Ang ika-anim na pangulo ng Pilipinas, si Elpidio Quirino, ay isinilang noong Nobyembre 16,

1890 sa Vigan, Ilocos Sur. Natapos niya ang kanyang antas sa batas sa Unibersidad ng

Pilipinas noong 1915. Nagsimula ang kanyang misyon na tumulong sa kapwa nang siya ay

naging guro sa isang baryo sa Vigan, at sinundan ng isang katungkulan sa Kawanihan ng mga

Lupain. Siya ay naging property clerk sa Departamento ng Pulis Maynila, at pagkatapos ay

naging pribadong kalihim ni Manuel Quezon, na noo'y Pangulo ng Senado. Nagsimula ang

kanyang karera sa pulitika bilang isang halal na kinatawan ng Ilocus Sur noong 1919 at naging

senador noong 1925. Siya ay muling inihalal bilang senador noong 1931. Si Qurino ay isa sa

mga miyembro ng mga delegado na tumulong sa pagpasa sa Tydings-McDuffie Act na sa huli

ay nagbigay daan patungo sa Kalayaan ng Pilipinas. Naging bahagi ng kombensyon si Quirino

na naghanda ng konstitusyon para sa bagong Philippine Commonwealth. Siya ay pinili ni Pres.

Quezon na maging Kalihim ng Pananalapi. Nang maglaon, siya ay naging Kalihim ng Panloob

sa gobyerno ng Komonwelt. Nang siya ay nahalal bilang Bise Presidente ni Roxas,

nagtatrabaho siya bilang Kalihim ng Pananalapi at naging Kalihim ng Ugnayang Panlabas. Si

Quirino ay nabihag at nabilanggo noong panahon ng pananakop ng Hapon dahil sa kanyang

pagtutol sa pananakop. Ang kanyang asawang si Alicia Syquia at ang kanilang tatlong anak ay

pinatay ng mga sundalong Hapon. Matapos ang digmaan, muling nakuha niya ang kanyang

lumang posisyon sa gobyerno. Siya ay inihalal na Bise Presidente noong 1946 kasama si

Manuel Roxas. Gayunpaman, naging presidente ng republika si Quirino nang namatay ang

noo'y kasalukuyang presidente na si Manuel Roxas. Tumakbo muli si Quirino para sa pagka

pangulo sa halalan ng 1949 at nanalo laban sa kandidato ng Nacionalista. Ang pagtakbo ni

Quirino para sa pangalawang termino noong 1949 ay pinaniniwalaan na isa sa

pinakamaruming halalan na naganap sa bansa - kasunod ng halalan noong 1969 kung saan

nanalo si Ferdinand Marcos sa pamamagitan ng napakalaking pandaraya at pananakot. Sa

halalan noong 1953, si Quirino ay natalo ng isa sa mga pinakadakilang pangulo sa kasaysayan

ng Pilipinas, si Ramon Magsaysay. Sa kabila ng lahat ng kontrobersiya sa panahon ng kanyang

pagkapangulo, ang kanyang administrasyon ay kinikilala para sa mga proyekto nito sa mga

pakikipagsapalaran sa industriya, pagpapalawak ng patubig at pagpapabuti sa sistema ng

kalsada, pagtayo ng Bangko Sentral at panlalawigang bangko, at kapayapaan sa pagitan ng

Pilipinas at Japan. Matapos ang kanyang pagkatalo, bumalik siya sa buhay ng isang normal na

mamamayan. Namatay siya noong Pebrero 28, 1956 sa kanyang tahanan sa Novaliches.
 ANG

TALAMBUHAY

NI ELPIDIO

QUIRINO
INIHANDA NI: ANGELO P. BARAZON
IPINAHANDA NI: