ARALIN 4 ANG PAMAMAHALA NI CARLOS P.

GARCIA (1957-1961) Ang naiwang walong buwang panunungkulan ni Pangulong Magsaysayay ay tinapos ng ikalawang pangulo na si Carlos P. Garcia na tumayong pang-apat pangulo ng Republika. Suriin natin kung naituloy niya ang mga adhikain ng hinalinhang pangulo. Pagkatapos ng aralin, inaasahang magagawa mo ang mga sumusunod: 1. Matutukoy ang pangunahing programang ipinatupad ni Pangulong Carlos P. Garcia; 2. Maipaliliwanag ang patakarang Filipino First Policy na isinulong ni Pangulong Garcia; at 3. Masusuri ang mga dahilan ng pagkatalo ni Garcia nang tumakbo itong muli bilang pangulo. Gawain 1: Pag-isipan Mo! Narinig mo na ba ang katagang AUSTERITY? Ibigay ang kahulugan ng AUSTERITY at magbigay ka ng halimbawa sa iyong buhay. Ano ang kaugnayan nito sa ating paksa? Tuklasin mo sa susunod na teksto. 19 Si Carlos P. Garcia at ang Patakarang Pilipino Muna Sinasabing ang halalan noong 1957 ang pinakamarumi at pinakamaingay na halalan sa kasaysayan ng bansa sa halalang iyon nagwagi si Carlos P. Garcia bilang ika-4 na Pangulo ng Republika ng Pilipinas. Sa halalang ito natalo ang pangalawang pangulo ni Garcia na si Speaker Jose Laurel Jr. at

nagwagi ang kanyang kalabang si Diosdado Macapagal na mula sa Partido Liberal. Sa kaunaunahang pagkakataon sa kasaysayan ng bansa, ang pangulo at pangalawang pangulo ng bansa ay hindi kabilang sa isang partido sapagkat si mula sa Partido Nacionalista. Batid ni Pangulong Garcia ang lumalalang suliraning pangkabuhayan ng bansa kung kayat isinentro niya ang lahat ng programa ng kanyang administrasyon sa pagtitipid. Ito ang tinatawag na Austerity measures. Ang iba pang layunin ni Garcia ay ang mga sumusunod: 1) Maiangat ang kalagayang pangkabuhayan ng Pilipinas sa pamamagitan ng Filipino First Policy o Pilipino Muna . 2) Maitaguyod ang dignidad ng mga Pilipino sa pamamagitan ng pakikipag-ugnayan sa mga dayuhan hinggil sa usapin ng pagkakapantay-pantay. 3.) Matamo ang pagkakapantay-pantay ng kabuhayan sa pamamagitan ng pagbibigay ng patas na pagpapahalaga sa agrikultura at industriya. 4.) Maitaguyod ang katarungang panlipunan at kagalingang panlahat. Mapigil, at kung maaari, ay mawakasan ang katiwalian sa pamahalaan.

Binuhay rin ni Pangulong Garcia ang kulturang Pilipino sa pamamagitan ng pagbibigay ng mga gantimpala at parangal sa mga mahuhusay na Pilipino sa

larangan ng sining, agham, at panitikan. Ang sikat na grupong Bayanihan ay kanya ipinadala sa ibang bansa upang ipakita ang ibat ibang katutubong sayaw ng mga Pilipino. Bagamat mahusay at maayos ang programa ng pangasiwaan ni Pangulong Garcia, nagpatuloy naman ang mga suliraning dala ng pagsilang ng Ikatlong Republika. Ang mga ito ay ang patuloy na pagtaas ng mga presyo ng bilihin at mga katiwalian sa pamahalaan. Sinasabing ang mga malalapit sa Malakanyang ay biglang nagsiyaman samantalang daliang tumaas ang bilang ng mga naghihirap. Naragdagan din ang suliranin ng kapayapaan at kaayusan sa bayan. Ang mga ito ang sinasabing naging dahilan ng pagkatalo ni Pangulong Garcia sa halalan noong Nobyembre 14, 1961 laban sa kanyang pangalawang pangulo na si Diosdado Macapagal Si Carlos Polistico Garcia (Nobyembre 4, 1896 - Hunyo 14, 1971) ay isang Pilipinongmakata at pulitiko at ang ikawalong Pangulo ng Republika ng Pilipinas (Marso 23,1957 Disyembre 30, 1961). Naging pangalawang pangulo at miyembro ng gabinete ni Ramon Magsaysay si Garcia. Nanumpa siya bilang pangulo nang mamatay si Magsaysay. Kilala si Garcia kanyang pagpapatupad ng Filipino First Policy. [baguhin]Talambuhay Carlos Polistico Doi Garcia (1896-1971), Pangulo ng Republika ng Pilipinas noong 1957 hanggang 1961. Isinilang si Garcia noong Nobyembre 4, 1896 sa Lungsod ng Talibon, Bohol sa Kapuluan ng Kabisayaan sa Kalagitnaang Pilipinas. ang kaniyang mga magulang ay sina Policronio Garcia at Ambrosia Polistico. Nag-aral siya sa Silliman University at Silliman Institute, sa lungsod ng Dumaguete, at kinalaunan nagtapos din siya ng abogasya sa Philippine Law School noong 1922 sa Maynila. Naging abogado at guro, pinasok niya ang politika noong 1926 bilang mambabatas na kaanib sa Kapulungan ng mga Kinatawan (Philippine House of Representatives) at

naglingkod hanggang 1932. Si Garcia ay naging gobernador ng Bohol, isang probinsiya sa Katimugang Pilipinas, mula 1932 hanggang 1942, at naging miyembro ng Senado mula 1942 hanggang 1953. Noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig (1939-1945), lumaban siya sa pananakop ng mga Hapon bilang miyembro ng mga gerilya na nakabase sa Bohol, at ang tinulungan ng mga tropang Pilipino at Amerikano saBohol. Noong 1946 ay naging puno siya ng minoriya sa Senado. Noong 1953 si Garcia ay nanombrahan bilang Bise Pangulong na kabilang sa Tiket Nasyonalista na pinangunguluhan ni Ramon Magsaysay, isang politikong Pilipino na bumuo at namuno sa isang pwersang guerilla na lumaban sa pananakop ng mga Hapones. Nakamit nila ang mapagpasyang tagumpay, at noong 1954, si Garcia ay naging bise presidente at Kalihim ng Suliraning Panlabas. Noong Marso 1957 si Garcia ay naging presidente matapos pumanaw si Magsaysay sa isang aksidente sa eroplano, at nagwagi rin siya sa Halalan ng Panguluhan noong Nobyembre 1957. Habang nasa kapangyarihan, ang Pamahalaan ni Garcia ay nakipag-usap sa mga pinuno ng Bansang Amerika upang mailipat sa kontrol ng Pilipinas ang mga hindi na ginagamit na Base Militar ng Amerika. Sa kalaunan ay naging labis ang pagiging maka-Pilipino ni Garcia at ang pagsira sa kanya ay pinasimulan sa mga pahayagan, sa himpapawid sa tulong ng CIA samantalang pinaboran naman ng mga Amerikano si Diosdado Macapagal upang manalo sa Halalan noong 1961. Bukod sa kanyang mga nagawa bilang makabansang pulitiko, si Garcia ay kilala rin na makata sa kanyang diyalektong Bisaya. Namatay siya sa atake sa puso noong Hunyo 14,1971 sa edad na 75.

Ika-8 Pangulo ng Pilipinas Ika-apat na Pangulo ng Ikatlong Republika Panunungkulan Marso 23, 1957 (halal Disyembre 30,1957) Disyembre 30, 1961 Pangulo Pangalawang Pangulo Sinundan si Sinundan ni Ramon Magsaysay Diosdado Macapagal Ramon Magsaysay Diosdado Macapagal

Ika-5 Pangalawang Pangulo ng Pilipinas Ikatlong Pangalawang Pangulo ng Ikatlong Republika Panunungkulan Disyembre 30, 1953 Marso 18, 1957 Sinundan si Sinundan ni Fernando Lopez Wala[1]

Naging Kalihim siya ng Pananalapi at Interior sa gobyernong Commonwealth ng Pilipinas. Noong Ikalawang digmaan ng Pilipinas, namatay ang kaniyang asawang si Alicia Syquia Quirino at ang tatlo sa kanilang limang anak. Inihalal siyang Bise-presidente pagkatapos ng giyera kung saan ang pangulo ay si Manuel Roxas. Nang mamatay si Manuel Roxas sa atake sa puso, siya ay naging pangulo noong April 17, 1948.

Kapanganakan

Nobyembre 4, 1896 Talibon, Bohol Hunyo 14, 1971 Talibon, Bohol Nacionalista Party Leonila Dimataga Abogado Katoliko

Kamatayan

Sa sumunod na taon siya ay inihalal bilang Pangulo para sa apat na taon. Ang kaniyang anak na si Vicki Quirino ang tumayo bilang unang Ginang. Ang kaniyang administrasyon ay nabahiran ng mga kasong katiwalian at ang pakikilaban sa mga Hukbalahap. Tumakbo ulit siya sa pagkapangulo noong 1953 pero tinalo siya ni Ramon Magsaysay. Elpidio Quirino Mula sa Tagalog na Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Partidong politikal Asawa Hanapbuhay Relihiyon

ELPIDIO QUIRINO-Talambuhay Para sa talambuhay pumunta dito. ni ELPIDIO QUIRINO sa English, Elpidio Quirino

Si ELPIDIO EIVERA QUIRINO ay ipinanganak noong Nobyembre, 16, 1890 sa Vigan, Ilocos Sur. Siya ay ikaanim na pangulo ng Pilipinas. Ang mga magulang niya ay si Mariano Quirino at Gregoria Rivera na parehong taga Caoayan, Ilocos Sur. Siya ay nag-aral sa Vigan High School pero nagtapos siya sa Manila High School noong 1911 habang siya ay nagtatrabaho sa Bureau of Lands.

Ika-6 na Pangulo ng Pilipinas Ikalawang Pangulo ng Ikatlong Republika Panunungkulan Abril 18, 1948 (halal Disyembre 30, 1949) Disyembre 30, 1953 Pangulo Pangalawang Pangulo Sinundan si Sinundan ni Manuel Roxas Fernando Lopez (1949-1953) Manuel Roxas Ramon Magsaysay

Nag-aral siya ng pagkadalubhasa sa Batas sa Pamantasan ng Pilipinas at nagtapos noong 1915. Pumasok siya sa pulitika noong 1919 hanggang 1925 bilang congressman at bilang senador noong 1925 to 1931.

Ika-3 Pangalawang Pangulo ng Pilipinas Ikalawang Pangalawang Pangulo ng Komenwelt Unang Pangalawang Pangulo ng Ikatlong Republika Panunungkulan

Mayo 28, 1946 Abril 17, 1948 Sinundan si Sinundan ni Sergio Osmea[1] Fernando Lopez[2]

Siya ang unang Ilokanong pangulo. [baguhin]Administrasyon at Gabinete OFFICE NAME TERM 1948 1953 1949 1953

Kalihim ng Ugnayang Labas Panunungkulan Setyembre 16, 1946 Abril 17, 1948 Sinundan si Sinundan ni Naibalik[3] Joaquin Miguel Elizalde

Pangulo

Elpidio Quirino

Pangalawang Pangulo

Fernando Lpez

Secretary of Foreign Affairs

Elpidio Quirino (acting) Joaquin Miguel Elizalde

1948

Kapanganakan

Nobyembre 16, 1890 Vigan, Ilocos Sur Pebrero 29, 1956 Lungsod ng Quezon Liberal Abogado Katoliko Secretary of the Interior Secretary of Finance Secretary of Justice Secretary of Agriculture and Commerce

1948 1950 1950 1952 1950 1953

Kamatayan

Carlos P. Romulo

Partidong politikal Hanapbuhay Relihiyon

Joaquin Miguel Elizalde Sotero Baluyut Po Pedrosa Sabino Padilla

Si Elpidio Rivera Quirino (Nobyembre 16, 1890Pebrero 29, 1956) ay isang pulitiko at ang ikaanim na Pangulo ng Republika ng Pilipinas (Abril 17, 1948Disyembre 30, 1953). Isinilang si Quirino sa Vigan, Ilocos Sur Noong Nobyembre 16, 1890 kina Mariano Quirino at Gregoria Rivera. Nagtapos siya ng abogasya sa Unibersidad ng Pilipinas (University of the Philippines) noong 1915. Nahalal sa Kongreso noong 1919. Hiniram na Kalihim ng Pananalapi ni Gob. Hen. Murphy noong 1934 at naging kasapi ng "Constitutional Convention". Naging pangalawang pangulo siya ni Manuel Roxas noong 1946. At nanumpa bilang Pangulo pagkaraang mamatay si Roxas noong Abril 17, 1948. Kinaharap ng administrasyong Quirino ang isang malubhang banta ng kilusang komunistang Hukbalahap. Pinasimulan niya ang kampanya laban sa mga Huk. Bilang Pangulo, muli niyang itinayo ang ekonomiya ng bansa, pinaunlad niya ang pagsasaka, at mga industriya. Tinalo ni Ramon Magsaysay sa kanyang ikawalang pagtakbo bilang pangulo. Namatay siya sa atake sa puso noong Pebrero 29, 1956 sa gulang na 66.

Plcido Mapa

1948 1949 1949 1953

Fernando Lpez

Secretary of Public Works and Communications

Ricardo Nepumoceno Prudencio Langcauon Primitivo Lovina Ruperto Kangleon

Secretary of Education

Secretary of Labor Secretary of National Defense Secretary of Health and Public Welfare

Antonio Villarama

Executive Secretary

Teodoro Evangelista 1948 1953 1948 1953

Budget Commissioner

Po Joven

Secretary of Social Welfare

Asuncin A. Prez

[baguhin]Mga sanggunian 1. Hindi nagtalaga ang Kongreso ng Pangalawang Pangulo pagkaraang maging Pangulo ni Osmea matapos ang panunungkulan ni Quezon bilang Pangulo, ayon sa Konstitusyon ng 1935. 2. Hindi nagtalaga ang Kongreso ng Pangalawang Pangulo pagkaraang maging Pangulo ni Quirino matapos ang panunungkulan ni Roxas bilang Pangulo, ayon sa Konstitusyon ng 1935 3. Noong Setyembre 16, 1946, naglabas si Pangulong Manuel Roxas ng Kautusang Tagapagpaganap Bilang 18 (Executive Order No. 18), na nagbibigay ng organisasyon at operasyon ng Kagawaran ng Ugnayang Panlabas at Palingkurang Panlabas. Pangunahing mga tungkulin ng Kagawaran ng Ugnayang Panlabas noon ang tumulong sa rehabilitasyon pagkaraan ng digmaan, lumikha ng mga patakaran para sa promosyon ng negosyo, at muling maitatag ang ugnayang diplomatika sa karatig na mga bansa. Sinundan: Sergio Osmena Pangalawang Pangulo ng Pilipinas 19461948 Susunod: Fernando Lopez

Sinundan: Manuel Roxas

Pangulo ng Pilipinas 19481953

Susunod: Ramon Magsaysay