Ang Tipaklong at Paru-Paro

Isang araw, naaksidente sa

paglipad ang tipaklong at
ito'y bumagsak. Nawalan
ang tipaklong ng malay
kaya't agad
siyang tinulungan ng paruparo
nang makita siya. Ang mga
langgam noon ay
nagmamartsa pauwi kasama
ang kanilang reyna at hari.
 Ang isa sa mga sundalong
langgam ay tumawag sa
kanilang kolonya ng doktor.
Nang nakita ng doktor na
langgam si
 tipaklong at sinabing
"Malubha ang kanyang
kalagayan. Sana'y
gumaling siya sa ibibigay
kong lunas.
 Nang marinig iyon ng
paruparo ay para itong
nabunutan ng tinik. Hinintay
niyang magising ang
nawalan ng malay niyang
 kaibigang tipaklong. Nang
magbukas ang mga mata ng
tipaklong, nagulat siyang
makita ang paruparo sa
kanyang tabi, nagbabantay.
Kinuwento ng paruparo ang
lahat ng nangyari sa
tipaklong at nagpasalamat si
tipaklong. Tumanaw ito ng
utang na loob
 lalo't nagawa pa nitong
tumawag ng maggagamot
sa kanya. Naghapunan ang
dalawa't
 nagpaalam sa isa't isa.
Nangako ang dalawa na
magkikitang muli. Nang
pauwi na ang paruparo,
 nasalubong niya ang
sundalong langgam na
sumaklolo sa tipaklong.
Sinabi ng langgam na
mamamatay na sa gutom ang
kaniyang pamilya. At dahil
naramdaman ng paruparo na
dapat matulungan niya ang
langgam, dinala niya ito sa
kanyang tahanan. Umupo
naman ang langgam sa
hapagkainan.
 Habang nasa kusina ang
paruparo, binuksan niya ang
kanyang lalagyan ng mga
naipong nektar noong tag-
araw.
 Kaya ang mga ito ay
masasarap. Ibinigay niya
ang lalagyan na ito sa
langgam.
Tuwang-tuwa ang sundalong
langgam at nakiusap itong
buksan ang tsiminea para
agad nang maluto ang nektar
sa lalagyan at maging asukal.
 Ginamit rin ng sundalo ang
telepono para tawagin ang
iba pang langgam para may
katulong ito sa pagdadala ng
 naluto pabalik ng kanilang
kaharian. Nang makarating
ang mga ito, pinainom pa ng
paruparo ang mga langgam
na
 silang uhaw na uhaw sa
pagmartsa. Ang lahat ng
langgam ay nagpasalamat
nang buong puso kay
paruparo.