isang araw ay masayang naglalaro si tipaklong sa parang nakita niyang naghahakot
ng pagkain si kaibigang langgam. Niyaya niya itong maglaro ngunit tinanggihang niya ito dahil para kay kaibigang langgam ay mahalaga ang oras kung kayat di niya alintana ang oras upang mapag-ipon ng pagkain patuloy parin sa paglalaro si kaibigang tipaklong at ng biglang dumating ang isang malakas na hangin at ulan basang-basang si tipaklong at naramdaman ang matinding gutom at ng maisipan niya itong lapitan si kaibigan langgam upang mahingan ng tulong sa kanyang kalagayan tinulungan naman niya ito at binigyan ng pagkain at inuman hanggang sa mabigyan niya ng payo ang kaibihang tipaklong ito kanyang pinayuhan na mahalaga sa isang tao lalo na sa isangkagipitan ang tunay na subok sa kagipitan.