ ،‬ای ﻦ اﺳ ﻢ را روش‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬هﻨﻮز هﻴﭽ ﯽ ﻧ ﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺟ ﻮانه ﺎﯼ دروازﻩ دوﻻب ﺑ ﻪ ﭘ ﺎیﻴﻦ ﻣ ﺪ‬
‫ﮔﺎزاﻧﺒﺮﯼ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﺪیﺪﺕﺮیﻦ ﻣﺪل راﻩ رﻓﺘﻦ اﻧﺘﺨﺎب آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﺣﺘ ﺎ‬
‫زنهﺎ در ﻣﻤﻠﻜﺖ در ﺷﺮف ﺕﺎﺳﻴﺲ ﺟﻤﻬ ﻮرﯼ ﺟﺎهﻠ ﺴﺘﺎن ﻋﻴﻨﻬ ﻮ ﻋ ﻀﻮ‬
‫ﺷﻮراﯼ رهﺒﺮﯼﺷﺎن ﺧﻮدﺷﺎن را ﺕﻜﺎن ﻣﯽدهﻨﺪ‪ .‬ایﻦ ﺟﺎ ﺣﺠﺎب اﺟﺒﺎرﯼ‬
‫ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬وﻟ ﯽ »هﻤ ﺸﻴﺮﻩه ﺎ ﺑﻬﺘ ﺮﻩ ﺣﺮﻣ ﺖ داﺁشه ﺎ را ﺑ ﻪ ﺟ ﺎ ﺑﻴ ﺎرن و‬
‫ﺧﻴﻄ ﯽ ﺑ ﺎر ﻧﻴ ﺎرن! ه ﺮ ﭼ ﯽ ﺑﺎﺷ ﻪ ﻣ ﺎ اه ﺎﻟﯽ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﺟﺎهﻠ ﺴﺘﺎن ﺑ ﺮا‬
‫ﺧﻮدﻣﻮن ﻗﺎﻧﻮن‪/‬ﻣﺎﻧﻮﻧﯽ داریﻢ آ ﻪ ﺑﺎه ﺎس ﺑ ﺎ ﻣﻤﺎﻟ ﻚ هﻤ ﺴﺎیﻪﻣ ﻮن ﺕ ﻮﻓﻴﺦ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ!«‬
‫راﺳﺘﺶ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﯽ از ایﻦ ﺳﻔﺮ ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻴﺪم‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣ ﺪیﺮ ﺕﺤﺮیﺮی ﻪ‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺕﻮ آﻪ ﺧ ﻮدﺕﻢ زﻧ ﺪﮔﯽات ﻋﻴﻨﻬ ﻮ ﺟﮕ ﺮ زﻟﻴﺨ ﺎ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻬﺘ ﺮﻩ ﺑ ﺮﯼ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﯽ ایﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﭼﯽ ﻣ ﯽﺧ ﻮان! ﺁﺧ ﻪ ﻣﮕ ﻪ ﻣ ﯽﺷ ﻪ ﻧ ﺼﻒ ﭘﺎیﺘﺨ ﺖ را‬
‫ی ﻚآ ﺎرﻩ ﺑﺮی ﺪ و ی ﻚ آ ﺸﻮر دیﮕ ﻪاش آ ﺮد؟« اﺹ ﻼ ای ﻦ ﺕﺠﺰی ﻪ ﻃﻠﺒ ﯽ‬
‫ﺧﻴﻠ ﯽ ﺧﻨ ﺪﻩدار ﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﻣ ﺮدم ﺑﻌ ﺪ از آﻠ ﯽ آ ﺸﻤﻜﺶ ه ﺮ آ ﺪام ﺑ ﻪ یﻜ ﯽ از‬
‫ﺟﻤﻬﻮرﯼهﺎ اﺳﺒﺎب آﺸﯽ آﺮدﻩاﻧﺪ‪ .‬از آﻮﭼﻪﯼ ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ رﻓﺘ ﻪاﻧ ﺪ آ ﻴﺶ‬
‫آﻪ واﺳﻪ ﺧﻮدش ﺷ ﺪﻩ ی ﻚ آ ﺸﻮر اﻣ ﺎرات‪ .‬ﺑﻴﭽ ﺎرﻩه ﺎ آﻠ ﯽ زﻣ ﻴﻦ‪/‬ﻣﻤ ﻴﻦ‬
‫‪١١٩‬‬
‫ﺕ ﻮ آ ﻴﺶ ﺧﺮی ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦ ﺧﻮدﺷ ﺎن را ی ﻚ آ ﺎرﻩ آﻴ ﺸﯽ‬

‫ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬ﻻﺑﺪ ﺕﻮ آﻴﺶ هﻢ آﻴﺶ و ﻣﺎت ﻣ ﯽﺷ ﻮﻧﺪ و ﺑﺮﺷ ﺎن ﻣ ﯽﮔﺮداﻧﻨ ﺪ‬
‫ﺑﻪ هﻤﺎﻧﺠﺎ آﻪ ﺕﻮ ﺷﻨﺎﺳ ﻨﺎﻣﻪﺷ ﺎن ﻣﻬ ﺮ ﺧ ﻮردﻩ و دار و ﻧﺪارﺷ ﺎن را ﺑ ﺎﻻ‬
‫ﻣﯽآﺸﻨﺪ‪.‬‬
‫“اﺳﯽ ﮔﺎزاﻧﺒﺮ” اﻃﻼﻋﻴﻪ دادﻩ اﺳﺖ آﻪ‪» :‬ﺑﺎﺑ ﺎ ای ﻦ آ ﻪ ﻧ ﺸﺪ ه ﺮ‬
‫آﯽ ﺑﻪ ﺁب ﻣﯽﮔﻪ “ﺳﻮ” ﺑ ﻪ ﮔ ﺎو ﻣ ﯽﮔ ﻪ “ﮔ ﻮ”ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﻣ ﯽﮔ ﻪ “ﻣ ﻮ” ﺑﺘﻮﻧ ﻪ‬
‫ﻣﺴﺘﺨﻞ ﺑﺸﻪ و ﻣﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﺧﺐ ﻣﺎم ﺑﺮا ﺧﻮدﻣﻮن آﻠ ﯽ ﺟﻔﻨ ﮓ ﻣﻔﻨ ﮓ داری ﻢ‪.‬‬
‫ﭼﯽ ﻣﯽﮔﻦ ﻓﺮﻧﮓ داریﻢ‪ .‬زﺑﻮن داریﻢ‪ .‬ادﺑﻴﺎت ﻣﺪﺑﻴﺎت داریﻢ‪ .‬اﺹﻼ اﮔﻪ‬
‫ایﻦ ﺕﻬﺮوﻧﻴﺎ ﺁدم ﺑﻮدن‪ ،‬ﺧﻮدﺷﻮن ﺑﺎ زﺑﻮن ﺧﻮش ﻣﯽاوﻣﺪن ﺑﺎ ﺣ ﺎﺟﯽات‬
‫ﻣﺴﺎآﻠﻪ ﻣﯽآﺮدن و ﺳﻬﻤﻤﻮﻧﻮ ﻣﯽدادن‪«.‬‬
‫ﺟﺎﯼ ﻣﺬاآﺮﻩ ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬اﺹ ﻐﺮ دو ﭘ ﺎیﺶ را آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ ﺕ ﻮ‬
‫یﻚ آﻔﺶ آﻪ یﺎ ﻣﯽﺁیﯽ ایﻨﺠﺎ‪ ،‬یﺎ ﺕﻮ هﻢ ﻣﺜﻞ اﻧﺴﻴﻪ ﻃﻼق ﺑﮕﻴﺮ!‬
‫‪ ٢٥‬ژوﺋﻴﻪ ‪ ٢٠٠٦‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪١٢٠‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﻧﺒﺎت!‬
‫وﻗﺘﯽ ﺕﻘﻮایﯽ را اﻋﺪام آﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺁن ه ﻢ ﺑ ﻪ اﺕﻬ ﺎم “زﻧ ﺎ” ﻣ ﻦ ﺷ ﺎخ‬
‫درﺁوردم‪ .‬ای ﻦ ﺣ ﺎﺟﯽ ﺕﻘ ﻮایﯽ از هﻤ ﺎن ﺳ ﺎله ﺎ ﻣ ﺴﺠﺪ ﺑ ﺮو ﺑ ﻮد‪ .‬زﻧ ﺶ‬
‫ﭼﺎدرش را ﺕ ﺎ رو ﭼ ﺸﻤﺶ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ه ﻴﭻ ﻣ ﺮدﯼ ه ﻢ ﺳ ﻼم و‬
‫ﻋﻠﻴ ﻚ ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﺣﺘ ﺎ ﺑﺎﺑ ﺎ را آ ﻪ ﻣ ﯽدی ﺪ‪ ،‬اﻧﮕ ﺎر ﺹ ﺪاش را ﻋ ﻮض‬
‫ﻣﯽآﺮد‪ .‬زیﺮ ﻟﺒﯽ ﺳﻼﻣﯽ ﻣﯽﮔﻔﺖ و در ﺧﺎﻧﻪ را ﻣﯽﺑ ﺴﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺹ ﺪایﯽ‬
‫آﻪ ﻣﻦ از او ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪ ،‬ﺧﻴﻠﯽ ﺣﺸﺮﯼ ﺑ ﻮد‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﮔ ﻴﺲ دﺧﺘﺮه ﺎش را‬
‫ﻣﯽآﺸﻴﺪ و دﻋﻮاﺷﺎن ﻣﯽآﺮد آﻪ ﭼﺮا ﺕﻮ آﻮﭼﻪ وﻟﻮ ﺷﺪﻩاﻧﺪ و ﻻﺑ ﺪ ﺟﻨ ﺪﻩ‬
‫از ﺁب در ﻣﯽﺁیﻨﺪ‪ ،‬دهﺎﻧﺶ آﻒ ﻣﯽآ ﺮد‪ .‬واژﻩﯼ ﺟﻨ ﺪﻩ را آ ﻪ ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ‪،‬‬
‫ﺹﺪاﯼ دو رﮔﻪاﯼ از ﮔﻠﻮش ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻣﺪ‪ ،‬آﻪ آﻠﯽ ﺑ ﺎ ﺳ ﻼم و ﻋﻠ ﻴﻜﺶ‬
‫ﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎ ﻓﺮق داﺷﺖ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪﺷﺎن دیﻮار ﺑﻪ دیﻮار ﺧﺎﻧﻪﯼ ‪ ١٠٠‬ﻣﺘﺮﯼ ﻣﺎ ﺑﻮد‬
‫و دیﻮارهﺎ آﻮﺕﺎﻩ و ﻧﺎزك‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ایﻦ دﻋﻮاه ﺎ ﺕ ﻮ ﺣﻴ ﺎط ﺧﺎﻧ ﻪﺷ ﺎن اﺕﻔ ﺎق‬
‫ﻣﯽاﻓﺘﺎد و ﻣﻦ ﮔﺎﻩ ﻣﯽدیﺪم آﻪ ﺑﺎﺑﺎ زیﺮ ﻟ ﺐ “ﻻاﻟ ﻪ اﻻ اﷲ”ﯼ ﻣ ﯽﮔﻮی ﺪ و‬
‫ﻟﺒﺨﻨ ﺪآﯽ ﻣ ﯽزﻧ ﺪ‪ .‬دﺧﺘﺮه ﺎﯼ ﺕﻘ ﻮایﯽ ﺑ ﺎ ﻣﺎدرﺷ ﺎن ﻓ ﺮق داﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬دﺧﺘ ﺮ‬
‫ﺑﺰرﮔﺸﺎن ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﭘﻮﻟﺪارﯼ ﻋﺮوﺳﯽ آﺮدﻩ ﺑﻮد ـ ایﻦ ﻃﻮر ﻣﯽﮔﻔﺘﻨ ﺪ ـ‬
‫و از ﺟﻨﻮب ﺕﻬﺮان رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧ ﺎف ﻓﺮﻣﺎﻧﻴ ﻪ و ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺑﺮاﺳ ﺎس ﻣ ﺪ ﺷ ﻤﺎل‬
‫ﺕﻬﺮان‪ ،‬ﺷﻴﻚ و ﻣﺪرن ﻟﺒﺎس ﻣﯽﭘﻮﺷﻴﺪ؛ ﺑﺎ اﺕﻮﻣﺒﻴﻠﯽ اﺳﭙﻮرت و روﺑﺎز و‬
‫ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ‪ .‬ﮔﺎﻩ آﻪ ﺑﺎ هﻤ ﺎن آﻮرﺳ ﯽ ﺷ ﻴﻜﺶ ﺑ ﻪ آﻮﭼ ﻪﯼ ﺷ ﺶ ﻣﺘ ﺮﯼ‬
‫ﺟﻨﻮب ﺷﻬﺮﯼ ﻣﺎ ﻣﯽﺁﻣﺪ‪ ،‬آﻠﯽ آﻮر و آﭽﻞ ﺑﻮد آﻪ ﺁب ﻟﺐ و ﻟﻮﭼﻪﺷ ﺎن‬
‫راﻩ ﻣﯽاﻓﺘﺎد و دﻧﺒﺎل ﺧﻮدش و اﺕﻮﻣﺒﻴﻠﺶ ریﺴﻪ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ‪ .‬دﺧﺘ ﺮ وﺳ ﻄﯽ‬
‫آﻪ هﻤﺴﻦ و ﺳﺎل ﻣﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺴ ِﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﻗﺪﺳﯽ دوﺳ ﺖ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺧﺎﻟ ﻪ‪ ،‬ﺧﺎﻧ ﻪ‬
‫را ﺑﺮاﯼ ﺣﺒﻴﺐ و ﻃﺎهﺮﻩ ﺧﻠﻮت ﻣﯽآﺮد‪ .‬هﺮ وﻗﺖ هﻢ ﺧﺎﻧﺠﺎن دﻋ ﻮاش‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬ﻣ ﯽﺧﻨﺪی ﺪ و ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ‪ :‬واﯼ ﺧﺎﻧﺠ ﺎن ﭘ ﺴﺮم ﺧﻮﺷ ﮕﻞ اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫دﺧﺘﺮهﺎ ﺑﺮاش ﻏﺶ ﻣﯽآﻨﻨﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﺠﺎن ﻣﯽزد ﺕ ﻮ ﺹ ﻮرﺕﺶ آ ﻪ زن‪ ،‬ﺣﻴ ﺎ‬
‫آ ﻦ‪ ،‬ﺟ ﻮاب ﺧ ﺪا را ﭼ ﻪ ﻣ ﯽده ﯽ؟ ﺧﺎﻟ ﻪ ﻗﺪﺳ ﯽ ﻣ ﯽﺧﻨﺪی ﺪ و ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ‪:‬‬
‫‪١٢١‬‬
‫ﺧ ﻮدش ﻣ ﯽﺁی ﺪ‪ .‬ﺷ ﻤﺎ دیﺪی ﺪ آ ﻪ ﻣ ﻦ ﺑ ﺮوم و ﺑﻜ ﺸﺎﻧﻤﺶ ای ﻦ ﺟ ﺎ؟ اﻟﺒﺘ ﻪ‬

‫ﻃﺎهﺮﻩ ﺕﻨﻬﺎ دوﺳﺖ دﺧﺘﺮ ﺣﺒﻴﺐ ﻧﺒﻮد‪ .‬زن ﻣﺸﻬﺪﯼ ﻋﺒﺎس ﺑﻘﺎل ﺳﺮ ﮔ ﺬر‬
‫هﻢ دوﺳﺘﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻃﻠﻌ ﺖ ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺑ ﺎ ﻣ ﺸﻬﺪﯼ آ ﻪ ﺳ ﻴﻨﻤﺎ ﻣ ﯽروی ﻢ‪ ،‬ی ﻚ‬
‫هﻨﺪواﻧﻪ ﻣﯽﺧﺮد و هﻤﺎﻧﺠﺎ ﻣﯽآﻮﺑﺪ ﺑﻪ دیﻮار و ﺑﻌﺪ هﻨﺪواﻧﻪ را ﺑﺎ دﺳ ﺖ‬
‫ﻣﯽﻟﻤﺒﺎﻧﺪ‪ .‬دهﺎﻧﺶ را هﻢ ﻣﺴﻮاك ﻧﻤﯽآﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑ ﺎ “ﻣﻌ ﺼﻮﻣﻴﺖ” از ﺧﺎﻟ ﻪ‬
‫ﻗﺪﺳﯽ ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬واﯼ ﻣﺎﻣﺎن‪ ،‬ﺁﺧﺮ ﻣﻦ ﺕﻴﻜﻪﯼ ایﻦ ﻣﺮﺕﻴﻜﻪام؟ ﺧﺎﻟﻪ دﻟ ﺶ‬
‫ﺑﺮاش ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ و ﺧﺎﻧ ﻪ را ﺑﺮاﺷ ﺎن ﺧﻠ ﻮت ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺑﭽ ﻪام‬
‫هﻢ ﺣﺒﻴﺐ ﺧﺪاﺳﺖ‪ ،‬هﻢ ﺣﺒﻴﺐ ﺑﻨﺪﻩه ﺎﯼ ﺧ ﺪا‪ .‬ﺁﺧ ﺮ اﺳ ﻢ ﺣﺒﻴ ﺐ‪ ،‬ﺣﺒﻴ ﺐاﷲ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ اﻣﺎ از ﺣﺒﻴﺐ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯽﺁﻣﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺕﺎزﮔﯽهﺎ ﺷ ﻨﻴﺪم آ ﻪ ﻣ ﺮض‬
‫ﻗﻠﺒﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻟﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺧﺎﻟﻪ ﺟﺎن از ﺑ ﺲ ﺟﺒﻴ ﺐ ﻋﺎﺷ ﻖ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﻗﻠ ﺒﺶ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎرﯼ ﭘﻴﺪا آﺮدﻩ‪ .‬ﺧﺎﻟﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﭼﭗ ﭼﭙﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻻل ﺑ ﺸﯽ‬
‫دﺧﺘﺮ‪ ،‬زﺑﺎﻧﺖ را ﮔﺎز ﺑﮕﻴﺮ! ﺑﭽﻪام ﺣﺎﻻ یﻚ ﭘﺎش ﺕ ﻮ ﻣ ﺴﺠﺪ اﺳ ﺖ و ی ﻚ‬
‫ﭘﺎش ﺕﻮ آﻤﻴﺘﻪ‪ .‬دیﮕﺮ ﺁﻗﺎ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﮔﺬﺷﺖ ﺁن ﺳﺎلهﺎ آﻪ ﺟ ﻮان ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﻦ ه ﻢ‬
‫ﻧﮕﺬاﺷ ﺘﻢ و ﻧ ﻪ ورداﺷ ﺘﻢ‪ ،‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪ :‬وﻟ ﯽ ﺧﺎﻟ ﻪ ﺟ ﺎن ﺷ ﻤﺎ آ ﻪ ﺑﭽ ﻪ ﻧﺒﻮدی ﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻮدیﺪ؟ ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﭼﺮا هﺮ وﻗﺖ ﻣﻦ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮش ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ ،‬زیﺮ ﻟﺒﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﺠﺎن ﻓﺤﺶ ﻣﯽداد‪ .‬ﻻﺑﺪ دﻟﺶ ﻧﻤﯽﺁﻣﺪ ﻣﺮا ﻧﻔﺮیﻦ آﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎیﺪ ه ﻢ ﺧﻴ ﺎل‬
‫ﻣﯽآﺮد‪ ،‬ﻣﻦ ﭘﺎم را ﺟﺎﭘﺎﯼ ﺧﺎﻧﺠﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪام‪ .‬ﻧﻤﯽداﻧﻢ‪.‬‬
‫داﺷﺘﻢ از ﺣﺎﺟﯽ ﺕﻘﻮایﯽ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ آﻪ هﻤﺎن اول اﻧﻘ ﻼب اﻋ ﺪاﻣﺶ‬
‫آﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﺕﻘﻮایﯽ و ﻃﺎهﺮﻩ و ﻣﻬﻴﻦ هﻴﭻ وﻗ ﺖ ﻧﻤ ﯽﮔﻔﺘﻨ ﺪ داﺳ ﺘﺎن ﭼ ﻪ‬
‫ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺧﺎﻟﻪ ﻗﺪﺳﯽ ﻣﯽﮔﻔﺖ از وﻗﺘﯽ ﺕﻘﻮایﯽ را اﻋﺪام آﺮدﻩاﻧ ﺪ‪،‬‬
‫وﺿﻊ ﻣﺎﻟﯽ ایﻦهﺎ ﺧﻴﻠﯽ ﺧﻮب ﺷﺪﻩ‪ .‬ﻻﺑﺪ دیﮕﺮ آﺴﯽ ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ ﭘﻮﻟ ﺸﺎن‬
‫را ﺧ ﺮج ﺧ ﺎﻧﻢ ﺑ ﺎزﯼ و ﻋ ﺮق ﺧ ﻮرﯼ و ﺕﺮی ﺎك آ ﺸﯽ آﻨ ﺪ‪ .‬ای ﻦه ﺎ را‬
‫هﻤﺎن زﻣﺎنهﺎ ﺑﺎﺑﺎ هﻢ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ .‬ﺣﺒﻴﺐ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ :‬دﺳﺖ ﭘﺴﺮﺷﺎن ﻋﻠ ﯽ ﺕ ﻮ‬
‫ﻓﺮوش ﻣﺎﺷﻴﻦ رﺧﺘﺸﻮیﯽ و اﺟﺎق ﮔﺎز اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎﯼ هﻤﺎنهﺎ آﻪ ﻣﯽﮔﻮیﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻣ ﻦ ی ﺎدم ﻣ ﯽﺁی ﺪ آ ﻪ ﺧ ﺎﻧﻢ ﻧﺒ ﺎت زن ﻗ ﺸﻨﮕﯽ ﺑ ﻮد و درﺳ ﺖ‬
‫روﺑﺮوﯼ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺕﻘﻮایﯽ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﻧﻘﻠﯽ و ﺟﻨ ﻮﺑﯽ داﺷ ﺖ‪ .‬ﮔ ﺎﻩ ﺧ ﺎﻧﻢ ﻧﺒ ﺎت‬
‫ﻋﺼﺮهﺎ آﻪ از ﺳﺮ آﺎر ﺑﺮﻣﯽﮔﺸﺖ‪ ،‬روﯼ ﭘﻠﻪﯼ ﭘ ﺸﺖ ﺧﺎﻧ ﻪاش ﺑ ﺎ ﭼﻨ ﺪ‬
‫ﺕﺎ زن و دﺧﺘﺮ دیﮕﺮ ﻣﯽﻧﺸﺴﺖ و اﻟﺘﻘﺎط ﻣﯽآﺮد‪ .‬ﺕﺨﻤﻪ و ﭼﺎﯼ هﻢ ﻧﻤﻚ‬
‫‪١٢٢‬‬
‫ﻣﺠﻠﺴ ﺸﺎن ﺑ ﻮد‪ .‬و ﻣ ﻦ هﻤ ﺎن ﺑﭽﮕ ﯽه ﺎ ﺕﻘ ﻮایﯽ را ﻣ ﯽدی ﺪم آ ﻪ ﺑ ﺎ‬

‫زیﺮﭘﻴ ﺮاهﻦ رآ ﺎﺑﯽ و ﭘﻴﮋاﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ه ﻮاﯼ ﺁب دادن درﺧﺘﻬ ﺎﯼ ﺕ ﻮ آﻮﭼ ﻪ‪،‬‬
‫ﺑﻴ ﺮون ﻣ ﯽﺁﻣ ﺪ‪ ،‬زی ﺮ ﭼ ﺸﻤﯽ ﺑ ﻪ زنه ﺎ ﻧﮕ ﺎهﯽ ﻣ ﯽاﻧ ﺪاﺧﺖ و‬
‫“اﺳﺘﻔﺮاﻻﷲ”ﯼ ﻣﯽﮔﻔﺖ و ﻣﯽرﻓﺖ ﺕﻮ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎز ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪﯼ دیﮕﺮﯼ ﺳﺮك‬
‫ﻣﯽآﺸﻴﺪ‪ ،‬یﺎ ﺁﻧﻘﺪر ﻻﯼ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺕﺎ یﻜﯽ از زنهﺎ ﻣﺘﻠﻜﯽ ﺑ ﺎرش‬
‫آﻨﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﺕﻘﻮایﯽ ایﻦ هﻤﻪ را از ﻃﺒﻘﻪﯼ دوم ﺧﺎﻧﻪﺷﺎن ﻣﯽدیﺪ و ﻏﺮﻏ ﺮ‬
‫ﻣﯽآﺮد‪ .‬ﺧﻴﺎل ﻣﯽآﻨﻢ از هﻤﺎن زﻣﺎنهﺎ آﻴﻨﻪﯼ ﺧ ﺎﻧﻢ ﻧﺒ ﺎت و ﺕﻘ ﻮایﯽ ﺕ ﻮ‬
‫دﻟ ﺶ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁﺧ ﺮ ﺧ ﺎﻧﻢ ﻧﺒ ﺎت ه ﻢ ﺧﻮﺷ ﮕﻞ ﺑ ﻮد و ه ﻢ ﺑ ﯽﺣﺠ ﺎب‪.‬‬
‫ﺟﻮراب ﻧﺎزك ﻣ ﯽﭘﻮﺷ ﻴﺪ‪ .‬ﺳ ﺮش را ﺑﻴﮕ ﻮدﯼ ﻣ ﯽﺑ ﺴﺖ‪ .‬ﻣﻮه ﺎ را ﭘ ﻮش‬
‫ﻣﯽداد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮش ﺕﺎﻓﺖ ﻣﯽزد‪ .‬اﺑﺮوهﺎ را ﺑﺎریﻚ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ﺑ ﺎ ﻣ ﺪادﯼ‬
‫ﻗﻬﻮﻩاﯼ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺮﻧﮕ ﺸﺎن ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﻣ ﮋﻩه ﺎ را ریﻤ ﻞ ﻣ ﯽزد آ ﻪ ﭼ ﺸﻤﻬﺎﯼ‬
‫ﻗﺸﻨﮕﺶ ﺧ ﻮش ﺣﺎﻟ ﺖﺕ ﺮ ﻣ ﯽﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ه ﺮ وﻗ ﺖ از ﺳ ﺮ آﻮﭼ ﻪ ﻣ ﯽﭘﻴﭽﻴ ﺪ‪،‬‬
‫ﺑ ﻮﯼ ﻋﻄ ﺮش ﺕ ﺎ ﭼﻨ ﺪ وﻗ ﺖ هﻤﺎﻧﺠ ﺎ ﻣ ﯽﻣﺎﻧ ﺪ و ﻣ ﻦ از هﻤ ﺎن زﻣ ﺎنه ﺎ‬
‫ﺕﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم هﺮ آﺎرﻩاﯼ ﺷﺪم‪ ،‬ﻋﻄﺮ زدن را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﻨﻢ‪ .‬آﺎر‬
‫ﺑ ﻪ ﺟ ﺎیﯽ رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ زنه ﺎ را ﺑ ﺎ ﺑ ﻮﯼ ﻋﻄﺮﺷ ﺎن ﻣﺤ ﻚ ﻣ ﯽزدم‪.‬‬
‫زنهﺎیﯽ آﻪ ﻋﻄﺮ ﻧﻤﯽزدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺷﻠﺨﺘﻪ و ﺑﯽ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻋﻠﯽ آﻪ ﺁﻣﺪ ﺧﻮاﺳ ﺘﮕﺎرﯼ ﻣﻠﻴﺤ ﻪ دﺧﺘ ﺮ دای ﯽ ﺣﻤﻴ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺧﻴﻠ ﯽ‬
‫ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪم‪ .‬ﺑﻪ دایﯽ ﺣﻤﻴ ﺪ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ :‬ای ﻦ ﭘ ﺴﺮ‪ ،‬ﭘ ﺴﺮ هﻤ ﺎن ﺑﺎﺑﺎﺳ ﺖ‪ ،‬ه ﺎ!‬
‫ﺧﺎﻟﻪ ﻗﺪﺳﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬وا‪ ،‬هﻴﭽﻜﺲ را ﺕ ﻮ ﮔ ﻮر یﻜ ﯽ دیﮕ ﺮ ﻧﻤ ﯽﮔﺬارﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻦ ﻣ ﯽﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑ ﺪﻧﺎﻣﯽاش ﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻣ ﺎ دای ﯽ ﺣﻤﻴ ﺪ ﻋﻘﻴ ﺪﻩ‬
‫داﺷﺖ آﻪ ﺕﻘﻮایﯽ ﻗﺮﺑ ﺎﻧﯽ ی ﻚ ﺕﻮﻃﺌ ﻪ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺎ ای ﻦ آ ﻪ ﺧ ﺎﻧﻢ ﻧﺒ ﺎت‬
‫ﺳ ﺎله ﺎ ﺑ ﻮد از ﺁن ﺧﺎﻧ ﻪ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬وﻟ ﯽ ﺧ ﺎﻧﻢ ﺕﻘ ﻮایﯽ ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ زه ﺮ‬
‫ﺧ ﻮدش را ریﺨﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﮔﻮی ﺎ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد آﻤﻴﺘ ﻪﯼ ﻣﺤ ﻞ و ﻣﺤ ﻞ ﻋ ﻴﺶ و‬
‫ﻧﻮش ﺕﻘﻮایﯽ را ﻟﻮ دادﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ایﻦ آﺎر هﻢ از دﺳﺖ ﺕﻘﻮایﯽ راﺣﺖ ﺷﺪﻩ‬
‫ﺑ ﻮد‪ ،‬ه ﻢ ﺑ ﺮاﯼ ﺧ ﻮدش ﺕ ﻮ ﻣ ﺴﺠﺪ و ﻣﺤ ﻞ اﻋﺘﺒ ﺎر درﺳ ﺖ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺧ ﺎﻧﻮادﻩﺷ ﺎن ه ﻢ از اﺕﻬ ﺎم ﺳ ﺎواآﯽ ﺑ ﻮدن ﻧﺠ ﺎت ﭘﻴ ﺪا آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁﺧ ﺮ‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﺕﻘﻮایﯽ ﺳ ﺎواآﯽ ﺑ ﻮدﻩ و هﻤ ﺎن زﻣ ﺎنه ﺎ ﺕ ﻮ ﻣ ﺴﺠﺪ ﻣﺤ ﻞ ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ﺧﻴﻠﯽ آﺎرهﺎ ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺠﺰ ﻋﺒﺎدت‪ .‬از وﻗﺘﯽ ﺧ ﺎﻧﻢ ﺕﻘ ﻮایﯽ ﺷ ﻮهﺮش را‬
‫‪١٢٣‬‬
‫ﺑﻪ آﺸﺘﻦ داد‪ ،‬آﻠﯽ ﺟﻮانﺕﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬اﺹ ﻼ رﻧ ﮓ و روش ﺑ ﺎزﺕﺮ ﺷ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﻧﻘﻼب‪ ،‬درﺳﺖ از هﻤﺎن وﻗﺘﯽ آ ﻪ ﺧ ﻮش ﺕﻴ ﭗه ﺎ و ﺧ ﻮش‬
‫اداه ﺎ ﺣ ﺰباﻟﻠﻬ ﯽ ﻣ ﯽﺷ ﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺧ ﺎﻧﻢ ﺕﻘ ﻮایﯽ دﺳ ﺘﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ و ﺹ ﻮرﺕﺶ‬
‫ﻣﯽآﺸﻴﺪ و زیﺮ اﺑﺮویﯽ ﺑﺮﻣﯽداﺷﺖ‪ .‬دیﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﺁن وﻗ ﺖه ﺎ ﭼ ﺎدر ﺳ ﻴﺎﻩ‬
‫ﺳﺮش ﻧﻤﯽآﺮد‪ .‬ﻣﺎﻧﺘﻮﯼ ﺧﻮﺷﻔﺮﻣﯽ ﻣﯽﭘﻮﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺎﺕﻴﻚ آﻢ رﻧﮕﯽ ﻣ ﯽزد‬
‫و روﺳ ﺮﯼاش ﺧﻴﻠ ﯽ ﻧ ﺎزكﺕ ﺮ از روﺳ ﺮﯼ ﺧﻴﻠ ﯽه ﺎ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺧﻴ ﺎل‬
‫ﻣﯽآ ﻨﻢ دﺧﺘ ﺮ ﺑ ﺰرﮔﺶ ﺑﻬ ﺶ ﻣ ﯽرﺳ ﻴﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘ ﻪ دیﮕ ﺮ ﺳ ﻦ و ﺳ ﺎﻟﯽ ازش‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﯽ ﺕﻮ هﻤﺎن ﺳﻦ و ﺳﺎل هﻢ زن ﺑﺎ ﻧﻤﻜ ﯽ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﺎ آﻤ ﯽ‬
‫ﺑﺰك و دوزك‪ ،‬ﺕﻤﺎﺷﺎیﯽ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ ایﻦ آﻪ هﻤﺎن ﻋﻄﺮﯼ را اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ‬
‫ﻣﯽآﺮد‪ ،‬آ ﻪ ﺁن ﻗ ﺪیﻢه ﺎ ﺧ ﺎﻧﻢ ﻧﺒ ﺎت ﻣ ﯽزد‪ .‬و ﻣ ﻦ هﺮﺑ ﺎر آ ﻪ ﺑ ﻮﯼ ای ﻦ‬
‫ﻋﻄﺮ ﺑﻪ دﻣﺎﻏﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪ ،‬ی ﺎد ﺧ ﺎﻧﻢ ﻧﺒ ﺎت ﻣ ﯽاﻓﺘ ﺎدم و دﻟ ﻢ ﺑ ﺮاش ﺕﻨ ﮓ‬
‫دایﯽ ﺣﻤﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻠﻴﺤﻪ را داد ﺑﻪ ﻋﻠ ﯽ و ﺁنه ﺎ اﺳ ﺒﺎب آ ﺸﯽ آﺮدﻧ ﺪ‬
‫و رﻓﺘﻨ ﺪ ﻃﺎﻟﻘ ﺎن‪ .‬ﻋﺮوﺳ ﯽﺷ ﺎن ﺧﻴﻠ ﯽ آﻤ ﺪﯼ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺣ ﺰباﻟﻠﻬ ﯽ ﺑ ﺎزﯼ‬
‫درﻣﯽﺁوردﻧﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﻣﻮزیﻜﯽ ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺟﺸﻨﯽ‪ .‬دایﯽ هﻢ هﻴﭽﯽ ﻧﮕﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﻣﺎﻣﺎن وﻗﺘ ﯽ آ ﻪ ﻣ ﺎ زنه ﺎ ﺕ ﻮ اﺕ ﺎق ﺑ ﺎﻻ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدیﻢ‪ ،‬ﭘﺎﺷ ﻮ دراز‬
‫آﺮدﻩ و ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ :‬ﺑﭽﻪه ﺎ ﺑﻴ ﺎیﻦ اﺕ ﻞ ﻣﺘ ﻞ ﺑ ﺎزﯼ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺧ ﺎﻧﻢ ﺕﻘ ﻮایﯽ زدﻩ‬
‫ﺑﻮد ﺕﻮ ﺹﻮرﺕﺶ آﻪ واﯼ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﺎدر ﭼﻪ ﺣﺮفهﺎ ﻣﯽزﻧﻴﻦ‪ .‬اﻧﻘ ﻼب ﺷ ﺪﻩ‬
‫آﻪ از ایﻦ ﻃﺎﻏﻮﺕﯽ ﺑﺎزﯼهﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬و ﻧﺒﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑ ﯽ ﺣﺠ ﺎب ﺷ ﺪن ﺧ ﺎﻧﻢ‬
‫ﺕﻘﻮایﯽ ﺑﻌﺪهﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺕﺎ ﻋﺮوﺳﯽ ﻣﻠﻴﺤﻪ هﻨﻮز هﻤ ﺎن ﭼ ﺎدر اآﺒﻴ ﺮﯼ ﻗ ﺪیﻤﯽ‬
‫را ﺳﺮش ﻣﯽآﺸﻴﺪ و ایﻦ ﻃﺮف و ﺁن ﻃﺮف ﻣﯽرﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻋﻠﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد آﺎرﻣﻨﺪ ﻋﺎﻟﻴﺮﺕﺒﻪﯼ ﺑﻨﻴﺎد ﻣﺴﺘ ﻀﻌﻔﺎن‪ .‬دای ﯽ ﺣﻤﻴ ﺪ‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ :‬یﻚ ﺑﺎر ﻣﻠﻴﺤﻪ ﺕﻠﻔﻦ آﺮد آ ﻪ ﺑﺎﺑ ﺎ ﺑﻴ ﺎ ایﻨﺠ ﺎ‪ .‬ای ﻦ ﻣﺮﺕﻴﻜ ﻪ زه ﺮا‬
‫ﺟﻴﺮﺟﻴﺮو را ﺁوردﻩ ﺧﺎﻧﻪ و ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﻣ ﻦ ﺑ ﺮاش رﺧﺘﺨ ﻮاب ﭘﻬ ﻦ آ ﻨﻢ‪.‬‬
‫دایﯽ ﺣﻤﻴﺪ ﻓﻮرا یﻚ آﺎﻣﻴﻮن اﺟﺎرﻩ آﺮدﻩ ﺑﻮد و رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻃﺎﻟﻘﺎن‪ .‬ﻣﻠﻴﺤﻪ‬
‫را ﺑﺮداﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد و ﺟﻬﻴﺰی ﻪاش را ه ﻢ ﺑ ﺎر آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ﺁوردﻩ ﺑ ﻮدش‬
‫ﺕﻬ ﺮان‪ .‬ﺕ ﺎ ﻋﻠ ﯽ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺣﺮﻓ ﯽ ﺑﺰﻧ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﻮ ﮔﻮﺷ ﺶ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ :‬ﺑ ﺮو‬
‫ﻣﺮﺕﻴﻜﻪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻓﻮرا ﻃﻼق ﺑﭽﻪام را ﻧﺪهﯽ‪ ،‬ﻣﯽدهﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺑ ﺎﯼ ﻗﺮﻣ ﺴﺎﻗﺖ‬
‫‪١٢٤‬‬
‫اﻋﺪاﻣﺖ آﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻠﯽ ایﻨﻄﻮرﯼ دﺳﺖ از ﺳ ﺮ ﻣ ﺎ ﺑﺮداﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ه ﺮ وﻗ ﺖ‬

‫دایﯽ ﺣﻤﻴﺪ داﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺕﻌﺮی ﻒ ﻣ ﯽآ ﺮد‪ ،‬ﭘ ﺸﺖ ﺑﻨ ﺪش ه ﻢ ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ آ ﻪ‬
‫ﻓﻘﻂ ایﻦ دﺧﺘﺮﻩ ـ یﻌﻨﯽ ﻣﻦ ـ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم آﻪ ایﻦ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﭽﻪﯼ هﻤﺎن ﺑﺎﺑﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫و دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ و ﮔﻮش ﻣ ﻦ ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺑ ﻪ ﻧ ﺎزم ﺑ ﻪ ای ﻦ هﻤ ﻪ‬
‫ذآﺎوﺕ ﺖ‪ .‬آ ﯽ ﮔﻔﺘ ﻪ آ ﻪ زﻧﻬ ﺎ ﻧ ﺎﻗﺺاﻟﻌﻘﻠﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ اﺣﻤ ﻖ آ ﻪ از ﺕ ﻮ‬
‫ﻧﺎﻗﺺاﻟﻌﻘﻞﺕﺮ ﺑﻮدم‪ .‬ﺕﺎزﻩ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد ﺑ ﺮام ی ﻚ ﺷﻴ ﺸﻪ ﻋﻄ ﺮ آ ﺎدو ﺧﺮی ﺪﻩ‬
‫ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﻮش ﺷ ﺒﻴﻪ ﻋﻄ ﺮ ﺧ ﺎﻧﻢ ﻧﺒ ﺎت ﺑ ﻮد‪ .‬ی ﺎدت ﺑ ﻪ ﺧﻴ ﺮ ﺧ ﺎﻧﻢ ﻧﺒ ﺎت‪.‬‬
‫ﺟﺎت هﻤﻴﺸﻪ ﺕ ﻮ آﻮﭼ ﻪﯼ ﻣ ﺎ ﺧ ﺎﻟﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﺕ ﻮ ﺧﻮﻧ ﻪﯼ ﻗ ﺸﻨﮓ ﺕ ﻮ‪،‬‬
‫ایﻦ ﻋﻠﯽ اآﺒﻴﺮﯼ ﺑﺎ زن ﺣﺰباﻟﻠﻬﯽ ﺕﺎزﻩاش و ﺳ ﻪ ﺕ ﺎ ﺑﭽ ﻪﯼ ریﻘﻮﻧ ﻪاش‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽآﻨﺪ‪ .‬اﺹﻼ ﭼﻘﺪر ایﻦ آﻮﭼﻪ ﻋﻮض ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ه ﺮ وﻗ ﺖ‬
‫ﺑﻪ ایﻦ آﻮﭼﻪ ﻣﯽﺁیﻢ‪ ،‬دﻟﻢ ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ .‬ﻧﻪ از ﺕﻮ ﺧﺒﺮﯼ اﺳ ﺖ و ﻧ ﻪ از ﭼ ﺸﻢ‬
‫و اﺑ ﺮوﯼ ﺧ ﻮش ﺕﺮآﻴﺒ ﺖ و ﻧ ﻪ از ﺑ ﻮﯼ ﻋﻄ ﺮت وﻗﺘ ﯽ از ﺳ ﺮ آﻮﭼ ﻪ‬
‫ﻣﯽﭘﻴﭽﻴﺪﯼ‪ .‬ﺣﻴﻒ!‬
‫‪ ١٨‬اوت ‪ ٢٠٠٦‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪١٢٥‬‬
‫ﻏﺮﻳﺒﻪ‬
‫راﻩ آ ﻪ اﻓﺘ ﺎدم‪ ،‬دﻟ ﻢ درد ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬ﻧﻤ ﯽداﻧ ﻢ ﭼ ﺮا دﻟﻬ ﺮﻩ داﺷ ﺘﻢ‪.‬‬
‫اﻧﮕﺎر یﻜﯽ ﺳﻨﮓ ﺑﺰرﮔ ﯽ را ه ﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﻴﻨﻪام ﻣ ﯽآﻮﻓ ﺖ‪ .‬ﻧﻔ ﺴﻢ ﺑﻨ ﺪ ﺁﻣ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺹﺪام در ﻧﻤﯽﺁﻣﺪ‪ .‬از هﻤﺎن راهﯽ آﻪ ﺹﺪﺑﺎر و ﺑﻴﺸﺘﺮ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم‪،‬‬
‫ﺑﺎز ﻣﯽرﻓﺘﻢ و ایﻦ ﺑﺎر اﻧﮕﺎر آﻪ ایﻦ راﻩ ﻧﻪ هﻤﺎن راهﯽ ﺑﻮد آ ﻪ ﭘ ﺎﻧﺰدﻩ‬
‫ﺳﺎل اﺳﺖ هﺮ روز و هﺮ روز ﻃ ﯽ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ ،‬ﺳ ﺮ آ ﺎر ﻣ ﯽروم‪ ،‬ﺧﺮی ﺪ‬
‫ﻣﯽآ ﻨﻢ‪ ،‬دﻧﺒ ﺎل ﻏﺰاﻟ ﻪام ـ ﺁن وﻗ ﺖه ﺎ آ ﻪ هﻨ ﻮز ﺑﭽ ﻪ ﺑ ﻮد و ﺣ ﺎﻻ دیﮕ ﺮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ـ ﺕﺎ ﻣﺪرﺳﻪاش ﻣﯽرﻓﺘﻢ‪ ،‬ﺕﺎ ﺑﺎ هﻢ ﺧﺮیﺪﯼ ﺑﻜﻨﻴﻢ‪ ،‬یﺎ ﭼﻴ ﺰﯼ ﺑﻴ ﺮون‬
‫از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺶ ﺑﻜﺸﻴﻢ‪ .‬ﻧﻪ‪ ،‬ایﻦ راﻩ ﻓﺮق آﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮدﯼ از روﺑ ﺮو‬
‫ﻣﯽﺁیﺪ آﻪ ﺳﺎلهﺎﺳﺖ از هﻤﺎن ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺶ و ﻧ ﻴﻢ ﺹ ﺒﺢ آ ﻪ ﻣ ﻦ از ای ﻦ‬
‫راﻩ ﻣﯽروم‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﮓ ﺷ ﻜﺎرﯼ ﺑ ﺪ ﻗﻴﺎﻓ ﻪاش در ﺣ ﺎﻟﯽ آ ﻪ ﺑ ﺮ دوﭼﺮﺧ ﻪﯼ‬
‫ﯽ دﻣ ﺪﻩاﯼ را ﺑ ﻪ ﺳ ﺮش آ ﺸﻴﺪﻩ‪ ،‬از‬ ‫ﮔﺮاﻧﻘﻴﻤﺘ ﯽ ﺳ ﻮار اﺳ ﺖ‪ ،‬و آ ﻼﻩ آﭙ ِ‬
‫روﺑ ﺮو ﺹ ﺒﺢ ﺑ ﻪ ﺧﻴ ﺮﯼ ﻣ ﯽﮔﻮی ﺪ و در ﭘ ﻴﭻ ﺟ ﺎدﻩ ﮔ ﻢ ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬زن‬
‫روﺳﯽ ﺑﺎ روﺳﺮﯼاﯼ ﻧﺎزك و داﻣﻦ ﺕﻨﮓ و درازﯼ آﻪ ﺕ ﺎ ﻣ ﭻ ﭘ ﺎیﺶ را‬
‫ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬آﺎﻟﺴﻜﻪﯼ آﻮدآﯽ را هﻞ ﻣﻴﺪهﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ آﻪ ﺳ ﻪ ﺑﭽ ﻪﯼ ﻗ ﺪ و‬
‫ﻧ ﻴﻢ ﻗ ﺪ دیﮕ ﺮ را ﻧﻴ ﺰ ﺑ ﻪ ﺕﻨ ﺎوب و ﺑ ﻪ زور ﺑ ﻪ دﻧﺒ ﺎل ﻣ ﯽآ ﺸﺪ‪ .‬ﺑﭽ ﻪه ﺎ‬
‫ﺧﻮاﺑﻨﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺁن آﻪ ﺑﺎیﺪ ﺧﻮاب ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬یﻌﻨﯽ هﻤﺎن آ ﻪ ﺕ ﻮ آﺎﻟ ﺴﻜﻪ اﺳ ﺖ‪،‬‬
‫ﺑﻴ ﺪار اﺳ ﺖ و ﺹ ﺪاﯼ ﮔﺮی ﻪﯼ ﻧ ﺎﻣﻮزوﻧﺶ ﺳ ﻜﻮت ﺹ ﺒﺤﮕﺎهﯽ را‬
‫ﻣ ﯽﺷ ﻜﻨﺪ‪ .‬زن آ ﻪ ﺧ ﻮدش ه ﻢ ﺧﻮاﺑ ﺂﻟﻮد اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻧﻤ ﯽداﻧ ﻢ ﺹ ﺒﺢ ﺑ ﻪ ای ﻦ‬
‫زودﯼ ای ﻦ هﻤ ﻪ ﺑﭽ ﻪ را ﭼ ﺮا از رﺧﺘﺨ ﻮاب ﺑﻴ ﺮون آ ﺸﻴﺪﻩ و در ای ﻦ‬
‫ﺕﺎریﻜﯽ زﻣﺴﺘﺎن ﺑﻪ آﺠ ﺎ ﻣ ﯽآ ﺸﺎﻧﺪﺷﺎن‪ .‬ﺳ ﮓ ﻣﻠ ﻮس آ ﻮﭼﻜﯽ از ﭘ ﺸﺖ‬
‫ﺳﺮم ﻣ ﯽدود و از ﻣ ﻦ ﭘﻴ ﺸﯽ ﻣ ﯽﮔﻴ ﺮد و دﻗﻴﻘ ﻪاﯼ ﺑﻌ ﺪ ﻣ ﺮد ﺟ ﻮاﻧﯽ آ ﻪ‬
‫ﺹ ﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﺧ ﺪارﯼ را ﺑ ﺎ زﺣﻤ ﺖ راﻩ ﻣ ﯽﺑ ﺮد‪ ،‬از ﭘ ﻴﭻ آﻮﭼ ﻪ ﭘﻴ ﺪا‬
‫ﻣﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﺕﻤ ﺎم راﻩ ﺳ ﻴﺎﻩ اﺳ ﺖ و ﺑﺠ ﺰ ﭼﻨ ﺪ ﻻﻣ ﭗ ﻣﻬﺘ ﺎﺑﯽ و ﺑ ﺎراﻧﯽ آ ﻪ‬
‫ﺕﻤﺎم دیﺸﺐ را ﺑﺎری ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﭼﻴ ﺰﯼ ﭘﻴ ﺪا ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺟ ﺎ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎ ﻣ ﺸﺘﯽ ﺁب‪،‬‬
‫‪١٢٦‬‬
‫ﺑﺮآﻪﯼ آﻮﭼﻜﯽ ایﺠﺎد آﺮدﻩ اﺳﺖ آﻪ ﻧ ﻮر ﺑﻴﺤ ﺎل ﻣﻬﺘ ﺎﺑﯽه ﺎ را ﻣ ﻨﻌﻜﺲ‬

‫ﻣﯽآﻨﺪ و هﻤﻴﻦهﺎ ﺕﻨﻬﺎ دﻟﻴﻞ راه ﯽاﻧ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺕﻨﻬ ﺎیﯽ ﻣ ﻦ ﻣ ﯽاﻧﺠﺎﻣ ﺪ‪ .‬از‬
‫هﻤﻴﻦ ﺑﺮآﻪهﺎﯼ آﺬایﯽ اﺳﺖ آﻪ از ﻣﺤ ﻞ ﺕﺠﻤ ﻊ ﻗﻄ ﺮات ﺑ ﺎران ﺧﺒ ﺮدار‬
‫ﺐ ﺳ ﺎ ِل ﻧ ﻮ‬‫ﻣ ﯽﺷ ﻮم و راﻩ را ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ دیﮕ ﺮﯼ آ ﺞ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬دی ﺸﺐ ﺷ ِ‬
‫ﺑ ﻮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬هﻨ ﻮز ﺷ ﻬﺮ در ﺳ ﻜﻮت ﻣﻄﻠﻘ ﯽ اﻧﮕ ﺎر ﭘ ﺲ از ی ﻚ زای ﺶ‬
‫ﭼﻨﺪﮔﺎﻧ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺧ ﻮاب ﻣ ﺴﺘﺎﻧﻪﯼ رﺧ ﻮت اﻧﮕﻴ ﺰﯼ ﻓ ﺮو رﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬آ ﺴﯽ‬
‫ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ اﺳﺖ و ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩام آﻪ از هﻤﺎن ﺷﺐ ﭘﻴﺶ از ﭘﺮیﺸﺐ ﭼﺮا ﺧﺒﺮﯼ‬
‫ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ ﺕﻌﻄﻴ ﻞ اﺳ ﺖ و ﻣ ﻦ از ﺕﻨﻬ ﺎیﯽ و ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ ﻣﺜ ﻞ ﺕﻤ ﺎم‬
‫روزه ﺎﯼ ﺕﻌﻄﻴ ﻞ و ﻏﻴﺮﺕﻌﻄﻴ ِﻞ هﻤ ﻪﯼ ای ﻦ ﺳ ﺎله ﺎ آﻠ ﻪﯼ ﺳ ﺤﺮ ﺑﻴ ﺪار‬
‫ﺷﺪﻩام و راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻩام ﺷ ﺎیﺪ ﺑ ﻪ ﺑﻴﻘ ﺮارﯼ اﻧﺘﻈ ﺎرم‪ ،‬ﺳ ﺮ و ﺳ ﺎﻣﺎﻧﯽ ﺑ ﺪهﻢ‪.‬‬
‫آ ﺴﯽ ﭘﻴ ﺪاش ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬راه ﯽ را آ ﻪ ﻏﺮیﺒ ﻪ ه ﺮ ﺷ ﺐ‪ ،‬ﻧﻴﻤ ﻪ ﺷ ﺐ ﺕ ﺎ ای ﻦ‬
‫ﺁﭘﺎرﺕﻤﺎن زیﺮ ﺷﻴﺮواﻧﯽ ﻣﯽﭘﻴﻤﻮد‪ ،‬ﺕﺎ ایﺴﺘﮕﺎﻩ راﻩ ﺁهﻦ ﻣﯽروم‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻴﺎل‬
‫ایﻦ آﻪ ﺷﺎیﺪ ﻣ ﺴﺘﯽ ﻧﻴﻤ ﻪ ﺷ ﺐ ﭼ ﺎﻗﻮیﯽ ﭼﻴ ﺰﯼ ﺑ ﻪ ﺷ ﻜﻤﺶ ﻓ ﺮو آ ﺮدﻩ و‬
‫ﭼﻨ ﺪرﻗﺎز ﭘ ﻮل ﺟﻴ ﺒﺶ را زدﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺕﻤ ﺎم ﻣ ﺴﻴﺮ را ﺕ ﻮ هﻤ ﺎن ﺕ ﺎریﻜﯽ‬
‫ﺹ ﺒﺢ ﻗ ﺪم ﺑ ﻪ ﻗ ﺪم ﻣ ﯽروم و ﻗ ﺪم ﺑ ﻪ ﻗ ﺪم ﺧﺒ ﺮﯼ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ه ﻴﭻ ﺧﺒ ﺮﯼ‬
‫ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻧﻤ ﯽﺕ ﻮاﻧﻢ ﺧﺎﻧ ﻪ ﺑﻤ ﺎﻧﻢ‪ .‬ﻣ ﺮد ﭘﻠ ﻴﺲ ﺑ ﺎ اوﻗ ﺎت ﺕﻠﺨ ﯽ د ِر ادارﻩﯼ‬
‫ﭘﻠ ﻴﺲ را ﺑ ﺎز ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬داﺳ ﺘﺎﻧﻢ را آ ﻪ ﻣ ﯽﺷ ﻨﻮد‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺕﻠﺨ ﯽ ﺑﻴ ﺸﺘﺮﯼ‬
‫ﻣﯽﮔﻮیﺪ‪ :‬ﺣﺘﻤﺎ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ دﻣﯽ ﺑﻪ ﺧﻤﺮﻩ ﺑﺰﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﺮوی ﺪ ﺧﺎﻧ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﺴﺘﯽ آ ﻪ‬
‫از ﺳﺮش ﭘﺮیﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻧﮕﺎهﻢ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ و ﻣ ﯽﭘﺮﺳ ﺪ‪ :‬ﮔﻔﺘﻴ ﺪ ﭼﻨ ﺪ‬
‫ﺳ ﺎﻟﻪ اﺳ ﺖ؟ و وﻗﺘ ﯽ ﺳ ﻦ و ﺳ ﺎﻟﺶ را ﻣ ﯽﮔ ﻮیﻢ‪ ،‬ﻣ ﯽﺧﻨ ﺪد و ﻣ ﯽﮔﻮی ﺪ‪:‬‬
‫ﺧﻴﺎﻟﺘﺎن راﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻻﺑﺪ ﺟﺎیﯽ ﺧﺮاب ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و ﺕﺎ ﺧﻮاب از ﺳ ﺮش‬
‫ﺑﭙﺮد‪ ،‬آﺎر دارد‪ .‬هﻤﻴﻦ اﻣﺮوز ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺳﺮ و آﻠﻪاش ﭘﻴﺪا ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮ و آﻠﻪاش ﻣﺪﺕﯽ اﺳﺖ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ ٤٨ .‬ﺳﺎﻋﺖ اﺳﺖ ﮔﻢ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‬
‫و ﻣ ﻦ ﻧﻤ ﯽداﻧ ﻢ یﻘ ﻪﯼ آ ﺪام ﺷ ﻴﺮﭘﺎك ﺧ ﻮردﻩاﯼ را ﺑﮕﻴ ﺮم‪ .‬ﺑ ﻪ ای ﺴﺘﮕﺎﻩ‬
‫ﺕﺎآﺴﯽهﺎ ﻣﯽروم‪ ،‬ﺷﺎیﺪ ﻓﻴﺮوزﻩﯼ راﻧﻨ ﺪﻩ ﺕﺎآ ﺴﯽ را ﺑﺒﻴ ﻨﻢ و ﺷ ﺎیﺪ اﺕﻔﺎﻗ ﺎ‬
‫او ﻏﺮیﺒﻪ را دیﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ آﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺁﭘﺎرﺕﻤﺎن زیﺮﺷﻴﺮواﻧﯽ ﻣ ﻦ ﻣ ﯽﺁﻣ ﺪﻩ‬
‫و ﺑﻌﺪ یﻜﻬﻮ ﻏﻴﺒﺶ زدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﻴﺮوزﻩ ﻧﻴﺴﺖ و ﻻﺑﺪ دیﺸﺐ هﻢ ﺕﺎ اﻣﺮوز‬
‫ﺹﺒﺢ آﻠﻪﯼ ﺳﺤﺮ آﺎر آﺮدﻩ اﺳﺖ و ﺣﺎﻻ ﺕﻠﭗ ﺷﺪﻩ اﺳ ﺖ آ ﻪ اﺳ ﺘﺮاﺣﺘﯽ‬
‫‪١٢٧‬‬
‫ﺑﻜﻨﺪ و دوﺑﺎرﻩ از ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ آﺎرش را از ﺳ ﺮ ﺑﮕﻴ ﺮد‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﻣ ﺴﺎﻓﺮهﺎ‬

‫ﺁب ﺷ ﺪﻩاﻧ ﺪ و رﻓﺘ ﻪاﻧ ﺪ ﺕ ﻮ زﻣ ﻴﻦ‪ .‬ه ﻴﭽﻜﺲ ﺕ ﻮ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺰ‬
‫هﻤﺎﻧﻬ ﺎیﯽ آ ﻪ دارﻧ ﺪ ﺳ ﮓه ﺎﯼ ری ﺰ و درﺷﺘ ﺸﺎن را ﻣ ﯽﭼﺮاﻧﻨ ﺪ آ ﻪ ﺕ ﻮ‬
‫ﺧﺎﻧ ﻪهﺎﺷ ﺎن آﺜﺎﻓﺘﻜ ﺎرﯼ ﻧﻜﻨﻨ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ آ ﺴﯽ ﺳ ﮓ ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﺮض‬
‫ﻧﺪارد آﻪ او ِل ﺹﺒ ِﺢ رو ِز او ِل ﻣﺎ ِﻩ او ِل ﺳﺎ ِل ﻧﻮ‪ ،‬یﺎ او ِل ﺹ ﺒ ِﺢ رو ِز دو ِم‬
‫ﻣﺎ ِﻩ او ِل ﺳﺎل ﻧﻮ‪ ،‬یﺎ رو ِز ﺳﯽ و یﻜﻢ ﻣﺎ ِﻩ دوازده ِﻢ ﺳﺎ ِل آﻬﻨﻪ را ﻣﺜﻞ ﻣﻦ‬
‫ﺕﻮ ایﻦ ﺕﺎری ﻚ‪/‬روﺷ ﻨﯽ ﺳ ﺤﺮ ﺕ ﻮ ﺧﻴﺎﺑ ﺎنه ﺎ وی ﻼن و ﺳ ﺮﮔﺮدان ﺑﺎﺷ ﺪ و‬
‫دﻧﺒﺎل ﻏﺮیﺒﻪاﯼ ﺑﮕ ﺮدد آ ﻪ ﻣﻌﻠ ﻮم ﻧﻴ ﺴﺖ اﺹ ﻼ آﺠﺎﺳ ﺖ‪ ،‬و اﮔ ﺮ ه ﺴﺖ‬
‫هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ آﺠﺎ ﭘﻼس ﺷﺪﻩ اﺳﺖ؟!‬
‫ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدم‪ .‬ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدم ﺷﺎیﺪ ﺕﻠﻔﻨﯽ آﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ و ﺧﺒ ﺮ ﻣ ﺮﮔﺶ‪،‬‬
‫ﺑﻔﻬﻤﻢ آﺪام آﻮرﯼ آﭙﻪﯼ ﻣﺮﮔﺶ را ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ آﻪ اﺹﻼ ﻋﻴﻦ ﺧﻴ ﺎﻟﺶ‬
‫ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ یﻜ ﯽ ایﻨﺠ ﺎ ﻧﮕ ﺮان اﺳ ﺖ‪ .‬ﻧﮕﺮاﻧ ﯽام از ای ﻦ ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ ﭼ ﺮا‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻧﮕﺮاﻧﯽام از ایﻦ اﺳﺖ آﻪ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﻴ ﺴﺖ ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺁﻧﻘ ﺪر دی ﺪﻩ‬
‫و ﺷﻨﻴﺪﻩام آﻪ ﻏﺮیﺒﻪهﺎﯼ دیﮕﺮ ﺷﺐ ﻋﻴﺪﯼ ﻣﯽزﻧﻨﺪ و ﻣﯽروﻧﺪ آ ﻪ دﻣ ﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻤﺮﻩهﺎﯼ ﺁزاد ﺁن ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻋﺠﻴﺐ آﻨﺎرﯼ ـ هﻠﻨﺪ ـ ﺑﺰﻧﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﻣﻌﻠ ﻮم‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭼ ﻪ ﺑﻼی ﯽ ﺳﺮﺷ ﺎن ﻣ ﯽﺁی ﺪ! ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻢ ی ﺎ ﺳ ﺮ ﻗﺎﭼ ﺎق ﺕﺮی ﺎك ﮔﻴ ﺮ‬
‫اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬یﺎ ﺕﻮ ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﯽهﺎﯼ ویﺘﺮیﻨﯽاش ایﺪز ﺑﮕﻴﺮد و ﻣﺮﺿ ﺶ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻦ هﻢ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷ ﻮد‪ .‬هﺮﭼ ﻪ ﺣ ﺮف ﻧ ﺎﻣﺮﺑﻮط ﺑﻠ ﺪم ﻧﺜ ﺎرش ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬ﺑ ﺎ‬
‫ای ﻦ هﻤ ﻪ ﭘﺮی ﺮوز آ ﻪ ﻣ ﯽرﻓ ﺖ‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ آ ﻪ هﻤ ﺎن ﭘﺮی ﺮوز ﺑﺮﻣ ﯽﮔ ﺮدد‪.‬‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺳﺎل ﻧﻮ را ﺑﺎ ﻣﻦ ﺷﺎﻣﭙﺎﻧﯽ ﺑﺎز آﻨ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ ﻓﻘ ﻂ ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎﻋﺘﯽ‬
‫ﻧﻴ ﺴﺖ و اﺹ ﻼ دﻟ ﺶ ﻧﻤ ﯽﺧﻮاه ﺪ دور از ﻣ ﻦ ﺑﻤﺎﻧ ﺪ‪ .‬ﺧ ﻮدش ﮔﻔ ﺖ آ ﻪ‬
‫ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ دورﯼ ﻣ ﺮا ﺕﺤﻤ ﻞ آﻨ ﺪ و هﻤ ﺎن ﭘﺮی ﺮوز‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﯽ ﺧﻴﻠ ﯽ زود‬
‫ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد و ایﻦ ﭘﺮیﺮوز ﺕﺎ اﻣﺮوز آﻪ ﭘﺲ ﻓﺮداﯼ ﭘﺮیﺮوز اﺳﺖ‪ ،‬آﺶ‬
‫ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ آﻪ ﺳ ِﺮ آﺎر ﻣﯽرود‪ .‬رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﺳ ِﺮ آﺎر و ﻻﺑ ﺪ ﺷ ﻴﻔﺖ‬
‫ﺷ ﺐ اﺳ ﺖ و ﻻﺑ ﺪ ﻗ ﺮار اﺳ ﺖ ﺕ ﺎ ﺹ ﺒ ِﺢ آﻠ ﻪﯼ ﺳ ﺤﺮ ﭘﺎﺑﭙ ﺎﯼ ای ﻦ‬
‫ﻓﺮﻧﮕﯽهﺎﯼ ﺷﺐ زﻧﺪﻩدار ﺁﺑﺠﻮ ﺑﺨﻮرد و ﻣﺴﺖ آﻨ ﺪ‪ .‬ﭘﺎرﺳ ﺎل ﺷ ﺐ ﺳ ﺎل‬
‫ﻧﻮ از ﺑﺲ ﻣ ﺴﺖ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ زن ﺳ ﻴﺎﻩ ﭘ ﻮش ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ دﺳ ﺘﻪ‬
‫ﺟﻤﻌﯽ ﺑﻠﻨﺪش آﻨﻨﺪ آﻪ زن ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮش دیﮕﺮﯼ از دﺳﺖ ﺁن زنهﺎﯼ ﺳ ﻴﺎﻩ‬
‫‪١٢٨‬‬
‫ﭘ ﻮش ﻗﺒﻠ ﯽ ﻧﺠ ﺎﺕﺶ دادﻩ و ﺑ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدش ﺧﺎﻧ ﻪﯼ ﺧ ﻮدش آ ﻪ هﻤ ﺎن‬

‫ﻧﺰدیﻜﯽهﺎﺳﺖ و ﺕﺎ ﻋﺼﺮ روز ﺑﻌﺪ ﺧﺒﺮﯼ ازش ﻧﺒﻮد‪ .‬اﻣﺴﺎل هﻢ ﻣﻌﻠﻮم‬
‫ﻧﻴﺴﺖ آﻨﺎر آﺪام زن ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺷﯽ ﺕﻠﭗ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ؟‬
‫ﭘﻴ ﺎﻣﮕﻴﺮ را ﭼ ﻚ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬ه ﻴﭻ ﭘﻴ ﺎﻣﯽ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻣ ﯽروم دراز‬
‫ﻣﯽآﺸﻢ‪ ،‬ﺑﺎز هﻢ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﻴﺴﺖ و ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪ .‬دوﺑﺎرﻩ ﺕﻨﻬ ﺎیﯽ اﺳ ﺖ‬
‫و ﻓﺮدا ﺹﺒﺢ زود آﻪ ﺑﺎی ﺪ ﺕﻤ ﺎم ﻣ ﺴﻴﺮ را دوﺑ ﺎرﻩ ﭼ ﻚ آ ﻨﻢ و اﮔ ﺮ ﻧﺒ ﻮد‬
‫دوﺑﺎرﻩ ﻓﺮدا و ﭘﺲ ﻓﺮداهﺎﯼ دیﮕﺮ‪ .‬ﻓﺮﻗﺶ ایﻦ اﺳﺖ آﻪ ﻓ ﺮدا دیﮕ ﺮ ‪٤٨‬‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻴﺴﺖ و ‪ ٢٤‬ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ زﻣ ﺎن اﺿ ﺎﻓﻪ ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬روز ﺑﻌ ﺪش ه ﻢ‬
‫ﺖ دیﮕﺮ و ﻣ ﻦ ﻧﻤ ﯽداﻧ ﻢ ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ از ای ﻦ ‪ ٢٤‬ﺳ ﺎﻋﺖه ﺎ را ﺑﺎی ﺪ‬
‫‪ ٢٤‬ﺳﺎﻋ ِ‬
‫ﺑ ﺸﻤﺎرم ﺕ ﺎ ﺧﺒ ﺮﯼ از ﻏﺮیﺒ ﻪ ﺑ ﺸﻮد‪ .‬ﻏﺮیﺒ ﻪاﯼ آ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺖ… ﻏﺮیﺒ ﻪ‬
‫ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬زن ﺳ ﻴﺎﻩ ﭘﻮﺷ ﯽ از ﺕ ﻮ ﺁیﻨ ﻪ ﻧﮕ ﺎهﻢ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﺧﺒ ﺮﯼ ﺷ ﺪﻩ‬
‫اﺳﺖ!‬
‫‪ ٧‬اآﺘﺒﺮ ‪ ٢٠٠٦‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪١٢٩‬‬
‫ﻣﻦ و ﻣﺮد و درﺧﺖ!‬

‫ای ﺴﺘﺎدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬داﺷ ﺘﻢ دورو ﺑ ﺮم را ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽآ ﺮدم‪ .‬آ ﺴﯽ در‬
‫دوردﺳﺖهﺎ ﺁوایﯽ را زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽآﺮد آﻪ روﯼ ﺑ ﺮگه ﺎﯼ ﺳ ﺒ ِﺰ ﺕ ِﻦ ﻣ ﻦ‬
‫ﻣﯽﺷﻜﺴﺖ و ﺑﻪ هﻴﺠﺎﻧﻢ ﻣﯽﺁورد‪ .‬ﺕﻤﺎم ﺑﺮگه ﺎﯼ ﺕ ﺮد دﻟ ﻢ را ﺑ ﺎز آ ﺮدﻩ‬
‫ﺑﻮدم ﺕﺎ دﺳﺘﯽ ﺑ ﻪ ﺁﺳ ﻤﺎن دراز آ ﻨﻢ‪ .‬ﻧﻤ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﺁهﻨﮕ ﯽ ﻻآ ﺮدار دﺳ ﺘﻢ را‬
‫ﻣﯽﻟﺮزاﻧﺪ‪ .‬ﮔﺎﻩ ﻣﯽﺷﺪ آﻪ ﺕﻨﻬﺎیﯽ‪ ،‬ﺕﻨﻢ را ﺑﻪ ﻣ ﻮج ﺁه ﻨﮕﺶ ﻣ ﯽﺳ ﭙﺮدم ﺕ ﺎ‬
‫ﺶ دﻟ ﻢ را در ﮔﺮﻣ ﺎﯼ ﺹ ﺪایﺶ ﮔ ﻢ آ ﻨﻢ‪ .‬ﺕﻨﻬ ﺎیﯽ ﻋ ﺬاﺑﻢ ﻣ ﯽداد‪ .‬از‬ ‫ﻧﻘ ِ‬
‫هﻤﻴﺸﻪ ﺕﻨﻬﺎﺕﺮ ﺑﻮدم‪ .‬اﺹﻼ هﻤﻴﺸﻪ ﺕﻨﻬﺎ ﺑﻮدم‪ .‬اﮔﺮ ﮔﺎﻩ ﺑﺎ درﺧﺖ دیﮕ ﺮﯼ‬
‫ﺳﻼم و ﻋﻠﻴﻜﯽ ﻣﯽآﺮدم‪ ،‬ﺑﺮاﯼ ﺣﻔ ﻆ ﻇ ﺎهﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬آ ﺴﯽ ﻧﻤ ﯽﮔﻔ ﺖ زﻧ ﯽ‬
‫ﺕﻨﻬ ﺎ‪ ،‬ﺳ ﺎله ﺎ‪ ،‬هﻔ ﺪﻩ ﺳ ﺎل ﺕﻤ ﺎم‪ ،‬در آﻤ ﺮآﺶ ای ﻦ آﻮﭼ ﻪ‪ ،‬درﺳ ﺖ ﭘ ﺸﺖ‬
‫ك ﺑﭽﻪهﺎ ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁیﯽ‪ ،‬زیﺮ ﺷﻴﺮواﻧﯽ‪ ،‬ه ﺮ ﺷ ﺐ‬ ‫هﻤﺎنﺟﺎیﯽ آﻪ از ﭘﺎر ِ‬
‫روﯼ ﺑﺎﻟﻜ ِﻦ ﺁﭘﺎرﺕﻤﺎﻧﺶ‪ ،‬ﺧ ﻮدش را در هﻴﺌ ﺖ ی ﻚ درﺧ ﺖ ﺕﻨﻬ ﺎ ﺕ ﺎ ﺳ ﻘﻒ‬
‫روﺷ ﻨﯽ ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽآ ﺸﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺳ ﻴﺒﯽ از ﺁﺳ ﻤﺎن ﺑﭽﻴﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺕﻨﻬﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﺕﻨﻬ ﺎﯼ‬
‫ﺖ ز ِن ﺕﻨﻬ ﺎیﯽ را آ ﻪ ﺣﺘ ﺎ در ﺧﺎﻧ ﻪﯼ‬ ‫ﺕﻨﻬ ﺎ‪ .‬ه ﻴﭻآ ﺲ ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ ﻏﺮﺑ ٍ‬
‫ﺧﻮدش هﻢ ﺕﻨﻬﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑ ﺎور آﻨ ﺪ‪ .‬دروﻧ ﺶ ﺧ ﻮدش را ﻣ ﯽآ ﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻴ ﺮوﻧﺶ‬
‫ﻻﺑﺪ ﻣﺮدم را‪.‬‬
‫ﺑ ﻪ ﺟﻬ ﻨﻢ آ ﻪ ﻣﺮدﻣﻨ ﺪ‪ .‬ﭼﻜ ﺎر ﺑ ﻪ آ ﺎر ﻣ ﻦ دارﻧ ﺪ؟ هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ‬
‫ﺕﺤﻤﻠ ﺸﺎن ﻣ ﯽآ ﻨﻢ و از ﭘ ﺸﺖﺑ ﺎم ﺧﻴ ﺎﻟﻢ ﺑ ﻪ ﭘ ﺎیﻴﻦ ﭘ ﺮت ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎی ﺪ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﻨﺪ! ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﻴﺪ!‬
‫هﺴﺘﻴﺪ؟ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟ ﭼﻪ اهﻤﻴﺘ ﯽ دارد؟ ی ﻚ ﻣ ﺸﺖ ﺳ ﺎس و ﻋﻨﻜﺒ ﻮت‬
‫و ﺑﺰﻣﺠﻪایﺪ آﻪ دو ِر ﺧﻮدﺕﺎن ﻣﯽﭼﺮﺧﻴ ﺪ‪ .‬ه ﻴﭻآ ﺎرﯼ ه ﻢ ﻧﻤ ﯽآﻨﻴ ﺪ‪ .‬ه ﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﺑ ﻪ ﭼﻨ ﺪ وﻗ ﺖ ه ﻢ راﻩ ﻣ ﯽاﻓﺘﻴ ﺪ دﻧﺒ ﺎل ی ﻚ ﻣ ﻼ؛ یﻌﻨ ﯽ ی ﻚ ﻣ ﻼ‬
‫ﻣﯽاﻓﺘﺪ ﺟﻠﻮ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ه ﻢ‪ ،‬هﻤ ﻪﺕ ﺎن‪ ،‬ﺑ ﯽ ﺁن آ ﻪ ﭼ ﺸﻤﺎن ﺕ ﺎﺑ ﻪﺕ ﺎ ﺕ ﺎن را ﺑ ﺎز‬
‫آﻨﻴ ﺪ‪ ،‬دﻧﺒ ﺎ ِل ای ﻦ ﺁﺧﻮﻧ ﺪ ﺟﻌﻠ ﻖ راﻩ ﻣ ﯽاﻓﺘﻴ ﺪ‪ .‬ﺧﻴ ﺎل ه ﻢ ﻣ ﯽآﻨﻴ ﺪ اﻧﻘ ﻼب‬
‫آﺮدﻩایﺪ‪.‬‬
‫‪١٣٠‬‬
‫ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺧﺪا راﺳﺖ ﻧﻤﯽﮔ ﻮیﻢ؟ ﺁﺧ ﺮ ای ﻦ ه ﻢ ﺷ ﺪ آ ﺎر آ ﻪ ﺁدم‬

‫ﺑﺎ ﭘﺪیﺪﻩاﯼ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬هﻤﻪﯼ ﺑ ﺪﺑﺨﺘﯽه ﺎ را ه ﻢ از هﻤﺎﻧﺠ ﺎ ﺑﺪاﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬
‫ﺑﺎز هﻢ دﻧﺒﺎل هﻤﺎن ﻓﻨﻮﻣﻦ آﻬﻨﻪ و از ﻣﺪ اﻓﺘﺎدﻩ راﻩ ﺑﻴﻔﺘﺪ؟ ﻧﻤﯽﺷﻮد؟‬
‫ﺧُﺐ‪ ،‬ﻣﻦ اﮔﺮ درﺧ ﺖ ﺑﺎﺷ ﻢ راﺣ ﺖﺕ ﺮم‪ .‬دیﮕ ﺮ آ ﺴﯽ ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ‬
‫ﺑﮕﻮیﺪ ﭼﺮا ایﻦﻗﺪر ﺳﻮررﺁﻟﻴﺴﺘﯽ ﻣﯽﻧﻮیﺴﻢ! اﮔﺮ هﻤﻴﻦ آﺎﻣﭙﻴﻮﺕﺮ ﻗﺮاﺿﻪ‬
‫را هﻢ از ﻣﻦ ﺑﮕﻴﺮﯼ‪ ،‬دیﮕﺮ ﭼﻪ ﺑﺮام ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ؟ یﺎ هﻤ ﻴﻦ ﭘﺎرآﻴﻨ ﮓ ﺑﻐﻠ ﯽ‬
‫را! ﺑﺎور آﻦ ﺕﻤﺎ ِم وﻗﺖ یﺎ ﺑﺎ ایﻦ دﮔﻤﻪهﺎ ور ﻣﯽروم‪ ،‬یﺎ ﻣ ﯽروم ﺕ ﻮ ﺁن‬
‫ﭘﺎرآﻴﻨﮓ ﺑﻐﻠﯽ‪ ،‬درﺧﺖهﺎﯼ هﻤﺸﻜﻞ ﺁﻧﺠﺎ را ﺕﻤﺎﺷﺎ آﻨﻢ!‬
‫یﻜﺒﺎر ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ آﻪ ﺧﻴﺎل ﻣﯽآﻨﻨ ﺪ دیﻮاﻧ ﻪام‪ .‬هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ ﭼﻬ ﻞ‬
‫ﺳﺎل ﺣﺮفهﺎﯼ ای ﻦ و ﺁن را ﭘﺎیﻴ ﺪم و ﺧ ﻮدم را ﻃﺒ ﻖ ﻣ ﺪ ِل ﺧ ﺎنﻋﻤ ﻮ و‬
‫دای ﯽﺟ ﺎن ﺁنآ ﺎدرﻩ آ ﺮدم‪ ،‬ﺑ ﺲ ﻧﻴ ﺴﺖ؟ ﺣ ﺎﻻ ﺕ ﻮ ای ﻦ ﻏﺮﺑ ﺖ‪ ،‬دﻟ ﻢ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاه ﺪ ی ﻚ ﺧ ﻮردﻩ ه ﻢ آ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدم ﺑﺮﺳ ﻢ‪ .‬اوﻟ ﻴﻦ راه ﺶ ای ﻦ‬
‫اﺳﺖ آ ﻪ آ ﺎرﯼ ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻢ ﺑﻘﻴ ﻪ ﭼ ﻪ ﻣ ﯽﮔﻮیﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﮕﻮیﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ درك‪ .‬ﺑ ﻪ‬
‫ﺟﻬﻨﻢ آﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﺹﻔﺤﻪ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ‪ .‬ﺑﮕﺬار ﺁﻧﻘﺪر ﺹﻔﺤﻪ ﺑﮕﺬارﻧﺪ آ ﻪ‬
‫ﺟﺎن از هﺮﭼﻪ ﻧﺎﺑﺪﺕﺮﺷﺎن درﺁیﺪ!‬
‫ﻣﯽداﻧﯽ‪ ،‬ﺷﻜﻞ درﺧﺖ آﻪ ﺑﺎﺷﯽ‪ ،‬ﺑﺎد ﻣﯽﭘﻴﭽﺪ ﺕﻮﯼ ﻣﻮهﺎت‪ .‬ﺑﻌﺪ‬
‫یﺎدت ﻣﯽرود ﻣﺮدآﯽ آﻪ ﺟﻮاز داﺷﺖ ﺑﻬﺖ ﺕﺠﺎوز آﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷ ﺖ ﺕ ﻮ‬
‫ﺟ ﺎدﻩﯼ ﺷ ﻤﺎل روﺳ ﺮﯼ و ﭼ ﺎدر آﻠﻔ ﺖ زهﺮﻣ ﺎرﯼات را ﺑ ﺎز آﻨ ﯽ و‬
‫ﺑﮕﺬارﯼ ﺕﺎ ﺳﺮوﮔﺮدﻧﺖ ه ﻢ ه ﻮایﯽ ﺑﺨ ﻮرد‪ .‬ﺑ ﯽﻧ ﺎﻣﻮس ﻣﻮه ﺎﯼ زﺷ ﺘﺶ‬
‫را ﺑﻠﻨﺪ آﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ﺑ ﺎد ﻣ ﯽﭘﻴﭽﻴ ﺪ ﺕ ﻮﯼ ﻣﻮه ﺎش‪ .‬ی ﻚ ﺁهﻨ ﮓ ﺑﻨ ﺪ ﺕﻨﺒ ﺎﻧﯽ‬
‫ﺁﻏﺎﺳ ﯽ را ه ﻢ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد و ﺹ ﻔﺎ ﻣ ﯽآ ﺮد؛ اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺑﺎی ﺪ ﻟﭽ ﻚ و‬
‫ﭼﺎدر را ﺳﻔﺖ دور ﺳﺮم ﻣﯽﭘﻴﭽﻴﺪم‪.‬‬
‫ﻗ ﺪش از ﻣ ﻦ ﺑﻠﻨ ﺪﺕﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬اوﻟ ﺶ آ ﻪ زد ﺕ ﻮ ﮔﻮﺷ ﻢ‪ ،‬دور ﺧ ﻮدم‬
‫ﭼﺮﺧﻴﺪم‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺕﺨ ِﻢ ﺳﮓ‪ .‬ﺕﻮ ﺑ ﻮدﯼ ﻧﻤ ﯽﮔﻔﺘ ﯽ؟ ﭼ ﻪ ﻣ ﯽداﻧ ﻢ!‬
‫ﻓﺮﻗﯽ هﻢ ﻧﻤﯽآﺮد ﺕﻮ ﭼﯽ ﻣﯽﮔﻔﺘﯽ‪ .‬ﻣﻦ آﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺕﺨﻢ ﺳﮓ‪ .‬دوﺑ ﺎرﻩ زد‬
‫ﺧ ﺐ‪ ،‬ﻣ ﻦ‬ ‫ﺕﻮ ﮔﻮﺷﻢ‪ .‬هﻤﺎﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﺷﺮط آﺮدم آﻪ ﺣﺴﺎﺑﺶ را ﺑﺮﺳﻢ‪ُ .‬‬
‫ﻗﺪم آﻮﺕﺎﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬یﻌﻨ ﯽ از اون آﻮﺕ ﺎﻩﺕ ﺮ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦه ﻢ ی ﻚ آﺘ ﺎب‬
‫ﺷﻌﺮ را ﮔ ﺮﻓﺘﻢ ﺕ ﻮ دﺳ ﺘﻢ و ﺷ ﺮوع آ ﺮدم ﺑ ﻪ ﺧﻮاﻧ ﺪن‪ .‬ﺑﻌ ﺪ روﺳ ﺮﯼ از‬
‫‪١٣١‬‬
‫ﺳﺮم ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬اﺹﻼ ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﭼ ﺮا ﺕ ﺎ ﺁن وﻗ ﺖ روﺳ ﺮﯼ ﺳ ﺮم ﺑ ﻮد؟ ﺑﻌ ﺪ‬

‫روﺳﺮﯼ ﺳﺮ ﺧﻮرد و ﺁﻣﺪ ﭘﺎیﻴﻦ‪ .‬داغ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻟﺐه ﺎﯼ داﻏ ﺶ را‬
‫روﯼ ﺷﺎﻧﻪهﺎم ﺣﺲ آﺮدم‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪ .‬ﻟ ﺐه ﺎم ﺕ ﻮ ﻟ ﺐه ﺎش ﮔ ﻢ ﺷ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪:‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﺑﮕﻴﺮ! ایﻦ واﺳﻪ ﺳﻴﻤﺎ آ ﻪ رﻓﻴﻘ ﺖ ﺑ ﻮد‪ .‬هﻨ ﻮز ﺣ ﺎﻻ ﺣ ﺎﻻ ﺟ ﺎ دارﻩ‪.‬‬
‫ﺕﺎزﻩ اول آﺎرﻩ‪.‬‬
‫ﺳ ﻴﻤﺎ را ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼ ﻪ ﻣ ﯽداﻧ ﻢ‪ ،‬ﺹ ﻴﻐﻪ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺧ ﻮدش‬
‫ﮔﻔ ﺖ‪ :‬اﮔ ﺮ ﺣﻜ ﻢ آﻠﻔ ﺖ را ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ ،‬ﺹ ﻴﻐﻪﯼ ﻋﻠ ﯽ ﻣ ﯽﺷ ﺪم‪ .‬ﻻﺑ ﺪ ﺷ ﺪ‪.‬‬
‫ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ ه ﻢ ﺷ ﻨﻴﺪم‪ .‬وﻟ ﯽ ﻣ ﻦ آ ﻪ‬
‫ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ آ ﺴﯽ را ﺹ ﻴﻐﻪ آ ﻨﻢ‪ .‬ﻣ ﯽﮔﻔﺘﻨ ﺪ زن ﺷ ﻮهﺮدار ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ‬
‫ﻣﺮدﯼ را ﺹﻴﻐﻪ آﻨﺪ‪ .‬ه ﻴﭻ زﻧ ﯽ ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ ﻣ ﺮدﯼ را ﺹ ﻴﻐﻪ آﻨ ﺪ‪ .‬وﻟ ﯽ‬
‫ﻣﺮد زندار ﻣﯽﺕﻮاﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽﺕﻮاﻧﺪ هﺮ ﭼﻨﺪﺕﺎ آﻪ دﻟﺶ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﺹ ﻴﻐﻪ آﻨ ﺪ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽآﺮد آﺴﯽ را ﺹ ﻴﻐﻪ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ ی ﺎ ﻧ ﻪ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ‬
‫ﺟﺰش را در ﻣﯽﺁوردم ﺧﻮب ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻴﻠﯽ ﺧﻮب ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﻘ ﻂ یﻜﺒ ﺎر رﻓ ﺘﻢ ﻣﻼﻗ ﺎﺕﺶ‪ .‬ﻣ ﯽداﻧ ﯽ‪ ،‬ﺧﻴ ﺎل ﻣ ﯽآ ﺮد ﺳﻴﺎﺳ ﯽ‬
‫اﺳ ﺖ؛ اﻣ ﺎ ﺑ ﺎ ﻗﺎﭼ ﺎقﭼ ﯽه ﺎ و دزده ﺎ ه ﻢﺑﻨ ﺪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺧﻮدﻣ ﺎﻧﻴﻢ! ﻧﻤ ﯽﮔ ﻮیﻢ‬
‫ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻮد‪ .‬اﮔ ﺮ ﺳﻴﺎﺳ ﯽ ﺑ ﻮدن ﺑ ﻪ ﺣﺮاﻓ ﯽ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﯽ ﺳﻴﺎﺳ ﯽ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﻮدن ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﺑﺎزﯼ و ﺑﺎﻧﺪ ﺑﺎزﯼ و ﭘﺪر ﺳﻮﺧﺘﮕﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬
‫ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻴﻠﯽ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﻮد؛ اﻣﺎ ﻣﻦ دﻟ ﻢ ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ آ ﺸﻴﺪﻩه ﺎیﯽ را‬
‫آﻪ ﺑﻴﺨﻮدﯼ ﺧﻮردﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺕﻼﻓﯽ آﻨﻢ‪ .‬ﺹ ﺪ ﺕ ﺎ زدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ یﻜ ﯽ یﻜ ﯽ‬
‫ﭘﺲ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﭼﯽ؟ ﻃﻼق ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻢ؟ ﻣﮕﺮ دﺳﺖ از ﺳﺮم ﺑﺮﻣﯽداﺷ ﺖ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر‬
‫ارث ﺑﺎﺑﺎش ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﭽ ﻪ ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﭼ ﻪ آ ﻨﻢ؟! ﺧ ﻮدش ه ﻢ زی ﺎدﯼ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺣ ﺎﻻ آ ﻪ ﺷ ﻜﻞ درﺧ ﺖ ﺷ ﺪﻩام‪ ،‬ه ﺮ آ ﺎرﯼ دﻟ ﻢ ﺑﺨﻮاه ﺪ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ‬
‫ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﻢ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺷﻮم‪ .‬ﺧﻴ ﺎل ﻣ ﯽآﻨ ﯽ ﺁنوﻗ ﺖه ﺎ ﺧﻴﻠ ﯽ ﺟﺎﺑﺠ ﺎ ﻣ ﯽﺷ ﺪم؟‬
‫وﻟﺶ آﻦ!‬
‫ﻧﻤ ﯽداﻧ ﯽ ﭼ ﻪ آﻴﻔ ﯽ دارد ﺁدم‪ ،‬ﺁب ﺧﻨ ﻚ ﺕﮕ ﺮﯼ را روﯼ زﺧ ِﻢ‬
‫دﻟﺶ ﺑﺮیﺰد و ﺧﻨ ﻚ ﺷ ﻮد! دﻟ ﻢ ﺧﻨ ﻚ ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬درﺳ ﺖ ﻣﺜ ﻞ ﺣ ﺎﻻ آ ﻪ ه ﺮ‬
‫‪١٣٢‬‬
‫وﻗ ﺖ ﮔ ﺮﻣﻢ ﺷ ﺪ‪ ،‬ی ﺎ دﻟ ﻢ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ ،‬ﻣ ﯽروم زی ِﺮ ﺳ ﺎیﻪﯼ درﺧ ﺖه ﺎﯼ‬

‫ﺧﻮﺷﮕﻞ ﭘﺎرآﻴﻨﮓ ﺑﻐﻠﯽ ﻣﯽایﺴﺘﻢ و ﻧﻔﺲ ﻣﯽآﺸﻢ‪.‬‬
‫آﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺷﺐ درﺧﺖهﺎ ﮔﺎز آﺮﺑﻨﻴ ﻚ ﺕﻮﻟﻴ ﺪ ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ؟ ﺧﻴ ﺎل‬
‫ﻣ ﯽآﻨ ﯽ ای ﻦ ﻣ ﺎﻓﻨﮕﯽ ﭼﻜ ﺎر ﻣ ﯽآ ﺮد؟ ﺷ ﺐ و روز آ ﺎرش ﺕﻮﻟﻴ ﺪ‬
‫ﮔﺎزآﺮﺑﻨﻴﻚ ﺑﻮد‪.‬‬
‫از هﻤﺎن اول‪ ،‬ﻧﮕﺎﻩ آﻦ! ﺕﻨﺒﺎآﻮ ﺑ ﺎ ﺁﺧﻮﻧ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ ﺑ ﺎ ﺁﺧﻮﻧ ﺪ‪،‬‬
‫ﺧ ﺐ‪ ،‬اﮔ ﺮ‬ ‫ﭘﺎﻧﺰدﻩ ﺧﺮداد ﺑﺎ ﺁﺧﻮﻧﺪ‪ ،‬اﻧﻘﻼب ﺑﺎ ﺁﺧﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ هﻢ ﺑﺎ ﺁﺧﻮﻧ ﺪ! ُ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬هﻤ ﻪﯼ ای ﻦه ﺎ را ﻣ ﯽﻓﺮﺳ ﺘﻢ ﻟﺠ ِﻦ ﺁبروه ﺎ را ﺕﻤﻴ ﺰ آﻨﻨ ﺪ‪.‬‬
‫اﻗ ﻼ ی ﻚ ﺑ ﺎر ﺕ ﻮ ﻋﻤﺮﺷ ﺎن ی ﻚ آ ﺎر درﺳ ﺖ و ﺣ ﺴﺎﺑﯽ آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ .‬دیﮕ ﻪ‬
‫ایﻦﻗﺪر ﮔﺎز آﺮﺑﻨﻴﻚ ﺕﻮﻟﻴﺪ ﻧﻤﯽآﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻬ ﯽ ای ﻦ دﺳ ﺘﻢ ﺑ ﺸﻜﻨﺪ آ ﻪ ﻧﻤ ﻚ ﻧ ﺪارد‪ .‬ﭼ ﻼق آ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و‬
‫اﻓﺘﺎدﻩ ﺑ ﻮد وﺳ ﻂ اﺕ ﺎق ﻧﻌ ﺮﻩ ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻨ ﺪﻩام ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬دﻟ ﻢ ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ‬
‫ﻣﯽزدم ﺕﻮ ﮔﻮﺷﺶ و ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ایﻦ ﺑ ﻪ ﺁن در! وﻟ ﯽ ﻧ ﺸﺪ‪ .‬دﻟ ﻢ ﻧﻴﺎﻣ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ‬
‫دﻟﻢ ﺧﻨﻚ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﭘﯽ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را هﻢ ﺑ ﻪ ﺕ ﻨﻢ ﻣﺎﻟﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ ﺕ ﻮ‬
‫دﻟﻢ ﺑﻬﺶ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ ﺕﺨﻢ ﺳﮓ‪ ،‬ﺧﻮب ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻴﻠﯽ ﺧﻮب ﺑﻮد‪.‬‬
‫اول آﻪ زد ﺕﻮ ﮔﻮﺷﻢ‪ ،‬ﻓﻜﺮ آﺮدم ﺳﺮﻋﺖ و ﻗﺪرت دﺳﺘﺶ ﭼﻘﺪر‬
‫ﺑﻮد؟ یﺎ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺕﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ـ ﻗﺒﻞ از ایﻦآﻪ ﻣﻦ ﺑﻔﻬﻤ ﻢ ـ ﺑﺮﮔ ﺮدد‬
‫و ﺕﻮ ﮔﻮﺷﻢ ﺑﺰﻧﺪ؟ راﺳﺘﺶ ﺁن ﻣﻮﻗﻊ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﺮدم‪ .‬وﻗﺖ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ‬
‫آﻪ ﭘﺸﺖ د ِر اﺕﺎق اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮدم و زﺧﻤﻢ را ﻣﯽﻟﻴﺴﻴﺪم‪ ،‬یﺎد ایﻨﺸﺘﻴﻦ اﻓﺘ ﺎدم‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈ ﺮت اﺷ ﻜﺎﻟﯽ دارد آ ﻪ ﻣ ﺎ ای ﻦ ﺿ ﺮﺑﻪه ﺎ را ﺑﺮرﺳ ﯽ آﻨ ﻴﻢ؟ ﻣ ﺎ آ ﻪ‬
‫آﺎرﻣ ﺎن آﺘ ﻚ ﺧ ﻮردن اﺳ ﺖ‪ .‬ﺷ ﺎیﺪ ایﻨﻄ ﻮرﯼ ﺧﻮدﻣ ﺎن را واآ ﺴﻴﻨﻪ‬
‫آﺮدیﻢ‪ .‬ﺿ ﺮﺑﻪ را آ ﻪ ﺑ ﻪ ه ﺮ ﺣ ﺎل ﻣ ﯽﺧ ﻮریﻢ‪ .‬اﮔ ﺮ ﭘﻴ ﺮ و ﻣ ﺎﻓﻨﮕﯽ ه ﻢ‬
‫ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ ،‬زﺧﻤ ﯽ ﺑﻬ ﺖ ﻣ ﯽزﻧﻨ ﺪ آ ﻪ ﺕ ﺎ اﺑ ﺪ ﺑ ﺴﻮزﯼ‪ .‬ﻣ ﯽﺳ ﻮﺧﺘﻢ‪ .‬اﻟﺒﺘ ﻪ‬
‫ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد ﺑ ﻪ ای ﻦ دﻟﻴ ﻞ آ ﻪ درﺧ ﺖه ﺎ ﺑ ﺎ زنهﺎﺷ ﺎن وﺣ ﺸﻴﺎﻧﻪ رﻓﺘ ﺎر‬
‫ﻧﻤﯽآﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻓﻜﺮ آﺮد آﻪ ﺕﻚﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺕﻚﻧﻤﻮد ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺐهﺎ آﻪ رﺧﺘﺨﻮاب را ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪.‬‬
‫دﺳﺘﻢ را ﻣﯽآﺸﻢ ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺎﯼ ﺕﺨﺖ‪ .‬ﻋﺮﺿ ﯽ دراز ﻣ ﯽآ ﺸﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ آ ﻮﻧﻢ را‬
‫ﻣ ﯽﮔ ﺬارم هﻤﺎﻧﺠ ﺎیﯽ آ ﻪ ﺳ ﺮش را ﻣ ﯽﮔﺬاﺷ ﺖ و… ﭘﻴ ﻒ! ﺑ ﺮاش ﮔ ﺎز‬
‫‪١٣٣‬‬
‫آﺮﺑﻨﻴﻚ ﺹﺎدر ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬زورم آ ﻪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از ای ﻦ ﻧﻤ ﯽرﺳ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ هﻤ ﻴﻦ‬

‫اﻋﺘﺮاضهﺎ را ﺟﻤﻊ آﻨﯽ‪ ،‬ﺷﺎیﺪ ه ﺰار ﺳ ﺎل‪ ،‬دﻩ ه ﺰار ﺳ ﺎل ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﻪ ی ﻚ‬
‫ﺟﺎیﯽ رﺳﻴﺪیﻢ‪ .‬ﻣﯽداﻧﯽ ﺹ ﺪ ﺳ ﺎل و دوی ﺴﺖ ﺳ ﺎل آ ﻪ در ﭼ ﺸﻢ ﺕ ﺎریﺦ‪،‬‬
‫از یﻚ ﭼﺸﻢ ﺑﻬﻢ زدن هﻢ آﻢﺕﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ آﻪ ایﻦهﻤﻪ ﭼ ﺸﻢ ﺑﻬ ﻢ زدﻩای ﻢ و‬
‫هﻴﭻ اﺕﻔﺎﻗﯽ ﻧﻴﻔﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪ .‬هﻴﭻ ﻏﻠﻄﯽ ه ﻢ ﻧﻜ ﺮدﻩای ﻢ‪ .‬ﺑ ﺪﺕﺮ ﺷ ﺪﻩ آ ﻪ ﺑﻬﺘ ﺮ‬
‫ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎیﺪ آﺎﻓﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺷﺎیﺪ ﺑﺎیﺪ ﭼﺸﻢهﺎﻣﺎن را ﻣﯽﺑﺴﺘﻴﻢ و ﮔ ﺎز‬
‫آﺮﺑﻨﻴ ﻚ ای ﻦه ﺎ را زی ﺮ ﺳ ﺒﻴﻠﯽ رد ﻣ ﯽآ ﺮدیﻢ! ﭼ ﻪ ﻣ ﯽداﻧ ﻢ! ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد؟‬
‫ﺑﻪﺟﻬﻨﻢ! اﮔﺮ درﺧﺖ هﻢ ﺑﺎﺷﯽ ﻧﻤﯽﺷﻮد؟‬
‫ﻓﻜﺮ ﻣﯽآﻨﯽ ﺣﺎﻻ ﻣﻦ روﯼ ﭘﺎﯼ ﺧﻮدم ایﺴﺘﺎدﻩام؟ ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ! ﭼﻨﺪ ﺕﺎ‬
‫دارﺑﺴﺖ زیﺮ آﻮﻧﻢ زدﻩام آﻪ از ﭘﺎ ﻧﻴﻔﺘﻢ؛ وﮔﺮﻧﻪ ﺁن ﺕﻮ ﮔﻮﺷﯽهﺎ ﻓﻴ ﻞ را‬
‫ه ﻢ از ﭘ ﺎ ﻣ ﯽاﻧ ﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﻣ ﻦ ی ﻚ ﺧ ﻮردﻩ ﭘﻮﺳ ﺖ آﻠﻔ ﺖ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﭼ ﻪ‬
‫ﻣﯽداﻧﻢ؟ ﻣﻦ آﻪ ﻧﺪیﺪﻩ ﺑﻮدم ﻣﺮ ِد ﺑﻪ ایﻦ ﮔﻨﺪﮔﯽ‪ ،‬ی ﻚ ﺕ ﺎزﻩ ﻋ ﺮوس هﺠ ﺪﻩ‬
‫ﺳﺎﻟﻪ را ایﻦ ﻃﻮرﯼ آﺘ ﻚ ﺑﺰﻧ ﺪ؛ ﭼ ﻮن دﻟ ﺶ ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﻟﭽﻜ ﺶ‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻋﻘﺐ‪ ،‬یﺎ ﻣﺜﻼ ﺧﻨﺪﻩ ﺕﻮ ﺹﻮرﺕﺶ ﭘﻬﻦ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻣ ﺎ اﻻن هﻤ ﻪ‬
‫ﭼﻴﺰ روﺑﺮاﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺪﻩام ﺷ ﻜﻞ ی ﻚ درﺧ ﺖ‪ .‬ایﻨ ﺸﺘﻴﻦ ه ﻢ ﻧ ﺴﺒﻴﺖ را در‬
‫ﺖ ﺕﻨﻢ آﺎﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻴﺮ هﻢ ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮم‪ .‬یﻌﻨ ﯽ ﻣ ﯽﺷ ﻮم؛ اﻣ ﺎ دیﺮﺕ ﺮ‪.‬‬ ‫ﺳﺮﻋ ٍ‬
‫ورزش ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬ﺷ ﻨﺎ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬ﻣﺎﺳ ﻚ ﻣ ﯽﮔ ﺬارم‪ .‬ویﺘ ﺎﻣﻴﻦ ﻣ ﯽﺧ ﻮرم‪.‬‬
‫ﻣﺎﺳﺎژ ﻣﯽروم‪ .‬ﻣﺎﺳ ﺎژ را ه ﻢ وﻗﺘ ﯽ ﻣ ﯽروم آ ﻪ ﺁن ﻣ ﺮد ﭼ ﺸﻢ و اﺑ ﺮو‬
‫ﻣ ﺸﻜﯽ ﻗ ﺪ ﺑﻠﻨ ٍﺪ ﻓﺮﻧﮕ ﯽ‪ ،‬ﻣ ﺮا روﯼ ﺕﺨ ﺘﺶ ﻣ ﯽﺧﻮاﺑﺎﻧ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ دﺳ ﺖه ﺎﯼ‬
‫ﻧﺮﻣﺶ ﻟﻮﺳﻴﻮن ﻣﯽزﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ ﭘ ﺸﺘﻢ را ﺕ ﺎ ﮔ ﺮدن ﻣﺎﺳ ﺎژ ﻣ ﯽده ﺪ‪ .‬ﮔ ﺮدﻧﻢ‬
‫ﮔﺮم ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺧﻮدم هﻢ ﮔﺮم ﻣﯽﺷﻮم‪ .‬ﺑﻌﺪ اﻧﮕﺎر آﻪ ﺕﻤﺎم ﻋﻀﻠﻪهﺎﯼ ﺕﻨﻢ‬
‫را روﻏ ﻦ زدﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﻣ ﯽﺁی ﻢ ﺑﻴ ﺮون‪ .‬ﻧﻔ ﺲ ﻣ ﯽآ ﺸﻢ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ه ﻮا اآ ﺴﻴﺪﻩ‬
‫ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ و ِر دﻟﺖ‪ ،‬یﻚ ﻣﺎﻓﻨﮕﯽ زهﻮار در رﻓﺘﻪ‪ ،‬ه ﻮا را ﭘ ﺮ از ﮔ ﺎز‬
‫ﻒ‬
‫آﺮﺑﻨﻴﻚ ﻧﻜﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺕﻮاﻧﯽ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل دیﮕﺮ هﻢ درﺧﺖ ﺑﻤﺎﻧﯽ و آﻴ ٍ‬
‫دﻧﻴﺎ را ﺑﻜﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺑﺎی ﺪ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧ ﻪ ﺳ ِﺮ ﻣﻮﺿ ﻊ ﺧ ﻮدت ﻣ ﯽای ﺴﺘﺎدﯼ‪ .‬اﮔ ﺮ ی ﻚ ﻗ ﺪم‬
‫آﻮﺕﺎﻩ ﻣﯽﺁﻣﺪﯼ‪ ،‬آﺎرت ﺕﻤﺎم ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺠﺒﻮرت ﻣﯽآﺮدﻧﺪ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ آﻨﯽ‪ ،‬ﺕ ﻮ‬
‫ﺕﻠﻮیﺰیﻮن ﺑﻴﺎیﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻘﻴﻪﯼ ﺑﭽﻪهﺎ ﺕﻴ ِﺮ ﺧﻼص ﺑﺰﻧﯽ‪.‬‬
‫‪١٣٤‬‬
‫ﺕﺠﺮﺑﻪﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ی ﻚ ﺧ ﻮردﻩ دی ﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎور ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‬

‫آﻪ ﻋﻮض ﺷﺪﻩام‪ .‬ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ‪ .‬ﻣﯽﮔﻔﺖ زیﺮ ﭘﺎم ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻬ ﺶ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬اﮔ ﺮ ی ﻚ ﺳ ﮓ را ه ﻢ ﺑﮕ ﺬارﯼ ﺕ ﻮﯼ ی ﻚ ﻗﻔ ﺲ و ه ﺮ روز آ ﺘﻜﺶ‬
‫ﺑﺰﻧﯽ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ یﻚ روز ﮔﺎزت ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ .‬ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ :‬ﺕﺨ ﻢ ﺳ ﮓ‪.‬‬
‫راﺳ ﺘﺶ ﻧﻤ ﯽﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﺑﺎﺑ ﺎﯼ ﭘﻴ ﺮش ﭼﻴ ﺰﯼ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ .‬وﻟ ﯽ ﻣﮕ ﺮ‬
‫آﺎﺷﺘﻪﯼ ﭘﺪرش ﻧﺒﻮد؟‬
‫ﺹﺪ و ﺳﯽ ﺕﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬دﻩ ﺿﺮب در ﺳﻴﺰدﻩ‪ .‬اوﻟﯽ ﺑﺰرگﺕﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺕﻨﺎورﺕﺮ هﻢ ﺑﻮد‪ .‬اﻧﮕﺎر ایﻦ اوﻟﯽ را ﺑﺮاﯼ اﻣﺘﺤﺎن آﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ آ ﻪ‬
‫ﺟﻮاب ﺁزﻣﺎیﺶ‪ ،‬ﻣﺜﺒﺖ ﺷﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺹ ﺪ و ﺑﻴ ﺴﺖ و ﻧ ﻪ ﺕ ﺎﯼ ﺑﻌ ﺪﯼ را ه ﻢ‬
‫ردیﻒ ﺑﻪ ردیﻒ آﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﻴﺎﺑﺎنهﺎﯼ ﺑﻴﻨﺸﺎن را هﻢ ﻃ ﻮرﯼ آ ﺸﻴﺪﻩ‬
‫ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ه ﻢ ﺿ ﺮﺑﺪرﯼ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺘﯽ از ﺑﻴﻨ ﺸﺎن ﻋﺒ ﻮر آﻨ ﯽ‪ ،‬ه ﻢ‬
‫اﻓﻘﯽ‪ /‬ﻋﻤﻮدﯼ‪.‬‬
‫رﻧ ﮓ ﺑ ﺮگهﺎﺷ ﺎن ﺑ ﺎ ﺑﻘﻴ ﻪﯼ درﺧ ﺖه ﺎ ﻓ ﺮق ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬وﻗﺘ ﯽ‬
‫ﮔﻮﺷﻢ درد ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪ هﻮاﯼ درﺧﺖهﺎم ی ﺎدم ﻣ ﯽرﻓ ﺖ‪ .‬اﺷ ﻜﺎﻟﺶ ای ﻦ‬
‫ﺑﻮد آﻪ درﺳﺖ ﻧﻤﯽﺷﻨﻴﺪم‪ .‬ﺹﺪاﯼ ﭘﺮﻧﺪﻩهﺎ را هﻢ ﻧﻤﯽﺷﻨﻴﺪم‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺧﻴ ﺎل‬
‫ﻣﯽآﻨﯽ ایﻦ دﻧﻴﺎﯼ ﻣﺮداﻧﻪ ﺧﻴﻠﯽ ﺣﺮف ﺷﻨﻴﺪﻧﯽ دارد؟ زی ﺎد ﻣﻬ ﻢ ﻧﻴ ﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬یﻜﯽ آ ﺮ اﺳ ﺖ‪ ،‬یﻜ ﯽ آ ﻮر اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﻬ ﻢ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻣﻬ ﻢ ای ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ‬
‫ﺟﺮات آﻨﯽ ﺑﮕﻮیﯽ ﻧﻪ! و ﻣﻦ‪ ،‬ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﻃﻮل آﺸﻴﺪ ﺕﺎ ﻧ ﻪ ﮔﻔ ﺘﻦ را ی ﺎد‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬از ﺑﺲ آﺘﻚ ﺧﻮردﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬هﻮرﻣﻮنهﺎﯼ زﻧﺎﻧ ﻪام آ ﺎر ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﺳﺎل ﺕﺎ ﺳﺎل ﻣﺮدﯼ ﺣﺎﻟﻢ را ﻧﻤﯽﭘﺮﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻃﻮرﯼام ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬راﺣﺖﺕﺮ‬
‫هﻢ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﻻﺑ ﺪ اﮔ ﺮ اﻻن ازش ﺑﭙﺮﺳ ﯽ‪ :‬ﺕ ﻮ آ ﻪ دوﺳ ﺘﺶ ﻧﺪاﺷ ﺘﯽ‪ ،‬ﭼ ﺮا‬
‫ﻃﻼﻗﺶ ﻧﻤﯽدادﯼ؟ دهﻦ ﺑﺪﺕﺮآﻴﺒﺶ را آﻪ از ﺑ ﯽدﻧ ﺪاﻧﯽ دﻟ ﺖ را ﺁﺷ ﻮب‬
‫ﻣﯽآﻨﺪ‪ ،‬آﺞ ﻣﯽآﻨﺪ و ﻣﯽﮔﻮیﺪ‪ :‬زﻧﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎل ﺧﻮدم ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮدﯼ ﮔﻔﺘﻨﺪ و‬
‫زﻧﯽ‪ ،‬ﺧُﺐ‪ ،‬یﻌﻨﯽ ﻣﯽﮔﻮیﯽ ﺑﺎیﺪ ﭼﻜﺎرش ﻣﯽآﺮدم؟! ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ‪ .‬ﻓﻘﻂ دو‪/‬ﺳ ﻪ‬
‫دﻓﻌﻪ‪ .‬ﻓﻘﻂ دو‪/‬ﺳﻪ دﻓﻌﻪ‪ .‬ﺁنهﻢ ﺕﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮدش ﺑﻮد‪ ،‬اﮔﺮ ﺑ ﻪ ﺣ ﺮﻓﻢ ﮔ ﻮش‬
‫ﻣ ﯽداد‪ ،‬اﮔ ﺮ ﻋ ﺼﺒﺎﻧﯽام ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‪ ،‬اﮔ ﺮ ﺑ ﻪ ﭘ ﺪر ﺧ ﺪا ﺑﻴ ﺎﻣﺮزم ﺑﻨ ﺪ‬
‫‪١٣٥‬‬
‫ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﺮده ﺎ ﺑﺎی ﺪ از زنه ﺎ‬ ‫ﻧﻤ ﯽآ ﺮد‪ ،‬آ ﺎرﯼاش ﻧﺪاﺷ ﺘﻢ‪ُ .‬‬
‫ﻣﻮاﻇﺒﺖ آﻨﻨﺪ یﺎ ﻧﻪ؟!‬
‫اﻧﮕﺎر ﻣﻦ یﻚ آﺸﻮرم آﻪ ﺕ ﺼﺮﻓﻢ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﯽﺑﻴﻨ ﯽ ای ﻦ آﻠﻤ ﻪ را؟‬
‫هﻤﺎن اﺣﺴﺎﺳﯽ را آﻪ ﻋ ﺮبه ﺎ ه ﺰار و ﭼﻬ ﺎر ﺹ ﺪ ﺳ ﺎل ﭘ ﻴﺶ داﺷ ﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫ایﻦ ﻣﺎﻓﻨﮕﯽ هﻢ دارد‪ .‬ﺕﻮ هﻴﭻ وﻗ ﺖ اﺣ ﺴﺎس ﺕ ﺼﺮف ﺷ ﺪﮔﯽ داﺷ ﺘﻪاﯼ؟‬
‫اﺣﺴﺎس ایﻨﻜﻪ ﺑﻬﺖ ﺷﺒﻴﺨﻮن ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ ،‬زﺑﺎﻧﺖ را ﻣﻤﻨﻮع آﻨﻨ ﺪ‪ ،‬آﺘ ﺎبهﺎی ﺖ‬
‫ﺶ‬
‫را در ﺁب ﺑﺮیﺰﻧﺪ‪ ،‬یﺎ ﺕﻮن ﺣﻤﺎمهﺎﺷ ﺎن را ﺷ ﺶ ﻣ ﺎﻩ‪ ،‬ی ﻚ ﺳ ﺎل‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺁﺕ ِ‬
‫آﺘﺎبهﺎﯼ ﺕﻮ ﮔﺮم آﻨﻨﺪ‪ .‬یﺎ هﺮ ﭼﻪ آﺎﺷﺘﻪاﯼ ﺑﺒﺮﻧﺪ و اﺳ ﻤﺶ را ﺑﮕﺬارﻧ ﺪ‬
‫ﺑﻬ ﺮﻩ ﻣﺎﻟﻜﺎﻧ ﻪ‪ ،‬ﺑﻬ ﺮﻩﯼ ﻇﺎﻟﻤﺎﻧ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﻀﺎرﺑﻪ‪ ،‬ﻣﺮاﺑﺤ ﻪ‪ ،‬ﺟﺰی ﻪ‪ ،‬ﺧﻤ ﺲ‪،‬‬
‫زآ ﺎت‪ ،‬و ﺑﻘﻴ ﻪﯼ ای ﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓ ﺎت ﻋﺮﺑ ﯽ‪ .‬ﻣﻨﺘﻬ ﺎش ﻣ ﺎ دو ﺑ ﺎر ﺕ ﺼﺮف‬
‫ﻣ ﯽﺷ ﻮیﻢ‪ .‬ﻋ ﺮبه ﺎﯼ ﻋﺰی ﺰ ه ﻢ ﺁﻧﭽﻨ ﺎن در ﺕ ﻦ و ﺟﺎﻧﻤ ﺎن ﺟ ﺎ ﺧ ﻮش‬
‫آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ آ ﻪ ﺧﻴ ﺎل ﻧﺪارﻧ ﺪ ﺑ ﻪ آ ﺸﻮرﺷﺎن ﺑﺮﮔﺮدﻧ ﺪ‪ .‬و ﻣ ﻦ و ﺕ ﻮ‪ ،‬ه ﯽ‬
‫ﺕﺼﺮف ﻣﯽﺷﻮیﻢ؛ ﭼﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﻧﺴﺒﻴﺖ را ﺑ ﺸﻨﺎﺳﻴﻢ و ﭼ ﻪ ﻧ ﺸﻨﺎﺳﻴﻢ‪ .‬اﺹ ﻼ‬
‫ﺑﻪ آﻠﻪات ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻤﯽآﻨﻨﺪ‪ ،‬یﻚ راﺳﺖ ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻣﯽروﻧ ﺪ ﻻﯼ ﻟﻨ ﮓه ﺎت‪ .‬و‬
‫ﺕﻮ ﻣﺠﺒﻮرﯼ ه ﯽ ﺑ ﺪهﯽ‪ ،‬ه ﯽ ﺑ ﺪهﯽ‪ ،‬ﺑ ﯽﺁﻧﻜ ﻪ ﺧﻴ ﺎ ِل دادن داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﯽ‪.‬‬
‫ازت ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﻣﯽﮔﻮیﻨﺪ داد‪ .‬ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ ﻣﻦ ﺣﺎﻻ درﺧﺖ ﺷﺪﻩام‪.‬‬
‫ﻣ ﯽداﻧ ﯽ؟ درﺧ ﺖه ﺎ ﺑ ﺪﻩ‪/‬ﺑ ﺴﺘﺎ ِن ایﻨﻄ ﻮرﯼ ﻧﺪارﻧ ﺪ‪ .‬ﮔ ﺎﻩ ﺑ ﺎد‪،‬‬
‫ﮔﺮدﻩهﺎ را در هﻮا ﻣﯽﭘﺮاآﻨﺪ و ﺕﻮ اﮔﺮ دوﺳﺖ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﯽ‪ ،‬ﻣ ﺎدﮔﯽات‬
‫را ﺑﺎز ﻣﯽآﻨﯽ و ﺕﻦ زرد ای ﻦ ﻧﺮیﻨﮕ ﯽ را ﺑ ﻪ درون ﻣ ﯽآ ﺸﯽ‪ ،‬ﺑ ﯽﺁﻧﻜ ﻪ‬
‫ﺕﺼﺮف ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﺷﺎیﺪ ﺧﻴﺎل ﻣﯽآﻨ ﯽ اﺣ ﺴﺎس ﺧ ﻮﺑﯽ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﺮد‬
‫ﺑﺎﺷﯽ و زﻧﯽ را ﺕ ﺼﺮف آﻨ ﯽ‪ ،‬ﻗﺒ ﻞ از ای ﻦآ ﻪ ﻧﻈ ﺮش را ﺑﭙﺮﺳ ﯽ؟ ﺑ ﯽ‬
‫ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺪاﻧﯽ او هﻢ از ﺕﻦ ﺕﻮ ﻟﺬت ﻣﯽﺑﺮد؟ ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ هﻢ ﻣﻦ اﮔﺮ ﻋﻀﻮ‬
‫آﻮﭼﻜﯽ از ﺟﻨﮕﻞ ﻧﺎزﻧﻴﻨﻢ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬آﻼهﻢ را ﺹﺪ ﺑﺎر ﻣﯽاﻧﺪازم هﻮا‪ .‬ﺑﺎور‬
‫آﻦ!‬
‫هﻤﻪﯼ ایﻦ ﻣﻘﺪﻣﻪهﺎ را ﭼﻴﺪم ﺕﺎ ﺑﺮﺳﻢ ﺑﻪ ایﻦ ﺟﺎ آﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎیﺪ‬
‫از یﻚ ﺟﺎیﯽ ﺷﺮوع آﺮد‪ .‬ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽآﻨﺪ؟!‬
‫ﺁزادﯼ یﻌﻨ ﯽ آ ﻪ ﺕ ﻮ‪ ،‬ی ﻚ زن ﻗ ﺸﻨﮓ را ﺕ ﻮ ای ﺴﺘﮕﺎﻩ اﺕﻮﺑ ﻮس‬
‫ﺑﺒﻴﻨ ﯽ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺮوﯼ ﺳ ﺮاﻏﺶ و ﺑﮕ ﻮیﯽ‪ :‬آﺒﺮی ﺖ داری ﺪ؟ ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺳ ﻴﮕﺎر‬
‫‪١٣٦‬‬
‫ﻧﻤﯽآﺸﻢ‪ ،‬یﻌﻨﯽ ﺕﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﻜ ﺸﻴﺪﻩام‪ .‬ﻣﺮدﺕ ﺎن ه ﻢ ﻧﻤ ﯽآ ﺸﺪ؟ ﺕ ﻮ ﺧﺎﻧ ﻪﯼ ﻣ ﺎ‬

‫هﻴﭻآﺲ ﺳﻴﮕﺎر ﻧﻤﯽآﺸﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﭼﻪ زن زیﺒﺎیﯽ هﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﺣﻴ ﻒ‪ ،‬ﺣﻴ ﻒ آ ﻪ‬
‫ازدواج آ ﺮدﻩای ﺪ‪ .‬و ﺕ ﻮ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدت ﺑﮕ ﻮیﯽ از آﺠ ﺎ ﻓﻬﻤﻴ ﺪﯼ؟ ﺑﻌ ﺪ از‬
‫زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن ﺣﺮف ﺑﺰﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﻟ ﺒﺶ را ﺑﻴ ﺎورد ﺟﻠ ﻮ‪ .‬ﺁخ‪ ،‬ﭼ ﺮا ﻧﮕﻔ ﺘﻢ‬
‫ﺕﻨﻬﺎ هﺴﺘﻢ‪ .‬از ﭼﯽ ﺕﺮﺳﻴﺪم؟ ﺑﻌﺪ ﺑ ﻮﯼ ﭘﻴ ﭗ ﺧ ﻮشﻋﻄ ﺮش را هﻤ ﺮاﻩ ﺑ ﺎ‬
‫ﺑﻮﺳ ﻪاﯼ ﺑ ﻪ ﺕ ﻮ ﺑﭙﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﻣﺰﻣ ﺰﻩاش آﻨ ﯽ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ دﻟ ﺖ ﺑ ﺴﻮزد آ ﻪ ﺁزادﯼ‬
‫ﻣﯽﺕﻮاﻧﺴﺖ ایﻦ هﻤﻪ ﻧﺰدیﻚ ﺑﺎﺷﺪ و ﺕﻮ ﻟﻴﺎﻓﺘﺶ را ﻧﺪاﺷﺘﯽ‪ .‬ﻣ ﺎدر ﺑ ﺰرﮔﻢ‬
‫ﺣﻮا از ﻣﻦ ﺁزادﺕﺮ ﺑﻮد‪ .‬و ﻣﻦ‪ ،‬هﯽ ﻋﻘﺐ ﻋﻘﺐ ﻣﯽروم‪.‬‬
‫آﺖ و ﺷﻠﻮارش ﻗﻬﻮﻩاﯼ روﺷﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻠﻴﻘﻪﯼ ﮔﻞ دارش ﺑﻪ آ ﺖ‬
‫و ﺷﻠﻮارش ﻣﯽﺁﻣﺪ‪ .‬آﻔﺶ ﺧﻮش ﺕﺮآﻴﺒﺶ و ﺑﻮﯼ ﭘﻴﭙﯽ آﻪ هﻨﻮز هﻢ زیﺮ‬
‫دﻣﺎﻏﻢ ﻧﻔﺲ ﻣﯽآﺸﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ آﻪ ازدواج آﺮدﻩایﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﺮا ﺑﻮﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫و ﻣﻦ‪ ،‬ﮔﻴﺞ و ویﺞ هﻤﺎﻧﺠﺎ ﺳﺮ ﺟﺎم ﻣﺎﻧﺪم‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ دیﺪﯼ؟ ﺑ ﺮاﯼ ﺧﻮﺷ ﺒﺨﺖ‬
‫ﺷ ﺪن ﺑﺎی ﺪ ﻋﺮﺿ ﻪ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺑﺎی ﺪ ﺑﭙ ﺮﯼ و ﺑﭽﻴﻨ ﯽاش‪ .‬درﺳ ﺖ ﻣﺜ ﻞ ﺣ ﻮا‪.‬‬
‫دی ﺪﯼ ﺳ ﻴﺐ را ﭼ ﻪ راﺣ ﺖ ﭼﻴ ﺪ؟ ﺑ ﻪ ﺕﺨﻤ ﺶ ه ﻢ ﻧﺒ ﻮد آ ﻪ ﺧ ﺪا و ﺑﻘﻴ ﻪ‬
‫ﭼ ﻪﺷ ﺎن ﻣ ﯽﺷ ﻮد! آﺠ ﺎیﯽ ه ﺴﺘﻴﺪ؟ اﺳ ﭙﺎﻧﻴﺎیﯽ؟ یﻮﻧ ﺎﻧﯽ؟ ﮔﻔ ﺘﻢ ﻧ ﻪ‪ .‬ﺁه ﺎن‬
‫ایﺮاﻧﯽ هﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﭘﺮﺷ ﻴﺎ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ ﺁزادﯼ یﻌﻨ ﯽ ای ﻦ‪ .‬یﻌﻨ ﯽ ای ﻦ آ ﻪ ه ﻴﭻ آ ﺲ‬
‫ﻣﺰاﺣﻤ ﺖ ﻧ ﺸﻮد و ه ﻴﭻآ ﺲ ﭘ ﺸﺖ ﺳ ﺮت ﺹ ﻔﺤﻪ ﻧﮕ ﺬارد و ﺕ ﻮ اﮔ ﺮ از‬
‫آﺴﯽ ﺧﻮﺷﺖ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺑﺮوﯼ و ﻣﺜﻞ ی ﻚ ﺳ ﻴﺐ ﺑﭽﻴﻨ ﯽاش و ﺑ ﻮﯼ ﮔ ﺲ ﭘﻴ ﭗ‬
‫ﺧ ﻮش ﻃﻌﻤ ﺶ را روﯼ ﻟ ﺐه ﺎﯼ ﺕ ﺸﻨﻪات ﺟﺎﺳ ﺎزﯼ آﻨ ﯽ‪ .‬ﭼ ﻪ اهﻤﻴﺘ ﯽ‬
‫دارد؟! ازش ﺧﻮﺷﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﻴﺎ ﻓﻜﺮ آﻦ ﺑﻌﺪ ﭼﻪ ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ! ﭼ ﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﺸﻮد؟ ﺑﺎ هﻢ ﻗﻬﻮﻩاﯼ ﻣ ﯽﻧﻮﺷ ﻴﻢ‪ .‬ﺷ ﺎیﺪ ه ﻢ ﺷ ﺮاﺑﯽ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﻮﯼ‬
‫ایﻦ ﭘﻴﭗ ﺟﺎدویﯽ ﻧﺰدیﻚﺕﺮ ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺁزادﯼ را ﺕ ﺎ ﻋﻤ ﻖ ﺕﻨ ﺖ ﺣ ﺲ‬
‫ﻣﯽآﻨﯽ‪ .‬ﻋﺸﻖ را ﺕﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽآﻨﯽ‪ .‬ﺑﺮو ﭘﯽ آﺎرت! ﻣﮕﺮ ایﻨﺠ ﺎ زن ﻗﺤ ﻂ‬
‫اﺳﺖ آﻪ ﺑﻴﺎیﻨﺪ و ی ﻚ زن ﭼﻬ ﻞ ﺳ ﺎﻟﻪ را ﺕ ﻮر ﺑﺰﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺕ ﻮ اﺹ ﻼ اﺣ ﺴﺎس‬
‫ﺳﺮت ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﺮو‪ ،‬ﺑﺮو ﺑﺎ هﻤﺎن ﺷﻮهﺮ اآﺒﻴﺮﯼات ﺑ ﺴﺎز‪ .‬ﺑﻴﺨ ﻮد ه ﻢ‬
‫ﻃﻼق ﻃﻼق ﻧﻜﻦ‪ .‬ﻟﻴﺎﻗﺘﺖ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻣﻨﻴﺖ یﻌﻨﯽ ایﻨﻜﻪ ﺕﻮﯼ ایﺴﺘﮕﺎﻩ اﺕﻮﺑﻮس ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣ ﺮد‬
‫ﺧﻮش ﻗﻴﺎﻓﻪاﯼ ﺑﻴﺎیﺪ و ﺑﮕﻮیﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬آﺒﺮیﺖ داریﺪ؟ و ﺕﻮ ﺑﮕﻮیﯽ‬
‫‪١٣٧‬‬
‫ﻧﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ‪ ،‬ﻣﻦ هﻨﻮز ﺳﻴﮕﺎر ﻧﻤﯽآﺸﻢ‪ .‬و او آ ﻪ ﻣ ﯽﺧﻮاه ﺪ ﺑ ﺮود‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨ ﺪ‬
‫آﻪ ﺑﻪ ﺧﺎل زدﻩ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔ ﺮدد‪ .‬ﻣﺮدﺕ ﺎن ه ﻢ ﻧﻤ ﯽآ ﺸﺪ؟ و ﺕ ﻮ ﭼﻨ ﺎن ﻣﺤ ﻮ‬
‫ﭼ ﺸﻢه ﺎﯼ ﺳ ﺒﺰش ﺷ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﯽ آ ﻪ ﺑﻌ ﺪ آ ﻪ رﻓ ﺖ‪ ،‬ی ﺎدت ﺑﻴﺎی ﺪ آ ﻪ ﺣﺘ ﺎ‬
‫ﺟ ﻮاﺑﺶ را ﻧ ﺪادﻩاﯼ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺑﻴﺎی ﺪ ﺟﻠ ﻮﺕﺮ و ﺑﮕﻮی ﺪ‪ :‬ﺣﻴ ﻒ آ ﻪ زن ﻗ ﺸﻨﮕﯽ‬
‫ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ازدواج آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺑﮕﻮی ﺪ‪ :‬اﺟ ﺎزﻩ دارم ﺷ ﻤﺎ را ﺑﺒﻮﺳ ﻢ؟‬
‫ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺪون ای ﻦآ ﻪ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺟﻮاﺑ ﺖ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﻟ ﺐه ﺎیﺶ را آ ﻪ ﺑ ﻮﯼ ﺕﻮﺕ ﻮن‬
‫ﮔﺮانﻗﻴﻤﺘﯽ ﻣﯽده ﺪ‪ ،‬ﺟﻠ ﻮﺕﺮ ﺑﻴ ﺎورد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺑﭙﺮﺳ ﺪ‪ :‬آﺠ ﺎیﯽ ه ﺴﺘﻴﺪ؟ ﺁه ﺎن‬
‫ایﺮان! ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﻣﻦ ﺳﺎل هﻔﺘﺎد و ﻧﻪ ای ﺮان ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺕ ﻮﯼ ی ﻚ ﺷ ﺮآﺖ آ ﺎر‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮدم‪ .‬هﻮاﭘﻴﻤ ﺎ ﻧﺒ ﻮد ﺑﺮﮔ ﺮدم‪ .‬ای ﺴﺘﮕﺎﻩ اﺕﻮﺑ ﻮس آ ﻪ ﺟ ﺎﯼ ﺧ ﻮﺑﯽ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬دوﺳﺖ داری ﺪ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﻗﻬ ﻮﻩاﯼ ﺑﻨﻮﺷ ﻴﻢ؟ ﺑﻌ ﺪ راﻧﻨ ﺪﻩ ﺑﮕﻮی ﺪ‪ :‬ﺁﺑﺠ ﯽ‬
‫ﺑﺮو ﻋﻘ ﺐ اﺕﻮﺑ ﻮس‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪ :‬ﭼﻄ ﻮر ﺟ ﺮات ﻣ ﯽآﻨﻴ ﺪ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﺑﮕﻮیﻴ ﺪ آﺠ ﺎ‬
‫ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ؟! ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺿﻌﻴﻔﻪ‪ ،‬ﻧﻔﺴﺖ از ﺟﺎﯼ ﮔﺮم ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻪ‪ .‬ﺷﺎﻩ رﻓﺘﻪ‪ .‬اﻣ ﺎم‬
‫اوﻣﺪﻩ‪ .‬دیﻮ ﭼﻮ ﺑﻴﺮون رود‪ ،‬ﻓﺮﺷﺘﻪ درﺁی ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﺮﯼ ﺑﺰﻧ ﺪ زی ﺮ ﺧﻨ ﺪﻩ‪.‬‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﻦهﻢ ﭘﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺪم و ﺑﺎه ﺎش ﺑ ﻪ ی ﻚ ﻗﻬ ﻮﻩﺧﺎﻧ ﻪ رﻓ ﺘﻢ‪ .‬از ﻗ ﻢ آ ﻪ رد‬
‫ﻣﯽﺷﺪیﻢ اون ﭘﺎﺳﺪارﻩ ﻣﯽﺁﻣﺪ ﺑﺎﻻ‪ .‬یﻚ آﻴﺴﻪ دﺳ ﺘﺶ ﺑ ﻮد و ه ﯽ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎن‬
‫اﻣﺎﻣﺶ دﻋﺎ ﻣﯽآﺮد‪ :‬ﺑﺮاﯼ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺧﻮدﺕﺎن و ﺑﺮاﯼ ﭘﻴ ﺮوزﯼ ﺳ ﺮﺑﺎزان‬
‫اﺳﻼم اﻟﻠﻬﻢ ﺹﻠﯽ ﻋﻠﯽ ﻣﺤﻤﺪ و ﺁل ﻣﺤﻤﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺹﺪ ﺕ ﻮﻣﻦ ﺑ ﻪ ای ﻦ‬
‫ﺟ ﺎآﺶ ﺑ ﺪﻩ ﺕ ﺎ دﺳ ﺖ از ﺳ ﺮﻣﺎن ﺑ ﺮدارد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﮔﻔ ﺖ اﻣﻨﻴ ﺖ یﻌﻨ ﯽ ای ﻦ‪.‬‬
‫ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ ﭼﻪ ﺧﺮﻧﺪ؟ ﺷﻤﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل اﺳ ﺖ ای ﻦ ﺟﺎیﻴ ﺪ؟ هﻔ ﺪﻩ ﺳ ﺎل‪ .‬ازدواج‬
‫آﺮدﻩایﺪ؟ آﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﻃﻼق ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ؟ ﻧﻪ‪ ،‬هﻨﻮز ﻧ ﻪ‪ ،‬وﻟ ﯽ ﻣ ﯽﮔﻴ ﺮم‪ .‬ﺑﺎی ﺪ‬
‫ﺣﺪس ﻣﯽزدم آ ﻪ دﺧﺘ ﺮ ﺧﻮﺷ ﮕﻠﯽ ﻣﺜ ﻞ ﺕ ﻮ زﻣ ﻴﻦ ﻧﻤ ﯽﻣﺎﻧ ﺪ‪ .‬ﺣﺘ ﺎ ﺹ ﺒﺮ‬
‫ﻧﻜﺮدﯼ ﺳﺮﺑﺎزﯼ ﻣﻦ ﺕﻤﺎم ﺷﻮد‪ .‬ﻧﻪ ﻣﺠﻴﺪ ﺟﺎن‪ ،‬دﺳ ﺖ ﻣ ﻦ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﻣﺠﺒ ﻮر‬
‫ﺷﺪم‪ .‬ﺣﺎﻣﻠﻪ ﺷﺪﻩ ﺑ ﻮدﯼ؟ ﻧ ﻪ ﺑﺎﺑ ﺎ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻗﻬ ﻮﻩ ﭼ ﯽ ﻣ ﯽﺧﻮری ﺪ؟ اﺟ ﺎزﻩ دارم‬
‫ﺷﻤﺎ را ﺕﻮ ﺹﺪا آﻨﻢ‪ .‬ﭼﺮا آﻪ ﻧﻪ!‬
‫اﺣ ﺴﺎس اﻣﻨﻴ ﺖ ﻣ ﯽآ ﺮدم‪ .‬اﺣ ﺴﺎس ﺁزادﯼ ﻣ ﯽآ ﺮدم‪ .‬ه ﻴﭻآ ﺲ‬
‫ﻣﺮا ﻧﻤ ﯽﭘﺎیﻴ ﺪ‪ .‬ﺟﺎﺳﻮﺳ ﯽ و ﺑﭙ ﺎ ﮔﺬاﺷ ﺘﻦ‪ ،‬ایﻨﺠ ﺎ ﺧ ﺮج دارد‪ .‬اﺳ ﺘﺨﺮ آ ﻪ‬
‫ﻣﯽرﻓﺘﻢ‪ ،‬ﻣﯽﺁﻣﺪ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ‪ .‬داﺷﺘﻴﻢ ﺑﻪ ریﺸﺶ ﻣﯽﺧﻨﺪی ﺪیﻢ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﺹ ﺪاﯼ‬
‫اآﺒﻴﺮﯼاش ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ :‬ایﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﻜ ﺎر ﻣ ﯽآﻨﻴ ﺪ؟ ﺑﻠ ﻪ ای ﺮان‪ .‬زن دوﺳ ﺖ‬
‫‪١٣٨‬‬
‫ﻣ ﻦ ه ﻢ ایﺮاﻧ ﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬دﺳ ﺖ ﭘﺨ ﺖ ﺧ ﻮﺑﯽ دارد‪ .‬وﻟ ﯽ ﻣ ﻦ ﺁﺷ ﭙﺰﯼ ﺑﻠ ﺪ‬

‫ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﺕﻌﺎرف ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢه ﺎﯼ ایﺮاﻧ ﯽ هﻤ ﻪﺷ ﺎن هﻨﺮﻣﻨﺪﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﺎی ﺪ ﺑ ﺮوم‪.‬‬
‫دوﺳﺖ داریﺪ ﺷﻤﺎ را ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ؟ آﺎر ﺑﺨﺼﻮﺹﯽ داریﺪ؟ ﻧﻪ‪ .‬اﻣ ﺮوز ﺷ ﻨﺒﻪ‬
‫اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺮویﻢ ﺳ ﻴﻨﻤﺎ؟ ﻧ ﻪ ﻧ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺕ ﻮ ﺳ ﻴﻨﻤﺎ اﺣ ﺴﺎس اﻣﻨﻴ ﺖ ﻧﻤ ﯽآ ﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻣﯽﺕﺮﺳﻢ‪ .‬وﻟﯽ ایﻨﺠﺎ اروﭘﺎﺳﺖ‪ .‬ﺧ ﺎﻃﺮﻩﯼ ﺑ ﺪﯼ دارم‪ .‬ﻣ ﻦ‪ ،‬هﻤ ﺎن ﻣﻮﻗ ﻊ‬
‫ای ﺮان ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺷ ﻴﺮاز ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺧﺒ ﺮش را ﺧﻮاﻧ ﺪم‪ .‬ﺷ ﻤﺎ ﺁن ﻣﻮﻗ ﻊ ﭼﻜ ﺎر‬
‫ﻣ ﯽآﺮدی ﺪ؟ ﺁﻩ‪ ،‬ﺁن روزه ﺎ‪ ،‬ﺕﻨﻬ ﺎ روزه ﺎیﯽ ﺑ ﻮد آ ﻪ اﺣ ﺴﺎس اﻣﻨﻴ ﺖ‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮدم‪ .‬ﭼ ﺎدرم را ﺳ ﺮم ﻣ ﯽآ ﺮدم و از ﺹ ﺒﺢ ﺕ ﺎ ﺷ ﺐ‪ ،‬ﺕ ﻮ آﻮﭼ ﻪ و‬
‫ﺧﻴﺎﺑﺎن هﻮار ﻣﯽآ ﺸﻴﺪم‪ .‬ﺑﻬﺘ ﺎن ﻧﻤ ﯽﺁی ﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﯽﺕ ﻮاﻧﻢ ﺷ ﻤﺎ را ﺑ ﺎ ﺁن ﻟﺒ ﺎس‬
‫ﺳﻴﺎﻩ زﺷﺖ ﺕﺼﻮر آﻨﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ایﻦ ﻣﻮه ﺎﯼ ﺷ ﺮاﺑﯽ ﺧﻴﻠ ﯽ ﻗ ﺸﻨﮕﻴﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ‬
‫ﺳﺎﻟﺘﺎن ﺑﻮد؟ هﺠﺪﻩ ﺳﺎل‪ .‬اوﻩ‪ ،‬ﺧﻴﻠﯽ ﺟﻮان ﺑﻮدیﺪ‪ .‬هﻨﻮز هﻢ ﺟﻮاﻧﻴ ﺪ‪ .‬ای ﻦ‬
‫ﭼﺸﻢه ﺎ‪ ...‬ﻣ ﯽداﻧﻴ ﺪ زن دوﺳ ﺖ ﻣ ﻦ ه ﻢ ﭼ ﺸﻢه ﺎﯼ ﻗ ﺸﻨﮕﯽ دارد‪ .‬وﻗﺘ ﯽ‬
‫ﺁﻣﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺁﻟﻤ ﺎن ﺷ ﻮهﺮ داﺷ ﺖ‪ .‬دو ﺕ ﺎ ه ﻢ ﺑﭽ ﻪ داﺷ ﺖ‪ .‬ی ﻚ روز ﮔﻔ ﺖ‪:‬‬
‫اﮔﺮ یﻚ دﻓﻌﻪ دیﮕ ﺮ دﺳ ﺘﺖ را روﯼ ﻣ ﻦ دراز آ ﺮدﯼ‪ ،‬ﻣ ﯽروم ﺷ ﻜﺎیﺖ‬
‫ﻣﯽآﻨﻢ‪ .‬ﺹﻮرﺕﺶ آﻪ ﺑﺎد آﺮد‪ .‬ﻓﺮار آ ﺮد‪ .‬رﻓ ﺖ ﺧﺎﻧ ﻪﯼ زﻧ ﺎن‪ .‬دوﺳ ﺖ‬
‫ﻣﻦ ﺁﻧﺠﺎ آﺎر ﻣﯽآﺮد‪ .‬اول ﺑﺎ هﻢ دوﺳﺖ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺷﻬﺎدت داد آ ﻪ آﺘ ﻚ‬
‫ﺧﻮردﻩ اﺳﺖ‪ .‬یﺎدش داد آﻪ ﺕﺎ ﺟﺎﯼ دﺳﺖ ﻣﺮدك روﯼ ﺹﻮرﺕﺶ هﺴﺖ‪،‬‬
‫ﻋﻜﺲ ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﺣﺎﻻم ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ اﺳﺖ‪ .‬آﻠﯽ هﻢ ﭼ ﺎق ﺷ ﺪﻩ‪ .‬دوﺳ ﺖ داری ﺪ‬
‫ﺑﻪ یﻚ رﺳﺘﻮران ایﺮاﻧﯽ ﺑﺮویﻢ‪ ،‬یﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاﯼ یﻚ روز دیﮕ ﺮ‪ .‬ی ﻚ روز‬
‫دیﮕﺮ؟ ﭼﻪ روزﯼ؟ ﺷﻨﺒﻪﯼ ﺑﻌﺪ‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪ؟ آﺠﺎ؟ هﻤﻴﻦﺟﺎ؟‬
‫ﭼﻘﺪر درﺧﺖهﺎﯼ آﺸﻮر ﺷﻤﺎ ﻗﺸﻨﮕﻨﺪ؟ ﻣﻦ ﭘﺎیﻴﺰ زرد و ﻃﻼی ﯽ‬
‫ﺷﻤﺎ را ﺧﻴﻠﯽ دوﺳﺖ دارم‪ .‬ﺣﻴ ﻒ آ ﻪ ﺣ ﺎﻻ ﺑﻬ ﺎر اﺳ ﺖ‪ .‬ﻧﮕ ﺮان ﻧﺒﺎﺷ ﻴﺪ‪،‬‬
‫ﭘ ﺎﺋﻴﺰ ه ﻢ ﻣ ﯽرﺳ ﺪ‪ .‬دﻟﺘ ﺎن ﻣ ﯽﺧﻮاه ﺪ آﺠ ﺎ ﺑ ﺮویﻢ؟ هﺮﺟ ﺎ ﺷ ﻤﺎ دوﺳ ﺖ‬
‫داریﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﻦه ﻢ ﺑ ﺪ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺟ ﺪﯼ؟‬
‫اﻣﻨﻴﺖ یﻌﻨﯽ ایﻦ‪ .‬یﻌﻨﯽ ایﻦ آﻪ ﻧﻪ ﭘﺪرﯼ هﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺷﻮهﺮﯼ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺧﺎﻟ ﻪ و‬
‫ﺧﺎﻧﺒﺎﺟﯽاﯼ‪ ،‬و ﺕﻮ هﺮ آﺎرﯼ آﻪ دﻟﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻴﻜﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮاﯼ ﺁزادﯼ! ﺑﺮاﯼ ای ﻦ آ ﻪ ﺕ ﻮ ای ﺴﺘﮕﺎﻩ اﺕﻮﺑ ﻮس‪،‬‬
‫یﻜﯽ را ﻣﺎچ آﻨﯽ!؟ ﻣﯽداﻧ ﯽ‪ ،‬ﺁزادﯼ ه ﻴﭻ ﻣﻌﻨ ﯽ دیﮕ ﺮﯼ ﻧ ﺪارد‪ .‬ﺁزادﯼ‬
‫‪١٣٩‬‬
‫یﻌﻨ ﯽ ای ﻦ آ ﻪ داﻣ ﻦ آﻮﺕ ﺎﻩ ﺑﭙﻮﺷ ﯽ‪ ،‬ﺕ ﻮ ه ﺮ آﺎﻓ ﻪاﯼ آ ﻪ دﻟ ﺖ ﺧﻮاﺳ ﺖ‬

‫ﺑﻨ ﺸﻴﻨﯽ‪ ،‬ﺷ ﺮاب ﺑﻨﻮﺷ ﯽ‪ ،‬ﺕ ﻮ دی ﺴﻜﻮ ﺑﺮﻗ ﺼﯽ‪ ،‬اﺳ ﺘﺨﺮ ﺑ ﺮوﯼ‪ ،‬ﺳ ﻮﻧﺎ‬
‫ﺑ ﺮوﯼ‪ ،‬ﺕ ﻮ ﻗﻄ ﺎر و اﺕﻮﺑ ﻮس‪ ،‬ه ﺮ ﺟ ﺎ دﻟ ﺖ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﺑﻨ ﺸﻴﻨﯽ‪ ،‬هﺮﭼﻘ ﺪر‬
‫دﻟﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدﺕﻮ ﺁرایﺶ آﻨﯽ‪ ،‬ﻋﻄﺮ ﺑﺰﻧﯽ‪ ،‬ﻣﻮهﺎﺕﻮ رﻧ ﮓ آﻨﻴ ﻒ ﺑ ﺎ‬
‫ه ﺮ آ ﯽ دﻟ ﺖ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﺣ ﺮف ﺑﺰﻧ ﯽ‪ ،‬ه ﺮ آ ﺎرﯼ دﻟ ﺖ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﺑﻜﻨ ﯽ‪،‬‬
‫هﺮﭼﯽ دﻟﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻨﻮیﺴﯽ‪ ...‬ﺁخ‪ ،‬ﺹ ﺒﺮ آ ﻦ‪ ،‬ﭘﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﻮ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﺑ ﺮیﻢ‪.‬‬
‫آﺠﺎ! ایﺮان؟ ﻣﯽداﻧﯽ ﺕﻮ ای ﺮان را ﺑﺮی ﺪﯼ ﺁوردﯼ ایﻨﺠ ﺎ‪ .‬ﮔ ﻮر ﭘ ﺪر ه ﺮ‬
‫ﭼﯽ ﺳﺎﻧﺴﻮر و ﺳﺎﻧﺴﻮرﭼﻴﻪ!‬
‫‪١٤٠‬‬
‫ﻳﺎدداﺷﺖهﺎﯼ ﺟﻬﻨﻤﯽ زرآﺶ!!‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺕﻮ هﻢ ﺁﻣﺪﯼ‪ .‬ﭘﺎﻧﺰدﻩ ﺳﺎل ﻃﻮل آﺸﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺁﻣﺪﯼ‪ .‬ﺁﻣ ﺪﯼ‬
‫ﺕﺎ ﺑﺎ ه ﻢ درددل آﻨ ﻴﻢ و از ﺁن ﺧﺎﻧ ﻪﯼ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ﺑﻬ ﺎر ﺑﮕ ﻮیﻴﻢ و از ﻣﺤﻤ ﺪ‬
‫ﺁﻗ ﺎ‪ .‬از او آ ﻪ ﻗ ﺮﺁﻧﺶ را ﺧ ﻮدش ﺕﺮﺟﻤ ﻪ ﻣ ﯽآ ﺮد و دوﺳ ﺖ ﻧﺪاﺷ ﺖ‬
‫واﺳ ﻄﻪاﯼ ﺑ ﻴﻦ او و ﺧ ﺪایﺶ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬راﺳ ﺖ ﻣ ﯽﮔ ﻮیﯽ از ﺁن ﺳ ﺎله ﺎ‪،‬‬
‫ﺳﺎلهﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ و ﺕﻮ ﭘﻴﺮ ﺷﺪﻩایﻢ و ﻣﺮدﻩایﻢ‪ .‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺕﻮ ﻣ ﺮا آ ﺸﺘﯽ‬
‫و ﺧﻮدت را ﺳﺮﻃﺎن آﺸﺖ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﭼﻨﺪ روز ﭘﻴﺶ ﺑﻮد آﻪ ﺟﺴﺪ ﺑﻴﻤ ﺎرت‬
‫را در »ﭘﺮﻻﺷﺰ« ﺧﺎك آﺮدﻧﺪ و ﺕﻮ در ﺳﺮازیﺮﯼ ﻗﺒﺮ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣ ﻦ‬
‫ﺑﻮدﯼ آﻪ ﺑﺒﻴﻨﯽام!‬
‫ﻣ ﻦ از ﺕ ﻮ دﻟﮕﻴ ﺮ ﻧﻴ ﺴﺘﻢ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻣ ﺮیﻢ ﺑ ﻪ ﺕ ﻮ ﻧﮕﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣ ﺮا‬
‫ﺑﻜﺸﯽ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ یﻜﯽ دیﮕﺮ را ﻣﺎﻣﻮر ﻣﯽآﺮد‪ .‬دﺳﺖ آﻢ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺕﻮ آﺸﺘﻪ‬
‫ﺷﺪن ﺑﺮام دﻟﭙﺬیﺮﺕﺮ ﺑﻮد؛ یﺎ ﻧ ﻪ ﺑﮕ ﻮیﻴﻢ ﭘﺬیﺮﻓﺘ ﻪﺕ ﺮ! ﺧ ﻮب ﻣ ﯽﻓﻬﻤ ﻢ‪ .‬ﺁدم‬
‫ﻋﺎﻗﻞ آﻪ یﻚ ﺑﻤﺐ ﺳﺎﻋﺘﯽ را ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻧﻤﯽﺑ ﺮد‪ .‬ﻻﺑ ﺪ ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻴﺪﻧﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ‬
‫ﻣﻦ در هﻤﺎن ﺟﻨﮓ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﻓﺮوغ اﺳﻴﺮ ﻣﯽﺷﺪم و ﮔﻴﺮ ﺧﻤﻴﻨﯽ ﻣﯽاﻓﺘ ﺎدم‪،‬‬
‫ﭼﻪ دﺳ ﺘﻚ و دﻧﺒﻜ ﯽ ﺑ ﺮام راﻩ ﻣ ﯽاﻧﺪاﺧﺘﻨ ﺪ‪ .‬ی ﺎ ﻣ ﺜﻼ زﺧﻤ ﯽ ﻣ ﯽﺷ ﺪم‪ .‬ﺕ ﺎ‬
‫ﺑﻴﺎیﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﻼیﯽ ﺳﺮم ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬آﻠﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎرﯼ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﻌﻴﺪ را یﺎدت‬
‫هﺴﺖ‪ ،‬یﺎ هﻤﻴﻦ ﻣﺮﺟﺎن را آ ﻪ ﺧﻴ ﺎل ﻣ ﯽآﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬آ ﺸﺘﻪ ﺷ ﺪﻩاﻧ ﺪ؛ ﺑ ﺎ ای ﻦ‬
‫ﻓﺮق آﻪ ﻣ ﻦ دیﮕ ﺮ اﻧﮕﻴ ﺰﻩاﯼ ه ﻢ ﻧﺪاﺷ ﺘﻢ‪ .‬ﻧﻔ ﺮ دوم ی ﻚ ﺟﺮی ﺎن ﺑﺎﺷ ﯽ و‬
‫ﺑﻌﺪ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ وﻟﻴﻌﻬ ﺪ ﺷ ﺎﻩ ﻋﺒ ﺎس ﺑﻴﺎیﻨ ﺪ و ﺑ ﻪ ﭼ ﺸﻢه ﺎت ﻣﻴ ﻞ ﺑﻜ ﺸﻨﺪ؛‬
‫ﭼ ﺮا آ ﻪ ازت ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻨﺪ‪ .‬ﻧﺪی ﺪﯼ‪ ،‬ﺧﻤﻴﻨ ﯽ ه ﻢ از وﻟﻴﻌﻬ ﺪش ﻣ ﯽﺕﺮﺳ ﻴﺪ‪.‬‬
‫زﻧﺶ هﻢ ﻣﯽﺕﺮﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ زﻧﻚ ﺑ ﻪ ﺕ ﻮ ﮔﻔ ﺖ آ ﻪ از ﭘ ﺸﺖ ﺑﺰﻧ ﯽام‪ .‬ﺕ ﻮ ه ﻢ‬
‫زدﯼ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻧﻤ ﯽزدﯼ‪ ،‬یﻜ ﯽ دیﮕ ﺮ ﺕ ﻮ را ﻣ ﯽزد‪ .‬ﭼ ﻪ ﻓﺮﻗ ﯽ ﻣ ﯽآ ﺮد؟‬
‫ﺕﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺰرﮔﺶ آﺮدیﻢ‪ .‬ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺮدیﻤﺶ ﺕﻮ ﻣﺎﻩ‬
‫و ﺣﺎﻻ ﭘﺎیﻴﻦ ﺑﻴﺎ ﻧﺒﻮد‪ .‬هﻤﺎن ﺑﺎﻻ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد و ﺑﺮاﻣﺎن ﻟﻐﺰ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ‬
‫از هﻤﻴﻨﺶ ﻣﯽﺕﺮﺳﻴﺪم‪ .‬از ﻧﻔﻠﻪ ﺷﺪن آ ﻪ ﺷ ﺪیﻢ‪ .‬ﺕ ﻮ ه ﻢ ﻧﻔﻠ ﻪ ﺷ ﺪﯼ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ‬
‫‪١٤١‬‬
‫وﺿﻊ ﻣﻦ از ﺕﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻴ ﺎل ﻧﻜ ﻦ‪ .‬هﻤ ﻪ ﺕ ﻮ را ی ﻚ ﺟ ﻮرﯼ ﺁدﻣﻜ ﺶ‬

‫ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠﯽهﺎ از ایﻦ آﻪ ﻣﺮدﯼ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬هﻤ ﺎﻧﻄﻮرﯼ آ ﻪ از‬
‫ﺧﻠ ﻊ ﺳ ﻼح ﺧﻮﺷ ﺤﺎل ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻬ ﺶ ﮔﻔ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﻋ ﺮاق ﻧ ﺮویﻢ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ ﺧ ﺎﺋﻦ‬
‫ﺷ ﺪﻩام‪ .‬ﺕﻐﻴﻴ ﺮ ﻣﻮﺿ ﻊ دادﻩام‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﻣﻨ ﻮ ﺕ ﻮ »ﺑﻘ ﺎیﯽ« زﻧ ﺪاﻧﯽ آ ﺮد‪.‬‬
‫دﺳﺖ آﺴﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻗ ﺪرت‪ ،‬ﻣﻜﺎﻧﻴ ﺴﻢ ﺧ ﻮدش را دارد‪ .‬ﺕ ﺎ ﺑﻴ ﺎیﯽ ﺑﺠﻨﺒ ﯽ‪،‬‬
‫ﻣﯽﺷﻮﯼ ﺧﻤﻴﻨﯽ‪ ،‬ﻣﯽﺷﻮﯼ اﺳﺘﺎﻟﻴﻦ‪ ،‬ﻣﯽﺷﻮﯼ هﻴﺘﻠﺮ و ﺑﺮاﯼ ﺧ ﻮدت ه ﻢ‬
‫آﻠﯽ ﺕﻮﺟﻴﻪ ﻣﯽﺕﺮاﺷﯽ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺁﻣﺪﯼ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﻴﺎ‪ .‬دیﮕﺮ آﺎرﯼ ﻧﺪارﯼ و ﻣ ﺎ ﻣ ﯽﺕ ﻮاﻧﻴﻢ ﺕ ﺎ‬
‫ﻗﻴﺎﻣ ﺖ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﮔ ﭗ ﺑ ﺰﻧﻴﻢ‪ .‬از آ ﺴﯽ ه ﻢ ﻧﺘﺮﺳ ﻴﻢ‪ .‬راﺳ ﺘﯽ ﻓﺮﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ‬
‫ﮔﻔﺖ؛ هﻤﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ آﻪ ﺑﻪ آﺸﺘﻨﺶ دادﻧﺪ‪ ،‬هﻤﺎن آﻪ یﻚ دﻓﻌﻪ ﺑﺮیﺪﻩ ﺑﻮد و‬
‫ﻟﭽﻜﺶ را ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ رﻓﺘﻨﺪ ﺁﻧﻘﺪر دوﺑﺎرﻩ ﺕﻮ ﮔﻮﺷ ﺶ ﺧﻮاﻧﺪﻧ ﺪ آ ﻪ‬
‫آ ﺸﺎﻧﺪﻧﺶ ﺑ ﻪ ﻋ ﺮاق و ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﺳ ﺮ ﺑ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺖ ﺷ ﺪ‪ .‬ی ﺎدت ه ﺴﺖ ﺕ ﻮ ﺁن‬
‫ﭘﺎرك ﻗ ﺸﻨﮓ ﺕ ﻮ آﻠ ﻦ‪ ،‬ﺑﻬ ﺶ ﻣ ﯽﮔﻔﺘ ﯽ‪ :‬ﺧ ﻮاهﺮ‪ ،‬ﻣ ﺸﺘﺎق دی ﺪار‪ .‬اﯼ ﮔ ﻪ‬
‫ﺑﺰﻧﺪ ﺑﻪ ایﻦ ﺕﺸﻜﻴﻼﺕﯽ آﻪ زن را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺣ ﺮام آ ﺮد و ﺕ ﻮ و اﻣﺜ ﺎل ﺕ ﻮ ﻟ ﻪ‬
‫ﻟﻪ ﻣﯽزدیﺪ ﺑﺮاﯼ یﻚ ﺑﻮﺳﻪ‪ ،‬ﺑﺮاﯼ یﻚ دﺳﺖ ﮔﺮم آ ﻪ دور ﮔﺮدﻧﺘ ﺎن ﻗﻔ ﻞ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺮاﯼ ی ﻚ ﻟﺤﻈ ﻪ ﻟﺨ ﺖ ﺷ ﺪن و ﺕﻨﺘ ﺎن را ﺑ ﻪ ی ﻚ ﺕ ﻦ ﮔ ﺮم و ﻋ ﺮق‬
‫آﺮدﻩﯼ دیﮕﺮ ﻣﺎﻟﻴﺪن‪ .‬ﺁخ ﭼﻪ ﺹﻔﺎیﯽ دارد زﻧﺪﻩ ﺑﻮدن و زﻧﺪﮔﯽ آ ﺮدن‪.‬‬
‫و ﻣ ﺎ زﻧ ﺪﮔﯽ را ﺟﻬ ﻨﻢ آ ﺮدیﻢ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﺑﻴ ﺎ ای ﻦ ﺟ ﺎ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺧ ﻮدش‬
‫ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ‪ .‬ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺧﻮدش از ﺧﻮدش ﺧﻨﺪﻩاش ﻧﻤ ﯽﮔﻴ ﺮد آ ﻪ ای ﻦ هﻤ ﻪ ﺁدم را‬
‫ﻣﻨﺘﺮ ﺧﻮدش آﺮدﻩ اﺳﺖ؟!‬
‫ﭼﺮا ﺧﻴﺎل ﻣﯽآﻨﯽ ﻣﻦ ﺧﻴﺎﻧﺖ آﺮدﻩام‪ .‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻓﻜﺮ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‬
‫آﻪ ﺑﺎ ﻋﺮاق رﻓﺘﻦ ﻣﯽﺳﻮزیﻢ‪ .‬و ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﮕﻴﺮ ی ﻚ ﺧ ﻮردﻩ دیﺮﺕ ﺮ‬
‫از ﺁن آ ﻪ ﻣ ﻦ ﺣ ﺴﺎب آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬اﻣ ﺎ اﺹ ﻠﺶ آ ﻪ اﺷ ﺘﺒﺎﻩ ﻧﺒ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﻮد؟!‬
‫ﺧﻮدت ﺑﮕﻮ! ﻣﻦ از ﺕﻮ ﺧﻮﺷﻢ ﻣﯽﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ ایﻦ آﻪ ﺕﻮ ﺕﻴ ﺮ ﺧ ﻼص را ﺑﻬ ﻢ‬
‫زدﯼ‪ .‬ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽآﺮد؟ ﻣ ﻦ آ ﻪ ﺑﺎی ﺪ ﻣ ﯽﻣ ﺮدم‪ .‬ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻨﺪ ﺁن هﻤ ﻪ‬
‫اﻃﻼﻋﺎت را ﻣﻔﺘﯽ ول آﻨﻨﺪ ﺕﻮ اروﭘ ﺎ‪ .‬ﺷ ﺎیﺪ ﻣ ﯽﺁﻣ ﺪم و هﻤ ﺎن آﺎره ﺎیﯽ‬
‫را آﻪ آﺮدﻩ ﺑﻮدیﻢ‪ ،‬هﻤﺎنهﺎیﯽ را آ ﻪ ﺑﻴﺨ ﻮدﯼ آ ﺸﺘﻪ ﺑ ﻮدیﻢ و ﺑ ﻪ آ ﺸﺘﻦ‬
‫دادﻩ ﺑﻮدیﻢ‪ ،‬هﻤﺎنهﺎیﯽ آﻪ ﻣﯽﺕﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ در ﺑﺮوﻧﺪ و ﻣﺎ ﺕ ﻮ هﭽ ﻞ اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ‬
‫‪١٤٢‬‬
‫ﺑﻮدیﻤﺸﺎن‪ ،‬ﻟﻮ ﻣﯽدادم‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺑﻮدم هﻤﻴﻦ آ ﺎر را ﻣ ﯽآ ﺮدم‪ .‬ﻣ ﻦ ه ﻢ ﺑ ﻮدم‬

‫اﮔ ﺮ هﻤ ﻴﻦ ﻣ ﺴﻌﻮد ﺟ ﺎﯼ ﻣ ﻦ ﺑ ﻮد و ﻣ ﻦ ﺟ ﺎﯼ او ﺑ ﻮدم هﻤ ﻴﻦ آ ﺎر را‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮدم‪ .‬اﮔ ﺮ ﺧﻴﻠ ﯽ ﺑ ﺎ اﻧ ﺼﺎف ﺑ ﻮدم‪ ،‬دآ ﺎﻧﻢ را ﺕﺨﺘ ﻪ ﻣ ﯽآ ﺮدم و‬
‫ﻣﯽرﻓﺘﻢ ﺕﻮ اروﭘﺎ ﭘﻴﺘﺰا آﺎر ﻣ ﯽآ ﺮدم‪ ،‬ی ﺎ ﺕﺎآ ﺴﯽ‪ .‬دور ﺳﻴﺎﺳ ﺖ را ﺧ ﻂ‬
‫ﻣﯽآﺸﻴﺪم‪.‬‬
‫هﺮ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ هﻢ ﺟﻠ ﺴﻪاﯼ ﻣ ﯽرﻓ ﺘﻢ و اﻃﻼﻋﻴ ﻪاﯼ‬
‫اﻣﻀﺎ ﻣﯽآﺮدم و ﺕﻤﺎم‪ .‬راﺳﺘﺶ ﻣﻦ اﮔﺮ زﻧﺪﻩ ﻣﯽﻣﺎﻧ ﺪم آ ﻪ ﻧﻤﺎﻧ ﺪم‪ ،‬اﮔ ﺮ‬
‫ﻣﻬﻴﻦ هﻢ زﻧﺪﻩ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ آ ﻪ ﻧﻤﺎﻧ ﺪ‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﯽ آﺎره ﺎ ﻣ ﯽآ ﺮدم آ ﻪ وﻗ ﺖ ﻧ ﺸﺪ‬
‫ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﺑﻪ ایﻦ ﺑﺎﻗﺮﯼ ﻣﯽﮔﻔ ﺘﻢ‪ :‬ول آ ﻦ ای ﻦ ﺳﻴﺎﺳ ﺖ آﺜﻴ ﻒ را! هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ‬
‫ایﻦ هﻤﻪ از ﺧﺎﻧﻮادﻩات ﻧﻔﻠﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮات ﺑﺲ ﻧﻴﺴﺖ؟ ول آ ﻦ ﺑﺎﺑ ﺎ! ﺣ ﺎﻻ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﯽ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺑﺸﻮﯼ آﻪ ﭼﻪ ﺑﺸﻮد؟! ﭼﻪ ﻣﯽﺷﻮد؟ ﮔﻮش آ ﻪ‬
‫ﻧﻤ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﺎی ﺪ ﮔﻮﺷ ﺸﺎن را ﺑﮕﻴ ﺮﯼ و ﺑﮕ ﻮیﯽ‪ :‬هﻠﻠﻠﻠ ﻮووو‪ ،‬ول آ ﻦ ﺑﺎﺑ ﺎ‬
‫اﺳﺪاﷲ!! ﺳﻴﺎﺳﺖ آﺸﻚ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ آﻪ ای ﻦﻃ ﻮرﯼ ﺑ ﺎ وﻃﻨﻔﺮوﺷ ﯽ‬
‫آﻮك ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻣﺬهﺐ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻼ‪ ،‬ﺑﺎ ﺹﺪام‪ ،‬ﺑﺎ اﺳ ﺘﺎﻟﻴﻦ‪ .‬ﻧﻤ ﯽﻓﻬﻤﻨ ﺪ آ ﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺨﻴﺎﻟﺸﺎن ﺕﺨﻢ دو رزدﻩ ﻣﯽآﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺕﺨﻢ دو زردﻩﯼ ﻃﻼیﯽ‪ .‬اﯼ دل ﻏﺎﻓ ﻞ!‬
‫اﺹ ﻼ وﻟ ﺶ آ ﻦ‪ .‬اﻗ ﻼ ﻣ ﻦ و ﺕ ﻮ ای ﻦ ﺟ ﺎ ﺧﻴﻠ ﯽ وﻗ ﺖ داری ﻢ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﮔ ﭗ‬
‫ﺑﺰﻧﻴﻢ‪ .‬هﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻴﻢ‪ .‬از ﺧﻮدﻣﺎن اﻧﺘﻘ ﺎد آﻨ ﻴﻢ‪ .‬از ﺑﻘﻴ ﻪ و ﺑﮕ ﻮیﻴﻢ‪ :‬از‬
‫ﻣ ﺎ آ ﻪ ﮔﺬﺷ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ اﮔ ﺮ وﻗ ﺖ داﺷ ﺘﻴﻢ‪ ،‬اول از هﻤ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﻣ ﯽآ ﺮدیﻢ‪.‬‬
‫اول از هﻤ ﻪ دوﺳ ﺖ داﺷ ﺘﻦ را ی ﺎد ﻣ ﯽﮔ ﺮﻓﺘﻴﻢ و ﻣ ﻦ ﺣ ﺎﻻ ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦ‬
‫اﺳﺖ آﻪ ﻣ ﯽﺕ ﻮاﻧﻢ ﺑ ﺎ ﺕ ﻮ‪ ،‬ﺕ ﻮ ی ﻚ ﺟ ﻮال ﺑ ﺮوم‪ .‬ﺑﻨ ﺸﻴﻨﻢ و ﺑﺎه ﺎت ﺣ ﺮف‬
‫ﺑ ﺰﻧﻢ‪ .‬ﻣ ﯽداﻧ ﯽ ای ﻦ ﺟ ﺎ ﻣﺤﻤ ﺪ ﺁﻗ ﺎ ه ﻢ ه ﺴﺖ‪ .‬ﺧﻴﻠ ﯽ دﻟ ﺶ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‪ .‬از‬
‫ﺧﻮدش‪ ،‬از ﻣﺎ‪ ،‬از ﺑﻘﻴﻪ‪ ،‬ﺣﺘﺎ از هﻤﻴﻦ ﻣﺴﻌﻮد‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از اوﻧ ﻢ از ﻣ ﺮیﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻴﺎ‪ ،‬ایﻦ ﺟﺎ ایﺴﺘﮕﺎﻩ ﺁﺧﺮ اﺳﺖ‪ .‬هﻤﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﭘﺎﺷﺎن ﺑﻪ ایﻦ ﺟﺎ ﻣ ﯽرﺳ ﺪ‪،‬‬
‫ﮔﺬرﺷﺎن ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﻣﯽاﻓﺘﺪ و ﻣﻦ ایﻦ ﺟﺎ‪ ،‬درﺳ ﺖ هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﺎ ای ﺴﺘﺎدﻩام‬
‫ﺕﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ دیﮕﺮ ﭼﻪ آﺴﺎﻧﯽ ﻗﺮار اﺳﺖ ﺑﻴﺎیﻨﺪ ایﻦ ﺟﺎ؟!‬
‫ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ایﻦ آﻪ ﻧﺸﺪ آﺎر‪ ،‬ﺑﺒ ﻴﻦ اﮔ ﺮ ﺁدم ﺟ ﺴﻢ ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﻦ‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺑﺮاش ﻓ ﺮق ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬ﺕ ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﯽﺧﻮاه ﺪ‪ ،‬ﺕ ﻦ‬
‫‪١٤٣‬‬
‫اﺳﺖ آﻪ ﺑﺮاﯼ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻗﺪرت‪ ،‬از ﺑﻘﻴ ﻪ ﭘﻠ ﻪ درﺳ ﺖ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ و ﻣ ﺎ ﭼ ﻪ‬

‫آﺎر آﺮدیﻢ؟!‬
‫دﺳﺖ رو دﻟﻢ ﻧﮕﺬار‪ .‬ﺕﻘﺼﻴﺮ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬اﺹﻼ ﺕﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮدم ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﮔﺮ آﻮﺕﺎﻩ ﻣﯽﺁﻣﺪم‪ ،‬اﮔﺮ ﺕﻮﺑﻪ ﻣ ﯽآ ﺮدم و اﻃﻼﻋﻴ ﻪ ﻣ ﯽدادم و ﺧ ﻮدم را‬
‫درﺳ ﺖ ﻣﺜ ﻞ ﻣ ﺮیﻢ‪ ،‬درﺑ ﺴﺖ ذوب ﻣ ﯽآ ﺮدم‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﺣﺎﻻه ﺎ زﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪.‬‬
‫ﺧﻴﺎل ﻣﯽآﻨﯽ ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻤﻪ؟ یﺎ ﭼﻨﺪ ﺳ ﺎﻟﻢ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺕ ﻮ ﺧﻼﺹ ﻢ آ ﺮدﯼ؟‬
‫ﺣ ﺎﻻ ﭘ ﺎﻧﺰدﻩ ﺳ ﺎل ﮔﺬﺷ ﺘﻪ و ﺕ ﻮ ﺑ ﺎ ﺕ ﻦ ﻣﺮی ﻀﺖ ﺁﻣ ﺪﻩاﯼ ای ﻦ ﺟ ﺎ‪ .‬ﻓﺮﻗ ﯽ‬
‫ﻧﻤﯽآﻨﺪ‪ .‬ایﻦ ﺟ ﺎ هﻴﭽ ﯽ ﺑ ﺎ هﻴﭽ ﯽ ﻓﺮﻗ ﯽ ﻧﻤ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﺑﺮاﺑﺮﻧ ﺪ‪.‬‬
‫ﻗﺎﺕﻞهﺎ ﺑﺎ ﻣﻘﺘﻮلهﺎ‪ ،‬ﺷﻬﻴﺪهﺎ ﺑﺎ یﺰیﺪهﺎ هﻤﻪ ﺑﺎ هﻢ ﺕﻮ یﻚ ﺟﻮال ﻣﯽروﻧ ﺪ‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎﻩ آﻦ هﻤﻴﻦ اﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ آﻪ ﻣﺎ ﺁﻧﻘﺪر ﻧﺎﻧﺶ را ﻣﯽﺧﻮردیﻢ‪ ،‬ای ﻦ ﺟ ﺎ ﺑ ﺎ‬
‫یﺰیﺪ ﺕﺨﺘﻪ ﺑﺎزﯼ ﻣﯽآﻨﺪ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬ﭼﻜ ﺎر آﻨﻨ ﺪ؟ ﺣﻮﺹ ﻠﻪﺷ ﺎن ﺳ ﺮ ﻣ ﯽرود‪.‬‬
‫اوﻟﺶ یﻚ ﺧﻮردﻩ ﻣﯽروﻧﺪ ﺕ ﻮ ﻧ ﺦ ه ﻢ و ه ﺮ آ ﯽ ﺑ ﺮاﯼ ﺁن یﻜ ﯽ ﺷ ﺎخ و‬
‫ﺷﺎﻧﻪ ﻣﯽآﺸﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﭘﺸﻢ و ﭘﻴﻠﯽ هﻤﻪﺷﺎن ﻣﯽری ﺰد‪ .‬ﺕ ﻮ ه ﻢ ﺕ ﺎزﻩ ﺁﻣ ﺪﻩاﯼ‪،‬‬
‫ﺑﻴﺎ ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ! هﻤﻪ دارﻧﺪ ﻋﺮق ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ و ﺕﺮی ﺎك ﻣ ﯽآ ﺸﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاﯼ هﻴﭻ آﺲ هﻢ ﺕﺨﻤﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ آﻪ ﺧﺮج ای ﻦ ﺣ ﻮرﯼه ﺎﯼ ﻣﺎﺷ ﻴﻨﯽ ﺑ ﯽ‬
‫اﺣ ﺴﺎس آﻨ ﺪ‪ .‬ﺁدم اﺣ ﺴﺎس ﻣ ﯽﺧﻮاه ﺪ‪ .‬ﺁدم‪ ،‬ﺕ ﻦ ﮔ ﺮم ﻣ ﯽﺧﻮاه ﺪ‪ ،‬ﺁدم‪،‬‬
‫ﺁدﻣﻴﺖ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ و دیﺪﯼ آﻪ ﻣﺎ ﭼﻄﻮر از ﺁدﻣﻴﺖ درﺁﻣﺪیﻢ؟!‬
‫اوﻟﺶ ﺧﻴﻠﯽ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽآﺸﻴﺪم‪ .‬ﺧﺠﺎﻟﺖ هﻢ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﮔﻔ ﺘﻢ ﺑ ﻪ‬
‫ﺕﺨﻤ ﻢ؟ ﭼ ﻪ ﻣ ﯽﺧﻮاه ﺪ ﺑ ﺸﻮد؟ ﺁدﻣ ﯽ آ ﻪ ﺟ ﺴﻢ ﻧ ﺪارد‪ ،‬ﺕ ﻦ ﻧ ﺪارد‪ ،‬ﺣ ﺲ‬
‫ﻧﺪارد‪ ،‬ﻏﻴﺮﺕﺶ هﻢ یﻮاش ی ﻮاش آ ﺮخ ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬وﻟ ﯽ ﻣ ﻦ دﻟ ﻢ ﺑ ﺮاﯼ ﺁن‬
‫دﻧﻴﺎ ﺕﻨ ﮓ ﺷ ﺪﻩ‪ .‬دل هﻤ ﻪﻣ ﺎن ﺕﻨ ﮓ ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﺑﺒ ﻴﻦ ای ﻦ ﺟ ﺎ ه ﻴﭻ ﺧﺒ ﺮﯼ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﯽﺕﻮاﻧﯽ ﺕﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎ ای ﻦ دﺧﺘﺮه ﺎﯼ ﻣﺎﺷ ﻴﻨﯽ ﺑﺨ ﻮاﺑﯽ‪ ،‬اﻣ ﺎ ه ﻴﭻ‬
‫ﻃﻮرﯼات ﻧﺸﻮد‪ .‬ﺑﺮاﯼ ﻋﺸﻖ ورزیﺪن ﺑﺎیﺪ ﺕﻦ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎی ﺪ ﺣ ﺲ داﺷ ﺖ‬
‫و ﻣﺎ ﺑ ﺮاﯼ ﭼ ﻪ ﻣﺰﺣﺰﻓ ﺎﺕﯽ‪ ،‬دﻧﻴﺎﻣ ﺎن را از دﺳ ﺖ دادی ﻢ و ای ﻦ هﻤ ﻪ ه ﻢ‬
‫ﺕﻒ و ﻟﻌﻨﺖ‪ .‬راﺳﺘﯽ ایﻦ ﺟﺎ ﺧﻤﻴﻨﯽ ه ﻢ ه ﺴﺖ‪ .‬ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﻦ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﻋﻤﺎﻣ ﻪاﯼ‬
‫دارد و ﻧ ﻪ ﻋ ﺮقﭼﻴﻨ ﯽ‪ .‬ﻋﺒ ﺎ و ﻗﺒ ﺎش را ه ﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﻪاﻧ ﺪ و ﻟﺨ ﺖ و ﻋ ﻮر‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ ایﻦ ﺟﺎ‪ .‬ﺁرﻩ‪ ،‬هﻤﺎن ﭘﻴﺮﻣﺮد اآﺒﻴﺮﯼ آﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨ ﯽ‪ ،‬ﺁن ﮔﻮﺷ ﻪ‬
‫ﭼ ﺮت ﻣ ﯽزﻧ ﺪ‪ ،‬ﺧﻤﻴﻨ ﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬وﻟ ﺶ آ ﻦ‪ ،‬ﻣ ﯽﺧ ﻮاهﯽ ﺑ ﺮوﯼ ﭼﻜ ﺎرش‬
‫‪١٤٤‬‬
‫ﺑﻜﻨﯽ؟ اﯼ داد ﺑﻴﺪاد! هﻨﻮز ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻩاﯼ آﻪ ای ﻦ ﺣ ﺮفه ﺎ ای ﻦ ﺟ ﺎ ی ﻚ ﺟ ﻮ‬

‫ارزش ﻧﺪارد؟! اﻗﻼ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ و ﭼﺮﺕﺶ را ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬ﻣﺤﻤﺪ ﺁﻗﺎ آ ﻪ از‬
‫ﺧﻮدش ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽآﺸﺪ‪ ،‬از زﻧﺶ هﻢ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽآﺸﺪ و هﻤﻪاش ﻣﻨﺘﻈ ِﺮ‬
‫ﺕﺮاب اﺳﺖ آﻪ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﭼﺮا زﻧﺶ را ﺕﻮر زدﻩ اﺳﺖ! ﭼ ﻪ ﻓﺮﻗ ﯽ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ؟‬
‫ﺣﺎﻻ ایﻦ ﻧ ﺸﺪ‪ ،‬یﻜ ﯽ دیﮕ ﺮ‪ .‬ﻣ ﯽداﻧ ﯽ ای ﻦ ﻣﺤﻤ ﺪ ﺁﻗ ﺎ ﺧﻮﺷ ﮕﻞ ه ﻢ ﺑ ﻮدﻩ‪.‬‬
‫ﺧﺒﺮ دارﯼ؟ هﻤﺎﻧﻄﻮر‪ ،‬ﺧﻮﺷﮕﻞ هﻢ ﻣﺎﻧﺪﻩ‪ .‬ایﻦ ﺟ ﺎ ﺧﺎﺹ ﻴﺘﺶ ای ﻦ اﺳ ﺖ‬
‫آﻪ ﺕﻮ هﺮ ﺟﻮرﯼ ﻣﺮدﯼ‪ ،‬هﻤﺎﻧﻄﻮر ایﻦ ﺟﺎ ﻣﯽﻣ ﺎﻧﯽ‪ .‬ﻣ ﺜﻼ ﺕ ﻮ ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن‬
‫ریﺨﺖ و ﻗﻴﺎﻓﻪﯼ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﯽات ایﻨﺠﺎیﯽ‪ .‬رﻣﻖ هﻢ ﻧ ﺪارﯼ‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦ‬
‫هﻢ ﺧﻴﻠ ﯽ ﻧﻤ ﯽﺕ ﻮاﻧﯽ ﺧﻴ ﺰ وردارﯼ‪ .‬ﺧﻤﻴﻨ ﯽ را ﺑﺒ ﻴﻦ‪ .‬ﺑﺒ ﻴﻦ ﭼ ﻪ ﺟ ﻮرﯼ‬
‫ﭘﺸﻤﺶ ریﺨﺘﻪ‪ ،‬ﻋﻮﺿ ﺶ ﺑﻬ ﺸﺘﯽ هﻤ ﺎﻧﻄﻮر ﺧﻮﺷ ﮕﻞ و ﺕ ﻮ دل ﺑﺮوﺳ ﺖ‬
‫آﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺑﻴﭽﺎرﻩ را آﺸﺘﻨﺪ‪ .‬راﺳﺘﯽ هﻴﭻ ﻓﻜﺮ آﺮدﻩاﯼ آﻪ اﮔ ﺮ ﺕﻘ ﺴﻴﻢ‬
‫ﺑﻨ ﺪﯼه ﺎﯼ ﺁن دﻧﻴ ﺎیﯽ را آﻨ ﺎر ﺑﮕ ﺬاریﻢ‪ ،‬ﭼ ﻪ دﻧﻴ ﺎﯼ ﻋﺠﻴ ﺐ و ﻏﺮیﺒ ﯽ‬
‫ﻣﯽﺷﺪ؟!‬
‫زیﺎد ﺳﺨﺖ ﻧﮕﻴ ﺮ‪ .‬ای ﻦ ﺟ ﺎ دیﮕ ﺮ آ ﺴﯽ ﻧﻴ ﺴﺖ ﺟﺎﺳﻮﺳ ﯽات را‬
‫ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬آﺴﯽ ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ زﻧ ﺪاﻧﯽات ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬آ ﺴﯽ ﻧﻴ ﺴﺖ ﻣﻮاﻇﺒ ﺖ ﺑﺎﺷ ﺪ آ ﻪ‬
‫ﻣﺒ ﺎدا ﺑ ﻪ ﺁدﻣﻴ ﺖ ﻧﺎﺧﻨ ﻚ ﺑﺰﻧ ﯽ‪ .‬وﻟ ﯽ ﭼ ﻪ ﻓﺎی ﺪﻩ؟ ﭼ ﻪ ﻓﺎی ﺪﻩ‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ ﺣ ﺴﯽ‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ آﻪ ﺑﺸﻮد ﺑﺎهﺎش ﺣ ﺎل آ ﺮد‪ ،‬ﺣ ﺎﻟﯽ ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ آ ﻪ ﺑ ﺸﻮد ﺑﺎه ﺎش‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪ و رﻓﺖ ﺕﻮ ﻧﺦ یﻚ دﺧﺘﺮ ﺧﻮﺷ ﮕﻞ ﭼ ﺎدرﯼ ﺕ ﻮﯼ راﻩ ﻣﺪرﺳ ﻪ‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﻓﺎیﺪﻩاﯼ دارد؟ هﻤﺎن دﺧﺘﺮﯼ آﻪ ﺕﺎ ﻧﺰدیﻚ ﺕﻮ ﻣﯽرﺳ ﻴﺪ‪ ،‬ﭼ ﺎدرش را‬
‫ﺕﻤﺎم ﻗﺪ ﺑﺎز ﻣﯽآﺮد‪ ،‬ﺕ ﺎ دﻟ ﺖ را ﺁب آﻨ ﺪ‪ .‬اﺹ ﻼ ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدﻩاﯼ ﭼ ﺮا ای ﻦ‬
‫ﻃﻮر ﭼﻴﺰهﺎ ایﻦ ﺟﺎ یﺎد ﺁدم ﻣﯽﺁیﺪ؟ یﺎ ﺕﻮ ﺕﺨﺖ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‪ .‬و ﺕﻮ درﺳﺖ‬
‫هﻤﺎن زﻣﺎﻧﯽ آﻪ هﻤﻪ ﺧﻴﺎل ﻣﯽآﻨﻨﺪ دارﯼ ﻧﻔﺲهﺎﯼ ﺁﺧ ﺮ را ﻣ ﯽآ ﺸﯽ و‬
‫ﺑﺮات ﺁﺑﻐﻮرﻩ ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺕﻮ راﻩ ﻣﺪرﺳﻪ دﻧﺒﺎل ﭼﻨﺪ ﺕﺎ دﺧﺘﺮ ﺧﻮﺷﮕﻞ راﻩ‬
‫ﻣﯽاﻓﺘﯽ و ﺑﻬﺸﺎن ﻣﺘﻠﻚ ﻣﯽﮔﻮیﯽ‪ :‬اﻟﻬﯽ ورﺑﺒﭙﺮﯼ! و دﺧﺘﺮﻩ دﺳﺖه ﺎش‬
‫را آﻪ ﻣﺜﻞ ﺁیﻨﻪ ﺳﻔﻴﺪ و ﻧﺎزك اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﮔﻮﻧ ﻪه ﺎش ﻣ ﯽزﻧ ﺪ و ﻣ ﯽﮔﻮی ﺪ‪:‬‬
‫واﯼ ﺧﻔﻪ ﺷﻮ‪ ،‬ذﻟﻴﻞ ﻣﺮدﻩ!‬
‫و ﺕﻮ وﻗﺖ ﻣﯽآﻨﯽ ﺳﻴﺮ ﻧﮕﺎش آﻨﯽ‪ .‬ﺳﻴﺮ ﺳﻴﺮ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺷﺐ‪ ،‬روﯼ‬
‫ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﺧﺎﻧﻪﺕﺎن ﺧﻮاﺑﺶ را ﻣﯽﺑﻴﻨ ﯽ و ﻣﻼﻓ ﻪ را از روت ﭘ ﺲ‬
‫‪١٤٥‬‬
‫ﻣﯽزﻧﯽ‪ .‬ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺹﺒﺢ آﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ اﯼ داد ﺑﻴﺪاد‪ ،‬داﻣﺎد ﺷ ﺪﻩاﯼ!‬

‫و ﻣ ﺎدرت‪ ،‬زن ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ آ ﻪ از ﺕ ﻮ ه ﻢ ﺧﺠﺎﻟ ﺖ ﻣ ﯽآ ﺸﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮاﯼ ای ﻦ آ ﻪ‬
‫ﺷﺎﺷ ﺖ آ ﻒ آ ﺮدﻩ و ﭘ ﺸﺖ ﻟﺒ ﺖ ﺳ ﺒﺰ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬آﻔ ﺮ ﻣ ﯽﮔﻮی ﺪ‪ .‬زورش ه ﻢ‬
‫ﻧﻤﯽرﺳﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎت ﺑﮕﻮیﺪ‪ :‬ﺁﻗﺎ دﺳ ﺘﯽ ﺑ ﺎﻻ آﻨﻴ ﺪ‪ ،‬وﮔ ﺮ ﻧ ﻪ ای ﻦ ﭘ ﺴﺮﻩ آ ﺎر‬
‫دﺳﺘﻤﺎن ﻣﯽدهﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑ ﺎت ﺕ ﻮ آ ﺎر ﺧ ﻮدش اﺳ ﺖ‪ .‬ﺹ ﺒﺢ ﺕ ﺎ ﺷ ﺐ ﺟ ﺎن ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬ی ﻚ‬
‫ﻗﺮﻣﺴﺎﻗﯽ را هﻢ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ آﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪهﺎ ﺑ ﺮاش ﺹ ﻴﻐﻪ ﺟ ﻮر‬
‫ﻣ ﯽآﻨ ﺪ و ﻣ ﺎدرت آ ﻪ آﻠ ﯽ ﺧ ﻮدش را ﺑ ﺰك آ ﺮدﻩ و ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺣ ﺎﺟﯽ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬هﻤﺎن ﻧﺸﺴﺘﻨﻜﯽ ﺧﻮاﺑﺶ ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﯽﺁیﺪ ﺧﺎﻧﻪ‪ .‬یﻮاﺷﻜﯽ زی ﺮ‬
‫ﻟﺤ ﺎف را ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽزﻧ ﺪ و ﺹ ﺒﺢ آﻠ ﻪﯼ ﺳ ﺤﺮ ه ﻢ ﺑﻘﭽ ﻪﯼ ﺣﻤ ﺎﻣﺶ را‬
‫ﺑﺮﻣﯽدارد و راﻩ ﻣﯽاﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﺎﻣﯽ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ .‬هﻤﺎن آﻪ ﺳﺮ ﺳﻪ راﻩ‬
‫ﺳﻴﺮوس اﺳﺖ‪ .‬و ﻣ ﺎدرت ه ﺎج و واج‪ ،‬از ای ﻦ آ ﻪ ﭼﻄ ﻮرﯼ ﺣ ﺎﺟﯽ ﺑ ﻪ‬
‫ﺣﻤ ﺎم اﺣﺘﻴ ﺎج ﭘﻴ ﺪا آ ﺮدﻩ‪ ،‬ﻻﺑ ﺪ ﺕ ﻮ دﻟ ﺶ ﺁن ﻗﺮﻣ ﺴﺎق واﺳ ﻄﻪ را ﻧﻔ ﺮیﻦ‬
‫ﻣﯽآﻨﺪ‪ ،‬یﺎ ﺧﻴﺎل ﻣﯽآﻨﺪ‪ :‬ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ﺑﺎﺑﺎت هﻢ ﻣﺜﻞ ﺕﻮ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﺷﺪﻩ‪ .‬و ﺕﻮ ﺑﺎیﺪ‬
‫هﻤ ﻪﯼ ای ﻦ درﯼ ورﯼه ﺎ را ﺑﻌ ﺪهﺎ ﭼﻬ ﻞ‪/‬ﭘﻨﺠ ﺎﻩ ﺳ ﺎل ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﻮﯼ‬
‫ﻧﺸ ﺴﺖه ﺎﯼ رهﺒ ﺮﯼ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﮔﺬاﺷ ﺘﻦ ﺑ ﺎر ﺕﻨ ﺎﻗﺾ‪ ،‬ﺕ ﻮ ﺟﻤ ﻊ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺣﻀﺎر ﻧﻤ ﺎیﺶ ﺑ ﺪهﯽ‪ .‬ﺑﻌ ﻀﯽه ﺎ ه ﺮﯼ ﻣ ﯽزﻧﻨ ﺪ زی ﺮ ﺧﻨ ﺪﻩ و ﺕ ﻮ‬
‫ﻋﻮض ایﻦ آﻪ ایﻦ ﺧﺎﻃﺮﻩهﺎ را ﺑﻪ ﺑﺎد ﺳﭙﺮدﻩ ﺑﺎﺷﯽ‪ ،‬ﻣﺜ ﻞ هﻤ ﻪﯼ ﻣ ﺮدم‬
‫ﻋ ﺎدﯼ آ ﻪ ه ﺮ روز ﺑ ﺮاﯼ داﺷ ﺘﻦ ی ﻚ ﺧ ﺎﻃﺮﻩﯼ ﻧ ﻮ ﺕ ﻼش ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ و‬
‫آﻴﻔﺶ را ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮرﯼ ﺑﺎ هﻤﺎن ﺧﺎﻃﺮات ﻋﺘﻴﻘﻪات آﻪ ﺣ ﺎﻻ دیﮕ ﺮ‬
‫ﻣﺜ ﻞ ﺧ ﻮدت ﻋﺘﻴﻘ ﻪ ﺷ ﺪﻩاﻧ ﺪ‪ ،‬ﺣ ﺎل آﻨ ﯽ‪ .‬ﻧ ﻪ ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺧ ﻮدت را اﻓ ﺸﺎ آﻨ ﯽ و‬
‫ﺑﮕﻮیﯽ آﻪ‪ :‬ﺑﻌﻠﻪ ﺑﺮادر‪ ،‬ﻣﺎ وﻗﺘ ﯽ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺕ ﻦ ﻋﻴﺎﻟﻤ ﺎن ﺕ ﻮ ﺕ ﺎریﻜﯽ دﺳ ﺖ‬
‫ﻣ ﯽزدی ﻢ‪ ،‬از ﺳ ﻔﺘﯽ ﭘ ﺴﺘﺎنه ﺎش آﻴ ﻒ ﻣ ﯽآ ﺮدیﻢ‪ .‬آ ﻮ ﺣ ﺎﻻ ﺁن ﻋﻴ ﺎل‬
‫ﻣﺮﺑﻮﻃ ﻪ؟!!! رهﺒ ﺮﯼ ﮔﻮزی ﺪ ﺑ ﻪ هﻤ ﻪﯼ ﺧﺎﻃﺮاﺕ ﺖ و ﺑ ﻪ آ ﺸﺘﻨﻨﺶ داد!‬
‫آﺠﺎﺳﺖ ﺁن ﺧﺎﻃﺮات رﻧ ﮓ و وارﻧ ﮓ ﺟ ﻮاﻧﯽ؟ ﺁن دوﺳ ﺖ داﺷ ﺘﻦه ﺎ و‬
‫ﺕﻮ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﯼ ﺕﻮ ﻧﺸﺴﺖ رهﺒﺮﯼ ﺑﻪ ﺹ ﻮرﺕﺶ ﺕ ﻒ ﺑﻴﺎﻧ ﺪازﯼ و ﺑﻬ ﺶ‬
‫ﺑﮕﻮیﯽ‪ :‬ﻋﻔﺮیﺘﻪ‪ ،‬او ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺕ ﻮ ﺑﮕﻮی ﺪ‪ :‬ﺟ ﺎآﺶ‪ .‬ﺕ ﺎ از ه ﻢ ﺑ ﺪﺕﺎن ﺑﻴﺎی ﺪ و‬
‫‪١٤٦‬‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﻴ ﺪ ﺑ ﺮ اﺳ ﺎس رهﻨﻤﻮده ﺎﯼ رهﺒ ﺮﯼ ﺧﻮدﺕ ﺎن را ﺑ ﺮاﯼ ﺳ ﻪ ﻃﻼﻗ ﻪ‬

‫ﺷﺪن ﺁﻣﺎدﻩ آﻨﻴﺪ!‬
‫راﺳﺘﯽ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤ ﯽآ ﺸﻴﺪیﺪ؟ ای ﻦ هﻴ ﺴﺘﺮﯼ ﺟﻨ ﺴﻴﺖ را از آﺠ ﺎ‬
‫ﺕﻮ ﻋﻘﺎیﺪﺕﺎن ﺟﺎ آﺮدﻩ ﺑﻮدی ﺪ؟ آ ﯽ ﻣﺤﻤ ﺪ ﺁﻗ ﺎ ای ﻦ ﺣ ﺮفه ﺎ را زدﻩ ﺑ ﻮد؟‬
‫آﯽ ﺧﻮد ﻣﺤﻤﺪ ایﻦ آﺎرهﺎ را آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد؟ ﻣﮕ ﺮ ﻣﺤﻤ ﺪ ﺧ ﻮدش ﺑﻴ ﺴﺖ ﺕ ﺎ‬
‫زن ﻧﺪاﺷﺖ؟ ﻣﮕﺮ ﺧﻮد ﻋﻠﯽ ﺁن هﻤﻪ زن و ﺹﻴﻐﻪ و آﻨﻴﺰ ﻧﺪاﺷ ﺖ؟ ﭘ ﺲ‬
‫ﭼﻬﻞ و هﺸﺖ ﺕﺎ ﺑﭽﻪاش ازآﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ؟ ﺑﻴ ﺎ ﺑﺒ ﻴﻦ هﻤ ﻴﻦ اﻣ ﺎم ﺣ ﺴﻨﯽ‬
‫آﻪ ایﻦ ﻗﺪر ﺧﺮﺟﺶ ﻣﯽآﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺕﻤﺎم ﺳﻴﺼﺪ و ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺕﺎ زﻧﺶ هﻤﺎن دور‬
‫و ﺑﺮهﺎ آﺰ آﺮدﻩ و ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﺪ از دﺳﺘﺸﺎن ﺳﺮش را ﺑﺨﺎراﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺪﺕﯽ ﺕﻮ “اور” ﻧﮕﻬﻢ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬در را ﻗﻔ ﻞ ﻣ ﯽآﺮدﻧ ﺪ و ﺷ ﻬﺮزاد‬
‫را ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﻮاﻇﺒﻢ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬اﺳ ﻤﻢ را ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ “ﺕﺤ ﺖ‬
‫اﻟﺤﻔﻆ”‪ .‬ﺑﻌﺪ هﺮ وﻗﺖ ایﻦ ﻣﺮدك ﻋ ﺸﻘﺶ ﻣ ﯽآ ﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ دورﺑ ﻴﻦ ﻣ ﯽﺁﻣ ﺪ‬
‫ﺕﻮ هﻤﺎن اﺕﺎق و ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ ازم ﻓ ﻴﻠﻢ ﺑﮕﻴﺮﻧ ﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ روز ازم ﻓ ﻴﻠﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨ ﺪ دﻩ ﺳ ﺎﻋﺖ ﻓ ﻴﻠﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ و ﺑﻌ ﺪ ﺹ ﺒﺢه ﺎ آ ﻪ دیﮕ ﺮ آ ﺎرﯼ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪،‬‬
‫ﻣﯽﻧﺸﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻩ آ ﺮدن‪ .‬ﭼﻜ ﺎر آ ﻨﻢ‪ ،‬دﻟ ﻢ ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻪﻣ ﺎن ﻣ ﯽﺳ ﻮﺧﺖ‪.‬‬
‫داﺷ ﺖ هﻤ ﻪ را ﺑ ﻪ ﺑ ﺎد ﻣ ﯽداد و ﺑ ﻪ ﺑ ﺎد ه ﻢ داد و ﻣ ﻦ دوﺑ ﺎرﻩ ﺕ ﻮ هﻤ ﺎن‬
‫اﺕ ﺎق رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮدم ﺕ ﻮ ﻧ ﺦ هﻤ ﺎن دﺧﺘ ﺮﻩﯼ ﺕ ﻮ راﻩ ﻣﺪرﺳ ﻪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ی ﺎد ﻧﻨ ﻪام‬
‫اﻓﺘ ﺎدم‪ .‬ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ‪ ،‬هﻤ ﻪاش ﺟ ﺎرو دﺳ ﺘﺶ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁﻗ ﺎم آ ﻪ زورش ﻣ ﯽرﺳ ﻴﺪ‬
‫ﺑﺮاش آﻠﻔﺖ ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬ازش دریﻎ ﻣﯽآﺮد و ﺷﺐهﺎﯼ ﺟﻤﻌﻪ هﻤﻪﯼ ﻓﺎﻣﻴ ﻞ‬
‫ﺟﻤﻊ ﻣﯽﺷﺪیﻢ ﺕﻮ ﺧﺎﻧﻪﻣﺎن‪ .‬دﺧﺘﺮهﺎ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ ﺕﻮ اﻧﺪروﻧﯽ و ﻣﺎ ﭘ ﺴﺮا ﺕ ﻮ‬
‫ﺣﻴﺎط‪ .‬یﺎ هﻤﺎن ﺣﻴﺎط درﻧﺪﺷﺖ آﻪ ﺁﻗﺎﺟﻮن ﻓﻘﻂ واﺳﻪﯼ روﺿ ﻪ و ﺳ ﻔﺮﻩ‬
‫ﺧﺮی ﺪﻩ ﺑ ﻮدش‪ .‬اﺕ ﺎقه ﺎش ﺑ ﻪ ه ﻢ راﻩ داﺷ ﺘﻨﺪ و زنه ﺎ را ﻣ ﯽﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻧﺪ‬
‫ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﺕﺎ از ﺁن ﺑﺎﻻ ﻋﺰادارﯼ آﻨﻨﺪ‪ .‬و ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎهﺎ ﺕ ﻮ هﻤ ﺎن اﺷ ﺮف‪،‬‬
‫ﺑﺴﺎط ﺣﺎﺟﯽ را ﺕﻜﺮار آﺮدﻩایﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮﺷﺖ ﻧﻤﯽﺁیﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺎیﺪ‪ .‬ﻣﻦ آﻪ ﻧﻤﯽﺕ ﻮاﻧﻢ ﺣ ﺮف ﻧ ﺰﻧﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ‬
‫ﻣﺤﻤﺪ ﺁﻗﺎ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎورش ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬ﻣ ﯽﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺣﻴ ﺎ ه ﻢ ﺧ ﻮب ﭼﻴ ﺰﯼ اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫اﻣ ﺎ ﭼﻜ ﺎر ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺑﻜﻨ ﺪ؟ آ ﺎرﯼ از دﺳ ﺘﺶ ﺑﺮﻧﻤ ﯽﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﺁدم وﻗﺘ ﯽ‬
‫ﻣﯽﺕﻮاﻧ ﺪ آ ﺎرﯼ ﺑﻜﻨ ﺪ آ ﻪ زﻧ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﻣ ﺮدﯼ‪ ،‬ﻣ ﺮدﯼ‪ .‬ه ﯽ‪ ،‬ﻧﮕ ﺎﻩ‬
‫‪١٤٧‬‬
‫آﻦ‪ ،‬ﻋﻤﺎد هﻢ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﭼﻄﻮریﺪ ﺣﺎج ﺁﻗﺎ؟ ﻧﻪ ﻧﻪ آﺮﺑﻼیﯽ ﻋﻤﺎد ﺟ ﺎن‪ .‬ﭼﻘ ﺪر‬
‫اون ﺑﺎﺑﺎ دوﺳﺘﺘﺎن داﺷﺖ‪ .‬اﺹﻼ ﻣﯽدوﻧﯽ ﭼﻴﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ ﺕ ﻮ دﻧﻴ ﺎ‬
‫یﻚ ﻣﺮض اﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬ﺁﺧﺮ ﻣﮕﺮ ﻣ ﯽﺷ ﻮد آ ﻪ در هﻤ ﻴﻦ ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎﻋﺘﯽ آ ﻪ ﻣ ﺎ‬
‫ﺣﺮف ﻣﯽزﻧ ﻴﻢ‪ ،‬ای ﻦ هﻤ ﻪ ﻧﻔﻠ ﻪ ﺑﻴﻨﺪازﻧ ﺪ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ‪ .‬ﻣ ﯽﺑﻴﻨ ﯽ آ ﻪ ﻣ ﯽاﻧﺪازﻧ ﺪ‬
‫ﭘﺎﺋﻴﻦ و هﻴﭽﻜﺲ هﻢ آﺎرﯼ ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﺪ ﺑﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺒ ﻴﻦ ﺣ ﺎﻻ ﺁن دو ﺕ ﺎ اﺣﻤﻘ ﯽ آ ﻪ ﺧﻮدﺷ ﺎن را واﺳ ﻪﯼ ای ﻦ زﻧ ﻚ‬
‫ﺳ ﻮزاﻧﺪﻩاﻧ ﺪ‪ ،‬ﺁﻣ ﺪﻩاﻧ ﺪ ای ﻦ ﺟ ﺎ‪ .‬ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن ﻗﻴﺎﻓ ﻪه ﺎﯼ ﺑ ﺪﺕﺮآﻴﺐ ﺳ ﻮﺧﺘﻪ و‬
‫ﺟﺰﻏﺎﻟ ﻪﺷ ﺪﻩﺷ ﺎن ﺁﻣ ﺪﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﺁﺧ ﺮ ﭼ ﺮا؟ ﭼ ﻮن ﺑ ﺎﻧﻮ را ﺕ ﻮ هﺘ ﻞ ﭼﻬ ﺎر‬
‫ﺳ ﺘﺎرﻩﯼ ﻓﺮاﻧ ﺴﻪ‪ ،‬زﻧ ﺪاﻧﺶ آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﺧﻨ ﺪﻩ دار ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬اون هﻤ ﻪ‬
‫آ ﺲ ﺷ ﻌﺮ ﺑﺒ ﺎﻓﯽ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ ﺕ ﻮ ﻏ ﺮب ﺑﻬ ﺖ ﺑﮕﻮیﻨ ﺪ ﺕﺮوری ﺴﺖ و ه ﺰار و‬
‫ﭼﻬﺎر ﺹﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﺮیﺰﻧﺪ‪ ،‬هﺰار و ﭼﻬﺎرﺹﺪ ﭘﻠﻴﺲ ﺿﺪ ﺷ ﻮرش ﺑﺮیﺰﻧ ﺪ و‬
‫دﺳﺘﮕﻴﺮت آﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫اﮔ ﺮ ﻣ ﻦ ﺑ ﻮدم‪ ،‬اﮔ ﺮ زﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬اﮔ ﺮ ﺑ ﻪ ﺣ ﺮفه ﺎم ﮔ ﻮش‬
‫ﻣﯽدادﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺑﺎﺑ ﺎ هﻤ ﻴﻦ ﺣ ﺎﻻ آ ﻪ ﺕ ﻮ ﺧ ﻂ ﻗﺮﻣﺰی ﺪ‪ ،‬ﭼ ﺮا ﻣ ﺮدم را‬
‫ﺕﻬﺪی ﺪ ﻣ ﯽآﻨﻴ ﺪ؟ ﮔﺬﺷ ﺖ ﺁن دورﻩه ﺎ آ ﻪ یﻮاﺷ ﻜﯽ ﺣ ﺴﺎب هﻤ ﻪ را‬
‫ﻣ ﯽرﺳ ﻴﺪیﻢ‪ .‬ﮔﺬﺷ ﺖ ﺁن دورﻩ آ ﻪ ﻣ ﺮدم را دﺳ ﺘﮕﻴﺮ ﻣ ﯽآ ﺮدیﻢ و‬
‫ﻣﯽﺑﺮدیﻤﺸﺎن ﺕﻮ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺑﻬﺎر ﺷﻜﻨﺠﻪﺷﺎن ﻣﯽآﺮدیﻢ‪ .‬ایﻦ ﻣﻬﺪﯼ را ﻧﮕ ﺎﻩ‬
‫آ ﻦ‪ ،‬او ه ﻢ ﺕ ﻮ ﺧ ﻂ رﻓﺘﻨ ﻪ‪ .‬او ه ﻢ دارد ﺁﻣ ﺎدﻩ ﻣ ﯽﺷ ﻮد ﺑﻴﺎی ﺪ ای ﻦ ﺟ ﺎ‪.‬‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩهﺎ را ﺳﻮزاﻧﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺳﻴﮕﺎر‪ .‬ﺑﻌﺪ هﻢ ﺳﻴﺎﻧﻮر را رﻗﻴ ﻖ آﺮدﻧ ﺪ‬
‫و ﺑﻪ ﺧﻮردﺷﻮن دادﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﺑﺮدﻧﺪﺷ ﻮن ﺕ ﻮ ﺑﻴﺎﺑ ﺎن‪ ،‬ﺟﻨ ﺎزﻩهﺎﺷ ﺎن را‬
‫ﺳﻮزاﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬دﻧﻴﺎ ﻋﻮض ﺷﺪﻩ‪ .‬اﮔﺮ ﺕﻮ ﻋﻮض ﻧﺸﯽ‪ ،‬هﻤﻴﻦ آﺎرﯼ را‬
‫ﻣﯽآﻨﻨﺪ آﻪ آﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽﮔﻮیﻨﺪ ﺕﺮوریﺴﺘﯽ‪ .‬دیﺪﯼ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬دیﺪﯼ دیﮕﺮ ﺑﺎزﯼ‬
‫ﻣ ﻮش و ﮔﺮﺑ ﻪ را ﺕﻤ ﺎم آﺮدﻧ ﺪ و آﻨﺎرﺕ ﺎن ﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ه ﺮ ﭼﻘ ﺪر ه ﻢ‬
‫ﺷﻌﺎر ﺑﺪهﻴﺪ‪ :‬ایﺮان‪ ،‬زهﺮﻣﺎر‪ ،‬زهﺮﻣﺎر ایﺮان‪.‬‬
‫‪١٤٨‬‬
‫آﺎﻓﻪﯼ ﺧﺎآﺴﺘﺮﯼ‬
‫ﺑ ﺎ “ﺧ ﻮد”م ﻗ ﺮار داﺷ ﺘﻢ‪“ .‬ﺧ ﻮد”م را ﺑ ﻪ آﺎﻓ ﻪاﯼ در ﺧﻴﺎﺑ ﺎن‬
‫ﺑﺘﻬﻮون دﻋﻮت آﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺧﻴﺎﺑ ﺎن دراز و ﻗ ﺸﻨﮕﯽ ﺑ ﻮد آ ﻪ از ﻣﻴﺎﻧ ﻪﯼ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺷﻬﺮ ﻧﺰدیﻚ ﺑﻪ ه ﻢ ﻣ ﯽﮔﺬﺷ ﺖ‪ .‬ﺷ ﻬﺮ‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ ی ﻚ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن اﺹ ﻠﯽ را‬
‫داﺷﺖ‪.‬‬
‫از آﺎﻓﻪهﺎﯼ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯽﺁیﺪ‪ .‬در ﺷ ﻬﺮآﯽ آ ﻪ ﺧﻴﺎﺑ ﺎنه ﺎﯼ‬
‫ﺕﻨﻬﺎیﺶ‪ ،‬از یﻚ “ﺑﻌﻼوﻩ” ﺕﺠﺎوز ﻧﻤﯽآﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺠﺒ ﻮرﯼ “ﺿ ﺮﺑﺪر” ﯼ ه ﻢ‬
‫آ ﻪ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬آﺎﻓ ﻪه ﺎﯼ ﺑ ﯽریﺨ ﺘﺶ را دور ﺑﺰﻧ ﯽ؛ دور ﻧﺰﻧ ﯽ ﺣﻮﺹ ﻠﻪات‬
‫ﺳﺮﻣﯽرود‪.‬‬
‫ﺑﺎ “ﺧﻮد”م ﻗﺮار داﺷﺘﻢ‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ “ﺧﻮد”م را ﺑﻪ ﭼﺎﯼ و آﻴﻜﯽ‬
‫ﻣﻴﻬﻤﺎن آﻨﻢ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺧﻴﻠﯽهﺎ ﻣﻦ ه ﻢ ﭼﻨ ﺪﺕﺎ “ﺧ ﻮد“ دارم‪ .‬هﻤ ﻪﯼ “ﺧ ﻮد”ه ﺎ‬
‫را هﻢ ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﻢ ﺑﺎهﻢ ﺑﺒﺮم‪ .‬دﻋﻮاﺷﺎن ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻣﯽزﻧﻨﺪ ﺳﺮ و آﻠ ﻪﯼ ه ﻢ‬
‫را ﻣﯽﺷﻜﻨﻨﺪ‪ .‬از وﻗﺘﯽ ﺧﺸﻮﻧﺖ از ﻣﺪ اﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬دیﮕﺮ ﻧﻤ ﯽﮔ ﺬارم هﻤ ﺪیﮕﺮ‬
‫را ﻟ ﺖ و ﭘ ﺎر آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ از “ﺧ ﻮد”ﺷ ﺎن ﺑ ﺎ ﻓﺤ ﺶه ﺎﯼ‬
‫ﭼ ﺎروادارﯼ ﭘ ﺬیﺮایﯽ ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﭼ ﺎﯼ و ﻗﻬ ﻮﻩ را ﺣ ﺮاﻣﻢ ﻣ ﯽآﻨﻨ ﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻮﺹﻠﻪام را ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ‪ .‬وِروِر ﻣﯽآﻨﻨﺪ‪ .‬ﻟﻴﭽﺎر ﻣﯽﺑﺎﻓﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻪام هﺮ روز ﻧﻮﺑﺖ یﻜﯽﺷﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺕﺎزﻩ هﻤﻪﺷ ﺎن را‬
‫آﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﯽﺑﺮم‪ ،‬آﻠﯽ ﺧﺮج ﮔﺮدﻧﻢ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ‪ .‬یﻜﯽ ﻗﻬﻮﻩ ﻣﯽﺧﻮاه ﺪ‪،‬‬
‫یﻜﯽ ﭼﺎﯼ ﺷﻴﺮیﻦ‪ ،‬یﻜﯽ ﺳﻴﺐ زﻣﻴﻨﯽ ﺳﺮخ آﺮدﻩ‪ ،‬یﻜﯽ آﺒﺎب ﺕﺮآ ﯽ‪ ،‬ﺁن‬
‫یﻜﯽ آﺒﺎب ﺑﺮگ‪ ،‬یﻜﯽ زهﺮﻣﺎرﯼ و ﻧﺠﺴﯽ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺣﻮﺹﻠﻪﺕ ﺎن ﺳ ﺮ‬
‫ﻧﻤﯽرود؟!‬
‫ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ اﺳﻤﯽ روﺷﺎن ﺑﮕﺬارم‪ .‬رو آ ﻪ ﻣ ﯽﺁیﻨ ﺪ “ﺧ ﻮد”ﺷ ﺎن‬
‫را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﻨﺪ‪ .‬ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﻨﺪ آﻪ از آﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬ﻧ ﺸﺎن ﻣ ﯽدهﻨ ﺪ آ ﻪ‬
‫آﺠﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﺮوﻧﺪ…‬
‫ﺑﻴﺎیﻴﺪ ﺕﻮاﻓ ﻖ آﻨ ﻴﻢ آ ﻪ هﻤ ﻪﺷ ﺎن هﻤ ﺎن “ﻣ ﻦ” ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن‬
‫ﺕﻌﺮیﻒهﺎیﯽ آﻪ ﻣﻦ از “ﺧﻮد”م دارم! ﻗﻮل ﻣﯽدهﻢ ﻧﮕﺬارم ﻗ ﺎﻃﯽ‪/‬ﭘ ﺎﻃﯽ‬
‫ﺷﻮیﺪ! ﻧﻤﯽﮔﺬارم ﺑﺎهﻢ ﻋﻮﺿﯽﺷﺎن ﺑﮕﻴﺮیﺪ‪...‬‬
‫‪١٤٩‬‬
‫اﻣﺮوز ﺑ ﺎ “ﺧ ﻮد”م ﻗ ﺮار داﺷ ﺘﻢ‪ .‬ﺣﻤ ﺎم آ ﺮدم‪ .‬ﺳ ﺮم را ﺳ ﺸﻮار‬

‫آﺸﻴﺪم‪ .‬ﻟﺐهﺎ را ﺕﺎ ﺟﺎیﯽ آﻪ ﻣﯽﺷﺪ “ﻗﺮﻣﺰ” آﺮدم‪ .‬ﭼ ﺸﻢه ﺎ را ریﻤ ﻞ و‬
‫ﺳ ﺎیﻪ زدم‪ .‬ﺁﺧ ﺮ ای ﻦ“ﻣ ِﻦ” ﻣ ﻦ ﺧﻴﻠ ﯽ ﻗﺮﺕ ﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕ ﺎ رﺧ ﺖ و ﻟﺒﺎﺳ ﺶ‬
‫ﻓﻴﻜﺲ و ﻣﻴﺰان ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺎ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون ﻧﻤﯽﮔ ﺬارد‪ .‬دﻟ ﺶ ﻧﻤ ﯽﺧﻮاه ﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺿ ﺮ اﺳ ﺖ ﺕ ﺸﻨﮕﯽ و ﮔ ﺸﻨﮕﯽ ﺑﻜ ﺸﺪ؛ اﻣ ﺎ ﺷ ﻴﻚ و ﻣ ﺪ روز ﺑﺎﺷ ﺪ‪.‬‬
‫آﻔﺸﺶ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎیﺪ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧ ﻪ ﭘﺎﺷ ﻨﻪ ﺑﻠﻨ ﺪﯼ آ ﻪ ﺕ ﻖ ﺕ ﻖ ﺹ ﺪا‬
‫ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﺎی ﺪ ﺑ ﻪ ﻧﺮﻣ ﯽ ی ﻚ ﺑ ﺎﻟﺮیﻦ در ﺧﻴﺎﺑ ﺎنه ﺎﯼ یﺨ ﺰدﻩﯼ ای ﻦ ﺟ ﺎ‬
‫ف دی ﺸﺐ‬ ‫ﺑﺨﺮاﻣﺪ‪ .‬اﮔﺮ ه ﻢ ﭼﮑﻤ ﻪ ﯼ ﭘﺎﺷ ﻨﻪ ﺹ ﻨﺎرﯼاش زی ﺮ ﻓ ﺸﺎ ِر ﺑ ﺮ ِ‬
‫ﺑﺎری ﺪﻩ‪ ،‬ﺳ ﺮ ﺧ ﻮرد‪ ،‬از ﺧﺠﺎﻟ ﺖ ﺁب ﻣ ﯽﺷ ﻮد و ﻣ ﯽرود ﺕ ﻮ زﻣ ﻴﻦ‪ .‬ﺕ ﺎ‬
‫ﺑﻨﺎﮔﻮﺷﺶ ﺳﺮخ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻮﺑﺘﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ هﻢ ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدیﻢ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ یﻜﯽ دوﺕ ﺎﯼ دیﮕ ﺮ‬
‫هﻢ ﻧﺎﻣﺰد ﺑﻮدﻧﺪ؛ اﻣﺎ ﺧﻮدش ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻴﺎیﺪ‪:‬‬
‫“ﻧ ﻮﺑﺘﻢ را ﺑ ﻪ ه ﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤ ﯽﻓﺮوﺷ ﻢ‪ ”.‬ﺣﺎﺿ ﺮ ﻧﺒ ﻮد ﭘﻮرﺳ ﺎﻧﺘﯽ‬
‫ﺐ ﺁﺧ ِﺮ ﭘ ﺎﺋﻴﺰ ـ ﺑﺘﻤﺮﮔ ﺪ ﺕ ﻮ ﺧﺎﻧ ﻪ‪ ،‬ﺑﻐ ﻞ‬
‫ﺑﮕﻴ ﺮد ـ و ﺕ ﻮ ای ﻦ ه ﻮاﯼ ﻧﭽ ﺴ ِ‬
‫ﺷ ﻮﻓﺎژ ﺕ ﺎ ﻣ ﺜﻼ ﻣﻮه ﺎ را رﻧ ﮓ آﻨ ﺪ‪ ،‬ی ﺎ ﻣﺎﺳ ﻚ ﺑﮕ ﺬارد و ی ﺎ ﺑ ﻪ ﺑﻘﻴ ﻪﯼ‬
‫هﻨﺮهﺎﯼ “ﺑﻜﺸﻴﺪ و ﺧﻮﺷﮕﻠﻢ آﻨﻴﺪ” ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫ﻧ ﻮﺑﺘﺶ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻧﻤ ﯽﺧﻮاﺳ ﺖ از ﻧ ﻮﺑﺘﺶ ﺹ ﺮﻓﻨﻈﺮ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺕ ﺎ ﻧﻮﺑ ﺖ‬
‫ﻚ زﻣ ﺴﺘﺎﻧﯽاش ﺑ ﺎد‬ ‫ﺑﻌ ﺪﯼ ﺑﻬ ﺎر ﻣ ﯽﺷ ﺪ‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ اﮔ ﺮ ﻧﻤ ﯽﺁﻣ ﺪ ﭘ ﺎﻟﺘﻮﯼ ﺷ ﻴ ٍ‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬آ ﺴﯽ ﻧﺒ ﻮد ﺑﮕﻮی ﺪ‪“ :‬ﺑ ﻪ! ﭼ ﻪ ﭘ ﺎﻟﺘﻮﯼ ﻗ ﺸﻨﮕﯽ؟! از آﺠ ﺎ‬
‫ﺧﺮی ﺪﻩاﯼ؟” آ ﻪ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﭼ ﺸﻢه ﺎ را ﺧﻤ ﺎر آﻨ ﺪ و ﺑﮕﻮی ﺪ‪“ :‬از ﺑﻮﺕﻴ ﻚ‬
‫ﭘ ﺎویﻠﻴﻮن‪ ،‬ﭘ ﺎریﺲ‪ ”.‬و د ِل ﻃ ﺮف را ﺑ ﺴﻮزاﻧﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ آ ﻪ ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧﻨ ﺪ ه ﺮ‬
‫روز ﺕ ﺎ ﭘ ﺎریﺲ ﺑﺮوﻧ ﺪ! هﻤ ﻪ آ ﻪ ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧﻨ ﺪ از ﻣ ﺰون ﭘ ﺎویﻠﻴﻮن ﺧﺮی ﺪ‬
‫آﻨﻨﺪ!‬
‫ﻗﺮار ﺑﻮد آﺎﻓﻪ را او اﻧﺘﺨﺎب آﻨﺪ‪ .‬ایﻨﻘﺪر دﻣﻮآﺮاﺳ ﯽ داﺷ ﺘﻢ آ ﻪ‬
‫ﺣﻖ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﻬﺸﺎن ﺑﺪهﻢ‪ .‬روز‪ ،‬روز ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮد ‪.‬‬
‫ﻣﯽروم آﺎﻓﻪﯼ “ﭼﺸﻤﻪ ﻃﻼیﯽ”‪ .‬ﭼﺸﻤﻪ ﻃﻼیﯽ آﺎﻓﻪاﯼ اﺳﺖ ﺑ ِﺮ‬
‫ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺑﺘﻬﻮون‪ ،‬ﻧﺒﺶ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻣﻮﺕﺴﺎرت‪ .‬ﺑﻴﺮون آﺎﻓﻪ ﺣﻮﺿﭽﻪاﯼ اﺳ ﺖ‬
‫و یﻜﯽ دو ﻧﻴﻤﻜﺖ ﺳﻨﮕﯽ‪ .‬ﺕﺎﺑﺴﺘﺎنهﺎ آﻪ ﻓ ﻮارﻩه ﺎ ﺑ ﺎز اﺳ ﺖ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ دﺳ ﺖ‬
‫‪١٥٠‬‬
‫ﻣﺒ ﻞ ﺕﺎﺑ ﺴﺘﺎﻧﯽ را دور و ﺑ ﺮ ﺣﻮﺿ ﭽﻪ ﻣ ﯽﭼﻴﻨﻨ ﺪ؛ ﺕ ﺎ ﺁدمه ﺎیﯽ آ ﻪ‬

‫ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﻨﺪ هﻮاﯼ دم آﺮدﻩﯼ آﺎﻓﻪ را ﺕﺤﻤﻞ آﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺎیﻨﺪ ﺑﻴﺮون در ﺁﻓﺘ ﺎب‬
‫ﺖ ﺕﺎﺑﺴﺘﺎ ِن ایﻨﺠﺎ ﭼﺎﯼ و ﻗﻬﻮﻩ ﺑﻨﻮﺷ ﻨﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ه ﻢ ﻣﺜ ﻞ ای ﻦ “ﺧ ﻮ ِد‬
‫ﻧﻴﻤﻪ ﻣﺴ ٍ‬
‫ﯽ ﻣﺤﻠ ﯽ‪ ،‬ی ﺎ ﻣ ﺜﻼ‬ ‫ﻣﻦ” اهﻞ ﺹﻔﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﺷﺮاب ﺷﻴﺮیﻨﯽ ﺑﺎ ﺕﻜﻪاﯼ ﺷﻴﺮیﻨ ِ‬
‫ﺑﺴﺘﻨﯽ ﻣﻴﻮﻩاﯼ ﺑﺎ “روم”‪.‬‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ورودﯼ آﺎﻓﻪ‪ ،‬هﻢ ﻧﺎﻧﻮایﯽ اﺳﺖ و هﻢ ﺷﻴﺮیﻨﯽ و ﺷﻜﻼت‬
‫ﻓﺮوﺷﯽ‪ .‬از ﺳﻤﺖ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺑﺘﻬﻮون آﻪ وارد ﻣﯽﺷ ﻮﯼ آﺎﻓ ﻪ را ﻣ ﯽﺑﻴﻨ ﯽ‪.‬‬
‫ﻣ ﯽﺑﻴﻨ ﯽ آ ﻪ ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ اﺳ ﺖ‪ .‬دیﻮاره ﺎ را رﻧ ﮓ ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ زدﻩاﻧ ﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻴﺰه ﺎ از ﺳ ﻨﮓ ﻣﺮﻣ ﺮ و ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟ ﺎ ﻟﺒﺎﺳ ﯽ‪ ،‬ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ‬
‫اﺳ ﺖ‪ .‬زﻧ ﯽ آ ﻪ ﺕﻨﻬ ﺎ آﻨ ﺎر ﻣﻴ ﺰ روﺑﺮوی ﯽ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﭘﻠﻴ ﻮرﯼ‬
‫ﺧﺎآﺴﺘﺮﯼ ﺑﺎ ﺷ ﺎل ﮔﺮدﻧ ﯽ ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ دارد‪ .‬ﺷ ﻠﻮارش ﻣ ﺸﻜﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬از‬
‫زی ِﺮ ﺷ ﻠﻮارش‪ ،‬رﻧ ﮓ ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ ﺟ ﻮراﺑﺶ ﺣ ﺎ ِل ﺁدم را ﻣ ﯽﮔﻴ ﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﻣﯽزﻧﺪ آ ﻪ یﻌﻨ ﯽ‪“ :‬ﺳ ﻼم” ﺑ ﺮوﯼ ﺧ ﻮدم ﻧﻤ ﯽﺁورم‪ .‬از ﺁدمه ﺎﯼ‬
‫ﺧﺎآﺴﺘﺮﯼ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯽﺁیﺪ ‪.‬‬
‫ﺑﮕﻮ ﻓﻼﻧﯽ ﭼﻪ رﻧﮕﯽ ﻣﯽﭘﻮﺷﺪ‪ ،‬ﺕﺎ ﺑﮕﻮیﻢ ﭼﻄ ﻮر ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ؟‬
‫هﻢ ﺧﻂ ﻓﻜﺮﯼاش را آﺸﻒ ﻣﯽآﻨﻢ‪ ،‬هﻢ ارﺕﻔﺎع ﻓﻬﻢ هﻨﺮﯼاش را‪.‬‬
‫دو ﻣﺮد ﺟﻮانﺕﺮ آﻨﺎر ﻣﻴﺰ ﺁن ﻃﺮﻓﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬یﻜﯽﺷ ﺎن ﻻﺑ ﺪ‬
‫رﻓﺘﻪ اﺳﺖ دﺳﺘ ﺸﻮﺋﯽ‪ .‬ﺁن آ ﻪ ﻣﺎﻧ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬آ ﺖ و ﺷ ﻠﻮارﯼ ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ‬
‫دارد‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺎﻟﺘﻮیﯽ ﺧﺎآﺴﺘﺮﯼﺕﺮ‪ ،‬آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺟﺎﻟﺒﺎﺳ ﯽ ﺁوی ﺰان اﺳ ﺖ‪ .‬ﺟ ﻮراب‬
‫ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼاش از زی ِﺮ ﺷ ﻠﻮار ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼﺕ ﺮش ﭘﻴﺪاﺳ ﺖ‪ .‬آﻔ ﺶ ﺧ ﺎك‬
‫ﯽ وارﻓﺘﻪ‪.‬‬‫ﮔﺮﻓﺘﻪاش‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﺎآﺴﺘﺮﯼ اﺳﺖ ﺕﺎ ﻣﺸﻜ ِ‬
‫وﻗﺘ ﯽ ﻣ ﯽﺑﻴﻨ ﺪ دی ﺪش ﻣ ﯽزﻧ ﻢ ـ ﺑ ﻪ ﺧﻴ ﺎل ایﻨﻜ ﻪ ﺧﻴ ﺎﻟﯽ ﺑ ﺮاش‬
‫دارم ـ ﻟﺒﺨﻨ ﺪﯼ ﭘﺮﺕ ﺎب ﻣ ﯽآﻨ ﺪ آ ﻪ ﺕ ﻖ ﻣ ﯽﺧ ﻮرد ﺑ ﻪ ﺁﺋﻴﻨ ﻪﯼ ﻗ ﺎب‬
‫ﺖ ﺳﺮم و دوﺑﺎرﻩ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ‪ .‬یﺦ ﻣﯽآﻨﺪ‪ .‬ﺷ ﺎل‬ ‫ﺧﺎآﺴﺘﺮﯼ ﭘﺸ ِ‬
‫ﮔﺮد ِن ﺧﺎآﺴﺘﺮﯼاش را ﺑﺮﻣﯽدارد و راﻩ ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ .‬دوﺳﺖ ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼاش‬
‫آ ﻪ ﻣ ﻮ و ﺳ ﺒﻴﻠﺶ ه ﻢ ﻣ ﺪ روز و ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ اﺳ ﺖ‪ ،‬از دﺳﺘ ﺸﻮﺋﯽ‬
‫ﺖ د ِر آﺎﻓ ﻪ آ ﻪ ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ‬ ‫ﺑﺮﻣ ﯽﮔ ﺮدد‪ .‬ﺧﺎآ ﺴﺘﺮهﺎ راﻩ ﻣ ﯽاﻓﺘﻨ ﺪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻤ ٍ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬زﻧﯽ آﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺧﺎآﺴﺘﺮﯼ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ و از ﻗﻀﺎ ﭘﻴ ﺸﺒﻨﺪﯼ ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ‬
‫‪١٥١‬‬
‫ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺣﺴﺎب و آﺘﺎﺑﯽ ﺑﺎ ایﺸﺎن ﻣﯽآﻨﺪ‪ .‬ﺁنهﺎ هﻢ ی ﻚ ﺳ ﻜﻪﯼ ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ‬

‫ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ روﯼ ﻣﻴﺰ آﻪ یﻌﻨﯽ ﭘﻮل ﭼﺎﯼ!‬
‫زﻧﯽ آ ﻪ روﺑ ﺮوﯼ ﻣ ﺎ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد و ﻟﺒﺎﺳ ﯽ ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ داﺷ ﺖ‪،‬‬
‫ﺑﻠﻨ ﺪ ﻣ ﯽﺷ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﺮود‪ .‬ﭼ ﺸﻤﻢ ﺑ ﻪ ﭘ ﺎﻟﺘﻮﯼ ﺧﻮﺷ ﻘﻮارﻩﯼ ﻗﺮﻣ ﺰ رﻧﮕ ﺶ‬
‫ﻣ ﯽاﻓﺘ ﺪ آ ﻪ ﭘ ﺸﺖ و رو ﺁوی ﺰاﻧﺶ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭘ ﺎﻟﺘﻮ را رو ﻣ ﯽآﻨ ﺪ آ ﻪ‬
‫ﺑﭙﻮﺷﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﻢ روﺷﻦ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬رﻧﮓ زﻧﺪﻩﯼ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ‬
‫یﺎدم ﺑﻪ ﺳﻼم وﻋﻠﻴﻚ یﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﺸﺶ ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ .‬ﺳﻼ ِم آﻬﻨﻪاش را ﺟﻮاب‬
‫ﺕﺎزﻩ اﯼ ﻣﯽدهﻢ‪ .‬ﻣﯽﺧﻨﺪد‪ .‬از ﺕﻨﻬ ﺎیﯽ اﺳ ﺖ ی ﺎ ﭼﻴ ﺰﯼ دیﮕ ﺮ‪ ،‬ﻧﻤ ﯽداﻧ ﻢ!‬
‫آﻴ ﻒ ﺳ ﻴﺎهﺶ را روﯼ ﺷ ﺎﻧﻪاش ﻣ ﯽاﻧ ﺪازد و راﻩ ﻣ ﯽاﻓﺘ ﺪ‪ .‬دوﺑ ﺎرﻩ ﺑ ﺎ‬
‫ﻟﺒﺨﻨ ﺪﯼ ﺧ ﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﯽرود ﺑﻴ ﺮون‪ .‬ﺑ ﻪ دم ﺣﻮﺿ ﭽﻪﯼ‬
‫خ ﻟﺒﺎﺳ ﺶ ﻗ ﺸﻨﮕﺘﺮ ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪.‬‬ ‫قﺳ ﺮِ‬ ‫ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ آ ﻪ ﻣ ﯽرﺳ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮ ِ‬
‫ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬ﺑﺎ ﺳﺮ ﺧ ﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬ﺧ ﻮب ﺷ ﺪ! دﺳ ﺖ آ ﻢ ای ﻦ یﻜ ﯽ‬
‫ﺧﺎآﺴﺘﺮﯼ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫وارد آﺎﻓ ﻪ آ ﻪ ﻣ ﯽﺷ ﻮم هﻤ ﻪ ﺳﺮﺷ ﺎن را ﺑﺮﻣ ﯽﮔﺮداﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﻻﺑ ﺪ‬
‫ﺣﻮﺹ ﻠﻪﺷ ﺎن ﺳ ﺮ رﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﭘ ﺎﻟﺘﻮ را ﺑ ﻪ ﺟﺎﻟﺒﺎﺳ ﯽ ﺁوی ﺰان ﻣ ﯽآ ﻨﻢ ﺕ ﺎ‬
‫دی ﻮار ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ ﻣﻘﺎﺑ ﻞ را ﺑﭙﻮﺷ ﺎﻧﺪ‪ .‬ﺷ ﺎل ﮔ ﺮدن را ﭘﻬ ﻦ ﻣ ﯽﮔ ﺬارم‬
‫ﯼ ﺹﻨﺪﻟﯽ ﻣﺤﻮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻣ ﯽﻧ ﺸﻴﻨﻢ آﻨ ﺎر‬ ‫روﯼ ﺹﻨﺪﻟﯽ آﻨﺎرﯼ‪ .‬ﺧﺎآﺴﺘﺮ ِ‬
‫ﻣﻴﺰﯼ آﻪ روﺑﺮوﯼ ﺑﺎﻏﭽﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻏﭽﻪاﯼ آﻪ هﻨﻮز ﭼﻨ ﺪ ﮔ ِﻞ ﺟ ﺎ ﻣﺎﻧ ﺪﻩ‬
‫از ﺑﻬﺎر در ﺁن ﻧﺎز ﻣﯽﻓﺮوﺷﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﯽ ﻣﻴ ﻮﻩاﯼ ﺳ ﻔﺎرش ﻣ ﯽده ﻢ‪ .‬ﺕ ﻮت ﻓﺮﻧﮕ ﯽ و ﺕﻤ ﺸﻚ ﺑ ﺎ‬ ‫ﺷ ﻴﺮیﻨ ِ‬
‫ﮓ ر ِژ‬ ‫ﺧﺎﻣﻪﯼ ﺳﻔﻴﺪ‪ .‬ﺷﺮاﺑﯽ ﺳﺮخ در ﮔﻴﻼﺳﯽ ﺑﻴﺮﻧﮓ‪ ،‬ﺑﻠﻮرﯼ‪ ،‬آﻪ رﻧ ٍ‬
‫ﯽ “ﻣ ﺮا” ﻣ ﻨﻌﻜﺲ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬ﻧﮕ ﺎهﯽ ﺑ ﻪ دور و ﺑ ﺮم‬ ‫ﮓ ﻗﺮﺕ ِ‬‫ﺧ ﻮش رﻧ ِ‬
‫ﮓ ﺳ ﺒ ِﺰ‬
‫ﻣﯽاﻧﺪازم‪ .‬ﺑﺎ ﭘﻴﺮزن ﺧﻮش ﻗﻴﺎﻓ ﻪاﯼ آ ﻪ اﻧﺘﻬ ﺎﯼ ﺳ ﺎﻟﻦ را ﺑ ﺎ رﻧ ٍ‬
‫ﺷ ﻔﺎﻓﺶ روﺷ ﻦ آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺳ ﻼم وﻋﻠﻴﻜ ﯽ از ﺳﺮِهﻤﺪﺳ ﺘﯽ رد و ﺑ ﺪل‬
‫ﻣﯽآﻨﻢ… اﻣﺮوز ﺑﺎ “ﺧﻮد”م ﺹﻔﺎ آﺮدم…‬
‫روز ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد…‬
‫‪١٥٢‬‬
‫ﻣﻴﺸﻮد‪...‬‬
‫ﻣﯽﺷﻮد اﻣ ﺮوز روزﯼ ﺑﺎﺷ ﺪ ﻣﺜ ﻞ ی ﻚ روز ﺕ ﺎریﺨﯽ‪ ،‬ﻣ ﺜﻼ ﺳ ﻪ‬
‫ﺷﻨﺒﻪ‪ ،‬ﺳﻮم اآﺘﺒﺮ‪ ،‬رو ِز وﺹ ِﻞ دو ﺕﻜ ﻪﯼ ﺁﻟﻤ ﺎن ﺑ ﻪ ه ﻢ‪ .‬ﻣ ﯽﺷ ﻮد ﺕ ﻮ ه ﻢ‬
‫اﺕﻔﺎﻗ ﺎ از آ ﺎ ِر ﮔ ﻞ ﻣﻌ ﺎف ﺑﺎﺷ ﯽ‪ ،‬و ﺑ ﻪ آﺎﻓ ﻪاﯼ رﻓﺘ ﻪ ﺑﺎﺷ ﯽ ﺕ ﺎ ﺕ ﺎریﻜﯽ‬
‫ﺕﻌﻄﻴﻠﯽ ﮔﻮرﺳﺘﺎﻧﯽ ایﻦ دهﻜﺪﻩﯼ آﻮﭼﻚ را روﺷﻦ آﻨ ﯽ‪ .‬ﻣ ﯽﺷ ﻮد آ ﺴﯽ‬
‫ه ﻢ ﺑ ﺎ ﺕ ﻮ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ آ ﻪ هﻨ ﻮز ﻧﻔﻬﻤﻴ ﺪﻩاﯼ ﭼ ﺮا هﻤﻴ ﺸﻪ ﺑ ﺎ ﺕﻮﺳ ﺖ و از‬
‫ﺟﺎﻧﺖ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ؛ ﺕﺎ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﺎ ﺣﺮاﻓﯽهﺎﯼ هﺰار و ﭼﻬﺎر ﺹ ﺪ‬
‫ﺳﺎﻟﻪاش ﺳﺮت را ﺑﺨﻮرد‪.‬‬
‫ﻣﯽﺷﻮد در یﻚ ﻣﻴﺰ ﺁﻧﻄ ﺮفﺕ ﺮ دو ﭼ ﺸﻢ ﺳ ﺒﺰ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ آ ﻪ‬
‫از ﺕﻤ ﺎم وﺟ ﻮدش ﺷ ﺎداﺑﯽ و ﺑﻮﺳ ﻪ ﻟ ﺐﭘ ﺮ ﺑﺰﻧ ﺪ‪ .‬ﺣﺘ ﺎ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ ﻧﻴﻤ ﺮخ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺕﻤﺎمﻧﻤﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺕﺮﺳﺎن ﺕ ﻮ ﺧﻴ ﺮﻩ ﺷ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ‬
‫آﺴﯽ را هﻢ هﻤﺮاﻩ ﺁوردﻩ ﺑﺎﺷﺪ آﻪ در ﺧﺎﻃﺮﻩﯼ رﻧﮓ ﭘﺮی ﺪﻩﯼ ﺕ ﻮ زی ﺮ‬
‫ﺑﺮق ﻧﮕﺎﻩ ﺕﻤﺎم ﻧﺸﺪﻧﯽاش ﺕﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﯽﺕﻮاﻧﺪ ﺣﺘﺎ ری ﺸﺶ را ه ﻢ‬
‫اﺹﻼح ﻧﻜﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﯽﺕﻮاﻧﺪ ﺑﺎ دو ﭼﺸﻢ ﺕﺐدارش ﺕﻮ را ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤ ﺎﻧﯽ‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ دﻋﻮت آﻨﺪ‪ ،‬و ﺕﻮ ﻓﻘﻂ ﺑ ﺮاﯼ ای ﻦآ ﻪ ﺳ ﺎلهﺎﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﮔ ﺮو‬
‫رﻓﺘﻪاﯼ‪ ،‬ﺟﺮات ﻧﻜﻨﯽ ایﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺁﺑﯽ ﺑﺎراﻧﯽ را ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﻣﻴﻬﻤﺎن آﻨﯽ‪.‬‬
‫اﺕﻔﺎﻗ ﺎت دیﮕ ﺮﯼ ه ﻢ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ ﺑﻴﻔﺘ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺜﻼ ای ﻦآ ﻪ ﻧ ﻪ ای ﻦ ﻣ ﺮ ِد‬
‫اﺟ ﺎرﻩدار آﻨ ﺎر دﺳ ﺘﺖ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬و ﻧ ﻪ ﺁن زن ﻣﺰاﺣﻤ ﯽ آ ﻪ ﻣﻌﻠ ﻮم‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮا ﺳ ِﺮ ﺁن ﻣﻴﺰ ﻃﻼیﯽ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ اﺳ ﺖ! ﺷ ﺎیﺪ ه ﻢ ﺑ ﺸﻮد آ ﻪ ﭼﻬ ﺎر‬
‫ﭼ ﺸﻢ ﺕ ﺸﻨﻪ ﺁﻧﻘ ﺪر در ه ﻢ ﮔ ﺮﻩ ﺑﺨﻮرﻧ ﺪ آ ﻪ دﻧﻴ ﺎ درﻧﻈﺮﺷ ﺎن زی ﺮ ﺁب‬
‫ﺑﺮود‪ .‬ﺣﺘﺎ ﻣﯽﺷﻮد آﻪ هﺮ دوﯼ ایﻦ ﭼ ﺸﻢه ﺎﯼ ﺑ ﺎراﻧﯽ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻟﺤﻈ ﻪاﯼ‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺕﺎ ﺑﺎ هﻢ ﻗﻬﻮﻩاﯼ ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ و ﮔﭙﯽ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺷ ﺎیﺪ ﺑ ﺸﻮد آ ﻪ ﻣ ﺮد اﺟ ﺎرﻩدار ی ﺎ ﻣ ﺜﻼ ﺷ ﻮهﺮت ﻧﮕﺎه ﺖ را‬
‫ﺕﻌﻘﻴ ﺐ ﻧﻜﻨ ﺪ و ﺕ ﻮ ﻣﺠﺒ ﻮر ﻧﺒﺎﺷ ﯽ در ﻟﺤﻈ ﺎت ﻧ ﺎدرﯼ آ ﻪ ﺁن دو ﭼ ﺸﻢ‬
‫س ﺟﻠ ﻮ آﺎﻓ ﻪ را دور‬ ‫ﺑﺎراﻧﯽ ﭼﺸﻢ در ﭼﺸﻤﺖ ﻣ ﯽدوزد‪ ،‬ﻣﺤﻮﻃ ﻪﯼ ﺕ ﺮا ِ‬
‫ﺑﺰﻧﯽ آﻪ یﻌﻨﯽ‪ :‬ﭼﯽ ﮔﻔﺘﯽ؟‬
‫‪١٥٣‬‬
‫ﺣﺘﺎ ﻣﯽﺷﻮد آﻪ ﺁن ﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎراﻧﯽ ﭘﺮ در ﺁورد و در ﻏﻴﺒﺖ ﺁن دو‬

‫ﭼﺸﻢ ﻟﻮچ و ﺟﺎﺳﻮس ﺳﺮ ﻣﻴﺰت ﺑﻴﺎی ﺪ و ﺑﮕﻮی ﺪ‪ :‬از ﺕ ﻮ ﺧﻮﺷ ﻢ ﻣﻴﺂی ﺪ‪ .‬و‬
‫ﺕﻮ هﻢ ﺑﮕﻮیﯽ‪ :‬وﻗﺖ دارﯼ هﻤﺪیﮕﺮ را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ؟‬
‫اﺕﻔﺎﻗﺎت دیﮕﺮﯼ هﻢ ﻣﯽﺕﻮاﻧﺪ ﺑﻴﻔﺘﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﻣﯽﺷﻮد روز ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ‬
‫از آﺎ ِر ﮔﻞ‪ ،‬ﺕﻨﻬﺎ ﺑﻪ هﻤﺎن آﺎﻓﻪ ﺑ ﺮوﯼ و هﻤﺎﻧﺠ ﺎیﯽ آ ﻪ ﺁن ﻧﮕ ﺎﻩ ﺑ ﺎراﻧﯽ‬
‫ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺧﻮشﺕﺮآﻴﺒﺶ را ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻨ ﺸﻴﻨﯽ و ﺑﻌ ﺪ از ﺑﻴ ﺴﺖ و ﭼﻬ ﺎر‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺮارت ﺕﻨﺶ را ﺑﻪ درون ﺑﻜﺸﯽ‪ .‬ﺣﺘﺎ ﻣﯽﺷﻮد آﻪ او هﻢ هﻤﺎﻧﺠﺎ‬
‫ﺑﯽﻣﺰاﺣﻤﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬و ﺑﯽ ﺁن آﻪ ﺣﺘﺎ ﻧﻴﺎزﯼ ﺑ ﻪ ﺣ ﺮف زدن داﺷ ﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺖ آﻨﺪ‪ ،‬یﺎ ﺁﻧﻘﺪر ﺕﻨﺪ و ﺕﻨ ﺪ ﺣ ﺮف ﺑﺰﻧ ﺪ آ ﻪ در‬
‫ﺕﻨﻬﺎیﯽ ﺑﻌﺪﯼات یﻚ آﻠﻤﻪ از ﺣﺮفهﺎش یﺎدت ﻧﻴﺎیﺪ‪ .‬ﻣﯽﺷ ﻮد ﺣﺘ ﺎ ﺑ ﻮﯼ‬
‫ﻋﻄ ِﺮ ﺕ ِﻦ ﺑﺎراﻧﯽاش را ﺕﺎ ﻧﺰدیﻚ ﺕﻮ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻴ ﺎورد ﺕ ﺎ ﮔﻮﻧ ﻪات را ﺑﺒﻮﺳ ﺪ‬
‫و ﺕﻮ ایﻦ ﺑﻮﯼ ﺳﺤﺮﺁﻣﻴﺰ را در ﺕﻨﺖ ﻓﺮو ﺑﻜﺸﯽ و ﺕﺎ ﻗﺮار ﺑﻌﺪﯼ ﻧﺸﺌﻪﯼ‬
‫رایﺤﻪﯼ دﻟﭙﺬیﺮش ﺑﺎﺷﯽ‪.‬‬
‫ی ﺎ ﺷ ﺎیﺪ ﺑ ﺮاﯼ ﺟﻤﻌ ﻪ ﺷ ﺐ‪ ،‬ﺳ ﺎﻋﺖ ه ﺸﺖ ﺷ ﺐ ﺑ ﻪ ﺑﻬﺎﻧ ﻪاﯼ ﺁن‬
‫زن ﻣﺰاﺣﻢ را دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ آﻨﺪ و ﺑﺎ ﺕﻮ د ِم د ِر ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ ﻗ ﺪیﻤﯽ ﺷ ﻬﺮ آ ﻪ‬
‫ﺣﺎﻻ ﻓﻘﻂ ﭘﺎﺕﻮق ﻋﺸﺎق ﻗﺪیﻤﯽ ﺷﻬﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﻗﺮارﯼ ﺑﮕ ﺬارد‪ .‬ﻣ ﯽﺷ ﻮد آ ﻪ‬
‫ﺕﻮ هﻢ ﺕﻤﺎم ﺟﻤﻌﻪ را ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺳﻴﺪن ﺁن دو ﭼ ﺸﻢ ﺑ ﺎراﻧﯽ ﺑﻮﺕﻴ ﻚه ﺎ و‬
‫ﺳ ﻠﻤﺎﻧﯽه ﺎﯼ ﺷ ﻬ ِﺮ ی ﺦ زدﻩات را دور ﺑﺰﻧ ﯽ‪ .‬ﺣﺘ ﺎ ﻣ ﯽﺷ ﻮد آ ﻪ ﻣ ﺮدك‬
‫اﺟ ﺎرﻩدار را از ﺧﺎﻧ ﻪات ﺑﻴ ﺮون آﻨ ﯽ وﺁزا ِد ﺁزاد ﺳ ﺮت را روﯼ‬
‫ﺷ ﺎﻧﻪاش ﺑﮕ ﺬارﯼ و ﺕ ﺎ ﺧ ﻮد یﻮﻧ ﺎن‪ ،‬آ ﺸﻮ ِر ﺁﻓﺘ ﺎﺑﯽ ﻣﺤ ﻞ ﺕﻮﻟ ﺪش ﺹ ﻔﺎ‬
‫آﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻣﯽﺷ ﻮد ز ِن هﻤ ﺮاهﺶ‪ ،‬ﺧ ﻮاهﺮش‪ ،‬ﻣ ﺎدرش ی ﺎ ﻣ ﺜﻼ هﻤﻜ ﺎرش‬
‫ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﻪ آﺴﯽ آﻪ او هﻢ در ﺧﻴﺎﻟﺶ ایﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺑ ﺎراﻧﯽ را اﺣﺘﻜ ﺎر آ ﺮدﻩ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺘﺎ ﻣﯽﺷﻮد آ ﻪ ﺕﻤ ﺎم ﻗﺮارداده ﺎﯼ دﻧﻴ ﺎ‪ ،‬ﻣ ﺜﻼ ﻗ ﺮارداد ﺧﺮی ﺪ و‬
‫ﻓ ﺮوش اﻧ ﺴﺎنه ﺎ ﻟﻐ ﻮ ﺷ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ و زنه ﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨ ﺪ ﺑ ﯽ ﺁن آ ﻪ ﻧﮕ ﺮان‬
‫ﺕﺮسهﺎﺷﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬آﺴﯽ را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻧﺪ‪ .‬و هﻤ ﻴﻦ هﻔﺘ ﻪ درﺳ ﺖ روز‬
‫ﺳﻪﺷﻨﺒﻪ آﻪ دو ﺁﻟﻤﺎن ﭘﺲ از ﭘﻨﺠ ﺎﻩ ﺳ ﺎل ﺟ ﺪایﯽ ﺑ ﻪ ه ﻢ رﺳ ﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺕ ﻮ ه ﻢ‬
‫‪١٥٤‬‬
‫ﺧﻮدت را از ایﻦ ﻗﺮاردادهﺎﯼ ﺕﻤﺎم ﻧﺸﺪﻧﯽ و ﻣﺮگﺁور رهﺎ آﻨﯽ و ﻓﻘ ﻂ‬

‫ﺑﺎ ﺑﺎور ﻋﺸﻖ ﭘﻴﻤﺎن ﺑﺒﻨ ﺪﯼ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﺁن دو ﭼ ﺸﻢ ﺑ ﺎراﻧﯽ را در اﺣﺘﻜ ﺎر‬
‫ﻋﺸﻖ ﺕﺎ اﻣﺘﺪاد ﻋﺸﻖ از ﺁ ِن ﺧﻮد آﻨﯽ و ﺕﻦ ﺑﺎراﻧﯽ ای ﻦ دو ﭼ ﺸﻢ ﺟ ﺬاب‬
‫را در ﺕﻤﺎم ﻟﺤﻈﻪهﺎ ﺑﻪ درون ﺑﻜﺸﯽ‪.‬‬
‫ﻣﯽﺷﻮد وﻗﺘﯽ آﻪ از ﭘﻠﻪهﺎﯼ داﻧﺸﻜﺪﻩات ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽروﯼ‪ ،‬ﺧ ﻮدش‬
‫را ﺑﻪ ﺕﻮ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﺟﺎﯼ آﻼس رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﺎرك ﺳ ﺎﻋﯽ دﻋﻮﺕ ﺖ آﻨ ﺪ و‬
‫در ﻓﻘﺪان ﭘﺎﺳﺪار‪ ،‬ﺣﺘﺎ در ذهﻦ ﻣﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪات اوﻟﻴﻦ ﺑﻮﺳﻪﯼ ﺧﻮاﺳ ﺘﻨﯽ را‬
‫ﺕﺠﺮﺑﻪ آﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺧﻴﻠﯽ ﭼﻴﺰهﺎﯼ دیﮕﺮ هﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻣ ﺜﻼ ﻣ ﯽﺷ ﻮد آ ﻪ ﺣﻮﺹ ﻠﻪﯼ‬
‫ﺷﻮهﺮ اﺟﺒﺎرﯼات ﺳﺮ رﻓﺘ ﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ و ﺑ ﻪ ﺟ ﺎﯼ ای ﻦآ ﻪ و ِر دﻟ ﺖ ﺑﻨ ﺸﻴﻨﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺖ ﻧﻖ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﻨﺪ یﺎ ِر ﻏﺎر ﺑﻪ ﺕﺎیﻠﻨﺪ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺕﺎ اﻧﺘﻘﺎ ِم ﺑﺮودﺕﺖ‬
‫را ﺑﮕﻴ ﺮد و ﺧ ﻮدش را در ﺁﻏ ﻮش وزارت ﺟﻠ ﺐ ﺕﻮری ﺴﺖ ﺁن آ ﺸﻮر‬
‫ﺑﯽﻧﻔﺖ از راﻩ ﺳﻜﺲ هﻼك آﻨﺪ‪.‬‬
‫ی ﺎ ﺷ ﺎیﺪ ﺑ ﺸﻮد آ ﻪ ﺳ ﻔﺮهﺎﯼ ﻣﺨﻔﻴﺎﻧ ﻪﯼ ﻣ ﺜﻼ آ ﺎرﯼاش از راﻩ‬
‫ﺳﻨﮕﺎﭘﻮر ﺑﻪ ﺕﺎیﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﺿﯽ دﭼﺎرش آﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ آﻪ ﺕﺘﻤﻪﯼ ﻋﻤ ﺮش را‬
‫آ ﻪ ﭼﻨ ﺪان ه ﻢ دراز ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬از ﻧﺎﺷ ﻨﺎﺧﺘﻪﺕ ﺮیﻦ ﻣ ﺮض ﺧﻮﺷ ﮕﺬراﻧﯽ‬
‫ﺕﺤﻠﻴﻞ ﺑﺮود‪.‬‬
‫ﺣﺘﺎ ﻣﯽﺷ ﻮد آ ﻪ رﻓﻴﻘ ﻪاش ﺟ ﻮاﺑﺶ آ ﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ و ﻣﺠﺒ ﻮر ﺷ ﺪﻩ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ دﺳﺖﺑﻨﺪﯼ را آﻪ ﺑﺮاﯼ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪاش ﺧﺮیﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺕﻮ هﺪیﻪ آﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣ ﯽﺷ ﻮد آ ﺎﻣﻼ اﺕﻔ ﺎﻗﯽ زن ﻓ ﺎﻟﮕﻴﺮﯼ در ی ﻚ ﺳ ﻠﻤﺎﻧﯽ زﻧﺎﻧ ﻪﯼ‬
‫ایﺮاﻧ ﯽ‪ ،‬راز دﺳ ﺖﺑﻨ ﺪ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ ﺧ ﻮردﻩ را ﺑ ﺮاﯼ ﺕ ﻮ ﻓ ﺎش آﻨ ﺪ؛ اﻣ ﺎ در‬
‫ﺖ زن‬ ‫ﭼ ﺸﻢ ﺕ ﻮ ﻣﻬ ﻢ ﻧﺒﺎﺷ ﺪ آ ﻪ ای ﻦ زن ﻓ ﺎﻟﮕﻴﺮ دﺳ ﺖﺑﻨ ﺪت را ﻗ ﺒﻼ دﺳ ٍ‬
‫دیﮕﺮﯼ هﻢ دیﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ی ﺎ ﻣ ﺜﻼ ﺁن دو ﭼ ﺸﻢ ﺑ ﺎراﻧﯽ هﻨﮕ ﺎﻣﯽ آ ﻪ در آﺎﻓ ﻪاﯼ ﻟ ﺐ‬
‫رودﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪاﯼ‪ ،‬ﺕﺎ ﻧﮕﺎهﺶ را ﺑﺮوﯼ آﺎﻏ ﺬﯼ ﺟﺎوداﻧ ﻪ آﻨ ﯽ‪ ،‬ﺑ ﯽ ﺁن‬
‫آﻪ ﻧﻴﺎزﯼ ﺑﻪ ﭘﺮﺳ ﻴﺪن داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬دﺳ ﺘﺶ را روﯼ ﺷ ﺎﻧﻪات ﺑﮕ ﺬارد و‬
‫ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﻪ ﺷ ﺮاب ﺳ ﺮﺧﯽ و ﭼ ﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧ ﺖ آﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ ﺣﺘ ﺎ ای ﻦ‬
‫‪١٥٥‬‬
‫ﺷﺮاﺑﺨﻮارﯼ درﺳﺖ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ آﻪ ﻣﺮدك اﺟ ﺎرﻩدار زی ﺮ ﺑ ﺎران ﺳ ﺮم‬

‫ض وارداﺕﯽ ﺕﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﮓ ﺁن ﻣﺮ ِ‬‫و ﺳﺮﻧ ٍ‬
‫یﺎ ﺷﺎیﺪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮﺳﺪ آﻪ دیﮕﺮ در ای ﻦ آ ﺸﻮر ﺳ ﺮﻣﺎ و ﺳ ﺮدﯼ‬
‫اﻧﺴﺎنهﺎ ﺕﺒﻌﻴﺪﯼ دی ِﻦ ﺣﻜﻮﻣﺘﯽ ﻧﺒﺎﺷﯽ و ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺑﺎ زﺑﺎن ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﯼ‬
‫آﻪ ﺣﺘﺎ ﺕﺮاﻧﻪهﺎﯼ ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪاش هﻢ ﺑﺎ ﻣﺎرش ﻧﻈ ﺎﻣﯽ ﮔ ﺮﻩ ﺧ ﻮردﻩ اﺳ ﺖ‪،‬‬
‫ﺑﮕﻮیﯽ‪ :‬دوﺳﺘﺖ دارم‪.‬‬
‫ﺷ ﺎیﺪ ﺑ ﺸﻮد آ ﻪ ﻣ ﺮد اﺟ ﺎرﻩدار‪ ،‬ﺹ ﺒﺢ‪ ،‬ﺳ ﺎﻋﺖ هﻔ ﺖ ﺹ ﺒﺢ ﺑ ﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﻧﮕﺮدد و ﺕﻮ ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ در ﺧﺎﻧﻪ را ﻗﻔﻞ آﻨﯽ و راهﺶ‬
‫ﻧﺪهﯽ و ﭘﺪرﯼ هﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ آﻪ ﻣﺠﺒﻮرت آﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺮدك را ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺎ آﻔ ﻦ ﺳ ﻔﻴﺪ‬
‫ﺕﺮك آﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻣﯽﺕﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ایﻦ آﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑ ﺮوﯼ و ﻧﺎﻟ ﻪه ﺎﯼ ﺕﻤ ﺎم‬
‫ﻧ ﺸﺪﻧﯽ ﺁن ﻣ ﺮدك ﻟ ﻮچ را دورﻩ آﻨ ﯽ‪ ،‬در ی ﻚ ﺕﺎﺑ ﺴﺘﺎن داغ و ﺕ ﺐدار‪،‬‬
‫ﺑﯽﺕﺮس و ﺑﯽﻣﺰاﺣﻢ ﺳﺎﻋﺖهﺎ روﯼ ﺷﻦهﺎﯼ ﺳ ﺎﺣﻠﯽ دراز ﺑﻜ ﺸﯽ و ﺑ ﻪ‬
‫ﺕ ﻦ داغ ﺁن دو ﭼ ﺸﻢ ﺑ ﺎراﻧﯽ ﻓﻜ ﺮ آﻨ ﯽ‪ .‬ﺣﺘ ﺎ ﻣ ﯽﺷ ﻮد ﻣﺠﺒ ﻮر ﻧﺒﺎﺷ ﯽ‬
‫ﺷ ﺐه ﺎ ﺧ ﻮدت را ﺑ ﻪ ﺧ ﻮاب ﺑﺰﻧ ﯽ ﺕ ﺎ ﻓﺮﺹ ﺘﯽ ﺑ ﺮاﯼ اﻧﺪی ﺸﻴﺪن ﺑ ﻪ‬
‫ﺧﻮﺷ ﺒﺨﺘﯽ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﯽ‪ .‬ﺑ ﺎور آ ﻦ ﺧﻴﻠ ﯽ اﺕﻔﺎﻗ ﺎت دیﮕ ﺮ ه ﻢ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ‬
‫ﺑﻴﻔﺘﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﻣﯽﺷﻮد آﻪ هﻤﺎن ﻗﺪیﻢهﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ ﻏﺮیﺒ ﻪاﯼ را ﺑ ﻪ‬
‫ﺿ ﺮب اﺟﺒ ﺎر ﭘ ﺪر ی ﺪك ﺑﻜ ﺸﯽ و ﻣ ﯽﺷ ﻮد آ ﻪ در ﻧﺒ ﻮد ﻋ ﺸﻖ‪ ،‬ﭼ ﺸﻤﺖ‬
‫هﻤﻴﺸﻪ دﻧﺒﺎل ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﺮﭘﺮ ﻧﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺘﺎ ﻣﯽﺷﻮد آﻪ دوﺑ ﺎرﻩ در ﺁن آﺎﻓ ﻪﯼ ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﯽ‬
‫و ﺁن دو ﭼ ﺸﻢ ﺑ ﺎراﻧﯽ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺎﯼ ﻣﻴ ﺰ ﺑﻐﻠ ﯽ آﻨ ﺎر ﺕ ﻮ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ و‬
‫دﺳ ﺖه ﺎﯼ ﮔ ﺮﻣﺶ را روﯼ دﺳ ﺖه ﺎﯼ ﺕ ﻮ ﺑﮕ ﺬارد و ﺹ ﺪاﯼ ﺧﻨ ﺪﻩه ﺎﯼ‬
‫ﺷﺎداﺑﺘﺎن ﺳ ِﺮ هﻤﻪﯼ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن آﺎﻓﻪ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﺎ ﻣﯽﺷﻮد آﻪ دﺳﺘﺶ‬
‫را زی ﺮ ﭼﺎﻧ ﻪات ﺑﮕ ﺬارد و ﺕ ﻮ را ﺑ ﻪ ﺳ ﻮﯼ ﺧ ﻮدش ﺑﻜ ﺸﺪ و ﻟ ﺐ‬
‫ﻃﻼی ﯽاش را در ﻣﻴ ﺎن ﻟ ﺐه ﺎﯼ ﺕ ﺸﻨﻪﯼ ﺕ ﻮ ﮔ ﻢ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ‪ ،‬هﻤ ﻪﯼ‬
‫ﺁنهﺎیﯽ آﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻴ ﺎل ای ﻦ آ ﻪ دو ی ﺎر ـ ﺷ ﺎیﺪ‬
‫ﭘﺲ از ﻗﺮنهﺎ ﺟﺪایﯽ ـ ﺑﻪ هﻢ رﺳﻴﺪﻩاﻧﺪ‪.‬‬
‫‪١٥٦‬‬
‫ﺧﻴﻠ ﯽ ﭼﻴ ﺰه ﺎ ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﺸﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ… ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﺑﺎی ﺪ ﺑ ﻪ‬

‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺮوم‪.‬‬
‫ﺳﻮم اآﺘﺒﺮ ﺳﺎل ‪٢٠٠٠‬‬
‫‪١٥٧‬‬
‫ﻟﻄﻔﺎ ﻧﻪ!!‬
‫دیﺮوز ﺷﻨﺒﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻨﺒﻪ ﯼ هﻔﺘﻪ ﯼ ﭘﻴﺶ ﺕﻮﻟﺪش ﺑﻮد‪ .‬وﻟﯽ ﮐ ﺴﯽ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﺮد‪ ،‬ﺑﺮاش ﮐﺎدویﯽ ﺧﺮی ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﺑ ﺎ ه ﻢ ﻧﺎه ﺎرﯼ ﺑﻴ ﺮون ﺧ ﻮردﻩ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺳ ﺎدﮔﯽ‪ .‬ﺑﻴ ﺸﺘﺮ وﻗ ﺘﺶ را در ﺳ ﻠﻤﺎﻧﯽ ﮔﺬراﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ‬
‫زیﺎد اﺣﺴﺎس ﺕﻨﻬﺎیﯽ ﻧﮑﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ایﻦ هﻤ ﻪ دﻟ ﺶ ﻣﻴﺨﻮاﺳ ﺖ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪،‬‬
‫وﻟ ﯽ ﻧﺒﻮدﻧ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﺷ ﺎن ﺁﺧ ﺮ هﻔﺘ ﻪ اﯼ رﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﭘ ﻴﺶ ﭘﺪرﺷ ﺎن ﮐ ﻪ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻋﻴﺪ را ﺑ ﺎ ﻣﺎدرﺷ ﺎن ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ .‬ای ﻦ ﻃ ﻮرﯼ ﭘﺪرﺷ ﺎن ه ﻢ ﺳ ﻬﻤﯽ از‬
‫ﻋﻴﺪ ﻣﻴﺒﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ه ﻢ ﻣﻴﺘﻮاﻧ ﺴﺖ ﺑ ﺎ ﺧﻴ ﺎل راﺣ ﺖ ﺑ ﺎ ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ ﯼ ﺕ ﺎزﻩ اش‬
‫ﻋﻴﺪ را ﺟﺸﻦ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ایﻦ هﻔﺘ ﻪ ه ﻮا ﺑ ﺪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺟﻤﻌ ﻪ اش ه ﻮا ﺧ ﻮب‬
‫ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁﻧﻘ ﺪر ﺧ ﻮب ﮐ ﻪ ﮐ ﺖ ﺕﺎﺑ ﺴﺘﺎﻧﯽ ﻧ ﺎرﻧﺠﯽ اش را ﭘﻮﺷ ﻴﺪ و ﮐﻠ ﯽ‬
‫اﺣﺴﺎس ﺷﻴﮑﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻋﺼﺮ هﻤﺎن ﺟﻤﻌ ﻪ ه ﻢ رﻓ ﺖ ﺧﺮی ﺪ‪ .‬هﻤ ﺎن ﮐ ﺎرﯼ‬
‫ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﯼ زﻧﻬ ﺎﯼ دﻓﺮﻣ ﻪ ﻧ ﺸﺪﻩ دوﺳ ﺖ دارﻧ ﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ دﺳ ﺖ ﻟﺒ ﺎس در‬
‫ﺑﻮﺕﻴﮑﻬﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮو ﮐﺮد‪ .‬دﺳﺖ ﺁﺧﺮ هﻢ دم ﻏﺮوب‪ ،‬یﮏ ﺑﻠﻮز ﺷﻴﮏ‬
‫ﺳﻮرﻣﻪ اﯼ ﺧﺮیﺪ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﻬﺶ ﻣﻴﺂﻣﺪ‪ .‬ﻣ ﺮد ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪:‬‬
‫ﺑﺎز ه ﻢ ﺧﺮی ﺪ ﮐ ﺮدﻩ اﯼ؟ ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﺧﻨﺪی ﺪ و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬زﻧﻬ ﺎ از ﺧﺮی ﺪ ﮐ ﺮدن‬
‫ﺧﻮﺷﺸﺎن ﻣﻴﺂیﺪ‪ ،‬ﻣﺮدهﺎ از ﭘﻮل ﺷﻤﺮدن‪.‬‬
‫ﺣ ﺎﻻ دوﺑ ﺎرﻩ ﺷ ﻨﺒﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺷ ﻨﺒﻪ ﯼ ی ﮏ هﻔﺘ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از ﺕﻮﻟ ﺪش و‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺑﭽﻪ هﺎ ﺑﺮاش ﭼﯽ ﺧﺮیﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﻗ ﺮار ﺑ ﻮد ﮐ ﺎدوﯼ‬
‫ﺷﻴﮑﯽ ﺑﺮاش ﺑﺨﺮﻧﺪ‪ .‬ﮔﺎﻩ از زیﺮ زﺑﺎﻧﺶ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از ﭼ ﻪ ﭼﻴ ﺰﯼ‬
‫ﺧﻮﺷ ﺶ ﻣﻴﺂی ﺪ و ﺣ ﺎﻻ ﻗ ﺮار ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ دم ادارﻩ ﯼ ﭘ ﺴﺖ‪ .‬هﻤ ﻪ ﮐ ﻪ‬
‫ﺟﻤ ﻊ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﮐﺎﻓ ﻪ اﯼ رﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬دﺳ ﺖ هﻴﭽﮑﺪاﻣ ﺸﺎن ﮐ ﺎدو ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﻣﻬ ﻢ‬
‫ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺷ ﺎیﺪ ﺷ ﺐ ﻋﻴ ﺪﯼ هﻤﺮاه ﺸﺎن ﻣﻴﺂوردﻧ ﺪ‪ .‬هﻤ ﺎن ﺳ ﻪ ﺷ ﻨﺒﻪ اﯼ ﮐ ﻪ‬
‫ﻗﺮار ﺑﻮد ﺹﺒﺢ ﭼﻬﺎرﺷﻨﺒﻪ اش ﻋﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺳ ﺎﻋﺖ ی ﮏ و دوﯼ ﺹ ﺒﺢ ی ﺎ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ‪ .‬ﺑﭽﻪ هﺎ را ﮐﻪ دی ﺪ‪ ،‬ﮔ ﻞ از ﮔﻠ ﺶ ﺷ ﮑﻔﺖ‪ .‬ﭼ ﻪ ﺑ ﺰرگ‬
‫ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ایﻦ ﮐﻪ ﺕﻘﺮیﺒﺎ ه ﺮ هﻔﺘ ﻪ ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨﺪﺷ ﺎن‪ ،‬اﻣ ﺎ از دیﺪﻧ ﺸﺎن ﺳ ﻴﺮ‬
‫ﻧﻤﻴﺸﻮد‪ .‬ﭼﻪ ﻋﺎﻗﻞ و ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﮔﻨﺪﻩ ﮔﻨﺪﻩ اﯼ ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫‪١٥٨‬‬
‫ﻧﺎهﺎر را در ﮐﺎﻓﻪ ﯼ ﺷﻴﮑﯽ ﻣﻴﺨﻮرﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﮐ ﻪ دﺧﺘ ﺮﮎ ﻣﻴ ﺮود‬

‫ﺕ ﺎ ﺑ ﻪ ﮐﺎره ﺎﯼ ﺷﺨ ﺼﯽ اش ﺑﺮﺳ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﭘ ﺴﺮش در ﮐﺎﻓ ﻪ ﯼ دیﮕ ﺮﯼ‬
‫ﻣﻴﻨ ﺸﻴﻨﻨﺪ و دو ﺳ ﺎﻋﺘﯽ در ﻣ ﻮرد ﻓ ﻴﻠﻢ ﺕ ﺎزﻩ اش ﺣ ﺮف ﻣﻴﺰﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﭼ ﻪ ﺕ ﻢ‬
‫ﺟﺎﻟﺒﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ایﺪﻩ هﺎﯼ ﺧ ﻮﺑﯽ و ﺕﻤ ﺎم ﻣ ﺪت از ای ﻦ ﮐ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ اش دﺳ ﺖ‬
‫ﮐﻢ ایﻦ ﻟﻄﻒ را داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ هﺎش زیﺎد ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ و ﺑ ﯽ ای ﺪﻩ‬
‫ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎل اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐ ﺮد و راﻩ اﻓﺘ ﺎد ﺑ ﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺁﭘﺎرﺕﻤ ﺎﻧﺶ‪ .‬ﭘ ﺴﺮش ﻣﻴﺨﻮاﺳ ﺖ ﺑ ﺎز ه ﻢ ﺁﺑﺠ ﻮیﯽ ﺑﻨﻮﺷ ﺪ و ﻣﻨﺘﻈ ﺮ‬
‫دوﺳﺘﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ هﻢ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺑﺮوﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻴﺂیﺪ ﺧﺎﻧﻪ و اول از هﻤﻪ ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺕﺮ را روﺷﻦ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ .‬ﺕﺎ ﻟﺒﺎﺳﺶ‬
‫را ﻋﻮض ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺕﺮ اﺕﻮﻣﺎﺕﻴﮑﻤﺎن راﻩ ﻣﻴﺎﻓﺘﺪ‪ .‬ﺑﺒﻴﻨ ﺪ ﭼ ﻪ ﺧﺒ ﺮ اﺳ ﺖ‪،‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺕ ﺎ ﻧﺎﻣ ﻪ ﯼ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑ ﯽ دارد و ای ﻦ ﮐ ﻪ ﭼﻴﺰه ﺎیﯽ را ﮐ ﻪ ایﻨﺘﺮﻧﺘ ﯽ‬
‫ﺳﻔﺎرش دادﻩ اﺳﺖ‪ ،‬در راهﻨﺪ یﺎ هﻨﻮز ﻧﻪ! ﺑﺮاﯼ ﻋﻴﺪ ﭘ ﺴﺮش ﻓ ﻴﻠﻢ "زد"‬
‫را ﺕ ﺪارﮎ دی ﺪﻩ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ در ﺟ ﻮاﻧﯽ در داﻧ ﺸﮑﺪﻩ دی ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﭘ ﺴﺮش‬
‫ﻣ ﺸﺘﺎق اﺳ ﺖ ای ﻦ ﻓ ﻴﻠﻢ ﻣﺤﺒ ﻮب ﻣ ﺎدرش را ﺑﺒﻴﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﺎی ﺪ ﺑﺒﻴﻨ ﺪ‪ .‬ﻓﺮوﺷ ﻨﺪﻩ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻔﺎرش را دریﺎﻓﺖ ﮐ ﺮدﻩ و هﻤ ﻴﻦ ﺷ ﻨﺒﻪ ﻓ ﻴﻠﻢ را ﺑ ﺮاش‬
‫ﭘﺴﺖ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎش ﺕﺎ ﺳﻪ ﺷﻨﺒﻪ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ه ﺎ ﺟﻤ ﻊ ﻣﻴ ﺸﻮﻧﺪ ‪ -‬ﮐ ﻪ‬
‫ﺳ ﻤﺒﻮﻟﻴﮏ دور ه ﻢ ﺟﻤ ﻊ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ و ﺳ ﺒﺰﯼ ﭘﻠ ﻮ ﻣ ﺎهﯽ ﺑﺨﻮرﻧ ﺪ و ﭘ ﺎﯼ‬
‫ﺳﻔﺮﻩ ﯼ هﻔﺖ ﺳﻴﻦ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ ‪ -‬ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬هﻨﻮز از ﺳ ﺮ ﮐ ﺎر ﺑﺮﻧﮕ ﺸﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﭼﻴﺰﮐ ﯽ ﻓ ﺮاهﻢ‬
‫ﻣﻴﮑﻨ ﺪ و ﻣ ﺮد ﻣﻴﺂی ﺪ‪ .‬ﺳ ﺎﻋﺖ ه ﺸﺖ و ﻧ ﻴﻢ ﺷ ﺐ اﺳ ﺖ‪ .‬ﮐﻠ ﯽ ﻣﻴﺨﻨﺪﻧ ﺪ‪.‬‬
‫ﺕﻠﻮیﺰی ﻮن ﻓ ﻴﻠﻢ ﺳﻴﺎﺳ ﯽ ﻣﺨ ﺼﻮﺹﯽ ﻧ ﺸﺎن ﻣﻴﺪه ﺪ‪ .‬داﺳ ﺘﺎن ﻣﺮﺑ ﻮط ﺑ ﻪ‬
‫دادﮔﺎﻩ ﻣﺠﺪد ﻗﺘﻞ یﮏ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳ ﺘﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺣ ﺎﻻ‬
‫دیﮕ ﺮ ﭘﻴ ﺮ و ﭘﺎﺕ ﺎل ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕﻬﺪی ﺪ و ﻣ ﺮگ و ﺕ ﺮس‪ .‬ﺑ ﺎ ای ﻦ هﻤ ﻪ‬
‫ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ دادﺳ ﺘﺎن ﻣﻮﻓ ﻖ ﻣﻴ ﺸﻮد ﺙﺎﺑ ﺖ ﮐﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﻗﺘﻠ ﯽ ‪ ٣٠‬ﺳ ﺎل ﭘ ﻴﺶ‬
‫ﺹﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ ،‬و ﺣ ﺎﻻ ﻗﺎﺕ ﻞ ﭘﻴ ﺮ ﭘ ﺲ از ای ﻦ هﻤ ﻪ ﺳ ﺎل ﻣﺤﮑ ﻮم‬
‫ﻣﻴﺸﻮد؛ ﺑﻪ زﻧﺪان اﺑﺪ ﻣﺤﮑﻮم ﻣﻴﺸﻮد‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﻣﮕ ﺮ ی ﺎرو ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎل دیﮕ ﺮ‬
‫ﻣﻴﺘﻮاﻧ ﺪ ﻋﻤ ﺮ ﮐﻨ ﺪ؟ در ﺕﻤ ﺎم ﻟﺤﻈ ﺎﺕﯽ ﮐ ﻪ دادﮔ ﺎﻩ در ﮐ ﺎر اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬
‫دادﮔﺎهﻬﺎﯼ ایﺮان ﻓﮑ ﺮ ﻣﻴﮑﻨ ﺪ‪ .‬ﺳ ﺎﻋﺖ ی ﺎزدﻩ ﺧ ﺴﺘﻪ و ﻣ ﺮدﻩ ﻣﻴ ﺮود ﮐ ﻪ‬
‫‪١٥٩‬‬
‫دراز ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬دراز ﻣﻴﮑﺸﺪ‪ .‬ﻋﻴﻨﮑﺶ را ﺑﺮدﻩ اﺳﺖ ﺕﻮ رﺧﺘﺨﻮاب‪ .‬ﭼ ﺮاغ‬
‫را ﮐ ﻪ روﺷ ﻦ ﻣﻴﮑﻨ ﺪ‪ ،‬ﮐﻴ ﻒ ﭼ ﺮم ﺳ ﻔﻴﺪ ﺷ ﻴﮑﺶ را ﮐ ﻪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﺑ ﺮاش‬
‫ﺧﺮیﺪﻩ اﻧﺪ‪ ،‬روﯼ ﻣﺒﻞ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اش ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﻣﻴﺰﻧ ﺪ‪ .‬ﮐﻴ ﻒ ﻗ ﺸﻨﮕﯽ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺰرگ و ﺷﻴﮏ و ﺟﺎدار‪ .‬ﺑﻬﺎر و ﺑﻌﺪ ه ﻢ ﺕﺎﺑ ﺴﺘﺎن در راﻩ اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫هﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ه ﻮا ﺑ ﺎراﻧﯽ ﻧﺒﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﻣﻴﺘﻮاﻧ ﺪ ﺳ ﺘﺶ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﺕ ﺎ ﭼﻬ ﺎر ﺹ ﺒﺢ‬
‫یﮏ روﻧﺪ ﻣﻴﺨﻮاﺑﺪ‪ .‬یﮏ ﮐﻠﻤﻪ هﻢ ﻧﻤﻴﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬اﻣ ﺮوز ﺣ ﺴﺎﺑﯽ ﺧ ﺴﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ‬
‫اﺳ ﺖ‪ .‬ﺳ ﺎﻋﺖ ﭼﻬ ﺎر ﺹ ﺒﺢ دوﺑ ﺎرﻩ ﺑﻴﺨ ﻮاﺑﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮش ﻣﻴﺰﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﻠﻨ ﺪ‬
‫ﻣﻴﺸﻮد و ﺳﻌﯽ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﭘﺮﻧﺪﻩ اش را ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺪار ﻧﮑﻨﺪ‪ .‬هﻤﺎن‬
‫ﭼﻬﺎر ﺹﺒﺤﯽ دوﺑﺎرﻩ ﺳﺮﯼ ﺑ ﻪ ایﻨﺘﺮﻧ ﺖ ﻣﻴﺰﻧ ﺪ‪ .‬یﮑ ﯽ از ﮐ ﺴﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ از‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺖ و هﻨﻮز ﮐﻠﻪ اش ﺑﻮﯼ ﻗﻮرﻣ ﻪ ﺳ ﺒﺰﯼ ﻣﻴﺪه ﺪ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻟ ﻪ‬
‫اﯼ ﻧﻮﺷ ﺘﻪ اﺳ ﺖ در ﻣ ﻮرد زﻧ ﺪان و زﻧ ﺪاﻧﻬﺎ‪ .‬ﺕ ﺎ ﻧﻴﻤ ﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻧ ﺪش‪ ،‬اﻣ ﺎ‬
‫ﺕﻤﺎم ﮔﺬﺷﺘﻪ هﺎ روﯼ ﻣﻮﻧﻴﺘﻮر ﻣﻴﺪوﻧﺪ‪ .‬ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻴ ﺸﻮد‪ .‬ﺳ ﺎﻋﺖ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‬
‫ﺷﺶ ﺹﺒﺢ‪ .‬دوﺑﺎرﻩ ﺑﻪ رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﺮﻣﻴﮕﺮدد‪ ،‬ﺷﺎیﺪ دوﺑ ﺎرﻩ ﺑﺨﻮاﺑ ﺪ‪ .‬ای ﻦ‬
‫ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺧﺴﺘﻪ اش ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ .‬ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺷﺎیﺴﺘﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﻣﻴﺨﻮاﺑﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺴﺘﺎﺟﺮ ﺧﺎﻧﻪ اﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘ ﺮ از ﭼﻤ ﺪان اﺳ ﺖ‪ .‬ﺷ ﻮهﺮﯼ دارد‬
‫ﮐﻪ هﻤﻪ اش ﺑﺎ زﻧﻬﺎ و ﻣﺮده ﺎﯼ دیﮕ ﺮﯼ ﮐ ﻪ در ای ﻦ ﺧﺎﻧ ﻪ و ﺧﺎﻧ ﻪ ه ﺎﯼ‬
‫ﺑﻐﻠ ﯽ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺳ ﺮش ﮔ ﺮم اﺳ ﺖ‪ .‬زﻧﻬ ﺎ و دﺧﺘﺮه ﺎ روﺳ ﺮﯼ و ﻣﻘﻨﻌ ﻪ‬
‫دارﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ هﺎ ﺑ ﻪ ه ﻢ راﻩ دارﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻣ ﺮدش ﻣﻴﮕﻮی ﺪ‪ :‬ﺑﻴ ﺎ ای ﻦ ﺧﺎﻧ ﻪ ﯼ‬
‫ﺑﻐﻠﯽ را اﺟﺎرﻩ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﺑ ﺰرگ ﻣﻴ ﺸﻮﻧﺪ و ﺟﺎﻣ ﺎن ﮐ ﻢ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﺮد‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ از ﺳﺮ هﻤﺪﺳﺘﯽ ﺑ ﺎ زن دیﮕ ﺮﯼ رد و ﺑ ﺪل ﻣﻴﮑﻨ ﺪ‪،‬‬
‫ﻣﻴﺨﻨﺪد و ﻣﻴﮕﻮیﺪ‪ :‬ﻣﺎ ﮐﻪ ایﻦ ﺟﺎ اﺟ ﺎرﻩ ﻧﻤﻴ ﺪهﻴﻢ! هﻤ ﻪ ﻣﻴﺮوﻧ ﺪ و ﻣﻴﺂیﻨ ﺪ‬
‫و ﺣﺮﻓﻬﺎیﯽ ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر او را ﻧﺎﻣﺤﺮم ﻣﻴﺪاﻧﻨﺪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨ ﺪ اﮔ ﺮ از‬
‫ایﻦ ﻣﺮد ﺟﺪا ﺷﻮد‪ ،‬دیﮕﺮ ازدواج ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ‪ .‬اﺹﻼ دﻟﺶ ﻧﻤﻴﺨﻮاهﺪ ﻣﺠﺒ ﻮر‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺮﻓﯽ را ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ دوﺳﺖ ﻧﺪارد‪ ،‬یﺎ ﮐﺎرﯼ را ﺑﮑﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﻧﻤﻴﺨﻮاه ﺪ‪.‬‬
‫از ای ﻦ ﺧﺎﻧ ﻪ ﺑ ﻪ ﺁن ﺧﺎﻧ ﻪ ﻣﻴ ﺮود و از ﻻﺑ ﻼﯼ ﺁن ﺟﻤﻌﻴ ﺖ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ اش‬
‫ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﺧ ﺼﻮﺹﯽ دارﻧ ﺪ و ﮐﺎره ﺎﯼ ﺧ ﺼﻮﺹﯽ ﻣﻴﮑﻨﻨ ﺪ‪ ،‬رد ﻣﻴ ﺸﻮد‪،‬‬
‫ﺑ ﺪون ای ﻦ ﮐ ﻪ دوﺳ ﺘﯽ در ﻣﻴﺎﻧ ﺸﺎن داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬در ﻣﻴ ﺎن ﺁﻧﻬ ﺎ ﺣﺘ ﺎ‬
‫اﺣﺴﺎس اﻣﻨﻴﺖ هﻢ ﻧﺪارد‪ .‬ﻓﻘﻂ دﻧﺒﺎل ایﻦ اﺳﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎش ﺑﺮﺳ ﺪ‪.‬‬
‫‪١٦٠‬‬
‫هﻤﻪ را ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﺕﻘﺮیﺒﺎ هﻤﻪ ﺷﺎن را ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﺮدهﺎ ﺷﻴﮏ‬

‫و ﻣﺮﺕﺒﻨﺪ و اﮔﺮ ایﻦ ﺟﺎ ﻧﺪی ﺪﻩ ﺑﻮدﺷ ﺎن‪ ،‬ﻓﮑ ﺮ ﻧﻤﻴﮑ ﺮد ﻋ ﻀﻮ ای ﻦ ﮔ ﺮوﻩ‬
‫ﻣﺨﻔﯽ و ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮیﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدهﺎ ﮐﺖ و ﺷﻠﻮار ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ ،‬وﻟ ﯽ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮﺷﺎن ﺕﻴﭗ ﮐﺎرﮔﺮﯼ دارﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﻀﻴﻬﺎ ﭼ ﺮب و روﻏﻨ ﯽ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ه ﻮا‬
‫ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ اﺳﺖ‪ .‬یﮑﯽ از ﻣﺮده ﺎ ﮐ ﻪ ﻗﻴﺎﻓ ﻪ ﯼ ﻣﺮﺕﺒ ﯽ دارد‪ ،‬ﻣﻴﺂی ﺪ ﺑﻴ ﺮون و‬
‫روﯼ ﭘﻠ ﻪ اﯼ ﻣﻴﻨ ﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﺟﻮاﻧ ﮏ ﮐ ﺎرﮔﺮﯼ را ﺹ ﺪا ﻣﻴﮑﻨ ﺪ و ﺕ ﺎ ﺟﻮاﻧ ﮏ‬
‫ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬هﻔﺖ ﺕﻴﺮش را درﻣﻴ ﺂورد و دم دﺳ ﺘﺶ ﻣﻴﮕ ﺬارد‪ .‬زن دارد ﻧﮕ ﺎﻩ‬
‫ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر هﻔﺖ ﺕﻴﺮ ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ ﺁن ﻣﺮد ﮐ ﻪ ﺑ ﺮاﯼ ﺧ ﻮد ای ﻦ زن اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫ﺣ ﺲ ﺷ ﺸﻤﯽ وادارش ﻣﻴﮑﻨ ﺪ ﻓ ﺮار ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﻧﻤﻴﺨﻮاه ﺪ ﺑﻤﻴ ﺮد و ﻧﻤﻴﺨﻮاه ﺪ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﺪ ﮐﻪ دیﮕﺮﯼ را ﺟﻠﻮ ﭼ ﺸﻤﺶ ﻣﻴﮑ ﺸﻨﺪ‪ .‬ﻣ ﺮد هﻔ ﺖ ﺕﻴ ﺮ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺁن‬
‫ﺟﻮاﻧ ﮏ را وادار ﮐ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ ﭼ ﺸﻤﻬﺎ را ﺑ ﺴﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬
‫ﺳ ﻤﺘﯽ ﺑ ﺮود‪ .‬زن ﮐ ﻪ هﻤﭽﻨ ﺎن در ﺣ ﺎل ﻓ ﺮار اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ﺧ ﺴﺘﻪ‬
‫ﻣﻴﺸﻮد و در ﺧﺎﻧﻪ اﯼ یﺎ اﺕﺎﻗﯽ ﭘﻨ ﺎﻩ ﻣﻴﮕﻴ ﺮد‪ .‬ﻣ ﺮد ﻣﻴﺂی ﺪ و هﻔ ﺖ ﺕﻴ ﺮ را‬
‫ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺘﺶ ﻧ ﺸﺎﻧﻪ ﻣﻴ ﺮود‪ .‬اول روﯼ ﻗﻠ ﺒﺶ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ ﺁﻟ ﺖ ﺕﻨﺎﺳ ﻠﯽ‬
‫اش‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﻣﻴ ﺸﻨﻮد ﮐ ﻪ دارد داد ﻣﻴﺰﻧ ﺪ‪ :‬ﻟﻄﻔ ﺎ ﻧ ﻪ! ﻟﻄﻔ ﺎ ﻧ ﻪ! ای ﻦ واژﻩ ه ﺎ‬
‫ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ادا ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺪار ﻣﻴﺸﻮد‪ .‬هﻨﻮز ﺹﺪاﯼ ﻣﺮد ﻣﻴﺂیﺪ‪:‬‬
‫ایﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﮐﺴﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ای ﻦ ﺟ ﺎ ﺑ ﺮاﯼ ﺧ ﻮدش ﺳ ﺎز دیﮕ ﺮﯼ‬
‫ﻣﻴﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻋﺖ هﺸﺖ و ﺑﻴﺴﺖ و ﺳﻪ دﻗﻴﻘﻪ ﯼ ﺹﺒﺢ یﮏ ﺷﻨﺒﻪ اﺳﺖ‪ .‬از‬
‫ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﻣﻴﺸﻮد‪ .‬ﺧﺴﺘﻪ و ﻣﺮدﻩ‪ .‬ﺷﻴﺮیﻨﯽ و ﺷﺎدﯼ دیﺮوز ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ه ﺎ‬
‫و دیﺸﺐ ﺑﺎ ﻣﺮدش‪ ،‬ﺑﺎ ایﻦ ﺕﺮس ﺕﻤﺎم ﺷﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧ ﺪ اداﯼ ﺁدﻣﻬ ﺎﯼ‬
‫ﻋﺎدﯼ را در ﺑﻴﺎورد‪ .‬ﺧﺮیﺖ ﺁن ﺳﺎﻟﻬﺎ‪ ،‬ﭘﺲ از ﭼﻬ ﺎردﻩ‪/‬ﭘ ﺎﻧﺰدﻩ ﺳ ﺎل ه ﻢ‬
‫رهﺎش ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎیﻪ ﯼ ﺷﻮم ﺕﺮورهﺎﯼ درون ﮔﺮوهﯽ‪ ،‬ﺷ ﺐ ﻋﻴ ﺪ‪ ،‬در‬
‫اروﭘ ﺎﯼ ﻣﺮﮐ ﺰﯼ ﺳ ﺎیﻪ اش را روﯼ زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐﺎﻏ ﺬﯼ اش ﭘﻬ ﻦ ﮐ ﺮدﻩ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﻻن یﮏ ﺷﻨﺒﻪ ﺹﺒﺢ اﺳﺖ و زن ﻣﻴﮑﻮﺷﺪ ﺁن ﺕ ﺮس و ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ و‬
‫ﺁن ﺷ ﺎدﯼ ﺁﺑﮑ ﯽ اش را ﺑ ﺮاﯼ ﻋﻴ ﺪ و ﺕﻮﻟ ﺪش‪ ،‬روﯼ ﺹ ﻔﺤﻪ ﯼ‬
‫ﻣﻮﻧﻴﺘﻮرش یﺎدداﺷﺖ ﮐﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﮐﻤ ﯽ ﺁرام ﺷ ﻮد‪ .‬ﺷ ﻨﻴﺪﻩ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻧﻮﺷ ﺘﻦ‪،‬‬
‫ﻧ ﻮﻋﯽ رواﻧﮑ ﺎوﯼ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺷ ﺎیﺪ ﺑ ﺎ ﻧﻮﺷﺘﻨ ﺸﺎن‪ ،‬از زهﺮﺷ ﺎن ﮐ ﻢ ﮐﻨ ﺪ؛‬
‫‪١٦١‬‬
‫درﺳ ﺖ ﻣﺜ ﻞ اﺟ ﺪادش ﮐ ﻪ ﺕﺮﺳﻬﺎﺷ ﺎن را روﯼ دی ﻮارﻩ ه ﺎﯼ ﻏ ﺎر ﻣﺤ ﻞ‬

‫اﻗﺎﻣﺘﺸﺎن ﺑﺎ ﺳﻨﮕﻬﺎﯼ ﻧﻮﮎ ﺕﻴﺰ ﺣﮏ ﻣﻴﮑﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪١٨‬ﻣﺎﻩ ﻣﺎرس ‪ ٢٠٠٧‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪ ٢٧‬اﺳﻔﻨﺪ ﻣﺎﻩ ‪ ١٣٨٥‬ﺧﻮرﺷﻴﺪﯼ‬
‫‪١٦٢‬‬
‫ﺧﻮاب ﺧﺪا‬
‫و ﺧ ﺪا زن را ﺁﻓﺮی ﺪ‪ ،‬و از ﭘ ﺸﺖ او ﻣ ﺮد را‪ ،‬و از ﭘ ﺸﺖ زن‪،‬‬
‫زن و ﻣ ﺮد را‪ ،‬و از ﭘ ﺸﺖ هﺮدوﺷ ﺎن اﻧ ﺴﺎن را؛ ﺕ ﺎ ﺑ ﺮ زﻣ ﻴﻦ ﺣﻜ ﻢ‬
‫ﺑﺮاﻧﻨﺪ‪ ،‬و هﺮﭼﻪ در ﺁن اﺳﺖ ﺕﻨﺎول آﻨﻨﺪ و ـ اﮔﺮ ﺷﻴﻄﺎﻧﻬﺎ ﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ ـ در‬
‫آﻨﺎر یﻜﺪیﮕﺮ ﺁراﻣﺶ یﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا زن را ﺁﻓﺮیﺪ‪ ،‬و از ﭘﺴﺘﺎن ﭼﭗ او ﻣﺮد را‪.‬‬
‫و ﺧﺪا در درون ﺧﺎﻧ ﻪﯼ زن‪ ،‬ﺁﺷ ﭙﺰﺧﺎﻧﻪ را ﺁﻓﺮی ﺪ‪ ،‬و در درون‬
‫ﺖ ﺁﺷﭙﺰﯼ ﻣﺮد ﺕﺎﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﻜﻢ زن‪ ،‬ﺕﻨﻮ ِر ﺷﻜﻢ را‪ ،‬آﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﻤﻨ ٍ‬
‫و ﺧ ﺪا ﭼﻨ ﻴﻦ ﻗ ﺮار داد آ ﻪ ﻣ ﺮد هﻤﻴ ﺸﻪ ﻧ ﻮآ ِﺮ زن ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬و در‬
‫ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮاﯼ زن ﺁش ﺑﭙﺰد‪.‬‬
‫و ﺧﺪا ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺮر آﺮد آﻪ از ﺹﻠﺐ ﻣﺮد ﻧﻄﻔ ﻪاﯼ ﺑ ﻪ رﺣ ﻢ زن‬
‫ﺳﺮازیﺮ ﺷﻮد و زن ﺹﺎﺣﺐ ﻓﺮزﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭼﺮا آﻪ ﻧ ﻪ ﻣ ﺎﻩ در ﺣ ﺎﻟﯽ آ ﻪ‬
‫آﻨﺎر ﺷﻮﻓﺎژ ﻟﻤﻴﺪﻩ اﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺮوارآﺮدن ﻧﻄﻔﻪﯼ ﻣﺮد ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺖ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا زن را ﺁﻓﺮیﺪ‪ ،‬ﮔ ِﻞ ﺳﺮﺳ ﺒﺪ داﻧ ﺎیﯽه ﺎ و ﺁﮔ ﺎهﯽه ﺎ‪ .‬و ﻣ ﺮد‬
‫را آﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬و آﻬﻨﻪﯼ ﺑﭽﻪ را ﺑﺸﻮیﺪ‪ ،‬و از ﺣﻮض ﺁب ﺑﻜ ﺸﺪ‪،‬‬
‫و ﺑﺎ دﺧﺘﺮ هﻤﺴﺎیﻪ درددل آﻨﺪ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا زن را ﺁﻓﺮیﺪ؛ ﺧﻠﻴﻔﻪﯼ ﺧﺪا ﺑﺮ روﯼ زﻣﻴﻦ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺮار داد آﻪ زﻧﺎن ﺑﺮ ﺹﻮرت و ﺳ ﻴﺮت او ﺁﻓﺮی ﺪﻩ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎن ﺧﺪا ﺑﺮ ﭘﻬﻨﻪﯼ هﺴﺘﯽ؛ از ﺑﺎﺑﺖ ﺁﻧﻜ ﻪ زای ﺶ و ﺕﻮﻟ ﺪ در‬
‫اﻧﺤﺼﺎر ایﺸﺎن اﺳﺖ؛ هﻤﭽﻨﺎن آﻪ زایﺶ و ﺕﻮﻟﺪ در اﻧﺤﺼﺎر ﺧﺪاﺳﺖ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا ﻣﺮد را ﺁﻓﺮیﺪ‪ ،‬آ ﻪ از ﺹ ﺒﺢ ﺕ ﺎ ﺷ ﺐ در ﺑﻴ ﺮون آ ﺎ ِر ﮔ ﻞ‬
‫آﻨﺪ‪ ،‬و از ﺷﺐ ﺕ ﺎ ﺹ ﺒﺢ ﺑﭽ ﻪ را ﺑ ﭙﺎی ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ زن ﺑ ﻪ ﺳ ﻠﻤﺎﻧﯽ و ﺧﻴ ﺎﻃﯽ و‬
‫ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮود‪.‬‬
‫و ﺧﺪا ﻣﺎدر زن را ﺁﻓﺮیﺪ‪ ،‬زﻧﯽ از ﺕﺒﺎر ﺧﺠﺴﺘﻪﯼ ﻓﻤﻴﻨﻴﺴﺖهﺎﯼ‬
‫اﺳﻼﻣﯽ آﻪ ﭼﻮب در ﺁﺳﺘﻴﻦ داﻣﺎد آﻨﺪ‪.‬‬
‫‪١٦٣‬‬
‫ﺶ ﺹ ﻮرت زن‬ ‫و ﺧ ﺪا هﻔ ﺖ ﺷ ﺒﺎن و هﻔ ﺖ روز در ﭘ ﯽ ﺁرای ِ‬

‫ﺑﻮد‪ ،‬آﻪ او را ﺑﺮ اﻧﮕﺎرﻩﯼ ﺧﻮیﺶ ﺑﭙﻴﺮایﺪ و ﺑﻴﺎرایﺪ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا زن را ﺁﻓﺮیﺪ‪ ،‬ﺕﺎ ﺕﻨﻬﺎ ﺑﻪ داﺳﺘﺎنهﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻓﻜﺮ آﻨﺪ‪ ،‬و‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺮدﯼ ﺑﺎﺷﺪ آﻪ ﺑﺎ ﺟﻬﻴﺰ ﻓﺮاوان از راﻩ ﺑﺮﺳ ﺪ‪ ،‬و او را از ﺟ ﻮر‬
‫ﭘﺪر ﺑﺮهﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫و ﺧ ﺪا ﻣ ﺮد را ﺁﻓﺮی ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﭘ ﻮل ﻓ ﺮاوان و ﻧﻌﻤ ﺖ ﺑ ﯽ ﭘﺎی ﺎن‪ ،‬آ ﻪ‬
‫درﺑﺪر ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺕﺎ روزﮔﺎر را ﺑﺮاو ﺣﺮام آﻨﺪ‪.‬‬
‫و ﺧ ﺪا ﮐ ﺎر را ﺁﻓﺮی ﺪ‪ ،‬و ﻣ ﺮد را ﮐ ﻪ هﻤﻴ ﺸﻪ در ﮐ ﺎر ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ‬
‫ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﺴﺮ دﻟﺒﻨ ﺪش ـ آ ﻪ ﻣﺎی ﻪﯼ ﺁراﻣ ﺶ اوﺳ ﺖ ـ ﻧ ﺎن و ﺁﺑﮕﻮﺷ ﺖ‬
‫ﻓﺮاهﻢ آﻨﺪ‪.‬‬
‫و ﺧ ﺪا ﺧ ﻮدش را ﺁﻓﺮی ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ زن را ﺑ ﺮ ﻋ ﺮش ﻋ ﺎﻟﻢ ﻧ ﺸﺎﻧَﺪ‪ ،‬و‬
‫ﺲ ﻣﺮد‪ ،‬ﺑﺮاﯼ او ﻧﺎﻧﻮا و‬ ‫ﻣﺮد را ﻧﻮآﺮ و ﮔﻤﺎﺷﺘﻪﯼ او ﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬و از ﺟﻨ ِ‬
‫ﺑﻘﺎل و ﻋﻄﺎر و راﻧﻨﺪﻩ و رﺋﻴﺲ آﺎرﮔﺰیﻨﯽ و… و ﺧﻴﻠﯽﭼﻴﺰهﺎﯼ دیﮕ ﺮ‬
‫ﺁﻓﺮیﺪ‪ ،‬ﺕﺎ زن ﺑﺎ ﻓﺮاغ ﺑﺎل ﺑﻪ ﺷﻜﻢﭼﺮاﻧﯽ ﺑﭙﺮدازد‪ ،‬و ﻣ ﺮد را ﺑ ﻪ ﺧ ﺪﻣﺖ‬
‫ﺧﻮیﺶ درﺁ َورَد‪.‬‬
‫در ای ﻦ ﻣﻴﺎﻧ ﻪ ﺧ ﺪا ﺧﻴﻠ ﯽ ﭼﻴﺰه ﺎﯼ دیﮕ ﺮ ه ﻢ ﺁﻓﺮی ﺪ آ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از‬
‫ﺁﻓﺮیﺪﻧ ﺸﺎن ﭘ ﺸﻴﻤﺎن ﺷ ﺪ‪ ،‬وﻟ ﯽ دیﮕ ﺮ آ ﺎرﯼ ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺖ آ ﺮدن آ ﻪ ﺑ ﺮ‬
‫ﺟ ﺎﯼ او ﺕﻜﻴ ﻪ زدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬و ﺧ ﻮد را ﺁﻟﺘﺮﻧ ﺎﺕﻴﻮ او ﺑ ﺮ روﯼ زﻣ ﻴﻦ‬
‫ﻣﯽﻧﻤﺎیﺎﻧﺪﻧﺪ؛ در ﺣﺎﻟﯽ آﻪ ﺧﺪا وﻋﺪﻩﯼ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮیﻦ را ﺕﻨﻬﺎ ﺑﻪ زﻧﺎن ـ و‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺎدران ـ دادﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫و ﺷ ﻴﻄﺎن ـ در رﻗﺎﺑ ﺖ ﺑ ﺎ ﺧ ﺪا ـ ﻣ ﻼ را ﺁﻓﺮی ﺪ‪ .‬ﺳﺮﺳﻠ ﺴﻠﻪﯼ‬
‫هﻤ ﻪﯼ ﭘﻠ ﺸﺘﯽه ﺎ‪ .‬و ﺑﻌ ﺪ ﺷ ﻴﻄﺎن ه ﻢ از ﺁﻓ ﺮیﻨﺶ ﺧ ﻮد ﭘ ﺸﻴﻤﺎن ﺷ ﺪ؛ اﻣ ﺎ‬
‫دیﮕ ﺮ ﻧﻤ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﻧ ﺴﻞ ای ﺸﺎن را از روﯼ زﻣ ﻴﻦ ورﭼﻴﻨ ﺪ؛ آ ﻪ ﻣﺎﻧﻨ ﺪ‬
‫ﻣﻠﺦ‪ ،‬ﺕﺨﻤﺸﺎن درهﻤﻪ ﺟﺎﯼ زﻣﻴﻦ ﭘﺨﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﺑﺎ داروﯼ دﻓ ﻊ ﺁﻓ ﺎت‬
‫هﻢ ﻧﻤﯽﺷﺪ ﻧﺴﻠﺸﺎن را از روﯼ زﻣﻴﻦ ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا زن ﺁﻓﺮیﺪ‪ ،‬ﺕﺎ ﻣﺮد را ﺑﺮاﯼ ﺕﻤﻜﻴﻦ ﻧﻜﺮدن در رﺧﺘﺨ ﻮاب‬
‫آﺘ ﻚ ﺑﺰﻧ ﺪ؛ آ ﻪ زن ﺷﺎی ﺴﺘﻪﺕ ﺮیﻦ و ﺑﺎی ﺴﺘﻪﺕ ﺮیﻦ ﻣﻮﺟ ﻮد روﯼ زﻣ ﻴﻦ‬
‫ﺶ اﻋﺼﺎﺑﺶ ﻓﺮاهﻢ ﺑﺎﺷﺪ!‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬و ﺑﺎیﺪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮاﯼ ﺁراﻣ ِ‬
‫‪١٦٤‬‬
‫و ﺧﺪا زن را ﺁﻓﺮیﺪ‪ ،‬و او را رهﺒ ﺮ ﻗ ﺮار داد؛ ﺕ ﺎ ﺧﻴﻠ ﯽ از راﻩ‬

‫ﮔ ﻢآﺮدﮔ ﺎن را ﺑ ﻪ را ِﻩ راﺳ ﺖ زﻧ ﺎن ﺑﻜ ﺸﺎﻧﺪ و از راﻩ آ ِﺞ ﻣ ﺮدان دور‬
‫ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا زن را ﺁﻓﺮیﺪ؛ ﺁﻓﺮیﻨ ﺸﯽ ﺧﺠ ﺴﺘﻪ آ ﻪ رﺣﻤ ﯽ ﺑ ﺎرور دارد‬
‫و اﺳﺘﻤﺮار ﻧﺴﻞ را ﺑ ﺮ ﻋﻬ ﺪﻩﯼ او ﻗ ﺮار داد آ ﻪ از ﺕﺒ ﺎر ﭘ ﺎآﻴﺰﻩﯼ ﺧ ﻮ ِد‬
‫ﺧﺪاﺳﺖ‪ .‬و ﺧﺪا هﻔﺖ ﺷﺒﺎن و هﻔﺖ روز ﺑﻪ ایﻦ ﺁﻓﺮیﻨﺶ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد‪ ،‬و‬
‫ﭘﺲ از ﺁن ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﺳ ﺘﺮاﺣﺖ ﺧ ﺪا ﻃ ﻮل آ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﮔﻮی ﺎ ﺧ ﺪا را ﺧ ﻮاب در رﺑ ﻮد‪ .‬و‬
‫ﮔﻮیﺎ ﻓﺮاﻣﻮش آﺮد آﻪ ﺳﻮﮔﻠﯽاش را در ﻓﻼت ای ﺮان از ﺑﻬ ﺸﺖ اﺧ ﺮاج‬
‫آﺮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫و ﺧ ﺪا ﭘ ﺲ از ﺁن هﻔ ﺖ ﺷ ﺒﺎن و هﻔ ﺖ روز ﺑ ﻪ ﻣﻴﻤﻨ ﺖ ای ﻦ‬
‫ﺁﻓﺮیﻨﺶ ﺧﺠﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺳ ﺎز و ده ﻞ زد آ ﻪ ﻧ ﻮروز‪ ،‬ﺑ ﺎ زن و ﺕﻮﻟ ﺪ و زیﺒ ﺎیﯽ‬
‫ﮔﺮﻩ ﺧﻮرَد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﮔﻨﺎ ِﻩ ﺧﺪا ایﻦ ﺑﻮد آﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را دره ﻢ و ﺑ ﺮهﻢ ﺁﻓﺮی ﺪ‪ .‬ه ﻢ‬
‫زن را و هﻢ ﻣﻼ را‪ .‬هﻢ ﻣﺮد را و هﻢ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﻼم را‪ .‬ﺑﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ‬
‫در ﺷﺮق ﻣﻴﺎﻧ ﻪ‪ ،‬دﻧﻴ ﺎ ﺧ ﺮﺕ ﻮﺧ ﺮ ﺷ ﺪ و ﺣ ﺎل و روز زن و ﻣ ﻦ و ﻣ ﺎ ﺑ ﻪ‬
‫ایﻨﺠﺎ آﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻨﺎﻩ ﺧﺪا ای ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺷ ﻴﻄﺎن را ﺑ ﺮ ﭼﻬ ﺮﻩﯼ ﻣ ﻼ ﺁﻓﺮی ﺪ‪ ،‬و ﺑ ﺮ‬
‫ﺳﺮ او ﻋﻤﺎﻣﻪﯼ ﺳﻴﺎﻩ و ﺳ ﭙﻴﺪ آ ﺮد‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺕﺠ ﺴﻢ ﺷ ﻴﻄﻨﺘﺶ ﺑ ﺮ روﯼ زﻣ ﻴﻦ‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا زن را ﺁﻓﺮیﺪ و ﭼﺎدر را و ﺕﻮﺳﺮﯼ را و اﺳﻴﺪ را و آﺘ ﻚ‬
‫را و ﺕﻴﻎ ﻣﻮﮐ ﺖ ﺑ ﺮﯼ را و ﻓﺎﻃﻤ ﻪ ﮐﻮﻣﺎﻧ ﺪو را و ﻗ ﺎﻧﻮن ﻗ ﺼﺎص را و‬
‫دیﻪ را؛ ﺕﺎ زﻧﺎن را آﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮ اﻧﮕﺎرﻩﯼ ﺧﺪاﯼ زﻧﺎن ﭘﻨﺪاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪهﺎ ﺑﺮاﻧﻨﺪ‪ ،‬و ﺣﻜﻢ ﻣﻼ را ـ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺣﻜﻢ ﺧ ﺪا ـ ﺑ ﺮ زﻣ ﻴﻦ ﺟ ﺎرﯼ‬
‫ﺳﺎزﻧﺪ‪.‬‬
‫و ﺷ ﻴﻄﺎن از آ ﺮدﻩاش ﭘ ﺸﻴﻤﺎن ﺷ ﺪ‪ ،‬و روﯼ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮﯼ اﻣﺮیﻜ ﺎ‬
‫آﺮد‪ ،‬و از ایﻦ آﻪ اﻣﺮیﻜﺎ را ﺷﻴﻄﺎن ﺑﺰرگ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﻮزش ﻃﻠﺒﻴﺪ‪.‬‬
‫‪١٦٥‬‬
‫ﻖ ﺧ ﺪا را ﺑ ﻪ ﺟﻨ ﮓ ﺑ ﺎ‬ ‫و ﺷ ﻴﻄﺎن اﻋﻈ ﻢ‪ ،‬در ﻓ ﻼت ای ﺮان‪ ،‬ﺧﻠ ِ‬

‫ﭘ ﺴﺮﻋﻤﻮهﺎﯼ ﺷ ﻴﻄﺎن آ ﺸﺎﻧﺪ‪ ،‬آ ﻪ در ﻓ ﻼت اﻓﻐ ﺎن ﺑ ﻪ ﻣ ﺪد ﻋﻨ ﺼ ِﺮ‬
‫ﺷﻴﻄﺎﻧﯽﺷﺎن‪ ،‬روﺳﺮﯼ و ﺕﻮﺳﺮﯼ و زﻧﺎﻧﻪ‪/‬ﻣﺮداﻧﻪ آ ﺮدن هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را‪،‬‬
‫از ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ﺟﺎنهﺎﯼ ایﻦﺳﻮ ﺧﻮب ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا از ﺁﻓﺮیﻨﺶ رﻧ ﮓ ﺳ ﻴﺎﻩ ﭘ ﺸﻴﻤﺎن ﺷ ﺪ آ ﻪ ﭼ ﺸ ِﻢ ﻣﻼی ﺎن را‬
‫دریﺪﻩ ﺁﻓﺮیﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬و ﺣﺠﺐ وﺣﻴﺎ را ﺑﺮ ای ﺸﺎن ﺣ ﺮام ﮔﺮداﻧﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬آ ﻪ‬
‫وارﺙﺎن ﺷﻴﻄﺎن هﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﺕﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﺳﻨﺖ اﻧﺴﺎن زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ آﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا هﻤ ﻪﯼ ﺑﻬ ﺸﺖ را ﺑ ﻪ ﺷ ﻴﻄﺎن ﻓﺮوﺧ ﺖ و هﻤ ﻪﯼ ﺑ ﺸﺮیﺖ‬
‫ت ایﺮان را در ﻗﻄﻌﻪاﯼ از ﺟﻬﻨﻢ ﺳﻮزان ـ ﺑﻪ ﺟﺮم ﺁﮔﺎهﯽ ﻧﻴ ﺎﻓﺘﻦ از‬ ‫ﻓﻼ ِ‬
‫ﻋﻘﺪ اﺧﻮت ایﺸﺎن ـ ﺑﻪ ﺳﻴﺦ آﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫و ﺧ ﺪا ﺑ ﺎ زن ﻗﻬ ﺮ آ ﺮد آ ﻪ ﭼ ﺮا اﺷ ﻌﻪﯼ ﻣ ﻮیﺶ‪ ،‬ﺷ ﻴﻄﺎن را‬
‫ﺕﺤﺮیﻚ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬و ﭼﺮا ﭼﺸﻢ ﺷﻬﻼیﺶ‪ ،‬ﺁﺕﺶ ﺑ ﻪ ﺟﮕ ﺮ ﺁﺧﻮﻧ ﺪ اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫و ﺧﺪا ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻓ ﻼت ای ﺮان را ﺑ ﻪ ﺷ ﻴﻄﺎن‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﺑﻬﺎیﯽ اﻧﺪك ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮد و رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺕﺎ ﻟﺐ دریﺎ اﺳﺘﺮاﺣﺖ آﻨﺪ‪.‬‬
‫ب ﺧﻮاب‪ .‬و هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را‬ ‫و ﺧﺪا هﻤﭽﻨﺎن در ﺧﻮاب اﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮا ِ‬
‫ﺑﻪﻋﻬﺪﻩﯼ اﻧﺴﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ ‪.‬‬
‫و ﺷ ﻴﻄﺎن‪ ،‬اﻧ ﺴﺎن را در ﮔﺮداﮔ ﺮد ﻏ ِﻢ ﻧ ﺎن‪ ،‬ﭼﻨ ﺎن در ﭘﻴﭽﻴ ﺪﻩ‬
‫اﺳﺖ آﻪ ﻧﺎﯼ ﻧﻔ ﺲ آ ﺸﻴﺪن ﻧ ﺪارد و هﻤ ﻴﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺷ ﻴﻄﺎن ‪ ٢٠٠‬ﺳ ﺎل‬
‫دیﮕ ﺮ ه ﻢ ﺑ ﺮ ﻓ ﻼت ای ﺮان ﺣﻜ ﻢ ﻣ ﯽراﻧ ﺪ‪ ،‬و ﺑ ﻪ هﻤ ﻪﯼ ﻣ ﺎ از وﻃ ﻦ‬
‫دررﻓﺘﮕﺎن و درﻧﺮﻓﺘﮕﺎن اﻧﮕﺸﺖ ﺷﺴﺶ را ﺣﻮاﻟﻪ ﻣﯽدهﺪ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا ﺑﻪ ﺧﻮاﺑﯽ اﺑﺪﯼ ﻓ ﺮو رﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ؛ از ﺑ ﺮاﯼ ﺁﻧﻜ ﻪ ﺷ ﻴﻄﺎن‬
‫ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪاش آﻮدﺕﺎ آﺮد و او را ﺑﻪ دار ﺁویﺨﺖ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا هﻤﭽﻨﺎن در ﺧﻮاب اﺳﺖ‪ ،‬و ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎن آﻮرش ﺑﻴﺪارﻧ ﺪ ﺕ ﺎ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻨ ﺪ آ ﻪ زن را در ﻃﻮیﻠ ﻪاﯼ ﺑ ﻪ وﺳ ﻌﺖ ای ﺮان ﺑ ﻪ ﻣ ﻴﺦ ﻃﻮیﻠ ﻪ‬
‫ﺁویﺨﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬
‫‪١٦٦‬‬
‫و ﺧﺪا هﻨﻮز هﻢ ﺧ ﻮاب اﺳ ﺖ‪ ،‬و ﻣ ﺎ را در دﺳ ﺖ ﺷ ﻴﻄﺎن‪ ،‬ﺕﻨﻬ ﺎ‬

‫ﺑﺎ آﺎرد ﺳ ﻼﺧﯽ ره ﺎ آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺑ ﻪ ﺕ ﺎریﺦ ﻧ ﺸﺎن ﺑﺪه ﺪ آ ﻪ ﻓﻘ ﻂ او‬
‫ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮد ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫و ﺧﺪا هﻤ ﻪ را ﻣ ﺴﺨﺮﻩ آ ﺮد‪ ،‬آ ﻪ ﭼ ﺸﻢ ﺑ ﻪ او دوﺧﺘ ﻪاﻧ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎ از‬
‫ﺧﻮاب اﺑﺪﯼ اش ﺑﻴﺪار ﺷﻮد‪.‬‬
‫و ﺧﺪا و ﺷﻴﻄﺎن‪ ،‬ﺑﺎ هﻢ‪ ،‬دﺳﺖ در دﺳﺖ هﻢ‪ ،‬هﻤﻪﯼ ﻣ ﺎ را زی ﺮ‬
‫ﻣﻨﮕﻨﻪﯼ ﻧﻔﻬﻤﯽهﺎﻣﺎن ﻗﻼب آﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﻣﯽﺷﻮد آﺮد؟ ﺑﻌﻀﻴﻬﺎ ﺕﺎریﺦ را ﻋﻮﺿﯽ ﻣﯽﻧﻮیﺴﻨﺪ!‬
‫‪١٦٧‬‬
‫راﻧﺪﻩوو ﺑﺎ ﮔﺮگ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ درﺳﺖ ﺷﺶ و ﺳﯽ دﻗﻴﻘﻪﯼ ﺟﻤﻌﻪ ﻧﻬ ﻢ ﻓﻮری ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬در‬
‫آﺎﻓﻪاﯼ در ﺳﺎﺣﻞ ﮔ ﻞ ﺁﻟ ﻮد رودﺧﺎﻧ ﻪاﯼ ﻧﺸ ﺴﺘﻪام و ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻣ ﺮد ﺧ ﻮش‬
‫ﻗﻴﺎﻓﻪاﯼام آﻪ از هﻤﻴﻦ هﻔﺘ ﻪ رل دﻧﺪاﻧﭙﺰﺷ ﻜﻢ را ﺑ ﺎزﯼ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ‪ .‬اول آ ﻪ‬
‫دیﺪﻣﺶ‪ ،‬ﻣﺎﺳﻚ داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﯽﺷ ﺪ از ﺑ ﺮق ﭼ ﺸﻢه ﺎش و ﻟﺒﺨﻨ ﺪهﺎش دی ﺪ‬
‫آﻪ ﺑﺪك ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎر اول ﺑﻮد آ ﻪ ﻣ ﯽدی ﺪﻣﺶ‪ .‬دﻧﺪاﻧﭙﺰﺷ ﻚ ﻗﺒﻠ ﯽ ﭘﻴ ﺮ ﺷ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬یﻌﻨﯽ ﺑﺮاﯼ آﺎر آ ﺮدن ﭘﻴ ﺮ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬واﻻ آ ﻪ ﻣﺜ ﻞ ﺷ ﺎخ ﺷﻤ ﺸﺎد‪،‬‬
‫هﻨ ﻮز ه ﻢ دﻟ ﺶ ﻏ ﻨﺞ ﻣ ﯽزد ﺕﺮﺕﻴ ﺐ زﻧ ﺎن ﻣ ﻮ ﻣ ﺸﻜﯽ ﺷ ﺮﻗﯽ را ﺑﺪه ﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد از دﺧﺘﺮهﺎﯼ ﺟﻮان هﻢ ﺑﮕ ﺬرد‪ .‬ه ﺮ آ ﻪ را ﻣ ﯽﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﻧ ﻢ‬
‫ﻣ ﯽآ ﺮد‪ .‬اﮔ ﺮ ه ﻢ راﻩ ﻧﻤ ﯽدادﻧ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ آﻠ ﯽ ﻋ ﺸﻮﻩ ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑ ﻪ ﻗﻬ ﻮﻩاﯼ‬
‫راﺿ ﯽﺷ ﺎن ﻣ ﯽآ ﺮد و ﺣ ﺎﻻ دیﮕ ﺮ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬یﻌﻨ ﯽ ه ﺴﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ در ای ﻦ‬
‫ﺁدرس ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻄﺐ را ﺑﺎ ﺷﻤﺎرﻩ ﺕﻠﻔ ﻨﺶ و ﺕﻤ ﺎم ﺑ ﺴﺎﻃﺶ واﮔ ﺰار آ ﺮدﻩ‬
‫و رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎش ﻣﺮدﯼ اﺳﺖ آ ﻪ ﻣ ﻦ ﺳ ﻪ ﺷ ﻨﺒﻪﯼ ﺷ ﺸﻢ ﻓﻮری ﻪ‪ ،‬ﭘ ﺲ‬
‫از ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ آﻪ در ﻣﻄﺐ ﻣﻐﺰ و اﻋ ﺼﺎب ﮔﺬراﻧ ﺪم‪ ،‬ﺳ ﺮاﻏﺶ رﻓ ﺘﻢ‪.‬‬
‫زودﺕﺮ ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬دﻧﺪاﻧﻢ هﻤﻴﻦ دوﺷﻨﺒﻪ آ ﺎر دﺳ ﺘﻢ دادﻩ ﺑ ﻮد و دیﮕ ﺮ وﻗﺘ ﯽ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﻮك دﻧﺪان ﻧﻴﺶ راﺳ ﺘﻢ ﭘﺮی ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ای ﻦ اوﻟ ﻴﻦ ﻓﺮﺹ ﺘﯽ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬
‫ﻣﯽﺕﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺳﺮاﻏﺶ ﺑﺮوم‪ .‬ﺳﺮش ﺷﻠﻮغ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ای ﻦ هﻤ ﻪ ﻣ ﺮا ﭘ ﺬیﺮﻓﺖ‬
‫و ﭘﺲ از ﻧﻴﻤﺴﺎﻋﺘﯽ ﺑﻪ یﻜﯽ از اﺕﺎﻗﻬﺎﯼ ویﺰیﺘﺶ راهﯽ ﺷ ﺪم‪ .‬دﺳ ﺘﻴﺎرش‬
‫روﯼ ﺹ ﻨﺪﻟﯽ ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺶ درازم آ ﺮد‪ ،‬دﺳ ﺘﻤﺎﻟﯽ ﺑ ﻪ ﮔ ﺮدﻧﻢ ﺁویﺨ ﺖ‪،‬‬
‫ﺹﻨﺪﻟﯽ را ﺕﺎ ﻣﯽﺷﺪ ﺹﺎف آﺮد آﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﺎﻟﺖ درازآﺶ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻌ ﺪ دآﺘ ﺮ ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن ﻣﺎﺳ ﻚ آ ﺬایﯽاش ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﺹ ﺪاﯼ ﺧﻔ ﻪاش را از زی ﺮ‬
‫ﻣﺎﺳ ﻚ‪ ،‬از اﺕ ﺎق ویﺰی ﺖ آﻨ ﺎرﯼ ﻣ ﯽﺷ ﻨﻴﺪم‪ .‬ﻗ ﺪش ﺑﻠﻨ ﺪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼ ﺸﻤﻬﺎﯼ‬
‫ﻣﻬﺮﺑ ﺎﻧﯽ داﺷ ﺖ و ﺕ ﺎ ﻣ ﺮا دی ﺪ‪ ،‬ﭘﺮﺳ ﻴﺪ آﺠ ﺎیﯽ ه ﺴﺘﻢ! درﺳ ﺖ ﺑ ﻮد‪ .‬از‬
‫هﻤﺎن ﺟﺎیﯽ ﻣﯽﺁﻣﺪم آﻪ هﺮ روز ایﻦ هﻤﻪ ﺁدم ﺑﺎی ﺪ ﺁﻧﺠ ﺎ ﻣ ﯽﻣﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ه ﺮ‬
‫روز ﻣﯽﻣﺮدﻧﺪ و ﻣ ِﻦ ﻧﻨﺮ ﺑﺮاﯼ ﻟﺐ ﭘﺮی ﺪﮔﯽ دﻧ ﺪان ﻧﻴ ﺸﻢ آ ﻪ هﻨ ﻮز درد‬
‫‪١٦٨‬‬
‫ه ﻢ ﻧﮕﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺧ ﻮدم را ﺑ ﻪ ﻣﻄ ﺐ ﻟﻮآ ﺴﺶ رﺳ ﺎﻧﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬اﺣ ﺴﺎس‬

‫ﮔﻨ ﺎﻩ… ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺁدمه ﺎیﯽ آ ﻪ ﺧﻮدﺷ ﺎن را دوﺳ ﺖ ﻧﺪارﻧ ﺪ‪ ،‬ﺁدمه ﺎﯼ‬
‫ﺧﻄﺮﻧﺎآﯽاﻧﺪ و ﻣﻦ… ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮدم‪.‬‬
‫دآﺘﺮ داﺷﺖ ﺣﺮف ﻣﯽزد و ﻣﻦ زدﻩ ﺑﻮدم ﺑﻪ ﺹﺤﺮاﯼ آﺮﺑﻼ و‬
‫ﻣﺜﻞ ﺣﺴﻴﻦ در ﺧﻼء‪ ١‬ﮔﻴﺮ آﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺁﻩ … اﺳ ﻤﻢ‪ ،‬ﻣﻌﻨ ﯽاش ﻣ ﯽﺷ ﻮد‬
‫اﺳﺘﺜﻨﺎیﯽ … ﭘ ﺪرم ﺧﻴ ﺎل ﻣ ﯽآ ﺮد ﺁدم ﻣﻬ ﻢ ی ﺎ ﻧﺎﺑﻐ ﻪ ی ﺎ ﻧ ﺎدرﻩاﯼ را ﭘ ﺲ‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ایﻦ ﺷﺪ آﻪ ایﻦ اﺳﻢ ﺑﺪﻣ ﺼﺐ ﺑ ﻪ ﻧ ﺎﻓﻢ ﺑ ﺴﺘﻪ ﺷ ﺪ‪ .‬دآﺘ ﺮ از‬
‫زی ﺮ هﻤ ﺎن ﻣﺎﺳ ﻜﺶ ﻧﮕ ﺎهﻢ آ ﺮد و ﻟﺒﺨﻨ ﺪﯼ آ ﻪ یﻌﻨ ﯽ ﭼ ﺮا ﺳ ﺮاﻏﺶ‬
‫رﻓﺘﻪام! ﻣﮕﺮ ﻧﻤﯽدیﺪ آﻪ ﻧﻮك دﻧﺪان ﻧﻴ ﺸﻢ ﭘﺮی ﺪﻩ؟ ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﻦ‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﺎ‪،‬‬
‫هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﺎ آ ﻪ زﺑ ﺎﻧﻢ را ﻣ ﯽﭼﭙ ﺎﻧﻢ‪ .‬ﺁرﻩ‪ ،‬درﺳ ﺖ هﻤﻴﻨﺠ ﺎ… اوﻩ‪ ،‬ﺑﺎی ﺪ‬
‫ﺑ ﺴﻠﻔﻢ‪ ،‬اﮔ ﺮ ﻗ ﺮار اﺳ ﺖ ﺑ ﺎ ﭘ ﻮدر ﭼﻴﻨ ﯽ هﻤﺮﻧ ﮓ دﻧ ﺪاﻧﻢ ﭘ ﺮ ﺷ ﻮد و‬
‫ﺧﻮﺷﻔﺮم ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎیﺪ… ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬او‪ .‬آ ﯽ‪ .‬و ﺳ ﺮﻧﮓه ﺎﯼ ﺳ ﺮ آﻨﻨ ﺪﻩ ﺁﻣ ﺎدﻩ‬
‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬دﺳﺘﻴﺎر دآﺘﺮ ﺣﻮﻟﻪﯼ ﺕﻤﻴﺰﯼ را ﺑ ﺎ ﺁب ﮔ ﺮم ﺧ ﻴﺲ ﻣ ﯽآﻨ ﺪ و‬
‫روﯼ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽام ﻣﯽﮔﺬارد‪ .‬دﻩ دﻗﻴﻘﻪاﯼ ﺕﻨﻬﺎم ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ‪ .‬هﺮ دو ﻣ ﯽروﻧ ﺪ‬
‫ﺕ ﺎ در اﺕ ﺎق ویﺰی ﺖ ﺑﻐﻠ ﯽ ﺑ ﻪ داد دﺧﺘ ﺮك آﻮﭼﻮﻟ ﻮﯼ ﻧ ﺎزﯼ ﺑﺮﺳ ﻨﺪ آ ﻪ‬
‫هﻤﻴﻦ ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮﯼ اوﻟﻴﻦ دﻧﺪان ﺷﻴﺮﯼاش اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاش یﻚ ﻗﻮﻃﯽ‬
‫ﺹ ﻮرﺕﯽ ﺁﻣ ﺎدﻩ آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ آ ﻪ دﻧ ﺪان اﻓﺘ ﺎدﻩاش را در ﺁن ﺑﮕ ﺬارد و ﺑ ﻪ‬
‫ﻋﻨ ﻮان ﻣﺮﺣﻠ ﻪاﯼ از زﻧ ﺪﮔﯽ هﻤ ﺮاهﺶ ﺑﺒ ﺮد‪ .‬ﻣﺎﻣ ﺎن و ﺑﺎﺑ ﺎش از‬
‫ﺧﻮﺷ ﺤﺎﻟﯽ و ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ اﻓﺘ ﺎدن اوﻟ ﻴﻦ دﻧ ﺪان ﺷ ﻴﺮﯼ دﺧﺘﺮآ ﺸﺎن دارﻧ ﺪ‬
‫ﻣ ﯽﻣﻴﺮﻧ ﺪ‪ .‬ﺟﻌﺒ ﻪاﯼ ﺷ ﻜﻼت ﻣ ﺎرك دار ﺁوردﻩاﻧ ﺪ آ ﻪ ﺁن را ﺑ ﻪ دﺳ ﺘﻴﺎر‬
‫دآﺘﺮ ﻣﯽدهﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺷﺎدﯼ ارزان ﻗﻴﻤﺘﯽ!‬
‫دارد ﻣ ﯽﺁی ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎران ﻧﻤ ﯽﮔ ﺬارد ﺑﺒﻴ ﻨﻤﺶ‪ ،‬اﻣ ﺎ آ ﻼﻩ آﭙ ﯽاش را‬
‫ﻣ ﯽﺑﻴ ﻨﻢ آ ﻪ دارد ﺕﻤ ﺎم ﻣ ﺴﻴﺮ روﯼ ﭘ ﻞ را ﻣ ﯽدود‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺑ ﻪ آﺎﻓ ﻪ ﺑﺮﺳ ﺪ‪.‬‬
‫اﺕﻮﻣﺒﻴﻠﺶ را ﺁن ﺳﻤﺖ ﭘ ﻞ ﭘ ﺎرك آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬روزﻧﺎﻣ ﻪاﯼ روﯼ ﺳ ﺮش‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ آﻪ آﻼهﺶ ﺧﻴﺲ ﻧ ﺸﻮد و ﻣ ﻦ از ﭘﻨﺠ ﺮﻩ ﻣ ﯽﺑﻴ ﻨﻤﺶ‪ .‬او ه ﻢ زود‬
‫ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬درﺳ ﺖ ﻣﺜ ﻞ ﻣ ﻦ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر او ه ﻢ ﻣ ﺸﺘﺎق اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕ ﺎ ﻟﺒﺎﺳ ﺶ را‬
‫‪ ١‬ـ آﺸﻮري داریﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻼء‬

‫ﻣﺎ در ﺁن هﻤﭽﻮن ﺣﺴﻴﻦ در آﺮﺑﻼ )هﺪایﺖ(‬
‫‪١٦٩‬‬
‫ﺑﻜﻨﺪ و ﺳﺮ ﻣﻴﺰ ﺑﻴﺎیﺪ‪ ،‬ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‪ .‬ﻧ ﻪ‪ ،‬دیﮕ ﺮ ده ﺎﻧﻢ آ ﺞ و‬

‫آﻮﻟ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻗﻴﺎﻓ ﻪام ﻃﺒﻴﻌ ﯽﺕ ﺮ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ هﻨ ﻮز ﺟ ﺎﯼ ﺳ ﻴﺦ و‬
‫ﺳﻤﺒﺎدﻩهﺎش درد ﻣﯽآﻨﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠ ﯽ وﻗ ﺖ اﺳ ﺖ ای ﻦ ﺟﺎﺋﻴ ﺪ؟ ﻧ ﻪ‪ ،‬دﻩ دﻗﻴﻘ ﻪاﯼ‬
‫ﻣ ﯽﺷ ﻮد‪ .‬ﻣ ﯽﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﻗﻬ ﻮﻩاﯼ ﺑﻨﻮﺷ ﻢ‪ .‬ﻗﻬ ﻮﻩﺕ ﺎن را ﻧﻮﺷ ﻴﺪﻩای ﺪ؟ اوﻩ…‬
‫ﻣ ﯽﺷ ﻮد ﺑ ﺎز ه ﻢ ﻧﻮﺷ ﻴﺪ‪ .‬ﺷ ﻤﺎ ﺣﺎﻟﺘ ﺎن ﺧ ﻮب اﺳ ﺖ؟ ﻓﻘ ﻂ ﺧ ﺴﺘﻪام‪ .‬ﺕﻤ ﺎم‬
‫روز را آ ﺎر آ ﺮدﻩام‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﻬ ﻢ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﺑ ﺎ ﺷ ﻤﺎ ﺧ ﺴﺘﮕﯽام در‬
‫ﻣﯽرود‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ آﺎرش را آﺮد و دﻧ ﺪاﻧﻢ را وﺹ ﻠﻪ آ ﺮد‪ ،‬هﻤ ﺮاهﻢ ﺑﻴ ﺮون‬
‫ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻗﺮارﯼ ﺑﺮام ﻧﻮﺷﺖ و ﭘ ﺎﻟﺘﻮﯼ ﻣ ﺮا ﺑﺮداﺷ ﺖ آ ﻪ … اوﻩ… دیﮕ ﺮ‬
‫ﻣﺎﺳ ﻚ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬ﮔﻘ ﺘﻢ‪ :‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ﺷ ﻤﺎ را ﺑ ﺪون ﻣﺎﺳ ﻚ دی ﺪم‪ .‬ﺧﻨﺪی ﺪ‪.‬‬
‫ﻗﺸﻨﮓﺕﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬ﺧﻮش ﺕﻴﭙﻢ؟ ﺧﻴﻠﯽ‪ .‬یﻌﻨﯽ ﺣﺎﺿﺮیﺪ ﻗﻬﻮﻩاﯼ ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ‬
‫ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ؟ و ﺣﺎﻻ هﺮ دوﻣﺎن ایﻦ ﺟﺎ هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدم ﻗﻬﻮﻩاﯼ ﺑﺎ دآﺘ ﺮ‬
‫ﮔﺮگ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﺑﻨﻮﺷﻢ‪ ،‬دآﺘﺮﯼ آﻪ اﺳﺘﻜﺎن ﻟﺐ ﭘﺮیﺪﻩﯼ دﻧﺪان ﻧﻴ ﺸﻢ را ﺑﻨ ﺪ‬
‫زدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻴﻨﯽ ﺑﻨﺪزن هﻢ ﻣﯽﺕﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺮیﻀﺶ ﻗﺮار ﺑﮕ ﺬارد و ﺳ ﺎﻋﺘﯽ‬
‫را ﺑﻪ ﮔﭗ زدن ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ .‬ﻧﻪ؟!‬
‫‪ ١٦‬ﻓﻮریﻪ ‪ ٢٠٠٧‬ﻣﻴﻼدﯼ‬
‫‪١٧٠‬‬

Eynollah khareh-عین الله خره

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Eynollah khareh-عین الله خره

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

‫ﻧﺎدرﻩ اﻓﺸﺎرﯼ‬

‫ﭼﻨﺪ داﺳﺘﺎن ﮐﻮﺗﺎﻩ‬

‫ﺳﻬﻴﻼ هﻤ ﻪﯼ آﺎره ﺎ را آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺷ ﻜﻤﺶ ﺧﻴﻠ ﯽ ﺑ ﺰرگ ﺷ ﺪﻩ‬

‫ورق ﻣﯽزد‪ .‬هﻨﻮز ﺳﺎلهﺎ آﺎر داﺷﺖ ﺕﺎ ﭘﺪیﺪﻩاﯼ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﺎﻧﺴﻮر ﺑﻪ ای ﻦ‬

‫اﻣﺎ دﻟﻢ ﻧﻤﻴﺨﻮاهﺪ ﺕﻬﺮاﻧﯽ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬در واﻗﻊ ﺑ ﺎ ای ﻦ ﮐ ﻪ ﻓﻘ ﻂ ﺑﻴ ﺴﺖ‬

‫از ایﻦ هﻤﻪ »ﻧﻮﺟﻮیﯽ«هﺎ ﮐﻠﯽ ﮐﺘﺎب و ﻣﻘﺎﻟﻪ و ﻗ ﺼﻪ و ﻗ ﻀﻴﻪ‬

‫‪ – ١‬ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻣﻤﻨﻮع )ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‪ ١٧‬ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ(‬

‫و هﻤ ﻴﻦ ﮐﺘ ﺎب »ﻋ ﻴﻦ اﷲ ﺧ ﺮﻩ« ﻣﺠﻤﻮﻋ ﻪ ﯼ ﭼﻨ ﺪ داﺳ ﺘﺎن‬

‫ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ هﻤ ﻴﻦ از ه ﺮ ﮐ ﺎرﯼ ﮐ ﻪ ی ﮏ ﺟ ﻮرﯼ ﺑ ﺎ ﺧﺎﻧ ﻪ دارﯼ و‬

‫ﻧ ﺸﺮیﻪ ﻓﻤﻴﻨﻴ ﺴﺘﯽ "ﺁواﯼ زن" و ﺧﻴﻠ ﯽ از ﻧ ﺸﺮیﺎت ایﻨﺘﺮﻧﺘ ﯽ و‬

‫ﺷ ﺎﭘﻮیﯽ آ ﻪ ﻣ ﺎﻧﺘﻮیﯽ دراز و ﺧﺎآ ﺴﺘﺮﯼ ﭘﻮﺷ ﻴﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻧ ﻪ‬

‫ﺑﻬﺘﺮ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﺮدم وادادﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬ ﺎ آ ﻪ ﻣ ﯽﺧﻮاهﻨ ﺪ ه ﻢ از ﺁﺧ ﻮر ﺳﻴﺎﺳ ﯽ‬

‫ﺳﻦ آﺎﻓﻪ “اﺳﺘﺮیﺐ ﺕﻴﺰم”هﺎﯼ ﺕﻴﺰﯼ راﻩ ﻣﯽاﻓﺘﺎد آ ﻪ ﺣ ﻮاسه ﺎ را ﭘ ﺮت‬

‫ﮔﻢ ﺷﺪﻧﺪ و یﻚ دﻓﻌﻪ ﻣﺜﻞ “ﺣﺴﻴﻦ ﻣ ﻮﻟﻦ روژ” از زی ﺮ ﺷ ﺎﭘﻮ ﺳ ﺒﺰ ﺷ ﺪﻧﺪ‬

‫ﻣ ﯽﺳ ﻮزد و ﺳ ﻴﻨﻪام ﺑ ﻪ ﺧ ﺲ ﺧ ﺲ ﻣ ﯽاﻓﺘ ﺪ‪ .‬ه ﻮاﯼ ﺧﻔ ﻪﯼ آﺎﻓ ﻪ را‬

‫ﻧﺎ ِن ﺳﻴﺪ‪ ،‬آﺴﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺑﺨﺖ و ﻟﺒ ﻪﯼ ﺕﺨ ﺖ ﺑﻜ ﺸﺎﻧﺪﺷﺎن‪.‬‬

‫وﻗﺘ ﯽ ﺑ ﺎ ﺁن ﻣﻬﻨ ﺪس ﻣ ﺴﺠﺪﯼ ﻣ ﯽﻧﺸ ﺴﺘﻨﺪ و آﻠﻤ ﻪه ﺎﯼ آﺘ ﺎب ﻣﻘ ﺪس را‬

‫را هﻢ ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ‪ ،‬ایﻦهﺎ ﺹﺎف یﻘﻪﯼ یﻚ ﺳﺎواآﯽ ﻧﺎﻣﺮد را ﻣ ﯽﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‬

‫“آﺎرﮔﺮه ﺎﯼ ﺟﻬ ﺎن ﻣﺘﺤ ﺪ ﺷ ﻮیﺪ”! آﺎرﮔﺮه ﺎﯼ ﺟﻬ ﺎن ﻣﺘﺤ ﺪ ﻣ ﯽﺷ ﺪﻧﺪ و‬

‫ﺧﺎﻃﺮات ﻋ ﻴﻦاﷲ ﭼ ﺎپ ﺷ ﺪ‪ ،‬از زﺑ ﺎن ﻧﺎﻗ ﺪیﻨﺶ ﺷ ﻨﻴﺪم‪ .‬واﻻ ﻣ ﻦ ه ﻢ ﺑ ﺮ‬

‫هﻢ ﺑﺎ ﺳ ﻴﻤﯽ ﻧ ﺎزك و ﻧ ﺎﻣﺮﺋﯽ ﺕ ﺎ زی ﺮزﻣﻴﻦ ﺧﺎﻧ ﻪﯼ ﺕﻴﻤ ﯽﺷ ﺎن ﺑ ﺎ ﭼ ﺴﺐ‬

‫اﺳﻼﻣﯽ را راﻩ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ایﻦ ﺑﻮد آﻪ ﺑﺎ ایﻦ آﻪ ﺳﺎلهﺎ و ﺳﺎله ﺎ‬

‫آﺘﺎبﺧﺎﻧﻪﯼ ﺷﻴﻚ و ﭼﻮب ﺁﺑﻨﻮس ﺧﺎﻧﻪﺷﺎن را ﺑﻴﺸﺘﺮ آﺘﺎبهﺎﯼ‬

‫دی ﻮار اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻧﻘﺎﺷ ﯽ “اوریﮋیﻨ ﺎﻟﯽ” از ی ﻚ ﻇ ﺮف آﺮی ﺴﺘﺎل ﻣﻴ ﻮﻩ‬

‫زیﺮزﻣﻴﻦ ﺧﺎﻧﻪ آﻪ ﺑﺎ ﻗﻔﺴﻪهﺎﯼ ﭼﻮﺑﯽ ﺁﻧﺘﻴﻜﯽ ﺕﺰﺋﻴﻦ ﺷﺪﻩ اﺳ ﺖ‪،‬‬

‫ﺳ ﺎلهﺎﺳ ﺖ آ ﻪ ای ﻦ دﺧﺘ ﺮك ﺁﻓﺘ ﺎب‪/‬ﻣﻬﺘ ﺎب ﻧﺪی ﺪﻩ در ﻣﻴ ﺎن ای ﻦ هﻤ ﻪ‬

‫ﻗﺮارداد اﻣﻀﺎءﺷﺪﻩﯼ اﺟﺎرﻩ را دم دﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ و هﺮ ﺑﺎر آ ﻪ ﺑ ﺎﻧﻮ‬

‫زیﺎرت و ﻋﺒﺎدت راهﯽ ایﺎﻻت ﻃﺮﻗﺒﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺕﻠﻮیﺤ ﺎ ه ﻢ ـ ﺑ ﺎ ﺹ ﺪ ﺕ ﺎ‬

‫ﺑ ﻪ ﺁب ﺑﺮﺳ ﺎﻧﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎ اﺷ ﺎرﻩاﯼ ﻣ ﯽﺁﻣ ﺪ ﺕ ﻮ و ی ﻚ ﺑ ﺴﺘﻪﯼ ﺁﻣ ﺎدﻩ را از ﺑ ﺎﻧﻮ‬

‫اول دﻧﺒﺎﻟﺶ ﮔﺸﺘﻨﺪ آﻪ ﺕﻮ آﺪام آ ﺸﻮر ﺧ ﺎج ﭘﺮﺳ ﺘﯽ ﻣﺨﻔ ﯽ ﺷ ﺪﻩ‬

‫ﺷﻤﻴﻢ ﺳﺒﺰﻩ زاران‬

‫ﺑﻪ ﭘﻴﻮﺳﺖ هﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪:‬‬

‫دررﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕ ﻮ ﻏﺮﺑ ﺖ ﻋﻴﺎﻟﻤﻨ ﺪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و اﺕﻔﺎﻗ ﺎ ﻋﻴ ﺎﻟﺶ ه ﻢ از‬

‫ﻗ ﻀﻴﻪﯼ آ ﻼﻩ ﮔ ﻴﺲ ﺁﻧﻘ ﺪر آ ﺶ ﭘﻴ ﺪا ﮐ ﺮد ﺕ ﺎ ای ﻦ آ ﻪ ﺧ ﻮاهﺮ ی ﺎ ﻣ ﺎدر‬

‫ﺧﻴﺎﻟﺶ را راﺣﺖ آﺮد آﻪ او هﻢ ﻣﺜﻞ ﺧﻴﻠﻴﻬﺎﯼ دیﮕﺮ یﻜﯽ‪/‬دوﺳ ﺎﻟﯽ اﺳ ﺖ‬

‫ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﻣﻬﺪﯼ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ایﻦ ﭼﻪ اﺳﻢهﺎیﯽ اﺳﺖ آ ﻪ اه ﺎﻟﯽ ﺑ ﺮاﯼ‬

‫آﻪ ﺑ ﺪون هﻤ ﺎهﻨﮕﯽ ه ﺮ آ ﺪام ﻗ ﺮﺁن را ﺑ ﻪ ﻧﻤﻄ ﯽ ﻣ ﯽﺧﻮاﻧﺪﻧ ﺪ و روﻧ ﻖ‬

‫ﺕﻨﺶ‪ ،‬دﻟﺶ را ﺑﻪ هﻢ ﻧﺰﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آﻠﯽ اﺳ ﺘﺨﺎرﻩ ﻋﻄ ﺮ ﺧﺮی ﺪﻩ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬

‫ﻗﻠﻤﺒﻪاﯼ را ﻣﯽﻟﻤﺒﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﻣﺸﺘﺮﯼ ﻣﯽﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬هﻤﻪﯼ ایﻦهﺎ در ﭼ ﺸﻢ‬

‫ﻣﻬ ﺪﯼ ﺳ ﻪ‪/‬ﭼﻬ ﺎر روزﯼ را ﺕﻨﻬ ﺎ در ای ﻦ ﺧﺎﻧ ﻪﯼ وﻟﻨ ﮓ و واز‬

‫ﺧ ﻮد ﺣ ﺎج ﻋﺒ ﺎس ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﻋﻠﻴﺎﻣﺨ ﺪرﻩاﯼ را ه ﻢ هﻤ ﺮاﻩ‬

‫و ﺑﻌﺪ ﺕﻬﺮان آﻪ ﺑﺮاﯼ ﻗﺮارهﺎﺷﺎن ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ ﭘﺎرك ﻓﺮح ی ﺎ ﭘ ﺎرك ﺳ ﺎﻋﯽ‬

‫ﺳﺮش ﻣﯽآﺸﻴﺪ‪ .‬ﻣﺮدك ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻮد ﺷﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﻣﺮده ﺎﯼ ﻣ ﺪله ﺎﯼ ﻋﻜﺎﺳ ﯽ‬

‫ﺣﺮف ﻣﯽزد و از ﺳﻔﺮهﺎش ﺑﻪ ﺧﺎرﺟﻪ ﻣﯽﮔﻔ ﺖ‪ ،‬رﺳ ﻴﺪ ﺑ ﻪ ای ﻦ ﺟ ﺎ آ ﻪ‬

‫ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮهﺎ و دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪهﺎ و دﺧﺘ ﺮ ﺧﺎﻟ ﻪه ﺎ و دﺧﺘ ﺮ‬

‫او را ﺑ ﺮاﯼ ﻣ ﺪت دو ﺷ ﺐ ﺑ ﺎ ﻣﻬﺮی ﻪ ﯼ دﻩ ه ﺰار ﺕ ﻮﻣﻦ ﺹ ﻴﻐﻪ آ ﺮدﻩ‬

‫ﻣﻬﺪﯼ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﯽﺷﻮم‪ .‬راﻧﻨﺪﻩ ﻣﺎﺷﻴﻦ را روﺷﻦ آﺮد و ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪاﯼ‬

‫آﻪ هﻢ ﺷﺮﻋﯽ اﺳ ﺖ و ه ﻢ رﺳ ﻤﯽ‪ .‬ه ﻢ ﺧ ﺪا راﺿ ﯽ اﺳ ﺖ و ه ﻢ ﺑﻨ ﺪﻩﯼ‬

‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ایﻦ ﺕﺒﺼﺮﻩ را از آﺎرآﺮد ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪ .‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﻬﺪﯼ ﺑﻌ ﺪ از‬

‫ه ﺮ وﻗ ﺖ ﺕ ﻮ را ﺑ ﺎ ﺁن ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ﻃﻼی ﯽات ﻣ ﯽﺑﻴ ﻨﻢ‪ ،‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﯽآ ﻨﻢ‬

‫ﺑﺎزﺳ ﺎزﯼ آﻨ ﺪ و ﺧ ﻮدش ﻣﺜ ﻞ ﺧ ﺮس ﻗﻄﺒ ﯽ ﺧﺮﻧﺎﺳ ﻪ ﺑﻜ ﺸﺪ و ﺕ ﺎ ﺑ ﻮق‬

‫ﺑﺎیﺪ ﺷ ﺶ ﺳ ﺎﻟﯽ ﺑﺎﺷ ﺪ آ ﻪ زﻧ ﺪان اﺳ ﺖ‪ .‬ده ﺴﺎﻟﺶ را ﻣ ﯽآ ﺸﺪ و ﺑﻴ ﺮون‬

‫از ایﻦ آﻪ ﭘﺎﯼ آﻮﭼﻮﻟﻮش ﺷﻜ ﺴﺖ‪ ،‬دل ﻣ ﺮا ه ﻢ ﺷﻜ ﺴﺖ و ﺑﺎﺑ ﺎ ﺹ ﺪﺑﺎر‬

‫اﻣ ﺮوز ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ رﻓ ﺘﻢ دآﺘ ﺮ زﻧ ﺎن‪ ،‬ﮔﻔ ﺘﻢ دل درد دارم‪ .‬دل‬

‫ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬دﺳﺖ آﻢ ﺑ ﺎ زنه ﺎ ﺁدم ﺣﺎﻣﻠ ﻪ ﻧﻤ ﯽﺷ ﻮد و ارﮔﺎﺳ ﻢ را ﺁﻧﻄ ﻮر آ ﻪ‬

‫ﺑﺎورت ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ ،‬ایﻦ آﻠﻤﻪ را ﻣﻦ ﺑ ﺎر اول از ﻋﺎی ﺸﻪ ﺷ ﻨﻴﺪم و‬

‫ﻣﯽﺕﺮﺳﻢ ﻃﺮف ﭘﺪرش را ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ آﻪ آﺎرم را آﺮدم‪ ،‬ﺧﻮاه ﺪ ﻓﻬﻤﻴ ﺪ‬

‫ﻣﺎرك ﻓﻠﻴﻨﺎ ﭼﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﻦ ه ﻴﭻ وﻗ ﺖ ﻧﻤ ﯽداﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ زن ه ﻢ‬

‫درد ﻣﯽآﻨﺪ و ﻣﻦ ﺑﻪ ﻓﺮدا ﻓﻜﺮ ﻣﯽآ ﻨﻢ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﺕ ﻮ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﭘ ﺸﺖ ﭘﻴ ﺸﺨﻮان‬

‫ﺳﺮش ﭘﺪرش را ﺑﻌﺪ از دو ﻣﺎﻩ ﺳ ﻔﺮ ﺳﻜ ﺴﯽ ﻗﻨ ﺪهﺎرش دوﺑ ﺎرﻩ زی ﺎرت‬

‫آﻨﻴﻢ‪ .‬رﻗﺺ و ﺑﻮﺳﻪاﯼ ﺑﺪون ﺕﺮس‪ ،‬ﺑﺪون ﻧﮕﺮاﻧﯽ و ﭼﻪ ﻏﻮل ﻋﻈﻴﻤ ﯽ‬

‫دﺳﺖهﺎم ﮔﺮم ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ دﺳﺘﻢ را ﮔﺮﻓﺘﯽ و ازم ﺧﻮاﺳ ﺘﯽ ﺷ ﻨﺒﻪ‬

‫ﺷ ﻤﺎرﻩ ﺕﻠﻔ ﻨﻢ را ﺑ ﻪ اﺣﻤ ﺪ ﺧ ﺎن دادم‪ .‬آﻤ ﯽ ﻓ ﻀﻮل اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕ ﺎ‬

‫ﺑ ﺪش ﻧﻤ ﯽدی ﺪم‪ .‬آ ﺴﯽ ﻧﺒ ﻮد آ ﻪ ﺑﺘ ﻮان ﺑ ﺎ او ﻋﻮﺿ ﯽاش ﮔﺮﻓ ﺖ‪ :‬رﻓ ﺘﻢ‬