Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

DALAM MAHKAMAH TINGGI MALAYA DI MELAKA

DALAM NEGERI MELAKA, MALAYSIA
GUAMAN SIVIL No. 22-131-08-2011

ANTARA

KHATIJAH BTE ABDULLAH

Plaintif
DAN

10

1. HAJI MOHAMED NASAY BIN PUTEH

2. Waris kepada SALMAH BTE YAHYA
3. Arkitek RMA Design Team Sdn. Bhd
4. Era Kristal Sdn. Bhd

Defendan-Defendan

15

ALASAN PENGHAKIMAN
[1]

Ini adalah Permohonan Defendan-Defendan Pertama, Kedua dan

20Keempat (Defendan-Defendan) dalam kandungan 22 bertarikh 27 .2. 2013

untuk perintah-perintah supaya kedua-dua pliding dalam Penyataan

Tuntutan Plaintif dan Pembelaan Plaintif kepada Tuntutan Balas DefendanDefendan dibatalkan dibawah Aturan 18 kaedah 19(1) (a) dan Aturan 18
Kaedah 19 (1) (b), (c) dan (d) Kaedah-Kaedah Mahkamah 2012.

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

[2]

Permohonan Defendan-Defendan disokong oleh Afidavit Mohamed

Nasay Bin Puteh yang diikrarkan pada 4.2.2013 adalah seperti dalam
kandungan 22A.
5[3]

Afidavit menentang permohonan defendan-defendan telah difailkan

oleh Plaintif yang diikrarkan pada 28.2.2013seperti dalam kandungan 25.

Latar Belakang Kes
10[4]

Pada tahun 2010, satu mesyuarat diadakan untuk mendapatkan

persetujuan pemilik-pemilik tanah di Lot 1503, Mukim Sungai Baru Ulu.

Daerah Alor Gajah, Melaka bagi pembinaan bangunan Maahad Tahfiz dan
surau untuk digunakan oleh pelajar di sekitar daerah tersebut.
15[5]

Plaintif adalah salah seorang pemilik 1/3 bahagian tanah tersebut

tidak berpuashati kerana tiada penjelasan yang jelas telah diberikan

berhubung cadangan pembinaan bangunan di atas tanah tersebut.
Defendan Kedua, Salmah Bte Yahya juga adalah pemilik 1/3 bahagian
tanah tersebut telah meninggal dunia pada 13.2.2011, namun tanah
20pesaka tersebut telah dibina bangunan dalam lingkungan 2/3 kawasan

tanpa pengetahuan Plaintif.

[6]

Plaintif telah berusaha untuk mendapatkan maklumat berkenaan

pembinaan bangunan di atas tanah tersebut daripada Pejabat Daerah dan

25Tanah Alor Gajah, Melaka, Majlis Perbandaran Alor Gajah, Melaka dan

Pejabat Pembangunan Negeri Melaka. Plaintif telah dimaklumkan bahawa

tiada rekod permohonan berhubung cadangan pembangunan telah dibuat
oleh mana-mana pihak.
30[7]

Pihak berkuasa tempatan juga telah mengeluarkan notis kepada tuan

tanah bertarikh 9.5.2011 dan 26.6.2011 di bawah seksyen 70, Akta Jalan,
2

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

Parit dan Bangunan bagi pengemukaan pelan dan juga notis pelanggaran
syarat nyata tanah di bawah seksyen 129, Kanun Tanah Negara tetapi
tidak mendapatkan apa-apa jawapan.
5(8]

Plaintif mengatakan bahawa dia tidak pernah setuju dengan

sebarang cadangan pembangunan tanah pesaka berkenaan sekalipun

Defendan Pertama dan Kedua menyatakan bahawa ianya untuk kebaikan
penduduk setempat. Plaintif telah membuat laporan polis berhubung
pencerobohan tanah berkenaan.
10

Tuntutan Plaintif
[9

Di perenggan 25 Penyataan Tuntutan Plaintif, antara lain Plaintif

menuntut suatu injunksi supaya kerja-kerja pembinaan bangunan di atas

15tanah tersebut dilarang/dihalang dan diberhentikan dan tanah 1/3 milik

Plaintif dikembalikan seperti sedia kala dan hak milk berasingan

dikeluarkan di atas tanah tersebut atas nama beliau. Plaintif juga memohon
Gantirugi Khas RM 43,060.00 termasuk kos perjalanan RM 3060.00 dan
kos Guaman RM 40,000.00
20

Permohonan di bawah Aturan 18 kaedah 19

[10] Undang-undang berkaitan pembatalan pliding di bawah Aturan 18
25kaedah 19 (1) Kaedah-Kaedah Mahkamah 2012 telah lama diputuskan dan

menjadi suatu undang-undang mantap seperti mana dinyatakan dalam kes

BANDAR BUILDER SDN BHD & ORS V UNITED MALAYAN BANKING
CORPORATION BHD [1993] 3 MLJ 36 di mana ianya mengatakan-

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

The principles upon which the court acts in exercising its power
under any of the four limbs of Order 18 Rule 19(1) of the RHC are
well settled. It is only in plain and obvious cases that recourse
should be had to the summary process under this rule (per Lindley
5

MR in Hubbuck& Sons Ltd v Wilkinson, Heywood & Clark Ltd 7,

and this summary procedure can only be adopted when it can be
clearly seen that a claim or answer is on the face of it obviously
unsustainable (see AG of Duchy of Lancaster v L & NW Rly Co 8).
It cannot be exercised by a minute examination of the documents

10

and facts of the case, in order to see whether the party has a
cause of action or a defence (see Wenlock v Moloney& Ors). The
authorities further show that if there is a point of law which requires
serious discussion, an objection should be taken on the pleadings
and the point set down for argument under Order 33 Rule 3 (which

15

is in parimateria with our Order 33 Rule 2 of the RHC) (see

Hubbuck & Sons Ltd v Wilkinson, Heywood & Clark Ltd 7 ). The
court must be satisfied that there is no reasonable cause of action
or that the claims are frivolous or vexatious or that the defences
raised are not arguable.

20Permohonan Aturan 18 k 19(1) (a)

[11] Permohonan di bawah Aturan 18 k 19(1) (a) Kaedah-Kaedah

Mahkamah 2012, hendaklah atas dasar bahawa ianya tidak mendedahkan
apa-apa kausa tindakan atau pembelaan yang munasabah sahaja. Dalam
kes IBRAHIM BIN MOHAMAD v KETUA POLIS DAERAH JOHOR
25BAHRU &ORS [1996] 5 MLJ 15, Abdul Malik Ishak J pada masa itu

mengatakan4

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

It must be borne in mind that such a prohibition as clearly laid

out in Order 18 Rule 19(2) of the RHC is not meant to decorate
the pages of the RHC but rather it should be vigorously applied
and obeyed. The Rules Committee must have devised the rules
5

for the expeditious dispatch of litigation and, consequently, the

courts must simply not stand idle but instead rise up to the
occasion and enforce it accordingly. It is not surprising to note
with awe that Mohamed Azmi FJ speaking for the Federal Court
in New Straits Times (M) Bhd v Kumpulan Kertas Niaga Sdn

10

Bhd & Anor [1985] 1 MLJ 226 (FC), in strong terms construed O
18 r 19(1)(a) of the RHC in this way (at p 227):
It is therefore clear law that in an application to strike out
pleadings under Order 18 Rule 19(1)(a), no evidence shall be

15

admissible, and the court must consider only the pleadings for
the purpose of determining whether the statement of claim
disclosed no reasonable cause of action or the statement of
defence disclosed no defence. The test to be applied is whether
on the face of the pleading, the court is prepared to say that the

20

cause of action or the defence is obviously unsustainable (see

A-G of the Duchy of Lancaster v L and NW Ry Co [1892] 3 Ch
274).
With these principles in the forefront of my mind, and bearing in

25

mind that the rules of the RHC must be strictly obeyed for the
expeditious dispatch of litigation, it is my judgment that in an
application under Order 18 Rule 19(l)(a) of the RHC, there was
no necessity to refer to encls 10 and 15; only enclosure 2 must
5

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

be relied upon (see Republic of Peru v Peruvian Guano Co

(1887) 36 Ch D 489 at p 498; A-G of the Duchy of Lancaster v
London and North Western Railway Co[1892] 3 Ch 274 (CA)). In
Wenlock v Moloney & Ors [1965] 2 All ER 871; [1965] 1 WLR
1238 (CA), it was held that in determining the sole question

whether the statement of claim discloses a reasonable cause of

action the court ought not to have regard to any affidavit
evidence. This must be the correct approach to adopt and I so
adopt accordingly.
10

Kausa Tindakan
[12] Kausa Tindakan telah ditafsirkan oleh Salleh Abbas LP dalam kes
GOVERNMENT OF MALAYSIA V LIM KIT SIANG [1988] 2 MLJ 12seperti
berikut15

A cause of action is a statement of facts alleging that a plaintiffs

right, either at law or by statute, has, in some way or another, been
adversely affected or prejudiced by the act of a defendant in an
action. Lord Diplock in Letang v Cooper [1965] 1 QB 232 at p 242
defined a cause of action to mean a factual situation, the

20

existence of which entitles one person to obtain from the court a

remedy against another person. In my view the factual situation
spoken of by Lord Diplock must consist of a statement alleging that
first the respondent/plaintiff has a right either at law or by statute
and that secondly such right has been affected or prejudiced by the

25

appellant/defendants act.

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

[13] Defendan-Defendan menghujahkan bahawa dalam kes ini Plaintif

memohon beberapa injunksi tetapi tidak bersandarkan kepada mana-mana
kausa tindakan.
5[14] Defendan

merujuk

kepada

kes

SIM

KIE

CHON

SUPERINTENDENT OF PUDU PRISON & ORS [1985] 2 MLJ 385,

S.C.yang mengatakan The principle governing the striking out of pleadings
is clear in that it is only in plain and obvious cases that recourse should be
had to the summary process under Order 18 Rule 19 of the Rules of the
10High Court 1980: the summary procedure under this Rule can only be

adopted when it can clearly be seen that a claim or answer is on the face of
it obviously unsustainable. (Attorney-General of Duchy of Lancaster v L &
NW Railway Co) [1892] 3 Ch 274 (Supreme Court Practice 1985).On an
application to strike out the statement of claim and dismiss the action, the
15right course for the court is to strike out the claim if it is satisfied that a

claim does not disclose a reasonable cause of action.

[15] Dalam kes tersebut ianya juga mengatakan20

In the instant case we are satisfied that the learned Judge was right
when he held that there was disclosed no cause of action. With
respect to the statement of claim before the Court the only paragraph
that purports to raise an issue is para 4. It contains an allegation that
the Pardons Board did not consider the petition for mercy properly.

25

The contents of paragraphs 5 and 6 are in the nature of particulars to

support the allegation contained in paragraph 4. In paragraph 7 of the
statement of claim it is alleged that by the failure to commute the
sentence, the Pardons Board has acted unconstitutionally contrary to
Article 8 of the Constitution.
7

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

[16] Adalah pada pandangan saya bahawa kes di atas tertakluk kepada
fakta kesnya dan saya bersetuju bahawa Plaintif dalam kes itu tidak boleh
mencabar

kuasa

yang

telah

diperuntukkan

kepada

Lembaga

5Pengampunan di bawah Perlembagaan. Oleh itu, Plaintif dalam kes itu

tidak mempunyai kausa tindakan dan tindakannya adalah suatu yang

obviously unsustainable.
[17] Dalam kes ini kausa tindakan Plaintif terhadap Defendan-Defendan
10adalah berhubung pembangunan serta pembinaan bangunan yang telah

didirikan oleh Defendan-Defendan atas tanah Plaintif dan disebabkan

perkara itu, hak milik 1/3 Plaintif atas tanah berkenaan telah terjejas dan
kewujudan fakta ini pada pandangan saya memberi hak kepada Plaintif
untuk mengemukakan tuntutan bagi membolehkan Plaintif menuntut
15remedi daripada Mahkamah terhadap tindakan Defendan-Defendan.

[18] Persoalan selanjutnya ialah sama ada berdasarkan fakta tersebut

tindakan Plaintif telah mendedahkan satu tindakan yang munasabah
terhadap Defendan-Defendan. Ujian yang diguna pakai ialah sama ada di
atas permukaan pliding Plaintif, mahkamah bersedia untuk mengatakan
20bahawa kausa tindakan Plaintif atau pembelaan Plaintif adalah suatu yang

tidak boleh dipertahankan (obviously unsustainable).

[19] Defendan-Defendan juga menghujahkan bahawa dengan merujuk
kepada perenggan 6 pernyataan tuntutan Plaintif bahawa pada masa
25material Plaintif telah kehilangan haknya di atas tanah tersebut.

[20] Di bawah Aturan 18 k 19 (a) tiada keterangan affidavit yang boleh

digunakan. Maka berdasarkan pliding itu sahaja sama ada mahkamah
boleh mengatakan bahawa tuntutan Plaintif tidak mendedahkan kausa
8

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

tindakan yang munasabah. Di peringkat ini saya berpendapat permohonan

pembatalan di bawah Aturan 18 k 19(1) (a) tidak terpakai terhadap kausa
tindakan Plaintif.
5[21] Pembelaan Plaintif terhadap tuntutan balas Defendan-Defendan

berkenaan fitnah adalah bersifat umum, tidak relevan dan Plaintif tiada
pengetahuan mengenainya. Walau bagaimanapun sama ada pembelaan
Plaintif merupakan suatu pembelaan atau suatu pembelaan yang
munasabah.
10

[22] Prinsip yang sama terpakai di bawah Aturan 18 k 19(1) (a) terhadap
pembatalan pembelaan. Saya telah melihat kepada pembelaan Plaintif
berhubung perkara ini dan mendapati bahawa dalam pernyataan tuntutan
Plaintif tidak dalam mana-mana perenggan tuntutannya yang disifatkan
15sebagai fitnah oleh Defendan pertama telah ditujukan kepada Defendan

pertama secara khusus. Tuntutan balas Defendan pertama juga tidak

menunjukkan bagaimana perkataan-perkataan tersebut telah memfitnah
Defendan Pertama serta menjejaskan kedudukan Defendan pertama dari
perspektif masyarakat umum atau suatu kelas masyarakat yang mengenali
20beliau dan akhirnya kepada siapa perkataan-perkataan tersebut telah

diterbitkan.
[23] Perkataan-perkataan menjadi suatu fitnah jika perkataan-perkataan
itu disifatkan sebagai mendedahkan Defendan pertama kepada kebencian,
25persendaan dan penghinaan pada pandangan seseorang yang munasabah

atau

merendahkan

martabat

Defendan

pertama

pada

pemikiran

masyarakat secara umum. Lihat kes IRENE FERNANDEZ v UTUSAN

MELAYU (M) SDN BHD & ANOR [2008] 2 CLJ 814

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

[24] Dalam kes WONG YOKE KONG & ORS v AZMI M ANSHAR & ORS
[2003] 4 MLJ 96, ianya mengatakanThe test involved in determining whether or not the words
complained of are defamatory is also a 2 stage process. Firstly, it

must be considered what meaning the words would convey to an

ordinary person. Once this has been established, secondly it must
be considered whether under the circumstances in which the
words were published, the reasonable man would be likely to
understand them in a defamatory sense. The abstraction of the

10

reasonable man was to create a balance between freedom of

speech and the protection of reputation. The test of whether the
words are capable of conveying a defamatory meaning is a
question of law calling for a decision by the Court.
15

[25]

Dalam kes ini, Plaintif dalam pembelaan kepada tuntutan balas

Defendan pertama telah memberi jawapan menafikan bahawa Plaintif telah

memfitnah Defendan pertama.
20[26] Adalah merupakan undang-undang yang mantap bahawa dalam

tindakan berhubung fitnah Defendan pertama dikehendaki membuktikan 3

elemen penting seperti berikut untuk berjaya dalam tuntutannya.

(i)

Pernyataan tersebut adalah bersifat fitnah;

10

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

(ii)

Pernyataan fitnah tersebut adalah merujuk kepada Defendan

Pertama; dan

(iii)

5[27]

Pernyataan fitnah tersebut telah disiarkan kepada pihak ketiga.

Prinsip undang-undang ini adalah selari dengan keputusan

Mahkamah Tinggi, Pulau Pinang di dalam kes AYOB BIN SAUD v T.S.
SAMBATHAMURTHI [1989] 1 CLJ 152; [1989] 1 CLJ (REP.) 321, di mana
Yang Arif Hakim Mohamed Dzaiddin (pada masa itu) telah mengatakan:In our law on libel, which is governed by the Defamation
Act 1957, the burden of proof lies on the Plaintiff to show

10

(i) the words are defamatory; (2) the words refer to the
Plaintiff; and (3) the words were published. Where a
defence of qualified privilege is set up, as in these present
case, the burden lies on the Defendant to prove that he
made the statement honestly, and without any indirect or

15

improper motive. Then, if he succeeds in establishing

qualified privilege, the burden is shifted to the Plaintiff in this
case to show actual or express malice which upon proof
thereof, communication made under qualified privilege could no
longer be regarded as privileged.(Rajagopal v. Rajan [1072] 1

20

MLJ 45).

[28]

Berdasarkan kepada kes-kes di atas, saya berpandangan terdapat

isu yang perlu dibicarakan iaitu sama ada perkataan-perkataan yang

25diplidkan oleh Defendan Pertama adalah fitnah dan jika ianya fitnah

11

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

sama ada fitnah tersebut merujuk kepada Defendan Pertama dan telah
diterbitkan kepada pihak ketiga.
Permohonan Aturan 18 k 19(1) (b), (c) dan (d)
5[29] Di bawah Aturan ini keterangan affidavit dalam kandungan 22A dan

25 boleh dirujuk bagi tujuan membatalkan tuntutan Plaintif.

[30] Di perenggan 5 Afidavit Plaintif, beliau mengakui kandungan di
perenggan 4(1) hingga 4 (v) affidavit Defendan pertama tetapi apa yang
10menjadi isu membawa tindakan ini adalah tentang cara bagai mana

hartanah yang masih belum dipecah bahagian boleh dibangunkan

sekalipun tanpa sebarang pengetahuan dan/atau persetujuan beliau,
sedangkan beliau adalah merupakan antara pihak yang berkepentingan ke
atas hartanah tersebut.
15

[31] Di perenggan 12 Afidavit Plaintif, beliau juga mengaku bahawa

sungguhpun proses pengambilan hartanah berkenaan telah diwartakan
namun Plaintif sehingga hari ini masih mempertikaikan keesahan
keseluruhan proses pengambilan hartanah berkenaan dan kepentingan
20beliau atas tanah tersebut telah diketepikan.

[32] Plaintif mengatakan di perenggan 14 dan 15 (a) bahawa jika

sekiranya pengambilan hartanah berkenaan benar untuk tujuan awam
maka perancangan mengenainya telah tidak dimaklumkan kepada
25Plaintif. Kerja-kerja pembinaan dan pembangunan di atas tanah tersebut

telah pun bermula seawal 7.12.2010 melalui suatu majlis Pecah Tanah
Institut Maahad Tahfiz, Kampung Empat Batu, Jalan Durian Daun, Masjid
Tanah, Melaka.
12

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

[33] Di perenggan 16 afidavit Plaintif saya dapati Plaintif mengaku telah

hadir di pejabat tanah setelah menerima borang H bertarikh 6.10.2011
yang

menawarkan

pampasan

sebanyak

RM

227,335.00.Plaintif

menegaskan bahawa beliau tidak pernah dipanggil untuk menghadiri

5apa-apa bentuk siasatan sebagaimana diperuntukkan di bawah Akta

Pengambilan balik Tanah 1960.

[34] Daripada keterangan afidavit ini adalah jelas bahawa sungguhpun
tanah tersebut telah diambil oleh Kerajaan negeri Plaintif masih berasa
10tidak puas hati beliau terhadap pembangunan di atas 1/3 bahagian tanah

miliknya Plaintif dan mempertikaikan proses pengambilan hartanah

tersebut yang beliau sifatkan telah tidak dilaksanakan selaras dengan
peruntukan undang-undang.
15[35] Afidavit Defendan pertama melampirkan ekshibit-ekshibit berkenaan:

1. Ekshibit HNP-1 mendedahkan bahawa tanah yang menjadi hal

perkara tindakan ialah Geran Mukim MCL Lot 1503 Mukim Sungai
Baru Ulu, Daerah Alor Gajah, Melaka;
20

2. Ekhibit HNP-2 mendedahkan satu notis bahawa tanah Lot 1503

tersebut diambil oleh Kerajaan Negeri Melaka dan diwartakan oleh
Pengarah Tanah dan Galian di bawah Rujukan [PTG (M)
S/342/7/12/285] bertarikh 22.7.2011;
25

3. Ekhibit HNP-3

mendedahkan satu Warta Kerajaan Negeri

Melaka No. 610 mengisytiharkan pengambilan wajib Tanah Lot

1503 di bawah seksyen 3 Akta Pengambilan Tanah 1960 bertarikh
4.8.2011; dan
30

13

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

4. Ekhibit HNP-5 mendedahkan satu notis Borang H, Notis Award

dan Tawaran Pampasan berjumlah RM 227,352.00 bertarikh
6.10.2011.
5[36] Di perenggan 14 afidavit Defendan pertama menyatakan bahawa writ

saman Plaintif telah difailkan selepas pengisytiharan dibuat dalam Ekhibit

HNP-3 (Borang D), maka sudah pasti menjadi suatu keterangan bahawa
tanah yang dijadualkan dan dirujuk dalam Borang D tersebut diperlukan
bagi kegunaan yang sudah ditentukan iaitu Pembinaan Institut Maahad
10Negeri Melaka.

[37] Berdasarkan kepada Borang D berkenaan, Defendan pertama

mengatakan di perenggan 18 afidavitnya bahawa semenjak dari pewartaan
tanah tersebut, maka tidak ada persoalan undang-undang yang patut
15timbul.

[38] Defendan pertama juga dalam perenggan-perenggan 21, 22, 23 dan

24 afidavitnya mengatakan bahawa Ekhibit HNP-5 (Borang H) telah
dikeluarkan menawarkan pampasan sebanyak RM 227,335.00 kepada
20Plaintif, maka adalah tidak benar jika Plaintif masih menafikan mempunyai

pengetahuan tentang pengambilan tanah tersebut.

[39] Di perenggan 32 afidavit Defendan pertama, beliau juga mengatakan
bahawa Plaintif tahu bahawa pembangunan tanah tersebut adalah
25berkenaan pembinaan Maahad Tahfiz, madrasah dan surau untuk

kegunaan masyarakat setempat dan suatu tabung telah diusahakan bagi

tujuan tersebut.
[40] Secara keseluruhannya dan secara spesifik keterangan affidavit
30Defendan pertama bahawa berdasarkan kepada pengambilan tanah Lot
14

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

1503 di bawah Akta Pengambilan Tanah 1960 yang telah diwartakan dan
pampasan telah ditawarkan kepada Plaintif, maka proses pengambilan
tanah yang sah bagi tujuan awam untuk pembinaan Institut Mahaad Tahfiz
Negeri Melaka maka, Plaintif tidak lagi mempunyai kepentingan atas tanah
5tersebut dan Plaintif tidak mempunyai locus standi untuk meneruskan writ

saman dan pernyataan tuntutan.

[41] Setelah meneliti keterangan dalam affidavit-afidavit yang difailkan
saya bersetuju bahawa daripada ekhibit-ekshibit HNP-2, iaitu Notis
10pengambilan

tanah

telah

diwartakan

pada

4.8.2011,HNP-3,iaitu

Perisytiharan Pengambilan telah diwartakan pada 4.8.2011 dan HNP-5

iaitu Notis Award dan Tawaran Pampasan telah diwartakan pada 6.10.2011
yang ditunjukkan dalam affidavit Defendan pertama yang diikrarkan pada
4.2.2013, ternyata pada mahkamah bahawa tanah Lot 1503 GMM 247,
15Mukim Sungai Baru Ulu, Alor Gajah, Melaka adalah dikehendaki bagi

maksud tujuan awam iaitu Pembinaan Institut Maahad Tahfiz Negeri

Melaka.
[42] Di bawah seksyen 37 Akta Keterangan 1950, Warta kerajaan negeri
20berhubung pengambilan tanah adalah suatu fakta yang relevan bagi

Mahkamah. Seksyen 61 Interpretation Act 1967 memperuntukkan bahawa

sesuatu Warta kerajaan hendaklah diterima sebagai keterangan prima
facie dalam prosiding Mahkamah. Oleh itu terdapat keterangan yang
diterima bahawa semenjak tarikh 4.8.2011, Plaintif tidak lagi mempunyai
25kepentingan atau hak atas tanah tersebut.

[43] Plaintif menegaskan bahawa beliau tidak pernah dipanggil untuk

menghadiri apa-apa bentuk siasatan sebagaimana diperuntukkan di
bawah Akta Pengambilan Tanah 1960 [Akta 486]. Perkara ini adalah tidak
15

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

benar. Ekshibit KA-1 di perenggan 19 afidavit Plaintif menunjukkan

bahawa notis dalam Borang E (notis siasatan) telah diterima bagi pihak
Plaintif oleh seorang bernama Puan Faridah Binti Khamis pada 6.9.2011
kerana Plaintif tidak tinggal di tanah tersebut tetapi tinggal di Pulau Pinang.
5Pentadbir Tanah boleh menyerahkan atau memberi notis tersebut kepada

mana-mana

orang

yang

dinyatakan

di

bawah

seksyen

11 Akta

Pengambilan Tanah 1960. Tindakan tersebut adalah teratur dan sah dan
betul dan jika pun terdapat ketinggalan atau kegagalan sekalipun ia tidak
menjejaskan siasatan yang dijalankan.
10[44]

Seksyen 11 Akta Pengambilan Tanah 1960 memperuntukkan(1) The Land Administrator shall, in addition to giving public notice
as required by subsection 10(1), in respect of all
scheduled land specified in every notice in Form E, serve copies of
such notice in the manner prescribed by section 53, upon-

15

(a) the occupier of such land;

(b) the registered proprietor of such land, where he is not the
occupier thereof;
(c) any person having a registered interest in such land;

20

(d) any person whom he knows or has reason to believe to be

interested therein:
[(1) Am. Act A336:s.2]

25

Provided that no omission or failure to serve such notice upon any

person falling under paragraph (b) or (c) shall invalidate any
enquiry held pursuant to the notice or any award made upon the
conclusion of the enquiry if, by reason of damage or deterioration
of the register document of title to such land, such person cannot
be ascertained.
16

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

[45] Selain itu, seksyen 114 (e) Akta Keterangan 1950 memperuntukkan
bahawa sesuatu tindakan rasmi yang disempurnakan dianggap telah
dilaksanakan mengikut peraturan.
5

[46] Pengakuan Plaintif di perenggan 12 Afidavit Plaintif, bahawa

pengambilan hartanah berkenaan telah diwartakan dan pengakuan Plaintif
di perenggan 16 afidavit Plaintif, bahawa pampasan sebanyak RM
227,335.00 telah ditawarkan telah melupuskan sama sekali hak Plaintif
10untuk mencabar keesahan proses pengambilan tanah kerana beliau tidak

mempunyai locus standi untuk meneruskan tuntutannya yang difailkan

pada 24.8.2011 selepas tanah tersebut diambil oleh Kerajaan dalam Warta
Kerajaan No. 610 bertarikh 4.8.2011.
15[47] Adalah pada pendapat saya jika Plaintif ingin mempertikaikan

keputusan dan keesahan proses pengambilan tanah, Plaintif perlu

memfailkan permohonan untuk mendapatkan kebenaran mahkamah untuk
satu writ certiorari di bawah Aturan 53 Kaedah-Kaedah Mahkamah
dikeluarkan bagi membatalkan keputusan pihak berkuasa negeri. Tiada
20permohonan tersebut pernah dibuat.

[48] Seksyen 8 Akta Pengambilan Tanah 1960 memperuntukkan(3) A declaration in Form D shall be conclusive evidence that all the
25

scheduled land referred to therein is needed for the purpose

specified therein.
[49] Tuntutan injunksi dan permohonan untuk dikembalikan 1/3 hak milk
tanahnya bersama geran berasingan terhadap Defendan-Defendan dalam

17

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

pliding Plaintif adalah mengaibkan, remeh dan merupakan penyalahan

proses Mahkamah di bawah kaedah 191(b) dan (d).
[50] Sama ada pembelaan Plaintif terhadap tuntutan balas defendan5pertama berhubung isu fitnah patut di batalkan di bawah Aturan 18 Kaedah

19 (1) (b), (c) dan (d), saya telah meneliti affidavit Defendan pertama, di
perenggan 52 afidavit berkenaan, Defendan pertama telah mengaku
bahawa beliau mempunyai alasan untuk mempercayai bahawa kata-kata
itu telah diterbitkan kepada orang-orang lain tetapi tidak dapat mengenal
10pasti mereka dan tidak akan dapat mengenalpasti mereka sehinggalah

sesudah sempurnanya acara discovery Mahkamah nanti, pertukaran

pernyataan saksi dan/atau penyampaian interrogatories dalam guaman
ini antara mereka nanti termasuk kakitangan awam dalam beberapa
jabatan Kerajaan pada waktu penting mendengar keluhan-keluhan Plaintif
15terhadap beliau.

[51] Berdasarkan kepada pengakuan Defendan tersebut, maka adalah

ketara bahawa isu berhubung tuntutan fitnah dan penerbitan fitnah kepada
pihak ketiga perlu dibicarakan. Defendan pertama perlu membuktikan
20suatu fitnah telah dibuat oleh Plaintif.

[52] Atas alasan-alasan di atas permohonan Defendan-Defendan untuk

membatalkan Writ Saman dan Pernyataan Tuntutan Plaintif dibenarkan
dengan kos dan permohonan yang sama untuk membatalkan pembelaan
25Plaintif terhadap tuntutan balas Defendan-Defendan ditolak dengan kos

dan perbicaraan diteruskan.

Tarikh: 25 April 2013

18

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

PEGUAM
Tetuan FEEI FAISAL & Partners (Hafizul dan Mohd Jamil) bagi pihak
10Plaintif

Tetuan Bahrain, Peguambela & Peguamcara (DatoShamsul Bahrain dan

Dato Shasi Menon) bagi pihak Defendan Pertama dan Kedua
19

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

Tetuan Miriam, Ng & Kee (K.S. Kee) bagi pihak Defendan Ketiga
AKTA
Kaedah-Kaedah Mahkamah 2012
Akta Keterangan 1950
5Akta Pengambilan Tanah 1960

KES-KES RUJUKAN
1.

BANDAR BUILDER SDN BHD & ORS v UNITED MALAYAN

102.

BANKING CORPORATION BHD [1993] 3 MLJ 36.

IBRAHIM BIN MOHAMAD v KETUA POLIS DAERAH JOHOR

3.
4.

BAHRU &ORS [1996] 5 MLJ 15.

GOVERNMENT OF MALAYSIA v LIM KIT SIANG [1988] 2 MLJ 12.
SIM KIE CHON v SUPERINTENDENT OF PUDU PRISON & ORS

155.

[1985] 2 MLJ 385, S.C.

IRENE FERNANDEZ v UTUSAN MELAYU (M) SDN BHD & ANOR

[2008] 2 CLJ 814

6. WONG YOKE KONG & ORS v AZMI M ANSHAR & ORS [2003] 4 MLJ 96.
7.
AYOB BIN SAUD v TS SAMBANTHAMURTHI [1989] 1 CLJ (REP)
208.

321).
DATO SERI ANWAR BIN IBRAHIM V. THE NEW STRAITS TIMES
PRESS (M) SDN BHD & ANOR [2010] 2 MLJ 492.
9. MICROSOFT CORP v SM SUMMIT HOLDINGS LTD [1999] 3 SLR
(R) 465 AT 493.
20

Alasan Penghakiman GS 22-131-

08/2011

10.

KIAN LUP CONSTRUCTION v HONGKONG BANK MALAYSIA SDN.

BHD [2002] 7 CLJ 32.

11.

ISMAIL SHAMSUDIN v. ABDUL AZIZ ABDAN [2007] 8 CLJ 65.

21