GUBAT NA MAPANGLAW
Ang Florante at Laura ay isang awit. Nagsisimula ito sa tagpo sa gubat na mapanglaw.
1 7
Sa isang madilim , gubat na mapanglaw,
dawag na matinik ay walang pagitan;
halos naghihirap ang kay Pebong silang,
dumalaw sa loob na lubhang masukal.
2
Malalaking kahoy, ang inihahandog,
pawing dalamhati, kahapisa’t lungkot;
huni pa ng ibon ay nakalulunos
sa lalong matimpi’t masasayang loob.
3
Tanang mga baging na namimilipit
sa sanga ng kahoy ay balot ng tinik;
may bulo ang bunga’t nagbibigay-sakit
sa kanino pa mang sumagi’t malapit.
4
Ang mga bulaklak ng nagtayong kahoy,
Pinakamaputing nag-ungos sa dahoon;
pawang kulay-luksa at nakikiayon
sa nakaliliyong masangsang na amoy.
5
Karamiha’y sipres at higerang katulad
na ang lilim niyon ay nakasisindak;
ito’y walang bunga’t daho’y malalapad
na nakadidilim sa loob ng gubat.
6
Ang mga hayop pang dito’y gumagala,
Karamiha’y syerpe’t basiliskong madla;
Hyena’t tigreng ganid na nagsisisila
ng buhay ng tao’t dainging kapwa.
Ito’y gubat manding sa pinto’y malapit sa
Abernong Reyno ni Plutong masungit;
ang nasasakupang lupa’y dinidilig ng Ilog
Kositong kamandag ang tubig
8
Sa may gitna nitong mapanglaw na gubat,
may punong higerang daho’y kulay pupas,
ditto nakagapos ang kahabag-habag, isang
pinag-using ng masamang palad.
9
Baguntaong basal ang anyo at tindig, kahit
nakatali kamay, paa’t leeg, kung di si
Narciso’y tunay na Adonis mukhang’y
sumisilang sa gitna ng sakit.
10
Makinis ang balat at anaki’y burok, pilik-
mata’t kilay mistulang balantok; bagong
sapong ginto ang kulay ng buhok,sangkap ng
katawa’y pawing magkaayos.
11
Dangan doo’y walang oreadas nimfas, gubat
na palasyo ng masidhing harpyas; nangaawa
disi’t naakay lumiyag sa himalang tipon ng
karikta’t hirap.