Hulog ng Langit

Hindi lahat ng kabataan ay pinagpala.

Sa milyong kabataang nabubuhay sa mundong ito, karamihan sa mga ito ay
pinanganak na salat sa karangyaan. Nakakalungkot man isipin ng kanilang
kapalaran, subalit hindi maitatanggi sa bawat galaw nila ang hirap na kanilang
dinaranas. Sa kabila ng mga ito, napakainit naman sa kalooban na mayroon pa ring
mga taong handing makibaka at bigyan muli ng pag-asa ang kanilang mga matang
malapit nang magsara.
Isa si Ginang Lorelyn si Minon sa nakikiisa sa proyektong Makibata.
Nasasalamin sa kaniyang mukha ang mula sa pusong pagtulong sa mga batang
hindi nagisnan ang marangyang buhay. Ang kaniyang maamong mukha ang naging
isa sa mga ito. Ika niya, hindi dapat ipagdamot ang pagtulong. Tila nakakatuwang
isipin na sa gitna ng matindig pagsubok, isa siya sa mga nagpapaangat sa mga
taong nalulugmok.
Naging dahilan rin ng pagsang-ayon ko sa kaniya ay ang bawat salitang
namumutawi sa kaniyang labi na nagpapakahulugan sa pagtulong. Marahil ay isa
siyang butihing ina at asawa, ngunit hindi hadlang ang kaniyang tungkulin upang
hindi siya mkapagpatuloy sa kaniyang pagtulong. Na imbes na selos ang
maramdaman ng kaniyang pamilya, pagsuporta pa ang ibinibigay sa kaniya.
Nag-iwan siya ng katagang Ang pagtulong nagmumula sa puso. Sana bawat
tao ay gaya niya. Nakapanata sa puso ang pagkalinga at nakabukas ang palad sa
bawat taong nangangailangan. Mahirapan man sa una, sa bandang huli ay
ipagpapatuloy pa rin ang nais tapusin upang makamtan ang tagumpay.