Manuel Roxas

Si Manuel Acuña Roxas (1 Enero 1892 – 15 Abril 1948) ay ang

ikalimang Pangulo ng Republika ng Pilipinas (28 Mayo 1946 – 15 Abril 1948) na
makikita sa isandaang pisong papel na isyu ng Bangko Sentral ng Pilipinas.
Isinilang si Roxas noong 1 Enero 1892 sa lungsod na ipinangalan sa kanya nang siya
ay mamatay, ang lalawigang Capiz ngayon ay lalawigang Roxas. Sina Gerardo Roxas
at Rosario Acuña ang kanyang mga magulang. Nagtapos siya ng abogasya sa
Unibersidad ng Pilipinas (University of the Philippines) noong 1912 at naging topnotcher
sa Bar Exams. Nag-umpisa siya sa pulitika bilang Piskal Panlalawigan. Nagsilbi sa iba't-
ibang kapasidad sa ilalim ng Pamahalaang Komonwelt ni Manuel L. Quezon.
Si Manuel Roxas ang panglimang presidente sa kasaysayan ng Pilipanas, pangatlo at
panghuling Presidente noong Commonwealth, at unang Presidente ng Pangatlong
Republika ng Pilipinas. Liban sa pagiging kauna-unahang presidente pagkatapos ng
Ikalawang Digmaang Pandaigdig, maitatawag din na kontribusyon ni Roxas ang
kanyang pamumuno at pag-aayos ng mga nasirang imprastruktura noong digmaan
nang walang banyagang namumuno sa Pilipinas. Naipasa din sa Kongreso sa panahon
niya ang Philippine Rehabilitation Act at Philippine Trade Act Laws. Sa
administrasyon din niya naipasa ang Bell Trade Act at ng Tydings McDuffie Act.
Bilang pagkilala sa mga natatanging kontribusyon niya, inimprinta ang mukha niya sa
100-pesos.
 Elpidio Quirino
Si Elpidio Rivera Quirino (16 Nobyembre 1890 – 29 Pebrero 1956) ay ang ika-6 na
Pangulo ng Republika ng Pilipinas (17 Abril 1948 – 30 Disyembre 1953). Isinilang
si Quirino sa Vigan, Ilocos Sur noong 16 Nobyembre 1890 kina Mariano Quirino at
Gregoria Rivera.
Isinilang si Quirino sa Vigan, Ilocos Sur noong 16 Nobyembre 1890 kina Mariano
Quirino at Gregoria Rivera. Nagtapos siya ng abogasya sa Unibersidad ng Pilipinas
(University of the Philippines) noong 1915.
Nahalal sa Kongreso noong 1919. Hinirang na Kalihim ng Pananalapi ni Gob. Hen.
Murphy noong 1934 at naging kasapi ng "Constitutional Convention". Naging
pangalawang pangulo siya ni Manuel Roxas noon 1946. At nanumpa bilang Pangulo
pagkaraang mamatay si Roxas noong 17 Abril 1948.
Pinalawig ni Quirino ang mga sistemang irigasyon, ipinatayo ang mga plantang
hydroelectric sa talong Maria Cristina at Bulacan upang lutasin ang problema sa
kuryente sa Luzon, pinabuti ang mga lansangan, itinatag ang bangko sentral at
pagbabangkong rural na nagpapautang sa mga magsasaka at negosyante.
 Ramon Magsaysay

Si Ramón "Monching" del Fierro Magsaysay[1] (31 Agosto 1907 – 17 Marso 1957) ay

ang ikapitong Pangulo ng Republika ng Pilipinas (30 Disyembre 1953-17 Marso 1957),
na nagsilbi hanggang sa kanyang kamatayan sa di sinadyang pagbagsak ng
eroplanong kanyang sinasakyan.
Isinilang siya sa Castillejos, Zambales noong 31 Agosto 1907 kina Exequiel Magsaysay
at Perfecta del Fierro. Nag-aral siya sa Pamantasan ng Pilipinas at sa Jose Rizal
College (kilala ngayon bilang Pamantasang Jose Rizal).
Iniligtas ni Pangulong Magsaysay ang demokrasya sa Pilipinas. Ito ang kanyang
pinakamahalagang nagawa. Pinigil niya ang paghihimagsik ng Huk o ng komunista. Si
Luis Taruc, Supremo ng Hukbalahap o ang pinakamataas na lider ng komunista, ay
sumuko sa kanya.
 Carlos P. Garcia

Si Carlos Polestico Garcia (4 Nobyembre 1896 – 14 Hunyo 1971) ay

isang Pilipinong makata at politiko at ang ikawalong Pangulo ng Republika ng
Pilipinas (18 Marso 1957–30 Disyembre 1961). Naging pangalawang pangulo at
miyembro ng gabinete ni Ramon Magsaysay si Garcia. Nanumpa siya
bilang pangulo nang mamatay si Magsaysay. Kilala si Garcia sa kanyang
pagpapatupad ng patakarang "Pilipino Muna" ("Filipino First").

Isinilang si Garcia noong 4 Nobyembre 1896 sa bayan ng Talibon, Bohol. Ang kaniyang

mga magulang ay sina Policronio Garcia at Ambrosia Polestico. Nag-aral siya
sa Pamantasang Silliman sa Lungsod ng Dumaguete, at kinalaunan nagtapos din siya
ng abogasya sa Philippine Law School at nakapasok sa bar noong 1923 sa Maynila.
Kanyang ipinatupad ang patakarang "Pilipino Muna" upang wakasan ang pananaig ng
mga dayuhan sa ekonomiya ng Pilipinas.
 Diosdado Macapagal

Si Diosdado Pangan Macapagal (28 Setyembre 1910 – 21 Abril 1997) ay ang ika-9

na Pangulo ng Republika ng Pilipinas (30 Disyembre 1961-30 Disyembre 1965) na
makikita sa dalawandaang piso na isyu ng Bangko Sentral ng Pilipinas. Siya ay ama
ni Gloria Macapagal-Arroyo na naging pangulo rin sa Pilipinas. Inilunsad niya agad ang
programa sa dekontrol.Ibig sabihin, wala nang limitasyon sa importasyon at palitan ng
piso sa dolyar. Bilang pag-alinsunod sa kahilingan ni Macapagal, ang Kodigo ng
Repormang Panlupa, ay ipinasa ng Kongreso. Ito ay nilagdaan ni Macapagal noong 8
Agosto 1963 upang maging ganap na batas. Sa ilalim ng Administrasyon ni Macapagal
ay nalipat ang pagdiriwang ng Araw ng Kalayaan sa Hunyo 12 sa halip Hulyo 4, tinawag
na lamang na Araw ng Pagkakaibigan ng mga Pilipino at Amerikano ang 4 Hulyo 1946.
Inilunsad niya ang Kodigong Pangrepormang Panlupang Pansakahan (Agricultural
Land Reform Code) at nilinis ang katiwalian sa pamahalaan. Limang taon siyang
nagkaroon ng kaugnayan sa Programang Sosyo-Ekonomiko para sa pagkontrol ng
pangangalakal sa ibang bansa.
 Ferdinand Marcos
Si Ferdinand Emmanuel Edralin Marcos (11 Setyembre 1917 – 28 Setyembre 1989)
ay isang politiko, abogado, diktador , "The Marcos Kleptocracy", Corruption and Money
Laundering: A Symbiotic Relationship, Palgrave Series on Asian Governance (sa
wikang Ingles), na naging ika-10 Pangulo ng Republika ng Pilipinas mula 30 Disyembre
1965 – 25 Pebrero 1986. Siya ay nagsilbing kasapi ng Kapulungan ng mga Kinatawan
ng Pilipinas mula 1949 hanggang 1959 at kasapi ng Senado ng Pilipinas mula 1959
hanggang 1965 bago naging Pangulo ng Pilipinas noong 1965 para sa apat na taong
termino. Sa kanyang unang termino, sinimulan ni Marcos ang paggugol sa mga
gawaing pampubliko kabilang ang pagtatayo ng mga lansangan, tulay, mga health
center at mga eskwela. Kanyang napanatili ang kanyang kasikatan sa kanyang unang
termino at noong 1969 ay muling nahalal bilang pangulo para sa ikalawang 4 na taong
termino. Gayunpaman, ang kasikatan ni Marcos bilang pangulo ay bumagsak sa
kanyang ikalawang termino.
 Manuel L. Quezon
Si Manuel Luis Quezon y Molina (Agosto 19, 1878 – Agosto 1, 1944), kilala rin sa
kanyang inisyal na MLQ, ay isang Pilipinong sundalo, abogado, at estadista na
itinatagurian bilang ikalawang pangulo ng Pilipinas, kung saan pinangunahan niya ang
Amerikanong Komonwelt mula noong 1935 hanggang 1944.
Naging manananggol si Quezon sa Baler. Noong 1906, nahalal siya bilang gobernador
ng lalawigan ng Tayabas, ngunit nagbitiw upang makapangampanya para sa
Asambleya ng Pilipinas, kung saan nakamit niya ang pagiging pinuno ng Asambleya.
Mula 1909 hanggang 1916, nagsilbi si Quezon sa Estados Unidos bilang naninirahang
komisyonero para sa Pilipinas. Sa panahong ito naipasa ang Batas Jones (Jones Act),
nagtatanggal sa Komisyon sa Pilipinas ng Estados Unidos at nagbibigay ng mas
mataas na antas ng pamamahala sa mga Pilipino. Dahil dito, itinuring na bayani si
Quezon nang muli siyang magbalik sa Pilipinas.
Si Manuel Luis Quezon y Molina (Agosto 19, 1878 – Agosto 1, 1944), kilala rin sa
kanyang inisyal na MLQ, ay isang Pilipinong sundalo, abogado, at estadista na
itinatagurian bilang ikalawang pangulo ng Pilipinas, kung saan pinangunahan niya ang
Amerikanong Komonwelt mula noong 1935 hanggang 1944.

Idineklara ni Manuel Quezon ang Tagalog bilang Pambansang Wika ng Pilipinas noong
Disyembre 1939.

Nang maglaon, ang Wikang Filipino ay itinalaga bilang opisyal na wikang pambansa ng
Pilipinas. Iniutos din ni Manuel Quezon na ituro ito bilang asignatura sa mga paaralan
sa buong bansa noong Hunyo 1940.

Emilio Aguinaldo
Si Emilio Aguinaldo y Famy (Marso 22, 1869 – Pebrero 6, 1964) ay isang Pilipinong
heneral, estadista, at manghihimagsik na kinikilala bilang unang pangulo ng Pilipinas,
kung saan siya namahala mula 1899 hanggang 1901. Pinangunahan niya ang mga
puwersang Pilipino laban sa Espanya noong Himagsikang Pilipino at Digmaang
Espanyol–Amerikano, at sa Estados Unidos noong Digmaang Pilipino–Amerikano.
Ipinahayag niya ang kalayaan ng Pilipinas noong Hunyo 12, 1898. Pinamunuan niya
ang pagtutol sa pananakop ng mga Amerikano hanggang siya ay mahuli noong 1901 ni
US General Frederick Funston. Nagdisenyo sa bandila ng Pilipinas na siyang
iwinagayway sa Kawit, Cavite noong Hulyo 12, 1898.

•Ginampanan niya ang pamumuno sa KKK pagkatapos mahuli at ipapatay si Rizal.

•Ipinahayag niya ang kalayaan ng Pilipinas noong Hunyo 12, 1898.

•Pinamunuan niya ang pagtutol sa pananakop ng mga Amerikano hanggang siya ay

mahuli noong 1901 ni US General Frederick Funston.

•Pumayag sa kusang loob na pagpapatapon sa kanya sa Hongkong kapalit ang bayad-

pinsalang naghahalagang P400,000 na ginamit niya sa pagbili ng mga armas na inilaan
pagbalik niya sa bansa

•Nagdisenyo sa bandila ng Pilipinas na siyang iwinagayway sa Kawit, Cavite noong

Hulyo 12, 1898.

Jose P. Laurel
Si José Paciano Laurel y García (Marso 9, 1891 – Nobyembre 6, 1959) ay Pilipinong
politiko, abogado, at hukom na itinatagurian bilang ikatlong pangulo ng Pilipinas.
Pinamahalaan niya ang ikalawang republika ng bansa, isang estadong papet
ng Imperyong Hapones noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig, mula 1943 hanggang
1945.
Isinilang si Laurel sa Tanauan, Batangas noong 9 Marso 1891 anak nina Sotera Laurel
at Jacob Garcia. Nagtapos siya ng abogasya sa U.P. noong 1915.
Kanyang inisponsoran ang mga probisyon ng Panukalang Batas ng mga Karapatan.
Pagkatapos ng pagpapatibay ng Saligan Batas ng Pilipinas ng 1935 at pagkakatatag ng
Komonwelt ng Pilipinas, si Laurel ay nahirang na kasamang mahistrado ng Korte
Suprema ng Pilipinas noong 29 Pebrero 1936.

Sergio Osmeña
Si Sergio Osmeña (9 Setyembre 1878 – 19 Oktubre 1961), higit na kilala ngayon bilang Sergio
Osmeña, Sr. ang ikalawang pangulo ng Komonwelt ng Pilipinas (1 Agosto 1944 – 28 Mayo
1946) na makikita sa limampung pisong papel na isyu ng Bangko Sentral ng Pilipinas. Siya ang
ama ni dating Senador Sergio Osmeña Jr. at lolo nina Senador Sergio Osmeña III, John
Osmeña, dating Gobernador Lito Osmeña ng Cebu at Mayor Tomas Osmeña.
Isinilang siya noong 9 Setyembre 1878 sa Lungsod ng Cebu. Si Osmeña ay nanguna sa mga
nagtapos ng primarya sa kanyang paaralan. Nag-aral ng sekundarya sa Seminario ng San
Carlos sa Cebu. Nagtungo siya sa Maynila at nag-aral sa San Juan de Letran, kung saan
nakilala niya si Manuel L. Quezon.
Nang muling naitatag ang Commonwealth Government, unang binigyang-tuon ni Osmeña ang
pagbangon ng Pilipinas mula sa sinapit nitong pagkasira dahil sa Ikalawang Digmaang
Pandaigdig. Muli nyang isinaayos ang mga sangay ng gobyerno. Binuo niya ang kanyang
gabinete at binuhay ang kapangyarihan ng Kataas-taasang Hukuman. Muli niyang pinanumbalik
ang papel ng Lehislatura sa pamahalaan kung saan naihalal si Manuel Roxas bilang Senate
President at si Jose Zulueta naman bilang House Speaker. Sa utos ni Osmeña, ang kauna-
unahan panukalang batas na tinutukan ng kongresong ay ang rehabilitasyon ng Philippine
National Bank. Naaayon ang panukala sa layunin ni Pangulong Osmeña na maka-angat muli
ang ekonomiya ng bansa. May mga ginawang hakbang din si Osmeña kaugnay ng mga
polisiyang may kinalaman sa ating ugnayan sa ibang bansa. Nagpadala siya ng delegasyon sa
Estados Unidos upang makiisa sa pagbuo ng United Nations Charter. Kabilang ang Pilipinas sa
51 bansang pumirma rito. Sa ilalim ng pamahalaang Osmeña, naging miyembro tayo ng
International Monetary Fund at International Bank for Reconstruction and Development. Itinulak
din ni Osmeña sa US Congress ang pagpapasa ng Bell Trade Act. Nang maaprubahan ng
kongreso ng Estados Unidos, nakatulong ito ng malaki sa ating ekonomiya. Sa pamamagitan ng
Bell Trade Act, nabigyan ng pagkakataon ang bansa na makapagluwas ng ating mga
pangunahing produkto sa Amerika ng walang kinakailangang bayarang buwis. Maayos at tapat
ang kaniyang pamamalakad sa gobyerno