Maanyo o Pormal na Sanaysay- Maanyo ang sanaysay kung ito’y
pangkaisipan. Nagpapabatid ng mahahalagang kaalaman sa lohikal at masining na paglalahad ng mga impormasyong tinatalakay. Mahirap maunawaan sapagkat malalim o hindi pangkaraniwan na pananalita ang ginagamit. Katunayan, kahanga-hanga ang paraan ng pagkakasulat nito dahil isinaalang-alang ang tono na dapat nakapaloob dito. Bukod sa nasa ikatlong panauhan at kagalang-galang ito’y seryoso sa tono. Obhektibo ang paraan ng pagsulat ng mananaysay, walang kinikilingan na sinuman, ang layunin lamang ay maipahayag ang kanyang opinyon. Ito ay maaring mapanuligsa, makasaysayan, sosyolika at may pilosopiya. Ang paksa nito ay hindi karaniwan at nangagailangan ng matiyagang pag-aaral at pananaliksik. Ito rin ay nangangailangan ng mga sumusunod: Maingat na pagpili at paghahanay ng mga salita Maayos at mabisang paglalahad ng mga kaisipan Lubos na kaalaman sa paksa Mahusay at malinaw na pagbubuo ng mga pangungusap Malaya o di pormal na Sanaysay- Kabaligtaran ito ng unang uri at tinatawag itong personal na sanaysay. Karaniwan ay ayon lamang sa nais o hilig at karanasan ng mananaysay ang mga paksa nito. Ito’y karaniwang himig na nakikipag-usap lamang. Ang mga pananalita ay karaniwan at hindi na nangangailangan ng masusing pag-aaral upang makasulat ng ganitong uri ng sanaysay. Ito ay higit na madali at magaang sulatin sapagkat simple at kadalasang natural ang paglalahad ng mga kaisipan. Ito ang dahilan kung bakit waring pamilyar o malapit ito sa damdamin ng mga mambabasa. Madali itong maunawaan at parang nakikipag-usap lamang. Mga Bahagi ng sanaysay: Simula o introduksyon- Ito ang unang sinusulat sa isang sanaysay. Ito ay dapat nakakakuha ng atensyon ng bumabasa para basahin niya ang natitirang bahagi ng sanaysay. Pwede itong isulat sa paraang: a) Pasaklaw na pahayag- Inuuna ang pinakamahalagang impormasyon hanggang sa mga maliliit na detalye. b) Tanong na retorikal- Isang tanong na tinatanong ang nagbabasa para hanapin ang sagot sa sanaysay at para isipin niya. c) Paglalarawan- Pagbibigay linaw at deskripsyon sa paksa. d) Sipi- Isang kopya o copy galing sa ibang mga literaturang gawa gaya ng libro, artikulo, at iba pang sanaysay. e) Makatawag pansing pangungusap- Isang pangungusap na makakakuha ng atensyon ng nagbabasa. f) Kasabihan- Isang kasabihan o salawikain na makapagbibigay ng maikling pagpapaliwanag ng iyong sanaysay.\ g) Salaysay- Isang eksplinasyon ng iyong sanaysay. Gitna, katawan o nilalaman- Dito nakalagay ang lahat ng iyong ideya at pahayag. Pwede rin itong isulat sa paraang: a) Pakronolohikal- Nakaayos ayon sa panahon ng pangyayari. b) Paanggulo- Pinapakita ang bawat anggulo o “side” ng paksa. c) Paghahambing- Pagkukumpara ng dalawang problema, anggulo at iba pang paksa. d) Papayak o pasalimuot- Nakaayos sa paraang simple hanggang kumplikado at vice versa. Wakas o konklusyon- Dito nakalagay ang iyong pangwakas na salita o ang buod sa sanaysay. Pwede itong isulat sa paraang: a.) Tuwirang sinasabi- Mensahe ng sanaysay. b.) Panlahat na pahayag- Pinakaimportanteng detalye ng sanaysay. c.) Pagtatanong- Winawakasan ang sanaysay sa pamamagitan ng isang retorikal na tanong. d.) Pagbubuod- Ang buod o summary ng iyong sanaysay.
Elemento ng sanaysay:
1. Paksa- Pinag-uugatan ng anumang uri ng diskurso.
Karaniwan itong sumasagot sa tanong na “tungkol saan ang akda?”. Ito ang pinakapayak na antas ng mga pinag- uusapan. Ito rin ang sentro ng ideya ng buong akda. Kinokontrol ng paksa ang manunulat kung hanggang saan lamang ang hangganan ng kanyang isusulat. 2. Tono- Ang saloobin ng may-akda sa paksa. Sa pamamagitan ng mga espesipikong wika na ginamit ng may- akda, mababatid kung sino ang target na mambabasa. Maaaring ang tono o himig ay natutuwa, nasisiyahan, nagagalit, sarkastiko, naiinis, nahihiya at iba pa.
3. Kaisipan- Ang nais iparating ng manunulat sa mga
mambabasa, dito umiinog ang maliliit na himaymay ng akda. Inilalahad ang kaisipan ng isang akda sa isang buong pangungusap. Ang kaisipan hindi tuwirang binabanggit kundi ginagamitan ng pahiwatig ng may akda para mailahad ito.