Alamat ng Taguig (First Version)

Sinasabing ang unang layunin ng pagsakop ng Espanya sa Pilipinas ay upang

mapalaganap ang Kristiyanismo, kaya magkasabay na dumating sa bansa
ang hukbong sundalo nito at ang mga prayle. Mapapansin na nang panahong
iyon ay madaling masakop ng mga misyonero ang bawat bayan na kanilang
mapuntahan, sa pamamagitan ng ebanghelyo at pagtatayong simbahan.
Isang bayan na malapt sa lawa ang sunod sanang pupuntahan ng mga
misyonerong prayle datapuwa't naudlot ito dahil sa pagsama ng panahon.
Halos sampung araw na walang humpay ang pagbuhos ng matinding ulan at
sinundan pa iyon ng malakas na bagyo. Naging sanhi tuloy ng pag-apaw ng
tubig sa lawa at pagbaha sa buong kapaligiran. Ang mga pananim ay
nasalanta. Gumiray at nawasak ang maraming bahay. Sapagkat may
kalaliman ang baha, kaya kailangang mamangka ng mga tao upang
makarating sa kanilang paroroonan.
Inutusan ng mga prayle ang dalawang sundalong kastila upang alamin ang
pangalan at kalagayan ng bayang lumubog sa baha. Kapagdaka'y nagtungo
ang mga ito sa pook na iyon. Nakita nilang halos nakalubog ang mga bahay
sa baha, ngunit ang mga tao ay masaya namang lahat, lalo na ang mga
batang walang sawang naliligo sa tubig-baha. Sumakay ng bangka ang mga
kastila at nagpahatid sa walang tiyak na patutunguhan.
Nais lamang nilang malaman kung hanggang saan at kung gaano kalawak
ang lugar na binaha. Habang namamangka ay tinanong ng kastila ang
bangkero...
"ANONG BAYAN BA ITO ?" at itinuro nito ang paligid?
Palibhasa'y nasa gitna nga sila ng baha kaya sa isip ng lalake, "marahil
itinatanong ng mga kastila kung gaano kalalim ang baha sa lugar na iyon".
Kaya madaling sumagot ang bangkero ng ..." TAGA-LEEG!"
"MUCHOS GRACIAS," sabi ng mga dayuhan, sapagkat alam na nila ang
pangalan ng bayang lumubo sa baha.
Mga ilang oras din ang lumipas bago nakabalik ng kumbento ang mga
sundalong kastila. Ang nasabi nila sa prayle: "PUEBLO DE TALEEG" at
isinalaysay ng mga ito sa prayle na kaya madaling bumaha sa bayan ng
Tagleeg ay dahil sa mababa ito at malapit pa sa lawa.
Iba naman ang pagkakabigkas ng prayle sa Obispo nang ito ay humingi ng
pahintulot na makapagtayo ng simbahan sa nasabing bayan kapag humupa

na ang baha. Sabi niya'y "TAGA-EEG". Nang matanggap ng misyonerong

prayle ang kapahintulutan, ang nakasulat naman doon ay "TAGUIG". Mula sa
salitang TAGA-LEEG ito ay naging pirmihan nang TAGUIG magpasahanggang
ngayon...

Ang Alamat ng Kuwago - Owl Legend

Noong unang panahon, sa isang puno sa gubat ay nagpang-abot ang mga ibon na si kalapati at si
kuwago. Nag-usap ang dalawa habang sila ay nagpapahinga. Kung saan-saan naabot ang
kanilang kuwentuhan hanggang sa nagpayabangan ang dalawa kung kaninong pangkat ang may
mas maraming kasamahang ibon.
Parehas na iginigiit ng dalawa na sila ang mas marami kaysa sa isa. Napagkasunduan nila na
upang mapatunayan kung sino ang nagsasabi ng totoo ay magtatawag at magtitipon sila ng
kanilang kauri. Magkikita sila bukas sa lugar ding iyon upang bilangin kung sino nga ang mas
nakararami.
Humayo na nga ang dalawang ibon upang ipaalam sa mga kauri ang magaganap na bilangan
bukas. Ipinamahagi ni Kuwago ang balita at tinipon niya ang lahat ng kanyang mga kamag-anak.
Lahat ng mga kuwago ay nagpahayag na sasama sila bukas upang maipakita nila sa mga kalapati
na sila ang may mas madaming pangkat. Sa dami nila isip ng mga kuwago, tiyak na mananalo
sila sa pustahan at mapapahiya ang mga kalapati. Natatawa na sila kapag naiisip nila ang
magiging reaksyon ni Kalapati sa dami ng mga kuwagong dadalo.
Kinabukasan, maaga pa lang ay nagpunta na ang mga kuwago sa nasabing lugar. Parang isang
malaking pagtitipon ng mga kuwago ang naganap sa kagubatan, andun silang malakas na
nagtatawanan, nagbibiruan at nagkukuwentuhan.

Naiinip na ang mga kuwago sapagkat matagal dumating ang mga inaantay nilang mga kalapati.
Malapit ng lumubog ang araw ay wala pa ring mga kalapati ang dumarating. Nagtawanan sila at
naisip na baka natakot ang mga kalapati na matalo sa pustahan kayat hindi na nagpakita ang
mga ito.
Ngunit hindi pa natatapos sa pagtatawanan ang mga kuwago ay biglang dumilim ang buong
paligid. Nagulat ang lahat sapagkat meron pa namang araw ng oras na iyon. Tumingala ang mga
kuwago at nasindak. Nanlaki ang kanilang mga mata sa nakita- libu-libong mga kalapating
nagliparan patungo sa napagkasunduang lugar. Sa dami ng mga kalapating dumarating ay
nagawa nilang takpan ang sinag ng araw at dahil dito ay dumilim nga ang kapaligiran. Sa takot,
dali-daling nagsiliparan ang mga kuwago upang makaalis sa lugar na iyon at magtago mula sa
mga kalapati.
Hindi makapagsalita sa gulat ang mga kuwago. Ang tanging nasabi nila sa sindak sa nakita ay
hoo, hoo. At hanggang sa ngayon ay hindi na bumalik sa dati ang dilat nilang mga mata at
tanging ang mga pantig na iyon ang kanilang laging nababanggit. Sa tuwing gabi na rin sila
lumalabas kung hahanap ng makakain dahil sa takot na baka makasalubong nila ang pangkat ng
mga kalapati na tumalo sa kanila sa pustahan.