นิทานเซ็น

โพสท์ในเวปบอร์ด กองทัพพลังจิต โดยคุณ Kamen rider เมือ

่ 10-01-2005
http://www.palungjit.com/board/showthread.php?t=3148

หนามบ่งหนาม
ิ ย์ของท่านโซเย็น ซากุ คนหนึง่ ได ้เล่าเรือ
ศษ ่ งการเรียนในสานั กเก่าทีต
่ นเคยเล่าเรียน ให ้
ท่านอาจารย์ฟังว่า
"พวกครูของกระผมทีน
่ ั่นชอบนอนกันในตอนบ่ายทุกบ่าย ครัน ้ พวกกระผมไปถามท่านว่า
ทาไมอาจารย์จงึ ชอบนอน ครูของผมก็มักจะตอบว่า ฉั นไม่ได ้นอน แต่ฉันกาลังเดินทางไปสูเ่ มืองใน
ความฝั นเพือ
่ พบปะกับบรรดานักปราชญ์ตา่ งๆ ในอดีตเหมือนทีท่ า่ นขงจือ
้ ได ้เคยกระทามา และท่าน
ขงจือ
้ ก็จะจดจาเอาคาสอนของนั กปราชญ์เหล่านัน้ มาสอนลูกศษ ิ ย์อก
ี ที"
ิ ย์คนนั น
ศษ ้ เล่าต่ออีกว่า
"บังเอิญบ่ายวันหนึง่ อากาศร ้อนจัด พวกเราบางคนเกิดง่วงและหลับไป พอดีครูของพวก
กระผมมาพบเข ้า ก็ดแ
ุ ละบริภาษด ้วยถ ้อยคาต่างๆ นานา พวกนักเรียนเหล่านัน
้ จึงได ้ตอบครูวา่
'พวกเราก็ได ้ไปในเมืองแห่งความฝั น เพือ ่ เดียวกับท่านอาจารย์
่ พบกับนั กปราชญ์สมัยก่อนเชน
ขงจือ
้ เหมือนกัน' "
ครูของพวกเราก็ถามว่า
"แล ้วได ้ความจากนักปราชญ์เหล่านัน
้ ว่าอย่างไร ?"
พวกเราคนหนึง่ จึงได ้ตอบว่า
"เราได ้ถามท่านนักปราชญ์โบราณเหล่านัน ้ แล ้ว ว่าครูของพวกเราได ้มาพบท่านทุกบ่ายหรือ
เปล่า ท่านนักปราชญ์เหล่านัน
้ กลับตอบว่า ไม่เคยเห็นหน ้าครูคนใดมาหาเลย"
ในตอนบ่ายๆ ท่านชอบเดินทางไปหาท่านนักปราชญ์โบราณอยูเ่ สมอฯ อีกหรือเปล่า ระวังจะ
พบกับเจ ้านายทีน
่ ั่นนะครับ จะหาว่าไม่เตือน

คัดลอกจาก http://www.dharma-gateway.com/
ผู ้คัดลอกและเรียบเรียง hs6kjg