நம் சூரிய குடும் பம் த ோன்றி 40-50 மில் லியன் ஆண்டுகள் கழி ்த

நிலோ த ோன்றியது. நிலோ த ோன்றி 4.6 பில் லியன் ஆண்டுகள்

ஆகிவிட்டன.

கரடு முரடான கன்னிகக

கடன் வாங் கியும் பிரகாசிக்கிறாள் – நிலா

அ ்தியோயம் -1

இடம் –லண்டன்

மது மஞ் சரி தன் கணினி முன் அமர்ந்து தகவல் பரிமாற் றத்தில்
ஈடுபட்டிருந்தாள் .”யாரராட அப்படி சீரியசா சாட்டிங் ரபாய் டிருக்கு ரமம்
?” என்ற குரலில் ககலந்தவள் திரும் ப அங் ரக மனிஷ் புன்னககயுடன்
நின்றிருந்தான். அவன் சுண்டு விரகல இடது ககயிலும் வலது ககயில்
அவன் சற் று முன் வாங் கி ககாடுத்த ரகான் ஐஸ்கீரிகம சுகவத்தபடி
இரண்டகர வயதான ரக்சிதா நின்று ககாண்டிருக்க மதுவின் முகம்
கபாய் ரகாபம் பூசி ககாண்டு “ வாட் இஸ் திஸ் மனிஷ் ?எத்தன தடவ
கசால் லி இருக்ரகன் ரக்க்ஷிக்கு ஐஸ் கிரீம் வாங் கி தாரதீங் கனு?ரக்சிதா
கம் ஹியர்” அவள் குழந்கதகய தன் பக்கம் இழுக்க முயல நடுவில்
புகுந்த மனிஷ் அப்பாவித்தனமாய் முகத்கத கவத்து ககாண்டு “சாரி
ரமடம் ! இன்கனக்கு ரக்சிதா கூட புட்பால் விகளயாடுரனனா... ஜஸ்ட் 2
ரகால் ல ஷி இஸ் வின்னிங் . நான் ரதாத்ததால ரக்சிதா ரகட்டபடி
ஐஸ் கிரீம் வாங் கி ககாடுத்துட்ரடன். சாரி!சாரி!ஓரக”.

கட்டுப்படுத்தியும் முடியாமல் மனிஷ் பிளாட்டின் புட்பால் ஆடுகளம்

நிகனவிற் கு வர வாய் விட்டு சிரித்தவள் “சின்னதா கரண்டு கட்டம் ,அந்த
பக்கம் குப்கப கூகட இந்த பக்கம் உங் க ஊஞ் சல் கூகட ...அப்பப்பா....
ரக்சிதாகவ விட நீ ங் க தான் வாலு.. ஏரதா ஒரு காரணம் கசால் லி
வாரத்துக்கு கரண்டு ஐஸ் கிரீம். ம் ம்....சரி காபி ரபாடவா” என்று அவகன
ரகட்டு ககாண்ரட ஐஸ் கிரீம் ஐ சுவாக கசய் து முடித்திருந்த ரக்சிதாகவ
கக கழுவ அகழத்து கசன்றாள் .

” ம் ம்... டபுள் ஸ்ட்ராங் கா “ ஒரு கணம் அந்த வார்த்கதயில் உகறந்தவள்

உடரன சமநிகலக்கு வந்து பால் பவுடர் ககாண்டு காபி கரடி கசய் ய
ஹாலில் ”மானிஷ் டிதும் ! டிதும் !” என்று கூவிக்ககாண்ரட ரக்சிதா மனிஷ்
வயிற் றில் குத்த பாவபட்டவன்ரபால் முகத்கத கவத்து ககாண்டு கீரழ
விழுந்து ககாண்டிருந்தான். ரகட்டால் “டபிள் யூ டபிள் யூ எப் ல ரக்சிதா
பின்னி எடுக்குராங் கரள எல் லாம் ரமடம் ககாடுக்குற ட்கரனிங் ரகா”
என்று இவகள வம் பிற் கு இழுப்பான்.
காபி கரடியாகிவிரடன் என்பகத உணர்த்த காற் றில் அதன் மணத்கத
பரப்ப “ம் ம்.. வசரம தூக்குரத” என்றபடி கிச்சனுக்குள் நுகழத்தவன்
அங் கிருந்த ரகரட் ஒன்றிகன எடுத்து கடிக்க,அகத பறிக்க ரபானவள்
அவன் கககய ரமரல உயர்த்தவும் ,”ஐரயா ! அகத கழுவிட்டு
சாபிடுங் கரளன்.எவ் ரளா கிருமி இருக்குரமா “ “ம் ம்... அகதல் லாம் என்ன
ஒன்னும் பண்ணாது அப்படிரய எதாவது ஆனாலும் நீ ங் க சும் மா
இருப்பீங் களா! அய் ரயாட கபரிய கபரிய ரடபிரலட்ஸ் கலர் கலர் ஆ
இன்கஜக்சன்ஸ் ரபான மன்த் பீவர் வந்தப்ப பழி வாங் கிடிங் கரள !
அதுகுரன காரட் கழுவிட்டா கபட்கடர் தான்” அவசரமாய் அவன் ஓடி
கசன்று ரகரட் கழுவி வரவும் மது சிரித்து ககாண்ரட காபி
ரகாப்கபககள ஹாலிற் கு எடுத்து வர “மின்னி ஓவா “ என்று ஓடி வந்த
ரக்சிதா ஒரு கப்கப எடுக்க “அது காபி ரக்சி திஸ் இஸ் யுவர்ஸ் “ என்று
ஓவல் கப்கப குழந்கதயிடம் அது சமர்த்தாக அமர்ந்து குடிக்க
கதாடங் கியது. மனிஷும் தன் பங் கிற் கு ஒரு கப்கப எடுத்து ககாள் ள
ரமகஜ முன் அமர்திருந்த மதுரவா, ஏரதா சிந்தகனயுடன் கப்பில்
ஸ்பூகன விட்டு கலக்கி ககாண்டு இருந்தாள் .

அவகள பார்த்தவன் ரக்சிதா நாம ஒரு விகளயாட்டு விகளயடலமா

?யார் பஸ்ட் கப்கப காலி பண்றாங் கனு பாக்கலாம?ம் ம்.... அவன்
ரவகமாக குடிப்பது ரபால் நடிக்க ரக்சிதா முழு வீச்சில் ஓவகல காலி
கசய் துவிட்டு “ ஆம் பஸ்ட் ஆம் பஸ்ட்” என குதிக்க கதாடங் க, “ஐரயா
மனிஷ் இந்த வாடியும் காலியா !அடடா கடம் 9 o க்ளாக்கா கார்டடூ ் ன்
ரசனல் ல டாம் அண்ட் கஜரி ரபாடுவாங் கரள “அந்த வாக்கியத்கத அவன்
முடிக்கும் முன் “ரஹ” என்று கத்திககாண்ரட ரக்சி அவள் அகறகய
ரநாக்கி ஓட “இப்ரபா ரபசலாமா மது?” மணிஷின் மாறி விட்ட குரலில்
திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்தவள் ,அவன் ககயில் இருந்த காபி ரகாப்கபகய
சுட்டிகாட்டி ,”முதல் ல காபிகய குடி அப்புறம் ரபசலாம் “ காபிகய பருகி
ககாண்ரட அவள் சுற் றும் முற் றும் ரதட “ரக்சி டிவி ல கார்டடூ
் ன்
பாக்குறா”என்றபடி ரக்சியும் அவனும் அருந்திய காலி ரகாப்கபககள
ஒதுக்கி கவத்துவிட்டு வசதியாக அவள் எதிரர இருந்த ரசாபாவில்
அமர்ந்து ககாள் ளவும் ,அவள் காபிகய குடித்து முடிக்கவும் சரியாய்
இருந்தது.

“என்ன கம் ப்யூட்டர் முன்னாடி உட்கான்திருந்தப்ப புருவம் இப்படி

இருந்திச்சி ? என அவன் சுருக்கி காட்டி “எனி கமரசஜ் ப்ரம் இந்தியா “என
வினவவும் , ஆழமாய் மூச்கசடுத்தவள் எழுத்து கசன்று ஜன்னல் அருரக
நின்று ககாண்டாள் . “நினச்ரசன் ஷிட்” ரகாபமாய் தகரகய உகதத்து
விட்டு எழுத்து கசல் ல யத்தனிக்க,”மனிஷ்! ப்ளஸீ ் நான் கசால் றத
ககாஞ் சம் ரகள் . கசௌமிக்கு கநக்ஸ்ட் மன்த் ரமரரஜ் .அதுக்கான ரமரரஜ்
இன்விரடசன் தான் கமயில் ல வந்திருந்தது.அங் க இருக்குற
எல் ரலாருக்கும் ரக்சிகய பாக்கணுமாம் .முக்கியமா ரக்சிரயாட
பாட்டிக்கு..”

“ரசா மத்த எல் லாகரயும் காரணம் காட்டி கநக்ஸ்ட் மன்த் அந்த கரௌடிய
பாக்க ரக்சிதாரவாட இந்தியா ரபாற அப்படிதான!ஆல் தி கபஸ்ட் ! நான்
ரவணா நாகளக்ரக ஓபன் டிக்ககட் அப்ரள பண்ணட்டுமா? சரி
வரரன்...”என்று ரகாபத்ரதாடு கிள் ளம் பியவகன மறித்து ,”மனிஷ்!ப்ளஸ
ீ ்
அண்டர் ஸ்டான்ட் மீ அவர் பண்ண பாவத்துக்கு அவர்
கசாந்தகாரங் ககல் லாம் என்ன பண்ணுவாங் க! யூ ரநா கசௌமி எனக்கு
தங் கக மாதிரி மட்டும் இல் ல என்ரனாட கபஸ்ட் பிரண்ட்.அங் க ரபாக
நான் ஏன் அவர பாத்து பயப்படனும் .ஜஸ்ட் ஒரு டூ ரடஸ் நாம இந்தியா
ரபாயிட்டு ரமரரஜ் அட்கடன் பண்ணிட்டு உடரன திரும் பிடலாம்
சரியா?”ரகள் வியாய் அவகள ரநாக்கியவன்,
“நாமளா?” என்று வியந்தவன் ரகாபம் தணிந்தவனாய் ,”நாம அங் க ரபான
கண்டிப்பா அவன் அங் க இருப்பான் ஏனா நடகரபாறது அவன் தங் கச்சி
கல் யாணம் .” “ ரசா வாட் !நாம கண்டிபா ரபாரறாம் .என்ரனாரவா நான்
அவகர பிரிஞ் சி கரன்சிட்டு இருரபனும் ,குழந்கத அப்பாரவாட அன்புக்கு
ஏங் கிட்டு இருக்கும் னும் நிகனச்சிகிட்டு இருப்பார்.

நாங் க அப்படி இல் ல.நல் லா சந்ரதாஷமா இருக்ரகாம் னு அவர்கிட்ட

நீ ருபிகணும் இல் கலயா !அதனால நீ யும் கூட வர “இகத கசால் லி
ககாண்டு இருக்கும் கபாழுரத,மது மஞ் சரியின் கண்கள் சிவந்து
விட்டிருக்க அவளின் ரகாபத்கத உணர்ந்த மனிஷ் அவகள ரசாபாவில்
அமர்த்தி விட்டு குளிர்ந்த நீ கர ககாண்டுவந்து ககாடுத்து,அவள் அகத
அருந்தி முடிக்கவும் ,டம் ளகர வாங் கி கவத்துவிட்டு,”காம் டவன் மஞ் சரி !
ப்ளஸ ீ ் கூல் !எப்பவும் உன் கூட நான் இருப்ரபன் ஓரக “என்று அவள்
ககககள பற் றி அழுத்த,கன்னத்தில் வழிந்த கண்ணீகர துகடத்து
ககாண்ரட,”நான் ரதாக்க கூடாது மனிஷ்! எப்பவும் !”அவள் விசித்து
ககாண்ரட கசால் லவும் அவள் முகம் ரக்சிகய நிகனவு படுத்த அவகள
ஆருதலாய் ரதாளில் தட்டியவன்,”நீ எப்பவுரம ரதாக்கமாட்ட! ஓரக மது
குட் கநட்....ரபாய் தூங் கு ...” என்றுவிட்டு கசல் ல.... கசன்றவன் முதுகக
கவறித்து ககாண்டு சிந்தகன வயப் பட்டவளாய் அமர்ந்திருந்தாள் மது
மஞ் சரி.

அ ்யோயம் -2
நம் புவியில் இருந்து நிலா 384,400 கி.மீ கதாகலவில் உள் ளது.

சூரியன் போர் ்து ோமரர மலரும்

சந் திரன் போர் ்து அல் லி மலரும்
உன் முகம் போர் ் ோல் மட்டுதம என் அகம் மலரும்
இப் படிக்கு உன் - நிலோ

இடம் – த னீ மோவட்டம் ,பூஞ் தசோரல கிரோமம் .

தவகமோக ஓடி வந் தின் பலனோக மூச்சு வோங் க வீட்டினுள்
சசல் லோமல் ,
வோயிலில் நின்று மூச்சி வோங் கிக் சகோண்டிருந் ோள்
சசௌபர்ணோ.இவரள
போர் ் நோட்சி அம் ரம ஆச்சி சவ ் ரல குழவிரய கு ்தியபடிதய,
“ஏண்டி அடு ் மோசம் ஒரு ் ன் வீட்டுக்கு தபோறவ இப் படி ் ோன்
அரக்க
பறக்க ஓடிக்கிட்டு திரிவிதயோ !இருடி உம் புருஷன் வீட்டு ஆளுக இனி
உன்ரனய சகோமட்ல கு ் தபோறோக “ “ ஏ கிழவி சும் மோ இரு இல் ல
சவ ் ரல குழவி சவச்சி உன் பல் ல ட்டிபுடுதவன் “ என
சசௌபர்ணோ
பழிப் பு கோட்ட, “ம் ம் ...பல் இருந் ோ ோன! என்னடி விஷயம் இப் படி
அரக்க
பறக்க ஓடியந் து இருக்க” என ஆச்சி வினவவும் , “ ஆமோம் உன்கிட்ட
ோன்
சசோல் ல வந் த னோக்கும் . அது சரி ஆச்சி தவல் அண்ணன் எங் க ?”
“என்கிட்ட
தசதிய சசோல் லு அப் புறம் எம் தபரோண்டி எங் கன இருகோண்டு
சசோல் தறன்.”
“தபோ ஆச்சி நோன் மணி சபரியம் மோ கிட்ரடதய தகட்டுகிதறன் “ என்று
அவள்
வீட்டிற் குள் அடிசயடு ்து ரவக்கவும் ,”ஏடி ! பழகுதடோனுக்கு
தபோயிருகோண்டி.
நோரளக்கு நம் ம பழம் எல் லோம் ஏத ோ சவளிநோடுக்கு தபோகு ோம் ல.”
“என் சசல் ல ஆச்சி “என்று கன்ன ்ர பிடி ்து திருகியவள்
கோல் களில்
இறக்ரக கட்டி சகோண்டவளோய் குதடோரன தநோக்கி ஓட்டம் பிடி ் ோல்
.

“என்ன மோரியண்தண ! தபோன சீசன் விட மோம் பழம் சகோஞ் சம்

சின்ன ோ
இருக்கு ! விரளச்சலும் கூட சகோறச்சலோ ோன் இருக்கும் தபோல
இருக்கு ?”
தகட்டு சகோண்டிருந் ர ்ன தவலு ஆறடிக்கு குரறயோமல் இருந் ோன்.
கரு கரு தகசம் .கருரமயில் தகோதுரம கலந் அடர் நிறம் .வடிவோன
உ டு.
அ ன்தமல் முறுக்கு மீரச. அழகோன சபரிய அனோல் ஆரள அளக்கும்
கண்கள் .

“என்ன ம் பி சசய் ய !இந் வருஷம் பூ விடுற கோலம் கோ ்து வந் து

பழிவோங் கிட்டு !அ ோன் கோயும் சிறு ்து விரளச்சலும் குரறஞ் சிட்டு
அடு ் சீசன் விரளச்சரல அதமோகமோ ஆகிடலோம் ம் பி “ பதில்
சசோல் லி சகோண்டிருந் ோர் மோரியண்ணன்.

“அது சரி நீ ங் க என் கிட்ட சசோல் லிடீங் க ! இத பதிரல நோன்

சவளிநோட்டுகோரண்ட சசோல் ல முடிமோ ? ஏசென்ட் தவற தகள் வியோ
தகட்டு குடயுறோன் ! சரி விடுங் க எரட நிறு ்தி முடிச்சதும்
சவள் ரளயன் கிட்ட பணம் குடு ்து விடுதறன் “ “ சரிங் க ம் பி “
அவர் விரட சபற் று சசல் லவும் சசௌபர்ணோ உள் தள வரவும்
சரியோய் இருந் து. கோற் றில் பலவரக பழங் களின் மணம் ரம் யமோய்
வீசிக்சகோண்டு இருந் து.

“வோடி குள் ள வோ ்து !என்ன இங் கிட்டு !இப் பதவ கல் யோண சீர் வங் கி
தபோலம் டு வந் தீதயோ ?” என தவலு தகட்கவும் ,” ம் ம் ... ஆரள போரு நல் ல
அய் யனோர் மோதிரி ரகயில வீச்சருவோ இல் லோ து குரறயோ இருக்தக
ஆசோரி கிட்ட சசோல் லி சசஞ் சி குடு ்துட்டு தபோலம் டு ோன் வந் த ன் .”
“அடி” தவல் விரளயோட்டோய் ரக ஓங் கவும் சிரி ் வள் “இல் லண்தண
உன் கிட்ட ஒரு நல் ல விஷயம் சசோல் லிட்டு தபோலம் னு ோன்
வந் த ன் “ “ அப் போட சி ் ப் போ உன் கல் யோண நிறு ்திட்டோரோ !உன்
பட்டு
தசரல சநய் ய சசோல் ல மறுநோ கோஞ் சிபுரம் தபோகணும் னு அம் மோ
சசோல் லிக்கிட்டு இருந் து. தவல மிச்சம் தபோ “ தவல் சசோன்ன உடன்
ரரயில் கோல் கரள உர ்து சிணுங் கியவள் “தபோ நோன் தபோதறன்
“
என்று சிணுங் கி சகோண்டு கிளம் பவும் ,” அ ோன் சசோல் றதுன்னு
வந் துட்ட
இல் ல சசோல் லிட்டு தபோறது “ என்று தவலு ரோகம் இழுக்கவும் ,”ம் ம் ...
சசோன்னோ எனக்கு என்ன ருவ “ “மு ல் ல விசய ் சசோல் லுடி
வோயோடி “
“சரி சரி சசோல் தறன் ம னி என் கல் யோண ்துக்கு வோரகோளம் .சரண்டு
நோ
ன்குற மோதிரி .”சசோல் லிவிட்டு தவல் முக ்ர உற் று போர்க்க
மு லில் இறுகிய அவன் முகம் பின்பு இளகி ,”ஓ..லண்டன் ரோணி
இந் தியோ
வரோதலோ ம் ம் ...” “நிசம் ோன் இனிக்கு கோரலல ோன் சமயில்
வந் து.கூட
என் மருமகளும் வோரளோம் .” திடீசரன தவலுவின் முகம்
பிரகோசிக்க,”ஆமோ
இனி அவ உன் மருமக ோன். சரி நீ கிளம் பு, சி ்தி த ட தபோறோக.”
“அச ல் லோம் முடியோது மு ல் ல ட்சரண குடு” என்று அவள் ரக
நீ ட்ட
அதில் அவன் ஆயிரம் ருபோய் ோள் ஒன்ரற ரவக்கவும் , “ம் ம் ....
கம் மியோ
ோன் இருக்கு போரவோயில் ல நோன் அட்ெஸ்ட் பண்ணிக்கிதறன் “
பின்னல்
ஆட ஓடும் சசௌபர்ணோ தபோகும் போர ரய போர் ்து சகோண்டு
இருந் ோன்
தவலு.

என் குட்டிமோவின் குட்டிமோ எப் படி இருப் போள் , கற் பரன சசய் யும்
தபோத
இரட்ரட சரடயுடன் பள் ளி கூட போவோரட ோவணியில் மது
மஞ் சரியின்
முகம் நிரனவிற் கு வந் து.பரழய நிரனவுகரள
அரசதபோட்டவனோய்
அவன் தவரலயில் லயிதிருக்க “ சசௌக்கியமோ ம் பி?’” என்றபடி
உள் தள
வந் ோர் மஞ் சரியின் அம் மோ விசோலம் .” வோங் க அ ்ர ! உட்கோருங் க !
என்ன
இவ் தளோதூரம் ! எதலய் முருகோ இளநீ சீவியோட !”

“அச ல் லோம் ஒன்னும் தவண்டோம் போ !இன்ரனக்கு கோ ் ோல

சசௌமீ போப் போ வீட்டுக்கு வந் ோக.மஞ் சு வோரலோதம சசௌமி
கல் யோண ்துக்கு! எத ோ தபோற ோ கோலம் சரண்டு தபரும்
இ ் ரன நோளோ பிரிஞ் சி இருந் துடீக ! நீ ங் க ோன்
இனி அவ இங் கதய இருக்க வழி பண்ணனும் . எம் மகள ோன் ோங் க
முடியல.எம் தப ்திரயயோவது என் கண்ல வச்சி ோங் கனும் “ இறுதி
வோக்கிய ்ர அவர் முடிக்கும் தபோது கண்களில் நீ ர் துளிர்க்க,
“என்னோல
முடிஞ் ச கண்டிப் போ நோனும் சசய் தறன் அ ்ர .அதுக்கு தமல அவ
பிடிவோ மோ மறுபடி தபோதறன்னோ நோம டுக்க கூடோது. அவரள
ஒருமுரற டு ் துக்கு உண்டோன விரளரவ ோன் இந் மூன்ரற
வருசமோ அனுபவிக்கிதறோம் .” அவன் குரலிலும் வலி இருந் ர
உணர்ந் ் விசோலம் “அப் தபோ நோன் கிளம் புதறன் ம் பி !” என்று
எழுந் து சகோள் ள “சபோறுங் க அ ்ர பழம் மோவது எடு ்துட்டு
தபோங் க!”
“ தவண்டம் போ அங் கன என்ன பிள் ரளயோ குட்டியோ நோன் வதரன்.”
ஒரு கசந் புன்னரகதயோடு விரட சபற் று சசல் லும் அவரர
கோண்ரகயில் இந் முரற எப் படியோவது மஞ் சரிரய இங் தகதய ங் க
ரவக்க தவண்டும் என்ற ரவரோக்கியம் அவனுள் எழுந் து.

அ ்யோயம் – 3
நிலவில் வளிமண்டலம் இல் ரல. நிலவின்
சவப் பநிரல -223 ‘c to 123’c

நோன் வளர்வதும் இல் ரல த ய் வதும் இல் ரல

சுற் றிவரும் நீ ோன் முடிவு சசய் கிறோய்
நோன் வளர்வ ோகவும் த ய் வ ோகவும்
இப் படிக்கு உன் –நிலோ

மூன்றோவது டோப் ரஸ ன் தமல் ரவ ்து அழகு போர்க்கும்

மதுரவ போர் ்து சிரி ் ோன் மனிஷ் .”என்னோச்சு மது ! லோஸ்ட்

ஒன் வீக்கோ நோனும் போக்குதறன்,பீயூட்டீ போர்லர்

தபோற,தபசியல் ,ரைர்கட்,ஐபுதரோ ட்ரிம் ,

மஸ்கோர,லிப் ஸ்டிக் ,இது எல் லோம் ோண்டி இப் ப ஜீன்ஸ் டோப் ஸ்

வரர வந் ோச்சு, என்ன ஆச்சு வழக்கமோ சுடி ோர் ோன”

“ம் ம் .....இன்னும் டூ வீக்ஸ்ல த னீ தபோதறோம் ல அதுக்கோன

ஒ ்திரக ோன். நீ கூட உன்ரன யோர் பண்ணிக்தகோ.

நல் ல ஸ்ரடல் லோ.அடு ் வோட்டி நோம சவளிய தபோகும் தபோது

கிட்ஸ் தவர்ல்ட் தபோய் ரக்சிகும் புது புது டிரஸ் வோங் கணும்

சரியோ ?” “ைதலோ ! தமடம் தலோக்கல் பூஞ் தசோரல

தபோற ்துக்கு ஏத ோ அசமரிக்கோ தபோற மோதிரி பில் டப்

சகோடுக்குற ?” “தபோடோ இடியட் !நோம எங் க தபோனோலும் எங் க

இருகிறவங் கரள விட வி ்யோசமோ இருக்கனும் .அப் ப ோன்

கவனிபோங் க”. “ எனக்கு என்னதவோ சமண்டல் ைோஸ்பிடலுக்கு

தபோன் பன்னுவோங் கதலோனு த ோணுது.”“யூ” அவள் தகோபமோய்

அடிக்க ரக ஓங் க “ஓதக ! ஓதக ! ரக்சிக்கு ப் தள ஸ்கூல் முடிஞ் சி

இருக்கும் தபோய் கூடீடுவரலமோ” அவன் நீ யோபகபடு ் “ம் ம் ....

தபோலோதம “ என உற் சோகமோக அவனுடன் கிளம் பினோள் மது

மஞ் சரி.
கோர் தபோக்குவர ்து சநரிசல் அற் ற சோரலயில் வழுக்கி சகோண்டு

சசல் ல ட்ரரவிங் சீட்டில் அமர்ந்திருந் மனிஷ் பக்க வோட்டில்

அமர்ந்திருந் மதுரவ ஓர போர்ரவ போர்க்க, அவள் புன்னரக

உடன் சோரலரய தவடிக்ரக போர் ்து சகோண்டு வந் ோள் .

மனிஷிற் கு என்னதவோ இந் தியோ சசல் ல தபோகிதறோம் என்று

ச ரிந் நோள் மு ல் மது நோளுக்கு நோள் அழகோகி சகோண்தட

சசல் வது தபோல் த ோன்றியது.

ரக்சி ோவின் ப் தள ஸ்கூல் வந் துவிட கோரின் க வுகரள திறக்க

முரனந் மதுரவ, “ஒரு நிமிஷம் மது ! நீ இன்னும் அவன் தபர்

என்ன ம் ம் ம் .... ைோன் அந் ர ்ன தவலுவ லவ் பண்றியோ ?”

ஒரு விநோடி மனிஷ் முக ்ர உற் று போர் ் மது “ஆர் யூ

தெோகிங் ?” என்று தகட்டுவிட்டு இறங் கி சசன்று விட்டோள் .

விலகி சசல் லும் மதுவின் முதுரக போர் ் மனிஷின் முக ்தில்

ஒரு தகலி புன்னரக அரும் பியது.

“மின்னி” என்றபடி ரக்சி ோ ஓடி வந் து கட்டி சகோள் ள ற் சமயம்

உள் ளச ல் லோம் மறந் து தபோக , “ ைோய் ! ரக்சி வோட்ஸ் ைப் தபன்

இன் யுவர் கிளோஸ் டுதட “என்று குழந் ர யுடன் மூழ் கி தபோக

மனிஷ் ன் மனதில் த ோன்றிய தகள் விகரள புர ்து

சகோண்டோன்.

வழரமயோன உற் சோக ்துடன் நோட்கள் சசல் ல,மனிஷ் இந் தியோ

தபோவ ற் கோன போஸ்தபோர்ட்,வீசோ, அரன ்ர யும் யோர்

சசய் திருந் ோன்.பயண ்திற் கு இன்னும் ஒரு வோரதம மீ ம்

இருக்க, எவ் வளவு மரறக்க முயன்றும் மதுவின் முக ்தில்

ப ட்டம் கூடி ் ச ரிந் து. மனிஷ் ோன் விடோமல் கிண்டல்

அடி ்து சகோண்டிருந் ோன்.”தமடம் ! கல் யோணம் உங் களுக்கு

இல் ல சசௌபர்ணோக்கு. நீ ங் க இப் படி தமகப் பன்னி கிட்தட

இருக்கீங் க, மோப் பிள் ரள போவம் கன்ப் யூஸ் ஆய் ட தபோறோரு

“என அவரள கலோய் க்க , “அச ல் லோம் ஒன்னும் ஆகோது. நீ

என்ன ஓட்ற விட்டுட்டு கிப் ட் என்ன வோங் கலோம் னு தயோசி “

என்று அவரன பயண ்தின் மீது கவனம் சகோள் ள சசய் ோள் .

ஒரு வழியோய் ஒரு தெோடி ரவர தமோதிர ்த ோடு, அவர்களின்

விமோன பயணம் ஆரம் பி ் து. நடுவில் இருமுரற விமோனம்

மோறி, ரக்சி ோவின் தகள் விகளுக்கு சபோறுரமயோய் பதில்

சசோல் லி,அவர்களின் பயணம் சசன்ரன விமோன நிரலய ்தில்

முற் று சபற் றதபோது எல் லோவற் ரறயும் மீறி மதுவின் முக ்தில்

ஒரு ஆனந் ம் குடி சபயர்ந் து.

 அ ்யோயம் - 4

நம் சூரிய குடும் ப ்தில் சமோ ் ம் 166

நிலோக்கள் உள் ளன.
உன்னோல் ோன் பிரகோசிகிக் தறன் –ஆனோல்
உன் தபோல் கிபதில் ரல ஒரு தபோதும்
இப் படிக்கு – உன் நிலோ

“ ஏய் சசௌமி நோரளதயோட கரடசி நலங் கு

முடயுதில் லடி.உங் க அண்ணி எப் ப ோன் வோரோங் கலோம் .”
சசௌமி உடன் பயிலும் த ோழி வனி ோ வினவ,“அவுகளோவது
இங் க வோர ோவது ஏத ோ இவ சசோல் லிடோதளன்னு வதரன்னு
தபோக்கு கோட்டி இருப் போக. நீ தவணோ போதரன், கல் யோணம்
முடிஞ் சி கசரக்டோ ஒரு சரண்டு மணி தநர ்துல கிப் ட்
சகோரியர்ல வரும் ..”என அ ்ர மகள் பூரணி பதில் அளிக்க “
சரண்டு சபரும் சகோஞ் சம் வோரய மூடுங் கப் போ.எங் க ம னி
சசோன்ன சசோல் மோற மோட்டோக.வதரனோ கண்டிப் போ வருவோக.
சரண்டு தபரும் வளவளனு தபசோம என் அலங் கோர ்ர
கவனிங் க சரியோ “ என அவர்களின் தபச்சிற் கு முற் று புள் ளி
ரவக்க அ ற் கு தமல் அங் தக தபச்சிற் கு தநரம் இல் லோமல்
தபோக ,இரண்டோம் அ ்ர சசண்பக ்தின் நலங் கு நரடசபற
துவங் கியது.

கல் யோண வீட்டின் ஆரவோர ்தில் ர ்ன தவலுவின் முக ்ர

கண்டதும் சசௌமியின் முகம் மலர குறிப் போதலதய அவரன
ன் அருதக
அரழ ் வள் , அவன் அருதக வந் தும் அவன் கோ ருதக
குனிந் து,“அண்ணோ ! ம னி வருவோக ோன”அவள்
சந் த கமோய் தகட்க, “ உம் ம னி எப் பதவோ இந் தியோ வந் ோச்சு
“ என்ற அவன் பதிலில் “ைோ “ சின்ன ோய் ஆச்சர்யமோனவள் ,
“எங் கண்ணோ இங் க வந் ோச்சோ “
“இன்னும் இல் ல, அதநகமோ உன் அலங் கோர ் போக் க பயந் து
கிட்டு,சசன்ரனரலதய ங் கிட்டோ தபோல இருக்கு “
“அண்ணோ!” சசௌமி ரலரய தகோவ ்தில் உருட்டவும் , “ ஏய்
! ரலரய சரோம் ப சிலுப் போ
என்ன என்ன ்ர தயோ சசோருகி வச்சி இருக்கோக கழண்டு
வந் துடதபோகுது.” சசௌமியின் கண்களில் தகோபகனல்
ச ரியவும் ர ்ன தவலுவின் முகம் மோறியது. “ இங் க வரோம
எங் க தபோக தபோறோ இன்னும் அத வீம் புத ன். என் கணக்கு
படி, நோரளக்கு ரநட் இங் க இருப் போ “ சசோல் லிவிட்டு அவன்
கூட்டதில் கலந் து விட, சசௌமிக்கு ர ்ன தவலுரவ நிரன ்து
ஒரு புறம் வரு ் ம் இருந் ோலும் , மறுபுறம் மதுரவ
நிரனரகயில் ஆ ்திரம் வந் து.”என்ன சபண் இவள் கட்டிய
கணவரன கண் நிரறந் சசோந் ங் கரள எல் லோம் விட்டு
விட்டு கண்கோணோ த ச ்திற் கு ஓடி மரறந் ச ோடு
இல் லோமல் , யோருடனும் ச ோடர்பும் சகோள் ளோமல்
எல் தலோரரயும் வர க்கிறோள் .” சசௌமியின் எண்ண
ஓட்ட ்ர ரட சசய் வது தபோல் அவரள த ோழிகள் பரட
சூழ் ்து சகோள் ள சசௌமி நடபிற் கு திரும் பினோள் .

“ மின்னி நோம எங் க தபோதறோம் “ ன்னிடம் மீண்டும் மீண்டும்

அத தகள் விரய தகட்கும் ரக் சி ோரவ கனிவுடன்
தநோக்கினோல் மது.
“ உன்தனோட கிரோண்ட்மோ வீட்டுக்கு டோ “ ரலரய
ஆட்டிக்சகோண்தட கோல் டோக்சியின் ென்னல் வழிதய
தவடிக்ரக போர்க்க ச ோடங் கினோள் ரக் சி. பிறந் தில் இருந் த
இலண்டரன போர் ்து வளர்ந் வளுக்கு
அந் கிரோம ்து சூழல் அளப் பரிய ஆச்சரிய ்ர உண்டு
பண்ண,சுவோரசியமோய் பச்ரச வயல் கரளயும் , ஆற் று
போல ்ர யும் ,தமய் ச்சல் ஆடுகரளயும் ,கடந் து சசல் லும்
மனி ர்கரளயும் , விழி விரிய போர் ்து சகோண்தட, அது என்ன
? இது என்ன ? என்று ச ோடர் தகள் வி கரணகரள வீசி
சகோண்தட வந் ோள் . மஞ் சரியும் முகம் சுளிக்கோமல்
விரடயளி ்து சகோண்தட வந் ோள் .

மனிஷ் இந் பயண ்தில் அவர்களுடன் கலந் து

சகோள் ளவில் ரல. சசன்ரன வந் உடன்
தகோயம் பு ்தூரில் நண்பன் ஒருவரன சந் தி ்து விட்டு த னீ
வருவ ோக சசோல் லிவிட்டு சசன்று விட்டோன்.சசன்ரன
வந் தில் இருந் து மனிஷ்
முகம் சற் று கடின பட்டோர் தபோல் ச ரிய மதுவும் எதுவும்
சசோல் லவில் ரல. ோன் த னீ சசல் வதில் மனிஷிற் கு
விருப் பம் இல் லோ ோல் இப் படி நடந் து சகோள் கிறோன் என்று
எண்ணியவள் ரக் சியுடன் ன் பயண ்ர த னீ தநோக்கி
ச ோடங் கி விட்டோள் .

“ அம் மோ! போட்டி வீட்ல அப் போ இருப் போங் களோ அம் மோ ! “

ரக்சியின் தகள் வியில் திடுக்கிட்டு நிமிர்ந் மது “ ரக்சு
அம் மோக்கு சரோம் ப டயர்ட்டோ இருக்குமோ. அம் மோ சகோஞ் ச
தநரம் துங் க வோ “ என அனுமதி
தகட்பது தபோல் சசோல் லிவிட்டு கண்கரள இருக்க
மூடிக்சகோண்டோள் .

மதுவின் சிந் ரன பின் தநோக்கி நகர்ந் து. ரக்சி மற் ற

குழந் ர கரள தபோல் அப் போ தவண்டும் என்று
நச்சரி தில் ரல.ஆனோல் மனிஷ் “ ரக் சி ோ அப் போ ப ்தி
தகக்குறதுக்குள் ள நோமளோ ஒரு அப் போவ சரடி
பண்ணி வீடிதயோ கோன்ப் ரன்ஸ்ல கோட்டிடலோம் .டோடி ஆர்மில
இருகோர்.லீவ் கிரடக்கும் தபோது வருவோர்னு சசோல் லிடலோம் .
ஓதக ோன “ என வினவ மஞ் சரி ரல ஆட்ட மட்டும்
சசய் ோள் . உடதன ன்னுரடய
பரழய கல் யோண புரகப் பட ்ர கம் ப் யூட்டர்ல் இருந் து த டி
எடு ்து மனிஷ் இடம் சகோடு ் ோள் . அவனும் ர ்ன தவலுவின்
உருவ ்ர எடு ்து அ ற் கு ஒரு குரலும் சபோரு ்தி
ரக்சி ோவின் அப் போ ஆக்கி விட்டோன்.
அ ன் படி ஞோயிற் று கிழரமகளில் அவனுரடய அரறக்கு
சசல் பவள் மோரல ோன் திரும் புவோள் .வந் வுடன் அப் போ
அர சசோன்னோர் இர சசோன்னோர் என்று சபரிய
சசோற் சபோழிதவ நடக்கும் . மஞ் சரியும் புன்னரகயுடன் தகட்டு
சகோள் வோள் .

எப் சபோழு ோவது வீட்டிற் கு விரளயோட வரும்

சோர்லஸ்,சபல் லோ இவர்களிடம் எல் லோம் “ரம டோடி இஸ் தசோ
ஸ்ட்ரோங் அண்ட் தசோ டோல் “ என்று எர யோவது சசோல் லி
சகோண்டு இருப் போள் . ரக் சி ோ பள் ளி சசல் ல ச ோடங் கியது
மு ல் ப் ரம் டோடி என்று ஒரு பரிசு குரியரில் வர ச ோடங் கியது.
மு லில் மஞ் சரி அர கண்டு திரக ் ோலும் , பிறகு மனிஷ்
இதுவும் ன்னுரடய ஏற் போடு எனவும் சமோ ோனம்
அரடந் ோள் .

டோக் சி கீரீச ் என்ற ச ் ்துடன் பிதரக் இட்டு நிற் கவும் மஞ் சரி
ன் நிரனவுகளில் இருந் து மீண்டு நடபிற் கு வந் ோள் .டோக் சி
க வுகரள திறந் து சவளிதயறியவள் ன் உடரமகரள
இறக்கி ரவ ்துவிட்டு டோக் சிக்கு பணம் சகோடு ்து
சகோண்டிருக்க, ரக்சி ோ மஞ் சரிரய ோண்டிசகோண்டு
ஓடினோள் .உடரமகரள எடு ்து சகோண்டிருந் மஞ் சரி
ரக்சி ோரவ டுக்கவில் ரல.

அ ்யோயம் – 5
நிலோவின் சமோ ் எரட – 73,476,730,924,573,500
மில் லியன் கிதலோகிரோம் .

உன்ரன விட ஈர்ப்பு சக்தி குரறவு ோன் –ஆனோலும்

உன்னிடம் உள் ளவற் ரற ஈர்க்க வறுவதில் ரல – நோன்
இப் படிக்கு உன் –நிலோ

மஞ் சரி ன் உடரமகரள எடு ்து சகோண்டு நிமிரவும் , டோக்சி

கிளம் பவும் சரியோக இருந் து.டோக்சி கிளம் பியதும் நிமிர்ந்து
போர் ் வள் அப் படிதய சிரலயகிவிட்டோள் . “ டோடி! “ என கூவி அளி ்
படி, ரக்சி ோ ஓட ோவி வந் வரள வோரி அரன ்து உச்சி
முகர்ந் வன் அவரள தூக்கி சகோள் ள ரக்சி ோ அவன் கன்ன ்தில் “
ரம ஸ்வீட் டோடி ! “ என மு ் மிட்டபடி இருக்க, ஊர் கண்கள்
அவர்கரள சமோய் ்திருக்க,மஞ் சரிக்கு ன் கண்கரளதய நம் ப
முடியவில் ரல. சவறும் வீடிதயோவில்
போர் ்து பழகிய ந் ர யின் தமல் ரக்சி ோவிற் கு இவ் வளவு
அன்போ,மஞ் சரி அதிர்சசி ் யோய் போர் ்து சகோண்டு இருக்கும் தபோத
அந் சநடிய உருவம் அவரள சநருங் கியது. ர ்ன தவலுவின்
போர்ரவ மதுரவ துரளக்க எதிர் போர்ரவ போர்க்க முடியோமல்
தினறியவள் ன் ரல ோழ் ்திக்சகோள் ள அவரள ஆழப் போர்ரவ
போர் ் வன் அவரள போ ்து சகோண்தட
“ தகோவிந் ோ குட்டிமோ சபட்டிஎல் லோம் தூக்கி உள் ள
ரவ ! “ என ஆரண பிறப் பி ்து விட்டு ரக்சி ோரவ தூக்கி சகோண்டு
உள் தள சசல் ல, அவன் முகம் மரறயவும் மஞ் சரி அதிர்சசி ் யில்
இருந் து விடுபட்டோள் . அடு ்து என்ன சசய் வது என அவள் விழி ்து
சகோண்டு இருக்கும் சபோழுத ,அவளின் சபரிய அ ்ர கள் இருவரும்
அவளுக்கு ஆலம் சுற் ற வந் து விட்டனர். அவரள வீட்டு வோயிலில்
நிறு ்தி ஆலம் சுற் றியவர்கள் , “ கடல் ோண்டி வந் து இருக்க,
இனியோவது குடும் ப ்த ோட இருக்கனும் “ என்றபடி ஆலம் சுற் றி
முடி ் னர்.

“ குட்டிமோ வந் ோச்சு “ என யோதரோ உள் தநோக்கி குரல் சகோடுக்க,

மணப் சபண் வோயிலுக்தக வந் து விட்டோள் . “ ம னி “ என்று
ஓடி வந் து அரன ்து சகோண்டவள் , அவரள உச்சி மு ல் போ ம்
வரர போர் ்துவிட்டு, “ சும் மோ சசோல் ல கூடோது, முன்ன பிட கலரோ
கரலயோ இருக்கீக! என்ன இந் ஜீன்ஸ் டிஷர்ட் விட புடரவ கட்டி
இருந் தீகனோ இன்னும் எடுப் போ இருந் திருபீக ! சரி ம னி எங் க என்
மருமக அவரள தநர்ல போக்கணும் னு எம் புட்டு நோளோ மனசு கிடந் து
விக்குது. ரக்சி ோ எங் க ம னி ?” என அவள் சரம் சரமோய் தகள் வி
கரணகரள ச ோடு ்துவிட்டு விரடக்கோக கோ ்திருக்க, அங் கு வந்
விசோலம்
“ அவரள அவங் க அப் போ இப் ப ோன் சவளிய கூடிடு தபோனோர்,என்
கிட்ட கோட்டிட்டு “ என முடிக்கவும் ,அம் மோவின் குரல் தகட்டு திரும் பிய
மஞ் சரி அவர் முக ்ர கோணவும் தவண்டோ சவறுப் போக அவள்
முக ்ர தநோக்கியவர்
“ வ னிக்கோ சீர் ட்ரட எடு ்து அடுகிபுடுதவோம் ! சபண்
அரழப் புக்கு இன்னும் மூணு மணி தநரம் ோன இருக்கு “என்ற படி
எத ோ அரறக்குள் சசன்று பதுங் கி சகோள் ள மது மஞ் சரிக்கு கண்ரன
கரி ்து சகோண்டு வந் து. “ சபற் ற ஒதர மகள் கடல் கடந் து மூன்றரர
ஆண்டுகள் கழி ்து திரும் பி வந் திருக்கிறோள் . என்னிடம் ஒரு
வோர் ்ர தபச கூட முடியோ அளவிற் கு சவறுப் போ, இல் ரல அந்
தவலு குடும் ப ்தின் தமல்
உள் ள பற் றோ “ தயோசிக்க தயோசிக்க ஏன் இந் தியோ வந் த ோம் என
அவள் தமதலதய அவளுக்கு தகோவம் ஊற் சறடுக்க அவளுரடய
சசண்பக சி ்தி அவள் அருகில் வந் ோள் . ன் ரககளோல் சநட்டி
முறி வள் “ எம் மபுட்டு அழகோய் ட ! ஊரு கண்தண உன் தமல ோன்.
உன் மக கூட அப் படிதய உன்ரனயோடம் !என்ன கண்ணு மட்டும்
அப் படிதய தவல் ஆடம் இருக்கு இல் ல, சரி ! சரி ! எவ் தளோ தநரம்
இப் படி இங் கனதய நிப் ப உள் ர வோமோ .
ரூம் ல சகோஞ் ச தநரம் ஓய் சவடு. அப் புறம் ஏ ோவது புடரவ இருந் ோ
எடு ்துக் கட்டிக்தகோ. ஏன்னோ இன்ரனக்கு ரநட் 9 மணிக்கு
சசௌமிக்கு சபண் அரழப் பு “ என தபசி சகோண்தட மோடி படியருதக
அரழ ்து தபோனவர் தமதல இருந் மு ல் அரறயின் உள் தள அவரள
விட்டு விட்டு “ உன் சபட்டி எல் லோம் இங் கன ோன் இருக்கு குட்டிமோ
கோபி ண்ணி ஏதும் சகோண்டரவமோ ?” என வினவ மறுப் போய் ரல
அரசக்கவும் , “ சரிமோ ! நீ ஓய் சவடு ்துக நோ அப் புறமோ வோதரன்.”
சசண்பக சி ்தி விரட சபற் று சசல் லவும் ன் அரறயில் நிற் க திடம்
அற் று
ச ோப் சபன விழுந் ோல் மது மஞ் சரி.

சநோடிகள் யுகங் கோளோய் நகர சசய் வ றியோது அமர்திருந் ோள் மது.

தவலுரவ போர் ் உடன் ன் மூரள என் தவரல நிறு ் ம்
சசய் கிறத ோ ? என னக்குள் ோதன சநோந் வள் மனிஷிடம்
தபசினோல் சற் று ச ளிவு கிரடக்கும் என நிரன ்து அவன்
ரகதபசிக்கு அரழக்க சசல் லிரடசபசிதயோ “ நீ ங் கள் ச ோடர்பு
சகோள் ளும் வோடிக்ரகயோளர் ச ோடர்பு எல் ரலக்கு அப் போல்
இருக்கிறோர் “ என சகோஞ் சு சமோழி உதிர்க்க மூண்ட தகோப ்துடன்
அவள் ரகதபசிரய படுக்ரக மீது விட்எறிய “ குட்டிமோ !” என்ற
அரழப் தபோடு சசண்பக சி ்தி அரறக்குள் பிரதவசி ் ோர்.அவள்
அணிந் து சகோள் ள புடரவ எதுவும் சகோண்டு வரவில் ரல என்பர
அறிந் சசண்பகம் , சசௌமியுரடய புது பட்டு புடரவகரளயும் ,
நரககரளயும் சகோண்டு வந் து சகோடு ்து விட்டு,“ சீக்கிரம்
யோரோகுமோ சபண் அரழப் பு ச ோடங் க தபோகுது “என துரி படு ்தி
விட்டு சசன்றோள் .மது இயந் திரமோய் ன்ரன யோர்படு ்தி
சகோண்டோள் .மீண்டும் அரலதபசி மூலம் மனிரஷ ச ோடர்பு சகோள் ள
அவள் முயற் சி சசய் ரகயில் சசண்பகம் உள் தள நுரழந் து “வோம் மோ “
என அரழ ்து சசன்று விட்டோள் .அவள் ரகயிலும் ஒரு சீர் ட்ரட
தூக்கி சகோடுக்க மது அர தவண்டோ சவறுப் போய் ரகயில் வோங் கி
சகோண்டோள் .

மஞ் சரியின் கண்கள் கூட்டதில் ரக்சி ோரவ த டியது.

ஆனோல் திருமண ்திற் கு வந் திருந் ஒட்டு சமோ ் சுற் றமும் ,
அன்ரறய க ோநோயகி சசௌமிரய விடு ்து மஞ் சரிரய ஆவலும்
ஆச்சர்யமுமோய் போர் ்து சகோண்டிருந் னர்.சிலர் அருகில் வந் து
நலம் விசோரி ் னர்.சிலர் அறிவுரர கூறினர். அரன ்ர யும் ஒரு
சின்ன ரல அரசப் பில் ஏற் று சகோண்டு நடந் து சகோண்டிருந் ோள் .
ஒரு வழியோய் மண்டப ்ர அரடந் து ஆர ்தி சுற் று ல் முடிந் து
மண்டப ்திற் குள் நுரழய நள் ளிரவு ஒரு மணி ஆகிவிட்டது.

ரக்சி பயண அசதியில் இருப் ப ோல் கூட்ட ்தில் அவரள தமலும்

வரு ் தவண்டோம் என மணியம் ரம கூறிய ோல் தவலு குடும் பம்
கோரல திருமண ்திற் கு விரரவோக வர இருப் ப ோக சசௌமி சற் று
முன் ோன் கூறி இருந் ோள் . அர தகட்டதில் இருந் து மதுவின்
சநஞ் சில் பயபந் து வந் து அரடக்க ச ோடங் கியது. விசோலமும்
மண்டப ்தில் இல் ரல . அரனவரும் தசர்ந்து ரக்சிரய ன்னிடம்
இருந் து பிரி ்து விடுவோர்கதளோ ? இந் தியோ வந் முட்டோள் ன ்ர
நிரன ்து மது மீண்டும் ஒரு முரற வருந் தினோள் . மனிஷ்
அரலதபசிக்கு அரழக்க அது சுவிட்ச ் ஆப் என பதில் ர மது மிகவும்
தசோர்ந்து விட்டோள் .
விருந் ோளிகள் அமர்வ ற் சகன தபோட பட்டிருந் நோற் கோயிலில்
அமர்ந் வள் , எப் சபோழுது உறங் கினோதலன அவளுக்தக
ச ரியவில் ரல.

“எழுந் திரிமோ !சபோண்ணுக்கு எண்சணய் நலுங் கு ரவக்கணும் , நீ ங் க

ோன மு ல் நோ ் னோர், சீக்கிரம் வோங் க “ யோதரோ ன்ரன த ோளில்
ட்டி எழுப் பவும் மஞ் சரி ன் கண்கரள சமதுவோக திற ் ோள் .எதிரில்
ஒரு நடு ் ர வயது சபண்மணி நின்றிருந் ோள் . “ நீ ங் க ோன மஞ் சரி “
என
வினவ மஞ் சரி ஆம் என ரல அரசக் கவும் , “ உங் கரள மணப் சபண்
அரறக்கு நலுங் கு ரவக்க கூபிடுரோங் க.மஞ் சரி தூக்கம் கரலந் து
கண்கரள நன்றோக திற ்து போர் ் ோள் . சவளிதய இருள் இன்னும்
கரலயவில் ரல. “ ஒரு ப ்து நிமிஷ ்துல வதரன்னு சசோல் லுங் க
“எழுந் வள் தநதர போ ்ரூமிற் குள் சசன்றவள் குளிரிந் நீ ரில் முகம்
கழுவி ன் முந் ோரனயோல் அழுந் துரட ்து சகோண்டோள் .தநதர
மணப் சபண் அரறக்கு சசன்றோள் . எண்சணய் த ய் திருந்
சபோழுதிலும் சசௌமியின் முக ்தில் னி த ெஸ் ச ரிந் து.
இ ற் கோக ் ோன்,இவளின் இந் சந் த ோஷ ்ர
கோண்ப ற் கோக ் ோன் இவ் வளவு
தூர பயணம் . இத ோ திருமணம் முடிந் உடன் நோரள கோரலதய
சசன்ரன கிளம் பி விட தவண்டும் . இன்னும் மூன்று நோட்களில்
லண்டன் பிரளட் பிடி ்து விட்டோல் இனி இந் பக்கதம ரல ரவ ்து
படுக்க கூடோது னக்குள் கூறி சகோண்டவள் , மனம் சற் தற அரமதி
அரடய,முக ்தில் ஒரு புன்னரகரய பூசி சகோண்தட சசௌமியின்
எதிரில் நின்றோள் . எண்சணய் கிண்ண ்ர ரகயில் எடு ் வள் “
பரவோயில் ரல சசௌமி எண்சணய் வச்சி போர் ் கூட அழகோ ோன்
இருக்க. இப் படிதய மணவரறக்கு தபோயிடு. மோப் பிள் ரள உன்கிட்ட
சரணோகதி ோன். “ சீ...... தபோங் க ம னி இப் படிதய வோ.....” என்று
ன் மோர்புக்கு குறுக்தக கட்டி இருந் போவரடரய அவள் போர்க்க
“ பர்டோ நோம கல் யோண ்துக்கு நலுங் கு ரவக்கிதறோம் . இவ
என்னடோன பஸ்ட் ரநட்கு சரடி ஆகுறோ ! சீக்கிரம் எல் லோரும் நலுங் கு
ரவங் கப் போ இல் லனோ சசௌமி எழுந் து மோப் பிள் ரள ரூம் தக ஓடிடுவோ
!” மஞ் சரி சசோல் லி முடிக்கவும் அங் தக “சகோல் ” என்ற சிரிப் பு ச ் ம்
பரவியது. ஒரு மூரலயில் நின்றிருந் விசோலம் மகரள கண் நிரறய
போர் ் ோள் . “ எம் மவ சிரிச்ச கண்டு எம் புட்டு நோள் ஆச்சு. ை்ம் ம் ....”
ஒரு சபரு மூச்சுடன் விலகி சசல் ல நலுங் கு படலம்
முடிந் வுடன்,மஞ் சரி ோனும் குளி ்து ன்ரன யோர் படு ்தி
சகோண்டோள் .

மணமகள் அலங் கோர ்திற் கு என்று வந் வர்களுடன் தசர்ந்து

மணப் சபண்ரண அலங் கரி ்து சகோண்டிருந் தபோது, யோதரோ
ஒருவர் உள் தள வந் து “ சசௌமி ! உங் க சபரியம் மோ வீடு வந் ோச்சு !”
என சசோல் லிவிட்டு சசல் லவும் , சசௌமி போதி அலங் கோர ்தில் எழ
முயற் சிக்கவும் “ நீ இங் தகதய உட்கோர் சசௌமி! மூகூர் திற் கு தநரம்
ஆச்சு. எல் லோம் அப் புறம் போ ்துக்கலோம் “ என மஞ் சரி அ ட்டவும்
சசௌமி மீண்டும்
அமர்ந் ோள் . மஞ் சரி மனதுள் கருவி சகோண்டோள் . “ வரட்டும்
இன்ரனக்கு இருக்கு அவர்க்கு. எந் உரிரமயில் என் சபோண்ரண
தூக்கிட்டு தபோனோர். நல் லோ நோலு தகள் வி நறுக்குனு தகட்டுட்டு ோன்
லண்டன் பிரலட் பிடிக்கணும் . கு ்துற போர்ரவக்கு ஒன்னும்
குரறச்சல் இல் ரல. நோனும் போக்குதறன் பதில் போர்ரவ இனிக்கு .”
அவள் ஏத த ோ மனகணக்கு தபோட்டு சகோண்டிடருந் ோள் , போவம்
அடு ்து ரல தமல் விழ தபோகும் இடி பற் றி அறியோமல் .

அ ்யோயம் -6
நிலோ ன்ரன ோதன சுற் றி சகோண்டு
பூமிரய சுற் றி வரும் பூமியின்
மிக சபரிய இயற் ரகக்தகோள் . நிலோ ஒரு
முரற பூமிரய சுற் றி வர எடு ்து சகோள் ளும்
தநரம் 27. 3 நோட்கள் .

உன்ரனதய சுற் றி சுற் றி வரும்

என்ரன நீ சுற் றி வரும் நோட்கள் – எப் தபோது
இப் படிக்கு உன் - நிலோ

கல் யோண மண்டபம் கரள கட்டி இருந் து. ஆட்கள் அங் கங் தக
பரபரப் போக அரலந் படி இருக்க, வரதவற் பில் ர ்ன தவலு
ரக்சி ோரவ தூக்கி பிடி ் படி இருக்க, அருகில் இன்னும் இரு
சபண்கள் நின்றிருக்க வருபவர்களிடம் எல் லோம் ர ்ன தவலு என்
மகள் என அறிமுகபடு ் “ சவல் கம் “ என மழரலயில் வரதவற் றபடி
ரக்சி ோ ஆளுக்கு ஒரு தரோெோரவ சகோடு ்து
வரதவற் றோள் .

வந் வர் அரனவரும் அவரள அன்புடன் சகோஞ் சி சசல் வர ஒரு

ஓரமோய் நின்று கவனி ்து சகோண்டிருந் ோள் மது மஞ் சரி.அவளுக்கு
இன்னும் என்ரன த ட த ோன்றவில் ரலதய என மது சிந் தி ்து
சகோண்டிருக்கும் தபோத , ன் நிற ்ர எடுபோக்கி கோட்டும் ஆரஞ் சு
வண்ண புடரவயில் ரவஷ்ணவி வந் து சகோண்டிருந் ோள் . உடம் பில்
 சகோஞ் சம் சர தபோட்ட ோல் முன்ரப விட அழகோய் ச ரிந் ோள் .
தவலுவின் அருகில் உரிரம உடன் ஒட்டி நின்றவள் “ ைோய் ! சசல் லம்
“என்றபடி ரக்சி ோவிற் கோய் ரகநீ ட்ட தவலு ரக்சி ோரவ சகோடுக்கும்
தபோது அவள் த ோள் களில் உரசினோன். பின்தனோடு வந் வன் அவள்
கணவன் தபோலும் .அவன் ரககரள பிடி ் படி வந் 5 வயது
மதிக்க ் க்க சிறுவன் தவலுரவ கண்டவுடன், “ ைோய் ! அங் கிள் ! “
என்றபடி குதி ்து வந் து அவன் கோல் கரள கட்டி சகோள் ளவும் , தவலு
அவரன தூக்கி சகோள் ள,இந் கோட்சிரய கோண பிடிக்கோ மது
மீண்டும் மணமகள் அரறரய ஞ் சம் அரடந் ோள் .

“ மூகூர் ் தநரம் சநருங் கிடு ்து ! சபண்ரண அழச்சிண்டு

வோங் தகோ" என ஐயரின் குரல் கோற் றில் எதிசரோலிகவும் சபண்கள்
புரட சூழ சசௌமி மணவரற ஏறினோள் .மனகுழப ்தில் மூழ் கி இரு ்
மது மணமகரன கண் எடு ்தும் போர்கவில் ரல.மோறோக
மணவரறயில் ன் குடும் பம் புரட சூழ ரக்சி ோவின் கோதில் ஏத ோ
விளக்கம் சசோல் லி சகோண்டிருந் தவலுவின் தமதல நிரலதிருந் து.
எத ச்ரசயோக திரும் பிய ரக்சி மஞ் சரிரய கோணவும் “ மின்னி! “ என
ரககரள மதுவின் புறம் நீ ட்டவும் சகட்டி தமளம் உச்சஸ் ோயியில்
ஒலிக்கவும் சரியோய் இருந் து.

ரக்சி ோரவ கண்டு மஞ் சரி புன்னரகக்க, சசண்பகம் சி ்தி அவள்

ரகபற் றி இழு ்து “ நோ ் னோர் முடிச்சி தபோடு மது “ எனவும் அத
புன்னரகயுடன் குனிந் ்து சசௌமியின் கழு ்தில் மூன்றோம் முடிச்ரச
இட்டு விட்டு திரும் பிய மதுவின் கண்கள் அதிர்சசி
் யில் அப் படிதய
உரறந் து விட்டன. வந் சநோடி மு ல் ச ோரலந் து தபோனவன் ன்
முன்தன சசௌமியின் கணவனோய் அமர்திருகிறோன். மஞ் சரிக்கு
கண்கரள இருட்டி சகோண்டு வந் து.ஒரு நோள் முழுக்க சோப் பிடோமல்
இருந் து,தீடிசரன ஏற் பட்ட அதிர்சசி
் ,ஓமப் புரக எல் லோம் தசர்ந்து
அவரள மயக்க நிரலக்கு சகோண்டு சசன்றது. அவளின் முக
மோற் ற ்ர தய கண்டு சகோண்டிருந் தவலு சநோடி சபோழுதில்
ரக்சி ோரவ இறக்கி விட்டு விட்டு மஞ் சரிரய ோங் கி சகோள் ள
நிமிட ்தில் அந் இட ்தில் ப ட்டம் ஏற் பட்டது. மணமகளும் ,
மணமகனும் கூட எழுந் து நின்று விட்டனர். ர ்னதவலு, “ ஒன்னும்
 இல் ல, சரோம் ப தூரம் பிரயோணம் பண்ணிட்டு ஒழுங் கோ
ஓய் வுதவடுகரல அ ோன் மயங் கிட்டோ நோன் போ ்துகிதறன். நீ ங் க
யோரும் பயபடோதீங் க.” என்று சசோல் லிவிட்டு அவரள அருகில் இருந்
மணப் சபண் அரறக்கு தூக்கி சசன்று அங் கிருந் கட்டிலில் படுக்க
ரவ ்து, மின் விசிறிரய அதிகமோக்கி,குளிர்ந் நீ ரர அவள்
முக ்தில் ச ளிக்க விசோலம் சூடோன கோபிதயோடு அரறக்குள்
நுரழந் ோர்.

அவர் பின்தனோடு “ மின்னி! மின்னி ! “ என அழுகுரலில் அரழ ் படி

ரக்சி ோ வர “ ரக்சி ! மோம் இஸ் ஆல் ரரட் ! சீ நீ ட் ஸ்லீப் , வி தகோ அவுட்
ரசடு அண்ட் கம் ஆப் டர் சம் ரடம் ! “அவரள தூக்கி சகோண்டு
சவளிதயறவும் மஞ் சரி கண் விழிக்கவும்
சரியோய் இருந் து. அவள் கண் விழி ் வுடன், விசோலம் அந்
அரறக்குள் இருக் க பிடிக்கோ வரோக, கோபிரய டீபோயின் மீது ரவ ்து
விட்டு சசன்று விட னக்கு மட்டும் ஏன் இப் படி எல் லோம் நடக்கிறது
என்று எண்ணியபடி ன் சபோங் கும் விழி நீ ரர துரட ் வள் , வயிறு
உணவிற் கோய் ச ் மிட விசோலம் ரவ ்து விட்டு சசன்ற கோபிரய
பருக்கினோள் . இரு மடங் கு சர்க்கரர தசர்க்கப் பட்ட கோபி உடம் பிற் கு
ஒரு புது ச ம் ரப ர, யோதரோ ஒரு பணியோல் ரகயில் உணவு
ட்டுடன் நுரழ ் ோன். “ அம் மோ ! பந் தி ச ோடங் கிடோக ! உங் களுக்கு
இங் தகதய பரிமோறிட்டு வர சசோல் லி அய் யோ சசோன்னோக ! “ என
பணிவுடன் ச ரிவிக்க “ ஒன்றும் தவண்டோம் தபோ என
சசோல் லி விட ோன் மதுவிற் கு ஆரச. ஆனோல் ஒரு நோள் முழுக்க
எதுவும் தபோடோ வயறு கோந் தியது. “ ரவ ்து விட்டு தபோ” என ஒரு
முரறப் புடதன சசோன்னோள் . அவன் சசன்ற உடன் உணவிரன தவக
தவகமோக விழுங் கினோள் .

நிரறந் வயறு மன அரமதிரய ர தமற் சகோண்டு சிந் தி ் ோள் .

என்ன ஒரு ஏமோற் று னம் . இருக்கட்டும் லண்டன் ப் ரளட்
பிடிப ற் குள் மனிரஷ நன்றோக தகட்க தவண்டும் .
" நீ ஒரு நம் பிக்ரக துதரோகி மட்டும் அல் ல ஒரு நட்பின் துதரோகி “ என
குற் றம் சோற் ற தவண்டும் . இன்ரறய இரவிற் கு தமல் இனி இவர்கள்
யோர் முக ்திலும் விழிக்கதவ கூடோது. சபண் அரழப் பில் சீர் தூக்கிய
தபோதும் , மோப் பிள் ரள பரிச ்தின் தபோதும் அவள் இருந் குழப் ப
நிரலயில் கிரட ் தநரங் களில் எல் லோம் மணிஷின் ரகதபசிக்கு
 முயன்று சகோண்டிருந் ோள் . தமரடரய கவனிக்கதவ இல் ரல.
ஏத ோத ோ எண்ணமிட்டவள் கண்கள் சசோருகுவர தபோல்
த ோன்றவும் அமர்ந்திருந் கட்டிலிதலதய சரிந் து தூங் க
ச ோடங் கினோள் . போவம் அவளுக்கு ச ரிந் திருக்க வோய் ப் பில் ரல.
தவலு அவளுக்கு உணவில் தூக்க மோ ்திரர கலந் து
சகோடு ்திருந் ோன்.

அவள் தூங் க ச ோடங் கிய ஐந் து நிமிடங் களில் தவலு அரறக்குள்

வந் ோன். கோற் றில் கரலந் து அவள் சநற் றியில் விரளயோடி
சகோண்டிருந் முடி கற் ரறகரள அவள் கோதின் பின் புறமோய்
ஒதுக்கி விட்டு சமன்ரமயோய் அவள் சநற் றியில் இ ழ் பதி ் ோன்.
“ நீ எவ் தளோ தூரம் தபோனோலும் எப் பவும் என் மனசுல நீ ோன இருக்க
குட்டி ! உனக்கு ஏன் அது இன்னும் புரியல “ என ஏக்க சபரு மூச்சு விட
டிரரவர் அரறக்குள் நுரழந் து “ ஐயோ ! வண்டி சகோண்டு
வந் துதடனுங் க ! அம் மோரவயும் , ஆச்சிரயயும் வீட்ல விட்டோசிங் க !
நம் ம போப் போ வண்டி தபோரகரலதய அழுது அழுது தூங் கிடுசிங் க !
குட்டிமோ உடம் பு பரவோயில் ரலகளோ ? “ என வினவ “ ம் ம் ....
பரவோயில் ரல சரி நீ வண்டிக்கு தபோ நோன் வதரன் “ என்று அவரன
அனுப் பிவிட்டு தநதர சசௌமியின் அம் மோவிடம் சசன்றவன் “ நோங் க
கிளம் புதறோம் சி ்தி ! மோப் பிள் ளரயயும் , சசௌமியும் விருந் துக்கு
அனுப் பி ரவங் க “ என்று சசோல் லி விட்டு ன் ங் ரகயின் ரலயில்
ரகரவ ்து அழு ்தினோன்.

“ வோலு ! ஒழுங் கோ இரு “ “ அண்ணோ ம னி ! “ என்று அவள் கலங் கவும்

“ எல் லோம் சரி ஆய் டும் அழோ சசௌமி !” என அவரள த ற் றி விட்டு
திரும் ப மனிஷ் முன்னோல் வந் து, “ நோனும் கூட வரவோ , ஏன்னோ நோன்
போ ் வரர மதுவிற் கு பிடிவோ ம் அதிகம் “ தவலு சிறி ோய்
புன்னரக ோன். “ அவ பிறந் தில் இருந் த நோன் அவரள போர் ்திட்டு
இருக்தகன். கவரல படோதீங் க மோப் பிள் ரள நோன் போ ்துகிதறன்.

கூபிடும் தபோது வோங் க அது தபோதும் .” சசோல் லி விட்டு மணப் சபண்

அரறக்குள் சசன்று மஞ் சரிரய தூக்கி சகோண்டோன். அவரள ன்
சிவப் பு நிற ஸ்கோர்பிதயோ வண்டியின் பின் புறம் படுக்க ரவ ் வன்,
முன் புறம் ஏறி அமர்ந்து “ பண்ரண வீட்டுக்கு தபோ “ என குரல்
சகோடு ்து விட்டு , கண்கரள மூடி சகோண்டோன். அவன் நிரனவுகள்
பின் தநோக்கி சசன்றது.

அ ்யோயம் -7

புவிரய சுற் றிவரும் நிலோ ஒவ் சவோரு

ஆண்டும் 3.8 சச. மீ புவிரய விட்டு விலகி
சசல் கிறது. இன்னும் சில பில் லியன்
ஆண்டுகளில் நம் மோல் சந் திர கிரகணம் என்ற
ஒரு நிகழ் ரவதய பூமியில் இருந் து போர்க்க
முடியோது.

அருகிருக்கும் வரர என் அருரம நீ உணரவில் ரல

ச ோரலதூரம் ச ோரலந் து தபோனோல் அன்று என்ரன
த டுவோதயோ ? இப் படிக்கு உன் - நிலோ .

விசோலம் வீரதவல் பண்ரணயோரின் ஒன்று விட்ட ங் ரக ஓரளவு

கஷ்டப் படும் குடும் பம் என்ப ோலும் சபற் தறோர் அற் ற பிள் ரள
என்ப ோலும் வீரதவல் ஐயோதவ முன் நின்று அவளின் திருமண ்ர
நட ்தி ரவ ் ோர்.

விசோலம் ோய் ரம உற் றிருக்கும் தபோது, விசல ்தின் கணவன்

விப ்ச ோன்றில் வறி விட புகுந் வீதடோ அவரள ரோசியற் றவள் என
தூற் ற வீரதவல் “ கூட சபோறக்கோ அண்ணன் நோன் இருதகன்தல
அவளுக்கு “ என்று கூறி அவரள ன் வீட்டிற் க்கு அரழ ்து வந் து
விட்டோர். ர ்ன தவலுவிற் கு அப் தபோது ஒரு 8 வயது இருக்கும் .

பக்க ்து ஆரம் ப பள் ளி ஒன்றில் படி ்து சகோண்டிருந் ோன். நிரற
மோ வயிறுடன் விசோல ்ர போர் ் து இன்னும் பசுரமயோய்
நிரனவிருக்கிறது அவனுக்கு. அப் தபோது ர ்ன தவலு ோன் அந்
வீட்டின் ரோெோதி ரோெோ .

சின்ன ோய் ஒரு பூச்சசடி நட்டோல் கூட அது அவன் முன்னிரலயில்

ோன் .தினமும் என்ன சரமக்க தவண்டும் ,யோர் அவனுக்கு கர
சசோல் ல தவண்டும் ,இன்ன சபோருள் இங் தக ோன் இருக்க தவண்டும்
என அரன ்ர யும் தீர்மோனிப் பது அவன் ோன் .மு லில்
விசோல ்ர போர் ் வன் தகட்ட தகள் விதய “ அப் போ ! இவங் களுக்கு
உடம் பு சரி இல் ரலயோ ? என்பது ோன்.” ஏண்டோ ?” என தகட்ட
ந் ர யிடம் “ பின்ன ஏன் இவங் க வயிறு இப் படி இருக்கு என ன்
ரகரய வயிரின் முன் ரவ ்து போரன தபோல் சசய் து கோட்ட வீரதவல்
சிரி ்து விட்டோர்.

“ ர ்தினம் அ ்ர வயி ்துக்குள் ள குட்டி போப் போ இருக்கு அ ோன் !”

என்றோர் . “ குட்டி போப் போவோ “ என்றவன் விசோல ்ர சநருங் கி அவள்
வயிற் றின் தமல் ரகரவ ்து “ தைய் ! குட்டி உள் ள என்ன பண்ற !
சீக்கிரமோ சவளிய வோ ! நோம ஐஸ் நம் பர் விரளயோடலோம் “ என
அரழக்க “ இன்னும் ஒரு மோச ்துல சவளிய வந் துடும் அப் புறமோ
விரளயோடலோம் வோடோ படவோ தநரம் ஆய் ட்டு பள் ளிகூடதுக்கு “ என
மணி அம் ரம அவரன இழு ்து சகோண்டு சசன்றோர்.

அன்றில் இருந் து விசோல ்ர எப் சபோழுது போர் ் ோலும் அவள்

வயிற் றின் தமல் ரக ரவ ்து “ குட்டி ! என பண்ற சோப் டியோ ? நோன்
உனக்கு ஒரு க சசோல் லவோ ? “ என ச ோடங் கி எர யோவது தபசி
சகோண்டு இருப் போன் .

கணவரன இழந் து மனம் ஒடிந் து இருந் விசோலம் இந் சின்ன

குரழந் ர யின் சசய் ரகயில் பூரி ்து தபோவோள் .அவன் ரக
ரவ ்திருக்கும் சமயம் குழந் ர உள் தள “களுக் ” என அரசந் ோல்
உடதன “ ஐ ! குட்டி வயி ்துகுள் தள ஓடுது “ என குதுகலிப் போன்.

இப் படிதய நோட்கள் சசல் ல , ஒரு சிவரோ ்திரி அன்று விசோலம் ஒரு
அழகிய சபண் குழந் ர ரய ஈன்சறடு ் ோள் . அப் சபோழுதும் “ நோனு !
நோனு ! “ என முந் தி சகோண்டு ஓடிச் சசன்று குழந் ர ரய ச ோட்டு
போர் ் தும் ர ்ன தவலு ோன். அவளுக்கு சபயர் சூட்டும் சபோழுது
சபயரின் அர் ் ங் கரள வரிரசயோய் தகட்டு, அவளுக்கு மது மஞ் சரி
என்ற சபயரர த ர்ந்ச டு ்தும் அவன் ோன். “ அப் போ ! போப் போ பூ
தபோல ோன இருக்கோ மஞ் சரினோ பூக் கூட்டம் னு ோன சசோன்னீங்க
அப் போ அப் படினோ இந் சபயரரதய ரவகலோம் போ “ என அவன்
சசோன்னதும் “ சரி டோ சபரிய மனுஷோ” என அவரன அரனவரும்
ஏற் று சகோண்டதும் , பிறகு ஓர் நோள் சபயர் சூட்டு விழோவில் அந்
சின்ன கோதுகளில் “ மது மஞ் சரி “என்ற சபயரர மூன்று முரற
சசோல் லியதும் அவன் ோன். விசோல ்தின் விருப் ப ்தின் தபரில்
மஞ் சரியின் சபயரின் முன் மது தசர்க்கப் பட்டது.

என்ன ோன் மது மஞ் சரி என்று சபயர் சூட்டினோலும் அவள்

எப் தபோதும் அவனுக்கு “குட்டி “ ஆனோல் . அ னோல் அவள்
இயற் சபயதர அரனவருக்கும் குட்டிமோ என்றோயிற் று. பள் ளி
முடிந் வுடன் தநதர அவரள த டி வந் து விடுவோன். “ அப் போ ! குட்டிமோ
சிரிக்குது! அம் மோ குட்டிமோ கவுந் துடோ ! ஆச்சி குட்டிமோ நகந் துடோ !
அ ்ர குட்டிமோ நிக்கிறோ” என அவளின் ஒவ் சவோரு வளர்சசி ் ரயயும்
மு லில் கோண்பவன் அவனோக ோன் இருக்கும் .

நடு இரவில் அவள் பசியில் அழு ோல் கூட

மு ல் ஆளோக கூட ்தில் இருக்கும் ச ோட்டிலுக்கு ஓடி வந் து நின்று
விடுவோன். அவள் பசியோறி தூங் கிய பின் ோன் அவன் படுக்ரகக்கு
சசல் வோன்.மஞ் சரி சின்ன சின்ன சசோற் கரள தபச ச ோடங் கும்
தபோத , தவலு அவளுக்கு மோமோ கற் று சகோடு ் ோன். ஆனோல்
மஞ் சரிதயோ அர எளி ோக திரும் ப சசோல் லவில் ரல.

அவன் ஒரு நோள் ஏத ோ தவரலயில் இருக்கும் சபோழுது அவரன

போர் ்து “ மோ..மோ..” என அரழ ் ோள் . அன்ரறக்கு தவலுவிற் கு ஒதர
சகோண்டோட்டம் . அவரள தூக்கிசகோண்டு ஊசரல் லோம்
சுற் றினோன்.அம் மோவிடம் ,அப் போவிடம் ,அ ்ர யிடம் எல் லோம் இவன் “
மோமோ சசோல் லு குட்டி “ என அவளிடம் சசோல் ல அவளும் “மோ...ம..” என
சசோல் ல போர் ்தீங் களோ என் குட்டிய என சசோல் லிக்கோட்ட
அரனவரும் சிரி ் னர். தவரலகோரர்கள் கூட “ குட்டிமோ சரோம் ப
தவகம் ோன் சின்ரனயோரவதய மடகிடுதச “ என கிண்டல் தபசினர்.

ர ்னதவலுவிற் கு 1௦ வயது நிரம் பியதும் வீரதவல் அவரன

சசன்ரனயில் உள் ள தபோர்டிங் ஸ்கூலில் தமற் படிபிற் கோய் தசர் ்து
விட்டோர்.ர ்ன தவலுவிற் தகோ குட்டிமோரவ பிரிந் து சசல் வது
கஷ்டமோய் இருந் து.” குட்டி மோமோ ஊர்ல இருந் து வரும் தபோது
உனக்கு என்ன தவணும் ? “ என தகட்க அவன் கழு ்ர கட்டி சகோண்ட
மது மஞ் சரிதயோ “மோமோ முட்டோய் , பிஸ்தகோ ், எல் லோம் தவணும் “ என
மழரலயில் மிளிற் றினோள் .அவன் பள் ளியில் தசர்ந் உடன்
ஆண்டிற் கு ஒரு முரற தகோரட விடுமுரறக்கோய் ஊருக்கு
வரும் தபோது அவளுக்கு விருப் பமோன தின் பண்டங் கரள வோங் கி
வருவோன்.அவளும் “ மோமோ மோமோ” என அவன் கழு ்ர கட்டி
சகோண்தட சுற் றுவோள் .

ஓர் இரு ஆண்டுகள் கழி ்து பள் ளியில் சம் மர் ஸ்சபஷல் கிளோஸ்
வகுப் புகள் ச ோடங் கவும் அவன் ஊருக்கு வருவது முற் றிலும்
குரறந் து தபோயிற் று.வீரதவல் ஐயோவும் மணி அம் ரமயும் அவரன
அவ் வதபோது சசன்று போர் ்து வந் னர்.
ர ்னதவலு ன் பள் ளி வோழ் ரகயில் ஒன்றி விட, மது மஞ் சரிதயோ ன்
பண்ரண வீட்டு ஆட்களிடம் ஈர்ப்பு சகோள் ள இருவரும் ஒருவரர
ஒருவர் மறந் த தபோயினர்.

அ ்யோயம் – 8

நிலவில் மு ன் மு லில் விரளயோடப் பட்ட

விரளயோட்டு தகோல் ப் . விரளயோடப் பட்ட
ஆண்டு 1976 .

என்ரன கோட்டி குழந் ர க்கு

தசோறு ஊட்டுகிறோய் – பசியோறி தபோவது
என்னதவோ – நோன்
இப் படிக்கு உன் நிலோ .

கோர் க ரவ அரறந் து சோ ்தும் ச ் ம் தகட்டதும் ர ்னதவலு

நடப் பிற் கு வந் ோன்.பண்ரண வீட்டின் முன்புறம் கோர் நின்றிருந் து.

கோரில் இருந் து இறங் கியவன் “ மு ்து நீ உரம் வோங் கிட்டு,

ச ன்ன ்த ோப் புக்கு தபோய் ரோமசோமி ோ ் ோ கிட்ட குடு ்துட்டு
வீட்டுக்கு கிளம் பு “ அவன் கட்டரள பிறப் பி ் வுடன் “ சரிங் க ஐயோ ! “
மு ்து பவ் யமோக விரட சபற் று சசன்று விட்டோன்.ஏற் கனதவ மதுவின்
உரடரமகள் பண்ரண வீட்டிற் கு இடம் சபயர்ந்திருந் ன.பின்புற
க ரவ திறந் வன் அவரள பூக்குவியல் தபோல் எடு ்து வந் து
படுக்ரக அரறயில் படுக்க ரவ ் ோன்.தபோர்ரவரய கோது வரர
தபோர் ்தி விட்டு தூங் கும் அவள் முக அழரக அருகில் அமர்ந்து
போர் ்து சகோண்டிருந் ோன். கனவில் என்ன வந் த ோ ச ரியவில் ரல
அவள் புருவம் ஒரு கணம் சுருங் கி, பின் மீண்டும்
ளர்ந் து.தவலுவிற் கு அவரள மீண்டும் சந் தி ் நிரனவுகள்
மனதில் த ோன்ற அவன் அறியோமதல அவன் உ ட்டில் ஒரு புன்
முறுவல் பூ ் து.

ர ்னதவலு உயர் கல் வி கற் க ச ோடங் கியதில் இருந் த தீபோவளி, ஊர்

திருவிழோ தபோன்ற முக்கிய பண்டிரககளுக்கு மட்டுதம ர ்னதவலு
ஊருக்கு வந் து சசல் வோன். அப் படி அவன் வந் து சசல் லும் சபோழுது
விசோலம் வீட்டில் இல் லோது இருப் பர கண்டு ஒரு நோள்
விசோரி ் ோன்.

“ நம் ம குட்டிமோ ோ ் ோ தபோன வருஷம் திருவிழோவிற் கு முந் தி கோலம்

ஆய் ட்டோறு இல் ல, அவுக ோ ் ன் சசோ ்து தபதிக்கு வந் து. இங் க
ோன் பக்க ்து பண்ணயதுல இருக்கோக, அப் பப் ப வந் து தபோற, என்ன
சசய் ய,அவளும் அங் கன இருந் ோ ோன தவரல ஒழுங் கோ நடக்கும் .”
அ ற் கு தமல் ர ்னதவலு யோரர பற் றியும் விசோரிக்கவில் ரல.

ஆனோல் அவன் அறியோ விஷயம் , அந் வீட்டில் அவன் இல் லோ

நோட்களில் துள் ளி திரியும் மோன் குட்டி மஞ் சரி என்பது, அவள் உள் தள
வரும் தபோத சவ ் ரல கு ப் பி சகோண்டிருக்கும் ஆச்சியின்
சவ ் ரல குழவியில் சவ ் ரல மரறவில் பச்ரச மிளகோரய
தபோட்டு விடுவோள் . வீரதவலு சோய் ந் து கண் மூடி இருக்கும் ஈஸி
தசரின் அருகில் சசன்று அவர் மீரசரய பலங் சகோண்ட மட்டும்
இழு ்து விட்டு விட்டு ஓடி விடுவோள் .” அடி கழுர “ என அவர் கண்
விழிக்கும் தபோது அவள் அருகில் இருக்க மோட்டோள் . சரமயலில்
ஈடுபட்டிருக்கும் மணி அம் ரமயின் அரகில் சசன்று அவர் இடுப் ரப
நறுசகன்று கிள் ளி விட்டுவிட்டு ஓடி விடுவோள் . பணி ஆட்கள் கூட
ஆளுக்கு ஒரு வி ்தில் அவளிடம் மோட்டி சகோள் வோர்கள் . அவள்
சசய் யும் குறும் புகரள அரனவரும் ரசிப் போர்கள் . நோட்சிரம ஆச்சி
மட்டும் “ இருடி சிறுக்கி ! என் தபரன உனக்கு கல் யோணம் முடிச்சி
உன்ன சபல் ட்ல சவளுகறன இல் ரலயோ போரு “ என்று சவோல் விடும்
தபோச ல் லோம் “ தவதவவ் தவ அதுக்கு தவற ஆள போரு “ என்று பழிச்சி
கோட்டி விட்டு ஓடிவிடுவோள் .
அவள் அங் கு தினம் சிறிது தநரம் வந் து சசன்றோலும் வீதட
கலகலப் போகி விடும் . அவள் வருரகரய அவள் வரும் முன் “ ெல் ! ெல் !
“ என்ற அவள் சகோலுசசோலி கட்டியம் கூறிவிடும் . ஆனோல் ர ்னதவலு
வந் து சசல் லும் நோட்களில் விசோலம் மகரள அங் கு
அனுப் புவதில் ரல. “ உன் குரங் கு னர சின்னவர் கிட்டயும்
கோட்டிடோ ோதய ! சரண்டு நோள் யவு சசஞ் சி இங் கனதய இரு “ என
ோய் சசோல் லும் தபோச ல் லோம் “ சபரிய ரோெகுமோரன் தபர போரு தபர
! ர ்னதவலோம் .... கமுனு அவனுக்கு கருங் கல் னு தபர் வச்சி
இருக்கலோம் . “ என மனதிற் குள் தளதய கருவி சகோள் வோள் .

ர ்னதவலு தவளோண்ரம ்துரறயில் இளநிரல பட்டம் சபற் றபின்

முதுநிரல படிபிற் கோய் விண்ணபி ்திருந் சமயம் ,அவனுக்கு
கிரட ் இரடசவளியில் ஊருக்கு வந் திருந் ோன்.எப் சபோழுதும்
வீடிதலதய இருப் பது அவனுக்கு தபோரடிக்கவும் த ோப் பு
த ோட்டங் கரள எல் லோம் சுற் றி வர முடிவு சசய் ோன்.

அவனுரடய படிப் பிற் கு உ வும் அந் எண்ணம்

த ோன்றியவுடன் ர ்னதவலு மோந் த ோப் ரப தநோக்கி நடக்க
ஆரம் பி ் ோன்,அது சீசன் சமயம் என்ப ோல் மரங் களில் பழங் கள்
பழு ்து ச ோங் கி சகோண்டிருந் ன. ஒரு மர ்தின் கிரளயில் ஒரு
சபரிய மோம் பழம் பழு ்திருக்க, அணில் ஒன்று அர சநருங் கி, ன்
சிறு பற் களோல் கடிக்க முயற் சி ்து சகோண்டிருக்க, தவலுவிற் கு
வீரதவல் அணில் கடி பழங் கரள பறி ்து ருவது நிரனவிற் கு
வந் து விட்டது. கூடதவ அ ன் சுரவயும் உடதன முடிசவடு ் வன்
விறுவிறுசவன மர ்தில் ஏறி அ ன் சபரிய கிரள ஒன்றில் அமர்ந்து
சகோண்டோன். அவன் ரக நீ ட்டி பழ ்ர பறிக்க முயற் சி ் சமயம்
சுள் என்ற ஒரு வலி அவன் போ ங் கரள ப ம் போர் ் து.

தகோப ்துடன் குனிந் வன் அங் தக அவன் கண்ட கோட்சியில்

வியபிற் குள் ளோனோன். அங் தக 13 வயது மதிக்க க்க சிறுமி ஒரு ்தி
ஒரு ரகயில் சிறு குச்சியுடனும் , மறுரகரய இடுப் பில் ரவ ் படி
சபரிய மனுசி த ோரரண உடன் “ என்னய் யோ ! த ோப் புகுள் ள அ ்து
மீறி நுரழஞ் சதும் இல் லோம ,மோம் பழம் தவற திருட போக்குறியோ ? இந்
தநரம் போ ்து இந் ரோமசோமி ோ ் ோரவ தவற கோதணோம் ,
என்ரனயோ என் மூஞ் சிதய போக்குற இறங் குயோ “ என கூறவும்
தவலுவிற் கு அவளிடம் விரளயோடி போர்க்க த ோன்றிவிட்டது.

மர ்திலிருந் து பவ் யமோக இறங் கியவன் “ நீ ங் க யோரும் மோ ? “ என

தகட்கவும் , “ மூஞ் சிய போரு ஐயோ வந் து மோங் கோ திருட இதுல என்ன
ப ்தி ெோ கம் தவற தவண்டிகிடதகோ, ஏன்யோ தபண்ட் சர்ட் எல் லோம்
தபோட்டு கிட்டு போக்க எங் க சயின்ஸ் வோ ்தியோர் மோதிரி இருக்க
உனக்கு ஏன்யோ இந் திருட்டு பு ்தி ! ஆமோ உன்ன இதுக்கு முந் தி
போர் ் த இல் ரலதய யோர் வீட்டுக்கு வந் திருக்க என தகட்கவும் “
அவள் தகள் வியில் உஷரோனவன் “ பக்க ்துல என் பிரண்டு வீடு
இருக்கு. அப் படிதய இந் த ோப் பு பக்கமோ தபோய் டலோம் னு போர் ்த ன்
. மோம் பழ வோசரன உங் க கிட்ட அடி வோங் க வச்சிடுச்சி. “

திடுசமன அவன் பக்கம் திரும் பியவள் , “ ஐதயோ ! சரோம் ப வலிக்கு ோ"

என தகட்கவும் . தவலு அவள் முக ்ர உற் று போர் ் ோன். மங் ரக
பருவ ்தில் அடிசயடு ்து ரவக்க ச ோடங் கும் உடலரமப் பு. குண்டு
குண்டு கன்னம் அவரள குழந் ர தபோல் கோட்ட , கோதில் அவள்
அணிந் திருந் ச ோங் கடோன்கள் , அவள் தபரசயில் அவள்
கன்ன ்தில் ஆரசயுடன் மு ் மிட்டு சசன்றது. நீ ண்ட கூந் ரல
இரட்ரட பின்னல் தபோடிருந் ோள் .
பட்டு போவோரட சட்ரட. அவளின் நீ ள பின்னல் கள் அவள் நடக்கும்
தபோச ல் லோம் , இரடயுடன், முட்டி தமோதி விரளயோடின. நீ ள விழிகள் .
தரோெோவுடன் போல் கலந் நிறம் .

அவன் அவரளதய உற் று போர்ப்பது கண்டு “ உன்ரன தனயோ

தகக்குதறன், ஒருதவரள சசவிதடோ “ என அவள் சசய் ரக
சம் போசரனயில் இறங் கவும் , “ வலிச்சது , ஆனோ இப் ப இல் ல ....” என்று
சிரி ் ோன். “ ஒருதவரள லூதசோ “ என்று னக்குள் முனங் கியவள் , “
சரியோ ! உன்ரன போர் ் ோலும் போவமோ ோன் இருக்கு.எனக்கு ஒரு
உ வி சசஞ் சிட்டோ உன்ரன கோட்டி சகோடுக்கோம விட்டுடுதறன்.
மோம் பழம் தவன கூட எடு ்துக்தகோ ! “

அவன் என்ன உ வி என சிந் தி ்து சகோண்டு இருக்கும் சபோழுத ஒரு

சபரிய தகோணபுளியோங் கோய் மர ் டியில் கூடிதபோய் நிறு ்தினோள் .
அதில் ஒரு தகோரவ பழ சகோடி படர்ந்திருந் து. சிறிது உயர ்தில்
ர ் சிவசபன ஒரு தகோரவ பழம் ச ன்பட்டது. “ இங் க போ ்தியோ !
தகோவபழம் ! பூ வச்சதுல இருந் த போ ்து வச்சி இருக்தகன். தவற
மரமோ இருந் ஏறி தபோய் பறிக்கலோம் . இந் மரம் முழுக்க முள் ளு.
சகோம் பு வச்சி பறிச்சோ பழம் உடஞ் சிடுதமோனு பயமோ இருக்கு, நீ ோன்
என்ன விட உயரமோ இருக்கிதய இ பறிச்சி ரியோ” என அவள்
குழந் ர தபோல் தகட்கவும் சரி என ரல ஆட்டியவன் முடிந் வரர
ரககரள நீ ட்டி அர பறிக்க முயற் சி ோன்.

ஆனோல் முடியவில் ரல.அவன் முயற் சி சசய் வர தய சிறிது தநரம்

போர் ்து சகோண்டிருந் வள் ஏத ோ த ோன்றியவளோக, “ ஏய் ! இப் படி
பண்ணலோமோ, நீ என்ரன உனோல முடிஞ் ச அளவுக்கு தூக்கு, நோன்
பழ ்ர பறிக்கிதறன் என்ன “ என்றபடி அவனுக்கு முன்னோல் வந் து
நின்று முதுகு கோட்டி நின்று சகோண்டோள் . அவனும் குனிந் து ன்
ரககரள ஒன்று தசர் ்து அவள் முழங் கோல் கரள பிடி ்து தமதல
தூக்கவும் அவள் பழ ்ர பறி ்து விட்டோள் . “ ஐயோ ! “ என்ற அவளின்
குதூகல குரல் அவனுக்கு சபரு மகிழ் ச்சிரய ஏற் படு ் அவரள
இறக்கி விட்டவன் அவள் எதிர்போரோ சமய ்தில் அவன் குண்டு
கன்னசமோன்றில் மு ் மிட்டோன்.

அவனிடம் இர சகோஞ் சமும் எதிர்போரோ அவள் திடுக் கிட்டு

விழிக்கவும் , “ யோரடோ அது ! த ோப் புகுள் ள என்ற ரோமசோமியின்
குரல் ஒலிக்கவும் , பறி ் பழ ்ர கீதழ தபோட்டவள் கண் மண்
ச ரியோமல் ஓட ச ோடங் கினோள் . அவன் “ தை ! நில் லு தபசரன்ன
சசோல் லிட்டு தபோ “ என்ற அவன் க ் ல் கோற் றில் எதிசரோலி ்து
மீண்டும் அவனிடதம ஞ் சம் அரடந் து.

அருகில் வந் ரோமசோமி ோ ் ோதவோ “ ம் பி ! எப் ப வந் தீக ! பழம்

பறிசோதறன் , சோபுடுரீகளோ ! “ என வினவவும் ,” தவண்டோம் ோ ் ோ “
என்றவன் அவள் தபோட்டு விட்டு சசன்ற தகோரவ பழ ்ர எடு ்து
ஊதிவிட்டு சுரவ ோன்.அந் பழம் அவனுள் த னோய் இறங் கியது.

அ ற் கு பின் அவனுக்கு அவரள போர்க்கும் வோய் ப் தப

கிரடக்கவில் ரல. கல் லூரியில் இருந் து தநர் கோணலுக்கு வர சசோல் லி
கடி ம் வந் மறுநோள் அவன் சசன்ரன கிளம் பி சசன்று விட்டோன்.
ஆனோலும் அவன் நியோபக ்தில் “ ஐதயோ வலிக்கு ோ ! “ என்று தகட்ட
சிறு சபண்ணின் உருவம் வந் து வந் து சசன்று சகோண்டிருந் து.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 9

பூமியில் இருந் து நோம் கோணும் நிலோவின்

பரப் பளவு சவறும் 59 % மட்டுதம. மீ ம் உள் ள
பக்கங் கரள சசயற் ரகதகோள் சகோண்தட
கோண முடியும் .
என்னுள் நீ விட்டு சசன்ற டங் கரள
போதுகோக்கிதறன் ப ்திரமோய் – என்றோகிலும்
நீ வருவோய் என்ற நம் பிக்ரகயில்
இப் படிக்கு – உன் நிலோ .

மஞ் சரி துயில் கரலந் து கண் விழி ் ோள் . ோன் படி ்திருப் பது
பண்ரண வீட்டின் படுக்ரக அரற என்பது ச ரிந் வுடன் தவகமோக
எழுந் வள் ஏத ோ த ோன்றியவளோக அங் கிருந் பீதரோ ஒன்ரற
திற ் ோள் . 3 வருடங் களுக்கு முன் அவள் பயன்படு ்திய
துணிமணிகள் அரன ்தும் இடம் மோறது அப் படிதய இருந் ன.
படுக்ரக அரறரய விட்டு சவளிதய வந் வள் அங் கு ஆள் நடமோட்டம்
ஏதும் ச ரிகிற ோ என்று கவனி ் ோள் .
யோரும் இருப் ற் கோன அறிகுறிதய ச ரியவில் ரல. சரமயலரற
தநோக்கி சசன்றவள் கரளப் பு தீர கோபி ஒன்ரற கலந் து குடி ் ோள் .

ோன் எப் படி இங் கு வந் த ோம் என்ற எண்ண ்துடன் வரதவற் பரற
தசோபோவில் அமர்ந்து சகோண்டோள் .இருபுற ரககளிலும் ரலரய
ோங் கி சகோண்டு அவள் தயோசி ்து சகோண்டிரகயிதலதய “ கிரீச”்
என்ற கோரின் பிதரக் ச ் ம் அவரள உசுப் ப, நிமிர்ந்து போர் ் ோள் .
வோயிலில் டிரரவர் இருக்ரகயில் இருந் து ர ்னதவலு இறங் க,
மறுபுறம் இருந் து மனிஷ் இறங் கினோன்.

கடி ்து கு றிவிடும் தகோப சவறியில் இருந் வள் , அவர்கரள

கண்டவுடன் சினம் ரலதகற, வோயிற் படி அருதக சசன்று
நின்றுசகோண்டோள் . மனிஷ் ஒரு எட்டு உள் தள ரவக்கும் முன் ஓடி
சசன்று சகோ ் ோக அவன் சட்ரடரய பற் றியவள் “ யூ ப் ளடி
ஸ்கவுண்ட்ரஸ் ! ஐ நீ ட் ரம போஸ்தபோர்ட் அண்ட் விசோ நவ் . சைோவ்
தடர் யு பூல் மீ ! “ மனிஷ் அதிர்ந்து தபோய் விழி ்து சகோண்டிருக்கும்
தபோத , தவலு மஞ் சரிரய பற் றி இழு ்து மனிரஷ விடுவி ் ோன். “
குட்டி ! என்ன இது பழக்கம் ! அவர் நம் வீட்டு மோப் பிள் ரள, ஊர் விட்டு
தபோனோ பழக்கம் கூட மோறனுமோ ! தகோப ்ர கட்டுபடு ்து, மு ல் ல
உள் ள வோ “ அவள் ரக பிடி ்து ர ரசவன்று வரதவற் பரறரய
தநோக்கி இழு ்து சசன்றோன். இவ் வளவு தநரம் மனிஷ் தமல் இருந்
தகோபம் , முற் றிலும் மோறி தவலுவின் பக்கம் திரும் பியது. “ சீ ... சீ ...
விடுங் க என் ரகரய , இன்னும் உங் க குணம் மோறதவ இல் ல
......உங் கரள போர்க்கதவ எனக்கு பிடிக்கல,எப் படி எல் லோம் சதி
பண்ணி என்ரன தநோகடிகிறீங் க. இன்னும் ப ்து நிமிஷ ்துல என்
போஸ்தபோர்ட் விசோ எல் லோம் உடதன வந் ோகணும் . இல் லனோ என்ன
சசய் தவன்னு எனக்தக ச ரியோது. “ அகங் கோரமோய் க ்தி
சகோண்டிருந் வரள ஒரு ஆழப் போர்ரவ போர் ் தவலு “ இப் படி
உட்கோரு எடு ்துட்டு வதரன் “ என்றபடி அரறரய தநோக்கி சசன்றோன்.

“ இதுக்கு ஒன்னும் குரறச்சல் இல் ல “ மனதிற் குள் கறுவியவள் ,

மனிரஷ திரும் பி போர் ் ோள் . அவன் உடல் இறுகி நின்று
சகோண்டிருந் ோன். கண்களில் ஏத ோ ஒரு அரலபோய் ல் இருந் து.
அவரன முரற ்து போர் ்து சகோண்டிருந் வள் , ர ்னதவலுவின்
கோலடிச்ச ் ம் தகட்கவும் திரும் பி போர் ் ோள் .

அவரள சநருங் கியவன், “ இந் ோ ! எந் முடிவு எடு ் ோலும்

ஒ ்ர யில உன்ரன கஷ்டப் பட்டு வளர் ் அம் மோவ ஒரு ரம்
நினச்சிட்டு அப் புறம் எடு “ என்று கூறியவன் அங் கிருந் சிறு
தமரெயில் அவற் ரற ரவ ்து விட்டு, “ வோங் க மோப் பிள் ரள தபோலோம்
“ என வோயிற் புரம் தநோக்கி நகரவும் , “ ஒரு நிமிஷம் “ மஞ் சரியின்
குரல் ப ட்டமோய் ஒலி ் து .

“ இதுல எதனோட போஸ்தபோர்ட் அண்ட் விசோ ோன் இருக்கு.

ரக்சிதயோடது இல் ல. அர யும் எடு ்து குடு ்துட்டு, அப் படிதய
அவரளயும் சகோண்டு வந் து விட்டுட்டு தபோங் க. நோங் க கிளம் பனும் .”
சுவற் ரற போர் ் படி தபசி முடி ் ோள் . இந் முரற ர ்னதவலுவின்
குரல் சவகு அலட்சியமோய் ஒலி ் து. “ முடியோது “ . ஒரு நிமிடம்
மஞ் சரிக்கு என்ன சசய் வச ன்தற ச ரியவில் ரல. ஒரு கணம்
அதிர்சசி
் அரடந் வள் மறு கணம் தகோபம் ஊற் சறடுக்க, “ இத ோ
போருங் க த ரவ இல் லோம என் தகோப ்ர கிளப் போதீங் க. அப் புறம்
வரு ் படுவீங் க.நோங் க சரண்டு சபரும் விசிட் விசோல ோன் இந் தியோ
வந் திருதகோம் .இன்னும் 5 தடஸ்ல நோங் க லண்டன் திரும் பனும் .
இல் லனோ நீ ங் க தபோலீசுக்கு பதில் சசோல் லனும் .”

ஏத ோ ஒரு சபரிய தவடிக்ரகரய தகட்டவன் தபோல் தவலு விழுந் து

விழுந் து சிரி ் ோன். “ இது கூட ச ரியோரமய குட்டி நோன் இருப் தபன்.
உன்ரன பு ்திசோலின்னு நிரனச்தசன். ஆனோ நீ இவ் தளோ சபரிய
முட்டோள் னு எனக்கு ச ரியோம தபோச்தச . உன் விசோரவ நல் லோ
எடு ்துபோரு.” சசோல் லி விட்டு அவன் மீண்டும் சிரிக்க
ச ோடங் கினோன். கலவரமோனவள் தவகமோய் விசோரவ எடு ்து
போர் ் ோஅவள் . அதில் சபர்மசனன்ட் ரிடன் டூ சிவிரலதசசன் என
அச்சிடபட்டிருந் து. மனிஷ் தமல் இருந் நம் பிக்ரகயோல் அவள்
போஸ்தபோர்ட் விசோ தவரலகரள அவனிடம் ஒப் பரட ் , ன்னுரடய
முட்டோள் ன ்ர எண்ணி ளர்சியுற் றவள் ,ஏத ோ ஒரு வழி கிரட ்
ச ம் புடன், “ மிஸ்டர் ர ்னதவலு ! நம் ப கிரோம ்துல இன்னும் அரளி
சசடி இருக்குன்னு நிரனக்கிறன். நீ ங் க ோன் எப் பவும் பழச மறக்க
மோடீங் க இல் ல அ னோல .....” ஒரு நிமிடம் ர ்னதவலுவின் முக ்தில்
ஒரு வலி ச ரிந் து. ஆனோல் அடு ் கணதம, “ ஓ .... நம் ப பண்ரண
பக்க ்துல இருக்குற ரிசு நில ்துல கூட இருக்கு குட்டி ! தவணும் னோ
நம் ப மோரி இன்னும் சகோஞ் ச தநர ்துல இங் கன வந் துடுவோன்.
அவரன தகட்டோ கூட சகோண்டு வந் து சகோடுப் போன்.
நீ ங் க வோங் க மோப் பிள் ரள அங் கன ஏகப் பட்ட சடங் ரக நிப் போட்டிட்டு
உங் கரள தவற கூட்டியோந் துதடன். ரக்சி ோ தவற வரம் தபோத
சீக்கிரமோ வரணும் னு ோன சசோல் லி அனுப் பிவச்சோ. தபோகும் தபோது
அவ தகட்ட ஐஸ்க்ரம ீ ் தவற வோங் கிட்டு தபோகணும் , வோங் க நோம
கிளம் பலோம் .” அங் கு அவள் இருபர தய உணரோ வன் தபோல
மணிஷின் ரகப் பற் றி இழு ்து சகோண்டு தபோனோன்.

ஆனோல் மனிஷ் மனதம இல் லோமல் சசல் பவன் தபோல் அவரள

திரும் பி திரும் பி போர் ்துக்சகோண்தட சசன்றோன்.
“ரக்சி ோ” – நோன் ஒரு அம் மோ ! அன்ரறக்கு தபோல் என்னோல் எளி ோக
ற் சகோரல முடிவு எடுக்க முடியோது. எல் லோ க வுகரளயும் அரட ்து
ன்ரன மூச்சிற் கோய் விக்கவிடும் ர ்னதவலுவின் திட்டங் கள்
அவள் மனர ரண படு ் கண்களில் கண்ணீர் சபருக்சகடுக்க
அப் படிதய அமர்ந்து அழ ் ச ோடங் கினோள் மது மஞ் சரி.

ன் சிகப் பு நிற ஸ்கோர்பிதயோரவ ஓட்டி சகோண்டிருந்

ர ்னதவலுவின் மனதில் கடந் கோலம் படம் தபோல் விரிய
ச ோடங் கியது. “ எப் படி இருக்தகள் தவலு சோர் ! போர் ்து நோலு வருஷம்
ஆய் டு ்து. முகதம நன்னோ மோறிடு ்து” “ ம் ம் ..... நல் லோ இருக்தகன்மோ !
“ என தவலு புன்னரகக்கவும் “ ஒரு மணி தநரமோ உன்ரன போர்க்க
நின்னுகிட்டு இருகவன் நோனு, ப ்து நிமிஷ ்துக்கு முன்னோடி
வந் வன்கிட்ட நலம் விசோரிப் போ ? “ என்று சகௌரிசங் கர் தகோபி ்து
சகோள் ளவும் , “ அ ோன் வோரவோரம் வந் து உங் கரள போ ்துண்டு ோன
இருக்தகன். சரோம் ப நோள் கழிச்சி
போகுறவோலண்ட நலம் விசோரிக்கணுதமோரலதயோ ?” “ ம் ம் .... சரி ோன்
தினமும் கூட ஒரு குட்டி பிசோரச கூடிடு வருவ . அப் போட இன்ரனக்கு
ோன் அவரள கழட்டிவிட்டுட்டு னியோ வந் து இருக்தகனு
சந் த ோஷபட்தடன். இன்னிக்கீனு போ ்து இவன் நோன் இங் க னியோ
நிக்கிற போ ்துட்டு, “ தடய் மோப் ள ! எப் படிடோ இருக்கனு! ” என்
பக்க ்துல வந் து நின்னுடோன். “ சங் கரோ ! உனக்கு லக்தக இல் லடோ”
என அவன் ரகரய ன் முகம் தநோக்கி திருப் பி னக்கு ோதன
சசோல் லி சகோள் ளவும் மற் ற இருவரும் கலகலசவன்று நரக ் னர்.

“ சரி ோன்டோ, விட்டோ பிடி சோபம் ஏ ோவது சகோடு ் ோலும் சகோடுப் ப

நோன் கிளம் புதறன் ! சிவ இல் ல ரவசு பூரெல தவலுக்கு என்ன
தவரல ” சசோல் லிவிட்டு ரவஷ்ணவியிடம் விரட சபரு லோய் ஒரு
ரல அரசப் ரப சசலு ்திவிட்டு தவகமோக முன் தநோக்கி நடக்க
ச ோடங் கினோன். சங் கரின் கோ ரல நிரன ் வுடன், ர ்னதவலுவின்
முக ்தில் இளம் முறுவல் பூ ் து. தவலுவும் , சங் கரும் 5 ஆம் வகுப் பு
வரர ஒன்றோய் படி ் போல் ய நண்பர்கள் .அ ன் பிறகு ர ்னதவலு
தமல் படிபிற் கோய் சசன்ரன சசன்றுவிட, சங் கர் பக ்து டவுன்ல்
இருந் உயர்நிரல பள் ளியில் தசர்ந்து விட்டோன். தவலு விடுமுரறக்கு
வரும் தபோது எல் லோம் சங் கர் வறோமல் வந் து போர்ப்போன். எ ் ரன
தூரம் பிரிந் திருந் தபோதும் தவலுவும் , சங் கரும் ஆ ்ம நம் பர்களோய்
இருந் னர்.

அப் தபோது சங் கர் தகோயம் பு ்தூரில் ஒரு சபோறியியல் கல் லூரியில் 4
ஆம் ஆண்டு படி ்து சகோண்டிருந் ோன். தவலுவும் , சங் கரும் ஊர்
திருவிழோவிற் கு வந் திருந் னர். திருவிழோ முடிந் து திரும் புவ ற் கு
முன்னர் ஒருநோள் சங் கர் தவலுவிடம் வீட்டிற் தக வந் து “ தடய்
மோப் ள ! சவளில தபோலோமோ ! ” என அரழக்கவும் , “ ஓ ... தபோலோதம ...”
என வலுவும் உடதன கிளம் பிவிடவும் நண்பர்கள் இருவரும்
சுவோரசியமோய் ஏத த ோ தபசிக்சகோண்தட ஊரின்
சபோட்டல் கோட்டிற் கு வந் து தசர்ந் னர். ர ்னதவலு ன் ஆழ் ந்
குரலில் “ தடய் இங் க நோம சரண்டு தபர் மட்டும் ோன் இருக்தகோம் . தந
எங் கிட்ட என்ன சசோல் லனுதமோ சசோல் லு ” என தகட்க சங் கர் ரல
குனிந் து சகோண்டோன்.

“ இல் லடோ மோப் ள ! இ உன்கிட்ட எப் படி சசோல் றதுதன ச ரியலடோ !

நோன் நம் ப ஊரு சபரிய சோமி மகரள கோ லிகிதறண்டோ”
“ யோரு ....ம் ம் ..... ரவஷ்ணவிரயயோ ? ” “ ஆமோம் டோ ”
“ தடய் இது எப ்துல இருந் துடோ ! ” என வினவவும் “ தபோன தகோவில்
சகோரடயில இருந் து டோ ! என்னதவோ ச ரியல மச்சி. தகோவில் படில
உக்கோந் து போடிட்டு இருந் ோடோ. நோன் அப் போ ோன் உள் ள வந் த னோ
யோதரோ போடுற மோதிரி இருக்தகனு உள் ள வந் து போக்குதறன் இவ.
சசோன்னோ நம் ப மோட்டடோ. அப் படிதய த வர மோதிரி இருந் ோ டோ !
உடம் சபல் லோம் ஷோக் அடிச்ச மோதிரி இருந் து ஒரு பீலிங் !அன்னில
இருந் து வோரவோரம் லீவ் கு ஊருக்குவதரன். அவளும் என்ன போர் ்
தலசோ சிரிகிறோ ஆனோ என லவ் பன்றோலோனு ச ரியலடோ. மண்ரட
எல் லோம் சவடிகுற மோதிரி இருக்குதுடோ . ப் ளஸ ீ ் ... நீ ோன் இந்
விஷய ்துல சைல் ப் பண்ணனும் டோ !ெோதில அவ உசந் வனு
சடய் லி மனசுக்குள் ள நூறு வோட்டி சசோல் லி என்ரன நோதன
கட்டுபடுதிகிதறண்டோ. ஆனோ இங் க ஏறலடோ .” என அவன் ன்
சநஞ் ரச ச ோட்டு கோட்டினோன்.

அவ இல் லனோ சச ்துருதவசனோன்னு பயமோ இருக்குடோ ”

சகளரிசங் கரின் கண்கள் கலங் கி இருந் து. நண்பனின் துன்பம்
ோங் க மோட்டோ வன் தபோல் அவன் கர ்ர பிடி ் வன் அவரன
ர ரசவன்று அவரன இழு ்து சசல் ல ் ச ோடங் கினோன். அவன்
அக்ரைோரோ ச ருவில் அவரன இழு ்து சசல் ல ச ோடங் கவும் சகௌரி
ப ற ச ோடங் கினோன். “ தவண்டோம் டோ தவலு எனக்கு பயமோ
இருக்குடோ ப் ளஸ
ீ ் .....சசோன்னோ தகளுடோ .... ” என அவன் கரம் பற் றி
டுக்க முயல அவன் எதிர்ப்ரப மீறி அவரன ரலரம குருக்கள்
சிவநோ ன் வீட்டிற் கு அரழ ்து சசன்றோன்.

அவர்கள் சசன்ற தநரம் வீட்டில் குருக்கள் இல் ரல. அவரின் மரனவி

போரிெோ ம் , “ யோரு ?” என்ற படி எட்டி போர் ் ோள் . “ நோன் ோன்மோ
ர ்னதவலு ” என்று அவன் பதிலளிக்கவும் “ வோங் தகோ ! வோங் தகோ !
நன்னோ இருக்தகளோ !மோமோ இப் ப ோன் தகோவிலுக் கு கிளம் பி
தபோனோர்.அப் போ சசௌக்கியம் ோதன ? ” என்று தகள் விகளோய் தகட்க
ச ோடங் கவும் “ நோங் க எல் லோரும் சசௌக்கியம் ோன் மோமி ! மோமோ
கிட்ட அப் போ தகோவில் விஷயம் தபசிட்டு வர சசோன்னோர், அ ோன்
வந் த ோம் ” “ ஓ ... அப் படியோ சி ் சபோறுங் தகோ !சநய் தவதிய ்ர
அவரண்ட சகோடு ்துட்டு, அவரரயும் வர சசோல் தறன்.” என்று
சசோல் லிவிட்டு, ஒரு தூக்குடன் கிளம் பியவள் , “ அம் மோடி ரவசு !
வந் வோளுக்கு சச ் கோபி வச்சு குடுமோ” என்று சசோல் லிவிட்டு
சவளிதயற ச ோடங் கினோள் .

ஏத ோ தபய் படம் போர்ப்பவன் தபோல் முக ்ர ரவ ்திருந் சங் கரின்

முகம் ரவசு என்ற வோர் ்ர யில் ஒளிர ச ோடங் கியது. உள் அரற
தநோக்கி ஆர்வமோய் திரும் பினோன். ஊ ோ நிற பட்டு போவோரட
ோவணியில் சவளிதய வந் வள் , சகோலுசுகள் சப் திக்க, குனிந்
ரல நிமிரோமல் சரமயலரற தநோக்கி திரும் பவும் , “ ஒரு நிமிஷம் ”
என்ற குரலோளன் அவரள நிறு ்தியவன் “ நோங் க உங் க அப் போரவ
போர்க்க வரல” “ ச ரியும் ” அவள் குரலில் கடினம் இருந் து.

“ ம் ம் .... இவன் சரண்டு வருஷமோ ...” “ தபோதும் நிறு ்துங் தகோ ! ....
ஏற் கனதவ சச ்துண்டு இருக்தகன். நோங் க சரோம் ப ஆசோரமோனவ,
அப் போ இதுக்சகல் லோம் கண்டிப் போ ஒ ்துக்க மோட்டோர். நோன்
பிரோமண ஆ ்து சபோண்ணுன்னு சடய் லி ஆயிரம் டரவ எனக்குள் ள
சசோல் லிப் போது வோழ் ்துண்டு இருக்தகன். ஆனோலும் என்னோல இவர
போக்கோம இருக்க முடியல. என்னயும் மீறி ஏ ோனும் நடந் துருதமோனு
தநக்கு பயமோ இருக்கு.ப் ளஸீ ் என்ரன மறந் துடுங் தகோ!” அவள்
கண்களில் இருந் து இரு சபரிய திவரலகள் வழிந் து அவள்
கன்ன ்ர நரன ் து.

” அவன் சசோன்ன அத டயலோக்ரக நீ யும் சசோல் ற சரி ோன்.

சசோல் லோமதல கோ ல் ன்றது இது ோன் தபோல. நீ ங் க சரண்டுதபரும்
புலம் பறர போர் ் ஒண்ணோ வோழ ோன முடியோது. தபசோம
ஒண்ணோ சச ்துடுங் கதளன். மிழ் பட ்துல எல் லோம் கூட அப் படி
ோன கோட்டுறோங் க. தடய் எந் திரோ இந் ோமோ நல் லோ தகட்டுதகோ,
நோரளக்கு கோரலல ப ்து மணிக்கு இவரன எங் க ச ன்னந் த ோப் பு
கிண ்துல பிடிச்சி ள் ள தபோதறன். இவனுக்கு நீ ச்சல் ச ரியோது.
உன்தனோட கோ ல் நீ சசோல் ற மோதிரி பிரச்சரன இல் லோம
நிரறதவறணும் னோ நீ யும் வந் து தசர்ந்துக்தகோ. சசோர்க ்துல சகட்டி
தமளம் ோன்.” சசோன்னவன் அத ோடு நில் லோமல் ன் நண்பரனயும்
இழு ்து சகோண்டு சசன்றுவிட்டோன்.

அந் நிமிடம் மு ல் ரவஷ்ணவிக்கு இருப் பு சகோள் ளவில் ரல. அவன்

இறந் து விடுவோன் என்றதும் ோன் அவரன எந் அளவு தீவிரமோய்
கோ லிக்கிதறோம் என்தற அவளுக்கு உரர ் து. மறுநோள்
விடிந் வுடன் 9 மணிக்கு எல் லோம் கிணற் றடிரய தநோக்கி நடக்க
ச ோடங் கினோள் .தூர ்தில் இவள் வரவு ச ரிந் வுடன் தவலு எழுந் து
நின்று சகோண்டோன். சங் கரின் பின் கழு ்தில் ன் ரகரய ரவ ்து
ள் ள தபோவர தபோல் அவன் போசோங் கு சசய் ய அவள் ஓடி வந்
தவக ்தில் தவலுரவ ள் ளிவிட்டுவிட்டு சகௌரிரய கட்டி
சகோண்டோள் .

“ நோன் உங் கரள சோக விடமோட்தடன். நிச்சயமோ மோட்தடன்.நீ ங் க

வோழனும் என்தனோட நூறு ஆய் சு. ‘’ மூச்சு விடுவத சிரமம் தபோல்
இருவரும் சிறிது தநரம் ஒருவரர ஒருவர் கட்டி அரண ்து
சகோண்டனர். ஒரு ஓர ்தில் நின்று இர சயல் லோம் கவனி ்து
சகோண்டிருந் ர ்னதவலு மனதிர்ற்குள் சிரி ்து சகோண்டோன். “
ம் கும் ..’’ என அவன் கரனக்கவும் சூழல் உணர்ந்து இருவரும்
பிரிந் னர். ரவஷ்ணவி சவட்க ்துடன் ரல குனிந் து சகோண்டோள் .
அவரள பரிவுடன் போர் ் தவலு கவரலபட மோ இவனுக்கு நல் ல
தவரல கிரடச்சதும் நோதன உங் க அப் போகிட்ட எங் க அப் போவ தபச
சசோல் தறன். எங் க அப் போ சசோன்னோ உங் க அப் போ கண்டிப் போ
தகட்போர் சரியோ. அவன் தகட்கவும் ரவஷ்ணவி புன்முறுவல் பூ ் ோள் .
அவன் அந் தகோரவ பழ கோரியிடம் அடிபட்டு சசன்ற அடு ் நோள்
இந் சம் பவம் நரடசபற் றது. அ ன் பிறகு தவலு முதுகரல படிப் பும்
அதில் ஆரோய் ச்சியும் முடி ்து நோன்கு ஆண்டுகள் கழி ்து அன்ரறக்கு
ோன் ஊருக்கு வந் திருந் ோன்.சகௌரியும் என்ஜினியரிங் படிப் பில்
முதுகரல பட்டம் சபற் று சசன்ரனயில் பணி புரிந் து வருகின்றோன்.
சரோம் ப ச ோரலவு என்றோலும் சகௌரி ரவஷ்ணவிரய கோணும்
ஆவலில் வோரம் ஒரு முரற விடுமுரறக்கு ஊருக்கு வந் துவிடுகிறோன்.
கோ லர்கள் இருவரும் ங் களுக்குள் ஏத ோ சுவோரசியமோய் தபசியபடி
முன்தன சசன்று விட, பின்தன வந் து சகோண்டிருந் தவலுதவோ, “
இந் முரற கண்டிப் போக அப் போவிடம் இவர்கள் கோ ரல பற் றி
தபசியோக தவண்டும் ‘’ என ன் மனதிற் குள் நிரன ் வன்
அவர்களின் தமோன நிரலரய கரலக்க விரும் போமதலதய ன் வீடு
தநோக்கி நடக்க ச ோடங் கினோன். அப் சபோழுது அவன் அறியவில் ரல
அவன் அன்ரறக் கு மீண்டும் அந் தகோரவ பழ கோரிரய
சந் திப் தபோம் என்று.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 9

பூமியில் இருந் து நோம் கோணும் நிலோவின்

பரப் பளவு சவறும் 59 % மட்டுதம. மீ ம் உள் ள
பக்கங் கரள சசயற் ரகதகோள் சகோண்தட
கோண முடியும் .

என்னுள் நீ விட்டு சசன்ற டங் கரள

போதுகோக்கிதறன் ப ்திரமோய் – என்றோகிலும்
நீ வருவோய் என்ற நம் பிக்ரகயில்
இப் படிக்கு – உன் நிலோ .

மஞ் சரி துயில் கரலந் து கண் விழி ் ோள் . ோன் படி ்திருப் பது
பண்ரண வீட்டின் படுக்ரக அரற என்பது ச ரிந் வுடன் தவகமோக
எழுந் வள் ஏத ோ த ோன்றியவளோக அங் கிருந் பீதரோ ஒன்ரற
திற ் ோள் . 3 வருடங் களுக்கு முன் அவள் பயன்படு ்திய
துணிமணிகள் அரன ்தும் இடம் மோறது அப் படிதய இருந் ன.
படுக்ரக அரறரய விட்டு சவளிதய வந் வள் அங் கு ஆள் நடமோட்டம்
ஏதும் ச ரிகிற ோ என்று கவனி ் ோள் .
யோரும் இருப் ற் கோன அறிகுறிதய ச ரியவில் ரல. சரமயலரற
தநோக்கி சசன்றவள் கரளப் பு தீர கோபி ஒன்ரற கலந் து குடி ் ோள் .

ோன் எப் படி இங் கு வந் த ோம் என்ற எண்ண ்துடன் வரதவற் பரற
தசோபோவில் அமர்ந்து சகோண்டோள் .இருபுற ரககளிலும் ரலரய
ோங் கி சகோண்டு அவள் தயோசி ்து சகோண்டிரகயிதலதய “ கிரீச”்
என்ற கோரின் பிதரக் ச ் ம் அவரள உசுப் ப, நிமிர்ந்து போர் ் ோள் .
வோயிலில் டிரரவர் இருக்ரகயில் இருந் து ர ்னதவலு இறங் க,
மறுபுறம் இருந் து மனிஷ் இறங் கினோன்.

கடி ்து கு றிவிடும் தகோப சவறியில் இருந் வள் , அவர்கரள

கண்டவுடன் சினம் ரலதகற, வோயிற் படி அருதக சசன்று
நின்றுசகோண்டோள் . மனிஷ் ஒரு எட்டு உள் தள ரவக்கும் முன் ஓடி
சசன்று சகோ ் ோக அவன் சட்ரடரய பற் றியவள் “ யூ ப் ளடி
ஸ்கவுண்ட்ரஸ் ! ஐ நீ ட் ரம போஸ்தபோர்ட் அண்ட் விசோ நவ் . சைோவ்
தடர் யு பூல் மீ ! “ மனிஷ் அதிர்ந்து தபோய் விழி ்து சகோண்டிருக்கும்
தபோத , தவலு மஞ் சரிரய பற் றி இழு ்து மனிரஷ விடுவி ் ோன். “
குட்டி ! என்ன இது பழக்கம் ! அவர் நம் வீட்டு மோப் பிள் ரள, ஊர் விட்டு
தபோனோ பழக்கம் கூட மோறனுமோ ! தகோப ்ர கட்டுபடு ்து, மு ல் ல
உள் ள வோ “ அவள் ரக பிடி ்து ர ரசவன்று வரதவற் பரறரய
தநோக்கி இழு ்து சசன்றோன். இவ் வளவு தநரம் மனிஷ் தமல் இருந்
தகோபம் , முற் றிலும் மோறி தவலுவின் பக்கம் திரும் பியது. “ சீ ... சீ ...
விடுங் க என் ரகரய , இன்னும் உங் க குணம் மோறதவ இல் ல
......உங் கரள போர்க்கதவ எனக்கு பிடிக்கல,எப் படி எல் லோம் சதி
பண்ணி என்ரன தநோகடிகிறீங் க. இன்னும் ப ்து நிமிஷ ்துல என்
போஸ்தபோர்ட் விசோ எல் லோம் உடதன வந் ோகணும் . இல் லனோ என்ன
சசய் தவன்னு எனக்தக ச ரியோது. “ அகங் கோரமோய் க ்தி
சகோண்டிருந் வரள ஒரு ஆழப் போர்ரவ போர் ் தவலு “ இப் படி
உட்கோரு எடு ்துட்டு வதரன் “ என்றபடி அரறரய தநோக்கி சசன்றோன்.

“ இதுக்கு ஒன்னும் குரறச்சல் இல் ல “ மனதிற் குள் கறுவியவள் ,

மனிரஷ திரும் பி போர் ் ோள் . அவன் உடல் இறுகி நின்று
சகோண்டிருந் ோன். கண்களில் ஏத ோ ஒரு அரலபோய் ல் இருந் து.
அவரன முரற ்து போர் ்து சகோண்டிருந் வள் , ர ்னதவலுவின்
கோலடிச்ச ் ம் தகட்கவும் திரும் பி போர் ் ோள் .

அவரள சநருங் கியவன், “ இந் ோ ! எந் முடிவு எடு ் ோலும்

ஒ ்ர யில உன்ரன கஷ்டப் பட்டு வளர் ் அம் மோவ ஒரு ரம்
நினச்சிட்டு அப் புறம் எடு “ என்று கூறியவன் அங் கிருந் சிறு
தமரெயில் அவற் ரற ரவ ்து விட்டு, “ வோங் க மோப் பிள் ரள தபோலோம்
“ என வோயிற் புரம் தநோக்கி நகரவும் , “ ஒரு நிமிஷம் “ மஞ் சரியின்
குரல் ப ட்டமோய் ஒலி ் து .

“ இதுல எதனோட போஸ்தபோர்ட் அண்ட் விசோ ோன் இருக்கு.

ரக்சிதயோடது இல் ல. அர யும் எடு ்து குடு ்துட்டு, அப் படிதய
அவரளயும் சகோண்டு வந் து விட்டுட்டு தபோங் க. நோங் க கிளம் பனும் .”
சுவற் ரற போர் ் படி தபசி முடி ் ோள் . இந் முரற ர ்னதவலுவின்
குரல் சவகு அலட்சியமோய் ஒலி ் து. “ முடியோது “ . ஒரு நிமிடம்
மஞ் சரிக்கு என்ன சசய் வச ன்தற ச ரியவில் ரல. ஒரு கணம்
அதிர்சசி
் அரடந் வள் மறு கணம் தகோபம் ஊற் சறடுக்க, “ இத ோ
போருங் க த ரவ இல் லோம என் தகோப ்ர கிளப் போதீங் க. அப் புறம்
வரு ் படுவீங் க.நோங் க சரண்டு சபரும் விசிட் விசோல ோன் இந் தியோ
வந் திருதகோம் .இன்னும் 5 தடஸ்ல நோங் க லண்டன் திரும் பனும் .
இல் லனோ நீ ங் க தபோலீசுக்கு பதில் சசோல் லனும் .”

ஏத ோ ஒரு சபரிய தவடிக்ரகரய தகட்டவன் தபோல் தவலு விழுந் து

விழுந் து சிரி ் ோன். “ இது கூட ச ரியோரமய குட்டி நோன் இருப் தபன்.
உன்ரன பு ்திசோலின்னு நிரனச்தசன். ஆனோ நீ இவ் தளோ சபரிய
முட்டோள் னு எனக்கு ச ரியோம தபோச்தச . உன் விசோரவ நல் லோ
எடு ்துபோரு.” சசோல் லி விட்டு அவன் மீண்டும் சிரிக்க
ச ோடங் கினோன். கலவரமோனவள் தவகமோய் விசோரவ எடு ்து
போர் ் ோஅவள் . அதில் சபர்மசனன்ட் ரிடன் டூ சிவிரலதசசன் என
அச்சிடபட்டிருந் து. மனிஷ் தமல் இருந் நம் பிக்ரகயோல் அவள்
போஸ்தபோர்ட் விசோ தவரலகரள அவனிடம் ஒப் பரட ் , ன்னுரடய
முட்டோள் ன ்ர எண்ணி ளர்சியுற் றவள் ,ஏத ோ ஒரு வழி கிரட ்
ச ம் புடன், “ மிஸ்டர் ர ்னதவலு ! நம் ப கிரோம ்துல இன்னும் அரளி
சசடி இருக்குன்னு நிரனக்கிறன். நீ ங் க ோன் எப் பவும் பழச மறக்க
மோடீங் க இல் ல அ னோல .....” ஒரு நிமிடம் ர ்னதவலுவின் முக ்தில்
ஒரு வலி ச ரிந் து. ஆனோல் அடு ் கணதம, “ ஓ .... நம் ப பண்ரண
பக்க ்துல இருக்குற ரிசு நில ்துல கூட இருக்கு குட்டி ! தவணும் னோ
நம் ப மோரி இன்னும் சகோஞ் ச தநர ்துல இங் கன வந் துடுவோன்.
அவரன தகட்டோ கூட சகோண்டு வந் து சகோடுப் போன்.
நீ ங் க வோங் க மோப் பிள் ரள அங் கன ஏகப் பட்ட சடங் ரக நிப் போட்டிட்டு
உங் கரள தவற கூட்டியோந் துதடன். ரக்சி ோ தவற வரம் தபோத
சீக்கிரமோ வரணும் னு ோன சசோல் லி அனுப் பிவச்சோ. தபோகும் தபோது
அவ தகட்ட ஐஸ்க்ரம ீ ் தவற வோங் கிட்டு தபோகணும் , வோங் க நோம
கிளம் பலோம் .” அங் கு அவள் இருபர தய உணரோ வன் தபோல
மணிஷின் ரகப் பற் றி இழு ்து சகோண்டு தபோனோன்.

ஆனோல் மனிஷ் மனதம இல் லோமல் சசல் பவன் தபோல் அவரள

திரும் பி திரும் பி போர் ்துக்சகோண்தட சசன்றோன்.
“ரக்சி ோ” – நோன் ஒரு அம் மோ ! அன்ரறக்கு தபோல் என்னோல் எளி ோக
ற் சகோரல முடிவு எடுக்க முடியோது. எல் லோ க வுகரளயும் அரட ்து
ன்ரன மூச்சிற் கோய் விக்கவிடும் ர ்னதவலுவின் திட்டங் கள்
அவள் மனர ரண படு ் கண்களில் கண்ணீர் சபருக்சகடுக்க
அப் படிதய அமர்ந்து அழ ் ச ோடங் கினோள் மது மஞ் சரி.

ன் சிகப் பு நிற ஸ்கோர்பிதயோரவ ஓட்டி சகோண்டிருந்

ர ்னதவலுவின் மனதில் கடந் கோலம் படம் தபோல் விரிய
ச ோடங் கியது. “ எப் படி இருக்தகள் தவலு சோர் ! போர் ்து நோலு வருஷம்
ஆய் டு ்து. முகதம நன்னோ மோறிடு ்து” “ ம் ம் ..... நல் லோ இருக்தகன்மோ !
“ என தவலு புன்னரகக்கவும் “ ஒரு மணி தநரமோ உன்ரன போர்க்க
நின்னுகிட்டு இருகவன் நோனு, ப ்து நிமிஷ ்துக்கு முன்னோடி
வந் வன்கிட்ட நலம் விசோரிப் போ ? “ என்று சகௌரிசங் கர் தகோபி ்து
சகோள் ளவும் , “ அ ோன் வோரவோரம் வந் து உங் கரள போ ்துண்டு ோன
இருக்தகன். சரோம் ப நோள் கழிச்சி
போகுறவோலண்ட நலம் விசோரிக்கணுதமோரலதயோ ?” “ ம் ம் .... சரி ோன்
தினமும் கூட ஒரு குட்டி பிசோரச கூடிடு வருவ . அப் போட இன்ரனக்கு
ோன் அவரள கழட்டிவிட்டுட்டு னியோ வந் து இருக்தகனு
சந் த ோஷபட்தடன். இன்னிக்கீனு போ ்து இவன் நோன் இங் க னியோ
நிக்கிற போ ்துட்டு, “ தடய் மோப் ள ! எப் படிடோ இருக்கனு! ” என்
பக்க ்துல வந் து நின்னுடோன். “ சங் கரோ ! உனக்கு லக்தக இல் லடோ”
என அவன் ரகரய ன் முகம் தநோக்கி திருப் பி னக்கு ோதன
சசோல் லி சகோள் ளவும் மற் ற இருவரும் கலகலசவன்று நரக ் னர்.

“ சரி ோன்டோ, விட்டோ பிடி சோபம் ஏ ோவது சகோடு ் ோலும் சகோடுப் ப

நோன் கிளம் புதறன் ! சிவ இல் ல ரவசு பூரெல தவலுக்கு என்ன
தவரல ” சசோல் லிவிட்டு ரவஷ்ணவியிடம் விரட சபரு லோய் ஒரு
ரல அரசப் ரப சசலு ்திவிட்டு தவகமோக முன் தநோக்கி நடக்க
ச ோடங் கினோன். சங் கரின் கோ ரல நிரன ் வுடன், ர ்னதவலுவின்
முக ்தில் இளம் முறுவல் பூ ் து. தவலுவும் , சங் கரும் 5 ஆம் வகுப் பு
வரர ஒன்றோய் படி ் போல் ய நண்பர்கள் .அ ன் பிறகு ர ்னதவலு
தமல் படிபிற் கோய் சசன்ரன சசன்றுவிட, சங் கர் பக ்து டவுன்ல்
இருந் உயர்நிரல பள் ளியில் தசர்ந்து விட்டோன். தவலு விடுமுரறக்கு
வரும் தபோது எல் லோம் சங் கர் வறோமல் வந் து போர்ப்போன். எ ் ரன
தூரம் பிரிந் திருந் தபோதும் தவலுவும் , சங் கரும் ஆ ்ம நம் பர்களோய்
இருந் னர்.

அப் தபோது சங் கர் தகோயம் பு ்தூரில் ஒரு சபோறியியல் கல் லூரியில் 4
ஆம் ஆண்டு படி ்து சகோண்டிருந் ோன். தவலுவும் , சங் கரும் ஊர்
திருவிழோவிற் கு வந் திருந் னர். திருவிழோ முடிந் து திரும் புவ ற் கு
முன்னர் ஒருநோள் சங் கர் தவலுவிடம் வீட்டிற் தக வந் து “ தடய்
மோப் ள ! சவளில தபோலோமோ ! ” என அரழக்கவும் , “ ஓ ... தபோலோதம ...”
என வலுவும் உடதன கிளம் பிவிடவும் நண்பர்கள் இருவரும்
சுவோரசியமோய் ஏத த ோ தபசிக்சகோண்தட ஊரின்
சபோட்டல் கோட்டிற் கு வந் து தசர்ந் னர். ர ்னதவலு ன் ஆழ் ந்
குரலில் “ தடய் இங் க நோம சரண்டு தபர் மட்டும் ோன் இருக்தகோம் . தந
எங் கிட்ட என்ன சசோல் லனுதமோ சசோல் லு ” என தகட்க சங் கர் ரல
குனிந் து சகோண்டோன்.

“ இல் லடோ மோப் ள ! இ உன்கிட்ட எப் படி சசோல் றதுதன ச ரியலடோ !

நோன் நம் ப ஊரு சபரிய சோமி மகரள கோ லிகிதறண்டோ”
“ யோரு ....ம் ம் ..... ரவஷ்ணவிரயயோ ? ” “ ஆமோம் டோ ”
“ தடய் இது எப ்துல இருந் துடோ ! ” என வினவவும் “ தபோன தகோவில்
சகோரடயில இருந் து டோ ! என்னதவோ ச ரியல மச்சி. தகோவில் படில
உக்கோந் து போடிட்டு இருந் ோடோ. நோன் அப் போ ோன் உள் ள வந் த னோ
யோதரோ போடுற மோதிரி இருக்தகனு உள் ள வந் து போக்குதறன் இவ.
சசோன்னோ நம் ப மோட்டடோ. அப் படிதய த வர மோதிரி இருந் ோ டோ !
உடம் சபல் லோம் ஷோக் அடிச்ச மோதிரி இருந் து ஒரு பீலிங் !அன்னில
இருந் து வோரவோரம் லீவ் கு ஊருக்குவதரன். அவளும் என்ன போர் ்
தலசோ சிரிகிறோ ஆனோ என லவ் பன்றோலோனு ச ரியலடோ. மண்ரட
எல் லோம் சவடிகுற மோதிரி இருக்குதுடோ . ப் ளஸ ீ ் ... நீ ோன் இந்
விஷய ்துல சைல் ப் பண்ணனும் டோ !ெோதில அவ உசந் வனு
சடய் லி மனசுக்குள் ள நூறு வோட்டி சசோல் லி என்ரன நோதன
கட்டுபடுதிகிதறண்டோ. ஆனோ இங் க ஏறலடோ .” என அவன் ன்
சநஞ் ரச ச ோட்டு கோட்டினோன்.

அவ இல் லனோ சச ்துருதவசனோன்னு பயமோ இருக்குடோ ”

சகளரிசங் கரின் கண்கள் கலங் கி இருந் து. நண்பனின் துன்பம்
ோங் க மோட்டோ வன் தபோல் அவன் கர ்ர பிடி ் வன் அவரன
ர ரசவன்று அவரன இழு ்து சசல் ல ் ச ோடங் கினோன். அவன்
அக்ரைோரோ ச ருவில் அவரன இழு ்து சசல் ல ச ோடங் கவும் சகௌரி
ப ற ச ோடங் கினோன். “ தவண்டோம் டோ தவலு எனக்கு பயமோ
இருக்குடோ ப் ளஸ
ீ ் .....சசோன்னோ தகளுடோ .... ” என அவன் கரம் பற் றி
டுக்க முயல அவன் எதிர்ப்ரப மீறி அவரன ரலரம குருக்கள்
சிவநோ ன் வீட்டிற் கு அரழ ்து சசன்றோன்.

அவர்கள் சசன்ற தநரம் வீட்டில் குருக்கள் இல் ரல. அவரின் மரனவி

போரிெோ ம் , “ யோரு ?” என்ற படி எட்டி போர் ் ோள் . “ நோன் ோன்மோ
ர ்னதவலு ” என்று அவன் பதிலளிக்கவும் “ வோங் தகோ ! வோங் தகோ !
நன்னோ இருக்தகளோ !மோமோ இப் ப ோன் தகோவிலுக் கு கிளம் பி
தபோனோர்.அப் போ சசௌக்கியம் ோதன ? ” என்று தகள் விகளோய் தகட்க
ச ோடங் கவும் “ நோங் க எல் லோரும் சசௌக்கியம் ோன் மோமி ! மோமோ
கிட்ட அப் போ தகோவில் விஷயம் தபசிட்டு வர சசோன்னோர், அ ோன்
வந் த ோம் ” “ ஓ ... அப் படியோ சி ் சபோறுங் தகோ !சநய் தவதிய ்ர
அவரண்ட சகோடு ்துட்டு, அவரரயும் வர சசோல் தறன்.” என்று
சசோல் லிவிட்டு, ஒரு தூக்குடன் கிளம் பியவள் , “ அம் மோடி ரவசு !
வந் வோளுக்கு சச ் கோபி வச்சு குடுமோ” என்று சசோல் லிவிட்டு
சவளிதயற ச ோடங் கினோள் .

ஏத ோ தபய் படம் போர்ப்பவன் தபோல் முக ்ர ரவ ்திருந் சங் கரின்

முகம் ரவசு என்ற வோர் ்ர யில் ஒளிர ச ோடங் கியது. உள் அரற
தநோக்கி ஆர்வமோய் திரும் பினோன். ஊ ோ நிற பட்டு போவோரட
ோவணியில் சவளிதய வந் வள் , சகோலுசுகள் சப் திக்க, குனிந்
ரல நிமிரோமல் சரமயலரற தநோக்கி திரும் பவும் , “ ஒரு நிமிஷம் ”
என்ற குரலோளன் அவரள நிறு ்தியவன் “ நோங் க உங் க அப் போரவ
போர்க்க வரல” “ ச ரியும் ” அவள் குரலில் கடினம் இருந் து.

“ ம் ம் .... இவன் சரண்டு வருஷமோ ...” “ தபோதும் நிறு ்துங் தகோ ! ....
ஏற் கனதவ சச ்துண்டு இருக்தகன். நோங் க சரோம் ப ஆசோரமோனவ,
அப் போ இதுக்சகல் லோம் கண்டிப் போ ஒ ்துக்க மோட்டோர். நோன்
பிரோமண ஆ ்து சபோண்ணுன்னு சடய் லி ஆயிரம் டரவ எனக்குள் ள
சசோல் லிப் போது வோழ் ்துண்டு இருக்தகன். ஆனோலும் என்னோல இவர
போக்கோம இருக்க முடியல. என்னயும் மீறி ஏ ோனும் நடந் துருதமோனு
தநக்கு பயமோ இருக்கு.ப் ளஸ ீ ் என்ரன மறந் துடுங் தகோ!” அவள்
கண்களில் இருந் து இரு சபரிய திவரலகள் வழிந் து அவள்
கன்ன ்ர நரன ் து.

” அவன் சசோன்ன அத டயலோக்ரக நீ யும் சசோல் ற சரி ோன்.

சசோல் லோமதல கோ ல் ன்றது இது ோன் தபோல. நீ ங் க சரண்டுதபரும்
புலம் பறர போர் ் ஒண்ணோ வோழ ோன முடியோது. தபசோம
ஒண்ணோ சச ்துடுங் கதளன். மிழ் பட ்துல எல் லோம் கூட அப் படி
ோன கோட்டுறோங் க. தடய் எந் திரோ இந் ோமோ நல் லோ தகட்டுதகோ,
நோரளக்கு கோரலல ப ்து மணிக்கு இவரன எங் க ச ன்னந் த ோப் பு
கிண ்துல பிடிச்சி ள் ள தபோதறன். இவனுக்கு நீ ச்சல் ச ரியோது.
உன்தனோட கோ ல் நீ சசோல் ற மோதிரி பிரச்சரன இல் லோம
நிரறதவறணும் னோ நீ யும் வந் து தசர்ந்துக்தகோ. சசோர்க ்துல சகட்டி
தமளம் ோன்.” சசோன்னவன் அத ோடு நில் லோமல் ன் நண்பரனயும்
இழு ்து சகோண்டு சசன்றுவிட்டோன்.

அந் நிமிடம் மு ல் ரவஷ்ணவிக்கு இருப் பு சகோள் ளவில் ரல. அவன்

இறந் து விடுவோன் என்றதும் ோன் அவரன எந் அளவு தீவிரமோய்
கோ லிக்கிதறோம் என்தற அவளுக்கு உரர ் து. மறுநோள்
விடிந் வுடன் 9 மணிக்கு எல் லோம் கிணற் றடிரய தநோக்கி நடக்க
ச ோடங் கினோள் .தூர ்தில் இவள் வரவு ச ரிந் வுடன் தவலு எழுந் து
நின்று சகோண்டோன். சங் கரின் பின் கழு ்தில் ன் ரகரய ரவ ்து
ள் ள தபோவர தபோல் அவன் போசோங் கு சசய் ய அவள் ஓடி வந்
தவக ்தில் தவலுரவ ள் ளிவிட்டுவிட்டு சகௌரிரய கட்டி
சகோண்டோள் .

“ நோன் உங் கரள சோக விடமோட்தடன். நிச்சயமோ மோட்தடன்.நீ ங் க

வோழனும் என்தனோட நூறு ஆய் சு. ‘’ மூச்சு விடுவத சிரமம் தபோல்
இருவரும் சிறிது தநரம் ஒருவரர ஒருவர் கட்டி அரண ்து
சகோண்டனர். ஒரு ஓர ்தில் நின்று இர சயல் லோம் கவனி ்து
சகோண்டிருந் ர ்னதவலு மனதிர்ற்குள் சிரி ்து சகோண்டோன். “
ம் கும் ..’’ என அவன் கரனக்கவும் சூழல் உணர்ந்து இருவரும்
பிரிந் னர். ரவஷ்ணவி சவட்க ்துடன் ரல குனிந் து சகோண்டோள் .
அவரள பரிவுடன் போர் ் தவலு கவரலபட மோ இவனுக்கு நல் ல
தவரல கிரடச்சதும் நோதன உங் க அப் போகிட்ட எங் க அப் போவ தபச
சசோல் தறன். எங் க அப் போ சசோன்னோ உங் க அப் போ கண்டிப் போ
தகட்போர் சரியோ. அவன் தகட்கவும் ரவஷ்ணவி புன்முறுவல் பூ ் ோள் .
அவன் அந் தகோரவ பழ கோரியிடம் அடிபட்டு சசன்ற அடு ் நோள்
இந் சம் பவம் நரடசபற் றது. அ ன் பிறகு தவலு முதுகரல படிப் பும்
அதில் ஆரோய் ச்சியும் முடி ்து நோன்கு ஆண்டுகள் கழி ்து அன்ரறக்கு
ோன் ஊருக்கு வந் திருந் ோன்.சகௌரியும் என்ஜினியரிங் படிப் பில்
முதுகரல பட்டம் சபற் று சசன்ரனயில் பணி புரிந் து வருகின்றோன்.
சரோம் ப ச ோரலவு என்றோலும் சகௌரி ரவஷ்ணவிரய கோணும்
ஆவலில் வோரம் ஒரு முரற விடுமுரறக்கு ஊருக்கு வந் துவிடுகிறோன்.
கோ லர்கள் இருவரும் ங் களுக்குள் ஏத ோ சுவோரசியமோய் தபசியபடி
முன்தன சசன்று விட, பின்தன வந் து சகோண்டிருந் தவலுதவோ, “
இந் முரற கண்டிப் போக அப் போவிடம் இவர்கள் கோ ரல பற் றி
தபசியோக தவண்டும் ‘’ என ன் மனதிற் குள் நிரன ் வன்
அவர்களின் தமோன நிரலரய கரலக்க விரும் போமதலதய ன் வீடு
தநோக்கி நடக்க ச ோடங் கினோன். அப் சபோழுது அவன் அறியவில் ரல
அவன் அன்ரறக் கு மீண்டும் அந் தகோரவ பழ கோரிரய
சந் திப் தபோம் என்று.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் -10

நிலவில் வளிமண்டலம் இல் லோ ோல் நீ ல்

ஆம் ஸ்ட்ரோங் அன்று பதி ்து விட்டு வந்
கோலடி ் டம் இன்றும் நிலவில் அப் படிதய
இருக்கிறது.

நோன் உன்ரன ரமயப் புள் ளி ஆக்கிதனன்

நீ என்ரன முற் று புள் ளி ஆகிவிட்டோய்
கோலம் வந் து கமோ தபோடும் என்ற நம் பிக்ரகயில்
கோ ்திருகிதறன் இப் படிக்கு – உன் நிலோ .

“ ெல் ெல் ’’ என்ற ன் சகோலுசுகள் சப் திக்க வீரதவல் ஐயோவின்

சகோல் ரலப் புற க வு வழிதய வீட்டின் சரமயலரறக்குள் நுரழந் து
சகோண்டிருந் ோள் மதுமஞ் சரி. அந் ஊரின் உயர்நிரல பள் ளியில்
பன்னிசரண்டோம் வகுப் பில் படி ்து சகோண்டிருந் ோள் .

வழக்கம் தபோல இரட்ரட பின்னல் இரடகளில் நடனமோட சமதுவோக

சரமயலரற புகுந் ோள் .

அவள் சகோலுசு ச ் ் ோல் அவளின் வரரவ உணர்ந் மணி அம் ரம

புடரவயோல் இரடரய நன்றோக மூடிக்சகோண்டோள் .

அர ஓரக்கண்னோல் கவனி ் மஞ் சரி இரனக்கு அ ்ர

ஊஷோரோய் டோ என்று எண்ணமிட்டவளோக “ அ ்ர ! இன்ரனக்கு
என்ன எண்சணய் க ்திரிக்க கூட்டோ ! வோசம் ஊரரதய தூக்குது ...’’
என்றபடி சரமயலரற தமரடயில் ஏறி அமற “ ஆமோண்டி வோயோடி !
என்ன சரண்டுவோரமோ இங் குட்டு ஆரளதய கோதணோம் .’’ “ அ ோன்
உங் க வீட்ல கருங் கல் இல இல சசங் கலு படிப் பு முடிஞ் சி ஊருக்கு
வந் துட்டோம் இல் ல அம் மோ எரனய அனுபல’’ என்று வோயில்
பழிப் புகோட்ட “ அடிதய ! எம் மவன் ர ்தின கல் லுடி! அவன கருங் கல் ,
சசங் கல் னோ சசோல் ற இரு அவன் வரட்டும் உன் குடிமிய பிடிச்சி ஆட்ட
சசோல் தறன். அது சரி இன்ரனக்கு மட்டும் எப் படிடீ உங் க ஆ ் ோ
உரனய விட்டோ’’ “ அது இனிக்கு கதிர் அறுப் புண்டு அம் மோ கள ்து
தமட்டுக்கு தபோனோக. நோன் ோன் உரனய போ ்துட்டு அப் படிதய எம்
புலி மீரசரய ரசட் அடிச்சிட்டு தபோலம் ண்டு வந் த ன்’’ அவள்
அப் படி சசோன்னவுடன் கரண்டியோல் அவரள அடிக்க மணியம் ரம
விரட்டவும் , சரமயல் தமரடயில் இருந் உரி ் ஆரஞ் சு த ோரல
எடு ்து சகோண்டு அங் கிருந் து ஓட்டம் பிடி ் ோள் மஞ் சரி.

வீட்டின் முற் ற ்தில் மிளகோய் வற் றரல கோயப் தபோடுசகோண்டிருந்

சசல் வ ்திடம் “ ஐயோ எங் க ?’’ந என இவள் ெோரடயோக தகட்கவும் , “
அவுக அப் பதவ குளிக்க தபோனோகதள!’’ என அவன் உரக்க குரல்
சகோடுக்கவும் “உஷ்...” என்று அவள் உ ட்டின் மீது ரகரவ ்து ரசரக
கோண்பி ் வள் ,குளியலரற தநோக்கி நடக்க ச ோடங் கினோள் .

அவள் குளியலரறரய சநருங் கவும் குழோரய நிறு ்தும் ச ் ்ர

ச ோடர்ந்து க வின் ோழ் போள் திறக்கும் ஓரச தகட்கவும் அருகில்
இருந் பக்கசுவரில் டக்சகன மரறந் து நின்று சகோண்டு ஆரஞ் சு
த ோரல ஒரு புறமோக மடக்கி பிடி ்து சகோண்டோள் .

க வு முழுக்க திறக்கும் ஒலி தகட்டதும் மரறவில் இருந் து

சவளிபட்டவள் , கண்கரள குறி ரவ ்து ஆரஞ் சு த ோலின் சோற் ரற
பிழிந் து விட, கண்ணில் பட்ட திரவம் ர ்னதவலுவின் கண்கரள
எரிச்சல் படு ் இரு ரககளோலும் அவன் கண்கரள கசக்கி
சகோண்தட, “ ஏ.... யோர்ரோ .... அது ...’’ என தகோப குரல் சகோடுக்கவும்
அங் தக தவரதவலுரவ எதிர்போ ்திருந் மஞ் சரி ஒரு கணம் திரக ்து
நின்று விட்டோள் .

ஒரு தவரல இவன் ோன் ர ்னதவலுதவோ என்று அவள் என்ன

ச ோடங் கும் முன்தன, அவன் கண்கள் மூடி இருக்கும் சபோழுத ,
ரககளோல் துலோவி, மதுமஞ் சரின் வலது கர ்ர அவள் ரவ ்திருந்
ஆரஞ் சு த ோலுடன் பற் றி விட்டோன். நிரலரமரய அவள் ஊகி ்து
அவள் பலம் சகோண்ட மட்டும் ரகரய இழுக்க முயல, அவரள ப் ப
விடகூடோது என்ற பிடிவோ ்த ோடு தவலுரவ பின்தன இழுக்க
ரகவரளயல் கள் ோளம் இரச ்து களவோனி ஒரு சபண் என
கோட்டிசகோடு ்து விட்டது.

“ எவடி அவ என் வீட்டுகுள் ரலதய வந் து என் கண்ல சோறு அடிச்சி

விரளயோடுறது? தபர் என்ன சசோல் லு’’ அவன் வினவிக்சகோண்தட
இருக்கவும் , இனிதம விட்டோல் விசோல ்திடம் விளக்குமோற் று அடி
கிரடக்குதம என்ற பய ்தில் அவள் அவரன முழு ோக பின்தன
ள் ளிவிட முயன்றோள் .

எதிர்போரோ இந் ோக்கு லில் அவன் முழுவதுமோக நிரலகுரலந் து

திறந் திருந் குளியலரறக்குள் சசல் ல நிரலரம தமலும் தமோசமோகி
ஈர ரர அவன் போ ங் கரள வழுக்கி விட அவன் போ ்ரூம் ரரயில்
சோஷ்டங் கமோய் விழுந் ோன்.

இவ் வளவு தபோரோட்ட ்திலும் அவன் பற் றியிருந் அவள் வலகர ்ர

விடதவ இல் ரல. அ னோல் அவன் தமல் அவளும் அப் படிதய
சரிந் ோள் .விழுந் தவக ்தில் அவன் முகமும் அவள் முகமும்
ஒன்றோய் தமோதிசகோள் ள, மதுமஞ் சரி அவள் அறியோமதலதய
தவலுவின் அ ர ்தில் ன் இ ழ் கரள பதி ்து விட்டோள் .

சிறிய ஸ்ப் ரிசம் ோன். ஆனோலும் தவலுவும் அதிர்சசி

் யில்
பற் றிஇருந் அவள் வலகர ்ர விட்டு விட்டோன்.முழுரமயோய்
அவனுக்கு அதிர்சசி் ச ளியும் முன் அவனில் இருந் து விடுபட்டு வீடு
தநோக்கி ஓட ச ோடங் கினோள் மதுமஞ் சரி.

நோட்சியம் ரம ஆச்சி மட்டும் அவள் ஓடுவர கண்டு “ ஏடி சிறுக்கி !

எதுக்கு இப் படி ஓடுரவ!’’ என க ்தும் ச ் ம் தவலுவின் கோதில் தகட்டு
த ய் ந் து. சமதுவோய் எழுந் வன் கண்கரள ண்ணீர் விட்டு
கழுவியபின் ஒற் ரற விரலோல் ன் இ ழ் கரள வருடி சகோண்டோன்.
அவன் மனதில் அந் தகள் வி ோனோய் பிற ் து. “ யோர் அவள் ?’’ .

உச்சி தவரளயில் அந் கிரோம ்து ச ருக்களில் தீடிர் பரபரப் பு

ஏற் பட்டது. “ ஏடி கோதவரி ! எங் கன அவ் வளவு விரசோ கிளம் பிட்ட’’
“ஏக்கோ உங் களுக்கு தசதி ச ரியோ ோ, நம் ப விசோலம் மக மஞ் சு இல் ல
இன்ரனக்கு ம ்தியோனம் 12 மணிக்கு சடங் க்கோய் டோளோம் இல் ல’’ “
அடி ஆ ்தி ! அப் படியோ ! நல் ல ெவோன் குதிரரயோட்டம் ஊரரதய
சு ்தி வருவோ இல் ல. இன்னும் கு ் வக்கரலதயனு அவங் க ஆ ் ோ
கூட நி ம் வரு பட்டுக்கிட்டு கிடந் ோதல.எப் படிதயோ நல் ல தசதி ோன்.
சரி சபோறு நோனும் வோதரன்.’’ மதுமஞ் சரி பூசபய் திய விஷயம் கோட்டு
தீ தபோல பரவ ஊர் கிரோம ்தில் சுமங் கலி சபண்கள் மஞ் சள் நீ ர்
ஊற் ற ஒன்றோய் கிளம் பிவிட்டனர்.

வீரதவல் ஐயோ வீதட கல் யோண கரள கட்டி இருந் து.

“ சீர் ட்டு சரடியோதல ! ஏம் மோ மணி நம் ப பரம் பர கல் லு ஆர ்ர
எடு ்து வச்சியோ ? தடய் முருகோ குடிரச கட்ட ச ன்ரன ஓரல எடு ்து
வச்சியோ? பழனி சரண்டு அம் போசிடரரயும் சகோண்டு வந் து
நிருதுதல!’’ என்று ஆள் ஆரள அ ட்டிய வண்ணம் வீரதவலு ஐயோ
பம் பரமோய் சுழன்று சகோண்டிருந் ோர்.

நோச்சியம் ரம ஆச்சிதயோ “ ஏம் போ தவலு ! சபோண்ணு பூ ்துடோ

ரகதயோட ோம் பூலம் தபசிடுப் போ ! அவ சீக்கிரம் இங் கன வந் துட்டோ
வீதட கலகலப் போ ஆய் டும் இல் ல’’ “ என்ன ஆ ் ோ! இது என்ன உன்
கோலமோ வயசுக்கு வந் உடதன கட்டி குடு ்து கடரமரய முடிக்க.
சின்ன சபோண்ணு ஆ ் ோ சபோறு தநரங் கோலம் கூடி வரட்டும் .’’ “
என்னதவோ தபோ ! அவ வயசுல நோன் உன்ரன சப ்த புட்தடன்’’

வீரதவல் ஐயோ னக்குள் சிரி ்து சகோண்டோர். “ ஏம் மோ மணி ! தவலு

பய எங் க ?’’ “ ஏத ோ விவசோயிங் க கூட்டம் னு கோரலல நீ ங் க ோன
அனுப் பி வச்சிங் க.’’“ ஓ... அப் படியோ மறந் த புட்தடன். ஏதல சசல் வம் !
நம் ப தவலு பயலுக்கு ஒரு தபோரன தபோட்டு விரசோ வீட்டுக்கு வர
சசோல் லுப் போ’’ “ சரிங் க ஐயோ !’’“ ஏதல வீரோ ! சீர்வரிரசதயோட மு ல
நோம் ப கிளம் பலோம் . தவலுரவ விசோலம் வீட்டுக்கு வந் துட சசோல் லி
சசல் வ ்துகிட்ட சசோல் லி தபோட்டு தபோலோம் . நல் ல தநரம்
முடியறதுக்குள் ள மு ல் ல கிளம் பனும் போ!’’ என நோச்சியம் ரம ஆச்சி
குரல் சகோடுக்கவும் , “ சரிமோ ! மணி கிளம் பலோமோ! பழனி வண்டி
எடுதல!’’ வீரதவலு விசோலம் வீட்ரட தநோக்கி ஆரவோர ்துடன் கிளம் பி
சகோண்டிருந் ோர்.

விசய ்ர தகள் விப் பட்ட தவலுதவோ எரிச்சலோன மனநிரலயில்

இருந் ோன். “ ஏத ோ முக்கியமோன விதசசனோ, உடதன கிளம் பி
வரணுமோ? கோரலதலதய சசோல் லி இருக்கலோம் . ட்ரவலிங் ரடம்
தவஸ்ட். கூட்ட ்ர விட்டு உடதன கிளம் பனுமோம் ... ரச... தபசுறதுக்கு
எ ரன யோர் பண்ணி சகோண்டுவந் த ன். எல் லோம் தவஸ்ட்...” சற் று
எரிச்சலுடதன ன்னுரடய ரபக்ரக உர ் வன் வீடு வந் து தசர்ந்
தபோது நன்றோகதவ கரள ்திருந் ோன்.

வீட்டிற் குள் வந் வரன சவறுமதன இருந் வீட்டு வரதவற் பரற

தமலும் எரிச்சல் ஆக்கியது. எல் லோரும் அ ற் குள் எங் தக
தபோனோர்கதளோ?’’ என்று எண்ணியபடி “ ஆச்சி ... அம் மோ... என உல்
அரற தநோக்கி குரல் சகோடுக்க சவளிப் பட்ட எடுபிடி சபண் “ ஐயோ
எல் லோரும் விதசச வீட்டுக்கு தபோய் இருக்கோக ஐயோ !’’ என பதில்
அளிக்கவும் “ சரி சபோன்னி ! குடிக்க ஒரு டம் ளர் தமோர் சகோண்டுவோ’’
என்று அவரள அனுப் பி விட்டு தசோபோவில் சரிந் ோன்.

அவன் சரிந் அடு ் நிமிடதம அவன் சசல் இரடதபசி சிணுங் கியது.

அரழ ் து வீரதவல் ஐயோ ோன். “ ஏம் போ! வீட்டுக்கு வந் துடீங் களோ’’ “
ஆமோப் போ’’ “ நம் ப விசோலம் அ ்ர வீட்டுக்கு உடதன கிளம் பி வோ
போ...’’ “ ஏம் போ..’’ “ வோப் போ... சசோல் தறன் மணி” என்ற படி அவர்
அரலதபசிரய துண்டிக்கவும் “ ம் ம் ...” என்று ஒரு சபருமூச்ரச
சவளிதயற் றியவன் சபோன்னி ந் தமோரர குடி ்து விட்டு, விசோலம்
வீட்ரட தநோக்கி ரபக்ரக சசலு ் ச ோடங் கினோன்.

“ வோங் க மோப் தள ! ஏன் இம் புட்டு தநரம் ஆய் டு!’’ ன்ரன ரகபிடி ்து
வரதவற் ற கிருஷ்ணன் மோமோரவ ஒரு அசட்டு புன்னரகயோல் எதிர்
சகோண்டோன்.விசோலம் அ ்ர வீடு முழுவதும் உறவினர்
கூட்டம் .சவளிதய வந் வீரதவல் ஐயோ “ மணி தவலு வந் துட்டோன்.
சடங் குக்கு ஏற் போடு பண்ண சசோல் லு” எனவும் உறவினர் புரடசூழ
வீட்டிற் குள் சசன்றோன்.அங் தக இருந் புது போயும் , அர ஒட்டி இருந்
கடப் போரரயும் அவனுக்கு ஏத ோ தசதி சசோல் லின.

தீடிசரன ஒரு அரற க வு திறக்க நிமிர்ந்து போர் ் ோன். புது

பட்டுபுடரவயும் , நரககளும் மின்ன சபண்கள் புரடசூழ மது குனிந்
ரல நிமிரோமல் போரய தநோக்கி முன்தனறினோள் . தவலுவிற் கு
இவரள எங் தகோ போர் ் எண்ணம் . ரல குனி ்து இருந் ோல் முகம்
ச ரியவில் ரல. சபண் அமர்ந்தும் நோச்சிரம ஆச்சி “ ஏதல தவலு !
மதுவுக்கு முரற சசய் டோ’’ எனவும் இரண்டு சபண்கள் சந் னம் ,
குங் குமம் , மோரல என அரன ்ர யும் முன்தன சகோண்டுவந் து
ரவ ் னர்.
தவலு என்ன சசய் வது என ச ரியோ ோல் அப் படிதய நின்றோன்.
முன்னோல் வந் மணியம் ரம “சந் ன ்ர எடு ்து கன்ன ்தில்
பூசுப் போ” என்றோள் .

இரண்டு விரல் களில் சந் ன ்ர எடு ் வன் அர பூசுவ ற் கோக

அவள் கன்ன ்ர தநோக்கி முன்தனறினோன்.ஆனோல் மது குனிந்
ரல நிமிரவில் ரல. உடதன நோச்சிரம ஆச்சி, “ அடிதய நடிச்சது
எல் லோம் தபோதும் டீ ! கோரலல கூட வீட்ல மோன் குட்டியோட்டம்
துள் ளிக்கிட்டு ஓடுன ! இப் ப நிமிர் ்து போரடீ என் சிங் க குட்டிய’’
உறவினர் கூட்டம் “சகோல் ’’ என சிரி ் து. தவலு “கோரலயில் வந் து
நீ ோனோ” என குறிசபடு ்து சகோண்டோன்.
மது யக்க ்துடன் நிமிர்ந்து போர் ் ோள் . தவலுவிற் கு ஒரு ஆனந்
ஆச்சர்யம் . அவள் நோன்கு வருடங் களுக்கு முன் த ோப் பில் போர் ்
சபண். கண்கள் கன்னம் அப் படிதய இருந் து. முன்ரப விட உயரம்
கூடி இருந் ோள் . இரட மட்டும் சமலிந் து மழரல பருவ ்தில் இருந் து
மங் ரக பருவ ்திற் கு அடிசயடு ்து ரவ ்திருந் ோள் .

அவளுக்கு கன்ன ்தில் மு ் ம் சகோடு ் தபோது அவன் அழகோன

பூரவ ரசி ் மனநிரலயில் ோன் இருந் ோன். ஆனோல் இன்று
மதுரவ கண்டவதனோ அவரள சசோந் ம் சகோண்டோட உருதி
பூண்டோன். இதுவரர சவறுப் பும் , சங் கடமுமோய் இருந் உணர்சசி ்
மோறி நோடி நரம் புகளில் ஆனந் ம் போய் ந் து. மீண்டும் சந் ன ்தில்
ரககரள நன்றோக முக்கி அவள் இரு கன்னங் களிலும் சற் தற
அழு ் ்துடன் த ய் ்து விட்டோன். மோரலரய அவள் கழு ்தில்
அணிவிக்கும் தபோது த ோள் களில் நிமிண்டினோன். முரற ் வரள
தநோக்கி புருவங் கரள உயர்தி கோண்பிக்க மது மீண்டும் ரல
குனிந் து சகோண்டோள் .

அவரன அடு ்து மணியம் ரம நரக அணிவிக்க சபண்கள் நலுங் கு

ரவ ் னர். மது ஓரகண்களோல் தவலுரவ த ட அவன் அவரள
போர் ் வுடன் ஒற் ரற விரல் களோல் ன் இ ழ் கரள ச ோட்டுகோட்ட
முக ்ர தவறு புறம் திருப் பி சகோண்டோள் .

அன்று இரவு மதுவிற் கு தூக்கதம வரவில் ரல “ அன்சறோருநோள் ன்

கன்ன ்தில் இ ழ் பதி ் வன்,இன்ரறய கோரல விரளயோட்டில்
தமோதி விழுந் வன் இருவரும் ஒருவதர என்று என்ன என்ன மதுவிற் கு
ஆச்சர்யம் சபோங் கியது. அர ் ோண்டி அவன் “வீரதவலு ஐயோவின்
மகன், ன் மோமன் மகன்’’ என்ற எண்ணம் அவள் இ ய ்தில்
தி ்திப் போய் பரவியது.

வீட்டில் தவலுவும் தூக்கம் இன்றி புரண்டு சகோண்டிருந் ோன். விசோலம்

வீட்டில் இருந் து வந் மணியம் ரம “ குட்டிமோ ! குட்டிமோ !’’ என அவள்
புரோணம் போடியத ோடு அல் லோமல் , அவர்களின் சிறுவயது
தநசகர கரள ஒன்றுவிடோமல் சசோல் லி ஆ ரமோக சில பரழய
புரகப் படங் கரள கோட்டவும் , அர போர் ்து ஆனந் ்தின்
எல் ரலயில் எண்ணற் ற மகிழ் ச்சிதயோடும் , இவள் ோன் என்
வருங் கோல மரனவி என்ற எண்ண ்துடன் தவலு கனோ கோண
ச ோடங் க, இருவரின் இ யமும் கோ லில் மூழ் க,...... கோலம் இவர்கரள
தநோக்கி தவறு கணக்கு தபோட்டு ரவ ்திருந் து.
மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 11

ன்ரன ோதன சுற் றி சகோள் ளும் நிலவின்

தவகம் வினோடிக்கு 1௦ ரமல் கல் . பூமி தவகம்
வினோடிக்கு 1௦௦௦ ரமல் கல் .

இரவு முடிந் து பகலோகிறது

தகோரட முடிந் ோல் குளிரோகிறது
எக்கோல ்தின் எந் தநர ்தில் –நீ என்ரன த டி வருவோய்
இப் படிக்கு – உன் நிலோ .

“ மது என்ன ஆச்சு தநோக்கு ச ோனச ோனணு தபசிண்தட வருவ.

வயசுக்கு வந் ோலும் வந் வோய் க்கு பூட்டு தபோடுண்ட தபோல
இருக்தக.’’ ரவஷ்ணவி மதுரவ கிண்டலடி ் படி வோய் க்கோ வரப் பில்
நடந் து வந் து சகோண்டிருந் ோள் .

ரவஷ்ணவி கிரோம ்து எல் ரலயில் இருக்கும் தபருந் து நிரலயம்

வந் து அங் கிருந் து தபருந் து பிடி ்து த னீயின் பிரபல கல் லூரி
ஒன்றில் முதுநிரல இரண்டோம் ஆண்டு படி ்து வருகிறோள் . தபருந் து
நிரலயம் அருகிதல ோன் அவள் இ ற் கு முன் படி ் தமல் நிரல
பள் ளி இருந் து. மது ஒன்றோம் வகுப் பில் படிக்கும் தபோது, 5 வகுப் பு
படி ்து சகோண்டிருந் ரவஷ்ணவி பக்க ்து குடி இருப் பு என்ப ோல் ,
விசோலம் ன் மகரளயும் உடன் அரழ ்து சசல் லும் படி தகட்டு
சகோள் ள, அன்றில் இருந் து, இருவரும் ஒன்றோகதவ சசல் லவும்
திரும் பவும் இருவரின் நட்பும் பலப் பட்டு விட்டது.

ரவஷ்ணவிரய மது அக்கோ என்று அன்புடன் அரழப் போள் .சகோழுக்

சமோழுக் என்று சபோம் ரம தபோல் இருந் குழந் ர ரய
ரவஷ்ணவிக்கும் பிடி ்து விட்டது. ஆனோல் ரவஷுவிற் கு
பிடிக்கோ து ஒன்று ோன். இரண்டோம் வருட இளநிரல கல் லூரியின்
தபோது சங் கர் அவரள கோண வோரம் ஒரு முரற வருவோன்.

ரவசுவிடம் தபச அவன் அவள் கல் லுரி சசல் லும் போர யில்
கோ ்திருக்க, அர கண்ணுற் ற மதுதவோ “ அக்கோ ! அந் ஆள் சரி
இல் ல. எனக்கு என்னதமோ உங் கரள ரசட் அடிகிறோனு த ோணுது.
மூஞ் ச போரு மூஞ் ச எலியோட்டம் , அக்கோ தபசோம எங் க மோமோ கிட்ட
தபோட்டு சகோடு ்து அவன் த ோரல உரிசிடுதவோமோ.’’ என தகட்க ப றி
தபோனோள் ரவஷ்ணவி, “தவண்டோம் மது அவர் யோதரோ, எவதரோ ! நீ
சச ் தநரம் உன் வோரய வச்சிண்டு சும் மோ இரு !” என மிரட்டும்
தபோது ஒன்ப ோம் வகுப் பு படி ்து சகோண்டிடருந் மதுவிற் கு சிரிப் பு
ோன் வந் து.

“ போவம் அக்கோ பயபடுகிறோள் ’’ என்று அ ற் கு அடு ் நோள்

ரவஷ்ணவிக்கு முன்போகதவ பள் ளிக்கு கிளம் பும் சோக்கில்
சகளரிசங் கரர போர் ்து, “ அண்ணோ ! அண்ணோ !’’ என்று அவரன
அரழ ்து “ இந் சலட்டரர ரவஷு அக்கோ உங் க கிட்ட சகோடுக்க
சசோனோங் க.” என்று அவன் ரகயில் ஒரு கடி ்ர திணி ்து விட்டு
அவள் ஓடிவிட்டோள் .

பிரி ்து படி ் சகௌரி சங் கர் வயிற் ரர பிடி ்து சகோண்டு
சிரி ் ோன். ஏசனன்றோல் அந் கடி ்ர எழுதியது ரவசு அல் ல,
அவள் எழுதுவது தபோல “ தடய் ! பன்னி, குரங் கு இனிதம என ஒளிஞ் சி
நின்னு போ ் ஊரரதய கூடிபுடுதவன். நரி மூஞ் சிகோரோ, ஓநோய்
மூஞ் சிகோரோ ....’’ இப் படி கண்டபடி திட்டி எழுதி இருந் து மது.

அவளுக்கு என்ன ச ரியும் ரவசுவின் ரகசயழு ்து சங் கருக்கு

அதுப் படி என்று. அக்கோவிற் கு ச ோல் ரல சகோடுபவரன னிதய
விரட்டும் தநோக்க ்த ோடு அவள் அந் கடி ்ர எழுதினோல் . ஆனோல்
மோரலயில் சந் தி ்து சகோண்ட கோ லர் இருவரும் அந் கடி ்ர
ரவ ்து சகோண்டு விழுந் து விழுந் து சிரி ் னர்.

ரவசு அவனிடம் கண்டிப் போன த ோரரணயில் “ இனி மது முன்னோல

என்ன போக்க வரதீங் தகோ. வோரம் ஒரு முரற கோதலெ் கோன்டீன்ல மீட்
பண்ணிக்கலோம் .அவ என் கிட்ட உங் கள அவ மோமோவோண்ட
சசோல் ற ோ சசோன்னோ, நோன் ோன் அடக்கி வச்தசன். ஆனோ இவ
உங் கள னியோ விரட்ட நினச்சி இருக்கோ. சகௌரி ப் ளஸீ ் ! தவலு
அண்ணோ சசோன்னோ மோதிரி நீ ங் க படிச்சி முடிச்சி உங் களுக்கு ஒரு
நல் ல தவரல கிடக்கிற வரர இ ப ்தி யோருக்கும் ச ரிய
தவண்டோம் . தவலு அண்ணோ தவற ஊர்ல இல் ல. அவர் வந் து அவர்
அப் போகிட்ட தபசுற வரர நோம சவயிட் பண்ணி ோன் ஆகனும் .
நோனும் msc பண்ணனும் சரியோ’’

“ சரிடி ! ரவசுபோபோ இன் நோன் சம ்து சங் கரோ நடந் துப் தபன். சரியோ’’
என அவரள தபோலதவ தபசி கோட்ட, அவள் அவரன சகோட்ட முயல,
அன்று மு ல் மதுவிற் கு ச ரியோமதல சங் கர்,ரவசுவின் கோ ல்
கோவியம் அரங் தகறி சகோண்டிருந் து.

அவளன் கடி ம் சகோடு ்து சசன்ற நோள் மு ல் சங் கர் மதுவிற் கு குட்டி
பிசோசு என்ற நோமகரம் ரவ ்து அவரள ரவசுவிடம் கிண்டல் அடி ்து
சகோண்டிருப் போன். அ ற் கு ரவசுதவோ “ அவரள யோர்னு நினதசள்
வீரதவலு ஐயோதவோட ங் கச்சி மகளோக்கும் . நீ ங் க மட்டும் அவரள
இப் படி கிண்டல் பண்றது அவர்க்கு ச ரிஞ் சது உங் கள சவட்ட
அருவோதளோட கிளம் பிடுவோரகும் ’’ என பயமுறு ் “ அடடோ ! என்
த ோழனுக்கு இப் படி ஒரு கோப் படி ோன் அ ்ர மகளோ ! வரட்டும்
இந் வோட்டி அவரன ஓட்ட நல் ல டோபிக் கிடச்சி இருக்கு” என அவன்
அர யும் கிண்டல் அடிக்க சங் கர் அன்று நிரன ்திருக்க
வோய் ப் பில் ரல இனி அவரள பற் றி எந் ஆண் மகன் கிண்டல்
தபசினோலும் அருவோள் தூக்கி வர தபோவது ர ்னதவலு என்று.

“ இன்ரனக்கு நீ என சமௌனவிர மோ ?’’ ரவசு மறுபடியும் மதுரவ

வம் பிற் கு இழுக்க அ ற் குதமல் சபோறுக்க முடியோ மது, “ அக்கோ !
சகோஞ் சம் சும் மோ வரீங்களோ! இனிதம தரோட்ல குனிஞ் ச ரல
நிமிரோம வோயடிகோம தபோகணும் னு எங் க அம் மோ சசோன்னோங் க
அ ோன் தபோதுமோ!’’

ரவசு மனதிற் குள் சசோல் லிக்சகோண்டோள் .எல் லோரும் ஆரம் ப ்தில்

அப் படி ோன். மதுவின் விதசச சடங் கு முடிந் து பள் ளி கிளம் பும் நோள்
வருரகயில் விசோலமும் உடன் கிளம் ப ரவசுதவோ, “ ஏம் மோ ! உங் க
சபோண்ரண நோன் ப ்திரமோ அழச்சிண்டு தபோயிட்டு அழச்சிண்டு
வர மோட்தடன்னோ. இ ் ரன நோள் நோங் க ோன தபோய் டு வந் த ோம் .’’
என கூறி டு ்துவிட ரவஷ்ணவியிடன் ரலயோட்டிய விசோலம்
னிரமயில் மகளுக்கு ஆயிரம் அறிவுரர சசோன்னோள் .

அவள் பு ் கரபயில் , தவபில் ரலயும் , கரி ்துண்டும் இரும் பும்

ரவ ் வள் பள் ளி கிளம் பும் தபோது, குலசோமி திருநீ ரர சநற் றி
நிரறய பூசிவிட்டு வழி அனுப் பினோள் .அவர்கள் இருவரும் மீண்டும்
பள் ளி கல் லூரிகளுக்கு தசர்ந்த சசன்று வந் னர். இதில் வி ்யோசம்
என்னசவன்றோல் மது வழக்கம் தபோல வோய் தபசோமல் உடன் சசன்று
வந் ோள் .

அன்றும் அப் படி ோன் மது அரமதியோய் வர ரவஷ்ணவி மதுரவ

கிண்டல் சசய் து சகோண்டு வந் ோள் . அவர்கள் மண் சோரலரய
கடந் து ோர் சோரலரய சநருங் கும் தபோது அதுவரர கரும் பு
த ோட்ட ்தின் ஓரமோய் நின்றிருந் தவலு அவர்கரள தநோக்கி
முன்தனறினோன்.

அவன் வருவர கண்ட மதுவின் சநஞ் சு துடிப் பு

அதிகமோகியது.ரவசுவின் முகம் மலர்ந் து.தவகமோக நடந் து
அவரன அரடந் வள் “ நீ ங் க மட்டும் ோன் வந் து இருக்தகளோ?’’
என்றபடி சுற் றும் முற் றும் த ட அவளிடம் ஒரு போர்ரவயோல் மதுரவ
ரசரக கோட்டியவன் “ ரவசு ! உங் க மோமோ ஒரு ் ர் தவரல விசயமோ
புதன தபோய் இருகோர் இல் ரலயோ.அவர் உன்கிட்ட ஏத ோ தபோன்ல
தபசணுமோம் . இந் ோமோ தபோன்’’ என்றபடி அவளிடம் ன்
ரகதபசிரய ந் து “ இன்னும் 5 நிமிஷ ்துல தபோன் வரும் நீ
முன்னோடி தபோய் தபசுமோ. நோன் பின்னோடி வதரன்.’’ ரவஷ்ணவி
தவலுரவ நன்றியுடன் போர் ்துவிட்டு முன்தன சசல் ல அவரள
பின்பற் றி வந் து சகோண்டிருந் மதுவிற் தகோ சசோல் சலோண்ண
உணர்சசி ் த ோன்றியது.

அவன் அவள் அருகில் வர ச ோடங் கியதும் உச்சம் ரல மு ல்

உள் ளங் கோல் வரர மின்சோரம் போய, அவரன நிமிர்ந்து போர்க்கும்
ர ரியம் இன்றி ன்னோல் முடிந் அளவு நரடரய எட்டி தபோட்டோள் .
அவள் விரரந் து சசல் வர கண்ட ர ்னதவலு, அவளின் இரட்ரட
பின்னலில் ஒன்ரற பிடி ்து இழு ் ோன்.

அவரன முரற ்து போர் ் வள் “ சும் மோ இருங் க நோன் ஸ்கூல் க்கு
தபோகனும் .’’ “ இப் ப மட்டும் என்ன, நோன் என்ன உன் ரக கோரலயோ
கட்டி தபோட்டு இருக்தகன் தபோறது’’ அவன் நக்கலோக பதில்
அளிக்கவும் , அவள் அவனி மீண்டும் முரற ்து விட்டு நடக்க
ச ோடங் க, இம் முரற அவதனோ அவள் ரகபற் றி அவள் ரகயில்
இருந் ரகக்குட்ரடரய பிடுங் கி,அவன் முகம் முழுக்க
துரட ்துவிட்டு, பின்பு சுவோதீனமோய் அவள் ரகப் பற் றி
சகோடு ் ோன்.

மதுமஞ் சரியின் சபோறுரம கோற் றில் பறக்க இம் முரற அவள்

நின்றோள் . அவரன தநர் போர்ரவ போர் ்து, “ மோமோ ! இச ல் லோம்
நல் லோ இல் ரல. நோன் புலி மீரச கிட்ட தபோட்டு குடு ்துடுதவன்.
பள் ளிகூடம் தபோற பிள் ரளரய வழிமறிச்சிரகரள பண்ணோதீக நோன்
அம் புட்டுத ன் சசோல் லசவன் ஆமோ...’’ அவளின் தகோப ்ர
ரசி ் வன்,

“ என்கிட்ரடதய எங் க அப் போ மீரசய ப ்தி கிண்டல் அடிகுரியோ இரு

நீ என எங் கப் போகிட்ட பஞ் சோய ்து ரவக்கிறது. நோன் கூட்டவோ ஒரு
இண்டசரஸ்டிங் பஞ் சோய ்து. நீ எங் க வீட்டு போ ்ரூம் தக வந் து என்
கண்ல ஆரஞ் சு த ோல் பிழிஞ் சிவிட்டிதய சமோத ோ பஞ் சோய ்து அது
அப் புறம் ...ம் ம் ....’’ அவன் தயோசிப் பதுதபோல் போவரன கோட்டவும் ,

அன்ரறய நிரனவில் முகம் சிவந் வள் , “ ச்தச ... அச ல் லோமோ மோமோ

கிட்ட சசோல் றது.’’ அவள் ன் முக ்ர தவறு புறம்
திருப் பிசகோள் ளவும் , “ சசோல் லனும் னு என்னக்கு மட்டும் ஆரசயோ
என்ன...நீ ோன் ஏத ோ பஞ் சயதுன்னு... ஆரம் பிச்ச....’’ அவன்
முடிக்கவும் ,

“ ஆரள விடுங் க சோமி! நீ ங் க யோரு புலி மீரச மோமோதவோட

ரபயனோச்தச உங் கரள தபச்சில செயிக்கமுடியுமோ?’’ என்றவள்
அவன் தமற் சகோண்டு எதுவும் சசோல் லும் முன் ஒதர ஓட்டமோய் ன்
பள் ளி தநோக்கி ஓட ச ோடங் கினோள் . அரலதபசிரய திருப் பி
சகோடுக்க வந் ரவசு இவள் என் தபரய போர் ் து தபோல் ஓடுகிறோள்
என்று எண்ணினோலும் ற் சமயம் அது பற் றி எதுவும் தகட்கோமல்
தபோரன சகோடு ்துவிட்டு, அவனிடம் விரடசபற் று சகோண்டு ன்
தபருந் து நிரு ் ம் தநோக்கி நடக்க ச ோடங் கினோள் .

“ டோடி’’ ரக்சி ோவின் உற் சோக குரல் தவலுரவ கடந் கோல

நிரனவுகளில் இருந் து மீட்சடடு ் து. ரலரய உலுக்கி
சகோண்டவன் அரனவரிடமும் அவர்களுக்கு குந் து தபோல் தபசி
சமோளி ் ோன். “ தவர் இஸ் மோம் டோட்’’ என்று தகட்ட ரக்சி இடமும் “ மது
எப் ப வருவோ போ’’ என்று தகட்ட மணியம் ரம இடமும் அவளுக்கு
சகோஞ் சம் உடம் பு சரி இல் லோ ோல் பண்ரண வீட்டில்
ஓய் தவடுப ோகவும் , நோரள கோரல கண்டிப் போக அரழ ்து
வருவ ோகவும் உறுதி அளி ் ோன்.

பண்ரண வீட்டில் மதுமஞ் சரி அழுது அழுது ஓய் ந் து அலமோரி சுவரில்

சோய் ந் வண்ணம் கண் அயர்ந்திருந் ோள் .

ன் முன்தன கோலடி ஓரச தகட்கவும் . ன் கண்கரள திறந் வள் , ன்

முன்தன நின்றிருந் ர ்னதவலுரவ கோணவும் , ஒரு கணம்
திடிக்கிட்டு பின் ப றி எழுந் ோள் .

தவலு ன் ஆரும் போர்ரவரய மஞ் சரியின் மீத ரவ ்திருந் ோன்.

மது தவலுவின் சிவந் விழிகரள கண்டவுடன், “ குடி ்திருபோதனோ’’
அவளுள் பய ஊற் று சமல் ல கிளம் பியது. அவள் பய ்ர தமலும்
அதிகரிப் பது தபோல் .. " 17 வயசுல போர் ் மோதிரிதய இருக்கிதய குட்டி
...’’ சசோன்னவன் அவள் ரலயில் ரவ ்து கோய் ந் திருந் மல் லிரக
பூவின் அருதக முக ்ர சகோண்டு சசன்று வோசம் பிடிக்கவும் , ன்
முன் நடப் பவற் ரற நம் ப இயலோ பிரமிப் பில் இருந் வள் ,

“ சி....என்ன பண்றீங் க! இதுக்கு ோன் திட்டம் தபோட்டு என்ன இங் க வர

வச்சிங் களோ.... அசிங் கமோ இல் ல....தபோங் க இங் க இருந் து’’ அவனிடம்
இருந் து விலகும் முயற் சியோய் , அவன் ரககரள பற் றி அவரன பின்
புறம் ள் ள முயல, மதுவின் மயக்க ்தில் இருந் வதனோ, அவள்
ரககரள அழுந் பற் றி சகோண்டோன்.

“ என்னடி சசோன்ன! என்ன போர் ் ோ சபோறுக்கி மோதிரி இருக்கோ?

நோன் உன் புருசன்டீ! நீ என் உரிரம, நோன் சபோரு ்து சபோரு ்து
தபோன நீ என் ரலல ஏறுரியோ, நோன் கிரோம ோன்டீ ! என் உரிரமரய
எதுக்கும் விறு ர மோட்தடன் புரிஞ் ச ோ !’’ தபசிக்சகோண்தட
இருந் வன் அவள் திமிர திமிர தூக்கி சகோண்டுவந் து படுரகயில்
தபோட்டுவிட்டு, “ இனிதம இது ோன் உன் வீடு ! நோன் ோன் உன்
புருஷன், லண்டன் தபோதறன், துபோய் தபோதறன் இலன அரளிவி ய
குடிப் தபன் அப் படினு மிரட்டலோம் னு நினச்ச, இனி நோன் மனுசனோ
இருக்க மோட்தடன். அப் ப நீ ஆடுன ஆட்ட ்துக்கு எல் லோம் நோன் என்
வரளஞ் சி சகோடு ்த னோ என் மக உன் வயி ்துக்குள் ள இருந் ோ,
ஆனோ இனி ஆடனும் னு நிரனக்கோ குட்டி ! நோன் சும் மோ இருக்க
மோட்தடன். நோரளக்கு யோர இரு. நோம நம் ப வீட்டுக்கு தபோதறோம் . உன்
வீண் பிடிவோ ்ர தூக்கி குப் ரபல தபோட்டுட்டு என் கூட வோ.
ஏ ோவது முரண்டு பிடிச்ச, இங் கதய கோவலுக்கு ஆரள தபோட்டு உன்
கூட குடும் பம் நட ் ஆரம் பிச்சிடுதவன். எப் படி வசதி ?’’ அவன்
சரசமோக வினவவும் , மது மஞ் சரி ன் கண்களில் பய ்ர
பிரதிபலிக்க ோங் க மோட்டோ தவ ரனயில் முக ்ர தவறுபுறம்
திருப் பியவன்,

“ நமக்கோக இல் ரலனோலும் நம் ப சபோண்ணுக்கோக நோம தசர்ந்து ோன்

வோழ் ந் து ஆகணும் குட்டி ! ஆனோ நீ பயபடுற எதுவும் நமக்குள் ள
நடக்கோது. நோன் ஒனும் சபோம் பள சபோறுக்கி இல் ல குட்டி. உனக்கு என்
தமல இப் ப கோ ல் இல் ல. கோ ல் இல் லோம உன்தனோட கட்டில் ல கூட
நிரனச்சோ நோன் ஆம் பரளதய இல் ல. நோன்
ஆம் பிரள ! என்ன நம் பி நீ ோரோளமோ வரலோம் .’’

சசோன்னவன் படுக்ரக அரற க ரவ ோளிட்டுவிட்டு சசல் லவும்

மஞ் சரிக்கு சுவோசம் சீரோனது. ஏதனோ அவரள அறியோமதலதய
கண்களில் கண்ணீர் வழிந் து கன்ன ்தில் தநர் தகோடிட்டது. “ சபரிய
உ ் மன். கோ லோம் கோ ல் யோருக்கு தவண்டும் இவன் கோ ல் ’’ ன்
மனத ோடு புலம் பியவள் , குலுங் கி அழ ஆரம் பி ் ோள் .

இனி ன் வோழ் ரகரய ன் விருப் பம் தபோல் அரம ்து சகோள் ள

முடியோ படி ன்ரன சுற் றி சதிவரல பின்னிய தவலுவின் தமல்
சினம் சபருக கவிழ் ந் து படு ்து அழ ச ோடங் கியவள் முன் அவள்
கோ ல் கருகிய தினம் கண் முன் கோட்சியோக,கண்ணீர் சபருகியது.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 11

ன்ரன ோதன சுற் றி சகோள் ளும் நிலவின்

தவகம் வினோடிக்கு 1௦ ரமல் கல் . பூமி தவகம்
வினோடிக்கு 1௦௦௦ ரமல் கல் .

இரவு முடிந் து பகலோகிறது

தகோரட முடிந் ோல் குளிரோகிறது
எக்கோல ்தின் எந் தநர ்தில் –நீ என்ரன த டி வருவோய்
இப் படிக்கு – உன் நிலோ .

“ மது என்ன ஆச்சு தநோக்கு ச ோனச ோனணு தபசிண்தட வருவ.

வயசுக்கு வந் ோலும் வந் வோய் க்கு பூட்டு தபோடுண்ட தபோல
இருக்தக.’’ ரவஷ்ணவி மதுரவ கிண்டலடி ் படி வோய் க்கோ வரப் பில்
நடந் து வந் து சகோண்டிருந் ோள் .

ரவஷ்ணவி கிரோம ்து எல் ரலயில் இருக்கும் தபருந் து நிரலயம்

வந் து அங் கிருந் து தபருந் து பிடி ்து த னீயின் பிரபல கல் லூரி
ஒன்றில் முதுநிரல இரண்டோம் ஆண்டு படி ்து வருகிறோள் . தபருந் து
நிரலயம் அருகிதல ோன் அவள் இ ற் கு முன் படி ் தமல் நிரல
பள் ளி இருந் து. மது ஒன்றோம் வகுப் பில் படிக்கும் தபோது, 5 வகுப் பு
படி ்து சகோண்டிருந் ரவஷ்ணவி பக்க ்து குடி இருப் பு என்ப ோல் ,
விசோலம் ன் மகரளயும் உடன் அரழ ்து சசல் லும் படி தகட்டு
சகோள் ள, அன்றில் இருந் து, இருவரும் ஒன்றோகதவ சசல் லவும்
திரும் பவும் இருவரின் நட்பும் பலப் பட்டு விட்டது.

ரவஷ்ணவிரய மது அக்கோ என்று அன்புடன் அரழப் போள் .சகோழுக்

சமோழுக் என்று சபோம் ரம தபோல் இருந் குழந் ர ரய
ரவஷ்ணவிக்கும் பிடி ்து விட்டது. ஆனோல் ரவஷுவிற் கு
பிடிக்கோ து ஒன்று ோன். இரண்டோம் வருட இளநிரல கல் லூரியின்
தபோது சங் கர் அவரள கோண வோரம் ஒரு முரற வருவோன்.

ரவசுவிடம் தபச அவன் அவள் கல் லுரி சசல் லும் போர யில்
கோ ்திருக்க, அர கண்ணுற் ற மதுதவோ “ அக்கோ ! அந் ஆள் சரி
இல் ல. எனக்கு என்னதமோ உங் கரள ரசட் அடிகிறோனு த ோணுது.
மூஞ் ச போரு மூஞ் ச எலியோட்டம் , அக்கோ தபசோம எங் க மோமோ கிட்ட
தபோட்டு சகோடு ்து அவன் த ோரல உரிசிடுதவோமோ.’’ என தகட்க ப றி
தபோனோள் ரவஷ்ணவி, “தவண்டோம் மது அவர் யோதரோ, எவதரோ ! நீ
சச ் தநரம் உன் வோரய வச்சிண்டு சும் மோ இரு !” என மிரட்டும்
தபோது ஒன்ப ோம் வகுப் பு படி ்து சகோண்டிடருந் மதுவிற் கு சிரிப் பு
ோன் வந் து.

“ போவம் அக்கோ பயபடுகிறோள் ’’ என்று அ ற் கு அடு ் நோள்

ரவஷ்ணவிக்கு முன்போகதவ பள் ளிக்கு கிளம் பும் சோக்கில்
சகளரிசங் கரர போர் ்து, “ அண்ணோ ! அண்ணோ !’’ என்று அவரன
அரழ ்து “ இந் சலட்டரர ரவஷு அக்கோ உங் க கிட்ட சகோடுக்க
சசோனோங் க.” என்று அவன் ரகயில் ஒரு கடி ்ர திணி ்து விட்டு
அவள் ஓடிவிட்டோள் .

பிரி ்து படி ் சகௌரி சங் கர் வயிற் ரர பிடி ்து சகோண்டு
சிரி ் ோன். ஏசனன்றோல் அந் கடி ்ர எழுதியது ரவசு அல் ல,
அவள் எழுதுவது தபோல “ தடய் ! பன்னி, குரங் கு இனிதம என ஒளிஞ் சி
நின்னு போ ் ஊரரதய கூடிபுடுதவன். நரி மூஞ் சிகோரோ, ஓநோய்
மூஞ் சிகோரோ ....’’ இப் படி கண்டபடி திட்டி எழுதி இருந் து மது.

அவளுக்கு என்ன ச ரியும் ரவசுவின் ரகசயழு ்து சங் கருக்கு

அதுப் படி என்று. அக்கோவிற் கு ச ோல் ரல சகோடுபவரன னிதய
விரட்டும் தநோக்க ்த ோடு அவள் அந் கடி ்ர எழுதினோல் . ஆனோல்
மோரலயில் சந் தி ்து சகோண்ட கோ லர் இருவரும் அந் கடி ்ர
ரவ ்து சகோண்டு விழுந் து விழுந் து சிரி ் னர்.
ரவசு அவனிடம் கண்டிப் போன த ோரரணயில் “ இனி மது முன்னோல
என்ன போக்க வரதீங் தகோ. வோரம் ஒரு முரற கோதலெ் கோன்டீன்ல மீட்
பண்ணிக்கலோம் .அவ என் கிட்ட உங் கள அவ மோமோவோண்ட
சசோல் ற ோ சசோன்னோ, நோன் ோன் அடக்கி வச்தசன். ஆனோ இவ
உங் கள னியோ விரட்ட நினச்சி இருக்கோ. சகௌரி ப் ளஸீ ் ! தவலு
அண்ணோ சசோன்னோ மோதிரி நீ ங் க படிச்சி முடிச்சி உங் களுக்கு ஒரு
நல் ல தவரல கிடக்கிற வரர இ ப ்தி யோருக்கும் ச ரிய
தவண்டோம் . தவலு அண்ணோ தவற ஊர்ல இல் ல. அவர் வந் து அவர்
அப் போகிட்ட தபசுற வரர நோம சவயிட் பண்ணி ோன் ஆகனும் .
நோனும் msc பண்ணனும் சரியோ’’

“ சரிடி ! ரவசுபோபோ இன் நோன் சம ்து சங் கரோ நடந் துப் தபன். சரியோ’’
என அவரள தபோலதவ தபசி கோட்ட, அவள் அவரன சகோட்ட முயல,
அன்று மு ல் மதுவிற் கு ச ரியோமதல சங் கர்,ரவசுவின் கோ ல்
கோவியம் அரங் தகறி சகோண்டிருந் து.

அவளன் கடி ம் சகோடு ்து சசன்ற நோள் மு ல் சங் கர் மதுவிற் கு குட்டி
பிசோசு என்ற நோமகரம் ரவ ்து அவரள ரவசுவிடம் கிண்டல் அடி ்து
சகோண்டிருப் போன். அ ற் கு ரவசுதவோ “ அவரள யோர்னு நினதசள்
வீரதவலு ஐயோதவோட ங் கச்சி மகளோக்கும் . நீ ங் க மட்டும் அவரள
இப் படி கிண்டல் பண்றது அவர்க்கு ச ரிஞ் சது உங் கள சவட்ட
அருவோதளோட கிளம் பிடுவோரகும் ’’ என பயமுறு ் “ அடடோ ! என்
த ோழனுக்கு இப் படி ஒரு கோப் படி ோன் அ ்ர மகளோ ! வரட்டும்
இந் வோட்டி அவரன ஓட்ட நல் ல டோபிக் கிடச்சி இருக்கு” என அவன்
அர யும் கிண்டல் அடிக்க சங் கர் அன்று நிரன ்திருக்க
வோய் ப் பில் ரல இனி அவரள பற் றி எந் ஆண் மகன் கிண்டல்
தபசினோலும் அருவோள் தூக்கி வர தபோவது ர ்னதவலு என்று.

“ இன்ரனக்கு நீ என சமௌனவிர மோ ?’’ ரவசு மறுபடியும் மதுரவ

வம் பிற் கு இழுக்க அ ற் குதமல் சபோறுக்க முடியோ மது, “ அக்கோ !
சகோஞ் சம் சும் மோ வரீங்களோ! இனிதம தரோட்ல குனிஞ் ச ரல
நிமிரோம வோயடிகோம தபோகணும் னு எங் க அம் மோ சசோன்னோங் க
அ ோன் தபோதுமோ!’’

ரவசு மனதிற் குள் சசோல் லிக்சகோண்டோள் .எல் லோரும் ஆரம் ப ்தில்

அப் படி ோன். மதுவின் விதசச சடங் கு முடிந் து பள் ளி கிளம் பும் நோள்
வருரகயில் விசோலமும் உடன் கிளம் ப ரவசுதவோ, “ ஏம் மோ ! உங் க
சபோண்ரண நோன் ப ்திரமோ அழச்சிண்டு தபோயிட்டு அழச்சிண்டு
வர மோட்தடன்னோ. இ ் ரன நோள் நோங் க ோன தபோய் டு வந் த ோம் .’’
என கூறி டு ்துவிட ரவஷ்ணவியிடன் ரலயோட்டிய விசோலம்
னிரமயில் மகளுக்கு ஆயிரம் அறிவுரர சசோன்னோள் .

அவள் பு ் கரபயில் , தவபில் ரலயும் , கரி ்துண்டும் இரும் பும்

ரவ ் வள் பள் ளி கிளம் பும் தபோது, குலசோமி திருநீ ரர சநற் றி
நிரறய பூசிவிட்டு வழி அனுப் பினோள் .அவர்கள் இருவரும் மீண்டும்
பள் ளி கல் லூரிகளுக்கு தசர்ந்த சசன்று வந் னர். இதில் வி ்யோசம்
என்னசவன்றோல் மது வழக்கம் தபோல வோய் தபசோமல் உடன் சசன்று
வந் ோள் .

அன்றும் அப் படி ோன் மது அரமதியோய் வர ரவஷ்ணவி மதுரவ

கிண்டல் சசய் து சகோண்டு வந் ோள் . அவர்கள் மண் சோரலரய
கடந் து ோர் சோரலரய சநருங் கும் தபோது அதுவரர கரும் பு
த ோட்ட ்தின் ஓரமோய் நின்றிருந் தவலு அவர்கரள தநோக்கி
முன்தனறினோன்.

அவன் வருவர கண்ட மதுவின் சநஞ் சு துடிப் பு

அதிகமோகியது.ரவசுவின் முகம் மலர்ந் து.தவகமோக நடந் து
அவரன அரடந் வள் “ நீ ங் க மட்டும் ோன் வந் து இருக்தகளோ?’’
என்றபடி சுற் றும் முற் றும் த ட அவளிடம் ஒரு போர்ரவயோல் மதுரவ
ரசரக கோட்டியவன் “ ரவசு ! உங் க மோமோ ஒரு ் ர் தவரல விசயமோ
புதன தபோய் இருகோர் இல் ரலயோ.அவர் உன்கிட்ட ஏத ோ தபோன்ல
தபசணுமோம் . இந் ோமோ தபோன்’’ என்றபடி அவளிடம் ன்
ரகதபசிரய ந் து “ இன்னும் 5 நிமிஷ ்துல தபோன் வரும் நீ
முன்னோடி தபோய் தபசுமோ. நோன் பின்னோடி வதரன்.’’ ரவஷ்ணவி
தவலுரவ நன்றியுடன் போர் ்துவிட்டு முன்தன சசல் ல அவரள
பின்பற் றி வந் து சகோண்டிருந் மதுவிற் தகோ சசோல் சலோண்ண
உணர்சசி ் த ோன்றியது.

அவன் அவள் அருகில் வர ச ோடங் கியதும் உச்சம் ரல மு ல்

உள் ளங் கோல் வரர மின்சோரம் போய, அவரன நிமிர்ந்து போர்க்கும்
ர ரியம் இன்றி ன்னோல் முடிந் அளவு நரடரய எட்டி தபோட்டோள் .
அவள் விரரந் து சசல் வர கண்ட ர ்னதவலு, அவளின் இரட்ரட
பின்னலில் ஒன்ரற பிடி ்து இழு ் ோன்.

அவரன முரற ்து போர் ் வள் “ சும் மோ இருங் க நோன் ஸ்கூல் க்கு
தபோகனும் .’’ “ இப் ப மட்டும் என்ன, நோன் என்ன உன் ரக கோரலயோ
கட்டி தபோட்டு இருக்தகன் தபோறது’’ அவன் நக்கலோக பதில்
அளிக்கவும் , அவள் அவனி மீண்டும் முரற ்து விட்டு நடக்க
ச ோடங் க, இம் முரற அவதனோ அவள் ரகபற் றி அவள் ரகயில்
இருந் ரகக்குட்ரடரய பிடுங் கி,அவன் முகம் முழுக்க
துரட ்துவிட்டு, பின்பு சுவோதீனமோய் அவள் ரகப் பற் றி
சகோடு ் ோன்.

மதுமஞ் சரியின் சபோறுரம கோற் றில் பறக்க இம் முரற அவள்

நின்றோள் . அவரன தநர் போர்ரவ போர் ்து, “ மோமோ ! இச ல் லோம்
நல் லோ இல் ரல. நோன் புலி மீரச கிட்ட தபோட்டு குடு ்துடுதவன்.
பள் ளிகூடம் தபோற பிள் ரளரய வழிமறிச்சிரகரள பண்ணோதீக நோன்
அம் புட்டுத ன் சசோல் லசவன் ஆமோ...’’ அவளின் தகோப ்ர
ரசி ் வன்,

“ என்கிட்ரடதய எங் க அப் போ மீரசய ப ்தி கிண்டல் அடிகுரியோ இரு

நீ என எங் கப் போகிட்ட பஞ் சோய ்து ரவக்கிறது. நோன் கூட்டவோ ஒரு
இண்டசரஸ்டிங் பஞ் சோய ்து. நீ எங் க வீட்டு போ ்ரூம் தக வந் து என்
கண்ல ஆரஞ் சு த ோல் பிழிஞ் சிவிட்டிதய சமோத ோ பஞ் சோய ்து அது
அப் புறம் ...ம் ம் ....’’ அவன் தயோசிப் பதுதபோல் போவரன கோட்டவும் ,

அன்ரறய நிரனவில் முகம் சிவந் வள் , “ ச்தச ... அச ல் லோமோ மோமோ

கிட்ட சசோல் றது.’’ அவள் ன் முக ்ர தவறு புறம்
திருப் பிசகோள் ளவும் , “ சசோல் லனும் னு என்னக்கு மட்டும் ஆரசயோ
என்ன...நீ ோன் ஏத ோ பஞ் சயதுன்னு... ஆரம் பிச்ச....’’ அவன்
முடிக்கவும் ,

“ ஆரள விடுங் க சோமி! நீ ங் க யோரு புலி மீரச மோமோதவோட

ரபயனோச்தச உங் கரள தபச்சில செயிக்கமுடியுமோ?’’ என்றவள்
அவன் தமற் சகோண்டு எதுவும் சசோல் லும் முன் ஒதர ஓட்டமோய் ன்
பள் ளி தநோக்கி ஓட ச ோடங் கினோள் . அரலதபசிரய திருப் பி
சகோடுக்க வந் ரவசு இவள் என் தபரய போர் ் து தபோல் ஓடுகிறோள்
என்று எண்ணினோலும் ற் சமயம் அது பற் றி எதுவும் தகட்கோமல்
தபோரன சகோடு ்துவிட்டு, அவனிடம் விரடசபற் று சகோண்டு ன்
தபருந் து நிரு ் ம் தநோக்கி நடக்க ச ோடங் கினோள் .

“ டோடி’’ ரக்சி ோவின் உற் சோக குரல் தவலுரவ கடந் கோல

நிரனவுகளில் இருந் து மீட்சடடு ் து. ரலரய உலுக்கி
சகோண்டவன் அரனவரிடமும் அவர்களுக்கு குந் து தபோல் தபசி
சமோளி ் ோன். “ தவர் இஸ் மோம் டோட்’’ என்று தகட்ட ரக்சி இடமும் “ மது
எப் ப வருவோ போ’’ என்று தகட்ட மணியம் ரம இடமும் அவளுக்கு
சகோஞ் சம் உடம் பு சரி இல் லோ ோல் பண்ரண வீட்டில்
ஓய் தவடுப ோகவும் , நோரள கோரல கண்டிப் போக அரழ ்து
வருவ ோகவும் உறுதி அளி ் ோன்.
பண்ரண வீட்டில் மதுமஞ் சரி அழுது அழுது ஓய் ந் து அலமோரி சுவரில்
சோய் ந் வண்ணம் கண் அயர்ந்திருந் ோள் .

ன் முன்தன கோலடி ஓரச தகட்கவும் . ன் கண்கரள திறந் வள் , ன்

முன்தன நின்றிருந் ர ்னதவலுரவ கோணவும் , ஒரு கணம்
திடிக்கிட்டு பின் ப றி எழுந் ோள் .

தவலு ன் ஆரும் போர்ரவரய மஞ் சரியின் மீத ரவ ்திருந் ோன்.

மது தவலுவின் சிவந் விழிகரள கண்டவுடன், “ குடி ்திருபோதனோ’’
அவளுள் பய ஊற் று சமல் ல கிளம் பியது. அவள் பய ்ர தமலும்
அதிகரிப் பது தபோல் .. " 17 வயசுல போர் ் மோதிரிதய இருக்கிதய குட்டி
...’’ சசோன்னவன் அவள் ரலயில் ரவ ்து கோய் ந் திருந் மல் லிரக
பூவின் அருதக முக ்ர சகோண்டு சசன்று வோசம் பிடிக்கவும் , ன்
முன் நடப் பவற் ரற நம் ப இயலோ பிரமிப் பில் இருந் வள் ,

“ சி....என்ன பண்றீங் க! இதுக்கு ோன் திட்டம் தபோட்டு என்ன இங் க வர

வச்சிங் களோ.... அசிங் கமோ இல் ல....தபோங் க இங் க இருந் து’’ அவனிடம்
இருந் து விலகும் முயற் சியோய் , அவன் ரககரள பற் றி அவரன பின்
புறம் ள் ள முயல, மதுவின் மயக்க ்தில் இருந் வதனோ, அவள்
ரககரள அழுந் பற் றி சகோண்டோன்.

“ என்னடி சசோன்ன! என்ன போர் ் ோ சபோறுக்கி மோதிரி இருக்கோ?

நோன் உன் புருசன்டீ! நீ என் உரிரம, நோன் சபோரு ்து சபோரு ்து
தபோன நீ என் ரலல ஏறுரியோ, நோன் கிரோம ோன்டீ ! என் உரிரமரய
எதுக்கும் விறு ர மோட்தடன் புரிஞ் ச ோ !’’ தபசிக்சகோண்தட
இருந் வன் அவள் திமிர திமிர தூக்கி சகோண்டுவந் து படுரகயில்
தபோட்டுவிட்டு, “ இனிதம இது ோன் உன் வீடு ! நோன் ோன் உன்
புருஷன், லண்டன் தபோதறன், துபோய் தபோதறன் இலன அரளிவி ய
குடிப் தபன் அப் படினு மிரட்டலோம் னு நினச்ச, இனி நோன் மனுசனோ
இருக்க மோட்தடன். அப் ப நீ ஆடுன ஆட்ட ்துக்கு எல் லோம் நோன் என்
வரளஞ் சி சகோடு ்த னோ என் மக உன் வயி ்துக்குள் ள இருந் ோ,
ஆனோ இனி ஆடனும் னு நிரனக்கோ குட்டி ! நோன் சும் மோ இருக்க
மோட்தடன். நோரளக்கு யோர இரு. நோம நம் ப வீட்டுக்கு தபோதறோம் . உன்
வீண் பிடிவோ ்ர தூக்கி குப் ரபல தபோட்டுட்டு என் கூட வோ.
ஏ ோவது முரண்டு பிடிச்ச, இங் கதய கோவலுக்கு ஆரள தபோட்டு உன்
கூட குடும் பம் நட ் ஆரம் பிச்சிடுதவன். எப் படி வசதி ?’’ அவன்
சரசமோக வினவவும் , மது மஞ் சரி ன் கண்களில் பய ்ர
பிரதிபலிக்க ோங் க மோட்டோ தவ ரனயில் முக ்ர தவறுபுறம்
திருப் பியவன்,
“ நமக்கோக இல் ரலனோலும் நம் ப சபோண்ணுக்கோக நோம தசர்ந்து ோன்
வோழ் ந் து ஆகணும் குட்டி ! ஆனோ நீ பயபடுற எதுவும் நமக்குள் ள
நடக்கோது. நோன் ஒனும் சபோம் பள சபோறுக்கி இல் ல குட்டி. உனக்கு என்
தமல இப் ப கோ ல் இல் ல. கோ ல் இல் லோம உன்தனோட கட்டில் ல கூட
நிரனச்சோ நோன் ஆம் பரளதய இல் ல. நோன்
ஆம் பிரள ! என்ன நம் பி நீ ோரோளமோ வரலோம் .’’

சசோன்னவன் படுக்ரக அரற க ரவ ோளிட்டுவிட்டு சசல் லவும்

மஞ் சரிக்கு சுவோசம் சீரோனது. ஏதனோ அவரள அறியோமதலதய
கண்களில் கண்ணீர் வழிந் து கன்ன ்தில் தநர் தகோடிட்டது. “ சபரிய
உ ் மன். கோ லோம் கோ ல் யோருக்கு தவண்டும் இவன் கோ ல் ’’ ன்
மனத ோடு புலம் பியவள் , குலுங் கி அழ ஆரம் பி ் ோள் .

இனி ன் வோழ் ரகரய ன் விருப் பம் தபோல் அரம ்து சகோள் ள

முடியோ படி ன்ரன சுற் றி சதிவரல பின்னிய தவலுவின் தமல்
சினம் சபருக கவிழ் ந் து படு ்து அழ ச ோடங் கியவள் முன் அவள்
கோ ல் கருகிய தினம் கண் முன் கோட்சியோக,கண்ணீர் சபருகியது.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 12

நிலோவின் சமோ ் பரப் பளவு 9.4 பில் லியன்

ஏக்கர்.

நீ எ ் ரன ச ோரலவில் இருந் ோலும்

உன் ஈர்ப்பு வட்ட ்திற் குள் மட்டுதம
நோன் இருக்கிதறன். – இப் படிக்கு உன் நிலோ.

இப் சபோழுச ல் லோம் மது பள் ளி சசல் லும் போர யில் ர ்னதவலுரவ
தினமும் போர்க்க முடிந் து. ர ்னதவலு ரவசுவிடம்
“ உன் மோமோ கூபிட்டோர்மோ’’ என்று கூறி ஒரு சசல் தபோரன சகோடுக்க
அவள் அதில் உரரயோடியபடி முன்தன சசன்று விட அவளும்
தவலுவும் தபசியபடிதய ங் கள் பயண ்ர ச ோடர்வர்.
அவள் பள் ளிவரர வந் வுடன், ரவசு ன் தபருந் து நிறு ் மும் வந் து
விட அவனிடம் புன்னரகயுடன் ஒரு நன்றி ச ரிவி ்துவிட்டு கிளம் ப,
அவளும் ஒரு சிறிய ரல அரசப் புடன் விரட சபற் று சசல் ல
மோரலயும் இத கர ச ோடர்ந் து.

மு லில் அவளிடம் தவடிக்ரக விரளயோட்டோக தபசியவன், பின்பு

அவள் ரசரனகள் , போடம் , விரளயோட்டு, இயற் ரக, தமற் படிப் பு என
ஆக்கமோய் தபசி, ன் கரு ்துகளுடன், போட ்தில் அவளுக்கு இருந்
சில சந் த கங் கரளயும் தபோக்கி அவள் ஆருயிர் நண்பன் ஆகி
தபோனோன்.

மதுமஞ் சரிதகோ ோன் வோழ் வில் பிறவி எடு ் த அவனுடன் நடக்கும்

அச்சில மணி ்துளிகளுக்கு ோன் என்று எண்ண ச ோடங் கி விட்டோள் .
ர ்னதவலுதவோ ன் ரசரனகள் அவளுடன் ஒ ்துப் தபோவர ரசி ்
வண்ணம் அவரள வோழ் ரக துரணயோகதவ வரிக்க
ச ோடங் கிவிட்டோன்.

ஆனோல் வயதில் மிகவும் சிறியவள் என்ப ோல் இன்னும் ஒரு நோன்கு

ஆண்டுகள் கழி ்து அவள் ஒரு பட்ட ோரி ஆன பின் அறிவு முதிர்சசி
்
சபற் ற பின்னதர ன் கோ ரல அவளிடம் ச ரிவிக்க தவண்டும் ,
என்று எண்ணி இருந் ோன்.

மதுவிற் தகோ ன் மனம் கவர்ந் ஆணிடம் “ எனக்கு உன்ரன

பிடி ்திருகிறது’’ என்று கூற அவள் கூச்சம் டு ் து. இருவரும்
ஒருவரர ஒருவர் சசோல் லிசகோள் ளோமதலதய கோ ல் சசய் து
சகோண்டிருக்ரகயில் கோலம் அவர்களின் கோ லில் கல் எறிந் து.

வழக்கமோன அவர்கள் பயண ்தில் , மிக ் ோம மோய் வந்

ர ்னதவலு, வழக்கமோக ரவசுவிடம் சசல் ரல ஒப் பரட ்துவிட்டு,
மதுமஞ் சரியிடம் ,”குட்டி ! நோரளல இருந் து நம் ப கோட்ல விர ப் பு
ஆரம் பிக்குது. எனக்கு உழுறது,உரம் வோங் குறதுன்னு எனக்கு
ஏகப் பட்ட தவரல இருக்கு. அ னோல இனி ஒரு சரண்டு வோரம்
என்னோல முடியோது.’’ எந் வரு ் மும் இன்றி அவன் தபசுவது தபோல்
த ோன்றினோலும் அர ஒதுக்கியவள் , “ ம் ம் .... சரி பரவோயில் ரல
எனக்கு கூட பரீடர் ச ச ோடங் க தபோகுது இல் ல. ஏ ோவது போட
சம் பந் மோ தயோசிச்சுகிட்தட நடந் துடுதவன்’’மது புன்னரக ் படிதய
கூற அவள் மனம் வலி ் து.சசல் தபோரன திருப் பி ர வந்
ரவஷ்ணவியின் முகம் கலங் கி இருக்க, அர கவனிக்கும்
மனநிரலயில் மஞ் சரி இல் லோ ோல் , அவள் ன் வழக்கம் தபோல
பள் ளிக்கு சசன்று விட, அன்று மோரல திரும் பும் சமய ்தில்
ரவஷ்ணவி “ மது ! அக்கோவுக்கு சசமஸ்டர் வருதுடோ ! அ னோல இனி
சகோஞ் சநோள் ரிவிசன் ோன். நோன் தலட்டோ ோன் இனி கோதலெ்
தபோதவன். நீ சவன உன் பிரண்ட்ஸ் யோரரயோவது கம் ரபன்
பண்ணிகிரியோ மது ?’’ என வினவ “ பரவோயில் ரல அக்கோ நோன்
னியோதவ தபோயிடுதவன்’’ “ ப ்திரம் டோ’’ அவளிடம் விரட
சபற் றவள் ன் வீடு தநோக்கி சசன்றுவிட்டோள் .

அடு ் நோள் கரலயில் வழக்கம் தபோல் பள் ளிக்கு கிளம் ப முடியோமல்

மஞ் சரிக்கு ோம ம் ஆகிவிட, தபசோமல் இன்று விடுப் பு எடு ்து
சகோள் ளலோம் என்று அவள் எண்ணி சகோண்டிருக்கும் தபோத அங் கு
வந் விசோலம் “ ஏடி கூறு சகட்டவதள ! ஒரு நோ தசோறு சபோங் கி
பள் ளிக்கூடம் சகோண்டு தபோனோ இம் புட்டு தநரம் ஆகிட்டிதயடீ !
வயல் ல விர ப் பு கோலம் டு நோன் கிளம் புனோ இவ விட்ட போ ்துகிட்டு
உக்கோந் துடோ தபோல’’அம் மோவின் புலம் பரல தகட்ட மதுமஞ் சரி
சற் றும் ோமதிக்கோமல் பு ் க ரபரய தூக்கி சகோண்டு பள் ளிக்கு
கிளம் ப ் ச ோடங் கிவிட்டோள் .

வழக்கம் இல் லோ னிரம அவரள போதிக்க விரரவோக ன்

நரடரய எட்டி தபோட, ஆலமர ் டியில் கண்ட கோட்சி அவரள
வியப் போகியது.அங் தக ர ்னதவலுவும் ரவஷ்ணவியும் நின்று சிரி ்து
ஏத ோ தபசி சகோண்டிருந் னர்.அவர்கள் என்ன தபசுகிறோர்கள்
என்பர அறிய தவகமோக முன்தனறியவள் , அவர்களுக்கு
ச ரியோமல் மர ்தின் பின்தன ஒழிந் து சகோண்டு அவர்கரள
கவனிக்கலோனோள் .

ர ்னதவலு ஒரு வோழ் ்து அட்ரடரய எடு ்து ரவசுவிடம் சகோடுக்க

அவள் அர புன்னரகயுடன் சபற் று சகோண்டோள் . “ உன்கிட்ட இ
குட்டி முன்னோடி சகோடுக்க முடிமோ? போவம் அவ கிட்ட சபோய் சசோல் ல
தவண்டிய ோ தபோச்சு!’’ என அவன் சபரு மூச்சுவிடவும் , அவரன
குறும் புடன் போர் ் வள் “ அதடங் கப் போ ! சரோம் ப ோன்
பரி ோபப் படுதறள் ! ம் ...நோன் தவணோ அவ கிட்ட தபோய் இப் பதவ
உண்ரமரய சசோல் லட்டுமோ’’

“ தவண்டோம் ரவசு.... அவ வோய் ஓட்ட வோய் ... உடதன தபோய்

அப் போகிட்ட இந் விஷய ்ர சசோல் லிடுவோ .... அப் போவுக்கு இந்
கோ ல் தமல எல் லோம் அவ் வளவோ மதிப் பில் ல ... அதுவும் இல் லோம
ெோதி விட்டு ெோதி... கண்டிப் போ பிரச்சரன ோன். அ னோல நோன்
சசோல் ற வரர சகோஞ் சம் அரமதி கோட்டுங் க தமடம் ப் ளஸ ீ ் !’’ அவன்
அபினயமோய் தகட்கவும் அவள் சிங் கோரமோய் சிரி ்துவிட்டு
“ஆனோலும் நீ ங் க சு ் தமோசம் தந ்து தபோன்ல என்ரன அப் படியோ
பயங் கோட்றது. என்னதவோ ஏத ோனு ப றி தபோய் தடன். எல் லோம்
என்தனோட பர் ்தட பிரசன்ட்கு ோனோ.’’ அவள் கண்களில் கனவு
மி க்க தகட்டு விட்டு “ அப் புறம் இனி நோனும் தலட்டோ ோன் வருதவன்,
சோர் என்ன சசய் ய தபோறீங் க’’ என குறும் புடன் தகட்க தவலு அழகோக
சவட்கப் பட்டு “ முன்னனோ பரவோயில் ரல உங் களுக்கு என் கோ ல்
ப ்தி ச ரியோது. இனிதம எப் படி உங் க கூட எல் லோம் வர்ர ோம் ’’ என்று
அவன் தவறுபுறம் போர்க்க “ ஐதயோ ! தவலு நீ ங் க சவட்கப் படும் தபோது
சரோம் ப அழகோ இருக்தகள் . சரி எனக்கு சரோம் ப நோழி ஆய் டு ்து நோன்
வதரன். மீதி எல் லோம் தபோன்ல தபசிக்கலோம் ’’ என்று விரட சபற் று
சசல் லவும் “ சரிமோ போ ்து தபோய் டு வோ !’’ என அவன் விரடசபற் று,
இருவரும் எதிர் எதிர் திரசயில் சசல் ல மது மஞ் சரி அப் படிதய
உரறந் து நின்று விட்டோள் .

கண்களில் கண்ணீர் துளிர் ்து நின்றது. அப் படி என்றோல் தவலு

ரவசுரவ கோ லிக்கிறோனோ? அவரள கோண ் ோன் ன்ரன
சீண்டியபடிதய உடன் வந் ோனோ? துக்கம் ச ோண்ரடரய அரடக் க
வந் வழிதய வீட்டிற் கு திரும் பி விட்டோள் . என்னசவன்று தகட்ட
விசோல ்திடம் , “உடம் பு சரி இல் ரலமோ” என்ற ஒற் ரற வரியில்
விரடயளி ்து விட்டு படுக்ரகயில் விழுந் து விட்டோள் .

அங் தக தவலு ன் கோ ல் கனவுகளில் மி ந் து சகோண்டு இருந் ோன்.

தநற் ரறக்கு நடந் ரவ அவன் கண் முன் வந் து தபோயின.

சங் கர் ன் கோ லியின் பிறந் நோரளக்கு பிர ்திதயக பரிசு

சகோடுக்க எண்ணி தவலுவின் உ விரய நோடினோன். நண்பர்கள்
இருவரும் தசர்ந்து திட்டம் தபோட்டனர். அ ன் படி சங் கர் ரவசுவுடன்
தபோனில் தபசும் தபோது னக்கு ஒரு விப ்தில் அடி பட்ட ோகவும் ,
அ னோல் புதனவில் இருந் து த னீக்கு மரு ்துவ விடுப் பில்
வந் திருப் ப ோகவும் , ன்னோல் நடக்க முடியோ கோரண ்தினோல்
ரவசுரவ வந் து போர்க்க முடியவில் ரல என்றும் தசோந் து தபோய்
தபசினோன்.

அர தகட்ட ரவசு ப றினோள் . மது விரட சபற் று சசன்றவுடன்

தவலுரவ போர்க்க அவன் அவளிடம் ஒரு புது தபோரன சகோடு ்து
விட்டு “மீதி நோன் சோயங் கோலம் சசோல் தறன்மோ’’ என கூறி
சசன்றுவிட்டோன். அ ன் படி மோரல அவரள அரழ ் வன் இரவு 1௦
மணிக்கு தமல் அவள் வீட்டின் சகோல் ரலப் புற க வு வழிதய அவரள
யோருக்கும் ச ரியோமல் சவளிதயறி வர சசோன்னோன். நடப் பது
எதுவும் புரியோ விட்டோலும் சங் கருக்கு அடிபட்டு இருகிறத என்ற
ப ட்ட ்தில் இருந் வள் அவன் சசோன்னது தபோலதவ சசய் ோள் .

அவள் வீட்டின் சகோல் ரலப் புற க வின் அருதக தவலு அவளுக்கோய்

கோ ்திருந் ோன். அவள் வந் உடன் இருவரும் சிறிது தூரம் நடந் து
சசன்று பின் அவன் இரு சக்கரவோகன ்தில் ஏறி சசன்ற இடம்
த னியின் ரயில் நிரலயம் . இங் கு ஏன் வந் து இருக்கிதறோம் ? என
அவள் குழம் பிக்சகோண்டு இருக்கும் தபோத தநரம் நள் ளிரவு
பனிசரண்டு மணிரய சநருங் கி விட்டது.

ச ோரலவில் ஏத ோ ஒரு ரயில் வரும் ஓரச தகட்கவும் தவலு

பிளோட்போரம் தநோக்கி நடக்க அவன் உடன் நடந் வள் “ இங் க எதுக்கு
வந் த ோம் ? தவலு சோர்’’ என்று தகட்க “சகோஞ் ச தநரம் சபோறுமோ”
என்றவன் ரயிலில் இருந் து இறங் கிய யோரரதயோ போர் ்து ரக கோட்ட
ரவசுவும் ன் விழிகரள அந் பக்கம் திருப் பினோள் .

அங் தக சங் கர் ன் ஒற் ரற சபட்டிதயோடு ரயிலில் இருந் து

இறங் கினோன். ரவசு அவரனதய ரவ ் விழி வோங் கோமல்
போர் ் ோள் . அவள் விழிகள் அவனுக்கு உடல் நல குரறவு எதுவும்
இல் ரல என அவசர அவசரமோக குறிசபடுக்க, அவர்கரள
சநருங் கியவன் அரமதியோய் ன் சபட்டிரய பிரி ்து சபட்டியில்
இருந் து சிறிய இ ய வடிவ தகக்ரக எடு ்து அ ற் கு
சமழுகுபர்திகளோல் ஒளி ஊட்டவும் ரவசுவிற் கு இன்று ன்
பிறந் நோள் என்பது நிரனவு வந் து.

ஆனந் கண்ணீதரோடு அவரனதய போர் ்திருந் ோள் . தவலுவும்

சங் கருடன் இரண ்து சகோள் ள தகக்ரக எடு ்து சகோண்டு அவரள
சநருங் கியவன், “ தமக் எ விஷ் டியர் ! சநக்ஸ்ட் இயர் நீ யும் நோனும்
ம் பதிகளோய் உன் பிறந் நோரள சகோண்டோடனும் னு
தவண்டிக்கிட்டு தகக்ரக கட் பண்ணு போ !’’ என அவன் அன்புடன்
ஆரண இட கண்களில் வழிந் கண்ணீரர துரட ் வள் அவன்
சசோன்னது தபோல் சசய் து முடி ்துவிட்டு மு ல் தகக் துண்ரட
சங் கருக்கு ஊட்ட “ம் ...நீ யும் நோனும் ஒன்னு ோன் இப் தபோ மு ல்
மரியோர யோருக்கு ச ரியுமோ? சமீபமோக ஒரு குட்டி பிசோசின் தமல்
கோ ல் வய பட்டிருக்கும் என் நண்பனுக்கு ோன்.’’ என்றபடி
தவலுவிடன் தகக் துண்ரட நீ ட்ட மு லில் தவலுவிற் கு ஒன்றும்
புரியவில் ரல அவர்கள் யோரர குறிபிடுகிறோர்கள் என்று.

அவன் முன் கல கல சவன்று சிரி ் ரவசு “ சரோம் ப குழம் போத ள்

தவலு சோர் ! எல் லோம் நம் ப மது ோன். என்ன எனக்கு ஒன்னும்
ச ரியோதுன்னு நிரனதசல் லோ. நோன் என்ன ோன் தபோன்ல இவரண்ட
தபசிண்டு வந் ோலும் சு ்தி என நடக்குது கவனிகோரமயோ
இருப் தபன். அதுவும் போம் பின் கோல் போம் பு அறியும் னு சசோல் வோதளோ
இல் ரலதயோ உங் க மூஞ் ச போர் ் சமோத ோ நோதள நோன்
கண்டுபிடிச்சிட்தடன்.’’ அவள் மீண்டும் சிரிக்க ச ோடங் க சங் கதரோ
“ தடய் நண்போ ! நீ என் கோ லுக்கு சைல் ப் பண்ண ோன் சடய் லி
சமன சகட்டு சமயின் தரோடு வரர நடகுரனு நோனும் புல் லரிச்சி
தபோய் இருந் த ன். இப் ப ோன ச ரியுது, பயபுள் ள உன் கோ லுக்கு
உரம் தபோட தபோய் இருக்குனு அப் புறம் உன் குட்டி பிசோசு என்ன
சசோல் லுது. நோன் ரவசுரவ போக்க தபோனதுக் தக என கண்ணோ
பின்னோனு திட்டுச்சி. உன்ன ஒன்னும் சசோல் ரலயோடோ மோப் ள!’’ என
கிண்டல் சசய் ய “ தடய் ! இனிதம அவ உனக்கு ங் கச்சி ! அவரள தபய்
பிசோசு அப் படினு எல் லோம் சசோன்னோ உன் கோ லுக்கு சைல் ப்
பண்ணோம நோன் போட்டுக்கு தபோய் டுதவன்’’ என பயமுறு ் “ தடய் !
ச ய் வதம உன்ன நம் பி ோன்டோ நோன் பூனோல உக்கோந் து இருக்தகன்.
இன்ரனல இருந் து நோங் க சரண்டு சபரும் சிவோஜி, சோவி ்திரி
தபோதுமோ!’’ என கூறி அது தபோல் நடி ்து கோட்டமீண்டும் அங் தக
சிரிபரல கிளம் பியது.

ஒருவழியோய் சங் கர் ரவசுவிற் கு ன் பிறந் நோள் பரிசோன

ரவரதமோதிர ்ர அணிவி ்து விட்டு அடு ் ட்ரரன் பிடி ்து
சசன்ரன கிளம் ப எனக்கோக விடிய விடிய பிரயோணம்
பண்ணிதனளோ என்னோல உங் களுக்கு எவ் வளவு கஷ்டம் என ரவசு
கலங் க தவலு அவர்களுக்கு னிரம சகோடு ்து ஒதுங் கி சசல் ல
அவள் ரககரள எடு ்து ன் ரககளுக்குள் ரவ ்து சகோண்டு, “
ரப ்தியம் சசன்ரனல இருந் து பூதனக்கு ப் ரளட்ல தபோயிடுதவன்.
இதுல என்ன சிரமம் . உன் பிறந் நோள் அன்ரனக்கு உன்கூட ஒரு
சரண்டு நிமிஷம் இருந் ோ கூட எனக்கு அது சரோம் ப சத ோஷம் ரும் .
ஏன் உனக்கும் ோன. இப் படி அழோம சிரிசிட்தட என்ன வழி அனுப் பு
போர்தபோம் ரவசு போபோ என அவரள சற் று தநரம் சிரிக்க
ரவ ் வன், தவலுவிடம் விரட சபற் று கிளம் பும் தபோது, “ தடய் !
மோப் ள! உன் கோ ல உடதன மதுகிட்ட சசோல் லிடு! சின்ன சபோண்ணு
படிப் பு அது இதுனு தயோசிக்கோ . சரியோ ? சசோல் லோ கோ ல் எவ் தளோ
வலி ரும் னு ச ரிஞ் ச ோல சசோல் தறன். அப் புறம் உன் இஷ்டம் .’’
சங் கர் விரட சபற் று சசல் ல தவலு ரவஷ்ணவிரய ப ்திரமோக
அவள் வீட்டு சகோள் ரள புற ்தில் விட்டு விட்டு ன் வீடு தநோக்கி
திரும் பினோன்.

ஏதனோ அப் சபோழுதும் தவலுவிற் கு மதுவிடம் ன் கோ ரல ச ரிவிக்க

தவண்டும் என்று த ோன்றவில் ரல.

இங் கு படுக்ரகயில் விழுந் மதுவிற் தகோ உண்ரமயிதலதய அழுது

அழுது கோய் ச்சல் வந் துவிட பள் ளிக்கு ஒரு வோரம் விடுப் பு சசோல் லி
விட்டு வீட்டிதலதய ங் கி விட்டோள் .

அடு ் மூன்றோம் நோள் தவலு, ரவஷ்ணவி இருவரும் அவரள

போர்க்க வர, முக ்தில் சவறுப் ரப மரறப் பது மஞ் சரிக்கு சபரும்
போடோய் இருந் து. தவலுதவோ இயல் போய் “ ெுரம் இப் ப எப் படி இருக்கு
குட்டி!’’ என அவள் சநற் றியில் ரக ரவக்க சநருங் க மதுதவோ எதில்
இருந் த ோ ப் புபவள் தபோல் முக ்ர பின்னோல் இழுக்க
,வந் வர்களுக்கு கோபி சகோண்டுவந் விசோலம் ,” ெுரம் இப் ப
குரறஞ் சிடுச்சி ம் பி ! அண்ணன் தந ்து ோன் டவுனுக்கு கூடிடு
தபோய் மருந் து மோ ்திரர வோங் கி சகோடு ் ோக’’ என்று அவர் பதில்
அளிக்கவும் குழப் ப ்தில் சுருங் கி இருந் தவலுவின் சநற் றி
தநரோனது. “ போவம் கோய் ச்சலில் துவண்டு விட்டோள் .’’ மனதிற் குள்
கூறியவன் “ உடம் ப ப ்திரமோ ப ்துக்தகோ குட்டி !’’ என அவள் எதிர்
போர தநர ்தில் அவள் ரலரய வருடிவிட்டு, “ இனி எந் உ வி
தவணும் னோலும் எங் கிட்ட தகளுங் க அ ்ர . அப் போ சசோல் லி ோன்
குட்டிகு உடம் புசரியில் ரல அப் படின்ற விசயதம எனக்கு ச ரிஞ் சது.
வழக்கம் தபோல ஸ்கூல் தபோறன்னு ோன் நினச்சிட்டு இருந் த ன்’’ என
சசோல் லிவிட்டு அவன் சசன்றுவிட, “ ஆமோம் ஐயோவுக்கு ோன்
கோ லிரய சகோஞ் சதவ தநரம் போ ் ோத !’’ என மனதிற் குள் கருவிய
மதுவின் கண்ணீர் நிற் க அன்று சவகு தநரம் ஆயிற் று.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் -13

தமோன்ஸ் ைுயுசின் என்பது நிலவில் உள் ள

மிக சபரிய மரலயோகும் . அ ன் உயரம் 4700
மீட்டர்கள் ஆகும் . இது நம் எவசரஸ்ட்
சிகர ்தின் உயர ்தில் போதியோகும் .(8848 m).

உலகில் எனக்கு பரிச்சயம் மூன்று ோன்

நீ , நோன் மற் றும் நம் கோ ல்
இப் படிக் கு – உன் நிலோ.

பட படசவன அரறக வு ட்ட பட்ட ச ் ்தில் மஞ் சரி நிரனவும் ,

கனவுமோய் ன்ரன துர ்திய பரழய நிரனவுகளில் இருந் து
மீண்டோள் . மது எழுந் து சசன்று க ரவ திறக்க அங் தக சபோன்னி
நின்றுசகோண்டு இருந் ோள் .

பண்ரண வீட்டின் பணியோள் என்ப ோல் மது ஒரு அறிமுக புன்னரக

உதிர்க்க “ குட்டிமோ ! கோரல பலகோரம் சபரிய வீட்ல இருந் து
சகோண்டோந் து இருக்தகனுங் க. முகம் கழுவி வந் தீங் கோன ஒரு வோய்
கோபி குடிச்சிதபோட்டு விரசோ குளிச்சி கிளம் ப த ோ ோ இருக்குமுங் க.
சின்ன ஐயோ உங் கரள அழச்சிட்டு தபோக இன்னும் ஒரு மணி
தநர ்துல வோரோ சசோன்னங் க அம் மோ.’’

என்று அவள் னக்கு இடப் பட்ட ஆரணரய ச ரிவிக்கவும்

“ ஆர்டர் எல் லோம் பலமோ ோன் இருக்கு’’ என்று நிரன ் ோலும் மறு ்து
சசய் வ ற் கு ஏதும் இல் லோ ோல் மது சபோன்னி சசோன்ன படி மு லில்
கோபிரய குடி ்துவிட்டு, பின் கோரலகுளியரல முடி ்து விட்டு, ன்
மர அலமோரியில் இருந் து ோன் முன்பு பயன்படு ்திய புடரவ
ஒன்ரற எடு ்து அணிந் து சகோண்டோள் .

கோரல டிபனுகோய் வந் திருந் சவங் கோய சட்னியும் , சமோருவல்

த ோரசயும் அவளுக்கு மிகவும் பிடி ் கோரல சிற் றுண்டி.
வயிற் றுக்கு வஞ் சரன ரவக்கோமல் அவள் உண்டு முடிக்கவும்
சபோன்னி போ ்திரங் கரள ஒதுக்கி ரவ ்து விட்டு “ நோன் வதரனுங் க
அம் மோ. அங் கன தவரல கிடக்கு. ஐயோ இன்னும் சி ் தநர ்துல
வந் துடுவோங் கன்னு நிரனக்கிறன்’’ என்று விரடசபற் று சசல் லவும் , “
நீ தபோ சபோன்னி நோன் போ ்துகிதறன்’’ என்று அவரள அனுப் பி
ரவ ்துவிட்டு நிரல கண்ணோடியின் முன் அமர்ந்து முக ்ர
சீர்படு ்தி முடி ் தபோது அரற வோசலில் நிழல் படிவது ச ரிய
நிமிர்ந்து போர் ் ோள் .

ர ்னதவலு தவறு எங் தகோ போர்ரவரய பதி ் படி

“ தபோலோமோ ! அங் கன எல் லோரும் உனக்கோக கோ ்திருக்கோக!’’ மஞ் சரி
பதில் ஏதும் சசோல் லோமல் சவளிதயறி, கோர்க ரவ திற ்து பின்
இருக்ரகயில் அமர்ந்து சகோண்டோள் .
கோர் ர ்னதவலுவின் வீட்ரட அரடந் தபோது அங் தக வீட்டு வோசலில்
மணியம் ரம மற் ற உறவினர் புரட சூழ கோ ்திருந் ோர்.

கோரர விட்டு இறங் கியவுடன் ஆவலோய் ஓடி வந் து “ மின்னி’’ என்றபடி

மதுவின் கோரல கட்டிசகோண்டோள் ரக்சி ோ. குழந் ர ரய தூக்கி
சகோண்டவள் ஆரசயுடன் ரக்சி ோவின் கன்னதில் இ ழ் பதி ்து
விட்டு நிற் க, இருவருக்கும் தசர் ்து சசண்பக சி ்தி ஆர ்தி
எடு ் ோள் .

வீட்டு படி ஏறும் தபோத சூழ் ந் திருந் தவரலக்கோரர்கள் கண்ணில்

பட அரனவரிடமும் மது நலம் விசோரிக்க, அவர்களும் “ குட்டிமோ
வந் துடோக இல் ல ! இனி வீதட நிரறஞ் சி இருக்கும் !’’

ஒவ் சவோருவரும் அவரள இன்ப ்துடன் வரதவற் றுவிட்டு மீண்டும்

ங் கள் பணிகளில் மூழ் கி விட, சூழ் ந் திருந் உறவினர்களிடமும்
அவள் சகெமோக உரரயோட அரனவரும் அவளிடம் ஆர்வமோக
உரரயோடிவிட்டு ங் கள் வீட்டிற் கு திரும் ப ச ோடங் கினர்.

“ குட்டிமோ ! உங் க சபட்டி எல் லோம் உள் அரறயில ஐயோ ரவக்க

சசோன்னோங் க, வச்சிட்தடன்மோ’’ சசல் வம் பவ் யமோக பதில் சசோல் லி
நின்றிருகவும் “ சரி நீ தபோ சசல் வம் நோன் போ ்துகிதறன். ரக்சு ....
மதியம் லஞ் ச் ரடம் ஆச்தச போப் போ என்ன சோபுடுறீங் க......” என்ற படி
ரக்சி ோரவ சரமயல் அரறக்கு எடு ்து சசல் லவும் நடுவில் புகுந்
மணியம் ரம “ நோன் குழந் ர க்கு ஊட்தறன்மோ ! நீ தபோய் உங் க துணி
எல் லோம் பீதரோல அடிகிடுமோ’’ என்ற படி ரக்சி ோரவ தூக்கி
சசன்றுவிட, மது மஞ் சரி இ ற் கு முன் அவளும் ர ்னதவலுவும்
பயன்படு ்திய அரறக்குள் நுரழந் ோள் .

எவ் வளதவோ முயன்றும் அவளோல் ன் பட படப் ரப கட்டு படு ்

முடியோமல் தபோக, கட்டிலின் விளிம் ரப இறுக பற் றி சகோண்டோள் .

படுக்ரகயின் எதிர்புறம் எப் தபோதும் தபோல் ோவணி போவோரடயில்

குதூகலம் சகோப் பளிக்கும் மதுமஞ் சரியின் புரகப் படம் , ற் தபோது
ோன் மோடபட்டது என்ற உண்ரமரய பரறசோற் றும் சமருகுடன்
ரக்சி ோவின் புரகப் படம் .
“ இதுக்கு ஒன்னும் குரறச்சல் இல் ல’’ என்று மனது முனுமுனு ் ோலும்
போர்ரவரய புரகபட ்தில் இருந் து திருப் ப சற் று தநரம் ஆனது.
“ம் ம் .... எப் படி எல் லோம் ஆனந் மோய் சுற் றி திரிந் கோலம்
எண்ணியபடிதய இ ற் கு முன் அவள் பயன்படு ்திய அப் போரம் பரிய
த க்கு மர பீதரோரவ திறக்க, அவள் துணிகரள அடுக்குவோள்
என்பர அறிந் து அலமோரிகள் துரடக பட்டிருகவும் இது
மணியம் ரமயின் தவரல ோன் நிரன ்து சகோண்டவளின் இ ழில்
ோனோய் ஒரு முறுவல் பூ ் து.

ஒரு அரரமணி தநர ்தில் துணிகரள அடுக்கி முடி ் வலுக்கு

ஏதனோ மணியம் ரமயிடம் தபசும் ஆவல் த ோன்ற கூடம் தநோக்கி
நடக்க ச ோடங் கினோள் .

சரமயலரற தமரடயில் மகள் அமர்ந்திருக்க “ அப் புறம் முயல் அவுக

வீட்டுக்கு சந் த ோஷமோ ஓடிதய தபோச்சோம் ’’ மணியம் ரம ஏத ோ
கர ரய முடி ்து ரக்சி ோவின் கரடசி வோய் உணவு கவள ்ர யும்
ஊட்டி முடி ் பின் குழந் ர யின் வோய் துரட ்து விட்டு
திரும் பியவர், அங் தக மது விழி சகோட்டோமல் அவர்கரள விழி ்து
போர் ்து சகோண்டிருப் பர கண்டவர்

“ என்னம் மோ ? ... பசிக்கு ோ ! சோப் புடுரியோ !’’ என வினவவும் “இல் ல

அ ்ர ! சும் மோ உங் க கூட தபசலோம் னு ோன் வந் த ன்.’’ ஒரு நிமிடம்
சமௌநி ் வர் ஒரு கசந் புன்னரகரய உ டுகளில் த க்கி, “ நீ ங் க
சம ் படுச்சி, கடல் ோண்டி தவரல போர் ்து வந் வுக, இந்
படிக்கோ பட்டி கோட்டுக்கிட்ட தபச அப் படி என்ன ஆ ் ோ உன் கிட்ட
இருக்கு’’ என வீரோ தவசமோய் தபச ச ோடங் கியவர்

“ இது ோன் விசயம் னு சசோல் லோம இந் மூனரர வருசமோ எங் கரள
ண்டிச்சி புட்ட இல் ல. உன்ன எம் புட்டு நம் பி இருந் த ண்டி ! இப் படி
எம் புள் ள வோழ் க்ரகரய ரிசோக்க போக்குறிதய’’

என குரல் மோறி அழுகவும் அதுவரர இர ஒரு சமௌன நோடகமோய்

தவடிக்ரக போர் ்து சகோண்டிருந் ரக்சி ோ “ மின்னி” என குரல்
எடு ்து அழுகவும் , குழந் ர முன்னிரலயில் ோரய திட்டிவிட்ட
தவ ரனயில் ,

“ குழந் ர ரய கூட்டி தபோய் சமோ ன படு ்தி தூங் க ரவ.

இனியோச்சும் நடக்றது நல் ல ோ இருக்கட்டும் .’’ சுவற் ரற போர் ்து தபசி
முடி ் வர் சவளிதய சசன்று விட,குழந் ர ரய தூக்கி சகோண்டு
ங் கள் அரறக்கு சசன்று குழந் ர யின் முதுகில் ட்டி சகோடுக்க
உண்ட மயக்க ்தில் குழந் ர உறங் க ச ோடங் கினோள் .

உறங் க ச ோடங் கும் முன் குழந் ர தகட்ட தகள் வி அவள் சநஞ் ரச

கு ்ஈட்டி தபோல் கு ்தியது. “ மம் மி ஏன் கிரோண்ட்மோ உன்ன
திட்னோங் க? வோட் மிஸ்தடக் யு டூ?’’ என சபரிய மனுசி தபோல்
வினவவும் “ மம் மி சரண்டு ஐஸ் கிரீம் சோப் தடனோ அ ோன் ங் கம் . யு
ஸ்லீப் ைனி !’’ என்று ட்டி சமோ ோனபடு ்தி உறங் க ரவ ் ோள் .
ஆனோல் மனம் மணியம் ரமயின் தமல் கழிவிரக்கம் சகோண்டது.

மகன் சசய் வறுக்கு ோரய ண்டி ்து விட்தடோதமோ? என குற் ற

சநஞ் சு குறுகுறுக, அவர் மகன் சசய் துதரோகம் ச ரியோ ோல்
உ ் மரன விக்கவும் , ண்டி ்தும் விட்டவள் ோன் என எண்ணி
ன் தமல் தகோவம் சகோள் கிறோள் .

ஏதனோ மணியம் ரமயின் தமல் இன்னும் தநசம் ோன்

உண்டோயிற் று.அன்போன அ ்ர ஆயுள் முழுக்க அப் படிதய
இருந் திருக்கலோம் . ர ்னதவலுவிற் கு மோரலயிட்ட ோல் னக்கு
மோமியோர் ஆகி விட்டோர்.

குழந் ர உறங் கி விட உறங் கோமல் விழி மூடி படு ்து இருந் வளின்
நிரனவுகள் பின் தநோக்கி ஓட ச ோடங் கியது.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் -14

நிலோவிற் கு மு ன் மு லில் சசயற் ரகக்தகோள்

அனுப் பி அர ஆய் வு சசய் நோடு தசோவிய ்
ரஷ்யோ. அனுப் ப பட்ட ஆண்டு 1966.

என்ரன விட உன்ரன பற் றிய

எண்ணம் மட்டுதம என் எல் லோ
கணங் கரளயும் வியோபி ்திருகிறது
இப் படிக்கு –உன் நிலோ.

ரவஷ்ணவிரயயும் , தவலுரவயும் விர்க்கும் சபோருட்டு மஞ் சரி

தினமும் விரரவோக பள் ளி சசல் லவும் , மிக ோம மோக திரும் பி
வரவும் ன்ரன பழகிக் சகோண்டோள் . அந் ஆண்டு தபோது த ர்வு
சநருங் கி வரவும் , தவலுவும் அவள் கவனம் கரலயோமல் படிக்கட்டும்
என ஒதுங் கி சசன்றோன்.ரவசுதவோ ன் கோ லில் மூழ் கி மஞ் சரிரய
மறந் ோள் .

அந் ஆண்டு தபோது த ர்வு முடிந் உடன்,வீட்டில் தசோம் பி இருந் ோல்

த ரவற் ற சிந் ரனகள் த ோன்றும் என உணர்ந் வள் ன்
அம் மோவின் முன் சசன்று, “ அம் மோ ! பரிச்ரச முடிஞ் சிட்டு இல் ல, இனி
2 மோசம் விடுப் பு ோன், நோன் டவுனுக்கு தபோயிப் , கம் ப் யூட்டர்
கிளோசும் ,ஸ்தபோதகன் இங் கிலீஷ் கிளோசும் தபோலோம் னு இருக்தகன்.
என் கூட படிக்கிற பிள் ரளங் க வர்றோக. ஒன்னும் பயம் இல் லமோ.
பணம் மட்டும் ஒரு மூணோயிரம் ோமோ ?’’ என தகட்கவும் ,

“ம் ம் ....பணமோடி சபரிசு ! நீ சம ் படிச்சு ஒரு வோ ்தியோர் அம் மோவோ

ஆயிடனோ அதுதவ தபோதும் ’’ என்ற படி பீதரோரவ திற ்து பண ்ர
எண்ணி சகோடு ் ோள் .

அப் தபோது ோன் மதுவிற் கு அந் எண்ணம் த ோன்றியது.கண்டிப் போக

உயர்நிரல கல் விரய இந் ஊரில் படிக்கச் கூடோது. மஞ் சரியின்
மூரள இந் ஊரில் இல் லோ படிப் ரப எப் படி த ர்ந்ச டுப் பது என
எண்ணி சகோண்தட, அம் மோவிடம் பண ்ர வோங் கி சகோண்டு ன்
த ோழிகரள த டி சசன்றோள் .

ஆனோல் அப் சபோழுது அவளுக்கு ச ரியவில் ரல அவள்

தகள் விக்கோன விரட அங் தக கோ ்திருக்கிறது என்று.

த ோழிகள் அரனவரும் தசர்ந்து ஒரு த ோழியின் ந் ர

வழிகோட்டு தலோடு ஒரு புதிய கணினி ரமய ்தில் அடிப் பரட
வகுப் பில் தசர்ந் னர். அன்ரறக்தக வகுப் புகள் ச ோடங் கப் பட்ட ோல் ,
கணிணி பற் றிய சிறு அறிமுக வகுப் பு நரடசபற் று முடியவும்
த ோழிகள் ங் கள் ஊருக்கு திரும் ப தபருந் து நிறு ் ம் தநோக்கி
நடந் னர்.

அப் சபோழுது அவர்களுடன் அன்று ோன் தசர்ந்திருந் ஆயிஷோ என்ற

சபண்ணும் “ நீ ங் க பஸ் ஸ்டோப் ோன தபோறீங் க ! நோனும் உங் க கூட
வரலோமோ ?’’ என்று தகட்டு இரணந் து சகோண்டோள் .

அவள் மற் ற சபண்கரள “ என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங் க?’’ என

வினவவும் , எல் லோரும் “ இந் வருஷம் பிளஸ் 2 எக்ஸோம் எழுதி
இருக்தகோம் ’’ என விரட அளிக்கவும் “ ஒ...’’ என்று புன்னரக வள்
அவர்களுடன் தசர்ந்து நடக்க ச ோடங் கினோள் .

அப் சபோழுது மது “ நீ ங் க என்ன சசய் றீங் க ?’’ என வினவவும் “ நோன்

தபோன இயதர பிளஸ் 2 எக்ஸோம் போஸ் பண்ணிட்தடன். எங் க
அப் போவோல என்தனோட ஒன் இயர் ஸ்டடீஸ் தவஸ்ட்டோ தபோச்சு இந்
இயர் நல் ல இன்ஜினியரிங் கோதலெ் ெோ போ ்து தசரனும் ’’ என
முடிக்கவும் ," ஏன் என்ன ஆச்சு'' என மது தகட்கவும்

“ அர ஏன் தகக்குறீங் க? அப் போதவோட பிரண்ட் சசோன்னோருன்னு

ஈசியோ கவர்சமன்ட் ெோப் கிரடக்கும் னு நர்சிங் அப் ளிதகசன் தபோட்டு
மதுரர சமடிக்கல் கோதலெ் ல டிப் ளதமோ தகோர்ஸ் தசர் ்து விட்டோரு.
அப் பப் போ என்ன கண்டிசன்ஸ் ச ரியுமோ? சசல் தபோன் தபச கூடோது,
அவுடிங் கிரடயோது,மோச ்துல ஒரு ரம் ோன் தபசரண்ட்ஸ் கூட வந் து
போர்க்க விட்டோங் க. புட்தட நல் லோ இல் ல.எப் ப போரு ைோஸ்டல்
இல் லனோ தைோஸ்பிடல் . சரண்தட மோசம் ோக்கு பிடிச்தசன். மூனோ
மோசம் என்ன வந் து கூட்டி தபோரீங்களோ ? இல் ல சோகவோனு எங் க
அப் போவ மிரட்டுதனன். டீசீய வோங் கி என்ன கூடியோந் துடோரு.’’ இர
வியப் புடன் தகட்டு சகோண்டிருந் த ோழிகளில் ஒரு ்தி

“ ஆ ் ோடி ! நர்சிங் படிக்க இம் புட்டு கண்டிசன் இருக்கோ ? வருஷம்

முழுக்க சவளிய விடதவ மோடகளோ ?’’ என வினவவும் , “ம் ம் ... வருஷம்
ஒருக்க ஒரு மோசம் வீட்டுக்கு அனுப் புற ோ சசோன்னோக. ஆனோ அந்
ஆர்மி வோழ் க்ரக எனக்கு ஒ ்துவரரலடோ சோமி.’’
அவர்கள் தபசிசகோண்டிருக்கும் தபோத தபருந் து வந் துவிட
ங் களுக்குள் கலகல ப் படி ஏறியவர்கள் மஞ் சரியின் தயோசரன
படிந் முக ்ர கவனிக்கவில் ரல.

மஞ் சரியின் முக ்தில் ஒரு ரகசிய புன் முறுவல் த ோன்றியது. “ இது ...
இது ோன் நமக்கு தவண்டிய தகோர்ஸ். அம் மோரவ எப் படியோவது
சமோளி ்து மதுரர ம் கூம் ... மதுரர பக்கம் சசன்ரன அல் லது
தகோயம் பு ்தூர் எங் கோவது தூரமோக சசன்று விடலோம் . சூழ் நிரல
மோற் றம் நம் மனகோய ்ர ஆற் றும் . ர ்னதவலு மோமோ ரவசுரவ
திருமணம் கூட சசய் து சகோள் ளட்டும் . ஆனோல் நடபவற் ரற
இங் கிருந் து கோண கூடிய சக்தி னக்கு இல் ரல. அதுவரர ள் ளி
இருப் பத நல் லது. ஏத த ோ எண்ண ச ோடங் கியவள் ோன் இறங் க
தவண்டிய நிறு ் ம் வந் தும் ன் நிரனவுகரள புறம் ள் ளிவிட்டு
ன் வீட்டிற் கு சசல் லும் போர யில் நடக்க ச ோடங் கினோள் .

அவள் சகோஞ் ச தூரம் கடந் உடன் எங் கிருந் த ோ ரபக்கில் பறந் து

வந் தவலு அவள் அருகில் சசன்று ன் வண்டிரய நிறு ்தினோன்.
“ என்ன அ ்ர மகதள ! கோரலதலதய நகர் வலமோ ? ஆமோ நீ என்ன
என் கண்லதய ச ம் படோம கண்ணோமூச்சி ஆடுற ! சரி சரி ! வண்டில
ஏறு, வீட்ல விட்டுடுதறன்.’’

அவன் இ ழ் களில் மின்னும் குறும் பு புன்னரக அவரள ஈர்க ோன்

சசய் து. ஆனோல் இந் தகலியும் கிண்டலும் சவறும் முரற சபண்
உடன் கிரோம ்து முரற மோமோன்கள் விரளயோடும் சோ ோரண
விரளயோட்டு என்பது பு ்தியில் உரரக்க “ மோமோ ! வழிய விடுங் க !
அம் மோ கம் ப் யூட்டர் கிளோஸ் முடிஞ் சி தநரோ கள ்து தமட்டுக்கு வர
சசோல் லிச்சி! வயல் ல தவரல இருக்கோம் .’’ பதில் தபசிக்சகோண்தட
அவரன கடந் து சசன்று விடும் தநோக்கில் நடக்க ச ோடங் கினோள் .

ஆனோல் அர ஊகி ் தவலுதவோ, அவள் வல கர ்ர பிடி ்து

ன்ரன தநோக்கி திருப் பினோன். “ என்னடி ! தபோன மோசம் வரரக்கும்
எக்ஸோம் எக்ஸோம் னு பிலிம் கோட்ன !இப் ப என்னடோனோ கம் ப் யூட்டர்
கிளோஸ் கள ்து தமடுன்னு க விடுறியோ ! இ போர்டி ! நீ யோ ரபக்ல
ஏறி உக்கோந் ோ அது உனக்கு மரியோர !நோனோ தூக்கி உட்கோர
ரவப் தபன் எப் படி வசதி?’’ என அவன் வினவவும் அவன் தகள் வியில்
விதிர் ்து தபோனவள் , முடிந் அளவு இரடசவளி விட்டு அவன்
பின்னோல் அமர்ந்து சகோண்டோள் .

ர ்னதவலு ஒரு சவடி சிரிப் புடன் வண்டிரய ஓட்ட ச ோடங் கினோன்.

சசல் லும் வழி எல் லோம் அவளின் த ர்வுகள் பற் றியும் எந் போட ்தில்
விருப் பம் அதிகம் என்சறல் லோம் உயர்கல் வி குறி ் தகள் விகரள
தகட்டு வந் வன் “ குட்டி ! நீ இன்ஜினியரிங் சசலக்ட் பண்ணோ
சபஸ்டோ இருக்கும் னு த ோணுது.த னீ தபமஸ் கோதலெ் ல உனக்கு சீட்
வோங் கிடலோம் .கோதலெ் பஸ் கூட நம் ப ஊருக்தக வருது. இன்னும் ஒரு
நோலு வருஷம் அப் புறம் .....’’

என குறும் புடன் நிறு ்திவிட்டு, அவளின் வீட்டு வோயிலில் அவரள

இறக்கி விட்டவன் அவளின் இரட்ரட பின்னலில் ஒன்ரற பிடி ்து
இழு ்து “ இந் வோலுக்கு ஏ ் வோனரமோ பிடிச்சி கட்டி
சகோடு ்துடுதவோம் ’’ அவன் முடி ்து விட்டு, “ எனக்கு வோனரம் னோ
உங் களுக்கு ஒரு மந் தி ோன் சபோண்டோட்டியோ வருவோ?’’ இப் படி
அவளின் தவடிக்ரகயும் தகலிரயயும் எதிர் போர் ்து இருந் வனுக்கு,
அவளின் உணர்சசி ் துரட ் முகம் , அதிர்சசி ் ரய ஏற் படு ்

“ த ங் க்ஸ்’’ என பதில் சசோல் லிவிட்டு திரும் பியும் போர்க்கோமல்

வீட்டிற் குள் சசன்றவளின் முதுரகதய சவறிதிருந் ோன் ர ்னதவலு.
அவனுக்கு ச ரிந் த 2 மோ மோக மஞ் சரியின் முக ்தில் பரழய
குதூகலம் இல் ரல .

பரிச்ரச சமய சடன்சன் என்று சமோ ோன படு ்தி சகோண்டு

இருந் ோன். இன்ரறக்கு அவள் ரபக்கில் ஏறமோட்தடன் என்று
சசோன்னதபோது கூட, மற் றவர் போர் ் ோல் என்ன சசய் வது என்று
யங் குகிறோள் என நிரன ்து கோட்டோயபடு ்தி கூட்டி வந் து விட்டோன்.
ஆனோல் அவனின் தகலிரய சகோஞ் சமும் பிரதிபலிக்கோமல் தவண்டோ
விருந் ோளிரய “வோ’’ என்று அரழப் பது தபோல் சசய் உ விக்கு
நன்றி நீ ங் க தபோகலோம் என அவள் சசோல் லோமல் சசோல் லி சசன்றது
தவலுவின் மனதில் தகள் விரய த ோற் றுவி ் து.

சின்ன சபண் என அவளிடம் ன் கோ ரல சசோல் லோமல் ள் ளி

தபோடுவது வதறோ? என எண்ண ச ோடங் கியவன், ஆகட்டும் நம் ரம
மீறி என் குட்டிமோவின் வோழ் வில் யோர் வந் து விட தபோகிறோர்கள் என்ற
எண்ணம் த ோன்றியவுடன், ச ளிந் மனதுடன் ன் வண்டிரய வீடு
தநோக்கி திருப் பினோன்.

ஆனோல் அப் தபோது அவனுக்கு ச ரியவில் ரல, சசோல் லோமல் விட்ட

கோ ல் கிட்டோமதல தபோகும் என்று.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் -14

நிலோவிற் கு மு ன் மு லில் சசயற் ரகக்தகோள்

அனுப் பி அர ஆய் வு சசய் நோடு தசோவிய ்
ரஷ்யோ. அனுப் ப பட்ட ஆண்டு 1966.

என்ரன விட உன்ரன பற் றிய

எண்ணம் மட்டுதம என் எல் லோ
கணங் கரளயும் வியோபி ்திருகிறது
இப் படிக்கு –உன் நிலோ.

ரவஷ்ணவிரயயும் , தவலுரவயும் விர்க்கும் சபோருட்டு மஞ் சரி

தினமும் விரரவோக பள் ளி சசல் லவும் , மிக ோம மோக திரும் பி
வரவும் ன்ரன பழகிக் சகோண்டோள் . அந் ஆண்டு தபோது த ர்வு
சநருங் கி வரவும் , தவலுவும் அவள் கவனம் கரலயோமல் படிக்கட்டும்
என ஒதுங் கி சசன்றோன்.ரவசுதவோ ன் கோ லில் மூழ் கி மஞ் சரிரய
மறந் ோள் .

அந் ஆண்டு தபோது த ர்வு முடிந் உடன்,வீட்டில் தசோம் பி இருந் ோல்

த ரவற் ற சிந் ரனகள் த ோன்றும் என உணர்ந் வள் ன்
அம் மோவின் முன் சசன்று, “ அம் மோ ! பரிச்ரச முடிஞ் சிட்டு இல் ல, இனி
2 மோசம் விடுப் பு ோன், நோன் டவுனுக்கு தபோயிப் , கம் ப் யூட்டர்
கிளோசும் ,ஸ்தபோதகன் இங் கிலீஷ் கிளோசும் தபோலோம் னு இருக்தகன்.
என் கூட படிக்கிற பிள் ரளங் க வர்றோக. ஒன்னும் பயம் இல் லமோ.
பணம் மட்டும் ஒரு மூணோயிரம் ோமோ ?’’ என தகட்கவும் ,
“ம் ம் ....பணமோடி சபரிசு ! நீ சம ் படிச்சு ஒரு வோ ்தியோர் அம் மோவோ
ஆயிடனோ அதுதவ தபோதும் ’’ என்ற படி பீதரோரவ திற ்து பண ்ர
எண்ணி சகோடு ் ோள் .

அப் தபோது ோன் மதுவிற் கு அந் எண்ணம் த ோன்றியது.கண்டிப் போக

உயர்நிரல கல் விரய இந் ஊரில் படிக்கச் கூடோது. மஞ் சரியின்
மூரள இந் ஊரில் இல் லோ படிப் ரப எப் படி த ர்ந்ச டுப் பது என
எண்ணி சகோண்தட, அம் மோவிடம் பண ்ர வோங் கி சகோண்டு ன்
த ோழிகரள த டி சசன்றோள் .

ஆனோல் அப் சபோழுது அவளுக்கு ச ரியவில் ரல அவள்

தகள் விக்கோன விரட அங் தக கோ ்திருக்கிறது என்று.

த ோழிகள் அரனவரும் தசர்ந்து ஒரு த ோழியின் ந் ர

வழிகோட்டு தலோடு ஒரு புதிய கணினி ரமய ்தில் அடிப் பரட
வகுப் பில் தசர்ந் னர். அன்ரறக்தக வகுப் புகள் ச ோடங் கப் பட்ட ோல் ,
கணிணி பற் றிய சிறு அறிமுக வகுப் பு நரடசபற் று முடியவும்
த ோழிகள் ங் கள் ஊருக்கு திரும் ப தபருந் து நிறு ் ம் தநோக்கி
நடந் னர்.

அப் சபோழுது அவர்களுடன் அன்று ோன் தசர்ந்திருந் ஆயிஷோ என்ற

சபண்ணும் “ நீ ங் க பஸ் ஸ்டோப் ோன தபோறீங் க ! நோனும் உங் க கூட
வரலோமோ ?’’ என்று தகட்டு இரணந் து சகோண்டோள் .

அவள் மற் ற சபண்கரள “ என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங் க?’’ என

வினவவும் , எல் லோரும் “ இந் வருஷம் பிளஸ் 2 எக்ஸோம் எழுதி
இருக்தகோம் ’’ என விரட அளிக்கவும் “ ஒ...’’ என்று புன்னரக வள்
அவர்களுடன் தசர்ந்து நடக்க ச ோடங் கினோள் .

அப் சபோழுது மது “ நீ ங் க என்ன சசய் றீங் க ?’’ என வினவவும் “ நோன்

தபோன இயதர பிளஸ் 2 எக்ஸோம் போஸ் பண்ணிட்தடன். எங் க
அப் போவோல என்தனோட ஒன் இயர் ஸ்டடீஸ் தவஸ்ட்டோ தபோச்சு இந்
இயர் நல் ல இன்ஜினியரிங் கோதலெ் ெோ போ ்து தசரனும் ’’ என
முடிக்கவும் ," ஏன் என்ன ஆச்சு'' என மது தகட்கவும்

“ அர ஏன் தகக்குறீங் க? அப் போதவோட பிரண்ட் சசோன்னோருன்னு

ஈசியோ கவர்சமன்ட் ெோப் கிரடக்கும் னு நர்சிங் அப் ளிதகசன் தபோட்டு
மதுரர சமடிக்கல் கோதலெ் ல டிப் ளதமோ தகோர்ஸ் தசர் ்து விட்டோரு.
அப் பப் போ என்ன கண்டிசன்ஸ் ச ரியுமோ? சசல் தபோன் தபச கூடோது,
அவுடிங் கிரடயோது,மோச ்துல ஒரு ரம் ோன் தபசரண்ட்ஸ் கூட வந் து
போர்க்க விட்டோங் க. புட்தட நல் லோ இல் ல.எப் ப போரு ைோஸ்டல்
இல் லனோ தைோஸ்பிடல் . சரண்தட மோசம் ோக்கு பிடிச்தசன். மூனோ
மோசம் என்ன வந் து கூட்டி தபோரீங்களோ ? இல் ல சோகவோனு எங் க
அப் போவ மிரட்டுதனன். டீசீய வோங் கி என்ன கூடியோந் துடோரு.’’ இர
வியப் புடன் தகட்டு சகோண்டிருந் த ோழிகளில் ஒரு ்தி

“ ஆ ் ோடி ! நர்சிங் படிக்க இம் புட்டு கண்டிசன் இருக்கோ ? வருஷம்

முழுக்க சவளிய விடதவ மோடகளோ ?’’ என வினவவும் , “ம் ம் ... வருஷம்
ஒருக்க ஒரு மோசம் வீட்டுக்கு அனுப் புற ோ சசோன்னோக. ஆனோ அந்
ஆர்மி வோழ் க்ரக எனக்கு ஒ ்துவரரலடோ சோமி.’’

அவர்கள் தபசிசகோண்டிருக்கும் தபோத தபருந் து வந் துவிட

ங் களுக்குள் கலகல ப் படி ஏறியவர்கள் மஞ் சரியின் தயோசரன
படிந் முக ்ர கவனிக்கவில் ரல.

மஞ் சரியின் முக ்தில் ஒரு ரகசிய புன் முறுவல் த ோன்றியது. “ இது ...
இது ோன் நமக்கு தவண்டிய தகோர்ஸ். அம் மோரவ எப் படியோவது
சமோளி ்து மதுரர ம் கூம் ... மதுரர பக்கம் சசன்ரன அல் லது
தகோயம் பு ்தூர் எங் கோவது தூரமோக சசன்று விடலோம் . சூழ் நிரல
மோற் றம் நம் மனகோய ்ர ஆற் றும் . ர ்னதவலு மோமோ ரவசுரவ
திருமணம் கூட சசய் து சகோள் ளட்டும் . ஆனோல் நடபவற் ரற
இங் கிருந் து கோண கூடிய சக்தி னக்கு இல் ரல. அதுவரர ள் ளி
இருப் பத நல் லது. ஏத த ோ எண்ண ச ோடங் கியவள் ோன் இறங் க
தவண்டிய நிறு ் ம் வந் தும் ன் நிரனவுகரள புறம் ள் ளிவிட்டு
ன் வீட்டிற் கு சசல் லும் போர யில் நடக்க ச ோடங் கினோள் .

அவள் சகோஞ் ச தூரம் கடந் உடன் எங் கிருந் த ோ ரபக்கில் பறந் து

வந் தவலு அவள் அருகில் சசன்று ன் வண்டிரய நிறு ்தினோன்.
“ என்ன அ ்ர மகதள ! கோரலதலதய நகர் வலமோ ? ஆமோ நீ என்ன
என் கண்லதய ச ம் படோம கண்ணோமூச்சி ஆடுற ! சரி சரி ! வண்டில
ஏறு, வீட்ல விட்டுடுதறன்.’’

அவன் இ ழ் களில் மின்னும் குறும் பு புன்னரக அவரள ஈர்க ோன்

சசய் து. ஆனோல் இந் தகலியும் கிண்டலும் சவறும் முரற சபண்
உடன் கிரோம ்து முரற மோமோன்கள் விரளயோடும் சோ ோரண
விரளயோட்டு என்பது பு ்தியில் உரரக்க “ மோமோ ! வழிய விடுங் க !
அம் மோ கம் ப் யூட்டர் கிளோஸ் முடிஞ் சி தநரோ கள ்து தமட்டுக்கு வர
சசோல் லிச்சி! வயல் ல தவரல இருக்கோம் .’’ பதில் தபசிக்சகோண்தட
அவரன கடந் து சசன்று விடும் தநோக்கில் நடக்க ச ோடங் கினோள் .

ஆனோல் அர ஊகி ் தவலுதவோ, அவள் வல கர ்ர பிடி ்து

ன்ரன தநோக்கி திருப் பினோன். “ என்னடி ! தபோன மோசம் வரரக்கும்
எக்ஸோம் எக்ஸோம் னு பிலிம் கோட்ன !இப் ப என்னடோனோ கம் ப் யூட்டர்
கிளோஸ் கள ்து தமடுன்னு க விடுறியோ ! இ போர்டி ! நீ யோ ரபக்ல
ஏறி உக்கோந் ோ அது உனக்கு மரியோர !நோனோ தூக்கி உட்கோர
ரவப் தபன் எப் படி வசதி?’’ என அவன் வினவவும் அவன் தகள் வியில்
விதிர் ்து தபோனவள் , முடிந் அளவு இரடசவளி விட்டு அவன்
பின்னோல் அமர்ந்து சகோண்டோள் .

ர ்னதவலு ஒரு சவடி சிரிப் புடன் வண்டிரய ஓட்ட ச ோடங் கினோன்.

சசல் லும் வழி எல் லோம் அவளின் த ர்வுகள் பற் றியும் எந் போட ்தில்
விருப் பம் அதிகம் என்சறல் லோம் உயர்கல் வி குறி ் தகள் விகரள
தகட்டு வந் வன் “ குட்டி ! நீ இன்ஜினியரிங் சசலக்ட் பண்ணோ
சபஸ்டோ இருக்கும் னு த ோணுது.த னீ தபமஸ் கோதலெ் ல உனக்கு சீட்
வோங் கிடலோம் .கோதலெ் பஸ் கூட நம் ப ஊருக்தக வருது. இன்னும் ஒரு
நோலு வருஷம் அப் புறம் .....’’

என குறும் புடன் நிறு ்திவிட்டு, அவளின் வீட்டு வோயிலில் அவரள

இறக்கி விட்டவன் அவளின் இரட்ரட பின்னலில் ஒன்ரற பிடி ்து
இழு ்து “ இந் வோலுக்கு ஏ ் வோனரமோ பிடிச்சி கட்டி
சகோடு ்துடுதவோம் ’’ அவன் முடி ்து விட்டு, “ எனக்கு வோனரம் னோ
உங் களுக்கு ஒரு மந் தி ோன் சபோண்டோட்டியோ வருவோ?’’ இப் படி
அவளின் தவடிக்ரகயும் தகலிரயயும் எதிர் போர் ்து இருந் வனுக்கு,
அவளின் உணர்சசி ் துரட ் முகம் , அதிர்சசி ் ரய ஏற் படு ்
“ த ங் க்ஸ்’’ என பதில் சசோல் லிவிட்டு திரும் பியும் போர்க்கோமல்
வீட்டிற் குள் சசன்றவளின் முதுரகதய சவறிதிருந் ோன் ர ்னதவலு.
அவனுக்கு ச ரிந் த 2 மோ மோக மஞ் சரியின் முக ்தில் பரழய
குதூகலம் இல் ரல .

பரிச்ரச சமய சடன்சன் என்று சமோ ோன படு ்தி சகோண்டு

இருந் ோன். இன்ரறக்கு அவள் ரபக்கில் ஏறமோட்தடன் என்று
சசோன்னதபோது கூட, மற் றவர் போர் ் ோல் என்ன சசய் வது என்று
யங் குகிறோள் என நிரன ்து கோட்டோயபடு ்தி கூட்டி வந் து விட்டோன்.
ஆனோல் அவனின் தகலிரய சகோஞ் சமும் பிரதிபலிக்கோமல் தவண்டோ
விருந் ோளிரய “வோ’’ என்று அரழப் பது தபோல் சசய் உ விக்கு
நன்றி நீ ங் க தபோகலோம் என அவள் சசோல் லோமல் சசோல் லி சசன்றது
தவலுவின் மனதில் தகள் விரய த ோற் றுவி ் து.

சின்ன சபண் என அவளிடம் ன் கோ ரல சசோல் லோமல் ள் ளி

தபோடுவது வதறோ? என எண்ண ச ோடங் கியவன், ஆகட்டும் நம் ரம
மீறி என் குட்டிமோவின் வோழ் வில் யோர் வந் து விட தபோகிறோர்கள் என்ற
எண்ணம் த ோன்றியவுடன், ச ளிந் மனதுடன் ன் வண்டிரய வீடு
தநோக்கி திருப் பினோன்.

ஆனோல் அப் தபோது அவனுக்கு ச ரியவில் ரல, சசோல் லோமல் விட்ட

கோ ல் கிட்டோமதல தபோகும் என்று.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 15

நிலோவின் வடிவம் வட்டம் அல் ல. நிலோ முட்ரட

தபோன்ற வடிவம் உரடயது.
நீ கடந் து சசன்ற போர களில் எல் லோம்
நோன் த டி சசல் வது – உன் கோலடி டங் கரள அல் ல
உன் பின்தனோதட அரலயும் - என் கோ லின் கோலடி டங் கரள
இப் படிக்கு உன் நிலோ.

ன் முன் யோதரோ ரககரள சசோடுக்கும் ச ் ம் தகட்டவுடன் மது ப றி

எழுந் ோள் . கண்கரள கசக்கி விழி ்து போர் ் வளின் போர்ரவயில்
சுவர் கடிகோரம் பட்டு மணி மோரல 5 என்றது. அவள் எதிதர ர ்னதவலு
இயல் போன முக ்துடன் நின்றிருந் ோன்.

“மதியம் சோப் பிடோம கூட வந் து படு ்துடியோம் . அம் மோ சசோன்னோக.

தமலுக்கு ஏதும் முடியரலதயோனு உங் க அ ்ர கு விசனம் . டவுன்
டோக்டர் கிட்ட கூடிப் தபோய் கோட்டுடோன்னு, தவரலயோ இருந் வரன
வீட்டுக்கு வர சசோன்னோக. வந் து போர் ் ோ அம் மணி குறட்ரட
ச ் ்துல வீதட இடுஞ் சிடும் தபோல. 80 வருஷம் கட்டிடம் ோயீ,
சகோஞ் சம் போ ்து தூங் கு,இல் ல புது வீடு கட்ட தலோன் ோன்
வோங் கணும் ’’ சசோல் லிவிட்டு அவன் இலகு குரலில் சிரிக்க

“ம் ..ப் ச.் ...போபோக்கு கர சசோல் லிட்தட நோனும் தூங் கிட்தடன். கோபி
தவரள ஆய் டுச்தச ரக்சி எழுந் ோ ஓவோ குடிப் போ’’ னக்குள்
தபசியபடி ங் கள் படுக்ரக அரறரய ோண்டியவள்
“ஓவோ....ஓவோ....வீட்ல இருக்கோ’’ யக்கமோய் அவனிடம் தகட்கவும் , “
ஒரு மோச ்துக்கு முன்னோடிதய வோங் கி வச்சிட்தடதன’’ இயல் போய்
பதில் சசோன்னவன் ன் வதற தபோல நோக்ரக கடி ்து சகோள் ள.
அவரன முரற ்து விட்டு குளியலரறக்குள் புகுந் வள் முகம்
கழுவி,சரமயலரற தநோக்கி சசன்றோள் .

அங் தக மணி அம் ரம கவரல த ய் ந் முக ்த ோடு நின்றிருந் ோர்.

தவரலக்கோரன் சசல் வம் அப் சபோழுது ோன் கறந் போரல வீட்டு
உபதயோக ்திற் கு சகோண்டு வந் து ர அர வோங் கியவள் கோஸ்
அடுப் பில் கோயரவ ்து கோபி தபோடும் முயற் சியில் இறங் கவும்
மணியம் ரம “ நீ நகரு ோ ! நோன் போ ்துகிதறன்’’ எனவும் “ ஏன் மணி !
மருமகளுக்கு நிரறய ண்ணி ஊ ்தி கோபி தபோட்டு குடு ்து உன்ற
ஊட்டு போரல மிச்சம் பிடிக்க போகுரியோக்கும் . ஆமோ நோன் என்ன
லண்டன்ரலதய பிறந் து வளர்ந்த னோ ? எங் களுக்கும் கோபி, டீ
எல் லோம் தபோட ச ரியும் . நீ சி ் சவளிய உக்கோரு. நோ விரசோ
எல் லோருக்கும் கோபி தபோடுதறன் புரிஞ் ச ோ”

என அவரர சவளிதய அனுப் பிவிட்டு ப ்த நிமிட ்தில் வீட்டு

ஆட்களும் கும் , தவரலகோரர்களுக்கும் கோபி யோரி ்து அர
விநிதயோகம் சசய் து முடி ் ோள் .

ன் கோபி தகோப் ரபரய எடு ்து சகோண்ட ர ்னதவலுதவோ, மு ல்

மிடறு கோபிரய பருகி விட்டு ஆழ மூச்சசடு ்து “ம் ம் ... பர்சபக்ட்’’
எனவும் அவரன ஒரு முரற நிமிர்ந்து போர் ் வள் ப மோன சூடில்
ஆற் றிய கோபிரய முற் ற ்தில் சவ ் ரல கு ்தி சகோண்டிருந்
நோச்சியம் ரம ஆச்சிக்கு சகோண்டு சசன்றோள் .

ஆச்சியிடம் இருந் து சவற் றிரல குழவிரய பிடுங் கியவள் “ இந் ோ

கிழவி ! உன்கிட்ட எ ் ன முரற சசோல் றது சவ ் ல போக்கு தபோடோ
தபோட னு,இனி போரு தினம் ஒரு பச்ச மிளகோ தபோடுதறன் அப் ப ோன்
நீ அடங் குவ’’ என்று சசோல் லிவிட்டு “இந் ோ கோபி ண்ணி
ச ோண்ரடரய நிரனச்சிக்க அப் ப ோன ஊரு நியோயம் தபச
ச ம் பிருக்கும் ’’ என முனகி விட்டு சசல் லவும் , “ அடி என் ரோசோ ்தி !
சீரம சிங் கோரி ! இவ எங் க ஊரு ஒய் யோரி ! தபச்சுமட்டும் இன்னும்
உனக்கு ஒயலடி ! எங் கட்ட தபோறதுக்குள் ள கடவுள் உன்ரன என்
கண்ல கோட்டி புட்டோண்டி’’ என கலங் கவும் “ ஒப் போரி ரவக்கோ உம்
தபரரன விட்டு ஓடியோ தபோக முடியும் . தபோனோலும் ோன் துர ்தி வந் து
ரகய கோரல கட்டி தபோட்டு தூகியந் துடுரோதற பிறசகன்ன !
புலம் போம கோபிரய குடி ஆச்சி !’’ என முனு முணு ்துவிட்டு
திரும் பியவள் எதிதர ர ்னதவலு ரவ ் கண் வோங் கோமல் அவரள
போர்ப்பது கண்டு அவன் முன்தன உளறிய ற் கு சவட்கப் பட்டவளோய்
சரமயலரறக்குள் மீண்டும் ஞ் சம் அரடந் ோள் .

னக்கோன கோபிரய பருகி முடி ் வள் ரக்சிக்கு ஓவோ கலக்கவும்

குழந் ர எழுந் து சவளிதய வரவும் சரியோய் இருந் து.

அப் போரவ கண்டவுடன் குதூகலமோய் அவன் கழு ்ர கட்டி

சகோண்டவள் அப் போவிடம் ஆயிரம் கர தபசிக்சகோண்தட ஓவோரவ
குடி ்து முடி ் ோள் .
மது சரமயல் அரறயில் இருந் து அர போர் ்து சகோண்டிருக்கவும் ,
அருகில் வந் மணியம் ரம, “ நோன் சபறோட்டியும் நீ யும் எனக்கு மகோ
ோன்மோ! சபோம் பள தகோவம் குல ் அழிச்சிபுடும் டீ ! என்ன நடந் து
இருந் ோலும் எல் லோ ்ர யும் மறந் துபுட்டு தவலுதவோட குடும் பம்
நட ்து மது. இனிதயோரு வோட்டி இந் வீட்டு படிரய ோண்டி
தபோகமோட்தடனு உன் மோமோ சோட்சியோ ச ்தியம் சசய் ’’ என ைோலில்
பூ தபோட்டு மோட்டபட்டிருந் வீரதவலு ஐயோவின் புரகப் பட ்ர
கோட்டவும் ஒரு கணம் விரர ் வள் , உடதன இயல் போகி,

“ தபோ மணி....! மதியம் நீ சசஞ் ச சோப் போடு உப் பு சப் தப இல் ல ! இனி
நோ கோர சோரமோ ரநட் டிபன் சசய் ய தபோதறன். அது ோன் என்ற
மோமோனுக்கு பிடிக்கும் . நீ சசல் வ ்துகிட்ட தபோயி, ஒரு முழு விட தகோழி
த ோல் உரிச்சி மஞ் ச டவி சகோடுக்கசசோல் லு, மிளகு தபோட்டு
வருக்கனும் . எம் புட்டு நோளோச்சி மோமனுக்கு என் ரகயோல சமச்சி ! அட
நகரு மணி, நகரியோ இல் ல இடுப் புல கிள் ளவோ’’

அவள் பயமுறு ் வும் , இனி எல் லோம் சரி ஆகிவிடும் என்ற

நம் பிக் ரகயில் மணியம் ரம அந் புறம் நகர்ந்து விட சற் று தநரம்
உரறந் து நின்ற மதுமஞ் சரி மீண்டும் ன்ரன சரமயல் தவரலயில்
மூழ் கடி ்து சகோண்டோள் .

நடக்கும் அரன ்ர யும் கூட ்தில் இருந் து கவனி ்து சகோண்டிருந்

ர ்னதவலுவின் முக ்தில் ஒரு திருப் தியோன முறுவல் மலர் து.

அன்ரறய இரவு மரனவியின் சரமயரல சுரவ ்து, நடுவில்

குழந் ர யுடன் மரனவியின் அருகில் ஒதர படுக்ரகயில் கிட்டிய
தூக்கம் அவனுக்கு சுவர்க்கமோய் த ோன்றியது.

ஆனோல் அவனுக்கு அடு ்து படு ்து இருந் வளுக்கு ரோ ்தூக்கம்

கிட்டோ சபோருளோகிவிட்டது. “ ஏன் இப் படி ?’’ யோரர விட்டு ஒதுங் க
கடல் ோண்டி பயணி ் ோதலோ விதி இன்று அவனுடன் ஒதர கட்டிரல
பகிர்ந்து சகோள் ள தவண்டிய கட்டோயம் ஏற் பட்டு விட்டது.

மதுவின் உறக்க ்ர ச ோரல ் கண்களில் கடந் கோலம் விரிய

ச ோடங் கியது.

மீண்டும் ஒளிரும் .
 அ ்யோயம் - 16

நிலவு சூரியரன விட 400 மடங் கு சிறியது.

ஆனோல் சூரியரன விட பூமிக்கு 400 மடங் கு
அருகில் இருப் ப ோல் நிலவும் சூரியனும் ஒதர
அளவில் ச ரிகின்றன.

நீ அருகில் வரும் தபோது உன் சவப் பம் என்ரன சுடுகிறது

நீ விலகி சசல் ரகயிதலோ உன் சமௌனம் என்ரன சுடுகிறது
எப் தபோது என்ரன குளிர்விப் போய் – என்ற தகள் விதயோடு
இப் படிக்கு – உன் நிலோ .

ஊருக்கு தசரவ சரோம் ப பிடி ் படிப் பு, வோழ் நோள் லட்சியம் இப் படி
ஏகப் பட்ட சபோய் கரள வீரதவலு ஐயோவிடம் சசோல் லி, மது சசன்ரன
மரு ்துவ கல் லூரியில் நர்சிங் படிக்க மு லோம் ஆண்டு தசர்ந்து
விட்டோள் . சபண்ரண பிரிய மறு ் விசோல ்தின் வோயும் , வீரதவல்
ஐயோதவ அடக்கி விட ர ்னதவலு இறுகிப் தபோன முக ்துடதன
அவளின் நர்சிங் தசர்க்ரகக்கு சசன்ரன வரர உடன் வந் ோன்.

அவளின் நர்சிங் திட்ட ்ர தவலு டுக்க எவ் வளதவோ முயன்றும் ,

மது ன் பிடிவோ ்தில் உறுதியோய் நின்று ோன் விரும் பியர
சோதி ்துவிட்டோள் . தமலும் அக்கல் லூரியில் போர்ரவயோளர்களோக
ஆண்கள் வருவர ரட விதி ்து ஒரு விதி என்று சசல் லவும் ,
ர ்னதவலுவிற் கு எரிகிற சநருப் பில் எண்சணய் விட்டது தபோல்
ஆகிவிட்டது.

“ அம் மோ இல் லனோ அப் போவ ோன் சோர் விசிடர்சோ அலவ்

பண்ணுதவோம் சோரி !’’ என விடுதி கோப் போளினி சசோல் லி விட
மதுவின் முகதமோ சமௌன புன்னரகயில் மலர்ந் து.
அட்மிசன் முடிந் து அரனவரும் ஊர் திரும் பி விட த னியில் நடக்கும்
விசயங் கரள விசோல ்திடம் இருந் து வரும் கடி ங் கள் மூலதம
மதுமஞ் சரி அறிந் து சகோண்டோள் .

புதிய இடம் , புதிய சூழல் , புதிய நண்பர்கள் என அவள் வோழ் க்ரகப்

போர ரய மோற் றிக்சகோள் ள, 6 மோ ங் கள் நிம் மதியோக கழிந் தபோது
அவள் மனர குழப் ப அக்கடி ம் வந் து. வழக்கம் தபோல் விசோலம்
ோன் எழுதி இருந் ோர்.

ஒரு நல் ல விஷயம் என்று குறிபிட்டு ரவஷ்ணவிக்கு திருமணம்

நிச்சயம் ஆகி இருப் ப ோகவும் , மோப் பிரள அவளின் சசோந் அ ்ர
மகன் என்றும் , திருமணம் முடிந் வுடன் ரவஷ்ணவி போம் தப சசல் ல
தபோவ ோகவும் எழுதி இருந் ோர்.

மதுவிற் கு மகிழ் ச்சியோ ? துக்கமோ ? என்று பிரி ்து அறிய முடியோ

குழப் பநிரல மனதில் த ோன்றியது. இனி தவலு மோமோவின் நிரல
?ஐதயோ போவம் எவ் வளவு வரு ் ப் படோதரோ ? ஒரு தவரள கோ ல்
விவரம் வீட்டில் ச ரிந் து விட்ட ோல் ரவசுவின் வீட்டில்
ஒ ்துசகோள் ளோமல் இந் முடிவிற் கு வந் து விட்டோர்கதளோ ? இல் ரல
என்றோல் பட ்தில் எல் லோம் வருவது தபோல் திருமண ்திற் கு மு ல்
நோள் இரவு இருவரும் ஊரர விட்தட ஓடி தபோய் விடுவோர்கதளோ ?
மண்ரடரய உரட ் தகள் விகளுக்கு விரட த ட முடியோமல்
மதுமஞ் சரி குழம் ப அவளின் குழப் ப ்ர உணர்ந் த ோழிகள்
“ என்னடீ ! அம் மோகிட்ட சலட்டர் வந் துல இருந் து ஒரு மோதிரியோ
இருக்க வீட்ல ஏ ோவது பிரச்சரனயோ ?’’என வினவவும் மது ன்
வழக்கமோன உலக ்தில் ன்ரன ஆழ் தி சகோண்டோள் .

சவற் றிகரமோக ஒரு வருட படிப் பு முடிந் து ஊருக்கு திரும் பி

வந் வுடன் ரவசுவின் திருமண ்ர பற் றி தகட்டறிந் ோள் . “ ம் ம் ...
அர ஏண்டி தகக்குற ! கல் யோண சபோண்ணு மூஞ் சில கரலதய
இல் ல! அ ோச்சு முடிஞ் சு மூணு மோசம் . சபோண்ணும் மோப் பிரளயும்
போம் தபல இருகோகலோம் . என் மூஞ் சதய போக்கோம ட்ட போ ்து
சோப் புடுடீ! இன்னோர்க்கு இன்னோர்னு அந் சோமி தபோட்ட முடிச்ச
யோரோல மோ ் முடியும் ம் ம் ...’’ மீண்டும் ஒரு சபருமூச்ரச
சவளிதயற் றிய விசோலம் , “தகோமதிகிட்ட தபோயி நோரளக்கு மீனு
சகோண்டோர சசோல் தறன். விருட்னு சோப் டுட்டு படுடி ! சமோ சு ்தி
தபோடணும் எம் சபோண்ணுக்கு எம் புட்டு சகோல் லி கண்ணு பட்டுச்தசோ’’
விசோலம் தபசியபடி உள் தள சசன்று விட, நோரளக்கு சமோத ோ
தவரலயோ தவலுமோமோ வீட்டுக்கு தபோகணும் . நிரனக்ரகயிதலதய
மஞ் சரியின் முக ்தில் சிந் ரன படர்ந் து.

மஞ் சரி வீரதவல் ஐயோவின் வீட்டில் நுரழரகயில் வீட்டின் சபரும்

அரமதி அவளுக் கு வியப் ரப அளி ் து. வீட்டில் இருந்
தவரலக்கோரர்கள் மணியம் ரமயும் , தவலுவும் வீரதவல் ஐயோவுடன்
டவுன் மரு ்துவமரனக்கு சசன்று இருப் ப ோக கவல் ச ரிவி ் னர்.

சற் று தநரம் சகோல் ரலபுற ்தில் நடந் படிதய வீட்டு

தவரலயோட்களிடம் நலம் விசோரி ் படி இருந் வள் “ சரி ! இனி
கிளம் பலோம் மோமோரவ நோரள வந் து போர்க்கலோம் ’’ என மது
நிரன ் வினோடி வோசலில் கோர் வந் து நிற் கும் ஓரச தகட்டு
வோசலுக்கு ஓடினோள் .

கோரில் இருந் து வீரதவல் ஐயோ சமதுவோக ர ்னதவலுவின் ரகரய

பிடி ் படி இறங் கி சகோண்டிருக்க,மணியம் ரம முகதமோ
வரு ் ்தில் கசங் கி இருந் து. “என்ன ஆச்சு ?’’ நிரன ்து சகோண்தட
படி இறங் கியவள் , “மோமோ ! என ஆச்சு மோமோ ? டவுன் தைோஸ்பிடல்
தபோன ோ சசல் வம் சசோன்னோர்.உடம் புக்கு என்ன மோமோ?’’

வீரதவல் ன் வழக்கமோன கம் பீர புன்னரகரய உ ட்டில் த க்கி

வலது ரகயோல் மீரசரய நீ வியபடிதய, “ அடதட மஞ் சு .... எப் ப புள் ள
வந் ? பட்ண ்துல இருந் து. மணி இரனக்கு தகோழி அடிச்சி குழம் பு
ரவக்க சசோல் லு.ஆதள மோறிட்ட தபோ புள் ள! ஆயிரம் ோன்
இருந் ோலும் படிச்சோ அறிவுகரள ோனோ வந் துடுதுத முக ்துல’’
தபசிக்சகோண்தட வரதவற் பரற வரர வந் வர் தசோபோவில் அமர்ந்து
சகோண்டு,

“ அப் புறம் அம் மினிக்கு படிப் சபல் லோம் எப் படி தபோகுது’’ வீரதவல்
விசோரிக்கவும் , மஞ் சரி ன் கல் லூரியில் நடந் சம் பவங் கரளயும் ,
தவடிக்ரககரளயும் நரகச்சுரவ தும் ப எடு ்துரரக்க வீரதவல்
ஐயோ அர தகட்டு சிரி ்து சகோண்டிருக்கும் தபோது இறுகிய
முக ்துடன் இரடதய புகுந் ர ்னதவலு “ அப் போ !தபோதும் மோ ்திரர
சோபிட்டு சகோஞ் ச தநரம் படுங் க. மீதி கர ரய பிற் போடு
தபசிகிவீங் களோம் ’’ என்று சசோல் லிவிட்டு மோ ்திரரகரளயும் , ஒரு
குவரளயில் நீ ரரயும் ர அர வோங் கி மோ ்திரரகரள
விழுங் கியவரர ரக ் ோங் கலோக அரழ ்து சசன்று அவருரடய
படுக்ரகயில் படுக்க ரவ ்து க வுகரள அரட ்து விட்டு
சவளிவரும் ர ்னதவலுரவ ரகயோலோகோ தகோப ்துடன் தவடிக்ரக
போர் ்து சகோண்டிருந் ோள் மஞ் சரி.

சமயலரறயில் தவரலயோக இருந் மணியம் ரமரய நோடி

சசன்றோள் .அ ்ர யின் முக ்தில் வழக்கமோக இருக்கும் கரலரய
கோணவில் ரல, மோறோக வரு ் ்தின் சோயல் படர்ந் முக ்துடன்
மணியம் ரம புன்னரகக்க முயன்றோள் . “ அ ்ர ! மோமோக்கு என்ன
ஆச்சு? ஏன் சரோம் ப கரளப் போ த ரியிறோரு? நோன் வந் ப் ப கூட நீ ங் க
தைோஸ்பிடல் தபோய் டு ோன வந் தீங் க?’’ என வினவவும் மணியம் ரம
அழுரககுரலில் “ நோன் என்ன ் கண்தடன் மஞ் சு? தவலு ோன்
டோக்டர்ட தபோறோன் தபசுறோன் ! எங் கிட்ட ஒண்ணு ்ர யும் சசோல் ல
மோட்றோன் ! இவரு உடம் பு முன்ன மோதிரி இல் ல, நோலு வோர் ்ர
தசர் ்தி தபச முடியல! ஏகப் பட்ட மருந் து மோ ்திரர தவற ோரோக!
என்ன நடக்குதுதன ச ரியலமோ ? ஒதர பயமோ இருக்கு !’’ மணியம் ரம
புலம் பவும் “ அ ்ர ! மோமோவ கோட்டுற சீட்டு எல் லோம் எங் கன
இருக்கு’’ என மது தகட்கவும் மணியம் ரம விரரவோக ஓடி சசன்று
உள் அரறயில் இருந் து மரு ்துவமரன குறிப் புகள் அடங் கிய
ரபரல எடு ்து வர, அர வோங் கி போர்க்க மது மஞ் சரி ஆர்வமோய்
ரகநீ ட்ட, இரடயில் ஒரு ரக புகுந் து ரபரல பறி ்து சகோண்டது.

“ அம் மோ ! நோன் மதுகிட்ட ரபரல கோட்தறன். நீ ங் க தபோய் சீக்கிரம்

சரமயல் சசய் ங் க. அப் போவுக்கு பசிக்கு ோம் ’’ என்று சசோல் ல “ இத ோ
தபோதறன் ம் பி ! மது அர போர் ்துட்டு அ ்ர க்கு புறவு விவரமோ
சசோல் டோ ங் கம் ! உங் க மோமோ சச ் தநரம் பசி ோங் க மோட்டோக’’
சசோல் லிவிட்டு மணியம் ரம சரமயல் அரறக்குள் சசன்று விட,

ர ்னதவலு மஞ் சரிரய சநருப் பு உமிழும் கண்களோல் போர் ்து

“சவளிதய வோ’’ என்பது தபோல் கண்களோல் ெோரட கோண்பி ்து அவள்
கூட ்திற் கு வந் தும் , “ அம் மோ ோதய ! உங் க டோக்டர் படிப் பு எல் லோம்
உங் கதளோட இருக்கட்டும் ! எங் க வீட்ல நீ ங் க எர யும் கோட்ட
தவண்டோம் . எங் க அப் போவ போ ்துக எனக்கு ச ரியும் . உன்னோல
முடிஞ் சோ ஒரு உ வி சசய் . இனிதம எங் க வீட்டு பக்கம் ரல கோட்டோம
இரு. அத எனக்கு தபோதும் . இப் ப தபோய் அம் மோ கிட்ட சோ ோரண
சநஞ் சி சளி ோன். கரரயறதுக்கு மோ ்திரர மருந் து ந் து
இருக்கோங் கனு சசோல் லிட்டு தபோ’’எரிச்சலோக தபசிவிட்டு தவலு
உள் தள சசன்று விட, மஞ் சரி திரக ்து நின்று விட்டோள் .

இவனுக்கு ன் தமல் ஏன் இவ் வளவு சவறுப் பு என்று எண்ணியவள் , “

கோ ல் த ோல் வியோல் போவம் கலங் கி இருப் போன்!’’ என்று மனர
த ற் றி சகோண்டு மணியம் ரம இடம் சசன்று அவள் மனம்
அரமதியுரும் வரகயில் சபோய் சசோல் லி சமோ ோனபடு ்திவிட்டு ன்
வீட்டிற் கு கிளம் பி விட்டோள் . மது அந் விடுமுரற முழுக்க பிற
இடங் கரள சுற் றி வந் ோதல விர மறந் தும் தவலுவின் வீட்டு பக்கம்
திரும் பவில் ரல.

மீண்டும் கல் லூரி புறப் படும் தின ் ன்று வீரதவல் ஐயோவிடம் ஆசி
வோங் க வந் வள் , வீட்ரட விட்டு சவளிதயறும் தபோது ன்ரனதய
உற் று போர் ்து சகோண்டிருந் ர ்னதவலுரவ போர் ் ோள் .

இவள் போர் ் வுடன் அவன் போர்ரவரய திருப் பி சகோண்டோன்.மது

ன் மனதில் முடிவு சசய் து சகோண்டோள் . இனி விடுமுரறக்கு கூட
இந் ஊருக்கு வர கூடோது என்று. ஆனோல் கோலம் ன் ரககளில் தவறு
கணக்ரக ரவ ்திருந் து.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் -17

த ோரோயமோக 49 நிலோக்கரள நம் புவியில்

ரவ ்து விடலோம் . நிலோவின் விட்டதுடன்
ஒப் பிடும் தபோது நம் புவியின் விட்டம்
அ ் ரன மடங் கு சபரியது.

ஒளி வீசி பிரகோசிக்கும் நட்ச ்திரம் ஆகிவிட

கடவுள் ஓர் நோள் வரம் ந் ோர்
உன்ரன விட்டு ச ோரலவு சசல் ல தவண்டுதம
உடதன மறு ்துவிட்தடன்- உன்சனோளி தபோதுசமன
இப் படிக்கு –உன் நிலோ

அதிகோரல சபோழுது அதிக உற் சோக ்துடன் விடிந் து தபோல் ர ்ன

தவலுவிற் கு த ோன்றியது. அருகில் மதுரவ கோணோமல் அதிர்ந் வன்
வீட்டின் சகோல் ரலபுற ்தில் சிரிப் பு ச ் ம் தகட்டு அங் தக சசல் ல,
மதுமஞ் சரி நீ ண்ட நோள் பழக்கம் உள் ளவள் தபோல் பசு மோட்டின்
அருதக கு ்துகோலிட்டு போல் பீச்சி சகோண்டிருந் ோள் .

“ ஏ மோணிக்கம் ! நோன் 6 லிட்டர் போல் கறந் துடோ எங் க அ ்ர தயோட

மோங் கோ ஆரம் எனக்கு ோன்! நீ ங் க அம் புட்டு தபரும் சோட்சி ! இத ோ 6
வது சசோம் பும் நிரஞ் சிட்டு!’’ மது தபசி சகோண்தட போல் கறக்க சுற் றி
இருந் வர்கள் “தை’’ என தகோசம் எழுப் ப மது புன்னரகயுடனும் போல்
சசோம் புடனும் எழுந் து சகோண்டு “ என்ன மணி தினம் 5 லிட்டர் ோன்
கறகும் னு சசோன்ன, போர் ்தியோ உன் மருமக சோமர் ்திய ் ’’

என தகட்கவும் மதுவிற் கு சநட்டி முறி ் மணியம் ரம “ இந்

மகோலட்சுமிக்கு அந் மகோலட்சுமி தவண்டு மட்டும் படி அளந் துடோ’’
என கண் கலங் கவும் “ ஆ ்த ! கோலங் கோ ோல சசண்டிசமண்டோ !
ஆள விடு சோமி நோன் தபோய் போரல கோய் சுதறன்’’

தபசிக்சகோண்தட திரும் பியவள் சகோல் ரலப் புற வோயிலில்

நின்றிருந் ர ்னதவலுரவ கண்டதும் சற் று திடுக்கிட்டு தபோனோள் .
ஆனோலும் சமோளி ்து சகோண்டு “ அ ்ர ! இந் போரல சகோஞ் சம்
கோய் தசன்! போப் போ ரூம் ல னியோ இருக்கோ, முழிச்சிடோ அழுவோ’’ என
சசோல் லி போல் சசோம் ரப மணியம் ரம ரகயில் சகோடு ்துவிட்டு
ங் கள் அரறக்கு சசன்று விட்டோள் .

அவரளதய போர் ்துக்சகோண்டு இருந் வன் சிறிது தநரம்

இரடதவரள விட்டு, ோனும் அரறக்கு சசல் ல, மணியம் ரம
முக ்தில் திருப் தி புன்னரக பூ ் து.

“ பரவோயில் ரல இனியோவது மகன் வோழ் க்ரக சீர்பட்டத .

சந் த ோஷமோக இருந் ோல் சரி ோன்’’ என்று மனதில் நிரன ்து
சகோண்டோர்.

கட்டிலில் மது ரக்சி ோவின் முக ்ர போர் ்து சகோண்டு

அமர்ந்திருந் ோள் . உள் தள வந் ர ்னதவலு அரறக்க ரவ
ோழிடவும் , அவரன நிமிர்ந்து தகள் விக்குறியோய் தநோக்கினோள் .

“ அப் படி போக்கோ மது ! உன்கிட்ட சகோஞ் சம் பர்சனல் லோ தபசணும் .

அ ோன் க ரவ ோழ் தபோட்தடன். நோரளக்கு ங் கச்சியும்
மோப் பிள் ரளயும் நம் ப வீட்டுக்கு விருந் துக்கு வோரோக.
மோப் பிள் ரளகிட்ட நீ தகோவமோ எதுவும் நடந் துக்கோ . ப் பு எல் லோம்
என்தனோடது ோன். நோன் சசோன்ன அவரு சசஞ் சோரு. உன் தகோப ்
என்தனோட நிறு ்திக்க குட்டிமோ ப் ளஸ ீ ் !’’ அவன் சகஞ் சலோய்
முடிக்கவும் “ம் ம் ..’’ மது ஒற் ரற வோர் ்ர யில் இறுக்கமோகதவ பதில்
அளி ் ோல் .

மறுநோள் சசௌமியும் , மனிசும் கோரலயிதலதய விருந் திற் கு வந் துவிட,

ரக்சி ோ அ ்ர , மோமோ என இருவருடனும் ஒட்டிக்சகோள் ள,
மணியம் ரமயும் , மதுவும் அரசவ விருந் து யோரிப் பில் ங் கரள
மூழ் கடி ்துசகோள் ள மதிய உணவிற் கு பின் மனிஷ் மஞ் சரி இடம்
னிரமயில் தபச பிரம் ம பிரய ் னம் சசய் ோன். ஆனோல்
முடியவில் ரல.

சசௌமி ன் அண்ணி இடம் வோய் சகோள் ளோமல் தலோட தலோட ் ோள் .

“இந் அநியோயம் எங் கோணும் உண்டோ ம னி . நீ ங் க கூட என்
கல் யோண ்துக்கு லண்டன்ல இருந் து சீக்கிரம் வந் தீங் க. ஆனோ இவரு
அத லண்டன்ல இருந் து கல் யோண ்துக்கு சமோத ோ நோள் ரநட் வந் து
இறங் குறோரு! தகட்டோ தவரல முடிய ோம ம் ஆய் டுச்சுன்னு கூல் லோ
சசோல் றோரு . போவம் அப் போ வந் வங் க எல் லோம் மோப் பிள் ரள எங் க
எங் கனு அவரர ச ோளச்சி எடுதுடோக’’ சசௌமிக்கு மனிஷ் ன்னுடன்
ச ோடர்பில் இருந் து ச ரியோது தபோலும் என்று சநோடி சபோழுதில்
கணி ் வள் ஒரு புன்னரகயில் சமோளி ்து “ என்னடி சசௌமி !
சபருசோ அலு ்துகுற ! அ ோன் ோலி கட்ட கசரக்டோ வந் துடோரு இல் ல
!அப் புறம் என்ன’’ மது தகலி தபசவும் , “ தபோங் க ம னி ! நீ ங் க சரோம் ப
தமோசம் ! நோன் அண்ணன் கிட்ட சசோன்னோ அதுவும் இப் படி ோன்
கிண்டல் பண்ணுது. புருசனும் சபோண்டோட்டியும் தபசி வச்சி கிட்டு
கிண்டல் பண்றீங் களோ?’’ என ன் பங் கிற் கு அவள் கிண்டல்
சசய் யவும் , மது கவனமோக ன் உணர்வுகரள மரற ்து சகோண்டு, “
ரக்சி என்ன சசய் றோதலோ வோ கீதழ தபோலோம் ’’ என தவகமோக மோடியில்
இருந் து கீழ் இறங் க ச ோடங் கி விட்டோள் .

மோரல தநர ்தில் ஆண்களும் , சபண்களுமோய் புது மோப் பிள் ரள

சபண்ரண போர் ்து சசல் ல என்று வந் து குவிய ச ோடங் க,
அவர்களுக்கு கோபி பலகோரம் வழங் கி உபசரிக்கதவ தநரம் சரியோக
தபோய் விட்டது. இரடயில் தவலுவும் , மனிஷும் இன்னும் சில உள் ளூர்
நண்பர்களும் த ோட்ட வீட்டில் மதுபோன வரககரள உற் சோக ்துடன்
அருந் தி ங் கள் கல் யோண விருந் ர சகோண்டோடி சகோண்டிருந் னர்.

மனிஷ் ஏறிய தபோர யில் தவலுவிடம் “ மச்சோன் ! மது என்ன

மனிக்கதவ தபோறதில் ரல ! ஒரு நல் ல நட்ரப நோன் இழந் துட்தடன்
மச்சோன். எங் கிட்ட சசோன்னோ மச்சோன் நீ ோன் என் நம் பிரகனு, ஆனோ
நோன் அர உரடச்சிட்தடன் இல் ல மச்சோன்’’ தீடிசரன்று அவன்
குரலில் வீரோதவசம் வந் து, “ இத ோ போருங் க மச்சோன், அவளுக்கு
என்ரன பிடிக்கோட்டியும் எப் பவும் நோன் அவ பிரண்டு ோன். உங் க
சரண்டு தபருக்குள் ள என்ன பிரச்சரனதயோ எனக்கு ச ரியோது.
எனக்கு ச ரியவும் தவண்டோம் . ஆனோ அவ கண்ல இருந் து ஒரு
சசோட்டு கண்ணீர் வந் ோ கூட போ ்துட்டு நோன் சும் மோ இருக்க
மோட்தடன் மச்சோன். அவ் தளோ ோன் சசோல் தவன்.’’ மனிஷ் தபசி
முடிக்கவும் தவலு கலகலசவன்று சிரி ்து

“அவ கூட ஒரு மூணு வருஷம் பழகின உங் களுக்தக அவ தமல

இவ் தளோ போசம் இருந் ோ அவ பிறந் துல இருந் து போ ்து வளர் ் அவ
அம் மோக்கும் எங் களுக்கும் எவ் தளோ போசம் இருக்கும் . மச்சோன் கவரல
படோதீங் க உங் க பிரண்ரட நோங் க நல் லோ போ ்துக்குதவோம் .’’ என
த ோல் தமல் ரக தபோட்டு வீட்டிற் கு அரழ ்து சசன்றோன்.

இரவு சோப் போட்டு தமரெயில் கண்கள் சிவந் து அதிகம் தபசோமல்

சோபிட்டு சகோண்டிருந் தவலுரவயும் , மனிரஷயும் மது மு ல்
போர்ரவயிதலதய இனம் கண்டு சகோண்டோள் .

மனிஷ் சசௌமி தபோட்டிருந் ஆர்டரின் தபரில் ஒரு பீருடன் நிறு ்தி

சகோண்டோன். தவலு ன் மகிழ் ச்சி மிகுதியிலும் பரழய நண்பர்கரள
சந் தி ் ோலும் , வழக்க ்ர விட சற் று அதிகமோகதவ குடி ்திருந் ோன்.
மணியம் ரம ரக்சி ோவிற் கு உணவூட்டி கர சசோல் லி அவள்
மடியிதலதய உறங் க ரவ ்திருந் ோள் .

“ சோப் டோசுனோ தநரங் கோலத ோட தபோய் படுங் க. மது இன்ரனக்கு ரக்சு

எங் கூட படு ்துக்கட்டும் . கோரலல இருந் து எம் புட்டு தவல போர் ் ! நீ
தபோய் தூங் குமோ’’ என்று சசோல் லி விட்டு மணியம் ரம ன் அரறக்கு
சசன்று விட்டோள் . உணவு முடிந் து சசௌமியும் மனிஷும் ங் களுக்கு
என்று ஒதுக்கிய விருந் தினர் அரறக்கு சசன்று விட்டனர்.

தவலுவும் அரறக்குள் சசன்று விட மது போ ்திரங் கரள ஒதுக்கி

ரவ ்துவிட்டு அரறக்குள் சசல் ல யங் கியவளோய் , ைோலில் இருந்
தசோபோவில் சோய் ந் து அமர்ந்து ச ோரலகோட்சியில் நிகழ் சிகரள
போர்க்க ் ச ோடங் கினோள் .

எப் படியும் ஒரு இரண்டு மணிதநரம் கழி ்து தபோனோல் நன்றோக

தூங் கி இருப் போர் என்று மனகணக்கு தபோட்டவள் , சசோக்கும்
விழிகரள கட்டு படு ்தி சகோண்டு, டிவிரய உற் று உற் று போர்க்க
ச ோடங் கினோள் .

ன்ரன மீறிய அயர்வில் மது தசோபோவிதலதய உறங் கி விட,

அரறயில் தூக்கம் வரோமல் புரண்டு சகோண்டிருந் தவலு இன்னும்
மதுரவ கோதணோதம என்ன ோன் சசய் றோ?’’ என சவளிதய எட்டி
போர் ் வன் அவள் ைோல் தசோபோவிதலதய அயர்ந்து தூங் குவது
கண்டு உள் ளுக்குள் சிரி ் வன் அவரள அப் படிதய தூக்கி வந் து
கட்டிலில் படுக்க ரவ ் ோன்.

கோரல மு ல் தவரல சசய் து சகோண்தட இருந் ோல் அலுப் பில் தவலு

தூக்கிய தபோது தலசோக கரலந் அவள் தூக்கம் , மீண்டும் அவன் ட்டி
சகோடுக்கவும் நி ்திரரயில் ஆழ் ந் துவிட்டோள் .

ஆழ் ் தூக்க ்தில் குழந் ர தபோல் மலர்திருந் அவள் முக ்ர

தவலு ஆரசதயோடு போர் ்திருந் ோன். அவனுக்கு மிக அருகில் இருந்
சிவந் அவள் அ ரம் அவரன மு ் மிட தூண்டியது. அரும் போடு
பட்டு ன்ரன மீட்டு சகோண்டோன். அவன் அவரள விட்டு விலகி
படுக்கும் தநோக்க ்தில் அவன் நகர ய ் னிக்க தூக்க கலக ்தில்
இருந் வள் “ மோமோ’’ என்ற முனகதலோடு தவலுவின் சநஞ் சில்
சோய் ந் து சகோண்டோள் . அவன் முடி அடர்ந் மோர்பில் முகம்
புர ் வள் “ ம் ம் ...’’ என்ற முனகதலோடு மீண்டும் துயில
ச ோடங் கினோள் . அவளிடம் அகப் பட்டவன் நிரலரமதயோ மிகவும்
தமோசம் அரடந் து.

அவர்களின் முந் ர ய திருமண வோழ் வில் மது வழரமயோய்

தவலுவின் மோர்பில் ோன் துயில் வோள் . அவனும் அவரள சநஞ் தசோடு
அரண ் படி ோன் தூங் குவோன்.சமன்ரமயோக அவள் ரலரய
வருடி விட்டவனின் நிரனவுகள் பின்தனோக்கி நகர்ந்து கடந்
கோல ்தின் வோயிரல திறந் து.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 18

நிலோவின் ஈர்ப்பு விரச பூமி சுற் றும்

தவக ்ர ரட படு ்துகிறது.
நிலவின் ஈர்ப்புவிரச ரட படு ்துவ ற் கு
முன்பு பூமி இர விட தவகமோக சுற் றி
சகோண்டு இருந் து.

நீ யும் நோனும் எதிர் எதிர் கோந் புலம்

நீ விலகி சசல் ல ோன் எ ் னிகிறோய்
ஆனோல் உன்ரன என் தநோக்கி -
ஈர் ்து சகோண்தட இருக்கிறது
என் கோ ல் இழுவிரச – இப் படிக்கு உன் நிலோ

மதுமஞ் சரி சசவிலிய பயிற் சியில் தசர்ந்து அன்தறோடு மூன்று

ஆண்டுகள் நிரறவரடந் து இருந் து. இரண்டோம் ஆண்டு
விடுமுரறயின் தபோது சிறப் பு சமோழி பயிற் சி வகுப் பு என த ோழியின்
வீட்தடோடு ங் கி விட்டோள் .
ஆயிற் று நோரள கோரல மு ல் இந் வருட ்திற் கோன ஒரு மோ
விடுமுரற ச ோடங் கிவிடும் . இந் வருட ்த ோடு படிப் பும் முற் று
சபறுவ ோல் இனி எங் கு சசன்று ஒலிய என தயோசி ்து
சகோண்டிருக்கும் தபோத , உடன் பயிலும் த ோழி மோலினி ோன்
சவளிநோடு சசல் வ ற் கு னி த ர்வுகள் எழு தபோவ ோகவும்
இ னோல் நல் ல வருவோய் வரும் எனவும் மதுவிடம் பகிர்ந்து
சகோண்டோள் . மது ோனும் என் அப் பயிற் சியில் ஈடுபடக்கூடோது என
சிந் தி ் வோதற ன் அரற கட்டிலில் படு ்து இருந் ோள் .

பக்க ்து அரற ரோஜி வந் து “ மது வோர்டன் உன்ரன கீதழ வர

சசோன்னோங் க’’ என சசோல் லிவிட்டு சசல் லவும் , “ என்ன ப் பு
சசஞ் தசோம் ’’ என் எண்ணி சகோண்தட விரரவோக கீழ் தநோக்கி
ஓடினோள் . ைோஸ்டல் வோர்டன் பூரணி தமடம் சோந் மோன குரலில்
“ மது உங் க ரீதலசன் யோருக்தகோ சரோம் ப சீரியசோம் ! அ னோல
இரனக்கு ரநட்தட உன்ரன ஊருக்கு கூட்டிட்டு தபோக உங் க அம் மோ
வந் து இருக்கோங் க ! டீன் சபர்மிசன் சலட்டர் சகோடு ்து இருகோரு, நீ
சீக்கிரம் கிளம் புமோ நோன் சமயின் தகட்ரட பூட்டனும் ’’ அவர்
முடிக்கவும் , அதுவரர சவளி வோசல் அருதக நின்றிருந் விசோல ்ர
மதுமஞ் சரி கவனி ் ோள் . “ அம் மோ’’ என அவள் சவளிதய நடக்க
முயல “ குவிக் மது ! அப் புறமோ தபசிக்தகோ’’ என வோர்டன் விரட்டவும்
தவகமோக ன் அரறக்கு ஓடியவள் ம் சபோருட்கரள தவக தவகமோக
சபட்டிக்குள் திணிக்க ச ோடங் கினோள் .

விவரம் அறிந் மற் ற த ோழிகளும் அவள் சபோருட்கரள விரரவோக

போக் சசய் ய உ வினர். “ ஒன்னும் ஆகோது. கவரல படோம தபோ மது’’
என த று ல் அளி ்து அனுப் பி ரவ ் னர்.

மீண்டும் கீதழ வந் து அவுட்தகோயிங் சலட்ெரில் ரகசயழு ்திட்டு,

அம் மோவுடன் இரணந் படி சவளிதய நடந் வள் “ அம் மோ ! யோருக்கு
என்னமோ ? ஏம் மோ அழுற ? அழோ மோ!’’ என த ற் றி சகோண்தட
வந் வள் சவளிதய தகட் அருகில் ன் சிகப் பு நிற ஸ்கோர்பிதயோ
வண்டியில் சோய் ந் து நின்ற ர ்ன தவலுரவ கண்டதும் உரறந் து
நின்றோள் .

“ அ ்த ! சீக்கிரம் வண்டியில ஏறுங் க ! விடியிறதுக்குள் ள ஊரு தபோய்

தசரனும் ’’ தவலுவின் கண்களும் சிவந் திருக்க மது மஞ் சரியின் வோய்
ோதன அரடபட்டு விட்டது.

வண்டியில் அமோனுஷ்ய சமௌனம் ஆழ் ந் திருக்க தவலுவின் மனதில்

பல பூகம் பங் கள் சவடி ்து சகோண்டிருந் ன. மது ஊரில் இல் லோ
இந் 2 ஆண்டுகளில் தவலுவின் வோழ் வில் பல ஆழி தபரரலகரள
தவலு சந் தி ்து விட்டோன். மு லில் வீரதவல் ஐயோவிற் கு உடல் நலம்
சகட்டது.

அது விசயமோக தவலு அரலந் து சகோண்டிருக்ரகயில் சங் கர் தவரல

விசயமோக சவளிநோடு சசல் ல தவண்டிய சூழ் நிரல ஏற் பட, அவன்
சவளிநோட்டில் இருக்கும் தபோது ரவசுவின் கோ ல் விஷயம் அவள்
சபற் தறோருக்கு ச ரிய வர, தவலு அந் விவகோர ்தில் ரல இடும்
முன்தன விஷயம் ரக மீறி விட்டது.

ஏன் எனில் தகோவில் குருக்கள் ரவஷ்ணவிக்கு உடனடியோக ன்

சசோந் ங் ரக மகரன மணம் தபசி முடி ்து விட்டு, வீரதவல்
ஐயோவிடம் வந் து ன் மகளின் கோ ல் கர ரய ச ரிவி ்து “ இந்
கல் யோண ்ர நீ ங் க ோன் நல் ல படியோ நட ்தி சகோடுக்கணும் . இந்
கல் யோணம் மட்டும் நடகலனோ நோங் க குடும் ப ்த ோட சோக
தவண்டியது ோன்’’ என்று அவர் கோலில் விழுந் து க றி அழ தவலுரவ
அரழ ் வீரதவல் ஐயோ, ன் கட்டிலில் இருந் படிதய

“ ஏய் யோ ! ர ்தினம் ! எவதனோ நம் ப ஊர்ல படிக்கிற புள் ள மனச கோ ல்

அது இதுனு சகடு ்து இருக்கோன். அவன் யோரு என்னோண்டு போ ்து
பூசோரி சபோண்ணு கல் யோண ் நல் ல படியோ முடிச்சி சகோடு ்துடு’’
என்று அவனிடம் கூரியவர் தகோவில் குருக்களிடம் திரும் பி “
உங் களுக்கு ச ரியோ து இல் ல ! எங் க குடும் பம் சசோன்ன வோக்கும்
வோர் ்ர யும் வறோது. நீ ங் க ர ரியமோ தபோங் க. உங் க சபோண்ணு
கல் யோணம் நல் ல படியோ நடக்கும் . எம் மகன் நட ்தி ரவப் போன்.’’ என
அவருக்கு விரட சகோடு ்து அனுப் பி விட்டோர்.

இங் கு தவலுவின் நிரலதயோ சசோல் ல முடியோ நிரலயில் இருந் து.

அவன் இது பற் றி கலந் ோதலோசிக்க ரவசுரவ த டி சசன்றோன்.
ஆனோல் அங் தக ரவசுவின் நிரல அர விட பரி ோபமோய் இருந் து.
அழுது கலங் கிய கண்களுடன் “ தவலு சோர் ! நீ ங் க எந் முயற் சியும்
எடுகோதீங் தகோ, எங் க அம் மோ அவோ ோலி தமல எண்ட ச ்தியம்
வோங் கிண்டோ. நோன் தவ ்து ெோதி ரபயரன கல் யோணம் பண்ணிக்க
கூடோதுன்னு. இந் சென்ம ்துல எங் களுக்கு ப் ரோப் ம் இரலதயோ
என்னதமோ. என்ன போவம் பண்தணதன ச ரியரலதய, தபசோம
உயிரர விட்டுட்டலோம் னு நினச்சோ அதுக்கும் வழி இல் ல நோன் அப் படி
ஏ ோவது பண்ணிண்டோ என் சமோ ் குடும் பமும் என்கூரடதய
வந் துடுற ோ பயங் கோட்றோ. நோன் என்ன சசய் தவன் தவலு சோர் !’’ என
குலுங் கி அழவும் அவள் தவ ரன கோண சகியோ வன்,

“ நோன் தவணோ சங் கரர உடதன அசமரிக்கோல இருந் து வர

சசோல் லதறன் ரவசு. இவங் க எல் லோம் இப் படி ோன்
பயமுறு ்துவோங் க. நீ ங் க எங் கயோவது சவளிஊர் தபோய் கல் யோணம்
பண்ணிதகோங் க’’ என தவலு தயோசரன சசோல் லவும் , மறுப் போக ரல
அரச வள் “ தவலு சோர் ! இது என் தமல ச ்தியம் சகௌரி சவளிநோட்ல
இருந் து வர வரரக்கும் என் கல் யோண விஷயம் அவருக்கு ச ரியதவ
கூடோது! அவரோல இர ோங் கிக்க முடியோது. என் அம் மோ ோலி என்
கண் முன்னோடிதய நிக்கிறது தவலு சோர்! அவோ சோபம் வோங் கிண்டு
ோன் என் கல் யோணம் நடக்கணும் னோ அது எனக்கு தவண்டோம் . சங் கர்
இனிதம என் வோழ் க்ரகல இல் லனு ஆன உடதன ரவசு சச ்துட்டோ
தவலு சோர்! இப் ப நீ ங் க நின்னு தபசிண்டு இருக்குறது அவ
பிண ்த ோட தவலு சோர்! என் மனச ச ோட்டது சகௌரி மட்டும் ோன்.
அது எப் பவும் சகௌரிக்கு ோன் சசோந் ம் . நோன் ஏற் கனதவ தவற
ஒரு ் ர லவ் பண்தறன்னு ச ரிஞ் சும் என்ன கடிக்க சரடியோ
இருக்கோதன என் அ ்ர ரபயன் அவனக்கு உடம் புன்ற இந் பிணம்
மட்டும் ோன் சசோந் மோக தபோகுது. நீ ங் க ோன் என் சகௌரிரய
நல் லோ போ ்துக்கணும் தவலு சோர் ! போதுதபளோ’’ கண்ணீர் வழியும்
கண்கதளோடு யோசகம் தகட்டு நின்ற ரவசுரவ தவலுவும்
கண்ணீதரோடு போர் ் ோன். அவனுக்கு தபச வோர் ்ர கள் வரவில் ரல.

சவறுமதன அவளிடம் ரல அரச ்து சகௌரிரய போர் ்து

சகோள் வ ோக வோக்களி வன் இ ய ்தில் ஏற் பட்ட வலிதயோடு வீடு
திரும் பினோன். அவ் வளவு ோன் ரவஷ்ணவி திருமணம் முடிந் து
போம் தப சசன்று விட்டோள் .

ஆனோல் மூன்று மோ ்தில் திரும் பி வந் சகௌரி சங் கரர போர் ்து
சகோள் ளவது என்பது தவலுவிற் கு எளி ோன கோரியமோக
இருக்கவில் ரல. விஷயம் தகள் வி பட்டவுடன் சகௌரி மு லில்
தவலுரவ ஒரு ஆழ் ் போர்ரவ போர் ் ோன். ஒன்றும் சசோல் லோமல்
 ன் வீட்டிற் கு சசன்றவன் தூக்கமோ ்திரர சோபிட்டு விட்ட ோக அவன்
ோய் அவனுக்கு தபோன் சசய் ய மு லில் அவரன சிகிச்ரச அளி ்து
அவன் உயிரர மீட்க தவலு அரும் போடு பட்டோன்.

மீண்டு வந் வன் மீண்டும் ற் சகோரலக்கு முயல தவலு அவரன

த ோட்ட வீட்டில் கோவல் ஆட்கரள தபோட்டு கவனமோய் போர் ்து
சகோண்டோன். இ ற் கிரடயில் அவன் தவரலயும் தபோனது.
ற் சகோரல முயற் சி த ோல் வியில் முடியவும் சங் கர் கண்மண்
போரோமல் குடிக்க ச ோடங் கினோன். தவலு ஏத ோ தசோக ்தில் இரண்டு
நோள் குடி ்து விட்டு நிறு ்திவிடுவோன் என எதிர் போர்க்க சங் கர் அர
ச ோடர் கர ஆகினோன். ஒரு புறம் வீரதவல் ஐயோவின் உடல் நிரல
நோளுக்கு நோள் தமோசம் அரடந் து சகோண்டு வந் து, மறுபுறம்
ச ோழில் சநருக்கடிகள் , ஒரு புறம் சகௌரி ர ்னதவலுவிற் கு மூச்சு விட
கூட தநரம் இல் லோமல் தபோனது.

ச ோடர் குடியோல் சகௌரியின் உள் உறுப் புகள் போதிப் பு அரடய தவலு

அவரன மறுவோழ் வு ரமய ்தில் தசர் ் ோன். சகௌரிக்கு வோழும்
ஆரச சற் றும் இல் ரல என்றோலும் அவன் ோயின் கண்ணீர் இம் முரற
அவரன சற் தற இளகிற் று.சமளனமோக சிகிச்ரசரய ஏற் க
ச ோடங் கினோன்.

இவ் வளவு தபோரோட ்திலும் தவலு மதுரவ அடிக்கடி நிரன ்து

சகோள் வோன். நல் லதவரள மது ச ோரலவில் படிப் பதும் ஒரு
வரகயில் நன்ரம ோன், இ ் ரன துன்பங் களும் ன்தனோடு
தபோகட்டும் என நிரன ்து சகோண்டவன் அன்றோட நடப் பில்
ஈடுபட்டோன்.

எதிர் புறம் வந் லோரியின் ைோரன் ஒலியில் தவலு நடப் பிற் கு

திரும் பினோன். மது கோரின் கண்ணோடி ென்னலில் சோய் ந் து தூங் கி
இருந் ோள் . இரவு தநர தபோக்குவர ்து சநரிசல் அற் ற சோரலயில் கோர்
மின்னசலன சீரிபோய அதிகோரல தவரளயில் வீரதவல் ஐயோவின்
வீட்டின் முன் கோர் நின்றது. குழப் பமும் திரகப் புமோக
இறங் கியவலுக்கு தமலும் அதிர்சசி ் ரும் வரகயில் , வீட்டில்
சூழ் ந் திருந் உறவினர் கூட்டம் அவரள சமௌனம் கலந்
வரு ் துடன் அவரள வரதவற் றனர். அவள் வந் து இறங் கியவுடன்
சசண்பக சி ்தி, “ மது வந் ோச்சு ! ம ் தவரலரய
முடிகிவிடசசோல் லு !’’ என குரல் சகோடு ்து சகோண்தட அவரள
இழுக்கோ குரறயோக குளியலரற தநோக்கி இழு ்து சசன்று, “ மது பற
பறனு ரலக்கு ஊது ோ! தநரம் தவற குரறச்சலோ இருக்கு” என
குளியலரறக்குள் ள் ளி விட மதுவிற் கு ரலயும் புரியவில் ரல,
கோலும் புரியவில் ரல ஆனோலும் சசண்பக சி ்தி சசோன்னபடி
விரரவோக குளி ்து வந் வரள அருகில் இருந் அரறக்கு இழு ்து
சசன்று, புது தசரல நரககரள அணிவி ்து ரலயில் பந் ோக
மல் லிரக சரம் ரவ ்து, “ஏம் போ வனி ோ சபோண்ரண
கூடியோரலோமனு தகட்டு வோ’’ என ஒரு சபண்ரண ஏவி விட, மதுவின்
முகம் குழப் ப ்தில் இறுகி “ சி ்தி இங் கன என்ன....’’ அவள்
தகள் விரய முடிக்கும் முன்தப மணியம் ரம கண்களில் கண்ணீதரோடு
அரறக்குள் வந் து “ வோ ஆ ் ோ !’’ என அவள் விரல் பிடி ்து வீரதவல்
ஐயோவின் அரறக்குள் அரழ ்து சசன்றோள் .

அங் தக படுக்ரகயில் வீரதவல் ஐயோ நிமிர் ்தி படுக்க

ரவகப் படிருந் ோர். முக ்தில் ஆக்ஸிென் மோஸ்க் சபோரு ் படிருக்க,
அருகில் நோடி துடிரபயும் ர ் அழு ் ்ர யும் கோட்டும்
திரரசயோளி கருவியும் இரணகப் படிருக்க, சிறுநீ ர் இறங் க ரப் பர்
குழோயுடன் ரபரயயும் இரண ்து கட்டிலின் விளிம் பில்
கட்டபட்டிருக்க, அவரர கண்ட மோ ்திர ்தில் இன்று ோன்
மரு ்துவமரனயில் இருந் து சகல வசதிகளுடனும் வீட்டிற் கு
அரழ ்து வர பட்டிருக்கும் சநடுநோரளய படுக் ரக தநோயோளி என
மது ச ரிந் து சகோண்டோள் .

ஆனோல் அவரர பற் றி யோருதம அவளிடம் மூச்சு கூட விடவில் ரல.

“ஏன்?’’ மனதிற் குள் த ோன்றிய தகள் விரய அவள் வோய் திறந் து தகட்க
முற் படும் முன் யோதரோ “ஐயர் வந் ோச்சு’’ என குரல் சகோடுக்க,
நிமிட ்தில் அந் அரறக்குள் மிக சநருங் கிய உறவினர் வட்டம்
குவிந் துவிட, “ ம் பி ஓமம் கூடோதுன்னு சசோல் லிட்டோர்! யோரனும் சி ்
சநய் விளக்ரக கிழக்கு முகமோ ஏதுங் தகோ!’’ என சசோல் ல, தீபம்
ஏற் றப் பட்டு மரனகள் தபோடப் பட பின் ம் பி நீ ங் க இடது பக்க
மரனயில உக்கோருங் தகோ என சசோல் லவும் எங் கிருந் த ோ ர ்னதவலு
பட்டு தவட்டி சட்ரடயில் அரறக்குள் வந் து அமர, மந் திரங் கள் ச ோடர
சிறிது தநர ்தில் மது தவலுவின் அருகில் அமர்திரவகப் பட இது
அரன ்ர யும் வீரதவல் ஐயோ கண்ணீர் வழியும் கண்களுடன்
போர் ்திருந் ோர்.

மந் திரங் களின் முடிவில் தவலு இறுகிய முக ்துடன் மதுவின்

கழு ்தில் மூன்று முடிச்சு தபோட்டோன். அரனவரும் அட்சர தூவ,
இருவரும் வீரதவல் ஐயோவின் கோல் கரள ச ோட்டு பணிய, அவர்
கண்களோதலதய இவர்கரள ஆசிர்வதிக்க “ சோர் ! ஆக்ஸிென்
சோசுதரசன் சரோம் ப குரறயுது! இவரர உடதன மறுபடி
தைோஸ்பிடரலஸ் பண்ணனும் ’’ அதுவரர வீரதவல் ஐயோவின்
இடப் புறம் நோற் கோலியில் அமர்ந்திருந் டூட்டி டோக்டர் குரல் சகோடுக்க
ர ்னதவலு “ஆம் புலன்ஸ் சரடியோ இருக்கு டோக்டர்’’ என சசோல் லி
சகோண்தட ன் கழு ்தில் இருந் மோரலரய கலட்ட, சூழ் நிரலயின்
கணம் உணர்ந்து மதுவும் ன் கழு ்தில் இருந் மோரலரய
கரலந் வள் “ டோக்டர் ! நோன் ஒரு ஸ்டோப் நர்ஸ்! இப் ப ோன் எம் . எம் . சி
கோதலெ் ல ரபனல் ஈயர் முடிச்தசன். உங் கதளோட ஆம் புலன்ஸ்ல
நோனும் வரவோ’’ என பவ் யமோக வினவ “ஓ ஸ்யூர்’’ என அவர் ஒப் பு ல்
அளிக்கவும் இரு சவள் ரள சீருரட மனி ர்கள் வீரதவல் ஐயோரவ
ஆம் புலன்சிற் கு மோற் ற, வீரதவல் ஐயோவின் சிகிச்ரச
ச ோகுப் தபட்ரட வோங் கி படி ் வள் சற் று மிரண்டு ோன் தபோனோள் .

அவருக்கு வந் திருக்கும் தநோய் சசகண்டரி கோன்சர். அவருக்கு இருந்

சவற் றிரல பழக்கம் வோய் புற் று தநோய் க்கு அடிதகோலிட, அது
கண்டுபிடிக்கும் முன்தப நுரரயீரலுக்கு பரவ முற் றிய கட்ட ்தில்
ோன் மரு ்துவமரனக்கு சசன்று இருக்கிறோர்கள் .

கடந் இரண்டரர வருடமோக கதிர்வீச்சு சிகிச்ரச, கூட்டு மருந் து

சிகிச்ரச என வோழ் நோரள அதிகபடு ்தி இருந் ோலும் , ற் சமயம்
தநோய் முற் றி பல இடங் களுக்கும் பரவி விட்ட ோல் மூன்று மோ மோக
படுக்ரக தநோயோளியோக இருக்கிறோர் என்ற விவரங் கரள படிக்க
படிக்க மதுவின் மனம் மிகவும் போரம் ஆகி தபோனது.

உடன் வந் டோக்டர் “ நோங் க அவரர சவண்டிதலட் பண்ண

தபோதறோம் னு சசோன்னோ உடதன சன்தனோட தமதரெ் போக்கணும் னு
விருபப் படோரு. நோங் க ைோஸ்பிடல் லதய தமதரெ் அதரஞ் பண்தறோம் னு
சசோன்தனோம் . ஆனோ பிடிவோ மோ ன் மகன் கல் யோணம் ன்தனோட
வீட்ல ோன் நடக்கணும் னு பிரியப் பட்டோர். நீ ங் க வரதுக்கு ஒரு ஒன்
அவர் முன்னோடி ோன் நோங் க அவரர வீட்டுக்கு கூடிட்டு வந் த ோம் ’’
என விவரம் ரவும் . மது சபரிதும் ஓய் ந் து தபோனோள் . விதி
அவசர ்திற் கு ஏற் ற அடிரம என ன்ரன சிக்கரவ ்து விட்டத ோ,
இல் ரல மோமோவின் கரடசி விருப் பம் என்று ன்ரன ஏற் று
சகோண்டோதனோ என ஏத த ோ எண்ணிய படி பயணி ் வள் ,
மரு ்துவமரனரய அரடந் உடதன சபரிதும் மோறிதபோனோள் .
உள் தள சசன்றவுடன் வீரதவல் ஐயோவின் மூச்சுவிடும் திறரம தமலும்
போதிக்க அவருக் கு உடனடியோக சசயற் ரக சுவோசம்
சபோரு ் ப் பட்டது. மதுதவோ படுக்ரக சசவிலியர் சபோறுப் தபற் று
இரவு பகல் கண்விழி ்து அவரர போர் ்து சகோண்டோள் .

மூன்றுநோள் ஏறுவதும் இறங் குவதுமோக இருந் அவர் உடல் நிரல

மூன்றோம் நோள் கோரல ஒதரடியோக அடங் கி விட்டது. மகோ பிரளயம்
வந் து தபோல் ஊர் மக்களின் ஒட்டு சமோ ் க றலுடன் வீரதவல்
ஐயோவின் இறுதி சடங் கு நிரறவரடந் து.

இ ் ரன துக்க ்திலும் ர ்னதவலு ஒரு சசோட்டு கண்ணீர் கூட

சிந் வில் ரல. அவன் முகம் கல் என இறுகி இருந் து.

வீரதவல் மரறவில் அரனவரரயும் த ற் றும் சபோறுப் ரபயும் , வீட்டு

சபோறுப் ரபயும் மதுதவ ஏற் று சகோண்டோள் . அன்றிரவு
மணியம் ரமரய கட்டோயபடு ்தி பழசோறு பருக ரவ ்து, தூக்க
மோ ்திரர சகோடு ்து தூங் க ரவ ்துவிட்டு, ர ்னதவலுரவ த டி
வந் ோள் . கோரலயில் இருந் து ஒன்றும் சோப் பிடோமல் , அருந் ோமல்
எக்கு சிரலசயன விட்டதில் போர்ரவ பதி ்து அமர்ந்திருந் அவரன
அணுகதவ மஞ் சரிக்கு பயமோக இருந் து. மஞ் சரி அடிதமல்
அடிரவ ்து அவரன தநோக்கி முன்தனறினோள் .

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 19

நிலோவின் விட்டம் 2,159 ரமல் கல் .

கன ் சமௌனம் உனக்கும் எனக்கும் –இரடயில்

கவசமிட்டு கோக்கிறது -உன் கோ ரல என்னிடமிருந் தும்
என் கோ ரல உன்னிடமிருந் தும் – உன் வோய் சமோழி தவண்டோம்
விழிசமோழி தபோதுதம – எப் தபோது உரடப் போய் அக்கவச ்ர
  இப் படிக்கு உன் நிலோ

அதிகோரலயில் ன் சசல் தபசி ஒலி எழுப் ப தூக்கம் கரலந் ோன்

தவலு கூடதவ பரழய நிரனவுகளும் விரட சபற் று சசல் ல, ன்
மோர்பில் இன்னும் துயிலும் மரனவியின் முக ்ர வோஞ் ரசதயோடு
போர் ் வன் அவள் விழி ்து எழும் முன் அவரள அவள்
ரலயரணயில் சமதுவோக படுக்கரவ ்துவிட்டு, ன் சசல் தபோரன
எடு ்து சகோண்டு படுக்ரகயரற விட்டு சவளிதய சசன்றோன்.

அவனுக்கோன தவரலப் பளு கூடிய நோள் அன்று ச ோடங் கிவிட, அவன்

த ங் கி கிடந் ன் அன்றோட தவரலகரள கவனிக்க புறப் பட்டு
சசன்றோன்.

கோரலயில் கண் விழி ் மது மஞ் சரியும் ன் வழரமயோன

பணிகளில் ஈடுபட்டோள் . சமோட்ரட மோடியில் சவயில் சுல் என்று
அடிக்க மது ஈர ்துணியில் சவங் கோய வடோம் பிழிந் து சகோண்டு
இருந் ோள் . நோச்சிரம ஆச்சிக்கு சவங் கோய வடோம் என்றோல் உயிர்.
எது சோப் பிட்டோலும் “ சரண்டு வடோம் தபோடு ோ ச ோட்டுகிடுறதுக்கு’’
என்று தகட்கோமல் இருக்க மோட்டோர்.

முக ்தில் வழிந் வியர்ரவயரய துரட ்து சகோண்தட நிமிர்ந் வள்

அவள் தமல் குற் றம் சோட்டும் போர்ரவயுடன் நின்றிருந் மனிரச
கண்டதும் , வந் தகோப ்ர அடக்கி சகோண்டு, அந் இட ்ர விட்டு
அகலும் சபோருட்டு எழுந் து கீதழ சசல் ல ச ோடங் க ன் ரககளோல்
அவள் தபோகும் அவள் தபோகும் போர ரய மரற ் படி மனிஷ் அவள்
முன்தன வந் து நின்றோன். “ எக்ஸ் க்யூஸ் மீ தமடம் ! ஒரு கோல ்துல
நீ ங் க எனக்கு திக் பிரண்ட்டோ இருந் தீங் க ! ப் ளஸ
ீ ் ஒரு ப ்து நிமிஷம்
நோன் சசோல் றர தகக்குறீங் களோ?’’ என மனிஷ் முரறயிடவும் ,

மது “ என்ரன இரிதடட் பண்ணோத மனிஷ். ப் ளஸ ீ ் லீவ் மீ அதலோன்’’

என சவடிக்கவும் , “ ஐ தநோ மது யு ஆர் ஆங் க்ரி வி ் மீ. ப் ளஸ
ீ ் ெஸ்ட்
ஒரு சடன் மினிட்ஸ். இனிதம உன்ரன ரலப் லோங் ச ோல் ரலதய
பண்ண மோட்தடன். ஏன்னோ இன்னும் ஒன் வீக்ல நோனும் சசௌமியும்
லண்டன் தபோய் டுதவோம் ’’ மது தவண்டோ சவறுப் போக ன் ரககரள
கட்டி சகோண்டு, அவனுக்கு எதிர் திரசயில் திரும் பி நின்று
சகோண்டோள் .
“ மது, எனக்கு உன்ன ச ரியிறதுக்கு முன்னோடிதய தவலு மச்சோரன
ச ரியும் . வீரதவல் மோமோவும் , எங் க அப் போவும் பிரண்ட்ஸ். எனக்கும்
சசௌமிகும் கல் யோண தபச்சு வோர் ்ர நோன் கோதலெ் ரபனல் இயர்
படிக்கும் தபோத ச ோடங் கிடுச்சி. அப் ப ் ோன் நீ ஏத ோ
பிரச்சரனன்னு தவலுரவ விட்டு ோனியோ தபோற ோ சசோல் லிட்டு
மும் ரப தபோன விசய ்ர எங் கிட்ட சசோன்னோரு. நீ தபோற இட ்துல
எப் பவும் உனக்கு சைல் ப் பண்ண நம் பிக்ரகயோன பர்சன்
தவணும் னும் , ஆனோ உனக்கு அவங் கரள ப ்தி ச ரிஞ் சி இருக்க
கூடோதுன்னும் சசோன்னோர்.

அவருக்கு சைல் ப் பண்ண நோன் வந் த ன். மும் ரபல உனக்கு எதிர்
பிளோட்ல குடி வந் த ன். உனக்கு பக்க ்து வீட்டுக்கோரனோ அறிமுகம்
ஆகி உனக்கும் உன் பிரண்டுக்கும் த ரவ பட்ட உ வி பண்தணன்.
உனக்கு ச ரியுமோ மது உனக்கு சடலிவரி ஆனப் ப ரக்சுரவ மு ல்
மு லோ ரகல வோங் கினது தவலு ோன். நீ ெோப் கிடச்சி லண்டன்
தபோனப் ப, நோனும் ெோப் த டி உன் கூரடதய லண்டன் வந் து
உனக்கும் ரக்சி ோவுக்கும் துரணயோ இருக்க ோன். நீ எவ் வதளோ தூரம்
தபோனோலும் தவலுதவோட மனசுக்குள் ள நீ ோன் மது அழு ் மோ
பதிஞ் சி இருக்க. வீக்லி ஒன்ஸ் மது கூட விடீதயோல தபசுனது, மன் ்லி
ஒன்ஸ் கிப் ட் அனுப் புனது எல் லோதம தவலு ோன். உன்தனோட, ரக்சி ஓட
தபோட்தடோஸ் கூட நோன் சமயில் ல அப் தடட் பண்ணுதவன்.
சசௌமிதயோட வீட்ல கல் யோண ்துக்கு சநருகின ோல, உன் கிட்ட
உண்ரமரய சசோல் லோம உன்ரன கூட்டிடு வந் த ன் மது. உன் கிட்ட
அடிக்கடி தவலுவ திட்டி தபசுனது கூட நீ அவர ப ்தி என்ன பீல்
பண்றனு ச ரிஞ் சிக்க ோன். மது நோன் சசோல் ற நல் லோ தகட்டுதகோ.
தவலு மோதிரி ஒரு ைஸ்பன்ட் இந் சென்ம ்துல உனக்கு கிரடக்க
மோட்டோர். நீ அவர் கோ ல் , போசம் , குடும் ப சகௌரவம் எல் லோ ்ர யும்
எரிச்சிட்டு, வீட்ரட விட்டு சவளிய வந் . ஆனோ சம் பல் ல இருந் து
பீனிக்ஸ் பறரவ பிறகுற மோதிரி, உன் தமல அவருக்கு இருந்
சவறுப் பு கூட கோ லோ ோன் பிறந் து இருக்கு. மது உங் க சரண்டு
தபருக்குள் ள என்ன மிஸ் அண்டர் ஸ்டோன்டிங் இருந் ோலும் அர
மறந் துட்டு உன்ரன அவர் கூட சந் த ோஷமோ குடும் பம் நட ்
சசோல் லரல.அட்லீஸ்ட் அர தபசியோவது சரி பண்ணிக்தகோ மது.
ஒருதவரள கணவன் மரனவியோ அன்தயோன்யமோ வோழ
முடியோட்டோலும் , ஒரு ப் ரண்டோவவது தசர்ந்து இருக்கலோம் . அது கூட
ரக்சி ஓட பியூட்சர்கோக ் ோன் . நோன் சசோல் லனும் னு நிரனச்சர
சசோல் லிட்தடன் மது. நீ என மன்னிசிட்டோ வர சவள் ளிகிழரம
சசன்ரன ஏர்தபோட்டுக்கு வழி அனுப் ப வோ. இல் லனோ இட்ஸ் ஓதக !
ஆனோ எப் ப எந் உ வி த ரவ பட்டோலும் என்கிட்டதகளு . வதரன் மது
ரப’’ அவன் சசோல் லிவிட்டு கீதழ சசன்று விட, மது மஞ் சரி சிறிது
தநரம் உரறந் து நின்றோள் .

கண்களில் கண்ணீர் தகோடிட்டு நின்றது. மது மஞ் சரிக்கு மு ன்

மு லில் மனிரச சந் தி ் நோள் நிரனவு வந் து.

மது த னிரய விட்டு சவளிதயறி மும் ரபயில் ன் த ோழியுடன் ங் கி

இருந் தபோது 3 மோ ம் கர்ப்பமோக இருந் ோள் . மது பிளோட்டின் எதிர்
பிளோட்டில் குடி இருந் வன் ோன் மனிஷ். “ ைதலோ ! நீ ங் க மிழோ ?’’
என்ற புன்னரகயுடன் அவரள சபோது வழியில் சந் தி ் வன், நோனும்
இங் க ோன் இருக்தகன் என்ற படி அவளுடனும் , அவள் த ோழியுடனும்
அறிமுகமோகி சகோண்டோன்.

அன்று மு ல் வழியில் போர் ் ோல் நின்று இரண்டு வோர் ்ர

தபசிவிட்டு சசல் வோன். பின்னர் அப் பழக்கம் சநருங் கிய நட்போக
மலர்ந் து. மதுவிற் கும் அவள் த ோழிக்கும் தைோட்டல் , சினிமோ,
பர்சத
் சஸ் என்று எல் லோ த ரவகளுக்கும் உடன் வருவோன்.மதுவின்
மோ ந் திர பரிதசோ ரனகும் உடன் வருவோன்.

மதுவின் த ோழி தீடீர் என்று கோ ல் திருமணம் சசய் து சகோண்டு

சசோந் ஊர் சசல் ல தபோகிதறன் என்று அறிவி ் தபோது, சவளிநோடு
சசல் வ ற் க்கோன பயிற் சி வகுப் புகளில் ஈடுபட்டிருந் மது சற் று
திரக ்து ோன் தபோனோள் . ஆனோல் மனிஷ் நோன் இருக்கிதறன்
துரணக்கு என்று சசோல் லோமல் சசோல் வது தபோல் , ஏத ோ தூர ்து
உறவினர் முரறயில் போட்டி என்று சசோல் லி வள் ளியம் ரம என்ற
சபண்மணிரய அவள் பிளோதடோடு ங் க ரவ ் ோன்.

மது பிரசவ வலியில் துடி ் தபோது அவரள மரு ்துவமரனயில்

தசர் ்து உடன் இருந் து போர் ்து சகோண்டோன். குழந் ர யுடன் வீடு
திரும் பிய ஆறு மோ ்தில் விசோ கிளியரன்ஸ் கிரட ்து,
பரீடர
் சயிலும் த றிவிட, அவள் லண்டன் சசல் ல தவண்டிய நோள்
சநருங் க, பச்ரச குழந் ர யுடன் இனி எப் படி னி ்திருக்க என்று
அவள் கலங் கி நிற் ரகயில் , “ ைதலோ ! மது இந் ோ ஸ்வீட் ! எனக்கு
லண்டன்ல சோப் ட்தவர் டிரசனர் அப் ருவரோ தவரல கிரடச்சிருக்கு’’
என்று புன்னரக ்து சகோண்தட சசல் ல மது மனபோரம் நீ ங் கியவளோய்
இனிப் ரப எடு ்து சகோண்டோள் .

அன்று ச ோடங் கி இந் 3 ஆண்டுகள் குழந் ர பரோமரிப் பிலும் , அவள்

வீட்டிலும் ஏன் அரன ்திலுதம அவன் பங் கு அவள் வோழ் வில் இருந் து
இருக்கிறது. இ ரனயும் இவன் ஏன் னக்கோக சசய் ோன் என்று
சநடுநோட்களோக மனர குரடந் தகள் விக்கு இன்று விரட கிரட ்து
விட்டது.

ர ்னதவலு ன் முன் இட்ட சவோலில் , செயி ்து சவற் றி

புன்னரகயுடன் ன்ரன சநருங் கி வரும் பிம் பம் ன் மனகண்ணில்
த ோன்ற மது அயர்ந்து நின்றோள் .

உலகில் உள் ள அரனவரும் ன்ரன வஞ் சி ்து விட்டோர்கள் , என்ற

ஆ ்திர ்தில் மீண்டும் அழுரக வந் து. மது ன்ரன த ற் றி சகோள் ள
சசய் து சகோண்டிருந் தவரலரய அப் படிதய விட்டுவிட்டு
ன்னுரடய படுக்ரக அரறக்கு சசன்று க ரவ ோழிட்டு சகோண்டு
குப் புற படு ்து அழ ச ோடங் கினோள் .

அழுது அழுது அயர்ந்து தூங் க ச ோடங் கினோள் . தூக்க ்தில் பரழய

நிரனவுகள் கனவு என்னும் ஆரட பூண்டு அவரள ஆச்சி சசய் ய,
மதுமஞ் சரி கடந் கோல நிரனவுகளில் மூழ் கினோள் .

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 2௦

நிலவில் கோந் புலம் இல் ரல. அ னோல் ோன்

நிலோவின் ஈர்ப்பு விரச புவியுடன் ஒப் பிடும்
தபோது 6 இல் ஒரு பங் தக உள் ளது.

நீ என்ரன நிரனப் பத இல் ரல

நோன் உன்ரன மறப் பத இல் ரல
“நோம் ” என்ற வோர் ்ர க்கோய்
கோ ்திருக்கும் நோன் – இப் படிக்கு உன் நிலோ.

இறுகி அமர்ந்திருந் தவலுரவ மதுமஞ் சரி சநருங் கி நின்றும் அவன்

திரும் பி போர்கவில் ரல. அவன் த ோரள சமதுவோக ச ோட்டு “ மோமோ’’
என அரழ ் ோள் . அவன் அ ற் கும் பதில் அளிக்கவில் ரல. அவன்
துயரம் கண்டு சபோறுக்கோ மஞ் சரி அவன் அருகில் சசன்று மண்டி
இட்டு அமர்ந்து அவன் முக ்ர ன் சநஞ் தசோடு அரண ்து
சகோண்டோள் .

அதுவரர அடங் கி இருந் துக்க அரன உரடய தவலு வோய் விட்டு

க றி அழு ோன். அவன் ன் ரககளோல் ன் சநற் றிரய அடி ்து
சகோள் வர டுக்க மஞ் சரி அவரன அரண ்து சகோண்டோள் .

“ முடியரல மது ! என்னோல முடியல ! அப் போ யோருக்கு என்ன துதரோகம்

பண்ணினோரு. அவருக்கு ஏன் இந் வியோதி வரனும் . உனக்கு
ச ரியுமோ மது தரடிதயோ ச ரபி ட்ரட ீ ்மன்ட் சகோடுக்கும் தபோது அப் போ
சரோம் ப தவ ரனரய அனுபவிபோரு மது ! அவரு துடிச்சர
ஒவ் சவோரு நிமிசமும் பக்க ்துல இருந் து போர் ் சகோடுரமரய
நிரனச்சோ சச ்துடலோம் தபோல இருக்கு மது. அப் போக்கு
தகன்சர்கிறர கரடசிப் மோசம் வரரக்கும் அம் மோகிட்ட மறச்சி
வச்தசன். நீ ட்ரட
ீ ச
் மன்ட் ரபல் படிக்கும் தபோது அ னோல ோன்
உன்கிட்ட கூட தகோபப் பட்தடன். அப் போக்கு தகன்சர்னு ச ரிஞ் சதும்
அம் மோதவோட தவ ரனயும் ரகய கட்டிக்கிட்டு தவடிக்ரக போக்குற
நிரலரம வந் துடுச்சி. சசோல் லு மது கடவுள் இருக்கோறோ? ஐதயோ
அப் போ இல் லோ வீட்ரட என்னோல கற் பரனதய பண்ணி போர்க்கதவ
முடியல மது!’’

அவன் க றி அழுவர கண்ட மது மஞ் சரி அவரன த ற் றும்

சபோருட்டு அவன் ரல தமல் ன் முக ்ர ரவ ்து “ மோமோ !
ஒண்ணும் ஆகல மோமோ ! கவரல படோதீங் க நீ ங் க ர ரியமோ
இருந் ோ ோன் அ ்ர யும் , ம ் வங் கரளயும் போர்க்க முடியும் . சபரிய
மோமோ எங் கயும் தபோகல. நம் ப வீட்ல நம் தமோட வீட்ல ோம் இருகோரு.
அழோதீங் க மோமோ’’

அவள் த ற் ற த ற் ற அவன் விடோபிடியோய் அழுது சகோண்தட

இருக்கவும் , மது அவன் முகம் முழுக்க மு ் மிட்டு அவன் ரல
முடிரய தகோதி விட்டோள் . அப் சபோழுது அவன் அரலபுறு ல்
அடங் கதவ இல் ரல. மதுமஞ் சரி அவரன அரமதி படு ்தும்
தவக ்துடன் அவன் இ ழ் களில் ன் இ ழ் கரள பதி ்து விட்டோள் .
அவ் வளவு ோன், தவலுவின் மனமும் உடலும் அரமதி அரடய
எவ் வளவு தநரம் இந் நிரல நீ டி ் த ோ ச ரியவில் ரல, அ ற் கு பின்
நடந் ர மதுவினோல் டுக்க முடியவில் ரல.

துயர அரண வடிந் து கோ ல் அரண உரடசபடுக்க, தவலு

மஞ் சரிரய முழுவதுமோக ஆக்ரமி ் ோன். எதிலிருந் த ோ ப் பும்
முயற் சியோக தமலும் , தமலும் அவன் மஞ் சரியில் மூழ் க, பின்னிரவில்
மது அரமதியோக கண்ணீர் வடி ் ோள் .

கோரல மது மஞ் சரி கண்விழி ் தபோது அருகில் தவலுரவ

கோணவில் ரல. இயல் போக அவள் வீட்டு சபோறுப் ரப ஏற் று நட ்
மணியம் ரமயும் ஓரளவிற் கு இயல் போக இருந் ோர் . உணரவ
விர் ்து போனம் மட்டும் அருந் தியவர் வீரதவல் ஐயோவின்
புரகபட ்ர போர் ்து சகோண்தட அமர்ந்து இருந் ோர் . நோச்சியரம
ஆச்சியின் குழவி ச ் ம் கூட வீட்டில் அடங் கி ோன் இருந் து. வீட்டு
தவரலகளில் சபோறுப் தபற் று இருந் மதுவிற் கு உ வி சசய் து
சகோண்டிருந் விசோலம் , “ ஒரு மோச ்துக்கு முந் திதய உன் மோமோவுக்கு
உடம் பு சரி இல் லன்ற ப ்தி உனக்கு கடு ோசி எழு னும் னு
இருந் த ன். நீ அப் ப ் ோன் பரீடர் ச நடக்குற ோ எழுதி இருந் .
வழக்கமோ நீ எழுதுற கடு ோசி எல் லோம் தவலு ம் பி ோன் படிச்சி
கோட்டும் . உடதன உடதன தவலு ோன் குட்டிமோவுக்கு இப் ப ஒன்னும்
எழு தவண்டோம் னு சசோன்னோப் ல. அண்ணோவுக்கு சரோம் ப உடம் பு
தமோசமோனது அவருக்தக ச ரிஞ் சி இருக்கும் தபோல. தவலுவ கூபிட்டு,
நீ மது கழு ்துல ோலி கட்டுறர உடதன போக்கணும் னு சசோல் லிடோரு.
ம் பி எல் லோ ஏற் போரடயும் ஒதர நோள் ல சசஞ் சிடோரு. உன்ரனயும்
கூடிடு வந் துட்டோரு. சர னுக்கு ரோமன்னோ எங் க அண்ணனுக்கு
தவலு, எம் மனசு பூரிச்சி இருக்குடி. இப் ப சசோல் தறன் தகட்டுதகோ மது,
கரடசி வரரக்கும் இந் குடும் ப ்துக்கு ஆணிதவரோ இருந் து இந்
வம் ச ் நீ ரழக்க ரவக்கனும் ’’ விசோலம் சசோல் ல சசோல் ல
மதுவிற் கு அழுரக சபோங் கியது.

“ கல் யோணம் கட்டரளயோல் நடந் து. கல் யோண பந் ம்

கழிவிரக்க ்தில் நடந் த றி விட்டது. மீ ம் உள் ள வோழ் ரக இனி எப் படி
தபோகும் . கட்டிய ற் கோய் ோலிரயயும் , கடரமக்கோக வோழ் ரகரயயும்
இனி வோழ் நோள் முழுக்க சுமக்க தவண்டுமோ? அர எண்ண எண்ண
 ோங் க முடியோ வளோய் னிரம நோடி த ோட்டதிற் கு சசன்று விட்டோள் .
மோரல சூரியன் மரறவர கூட கரு ்தில் சகோள் ளோமல் , அங் கிருந்
கல் தமரடயில் அமர்ந்து விட்டோள் . ன் த ோள் தமல் ஒரு கரம்
படிந் வுடன் மது திடுக்கிட்டு திரும் பி போர்க்க தவலு அங் கு
நின்றிருந் ோன்.

“ என்ன பன்ற மது வீட்ல நீ இல் லனதும் இங் க ோன் இருப் பனு நினச்சு
வந் த ன். என்ன தயோசரன குட்டி. அப் போ நியோபகமோ ? இல் ல தீடீர்
கல் யோண ்ர ப ்தி தயோசிகிரியோ?’’

மது சற் று தநரம் சமௌனம் கோ ்துவிட்டு, “ ரநட் சரமயரல சரடி

பண்ணனும் .’’ என்று முனுமுனுது ்விட்டு முன்தனோக்கி நடக்க
தவலுவின் சநற் றி சுருங் கியது.

ஆனோலும் அவள் பின்னோல் நடக்க, “ஷ்’’ என்ற ச ் ்த ோடு மது ன்

கோரல தூக்க அவள் கோலில் ர ்திருந் முள் ரள கண்ட தவலு,
“ குட்டிமோ சசருப் பு தபோடோம உன்ரன யோரு த ோட்ட ்துக்கு வர
சசோன்னோ? இப் ப போரு அரசயோம நில் லு’’ என்று அவரள
பணி ் வன் அவள் கோலில் இருந் து முள் ரள நி ோனமோக
அகற் றிவிட்டு, சுவோதினமோக அவள் இரடபற் றி அவன் அவரள
தூக்க முயற் சிக்க, அர அவள் டுக்க முரனய, அவள் மறுப் ரப
அலட்சிய படு ்தியவன் அவரள சுமந் து சசன்று சகோல் ரல வோசலில்
அவரள இறக்கி விட்டுவிட்டு “ தந ்து நமக்குள் ள நடந் விஷயம்
உனக்கு பிடிகலனோ ஐயம் சோரி குட்டி! நீ மட்டும் தந ்து இல் லனோ எம்
போரம் குரறஞ் சி நோர்மல் ஆகி இருப் தபனோ ச ரியல. பட் இனி உன்
மனசு என்ரனயும் இந் கல் யோண ்ர யும் ஏ ்துகிற வரரக்கும்
நல் ல பிரண்ஸ்ஸோ இருப் தபோம் ஓதக’’ என்று சசோல் லி முடி ்து விட்டு
அவள் கன்ன ்ர ட்டி விட்டு சசன்று விட்டோன்.

சிறிது தநரம் உரறந் து நின்றவள் இயந் திர னமோய் இரவு உணவு

யோரிப் பில் ஈடுபட்டு விட்டு, விரரவோக படுக்ரக அரறயில் சசன்று
முடங் கி சகோண்டு விட்டோள் . எப் சபோழுது உறங் கிதனோம் என
அறியோமல் உறங் கியும் தபோனோள் .

நடு இரவில் அவளுக்கு திடும் என விழிப் பு வர, அருகில் தவலுரவ

கோணவில் ரல. ஒருதவரள போ ்ரூம் சசன்றிருப் போதரோ என்று
நிரன ் வள் ங் களின் அட்டோச்சுடு போ ்ரூம் க ரவ திறந் து
போர் ் ோள் . அங் கு அவரன கோணவில் ரல.

போல் கனி க வு சற் று திறந் திருக்க, மது க ரவ திறந் து சகோண்டு

போல் கனியில் எட்டி போர்க்க அங் கு ர ்னதவல் ரலயரண தபோர்ரவ
சகி ம் உறங் கோமல் புரண்டு சகோண்டிருந் ோன். அவன்
விழிதிருக்கவும் “என்ன மோமோ ! இங் க வந் து படு ்திருகீங் க பனி தவற
இப் படி சபய் யுது எழுந் து உள் ள வோங் க மோமோ!’’ என அரழக்கவும் “
இல் ல மது ! நீ தபோ நோன் அப் புறம் வதரன்’’ என இழுக்கவும் , “ சின்ன
புள் ள மோதிரி அடம் பிடிகோதீக மோமோ ! உள் ள வோங் க ! நடு ரோ ்திரி
பனில நரனஞ் சோ சளி பிடிக்கும் ’’ என கூறி சகோண்தட அவன்
தபோர்ரவரய பற் றி இழு ் ோன். அவன் அர டுக்கும் வி மோக
தபோர்ரவரய அவன் புறம் இழுக்க, அவன் வலுவுடன் தபோட்டி தபோடோ
முடியோ மது தவலுவின் தமல் சமோ ் மோய் சரிய, மதுவின் முகமும்
தவலுவின் முகமும் சவகு சநருக்க ்தில் சந் தி ்து சகோள் ள, மதுவிற் கு
தவலுரவ மு ன் மு லில் மு ் மிட்ட நிரனவு வர, தவலுவிற் கு
தநற் ரறய தநசம் கிளர்ந்து விட, போல் கனியின் அதிக குளிரில் மது
ோனோக தவலுவிடம் ஒட்டி சகோள் ள அங் க மீண்டும் ஒரு கோ ல்
நோடகம் அதரங் தகற ச ோடங் கியது. அர தவடிக்ரக போர் ்
சபௌர்ணமி தமகதிரரயோல் முகம் மூடி சகோண்டது.

தவலுவின் வீடு அன்றோட நடப் பிற் கு திரும் பி விட்டது. தவலு

வயரலயும் , த ோப் ரபயும் கவனிக்க, மது வீட்டு நிர்வோக ்ர ஏற் று
சகோள் ள, மணியம் ரமயும் ,நோச்சியம் ரம ஆச்சியும் ஊர் கர தபச
வீடு இயல் பில் இயங் கியது.

ஆனோல் மதுவின் அடிமனதில் ஒரு வரு ் ம் த ய் ந் திருந் து. அவள்

போர் ் வரரயில் தவலு அன்போன கணவனோக நடந் து சகோண்டோன்.
குட்டிமோ என்ற சசோல் ரல விர் ்து தவறு தபசியதில் ரல. தினமும்
பூவும் , சவளியூர் சசன்று திரும் பும் நோட்களில் புடரவயும் அவன்
தநச ்தின் சோட்சியோய் தினமும் பரிசளிக்கிறோன். இரவில் சகோஞ் சி
மகிழ் கிறோன். ஆனோல் “ நோன் உன்ரன கோ லிக்கிதறன் மது !’’ என்று
ஒரு டரவ கூட சசோல் லியத இல் ரல.

ஆமோம் கட்டிய கடரமக்கோக குடும் பம் நட ்துபவன், எப் படி

சசோல் லவோன் என்று மனதில் நிரன ் வள் இவ் வதள பரழய
தபச்ரச எடுக்க எண்ணி ஒரு முரற “ மோமோ ! ரவஷ்ணவி அக்கோ
மோதிரி ஒரு ் ங் கரள தகோவில் ல போர் ்த ன் மோமோ’’ என்று தபச்ரச
ஆரம் பிக்க அவன் முகம் இரும் சபன மோறிவிட்டது. அன்று மு ல்
ஒருவோரம் வரர அவன் சரியோக சோப் பிடவில் ரல. இரவில்
த ோப் புகோர ோ ் ோ ஊருக்கு தபோய் இருப் ப ோக சசோல் லி விட்டு
பண்ரண வீட்டில் சசன்று ங் கி சகோண்டோன்.

மதுமஞ் சரி மிகவும் வி ்து தபோனோள் . மறந் து தபோன கோ லிரய

நோதம நிரனவு படு ்தி விட்தடோதமோ ? என சநோந் து தபோனவள் , இனி
மறந் தும் அது பற் றி வோய் திறக்க கூடோது என முடிவு சசய் து
சகோண்டோள் .

இங் தக பண்ரண வீட்டில் னி ்திருந் தவலுவின் நிரலயும் அது

ோன். நண்பனின் கோ ரல தசர் ்து ரவப் ப ோக வோக்களி வன்
அர நிரற தவற் ற முடியோ குற் ற உணர்சசி ் அவரன சகோன்று
தின்றது. தபோ ோ குரறக்கு நண்பன் மரு ்துவரமயில் சிகிச்ரசயில்
இருக்க ோன் மட்டும் ன் மனம் விரும் பியவளுடன் குடும் பம்
நட ்துவர அவன் மனசோட்சி கிண்டல் சசய் ய தவலு மிகவும்
சநோந் து தபோனோன். எப் படியோவது சகௌரியின் வோழ் ரவ சீர்
படு ்திதய ஆக தவண்டும் என்று மனதில் உறுதி எடு ்து
சகோண்டோன். அ ன் பிறதக உறக்கம் அவரன ழுவியது.

ஒரு வோரம் இப் படிதய கழிய தவலு சகோஞ் சம் சகோஞ் சம் ஆக இயல் பு
நிரலக்கு திரும் பினோன். போவம் அவனும் ோன் என்ன சசய் வோன்.
வீட்டிற் கு உணவருந் வரும் தபோச ல் லோம் மது பரிமோறுரகயில் ,
அவள் ரககளின் அவன் மீது உரசி சசல் ல அவனுள் தீபிடி ் து.
அவள் திரும் பி நடக்ரகயில் அவள் இரடயில் நர் ் னம் ஆடிய
அவளின் நீ ண்ட பின்னல் அவன் அதில் முகம் புர ்திருந்
நிமிடங் கரள நிரனவூட்ட, தவலு மீண்டும் வீட்டிற் கு வந் து
மஞ் சரியுடன் ன் இனிய இல் லற ்ர துவங் கி விட்டோன். மதுவும்
அவதனோடு ஒன்றி தபோனோள் . வோழ் க்ரக ச ளிந் நீ தரோரடயோக
சசல் ல ச ோடங் கியது.

மது மஞ் சரிக்கு கோரலயில் அதிகமோக ரல சுற் றியது. தலசோக

குமட்டலும் தசரவும் , நோட்கோட்டியில் த திரய
போர் ் வள் ,மரு ்துகரடக்கு சசன்று upt எனப் படும் , கர்ப்பம்
ரி ்திருப் பர உறுதி சசய் யும் , சிறு ட்ரடரய வோங் கி வந் து
சிறுநீ ர் பரிதசோ ரனரய சசய் து போர் ்து ோன் கர்ப்பமோக
இருப் பர உணர்ந் வுடன் சந் த ோஷ ்தில் மி க்க ச ோடங் கினோள் .

தவலு ன் கோ ரல வோயோல் சசோல் லோவிட்டோல் என்ன, இத ோ அவர்

குழந் ர என் வயிற் றில் வளர்கிறது. இனி இருவருக்கும் இரடயில்
யோரும் வர முடியோது. கோலம் முழுக்க கணவனின் அன்பில் சுகமோய்
வோழலோம் என்ற கனவுகதளோடு மு லில் இந் சசய் திரய அவருக்கு
ச ரிவிக்க தவண்டும் என்ற எண்ண ்த ோடு மது வயலுக்கு சசல் ல,
அங் தக தவலு த ோட்ட வீட்டிற் கு சசன்றிப் ருப ோக பணி ஆட்கள்
சசோல் ல மது தவலுரவ த டி சகோண்டு த ோட்ட வீட்ரட தநோக்கி நடக்க
ச ோடங் கினோள் .

போவம் அப் தபோது அவளுக்கு ச ரியவில் ரல. ன் அஸ்திவோரதம

அங் கு ஆட்டம் கோண தபோகிறது என்று.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 21

நிலவிலும் பூகம் பம் ஏற் படுகிறது. அது நிலோ

நடுக்கம் என அரழக்கபடுகிறது.

வரண்டு தபோய் சவடி ்துக்சகோண்தட இருக்கிறது

என் கோ ல் போரலவனம் – எப் சபோழுது
உன் சமௌன தமகம் வோர் ்ர மரழ சபோழியும் என
வோனம் போர் ்து சகோண்தட இருக்கிதறன் – இப் படிக்கு உன்
நிலோ.

மணியம் ரம அரறக்க ரவ ட்டும் ஒலியில் மது நடப் பிற் கு

திரும் பினோள் . முக ்ர சீர்படு ்தி சகோண்டு அரற க ரவ திறக்க
மணியம் ரம அவளிடம் , “ எம் புட்டு தநரமோ க ரவ ட்தறன் மது.
வோ ் ோ! சோப் போட்டு தநரம் ோண்டிடிச்சு இல் ரல’’ என கரிசனமோக
அரழக்கவும் , தநதர சோப் போட்டு தமரெக்கு சசன்றவள் , சபயருக்கு
சகோறி ்து விட்டு ரக்சிரய த ட அவள் நோச்சியம் ரம மடி மீது
அமர்ந்து ஏத ோ சுவோரசியமோக விரளயோடி சகோண்டிருந் ோள் .

மதுவிற் கு மீண்டும் னிரம த ரவப் பட தநதர த ோட்ட ்திற் கு

சசன்று அங் கிருந் மர ஊஞ் சலில் சோய் ந் து அமர்ந்து
சகோண்டோள் .அவள் கண் முன் அவள் கல் யோண வோழ் வு சிர ந்
தினம் நிழலோட ச ோடங் கியது.

மது தவலுரவ த டி த ோட்ட வீட்டிற் கு சசல் லும் வழியில் கள ்து

தமட்டில் கூலி தவரல சசய் யும் ரங் கமோரவ வழியில் சந் திக்க,
மதுரவ குசலம் விசோரி ்து நிறு ்திய ரங் கம் மோ, “ என்னதவோ
ஆ ் ோ ! நீ யும் ஆளு மூக்கும் முழியுமோ லட்சணமோ ் ோன் இருக்க ! ம் ...
இருந் தும் என்ன சசய் ய” என சபருமூச்சு விடவும் , மதுவிற் குள் ஒரு
சநருடல் ஏற் பட்டது.

சபோதுவோக ரங் கம் மோ ஊர் வம் பு தபசுவதில் அதிகம் நோட்டம்

உரடயவள் . ஆனோலும் மது “ஏன் ரங் கம் மோ ! அதுக்சகன்ன ?’’ என
தகட்க “ நம் ப ரவசு அ ோன் கண்ணு நம் ப தகோவில் சபரிய பூசோரி
சபோண்ணு ஊருக்கு திரும் பி வந் து ஒரு மோசம் ஆகுது ச ரியும் இல் ல’’
என வினவவும் மது அப் பட்டமோய் அதிர்சசி ் அரடந் ோலும் அர
சவளிக்கோட்டி சகோள் ளோமல் “அதுக்சகன்ன இப் ப’’ என விரரப் போக
தகட்கவும் , “ இர எப் படி மது உன் கிட்ட சசோல் றதுன்னு மனசுக்கு
சங் கடமோ இருக்கு மது ! ஆனோலும் சசோல் லி ோன ஆகணும் . அவ
புருஷன் மூணு மோச ்துக்கு முந் தி ஏத ோ அக்சிசடன்ட்ல
சச ்துடோனோம் . 2 வயசு பிள் ரளதயோட மறுபடி அம் மோ வீட்டுக்தக
வந் துடுச்சி. உனக்கு ச ரிஞ் சி இருக்குதம பூசோரி 1 மோச ்துக்கு
முன்னோடி சநஞ் சுவலில கோலமோனது. இப் ப அவுக வீடு ஆ ரவு
இல் லோம இருக்குன்னு நம் ப தவலு ஐயோ ோன் நம் ப ஊர் பள் ளி
கூட ்துல டீச்சர் தவரல வோங் கி சகோடு ்து இருகோரு’’

“அப் போ இல் லோ சபோண்ணுன்னு மோமோ உ வி சசஞ் சி இருக்கோக !

இதுல என்ன ப் பு ரங் கமோ’’ என மது வினவவும் , “ ஆனோலும் நீ
இம் புட்டு அப் போவியோய் இருக்க கூடோது மது ! சின்ன ஐயோ தவரல
வோங் கி சகோடு ் த ோட நின்னு இருந் ோ பரவோயில் ரல ஆனோ..’’
என இழுக்கவும் “என்ன ஆனோ ... ஆவணோனு... இழுக்குற ரங் கம் மோ ..
விரசோ சசோல் லு இல் லனோ நோன் கிளம் புதறன்’’ என மது கண்டிப் பு
கோட்டவும் “ம் ம் ... என ரோகம் தபோட்டவள் தினம் தினம் சோயங் கோல
தநர ்துல த ோட்ட வீட்ல னியோ போ ்துகிறோங் கலோம் . நம் ப
த ோப் புகோர ோ ் ோகிட்ட இனி தினம் சோயங் கோல தநர ்து
ரவஷ்ணவி வந் து கணக்கு வழக்கு எல் லோம் போர்போங் க !
த ரவயோன ஏற் போடு எல் லோம் சசஞ் சிரவனு சசோன்னோரோம் . ரவசு
வோர தநர ்துக்கு தினம் தவலு ம் பியும் அங் கன தபோய் டுறோரோம் .
க ரவ கூட சோ ்திகிட்டு அப் படி என்ன ோன் கணக்கு வழக்தகோ’’ என
ரங் கம் மோ புலம் ப, “ இத ோ போர் ரங் கம் மோ உன் ஊர்கர எல் லோம்
இ ்த ோட நிறு ்திக்க !எனக்கு எம் மோமோரன ப ்தியும் ச ரியும்
ரவசு அக்கோரவ ப ்தியும் ச ரியும் , இ ்த ோட நிறு ்திக்க உன்
ண்தடோரோ தவரலரய. இனி நீ அவங் கரள ப ்தி ஏ ோவது
தபசினன்னு என் கோதுக்கு வந் து, தவலு சபோண்டோட்டி சுய ரூப ்ர
போக்க தவண்டிவரும் ெோக்கிரர ! நோன் வதறன்’’ என்று
சசோல் லிவிட்டு அவள் சசல் ல,

“நல் லதுதக கோலம் இல் லடி ஆ ் ோ’’ என புலம் பியபடி ரங் கம் மோ எதிர்
திரசயில் சசன்று விட, மதுவின் மனதில் ச ் மின்றி பல
பூகம் பங் கள் சவடி ் ன.

ஆனோலும் அறிவு ஒரு புறம் அறிவுறு ்தியது “ தச... தச... என்ன

இருந் ோலும் ரவசு ஒரு குழந் ர க்கு ோய் , தவலுவும் ன் மரனவிக்கு
துதரோகம் நிரனப் பவன் இல் ரல’’ என்ற நிரனப் தபோடு த ோட்ட வீடு
தநோக்கி நடக்க ச ோடங் கினோள் .

சவளிப் புறம் அரட ்திருந் க வு சிறிது அச்ச ்ர ர அவள்

க ரவ ட்ட ரகரய தூக்கிய தநரம் , உள் தள ரவஷ்ணவியின்
அழுகுரல் உர ்து தகட்க, யங் கிய மது த ோட்ட வீட்டின் பக்கவோட்டு
ென்னல் அருதக சசன்று சற் று மரறந் து இருந் து போர் ் ோள் . உள் தள
ரவசு ஒரு நோற் கோலியில் சோய் ந் து அமர்ந்து அழுது சகோண்டிருந் ோள் .

எதிதர தவலு ரகரய கட்டிக்சகோண்டு கடினமோன முக ்துடன்

அவரளதய போர் ்து சகோண்டிருந் ோன். நிமிர்ந் ரவசு ரகரய
கூப் பி, “ ப் ளஸ
ீ ் ! தவலு என்ரன விட்ருங் தகோ ! இப் ப நோன் விக்தனஷ்
ஓட அம் மோ ! அவனுக்கோக வோழ் ந் ோ தபோதும் . தவற எந் உறவும்
எனக்கு தவண்டோம் .’’

தவலு அதிகோர குரலில் “ இப் படி அழுது அழுது ோன் உன் கோ லுக்கு
அன்ரனக்கு நீ தய போரட கட்டிட ரவஷ்ணவி ! அப் போ சகௌரவம்
அம் மோ ோலி அப் படி இப் படின்னு இப் ப ோன் எந் ரடயும்
இல் ரலதய இன்னும் ஏன் முட்டோளோ இருக்க ரவஷ்ணவி !’’

“ இல் ல ! நீ ங் க என்ன சசோன்னோலும் என்னோல முடியோது’’ என ரவசு

ரல குனிந் து சகோண்டு மீண்டும் அழுரகயில் கரரய “ என்
முக ்ர நிமிர்ந்து போர் ரவசு ! உன் குழந் ர தமல ச ்தியமோ
சசோல் லு... உன் பரழய கோ ல் சகோஞ் சம் கூட உன் மனசுல
இல் ரலன்னு, உன் கல் யோணதம ஒரு ஆக்சிசடன்ட் ரவசு, அன்னிக்கு
என்ன சசோன்தனதனோ அர தய ோன் இரனக்கும் சசோல் தறன்.
நோரளக்கு 12 மணி வரரக்கும் ோன் உனக்கு ரடம் . எங் க த ோப் புல
இன்னும் அந் கிணறு அங் தகதய ோன் இருக்கு. இனி நீ ோன் முடிவு
எடுக்கணும் . இனி உன்கிட்ட தபசி பிரதயோசனம் இல் ல, நோன் வதரன்’’
என அவன் சவளிக்க ரவ திறக்க சசல் ல, மது ோங் க முடியோ
அருவருப் புடன் ன் வீடு தநோக்கி ஓட ச ோடங் கினோள் .

அந் தநர ்தில் மகரள எதிர்போர்கோ விசோலம் , “ என்னடி சபோழுது

அரடயிற தநர ்துல இப் படி அரக்க பறக்க ஓடியோந் து இருக்க.
மோப் பிள் ரள எங் க ?’’ என வினவவும் திக்கி தினறியவள் “ அது வந் து...
அம் மோ .... உன்ன போக்கணும் தபோல த ோணுச்சோ அ ோன் வந் த ன்’’
என சபோய் உரரக்கவும் , “ அடி ரப ்தியதம ! அதுக்கோ இப் படி ஓடி
வந் ... அசதட சரி சரி ..உள் ள வோ’’ என அரழ ்து சசல் ல, “ அம் மோ !
சகோஞ் சம் அசதியோ இருக்கு நோன் சி ் படு ்துகிதறன்’’ என்று
சசோல் லிவிட்டு ன் அரறக்கு சசன்று க ரவ அரட ்து சகோண்டு
சபோங் கி சபோங் கி அழு ோள் .

“ ஒரு வி ரவ சபண்ணிடம் பரழய கோ ரல தவண்டி நிற் கும்

ர ்னதவலுரவ நிரனரகயில் அவள் உள் ள ்தில் தீ பற் றி எரிந் து. சீ
... சீ.. என்ன மனி ன் இவன் வீட்டில் சபோண்டோட்டி, சவளியில்
முன்னோல் கோ லி என உறரவ த டும் இவனிடம் இனியும் தசர்ந்து
வோழ முடியோது’’ என முடிசவடு ் வள் , அவசர அவசரமோக ன்
ஆதடோக்ரோப் பு ் க ்தில் இருந் து ன் த ோழியின் ச ோரலதபசி
எண்ரண கண்டறிந் து, அவளுக்கு தபோன் சசய் ய, மகிழ் ச்சியுடன்
உரரயோடிய த ோழி ோன் இன்னும் 2 வோர ்தில் மும் ரப சசன்று
சவளிநோடு சசல் வ ற் கோன பயிற் சி வகுப் புகளில் பங் தகற் க
தபோவ ோக கூற, மதுவும் “ ப் ளஸீ ் மோலினி ! எனக்கும் தசர் ்து உங் க
அண்ணோரவ டிக்கட்ஸ் அதரஞ் பண்ண சசோல் லு! ஐ கிவ் மணி
தலட்டர்’’ என சசோல் லவும் “ மது ஆர் யூ ஸ்டுபிட்! உனக்கு தமதரெ் ஆகி
2 மோசம் ோண்டி ஆகுது, இப் ப ஏண்டி இப் படி ஒரு முடிவு’’ என
வினவவும் “ நோன் எல் லோ விசய ்ர யும் அப் புறமோ சசோல் தறன்
’’ என மது அழுரக குரலில் முடிக்கவும் , த ோழியும் அ ற் கு தமல்
அவரள விவரம் தகட்கோமல் “ ஓதக மது ! ஐ வில் அதரஞ் போர் ெர்னி யூ
தடோன்ட் சவோர்ரி’’ என்று தபோரன ரவ ்து விட்டோள் .

மதுவிற் கு ஏதனோ மனம் அரமதி அரடந் து. அவ் வளவு ோன் இனி
அம் மோரவயும் கூட்டி சகோண்டு சவளிநோடு சசன்றுவிடலோம் .
குழந் ர ரயயும் அம் மோரவயும் கவனி ்து சகோண்டு வோழ் க்ரகரய
கழி ்து விடலோம் , என்று எண்ணிய படி படு ்து இருந் வள் விசோலம்
சோப் பிட அரழக்கவும் , மறுக்கோமல் சசன்று உண்டு விட்டு வந் து ன்
அரறயில் படு ் வள் சகோஞ் ச தநரம் கண்ணீரில் கரரந் து விட்டு
அந் அழுரக ஓதட உறங் க ச ோடங் கினோள் .

மோரல சபோழுத மணியம் ரமக்கும் மது தபோன் மூலமோக ோன்

அம் மோ வீடு வந் து இருப் ப ோகவும் , ஒரு 2 நோள் அங் தகதய ங் கிவிட்டு
வீடு வருவ ோகவும் ச ரிவிக்க, அர அவர் சபரி ோக
எடு ்துக்சகோள் ளவில் ரல. “ சரி மது ! உன் இஷ்டம் தபோல இருந் துட்டு
வோ’’ என அனுமதி ந் து விட்டு தபோரன ரவ ்து விட்டோர்.

ஆனோல் இரவு வீடு திரும் பிய மகன் “ மது ! மது !’’ என அரழ ்து
சகோண்தட வரவும் துணுகுற் றவர், “ ஏம் போ ! மது உன்கிட்ட அவ அம் மோ
வீட்டுக்கு தபோற ப ்தி எதுவும் சசோல் லரல’’ என கவரல த ய் ந்
முக ்துடன் வினவ, ஒரு கணம் சநற் றிரய சுருகியவன், மறுகணம்
இயல் போகி, “ ஓ .... மதியம் தபோன் பண்ணோமோ நோன் ோன்
மறந் திட்தடன். என்ரன கூட ரநட் அங் க ோன் வர சசோன்னோ. தவரல
பிசில மறந் திட்தடன். டிபன் தநரம் ோண்டிடுச்சி. நீ ங் க ட்டு
ரவங் கமோ. நோன் சோப் டுதட அ ்ர வீட்டுக்கு தபோதறன்.’’ எனவும்
மணியம் ரம புன்ரனரக முக ்துடன் பரிமோறி விட்டு “ ஏண்டோ
அப் போ ! உங் க சபோண்டோட்டிரய விட்டுதபோட்டு ஒரு நோ உன்னோல
இருக்க முடியரலயோக்கும் ’’ என கிண்டல் ச ோனியில் வினவ
“ தபோங் கம் மோ!’’ என புன்னரக ்துக்சகோண்தட தவலு குனி ்து
சகோண்டோன். ஆனோல் அவன் சநற் றியில் குழப் ப முடிச்சுகள் .
“ குட்டிமோ ஒரு தபோன் பண்ணி இருக்கலோதம!’’ என்று விப் புடன்
நிரன ் வன் சரி தநரில் சசன்று தகட்டு ச ரிந் து சகோள் ளலோம்
என்ற முடிவுடன் சோப் பிட்டு முடி ் வுடன் விசோலம் வீடு தநோக்கி ன்
வண்டியில் பயணிக்க ச ோடங் கினோன்.

இரவில் ர ்னதவலுரவ அங் தக எதிர் போர்க்கோ விசோலம்

வோசயல் லோம் பல் லோக “ வோங் க மோப் பிள் ரள ! வோங் க’’ என
வரதவற் றோள் . உள் தள வந் வன் “ குட்டிமோ எங் க அ ்ர ?’’ என
வினவவும் , விசோலம் “ இப் ப ோன் ம் பி படு ் ோ ! தவணோ எழுப் பவோ’’
என மஞ் சரி அரற தநோக்கி நடக்கவும் ,
“ தவண்டோங் க ்ர ’’ என மறுக்கவும் விசோலம் “ சோப் பிடுங் க ம் பி !
ட்டு தபோடுதறன்’’ என சரமயலரற தநோக்கி நடக்கவும் ,
“அச ல் லோம் ஒன்னும் தவண்டோம் அ ்ர . வீட்ல ஏற் கனதவ
சோப் டோச்சு. நோனும் தபோய் படு ்துகிதறன்.’’ என்று சசோல் லிவிட்டு
ோழிடோமல் சும் மோ சோ ்தி ரவக்கபடிருந் மதுவின் படுக்ரக அரற
க ரவ திறந் து சகோண்டு உள் தள சசன்றவன் க ரவ ோழிடும் ஓரச
சவளிதய தகட்கவும் , விசோலம் புன்னரக ்து சகோண்தட ன் படுக்ரக
அரறக்கு சசன்றுவிட்டோள் .

விடி விளக்கின் ஒளியில் எழிதலோவியமோய் உறங் கி சகோண்டிருந்

மரனவிரய கண்டவனுக்கு, வந் தநோக்கம் மறந் து தபோய் தநச
அரல சபோங் க,கட்டிரல அணுகி மரனவிரய அரண ்துசகோள் ள,
உறக்கம் கரலந் மதுவிற் கு மு லில் ஒன்றுதம புரியவில் ரல.
கண்கரள கசக்கி உறக்க ்ர விரட்டியவள் , உற் று போர்க்க அங் தக
தவலு கோ ல் சபோங் கும் கண்களோல் மதுரவ உற் று போர் ் படி,
“ என்ன என் கிட்ட இருந் து ப் பிச்சிடலோம் னு போர் ்தியோ? அது
நடக்கோது குட்டிமோ ! போ ்தியோ இங் கயும் வந் துதடன் உன்ன டிஸ்டப்
பண்ண’’ என்று விரளயோட்டோய் கூறியபடி அவள் சநற் றியில்
மு ் மிட, மதுவிற் குள் அதுவரர அடங் கி இருந் தகோபம் கரரரய
கடக்க அவரன உ றி ள் ளியவள் எழுந் து நின்று மின்சோர விளக்ரக
தபோட்டுவிட்டு,அவரன தகோபமோய் தநோக்க,

ர ்னதவலு ஒன்றும் புரியோமல் கட்டிலில் இருந் து எழுந் து

அமர்ந் வன் அவரள குழப் பமோய் ஏறிட்டோன். “ குட்டிமோ ! என்ன
ஆச்சு !’’ என தகோபமோய் தகட்க, “ ஆைோ ! என்ன அப் போவி ் னமோன
தகள் வி ! இவன் வழியிதல சசன்று ோன் இவரன ோக்க தவண்டும் .
இவன் ன் பரழய கோ லியிடம் சகஞ் சியது தபோல் எனக்கும் ஒரு
பரழய கோ லன் உண்டு என இவனிடம் சபோய் சசோல் லி இவன் முக
தபோக்ரக கோண தவண்டும் . நோன் அனுபவி ் வலி இவனும்
அனுபவிக்க தவண்டும் .’’ என மனதில் நிரன ் வள் ,

“ என்ன ஆச்சோ ! உங் களோல என் வோழ் ரகதய வீணோ தபோச்சு ! ஐதயோ
என்ன என்ன கனவு கண்தடன் ! உங் களோல எல் லோம் தபோச்சு ! பலி ஆடு
மோதிரி இழு ்து வந் து கல் யோணம் பண்ணிகிடீங் க ! உங் க
கவரலரய மறக்க என் கூட குடும் பம் நடந் துநீ ங் க ! ஒரு நோளோவது
நிம் மதியோ இருக்கலோம் னு எங் க அம் மோ வீட்டுக்கு வந் ோ இங் கயும்
வந் து என்ரன தநோகடிகிறீங் கதள ! இது நியோயமோ?’’ என வினவவும்

ஒரு கணம் திரக ் வன் மறு கணம் புன்னரக ்து “ஏன் மது
கல் யோணம் ஆயிட்டோ உன் கனவு நிரறதவற கூடோதுன்னு ஏ ோவது
சட்டமோ என்ன ! என்ன கனவுன்னு என் கிட்ட சசோல் லு குட்டி நோன்
நிரறதவ ்தி ரவக்கிதறன்’’ என தவலு ஆர்வமோக வினவவும் , “ ம் ..
இப் ப தகளுங் க ! நோன் ஆரச பட்ட சந் த ோஷ் கிருஷ்ணோதவோட என்
வோழ் க்ரக அரமயனும் இனி முடிமோ? இன்னும் நிரறய படிச்சி
சரண்டு தபரும் தெோடியோ போரின் தபோகணும் னு நிரனச்தசோம் , இனி
அது முடிமோ?’’ என தகட்டுவிட்டு மது அழுகவும் தவலுவின் முகம்
போரற தபோல இறுகி விட்டது.

“ குட்டிமோ ! என் இவ் வதளோ தகவலமோன சபோய் எல் லோம் சசோல் ற. நீ

என்ரன கோ லிச்சது இன்னும் என்ரன கோ லிகிறது எனக்கு ச ரியும் .
உனக்கு சவளிநோடு சு ்தி போக்கணும் னோ சசோல் லு நோரளக்தக நம் ப
ைனிமூன் டிக்சகட் புக் பண்ண சசோல் தறன். ஆனோ... நீ ஏன் குட்டி
இப் படி அசிங் கமோ சபோய் எல் லோம் சசோல் ற... என் தமல உனக்கு என்ன
தகோவம் ..’’ என அ ட்டி தகட்கவும்

“ என்ன திண்ணக்கம் இவனுக்கு ! நோன் கோ லிப் பர ச ரிந் து

சகோண்டு ோன் என்ரன அடிரம படு ் முயல் கிறோனோ?’’ என
நிரன ் வள் அவரன சவறுப் புடன் தநோக்கி “இல் ல!
எனக்கு உங் கள பிடிகல! ப் ளஸ ீ ் ! என்ரன விட்ருங் க ! ஐ தடோன்ட் லவ்
யூ! ஐ நீ ட் பிரீடம் ! லீவ் மீ அதலோன்” என சசோல் லி முக ்ர அரறந் து
சகோண்டு அழவும் சற் று தநரம் அவரள சவறி ்து தநோக்கியவன்,
“ மது ! நீ ஏன் சபோய் சசோல் றனு எனக்கு ச ரியல. ஆனோ ஒன்னு
ச ரிஞ் சிக்தகோ மது, நீ வீரதவல் ஐயோ பரம் பரரயில மருமகளோ
வோக்கபட்டுட. இனிதம நீ இங் க ோன் வோழ் ந் ோகணும் . நீ எப் பவும்
ர ்னதவல் சபோண்டோட்டி ோன். அதுல எந் மோ ் மும் இல் ல.
புரரியு ோ? நீ விரும் பினோலும் சரி, சவறு ் ோலும் சரி நீ என் உரிரம.
உன்ரன யோருக்கோகவும் விட்டு ரமோட்தடன்!’’ என கர்ஜி ் வன்
அவள் ரகப் பற் றி இழு ்து கட்டிலில் ள் ளினோன்.

மது இதுவரர தவலுவிடம் இப் படி ஒரு குரரலதயோ, தகோப ்ர தயோ

போர் ் தில் ரல. அவள் நடுங் கி ் ோன் தபோனோள் . ஆனோல் தவலு
அவள் ரகப் பற் றி கட்டிலில் ள் ளவும் மது அவரன முழு மூச்தசோடு
எதிர் ் ோள் . ஆனோல் தவலு மதுவின் மறுப் ரப இயல் போக சமோளி ்து,
அவரள முழு ோக ஆக்ரமிக்க, மது அன்று தவலுவினுள் இருந்
இன்சனோரு முரட்டு னமோன மனி ரன சந் திக்க தநர்ந் து.

கோரல எழுந் வுடன் தவலுவிற் கு தநற் ரறய நிரனவுகள் ோக்க,

தவலுவிற் கு ன் தமதலதய தகோபம் வந் து. “சின்னப் சபண் ஏத ோ
தகோப ்தில் தபசிய ற் கு இப் படி நடந் து சகோண்தடோதம’’ என
வருந் தியவன் கரள ்து உறங் கி சகோண்டிருந் வளின் ரலரய
தகோதி விட்டுவிட்டு, முகம் கழுவி சகோண்டவன், “ அ ்ர ! கள ்து
தமட்டுல தவரல கிடக்கு ! கோபி மட்டும் சகோடுங் க தபோதும் . வீட்டுக்கு
தபோய் குளிச்சிட்டு கிளம் பனும் .’’ என்று கோபி பருகி விட்டு ன்
வண்டிரய வீட்டிற் கு விரட்டினோன்.

மணி 9 ஆயிட்டு இன்னும் இந் பிள் ள எழுந் துகரலதய என மகரள

எழுப் ப அரறக்குள் சசன்ற விசோலம் , அவரள ச ோட, மதுவின்
உடலில் அனல் பறக்க, “ அட ச ய் வதம ! கோய் ச்சல் இப் படி
அடிக்குத ’’ என புலம் பியவள் மதுரவ ரக ் ோங் கலோக எழுப் பி,
முகம் கழுவி விட்டு டவுனில் இருந் சபண் மரு ்து வரிடம்
அரழ ்து சசல் ல, மதுரவ முழு பரிதசோ ரன சசய் மரு ்துவர்,
“ சோ ோரண ரவரஸ் கோய் ச்சல் ோன். மோ ்திரர தரன் சரண்டு
நோள் ல சரி ஆகிடும் .அப் புறம் உங் க சபோண்ணு கர்ப்பமோகி
இருக்கோங் க. சடஸ்ட் பண்ணதுல கன்சீவ் ஆகி இருக்குறது கண்போர்ம்
ஆகி இருக்கு!’’ என சசோல் ல விசோல ்தின் முக ்தில் சந் த ோஷ அரல
வீசியது.

“ சரோம் ப சந் த ோசம் டோக்டர் அம் மோ ! பிள் ள முகம் வோடி கிடதகனு

சரோம் ப வரு ் ப் பட்தடன். ஆனோ இப் ப ோன ச ரியுது. மசக்ரக
அசதினு. சரி வர்தறோமுங் க. இந் சந் த ோஷமோன விஷய ்ர
மு ல் ல மோப் பிரள வீட்ல சசோல் லணும் .’’ சவளிதய வந் விசோலம்
வீடு வந் வுடன் தபோன் மூலம் தவலுவிற் கும் மணியம் ரமக்கும்
கவல் ச ரிவிக்க. மணியம் ரமயின் வீடு விழோதகோலம் பூண்டது.

யோரிடமும் தபசோமல் அரமதியோக அமர்ந்திருந் மதுமஞ் சரியின்

மனதில் அந் திட்டம் உ யமோனது.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 22

நிலவில் ண்ணீர் இருப் ப ோக

கண்டறியபட்டுள் ளது. கண்டறியபட்ட ஆண்டு
நவம் பர் 2009.

உன்ரன ழுவிய ச ன்றல்

என்ரன ழுவி சசல் லும் தபோச ல் லோம்
வறோமல் பரிசளி ்து சசல் கிறது
உன் பிர ்தயக வோசரனரய எனக்கோக.....
உன் பிர ்தயக வோசரனரய நீ தய என்று பரிசளிபோய்
இப் படிக்கு – உன் நிலோ .

த ோட்ட ்து ஊஞ் சலில் அமர்ந்திருந் வளின் கோரல ரக்சி கட்டி

சகோண்டு “மின்னி” நோனு என குதிக்க மது ன் தமோன நிரல
கரலந் து குழந் ர ரய தூக்கி சகோண்டோள் . குழந் ர ரய ஊஞ் சலில்
அமர்தியவள் ோனும் அமர்ந்து சகோண்டு ன் கோல் களோல் உந் தி
உந் தி ஊஞ் சரல இயக்க அது முன்னும் பின்னும் அரசந் து சசல் வர
கண்ட ரக்சி கலகலசவன புன்னரகக்க, மதுவும் ரக்சியுடன் தசர்ந்து
புன்னரக ்து சகோண்தட இருவரும் ஊஞ் சல் விரளயோடி சகோண்டு
இருக்க ன் மதிய உணவிற் கோய் வீடு வந் தவலு அந் கோட்சிரய
கண்டு அப் படிதய நின்று விட்டோன்.

அவன் அவர்களுடன் தசர்ந்து சகோள் ளலோம் என ஒரு எட்டு எடு ்து

ரவக்க தவலுவின் சசல் தபோன் சிணுங் க ச ோடங் கியது. அர
எடு ்து போர் ் வன் திரரயில் ரவசுவின் நம் பர் ச ரியவும் ன்
அலுவலக அரறக்குள் சசன்று தபோரன உயிர்ப்பி வன், “ ைதலோ!
ரவசு சசோல் லும் மோ ?’’ என வினவவும் , “ என்ன தவலு சோர் மது
திரும் பி வந் துல இருந் து ஆதள மோறிதடல் . ஒரு தபோன் கூட
கோதணோம் . சரோம் ப பிசிதயோ?’’ என சிரிக்கவும் , “ அப் படி எல் லோம்
இல் லமோ ! இந் சண்தட நீ குடும் ப ்த ோட நம் ப வீட்டுக்கு வரணும்
சரியோ? தகோவில் சகோட நியோபகம் இருக்கு இல் ல?’’ என வினவவும் , “
கண்டிப் போ வதரோம் தவலு சோர்! யோதரோ வோசல் ல கோலிங் சபல்
அடிகிறோ. நோன் அப் புறம் கூபிடுதறன் தவலு சோர்’’ என்று தபோரன
ரவ ்து விட தவலுவின் முகம் சிறிது தநரம் சிந் ரனயில் மூழ் கியது.

மது விடோபிடியோக ன்ரன விட்டு நீ ங் கி சசன்ற நோள் அவன் கண்

முன் நிழலோடியது. அன்ரறக்கு ோன் விசோலம் அ ்ர தபோன் சசய் து
மது கர்ப்பமோன விஷய ்ர ச ரிவிக்கவும் , ஆனந் ்தில்
முக்குளி ் தவலு வீட்டில் தவரல போர் ் அரனவருக்கும் இனிப் பு
வழங் கி விட்டு மதுரவ த டி சசல் ல அங் கு அவனுக்கு அதிர்சசி
்
கோ ்திருந் து.

மது அரளி விர தின்று மயங் கி விழுந் து விட்ட ோகவும் அவரள

டவுன் மரு ்துவமரனக்கு அரழ ்து சசன்றிருப ோகவும் விவரம்
கிரடக்க, தவலு ப றி சகோண்டு அங் தக ஓட, அங் தக தீவிர சிகிச்ரச
பிரிவில் மதுவிற் கு சிகிச்ரச நரடசபற் று சகோண்டிருக்க, தவலு
சநருப் பில் இட்ட புழுவோய் துடி ்து தபோனோன்.

3 நோட்கள் தவ ரனயில் கழிய, நோன்கோம் நோள் மது அபோயகட்ட ்ர

ோண்டிவிட்ட ோக மரு ்துவர்கள் அறிவிக்க, தமலும் 6 நோட்கள் கழி ்து
மது வீடு திரும் ப விசோலம் தகள் விதகட்கவும் பயந் து ஒய் ந் திருக்க,
மணியம் ரம “ என்னபோ பிரச்சரன உனக்கும் மதுவுக்கும் ’’ என
தவ ரன முகம் கோட்ட, அவள் த றும் வரர அரமதியோய் இருந்
தவலு, பின்பு அவரள த டி சசன்றோன்.

“ ஏன் குட்டிமோ ! ஏன் இப் படி பண்ண?’’ என அவன் வினவவும் , “ எனக் கு

உங் க கூட வோழ பிடிக்கல ! என்ரன இனி கட்டோயபடு ்தினோ என்ன
நடகும் கிற சோம் பிள் ோன் இது. என்ரன என் வழில விட்டுடுங் க
மோமோ, அது ோன் உங் களுக்கும் எனக்கும் நல் லது.’’ என முடிக்கவும்
ஒரு நிமிடம் உரறந் து நின்ற தவலு அவள் முக ்ர கூர்ந்து போர் ்து,

“ உன் கனவுகரள விட நீ சுமக்குற குழந் ர சபரிசுனு உனக்கு

த ோணலியோ மது? சரி இனி நோன் உன்ரன டுக்க மோட்தடன்.
ஒன்ரன மட்டும் நல் லோ தகட்டுதகோ மது. நீ இந் உலக ்துல எந்
மூரலல இருந் ோலும் சரி பிறக்கதபோற என் குழந் ர ரய நோன் ோன்
மு ல் ல இந் ரகல தூக்குதவன், இந் சபட்டி என்னனு ச ரயு ோ?’’

என்றபடி ன் ரகயில் இருந் சிறு நரகசபட்டிரய திறக்க அதில்

மு ்துகள் பதி ் சிறு குழந் ர க்கோன ஒரு தெோடி சகோலுசும் , ஒரு
தெோடி ண்ரடயும் இருக்க, “இந் சகோலுசு நீ குழந் ர யோ இருக்கும்
தபோது தபோட்டு இருந் ோம் . இந் ண்ரட நோன் தபோட்டு இருந் ோம் .
நம் ப குழந் ர நடக்குற பருவ ்துல சபோண்ணோ இருந் ோ இந்
சகோலுசும் , ரபயனோ இருந் ோ இந் ண்ரடயும் தபோட்டு என் வீட்ல
வலம் வர ரவப் தபன் இது இந் ர ்னதவலுதவோட சவோல் . இனி நீ உன்
விருப் பபடி எங் க தவணோ தபோகலோம் . இந் ரபல 5 லட்சம் பணம்
இருக்கு.’’ என ஒரு ரபரய அவள் முன் ரவக்க,

அவரன இரடமறி ் மது “ எனக்கு உங் க பணம் தவண்டோம் ’’

என்றோள் விரரப் போக, தவ ரனயோய் புன்னரக ் வன் “அ ்ர ரய
ப ்தி இன்னும் உனக்கு சரியோ ச ரியல மது ! இந் பண ்ர நீ
கடனோ ஏ ்துக்க ! எப் ப தவணோ நீ திருப் பி ் ரலோம் .’’ என்று
உரர ் வன் சற் றும் நில் லோமல் ன் வீடு திரும் பி விட, அன்தற மது
ன் அம் மோரவ ன்னுடன் மும் ரப வந் துவிடும் படி அரழக்க,
விசோலம் மதுரவ சபோறி கலங் கும் படி ஒரு அரற ரவ ் ோள் .

“ என்னடி நினச்ச என்ன ! நோன் வீரதவல் ஐயோ ங் கச்சிடி ! என்

அண்ணன் மகன் உன் புருசனோ கிரடக்க நீ நூறு சென்மம்
புண்ணியம் பண்ணி இருக்கனும் . எப் ப நீ மறுபடி தவலுரவ உன்
புருசனோ ஏ ்துக்கரறதயோ, அப் ப ் ோன் நீ மறுபடி என் மக. அதுவரர
நீ எனக்கு மகளும் இல் ல. நோன் உனக்கு அம் மோவும் இல் ல.’’ என
தகோபப் படவும் , மது இரடயில் , “ அம் மோ ! மோமோ என்ன சசஞ் சோர்
ச ரியுமோ?’’ என விளக்கம் ர முன்வருரகயில் , “எனக்கு ச ரியும் டீ !
நோன் வளர் ் புள் ளயப் ப ்தி ! சசோக்க ங் கம் டீ அவன் ! உன்ன
படிக்க சவளியூர் அனுப் பிதனன் போரு, அ ோன் நோன் சசஞ் ச ப் பு.
ஐதயோ பிள் ரளரய வளர்க ச ரியோம வள ்துபுட்டோன்னு ஊதர
தபசுதம. நோன் என்ன சசய் தவன்’’ என முக ்தில் அரறந் து சகோண்டு
அழவும் , மதுவிற் குள் துக்கம் சபோங் கியது.

“ இனி நோன் அநோர யோ?’’ என்ற தகள் வி மிரட்ட அடிவயிற் றில்

ரகரவ ்து, “ இனி குழந் ர இருக்கிறது எனக்கு’’ என்று ன்ரன
ோதன த ற் றி சகோண்டு, ஊதர கழிவிரக்க ்துடன் தநோக்க, ன்
மும் ரப பயண ்ர ச ோடங் கிவிட்டோள் .

தவலுவும் மனிஷ் மூலம் மதுவின் ஒவ் சவோரு அரசரவயும் கவனிக்க

ச ோடங் கிவிட்டோன். அவன் கணி ் வரர அன்றும் , இன்றும் மது
அவரன முழு ோக விரும் பினோள் .

கணவரன சவறு ்து சவளியூர் சசல் பவள் திருமண புரகப் பட

ஆல் ப ்தில் இருந் து சில புரகப் படங் கரள ஏன் எடு ்து சசல் ல
தவண்டும் . மனிஷ் மூலம் தகள் விப் பட்டவரர அவள் இங் கிருந் து
கிளம் பி சசன்ற மூன்றரர ஆண்டுகளில் எந் ஆணுடனும் ச ோடர்பு
சகோண்ட கவல் எதுவும் இல் ரல. அவள் சசோன்னோ சந் த ோஷ்
கிருஷ்ணோவும் சபோய் .

திரும் பி வந் வுடன் கூட அவனிடம் சவறுப் ரப கோட்டினோலும் ,

குடும் ப ்துடன் இயல் போக சபோருந் தி சகோண்டோள் . அவள்
அடிமனதில் என்ன பிரச்சரன இருக்கும் என்ற தகள் வி தவலுவின்
மனர குரடந் து. ஆனோல் பதில் ோன் இல் ரல.

இரவு வழக்கம் தபோல் உணவு தவரளயில் , மது அவனுக்கு உணவு

பரிமோறிவிட்டு, அவன் உண்டு முடிக்கும் வரர கோ ்திருந் வள் ,
அவன் உணவு முடிந் து அரறக்கு சசன்றவுடன், போ ்திரங் கரள
ஒழி ்து தபோட்டுவிட்டு அரறக்கு திரும் ப, தவலு ரலயரணரய
மடிக்கு சகோடு ்து அமர்ந்திருக்க துணுக்குற் றவள் “என்ன’’ என்பது
தபோன்ற போர்ரவரய தவலுரவ தநோக்கி சசலு ்திவிட்டு கட்டிலின்
இடப் புறம் அமர்ந்து விட,

“ மது உன் கிட்ட ஒரு விஷயம் தகக்குதறன். உண்ரமரய சசோல் றியோ?

நீ எப் பயோவது யோரரயோவது லவ் பண்ணி இருக்கியோ?’’ என
வினவவும் , மது மனதில் கசப் போக புன்னரக ்து சகோண்தட
“ ஏன் ஏ ோவது புரட்சி பண்ண தபோறீங் களோ ? என் ரலப் ல ஒரு
ச ோ ்து தபோன கோ ல் இருக்கு மோமோ ! சரண்டுதபருதம ஒரு ் ர்கிட்ட
ஒரு ் ர் ரங் க கோ ரல சசோல் லிக்கதவ இல் ரல. ம் .....அவர் என்ன லவ்
பண்ணோரோனு கூட எனக்கு ச ரியோது மோமோ ! ம் .... நிழரல போ ்து
நிெ ்ர தகோட்ரட விட்டுட கூடோதுன்னு எங் க அம் மோ சசோல் லும் .
நீ ங் க ரக்சிதயோட அப் போ, நோன் அம் மோ, இனி இது ோன் என் குடும் பம் ’’
மது தவலுவின் ரலரய தகோதிவிட்டு,

“ கண்ட தபோட்டு மனரச குழப் பிக்கோம அரமதியோ தூங் குங் க

மோமோ’’ என இடப் புறம் படு ்து சகோள் ளவும் , தவலு கண்கரள
மூடிக்சகோண்டு துயில ஆரம் பிக்க கனவில் வந் மது “ அச்தசோ
வலிக்கு ோ?’’ என தகட்டுக்சகோண்தட இருந் ோள் .

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 23

ஒதர மோ ்தில் இரண்டோவ ோக வரும்

சபௌர்ணமி ( முழு நிலவு) நீ ல நிலோ (Blue moon )
என அரழக்கபடுகிறது.

உன் நிழல் கூட எனக்கு உணர் ்துகிறது

உன் ச ோடுரகயின் - சவம் ரமரய
உன் விரல் தகோர் ்து என்று – நிெமோக உன்
உள் ளங் ரகயின் சவப் ப ்ர என் உள் ளங் ரக உணர்வது.

 இப் படிக்கு உன் நிலோ .

தகோவில் சகோரட என ஊதர கரலகட்டி இருந் து. தவலுவின் வீடும்

உறவினர் வரவோல் கரலகட்ட ச ோடங் கியது. மது இங் கும் அங் கும்
ஓடி பரபரப் போய் தவரல சசய் து சகோண்டு இருந் ோள் . கூட ்தில்
இருந் மணியம் ரமயின் குரல் , “ அடதட ! ரவஷ்ணவியோ வோம் மோ
வோ ! வோப் போ சங் கர் ! தடய் சுட்டி விக்கி எப் படி இருக்கீங் க ?’’ என்றபடி
சிறுவரன தூக்கி சகோள் ளவும் , ரவஷ்ணவி என்ற சபயரில் திடுகிட்ட
மது கூட ்ர எட்டி போர்க்க, அங் தக ரவசு சசௌமியின் திருமண ்தில்
போர் ் ஆணுடனும் , ன் குழந் ர யுடனும் நின்றிருக்க மது முற் றிலும்
அதிர்சசி
் அரடந் வளோய் அப் படிதய நின்று விட, கீதழ தகட்ட
குரல் களினோல் மோடி அரறயில் இருந் து இறங் கி வந் தவலு, மது
உரறந் து நிற் பர கண்டு, அவள் அருகில் சசன்று, “ குட்டிமோ ! என்ன
முழிச்சிகிதட கனோ கோன்றியோ. வீட்ல விருந் ோளிக வந் ோ வரதவற் க
தவண்டோமோ ?’’ என்று உரர ்து அவள் ரகபற் றி வரதவற் பரறக்கு
அரழ ்து சசன்றோன்.

“ வோ ரவசு ! தடய் உனக்கு இந் தவலு நியோபகம் ஏ ோவது இருக்கோ ?

இல் ல இருப ்திநோலு மணிதநரமும் ரவசு ெபம் ோனோ? விக்கி
கண்ணோ உன் கூட விரளயோட ரக்சி போப் போ இப் ப வந் துடுவோ” என
அரனவரிடமும் தபசி சகோண்தட அவர்கரள உபசரி ்து தசோபோவில்
அமரரவக்க,

மது தபசவும் வோய் அற் றவளோக ரவசுரவதய போர் ்திருக்க, சங் கர்
“ தடய் நோனோவது எட்டு வருஷமோ ோன் ரவசு ெபம் பன்தறன். ஆனோ
நீ எ ் ன வருசமோ மஞ் சரி ெபம் பண்தறன்னு சசோல் லவோ ?’’ என
கண்சிமிடவும் தவலு பரபரப் போய் எழுந் து சங் கரின் வோரய மூடி,
“ தடய் அப் போ ! உன் வோரய மூடு ! எவ் னிங் டபுள் ட்ரட
ீ ் தரன்” என
சகஞ் சவும் ரவஷ்ணவி ன் சலங் ரக சிரிப் சபோலிரய சவளியிட,
மணியம் ரம மதுவிடம் , “அம் மோ மது எல் லோருக்கும் கோபி
சகோண்டுவோமோ’’ என பணிக்கவும் , அ ற் கோக கோ ்திருந் து தபோல்
மது சமயலரறயில் புகுந் து சகோண்டோள் .
சபரியவர்களுக்கு கோபியும் , விக்கிக்கு போலும் தவரலக்கோரர்கள்
மூலம் சகோடு ்து அனுப் பியவள் , ரக்சி ோரவயும் யோர் படு ்தி
கூட ்திற் கு அனுப் பி ரவக்க, ரக்சியும் விக்கியும் சில நிமிடங் களில்
நண்பர்கள் ஆகி விட்டனர். “ டோடி ! வீ ப் தள அவுட் ரசட்’’ என கூறிய
ரக்சி விக்கிரயயும் இழு ்து சகோண்டு த ோட்ட ்திற் கு சசன்று விட,
ஆண்கள் வண்டிரய எடு ்து சகோண்டு த ோப் பிற் கு சசன்று விட,
ரவசு மதுரவ த டி சரமயலரறக்குள் வந் ோள் .

“ நோன் ஏ ோவது சைல் ப் பண்ணவோ ?’’ என ரவசு மதுரவ வினவ,

நிமிர்ந்து போர் ் மது “ தவண்டோம் கோ ! இத ோ இப் ப ஆய் டும் . நீ ங் க
தவணோ ைோல் ல டிவி போருங் கதளன்’’ என்று உரர ்துவிட்டு மீண்டும்
ன் தவரலயில் மூழ் கவும் , அதில் ச ோனி ் அந் நிய ன்ரமரய
உணர்ந் ரவசு, ங் களின் னிரம சூழரல உணர்ந்து, தபசுவ ற் கு
இது ோன் சரியோன ருணம் என முடிவுசசய் து, “ என்ன மது ! என்தமல
கூட உனக்கு என்ன தகோபம் ! உன் கூட நிரறய தபசணும் னு
நிரனப் தபன். ஆனோ இதுவரரக்கும் ஒரு நோள் கூட சந் ர்பம்
கிரடக்கரல. நீ இப் படி பண்ணுவனு நோன் சகோஞ் சம் கூட
எதிர்போக்கரல மது.

தவலு உன்ரன எவ் தளோ லவ் பண்றோர்னு ச ரியுமோ ? நீ சரோம் ப

சின்ன சபோண்ணு, உன் படிப் பு முடிஞ் சதுக்கு அப் புறம் உன்கிட்ட
சசோல் லனும் னு சவயிட் பண்ணோர். அவங் க அப் போக்கு உடம் பு சரி
இல் லோ ப் ப கூட அர ச ரிவிச்சோ உன் படிப் பு போதிகுதமன்னு
சமோ ் துக்க ்ர யும் அவதர ோங் கிண்டோர்.

தநோக்கு நியோபகம் இருக்கோ மது. நோன் கோதலெ் தபோறச்ச ஒரு ் ர்

என்ன ரசட் அடிகிறோர்னு சசோல் லுவிதய. உண்ரமயோ நோனும்
அவரும் லவ் பண்தணோம் மது. எங் க அப் போக்கு விஷயம் ச ரிஞ் சப் ப
தவலு ஊர்ல இல் ல. அவங் க அப் போ ரவ ்திய ்துக்கோக சவளி ஊர்
தபோய் இருந் ோர்.

எங் க அப் போவும் அம் மோவும் என்ரன மிரட்டி என் அ ்ர ரபயரன

தபசி முடிச்சிட்டோ. விவரம் ச ரிஞ் சி தவலுவோல ஒன்னும் பண்ண
முடியல. என்னோலயும் ோன். நோன் எங் க அ ்ர ரபயரன கட்டிண்டு
போம் தப தபோய் தடன். இங் க சங் கர் நோன் இல் லோம ட்ரக் அடிக்ட்
ஆய் டோர்.

தவலு ோன் அவரர மீட்டு ரீைபிரலஸ் ஸ்தடஷன் சசன்டர்ல தச ்தி

இவர் உயிரர மீட்டோர். என் மகன் பிறந் து ஒன்ரற வருச ்துல எங் க
ஆ ்துகோரர் ஒரு ஆக்சிசடன்ட்ல இறந் துட்டோர்.

எங் க புக்கோது மனுஷோ நோன் ரோசி இல் லோ வனு என்ரன ஒதுகிட்டோ.

நோன் மறுபடியும் எங் க அம் மோ ஆ ்துக்தக வந் துட்தடன். எங் க
அப் போவும் என் நிரலரமரய போ ்து போ ்து சநோந் த ஆர்ட்
அட்டோக்ல தபோய் தசர்ந்துட்டோர்.

யோரும் இல் லோ அநோர யோ நோன் விச்சப் ப தவலு சோர் வீடு

சகோடு ்து தவரல சகோடு ்து என்ரன ஆ ரிச்சோர்.

என் விஷயம் சங் கருக்கு ச ரிஞ் சதும் என்ரன மறுகல் யோணம்

பண்ணிண்டு வோழ ஆரசப் பட்டோர். ஆனோ நோன் சம் மதிக்கல.
சசோன்னோ நம் ப மோட்ட மது ஏறக்குரறய தவலு சோர் என்ரன மிரட்டி
உருட்டி ோன் கல் யோண ்துக்தக சம் மதிக்க வச்சோர்.

எங் க அம் மோக்கு இந் ஏற் போட்டுல பரமதிருப் தி. நோனும் சங் கரர
கல் யோணம் பண்ணிண்டு நிம் மதியோ வோழ் ந் துண்டு இருக்தகன்.
கல் யோண ்துக்கு அரர மனசோ நோன் சம் மதிச்சப் ப சங் கர் என்னண்ட
ஒரு வோர் ்ர சசோன்னோர், “ ரவசு உன்ரன கட்டிக்கிட்டு சுகமோ
நோன் வோழ ஆரசப் படல. என்தனோட ரவஷ்ணவி குழந் ர அப் போ
இல் லோம வளரக்கூடோதுன்னு ஆரசபடுதறன்னு சசோன்னோர்.
அவ் வதளோ ோன் எல் லோம் ச ளிஞ் ச மோதிரி ஆய் டு ்து. நி ர்சனமோ
வோழ க ்துதபோம் னு இத ோ இப் ப சசௌக்கியமோ, சந் த ோஷமோ
இருக்தகன்.

இப் ப உன்கிட்ட ஒரு உண்ரமரய சசோல் தறன் மது, தவலு சோர் எப் ப
இருந் து உன்ன லவ் பண்றோர் ச ரியுமோ ? அவர் டிகிரி முடிச்சு லீவ் க்கு
வந் ப் ப சின்ன சபோண்ணோ தகோரவ பழம் பறிச்சி ர
சசோன்னியோதம அப் ப இருந் து உன் முகம் அவர் மனசுக்குள் ள
இருந் ோம் . இ என்னண்ட சசோன்னது இல் ல. எங் க ஆ ்துகோரர்கிட்ட
சசோல் லி இருக்கோர்.
நீ விருப் பப் பட்டபடி உன் படிப் பு முடிஞ் சதும் உன்கிட்ட ன் கோ ரல
சசோல் லி, ஒரு வருஷம் விருப் பம் தபோல ஊர்சு ்திட்டு அப் புறம் ோன்
கல் யோணம் னு அடிகடி எங் கிட்ட சசோல் வோர்.

போவம் அவர் அப் போ இறந் ோல மு ல் ல கல் யோணம் னு ஆய் டு ்து.

ஆனோ நீ ஏன் மது இப் படி பண்ண. போவம் தவலு சோர் சரோம் ப
கஷ்டபட்டுட்டோர். நோன் கூட உன் தபோன் நம் பர் தகட்தடன். உன்னண்ட
தபசி உன்ரன சமோ ோனபடு ் லோம் னு. ஆனோ தவலு சோர் ோன்
சகோஞ் சநோள் சவய் ட் பண்ணலோம் ரவசு அவளுக்கு என் தமல என்ன
தகோவம் னு எனக்தக ச ரியல, அப் படின்னு சசோல் லிட்டோர்.

எது எப் படிதயோ நீ திரும் பி வந் துட்ட. இனியோவது நீ ங் க சரண்டு

தபரும் சந் த ோஷமோ இருந் ோ சரி’’ தபசிக்சகோண்தட இருந்
ரவஷ்ணவி ோன் நறுக்கிய கோய் கறிகரள தமரட தமல்
ரவ ்துவிட்டு, “ சரி நீ ோளிச்சு சகோட்டு குழந் த ள் என்ன
பண்றதுன்னு போ ்துட்டு வதரன்’’ என்று எழுந் து சசல் லவும் , மது ோன்
அதுவரர அடக்கி ரவ ்திருந் ன் ஆனந் அழுரகரய அழுது
தீர் ் ோள் .

திடீசரன உலகதம ஒளிமயமோன ோக த ோன்றியது. விரரவோக

சரமயரல முடி ் வள் , படுக்ரகயரற நிரல கண்ணோடியில்
ன்ரன நன்றோக அலங் கரி ்து சகோண்டோள் . உ ட்டில்
நிமிட ்திற் சகோருமுரற குறும் பு புன்னரக வழ “ என் தவலு எனக்கு
மட்டும் ோன். அவர் என்ரன மட்டும் ோன் கோ லி ் ோர், அவர் கோ ல்
எனக்கு மட்டும் ோன் சசோந் ம் ’’ உள் ளம் பூரிப் பில் சபோங் க
தவலுவின் வரவிற் கோய் கோ ்திருக்க ச ோடங் கினோள் .

மதிய உணவிற் கு வீட்டிற் கு வந் தவலுவிற் கு மதுவின் கண்களில்

கண்ட ஒளி கடந் கோல ்ர நிரனவூட்ட கஷ்டப் பட்டு ன்ரன
கட்டுபடு ்தி சகோண்டோன். மதிய விருந் து முடிந் து ரவசுவின்
குடும் பம் விரட சபற் று சசல் ல, மதுவிடம் வந் சங் கர் “ அவன்
சரோம் ப தவ ரனபட்டு நோன் போர் ் த இல் லமோ. அப் போ இறந் ப் ப
கூட ஒரு மோதிரி த றிட்டோன். ஆனோ னோ இல் லோ இந் மூணு
வருச ்துல சவறும் கூடோ ோன் நட மோடினோன். எது எப் படி
இருந் ோலும் தவலு சரோம் ப நல் லவன்மோ. இனி நீ எப் பவும் அவன் கூட
இருக்கனும் . கூட பிறக்கோ அண்ணதனோட தவண்டுதகோளோ இ
ஏ ்துபியோம் மோ’’ என கண்கலங் கி தகட்கவும் , சூழ் நிரலரய
இ மோக்க தவலு,

“ தடய் ! என்னடோ நீ , அவரன இப் ப ோன்டோ இழு ்து வந் து இருக்தகன்.

ஓவரோ சசண்டிசமண்ட் தபசினோ மறுபடி லண்டன் தபோய் டுவோடோ.
மச்சி பிரளட் டிக்சகட் எடு ்த என் பரம் பரர சசோ ்து
கோலியோயிடும் டோ. கண்ட்தரோல் யுவர் சஸல் ப் ” என அவன் முதுகில்
ட்டி சகோடுக்க, அரனவரும் சிரிக்க, மது இ ழ் களில்
புன்னரகயுடன் தவலுரவ போர் ்துக்சகோண்தட,

“ இனி என் உயிர் தபோறவரர தவலு மோமோ வீட்ல ோன் என் வோழ் ரக.
நீ ங் க சந் த ோஷமோ தபோயிட்டு வோங் கண்ணோ’’ என விரட சகோடுக்க,
தவலு ஆச்சர்யமோக மதுரவ தநோக்கினோன். அரனவரும்
உற் சோக ்துடன் விரடசபற் று கிளம் ப, மற் ற உறவினர்களும் மறுநோள்
ங் கள் வீட்டிற் கு விருந் திற் கு வர தவண்டும் என அரழப் புவிடு ்து
விட்டு விரடசபற் று கிளம் பினர்.

அரனவரரயும் உற் சோக ்துடன் வழி அனுப் பிரவ ் மது, இனி ன்

வோழ் ரகயில் என்றும் ஆனந் தம என்ற நம் பிக்ரகதயோடு
இரவிற் கோய் கோ ்திருந் ோள் . போவம் கோலம் அவளுக்கு ரவ ்திருந்
கன்னிசவடிகரள பற் றி அறியோமதல.

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 24

நிலோ ஒருமுரற பூமிரய சுற் றி வர அது

கடக்கும் சமோ ் ச ோரலவு 2,290,0000
கிதலோமீட்டர்கள் .

நீ என்ரன நிழல் என்று ஒதுக்கிரவக்கிறோய்

நோன் உன்ரன என் நிெம் என்று என்னில்
ஒளி ்துரவக்கிதறன்
இந் நிழரல நிெசமன்று நீ ஏற் பது எப் சபோழுது
இப் படிக்கு – உன் நிலோ.

இரவு உணவு முடிந் தும் , மது ரக்சி ோரவ மணியம் ரமயின்

அரறயில் படுக்கரவ ்துவிட்டு, ங் கள் அரறக்குள் நுரழந் ோள் .

தவலு ன் கணினியின் முன் அமர்ந்து ஏத ோ கணக்கு வழக்கு

போர் ்து சகோண்டிருந் ோன். “ ரலட் ஆப் பண்ணிட்டு நீ படுகறதுனோ
படு மது. எனக்கு சகோஞ் சம் தவரல இருக்கு’’ என அவன் மதுவின்
கண்கரள போர்க்கோமல் சசோல் லவும் , மது மனதிற் குள் அவரன
அர்சசி
் ்து தீர் ் ோள் .

“ ம் ம் ... இரனக்கு இந் தவரல சரோம் ப முக்கியமோகும் ’’ என்று

மனதிற் குள் அவனுக்கு பழிப் பு கோட்டியவள் , “ மோமோ உங் க கிட்ட
ஒன்னு தகட்கவோ?’’ என நிறு ் வும் , தவலு மனதிற் குள் கூறி
சகோண்டோன்.

“ வோடி வோ ! கோரலல இருந் த என்ரன ஒரு மோதிரியோ லுக்

விட்டுகிட்டு இருந் பதவ நினச்தசன். இன்ரனக்கு ஏத ோ ஒரு
முடிதவோட ோன் இருக்கனு. என்ன மட்டும் எ ் ன வருஷம் கோக்க
வச்ச. நீ மோமோனு கூபிட்டோ நோங் க உடதன உரிகிடுதவோமோக்கும் .’’ என
மனதிற் குள் கூறி சகோண்டவன் தமலும் அவரள கடுதபற் றும்
சபோருட்டு, “ என்ன மது ! இன்ரனக்கு ஒரு முக்கியமோன சவளிநோட்டு
ஆர்டர் ரடப் பண்ணிக்கிட்டு இருக்தகன். இப் ப தபோய் என்ன டிஸ்டர்ப்
பண்ற. அரமதியோ தூங் கு மது. எதுனோலும் கோரலல தபசிகிலோம் .’’
என அவளிடம் கூறி விட்டு அவளின் முகபோவங் கரள னக்கு எதிதர
இருந் ஆளுயர கண்ணோடியில் ரசி ்து போர் ்து சகோண்டிருந் ோன்.

தவலு இன்ரறக்கு மிகவும் மகிழ் ச்சியோக இருந் ோன். மதுவின்

ஒவ் சவோரு போர்ரவயும் ன்ரன கோ லுடன் வருடி சசல் வர
விரும் பி அனுபவி ் ோன். தமலும் மது ரக்சிக்கு உணவு ஊட்டிவிட்டு
மணியம் ரமயின் அரறயில் படுக்கரவ ்ர கண்டவனின்
உள் ளம் துள் ளி குதி ் து. “ தமடம் இன்ரனக்கு சசம போர்ம்ல இருக்கோ
தபோலதய.’’ அவனுக்கு அப் சபோழுத அவரள அள் ளி சகோள் ள
தவண்டும் தபோல் த ோன்றியது. ஆனோல் அவனுள் இரு ் கோ லன்
தவலு விழி ்து எழ அவனுக்கு அவளுடன் விரளயோடி போர்க்க
த ோன்றி விட்டது. “ எ ் ன வருஷம் என்ன டீல் ல விட்ட வோடி ன்
அ ்ர மகதள இன்ரனக்கு இருக்கு உனக்கு இந் மோமன் கிட்ட’’ ன்
மனதிற் குள் சசல் லமோக அவரள ரவ வன் மது அரறக்குள்
நுரழயும் முன் ன் கணினியின் முன் சசன்று அமர்ந்து சகோண்டு
அதிக தவரல இருப் பவன் தபோல் நடிக்க ச ோடங் கினோன்.

மது அவன் நோரள தபசிக்சகோள் ளலோம் என சசோன்னவுடன்,

அழுரகயில் பிரிவ ற் கு யோரோன கீழ் உ டுகரள ன் தமல்
பற் களோல் கடி ்து, ன் அழுரகரய சமண படு ்தினோள் . அவனுக்கு
பதில் சசோல் லவும் த ோன்றோமல் படுக்ரகயில் ன் புறம் சசன்று
படு ் வள் ஓரச இன்றி கண்ணீர் வடிகலோனோள் .

திடீசரன ன்ரன யோதரோ தூக்குவது தபோல் த ோன்ற மு லில்

மதுவிற் கு ஒன்றும் புரியவில் ரல. தவலுவின் தரோமம் அடர்ந்
சநஞ் சில் ன் ரல சோய் திருப் பர உணர்ந் வுடன் ோன் அவன்
ன்ரன தூக்கியர உணர்ந் வள் அவனிடம் இருந் து விடுபட
தபோரோடியபடிதய, “ தபோங் க ! தபோய் அந் கம் ப் யூட்டர்தய கட்டி புடிச்சி
குடும் பம் நட ்துங் க. என்ன விடுங் க மோமோ’’ என திமிரவும் ,

“ ஏண்டி, நோன் ஒரு நோள் முகம் திருப் புனதுதக உனக்கு இம் ம் புட்டு
தகோபம் வருத . மூணு வருஷமோ எனக்கு எப் படி இருந் து ச ரியுமோ?
இதுல திரும் பி வந் து கூட சமோறச்சிகிட்தட இருந் ோ மனுஷன் என்ன
போடுபடுவோன். அது ோன் சும் மோ மோமன் விரளயோடிதனன்டி என்
ங் கம் ’’ என்று கூறி விட்டு கலகலசவன சிரிக்க, மது அவன் மோர்பில்
வலிக்கோமல் கு ் ச ோடங் கினோள் .

அவரள இறக்கி விட்டவன் “இப் ப இந் அருந் வோலுக்கு இந்

மோமன் கிட்ட என்ன தபசணுமோம் ” என்று தகட்டபடிதய அவன் மீரச
சகோண்டு அவள் கோதுகளில் உரோய் ரவ ஏற் படு ் , அதில்
சிலிர் ் வள் “ இப் படி உரசிகிட்தட இருந் ோ எப் படி தபசுற ோம் ’’ என
அவள் சிணுங் கவும் , அவரள ன் அருகில் அமர் ்தியவன் இரு
ரககரளயும் கட்டிசகோண்டு “இப் ப தகளுங் க தமடம் ’’ என பவ் யமோக
வினவவும் , அவனின் தபோலி பய ்தில் சிரி ் வள் , முகம் மிருதுவோக
மோற, “ மோமோ நீ ங் க எப் பயோவது யோரரயோவது லவ் பண்ணி
இருக்கீங் களோ?’’ என வினவவும் , புன்னரக ் வன், “ ஓ ..... 13 வருஷமோ
லவ் பண்தறன். இன்னும் பண்ணுதவன். அ ஏன் நீ தகக்குற?’’ என
கண்களில் குறும் ரப த க்கி தகட்கவும் , மதுவும் ன் கண்களில்
குறும் ரப த க்கி, “ ஓ... அப் படியோ ஆனோ அந் சபோண்ணு உங் கள
லவ் பண்றோளோ?’’ என வினவ, “ என்ரன சரோம் ப லவ் பண்றோ. ஆனோ
சசோன்னது இல் ல. ஆனோ எனக்கு ச ரியுதம !’’ என குறும் போய்
புன்னரகக்கவும் , “ எப் படி ?’’ என மது வியப் புடன் தகட்க, தவலு
எழுந் து சசன்று ன் பீதரோவின் லோக்கரில் இருந் து சில வோழ் ்து
அட்ரடகரளயும் , தநோட்டுகரளயும் சகோண்டுவந் து மதுவின் முன்
ரவ ் ோன்.

அது அரன ்தும் மது பனிசரண்டோம் வகுப் பின் ச ோடக்க ்தில்

தவலுரவ கோ லிக்கும் சபோழுது அவன் சபயரிட்டு உருகி உருகி
எழுதிய கோ ல் கவிர களும் , வோசகங் களும் சகோண்டரவ. மது
அவற் ரற நம் ப இயலோ பிரமிப் புடன் போர் ்து சகோண்டு இருந் ோள் .
பழரமயின் அரடயோளமோய் சற் று பழுப் தபறிய கோகி ங் கள்
ோங் கள் அவ் வப் தபோது புரட்டபடுகிதறோம் என்பதின் அரடயோளமோய்
ஓரங் களில் கிழிந் திருந் து.

மது நடுங் கும் கரங் களோல் ஒரு தநோட்ரட எடு ்து மு ல் பக்க ்ர
பிரி ் ோள் . அதில் ,

என் ஆதி நீ ! அந் ம் நீ !

அன்ரன நீ ! அன்பும் நீ !
ஆசோன் நீ ! அறிவும் நீ !
நண்பன் நீ ! நட்பும் நீ ! - இவ் வுலகில்
யோவும் நீ எனக்கு – இனி
நோன் யோர் உனக்கு ? என அவள் எழுப் பி இருந் வினோவிற் கு, உன்
அன்பு கணவன் என ரகசயழுதிட்டு இருந் ோன் தவலு.

“என்ன மது ! ஆச்சர்யமோ இருக்கோ ! நீ படிக்க சவளியூர் தபோன

பிற் போடு ஒரு நோள் உன் பரழய புக்ரக எல் லோம் உங் க அம் மோ
எரடக்கு தபோடனம் னும் , உபதயோகமோன னியோ பிரிகனும் னும்
என்ரன கூபிட்டோங் க. அப் ப ோன் உன் கிரீடிங் கோர்டஸ ் ் ம் , கவிர
தநோட்டும் எனக்கு கிரடச்சது. சசோன்னோ நம் ப மோட்ட மது. எ ் ரன
நோள் இந் தநோட்புக்ஸ்ச கட்டிபுடிச்சி தூங் கி இருக்தகன் ச ரியுமோ? நீ
இல் லோ ப் ப எவ் வதளோ கஷ்டம் அனுபவிச்தசன் ச ரியுமோ? அப் ப
எல் லோம் இர எடு ்து வச்சி படிச்சிகிட்தட என் கஷ்ட ்ர மறந் து
ஆறு ல் த டுதவன் ச ரியுமோ? உன் படிப் பு இரடயில டிஸ்டர்ப் ஆக
கூடோதுன்னு ோன் நீ லீவ் ல வந் ப் ப கூட உன்கிட்ட சரியோ தபசல.
அப் போ உன் கல் யோண ்ர போ ்துட்டு ோன் என் உயிர் தபோகணும்
 ம் பின்னு என் கிட்ட சசோன்னப் ப,உன் எக்ஸோம் முடியிற தடட்
வரரக்கும் சவயிட் பண்ணி உன்ன வீட்டுக்கு கூடிடு வந் ப் ப கூட
னியோ உன்கிட்ட சம் ம ம் தகட்கனும் னு எனக்கு த ோணதவ இல் ல
மது. ஏன்னோ எனக்கு ச ரியும் குட்டி. நீ எந் அளவுக்கு நீ என்ன
விரும் புதறன்னு’’

மது ஆதவசமோக தவலுவின் மோர்பில் ஞ் சம் புகுந் ோள் . “ என்ரன

மன்னிச்சிடுங் க மோமோ! ஐ லவ் யூ மோமோ’’ என அழவும் , தவலுவும் “ ஐ
லவ் யூ டூ மது. தசோ மச்” என அவரள நிமிர்தியவன் அவள் முகம்
முழுக்க மு ் மிட , இருவரும் சிறிது தநரம் கோ லில் கரரய, மது
தவலுவின் அரணப் பில் கிறங் கி நிற் க, அவளின் முக ்தில்
கிறக்க ்ர கண்டவன், அவளுள் ச ோரலய அவரள தமலும்
இருக்கியவன், ஏத ோ த ோன்றியவனோக அவரள விலக்கி
நிறு ்தினோன்.

“ஏன் மது ! இவ் வதளோ அன்ரப என் தமல வச்சி இருக்கவ எதுக்கோக
என்ரன விட்டு லண்டன் தபோன? நமக்கு கல் யோணம் ஆனப் ப கூட என்
கூட கடரமக்கு குடும் பம் நட ்தின மோதிரி ோன் ச ரிஞ் சது. இப் ப
உன் கண்ல இருக்க மயக்க ்ர இதுக்கு முன்னோடி நோன் போ ் த
இல் ல மது உண்ரமய சசோல் லு மது. என்ரன விட்டு ஏன் தபோன?’’ என
அவன் வினவவும் , மது மஞ் சரி அவன் மோர்பில் சோய் ந் து, “ இப் ப
எதுக்கு மோமோ அச ல் லோம் , தபோன ப ்தி இனி தபச தவண்டோதம’’
என சகஞ் சவும்

“ம் ..கூம் .... நீ இல் லோ இந் மூணு வருச ்துல நோன் எவ் வதளோ
கஷ்டப் பட்தடன் ச ரியுமோ. நீ யும் என்ன மோதிரி கஷ்டப் பட்டு இருப் ப.
ஆனோ கோரணம் என்ன மது?’’ என அவன் விடோபிடியோக வினவவும் ,
மது மஞ் சரி யங் கி சகோண்தட, தீடீர் திருமணம் ந் ர யின்
கட்டரள என நிரன ் து மு ல் , ரவசுரவயும் , தவலுரவயும்
கோ லர்களோக நிரன ் து வரர, அரன ்ர யும் மது யங் கி
சகோண்தட ஒப் பிக்க, அவன் முகம் எக்ரக தபோல இறுகி சகோண்தட
வந் து.

கரடசியில் “ நீ இவ் வதளோ ோனோ மது. என் கோ ல் தமல உனக்கு

இருந் நம் பிக்ரக இவ் தளோ ோனோ ? என தகோபக்குரலில்
வினவியவன் “சரோம் ப வலிக்குது மது !’’ என்று ன் சநஞ் ரச
ச ோட்டுகோட்டி விட்டு படுக்ரகயரற விட்டு சவளிதயறி விட்டோன்.
மது என்ன சசய் வது என புரியோமல் அப் படிதய கற் சிரலயோய்
சரமந் து விட்டோள் . எவ் வளவு தநரம் அப் படி அமர்ந்து இருந் ோதளோ
ச ரியவில் ரல. அடு ் ஒரு மணி தநர ்தில் தவலு கண்களில்
சிவப் புடனும் , உடலில் மது வோசரனதயோடும் வந் து தசர்ந் ோன்.
அவன் முக ்தில் கனன்ற தகோப ்ர கண்ட மதுமஞ் சரி உடல்
நடுங் கியவளோய் எழுந் து நின்றோள் .

சமதுவோக அவரள சநருங் கி நின்றவன், அவள் கண்களுக்குள் உற் று

போர் ் ோன். “என்னடி சசோன்ன ! உன் கூட குடும் பம் நட ்திகிட்தட,
இன்சனோரு ்திக்கு ரூட் தபோட்தடன்னோ சசோன்ன ச்தச ...! உன்னோல
எப் படி மது இப் படி தயோசிக்க முடிஞ் சது. நீ என்னடி என்ன ள் ளி
ரவக்கிறது. இனி நோன் உன்ரன ள் ளி ரவக்கப் தபோதறன்.’’

தபசியபடி அவளின் போஸ்தபோர்ட் இ ்யோதிகரள கட்டிலின் தமல்

தூக்கி எறிந் வன் அவள் முகம் போர்க்க சவறு ் வனோய் திரும் பி
நின்று இன்னும் மூணு நோள் ல உன்தனோட டிக்சகட்ஸ் சரடி ஆய் டும் .
சீக்கிரமோ கிளம் ப சரடி ஆய் டு. நீ போர் ் தவரலரய மனிஷ் மூலமோ
உனக்கு மறுபடி சரடி பண்ணிட்தடன். இனிதம எம் மூஞ் சில மட்டும்
இல் ல எம் சபோண்ண ப ்தி கூட நிரனக்கோ ’’ “மோமோ ... நோன்...’’
அவள் தபச முயற் சிக்கவும் , “சீ ... வோரய மூடு ... இ மீறி ஏ ோவது
சசஞ் ச .... ஏற் கனதவ என்ன சகோன்னு புர ச்சிட்ட.....மிச்ச உசுரரயும்
எடு ்துடோ .....’’கூறி விட்டு அவன் மோடிக்கு சசன்று விட, மது ன்
மட ் ன ்ர எண்ணி எண்ணி கண்ணீர் வடி ் ோள் .

அடு ் நோள் கோரல அவளிடம் வந் மோமியோர், “ என்னம் மோ ! தவலு

மறுபடி நீ லண்டன் தபோகணும் குறோன். யோதரோ உன் கூட பழகின
புள் ரளக்கு சரோம் ப முடியலன்னு தபோன் வந் ோ சசோன்னோன்.
நோளரனக்கு தபோய் டு ஒரு வோர ்துல வந் துடுற ோ சசோல் றோன்.’’ என
மணியம் ரம விளிம் பவும் . அவன் சகோண்ட உறுதியில் மோறோ து
கண்டு திரக ் மது, ன் அ ்ர யின் மடிரய கட்டி சகோண்டு
அழு ோள் .

உண்ரம ச ரியோ ோ மோமியோதரோ, “ தவ ரனபடோ மது, உன்

த ோழிக்கு குணமோய் டும் . தபோறப் ப நம் ப கருப் பசோமி திருநீ ரர
சகோண்டுதபோ. எல் லோம் அந் ஆண்டவன் போ ்துப் போன்.’’
மணியம் ரமயின் வோர் ்ர களில் சற் று மனம் ச ளிந் மஞ் சு,
கண்ணீரர நிறு ்திவிட்டு, தமதல சிந் திக்கலோனோள் .

“ ஆம் இனி எது நடந் ோலும் ஆண்டவன் போ ்துப் போன்.தவலுதவோட

கோ ரல புரிஞ் சிக்கோம புறக்கணிச்சது என்தனோட ப் பு ோன்.
அவரர சந் த கபட்டதுக்கு ண்டரனயோ இர ஏ ்துக்க தவண்டியது
ோன்.’’

மது மன ளவில் தபோரோடி ன் பயண ்துக்கோன ஏற் போட்ரட

ச ோடங் கினோள் . ரக்சிரய எப் சபோழுதும் ன் மடியிதலதய ரவ ்து
சகோண்டோள் . இனி இவரள எப் தபோது போர்ப்தபன். மனதில்
போறோங் கல் ரல ஏற் றி ரவ ் து தபோல் 2 நோட்கள் கழிந் து அந்
மூன்றோம் நோளும் வந் து. கண்ணில் முரறப் புடன் விசோலம் வந் து
தசர்ந் ோள் .

ோரய குடும் ப ்ர கரடசி முரற போர்கிதறோம் என்ற நிரனப் பில்

மதுவின் கண்கள் கலங் க, “ இதுசகோன்னும் குரறச்சல் இல் ல. ஏன்
அண்ணி ஊரு உலக ்துல இருகுறவங் களுக்கு உடம் பு முடியலனோ
இவ ோன் ஓடணுமோ. நமக்குன்னு குடும் பம் இருக்தகனு ஒரு சபோறுப் பு
தவணோம் . அவ ோன் அறிவில் லோம தபோறோனோ ! ரகய கோல ஒடச்சி
வீட்ல உட்கோரரவக்கிறர விட்டுட்டு அவ தபசுற தபச்சுக்கு ோளம்
தபோட்டோ,அவ துள் ளி குதிக்கோம என்ன சசய் வோ?’’ விசோலம் ன்
போட்டில் புலம் பி தீர்க்கவும் ,

“ அப் படி ரகய கோரல ஒடச்சி என்ன யோரவது இந் வீட்ல தபோட்டோ
கூட பரவோயில் ரல.’’ என்று மது மனதில் நிரன ்து சகோண்டோள் .

மனியம் ரமதயோ மருமகரள விட்டு சகோடுக்கோமல் , “ சும் மோ இரு

விசோலம் பழகின பழக ்துக்கு தபோய் ஒரு எட்டு போ ்துட்டு வந் ோ
ோன மரியோர . நம் ப மதுவுக்கும் , ரக்சிகும் எம் புட்டு உ வி பண்ணி
இருபோங் க. நீ ர ரியமோ தபோய் டு வோ ஆ ் ோ ! எனக்கு உன் தமல
நம் பிக்ரக இருக்கு’’ என உரரக்கவும் , சவற் றிரல இடி ்து
சகோண்டிருந் நோச்சியரம ஆச்சி, “அடிதய சி ்து கள் ளி ஒரு
வோர ்துல திரும் பி வந் து தசரு! இல் ல மறுபடி சிரற மீட்க எம்
தபரரன அனுப் ப தவண்டிவரும் ெோக்கிரர ’’ என சபோய் யோக
மிரட்டவும் , “ம் ம் .... வந் துடோலும் ...’’ மனதிற் குள் சலி ் வள் கிளம் பும்
முன் ரக்சி ோரவ கட்டி அரண ்து மு ் மிட்டவள் , ன் அ ்ர யிடம் ,
“ரக்சிரய நல் லோ போ ்துதகோங் க’’ என நோ ழு ழுகவும் , “நீ தபோய் டு
வோ மது நோன் போ ்துகிதறன்’’ என மருமகளின் ரகப் பற் றி ஆறு ல்
அளிக்க, மது கோரில் ஏறி அமர்ந் ோள் .

இந் மூன்று நோட்களில் மதுவோல் தவலுரவ வீட்டில் கோண

முடியவில் ரல. இன்ரறக்கோவது அவன் முக ்ர கண்களில் பிடி ்து
இ ய ்தில் பதி ்து விட த டினோள் . இன்றும் அவளுக்கு ஏமோற் றதம
கிரட ் து. சசோல் சலோண்ணோ தவ ரனயுடன் மதுவின் லண்டன்
பயணம் ச ோடங் கியது .

மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 24

நிலோ ஒருமுரற பூமிரய சுற் றி வர அது

கடக்கும் சமோ ் ச ோரலவு 2,290,0000
கிதலோமீட்டர்கள் .

நீ என்ரன நிழல் என்று ஒதுக்கிரவக்கிறோய்

நோன் உன்ரன என் நிெம் என்று என்னில்
ஒளி ்துரவக்கிதறன்
இந் நிழரல நிெசமன்று நீ ஏற் பது எப் சபோழுது
இப் படிக்கு – உன் நிலோ.

இரவு உணவு முடிந் தும் , மது ரக்சி ோரவ மணியம் ரமயின்

அரறயில் படுக்கரவ ்துவிட்டு, ங் கள் அரறக்குள் நுரழந் ோள் .

தவலு ன் கணினியின் முன் அமர்ந்து ஏத ோ கணக்கு வழக்கு

போர் ்து சகோண்டிருந் ோன். “ ரலட் ஆப் பண்ணிட்டு நீ படுகறதுனோ
படு மது. எனக்கு சகோஞ் சம் தவரல இருக்கு’’ என அவன் மதுவின்
கண்கரள போர்க்கோமல் சசோல் லவும் , மது மனதிற் குள் அவரன
அர்சசி
் ்து தீர் ் ோள் .
“ ம் ம் ... இரனக்கு இந் தவரல சரோம் ப முக்கியமோகும் ’’ என்று
மனதிற் குள் அவனுக்கு பழிப் பு கோட்டியவள் , “ மோமோ உங் க கிட்ட
ஒன்னு தகட்கவோ?’’ என நிறு ் வும் , தவலு மனதிற் குள் கூறி
சகோண்டோன்.

“ வோடி வோ ! கோரலல இருந் த என்ரன ஒரு மோதிரியோ லுக்

விட்டுகிட்டு இருந் பதவ நினச்தசன். இன்ரனக்கு ஏத ோ ஒரு
முடிதவோட ோன் இருக்கனு. என்ன மட்டும் எ ் ன வருஷம் கோக்க
வச்ச. நீ மோமோனு கூபிட்டோ நோங் க உடதன உரிகிடுதவோமோக்கும் .’’ என
மனதிற் குள் கூறி சகோண்டவன் தமலும் அவரள கடுதபற் றும்
சபோருட்டு, “ என்ன மது ! இன்ரனக்கு ஒரு முக்கியமோன சவளிநோட்டு
ஆர்டர் ரடப் பண்ணிக்கிட்டு இருக்தகன். இப் ப தபோய் என்ன டிஸ்டர்ப்
பண்ற. அரமதியோ தூங் கு மது. எதுனோலும் கோரலல தபசிகிலோம் .’’
என அவளிடம் கூறி விட்டு அவளின் முகபோவங் கரள னக்கு எதிதர
இருந் ஆளுயர கண்ணோடியில் ரசி ்து போர் ்து சகோண்டிருந் ோன்.

தவலு இன்ரறக்கு மிகவும் மகிழ் ச்சியோக இருந் ோன். மதுவின்

ஒவ் சவோரு போர்ரவயும் ன்ரன கோ லுடன் வருடி சசல் வர
விரும் பி அனுபவி ் ோன். தமலும் மது ரக்சிக்கு உணவு ஊட்டிவிட்டு
மணியம் ரமயின் அரறயில் படுக்கரவ ்ர கண்டவனின்
உள் ளம் துள் ளி குதி ் து. “ தமடம் இன்ரனக்கு சசம போர்ம்ல இருக்கோ
தபோலதய.’’ அவனுக்கு அப் சபோழுத அவரள அள் ளி சகோள் ள
தவண்டும் தபோல் த ோன்றியது. ஆனோல் அவனுள் இரு ் கோ லன்
தவலு விழி ்து எழ அவனுக்கு அவளுடன் விரளயோடி போர்க்க
த ோன்றி விட்டது. “ எ ் ன வருஷம் என்ன டீல் ல விட்ட வோடி ன்
அ ்ர மகதள இன்ரனக்கு இருக்கு உனக்கு இந் மோமன் கிட்ட’’ ன்
மனதிற் குள் சசல் லமோக அவரள ரவ வன் மது அரறக்குள்
நுரழயும் முன் ன் கணினியின் முன் சசன்று அமர்ந்து சகோண்டு
அதிக தவரல இருப் பவன் தபோல் நடிக்க ச ோடங் கினோன்.

மது அவன் நோரள தபசிக்சகோள் ளலோம் என சசோன்னவுடன்,

அழுரகயில் பிரிவ ற் கு யோரோன கீழ் உ டுகரள ன் தமல்
பற் களோல் கடி ்து, ன் அழுரகரய சமண படு ்தினோள் . அவனுக்கு
பதில் சசோல் லவும் த ோன்றோமல் படுக்ரகயில் ன் புறம் சசன்று
படு ் வள் ஓரச இன்றி கண்ணீர் வடிகலோனோள் .
திடீசரன ன்ரன யோதரோ தூக்குவது தபோல் த ோன்ற மு லில்
மதுவிற் கு ஒன்றும் புரியவில் ரல. தவலுவின் தரோமம் அடர்ந்
சநஞ் சில் ன் ரல சோய் திருப் பர உணர்ந் வுடன் ோன் அவன்
ன்ரன தூக்கியர உணர்ந் வள் அவனிடம் இருந் து விடுபட
தபோரோடியபடிதய, “ தபோங் க ! தபோய் அந் கம் ப் யூட்டர்தய கட்டி புடிச்சி
குடும் பம் நட ்துங் க. என்ன விடுங் க மோமோ’’ என திமிரவும் ,

“ ஏண்டி, நோன் ஒரு நோள் முகம் திருப் புனதுதக உனக்கு இம் ம் புட்டு
தகோபம் வருத . மூணு வருஷமோ எனக்கு எப் படி இருந் து ச ரியுமோ?
இதுல திரும் பி வந் து கூட சமோறச்சிகிட்தட இருந் ோ மனுஷன் என்ன
போடுபடுவோன். அது ோன் சும் மோ மோமன் விரளயோடிதனன்டி என்
ங் கம் ’’ என்று கூறி விட்டு கலகலசவன சிரிக்க, மது அவன் மோர்பில்
வலிக்கோமல் கு ் ச ோடங் கினோள் .

அவரள இறக்கி விட்டவன் “இப் ப இந் அருந் வோலுக்கு இந்

மோமன் கிட்ட என்ன தபசணுமோம் ” என்று தகட்டபடிதய அவன் மீரச
சகோண்டு அவள் கோதுகளில் உரோய் ரவ ஏற் படு ் , அதில்
சிலிர் ் வள் “ இப் படி உரசிகிட்தட இருந் ோ எப் படி தபசுற ோம் ’’ என
அவள் சிணுங் கவும் , அவரள ன் அருகில் அமர் ்தியவன் இரு
ரககரளயும் கட்டிசகோண்டு “இப் ப தகளுங் க தமடம் ’’ என பவ் யமோக
வினவவும் , அவனின் தபோலி பய ்தில் சிரி ் வள் , முகம் மிருதுவோக
மோற, “ மோமோ நீ ங் க எப் பயோவது யோரரயோவது லவ் பண்ணி
இருக்கீங் களோ?’’ என வினவவும் , புன்னரக ் வன், “ ஓ ..... 13 வருஷமோ
லவ் பண்தறன். இன்னும் பண்ணுதவன். அ ஏன் நீ தகக்குற?’’ என
கண்களில் குறும் ரப த க்கி தகட்கவும் , மதுவும் ன் கண்களில்
குறும் ரப த க்கி, “ ஓ... அப் படியோ ஆனோ அந் சபோண்ணு உங் கள
லவ் பண்றோளோ?’’ என வினவ, “ என்ரன சரோம் ப லவ் பண்றோ. ஆனோ
சசோன்னது இல் ல. ஆனோ எனக்கு ச ரியுதம !’’ என குறும் போய்
புன்னரகக்கவும் , “ எப் படி ?’’ என மது வியப் புடன் தகட்க, தவலு
எழுந் து சசன்று ன் பீதரோவின் லோக்கரில் இருந் து சில வோழ் ்து
அட்ரடகரளயும் , தநோட்டுகரளயும் சகோண்டுவந் து மதுவின் முன்
ரவ ் ோன்.

அது அரன ்தும் மது பனிசரண்டோம் வகுப் பின் ச ோடக்க ்தில்

தவலுரவ கோ லிக்கும் சபோழுது அவன் சபயரிட்டு உருகி உருகி
எழுதிய கோ ல் கவிர களும் , வோசகங் களும் சகோண்டரவ. மது
அவற் ரற நம் ப இயலோ பிரமிப் புடன் போர் ்து சகோண்டு இருந் ோள் .
பழரமயின் அரடயோளமோய் சற் று பழுப் தபறிய கோகி ங் கள்
ோங் கள் அவ் வப் தபோது புரட்டபடுகிதறோம் என்பதின் அரடயோளமோய்
ஓரங் களில் கிழிந் திருந் து.

மது நடுங் கும் கரங் களோல் ஒரு தநோட்ரட எடு ்து மு ல் பக்க ்ர
பிரி ் ோள் . அதில் ,

என் ஆதி நீ ! அந் ம் நீ !

அன்ரன நீ ! அன்பும் நீ !
ஆசோன் நீ ! அறிவும் நீ !
நண்பன் நீ ! நட்பும் நீ ! - இவ் வுலகில்
யோவும் நீ எனக்கு – இனி
நோன் யோர் உனக்கு ? என அவள் எழுப் பி இருந் வினோவிற் கு, உன்
அன்பு கணவன் என ரகசயழுதிட்டு இருந் ோன் தவலு.

“என்ன மது ! ஆச்சர்யமோ இருக்கோ ! நீ படிக்க சவளியூர் தபோன

பிற் போடு ஒரு நோள் உன் பரழய புக்ரக எல் லோம் உங் க அம் மோ
எரடக்கு தபோடனம் னும் , உபதயோகமோன னியோ பிரிகனும் னும்
என்ரன கூபிட்டோங் க. அப் ப ோன் உன் கிரீடிங் கோர்டஸ ் ் ம் , கவிர
தநோட்டும் எனக்கு கிரடச்சது. சசோன்னோ நம் ப மோட்ட மது. எ ் ரன
நோள் இந் தநோட்புக்ஸ்ச கட்டிபுடிச்சி தூங் கி இருக்தகன் ச ரியுமோ? நீ
இல் லோ ப் ப எவ் வதளோ கஷ்டம் அனுபவிச்தசன் ச ரியுமோ? அப் ப
எல் லோம் இர எடு ்து வச்சி படிச்சிகிட்தட என் கஷ்ட ்ர மறந் து
ஆறு ல் த டுதவன் ச ரியுமோ? உன் படிப் பு இரடயில டிஸ்டர்ப் ஆக
கூடோதுன்னு ோன் நீ லீவ் ல வந் ப் ப கூட உன்கிட்ட சரியோ தபசல.
அப் போ உன் கல் யோண ்ர போ ்துட்டு ோன் என் உயிர் தபோகணும்
ம் பின்னு என் கிட்ட சசோன்னப் ப,உன் எக்ஸோம் முடியிற தடட்
வரரக்கும் சவயிட் பண்ணி உன்ன வீட்டுக்கு கூடிடு வந் ப் ப கூட
னியோ உன்கிட்ட சம் ம ம் தகட்கனும் னு எனக்கு த ோணதவ இல் ல
மது. ஏன்னோ எனக்கு ச ரியும் குட்டி. நீ எந் அளவுக்கு நீ என்ன
விரும் புதறன்னு’’

மது ஆதவசமோக தவலுவின் மோர்பில் ஞ் சம் புகுந் ோள் . “ என்ரன

மன்னிச்சிடுங் க மோமோ! ஐ லவ் யூ மோமோ’’ என அழவும் , தவலுவும் “ ஐ
லவ் யூ டூ மது. தசோ மச்” என அவரள நிமிர்தியவன் அவள் முகம்
முழுக்க மு ் மிட , இருவரும் சிறிது தநரம் கோ லில் கரரய, மது
தவலுவின் அரணப் பில் கிறங் கி நிற் க, அவளின் முக ்தில்
கிறக்க ்ர கண்டவன், அவளுள் ச ோரலய அவரள தமலும்
இருக்கியவன், ஏத ோ த ோன்றியவனோக அவரள விலக்கி
நிறு ்தினோன்.

“ஏன் மது ! இவ் வதளோ அன்ரப என் தமல வச்சி இருக்கவ எதுக்கோக
என்ரன விட்டு லண்டன் தபோன? நமக்கு கல் யோணம் ஆனப் ப கூட என்
கூட கடரமக்கு குடும் பம் நட ்தின மோதிரி ோன் ச ரிஞ் சது. இப் ப
உன் கண்ல இருக்க மயக்க ்ர இதுக்கு முன்னோடி நோன் போ ் த
இல் ல மது உண்ரமய சசோல் லு மது. என்ரன விட்டு ஏன் தபோன?’’ என
அவன் வினவவும் , மது மஞ் சரி அவன் மோர்பில் சோய் ந் து, “ இப் ப
எதுக்கு மோமோ அச ல் லோம் , தபோன ப ்தி இனி தபச தவண்டோதம’’
என சகஞ் சவும்

“ம் ..கூம் .... நீ இல் லோ இந் மூணு வருச ்துல நோன் எவ் வதளோ
கஷ்டப் பட்தடன் ச ரியுமோ. நீ யும் என்ன மோதிரி கஷ்டப் பட்டு இருப் ப.
ஆனோ கோரணம் என்ன மது?’’ என அவன் விடோபிடியோக வினவவும் ,
மது மஞ் சரி யங் கி சகோண்தட, தீடீர் திருமணம் ந் ர யின்
கட்டரள என நிரன ் து மு ல் , ரவசுரவயும் , தவலுரவயும்
கோ லர்களோக நிரன ் து வரர, அரன ்ர யும் மது யங் கி
சகோண்தட ஒப் பிக்க, அவன் முகம் எக்ரக தபோல இறுகி சகோண்தட
வந் து.

கரடசியில் “ நீ இவ் வதளோ ோனோ மது. என் கோ ல் தமல உனக்கு

இருந் நம் பிக்ரக இவ் தளோ ோனோ ? என தகோபக்குரலில்
வினவியவன் “சரோம் ப வலிக்குது மது !’’ என்று ன் சநஞ் ரச
ச ோட்டுகோட்டி விட்டு படுக்ரகயரற விட்டு சவளிதயறி விட்டோன்.

மது என்ன சசய் வது என புரியோமல் அப் படிதய கற் சிரலயோய்

சரமந் து விட்டோள் . எவ் வளவு தநரம் அப் படி அமர்ந்து இருந் ோதளோ
ச ரியவில் ரல. அடு ் ஒரு மணி தநர ்தில் தவலு கண்களில்
சிவப் புடனும் , உடலில் மது வோசரனதயோடும் வந் து தசர்ந் ோன்.
அவன் முக ்தில் கனன்ற தகோப ்ர கண்ட மதுமஞ் சரி உடல்
நடுங் கியவளோய் எழுந் து நின்றோள் .

சமதுவோக அவரள சநருங் கி நின்றவன், அவள் கண்களுக்குள் உற் று

போர் ் ோன். “என்னடி சசோன்ன ! உன் கூட குடும் பம் நட ்திகிட்தட,
இன்சனோரு ்திக்கு ரூட் தபோட்தடன்னோ சசோன்ன ச்தச ...! உன்னோல
எப் படி மது இப் படி தயோசிக்க முடிஞ் சது. நீ என்னடி என்ன ள் ளி
ரவக்கிறது. இனி நோன் உன்ரன ள் ளி ரவக்கப் தபோதறன்.’’

தபசியபடி அவளின் போஸ்தபோர்ட் இ ்யோதிகரள கட்டிலின் தமல்

தூக்கி எறிந் வன் அவள் முகம் போர்க்க சவறு ் வனோய் திரும் பி
நின்று இன்னும் மூணு நோள் ல உன்தனோட டிக்சகட்ஸ் சரடி ஆய் டும் .
சீக்கிரமோ கிளம் ப சரடி ஆய் டு. நீ போர் ் தவரலரய மனிஷ் மூலமோ
உனக்கு மறுபடி சரடி பண்ணிட்தடன். இனிதம எம் மூஞ் சில மட்டும்
இல் ல எம் சபோண்ண ப ்தி கூட நிரனக்கோ ’’ “மோமோ ... நோன்...’’
அவள் தபச முயற் சிக்கவும் , “சீ ... வோரய மூடு ... இ மீறி ஏ ோவது
சசஞ் ச .... ஏற் கனதவ என்ன சகோன்னு புர ச்சிட்ட.....மிச்ச உசுரரயும்
எடு ்துடோ .....’’கூறி விட்டு அவன் மோடிக்கு சசன்று விட, மது ன்
மட ் ன ்ர எண்ணி எண்ணி கண்ணீர் வடி ் ோள் .

அடு ் நோள் கோரல அவளிடம் வந் மோமியோர், “ என்னம் மோ ! தவலு

மறுபடி நீ லண்டன் தபோகணும் குறோன். யோதரோ உன் கூட பழகின
புள் ரளக்கு சரோம் ப முடியலன்னு தபோன் வந் ோ சசோன்னோன்.
நோளரனக்கு தபோய் டு ஒரு வோர ்துல வந் துடுற ோ சசோல் றோன்.’’ என
மணியம் ரம விளிம் பவும் . அவன் சகோண்ட உறுதியில் மோறோ து
கண்டு திரக ் மது, ன் அ ்ர யின் மடிரய கட்டி சகோண்டு
அழு ோள் .

உண்ரம ச ரியோ ோ மோமியோதரோ, “ தவ ரனபடோ மது, உன்

த ோழிக்கு குணமோய் டும் . தபோறப் ப நம் ப கருப் பசோமி திருநீ ரர
சகோண்டுதபோ. எல் லோம் அந் ஆண்டவன் போ ்துப் போன்.’’
மணியம் ரமயின் வோர் ்ர களில் சற் று மனம் ச ளிந் மஞ் சு,
கண்ணீரர நிறு ்திவிட்டு, தமதல சிந் திக்கலோனோள் .

“ ஆம் இனி எது நடந் ோலும் ஆண்டவன் போ ்துப் போன்.தவலுதவோட

கோ ரல புரிஞ் சிக்கோம புறக்கணிச்சது என்தனோட ப் பு ோன்.
அவரர சந் த கபட்டதுக்கு ண்டரனயோ இர ஏ ்துக்க தவண்டியது
ோன்.’’

மது மன ளவில் தபோரோடி ன் பயண ்துக்கோன ஏற் போட்ரட

ச ோடங் கினோள் . ரக்சிரய எப் சபோழுதும் ன் மடியிதலதய ரவ ்து
சகோண்டோள் . இனி இவரள எப் தபோது போர்ப்தபன். மனதில்
போறோங் கல் ரல ஏற் றி ரவ ் து தபோல் 2 நோட்கள் கழிந் து அந்
மூன்றோம் நோளும் வந் து. கண்ணில் முரறப் புடன் விசோலம் வந் து
தசர்ந் ோள் .

ோரய குடும் ப ்ர கரடசி முரற போர்கிதறோம் என்ற நிரனப் பில்

மதுவின் கண்கள் கலங் க, “ இதுசகோன்னும் குரறச்சல் இல் ல. ஏன்
அண்ணி ஊரு உலக ்துல இருகுறவங் களுக்கு உடம் பு முடியலனோ
இவ ோன் ஓடணுமோ. நமக்குன்னு குடும் பம் இருக்தகனு ஒரு சபோறுப் பு
தவணோம் . அவ ோன் அறிவில் லோம தபோறோனோ ! ரகய கோல ஒடச்சி
வீட்ல உட்கோரரவக்கிறர விட்டுட்டு அவ தபசுற தபச்சுக்கு ோளம்
தபோட்டோ,அவ துள் ளி குதிக்கோம என்ன சசய் வோ?’’ விசோலம் ன்
போட்டில் புலம் பி தீர்க்கவும் ,

“ அப் படி ரகய கோரல ஒடச்சி என்ன யோரவது இந் வீட்ல தபோட்டோ
கூட பரவோயில் ரல.’’ என்று மது மனதில் நிரன ்து சகோண்டோள் .

மனியம் ரமதயோ மருமகரள விட்டு சகோடுக்கோமல் , “ சும் மோ இரு

விசோலம் பழகின பழக ்துக் கு தபோய் ஒரு எட்டு போ ்துட்டு வந் ோ
ோன மரியோர . நம் ப மதுவுக்கும் , ரக்சிகும் எம் புட்டு உ வி பண்ணி
இருபோங் க. நீ ர ரியமோ தபோய் டு வோ ஆ ் ோ ! எனக்கு உன் தமல
நம் பிக்ரக இருக்கு’’ என உரரக்கவும் , சவற் றிரல இடி ்து
சகோண்டிருந் நோச்சியரம ஆச்சி, “அடிதய சி ்து கள் ளி ஒரு
வோர ்துல திரும் பி வந் து தசரு! இல் ல மறுபடி சிரற மீட்க எம்
தபரரன அனுப் ப தவண்டிவரும் ெோக்கிரர ’’ என சபோய் யோக
மிரட்டவும் , “ம் ம் .... வந் துடோலும் ...’’ மனதிற் குள் சலி ் வள் கிளம் பும்
முன் ரக்சி ோரவ கட்டி அரண ்து மு ் மிட்டவள் , ன் அ ்ர யிடம் ,
“ரக்சிரய நல் லோ போ ்துதகோங் க’’ என நோ ழு ழுகவும் , “நீ தபோய் டு
வோ மது நோன் போ ்துகிதறன்’’ என மருமகளின் ரகப் பற் றி ஆறு ல்
அளிக்க, மது கோரில் ஏறி அமர்ந் ோள் .

இந் மூன்று நோட்களில் மதுவோல் தவலுரவ வீட்டில் கோண

முடியவில் ரல. இன்ரறக்கோவது அவன் முக ்ர கண்களில் பிடி ்து
இ ய ்தில் பதி ்து விட த டினோள் . இன்றும் அவளுக்கு ஏமோற் றதம
கிரட ் து. சசோல் சலோண்ணோ தவ ரனயுடன் மதுவின் லண்டன்
பயணம் ச ோடங் கியது .
மீண்டும் ஒளிரும் .

அ ்யோயம் – 25

நம் இந் தியோ நிலவிற் கு விண்கலம் அனுப் பிய

ஆண்டு அக்தடோபர் 22 ,2008.
விண்கல ்தின் சபயர் சந் திரோயன் -1.

உனக்கோய் கோ ்திருந் து கோ ்திருந் து

கோலம் மட்டும் அல் ல நோனும் கரள ்துவிட்தடன் – ஆனோல்
கட்டோயம் நீ கரம் பிடிப் போய் என்ற நம் பிக்ரகதயோடு
க வருதக தினம் கோ ்திருக்கிறது என் கோ ல் .
இப் படிக்கு – உன் நிலோ.

மது ன் பரழய வீட்டின் முன் நின்றோள் . க வின் பூட்ரட

திறப் ப ற் தக அவளுக்கு பயமோக இருந் து. இனி வோழ் நோள் முழுக்க
அவள் னி.

மனர கட்டுப் படு ்தி சகோண்டு அவள் க ரவ திறக்க டப் என்று

ஏத ோ உரடந் து அவள் உடல் முழுவதும் தரோெோ இ ழ் கரள தூவியது.

மது ஒன்றும் புரியோமல் வீட்டின் விளக்ரக தபோடோ “தைோ’’ என்ற

கூச்சலுடன் அவள் லண்டன் நண்பர்களும் , மரு ்துவமரன சக
ஊழியர்களும் நின்றிருந் னர். மனிசும் ,சசௌமியும் அவரள தகலி
போர்ரவ போர் ்து சகோண்தட “ சவல் கம் தைோம் ’’ என வரதவற் க,
அவள் நண்பர்கள் , “ைோப் பி தமரீட் ரலப் ’’ என பூங் சகோ ்ர
அளி ் வர்கள் அவர்கள் வழக்கப் படி விழோ தகக்ரக அவரள
சவட்டும் படி அரழக்க, மதுவிற் தகோ நடக்கும் எர யும் நம் ப
முடியவில் ரல. ரகரய கட்டி சகோண்டு இரமக்கோமல் அவரளதய
போர் ்து சகோண்டிருந் ர ்னதவலுரவ அங் கு கண்டவுடன், அவள்
சமோ ் உலகமும் ஸ் ம் பி ்துவிடது.

சிறிது தநர ்தில் தகக் சவட்டி முடி ்து, பப் தப உணவு விருந் து முடிந் து
சசன்றவர்கள் , “ ஆர் யூ தஸோ லக்கி மது. யுவர் ைஸ்பன்ட் சவரி
ைோன்ட்சம் அண்ட் ரகண்ட்’’ என்று வோழ் ்திவிட்டுதபோக, அவரள
சநருங் கிய மனிஷ், “ இப் ப எதுவும் என்னோல தபச முடியோது மது.
மச்சோன் உனக்கோக சரோம் ப தநரமோ கோ ்துகிடகோர். நோனும்
சசௌமியும் நோரளக்கு வதரோம் ’’ என விரட தபற, அவள் அருகில் வந்
சசௌமி, “ அசட்டு ம னி ! இப் படி அழுமூஞ் சியோ இருந் ோ கூட
அழகோ ோன் இருக்கீக. நோரளக்கு வந் து உங் கரள தபசிக்கிதறன்.
இன்னும் சகோஞ் ச தநரம் இங் க இருந் ோ அண்ணோ எங் க சரண்டு
தபரரயும் கழு பிடிச்சி சவளிய ள் ளுனோலும் ள் ளிடும் .’’ என
கிண்டல் குரலில் இயம் ப, மணிஷின் குடும் பமும் விரட சபற் று
சசன்று விட, அவர்கள் சசல் லும் வரர அரமதி கோ ் மது, ன்
போர்ரவரய தவலுரவ தநோக்கி திருப் பினோள் .

அவள் வீட்டிற் குள் வந் து கிட்ட ட்ட 2 மணிதநரம் கழிந் து விட்டது.

ஆனோல் தவலு மதுவிடம் ஒரு வோர் ்ர கூட தபசவில் ரல. ஆனோல்
அவன் போர்ரவ அவரள ச ோடர்ந்து சகோண்தட இருந் து. வீட்டிற் கு
வந் விருந் தினர்கரள நன்கு உபசரி ் ோன்.

மனிஷிடம் கிண்டல் தபசினோன். சசௌமிரய வம் பிற் கு இழு ் ோன்.

ஆனோல் அவளிடம் ஒரு வோர் ்ர கூட தபச முயற் சிக்கவில் ரல. மது
நடப் பர நம் ப இயலோ பிரமிப் பில் இருந் ோல் அவளும் அவனிடம்
தபச முயற் சிக்கவில் ரல.

ஆனோல் இப் சபோழுது னிரம கிட்டிய உடன் “ மோமோ’’ என ஆச்சர்ய

போர்ரவதயோடு அவரன சநருங் கவும் , “ ஐ லவ் யூ மது’’ என அவன்
சசோல் லவும் மது சந் த ோஷ ்தில் விழி விரிய “மோமோ’’ என அரழக்க
அவன் மீண்டும் “ ஐ லவ் யூ மது’’ என அவள் கண்கரள போர் ்து கூற,
அவள் மீண்டும் தபச முயல, தவலு அப் சபோழுதும் , “ ஐ லவ் யூ மது’’ என
சசோல் ல மதுவிற் கு தவலுவின் விரளயோட்டு பிடிபட்டு விட்டது.
அவள் கண்களில் மீண்டும் பரழய குறும் பு மீண்டுவிட, அவன்
சநஞ் சில் சசல் லமோக கு ்தியவள் , “ சசோல் ல தவண்டிய கோல ்துல
சசோல் லோம இப் ப சசோல் லி என்ன சசய் றது மோமோ ! ஏற் கனதவ அரர
கிழடோ ஆய் டீங் க, இத ோ மீரசல கூட சரண்டு நரர முடி வந் துடுச்சி
ம் ம் ...’’ என அவள் தபோலியோக சபருமூச்சு விடவும் , அவள் கோர பற் றி
திருகியவன் “என்ன நோன் கிழவனோ இருடி உன்ன’’ அவன் அவரள
கட்டிலில் ள் ளி ன் கோ ல் முரட்டு ன ்ர கோட்டவும் , அவளும்
பதிலுக்கு அவரன ஆர ழுவி சகோண்டு கோ லில் ன் தவக ்ர
கோட்ட, இருவரும் நீ ண்ட நோள் கழி ்து மீண்டு வந் கோ ல்
சசோர்க்க ்தில் ங் கரள ச ோரல ்து மூழ் கி விட்டனர்.

சுவர் கடிகோர ்தில் இருந் குயில் “குக்கு....’’ என 6 முரற கீ ம்

இரசக்கவும் , கண்விழி ் மஞ் சரி, “ தச.... மதிய ்துல படுக்ரகல
விழுந் து. விடிஞ் சிடுச்சோ... ஆனோலும் இந் மோமோ சு ் தமோசம் ’’’
என சபோய் யோக தகோபி ் வள் தவலுரவ எழுப் போமல் எழ முயற் சி
சசய் ய, அதில் விழி ்து சகோண்டவன், அவரள இழு ்து ன் சநஞ் சில்
சோய் ்து சகோள் ள வோகோக அவன் மோர்பில் ஒடுங் கியவள் , “ ஐயம் சோரி
மோமோ’’ என கண்ணீர் விட, “ மக்கு நோன் ோன் உன்கிட்ட மன்னிப் பு
தகட்கணும் ! உன் படிப் பு சகடகூடோதுன்னு எம் மனசுல இருந் கோ ல
உன் கிட்ட சசோல் லல. அடு ்து நம் ப கல் யோண ப் பயோவது என் மனச
உன் கிட்ட திறந் து கோட்டி இருக்கனும் . சூழ் நிரல சரி இல் ல.

நீ என்ரன கோ லிகிறர ச ரிஞ் சி வச்சி இருந் ர ரியதுல

உன்ரன ச ோட்டுட்தடன். அப் புறமோவது உன்ன எவ் தளோ
தநசிக்கிதறனு உன்கிட்ட சசோல் லி இருக்கனும் . சங் கர் பிரச்சரனல
குழம் பி இருந் நோன் நீ மனசுல குழப் ப ்த ோட இருக்தகனு ச ரியோம
உன் கூட குடும் பம் நட ்திக்கிட்டு இருந் த ன்.

அ னோல ஏத ோ வோய் க்கோ வரப் புல தபோற ரங் கம் மோ என் கோ ல

கலச்சி தபோட்டுட்டு தபோய் டோ’’ என அவன் சிரிக்கவும் , அவன்
கண்கரள ஊடுருவியவள் ,

“நிெம் மோ என்ரன மன்னிச்சிடீங் களோ ! என்ன இருந் ோலும் நோன்

உங் கள சந் த கபட்டு இருக்க கூடோது. என அவள் விசும் பவும் , மக்கு
என அவள் ரலயில் சசல் லமோக சகோட்டியவன் “ நீ சந் த கப் பட்டது
ப் புனோ, நீ சந் த கபடும் படி நடந் துகிட்டது என் ப் பு..... நோன்
ரவஷ்ணவிரய நோன் நம் ப த ோட்ட வீட்ல ங் கவச்சது மு ....
சங் கருக்கு மறு கல் யோணம் பண்ணி சகோடுக்க உ ்த சி ்
வரரக்கும் உன்கிட்ட சசோல் லி உன்தனோட ஐடியோரவ கூட தகட்டு
இருக்கோலம் . ம் ம் ....எங் க உன்ன போ ்து ச ோரலசோதல மனுசனுக்கு
எக்கு ப் போ மூடு ஏறி என் கோ ரலதய சசோல் ல மறந் வன் நோனு
இதுல தவற யோரர ப ்தி தபச த ோணும் .’’ என அவன் கிரகமோய் ரோகம்
போடவும் , மது ஏத ோ த ோன்றியவளோக,

“ மோமோ எனக்கு எப் படி மூணு நோள் ல விசோ சரடி பண்ணிங் க. எனக்கு
முன்னோடி நீ ங் க எப் படி இங் க வந் தீங் க என தகட்கவும் ’’ அவள் கோர
பிடி ்து திருகியவன், “ இப் ப தகளு எல் லோம் .....’’ என அவள்
கூந் ளுடன் விரளயோடியப் படிதய, “ குட்டி ! நீ மனிஷ் மோப் பிரளரய
வழி அனுப் ப வரல இல் ல. அ னோல உன் பிரண்ட்கு பயங் கர பீலிங் .
அவ என்ரன மனிக்கதவ மோட்டோ அப் படி இப் படின்னு. அன்ரனக்கு
முடிவு பண்ணி, நீ யும் நோனும் லண்டன் தபோய் ஒரு 1௦ நோள் மனிஷ்
வீட்ல ங் கி உனக்கும் அவனுக்கும் நடுவுல இருக்க சண்ரடரய
சரிபன்னனும் னு நினச்சி, ஒரு ஒரு மோச ்துக்கு முந் திதய உனக்கும்
எனக்கும் டிக்சகட்ஸ் சரடி பண்ணி வச்சி இருந் த ன்.

ஆனோ மூணு நோரளக்கு முந் தி அம் மணி ஏன் என்ன இ ் ரன நோளோ

ஒதுக்கிவச்தசன்ற கோரண ்ர சசோன்னதும் , மு ல் ல எனக்கு
ோறுமோறோ தகோவம் வந் து. அப் புறம் சபோறுரமயோ உக்கோந் து
தயோசிச்சப் ப ோன் உன் பக்கம் இருந் நியோயம் புரிஞ் சது.’’

“ அப் புறம் என்ரன எதுக்கோக மூணு நோளோ மிரட்டி வச்சிங் கலோம் ’’

என அவள் சிணுங் கவும் , அவரள ன் அருதக இழு ் வன்,
“ என்ரன உன்கிட்ட இருந் தும் , நம் ப சபோண்ணு கிட்ட இருந் தும் , மூணு
வருஷம் பிரிச்சிவச்சிதய அர சும் மோவிடவும் எனக்கு மனசு வரல,
அ ோன் டிக்சகட் கன்போர்ம் ஆனதும் , உன்ன திருப் பி அனுப் புற ோ
சபோய் சசோல் லி உனக்கு முன்னோடி டிக்சகட்ஸ் ரீ அதரஞ் பண்ணி
நோன் இங் க வந் து நம் ப ைனிமூன்கோக கோ ்துகிட்டு இருந் த ன்’’ என
சசோல் லியவன், அவளிடம் இருந் து சில பல அடிகரள ன் சநஞ் சில்
சுமந் ோன்.

அவரள கட்டி சகோண்டவன் கோ லுடன் அவள் சநற் றியில் மு ் மிட,

அவரன பிடி ்து ள் ளியவள் , “ போவம் அ ்ர அங் க என்
பிரண்டுக் கு உடம் பு சரி இல் ரலன்னு நிரனச்சி வரு ் பட்டுடு
இருப் போங் க’’ என அவள் சசோல் லவும் , அவன் படுரகயில் இருந் து
எழுந் து அமர்ந்து வயிற் ரற பிடி ்து சகோண்டு விழுந் து விழுந் து
சிரி ் ோன்.

“ ஏன் இப் படி சிரிகிறீங் க மோமோ’’ என அவள் உக்கிர போர்ரவ

போர்க்கவும் , “அம் மோகிட்ட ஏக்கமோ மூஞ் ச வச்சிக்கிட்டு என்
சபோண்டோட்டி கூட சவளிநோடு தபோய் தசர்ந்து சு ்தி போக்க ஆரசயோ
இருக்குன்னு சசோன்தனனோ, உடதன ோரோளமோ கூடிடு தபோப் போன்னு
சசோன்னோங் களோ, இல் லமோ அவளுக்கு ச ரியோம நோன் ஏற் போடு
பண்ணிட்தடன். அவளுக்கு இது ஒரு சர்ப்ரரஸ்ஸோ இருக்கட்டும் . நோன்
முன்னோடி கிளம் புதறன் நோன் சசோல் லற கர ய அவ கிட்ட சசோல் லி
அவரள பின்னோடிதய அனுப் பி ரவமோ அப் படின்னு சசோன்தனனோ !
ஆனோலும் எங் க அம் மோ சரோம் ப போஸ்ட் குட்டி ! நோன் சின்ன வயசுல
தபோட்டுகிட்டு இருந் ண்ரடரய எடு ்து சகோடு ்து, ஒண்ணும்
அவசரம் இல் லப் போ இந் ண்ரடரய தபோடுறதுக்கு ஒரு தபரரன
ஏற் போடு பண்ணிட்தட வந் து தசருங் கனு சசோல் லிபுட்டோங் க, ைோ ! ைோ
!’’ சசோல் லிவிட்டு அவன் சிரிக்கவும் அவரன தகோபமோக போர் ் மது,

“ சரியோன ப் ரோடு தபமிலி, இப் ப மட்டும் சபரிய மீரச இருந் து

இருக்கனும் நோன் பஞ் சோய ்ர கூட்டி நியோயம் தகட்டு இருப் தபன்’’
என அவள் சபோரிந் து ள் ளவும் , “ ஏண்டி ! அவர் சபரிய மீரசனோ
நோன் என்ன சின்ன மீரசயோ !’’ என அவன் ன் மீரசரய முறுக்கி
சகோள் ளவும் , “ ம் ம் .... இல் ல நோன் உங் களுக்கு ஏத ோ கல் லுன்னு இல் ல
தபர் வச்தசன்..’’ சிறிது தநரம் தயோசிப் பது தபோல் நடி ் வள் , “ம் ம் ...
ைோ ! நியோபகம் வந் துடுச்சி சசங் கல் இல் ல இல் ல... கருங் கல் ....’’
அவள் அவரன மீண்டும் கலோய் க ச ோடங் க, அவள் கண்களில் கோ ல்
ஒளிரய கண்டவுடன், “ நோன் கருங் கல் லோ உன்ன...’’ அவன் துர ்
மோன் குட்டியோய் துள் ளி ஓடியவள் ,
“ சோப் போட்டு ரடம் ஆய் டுச்சு மோமோ. சோப் டுட்டு மறுபடி சண்ரட
தபோடலோம் மிஸ்டர் கருங் கல் ’’ என அவரன தநோக்கி கண்சிமிட்ட,

“ எப் படி ! சகோஞ் ச தநர ்துக்கு முன்னோடி தபோட்தடோதம அப் படியோ?’’

என அவன் கசங் கி இருந் படுக்ரகரய கண்களோல் கோட்ட, “சீ ...’’
அவள் சிவந் ன் கன்னங் கரள அவனிடம் இருந் து மரறக்கும்
சபோருட்டு, சரமயலரறக்குள் சசன்று மரறய, தவலு ஏத ோ
த ோன்றியவனோய் ன் ரகப் சபட்டிரய திறந் து, மதுவின் பரழய
தநோட்டு ஒன்றின் கரடசி பக்க ்ர பிரி ் ோன், அது அவனுக்கு மிக
மிக விருப் பமோன கவிர ......

தினம் தினம் அமோவோரச ோன் – என்

கோ ல் கோனக ்தில்

வோர் ்ர யில் சசோல் லிவிட

வளர்பிரற நிலவு வளர் ்த ன்

வோசலில் உன் முகம் கண்டவுடன்

வினோடியில் த ய் ந் து - த ய் பிரற நிலவுகளோய் மரறந் து விடும்

என்று நிலவு வளர்ந்து சபரிது ஆகுதமோ – கண்ணோ

என் கோ ல் கோனக ்தில் சவளிச்சம் வந் து

கோ ல் சபௌர்ணமி ஆகுதமோ- சபோங் கி தும் பும்

என் கோ ல் அன்று உன் கண்ணில் படுதமோ ?

ஏக்கமோய் முடிந் து இருந் கவிர ரய அரண ்து சகோண்டவன், 17

வயசில எப் படி எழுதி இருக்கோ என்று நிரன ்து சகோண்டோன்.
அன்று முழுவதும் மனிஷ் வீட்டில் சபோழுர கழி ்துவிட்டு,
அவனுடன் சமோ ோன உடன்படிக்ரக சசய் து சகோண்டு திரும் பிய மது
இரவில் தவலுவின் மோர்பில் ரல சோய் ்து உறங் கும் தபோது,
மரனவியின் முன் உச்சியில் மு ் ம் இட்ட தவலு,

“ இனி நம் வோழ் ரகயில எப் பவும் சபௌர்ணமி ம் கூம் .....கோ ல்

சபௌர்ணமி ோன் குட்டிமோ ’’ என அவரள இருக்கி சகோள் ளவும் ,
அவதனோடு கலந் வள் வோழ் வில் கோ ல் சபௌர்ணமி த யோமல்
நின்றுவிட, ச ன்றல் திரர சீரலகரள ஆட்டி அரச ்து வோழ் ்து
சசோல் ல நோம் விரட சபறுதவோம் .

ஒளி முழுரம அரடந் து.

அன்பு த ோழிகதள என் மு ல் கர முடிந் து. இதுவரர ச ோடர்ந்து
ஆ ரவளி ் பல நல் ல உள் ளங் களுக்கு நன்றி ! சவறுமதன வந் து
வோசி ்து சசன்றவர்களுக்கும் , ரலக் தபோட்டவர்களுக்கும் ஒரு
தவண்டுதகோள் . இம் முரற கண்டிப் போக உங் கள் கரு ்ர பதிவு
சசயுங் கள் . அர ரவ ்த நோன் அடு ் கர எழு வோ தவண்டோமோ
என முடிவு சசய் ய தவண்டும் .

இதுவரர கசமண்ட்ஸ் தபோட்டவர்களுக்கு ஒரு தவண்டுதகோள் . நோன்

அடு ்து சகோஞ் சம் ஆழமுள் ள கர எழு விருப் பபடுகிதறன். அர
பற் றி உங் கள் கரு ்ர ச ரிந் து சகோள் ள விரும் புகிதறன்.
கசமண்ட்ஸ் பகுதியில் உங் கள் எண்ண ்ர பகிரவும் .

சுமீ அக்கோவிற் கு மீண்டும் ஒரு முரற நன்றி ! உங் களோல் என் கனவு
இன்று சமய் பட்டுளது. நன்றி த ோழிகதள !