Ako ay isang Filipino - tagapagmana ng isang maluwalhati nakalipas, prenda sa alanganin hinaharap.

Bilang tulad ako dapat patunayan ang katumbas ng dalawang-tiklop ng gawain-ang gawain ng mga pulong ng aking mga pananagutan na ang nakalipas, at ang gawain ng mga gumaganap ang aking mga obligasyon sa hinaharap. Sprung ko mula sa isang malusog lahi anak ng maraming mga tinanggal na henerasyon ng mga sinaunang Malay pioneers. Sa kabila ng siglo, ang memorya ay dumating rushing bumalik sa akin: ng kayumanggi ang balat ng paglagay ng mga tao sa mga dagat sa ships na bilang mahihina bilang kanilang mga puso ay mataba. Sa dagat makita ko ang mga ito dumating, makitid ang isip sa billowing alon at ang hangin sumisipol, dinala sa mga makapangyarihang pamumugto ng pag-asa-pag-asa sa libreng abundance ng mga bagong lupain na iyon ay dapat sa kanilang mga bahay at ng kanilang mga anak magpakailan man. Ito ay ang lupa na kanilang hinahangad at natagpuan. Ang bawat pulgada ng baybayin na ang kanilang mga mata sa unang set sa, ang bawat burol at bundok na beckoned sa kanila na may isang green at kulay-ube imbitasyon, ang bawat milya ng lumiligid malinaw na ang kanilang tingnan ang encompassed, ang bawat ilog at lake na ang pangako ng isang buhay na masagana at ang mga pagkamabunga ng commerce , ay isang lukab na puwesto sa akin. Ni ang lakas ng kanilang mga puso at mga kamay, sa pamamagitan ng lahat ng karapatan ng batas, ng tao at mga banal, ang lupa at ang lahat ng mga appurtenances nito - ang itim na mataba at lupa, ang mga kabilang at Lakes at ilog masagana sa isda, ang mga kagubatan sa kanilang mga saganang-sagana sa yaman ligaw na buhay at kagubatan, ang mga bundok sa kanilang mga damdamin namamaga sa mineral - ang kabuuan ng mayaman at masaya lupain ay, para sa taon na walang numero, sa lupain ng aking ama. Ito lupain ko na natanggap sa tiwala mula sa kanila at sa tiwala Ipapasa ito sa aking mga anak, at iba pa hanggang sa ang mundo walang iba pa. Ako ay isang Filipino. Sa aking dugo ay tumatakbo ang walang kamatayan buto ng mga bayani buto na flowered down ang siglo sa gawa ng tapang at hamon. Sa aking veins pa pulses sa parehong mainit ang dugo na nagpadala Lapulapu sa labanan laban sa mga dayuhan na kaaway kawan Diego Silang at Dagohoy sa paghihimagsik laban sa mga banyagang taong mapang-api. Buto na iyon ay walang kamatayan. Ito ay ang self-parehong mga buto na flowered sa puso ng Jose Rizal na umaga sa Bagumbayan kapag ang isang paulanan ng bala ng mga shots tapusin ang lahat na ay nakamamatay sa kanya at ginawa ang kanyang espiritu walang kamatayan magpakailanman; ang parehong na flowered sa puso ng Bonifacio sa Balintawak, ng Gergorio del Pilar sa Tirad Pass, ng Antonio Luna sa Calumpit; na bloomed sa mga bulaklak ng pagkabigo sa malungkot puso ng Emilio Aguinaldo sa Palanan, at gayon pa man sumambulat ika-apat na royally muli sa ipinagmamalaki puso ng Manuel L. Quezon kapag siya ay nakatindig sa wakas sa threshold ng sinaunang Malacaang Palace, sa sinasagisag gawa ng pag-aari panlahi at pagbibigay-matwid. Ang kalahati ng bear sa loob ko ako ay isang walang kamatayan buto. Ito ay ang tanda ng aking pagkalalaki, ang simbolo ng karangalan bilang isang tao. Tulad ng binhi na minsan buried sa libingan ni Tutankhamen maraming libong taon na ang nakaraan, ito ay lumalaki at bulaklak at bumunga muli. Ito ay ang insigne ng aking lahi, at sa aking henerasyon ay kundi isang yugto sa walang hangga sa paghahanap ng aking mga tao para sa kalayaan at kaligayahan. Ako ay isang Filipino, ang bata ng kasal ng Silangan at Kanluran. Ang Silangan, sa kanyang kawalang-sigla at mistisismo, ang pagkawalang-kibo at pagtitiis, ay ang aking ina, at ang aking mga ninuno ay ang West na dumating dumadagundong sa buong kabilang sa Krus at Sword at ang Machine. Ako ng Silangan, ang isang sabik na kalahok sa kanyang pakikibaka para sa liberasyon mula sa yugo imperyalista. Subalit ko rin alam na ang mga East dapat gumising mula sa kanyang centuried matulog, hugis ng antok na nakatali sa kanyang limbs, at simulan ang paglipat ng tadhana kung saan awaits. Para sa, ko, masyadong, am ng West, at ang malusog mamamayan ng West ay pupuksain magpakailanman ang kapayapaan at tahimik na minsan ay atin. Hindi ko na mabuhay, na bukod sa mga mundo ngayon trembles sa dagundong ng mga bomba at kanyon pagbaril. Para sa walang tao at bansa ay hindi isang isla, ngunit sa isang bahagi ng main, diyan ay hindi na anumang East at West - lamang ng mga indibidwal at mga bansa sa paggawa ng mga napakadakila pagpipilian na hinges na kung saan ang kasaysayan ng resolves.

Sa mga puno ng pag-unlad sa bahaging ito ng mundo stand ko - isang mapanglaw na pigura sa mga mata ng ilan, ngunit hindi sa isang bagsak at mawawala. Para sa mga sa pamamagitan ng makapal, interlacing sanga ng ugali at custom na ako sa itaas ko nakita ang liwanag ng araw, at alam ko na ito ay mabuti. Ko nakita ang liwanag ng katarungan at pagkakapantay-pantay