FLORANTE AT LAURA

1.
Sa isang madilim gubat na mapanglaw dawag
na matinik ay walang pagitan, halos
naghihirap ang kay Pebong silang dumalaw
sa loob na lubhang masukal.
2.
Malalaking kahoy ang inihahandog, pawang
dalamhati, kahapisa't lungkot, huni pa ng ibon
ay nakalulunos, sa lalong matimpi't
nagsasayang loob.

FLORANTE AT LAURA
7.

Ito'y gubat manding sa pinto'y malapit sa

Abemong Reyno ni Plutong masungit, ang
nasasakupang lupa'y dinidilig, ng ilog
Kositong kamandag ang tubig.

Sa may gitna nitong mapanglaw na gubat.

may punong higerang daho'y kulay pupas:
dito nagagapos ang kahabag-habag, isang
pinag-usig ng masamang palad.

Tanang mga baging na namimilipit sa sanga

ng kahoy ay balot ng tinik, may bulo ang
bunga't nagbibigay sakit sa kanino pa mang
sumagi't malapit.

9.
Baguntaong basal ang anyo at tindig Kahit
nakatali kamay, paa't liig, Kung di si
Narciso'y tunay na Adonis mukha'y
sumisilang sa gitna ng sakit.

4.
Ang mga bulaklak nang nagtayong kahoy,
pinakamaputing nag-ungos sa dahon,
pawang kulay luksa at nakikiayon sa
nakaliliyong masangsang na amoy.

10.
Makinis ang balat na anaki'y burok,
pilikmata't kilay mistulang balantok, bagong
sapong ginto ang kulay ng buhok, sangkap
ng katawa'y pawang magkaayos.

5.
Karamiha'y sipres at higerang kutad na ang
lilim niyon ay nakasisindak, ito'y walang
bunga't daho'y malalapad na nakadidilim sa
loob ng gubat.

11.
Dangan doo'y walang oriyadang nimpas,
gubat na palasyo ng masidhing harpiyas,
nangaawa disi't naakay lumiyag sa himalang
tipon ng karikta't hirap.

6.
Ang mga hayop pang dito'y gumagala,
karamiha'y syerpe't basilisko'y madia,
h'yena't tigreng ganid na nagsisisila. ng
buhay ng tao't daigdig kapuwa.

12.
Ang abang uyamin ng dalita't sakit ang
dalawang mata'y bukal ang kaparis; sa
luhang nanatak at tinangis-tangis, ganito'y
damdamin ng may awang dibdib.