Οδυσσέας Γκιλής. ΛΗΜΝΟΣ ΜΥΡΙΝΑ ΗΦΑΙΣΤΙΑΣ... Θεσσαλονίκη 2017

1
Οδυσσέας Γκιλής
Επιμέλεια συλλογής και επεξεργασίας και ταξινόμησης υλικού
ΛΗΜΝΟΣ
ΛΗΜΝΙΑΣ
ΜΥΡΙΝΑ ΗΦΑΙΣΤΙΑΣ
ΥΨΙΠΥΛΗ
Αποσπάσματα από Ελληνικά κλασικά, Βυζαντικά και θεολογικά κείμενα
Θεσσαλονίκη 2017
2
3
Περιεχόμενα
Νομίσματα Λήμου ................................................................................................................... 15

Γραμματόσημα Λήμνου .......................................................................................................... 17
Βιβλία Λήμνος ......................................................................................................................... 20
Βικιπαίδεια. Κατηγορία:Αρχαία Λήμνος. Υποκατηγορίες ....................................................... 27
Η Λήμνος, χρονολογικά, κατά σγγραφέα................................................................................ 27
Μύρινα χρνολογικά κατά συγγραφέα .................................................................................... 53
Ηφαιστιάς, Ηφαιστιάδα χρονολογικά κατά συγγραφέα ........................................................ 55
Λημνιάς χρολολογικά κατά συγγραφέα ................................................................................. 57
Υψιπύλη χρονολογικά κατά συγγραφέα ................................................................................. 60
ΛΗΜΝΟΣ................................................................................................................................ 63
Μύρινα .................................................................................................................................. 271
Ηφαιστιάδα Ηφαιστιάς ......................................................................................................... 337
Λημνιάς.................................................................................................................................. 340
Υψιπύλη ................................................................................................................................ 467
Πολιόχνη Λήμνου .................................................................................................................. 529
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ............................................................................................................................. 536
4
STALIMINE, ΛΗΜΝΟΣ. SKU: GRAV-0058 STALIMINE,

ΛΗΜΝΟΣ, ΧΑΛΚΟΓΡΑΦΙΑ, 1688.
Τίτλος Χάρτης της Λήμνου και του Αγίου Ευστρατίου. Πρωτότυπος

τίτλος Stalimin Χρονολογία έκδοσης 1658 Έκδοση BOSCHINI, Marco.
L'Archipelago con tutte le Isole, Scogli Secche, e Bassi Fondi, von i Mari,
Golfi, Seni, Porti, Cittá, e Castelli; nella Forma, che si vedono al Tempo
present Con una succinta narrativa de i loro nomi, Favole, & Historie, tanto
antiche quanto modern Opera di Marco Boschini. Non meno utile alli
Studiosi di Cosmografia, che dilettevole all'universale...., Βενετία,
Francesco Nicolini, 1658. Σελίδα 85 Περιοχή/Τοποθεσία Λήμνος Νησιά
του Αιγαίου πελάγους Ελλάδα Θέμα Χάρτες. Συλλογή Βιβλιοθήκη
Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη.
5
6
7
8
9
10
11
12
Χάρτης του Πίρι Ρέις

13
14
15
Νομίσματα Λήμου
Νομίσματα και σφραγιδόλιθοι από τα νησιά Λήμνος, Ίμβρος,

Σαμοθράκη και τις παράλιες πόλεις της Θράκης.
16
Οι παράδες της Λήμνου

17
Γραμματόσημα Λήμνου
Κάστρο Μύρινας Λήμνου Τεμάχια : 7.000.000

18
1912-13 Ελληνικά γραμματόσημα | Γραμματόσημα-Stamps

Γραμματόσημα-Stamps. Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ.
19
1912-13 Ελληνικά γραμματόσημα | Γραμματόσημα-Stamps

Γραμματόσημα-Stamps. Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ.
20
Βιβλία Λήμνος
21
22
23
Η Μαρούλα της Λήμνου», της Μαρίας Λαμπαδαριου

24
25
Η Λήμνος μέσα από τους αιώνες και τον ερωτικό-μητριαρχικό μύθο της Υψιπύλης είναι το
αντικείμενο αυτού του βιβλίου της Μαρίας Λαμπαδαρίδου-Πόθου, ...
26
27
Βικιπαίδεια. Κατηγορία:Αρχαία Λήμνος. Υποκατηγορίες
Αυτή η κατηγορία έχει τις ακόλουθες 3 υποκατηγορίες, από 3 συνολικά.

Α Αρχαιολογικοί τόποι στη Λήμνο (1 Κ, 2 Σ)
Μ Μυθικοί βασιλείς της Λήμνου (4 Σ)
Π Πόλεις της αρχαίας Λήμνου (1 Σ)
Σελίδες στην κατηγορία "Αρχαία Λήμνος"
Αυτή η κατηγορία περιέχει τις ακόλουθες 17 σελίδες, από 17 συνολικά.
Α Αθηνά της Λήμνου Αλκαμένης Δ Δηίπυλος Καβείρια μυστήρια
Η Ήφαιστος Κ Κάβειροι Καβείριο Λήμνου
Λ Λημνία γη Λημνιάδες, Μ Μόσυχλον, Π Πολιόχνη, Σ Στήλη των,
Καμινίων Φ Φιλόστρατος (αποσαφήνιση), Φλάβιος Φιλόστρατος,
Φιλοκτήτης (μυθολογία), Φιλοκτήτης (Σοφοκλή), Χ Χρύση (νησίδα),
Κατηγορία: Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την Creative Commons
Attribution-ShareAlike License...
Η Λήμνος, χρονολογικά, κατά σγγραφέα
1.Όμηρος Ιλιάδα (8 B.C.) Book 1 line 593
ῥῖψε ποδὸς τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο,

πᾶν δ’ ἦμαρ φερόμην, ἅμα δ’ ἠελίῳ καταδύντι
κάππεσον ἐν Λήμνῳ, ὀλίγος δ’ ἔτι θυμὸς ἐνῆεν·
ἔνθά με Σίντιες ἄνδρες ἄφαρ κομίσαντο πεσόντα.
Ὣς φάτο, μείδησεν δὲ θεὰ λευκώλενος Ἥρη, (595)
ἐμβέβασαν τόξων εὖ εἰδότες ἶφι μάχεσθαι. (720)

ἀλλ’ ὃ μὲν ἐν νήσῳ κεῖτο κρατέρ’ ἄλγεα πάσχων
28
Λήμνῳ ἐν ἠγαθέῃ, ὅθι μιν λίπον υἷες Ἀχαιῶν

ἕλκεϊ μοχθίζοντα κακῷ ὀλοόφρονος ὕδρου·
ἔνθ’ ὅ γε κεῖτ’ ἀχέων· τάχα δὲ μνήσεσθαι ἔμελλον
δύσετο δ’ ἠέλιος, τετέλεστο δὲ ἔργον Ἀχαιῶν, (465)

βουφόνεον δὲ κατὰκλισίας καὶ δόρπον ἕλοντο.
νῆες δ’ ἐκ Λήμνοιο παρέσταν οἶνον ἄγουσαι
πολλαί, τὰς προέηκεν Ἰησονίδης Εὔνηος,
τόν ῥ’ ἔτεχ’ Ὑψιπύλη ὑπ’ Ἰήσονι ποιμένι λαῶν.
αἰδὼς Ἀργεῖοι, κάκ’ ἐλέγχεα, εἶδος ἀγητοί·

πῇ ἔβαν εὐχωλαί, ὅτε δὴ φάμεν εἶναι ἄριστοι,
ἃς ὁπότ’ ἐν Λήμνῳ κενεαυχέες ἠγοράασθε, (230)
ἔσθοντες κρέα πολλὰ βοῶν ὀρθοκραιράων

πίνοντες κρητῆρας ἐπιστεφέας οἴνοιο,
 5.Όμηρος Ιλιάδα (8 B.C.) Book 14 line 230

 ἀκροτάτας κορυφάς· οὐδὲ χθόνα μάρπτε ποδοῖιν·
ἐξ Ἀθόω δ’ ἐπὶ πόντον ἐβήσετο κυμαίνοντα,
Λῆμνον δ’ εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο Θόαντος. (230)
ἔνθ’ Ὕπνῳ ξύμβλητο κασιγνήτῳ Θανάτοιο,
ἔν τ’ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν·


τοὺς ὑποταρταρίους οἳ Τιτῆνες καλέονται.

αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ὄμοσέν τε τελεύτησέν τε τὸν ὅρκον, (280)
τὼ βήτην Λήμνου τε καὶ Ἴμβρου ἄστυ λιπόντε
ἠέρα ἑσσαμένω ῥίμφα πρήσσοντε κέλευθον.
Ἴδην δ’ ἱκέσθην πολυπίδακα μητέρα θηρῶν
29

 τάμνε νέους ὄρπηκας, ἵν’ ἅρματος ἄντυγες εἶεν·
τῷ δ’ ἄρ’ ἀνώϊστον κακὸν ἤλυθε δῖος Ἀχιλλεύς.
καὶ τότε μέν μιν Λῆμνον ἐϋκτιμένην ἐπέρασσε (40)

νηυσὶν ἄγων, ἀτὰρ υἱὸς Ἰήσονος ὦνον ἔδωκε·
κεῖθεν δὲ ξεῖνός μιν ἐλύσατο πολλὰ δ’ ἔδωκεν

 ἔνθεν ὑπεκπροφυγὼν πατρώϊον ἵκετο δῶμα.
ἕνδεκα δ’ ἤματα θυμὸν ἐτέρπετο οἷσι φίλοισιν (45)
ἐλθὼν ἐκ Λήμνοιο· δυωδεκάτῃ δέ μιν αὖτις
χερσὶν Ἀχιλλῆος θεὸς ἔμβαλεν, ὅς μιν ἔμελλε
πέμψειν εἰς Ἀΐδαο καὶ οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι.

 αὖτις ἀναστήσονται ὑπὸ ζόφου ἠερόεντος,
οἷον δὴ καὶ ὅδ’ ἦλθε φυγὼν ὕπο νηλεὲς ἦμαρ
Λῆμνον ἐς ἠγαθέην πεπερημένος· οὐδέ μιν ἔσχε
πόντος ἁλὸς πολιῆς, ὃ πολέας ἀέκοντας ἐρύκει.
ἀλλ’ ἄγε δὴ καὶ δουρὸς ἀκωκῆς ἡμετέροιο (60)

 ἤματι τῷ ὅτε μ’ εἷλες ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλωῇ,
καί μ’ ἐπέρασσας ἄνευθεν ἄγων πατρός τε φίλων τε
Λῆμνον ἐς ἠγαθέην, ἑκατόμβοιον δέ τοι ἦλφον.
νῦν δὲ λύμην τρὶς τόσσα πορών· ἠὼς δέ μοί ἐστιν (80)
ἧδε δυωδεκάτη, ὅτ’ ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα

 ἄλλους μὲν γὰρ παῖδας ἐμοὺς πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεὺς
πέρνασχ’ ὅν τιν’ ἕλεσκε πέρην ἁλὸς ἀτρυγέτοιο,
ἐς Σάμον ἔς τ’ Ἴμβρον καὶ Λῆμνον ἀμιχθαλόεσσαν·

σεῦ δ’ ἐπεὶ ἐξέλετο ψυχὴν ταναήκεϊ χαλκῷ,
30
πολλὰ ῥυστάζεσκεν ἑοῦ περὶ σῆμ’ ἑτάροιο (755)
 12. HOMERUS Epic. Odyssea {0012.002} (8 B.C.) Book 8 line 283

 οὐδὲ θεῶν μακάρων· περὶ γὰρ δολόεντα τέτυκτο.
αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα δόλον περὶ δέμνια χεῦεν,
εἴσατ’ ἴμεν ἐς Λῆμνον, ἐϋκτίμενον πτολίεθρον,
ἥ οἱ γαιάων πολὺ φιλτάτη ἐστὶν ἁπασέων.
οὐδ’ ἀλαὸς σκοπιὴν εἶχε χρυσήνιος Ἄρης, (285)

 “δεῦρο, φίλη, λέκτρονδε, τραπείομεν εὐνηθέντε·
οὐ γὰρ ἔθ’ Ἥφαιστος μεταδήμιος, ἀλλά που ἤδη
οἴχεται ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους.”
ὣς φάτο, τῇ δ’ ἀσπαστὸν ἐείσατο κοιμηθῆναι. (295)
τὼ δ’ ἐς δέμνια βάντε κατέδραθον· ἀμφὶ δὲ δεσμοὶ

 καὶ τότε δὴ γίνωσκον, ὅ τ’ οὐκέτι φυκτὰ πέλοντο.
ἀγχίμολον δέ σφ’ ἦλθε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις, (300)
αὖτις ὑποστρέψας πρὶν Λήμνου γαῖαν ἱκέσθαι·
Ἠέλιος γάρ οἱ σκοπιὴν ἔχεν εἶπέ τε μῦθον.
[βῆ δ’ ἴμεναι πρὸς δῶμα, φίλον τετιημένος ἦτορ·]
 15. AESCHYLUS Trag. Persae {0085.002} (6-5 B.C.) Line 890

 Ἄνδρος ἀγχιγείτων.
καὶ τὰς ἀγχιάλους ἐκράτυνε

μεσάκτους, [ἀντ. γ. (889)
Λῆμνον, Ἰκάρου θ’ ἕδος, (890)
καὶ Ῥόδον ἠδὲ Κνίδον Κυπρίας τε πόλεις, (891-893)
Πάφον ἠδὲ Σόλους, (894)
 16. AESCHYLUS Trag. Agamemnon {0085.005} (6-5 B.C.) Line

284
 φρυκτὸς δὲ φρυκτὸν δεῦρ’ ἀπ’ ἀγγάρου πυρὸς
ἔπεμπεν· Ἴδη μὲν πρὸς Ἑρμαῖον λέπας
Λήμνου· μέγαν δὲ πανὸν ἐκ νήσου τρίτον
Ἀθῷον αἶπος Ζηνὸς ἐξεδέξατο, (285)
31
ὑπερτελής τε, πόντον ὥστε νωτίσαι
 17. AESCHYLUS Trag. Choephoroe {0085.006} (6-5 B.C.) Line

631
 τίων [δ’] ἀθέρμαντον ἑστίαν δόμων,
γυναικείαν ἄτολμον αἰχμάν. (630)
κακῶν δὲ πρεσβεύεται τὸ
Λήμνιον [ἀντ. γ.
λόγῳ· γοᾶται δὲ δημόθεν κατά-
πτυστον· ᾔκασεν δέ τις
 18. AESCHYLUS Trag. Choephoroe {0085.006} (6-5 B.C.) Line

634
 λόγῳ· γοᾶται δὲ δημόθεν κατά-
πτυστον· ᾔκασεν δέ τις
τὸ δεινὸν αὖ Λημνίοισι πήμασιν.
θεοστυγήτῳ δ’ ἄγει (635)
βροτῶν ἀτιμωθὲν οἴχεται γένος.
 19. Θουκυδίδης ιστορίες{0003.001} (5 B.C.) Book 1 chapter 115

section 3 line 4
 Ἀθηναῖοι ἐς Σάμον ναυσὶ τεσσαράκοντα δημοκρατίαν κατ-
έστησαν, καὶ ὁμήρους ἔλαβον τῶν Σαμίων πεντήκοντα μὲν
παῖδας, ἴσους δὲ ἄνδρας, καὶ κατέθεντο ἐς Λῆμνον, καὶ
(4) φρουρὰν ἐγκαταλιπόντες ἀνεχώρησαν. τῶν δὲ Σαμίων ἦσαν
γάρ τινες οἳ οὐχ ὑπέμειναν, ἀλλ’ ἔφυγον ἐς τὴν ἤπειρον,

section 5 line 3
 (5) νύκτα ἐς τὴν Σάμον, καὶ πρῶτον μὲν τῷ δήμῳ ἐπανέστησαν
καὶ ἐκράτησαν τῶν πλείστων, ἔπειτα τοὺς ὁμήρους ἐκκλέ-
ψαντες ἐκ Λήμνου τοὺς αὑτῶν ἀπέστησαν, καὶ τοὺς φρουροὺς
τοὺς Ἀθηναίων καὶ τοὺς ἄρχοντας οἳ ἦσαν παρὰ σφίσιν
ἐξέδοσαν Πισσούθνῃ, ἐπί τε Μίλητον εὐθὺς παρεσκευάζοντο (5)

section 3 line 4
 ὄντων αὐτῶν οὐ πολλάς πω ἡμέρας ἐν τῇ Ἀττικῇ ἡ νόσος
πρῶτον ἤρξατο γενέσθαι τοῖς Ἀθηναίοις, λεγόμενον μὲν καὶ
32
πρότερον πολλαχόσε ἐγκατασκῆψαι καὶ περὶ Λῆμνον καὶ ἐν

ἄλλοις χωρίοις, οὐ μέντοι τοσοῦτός γε λοιμὸς οὐδὲ φθορὰ (5)
(4) οὕτως ἀνθρώπων οὐδαμοῦ ἐμνημονεύετο γενέσθαι. οὔτε γὰρ

section 1 line 4
 πρέσβεις ὡς οὐδὲν ἦλθον πράξαντες, ἐς πόλεμον καθίσταντο
οἱ Μυτιληναῖοι καὶ ἡ ἄλλη Λέσβος πλὴν Μηθύμνης· οὗτοι
δὲ τοῖς Ἀθηναίοις ἐβεβοηθήκεσαν, καὶ Ἴμβριοι καὶ Λήμνιοι
(2) καὶ τῶν ἄλλων ὀλίγοι τινὲς ξυμμάχων. καὶ ἔξοδον μέν
τινα πανδημεὶ ἐποιήσαντο οἱ Μυτιληναῖοι ἐπὶ τὸ τῶν Ἀθη-

section 4 line 4
 ἔχων ὅπως τῶν εἰρημένων ἔτι ἐξαπαλλαγῇ, ὑφίσταται τὸν
πλοῦν, καὶ παρελθὼν οὔτε φοβεῖσθαι ἔφη Λακεδαιμονίους
πλεύσεσθαί τε λαβὼν ἐκ μὲν τῆς πόλεως οὐδένα, Λημνίους
δὲ καὶ Ἰμβρίους τοὺς παρόντας καὶ πελταστὰς οἳ ἦσαν ἔκ (5)
τε Αἴνου βεβοηθηκότες καὶ ἄλλοθεν τοξότας τετρακοσίους·

section 4 line 3
 (4) Δῖον· αἳ οἰκοῦνται ξυμμείκτοις ἔθνεσι βαρβάρων διγλώσσων,
καί τι καὶ Χαλκιδικὸν ἔνι βραχύ, τὸ δὲ πλεῖστον Πελασγικόν,
τῶν καὶ Λῆμνόν ποτε καὶ Ἀθήνας Τυρσηνῶν οἰκησάντων,
καὶ Βισαλτικὸν καὶ Κρηστωνικὸν καὶ Ἠδῶνες· κατὰ δὲ
(5) μικρὰ πολίσματα οἰκοῦσιν. καὶ οἱ μὲν πλείους προσ-

section 2 line 5
 παρασκευὴν καὶ νομίζων ὑποδεεστέρους εἶναι, οὐ τῷ πλήθει
(ἀντίπαλα γάρ πως ἦν), ἀλλὰ τῷ ἀξιώματι (τῶν γὰρ Ἀθη-
ναίων ὅπερ ἐστράτευε καθαρὸν ἐξῆλθε καὶ Λημνίων καὶ (5)
Ἰμβρίων τὸ κράτιστον), τέχνῃ δὲ παρεσκευάζετο ἐπιθησόμενος. εἰ
γὰρ δείξειε τοῖς ἐναντίοις τό τε πλῆθος καὶ τὴν

section 2 line 3
33
 (2) ἔσχεν. Ἀθηναῖοι μὲν αὐτοὶ Ἴωνες ἐπὶ Δωριᾶς Συρακοσίους

ἑκόντες ἦλθον, καὶ αὐτοῖς τῇ αὐτῇ φωνῇ καὶ νομίμοις ἔτι
χρώμενοι Λήμνιοι καὶ Ἴμβριοι καὶ Αἰγινῆται, οἳ τότε Αἴγιναν
εἶχον, καὶ ἔτι Ἑστιαιῆς οἱ ἐν Εὐβοίᾳ Ἑστίαιαν οἰκοῦντες
(3) ἄποικοι ὄντες ξυνεστράτευσαν. τῶν δ’ ἄλλων οἱ μὲν ὑπήκοοι,

section 2 line 5
 ἀνακῶς ἕξουσιν, ἢν ἐκπλέωσιν· τὰς δὲ μετὰ τοῦ Μινδάρου ἅμα
τῇ ἕῳ κατιδόντες, τὴν δίωξιν εὐθὺς ποιουμένων οὐ φθάνουσι
πάσαις, ἀλλ’ αἱ μὲν πλείους ἐπὶ τῆς Ἴμβρου καὶ Λήμνου (5)
διέφυγον, τέσσαρες δὲ τῶν νεῶν αἱ ὕσταται πλέουσαι κατα-
(3) λαμβάνονται παρὰ τὸν Ἐλαιοῦντα. καὶ μίαν μὲν ἐποκεί-
 28. EURIPIDES Trag. Hecuba {0006.007} (5 B.C.) Line 887

 Αγ. δεινόν· τὸ μέντοι θῆλυ μέμφομαι γένος. (885)
Εκ. τί δ’; οὐ γυναῖκες εἷλον Αἰγύπτου τέκνα
καὶ Λῆμνον ἄρδην ἀρσένων ἐξῴκισαν;
ἀλλ’ ὣς γενέσθω· τόνδε μὲν μέθες λόγον,
πέμψον δέ μοι τήνδ’ ἀσφαλῶς διὰ στρατοῦ
 29. EURIPIDES Trag. Troiades {0006.011} (5 B.C.) Line 90

 δεῖται· ταράξω πέλαγος Αἰγαίας ἁλός.
ἀκταὶ δὲ Μυκόνου Δήλιοί τε χοιράδες
Σκῦρός τε Λῆμνός θ’ αἱ Καφήρειοί τ’ ἄκραι (90)
πολλῶν θανόντων σώμαθ’ ἕξουσιν νεκρῶν.
ἀλλ’ ἕρπ’ Ὄλυμπον καὶ κεραυνίους βολὰς
 30. Σοφοκλής Philoctetes {0011.006} (5 B.C.) Line 2

 ΟΔΥΣΣΕΥΣ
Ἀκτὴ μὲν ἥδε τῆς περιρρύτου χθονὸς (1)
Λήμνου, βροτοῖς ἄστιπτος οὐδ’ οἰκουμένη,
ἔνθ’, ὦ κρατίστου πατρὸς Ἑλλήνων τραφεὶς
Ἀχιλλέως παῖ Νεοπτόλεμε, τὸν Μηλιᾶ

 οὕτω κατ’ ἦμαρ οὐ δύνᾳ μολεῖν ποτε;
Ὦ τέκνον, ὦ γενναῖον, ἀλλὰ συλλαβών,
τῷ Λημνίῳ τῷδ’ ἀνακαλουμένῳ πυρὶ (800)
34
ἔμπρησον, ὦ γενναῖε· κἀγώ τοί ποτε

τὸν τοῦ Διὸς παῖδ’ ἀντὶ τῶνδε τῶν ὅπλων,

 οἵδ’ ἐκ βίας ἄξουσιν; (985)
ΟΔ. Ἢν μὴ ’ρπῃς ἑκών. (985)
ΦΙ. Ὦ Λημνία χθὼν καὶ τὸ παγκρατὲς σέλας
Ἡφαιστότευκτον, ταῦτα δῆτ’ ἀνασχετά,
εἴ μ’ οὗτος ἐκ τῶν σῶν ἀπάξεται βίᾳ;

 ἐγώ θ’, ὃς οἶμαι σοῦ κάκιον οὐδὲν ἂν
τούτων κρατύνειν, μηδ’ ἐπιθύνειν χερί.
Τί δῆτα σοῦ δεῖ; χαῖρε τὴν Λῆμνον πατῶν· (1060)
ἡμεῖς δ’ ἴωμεν· καὶ τάχ’ ἂν τὸ σὸν γέρας
τιμὴν ἐμοὶ νείμειεν, ἣν σὲ χρῆν ἔχειν.
 34. Σοφοκλής Philoctetes (5 B.C.) Line 1464

 λείπομεν ὑμᾶς, λείπομεν ἤδη,
δόξης οὔ ποτε τῆσδ’ ἐπιβάντες.
Χαῖρ’, ὦ Λήμνου πέδον ἀμφίαλον,
καί μ’ εὐπλοίᾳ πέμψον ἀμέμπτως (1465)
ἔνθ’ ἡ μεγάλη Μοῖρα κομίζει
 35. Ηρόδοτος ιστορίες (5 B.C.) Book 4 section 145 line 8

 θέντες ὑπὸ Πελασγῶν τῶν ἐκ Βραυρῶνος ληισαμένων τὰς
Ἀθηναίων γυναῖκας, ὑπὸ τούτων δὴ ἐξελασθέντες ἐκ
Λήμνου οἴχοντο πλέοντες ἐς Λακεδαίμονα, ἱζόμενοι δὲ ἐν
τῷ Τηϋγέτῳ πῦρ ἀνέκαιον. Λακεδαιμόνιοι δὲ ἰδόντες ἄγγε-
λον ἔπεμπον πευσόμενοι τίνες τε καὶ ὁκόθεν εἰσί· οἱ δὲ τῷ (10)

 ἀγγέλῳ εἰρωτῶντι ἔλεγον ὡς εἴησαν μὲν Μινύαι, παῖδες δὲ
εἶεν τῶν ἐν τῇ Ἀργοῖ πλεόντων ἡρώων· προσσχόντας γὰρ
τούτους ἐς Λῆμνον φυτεῦσαι σφέας. Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι
ἀκηκοότες τὸν λόγον τῆς γενεῆς τῶν Μινυέων, πέμψαντες
τὸ δεύτερον εἰρώτων τί θέλοντες ἥκοιέν τε ἐς τὴν χώρην (15)
35

 ναυτιλίη ἐν τῇ Ἀργοῖ. Δεξάμενοι δὲ τοὺς Μινύας γῆς τε
μετέδοσαν καὶ ἐς φυλὰς διεδάσαντο. Οἱ δὲ αὐτίκα μὲν
γάμους ἔγημαν, τὰς δὲ ἐκ Λήμνου ἤγοντο ἐξέδοσαν ἄλλοισι.
(146) Χρόνου δὲ οὐ πολλοῦ διεξελθόντος αὐτίκα οἱ Μινύαι ἐξύ-
βρισαν, τῆς τε βασιληίης μεταιτέοντες καὶ ἄλλα ποιεῦντες

 γίης Βυζαντίους τε εἷλε καὶ Καλχηδονίους, εἷλε δὲ Ἄνταν-
δρον τὴν ἐν τῇ Τρῳάδι γῇ, εἷλε δὲ Λαμπώνιον, λαβὼν δὲ
παρὰ Λεσβίων νέας εἷλε Λῆμνόν τε καὶ Ἴμβρον, ἀμφοτέρας (5)
(27) ἔτι τότε ὑπὸ Πελασγῶν οἰκεομένας. Οἱ μὲν δὴ Λήμνιοι καὶ
ἐμαχέσαντο εὖ καὶ ἀμυνόμενοι ἀνὰ χρόνον ἐκακώθησαν·

 δρον τὴν ἐν τῇ Τρῳάδι γῇ, εἷλε δὲ Λαμπώνιον, λαβὼν δὲ
παρὰ Λεσβίων νέας εἷλε Λῆμνόν τε καὶ Ἴμβρον, ἀμφοτέρας (5)
(27) ἔτι τότε ὑπὸ Πελασγῶν οἰκεομένας. Οἱ μὲν δὴ Λήμνιοι καὶ
ἐμαχέσαντο εὖ καὶ ἀμυνόμενοι ἀνὰ χρόνον ἐκακώθησαν·
τοῖσι δὲ περιέουσι αὐτῶν οἱ Πέρσαι ὕπαρχον ἐπιστᾶσι

 τοῖσι δὲ περιέουσι αὐτῶν οἱ Πέρσαι ὕπαρχον ἐπιστᾶσι
Λυκάρητον τὸν Μαιανδρίου τοῦ βασιλεύσαντος Σάμου
ἀδελφεόν. Οὗτος ὁ Λυκάρητος ἄρχων ἐν Λήμνῳ τελευτᾷ ... (5)
Αἰτίη δὲ τούτου ἥδε· πάντας ἠνδραποδίζετο καὶ κατεστρέ-
φετο, τοὺς μὲν λιποστρατίης ἐπὶ Σκύθας αἰτιώμενος, τοὺς

 μένου τοῦ μηροῦ), προκειμένου δὲ αὐτοῦ ἐν κλίνῃ ὑπεραπε-
λογέοντο οἱ φίλοι, τῆς μάχης τε τῆς ἐν Μαραθῶνι γενο-
μένης πολλὰ ἐπιμεμνημένοι καὶ τὴν Λήμνου αἵρεσιν, ὡς (10)
ἑλὼν Λῆμνόν τε καὶ τεισάμενος τοὺς Πελασγοὺς παρέδωκε
Ἀθηναίοισι. Προσγενομένου δὲ τοῦ δήμου αὐτῷ κατὰ τὴν

 λογέοντο οἱ φίλοι, τῆς μάχης τε τῆς ἐν Μαραθῶνι γενο-
μένης πολλὰ ἐπιμεμνημένοι καὶ τὴν Λήμνου αἵρεσιν, ὡς (10)
36

ἀπόλυσιν τοῦ θανάτου, ζημιώσαντος δὲ κατὰ τὴν ἀδικίην

 κελίσαντός τε τοῦ μηροῦ καὶ σαπέντος τελευτᾷ, τὰ δὲ (15)
πεντήκοντα τάλαντα ἐξέτεισε ὁ παῖς αὐτοῦ Κίμων.
(137) Λῆμνον δὲ Μιλτιάδης ὁ Κίμωνος ὧδε ἔσχε. Πελασγοὶ
ἐπείτε ἐκ τῆς Ἀττικῆς ὑπὸ Ἀθηναίων ἐξεβλήθησαν, εἴτε
ὦν δὴ δικαίως εἴτε ἀδίκως· τοῦτο γὰρ οὐκ ἔχω φράσαι,

 λεύοντας, οὐκ ἐθελῆσαι, ἀλλά σφι προειπεῖν ἐκ τῆς γῆς
ἐξιέναι. Τοὺς δὲ οὕτω δὴ ἐκχωρήσαντας ἄλλα τε σχεῖν (25)
χωρία καὶ δὴ καὶ Λῆμνον. Ἐκεῖνα μὲν δὴ Ἑκαταῖος ἔλεξε,
ταῦτα δὲ Ἀθηναῖοι λέγουσι.
(138) Οἱ δὲ Πελασγοὶ οὗτοι Λῆμνον τότε νεμόμενοι, [καὶ]

 χωρία καὶ δὴ καὶ Λῆμνον. Ἐκεῖνα μὲν δὴ Ἑκαταῖος ἔλεξε,
(138) Οἱ δὲ Πελασγοὶ οὗτοι Λῆμνον τότε νεμόμενοι, [καὶ]
βουλόμενοι τοὺς Ἀθηναίους τιμωρήσασθαι εὖ τε ἐξεπιστά-
μενοι τὰς Ἀθηναίων ὁρτάς, πεντηκοντέρους κτησάμενοι

 ἐλόχησαν Ἀρτέμιδι ἐν Βραυρῶνι ἀγούσας ὁρτὴν τὰς τῶν
Ἀθηναίων γυναῖκας, ἐνθεῦτεν δὲ ἁρπάσαντες τουτέων (5)
πολλὰς οἴχοντο ἀποπλέοντες καί σφεας ἐς Λῆμνον ἀγα-
γόντες παλλακὰς εἶχον. Ὡς δὲ τέκνων αὗται αἱ γυναῖκες
ὑπεπλήσθησαν, γλῶσσάν τε τὴν Ἀττικὴν καὶ τρόπους τοὺς

 δὲ τοῦ ἔργου καὶ τοῦ προτέρου τούτων, τὸ ἐργάσαντο αἱ
γυναῖκες τοὺς ἅμα Θόαντι ἄνδρας σφετέρους ἀποκτείνασαι,
νενόμισται ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα τὰ σχέτλια ἔργα πάντα Λήμνια
καλέεσθαι.
(139) Ἀποκτείνασι δὲ τοῖσι Πελασγοῖσι τοὺς σφετέρους παῖ-
37

 τῆς ὑμετέρης ἐς τὴν ἡμετέρην, τότε παραδώσομεν», ἐπι-
στάμενοι τοῦτο εἶναι ἀδύνατον γενέσθαι· ἡ γὰρ Ἀττικὴ (15)
πρὸς νότον κεῖται πολλὸν τῆς Λήμνου.
(140) Τότε μὲν τοσαῦτα. Ἔτεσι δὲ κάρτα πολλοῖσι ὕστερον
τούτων, ὡς ἡ Χερσόνησος ἡ ἐπ’ Ἑλλησπόντῳ ἐγένετο

 ὑπὸ Ἀθηναίοισι, Μιλτιάδης ὁ Κίμωνος ἐτησιέων ἀνέμων
κατεστηκότων νηὶ κατανύσας ἐξ Ἐλαιοῦντος τοῦ ἐν
Χερσονήσῳ ἐς Λῆμνον προηγόρευε ἐξιέναι ἐκ τῆς νήσου (5)
τοῖσι Πελασγοῖσι, ἀναμιμνήσκων σφέας τὸ χρηστήριον,
τὸ οὐδαμὰ ἤλπισαν σφίσι οἱ Πελασγοὶ ἐπιτελέεσθαι.

 Ἡφαιστιέες μέν νυν ἐπείθοντο· Μυριναῖοι δὲ οὐ συγγινω-
σκόμενοι εἶναι τὴν Χερσόνησον Ἀττικὴν ἐπολιορκέοντο, ἐς
ὃ καὶ οὗτοι παρέστησαν. Οὕτω δὴ τὴν Λῆμνον ἔσχον Ἀθη
ναῖοί τε καὶ Μιλτιάδης.
ΠΟΛΥΜΝΙΑ

 Πεισιστράτου ὁ Ὀνομάκριτος ἐξ Ἀθηνέων, ἐπ’ αὐτοφώρῳ
ἁλοὺς ὑπὸ Λάσου τοῦ Ἑρμιονέος ἐμποιέων ἐς τὰ Μουσαίου (15)
χρησμὸν ὡς αἱ ἐπὶ Λήμνῳ ἐπικείμεναι νῆσοι ἀφανιοίατο
κατὰ τῆς θαλάσσης· διὸ ἐξήλασέ μιν ὁ Ἵππαρχος, πρότερον
χρεώμενος τὰ μάλιστα. Τότε δὲ συναναβάς, ὅκως ἀπίκοιτο

 μίσιον ἀπέπλεον, οἱ δὲ βάρβαροι ἐς τὰς Ἀφέτας, πολλὸν
παρὰ δόξαν ἀγωνισάμενοι. Ἐν ταύτῃ τῇ ναυμαχίῃ Ἀντί-
δωρος Λήμνιος μοῦνος τῶν σὺν βασιλέϊ Ἑλλήνων ἐόντων
αὐτομολέει ἐς τοὺς Ἕλληνας· καί οἱ Ἀθηναῖοι διὰ τοῦτο (15)
τὸ ἔργον ἔδοσαν [αὐτῷ] χῶρον ἐν Σαλαμῖνι.

38
 μέντοι τῆς ἑωυτῶν, οἰκέει δὲ τὴν ἀλλοτρίην. Τὰ δὲ λοιπὰ (5)

ἔθνεα τῶν ἑπτὰ τέσσερα ἐπήλυδά ἐστι, Δωριέες τε καὶ
Αἰτωλοὶ καὶ Δρύοπες καὶ Λήμνιοι. Δωριέων μὲν πολλαί τε
καὶ δόκιμοι πόλιες, Αἰτωλῶν δὲ Ἦλις μούνη, Δρυόπων δὲ
Ἑρμιών τε καὶ Ἀσίνη ἡ πρὸς Καρδαμύλῃ τῇ Λακωνικῇ,

 καὶ δόκιμοι πόλιες, Αἰτωλῶν δὲ Ἦλις μούνη, Δρυόπων δὲ
Ἑρμιών τε καὶ Ἀσίνη ἡ πρὸς Καρδαμύλῃ τῇ Λακωνικῇ,
Λημνίων δὲ Παρωρεῆται πάντες. Οἱ δὲ Κυνούριοι αὐτό- (10)
χθονες ἐόντες δοκέουσι μοῦνοι εἶναι Ἴωνες, ἐκδεδωρίωνται
δὲ ὑπό τε Ἀργείων ἀρχόμενοι καὶ τοῦ χρόνου παριόντος,

 Τήνιοι ἐν Δελφοῖσι ἐς τὸν τρίποδα ἐν τοῖσι τὸν βάρβαρον (5)
κατελοῦσι. Σύν τε ὦν ταύτῃ τῇ νηὶ τῇ αὐτομολησάσῃ ἐς
Σαλαμῖνα καὶ τῇ πρότερον ἐπ’ Ἀρτεμίσιον τῇ Λημνίῃ
ἐξεπληροῦτο τὸ ναυτικὸν τοῖσι Ἕλλησι ἐς τὰς ὀγδώκοντα
καὶ τριηκοσίας νέας· δύο γὰρ δὴ νεῶν τότε κατέδεε ἐς τὸν
 56. ARISTOPHANES Comic. Pax {0019.005} (5-4 B.C.) Line

1162
 ᾄδῃ τὸν ἡδὺν νόμον, (1160)
διασκοπῶν ἥδομαι
τὰς Λημνίας ἀμπέλους,
εἰ πεπαίνουσιν ἤ-
δη—τὸ γὰρ φῖτυ πρῷ-
 57. ARISTOPHANES Comic. Lysistrata {0019.007} (5-4 B.C.)

Line 299
 προσπεσόν μ’ ἐκ τῆς χύτρας
ὥσπερ κύων λυττῶσα τὠφθαλμὼ δάκνει.
Κἄστιν γε Λήμνιον τὸ πῦρ
τοῦτο πάσῃ μηχανῇ· (300)
οὐ γὰρ ἄν ποθ’ ὧδ’ ὀδὰξ ἔβρυκε τὰς λήμας ἐμοῦ.
 58. Ξενοφών Hellenica {0032.001} (5-4 B.C.) Book 4 chapter 8

section 15 line 4
39
 ἰσχυρῶς ἤρεσκον οἱ τοῦ Ἀνταλκίδου λόγοι· τοῖς δὲ ἐναντίοις

λόγοι ταῦτ’ ἦν. οἵ τε γὰρ Ἀθηναῖοι ἐφοβοῦντο συνθέσθαι
αὐτονόμους εἶναι τὰς νήσους, μὴ Λήμνου καὶ Ἴμβρου καὶ
Σκύρου στερηθεῖεν, οἵ τε Θηβαῖοι, μὴ ἀναγκασθείησαν (5)
ἀφεῖναι τὰς Βοιωτίας πόλεις αὐτονόμους, οἵ τ’ Ἀργεῖοι, οὗ

section 31 line 4
 Ἀσίᾳ πόλεις ἑαυτοῦ εἶναι καὶ τῶν νήσων Κλαζομενὰς καὶ
Κύπρον, τὰς δὲ ἄλλας Ἑλληνίδας πόλεις καὶ μικρὰς καὶ
μεγάλας αὐτονόμους ἀφεῖναι πλὴν Λήμνου καὶ Ἴμβρου
καὶ Σκύρου· ταύτας δὲ ὥσπερ τὸ ἀρχαῖον εἶναι Ἀθηναίων. (5)
ὁπότεροι δὲ ταύτην τὴν εἰρήνην μὴ δέχονται, τούτοις ἐγὼ
 60. Δημοσθένης Philippica 1 {0014.004} (4 B.C.) Section 27 line

4
 ταξιάρχους παρ’ ὑμῶν, ἵππαρχον παρ’ ὑμῶν, ἄρχοντας οἰκείους
εἶναι, ἵν’ ἦν ὡς ἀληθῶς τῆς πόλεως ἡ δύναμις; ἀλλ’ εἰς
μὲν Λῆμνον τὸν παρ’ ὑμῶν ἵππαρχον δεῖ πλεῖν, τῶν δ’ ὑπὲρ
τῶν τῆς πόλεως κτημάτων ἀγωνιζομένων Μενέλαον ἱππαρ- (5)
χεῖν. καὶ οὐ τὸν ἄνδρα μεμφόμενος ταῦτα λέγω, ἀλλ’ ὑφ’

4
 μὴ βοηθείαις πολεμεῖν (ὑστεριοῦμεν γὰρ ἁπάντων), ἀλλὰ
παρασκευῇ συνεχεῖ καὶ δυνάμει. ὑπάρχει δ’ ὑμῖν χειμαδίῳ
μὲν χρῆσθαι τῇ δυνάμει Λήμνῳ καὶ Θάσῳ καὶ Σκιάθῳ καὶ
ταῖς ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ νήσοις, ἐν αἷς καὶ λιμένες καὶ σῖτος (5)
καὶ ἃ χρὴ στρατεύματι πάνθ’ ὑπάρχει· τὴν δ’ ὥραν τοῦ ἔτους,

7
 πλέοντας τὴν θάλατταν. ἔπειτα τί πρὸς τούτῳ; τοῦ πάσχειν (5)
αὐτοὶ κακῶς ἔξω γενήσεσθε, οὐχ ὥσπερ τὸν παρελθόντα
χρόνον εἰς Λῆμνον καὶ Ἴμβρον ἐμβαλὼν αἰχμαλώτους πολί-
τας ὑμετέρους ᾤχετ’ ἔχων, πρὸς τῷ Γεραιστῷ τὰ πλοῖα
συλλαβὼν ἀμύθητα χρήματ’ ἐξέλεξε, τὰ τελευταῖ’ εἰς Μαρα-
40
 63. Δημοσθένης De Halonneso {0014.007} (4 B.C.) Section 4 line

3
 (4) ἀδίκως καὶ ἀλλότρια εἶχον, ταῦθ’ ἑαυτοῦ γίγνεσθαι. εἰ γὰρ
ταῦτα συγχωρήσετε, τί κωλύει, καὶ εἴ τινα τῆς Ἀττικῆς
λῃσταὶ τόπον καταλάβοιεν ἢ Λήμνου ἢ Ἴμβρου ἢ Σκύρου,
καί τινες τούτους τοὺς λῃστὰς ἐκκόψαιεν, εὐθὺς καὶ τὸν
τόπον τοῦτον, οὗ ἦσαν οἱ λῃσταί, τὸν ὄντα ἡμέτερον, τῶν (5)
 64. Αριστοτέλης Ἀθηναίων πολιτεία {0086.003} (4 B.C.) Section

61 subsection 6 line 1
 τὸν ἡγησόμενον τῶν ἱππέων ὥσπερ οἱ ταξίαρχοι τῶν
ὁπλιτῶν.(6) χειροτονοῦσι δὲ καὶ εἰς Λῆμνον ἵππαρχον, ὃς ἐπιμε-
λεῖται τῶν ἱππέων τῶν ἐν Λήμνῳ.
(7) χειροτονοῦσι δὲ καὶ ταμίαν τῆς Παράλου καὶ ν[ῦν]

 ὁπλιτῶν.
(6) χειροτονοῦσι δὲ καὶ εἰς Λῆμνον ἵππαρχον, ὃς ἐπιμε-
λεῖται τῶν ἱππέων τῶν ἐν Λήμνῳ.
(7) χειροτονοῦσι δὲ καὶ ταμίαν τῆς Παράλου καὶ ν[ῦν]
τῆς το[ῦ] Ἄμμωνος.


 δραχμὴν τῆς ἡμέρας ἑκάστης ἐκ Δήλου λαμβάνουσι.
λαμβάνουσι δὲ καὶ ὅσαι ἀποστέλλονται ἀρχαὶ εἰς Σάμον
ἢ Σκῦρον ἢ Λῆμνον ἢ Ἴμβρον εἰς σίτησιν ἀργύριον.
(3) ἄρχειν δὲ τὰς μὲν κατὰ πόλεμον ἀρχὰς ἔξεστι πλεονάκις,
τῶν δ’ ἄλλων οὐδεμίαν, πλὴν βουλεῦσαι δίς.
 67. Αριστοτέλης Historia animalium {0086.014} (4 B.C.) Bekker

page 522a line 13
 Τῶν δ’ ἀρρένων ἔν τε τοῖς ἄλ- (11)
λοις ζῴοις καὶ ἐν ἀνθρώπῳ ἐν οὐδενὶ μὲν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
γίνεται γάλα, ὅμως δὲ γίνεται ἔν τισιν, ἐπεὶ καὶ ἐν Λήμνῳ
αἲξ ἐκ τῶν μαστῶν, οὓς ἔχει δύο ὁ ἄρρην παρὰ τὸ αἰδοῖον,
γάλα ἠμέλγετο τοσοῦτον ὥστε γίνεσθαι τροφαλίδα, καὶ (15)
41
 68. Αριστοτέλης Historia animalium {0086.014} (4 B.C.) Bekker

page 522a line 18
 πάλιν ὀχεύσαντος τῷ ἐκ τούτου γενομένῳ συνέβαινε ταὐ-
τόν. Ἀλλὰ τὰ μὲν τοιαῦτα ὡς σημεῖα ὑπολαμβάνουσιν, ἐπεὶ
καὶ τῷ ἐν Λήμνῳ ἀνεῖλεν ὁ θεὸς μαντευομένῳ ἐπίκτησιν
ἔσεσθαι κτημάτων. Ἐν δὲ τοῖς ἀνδράσι μεθ’ ἥβην ἐνίοις ἐκ-
θλίβεται ὀλίγον· βδαλλομένοις δὲ καὶ πολὺ ἤδη τισὶ προ- (20)
 69. Αριστοτέλης Politica {0086.035} (4 B.C.) Bekker page 1259a

line 1
 ἐπεὶ δ’ ἔστιν ἐνίοις (39)
γεγραμμένα περὶ τούτων, οἷον Χαρητίδῃ τῷ Παρίῳ καὶ (40)
(1259a) Ἀπολλοδώρῳ τῷ Λημνίῳ περὶ γεωργίας καὶ ψιλῆς καὶ
πεφυτευμένης, ὁμοίως δὲ καὶ ἄλλοις περὶ ἄλλων, ταῦτα
μὲν ἐκ τούτων θεωρείτω ὅτῳ ἐπιμελές· ἔτι δὲ καὶ τὰ λεγό-
 71. Απολλόδωρος βιβλιοθηκη (A.D. 1/2) Chapter 1 section 19 line

6
 την γὰρ ἐκρέμασε Ζεὺς ἐξ Ὀλύμπου χειμῶνα ἐπι-
πέμψασαν Ἡρακλεῖ, ὅτε Τροίαν ἑλὼν ἔπλει. πεσόντα δ’ (5)
Ἥφαιστον ἐν Λήμνῳ καὶ πηρωθέντα τὰς βάσεις διέσωσε
Θέτις.
(20) μίγνυται δὲ Ζεὺς Μήτιδι, μεταβαλλούσῃ εἰς πολ-
 72. Απολλόδωρος βιβλιοθηκη (A.D. 1/2) Chapter 1 section 114

line 2
 μήτου, Πολύφημος Ἐλάτου.
(114) οὗτοι ναυαρχοῦντος Ἰάσονος ἀναχθέντες προσ-
ίσχουσι Λήμνῳ. ἔτυχε δὲ ἡ Λῆμνος ἀνδρῶν τότε οὖσα
ἔρημος, βασιλευομένη δὲ ὑπὸ Ὑψιπύλης τῆς Θόαντος
δι’ αἰτίαν τήνδε. αἱ Λήμνιαι τὴν Ἀφροδίτην οὐκ ἐτί-

line 2
 μήτου, Πολύφημος Ἐλάτου.
(114) οὗτοι ναυαρχοῦντος Ἰάσονος ἀναχθέντες προσ-
42

line 4
 ίσχουσι Λήμνῳ. ἔτυχε δὲ ἡ Λῆμνος ἀνδρῶν τότε οὖσα
μων· ἡ δὲ αὐταῖς ἐμβάλλει δυσοσμίαν, καὶ διὰ τοῦτο (5)
οἱ γήμαντες αὐτὰς ἐκ τῆς πλησίον Θρᾴκης λαβόντες

line 2
 οἱ γήμαντες αὐτὰς ἐκ τῆς πλησίον Θρᾴκης λαβόντες
(115) αἰχμαλωτίδας συνευνάζοντο αὐταῖς. ἀτιμαζόμεναι δὲ
αἱ Λήμνιαι τούς τε πατέρας καὶ τοὺς ἄνδρας φονεύουσι·
μόνη δὲ ἔσωσεν Ὑψιπύλη τὸν ἑαυτῆς πατέρα κρύψασα
Θόαντα. προσσχόντες οὖν τότε γυναικοκρατουμένῃ τῇ

line 5
 μόνη δὲ ἔσωσεν Ὑψιπύλη τὸν ἑαυτῆς πατέρα κρύψασα
Λήμνῳ μίσγονται ταῖς γυναιξίν. Ὑψιπύλη δὲ Ἰάσονι (5)
συνευνάζεται, καὶ γεννᾷ παῖδας Εὔνηον καὶ Νεβρο-
φόνον.

line 1
 συνευνάζεται, καὶ γεννᾷ παῖδας Εὔνηον καὶ Νεβρο-
φόνον.
(116) ἀπὸ Λήμνου δὲ προσίσχουσι Δολίοσιν, ὧν ἐβασί-
λευε Κύζικος. οὗτος αὐτοὺς ὑπεδέξατο φιλοφρόνως.
νυκτὸς δὲ ἀναχθέντες ἐντεῦθεν καὶ περιπεσόντες ἀντι-

1
 κρήνην ὁδοῦ Ὑψιπύλη, νήπιον παῖδα ὄντα Ὀφέλτην
ἀπολιποῦσα, ὃν ἔτρεφεν Εὐρυδίκης ὄντα καὶ Λυκούρ-
(65) γου. αἰσθόμεναι γὰρ αἱ Λήμνιαι ὕστερον Θόαντα σε-
43
σωσμένον ἐκεῖνον μὲν ἔκτειναν, τὴν δὲ Ὑψιπύλην ἀπ-

ημπόλησαν· διὸ πραθεῖσα ἐλάτρευε παρὰ Λυκούργῳ.
 79. Απολλόδωρος βιβλιοθήκη (epitomae e codd. Vat. 950 +

Sabbaitico 366) {0548.002} (A.D. 1/2) Chapter 1 section 9a line 16
 όνυσος ἐρασθεὶς Ἀριάδνης
ἥρπασε, καὶ κομίσας εἰς (15)
Λῆμνον ἐμίγη.
(10a) λυπούμενος δὲ Θησεὺς
ἐπ’ Ἀριάδνῃ καταπλέων

Sabbaitico 366) {0548.002} (A.D. 1/2) Chapter 1 section 9b line 15
 Διόνυσος ἐρασθεὶς Ἀριάδ-
νης ἥρπασε, καὶ κομίσας εἰς
Λῆμνον ἐμίγη, καὶ γεννᾷ (15)
Θόαντα Στάφυλον Οἰνοπί-
ωνα καὶ Πεπάρηθον.

Sabbaitico 366) {0548.002} (A.D. 1/2) Chapter 3 section 27 line 5
 θὼν ὕδρος δάκνει Φιλοκτήτην· ἀθεραπεύτου δὲ τοῦ
ἕλκους καὶ δυσώδους γενομένου τῆς τε ὀδμῆς οὐκ
ἀνεχομένου τοῦ στρατοῦ, Ὀδυσσεὺς αὐτὸν εἰς Λῆμνον (5)
μεθ’ ὧν εἶχε τόξων Ἡρακλείων ἐκτίθησι κελεύσαντος
Ἀγαμέμνονος. ὁ δὲ ἐκεῖ τὰ πτηνὰ τοξεύων ἐπὶ τῆς

Sabbaitico 366) {0548.002} (A.D. 1/2) Chapter 5 section 8a line 9
 συμμαχοῦντα. τοῦτο ἀκού-
σας Ὀδυσσεὺς μετὰ Διο-
μήδους εἰς Λῆμνον ἀφικ-
νεῖται πρὸς Φιλοκτήτην, (10)
καὶ δόλῳ ἐγκρατὴς γενό-
 84. HARPOCRATION Gramm. Lexicon in decem oratores Atticos

{1389.001} (A.D. 1/2?) Alphabetic letter alpha lemma 181 line 2
44
 τὴν ἀπείθειαν, ὡς Δημοσθένης ἐν θʹ Φιλιππικῶν καὶ ἄλλοι πολλοί.

(181) Ἁπλᾶς: Δημοσθένης κατὰ Κόνωνος. Καλλίστρατός φησι τὰ
μονόπελμα τῶν ὑποδημάτων οὕτω καλεῖσθαι. Στράττις Λημνομέδᾳ
“ὑποδήματα σαυτῷ πρίασθαι τῶν ἁπλῶν.”
(182) Ἀποβάτης καὶ Ἀποβαίνειν καὶ Ἀποβατικοὶ τροχοί: Δεί-

 ἢ τῇ Βραυρωνίᾳ. τὰ δὲ συντείνοντα εἰς τὸ προκείμενον εἴρηται παρά
τε ἄλλοις καὶ Κρατερῷ ἐν τοῖς Ψηφίσμασιν. ὅτι δὲ αἱ ἀρκτευόμεναι
παρθένοι ἄρκτοι καλοῦνται, ΕὐριπίδηςὙψιπύλῃ, Ἀριστοφάνης
Λημ- (5)
νίαις καὶ Λυσιστράτῃ.
(237) Ἀρκτοῦρος καὶ Ἀρκτοφύλαξ: ὁ Βοώτης ὀνομαζόμενος·
Λυσίας
ἐν τῷ κατὰ Φιλίππου ἐπιτροπῆς. ἰδίως δὲ ὁ ὑπὸ τὴν ζώνην αὐτοῦ

{1389.001} (A.D. 1/2?) Alphabetic letter eta lemma 19 line 2
 οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν, οὐδὲ λοπάδ’ αἰτούμενος.
(19) Ἡφαιστία: Ὑπερείδης ἐν τῷ ὑπὲρ Ἀκαδήμου. ὅτι δύο πόλεις
ἦσαν τῆς Λήμνου, Μύρινά τε καὶ Ἡφαιστία, δηλοῖ καὶ Διονύσιος
ὁ
Χαλκιδεὺς ἐν γʹ Κτίσεων.
(20) Ἠιών: Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστοκράτους. Ἠιὼν πόλις

{1389.001} (A.D. 1/2?) Alphabetic letter mu lemma 30 line 3
 (30) Μέταυλος: Λυσίας ἐν τῇ ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένους φόνου ἀπο-
λογίᾳ. μέταυλός ἐστιν ἡ ῥυπαρὰ λεγομένη αὐλὴ, οὗ ὄρνιθες ἦσαν·
Ἀριστοφάνης Λημνίαις καὶ Μένανδρος Θαΐδι.
(31) Μηκύβερνα: Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ Δημάδου. πόλις ἐστὶν ἐν
Θρᾴκῃ σταδίους κʹ ἀπέχουσα τῆς Ὀλύνθου ἡ Μηκύβερνα.
 88. Claudius PTOLEMAEUS Astrol. et Mat Geographia (lib. 1-3)

{0363.009} (A.D. 2) Book 3 chapter 12 section 44 line 5
 Σάσων νῆσος μδʹ ϛʹʹ λθʹ ʹʹ
ἐν δὲ τῷ Αἰγαίῳ πελάγει
Λῆμνος νῆσος, ἐν ᾗ πόλεις δύο (5)
45
Μύρινα νβʹ γʹʹ μʹ ʹʹγʹʹ ιβʹʹ

καὶ Ἡφαιστιὰς μεσό-

 ἔχει ὡρῶν ιδ ʹγιεʹ, καὶ διέστηκεν Ἀλεξανδρείας πρὸς
δύσεις ὥρας μιᾶς ʹηʹ·
(11) ἡ δὲ Λῆμνος νῆσος ἔχει τὴν μεγίστην ἡμέ-
ραν ὡρῶν ιε, καὶ διέστηκεν Ἀλεξανδρείας πρὸς δύσεις
ὥρας μιᾶς ἡμίσει.
 90. MAXIMUS Sop Dialexeis {0563.001} (A.D. 2) Lecture 7

chapter 5 section e line 8

 Ὦ ποῦς, ἀφήσω σε; ὁ Φιλοκτήτης λέγει. Ἄνθρωπε, ἄφες, καὶ μὴ
βόα,μηδὲ λοιδοροῦ τοῖς φιλτάτοις, μηδὲ ἐνόχλει τὴν Λημ-
νίων γῆν. Ὦ θάνατε παιάν· (10)
(f) εἰ μὲν ταῦτα λέγεις ἀλλαττόμενος κακὸν κακοῦ, οὐκ

chapter 6 section d line 2
 ψυχὴ μὲν ἐρρωμένη, σῶμα δὲ νοσοῦν, ὀδωδὸς καὶ χω- (5)
(d) λεῦον, καὶ διαβεβρωμένον ὑπὸ τῆς νόσου.’ Οἱ δὲ ἐπεί-
σθησαν τῷ θεῷ, καὶ ἤγαγον ἐκ Λήμνου σύμμαχον,
ψυχὴν μὲν ὑγιᾶ, σῶμα δὲ νοσοῦν.
7.7.
(a) Εἰ δὲ βούλει, σκέψαι μεταλαβὼν τῆς ψυχῆς νόσον

chapter 1 section c line 9
 συμμετρήσασθαι τῷ καιρῷ καὶ μὴ τῇ ἀξίᾳ τῶν ὅπλων
τὴν ἀπαλλαγήν, μὴ λογισμοὺς συντιθέντα χρυσοῦ καὶ
χαλκοῦ, καθάπερ οἱ ἐκ Λήμνου οἰνιζόμενοι,
ἄλλοι μὲν χαλκῷ, ἄλλοι δ’ αἴθωνι σιδήρῳ, (10)
ἄλλοι δὲ ῥινοῖς, ἄλλοι δ’ αὐτοῖσι βόεσσι.
46
 93. Claudius AELIANUS Sop De natura animalium {0545.001}

(A.D. 2-3) Book 3 section 12 line 2
 τὸν τροχίλον λογίζεταί οἱ μισθόν.
(12) Κολοιοὺς δὲ εὐεργέτας νομίζουσι καὶ Θετταλοὶ
καὶ Ἰλλυριοὶ καὶ Λήμνιοι, καὶ δημοσίας γε αὐτοῖς
τροφὰς ἐψηφίσαντο, ἐπεὶ τῶν ἀκρίδων, αἳ λυμαίνον-
ται τοὺς καρποὺς τοῖς προειρημένοις, τὰ ᾠὰ ἀφα-
 94. CLEMENS ALEXANDRINUS Theol. Protrepticus {0555.001}

(A.D. 2-3) Chapter 2 section 29 subsection 5 line 2
 τέρπουσιν λιπαραὶ Φοῖβον ὀνοσφαγίαι.
(5) Ἥφαιστος δέ, ὃν ἔρριψεν ἐξ Ὀλύμπου Ζεὺς «βηλοῦ ἀπὸ
θεσπεσίοιο», ἐν Λήμνῳ καταπεσὼν ἐχάλκευε, πηρωθεὶς τὼ
πόδε, «ὑπὸ δὲ κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί.»
2.30.
(1) Ἔχεις καὶ ἰατρόν, οὐχὶ χαλκέα μόνον ἐν θεοῖς· ὁ δὲ
 95. Φλάβιος Φιλόστρατος . Heroicus {0638.004} (A.D. 2-3)

Olearius page 670 line 17
 θάπτειν τὸν νεκρὸν καὶ μὴ γυμνοῦν ἑκόντας. εἶπε (15)
δὲ καὶ ὡς γίγας εἴη τῶν βεβλημένων. ὁ δὲ ἐν
Λήμνῳ φανείς, ὃν Μενεκράτης ὁ Στειριεὺς εὗρε,
μέγιστός τε ἦν καὶ εἶδον αὐτὸν πέρυσιν ἐξ Ἴμβρου
πλεύσας, δι’ ὀλίγου γὰρ ἦν ἐς τὴν Λῆμνον. τὰ μὲν

 Λήμνῳ φανείς, ὃν Μενεκράτης ὁ Στειριεὺς εὗρε,
πλεύσας, δι’ ὀλίγου γὰρ ἦν ἐς τὴν Λῆμνον. τὰ μὲν
οὖν ὀστᾶ οὐκέτι ἐν κόσμῳ ἑωρᾶτο, καὶ γὰρ οἱ σπόν- (20)
δυλοι ἀπ’ ἀλλήλων ἔκειντο σεισμοῖς, οἶμαι, διενε-

 κληρονομῆσαι λέγεται τῶν τόξων, ὁπότε Ἡρακλῆς
ἀπιὼν τῆς ἀνθρωπείας φύσεως αὐτόν τε παρεστή-
47
σατο καὶ τὸ ἐν τῇ Οἴτῃ πῦρ. τοῦτον ἐν Λήμνῳ κα-

ταλειφθῆναί φασιν ἄτιμον τοῖς Ἀχαιοῖς ὕδρου ἐνσκή-
ψαντος αὐτῷ ἐς τὸν πόδα, ὑφ’ οὗ νοσεῖν αὐτὸν ἐπὶ (25)

 ἁλώσει τοῦ Ἰλίου· τὰ δὲ τῆς νόσου καὶ τῶν ἰασα- (5)
μένων αὐτὸν ἑτέρως λέγει· καταλειφθῆναι μὲν γὰρ
ἐν Λήμνῳ τὸν Φιλοκτήτην, οὐ μὴν ἔρημον τῶν θε-
ραπευσόντων οὐδὲ ἀπερριμμένον τοῦ Ἑλληνικοῦ·
πολλούς τε γὰρ τῶν Μελίβοιαν οἰκούντων ξυγκατα-

 Ἀχαιοῖς δάκρυα ἐπελθεῖν, ὅτε ἀπέλιπε σφᾶς ἀνὴρ
πολεμικὸς καὶ πολλῶν ἀντάξιος, ἰαθῆναι δὲ αὐτὸν
αὐτίκα ὑπὸ τῆς βώλου τῆς Λημνίας, ἐς ἣν λέγεται
πεσεῖν ὁ Ἥφαιστος· ἡ δὲ ἐλαύνει μὲν τὰς μανικὰς
νόσους, ἐκραγὲν δὲ αἷμα ἴσχει, ὕδρου δὲ ἰᾶται (15)

 τῷ Ἰάσονος συνεξῄρει τὰς μικρὰς τῶν νήσων Κᾶρας
ἐξελαύνων, ὑφ’ ὧν κατείχοντο, καὶ μισθὸς τῆς
συμμαχίας αὐτῷ μοῖρα τῆς Λήμνου ἐγένετο, ἣν (20)
Ἄκεσαν ὁ Φιλοκτήτης ἐκάλεσεν, ἐπειδὴ ἐν Λήμνῳ
ἰάθη. ἐκεῖθεν αὐτὸν Διομήδης καὶ Νεοπτόλεμος...

 ἐξελαύνων, ὑφ’ ὧν κατείχοντο, καὶ μισθὸς τῆς
συμμαχίας αὐτῷ μοῖρα τῆς Λήμνου ἐγένετο, ἣν (20)
ἰάθη. ἐκεῖθεν αὐτὸν Διομήδης καὶ Νεοπτόλεμος
ἑκόντα ἐς Τροίαν ἤγαγον ἱκετεύσαντες ὑπὲρ τοῦ

 οὓς ἀνὰ πᾶν ἔτος ἐπὶ τὸ σῆμα φοιτῶντες ᾖδον ἐν
νυκτὶ τελετῆς τι ἐγκαταμιγνύντες τοῖς ἐναγίσμασιν,
48
ὡς Λήμνιοί τε νομίζουσιν καὶ Πελοποννησίων οἱ (25)

ἀπὸ Σισύφου.
Φ. Ἄλλος αὖ λόγος ἥκει, ἀμπελουργέ, οὗ, μὰ

 θρήνῳ εἴκασται τελεστικῷ τε καὶ ἐνθέῳ, τοὺς μὲν
γὰρ μειλίσσονται, τὸν δὲ ὑμνοῦσιν. ἐπὶ δὲ τῷ ἔργῳ
τῷ περὶ τοὺς ἄνδρας ὑπὸ τῶν ἐν Λήμνῳ γυναικῶν
ἐξ Ἀφροδίτης ποτὲ πραχθέντι καθαίρεται μὲν ἡ (20)
Λῆμνος καὶ καθ’ ἕνα τοῦ ἔτους καὶ σβέννυται τὸ ἐν

 τῷ περὶ τοὺς ἄνδρας ὑπὸ τῶν ἐν Λήμνῳ γυναικῶν
ἐξ Ἀφροδίτης ποτὲ πραχθέντι καθαίρεται μὲν ἡ (20)
Λῆμνος καὶ καθ’ ἕνα τοῦ ἔτους καὶ σβέννυται τὸ ἐν
αὐτῇ πῦρ ἐς ἡμέρας ἐννέα, θεωρὶς δὲ ναῦς ἐκ Δή-
λου πυρφορεῖ, κἂν ἀφίκηται πρὸ τῶν ἐναγισμάτων,

 αὐτῇ πῦρ ἐς ἡμέρας ἐννέα, θεωρὶς δὲ ναῦς ἐκ Δή-
οὐδαμοῦ τῆς Λήμνου καθορμίζεται, μετέωρος δὲ
ἐπισαλεύει τοῖς ἀκρωτηρίοις, ἔς τε ὅσιον τὸ ἐσπλεῦ- (25)
(741) σαι γένηται. θεοὺς γὰρ χθονίους καὶ ἀπορρήτους
 106. IAMBLICHUS Phil. De vita Pythagorica {2023.001} (A.D. 3-

4) Chapter 28 section 151 line 13
 τῶν Ὀρφικῶν, ἃ δὲ παρὰ τῶν Αἰγυπτίων ἱερέων, ἃ δὲ
παρὰ Χαλδαίων καὶ μάγων, ἃ δὲ παρὰ τῆς τελετῆς τῆς ἐν
Ἐλευσῖνι γινομένης, ἐν Ἴμβρῳ τε καὶ Σαμοθρᾴκῃ καὶ Λήμνῳ,
καὶ εἴ τι παρὰ τοῖς κοινοῖς, καὶ περὶ τοὺς Κελτοὺς δὲ καὶ
(152) τὴν Ἰβηρίαν. ἐν δὲ τοῖς Λατίνοις ἀναγινώσκεσθαι τοῦ Πυ-
 108. GEORGIUS Monachus Chronogr. Chronicon breve (lib. 1-6)

(redactio recentior) {3043.002} (A.D. 9) Volume 110 page 945 line
44
49
 καὶ τῆς ἁγίας Εὐφημίας τὸ λείψανον, μὴ φέρων ὁρᾷν

ὁ ἀλιτήριος μύρον ἀναβλύζον, σὺν τῇ λάρνακι τῷ
βυθῷ παρέπεμψεν, ὅπερ ἐν τῇ Λήμνῳ νήσῳ σῶον δια-
σωθὲν, (παρὰ τῶν οἰκητόρων ἐδέχθη ἐκ θείας ἀποκα- (45)
λύψεως, τὸν δὲ ναὸν τῆς ἁγίας πανευφήμου ἀρμάμεν-

25
 (5) Καὶ τῆς πανευφήμου Εὐφημίας τὸ λείψα-
νον (προβυθισθὲν ἐν τῇ θαλάσσῃ σὺν τῇ λάρνακι
ὑπὸ τοῦ Κοπρωνύμου) εὑρέθη ἐν Λήμνῳ τῇ (25)
νήσῳ διὰ νυκτερινῆς ὄψεως, καὶ (169a) ἀνακομισθὲν
μετὰ τῆς προσηκούσης τιμῆς ἀπετέθη πάλιν ἐν τῷ

(redactio recentior) {3043.002} (A.D. 9) Volume 110 page 1108
line 2
 συνεχωρήθησαν, (τυφθέντες δὲ μόνον καὶ δημευ- (40)
(1108) θέντες ἀπεκάρησαν) μοναχοὶ, ὁ μὲν Καράμαλος εἰς
τὰ Πικριδίου, ὁ δὲ Εὐστάθιος εἰς τὰ Στουδίου. Παρελήφθη δὲ καὶ
Λῆμνος ἡ νῆσος ὑπὸ τῶν
(192b) Ἀγαρηνῶν αἰχμαλωσίαν πολλὴν πεποιηκότων.
(27) Ἐν τῇ προελεύσει δὲ τῆς μεσοπεντη-

(redactio recentior) {3043.002} (A.D. 9) Volume 110 page 1157
line 44
 (16) Λέοντος δὲ τοῦ Τριπολίτου μετὰ δυνά-
μεως πολλῆς 824 (καὶ πλοίων πολεμικῶν κατὰ
Ῥωμαίων ἐξελθόντος καὶ ἐν) τῇ νήσῳ Λήμνῳ κατα-
(1160) λαβόντος, Ἰωάννης πατρίκιος καὶ δρουγγάριος
τοῦ πλωΐμου ὁ Ῥαδινὸς κατονομαζόμενος αἰφνι-
 112. Φώτιος λεξικόν (Ε—Ω) {4040.030} (A.D. 9) Alphabetic letter

eta Page 78 line 1
 Ἡ φάρυξ: λέγεται θηλυκῶς.
Ἥφαιστος: ὁ θεὸς καὶ τὸ πῦρ.
(78) Ἡφαιστία: δύο πόλεις ἦσαν τῆς Λήμνου· Μύρρινά τε
50
καὶ Ἡφαιστία.
Ἠφειδηκότες: καταπαύσαντες· μὴ φεισάμενοι.

kappa Page 120 line 1
 Κάβαισος: ἄπληστος· κάβος γὰρ μέτρον σιτικόν· (20)
καὶ τὸν μέθυσον ἡμεῖς πίθον.
(120) Κάβειροι: δαίμονες ἐκ Λήμνου διὰ τὸ τόλμημα τῶν
γυναικῶν μετενεχθέντες· εἰσὶ δὲ ἤτοι Ἥφαιστοι ἢ
Τιτᾶνες.

lambda Page 220 line 18
 Λήμη: λευκὸν ὑγρὸν ἐν ὀφθαλμοῖς συναγόμενον, καὶ
ἀμβλυώττειν παρασκευάζον.
Λημνία δίκη: ἡ κακίστη.
Λήμνιον πῦρ: ἔστιν ἀναφορὰ ἐν Λήμνωι πυρὸς χα-
λεπὴ τίς. (20)

 ἀμβλυώττειν παρασκευάζον.
Λήμνιον κακὸν βλέπων: πυρῶδες· καὶ παροιμία·

 Λήμνιον πῦρ: ἔστιν ἀναφορὰ ἐν Λήμνωι πυρὸς χα-
Λήμνιον κακὸν βλέπων: πυρῶδες· καὶ παροιμία·
(221) Λήμνιον κακόν· ἐκ γὰρ Ἀθηνῶν ἁρπάσαντες γυ-
ναῖκας οἱ Λήμνιοι καὶ τεκνοποιησάμενοι ἐξ αὐτῶν,

 δυσωδίαι ἣν Μυρσίλος μὲν διὰ τὸν Μηδείας ἐπὶ
τῆι Ὑψιπύληι ζῆλον κατασχεῖν· Καύκασος δὲ διὰ
51
τὸ ὀλιγωρῆσαι τῆς Ἀφροδίτης τὰς Λημνίας· ἔνθεν

τὰ μεγάλα κακὰ Λήμνια λέγεται.
Λῆνος: τὸ ἔριον οἱ ἀρχαῖοι. (10)

 τῆι Ὑψιπύληι ζῆλον κατασχεῖν· Καύκασος δὲ διὰ
Ληναῖον: περίβολος μέγας Ἀθήνηισιν· ἐν ὧ τοὺς

mu Page 251 line 7
 Αἴγυπτον, ὑφ’ οὗ ἐνικήθησαν Ἀθηναῖοι. (5)
Μεγάθυμος: μεγαλόψυχος.
Μεγάλην θεόν: Ἀριστοφάνης ἐν Λημνίαις· ἴσως Τελ-
βαιναιν· Θραίκιος γάρ.
Μεγαίρων: φθονῶν.

nu Page 290 line 16
 καὶ σεμνῶς ἰόντος· Πρὸς τῶν θεῶν ἄνθρωπε ναύ-
φαρκτον βλέπεις. (15)
Νεαλής: ἐκτείνεται τὸ α· Ἀριστοφάνης Λημνίαις·
Ἕως νεαλης ἐστὶν αὐτὴν τὴν ἀκμήν· Μένανδρος.
Νεαλής: κυρίως ὁ νεωστὶ ἑαλωκὼς ἰχθύς· λέγεται
 124. Eustathius MACREMBOLITES Scr. Erot. Hysmine et

Hysminias {3072.001} (A.D. 12) Book 5 section 3 line 37
 κώμιδος. (35)
Τί δ’; οὐ γυναῖκες εἷλον Αἰγύπτου τέκνα

καὶ Λῆμνον ἄρδην ἀρσένων ἐξῴκισαν;
Πολυμήστωρ δ’ οὐκ ἐκ γυναικῶν ἐξεκόπη τοὺς ὀφθαλ-

μούς;”
52
 125. Nicephorus GREGORAS Hist. et Scr. Rerum Nat. Epistulae

{4145.002} (A.D. 13-14) Epistle 123 line 35
 ὅσουπερ ὁ σοφὸς Εὐριπίδης, ὅσου Λυκοῦργος ὁ ῥήτωρ πεπείρανται
τοῦ γυναικείου καπνοῦ καὶ κοινιορτοῦ; οὐκ οἶσθα ὁπόσων Ξανθίππη
θορύβων ἐνέπλησε τὴν Σωκράτους οἰκίαν; οὐ γυναικῶν τὰ Λήμνια
κακά; οὐ (35)κἀκεῖνα τὰ Τρωϊκά;
Ἀλλὰ τί πλείω καταριθμεῖν; ‘τίη τοι ταῦτ’ εἰδότι πάντ’ ἀγορεύω’;
 128. SCHOLIA IN AESCHINEM Schol. Scholia in Aeschinem

{5009.001} (Varia) Oration 2 scholion 72 line 4
 λαβόντες καὶ ἀπ’ αὐτῆς ὁρμώμενοι τοὺς πλέοντας ἐλῄστευον. Vat.
Laur. Bgim.
Λήμνου—Σκύρου] αὗται νῆσοι Ἀθηναίων ὑπήκοοι. Laur. Bg.
συγκλήτους] ἐξαίφνης ἐπὶ ἑκάστῳ τῶν προσπιπτόντων ἐκκλη- (5)
σίαι συλλεγόμεναι ἐκαλοῦντο σύγκλητοι· αἱ δὲ κατὰ μῆνα
ὡρισμέναι
 129. Σχόλια στον Αισχύλο Scholia in Persas (e cod. Mediceo 32.9)

{5010.011} (Varia) Scholion 893 line 1
 εἶχεν (cf. schol. Byz. 900).
μεσάγκτους δὲ μεσακτίους,
παραθαλασσίους. (893) Λῆμνος Θρᾴκης ἐστίν.
αὗται δέ εἰσιν αἱ μεσάγκ-
τιοι. —Ἰκάρου (ἴκαρ m,
 130. LEXICON αἱμωδεῖν Lexicogr. Lexicon αἱμωδεῖν (= Lexicon

anepigraphum quod incipit a voce αἱμωδεῖν) {4288.001} (Incertum)
Page 618 line 51
 πλασιασμῶ· εἶτα παράγωγον, ἀμαρύσσω· καὶ πλεονασμῶ
τοῦ α, ἀμαρύσσω· ἐξ οὗ καὶ ἀμάρυγμα. ἀμιχθαλόεσσα, (50)
ἡ ἀπρόσιτος· καὶ ἀμιγής· ὡς καὶ ὁ ποιητὴς, καὶ Λῆμνον
ἀμιχθαλοέσσαν· ἀπρόσιτος δὲ διὰ τὸ τοὺς ἐνοικοῦντας
σίντας· πειρατὰς εἶναι· ὥσπερ παρὰ τὸ σμίγω· μικτός·
 131. LEXICON αἱμωδεῖν Lexicogr. Lexicon αἱμωδεῖν (= Lexicon

anepigraphum quod incipit a voce αἱμωδεῖν) {4288.001} (Incertum)
Page 624 line 17
53
 εἴδω τὸ ὁρῶ, αἰτιατικῇ· ὡς εἶδον Ἥφεστον· εἴδω τὸ διέρ- (15)

χομαι, γενικῆ· διαπροδεείσατο καὶ τῆς· εἴδω τὸ δοκῶ,
αἰτιατικῇ εἴσατο δ’ ἐς Λήμνου εἶναι· εἴδω τὸ ὁρμῶ· γε-
νικῆ· εἴσατο γὰρ νηῶν ἐπ’ ἀριστερά. ἐσκαλευκότες,
ἐρανήσαντες. ἐκεχειρία σημαίνει τὴν ἀνάπαυσιν καὶ ἀνα-
Μύρινα χρνολογικά κατά συγγραφέα

 ἐν πεδίῳ ἀπάνευθε περίδρομος ἔνθα καὶ ἔνθα,
τὴν ἤτοι ἄνδρες Βατίειαν κικλήσκουσιν,
ἀθάνατοι δέ τε σῆμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνης·
ἔνθα τότε Τρῶές τε διέκριθεν ἠδ’ ἐπίκουροι. (815)
Τρωσὶ μὲν ἡγεμόνευε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ

 Κύμη ἡ Φρικωνὶς καλεομένη, Λήρισαι, Νέον τεῖχος,
Τῆμνος, Κίλλα, Νότιον, Αἰγιρόεσσα, Πιτάνη, Αἰγαῖαι,
Μύρινα, Γρύνεια. Αὗται ἕνδεκα Αἰολέων πόλιες αἱ ἀρχαῖαι·
μία γάρ σφεων παρελύθη Σμύρνη ὑπὸ Ἰώνων· ἦσαν γὰρ καὶ (5)
αὗται δυώδεκα αἱ ἐν τῇ ἠπείρῳ. Οὗτοι δὲ οἱ Αἰολέες χώρην

 τοῖσι Πελασγοῖσι, ἀναμιμνήσκων σφέας τὸ χρηστήριον,
Ἡφαιστιέες μέν νυν ἐπείθοντο· Μυριναῖοι δὲ οὐ συγγινω-
ὃ καὶ οὗτοι παρέστησαν. Οὕτω δὴ τὴν Λῆμνον ἔσχον Ἀθη- (10)

section 6 line 10
 τείας· προσεχώρησαν δὲ αὐτῷ καὶ Γοργίων καὶ Γογγύλος,
ἀδελφοὶ ὄντες, ἔχοντες ὁ μὲν Γάμβριον καὶ Παλαιγάμβριον,
ὁ δὲ Μύριναν καὶ Γρύνειον· δῶρον δὲ καὶ αὗται αἱ πόλεις (10)
ἦσαν παρὰ βασιλέως Γογγύλῳ, ὅτι μόνος Ἐρετριέων μηδίσας
(7) ἔφυγεν. ἦν δὲ ἃς ἀσθενεῖς οὔσας καὶ κατὰ κράτος ὁ Θίβρων...
ΓΡYΝΗ - (Γρύνη) Αμαζών επώνυμος της πόλεως Γρύνειον, ατιμασθείσα υπό του
Απόλλωνος. ΓΡΥΝΩ - (Γρυνώ) Θυγάτηρ του Απόλλωνος, κατά την μυθολογία κόρη της
54
Γρύνης ....
 5. PLATO Phil. Cratylus {0059.005} (5-4 B.C.) Stephanus page 392

section a line 7
 χαλκίδα κικλῄσκουσι θεοί, ἄνδρες δὲ κύμινδιν, (5)
φαῦλον ἡγῇ τὸ μάθημα ὅσῳ ὀρθότερόν ἐστι καλεῖσθαι χαλκὶς (5)

κυμίνδιδος τῷ αὐτῷ ὀρνέῳ; ἢ τὴν Βατίειάν τε καὶ Μυρίνην,
(b) καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ τούτου τοῦ ποιητοῦ καὶ ἄλλων; ἀλλὰ
ταῦτα μὲν ἴσως μείζω ἐστὶν ἢ κατ’ ἐμὲ καὶ σὲ ἐξευρεῖν·

ὁ
 7. Αίλιος Ηρωδιανός et Pseudo-HERODIANUS Gramm. et Rhet.

De figuris [Sp.] (= Περὶ σχημάτων) {0087.035} (A.D. 2) Page 103
line 10
 στήσατο διωνυμίας,
ἀθάνατοι δέ τε σῆμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνης. (10)
καὶ
χαλκίδα κικλήσκουσι θεοί, ἄνδρες δὲ κύμινδιν·

 ἐν δὲ τῷ Αἰγαίῳ πελάγει
Λῆμνος νῆσος, ἐν ᾗ πόλεις δύο (5)
γειος νβʹ ʹʹ μαʹ

55
 ταμὸς Εὔηνος ........ νϛ ʹ λθ δʹ

Ἐλαία ............... νζ λθ ιβʹ
Μυρίνα .............. νζ δʹ λθ δʹ (5)
Ὕδρα ἄκρα ............ νζ ʹ λθ ιβʹ
Κύμη ................ νζ γοʹ λθ
 11. JOANNES CHRYSOSTOMUS Scr. Eccl. De studio

praesentium {2062.173} (A.D. 4-5) Volume 63 page 485 line 14
 λιστα ὅταν γνῶσις τῇ ἀναγνώσει πρόσκειται. Λειμὼν
μὲν γὰρ, καὶ ἀνθῶν κάλλη, καὶ δένδρων κόμαι, καὶ ῥό-
δον καὶ κιττὸς καὶ Μυρίνη τέρπει τὴν ὄψιν, καὶ ὀλίγων
παρελθουσῶν ἡμερῶν μαραίνεται· Γραφῶν δὲ γνῶσις (15)
τειχίζει τὴν διάνοιαν, καθαίρει τὸ συνειδὸς, ἀνασπᾷ τὰ

34
 νόμενος, κατήνεγκε πόλεις ἕως ἐδάφους ιγʹ, Ἔφεσον,
Μαγνησίαν, Σάρδην, Μοστίνην, Λιγάην, Ἱεροκαι-
σάρειαν, Φιλαδελφίαν, Τμόλον, Κύμην, Μύριναν,
Ἀπολλωνίαν, Δίαν, Ὑρκανείαν. (35)
(2) Καὶ ἐν μὲν τῷ ιεʹ ἔτει τῆς αὐτοῦ βασιλείας

Ηφαιστιάς, Ηφαιστιάδα χρονολογικά κατά συγγραφέα
 1. Ξενοφών Atheniensium respublica [Sp.] {0032.015} (5-4 B.C.)

Chapter 3 section 4 line 4
 σκευάζει ἢ κατοικοδομεῖ τι δημόσιον· πρὸς δὲ τούτοις χορηγοῖς
διαδικάσαι εἰς Διονύσια καὶ Θαργήλια καὶ Παναθήναια καὶ
Προμήθια καὶ Ἡφαίστια ὅσα ἔτη· καὶ τριήραρχοι καθίστανται
τετρακόσιοι ἑκάστου ἐνιαυτοῦ, καὶ τούτων τοῖς βουλομένοις (5)
δεῖ διαδικάσαι ὅσα ἔτη· πρὸς δὲ τούτοις ἀρχὰς δοκιμάσαι
 2. Αριστοτέλης Ἀθηναίων πολιτεία {0086.003} (4 B.C.) Section 54

subsection 7 line 8
56
 τέρα δὲ Βραυρώνια, τρίτη [δ’ Ἡράκλε]ια, τετάρτη [δ’]

Ἐλευσ[ίν]ια· εʹ δὲ Πα[ν]αθήναια, καὶ τούτων οὐδεμία ἐν
τῷ αὐτῷ ἐγγίγνε[ται. νῦν] δὲ πρόσκειται [καὶ Ἡ]φαί-
σ[τια], ἐπὶ Κηφισοφῶντος ἄρχοντος.
(8) κληροῦσι δὲ καὶ εἰς Σαλαμῖνα ἄρχοντα, καὶ εἰς
Πει[ραι]έα δήμαρ[χ]ον, οἳ τά τε Διονύσια ποιοῦσιν

 γου, εἰ γνήσιος. ὅτι γὰρ αἰτεῖσθαι ἔλεγον τὸ κίχρασθαι, Μένανδρος
οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν, οὐδὲ λοπάδ’ αἰτούμενος.
ὁ

ὁ

 Λῆμνος νῆσος, ἐν ᾗ πόλεις δύο (5)
Σκίαθος νῆσος καὶ πόλις νβʹ ϛʹʹ λθʹ δʹʹ
 6. HERMIAS Phil. In Platonis Phaedrum scholia {2317.001} (A.D.

5) Page 167 line 21
 λωνιακὴν ἂν εἴποιμεν καὶ μαντικῆς καὶ ποιητικῆς· μουσηγέτης γοῦν
λέγεται, πάλιν καὶ Ἑρμοῦ δυναμένου ἐνταῦθα ὑπάγεσθαι διὰ τὸ
ἀγω- (20)
νιστικόν. Τὴν δὲ τρίτην τριάδα Ἡφαιστιακὴν ἂν εἴποιμεν· ὁ γὰρ περὶ
57
τὸ φαινόμενον καὶ τὴν δημιουργίαν ἀναστρεφόμενος ὁ δεσπότης

ἐστὶν
Ἥφαιστος, τὰς ἐγκοσμίους ἕδρας τοῖς θεοῖς προευτρεπίζων. Ταῦτα
μὲν οὖν.


eta Page 78 line 1
 Ἡ φάρυξ: λέγεται θηλυκῶς.
(78) Ἡφαιστία: δύο πόλεις ἦσαν τῆς Λήμνου· Μύρρινά τε
Ἠφειδηκότες: καταπαύσαντες· μὴ φεισάμενοι.
Λημνιάς χρολολογικά κατά συγγραφέα
1. Σοφοκλής Philoctetes {0011.006} (5 B.C.) Line 986
 οἵδ’ ἐκ βίας ἄξουσιν; (985)

ΟΔ. Ἢν μὴ ’ρπῃς ἑκών. (985)
ΦΙ. Ὦ Λημνία χθὼν καὶ τὸ παγκρατὲς σέλας
Ἡφαιστότευκτον, ταῦτα δῆτ’ ἀνασχετά,
εἴ μ’ οὗτος ἐκ τῶν σῶν ἀπάξεται βίᾳ;

 δὲ τοῦ ἔργου καὶ τοῦ προτέρου τούτων, τὸ ἐργάσαντο αἱ
καλέεσθαι. (139) Ἀποκτείνασι δὲ τοῖσι Πελασγοῖσι τοὺς
σφετέρους παῖ-
 3. ARISTOPHANES Comic. Pax {0019.005} (5-4 B.C.) Line 1162

 ᾄδῃ τὸν ἡδὺν νόμον, (1160)
διασκοπῶν ἥδομαι
τὰς Λημνίας ἀμπέλους,
εἰ πεπαίνουσιν ἤ-
δη—τὸ γὰρ φῖτυ πρῷ-
58

4
 ίσχουσι Λήμνῳ. ἔτυχε δὲ ἡ Λῆμνος ἀνδρῶν τότε οὖσα

2
 οἱ γήμαντες αὐτὰς ἐκ τῆς πλησίον Θρᾴκης λαβόντες
(115) αἰχμαλωτίδας συνευνάζοντο αὐταῖς. ἀτιμαζόμεναι δὲ

1
 κρήνην ὁδοῦ Ὑψιπύλη, νήπιον παῖδα ὄντα Ὀφέλτην

παρθένοι ἄρκτοι καλοῦνται, Εὐριπίδης Ὑψιπύλῃ, Ἀριστοφάνης
Λημνίαις καὶ Λυσιστράτῃ.(237) Ἀρκτοῦρος καὶ Ἀρκτοφύλαξ: ὁ
Βοώτης ὀνομαζόμενος· Λυσίαςἐν τῷ κατὰ Φιλίππου ἐπιτροπῆς.
ἰδίως δὲ ὁ ὑπὸ τὴν ζώνην αὐτοῦ...

{1389.001} (A.D. 1/2?) Alphabetic letter mu lemma 30 line 3
 (30) Μέταυλος: Λυσίας ἐν τῇ ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένους φόνου ἀπο-
λογίᾳ. μέταυλός ἐστιν ἡ ῥυπαρὰ λεγομένη αὐλὴ, οὗ ὄρνιθες ἦσαν·
(31) Μηκύβερνα: Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ Δημάδου. πόλις ἐστὶν ἐν
59

 Ἀχαιοῖς δάκρυα ἐπελθεῖν, ὅτε ἀπέλιπε σφᾶς ἀνὴρ
πεσεῖν ὁ Ἥφαιστος· ἡ δὲ ἐλαύνει μὲν τὰς μανικὰς
νόσους, ἐκραγὲν δὲ αἷμα ἴσχει, ὕδρου δὲ ἰᾶται (15)

 Λήμη: λευκὸν ὑγρὸν ἐν ὀφθαλμοῖς συναγόμενον, καὶ

 δυσωδίαι ἣν Μυρσίλος μὲν διὰ τὸν Μηδείας ἐπὶ

 τῆι Ὑψιπύληι ζῆλον κατασχεῖν· Καύκασος δὲ διὰ
Ληναῖον: περίβολος μέγας Ἀθήνηισιν· ἐν ὧ τοὺς

mu Page 251 line 7
 Αἴγυπτον, ὑφ’ οὗ ἐνικήθησαν Ἀθηναῖοι. (5)
Μεγάλην θεόν: Ἀριστοφάνης ἐν Λημνίαις· ἴσως Τελ-
60
βαιναιν· Θραίκιος γάρ.


nu Page 290 line 16
 καὶ σεμνῶς ἰόντος· Πρὸς τῶν θεῶν ἄνθρωπε ναύ-
φαρκτον βλέπεις. (15)
Νεαλής: ἐκτείνεται τὸ α· Ἀριστοφάνης Λημνίαις·
Ἕως νεαλης ἐστὶν αὐτὴν τὴν ἀκμήν· Μένανδρος.
Νεαλής: κυρίως ὁ νεωστὶ ἑαλωκὼς ἰχθύς· λέγεται
 15. Nicephorus GREGORAS Hist. et Scr. Rerum Nat. Epistulae

{4145.002} (A.D. 13-14) Epistle 123 line 35
 ὅσουπερ ὁ σοφὸς Εὐριπίδης, ὅσου Λυκοῦργος ὁ ῥήτωρ πεπείρανται
τοῦ
γυναικείου καπνοῦ καὶ κοινιορτοῦ; οὐκ οἶσθα ὁπόσων Ξανθίππη
θορύβων
ἐνέπλησε τὴν Σωκράτους οἰκίαν; οὐ γυναικῶν τὰ Λήμνια κακά;
οὐ (35)
κἀκεῖνα τὰ Τρωϊκά;
Ἀλλὰ τί πλείω καταριθμεῖν; ‘τίη τοι ταῦτ’ εἰδότι πάντ’ ἀγορεύω’;
Υψιπύλη χρονολογικά κατά συγγραφέα

 νῆες δ’ ἐκ Λήμνοιο παρέσταν οἶνον ἄγουσαι
τόν ῥ’ ἔτεχ’ Ὑψιπύλη ὑπ’ Ἰήσονι ποιμένι λαῶν.
χωρὶς δ’ Ἀτρεΐδῃς Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ (470)
δῶκεν Ἰησονίδης ἀγέμεν μέθυ χίλια μέτρα.
 7. PARTHENIUS Myt Narrationes amatoriae {0655.001} (1 B.C.)

Chapter 21 section 3 line 10
 υἱέα Μηθύμνης τε, καὶ ἀλκηέστατον ἄλλων
αὐτοκασίγνητον Ἑλικάονος ἔνδοθι πάτρης
τηλίκον Ὑψίπυλον· θαλερὴ δέ μιν ἄασε Κύπρις. (10)
ἡ γὰρ ἐπ’ Αἰακίδῃ κούρῃ φρένας ἐπτοίησεν
Πεισιδίκῃ, ὅτε τόν γε μετὰ προμάχοισιν Ἀχαιῶν
61

3
 (114) οὗτοι ναυαρχοῦντος Ἰάσονος ἀναχθέντες προσ-

3
 (115) αἰχμαλωτίδας συνευνάζοντο αὐταῖς. ἀτιμαζόμεναι δὲ

line 5
 μόνη δὲ ἔσωσεν Ὑψιπύλη τὸν ἑαυτῆς πατέρα κρύψασα
φόνον.

3
 (64) παραγενόμενοι δὲ εἰς Νεμέαν, ἧς ἐβασίλευε Λυ-
κοῦργος, ἐζήτουν ὕδωρ. καὶ αὐτοῖς ἡγήσατο τῆς ἐπὶ
κρήνην ὁδοῦ Ὑψιπύλη, νήπιον παῖδα ὄντα Ὀφέλτην
(65) γου. αἰσθόμεναι γὰρ αἱ Λήμνιαι ὕστερον Θόαντα...

2
 ἀπολιποῦσα, ὃν ἔτρεφεν Εὐρυδίκης ὄντα καὶ Λυκούρ-
62
δεικνυούσης δὲ τὴν κρήνην, ὁ παῖς ἀπολειφθεὶς ὑπὸ

παρθένοι ἄρκτοι καλοῦνται, ΕὐριπίδηςὙψιπύλῃ, Ἀριστοφάνης
Λημ- (5)νίαις καὶ Λυσιστράτῃ.(237) Ἀρκτοῦρος καὶ
Ἀρκτοφύλαξ: ὁ Βοώτης ὀνομαζόμενος· Λυσίας...
 14. CLEMENS ALEXANDRINUS Theol. Protrepticus {0555.001}

(A.D. 2-3) Chapter 2 section 32 subsection 3 line 5
 ταῦτα ἡ Στερόπη λέγει οὐδὲ ἡ Αἴθουσα οὐδὲ ἡ Ἀρσινόη
οὐδὲ ἡ Ζευξίππη οὐδὲ ἡ Προθόη οὐδὲ ἡ Μάρπησσα οὐδὲ ἡ
Ὑψιπύλη· Δάφνη γὰρ ἐξέφυγε μόνη καὶ τὸν μάντιν καὶ (5)
(4) τὴν φθοράν. Αὐτός τε ὁ Ζεὺς ἐπὶ πᾶσιν ἡκέτω, ὁ «πατὴρ»
καθ’ ὑμᾶς «ἀνδρῶν τε θεῶν τε»· τοσοῦτος περὶ τὰ ἀφρο-
 15. Φώτιος λεξικόν (Ε—Ω) (A.D. 9) Alphabetic letter epsilon

Page 36 line 17
 Εὐνηθέντες: κατακοιτασθέντες. (15)Εὐνεῖδαι: γένος Ἀθήνηισι
μουσικόν· ἀπὸ Εὔνεω τοῦ Ἰάσονος καὶ Ὑψιπύλης.
Εὐνεῖδαι: γένος ἐστὶ παρὰ Ἀθηναίοις οὕτως ὀνομα-
ζόμενον· ἦσαν δὲ κιθαρωδοὶ, πρὸς τὰς ἱερουργίας ...
 16. Φώτιος λεξικόν (Ε—Ω) } (A.D. 9) Alphabetic letter kappa

Page 180 line 13
 Κροταλίζειν: οὐ διὰ τῶν χειρῶν κροτεῖν, ἀλλὰ διὰ
κροτάλου τῆς κροταλισάσης, ὡς Εὐριπίδης φησὶν ὁ
κωμικὸς περὶ τῆς Ὑψιπύλης λέγων.
Κρονικώτερα: ἀρχαιότερα· μωρότερα.
Κροτήσατε: ἐπαινέσατε ταῖς χερσίν. (15)
 17. Φώτιος λεξικόν (Ε—Ω) (A.D. 9) Alphabetic letter lambda

Page 221 line 7
 εῖχον, ἅμα ταῖς τῶν Θραικῶν γυναιξίν· ἐπὶ τῆι (5)
δυσωδίαι ἣν Μυρσίλος μὲν διὰ τὸν Μηδείας ἐπὶ
63

 18. LEXICA SEGUERIANA Lexicogr. Anonymus antatticista (e

cod. Coislin. 345) {4289.001} (Varia) Alphabetic entry epsilon
page 93 line 26
 Ἐκποιῆσαι: ἀντὶ τοῦ ἐκτελέσαι. Σώφρων. (25)
Ἐκδημία: οὐ μόνον ἀποδημία. Εὐριπίδης Ὑψιπύλῃ.
Ἐπίδημος: ἀντὶ τοῦ ἔνδημος. Ἀντιφάνης Ἀγροίκῳ.
Ἐνδημεῖν: Θουκυδίδης πρώτῳ, Ἐνδημοτάτους εἰ-
 19. LEXICA SEGUERIANA Lexicogr. Anonymus antatticista (e

cod. Coislin. 345) {4289.001} (Varia) Alphabetic entry nu page 109
line 15
 Νεαλής: ἀντὶ τοῦ νεωστὶ εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπηγμέ-
νος. Δημοσθένης κατὰ Ἀριστογείτονος.
Νεαρός: ἀντὶ τοῦ νέος. Εὐριπίδης Ὑψιπύλῃ. (15)
Νεκρόν: τὴν γυναῖκα. Δίφιλος.
Νόσον ἔχειν: ἀντὶ τοῦ φαῦλον ἔθος ἔχειν. Εὐριπίδη...
Εκαταίος ιστορικός. Fragmenta Volume-Jacobyʹ-F 1a,1,F, fragment

138a, l. 1. STEP BYZ. s. Λῆμνος· νῆσος πρὸς τῆι Θράικηι, δύο πόλεις
ἔχουσα, Ἡφαιστίαν καὶ Μύριναν, ὡς Ἑκαταῖος Εὐρώπηι. ἀπὸ τῆς
Μεγάλης λεγομένης θεοῦ, ἣν Λῆμνόν φασι. ταύτηι δὲ καὶ παρθένους
θύεσθαι. ὠικίσθη δὲ πρῶτον ὑπὸ Θραικῶν, οἳ Σίντιες ἐκαλοῦντο, ὡς
Στράβων (XII 3, 20). οἱ δ' αὐτοὶ οὗτοι καὶ Σαπαῖοι. Ἡφαιστία·
ΛΗΜΝΟΣ
Όμηρος. Ιλιάδα. Book 7, l. 467
— αὖτις δ' ἠϊόνα μεγάλην ψαμάθοισι καλύψαι,

— ὥς κέν τοι μέγα τεῖχος ἀμαλδύνηται Ἀχαιῶν.
— Ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
δύσετο δ' ἠέλιος, τετέλεστο δὲ ἔργον Ἀχαιῶν,
βουφόνεον δὲ κατὰ κλισίας καὶ δόρπον ἕλοντο.
νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο παρέσταν οἶνον ἄγουσαι
τόν ῥ' ἔτεχ' Ὑψιπύλη ὑπ' Ἰήσονι ποιμένι λαῶν.
64
χωρὶς δ' Ἀτρεΐδῃς Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ

ἔνθεν οἰνίζοντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοί,
Ἥρη δ' ἀΐξασα λίπεν ῥίον Οὐλύμποιο,

Πιερίην δ' ἐπιβᾶσα καὶ Ἠμαθίην ἐρατεινὴν
σεύατ' ἐφ' ἱπποπόλων Θρῃκῶν ὄρεα νιφόεντα
ἀκροτάτας κορυφάς· οὐδὲ χθόνα μάρπτε ποδοῖιν·
ἐξ Ἀθόω δ' ἐπὶ πόντον ἐβήσετο κυμαίνοντα,
Λῆμνον δ' εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο Θόαντος.
ἔνθ' Ὕπνῳ ξύμβλητο κασιγνήτῳ Θανάτοιο,
ἔν τ' ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζεν·
Ὕπνε ἄναξ πάντων τε θεῶν πάντων τ' ἀνθρώπων,
ἠμὲν δή ποτ' ἐμὸν ἔπος ἔκλυες, ἠδ' ἔτι καὶ νῦν
πείθευ· ἐγὼ δέ κέ τοι ἰδέω χάριν ἤματα πάντα.
Πασιθέην, ἧς τ' αὐτὸς ἐέλδομαι ἤματα πάντα.

Ὣς ἔφατ', οὐδ' ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
ὄμνυε δ' ὡς ἐκέλευε, θεοὺς δ' ὀνόμηνεν ἅπαντας
τοὺς ὑποταρταρίους οἳ Τιτῆνες καλέονται.
αὐτὰρ ἐπεί ῥ' ὄμοσέν τε τελεύτησέν τε τὸν ὅρκον,
τὼ βήτην Λήμνου τε καὶ Ἴμβρου ἄστυ λιπόντε
ἠέρα ἑσσαμένω ῥίμφα πρήσσοντε κέλευθον.
Ἴδην δ' ἱκέσθην πολυπίδακα μητέρα θηρῶν
Λεκτόν, ὅθι πρῶτον λιπέτην ἅλα· τὼ δ' ἐπὶ χέρσου
βήτην, ἀκροτάτη δὲ ποδῶν ὕπο σείετο ὕλη.
ἔνθ' Ὕπνος μὲν ἔμεινε πάρος Διὸς ὄσσε ἰδέσθαι...
ἐκ ποταμοῦ φεύγοντι Λυκάονι, τόν ῥά ποτ' αὐτὸς

ἦγε λαβὼν ἐκ πατρὸς ἀλωῆς οὐκ ἐθέλοντα
ἐννύχιος προμολών· ὃ δ' ἐρινεὸν ὀξέϊ χαλκῷ
τάμνε νέους ὄρπηκας, ἵν' ἅρματος ἄντυγες εἶεν·
τῷ δ' ἄρ' ἀνώϊστον κακὸν ἤλυθε δῖος Ἀχιλλεύς.
καὶ τότε μέν μιν Λῆμνον ἐϋκτιμένην ἐπέρασσε
νηυσὶν ἄγων, ἀτὰρ υἱὸς Ἰήσονος ὦνον ἔδωκε·
65
κεῖθεν δὲ ξεῖνός μιν ἐλύσατο πολλὰ δ' ἔδωκεν

Ἴμβριος Ἠετίων, πέμψεν δ' ἐς δῖαν Ἀρίσβην·
ἔνθεν ὑπεκπροφυγὼν πατρώϊον ἵκετο δῶμα.
ἕνδεκα δ' ἤματα θυμὸν ἐτέρπετο οἷσι φίλοισιν
νηυσὶν ἄγων, ἀτὰρ υἱὸς Ἰήσονος ὦνον ἔδωκε·

κεῖθεν δὲ ξεῖνός μιν ἐλύσατο πολλὰ δ' ἔδωκεν
Ἴμβριος Ἠετίων, πέμψεν δ' ἐς δῖαν Ἀρίσβην·
ἔνθεν ὑπεκπροφυγὼν πατρώϊον ἵκετο δῶμα.
ἕνδεκα δ' ἤματα θυμὸν ἐτέρπετο οἷσι φίλοισιν
ἐλθὼν ἐκ Λήμνοιο· δυωδεκάτῃ δέ μιν αὖτις
χερσὶν Ἀχιλλῆος θεὸς ἔμβαλεν, ὅς μιν ἔμελλε
πέμψειν εἰς Ἀΐδαο καὶ οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι.
τὸν δ' ὡς οὖν ἐνόησε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
γυμνὸν ἄτερ κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος, οὐδ' ἔχεν ἔγχος,
ἀλλὰ τὰ μέν ῥ' ἀπὸ πάντα χαμαὶ βάλε·
ὀχθήσας δ' ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·

ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδ' ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι·
ἦ μάλα δὴ Τρῶες μεγαλήτορες οὕς περ ἔπεφνον
αὖτις ἀναστήσονται ὑπὸ ζόφου ἠερόεντος,
οἷον δὴ καὶ ὅδ' ἦλθε φυγὼν ὕπο νηλεὲς ἦμαρ
Λῆμνον ἐς ἠγαθέην πεπερημένος· οὐδέ μιν ἔσχε
πόντος ἁλὸς πολιῆς, ὃ πολέας ἀέκοντας ἐρύκει.
ἀλλ' ἄγε δὴ καὶ δουρὸς ἀκωκῆς ἡμετέροιο
γεύσεται, ὄφρα ἴδωμαι ἐνὶ φρεσὶν ἠδὲ δαείω
ἢ ἄρ' ὁμῶς καὶ κεῖθεν ἐλεύσεται, ἦ μιν ἐρύξει
γῆ φυσίζοος, ἥ τε κατὰ κρατερόν περ ἐρύκει.
γουνοῦμαι σ' Ἀχιλεῦ· σὺ δέ μ' αἴδεο καί μ' ἐλέησον·

ἀντί τοί εἰμ' ἱκέταο διοτρεφὲς αἰδοίοιο·
πὰρ γὰρ σοὶ πρώτῳ πασάμην Δημήτερος ἀκτὴν
ἤματι τῷ ὅτε μ' εἷλες ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλωῇ,
καί μ' ἐπέρασσας ἄνευθεν ἄγων πατρός τε φίλων τε
Λῆμνον ἐς ἠγαθέην, ἑκατόμβοιον δέ τοι ἦλφον.
νῦν δὲ λύμην τρὶς τόσσα πορών· ἠὼς δέ μοί ἐστιν
66
ἧδε δυωδεκάτη, ὅτ' ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα

πολλὰ παθών· νῦν αὖ με τεῇς ἐν χερσὶν ἔθηκε
μοῖρ' ὀλόη· μέλλω που ἀπεχθέσθαι Διὶ πατρί,
ὅς με σοὶ αὖτις δῶκε· μινυνθάδιον δέ με μήτηρ
Ἕκτορ ἐμῷ θυμῷ πάντων πολὺ φίλτατε παίδων,

ἦ μέν μοι ζωός περ ἐὼν φίλος ἦσθα θεοῖσιν·
οἳ δ' ἄρα σεῦ κήδοντο καὶ ἐν θανάτοιό περ αἴσῃ.
ἄλλους μὲν γὰρ παῖδας ἐμοὺς πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεὺς
πέρνασχ' ὅν τιν' ἕλεσκε πέρην ἁλὸς ἀτρυγέτοιο,
ἐς Σάμον ἔς τ' Ἴμβρον καὶ Λῆμνον ἀμιχθαλόεσσαν·
σεῦ δ' ἐπεὶ ἐξέλετο ψυχὴν ταναήκεϊ χαλκῷ,
πολλὰ ῥυστάζεσκεν ἑοῦ περὶ σῆμ' ἑτάροιο
Πατρόκλου, τὸν ἔπεφνες· ἀνέστησεν δέ μιν οὐδ' ὧς.
νῦν δέ μοι ἑρσήεις καὶ πρόσφατος ἐν μεγάροισι
κεῖσαι, τῷ ἴκελος ὅν τ' ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
Όμηρος. Οδύσσεια. Book 8, l. 283
ἀμφὶ δ' ἄρ' ἑρμῖσιν χέε δέσματα κύκλῳ ἁπάντῃ,

πολλὰ δὲ καὶ καθύπερθε μελαθρόφιν ἐξεκέχυντο,
ἠΰτ' ἀράχνια λεπτά· τά γ' οὔ κέ τις οὐδὲ ἴδοιτο,
οὐδὲ θεῶν μακάρων· περὶ γὰρ δολόεντα τέτυκτο.
αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα δόλον περὶ δέμνια χεῦεν,
εἴσατ' ἴμεν ἐς Λῆμνον, ἐϋκτίμενον πτολίεθρον,
ἥ οἱ γαιάων πολὺ φιλτάτη ἐστὶν ἁπασέων.
οὐδ' ἀλαὸς σκοπιὴν εἶχε χρυσήνιος Ἄρης,
ὡς ἴδεν Ἥφαιστον κλυτοτέχνην νόσφι κιόντα·
βῆ δ' ἴμεναι πρὸς δῶμα περικλυτοῦ Ἡφαίστοιο,
ἰχανόων φιλότητος ἐϋστεφάνου Κυθερείης.
ἡ δὲ νέον παρὰ πατρὸς ἐρισθενέος Κρονίωνος

ἐρχομένη κατ' ἄρ' ἕζεθ'· ὁ δ' εἴσω δώματος ᾔει
ἔν τ' ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε·
“δεῦρο, φίλη, λέκτρονδε, τραπείομεν εὐνηθέντε·
οὐ γὰρ ἔθ' Ἥφαιστος μεταδήμιος, ἀλλά που ἤδη
οἴχεται ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους.”
67
ὣς φάτο, τῇ δ' ἀσπαστὸν ἐείσατο κοιμηθῆναι.

τὼ δ' ἐς δέμνια βάντε κατέδραθον· ἀμφὶ δὲ δεσμοὶ
τεχνήεντες ἔχυντο πολύφρονος Ἡφαίστοιο,
οὐδέ τι κινῆσαι μελέων ἦν οὐδ' ἀναεῖραι.
καὶ τότε δὴ γίνωσκον, ὅ τ' οὐκέτι φυκτὰ πέλοντο.
τὼ δ' ἐς δέμνια βάντε κατέδραθον· ἀμφὶ δὲ δεσμοὶ

τεχνήεντες ἔχυντο πολύφρονος Ἡφαίστοιο,
οὐδέ τι κινῆσαι μελέων ἦν οὐδ' ἀναεῖραι.
καὶ τότε δὴ γίνωσκον, ὅ τ' οὐκέτι φυκτὰ πέλοντο.
ἀγχίμολον δέ σφ' ἦλθε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις,
αὖτις ὑποστρέψας πρὶν Λήμνου γαῖαν ἱκέσθαι·
Ἠέλιος γάρ οἱ σκοπιὴν ἔχεν εἶπέ τε μῦθον.
[βῆ δ' ἴμεναι πρὸς δῶμα, φίλον τετιημένος ἦτορ·]
ἔστη δ' ἐν προθύροισι, χόλος δέ μιν ἄγριος ᾕρει·
σμερδαλέον δ' ἐβόησε γέγωνέ τε πᾶσι θεοῖσι·
“Ζεῦ πάτερ ἠδ' ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες,
Ύμνοι Ομηρικοί, In Apoll.m (fort. auctore Cynaetho Chio) L. 36
νῆσός τ' Αἰγίνη ναυσικλειτή τ' Εὔβοια

Αἰγαί τ' Εἰρεσίαι τε καὶ ἀγχιάλη Πεπάρηθος
Θρηΐκιός τ' Ἀθόως καὶ Πηλίου ἄκρα κάρηνα
Θρηϊκίη τε Σάμος Ἴδης τ' ὄρεα σκιόεντα
Σκῦρος καὶ Φώκαια καὶ Αὐτοκάνης ὄρος αἰπὺ
Ἴμβρος τ' εὐκτιμένη καὶ Λῆμνος ἀμιχθαλόεσσα
Λέσβος τ' ἠγαθέη Μάκαρος ἕδος Αἰολίωνος
καὶ Χίος, ἣ νήσων λιπαρωτάτη εἰν ἁλὶ κεῖται,
παιπαλόεις τε Μίμας καὶ Κωρύκου ἄκρα κάρηνα
καὶ Κλάρος αἰγλήεσσα καὶ Αἰσαγέης ὄρος αἰπὺ
καὶ Σάμος ὑδρηλὴ Μυκάλης τ' αἰπεινὰ κάρηνα
Απολλώνιος Ρόδιος. Αργοναυτικά. Book 1, l. 602
Ὄσσης Οὐλύμποιό τ' ἐσέδρακον, αὐτὰρ ἔπειτα κλίτεα Παλλήναια,

Καναστραίην ὑπὲρ ἄκρην, ἤνυσαν, ἐννύχιοι πνοιῇ ἀνέμοιο θέοντες.
ἦρι δὲ νισσομένοισιν Ἄθω ἀνέτειλε κολώνη Θρηικίη, ἣ τόσσον ἀπόπροθι
Λῆμνον ἐοῦσαν ὅσσον ἐς ἔνδιόν κεν ἐύστολος ὁλκὰς ἀνύσσαι,
ἀκροτάτῃ κορυφῇ σκιάει καὶ ἐσάχρι Μυρίνης. τοῖσιν δ' αὐτῆμαρ μὲν ἄεν
68
καὶ ἐπὶ κνέφας οὖρος πάγχυ μάλ' ἀκραής, τετάνυστο δὲ λαίφεα νηός·
αὐτὰρ ἅμ' ἠελίοιο βολαῖς ἀνέμοιο λιπόντος,
ἀλλὰ Θρηικίης ἐπινάστιοι ἠπείροιο πυροφόρους ἀρόωσι γύας. κακότητα

δὲ πᾶσαν ἐξερέω νημερτές, ἵν' εὖ γνοίητε καὶ αὐτοί. εὖτε Θόας ἀστοῖσι
πατὴρ ἐμὸς ἐμβασίλευε, τηνίκα Θρηικίους οἵ τ' ἀντία ναιετάουσι
Λήμνου ἀπορνύμενοι λαοὶ πέρθεσκον ἐναύλους ἐκ νηῶν, αὐτῇσι δ'
ἀπείρονα ληίδα κούραις δεῦρ' ἄγον. οὐλομένη δὲ θεᾶς πορσύνετο μῆνις
Κύπριδος, ἥ τέ σφιν θυμοφθόρον ἔμβαλεν ἄτην· δὴ γὰρ κουριδίας μὲν
ἀπέστυγον ἔκ τε μελάθρων ᾗ ματίῃ εἴξαντες ἀπεσσεύοντο γυναῖκας,
μῦθον ὅτ' ἤδη πάντα διηνεκέως ἀγόρευσε τόν ῥα καλεσσαμένη

διεπέφραδεν Ὑψιπύλεια· καὶ δ' αὐτοὺς ξεινοῦσθαι ἐπὶ σφεὰ δώματ'
ἄγεσκον, ῥηιδίως· Κύπρις γὰρ ἐπὶ γλυκὺν ἵμερον ὦρσεν, Ἡφαίστοιο
χάριν πολυμήτιος, ὄφρα κεν αὖτις ναίηται μετόπισθεν ἀκήρατος ἀνδράσι
Λῆμνος. ἔνθ' ὁ μὲν Ὑψιπύλης βασιλήιον ἐς δόμον ὦρτο Αἰσονίδης· οἱ δ'
ἄλλοι ὅπῃ καὶ ἔκυρσαν ἕκαστος, Ἡρακλῆος ἄνευθεν, ὁ γὰρ παρὰ νηὶ
λέλειπτο αὐτὸς ἑκὼν παῦροί τε διακρινθέντες ἑταῖροι.
αὐτίκα δ' ἄστυ χοροῖσι καὶ εἰλαπίνῃσι γεγήθει
εἰ μὴ ἀολλίσσας ἑτάρους ἀπάνευθε γυναικῶν Ἡρακλέης τοίοισιν

ἐνιπτάζων μετέειπεν· “Δαιμόνιοι, πάτρης ἐμφύλιον αἷμ' ἀποέργει
ἡμέας, ἦε γάμων ἐπιδευέες ἐνθάδ' ἔβημεν κεῖθεν, ὀνοσσάμενοι
πολιήτιδας, αὖθι δ' ἕαδεν ναίοντας λιπαρὴν ἄροσιν Λήμνοιο ταμέσθαι;
οὐ μάλ' ἐυκλειεῖς γε σὺν ὀθνείῃσι γυναιξίν ἐσσόμεθ' ὧδ' ἐπὶ δηρὸν
ἐελμένοι, οὐδὲ τὸ κῶας αὐτόματον δώσει τις ἑλεῖν θεὸς εὐξαμένοισιν.
ἴομεν αὖτις ἕκαστοι ἐπὶ σφεά· τὸν δ' ἐνὶ λέκτροις Ὑψιπύλης εἰᾶτε
πανήμερον, εἰσόκε Λῆμνον
ναίοντας λιπαρὴν ἄροσιν Λήμνοιο ταμέσθαι;

οὐ μάλ' ἐυκλειεῖς γε σὺν ὀθνείῃσι γυναιξίν
ἐσσόμεθ' ὧδ' ἐπὶ δηρὸν ἐελμένοι, οὐδὲ τὸ κῶας
αὐτόματον δώσει τις ἑλεῖν θεὸς εὐξαμένοισιν.
69
ἴομεν αὖτις ἕκαστοι ἐπὶ σφεά· τὸν δ' ἐνὶ λέκτροις

Ὑψιπύλης εἰᾶτε πανήμερον, εἰσόκε Λῆμνον
παισὶν ἐπανδρώσῃ, μεγάλη τέ ἑ βάξις ἔχῃσιν.”
Ὧς νείκεσσεν ὅμιλον· ἐναντία δ' οὔ νύ τις ἔτλη
ὄμματ' ἀνασχεθέειν οὐδὲ προτιμυθήσασθαι,
ἀλλ' αὔτως ἀγορῆθεν ἐπαρτίζοντο νέεσθαι
σπερχόμενοι. ταὶ δέ σφιν ἐπέδραμον, εὖτ' ἐδάησαν·
Ὧς ἔφατ'· οὐδ' ἁλίωσεν ὑπόκρισιν Αἰσονίδαο Εὔφημος, βῶλον δὲ

θεοπροπίῃσιν ἰανθείς ἧκεν ὑποβρυχίην. τῆς δ' ἔκτοθι νῆσος ἀέρθη
Καλλίστη, παίδων ἱερὴ τροφὸς Εὐφήμοιο· οἳ πρὶν μέν ποτε δὴ Σιντηίδα
Λῆμνον ἔναιον, Λήμνου τ' ἐξελαθέντες ὑπ' ἀνδράσι Τυρσηνοῖσιν
Σπάρτην εἰσαφίκανον ἐφέστιοι· ἐκ δὲ λιπόντας Σπάρτην Αὐτεσίωνος ἐὺς
πάις ἤγαγε Θήρας Καλλίστην ἐπὶ νῆσον, ἀμείψατο δ' οὔνομα Θήρα
ἐκ σέθεν. ἀλλὰ τὰ μὲν μετόπιν γένετ' Εὐφήμοιο·
Εὔφημος, βῶλον δὲ θεοπροπίῃσιν ἰανθείς

ἧκεν ὑποβρυχίην. τῆς δ' ἔκτοθι νῆσος ἀέρθη
Καλλίστη, παίδων ἱερὴ τροφὸς Εὐφήμοιο·
οἳ πρὶν μέν ποτε δὴ Σιντηίδα Λῆμνον ἔναιον,
Λήμνου τ' ἐξελαθέντες ὑπ' ἀνδράσι Τυρσηνοῖσιν
Σπάρτην εἰσαφίκανον ἐφέστιοι· ἐκ δὲ λιπόντας
Σπάρτην Αὐτεσίωνος ἐὺς πάις ἤγαγε Θήρας
Καλλίστην ἐπὶ νῆσον, ἀμείψατο δ' οὔνομα Θήρα
ἐκ σέθεν. ἀλλὰ τὰ μὲν μετόπιν γένετ' Εὐφήμοιο·
κεῖθεν δ' ἀπτερέως διὰ μυρίον οἶδμα ταμόντες
Θουκυδίδης ιστορίες. Book 1, chapter 115, section 3, l. 4
...παρ' Ἀθηναίους ἐλθόντες κατεβόων τῶν Σαμίων. ξυνεπελάβοντο δὲ καὶ

ἐξ αὐτῆς τῆς Σάμου ἄνδρες ἰδιῶται νεωτερίσαι βουλόμενοι τὴν
πολιτείαν. πλεύσαντες οὖν Ἀθηναῖοι ἐς Σάμον ναυσὶ τεσσαράκοντα
δημοκρατίαν κατέστησαν, καὶ ὁμήρους ἔλαβον τῶν Σαμίων πεντήκοντα
μὲν παῖδας, ἴσους δὲ ἄνδρας, καὶ κατέθεντο ἐς Λῆμνον, καὶ φρουρὰν
ἐγκαταλιπόντες ἀνεχώρησαν. τῶν δὲ Σαμίων ἦσαν γάρ τινες οἳ οὐχ
70
ὑπέμειναν, ἀλλ' ἔφυγον ἐς τὴν ἤπειρον, ξυνθέμενοι τῶν ἐν τῇ πόλει τοῖς

δυνατωτάτοις καὶ Πιςσούθνῃ τῷ Ὑστάσπου ξυμμαχίαν, ὃς εἶχε Σάρδεις
τότε, ἐπικούρους τε ξυλλέξαντες ἐς ἑπτακοσίους διέβησαν ὑπὸ ...
ξυνθέμενοι τῶν ἐν τῇ πόλει τοῖς δυνατωτάτοις καὶ Πις-

σούθνῃ τῷ Ὑστάσπου ξυμμαχίαν, ὃς εἶχε Σάρδεις τότε,
ἐπικούρους τε ξυλλέξαντες ἐς ἑπτακοσίους διέβησαν ὑπὸ
νύκτα ἐς τὴν Σάμον, καὶ πρῶτον μὲν τῷ δήμῳ ἐπανέστησαν
καὶ ἐκράτησαν τῶν πλείστων, ἔπειτα τοὺς ὁμήρους ἐκκλέ-
ψαντες ἐκ Λήμνου τοὺς αὑτῶν ἀπέστησαν, καὶ τοὺς φρουροὺς
τοὺς Ἀθηναίων καὶ τοὺς ἄρχοντας οἳ ἦσαν παρὰ σφίσιν
ἐξέδοσαν Πισσούθνῃ, ἐπί τε Μίλητον εὐθὺς παρεσκευάζοντο
στρατεύειν. ξυναπέστησαν δ' αὐτοῖς καὶ Βυζάντιοι.
Ἀθηναῖοι δὲ ὡς ᾔσθοντο, πλεύσαντες ναυσὶν ἑξήκοντα ἐπὶ
Σάμου ταῖς μὲν ἑκκαίδεκα τῶν νεῶν οὐκ ἐχρήσαντο (ἔτυχον γὰρ
μαχοι τὰ δύο μέρη ὥσπερ καὶ τὸ πρῶτον ἐσέβαλον ἐς τὴν

Ἀττικήν (ἡγεῖτο δὲ Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαι-
μονίων βασιλεύς), καὶ καθεζόμενοι ἐδῄουν τὴν γῆν. καὶ
ὄντων αὐτῶν οὐ πολλάς πω ἡμέρας ἐν τῇ Ἀττικῇ ἡ νόσος
πρῶτον ἤρξατο γενέσθαι τοῖς Ἀθηναίοις, λεγόμενον μὲν καὶ
πρότερον πολλαχόσε ἐγκατασκῆψαι καὶ περὶ Λῆμνον καὶ ἐν
ἄλλοις χωρίοις, οὐ μέντοι τοσοῦτός γε λοιμὸς οὐδὲ φθορὰ
οὕτως ἀνθρώπων οὐδαμοῦ ἐμνημονεύετο γενέσθαι. οὔτε γὰρ
ἰατροὶ ἤρκουν τὸ πρῶτον θεραπεύοντες ἀγνοίᾳ, ἀλλ' αὐτοὶ
μάλιστα ἔθνῃσκον ὅσῳ καὶ μάλιστα προσῇσαν, οὔτε ἄλλη
ἀνθρωπεία τέχνη οὐδεμία· ὅσα τε πρὸς ἱεροῖς ἱκέτευσαν ἢ
δὲ ἔχει Σάνην μὲν Ἀνδρίων ἀποικίαν παρ' αὐτὴν τὴν διώρυχα,

ἐς τὸ πρὸς Εὔβοιαν πέλαγος τετραμμένην, τὰς δὲ ἄλλας
Θυσσὸν καὶ Κλεωνὰς καὶ Ἀκροθῴους καὶ Ὀλόφυξον καὶ
Δῖον· αἳ οἰκοῦνται ξυμμείκτοις ἔθνεσι βαρβάρων διγλώσσων,
καί τι καὶ Χαλκιδικὸν ἔνι βραχύ, τὸ δὲ πλεῖστον Πελασγικόν,
τῶν καὶ Λῆμνόν ποτε καὶ Ἀθήνας Τυρσηνῶν οἰκησάντων,
καὶ Βισαλτικὸν καὶ Κρηστωνικὸν καὶ Ἠδῶνες· κατὰ δὲ
μικρὰ πολίσματα οἰκοῦσιν. καὶ οἱ μὲν πλείους προς-
εχώρησαν τῷ Βρασίδᾳ, Σάνη δὲ καὶ Δῖον ἀντέστη, καὶ αὐτῶν
71
τὴν χώραν ἐμμείνας τῷ στρατῷ ἐδῄου. ὡς δ' οὐκ ἐσήκουον,

εὐθὺς στρατεύει ἐπὶ Τορώνην τὴν Χαλκιδικήν, κατεχομένην
Ἐλαιοῦντος, βουλόμενοι ἐκπλεῦσαι ἐς τὴν εὐρυχωρίαν τὰς

τῶν πολεμίων ναῦς. καὶ τὰς μὲν ἐν Ἀβύδῳ ἑκκαίδεκα ναῦς
ἔλαθον, προειρημένης φυλακῆς τῷ φιλίῳ ἐπίπλῳ, ὅπως αὐτῶν
ἀνακῶς ἕξουσιν, ἢν ἐκπλέωσιν· τὰς δὲ μετὰ τοῦ Μινδάρου ἅμα
τῇ ἕῳ κατιδόντες, τὴν δίωξιν εὐθὺς ποιουμένων οὐ φθάνουσι
πάσαις, ἀλλ' αἱ μὲν πλείους ἐπὶ τῆς Ἴμβρου καὶ Λήμνου
διέφυγον, τέσσαρες δὲ τῶν νεῶν αἱ ὕσταται πλέουσαι κατα-
λαμβάνονται παρὰ τὸν Ἐλαιοῦντα. καὶ μίαν μὲν ἐποκεί-
λασαν κατὰ τὸ ἱερὸν τοῦ Πρωτεσιλάου αὐτοῖς ἀνδράσι
λαμβάνουσι, δύο δὲ ἑτέρας ἄνευ τῶν ἀνδρῶν· τὴν δὲ μίαν
πρὸς τῇ Ἴμβρῳ κενὴν κατακαίουσιν. μετὰ δὲ τοῦτο ταῖς τε
Ευριπίδης Fragmenta Hypsipyles Fragment I,ii, l. 26
πεντηκόντερον ᾄδεις
ἢ τὸ χρυσεόμαλλον
ἱερὸν δέρος ὃ περὶ δρυὸς
ὄζοις ὄμμα δράκοντος
φρουρεῖ, μναμοσύνα δέ σοι
τᾶς ἀγχιάλοιο Λήμνου,
τὰν Αἰγαῖος ἑλί[ς]σων
κυμοκτύπος ἀχεῖ;
δεῦρο δ' ἂν λειμῶνα Νέμει[ον·
ἀσ̣[τ]ρ̣άπ̣[τ]ει χαλκέο[ι]σιν ὅπλο[ις
Ἀργεῖον π[ε]δίον πᾶ[ν·
Ευριπίδης Fragmenta Hypsipyles Fragment 64, l. 73
οἱ Ὑψιπ.
ὑοί ( – ) εὐδαιμονοίης, ἄξιος γάρ, ὦ ξένε.
( – ) εὐδαιμονοίης δῆτα· τῶν δὲ σῶν κακῶν,
τάλαινα μῆτερ, θεῶν τις ὡς ἄπληστος ἦν.
Ὑψιπ. αἰαῖ φυγὰς ἐμέθεν ἃς ἔφυγον,
ὦ τέκνον, εἰ μάθοις, Λήμνου ποντίας,
πολιὸν ὅτι πατέρος οὐκ ἔτεμον κάρα.
(Εὔν.) ἦ γάρ σ' ἔταξαν πατέρα σὸν κατακτανεῖν;
(Ὑψ.) φόβος ἔχει με τῶν τότε κακῶν· ἰὼ
72
τέκν', οἷά τε Γοργάδες ἐν λέκτροις

ἔκανον εὐνέτας.
Ευριπίδης Fragmenta Hypsipyles Fragment Addendum, l. 12
Ἥρα̣σ̣ .εδ̣οι̣ δ.[ Διονυσο..ν̣ολ̣ ̣[ τρίτοσ̣ Διό̣νυ̣ ̣[σος Χίο̣υ̣ π̣α̣ρ̣α[ ο̣ι̣αν̣ τα τ̣[
Λ̣ῆμνον.[ ἐγὼ δε.[ σὺ δ' αμ[ Διοπ̣α̣[ι πασ̣.[ α̣[
Ευριπίδης Fragmenta Fragment 12, l. 41
πεντηκόντερον ἄιδεις,
ἢ τὸ χρυσεόμαλλον
ἱερὸν δέρος ὃ περὶ δρυὸς
ὄζοις ὄμμα δράκοντος
φρουρεῖ, μναμοσύνα δέ σοι
τᾶς ἀγχιάλοιο Λήμνου
τὰν Αἰγαῖος ἑλίσσων
κυμοκτύπος ἀχεῖ,
δεῦρ' ὅτ' ἂν λειμῶνα Νέμει-
[ον] ἐπάγει χαλκέοισιν ὅπλοις
Ἀργεῖον πεδίον πα[ρεὶς
Ευριπίδης Fragmenta Fragment 12, l. 308
στράτευμ' ἄγοντες ἥξομεν Θήβας ἔπι.

{ΟΙ ΥΨΙΠ[ΥΛΗΣ] ΥΟΙ} εὐδαιμονοίης, ἄξιος γάρ, ὦ ξένε.
{ – } εὐδαιμονοίης δῆτα· τῶν δὲ σῶν κακῶν,
{ΥΨΙΠ[ΥΛΗ}] αἰαῖ φυγὰς ἐμέθεν ἃς ἔφυγον,
[{ΕΥΝΗΟΣ}] ἦ γάρ σ' ἔταξαν πατέρα σὸν κατακτα-
νεῖν;
[{ΥΨ.}] φόβος ἔχει με τῶν τότε κακῶν· ἰὼ
τέκνον, οἷά τε Γοργάδες ἐν λέκτροις
Ευριπίδης Hecuba
L. 887
73
{Εκ.} σὺν ταῖσδε τὸν ἐμῶν φονέα τιμωρήσομαι.

{Αγ.} καὶ πῶς γυναιξὶν ἀρσένων ἔσται κράτος;
{Εκ.} δεινὸν τὸ πλῆθος σὺν δόλωι τε δύσμαχον.
{Αγ.} δεινόν· τὸ μέντοι θῆλυ μέμφομαι σθένος.
{Εκ.} τί δ'; οὐ γυναῖκες εἷλον Αἰγύπτου τέκνα
καὶ Λῆμνον ἄρδην ἀρσένων ἐξώικισαν;
ἀλλ' ὣς γενέσθω· τόνδε μὲν μέθες λόγον,
πέμψον δέ μοι τήνδ' ἀσφαλῶς διὰ στρατοῦ
γυναῖκα. καὶ σὺ Θρηικὶ πλαθεῖσα ξένωι
λέξον· Καλεῖ σ' ἄνασσα δή ποτ' Ἰλίου
Ἑκάβη, σὸν οὐκ ἔλασσον ἢ κείνης χρέος,
Ευριπίδης Troiades L. 90
ὡς ἂν τὸ λοιπὸν τἄμ' ἀνάκτορ' εὐσεβεῖν

εἰδῶσ' Ἀχαιοὶ θεούς τε τοὺς ἄλλους σέβειν.
{Πο.} ἔσται τάδ'· ἡ χάρις γὰρ οὐ μακρῶν λόγων
δεῖται· ταράξω πέλαγος Αἰγαίας ἁλός.
ἀκταὶ δὲ Μυκόνου Δήλιοί τε χοιράδες
Σκῦρός τε Λῆμνός θ' αἱ Καφήρειοί τ' ἄκραι
πολλῶν θανόντων σώμαθ' ἕξουσιν νεκρῶν.
ἀλλ' ἕρπ' Ὄλυμπον καὶ κεραυνίους βολὰς
λαβοῦσα πατρὸς ἐκ χερῶν καραδόκει,
ὅταν στράτευμ' Ἀργεῖον ἐξιῆι κάλως.
μῶρος δὲ θνητῶν ὅστις ἐκπορθεῖ πόλεις
Πλούταρχος Pericles Chapter 25, section 2, l. 3
θείσης. αἱ γὰρ πόλεις ἐπολέμουν τὸν περὶ Πριήνης πόλεμον,

καὶ κρατοῦντες οἱ Σάμιοι, παύσασθαι τῶν Ἀθηναίων κε-
λευόντων καὶ δίκας λαβεῖν καὶ δοῦναι παρ' αὐτοῖς, οὐκ
ἐπείθοντο. πλεύσας οὖν ὁ Περικλῆς τὴν μὲν οὖσαν ὀλιγαρ-
χίαν ἐν Σάμῳ κατέλυσεν, τῶν δὲ πρώτων λαβὼν ὁμήρους
ἄνδρας πεντήκοντα καὶ παῖδας ἴσους εἰς Λῆμνον ἀπέ-
στειλε. καίτοι φασὶν ἕκαστον μὲν αὐτῷ τῶν ὁμήρων διδό-
ναι τάλαντον ὑπὲρ ἑαυτοῦ, πολλὰ δ' ἄλλα τοὺς μὴ θέλοντας
ἐν τῇ πόλει γενέσθαι δημοκρατίαν. ἔτι δὲ Πισσούθνης ὁ
Πέρσης, ἔχων τινὰ πρὸς Σαμίους εὔνοιαν, ἀπέστειλεν
αὐτῷ μυρίους χρυσοῦς, παραιτούμενος τὴν πόλιν. οὐ μὴν
Πλούταρχος Lucullus Chapter 12, section 2, l. 4
74
τί κνώσσεις μεγάθυμε λέον; νεβροὶ δέ τοι ἐγγύς.

ἐξαναστὰς δὲ καὶ τοὺς φίλους καλέσας διηγεῖτο τὴν ὄψιν
ἔτι νυκτὸς οὔσης· καὶ παρῆσαν ἐξ Ἰλίου τινὲς ἀπαγγέλ-
λοντες ὦφθαι περὶ τὸν Ἀχαιῶν λιμένα τρισκαίδεκα πεν-
τήρεις τῶν βασιλικῶν ἐπὶ Λήμνου πλεούσας. εὐθὺς οὖν
ἀναχθείς, τούτους μὲν εἷλε καὶ τὸν στρατηγὸν αὐτῶν
Ἰσίδωρον ἀπέκτεινεν, ἐπὶ δὲ τοὺς ἄλλους ἔπλει πρω-
ρέας. οἱ δ' ἔτυχον ὁρμοῦντες, καὶ τὰ πλοῖα πάντα πρὸς
τὴν γῆν συνέλκοντες, ἀπὸ τῶν καταστρωμάτων διεμά-
χοντο καὶ πληγὰς ἐδίδοσαν τοῖς περὶ τὸν Λεύκολλον, οὔτε
Πλούταρχος Mulierum virtutes (242e-263c) Stephanus p. 247, sec A, l. 7
Νυμφαίῳ γαμηθεῖσα τιμὴν καὶ χάριν ἔσχε ταῖς εὐερ-

γεσίαις πρέπουσαν. ἄξιον οὖν ἄγασθαι τῶν γυναικῶν
καὶ τὴν σιωπὴν καὶ τὸ θάρσος καὶ τὸ μηδεμίαν ἐν πολ-
λαῖς μηδ' ἄκουσαν ὑπὸ δειλίας κακὴν γενέσθαι.
ΤΥΡΡΗΝΙΔΕΣ
Τυρρηνῶν τοίνυν τῶν Λῆμνον καὶ Ἴμβρον κατασχόν-

των, ἁρπασάντων δὲ Βραυρωνόθεν τὰς Ἀθηναίων γυναῖ-
κας, ἐγένοντο παῖδες, οὓς ἐξήλασαν Ἀθηναῖοι μιξοβαρ-
βάρους ὄντας ἐκ τῶν νήσων. οἱ δ' εἰς Ταίναρον κατά-
ραντες ἐγένοντο χρήσιμοι Σπαρτιάταις περὶ τὸν εἱλωτι-
κὸν πόλεμον, καὶ διὰ τοῦτο πολιτείας καὶ γάμων τυχόν
Πλούταρχος Mulierum virtutes (242e-263c) Stephanus p. 247, section E,

l. 1
τὴν θεὸν καὶ τὴν ἄγκυραν ἀπολέσωσι, παύσασθαι πλάνης

καὶ πόλιν ἐκεῖ συνοικίζειν. ὁρμισθεῖσιν οὖν πρὸς τῇ
λεγομένῃ Χερρονήσῳ θόρυβοι πανικοὶ προσέπεσον νύκ-
τωρ, ὑφ' ὧν διαπτοηθέντες ἐνεπήδησαν εἰς τὰς ναῦς
ἀκόσμως, ἀπολιπόντες ἐν τῇ γῇ ξόανον τῆς Ἀρτέμιδος,
ὃ πατρῷον ἦν αὐτοῖς εἰς Λῆμνον ἐκ Βραύρωνος κομι-
σθέν, ἐκ δὲ Λήμνου πανταχοῦ συμπεριαγόμενον. ἐπεὶ δὲ
τοῦ θορύβου λήξαντος ἐπόθησαν αὐτὸ κατὰ πλοῦν, ἅμα
δ' ὁ Πόλλις κατέμαθε τῇ ἀγκύρᾳ τὸν ὄνυχα μὴ προσόντα
(βίᾳ γὰρ ἑλκομένης ὡς ἔοικεν ἐν τόποις ὑποπέτροις
ἀποσπασθεὶς ἔλαθε), περαίνεσθαι τὰ πυθόχρηστα φήσας
75
Πλούταρχος Mulierum virtutes (242e-263c) Stephanus p. 247, section E,

l. 2
καὶ πόλιν ἐκεῖ συνοικίζειν. ὁρμισθεῖσιν οὖν πρὸς τῇ

λεγομένῃ Χερρονήσῳ θόρυβοι πανικοὶ προσέπεσον νύκ-
τωρ, ὑφ' ὧν διαπτοηθέντες ἐνεπήδησαν εἰς τὰς ναῦς
ἀκόσμως, ἀπολιπόντες ἐν τῇ γῇ ξόανον τῆς Ἀρτέμιδος,
ὃ πατρῷον ἦν αὐτοῖς εἰς Λῆμνον ἐκ Βραύρωνος κομι-
σθέν, ἐκ δὲ Λήμνου πανταχοῦ συμπεριαγόμενον. ἐπεὶ δὲ
τοῦ θορύβου λήξαντος ἐπόθησαν αὐτὸ κατὰ πλοῦν, ἅμα
δ' ὁ Πόλλις κατέμαθε τῇ ἀγκύρᾳ τὸν ὄνυχα μὴ προσόντα
(βίᾳ γὰρ ἑλκομένης ὡς ἔοικεν ἐν τόποις ὑποπέτροις
ἀποσπασθεὶς ἔλαθε), περαίνεσθαι τὰ πυθόχρηστα φήσας
ἐσήμαινεν ἀναστρέφειν· καὶ κατέσχε τὴν χώραν, καὶ
Πλούταρχος Aetia Romana et Graeca (263d-304f) Stephanus p. 296,

section B, l. 5
εινῆς γενομένης, ἀρὰ κατέστη καὶ ὅρκος περὶ τῶν με-

γίστων ‘ὁ παρὰ δρυῒ σκότος’ διὰ τὸ παῖδας αὐτῶν καὶ
πατέρας καὶ ἄνδρας ἐκεῖ φονευθῆναι.
’Τίνες οἱ παρὰ Κρησὶ λεγόμενοι κατακαῦται;’
Τυρρηνούς φασι τοὺς τὰς Ἀθηναίων θυγατέρας καὶ γυ-
ναῖκας ἐκ Βραύρωνος ἁρπάσαντας, ὁπηνίκα Λῆμνον καὶ
Ἴμβρον κατῴκουν, εἶτ' ἐκπεσόντας εἰς τὴν Λακωνικὴν
ἀφικέσθαι καὶ γενέσθαι ἐπιμιξίαν αὐτοῖς μέχρι παίδων
γενέσεως πρὸς τὰς ἐγχωρίους γυναῖκας· ἐκ δ' ὑποψίας
καὶ διαβολῆς πάλιν ἀναγκασθέντας ἐκλιπεῖν τὴν Λακω-
νικὴν μετὰ παίδων καὶ γυναικῶν εἰς Κρήτην κατᾶραι,
Πλούταρχος De exilio (599a-607f) Stephanus p. 603, section C, l. 13
ἔστι γὰρ ποταμὸς περὶ Πέλλην, ὃν Μακεδόνες Βόρβορον

καλοῦσι. τὰς δὲ νήσους ὥσπερ ἐπίτηδες ὑμνῶν καὶ συν-
ιστὰς ἡμῖν ὁ ποιητής (Ξ 230)
’Λῆμνον δ' εἰσαφίκανε, πόλιν θείοιο Θόαντος·’

καί (Ω 544) ’ὅσσον Λέσβος ἄνω, Μάκαρος ἕδος, ἐντὸς ἐέργει·’
76
Πλούταρχος De exilio (599a-607f) Stephanus p. 607, section E, l. 6
καὶ νόμοις, εἶθ' ὥσπερ ἐν νήσῳ σάλον ἐχούσῃ πολύν,

καθάπερ φησὶν ὁ Πλάτων (Phaedr. 250c), ‘ὀστρέου
τρόπον’ ἐνδεδεμένη τῷ σώματι διὰ τὸ μὴ ἀναφέρειν μηδὲ
μνημονεύειν (Emp. fr. 119, 1) ‘ἐξ οἵης τιμῆς τε καὶ ὅσσου
μήκεος ὄλβου’ μεθέστηκεν, οὐ Σάρδεων Ἀθήνας οὐδὲ
Κορίνθου Λῆμνον ἢ Σκῦρον ἀλλ' οὐρανοῦ καὶ σελήνης γῆν
ἀμειψαμένη καὶ τὸν ἐπὶ γῆς βίον, ἂν μικρὸν ἐνταῦθα τόπον
ἐκ τόπου παραλλάξῃ, δυσανασχετεῖ καὶ ξενοπαθεῖ καθάπερ
φυτὸν ἀγεννὲς ἀπομαραινομένη. καίτοι φυτῷ μὲν ἔστι τις
χώρα μᾶλλον ἑτέρας ἑτέρα πρόσφορος, ἐν ᾗ τρέφεται καὶ
βλαστάνει βέλτιον, ἀνθρώπου δ' οὐδεὶς ἀφαιρεῖται τόπος
Πλούταρχος Amatorius (748e-771e) Stephanus p. 755, sect C, l. 2
…τὸν δὲ Πεισίαν ἀναπηδήσαντα βοᾶν ‘ὦ θεοί, τί πέρας

ἔσται τῆς ἀνατρεπούσης τὴν πόλιν ἡμῶν ἐλευθερίας; ἤδη
γὰρ εἰς ἀνομίαν τὰ πράγματα διὰ τῆς αὐτονομίας βαδίζει.
καίτοι γελοῖον ἴσως ἀγανακτεῖν περὶ νόμων καὶ δικαίων,
ἡ γὰρ φύσις παρανομεῖται γυναικοκρατουμένη. τί τοιοῦτον
ἡ Λῆμνος; ἴωμεν ἡμεῖς, ἴωμεν’ εἶπεν, ‘ὅπως καὶ τὸ γυμνά-
σιον ταῖς γυναιξὶ παραδῶμεν καὶ τὸ βουλευτήριον, εἰ
παντάπασιν ἡ πόλις ἐκνενεύρισται.’ προάγοντος οὖν τοῦ
Πεισίου, ὁ μὲν Πρωτογένης οὐκ ἀπελείπετο τὰ μὲν συνα-
γανακτῶν τὰ δὲ πραΰνων ἐκεῖνον· ὁ δ' Ἀνθεμίων ‘νεα-
νικὸν μέν’ ἔφη ‘τὸ τόλμημα καὶ Λήμνιον ὡς ἀληθῶς…
Αθηναίος Δειπνοσοφιστές Book 1, Kaibel paragraph 56, l. 30
Ἐπίχαρμος δὲ ἀπό τινων ὀρῶν Βιβλίνων φησὶν αὐ-

τὸν ὠνομάσθαι. Ἀρμενίδας δὲ τῆς Θρᾴκης φησὶν
εἶναι χώραν τὴν Βιβλίαν, ἣν Ἀντισάρην καὶ Οἰσύμην
προσαγορευθῆναι. ἐπιεικῶς δὲ ἡ Θρᾴκη ἐθαυμάζετο ὡς
ἡδύοινος, καὶ συνόλως τὰ ἀπὸ πλησίον αὐτῆς χωρία·
νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν οἶνον ἄγουσαι (H 467).
Ἵππυς δ' ὁ Ῥηγῖνος τὴν εἰλεὸν καλουμένην ἄμπελον
βιβλίαν φησὶ καλεῖσθαι, ἣν Πόλλιν τὸν Ἀργεῖον, ὃς
ἐβασίλευσε Συρακουσίων, πρῶτον εἰς Συρακούσας κο-
μίσαι ἐξ Ἰταλίας. εἴη ἂν οὖν ὁ παρὰ Σικελιώταις
γλυκὺς καλούμενος Πόλλιος ὁ Βίβλινος οἶνος.
77
Λήμνῳ κατοικοῦντας Ἀθηναίων ἐν τῇ τρισκαιδεκάτῃ

τῶν ἱστοριῶν (FHG I 341). χάριν γὰρ ἀποδιδόντας
τοῖς Σελεύκου καὶ Ἀντιόχου ἀπογόνοις, ἐπεὶ αὐτοὺς ὁ
Σέλευκος πικρῶς ἐπιστατουμένους ὑπὸ Λυσιμάχου οὐ
μόνον ἐξείλετο, ἀλλὰ καὶ τὰς πόλεις αὐτοῖς ἀπέδωκεν
ἀμφοτέρας, οἱ Λημνόθεν Ἀθηναῖοι οὐ μόνον ναοὺς
κατεσκεύασαν τοῦ Σελεύκου, ἀλλὰ καὶ τοῦ υἱοῦ
Ἀντιόχου· καὶ τὸν ἐπιχεόμενον κύαθον ἐν ταῖς συν-
ουσίαις Σελεύκου σωτῆρος καλοῦσι.
ταύτην δὲ τὴν κολακείαν τινὲς ἐκτρεπόμενοι τοὔνομα
ἀρέσκειαν προσαγορεύουσιν, ὡς καὶ Ἀναξανδρίδης
στρατος δέ φησι ‘Σειρίου ἀντέλλοντος’ δεῖν τὸν φά-

γρον ἐσθίειν (fr. 45 R)·
Δήλῳ τ' Εἰρετρίᾳ τε κατ' εὐλιμένους ἁλὸς οἴκους.
τὴν κεφαλὴν δ' αὐτοῦ μόνον ὠνοῦ καὶ μετ' ἐκείνης
οὐραῖον· τὰ δὲ λοιπὰ δόμον μηδ' εἰσενέγκῃς.
μνημονεύει τοῦ φάγρου καὶ Στράττις ἐν Λημνομέδᾳ
(I 718 K)·
πολλοὺς δὴ μεγάλους τε φάγρους ἐγκάψας.
καὶ ἐν Φιλοκτήτῃ (I 724 K)·
δὲ ὅτι νῦν τινες τῶν Ποντικῶν ἰδίᾳ καθ' αὑτὸ κατα-

σκευάζονται ὀξύγαρον.’
πρὸς ταῦτα ἀπαντήσας ὁ Ζωίλος ἔφη· ‘Ἀρι-
στοφάνης, ὦ οὗτος, ἐν Λημνίαις τὸ τακερὸν ἔταξεν
ἐπὶ τοῦ τρυφεροῦ λέγων οὕτως (I 486 K)·
Λῆμνος κυάμους τρέφουσα τακεροὺς καὶ καλούς.
καὶ Φερεκράτης Κραπατάλλοις (I 169 K)·
τακεροὺς ποιῆσαι τοὺς ἐρεβίνθους αὐτόθι.
σίνηπυ δ' ὠνόμασε Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος ἐν μὲν
Θηριακοῖς οὕτως ( 921 cf. p. 159 Schn)·
ἦ μὴν καὶ σικύην χαλκήρεα ἠὲ σίνηπυ.
78
δίωτον ἐπιθηματοῦντα στέψαι τὰ ὦτα ἐρίῳ λευκῷ καὶ

ἐκ τοῦ ὤμου τοῦ δεξιοῦ καὶ ἐκ τοῦ μετώπου .... τοῦ
κροκίου, καὶ ἐσθεῖναι ὅ τι ἂν εὕρῃς καὶ εἰσχέαι ἀμ-
βροσίαν. ἡ δ' ἀμβροσία ὕδωρ ἀκραιφνές, ἔλαιον,
παγκαρπία· ἅπερ ἔμβαλε.’ μνημονεύει τοῦ καδίσκου
καὶ Στράττις ὁ κωμικὸς ἐν Λημνομέδᾳ λέγων οὕτως
(I 717 K)·
Ἑρμῆς, ὃν ἕλκουσ' οἳ μὲν ἐκ προχοιδίου,
οἳ δ' ἐκ καδίσκου σ' ἴσον ἴσῳ κεκραμένον.
ΚΑΝΘΑΡΟΣ. ὅτι μὲν πλοίου ὄνομα κοινόν, ὅτι
δὲ καὶ ποτήριόν τι οὕτω καλεῖται Ἀμειψίας ἐν Ἀπο
Αθηναίος Δειπνοσοφιστές(epitome) Τόμ. ,1, p. 101, l. 36
καλῶς ποιήσαντες κατέσκαψαν τὴν καλουμένην πόλιν Κολακείαν, ἣν

Μη-
λιεῖς ἐνέμοντο. κόλακες δ' ἦσαν, ὥς φησιν Φύλαρχος, καὶ οἱ ἐν Λήμνῳ
κατοικοῦντες Ἀθηναῖοι. χάριν γὰρ ἀποδιδόντες τοῖς Σελεύκου καὶ
Ἀντιόχου ἀπογόνοις, ἐπεὶ αὐτοὺς ὁ Σέλευκος πικρῶς ἐπιστατουμένους
ὑπὸ Λυσιμάχου οὐ μόνον ἐξείλετο, ἀλλὰ καὶ τὰς πόλεις αὐτοῖς ἀπέδωκεν
ἀμφοτέρας, οἱ Λημνόθεν Ἀθηναῖοι ναούς τε Σελεύκου κατεσκεύασαν καὶ
τοῦ υἱοῦ Ἀντιόχου· καὶ τὸν ἐπιχεόμενον κύαθον ἐν ταῖς συνουσίαις Σε-
λεύκου Σωτῆρος καλοῦσι. ταύτην δὲ τὴν κολακείαν τινὲς ἐκτρεπόμενοι
τοὔνομα ἀρέσκειαν προσαγορεύουσιν, ὡς Ἀναξανδρίδης· κολακεύειν
Αθηναίος Δειπνοσοφιστές(epitome) Τόμ. ,2, p. 3, l. 4
ὅτι φησί που ὁ φυσικὸς Ἐμπεδοκλῆς· ἤδη ποτ' ἐγὼ γενόμην κούρη τε
κόρος τε, θάμνος τ' οἰωνός τε καὶ ἐξ ἁλὸς ἔμπνοος ἰχθύς.
ὅτι οἱ κωλῆνες λέγονται παρ' Ἀθηναίοις μὲν κωλεοὶ θηλυκῶς μόνως,
παρὰ δ' ἑτέροις καὶ ἀρσενικῶς, ὡς Ἐπίχαρμος· χορδαί τε ἁδὺ ναὶ μὰ
Δία χὡ κωλεός. ὅτι παρὰ τοῖς Ποντικοῖς σκευάζεται ὀξύγαρος. ὅτι
Ἀριστοφάνης
τὸ τακερὸν ἐπὶ τοῦ τρυφεροῦ ἔταξε λέγων· Λῆμνος κυάμους τρέφουσα
τα-
κεροὺς καὶ καλούς. καὶ Φερεκράτης· τακεροὺς ἐρεβίνθους. ὅτι τὸ σίνηπι
παρὰ
Νικάνδρῳ κεῖται τῷ Κολοφωνίῳ. Ἀριστοφάνης δέ φησιν ἐν Ἱππεῦσι·
79
κἄβλεψε νᾶπυ· οὐδεὶς δὲ Ἀττικῶν σίναπυ ἔφη. ἔχει δ' ἑκάτερον λόγον.
νᾶπυ μὲν γὰρ οἷον νᾶφυ. ὅτι ἐστέρηται φύσεως ἀφυὲς καὶ μικρὸν ὄν, ὡς
ἡ ἀφύη. καὶ σίναπυ δὲ ὅτι σίνεται τοὺς ὦπας ἐν τῇ ὀδμῇ, ὡς καὶ κρόμυον,
Σοφοκλής , Philoctetes L. 2
δι' ἐλευθερίας μόλις ἐξῆλθες τῇ νῦν ὁρμῇ τελεωθέν.
ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ
{ΟΔΥΣΣΕΥΣ}
Ἀκτὴ μὲν ἥδε τῆς περιρρύτου χθονὸς
Λήμνου, βροτοῖς ἄστιπτος οὐδ' οἰκουμένη,
ἔνθ', ὦ κρατίστου πατρὸς Ἑλλήνων τραφεὶς
Ἀχιλλέως παῖ Νεοπτόλεμε, τὸν Μηλιᾶ
Ποίαντος υἱὸν ἐξέθηκ' ἐγώ ποτε,
ταχθεὶς τόδ' ἔρδειν τῶν ἀνασσόντων ὕπο,
νόσῳ καταστάζοντα διαβόρῳ πόδα,
ἐᾶτε μίμνειν. Οὐδὲ σοῦ προσχρῄζομεν,

τά γ' ὅπλ' ἔχοντες ταῦτ'· ἐπεὶ πάρεστι μὲν
Τεῦκρος παρ' ἡμῖν, τήνδ' ἐπιστήμην ἔχων,
ἐγώ θ', ὃς οἶμαι σοῦ κάκιον οὐδὲν ἂν
τούτων κρατύνειν, μηδ' ἐπιθύνειν χερί.
Τί δῆτα σοῦ δεῖ; χαῖρε τὴν Λῆμνον πατῶν·
ἡμεῖς δ' ἴωμεν· καὶ τάχ' ἂν τὸ σὸν γέρας
τιμὴν ἐμοὶ νείμειεν, ἣν σὲ χρῆν ἔχειν.
{ΦΙ.} Οἴμοι· τί δράσω δύσμορος; Σὺ τοῖς ἐμοῖς
ὅπλοισι κοσμηθεὶς ἐν Ἀργείοις φανῇ;
{ΟΔ.} Μή μ' ἀντιφώνει μηδέν, ὡς στείχοντα δή.
Ἑρμαῖον ὄρος παρέπεμψεν ἐμοὶ

στόνον ἀντίτυπον χειμαζομένῳ.
Νῦν δ', ὦ κρῆναι Λύκιόν τε ποτόν,
λείπομεν ὑμᾶς, λείπομεν ἤδη,
δόξης οὔ ποτε τῆσδ' ἐπιβάντες.
80
Χαῖρ', ὦ Λήμνου πέδον ἀμφίαλον,

καί μ' εὐπλοίᾳ πέμψον ἀμέμπτως
ἔνθ' ἡ μεγάλη Μοῖρα κομίζει
γνώμη τε φίλων, χὠ πανδαμάτωρ
δαίμων ὃς ταῦτ' ἐπέκρανεν.
{ΧΟ.} Χωρῶμεν δὴ πάντες ἀολλεῖς,
Δημοσθένης , Philippica 1
Section 27, l. 4
ἱεροποιῶν· ὥσπερ γὰρ οἱ πλάττοντες τοὺς πηλίνους, εἰς τὴν

ἀγορὰν χειροτονεῖτε τοὺς ταξιάρχους καὶ τοὺς φυλάρχους,
οὐκ ἐπὶ τὸν πόλεμον. οὐ γὰρ ἐχρῆν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
ταξιάρχους παρ' ὑμῶν, ἵππαρχον παρ' ὑμῶν, ἄρχοντας οἰκείους
εἶναι, ἵν' ἦν ὡς ἀληθῶς τῆς πόλεως ἡ δύναμις; ἀλλ' εἰς
μὲν Λῆμνον τὸν παρ' ὑμῶν ἵππαρχον δεῖ πλεῖν, τῶν δ' ὑπὲρ
τῶν τῆς πόλεως κτημάτων ἀγωνιζομένων Μενέλαον ἱππαρ-
χεῖν. καὶ οὐ τὸν ἄνδρα μεμφόμενος ταῦτα λέγω, ἀλλ' ὑφ'
ὑμῶν ἔδει κεχειροτονημένον εἶναι τοῦτον, ὅστις ἂν ᾖ.
Ἴσως δὲ ταῦτα μὲν ὀρθῶς ἡγεῖσθε λέγεσθαι, τὸ δὲ τῶν
χρημάτων, πόσα καὶ πόθεν ἔσται, μάλιστα ποθεῖτ' ἀκοῦσαι.
Δημοσθένης , Philippica 1 Section 34, l. 7
τούτῳ πρῶτον μέν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τὸν μέγιστον τῶν

ἐκείνου πόρων ἀφαιρήσεσθε. ἔστι δ' οὗτος τίς; ἀπὸ τῶν
ὑμετέρων ὑμῖν πολεμεῖ συμμάχων, ἄγων καὶ φέρων τοὺς
πλέοντας τὴν θάλατταν. ἔπειτα τί πρὸς τούτῳ; τοῦ πάσχειν
αὐτοὶ κακῶς ἔξω γενήσεσθε, οὐχ ὥσπερ τὸν παρελθόντα
χρόνον εἰς Λῆμνον καὶ Ἴμβρον ἐμβαλὼν αἰχμαλώτους πολί-
τας ὑμετέρους ᾤχετ' ἔχων, πρὸς τῷ Γεραιστῷ τὰ πλοῖα
συλλαβὼν ἀμύθητα χρήματ' ἐξέλεξε, τὰ τελευταῖ' εἰς Μαρα-
θῶν' ἀπέβη καὶ τὴν ἱερὰν ἀπὸ τῆς χώρας ᾤχετ' ἔχων τριήρη,
ὑμεῖς δ' οὔτε ταῦτα δύνασθε κωλύειν οὔτ' εἰς τοὺς χρόνους,
οὓς ἂν προθῆσθε, βοηθεῖν.
Δημοσθένης , De Halonneso Section 4, l. 3
λαμβάνοντες καὶ τούτους ἐχυροὺς ποιούμενοι, ἐντεῦθεν τοὺς

ἄλλους κακῶς ποιοῦσιν. ὁ δὴ τοὺς λῃστὰς τιμωρησάμενος
καὶ κρατήσας οὐκ ἂν δήπου εἰκότα λέγοι, εἰ φαίη, ἃ ἐκεῖνοι
ἀδίκως καὶ ἀλλότρια εἶχον, ταῦθ' ἑαυτοῦ γίγνεσθαι. εἰ γὰρ
81
ταῦτα συγχωρήσετε, τί κωλύει, καὶ εἴ τινα τῆς Ἀττικῆς

λῃσταὶ τόπον καταλάβοιεν ἢ Λήμνου ἢ Ἴμβρου ἢ Σκύρου,
καί τινες τούτους τοὺς λῃστὰς ἐκκόψαιεν, εὐθὺς καὶ τὸν
τόπον τοῦτον, οὗ ἦσαν οἱ λῃσταί, τὸν ὄντα ἡμέτερον, τῶν
τιμωρησαμένων τοὺς λῃστὰς γίγνεσθαι; Φίλιππος δ' οὐκ
ἀγνοεῖ ταῦτ' οὐ δίκαια λέγων, ἀλλ' εἰ καί τις ἄλλος ἐπι-
στάμενος παρακρουσθῆναι ἂν ὑμᾶς οἴεται ὑπὸ τῶν τἀνταῦθα
Δημοσθένης , De corona Section 77, l. 7
δήμῳ χαίρειν. παραγενόμενοι πρὸς ἐμὲ οἱ παρ' ὑμῶν πρεσβευταί,

Κηφισοφῶν καὶ Δημόκριτος καὶ Πολύκριτος, διελέγοντο περὶ τῆς
τῶν πλοίων ἀφέσεως ὧν ἐναυάρχει Λεωδάμας. καθ' ὅλου μὲν
οὖν ἔμοιγε φαίνεσθε ἐν μεγάλῃ εὐηθείᾳ ἔσεσθαι, εἰ οἴεσθ' ἐμὲ
λανθάνειν ὅτι ἐξαπεστάλη ταῦτα τὰ πλοῖα πρόφασιν μὲν ὡς τὸν
σῖτον παραπέμψοντα ἐκ τοῦ Ἑλλησπόντου εἰς Λῆμνον, βοηθή-
σοντα δὲ Σηλυμβριανοῖς τοῖς ὑπ' ἐμοῦ μὲν πολιορκουμένοις, οὐ
συμπεριειλημμένοις δὲ ἐν ταῖς τῆς φιλίας κοινῇ κειμέναις ἡμῖν
συνθήκαις. καὶ ταῦτα συνετάχθη τῷ ναυάρχῳ ἄνευ μὲν τοῦ
δήμου τοῦ Ἀθηναίων, ὑπὸ δέ τινων ἀρχόντων καὶ ἑτέρων ἰδιωτῶν
μὲν νῦν ὄντων, ἐκ παντὸς δὲ τρόπου βουλομένων τὸν δῆμον ἀντὶ
Δημοσθένης , In Neaeram [Sp.] Section 3, l. 10
εἶναι καὶ ἀναμφισβητήτως τά τε ὑμέτερα αὐτῶν κεκομίσθαι

καὶ καταπεπολεμηκέναι Φίλιππον, ἢ ὑστερίσασι τῇ βοηθείᾳ
καὶ προεμένοις τοὺς συμμάχους, δι' ἀπορίαν χρημάτων κατα-
λυθέντος τοῦ στρατοπέδου, τούτους τ' ἀπολέσαι καὶ τοῖς
ἄλλοις Ἕλλησιν ἀπίστους εἶναι δοκεῖν, καὶ κινδυνεύειν περὶ
τῶν ὑπολοίπων, περί τε Λήμνου καὶ Ἴμβρου καὶ Σκύρου καὶ
Χερρονήσου, καὶ μελλόντων στρατεύεσθαι ὑμῶν πανδημεὶ
εἴς τε Εὔβοιαν καὶ Ὄλυνθον, ἔγραψε ψήφισμα ἐν τῇ βουλῇ
Ἀπολλόδωρος βουλεύων καὶ ἐξήνεγκε προβούλευμα εἰς τὸν
δῆμον, λέγον διαχειροτονῆσαι τὸν δῆμον εἴτε δοκεῖ τὰ περι-
όντα χρήματα τῆς διοικήσεως στρατιωτικὰ εἶναι εἴτε θεωρικά,
Ηρόδοτος ιστορίες Book 4, section 145, l. 8
διὰ πρόφασιν τὴν ἐγὼ ἀπηγήσομαι προδιηγησάμενος πρό-

τερον τάδε.
Τῶν ἐκ τῆς Ἀργοῦς ἐπιβατέων παίδων παῖδες ἐξελας-
82
θέντες ὑπὸ Πελασγῶν τῶν ἐκ Βραυρῶνος ληισαμένων τὰς

Ἀθηναίων γυναῖκας, ὑπὸ τούτων δὴ ἐξελασθέντες ἐκ
λον ἔπεμπον πευσόμενοι τίνες τε καὶ ὁκόθεν εἰσί· οἱ δὲ τῷ
ἀγγέλῳ εἰρωτῶντι ἔλεγον ὡς εἴησαν μὲν Μινύαι, παῖδες δὲ
εἶεν τῶν ἐν τῇ Ἀργοῖ πλεόντων ἡρώων· προσσχόντας γὰρ
τούτους ἐς Λῆμνον φυτεῦσαι σφέας.

λον ἔπεμπον πευσόμενοι τίνες τε καὶ ὁκόθεν εἰσί· οἱ δὲ τῷ
ἀγγέλῳ εἰρωτῶντι ἔλεγον ὡς εἴησαν μὲν Μινύαι, παῖδες δὲ
εἶεν τῶν ἐν τῇ Ἀργοῖ πλεόντων ἡρώων· προσσχόντας γὰρ
τούτους ἐς Λῆμνον φυτεῦσαι σφέας. Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι
ἀκηκοότες τὸν λόγον τῆς γενεῆς τῶν Μινυέων, πέμψαντες
τὸ δεύτερον εἰρώτων τί θέλοντες ἥκοιέν τε ἐς τὴν χώρην
καὶ πῦρ αἴθοιεν. Οἱ δὲ ἔφασαν ὑπὸ Πελασγῶν ἐκβληθέντες
ἥκειν ἐς τοὺς πατέρας· δικαιότατον γὰρ εἶναι οὕτω τοῦτο
γίνεσθαι·
μετέχοντες καὶ τῆς γῆς ἀπολαχόντες. Λακεδαιμονίοισι δὲ

ἕαδε δέκεσθαι τοὺς Μινύας ἐπ' οἷσι θέλουσι αὐτοί· μάλιστα
δὲ ἐνῆγέ σφεας ὥστε ποιέειν ταῦτα τῶν Τυνδαριδέων ἡ
ναυτιλίη ἐν τῇ Ἀργοῖ. Δεξάμενοι δὲ τοὺς Μινύας γῆς τε
μετέδοσαν καὶ ἐς φυλὰς διεδάσαντο. Οἱ δὲ αὐτίκα μὲν
γάμους ἔγημαν, τὰς δὲ ἐκ Λήμνου ἤγοντο ἐξέδοσαν ἄλλοισι.
Χρόνου δὲ οὐ πολλοῦ διεξελθόντος αὐτίκα οἱ Μινύαι ἐξύ-
βρισαν, τῆς τε βασιληίης μεταιτέοντες καὶ ἄλλα ποιεῦντες
οὐκ ὅσια. Τοῖσι ὦν Λακεδαιμονίοισι ἔδοξε αὐτοὺς ἀποκτεῖ-
ναι, συλλαβόντες δέ σφεας κατέβαλον ἐς ἐρκτήν. Κτείνουσι
δὲ τοὺς ἂν κτείνωσι Λακεδαιμόνιοι νυκτός, μετ' ἡμέρην δὲ
μενός οἱ μεμνῆσθαι ἐν τῷ κατίζων θρόνῳ δικάζει.

Οὗτος ὦν ὁ Ὀτάνης, ὁ ἐγκατιζόμενος ἐς τοῦτον τὸν
θρόνον, τότε διάδοχος γενόμενος Μεγαβάζῳ τῆς στρατη-
83
γίης Βυζαντίους τε εἷλε καὶ Καλχηδονίους, εἷλε δὲ Ἄνταν-

δρον τὴν ἐν τῇ Τρῳάδι γῇ, εἷλε δὲ Λαμπώνιον, λαβὼν δὲ
παρὰ Λεσβίων νέας εἷλε Λῆμνόν τε καὶ Ἴμβρον, ἀμφοτέρας
ἔτι τότε ὑπὸ Πελασγῶν οἰκεομένας. Οἱ μὲν δὴ Λήμνιοι καὶ
ἐμαχέσαντο εὖ καὶ ἀμυνόμενοι ἀνὰ χρόνον ἐκακώθησαν·
τοῖσι δὲ περιέουσι αὐτῶν οἱ Πέρσαι ὕπαρχον ἐπιστᾶσι
Λυκάρητον τὸν Μαιανδρίου τοῦ βασιλεύσαντος Σάμου
ἀδελφεόν. Οὗτος ὁ Λυκάρητος ἄρχων ἐν Λήμνῳ τελευτᾷ ...
φρονος, ὃς θανάτου ὑπαγαγὼν ὑπὸ τὸν δῆμον Μιλτιάδην

ἐδίωκε τῆς Ἀθηναίων ἀπάτης εἵνεκεν. Μιλτιάδης δὲ αὐτὸς
μὲν παρεὼν οὐκ ἀπελογέετο (ἦν γὰρ ἀδύνατος ὥστε σηπο-
μένου τοῦ μηροῦ), προκειμένου δὲ αὐτοῦ ἐν κλίνῃ ὑπεραπε-
μένης πολλὰ ἐπιμεμνημένοι καὶ τὴν Λήμνου αἵρεσιν, ὡς
πεντήκοντα ταλάντοισι, Μιλτιάδης μὲν μετὰ ταῦτα σφα-
κελίσαντός τε τοῦ μηροῦ καὶ σαπέντος τελευτᾷ, τὰ δὲ
ἐδίωκε τῆς Ἀθηναίων ἀπάτης εἵνεκεν. Μιλτιάδης δὲ αὐτὸς

μὲν παρεὼν οὐκ ἀπελογέετο (ἦν γὰρ ἀδύνατος ὥστε σηπο-
μένου τοῦ μηροῦ), προκειμένου δὲ αὐτοῦ ἐν κλίνῃ ὑπεραπε-
μένης πολλὰ ἐπιμεμνημένοι καὶ τὴν Λήμνου αἵρεσιν, ὡς

84

Λῆμνον δὲ Μιλτιάδης ὁ Κίμωνος ὧδε ἔσχε. Πελασγοὶ
ἐπείτε ἐκ τῆς Ἀττικῆς ὑπὸ Ἀθηναίων ἐξεβλήθησαν, εἴτε
ὦν δὴ δικαίως εἴτε ἀδίκως· τοῦτο γὰρ οὐκ ἔχω φράσαι,
πλὴν τὰ λεγόμενα, ὅτι Ἑκαταῖος μὲν ὁ Ἡγησάνδρου ἔφησε
ἐν τοῖσι λόγοισι λέγων ἀδίκως. Ἐπείτε γὰρ ἰδεῖν τοὺς
Ἀθηναίους τὴν χώρην, τήν σφι αὐτοὶ ὑπὸ τὸν Ὑμησσὸν
ἐπιχειρήσειν φανῆναι ἐπ' αὐτοφώρῳ. Ἑωυτοὺς δὲ γενέσθαι

τοσούτῳ ἐκείνων ἄνδρας ἀμείνονας, ὅσῳ παρεὸν αὐτοῖσι
ἀποκτεῖναι τοὺς Πελασγούς, ἐπεί σφεας ἔλαβον ἐπιβου-
λεύοντας, οὐκ ἐθελῆσαι, ἀλλά σφι προειπεῖν ἐκ τῆς γῆς
ἐξιέναι. Τοὺς δὲ οὕτω δὴ ἐκχωρήσαντας ἄλλα τε σχεῖν
Οἱ δὲ Πελασγοὶ οὗτοι Λῆμνον τότε νεμόμενοι, [καὶ]
ἐλόχησαν Ἀρτέμιδι ἐν Βραυρῶνι ἀγούσας ὁρτὴν τὰς τῶν
ἀποκτεῖναι τοὺς Πελασγούς, ἐπεί σφεας ἔλαβον ἐπιβου-

λεύοντας, οὐκ ἐθελῆσαι, ἀλλά σφι προειπεῖν ἐκ τῆς γῆς
ἐξιέναι. Τοὺς δὲ οὕτω δὴ ἐκχωρήσαντας ἄλλα τε σχεῖν
Ἀθηναίων γυναῖκας, ἐνθεῦτεν δὲ ἁρπάσαντες τουτέων
πολλὰς οἵχοντο ἀποπλέοντες καί σφεας ἐς Λῆμνον ἀγα

85

Ἀθηναίων γυναῖκας, ἐνθεῦτεν δὲ ἁρπάσαντες τουτέων
πολλὰς οἵχοντο ἀποπλέοντες καί σφεας ἐς Λῆμνον ἀγα-
γόντες παλλακὰς εἶχον. Ὡς δὲ τέκνων αὗται αἱ γυναῖκες
ὑπεπλήσθησαν, γλῶσσάν τε τὴν Ἀττικὴν καὶ τρόπους τοὺς
Ἀθηναίων ἐδίδασκον τοὺς παῖδας. Οἱ δὲ οὔτε συμμίσγεσθαι
τοῖσι ἐκ τῶν Πελασγίδων γυναικῶν παισὶ ἤθελον, εἴ τε
τύπτοιτό τις αὐτῶν ὑπ' ἐκείνων τινός, ἐβοήθεόν τε πάντες
παραθέντες ἐκέλευον τοὺς Πελασγοὺς τὴν χώρην σφίσι

παραδιδόναι οὕτω ἔχουσαν. Οἱ δὲ Πελασγοὶ ὑπολαβόντες
εἶπαν· «Ἐπεὰν βορέῃ ἀνέμῳ αὐτημερὸν ἐξανύσῃ νηῦς ἐκ
τῆς ὑμετέρης ἐς τὴν ἡμετέρην, τότε παραδώσομεν», ἐπι-
στάμενοι τοῦτο εἶναι ἀδύνατον γενέσθαι· ἡ γὰρ Ἀττικὴ
πρὸς νότον κεῖται πολλὸν τῆς Λήμνου.
Τότε μὲν τοσαῦτα. Ἔτεσι δὲ κάρτα πολλοῖσι ὕστερον
τούτων, ὡς ἡ Χερσόνησος ἡ ἐπ' Ἑλλησόντῳ ἐγένετο
ὑπὸ Ἀθηναίοισι, Μιλτιάδης ὁ Κίμωνος ἐτησιέων ἀνέμων
Τότε μὲν τοσαῦτα. Ἔτεσι δὲ κάρτα πολλοῖσι ὕστερον

τούτων, ὡς ἡ Χερσόνησος ἡ ἐπ' Ἑλλησόντῳ ἐγένετο
Χερσονήσῳ ἐς Λῆμνον προηγόρευε ἐξιέναι ἐκ τῆς νήσου
Ἡφαιστιέες μέν νυν ἐπείθοντο· Μυριναῖοι δὲ οὐ συγγινω-
ὃ καὶ οὗτοι παρέστησαν. Οὕτω δὴ τὴν Λῆμνον ἔσχον Ἀθη

86

ὃ καὶ οὗτοι παρέστησαν. Οὕτω δὴ τὴν Λῆμνον ἔσχον Ἀθη-

Αριστοφάνης Fragmenta Fragment 356, l. 1
ἕνα κόσμον ἔρωτι βιαζόμεναι

μελαναιγίδος οἴνου ἀκράτου.
ἤμουν ἄγριον βάρος· ἦ 'τειρεν
γάρ τοί μ' οἶνος
πῶμ' οὐ μείξας Ἀχελώῳ.
Λῆμνος κυάμους τρέφουσα τακεροὺς καὶ κάλους
ἐνταῦθα δ' ἐτυράννευεν Ὑψιπύλης πατὴρ
Θόας, βραδύτατός γ' ὢν ἐν ἀνθρώποις δραμεῖν.
τοὺς ἄνδρας ἀπεχρήσαντο τοὺς παιδοσπόρους.
ἀνδρῶν ἐπακτῶν πᾶσ' ἐγάργαιρ' ἑστία.
ἀλλ' ἀρτίως κατέλιπον αὐτὴν σμωμένην
ΛΗΜΝΙΑΙ

Θόας, βραδύτατος ὢν ἐν ἀνθρώποις δραμεῖν.
ἀνδρῶν ἐπακτῶν πᾶσα γάργαρ' ἑστία.
87
Αριστοφάνης Fragmenta Play Lem, fragment 1, l. 1
ΛΗΜΝΙΑΙ.

Ἐνταῦθα δ' ἐτυράννευεν Ὑψιπύλης πατὴρ
Τοὺς ἄνδρας ἀπεχρήσαντο τοὺς παιδοσπόρους.
Ἀνδρῶν ἐπακτῶν πᾶσα γάργαρ' ἑστία (δέδεκται).
Οὐ κρανίον λάβρακος, οὐχὶ κάραβον πρίασθαι,
Hesiodus Epic., Fragmenta astronomica Fragment 7, l. 6
[ERATOSTH.] cat. 32 Ὠρίωνος. τοῦτον Ἡ. φησιν Εὐ-

ρυάλης τῆς Μίνωος καὶ Ποσειδῶνος εἶναι, δοθῆναι δὲ αὐτῶι δωρεάν,
ὥστε ἐπὶ τῶν κυμάτων πορεύεσθαι καθάπερ ἐπὶ τῆς γῆς. ἐλθόντα
δὲ αὐτὸν εἰς Χίον Μερόπην τὴν Οἰνοπίωνος βιάσασθαι οἰνωθέντα,
γνόντα δὲ τὸν Οἰνοπίωνα καὶ χαλεπῶς ἐνεγκόντα τὴν ὕβριν ἐκτυ-
φλῶσαι αὐτὸν καὶ ἐκ τῆς χώρας ἐκβαλεῖν. ἐλθόντα δὲ εἰς Λῆμνον
ἀλητεύοντα Ἡφαίστωι συμμῖξαι, ὃς αὐτὸν ἐλεήσας δίδωσιν αὐτῶι
Κηδαλίωνα τὸν αὑτοῦ [οἰκεῖον] οἰκέτην, ὅπως ὁδηγῆι [καὶ ἡγῆται
αὐτοῦ]· ὃν λαβὼν ἐπὶ τῶν ὤμων ἔφερε σημαίνοντα τὰς ὁδούς· ἐλθὼν
δ' ἐπὶ τὰς ἀνατολὰς καὶ Ἡλίωι συμμίξας δοκεῖ ὑγιασθῆναι καὶ οὕτως
Aeschines Orat., De falsa legatione Section 72, l. 5
Ἀντὶ δὲ ἀξιώματος καὶ τῆς τῶν

Ἑλλήνων ἡγεμονίας, ἡ πόλις ἡμῶν τῆς Μυοννήσου καὶ
τῆς τῶν λῃστῶν δόξης ἀνεπίμπλατο· Φίλιππος δὲ ὁρμηθεὶς
ἐκ Μακεδονίας οὐκέθ' ὑπὲρ Ἀμφιπόλεως πρὸς ἡμᾶς
ἠγωνίζετο, ἀλλ' ἤδη περὶ Λήμνου καὶ Ἴμβρου καὶ Σκύρου,
τῶν ἡμετέρων κτημάτων· ἐξέλειπον δὲ Χερρόνησον ἡμῶν οἱ
πολῖται, τὴν οὖσαν ὁμολογουμένως Ἀθηναίων· πλείους δὲ
ἐκκλησίας συγκλήτους ἠναγκάζεσθε ἐκκλησιάζειν μετὰ
φόβου καὶ θορύβου, ἢ τὰς τεταγμένας ἐκ τῶν νόμων·
οὕτω δ' ἦν σφαλερὰ καὶ ἐπικίνδυνα τὰ πράγματα ὥστε
Aeschines Orat., De falsa legatione Section 76, l. 7

88
Σικελίαν στρατείαν φυλάττεσθαι, ἣν ἐξέπεμψαν Λεον-

τίνοις βοηθήσοντες, τῶν πολεμίων ἐμβεβληκότων εἰς τὴν
χώραν ἡμῶν, καὶ Δεκελείας ἐπιτετειχισμένης, καὶ τὴν
τελευταίαν ἀβουλίαν, ὅθ' ἡττημένοι τῷ πολέμῳ, προκαλου-
μένων αὐτοὺς Λακεδαιμονίων εἰρήνην ἄγειν, ἔχοντας πρὸς
τῇ Ἀττικῇ Λῆμνον καὶ Ἴμβρον καὶ Σκῦρον, καὶ δημοκρα-
τουμένους κατὰ τοὺς νόμους, τούτων μὲν οὐδὲν ἤθελον
ποιεῖν, πολεμεῖν δὲ προῃροῦντο οὐ δυνάμενοι, Κλεοφῶν δὲ
ὁ λυροποιός, ὃν πολλοὶ δεδεμένον ἐν πέδαις ἐμνημόνευον,
παρεγγραφεὶς αἰσχρῶς πολίτης καὶ διεφθαρκὼς νομῇ
χρημάτων τὸν δῆμον, ἀποκόψειν ἠπείλει μαχαίρᾳ τὸν
Andocides Orat., De pace Section 12, l. 7
ἀνάγκην ἐξ ἐπιταγμάτων ἐγένοντο, νῦν δὲ περὶ εἰρήνης

βουλεύεσθε. Σκέψασθε δὲ ἐξ αὐτῶν τῶν γραμμάτων, ἅ τε
ἡμῖν ἐν τῇ στήλῃ γέγραπται, ἐφ' οἷς τε νῦν ἔξεστι τὴν
εἰρήνην ποιεῖσθαι. Ἐκεῖ μὲν γὰρ γέγραπται τὰ τείχη
καθαιρεῖν, ἐν δὲ τοῖσδε ἔξεστιν οἰκοδομεῖν· ναῦς ἐκεῖ μὲν
δώδεκα κεκτῆσθαι, νῦν δ' ὁπόσας ἂν βουλώμεθα· Λῆμνον
δὲ καὶ Ἴμβρον καὶ Σκῦρον τότε μὲν ἔχειν τοὺς ἔχοντας,
νῦν δὲ ἡμετέρας εἶναι· καὶ φεύγοντας νῦν μὲν οὐκ
ἐπάναγκες οὐδένα καταδέχεσθαι, τότε δ' ἐπάναγκες, ἐξ ὧν
ὁ δῆμος κατελύθη. Τί ταῦτα ἐκείνοις ὁμολογεῖ; τοσοῦτον
οὖν ἔγωγε, ὦ Ἀθηναῖοι, διορίζομαι περὶ τούτων, τὴν μὲν
Andocides Orat., De pace Section 14, l. 7
ἐλευθέρα ᾖ; ἀλλὰ τοῦτό γε αὐτῇ ὑπάρχει. Ἀλλ' ὅπως ἡμῖν

τείχη γένηται; ἔστι καὶ ταῦτα ἐκ τῆς εἰρήνης. Ἀλλ' ἵνα
τριήρεις ἐξῇ ναυπηγεῖσθαι καὶ τὰς οὔσας ἐπισκευάζειν καὶ
κεκτῆσθαι; καὶ τοῦτο ὑπάρχει· τὰς γὰρ πόλεις αὐτο-
νόμους αἱ συνθῆκαι ποιοῦσιν. Ἀλλ' ὅπως τὰς νήσους
κομισώμεθα, Λῆμνον καὶ Σκῦρον καὶ Ἴμβρον; οὐκοῦν
διαρρήδην γέγραπται ταύτας Ἀθηναίων εἶναι.
Φέρε, ἀλλὰ Χερρόνησον καὶ τὰς ἀποικίας καὶ τὰ ἐγκτήματα καὶ
τὰ χρέα ἵνα ἀπολάβωμεν; ἀλλ' οὔτε βασιλεὺς οὔτε οἱ σύμ-
μαχοι συγχωροῦσιν ἡμῖν, μεθ' ὧν αὐτὰ δεῖ πολεμοῦντας
Hyperides Orat., Pro Lycophrone Fragment Ar, column 14, l. 3

89
συναρχόντων. ὑ-
μεῖς γάρ με ὦ ἄν-
δρες δικασταὶ πρῶ-
τον μὲν φύλαρχον
ἐχειροτονήσατε, ἔ-
πειτα εἰς Λῆμνον
ἵππαρχον, καὶ ἦρξα
μὲν αὐτόθι δύ' ἔτη
τῶν πώποθ' ἱππαρ-
χηκότων μόνος,
προσκατέμεινα δὲ
Ξενοφών , Hellenica Book 4, chapter 8, section 15, l. 4
ἢ χρήματα δαπανῴη; καὶ γὰρ οὐδ' ἐπὶ βασιλέα στρατεύεσθαι

δυνατὸν οὔτε Ἀθηναίοις μὴ ἡγουμένων ἡμῶν οὔθ' ἡμῖν αὐτο-
νόμων οὐσῶν τῶν πόλεων. τῷ μὲν δὴ Τιριβάζῳ ἀκούοντι
ἰσχυρῶς ἤρεσκον οἱ τοῦ Ἀνταλκίδου λόγοι· τοῖς δὲ ἐναντίοις
λόγοι ταῦτ' ἦν. οἵ τε γὰρ Ἀθηναῖοι ἐφοβοῦντο συνθέσθαι
αὐτονόμους εἶναι τὰς νήσους, μὴ Λήμνου καὶ Ἴμβρου καὶ
Σκύρου στερηθεῖεν, οἵ τε Θηβαῖοι, μὴ ἀναγκασθείησαν
ἀφεῖναι τὰς Βοιωτίας πόλεις αὐτονόμους, οἵ τ' Ἀργεῖοι, οὗ
ἐπεθύμουν, οὐκ ἐνόμιζον ἂν τὴν Κόρινθον δύνασθαι ὡς Ἄργος
ἔχειν τοιούτων συνθηκῶν καὶ σπονδῶν γενομένων. αὕτη μὲν
ἡ εἰρήνη οὕτως ἐγένετο ἀτελής, καὶ ἀπῆλθον οἴκαδε ἕκαστος.
Ξενοφών , Hellenica Book 5, chapter 1, section 31, l. 4
ἐπιδείξας ὁ Τιρίβαζος τὰ βασιλέως σημεῖα ἀνεγίγνωσκε τὰ

γεγραμμένα. εἶχε δὲ ὧδε.
Ἀρταξέρξης βασιλεὺς νομίζει δίκαιον τὰς μὲν ἐν τῇ
Ἀσίᾳ πόλεις ἑαυτοῦ εἶναι καὶ τῶν νήσων Κλαζομενὰς καὶ
Κύπρον, τὰς δὲ ἄλλας Ἑλληνίδας πόλεις καὶ μικρὰς καὶ
μεγάλας αὐτονόμους ἀφεῖναι πλὴν Λήμνου καὶ Ἴμβρου
καὶ Σκύρου· ταύτας δὲ ὥσπερ τὸ ἀρχαῖον εἶναι Ἀθηναίων.
ὁπότεροι δὲ ταύτην τὴν εἰρήνην μὴ δέχονται, τούτοις ἐγὼ
πολεμήσω μετὰ τῶν ταῦτα βουλομένων καὶ πεζῇ καὶ κατὰ
θάλατταν καὶ ναυσὶ καὶ χρήμασιν.
Philippus II Rex Macedonum Epist., Epistulae Epistle 3, section 1, l. 9

90
μόκριτος καὶ Πολύκριτος, διελέγοντο περὶ τῆς τῶν

πλοίων ἀφέσεως, ὧν ἐναυάρχει Λαομέδων. καθ' ὅλου
μὲν οὖν ἔμοιγε φαίνεσθε ἐν μεγάλῃ εὐηθείᾳ ἔσεσθαι,
εἴ γ' οἴεσθ' ἐμὲ λανθάνειν ὅτι ἐξαπεστάλη ταῦτα τὰ
πλοῖα πρόφασιν μὲν ὡς τὸν σῖτον παραπέμψοντα ἐκ
τοῦ Ἑλλησπόντου εἰς Λῆμνον, βοηθήσοντα δὲ Ση-
λυμβριανοῖς τοῖς ὑπ' ἐμοῦ μὲν πολιορκουμένοις, οὐ
συμπεριειλημμένοις δὲ ἐν ταῖς τῆς φιλίας κοινῇ κειμέ-
ναις ἡμῖν συνθήκαις. καὶ ταῦτα συνετάχθη τῷ ναυάρχῳ
ἄνευ μὲν τοῦ δήμου τοῦ Ἀθηναίων, ὑπὸ δέ τινων ἀρ-
χόντων καὶ ἑτέρων ἰδιωτῶν μὲν νῦν ὄντων, ἐκ παντὸς
Γαληνός ιατρόςDe simplicium medicamentorum temperamentis ac

facultatibus libri xi Volume 12, p. 171, l. 9
τὴν ἱέρειαν ἀναπλάττειν τε καὶ σφραγίζειν ἃς ὀνομάζουσι

Λημνίας σφραγῖδας, ὠρέχθην αὐτὸς ἱστορῆσαι τὴν συμμε-
τρίαν τῆς μίξεως. ὥσπερ οὖν εἰς Κύπρον ἕνεκα τῶν ἐν αὐ-
τῇ μετάλλων, εἴς τε τὴν κοίλην Συρίαν, μόριον οὖσαν τῆς
Παλαιστίνης, ἕνεκεν ἀσφάλτου καί τινων ἄλλων κατ' αὐτὴν
ἀξίων ἱστορίας ἐπορεύθην, οὕτως καὶ εἰς Λῆμνον οὐκ
ὤκνησα πλεῦσαι, θεασόμενος ὁπόσον μίγνυται τοῦ αἵματος
τῇ γῇ. καὶ τό γε δεύτερον ἐξ Ἀσίας εἰς Ῥώμην ἀφικέσθαι
πεζῇ πορευόμενος διὰ Θρᾴκης τε καὶ Μακεδονίας, ἔπλευσα
πρότερον ἀπὸ Τρωάδος Ἀλεξανδρείας εἰς Λῆμνον, ἐπιτυχὼν
εἰς Θεσσαλονίκην ἀναγομένου πλοίου, συνθεμένῳ τῷ ναυ


τῇ γῇ. καὶ τό γε δεύτερον ἐξ Ἀσίας εἰς Ῥώμην ἀφικέσθαι
πεζῇ πορευόμενος διὰ Θρᾴκης τε καὶ Μακεδονίας, ἔπλευσα
πρότερον ἀπὸ Τρωάδος Ἀλεξανδρείας εἰς Λῆμνον, ἐπιτυχὼν
εἰς Θεσσαλονίκην ἀναγομένου πλοίου, συνθεμένῳ τῷ ναυ-
κλήρῳ παραβάλλειν πρότερον τῇ Λήμνῳ· ὁ δὲ προσέσχε
91
μὲν, οὐ μὴν ᾗ γ' ἐχρῆν πόλει. τὴν ἀρχὴν γὰρ οὐδ' ἠπιστά-
μην δύο πόλεις εἶναι κατὰ τὴν νῆσον, ἀλλὰ ᾤμην, ὡς Σά-
μον καὶ Χίον καὶ Κῶ Ἄνδρον τε καὶ Τῆνον καὶ πάσας

εἰς Θεσσαλονίκην ἀναγομένου πλοίου, συνθεμένῳ τῷ ναυ-

κλήρῳ παραβάλλειν πρότερον τῇ Λήμνῳ· ὁ δὲ προσέσχε
τὰς κατὰ τὸ Αἰγαῖον, οὕτω καὶ τὴν Λῆμνον ὁμώνυμον
ἔχειν πόλιν ὅλῃ τῇ νήσῳ μίαν. ὡς δὲ ἀποβὰς τῆς νεὼς,
ἔγνων Μυρίναν μὲν ὀνομάζεσθαι τὴν πόλιν, εἶναι δ' οὔτε
κατὰ Φιλοκτήτην οὔτε κατὰ τὸ ἱερὸν τοῦ Ἡφαίστου λό-
φον ἐν τῇ χώρᾳ τῆς πόλεως ἐκείνης, ἀλλ' ἐν ἑτέρᾳ τῇ Ἡφαι-
στιάδι καλουμένῃ, καὶ οὐδ' ἐγγὺς εἶναι τὴν πόλιν ἐκείνην

λίας διαβαλὼν εἰς τὴν Μακεδονίαν καὶ σχεδὸν ὅλην αὐτὴν

ὁδοιπορήσας ἐν Φιλίπποις ἐγενόμην, ἥπερ ἐστὶν ὅμορος τῇ
Θρᾴκῃ πόλις, ἐντεῦθεν ἐπὶ τὴν πλησίον θάλατταν εἴκοσιν
ἐπὶ τοῖς ἑκατὸν ἀπέχουσαν στάδια κατελθὼν, ἔπλευσα πρό-
τερον μὲν εἰς Θάσον ἐγγύς που διακοσίους σταδίους, ἐκεῖ-
θεν δὲ εἰς Λῆμνον ἑπτακοσίους, εἶτ' αὖθις ἀπὸ Λήμνου
τοὺς ἴσους ἑπτακοσίους εἰς Ἀλεξανδρείαν Τρωάδα. καὶ διὰ
τοῦτ' ἐξεπίτηδες ἔγραψα περί τε τοῦ πλοῦ καὶ τῶν στα-
δίων, ὅπως εἴ τις ἐθέλῃ θεάσασθαι καὶ αὐτὸς ὁμοίως ἐμοὶ
τὴν Ἡφαιστιάδα διαγινώσκων τὴν θέσιν αὐτῆς, οὕ-
τως παρασκευάζοιτο πρὸς τὸν πλοῦν.

φόλυγος καὶ ὀποβαλσάμου καὶ λυκίου τοῦ Ἰνδικοῦ. τούτων

γὰρ ἔμαθον ἔτι μειράκιον ὢν σκευασίας, ἀδιάγνωστον
τὸ σκευασθὲν ἐργαζόμενος τῶν ἀληθινῶν. ἦν δὲ ὁ διδάξας
ἄνθρωπος ἐπὶ μισθῷ μεγάλῳ περιεργότατος οὐκ ἐς ταῦτα
μόνον, ἀλλὰ καὶ ἄλλα παραπλήσια. διὰ τοῦτο τοιγαροῦν ἔς
92
τε Λῆμνον καὶ Κύπρον καὶ τὴν Παλαιστίνην Συρίαν ἐσπού-

δασα πορευθεὶς ἑκάστου τῶν φαρμάκων τούτων πολὺ πλῆ-
θος εἰς ὅλον ἐμαυτοῦ παραθέσθαι τὸν βίον, ἀλλὰ καὶ τὸ
λύκιον τὸ Ἰνδικὸν ἀρτίως ἐνηνεγμένον ἐς Φοινίκην ἅμα
τῇ Ἰνδικῇ ἀλόῃ κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον εὐτύχησα λαβεῖν,
ἡνίκα τὴν ἀπὸ τῆς Παλαιστίνης ὁδὸν ἐπανῄειν, αὐτῷ τε
Γαληνός ιατρόςDe antidotis libri ii Volume 14, p. 8, l. 3
ἐκόμισα καὶ διφρυγὲς καὶ σπόδιον καὶ πομφόλυγα χαλ-

κῖτίν τε καὶ μίσυ καὶ σῶρυ καὶ χάλκανθον, ὥσπερ γε
πάλιν ἐκ τῆς Παλαιστίνης Συρίας ὀποβάλσαμον ἀκριβές.
ἄσφαλτος μὲν γὰρ οὐδὲ δολωθῆναι δύναται πανούργως,
ὥσπερ οὐδὲ ὁ τοῦ ὀποβαλσάμου καρπὸς ἢ τὸ ξυλοβάλσα-
μον. ἔπλευσα δὲ καὶ εἰς Λῆμνον, ἴσασι δὲ οἱ θεοὶ, δι'
οὐδὲν ἄλλο ἢ διὰ τὴν Λημνίαν, εἴτε γῆν ἐθέλει τις ὀνο-
μάζειν, εἴτε σφραγῖδα, λέλεκται δὲ περὶ αὐτῆς αὐτάρκως
ἐν τῷ περὶ τῆς τῶν ἁπλῶν φαρμάκων δυνάμεως ἐνάτῳ.
ταύτην οὖν εἴτε Λημνίαν γῆν, εἴτε σφραγῖδα καλεῖν ἐθέ-
λεις, παραποιοῦσιν, ὡς μηδένα δυνάσθαι διαγνῶναι τὴν
Λεπτὴ ἀριστολοχία, καὶ ὄρχις κάστορος εἴη,

Καὶ κενταυρίου κόμης ἶσον αὖτις ἐπ' αὐτοῖς
Διπλάσιον, στύρακός τε καὶ ἄμμεως, ἀνίσου τε
Καὶ φοῦ, καὶ πολίοιο κόμης, μήου τ' ἀκόρου τε.
Ἠδὲ χαμαιπίτυος καὶ φύλλα μαλαβάθροιο,
Ἔστω καὶ σφραγὶς Λήμνου, ἀπὸ χαλκίτεώς τε
Χυλὸν καὶ ξανθὸν ὑποκιστίδος αὖτις ἐπ' αὐτοῖς,
Κόμμι τε καὶ νάρδου Κελτῶν, ἀπὸ θλάσπεως λεπτῆς,
Καὶ σεσέλεως τὸ σπέρμα, καὶ ἐκ Κρήτης μαράθροιο,
Καὶ καρδαμώμου, ἀπὸ πάντων τέτταρες ἔστων
Δραχμαὶ, σμύρνης δ' αὖ καὶ στοιχάδος, ἠδὲ πρασίου,
Διόδωρος Σικελός ιστορική βιβλιοθήκη (lib. 1-20) Book 5, chapter 79,

section 2, l. 3
σῶν, Οἰνοπίωνι δὲ τῷ Ἀριάδνης τῆς Μίνω Χίον

ἐγχειρίσαι φασίν, ὃν ἔνιοι μυθολογοῦσι Διονύσου
93
γενόμενον μαθεῖν παρὰ τοῦ πατρὸς τὰ περὶ τὴν

οἰνοποιίαν. τῶν δ' ἄλλων τῶν περὶ αὐτὸν ἡγεμό-
νων ἑκάστῳ νῆσον ἢ πόλιν δωρήσασθαι λέγουσι
τὸν Ῥαδάμανθυν, Θόαντι μὲν Λῆμνον, Ἐνυεῖ δὲ
Κύρνον, Σταφύλῳ δὲ Πεπάρηθον, Εὐάνθει δὲ Μα-
ρώνειαν, Ἀλκαίῳ δὲ Πάρον, Ἀνίωνι δὲ Δῆλον, Ἀν-
δρεῖ δὲ τὴν ἀπ' ἐκείνου κληθεῖσαν Ἄνδρον. διὰ
δὲ τὴν ὑπερβολὴν τῆς περὶ αὐτὸν δικαιοσύνης με-
μυθολογῆσθαι δικαστὴν αὐτὸν ἀποδεδεῖχθαι καθ'
Διόδωρος Σικελός ιστορική βιβλιοθήκη (lib. 1-20)

Book 10, chapter 19, section 6, l. 2
μὰς κτησαμένους τὰ μέγιστα τῶν ἐθνῶν καταπεπο-

λεμηκέναι, αὐτὸν δὲ τηλικαύτας ἔχοντα δυνάμεις
ἡλίκας οὐδεὶς τῶν πρὸ αὐτοῦ ἔσχε μηδεμίαν ἀξιό-
λογον πρᾶξιν κατειργάσθαι.
Ὅτι οἱ Τυρρηνοὶ διὰ τὸν τῶν Περσῶν φόβον
ἐκλιπόντες τὴν Λῆμνον ἔφασκον ὡς διά τινας χρη-
σμοὺς τοῦτο ποιεῖν, καὶ ταύτην τῷ Μιλτιάδῃ παρέ-
δωκαν. ταῦτα δὲ πράξαντος 8Ἕρμωνος τοῦ προεστη-
κότος τῶν Τυρρηνῶν, συνέβη τὰς τοιαύτας χάρι-
τας ἀπ' ἐκείνων τῶν χρόνων Ἑρμωνείους προσαγο-
ρευθῆναι. [Exc. Vat. p. 35.]

θέντων αὐτοῖς στρατιωτῶν νυκτὸς πλεύσαντες εἰς

τὴν Σάμον ἔλαθόν τε [τὴν πόλιν] παρεισελθόντες,
τῶν πολιτῶν συνεργούντων, ῥᾳδίως τ' ἐκράτησαν
τῆς Σάμου, καὶ τοὺς ἀντιπράττοντας αὐτοῖς ἐξέ-
βαλον ἐκ τῆς πόλεως· τοὺς δ' ὁμήρους ἐκκλέψαντες
ἐκ τῆς Λήμνου καὶ τὰ κατὰ τὴν Σάμον ἀσφαλισά-
μενοι, φανερῶς ἑαυτοὺς ἀπέδειξαν πολεμίους τοῖς
Ἀθηναίοις. οἱ δὲ πάλιν Περικλέα προχειρισάμενοι
στρατηγὸν ἐξέπεμψαν ἐπὶ τοὺς Σαμίους μετὰ νεῶν
ἑξήκοντα. μετὰ δὲ ταῦθ' ὁ μὲν Περικλῆς ναυμα-
χήσας πρὸς ἑβδομήκοντα τριήρεις ἐνίκησε τοὺς.
Διόδωρος Σικελός ιστορική βιβλιοθήκη (lib. 1-20) Book 16, chapter

21, section 2, l. 3
94
ἄλλας ἑξήκοντα πληρώσαντες καὶ στρατηγοὺς ἐπιστή-

σαντες τοὺς ἐπιφανεστάτους τῶν πολιτῶν, Ἰφικράτην
καὶ Τιμόθεον, ἐξαπέστειλαν κοινῇ μετὰ Χάρητος δια-
πολεμεῖν τοῖς ἀφεστηκόσι τῶν συμμάχων. οἱ δὲ Χῖοι
καὶ Ῥόδιοι καὶ Βυζάντιοι μετὰ τῶν συμμάχων ἑκατὸν
ναῦς πληρώσαντες Ἴμβρον μὲν καὶ Λῆμνον οὔσας
Ἀθηναίων ἐπόρθησαν, ἐπὶ δὲ Σάμον πολλῇ δυνάμει
στρατεύσαντες τὴν μὲν χώραν ἐδῄωσαν, τὴν δὲ πόλιν
ἐπολιόρκουν κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν· πολλὰς δὲ
καὶ ἄλλας νήσους οὔσας ὑπ' Ἀθηναίους κακοποιή-
σαντες χρήματα ἤθροισαν εἰς τὰς τοῦ πολέμου χρείας.

μὲν βουλόμενος βοηθεῖν τοῖς συμμάχοις, ἅμα δὲ σπεύ-

δων εἰς περισπασμοὺς ἐμβαλεῖν Ἀντίγονον, ἵνα μὴ
σχολὴν ἔχῃ διαβαίνειν εἰς τὴν Εὐρώπην. ἔγραψε δὲ
καὶ πρὸς Δημήτριον τὸν Φαληρέα καὶ Διονύσιον τὸν
φρουροῦντα τὴν Μουνυχίαν, προστάττων εἴκοσι ναῦς
εἰς Λῆμνον ἐκπέμψαι. ἀποστειλάντων δ' αὐτῶν εὐθὺς
τὰ σκάφη καὶ ναύαρχον ἐπ' αὐτῶν Ἀριστοτέλη οὗτος
μὲν καταπλεύσας εἰς Λῆμνον καὶ μεταπεμψάμενος Σέ-
λευκον μετὰ στόλου τοὺς Λημνίους ἔπειθεν ἀποστῆναι
τῶν περὶ Ἀντίγονον·

σχολὴν ἔχῃ διαβαίνειν εἰς τὴν Εὐρώπην. ἔγραψε δὲ

καὶ πρὸς Δημήτριον τὸν Φαληρέα καὶ Διονύσιον τὸν
φρουροῦντα τὴν Μουνυχίαν, προστάττων εἴκοσι ναῦς
εἰς Λῆμνον ἐκπέμψαι. ἀποστειλάντων δ' αὐτῶν εὐθὺς
τὰ σκάφη καὶ ναύαρχον ἐπ' αὐτῶν Ἀριστοτέλη οὗτος
μὲν καταπλεύσας εἰς Λῆμνον καὶ μεταπεμψάμενος Σέ-
λευκον μετὰ στόλου τοὺς Λημνίους ἔπειθεν ἀποστῆναι
τῶν περὶ Ἀντίγονον· οὐ προσεχόντων δ' αὐτῶν τήν
τε χώραν ἐδῄωσε καὶ τὴν πόλιν περιχαρακώσας ἐπο-
λιόρκει. μετὰ δὲ ταῦτα Σέλευκος μὲν ἀπέπλευσεν εἰς
Κῶν, Διοσκουρίδης δὲ κατασταθεὶς ναύαρχος ὑπ' Ἀν
95

τῶν περὶ Ἀντίγονον· οὐ προσεχόντων δ' αὐτῶν τήν

τε χώραν ἐδῄωσε καὶ τὴν πόλιν περιχαρακώσας ἐπο-
λιόρκει. μετὰ δὲ ταῦτα Σέλευκος μὲν ἀπέπλευσεν εἰς
Κῶν, Διοσκουρίδης δὲ κατασταθεὶς ναύαρχος ὑπ' Ἀν-
τιγόνου, πυθόμενος τὸν πλοῦν Σελεύκου, κατῆρεν εἰς
Λῆμνον καὶ τὸν μὲν Ἀριστοτέλη ἐξέβαλεν ἐκ τῆς
νήσου, τῶν δὲ νεῶν τὰς πλείους αὐτάνδρους εἷλε.
Κάσανδρος δὲ καὶ Πρεπέλαος ἀφηγοῦντο μὲν τῆς ὑπὸ
Κασάνδρου πεμφθείσης δυνάμεως εἰς τὴν Καρίαν,
πυθόμενοι δὲ Πτολεμαῖον τὸν Ἀντιγόνου στρατηγὸν
τὴν δύναμιν εἰς παραχειμασίαν διῃρηκέναι καὶ αὐτὸν
Λουκιανός De domo Section 29, l. 2
Ταύτῃ ἕπεται παλαιά τις ἄλλη γραφή· Ὠρίων

φέρει τὸν Κηδαλίωνα τυφλὸς ὤν, ὁ δ' αὐτῷ
σημαίνει τὴν πρὸς τὸ φῶς ὁδὸν ἐποχούμενος,
καὶ ὁ Ἥλιος φανεὶς ἰᾶται τὴν πήρωσιν, καὶ
ὁ Ἥφαιστος Λημνόθεν ἐπισκοπεῖ τὸ ἔργον.
Ὀδυσσεὺς τὸ μετὰ τοῦτο δῆθεν μεμηνώς, ἅτε
συστρατεύειν τοῖς Ἀτρείδαις μὴ θέλων· πάρεισι
δὲ οἱ πρέσβεις ἤδη καλοῦντες. καὶ τὰ μὲν τῆς
ὑποκρίσεως πιθανὰ πάντα, ἡ ἀπήνη, τὸ τῶν
ὑπεζευγμένων ἀσύμφωνον, ἡ ἄνοια τῶν δρωμένων·
Λουκιανός De parasito sive artem esse parasiticam

Section 10, l. 20
εὔδαιμον νομίζων. καὶ μὴν οὐδὲ τῷ τυχόντι

ἀνδρὶ περιτέθεικε τούτους τοὺς λόγους, ἀλλὰ τῷ
σοφωτάτῳ τῶν ὅλων. καίτοι γε εἴπερ ἐβούλετο
Ὀδυσσεὺς τὸ κατὰ τοὺς Στωϊκοὺς ἐπαινεῖν τέλος,
ἐδύνατο ταυτὶ λέγειν ὅτε τὸν Φιλοκτήτην ἀνή-
γαγεν ἐκ τῆς Λήμνου, ὅτε τὸ Ἴλιον ἐξεπόρθησεν,
ὅτε τοὺς Ἕλληνας φεύγοντας κατέσχεν, ὅτε εἰς
Τροίαν εἰσῆλθεν ἑαυτὸν μαστιγώσας καὶ κακὰ
καὶ Στωϊκὰ ῥάκη ἐνδύς· ἀλλὰ τότε οὐκ εἶπε
τοῦτο τέλος χαριέστερον. ἀλλὰ μὴν καὶ ἐν τῷ
τῶν Ἐπικουρείων βίῳ γενόμενος αὖθις παρὰ τῇ
96
Σκύλακας περιηγητής Section 67, l. 17
Ἕβρος καὶ ἐπ' αὐτῷ τεῖχος Δουρίσκος, Αἶνος πόλις

καὶ λιμὴν, τείχη Αἰνίων ἐν τῇ Θρᾴκῃ, Μέλας κόλπος,
Μέλας ποταμὸς, Δερὶς ἐμπόριον, Κῶβρυς ἐμπόριον
Καρδιανῶν καὶ ἄλλο Κύπασις. Κατὰ τὸν Μέλανα
κόλπον Ἴμβρος ἐστὶ νῆσος καὶ πόλις, καὶ Λῆμνος νῆσος
καὶ λιμήν. Ἐπάνειμι πάλιν ἐπὶ τὴν ἤπειρον, ὅθεν ἐξε-
τραπόμην. Μετὰ δὲ τὸν Μέλανα κόλπον ἐστὶν ἡ Θρᾳ-
κία Χερρόνησος καὶ πόλεις ἐν αὐτῇ αἵδε· Καρδία, Ἴδη,
Παιὼν, Ἀλωπεκόννησος, Ἄραπλος, Ἐλαιοῦς, Μάδυτος,
Σηστὸς ἐπὶ τοῦ στόματος τῆς Προποντίδος, [ὅ] ἐστι
Σκύλακας περιηγητής Section 114, l. 8
Τετάρτη Κύπρος. Πέμπτη Εὔβοια. Ἕκτη Κύρνος.

Ἑβδόμη Λέσβος. Ὀγδόη Ῥόδος. Ἐνάτη Χίος. Δεκάτη
Σάμος. Ἑνδεκάτη Κόρκυρα. Δωδεκάτη Κάσος. Τρις-
καιδεκάτη Κεφαλληνία. Τεσσαρεσκαιδεκάτη Νάξος.
Πεντεκαιδεκάτη Κῶς. Ἑξκαιδεκάτη Ζάκυνθος. Ἑπτα-
καιδεκάτη Λῆμνος. Ὀκτωκαιδεκάτη Αἴγινα. Ἐννα-
καιδεκάτη Ἴμβρος. Εἰκοστὴ Θάσος.
SUDA s. Σκύλαξ· Καρυανδεύς (πόλις δ' ἐστὶ
τῆς Καρίας πλησίον Ἁλικαρνασσοῦ τὰ Καρύανδα)· μαθηματικὸς καὶ
μουσικός.
Περίπλουν τῶν ἐκτὸς τῶν Ἡρακλέους στηλῶν· Τὰ κατὰ Ἡρα-
κλείδην τὸν Μυλασσῶν βασιλέα· Γῆς Περίοδον· Ἀντιγραφὴν πρὸς τὴν
Πολυβίου
Agatharchides Geogr., De mari Erythraeo (excerpta) Section 7, l. 141
τόπον· ἔτι τὴν μὲν Ἀφροδίτην τιτρωσκομένην ὑπὸ θνη-

τῆς δυνάμεως, τὸν δ' Ἄρην δεσμούμενον ὑπ' Ὤτου
καὶ Ἐφιάλτου, τὸν δὲ ᾍδην, ἐν ᾧ τόπῳ τὴν βασιλείαν
εἶχεν, ἐκεῖσε ὑφ' Ἡρακλέους τοξευθέντα ταῖς μεγίσταις
ἀλγηδόσι περιπεσεῖν· τὸν δὲ Ἥφαιστον, ἀπὸ τοῦ κατὰ
τὸν οὐρανὸν ἀπορριφέντα ὕψους, εἰς Λῆμνον ἐνεχθῆναι
διακείμενον ἐσχάτως· τῆς δ' Ἥρας ὑπὸ τοῦ Διὸς κρε-
μαμένης ἐκ τῶν ποδῶν ἐκδεθῆναι παμμεγέθεις ἄκμονας·
97
καθόλου δὲ θεοὺς μοιχεύοντας, κεραυνουμένους, κυλλό-

ποδας, κλέπτειν εἰθισμένους, ἀνθρώπων ἀσθενεστέρους,
προχείρως λοιδοροῦντας, ἀδικοῦντας, μεμψιμοιροῦντας,
Pseudo-Scymnus Geogr., Ad Nicomedem regem, v 1-980 (sub titulo Orbis

descriptio) L. 643.
...μετὰ ταῦτα Παλληνεῖς δ' ἀφ' αὑτῶν ὀνομάσαι λέγουσιν ὁρμηθέντας ἐξ

Ἀχαΐας. Εἶτ' ἔστι κόλπος λεγόμενος Τορωνικός, οὗ πρότερον ἦν τις
Μηκύβερνα κειμένη· ἑξῆς Τορώνη τοῖς τόποις ὁμώνυμος. Εἶτεν πελαγία
Λῆμνος, Ἡφαίστου τροφός, ἣν ὁ Διονύσου πρῶτος οἰκίζει Θόας, μετὰ
ταῦτα δ' ἔσχεν Ἀττικὴν ἀποικίαν. Τὸν Ἄθω δὲ παραπλεύσαντι παράλιος
πόλις Ἄκανθός ἐστιν, Ἀνδρίων ἀποικία, παρ' ἣν διῶρυξ δείκνυται
τετμημένη.Θόας.Βλέπε παραπάνω. Θόας - Βικιπαίδεια. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή ήταν
γιος του Θησέα και της Αριάδνης, όπως και τα αδέλφια του Στάφυλος και Οινοπίων. Ο Θόας
συνήθως φέρεται να έχει γεννηθεί στη Λήμνο και να βασίλεψε στη Μύρινα, πόλη που πήρε
το όνομά της από τη σύζυγό του. Ο Θόας και η Μύρινα απέκτησαν μία κόρη, την Υψιπύλη.
Αρκετά χρόνια μετά, ...
Dionysius Halicarnassensis Hist., Rhet., Antiquitates Romanae

τὰς ἐπωνυμίας οἱ αὐτοί. ἔχει γὰρ περὶ αὐτῶν καὶ

Θουκυδίδης μὲν ἐναργῆ ἀκτῆς τῆς Θρᾳκίας μνήμην καὶ
τῶν ἐν αὐτῇ κειμένων πόλεων, ἃς οἰκοῦσιν ἄνθρωποι
δίγλωττοι. περὶ δὲ τοῦ Πελασγικοῦ ἔθνους ὅδε ὁ
λόγος· ‘ἔνι δέ τι καὶ Χαλκιδικὸν, τὸ δὲ πλεῖστον
Πελασγικὸν τῶν καὶ Λῆμνόν ποτε καὶ Ἀθήνας οἰκη-
σάντων Τυρρηνῶν’. Σοφοκλεῖ δ' ἐν Ἰνάχῳ δράματι
ἀνάπαιστον ὑπὸ τοῦ χοροῦ λεγόμενον πεποίηται ὧδε·
Ἴναχε νᾶτορ, παῖ τοῦ κρηνῶν
πατρὸς Ὠκεανοῦ, μέγα πρεσβεύων
Ἄργους τε γύαις Ἥρας τε πάγοις,
Dionysius Perieg., Orbis descriptio L. 522
Εὐρώπης δ' αἱ μὲν λαιῆς ὑπὸ νεύματι χειρὸς

Ῥώονθ' ἑξείης, Ἀσίης δ' ἐπὶ δεξιὰ κεῖνται,
Μῆκος ἐπ' ἀρκτῴοιο τιταινόμεναι βορέαο.
Ἤτοι δ' Εὐρώπης μὲν Ἀβαντιὰς ἔπλετο Μάκρις
Σκῦρός τ' ἠνεμόεσσα καὶ αἰπεινὴ Πεπάρηθος·
Ἔνθεν καὶ Λῆμνος, κραναὸν πέδον Ἡφαίστοιο,
98
Πέπταται, ὠγυγίη τε Θάσος, Δημήτερος ἀκτή,

Ἴμβρος Θρηϊκίη τε Σάμος, Κυρβάντιον ἄστυ.
Αἳ δ' Ἀσίης πρώτην αἶσαν λάχον, ἀμφὶς ἐοῦσαι
Δῆλον ἐκυκλώσαντο, καὶ οὔνομα Κυκλάδες εἰσί·
Ῥύσια δ' Ἀπόλλωνι χοροὺς ἀνάγουσιν ἅπασαι,
Αισχύλος Persae L. 890
Χίος, ἠδὲ Πάρος,

Νάξος, Μύκονος, Τήνῳ τε συνάπτουσ'
Ἄνδρος ἀγχιγείτων.
καὶ τὰς ἀγχιάλους ἐκράτυνε μεσάκτους, {[ἀντ. γ.}

Λῆμνον, Ἰκάρου θ' ἕδος,
καὶ Ῥόδον ἠδὲ Κνίδον Κυπρίας τε πόλεις,
Πάφον ἠδὲ Σόλους,
Σαλαμῖνά τε, τᾶς νῦν ματρόπολις τῶνδ'
αἰτία στεναγμῶν.
Αισχύλος Agamemnon L. 284
{Κλ.} τῆς νῦν τεκούσης φῶς τόδ' εὐφρόνης λέγω.

{Χο.} καὶ τίς τόδ' ἐξίκοιτ' ἂν ἀγγέλων τάχος;
{Κλ.} Ἥφαιστος Ἴδης λαμπρὸν ἐκπέμπων σέλας.
φρυκτὸς δὲ φρυκτὸν δεῦρ' ἀπ' ἀγγάρου πυρὸς
ἔπεμπεν· Ἴδη μὲν πρὸς Ἑρμαῖον λέπας
Λήμνου· μέγαν δὲ πανὸν ἐκ νήσου τρίτον
Ἀθῷον αἶπος Ζηνὸς ἐξεδέξατο,
ὑπερτελής τε, πόντον ὥστε νωτίσαι
ἰχθῦς πορευτοῦ λαμπάδος πρὸς ἡδονήν,
πεύκη τὸ χρυσοφεγγές, ὥς τις ἥλιος,
σέλας παραγγείλασα Μακίστου σκοπαῖς·
Αισχύλος Fragmenta Tetralogy 36, play B, fragment 392a, l. 4
Pap. Ox. 2256 fr. 5

(oberer Rand)
[ ]· ἀδύνα-
τον δ' ἦν τὴν Τροία]ν̣ λημφθῆ(ναι),
99
εἰ μὴ οἱ Ἕλληνες μετεπέ]μπον-
το ἐκ τῆς Λήμνου τὸν Φ]ι̣λ̣ο[̣ κ]τ̣[ή(την).
κεῖται δ' ὁ μῦθος καὶ π]αρ' Εὐριπί-
δηι. παρὰ Σοφοκλεῖ δὲ Νεο]π̣τόλεμο(ς)
[ ] Φ̣ι̣λοκτή(τ ..)
[ Ὀδυς]σεύς... Σπηλιά Φιλοκτήτη - Λήμνος | Terrabook. Η σπηλιά
του Φιλοκτήτη στη Λήμνο είναι το μέρος όπου εγκατέλειψαν για δέκα χρόνια οι Αχαιοί
τον ήρωα όταν τον δάγκωσε φίδι, κατά την τρωική εκστρατεία.
Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Ἀθηναίων πολιτεία

Section 61, subsection 6, l. 1
κατὰ τῶν ὁπλιτῶν. ἐπιχειροτονία δὲ γίγνεται καὶ τού-

των. χειροτονοῦσι δὲ καὶ φυλάρχους ιʹ, ἕνα τῆς φυλῆς,
τὸν ἡγησόμενον τῶν ἱππέων ὥσπερ οἱ ταξίαρχοι τῶν
ὁπλιτῶν. χειροτονοῦσι δὲ καὶ εἰς Λῆμνον ἵππαρχον, ὃς ἐπιμε-
λεῖται τῶν ἱππέων τῶν ἐν Λήμνῳ. χειροτονοῦσι δὲ καὶ ταμίαν τῆς
Παράλου καὶ ν[ῦν] τῆς το[ῦ] Ἄμμωνος. Αἱ δὲ κληρωταὶ ἀρχαὶ πρότερον
μὲν ἦσαν αἱ μὲν μετ' ἐννέα ἀρχόντων ἐ[κ] τῆς φυλῆς ὅλης κληρούμεναι,
αἱ δ'
Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Ἀθηναίων πολιτεία

Section 62, subsection 2, l. 13
τῆς ἡμέρας. ἀθλοθέται δ' ἐν πρυτανείῳ δειπνοῦσι τὸν

Ἑκ[ατ]ομβαιῶνα μῆνα, ὅ[τ]αν ᾖ τὰ Παναθήναια, ἀρξά-
μενοι ἀπὸ τῆς τετράδος ἱσταμένου. ἀμφικτύονες εἰς Δῆλον
δραχμὴν τῆς ἡμέρας ἑκάστης ἐκ Δήλου λαμβάνουσι.
λαμβάνουσι δὲ καὶ ὅσαι ἀποστέλλονται ἀρχαὶ εἰς Σάμον
ἢ Σκῦρον ἢ Λῆμνον ἢ Ἴμβρον εἰς σίτησιν ἀργύριον.
ἄρχειν δὲ τὰς μὲν κατὰ πόλεμον ἀρχὰς ἔξεστι πλεονάκις,
τῶν δ' ἄλλων οὐδεμίαν, πλὴν βουλεῦσαι δίς.
Τὰ δὲ ⟦τὰ⟧ δικαστήρια [κ]ληρ[οῦ]ς[ιν] οἱ θʹ ἄρχοντες
κατὰ φυλάς, ὁ δὲ γραμματεὺς τῶν θεσμο[θετῶν τῆς] δεκά-
της φυλῆς. εἴσοδοι δέ εἰσιν εἰς [τὰ] δικαστ[ή]ρια δέκα, μία
Αίλιος Ηρωδιανός Καθολική προσωδία Part+volume 3,1, p. 104, l. 21
οὕτως ἐκαλεῖτο ἡ Κύπρος ἀπὸ τοῦ πολλὰς ἄκρας ἔχειν – Λιγυστίς.

Λιγυστίδες νῆσοι αἱ καὶ Στοιχάδες, Λιβυστίς, Κυρρεστίς ἡ Ἀθηνᾶ,
Γεραιστίς, Ὀρεστίς ὡς ἐπιθετικά.
100
Τὰ εἰς τις δισύλλαβα ν πρὸ τοῦ τ ἔχοντα βαρύνεται, Σάντις

πόλις Κελτική, Σίντις Θρᾳκικὸν ἔθνος, ὑφ' ὧν πρῶτον ᾠκίσθη ἡ Λῆ-
μνος νῆσος, ὡς Στράβων.
Τὰ εἰς τις πολυσύλλαβα ν πρὸ τοῦ τ ἔχοντα μὴ παρακείμενα τοῖς
εἰς της ὀξύνεται, Προποντίς ἡ πρὸ τοῦ Πόντου τοῦ Εὐξείνου θά-
λασσα καὶ γῆ Βυζαντίων. Ἑλλησποντίς. Ἀβαντίς ἡ Εὔβοια, ὡς
Τὰ εἰς μνος δισύλλαβα ἔχοντα τὴν πρὸ τέλους μὴ φύσει μακράν,

μονογενῆ μὲν ὄντα, βαρύνεται, ὕμνος, σκύμνος, Τύμνος πόλις
Καρίας. τριγενῆ δὲ ὀξύνεται, γυμνός, σεμνός, στυμνός ὁ σκληρός,
πρυμνός.
Τὰ εἰς μνος δισύλλαβα ἔχοντα τὴν πρὸ τέλους φύσει μακρὰν
βαρύνεται, Κρῶμνος ὁ Λυκάονος καὶ πόλις Πελοποννήσου, Λῆμνος
νῆσος πρὸς τῇ Θρᾴκῃ, Τῆμνος πόλις τῆς Αἰολίδος.
Τὰ εἰς μνος ὑπερδισύλλαβα κύρια ἢ προσηγορικὰ μὴ ἔχοντα ἴδια
θηλυκὰ προπαροξύνεται, Ἄμυμνος ἔθνος Ἠπειρωτικόν, Λύκαμνος,
Ἐπίδαμνος πόλις Ἰλλυρίας ἀπὸ Ἐπιδάμνου, Αἴσυμνος. Ἴαμνος,
Λεπέτυμνος, τὸ μέντοι ἐρεμνός ἔχει θηλυκὸν τὸ ἐρεμνή, ὥσπερ
κέκληται δὲ ἀπὸ Σκαρφείας. καὶ Σκάρφην τὴν αὐτὴν λέγει Στράβων (1 p.

60 et 9 p. 426). Γεράνεια πόλις Φρυγίας ἀπὸ πρωτοτύπου Γεράνη. ἔστι
καὶ ὄρος μεταξὺ Μεγάρων καὶ Κορίνθου, ἀφ' οὗ ἥλατο Ἰνὼ φεύγουσα
τὸν Ἀθάμαντα. Αἰθάλεια νῆσος Τυρσηνῶν. Φίλιστος ἐν εʹ Σικελικῶν,
λέγεται Αἰθάλη. Ἑκαταῖος Εὐρώπῃ. Πολύβιος δ' ἐν τριακοστῇ τετάρτῃ
λέγει Αἰθάλειαν τὴν Λῆμνον καλεῖσθαι. ἐκαλεῖτο δὲ οὕτως ἡ πόλις ἴσως
ἐκ τῶν ἀναδιδομένων τοῦ Ἡφαίστου κρατήρων. Γοργίππεια πόλις
Σινδικῆς. λέγεται καὶ Γοργίππη. Αἰγώνεια πόλις Μηλιέων. Λυκόφρων (
903) »ὧν οἱ μὲν Αἰγώνειαν ἄθλιοι πάτραν». καὶ Ἑκαταῖος. Ῥιανὸς
ἑκκαιδεκάτῃ Αἰγώνην αὐτὴν καλεῖ. Κωρύκεια· οὕτως ἔνιοι Κώρυκον
πόλιν...
Τὰ διὰ τοῦ ενη ὑπερδισύλλαβα μονογενῆ βαρύνεται, ὠλένη,

Ἑλένη νῆσος τῆς Ἀττικῆς. Ἑκαταῖος Εὐρώπῃ. ἐκεῖ γὰρ ἀποβῆναί
φασι τὴν Ἑλένην μετὰ τὴν ἅλωσιν Ἰλίου. ἔστι καὶ κρήνη Ἑλένη ἐν Χίῳ,
101
ἐν ᾗ Ἑλένη ἐλούσατο. Κλυμένη. Κασμένη πόλις Σικελίας. Ἡρόδοτος ζʹ

(c. 155): Κτιμένη πόλις Θεσσαλίας, ὑπὸ Πηλέως Φοίνικι δωρηθεῖσα, ἧς
τοὺς πολίτας Ὅμηρος Δόλοπάς φησιν, ὡς Σίντιας τῆς Λήμνου, καὶ
Τρῶας τῆς Ἰλίου καὶ Ζελείας, καὶ Ἐπειοὺς τῆς Ἤλιδος, καὶ Φαίακας τῆς
Σχε-ρίας καὶ Ἄβαντας τοὺς Εὐβοέας. οὕτω καὶ «Κτιμένην Δολοπηΐδα»
(Apollon. Rhod. I 68). Δυναμένη. Μελπομένη. Κατακεκαυμένη χώρα τῆς
Ἐφεσίας. Στράβων τρισκαιδεκάτῳ (p. 628). Σταμένη πόλις Χαλύβων.
Ἑκαταῖος Ἀσίᾳ. Ἀρμένη κώμη Παφλαγονίας. Μένιππος ἐν
βίας ἀπὸ τοῦ Δουσάρου θεοῦ παρὰ Ἄραψιν τιμωμένου. καὶ Περι-
στερή πόλις Φοινίκων. τὸ δὲ Θυρῆ κατὰ συναίρεσιν ἐκ τοῦ Θυρέα.
Τὰ εἰς η λήγοντα προηγουμένου τοῦ σ βαρύνεται, ἄση ὁ ῥύπος,
κόρση ὁ κρόταφος καὶ Κόρση δούλη βουκόλος, ἀφ' ἧς Κορσίς νῆσος.
Μέσση πόλις κατ' ἀποκοπὴν ἐκ τοῦ Μεσσήνη καὶ Μέση. Χρύση ἡ
πόλις τοῦ Ἀπόλλωνος ἐγγὺς Λήμνου. Σοφοκλῆς Λημνίαις «ὦ Λῆμνε
Χρύσης τ' ἀρχιτέρμονες πάγοι»· καὶ ἐν Αἰχμαλώτισι «ταύτην ἐγὼ Κίλλαν
καὶ Χρύσην νέμω». εἰσὶ καὶ ἄλλαι Χρῦσαι ὁμώνυμοι πόλεις καὶ τόποι
πολλοί. περὶ Σκῦρον. καὶ τῆς Λεσβίας τόπος. καὶ περὶ Ἡφαιστίαν τῆς
Λήμνου ἀκρωτήριον πρὸς Τένεδον βλέπον. καὶ ἐν Βιθυνίᾳ περὶ
Χαλκηδόνα. καὶ τῆς Καρίας ἐν τῇ Ἁλικαρνασσίδι, Δώριον πεδίον· καὶ ἐν
Ἑλλησπόντῳ

πολ-
λοί. περὶ Σκῦρον. καὶ τῆς Λεσβίας τόπος. καὶ περὶ Ἡφαιστίαν τῆς
Λήμνου
ἀκρωτήριον πρὸς Τένεδον βλέπον. καὶ ἐν Βιθυνίᾳ περὶ Χαλκηδόνα. καὶ
τῆς Καρίας ἐν τῇ Ἁλικαρνασσίδι, Δώριον πεδίον· καὶ ἐν Ἑλλησπόντῳ
πόλις μέση Ὀφρυνίου καὶ Ἀβύδου. ἔστι καὶ ἄλλη περισπωμένως
λεγομένη
νῆσος Ὠνεανῖτις. ἔστι καὶ ἄλλη χερρόνησος τῆς Ἰνδικῆς Χρυσῆ καλου-
μένη.
102
Αίλιος Ηρωδιανός et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Περὶ

ὀρθογραφίας Part+volume 3,2, p. 470, l. 9
εἰ ἦν ἀπὸ τοῦ αἰζήϊος, οὐκ ὤφειλεν ὀξύνεσθαι, ἀλλὰ προπερισπᾶσθαι.

ἡ γὰρ ὀξεῖα καὶ βαρεῖα εἰς περισπωμένην συνέρχονται οἷον Ἀχελώϊος
Ἀχελῷος, ὑπερώϊον ὑπερῷον. ὥσπερ οὖν ἀπὸ τοῦ Αἰτωλός γίνεται
Αἰτώλιος κατὰ παραγωγὴν τοῦ αὐτοῦ σημαινομένου φυλαττομένου καὶ
ἀπὸ τοῦ κάπρος κάπριος, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ αἰζηός αἰζήϊος.
Αἰθάλη ἐκαλεῖτο ἡ Λῆμνος ἴσως ἀπὸ τῶν αἰθαλῶν ἀναδεδομένων
ἐκ τῶν Ἡφαίστου κρατήρων. Αἰθαλίτης τὸ ἐθνικόν, ἀπὸ δὲ τοῦ Αἰθά-
λεια Αἰθαλείτης ὡς Ζελείτης.
Αἴθικες ὡς Κίλικες ἔθνος ἐν Θετταλίᾳ οἰκοῦν ἐν τῷ Πίνδῳ ὄρει
(Β 744).
Αίλιος Ηρωδιανός et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Partitiones (=

Ἐπιμερισμοί) [Sp.?] (e codd. Paris. 2543 + 2570) P. 77, l. 18
βότρυας ἐκθλίβουσι· ληνοβάτης· ληνοβατῶ, ῥῆμα· λήθω,

τὸ λανθάνω· λήθαργος, ὁ ἀναίσθητος· λήγω, τὸ παύω·
λῆξις, ἡ παῦσις· λήϊον, τὸ χωράφιον· ληΐζομαι, τὸ
πορθῶ· λήμη, ἡ τζίμβλα· λημῶ, τὸ τζιμβλώττω· λῆρος,
ἡ φλυαρία· ληρῶ, τὸ φλυαρῶ· ληρωδία, ἡ ὕβρις· Λητὼ,
ὄνομα θεᾶς· Λητοΐδης, ὁ Ἀπόλλων· Λῆμνος, νῆσος· Λήδα,
κύριον· λήκυθος καὶ ληκύθιον, τὸ ἐλαιοδόχον ἀγγεῖον· λη-
ρωδῶ· καὶ ληρωδία ἡ ὕβρις.
Δίφθογγα δὲ ταῦτα· λειτουργῶ· λειτουργία· λειτουργὸς,
ὁ ὑπηρέτης· λειμὼν, ὁ κῆπος, καὶ κλίνεται λειμῶνος·
λειμωνία·
Theophrastus Phil., De causis plantarum (lib. 2-6) Book 4, chapter 9,

section 6, l. 12
πρὸς τὸ μὴ χρονίζειν. Οἷον γὰρ εἰς ὀργῶσαν πίπτει

τὴν γῆν καὶ παραπλήσιον τὸ συμβαῖνον ὥσπερ τὰ
ἐπὶ τὸ ζέον ἐμβαλλόμενα τῶν ἑψομένων· οὐδεμίαν γὰρ
οὐδὲ κἀκεῖνα λαμβάνει μόλυνσιν. Εἰ δέ τινες τῶν
ὀλιγοχρονίων τούτων βαρεῖς ὥσπερ φασὶ τοὺς περὶ Λῆ-
μνον ἐνταῦθα τοῦ σπέρματος τὴν φύσιν αὐτοῦ κατά-
λοιπον αἰτιᾶσθαι. Καὶ περὶ μὲν τούτων ἀρκεῖ τὰ
103
εἰρημένα.
Τὴν δὲ ἄνθησιν πολυχρονιωτέραν ποιοῦνται τὰ
χεδροπὰ τῶν σιτωδῶν ὅτι τῶν μὲν ἀσθενὲς τὸ ἄνθος·
εἴρηται δὲ ὅτι τὰ ἀσθενέστερα πανταχοῦ θᾶττον τε
Ζηνόβιος σοφιστής Epitome collectionum Lucilli Tarrhaei et Didymi

Centuria 3, section 85, l. 1
Ἑρμώνειος χάρις: Πελασγοί τινες τὴν Λῆμνον

οἰκοῦντες ἦλθον ἐν ναυσὶν ἐς Βραυρῶνα τῆς Ἀττικῆς,
καὶ τὰς γυναῖκας ἐκεῖθεν ἥρπασαν. Λοιμῷ δὲ περιπεσόντες
προσετάχθησαν δίκας διδόναι τοῖς Ἀθηναίοις, καὶ οὕτως
ἀπαλλαγήσεσθαι τοῦ λοιμοῦ. Κελευόντων δὲ τῶν Ἀθη-
ναίων ἐκλιπεῖν τὴν Λῆμνον εἶπον οἱ Πελασγοὶ.

Ἑρμώνειος χάρις: Πελασγοί τινες τὴν Λῆμνον

οἰκοῦντες ἦλθον ἐν ναυσὶν ἐς Βραυρῶνα τῆς Ἀττικῆς,
ναίων ἐκλιπεῖν τὴν Λῆμνον εἶπον οἱ Πελασγοὶ, εἴ τις
αὐθημερὸν Ἀθήνηθεν Βορέᾳ χρησάμενος καταπλεύσειεν
εἰς τὴν Λῆμνον, ἐκστήσονται τῆς χώρας αὐτῶν. Ὕστε-
ρον δὲ Δαρείου τοῦ Πέρσου περὶ Θρᾴκην ὄντος καὶ πάντα
χειρουμένου τὰ πέριξ, Μιλτιάδης Ἀθηναῖος ἐκ τῆς Χεῤ-
ῥονήσου ἀφεὶς ἐς τὸ πέλαγος καταλαμβάνει τὴν Λῆμνον,


104

καὶ πρὸς τοὺς Πελασγοὺς ἔφη, Βορέᾳ χρησάμενος αὐ-
θημερὸν ἥκειν. Ἕρμων δὲ βασιλεύων τῶν Πελασγῶν


καὶ πρὸς τοὺς Πελασγοὺς ἔφη, Βορέᾳ χρησάμενος αὐ-
θημερὸν ἥκειν. Ἕρμων δὲ βασιλεύων τῶν Πελασγῶν
ἐξέστη τῆς χώρας, τῇ μὲν ἀληθείᾳ τοῦ Δαρείου τὴν
δύναμιν φοβηθεὶς, προσποιησάμενος δὲ ἑκὼν διδόναι τοῖς
Ἀθηναίοις τὴν χάριν.

δάκνων. Καὶ τῶν ἵππων οἱ νωθροὶ λαίθαργοι. Καὶ

πάθος τι σὺν πυρετῷ.
Λήμνιον κακόν: παροιμία, ἣν διαδοθῆναι φα-
σὶν ἀπὸ τῶν παρανομηθέντων εἰς τοὺς ἄνδρας ἐν Λήμνῳ
ὑπὸ τῶν γυναικῶν. Ἢ διὰ τὸ τὰς ἁρπαγείσας ὑπὸ Πε-
λασγῶν ἐκ τῆς Ἀττικῆς γυναῖκας εἰς Λῆμνον ἀπαχθῆναι·
ἃς ἀποτεκούσας τρόπους τε τῶν Ἀθηναίων διδάξαι τοὺς
παῖδας καὶ γλῶτταν· τούτους δὲ τιμωρεῖν ἀλλήλοις καὶ
τῶν ἐκ τῶν Θρᾳσσῶν γεγενημένων ἐπικρατεῖν· τοὺς δὲ
Πελασγοὺς ἐπὶ τούτῳ ἀχθομένους κτεῖναι αὐτοὺς καὶ τὰς
μητέρας αὐτῶν.
Στράβων γεωγραφικά Book 1, chapter 2, section 38, l. 11
μενον πλοῦν ἱδρύσαντο τὰ τῆς Ἰδαίας μητρὸς ἱερὰ

περὶ Κύζικον, ἀρχὴν φησὶ μηδ' εἰδέναι τὴν εἰς Φᾶσιν
ἀποδημίαν τοῦ Ἰάσονος Ὅμηρον. τοῦτο δ' οὐ μόνον
τοῖς ὑφ' Ὁμήρου λεγομένοις μάχεται, ἀλλὰ καὶ τοῖς
ὑπ' αὐτοῦ. φησὶ γὰρ τὸν Ἀχιλλέα Λέσβον μὲν πορθῆ-
σαι καὶ ἄλλα χωρία, Λήμνου δ' ἀποσχέσθαι καὶ τῶν
105
πλησίον νήσων διὰ τὴν πρὸς Ἰάσονα καὶ τὸν υἱὸν

Εὔνεων συγγένειαν τότε τὴν νῆσον κατέχοντα. πῶς
οὖν ὁ ποιητὴς τοῦτο μὲν ᾔδει, διότι συγγενεῖς ἢ ὁμο-
εθνεῖς ἢ γείτονες ἢ ὁπωσοῦν οἰκεῖοι ὑπῆρχον ὅ τε Ἀχιλ-
λεὺς καὶ ὁ Ἰάσων (ὅπερ οὐδαμόθεν ἄλλοθεν ἀλλ' ἐκ τοῦ
λεὺς καὶ ὁ Ἰάσων (ὅπερ οὐδαμόθεν ἄλλοθεν ἀλλ' ἐκ τοῦ

Θετταλοὺς ἀμφοτέρους εἶναι συνέβαινε, καὶ τὸν μὲν
Ἰώλκιον τὸν δ' ἐκ τῆς Φθιώτιδος Ἀχαιίδος ὑπάρχειν),
τοῦτο δ' ἠγνόει, πόθεν ἦλθε τῷ Ἰάσονι, Θετταλῷ καὶ
Ἰωλκίῳ ὑπάρχοντι, ἐν μὲν τῇ πατρίδι μηδεμίαν κατα-
λιπεῖν διαδοχήν, Λήμνου δὲ καταστῆσαι κύριον τὸν
υἱόν; καὶ Πελίαν μὲν ᾔδει καὶ τὰς Πελιάδας καὶ τὴν
ἀρίστην αὐτῶν καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς “Εὔμηλον, τὸν ὑπ'
“Ἀδμήτῳ τέκε δῖα γυναικῶν Ἄλκηστις, Πελίαο θυγα-
“τρῶν εἶδος ἀρίστη,” τῶν δὲ περὶ τὸν Ἰάσονα συμβάν-
των καὶ τὴν Ἀργὼ καὶ τοὺς Ἀργοναύτας.
τε Φρίξειον τὸ ἐν τοῖς μεθορίοις τῆς τε Κολχίδος καὶ

τῆς Ἰβηρίας, καὶ τὰ Ἰασόνεια, ἃ πολλαχοῦ καὶ τῆς Ἀρ-
μενίας καὶ τῆς Μηδίας καὶ τῶν πλησιοχώρων αὐταῖς
τόπων δείκνυται. καὶ μὴν καὶ περὶ Σινώπην καὶ τὴν
ταύτης παραλίαν καὶ τὴν Προποντίδα καὶ τὸν Ἑλλή-
σποντον μέχρι τῶν κατὰ τὴν Λῆμνον τόπων λέγεται
πολλὰ τεκμήρια τῆς τε Ἰάσονος στρατείας καὶ τῆς Φρί-
ξου· τῆς δ' Ἰάσονος καὶ τῶν ἐπιδιωξάντων Κόλχων
καὶ μέχρι τῆς Κρήτης καὶ τῆς Ἰταλίας καὶ τοῦ Ἀδρίου,
ὧν ἔνια καὶ ὁ Καλλίμαχος ἐπισημαίνεται, τοτὲ μὲν
“Αἰγλήτην Ἀνάφην τε Λακωνίδι γείτονα Θήρῃ” .
αἱ προκείμεναι τῆς Καρίας καὶ Ἰωνίας καὶ Αἰολίδος

μέχρι τῆς Τρῳάδος, λέγω δὲ Κῶ καὶ Σάμον καὶ Χίον
καὶ Λέσβον καὶ Τένεδον· ὡς δ' αὕτως αἱ προκείμεναι
τῆς Ἑλλάδος μέχρι τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς ὁμόρου
Θρᾴκης Εὔβοιά τε καὶ Σκῦρος καὶ Πεπάρηθος καὶ Λῆ-
106
μνος καὶ Θάσος καὶ Ἴμβρος καὶ Σαμοθρᾴκη καὶ ἄλλαι

πλείους, περὶ ὧν ἐν τοῖς καθ' ἕκαστα δηλώσομεν. ἔστι
δὲ τὸ μῆκος τῆς θαλάττης ταύτης περὶ τετρακισχιλίους
ἢ μικρῷ πλείους, τὸ δὲ πλάτος περὶ δισχιλίους. περιέ-
χεται δὲ ὑπὸ τῶν λεχθέντων μερῶν τῆς Ἀσίας καὶ τῆς
ἀπὸ Σουνίου μέχρι Θερμαίου κόλπου πρὸς ἄρκτον
κληθῆναι, καὶ Εὐριπίδης δ' ἐν Ἀρχελάῳ φησὶν ὅτι

“Δαναὸς ὁ πεντήκοντα θυγατέρων πατὴρ ἐλθὼν ἐς
“Ἄργος ᾤκισ' Ἰνάχου πόλιν, Πελασγιώτας δ' ὠνομα-
“σμένους τὸ πρὶν Δαναοὺς καλεῖσθαι νόμον ἔθηκ' ἀν'
“Ἑλλάδα.” Ἀντικλείδης δὲ πρώτους φησὶν αὐτοὺς τὰ
περὶ Λῆμνον καὶ Ἴμβρον κτίσαι, καὶ δὴ τούτων τινὰς
καὶ μετὰ Τυρρηνοῦ τοῦ Ἄτυος εἰς τὴν Ἰταλίαν συνᾶ-
ραι. καὶ οἱ τὴν Ἀτθίδα συγγράψαντες ἱστοροῦσι περὶ
τῶν Πελασγῶν ὡς καὶ Ἀθήνησι γενομένων, διὰ δὲ
τὸ πλανήτας εἶναι καὶ δίκην ὀρνέων ἐπιφοιτᾶν ἐφ'
οὓς ἔτυχε τόπους Πελαργοὺς ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν κλη
Στράβων γεωγραφικά Book 7a, chapter 1, section 32, l. 13
Σιγγιτικὸν Στρυμονικόν. τὰ δὲ ἄκρα Ποσείδιον μὲν τὸ

μεταξὺ Μαλιακοῦ καὶ Παγασιτικοῦ, τὸ δὲ ἐφεξῆς πρὸς
βορρᾶν Σηπιάς, εἶτα τὸ ἐν Παλλήνῃ Κάναστρον, εἶτα
Δέρρις, εἶτα Νυμφαῖον ἐν τῷ Ἄθωνι πρὸς τῷ Σιγγιτι-
κῷ, τὸ δὲ πρὸς τῷ Στρυμονικῷ Ἀκράθως ἄκρον, ὧν με-
ταξὺ ὁ Ἄθων, οὗ πρὸς ἀνατολὰς ἡ Λῆμνος· πρὸς δὲ βορ-
ρᾶν ἀφορίζει τὸν Στρυμονικὸν κόλπον ἡ Νεάπολις. Epit.
Ὅτι Ἄκανθος πόλις ἐν τῷ Σιγγιτικῷ κόλπῳ ἐστὶ
παράλιος πλησίον τῆς τοῦ Ξέρξου διώρυχος· ἔχει δ'
ὁ Ἄθων πέντε πόλεις, Δῖον Κλεωνὰς Θύσσον Ὀλόφυ-
ξιν Ἀκροθώους·
τι τὸ μῆκος, ὅσον οὐκ ἐνὸν ἐκλατομηθῆναι δι' ὅλου

μέχρι θαλάσσης· εἰ δὲ καὶ μέχρι δεῦρο, οὔ γε καὶ κατὰ
βυθοῦ ὥστε πόρον γενέσθαι πλωτόν· ὅπου Ἀλέξαρχον
τὸν Ἀντιπάτρου πόλιν ὑποδείμασθαι τὴν Οὐρανόπο-
λιν τριάκοντα σταδίων τὸν κύκλον ἔχουσαν. ᾤκησαν
δὲ τὴν χερρόνησον ταύτην τῶν ἐκ Λήμνου Πελασγῶν
107
τινες, εἰς πέντε διῃρημένοι πολίσματα, Κλεωνὰς Ὀλό-

φυξιν Ἀκροθώους Δῖον Θύσσον. μετὰ δὲ Ἄθω ὁ Στρυ-
μονικὸς κόλπος μέχρι Νέστου τοῦ ποταμοῦ τοῦ ἀφορί-
ζοντος τὴν κατὰ Φίλιππον καὶ Ἀλέξανδρον Μακεδο-
νίαν· εἰς μέντοι τἀκριβὲς ἄκρα τίς ἐστιν ἡ ποιοῦσα τὸν
λοῦντο πρότερον, κατοικία μικρά· ηὐξήθη δὲ μετὰ τὴν

περὶ Βροῦτον καὶ Κάσσιον ἧτταν. Ὅτι οἱ νῦν Φίλιπποι πόλις Κρηνίδες
ἐκαλοῦντο τὸ παλαιόν. Epit. Πρόκεινται δὲ τῆς παραλίας ταύτης δύο
νῆσοι, Λῆμνος καὶ Θάσος. μετὰ δὲ τὸν εἰς Θάσον πορθμὸν
Ἄβδηρα καὶ τὰ περὶ Ἀβδήρου μυθευόμενα. ᾤκησαν δ'
αὐτὴν Βίστονες Θρᾷκες, ὧν Διομήδης ἦρχεν· οὐ μέ-
νει δ' ὁ Νέστος ἐπὶ ταὐτοῦ ῥείθρου διὰ παντός, ἀλλὰ
κατακλύζει τὴν χώραν πολλάκις. εἶτα Δίκαια πόλις ἐν
κόλπῳ κειμένη καὶ λιμήν·
σθαι πρότερον, παρατρέψαι δέ τινας τοὔνομα καὶ ἀντ'

αὐτοῦ ποιῆσαι Μινυήιον. ἔχει δ' ἡ ἐτυμότης καὶ ἄλλας
ἀφορμάς, εἴτ' ἀπὸ τῶν μετὰ Χλωρίδος τῆς Νέστορος
μητρὸς ἐλθόντων ἐξ Ὀρχομενοῦ τοῦ Μινυείου, [εἴτε]
Μινυῶν, οἳ τῶν Ἀργοναυτῶν ἀπόγονοι ὄντες ἐκ Λή-
μνου μὲν εἰς Λακεδαίμονα ἐξέπεσον ἐντεῦθεν δ' εἰς τὴν
Τριφυλίαν, καὶ ᾤκησαν περὶ τὴν Ἀρήνην ἐν τῇ χώρᾳ
τῇ νῦν Αἰπασίᾳ καλουμένῃ, οὐκ ἐχούσῃ οὐκέτι τὰ τῶν
Μινυῶν κτίσματα· ὧν τινὲς μετὰ Θήρα τοῦ Αὐτεσίω-
νος (ἦν δ' οὗτος Πολυνείκους ἀπόγονος) πλεύσαντες
εἰς τὴν μεταξὺ Κυρηναίας καὶ τῆς Κρήτης νῆσον .
ὡς εἰκός· καὶ γὰρ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν εἰδέναι φαίνεται· οὐκ [ἂν]
ἀντιδιέστειλε δὲ τὴν ὁμωνυμίαν, περὶ τῆς Σαμοθρᾴκης λέγων, τοτὲ μὲν
τῷ ἐπιθέτῳ “ὑψοῦ “ἐπ' ἀκροτάτης κορυφῆς Σάμου ὑληέσσης, Θρηικίης”
108
τοτὲ δὲ τῇ συζυγίᾳ τῶν πλησίον νήσων “ἐς Σάμον ἔς “τ' Ἴμβρον καὶ
Λῆμνον ἀμιχθαλόεσσαν” καὶ πάλιν “μεσσηγύς τε Σάμοιο καὶ Ἴμβρου
παιπαλοέσσης.” ᾔδει μὲν οὖν, οὐκ ὠνόμακε δ' αὐτήν· οὐδ' ἐκαλεῖτο τῷ
αὐτῷ ὀνόματι πρότερον, ἀλλὰ Μελάμφυλλος, εἶτ' Ἀνθεμίς, εἶτα
Παρθενία ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ τοῦ Παρθενίου, ὃς Ἴμβρασος ετωνομάσθη.
ἐπεὶ οὖν κατὰ τὰ ... BiblioNet : Λήμνος αμιχθαλόεσσα / Συλλογικό έργο.
Λήμνος αμιχθαλόεσσα / Συλλογικό έργο ... Οι πρώτοι κάτοικοι της
Λήμνου ήταν οι αγριόφωνοι Σίντιες (...). Η προέλευσή τους από τη Θράκη
ή τη Φρυγία αμφισβητείται, ενώ θεωρείται βέβαιο ότι είναι οι πρώτοι
που κατασκεύασαν χάλκινα όπλα με μέταλλα από τη Μ. Ασία...
εἶτα Σάιοι, παρ' οἷς φησιν Ἀρχίλοχος τὴν ἀσπίδα ῥῖ-

ψαι “ἀσπίδα μὲν Σαΐων τις ἀνείλετο, τὴν παρὰ θά-
“μνῳ ἔντος ἀμώμητον κάλλιπον οὐκ ἐθέλων.” οἱ δ'
αὐτοὶ οὗτοι Σαπαῖοι νῦν ὀνομάζονται· πάντες γὰρ
οὗτοι περὶ Ἄβδηρα τὴν οἴκησιν εἶχον καὶ τὰς περὶ Λῆ-
μνον νήσους· ὁμοίως δὲ καὶ Βρῦγοι καὶ Βρύγες καὶ
Φρύγες οἱ αὐτοί, καὶ Μυσοὶ καὶ Μαίονες καὶ Μῄονες·
οὐ χρεία δὲ πλεονάζειν. ὑπονοεῖ δὲ καὶ ὁ Σκήψιος τὴν
τοῦ ὀνόματος μετάπτωσιν ἐξ Ἀλύβων εἰς Χάλυβας, τὰ
δ' ἑξῆς καὶ τὰ συνῳδὰ οὐ νοῶν, καὶ μάλιστα ἐκ τίνος
Ἁλιζώνους εἴρηκε τοὺς Χάλυβας, ἀποδοκιμάζει τὴν
καὶ τὸν σαπέρδην καὶ τὸν Περδίκκαν καὶ τὸ Σιμωνί-

δου “σὺν πορδακοῖσιν ἐκπεσόντες εἵμασιν” ἀντὶ τοῦ
διαβρόχοις, καὶ ἐν τῇ ἀρχαίᾳ που κωμῳδίᾳ “πορδακὸν
“τὸ χωρίον” τὸ λιμνάζον;
Διέχει δ' ἡ Λέσβος τὸ ἴσον ἀπὸ τῆς Τενέδου καὶ
Λήμνου καὶ Χίου σχεδόν τι τῶν πεντακοσίων ἐνδο-
τέρω σταδίων.
Τοιαύτης δὲ τῆς πρὸς τοὺς Τρῶας οἰκειότητος
ὑπαρχούσης τοῖς τε Λέλεξι καὶ τοῖς Κίλιξι, ζητοῦσιν
αἰτίαν δι' ἣν οὐ συγκαταλέγονται καὶ οὗτοι ἐν τῷ κατα-
λόγῳ. εἰκὸς δὲ διὰ τὴν τῶν ἡγεμόνων διαφθορὰν καὶ
Bacchylides Lyr., Dithyramborum fragmenta Fragment 9, l. 1

109
οἱ Ἕλληνες ἐκ Λήμνου μετεστείλαντο τὸν Φιλοκτήτην Ἑλένου

μαντευσαμένου· εἵμαρτο γὰρ ἄνευ τῶν Ἡρακλείων τόξων μὴ
πορθηθῆναι τὴν ἴλιον.
Ser in Verg. Aen. 11, 93: (Versis Arcades armis) Lugentum
more mucronem hastae, non cuspidem contra terram tenentes,
quoniam antiqui nostri omnia contraria in funere faciebant, scuta
Eratosthenes et Eratosthenica Philol., Catasterismi

Chapter 1, section 32, l. 8
Ποσειδῶνος εἶναι, δοθῆναι δὲ αὐτῷ δωρεὰν ὥστε ἐπὶ

τῶν κυμάτων πορεύεσθαι καθάπερ ἐπὶ τῆς γῆς. ἐλ-
θόντα δὲ αὐτὸν εἰς Χίον Μερόπην τὴν Οἰνοπίωνος
βιάσασθαι οἰνωθέντα, γνόντα δὲ τὸν Οἰνοπίωνα καὶ
χαλεπῶς ἐνεγκόντα τὴν ὕβριν ἐκτυφλῶσαι αὐτὸν καὶ
ἐκ τῆς χώρας ἐκβαλεῖν· ἐλθόντα δὲ εἰς Λῆμνον ἀλη-
τεύοντα Ἡφαίστῳ συμμῖξαι, ὃς αὐτὸν ἐλεήσας δίδωσιν
αὐτῷ Κηδαλίωνα τὸν αὑτοῦ [οἰκεῖον] οἰκέτην,
ὅπως ὁδηγῇ [καὶ ἡγῆται αὐτοῦ]· ὃν λαβὼν ἐπὶ τῶν
ὤμων ἔφερε σημαίνοντα τὰς ὁδούς· ἐλθὼν δ' ἐπὶ τὰς
ἀνατολὰς καὶ Ἡλίῳ συμμίξας δοκεῖ ὑγιασθῆναι καὶ
Lyrica Adespota (CA), Fragmenta lyrica Fragment 27, l. 1
Fragmenta Phalaecea
Ἡ Λῆμνος τὸ παλαιὸν εἴ τις ἄλλη [Εὐξά]μην τάδε τοῖς θεοῖς ἅπασι.

Πτέρα δ' ἄγνα παρ' Ἔρωτος Ἀφρόδειτα. ] παρθένον κόρην.
Ἐπῳδοί
Lyrica Adespota (PMG), Fragmenta

Fragment 67b, subfragment 1, l. 11
δενδροφυεῖς ἀναβλαστάνοντας· εἴτ' ἄρ'

Ἀρκαδία προσεληναῖον Πελασγόν·
ἢ Ραρίας δύσαυλον οἰκητῆρ' Ἐλευσίν·
ἢ καλλίπαις δι' ὀργιασμῶν
Λῆμνος ἀρρήτων ἐτέκνωσε Κάβειρον·
εἴτε Πελλάνα Φλεγραῖον
Ἀλκυονῆα, γιγάντων
110
πρεσβύτατον· Λίβυες δέ
φασιν αὐχμηρῶν πεδίων ἀναδύντα
πρωτόγονον τὸν Ἰάρ
Claudius Ptolemaeus Math., Geographia (lib. 1-3) Book 3, chapter 12,

section 44, l. 5
Ἡράκλεια Φθιώτιδος νʹ ʹʹγʹʹ ληʹ ʹʹ

Νῆσοι δὲ παράκεινται τῇ Μακεδονίᾳ
ἐν μὲν τῷ Ἰονίῳ πελάγει
Σάσων νῆσος μδʹ ϛʹʹ λθʹ ʹʹ
Λῆμνος νῆσος, ἐν ᾗ πόλεις δύο
Πεπάρηθος νῆσος καὶ
Claudius Ptolemaeus Math., Geographia (lib. 4-8)

μεγίστην ἡμέραν ὡρῶν ιδ ʹδ, καὶ διέστηκεν Ἀλεξαν-

δρείας πρὸς δύσεις ὥρας ʹιεʹ·
Ἡ δὲ Κασάνδρεια τὴν μεγίστην ἡμέραν
ἔχει ὡρῶν ιδ ʹγιεʹ, καὶ διέστηκεν Ἀλεξανδρείας πρὸς
δύσεις ὥρας μιᾶς ʹηʹ·
ἡ δὲ Λῆμνος νῆσος ἔχει τὴν μεγίστην ἡμέ-
ραν ὡρῶν ιε, καὶ διέστηκεν Ἀλεξανδρείας πρὸς δύσεις
ὥρας μιᾶς ἡμίσει.
Τῆς δὲ Ἠπείρου
ἡ μὲν Νικόπολις ἔχει τὴν μεγίστην ἡμέραν ὡρῶν
ιδ ʹηʹ, καὶ διέστηκεν Ἀλεξανδρείας πρὸς δύσεις ὥρας
Strattis Comic., Fragmenta Fragment tit 22-25, l. 1
ἐχρῶντο κοφίνῳ; ἢ . . . τοῦτ' αὔθ' ὅτι

οἴνου κόφινος, δυνάμενος τρεῖς χόας πυρρῶν
ταῖς κοφίναις ταὐτὰ ταῦτα δυνάμενος.
ἁλμυρόν θ' ὕδωρ,
ἕτερόν τε λεπτὸν ἐν ἁλίᾳ κεκομμένον.
ΛΗΜΝΟΜΕΔΑ
111
Ἑρμῆς, ὃν ἕλκουσ' οἱ μὲν ἐκ προχοιδίου,

οἱ δ' ἐκ καδίσκου γ' ἴσον ἴσῳ κεκραμένον.
Χῖος παραστὰς Κῷον οὐκ ἐᾷ λέγειν.
Strattis Comic., Fragmenta Fragment 220 tit, l. 1
ἀμφίβληστρον. ἀναργυρία.
ἀνωφέλητος καὶ θεοῖς ἐχθρός.
σαυτὸν δ' ἀποφαίνεις κενότερον λεβηρίδος.
Ἀτάλαντος
Λημνομέδα (et aliae fabulae?)
Παυσανίας Perieg., Graeciae descriptio

λεῦσιν ἀλλοίοις ὄχλοις τε ἀλλοίοις ἐστάλησαν. τὰ μὲν

γὰρ ἀρχαιότατα Ἰόλαος Θηβαῖος, ἀδελφιδοῦς ὁ Ἡρα-
κλέους, Ἀθηναίοις ἐς Σαρδὼ καὶ Θεσπιεῦσιν ἡγήσατο·
γενεᾷ δὲ μιᾷ πρότερον ἢ ἐξέπλευσαν ἐξ Ἀθηνῶν Ἴωνες,
Λακεδαιμονίους τε καὶ Μινύας τοὺς ἐκβληθέντας ὑπὸ
Πελασγῶν ἐκ Λήμνου Θήρας ὁ Αὐτεσίωνος Θηβαῖος
ἤγαγεν ἐς τὴν νῆσον τὴν νῦν μὲν ἀπὸ τοῦ Θήρα τού-
του, πρότερον δὲ ὀνομαζομένην Καλλίστην. τρίτον δὲ
τότε οἱ Κόδρου παῖδες ἐπετάχθησαν Ἴωσιν ἄρχοντες,
οὐδέν σφισι γένους τοῦ Ἴωνος μετόν, ἀλλὰ Μεσσήνιοι
μὲν τῶν ἐκ Πύλου τὰ πρὸς Κόδρου καὶ Μελάνθου,
Παυσανίας Perieg., Graeciae descriptio Book 8, chapter 33, section 4, l.

3
πόλις ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ἡ Σελεύκου παρὰ τῷ Ὀρόντῃ

χθές τε ᾠκισμέναι καὶ πρῴην ἐς τοσοῦτο ἐπιδεδώκασι
μεγέθους καὶ εὐδαιμονίας, ὅτι σφᾶς ἡ τύχη δεξιοῦται.
ἐπιδείκνυται δὲ καὶ ἐν τῷδε ἔτι τὴν ἰσχὺν μείζονα καὶ
θαύματος πλείονος ἢ κατὰ συμφορὰς καὶ εὐπραγίας
πόλεων· Λήμνου γὰρ πλοῦν ἀπεῖχεν οὐ πολὺν Χρύση
νῆσος, ἐν ᾗ καὶ τῷ Φιλοκτήτῃ γενέσθαι συμφορὰν ἐκ
τοῦ ὕδρου φασί· ταύτην κατέλαβεν ὁ κλύδων πᾶσαν,
καὶ κατέδυ τε ἡ Χρύση καὶ ἠφάνισται κατὰ τοῦ βυθοῦ.
112
νῆσον δὲ ἄλλην καλουμένην Ἱερὰν τόνδε οὐκ

ἦν χρόνον.
Callimachus Philol., Lyrica Fragment 226, l. 1
Ἡ Λῆμνος τὸ παλαιόν, εἴ τις ἄλλη
ΠΑΝΝΥΧΙΣ
Ἔνεστ' Ἀπόλλων τῷ χορῷ· τῆς λύρης ἀκούω·

καὶ τῶν Ἐρώτων ᾐσθόμην· ἔστι κἀφροδίτη.
Εκαταίος ιστορικός Fragmenta Volume-Jacobyʹ-F 1a,1,F, fragment 59,

l. 4
STEP BYZ. s. Αἰθάλη· νῆσος Τυρσηνῶν. Ἑκαταῖος Εὐρώπηι.

ἔοικε δὲ κεκλῆσθαι διὰ τὸ σίδηρον ἔχειν τὸν ἐν Αἰθάληι τὴν ἐργασίαν
ἔχοντα.
Φίλιστος δὲ ἐν ε Σικελικῶν (III) Αἰθάλειαν αὐτὴν καλεῖ· καὶ Ἡρωδιανὸς
καὶ Ὦρος. Πολύβιος δὲ ἐν λδ (11, 4) λέγει Αἰθάλειαν τὴν Λῆμνον
καλεῖσθαι·
... δύναται τὸ Αἰθαλίτης ἀντὶ τοῦ Χῖος. οὕτω γὰρ ἡ Χῖος ἐλέγετο.
STEP BYZ. s. Κύρνος· νῆσος πρόσβορρος Ἰαπυγίας. Ἑκαταῖος
Εὐρώπηι.

l. 21
ἀποχρᾶν ποιέειν, ἀλλὰ τέλος καὶ ἐπιβουλεύοντας ἐπιχειρήσειν φανῆναι

ἐπ' αὐτοφώρωι. (4) ἑωυτοὺς δὲ γενέσθαι τοσούτωι ἐκείνων ἄνδρας
ἀμείνονας, ὅσωι παρεὸν αὐτοῖσι ἀποκτεῖναι τοὺς Πελασγούς, ἐπεί σφεας
ἔλαβον ἐπιβουλεύοντας, οὐκ ἐθελῆσαι, ἀλλά σφι προειπεῖν ἐκ τῆς γῆς
ἐξιέναι. τοὺς δὲ οὕτω δὴ ἐκχωρήσαντας ἄλλα τε σχεῖν χωρία καὶ δὴ καὶ
Λῆμνον. ἐκεῖνα μὲν δὴ Ἑκαταῖος ἔλεξε, ταῦτα δὲ Ἀθηναῖοι λέγουσι.
STEP BYZ. s. Ἑλένη· νῆσος τῆς Ἀττικῆς. Ἑκαταῖος Εὐρώπηι.
ἐκεῖ γὰρ ἀποβῆναί φασι τὴν Ἑλένην μετὰ τὴν ἅλωσιν Ἰλίου (Pausan. I 35,
1).
113
Εκαταίος ιστορικός Fragmenta Volume-Jacobyʹ-F 1a,1,F, fragment

138a, l. 1. STEP BYZ. s. Λῆμνος· νῆσος πρὸς τῆι Θράικηι, δύο πόλεις

138a, l. 3
– s. Εὐρυμεναί· πόλις Θεσσαλίας. Ἑκαταῖος Εὐρώπηι.

– s. Ἰμφεῖς· ἔθνος προσεχὲς τοῖς Περραιβοῖς. Ἑκαταῖος Εὐρώ-
πηι· «οἰκέουσιν Ἰμφέες Περραιβοί.»
STEP BYZ. s. Λῆμνος· νῆσος πρὸς τῆι Θράικηι, δύο πόλεις
Μεγάλης
λεγομένης θεοῦ, ἣν Λῆμνόν φασι. ταύτηι δὲ καὶ παρθένους θύεσθαι.
ὠικίσθη δὲ πρῶτον ὑπὸ Θραικῶν, οἳ Σίντιες ἐκαλοῦντο, ὡς Στράβων
(XII 3, 20). οἱ δ' αὐτοὶ οὗτοι καὶ Σαπαῖοι.
– s. Ἡφαιστία·
πόλις ἐν Λήμνωι. Ἑκαταῖος Εὐρώπηι.
– s. Μύρινα· πόλις ἐν
Ελλάνικος ιστορικός Fragmenta Volume-Jacobyʹ-F 1a,4,F, fragment

71a, l. 1
STEP BYZ. s. Χαριμάται· ἔθνος πρὸς τῶι Πόντωι. Παλαί-

φατος ἐν ζ Τρωικῶν (44 F 3)· ‘Κερκεταίων ἔχονται Μόσχοι καὶ
Χαριμάται οἳ τοῦ Παρθενίου κρατοῦσιν εἰς τὸν Εὔξεινον πόντον’. καὶ
Ἑλλάνικος ἐν Κτίσεσιν Ἐθνῶν καὶ Πόλεων· «Κερκεταίων δ' ἄνω οἰκοῦσι
Μόσχοι καὶ Χαριμάται, κάτω δ' Ἡνίοχοι, ἄνω δὲ Κοραξοί».
SCHOL. HOM. Od. θ 294: εἰς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριο-
φώνους] Σίντιες ἐκαλοῦντο οἱ Λήμνιοι, ὡς Ἑλλάνικος ἱστορεῖ ἐν τῶι
Περὶ
Χίου Κτίσεως τὸν τρόπον τοιοῦτον· «ἐκ τῆς Τενέδου ὤιχοντο εἰς τὸν
Μέλανα κόλπον, καὶ πρῶτον μὲν εἰς Λῆμνον ἀφίκοντο. ἦσαν δὲ αὐτόθι
κατοικοῦντες Θρᾶικές τινες οὐ πολλοὶ ἄνθρωποι· ἐγεγόνεισαν δὲ μιξέλ-
ληνες. τούτους ἐκάλουν οἱ περίοικοι Σίντιας, ὅτι ἦσαν αὐτῶν δημιουργοί

114
71a, l. 4
κος ἐν Κτίσεσιν Ἐθνῶν καὶ Πόλεων· «Κερκεταίων δ' ἄνω οἰκοῦσι

Μόσχοι καὶ Χαριμάται, κάτω δ' Ἡνίοχοι, ἄνω δὲ Κοραξοί».
SCHOL. HOM. Od. θ 294: εἰς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριο-
φώνους] Σίντιες ἐκαλοῦντο οἱ Λήμνιοι, ὡς Ἑλλάνικος ἱστορεῖ ἐν τῶι
Περὶ
Χίου Κτίσεως τὸν τρόπον τοιοῦτον· «ἐκ τῆς Τενέδου ὤιχοντο εἰς τὸν
Μέλανα κόλπον, καὶ πρῶτον μὲν εἰς Λῆμνον ἀφίκοντο. ἦσαν δὲ αὐτόθι
κατοικοῦντες Θρᾶικές τινες οὐ πολλοὶ ἄνθρωποι· ἐγεγόνεισαν δὲ μιξέλ-
ληνες. τούτους ἐκάλουν οἱ περίοικοι Σίντιας, ὅτι ἦσαν αὐτῶν δημιουργοί
τινες πολεμιστήρια ὅπλα ἐργαζόμενοι. τούτοις συνώικισαν ἑαυτοὺς
ἀναμὶξ ὡς ἦλθον αὐτόθι καὶ κατέλιπον ναῦς πέντε.»

71c, l. 1
τινες πολεμιστήρια ὅπλα ἐργαζόμενοι. τούτοις συνώικισαν ἑαυτοὺς

ἀναμὶξ ὡς ἦλθον αὐτόθι καὶ κατέλιπον ναῦς πέντε.» TZETZ. Lyk.
227 (und 462): Λημναίωι πυρί] ἐν Λήμνωι πρώτως εὑρέθη τό τε πῦρ καὶ
αἱ ὁπλουργίαι, καθὼς ἐν τῶι Περὶ Χίου Κτίσεως Ἑλλάνικος ἱστορεῖ.
SCHOL. APOLL. RHOD. I 608: κραναὴν Σιντηίδα Λῆμνον ἵκοντο]
ἐπιθετικῶς Σιντηὶς ἡ Λῆμνος· Τυρσηνοὶ γὰρ αὐτὴν πρῶτοι ὤικησαν
βλαπτικώτατοι ὄντες. ἢ τὴν ὑπὸ τῶν βαρβάρων οἰκισθεῖσαν· καὶ Ὅμηρος
(θ 294) ’ὤιχετο δ' ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους’. Ἑλλάνικος δέ
φησι Σίντιας ὀνομασθῆναι τοὺς Λημνίους διὰ τὸ πρώτους ὅπλα ποιῆσαι
πολεμικά, παρὰ τὸ σίνεσθαι τοὺς πλησίον καὶ βλάπτειν.

71c, l. 2
ὡς ἦλθον αὐτόθι καὶ κατέλιπον ναῦς πέντε.»

TZETZ. Lyk. 227
(und 462): Λημναίωι πυρί] ἐν Λήμνωι πρώτως εὑρέθη τό τε πῦρ καὶ
βλαπτι-
κώτατοι ὄντες. ἢ τὴν ὑπὸ τῶν βαρβάρων οἰκισθεῖσαν· καὶ Ὅμηρος (θ
294)
’ὤιχετο δ' ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους’. Ἑλλάνικος δέ φησι
Σίντιας ὀνομασθῆναι τοὺς Λημνίους διὰ τὸ πρώτους ὅπλα ποιῆσαι
πολεμικά,
115
παρὰ τὸ σίνεσθαι τοὺς πλησίον καὶ βλάπτειν.

71c, l. 4
(und 462): Λημναίωι πυρί] ἐν Λήμνωι πρώτως εὑρέθη τό τε πῦρ καὶ

βλαπτικώτατοι ὄντες. ἢ τὴν ὑπὸ τῶν βαρβάρων οἰκισθεῖσαν· καὶ Ὅμηρος
(θ 294) ’ὤιχετο δ' ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους’. Ἑλλάνικος δέ
φησι Σίντιας ὀνομασθῆναι τοὺς Λημνίους διὰ τὸ πρώτους ὅπλα ποιῆσαι
πολεμικά, παρὰ τὸ σίνεσθαι τοὺς πλησίον καὶ βλάπτειν.
PORPHYR. b. EUSEB. P E X 3 p. 466 B: καὶ τί ὑμῖν λέγω
ὡς τὰ Βαρβαρικὰ Νόμιμα Ἑλλανίκου ἐκ τῶν Ἡροδότου καὶ Δαμάστου
συνῆκται.
Menander Comic., Heros L. 46
οὐδ' ἐγκεχείρηκ', ἀλλὰ τὠμῶι δεσπότηι

εἴρηχ', ὑπέσχηταί τ' ἐ̣μο̣ ὶ̣ ̣ σ̣[υνοικιεῖν
αὐτὴν διαλεχθεὶς πρὸς [τὸν ἀδελφόν.
{[Γετ} λαμπρὸς εἶ.
{(Δα)} τί λαμπρός; ἀποδημεῖ τρ[ίμηνον ἐπί τινα
πρᾶξιν ἰδίαν εἰς Λῆμ[νον
ἐχόμεθα τῆς αὐτῆς.[
σώιζοιτο.
{(Γετ)} χρηστὸς [
ὄνησις εἴη.
Ιούλιος Πολυδεύκης Book 8, section 81, l. 9
σχρορρημόνως· τὸ δὲ κακολόγως καὶ αἰσχρολόγως σκληρά, ὡς

λοιδόρως εὐτελές. ὁ δ' ἀδικηθεὶς κακῶς ἀκούσας, κακολογη-
θείς, κακηγορηθείς, τὰ χείριστα ἀκούσας, τὰ αἴσχιστα.
Σκυρίαν δὲ δίκην ὀνομάζουσιν οἱ κωμῳδοδιδάσκαλοι (III p 564.
92 Ko) τὴν τραχεῖαν, οἱ γὰρ φυγοδικοῦντες ἐσκήπτοντο εἰς Σκῦρον
ἢ Λῆμνον ἀποδημεῖν. Ἀρχή, ἄρχων ἄρχειν, ἔξαρχος, ἀρχηγός, ἀρχικός.
ἐξάρχων ἐξάρχειν, συνάρχων συνάρχειν. ἀρχηγέτης καὶ θη-
λυκῶς ἡ ἀρχηγέτις. ἀρχαιρεσίας καὶ ἀρχαιρεσιάζοντα ὡς Ἰσαῖος
116
(fg 149 Tur). ἀναρχία. ἀρχιθεωρός, ἀρχιθεωρία καὶ ἡ ἀρχιθεώ-

ρησις ὡς Ἰσαῖος (fg 150 Tur), ἀρχιθεωροῦντα, ἀρχιθεωρεῖν, καὶ
Πολύβιος ιστορίες Book 30, chapter 20, section 2, l. 2
δὲ παρέπεμπε ποικίλας ἐμφάσεις ποιοῦσα περὶ τοῦ μέλ-

λοντος. ἐπείχετο δὲ καὶ (τὰ) κατὰ τοὺς Ἀθηναίους. –
Ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι παρεγένοντο πρεσβεύοντες
τὸ μὲν πρῶτον ὑπὲρ τῆς Ἁλιαρτίων σωτηρίας,
παρακουόμενοι δὲ περὶ τούτου τοῦ μέρους ἐκ μετα-
θέσεως διελέγοντο περὶ Δήλου καὶ Λήμνου καὶ
τῆς τῶν Ἁλιαρτίων χώρας, εἰς ἑαυτοὺς ἐξαιτούμενοι
τὴν κτῆσιν· εἶχον γὰρ διττὰς ἐντολάς. οἷς περὶ μὲν
τῶν κατὰ Δῆλον καὶ Λῆμνον οὐκ ἄν τις ἐπιτιμήσειε
διὰ τὸ καὶ πρότερον ἀντιπεποιῆσθαι τῶν νήσων τού-
των, περὶ δὲ τῆς τῶν Ἁλιαρτίων χώρας εἰκότως ἄν τις
τὸ μὲν πρῶτον ὑπὲρ τῆς Ἁλιαρτίων σωτηρίας,

παρακουόμενοι δὲ περὶ τούτου τοῦ μέρους ἐκ μετα-
θέσεως διελέγοντο περὶ Δήλου καὶ Λήμνου καὶ
τῆς τῶν Ἁλιαρτίων χώρας, εἰς ἑαυτοὺς ἐξαιτούμενοι
τὴν κτῆσιν· εἶχον γὰρ διττὰς ἐντολάς. οἷς περὶ μὲν
τῶν κατὰ Δῆλον καὶ Λῆμνον οὐκ ἄν τις ἐπιτιμήσειε
διὰ τὸ καὶ πρότερον ἀντιπεποιῆσθαι τῶν νήσων τού-
των, περὶ δὲ τῆς τῶν Ἁλιαρτίων χώρας εἰκότως ἄν τις
καταμέμψαιτο. τὸ γὰρ πόλιν σχεδὸν ἀρχαιοτάτην τῶν
κατὰ τὴν Βοιωτίαν ἐπταικυῖαν μὴ συνεπανορθοῦν
κατὰ πάντα τρόπον, τὸ δ' ἐναντίον ἐξαλείφειν,.
ρηκότων, δῆλον ὡς οὐδενὶ μὲν ἂν δόξαι τῶν Ἑλλήνων

καθήκειν, ἥκιστα δὲ τῶν ἄλλων Ἀθηναίοις. τὸ γὰρ
τὴν μὲν ἰδίαν πατρίδα κοινὴν ποιεῖν ἅπασιν, τὰς δὲ
τῶν ἄλλων ἀναιρεῖν, οὐδαμῶς οἰκεῖον ἂν φανείη τοῦ
τῆς πόλεως ἤθους. πλὴν ἥ γε σύγκλητος καὶ τὴν
Δῆλον αὐτοῖς ἔδωκε καὶ τὴν Λῆμνον (καὶ τὴν τῶν
Ἁλιαρτίων χώραν). καὶ τὰ μὲν κατὰ τοὺς Ἀθηναίους
τοιαύτην ἔσχε διάθεσιν. –
Καὶ τὴν μὲν Λῆμνον καὶ τὴν Δῆλον κατὰ τὴν
117
παροιμίαν τὸν λύκον τῶν ὤτων ἔλαβον· πολλὰ γὰρ

ὑπέμειναν δυσκληρήματα συμπλεκόμενοι τοῖς Δηλίοις·
τῶν ἄλλων ἀναιρεῖν, οὐδαμῶς οἰκεῖον ἂν φανείη τοῦ

τῆς πόλεως ἤθους. πλὴν ἥ γε σύγκλητος καὶ τὴν
Δῆλον αὐτοῖς ἔδωκε καὶ τὴν Λῆμνον (καὶ τὴν τῶν
Ἁλιαρτίων χώραν). καὶ τὰ μὲν κατὰ τοὺς Ἀθηναίους
τοιαύτην ἔσχε διάθεσιν. – Καὶ τὴν μὲν Λῆμνον καὶ τὴν Δῆλον κατὰ τὴν
παροιμίαν τὸν λύκον τῶν ὤτων ἔλαβον· πολλὰ γὰρ
ὑπέμειναν δυσκληρήματα συμπλεκόμενοι τοῖς Δηλίοις·
ἐκ δὲ τῆς τῶν Ἁλιαρτίων χώρας ὄνειδος αὐτοῖς μᾶλλον
ἢ καρπός τις συνεξηκολούθησεν. –
θένδε εἰς Ποπλώνιον διακόσιοι ἑβδομήκοντα, ἐκ δὲ

Ποπλωνίου εἰς Κόσαν ἐγγὺς ὀκτακόσιοι, οἱ δὲ ἑξακόσιοί
φασι. Πολύβιος δ' οὐκ εὖ καὶ τοὺς πάντας χιλίους
τριακοσίους τριάκοντα 8λέγει. –
Αἰθάλη, νῆσος Τυρσηνῶν ... Πολύβιος δ' ἐν
τριακοστῇ τετάρτῃ λέγει Αἰθάλειαν τὴν Λῆμνον κα-
λεῖσθαι. –
Καλοῦσι δ' αὐτὸν Κρατῆρα, ἀπὸ τοῦ Μισηνοῦ μέχρι
τοῦ Ἀθηναίου, δυεῖν ἀκρωτηρίων, κολπούμενον. ὑπὲρ
δὲ τούτων τῶν ᾐόνων Καμπανία πᾶσα ἵδρυται, πεδίον
εὐδαιμονέστατον τῶν ἁπάντων ... Ἀντίοχος μὲν οὖν
Claudius Aelianus Soph., Fragmenta Fragment 74, l. 16

καὶ ἐξελίττων τοὺς βαρβάρους μέγα ἔπταρε, καὶ ἅτε
γέρων ἤδη εἶχε τοὺς ὀδόντας κραδαινομένους. ἐκ

τοίνυν τῆς βίας εἷς ὀδοὺς ἐξεκρούσθη, καὶ κατώ-
λισθεν ἐς τὴν ψάμμον, καὶ εὑρεθῆναι ἀδύνατος ἦν.
ἐπεὶ δὲ ἡττήθησαν οἱ βάρβαροι, φεύγων αὖθις ἐς
Λῆμνον ἀφικνεῖται, καὶ κάμνει νόσῳ, καὶ τὴν ὄψιν
τυφλοῦται, αἵματος ἐπιρρεύσαντός οἱ διὰ τῶν ὀφθαλ-
μῶν, καὶ ἀλγεινῶς ἀπέθανε, δίκας ταύτας δοὺς τῇ
πατρίδι, ἐπεὶ τοὺς βαρβάρους ἦγεν ἐπὶ καταδουλώσει
αὐτῆς, μηνῖσαί τε τοὺς πατρίους θεούς.
αἵ τε νῆες, ἃς ἐπήξαντο ἐκ τῶν Ὀλυμπιακῶν …
118
Pseudo-Apollodorus Myth., Βιβλιοθήκη (sub nomine Apollodori)

κλος Θεστίου, Ἄργος Φρίξου, Εὐρύαλος Μηκιστέως,

Πηνέλεως Ἱππάλμου, Λήιτος Ἀλέκτορος, Ἴφιτος Ναυ-
βόλου, Ἀσκάλαφος καὶ Ἰάλμενος Ἄρεος, Ἀστέριος Κο-
μήτου, Πολύφημος Ἐλάτου.
οὗτοι ναυαρχοῦντος Ἰάσονος ἀναχθέντες προς-
δι' αἰτίαν τήνδε. αἱ Λήμνιαι τὴν Ἀφροδίτην οὐκ ἐτί-
μων· ἡ δὲ αὐταῖς ἐμβάλλει δυσοσμίαν, καὶ διὰ τοῦτο
αἰχμαλωτίδας συνευνάζοντο αὐταῖς. ἀτιμαζόμεναι …


Λήμνῳ μίσγονται ταῖς γυναιξίν. Ὑψιπύλη δὲ Ἰάσονι
φόνον.
ἀπὸ Λήμνου δὲ προσίσχουσι Δολίοσιν, ὧν ἐβασί-
νυκτὸς δὲ ἀναχθέντες ἐντεῦθεν καὶ περιπεσόντες ἀντι-
πνοίαις, ἀγνοοῦντες πάλιν τοῖς Δολίοσι προσίσχουσιν.
οἱ δὲ νομίζοντες Πελασγικὸν εἶναι στρατόν (ἔτυχον
γὰρ ὑπὸ Πελασγῶν συνεχῶς πολεμούμενοι) μάχην τῆς.
Appianus Hist., Mithridatica Section 335, l. 2
πολλὴ τῶν Ἀπαμέων, συμφυγόντων ἐς τὰ ἱερά, ἐγίγνετο

σφαγή· Βάρβας δὲ Προυσιάδα εἷλε τὴν πρὸς τῷ ὄρει καὶ
Νίκαιαν ἔλαβε, τῶν Μιθριδάτου φρουρῶν ἐκφυγόντων.
Λούκουλλος δὲ περὶ τὸν Ἀχαιῶν λιμένα τρισκαίδεκα ναῦς
εἷλε τῶν πολεμίων. Οὐάριον δὲ καὶ Ἀλέξανδρον καὶ Διο-
νύσιον περὶ Λῆμνον ἐν ἐρήμῃ νήσῳ καταλαβών, ἔνθα
δείκνυται βωμὸς Φιλοκτήτου καὶ χάλκεος ὄφις καὶ τόξα
καὶ θώραξ ταινίαις περίδετος, μίμημα τῆς ἐκείνου πάθης,
119
ἐπέπλει μὲν αὐτοῖς ῥοθίῳ τε πολλῷ καὶ μετὰ κατα-

φρονήσεως, εὐσταθῶς δ' ἐκείνων ὑπομενόντων ἔστησε τὴν
εἰρεσίαν καὶ κατὰ δύο ναῦς ἐπιπέμπων ἠρέθιζεν ἐς
Maximus Soph., Dialexeis Lecture 7, chapter 6, section d, l. 2
γῆς Ἑλλάδος θρέμματα, μάτην πονεῖτε, μάτην διώκετε,

κενὰ τοξεύετε, κενὰ βουλεύεσθε· οὐ γὰρ ἂν ἄλλως
ἕλοιτε τουτὶ τὸ τεῖχος, πρὶν ὑμῖν ἐπίκουρος ἔλθῃ
ψυχὴ μὲν ἐρρωμένη, σῶμα δὲ νοσοῦν, ὀδωδὸς καὶ χω-
λεῦον, καὶ διαβεβρωμένον ὑπὸ τῆς νόσου.’ Οἱ δὲ ἐπεί-
σθησαν τῷ θεῷ, καὶ ἤγαγον ἐκ Λήμνου σύμμαχον,
ψυχὴν μὲν ὑγιᾶ, σῶμα δὲ νοσοῦν.
Εἰ δὲ βούλει, σκέψαι μεταλαβὼν τῆς ψυχῆς νόσον
ἐν σώματι ὑγιεινῷ. Νοσεῖ ψυχὴ τὴν ἡδονῆς νόσον,
τήκεται, καὶ μαραίνεται· τί χρήσῃ τῷ νοσοῦντι; τίς
ὄνησις σώματος τοιαύτῃ ψυχῇ; Σαρδανάπαλλος νοσεῖ·
Maximus Soph., Dialexeis Lecture 39, chapter 1, section c, l. 9
δοκοῦντι κατὰ τὴν τοῦ πολέμου τύχην, φίλῳ δὲ

κατὰ τὴν τῶν πατέρων ξενίαν, ξυμβαλλόμενον φιλίαν
αὖθις καὶ ἀνακαλούμενον τὴν προγενῆ οἰκειότητα,
συμμετρήσασθαι τῷ καιρῷ καὶ μὴ τῇ ἀξίᾳ τῶν ὅπλων
τὴν ἀπαλλαγήν, μὴ λογισμοὺς συντιθέντα χρυσοῦ καὶ
χαλκοῦ, καθάπερ οἱ ἐκ Λήμνου οἰνιζόμενοι,
ἄλλοι μὲν χαλκῷ, ἄλλοι δ' αἴθωνι σιδήρῳ,
ἄλλοι δὲ ῥινοῖς, ἄλλοι δ' αὐτοῖσι βόεσσι.
Μέχρι μὲν γὰρ τῆς χρείας τῆς ἐν ποσὶν ἔχει λογις-
μοὺς ἡ ἀντίδοσις, καὶ τὸ πλέον πρὸς τοὔλαττον τῷ
ἀντιστασίῳ ἐν τοῖς ἀνομοίοις κατὰ τὴν τιμὴν .
Nicolaus Hist., Fragmenta Fragment 36, l. 6
Exc. De virt.: Ὅτι τὸν Ἀμυκλαῖον νομὸν κατὰ

τὰς ὁμολογίας τῷ προδότῃ Φιλονόμῳ ἐξελόντες οἱ Ἡρα-
κλεῖδαι ἀνέμητον ἀφῆκαν. Ὁ δὲ αἰσχυνόμενος ἐπὶ τῇ
προδοσίᾳ, οὐδαμοῦ ἐφαίνετο. Οἱ δὲ Ἡρακλεῖδαι ἀνα-
δασάμενοι καὶ τοῦτον ἐνέμοντο. Ὕστερόν γε μὴν ἀφι-
κομένῳ ἐκ Λήμνου σὺν λαῷ, ὅντινα ἐπὶ τῇ ἴσῃ καὶ
ὁμοίᾳ [συνεπήγετο], πάλιν ἀπέδοσαν. Καὶ ὃς τοῖς
ἥκουσι διελὼν τὴν γῆν, ᾤκει ἅμα αὐτοῖς βασιλεύων
120
Ἀμυκλῶν.
Ορφικά , Argonautica L. 29
εὐμήλου θ' Ἡρακλῆος περίφημον ἄμυξιν·

ὅρκιά τ' Ἰδαίων, Κορυβάντων τ' ἄπλετον ἰσχύν.
Δήμητρός τε πλάνην, καὶ Φερσεφόνης μέγα πένθος,
θεσμοφόρος θ' ὡς ἦν· ἠδ' ἀγλαὰ δῶρα Καβείρων,
χρησμούς τ' ἀρρήτους Νυκτὸς περὶ Βάκχου ἄνακτος,
Λῆμνόν τε ζαθέην ἠδ' εἰναλίην Σαμοθράκην,
αἰπεινήν τε Κύπρον, καὶ Ἀδωναίην Ἀφροδίτην
ὄργια Πραξιδίκης, καὶ ἀρείνης νυκτὸς Ἀθήνης
θρήνους τ' Αἰγυπτίων καὶ Ὀσίριδος ἱερὰ χύτλα.
Ἀμφὶ δὲ μαντείης ἐδάης πολυπείρονας οἴμους
θηρῶν οἰωνῶν τε καὶ ἣ σπλάγχνων θέσις ἐστίν·
ψυχὴν ἱλασάμην, σπένδων μειλίγματα χύτλων

ὕδατί τ' ἠδὲ γάλακτι, μελισσορύτων ἀπὸ νασμῶν
λοιβαῖς συμπροχέων, καὶ ἐμοῖς ὕμνοισι γεραίρων.
Αὐτὸς δ' Αἰσονίδης προυθήκατο πᾶσιν ἄεθλον,
τυμβιδίου ἐπ' ἀγῶνος ἑταίροις ἔμμεν' ἄεθλα,
δῶρα τά οἱ πόρεν Ὑψιπύλη Λήμνοιο φέρεσθαι.
Ἀγκαίῳ μὲν δῶκε πάλης γέρας ἀμφικύπελλον
χρύσειον πολυχανδὲς ἔχειν· Πηλῆι δ' ἔδωκε
θάσσοντι σταδίοισι, ποδωκείης ἕνεκα σφῆς
χλαῖναν φοινικέην, πολυδαίδαλον ἔργον Ἀθήνης.
Αὐτὰρ παγκρατίοιο δόκεν γέρας Ἡρακλῆϊ
Ορφικά , Lithica L. 359
σεῦεν ἐπὶ Τρώεσσιν Ἀλεξάνδροιο φονῆα·

τόν ῥα μεθ' ὑσμίνην ἥκειν ποσὶν ἀρτεμέεσσι
Πριαμίδης Πάρις αὐτὸς ἀποθνήσκων περ ἀπίστει.
ἔκτανε δ' ἠπεροπῆα Πάριν Ποιάντιος ἥρως,
κεκλομένου Δαναοῖς Ἑλένου Τροίηνδε κομίσσαι
λοιγὸν ἀδελφειοῖο μιαιφόνον ἐκ Λήμνοιο.
τῷ γὰρ Ἀπόλλων Φοῖβος ἔχειν λίθον αὐδήεντα
δῶκε, σιδηρίτην νημερτέα· τόν ῥα βροτοῖσιν
ἥνδανεν ἄλλοισιν καλέειν ἔμψυχον ὀρείτην,
γυρόν, ὑποτρηχύν, στιβαρόν, μελανόχροα, πυκνόν·
ἀμφὶ δέ μιν κύκλῳ περί τ' ἀμφί τε πάντοθεν ἶνες
121
Ορφικά , Lithica L. 359
σεῦεν ἐπὶ Τρώεσσιν Ἀλεξάνδροιο φονῆα·

τόν ῥα μεθ' ὑσμίνην ἥκειν ποσὶν ἀρτεμέεσσι
Πριαμίδης Πάρις αὐτός, ἀποθνῄσκων περ, ἀπίστει.
Ἔκτανε δ' ἠπεροπῆα Πάριν Ποιάντιος ἥρως,
κεκλομένου Δαναοῖς Ἑλένου Τροίηνδε κομίσσαι
λοιγὸν ἀδελφειοῖο μιαιφόνον ἐκ Λήμνοιο.
Τῷ γὰρ Ἀπόλλων Φοῖβος ἔχειν λίθον αὐδήεντα
δῶκε, σιδηρίτην νημερτέα· τόν ῥα βροτοῖσιν
ἥνδανεν ἄλλοισιν καλέειν ἔμψυχον ὀρείτην,
γυρόν, ὑπότρηχυν, στιβαρόν, μελανόχροα, πυκνόν·
ἀμφὶ δέ μιν κύκλῳ περί τ' ἀμφί τε πάντοθεν ἶνες
Philochorus Hist., Fragmenta Volume-Jacobyʹ-F 3b,328,F, fragment

100, l. 6
ἀπὸ τῶν Τυρρηνῶν τῶν βιαίων καὶ ληιστῶν γενομένων ἐξ ἀρχῆς,

ὥς φησι Φιλόχορος. Τυρρηνοὶ γὰρ ὀλίγον τινὰ χρόνον οἰκήσαν-
τες ἐν ταῖς Ἀθήναις ὤφθησαν ἐπανιστάμενοι τῆι πόλει· καὶ
πολλοὶ μὲν αὐτῶν ἀπώλοντο ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων, ἄλλοι δὲ ἐκ-
φυγόντες Λῆμνον καὶ Ἴμβρον ὤικησαν. χρόνωι δὲ ὕστερον ἀπὸ
ταύτης τῆς αἰτίας ἐχθρωδῶς διακείμενοι τοῖς Ἀθηναίοις ὥρμη-
σαν εἰς πλοῖα, καὶ κατασχόντες Βραύρωνα τῆς Ἀττικῆς ἥρπα-
σαν παρθένους ἀρκτευομένας τῆι θεῶι τοῖς Βραυρωνίοις, αἷς
συνώικησαν.
SCHOL. BT HOM. Il. Α 594: Σίντιες ἄνδρες] Φιλόχορός φη
Δίων Χρυσόστομος Orationes Oration 11, section 79, l. 1
ἐπεκράτουν οἱ Ἀχαιοὶ ἀλλ' ἢ μόνον τοῦ στρατοπέδου. τεκμήριον

δέ· οὐ γὰρ ἄν ποτε Τρωίλος ἔξω τοῦ τείχους ἐγυμνάζετο, καὶ
ταῦτα μακρὰν ἀπὸ τῆς πόλεως, οὐδ' ἂν ἐγεώργουν τὴν Χερρόνησον,
ὡς ὁμολογοῦσι πάντες, εἴπερ ἐκράτουν τῆς Τρῳάδος, οὐδ' ἂν ἐκ
Λήμνου οἶνος ἐκομίζετο αὐτοῖς. κακῶς δὲ φερομένων τῶν Ἀχαιῶν
ἐν τῷ πολέμῳ καὶ μηδενὸς ἀποβαίνοντος ὧν ἤλπισαν, ἀλλὰ συμ-
μάχων ἐπιρρεόντων ἀεὶ τοῖς Τρωσὶ πλειόνων, λοιμός τε καὶ λιμὸς
αὐτοὺς ἐπίεζε καὶ στάσις ἐγένετο τῶν ἡγεμόνων, ὅπερ εἴωθεν ὡς
τὸ πολὺ γίγνεσθαι τοῖς κακῶς πράττουσιν, οὐ τοῖς κρατοῦσιν.
ὁμολογεῖ δὲ ταῦτα καὶ Ὅμηρος·
122
καὶ γενναίων ἀνδρῶν φιλοτιμίαν. δόξης γὰρ ἀγαθῆς ἐφιέμενοι

καὶ τοῦ εὐκλεεῖς παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις εἶναι μεγίστους καὶ χαλε-
πωτάτους ἑκόντες πόνους ὑφίστανται·
οὐδὲν γὰρ οὕτω γαῦρον ὡς ἀνὴρ ἔφυ.
ἔπειτα σαφῶς καὶ ἀκριβῶς δηλοῖ τὴν τοῦ δράματος ὑπόθεσιν καὶ
οὗ ἕνεκεν ἐλήλυθεν εἰς τὴν Λῆμνον φησί τε ὑπὸ τῆς Ἀθηνᾶς ἠλ-
λοιῶσθαι, ὥστε ἐντυχόντα τῷ Φιλοκτήτῃ μὴ γνωσθῆναι ὑπ' αὐτοῦ,
μιμησάμενος κατὰ τοῦτο Ὅμηρον – καὶ γὰρ ἐκεῖνος τοῖς τε ἄλλοις
καὶ τῷ Εὐμαίῳ καὶ τῇ Πηνελόπῃ πεποίηκεν ἐντυγχάνοντα τὸν
Ὀδυσσέα ἠλλοιωμένον ὑπὸ τῆς Ἀθηνᾶς – φησί τε πρεσβείαν μέλλειν
παρὰ τῶν Τρώων ἀφικνεῖσθαι πρὸς τὸν Φιλοκτήτην, δεησομένην
τους ἅπαντες θαυμάζομεν καὶ τῷ ὄντι ἄνδρας ἡγούμεθα. ὑφ' ἧς

φιλοτιμίας κἀγὼ προάγομαι πλεῖστα πράγματα ἔχειν καὶ ζῆν ἐπι-
πόνως παρ' ὁντινοῦν, ἀεί τινα προσδεχόμενος καινὸν κίνδυνον,
ὀκνῶν διαφθεῖραι τὴν ἐπὶ τοῖς ἔμπροσθεν γεγονόσιν εὔκλειαν. νῦν
οὖν κατὰ πρᾶξιν πάνυ ἐπισφαλῆ καὶ χαλεπὴν δεῦρο ἐλήλυθα εἰς
Λῆμνον, ὅπως Φιλοκτήτην καὶ τὰ Ἡρακλέους τόξα κομίζοιμι τοῖς
συμμάχοις. ὁ γὰρ δὴ μαντικώτατος Φρυγῶν Ἕλενος ὁ Πριάμου
κατεμήνυσεν, ὡς ἔτυχεν αἰχμάλωτος ληφθείς, ἄνευ τούτων μήποτ'
ἂν ἁλῶναι τὴν πόλιν. πρὸς μὲν δὴ τοὺς βασιλέας οὐχ ὡμολόγησα
τὴν πρᾶξιν, ἐπιστάμενος τὴν τοῦ ἀνδρὸς ἔχθραν, ᾧ γε αὐτὸς αἴτιος
ἐγενόμην καταλειφθῆναι, ὅτε δηχθεὶς ἔτυχεν ὑπὸ χαλεπῆς καὶ
λογίαν τῶν γάμων, ὥς φησιν αὐτός. ὁ Λυκάων [ὢν] ἀνόητος εἰς

τὸν Ἀχιλλέα δεύτερον ἐμπεσών, δέον αὐτὸν ἢ μάχεσθαι προθύμως
ἢ φεύγειν τάχιον,
πὰρ γὰρ σοὶ πρώτῳ, φησί, πασάμην Δημήτερος ἀκτήν.
τοιγαροῦν πρότερον, ὁπότε οὐδέπω μετειλήφει τῆς παρ' αὐτῷ τρο-
φῆς, εἰς Λῆμνον ἀπεμποληθεὶς ἐσώθη· τότε δὲ ληφθεὶς ἀπεσφάγη.
τοσοῦτον αὐτὸν ὤνησεν ἡ Δημήτηρ. τὰς νήττας καὶ τὰς πέρδικας
οὐ πρότερον θηρεύομεν, πρὶν ἂν φάγωσι παρ' ἡμῶν. ὁ δὲ Αἴγι-
σθος τὸν Ἀγαμέμνονα
δειπνίσσας ὥς τίς τε κατέκτανε βοῦν ἐπὶ φάτνῃ.
καὶ ὑπὸ μὲν τῶν Τρώων οὐδὲν ἔπαθεν ἐν δέκα ἔτεσιν, οἷς ἐπο
123
Polyaenus Rhet., Strategemata Book 6, chapter 54, section 1, l. 1
σπονδάς, ὁ δὲ οὐδὲν ἔφη ἀδικεῖν· σπείσασθαι γὰρ

τρεῖς ἡμέρας, οὐ τρεῖς νύκτας. τούτῳ τῷ τρόπῳ τὰς
Ἐννέα ὁδοὺς Ἅγνων οἰκίσας τὴν πόλιν Ἀμφίπολιν
ἐκάλεσεν.
ΑΜΦΙΡΗΤΟΣ.
Ἀμφίρητος Ἀκάνθιος λῃσταῖς ἁλοὺς, ἐς Λῆμνον

ἀχθεὶς ἐν δεσμοῖς ἐφρουρεῖτο τῶν λῃστῶν λύτρα με-
γάλα ἐλπιζόντων· ὁ δὲ τροφῆς ἀποσχόμενος μίλτον
ὕδατι ἁλμυρῷ μίξας ἔπιεν. ἐπεὶ δὲ διεχώρησεν, οἱ
λῃσταὶ νομίσαντες αἵματος ῥύσιν αὐτῷ γεγονέναι τῶν
δεσμῶν ἀνῆκαν, ὡς μὴ διὰ τὴν νόσον ἀποθάνοι καὶ
Polyaenus Rhet., Strategemata Book 7, chapter 49, section 1, l. 1
βαλον, τοὺς δὲ ἐτρέψαντο καὶ ἀθρόοι διεξεπαίσαντο.

Ἀννίβας τὴν ἀνδρείαν τῶν γυναικῶν θαυμάσας ἀπέ-
δωκε δι' αὐτὰς τοῖς ἀνδράσιν αὐτῶν τήν τε πατρίδα
καὶ τὰ χρήματα.
ΤΥΡΡΗΝΙΔΕΣ.
Τυρρηνῶν οἱ Λῆμνον καὶ Ἴμβρον κατασχόντες

ἐξελασθέντες ὑπ' Ἀθηναίων, ἐς Ταίναρον κατασχόντες
Σπαρτιάταις περὶ τὸν εἱλωτικὸν πόλεμον συνεμαχέ-
σαντο. πολιτείας δὲ καὶ ἐπιγαμίας τυχόντες, οὐ μὴν
ἀρχῆς οὐδὲ βουλῆς μετασχόντες ὑπόνοιαν ἔσχον ὡς
νεωτερίζοντες καὶ συλληφθέντες ὑπὸ Λακεδαιμονίων
Φλάβιος Φιλόστρατος ., Vita Apollonii Chapter 6, section 27, l. 45
οὐχὶ ὁδοῦ πάρεργον, ἀλλὰ παρόδου ἔργον, κἂν ἐν-

τύχῃ τις ἐπιστολῇ τοῦ ἀνδρός, ἣν πρὸς μειράκιον
ὑβρίζον γράφων καὶ σάτυρον δαίμονα σωφρονίσαι
φησὶν ἐν Αἰθιοπίᾳ, μεμνῆσθαι χρὴ τοῦ λόγου τού-
124
του. σατύρους δὲ εἶναί τε καὶ ἐρωτικῶν ἅπτεσθαι

μὴ ἀπιστῶμεν· οἶδα γὰρ κατὰ τὴν Λῆμνον τῶν
ἐμαυτοῦ τινα ἰσηλίκων, οὗ τῇ μητρὶ ἐλέγετο τις ἐπι-
φοιτᾶν σάτυρος, ὡς εἰκὸς ἦν τῇ ἱστορίᾳ ταύτῃ,
νεβρίδα γὰρ ξυμφυᾶ ἐῴκει ἐνημμένῳ κατὰ τὸν νῶ-
τον, ἧς οἱ ποδεῶνες οἱ πρῶτοι ξυνειληφότες τὴν
δέρην περὶ τὸ στέρνον αὐτῷ ἀφήπτοντο.
Φλάβιος Φιλόστρατος ., Vitae sophistarum Chapter 1, Olearius p. 515,

l. 31
τοὺς μὲν ἀποκτείνειν κατ' ἔκπληξιν, τῶν δὲ ἀκοάς τε

καὶ ὀφθαλμοὺς σίνεσθαι, τῶν δὲ ἐς τοὺς νοῦς ἀπο-
σκήπτειν. ἀλλ' οὐδενὶ τούτων ὁ Σκοπελιανὸς ἥλω,
διετέλεσε γὰρ δὴ καὶ ἐς γῆρας βαθὺ ἀκέραιός τε καὶ
ἄρτιος. τουτὶ δὲ ὁπόθεν θαυμάζω, δηλῶσαί σοι
βούλομαι· ἐδείπνουν μὲν κατὰ τὴν Λῆμνον ὑπὸ
δρυὶ μεγάλῃ θερισταὶ ὀκτὼ περὶ τὸ καλούμενον
Κέρας τῆς νήσου, τὸ δὲ χωρίον τοῦτο λιμήν ἐστιν
ἐς κεραίας ἐπιστρέφων λεπτάς, νέφους δὲ τὴν δρῦν
περισχόντος καὶ σκηπτοῦ ἐς αὐτὴν ἐκδοθέντος ἡ μὲν
ἐβέβλητο, οἱ θερισταὶ δὲ ἐκπλήξεως αὐτοῖς .
Φλάβιος Φιλόστρατος ., Heroicus Olearius p. 670, l. 19
ξένον” ἔφη “συγκαλύπτωμεν” κελεύων δήπου ἐπι-

θάπτειν τὸν νεκρὸν καὶ μὴ γυμνοῦν ἑκόντας. εἶπε
δὲ καὶ ὡς γίγας εἴη τῶν βεβλημένων. ὁ δὲ ἐν
Λήμνῳ φανείς, ὃν Μενεκράτης ὁ Στειριεὺς εὗρε,
πλεύσας, δι' ὀλίγου γὰρ ἦν ἐς τὴν Λῆμνον. τὰ μὲν
οὖν ὀστᾶ οὐκέτι ἐν κόσμῳ ἑωρᾶτο, καὶ γὰρ οἱ σπόν-
δυλοι ἀπ' ἀλλήλων ἔκειντο σεισμοῖς, οἶμαι, διενε-
χθέντες, καὶ τὰ πλευρὰ ἐξήρμοστο τῶν σπονδύλων,
ἐνθυμουμένῳ δὲ αὐτὰ ὁμοῦ τε καὶ κατὰ ἕν, φρικῶ-
δες ἐδόκει τὸ μέγεθος καὶ οὐ ῥᾴδιον ἀνατυποῦσθαι.
νόσους, ἐκραγὲν δὲ αἷμα ἴσχει, ὕδρου δὲ ἰᾶται

μόνου δῆγμα ἑρπετῶν. ὃν δὲ ἐτρίβοντο οἱ Ἀχαιοὶ
χρόνον ἐν τῷ Ἰλίῳ, τοῦτον ὁ Φιλοκτήτης Εὐνέῳ
τῷ Ἰάσονος συνεξῄρει τὰς μικρὰς τῶν νήσων Κᾶρας
125
ἐξελαύνων, ὑφ' ὧν κατείχοντο, καὶ μισθὸς τῆς

συμμαχίας αὐτῷ μοῖρα τῆς Λήμνου ἐγένετο, ἣν
ἰάθη. ἐκεῖθεν αὐτὸν Διομήδης καὶ Νεοπτόλεμος
ἑκόντα ἐς Τροίαν ἤγαγον ἱκετεύσαντες ὑπὲρ τοῦ
Ἑλληνικοῦ καὶ ἀναγνόντες αὐτῷ τὸν ὑπὲρ τῶν
τόξων χρησμόν, ἐκ Λέσβου, ὥς φασιν, ἥκοντα· χρῆ
δείας παισίν, οὓς ὑπὲρ τῆς Γλαύκης ἀπέκτειναν,

θρήνῳ εἴκασται τελεστικῷ τε καὶ ἐνθέῳ, τοὺς μὲν
γὰρ μειλίσσονται, τὸν δὲ ὑμνοῦσιν. ἐπὶ δὲ τῷ ἔργῳ
ἐξ Ἀφροδίτης ποτὲ πραχθέντι καθαίρεται μὲν ἡ
Λῆμνος καὶ καθ' ἕνα τοῦ ἔτους καὶ σβέννυται τὸ ἐν
ἐπισαλεύει τοῖς ἀκρωτηρίοις, ἔς τε ὅσιον τὸ ἐσπλεῦ-
σαι γένηται.

ἐξ Ἀφροδίτης ποτὲ πραχθέντι καθαίρεται μὲν ἡ
Λῆμνος καὶ καθ' ἕνα τοῦ ἔτους καὶ σβέννυται τὸ ἐν
ἐπισαλεύει τοῖς ἀκρωτηρίοις, ἔς τε ὅσιον τὸ ἐσπλεῦ-
σαι γένηται. θεοὺς γὰρ χθονίους καὶ ἀπορρήτους
καλοῦντες τότε καθαρόν, οἶμαι, τὸ πῦρ τὸ ἐν τῇ
θαλάττῃ φυλάττουσιν, ἐπειδὰν δὲ ἡ θεωρὶς ἐσπλεύσῃ
καὶ νείμωνται τὸ πῦρ ἔς τε τὴν ἄλλην δίαιταν ἔς τε
Alciphron Rhet., Soph., Epistulae Book 1, epistle 2, section 3, l. 4
τὰ κέρματα. οὐκ ἀπόχρη δὲ αὐτῷ τοσαῦτα ἔχειν παρ'

ἡμῶν, ὁ δὲ διερευνᾶται καὶ τὸ σκαφίδιον συνεχῶς.
καὶ πρῴην, ὅτε ἐκ Μουνυχίας ἐπέμψαμεν αὐτῷ κομι-
οῦντα τοὐψώνιον Ἕρμωνα τουτονὶ τὸν μειρακίσκον,
126
σπόγγους ἡμῖν ἐπέταττε κομίζειν καὶ τὰ ἐκ τῆς ἁλὸς

ἔρια, ἃ φύεται ἐπιεικῶς ἐναβρυνομένης εἰς Λῆμνον·
ὥσθ' ὁ μὲν ὅσον οὔπω ταῦτα προσαπῄτει, καὶ ὁ
Ἕρμων ἀφεὶς τὸ φερνίον αὐτοῖς ἰχθύσιν, ἀφεὶς δὲ
καὶ ἡμᾶς αὐτῷ σκάφει, ᾤχετο ἐπὶ λέμβου κωπήρους
Ῥοδίοις τισὶ θαλαττουργοῖς ἀναμιχθείς. καὶ ὁ μὲν
δεσπότης οἰκέτην, ἡμεῖς δὲ συνεργὸν ἀγαθὸν ἐπεν
Eutecnius Soph., Paraphrasis in Nicandri theriaca P. 44, l. 13
χεται· τρέπονται δὲ ἐπ' ἀλλήλους οἵδε καὶ διαμένουσι

μαχόμενοι, προκειμένης ἀμφοτέροις τῆς θοίνης εἰς φιλο-
νικίαν. Ἐπιλαμβάνεσθαι δὲ περιιπταμένου τοῦ ἀετοῦ, ἀρά-
μενος ὁ δράκων τὴν κεφαλὴν ἄνω καὶ περιβλέπων παντα-
χοῦ, πρόθυμος γίγνεται, καὶ ὁρμᾷ δράττεσθαι.
458 – 482. Οἱ τὴν Λῆμνον ἐπιστάμενοι (νῆσος δέ ἐστιν
ἡ Λῆμνος, ἀνακειμένη τῷ Ἡφαίστῳ) καὶ τὴν δυσχείμε-
ρον Σαμοθρᾴκην (ἀνέχουσι δὲ αὗται μὲν ἐκ τοῦ προκει-
μένου πελάγους τῆς Θρᾴκης καταντία τῆς Αἴνου, ἱερὰν
εἶναι καὶ ταύτην τῆς Ἥρας λέγουσι· ποταμὸς μέντοι ταύ-
την διαρρεῖ τὴν Αἶνον, καί ἐστιν ὄνομα τῷ ποταμῷ Ἕβρος,
μαχόμενοι, προκειμένης ἀμφοτέροις τῆς θοίνης εἰς φιλο-

νικίαν. Ἐπιλαμβάνεσθαι δὲ περιιπταμένου τοῦ ἀετοῦ, ἀρά-
μενος ὁ δράκων τὴν κεφαλὴν ἄνω καὶ περιβλέπων παντα-
χοῦ, πρόθυμος γίγνεται, καὶ ὁρμᾷ δράττεσθαι.
458 – 482. Οἱ τὴν Λῆμνον ἐπιστάμενοι (νῆσος δέ ἐστιν
ἡ Λῆμνος, ἀνακειμένη τῷ Ἡφαίστῳ) καὶ τὴν δυσχείμε-
ρον Σαμοθρᾴκην (ἀνέχουσι δὲ αὗται μὲν ἐκ τοῦ προκει-
μένου πελάγους τῆς Θρᾴκης καταντία τῆς Αἴνου, ἱερὰν
εἶναι καὶ ταύτην τῆς Ἥρας λέγουσι· ποταμὸς μέντοι ταύ-
την διαρρεῖ τὴν Αἶνον, καί ἐστιν ὄνομα τῷ ποταμῷ Ἕβρος,
ἔστι δὲ δὴ καὶ Ζωναῖον ὄρος καλούμενον, ἔνθα Ὀρφεὺς
θαι τροφήν. Οἱ δὲ ἡγούμενοι τῶν προβάτων τυγχάνουσι

ψυχάζοντες περὶ μεσημβρίαν· ὑπήνεμον γάρ τι χωρίον
ἐξευρόντες οἵδε, καὶ σκιὰν παρέχειν ὁπόταν ᾖ καῦμα δυ-
νάμενον τὴν ἀπὸ τῶν φυτῶν, ὀλίγον ἀποστήσαντες τῆς
127
νομῆς τὰ κτήνη ἐνταῦθ' ἀπαγαγόντες προσαναπαύουσιν.

Ταῦτα μὲν οὖν περὶ Λῆμνον καὶ τὴν Σαμοθρᾴκην ὁ κεγ-
χρίνας ἀπεργάζεται ἐπιὼν καὶ λυμαινόμενος τοῖς ἐκεῖ
θρέμμασι. Μηδεὶς δὲ οὕτως ἔστω θρασὺς μηδὲ μὴν ἄοκνος
ἐκ λογισμοῦ, ὅστις ἐναντίος ἐλθών ποτε βουληθῆναι ἔχοι
τῷ θηρίῳ τούτῳ χωρῆσαι πρὸς μάχην· οὐ γὰρ ἂν μὴ
οὐ πρῶτον μὲν ἐξ αὐτῆς τῆς θέας, ἔπειτα μέντοι καὶ
Posidonius Phil., Fragmenta Fragment 51, l. 8
πτώσεις πολλὰς δεχομένων καὶ μάλιστα ἐν τοῖς βαρβάροις· Σίντιες γὰρ

ἐκαλοῦντό τινες τῶν Θρᾳκῶν, εἶτα Σιντοί, εἶτα Σάιοι, παρ' οἷς φησιν
Ἀρχίλοχος τὴν “ἀσπίδα ῥῖψαι ἀσπίδα μὲν Σαΐων τις ἀνείλετο, τὴν παρὰ
θάμνῳ ἔντος ἀμώμητον κάλλιπον οὐκ ἐθέλων.” οἱ δ' αὐτοὶ οὗτοι Σαπαῖοι
νῦν ὀνομάζονται· πάντες γὰρ οὗτοι περὶ Ἄβδηρα τὴν οἴκησιν εἶχον καὶ
τὰς περὶ Λῆμνον νήσους· ὁμοίως δὲ καὶ Βρῦγοι καὶ Βρύγες καὶ Φρύγες
οἱ αὐτοί, καὶ Μυσοὶ [καὶ Μέρονες] καὶ Μαίονες καὶ Μῄονες· οὐ χρεία δὲ
πλεονάζειν.
Strabo 13,1,67
Anonymi De Barbarismo Et Soloecismo Gramm., De barbarismo et

soloecismo P. 185, l. 10
ἀντὶ τοῦ, ὑμέτερον.

Περὶ δὲ τὰς Προθέσεις
Εἰς ἐλάτην ἀναβὰς,
ἀντὶ τοῦ, ἐλάτην. καὶ,
Κάππεσον ἐν Λήμνῳ·
ἀντὶ τοῦ, εἰς Λῆμνον.
Περὶ δὲ Ἐπιῤῥήματα·
καὶ εἴσω δόρπον ἕλοντο.
ἀντὶ τοῦ ἔνδον. καὶ παρ' Εὐριπίδῃ,
Πολλὴ μὲν ἐν βροτοῖσι κοὐκ ἀνώνυμος
Θεὰ κέκλημαι Κύπρις, οὐρανοῦ τ' ἔσω
Apion Gramm., Fragmenta de glossis Homericis Fragment 120, l. 2
Ap. S. 141, 18: σιάλοιο· λιπαροῦ καὶ εὐτραφοῦς. ὁ δὲ Ἀπίων ἐτυμο-

λογῶν τὴν λέξιν φησὶ σιάλους τοὺς μεγάλους σῦς, ἀπὸ τοῦ περὶ τοὺς
ὀδόντας σιάλου.
Σίντιες Α 594. θ 294
Ap. S. 141, 25: Σίντιες· φημὶ Ὅμηρος φαίνεται λέγων ἄνδρας τινὰς
ἐθνικῶς τὴν Λῆμνον οἰκοῦντας ... οὕτως δὲ καὶ Ἀρίσταρχος ἐδέξατο.
128
ὁ δὲ Ἀπίων ἐπιφέρει· Σίντιες οἱ σινωταί, κακοῦργοι ἀπὸ τοῦ σίνεσθαι·

ὅθεν καὶ ὁ λέων σίντης λέγεται (Υ 165). τινὲς δὲ τοὺς ἐν Λήμνῳ κατοι-
κοῦντας Σίντιας ἀπέδωκαν. φαίη δ' ἄν τις τὸ μὲν λέων σίντης ἐπιθετικῶς
παρὰ τὸ σίνεσθαι ... οἱ δὲ Σίντιες ψιλῶς λέγονται ἐθνικῶς, οὐχὶ πάντως
ἀπὸ τῆς αὐτῆς ἐννοίας, ἀλλ' ὡς πολλὰ τῶν βαρβάρων ἐθνῶν, ἃ οὐ
Apollonius Soph., Lexicon Homericum P. 27, l. 16
ἀμαθύνει ἄμαθον ποιεῖ, τουτέστι κονιορτὸν ἀποτελεῖ, ἀπὸ τοῦ

ἄμαθον εἶναι ἀνεπίγνωστον τῇ ποσότητι.
ἀμοιβαδίς ἐναλλάξ, ἀνὰ μέρος· “ἀμοιβαδὶς δ' ἐδίκαζον.”
ἀμιχθαλόεσσαν ἀπροσόρμιστον ἐκ θαλάσσης, ᾗ οὐ δυνατὸν ἐκ
τῆς ἁλὸς ἐπιμίσγεσθαι· δυσόρμιστος γάρ. “ἐς Σάμον ἔς τ' Ἴμ-
βρον καὶ Λῆμνον ἀμιχθαλόεσσαν.” ἔνιοι δὲ τὴν ὁμιχλώδη.
Ἀμφιγένεια πόλις τῆς Πύλου.
ἁμάς Δωρικῶς ἡμετέρας· “σαωσέμεναι νῆας ἁμάς.”
Apollonius Soph., Lexicon Homericum

P. 141, l. 26
σιγαλόεντα σεσιγαλωμένα, πεποικιλμένα. καὶ σιγάλωμα καλοῦ-

σιν οἱ σκυτεῖς ἐν ᾧ τὰ ποικίλα τῶν δερμάτων μελακύνουσι.
σίζε μίμημα ἤχου· “ὣς τοῦ σίζ' ὀφθαλμός.”
Σικανίη τὸ πρότερον ἡ Σικελία.
Σίντιες φημὶ Ὅμηρος φαίνεται λέγων ἄνδρας τινὰς ἐθνικῶς τὴν
Λῆμνον οἰκοῦντας· “ἔνθα με Σίντιες ἄνδρες.” ἐν δὲ Ὀδυσσείᾳ
“οἴχεται ἐς Λῆμνον κατὰ Σίντιας ἀγριοφώνους.” οὕτως δὲ καὶ
Ἀρίσταρχος ἐδέξατο. ὁ δὲ Ἀπίων ἐπιφέρει· Σίντιες οἱ σινωταί,
κακοῦργοι· ὅθεν καὶ ὁ λέων σίντης λέγεται. τινὲς δὲ τοὺς ἐν τῇ
Λήμνῳ κατοικοῦντας Σίντιας ἀπέδωκαν. φαίη δ' ἄν τις τὸ
μὲν λέων σίντης ἐπιθετικῶς παρὰ τὸ σίνεσθαι, καὶ σίνται πληθυν
Apollonius Soph., Lexicon Homericum P. 141, l. 27
σιν οἱ σκυτεῖς ἐν ᾧ τὰ ποικίλα τῶν δερμάτων μελακύνουσι.

σίζε μίμημα ἤχου· “ὣς τοῦ σίζ' ὀφθαλμός.”
Σικανίη τὸ πρότερον ἡ Σικελία.
Σίντιες φημὶ Ὅμηρος φαίνεται λέγων ἄνδρας τινὰς ἐθνικῶς τὴν
Λῆμνον οἰκοῦντας· “ἔνθα με Σίντιες ἄνδρες.” ἐν δὲ Ὀδυσσείᾳ
“οἴχεται ἐς Λῆμνον κατὰ Σίντιας ἀγριοφώνους.” οὕτως δὲ καὶ
Ἀρίσταρχος ἐδέξατο. ὁ δὲ Ἀπίων ἐπιφέρει· Σίντιες οἱ σινωταί,
129
κακοῦργοι· ὅθεν καὶ ὁ λέων σίντης λέγεται. τινὲς δὲ τοὺς ἐν τῇ

Λήμνῳ κατοικοῦντας Σίντιας ἀπέδωκαν. φαίη δ' ἄν τις τὸ
μὲν λέων σίντης ἐπιθετικῶς παρὰ τὸ σίνεσθαι, καὶ σίνται πληθυν-
τικῶς, παρὰ τὸ βλάπτειν· οἱ δὲ Σίντιες ψιλῶς λέγονται .
Aristonicus Gramm., De signis Odysseae Book of Odyssey 8, verse in

book 294, l. of scholion 1
) ἀντὶ τοῦ ἀορίστου· τὸ γὰρ ἐρχομένη (corr. Friedlaender,

codd. ἐχόμενον) ἐνεστῶτος καὶ παρατατικοῦ P. cf. F. Ar. 4.
ι 297.
οἴχεται ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους.
) Σίντιες ἐκαλοῦντο οἱ Λήμνιοι E Sic Ar. cf. Apoll.
l. 141, 25. L. Ar. 234.
De Ar. interpretatione vocabuli ἀίδηλος cf. ad χ 165.
ἀλλὰ τοκῆε δύω.
) Ἡσίοδος ἐκ μόνης τῆς Ἥρας γενέσθαι τὸν Ἥφαιστον.
Aristonicus Gramm., De signis Iliadis Book of Iliad 1, verse in book 593,

l. of scholion 2
... ῥῖψε ποδὸς τεταγών, ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο: ὅτι ἀπὸ δυοῖν τόποιν
συμπεπλήρωκε τὸν μῦθον. νῦν μὲν γὰρ, ὅτι ἐῤῥίφη, κατὰ δὲ τὴν
ὑπόμνησιν τῶν τῆς Ἥρας δεσμῶν (Ο 21) καὶ τὸν καιρὸν καὶ τὴν αἰτίαν
δι' ἣν ἐῤῥίφη. A. κάππεσον ἐν Λήμνῳ: πρὸς τὰ περὶ Ὄλυμπον·
παράκειται γὰρ ἡ Λῆμνος τῇ Θράκῃ. A. Ar. 170. παιδὸς ἐδέξατο: ὅτι
λείπει ἡ παρά πρόθεσις, ἵν' ᾖ παρὰ παιδός. A. Cf. p. 26. ἄσβεστος videtur
notatum fuisse: Π 123. ποιπνύοντα notatum fuit: Ξ 155. Cf. Ar. 109.
πρόπαν ἦμαρ: τὸ ὑπόλοιπον πάσης τῆς ἡμέρας.

l. of scholion 3
οἱ δὲ νεώτεροι ἐν νησιδίῳ ἐρήμῳ. A. Ar. 188.

ἔνθ' ὅ γε κεῖτ' ἀχέων· τάχα δὲ μνήσεσθαι ἔμελλον
Ἀργεῖοι παρὰ νηυσὶ Φιλοκτήταο ἄνακτος.
ἡ διπλῆ περιεστιγμένη, ὅτι Ζηνόδοτος τοῦτον καὶ τὸν
ἑξῆς ἠθέτηκεν. ἀναγκαῖον δέ ἐστι γνῶναι ὅτι ὕστερον ἀνε-
κομίσθη ἐκ Λήμνου ὁ Φιλοκτήτης.
οὐδὲ μὲν οὐδ' οἱ ἄναρχοι ἔσαν, πόθεόν γε μὲν
ἀρχόν·
130
ἀλλὰ Μέδων κόσμησεν: ἡ διπλῆ περιεστιγμένη, ὅτι

Ζηνόδοτος γράφει τοὺς δὲ Μέδων κόσμησεν, ἵνα συν-
δήσῃ τὴν φράσιν, ἠθετηκὼς τοὺς προειρημένους στίχους.
Aristonicus Gramm., De signis Iliadis

Book of Iliad 21, verse in book 40, l. of scholion 1
ἡ διπλῆ ὅτι ἀλωὴν τὴν δενδροφόρον γῆν νῦν λέγει·

ἐπιφέρει γάρ ὁ δ' ἐρινεόν. A. Ar. 153.
ἡ διπλῆ ὅτι πτῶσις ἤλλακται, ἀντὶ τοῦ ἐρινεοῦ νέους
ὄρπηκας. A. Cf. p. 20.
καὶ τότε μέν μιν Λῆμνον ἐυκτιμένην ἐπέ-
ρασσεν: ἡ διπλῆ ὅτι ἐλλείπει ἡ εἴς, εἰς Λῆμνον. A. Cf. p. 26.
Ἴμβριος Ἠετίων: πρὸς τὴν ὁμωνυμίαν.
ἤτοι ὁ μὲν δόρυ μακρὸν ἀνέσχετο δῖος Ἀχιλ-
λεύς: ὅτι κατὰ τὸ σιωπώμενον ἀνέλαβε τὸ δόρυ Cf. ad
17. Ar. 357.
l. of scholion 2
ἡ διπλῆ ὅτι ἀλωὴν τὴν δενδροφόρον γῆν νῦν λέγει·

ἐπιφέρει γάρ ὁ δ' ἐρινεόν. A. Ar. 153.
ἡ διπλῆ ὅτι πτῶσις ἤλλακται, ἀντὶ τοῦ ἐρινεοῦ νέους
ὄρπηκας. A. Cf. p. 20.
καὶ τότε μέν μιν Λῆμνον ἐυκτιμένην ἐπέ-
ρασσεν: ἡ διπλῆ ὅτι ἐλλείπει ἡ εἴς, εἰς Λῆμνον. A. Cf. p. 26.
Ἴμβριος Ἠετίων: πρὸς τὴν ὁμωνυμίαν.
ἤτοι ὁ μὲν δόρυ μακρὸν ἀνέσχετο δῖος Ἀχιλ-
λεύς: ὅτι κατὰ τὸ σιωπώμενον ἀνέλαβε τὸ δόρυ Cf. ad
17. Ar. 357.
Cleanthes Phil., Testimonia et fragmenta Fragment 593, l. 11
εὐφυοῦς, τὸν Μνήσαρχον ἀπαγαγεῖν αὐτὸν εἰς Τύρον, ἐκεῖ δὲ τοῖς

Χαλδαίοις συστάντα μετασχεῖν τούτων ἐπὶ πλεῖον ποιῆσαι, ἐπανελ-
θόντα δ' εἰς τὴν Ἰωνίαν ἐντεῦθεν τὸν Πυθαγόραν πρῶτον μὲν Φερε-
κύδῃ τῷ Συρίῳ ὁμιλῆσαι, δεύτερον δ' Ἑρμοδάμαντι τῷ Κρεωφυλείῳ
ἐν Σάμῳ ἤδη γηράσκοντι. λέγει δ' ὁ Κλεάνθης ἄλλους εἶναι οἳ τὸν
πατέρα αὐτοῦ Τυρρηνὸν ἀποφαίνονται τῶν τὴν Λῆμνον ἐποικησάν-
131
των, ἐντεῦθεν δὲ κατὰ πρᾶξιν εἰς Σάμον ἐλθόντα καταμεῖναι καὶ

ἀστὸν γενέσθαι. πλέοντος δὲ τοῦ Μνησάρχου εἰς τὴν Ἰταλίαν συμ-
πλεύσαντα τὸν Πυθαγόραν νέον ὄντα κομιδῇ σφόδρα οὖσαν εὐδαί-
μονα καὶ τόθ' ὕστερον εἰς αὐτὴν ἀποπλεῦσαι. καταλέγει δ' αὐτοῦ
καὶ ἀδελφοὺς δύο, Εὔνοστον καὶ Τυρρηνὸν πρεσβυτέρους. – Clemens
Dionysius Hist., Fragmenta Fragment 2a, l. 2
Ἀρίστων ὁ Χῖος ἐν ταῖς Θέσεσι,

καὶ Διονύσιος ὁ Χαλκιδεὺς ἐν πρώτῳ Κτίσεων
τὰ αὐτά φασι· καὶ ἔθνος δὲ Ἀρκαδίας Σεληνίτας εἶναι.
E LIBRO TERTIO.
Harpocrat. Ἡφαιστία: Ὅτι βʹ πόλεις ἦσαν τῆς

Λήμνου Μύρρινά τε καὶ Ἡφαιστία δηλοῖ καὶ Διονύ-
σιος ὁ Χαλκιδεὺς ἐν γʹ Κτίσεων.
Crameri Anecd. Ox. IV: Χαλκιδεῖς οἱ
ἐν Εὐβοίᾳ τοῖς ῥήμασι τοῖς συντασσομένοις δοτικαῖς
αἰτιατικὰς πρότερον ἐπιφέροντες τὰς δοτικὰς συνά-
πτουσιν· οἷον Διονύσιος ὁ Χαλκιδεύς· «Μυρρίνην τὴν
Harpocration Gramm., Lexicon in decem oratores Atticos

P. 45, l. 2
Ἀπιστεῖν: ἀντὶ τοῦ ἀπειθεῖν Ἀντιφῶν κατὰ Λαισποδίου, Ἰσο-

κράτης ἐν τῇ ἐπιστολῇ τῇ πρὸς Φίλιππον. λέγουσι δὲ καὶ 8Ἀπιστίαν
τὴν ἀπείθειαν, ὡς Δημοσθένης ἐν θʹ Φιλιππικῶν καὶ ἄλλοι πολλοί.
Ἁπλᾶς: Δημοσθένης κατὰ Κόνωνος. Καλλίστρατός φησι τὰ
μονόπελμα τῶν ὑποδημάτων οὕτω καλεῖσθαι. Στράττις Λημνομέδᾳ
“ὑποδήματα σαυτῷ πρίασθαι τῶν ἁπλῶν.”
Ἀποβάτης καὶ 8Ἀποβαίνειν καὶ 8Ἀποβατικοὶ τροχοί: Δεί-
ναρχος κατὰ Φορμισίου καὶ ἐν τῇ πρὸς Ἀντιφάνην ἀπολογίᾳ, Λυ-
κοῦργός τε ἐν τῇ πρὸς Δημάδην ἀπολογίᾳ. ὁ ἀποβάτης ἱππικόν τι
ἀγώνισμα, καὶ ἀποβῆναι τὸ ἀγωνίσασθαι τὸν ἀποβάτην, καὶ .
Harpocration Gramm., Lexicon in decem oratores Atticos

P. 149, l. 5
ἀπολογίᾳ “ἡμεῖς μὲν οὖν οὔτε ναυτικὸν ᾖσμεν ὁπόσου δέοι.”

Ἠιτημένην: ἀντὶ τοῦ κεχρημένην Δημοσθένης ἐν τῷ κατ' Εὐέρ-
132
γου, εἰ γνήσιος. ὅτι γὰρ αἰτεῖσθαι ἔλεγον τὸ κίχρασθαι, Μένανδρος

οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν, οὐδὲ λοπάδ' αἰτούμενος.
Ἡφαιστία: Ὑπερείδης ἐν τῷ ὑπὲρ Ἀκαδήμου. ὅτι δύο πόλεις
ἦσαν τῆς Λήμνου, Μύρινά τε καὶ Ἡφαιστία, δηλοῖ καὶ Διονύσιος ὁ
Ἠιών: Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστοκράτους. Ἠιὼν πόλις
Θρᾴκης, Μενδαίων ἀποικία, ὡς Θουκυδίδης· Θεόπομπος δ' ἐν τῇ δʹ
φησὶν ὡς Ἀθηναῖοι ἐκβαλόντες ἐξ Ἠιόνος Ἀμφιπολίτας κατέσκαψαν
τὸ χωρίον.
Heraclitus Phil., Allegoriae (= Quaestiones Homericae)
ἐναντία τῷ ἡλίῳ τὰ ὄργανα τιθέντες.

Ὅθεν οἶμαι δοκεῖ
καὶ Προμηθεὺς ἀπ' οὐρανοῦ διακλέψαι τὸ πῦρ, ἐπειδήπερ
τέχνης προμήθεια τῶν ἀνθρώπων ἐπενόησε τὴν ἐκεῖθεν
ἀπόρροιαν αὐτοῦ.
Λῆμνον δὲ πρῶτον οὐκ ἀλόγως ἐμύθευσε τὴν ὑπο-
δεξαμένην τὸ θεόβλητον πῦρ· ἐνταῦθα γὰρ ἀνίενται
ἐγγυγηγενοῦς πυρὸς αὐτόματοι φλόγες.
Neanthes Hist., Fragmenta Fragment 30, l. 15
τούτων ἐπιπλεῖον ποιῆσαι. Ἐπανελθόντα δ' εἰς τὴν Ἰω-

νίαν ἐντεῦθεν τὸν Πυθαγόραν πρῶτον μὲν Φερεκύδῃ τῷ
Συρίῳ ὁμιλῆσαι· δεύτερον δ' Ἑρμοδάμαντι τῷ Κρεο-
φυλίῳ, ἐν Σάμῳ ἤδη γηράσκοντι. Λέγει δὲ ὁ Κλεάνθης
ἄλλους εἶναι, οἳ τὸν πατέρα αὐτοῦ Τυρρηνὸν ἀποφαί-
νονται, τῶν τὴν Λῆμνον ἀποικησάντων.
Ἐντεῦθεν δὲ κατὰ πρᾶξιν εἰς Σάμον ἐλθόντα
καταμεῖναι καὶ ἀστὸν γενέσθαι. Πλέοντος δὲ τοῦ Μνη-
σάρχου εἰς τὴν Ἰταλίαν, συμπλεύσαντα Πυθαγόραν
νέον ὄντα κομιδῇ, σφόδρα οὖσαν εὐδαίμονα καὶ τόθ'
ὕστερον εἰς αὐτὴν ἀποπλεῦσαι.
Παυσανίας Attic., Ἀττικῶν ὀνομάτων συναγωγή Alphabetic letter

epsilon, entry 73, l. 3
ἡ δὲ τετρὰς ἱερὰ τοῦ θεοῦ.

Ἑρμοκοπίδαι· οἱ τῶν Ἑρμῶν τοὺς τραχήλους καὶ τὰ αἰδοῖα
ἀποκόψαντες·
φασὶ δὲ Ἀλκιβιάδην συμπράττοντα Κορινθίοις τοῦτο πρᾶξαι.
133
Ἑρμώνειος χάρις· ἡ κατ' ἀνάγκην διδομένη, οὐκ ἐκ διαθέσεως ψυχῆς,

ἀλλ'
ἐπιπλάστως καὶ κατὰ προσποίησιν φιλίας, οὐ κατ' ἀλήθειαν. ὁ γὰρ
Ἕρμων ὁ Πελασγῶν βασιλεύς,
Δαρείου ἐπὶ Θρᾴκην ἰόντος καὶ πάντα χειρουμένου, παρεχώρησεν
Ἀθηναίοις τῆς Λήμνου τῷ μὲν δοκεῖν χαριζόμενος, τῇ δὲ ἀληθείᾳ
Δαρεῖον φοβηθείς.
ἐρυσίβη· θηρίδιόν τι ἐν τῷ σίτῳ γινόμενον, ὃ λυμαίνεται τὸν καρπόν·
τινὲς δὲ
νόσον ἐκ τοῦ περιέχοντος ἀέρος ἐπιγινομένην τοῖς σπέρμασιν.
ἐρύσιμος· λάχανον θερμαντικόν, οὗ τὸ σπέρμα τρίβουσαι πίνουσιν αἱ
κύουσαι γυναῖκες.
Philostratus Major Soph., Imagines Book 2, chapter 17, section 1, l. 11
μήτ' ἐξηρμένη καὶ ἀναχαιτίζουσα μήθ' ὑπτία καὶ

γαληνή, πλωτὴ δέ τις καὶ οἷον ἔμπνους. ἰδοὺ ἐμβε-
βλήκαμεν· ξυγχωρεῖς γάρ που; καὶ ὑπὲρ τοῦ παιδὸς
ἀποκρίνασθαι· “ξυγχωρῶ καὶ πλέωμεν”. ἡ μὲν θά-
λαττα, ὡς ὁρᾷς, πολλή, νῆσοι δ' ἐν αὐτῇ μὰ Δί'
οὐ Λέσβος οὐδ' Ἴμβρος ἢ Λῆμνος, ἀλλ' ἀγελαῖαι
καὶ μικραί, καθάπερ κῶμαί τινες ἢ σταθμοὶ ἢ νὴ
Δία ἐπαύλια τῆς θαλάττης.
Philoxenus Gramm., Fragmenta Fragment 236 , l. 4
παράγωγον ἀμύνω, καὶ πλεονασμῷ τῆς αλ συλλαβῆς καὶ τοῦ δ ἀμαλ-

δύνω. οὕτως Ὠρίων.
Et. Gen. AB s. ἀμιχθαλόεσσαν (ex Orione, vide Reitz., Gesc p.
26, 18), unde EM 83, 55, Et. Sym. ap Reitz., Gesc p. 276, 17:
ἀμιχθαλόεσσαν· σημαίνει δὲ τὴν ἐκ θαλάσσης ἀπρόσμικτον οὖσαν
{τῇ γῇ} διὰ τὸ μὴ ἔχειν λιμένα· “καὶ Λῆμνον ἀμιχθαλόεσσαν” (Ω 753).
γέγονε παρὰ τὸ ἄμικτος ἀμικτόεις, ὡς βροτὸς βροτόεις, καὶ τροπῇ τοῦ κ
εἰς χ ἀμιχθόεις καὶ τὸ θηλυκὸν ἀμιχθόεσσα, ὡς αὐδήεις αὐδήεσσα, καὶ
πλεονασμῷ τῆς αλ συλλαβῆς ἀμιχθαλόεσσα ... οὕτως Ὠρίων.
a. Or. 21, 18 in sede Philoxeni: ἄρτος· παρὰ τὸ αἴρειν, τὸ προσφέρειν,
καὶ μάττειν . καὶ Ἱπποκράτης (Aphor. 1, 15 = 4, 466, 14 L.)
Phylarchus Hist., Fragmenta Volume-Jacobyʹ-F 2a,81,F, fragme 29, l. 6

134
ATHEN. VI 66 p. 254 F – 255 A: κόλακας δ' εἶναί φησι

Φύλαρχος καὶ τοὺς ἐν Λήμνωι κατοικοῦντας Ἀθηναίων ἐν τῆι τρισκαι-
δεκάτηι τῶν Ἱστοριῶν. χάριν γὰρ ἀποδιδόντες τοῖς Σελεύκου καὶ
Ἀντιόχου
ἀπογόνοις, ἐπεὶ αὐτοὺς ὁ Σέλευκος πικρῶς ἐπιστατουμένους ὑπὸ Λυσι-
μάχου οὐ μόνον ἐξείλετο, ἀλλὰ καὶ τὰς πόλεις αὐτοῖς ἀπέδωκεν
ἀμφοτέρας,
οἱ Λημνόθεν Ἀθηναῖοι οὐ μόνον ναοὺς κατεσκεύασαν τοῦ Σελεύκου,
ἀλλὰ
καὶ τοῦ υἱοῦ Ἀντιόχου· καὶ τὸν ἐπιχεόμενον κύαθον ἐν ταῖς συνουσίαις
Σελεύκου Σωτῆρος καλοῦσιν.
ATHEN. XIII 64 p. 593 E: ὁ δ' αὐτὸς Φύλαρχος καὶ περὶ
Μύστας ἱστορεῖ ἐν τῆι τεσσαρεσκαιδεκάτηι οὕτως· «Μύστα Σελεύκου
τοῦ βασιλέως ἐρωμένη ἦν· ἥτις ὑπὸ Γαλατῶν Σελεύκου
Demetrius Gramm., Fragmenta Fragment 50, l. 8
πλέοντες εἰς Φᾶσιν τὸν ὑφ' Ὁμήρου καὶ τῶν ἄλλων ὁμολογού-
μενον πλοῦν ἱδρύσαντο τὰ τῆς Ἰδαίας μητρὸς ἱερὰ περὶ Κύζικον,
ἀρχήν φησι μηδ' εἰδέναι τὴν εἰς Φᾶσιν ἀποδημίαν τοῦ Ἰάσονος
Ὅμηρον. (τοῦτο δ' οὐ μόνον τοῖς ὑφ' Ὁμήρου λεγομένοις μάχε-
ται, ἀλλὰ καὶ τοῖς ὑπ' αὐτοῦ). φησὶ γὰρ τὸν Ἀχιλλέα Λέσβον
μὲν πορθῆσαι καὶ ἄλλα χωρία, Λήμνου δ' ἀποσχέσθαι καὶ τῶν
πλησίον νήσων διὰ τὴν πρὸς Ἰάσονα καὶ τὸν υἱὸν Εὔνεων συγγέ-
νειαν τότε τὴν νῆσον κατέχοντα.
ibid. p. 46: εἰ δ' ὥσπερ ὁ Σκήψιός φησι παραλαβὼν
μάρτυρα Μίμνερμον, ὃς ἐν (ἐπὶ Wilam.) τῷ ὠκεανῷ ποιήσας
τὴν οἴκησιν τοῦ Αἰήτου πρὸς ταῖς ἀνατολαῖς ἐκτὸς πεμφθῆναί
Gaius Suetonius Tranquillus Gramm., Hist., Περὶ τῶν παρ' (/Ελλησι

παιδιῶν Section 1, l. 95
Σικελικῇ τοῦ μελοποιοῦ τάφος ἐξ ὀκτὼ γωνιῶν συνέκειτο, Εὐριπίδης

δὲ ὁ τὸν μʹ. Εἷς γὰρ Εὐριπίδης τῶν τεσσαράκοντα Ἀθήνησι προστατῶν
τῶν μετὰ τὴν τῶν λʹ τυράννων κατάλυσιν κατασταθέντων. Τῶν δὲ βόλων
ὁ μὲν τὰ ἓξ δυνάμενος Κῷος καὶ ἑξίτης ἐλέγετο, Χῖος δὲ ὁ τὸ ἓν καὶ
κύων.
Λέγεται δέ τις καὶ παροιμία ἀπὸ τούτου, οἷον· Χῖος παραστὰς Κῷον
οὐκ ἐάσω· ἀφ' οὗ καὶ Στράττις Λημνομέδᾳ (fr. 23 Kock)· Χῖος παραστὰς
Κῷον οὐκ ἐᾷ λέγειν.
Ἔπαιζον δὲ ἀστραγάλοις καὶ πολλοῖς, καθάπερ καρύοις. Τοῦ δὲ εἴδους
τῶν πολλῶν τὸ μὲν ἀρτιασμὸν ἔλεγον, τὸ δὲ τρόπα, τὸ δὲ ὤμιλλαν.
135
Ἀρτιας-μὸς μὲν οὖν ἐστι τὸ δραξάμενον ἀστραγάλων ἤ τινων ἄλλων

ἐξετάζειν τὸν συμπαίζοντα, πότερον ἀρτίους ἢ περισσοὺς κατέχει·
Ἀριστοφάνης
Porphyrius Phil., Vita Pythagorae Section 2, l. 3
μετασχεῖν τούτων ἐπὶ πλεῖον ποιῆσαι. ἐπανελθόντα δ'

εἰς τὴν Ἰωνίαν ἐντεῦθεν τὸν Πυθαγόραν πρῶτον μὲν
Φερεκύδῃ τῷ Συρίῳ ὁμιλῆσαι, δεύτερον δ' Ἑρμοδά-
μαντι τῷ Κρεοφυλείῳ ἐν Σάμῳ ἤδη γηράσκοντι. λέγει
δ' ὁ Νεάνθης ἄλλους εἶναι οἳ τὸν πατέρα αὐτοῦ
Τυρρηνὸν ἀποφαίνονται τῶν τὴν Λῆμνον ἐποικησάν-
των, ἐντεῦθεν δὲ κατὰ πρᾶξιν εἰς Σάμον ἐλθόντα
καταμεῖναι καὶ ἀστὸν γενέσθαι· πλέοντος δὲ τοῦ
Μνησάρχου εἰς τὴν Ἰταλίαν συμπλεύσαντα τὸν Πυθα-
γόραν νέον ὄντα κομιδῇ σφόδρα οὖσαν εὐδαίμονα καὶ
τόθ' ὕστερον εἰς αὐτὴν ἀποπλεῦσαι.
Porphyrius Phil., Vita Pythagorae Section 10, l. 5
ἀνδρὶ τὴν ἐπιστατείαν τε καὶ δεσποτείαν ὑπομένειν,

οὕτως δὴ τὴν εἰς Ἰταλίαν ἄπαρσιν ποιήσασθαι. Διο-
γένους δ' ἐν τοῖς ὑπὲρ Θούλην ἀπίστοις τὰ κατὰ τὸν
φιλόσοφον ἀκριβῶς διελθόντος, ἔκρινα μηδαμῶς τὰ
τούτου παρελθεῖν. φησὶ δὴ Μνήσαρχον Τυρρηνὸν
ὄντα κατὰ γένος τῶν Λῆμνον καὶ Ἴμβρον καὶ Σκῦρον
κατοικησάντων Τυρρηνῶν κἀκεῖθεν μεταστάντα πολλὰς
μὲν πόλεις πολλὰ δὲ χωρία ἐπιόντα ἐπιτυχεῖν ποτὲ
παιδὶ νηπίῳ ὑπὸ λεύκῃ μεγάλῃ καὶ εὐφυεῖ κειμένῳ·
ἐπιστάντα δὲ θεάσασθαι ὕπτιον εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνα-
βλέποντα πρὸς ἥλιον ἀσκαρδαμυκτὶ καὶ τῷ στόματι
Porphyrius Phil., Quaestionum Homericarum ad Ιλιάδα. pertinentium

reliquiae Iliad book 14, section 230, l. 2
ἐπεὶ πληγῶν ἄξια δρῶσιν οἱ ἐρῶντες· Ἀπίων δέ, ἐπειδὴ δεσμοῖς ἐοί-
κασι καὶ βρόχοις οἱ ἔρωτες καὶ τὰ τῶν ἐρώτων πάθη· Ἀρίσταρχος
δέ, ὅτι ἄχρι τοῦ δέρματος διικνεῖται τὰ ἐρωτικὰ πάθη τήκοντα τοὺς
ἐρῶντας καὶ ἀποξύοντα διὰ τῆς στύψεως τὰ μέλη.
διὰ ποίαν αἰτίαν ἐν τῇ Λήμνῳ μάλιστα ὁ Ὕπνος διατρίβει;
ῥητέον οὖν ὅτι Λήμνου μὲν ἦν δεσπότης Ἥφαιστος, γυνὴ δὲ τούτου
Χάρις, Πασιθέας δὲ τῆς Χάριτος ἀδελφῆς ἐρωτικῶς ἔχων ὁ Ὕπνος ἐκεῖ
136
διέτριβεν. ταύτην οὖν αὐτῷ ἐπαγγέλλεται γυναῖκα δώσειν Ἥρα. δύνα-

ται δὲ καὶ φυσικώτερον λυθῆναι, ὅτι οἰνοφόρος ἡ Λῆμνος, καθὼς λέγει·
νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν οἶνον ἄγουσαι (Η 467), τοῖς
δὲ πολυποτοῦσι μάλιστα ὁ ὕπνος παρέπεται.

ἐρῶντας καὶ ἀποξύοντα διὰ τῆς στύψεως τὰ μέλη.

πολυοίνων ὄντων καὶ φιλοίνων τῶν Λημνίων εἰκότως ἐκεῖσε διατρί-
βει ὁ Ὕπνος· καὶ γὰρ πολὺν ἔχουσιν οἶνον, ὥστε καὶ τοῖς Ἕλλησι χορη-
γεῖν· καὶ γὰρ καὶ οἱ Λήμνιοι, .


πολυοίνων ὄντων καὶ φιλοίνων τῶν Λημνίων εἰκότως ἐκεῖσε διατρί-
βει ὁ Ὕπνος· καὶ γὰρ πολὺν ἔχουσιν οἶνον, ὥστε καὶ τοῖς Ἕλλησι χορη-
γεῖν· καὶ γὰρ καὶ οἱ Λήμνιοι, ὡς οἱ παῖδες Αἰγύπτου, ὑπὸ τῶν γυναι-
κῶν διὰ τὴν πολλὴν ἀναιροῦνται ἀκρασίαν. εἴωθε δὲ ὁ Ὕπνος ἐπὶ
Porphyrius Phil., Quaestionum Homericarum liber i (recensio Χ)

Section 63, l. 12
ἦμαρ». λέγει ἠῶ καὶ ὅλην τὴν ἡμέ-
ραν· «ἥδε δὴ ἠὼς εἶσι δυσώνυμος»,
»ἥδε δέ μοι νῦν / ἠὼς ἑνδεκάτη»,
περὶ οὗ φησιν «ἕνδεκα δ' ἤματα θυ-
137
μὸν ἐτέρπετο οἷσι φίλοισιν / ἐλθὼν ἐκ

Λήμνοιο». ἠὼς δὲ καὶ ἡ θεός· «ὣς
μὲν ὅτ' Ὠρίωνα ἕλετο ῥοδοδάκτυλος
Ἠώς». πάλιν αὑτὸν ἐξηγεῖται πα-
ρακειμένως δι' ὧν ἐπάγει ἐν τούτοις·
»Ἴρῳ δὲ κακῶς ὠρίνετο θυμός». τί
οὖν τὸ κακῶς ὀρίνεσθαι τὸν θυμόν;
Ιωάννης Στοβαίος Ανθολόγιονook 3, chapter 40, section 5, l. 8
θείοις ἐλαυνομένη δόγμασι καὶ νόμοις, εἶτα ὥσπερ ἐν

νήσῳ σάλον ἐχούσῃ, καθάπερ φησὶν ὁ Πλάτων, ὀστρέου
τρόπον ἐνδεδεμένη τῷ σώματι, διὰ τὸ μὴ ἀναφέρειν μηδὲ
μνημονεύειν,
ἐξ οἵης τιμῆς τε καὶ ὅσσου μήκεος ὄλβου
μεθέστηκεν, οὐ Σάρδεων Ἀθήνας οὐδὲ Κορίνθου Λῆμνον,
ἀλλ' οὐρανοῦ καὶ σελήνης γῆν ἀμειψαμένη καὶ τὸν ἐπὶ
γῆς βίον· ἂν μικρὸν δὲ ἐνταῦθα τόπον ἐκ τόπου παραλ-
λάξῃ, δυσανασχετεῖ καὶ ξενοπαθεῖ, καθάπερ φυτὸν ἀγεν-
νὲς ἀπομαραινομένη. καίτοι φυτῷ μὲν ἔστι τις χώρα
μᾶλλον ἑτέρας ἑτέρα πρόσφορος, ἐν ᾗ τρέφεται καὶ βλα
Νόννος Διονυσιακά Book 2, l. 224
καὶ πτερόεις πεπότητο λιπὼν πτερόεντας ὀιστούς,

εἶδος ἔχων κύκνοιο, τελεσσιγάμου δὲ θεαίνης
ἄσπορος ἔπλετο κόσμος ἀλωομένης Ἀφροδίτης,
ἁρμονίης δ' ἀλύτου λύτο πείσματα· νυμφοκόμος γὰρ
πανδαμάτωρ ἀδάμαστος Ἔρως θρασὺς εἰς φόβον ἔπτη
τόξα λιπὼν γονόεντα· καὶ ἠθάδα Λῆμνον ἐάσσας
σὸς πυρόεις Ἥφαιστος ἀπειθέα γούνατα σύρων
ὁ βραδὺς ἀστήρικτον ἔχει δρόμον. ἆ μέγα θαῦμα,
καὶ μάλα μοι κοτέουσαν ἐποικτείρω σέθεν Ἥρην.
ἦ ῥα τεὸς γενέτης πάλιν ἵξεται εἰς χορὸν ἄστρων;
μή ποτε τοῦτο γένοιτο· καὶ εἰ Τιτηνὶς ἀκούω,
σιγαλέῳ κήρυκι δόμον σημήνατο Πειθὼ

ποικίλον ἀστράπτοντα· καὶ αἰθέρα δύσατο δαίμων
138
ἀλλοφανὴς πτερόεντι διαΐσσουσα πεδίλῳ.

καὶ δόμον ἐσκοπίαζεν ἀλήμονι Κάδμος ὀπωπῇ,
Ἡφαίστου σοφὸν ἔργον, ὃν Ἠλέκτρῃ ποτὲ νύμφῃ
ἐργοπόνος Λήμνοιο Μυριναίῃ κάμε τέχνῃ,
δαίδαλα πολλὰ φέροντα. νεοσταθέος δὲ μελάθρου
χάλκεος οὐδὸς ἔην εὐήλατος· ἀμφίθυροι δὲ
σταθμοὶ ἐμηκύνοντο πολυγλυφέων πυλεώνων,
καὶ λόφος ὀμφαλόεντι διεσφαίρωτο καρήνῳ
μεσσοφανὴς ὀρόφοιο· λιθοστρώτοιο δὲ τοίχου
ἀπλανὲς ἴχνος ἄγουσα μετάρσιος ἵκετο Ῥείη·

καὶ νυχίην παλίνορσος ἐκούφισε μύστιδα πεύκην
Μυγδόνι θερμαίνουσα τὸ δεύτερον ἠέρα πυρσῷ.
ἀλλὰ μετὰ βροτέην προμάχων ἡρωίδα φύτλην
καὶ στρατιὴν ζαθέην με διδάξατε, Φοιβάδες αὖραι.
πρῶτα μὲν ἐκ Λήμνοιο πυριγλώχινος ἐρίπνης
φήμη ἀελλήεσσα Σάμου παρὰ μύστιδι πεύκῃ
υἱέας Ἡφαίστοιο δύω θώρηξε Καβείρους,
οὔνομα μητρὸς ἔχοντας ὁμόγνιον, οὓς πάρος ἄμφω
οὐρανίῳ χαλκῆι τέκε Θρήισσα Καβειρώ·
Ἄλκων Εὐρυμέδων τε, δαήμονες ἐσχαρεῶνος.
παρθενικὴ δολόμητις, ὅπως Ἥφαιστον ἀλύξῃ,

μνησαμένη νόθα λέκτρα πεδοτρεφέων ὑμεναίων,
μὴ προτέρου μετὰ πότμον Ἐρεχθέος ἄρσενι μαζῷ
ἄλλον ἀεξήσειε νεώτερον υἱὸν ἀρούρης.
ἔγρεο, καὶ Θρήισσαν ἰὼν ἐπὶ πέζαν ἐρίπνης
δέρκεο σὴν Κυθέρειαν ἐθήμονος ἔνδοθι Λήμνου,
δέρκεο, πῶς προπύλαια Πάφου καὶ ἐδέθλια Κύπρου
ἄνθεσιν ἐστεφάνωσεν ὁμόστολος ἐσμὸς Ἐρώτων,
Βυβλιάδων δ' ἐπάκουε μελιζομένων Ἀφροδίτην
καὶ νεαρὴν φιλότητα παλιννόστων ὑμεναίων.
Ἆρες, ἐνοσφίσθης σέο Κύπριδος· ἀνδροφόνον γὰρ
δέσμιον αὐχένα δοῦλον ἐπεσφήκωσε λεπάδνῳ,

ζεύγλην δ' ἀμφὶς ἔδησεν· Ἄρης δ' ἐπεβήσατο δίφρου·
καὶ Φόβος ἡνιόχευεν ὄχον πατρῷον ἐλαύνων,
εἰς Πάφον ἐκ Λιβάνου πεφορημένος, ἐκ δὲ Κυθήρων
139
ἄστατον ἔτραπεν ἅρμα Κεραστίδος εἰς χθόνα Κύπρου·

πολλάκι, πολλάκι Λῆμνον ἐδέρκετο, καὶ πλέον ἄλλων
ζηλήμων σκοπίαζε πυρίπνοον ἐσχαρεῶνα,
Κύπριν ἀνιχνεύων τροχαλῷ ζηλήμονι ταρσῷ,
εἴ μιν ἐσαθρήσειε παρ' Ἡφαίστοιο καμίνοις,
ὡς πάρος, ἱσταμένην, καὶ ἐδείδιε, μή οἱ ὀπωπὴν
καπνὸς ἀμαλδύνειε μελαινομένης Ἀφροδίτης.
ζηλήμων σκοπίαζε πυρίπνοον ἐσχαρεῶνα,

Κύπριν ἀνιχνεύων τροχαλῷ ζηλήμονι ταρσῷ,
εἴ μιν ἐσαθρήσειε παρ' Ἡφαίστοιο καμίνοις,
ὡς πάρος, ἱσταμένην, καὶ ἐδείδιε, μή οἱ ὀπωπὴν
καπνὸς ἀμαλδύνειε μελαινομένης Ἀφροδίτης.
ἔδραμε καὶ μετὰ Λῆμνον ἐς οὐρανόν, ὄφρα σιδήρῳ
νυμφιδίην μακάρεσσιν ἀναστήσειεν ἐνυώ,
καὶ Διὶ καὶ Φαέθοντι καὶ Ἡφαίστῳ καὶ Ἀθήνῃ.
μητρυιὴν βαρύμηνιν ἀτιμάζουσα Λυαίου.

οὐδὲ χόλον δασπλῆτα καθαψαμένης φύγεν Ἥρης
Λημνιὰς Ἀλκιμάχεια θεημάχος· ἀλλ' ἐνὶ γαίῃ
ὀθνείῃ κτερέιστο, μετὰ πτολέμους δὲ τοκῆα
οὐκ ἴδεν Ἁρπαλίωνα τὸ δεύτερον, οὐκ ἴδε πάτρην,
Λῆμνον Ἰησονίης νυμφήιον Ὑψιπυλείης·
ἀλλὰ παρὰ ξείνοισι χυτῇ κεκάλυπτο κονίῃ,
πότμον ἀμειβομένη τιμήορον. ἆ μέγα δειλή,
ἤμβροτεν Ἁρπαλίωνος, ἐνοσφίσθη δὲ Λυαίου.
οὐδὲ δαϊζομένης ζαμενὴς ἐκορέσσατο Μορρεὺς
Μαινάδος Ἀλκιμάχης θεοπαίγμονος·
ἠερόθεν σκιόεντι ποδήνεμον ἄγγελον Ὕπνῳ.

τὴν δὲ καλεσσαμένη φιλίῳ μειλίξατο μύθῳ·
“Ἶρις, ἀεξιφύτου Ζεφύρου χρυσόπτερε νύμφη,
εὔλοχε μῆτερ Ἔρωτος, ἀελλήεντι πεδίλῳ
σπεῦδε μολεῖν ζοφόεντος ἐς Ἑσπέριον δόμον Ὕπνου·
140
δίζεο καὶ περὶ Λῆμνον ἁλίκτυπον· εἰ δέ μιν εὕρῃς,

λέξον, ἵνα Κρονίωνος ἀθελγέος ὄμματα θέλξῃ
εἰς μίαν ἠριγένειαν, ὅπως Ἰνδοῖσιν ἀρήξω.
ἀλλὰ δέμας μετάμειβε, μελανζώνου δὲ θεαίνης
μορφὴν Νυκτὸς ἔχουσα δυσειδέα μητέρος Ὕπνου
γίνεο κυανέη ψευδώνυμος
Quintus Epic., Posthomerica Book 9, l. 334
ἐλθέμεναι πολέμοιο δαήμονα δακρυόεντος·

καὶ τὸ μὲν ἠγαθέοισιν ἐπεφράσατ' οἰωνοῖσιν
ἠὲ καὶ ἐν σπλάγχνοισιν ἐσέδρακεν· οὐ γὰρ ἄιδρις
μαντοσύνης ἐτέτυκτο, θεὸς δ' ὣς ᾔδεε πάντα.
Τῷ πίσυνοι στονόεντος ἀποσχόμενοι πολέμοιο
Ἀτρεῖδαι προέηκαν ἐυκτιμένην ποτὶ Λῆμνον
Τυδέος ὄβριμον υἷα μενεπτόλεμόν τ' Ὀδυσῆα
νηὶ θοῇ. Τοὶ δ' αἶψα ποτὶ πτόλιν Ἡφαίστοιο
ἤλυθον Αἰγαίοιο διὰ πλατὺ χεῦμα θαλάσσης,
Λῆμνον ἐς ἀμπελόεσσαν, ὅπῃ πάρος αἰνὸν ὄλεθρον
ἀνδράσι κουριδίοισιν ἐμητίσαντο γυναῖκες
Τῷ πίσυνοι στονόεντος ἀποσχόμενοι πολέμοιο

Ἀτρεῖδαι προέηκαν ἐυκτιμένην ποτὶ Λῆμνον
Τυδέος ὄβριμον υἷα μενεπτόλεμόν τ' Ὀδυσῆα
νηὶ θοῇ. Τοὶ δ' αἶψα ποτὶ πτόλιν Ἡφαίστοιο
ἤλυθον Αἰγαίοιο διὰ πλατὺ χεῦμα θαλάσσης,
Λῆμνον ἐς ἀμπελόεσσαν, ὅπῃ πάρος αἰνὸν ὄλεθρον
ἀνδράσι κουριδίοισιν ἐμητίσαντο γυναῖκες
ἔκπαγλον κοτέουσαι, ἐπεί σφεας οὔ τι τίεσκον,
ἀλλὰ δμωιάδεσσι παρευνάζοντο γυναιξὶ
Θρηικίῃς τὰς δουρὶ καὶ ἠνορέῃ κτεάτισσαν
πέρθοντες τότε γαῖαν ἀρηιφίλων Θρηίκων·
ἀνέρος ἠδὲ γυναικός, ὅτε ζηλήμονι νούσῳ

ἀμφιπέσῃ· κρατεραὶ γὰρ ἐποτρύνουσιν ἀνῖαι.
Ἀλλ' αἳ μὲν σφετέροισιν ἐπ' ἀνδράσι πῆμ' ἐβάλοντο
νυκτὶ μιῇ καὶ πᾶσαν ἐχηρώσαντο πόληα
παρθέμεναι φρεσὶ θυμὸν ἀταρβέα καὶ μέγα κάρτος.
141
Οἳ δ' ὅτε δὴ Λήμνοιο πέδον κίον ἠδὲ καὶ ἄντρον

λαΐνεον τόθι κεῖτο πάις Ποίαντος ἀγαυοῦ,
δὴ τότ' ἄρά σφισι θάμβος ἐπήλυθεν, εὖτ' ἐσίδοντο
ἀνέρα λευγαλέῃσιν ἐπιστενάχοντ' ὀδύνῃσι
κεκλιμένον στυφελοῖο κατ' οὔδεος. Ἀμφὶ δ' ἄρ' αὐτῷ
οἰωνῶν πτερὰ πολλὰ περὶ λεχέεσσι κέχυντο·
σπόγγῳ ἐυτρήτῳ, κατὰ δ' ἔκλυσαν ὕδατι πολλῷ·

ἀμπνύσθη δ' ἄρα τυτθόν. Ἄφαρ δέ οἱ ἐγκονέοντες
δόρπον ἐὺν τεύξαντο μεμαότι, σὺν δὲ καὶ αὐτοὶ
δαίνυντ' ἔνδοθι νηός· ἐπήλυθε δ' ἀμβροσίη νύξ,
τοῖσι δ' ἐφ' ὕπνος ὄρουσε. Μένον δ' ἄχρις ἠριγενείης
ἀμφιάλου Λήμνοιο παρ' ᾐόσιν· αὐτὰρ ἅμ' ἠοῖ
πείσμαθ' ὁμῶς εὐνῇσιν ἐυγνάμπτοισιν ἄειραν
ἔκτοθεν ἐγκονέοντες. Ἐπιπροέηκε δ' Ἀθήνη
ἐξόπιθεν πνείοντα τανυπρῴρου νεὸς οὖρον·
ἱστία δ' αἶψ' ἐτάνυσσαν ὑπ' ἀμφοτέροισι πόδεσσι,
νῆα κατιθύνοντες ἐύζυγον.
Hippolytus Scr. Eccl., Chronicon Section 212, l. 4
αἱ καλούμεναι Σποράδες, ἐν αἷς ἀπῳκίσθησαν

Ἕλληνες.
Εἰσὶ δὲ αὗται· (1) Εὔβοια (2)
Κρήτη (3) Σικελία
(4) Κύπρος (5) Κῶος (6) Σάμος (7) Ῥόδος (8)
Χῖος (9) Θάσος (10) Λῆμνος (11) Λέσβος
(12) Σαμοθράκη. [ὁμοῦ ιβʹ].
Ἐστὶν οὖν ἀπὸ τῶν Βοιωτῶν Εὔβοια ὥσπερ ἀπὸ τῶν
Ἰώνων Ἰωνίδες πόλεις ιϛʹ ὀνομασταί.
Hippolytus Scr. Eccl., Refutatio omnium haeresium (= Philosophumena)

ζῴου καὶ θεοφιλοῦς ἐθέλουσα μήτηρ γενέσθαι. χαλεπὸν δέ, φησίν,

ἐξευρεῖν εἴτε Βοιωτοῖς Ἀλαλκομενεὺς ὑπὲρ λίμνης Κηφισίδος ἀνέσχε
πρῶτος ἀνθρώπων· εἴτε Κουρῆτες ἦσαν Ἰδαῖοι, θεῖον γένος, ἢ Φρύγιο(ι)
Κορύβαντες, οὓς πρώτους ἥλιος ἐπεῖδε δενδροφυεῖς ἀναβλαστάνοντας·
εἴτε προσεληναῖον Ἀρκαδία Πελασγόν, ἢ Ῥαρίας οἰκήτορα Δυςαύλην
142
Ἐλευσίν, ἢ Λῆμνος καλλίπαιδα Κάβιρον ἀρρήτῳ ἐτέκνωσεν ὀργιασμῷ·

εἴτε Πελλήνη Φλεγραῖον Ἀλκυονέα, πρεσβύτατον Γιγάντων. Λίβυες
δὲ Ἰάρβαντά φασι πρωτόγονον αὐχμηρῶν ἀναδύντα πεδίων γλυκείας
ἀπάρξασθαι Διὸς βαλάνου· Αἰγυπτίαν δὲ Νεῖλος ἰλὺν ἐπιλιπαίνων καὶ
μέχρι σήμερον ζωογονῶν, φησίν, ὑγρᾷ σαρκούμενα θερμότητι ζῷα [καὶ
Cassius Longinus Phil., Rhet., Ars rhetorica Walz p. 579, l. 20
καὶ ὀλίγα ἀρκέσει χρήματα· κἂν εἰ πολλὰ εἰσάπαξ ἀνα-

λώσωμεν, τὸν δὲ ἅπαντα ἐν ἀσφαλεῖ τὰς πόλεις ἕξομεν
καὶ ὀχυρῷ, ἐν ᾧ ὅτι ἐν θαλάττῃ πάντων ἀνθρώπων
ἀμείνους ἐσμέν, καὶ ὅσα ἐν ταῖς νήσοις ἔχομεν, ἄληπτα
ταῦτα καὶ ἀχείρωτα ἄλλοις. καρπωσόμεθα οὖν καὶ Χερ-
ρόνησον, ὡς Λῆμνον, ὡς Σκῦρον.]
ΕΚ ΤΩΝ ΛΟΓΓΙΝΟΥ
Ὅτι χρὴ πεφεισμένως χρῆσθαι ταῖς τροπαῖς καὶ

μετὰ τέχνης, μὴ παραλείπειν δὲ παντελῶς· οὕτως πρὸς
πολλὰ χρήσιμον [ὂν] τὸ τοιοῦτον εἶδος. καὶ γὰρ καὶ Λυ-
σίας οὕτως πεποίηκεν.
Libanius Rhet., Soph., Orationes 1-64 Oration 5, section 19, l. 3
γῆν, οὐ θώρακα ἐνδὺς οὐδὲ ἀσπίδα λαβὼν ἐχώρει πρὸς

τὸ ἔργον, ἀλλὰ τόξα καὶ φαρέτραν, οἷς τὰ πολλὰ κατειρ-
γάζετο.
τῶν δὲ ἐκείνου τόξων ἀπέλαυσεν εἰς νίκην
καὶ ὁ μετ' ἐκεῖνον ἐπὶ Ἴλιον ἥκων στρατός. εἰ δὲ μὴ
ἦλθεν ἐκ Λήμνου Φιλοκτήτης μετὰ τῶν τόξων Ἡρα-
κλέους, μικρὰ ἂν ἦν τὰ τῶν ὁπλιτῶν.
ὅλως δὲ
ὅστις θηρᾶν ἀγαθός, οὗτος καὶ πολεμεῖν ἀγαθός.
ἀγαθὴ γὰρ πολέμου διδάσκαλος ἡ θήρα. καὶ ὁ μὲν
ἐκεῖθεν δεῦρ' ἥκων θαρραλέος, εἰδὼς σωθῆναί τε καὶ
Libanius Rhet., Soph., Declamationes 1-51 Declamation 11,

(subdivision) 1, section 3, l. 14
κασιν, ἀλλὰ καὶ πρὸς ξένους οἷς ἓν μόνον ὑπάρ-

143
χει δίκαιον τὸ πεπραγέναι κακῶς, ἥκει τοὺς

αὑτοῦ προγόνους Κίμων οὑτοσὶ καταλέξων,
Μιλτιάδας καὶ Στησαγόρας καὶ Κίμωνας. μέγα
πεπίστευκεν ἔχειν εἰς τὸ πεῖσαι τὴν Χερρόνη-
σον, οὐκ ἔλαττον τὴν Λῆμνον ἣν τῆς πόλεως
ἐποίησε σοφίᾳ Πελασγοὺς ἐκβαλών. τὸ δὲ μέ-
γιστον, ὁ Μαραθὼν αὐτὸν δεῦρο ἤγαγεν
ἅπαν ἔγκλημα νικῆσαι δυνάμενος, δι' ὃν σῶς
μὲν ἡ πατρίς, σῶς δὲ ἡ Ἑλλάς, μέγα δὲ ἐν ἀμ-
φοτέραις ταῖς ἠπείροις τὸ τῶν Ἀθηναίων ὄνο
Myrsilus Hist., Fragmenta Fragment 7a, l. 6
Schol. Apollon. R I, 615: Ἰστέον δὲ, ὅτι τῶν

ἄλλων ἱστορούντων, ὡς κατὰ χόλον τῆς Ἀφροδίτης αἱ
Λεμνιάδες δύσοσμοι ἐγένοντο, Μυρτίλος
ἐν πρώτῳ Λεσβικῶν διαφέρεται, καί
φησι τὴν Μήδειαν παραπλέουσαν διὰ ζηλοτυπίαν ῥῖψαι
εἰς τὴν Λῆμνον φάρμακον, καὶ δυσοσμίαν γενέσθαι
ταῖς γυναιξίν· εἶναί τε μέχρι τοῦ νῦν κατ' ἐνιαυτὸν
ἡμέραν τινὰ, ἐν ᾗ διὰ τὴν δυσωδίαν ἀποστρέφονται
τὰς γυναῖκας ἄνδρες τε καὶ υἱεῖς.
Photius Lex.: Λήμνιον βλέπων, πυρῶδες· καὶ
παροιμία· Λήμνιον κακόν·
Chronicon Paschale, Chronicon paschale P. 59, l. 3
Εἰσὶ δὲ καὶ ἕτεραι νῆσοι μείζονες ιβʹ, αἵτινες καὶ πόλεις

ἔχουσι πλείστας, αἱ καλούμεναι Σποράδες, ἐν αἷς ἀπῳκίσθησαν
Ἕλληνες. εἰσὶ δὲ αὗται· αʹ Εὔβοια, βʹ Κρήτη, γʹ Σικελία, δʹ
Κύπρος, εʹ Κῶος, ϛʹ Σάμος, ζʹ Ῥόδος, ηʹ Χίος, θʹ Θάσος, ιʹ
Λῆμνος, ιαʹ Λέσβος, ιβʹ Σαμοθρᾴκη.
Εἰσὶ δὲ ἀπὸ τῶν Βοιωτῶν Εὔβοια, ὥσπερ ἀπὸ τῶν Ἰώνων
Ἰωνίδες πόλεις ιϛʹ ὀνομασταί· εἰσὶ δὲ αὗται· αʹ Κλαζομεναί, βʹ
Μιτυλήνη, γʹ Φώκαια, δʹ Πριήνη, εʹ Ἐρυθραί, ϛʹ Σάμος, ζʹ
Τέως, ηʹ Χίος, θʹ Κολοφών, ιʹ Ἔφεσος, ιαʹ Σμύρνα, ιβʹ Πέ-
ρινθος, ιγʹ Χαλκηδών, ιδʹ Βυζάντιον, ιεʹ Πόντος, ιϛʹ Ἄμισσος.
Georgius Cedrenus Chronogr., Compendium historiarum Τόμ. , p. 21, l.

1
ἀνδρὸς αὐτῆς ἀρθὲν στέμμα, ἐπικαλλωπίσασα διὰ μαργάρων.

τῷ αὐτῷ χρόνῳ οἱ Ἄραβες μετὰ Ῥωμαίων συμβαλόντες ἡττῶνται.
144
ἄρχεται δὲ ἡ εὐσέβεια καὶ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ πλατύνεσθαι, καὶ πᾶν

ἀγαθὸν σωτηριῶδες ἐφανεροῦτο. τότε καὶ τῆς πανευφήμου μάρ-
τυρος Εὐφημίας τὸ λείψανον, ὅπερ ἀένναον μύρον βλύζον διετέ-
λει, ἀπὸ τῆς Λήμνου ἡ θεοφιλὴς Εἰρήνη ἐκόμισε, καὶ τὸν πλη-
σίον τοῦ ἱπποδρόμου ναὸν αὐτῆς περικαθάρασα ἐκεῖ αὐτὸ κατέ-
θετο. ταῦτα δὲ γέγονεν, ὡς ἂν θαυμαστωθῇ ὁ θεός, οὐκ ἐν
δυνάμει ἀνδρῶν καὶ συνέσεως περιουσίᾳ, ἀλλ' ἐν ἀσθενείᾳ γυναι-
κὸς μετὰ παιδὸς ὀρφανοῦ καθαιρούσης τὴν ἄμετρον κατ' αὐτοῦ
καὶ τῶν θεραπόντων αὐτοῦ δυσσέβειαν. τούτῳ τῷ ἔτει ἐν τοῖς
Georgius Cedrenus Chronogr., Compendium historiarum

Τόμ. , p. 260, l. 12
εἰς ὄνομα τοῦ ἁγίου Λαζάρου, ἐν ᾧ καὶ τὸ τοῦ ἁγίου μετακομίσας

ἀπέθετο σῶμα, καὶ τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς,
ἐξ Ἐφέσου μετακομίσας. τοῦ δὲ στόλου ἐν ταῖς τοιαύταις κτίσε-
σιν ἀπασχολουμένου, ὁ τῶν Ἀγαρηνῶν στόλος τὸ ἐν Σικελίᾳ ἐξε-
πολιόρκησε Ταυρομένιον, καὶ πολὺς τῶν Ῥωμαίων ἐγένετο φόνος.
κατεσχέθη δὲ καὶ ἡ νῆσος Λῆμνος ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν, καὶ ἠνδρα-
ποδίσθη λαὸς οὐκ ὀλίγος.
Συνήθους δὲ προελεύσεως γενομένης κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς
πεντηκοστῆς ἐν τῷ ναῷ τοῦ ἁγίου Μωκίου, ἀπῆλθε μετὰ προόδου
καὶ Λέων ὁ βασιλεύς. ἐν δὲ τῷ μέλλειν εἰσοδεύειν καὶ πλησίον
γενέσθαι τῶν ἁγίων θυρῶν ἄνθρωπός τις ἐκπεπηδηκὼς ἐκ τοῦ ἄμ
Georgius Cedrenus Chronogr., Compendium historiarum

Τόμ. , p. 479, l. 5
ταιρισάμενος καὶ πλοίοις ἐμβιβάσας, ἦλθεν εἰς Κωνσταντινούπολιν

ὡς τάχα μισθοφορήσων. τοῦ δὲ βασιλέως καταθεῖναι τὰ ὅπλα
κελεύοντος καὶ οὕτω ποιήσασθαι τὴν ἐντυχίαν, μὴ θελήσας διῆλθε
τὴν Προποντίδα. ἐν Ἀβύδῳ δὲ γενόμενος καὶ τῷ στρατηγοῦντι
ταύτης συρράξας ὑπερμαχοῦντι τῶν παραλίων, καὶ τοῦτον ῥᾳδίως
καταστρεψάμενος, κατῆλθεν εἰς Λῆμνον. ἐκεῖσε δὲ παρὰ τοῦ
στόλου τοῦ Κιβυρραιωτῶν, καὶ Δαβὶδ τοῦ ἀπὸ Ἀχριδῶν στρατη-
γοῦντος Σάμου, καὶ Νικηφόρου τοῦ Καβάσιλα δουκὸς ὄντος Θες-
σαλονίκης παρασπονδηθέντες ἅπαντες κατεσφάγησαν.
Βουλόμενος δὲ ὁ βασιλεὺς ἐκστρατεῦσαι κατὰ τῆς Σικελίας
Ὀρέστην προέπεμψε μετὰ δυνάμεως ἁδρᾶς.
Κωνσταντίνος Πορφυρογένητος. De legationibus

P. 332, l. 2
145
84. Ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι παρεγένοντο πρεσβεύοντες τὸ μὲν πρῶ-

τον ὑπὲρ τῆς τῶν Ἁλιαρτίων σωτηρίας, παρακουόμενοι δὲ περὶ
τούτου τοῦ μέρους ἐκ μεταθέσεως διελέγοντο περὶ Δήλου καὶ
Λήμνου καὶ τῆς τῶν Ἁλιαρτίων χώρας εἰς ἑαυτοὺς ἐξαιτούμενοι
τὴν κτῆσιν· εἶχον γὰρ διττὰς ἐντολάς. οἷς περὶ μὲν τῶν κατὰ
Δῆλον καὶ Λῆμνον οὐκ ἄν τις ἐπιτιμήσειε διὰ τὸ καὶ πρότερον
ἀντιπεποιῆσθαι τῶν νήσων τούτων, περὶ δὲ τῆς τῶν Ἁλιαρτίων
χώρας εἰκότως ἄν τις καταμέμψαιτο. τὸ γὰρ πόλιν σχεδὸν ἀρ-
χαιοτάτην τῶν κατὰ τὴν Βοιωτίαν ἐπταικυῖαν μὴ συνεπανορθοῦν

P. 332, l. 4
84. Ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι παρεγένοντο πρεσβεύοντες τὸ μὲν πρῶ-

τον ὑπὲρ τῆς τῶν Ἁλιαρτίων σωτηρίας, παρακουόμενοι δὲ περὶ
τούτου τοῦ μέρους ἐκ μεταθέσεως διελέγοντο περὶ Δήλου καὶ
Λήμνου καὶ τῆς τῶν Ἁλιαρτίων χώρας εἰς ἑαυτοὺς ἐξαιτούμενοι
τὴν κτῆσιν· εἶχον γὰρ διττὰς ἐντολάς. οἷς περὶ μὲν τῶν κατὰ
Δῆλον καὶ Λῆμνον οὐκ ἄν τις ἐπιτιμήσειε διὰ τὸ καὶ πρότερον
ἀντιπεποιῆσθαι τῶν νήσων τούτων, περὶ δὲ τῆς τῶν Ἁλιαρτίων
χώρας εἰκότως ἄν τις καταμέμψαιτο. τὸ γὰρ πόλιν σχεδὸν ἀρ-
χαιοτάτην τῶν κατὰ τὴν Βοιωτίαν ἐπταικυῖαν μὴ συνεπανορθοῦν
κατὰ πάντα τρόπον, τὸ δ' ἐναντίον ἐξαλείφειν ἀφαιρουμένους καὶ
τὰς εἰς τὸ μέλλον ἐλπίδας τῶν ἠκληρηκότων, δῆλον ὡς οὐδενὶ μὲν

P. 332, l. 13
κατὰ πάντα τρόπον, τὸ δ' ἐναντίον ἐξαλείφειν ἀφαιρουμένους καὶ

τὰς εἰς τὸ μέλλον ἐλπίδας τῶν ἠκληρηκότων, δῆλον ὡς οὐδενὶ μὲν
ἂν δόξαι τῶν Ἑλλήνων καθήκειν, ἥκιστα δὲ τῶν ἄλλων Ἀθηναίοις·
τὸ γὰρ τὴν μὲν ἰδίαν πατρίδα κοινὴν ποιεῖν ἅπασιν, τὰς δὲ τῶν
ἄλλων ἀναιρεῖν, οὐδαμῶς οἰκεῖον ἂν φανείη τοῦ τῆς πόλεως ἤθους.
πλὴν ἥ γε σύγκλητος καὶ τὴν Δῆλον αὐτοῖς ἔδωκε καὶ τὴν Λῆμνον.
καὶ τὰ μὲν κατὰ τοὺς Ἀθηναίους τοιαύτην ἔσχε διάθεσιν.
85. Ὅτι κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον Θεαίτητος εἰσελθὼν εἰς τὴν
σύγκλητον λόγους μὲν ἐποιήσατο περὶ τῆς συμμαχίας· ὑπερθεμένης
δὲ τῆς συγκλήτου τὸ διαβούλιον, οὗτος μὲν μετήλλαξε τὸν βίον
κατὰ φύσιν (ἔτη γὰρ εἶχε πλείω τῶν πʹ), .
146
Κωνσταντίνος Πορφυρογένητος. De virtutibus et vitiis Volume 1, p.

340, l. 1
νοῦν δ' Ἀμυθαονίδαις, πλοῦτον δὲ παρ' Ἀτρείδῃσι.

18. (36). Ὅτι τὸν Ἀμυκλαῖον νομὸν κατὰ τὰς ὁμολογίας τῷ
προδότῃ Φιλονόμῳ ἐξελόντες οἱ Ἡρακλεῖδαι ἀφῆκαν. ὁ δὲ αἰσχυ-
νόμενος ἐπὶ τῇ προδοσίᾳ οὐδαμοῦ ἐφαίνετο. οἱ δὲ Ἡρακλεῖδαι
ἀναδασάμενοι καὶ τοῦτον ἐνέμοντο. ὕστερόν γε μὴν ἀφικομένῳ ἐκ
Λήμνου σὺν λαῷ, ὅντινα ἐπὶ τῇ ἴσῃ καὶ ὁμοίᾳ , πάλιν ἀπέ-
δοσαν. καὶ ὃς τοῖς ἥκουσι διελὼν τὴν γῆν ᾤκει ἅμα αὐτοῖς βασι-
λεύων Ἀμυκλῶν.
19. (43). Ὅτι Λυκάων ὁ Πελασγοῦ υἱός, βασιλεὺς Ἀρκάδων,
ἐφύλαττε τὰ τοῦ πατρὸς εἰσηγήματα ἐν δικαιοσύνῃ. ἀποστῆσαι
δὲ βουλόμενος καὶ αὐτὸς τῆς ἀδικίας τοὺς ἀρχομένους, ἔφη τὸν
Κωνσταντίνος Πορφυρογένητος. De sententiis

P. 197, l. 12
λιπὼν ἀτελεῖς, Λεύκιος Αἰμίλιος ἐτελείωσε καὶ τὰς αὐτοῦ εἰκόνας

ἐπέστησεν.
131. Ὅτι τῆς αὐτῆς ψυχῆς ἐστιν ἀγῶνάς τε διατίθεσθαι κα-
λῶς καὶ παρασκευὴν καὶ πότον μεγαλομερῆ χειρίσαι δεόντως καὶ
παρατάξασθαι τοῖς πολεμίοις στρατηγικῶς.
132. Καὶ τὴν μὲν Λῆμνον καὶ τὴν Δῆλον κατὰ τὴν παροι-
μίαν τὸν λύκον τῶν ὤτων ἔλαβον· πολλὰ γὰρ ὑπέμειναν δυσχερή-
ματα συμπλεκόμενοι τοῖς Δηλίοις· ἐκ δὲ τῆς τῶν Ἁλιαρτίων χώ-
ρας ὄνειδος αὐτοῖς μᾶλλον ἢ καρπός τις συνεξηκολούθησεν.
133.
Κωνσταντίνος Πορφυρογένητος. De sententiis

P. 298, l. 2
τοὺς πρὸ αὐτοῦ βεβασιλευκότας καταδεεστέρας ἀφορμὰς κτησαμέ-

νους τὰ μέγιστα τῶν ἐθνῶν καταπεπολεμηκέναι, αὐτὸν δὲ τηλικαύ-
τας ἔχοντα δυνάμεις ἡλίκας οὐδεὶς τῶν πρὸ αὐτοῦ ἔσχε μηδεμίαν
ἀξιόλογον πρᾶξιν κατειργάσθαι.
99. Ὅτι οἱ Τυρρηνοὶ διὰ τὸν τῶν Περσῶν φόβον ἐκλιπόντες
τὴν Λῆμνον ἔφασκον ὡς διά τινας χρησμοὺς τοῦτο ποιεῖν, καὶ
ταύτην τῷ Μιλτιάδῃ παρέδωκαν. ταῦτα δὲ πράξαντος τοῦ προ-
εστηκότος τῶν Τυρρηνῶν συνέβη τὰς τοιαύτας χάριτας ἀπ' ἐκεί-
νων τῶν χρόνων Ἑρμωνίους προσαγορευθῆναι.
147
Κωνσταντίνος Πορφυρογένητος. De thematibus

Asia-Europe Asia, chapter 17, l. 24
τούτων, ἀπὸ τοῦ λεγομένου Λεκτοῦ καὶ ἕως Ἀβύδου καὶ αὐτῆς Προπον-
τίδος καὶ μέχρι Κυζίκου καὶ τοῦ ποταμοῦ τοῦ λεγομένου Γρανικοῦ,
πάντες Γραικοὶ ὀνομάζονται καὶ κοινῇ διαλέκτῳ χρῶνται, πλὴν
Βυζαντίων, ὅτι Δωριέων ἐστὶν ἀποικία. Προσῳκείωνται δὲ τῷ στρατηγῷ
τοῦ Αἰγαίου πελάγους αἵ τε Κυκλάδες νῆσοι καλούμεναι καὶ τῶν
Σποράδων, ὧν προέ-
χουσι, ἥ τε Μιτυλήνη καὶ Χίος καὶ αὐτὴ ἡ Λῆμνος. Οὐκ εἰσὶ δὲ τῶν
Κυκλάδων, ἀλλὰ τῶν Σποράδων καλουμένων. Αἱ γὰρ Κυκλάδες Δῆλον
τὴν
νῆσον ἐκύκλωσαν, ὥς φησιν ὁ Περιηγητὴς [Διονύσιος]·
Δῆλον ἐκυκλώσαντο καὶ οὔνομα Κυκλάδες εἰσίν.
Καλοῦνται δὲ διαφόροις ὀνόμασι· Λῆμνος, Σκῦρος, Μῆλος, Ἀμολγός,
Θήρα, Θηρασία καὶ Ῥήνεια. Οὐκ οἶδα δὲ εἰ τῶν Κυκλάδων εἰσὶ πᾶσαι

λάγους αἵ τε Κυκλάδες νῆσοι καλούμεναι καὶ τῶν Σποράδων, ὧν προέ-

χουσι, ἥ τε Μιτυλήνη καὶ Χίος καὶ αὐτὴ ἡ Λῆμνος. Οὐκ εἰσὶ δὲ τῶν
Κυκλάδων, ἀλλὰ τῶν Σποράδων καλουμένων. Αἱ γὰρ Κυκλάδες Δῆλον
τὴν
νῆσον ἐκύκλωσαν, ὥς φησιν ὁ Περιηγητὴς [Διονύσιος]·
Δῆλον ἐκυκλώσαντο καὶ οὔνομα Κυκλάδες εἰσίν.
Καλοῦνται δὲ διαφόροις ὀνόμασι· Λῆμνος, Σκῦρος, Μῆλος, Ἀμολγός,
Θήρα, Θηρασία καὶ Ῥήνεια. Οὐκ οἶδα δὲ εἰ τῶν Κυκλάδων εἰσὶ πᾶσαι
διὰ τὸ εἶναι αὐτὰς προσγείους καὶ τῇ Ἑλλάδι συνομορούσας. Τὸ δὲ
Αἰγαῖον
πέλαγος βαρύπλουν ἐστὶ καὶ δυσπέρατον καὶ κύματα μακρὰ καὶ ὄρεσιν
ἐοικότα
προσανεγεῖρον τοῖς πλέουσιν, εἴτε διὰ τὸ πυκνὸν τῶν νήσων, εἴτε καὶ διὰ
τὸ
ῥεῦμα τοῦ πόντου τὸ καταβαῖνον εἰς Ἄβυδον καὶ προσαρασσόμενον ταῖς
Georgius Monachus Chronogr., Chronicon breve (lib. 1-6) (redactio

recentior) Volume 110, p. 1108, l. 2
τες παρὰ Μιχαὴλ τοῦ Χαράκτου ὡς προδόται,

κατεκρίθησαν θανάτῳ· παρακληθέντος δὲ τοῦ βασι-
148
λέως παρὰ Νικολάου τοῦ πατριάρχου, τὸν θάνατον

συνεχωρήθησαν, (τυφθέντες δὲ μόνον καὶ δημευ-
θέντες ἀπεκάρησαν) μοναχοὶ, ὁ μὲν Καράμαλος εἰς
τὰ Πικριδίου, ὁ δὲ Εὐστάθιος εἰς τὰ Στουδίου. Παρελήφθη δὲ καὶ
Λῆμνος ἡ νῆσος ὑπὸ τῶν
(192b) Ἀγαρηνῶν αἰχμαλωσίαν πολλὴν πεποιηκότων.
(27) Ἐν τῇ προελεύσει δὲ τῆς μεσοπεντη-
κοστῆς τοῦ βασιλέως Λέοντος ἀπελθόντος εἰς τὸν
Ἅγιον Μώκιον καὶ εἰσοδεύοντος, ὅτε ἦλθε πλη-
σίον τῆς σωλέας, ἐξελθών τις ἐκ τοῦ ἄμβωνος .
Georgius Syncellus Chronogr., Ecloga chronographica P. 467, l. 20
Τότε καὶ Αἴλουροι πεντακοσίαις ναυσὶ διὰ τῆς Μαιώτιδος λίμνης ἐπὶ
τὸν Πόντον διαπλεύσαντες τὸ Βυζάντιον καὶ Χρυσόπολιν κατέλαβον.
ἔνθα
συμβαλόντες μάχην καὶ μικρὸν ὑποστρέψαντες πρὸς τὸ στόμιον τοῦ
Εὐξείνου Πόντου τὸ λεγόμενον ἱερόν, τῇ ἑξῆς αἰσίῳ καταπλεύσαντες
πνεύ-
ματι τὸν πορθμὸν Κυζίκου μὲν πρῶτον μεγίστης πόλεως Βιθυνίας προς-
άγουσιν, εἶτα καὶ τὰς νήσους Λῆμνον καὶ Σκῦρον δῃοῦσι, καὶ εἰς τὴν
Ἀττικὴν φθάσαντες ἐμπιπρῶσι τὰς Ἀθήνας Κόρινθόν τε καὶ Σπάρτην καὶ
τὸ Ἄργος καὶ τὴν ὅλην Ἀχαΐαν κατέδραμον, ἕως Ἀθηναῖοι κατά τινας
στε-
νὰς δυσχωρίας ἐνεδρεύσαντες αὐτοὺς πλείστους ἀνεῖλον, συνδραμόντος
καὶ
Γαλιηνοῦ τοῦ βασιλέως καὶ τρισχιλίους ἀνελόντος παρὰ τὸν Νέσσον.
τότε
Ναυλοβάτος ὁ τῶν Αἰλούρων ἡγούμενος Γαλιηνῷ τῷ βασιλεῖ δοὺς
ἑαυτὸν
Georgius Monachus Continuatus, Chronicon (continuatio) (redactio A)

P. 861, l. 6
Ῥωμαίων. ἀνελθόντων δὲ αὐτῶν ἐν τῇ πόλει παρά τε τοῦ βασι-

λέως καὶ τοῦ πατριάρχου ἐλεγχθέντων παρὰ Μιχαὴλ τοῦ Χαράκτου
ὡς προδοτῶν, κατεκρίθησαν θανάτῳ. παρακληθέντος δὲ τοῦ
βασιλέως παρὰ Νικολάου τοῦ πατριάρχου, τὸν θάνατον συνεχω-
ρήθησαν, μοναχοὶ ὁ μὲν Καράμαλος εἰς τὰ Πικριδίου, ὁ δὲ Εὐ-
στάθιος εἰς τῶν Στουδίου. παρελήφθη δὲ καὶ Λῆμνος ἡ νῆσος
ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν, αἰχμαλωσίαν πολλὴν πεποιηκότες.
27. Ἐν τῇ προελεύσει δὲ τῆς μεσοπεντηκοστῆς τοῦ βασι-
149
λέως Λέοντος ἀνελθόντος εἰς τὸν ἅγιον Μώκιον καὶ εἰσοδεύοντος,

ὅτε ἦλθε πλησίον σωλέας, ἐξελθών τις ἐκ τοῦ ἄμβωνος δέδωκεν
αὐτῷ μετὰ ῥάβδου ἰσχυρᾶς καὶ παχείας· καὶ εἰ μὴ ἡ φορὰ τῆς
Joannes Scylitzes Hist., Synopsis historiarum Emperor life Leo6, section

21, l. 3
περικαλλῆ. ἀνήγειρε δὲ καὶ ναὸν ἄλλον κατὰ τοὺς τόπους εἰς ὄνομα
τοῦ ἁγίου Λαζάρου, ἐν ᾧ καὶ τὸ τοῦ ἁγίου μετακομίσας ἀπέθετο σῶμα,
καὶ τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς.
Τοῦ δὲ στόλου ἐν ταῖς τῶν τοιούτων κτίσεσιν ἀσχολουμένου ὁ
τῶν Ἀγαρηνῶν στόλος τὸ ἐν Σικελίᾳ ἐξεπολιόρκησε Ταυρομένιον, καὶ
πολὺς τῶν Ῥωμαίων ἐγένετο φόνος. κατεσχέθη δὲ καὶ ἡ νῆσος Λῆμνος
ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν καὶ ἠνδραποδίσθη λαὸς οὐκ ὀλίγος. συνήθους δὲ
προελεύσεως γενομένης κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς μεσοπεντηκοστῆς ἐν τῷ
ναῷ τοῦ ἁγίου Μωκίου, ἀπῆλθε μετὰ προόδου καὶ Λέων ὁ βασιλεύς. ἐν
δὲ τῷ μέλλειν εἰσοδεύειν καὶ πλησίον γενέσθαι τῶν ἁγίων θυρῶν, ἄν-
θρωπός τις ἐκπεπηδηκὼς ἐκ τοῦ ἄμβωνος ῥάβδῳ παχείᾳ καὶ ἰσχυρᾷ
Joannes Scylitzes Hist., Synopsis historiarum Emperor life

Bas2+Const8, section 46, l. 8
ὢν τοῦ τελευτήσαντος, ἄνδρας ὀκτακοσίους προσεταιρισάμενος καὶ

πλοίοις ἐμβιβάσας, ἦλθεν εἰς Κωνσταντινούπολιν ὡς τάχα
μισθοφορήσων,
τοῦ δὲ βασιλέως καταθεῖναι τὰ ὅπλα κελεύσαντος, καὶ οὕτω ποιήσασθαι
τὴν ἐντυχίαν, μὴ θελήσας διῆλθε τὴν Προποντίδα. ἐν Ἀβύδῳ δὲ
γενόμενος καὶ τῷ στρατηγοῦντι ταύτης συρράξας ὑπερμαχοῦντι τῶν
παραλίων, καὶ τοῦτον ῥᾳδίως τρεψάμενος, κατῆλθεν εἰς Λῆμνον. ἐκεῖσε
δὲ παρὰ τοῦ στόλου τῶν Κιβυρραιωτῶν, καὶ Δαβὶδ τοῦ ἀπὸ Ἀχριδῶν
στρατηγοῦντος Σάμου, καὶ Νικηφόρου τοῦ Καβάσιλα, δουκὸς ὄντος
Θεσσαλονίκης, παρασπονδηθέντες ἅπαντες ἀπεσφάγησαν.
Βουλόμενος δὲ ὁ βασιλεὺς ἐκστρατεῦσαι κατὰ τῆς Σικελίας
Ὀρέστην προέπεμψε μετὰ δυνάμεως ἁδρᾶς, ἕνα ὄντα τῶν πιστοτάτων
Symeon Logothetes Hist., Chronicon (sub nomine Leonis Grammatici

vel Theodosii Melisseni vel Julii Pollucis) (redactio A + B operis sub t
P. 275, l. 5
προδοτῶν, κατεκρίθησαν θανάτῳ· παρακληθέντος δὲ τοῦ βα-

150
σιλέως παρὰ Νικολάου τοῦ πατριάρχου τὸν θάνατον συνε-

χωρήθησαν, τυφθέντες δὲ μόνον καὶ δημευθέντες καὶ ἀπο-
καρέντες μοναχοί, ὁ μὲν Καράμαλος εἰς τὰ Πικριδίου, ὁ δὲ
Εὐστάθιος εἰς τὴν μονὴν τῶν Στουδίου. παρελήφθη δὲ καὶ
ἡ Λῆμνος ἡ νῆσος ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν αἰχμαλωσίαν πολλὴν
πεποιηκότων.
Ἐν τῇ προελεύσει δὲ τῆς μεσοπεντηκοστῆς τοῦ βασιλέως
Λέοντος ἀπελθόντος εἰς τὸν ἅγιον Μώκιον καὶ εἰσοδεύοντος,
ὅτε ἦλθεν πλησίον τῆς σολέας, ἐξελθών τις ἐκ τοῦ ἄμβωνος
δέδωκεν αὐτὸν κατὰ κεφαλῆς μετὰ ῥάβδου ἰσχυρᾶς καὶ πα
Nicolaus I Mysticus Theol., Epist., Epistulae Epistle 23, l. 146
ταύταις, ἐξεστράτευσε τοιαῦτα καυχησάμενος ὡς «Μέχρι τῆς βασιλίδος

ἀφίξομαι πόλεως, καὶ τυχὸν μὲν ἑλῶ ταύτην· εἰ δὲ μή, τοῦτο ἱκανόν μοι
καυχήσασθαι ὅτι πρὸς τὴν βασιλίδα τῆς Ῥωμαϊκῆς ἐξουσίας παρεγενό-
μην πόλιν καὶ βέλη κατ' αὐτῆς ἐξεκένωσα.» Ἀλλὰ γὰρ οὗτος ὁ τοιαύτην
λαβὼν φαντασίαν, ὁ οὕτως ἐπηρμένος, ἤλασε μὲν μέχρις οὗ τοῦτον ἡ τοῦ
θεοῦ συνήλασε ψῆφος· ἔστιν δ' ὁ τόπος νῆσος ἡ λεγομένη Λῆμνος· ἐκεῖ
τοίνυν καταλαβὼν καὶ φανταζόμενος οἷα ἐφαντάζετο ἔτυχεν τῆς παρὰ
τοῦ θεοῦ δικαίας ἀνταποδόσεως. Καὶ ὅρα μοι ὅσος ὁ χρόνος τῆς τοῦ
θεοῦ ἀνοχῆς καὶ μακροθυμίας, τέκνον μου ἠγαπημένον· καὶ γὰρ ὑπερ-
ήλασεν ἔτος που δέκατον καὶ ἐπὶ τούτῳ ἕβδομον ἢ ὄγδοον· ἀλλὰ γὰρ
μετὰ τὴν τοσαύτην παρολκὴν τοῦ χρόνου οὐκ ἐξέφυγε τοῦ θεοῦ τὴν
κρίσιν
Nicolaus I Mysticus Theol., Epist., Opuscula diversa

Section 191b, l. 85
κζʹ ἡ Λῆμνος
κηʹ ἡ Λευκάς
κθʹ ἡ Νακώλεια
λʹ ἡ Μίσθεια
λαʹ ἡ Κολώνεια
λβʹ αἱ Χῶναι
Theognostus Gramm., Canones sive De orthographia Section 98, l. 4
σπάνιοι δὲ αἱ λέξεις, ὡς ἔχει τὸ ἄγχι ἀγχέμαχος, καὶ τὸ

δικαστὸς ἀδέκαστος· Αἰολέων δὲ τὸ πάθος.
Πρὸ τοῦ μν οὐκ ἔστιν εὑρεῖν δίφθογγον ἀλλ' ἢ τὸ ι, ἢ τὸ
υ· σπάνιοι δὲ αἱ λέξεις· μίμνω· τέμνω· λίμνη· πρύμνη·
σκύμνος· ὕμνος· γύμνος· σεσημείωται τὸ ποίμνη καὶ τὸ
151
Λῆμνος ἐπὶ τῆς νήσου, καὶ τὸ κρημνὸς διὰ τοῦ η ἀμφότερα

γραφόμενα· καὶ μήποτε παρὰ τὸ κρεμῶ γέγονε κρεμὸς, καὶ
τροπῇ τοῦ ε εἰς η, καὶ πλεονασμῷ τοῦ ν κρημνός.
Πρὸ τοῦ χ ἡ αι δίφθογγος ἐν ἁπλῇ καὶ ἀκινήτῳ λέξει
οὐχ εὑρίσκεται· ἔχω· λέχος· τὸ πέπαιχα ἐκ κινήσεως τοῦ
παίζω· τὸ ναίχι κατ' ἐπέκτασιν.
Joannes Zonaras Gramm., Hist., Epitome historiarum (lib. 13-18)

P. 447, l. 1
ἐκείνης κατέθετο. καὶ ἐπ' ὀνόματι τοῦ ἁγίου Λαζάρου ναὸν

ἐδείματο ἕτερον, εἰς ὃν καὶ τὸ ἱερὸν ἐκείνου σῶμα ἀπεθησαύ-
ρισεν ἐκ τῆς Κύπρου μετενεχθέν, ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ τῆς Μα-
γδαληνῆς Μαρίας. ἀσχολουμένων δὲ ταῖς οἰκοδομαῖς τῶν πλωί-
μων καὶ τοῦ στόλου μὴ πλέοντος, τὸ τῶν Ἀγαρηνῶν ναυτικὸν
τὸ Ταυρομένιον ἐξεπόρθησε καὶ τὴν νῆσον κατέσχε Λῆμνον,
καὶ πολλὴ τῶν ἀνθρώπων ἐν αὐτοῖς συνέβη φθορά.
Προόδου δὲ κατὰ τὴν πεντηκοστὴν γενομένης τοῦ βα-
σιλεύοντος εἰς τὸν τοῦ ἁγίου Μωκίου ναὸν κατὰ τὸ ἔθος ὁ
βασιλεὺς οὗτος ἐποιήσατο τὴν προέλευσιν· καί τις ἤδη ταῖς
κιγκλίσι τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ αὐτοκράτορος πλησιάζοντος .
Joannes Zonaras Gramm., Hist., Epitome historiarum (lib. 13-18)

P. 471, l. 10
Ὁ τῶν Βουλγάρων δ' ἐξηγούμενος Συμεὼν τῇ Ἀδριανου-

πόλει προσέβαλε καὶ ταύτην ἐπολιόρκει. ἤνυσε δ' ἂν οὐδέν,
εἰ μὴ τοῖς ἔνδον ἐπιλελοίπει τὰ ἐπιτήδεια· βιαζόμενοι γὰρ τῷ
λιμῷ καὶ ἑαυτοὺς καὶ τὴν πόλιν τοῖς πολεμίοις παρέδωκαν.
τότε μέντοι καὶ ὁ ἐκ Τριπόλεως Λέων μετὰ δυνάμεως ναυτικῆς
κατὰ Ῥωμαίων ἐχώρησεν· ἀλλὰ τούτῳ περὶ τὴν νῆσον Λῆμνον
τριήρεις ἐπελθοῦσαι Ῥωμαϊκαὶ τοὺς μὲν Ἀγαρηνοὺς σχεδόν τι
ξύμπαντας διεφθάρκασι, τὰς δὲ νῆας αὐτῶν ὑποβρυχίους ἐποίη-
σαν, μόλις τοῦ Τριπολίτου φυγεῖν ἐξισχύσαντος. καὶ ὁ Βούλ-
γαρος δὲ Συμεὼν τά τε κατὰ Μακεδονίαν καὶ τἀπὶ Θρᾴκης
Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon Alphabetic letter alpha, p. 78, l. 23
Αἰθούσῃσι. στοαῖς ταῖς καταλαμπομέναις ὑπὸ

τοῦ ἡλίου. ἢ αἴθουσα διὰ τὸ ἐν αὐτῷ χειμῶνι
152
αἴθεσθαι. ἢ διὰ τὴν τοῦ ἡλίου βολήν.

Αἰθάλη. ἐκαλεῖτο ἡ Λῆμνος· ἀπὸ τῶν ἀναδιδο-
μένων αἰθαλῶν ἐκ τῶν Ἡφαίστου χαλκείων. τὸ
ἐθνικὸν Αἰθαλίτης. [τὰ ἀπὸ [τῶν] εἰς λος
βαρύτονα ὑπὲρ δύο συλλαβὰς ὄντα μὴ ἐθνικὰ,
διὰ τῆς ει διφθόγγου γράφονται. οἷον αἴολος,
ὁ κατάστικτος καὶ ποικίλος, αἰόλειος· αἴθω,
Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon Alphabetic letter eta, p. 1016, l. 5
Ἡφαίστια. πόλις. καὶ κλίνη. καὶ ὄνομα ἑορτῆς. Ἡφαιστία δὲ ἡ ἑταιρίς.

Ἡφαιστία. δύο πόλεις ἦσαν τῆς Λήμνου, Μυρίνα τὲ καὶ Ἡφαιστία.
Ἡ φῦσα. ἡ γεννήσασα. καὶ ὁ φὺς, ὁ γεννήσας.
Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon Alphabetic letter lambda, p. 1304, l.

9
μέγα κύτος ἔχουσα. λήκυθος καὶ ἐπὶ ἀρσενικοῦ.

Λήμη. λευκὸν ὑγρὸν ἐν τῷ ὀφθαλμῷ συναγόμε-
νον. ὅπέρ ἐστιν ἡ τζίμβλα.
Λημνία γῆ καὶ γυνή. λιμνεία δὲ, ἡ λίμνευ-
σις, ι.
Λῆμνος. ὄνομα νήσου.
Ληνίς. ἡ μέθη.
Ληνός. παρὰ τὸ λεαίνω, τὸ λεπτύνω, λεανῶ,
λεανὸς καὶ ληνός.
Λήξεως. καταπαύσεως, κληρονομίας.
Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon

Alphabetic letter lambda, p. 1306, l. 4
πους καὶ ἀφορμὰς τῶν ἐπιχειρημάτων τῶν εἰς

ἑτέραν κατασκευήν.
Λημμάτιον. ὅπερ εἴληπται πρὸς κατασκευὴν
τινὸς ὡς ὁμολογούμενον.
Λήμνια κακά. ἀπὸ γυναικὸς τινὸς κακῆς οὔ-
σης ἀπὸ τῆς Λήμνου νήσου.
Λήναιον. ἑορτὴ Διονυσιακή.
Λήδιον. ἔσθημα. τοῦ Ψελλοῦ· λευρὸν τὸ λεῖον
153
καὶ πλατύ· λήδιον ἔσθημά τι.

Λῆμμα. ἡ προφητεία. τοῦ Θεολόγου· τὸ
κατὰ Νενευῒ λῆμμα δημοσιεύει.
Λαόνικος Χαλκοκονδύλης Volume 1, p. 7, l. 3
ταῦτα καὶ ὑπ' αὐτῶν γε δὴ τῶν βαρβάρων τῆς ἄλλης ἀρχῆς

ἀπεληλαμένους, ἀρχὴν τήνδε βραχεῖάν τινα περιέπειν, Βυζάντιον
καὶ Βυζαντίου τὴν κάτω παραλίαν ἄχρις Ἡρακλείας πόλεως,
κατὰ δὲ Εὔξεινον πόντον τὴν ἄνω παραλίαν ἄχρι Μεσημβρίας
πόλεως, Πελοπόννησόν τε αὖ ξύμπασαν πλὴν ἢ τριῶν ἢ τεττά-
ρων πόλεων τῶν Ἑνετῶν, ὡσαύτως Λῆμνον, Ἴμβρον καὶ νήσους
τὰς αὐτοῦ ταύτῃ ἐν τῷ Αἰγαίῳ ᾠκημένας. ὡς οὖν ἕκαστα τού-
των ξυνέβη γενέσθαι, ὡς τὰ τῶν Ἑλλήνων πράγματα κατὰ
βραχὺ ἀπώλετο, φθειρόμενα ὑπὸ Τούρκων, καὶ ὡς τὰ ἐκείνων
μεγάλα ἐγένετο, ἐς μέγα ἀεὶ ἐς τόνδε τὸν χρόνον ἰόντα εὐδαι
Λαόνικος Χαλκοκονδύλης Volume 1, p. 192, l. 2
Μουσταφᾶν ἐν Ἐπιδαύρῳ τῆς Πελοποννήσου καὶ ἐν τῇ ἄκρᾳ τῆς

πόλεως καθείρξαντες, αὐτόν τε τὸν Μουσταφᾶν, καὶ τὸν Σμύρ-
νης ἄρχοντα Ζουναΐτην, ἅμα αὐτῷ ἀπὸ Δακίας ἐπὶ τὴν Θέρμην
ἀφικόμενον καὶ συνεπιλαβόμενον τοῦ πρὸς Μεχμέτην πολέμου.
τούτους μὲν οὖν Ἕλληνες εἶχον ἐν φυλακῇ ἐπὶ συχνόν τινα
χρόνον, μετὰ δὲ ταῦτα ἤγαγον ἐς τὴν Λῆμνον καὶ ἐς τὴν Ἴμ-
βρον, καὶ αὐτοῦ εἶχον ἐν φυλακῇ, ἐς ὃ δὴ ἐτελεύτησε Μεχμέτης
ὁ Παιαζήτεω. τότε μὲν δὴ χαριζόμενοι τῷ βασιλεῖ οἱ Ἕλληνες,
καὶ τὴν ὁμοίαν ἀνταποδιδόντες, κατέθεντο τούτους ἐν Ἐπιδαύρῳ
τῆς Πελοποννήσου· καὶ οὐκ ἔστιν, ὅτου ἀποτύχοιεν διὰ ταῦτα
παρὰ βασιλεῖ Μεχμέτῃ.
Λαόνικος Χαλκοκονδύλης Τόμ. , p. 1, l. 6
Ἐπεὶ δὲ ἐτελεύτησεν ὁ Παιαζήτεω Μεχμέτης βασιλεύσας

ἔτη δυοκαίδεκα, διεδέξατο τὴν βασιλείαν Ἀμουράτης ὁ Μεχμέ-
τεω, παῖς αὐτοῦ πρεσβύτερος γενόμενος. ἐτύγχανε δὲ ὢν ἐν
Προύσῃ κατὰ τὴν Ἀσίαν, καὶ καθίστη τὰ ἐν τῇ ἀρχῇ. Ἕλληνες
δὲ ὡς ἐπύθοντο τελευτήσαντα Μεχμέτην καὶ Ἀμουράτην ἐς τὴν
βασιλείαν καταστῆναι, μετεπέμποντο ἀπὸ Λήμνου Μουσταφᾶν
τὸν Παιαζήτεω λεγόμενον παῖδα γενέσθαι. ἔτυχε δὲ διατρίβων
ἐν Λήμνῳ, ὑπὸ Ἑλλήνων ὡς μετριώτατα φυλαττόμενος. ἐπεὶ δὲ
μεταπεμπόμενοι τοῦτον διεκωλύοντο ὑπὸ πνευμάτων ἐν τῷ τότε
154
δὴ παρόντι βιαζομένων τὴν ἐπὶ Ἑλλήσποντον ἀπὸ Λήμνου ἄνο-

δον, καὶ ἔδει ἐν τῇ Εὐρώπῃ αὐτοὺς καθιστάναι βασιλέα.
δὲ ὡς ἐπύθοντο τελευτήσαντα Μεχμέτην καὶ Ἀμουράτην ἐς τὴν

βασιλείαν καταστῆναι, μετεπέμποντο ἀπὸ Λήμνου Μουσταφᾶν
τὸν Παιαζήτεω λεγόμενον παῖδα γενέσθαι. ἔτυχε δὲ διατρίβων
ἐν Λήμνῳ, ὑπὸ Ἑλλήνων ὡς μετριώτατα φυλαττόμενος. ἐπεὶ δὲ
μεταπεμπόμενοι τοῦτον διεκωλύοντο ὑπὸ πνευμάτων ἐν τῷ τότε
δὴ παρόντι βιαζομένων τὴν ἐπὶ Ἑλλήσποντον ἀπὸ Λήμνου ἄνο-
δον, καὶ ἔδει ἐν τῇ Εὐρώπῃ αὐτοὺς καθιστάναι βασιλέα, (τριή-
ρεσι γὰρ διεκώλυον τὴν διάβασιν Ἀμουράτεω ἐπὶ τὴν Εὐρώπην,
καὶ τήν γε Προποντίδα τε καὶ Ἑλλήσποντον εἴργοντες ἐς τὴν
διάβασιν), κατέπλευσαν ἐπὶ Καλλιούπολιν τῆς Χερρονήσου, πόλιν
εὐδαίμονα, ὡς ἐνταῦθα τῷ τε Μουσταφᾷ ἐσπλέοντι συγγένοιντο,
τῶν Ἑλλήνων, ταύτῃ τῇ γνώμῃ ἐτίθεντο, καὶ αἱρούμενοι τὰ πρά-

γματα, ᾗ ἐξηγεῖτο, ἐπὶ τὴν Μουσταφᾶ ἐτράποντο τύχην, ὥστε
καθιστάναι αὐτὸν βασιλέα καὶ τὴν Καλλιούπολιν σφίσιν ἀποδί-
δοσθαι. ὥς τε ταῦτα ἐδέδοκτο, καὶ ἐπλήρουν τὰς ναῦς. ἀφίκετο
οὖν ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τὴν Καλλιούπολιν, καὶ ὡς οὐδὲν παρεγένετο
ἀπὸ Λήμνου ὁ Μουσταφᾶς, προαγόμενος πράσσειν τι ἐς τὴν
ἀρχὴν τῆς Εὐρώπης καὶ πολιορκεῖν τὴν Καλλιούπολιν, Ζουναΐτην
τὸν τῆς Σμύρνης ἄρχοντα, παρόντα δὴ τότε σφίσιν ἅτε ἑταῖρον
ὄντα τοῦ Μουσταφᾶ, ὡς παρεσομένου δὴ αὐτίκα κἀκείνου, ἐξε-
πιδεικνύντες τοῖς Τούρκοις, ἐπολιόρκουν τὴν ἄκραν τῆς Καλλιου-
πόλεως. μετ' οὐ πολὺν δὲ χρόνον παρεγένετό τε καὶ αὐτὸς
μέντοι Κωνσταντῖνον τοῦ βασιλέως ἀδελφὸν ἐπὶ Πελοπόννησον

ἀφικόμενον παρακαλεῖν τὸν ἀδελφὸν ἐπὶ τὴν τῆς βασιλείας δια-
δοχήν, καὶ ἀπεσπασμένον ὡρμῆσθαι μὲν αὐτὸν ἐπὶ Βυζάντιον
πλέοντα, γενόμενον δὲ ἐν Λήμνῳ, ὡς ἔγημε τοῦ Λέσβου ἡγε-
μόνος θυγατέρα, ἐπιπλεῦσαί τε αὐτῷ τοῦ βασιλέως στόλῳ Ἀχμά-
την, καὶ πολιορκῆσαι αὐτὸν ἐν Κοτζίνῳ τῆς Λήμνου πόλει σὺν
τοῖς ἀμφ' αὐτόν. τὸν δὲ Ἀχμάτην ἀποβάντα ἐς τὴν νῆσον καὶ
ἐπιδραμόντα πολιορκεῖν τὸν βασιλέως ἀδελφὸν ἐπὶ ἡμέρας ἑπτὰ
καὶ εἴκοσι, καὶ καταβαλόντα τὸ τεῖχος τηλεβόλοις, οὐκ ἠδυνήθη
155
βιάσασθαι, ὥστε εἰσελθεῖν ἐς τὴν πόλιν. μετὰ δέ, ὡς οὐκ ἠδύ-

νατο ἐξελεῖν, ἀπέπλει ἐπ' οἴκου.
τὴν τῶν βαρβάρων χώραν, ὥς τε ἀρχὴν ποιούμενος τῆς ἐξόδου.

ταύτας μέντοι τὰς ναῦς, καὶ οὐδὲν ὕστερον πλείους, ξυνέβη
ἀφικέσθαι ἐς Ῥόδον, καὶ ταύτῃ ὁρμισαμένας ἐντεῦθεν ὡρμῆσθαι
ἐπὶ τὴν βασιλέως χώραν, τὴν τῆς Ἀσίας παράλιον, καὶ δῃῶσαι
μὲν ὀλίγα ἄττα τῆς βασιλέως χώρας, ἐπιπλέοντας δὲ καταστρέψα-
σθαι τὴν Λῆμνον, ἔχοντος ταύτην τοῦ βασιλέως, μετὰ δὲ ταῦτα
Ἴμβρον καὶ τὰς λοιπὰς τῶν ταύτῃ νήσων ἐν τῷ Αἰγαίῳ· τὴν
γάρ τοι Σκῦρον καὶ Σκόπελον καὶ τὰς ἄλλας, ὡς ἑάλω Βυζάν-
τιον ὑπὸ βασιλέως, ἐπὶ Οὐενετοὺς ἐτράποντο, καὶ ἔσχον ταύτας.
ἐνιαυτὸν δὲ περιπλέοντες τὸ Αἰγαῖον αὗται αἱ τριήρεις οὐδέν τι
ἄξιον λόγου ἀπεδείκνυντο. καὶ ὡς οὐδὲν ἔτι ἐπέπλει ἀπὸ Ἰταλίας,
τῆς Πελοποννήσου ὑπάρχου [ἐν Κορίνθῳ διατρίβοντος, Δημήτριον

τὸν ἡγεμόνα ἀφεστηκότα] ἑκόντως τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ κατὰ χώραν
μένειν, πολεμούμενον καὶ αὐτὸν ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ, ἐδωρήσατο μὲν
αὐτίκα αὐτὸν ταῖς ἐν τῷ Αἰγαίῳ νήσοις, Λήμνῳ τε καὶ Ἴμβρῳ καὶ
Θάσῳ καὶ Σαμοθρᾴκῃ. ταύτας μέντοι πρότερον, μετὰ τὴν Βυζαν-
τίου αἵρεσιν, παρείχετο τῆς Λέσβου τῷ ἡγεμόνι καὶ Λῆμνον καὶ
Αἶνον, τῷ Παλαμήδῃ δὲ τυράννῳ Ἴμβρον. ὡς δὲ εἷλέ τε τὴν Αἶνον,
ἀποθανόντος τοῦ Παλαμήδου καὶ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ Ντορίου
τὴν πόλιν παραλαβόντος, ἐπελάσας ὁ βασιλεὺς εἷλέ τε τὴν
Αἶνον, προσχωρησάντων αὐτῷ τῶν ἐν τῇ πόλει αὐτίκα. ἔπεμπέ
τε Ἰονούζην τὸν τῆς Καλλιουπόλεως ὕπαρχον, παραληψόμενος
Αἶνον, τῷ Παλαμήδῃ δὲ τυράννῳ Ἴμβρον. ὡς δὲ εἷλέ τε τὴν Αἶνον,

ἀποθανόντος τοῦ Παλαμήδου καὶ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ Ντορίου
τὴν πόλιν παραλαβόντος, ἐπελάσας ὁ βασιλεὺς εἷλέ τε τὴν
Αἶνον, προσχωρησάντων αὐτῷ τῶν ἐν τῇ πόλει αὐτίκα. ἔπεμπέ
τε Ἰονούζην τὸν τῆς Καλλιουπόλεως ὕπαρχον, παραληψόμενος
τὰς νήσους. ἡ μὲν Ἴμβρος αὐτίκα προσεχώρησε καὶ ἡ Λῆμνος
καὶ φρουρὰ βασιλέως ἀφίκετο ἐς τὰς νήσους. μετὰ δὲ πυθόμενοι
οἱ Τοῦρκοι τὸν ἀπὸ τῆς Ἰταλίας στόλον ἅμα τῷ καρδινάλει
ἀφικόμενον, προσδόκιμον δὲ καὶ ἄλλον ἀφίξεσθαι ἀπὸ Ἰταλίας,
156
ἡ μὲν φρουρὰ ἀνεχώρησε, Τοῦρκοι δὲ ἄνδρες ἐπετρόπευον τὰς

νήσους. Λῆμνος μέν, ὡς ἐπέπλευσε σφίσιν ὁ στόλος.
τὰς νήσους. ἡ μὲν Ἴμβρος αὐτίκα προσεχώρησε καὶ ἡ Λῆμνος

καὶ φρουρὰ βασιλέως ἀφίκετο ἐς τὰς νήσους. μετὰ δὲ πυθόμενοι
οἱ Τοῦρκοι τὸν ἀπὸ τῆς Ἰταλίας στόλον ἅμα τῷ καρδινάλει
ἀφικόμενον, προσδόκιμον δὲ καὶ ἄλλον ἀφίξεσθαι ἀπὸ Ἰταλίας,
νήσους. Λῆμνος μέν, ὡς ἐπέπλευσε σφίσιν ὁ στόλος, προσεχώ-
ρησε, καὶ ἡ Ἴμβρος ἐποίει παραπλησίως, καὶ ἡ Θάσος ἔτι καὶ
Σαμοθρᾴκη. οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον οἰχομένου τοῦ στόλου ἐς
Ῥόδον, Ἰσμαήλης ὕπαρχος καταστὰς ὑπὸ βασιλέως ἄρτι, ἐπι-
πλεύσας τήν τε Ἴμβρον καὶ Λῆμνον παρεστήσατο, καὶ τοὺς ἐν
αὐτῇ ἄνδρας τῶν Ἰταλῶν συλλαβὼν ἀπέπεμψεν ὡς βασιλέα.

νήσους. Λῆμνος μέν, ὡς ἐπέπλευσε σφίσιν ὁ στόλος, προσεχώ-
ρησε, καὶ ἡ Ἴμβρος ἐποίει παραπλησίως, καὶ ἡ Θάσος ἔτι καὶ
Σαμοθρᾴκη. οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον οἰχομένου τοῦ στόλου ἐς
Ῥόδον, Ἰσμαήλης ὕπαρχος καταστὰς ὑπὸ βασιλέως ἄρτι, ἐπι-
πλεύσας τήν τε Ἴμβρον καὶ Λῆμνον παρεστήσατο, καὶ τοὺς ἐν
αὐτῇ ἄνδρας τῶν Ἰταλῶν συλλαβὼν ἀπέπεμψεν ὡς βασιλέα.
οὗτοι μὲν οὖν ὡς ἀπήχθησαν, διεχρήσατο πάντας βασιλεύς,
διατρίβων ἐν Φιλιπποπόλει· ὑπεξεχώρει γὰρ ἐκ τῶν βασιλείων
διὰ τὸν λοιμὸν τότε ἐπιγινόμενον μέγαν.
οἱ δὲ δεινῶς κατεχόμενοι ἐν τῷ Ταινάρῳ ἐπέμενον, πεύσεσθαί

τι ἀπὸ Παιόνων. οἱ γὰρ Οὐενετοὶ τούς τε Πελοποννησίους καὶ
τοὺς ἑτέρους παραμυθοῦντες, ὡς οἱ Παίονες ἐξέλθωσιν αὐτίκα
ἀπὸ τοῦ Ἴστρου, καὶ αὐτοὶ ἀναβῆναι ἐς τὸν Ἑλλήσποντον.
ἀπελαύνοντος μέντοι τοῦ ἡγεμόνος τοῦ βασιλέως, αὐτῶν Οὐενε-
τῶν τριήρεις ἀνῄεσαν ἐς Λῆμνον ἐποτρύνοντος τοῦ Κομνηνοῦ,
ἀνδρὸς ἀρίστου, καὶ αὐτοῦ ἐν τῇ Λήμνῳ τὴν ἀκρόπολιν κατακρα-
τοῦντος καὶ τὴν πάλαι πολίχνην τῆς Λήμνου ὑφ' αὑτῷ ποιη-
σαμένου. ἐς λόγους δὲ ἐλθόντες οἱ τῆς Λήμνου προεστῶτες,
157
ὥστε χρήμασιν ἐξωνήσασθαι τὸ χωρίον, ἔφθησαν οἱ Οὐενετοὶ

παραλαβόντες τὴν ἀκρόπολιν, καὶ τόν γε ἄνδρα τοῦτον ἀγαθὸν
τοὺς ἑτέρους παραμυθοῦντες, ὡς οἱ Παίονες ἐξέλθωσιν αὐτίκα

γενόμενον μετεπέμψαντο ἐς τὸν Ἰσθμόν. τούτου δὴ οὖν ὑποτιθε-
μένου ἀνέπλευσαν ἐς τὴν Λῆμνον οἱ Οὐενετοί, καὶ αὐτός τε

ἀπὸ τῆς ἠπείρου στρατῷ ἐπελάσας, ἀπήλαυνεν ἕκαστος τῆς
ἀπὸ τῆς ἠπείρου στρατῷ ἐπελάσας, ἀπήλαυνεν ἕκαστος τῆς
πόλεως. καὶ ὡς ἀνέπλευσαν, παρέλαβον πόλιν τὴν Κέρκηδαν, καὶ
τούς τε ἄρχοντας Τζαμπλάκονας ἀφῆκαν, φρουράν τε ἐγκαταλι-
158
πόντες, καὶ ἐπισιτεῖσθαί σφίσι τε αὐτοῖς καὶ ταῖς ἐν τῇ Πελο-

ποννήσῳ πόλεσι. καὶ ᾤχοντο ἀπιόντες ἐπὶ Πελοπόννησον. ταῦτα
Georgius Pachymeres Hist., Συγγραφικαὶ ἱστορίαι (libri vi de Michaele

Palaeologo) P. 501, l. 2
τοίνυν ἐπὶ χρόνοις εἰς πολὺ τὰ ἐποίκια, καὶ ἐνεχυράζοντο παραυτίκα

κόσμιά
τε παντοῖα καὶ ἔπιπλα καὶ πᾶν ὅ τί τις εἶχε, καὶ τὸ μεῖζον ἐκρίνοντο καὶ
εἰς
καθοσίωσιν. Ἡτοιμάζοντο δὲ καὶ φορτίδες τοῦ ἐξορίζεσθαι τοὺς ἤδη
κατακρίτους δοκοῦντας. Οὐ μὴν δὲ καὶ μέχρις ἐλπισμῶν τὰ δεινὰ ἦσαν,
ἀλλὰ καὶ πείρᾳ τινὲς τῶν δεινῶν μετεῖχον, ὡς τοὺς μὲν εἰς Λῆμνον, τοὺς
δ' ἐς Σκῦρον, ἄλλους δ' ἐς Κέω καὶ ἄλλους ἐς Νικαίας πόλιν
περιορίζεσθαι,
ἄλλους δ' αὖθις τῆς πόλεως, τοὺς μὲν ἀκουσίως, τοὺς δ' ἑκοντάς, ἐξο-
ρίζεσθαι, ἄλλους δὲ μέχρι Σηλυβρίας καὶ Ῥαιδεστοῦ, τινὰς δὲ καί, ἐντὸς
τοῦ κατὰ τὸν Φάρον λιμένος γνωσιμαχήσαντας, ὑποκλῖναί τε καὶ ὑπο-
στρέψαι.
Γεώργιος Σφραντζής Chronicon sive Minus [Sp.] Chapter 4, section 4, l.

5
Καὶ τῷ κε-ῳ ἔτει ἀπῆλθεν εἰς τὸν Μορέαν ὁ βασιλεὺς κὺρ Ἰωάν-
νης ἐν ᾥρᾳ τοῦ φθινοπώρου· ἐν ᾧ δὴ καιρῷ, εἰς τὴν Θεσσαλονίκην διερ-
χόμενος, τὸν πλαστὸν υἱὸν τοῦ Παϊαζήτου ἐκεῖνον τὸν Μουσταφᾶν ἀ-
πῆρε διωκόμενον παρὰ τοῦ τάχα ἀδελφοῦ αὐτοῦ Μεχεμέτι καὶ εἰς τὴν
Λῆμνον ἀπέστειλε, μετέπειτα δὲ εἰς τὸν Μυζηθρᾶν.
Ἐν δὲ τῷ χειμῶνι τοῦ αὐτοῦ δὴ ἔτους θανατικοῦ γενομένου
ἐν τῇ Μαύρῃ Θαλάσσῃ καὶ φαμελικῶς εὑρισκομένων εἰς κάστρον ἓν τῶν
ἐκεῖσε κεφαλατεύοντες ὁ γαμβρός μου Γρηγόριος ὁ Παλαιολόγος ὁ Μα-
μωνᾶς, ἀνὴρ ἄριστος υἱὸς μεγάλου δουκὸς τοῦ Μαρωνᾶ καὶ αὐθέντη
ποτὲ τῆς Μονεμβασίας καὶ τῶν περὶ αὐτήν· ἔτι δὲ καὶ ἡ ἀδελφή μου.
Γεώργιος Σφραντζής Chronicon sive Minus [Sp.] Chapter 18, section 4,

l. 3
τὸν τῆς ὑποταγῆς δρόμον μέχρι θανάτου, Κυπριανοῦ δὲ γυνὴν λέγω, τοῦ
ἐλθόντος εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ τὴν μονὴν κτίσαντος τὴν εἰς
ὄνομα τῶν ἁγίων Θεοδώρων, ἐπονομαζομένην δὲ τοῦ Κυπριανοῦ.
Τῶν δὲ ἀσεβῶν τὴν Θεσσαλονίκην παραλαβόντων, ἐξελθοῦσα ἡ
ὁσία Θωμαῒς μετὰ καὶ τῆς ὑπτακτικῆς αὐτῆς τῆς Κυπριανῆς ἦλθεν εἰς
159
τὴν Λῆμνον, ἵνα ἀπ' ἐκεῖσε πάλιν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν. Ἐν ᾗ Λήμ-
νῳ ὁ πάππος μου εὑρισκόμενος μετὰ τῆς γυναικὸς αὑτοῦ καὶ τῶν παί-
δων, ἰδοῦσα αὐτὴν καὶ τὴν αὐτῆς ἀρετὴν καὶ τὸν λόγον ἡ πρώτη τῶν
τριῶν θυγατέρων αὐτοῦ, – τῆς κυρίως πρώτης θυγατρὸς αὐτοῦ εἰς τὴν
Θεσσαλονίκην ἀπομεινάσης μετὰ καὶ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς καὶ τῶν παίδων
– καταλείψασα γονεῖς καὶ ἀδελφὰς καὶ ἀδελφοὺς καὶ τὸν ὃν ἐμνηστεύ

l. 4
ἀπέκλεισε καὶ ἔφθειρε τὰ τῆς πόλεως ὁ δεσπότης κὺρ Δημήτριος. Ἐν

ὧ δὴ μηνὶ καὶ ἡμέρᾳ ἐγεννήθη αὐτῷ καὶ ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ.
Καὶ τὸν Ἰούλιον μῆνα τοῦ αὐτοῦ ἔτους, ἐρχομένου τοῦ αὐθεντός
μου καὶ δεσπότου κυροῦ Κωνσταντίνου εἰς βοήθειαν τῆς πόλεως καὶ διὰ
τῆς Μιτυλήνης διελθόντος καὶ λαβόντος καὶ τὴν αὑτοῦ γυναῖκα τὴν βα-
σίλισσαν, εἰς τὴν Λῆμνον ἦλθε· καὶ εὑρεθέντος ἐκεῖσε ἐπολεμήθη εἰς
τὸν Κότζηνον ἡμέρας πολλὰς ὑπὸ τοῦ στόλου παντὸς τῶν Τουρκῶν.
Ἀπελθόντος δ' ἀπράκτου τοῦ στόλου βοηθείᾳ θεοῦ, ἡ βασίλισσα ἀπὸ
τῆς περιστάσεως ἀσθενήσασα καὶ ἐκτρωθεῖσα τὸν Αὔγουστον τοῦ αὐτοῦ
ἔτους εἰς τὸ Παλεόκαστρον τοῦ αὐτοῦ νησίου τῆς Λήμνου ἀπέθανε καὶ
ἐτάφη... Στην ανατολική πλευρά του νησιού, στον κόλπο της Πλάκας, βρίσκεται η παραλία
του Παλαιόκαστρου. Στη βόρεια πλευρά της παραλίας, συναντάμε το λιμανάκι της
Πλάκας,...

l. 8
τῆς Μιτυλήνης διελθόντος καὶ λαβόντος καὶ τὴν αὑτοῦ γυναῖκα τὴν βα-
σίλισσαν, εἰς τὴν Λῆμνον ἦλθε· καὶ εὑρεθέντος ἐκεῖσε ἐπολεμήθη εἰς
τὸν Κότζηνον ἡμέρας πολλὰς ὑπὸ τοῦ στόλου παντὸς τῶν Τουρκῶν.
Ἀπελθόντος δ' ἀπράκτου τοῦ στόλου βοηθείᾳ θεοῦ, ἡ βασίλισσα ἀπὸ
τῆς περιστάσεως ἀσθενήσασα καὶ ἐκτρωθεῖσα τὸν Αὔγουστον τοῦ αὐτοῦ
ἔτους εἰς τὸ Παλεόκαστρον τοῦ αὐτοῦ νησίου τῆς Λήμνου ἀπέθανε καὶ
ἐτάφη.
Καὶ τῇ ιδ-ῃ τοῦ Σεπτεβρίου μηνὸς τοῦ να-ου ἔτους ἐγεννήθη μοι
ὁ ἕτερος υἱὸς Ἀλέξιος.
Γεώργιος Σφραντζής Chronicon sive Minus [Sp.]

160
πιεζόμενος μεγάλας θεραπείας παρὰ τῶν γεννητόρων μου εὕρισκεν, εἰ

καὶ ἀναγκασθεὶς ἀπὸ τοῦ πολλοῦ κακοῦ ἔφυγεν ἀπὸ τὸν πατέρα αὑτοῦ
καὶ εἰς τὴν τῶν Ξανθοπούλων μονὴν ἀπῆλθε καὶ τοιοῦτος χρήσιμος ἀπε-
κατεστάθη.
Φθάσας οὖν ἐγὼ εἰς τὸν Εὔριπον, τὰ δὲ κάτεργα οὐ φθάσας δι'
ἄλλου πλευσίμου εἰς τὴν Λῆμνον ἀπεσώθην κἀκεῖσε εὑρὼν κάτεργον βα-
σιλικὸν εἰς τὴν Πόλιν ἀπεσώθην εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ Νοεμβρίου τοῦ νγ-ου
ἔτους.

κῶν νὰ ἔνι ἐχθρὸς ἐκείνων καὶ βοηθὸς τῆς πόλεως. Καὶ ὡς ἐγένετο ἡ
μά-
χη, ἐδόθη αὐτῷ ἡ Μεσέμβρια καὶ τὸ χρυσόβουλλον δι' ἐμοῦ ἐγράφη·
καὶ ὁ γαμβρὸς Θεοδοσίου τοῦ Κυπρίου, ὁ τοῦ Μιχαήλου υἱός, ἐκόμισεν
εἰς ἐκεῖνον.
Τὶς ἠπίστατο τὴν τοῦ ῥηγὸς ζήτησιν τῶν Καταλάνων, ὅτι νὰ
δοθῇ πρὸς ἐκεῖνον ἡ Λῆμνος καὶ νὰ ἔνι κατὰ τῶν Τουρκῶν ἐν τῇ θαλάς-
σῃ ἀεὶ καὶ ὑπὲρ τῆς Πόλεως ἐν ἀνάγκῃ βοηθός; Καὶ ἐπράττετο.
Τὶς ἠπίστατο, ὅσα δὴ καὶ χρήματα καὶ ἐπαγγελίας δέδωκε καὶ
ἔστειλεν εἰς τὴν Χίον διὰ τοῦ Γαλατᾶ, ἵνα στείλωσιν ἀνθρώπους καὶ οὐκ
ἔστειλαν;

Ἔτι δὲ καὶ παρέμπροσθεν ἀπελθόντος αὐτοῦ ἀπῆρε καὶ τὴν Κε-

ρασοῦντα καὶ τὴν Τραπεζοῦντα καὶ ἅπασαν τὴν περίχωρον αὐτῶν δὴ
τῶν βασιλέων Τραπεζοῦντος καί, πάντας σχεδὸν τῶν ἐκεῖσε ἀτύχων αὐ-
θεντῶν καὶ ἀρχόντων ἐκβαλών, εἰς τὴν Ἀνδριανούπολιν φέρων κατῴκι-
σεν, ἔνθα δὴ καὶ ὁ τοῦ Μορέως αὐθέντης· ὧ δὴ καὶ δέδωκεν ἔχειν εἰς
ζωάρκειαν αὐτοῦ καὶ τῶν αὐτοῦ τὴν μεγάλην Αἶνον, τὴν Λῆμνον, τὴν
Ἴμβρον καὶ τὴν Σαμοθρᾴκην, τὸν δὲ Τραπεζοῦντος βασιλέα τὸν Κομνη-
νὸν κὺρ Δαβὶδ χωρία περὶ τὸ Μαῦρον Ὄρος. Ὃν δὴ καὶ μετά τινος
χρόνου μικροῦ παραδρομήν, εὑρὼν τάχα εἰς αὐτὸν ἀφορμὴν μικρὰν καὶ
οὐκ ἀληθῆ, πάντα τὰ αὐτοῦ ἔλαβε κἀκεῖνον πνιγμῷ ἐτελείωσε.
161

γος, ἀλλ' ὡς ἐπεὶ ἐπολέμησε τὴν Κόρινθον καὶ οὐκ ἔτυχε τοῦ ἐλπιζομέ-
νου, ἀφεὶς καὶ τὸ Ἑξαμίλιον ἀπῆλθε.
Τὸ δὲ οβ-ον ἔτος ἀπῆραν τὴν Μονεμβασίαν οἱ Βενέτικοι οὐ το-
σοῦτον θελήσει καὶ χάριτι τῶν κυρίων αὐτῆς, ὅσον ἀφελείᾳ τοῦ
κρατοῦν-
τος αὐτὴν ἄρχοντος, ὥσπερ δὴ ὁμοίως ἀφελείᾳ καὶ ἀποτυχίᾳ καὶ τοῦ κε-
φαλατικεύοντος τὸ τῆς Λήμνου κάστρον, τὸ λεγόμενον Παλαιόκαστρον
ἐκλάπη καὶ μᾶλλον ὁ τοιοῦτος κουλᾶς αὐτοῦ καὶ παρὰ ἐξωτερικοῦ τυ-
χόντος καὶ ἐδόθη πρὸς τὴν αὐθεντίαν τῶν Βενετιῶν· καὶ ἐξ αὐτοῦ δηλο-
νότι τοῦ κάστρου καὶ ἅπαν τὸ νησὶν ἐκληρώσαντο.
Ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν Λέσβον ἀπελθόντος αὐτοῦ δὴ τοῦ καπετάνου
καὶ πολεμήσαντος αὐτήν, οὐκ ἔπραξέ τι, ἀλλ' ἀπῆλθεν ἄπρακτος... Στην
ανατολική πλευρά του νησιού, στον κόλπο της Πλάκας, βρίσκεται η παραλία του
Παλαιόκαστρου. Στη βόρεια πλευρά της παραλίας, συναντάμε το λιμανάκι της Πλάκας

l. 4
θηρεύειν, ἀλλὰ δὴ καὶ εἰς τὸν τῆς δύσεως τόπον, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν τῆς
ἀνατολῆς πολλῷ γε μᾶλλον.
Περὶ δὲ τὸ τέλος τοῦ ἔαρος ἐκστρατεύσας κατὰ τοῦ Εὐρίπου ὁ
τῶν ἀσεβῶν ἄρχων ἦλθεν εἰς αὐτὸν περὶ τὸ τέλος τοῦ Ἰουνίου μηνός.
Τὸ δὲ ἁρμάτωμα αὐτοῦ τὸ διὰ θαλάσσης, πρὸ τοῦ ἐξελθεῖν ἅπαν τὸ εὑρι-
σκόμενον εἰς τὴν Καλλιούπολιν, ἀπελθὸν εἰς τὴν Λῆμνον ἀπῆρε τὸν
Κότζινον καὶ τὰ εἰς ἅπαν τὸ νησὶν εὑρισκόμενα χωρία ἄνευ τοῦ Παλαιον-
κάστρου καὶ τῆς σκάλας καὶ ὑπέστρεψεν.
Ἐπελθὸν δὲ τὸ τῆς Πόλεως καὶ Νικομηδείας καὶ ὅποθεν ἂν ἦν,
ὁμοῦ ἐξῆλθον καὶ ἦλθε καὶ αὐτὸ εἰς τὸν Εὔριπον, ὁποῖον ἰδὼν ὁ ἐξάρ-
χων τοῦ ἅρματος τῶν Βενετικῶν ἀνεχώρησεν, ἴσως καλῶς ποιήσας, κα
Ducas Hist., Historia Turcobyzantina

δημοκρατούντων, εἰς τοῦτο κατένευσεν· καὶ μίαν καὶ δευτέραν ὁ

162
βασιλεὺς Μα-
νουὴλ σὺν ἑκατὸν στρατιώταις ὁπλίταις Ῥωμαίοις ἐπέμφθη παρὰ τοῦ
πατρὸς αὐτοῦ
Ἰωάννου τοῦ βασιλέως εἰς ὑπουργίαν συστρατεύων τῷ Παγιαζήτ, ὅτε
πρὸς Παμ-
φυλίαν κατὰ Τούρκων ἐχώρει.
Τὴν δὲ σιτοπομπίαν ἐκώλυσε τὴν κατ' ἔτος λαμβανομένην ἐξ Ἀσίας
εἰς τὰς νήσους, Λέσβον λέγω, Χίον, Λῆμνον, Ῥόδον καὶ τὰς ἑξῆς. Καὶ δὴ
στό-
λον ἑτοιμάσας πέμπει ἐν Χίῳ μακρὰς νῆας ἑξήκοντα καὶ πυρὶ τὴν πόλιν
ἐμπιπρᾷ
καὶ τὰς πέριξ κώμας ἀφανίζει καὶ τὰς Κυκλάδας νήσους καὶ τὴν Εὔβοιαν
καὶ
τὰ τῶν Ἀθηνῶν μέρη.
Ὁ δὲ βασιλεὺς ὁρῶν τοῦ τυράννου τὸ ἀπερικάλυπτον καὶ αὔθαδες,
ἤρξατο κτίζειν εἰς ἓν μέρος τῆς Πόλεως, τὸ λεγόμενον Χρυσείαν Πύλην,
κατα
Ducas Hist., Historia Turcobyzantina Chapter 25, section 9, l. 32
ἑῴᾳ ἄρχοντα, ἀλλὰ πονηρὸς ὢν καὶ προβλέπων τὴν τοῦ ἀνδρὸς ὡς ἐν

τάχει γενο-
μένην κατάλυσιν ὑπέρ τε τῆς αὐτοῦ βλακείας καὶ μέθης καὶ ἀσελγείας
καὶ τὸ
ἀστρατήγητον αὐτοῦ, ἠβουλήθη τοῦ διαδρᾶσαι. Καὶ ὄντος αὐτοῦ ἐν τῷ
τοιούτῳ
σκοπῷ, ἐλογίζετο ἐν ἑαυτῷ, ὅτι, εἰ μὲν ἐν τῇ Θρᾴκῃ ἢ ἄλλῃ ἐπαρχίᾳ τῆς
δύσεως
τοῦτο μεταχειρίσηται, εὐκόλως ἐμπεσεῖται πάλιν ἐν ταῖς ἄρκοις τοῦ
βασιλέως
καὶ πάλιν Λῆμνος ἢ ἑτέρα νῆσος αὐτὸν ἐξόριστον διαδέξεται καὶ πικρὰ
παρὰ
τῶν Ῥωμαίων εἰς αὐτὸν διέλθῃ ποινή. Ἐν δὲ τῇ ἀνατολῇ καὶ κατὰ νοῦν
εἶχε καὶ
ἔτρεφε τὸν ἄνδρα ἡ τῆς ἐπαρχίας ἐλπίς, ἣν καὶ πρώην ἦρχε, καὶ εὐκόλως
τὸ ἀπο-
δρᾶσαι ἔχειν.
καὶ φιλίας μεστοὶ σὺν αὐτῷ καὶ αὐτὸς σὺν αὐτοῖς πλὴν τῶν Βενετίκων δι'
αἰτίαν
163
τὴν ἣν λέξων ἔρχομαι.

Ὁ δεσπότης Ἀνδρόνικος, ὁ μετὰ τὸν βασιλέα Ἰωάννην καὶ Θεόδωρον
τρίτος υἱὸς τοῦ βασιλέως Μανουήλ, ἦν δεσπόζων Θεσσαλονίκην· ὃς καὶ
ὑπὸ τῆς ἱερᾶς νόσου ἔφθαρτο. Ἐν δὲ τῷ καιρῷ τῆς μάχης τοῦ Μωράτ,
λέγω καὶ πρὸ τῆς μάχης τῆς Πόλεως, ἀφ' οὗ ὁ Μουσταφᾶς ἐξῆλθε τῆς
Λήμνου, εἶχε μάχην Θεςσαλονίκη καὶ πάντες οἱ ἀρχηγοὶ τῆς Θετταλίας,
Αἰτωλίας, Φθίας, Θηβῶν καὶ πέρα Ἰωαννίνων συνέθλιβον καὶ ἀπέκλειον
Θεσσαλονίκην, οἱ τοῦ Ἀβρανέζη υἱοὶ καὶ ὁ Τουραχὰν καὶ ἕτεροι
πλεῖστοι. Ἀγανακτήσαντες οὖν οἱ Θεσσαλονικεῖς τὴν καθεκάστην ἔφοδον
τῶν Τούρκων καὶ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα ποθέν, – ἡ γὰρ Πόλις ἔφερε τὰ κατ'
αὐτῆς δεινὰ καὶ οὐχ ὑπέφερεν, – ἐλίμωττον γὰρ οἱ Θες
δοκιμώτατος, ἐδεξιώσατο τοῦτον ὁ βασιλεὺς καὶ ῥόγας ἐμέτρησε τοὺς

στρατιώ-
τας αὐτοῦ καὶ εὐεργεσίας ἔνειμε καὶ πρωτοστράτορα τοῦτον ἐτίμησε· καὶ
αὐτὸς
τὴν φύλαξιν τῶν πρὸς τὸ παλάτιον κειμένων τειχέων ἀνελάβετο. Καὶ γὰρ
ἦσαν
ὁρῶντες τὸν τύραννον ἐκεῖ τὰς σκευὰς τὰς πετροβόλους πηγνύοντα καὶ
τὴν ἄλ-
λην πᾶσαν ἀντίμαχον ἐν τοῖς τοίχοις παράταξιν. Εὐεργέτησε δὲ τούτῳ καὶ
διὰ
χρυσοβούλλου γράμματος τὴν νῆσον Λῆμνον, εἰ ἀποκρουσθήσεται ὁ
Μεχέμετ καὶ
ὑποστραφήσεται ἄπρακτος, ἐξ ὧν θαῤῥεῖ κερδᾶναι τῆς Πόλεως. Ἔκτοτε
οὖν
ἐμάχοντο ἡρωϊκῶς οἱ Λατῖνοι σὺν τῷ Ἰωάννῃ ἐξερχόμενοι ἐκ τῶν πυλῶν
τῆς
πόλεως καὶ ἱστάμενοι ἐν τῷ ἐξωκάστρῳ καὶ ἐν τῇ τάφρῳ.
Ἐν δὲ τῷ ἔτει τούτῳ, Ἰουνίῳ λʹ τοῦ ἑξακισχιλιοστοῦ ἑνακοσιόστου

ἑξικοστοῦ τρίτου, τέθνηκεν ὁ ἡγεμὼν τῆς νήσου Λέσβου, Δόρινος ὁ
Γατελοῦζος. Καὶ
τῇ πρώτῃ τοῦ Αὐγούστου ἐστάλθην ἐγὼ παρὰ τοῦ νέου ἡγεμόνος, τοῦ
υἱοῦ αὐτοῦ, Δο-
μινίκου τοῦ Γατελούζου, ἐν Ἀδριανουπόλει τοῦ δοῦναι τοὺς κατ' ἔτος
διδομένους φό-
164
ρους, τρισχίλια νομίσματα διὰ τὴν νῆσον Λέσβον καὶ δισχίλια τριακόσια
εἴκοσι πέντε
διὰ τὴν νῆσον Λῆμνον. Ἦν γὰρ παρὰ τοῦ τυράννου δοθεῖσα ἡ νῆσος
αὕτη τῷ ἡγεμόνι
Λέσβου, τοῦ διδόναι κατ' ἔτος τὸν γεγραμμένον φόρον, τῷ δὲ ἡγεμόνι
Αἴνου
τὴν νῆσον Ἴμβρον, τοῦ διδόναι καὶ αὐτὸς διὰ τὴν αὐτὴν νῆσον χίλια
διακόσια
χρυσᾶ νομίσματα. Ἐλθὼν οὖν καὶ κατὰ τὸ ἔθος προσκυνήσας τὸν
ἡγεμόνα ἀσπα-
σάμενός τε τὴν χεῖρα καὶ καθίσας ἐνώπιον, μέχρις οὗ ἐβρώθη τὸ ἄριστον,
καὶ
προσκυνήσας ἀπῆλθον.
αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον τῆς σφαγῆς, μεταμεληθεὶς ὁ τύραννος ἐκέλευσε

πραθῆναι
τούτους· καὶ ἠγοράσθησαν εἰς νομίσματα χίλια.
Ἐν δὲ τῷ ἑξακισχιλιοστῷ ἐνακοσιοστῷ ἑξηκοστῷ πέμπτῳ ἔτει ἤλθασιν
ἐκ τῆς Ῥώμης τριήρεις ἕνδεκα, ἔχοντες ἀρχηγὸν πατριάρχην τῆς
Ἀκουιλίας,
πεμφθεῖσαι παρὰ τοῦ πάπα Καλλίστου εἰς βοήθειαν τῶν νήσων τῶν
πλησιαζόντων
τοῖς Τούρκοις, οἷον Ῥόδον, Χίον, Λέσβον, Λῆμνον, Ἴμβρον,
Σαμοθρᾴκην καὶ Θά-
σον. Κατήντησαν οὖν ἐν Ῥόδῳ ὡς ὑπὸ τὸν πάπαν τελοῦσαν καὶ φόρους
μὴ θελήσα-
σαν δοῦναι τοῖς Τούρκοις. Ἀπὸ δὲ Ῥόδου ἀπάραντες ἤλθασιν ἐν Χίῳ,
αἰτοῦντες τοῦ
μὴ δοῦναι φόρους τοῖς Τούρκοις, ἀλλὰ μάχην μᾶλλον ἑλέσθαι. Οἱ δὲ οὐκ
ἐπείσθησαν·
ὁμοίως καὶ ἐν Λέσβῳ καὶ αὐτοὶ τὰ ὅμοια. Ἀπὸ δὲ Λέσβου ἀθροισθέντα
τοῦ πάπα,
τῶν Κατελάνων καὶ ἑτέρων λῃστρικῶν πλοίων.
Μιχαήλ Κριτόβουλος Book 1, chapter 25, section 1, l. 13
προμαθὼν τόν τε πόλεμον Ῥωμαίων καὶ τὴν ὅσον οὐ τῆς Πόλεως ἐσο-
μένην πολιορκίαν καὶ τὴν μεγάλην τοῦ βασιλέως Μεχέμετι παρασκευὴν
κατ' αὐτῆς ἧκεν αὐτόκλητος σὺν ταῖς ὁλκάσι βοηθήσων Ῥωμαίοις καὶ
165
βασιλεῖ Κωνσταντίνῳ. εἰσὶ δὲ οἳ καὶ μετάκλητον αὐτὸν γενέσθαι φαὶ

παρ' αὐτοῦ ὑπεσχημένου μετὰ τὸν πόλεμον μισθὸν τῆς βοηθείας τὴν
Λῆμνον αὐτῷ.
οὗτος ἐν ὀλίγῳ πεῖραν τῆς αὐτοῦ γνώμης τε καὶ τῶν
τρόπων ἀκριβῆ παρασχὼν καὶ πίστεις δοὺς καὶ λαβὼν δέχεται καὶ
τιμᾶται παρά τε τοῦ βασιλέως καὶ τῶν ἐν τέλει καὶ τῆς πολιτείας
λαμπρῶς καὶ καθίσταται παρ' αὐτῶν στρατηγὸς αὐτοκράτωρ καὶ
κύριος τοῦ πολέμου παντὸς καὶ βουλῆς καὶ ῥητῶν καὶ ἀπορρήτων καὶ
Μιχαήλ Κριτόβουλος Book 1, chapter 75, section 1, l. 2t
ἐπισήμου τε καὶ λαμπροῦ καὶ φύσεως τυχόντες ἀρίστης καὶ ἐν τοῖς

βασιλείοις πεπαιδευμένοι καλῶς. ὁμοίως δὲ καὶ τὴν τῶν παρθένων
αἰδῶ καὶ κόσμον καὶ κάλλος ἐθαύμασε καὶ τὴν ἐν τοῖς καλοῖς πᾶσι
τοῦ γένους ὑπεροχήν.
ἄφιξις τῆς πρεσβείας, ἣν ἔπεμψε Κριτόβουλος ἐνδιδοὺς

τὰς νήσους τῷ βασιλεῖ, Ἴμβρον καὶ Λῆμνον
ἐν δὲ ταῖς αὐταῖς ἡμέραις ἀφικνεῖται καὶ παρὰ τῶν νήσων

πρεσβεία τῷ βασιλεῖ, ἣν ἔπεμψε Κριτόβουλος ὁ Ἰμβριώτης ὁ καὶ τάδε
ξυγγράψας, ἐνδιδοῦσα τὰς ἐν τῷ Αἰγαίῳ νήσους αὐτῷ, Ἴμβρον καὶ
Λῆμνον καὶ Θάσον, κατηκόους οὔσας πρότερον τῷ βασιλεῖ Κωνσταν-
τίνῳ. οἱ γὰρ ἐν αὐταῖς παρ' αὐτοῦ σταλέντες ἄρχοντες πρότερον
ἄφιξις τῆς πρεσβείας, ἣν ἔπεμψε Κριτόβουλος ἐνδιδοὺς

τὰς νήσους τῷ βασιλεῖ, Ἴμβρον καὶ Λῆμνον
ἐν δὲ ταῖς αὐταῖς ἡμέραις ἀφικνεῖται καὶ παρὰ τῶν νήσων

πρεσβεία τῷ βασιλεῖ, ἣν ἔπεμψε Κριτόβουλος ὁ Ἰμβριώτης ὁ καὶ τάδε
μαθόντες τήν τε τῆς Πόλεως ἅλωσιν καὶ τὸν αὐτοῦ θάνατον ἀπογνόντες
τοῖς ὅλοις εὐθὺς ᾤχοντο φεύγοντες, οἱ μέν, οἱ Λήμνιοι, μετὰ τῶν
Ἰταλικῶν τριήρεων καταχθεισῶν ἐν ἄκρᾳ τῆς Λήμνου ἐν τῇ φυγῇ τῇ
ἀπὸ τῆς Πόλεως καὶ ὑποστροφῇ, οἱ δὲ ἐν τῇ Ἴμβρῳ μετὰ τῶν ὁλκάδων
166

μαθόντες τήν τε τῆς Πόλεως ἅλωσιν καὶ τὸν αὐτοῦ θάνατον ἀπογνόντες
τοῖς ὅλοις εὐθὺς ᾤχοντο φεύγοντες, οἱ μέν, οἱ Λήμνιοι, μετὰ τῶν
Ἰταλικῶν τριήρεων καταχθεισῶν ἐν ἄκρᾳ τῆς Λήμνου ἐν τῇ φυγῇ τῇ
ἀπὸ τῆς Πόλεως καὶ ὑποστροφῇ, οἱ δὲ ἐν τῇ Ἴμβρῳ μετὰ τῶν ὁλκάδων
καταχθεισῶν καὶ αὐτῶν ἐν τῷ Κεφάλῳ λεγομένῳ, ἄκρᾳ τῆς Ἴμβρου.
οἱ δὲ ἐν ταῖς νήσοις ἰδόντες τε τὸν δρασμὸν τῶν ἀρχόντων καὶ
δεδιότες τὴν ἔφοδον τοῦ βασιλέως στόλου, μήποτε ἐπιπλεύσῃ αὐτοῖς
(ἤδη γὰρ ἐπυνθάνοντο ὑποστρέφοντα τοῦτον ἐν Καλλιουπόλει) δρα
παράδοσις τῶν νήσων παρὰ τοῦ βασιλέως πρὸς τοὺς ἡγεμόνας

Αἴνου καὶ Μιτυλήνης, Παλαμήδην τε καὶ Δωριέα
βασιλεὺς δὲ δέχεται τούτους ἡμέρως καὶ παρέχει τὰ αἰτηθέντα

καὶ δωρεῖται τὰς νήσους, καθὼς ἦσαν ἐν τῷ τοῦ βασιλέως καιρῷ τε-
ταγμέναι, Ἴμβρον μὲν Παλαμήδῃ τῷ τῆς Αἴνου ἐπάρχοντι, Λῆμνον
δὲ καὶ Θάσον Δωριεῖ τῷ Μιτυλήνης ἡγεμόνι. ἔτυχον γὰρ τότε ὁ μὲν
ἀποστείλας τὸν υἱὸν πρέσβιν ὡς βασιλέα, ὁ Δωριεύς, ὁ δὲ ἄρχοντα
τῶν πρώτων παρ' αὐτῷ καὶ σφόδρα οἰκείων, ὁ Παλαμήδης, κατὰ
ζήτησιν τῶν αὐτῶν νήσων· οἷς καὶ συνέπραξαν τὰ μάλιστα οἱ παρὰ
τοῦ Κριτοβούλου πρέσβεις σταλέντες ἔχοντες ἀνάθεσιν ταύτην καὶ
Μιχαήλ Κριτόβουλος Book 2, chapter 1t, section 1, l. 2w
ΚΡΙΤΟΒΟΥΛΟΥ ΞΥΓΓΡΑΦΗΣ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΔΕΥΤΕΡΑ
περιέχει ἥδε τήν τε τῆς Αἴνου προσχώρησιν καὶ τὸν πόλεμον τῶν Τρι-
βαλλῶν καὶ τὴν τελείαν τούτων καταστροφὴν καὶ δουλείαν τήν τε τῶν
νήσων Λήμνου καὶ Θάσου καὶ Σαμοθρᾴκης ἅλωσιν παρὰ τῶν Ἰταλῶν,
χρόνου πλῆθος ἔτη τρία.
βασιλεὺς δὲ καταλαβὼν τὴν Κωνσταντίνου πρῶτον μὲν πάνυ
τοι προὔργου ποιεῖται τόν τε τῆς πόλεως συνοικισμὸν καὶ τὴν ἄλλην
ταύτης ἐπιμέλειαν καὶ διόρθωσιν· καὶ πέμπει δὴ προστάγματα καὶ δια-
τάξεις βασιλικὰς ἀνὰ πᾶσαν αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν μετοικίζων ἐς αὐτὴν πλεί
167
Αἶνος γὰρ ἦν μὲν τὸ παλαιὸν πόλις μεγίστη τῶν Αἰολίδων ἐπί τε

δόξῃ καὶ πλούτῳ καὶ δυναστείᾳ μέγα φρονοῦσα συμπάσης τε τῆς καθ'
αὑτὴν παραλίας κρατοῦσα, ἀλλὰ δὴ καὶ τῶν νήσων ἐνίων. κεῖται γὰρ
ἐν καλλίστῳ τῆς παραλίας Θρᾴκης τε καὶ μακεδονίας ἐκ μεσημβρίας
μὲν ἔχουσα τόν τε Αἰγαῖον καὶ τὰς νήσους παρακειμένας, Ἴμβρον καὶ
Λῆμνον καὶ τὰς λοιπάς, καὶ τὴν ἀπὸ τούτων ἐμπορίαν δαψιλῶς καρ-
πουμένη, ἀπὸ δὲ ἄρκτου Εὗρον ποταμόν.
Δωριεὺς δὲ ἐκ Σαμοθρᾴκης ἐς μὲν

τὴν πεντηκόντορον οὐκ εἰσῆλθεν οὐδὲ ἀφῖκτο πρὸς Ἰωνούζην δείσας
αὐτόν, ὡς οἶμαι, ἐμβὰς δὲ ἐς πάραλον τὴν αὐτοῦ ἀπέπλευσεν ἐπὶ Αἴνου
κἀκεῖθεν ἀφίκετο ἐς τὴν Ἀδριανοῦ· καὶ ἐς ὄψιν ἐλθὼν τῷ βασιλεῖ δέχε-
ταί τε παρ' αὐτοῦ ἡμέρως καὶ φιλανθρωπίας καὶ προνοίας τυχὼν λαμ-
βάνει πάλιν τὰς νήσους ἐς ἰδίαν ἀρχήν, Ἴμβρον καὶ Λῆμνον καὶ Σαμο-
θρᾴκην. Ἰωνούζης δὲ ὀργὴν ἔχων τῷ Δωριεῖ, ὅτι γε οὐκ ἀφῖκτο παρ'
αὐτόν, ὡς ἂν δι' αὐτοῦ προσαχθείη τῷ βασιλεῖ, ἀλλ' ὑπεροψίαν ἑαυτοῦ
νομίσας τὸ πρᾶγμα καὶ ἀμύνασθαι βουλόμενος τοῦτον πέμπει κρύφα
τῷ βασιλεῖ ἔτι ὄντος Δωριέως ἐς τὴν Ἀδριανοῦ, μὴ δεῖν, λέγων, ἐκδοῦ-
ναι τὰς νήσους τῷ Δωριεῖ τῶν τε νησιωτῶν οὐ παραδεχομένων αὐτὸν
Νικόλαος δέ, ὁ τῆς Ῥώμης ἀρχιερεύς, κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον

στρατιὰν ἤθροιζεν ἐς Ἰταλίαν καὶ στόλον ἐξήρτυε διαπόντιον κατὰ τῶν
ἐν τῷ Αἰγαίῳ νήσων τοῦ βασιλέως, Ἴμβρου καὶ Λήμνου καὶ τῶν λοι-
πῶν. καὶ πληρώσας τριήρεις τριάκοντα καὶ ὁλκάδας δύο τῶν μεγάλων
καὶ ὁπλίσας καλῶς στρατιώτας τε τῶν μαχίμων ἐπιβιβάσας καὶ ὅπλα
παντοῖα ἐνθέμενος καὶ μηχανὰς καὶ στρατηγὸν αὐτοκράτορα ἑλόμενος
Λοδοβίκον τὸν ἀδελφιδοῦν, ὃν καὶ πατριάρχην τῶν ἀνατολικῶν μερῶν
κατέστησεν, ἅμα ἦρι ἐκπέμπει.
Μιχαήλ Κριτόβουλος Book 2, chapter 23, section 2, l. t
πῶν. καὶ πληρώσας τριήρεις τριάκοντα καὶ ὁλκάδας δύο τῶν μεγάλων
καὶ ὁπλίσας καλῶς στρατιώτας τε τῶν μαχίμων ἐπιβιβάσας καὶ ὅπλα
παντοῖα ἐνθέμενος καὶ μηχανὰς καὶ στρατηγὸν αὐτοκράτορα ἑλόμενος
168
Λοδοβίκον τὸν ἀδελφιδοῦν, ὃν καὶ πατριάρχην τῶν ἀνατολικῶν μερῶν

κατέστησεν, ἅμα ἦρι ἐκπέμπει.
προσχώρησις πρώτη τῆς Λήμνου πρὸς Ἰταλούς
καὶ ὃς ἀναχθεὶς ἐξ Ἰταλίας ἀφικνεῖται ἐς Ῥόδον καὶ μικρόν τι

διατρίψας αὐτοῦ, ἄρας ἐκεῖθεν ἐπιπλεῖ ταῖς νήσοις τοῦ βασιλέως καὶ
προσσχὼν τὸ πρῶτον ἐν Λήμνῳ καὶ ἀπόβασιν ποιησάμενος παρεστή-
σατο ταύτην ὁμολογίᾳ τῶν τε Λημνίων ἐνδόντων εὐθὺς καὶ τῶν ἐν αὐτῇ
φυλάκων τοῦ βασιλέως· εἶχε γὰρ ἐν αὐτῇ φρουροὺς ἄνδρας ἑκατὸν
ἐκ τούτου καὶ τοὺς ἐν τοῖς ἄλλοις πολίσμασι λαμβάνει καὶ τούτους

ὁμολογίᾳ ἑαυτούς τε καὶ τὰ φρούρια παραδόντας ἀμαχί.
παραστησάμενος δὲ πᾶσαν τὴν νῆσον καὶ κατασχὼν τελείως ἐν
πέντε καὶ
δέκα ἡμέραις ταῖς ὅλαις διατίθεται τὰ κατ' αὐτὴν καὶ φρουρὰν ἐγκατα-
στησάμενος αὖθις ἀπέπλευσεν ἐς Λῆμνον παντὶ τῷ στόλῳ ἔχων καὶ τοὺς
ἄνδρας, οὓς ἔλαβε ζῶντας τῶν φρουρῶν.
ἄφιξις τοῦ Κόντου ἐς Ἴμβρον μετὰ δέκα τριήρεων καὶ ἐπάνοδος

ἄπρακτος
γενόμενος δ' ἐν Λήμνῳ ἐκπέμπει δέκα τριήρεις ἐς Ἴμβρον καὶ

ἄρχοντα μετ' αὐτῶν Κόντον οὕτω καλούμενον. Λοδοβίκος δὲ τέτταρας
ἄφιξις τοῦ Κόντου ἐς Ἴμβρον μετὰ δέκα

τριήρεων καὶ ἐπάνοδος ἄπρακτος
γενόμενος δ' ἐν Λήμνῳ ἐκπέμπει δέκα τριήρεις ἐς Ἴμβρον καὶ

ἄρχοντα μετ' αὐτῶν Κόντον οὕτω καλούμενον. Λοδοβίκος δὲ τέτταρας
μόνας ἡμέρας ἐπιμείνας τῇ Λήμνῳ τῇ ὑστεραίᾳ ἀναλαβὼν τοὺς ἄνδρας
τούς τε ἐκ Λήμνου τούς τε ἐκ Θάσου ζωγρηθέντας τοῦ βασιλέως, ὅσοι
μὴ ἀπέθανον, σὺν τῷ λοιπῷ στόλῳ ἀπέπλευσεν ἐς Ῥόδον.
Κόντος δὲ ἀφικόμενος ἐς Ἴμβρον σὺν ταῖς δέκα τριήρεσι λόγους
προσφέρει Κριτοβούλῳ τῷ ταύτης ἐπάρχοντι περὶ ἐνδόσεως τῆς νήσου
ἐγχειρίσας αὐτῷ καὶ γράμματα περὶ τούτου τοῦ Λοδοβίκου.
169
Σέργιος δὲ σὺν ταῖς δυόδεκα ναυσὶ μαθὼν ἀναχθέντα τὸν στόλον

ἀπὸ τῆς Λέσβου πάλιν ἐπανῆκεν ἐς Μιτυλήνην καὶ πολλὰ ὀνειδισθείς
τε καὶ μεμφθεὶς παρὰ τῶν αὐτῆς ἡγεμόνων, ὅπως κατὰ συμμαχίαν τε
ἥκων αὐτοῖς καὶ βοηθήσειν ἐπαγγειλάμενος καὶ κεναῖς ἐλπίσιν ἀναρτή-
σας αὐτοὺς ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἀνάγκης καταλιπὼν φυγὰς ᾤχετο, ἀνιαθεὶς
ἢ μᾶλλον αἰσχυνθεὶς ἀπέπλευσεν ἐς Λῆμνον καὶ μετὰ ταῦτα ἐς Ῥόδον
παρὰ Λοδοβίκον.
Μιτυληναῖοι δὲ κατὰ τοὺς νηπίους πληγέντες
νοῦν ἔσχον καὶ μετὰ ταῦτα πέμπουσι πρέσβεις ὡς βασιλέα ἀπολογού-
μενοί τε περὶ ὧν ἐνεκαλοῦντο καὶ τὸν δασμὸν ἀποδιδόντες ὃν ὤφειλον
καὶ δεόμενοι σπονδῶν τυχεῖν καὶ εἰρήνης τοῦ λοιποῦ.
μενος εὕρισκε τὰς κατὰ θάλατταν πράξεις μεγίστας τε οὔσας καὶ ὀνο-
μαστοτάτας καὶ τὰ μέγιστα κατωρθωκότας διὰ θαλάττης αὐτούς. διά
τοι τοῦτο καὶ τὸ ταύτης κράτος εἰς ἑαυτὸν ἐβούλετο μεταστῆσαι· γῆ
γὰρ καὶ θάλαττα συνελθοῦσαι ὑπὸ μίαν ἀρχὴν μεγίστην ταχέως αὐτὴν
ἀπεργάζονται. καὶ ταῦτα μὲν οὕτως.
προσχώρησις αὖθις τῆς Λήμνου τῷ βασιλεῖ διὰ τοῦ Κριτοβούλου καὶ

δόσις τῶν νήσων παρὰ τοῦ βασιλέως τῷ δεσπότῃ Δημητρίῳ,
Ἴμβρου καὶ Λήμνου
τοῦ δ' αὐτοῦ χειμῶνος καὶ Κριτόβουλος ὁ Ἰμβριώτης λόγους

προσφέρει τοῖς δυνατοῖς τῶν Λημνίων περὶ ἐνδόσεως τῆς νήσου τῷ
βασιλεῖ· ἔτι γὰρ κατεῖχον αὐτὴν Ἰταλοί. οἱ δὲ δέχονται καὶ παρέχουσι
τοι τοῦτο καὶ τὸ ταύτης κράτος εἰς ἑαυτὸν ἐβούλετο μεταστῆσαι· γῆ

γὰρ καὶ θάλαττα συνελθοῦσαι ὑπὸ μίαν ἀρχὴν μεγίστην ταχέως αὐτὴν
ἀπεργάζονται. καὶ ταῦτα μὲν οὕτως.
προσχώρησις αὖθις τῆς Λήμνου τῷ βασιλεῖ διὰ τοῦ Κριτοβούλου καὶ

δόσις τῶν νήσων παρὰ τοῦ βασιλέως τῷ δεσπότῃ Δημητρίῳ,
Ἴμβρου καὶ Λήμνου
170
τοῦ δ' αὐτοῦ χειμῶνος καὶ Κριτόβουλος ὁ Ἰμβριώτης λόγους

προσφέρει τοῖς δυνατοῖς τῶν Λημνίων περὶ ἐνδόσεως τῆς νήσου τῷ
βασιλεῖ· ἔτι γὰρ κατεῖχον αὐτὴν Ἰταλοί. οἱ δὲ δέχονται καὶ παρέχουσι
τούτῳ πιστὰ ἦ μὴν δώσειν τὴν νῆσον ἀφικομένῳ· ἦν γὰρ αὐτοῖς ἐν τοῖς
πρώτοις τῶν φίλων ὁ ἀνὴρ καὶ αὐτοὶ ἐπίστευον αὐτῷ τά γε τοιαῦτα.
ναντο βοηθεῖν. καὶ διὰ τοῦτο ἐβούλοντο ἀποστάντες αὐτῶν προσχωρῆ-

σαι τῷ βασιλεῖ.
Κριτόβουλος δὲ τὰ πιστὰ λαβὼν παρ' αὐτῶν ἀφι-
κνεῖται ἐς τὴν Ἀδριανοῦ· καὶ πέμπει δὴ γράμματα κατὰ τάχος ἐς τὸν
δεσπότην Δημήτριον μηνύοντα καιρὸν εἶναι τὰς νήσους αἰτῆσαι παρὰ
τοῦ βασιλέως Ἴμβρον καὶ Λῆμνον ἑτοίμου τε ὄντος δώσειν αὐτοῦ καὶ
αὐτὸς εἰπὼν δυνατὸς εἶναι τὴν Λῆμνον ἑλεῖν καὶ τοὺς Ἰταλοὺς ἐξελά-
σαι· εἶχε γὰρ ἤδη καὶ πρότερον περὶ τούτου γράμματα τοῦ δεσπότου.
δεσπότης δὲ τοῦτο μαθὼν ὡς τάχιστα τὸν Ἀσάνην ἐκπέμπει πρέσβιν
ὡς βασιλέα καὶ παρ' αὐτοῦ τὰς νήσους αἰτεῖ καὶ λαμβάνει συνθέμενος
δὴ καὶ δασμὸν ἐτήσιον ὑπὲρ τούτων ἀποφέρειν τῷ βασιλεῖ τρισχιλίους
σαι τῷ βασιλεῖ.
Κριτόβουλος δὲ τὰ πιστὰ λαβὼν παρ' αὐτῶν ἀφι-
κνεῖται ἐς τὴν Ἀδριανοῦ· καὶ πέμπει δὴ γράμματα κατὰ τάχος ἐς τὸν
δεσπότην Δημήτριον μηνύοντα καιρὸν εἶναι τὰς νήσους αἰτῆσαι παρὰ
τοῦ βασιλέως Ἴμβρον καὶ Λῆμνον ἑτοίμου τε ὄντος δώσειν αὐτοῦ καὶ
αὐτὸς εἰπὼν δυνατὸς εἶναι τὴν Λῆμνον ἑλεῖν καὶ τοὺς Ἰταλοὺς ἐξελά-
σαι· εἶχε γὰρ ἤδη καὶ πρότερον περὶ τούτου γράμματα τοῦ δεσπότου.
δεσπότης δὲ τοῦτο μαθὼν ὡς τάχιστα τὸν Ἀσάνην ἐκπέμπει πρέσβιν
ὡς βασιλέα καὶ παρ' αὐτοῦ τὰς νήσους αἰτεῖ καὶ λαμβάνει συνθέμενος
δὴ καὶ δασμὸν ἐτήσιον ὑπὲρ τούτων ἀποφέρειν τῷ βασιλεῖ τρισχιλίους
χρυσίνους συμπαρόντος γε καὶ αὐτοῦ Κριτοβούλου τότε ἐν Ἀδριανου
ὅρα τόλμην δεξάμενος δὲ ὁ Κριτόβουλος τὰ παρὰ τοῦ βασιλέως

γράμματα
171
ἐπανῆλθεν ἐς Ἴμβρον ὡς τάχιστα· καὶ μίαν μόνην ἡμέραν αὐτοῦ διαγα-

γὼν τῇ ὑστεραίᾳ ἐμβὰς ἐς πάραλον καὶ λαθὼν τὰς ἐφορμούσας τε καὶ
περιπλεούσας τὴν νῆσον προφυλακίδας νῆας τῶν Ἰταλῶν νυκτὸς κατ-
αίρει ἐς Λῆμνον καὶ εἰσέρχεται ἐν τῷ φρουρίῳ τῶν Καστριωτῶν περὶ
πρώτην που φυλακὴν δεξαμένων αὐτῶν.
εἴσοδος τοῦ Κριτοβούλου νυκτὸς ἐν τῷ τοῦ Κοτζίνου

ἄστει καὶ παραλαβὴ τούτου καὶ ἀπέλασις τῶν Ἰταλῶν
κοινολογησάμενος δὲ τῷ τε φρουράρχῃ καὶ τοῖς μετ' αὐτοῦ (εἶχε γὰρ

καὶ τοῦτον μετὰ τῶν ἄλλων συμπράττοντα) μηδὲν μελλήσαντες ἀνα
διόρθωσις τοῦ δεσπότου παρὰ τοῦ βασιλέως καὶ παράσχεσις

αὐτῷ τῶν τε νήσων καὶ Αἴνου εἰς ἀρχὴν καὶ ἑτέρων
βασιλεὺς δὲ προὔργου τοι ποιούμενος τὴν τούτου θεραπείαν τε καὶ

διόρθωσιν εὐθὺς μετακαλεῖται Μαχουμούτεα καὶ Ἰσάακον καὶ κοινῇ
συνδιασκεψάμενος δίδωσι σατραπείαν τῷ δεσπότῃ εἴς τε ἀρχὴν ἅμα
καὶ πρόσοδον τάς τε ἐν Αἰγαίῳ νήσους, Ἴμβρον καὶ Λῆμνον καὶ τὰ
καταλειφθέντα Θάσου καὶ Σαμοθρᾴκης (προαπῳκίσθη γὰρ τὸ πλέον
τούτων ἐς τὸ Βυζάντιον)· ἦν δὲ τῶν νήσων τούτων σύμπας ὁ ἐτήσιος
φόρος ἀργυρίου κέρμα νενομισμένον βασιλικὸν μυριάδες τριάκοντα.
ὁμοίως δίδωσι καὶ τὴν Αἶνον αὐτῷ, πόλιν λόγου ἀξίαν καὶ πολλοῖς
εὐθηνουμένην καλοῖς ἐν τῇ παραλίᾳ τε τῆς Θρᾴκης κειμένην αὐτοῦ που
τοῦ δ' αὐτοῦ χειμῶνος ἀφικνεῖται καὶ πρεσβεία παρὰ τῶν Ἐνε-
τῶν ἀξιοῦσα λύσιν τε γενέσθαι τῶν διαφορῶν καὶ σπείσασθαι ἐπὶ τοῖς
ἴσοις καὶ ὁμοίοις ἐχόντων ἑκατέρων ἃ ἔχουσι. βασιλεὺς δὲ οὐκ ἐδέξατο
ἐπὶ τούτοις, ἀλλ' ἀπέπεμψεν ἐπειπών· “ἄπιτε κάλλιον βουλευσόμενοι,
εἴ γε τυχεῖν εἰρήνης βούλοισθε καὶ σπονδῶν παρ' ἐμοῦ.” ᾔτει γὰρ
αὐτούς, ἃς ἔλαβον νήσους, Ἴμβρον καὶ Λῆμνον, καὶ φόρον ἐτήσιον
καταβαλεῖν αὐτῷ.
ἐν τούτοις ὄντι τῷ βασιλεῖ ἀγγέλλεται τὸν ἡγεμόνα Ἰλλυριῶν
Ἀλέξανδρον ξυμμαχίαν τινὰ παρὰ Παιόνων αἰτήσαντα καὶ λαβόντα
172
καὶ τοὺς οἰκείους ἀγείραντα ἐπιθέσθαι λάθρᾳ λοχήσαντα καὶ μηδὲν

ὅλως προειδομένῳ τῷ καταλειφθέντι σατράπῃ τοῦ βασιλέως, Παλαπά
Joannes VI Cantacuzenus, Historiae Volume 1, p. 151, l. 2
αὐτοῦ ὑπάρχοντα, μὴ ταὐτὸν παθεῖν· εἰς δεσμωτήριον δὲ

ἐνεβλήθη. ὀλίγῳ δὲ ὕστερον αὐτόν τε καὶ τοὺς ἄλλους ὁ βα-
σιλεὺς ἠξίωσε συγγνώμης. ἐν τοῖς αὐτοῖς δὲ καιροῖς καὶ οἱ
Λήμνιοι τοῦ πρεσβυτέρου βασιλέως ἀποστάντες, ἧκον ἐπὶ
τὸν νέον, ἅμα τε τὴν ἀποστασίαν αὐτῶν ἀπαγγελοῦντες καὶ
τὸν ἄρξοντα αἰτήσοντες τῆς Λήμνου. εὐεργετηθέντες δὲ παρὰ
βασιλέως καὶ ἡγεμόνα λαβόντες ὥσπερ ᾐτοῦντο, οἴκαδε ἐπα-
νῆλθον. τούτων γινομένων, ἐκ Σηλυβρίας ἠγγέλθη τῷ βα-
σιλεῖ, ὡς Περσικὴ στρατιὰ κατὰ συμμαχίαν τοῦ πάππου
καὶ βασιλέως ἐκ τῆς ἕω διαβᾶσα, ἅμα τῇ ἐκ Βυζαντίου
στρατιᾷ ὅσον οὔπω ἐλεύσονται κατ' αὐτοῦ. ὡς δὲ ἐπύθετο,
πάσῃ δυνάμει πρὸς τὸν νέον ἀντιτάξασθαι δυνήσεσθαι βασι-

λέα. καὶ τῶν παρατυχόντων ὡς ἀληθῆ λέγουσιν ἅμα συνειπόν-
των Ῥωμαίων, ναῦς λαβόντες, ἐπεραιώθησαν πρὸς τὴν ἕω.
λβʹ. Ὡς δ' ἥ τε ἐκ τῆς Περσικῆς συμμαχίας τοῦ πρε-
σβυτέρου βασιλέως περιῃρέθη ἐλπὶς, τά τε κατὰ τὰς νήσους
πονήρως εἶχε, τῆς μὲν Λήμνου ἤδη καὶ φανερῶς ἀφεστηκυίας,
τῶν ἄλλων δὲ κλονουμένων καὶ ὅσον οὔπω τὴν ἀποστασίαν
καὶ αὐτῶν ἀπειλουσῶν, καὶ αἱ κατὰ τὴν ἤπειρον πρὶν ὑπή-
κοοι τῷ πρεσβυτέρῳ βασιλεῖ, πλείους τῶν πόλεων ἤδη συνα-
πέστησαν πρὸς τὸν νέον· ἀπορίᾳ πάντοθεν περισχεθεὶς, πρε-
σβείαν δεῖν ἔγνω πρὸς βασιλέα αὖθις τὸν ἔγγονον πέμπειν.
τῷ, καὶ διὰ τούτου πείθειν μὴ μᾶλλον πολεμεῖν, ἢ εὐγνω-

μοσύνῃ καὶ ἐπιεικείᾳ προσάγεσθαι πειρᾶσθαι, καὶ οὕτως ἑ-
κατέρους δι' ἀλλήλων ἀποκρουομένους, τὴν πόλιν αὐτοὶ καρ-
ποῦσθαι· ἃ ἀπέβαινεν αὐτοῖς κατὰ γνώμην ἐπὶ χρόνον. Γρη-
γόριος μὲν οὖν ὁ Θεσσαλονίκης ἀρχιερεὺς, ἐπεὶ μὴ εἰσεδέχετο
παρὰ τῶν ἀρχόντων, εἰς Λῆμνον διέτριβεν ἀναστρέψας, καὶ
προνοίας παρὰ βασιλέως τῆς δεούσης ἠξιοῦτο. οἱ δὲ ἐν Θες-
σαλονίκῃ ἄρχοντες καὶ μάλιστα Παλαιολόγος, τὸ Ζηλωτικὸν
ἔχων περὶ ἑαυτὸν, φοβερὸς τοῖς ἄλλοις πολίταις ἦν ἐκ τῶν
173
πρότερον παραδειγμάτων, καὶ πάντες ὑπεπτήχεσαν καὶ οὐδὲν

ἐτόλμων ἀντιγρύζειν.
τὴν Θρᾴκην πόλεων, ὧν ἔχει, Ματθαῖον ἀφίστασθαι τὸν βα-

σιλέα, χωρεῖν δὲ ἐπὶ τὴν Πελοπόννησον καὶ τῶν ὑπηκόων
Ῥωμαίοις ἐκεῖσε πόλεων βασιλεύειν, Μανουὴλ δεσπότην τὸν
ἀδελφὸν πείσαντος πρότερον τοῦ νέου βασιλέως Ἰωάννου τῆς
ἀρχῆς ἐξίστασθαι τῷ ἀδελφῷ, παρέχειν δὲ ἀντ' ἐκείνης τῷ
δεσπότῃ Λῆμνον τὴν νῆσον, ὥστε ἀνυπεύθυνον ἔχειν παρὰ
πάντα τὸν βίον τὴν ἀρχὴν αὐτῆς. καὶ ἐκ τῶν ἐν Βυζαντίῳ
δημοσίων φόρων τὴν τοπικὴν ὠνομασμένην, μυρίων χρυσῶν
ὀλίγῳ πλείους ἐτησίως φέρουσαν, τὸν χρόνον δὲ ἄχρις οὗ
δεσπότης ἀποστῇ Πελοποννήσου, τὴν Λῆμνον ἔχειν τὸν Ματ-
θαῖον βασιλέα, βασιλέως Ἰωάννου παραδόντος,
ἀρχῆς ἐξίστασθαι τῷ ἀδελφῷ, παρέχειν δὲ ἀντ' ἐκείνης τῷ

δεσπότῃ Λῆμνον τὴν νῆσον, ὥστε ἀνυπεύθυνον ἔχειν παρὰ
πάντα τὸν βίον τὴν ἀρχὴν αὐτῆς. καὶ ἐκ τῶν ἐν Βυζαντίῳ
θαῖον βασιλέα, βασιλέως Ἰωάννου παραδόντος, καὶ περαιω-
θέντα, διατρίβειν ἐν τῇ νήσῳ, κατέχειν μέντοι φρουραῖς καὶ
τὰς κατὰ τὴν Θρᾴκην πόλεις. ἐπειδὰν δὲ εἰς Λῆμνον ἐκ
Πελοποννήσου ὁ δεσπότης γένηται, τὰς μὲν κατὰ τὴν Θρᾴ-
κην πόλεις βασιλεῖ τῷ νέῳ Ἰωάννῃ παραδιδόναι καὶ δε

θαῖον βασιλέα, βασιλέως Ἰωάννου παραδόντος, καὶ περαιω-
θέντα, διατρίβειν ἐν τῇ νήσῳ, κατέχειν μέντοι φρουραῖς καὶ
τὰς κατὰ τὴν Θρᾴκην πόλεις. ἐπειδὰν δὲ εἰς Λῆμνον ἐκ
Πελοποννήσου ὁ δεσπότης γένηται, τὰς μὲν κατὰ τὴν Θρᾴ-
κην πόλεις βασιλεῖ τῷ νέῳ Ἰωάννῃ παραδιδόναι καὶ δε-
174
σπότῃ τἀδελφῷ τὴν νῆσον, αὐτὸν δὲ εἰς Πελοπόννησον ἀ-

παίρειν. τοιαύτας μὲν συνθήκας πρὸς ἀλλήλους ἐποιήσαντο,
καὶ ἔδοξεν ὁ πόλεμος καταλελύσθαι. συνταξάμενοι δὲ ἀλλή-

λοις, ὁ μὲν ἀνέστρεφεν εἰς τὴν Γρατιανοῦ, Ἰωάννης δὲ ὁ
βασιλεὺς εἰς Περιθεώριον ἐλθὼν, ἐπεὶ Ματθαῖος ὁ βασι-
λεὺς ἔπεμπε τοὺς παραληψομένους καὶ φρουρήσοντας τὴν
Λῆμνον, συνεξέπεμπε καὶ αὐτὸς τοὺς παραδώσοντας, περιέ-
μενέ τε πρὸς τῇ πόλει, ἄχρις οὗ, τῶν εἰς τὴν Λῆμνον ἀφι-
γμένων ἐπανηκόντων καὶ βασιλεὺς ὁ, Ματθαῖος εἰς τὴν νῆ-
σον ταῖς τριήρεσι περαιωθῇ. ἐν τούτοις δὲ τοῦ χρόνου τρι-
βομένου, ἐκ τῶν Παλαιολόγῳ βασιλεῖ συνόντων κρύφα πέμ-
ψαντές τινες πρὸς τὸν Ματθαῖον βασιλέα. μὴ πάνυ θαῤῥεῖν
καὶ ἔδοξεν ὁ πόλεμος καταλελύσθαι. συνταξάμενοι δὲ ἀλλή-

λοις, ὁ μὲν ἀνέστρεφεν εἰς τὴν Γρατιανοῦ, Ἰωάννης δὲ ὁ
βασιλεὺς εἰς Περιθεώριον ἐλθὼν, ἐπεὶ Ματθαῖος ὁ βασι-
λεὺς ἔπεμπε τοὺς παραληψομένους καὶ φρουρήσοντας τὴν
Λῆμνον, συνεξέπεμπε καὶ αὐτὸς τοὺς παραδώσοντας, περιέ-
μενέ τε πρὸς τῇ πόλει, ἄχρις οὗ, τῶν εἰς τὴν Λῆμνον ἀφι-
γμένων ἐπανηκόντων καὶ βασιλεὺς ὁ, Ματθαῖος εἰς τὴν νῆ-
σον ταῖς τριήρεσι περαιωθῇ. ἐν τούτοις δὲ τοῦ χρόνου τρι-
βομένου, ἐκ τῶν Παλαιολόγῳ βασιλεῖ συνόντων κρύφα πέμ-
ψαντές τινες πρὸς τὸν Ματθαῖον βασιλέα. μὴ πάνυ θαῤῥεῖν
παρῄνουν τοῖς συντεθειμένοις, ἀλλὰ πρόνοιαν αὐτοῦ πολλὴν
καθιστᾷν. τοὺς γὰρ ὑπὸ βασιλέως ᾑρημένους πρὸς τὴν αὐ-

τοῦ περαίωσιν ναυάρχους αἰνίττεσθαί τινα ἐπιβουλὴν πρὸς
οὓς μάλιστα θαῤῥοῦσι τὰ τοιαῦτα. λέγουσι γὰρ, ὡς ἀνθρω-
πίνων τοὺς ἰχθῦς ἐμπλήσουσι σαρκῶν. ἃ μάλιστα αὐτὸν προς-
ῆκον ἐρευνᾷν, μὴ εἰς ἀνηκέστους ἐκπέσῃ συμφορὰς ἀπατη-
θείς. ἐν τούτῳ δὲ καὶ οἱ ἐκ τῆς Λήμνου κεναῖς, ὅ φασι,
χερσὶν ἐπανῆκον πρὸς αὐτόν. οἱ γὰρ ὑπὸ βασιλέως τοῦ Πα-
λαιολόγου τὰς πόλεις πεμφθέντες παραδιδόναι πρότερον τὰς
175
οὔσας ἐξελαύνοντες φρουρὰς, οὐδὲν ἐποίουν τῶν κεκελευσμέ-

νων, ἀλλὰ πρὸς τοῖς οὖσι πρότερον καὶ αὐτοὺς ἐκέλευον
ὀλίγους τινὰς εἰσάγειν, ὥστε μηδὲν ἧττον ἢ πρότερον κατέ
Pseudo-Sphrantzes Hist., Chronicon sive Maius (partim sub auctore

Macario Melisseno) P. 168, l. 1
πολλοῦ κατὰ τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς ἐλθόντων καὶ πολέμου γεγονότος, ἡ

ἄμαχος δύναμις τὰς βουλὰς καὶ δυνάμεις τῶν Ἰταλῶν ἀπράκτους καὶ
ζημιωμένας μετὰ αἰσχύνης ἀπέπεμψε καὶ τὸ τοῦ Δαβὶδ θεῖον ῥητὸν
ἐπληρώθη τὸ “ἐπικατάρατος πᾶς ὁ ἐλπίζων ἐπ' ἄνθρωπον.” Καὶ ἐκ τῆς
θαλάσσης πάλιν ὁ στόλος τῶν Ῥωμαίων τὸν τοῦ Καρούλου στόλον
ἐτρόπωσεν. Εἶτα ἐξελθὼν προσελήφει καὶ τὰς ἐν Αἰγαίῳ πελάγει νήσους
μικρὸν πάσας· Ῥόδον τε καὶ Κῶον, Χίον καὶ Λῆμνον καὶ ὅσας ἑτέρας,
αἳ τοῖς Λατίνοις ἐδούλευον! Ἀρσένιος δὲ ὁ πατριάρχης τὸν θρόνον
καταλιπών, χειροτονεῖται Γερμανὸς ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδριανουπόλεως.
Εἶτα δὲ πάλιν ὁ Γερμανὸς ἀκούων ὑβριζόμενος ὡς παρανόμως τὸν
θρόνον ἔχων, καί τε τοῦ Ἀρσενίου ἔτι ζῶντος, παρεχώρει τοῖς βου-
λομένοις τὸν θρόνον καὶ χειροτονεῖται ἀντ' αὐτοῦ Ἰωσὴφ πατριαρχήσας
ἔτη.

ἔτους ἐγεγόνει πατριάρχης κὺρ Ἰωσὴφ ὁ Ἐφέσου μητροπολίτης.

Καὶ τῷ ʹϛϡκε-ῳ ἔτει ἀπῆλθεν εἰς τὴν Πελοπόννησον ὁ βασιλεὺς
κὺρ Ἰωάννης ἐν καιρῷ φθινοπώρου· ἐν ᾧ δὴ καιρῷ τὴν Θεσσαλονίκην
διερχόμενος, τὸν πλαστὸν υἱὸν τοῦ Μπαγιαζήτου, ἐκεῖνον τὸν
Μουσταφᾶν,
διωκόμενον ὄντα παρὰ τοῦ ἀμηρᾶ, τοῦ τάχα ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ἀπῆρε, καὶ
ἀποστείλας εἰς Λῆμνον, εἶτα εἰς Λακεδαιμονίαν.
Ἐν δὲ τῷ χειμῶνι τοῦ αὐτοῦ ἔτους λοιμικῆς νόσου γενομέ-
νης ἐν τῷ Εὐξείνῳ Πόντῳ ἤτοι ἐν τῇ Μαύρῃ Θαλάττῃ καὶ πα-
νοικὶ ὄντες ἔν τινι ἄστει τῶν ἐκεῖσε κεφαλατεύοντες ὁ γαμβρός μου Γρη-
γόριος Παλαιολόγος Μαμωνᾶς, ἀνὴρ ἄριστος, υἱὸς μεγάλου δουκὸς Μα-
μωνᾶ τοῦ κυριεύοντός ποτε τῆς Μονεμβασίας καὶ τῶν περὶ αὐτήν, καὶ

δήποτε καὶ τῆς ἀρετῆς καὶ καλῶς διήνυσε τὸν τῆς ὑποταγῆς δρόμον μέ-
χρι θανάτου, ἡ Κυπριανοῦ λέγω γυνή· ἦν αὕτη τοῦ ἐλθόντος εἰς Κων-
176
σταντινούπολιν καὶ τὴν μονὴν κτίσαντος τὴν εἰς ὄνομα τῶν ἁγίων ἐν-
δόξων μεγαλομαρτύρων Θεοδώρων, ἐπονομαζομένην τοῦ Κυπριανοῦ.
Τῶν δὲ ἀσεβῶν τὴν Θεσσαλονίκην παραλαβόντων, ἐξελθοῦσα ἡ ὁσία
Θωμαῒς μετὰ τῆς ὑποτακτικῆς αὑτῆς, τῆς Κυπριανοῦ, ἀπῆλθεν εἰς
Λῆμνον, ἴνα ἐκεῖθεν πάλιν εἰς τὴν Κωνσταντίνου. Ἐν τῇδε τῇ Λήμνῳ ὁ
πάππος μου εὑρισκόμενος μετὰ τῆς γυναικὸς αὑτοῦ καὶ τέκνων, ἡ οὖν
πρώτη τῶν αὐτοῦ θυγατέρων ἰδοῦσα τὴν ὁσίαν καὶ τῆς αὐτῆς ἀρετὴν καὶ
τὸν λόγον, ἐγκατέλιπε γονεῖς καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὰς καὶ ὃν
ἐμνηστεύσατο εἰς ἄνδρα ἅμα τοῖς παισὶ καὶ ἀπελθοῦσα εἰς Θεσσαλονίκην

βου διελθόντος, ἔλαβε καὶ τὴν δέσποιναν τὴν ἑαυτοῦ σύζυγον μεθ'
ἑαυτοῦ. Καὶ ἐν τῇ Λήμνῳ ἐλθόντος, ἐπολεμήθη ὑπὸ τοῦ στόλου παντὸς
τῶν Τουρκῶν ἡμέραις πολλαῖς ἐκεῖ εὑρεθέντος· τῇ δὲ Θεοῦ βοηθείᾳ ἀ-
πέλθεν ἄπρακτος ἀπ' αὐτοῦ ὁ στόλος. Ἡ δὲ δέσποινα ἡ τούτου σύ-
νευνος, ἀπὸ τῆς περιστάσεως ἀσθενήσασα καὶ ἐκτρωθεῖσα, τῷ Αὐγούστῳ
μηνὶ τοῦ αὐτοῦ ἔτους εἰς τὸ Παλαιόκαστρον τοῦ αὐτοῦ τῆς Λήμνου
νησίου ἀπέθανε καὶ ἐτάφη.
Καὶ τῇ ιδ-ῃ τοῦ Σεπτεμβρίου μηνὸς τοῦ ʹϛϡνα-ου ἔτους ἐγεννήθη
μοι ὁ ἕτερος υἱὸς Ἀλέξιος.

καὶ συνανετράφη ἡμῖν καὶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ τῆς μητρυιᾶς αὐτοῦ πολλὰ
πιεζόμενος μεγάλας θεραπείας παρὰ τῶν γεννητόρων μου εὕρισκεν, ὃς
καὶ
ἀναγκασθεὶς ἐκ τοῦ πολλοῦ κακοῦ ἔφυγε τοῦ πατρὸς αὑτοῦ καὶ εἰς τὴν
τῶν Ξανθοπούλων μονὴν ἀπῆλθε καὶ χρησιμώτατος κατεστάθη.
Φθάσας ἐγὼ εἰς Εὔριπον καὶ μὴ εὑρὼν τὰς τριήρεις, δι' ἄλλου πλευ-
σίμου εἰς Λῆμνον ἀπέσωσα κἀκεῖσε εὑρὼν τριήρην τινὰ βασιλικὴν ἀπε-
σώθην εἰς Κωνσταντινούπολιν κατὰ τὴν ἀρχὴν τοῦ Νοεμβρίου τοῦ ͵ϛϡ
νγ-ου ἔτους.
Καὶ τῷ αὐτῷ μηνὶ ἑνδεκάτῃ, ὁ ῥὴξ τῆς Οὐγκαρίας ἀπεκτάνθη παρὰ
τοῦ ἀμηρᾶ εἰς τὴν Βάρναν.
τοιουτοτρόπως· Συγκροτηθέντος τοῦ πολέμου ἀνὰ τῶν Οὐγκρῶν καὶ
Τουρκῶν,
177

καὶ βοηθὸς τῆς πόλεως. Καὶ ὡς ἐγένετο ἡ μάχη, ἐδόθη αὐτῷ ἡ Μεσημ-
βρία κατὰ τὴν ἐκείνου αἴτησιν· καὶ τὸ χρυσόβουλλον δι' ἐμοῦ ἐγράφη
καὶ ὁ γαμβρὸς Θεοδοσίου τοῦ Κυπρίου, ὁ τοῦ Μιχαὴλ υἱός, ἐκόμισε τὸ
χρυσόβουλλον πρὸς Ἰάγκον.
8. Τίς ἐπίστατο τὴν τοῦ Καταλάνων ῥηγὸς ζήτησιν; ὃς δοθῆναι
αὐτῷ ἡ Λῆμνος ἐζήτει καὶ ἔσηται κατὰ τῶν Τουρκῶν διὰ θαλάσσης ἀεὶ
καὶ ὑπὲρ τῆς Πόλεως ἐν ἀνάγκῃ βοηθείας· καὶ ἐπράττετο. Τίς ἐπίστατο
ὅσα δὴ καὶ χρήματα καὶ ἐπαγγελίας δέδωκεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἔστειλεν
εἰς τὴν Χίον διὰ τοῦ Γαλατᾶ, ἵνα στείλωσιν ἀνθρώπους καὶ οὐκ ἔστειλαν;
ἢ τίς νηστείας καὶ δεήσεις ἐποιεῖτο δι' ἑαυτοῦ καὶ διὰ τῶν ἱερέων, διδοὺς
αὐτοῖς χρήματα, ἢ τοῖς πτωχοῖς μᾶλλον ἐθεράπευσεν; ἢ ἐπαγγελίας ἐποιή

καὶ ἅπασαν τὴν περίχωρον αὐτῶν, τοῦ βασιλέως Τραπεζοῦντος λέγω καὶ
πάντων σχεδὸν τῶν ἐκεῖσε ἀτύχων καὶ ἀνωφελεστάτων αὐθέν-
των καὶ ἀρχόντων, οὓς ἐξελὼν ἐκεῖθεν κατῴκισεν αὐτοὺς ἐν τῇ Ἀνδρια-
νουπόλει, ἔνθα δὴ καὶ ὁ τῆς Πελοποννήσου αὐθέντης ἦν ὁ δε-
σπότης κὺρ Δημήτριος, ᾧ καὶ δέδωκεν ἔχειν εἰς ζωάρκειαν αὐ-
τοῦ καὶ τῶν αὐτοῦ τὴν μεγάλην Αἶνον, τὴν Λῆμνον, τὴν Ἴμβρον καὶ τὴν
Σαμοθράκην. Τῷ δὲ τῆς Τραπεζοῦντος βασιλεῖ τῷ Κομνηνῷ κὺρ Δαβὶδ
χωρία
τινὰ δώσας ἐπὶ τὸ Μαῦρον Ὄρος κατώκισεν αὐτόν· ὃν δὴ καὶ μετά τινος
χρό-
νου μικροῦ παραδρομήν, εὐρὼν τάχα κατ' αὐτοῦ αἰτίαν τινὰ οὐκ ἀληθῆ,
πάντα τὰ ἐαυτοῦ ὑπάρχοντα ἀφείλετο κἀκεῖνον πνιγμῷ ἐτελείωσε.

τῷ συντόμῳ τὸ ἀσφαλές, ὡς ὁ λόγος. Εἶτα πολεμήσας τὴν Κόρινθον καὶ

μὴ τυχὼν τοῦ ἐλπιζομένου, ἀφεὶς τὸν Ἰσθμὸν ἀνεχώρησε.
2. Τῷ δὲ ͵ϛϡοβ-ῳ ἔτει παρέλαβον τὴν Μονεμβασίαν οἱ Ἑνετοί,
οὐ τοσοῦτο θελέσει καὶ χάριτι τοῦ κυριεύοντος αὐτήν, ὅσον ἀνωφελείᾳ
τοῦ ἡγεμονεύοντος ἐν αὐτῇ ἄρχοντος, ὥσπερ δὴ ὁμοίως ἀνωφελείᾳ καὶ
ἀτυχίᾳ τοῦ ἡγεμόνος τῆς Λήμνου πολίχνιον τὸ λεγόμενον
Παλαιόκαστρον ἐκλάπη μᾶλλον καὶ παρὰ τῶν ἐν αὐτῷ τυχόντων ξένων
καὶ ἐδόθη τῇ αὐθεντίᾳ τῶν Ἑνετῶν· καὶ ἐξ αὐτοῦ, δῆλον τοῦ πολιχνίου,
178
ἅπασαν τὴν νῆσον ἐκληρώσαντο. Ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν Λέσβον ἀπελθόντος
αὐτοῦ δὴ τοῦ Λαουρεδανοῦ καὶ πολεμήσαντος αὐτήν, ἔπραξεν οὐδὲν καὶ
ἀνηχώρησεν ἄπρακτος.

ρευον· ὁμοίως καὶ εἰς τὰ τῆς δύσεως μέρη, πολλῷ δὲ μᾶλλον εἰς τὴν
Ἀσίαν, ἤτοι Ἀνατολήν.
5. Περὶ δὲ τὸ τέλος τοῦ ἔαρος τοῦ αὐτοῦ ἔτους ἐστράτευσε κατὰ
τῆς Εὐβοίας ὁ τῶν ἀσεβῶν ἄρχων, ἐπὶ τέλος τοῦ Ἰουνίου μηνός. Ὁ δὲ
στόλος αὐτοῦ, πρὸ τοῦ ἐξελθεῖν τὸ στρατόπεδον διὰ ξη-
ρᾶς, ἐκ Καλλιουπόλεως ἀπῆλθεν εἰς τὴν Λῆμνον καὶ παρέλαβε τὸν Κό-
τζινον καὶ τὰ περὶ πᾶσαν τὴν νῆσον χωρία πλὴν τοῦ Παλαιοῦ Κάστρου,
ἤγουν παλαιοῦ πτολιέθρου καὶ τῆς σκάλας καὶ ὑπέστρεψεν.
Ἐπελθὸν δὲ τὸ τῆς Πόλεως στράτευμα ἐκ Νικομηδείας, καὶ πόθεν ἂν
ἦν, ὁμοῦ ἐξῆλθον καὶ παρεγένοντο εἰς Εὔβοιαν· οὓς ἰδὼν ὁ ἔξαρχος
ὁ καὶ ναυάρχης τῶν Ἑνετῶν, ἀνεχώρησεν, ἴσως καλῶς ποιήσας,
Pseudo-Symeon Hist., Chronographia (partim edita e cod. Paris. gr.

1712) P. 704, l. 8
9. Τῷ ιγʹ αὐτοῦ ἔτει κτίζει ὁ βασιλεὺς εἰς τοὺς λεγομένους

Τόπους ναὸν ἅγιον Λάζαρον, καὶ κατασκευάζει μονὴν ἀνδρῴαν
εὐνούχων· ἐν ᾧ καὶ τὸ τοῦ ἁγίου Λαζάρου σῶμα καὶ Μαρίας τῆς
Μαγδαληνῆς ἀπέθετο. τούτῳ τῷ καιρῷ παραδίδοται Ταυρομέ-
νιον τοῖς Ἀγαρηνοῖς.
10. Τῷ ιεʹ ἔτει παρελήφθη ἡ νῆσος Λῆμνος ὑπὸ τῶν
Ἀγαρηνῶν.
11. Τῷ ιϛʹ ἔτει ἐν τῇ προελεύσει τῆς πεντηκοστῆς τοῦ βα-
σιλέως εἰσοδεύοντος εἰς τὸν ἅγιον Μώκιον, ὃν πρῴην φασὶν Ἡρα-
κλέους εἶναι ναόν, ἐπεὶ πλησίον τῆς σωλέας ἦλθεν, ἐξελθών τις
ἐκ τοῦ ἄμβωνος ἔδωκεν αὐτῷ κατὰ κεφαλῆς μετὰ ῥάβδου ἰσχυρᾶς
Στέφανος Γραμματικός (epitome) P. 46, l. 10
ἐν Ἀτθίδος τρίτῳ. τὸ ἐθνικὸν Αἰθαιεύς, Θουκυδίδης πρώτῃ.

Αἰθάλη, νῆσος Τυρσηνῶν, Ἑκαταῖος Εὐρώπῃ. ἔοικε δὲ
κεκλῆσθαι διὰ τὸ σίδηρον ἔχειν τὸν ἐν αἰθάλῃ τὴν ἐργασίαν
ἔχοντα. Φίλιστος δὲ ἐν εʹ Σικελικῶν Αἰθάλειαν αὐτὴν καλεῖ,
καὶ Ἡρωδιανὸς καὶ Ὦρος. Πολύβιος δ' ἐν τριακοστῇ τετάρτῃ
λέγει Αἰθάλειαν τὴν Λῆμνον καλεῖσθαι, ἀφ' ἧς ἦν ὁ Γλαῦ-
179
κος, εἷς τῶν τὴν κόλλησιν σιδήρου εὑρόντων· δύο γὰρ ἦσαν.
οὗτος μὲν Σάμιος, ὅστις καὶ ἔργον ἀοιδιμώτατον ἀνέθηκεν
ἐν Δελφοῖς, ὡς Ἡρόδοτος, ὁ δ' ἕτερος Λήμνιος, ἀνδριαντο-
ποιὸς διάσημος. ἐκαλεῖτο δὲ οὕτως ἡ πόλις ἴσως ἐκ τῶν
ἀναδιδομένων τοῦ Ἡφαίστου κρατήρων.
Ἀράβων πόλις.
Κτησιφῶν, πόλις Ἀσσυρίας. Μαρκιανὸς ἐν περίπλῳ.
τὸ ἐθνικὸν Κτησιφώντιος.
Κτιμένη, πόλις Θετταλίας, ὑπὸ Πηλέως Φοίνικι δω-
ρηθεῖσα, ἧς τοὺς πολίτας Ὅμηρος Δόλοπάς φησιν, ὡς Σίντιας
τῆς Λήμνου, καὶ Τρῶας τῆς Ἰλίου καὶ Ζελείας, καὶ Ἐπειοὺς
τῆς Ἤλιδος, καὶ Φαίακας τῆς Σχερίας, καὶ Ἄβαντας τοὺς
Εὐβοέας. καὶ “Κτιμένην Δολοπηίδα”. τὸ ἐθνικόν, ὡς Κλαζο-
μένιος, Κτιμένιος καὶ Κτιμεναῖος.
Κύαλος, πόλις Λυδίας, κτισθεῖσα ὑπὸ [Κυάλου τοῦ]
Διός. τὸ ἐθνικὸν Κυάλιος, ὡς Φάρσαλος Φαρσάλιος.
τῇ Μακεδονίᾳ. ἐνάτη Κρήτης. δεκάτη Ἀττικῆς ἐστι Λάρισα.

καὶ ἡ ἀκρόπολις τοῦ Ἄργους Λάρισα. καὶ ὁ πολίτης Λαρι-
σαῖος καὶ Λαρισεὺς Ζεύς. Στράβων δὲ κώμην φησὶν Ἐφέσου,
ἐν ᾗ Ἀπόλλων Λαρισηνός.
Λῆμνος, νῆσος πρὸς τῇ Θρᾴκῃ, δύο πόλεις ἔχουσα,

Ἡφαιστίαν καὶ Μύριναν, ὡς Ἑκαταῖος Εὐρώπῃ. ἀπὸ τῆς
μεγάλης λεγομένης θεοῦ, ἣν Λῆμνόν φασι· ταύτῃ δὲ καὶ
παρθένους θύεσθαι. ᾠκίσθη δὲ πρῶτον ὑπὸ Θρᾳκῶν, οἳ
Σίντιες ἐκαλοῦντο, ὡς Στράβων. οἱ δ' αὐτοὶ οὗτοι καὶ Σα-
παῖοι. ὁ οἰκήτωρ Λήμνιος καὶ Λημνικός κτητικόν.
Στέφανος Γραμματικός (epitome) . 413, l. 10

180

Λήναιος, ἀγὼν Διονύσου ἐν ἀγροῖς, ἀπὸ τῆς ληνοῦ.
Ἀπολλόδωρος ἐν τρίτῳ χρονικῶν. καὶ Ληναϊκός καὶ Ληναιεύς.
κλειδῶν, ὡς Ἔφορος καὶ Στράβων. ὁ πολίτης Ναυπάκτιος

καὶ Ναυπακτία.
Ναυπλία, πόλις Ἄργους. Στράβων ὀγδόῃ “ἀπὸ τοῦ ταῖς
ναυσὶ προσπλεῖσθαι”. οἱ οἰκοῦντες Ναυπλιεῖς, ὡς Στράβων,
καὶ Ναυπλία.
Νέαι, νῆσος πλησίον Λήμνου, ἐν ᾗ Φιλοκτήτης κατά
τινας ἐδήχθη ὑπὸ ὕδρου. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ τοῦ προσνήξασθαι
Ἡρακλέα. τὸ ἐθνικὸν Νεαῖος. ἔστι καὶ Νέα κώμη φρούριον
Μυσίας.
...τῶν ὑπὸ Λυκίων κτισθεισῶν”. τὸ ἐθνικὸν Χρυσαορεύς,

ὡς αὐτὸς ἐν αὐτοῖς “Ταυροπολῖται μὲν συνεμάχουν [καὶ Χρυ-
σαορεῖς] καὶ Πλαρασεῖς”. ἔστι καὶ Χρυσαορεῖς δῆμος.
Ἐπαφρόδιτος δὲ τὴν Καρίαν πᾶσαν Χρυσαορίδα λέγεσθαι.
Χρύση, βαρυτόνως, ἡ πόλις τοῦ Ἀπόλλωνος ἐγγὺς Λή-
μνου. Σοφοκλῆς Λημνίαις “ὦ Λῆμνε Χρύσης τ' ἀγχιτέρμονες
πάγοι”. καὶ ἐν Αἰχμαλώτισι “ταύτην ἐγὼ Κίλλαν τε καὶ
Χρύσην [νέμω”.] εἰσὶ καὶ ἄλλαι Χρῦσαι ὁμώνυμοι πόλεις καὶ
τόποι πολλοί. περὶ Σκῦρον. καὶ τῆς Λεσβίας τόπος. καὶ
περὶ Ἡφαιστίαν τῆς Λήμνου ἀκρωτήριον πρὸς Τένεδον βλέ-
πον. καὶ ἐν Βιθυνίᾳ περὶ Χαλκηδόνα.

πον. καὶ ἐν Βιθυνίᾳ περὶ Χαλκηδόνα. καὶ τῆς Καρίας ἐν
τῇ Ἁλικαρνασσίδι, Δώριον πεδίον. καὶ ἐν Ἑλλησπόντῳ πόλις
μέση Ὀφρυνίου καὶ Ἀβύδου. ὁ πολίτης Χρυσεύς. ἔστι καὶ
ἄλλη περισπωμένως λεγομένη νῆσος Ὠκεανῖτις, ἣν οὕτω καλεῖ
181
Διονύσιος διὰ τὸ χρυσοῦ ἔχειν μέταλλα.
ΠρόκλοςIn Platonis rem publicam commentarii Τόμ. , p. 347, l. 25
Τὴν μὲν ἑσπέραν συγγενῆ τῇ τελέᾳ πτώσει τῆς ψυχῆς

ὁ μῦθος παρείληφεν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ. σκότος γὰρ ὄντως
συμπίπτει περὶ αὐτὴν ἐκ τῆς πρὸς τὴν ὕλην ῥοπῆς καὶ
στέρησις τοῦ θείου φωτός. ὡς οὖν ἡ ποίησις λέγει [Α 592]
ῥιφέντα τὸν Ἥφαιστον ἐκ τοῦ Ὀλύμπου πανημέριον φέρεσθαι
καὶ ἅμα ἠελίῳ καταδύντι πεσεῖν εἰς τὴν Λῆμνον, τὸν
ἔσχατον οὖσαν βυθὸν τῆς ὕλης καὶ ὄντως λημῶντα τοῖς
ὑλικοῖς πάθεσιν, οὕτω δὴ καὶ ὁ μῦθος οὗτος ἄνωθεν ἀπὸ
τῆς Λαχέσεως τὴν εἰς τὸν πυθμένα τοῦ κόσμου τῶν ψυχῶν
ῥύσιν ἐκφαίνων ὡς ἀπὸ τῶν φωτεινοτάτων εἰς τἀναντία
καταντῶσαν, ἑσπέρας ἤδη γενομένης αὐτὴν κατασκηνᾶσθαί
ΠρόκλοςIn Platonis Timaeum commentaria Volume 1, p. 181, l. 13
τηλικοῦτον ἱστόρησαν οἱ τὰ Αἰθιοπικὰ γράψαντες, ὥστε

αὐτοῦ ψαύειν τοῦ αἰθέρος καὶ τὴν σκιὰν ἐκπέμπειν μέχρι
σταδίων πεντακισχιλίων· ἀπὸ γὰρ ἐνάτης ὥρας ἡμερινῆς ὑπ'
αὐτοῦ κρύπτεσθαι τὸν ἥλιον μέχρι τελέας καταδύσεως. καὶ
οὐδέν γε θαυμαστόν· καὶ γὰρ ὁ Ἄθως, τὸ Μακεδονικὸν
ὄρος, ἐκπέμπει μέχρι Λήμνου τὴν σκιάν, ἑπτακοσίοις στα-
δίοις διεστώσης, καὶ οὐ τὸν Ἄτλαντα μόνον τὸ ὄρος τηλι-
κοῦτον ἱστόρησε Μάρκελλος ὁ τὴν Αἰθιοπικὴν γράψας ἱστο-
ρίαν, ἀλλὰ καὶ Πτολεμαῖος τὰ Σεληναῖα ὄρη τὸ ὕψος ἄπλετον
ἔχει φησί, καὶ Ἀριστοτέλης [meteor. α 13. 350a 31 ss]
Καύκασον τὸ τρίτον μετὰ δυσμὰς καὶ τὸ τρίτον πρὸ τῶν
ΠρόκλοςChrestomathia [Dub.] (epitome) L. 163
καὶ συνήγαγεν αὐτοὺς εἰς τὸ αὐτὸ Ἀφροδίτη καὶ Θέτις.

εἶτα ἀπονοστεῖν ὡρμημένους τοὺς Ἀχαιοὺς Ἀχιλ-
λεὺς κατέχει. κἄπειτα ἀπελαύνει τὰς Αἰνείου βοῦς, καὶ
Λυρνησσὸν καὶ Πήδασον πορθεῖ καὶ συχνὰς τῶν περιοικίδων
πόλεων, καὶ Τρωΐλον φονεύει.
Λυκάονά τε Πάτροκλος εἰς Λῆμνον ἀγαγὼν ἀπεμπολεῖ.
καὶ ἐκ τῶν λαφύρων Ἀχιλλεὺς μὲν Βρισηΐδα γέρας
λαμβάνει, Χρυσηΐδα δὲ Ἀγαμέμνων.
ἔπειτά ἐστι Παλαμήδους θάνατος.
182
καὶ Διὸς βουλὴ ὅπως ἐπικουφίσῃ τοὺς Τρῶας Ἀχιλ-

λέα τῆς συμμαχίας τῆς Ἑλλήνων ἀποστήσας.
ΠρόκλοςChrestomathia [Dub.] (epitome) L. 212
χεω Μυτιληναίου περιέχοντα τάδε.

Ἡ τῶν ὅπλων κρίσις γίνεται καὶ Ὀδυσσεὺς κατὰ
βούλησιν Ἀθηνᾶς λαμβάνει, Αἴας δ' ἐμμανὴς γενόμενος
τήν τε λείαν τῶν Ἀχαιῶν λυμαίνεται καὶ ἑαυτὸν ἀναιρεῖ.
μετὰ ταῦτα Ὀδυσσεὺς λοχήσας Ἕλενον λαμβάνει,
καὶ χρήσαντος περὶ τῆς ἁλώσεως τούτου Διομήδης ἐκ Λήμνου
Φιλοκτήτην ἀνάγει. ἰαθεὶς δὲ οὗτος ὑπὸ Μαχάονος καὶ μονο-
μαχήσας Ἀλεξάνδρῳ κτείνει· καὶ τὸν νεκρὸν ὑπὸ Μενελάου
καταικισθέντα ἀνελόμενοι θάπτουσιν οἱ Τρῶες. μετὰ δὲ ταῦτα Δηΐφοβος
Ἑλένην γαμεῖ.
Φώτιος λεξικογράφος. Βιβλιοθήκη Codex 186, Bekker p. 137b, l. 18
ἐπ' ἄκρας τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους Ἀπόλλωνος εἵσατο,

Γυπαιέως εἰς μνημεῖον τῶν συνενεχθέντων ὀνομάσας.
Ἡ λϛʹ ὡς Φιλόνομος ὁ Σπαρτιάτης προδοὺς Λα-
κεδαίμονα Δωριεῦσι δῶρον ἔχει Ἀμύκλας, καὶ συν-
οικίζει ταύτην ἐξ Ἴμβρου καὶ Λήμνου. Τρίτῃ δὲ γε-
νεᾷ στασιάσαντες πρὸς Δωριέας μετανίστανται Ἀμυ-
κλῶν, συμπαραλαβόντες δὲ καί τινας Σπαρτιατῶν,
ἡγουμένων αὐτοῖς Πόλιδος καὶ Δελφοῦ, ἔπλεον ἐπὶ τῆς
Κρήτης· ἐν τῷ παράπλῳ δὲ τοῦδε τοῦ στόλου Μῆλον
Ἀπόδασμος οἰκίζει, καὶ τὸ τῶν Μηλιέων γένος ἐνθάδε
Φώτιος λεξικογράφος. Βιβλιοθήκη

Codex 250, Bekker p. 444b, l. 7
τιτρωσκομένην ὑπὸ θνητῆς δυνάμεως, τὸν δ' Ἄρην

δεσμούμενον ὑπ' Ὤτου καὶ Ἐφιάλτου, τὸν δὲ Ἅιδην, ἐν
ᾧ τόπῳ τὴν βασιλείαν εἶχεν, ἐκεῖσε ὑφ' Ἡρακλέους το-
ξευθέντα ταῖς μεγίσταις ἀλγηδόσι περιπεσεῖν· τὸν δὲ
Ἥφαιστον, ἀπὸ τοῦ κατὰ τὸν οὐρανὸν ἀπορριφέντα ὕψους,
εἰς Λῆμνον ἐνεχθῆναι διακείμενον ἐσχάτως· τῆς δ'
Ἥρας ὑπὸ τοῦ Διὸς κρεμαμένης ἐκ τῶν ποδῶν ἐκδε-
θῆναι παμμεγέθεις ἄκμονας.
183
Φώτιος λεξικογράφος. Lexicon (Α – Δ) Alphabetic letter alpha, entry

95, l. 4
ἀνάγκην ἀκούσιον λέγομεν καὶ ἐκ βίας γινομένην ὑπηρεσίαν.

Ἄγγαροι· οἱ ἐκ διαδοχῆς γραμματοφόροι. οἱ δὲ αὐτοὶ καὶ
ἀστάνδαι. τὰ δὲ ὀνόματα Περσικά. Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (282 – 85)·
“φρυκτὸς δὲ φρυκτὸν δεῦρο ἀπ' ἀγγάρου πυρὸς ἔπεμπεν· Ἴδη μὲν
πρὸς Ἑρμαῖον λέπας Λήμνου, μέγαν δὲ πανὸν ἐκ νήσου τρίτον Ἀθῷον
αἶπος Ζηνὸς ἐξεδέξατο”. τίθεται τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ τῶν φορτηγῶν καὶ
ὅλως τῶν ἀναισθήτων καὶ ἀνδραποδωδῶν. καὶ τὸ ἀγγαροφορεῖν ἐπὶ
τοῦ φορτία φέρειν ἄλλως τε καὶ ἐκ διαδοχῆς. Μένανδρος Πωλουμένοις
(fr. 353 K. – Th.)· “ἀγγαροφόρει καὶ ταῦθ', ἃ νῦν ποιεῖς, ποίει, ἐξὸν
διαρρηγνύμενον ἀγαθῶν μυρίων σιτιζόμενον τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν
Φώτιος λεξικογράφος. Lexicon (Ε – Ω) Alphabetic letter eta, P. 78, l. 1
δὲ κατὰ τοῦ τέγους δεχομένης τὸν μοιχὸν, χλευά-

ζοντας τοὺς γείτονας ἐπὶ τῶν μηδὲν ἀνυόντων ἐν
τῶ φυλάττειν, τὴν Φανοῦ θύραν εἶναι λέγειν.
Ἡ φάρυξ: λέγεται θηλυκῶς.
Ἡφαιστία: δύο πόλεις ἦσαν τῆς Λήμνου· Μύρρινά τε
Φώτιος λεξικογράφος. Lexicon (Ε – Ω) Alphabetic letter kappa, P. 120,

l. 1
Κάβαξ: πανοῦργος.
Κάβαισος: ἄπληστος· κάβος γὰρ μέτρον σιτικόν·
καὶ τὸν μέθυσον ἡμεῖς πίθον.
Κάβειροι: δαίμονες ἐκ Λήμνου διὰ τὸ τόλμημα τῶν
γυναικῶν μετενεχθέντες· εἰσὶ δὲ ἤτοι Ἥφαιστοι ἢ
Τιτᾶνες.
Ευστάθιος. Σχόλια στον Όμηρο. Ιλιάδα. Volume 1, p. 55, l. 26
Ἀπόλλωνος ἱερόν, ὅπου ποταμὸς ἐξ Ἴδης φέρεται ὁ Κίλλος. ἦν δέ, φησί,

καὶ ἐν
Λέσβῳ Κίλλαιον καὶ περί που τὰ Γάργαρα Κίλλαιον ὄρος. ἡ δὲ Χρύση
πόλις μὲν ἦν καὶ αὐτὴ ὁμοίως Ἀδραμυττηνὴ πλησίον Θήβης τῆς μετὰ
184
ταῦτα ῥηθησομένης. οὐκ ἔστι δὲ ἄρτι οὐδ' αὐτὴ πάλαι ἀφανισθεῖσα, ὡς ἡ

ἱστορία φησίν. ὅτι δὲ κοινῶς μὲν Χρῦσα, Ἰωνικῶς δὲ Χρύση· καὶ ὅτι
πολλαὶ Χρῦσαι λέγονται, δηλοῦσιν οἱ παλαιοί. ἐγγύς τε γὰρ Λήμνου
πόλιν Χρύσην ἱστοροῦσι καὶ περὶ Σκῦρον καὶ ἐν Ἑλλησπόντῳ οὐ μακρὰν
Ἀβύδου. ἐλέγετο δέ, φασί, Χρύση καὶ ἀκρωτήριον περὶ τὴν Ἡφαιστίαν
τῆς Λήμνου βλέπον πρὸς Τένεδον. ὅτι δὲ ἡ Ὁμηρικὴ Χρύση τῶν
ἀνωτέρω ῥηθέντων Κιλίκων ἦν, ἐν τοῖς ἑξῆς μετ' ὀλίγα δηλωθήσεται.
παραλία δὲ ἦν, ὡς δηλοῖ καὶ τὸ «Χρῦσα πολίχνιον ἦν ἐπὶ
θαλάσσῃ, ἔχον λιμένα..
Χρύση (νησίδα) - Βικιπαίδεια. Η Χρύση ήταν νησίδα του Βορείου

Αιγαίου, την οποία αναφέρουν ο τραγικός ποιητής Σοφοκλής και ο
γεωγράφος Παυσανίας και η οποία αργότερα καταποντίστηκε. Τα
κατάλοιπά της εικάζεται ότι αντιστοιχούν στα βυθισμένα ερείπια που
έχουν εντοπιστεί στους υφάλους "Μύθωνες" ή "Χάρος" ανατολικά της
Λήμνου, κοντά στη ...
Ευστάθιος. Σχόλια στον Όμηρο. Ιλιάδα.

Volume 1, p. 55, l. 28
μὲν ἦν καὶ αὐτὴ ὁμοίως Ἀδραμυττηνὴ πλησίον Θήβης τῆς μετὰ ταῦτα
ῥηθησομένης. οὐκ ἔστι δὲ ἄρτι οὐδ' αὐτὴ πάλαι ἀφανισθεῖσα, ὡς ἡ ἱστορία
φησίν. ὅτι δὲ κοινῶς μὲν Χρῦσα, Ἰωνικῶς δὲ Χρύση· καὶ ὅτι πολλαὶ
Χρῦσαι λέγονται, δηλοῦσιν οἱ παλαιοί. ἐγγύς τε γὰρ Λήμνου πόλιν
Χρύσην ἱστοροῦσι καὶ περὶ Σκῦρον καὶ ἐν Ἑλλησπόντῳ οὐ μακρὰν
Ἀβύδου. ἐλέγετο δέ, φασί, Χρύση καὶ
ἀκρωτήριον περὶ τὴν Ἡφαιστίαν τῆς Λήμνου βλέπον πρὸς Τένεδον. ὅτι
δὲ ἡ Ὁμηρικὴ Χρύση τῶν ἀνωτέρω ῥηθέντων Κιλίκων ἦν, ἐν τοῖς ἑξῆς
μετ' ὀλίγα δηλωθήσεται. παραλία δὲ ἦν, ὡς δηλοῖ καὶ τὸ «Χρῦσα πολίχνιον
ἦν ἐπὶ θαλάσσῃ, ἔχον λιμένα». ( 39) Ὅτι Σμινθεὺς Ἀπόλλωνος ἐπίθετον.
καὶ οἱ μέν φασιν ἀπὸ Σμίνθης πόλεως περὶ Τροίαν, ὡς καὶ ὁ τὰ Ἐθνικὰ
ἐπιτέμνων φησίν·
λέγει δὲ καὶ ὅτι ἐνταῦθά με πεσόντα Σίντιες ἄνδρες κομίσαντο. ταῦτα δὲ

μύθου τε πιθανότητα ἔχουσιν ἀσφαλῆ ἐν τῷ πλάσματι, ὡς ἐξ ἀφορμῆς
τινος
ἱστορικῆς, καί που καὶ ἀλληγορικῶς θεραπεύονται. μυθικῶς μὲν γὰρ
185
ἀκόλουθον
ἦν τῇ ἄνωθεν ῥίψει τοῦ Ἡφαίστου τὸ καὶ εἰς γῆν που εἰπεῖν
κατενεχθῆναι
αὐτὸν καὶ περισωθῆναι ὑπό τινων περί τινα καιρόν. καὶ τοίνυν ἦν ἡ μὲν
γῆ Λῆ-
μνος, οἱ δὲ ἄνδρες Σίντιες, ὁ δὲ καιρὸς ἠέλιος καταδὺς ἤγουν ἑσπέρα,
ὅθεν καὶ
ἱερὰ ἡ Λῆμνος ἐνομίσθη Ἡφαίστου καὶ ἱκανῶς ἐτιμᾶτο ἐκεῖ καὶ πόλις
Ἡφαιστία ἦν αὐτόθι. καὶ ὁ μὲν μῦθος οὕτω πιθανῶς πέπλασται, ἡ δὲ
ἀλληγορία κατὰ τὸ δυνατὸν συμβιβαζομένη τοιαῦτά τινα νοεῖ. ὁ
ῥιπτόμενος μὲν Ἥφαιστος οὐρανόθεν εἴη ἂν ἡ τῶν ἄνωθεν
κατασκηπτόντων εἰς γῆν πυρωδῶν κατένεξις, ᾧτινι Ἡφαίστῳ καὶ
ὀλίγος θυμὸς ἔνεστι, διότι τὰ τοιαῦτα ἐπ' ὀλίγον ἐξαρκεῖ.
μύθου τε πιθανότητα ἔχουσιν ἀσφαλῆ ἐν τῷ πλάσματι, ὡς ἐξ ἀφορμῆς

τινος
ἱστορικῆς, καί που καὶ ἀλληγορικῶς θεραπεύονται. μυθικῶς μὲν γὰρ
ἀκόλουθον
ἦν τῇ ἄνωθεν ῥίψει τοῦ Ἡφαίστου τὸ καὶ εἰς γῆν που εἰπεῖν
κατενεχθῆναι
αὐτὸν καὶ περισωθῆναι ὑπό τινων περί τινα καιρόν. καὶ τοίνυν ἦν ἡ μὲν
γῆ Λῆ-
μνος, οἱ δὲ ἄνδρες Σίντιες, ὁ δὲ καιρὸς ἠέλιος καταδὺς ἤγουν ἑσπέρα,
ὅθεν καὶ
ἱερὰ ἡ Λῆμνος ἐνομίσθη Ἡφαίστου καὶ ἱκανῶς ἐτιμᾶτο ἐκεῖ καὶ πόλις
Ἡφαιστία
ἦν αὐτόθι. καὶ ὁ μὲν μῦθος οὕτω πιθανῶς πέπλασται, ἡ δὲ ἀλληγορία
κατὰ τὸ
δυνατὸν συμβιβαζομένη τοιαῦτά τινα νοεῖ. ὁ ῥιπτόμενος μὲν Ἥφαιστος
οὐρανόθεν εἴη ἂν ἡ τῶν ἄνωθεν κατασκηπτόντων εἰς γῆν πυρωδῶν
κατένεξις,
ᾧτινι Ἡφαίστῳ καὶ ὀλίγος θυμὸς ἔνεστι, διότι τὰ τοιαῦτα ἐπ' ὀλίγον
ἐξαρκεῖ.
τὰ μὲν γὰρ πολλὰ ἐν τῷ μέσῳ σβέννυνται, ὅσα δὲ καὶ μέχρι γῆς ἐνεχθῶσι,
ταχὺ
αὐτὸν ἐπικεῖσθαι μὲν τῷ Τυφῶνι τὴν Αἴτνην τὸ ὄρος λέγει, τὸν δὲ

Τυφῶνα
κάτωθεν κρατῆρας ἀναφυσᾶν πυρός. τοῦτο δὲ ποιεῖ ὁ μῦθος διὰ τὸ
ἀληθῶς καὶ
186
ἐν τῇ Αἴτνῃ πῦρ κάτω μὲν ὑποτύφεσθαι, ἄνω δὲ ἐκφυσᾶσθαι

ἀναπεμπόμενον.
ὥσπερ οὖν ἐκεῖ ἔδοξε τῷ μύθῳ ὑποθεῖναι τὸν Τυφῶνα τῇ Αἴτνῃ, οὕτω
κἀνταῦθα
ἠθέλησε τῇ πυροέσσῃ Λήμνῳ ἐπιρρῖψαι τὸν Ἥφαιστον. καὶ οὕτω μὲν
ταῦτα.
( 594) Ἡ δὲ ἱστορία καὶ ἄλλως προσοικειοῖ τῷ Ἡφαίστῳ τὴν Λῆμνον, οὐ
μόνον διὰ τοὺς ἐν αὐτῇ γῆθεν ἀναβαίνοντας κρατῆρας τοῦ πυρός, ὡς
εἴρηται, ἀλλὰ καὶ διότι χαλκεῖς ἄνδρας ἤνεγκέ ποτε ἡ νῆσος, οἳ πρῶτοι
χαλκευσάμενοι βέλη διὰ τοῦτο Σίντιες ἐπεκλήθησαν διὰ τὸ σίνεσθαι ἤτοι
βλάπτειν τῇ εὑρέσει τῶν ὅπλων. οἱ τοιοῦτοι καὶ ἄφαρ κομίσασθαι
λέγονται τὸν Ἥφαιστον πεσόντα.
Ὀλιζώνιος. Ὅρα δέ, ὅτι ἕτεροι φανερῶς οἱ Ὀλιζώνιοι οὗτοι τῶν Ἀσιανῶν
Ἁλιζώνων, περὶ ὧν ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα ῥηθήσεται. Αἰολικοὶ δὲ οἱ
Ὀλιζώνιοι,
ὡς δηλοῖ καὶ ὁ Πορφύριος ἱστορῶν, ὅτι Φιλοκτήτης ἐρώμενος
Ἡρακλέος ἐκ
Μεθώνης καὶ Μελιβοίας καὶ Ὀλιζῶνος Αἰολέων στρατὸν συλλέξας ἑπτὰ
ναυσὶν ἀφίκετο εἰς Αὐλίδα, οὗ ἐν Λήμνῳ καταλειφθέντος Μέδων, νόθος
ἀδελφὸς
Αἴαντος τοῦ μικροῦ, αὐτῶν ἡγήσατο. περὶ δὲ Λήμνου γέγραπται καὶ ἐν
τῇ αʹ
ῥαψῳδίᾳ καὶ ἐν τοῖς τοῦ Περιηγητοῦ. ( 718) Τὸ δέ «τόξων εὖ εἰδώς»
ταὐτόν
ἐστι τῷ εἰδήμων ὢν καὶ ἐπιστήμων τῶν τόξων. διὸ καὶ γενικῇ
συντάσσεται
πανταχοῦ. τὸ μέντοι ἐπαγόμενον τὸ «τόξων εὖ εἰδότες ἶφι μάχεσθαι»
δίδωσι καὶ
ἄλλως νοεῖν. εἰ γὰρ τοῦτο συμβιβασθείη οὕτω πως· «εὖ εἰδότες», ἤτοι
μεμαθη
ἐνταῦθα τοὺς τοῦ Φιλοκτήτου, διδοὺς ἀριθμὸν μείζονα καὶ ἐλάττονα, ὧν

τὸν
μέσον ἐξευρίσκοντες, ὡς μικρόν τι πρὸ τῆς Βοιωτίας εἴρηται, μετροῦσι
τὰς
τῶν Ἑλλήνων μυριάδας οἱ παλαιοί, ὡς αὐτοῖς εὐηρέστηται. ὅτι δὲ
τοξοτῶν
187
ἄριστος ὁ Φιλοκτήτης, μεμαρτύρηται. ( 721) Κρατερὰ δὲ ἄλγεα οὐ τὰ

κατὰ
σῶμα μόνον, ἀλλὰ κατὰ τοὺς παλαιοὺς καὶ τὰ εἰς ψυχήν. ( 722) Ἠγαθέη
δὲ
Λῆμνος, τουτέστιν ἀγαστή, ὡς τῷ Ἡφαίστῳ ἀνακειμένη, καθὰ καὶ
προγέγραπται. ( 723) Τὸ δὲ μοχθίζειν ὅμοιόν ἐστι τῷ πολεμίζειν καὶ τῷ
νεμεσίζεσθαι καὶ τοῖς ὁμοίοις, ἐν οἷς καὶ τὸ ὀχθίζειν παρὰ τῷ Ὀππιανῷ.
Τὸ δέ «ἕλκεϊ κακῷ» τὴν καρτερίαν τοῦ ἥρωος ἐνδείκνυται. Ὕδρος δὲ
εἶδος ὄφεως δακόντος τὸν Φιλοκτήτην, οὔτε θανάσιμον, οὔτε μὴν
ῥᾳδίως ἰάσιμον, ὅθεν κακῶς πάσχων τὸν πόδα διαβόρῳ νόσῳ κατὰ τὴν
τραγῳδίαν καὶ πολλὰ βοῶν καὶ βρυχώμενος
καὶ φορτικὸς λίαν πάνυ τοῖς Ἀχαιοῖς δόξας ἐξερρίφη ἐν Λήμνῳ ὑπ'
αὐτῶν, εἰ
καὶ ὕστερον κατὰ χρησμὸν ἀναληφθεὶς αἴτιος τοῦ ἁλῶναι τὴν Τροίαν
γέγονε,
καταβαλὼν τὸν ἀρχέκακον Πάριν. εἰ δὲ τοιούτου ὕδρου θηλυκὸν ὕδρα,
καθ'
ἣν καὶ ἡ παροιμιαζομένη Λερναία ὕδρα περιφορεῖται, ζητητέον, εἴ τίς
που
μαρτυρεῖ. Δηχθῆναι δὲ τὸν Φιλοκτήτην ὁ Πορφύριος λέγει κατά τινας
περὶ
Τένεδον ἢ Ἴμβρον, [ἐκεῖθεν δὲ] ἐκτεθῆναι εἰς Λῆμνον. τινὲς δὲ περί τινα
Χρύ-
σην νῆσον [ὁμώνυμον Χρύσῃ τινὶ νύμφῃ, ἧς μέμνηται Σοφοκλῆς,
ὠμόφρονα
εἰπὼν αὐτήν.] τὸν δὲ ὕδρον χέρσυδρόν φασί τινες, ὃς παρέχει σηπεδόνας
καὶ
ἄλγος, οὗ κατέχεσθαι τὴν σῆψιν θαλάσσης προσρανθείσης. [Σοφοκλέους
δὲ οὐ
μόνον ὕδρου ἀλλὰ καὶ ἐχίδνης μνησθέντος ἐν τοῖς κατὰ τὸν Φιλοκτήτην
ζητητέον, εἰ ταὐτὰ πολυωνυμίας λόγῳ ὕδρος καὶ ἔχιδνα.] ( 724) Τὸ δέ
οἱ Πελασγοὶ καὶ οἱ Καύκωνες πολλαχοῦ τῆς Εὐρώπης τὸ παλαιὸν

πλανώμενοι.
καὶ Πελασγικὸν δὲ πεδίον ἱστορεῖ ἐν Λαρίσσῃ τῇ Θετταλικῇ. λέγει δὲ
καί,
ὅτι ᾠκήθη ποτὲ ὑπὸ Πελασγῶν ἡ τῶν Ἰώνων παραλία πᾶσα ἐκ Μυκάλης
188
ἀρξαμένη. καὶ Χῖοι δὲ οἰκιστὰς ἔσχον Πελασγοὺς ἐκ Θετταλίας.

Πολύπλανον
γὰρ τὸ ἔθνος καὶ ἕτοιμον εἰς ἀπανάστασιν καὶ αὐξηθέν ποτε ἐπὶ πολὺ
ταχὺ
ἐξέλιπε. καὶ Λῆμνον δὲ καὶ Ἴμβρον ὑπὸ Πελασγῶν Ἡρόδοτος οἰκεῖσθαί
φησιν, ὅτε τὰ Περσικὰ ἐγίνοντο. καὶ Ἀργεῖοι δὲ ἦσαν Πελασγοί. Φησὶ
γοῦν ὁ αὐτός, ὅτι Ἀργείων ἀκρόπολιν ᾤκισε Δαναὸς καὶ Πελασγιώτας
ὠνομασμένους Δαναοὺς ἐκάλεσε. δηλοῖ δὲ ταῦτα καὶ ὁ εἰπών· «πάλαι
Πελασγοί, Δαναΐδαι δεύτερον». πολλαχοῦ μὲν οὖν γῆς Πελασγοί, ὡς
ἐρρέθη. κόμμα δὲ τοῦ τοιούτου ἔθνους καὶ οἱ ἐκ τῆς Λαρίσσης οὗτοι
Πελασγοί, περὶ ἧς φασιν οἱ παλαιοί, ὅτι
Ευστάθιος. Σχόλια στον Όμηρο. Ιλιάδα. Τόμ. , p. 502, l. 8
ἔχουσι. Τὸ μὲν γὰρ φυσικὸν νύξ νυχός ἐκ τοῦ νύσσω νένυχα, ὡς καὶ ὄνυξ
ὄνυχος. ἐξ αὐτοῦ δὲ κατὰ πάθος τροπῆς τε καὶ πλεονασμοῦ νυκός καὶ
νυκτός,
ὡς ἄναξ ἄνακος ἄνακτος. [( 466) Ὅτι δὲ ἐκ τοῦ βουφονεῖν ἐπενοήθη τοῖς
Ἀθηναίοις ὕστερον βουφόνια εἰπεῖν ἑορτήν τινα μεγάλην τῶν παρ'
αὐτοῖς,
οὐ σφαλερῶς ἂν εἴποι τις.] ( 467 s.) Ὅτι πολύοινος πάλαι ποτὲ δοκεῖ εἶναι
καὶ ἡ Λῆμνος. Διό φησιν ἐνταῦθα ὁ ποιητής, ὅτι «νῆες ἐκ Λήμνου
παρέστασαν
οἶνον ἄγουσαι πολλαί», Λήμνιον οἷον τοῦτο καλόν, τῷ Ἑλληνικῷ
στρατῷ,
ἀνάπαλιν πρὸς τὸ «Λήμνια κακά», τὸ παροιμιακόν. ( 472 – 5) «Ἔνθεν
ἄρ'
οἰνίζοντο», φησίν, «Ἀχαιοί, ἄλλοι μὲν χαλκῷ, ἄλλοι δ' αἴθωνι σιδήρῳ,
ἄλλοι
δὲ ῥινοῖς, ἄλλοι δ' αὐτῇσι βόεσσιν, ἄλλοι δ' ἀνδραπόδεσσιν». Ἀμοιβαῖς
γὰρ οἱ
παλαιοὶ ἐχρῶντο καὶ οὐ νομίσμασιν.
καὶ ὅτι οὐκ αἰχμάλωτα ἐξ ἀνάγκης τὰ ἀνδράποδα, εἴγε τὰ πλείω

κλέπτονται,
δῆλόν ἐστιν.] Σημείωσαι δὲ ἐν τούτοις καὶ ὅτι, καθάπερ οἱ Λήμνιοι οἴνου
ὠνοῦντο ἀνδράποδα, οὕτω ποτὲ καὶ οἱ Θρᾷκες ἅλατος, ὅθεν καὶ ἁλώνητα
δουλά-
ρια τὰ εὔωνα. ( 468 – 71) Ἐν τούτοις δὲ καὶ ἱστορίαν παλαιὰν ὁ ποιητὴς
ἐπεμβάλλων καὶ οἰκονομίαν βίου καθυποδεικνὺς φιλικὴν λέγει περὶ τῶν
ἐκ
Λήμνου νεῶν καὶ ταῦτα «τάς», ἤγουν ἅστινας, «προέηκεν», εἰς Τροίαν
189
δηλαδή,
»Ἰησονίδης Εὔνηος. τόν ῥ' ἔτεχ' Ὑψιπύλη ὑπ' Ἰήσονι ποιμένι λαῶν». ἐξ
οὗ
καὶ Ἰησονίδην ἔφη αὐτόν. «χωρὶς δέ», τουτέστιν ἰδιαζόντως,
«Ἀτρείδῃσ'»,
ἐν ταῖς πλαγίαις, διὰ τοῦτο ἐτράπη τὸ α εἰς η παρὰ τῷ ποιητῇ ἔν τε τῷ

«ὑπ'
Ἰήσονι» καὶ «Ἰησονίδης». ( 470) Τὸ δὲ «Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ»
κατὰ
τὸ παρέλκον καὶ ἐνταῦθα κεῖται. ( 471) Μέθυ δὲ συνήθως λέγει τὸν οἶνον
διὰ τὸ τοὺς ἀμέτρως αὐτοῦ πίνοντας μεθίεσθαι ἤτοι ἀμελεῖν. ἀφ' οὗ καὶ ἡ
μέθη καὶ μεθημοσύνη, ἡ ἀμέλεια. [( 467) Σημείωσαι δὲ ὅτι τὸ «νῆες δ' ἐκ
Λήμνοιο» καὶ ἑξῆς, οὐκ ἐξ ἀνάγκης Λημνίας νῆας δηλοῖ, ἀλλ' ἴσως μὲν
τοιαύτας,
ἴσως δὲ ἑτέρωθεν μὲν οὔσας, στελλομένας δ' ἐκεῖθεν ἐμπορικῶς. εἰκὸς δὲ
καὶ
ἐκ Λήμνου αὐτὰς εἶναι καὶ ἑτέρωθεν. Ὅτι δὲ τὸ «νῆες ἐκ Λήμνου»
δύναται
ταὐτόν ποτε περιφραστικῶς εἶναι τῷ Λήμνιαι, δῆλον ἐκ τῶν παλαιῶν.
οὕτω
καὶ ὁ Ἀθηναῖος καὶ ὁ ἐξ Ἀθηνῶν καὶ ὁ Ἀντιοχεὺς καὶ ὁ ἐξ Ἀντιοχείας καὶ
τὸ παρέλκον καὶ ἐνταῦθα κεῖται. ( 471) Μέθυ δὲ συνήθως λέγει τὸν οἶνον
τοιαύτας,
καὶ
δύναται
οὕτω
ὁ
πολίτης καὶ ὁ ἐκ πόλεως εἰς ταὐτὸν ἥκουσιν. ὁμοίως δὲ καὶ τὰ ἄλλα
πάντα
190
τοπικά. ( 469) Ἡ δὲ Ὑψιπύλη, ὅτι καὶ Ὑψιπύλεια λέγεται ὡς Πηνελόπη

Πηνελόπεια, οὐκ ἀμάρτυρόν ἐστιν.]
ἔχει μὲν ὑγιῶς καὶ τὸ εἰπεῖν «δαίνυ δαῖτα γέροντας». Ἐπέκρινε δὲ

Ὅμηρος
τὴν ἐν δοτικῇ σύνταξιν, ἑτέρῳ λόγῳ σῴζοντι τὸ ἀκριβὲς ἐν τῷ νοεῖσθαι
ἀντὶ
τοῦ ἵστα κρατῆρα καὶ τίθει δαῖτα γέρουσιν]. Τὸ δὲ «ἔοικέ τοι, οὔ τοι
ἀεικές»,
ἐκ παραλλήλου τῆς αὐτῆς ἐννοίας ἐστί. σαφέστερον δὲ τοῦ «ἔοικέ τοι» τὸ
»οὔ τοι ἀεικές». Ἄλλως γὰρ τὸ ἔοικε λαμβάνεταί ποτε καὶ ἀντὶ τοῦ
ὁμοιοῦται
καὶ φαίνεται. ( 71 s.) Ὅρα δὲ ὅτι φθάσας μὲν Ὅμηρος εἶπε νῆας ἐκ
Λήμνου
ἐλθεῖν οἶνον ἀγούσας, ὃ δή, ὡς εἰκός, ὀλιγάκις ἐγίνετο καί ποτε, ἐνταῦθα
δὲ
πλατύτερον ἱστορῶν τὰς τοῦ βασιλέως σκηνὰς πλήρεις εἶναί φησιν οἴνου,
»ὃν νῆες Ἀχαιῶν ἠμάτιαι», ἤγουν καθ' ἑκάστην ἡμέραν ἢ δι' ἡμέρας,
«ἄγουσι
Θρῄκηθεν», ὅ ἐστιν ἐκ τῆς ἀντιπέραν Θρᾴκης, καθ' ἣν καὶ ἐγεώργουν
μέρη
τινὰ οἱ Ἀχαιοί, καθὰ τὰ περὶ Χερρόνησον, ὡς ἡ ἱστορία φησίν. Ἧς
Θρᾴκης
πλατύτερον ἱστορῶν τὰς τοῦ βασιλέως σκηνὰς πλήρεις εἶναί φησιν οἴνου,
»ὃν νῆες Ἀχαιῶν ἠμάτιαι», ἤγουν καθ' ἑκάστην ἡμέραν ἢ δι' ἡμέρας,
«ἄγουσι
Θρῄκηθεν», ὅ ἐστιν ἐκ τῆς ἀντιπέραν Θρᾴκης, καθ' ἣν καὶ ἐγεώργουν
μέρη
τινὰ οἱ Ἀχαιοί, καθὰ τὰ περὶ Χερρόνησον, ὡς ἡ ἱστορία φησίν. Ἧς
Θρᾴκης
μέρος καὶ ἡ Θρᾳκία Σάμος καὶ αἱ περὶ αὐτὴν νῆσοι, ὧν μία, ὡς εἰκός, καὶ
ἡ Λῆμνος. καὶ ἔοικε πολύοινος εἶναι καὶ τότε ἡ Θρᾴκη. Διὸ καὶ
οἰκητήριον
ἐμυθεύετο Ἄρεος εἶναι διὰ τοὺς ἐκ μέθης θυμοὺς καὶ πολέμους, οὓς ὁ
Θρᾷξ
Λυκοῦργος παύειν ἐθέλων ἐδίωκε τὸν Διόνυσον, ὡς προγέγραπται, [ἄχρις
191
οὗ
ὁ Διόνυσος οἶνος ἐνέπεσε τῇ θαλάττῃ φεύγων, εἴτε καὶ κατὰ τὴν
Ὅτι μετρῶν χωρογραφικῶς τὸν ἀπὸ Τροίας πλοῦν εἰς Φθίαν ὁ Ἀχιλλεὺς
λέγει ὡς, εἴπερ εὐπλοΐην, ἤγουν εὔπλοιαν, θεὸς δῴη, «ἤματί κεν τριτάτῳ
Φθίην ἐρίβωλον ἱκοίμην». Οὕτω καὶ ὁ φιλόμηρος Σοφοκλῆς,
φιλοτιμησάμενός
που ἐν στενῷ περιηγήσασθαι, μετρεῖ τὸν ἀπὸ Σκύρου πλοῦν εἰς τὸ
Σίγειον,
ἔνθα τὸ Ἀχαιϊκὸν ναύσταθμον ἦν, εἰπὼν «ἦν ἦμαρ ἤδη δεύτερον πλέοντί
μοι», ὅτε δηλαδὴ καὶ κατέσχεν εἰς τὸ Σίγειον. Καὶ τὸν ἐκ Λήμνου δὲ
πλοῦν
εἰς τὰ τοῦ Φιλοκτήτου ἱστορῶν «ἡμέρας» φησί «μόχθος οὐχ' ὅλης μιᾶς».
Ὅλως δὲ ποιηταῖς ἔθος καὶ τοιούτοις φιλομαθίας χάριν ἐμφιλοχωρεῖν. (
364)
Ὅτι ἀλλαχοῦ μὲν ὁ ποιητὴς κεῖσθαι τὸν Ἀχιλλέα φησὶν ἐν ταῖς ναυσίν,
ἤγουν
διὰ τὴν μῆνιν ἀπρακτεῖν, αὐτὸς δὲ Ἀχιλλεὺς τὸ ἐν Τροίᾳ ζῆν ἔρρειν φησὶν
εἰπὼν «τὰ κάλλιπον ἐνθάδε ἔρρων», ὡς τοιούτου ὄντος τοῦ κενῶς
κοπιᾶν.
φησίν, Ἄνιγρος καλεῖται, βαθὺς καὶ ὕπτιος, ἀβρώτους ἔχων ἰχθύας. τὸ δ'
ἐντεῦθεν λουτρὸν ἀλφοὺς καὶ λεύκας καὶ λειχῆνας ἰᾶται. ὠνόμασται δὲ
Μι-
νύειος τετρασυλλάβως τύπῳ κτητικῷ καὶ διαλύσει καὶ ἐκτάσει Μινυήϊος
ἀπὸ
Μινυῶν, τῶν μετὰ Χλώριδος τῆς μητρὸς Νέστορος αὐτόθι ἐλθόντων ἐκ
τοῦ
Μινυείου Ὀρχομενοῦ, οἳ τῶν Ἀργοναυτῶν ὄντες ἀπόγονοι, οὓς Μινύας ὁ
Λυκόφρων λέγει, ἐκ Λήμνου μὲν εἰς Λακεδαίμονα ἐξέπεσον, ἐκεῖθεν δὲ
εἰς
Τριφυλίαν, καὶ ᾤκησαν περὶ Ἀρήνην τὴν ἐν τῷ Ὁμηρικῷ Καταλόγῳ.
Διττὴ
δὲ Ἀρήνη παρὰ τῷ Ἐθνογράφῳ, ἡ μὲν Μεσσήνης, ἡ δὲ Τριφυλίας. ὁ
πολίτης
αὐτῶν Ἀρηναῖος. Ἰστέον δὲ ὅτι ὁ ῥηθεὶς ποταμὸς καὶ Μινύας
τρισυλλάβως
λέγεται.
192
Ὀδυσσεὺς ἐν Ὀδυσσείᾳ καὶ Τηλέμαχος χαίρουσι φήμης τινὸς

ἀκούσαντες
καὶ κληδονισάμενοι, προσεχῶς που καὶ αὐτὸ εἴρηται. ( 225 – 30) Ὅτι ἐν
τῷ «Ἥρη δ' ἀΐξασα λίπε ῥίον Οὐλύμποιο, Πιερίην δ' ἐπιβᾶσα καὶ
Ἠμαθίην
ἐρατεινὴν σεύατο», ἤγουν ὥρμησεν, «ἐφ' ἱπποπόλων Θρῃκῶν ὄρεα
νιφόεντα,
ἀκροτάτας κορυφάς, οὐδὲ χθόνα μάρπτε ποδοῖϊν. ἐξ Ἄθοω δ' ἐπὶ πόντον
ἐβήσατο κυμαίνοντα, Λῆμνον δ' εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο Θόαντος». Ἐν
τούτοις
γοῦν καθεξῆς ὀνομάζει τὰς χώρας καὶ εὐτάκτως τῇ περιηγήσει χωρεῖ, καὶ
οὐχ', ὡς ἐν τῷ Καταλόγῳ, συγχέει τὰς τάξεις τῶν τόπων. καὶ ἐν
Ὀδυσσείᾳ
δέ, ὅπου Φηρὰς εἶπε καὶ Ἤλιδα καὶ Ἐπειοὺς καὶ νήσους θοάς, τοὺς
τόπους
ὡς ἔχουσι τάξεως ἐκτίθεται. ( 226)
ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἐρρέθη, ὅθεν καὶ εὐμάρεια κατὰ τοὺς παλαιοὺς ἡ

εὐχέρεια,
ἡ ῥᾳστώνη. Ἴωνες δὲ τὸ περί τινα τῶν ἀναγκαίων τῷ σώματι ἐκκρίσεων
ἀσχοληθῆναι, οἷον οὐρῆσαι, φασίν, ἢ ἀποπατῆσαι, εὐχέρειαν ἐκάλουν. (
229)
Ἄθως δὲ τὸ ὄρος ἀπὸ Ἄθω Γίγαντος, ᾧ Ποσειδῶν, φασί, τὸ ὄρος ἐπέθετο.
τοῦτο δὲ Ξέρξης διώρυξέ ποτε καταπλήττων τοὺς Ἕλληνας. τριακο-
σίους δέ, φασί, σταδίους Λήμνου ἀπέχων ὁ Ἄθως ὅμως σκιάζει αὐτήν.
ὅθεν
καὶ παροιμία «Ἄθως σκιάζει νῶτα Λημνίας βοός». [Δόξειε δ' ἂν τεθῆναι
ἡ
παροιμία ἐπὶ τῶν ἐχόντων καὶ πόρρωθεν ἐφικνεῖσθαι ἢ καθικνεῖσθαι τῶν
ταπεινοτέρων δι' ὑπεροχήν τινα, ἐπεὶ καὶ ὁ Ἄθως ὑψηλότατος ὢν εἶχεν ἐν
καιρῷ περὶ δείλην σκιὰν ἀποτελεῖν ἱκνουμένην ἕως καὶ εἰς ἄγαλμα
Λημνίας
βοός.]

193
Κόως, οἷον «Κόων εὖ ναιομένην». [Καὶ ἔστι πως Ἀττικὴ καὶ ἡ τοῦ
Ἄθοω προπαροξυτόνησις. Ἀθηναῖοι γὰρ ἐν πολλοῖς ὀκνοῦσι μετατιθέναι
ὑποβιβαστικῶς τὰς τῶν εὐθειῶν ὀξείας. ἐν γοῦν τῷ πόλεως ὄφεως
σινήπεως οὐκ ἐταπείνωσεν ἡ μακροκαταληξία τῆς γενικῆς τὴν
προπαροξυτόνησιν.] ( 230) Ἐν δὲ τῷ «Λῆμνον πόλιν Θόαντος» ὅλον μὲν
ἡ Λῆμνος, μέρος δὲ ἡ Μύριννα πόλις Θόαντος, προσληφθέντος
κἀνταῦθα τοῦ μέρους τῷ ὅλῳ, καθὰ εἴωθε γράφειν ὁ ποιητής, τῶν
μερικῶν μὲν πρὸς ἱστορίαν δεόμενος, τὰ ὅλα δὲ προστιθεὶς
διὰ σαφεστέραν γνωριμότητα. οὕτω καὶ μετ' ὀλίγα ἐν τῷ «Ἴδην ἵκοντο
Λεκτόν»,ὅλον μὲν ἡ Ἴδη, μέρος δὲ τὸ Λεκτόν, ὡς καὶ τὸ Γάργαρον. Ὅτι
δὲ δύο πόλεις Λήμνου Ἡφαιστιὰς καὶ Μύριννα, δῆλόν ἐστιν. ( 231) Ὅτι
ἐν Λήμνῳ ἡ
δὲ τῷ «Λῆμνον πόλιν Θόαντος» ὅλον μὲν ἡ Λῆμνος, μέρος δὲ ἡ

Μύριννα πόλις Θόαντος, προσληφθέντος κἀνταῦθα τοῦ μέρους τῷ ὅλῳ,
καθὰ εἴωθε γράφειν ὁ ποιητής, τῶν μερικῶν μὲν πρὸς ἱστορίαν δεόμενος,
τὰ ὅλα δὲ προστιθεὶς διὰ σαφεστέραν γνωριμότητα. οὕτω καὶ μετ' ὀλίγα
ἐν τῷ «Ἴδην ἵκοντο Λεκτόν», ὅλον μὲν ἡ Ἴδη, μέρος δὲ τὸ Λεκτόν, ὡς
καὶ τὸ Γάργαρον. Ὅτι δὲ δύο πόλεις
Λήμνου Ἡφαιστιὰς καὶ Μύριννα, δῆλόν ἐστιν. ( 231) Ὅτι ἐν Λήμνῳ ἡ
Ἥρα τὸν Ὕπνον εὗρεν, ὡς μέν τινές φασι τυχαίως. διὸ καὶ ἀνύσας τὸ τῆς
Ἥρας ἀξιώμα οὐκ ἐπάνεισιν εἰς Λῆμνον, ὅπερ ἐχρῆν, εἴπερ ἦν ἐκεῖσε
οἰκῶν,
ἀλλ' ᾤχετο ἐπὶ κλυτὰ φῦλα ἀνθρώπων, ὅπου δηλαδὴ καὶ πρὶν ἀπιόντι
συνήντη-
σεν ἡ Ἥρα. Οἱ δέ τινες γλαφυρώτερον ἐπιβάλλοντές φασιν ἀστείως
τοῦτο
πλάττειν τὸν ποιητὴν διὰ τὸ φιλοίνους εἶναι δοκεῖν τοὺς Λημνίους, ὡς
ἀπο
ὁ ποιητής, τῶν μερικῶν μὲν πρὸς ἱστορίαν δεόμενος, τὰ ὅλα δὲ

προστιθεὶς
Λεκτόν»,
ὅλον μὲν ἡ Ἴδη, μέρος δὲ τὸ Λεκτόν, ὡς καὶ τὸ Γάργαρον. Ὅτι δὲ δύο
πόλεις
194
οἰκῶν,
συνήντη-
τοῦτο
ἀπο-
γόνους Θόαντος, υἱοῦ Διονύσου. διὸ καὶ Εὔνηος εἰς Τροίαν οἶνον ἐκ
Λήμνου
πέμπει, καὶ τὰ Λήμνια δὲ κακὰ τοῖς ἐκεῖ παροιμιάζεται,
οἰκῶν,
συνήντη-
τοῦτο
ἀπο-
Λήμνου
πέμπει, καὶ τὰ Λήμνια δὲ κακὰ τοῖς ἐκεῖ παροιμιάζεται, οἳ κοιμώμενοι
ἀν-
ῃρέθησαν ὑπὸ γυναικῶν, οἴνου, ὡς εἰκός, προεμφορηθέντες. καὶ οἱ
Ἀχαιοὶ δὲ
ἐν Λήμνῳ πίνοντες κρατῆρας ἐπιστεφέας κατεκαυχῶντο Τρώων.
συμπατριῶται
γοῦν οἷον οἶνος καὶ ὕπνος. Ἄλλοι δέ φασι διὰ Φιλοκτήτην ἐκεῖ
διατρίβειν
τὸν Ὕπνον, ὡς ἂν παύῃ τὰς ὀδύνας κατακλίνων τὸν ἥρωα.
[Ὅτι δὲ Ἰωνικὸν μέν ἐστιν ὁ Τιτήν τοῦ Τιτῆνος, Δωρικὸν δὲ ὁ Τιτάν, ὡς

καὶ ὁ σπλάν, ἤγουν ὁ σπλήν, εἰ καὶ ἄλλως κεκοίνωται ὁ Τιτάν, καὶ ὅτι ὁ
κίναιδος
καὶ πειώλης Τιτὰν σκωπτικῶς λέγονται, οὗ δριμύτερον τὸ Κένταυρος,
παρὰ τοῖς παλαιοῖς, ἀλλαχοῦ δεδήλωται.] ( 281) Ὅτι ὁ ποιητὴς Ὕπνον
195
καὶ
Ἥραν εἰπὼν τὸ ἐπ' αὐτοῖς δυϊκὸν ἀρσενικῶς προάγει, λέγων «τὼ βήτην
Λήμνου τε καὶ Ἴμβρου ἄστυ λιπόντε», καὶ «ῥίμφα πρήσσοντε
κέλευθον». ἐκνικᾷ γὰρ ἡ τοῦ ἀρσενικοῦ ἀξία εἰς σύνταξιν, ὁποῖον καὶ τὸ
«Μοῦσαι καλαὶ καὶ Ἀπόλλων, οἷς ἐγὼ σπένδω». εἰ μὴ ἄρα τις καὶ τοῦτο
καὶ τὰ ῥηθέντα δὲ
δυϊκὰ οὐδετέρου γένους ἐρεῖ. καὶ γὰρ γίνεταί ποτε καὶ τοιαύτη σύνταξις,
ὁποῖον καὶ τὸ «σελήνην καὶ ἀστέρας, ἃ σὺ ἐθεμελίωσας».
ἐκνικᾷ γὰρ ἡ τοῦ ἀρσενικοῦ ἀξία εἰς σύνταξιν, ὁποῖον καὶ τὸ «Μοῦσαι
καλαὶ
καὶ Ἀπόλλων, οἷς ἐγὼ σπένδω». εἰ μὴ ἄρα τις καὶ τοῦτο καὶ τὰ ῥηθέντα
δὲ
δυϊκὰ οὐδετέρου γένους ἐρεῖ. καὶ γὰρ γίνεταί ποτε καὶ τοιαύτη σύνταξις,
ὁποῖον καὶ τὸ «σελήνην καὶ ἀστέρας, ἃ σὺ ἐθεμελίωσας». Ἀπέχειν δέ
φασι
τὴν Λῆμνον καὶ τὴν Ἴμβρον ἀλλήλων σταδίους ἑκατὸν εἴκοσι. Περὶ δὲ
Ἴμβρου
ὅτι νῆσος Θρᾳκική, ἔχουσα καὶ πόλιν ὁμώνυμον ὁμοίως τῇ Λήμνῳ, καὶ
ὅτι
Καβείρων ἱερὰ ἦν καὶ Ἑρμοῦ, ὃν Ἴμβρασον οἱ Κᾶρες ἐκάλουν,
ἱστοροῦσιν
οἱ παλαιοί. ( 283 s.) Ὅτι Λεκτὸν μέλλων εἰπεῖν προσλαμβάνει καὶ τὴν
Ἴδην συνήθως. ἔστι δὲ ὅλον μὲν ἡ Ἴδη, ὡς καὶ προδεδήλωται, μέρος δ'
αὐτῆς
τὸ Λεκτόν. ἀκρωτήριον δὲ τοῦτο, καθὰ καὶ τὸ Γάργαρον.
Καβείρων ἱερὰ ἦν καὶ Ἑρμοῦ, ὃν Ἴμβρασον οἱ Κᾶρες ἐκάλουν,

ἱστοροῦσιν
οἱ παλαιοί. ( 283 s.) Ὅτι Λεκτὸν μέλλων εἰπεῖν προσλαμβάνει καὶ τὴν
Ἴδην συνήθως. ἔστι δὲ ὅλον μὲν ἡ Ἴδη, ὡς καὶ προδεδήλωται, μέρος δ'
αὐτῆς
τὸ Λεκτόν. ἀκρωτήριον δὲ τοῦτο, καθὰ καὶ τὸ Γάργαρον. φησὶ γὰρ «Ἴδην
δ'
ἱκέσθην πολυπίδακα, μητέρα θηρῶν, Λεκτόν, ὅθι πρῶτον λιπέτην ἅλα».
φασὶ γὰρ τοῖς ἐκ Λήμνου καὶ Ἴμβρου ἐπὶ τὰ ἐκεῖσε ἰοῦσι τὴν ἀποβάθραν
εἶναι
ἀναγκαίως περὶ τὸ Λεκτόν. Ὁ δὲ τὰ Ἐθνικὰ γράψας καὶ πόλιν ἐν τοῖς
196
ἐκεῖσε οἶδε καλουμένην Λεκτόν. ( 285) Λέγει δὲ τερατευόμενος ὁ μῦθος

καὶ ὧδε τὰ συνήθη, καὶ ὅτι περὶ τὰ ἐκεῖ τῆς Ἥρας κινουμένης «ἀκροτάτη
ποδῶν ὑπεσείετο ὕλη», ὃ δὴ ἐπὶ θείων προσώπων εἴωθε ποιεῖν, ὧν
κινουμένων συγκινεῖται τὰ ὑποκείμενα.
Κήτειος. Τὸ δὲ «ἐπέσπον» ὅτι δεύτερος ἀόριστός ἐστιν ἐνεργητικός, ἐξ

οὗ
ἀπαρέμφατον ἐπισπεῖν, καὶ μετοχὴ ἐπισπών ἐπισπόντος, καὶ μέσος
δεύτερος
ἀόριστος ἐπισπόμενος, πολλαχοῦ τῶν Ὁμηρικῶν ποιήσεων διάδηλόν
ἐστι.
( 296) Πόλιν δὲ λέγει Μύνητος τὴν προϊστορηθεῖσαν Ἀδραμυτηνὴν
Λυρνησσόν, τὴν πατρίδα τῆς Βρισηΐδος, τῷ βασιλεῖ καὶ ταύτην
ἐπονομάσας,
καθὰ καὶ τὴν Τροίαν, ὅτε πόλιν Πριάμοιο λέγει αὐτήν, καὶ ἀλλαχοῦ
«Λῆμνον πόλιν θείοιο Θόαντος», διότι καὶ κατὰ τὴν Τραγῳδίαν τοῦ
κρατοῦντος ἡ πόλις νομίζεται. θεῖον δὲ ἡ γυνὴ τὸν Μύνητα καλεῖ,
πατρικῶς φιλοῦσα. λέγει δὲ αὐτίκα οὕτω καὶ τὸν Ἀχιλλέα, ὡς οἷον
ἀμειβομένη αὐτὸν οἷς ὑπὲρ αὐτῆς εἰς τοσοῦτον ἐμήνισεν. ( 300) Ἄμοτον
δὲ καὶ νῦν τὸ πλῆρες καὶ ἀνενδεὲς καὶ μεστόν, ὡς ἐκ μεταφορᾶς τῶν
μοτουμένων τραυμάτων. ἀποτελευτᾷ δὲ ὁ νοῦς
ῥαψῳδίᾳ, οἱ θώρακες, ἐν οἷς, φασίν, οὐκ ἐζώνυντο, ἀλλ' ἐφόρουν ἱμάντας

παρηρτημένους ἔθει στρατιωτικῷ διὰ χρείας τινάς. ( 34 – 48) Ὅτι
Ἀχιλλεὺς
Πριαμίδην Λυκάονά ποτε «ἦγε λαβὼν ἐκ πατρὸς ἀλῳῆς οὐκ ἐθέλοντα,
ἐννύχιος προμολών, ὃ δ' ἐρινεὸν ὀξέϊ χαλκῷ τάμνε νέους ὄρπηκας, ἵν'
ἅρματος
ἄντυγες ἦεν. τῷ δ' ἂρ ἀνώϊστον κακὸν ἤλυθε δῖος Ἀχιλλεύς. καὶ τότε μέν
μιν
Λῆμνον ἐϋκτιμένην ἐπέρασσεν νηυσὶν ἄγων, ἀτὰρ υἱὸς Ἰήσονος ὦνον
ἔδωκεν κεῖθεν δὲ ξεῖνός μιν ἐλύσατο. πολλὰ δ' ἔδωκεν Ἴμβριος Ἠετίων,
πέμψε δ' ἐς δίαν Ἀρίσβην. ἔνθεν ὑπεκπροφυγὼν πατρώϊον ἵκετο δῶμα.
ἕνδεκα δ' ἤματα θυμὸν ἐτέρπετο οἷσιν», ἤγουν ἰδίοις, «φίλοισιν, ἐλθὼν ἐκ
Λήμνοιο. δυωδεκάτῃ δέ μιν αὖτις χερσὶν Ἀχιλλῆος θεὸς ἔμβαλεν, ὅς μιν
ἔμελλεν πέμψειν ἐς Ἀίδαο καὶ οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι».
197
ἐννύχιος προμολών, ὃ δ' ἐρινεὸν ὀξέϊ χαλκῷ τάμνε νέους ὄρπηκας, ἵν'
ἅρματος
ἄντυγες ἦεν. τῷ δ' ἂρ ἀνώϊστον κακὸν ἤλυθε δῖος Ἀχιλλεύς. καὶ τότε μέν
μιν
Λῆμνον ἐϋκτιμένην ἐπέρασσεν νηυσὶν ἄγων, ἀτὰρ υἱὸς Ἰήσονος ὦνον
ἔδωκεν
κεῖθεν δὲ ξεῖνός μιν ἐλύσατο. πολλὰ δ' ἔδωκεν Ἴμβριος Ἠετίων, πέμψε δ'
ἐς
δίαν Ἀρίσβην. ἔνθεν ὑπεκπροφυγὼν πατρώϊον ἵκετο δῶμα. ἕνδεκα δ'
ἤματα
θυμὸν ἐτέρπετο οἷσιν», ἤγουν ἰδίοις, «φίλοισιν, ἐλθὼν ἐκ Λήμνοιο.
δυωδεκάτῃ
δέ μιν αὖτις χερσὶν Ἀχιλλῆος θεὸς ἔμβαλεν, ὅς μιν ἔμελλεν πέμψειν ἐς
Ἀίδαο
καὶ οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι». Ὅπως δὲ τὰ κατὰ τοῦτον ἐπράχθη, ἑξῆς
δηλωθήσεται. νῦν δὲ ὅρα τὴν περιπέτειαν, εἴπερ τῷ ποτε ἐλεήσαντι ἄρτι
περι-
τυχὼν ὁ Λυκάων θανάτῳ πεσεῖται ὑπ' αὐτοῦ.
τις ἑαυτὸν συκίνῃ διδόναι ἤθελεν ἐπικουρίᾳ. τυχὸν δὲ εἰς διαπλοκήν τινα
ἐχρησίμευε τῷ τόπῳ τῆς ἄντυγος ὁ νέος ὄρπηξ τοῦ ἐρινεοῦ ὡς
εὐλύγιστος, οὐ
μὴν εἰς αὐτὴν τὴν ἄντυγα. γίνεται δὲ ὄρπηξ, ὁ διὰ σαφήνειαν ῥηθεὶς νέος,
ἐκ τοῦ
ὄρω, τὸ πηδῶ, καὶ τοῦ πήσσω πήξω, ὁ ἀναπηδήσας εἰς αὔξησιν εὐπαγῆ. (
39)
Τὸ δὲ ἀνώϊστον δηλοῖ μὲν τὸ ἀνέλπιστον, καὶ γίνεται ἐκ τοῦ ὀΐω, τὸ
ὑπολαμβάνω καὶ νοῶ, ἔκτασιν δὲ ἔπαθε τοῦ ο εἰς ω. ( 40) Τὴν δὲ Λῆμνον
νῦν
μὲν ἐϋκτιμένην, ἤγουν καλῶς οἰκουμένην, λέγει, προϊὼν δὲ καὶ ἠγαθέην
ἐρεῖ.
καὶ ἀλῳὴν δὲ ἐϋκτιμένην πρὸ ὀλίγων τε ἔφη καὶ μετ' οὐ πολλὰ δὲ
ὡσαύτως προ-
σερεῖ. Τὸ δὲ «ἐπέρασε» δηλοῖ μὲν καὶ νῦν τὸ πέραν ἀπέδοτο καὶ διὰ
θαλάσσης
πλεύσας διεπώλησε. καιρία δὲ ὡς εἰς ποίησιν ἡ λέξις, διὸ καὶ πολλάκις
αὐτῇ
χρᾶται ὁ ποιητής, οἷον, «εἰς Λῆμνον ἐπέρασε», καὶ «εἰς Λῆμνον
πεπερημένος»,
198
ὑπολαμβάνω καὶ νοῶ, ἔκτασιν δὲ ἔπαθε τοῦ ο εἰς ω. ( 40) Τὴν δὲ Λῆμνον
νῦν
μὲν ἐϋκτιμένην, ἤγουν καλῶς οἰκουμένην, λέγει, προϊὼν δὲ καὶ ἠγαθέην
ἐρεῖ.
καὶ ἀλῳὴν δὲ ἐϋκτιμένην πρὸ ὀλίγων τε ἔφη καὶ μετ' οὐ πολλὰ δὲ
ὡσαύτως προ-
σερεῖ. Τὸ δὲ «ἐπέρασε» δηλοῖ μὲν καὶ νῦν τὸ πέραν ἀπέδοτο καὶ διὰ
θαλάσσης
πλεύσας διεπώλησε. καιρία δὲ ὡς εἰς ποίησιν ἡ λέξις, διὸ καὶ πολλάκις
αὐτῇ
χρᾶται ὁ ποιητής, οἷον, «εἰς Λῆμνον ἐπέρασε», καὶ «εἰς Λῆμνον
πεπερημένος»,
καὶ «μ' ἐπέρασας». ἐντεῦθεν δὲ καὶ ἡ ἁπλῶς πρᾶσις παρὰ τοῖς ὕστερον
κατὰ συγ-
κοπήν. ἐκ δὲ τοῦ τοιούτου περᾶν [καὶ ὁ πεπερημένος] καὶ τὸ πέρνημι
παράγω-
γον, ἐξ οὗ καὶ τὸ περνάμενος, καὶ τὸ «περνὰς νήσων ἐπ' ἀλλοδαπάων». (
41)
[Ὁ δὲ ὦνος ἐκ τοῦ ὠνή γέγονεν, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ δηλοῦται, καθὰ καὶ ἐκ
τοῦ
τιμή ὁ τῖμος. καί εἰσι ταὐτὰ ὦνος καὶ τῖμος
κοπήν. ἐκ δὲ τοῦ τοιούτου περᾶν [καὶ ὁ πεπερημένος] καὶ τὸ πέρνημι

παράγω-
γον, ἐξ οὗ καὶ τὸ περνάμενος, καὶ τὸ «περνὰς νήσων ἐπ' ἀλλοδαπάων». (
41)
[Ὁ δὲ ὦνος ἐκ τοῦ ὠνή γέγονεν, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ δηλοῦται, καθὰ καὶ ἐκ
τοῦ
τιμή ὁ τῖμος. καί εἰσι ταὐτὰ ὦνος καὶ τῖμος.] ( 42) Τὸ δὲ «ξεῖνος
ἐλύσατο»
δηλοῖ ὁποῖον ἀγαθὸν ἡ ξενία. ὁ γὰρ Ἠετίων οὗτος, ὁ τῷ πατρὶ τῆς
Ἀνδρομάχης
ὁμώνυμος, τὴν ξενίαν αἰδεσθεὶς ἐξωνήσατο ἐκ Λήμνου τὸν Λυκάονα,
οὐχ'
ἁπλῶς λύτρα τῷ Ἰησονίδῃ Εὐνήῳ δούς, ἀλλὰ πολλὰ δοὺς καί, ὡς ἂν
ἀλλαχοῦ φαίη, ἀπειρέσια. ( 43) Ἡ δὲ Ἴμβρος, ἧς παρώνυμος ὁ ῥηθεὶς
Ἴμβριος Ἠετίων, νῆσός ἐστιν Αἰολική, οὐ πολὺ τῆς Λήμνου ἀπέχουσα,
199
ἀντιπέραν Τενέδου. ἐκ τῆς τοιαύτης Ἴμβρου τοὺς φυγοδικοῦντας

Ἰμβρίους παροιμιακῶς ἐκάλουν. φησὶ γοῦν Αἴλιος Διονύσιος οὕτως.
Ἴμβριοι, οἱ τὰς δίκας
τιμή ὁ τῖμος. καί εἰσι ταὐτὰ ὦνος καὶ τῖμος.] ( 42) Τὸ δὲ «ξεῖνος
ἐλύσατο» δηλοῖ ὁποῖον ἀγαθὸν ἡ ξενία. ὁ γὰρ Ἠετίων οὗτος, ὁ τῷ πατρὶ
τῆς Ἀνδρομάχης ὁμώνυμος, τὴν ξενίαν αἰδεσθεὶς ἐξωνήσατο ἐκ Λήμνου
τὸν Λυκάονα, οὐχ' ἁπλῶς λύτρα τῷ Ἰησονίδῃ Εὐνήῳ δούς, ἀλλὰ πολλὰ
δοὺς καί, ὡς ἂν ἀλλαχοῦ φαίη, ἀπειρέσια. ( 43) Ἡ δὲ Ἴμβρος, ἧς
παρώνυμος ὁ ῥηθεὶς Ἴμβριος Ἠετίων, νῆσός ἐστιν Αἰολική, οὐ πολὺ τῆς
Λήμνου ἀπέχουσα, ἀντιπέραν Τενέδου. ἐκ τῆς τοιαύτης Ἴμβρου τοὺς
φυγοδικοῦντας Ἰμβρίους παροιμιακῶς ἐκάλουν. φησὶ γοῦν Αἴλιος
Διονύσιος οὕτως. Ἴμβριοι, οἱ τὰς δίκας ὑποφεύγοντες, ἐπεί τινες εἰς
δίκην καλούμενοι ἐσκήπτοντο ἐν Ἴμβρῳ εἶναι. Ἀρίσβη δὲ πόλις
Τρῳάδος, Μιτυληναίων ἀποικίαν σχοῦσα, περὶ ἧς καὶ προείρηται. ( 46)
τοὺς γυμνῆτας ὠνόμασαν, [οἷς ὁμόστοιχοι καὶ οἱ κοινῶς μὲν ψιλοί,

κοινότερον
δὲ ψιλῆται.] Περὶ Λυκάονος δὲ ἐνταῦθα ὁ λόγος, ὃς τὰ μὲν ὅπλα πάντα
ἔβαλε
χαμαὶ φεύγων ἐκ ποταμοῦ, τοῖς ποσὶ δὲ τὴν σωτηρίαν ἐπέτρεψεν. Ἔνθα
καὶ ὅρα
δυστυχίαν βουλεύματος. ἀπογνοὺς γὰρ τοῦ ποταμοῦ καὶ φεύγων ὡς εἰς
τὴν
πόλιν πίπτει ὡς οὐκ ἤλπισεν. ( 54 – 63) Ὅτι ἐκπλήττει τὸν Ἀχιλλέα, ἐὰν
ἐκ
τῆς νήσου Λήμνου ὁ αἰχμάλωτος Λυκάων ἔφυγε. διὸ καί φησιν ὡς ἐν
ἠθοποιΐᾳ
»ὢ πόποι, ἦ μέγα θαῦμα τόδ' ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι», ἤγουν ὁρῶ. «ἦ μάλα
δὴ
Τρῶες μεγαλήτορες, οὕς περ ἔπεφνον, αὖτις ἀναστήσονται ὑπὸ ζόφου
ἠερόεν-
τος. οἷον δὴ καὶ ὅδ' ἦλθε, φυγὼν ὑπὸ νηλεὲς ἦμαρ, Λῆμνον ἐς ἠγαθέην
πεπερημένος», ὡς προείρηται, «οὐδέ μιν ἔσχε πόντος ἁλὸς πολιῆς, ὃς
πολεῖς

200
δυστυχίαν βουλεύματος. ἀπογνοὺς γὰρ τοῦ ποταμοῦ καὶ φεύγων ὡς εἰς

τὴν
πόλιν πίπτει ὡς οὐκ ἤλπισεν. ( 54 – 63) Ὅτι ἐκπλήττει τὸν Ἀχιλλέα, ἐὰν
ἐκ
τῆς νήσου Λήμνου ὁ αἰχμάλωτος Λυκάων ἔφυγε. διὸ καί φησιν ὡς ἐν
ἠθοποιΐᾳ
»ὢ πόποι, ἦ μέγα θαῦμα τόδ' ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι», ἤγουν ὁρῶ. «ἦ μάλα
δὴ
Τρῶες μεγαλήτορες, οὕς περ ἔπεφνον, αὖτις ἀναστήσονται ὑπὸ ζόφου
ἠερόεν-
τος. οἷον δὴ καὶ ὅδ' ἦλθε, φυγὼν ὑπὸ νηλεὲς ἦμαρ, Λῆμνον ἐς ἠγαθέην
πεπερημένος», ὡς προείρηται, «οὐδέ μιν ἔσχε πόντος ἁλὸς πολιῆς, ὃς
πολεῖς
ἀέκοντας ἐρύκει. ἀλλ' ἄγε δὴ καὶ δουρὸς ἀκωκῆς ἡμετέροιο γεύσεται,
ὄφρα
ἴδωμαι [φρεσὶν ἠδὲ δαείω», ἅπερ ἐκ παραλλήλου ταὐτὸν δηλοῦσιν,] «ἢ
ἂρ
ὁμῶς καὶ κεῖθεν ἐλεύσεται, ἤ μιν ἐρύξει γῆ φυσίζοος, ἥ τε κατὰ κρατερόν
περ
ἐρύκει».
ἄμεναι, ἤτοι κορέσασθαι, «ἀνδρομέοιο. αὐτὰρ ὃ τῇ ἑτέρῃ μὲν ἑλὼν

ἐλίσσετο
γούνων, τῇ δ' ἑτέρῃ ἔχεν ἔγχος ἀκαχμένον οὐδὲ μεθίει». ( 73 – 7) Καὶ
λισσόμενος ἔφη «γουνοῦμαί σ', Ἀχιλλεῦ, σὺ δέ μ' αἴδεο καί μ' ἐλέησον·
ἀντί τοι
εἰμ' ἱκέταο, διοτρεφές, αἰδοίοιο· πὰρ γὰρ σοὶ πρώτῳ πασάμην Δημήτερος
ἀκτὴν ἤματι τῷ, ὅτε μ' εἷλες ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλῳῇ». ( 78 – 9) Ἀναμιμνῄσκει
δὲ
καὶ, ὅπως ἐπέρασεν αὐτὸν ὁ Ἀχιλλεὺς εἰς ἠγαθέην Λῆμνον, καὶ ὅσου
τιμήματος
διεπράθη. φησὶ γὰρ «ἑκατόμβοιον δέ τοι ἦλφον». τοῦτο δὲ ποιεῖ, ὡς ἂν
δελεάσῃ
τοῖς ὕστερον δώροις, ἅπερ τριπλᾶ δώσειν φησί. ( 80) Λέγει γὰρ «νῦν δὲ
λύμην τρὶς τόσσα πορών». ( 99 sqq.) Ἐφ' οἷς πᾶσιν ἀκούσει παρ'
Ἀχιλλέως·
χρῆσις καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν τῷ «στένοντα πόντον». οὐκ εὔδηλον δὲ εἴτε

201
ἐπὶ ζῴων εἴτε ἐπὶ πόντου ἡ τοῦ στένειν κυριολεξία ἐστί. [( 230) Περὶ δὲ
Θρᾴκης ἤτοι Θρῄκης, ἧς παρώνυμον ὁ Θρηΐκιος πόντος, παραπεπήχθω
τοῖς
ἀλλαχοῦ προγεγραμμένοις καὶ ταῦτα ἐπιτομώτερον, ὅτι ἐπιεικῶς εἰπεῖν
κατὰ
τὸν Ἀθήναιον ἡ Θρᾴκη ἐθαυμάζετο ὡς ἡδύοινος, ἔτι δὲ καὶ πολύοινος.
διὸ καὶ οἱ
περὶ Τροίαν Ἀχαιοὶ ἐκεῖθεν οἰνίζοντο, ὡς δῆλον ἐκ τοῦ «νῆες δ' ἐκ
Λήμνοιο
παρέστασαν οἶνον ἄγουσαι. Θρᾳκία δὲ πάντως καὶ ἡ Λῆμνος, καθὰ καὶ ἡ
Θάσος. ἀγαθοῦ καὶ αὐτὴ εὐφοροῦσα οἴνου. καὶ εἴη ἄν, ὥς που καὶ
προδεδήλωται, ἡ τοιαύτη κατ' οἶνον εὐφορία αἰτία τοῦ καὶ Ἄρεος
οἰκητήριον
τὴν Θρᾴκην λέγεσθαι, ὡς τοῦ πολλοῦ οἴνου ἔριν καὶ στάσεις καὶ τὰ
ἐχόμενα
ἐξεγείροντος. ἐθνικὸν δὲ Θρᾴκης Θρᾷξ, ὅθεν Θρᾷττα γυνή.
ἐπὶ ζῴων εἴτε ἐπὶ πόντου ἡ τοῦ στένειν κυριολεξία ἐστί. [( 230) Περὶ δὲ
Θρᾴκης ἤτοι Θρῄκης, ἧς παρώνυμον ὁ Θρηΐκιος πόντος, παραπεπήχθω
τοῖς
ἀλλαχοῦ προγεγραμμένοις καὶ ταῦτα ἐπιτομώτερον, ὅτι ἐπιεικῶς εἰπεῖν
κατὰ
τὸν Ἀθήναιον ἡ Θρᾴκη ἐθαυμάζετο ὡς ἡδύοινος, ἔτι δὲ καὶ πολύοινος.
διὸ καὶ οἱ
περὶ Τροίαν Ἀχαιοὶ ἐκεῖθεν οἰνίζοντο, ὡς δῆλον ἐκ τοῦ «νῆες δ' ἐκ
Λήμνοιο
παρέστασαν οἶνον ἄγουσαι. Θρᾳκία δὲ πάντως καὶ ἡ Λῆμνος, καθὰ καὶ ἡ
Θάσος. ἀγαθοῦ καὶ αὐτὴ εὐφοροῦσα οἴνου. καὶ εἴη ἄν, ὥς που καὶ
προδεδήλωται, ἡ τοιαύτη κατ' οἶνον εὐφορία αἰτία τοῦ καὶ Ἄρεος
οἰκητήριον τὴν Θρᾴκην λέγεσθαι, ὡς τοῦ πολλοῦ οἴνου ἔριν καὶ στάσεις
καὶ τὰ ἐχόμενα ἐξεγείροντος. ἐθνικὸν δὲ Θρᾴκης Θρᾷξ, ὅθεν Θρᾷττα
γυνή. καὶ ἰχθύος δὲ ὄνομα παρὰ τῷ Δειπνοσοφιστῇ.
ὀλίγων ἐφάνη. ( 718) Τρίπους δὲ ποιητὸς ὁ ἔντεχνος κατὰ ἔλλειψιν τοῦ

εὖ, ἴσως δὲ καὶ πρὸς διαστολὴν τοῦ κατὰ χρησμὸν τρίποδος, ὃς ἐδήλου
τὸν
γέροντα. οὕτω καὶ κρατῆρα μετ' ὀλίγα τετυγμένον ἐρεῖ ἢ τὸν εὔτυκτον ἢ
202
ὡς
ὄντων καὶ μὴ τυκτῶν κρατήρων, ὁποίοις τε ὁ ἀπέριττος καὶ ὑδροχαρὴς
Διογένης
ἦν φιληδῶν, καὶ τῶν τοῦ Ἡφαίστου δὲ πολλαχοῦ γῆς πυροέντων, ὁποῖοί
ποτε
καὶ οἱ κατὰ Λῆμνον. ( 719) Τὸ δὲ «οὔδει πελάσαι» ἐφερμηνευτικόν ἐστι
τοῦ
σφῆλαι. σφῆλαι γὰρ κυρίως τὸ συμποδίσαι καὶ ῥῖψαι εἰς γῆν, ἐξ οὗ καὶ τὸ
ἐν
Ὀδυσσείᾳ σφέλας, ὡς ἐκεῖ φαίνεται. τὸ δὲ τοῦ σφῆλαι ἀνάπαλιν
ἀνασφῆλαι, ὅ
ἐστιν ἀνεγερθῆναι τοῦ πτώματος. ( 720) «Τὸ δὲ οὔτε Αἴας δύνατο»
ἔλλειψιν
ἔχει τοῦ «σφῆλαι οὔδει τε πελάσαι». Ἰστέον γὰρ ὡς διὰ τὸ ἐναγώνιον τοῦ
ἔργου συχνὴ ἐνταῦθα ἡ ἔλλειψις.
«ἓξ δ' ἄρα μέτρα», τὰ καὶ προγραφέντα, «χάνδανεν. αὐτὰρ κάλλει ἐνίκα
πᾶσαν ἐπ' αἶαν πολλόν, ἐπεὶ Σιδόνες πολυδαίδαλοι εὖ ἤσκησαν, Φοίνικες
δ'
ἄγον ἄνδρες ἐπ' ἠεροειδέα πόντον, στῆσαν δ' ἐν λιμένεσσι, Θόαντι δέ»,
τῷ
Λημνίῳ δηλαδή, «δῶρον ἔδωκαν. Εὔνηος δέ», ὁ τοῦ Ἰάσονος,
«Λυκάονος»,
τοῦ Πριαμίδου, «ὦνον ἔδωκε Πατρόκλῳ ἥρωϊ». εἰ δὲ φθάσας ὁ Λυκάων
ἁλῶναι
εἶπε πρὸς Ἀχιλλέως καὶ πραθῆναι κατὰ Λῆμνον εἰς ἑκατόμβοιον, δῆλον
ὡς
καὶ ἐκεῖνα εἰκὸς γενέσθαι καὶ τὸ ἐνταῦθα λεχθέν. Ἰστέον δὲ ὡς οὐ μόνον
Εὔνηος
τὸ κύριον, ἀλλὰ καὶ Εὔνεως, ὅθεν Εὐνεῖδαι, γένος μουσικόν, ἀπὸ Εὔνεω
δηλαδή, φασί, τοῦ τοῦ Ἰάσονος. ( 740) Ἔτι ἰστέον καὶ ὅτι τὸ «ταχυτῆτος
μέρος. μέρος γὰρ Φοινίκων οἱ εἴτε Σιδόνες εἴτε Σιδόνιοι. καὶ

συλλαλοῦνται
κἀνταῦθα τὸ μέρος καὶ τὸ ὅλον ἔθει ποιητικῷ, ἢ καὶ ἄλλως εἰπεῖν,
ῥητορικῷ,
κατὰ ἰδέαν δηλαδὴ περιβολῆς. Φοίνικες δὲ ἄνδρες πρὸς διαστολὴν
ἑτεροίων
203
φοινίκων, οἷον ἵππου καὶ ὀπώρας. ( 744) Τίς δὲ ὁ ἠεροειδὴς πόντος, δηλοῖ
καὶ
ἡ Ὀδύσσεια. ( 745) Τὸ δὲ «ἐν λιμένεσσι» τὸ ἀληθῶς πολυλίμενον τῆς
Λήμνου ἱστορεῖ. Δῶρον δὲ Θόαντι ἐκείνῳ δέδοται ὁ κρατὴρ διὰ τὴν ἐν
λιμένεσσι
στάσιν. [( 748) Τὸ δέ «καὶ τὸν Ἀχιλλεὺς θῆκεν ἀέθλιον» θαῦμά τί ἐστιν,
εἰ
καὶ τὸν οὕτω κάλλιστον κρατῆρα περιεῖδεν ὁ ἥρως, προέμενος αὐτὸν ἐπὶ
τιμῇ
τοῦ ἑτάρου Πατρόκλου.] Καὶ οὗτος μὲν ὁ κρατὴρ τῷ νικῶντι ἀέθλιον
τέθειται τῷ
Πατρόκλῳ κτηθείς, ὡς εἴρηται. ( 750 – 1) Τῷ δευτέρῳ δὲ Ἀχιλλεὺς «βοῦν
ἔθηκε μέγαν καὶ πίονα δημῷ· ἡμιτάλαντον δὲ χρυσοῦ λοισθῆϊ ἔθηκε».
εὐκτικὸν κατὰ τὸ κέκλημαι κεκλῄμην καὶ τὰ ὅμοια, ὡς οἱ Τεχνικοὶ

κανονικῶς
παραδιδόασιν.] ( 747 – 59) Ἡ δὲ μήτηρ καὶ ζῶντα θεοφιλῆ τὸν κείμενον
δεικνῦσα καὶ θανόντα φησὶν «Ἕκτορ» καὶ ἑξῆς, ὡς προείρηται, «ἦ μέν
μοι,
ζωός περ ἐὼν φίλος ἦσθα θεοῖσιν· οἳ δ' ἄρα σεῦ κήδοντο καὶ ἐν θανάτοιό
περ
αἴσῃ. ἄλλους μὲν γὰρ παῖδας ἐμοὺς πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεὺς πέρνασκεν, ἤν
τινα»,
ἢ «ὅν τινα ἕλεσκε πέρην ἁλὸς ἀτρυγέτοιο, ἐς Σάμον ἔς τ' Ἴμβρον καὶ
Λῆμνον
ἀμιχθαλόεσσαν· σεῦ δ' ἐπεὶ ἐξέλετο ψυχὴν ταναηκέϊ χαλκῷ, πολλὰ
ῥυστάζεσκεν
ἑοῦ περὶ σῆμα ἑτάροιο Πατρόκλου, τὸν ἔπεφνες. ἀνέστησε δέ μιν οὐδ'
ὥς», ὡς
καὶ προεγράφη, «νῦν δέ μοι ἑρσήεις καὶ πρόσφατος ἐν μεγάροισι κεῖσαι,
τῷ
ἴκελος ὅν τ' ἀργυρότοξος Ἀπόλλων οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχόμενος
κατέπεφνε», τουτέστιν, ὅμοιος οὐ πεφονευμένῳ ἀλλά τινι ἐξαίφνης
θανόντι, ὡς
κἀνταῦθα ποιητικὰ πάρισα, τὸ «πέρνασκε» καὶ τὸ «ἕλεσκεν», ἁπλοϊκῶς

οὕτω
204
παραπεσόντα τῇ ἠθοποιΐᾳ τῆς γραός. ( 750) Θανάτοιο δὲ αἶσα

περιφραστικῶς
ὁ θάνατος πρὸς διαστολὴν ἑτέρας αἴσης. ἐν τούτοις δὲ ἡ ποίησις τὸν
θεοφιλῆ
ἄνδρα καὶ ζῶντα καὶ τεθνεῶτα φιλεῖσθαι λέγει θεῷ. ( 751) Τὸ δὲ «παῖδας
ἐμοὺς πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς» ἔχει τι κάλλους κατὰ τὸ «παῖδας» καὶ
«πόδας».
( 753) Σάμον δὲ καὶ νῦν τὴν Θρᾳκίαν λέγει. αὕτη γὰρ τοῖς περὶ Λῆμνον
καὶ
Ἴμβρον τόποις παράκειται, οὐ μὴν ἡ ἀνατολικωτέρα Ἰωνική.
Ἀμιχθαλόεσσα
δὲ οἱονεὶ ἀμικτόεσσα, τροπῇ τῶν ψιλῶν εἰς δασέα καὶ πλεονασμῷ τῆς
αλ
συλλαβῆς ἐκ τοῦ ἄμικτος. ἀπρόσμικτος γὰρ ἦν ἡ Λῆμνος τοῖς πλέουσιν,
ἐπεὶ
Σίντιες οἱ Λήμνιοι καὶ πειρατικοί. ἢ καὶ διὰ τὸ πετρῶδες ἐν πολλοῖς καὶ
δυσπρόσιτον, περὶ ὧν καὶ Σοφοκλῆς φησιν «οὐκ ἐνθάδ' οἱ πλοῖ τοῖσι
σώφροσι
ἄνδρα καὶ ζῶντα καὶ τεθνεῶτα φιλεῖσθαι λέγει θεῷ. ( 751) Τὸ δὲ «παῖδας
ἐμοὺς πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς» ἔχει τι κάλλους κατὰ τὸ «παῖδας» καὶ
«πόδας».
( 753) Σάμον δὲ καὶ νῦν τὴν Θρᾳκίαν λέγει. αὕτη γὰρ τοῖς περὶ Λῆμνον
καὶ
Ἴμβρον τόποις παράκειται, οὐ μὴν ἡ ἀνατολικωτέρα Ἰωνική.
Ἀμιχθαλόεσσα
δὲ οἱονεὶ ἀμικτόεσσα, τροπῇ τῶν ψιλῶν εἰς δασέα καὶ πλεονασμῷ τῆς
αλ
συλλαβῆς ἐκ τοῦ ἄμικτος. ἀπρόσμικτος γὰρ ἦν ἡ Λῆμνος τοῖς πλέουσιν,
ἐπεὶ
Σίντιες οἱ Λήμνιοι καὶ πειρατικοί. ἢ καὶ διὰ τὸ πετρῶδες ἐν πολλοῖς καὶ
δυσπρόσιτον, περὶ ὧν καὶ Σοφοκλῆς φησιν «οὐκ ἐνθάδ' οἱ πλοῖ τοῖσι
σώφροσι
βροτῶν». οἱ δὲ παλαιοί φασιν καί, ὅτι κατὰ Κυπρίους ἀμιχθαλόεσσα ἡ
εὐδαίμων, τοῦτο δὲ ὡς οἷα πολύμικτος. [( 754 s.)
Ευστάθιος. Σχόλια στον Όμηρο. Οδύσσεια

Volume 1, p. 297, l. 10
205
μέγαν ἄκμονα, κόπτε δὲ δεσμοὺς ἀῤῥήκτους, ἀλύτους. (Vers. 275.) ὄφρ'

ἔμπεδον αὖθι μένοιεν, οἱ
δεσμηθέντες δηλαδή. αὐτὰρ ἐπειδὴ τεῦξε δόλον κεχολωμένος Ἄρει, βῆ ῥ'
ἴμεν εἰς θάλαμον ὅθι οἱ φίλα
δέμνια κεῖτο. ἀμφὶ δ' ἂρ ἑρμῖσι χεῦε δέσματα κύκλῳ ἁπάντῃ πολλὰ δὲ καὶ
καθύπερθεν μελαθρόφιν
ἐξεκέχυντο ἠΰτ' ἀράχνια λεπτὰ, τάγ' οὐ κέ τις οὐδὲ ἴδοιτο οὐδὲ θεῶν
μακάρων, περὶ γὰρ δολόεντα
τέτυκτο. αὐτὰρ ἐπειδὴ πάντα δόλον περὶ δέμνια χεῦεν (Vers. 283.) εἴσατο
τουτέστι προσεποιήσατο
καὶ ἐφάνη, ἀπιέναι ἐς Λῆμνον ἐϋκτίμενον πτολίεθρον. οὐδ' ἀλαοσκοπιὴν
ἔχε χρυσήνιος Ἄρης ὡς ἴδεν
Ἥφαιστον κλυτοτέχνην νόσφι κιόντα. βῆ δ' ἰέναι πρὸς δῶμα περικλυτοῦ
Ἡφαίστοιο, ἰσχανόων φιλότη-
τος ἐϋστεφάνου Κυθερείης. ἡ δὲ, νέον παρὰ Διὸς ἦλθεν. ὅ δ' εἴσω
δώματος ᾔει ἔν τ' ἄρα οἱ φῦ χειρί. καὶ
ἔφη. (Vers. 292.) δεῦρο φίλη λέκτρονδε τραπείομεν εὐνηθέντε. οὐ γὰρ ἔθ'
Ἥφαιστος μεταδήμιος ἀλλά που
ἤδη οἴχεται ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους. ὣς φάτο τῇ δ'
ἀσπαστὸν ἐείσατο κοιμηθῆναι. τὼ δ' ἐς
δέμνια βάντε, κατέδραθον. ἀμφὶ δὲ δεσμοὶ τεχνήεντες ἔχυντο
πολύφρονος Ἡφαίστοιο.
Ευστάθιος. Σχόλια στον Όμηρο. Οδύσσεια Volume 1, p. 297, l. 14
τέτυκτο. αὐτὰρ ἐπειδὴ πάντα δόλον περὶ δέμνια χεῦεν (Vers. 283.) εἴσατο
τουτέστι προσεποιήσατο
καὶ ἐφάνη, ἀπιέναι ἐς Λῆμνον ἐϋκτίμενον πτολίεθρον. οὐδ' ἀλαοσκοπιὴν
ἔχε χρυσήνιος Ἄρης ὡς ἴδεν
Ἥφαιστον κλυτοτέχνην νόσφι κιόντα. βῆ δ' ἰέναι πρὸς δῶμα περικλυτοῦ
Ἡφαίστοιο, ἰσχανόων φιλότη-
πολύφρονος Ἡφαίστοιο. οὐδέ τι κινῆσαι
μελέων ἦν οὐδ' ἀναεῖραι. καὶ τότε δὴ γίνωσκον ὅτ' οὐκέτι φυκτὰ
πέλονται. ἀγχίμολον δ' αὐτοῖς ἦλθεν
Ἥφαιστος αὖτις ὑποστρέψας πρὶν Λῆμνον γαῖαν ἱκέσθαι, Ἠέλιος γάρ οἱ
σκοπιὴς ἔχεν, εἶπέ τε μῦθον.
206
(Vers. 305.) ἔστη δ' ἐν προθύροισι, χόλος δέ μιν ἄγριος ᾕρει. σμερδαλέον
δ' ἐβόησε, γέγωνέ τε πᾶσι θεοῖσι.
Ζεῦ πάτερ ἠδ' ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες, δεῦθ' ἵνα ἔργα γελαστὰ
καὶ οὐκ ἐπιεικτὰ ἴδησθε.
πολύφρονος Ἡφαίστοιο. οὐδέ τι κινῆσαι
μελέων ἦν οὐδ' ἀναεῖραι. καὶ τότε δὴ γίνωσκον ὅτ' οὐκέτι φυκτὰ
πέλονται. ἀγχίμολον δ' αὐτοῖς ἦλθεν
Ἥφαιστος αὖτις ὑποστρέψας πρὶν Λῆμνον γαῖαν ἱκέσθαι, Ἠέλιος γάρ οἱ
σκοπιὴς ἔχεν, εἶπέ τε μῦθον.
(Vers. 305.) ἔστη δ' ἐν προθύροισι, χόλος δέ μιν ἄγριος ᾕρει. σμερδαλέον
δ' ἐβόησε, γέγωνέ τε πᾶσι θεοῖσι.
Ζεῦ πάτερ ἠδ' ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες, δεῦθ' ἵνα ἔργα γελαστὰ
καὶ οὐκ ἐπιεικτὰ ἴδησθε. ὡς ἐμὲ
χωλὸν ἐόντα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη αἰὲν ἀτιμάζει, φιλέει δ' ἀΐδηλον
Ἄρηα, οὕνεχ' ὁ μὲν, καλός τε
καὶ ἀρτίπος, αὐτὰρ ἔγωγε ἠπεδανὸς γενόμην. αὐτὰρ οὔ τι μοι αἴτιος
ἄλλος ἀλλὰ τοκῆε δύω, τὼ μὴ γεί-
νασθαι ὄφελλον. ἀλλ' ὄψεσθε ἵνα τώ γε καθεύδετον ἐν φιλότητι, εἰς ἐμὰ
δέμνια βάντες.
Τὸ δὲ λεπτὰ, ἢ πρὸς τὸ ἀράχνια φησὶν, ἢ πρὸς τὸ δέσματα. ἑρμηνεία δὲ

αὐτοῦ τὸ, ἃ οὐκ ἄν τις
οὐδὲ ἴδοιτο, λεπτότατα γὰρ τὰ τοιαῦτα, (Vers. 281.) καὶ τὸ, οὐδὲ θεῶν
μακάρων. ὃ καὶ πρὸς
πιθανότητα ἐῤῥέθη. οὐ γὰρ ἀνθρώποις μόνον, ἀλλὰ καὶ θεοῖς ἦσαν
ἀόρατα. διὸ συνέσχον τὸν Ἄρην
τεχνικῶς τετυγμένα. (Vers. 283.) Τὸ δὲ εἴσατο ἴμεν, δύναται ὅμοιον εἶναι
καὶ τῷ, βῆ δ' ἰέναι.
ἵνα ᾖ καὶ ἀντὶ τοῦ ἐπορεύθη τὸ εἴσατο, καὶ μὴ μόνον ἀντὶ τοῦ ἔδοξε.
(Vers. 284.) Ὅτι δὲ φιλτάτη
γαιάων ἡ Λῆμνος τῷ Ἡφαίστῳ διὰ τοὺς ἐκεῖ κρατῆρας τοῦ πυρὸς, καὶ
207
ὅτι καὶ πόλεις δύο περὶ αὐτὴν

ὧν μία καὶ ἡ Ἡφαιστία, εἰς ἣν καὶ εἰκὸς ἀπελθεῖν ἄρτι τὸν Ἥφαιστον,
καὶ ὅτι Σίντιες οἱ Λήμνιοι,
καὶ διατί ταῦτα ἡ Ἰλιὰς δηλοῖ. (Vers. 283.) Τὸ δὲ ἐϋκτιμένον πτολίεθρον,
τρόπος ἐστὶ ποιητικὸς
συνεκφωνήσας χάριν σαφηνείας τῇ ὅλῳ ἤγουν τῇ Λήμνῳ, τὸ μέρος
αὐτῆς, τὴν πόλιν. καὶ ἔστιν ὅμοιον
τῷ, ἐς Κύπρον ἐς Πάφον, ὃ μετ' ὀλίγα κεῖται. Τὸ δὲ γαιάων, πληθυντικῶς
καὶ νῦν καὶ ἐν τοῖς μετὰ
ταῦτα δὲ παρὰ τῷ ποιητῇ κεῖται, εἰ καὶ οἱ μεθ' Ὅμηρον σημειοῦνται μὴ
εἶναι πληθυντικὸν ἀριθμὸν
νεία δὲ αὐτοῦ, τὸ ἐπικινεῖται. ἔπεστιν. ἐπανθεῖ. ἤ τι τοιοῦτον. ἐκφύγῃ δὲ

ἂν καὶ ταύτην τὴν λέξιν
ῥήτωρ ἐν τῇ κατὰ λογάδην γραφῇ. (Vers. 362.) Φιλομειδῆ δὲ κἀνταῦθα
λέγει τὴν Ἀφροδίτην, διὰ
τὰ ἐν τοῖς κατ' αὐτὴν μειδιάματα. καὶ οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ γέλωτας, ὡς ὁ
ἄσβεστος γέλως ὁ ἐν θεοῖς
πρὸ βραχέων ἐδήλωσε. Τὸ δὲ ἐς Πάφον, διὰ σαφήνειαν συνήθως
ἐπήγαγεν. ἵνα δηλώσῃ ὅπῃ τῆς Κύ-
πρου ἦλθεν ἡ φιλομειδής. τοιοῦτον καὶ τὸ, εἰς Ἴδην εἰς Γάργαρον.
προηγησαμένου μὲν τοῦ ὅλου, ἐπε-
νεχθέντος δὲ τοῦ μέρους διὰ τὸ σαφέστερον. ὅμοιον δὲ καὶ πρὸ μικροῦ ἦν
ὡς ἐῤῥέθη καὶ τὸ, ἐς Λῆμνον
ἐϋκτίμενον πτολίεθρον. ὡς εἴπερ εἶπεν, ἐς Λῆμνον ἐς Ἡφαιστίαν. οὐκ
ἀπέοικε δὲ τούτων οὐδὲ τὸ, Κικό-
νεσσι πέλασσεν Ἰσμάρῳ. ὅλον μὲν γάρ τι, οἱ Κίκονες τὸ ἔθνος. μέρος δὲ
Ἴσμαρος ἡ πόλις. Ἰστέον δὲ
ὅτι τοῦ, Κύπρον ἵκανεν ἐς Πάφον, τὸ κοινὸν τοιοῦτον ἵκανεν ἐς τὴν τῆς
Κύπρου Πάφον. οὕτω δὲ
καὶ εἰς τὸ τῆς Ἴδης Γάργαρον. καὶ εἰς τὸ τῆς Λήμνου πτολίεθρον. καὶ εἰς
τὴν τῶν Κικόνων Ἴσμαρον.
διὰ τὸ ἐπαφᾶσθαι δὲ ἢ διὰ τὸ ἀπαφίσκειν ἤγουν ἀπατᾶν κατὰ τοὺς
παλαιοὺς, τῇ Ἀφροδίτῃ ἀνεῖται
ῥήτωρ ἐν τῇ κατὰ λογάδην γραφῇ. (Vers. 362.) Φιλομειδῆ δὲ κἀνταῦθα

λέγει τὴν Ἀφροδίτην, διὰ
τὰ ἐν τοῖς κατ' αὐτὴν μειδιάματα. καὶ οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ γέλωτας, ὡς ὁ
ἄσβεστος γέλως ὁ ἐν θεοῖς
πρὸ βραχέων ἐδήλωσε. Τὸ δὲ ἐς Πάφον, διὰ σαφήνειαν συνήθως
208
ἐπήγαγεν. ἵνα δηλώσῃ ὅπῃ τῆς Κύ-

ἡ Πάφος οἷα τοιουτόφωνος τῇ προφορᾷ.
ἡ Πάφος οἷα τοιουτόφωνος τῇ προφορᾷ. ὥσπερ καὶ ἡ Κύπρος, διὰ τὸ ἐξ
Ἀφροδίτης τὸ κύειν πόρεσθαι
ὅ ἐστι πορίζεσθαι ἢ πορσύνεσθαι. ὃ καὶ ἡ Κύπρος ἐμφαίνει κατὰ τὴν
προφοράν. Τέμενος δὲ, γῆ ἀποτομὰς, ὅ ἐστιν ἀποτετμημένη τῶν πέριξ.
καὶ νῦν μὲν ἱερὸν τοῦτο τέμενος. κοινῶς μέντοι καὶ πᾶς τόπος παρὰ τῷ
ποιητῇ ὃς τῶν ἄλλων ἀφώρισται.
Ευστάθιος εκκλησιαστικος Commentarium in Dionysii periegetae orbis

209
descriptionem Section 347, l. 33
ληται, ἐπεὶ καὶ οἱ ἐν Τρῳάδι Κίλικες, κατὰ τὸν Ποιη-

τὴν, ὁμόρους ἔχουσι Πελασγούς. Ἐρρέθη δὲ καὶ ἡ
Λέσβος ποτὲ Πελασγία, καὶ Δωδωναῖος δὲ ἔστι Ζεὺς
Πελασγικὸς παρὰ τῷ Ποιητῇ. Γεγόνασι δὲ καὶ Κρή-
της ἔποικοι Πελασγοὶ, ὡς Ὀδυσσεὺς ἐν τοῖς πρὸς Πη-
νελόπην λόγοις ἐμφαίνει. Καὶ ἡ Λῆμνος δέ ποτε
ᾠκεῖτο ὑπὸ Πελασγῶν, ἐξ ὧν Λήμνια παροιμιάζονται
κακὰ, διὰ τοὺς φόνους οὓς ἐποίησαν, γυναῖκάς τε κτεί-
ναντες αἰχμαλώτους ἀδίκως καὶ παῖδας οὓς ἐξ αὐτῶν
ἐτεκνοποιήσαντο. Καὶ περὶ τὴν ἐν Πελοποννήσῳ δὲ
Ἀχαΐαν ἦσαν Πελασγοὶ, καὶ Αἰολικοὶ περὶ τὴν Ἀσίαν,

descriptionem
Section 347, l. 41

ὥς φησιν Ἡρόδοτος. Εὐριπίδης δὲ καὶ τοὺς Ἀργείους
Πελασγοὺς οἶδεν εἰπών· «Πάλαι Πελασγοὶ, Δαναΐδαι
δὲ δεύτερον.» Ἡρόδοτος δὲ οὐ μόνον περὶ τὴν Λῆμνον,
ἀλλὰ καὶ περὶ τὴν Ἴμβρον οἰκῆσαι λέγει Πελασγούς.
Ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἀθήναις τεῖχος Πελαργικὸν, ἤτοι Πε-
λασγικὸν, ὡς ὁ Κωμικὸς δηλοῖ ἐν τοῖς Ὄρνισιν, οἷα
τῶν Πελασγῶν, φασὶ, καλουμένων παρ' Ἀττικοῖς Πε-
λαργῶν διὰ τὸ πλανητικόν·

ρημα.» Τὸ δὲ ἐναντίον ὅρμον ἔθεντο ἀντὶ τοῦ κατε-

ναντία κεῖνται ἀλλήλαις καὶ ἀντίπορθμοί εἰσιν.
Ὅτι τῶν ἐν τῷ Αἰγαίῳ νήσων ὅσαι ὑπὸ νεύ-
ματι χειρὸς λαιᾶς κεῖνται τοῖς εἰσιοῦσι τὸν Ἑλλήσπον-
τον, τῆς Εὐρώπης εἰσίν· ὧν ἐστι καὶ ἡ Μάκρις καὶ ἡ
Σκῦρος καὶ ἡ Πεπάρηθος καὶ ἡ Λῆμνος, ἥτις Ἥφαι-
στον ἐτίμα, καὶ Ἴμβρος καὶ Σάμος Θρᾳκία, ἥτις
Καβείρων εἶχεν ἱερὰ, οἳ καὶ Κορύβαντες ἐλέγοντο, καὶ
Θάσος, ἥτις καὶ χρυσία εἶχέ ποτε, καὶ τὸ Δάτον συν-
210
ῴκισε, πόλιν ἔνδοξον περὶ τὴν τοῦ Στρυμόνος παρα-

λίαν. Ἀφ' οὗ παροιμίαν οἱ παλαιοί φασι «Δάτος

...λέγει, ἀπὸ τοῦ ἐν αὐτῇ ἔθνους τῶν Ἀβάντων, Θρᾳκίου ἔθνους, ὥς

φησιν Ἀρριανὸς, κληθέντος οὕτως ἀπό τινος Ἀργείου υἱοῦ Ποσειδῶνος
Ἄβαντος. Τούτους ὁ Ὅμηρος κομᾶν τε τὰ ὄπισθέν φησι τῷ Θρᾳκίῳ
νόμῳ καὶ μεγαθύμους ὀνομάζει. Τὴν δὲ Σκίρον ὁ Διονύσιος ἠνεμόες-
σαν καλεῖ, τὴν Πεπάρηθον αἰπεινὴν, τὴν Λῆμνον κραναὸν πέδον
Ἡφαίστου, ἀκολούθως Ὁμήρῳ, διὰ τοὺς ἐκεῖ ποτε τοῦ πυρὸς κρατῆρας.
Διὸ καὶ πόλεων περὶ αὐτὴν δύο οὐσῶν, ἡ μία Ἡφαιστία ἐλέγετο. Λέ-
γονται δὲ καὶ ταύτην Πελασγοί ποτε οἰκῆσαι, οἱ ἐκ τῆς Ἀττικῆς ὑπὸ
Ἀθηναίων ἐξελαθέντες ὡς ἄδικοι καὶ...
Zosimus Hist., Historia nova Book 2, chapter 33, section 1, l. 10
Κίλικας καὶ Καππάδοκας καὶ Ἀρμενίους καὶ τὴν παρά-

λιον ἅπασαν ἀπὸ Παμφυλίας ἄχρι Τραπεζοῦντος καὶ
τῶν παρὰ τὸν Φᾶσιν φρουρίων παρέδωκεν, τῷ αὐτῷ καὶ
Θρᾴκην ἐπιτρέψας, Μυσίᾳ τε μέχρις Ἀσήμου καὶ Ῥοδόπῃ
μέχρι Τοπήρου πόλεως ὁριζομένην, καὶ Κύπρον μέντοι
καὶ τὰς Κυκλάδας νήσους δίχα Λήμνου καὶ Ἴμβρου καὶ
Σαμοθρᾴκης. Ἑτέρῳ δὲ Μακεδόνας καὶ Θεσσαλοὺς
καὶ Κρῆτας καὶ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὰς περὶ αὐτὴν νήσους
καὶ ἀμφοτέρας Ἠπείρους, καὶ πρὸς ταύταις Ἰλλυριοὺς
καὶ Δάκας καὶ Τριβαλλοὺς καὶ τοὺς ἄχρι τῆς Βαλερίας
Ησύχιος λεξικόν (Α – Ο) Alphabetic letter epsilon, entry 1488, l. 1
ἐκ λεχέων· ἐκ τῆς κοίτης (Λ i) vg

ἐκλέψαι· ἐκλεπίσαι
ἔκλεψε· παρελογίσατο ASn ἠπάτησεν (Ξ 217) n
ἐκληδονίζετο· ἐμαντεύετο [ὁ] ἀπὸ ἀκοῆς τὰς μαντείας δεχό-
μενος (4. Regn. 21,6) ASvg
ἐκ Λημνίης· ἐκ τῆς Λήμνου ἐκληροδότει· ...

211
(Eur. fr. 39)

Ἑρμοχύμιος γῆ· ἡ Αἴγυπτος τὸ πρότερον οὕτως ἐκαλεῖτο
Ἑρμοῦ ψῆφος· τὰ ἐν ταῖς ὁδοῖς ἕρμαια
Ἑρμώνιος χάρις· παροιμία ἀπὸ Ἕρμωνός τινος τῶν τῆς
Λήμνου τυράννων, ὃς ἐπελθόντων τῶν Ἀθηναίων, μὴ δυνά-
μενος αὐτοῖς ἐναντιοῦσθαι, ἔφη τὰ προστασσόμενα ὑπ' αὐτῶν
διὰ χάριν ποιεῖν. τάσσεται οὖν ἐπὶ τῶν κατ' ἀνάγκην τι
ποιούντων, καὶ προσποιουμένων χαρίζεσθαι
ἔρνατις·
Ησύχιος λεξικόν (Α – Ο) Alphabetic letter eta, entry 983, l. 1
ἠΰτε· καθάπερ ASvg. ὥστε. ὥσπερ, ὡς. ὅτε. καθά (Β 87)

ἠΰθ' ὁμίχλη· καθάπερ ὁμίχλη, σκοτία, ὑδατώδης ἢ παχὺς
ἀήρ (Α 359)
ηὐτομόλησαν· προσέδραμον τοῖς πολεμίοις (Ios. 10,1) Avg
ηὔχει· ἤλπιζεν
Ἡφαιστία· Ἀθηνᾶ. καὶ πόλις τῆς Λήμνου
Ἡφαιστιάδαι· Ἀθηναῖοι
ἡφαιστόδαπτα· πυρίκαυτα
Ἡφαίστοιο· τοῦ πυρός (Β 426)
Ἥφαιστος· ὁτὲ μὲν ὁ θεός· Ἥφαιστος ποίησεν ἰδυίῃσιν πρα-
πίδεσιν (Α 608), ὁτὲ δὲ μετωνυμικῶς τὸ πῦρ. παρά τισι δὲ ὁ
Ησύχιος λεξικόν (Α – Ο) Alphabetic letter lambda, entry 876, l. 1
Λημνίᾳ χειρί· ὠμῇ, καὶ παρανόμῳ· ἀπὸ τῆς μοχθηρίας

Λήμνιον βλέπει· πυρῶδες, ἐπειδὴ τὸ πῦρ Λήμνιον
Λήμνιον κακόν· παροιμία, ἣν διαδοθῆναί φασιν ἀπὸ τῶν
παρανομηθέντων εἰς τοὺς ἄνδρας ἐν Λήμνῳ ὑπὸ τῶν γυναικῶν
λημνίσκους· τὰς ταινίας. Συρακούσιοι
Λῆμνον· νῆσον οὕτω καλουμένην
Λῆμνος· νῆσος τῆς Θρᾴκης g πλησίον, ἱερὰ Ἡφαίστου (Α 593)
Λημυκαί· γένος τι ἐπισήμον ἐν Μεταποντίῳ λίην· λίαν (Β 800)
λῆναι· βάκχαι. Ἀρκάδες Ληναῖος· Διόνυσος
Ησύχιος λεξικόν (Α – Ο) Alphabetic letter lambda, entry 877, l. 1

212

Λῆμνον· νῆσον οὕτω καλουμένην AS
Λῆμνος· νῆσος τῆς Θρᾴκης g πλησίον, ἱερὰ Ἡφαίστου (Α 593)
Λημυκαί· γένος τι ἐπισήμον ἐν Μεταποντίῳ
λίην·
Ησύχιος λεξικόν (Α – Ο) Alphabetic letter mu, entry 1707, l. 1
μοσσυνικὰ μαζονομεῖα· Ποντικὰ ὁ Δίδυμος ἤκουεν· οἱ [δὲ]

γὰρ Μοσσύνοικοι ἐν Πόντῳ εἰσί. λέγει δὲ τοὺς ξυλίνους πίνακας
(Ar. fr. 417)
μοσσυνικοί· ξύλινοι πίνακες μεγάλοι, ὥστε ἐν αὐτοῖς καὶ
ἄλφιτα μάσσειν· ἐν τῷ Πόντῳ δέ εἰσιν ...
Μόσυχλον· ὄρος Λήμνου (Antim. fr. 46 W.)
μοσχανὸς σῖτος· ὁ ἀπαρχόμενος.
Ησύχιος λεξικόν (Α – Ο) Alphabetic letter nu, entry 167, l. 1
νάφθα· θεάφιον AS, θεῖον (Dan. 3,46) ASvg

ναφρόν· λινοῦν ῥάμμα
ναχαλόν· σαθρόν. ὁμοίως καὶ ναχαλές [τὸ αὐτὸ σημαίνει]
ναύω· λίσσομαι. ἱκετεύω
ναύων· νεωρίων
Νέα· νεώματα. καὶ χωρίον Λήμνου, ὅπου δοκεῖ Φιλοκτήτης
δηχθῆναι
νεάζομεν· ἀφικνούμεθα ἢ νεωστὶ ἥκομεν
νεάζων· μειρακιευόμενος (Eur. Phoen. 713)
νέαι· ἀγωνισάμεναι γυναῖκες τὸν ἱερὸν δρόμον
Νέαιρα· Ὠκεανοῦ θυγάτηρ (μ 133)
Ησύχιος λεξικόν (Π – Ω) Alphabetic letter pi, entry 1112, l. 1
πατερῆται· ἐσθίουσι]
πατέρες· πλούσιοι. ἢ πρόγονοι
[πατευτικόν· θηρευτικόν]
πατηνόν· πεπατημένον. κοινόν
πατήρ· ὁ φύσας
[πατήρια· ἐγκοί[κ]λια. καὶ τῆς λη[μ]νοῦ μέρη τινά]
πατηταί· οἱ τραπηταί
213
Ησύχιος λεξικόν (Π – Ω) Alphabetic letter sigma, entry 699, l. 1
σινόμενοι· βλαπτόμενοι
σίνος· βλάβος. [οἱ δὲ ἡμίονος]
σινοῦται· βλάπτεται
σίνται· βλαπτικοί, κακοῦργοι
σίντην ἢ σίντης· βλαπτικός, κακοῦργος, βλαβερός
Σίντιες· Θρᾳκῶν τι γένος. οἱ δὲ τοὺς τὴν Λῆμνον οἰκοῦντας
σινωπίσαι· τοῦτο πεποίηται παρὰ τὴν ἑταίραν Σινώπην. ἐκωμῳδεῖτο
γὰρ ἐπὶ τῷ ἀσχημονεῖν
σιόαν· οὕτω καλοῦσι Χαλδαῖοι τὸν Πάνημον μῆνα
σιοκόρος· νεωκόρος. θεοκόρος, θεραπευτὴς θεῶν
σιομαλίδαι·
Georgius Choeroboscus Gramm., Epimerismi in Psalmos

P. 177, l. 15
παρωδῶ καὶ παλινωδῶ καὶ θρηνωδῶ διὰ τοῦ Ω μεγάλου

γράφεται.
ΣΚΙΡΤΗΣΑΤΕ, παρὰ τὸ σκιρτῶ, τοῦτο παρὰ τὸ σκαίρω,
τὸ πηδῶ, καθ' ὑφαίρεσιν τοῦ Α τῆς ΑΙ διφθόγγου, καὶ
πλεονασμῷ τοῦ Τ μετὰ περισπωμένου τόνου.
ΛΙΜΝΗ, Ι, ΛΗΜΝΟΣ δὲ Η.
ΕἼΔΩΛΟΝ, παρὰ τὸ εἴδω, τὸ ὁμοιῶ. Διαφέρει εἴδωλον
καὶ δείκηλον κατὰ τὴν φωνὴν, οὐ κατὰ τὴν σημασίαν· γίνεται
δὲ παρὰ τὸ εἴκω, τὸ ὁμοιῶ, εἴκελον καὶ δείκηλον τὸ ἄγαλμα.
ῬΙΝΑΣ, ἡ ῥὶν, παρὰ τὸ ῥέεσθαι δι' αὐτῆς τὰ ὑγρά. Καὶ
ὤφειλε γράφεσθαι κατὰ τὴν ἐτυμολογίαν δίφθογγον· ἀλλὰ
Choricius Rhet., Soph., Opera Oration-declamation-dialexis 17, section

2, paragraph 85, l. 4
ἀποβολήν. χρωμένοις οὖν ἡμῖν ἐν Δελφοῖς ἀνεῖλεν ὁ

θεὸς θεραπεῦσαι Θησέα τῷ Λύκου θανάτῳ.
ἐπειδὴ δὲ τοῦ Ἀπόλλωνος ἐμνήσθην, εἰς ἑτέρου χρησμοῦ
μνήμην ἀφῖγμαι. ὁ γὰρ αὐτὸς οὗτος θεὸς Πελασγοῖς,
ὅτε Λῆμνον οἰκοῦντες ἑορταζούσας ἡμῶν τὰς γυναῖ-
κας λοχήσαντες ἥρπασαν καὶ χρησάμενοι πολλάκις μετὰ
τὴν τῆς ὕβρεως πλησμονὴν πανωλεθρίᾳ διέφθειραν, ἐκεί-
νοις ταῦτα πεποιηκόσιν ἔχρησεν ὁ θεὸς μέχρι τοσούτου
τὸ δεινὸν παραμένειν – οὐ γὰρ ἔτικτον αὐτοῖς αἱ γυναῖ-
κες – , ἕως τιμωρίαν ἐκτίσωσιν Ἀθηναίοις τῆς ἀσελγείας.
214
Choricius Rhet., Soph., Opera Oration-declamation-dialexis 17, section

2, paragraph 87, l. 6
ταῦτα ἀκούσαντες τράπεζαν παραθέντες πολυτελῶν ὁμοῦ καὶ

ποικίλων γέμουσαν ὄψων ἠξιοῦμεν αὐτῶν τὴν χώραν ἀπολαβεῖν ὧδέ πως
θάλλουσαν καὶ μιμουμένην τὴν τῆς τραπέζης ἁβρότητα καὶ τρυφήν.
καὶ τοῦτο ἦν Πελασγοῖς τιμωρία, οὐ στεργόντων δὲ τού-
των τῇ δίκῃ πλεύσας ἐπὶ Λῆμνον ᾠχόμην τὴν νῆσον ἑλών.
ἀλλ' ὅμως ἐμοὶ πρόκειται κρίσις. οὐ ταῦτα διενο-
ούμην ἐκ Παρίων Ἀθήναζε πλέων. καί μοι τῆς κατα-
γωγῆς ἐγγὺς γενομένῳ λογισμὸς εἰσῆλθε τοιοῦτος· ἀπο-
βήσομαι τῆς νεώς, καί τις εἰς ἄστυ δραμών, οἷα
πεπονθὼς ἥκω, μηνύσει.
Etymologicum Genuinum, Etymologicum genuinum (α – ἁμωσγέπως)

Alphabetic letter alpha, entry 195, l. 1
Αἰθάλη· παρὰ τὸ αἴθω, τὸ καίω, γέγονεν Αἰθάλη. τὰ

δὲ παρὰ τὸ αἴθω, ὃ δηλοῖ τὸ καίω, συγκείμενα διὰ τῆς αι διφθόγγου
γράφονται, Αἰθάλη αἰθήρ καὶ τὰ ὅμοια B, Sym. 264, Et. Gud.
(d) ad α 80.
Αἰθαλήτης· ἡ Λῆμνος ἐκαλεῖτο, ἴσως ἀπὸ τῶν ἀναδιδομένων αἰθαλῶν
ἐκ τῶν Ἡφαίστου χαλκείων B, Sym. 264, EM 480.
Αἰθήρ· παρὰ τὸ αἴθω αἰθήρ· πυρώδης γὰρ ὁ τόπος B,
Sym. 266. Orio 612, 18 Werfer.

Ἀμιτροχίτωνας (Π 419)· ἀζώστους. ἢ μίτρᾳ καὶ

θώρακι μὴ χρωμένους AB, EM 1086. Comm. Hom.
Ἀμιχθαλόεσσαν (Ω 753)· σημαίνει δὲ τὴν θάλας-
σαν τὴν ἀπρόσμικτον οὖσαν τῇ γῇ διὰ τὸ μὴ ἔχειν λιμένα (l. c.)·
καὶ Λῆμνον ἀμιχθαλόεσσαν.
γέγονε παρὰ τὸ ἄμικτος ἀμικτόεις, ὡς βροτός βροτόεις, καὶ τροπῇ
τοῦ κ εἰς χ ἀμιχθόεις καὶ τὸ θηλυκὸν ἀμιχθόεσσα, ὡς αὐδήεις
αὐδήεσσα, καὶ πλεονασμῷ τῆς αλ συλλαβῆς ἀμιχθαλόεσσα. ἢ διὰ
τὸ τῶν οἰκούντων ἀπρόσιτον καὶ ἀνήμερον, ὥς φησιν Ὅμηρος (θ 294)·
οἴχεται εἰς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους.
215

καὶ Λῆμνον ἀμιχθαλόεσσαν.

γέγονε παρὰ τὸ ἄμικτος ἀμικτόεις, ὡς βροτός βροτόεις, καὶ τροπῇ
τοῦ κ εἰς χ ἀμιχθόεις καὶ τὸ θηλυκὸν ἀμιχθόεσσα, ὡς αὐδήεις
αὐδήεσσα, καὶ πλεονασμῷ τῆς αλ συλλαβῆς ἀμιχθαλόεσσα. ἢ διὰ
τὸ τῶν οἰκούντων ἀπρόσιτον καὶ ἀνήμερον, ὥς φησιν Ὅμηρος (θ 294)·
οἴχεται εἰς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους.
οὕτως Ὠρίων AB, Sym. 770, EM 1087, Et. Gud. (c) α 995. Orio.
Ἀμμεῖναι· εἴρηται εἰς τὸ ἀμβαλόμεθα (α
625) A.
Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ἀάλιον – ζειαί)

Alphabetic entry alpha, p. 114, l. 8
συστέλλεται· σεσημείωται τὸ ἀμητός καὶ ἀμῶ.

Ἁμῖν· εἰς τὸ Ἡμῖν.
Ἀμίς· οὐροδόχον ἀγγεῖον· παρὰ τὸ ὀμιχῶ ὀμίς καὶ ἀμίς, ὡς
ὀκριόεις ἀκριόεις· ἢ παρὰ τὸ ἄμη ἀμίς, ὡς σκάφη σκαφίς.
Ἀμιχθαλόεσσα· ἀπρόσιτος καὶ ἀμιγής, ὡς ὁ ποιητὴς Ω 753
“καὶ Λῆμνον ἀμιχθαλόεσσαν”. ἀπρόσιτος δὲ διὰ τοὺς ἐνοικοῦντας
Σίντιας πειρατὰς ὄντας. παρὰ τὸ μίσγω μικτός· ὡς ἵππος Ἵππαλος,
οὕτω καὶ μικτός μίκταλος καὶ ἐν συνθέσει ἀμίκταλος καὶ ἀμικταλόεις,
καὶ τροπῇ ἀμιχθαλόεις καὶ τὸ θηλυκὸν ἀμιχθαλόεσσα.
Ἀμμαξύς· εἰς τὸ Ἀμαμαξύς.
Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ἀάλιον – ζειαί)

Alphabetic entry epsilon, p. 433, l. 21
ὃ σημαίνει τὸ γινώσκω. σημαίνει δὲ τὸ εἴδω ἑπτά· εἴδω τὸ γινώσκω,

β 40 “μάλα δ' εἴσεαι αὐτός”, συντάσσεται μετὰ πτώσεως αἰτιατικῆς·
εἴδω τὸ ὁμοιῶ, συντάσσεται μετὰ δοτικῆς· εἴδω τὸ θεωρῶ, συντάσσεται
μετὰ αἰτιατικῆς· εἴδω τὸ διέρχομαι, Δ 138 “διαπρὸ δὲ εἴσατο”,
συντάσσεται μετὰ γενικῆς· εἴδω τὸ δοκῶ, θ 283 “εἴσατ' ἴμεν ἐς
Λῆμνον”, μετὰ αἰτιατικῆς· εἴδω τὸ φαίνομαι, αἰτιατικῇ· εἴδω τὸ ὁρμῶ,
216
γενικῇ ὡς τὸ Μ 118 “εἴσατο γὰρ νηῶν ἐπ' ἀριστερά”.

Εἰσήρρησεν Agat Hist. praef. p. 139, 13 Dindorf· εἰσεφθάρη,
εἰσεπήδησεν, εἰσῆλθεν.
Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – ὦμαι)

Alphabetic entry lambda, p. 368, l. 45
Ληκύθιον, τὸ ἐλαιοδόχον ἀγγεῖον, ἐκ τοῦ ἔλαιον καὶ

τοῦ κεύθω τὸ κρύπτω.
Λῆμα καὶ λῆμμα διαφέρει· λῆμα μὲν τὸ δι' ἑνὸς μ τὸ
παράστημα τῆς τύχης ἢ ἀνδρεία· λῆμμα δὲ τὸ λαμ-
βανόμενον κέρδος διὰ δύο μμ.
Λῆμνος, εἰ μὲν σημαίνει τὴν πόλιν γράφεται διὰ τοῦ
η καὶ κλίνεται Λήμνου· καὶ γίνεται παρὰ τὸ λα ἐπι-
τατικὸν μόριον καὶ τὸ ὕπνος, λάϋπνος καὶ συγκοπῇ καὶ
τροπῇ τοῦ α εἰς η καὶ πλεονασμῷ τοῦ μ Λῆμνος· εἰ
δὲ σημαίνει τὴν λίμνην γράφεται διὰ τοῦ ἰῶτα· καὶ
γίνεται παρὰ τὸ λίαν μένειν ἐν αὐτῇ τὸ ὕδωρ·

τοῦ κεύθω τὸ κρύπτω.

Λῆμα καὶ λῆμμα διαφέρει· λῆμα μὲν τὸ δι' ἑνὸς μ τὸ
γίνεται παρὰ τὸ λίαν μένειν ἐν αὐτῇ τὸ ὕδωρ· κλί-
νεται δὲ λίμνη λίμνης.


217

γίνεται παρὰ τὸ λίαν μένειν ἐν αὐτῇ τὸ ὕδωρ· κλί-
νεται δὲ λίμνη λίμνης.

Alphabetic entry mu, p. 397, l. 8
Μοιχὸς, ἀπὸ τοῦ εἰς μυχοὺς καταβαίνειν· ὁ δ' εὐκή-

λας μυχῷ Ἄργεος ἵππος· ὅτι οὐχ ὡς τινὲς μαίοιχος
ὁ μαιόμενος καὶ ζητῶν, πότε ἀπῆλθεν ὁ ἀνὴρ, ὡς ὁ
ποιητής· δεῦρο, φίλη, λέκτρον δὲ τραπείομεν εὐνη-
θέντε, οὐ γὰρ ἔθ' Ἥφαιστος καταδήμιος, ἀλλά που
ἤδη οἴχεται εἰς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους
οἱ δὲ ὁ ἐν τῷ μυχῷ ὀχεύων, ὡς Διόνυσος φησὶν.
Μολόχη, διὰ τὸ μάλα χέειν τὸν χυμόν.
Μολπὴ, εἰς τὸ μέλπω.
Μόλυσμα, ἔστι μολύνω, μολυνῶ, μεμόλυκα, μεμόλυμ-
μαι, τροπῇ τοῦ μ εἰς σ μεμόλυσμαι· ἐξ αὐτοῦ μολυ
Etymologicum Gudianum, Additamenta in Etymologicum Gudianum

(ἀάλιον – ζειαί) (e codd. Vat. Barber. gr. 70 [olim Barber. I 70] + Pari
Alphabetic entry alpha, p. 114, l. 23
τῆς τρύγ⟦ης⟧.
⟦Ἀμήχανα· ἀδύνατα, ἄπορα.⟧
⟦Ἀμήχανον· ὑπὲρ λόγον, ὑπέρλαμπρον.⟧
Ἅμιλλα· ἡ ἔρις καὶ ὁ δρόμος· παρὰ τὸ ἅμα εἰλεῖσθαι. ⟦καὶ εἰς τὸ
Ὅ⟧μιλος.
⟦Ἀμι⟧σός· πόλις· παρὰ τὸ ⟦εἶναι καρποφόρος εἰς ὀπώραν παντοῖαν⟧.
⟦Ἀμιχθαλόεσσαν· Ω 753 “καὶ⟧ Λῆμνον ἀμιχθαλόεσσαν”, ⟦τὴν ἀπρό⟧ς-
μικτον διὰ τὸ μὴ ἔχειν λιμένα, ἢ διὰ τὸ τῶν ἐνοικούντων ἀνήμερον.
Ἄμμε· ... ἧμας καὶ ἡμέας, ἡμᾶς, Ἰωνικῶς· ἁμᾶς δὲ Δωρικῶς. καὶ εἰς
τὸ Ἡμῖν.

218
Εἰδυλίς· ἐπιστήμων, εἰδυῖα· Καλλίμαχος fr. 451 Schneider “ ⟦ὤκουσον⟧

ὀφθαλμο⟦ὶ⟧ γὰρ ⟦ἀ⟧π⟦ευ⟧θέ⟦ες⟧ ὅσς⟦ον⟧ ἀ⟦κου⟧ὴ εἰδ⟦υλίς⟧”. παρὰ τὸ
εἴδω, ⟦τὸ⟧ γινώσκω· εἴδ⟦ω ε⟧ἴδ⟦υ⟧λ⟦ο⟧ς εἰδύ⟦λη εἶτα⟧ παρωνύμως
εἰ⟦δ⟧υλ⟦ίς⟧. Εἴδω· τὸ βλέπω· εἴδω τὸ γινώσκω· εἴδω τὸ ὁμοιῶ, Γ 122
“εἰδομένη γαλόῳ”· εἴδω τὸ φ⟦αίνω⟧ καὶ δοκῶ, Α 228 “τὸ δέ τοι κὴρ
εἴδεται εἶναι”· εἴδω τὸ ὁρμῶ καὶ πηδῶ, Μ 118 “εἴσατο γὰρ νηῶν”, θ 283?
“εἴσατο Λῆμνον”· εἵδω τὸ [ς]κ[ο]τίζω, ἐκ τοῦ ἕδος. ἔστι καὶ εἰδῶ ῥῆμα
περισπώμενον, οὗ ὁ μέλλων εἰδήσω καὶ ἐν παραγωγῇ εἰδήμων. εἴδω τὸ
βαρύτονον, ἐξ οὗ καὶ εἴσω καὶ ἴδμων·
Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum Kallierges p. 33, l. 22
τὸν κατὰ ψυχὴν ἔμπυρον· ἢ δασὺν, ἢ μέγαν. Καὶ

λιμὸν αἴθωνα, τὸν μέγαν, ἢ ἑαυτὸν φονεύοντα.
Αἴθω: [Τὸ καίω] ἐκ τοῦ δαίω τὸ καίω, ὑπερβι-
βασμῷ αἴδω, καὶ τροπῇ τοῦ δέλτα εἰς θῆτα, αἴθω.
Ἐκ τούτου ἀιθάλη ὁ καπνός.
Αἰθάλη: Αἰθάλη ἐκαλεῖτο ἡ Λῆμνος, ἴσως ἀπὸ
τῶν ἀναδιδομένων αἰθαλῶν ἐκ τῶν Ἡφαίστου χαλ-
κείων. Αἰθαλίτης τὸ ἐθνικόν. Ἀπὸ δὲ τοῦ Αἰθά-
λεια, αἰθαλείτης, [ὁ καπνώδης.] [Αἰθάλη δὲ, παρὰ
τὸ αἴθω τὸ καίω γέγονε.]
Αἰθαλίδης: Οἷον,
ρακι μὴ χρωμένους, ἀδετοχίτωνας. Μίτραι γὰρ

ζῶναι χαλκαῖ πρὸ τῶν αἰδοίων.
Ἀμιχθαλόεσσαν: Τὴν ἀπρόσμικτον οὖσαν τῇ
γῇ θάλασσαν σημαίνει, διὰ τὸ μὴ ἔχειν λιμένα·
οἷον,
Καὶ Λῆμνον ἀμιχθαλόεσσαν.
Παρὰ τὸ ἄμικτος ἀμικτόεις, ὡς βροτὸς βροτόεις·
καὶ τροπῇ τοῦ κ εἰς χ, ἀμιχθόεις· καὶ τὸ θηλυκὸν,
ἀμιχθόεσσα, ὡς αὐδήεις αὐδήεσσα· καὶ πλεονασμῷ
τῆς ΑΛ συλλαβῆς ἀμιχθαλόεσσα. Ἢ διὰ τὸ τῶν
219
καὶ τροπῇ τοῦ κ εἰς χ, ἀμιχθόεις· καὶ τὸ θηλυκὸν,

ἀμιχθόεσσα, ὡς αὐδήεις αὐδήεσσα· καὶ πλεονασμῷ
τῆς ΑΛ συλλαβῆς ἀμιχθαλόεσσα. Ἢ διὰ τὸ τῶν
οἰκούντων ἀπρόσιτον καὶ ἀνήμερον, ὥς φησιν Ὅμηρος,
Οἴχεται εἰς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους.
Οὕτως Ὦρος. Ἡ ἀπρόσιτος καὶ ἀμιγὴς, διὰ τὸ
τοὺς ἐνοικοῦντας πειρατὰς εἶναι.
λίζω, πτύξω, πτύξ· καὶ μετὰ τοῦ δύο, δίπτυξ.

δίπτυχος κλίνεται, καὶ μετάγεται εἰς εὐθεῖαν· καὶ
τὸ οὐδέτερον, τὸ δίπτυχον.
Δίπτυχα ποιήσαντες,
διπλώσαντες τὴν κνίσαν· νῦν δὲ λέγει τὸν ἐπίπλουν.
δίπολίς ἐστιν ἡ Λῆμνος· ἔχει γὰρ ἐν αὐτῇ
Ἡφαιστίαν καὶ Μύριναν.
Δὶς καὶ τρίς: Ἀπὸ τοῦ δυάκις καὶ τριάκις·
ἄρον τὸ α καὶ τὸ κ, καὶ κατὰ συνίζησιν, δὶς καὶ
τρίς. Τὸ δὲ δὶς καὶ τρὶς ἐν συνθέσει ἀποβάλλει τὸ
σ, οἷον δίμηνος, δίπηχυς, τρίπηχυς.
Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum Kallierges p. 296, l.

30
Εἴδω, τὸ πηδῶ, ὡς τὸ,

Εἴσατο γὰρ λίμνην.
Εἴδω, τὸ διέρχομαι, ὡς τὸ,
διὰ πρὸ δὲ εἴσατο καὶ τῆς.
Εἴδω, τὸ δοκῶ, ὡς τὸ,
εἴσατ' ἴμεν εἰς Λῆμνον.
Εἰσὶ καὶ διὰ τοῦ η δύο.
ἵνα εἴδομεν ἄμφω,
Ἰλιάδος αʹ, ἀντὶ τοῦ ὅπως μάθωμεν ἀμφότεροι, ἐγώ
τε καὶ σύ. Ἡ δὲ συστολὴ ἀνέδωκε τὸν τόνον·
220

55
λέγεσθαι τὸ ἀπολαυστικῶς βλέπειν, παρὰ τὸ λάειν,

ὅ ἐστιν ἀπολαύειν. Καὶ Ὅμηρος,
Ἀσπαίροντα λάων.
Ἔνθεν καὶ λαιμός· ἐπειδὴ καὶ τῶν ἐδεσμάτων καὶ
τῶν ποτῶν οὗτος ἀπολαύει.
Λῆμνος: Ἡ πόλις· παρὰ τὸ ΛΑ ἐπιτατικὸν
καὶ τὸ ὕπνος, λάϋπνος· καὶ συγκοπῇ καὶ τροπῇ τοῦ
α εἰς η, Λῆμνος.
Ληνός: Παρὰ τὸ λεαίνω, τὸ λεπτύνω· λεανῶ
λεανός· καὶ κράσει, ληνὸς, παρὰ τὸ λεαίνεσθαι πα-
τουμένης τῆς σταφυλῆς.
Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum

Kallierges p. 563, l. 57
Ἀσπαίροντα λάων.
Ἔνθεν καὶ λαιμός· ἐπειδὴ καὶ τῶν ἐδεσμάτων καὶ
τῶν ποτῶν οὗτος ἀπολαύει.
Λῆμνος: Ἡ πόλις· παρὰ τὸ ΛΑ ἐπιτατικὸν
καὶ τὸ ὕπνος, λάϋπνος· καὶ συγκοπῇ καὶ τροπῇ τοῦ
α εἰς η, Λῆμνος.
Ληνός: Παρὰ τὸ λεαίνω, τὸ λεπτύνω· λεανῶ
λεανός· καὶ κράσει, ληνὸς, παρὰ τὸ λεαίνεσθαι πα-
τουμένης τῆς σταφυλῆς.
Ληνίς: Σημαίνει τὴν βάκχην· παρὰ τὸ τὴν ληνόν·
ὡς θηλυκὸν ὀξύνεται, καὶ διὰ τοῦ ι γράφεται.

23
Παρὰ τὸ ΜΥ στοιχεῖον γίνεται μύριος· ἐξ οὗ μυριάς· κλίνεται μυριάδος.

Τὸ ΑΣ βραχύ· τὰ εἰς ΑΣ ὀξύτονα θηλυκὰ συστέλλει τὸ α. Ὀξύνεται· τὰ
εἰς ΑΣ ὀνόματα διὰ τοῦ ΔΟΣ κλινόμενα, βραχὺ ἔχοντα τὸ α, ὀξύνεται·
οἷον, ἐθὰς, φυγάς. Μυρίννα: Δύο πόλεις ἦσαν τῆς Λήμνου, Μυρίννα
καὶ Ἡφαιστία. Οὐχ, ὥς τινες φασὶ, παρὰ τὸ μύρεσθαι καὶ ῥεῖν, ἀλλ' ἀπὸ
Μυρίνης τῆς Θόαντος γυναικός. Μύρεσθαι: Τὸ κλαίειν· παρὰ τὸ ῥεῖν τὰ
δάκρυα· ἀπὸ τοῦ μύρω, τὸ ῥέω.
221

43
Σίνηπι: Τὸ ΝΗ, η· διότι ἀνεφάνη τὸ α ἐν τῷ

σινάπιον. Τὸ ΠΙ, ι. Διατί; Τὰ εἰς ι λήγοντα
οὐδέτερα διὰ τοῦ ι γράφεται. Παρὰ τὸ σίνεσθαι
τοὺς ὦπας, ὡς ὁ ἰατρικὸς λόγος μαρτυρεῖ· βλάπτει
γὰρ τοὺς ὀφθαλμούς· καὶ σίνος τὸ βλάβος.
Σιντηΐδα Λῆμνον ἵκοντο: Ἀπολλώνιος· τὴν
ὑπὸ πολιτῶν Σιντίων κατοικισθεῖσαν. Ἔθνος δὲ
τυραννικὸν τοῦτο καὶ λῃστρικόν. Τινὲς δὲ καὶ Σιν-
τίους τοὺς Λημνίους φασίν· οὗτοι γὰρ λαβόντες
πλοῖα τοὺς παριόντας ἔσινον, ὅ ἐστιν ἔβλαπτον· ἢ
ὅτι δοκοῦσιν αὐτοὶ πρῶτοι ἐπινενοηκέναι τὰ πρὸς τὸν
Etymologicum Parvum, Etymologicum parvum Letter lambda, entry 13,

l. 1
λίαν λιπαρὸν καὶ εὐδιάλυτον.

Λυσιτελής· σημαίνει τὸν εὔκολον ὄν-
τα, καὶ μὴ στραγγαλιώδη· γίνεται δὲ
παρὰ τὸ λύω λύσω καὶ τὸ τέλος λυ-
σιτελής.
Λῆμνος· εἰ μὲν σημαίνει τὴν πόλιν
κλίνεται ἡ Λῆμνος τῆς Λήμνου καὶ
γράφεται διὰ τοῦ Η καὶ γίνεται πα-
ρὰ τὸ ΛΑ ἐπιτατικὸν μόριον καὶ τὸ
ὕπνος καὶ ἐν συγκοπῇ καὶ τροπῇ τοῦ
Α εἰς Η καὶ πλεονασμῷ τοῦ Μ Λῆμνος·

l. 2
Λυσιτελής· σημαίνει τὸν εὔκολον ὄν-

τα, καὶ μὴ στραγγαλιώδη· γίνεται δὲ
παρὰ τὸ λύω λύσω καὶ τὸ τέλος λυ-
σιτελής.
222

εἰ δὲ τὴν ὑδατώδη λίμνην γράφεται

l. 6

εἰ δὲ τὴν ὑδατώδη λίμνην γράφεται
διὰ τοῦ Ι καὶ κλίνεται ἡ λίμνη τῆς
λίμνης.
Νικηφόρος Γρηγοράς. Ρωμαϊκή ιστορία. Volume 1, p. 98, l. 16
τοις καὶ στρατὸς ἐν τοῖς ὅπλοις θαλάττιος, Λάκωνες ἄρτι προς-

ελθόντες ἐκ Πελοποννήσου τῷ βασιλεῖ, οὓς ἡ κοινὴ παραφθεί-
ρασα γλῶσσα Τζάκωνας μετωνόμασεν. ὁ γοῦν βασιλικὸς στόλος
οὕτω λαμπρῶς συγκεκροτημένος ἔπλει κελεύσει τοῦ βασιλέως
καὶ πλεῖστον ἐνεποίει φόβον καὶ θόρυβον τοῖς Λατίνοις. προσει-
λήφει δὲ καὶ τὰς ἐν Αἰγαίῳ νήσους μικροῦ πάσας, Λῆμνον καὶ
Χίον καὶ Ῥόδον καὶ ὅσαι Λατίνοις ἐδούλευον. (ϛʹ.) Τούτων
οὕτως ἀσχολουμένων περὶ τὴν θάλασσαν, ἤρξατο πάλιν παρα-
σπονδεῖν καὶ τὴν ὅμορον χώραν Ῥωμαίων· δῃοῦν ὁ Αἰτωλὸς
Μιχαήλ· ὅπερ ἀκουσθὲν εἰς λύπην καὶ ὀργὴν τὸν βασιλέα κεκί-
νηκεν·
λικὴν καὶ ἀφθονίαν πραγμάτων, ὥστε ἑαυτῷ τε ἔχειν τὸ διαρκὲς

καὶ ἄλλοις οἷα βασιλεὺς ὑπηκόοις χαρίζεσθαι. ἐπεὶ δ' ἀδύνατον
ἔβλεπεν εἶναι τοῦτο ζῶντος τοῦ πάππου καὶ τοῦ πατρὸς ἐνταυθοῖ
καθημένου, πρὸς ἑτέρας ἐσκόπει χωρῶν ἐπικρατείας· καὶ νῦν
μὲν Ἀρμενίαν ὠνειροπόλει ἅτ' ἐκ μητρὸς αὐτῷ προσήκουσαν,
νῦν δὲ Πελοπόννησον, νῦν δὲ Λέσβον καὶ Λῆμνον καὶ ὅσαι τὸ
πολὺ τοῦ Αἰγαίου πληροῦσιν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν εἰς ἀκοὰς ᾔει
λάθρα νῦν μὲν τοῦ πατρὸς, νῦν δὲ τοῦ πάππου. ὅθεν καὶ λάθρα
νῦν μὲν ὑπ' αὐτοῦ, νῦν δ' ὑπ' ἐκείνου διεκόπτετο. (Γ.) Καὶ ἵνα
223
σιωπῇ παραδράμω τὰ πλεῖστα, νύκτωρ ἐκώμαζε πρὸς γυναῖκά

τινα γένει μὲν τῶν οὐκ ἀσήμων, τὸν δὲ τρόπον ἑταίραν.
Νικηφόρος Γρηγοράς. Ρωμαϊκή ιστορία. Τόμ. , p. 709, l. 7
φορηταῖς τὰ βασιλέως περιστάσεσι πράγματα, καὶ πᾶσαν εἰπεῖν

ἀνθρωπίνως ἀποσειόμενα σώζουσαν προσδοκίαν. (Δ.) Ἐν τοιού-
τοις δ' ὄντι τῷ βασιλεῖ τοῖς δεινοῖς προσετίθετο καὶ ἡ τῶν ἅμα
αὐτῷ στρατιωτῶν ὁμοῦ καὶ στρατηγῶν καὶ συγγενῶν ἐπίθεσις.
ἰδίᾳ γὰρ προσιόντες ἕκαστοι διὰ τὸν καιρὸν καὶ τοὺς ἐφεστῶτας
κινδύνους ἀπῄτουν οἱ μὲν Λέσβον, οἱ δὲ Λῆμνον, οἱ δὲ Χίον·
ἄλλοι δ' ἄλλα τε χωρία καὶ προσόδων εὐπορίας, τέως μὲν ἐν ἐγ-
γύαις ἐγγράφοις· ὅτε δ' ἐγκρατὴς καθάπαξ τῆς ὅλης γένοιτο βα-
σιλείας, ἐπιτελῆ καὶ τὰ ἐν ἐγγύαις ἐπηγγελμένα καθίστασθαι.
μηδὲ γὰρ ἐπ' ἀδήλοις ἐλπίσιν οὕτω διακυβεύειν τὸ ζῇν, ἐν ὀφθαλ-
μοῖς ἤδη τῶν κινδύνων ἑστώτων, οἴεσθαι τὴν τοῦ βελτίστου
Νικηφόρος Γρηγοράς. Ρωμαϊκή ιστορία. Τόμ. , p. 876, l. 1
γλωσσῶν, ἀλλ' ἐς πλείστους ἤδη μεριζομένων. ἀλλὰ τοῦτό γε

ἠνία τὸν Παλαμᾶν, ἥκιστα παῤῥησιάζεσθαι τοὺς τῆς αὐτοῦ κα-
κίας ἐλέγχους βουλόμενον, ἀλλ' ἐπιβουλαῖς ἀεὶ καὶ διαβολαῖς
ἀφθόγγοις τὰ τῶν διωγμῶν ἐκείνων εἴδη δι' ἄλλων, καὶ μάλιστα
τῶν ἐν ἐξουσίαις, κρύφα ἐπιτελεῖν. διὸ καὶ προφασισάμενος ἄλλα
ἐπ' ἄλλοις ᾤχετο φεύγων, νῦν μὲν εἰς Λῆμνον, νῦν δ' ἐκεῖθεν
εἰς Θεσσαλονίκην· περὶ ὧν πλατύτερον εἰρήσεται προϊοῦσιν. τέως
δ' ἐκεῖνο ἐπαναλήψομαι. (Θ.) Πρὶν γὰρ ὅλους μετὰ τὴν χειρο-
τονίαν τρεῖς παριέναι μῆνας, τῶν ἐπισκόπων συνέβη ῥαγῆναι
τοὺς πλείστους τῆς πατριαρχικῆς κοινωνίας, ὅσοι διομνύμενοι
εἰσήγγελον εἶναι σαφῆ Μασσαλιανὸν αὐτὸν καὶ τῶν ἐν Ἄθωνι
γὰρ ταῖς ἀστυγείτοσι τηνικαῦτα πόλεσι χρείας ἡστινοσοῦν ἐν-

διατρίβων ἄλλης ἕνεκα· τῇ δ' ὑστεραίᾳ εἰς Διδυμότειχον
ἐπανήκων νόσῳ τινὶ περιπίπτει διὰ τὴν λύπην. ἧς καὶ βραχὺ
μετὰ μῆνα ῥαΐσας, ᾤχετο ἀπιὼν ἐς παράλιον πόλιν Αἶνον
αὐτὴν καλουμένην. ᾗ καὶ αὐτῇ μικρὸν ἐνδιατετριφώς τινα
χρόνον, ἄπεισι κἀκεῖθεν διαπόντιος ἐς Λῆμνον τὴν νῆσον, ἐν
νῷ ἔχων ξυμμῖξαι παραπλεύσας καὶ πατριάρχῃ τῷ τῆς Ἀλε-
ξανδρείας, πρὸ βραχέος καὶ αὐτῷ καταπεπλευκότι ἐς Ἄθω τὸ
ὄρος. Γρηγόριον δὲ καὶ τοῦτον ὁμωνύμως ἐκείνῳ φασὶ κε-
224
κλῆσθαι τῷ πάνυ κοσμίως τοὺς πατριαρχικοὺς τῆς Ἀλεξαν-

δρείας οἴακας ἰθύναντι πρότερον, οὗ τῆς σοφῆς ὁμιλίας ἀπο
συμμαχίας πάσης ἀλλοφύλου χωρὶς ἀφιγμένον τριταῖον ἐκ

Τενέδου τῆς νήσου, μηδενὸς αἰσθομένου τὸν εἴσπλουν, μεγί-
σταις μὲν τριήρεσι δυοῖν, μονήρεσι δ' ἑκκαίδεκα διὰ τοῦ
πρὸς ἕω λιμένος καὶ νεωρίου εἰσελάσαντα, ὧν αἳ μὲν οἴκοθεν
ἦσαν αὐτῷ προνεναυπηγημέναι, αἳ δ' ἐκ Τενέδου τε καὶ Λέσβου
καὶ Λήμνου κατὰ μέρος ἠθροισμέναι, καὶ εἴ τινες εἶεν αὐτόνο-
μον διαιτώμενοι βίον. ὅ γε μὴν Καντακουζηνὸς ἐν ἀκοῇ
τοῦ γεγενημένου γενόμενος ἔξω μὲν τῶν βασιλείων οὐδαμῇ
ἐξεληλυθέναι ἐγνώκει, δείσας τὴν τῶν Βυζαντίων ὁρμήν, ἠρε-
θισμένων πάλαι σφοδρῶς κατ' αὐτοῦ, τά τε ἄλλα ὁπόσα πολ-
λάκις ἔφθην εἰπών, καὶ ὅτι τούς τε τῆς εὐσεβείας πατρίους
ὄγκους ὑπὲρ τὴν ἑαυτοῦ τύχην. ἐπεὶ δὲ δὶς καὶ τρὶς καὶ
πολλάκις τῆς τοιαύτης δοκιμασθείσης πείρας αὐτός τε καὶ εἰς
ἀποστασίαν ἔβλεψε καὶ ἄπρακτον ἐδείκνυ τὴν τοῦ βασιλέως
σπουδήν, τριήρεις ὁ βασιλεὺς ἐκ Βυζαντίου μεγίστας μὲν
τρεῖς, μικρὰς δὲ διήρεις καὶ μονήρεις πλείους ἀθροίσας ἐκ
Τενέδου τε καὶ Λέσβου καὶ Λήμνου, ἄρας κατέπλευσεν ἐς
τὸν τῶν Φωκέων λιμένα. καὶ ὁ χειμὼν ἐν τούτοις ἐτελεύτα.
ἄρτι δὲ τοῦ ἦρος ἀρχομένου παρεσκευάζετο πρὸς πολιορκίαν.
κἀπειδήπερ αὐτῷ ἥκιστα εὔοδον ἦν, εἰ μὴ τὸν τῆς ἔξω πρό-
τερον χώρας, τὸν τῶν Λυδῶν ἡγεμόνα φημί, τῆς τῶν Φω-
κέων φιλίας ἐκστήσας ἑαυτῷ καταστήσειε φίλον, πέμπει δε
Theophanes Continuatus, Chronographia (lib. 1-6) P. 365, l. 6
τῶν λεγομένων Τόπων, καὶ μονὴν ἀνδρῶν εὐνούχων ἐν αὐτῇ κατε-

σκεύασεν· ἔνθα καὶ τὸ τοῦ ἁγίου Λαζάρου σῶμα καὶ τῆς ἀδελφῆς
αὐτοῦ Μαγδαληνῆς ἀνακομίσας ἀπέθετο. τοῦ δὲ στόλου ἐν τοῖς
τῶν ἐκκλησιῶν τοιούτων ἔργοις ἀσχολουμένου, τὸ ἐν Σικελίᾳ Ταυ-
ρομένιον ὑπὸ τῶν Ἄφρων παρελήφθη καὶ πολὺς τῶν Ῥωμαίων
φόνος ἐγένετο. κατεσχέθη δὲ καὶ Λῆμνος ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν,
καὶ πλεῖστος ᾐχμαλωτίσθη λαός.
19 Προέλευσιν δὲ τοῦ βασιλέως πεποιηκότος τῇ ἡμέρᾳ
τῆς Μεσοπεντηκοστῆς εἰς τὸν ἅγιον Μώκιον, ἐν τῷ εἰσοδεύειν καὶ
225
πλησίον τῶν ἁγίων γενέσθαι θυρῶν ἐκπεπηδηκώς τις τοῦ ἄμβωνος

ῥάβδῳ παχείᾳ καὶ ἰσχυρᾷ τούτου ἔπαισε κατὰ κεφαλῆς.
Theophanes Continuatus, Chronographia (lib. 1-6) P. 368, l. 19
καταστροφῆς ἀποσχέσθαι· ὃ καὶ γέγονεν. ὀπισθόρμητος πάλιν

ὁ τῶν Σαρακηνῶν στόλος ἀπῄει. ὁ δὲ Ἡμέριος ταῦτα διεγνωκὼς
πρὸς τὴν κατ' αὐτῶν διανίσταται δίωξιν. οἱ δὲ τῇ Κρήτῃ προς-
βάλλουσι, καὶ τοῖς ἐν αὐτῇ ἀπόμοιραν τῆς λείας ἀπένειμαν, κἀκεῖ-
θεν τῇ παυρίδι παλινοστήσαντες ἀπρακτεῖν κατὰ Λῆμνον ἐῶσιν
τὸν Ἡμέριον.
22 Ὁ δὲ βασιλεὺς εἶχε τῶν Ἀνατολικῶν ὑποστράτηγον
Εὐστάθιον πατρίκιον, ὃς ἐκ τῆς καλλίστης καὶ ἀγαθῆς γενεᾶς τῶν
Ἀργυρῶν ἐκπεφώνηται· ὃς τοῖς Ἰσμαηλίταις κατεστράτει καὶ ἔτρε-
πεν οὐχ ἅπαξ ἀλλὰ καὶ πολλάκις, ῥώμῃ καὶ ἰσχύϊ καὶ συνέσει καὶ
Paraphrases In Dionysium Periegetam, In Dionysii periegetae orbis

descriptionem Section 517-524, l. 9
κος ἐκτεινόμεναι ἀπὸ τῆς μεσημβρίας πρὸς ἄρκτους ἢ

τὸν ἀρκτῶον βορέαν. Καὶ ἐπὶ τῆς Εὐρώπης μέν ἐ-
στιν ἡ Εὔβοια, Μάκρις διὰ τὰ μακρὸν σχῆμα λεγομένη,
ἣν οἱ Ἄβαντες κατοικοῦσι, καὶ ἡ Σκῦρος ἀνέμους
βιαίους ἔχουσα, καὶ ἡ ὑψηλὴ Πεπάρηθος· ὅπου ὑπάρχει
καὶ ἡ Λῆμνος, τὸ τραχὺ πέδον, ἤγουν ἡ τραχεῖα νῆ-
σος, τοῦ Ἡφαίστου, καὶ ἡ ἀρχαία Θάσος, Δημήτερος
ἀκτὴ, τουτέστι πυροφόρος χώρα, καὶ Ἴμβρος καὶ ἡ
Σαμοθρᾴκη, ἡ πόλις τῶν Κορυβάντων τὰ μυστήρια ἐν
αὐτῇ τελούντων.
Lexicon αἱμωδεῖν, Lexicon αἱμωδεῖν (= Lexicon anepigraphum quod

incipit a voce αἱμωδεῖν) P. 618, l. 51
τὸν ὑδρῶτα μετάγουσιν· ἐπὶ τὰ παρεκάτερα μέρη τῆς

κεφαλῆς. ἡ δὲ ἔλαμψις εἴρηται παρὰ τὸ ἀμαρύσσω,
ἀπὸ γὰρ τοῦ μαίρω τὸ λάμπω, γίνεται μαρμαίρω ἐν δι-
πλασιασμῶ· εἶτα παράγωγον, ἀμαρύσσω· καὶ πλεονασμῶ
τοῦ α, ἀμαρύσσω· ἐξ οὗ καὶ ἀμάρυγμα. ἀμιχθαλόεσσα,
ἡ ἀπρόσιτος· καὶ ἀμιγής· ὡς καὶ ὁ ποιητὴς, καὶ Λῆμνον
ἀμιχθαλοέσσαν· ἀπρόσιτος δὲ διὰ τὸ τοὺς ἐνοικοῦντας
σίντας· πειρατὰς εἶναι· ὥσπερ παρὰ τὸ σμίγω· μικτός·
226
καὶ ὡς ἵππος, ἵππαλος, οὕτω καὶ παρὰ τὸ μικτὸς,

μίκταλος· καὶ ἀμίκταλος· καὶ ἐν συνθέσει, ἀμικταλόεις.
καὶ τροπῆ ἀμιχθαλόεις·
Lexicon αἱμωδεῖν, Lexicon αἱμωδεῖν (= Lexicon anepigraphum quod

incipit a voce αἱμωδεῖν) P. 624, l. 17
τὸ εἴδω τὸ γινώσκω· σημαίνει δὲ τὸ εἴδω, ζ· εἴδω, τὸ

γινώσκω, συντάσεται πτώσει, αἰτιατικῆ· μάλ· δ' εἴσεται
αὐτόν· εἴδω τὸ ὁμοιῶ, πτώσει δοτικῆ· εἰδομένη γαλόω·
εἴδω τὸ ὁρῶ, αἰτιατικῆ· ὡς εἶδον Ἥφεστον· εἴδω τὸ διέρ-
χομαι, γενικῆ· διαπροδεείσατο καὶ τῆς· εἴδω τὸ δοκῶ,
αἰτιατικῆ εἴσατο δ' ἐς Λήμνου εἶναι· εἴδω τὸ ὁρμῶ· γε-
νικῆ· εἴσατο γὰρ νηῶν ἐπ' ἀριστερά. ἐσκαλευκότες,
ἐρανήσαντες. ἐκεχειρία σημαίνει τὴν ἀνάπαυσιν καὶ ἀνα-
κωχήν· κυρίως ἐπὶ τοῦ πολέμου· παρὰ τὸ ἔχω ῥῆμα·
καὶ τὸ χεὶρ χειρὸς, γίνεται ἐχεχειρία, καὶ τροπῆ τοῦ
χ εἰς κ. ἐρεσχηλῶ τὸ φλυαρῶ· σημαίνει δὲ τὸ ἑκουσίως·
Lexicon Vindobonense, Lexicon Vindobonense (auctore Andrea

Lopadiota) (e cod. phil. gr. Vindob. 169) Alphabetic letter pi, entry 83, l.
3
προστιμήματα. ἔστι μέν τινα ἐν τοῖς νόμοις ὡρισμένα

κατὰ τῶν ἀδικούντων, ὥσπερ ἡ ἐπωβελία παρ' Ἰσαίῳ ἐν τῷ κατὰ
Διοκλέους.
πολλαχόσε ἐπίρρημα ἀντὶ τοῦ εἰς πολλοὺς τόπους. Θου-
κυδίδης· λεγόμενον μὲν καὶ πρότερον πολλαχόσε ἐγκατασκῆψαι
καὶ περὶ Λῆμνον καὶ ἐν ἄλλοις χωρίοις.
παραιτούμενος ἀντὶ τοῦ συγγνώμην αἰτῶν καὶ κατηγο-
ρίας ἀπολύων. Ἀριστείδης· ἀλλ' ὥσπερ ἐκεῖνός σοι συγχωρεῖ τὰ
δίκαια λέγειν, οὕτω σὺ πείθου παραιτουμένῳ.
παραβαλλόμενον ἀντὶ τοῦ διαμαχόμενον. Συνέσιος·
Etymologicum Symeonis, Etymologicum Symeonis (α – ἁμωσγέπως)

Volume 1, p. 140, l. 8
αἰθαλίδην (Ap. R 1, 641)· οἷον (l. c. 641 – 642)·

Αἰθαλίδην κήρυκα θοόν, τῷ πάρεστι μέλεσθαι
227
ἀγγελίας καὶ σκῆπτρον ἐπέτραπεν Ἑρμείας.

ὁ Αἰθαλίδης – 139, 5 καὶ μίαν ἡμέραν ὑπὸ τὸν Ἅιδην διῆγεν,
ἑτέραν δὲ ἐπὶ τὴν γῆν. Et. gen. 193.
Αἰθάλη· ἡ Λῆμνος ἐκαλεῖτο ἀπὸ – 6 χαλκείων.
Αἰθαλίτης τὸ ἐθνικόν. ἀπὸ δὲ τοῦ Αἰθάλεια Αἰθαλείτης. Αἰθάλη
δὲ παρὰ τὸ αἴθω, τὸ καίω, γέγονε. τὰ δὲ παρὰ τὸ αἴθω, ὃ δηλοῖ
τὸ καίω, γινόμενα διὰ – 3 ὅμοια Z78. Et. gen. 195 + 194.
αἴθοπα οἶνον (Α 462 ...)· τὸν – 4 καυστικόν Z68.
Scholia In Aelium Aristidem, Scholia in Aelium Aristidem Treatise

Pan, Jebb pagël.-Hypothesis-Epigram 111,1, l. 12
πλὴν ὅτι καὶ αὐτοὶ ἐλθόντες ᾤκησαν εἰς Ἀθήνας. ἡ δὲ

τῶν Πελασγῶν αὕτη· λῃσταί τινες ἦσαν οἱ Πελασγοὶ, οἰ-
κοῦντες περὶ τὰ μέρη τῆς Τυρρηνίας, ὡς Ἡρόδοτος ἐν τῷ
αʹ, οἳ ἐλθόντες κατῴκησαν ἐν Θετταλίᾳ· ἐκδιωχθέντες δὲ
ὑπὸ τῶν προσοίκων, ἦλθον εἰς Ἀθήνας, κἀκεῖσε γυναῖκας
Ἀττικὰς βιασάμενοι ἔφυγον εἰς Λῆμνον· καὶ νοσοῦσι Λη-
μνίοις ἔχρησεν ὁ θεὸς, μὴ παύσασθαι τὸ κακὸν, εἰ μὴ
Πελασγοὺς Λήμνιοι Ἀθηναίοις ἐκδῶσιν· οἱ δὲ ἐξέδωκαν. D.
Δρύοπας] ἔθνος.
Scholia In Aeschinem, Scholia in Aeschinem

Oration 2, scholion 72, l. 4
κατῆγον] οἱονεὶ ἐπειράτευον, ἐλῄστευον, καὶ ὡς ἑαυτοὺς λῃστρι-

κῶς κατῆγον τοὺς πλωϊζομένους. Vat. Laur. Bg.
Μυοννήσου] ἡ Μυόννησος μικρὰ νῆσος, ἣν λῃσταὶ κατα-
λαβόντες καὶ ἀπ' αὐτῆς ὁρμώμενοι τοὺς πλέοντας ἐλῄστευον. Vat.
Laur. Bgim.
Λήμνου – Σκύρου] αὗται νῆσοι Ἀθηναίων ὑπήκοοι. Laur. Bg.
συγκλήτους] ἐξαίφνης ἐπὶ ἑκάστῳ τῶν προσπιπτόντων ἐκκλη-
σίαι συλλεγόμεναι ἐκαλοῦντο σύγκλητοι· αἱ δὲ κατὰ μῆνα ὡρισμέναι
ὀνομάζονται κύριαι. Vat. Laur. gim. σύγκλητος ἐκκλησία ἐκαλεῖτο ἡ
μὴ κατὰ τὸν νόμον μηδὲ κατὰ τὸ ἔθος γινομένη, ἀλλὰ ἐκ τοῦ παρα-
χρῆμα καὶ κατὰ χρείαν τινά, οἷον εἴ τι ἐξαίφνης κατεπείξειεν
Σχόλια στον Αισχύλο , Σχόλια στον Αισχύλο

Play Ag, hypothesis-epigram-scholion 283b, l. 1
228
Ἴδη μὲν] κοινὸν τὸ ἔπεμψεν. M

Ἑρμαῖον] ὄρος Λήμνου ἐν ὧι ἐτιμᾶτο ὁ Ἑρμῆς. F
Ἑρμαῖον] ὄρος Λήμνου. M
φανόν· τὴν λαμπάδα. M
νωτίσαι] ὑπερβῆναι. M
ἰσχύς· πυρός.
Σχόλια στον Αισχύλο , Σχόλια στον Αισχύλο

Play Ag, hypothesis-epigram-scholion 283c, l. 1
βριζούσης] νυσταζούσης. F
ἄπτερος] ἰσόπτερος, κούφη. MF
Ἴδης] ὄρος. F
Ἴδη μὲν] κοινὸν τὸ ἔπεμψεν. M
Ἑρμαῖον] ὄρος Λήμνου ἐν ὧι ἐτιμᾶτο ὁ Ἑρμῆς. F
Ἑρμαῖον] ὄρος Λήμνου. M
φανόν· τὴν λαμπάδα. M
νωτίσαι] ὑπερβῆναι. M
ἰσχύς· πυρός. M
πεύκη] μεγίστη πεύκη. M
Μάκιστον· ὄρος Εὐβοίας.
Σχόλια στον Αισχύλο , Σχόλια στον Αισχύλο (scholia recentiora

Demetrii Triclinii) Play Ag, hypothesis-scholion 283a, l. 1
Ἴδης] τοῦ ὄρους.

ἐκπέμπων] ἐμήνυσε τοῦτο δηλονότι.
σέλας] φῶς.
φρυκτὸς] ἤγουν πυρσός.
δεῦρ'] ἐνταῦθα.
Ὄρος Λήμνου τὸ Ἑρμαῖον ἐν ὧι ἐτιμᾶτο ὁ Ἑρμῆς.
λέπας] ἀκρωτήριον.
νήσου] τῆς Λήμνου.
Ἀθῶιον] ἤγουν ὁ Ἄθως.
Σχόλια στον Αισχύλο , Σχόλια στον Αισχύλο (scholia recentiora

Demetrii Triclinii) Play Ag, hypothesis-scholion 284, l. 1
σέλας] φῶς.
229
φρυκτὸς] ἤγουν πυρσός.

δεῦρ'] ἐνταῦθα.
Ὄρος Λήμνου τὸ Ἑρμαῖον ἐν ὧι ἐτιμᾶτο ὁ Ἑρμῆς.
λέπας] ἀκρωτήριον. νήσου] τῆς Λήμνου.
Ἀθῶιον] ἤγουν ὁ Ἄθως.
αἶπος] ὕψος.
Ἕλης] ὑπὲρ τὸν Ἑλλήσποντον.
Σημείωσαι ὡς ἡ Ἕλλη τὸ κύριον, διπλασιάζουσα τὸ λ πρὸς
διαστολὴν τῆς θερμαινούσης ἕλης, ἀπέβαλε νῦν αὐτὸ διὰ μέτρου
Σχόλια στον Αισχύλο , Scholia in Persas

Hypothesis-verse of play 890, l. 1
οἵα Λέσβος – ]αὗται ἐν τῷ Αἰγαίῳ πελάγει εἰσίν.

οἵα Λέσβος] ὅτι μεταβέβηκεν εἰς τὸ Αἴγαιον πέλαγος. ἡ γὰρ
Λέσβος ἐν τῷ Αἰγαίῳ ἐστίν.
ἐκράτυνε] ὑπὸ τὸ ἴδιον κράτος εἶχεν. μεσάκτους δὲ, με-
σακτίους, παραθαλασσίους.
Λῆμνον] Λῆμνος Θρᾴκης ἐστί. αὗται δέ εἰσιν αἱ μεσάκτιοι.
Ἰκάρου δ' ἕδος] Ἰκάρου τὸν κλύδωνα.
Σαλαμῖνα] ἄποικοι γάρ εἰσιν οἱ ἐν Κύπρῳ Σαλαμίνιοι τῶν
ἐν τῇ Ἀττικῇ. τὴν ἐν Κύπρῳ. κλῆρον Ἰαόνιον] Ἰωνίδας πόλεις.
Σχόλια στον Αισχύλο , Σχόλια στον Αισχύλο (scholia recentiora)

Play Ag, hypothesis-verse of play 283, l. 1
τῷ προστένειν] ὁ γὰρ προγινώσκων τὸ μέλλον καὶ προστε-

νάζει.
ἐρημωθέντος] ἤγουν ἐρήμου καταλειφθέντος, ὡς ἀποδημοῦντος
τοῦ βασιλέως· παρόντος μέντοι οὐ δεῖ συντυγχάνειν αὐτῇ.
Ἑρμαῖον] ὄρος Λήμνου, ἐν ᾧ ἐτιμᾶτο ὁ Ἑρμῆς.
'μαυρουμένη] σημείωσαι ὅτι ἀπέβαλε τὸ α διὰ τὸ μέ-
τρον.
πώγωνα] πώγωνα λέγει τὴν εἰς ὀξὺ λήγουσαν ἀκμὴν τοῦ
πυρός. καὶ ὁ πώγων γὰρ εἰς ὀξὺ λήγει. ὥσπερ καὶ ἀλλαχοῦ
αὐθάδη γνάθον τὴν ἀκμὴν εἴρηκε καὶ ὀξύτητα τοῦ σφηνός.
Σχόλια στον Αισχύλο , Scholia in Persas (e cod. Mediceo 32.9)

Scholion 893, l. 1
230
Αἰγαίῳ πελάγει ἐστίν.

ὑπὸ τὸ ἴδιον κράτος
εἶχεν (cf. schol. Byz. 900).
μεσάγκτους δὲ μεσακτίους,
παραθαλασσίους.
Λῆμνος Θρᾴκης ἐστίν.
αὗται δέ εἰσιν αἱ μεσάγκ-
τιοι. – Ἰκάρου (ἴκαρ m,
corr. Vict.) τὸν κλύδωνα.
ἄποικοι γάρ εἰσιν οἱ
ἐν Κύπρῳ Σαλαμίνιοι τῶν
Σχόλια στον Αισχύλο , Argumentum in margine et glossae interl.ariae ad

Persas (glossae recentiores) (e codd. Vindob. 197; Palatino 18
Scholion 893, l. 1
Τήνῳ] τῇ νήσῳ
Ἄνδρος] νῆσος VG.
ὑπὸ τὸ ἴδιον κράτος
ἤγαγε G. – παραθαλασσί-
ους Λῆμνον]
νῆσος –
Ἰκάρου θ' ἕδος] νῆσος
Ῥόδον] νῆσος
Πάφουν] τὴν
Σόλους] τὰς
Σχόλια στον Απολλώνιο Ρόδιο Argonautica P. 53, l. 2
(244 fg 174 J.) ἄγεσθαι, καὶ Μυσίας καὶ Λυκίας καὶ Ἀρ-
καδίας.
600 ἤνυσαν: παρέπλευσαν. Lg
601 – 04a ἦρι δὲ νιςςομένοισιν: Ἄθως ὄρος τῆς
Θρᾴκης ὑψηλότατον. ἡ δὲ διάνοια· ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἄθως αὐτοῖς
ἀνεφάνη ἀπέχων τῆς Λήμνου τοσοῦτον, ὅσον ἂν ναῦς πλέουσα ἀπὸ ἠοῦς
μέχρι μεσημβρίας πλοῦν διανύσῃ. καὶ τοσοῦτον, φησίν, ἀπέχουσαν τὴν
Λῆμνον ὅμως σκιάζει διὰ τὸ ὕψος παρακλίναντος τοῦ ἡλίου· οὐ μόνον
δέ, ἀλλὰ καὶ μέχρι Μυρίνης. πόλις δέ ἐστιν ἡ Μυρίνη πρὸς τῷ τέλει
τῆς Λήμνου. δίπολις γάρ ἐστιν ἡ Λῆμνος· ἔχει γὰρ Ἡφαιστίαν καὶ
Μύριναν. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ Μυρίνης τῆς Θόαντος γυναικός, Κρηθέως δὲ
231
600 ἤνυσαν: παρέπλευσαν. Lg

θυγατρός.

θυγατρός.

θυγατρός.
b κολώνη: ἀκρώρεια. Lg
c ἔνδιον: μεσημβρινόν. LgSm(P)
d καὶ ἐσάχρι: περιττὸς ὁ καὶ σύνδεσμος. Lm
608 Σιντηίδα: ἐπιθετικῶς Σιντηὶς ἡ Λῆμνος· Τυρσηνοὶ γὰρ
αὐτὴν πρῶτοι ᾤκησαν βλαπτικώτατοι ὄντες. ἢ τὴν ὑπὸ τῶν βαρβάρων
οἰκισθεῖσαν· καὶ Ὅμηρος (θ 294)· ‘ᾤχετο δ' ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας
ἀγριοφώνους’. Ἑλλάνικος (4 fg 71c J.) δέ φησι Σίντιας ὀνομασθῆναι
τοὺς Λημνίους διὰ τὸ πρώτους ὅπλα ποιῆσαι πολεμικὰ πρὸς τὸ σίνεσθαι
τοὺς πλησίον καὶ βλάπτειν.
232

609 – 19a ἔνθ' ἄμυδις: αἱ Λήμνιαι γυναῖκες ἐπιπολὺ τῶν τῆς
Ἀφροδίτης τιμῶν κατολιγωρήσασαι, καθ' ἑαυτῶν τὴν θεὸν ἐκίνησαν.
... μὴ οἱ παῖδες ἀνδρωθέντες τιμωρίαν πατρῶν ζητήσωσι λαβεῖν,

πᾶν ὁμοῦ τὸ ἄρσεν γένος ἀνεῖλον.
b ἐπὶ ληιάδεσσι: ταῖς αἰχμαλώτοις.
c ἔρον: ἀντὶ τοῦ ἔρωτα, Αἰολικῶς διὰ τοῦ ο. Lg
d ἀντιπέρηθεν: ἐξ ἐναντίας· οὕτω γὰρ κεῖται ἡ Θρᾴκη τῆς
Λήμνου.
e ἄτισσαν: ὅτι ἄτιμον αὐτὴν ἐπὶ πολὺν χρόνον ἐποίησαν. τῶν
δὲ ἄλλων ἱστορούντων, ὅτι κατὰ χόλον τῆς Ἀφροδίτης αἱ Λημνιάδες
δύσοσμοι ἐγένοντο, Μυρσίλος ἐν πρώτῳ Λεσβιακῶν (fg 7 M. IV 458)
διαφέρεται καί φησι τὴν Μήδειαν παραπλέουσαν διὰ ζηλοτυπίαν ῥῖψαι
εἰς τὴν Λῆμνον φάρμακον καὶ δυσοσμίαν γενέσθαι ταῖς γυναιξίν, εἶναί
Λήμνου. L
τε μέχρι τοῦ νῦν κατ' ἐνιαυτὸν ἡμέραν τινά, ἐν ᾗ διὰ τὴν δυσωδίαν
ἀπέχειν τὰς γυναῖκας ἄνδρα τε καὶ υἱεῖς.
f ἀμφ' εὐνῇ: λείπει τὸ ζηλοτυπήσασαι.
629 Ἀθηναίης πέλεν ἔργων: τῶν ἱστουργικῶν καὶ τῶν

ἄλλων γυναικείων. Lg
233
631 ἦ θαμὰ δὴ πάπταινον: ὁ ἦ σύνδεσμος ἰσοδυναμεῖ

τῷ δή, ὥστε κεῖσθαι τὸν δὴ σύνδεσμον ὡς παρ' Ὁμήρῳ (Α 518) ‘ἦ δὴ
λοίγια’ ἐκ παραλλήλου.
634 Μυρίνη πόλις τῆς Λήμνου, ἧς καὶ ἀνωτέρω ( 604)
μέμνηται. L
636a θυιάσιν ὠμοβόροις: μαινάσιν, Βάκχαις· παρὰ τὸ
θύειν καὶ ὁρμᾶν μαινομένας. ἔνθεν καὶ τὴν Σεμέλην Θυώνην καλοῦσιν,
ἐπειδὴ Αἰσχύλος (p. 73 N.2) ἔγκυον αὐτὴν παρεισήγαγεν οὖσαν καὶ ἐν
842 χειρὸς θίγε: ἤδη σύμβολον αὐτῇ τῆς ἑταιρίας διὰ τῆς
ἐφάψεως δίδωσιν.
845 – 48 μῦθον ὅτ' ἤδη: ὁ νοῦς· μετέπειτα δὲ αἱ θεραπαινίδες
ἦλθον βαστάζουσαι ξένια, ὅτε ἤδη ὁ Ἰάσων πάντα τὰ παρὰ τῆς Ὑψι-
πύλης ῥηθέντα τοῖς ἑαυτοῦ ἑταίροις συνετέλεσε λέγων.
851 Ἡφαίστοιο χάριν: ἱερὰ γὰρ Ἡφαίστου ἡ Λῆμνος. τὸ δὲ
πολυμήτιος παρὰ τὸ ‘εἰδυίῃσι πραπίδεσσι’ (Hom.) γέγονεν.
854 καὶ ἔκυρσαν: περιττὸς ὁ καί. τὸ δὲ ἔκυρσαν ἀντὶ
τοῦ ἔτυχον. LgP
855 Ἡρακλῆος ἄνευθε: τοῦτο ἕνεκα τῆς οἰκονομίας φησὶν
ὁ ποιητής – πάντων γὰρ ταῖς ἡδοναῖς νικωμένων μόνος οὗτος πρὸς
859 – 60a Ἥρης υἷα: Ἡσιόδῳ ἐπηκολούθησεν ἐξ Ἥρας μόνης

τὸν Ἥφαιστον λέγοντι γεγενῆσθαι (T 927 sq.)· ‘Ἥρη δ' Ἥφαιστον
κλυτὸν οὐ φιλότητι μιγεῖσα γείνατο’. Ὅμηρος δὲ Διὸς καὶ Ἥρας φησὶν
αὐτόν.
b καὶ αὐτὴν Κύπριν: διότι τὰ παρόντα ἐρωτικά, καὶ ὅτι τοῦ
θεοῦ γαμετὴ αὕτη, οὗ ἱερὰ ἡ Λῆμνος. L
861 ἀμβολίη: ὑπέρθεσις. LgP
862a ἂν ἐλίνυον: ἀντὶ τοῦ ἤργουν. παρὰ τὰ αἴλινα τὰ θρη-
νητικὰ [ἐντεῦθεν] γεγένηται διὰ τὸ ἀνήνυτά τινα εἶναι, παρὰ τὸ Ὁμη-
ρικόν (Ω 524)· ‘οὐ γάρ τις πρῆξις πέλεται’. L
b ἐλίνυον: παρέμενον. Lg(P)
Σχόλια στον Απολλώνιο Ρόδιο Argonautica

P. 73, l. 24
234
δορεῖ, ἀλλὰ τοὺς πάντας, καὶ οὐ πρῶτον τὴν ἀκρασίαν αὐτοῖς ὀνειδίζει,
πρὶν τὰ συμφέροντα δηλώσῃ. παρὰ δὲ τοῖς φυσικοῖς ὁ Ἡρακλῆς σύνεσις
καὶ ἀλκὴ λαμβάνεται.
ὁ δὲ νοῦς· ὦ μακάριοι, ἐξειργόμεθα ὑπὸ τοῦ ἡμῶν αἵματος τῆς
πατρίδος; ἢ γάμων ἐνδεεῖς ὄντες ἐνταῦθα ἥκομεν, μεμψάμενοι τὰς
ἑαυτῶν
πολίτιδας καὶ Λῆμνον κατοικήσοντες τοῖς κλήροις διελόμενοι; ἢ οὕτως·
ὦ μακάριοι, ἐμφύλιον φόνον δράσαντες ἐξειργόμεθα τῆς πατρίδος;
ἐπειδὴ
οἱ τοιοῦτοι ἐκ τῆς πατρίδος φυγῇ ἐνιαυσιαίᾳ ἐζημιοῦντο.
b ὀνοσσάμενοι πολιήτιδας: κυρίως τὸ πολίτιδας γυναῖκας
ἔταξεν, οἱονεί· τὰς Ἑλληνίδας γυναῖκας ἀπαρνησάμενοι συμβιοῦν βαρ-
βάροις ἤλθομεν; καὶ οὔ φησι· τὸ κάλλος αὐτῶν ἀποφυγόντες·

εἶναι τὴν Σαρπηδονίαν πέτραν φησίν. ὅτι δὲ οὕτω λέγεται, καὶ Ὅμηρος
(Ω 79)· ‘ἔνθορε Μείλανι πόντῳ’. ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ Μέλανος τοῦ Φρίξου
υἱοῦ ἐμπεσόντος, ἢ ἀπὸ ποταμοῦ Μέλανος καλουμένου κἀκεῖ ἐκρέοντος.
923 – 24 τῇ μὲν Θρῃκῶν: ταύτῃ μέν, τῇ χειρὶ τῇ δεξιᾷ.
περαίην δὲ τὴν κατὰ τὸ ἐναντίον κειμένην· ἡ γὰρ Ἴμβρος ἀντικρύ
ἐστι τῆς Θρᾴκης. Ὅμηρος (Ω 753)· ‘ἐς Σάμον ἔς τ' Ἴμβρον καὶ Λῆμνον’·
Σάμον γὰρ εἶπεν ἐνταῦθα τὴν Σαμοθρᾴκην.
925 Χέρνησον: τὴν μετὰ Θρᾴκην κειμένην Χερσόνησον. ἦν δὲ
πρότερον νῆσος. ἔστι δὲ πλησίον Τροίας. ἔστι καὶ ἑτέρα Χερσόνησος,
Καρίας, ἔνθεν ἦν Ἀλέξανδρος ὁ περὶ Καρίας γράψας.
927 Ἀθαμαντίδος: τουτέστιν εἰς τὸν Ἑλλήσποντον, ἀπὸ Ἕλλης
Scholia In Aratum, Scholia in Aratum Scholion 322, l. 47
ὁ Ἡσίοδός φησι (fr. 148 a Merkelbach – West) Βρύλ-

λης τῆς Μίνω καὶ Ποσειδῶνος εἶναι, δωρεὰν δὲ ἔχειν
παρὰ τοῦ πατρὸς ὡς καὶ ἐπὶ τῶν κυμάτων πορεύεσθαι.
ἐλθόντα δὲ εἰς Χίον Μερόπην τὴν Οἰνοπίωνος βιάσα-
σθαι οἰνωθέντα. τὸν δὲ Οἰνοπίωνα χαλεπήναντα αὐτὸν
ἐκτυφλῶσαι. ἐλθόντα δὲ εἰς Λῆμνον ἀλητεύοντα Ἡ-
φαίστῳ συμμῖξαι, ὃς αὐτὸν ἐλεήσας δίδωσιν αὐτῷ
ποδηγέτην Κηδαλίωνα, ὃν λαβὼν ἐπὶ τῶν ὤμων ἔφερε
τὰς ὁδοὺς σημαίνοντα. ἐλθὼν δὲ εἰς ἀνατολὰς καὶ
Ἡλίῳ συμμίξας ὑγιάσθη, καὶ οὕτως ἐπὶ τὸν Οἰνο-
πίωνα ἐλθὼν τιμωρήσασθαι ἔμελλεν.
235
Σχόλια στον Αριστοφάνη , Scholia in nubes (scholia recentiora

Eustathii, Thomae Magistri et Triclinii)
Argumentum-dramatis personae-scholion sch th-tr nub, verse 601, l. 2
τείχη τὰ βαβυλώνια, ἃ ⌈ἡ Tr2 Σεμίραμις ἔκτισεν.

Th1/2Tr1/2 Λυδῶν] ἡ Ἔφεσος ⌈γὰρ Tr2 πλησίον ⌈Λυδίας ἐστίν. Th1/2Tr1
[ἐστὶ Λυδίας. Tr2] Tr2 σέβουσιν] τιμῶσιν.
Th1/2Tr1/2 ἥ τ' ... θεὸς] ἐκληρώσατο γὰρ τὰς Ἀθήνας, ὥσπερ Ἥφαιστος
Λῆμνον.
Th1/2Tr1/2 ⌈αἰγίδος Th1Tr1/2 [αἰγῖδος Th2] ἡνίοχος] ⌈ἤγουν Th1 ἡ τῆς
⌈αἰγίδος
Σχόλια στον Αριστοφάνη , Scholia in pacem (scholia vetera et recentiora

Triclinii) Argumentum-dramatis personae-scholion sch pac, verse 251a, l.
3
vet Tr ἰὼ Σικελία Lh: τυρὸν ἐμβαλὼν Σικελίας μέμνηται· πολὺς γὰρ ἐκεῖ
τυρός. οὐκ ἄδηλον δέ, ὅτι καὶ ταύτης τὸ πλέον μέρος πολέμιον ἦν τοῖς
Ἀθηναίοις.
ἔνθα καὶ τὴν μεγάλην ἐδυστύχησαν ἧτταν. RVLh
vet ὅτι πόλιν εἶπε τὴν Σικελίαν νῆσον οὖσαν. καὶ Ὅμηρος πολλάκις τὰς
νήσους πόλεις καλεῖ, ὡς τὸ
Λῆμνον δ' εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο Θόαντος.
καὶ Πίνδαρος δὲ περὶ τῆς Αἰγίνης
ἁ μὲν πολλάκις Αἰακιδᾶν.
καὶ Εὐριπίδης
Εὔβοι' Ἀθήναις ἐστὶ γείτων πόλις.
vet Tr ἀντὶ τοῦ R “διαφθαρήσεται”. διακναίειν δέ ἐστι κυρίως τὸ ξύειν

Σχόλια στον Αριστοφάνη , Scholia in ranas
Argumentum-scholion sch ran, verse 618, l. 4
καὶ τὸ χωρὶς πληγῶν ἀνακρίνειν, ἀπὸ τῆς βασάνου

λίθου. – τὸν Διόνυσον.
ἐν κλίμακι δήσας: Τὸ ἐν πρὸς τὸ δήσας, ἀντὶ
τοῦ ἐνδήσας κλίμακι. ἀντὶ τοῦ, εἰς κλίμακα δήσας,
ὡς Ὅμηρος [Il. Α, 593] «κάππεσον ἐν Λήμνῳ.» ἀντὶ
τοῦ εἰς τὴν Λῆμνον.
ὑστριχίδι: Ἐκ δέρματος μετ' αὐτῶν τῶν τρι-
χῶν μάστιξ. R. ἐξ ὑείων τριχῶν μάστιγι. Br.
ὀπτὰς πλίνθους. πλὴν πράσῳ μὴ τύπτε τοῦ-
236
τον: Ἐπεὶ οἱ ἐλεύθεροι πρὸ τούτου πράσοις ἐδέροντο

καὶ σκορόδοις. (τὸ δὲ χ πρὸς τὸ ἔθος τοῦ τύπτειν.
Σχόλια στον Αριστοφάνη , Commentarium in ranas (scholia recentiora

Tzetzae) Argumentum-dramatis personae-scholion sch ran, verse 618/19,
l. 4
κἄν ποτέ μ' ἕλῃς ἀδικοῦντα, ἀπόκτεινε: ἐὰν ὁ δοῦλός μου

ἐταζόμενος ὑπαίτιον ἀποφήνῃ με τῶν, ὧν με καταιτιᾷ, κτεῖνόν με.
ἐν κλίμακι δήσας:
ἐνδήσας κλίμακι, ἀντὶ τοῦ “εἰς τὴν “εἰς κλίμακα”, ὡς καὶ ὡς Ὅμηρος·
κάππεσον ἐν Λήμνῳ
ἀντὶ τοῦ “εἰς τὴν Λῆμνον”.
ὑστριχίδι: ὑστριχὶς μάστιξ τίς ἐστιν ἐκ χοιρείων τριχῶν πεπλεγμένη.
δέρων: ἐκδέρων, ἐξ οὗ καὶ δορά· δαίρων δὲ ὁ τύπτων, ἐξ οὗ λέγομεν
“ἔδαρον”.
πλίνθους ἐπιτιθεὶς: πλατείας σανίδας καὶ πλίνθους καὶ βάρη
τινὰ κατὰ γαστρὸς τῶν ἐταζομένων ἐτίθουν θέντες αὐτοὺς κατὰ γῆς,
ὅπως τῷ
Σχόλια στον Καλλίμαχον , Diegeseis in Lyrica

Fragment 226, column col10, l. 1
νους αὐτὸν ἐπὶ τῇ πολυειδείᾳ ὧν

γράφει ποιημάτων ἀπαντῶν φησιν ὅτι
Ἴωνα μιμεῖται τὸν τραγικόν·
ἀλλ' οὐδὲ τὸν τέκτονά τις μέμφεται πολυειδῆ
σκεύη τεκταινόμενον.
Ἡ Λῆμνος τὸ παλαιόν, εἴ τις ἄλλη Πρὸς τοὺς
ὡραίους φησίν· ἡ Λῆμνος πάλαι ποτὲ εὐδαί-
μων γενομένη ἐκακοδαιμόνησε, ἐπιθεμένων
τῶν θηλειῶν τοῖς ἄρρεσιν· διόπερ καὶ ὑμεῖς
εἰς τὸ μέλλον ἀποβλέπετε.
Ἔνεστ' Ἀπόλλων τῷ χορῷ Παροίνιον εἰς
Σχόλια στον Καλλίμαχον , Diegeseis in Lyrica

Fragment 226, column col10, l. 2
γράφει ποιημάτων ἀπαντῶν φησιν ὅτι

Ἴωνα μιμεῖται τὸν τραγικόν·
ἀλλ' οὐδὲ τὸν τέκτονά τις μέμφεται πολυειδῆ
237
σκεύη τεκταινόμενον.
Ἡ Λῆμνος τὸ παλαιόν, εἴ τις ἄλλη Πρὸς τοὺς
ὡραίους φησίν· ἡ Λῆμνος πάλαι ποτὲ εὐδαί-
μων γενομένη ἐκακοδαιμόνησε, ἐπιθεμένων
τῶν θηλειῶν τοῖς ἄρρεσιν· διόπερ καὶ ὑμεῖς
εἰς τὸ μέλλον ἀποβλέπετε.
Σχόλια στον Ευρυπίδη

Vita-argumentum-scholion sch Hec, section 887, l. 1
μνήστρᾳ. καὶ γίνεται ἐκ τούτων Ἄβας· ἐξ Ἄβαντος Προῖτος καὶ Ἀκρίσιος·

ἐξ Ἀκρισίου Δανάη· ἐκ Δανάης Περσεύς· ἐκ Περσέως Ἀλκαῖος,
Ἠλεκτρύων,
καὶ Σθένελος· ὧν ὁ μὲν Ἀλκαῖος Ἀμφιτρύωνα ἔσχε παῖδα, ὁ δὲ Ἠλεκ-
τρύων τὴν Ἀλκμήνην. ἐξ Ἀλκμήνης Ἡρακλῆς καὶ Ἰφικλῆς, ἐξ οὗ
Ἰόλαος: – MB
καὶ Λῆμνον ἄρδην: Δίδυμος οὕτως· Πελασγοὶ ἐπιθέμενοί
ποτε ταῖς Ἀθήναις πολλὰ τῶν ἐξ Ἀθηνῶν ἁρπάσαντες ἤγαγον εἰς
Λῆμνον, ἐν οἷς καὶ γυναῖκας Ἀττικὰς, αἷς καὶ παλλακίσι χρησάμενοι
ἔσχον παῖδας, οὓς αἱ μητέρες τήν τε πατρῴαν γλῶσσαν καὶ τὰ ἔθη
ἐδίδαξαν. οἱ δὲ συνήρχοντό τε ἀλλήλοις καὶ εἴ τις τύπτοι τινὰ αὐτῶν,
ἐβοήθουν ἅπαντες. καὶ τέλος ἄρχοντα ἴδιον ποιήσαντες παρώξυναν τοὺς

καὶ Σθένελος· ὧν ὁ μὲν Ἀλκαῖος Ἀμφιτρύωνα ἔσχε παῖδα, ὁ δὲ Ἠλεκ-

τρύων τὴν Ἀλκμήνην. ἐξ Ἀλκμήνης Ἡρακλῆς καὶ Ἰφικλῆς, ἐξ οὗ
Ἰόλαος: – MB
καὶ Λῆμνον ἄρδην: Δίδυμος οὕτως· Πελασγοὶ ἐπιθέμενοί
ποτε ταῖς Ἀθήναις πολλὰ τῶν ἐξ Ἀθηνῶν ἁρπάσαντες ἤγαγον εἰς
Πελασγοὺς οὕτως ὥστε ἐκείνους ἀνελεῖν τε τοὺς παῖδας ἅπαντας καὶ
Ἀττικὰς πάσας γυναῖκας. καὶ μετὰ ταῦτα καὶ αἱ Λήμνιαι γυναῖκες τοὺς

238

σὺν Θόαντι πάντας ἀπέκτειναν. δι' ἀμφότερα οὖν ταῦτα ἡ παροιμία
ἐδόθη· τὰ Λήμνια κακά: – MB
καὶ ἄλλως: Πελασγοὶ ταῖς Ἀθήναις ἐπιθέμενοι ἥρπασαν ἄλλα τε
καὶ γύναια, ἃ εἰς Λῆμνον ἤγαγον καὶ χρησάμενοι ἐπαιδοποίησαν. αἱ
δὲ τοὺς παῖδας τὴν πάτριον φωνήν τε καὶ τὰ ἔθη ἐπαίδευσαν. οἱ δὲ
ἡβήσαντες φίλοι τε ἀλλήλοις ἦσαν καὶ ἠμύναντο τοὺς ἀδικοῦντας, τέλος
δὲ καὶ ἄρχοντα αὑτοῖς ἐπέστησαν, ἐφ' οἷς ἀγανακτήσαντες οἱ πατέρες
αὐτούς τε καὶ τὰς μητέρας ἀνεῖλον. μετὰ δὲ ταῦτα αἱ Λημνιάδες τοὺς
σὺν Θόαντι ἀνεῖλον. δι' ἄμφω οὖν ἡ παροιμία ἐδόθη· τὰ Λήμνια
Σχόλια στον Ευρυπίδη (cod. Hierosolymitanus patriarchalis 36) Play

Hec, verse 887int, l. 1
τῷ αἰγύπτῳ συνεβούλευσε ταῖς θυγάτρασιν

ὁ δαναὸς
ὥστε ἀνελεῖν νύκτωρ τοὺς ἑαυτῶν ἄνδρας πρὸ
τῆς μίξεως θάνατον ἐπαπειλήσας ταῖς μὴ τοῦτο
ποιούσαις: (BM) 2H
supra καὶ Λῆμνον gloss.
...τ̣ἐ̣κ̣... εκτ.σ̣ε̣ν̣ 1Huv
supra ἄρδην gloss. παντελῶς M int. 2Huv
διὰ μᾶλλον σὸν χρέος
ἤπερ ἐκείνης· (BM) οὐ τοςοῦτον
γὰρ αὐτὴν ὠφελήσεις ὅσον σαυτὸν:
Σχόλια στον Ευρυπίδη (cod. Hierosolymitanus patriarchalis 36)

Play Hec, verse 887msi et mi, l. 4
νην· ἐξ ἀλκμήνης ἡρακλῆς

καὶ ἰφικλῆς (vel -ος) ἐξ οὗ ἰόλαος: (BM) 2Huv
(de pagina superiore sequitur)
πελασγοὶ ταῖς ἀθήναις ἐπιθέ
μενοι ἥρπασαν ἄλλα τε καὶ γύναια
ἃ εἰς Λῆμνον ἤγαγον καὶ χρησά-
μενοι ἐπαιδοποίησαν· αἱ δὲ τοὺς παῖδας
τὴν πάτριον φώνην καὶ τὰ ἤθη ἐδίδαξεν·
οἱ ἡβήσαντες φίλοι τε ἀλ-
λήλοις ἦσαν καὶ ἠμύναντο τοὺς ἀδικοῦντας τέλος
δὲ καὶ ἄρχοντα ἑαυτοῖς ἐπέστησαν ἐφ'
239
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα.

Book of Iliad 1, verse 590, l. of scholion 3
ex. ἀντιφέρεσθαι: ἐναντιοῦσθαι ἢ ἐξισοῦσθαι. λείπει δὲ ἡ εἴς

πρόθεσις
D ἤδη γάρ με: εἰς ἀπόδειξιν τῆς ἰσχύος τοῦ Διός.
D ἤδη γάρ με καὶ ἄλλοτ' ἀλεξέμεναι μεμαῶτα:
Ἡρακλῆς ἀνακομιζόμενος – διὸ καὶ ἱερὰ τοῦ θεοῦ ἡ Λῆμνος.
Ariston. ῥῖψε ποδός: ὅτι ἀπὸ δυεῖν τόποιν συμπεπλήρωκε τὸν
μῦθον· νῦν μὲν γάρ, ὅτι ἐρρίφη, κατὰ δὲ τὴν ὑπόμνησιν τῶν τῆς Ἥρας
δεσμῶν (Ο 18 – 30) καὶ τὸν καιρὸν καὶ τὴν αἰτίαν, δι' ἣν ἐρρίφη.
ex. ῥῖψε ποδός: δύο ῥίψεις Ἡφαίστου, προτέρα μὲν ἡ
ὑπὸ τὴν γένεσιν ὑπὸ τῆς Ἥρας (cf. Σ 395 – 7), δευτέρα δὲ ἡ ὑπὸ
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 1, verse 593a1, l. of scholion

2
πρωΐας ἕως ἑσπέρας καιρόν, ἀλλὰ τὴν πελάζουσαν τῇ νυκτὶ ὥραν,

ὡς καὶ ἀλλαχοῦ (Α 472) “οἱ δὲ πανημέριοι μολπῇ θεὸν ἱλάσκοντο”
καὶ ἑξῆς (Α 601 – 2) “πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα / δαίνυντο”.
Ariston. | Did. κάππεσον ἐν Λήμνῳ: πρὸς τὰ περὶ Ὀλύμπου·

παράκειται γὰρ ἡ Λῆμνος τῇ Θρᾴκῃ. | τινὲς δὲ μεταποιοῦσιν “ἐς
Λῆμνον”. ἀλλ' ὁ ποιητὴς χρῆται τῷ τοιούτῳ σχήματι· “ἐν δ' ἔπεσ'
Ὠκεανῷ” (Θ 485), “κάππεσεν ἐν κονίῃσι” (Ο 538), “θοῇ ἐν νηῒ
πέσῃσιν” (Ο 624). οὕτως Ἀρίσταρχος. A
ἐν Λήμνῳ: ἀντὶ τοῦ εἰς Λῆμνον.

3
ὡς καὶ ἀλλαχοῦ (Α 472) “οἱ δὲ πανημέριοι μολπῇ θεὸν ἱλάσκοντο”

καὶ ἑξῆς (Α 601 – 2) “πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα / δαίνυντο”.

240

ex. | ex. ὀλίγος δ' ἔτι θυμὸς ἐνῆεν: ὀλίγη δὲ ἰσχὺς ἐνῆν μοι
| εἰ ἐλασσοῦται, φασί, τὸ θεῖον, καὶ τέλεον ἐπιλείψει.

1

ex. | ex. ὀλίγος δ' ἔτι θυμὸς ἐνῆεν: ὀλίγη δὲ ἰσχὺς ἐνῆν μοι
| εἰ ἐλασσοῦται, φασί, τὸ θεῖον, καὶ τέλεον ἐπιλείψει. ἀγνοοῦσι δὲ
ὅτι πολλαὶ ἐν τῷ κόσμῳ φύσεις μειοῦσθαι μὲν πεφύκασιν, οὐκ ἐκ-
λείπουσι δὲ τέλεον· καὶ γὰρ καὶ αὐχμῶν πλεοναζόντων μειοῦται τὸ
ὑγρόν, ἀλλ' οὐκ ἐπιλείπει, καὶ Ἄρης “μόγις δ' ἐσαγείρατο θυμόν”
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 2, verse 721a, l. of scholion 2
Ariston. τῶν δὲ Φιλοκτήτης ἦρχεν τόξων ἐῢ εἰδώς: ὅτι Ζηνό-

δοτος γράφει “τῶν αὖ ἡγεμόνευε Φιλοκτήτης ἀγὸς ἀνδρῶν”. ὁ δὲ
ποιητὴς προδιασυνίστησιν ἐν τῷ Καταλόγῳ τὴν {περὶ} ἑκάστου
ἀρετήν. A
ex. ἐν νήσῳ: περὶ Τένεδον ἢ περὶ Ἴμβρον δηχθεὶς ὑπὸ
ἐχίδνης εἰς Λῆμνον ἐξετέθη. b(BCE3)
ex. (?) ἄλγεα: καὶ ἐπὶ τῶν ψυχικῶν ὀδυνῶν ἔλαβεν.
Ariston. Λήμνῳ ἐν ἠγαθέῃ: ὅτι ἐν Λήμνῳ ἔμενε καταλελειμμένος ὁ
Φιλοκτήτης. οἱ δὲ νεώτεροι ἐν νησιδίῳ ἐρήμῳ. A
D ἱστόρηται ὅτι Φιλοκτήτης – θεραπεύειν τοὺς ὀφιο-
δήκτους.
χερσύδρου· οὗτος γὰρ τῷ σώματι σηπεδόνας παρέχει. λέγουσι δὲ

κατέχειν αὐτοῦ τὴν σῆψιν προσραινόμενον θαλάσσης ὕδωρ. b(BCE3
E4)
Ariston. ἔνθ' ὅ γε κεῖτ' ἀχέων· τάχα δὲ μνήσεσθαι ἔμελ-
λον: ὅτι Ζηνόδοτος τοῦτον καὶ τὸν ἑξῆς ἠθέτηκεν. ἀναγκαῖον δέ ἐστι
γνῶναι ὅτι ὕστερον ἀνεκομίσθη ἐκ Λήμνου ὁ Φιλοκτήτης. A
241
ex. μνήσεσθαι: φροντίσαι καὶ μνείαν ποιήσασθαι. καλῶς

δὲ προστέθειται· οὐδαμοῦ γὰρ ἔδειξε τῆς ποιήσεως, πότε αὐτὸν μετε-
πέμψαντο. b(BCE3E4)
D τάχα δὲ μνήσεσθαι ἔμελλον: ταχέως δὲ οἱ Ἕλληνες
– ἐν τῇ τελευτῇ αὐτοῦ τοῦτο ἐποίησεν ὁ Φιλοκτήτης. A
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 7, verse 467, l. of scholion 1
442), εἶτα εὐθὺς “δύσετό τ' ἠέλιος” (Η 465).

Ariston. δύσετο: σημειοῦνταί τινες ὅτι ἀντὶ τοῦ ἐδύετο. Aint
ex. βουφόνεον: βουφονεῖν ἐστιν οὐ τὸ θύειν θεοῖς (ἄτοπον γὰρ
ἐπὶ θυσίας φόνον λέγειν), ἀλλὰ τὸ φονεύειν βοῦς εἰς δείπνου κατα-
σκευήν. A b (BCE3E4)T
ex. νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο: ἐπιτηδείως ἐδήλωσεν, πόθεν αὐτοῖς ἡ
χορηγία ἦν.
D νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν: Λήμνιοι τὰς ἐξ ἔθους
– παρ' Ἀσκληπιάδῃ ἐν τοῖς Τραγῳδουμένοις (FGrHist 12,
14). A
ex. βουφόνεον: βουφονεῖν ἐστιν οὐ τὸ θύειν θεοῖς (ἄτοπον γὰρ

ἐπὶ θυσίας φόνον λέγειν), ἀλλὰ τὸ φονεύειν βοῦς εἰς δείπνου κατα-
σκευήν. A b (BCE3E4)T
ex. νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο: ἐπιτηδείως ἐδήλωσεν, πόθεν αὐτοῖς ἡ
χορηγία ἦν.
D νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν: Λήμνιοι τὰς ἐξ ἔθους
– παρ' Ἀσκληπιάδῃ ἐν τοῖς Τραγῳδουμένοις (FGrHist 12,
14). A
ex. (Ariston.?) Ἰησονίδης Εὔνηος: ὅτι καὶ τὰ Ἀργοναυτικὰ οἶδεν. οἰ-
κεία δὲ Εὐνήῳ ἡ ἐμπορία καὶ πρὸς ὁμοφύλους γινομένη
ex. μέθυ χίλια μέτρα: ἀντὶ τοῦ μέθυος, ὅ ἐστι οἴνου.
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 13, verse 313-4, l. of

scholion 3
ἀριστερά· ἐκεῖ γὰρ ἐρράγη τὸ τεῖχος, καὶ ὁ Ἕκτωρ “μάχης ἐπ'

ἀριστερὰ μάρνατο πάσης” (Λ 498).
Did. οὔ ποθι: τινὲς δὲ “οὔ πού τε”.
ex. Τεῦκρός θ', ὃς ἄριστος Ἀχαιῶν / τοξοσύνῃ:
καὶ πῶς φησιν “οἶος δή με Φιλοκτήτης ἀπεκαίνυτο” (θ 219); οὔπω
γὰρ ἦν ἥκων ἐκ Λήμνου
242
ex. καὶ ἐν σταδίῃ ὑσμίνῃ: καὶ τὸ δόρυ παρὰ Θεσσαλοῖς

στάδιον
Did. οἵ μιν ἅδην ἐλόωσι: κατ' ἔνια τῶν ὑπομνημάτων “οἵ
μιν ἄδην ἑάσουσιν”, ὅ ἐστι κορέσουσιν. καὶ ἐπὶ τοῦ Ποσειδῶνος “ἀλλ'
ἔτι μέν μίν φημι ἅδην ἐλάαν κακότητος” (ε 290) διὰ τῶν δύο αα παρέ
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 14, verse 229a, l. of scholion
12
Ἀθόω T ἐπέκτασις ποιητική. εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ γίγαντος

Ἄθω, ᾧ Ποσειδῶν τὸ ὄρος ἐπέθηκεν τοῦτο
δὲ ὤρυξε Ξέρξης, καταπλῆξαι τοὺς Ἕλληνας θέλων.
Δημήτριος δὲ ὁ Σκήψιος (fr. 46 G.) ψευδὲς εἶναι τοῦτό φησιν. τιμᾶται
δὲ ὁ Ζεὺς ἐν αὐτῷ· Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (285)· “Ἀθῷον αἶπος Ζη-
νὸς ἐξεδέξατο” τριακόσια δὲ στάδια ἀπέχον Λήμνου σκιάζει
αὐτήν· καὶ ἡ παροιμία “Ἄθως σκιάζει νῶτα Λημνίας
βοός” (Sop fr. 708 N.2 = 776 P. = 776 R.). Διοκλῆ δέ φασι, τὸν ῥήγιον
ἀρχιτέκτονα, Ἀλεξάνδρῳ ἐπαγγέλλεσθαι τὸν Ἄθω ἀνδριάντα αὐτοῦ
κατασκευάσαι, θατέρᾳ μὲν χειρὶ μυρίανδρον πόλιν κατέχοντα, θα-
τέρᾳ δὲ ποταμοὺς προϊέμενον ὡς τοῖς παραπλέουσιν δοκεῖν σπένδειν.
D ἐξ Ἀθόω: Ἄθως ὄρος ἐν – ἡ ἱστορία παρὰ Ἡροδότῳ

(sc. 7, 22 – 3). A
Did. ἐπὶ πόντον: Ζηνόδοτος καὶ Ἀριστοφάνης “ἐς πόντον
{ἐβήσετο}”, καὶ μήποτε ἄμεινον.
Ζηνόδοτος “ἐς πόντον”.
ex. Λῆμνον δ' εἰσαφίκανε, πόλιν θείοιο Θόαντος:
“Εὔβοι' Ἀθήναις ἔστι τις γείτων πόλις” (Eur. Ion. 294), ἀντὶ τοῦ
νῆσος. οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ χώρα, ὡς ἐν ψηφίσματι, ὃ παρατίθεται
Κρατερός (FGrHist 342, 18), ἐστὶν “Αἴγυπτον καὶ Λιβύην τὼ πό-
λεε”. οἱ δὲ T πόλιν Θόαντος Μύριναν· εἰσὶ
δὲ τῆς Λήμνου πόλεις δύο, Ἡφαιστιὰς καὶ Μύρινα. ὅμοιον δέ ἐστι τῷ

243

“Ἴδην δ' εἰσαφίκανε / Λεκτόν” (cf. Ξ 283 – 4), “Κύπρον ἵκανε / ἐς
Πάφον” (θ 362 – 3)· ἔθος γάρ ἐστιν αὐτῷ τοῖς ὅλοις τὰ μερικὰ ἐπά-
γειν.
D Λῆμνον δ' εἰσαφίκανε: διὰ ποίαν αἰτίαν ἐν τῇ Λήμνῳ
– ὕπνος παρέπεται.
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 14, verse 230, l. of scholion
10

γειν.
– ὕπνος παρέπεται. A
ex. | Did. (?) ἔνθ' Ὕπνῳ ξύμβλητο: φίλοινοι γὰρ ὡς ἀπόγονοι
Θόαντος τοῦ Διονύσου. καὶ Εὔνεως οἶνον πέμπει (cf. H 468 – 9), καὶ
Ὀδυσσεὺς ἀπὸ Θρᾳκῶν τὸν οἶνον δέχεται (cf. ι 197 – 211). καὶ οἱ σὺν
Ῥήσῳ κοιμώμενοι ἀνῃρέθησαν (cf. K 470 – 97) καὶ οἱ Λήμνιοι ὑπὸ
ex. τοὺς ὑποταρταρίους, οἳ Τιτῆνες καλέονται:

τοὺς ἐν τῷ Ταρτάρῳ ὄντας· οὐ γάρ τι ἔστιν ὑπὸ Τάρταρον. οὐδένα δὲ
αὐτῶν οἶδεν ἢ Ἰαπετόν (cf. Θ 479). παρὰ [ ]
τοὺς ἐν τῷ Ταρτάρῳ ὄντας· οὐδὲν γὰρ ἔστιν ὑπὸ Τάρτα-
ρον. Τιτὰν δὲ παρὰ τὸ τιτός, τιτάν. b(BCE3)
Did. (?) | ex. Λήμνου τε καὶ Ἴμβρου ἄστυ λιπόντε: τινὲς
“Λήμνοιο κατὰ μέγα ἄστυ λιπόντε”· τί γὰρ νῦν πρὸς τὴν Ἴμβρον; |
ἔστι δὲ νῆσος πρὸς τῷ Μέλανι κόλπῳ, ἀπέχουσι δὲ ἀλλήλων στάδια
ἑκατὸν εἴκοσι
ex. | ex. ἠέρα ἑσσαμένω ῥίμφα πρήσσοντε κέλευθον:
ἐπὶ πελάγους. | ἠέρα ἀεὶ διὰ τοῦ η φησίν.
τοὺς ἐν τῷ Ταρτάρῳ ὄντας· οὐ γάρ τι ἔστιν ὑπὸ Τάρταρον. οὐδένα δὲ

244
αὐτῶν οἶδεν ἢ Ἰαπετόν (cf. Θ 479). παρὰ [ ]

τοὺς ἐν τῷ Ταρτάρῳ ὄντας· οὐδὲν γὰρ ἔστιν ὑπὸ Τάρτα-
ρον. Τιτὰν δὲ παρὰ τὸ τιτός, τιτάν. b(BCE3)
Did. (?) | ex. Λήμνου τε καὶ Ἴμβρου ἄστυ λιπόντε: τινὲς
“Λήμνοιο κατὰ μέγα ἄστυ λιπόντε”· τί γὰρ νῦν πρὸς τὴν Ἴμβρον; |
ἔστι δὲ νῆσος πρὸς τῷ Μέλανι κόλπῳ, ἀπέχουσι δὲ ἀλλήλων στάδια
ἑκατὸν εἴκοσι.
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 14, verse 361a1, l. of

scholion 2
κοιμῶ κοίμημα κοῖμα). εἰ δὲ ἀπὸ τοῦ κωμαίνω, ὡς δειμαίνω “δεῖμα” (Ε

682)
ex. Ἥρη δ' ἐν φιλότητι παρήπαφεν εὐνηθῆναι: οὐκ
ἀναγκαῖον, φασί, τὸ ἀπόρρητον ἐξενεγκεῖν. ἢ πρὸς τὸ θαρραλεώτερον
ποιῆσαι Ποσειδῶνα τὴν τέχνην τῆς Ἥρας ἐδήλωσεν.
ex. ᾤχετ' ἐπὶ κλυτὰ φῦλ' ἀνθρώπων: εἰ δὲ ἕως κίεις
Λῆμνον, ὑπέστρεψεν ἂν ἐκεῖ, ὡς οἱ ἄνεμοι (cf. Ψ 229) καὶ Ἄρης (cf.
θ 361) καὶ Ἀφροδίτη (cf. θ 362)
εἰκότως ἐπὶ τὰ φῦλα τῶν ἀνθρώπων πορεύεται κατακοιμί-
σων αὐτούς· οὐ γὰρ ἐμπεριέχεται ὁ Ὕπνος τόπῳ. b(BCE3E4)
ex. ἀνῆκεν: ἀνέπειθεν ἢ παρώρμησεν. ἀπὸ τῶν ἵππων δέ,
οἷς ἀνιᾶσι τὰς ἡνίας
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 15, verse 705e, l. of scholion
3
τοῦτο τὸ ὄνειδος, τὴν Πρωτεσιλάου φησί, τὴν κατὰ τὰς πύλας οὖσαν,
“ἔνθ' ἔσαν Αἴαντός τε νέες καὶ Πρωτεσιλάου” (Ν
681). ἴσως δὲ καῦσαι πάσας οὐκ ἠθέλησαν
ex. ἔνεικεν: τὰ μὲν ἔμψυχά φησιν ἄγεσθαι, τὰ δὲ ἄψυχα φέ-
ρεσθαι. κακῶς οὖν φησι τὸ ἔνεικε, καὶ ταῦτα ἐπαγαγὼν τὸ “ἀπή-
γαγε” (Ο 706). ὅμοιον δέ ἐστι τῷ “νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν
οἶνον ἄγουσαι” (Η 467) ἀντὶ τοῦ φέρουσαι
Did. (?) | ex. οὐδ' αὖτις ἀπήγαγε πατρίδα γαῖαν: τινὲς γράφου-
σιν “οὐδ' αὖτις ἀφίκετο”. | περιπαθήσας ὡς προαναφώνησις.
ex. τόξων ἀϊκὰς ἀμφὶς μένον: τόξων τῶν τοξευμά-
των. ἀμφὶς δὲ χωρὶς ἀλλήλων· ἢ ἀντὶ τοῦ περιέμενον, ὡς “Κρόνον
προεκτίθεται τὰ περὶ αὐτὸν ἅπαντα, ἵνα ἑξῆς (sc. Φ 74 – 84) ἱκετεύον-

τος αὐτοῦ γνώριμος ὁ λόγος καθεστήκῃ.
245
ex. ἀνώϊστον: ἀνεπιλόγιστον· νωΐσασθαι γὰρ τὸ νοῆσαι.

ἢ παρὰ τὸ ὀΐσασθαι ἀνόϊστον καὶ κατ'
ἐπέκτασιν
Ariston. καὶ τότε μέν μιν Λῆμνον ἐϋκτιμένην ἐπέρασσε:
ὅτι ἐλλείπει ἡ εἴς, εἰς Λῆμνον.
ex. Λῆμνον ἐϋκτιμένην ἐπέρασσε: ἤδη γὰρ αὐτὴν
ᾤκουν Ἕλληνες τῶν Ἀργοναυτῶν. κυρίως δὲ περάσαι τὸ εἰς πέραν
ἀποδόσθαι
ex. ἀνώϊστον: ἀνεπιλόγιστον· νωΐσασθαι γὰρ τὸ νοῆσαι.

ἐπέκτασιν
ἀποδόσθαι
ex. νηυσὶν ἄγων: ἴσως κελεύσας Πατρόκλῳ, ὡς καὶ “λούσασ'
ἐν ποταμῷ” (η 296)
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 21, verse 40b, l. of scholion 1

ἐπέκτασιν
ἀποδόσθαι
ex. νηυσὶν ἄγων: ἴσως κελεύσας Πατρόκλῳ, ὡς καὶ “λούσασ'
ἐν ποταμῷ” (η 296)
Nic. κεῖθεν δὲ ξεῖνός μιν ἐλύσατο, πολλὰ δ' ἔδωκεν, /
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 21, verse 45-6, l. of scholion
1
ἐλύσατο (42) Ἴμβριος Ἠετίων (43).

Ariston. Ἴμβριος Ἠετίων: πρὸς τὴν ὁμωνυμίαν, καὶ ὅτι φίλοι
τοῖς Ἕλλησιν οἱ Λήμνιοι, ἐχθροὶ δὲ τοῖς Τρωσίν· ἐπεί τοι διὰ τί μὴ
τὸν υἱὸν τοῦ βασιλέως ἀπέδωκαν; T
ex. Ἀρίσβην: μεταξὺ Περκώτης καὶ τῆς Ἀβύδου
246
ex. ἐτέρπετο ... / ἐλθὼν ἐκ Λήμνοιο: σωθεὶς ἀπὸ τῆς

Λημνίας δουλείας b(BCE3E4) ἐτέρπετο. b(BCE3)
ex. (Ariston.) | καὶ οὐκ ἐθέλοντα: περισσὸς ὁ καί. | ἴσως δὲ τὸ φιλόψυχον
αὐτοῦ κωμῳδεῖ καὶ διὰ τοῦ πρώτου (sc. Φ 36). b(BCE3), T (bis)
Nic. τὸν δ' ὡς οὖν ἐνόησε – θυμόν: τὸ ἑξῆς
ἐστι· τὸν δ' ὡς οὖν ἐνόησεν (49), ὀχθήσας δ' ἄρα εἶπεν (53).
τητος.
D εὖνιν: ὅ ἐστιν εὐναζόμενον, ἐξ οὗ τὸ ἡσυχάζοντα, ἐξ οὗ καὶ
ἠρημωμένον, ἐξ οὗ ἐστερημένον. ἢ παρὰ τὴν ἑνὸς
γενικὴν ἕνις εὖνις, ὁ μεμονωμένος.
ex. νήσων ἔπι τηλεδαπάων: τινὲς “θηλυτεράων” διὰ τὸ
Λῆμνον καὶ Ἴμβρον ὑπὸ θηλειῶν βασιλεύεσθαι· ἀλλ' οὐκ εἰς ταύτας
μόνον ἐπωλοῦντο. ἢ εὐγείων· ἀλλ' “οὐ γάρ τις νήσων ἱππήλατος
οὐδ' εὐλείμων” (δ 607)
Did. τούς μοι: οὕτως Ἀρίσταρχος διὰ τοῦ τ, ἄλλοι δὲ “οὕς
μοι”.
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. (scholia vetera et recentiora e cod.

Genevensi gr. 44) Book of Iliad 14, verse 230, l. of scholion 1
Θρῃκῶν ὄρεα] τὸν Ἄθων λέγει.

[ἐξ Ἀθόω] Ἄθως ὅρος ἐν Θρᾴκῃ – παρὰ Ἡροδότῳ.
Ἄθως ἀπὸ τοῦ Γίγαντος Ἄθω ᾧ Ποσειδῶν τὸ ὄρος ἐπέθηκε.
τοῦτο δὲ διώρυξεν ὁ Ξέρξης καταπλῆξαι τοὺς Ἕλληνας θέλων.
[ἐξ Ἄθοω] προπαροξυτόνως· πλεονασμὸς γάρ ἐστι τὸ ο.
[Λῆμνον δ' εἰσαφίκανε] διὰ ποίαν αἰτίαν – παρέ-
πεται.
[εἰδέω] ἐκ τοῦ ἰδεῖν. Ἀττικῶς ἀντὶ τοῦ ὀφλῆσαι, ὡς Εὐριπί-
δης· «ὦ παρθέν' – χάριν».
[κοίμησον] ἀντὶ τοῦ κοίμισον. Αἰολικῶς ὡς τὸ ψιμύθιον ψη-
μύθιον, ἢ ἐνήλλακται πρὸς τῆς διαθέσεως.
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. (scholia recentiora Theodori Meliteniotis)

(e cod. Genevensi gr. 44) Book of Iliad 7, verse 467, l. of scholion 1
μεθ' ὕλην] ἐπὶ ξύλα. ὕλη δὲ ἡ σώρευσις τῶν ξύλων.

247
[ἀκαλαρρείταο] ἡσύχως καὶ πρᾴως – λέγουσιν.

βρότον] τὸ μετὰ ἱδρῶτος καὶ κόνεως αἷμα. ὀξυτόνως δὲ τὸν ἄν-
θρωπον.
ἐνίψει] κυρίως μὲν – λέξει.
νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο] Λήμνιοι – Ἀσκληπιάδῃ ἐν
τοῖς τραγῳδουμένοις.
[χίλια μέτρα] ἤτοι οἴνου χίλια κεράμια, ἢ χιλίους χοέας.
[αὐτῇσι βόεσσιν] αὐταῖς ταῖς βουσίν.
[ὕπνου δῶρον] περιφραστικῶς τὸν ὕπνον.
Ἠὼς] ἡ ἡμέρα. σημαίνει δὲ πολλά – εἰλήλουθα».

[ἀμείβοντες] δοκοὶ μεγάλαι – καλοῦνται.

[κάλλει] ἢ κάλλει, ἤτοι τῇ τέχνῃ.
[Σιδόνες .... Φοίνικες] Σιδὼν γὰρ πόλις Φοινίκης.
[ἠεροειδέα πόντον] μέγαν, ἢ ἀναπεπτάμενον, ἐν ᾧ ἀὴρ μόνος
ὁρᾶται.
[Θόαντι] τῷ βασιλεῖ τῆς Λήμνου.
[λοισθήϊα] τὰ τῷ ἐσχάτῳ διδόμενα, ἥττονα
[μεταστοιχί] ἐπὶ στοῖχον, ἐπὶ τάξιν.
[τοῖσι – δρόμος] μετὰ προθυμίας ἦν αὐτοῖς ὁ δρόμος.
κανὼν] ὁ κάλαμος – ἱστουργικός.
[ἐριμύκων] μυκηθμὸς γὰρ ἡ τῶν βοῶν φωνή.
Σχόλια στον Όμηρο Οδύσσεια Book 8, hypothesis-verse 220, l. 4
οἶος δή με Φιλοκτήτης] ἀξιοπίστως ἑνὶ παραχωρήσας βε-

βαίαν αὐτῷ τὴν κατὰ τῶν πολλῶν ὑπεροχὴν ἐποιήσατο. H.T.
δήμῳ ἐνὶ Τρώων] ἤδη τι τῶν ἑξῆς ὑποβάλλει, τίνων ἐστὶ καὶ
ὁποίας στρατείας μετεσχηκώς. εἰκότως οὖν ἔμελλεν ἐπισπᾶσθαι
πρὸς τὴν ἑαυτοῦ γνώμην τοὺς παρόντας. φαίνεται δὲ διὰ τούτων ὁ
ποιητὴς εἰδὼς τὴν ἐκ τῆς Λήμνου ἀνακομιδὴν τοῦ Φιλοκτήτου.
τοξαζοίμεθα] εὐστόχως τοξεύοιμεν. Q.
σῖτον ἔδοντες] εἶπε τοῦτο διά τινα γένη, οἵτινες οὐκ ἤσθιον
σῖτον. διὸ καὶ ἀκριδοφάγοι τινὲς καὶ ἰχθυοφάγοι ἐκαλοῦντο, ὡς καὶ
τὸ Σκυθικὸν καὶ Μασσαγετικὸν κρεοφάγοι καλοῦνται. τινὲς γὰρ τῶν
248
Σχόλια στον Όμηρο Οδύσσεια

Book 8, hypothesis-verse 283, l. 2
μελαθρόφιν] ὑπεράνω τοῦ μελάθρου. μέλαθρον δὲ κυρίως τὸ μέσον

τῆς στέγης ξύλον τὸ ὕπατον καλούμενον ἀπὸ τοῦ μελαίνεσθαι ὑπὸ
τοῦ πυρός. θέλει οὖν λέγειν, παντὶ τῷ οἴκῳ περιέβαλε τοὺς δες-
μούς. T.
εἴσατ' ἴμεν] προσεποιήσατο, ὥρμησεν ἀπιέναι. ἔδοξε
πορευθῆναι ὡς εἰς Λῆμνον. T.
ἐς Λῆμνον] ἔδει γὰρ τὴν Λῆμνον ὑδατώδη οὖσαν ὑπὸ τοῦ
Ἡφαίστου ποθεῖσθαι, ἅτε τῶν κατασκευαζομένων αὐτῷ διὰ πυρὸς
καὶ ὕδατος ὀφειλόντων κατασκευάζεσθαι.
πολὺ φιλτάτη ἐστὶν ἁπασέων] ἐκεῖσε γὰρ ἀνίενται γηγενοῦς πυ-
ρὸς αὐτόματοι φλόγες.
τῆς στέγης ξύλον τὸ ὕπατον καλούμενον ἀπὸ τοῦ μελαίνεσθαι ὑπὸ

τοῦ πυρός. θέλει οὖν λέγειν, παντὶ τῷ οἴκῳ περιέβαλε τοὺς δες-
μούς. T.
εἴσατ' ἴμεν] προσεποιήσατο, ὥρμησεν ἀπιέναι. ἔδοξε
πορευθῆναι ὡς εἰς Λῆμνον. T.
ἐς Λῆμνον] ἔδει γὰρ τὴν Λῆμνον ὑδατώδη οὖσαν ὑπὸ τοῦ
Ἡφαίστου ποθεῖσθαι, ἅτε τῶν κατασκευαζομένων αὐτῷ διὰ πυρὸς
καὶ ὕδατος ὀφειλόντων κατασκευάζεσθαι.
πολὺ φιλτάτη ἐστὶν ἁπασέων] ἐκεῖσε γὰρ ἀνίενται γηγενοῦς πυ-
ρὸς αὐτόματοι φλόγες.
ἔσκεν ἁπασέων] γράφεται, ἔπλετο πασέων.
τῇ χειρί. ἀπὸ τοῦ φύω. Ms. Barnes.

δεῦρο, γύναι] γρ. φίλη. P.
τραπείομεν] ἀντὶ τοῦ τερφθῶμεν.
εὐνηθέντες] κοιμηθέντες.
μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους] Θρᾳκῶν γένος οἱ Σίντιες τῶν
ἐποικησάντων ποτὲ τὴν Λῆμνον. “ἀγριοφώνους” δὲ βαρβάρους. τὸ
γὰρ ἄγριον ἐπὶ βαρβαρικῆς τίθησι προαιρέσεως. T. παρὰ τὸ σί-
νεσθαι καὶ βλάπτειν, πειρατὰς ὄντας. ἢ ὅτι δοκοῦσιν αὐτοὶ πρῶτον
ἐπινενοηκέναι τὰ πρὸς πόλεμον ὅπλα.
Ἄλλως. Σίντιες ἐκαλοῦντο οἱ Λήμνιοι, ὡς Ἑλλάνικος ἱστορεῖ ἐν
τῷ περὶ Χίου κτίσεως τὸν τρόπον τοιοῦτον. ἐκ τῆς Τενέδου ᾤχοντο
249
γὰρ ἄγριον ἐπὶ βαρβαρικῆς τίθησι προαιρέσεως. T. παρὰ τὸ σί-

νεσθαι καὶ βλάπτειν, πειρατὰς ὄντας. ἢ ὅτι δοκοῦσιν αὐτοὶ πρῶτον
ἐπινενοηκέναι τὰ πρὸς πόλεμον ὅπλα.
Ἄλλως. Σίντιες ἐκαλοῦντο οἱ Λήμνιοι, ὡς Ἑλλάνικος ἱστορεῖ ἐν
τῷ περὶ Χίου κτίσεως τὸν τρόπον τοιοῦτον. ἐκ τῆς Τενέδου ᾤχοντο
εἰς τὸν Μέλανα, κόλπον καὶ πρῶτον μὲν εἰς Λῆμνον ἀφίκοντο. ἦσαν
δὲ αὐτόθι κατοικοῦντες Θρᾷκές τινες οὐ πολλοὶ ἄνθρωποι, ἐγεγόνεισαν
δὲ μιξέλληνες. τούτους ἐκάλουν οἱ περίοικοι Σίντιας, ὅτι ἦσαν αὐ-
τῶν δημιουργοί τινες πολεμιστήρια ὅπλα ἐργαζόμενοι. τούτοις συνῴ-
κισαν ἑαυτοὺς ἀναμὶξ ὡς ἦλθον αὐτόθι, καὶ κατέλιπον ναῦς πέντε.
Ἑλλάνικος οὖν φησι μιξέλληνας εἶναι καὶ πολεμικῶν ὅπλων
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. (= D scholia) Book of Iliad 1, verse 590, l.

of scholion 21
νακτήσας ὁ Ἡρακλῆς, ἐξεπόρθησε τὴν

Κῶ. ἐπὶ δὲ τῇ τῆς Ἥρας κατακοιμίσει
ὁ Ζεὺς ὀργισθεὶς, ἐν δεσμοῖς κατέσχε
τὴν Ἥραν. ἣν ἐπειρᾶτο τηνικαῦτα ὁ
Ἥφαιστος λύειν· καὶ φωραθεὶς, ἀπὸ τοῦ
Ὀλύμπου ἐξεῤῥίφη, καὶ, εἰς Λῆμνον πρὸ
τῆς Θρᾴκης νῆσον καταπεσὼν, χωλὸς
ἐγένετο, ὥς φησιν ὁ Ποιητής. διὸ ἱερὰ
τοῦ Θεοῦ ἡ Λῆμνος. Ἄλλοτε. Καὶ ἐν
ἄλλῳ χρόνῳ. Ἀλεξέμεναι. Ἐπιβοη-
θεῖν. Μεμαῶτα. Προθυμούμενον.

of scholion 24
τὴν Ἥραν. ἣν ἐπειρᾶτο τηνικαῦτα ὁ

Ἥφαιστος λύειν· καὶ φωραθεὶς, ἀπὸ τοῦ
Ὀλύμπου ἐξεῤῥίφη, καὶ, εἰς Λῆμνον πρὸ
τῆς Θρᾴκης νῆσον καταπεσὼν, χωλὸς
ἐγένετο, ὥς φησιν ὁ Ποιητής. διὸ ἱερὰ
τοῦ Θεοῦ ἡ Λῆμνος. Ἄλλοτε. Καὶ ἐν
ἄλλῳ χρόνῳ. Ἀλεξέμεναι. Ἐπιβοη-
θεῖν. Μεμαῶτα. Προθυμούμενον.
Ῥίψεν. Ἔῤῥιψε. Τεταγών. Ἐκτεί-
250
νας. Ἀπὸ βηλοῦ. Ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ.

ἀπὸ γὰρ τοῦ οὐρανοῦ ἐῤῥίφη.

of scholion 3
ἤτοι διὰ τοῦ οὐρανοῦ, ἢ διὰ τοῦ ἀέρος.

Ἅμα δ' ἠελίῳ καταδύντι. Ἅμα δὲ τῷ
δῦναι τὸν ἥλιον. Κάππεσον.
Κατηνέχθην, κατέπεσον ἐν τῇ Λήμνῳ.
ἡ δὲ Λῆμνος, νῆσός ἐστι Θρᾴκης ἱερὰ
Ἡφαίστου, ἔχουσα δύο πόλεις, Ἡφαι-
στιάδα καὶ Μύριναν. Ὀλίγος δ' ἔτι θυ-
μὸς ἐνῆεν. Ἐνῆν, ἀντὶ τοῦ, ἐλειποψύ-
χουν, βραχείας μοι τῆς ψυχῆς γενομένης.
Ἔνθα με. Τότε με. Σίντιες.

of scholion 2
τραύματι περιπεσὼν, κατελείφθη αὐ-

τόθι ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων. ᾔδεισαν γὰρ,
τοὺς Ἡφαίστου ἱερεῖς θεραπεύειν τοὺς ὀ-
φιοδήκτους. Ἠγαθέῃ. Πάνυ θείᾳ.
ὅτι ἱερὰ τοῦ Ἡφαίστου ἦν ἡ Λῆμνος.
Ὅθι. Ἔνθα, ὅπου. Λίπον. Κατέλιπον.
Ἕλκεϊ. Τραύματι. Μοχθίζοντα.
Πονοῦντα, κάμνοντα. Ὕδρου κακοῦ. Ὄ-
φεως κακωτικοῦ. Ὀλοόφρονος. Ὀλεθρί-
ου.

of scholion 1
σειε. Φοβηθείη. Ἄγρει. Ἄγε δή.

Ἀμαλδύνηται. Ἀφανίζηται.
Βουφόνεον. Βοῦς ἔθυον.
Νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν. Λήμ-
νιοι, τὰς ἐξ ἔθους θυσίας τῇ Ἀφροδίτῃ
μὴ ἀποδιδόντες, καθ' ἑαυτῶν θάνατον
ἐνομοθέτησαν. Τὴν γὰρ θεὸν ὀργισθεῖσαν
λέγεται τοῖς ἀνδράσιν ἵμερόν τινα τῶν
Θρᾳκίων ἐμβαλεῖν γυναικῶν, τῶν δὲ ἰδίων
251
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. (= D scholia) Book of Iliad 14, verse 230,
l. of scholion 2
ἐστιν ὄρος Θρᾴκης ὑψηλόν. Ἐπὶ πόντον

ἐβήσατο. Ἀντὶ τοῦ, θαλάσσης ἐπέβη.
Κυμαίνοντα. Κύματα ἔχοντα, ταρας-
σόμενον.
Πόλιν. Ἀντὶ τοῦ, νῆ-
σον. Λῆμνον δ' εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο
Θόαντος, Ἐνθ' Ὕπνῳ ξύμβλητο. Διὰ
ποίαν δὲ αἰτίαν ἐν τῇ Λήμνῳ μάλιστα ὁ
Ὕπνος διατρίβει; Ῥητέον, ὅτι Λήμνου
μὲν ἦν δεσπότης Ἥφαιστος· γυνὴ δὲ
τούτου, Χάρις.
l. of scholion 5
σόμενον. Πόλιν. Ἀντὶ τοῦ, νῆ-

σον. Λῆμνον δ' εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο
Θόαντος, Ἐνθ' Ὕπνῳ ξύμβλητο. Διὰ
ποίαν δὲ αἰτίαν ἐν τῇ Λήμνῳ μάλιστα ὁ
Ὕπνος διατρίβει; Ῥητέον, ὅτι Λήμνου
μὲν ἦν δεσπότης Ἥφαιστος· γυνὴ δὲ
τούτου, Χάρις. Πασιθέας δὲ τῆς Χάρι-
τος ἀδελφῆς ἐρωτικῶς ἔχων ὁ Ὕπνος ἐκεῖ
διέτριβε. Ταύτην δὲ αὐτῷ ἐπαγγέλλε-
ται γυναῖκα δώσειν ἡ Ἥρα. Δύναται δὲ
l. of scholion 12
τούτου, Χάρις. Πασιθέας δὲ τῆς Χάρι-

καὶ φυσικώτερον λυθῆναι. Ὅτι οἰνοφόρος
ἡ Λῆμνος. καθὼς λέγει· Νῆες δ' ἐκ
Λήμνοιο παρέστασαν, οἶνον ἄγουσαι. Τοῖς
δὲ πολυποτοῦσι μάλιστα ὁ ὕπνος παρέ-
252
πεται.
l. of scholion 13

καὶ φυσικώτερον λυθῆναι. Ὅτι οἰνοφόρος
ἡ Λῆμνος. καθὼς λέγει· Νῆες δ' ἐκ
Λήμνοιο παρέστασαν, οἶνον ἄγουσαι. Τοῖς
δὲ πολυποτοῦσι μάλιστα ὁ ὕπνος παρέ-
πεται.
l. of scholion 1
Κάλλει. Τέχνῃ. Σιδόνες. Οἱ Φοίνικες, Σιδὼν γὰρ πόλις Φοινίκης.

Ἠεροειδέα. Σκοτεινόν. μέγαν, ἢ ἀναπεπταμένον. ἐν ᾧ ἀὴρ μόνος ὁρᾶται.
Θόαντι. Τῷ τῆς Λήμνου βασιλεῖ. Λοισθῆϊ. Τῷ ἐσχάτῳ. ἀπὸ εὐθείας
ὁ λοισθεύς.
Σχόλια στον Λουκιανό (scholia vetera et recentiora Arethae) Lucianic

work 10, section 28, l. 3
τομαί σε ἀντὶ τοῦ θαυμάζω σε. ~ U

τῆς ἀντίθυρος: ὡς ἀπὸ τῆς εὐθείας τῆς ἡ ἀντίθυρ. ~
ὅτι Ὠρίων εἰς Χίον παραγενόμενος πρὸς Οἰνοπίωνα τὴν
γυναῖκα αὐτοῦ Μερόπην ἐβιάσατο. αὐτὸς δὲ χαλεπήνας
ἐτύφλωσεν αὐτὸν κὶ ἀπέλυσεν. ὁ δὲἦλθεν εἰς Λῆμνον
πρὸς Ἥφαιστον, ὃς ἐλεήσας αὐτὸν δέδωκε τούτῳ ὁδηγὸν
Κηδαλίωνα, ἕνα τῶν θεραπόντων αὐτοῦ· καὶ οὕτως ὑπ'
αὐτοῦ ὁδηγούμενος ἦλθε πρὸς ἀνατολὰς καὶ συνέμιξε τῷ
Ἡλίῳ καὶ ὑγιάσθη. ~ Vat. 942
Σχόλια στον Λουκιανό (scholia vetera et recentiora Arethae) Lucianic

work 19, section 25, l. 8
τύραννον ] εἴρηται τύραννος ἀπὸ τῶν Τυρρηνῶν τῶν

βιαίων καὶ λῃστῶν γενομένων ἐξ ἀρχῆς, ὥς φησι Φιλό-
χορος [fr. 5. F. G. I p. 384 Müller]. Τυρρηνοὶ γὰρ
253
ὀλίγον τινὰ χρόνον οἰκήσαντες ἐν ταῖς Ἀθήναις ὤφθησαν

ἐπανιστάμενοι τῇ πόλει. καὶ πολλοὶ μὲν αὐτῶν ἀπώλοντο
ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων, ἄλλοι δὲ ἐκφυγόντες Λῆμνον καὶ
Ἴμβρον ᾤκησαν. χρόνῳ δὲ ὕστερον ἀπὸ ταύτης τῆς αἰτίας
ἐχθρωδῶς διακείμενοι τοῖς Ἀθηναίοις ὥρμησαν εἰς πλοῖα
καὶ κατασχόντες Βραύρωνα τῆς Ἀττικῆς ἥρπασαν παρθέ-
νους ἀρκτευομένας τῇ θεῷ τοῖς Βραυρωνίοις· αἷς συνῴ-
κησαν. οἱ οὖν ἐν Ἀθήνησι ῥήτορες ὡς ἐν δημοκρατίᾳ
Σχόλια στον Λυκόφρονα(scholia vetera et recentiora partim Isaac et

Joannis Tzetzae) Scholion 64, l. 4
τετρωμένον καλῶς ἔχει τετρωμένου μὲν τοῦ Ἀλεξάνδρου,

τετρωμένον δὲ τὸ ἕλκος .
ἀνθοπλίτου ἀντὶ τοῦ ὁμοτέχνου τοξότου αὐ-
θοπλίτην δὲ λέγει τὸν Φιλοκτήτην, ἐπεὶ ἀμφότεροι τοξό-
ται ὅ τε Ἀλέξανδρος καὶ ὁ Φιλοκτήτης. ss3s4 ἀχθέντος
γὰρ ἐκ Λήμνου τοῦ Φιλοκτήτου τοξικῇ ἐμονομάχησαν αὐ-
τός τε καὶ Ἀλέξανδρος. καὶ πρῶτος μὲν ἀφεὶς Ἀλέξανδρος
ἥμαρτε τοῦ Φιλοκτήτου, δεύτερος δὲ τοξεύσας ὁ Φιλοκτήτης
βάλλει κατὰ χεῖρα λαιὰν τὸν Ἀλέξανδρον, εὐθὺς δὲ δεύτε-
ρον οἰστὸν ἀφεὶς ἐκκόπτει τούτου καὶ τὸν δεξιὸν ὀφθαλμὸν
καὶ τρίτῳ βέλει κατὰ τὸν σφυρὸν πείρας αὐτὸν ἀναιρεῖ.

ίλος ὁ ἀδελφὸς Ἕκτορος καὶ οὐχ ὁ Δηίφοβος ἐν τοῖς πολε-

μικοῖς ἐδευτέρευεν. ἢ οὕτως, ὅτι δεύτερος αὐτὸς γαμεῖ τὴν
Ἑλένην μετὰ τὸν Ἀλέξανδρον. ἢ ἴσως καὶ δαΐσφαλτον πά-
λην καλῶς ἔχει λέγειν τὴν Ἑλένην, κίρκον δὲ καταρρακτῆρα
καὶ ἅρπαγα T τὸν Ἀλέξανδρον· μετὰ γὰρ τὸ ἀχθῆναι Φιλοκτή-
την ἀπὸ Λήμνου καὶ τοξευθῆναι ὑπ' αὐτοῦ καὶ ἀναιρεθῆναι
τὸν Ἀλέξανδρον Δηίφοβος τὴν Ἑλένην ἔγημεν ἢ καὶ τοῦ Πριά-
μου αὐτὴν θεμένου ἔπαθλον τῷ ἀριστεύσαντι κατὰ πόλεμον
καὶ λαβὼν ταύτην αὐτὸς ὡς ἀριστεύσας, καθάπερ ἄλλοι φα-
σίν (schol. D Ω 251), ἢ μόνος αὐτὴν ἀφελόμενος, ὡς Εὐριπίδης
ἐν Τρωάσι φησίν (seq 959. 960).

Joannis Tzetzae) Scholion 911, l. 8b
254
Ἀλεξάνδρου δέξονται τὰ ῥεῖ-

θρα τοῦ Αἰσάρου ποταμοῦ
τοῦ Κρότωνος καὶ ἡ Κρί-
μισσα ἡ μικρὰ πόλις τῆς
Οἰνωτρίας καὶ Ἰταλικῆς γῆς·
μετακληθεὶς γὰρ ἐκ Λήμνου
Φιλοκτήτης ὑφ' Ἑλλήνων κατὰ
μὲν τὸν Ὀρφέα ὑπὸ Μαχάονος ἰᾶται τῇ Ὀφιήτιδι πέτρῃ
(L 336) κατὰ δὲ ἑτέρους καὶ Διονύσιον ὕπνον αὐτῷ ἐνέβαλεν
Ἀπόλλων ἀπολουσαμένῳ καὶ οὕτω τεμὼν αὐτὸν ὁ Μαχάων
καὶ ἐπικλύσας οἴνῳ καὶ θεὶς βοτάνην ἰάσατο ἔκειτο δὲ ἐν
Scholia In Nicandrum, Scholia et glossae in Nicandri theriaca (scholia

vetera et recentiora) Vita-scholion 15a, l. 15
αὐτὸν ἐξ Εὐρυάλης τῆς Μίνωος θυγατρὸς εἶναι καὶ Ποσει-

δῶνος, δοθῆναι δὲ αὐτῷ δωρεὰν ὡς καὶ ἐπὶ τῶν κυμάτων
πορεύεσθαι καθάπερ ἐπὶ τῆς γῆς· ἐλθόντα δὲ εἰς Χίον πρὸς
Οἰνοπίωνα, Μερόπην τὴν γυναῖκα βιάσασθαι οἰνωθέντα·
Οἰνοπίωνα δὲ χαλεπήναντα ἐκτυφλῶσαι τὸν Ὠρίωνα καὶ ἐκ
τῆς χώρας ἐκβαλεῖν· ἐλθόντα δὲ εἰς Λῆμνον Ἡφαίστῳ
συμμῖξαι, ὃς ἐλεήσας αὐτὸν δίδωσιν αὐτῷ Κηδαλίωνα, ἕνα
τῶν θεραπόντων, ὃς δὴ ὡδήγησεν αὐτὸν ἐπὶ τὰς ὁδούς.
ἐλθὼν δὲ ἐπὶ τὰς ἀνατολὰς καὶ συμμίξας Ἡλίῳ καὶ ὑγιασθεὶς
ἀνῆλθεν ἐπὶ τὸν Οἰνοπίωνα. ὁ δὲ Οἰνοπίων ὑπὸ τῶν πολιτῶν
ὑπὸ γῆν ἐκέκρυπτο· ἀπελπίσας δὲ τὴν εὕρησιν, ᾤχετο εἰς

τὸ δὲ ὑποδρὰξ ἀντὶ τοῦ ὑποβλεμματικῶς ὑπο-

βλεπόμενος.
χαλαίποδος· γράφεται καὶ χωλοίποδος
καὶ κυλλόποδος· ἀμφότερα δὲ τὸν χωλὸν σημαίνει.
χαλαίποδος διὰ τὸ κεχαλασμένους τοὺς πόδας ταῖς ἁρμονίαις
ἔχειν. Ἡφαίστου νῆσον τὴν Λῆμνον ἐκάλεσε, ὡς λέγει καὶ
Ὅμηρος (Il. I, 593) ‘κάππεσεν ἐν Λήμνῳ’.
πτυχί· ἐξοχῇ K2d χαράδραις m
νήσου· Λήμνου Kbdmf
ἐν πτυχὶ νήσου· Ἡφαίστου νῆσον τὴν Λῆμνον
ἐκάλεσε, ὡς λέγει καὶ Ὅμηρος (Il. I, 593) ‘κάππεσεν ἐν
255

vetera et recentiora) Vita-scholion 458c, l. 1
καὶ κυλλόποδος· ἀμφότερα δὲ τὸν χωλὸν σημαίνει.

Λήμνῳ.’ διὰ τὴν φύσιν τοῦ λόγου, δοκεῖ μοι τὸν μῦθον
ἐπίστασθαι. φαίνεται γὰρ ὅμοιον κεκαυμένῳ κατά τε τὴν
χρόαν καὶ διὰ τὸ μηδὲν ἐν αὐτῷ φύεσθαι.

vetera et recentiora) Vita-scholion 458d, l. 1

χρόαν καὶ διὰ τὸ μηδὲν ἐν αὐτῷ φύεσθαι. ἔστι δὲ πόλις ἐν
μέρει τῆς νήσου τῷ πρὸς ἀνατολήν, Ἡφαιστιὰς καλουμένη.

δοκεύων· ἐνεδρεύων d
ἠὲ Σάου· καὶ γὰρ τὸ μὲν Σάον καὶ τὸ Μόσυχλον
ὄρη εἰσὶ τῆς Σάμου. μέμνηται δὲ καὶ τούτων τῶν τόπων ἐν
Λήμνῳ τε καὶ Σαμοθρᾴκῃ τὰς νήσους ἑκατέρας ἀπὸ τού-
των σημαίνων. ἐκαλεῖτο δὲ Σάος ἡ ὅλη Θρᾳκικὴ Σάμος· καὶ
Μόσυχλον δὲ τὰ ὄρη τῆς Λήμνου, ὡς Ἀντίμαχος (f. 46
Wyss) «Ἡφαίστου πυρὶ εἴκελον, ἥν ῥα τιτύσκει δαίμων
ἀκροτάτῃς ὄρεος κορυφῇσι Μοσύχλου.» καὶ Ἐρατοσθένης
256
φησί (f. 17 Powell)· «ἐν δέ οἱ ὄσσε κανθοῖς παμφαίνεσκε

Μοσυχλαίῃ φλογὶ ἶσον.»
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode O 4, scholion 29e, l. 2
ἀγωνιζόμενον ἐν τῷ ἐπιταφίῳ ἀγῶνι Θόαντος μετὰ τῶν

Ἀργοναυτῶν. γέλωτας δὲ κινῶν ἐπὶ τῷ παρ' ἡλικίαν ἀθ-
λεῖν αὐτὸν, αὐτῇ τῇ πείρᾳ τοῦ ἀγῶνος ἔδειξε νικήσας ὡς
εἶχεν ἰσχύος. ἐνίκησε δὲ τοὺς Βορεάδας. ἐλθόντων
γὰρ εἰς τὴν Λῆμνον τῶν Ἀργοναυτῶν δοκεῖ Ὑψιπύλη ἡ
Θόαντος θυγάτηρ θεῖναι τὸν γυμνικὸν ἀγῶνα, καὶ ὁ Ἐρ-
γῖνος ἠγωνίσατο· ὡς δὲ γελώμενος ὑπὸ τῶν Λημνιάδων
ὅτι πολιὸς ὢν νέοις ἐσπούδασε διαγωνίσασθαι ἐνίκησε φύσει
πολιὸς ὑπάρχων. ὅθεν δῆλον ὡς καὶ αὐτὸς ὁ Ψαῦμις ἤδη
πολιὸς ὢν ἐνίκησεν.
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode O 4, scholion 31b, l. 7
τὸν Ἐργῖνον· ὃν ἔλαβεν εἰκόνα. δοκεῖ γὰρ παρ' ἱστορίαν

λέγειν· οὐ γὰρ ἐν Λήμνῳ τελευτᾷ Θόας ὁ πατὴρ Ὑψιπύλης,
ἀλλ' αὐτὴ μὴ ἀνελοῦσα αὐτὸν λάρνακι ξυλίνῳ βαλοῦσα κατέ-
βαλεν ἐν θαλάσσῃ, ὡς Ἀπολλώνιος (I, 620)·
οἴη δ' ἐκ πασέων γεραροῦ περιφείσατο πατρὸς
Ὑψιπύλεια Θόαντος, ὃ δὴ κατὰ Λῆμνον ἄνασσεν·
λάρνακι δ' ἐν κοίλῃ μιν ὕπερθ' ἁλὸς ἧκε φέρεσθαι,
αἴ κε φύγῃ. καὶ τὸν μὲν ἐς Οἰνοίην ἐρύσαντο
πρόσθεν, ἀτὰρ Σίκινόν γε μεθύστερον αὐδηθεῖσαν.
πῶς οὖν λέγει αὐτὸν ἐν Λήμνῳ τεθάφθαι καὶ ἐπ' αὐτῷ
ἀγῶνα ποιῆσαι Ὑψιπύλην; ἀλλ' ἔξεστι πλάττειν τοῖς ποιη
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode P 1, scholion 100, l. 3
πρὸς Ἱέρωνος, ἱστορεῖ καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Νάσοις (fr. 98).

ἢ οὕτως· ὡς τοῦ Θήρωνος μεγάλα μὲν δυναμένου, κολα-
κεύσαντος δὲ Ἱέρωνα.
DEFGQ φαντὶ Λαμνόθεν: τῇ ἱστορίᾳ καὶ Βακχυλίδης
συμφωνεῖ ἐν τοῖς διθυράμβοις (fr. 7 Bl.), ὅτι δὴ οἱ Ἕλληνες
ἐκ Λήμνου μετεστείλαντο τὸν Φιλοκτήτην Ἑλένου μαντευσα-
μένου. εἵμαρτο γὰρ ἄνευ τῶν Ἡρακλείων τόξων μὴ πορθη-
θῆναι τὴν Ἴλιον.
DEFGQ μεταλλάσοντας ἐλθεῖν: ἐπιζητήσοντας· ἡ δὲ με-
257
ταφορὰ ἀπὸ τῶν τὰ μέταλλα ἐπιζητούντων. ἐπειδὴ δὲ διὰ τὸ

πάθος τῷ Φιλοκτήτῃ τὸν Ἱέρωνα εἴκασε, τῇ ἐπεξεργασίᾳ
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode P 1, scholion 101b, l. 2
DEFGQ μεταλλάσοντας ἐλθεῖν: ἐπιζητήσοντας· ἡ δὲ με-

ταφορὰ ἀπὸ τῶν τὰ μέταλλα ἐπιζητούντων. ἐπειδὴ δὲ διὰ τὸ
πάθος τῷ Φιλοκτήτῃ τὸν Ἱέρωνα εἴκασε, τῇ ἐπεξεργασίᾳ χρώ-
μενος ἐπιπλέον συνείρει τὰ ἐγκώμια.
ὁ δὲ νοῦς· φασὶ δὲ
ἐκ Λήμνου τῷ ἕλκει καταπονούμενον τὸν τοῦ Ποίαντος υἱὸν
ἐπιζητήσοντας ἐλθεῖν τοὺς ἰσοθέους ἥρωας.
DEFGQ ὃς Πριάμοιο πόλιν: ὅστις Φιλοκτήτης τὴν Ἴλιον
ἐπόρθησε καὶ ἐπὶ τέλος ἤγαγε τοῖς Ἕλλησι τοὺς πόνους·
ἀνεῖλε γὰρ τὸν Πάριν· ἀσθενεῖ μὲν καὶ ἀδυνάτῳ σώματι βα-
δίζων, ἀλλὰ μεμοιραμένον ἦν τὸ τὴν Ἴλιον ἁλῶναι τοῖς
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode P 4, scholion 455c, l. 7
τούτων τὴν ἐν ἀρχῇ πρόθεσιν συγκεφαλαιοῖ, καθ' ἣν εἶπε

(vs. 67 sqq.) τὸν Ἀρκεσίλαον ταῖς Μούσαις ἀποδώσειν καὶ
τὸ πάγχρυσον νάκος κριοῦ· μετὰ γὰρ κεῖνο πλευσάντων Μι-
νυῶν θεόπομποί σφισι τιμαὶ φύτευθεν· τοῦ Εὐφήμου γεν-
νήσαντος ἐκ τῆς Λημνίας τὸν τούτων ἀρχηγὸν τοῦ γένους. BDEGQ
οἱ γὰρ ἀπὸ τούτων ἐκπεσόντες ἐκ Λήμνου εἰς Λακεδαίμονα
παρεγένοντο, ἐκεῖθεν δὲ ἀπῴκησαν τὴν καλουμένην Καλλί-
στην νῆσον, Θήρα τὴν ἀποικίαν ἀγαγόντος, ἀφ' οὗ Θήρα
μετωνομάσθη.
διαποροῦσι δὲ, διατί μόνου Εὐφήμου
μνημονεύει, πολλῶν ταῖς Λημνίαις πλησιασάντων· ἐπιλύεται
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode N hyp, scholion d, l. 2
ὠνομασμένη ἀπὸ Νεμέας τῆς Σελήνης καὶ Διός· οἱ δὲ ἀπὸ

τῶν βοῶν τῶν ὑπὸ Ἄργου νεμομένων ἐν τῷ χωρίῳ, αἳ ἦσαν
Ἥρας ἱεραί· οἱ δὲ ἀπὸ τῶν Δαναοῦ παίδων, οἳ κατενείμαντο
καὶ ἐκληρούχησαν τὸ χωρίον.
DPTU ἄλλως. καθ' ὃν χρόνον οἱ ἑπτὰ τῶν Ἀργείων λοχαγοὶ
ἐπεστράτευσαν Θηβαίοις Πολυνείκει συμμαχοῦντες, εἰς Λῆμνον
τὴν Θρᾳκικὴν καταντήσαντες καὶ δίψει συσχεθέντες συνέτυχον
Ὑψιπύλῃ τῇ Λημνίᾳ γυναικὶ καὶ καθικέτευον ἅτε τῶν χωρίων
258
ἔμπειρον οὖσαν ξεναγῆσαι ἐπὶ πότιμον ὕδωρ. τὴν δὲ ἀβλαβῆ

χάριν τοῖς λοχαγοῖς ἀπονεῖμαι βουληθεῖσαν καταλιπεῖν ἐπί
τινα τόπον τὸν Ἀρχέμορον Λυκούργου τοῦ ἱερέως παῖδα, ὃν
Σχόλια στον Πίνδαρο , Scholia et glossae in Olympia et Pythia (scholia

recentiora Triclinii, Thomae Magistri, Moschopuli, Germani) (col
Ode-treatise P 1, scholion-section 97, l. 4
οὕτω καὶ ἡ τῶν ἔργων νίκη τιμὴ τοῦ πλούτου ἐστίν.

δόξαν λέγω. – μέγιστον καὶ θαυμάσιον. – δέ.
T Παραβάλλει τὸν Ἱέρωνα διὰ τὴν κατέχουσαν
αὐτὸν νόσον τῷ Ποίαντος υἱῷ Φιλοκτήτῃ, οὐχ ὅτι τὴν αὐτὴν
νόσον εἶχον ἀμφότεροι, ἀλλ' ὅτι ὥσπερ Φιλοκτήτης νοσῶν ἐκ
τῆς Λήμνου εἰς Τροίαν ἐκομίσθη πρὸς τὴν ταύτης ἅλωσιν,
οὕτω καὶ Ἱέρων νοσῶν εἰς πολέμους ἐχώρει. ἡ δὲ ἱστορία
τοῦ Φιλοκτήτου τοιαύτη. Ἑλένου τοῦ Πριάμου υἱοῦ μάντεως
ὄντος καὶ ἁλόντος ὑφ' Ἑλλήνων, ἔλαβον ἀπ' αὐτοῦ χρησμόν,
μὴ ἂν ἄλλως πορθηθῆναι τὸ Ἴλιον εἰ μὴ τὰ ὀστᾶ Πέλοπος
ἐκ Λετρίνης ἐνέγκοιεν καὶ τὸν Ἀχιλλέως υἱὸν Νεοπτόλεμον

οὕτω καὶ Ἱέρων νοσῶν εἰς πολέμους ἐχώρει. ἡ δὲ ἱστορία

τοῦ Φιλοκτήτου τοιαύτη. Ἑλένου τοῦ Πριάμου υἱοῦ μάντεως
καὶ τὸν Φιλοκτήτην ἐκ Λήμνου. μετακομισθέντων οὖν τῶν
ἄλλων Φιλοκτήτης μόνος ἐναπολέλειπτο. μετεκλήθη οὖν ὑπ'
Ὀδυσσέως καὶ Νεοπτολέμου ἐκ Λήμνου· ἐκεῖ γὰρ αὐτὸν ἔῤ-
ῥιψεν Ὀδυσσεὺς δηχθέντα ὑπὸ ὄφεως ὕδρου, ὅτε ἐκάθαιρον
Ἕλληνες τὸν κεχωσμένον βωμὸν Ἀθηνᾶς. ἐλθὼν οὖν εἰς τοὺς
Ἕλληνας, ἰᾶται τὸ σκέλος ὑπὸ Μαχάονος τῇ ὀφίτιδι λίθῳ. ἕτε


259

καὶ τὸν Φιλοκτήτην ἐκ Λήμνου. μετακομισθέντων οὖν τῶν
ἄλλων Φιλοκτήτης μόνος ἐναπολέλειπτο. μετεκλήθη οὖν ὑπ'
Ὀδυσσέως καὶ Νεοπτολέμου ἐκ Λήμνου· ἐκεῖ γὰρ αὐτὸν ἔῤ-
ῥιψεν Ὀδυσσεὺς δηχθέντα ὑπὸ ὄφεως ὕδρου, ὅτε ἐκάθαιρον
Ἕλληνες τὸν κεχωσμένον βωμὸν Ἀθηνᾶς. ἐλθὼν οὖν εἰς τοὺς
Ἕλληνας, ἰᾶται τὸ σκέλος ὑπὸ Μαχάονος τῇ ὀφίτιδι λίθῳ. ἕτε-
ροι δέ φασιν, ὡς Ἀπόλλωνος ὕπνον αὐτῷ ἐμβαλόντος, τεμὼν ὁ
Μαχάων καὶ βοτάνην θεὶς ἰᾶται.

Ode-treatise P 1, scholion-section 100bisg, l. 1
διὰ κολακείας ὑπελθὼν φίλον ἐποίησεν. – Μεγαλάνωρ (99)

ὑπέρφρων καὶ σοβαρός. οὗτος γὰρ ὁ Ἀναξίλαος Ῥηγίνων βα-
σιλεὺς ὢν καὶ θέλων τοὺς ἐν Ἰταλίᾳ Λοκροὺς καταπολεμήσειν
ἐκωλύθη ἀπειλαῖς Ἱέρωνος ὥστε ὑπελθεῖν αὐτὸν ὕστερον καὶ
φίλον ποιῆσαι.
ἀπὸ τῆς Λήμνου νήσου. τῷ τοῦ ποδὸς
τραύματι. – πιεζόμενον. – ζητήσοντας.
ἐκ Τροίας. Ὀδυσσέα καὶ Νεοπτόλεμον. – ἰσοθέους.
Σχόλια στον Πίνδαρο , Σχόλια στον Πίνδαρο (scholia vetera et

recentiora partim Thomae Magistri et Alexandri Phortii) (e cod. Patm.)
Ode P 1, scholion 93-94, l. 5
Μάχαις] Ἀγωνίσμασι.
Τλάμονι ψυχᾷ] Καρτερικῇ ψυχῇ. – Παρέ-
μειν'] Ἤγουν, ἐπιμείνας ἠγωνίσατο. – Τλάμονι ψυχᾷ παρέμειν']
Παραβάλλει τὸν Ἱέρωνα διὰ τὴν κατέχουσαν αὐτὸν νόσον τῷ
Ποίαντος υἱῷ Φιλοκτήτῃ· οὐχ ὅτι τὴν αὐτὴν νόσον εἶχον ἀμ-
φότεροι, ἀλλ' ὅτι, ὥσπερ Φιλοκτήτης νοσῶν ἐκ τῆς Λήμνου εἰς Τροίαν
ἀνεκομίσθη πρὸς τὴν ταύτης ἅλωσιν, οὕτω καὶ Ἱέρων
νοσῶν εἰς πολέμους ἐχώρει. Ἡ δὲ ἱστορία τοῦ Φιλοκτήτου
τοιαύτη. Ἱστορία. Ἑλένου τοῦ Πριάμου υἱοῦ μάντεως ὄντος,
καὶ ἁλόντα (γρ. ἁλόντος) ὑφ' Ἑλλήνων, ἔλαβον ἀπ' αὐτοῦ χρη-
σμόν, μὴ ἂν ἄλλως πορθηθῆναι τὸ Ἴλιον, εἰ μὴ τὰ ὀστᾶ .

260
νοσῶν εἰς πολέμους ἐχώρει. Ἡ δὲ ἱστορία τοῦ Φιλοκτήτου

τοιαύτη. Ἱστορία. Ἑλένου τοῦ Πριάμου υἱοῦ μάντεως ὄντος,
σμόν, μὴ ἂν ἄλλως πορθηθῆναι τὸ Ἴλιον, εἰ μὴ τὰ ὀστᾶ Πέ-
λοπος ἐκ Λετρίνης ἐνέγκοιεν, καὶ τὸν Ἀχιλλέως υἱὸν Νεοπτό-
λεμον, καὶ τὸν Φιλοκτήτην ἐκ Λήμνου. Μετακομισθέντων οὖν
τῶν ἄλλων, Φιλοκτήτης μόνος ἐναπολέλειπτο. Μετεκλήθη οὖν
ὑπ' Ὀδυσσέως καὶ Νεοπτολέμου ἐκ Λήμνου· ἐκεῖ γὰρ αὐτὸν
ἔῤῥιψεν Ὀδυσσεὺς δηχθέντα ὑπὸ ὄφεως ὕδρου, ὅτε ἐκάθαιρον Ἕλ-
ληνες τὸν κεχωσμένον βωμὸν Ἀθηνᾶς. Ἐλθὼν οὖν εἰς τοὺς Ἕλ-
ληνας, ἰᾶται τὸ σκέλος ὑπὸ Μαχάονος τῇ ὀφίτιδι λίθῳ.

σμόν, μὴ ἂν ἄλλως πορθηθῆναι τὸ Ἴλιον, εἰ μὴ τὰ ὀστᾶ Πέ-
λοπος ἐκ Λετρίνης ἐνέγκοιεν, καὶ τὸν Ἀχιλλέως υἱὸν Νεοπτό-
λεμον, καὶ τὸν Φιλοκτήτην ἐκ Λήμνου. Μετακομισθέντων οὖν
τῶν ἄλλων, Φιλοκτήτης μόνος ἐναπολέλειπτο. Μετεκλήθη οὖν
ὑπ' Ὀδυσσέως καὶ Νεοπτολέμου ἐκ Λήμνου· ἐκεῖ γὰρ αὐτὸν
ἔῤῥιψεν Ὀδυσσεὺς δηχθέντα ὑπὸ ὄφεως ὕδρου, ὅτε ἐκάθαιρον Ἕλ-
ληνες τὸν κεχωσμένον βωμὸν Ἀθηνᾶς. Ἐλθὼν οὖν εἰς τοὺς Ἕλ-
ληνας, ἰᾶται τὸ σκέλος ὑπὸ Μαχάονος τῇ ὀφίτιδι λίθῳ. Ἕτε-
ροι δέ φασιν, ὡς, Ἀπόλλωνος ὕπνον αὐτῷ ἐμβαλόντος, τεμὼν
ὁ Μαχάων καὶ βοτάνην θεὶς ἰᾶται. – Ἁνίχ'] Ὅτε. –

Ὑπέρφρων καὶ σοβαρός. Οὗτος γὰρ ὁ Ἀναξίλαος Γηρύνων (γρ.

Ῥηγίνων) βασιλεὺς ὤν, καὶ θέλων τοὺς ἐν Ἰταλίᾳ Λοκροὺς κα-
ταπολεμήσειν, ἐκωλύθη ἀπειλαῖς Ἱέρωνος, ὥστε ὑπελθεῖν αὐ-
τὸν ὕστερον καὶ φίλον ποιῆσαι. – Φαντὶ] Φασί. – Λαμνόθεν] Ἀπὸ
τῆς Λήμνου νήσου. – Ἕλκει] Τῷ τοῦ π(οδὸς) τραύματι. –
Μεταλλάσσοντας] Ζητήσοντας. – Ἐλθεῖν] Ἐκ Τροίας.
Ἥρωας] Ὀδυσσέα καὶ Νεοπτόλεμον. –
261
Ἀντιθέους] Ἰσοθέους. – Ποίαντος υἱὸν] Τὸν Φιλοκτήτην.

Ὃς] Φιλοκτήτης. – Πριάμοιο] Πριάμου. –
Πέρσε] Ἐπόρθησε τοξεύσας Ἀλέξανδρον

Ode P 4, scholion 88, l. 7
τοὺς ἄνδρας αὐτῶν. Ταῖς Λημνιάσι γυναιξὶν ἐκλιπούσαις τὸ

ἔθος, τὸ (sic) κατ' ἐνιαυτὸν εἶχον, τελοῦσαι τῇ Ἀφροδίτῃ ἑορ-
τήν, χαλεπήνασα ἡ θεὸς δυσωδίαν ἐνέβαλεν, ὅθεν ἀπεσείσαντο
τὴν αὐτῶν κοινωνίαν οἱ ἄνδρες. Αἱ δὲ μὴ βουλομένους αὐτοὺς
ταύταις συγγίνεσθαι, συνθέμεναι πρὸς ἀλλήλας ἀπέκτειναν. Ἐρη-
μωθείσης δὲ ἀῤῥένων τῆς Λήμνου, οἱ Ἀργοναῦται κατὰ πάροδον πλοῦ
αὐταῖς συνεγένοντο, καὶ συλλαβοῦσαι ἀπ' αὐτῶν καὶ
τεκοῦσαι παῖδας, ὕστερον τούτους λαβοῦσαι ἀπῆλθον εἰς Λακε-
δαίμονα. Τοὺς οὖν παῖδας τοὺς σφῶν πατέρας ζητοῦντας Λάκω-
νες ἐδέξαντο καὶ πολιτείας μετέδωκαν· συνθεμένους δὲ ἐπιθέ-
σθαι τῇ Σπάρτῃ φωράσαντες οἱ Λάκωνες καθεῖρξαν εἱρκτῇ·
Σχόλια στον Πλάτωνα Dialogue Ti, Stephanus p. 24e,bis, l. 9
Ποσειδῶνος καὶ Κλειτοῦς καλεῖται, ὃ διὰ τὸ ὕψος ἐπ' αὐτοῦ φέρεσθαί

φασι τὸν οὐρανόν. καὶ γὰρ τοῦ αἰθέρος αὐτοῦ λέγει Μάρκελλος
(F H G IV 443, 2) τὴν τοῦδε ψαύειν κορυφήν. καὶ σκιὰν ἐκπέμπειν
ἄχρι πεντακισχιλίων σταδίων· ἀπὸ γὰρ θʹ ὥρας ἡμερινῆς κρύπτεσθαι
τὸν ἥλιον ὑπ' αὐτοῦ μέχρι τελέας καταδύσεως, καὶ ὁ Ἄθως ἐπὶ
ἑπτακοσίους σταδίους ἕως Λήμνου σκιάζει. Πτολεμαῖος δὲ (IV 8, 2; errat
Proclus) τὰ Σεληναῖα ὄρη τὸ | ὕψος ἄπλετον ἔχειν φησί. καὶ
Ἀριστοτέλης (Meteor. 350 a, 31) τοῦ Καυκάσου τὴν κορυφὴν τὸ
τρίτον μετὰ δυσμὰς καὶ τὸ γʹ πρὸ ἀνατολῶν μέρος τῆς νυκτὸς ὑπὸ τῶν
ἡλιακῶν ἀκτίνων καταυγάζεσθαι.
Scholia In Platonem, Scholia in Platonem (scholia recentiora Arethae)

Dialogue Ly, Stephanus p. 206e, l. 24
ἐξ ὀκτὼ γωνιῶν συνέκειτο, Εὐριπίδης δὲ ὁ τὸν μ· εἷς γὰρ Εὐριπίδης

τῶν τεσσαράκοντα Ἀθήνῃσι προστατῶν μετὰ τὴν τῶν λ τυράννων
κατασταθέντων κατάλυσιν. τῶν δὲ βολῶν (sic) ὁ μὲν τὰ ἓξ δυνάμενος
Κῷος καὶ ἑξίτης ἐλέγετο, Χῖος δὲ τὸ ἓν καὶ κύων. λέγεται δέ τις καὶ
παροιμία ἀπὸ τούτου, οἷον Χῖος παραστὰς Κῷον οὐκ ἐάσω· ἀφ' οὗ καὶ
262
Στράττις Λιμνοπέδαις (l. Λημνομέδᾳ: fr. 23 Kock) –

Χῖος παραστὰς Κῷον οὐκ ἐᾷ λέγειν.
ἔπαιζον δὲ ἀστραγάλοις καὶ πολλοῖς καθάπερ καρύοις καὶ ὀλίγοις,
τοῦ δὲ εἴδους τῶν πολλῶν τὸ μὲν ἀρτιασμὸν ἔλεγον, τὸ δὲ τρόπα, τὸ
δὲ ὤμιλλαν. ἀρτιασμὸς μὲν οὖν ἐστὶ τὸ δραξάμενον ἀστραγάλων ἤ
τινων ἄλλων ἐξετάζειν τὸν συμπαίζοντα, πότερον ἀρτίους ἢ περισσοὺς
Σχόλια στον Σοφοκλή Play Ph, verse 2, l. 1
παρ' Εὐριπίδῃ, ἐκεῖνο μέντοι διαφέρει παρ' ὅσον ὁ

μὲν Εὐριπίδης πάντα τῷ Ὀδυσσεῖ περιτίθησιν οὗτος
δὲ τὸν Νεοπτόλεμον παρεισάγων διὰ τούτου οἰκονο-
μεῖται.
ἀκτὴ διὰ τὸ εἶναι αὐτὴν νῆσον.
Λήμνου, βροτοῖς ἄστιπτος ἐν ἐρήμῳ γὰρ μέρει
τῆς Λήμνου ἐξετέθη ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων· ἄστιπτος δὲ
ἀπάτητος, ἀδιόδευτος· ἐν ἐρήμῳ γὰρ τόπῳ τῆς νήσου
ἦν ἐκτεθείς.
ἔνθ', ὦ κρατίστου τραφεὶς ἐκ πατρὸς Ἑλλήνων
κρατίστου· λείπει οὖν ἡ ἐξ·
μὲν Εὐριπίδης πάντα τῷ Ὀδυσσεῖ περιτίθησιν οὗτος

δὲ τὸν Νεοπτόλεμον παρεισάγων διὰ τούτου οἰκονο-
μεῖται. ἀκτὴ διὰ τὸ εἶναι αὐτὴν νῆσον. Λήμνου, βροτοῖς ἄστιπτος ἐν
ἐρήμῳ γὰρ μέρει
τῆς Λήμνου ἐξετέθη ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων· ἄστιπτος δὲ
ἀπάτητος, ἀδιόδευτος· ἐν ἐρήμῳ γὰρ τόπῳ τῆς νήσου
ἦν ἐκτεθείς.
ἔνθ', ὦ κρατίστου τραφεὶς ἐκ πατρὸς Ἑλλήνων
κρατίστου· λείπει οὖν ἡ ἐξ· τὸ δὲ ἑξῆς, ἔνθα ποτὲ
ἐγὼ ἐξέθηκα τὸν Μηλιᾶ Ποίαντος υἱόν, ὦ Νεοπτόλεμε
ἐκ θεῶν γάρ, ὡς οἶμαι, ταῦτα πέπονθεν καὶ τὸ πάθος

ὑπέμεινεν κατὰ βούλησιν [καὶ] θεῶν ἵνα μὴ τὰ βέλη
εὐθέως ἀπελθόντος αὐτοῦ πορθήσῃ τὴν Τροίαν παρὰ
τὴν εἱμαρμένην ἀλλὰ ἐκδέξηται τὸν καιρόν.
τῆς ὠμόφρονος Χρύσης Χρύση νῆσος πρὸ
τῆς Λήμνου ἔνθα διέτριβεν Χρύση τις νύμφη ἣ ἐρα-
σθεῖσα τοῦ Φιλοκτήτου καὶ μὴ πείσασα κατηράσατο
263
αὐτῷ διὸ καὶ ὠμόφρονα αὐτὴν ἐκάλεσεν.

εἰς τὸ αὐτό Χρύσης Ἀθηνᾶς ἄγαλμα οὕτως
καλεῖται· ἔστι δὲ καὶ πόλις Χρύση πλησίον Λήμνου
ἔνθα ὑπὸ τοῦ ὄφεως ἐδήχθη τὸν βωμὸν ζητῶν ἐν ᾧ
τῆς ὠμόφρονος Χρύσης Χρύση νῆσος πρὸ

τῆς Λήμνου ἔνθα διέτριβεν Χρύση τις νύμφη ἣ ἐρα-
σθεῖσα τοῦ Φιλοκτήτου καὶ μὴ πείσασα κατηράσατο
αὐτῷ διὸ καὶ ὠμόφρονα αὐτὴν ἐκάλεσεν.
εἰς τὸ αὐτό Χρύσης Ἀθηνᾶς ἄγαλμα οὕτως
καλεῖται· ἔστι δὲ καὶ πόλις Χρύση πλησίον Λήμνου
ἔνθα ὑπὸ τοῦ ὄφεως ἐδήχθη τὸν βωμὸν ζητῶν ἐν ᾧ
ἔθυσεν Ἡρακλῆς ἡνίκα κατὰ Τροίας ἐστράτευσεν.
ἀμάχητα ἀνίκητα.
μενος σύριγγι ὡς ποιμήν.

ἀλλ' ἤ που πταίων ἀλλὰ τάχα ἢ προς-
κόπτων ὑπὸ τῶν βασάνων βοᾷ ἢ δύσορμον τὸν λιμένα
ὁρῶν· προβοᾷ γὰρ ἡμῖν μὴ πελάζειν εἰς αὐτόν·
Ὅμηρος
Λῆμνον ἀμιχθαλόεσσαν
τὴν ἀπροσόρμιστον.
ἢ γένους ἢ ποίου γένους.
Ἑλλάδος Ἑλληνικῆς.
ὄκνῳ φόβῳ διὰ τὰ κακά.
δεῖ γὰρ αὐτὸν ἐξηγριωμένον εἰσφέρειν τῇ
χὠ Κεφαλλήνων ἄναξ ὁ Ὀδυσσεύς.

χαράγματι δήγματι· τὸ γὰρ δῆγμα τοῦ ὄφεως
μόνον χαράσσει.
ξὺν ᾗ νόσῳ.
τῆς ποντίας τῆς παραθαλασσίας· ὅτε ἀπὸ
Χρύσης ἦλθον εἰς Λῆμνον
ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας.
λέγεται γὰρ ὡς ἐν Λήμνῳ βουλόμενος ἀνα-
264
στῆσαι βωμὸν Ἡρακλεῖ παρὰ τὸν αἰγιαλὸν ὑπὸ ὄφεως

ἐπλήγη.
κατέσχον προσώρμισαν.
καὶ κρατῆρές εἰσι πυρός.

ἐκ τῶν σῶν λείπει κόλπων.
ἀντὶ οὐ δοῦλον ἀλλ' ἄριστον καὶ μετὰ ἀρί-
στων τὴν Τροίαν δεῖ σε πορθῆσαι· τοῦτο δὲ προ-
τρεπτικόν.
γῆς τῆς Λήμνου.
πρὸς τῇ πέτρᾳ ἐναιμάξω τὴν κεφαλήν μου
ἄνωθεν πεσὼν ἀπὸ πέτρας.
μὴ ἔστω ἐπὶ τῷ Φιλοκτήτῃ ἡ ἐξουσία τοῦ
κατακρημνίζεσθαι.
ὑπολαμβάνω ἐμαυτὸν τούτων ἔμπειρον εἶναι, οὐχ ἧττον

σοῦ· Ὅμηρος
εὖ μὲν τόξον οἶδα ἐύξοον ἀμφαφάασθαι.
τούτων τῶν τόξων.
τί δῆτα σοῦ δεῖ; τίς σοῦ χρεία;
χαῖρε τὴν Λῆμνον πατῶν ἥδου τῇ διατριβῇ τῆς
Λήμνου.
προσφθεγκτὸς προσφωνηθῆναι ἄξιος.
ἆρα καὶ ὑμεῖς μιμεῖσθε τούτους καὶ ἀν-
ηλεεῖς γενήσεσθε πρὸς ἐμέ;
σοῦ· Ὅμηρος
εὖ μὲν τόξον οἶδα ἐύξοον ἀμφαφάασθαι.
τούτων τῶν τόξων.
τί δῆτα σοῦ δεῖ; τίς σοῦ χρεία;
χαῖρε τὴν Λῆμνον πατῶν ἥδου τῇ διατριβῇ τῆς
Λήμνου.
προσφθεγκτὸς προσφωνηθῆναι ἄξιος.
ἆρα καὶ ὑμεῖς μιμεῖσθε τούτους καὶ ἀν-
ηλεεῖς γενήσεσθε πρὸς ἐμέ;
265
τὸ ἑξῆς, ἀκούσομαι πρὸς τοῦδε ὥς εἰμι

οἴκτου μεστὸς οἷον καταγνωσθήσομαι ὡς ἥττων οἴκτου.
Σχόλια στον Θουκυδίδη (scholia vetera et recentiora) Book 1, chapter

115, section 3, l. 1
Πριήνης: πλησίον γὰρ ἦν τῆς Μιλήτου, καὶ ἐζήτουν αὐτὴν

ἔχειν οἱ Μιλήσιοι ξυνεπελάβοντο: ἐβοήθουν τοῖς
Μιλησίοις. νεωτερίσαι κτἑ.: θέλοντες καινοτομῆσαι τὴν
πολιτείαν δημοκρατίαν ποιήσαντες
ἐς Λῆμνον:
ἡ γὰρ Λῆμνος ὑπήκοος ἦν τῶν Ἀθηναίων φρουρὰν
ἐγκαταλιπόντες: διὰ τοὺς ὁμήρους ἀνεχώρη-
σαν?: εἰς τὴν Σάμον.
οἳ οὐχ ὑπέμειναν: τὴν δημο-
κρατίαν. ξυνθέμενοι κτλ.: τοῖς μὴ θέλουσι δημοκρατεῖν

115, section 3, l. 2
ἔχειν οἱ Μιλήσιοι ξυνεπελάβοντο: ἐβοήθουν τοῖς

Μιλησίοις. νεωτερίσαι κτἑ.: θέλοντες καινοτομῆσαι τὴν
πολιτείαν δημοκρατίαν ποιήσαντες
ἐς Λῆμνον:
ἡ γὰρ Λῆμνος ὑπήκοος ἦν τῶν Ἀθηναίων φρουρὰν
ἐγκαταλιπόντες: διὰ τοὺς ὁμήρους ἀνεχώρη-
σαν?: εἰς τὴν Σάμον. οἳ οὐχ ὑπέμειναν: τὴν δημο-
κρατίαν. ξυνθέμενοι κτλ.: τοῖς μὴ θέλουσι δημοκρατεῖν
ʃ συμφωνήσαντες. τοῖς δυνατωτάτοις:
Σχόλια στον Θουκυδίδη (scholia vetera et recentiora)

καὶ δὴ καὶ τὰ πρὸς ἀσφάλειαν, καὶ ὑπεδέξαντο τὰς γυναῖκας

αὐτῶν καὶ τοὺς παῖδας μετὰ τῶν ἀχρειοτάτων ἀνθρώπων.
φησὶ δὲ τοιούτους τοὺς μὴ δυναμένους δηλονότι ἐξελθεῖν εἰς
πόλεμον, οἷον τοὺς νοσοῦντας, τοὺς γέροντας c2 σῖτόν τε
ἐσήγαγον: [σῖτον ἐσήνεγ]καν· Ὅμηρος (Η 467) νῆες [δ'
ἐκ Λήμνοιο] παρέστασαν [οἶν]ον ἄ[γουσαι O φρουροὺς
ἐγκατέλιπον: ἐγκ. δὲ ἔφη ἀντὶ τοῦ ἐν Πλαταίᾳ κατέλιπον c2ʃ
266
οἵτινες καὶ συνεπολιορκήθησαν Πλαταιεῦσι ABFc2 τοὺς

ἀχρειοτάτους: τοὺς ἀχρήστους πρὸς πόλεμον.
λαμπρῶς: φανερῶς, ἀναμφισβητήτως ABFGc2ʃ οὐκ
ἐπὶ τοῦ μεγάλως ἐνταῦθα κεῖται ἡ λέξις, ἀλλὰ μεταληπτικῶς

98, section 1, l. 2
ταύτῃ δέ: τῇ τῶν Σκυθῶν. ʃπερὶ

Σκυθῶν τοῦτο καὶ Ἡρόδοτος (IV 46) λέγει BCFGM οὐχ
ὅτι: ἀντὶ τοῦ μή τοι γε. οὐ μὴν ... ἄλλοις ὁμοιοῦνται:
ἀλλ' ὑπερβάλλουσιν .
ἄρας: τὸ στράτευμα. Σιντῶν: Σίντιοι ἐλέγοντο ἐν ὅσῳ τὴν Λῆμνον
ᾤκουν· εἰς δὲ τὴν Θρᾴκην ἐλ-
θόντες μετωνομάσθησαν Σιντοί
τὸ δὲ ὄρος:
τὴν Κερκίνην δηλονότι Δόβηρον: τὴν νῦν καλου-
μένην Γέβρην.
ἀπεγίγνετο: ἀπώλλυτο. προσεγίγνετο:
Ελληνική ανθολογία Book 3, epigram 10, l. 6
Φαῖνε, Θόαν, Βάκχοιο φυτὸν τόδε· ματέρα γάρ σου

ῥύσῃ τοῦ θανάτου, οἰκέτιν Ὑψιπύλαν·
ἃ τὸν ἀπ' Εὐρυδίκας ἔτλη χόλον, ἦμος ἀφαυρὸν
ὕδρος ὁ γᾶς γενέτας ὤλεσεν Ἀρχέμορον.
στεῖχε δὲ καὶ σὺ λιπὼν Ἀσωπίδος ἀφνεὸν οὖθαρ,
γειναμένην ἄξων Λῆμνον ἐς ἠγαθέην.
Ἐν τῷ ΙΑ Πολυδέκτης, ὁ Σεριφίων βασιλεύς, ἀπολιθούμενος ὑπὸ

Περσέως τῇ τῆς Γοργόνος κεφαλῇ, διὰ τὸν τῆς μητρὸς αὐτοῦ γάμον
ἐκπέμψας τοῦτον ἐπὶ τὴν τῆς Γοργόνος κεφαλήν, καὶ ὃν καθ' ἑτέρου
θάνατον ἐπενόει γενέσθαι, τοῦτον αὐτὸς κατὰ τὴν πρόνοιαν τῆς
Δίκης ἐδέξατο
μή, λίτομαι, βασιλεῦ, μὴ τετράκις, ὄφρα μὴ αὐτὸς

κόσμος ὀλισθήσῃ καππαδοκιζόμενος.
ΛΟΥΚΙΛΛΙΟΥ
267
Οὔτε Χίμαιρα τοιοῦτον ἔπνει κακὸν ἡ καθ' Ὅμηρον,

οὐκ ἀγέλη ταύρων, ὡς ὁ λόγος, πυρίπνους,
οὐ Λῆμνος σύμπασα καὶ Ἁρπυιῶν τὰ περισσά,
οὐδ' ὁ Φιλοκτήτου ποὺς ἀποσηπόμενος,
ὥστε σε παμψηφεὶ νικᾶν, Τελέσιλλα, Χιμαίρας,
σηπεδόνας, ταύρους, ὄρνεα, Λημνιάδας.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
Anthologiae Graecae Appendix, Epigrammata demonstrativa

Epigram 226, l. 1
μικρὰ βροτοὺς τέρπουσιν ᾠδαῖς ἐμφύτοις·

ὡς πρίν, τὰ καινὰ καὶ τετεχνιτευμένα,
ῥῆτορ, μέλη σὰ τοῦ μέλιτος ἡδίω.
ΑΛΛΟ.
[Εἰς τὸν αὐτόν.]

Οὐ πῦρ πόλου πέπτωκεν εἰς Λῆμνον πάλαι,
ἐξ οὐρανοῦ ῥήτωρ δὲ πῦρ ἧκε πνέων.
Ἴσασι, ῥῆτορ, οἱ λόγους σοὺς εἰδότες.
ΑΛΛΟ.
Εἰς τὸν Λιβάνιον.

Ἡ κλῆσις ἁρμόζουσα, Λιβάνιέ, σοι·
Anthologiae Graecae Appendix, Epigrammatis addenda

Epigram 2,121b, l. 1
Ἐνθάδ' Ἐρευθαλίωνα φίλοι περὶ τύμβον ἔθηκαν,

Ἀρκαδίης βασιλῆ, γένος ἔξοχον Ἀμφιδάμαντος,
268
οἵ ποτε Νέστορα καὶ λαοὺς πολέμῳ δαμάσαντο.

Σώζων μὲν πίστιν, τιμῶν δὲ ἀρ[ετὰν], θάνες ὧδε,
Καλία Σα....., πατρίδος ἐκ Τεγέας.
Λήμνο(υ) ἀπ' ἠγαθέας κεύθει τάφος ἐνθάδε γαίας
ἄνδρα φιλοπρόβατον· Νικόμαχος δ' ὄνομα.
Πάντων ὧν θέμις ἐστὶ τυχεῖν εὐδαίμοσι θνητοῖς
ζῶσά τε ἐκοινώνουν καὶ φθιμένη μετέχω·
ἡλικίας δὲ πόθον νεαρᾶς μνήμην τε λιποῦσα
σωφροσύνης ἔ[θ]ανον, Λογχὶς ἐπωνυμίαν.
Σούδα Lexicon
Ἀστικῶς: εὐσυνέτως, ἐμφρόνως. ὁ δὲ πάντων ἀστικῶς τὴν

πρόθεσιν κατανοήσας διχῇ διεῖλε τοὺς προσχωρήσαντας. λέγεται δὲ
Ἀστικὸς καὶ ὁ πολιτικός. καὶ τοὺς ἀστικοὺς ὁ ἄγροικος, ὁ Θεο-
λόγος φησί.
Ἄστιπτος: ἄβατος, ἀδιόδευτος. Σοφοκλῆς· ἀκτὴ μὲν ἥδε τῆς
περιρρύτου χθονὸς Λήμνου, βροτοῖς ἄστιπτος, οὐδ' οἰκουμένη.
Ἀστισμός: πιθανολογία. ἀποστῆναι ῥητορικῆς καὶ ποιητικῆς
καὶ ἀστισμῶν.
Ἄστομοι ἵπποι: σκληρόστομοι. ἄστομοι πῶλοι βίᾳ φέρουσιν.
Ἀστόργους: τοὺς ἀπηνεῖς καὶ ἀφίλους, ἀσπόνδους δὲ τοὺς
ἀδιαλλάκτους καὶ μνησικάκους, ἀνελεήμονας δὲ τοὺς ἀκαμπεῖς καὶ
Σούδα Lexicon
Alphabetic letter epsilon, entry 3053, l. 4
καὶ πολυσχιδὲς καὶ ἑαυτῷ μάλιστα ἀσύμφωνον.

Ἔρνος: τὸ φυτόν.
Ἑρμώνιος χάρις: ἡ κατ' ἀνάγκην διδομένη, οὐκ ἐκ διαθέ-
σεως ψυχῆς, ἀλλ' ἐπιπλάστως καὶ κατὰ προσποίησιν φιλίας, οὐ κατ'
ἀλήθειαν. ὁ γὰρ Ἕρμων ὁ Πελασγῶν βασιλεύς, Δαρείου ἐπὶ Θρᾴκην
269
ἰόντος καὶ πάντα χειρουμένου, παρεχώρησεν Ἀθηναίοις τῆς Λήμνου,

τῷ μὲν δοκεῖν χαριζόμενος, τῇ δὲ ἀληθείᾳ Δαρεῖον φοβηθείς.
Ἔρομαί σε: ἐρωτήσω σε. καὶ Ἐρόμεθα, ἐρωτήσωμεν.
Ἐρόμενος: ἐρωτῶν. διὰ τοῦ ο μικροῦ. Ἐρώμενος δὲ
διὰ τοῦ ω μεγάλου, ὁ ὑπὸ ἐραστῶν ἀγαπώμενος. καὶ Ἐρομένη, ἡ
ἐρωτῶσα, Ἐρωμένη δὲ ἡ ἐπιθυμοῦσα.
Σούδα Lexicon
Alphabetic letter eta, entry 658, l. 1
Ἥφαιστε πρόμολ' ὧδε: οὕτως ὡς ἔχεις παρελθών, μηδὲν

ὑπερθέμενος.
Ἡφαίστειος δεσμός: ἐπὶ τῶν ἀφύκτων. ὁ δὲ συγκατειλημ-
μένος πάθεσιν, ὥσπερ Ἡφαιστείοις δεσμοῖς, ἀρρήκτοις, ἀλύτοις, ἔμενέ
γε ἐν αὐτοῖς ἔμπεδον· τὰ δὲ ἦν ἐρωτομανία καὶ μέθη καὶ πλεονεξία.
Ἡφαιστία· δύο πόλεις ἦσαν τῆς Λήμνου, Μυρρίνα τε καὶ
Ἡφαιστία.
Ἡφαιστίων, Ἀλεξανδρεύς, γραμματικός. ἔγραψεν Ἐγχειρίδιον
διὰ μέτρων καὶ μετρικὰ διάφορα, Περὶ τῶν ἐν ποιήμασι ταραχῶν,
Κωμικῶν ἀπορημάτων λύσεις, Τραγικῶν λύσεων καὶ ἄλλα πλεῖστα, καὶ
τῶν μέτρων τοὺς ποδισμούς.
Σούδα Lexicon
Alphabetic letter iota, entry 544, l. 12
μὴ ἐν ἐλευθέρᾳ γῇ ἔτι, ἀλλὰ δούλῃ γένηται τῇ ἐκείνου. ἰὼν μὲν οὖν

ὅδε Ἱππίας ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα σὺν τοῖς Πέρσαις καὶ ἐκπλήττων
τοὺς βαρβάρους μέγα ἔπταρε, καὶ ἅτε γέρων ἤδη εἶχε τοὺς ὀδόντας
κραδαινομένους. ἐκ τοίνυν τῆς βίας εἷς ὀδοὺς ἐξεκρούσθη καὶ κατ-
ώλισθεν εἰς τὴν ψάμμον καὶ εὑρεθῆναι ἀδύνατος ἦν. ἐπεὶ δὲ ἡττήθη-
σαν οἱ βάρβαροι, φεύγων αὖθις εἰς Λῆμνον ἀφικνεῖται καὶ κάμνει
νόσῳ καὶ τὴν ὄψιν τυφλοῦται, αἵματος ἐπιρρεύσαντός οἱ διὰ τῶν
ὀφθαλμῶν, καὶ ἀλγεινῶς ἀπέθανε, δίκας ταύτας δοὺς τῇ πατρίδι, ἐπεὶ
270
τοὺς βαρβάρους ἦγεν ἐπὶ καταδουλώσει αὐτῆς, μηνῖσαί τε τοὺς πατρίους

θεούς.
Ἱππίας, Ἀθηναίων στρατηγός. οὗτος Δαρεῖον παροξύνας ἐπὶ
Σούδα Lexicon
Alphabetic letter lambda, entry 452, l. 1
πάντας αἱ γυναῖκες τοὺς ἄνδρας, ὅτι αὐταῖς οὐ προσεῖχον, ἀνεῖλον

ἅμα ταῖς τῶν Θρᾳκῶν γυναιξίν, ἐπὶ τῇ δυσωδίᾳ, ἣν Μυρσίλος μὲν
διὰ τὸν Μηδείας ἐπὶὙψιπύλῃ ζῆλον κατασχεῖν· Καύκασος δὲ διὰ τὸ
ὀλιγωρῆσαι τῆς Ἀφροδίτης τὰς Λημνίας. ἔνθεν τὰ μεγάλα κακὰ Λήμνια
λέγεται.
Λήμνιος ἀνήρ: ἀπὸ τῆς νήσου Λήμνου.
Λημνόθεν. ἐπίρρημα ἐκ τόπου· ἀπὸ τῆς Λήμνου.
Ληναΐζω.
Ληναΐτης: χορὸς ὁ τῶν Ληναίων.
Λήναια: ὄνομα ἑορτῆς ἐν Ἀθήναις.
Ληναῖος: ὄνομα Διονύσου.
Σούδα Lexicon

λέγεται.
Ληναΐζω.
Λήναια: ὄνομα ἑορτῆς ἐν Ἀθήναις.
Ληναῖος: ὄνομα Διονύσου.
Ληναιών, Ληναιῶνος: ὄνομα μηνός.
271
Σούδα Lexicon
Alphabetic letter nu, entry 103, l. 1
τοιούτου σχήματός τε καὶ ἤθους καὶ τὸ ναὶ μὰ τάς. ὡς εἴπερ εἴποι τις, μὰ
τὰς Χάριτας.
Ναὶ μήν: ναὶ ὄντως.
Ναὶ ναὶ μὰ μήκωνος χλόην: ὅρκος ἐπὶ χλευασμῷ.
Ναίουσιν: οἰκοῦσιν.
Ναίχι: ἐπίρρημα συγκαταθέσεως.
Νέαι: νῆσος πλησίον Λήμνου (παρὰ τὸ νέω, τὸ κολυμβῶ), ᾗ
προσενήξατο,
φασίν, Ἡρακλῆς. περὶ ἣν κατά τινας Φιλοκτήτης ἐδήχθη ὑπὸ ὕδρου.
Νέα δὲ
φρούριον Μυσίας. ἐθνικὸν Νεαῖος.
Νεαλής: κυρίως ὁ νεωστὶ ἑαλωκὼς ἰχθύς. λέγεται δὲ καὶ ὁ
νεωστὶ ἁλισθείς. καὶ ὁ νεωστὶ ἁλούς. Ἀππιανός· τὸν δὲ δῆμον
ἀπὸ τοῦ τείχους ὁρᾶν καὶ τοῖς πονουμένοις ἑτέρους νεαλεῖς ἐπι
Μύρινα
Απολλώνιος Ρόδιος. Αργοναυτικά. “Apollonii Rhodii Argonautica”, Ed.

Fraenkel, H.Oxford: Clarendon Press, 1961, Repr. 1970 (1st edn. corr.).
Book 1, l. 604
κλίτεα Παλλήναια, Καναστραίην ὑπὲρ ἄκρην,

ἤνυσαν, ἐννύχιοι πνοιῇ ἀνέμοιο θέοντες.
ἦρι δὲ νισσομένοισιν Ἄθω ἀνέτειλε κολώνη
Θρηικίη, ἣ τόσσον ἀπόπροθι Λῆμνον ἐοῦσαν
ὅσσον ἐς ἔνδιόν κεν ἐύστολος ὁλκὰς ἀνύσσαι,
ἀκροτάτῃ κορυφῇ σκιάει καὶ ἐσάχρι Μυρίνης.
τοῖσιν δ' αὐτῆμαρ μὲν ἄεν καὶ ἐπὶ κνέφας οὖρος
πάγχυ μάλ' ἀκραής, τετάνυστο δὲ λαίφεα νηός·
αὐτὰρ ἅμ' ἠελίοιο βολαῖς ἀνέμοιο λιπόντος,
εἰρεσίῃ κραναὴν Σιντηίδα νῆσον ἵκοντο.
Ἔνθ' ἄμυδις πᾶς δῆμος ὑπερβασίῃσι γυναικῶν
272
ῥηίτερον πάσῃσιν Ἀθηναίης πέλεν ἔργων,

οἷς αἰεὶ τὸ πάροιθεν ὁμίλεον. ἀλλὰ γὰρ ἔμπης
ἦ θαμὰ δὴ πάπταινον ἐπὶ πλατὺν ὄμμασι πόντον
δείματι λευγαλέῳ ὁπότε Θρήικες ἴασι·
τῶ καὶ ὅτ' ἐγγύθι νήσου ἐρεσσομένην ἴδον Ἀργώ,
αὐτίκα πασσυδίῃ πυλέων ἔκτοσθε Μυρίνης
δήια τεύχεα δῦσαι ἐς αἰγιαλὸν προχέοντο,
Θυιάσιν ὠμοβόροις ἴκελαι, φὰν γάρ που ἱκάνειν
Θρήικας· ἡ δ' ἅμα τῇσι Θοαντιὰς Ὑψιπύλεια
δῦν' ἐνὶ τεύχεσι πατρός. ἀμηχανίῃ δ' ἔσχοντο
ἄφθογγοι, τοῖόν σφιν ἐπὶ δέος ᾐωρεῖτο.
Πλούταρχος De Pythiae oraculis (394d–409d) (0007: 091)“Plutarchi

moralia, vol. 3”, Ed. Sieveking, W.Leipzig: Teubner, 1929, Repr. 1972.
Stephanus p. 401, section F, l. 10
Ὀπουντίων. ἐπεὶ γὰρ οἱ Φωκέων τύραννοι πολλὰ τῶν

χρυσῶν καὶ ἀργυρῶν ἀναθημάτων συγχέαντες ἔκοψαν
νόμισμα καὶ διέσπειραν εἰς τὰς πόλεις, Ὀπούντιοι συν-
αγαγόντες ὅσον ἔσχον ἀργυρίου Φωκικοῦ καὶ ποι-
ήσαντες ὑδρίαν ἀνέπεμψαν ἐνθάδε τῷ θεῷ καὶ καθιέ-
ρωσαν. ἐγὼ δὲ καὶ Μυριναίους ἐπαινῶ καὶ Ἀπολλω-
νιάτας | θέρη χρυσᾶ δεῦρο πέμψαντας, ἔτι δὲ μᾶλλον
Ἐρετριεῖς καὶ Μάγνητας ἀνθρώπων ἀπαρχαῖς δωρησα-
μένους τὸν θεὸν ὡς καρπῶν δοτῆρα καὶ πατρῷον καὶ γενέ-
σιον καὶ φιλάνθρωπον· αἰτιῶμαι δὲ Μεγαρεῖς, ὅτι μόνοι
σχεδὸν ἐνταῦθα λόγχην ἔχοντα τὸν θεὸν ἔστησαν ἀπὸ τῆς
ὀσμὴν ἀπ' αὐτοῦ, τὴν δὲ γλυκύτητα ἀπὸ τοῦ σταιτὸς

λαμβάνειν τὸν οἶνον.’ καὶ ἑξῆς δέ φησιν· ‘ἐάν τις
κεράσῃ σκληρὸν καὶ εὔοσμον μαλακῷ καὶ ἀόσμῳ, καθ-
άπερ τὸν Ἡρακλεώτην καὶ τὸν Ἐρυθραῖον, τοῦ μὲν
τὴν μαλακότητα, τοῦ δὲ τὴν εὐοσμίαν παρεχομένου.’
Μυρίνης δὲ οἶνος κεῖται παρὰ Ποσειδίππῳ (IV
526 M)·
διψηρὸς ἄτοπος ὁ Μυρίνης ὁ τίμιος.
273
καὶ Ἑρμῆς δ' εἶδος πόσεως παρὰ Στράττιδι (I 717, 22K)

Χαιρέας δὲ ἐν Βαβυλῶνι οἶνόν φησι γίνεσθαι
τὸν καλούμενον νέκταρ.
κεράσῃ σκληρὸν καὶ εὔοσμον μαλακῷ καὶ ἀόσμῳ, καθ-

άπερ τὸν Ἡρακλεώτην καὶ τὸν Ἐρυθραῖον, τοῦ μὲν
τὴν μαλακότητα, τοῦ δὲ τὴν εὐοσμίαν παρεχομένου.’
Μυρίνης δὲ οἶνος κεῖται παρὰ Ποσειδίππῳ (IV
526 M)·
διψηρὸς ἄτοπος ὁ Μυρίνης ὁ τίμιος.
καὶ Ἑρμῆς δ' εἶδος πόσεως παρὰ Στράττιδι (I 717, 22K)
Χαιρέας δὲ ἐν Βαβυλῶνι οἶνόν φησι γίνεσθαι
τὸν καλούμενον νέκταρ.
ἦν ἄρ' ἔπος τόδ' ἀληθές, ὅ τ' οὐ μόνον ὕδατος αἶσαν,
ἀλλά τι καὶ χλεύης οἶνος ἔχειν ἐθέλει. –
ἡγεμονία τίς ἐστιν αὕτη σοι, πάτερ,

τὸ τῶν ἐδομένων τὰ στόματα προειδέναι.
οἷον Ῥοδίους κέκληκας· εἰσιοῦσι δὸς
εὐθὺς ἀπὸ θερμοῦ τὴν μεγάλην αὐτοῖς σπάσαι,
ἀποζέσας σίλουρον ἢ λεβίαν, ἐφ' ᾧ
χαριεῖ πολὺ μᾶλλον ἢ Μυρίνην προσεγχέας.
{Β.} ἀστεῖον ὁ σιλουρισμός. {Α.} ἂν Βυζαντίους,
ἀψινθίῳ σφιν δεῦσον ὅσα γ' ἂν παρατιθῇς,
κάθαλα ποιήσας πάντα κἀσκοροδισμένα.
διὰ γὰρ τὸ πλῆθος τῶν παρ' αὐτοῖς ἰχθύων
πάντες βλιχανώδεις εἰσὶ καὶ μεστοὶ λάπης.
πᾶσαι δ' ὠΐγνυντο πύλαι, ἐκ δ' ἔσσυτο λαὸς

πεζοί θ' ἱππῆές τε· πολὺς δ' ὀρυμαγδὸς ὀρώρει.
Ἔστι δέ τις προπάροιθε πόλιος αἰπεῖα κολώνη
ἐν πεδίῳ ἀπάνευθε περίδρομος ἔνθα καὶ ἔνθα,
ἀθάνατοι δέ τε σῆμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνης·
ἔνθα τότε Τρῶές τε διέκριθεν ἠδ' ἐπίκουροι.
Τρωσὶ μὲν ἡγεμόνευε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ
274
Πριαμίδης· ἅμα τῷ γε πολὺ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι

λαοὶ θωρήσσοντο μεμαότες ἐγχείῃσι.
Ηρόδοτος ιστορίες (0016: 001)“Hérodot Histoires, 9 vols.”, Ed.

Legrand, Ph.–E.Paris: Les Belles Lettres, 1:1932; 2;1930; 3:1939; 4 (3rd
edn.): 1960; 5:1946; 6:1948; 7:1951; 8:1953; 9:1954, Repr. 1:1970;
2:1963; 3:1967; 5:1968; 6:1963; 7:1963; 8:1964; 9:1968.Book 1, section
149, l. 4
πάντων ὁμοίως πᾶσαι ἐς τὠυτὸ γράμμα τελευτῶσι, κατά

περ τῶν Περσέων τὰ οὐνόματα.
Αὗται μὲν αἱ Ἰάδες πόλιές εἰσι, αἵδε δὲ αἱ Αἰολίδες·
Κύμη ἡ Φρικωνὶς καλεομένη, Λήρισαι, Νέον τεῖχος,
Τῆμνος, Κίλλα, Νότιον, Αἰγιρόεσσα, Πιτάνη, Αἰγαῖαι,
Μύρινα, Γρύνεια. Αὗται ἕνδεκα Αἰολέων πόλιες αἱ ἀρχαῖαι·
μία γάρ σφεων παρελύθη Σμύρνη ὑπὸ Ἰώνων· ἦσαν γὰρ καὶ
αὗται δυώδεκα αἱ ἐν τῇ ἠπείρῳ. Οὗτοι δὲ οἱ Αἰολέες χώρην
μὲν ἔτυχον κτίσαντες ἀμείνω Ἰώνων, ὡρέων δὲ ἥκουσαν οὐκ
ὁμοίως. Σμύρνην δὲ ὧδε ἀπέβαλον Αἰολέες.

Ξενοφών , Hellenica (0032: 001)“Xenophontis opera omnia, vol. 1”, Ed.

Marchant, E.C.Oxford: Clarendon Press, 1900, Repr. 1968.Book 3,
chapter 1, section 6, l. 10
σαρναν, ὧν Εὐρυσθένης τε καὶ Προκλῆς ἦρχον οἱ ἀπὸ

Δαμαράτου τοῦ Λακεδαιμονίου· ἐκείνῳ δ' αὕτη ἡ χώρα
δῶρον ἐκ βασιλέως ἐδόθη ἀντὶ τῆς ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα συστρα-
τείας· προσεχώρησαν δὲ αὐτῷ καὶ Γοργίων καὶ Γογγύλος,
ἀδελφοὶ ὄντες, ἔχοντες ὁ μὲν Γάμβριον καὶ Παλαιγάμβριον,
275
ὁ δὲ Μύριναν καὶ Γρύνειον· δῶρον δὲ καὶ αὗται αἱ πόλεις

ἦσαν παρὰ βασιλέως Γογγύλῳ, ὅτι μόνος Ἐρετριέων μηδίσας
ἔφυγεν. ἦν δὲ ἃς ἀσθενεῖς οὔσας καὶ κατὰ κράτος ὁ Θίβρων
ἐλάμβανε· Λάρισάν γε μὴν τὴν Αἰγυπτίαν καλουμένην, ἐπεὶ
οὐκ ἐπείθετο, περιστρατοπεδευσάμενος ἐπολιόρκει. ἐπεὶ δὲ
ἄλλως οὐκ ἐδύνατο ἑλεῖν, φρεατίαν τεμόμενος ὑπόνομον
Γαληνός ιατρόςDe sanitate tuenda libri vi (0057: 036)“Galeni de

sanitate tuenda libri vi”, Ed. Koch, K.Leipzig: Teubner, 1923; Corpus
medicorum Graecorum, vol. 5.4.2.Kühn volume 6, p. 33, l. 9
τοῦ τε καὶ τῶν ἄλλων μορίων σκληρότερόν τε καὶ πυκνότερον. ἐπει-

δὰν δ' ἀποκυηθῇ, ἐξ ἀνάγκης ὁμιλεῖν μέλλει καὶ κρύει καὶ θάλπει καὶ
πολλοῖς σκληροτέροις ἑαυτοῦ σώμασι. προσήκει διὰ ταῦτα τὸ σύμφυ-
τον αὐτῷ σκέπασμα παρασκευασθῆναί πως ὑφ' ἡμῶν ἄριστον εἰς δυς-
πάθειαν. ἱκανὴ δὲ ἡ διὰ μόνων τῶν ἁλῶν παρασκευὴ τοῖς γε κατὰ
φύσιν ἔχουσι βρέφεσιν. ὅσα γὰρ ἤτοι Μυρίνης φύλλων ξηρῶν περι-
παττομένων ἤ τινος ἑτέρου τοιούτου δεῖται, μοχθηρῶς δή που διά-
κειται. πρόκειται δ' ἡμῖν τό γε νῦν εἶναι περὶ τῶν ἄριστα κατεσκευα-
σμένων τὸν λόγον ποιεῖσθαι.
ταῦτ' οὖν, ὡς εἴρηται, σπαργανωθέντα γάλακτί τε χρήσθω τροφῇ
καὶ λουτροῖς ὑδάτων χρηστῶν· ὑγρᾶς γὰρ χρῄζει τῆς συμπάσης διαί
Γαληνός ιατρόςDe rebus boni malique suci (0057: 038)

“Galeni de rebus boni malique suci libellus”, Ed. Helmreich, G.
Leipzig: Teubner, 1923; Corpus medicorum Graecorum, vol. 5.4.2.
Kühn volume 6, p. 800, l. 11
Ὅσοι μὲν οὖν αὐτῶν ὑδατώδεις τέ εἰσι καὶ λεπτοὶ κατὰ τὴν
σύστασιν οὔρησίν τε κινοῦντες, ὀλιγίστην παρέχουσι τῷ σώματι τροφήν.
ὅσοι δὲ παχεῖς, ὥσπερ ὁ Θηραῖός τε καὶ ὁ Σκυβελίτης ἀξιολόγως τρέ-
φουσι διαφέροντες ἀλλήλων τῷ μᾶλλόν τε καὶ ἧττον ἀνὰ λόγον τῷ
πάχει. τοιοῦτος οἶνός ἐστι παρ' ἡμῖν ἐν Αἰγαῖς καὶ Περπερηνῇ, τῇ μὲν
ὁμόρῳ Μυρίνῃ, τῇ δὲ Περγάμῳ. τελέως μὲν οὖν εἰσι γλυκεῖς ὅ τε
Σκυβελίτης καὶ ὁ Θηραῖος, αὐστηρὸς δὲ ἅμα καὶ γλυκὺς ὁ Κιλίκιος ὁ
Ἀβάτης ἀπὸ χωρίου τὴν προσηγορίαν ἔχων, ὁ δ' ἐν Αἰγαῖς καὶ Περ-
περηνῇ μέσοι τούτων εἰσίν, οὔτε γλυκεῖς ὄντες ἀκριβῶς οὔτε στύψιν
ἔχοντες ἀξιόλογον ὁμοίως τῷ Κιλικίῳ.

276
facultatibus libri xi Claudii Galeni opera omnia, vols. 11–12”, Ed.

Kühn, C.G.Leipzig: Knobloch, 1826, Repr. 1965.Volume 12, p. 172, l. 4
τὰς κατὰ τὸ Αἰγαῖον, οὕτω καὶ τὴν Λῆμνον ὁμώνυμον
τῆς Μυρίνης, ὅ τε ναύκληρος οὐκ ἠδύνατό με περιμένειν,
ἀνεβαλλόμην εἰσαῦθις, ὅταν ἀπὸ Ῥώμης εἰς Ἀσίαν.
Γαληνός ιατρός De simplicium medicamentorum temperamentis ac


τῆς Μυρίνης, ὅ τε ναύκληρος οὐκ ἠδύνατό με περιμένειν,
ἀνεβαλλόμην εἰσαῦθις, ὅταν ἀπὸ Ῥώμης εἰς Ἀσίαν ἀφί-
κωμαι, θεάσασθαι τὴν Ἡφαιστιάδα. καί μοι τοῦτ' ἐπράχθη,
καθάπερ ἤλπισά τε καὶ προὐθέμην. ὡς γὰρ ἀπὸ τῆς Ἰτα-
λίας διαβαλὼν εἰς τὴν Μακεδονίαν καὶ σχεδὸν ὅλην αὐτὴν
ὁδοιπορήσας ἐν Φιλίπποις ἐγενόμην,.


τως παρασκευάζοιτο πρὸς τὸν πλοῦν. ἐν γάρ τοι τῇ ὅλῃ
νήσῳ τῇ Λήμνῳ, κατὰ μὲν τὸ πρὸς ταῖς ἀνατολαῖς μέρος
αὐτῆς ἐστιν Ἡφαιστιὰς, κατὰ δὲ τὸ πρὸς ταῖς δυσμαῖς ἡ
Μυρίνα. καὶ τό γε ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγόμενον ἐπὶ τοῦ Ἡφαί-
στου, κάππεσεν ἐν Λήμνῳ, διὰ τὴν φύσιν τοῦ λόφου δοκεῖ
μοι τὸν μῦθον ἐπίστασθαι. φαίνεται γὰρ ὁμοιότατος κεκαυ-
277
μένῳ κατά γε τὴν χρόαν καὶ διὰ τὸ μηδὲν ἐν αὐτῷ φύε-

σθαι. εἰς τοῦτον οὖν τὸν λόφον ἥ τε ἱέρεια παραγενομένη,
καθ' ὃν ἐγὼ καιρὸν ἐπέβην τῆς νήσου, καί τινα πυρῶν τε
Plato Phil., Cratylus (0059: 005)“Platonis opera, vol. 1”, Ed. Burnet, J.
Oxford: Clarendon Press, 1900, Repr. 1967.Stephanus p. 392, section a, l.
7
χαλκίδα κικλῄσκουσι θεοί, ἄνδρες δὲ κύμινδιν,

φαῦλον ἡγῇ τὸ μάθημα ὅσῳ ὀρθότερόν ἐστι καλεῖσθαι χαλκὶς
κυμίνδιδος τῷ αὐτῷ ὀρνέῳ; ἢ τὴν Βατίειάν τε καὶ Μυρίνην,
καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ τούτου τοῦ ποιητοῦ καὶ ἄλλων; ἀλλὰ
ταῦτα μὲν ἴσως μείζω ἐστὶν ἢ κατ' ἐμὲ καὶ σὲ ἐξευρεῖν·
ὁ δὲ Σκαμάνδριός τε καὶ ὁ Ἀστυάναξ ἀνθρωπινώτερον δια-
σκέψασθαι, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ ῥᾷον, ἅ φησιν ὀνόματα εἶναι
τῷ τοῦ Ἕκτορος ὑεῖ, τίνα ποτὲ λέγει τὴν ὀρθότητα αὐτῶν.
Διόδωρος Σικελός ιστορική βιβλιοθήκη (lib. 1–20) (0060: 001)

“Diodori Βιβλιοθήκη historica, 5 vols., 3rd edn.”, Ed. Vogel, F., Fischer,
K.T. (post I. Bekker & L. Dindorf)Leipzig: Teubner, 1:1888; 2:1890;
3:1893; 4–5:1906, Repr. 1964.Book 3, chapter 54, section 2, l. 1
ἐκείνοις καὶ χώραν νεμομένους εὐδαίμονα καὶ πόλεις

μεγάλας· παρ' οἷς δὴ μυθολογεῖσθαί φασι τὴν τῶν
θεῶν γένεσιν ὑπάρξαι πρὸς τοῖς κατὰ τὸν ὠκεανὸν
τόποις, συμφώνως τοῖς παρ' Ἕλλησι μυθολόγοις,
περὶ ὧν τὰ κατὰ μέρος μικρὸν ὕστερον διέξιμεν.
τῶν οὖν Ἀμαζόνων λέγεται βασιλεύουσαν Μύριναν
συστήσασθαι στρατόπεδον πεζῶν μὲν τρισμυρίων,
ἱππέων δὲ τρισχιλίων, ζηλουμένης παρ' αὐταῖς περιτ-
τότερον ἐν τοῖς πολέμοις τῆς ἀπὸ τῶν ἱππέων χρείας.
ὅπλοις δὲ χρῆσθαι σκεπαστηρίοις ὄφεων μεγάλων
δοραῖς, ἐχούσης τῆς Λιβύης ταῦτα τὰ ζῷα τοῖς

section 5, l. 6
τοὺς Κερναίους συμφορᾶς διαδοθείσης εἰς τοὺς ὁμο-

εθνεῖς, λέγεται τοὺς μὲν Ἀτλαντίους καταπλαγέντας
δι' ὁμολογίας παραδοῦναι τὰς πόλεις καὶ πᾶν τὸ
278
προσταχθὲν ποιήσειν ἐπαγγείλασθαι, τὴν δὲ βασίλισσαν Μύριναν

ἐπιεικῶς αὐτοῖς προσενεχθεῖσαν φιλίαν τε συνθέσθαι καὶ πόλιν ἀντὶ τῆς
κατασκαφείσης ὁμώνυμον ἑαυτῆς κτίσαι· κατοικίσαι δ' εἰς αὐτὴν τούς τε
αἰχμαλώτους καὶ τῶν ἐγχωρίων τὸν βουλόμενον. μετὰ δὲ ταῦτα τῶν
Ἀτλαντίων δῶρά τε μεγαλοπρεπῆ δόντων αὐτῇ καὶ τιμὰς ἀξιολόγους

section 7, l. 4
κοινῇ ψηφισαμένων, ἀποδέξασθαί τε τὴν φιλανθρω-

πίαν αὐτῶν καὶ προσεπαγγείλασθαι τὸ ἔθνος εὐερ-
γετήσειν. τῶν δ' ἐγχωρίων πεπολεμημένων πολλάκις
ὑπὸ τῶν ὀνομαζομένων Γοργόνων, οὐσῶν πλησιο-
χώρων, καὶ τὸ σύνολον ἔφεδρον ἐχόντων τοῦτο τὸ
ἔθνος, φασὶν ἀξιωθεῖσαν τὴν Μύριναν ὑπὸ τῶν
Ἀτλαντίων ἐμβαλεῖν εἰς τὴν χώραν τῶν προειρη-
μένων. ἀντιταξαμένων δὲ τῶν Γοργόνων γενέσθαι
καρτερὰν μάχην, καὶ τὰς Ἀμαζόνας ἐπὶ τοῦ προ-
τερήματος γενομένας ἀνελεῖν μὲν τῶν ἀντιταχθεισῶν
παμπληθεῖς, ζωγρῆσαι δ' οὐκ ἐλάττους τρισχιλίων·

section 7, l. 11
μένων. ἀντιταξαμένων δὲ τῶν Γοργόνων γενέσθαι

καρτερὰν μάχην, καὶ τὰς Ἀμαζόνας ἐπὶ τοῦ προ-
τερήματος γενομένας ἀνελεῖν μὲν τῶν ἀντιταχθεισῶν
παμπληθεῖς, ζωγρῆσαι δ' οὐκ ἐλάττους τρισχιλίων·
τῶν δ' ἄλλων εἴς τινα δρυμώδη τόπον συμφυγουσῶν
ἐπιβαλέσθαι μὲν τὴν Μύριναν ἐμπρῆσαι τὴν ὕλην,
σπεύδουσαν ἄρδην ἀνελεῖν τὸ ἔθνος, οὐ δυνηθεῖσαν
δὲ κρατῆσαι τῆς ἐπιβολῆς ἐπανελθεῖν ἐπὶ τοὺς ὅρους
τῆς χώρας. τῶν δ' Ἀμαζόνων νυκτὸς τὰ περὶ τὰς
φυλακὰς ῥᾳθυμουσῶν διὰ τὴν εὐημερίαν, ἐπιθε-
μένας τὰς αἰχμαλωτίδας, σπασαμένας τὰ ξίφη τῶν

section 2, l. 1
τῆς χώρας. τῶν δ' Ἀμαζόνων νυκτὸς τὰ περὶ τὰς

φυλακὰς ῥᾳθυμουσῶν διὰ τὴν εὐημερίαν, ἐπιθε-
μένας τὰς αἰχμαλωτίδας, σπασαμένας τὰ ξίφη τῶν
279
δοκουσῶν κεκρατηκέναι πολλὰς ἀνελεῖν· τέλος δὲ

τοῦ πλήθους αὐτὰς πανταχόθεν περιχυθέντος εὐγε-
νῶς μαχομένας ἁπάσας κατακοπῆναι. τὴν δὲ Μύριναν
θάψασαν τὰς ἀναιρεθείσας τῶν συστρατευουσῶν ἐν
τρισὶ πυραῖς χωμάτων μεγάλων ἐπιστῆσαι τάφους
τρεῖς, οὓς μέχρι τοῦ νῦν Ἀμαζόνων σωροὺς ὀνομά-
ζεσθαι. τὰς δὲ Γοργόνας ἐν τοῖς ὕστερον χρόνοις
αὐξηθείσας πάλιν ὑπὸ Περσέως τοῦ Διὸς.

section 4, l. 1
ἔθετο τὰς ἐπὶ τῆς Λιβύης στήλας, δεινὸν ἡγούμενος,

εἰ προελόμενος τὸ γένος κοινῇ τῶν ἀνθρώπων εὐερ-
γετεῖν περιόψεταί τινα τῶν ἐθνῶν γυναικοκρατού-
μενα. λέγεται δὲ καὶ τὴν Τριτωνίδα λίμνην σεισμῶν
γενομένων ἀφανισθῆναι, ῥαγέντων αὐτῆς τῶν πρὸς
τὸν ὠκεανὸν μερῶν κεκλιμένων. τὴν δὲ Μύρινάν
φασι τῆς τε Λιβύης τὴν πλείστην ἐπελθεῖν, καὶ
παραβαλοῦσαν εἰς Αἴγυπτον πρὸς μὲν Ὧρον τὸν
Ἴσιδος βασιλεύοντα τότε τῆς Αἰγύπτου φιλίαν συν-
θέσθαι, πρὸς δ' Ἄραβας διαπολεμήσασαν καὶ πολ-
λοὺς αὐτῶν ἀνελοῦσαν, τὴν μὲν Συρίαν .

section 11, l. 4
συνεκπεσούσης αὐτῷ· συστρατεῦσαι δὲ καὶ Σίπυλον

τῷ Μόψῳ τὸν Σκύθην, πεφυγαδευμένον ὁμοίως ἐκ
τῆς ὁμόρου τῇ Θρᾴκῃ Σκυθίας. γενομένης δὲ παρα-
τάξεως, καὶ τῶν περὶ τὸν Σίπυλον καὶ Μόψον
προτερησάντων, τήν τε βασίλισσαν τῶν Ἀμαζόνων
Μύριναν ἀναιρεθῆναι καὶ τῶν ἄλλων τὰς πλείους.
τοῦ δὲ χρόνου προβαίνοντος, καὶ κατὰ τὰς μάχας
ἀεὶ τῶν Θρᾳκῶν ἐπικρατούντων, τὸ τελευταῖον τὰς
περιλειφθείσας τῶν Ἀμαζόνων ἀνακάμψαι πάλιν εἰς
Λιβύην. καὶ τὴν μὲν στρατείαν τῶν ἀπὸ Λιβύης
Ἀμαζόνων μυθολογοῦσι τοιοῦτο λαβεῖν τὸ πέρας.
Σκύλακας περιηγητής “Geographi Graeci minores, vol. 1”, Ed. Müller,

K.Paris: Didot, 1855, Repr. 1965.Section 98, l. 12
280
ὑπὲρ ταύτης ἡ Χίων χώρα καὶ πόλις Ἀταρνεύς· ὑπὸ

δὲ ταῦτα ἐπὶ θάλατταν λιμὴν Πιτάνη καὶ ποταμὸς
Κάϊκος. Μετὰ Πιτάνην Ἐλαία, Γρύνειον, Ἀχαιῶν
λιμήν· ἐν τούτῳ λέγονται Ἀχαιοὶ βουλεύσασθαι ἐπὶ
τὸν Τήλεφον πότερον στρατεύοιεν ἢ ἀπίοιεν· πόλις
Μύρινα καὶ λιμὴν, Κύμη καὶ λιμήν (ὑπὲρ δὲ Κύμης
ἐν μεσογείᾳ πόλις Ἑλληνίς ἐστιν Αἰγαὶ) καὶ Λεῦκαι
καὶ λιμένες καὶ Σμύρνα, ἐν ᾗ Ὅμηρος ἦν, Φώκαια
καὶ λιμὴν καὶ Ἕρμος ποταμὸς, Κλαζομεναὶ καὶ λιμὴν,
Ἐρυθραὶ καὶ λιμήν. Κατὰ δὲ ταύτας νῆσός ἐστι Χίος
καὶ λιμήν. Ἐπάνειμι πάλιν ἐπὶ τὴν ἤπειρον.
Flavius Arrianus Hist., Phil., Bithynicorum fragmenta (0074: 009)

“Flavii Arriani quae exstant omnia, vol. 2”, Ed. Roos, A.G., Wirth, G.
Leipzig: Teubner, 1968 (1st edn. corr.).Fragment 49, l. 4
ναικεῖον αἱ Ἀμαζόνες πρὸς τῷ Θερμώδοντι, διὸ καὶ ἀπὸ

μητέρων ἐγενεαλογοῦντο, καθάπερ Ἀρριανὸς ἱστορεῖ.
Eustat ad Dionys. 828, p. 363, 1. Ὅτι δὲ αἱ Ἀμα-
ζόνες πολλοὺς ἐν Ἀσίᾳ κατέσχον τόπους ποτὲ δηλοῦσι καὶ
κρῆναί τινες Ἀμαζόνων ὁμώνυμοι, ναὶ μὴν καὶ πόλεις,
οἷον ἡ Ἔφεσος αὕτη, ἡ Ἀναία, ἡ Μύρινα, ἡ Αἰολικὴ
Κύμη. ἔστι δὲ καὶ Ἐλαία τόπος πρὸς τῇ Νικομηδείᾳ
κατὰ τὸν Ἀρριανὸν ἀπὸ Ἐλαίας Ἀμαζόνος, καὶ πρὸς
τῷ Πόντῳ δὲ Θίβα (τόπος διὰ τοῦ ι ἔχων τὴν παραλή-
γουσαν), ἀπὸ μιᾶς τῶν ὑφ' Ἡρακλέος ἀναιρεθεισῶν
Ἀμαζόνων σχοῦσα τὴν κλῆσιν.
Αίλιος Ηρωδιανός Καθολική προσωδία “Grammatici Graeci, vol. 3.1”,

Ed. Lentz, A.Leipzig: Teubner, 1867, Repr. 1965.Part+volume 3,1, p.
177, l. 3
Τὰ εἰς υνος δισύλλαβα, εἰ μὴ κύρια εἴη, ὀξύνεται, θυνός, ξυ-

νός, γρυνός ἡ ῥίζα τῶν ξύλων ἡ ξηρὰ καὶ παχεῖα, πλυνός, φρυ-
νός ὁ βάτραχος. τὰ δὲ κύρια βαρύνεται, Κῦνος ἐπίνειον Ὀποῦντος,
ὡς Φίλων καὶ Παυσανίας. Ἑκαταῖος δὲ πόλιν αὐτήν φησιν. Ὅμηρος
»οἳ Κῦνόν τ' ἐνέμοντ' Ὀπόεντά τε Καλλίαρόν τε» (Β 531). Γρῦνοι
πολίχνιον Μυριναίων. Ἑκαταῖος δὲ τὴν πόλιν Γρύνειαν καλεῖ. Θῦνος
ἐθνικὸν ὁμοφώνως τῷ οἰκιστῇ ὡς Θετταλός Ἰταλός. Φρῦνος ἔθνος
Σκυθικόν.
281
Αίλιος Ηρωδιανός Καθολική προσωδία art+volume 3,1, p. 242, l. 25
πόλις Μακεδονίας καὶ Συρίας· ἄλλοι δὲ ἀπὸ Ἀνθέμου. ὁμοίως καὶ

Πιτυώδης, Ἐρικώδης, Κυπάρισσος πόλις ἐν Παρνασσῷ, ἥν τινες καὶ
Κυπαρισσοῦντά φασι, Θρύον, Ἐλαία. καὶ τῶν Ἀθηναίων δήμων
τινὲς ἀπὸ τῶν ἐν αὐτοῖς φυομένων, Ῥαμνοῦς δῆμος τῆς Αἰαντίδος
φυλῆς, Φηγοῦς δῆμος τῆς Ἐρεχθηΐδος φυλῆς, Μυρρινοῦς δῆμος τῆς
Πανδιονίδος φυλῆς. Διονύσιος δ' ὁ Τρύφωνος Μυρινοῦττά φησιν.
Μαραθοῦς καὶ Μαραθών, Ἀγνοῦς δῆμος τῆς Δημητριάδος φυλῆς,
τινὲς δὲ τῆς Ἀκαμαντίδος ἀπὸ τῆς ἐν αὐτῷ φυομένης ἄγνου. Ἀνα-
γυροῦς δῆμος Ἐρεχθηΐδος φυλῆς, Ἀχερδοῦς δῆμος τῆς Ἱπποθοων-
τίδος φυλῆς καὶ Ἀχραδοῦς παρ' Ἀριστοφάνει. Ἐλαιοῦς δῆμος τῆς
Ἱπποθοωντίδος φυλῆς, ὡς Διόδωρος. Διονύσιος δὲ Ἐλαιεύς. ἔστι καὶ
δος ἄκρα, ὡς Στράβων (XIII p. 615) «οὕτω γὰρ καὶ τὸ ὄρος ὅλον
ὠνομάζετο, ὃ νῦν Κάνην καὶ Κάνας λέγουσι· «λέγεται δὲ παρὰ Αἰγὰν
ποταμὸν φερόμενον ἀπὸ τοῦ περὶ τὸ Πύθιον ὄρους. Ἀρτεμίδωρος δὲ
Αἴξ εἶπε τὴν εὐθεῖαν, οὐκ ἀναλόγως. ἔστι δὲ καὶ πόλις Φοινίκων, ὡς
Ἑκαταῖος. Αἰγαί δέ εἰσιν πόλεις πολλαί, Κιλικίας, Μακεδονίας, ἥτις καὶ
μηλοβότειρα ἐλέγετο, καὶ ἡ ἐν Μυρίνῃ ἐν τῇ Αἰολίδι, καὶ Λυδίας καὶ
Λοκρίδος καὶ Αἰτωλίας καὶ Εὐβοίας, ἃς Ὅμηρος ἐν τῷ Ν ( 21) μνη-
μονεύει.
Τὰ εἰς δα βαρύνεται, Σίνδα πόλις πρὸς τῷ μεγάλῳ κόλπῳ τῆς
Ἰνδικῆς, Πέδα πόλις Αὐσονική, Σίβδα πόλις Καρίας, Γάδδα χωρίον
Ἀραβίας. Γλαῦκος ἐν τετάρτῃ. λέγεται καὶ οὐδετέρως.
μὲν θυγατρὸς Αἰγίνης, Αἰακοῦ δὲ μητρός. Βέλβινα πόλις Λακωνική.

Παυσανίας ὀγδόῳ (c. 35, 4). ἔστι καὶ νῆσος, ὡς Ἀρτεμίδωρος. Βέμ-
βινα κώμη τῆς Νεμέας. Ἑλλάνικος δὲ Βέμβινον καὶ πόλιν φησίν. Βίλ-
βινα πόλις Περσική. Μέλινα πόλις Ἄργους, ἀφ' ἧς Ἀφροδίτη Με-
λιναία τιμᾶται. Λυκόφρων «τὴν Καστνίαν δὲ καὶ Μελιναίαν θεόν»
( 403). Μύρινα πόλις ἐν Λήμνῳ. Ἑκαταῖος Εὐρώπῃ. ἔστι καὶ τῆς
Αἰολίδος ἄλλη. ἀπὸ Μυρίνης ἀμφότεραι ἢ Μυρίνου. Σάνινα πόλις ἐπὶ
τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης. Κάρμινα νῆσος Ἰνδική. Ἄλινα νῆσος
Λυκίας. Ἀρτεμίδωρος ἐν ἐπιτομῆς πρώτῳ. Κύτινα πόλις Θεσσαλίας,
ὡς Θέων ἐν ὑπομνήματι Λυκόφρονος. Λάγινα πολίχνιον Καρίας.
282
Παυσανίας ὀγδόῳ (c. 35, 4). ἔστι καὶ νῆσος, ὡς Ἀρτεμίδωρος. Βέμ-
βινα κώμη τῆς Νεμέας. Ἑλλάνικος δὲ Βέμβινον καὶ πόλιν φησίν. Βίλ-
βινα πόλις Περσική. Μέλινα πόλις Ἄργους, ἀφ' ἧς Ἀφροδίτη Με-
λιναία τιμᾶται. Λυκόφρων «τὴν Καστνίαν δὲ καὶ Μελιναίαν θεόν»
( 403). Μύρινα πόλις ἐν Λήμνῳ. Ἑκαταῖος Εὐρώπῃ. ἔστι καὶ τῆς
Αἰολίδος ἄλλη. ἀπὸ Μυρίνης ἀμφότεραι ἢ Μυρίνου. Σάνινα πόλις
ἐπὶ τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης. Κάρμινα νῆσος Ἰνδική. Ἄλινα νῆσος
Λυκίας. Ἀρτεμίδωρος ἐν ἐπιτομῆς πρώτῳ. Κύτινα πόλις Θεσσαλίας,
ὡς Θέων ἐν ὑπομνήματι Λυκόφρονος. Λάγινα πολίχνιον Καρίας.
Ἀπολλώνιος Καρικῶν ἑκκαιδεκάτῳ. Ῥέσινα πόλις περὶ τὸν Ἄβορον

ὀρθογραφίας (0087: 011)“Grammatici Graeci, vol. 3.2”, Ed. Lentz, A.
Leipzig: Teubner, 1870, Repr. 1965.Part+volume 3,2, p. 455, l. 5
γράφεται. λέγω δὲ τὸ ἐπὶ τῆς ἀρετῆς οἷον ἡ ἀνδρεία ὥσπερ ἡ δικαιο-

σύνη. πρόσκειται «τὸ ἐπὶ τῆς ἀρετῆς», ἐπειδὴ ἐπὶ τῆς γυναικὸς ὥσπερ
ἀνδρεῖος ἀνήρ ἀνδρεία γυνή.
Πάντα τὰ εἰς ιλλα ὀνόματα διὰ τοῦ ι γράφεται, σκίλλα ἡ βοτάνη,
Κίλλα ἡ πόλις, Μύριλλα, Τελέσιλλα, Κύδιλλα.
Τὰ διὰ τοῦ ινα ἀποστρέφεται τὴν ει δίφθογγον, Μύρινα, Ἅρπινα,
Ἰουστῖνα, Φαυστῖνα, Ἀντωνῖνα, Κωνσταντῖνα, Καμάρινα χωρὶς
τοῦ πεῖνα τοῦ ἐπὶ τῆς ἐνδείας, πῖνα δὲ ἐπὶ τοῦ θαλασσίου διὰ τοῦ ι,
καὶ τοῦ τέρεινα, ὃ σημαίνει τὴν ἁπαλήν.

Μύλας εἷς τῶν Τελχίνων ὃς τὰ ἐν Καμείρῳ ἱερὰ Μυλαντείων

ἱδρύσατο.
Μύλιττα ἡ Οὐρανία. Ἀσσύριοι.
Μυργέται ἔθνος Σκυθικόν. Ἑκαταῖος Εὐρώπῃ. ἔν τισι δὲ τῶν
Ἡρωδιανοῦ γράφεται διὰ τοῦ γ Γυργετῶν κακῶς.
Μύρινος πόλις ἐν Λήμνῳ ἀπὸ Μυρίνης ἢ Μυρίνου.
Μύρκινος τόπος καὶ πόλις κτισθεῖσα παρὰ τῷ Στρυμόνι ποταμῷ.
Παρθένιος δὲ Μυρκιννίαν αὐτήν φησι.
Μυρμήκιον πολίχνιον τῆς Ταυρικῆς. Στράβων ἑνδεκάτῃ (p. 494).
283
Ἡρωδιανὸς διὰ διφθόγγου γράφει καὶ προπερισπᾷ· τὸ ἐθνικόν, ἐὰν μὲν

διὰ διφθόγγου, Μυρμηκειεύς, εἰ δὲ διὰ τοῦ ι γράφεται, Μυρμήκιος.

παρωνύμων (0087: 026)“Grammatici Graeci, vol. 3.2”, Ed. Lentz, A.
Leipzig: Teubner, 1870, Repr. 1965.Part+volume 3,2, p. 892, l. 38
Γλαυκία πολίχνιον Ἰωνίας. τὸ ἐθνικὸν Γλαυκιεύς καὶ Γλαυκιώ-

της. βέλτιον δὲ Γλαύκιος ὡς τῆς Πλακίας Πλάκιος.
Γορδίειον πόλις Φρυγίας. τὸ ἐθνικὸν Γορδιεύς ὡς Κοτιάειον Κο-
τιαεύς, Δορυλάειον Δορυλαεύς. ἐχρῆν δ' ἰσοσύλλαβον. ἀλλὰ τὰ παρὰ
τοῖς Φρυξὶ σημειώδη.
Γρῦνοι πολίχνιον Μυριναίων. τὸ ἐθνικὸν Γρυνεύς. λέγεται καὶ
»Γρύνειος Ἀπόλλων» ὡς Παρθένιος Δήλῳ, καὶ Γρυνήϊος.
Δαρίειον πόλις τῆς Φρυγίας. τὸ ἐθνικὸν τῷ λόγῳ τῶν Φρυγίων
παρὰ μίαν συλλαβὴν (sc. ἐνδεῖ τοῦ πρωτοτύπου) Δαριεύς ὡς Κοτιάειον
Κοτιαεύς, ἢ τῷ λόγῳ τοῦ Ῥοίτειον καὶ Σίγειον Δαριειεύς.
Δέραια πόλις Ἀρκαδίας. τὸ ἐθνικὸν Δεραιεύς ὡς Ἡραιεύς ἢ ...
Αίλιος Ηρωδιανός et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., De figuris (=

Περὶ σχημάτων) [Sp.] (0087: 035)“Rhetores Graeci, vol. 3”, Ed.
Spengel, L.Leipzig: Teubner, 1856, Repr. 1966.P. 103, l. 10
Προοικονομία τοίνυν ἐστὶν ἡ τὰ μέλλοντα διατίθε-

σθαι προπαρασκευάζουσα λέξις. ἐπειδὴ τῷ Σκαμάνδρῳ
διωνυμίαν ἤμελλε περιάπτειν ὁ ποιητής, ἄλλας προϋπε-
στήσατο διωνυμίας,
ἀθάνατοι δέ τε σῆμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνης.
καὶ χαλκίδα κικλήσκουσι θεοί, ἄνδρες δὲ κύμινδιν·
ἵνα τῷ μέτρῳ τὸ ξάνθου ὄνομα παραλειφθὲν ἁρμόσῃ.
Προαναφώνησις δὲ ἡ τὰ μέλλοντα αὖθις διὰ πλειό-
νων ῥηθήσεσθαι προσυνιστῶσα φράσις,
γεγονέναι τοὺς τότε τὰς δὲ γυναῖκας ἄνδρας. ἀλλὰ μὴν

ταῦτά γε αὐτὰ καὶ νῦν λέγεται περὶ αὐτῶν. ἐπιτείνει
δὲ τὴν ἰδιότητα καὶ τὸ πιστεύεσθαι τὰ παλαιὰ μᾶλλον
ἢ τὰ νῦν· κτίσεις γοῦν πόλεων καὶ ἐπωνυμίαι λέγον-
ται, καθάπερ Ἐφέσου καὶ Σμύρνης καὶ Κύμης καὶ
Μυρίνης, καὶ τάφοι καὶ ἄλλα ὑπομνήματα· τὴν δὲ Θε-
284
μίσκυραν καὶ τὰ περὶ τὸν Θερμώδοντα πεδία καὶ τὰ

ὑπερκείμενα ὄρη ἅπαντες Ἀμαζόνων καλοῦσι, καί φα-
σιν ἐξελαθῆναι αὐτὰς ἐνθένδε. ὅπου δὲ νῦν εἰσίν, ὀλί-
γοι τε καὶ ἀναποδείκτως καὶ ἀπίστως ἀποφαίνονται·
καθάπερ καὶ περὶ Θαληστρίας, ἣν Ἀλεξάνδρῳ συμμῖ
σίον Κύμης τῆς πατρίδος αὐτοῦ· καὶ τοῦτο μὲν ἔχε-

ταί τινος λόγου τυχὸν ἴσως· εἴη γὰρ ἂν λέγων τὴν ὑπὸ
τῶν Αἰολέων καὶ Ἰώνων οἰκισθεῖσαν ὕστερον, πρότε-
ρον δ' ὑπὸ Ἀμαζόνων, [ὧν] καὶ ἐπωνύμους πόλεις τι-
νὰς εἶναί φασι· καὶ γὰρ Ἔφεσον καὶ Σμύρναν καὶ Κύ-
μην καὶ Μύριναν. ἡ δὲ Ἀλύβη ἢ ὥς τινες Ἀλόπη ἢ
Ἀλόβη πῶς ἂν ἐν τοῖς τόποις τούτοις ἐξητάζετο; πῶς
δὲ τηλόθεν; πῶς δ' ἡ τοῦ ἀργύρου γενέθλη;
Ταῦτα μὲν ἀπολύεται τῇ μεταγραφῇ· γράφει γὰρ
οὕτως “αὐτὰρ Ἀμαζώνων Ὀδίος καὶ Ἐπίστροφος ἦρ-
“χον, ἐλθόντ' ἐξ Ἀλόπης, ὅ θ' Ἀμαζονίδων γένος ἐστί.”
ὅπου καὶ Ἀμαζόνες κατεθάρρησαν αὐτῆς, ἐφ' ἃς ὅ τε

Πρίαμος στρατεῦσαι λέγεται καὶ ὁ Βελλεροφόντης·
πόλεις τε παλαιαὶ ὁμολογοῦνται ἐπώνυμοι αὐτῶν· ἐν
δὲ τῷ Ἰλιακῷ πεδίῳ κολώνη τις ἔστιν “ἣν ἤτοι ἄνδρες
“Βατίειαν κικλήσκουσιν, ἀθάνατοι δέ τε σῆμα πολυ“σκάρθμοιο
Μυρίνης,” ἣν ἱστοροῦσι μίαν εἶναι τῶν Ἀμαζόνων ἐκ τοῦ ἐπιθέτου
τεκμαιρόμενοι· εὐσκάρθμους γὰρ ἵππους λέγεσθαι διὰ τὸ τάχος· κἀκείνην
οὖν
πολύσκαρθμον διὰ τὸ ἀπὸ τῆς ἡνιοχείας τάχος· καὶ ἡ
Μύρινα οὖν ἐπώνυμος ταύτης λέγεται. καὶ αἱ ἐγγὺς
δὲ νῆσοι ταῦτ' ἔπαθον διὰ τὴν ἀρετήν, ὧν Ῥόδος καὶ
“Βατίειαν κικλήσκουσιν, ἀθάνατοι δέ τε σῆμα πολυ-

“σκάρθμοιο Μυρίνης,” ἣν ἱστοροῦσι μίαν εἶναι τῶν
Ἀμαζόνων ἐκ τοῦ ἐπιθέτου τεκμαιρόμενοι· εὐσκάρθ-
μους γὰρ ἵππους λέγεσθαι διὰ τὸ τάχος· κἀκείνην οὖν
πολύσκαρθμον διὰ τὸ ἀπὸ τῆς ἡνιοχείας τάχος· καὶ ἡ
Μύρινα οὖν ἐπώνυμος ταύτης λέγεται. καὶ αἱ ἐγγὺς
δὲ νῆσοι ταῦτ' ἔπαθον διὰ τὴν ἀρετήν, ὧν Ῥόδος καὶ
285
Κῶς ὅτι πρὸ τῶν Τρωικῶν ἤδη ὑφ' Ἑλλήνων ᾠκοῦν-

το καὶ ὑφ' Ὁμήρου σαφῶς ἐκμαρτυρεῖται.
Μετὰ δὲ τὰ Τρωικὰ αἵ τε τῶν Ἑλλήνων ἀποικίαι
καὶ αἱ Τρηρῶν καὶ αἱ Κιμμερίων ἔφοδοι καὶ Λυδῶν καὶ
οὐδ' ἡ Μαγνησία ἐστὶν ἡ ὑπὸ Σιπύλῳ, ἐλευθέρα πόλις

ὑπὸ Ῥωμαίων κεκριμένη. καὶ ταύτην δ' ἐκάκωσαν οἱ
νεωστὶ γενόμενοι σεισμοί. εἰς δὲ τἀναντία τὰ ἐπὶ τὸν
Κάικον νεύοντα ἀπὸ Λαρίσης μὲν διαβάντι τὸν Ἕρμον
εἰς Κύμην ἑβδομήκοντα στάδιοι, ἐντεῦθεν δ' εἰς Μύ-
ριναν τετταράκοντα στάδιοι, τὸ δ' ἴσον ἐντεῦθεν εἰς
Γρύνιον κἀκεῖθεν εἰς Ἐλαίαν· ὡς δ' Ἀρτεμίδωρος,
ἀπὸ τῆς Κύμης εἰσὶν Ἄδαι, εἶτ' ἄκρα μετὰ τετταρά-
κοντα σταδίους ἣν καλοῦσιν Ὕδραν, ἡ ποιοῦσα τὸν
κόλπον τὸν Ἐλαϊτικὸν πρὸς τὴν ἀπεναντίον ἄκραν
Ἁρματοῦντα. τοῦ μὲν οὖν στόματος τὸ πλάτος περὶ
Γρύνιον κἀκεῖθεν εἰς Ἐλαίαν· ὡς δ' Ἀρτεμίδωρος,

ἀπὸ τῆς Κύμης εἰσὶν Ἄδαι, εἶτ' ἄκρα μετὰ τετταρά-
κοντα σταδίους ἣν καλοῦσιν Ὕδραν, ἡ ποιοῦσα τὸν
ὀγδοήκοντα σταδίους ἐστίν, ἐγκολπίζοντι δὲ Μύρινα
ἐν ἑξήκοντα σταδίοις, Αἰολὶς πόλις ἔχουσα λιμένα, εἶτ'
Ἀχαιῶν λιμήν, ὅπου οἱ βωμοὶ τῶν δώδεκα θεῶν, εἶτα
πολίχνιον Μυριναίων Γρύνιον καὶ ἱερὸν Ἀπόλλωνος
καὶ μαντεῖον ἀρχαῖον καὶ νεὼς πολυτελὴς λίθου λευ-
κοῦ, στάδιοι δ' ἐπ' αὐτὴν τετταράκοντα· εἶθ' ἑβδομή

ὀγδοήκοντα σταδίους ἐστίν, ἐγκολπίζοντι δὲ Μύρινα
ἐν ἑξήκοντα σταδίοις, Αἰολὶς πόλις ἔχουσα λιμένα, εἶτ'
Ἀχαιῶν λιμήν, ὅπου οἱ βωμοὶ τῶν δώδεκα θεῶν, εἶτα
πολίχνιον Μυριναίων Γρύνιον καὶ ἱερὸν Ἀπόλλωνος
καὶ μαντεῖον ἀρχαῖον καὶ νεὼς πολυτελὴς λίθου λευ-
κοῦ, στάδιοι δ' ἐπ' αὐτὴν τετταράκοντα· εἶθ' ἑβδομή-
286
κοντα εἰς Ἐλαίαν, λιμένα ἔχουσαν καὶ ναύσταθμον

τῶν Ἀτταλικῶν βασιλέων, Μενεσθέως κτίσμα καὶ τῶν
σὺν αὐτῷ Ἀθηναίων τῶν συστρατευσάντων ἐπὶ Ἴλιον.
μετῴκησεν εἰς Βοιωτοὺς Κύμην Αἰολίδα προλιπών

“νάσσατο δ' ἄγχ' Ἑλικῶνος ὀιζυρῇ ἐνὶ κώμῃ Ἄσκρῃ,
“χεῖμα κακῇ, θέρει ἀργαλέῃ, οὐδέ ποτ' ἐσθλῇ.” Ὅμη-
ρος δ' οὐχ ὁμολογουμένως· πολλοὶ γὰρ ἀμφισβητοῦσιν
αὐτοῦ. τὸ δ' ὄνομα ἀπὸ Ἀμαζόνος τῇ πόλει τεθεῖσθαι,
καθάπερ καὶ τῇ Μυρίνῃ ἀπὸ τῆς ἐν τῷ Τρωικῷ πεδίῳ
κειμένης ὑπὸ τῇ Βατιείᾳ “τὴν ἤτοι ἄνδρες Βατίειαν
“κικλήσκουσιν, ἀθάνατοι δέ τε σῆμα πολυσκάρθμοιο
“Μυρίνης.”
Σκώπτεται δὲ καὶ ὁ Ἔφορος, διότι τῆς πατρίδος
ἔργα οὐκ ἔχων φράζειν ἐν τῇ διαριθμήσει τῶν ἄλλων
ρος δ' οὐχ ὁμολογουμένως· πολλοὶ γὰρ ἀμφισβητοῦσιν αὐτοῦ. τὸ δ'

ὄνομα ἀπὸ Ἀμαζόνος τῇ πόλει τεθεῖσθαι, καθάπερ καὶ τῇ Μυρίνῃ ἀπὸ
τῆς ἐν τῷ Τρωικῷ πεδίῳ κειμένης ὑπὸ τῇ Βατιείᾳ “τὴν ἤτοι ἄνδρες
Βατίειαν “κικλήσκουσιν, ἀθάνατοι δέ τε σῆμα ολυσκάρθμοιο
“Μυρίνης.” Σκώπτεται δὲ καὶ ὁ Ἔφορος, διότι τῆς πατρίδος ἔργα οὐκ
ἔχων φράζειν ἐν τῇ διαριθμήσει τῶν ἄλλων
πράξεων, οὐ μὴν οὐδ' ἀμνημόνευτον αὐτὴν εἶναι θέ-
λων, οὕτως ἐπιφωνεῖ “κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν Κυ-
“μαῖοι τὰς ἡσυχίας ἦγον.”
Aelius Aristides Rhet., Ἱεροὶ λόγοι εʹ (0284: 027)“Aristides, vol. 1”, Ed.
Dindorf, W.Leipzig: Reimer, 1829, Repr. 1964.Jebb p. 347, l. 10
καὶ ἐξῄειν μὲν τὴν ἐπὶ Περγάμου· ἐν ὅσῳ δὲ ὀχήματα

ἐπορίζετο καὶ δὴ μεσημβρία τε προσῄει καὶ καῦμα ᾔρετο
λαμπρόν. ἔδοξεν οὖν ἡμῖν ἐν τῷ προαστείῳ διατρίψαντας
αὐτὴν τὴν ἀκμὴν οὕτως περαίνειν. ἡ δ' ὁρμὴ ἦν ὡς εἰς
Μύριναν καὶ τὰ σκευοφόρα ἐπὶ τούτῳ προῄει. οἷα δὲ
πνίγους ὄντος καὶ ἅμα ὑφ' ἡδονῆς τοῦ χωρίου καὶ προσέτι
ἀσχολιῶν τινῶν προείμεθα τῆς ὥρας συχνὸν, ὥστε γιγνό-
μεθα ἐπὶ τῷ καταγωγίῳ τῷ πρὸ τοῦ Ἑρμοῦ περὶ αὐτὴν
287
δύσιν ἡλίου. καὶ ἠπόρησα μὲν ὅ τι ποιῶ. ὡς δὲ οὔτε τὴν

δυσχέρειαν τῶν οἰκημάτων ἔφερον εἰσελθὼν, θεραπεία τε
Aelius Aristides Rhet., Ἱεροὶ λόγοι εʹ Jebb p. 348, l. 7
οἳ παρέπεμπόν με ἀπὸ τοῦ χωρίου προσταλαιπωρῆσαι καὶ

τὸ λοιπὸν, ὡς οὐκ εἰσόμενον αὐτοῖς, πάντως δὲ ὀλίγον
τ' εἶναι καὶ προφέρειν οὐκ ὀλίγον μοι δοκεῖν τῆς προαι-
ρέσεως διαμαρτεῖν, ἐχώρουν ἔξω πυλῶν, καὶ ψῦχός τε
ἤδη ἦν ὑγρότερον, ὥστε καὶ θέρμης δεῖσθαι. καὶ περὶ
ἀλεκτρυόνων μάλιστά πως ᾠδὰς ἀνύσας εἰς Μύριναν, ὁρῶ
τοὺς ἐμοὺς πρόσθεν τῶν καταγωγίων τινὸς συνεσκευασμέ-
νους ὡς εἶχον διὰ τὸ μηδ' αὐτοὺς, ὡς ἔφασαν, καταλα-
βεῖν ἀνεῳγμένον μηδέν. ἦν δέ τις ἐν προθύρῳ τοῦ παν-
δοκείου σκίμπους· τοῦτον περιφέροντες ἄνω καὶ κάτω
διατριβὴν εἴχομεν. ὅπου γὰρ τεθείη πανταχοῦ λυπηρὸς
Lycophron Trag., Alexandra (0341: 002)“Lycophronis Alexandra”, Ed.

Mascialino, L.Leipzig: Teubner, 1964.L. 243
κρηθμοῖσι καὶ ῥαιβοῖσι νηρίταις φίλος,

χηλῷ κατεδρύφαξε διπτύχους γονάς.
σὺν τοῖς δ' ὁ τλήμων, μητρὸς οὐ φράσας θεᾶς
μνήμων ἐφετμάς, ἀλλὰ ληθάργῳ σφαλείς,
πρηνὴς θανεῖται στέρνον οὐτασθεὶς ξίφει.
Καὶ δὴ στένει Μύρινα καὶ παράκτιοι
ἵππων φριμαγμὸν ᾐόνες δεδεγμέναι,
ὅταν Πελασγὸν ἅλμα λαιψηροῦ ποδὸς
εἰς θῖν' ἐρείσας λοισθίαν αἴθων λύκος
κρηναῖον ἐξ ἄμμοιο ῥοιβδήσῃ γάνος,
πηγὰς ἀνοίξας τὰς πάλαι κεκρυμμένας.
Claudius Ptolemaeus Math., Geographia (lib. 1–3) (0363: 009)

“Claudii Ptolemaei geographia, vol. 1.1”, Ed. Müller, K.
Paris: Didot, 1883.Book 3, chapter 12, section 44, l. 6
Νῆσοι δὲ παράκεινται τῇ Μακεδονίᾳ ἐν μὲν τῷ Ἰονίῳ πελάγει

Σάσων νῆσος μδʹ ϛʹʹ λθʹ ʹʹ ἐν δὲ τῷ Αἰγαίῳ πελάγει
Λῆμνος νῆσος, ἐν ᾗ πόλεις δύο Μύρινα νβʹ γʹʹ μʹ ʹʹγʹʹ ιβʹʹ
288
καὶ Ἡφαιστιὰς μεσόγειος νβʹ ʹʹ μαʹ Σκίαθος νῆσος καὶ πόλις νβʹ ϛʹʹ λθʹ
δʹʹ Πεπάρηθος νῆσος καὶ πόλις Σκόπελος νβʹ ʹʹ λθʹ γʹʹ
Claudius Ptolemaeus Math., Geographia (lib. 4–8) (0363: 014)

“Claudii Ptolemaei geographia, vols. 1–2”, Ed. Nobbe, C.F.A.
Leipzig: Teubner, 1:1843; 2:1845, Repr. 1966.
Πιτάνη· περιῤῥεῖ αὐτὴν πο-

ταμὸς Εὔηνος ........ νϛ ʹ λθ δʹ
Ἐλαία ............... νζ λθ ιβʹ
Μυρίνα .............. νζ δʹ λθ δʹ
Ὕδρα ἄκρα ............ νζ ʹ λθ ιβʹ
Κύμη ................ νζ γοʹ λθ
Φώκαια .............. νζ γʹ λη ʹγ
Ἕρμου ποταμοῦ ἐκβολαί .. νζ ʹ λη ʹδ
Diphilus Comic., Fragmenta (0447: 001)“Comicorum Atticorum

fragmenta, vol. 2”, Ed. Kock, T.Leipzig: Teubner, 1884.Fragment 17, l.
10
ἡγεμονία τίς ἐστιν αὐτῆς, ὦ πάτερ,

οἷον Ῥοδίους κέκληκας· εἰσιοῦσι δὸς
ἀψινθίῳ σπόδησον ἅττ' ἂν παρατιθῇς,
Diphilus Comic., Fragmenta (0447: 002)

“Fragmenta comicorum Graecorum, vol. 4”, Ed. Meineke, A.
Berlin: Reimer, 1841, Repr. 1970.Play Apol, fragment 1, l. 10
ἡγεμονία τίς ἐστιν αὐτῆς, ὦ πάτερ,

289
οἷον Ῥοδίους κέκληκας· εἰσιοῦσι δός

ἀψινθίῳ σπόδησον ὅσα γ' ἂν παρατιθῇς,
Philippides Comic., Fragmenta (0490: 001)“Comicorum Atticorum

fragmenta, vol. 3”, Ed. Kock, T.Leipzig: Teubner, 1888.Fragment 39, l. 1
τυροὺς καὶ ταρίχους ἐξαλλάξαι κοράσιον κοσκινομάντεις λυχνοῦχον

Μυρίνης συνεπαινεῖν
Posidippus Comic., Fragmenta (0500: 001)“Comicorum Atticorum

fragmenta, vol. 3”, Ed. Kock, T.Leipzig: Teubner, 1888.Fragment 34, l. 1
προσηγόρευον· οὐδὲ εἷς νῦν μοι λαλεῖ.

διὰ τὴν τέχνην μὲν γνωρίμους ἐκτησάμην
πολλούς, διὰ τὸν τρόπον δὲ τοὺς πλείστους φίλους.
οὐκ ἔργον ἐστὶν εὖ λέγειν, ἀλλ' εὖ φρονεῖν·
πολλοὶ γὰρ εὖ λέγοντες οὐκ ἔχουσι νοῦν.
διψηρός, ἄτοπος ὁ Μυρίνης ὁ τίμιος.
προσέκοψε τῷ ἀνθρώπῳ
τὸ τῆς ἐλαίας δένδρον
ὀνυχιστήρια λεπτά
Posidippus Comic., Fragmenta (0500: 002)“Fragmenta comicorum

Graecorum, vol. 4”, Ed. Meineke, A.Berlin: Reimer, 1841, Repr. 1970.
Play FIF, fragment 8, l. 1
προσηγόρευον· οὐδὲ εἷς νῦν μοι λαλεῖ.

Διὰ τὴν τέχνην μὲν γνωρίμους ἐκτησάμην
πολλούς, διὰ τὸν τρόπον δὲ τοὺς πλείστους φίλους.
Οὐκ ἔργον ἐστὶν εὖ λέγειν, ἀλλ' εὖ ποιεῖν·
πολλοὶ γὰρ εὖ λέγοντες οὐκ ἔχουσι νοῦν.
Διψηρός, ἄτοπος ὁ Μυρίνης ὁ τίμιος.
Τὸ τῆς ἐλάας δένδρον.
290
Callimachus Philol., Carmina epica et elegiaca minora (0533: 010)

“Callimachus, vol. 1”, Ed. Pfeiffer, R.Oxford: Clarendon Press, 1949.
Fragment 384, l. 26
]υ̣σεν, ἐπ' αὐτίκ[α δ' ἄλ]λ̣α σέλινα

τοῖς ἀπὸ Πειρήνης ἤγαγεν Ἀ̣[ργο]λικά
ὄφρα κε Σωσίβιόν τις Ἀλεξάνδρου τε πύθηται
γῆν ἐπὶ καὶ ναίων Κίνυφι διστεφέα
ἀμφοτέρῳ παρὰ παιδί, κασιγνήτῳ τε Λεάρχου καὶ τὸ Μυριναῖον τῷ
γάλα θησαμένῳ, θηλύτατον καὶ Νεῖλο̣[ς ἄ]γ̣ων ἐνιαύσιον ὕδωρ ὧδ'
εἴπ[ῃ]· ‘καλά μοι θρε̣πτ̣ ̣ὸς ἔτεισε γέρα ...[...οὐ] γάρ πώ τις ἐπ[ὶ] πτόλιν
ἤγαγ' ἄεθλον
].ταφίων τῶνδε πανηγυρίων
κ]α̣ὶ πουλύς, ὃν οὐδ' ὅθεν ο⌊ἶ⌋δεν ὁδεύω
Ephorus Hist., Fragmenta (0536: 003)“FGrH #70”.Volume-Jacobyʹ-F

2a,70,F, fragment 114a, l. 9
......... (4 F 186), τοὺς δ' Ἀμαζῶνας μεταξὺ Μυσίας καὶ Καρίας

καὶ Λυδίας, καθάπερ Ἔφορος νομίζει, πλησίον Κύμης τῆς πατρίδος
αὐτοῦ. καὶ τοῦτο μὲν ἔχεταί τινος λόγου τυχὸν ἴσως· εἴη γὰρ ἂν λέγων
τὴν ὑπὸ τῶν Αἰολέων καὶ Ἰώνων οἰκισθεῖσαν ὕστερον, πρότερον δ' ὑπὸ
Ἀμαζόνων· καὶ ἐπωνύμους πόλεις τινὰς εἶναί φασι· καὶ γὰρ Ἔφεσον καὶ
Σμύρναν καὶ Κύμην καὶ Μύριναν. STEP BYZ. s. Ἁλιζῶνες· ἔθνος·
Ὅμηρος (Il. Β 856) ... Ἔφορος οἰκῆσαί φησι τοὺς Ἁλιζῶνας τὴν
παραλίαν τὴν μεταξὺ Μυσίας καὶ Καρίας καὶ Λυδίας κειμένην.
Εκαταίος ιστορικός Fragmenta (0538: 002)“FGrH #1”.Volume-

Jacobyʹ-F 1a,1,F, fragment 138a, l. 2
– s. Ἰμφεῖς· ἔθνος προσεχὲς τοῖς Περραιβοῖς. Ἑκαταῖος Εὐρώ-

πηι· «οἰκέουσιν Ἰμφέες Περραιβοί.»
STEP BYZ. s. Λῆμνος· νῆσος πρὸς τῆι Θράικηι, δύο πόλεις

138c, l. 1
291
λεγομένης θεοῦ, ἣν Λῆμνόν φασι. ταύτηι δὲ καὶ παρθένους θύεσθαι.

ὠικίσθη δὲ πρῶτον ὑπὸ Θραικῶν, οἳ Σίντιες ἐκαλοῦντο, ὡς Στράβων
(XII 3, 20). οἱ δ' αὐτοὶ οὗτοι καὶ Σαπαῖοι.
– s. Ἡφαιστία·
– s. Μύρινα· πόλις ἐν
Λήμνωι. Ἑκαταῖος Εὐρώπηι. ἔστι καὶ τῆς Αἰολίδος ἄλλη (vgl. F 225).
ἀπὸ Μυρίνης ἀμφότεραι ἢ ἀπὸ Μυρίνου.
– s. Τένεδος· νῆσος τῶν Σποράδων, ὡς Ἑκαταῖος, ἐν Ἑλ-
λησπόντωι.

138c, l. 3
(XII 3, 20). οἱ δ' αὐτοὶ οὗτοι καὶ Σαπαῖοι. – s. Ἡφαιστία·

πόλις ἐν Λήμνωι. Ἑκαταῖος Εὐρώπηι. – s. Μύρινα· πόλις ἐν
Λήμνωι. Ἑκαταῖος Εὐρώπηι. ἔστι καὶ τῆς Αἰολίδος ἄλλη (vgl. F 225).
ἀπὸ Μυρίνης ἀμφότεραι ἢ ἀπὸ Μυρίνου.
– s. Τένεδος· νῆσος τῶν Σποράδων, ὡς Ἑκαταῖος, ἐν Ἑλ-
λησπόντωι. ἀπὸ Τέννου καὶ Ἀμφιθέας ἢ Ἡμιθέας, τῶν Κύκνου παίδων,
οἱονεὶ Τεννούεδος. ἐκαλεῖτο δὲ Λεύκοφρυς.
STEP BYZ. s. Μυτιλήνη· πόλις ἐν Λέσβωι μεγίστη. Ἑκαταῖος

l. 1
Ἑκαταῖος. Ἀλκμὰν (F 131) δὲ θηλυκῶς τὴν Γάργαρόν φησιν, ἐν ἧι

κατώικουν
Λέλεγες. ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ Γαργάρου τοῦ Διός, τοῦ ἐκ τῆς Θεσσαλίας ἐν
Λαρίσσηι ... καὶ Γάργαρα ἄκρα. Ἐπαφρόδιτος δέ φησιν ὅτι ἡ μὲν πόλις
θηλυκῶς λέγεται, τὸ δ' ἀκρωτήριον οὐδετέρως. Ἑλλάνικος (4 F 158) δὲ
Γάργασον ἔφη τὴν πόλιν διὰ τοῦ ϛ· ἀλλ' οἴομαι σφάλμα εἶναι.
– s. Γρῦνοι· πολίχνιον Μυριναίων (s. F 138c), οὗ καὶ ἱερὸν
Ἀπόλλωνος καὶ μαντεῖον ἀρχαῖον καὶ ναὸς πολυτελὴς λευκοῦ λίθου, ἐν
ὧι
τιμᾶται (Strab XIII 3, 5). Ἑκαταῖος δὲ τὴν πόλιν Γρύνειαν καλεῖ.
Ιούλιος Πολυδεύκης (0542: 001)“Pollucis onomasticon, 2 vols.”, Ed.

Bethe, E.Leipzig: Teubner, 9.1:1900; 9.2:1931, Repr. 1967; Lexicographi
292
Graeci 9.1–9.2.Book 6, section 17, l. 1
παλαιοὶ τὸν Ἰταλιώτην ᾔδεσαν ἀκριβῶς, ἐπεὶ οὐκ ἔστιν ὅντινα ἂν

τούτου προύθεσαν. καί που γλυκὺς καὶ Πόλλιος· ἔστι μὲν ἐκ Συρακου-
σῶν, Πόλλις δ' αὐτὸν ὁ Ἀργεῖος πρῶτος ἐπεσκεύασεν, ἀφ' οὗ καὶ τοὔ-
νομα, ἢ ἀπὸ τοῦ Συρακουσίων βασιλέως Πόλλιδος, ὡς Ἀριστοτέλης
(fg 585 R) λέγει. καὶ σίραιον δ' ἐκάλουν τὸν ἐκ γλεύκους ἡψημένον
γλυκύν, καὶ Θήραιον τὸν ἐκ Κρήτης. ἦν δέ τις καὶ Μυρίνης οἶνος,
μύρῳ κεκραμένος· οἱ δὲ τὸν γλυκὺν οὕτως οἴονται κεκλῆσθαι. καὶ με-
λίκρατον δέ, τὸ νῦν οἰνόμελι. ἦ που δὲ καὶ τὸ νῦν ἕψημα ὀνομα-
ζόμενον, ὅπερ ἐστὶν οἶνος ἐξηψημένος εἰς γλυκύτητα· καὶ τοῦτ' ἄν τις
οἴοιτο εἰρημένον ἐν τῇ τοῦ Πλάτωνος τοῦ κωμικοῦ Συμμαχίᾳ,
(I p 639. 149)
Πολύβιος ιστορίες (0543: 001)“Polybii historiae, vols. 1–4”, Ed.

Büttner–Wobst, T.Leipzig: Teubner, 1:1905; 2:1889; 3:1893; 4:1904,
Repr. 1:1962; 2–3:1965; 4:1967.Book 18, chapter 44, section 4, l. 3
Εὐρώπην, ἐλευθέρους ὑπάρχειν καὶ νόμοις χρῆσθαι

τοῖς ἰδίοις· τοὺς δὲ ταττομένους ὑπὸ Φίλιππον καὶ
τὰς πόλεις τὰς ἐμφρούρους παραδοῦναι Φίλιππον
Ῥωμαίοις πρὸ τῆς τῶν Ἰσθμίων πανηγύρεως, Εὔρω-
μον δὲ καὶ Πήδασα καὶ Βαργύλια καὶ τὴν Ἰασέων
πόλιν, ὁμοίως Ἄβυδον, Θάσον, Μύριναν, Πέρινθον,
ἐλευθέρας ἀφεῖναι τὰς φρουρὰς ἐξ αὐτῶν μεταστη-
σάμενον· περὶ δὲ τῆς τῶν Κιανῶν ἐλευθερώσεως
Τίτον γράψαι πρὸς Προυσίαν κατὰ τὸ δόγμα τῆς
συγκλήτου· τὰ δ' αἰχμάλωτα καὶ τοὺς αὐτομόλους
ἅπαντας ἀποκαταστῆσαι Φίλιππον Ῥωμαίοις ἐν τοῖς
Claudius Aelianus Soph., Varia historia “Claudii Aeliani de natura

animalium libri xvii, varia historia, epistolae, fragmenta, vol. 2”, Ed.
Hercher, R.Leipzig: Teubner, 1866, Repr. 1971.Book 12, section 31, l. 13
βασιλέως. ἔπινον δὲ καὶ Κῷον οἶνον, καὶ οὕτως

αὐτὸν ἐκάλουν· καὶ Ῥόδιον, κατὰ τὰ αὐτὰ ὀνομάζον-
τες. τί δέ; οὐκ ἐκεῖνα τοῖς Ἕλλησι τρυφῆς ἀπόδειξις;
μύρῳ γὰρ οἶνον μιγνύντες οὕτως ἔπινον, καὶ ὑπερ-
ησπάζοντο τὴν τοιαύτην κρᾶσιν· καὶ ἐκαλεῖτο ὁ
οἶνος Μυρίνης. μέμνηται δὲ αὐτοῦ Φιλιππίδης ὁ
τῆς κωμῳδίας ποιητής. Πυθαγόρας ὁ Σάμιος λευκὴν ἐσθῆτα ἤσθητο, καὶ
ἐφόρει στέφανον χρυσοῦν καὶ ἀναξυρίδας. Ἐμπεδο-
293
κλῆς δὲ ὁ Ἀκραγαντῖνος ἁλουργεῖ ἐχρήσατο καὶ ὑπο-

δήμασι χαλκοῖς. Ἱππίαν δὲ καὶ Γοργίαν ἐν πορφυραῖς
Maximus Soph., Dialexeis (0563: 001)“Maximi Tyrii philosophumena”,

Ed. Hobein, H.Leipzig: Teubner, 1910.Lecture 18, chapter 7 , section b, l.
2
διαγωνισώμεθα τὸ πρῶτον τῇδε· ὡς οὐκ ἴδιον Σω-

κράτους τὸ ἐρωτικὸν ἐπιτήδευμα, ἀλλὰ μακρῷ πρεσβύ-
τερον· μάρτυρα δὲ αὐτὸν Σωκράτην παραστησώμεθα,
ἐπαινοῦντα μὲν τὸ ἔργον καὶ θαυμάζοντα αὐξανόμενον,
ἀπαρνούμενον δὲ αὐτοῦ τὴν εὕρεσιν. Ἐπιδειξαμένου
γὰρ αὐτῷ τοῦ Μυρινουσίου Φαίδρου λόγον ὑπὸ Λυσίου
τοῦ Κεφάλου συγγεγραμμένον ἐρωτικόν, οὐκ ἔφη θαυ-
μάζειν, πλῆρες τὸ στῆθος ἔχων ὥσπερ ἀγγεῖον, ἀλλοτρίων
ναμάτων, ἦπου Σαπφοῦς τῆς καλῆς (οὕτω γὰρ αὐτὴν
ὀνομάζων χαίρει διὰ τὴν ὥραν τῶν μελῶν, καίτοι μι-
κρὰν οὖσαν καὶ μέλαιναν) ἢ Ἀνακρέοντος, φησίν.
Δίων Χρυσόστομος Orationes (0612: 001)“Dionis Prusaensis quem

vocant Chrysostomum quae exstant omnia, vols. 1–2, 2nd edn.”, Ed. von
Arnim, J.Berlin: Weidmann, 1:1893; 2:1896, Repr. 1962.Oration 10,
section 23, l. 6
τί δέ; νομίζεις τὸν Ἀπόλλωνα ἀττικίζειν ἢ δωρίζειν; ἢ τὴν αὐτὴν

εἶναι διάλεκτον ἀνθρώπων καὶ θεῶν; ἀλλὰ τοσοῦτον διαφέρει
ὥστε τὸν ποταμὸν τὸν ἐν Τροίᾳ Σκάμανδρον παρ' ἐκείνοις Ξάνθον
καλεῖσθαι, καὶ τὴν κύμινδιν τὸ ὄρνεον χαλκίδα, καὶ τόπον τινὰ
πρὸ τῆς πόλεως, ὃν οἱ Τρῶες ἐκάλουν Βατίειαν, τοὺς θεοὺς σῆμα
Μυρίνης ὀνομάζειν. ὅθεν δὴ καὶ ἀσαφῆ τὰ τῶν χρησμῶν ἐστιν καὶ
πολλοὺς ἤδη ἐξηπάτηκεν. Ὁμήρῳ μὲν οὖν ἀσφαλὲς ἦν ἴσως πορεύε-
σθαι παρὰ τὸν Ἀπόλλω εἰς Δελφούς, ἅτε [διγλώττῳ] ἐπισταμένῳ
τὰς φωνάς, – εἴπερ ἁπάσας ἠπίστατο, ἀλλὰ μὴ ὀλίγ' ἄττα· ὥσπερ
οἱ δύο ἢ τρία Περσικὰ εἰδότες ῥήματα ἢ Μηδικὰ ἢ Ἀσσύρια τοὺς
ἀγνοοῦντας ἐξαπατῶσι – σὺ δὲ οὐ δέδοικας μὴ ἄλλα τοῦ θεοῦ
Δίων Χρυσόστομος Orationes Oration 11, section 23a, l. 1
χαλκίδα καλεῖν, τοὺς δὲ ἀνθρώπους κύμινδιν, καὶ ἐπὶ τόπου

τινὸς πρὸ τῆς πόλεως, ὃν τοὺς ὲν ἀνθρώπους Βατίειαν ὀνο-
μάζειν, τοὺς δὲ θεοὺς Σῆμα Μυρίνης. περὶ δὲ τοῦ ποταμοῦ
294
φράσας ἡμῖν ὅτι οὐ Σκάμανδρος ἀλλὰ Ξάνθος λέγοιτο παρὰ τοῖς

θεοῖς, αὐτὸς οὕτως ἤδη ἐν τοῖς ἔπεσιν ὀνομάζει, ὡς οὐ μόνον ἐξὸν αὐτῷ
τὰς ἄλλας γλώττας
Δίων Χρυσόστομος Orationes Oration 11, section 23b, l. 1
μενος περί τινων, ὅπως οἱ θεοὶ νομίζουσιν, οἷον ὅτι τὴν χαλκίδα
κύμινδιν οἱ θεοὶ καλοῦσι· τόπον δέ τινα πρὸ τῆς πόλεως, Βατί-
ειαν ὀνομαζόμενον σῆμα Μυρίνης. τὸ δὲ μῶλυ εἰπὼν ὅπως οἱ
θεοὶ λέγουσιν, οὐκέτι προστίθησι τὸ παρὰ τοῖς ἀνθρώποις
ὄνομα· καὶ τὸν ποταμὸν εἰπὼν ὅτι οὐ Σκάμανδρος ἀλλὰ Ξάνθος
ὀνομάζοιτο παρ' αὐτοῖς, οὕτως
Polyaenus Rhet., Strategemata (0616: 001)“Polyaeni strategematon

libri viii”, Ed. Woelfflin, E., Melber, J.Leipzig: Teubner, 1887, Repr.
1970.Book 1, chapter 27, section 2, l. 8
δεύων μάχῃ μὲν συμβαλεῖν οὐκ ἐθάρρει· Πεδίαρχον

δὲ τὸν τοξοτῶν ἡγούμενον, ὅμοιον ἑαυτῷ τὴν ἰδέαν
ἀμφιέσας τὴν ἑαυτοῦ τυραννικὴν ἐσθῆτα ἐκέλευσε
προελθεῖν τοῦ στρατοπέδου καὶ θύειν ἐπὶ τῶν βωμῶν,
ἕπεσθαι δὲ αὐτῷ τοξότας ἐν ἐσθῆτι λευκῇ κατέχοντας
Μυρίνας, τόξα ὑπὸ ταῖς Μυρίναις κρύπτοντας· ἡνίκ' ἂν
δὲ ἴδωσιν Ἱμίλκωνα καὶ αὐτὸν ὁμοίως προελθόντα
καὶ θύοντα, τοξεύειν ἐπ' αὐτόν. οὕτω δὴ τούτων
πραχθέντων Ἱμίλκων οὐδὲν ὑπιδόμενος προελθὼν
ἔθυσεν· ὥστε σπένδων θύων τε ἄφνω πολλῶν τοξευ-
μάτων ἐπ' αὐτὸν ἐπελθόντων ἐτελεύτησεν.
Aratus Astron., Epic., Fragmenta et tituli (0653: 005)

“Supplementum Hellenisticum”, Ed. Lloyd–Jones, H., Parsons, P.
Berlin: De Gruyter, 1983.Fragment 105, l. t
Charax Hist., Fragmenta (1254: 003)“FHG 3”, Ed. Müller, K.

Paris: Didot, 1841–1870.Fragment 30, l. 3
Idem: Ἡφαιστία, πόλις ἐν Λήμνῳ. Ἑκαταῖος Εὐ-

ρώπῃ. Χάραξ δ' ἐν δεκάτῳ Χρονικῶν φησιν, ὅτι Μυ-
ριναῖοι τῶν Πελασγικῶν ὑποσχέσεων οὐ φροντίσαντες
ἀπέκλεισαν τῷ Μιλτιάδῃ τὰς πύλας, κἀκεῖνος πολιορκίᾳ
περιεστήσατο αὐτούς. Ἕρμων δ' Ἡφαι-
295
στιέων τύραννος ὢν, φοβηθεὶς τὴν δύναμιν, ἔφη χαριζό-

μενος τοῖς Ἀθηναίοι φίλοις οὖσιν ἐμπεδοῦν τὰ ὁμολο-
γηθέντα ὑπὸ τῶν Πελασγῶν, καὶ ἀμαχεὶ παρέδωκε τὴν
Historia Alexandri Magni, Recensio Byzantina poetica (cod. arcianus

408) (1386: 018)“Das byzantinische Alexandergedicht nach dem codex
Marcianus 408 herausgegeben”, Ed. Reichmann, S.Meisenheim am
Glan: Hain, 1963; Beiträge zur klassiscen Philologie 13.L. 5704
ᾄδουσα λύρα θαυμαστὴ τὸ μέλος αὐτομάτως·

κύκλῳ ποτηροθήκη δὲ πήχεις ἓξ δέκα σχοῦσα·
ἀναβαθμοὺς εἶχεν ὀκτώ, καὶ τούτων ὑπεράνω
ἵστατο μέγας ἀετὸς πτέρυξι κύκλον στέφων.
Πρὸς τούτοις ἦν ἀναδενδρὰς ἑπτάκυκλος χρυσέα,
Μυρίνη φέρουσα χρυσοὺς ἅπαντας τοὺς στελέχους.
Περὶ δὲ πάντων τῶν ἐκεῖ μεγίστων θεαμάτων
οὐ δύναμαι κατὰ λεπτὸν προσγράψαι σοι, κυρία·
τοσοῦτον πλῆθος γάρ εἰσιν, ὡς μὴ τὰ τούτων κάλλη
προσδυνηθέντας ἀκριβῶς στόματι καταγγέλειν.
Ἔρρωσο, γλυκυτάτη μου μῆτερ ποθεινοτάτη.»
Harpocration Gramm., Lexicon in decem oratores Atticos (1389: 001)

“Harpocrationis lexicon in decem oratores Atticos, vol. 1”, Ed. Dindorf,
W.Oxford: Oxford University Press, 1853, Repr. 1969.P. 149, l. 5
ἀπολογίᾳ “ἡμεῖς μὲν οὖν οὔτε ναυτικὸν ᾖσμεν ὁπόσου δέοι.”

Ἠιτημένην: ἀντὶ τοῦ κεχρημένην Δημοσθένης ἐν τῷ κατ' Εὐέρ-
γου, εἰ γνήσιος. ὅτι γὰρ αἰτεῖσθαι ἔλεγον τὸ κίχρασθαι, Μένανδρος
οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν, οὐδὲ λοπάδ' αἰτούμενος. Ἡφαιστία:
Ὑπερείδης ἐν τῷ ὑπὲρ Ἀκαδήμου. ὅτι δύο πόλεις ἦσαν τῆς Λήμνου,
Μύρινά τε καὶ Ἡφαιστία, δηλοῖ καὶ Διονύσιος ὁ Χαλκιδεὺς ἐν γʹ
Κτίσεων. Ἠιών: Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστοκράτους. Ἠιὼν
πόλις Θρᾴκης, Μενδαίων ἀποικία, ὡς Θουκυδίδης· Θεόπομπος δ' ἐν τῇ δʹ
φησὶν ὡς Ἀθηναῖοι ἐκβαλόντες ἐξ Ἠιόνος Ἀμφιπολίτας κατέσκαψαν
τὸ χωρίον.
Lesbonax Gramm., De figuris (1460: 001)“Lesbonax. Περὶ σχημάτων”,

Ed. Blank, D.L.Berlin: De Gruyter, 1988; Sammlung griechischer und
lateinischer Grammatiker 7.Section 13a, l. 15
296
“ἄμφω δ' ἑζομένω γεραρώτερος ἦεν Ὀδυσσεύς”.

Ἴωνες δὲ καὶ πολλῶν φράσιν οὐ σώζοντες πάλιν · ὡς γὰρ ἡμεῖς
λέγομεν ‘ἐξερχόμενός μοι ἔδωκεν’ αὐτοί φασιν ‘ἐξερχομένου δέδωκέ
μοι’. Χαλκιδεῖς δὲ οἱ ἐν Εὐβοίᾳ ποιοῦσιν αἰτιατικαῖς πτώσεσιν
ἐπιφορὰς ποιοῦντες καὶ ζευγνύντες ὡς Διονύσιος ὁ Χαλκιδεύς·
οὗτος γὰρ ἔφη περὶ Μυρίνης τῆς Ἀμαζόνος (fr. 2 Mueller, FHG IV
393) “τὴν Μυρίναν ἐξελθοῦσαν καὶ περιβλεψαμένην ἔδοξεν αὐτῇ τὰς
ἄλλας Ἀμαζόνας ἀνακαλέσασθαι”.
Θηβαϊκόν· ἔστι δὲ καὶ ἄλλο σχῆμα ἀπὸ Βοιωτίας , ὃ δὴ καὶ Πινδαρι-
κὸν λέγεται, ὅτι πολλάκις αὐτῷ κέχρηται. γίνεται δὲ οὕτως:
’Λακεδαιμόνιοι πολεμεῖ Ἀθηναίοις’, (Pind. fr. 246a Snell) “μελιρ
Lesbonax Gramm., De figuris Section 13a, l. 16
Ἴωνες δὲ καὶ πολλῶν φράσιν οὐ σώζοντες πάλιν · ὡς γὰρ ἡμεῖς

λέγομεν ‘ἐξερχόμενός μοι ἔδωκεν’ αὐτοί φασιν ‘ἐξερχομένου δέδωκέ
μοι’. Χαλκιδεῖς δὲ οἱ ἐν Εὐβοίᾳ ποιοῦσιν αἰτιατικαῖς πτώσεσιν
ἐπιφορὰς ποιοῦντες καὶ ζευγνύντες ὡς Διονύσιος ὁ Χαλκιδεύς·
οὗτος γὰρ ἔφη περὶ Μυρίνης τῆς Ἀμαζόνος (fr. 2 Mueller, FHG IV
393) “τὴν Μυρίναν ἐξελθοῦσαν καὶ περιβλεψαμένην ἔδοξεν αὐτῇ τὰς
ἄλλας Ἀμαζόνας ἀνακαλέσασθαι”.
Θηβαϊκόν· ἔστι δὲ καὶ ἄλλο σχῆμα ἀπὸ Βοιωτίας , ὃ δὴ καὶ Πινδαρι-
κὸν λέγεται, ὅτι πολλάκις αὐτῷ κέχρηται. γίνεται δὲ οὕτως:
’Λακεδαιμόνιοι πολεμεῖ Ἀθηναίοις’, (Pind. fr. 246a Snell) “μελιρ-
ρόθων δ' ἕπεται πλόκαμοι” καὶ (Pind. fr. 246b Snell) “διήγεται δὲ
Lesbonax Gramm., De figuris Section 14b, l. 3
Οἱ δὲ Δωριεῖς ἐναντιούμενοι αὐτοῖς αἰτιατικαῖς ταῦτα συντάσσουσι,

’μέμφομαί σε’ λέγοντες.
Σημείωσαι δὲ ὅτι τὸ σολοικίζειν ἀττικίζειν ἐστίν.
Χαλκιδεῖς οἱ ἐν Εὐβοίᾳ τοῖς ῥήμασι τοῖς συντασσομένοις δοτικαῖς
πτώσεσιν αἰτιατικὰς πρότερον πτώσεις ἐπιφέρουσιν, εἶθ' οὕτως δοτι-
κάς, ὡς Διονύσιος ὁ Χαλκιδεὺς περὶ Μυρίνης τῆς Ἀμαζονίδος (fr.
2 Mueller, FHG IV, 393) “τὴν Μυρίνην περιβλεψαμένην ἔδοξεν αὐτῇ
τὰς ἄλλας Ἀμαζόνας μετακαλέσασθαι” καὶ πάλιν “εἰσπορευομένην
εἰς Κόρινθον ἔδοξεν αὐτῇ” καὶ τὰ τοιαῦτα.
Ἰώνων πολλοῖς ἐστι τὸ πλαγιάζειν ἐπὶ ταῖς εὐθείαις· ἀντὶ γὰρ τοῦ
εἰπεῖν ‘ἐξερχόμενος ἔδωκέ μοι’ φασὶν ‘ἐξερχομένου ἔδωκέ μοι’.
Lesbonax Gramm., De figuris Section 14b, l. 4

297
‘μέμφομαί σε’ λέγοντες.

Σημείωσαι δὲ ὅτι τὸ σολοικίζειν ἀττικίζειν ἐστίν.
Χαλκιδεῖς οἱ ἐν Εὐβοίᾳ τοῖς ῥήμασι τοῖς συντασσομένοις δοτικαῖς
πτώσεσιν αἰτιατικὰς πρότερον πτώσεις ἐπιφέρουσιν, εἶθ' οὕτως δοτι-
κάς, ὡς Διονύσιος ὁ Χαλκιδεὺς περὶ Μυρίνης τῆς Ἀμαζονίδος (fr. 2
Mueller, FHG IV, 393) “τὴν Μυρίνην περιβλεψαμένην ἔδοξεν αὐτῇ
τὰς ἄλλας Ἀμαζόνας μετακαλέσασθαι” καὶ πάλιν “εἰσπορευομένην
εἰς Κόρινθον ἔδοξεν αὐτῇ” καὶ τὰ τοιαῦτα.
Ἰώνων πολλοῖς ἐστι τὸ πλαγιάζειν ἐπὶ ταῖς εὐθείαις· ἀντὶ γὰρ τοῦ
εἰπεῖν ‘ἐξερχόμενος ἔδωκέ μοι’ φασὶν ‘ἐξερχομένου ἔδωκέ μοι’.
Διονύσιος Σκυτοβραχίων. ., Fragmenta (1881: 002)

“FGrH #32”.Volume-Jacobyʹ-F 1a,32,F, fragment 7, l. 70
τοὺς Ἀτλαντίους, ἄνδρας ἡμερωτάτους τῶν ἐν τοῖς τόποις ἐκείνοις καὶ

χώραν νεμομένους εὐδαίμονα καὶ πόλεις μεγάλας· παρ' οἷς δὴ μυθολο-
γεῖσθαί φασι τὴν τῶν θεῶν γένεσιν ὑπάρξαι πρὸς τοῖς κατὰ τὸν ὠκεανὸν
τόποις, συμφώνως τοῖς παρ' Ἕλλησι μυθολόγοις, περὶ ὧν τὰ κατὰ μέρος
μικρὸν ὕστερον διέξιμεν. (2) τῶν οὖν Ἀμαζόνων λέγεται βασιλεύουσαν
Μύριναν συστήσασθαι στρατόπεδον πεζῶν μὲν τρισμυρίων, ἱππέων δὲ
τρισχιλίων, ζηλουμένης παρ' αὐταῖς περιττότερον ἐν τοῖς πολέμοις τῆς
ἀπὸ τῶν ἱππέων χρείας. (3) ὅπλοις δὲ χρῆσθαι σκεπαστηρίοις ὄφεων
μεγάλων δοραῖς, ἐχούσης τῆς Λιβύης ταῦτα τὰ ζῶια τοῖς μεγέθεσιν
ἄπιστα, ἀμυντηρίοις δὲ τοῖς ξίφεσι καὶ ταῖς λόγχαις, ἔτι δὲ τόξοις, οἷς μὴ
μόνον ἐξ ἐναντίας βάλλειν, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὰς φυγὰς τοὺς ἐπιδιώκοντας
εἰς τοὐπίσω
Διονύσιος Σκυτοβραχίων. ., Fragmenta Volume-Jacobyʹ-F 1a,32,F,

fragment 7, l. 84
...δὲ τῶι φόβωι καταπλήξασθαι τοὺς περιοίκους ὠμῶς προσενεχθῆναι

τοῖς ἁλοῦσι καὶ τοὺς μὲν ἄνδρας ἡβηδὸν ἀποσφάξαι, τέκνα δὲ καὶ
γυναῖκας ἐξανδραποδισαμένας κατασκάψαι τὴν πόλιν. (5) τῆς δὲ περὶ
τοὺς Κερναίους συμφορᾶς διαδοθείσης εἰς τοὺς ὁμοεθνεῖς, λέγεται τοὺς
μὲν Ἀτλαντίους καταπλαγέντας δι' ὁμολογίας παραδοῦναι τὰς πόλεις καὶ
πᾶν τὸ προσταχθὲν ποιήσειν ἐπαγγείλασθαι, τὴν δὲ βασίλισσαν Μύριναν
ἐπιεικῶς αὐτοῖς προσενεχθεῖσαν φιλίαν τε συνθέσθαι καὶ πόλιν ἀντὶ τῆς
κατασκαφείσης ὁμώνυμον ἑαυτῆς κτίσαι· κατοικίσαι δ' εἰς αὐτὴν τούς τε
αἰχμαλώτους καὶ τῶν ἐγχωρίων τὸν βουλόμενον.

fragment 7, l. 93
298
Ἀτλαντίων δῶρά τε μεγαλοπρεπῆ δόντων αὐτῆι καὶ τιμὰς ἀξιολόγους

κοινῆι
ψηφισαμένων, ἀποδέξασθαί τε τὴν φιλανθρωπίαν αὐτῶν καὶ προς-
επαγγείλασθαι τὸ ἔθνος εὐεργετήσειν.
(7) τῶν δ' ἐγχωρίων πεπολεμημένων πολλάκις ὑπὸ τῶν ὀνομαζομένων
Γοργόνων, οὐσῶν πλησιοχώρων, καὶ τὸ σύνολον ἔφεδρον ἐχόντων τοῦτο
τὸ
ἔθνος, φασὶν ἀξιωθεῖσαν τὴν Μύριναν ὑπὸ τῶν Ἀτλαντίων ἐμβαλεῖν εἰς
τὴν χώραν τῶν προειρημένων. ἀντιταξαμένων δὲ τῶν Γοργόνων γενέσθαι
καρτερὰν μάχην, καὶ τὰς Ἀμαζόνας ἐπὶ τοῦ προτερήματος γενομένας
ἀνελεῖν
μὲν τῶν ἀντιταχθεισῶν παμπληθεῖς, ζωγρῆσαι δ' οὐκ ἐλάττους
τρισχιλίων·
τῶν δ' ἄλλων εἴς τινα δρυμώδη τόπον συμφυγουσῶν ἐπιβαλέσθαι μὲν τὴν
Μύριναν ἐμπρῆσαι τὴν ὕλην, σπεύδουσαν ἄρδην ἀνελεῖν τὸ ἔθνος, οὐ
δυνη

fragment 7, l. 98
ἔθνος, φασὶν ἀξιωθεῖσαν τὴν Μύριναν ὑπὸ τῶν Ἀτλαντίων ἐμβαλεῖν εἰς
τὴν χώραν τῶν προειρημένων. ἀντιταξαμένων δὲ τῶν Γοργόνων γενέσθαι
καρτερὰν μάχην, καὶ τὰς Ἀμαζόνας ἐπὶ τοῦ προτερήματος γενομένας
ἀνελεῖν
μὲν τῶν ἀντιταχθεισῶν παμπληθεῖς, ζωγρῆσαι δ' οὐκ ἐλάττους
τρισχιλίων·
τῶν δ' ἄλλων εἴς τινα δρυμώδη τόπον συμφυγουσῶν ἐπιβαλέσθαι μὲν τὴν
δυνη-
θεῖσαν δὲ κρατῆσαι τῆς ἐπιβολῆς ἐπανελθεῖν ἐπὶ τοὺς ὅρους τῆς χώρας.
(55) τῶν δ' Ἀμαζόνων νυκτὸς τὰ περὶ τὰς φυλακὰς ῥαιθυμουσῶν διὰ τὴν
εὐημερίαν, ἐπιθεμένας τὰς αἰχμαλωτίδας σπασαμένας τὰ ξίφη τῶν δοκου-
σῶν κεκρατηκέναι πολλὰς ἀνελεῖν· τέλος δὲ τοῦ πλήθους αὐτὰς
πανταχόθεν
περιχυθέντος εὐγενῶς μαχομένας ἁπάσας κατακοπῆναι. (2) τὴν δὲ
Μύριναν

fragment 7, l. 103

299
δυνηθεῖσαν δὲ κρατῆσαι τῆς ἐπιβολῆς ἐπανελθεῖν ἐπὶ τοὺς ὅρους τῆς

χώρας.
(55) τῶν δ' Ἀμαζόνων νυκτὸς τὰ περὶ τὰς φυλακὰς ῥαιθυμουσῶν διὰ τὴν
εὐημερίαν, ἐπιθεμένας τὰς αἰχμαλωτίδας σπασαμένας τὰ ξίφη τῶν δοκου-
σῶν κεκρατηκέναι πολλὰς ἀνελεῖν· τέλος δὲ τοῦ πλήθους αὐτὰς
πανταχόθεν
περιχυθέντος εὐγενῶς μαχομένας ἁπάσας κατακοπῆναι. (2) τὴν δὲ
Μύριναν
θάψασαν τὰς ἀναιρεθείσας τῶν συστρατευουσῶν ἐν τρισὶ πυραῖς
χωμάτων
μεγάλων ἐπιστῆσαι τάφους τρεῖς, οὓς μέχρι τοῦ νῦν Ἀμαζόνων σωροὺς
ὀνομάζεσθαι. (3) τὰς δὲ Γοργόνας ἐν τοῖς ὕστερον χρόνοις αὐξηθείσας
πάλιν ὑπὸ Περσέως τοῦ Διὸς καταπολεμηθῆναι, καθ' ὃν καιρὸν
ἐβασίλευσεν
αὐτῶν Μέδουσα· τὸ δὲ τελευταῖον ὑφ' Ἡρακλέους ἄρδην ἀναιρεθῆναι
ταύτας

fragment 7, l. 115
ἐπελθὼν ἔθετο τὰς ἐπὶ τῆς Λιβύης στήλας, δεινὸν ἡγούμενος, εἰ προελό-
μενος τὸ γένος κοινῆι τῶν ἀνθρώπων εὐεργετεῖν περιόψεταί τινα τῶν
ἐθνῶν γυναικοκρατούμενα. λέγεται δὲ καὶ τὴν Τριτωνίδα λίμνην σεισμῶν
γενομένων ἀφανισθῆναι, ῥαγέντων αὐτῆς τῶν πρὸς τὸν ὠκεανὸν μερῶν
κεκλιμένων.
(4) τὴν δὲ Μύρινάν φασι τῆς τε Λιβύης τὴν πλείστην ἐπελθεῖν, καὶ
παραβαλοῦσαν εἰς Αἴγυπτον πρὸς μὲν Ὧρον τὸν Ἴσιδος βασιλεύοντα
τότε
τῆς Αἰγύπτου φιλίαν συνθέσθαι, πρὸς δ' Ἄραβας διαπολεμήσασαν καὶ
πολλοὺς αὐτῶν ἀνελοῦσαν τὴν μὲν Συρίαν καταστρέψασθαι, τῶν δὲ
Κιλίκων
ἀπαντησάντων αὐτῆι μετὰ δώρων καὶ τὸ κελευόμενον ποιήσειν
ὁμολογούντων,
ἐλευθέρους ἀφεῖναι τοὺς ἑκουσίως προσχωρήσαντας, οὓς ἀπὸ ταύτης τῆς

fragment 7, l. 150
χρόνους Μόψον τὸν Θρᾶικα, φυγάδα γενόμενον ὑπὸ Λυκούργου τοῦ

βασιλέως
τῶν Θραικῶν, ἐμβαλεῖν εἰς τὴν χώραν τῶν Ἀμαζόνων μετὰ στρατιᾶς τῆς
συνεκπεσούσης αὐτῶι· συστρατεῦσαι δὲ καὶ Σίπυλον τῶι Μόψωι τὸν
Σκύθην
300
πεφυγαδευμένον ὁμοίως ἐκ τῆς ὁμόρου τῆι Θράικηι Σκυθίας. (11) γενο-

μένης δὲ παρατάξεως καὶ τῶν περὶ τὸν Σίπυλον καὶ Μόψον
προτερησάντων,
τήν τε βασίλισσαν τῶν Ἀμαζόνων Μύριναν ἀναιρεθῆναι καὶ τῶν ἄλλων
τὰς
πλείους. τοῦ δὲ χρόνου προβαίνοντος καὶ κατὰ τὰς μάχας ἀεὶ τῶν Θραι-
κῶν ἐπικρατούντων, τὸ τελευταῖον τὰς περιλειφθείσας τῶν Ἀμαζόνων
ἀνακάμψαι πάλιν εἰς Λιβύην. καὶ τὴν μὲν στρατείαν τῶν ἀπὸ Λιβύης
Ἀμαζόνων μυθολογοῦσι τοιοῦτο λαβεῖν τὸ πέρας.
(56) Ἡμεῖς δ' ἐπειδὴ περὶ τῶν Ἀτλαντίων ἐμνήσθημεν, οὐκ ἀνοίκειον
Epiphanius Scr. Eccl., Notitiae episcopatuum [Sp.] (2021: 027)

“Ungedruckte und ungenügend veröffentlichte Texte der Notitiae
Episcopatuum, ein Beitrag zur byzantinischen Kirchen– und
erwaltungsgeschichte”, Ed. Gelzer, H.Munich: Franz, 1901;
Abhandlungen der philosophisch–philologischen Classe der königlich
bayerischen Akademie der Wissenschaften 21.3.
L. 95
τὸν Γαργάρων
τὸν Μασταύρων
τὸν Καλόης
τὸν Βριούλων
τὸν Πιττάνης
τὸν Μυρίνης
τὸν Φωκίας
Porphyrius Phil., Quaestionum Homericarum ad Ιλιάδα. ertinentium

reliquiae (2034: 014)“Porphyrii quaestionum Homericarum ad Ιλιάδα.
pertinentium reliquiae, fasc. 1 & 2”, Ed. Schrader, H.Leipzig: Teubner,
1:1880; 2:1882.Iliad book 13, section 443, l. 13
τὸ μὲν σπαίρειν καὶ ἀσπαίρειν ἄμουσόν τινα δηλοῖ κίνησιν, ὃ γίνεται

ἐν ἰχθύσι καὶ τῷ δεδεμένῳ κατὰ τὸν ποιητὴν βοΐ, τὸ δὲ σκαίρειν ἔμ-
μουσον κίνησιν ὀρχηστικὴν καὶ εὔρυθμον. οἶμαι δ' ἔγωγε καὶ τῶν
ἰχθύων τὸν σπάρον καὶ τὸν σκάρον κατὰ διαφόρους ἐννοίας προσηγο-
ρεῦσθαι, τῆς κινήσεως οὐχ ὁμοίας ἑκατέρων γινομένης. τὸ δὲ σκαίρω
πάντως ὀξυτέρας, ἀφ' ἧς καὶ τὴν πολύσκαρθμον Μύριναν προσεῖπεν ὁ
ποιητὴς (Β 814) μίαν τῶν Ἀμαζόνων, ὥς φασι, καὶ εὐσκάρθμους ἵππους
(Ν 31). ἀπὸ δὲ τοῦ αὐτοῦ ἐν τῇ συνηθείᾳ τὸ σκιρτᾶν καὶ σκαρδαμυ-
κτεῖν τοὺς ὀφθαλμοὺς εἴρηται.
ad ζητ. ιγʹ (in fine operis).
301
Νόννος Διονυσιακά (2045: 001)“Nonni Panopolitani Dionysiaca, 2

vols.”, Ed. Keydell, R.Berlin: Weidmann, 1959.Book 3, l. 133
σιγαλέῳ κήρυκι δόμον σημήνατο Πειθὼ

ποικίλον ἀστράπτοντα· καὶ αἰθέρα δύσατο δαίμων
ἀλλοφανὴς πτερόεντι διαΐσσουσα πεδίλῳ.
καὶ δόμον ἐσκοπίαζεν ἀλήμονι Κάδμος ὀπωπῇ,
Ἡφαίστου σοφὸν ἔργον, ὃν Ἠλέκτρῃ ποτὲ νύμφῃ
ἐργοπόνος Λήμνοιο Μυριναίῃ κάμε τέχνῃ,
δαίδαλα πολλὰ φέροντα. νεοσταθέος δὲ μελάθρου
χάλκεος οὐδὸς ἔην εὐήλατος· ἀμφίθυροι δὲ
σταθμοὶ ἐμηκύνοντο πολυγλυφέων πυλεώνων,
καὶ λόφος ὀμφαλόεντι διεσφαίρωτο καρήνῳ
μεσσοφανὴς ὀρόφοιο· λιθοστρώτοιο δὲ τοίχου
Joannes Chrysostomus Scr. Eccl., De studio praesentium (2062: 173);

MPG 63.Vol 63, pg 485, ln 14
τὴν φύσιν πρὸς τοὺς τῆς ἀρετῆς δρόμους.

αʹ. Ὡς ἡδίστη ἡ τῶν Γραφῶν ἀνάγνωσις, καὶ λειμῶ-
νος παντὸς ἡδίων καὶ παραδείσου τερπνοτέρα, καὶ μά-
λιστα ὅταν γνῶσις τῇ ἀναγνώσει πρόσκειται. Λειμὼν
μὲν γὰρ, καὶ ἀνθῶν κάλλη, καὶ δένδρων κόμαι, καὶ ῥό-
δον καὶ κιττὸς καὶ Μυρίνη τέρπει τὴν ὄψιν, καὶ ὀλίγων
παρελθουσῶν ἡμερῶν μαραίνεται· Γραφῶν δὲ γνῶσις
τειχίζει τὴν διάνοιαν, καθαίρει τὸ συνειδὸς, ἀνασπᾷ τὰ
ἀνελεύθερα πάθη, φυτεύει τὴν ἀρετὴν, μετάρσιον ποιεῖ
τὸν λογισμὸν, οὐκ ἀφίησι ταῖς ἀδοκήτοις τῶν πραγμά-
των βαπτίζεσθαι περιστάσεσιν, ὑψηλοτέρους καθίστησι
Orion Gramm., Etymologicum (2591: 001)“Orionis Thebani

etymologicon”, Ed. Sturz, F.G.Leipzig: Weigel, 1820, Repr. 1973.
Alphabetic letter nu, p. 110, l. 19
Νῶκαρ. τὸ δυσκίνητον καὶ οὐδ' ὁπωσοῦν ἐῤῥωμένον· σκαί-

ρω γὰρ ἐστὶ ῥῆμα. ἀποβολῇ τοῦ σ, καίρω, καὶ μετὰ
τῆς νω στερήσεως, νωκαίρω, καὶ ἀποβολῇ τοῦ ω.
νῶκαρ. ἔγκειται δὲ τὸ νω στερητικόν. σκαίρω δὲ τὸ
τρέχω, ἀφ' οὗ καὶ τὸ εὔκαρθμος, καὶ εὐκάρθμοιο
Μυρίνης.
Νῆϊς. εἴδω ἐστὶ ῥῆμα, οὗ μέλλων εἴσω καὶ εἴσομαι· ἀ-
302
ποβολῇ τοῦ ω, καὶ τοῦ ε, ἴς, καὶ μετὰ τῆς νη στερή-

σεως, νῆϊς.
Νῆσσα. παρὰ τὸ νέω τὸ κολυμβῶ, νέσα καὶ νῆσσα, τρο-
πῇ τοῦ ε εἰς η.
Κωνσταντίνος Πορφυρογένητος. De legationibus (3023: 01)“Excerpta

historica iussu imp. Constantini Porphyrogeniti confecta, vol. 1: excerpta
de legationibus, pts. 1–2”, Ed. de Boor, C.Berlin: Weidmann, 1903.P.
234, l. 26
πάντας, τούς τε κατὰ τὴν Ἀσίαν καὶ κατὰ τὴν Εὐρώπην, ἐλευθέ-
ρους ὑπάρχειν καὶ νόμοις χρῆσθαι τοῖς ἰδίοις· τοὺς δὲ ταττομέ-
νους ὑπὸ Φίλιππον καὶ τὰς πόλεις τὰς ἐμφρούρους παραδοῦναι
Φίλιππον Ῥωμαίοις πρὸ τῆς τῶν Ἰσθμίων πανηγύρεως, Εὔρωμον
δὲ καὶ Πήδασα καὶ Βαργύλια καὶ τὴν Ἰασέων πόλιν, ὁμοίως Ἄβυδον
Θάσον Μύριναν Πέρινθον, ἐλευθέρας ἀφεῖναι τὰς φρουρὰς ἐξ
αὐτῶν μεταστησάμενον· περὶ δὲ τῆς τῶν Κιανῶν ἐλευθερώσεως
Τίτον γράψαι πρὸς Προυσίαν κατὰ τὸ δόγμα τῆς συγκλήτου· τὰ
δ' αἰχμάλωτα καὶ τοὺς αὐτομόλους ἅπαντας ἀποκαταστῆσαι Φί-
λιππον Ῥωμαίοις ἐν τοῖς αὐτοῖς χρόνοις, ὁμοίως δὲ καὶ τὰς κατα-
φράκτους ναῦς πλὴν πέντε σκαφῶν καὶ τῆς ἑκκαιδεκήρους· δοῦναι
Κωνσταντίνος Πορφυρογένητος. De thematibus (3023: 09)“Costantino

Porfirogenito. De thematibus”, Ed. Pertusi, A.Vatican City: Biblioteca
Apostolica Vaticana, 1952; Studi e Testi 160.Asia-Europe Asia, chapter
3, l. 39
Σμύρνα, τρίτη Σάρδεις, τετάρτη Μίλητος, πέμπτη Πριήνη, ἕκτη

Κολοφών,
ἑβδόμη Θυάτειρα, ὀγδόη τὸ Πέργαμον, ἐνάτη Μαγνησία, δεκάτη
Τράλλη,
ἑνδεκάτη Ἱεράπολις, δωδεκάτη Κολοσσαὶ αἱ νῦν λεγόμεναι Χῶναι, οὗ
ἔστι
ναὸς διαβόητος τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, τρισκαιδεκάτη Λαοδίκεια,
τεσσαρεσκαιδεκάτη Νύσσα, πεντεκαιδεκάτη Στρατονίκεια, ἑξκαιδεκάτη
Ἀλάβανδα, ἑπτακαιδεκάτη Ἀλίνδα, ὀκτωκαιδεκάτη Μύρινα,
ἐννεακαιδεκάτη Τέως, εἰκοστὴ Λέβεδος, [εἰκοστὴ πρώτη Φιλαδέλφεια]
καὶ ἄλλαι τινές. Καὶ ταῦτα μὲν περὶ τοῦτον.

ἐξ αὐτῆς ἐξοχώτατοι ὅ τε Πυθαγόρας ὁ Σάμιος, ὁ Μνησάρχου υἱός, Ἑπί-

303
κουρός τε ὁ Νεοκλέους, καὶ Μελισσὸς καὶ ἄλλοι πλείονες. Ὅτε γοῦν ἐγέ-
νετο ὁ μερισμὸς τῶν θεμάτων, διὰ τὸ εἶναι ἐπιφανεστάτην τὴν νῆσον,
μητρόπολιν αὐτὴν καὶ ἀρχὴν τοῦ θέματος τῶν πλωϊζομένων τεθείκασιν.
Ἡ γὰρ μεσόγειος καὶ ἡ καταντικρὺ ἄκρα τῆς Σάμου, αὐτή τε ἡ Ἔφεσος
καὶ Μαγνησία καὶ Τράλλεις ἥ τε Μύρινα καὶ Τέως καὶ Λέβεδος καὶ ἕως
τοῦ Ἀτραμυττίου, τὰ ἄνω καὶ πρόσγεια τῷ τῶν Θρᾳκησίων στρατηγῷ,
ἤγουν τῷ ἡγουμένῳ τοῦ ἱππικοῦ τάγματος ἐκείνῳ ἐκληροδοτήθησαν. Διῄ
ρηται δὲ τὸ θέμα τῆς Σάμου εἰς τούρμας δύο, μίαν μὲν τὴν Ἐφέσιον,
δευτέραν δὲ τὴν Ἀτραμυττηνήν. Ὁ δὲ στρατηγὸς τοῦ θέματος αὐτὴν
ἔλαχε Σμύρναν τὴν πόλιν πραιτώριον. Καὶ ταῦτα μὲν περὶ τοῦ θέματος
Σάμου.
Κωνσταντίνος Πορφυρογένητος. De cerimoniis aulae Byzantinae (lib.

1.84–2.56) (3023: 010)“Constantini Porphyrogeniti imperatoris de
cerimoniis aulae Byzantinae libri duo, vol. 1”, Ed. Reiske, J.J.Bonn:
Weber, 1829; Corpus scriptorum historiae Byzantinae.P. 794, l. 19
νίας, τὸν Καμουλιανῶν, τὸν Κηκησοῦ. ἐπαρχία Ἀσίας, μη-

τρόπολις Ἐφέσου, ἔχει πόλεις ὑπ' αὐτὴν ἤτοι ἐπισκόπους λϛʹ,
οἷον τὸν Ὑπέπον, τὸν Τραλέων, τὸν Μαγνησίας Μαιάνδρου,
τὸν Ἐλέας, τὸν Ἀδραμυτίου, τὸν Ἄσσου, τὸν Γαργάρων,
τὸν Μασταύρου, τὸν Καλοῆς, τὸν Βριούλων, τὸν Πηττά-
νης, τὸν Μυρίνης, τὸν Φωκίας, τὸν Αὐρηλιουπόλεως, τὸν
Νύσσης, τὸν Μασχακομέων, τὸν μητροπλιτὴν, τὸν Βαρέ-
των, τὸν Μαγνησίας καὶ Ἀνηλίου, τὸν Ἀνηνάτων, τὸν Περ-
γάμου, τὸν Προήλης, τὸν Ἀρκαδιουπόλεως, τὸν ἀνέας Αὔ-
λης, τὸν Διὸς ἱεροῦ, τὸν Αὐγάζων, τὸν Σιῶν, τὸν Κολο-
φώνης, τὸν Λεβέδου, τὸν Τέου, τὸν Ἐρυθρῶν, .
Joannes Galenus Gramm., Allegoriae in Hesiodi theogoniam (3039:

001)“Glossen und Scholien zur hesiodischen Theogonie”, Ed. Flach, H.
Leipzig: Teubner, 1876, Repr. 1970.P. 364, l. 30
ἄλλοτε δὲ τοὺς σοφούς, ὅταν λέγῃ· ὃν Βριάρεων καλέουσι θεοί, ἄνδρες

δέ τε πάντες Αἰγαίωνα. καὶ πάλιν τὴν ἤτοι ἄνδρες Βατίειαν
κικλήσκουσιν, ἀθάνατοι δέ τε σῆμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνης.
ἐνίοτε δὲ καὶ τὴν πρόνοιαν θεὸν ὀνομάζει καὶ τὴν εἱμαρένην καὶ τοὺς
ἀστέρας, ὡς ὅταν φησὶν ὁ Ἕλενος· ὣς γὰρ ἐγὼν ὄπ' ἄκουσα θεῶν
αἰειγενετάων. καὶ πάλιν· οἱ δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἠγορόωντο
Georgius Monachus Chronogr., Chronicon (lib. 1–4) (3043: 001)

304
“Georgii monachi chronicon, 2 vols.”, Ed. de Boor, C.Leipzig: Teubner,

1904, Repr. 1978 (1st edn. corr. P. Wirth).P. 311, l. 20
Μετὰ δὲ Αὔγουστον ἐβασίλευσε Τιβέριος υἱὸς αὐτοῦ

ἔτη κγʹ. ὃς κτίσας πόλιν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ χώρᾳ παρὰ τὴν
λίμνην ἐκάλεσεν αὐτὴν εἰς τὸ ἑαυτοῦ ὄνομα Τιβεριάδα. ἐφ'
οὗ μέγας σεισμὸς γενόμενος κατήνεγκε πόλεις ἕως ἐδάφους
ιγʹ, Ἔφεσον, Μαγνησίαν, Σάρδην, Μοστίνην, Λιγάϊν, Ἱερο-
καισάρειαν, Φιλαδέλφειαν, Τίμολον, Κύμην, Μυρίναν, Ἀπολ-
λωνίαν, Δίαν, Ὑρκανίαν. καὶ ἐν μὲν τῷ ιεʹ ἔτει τῆς αὐτοῦ
βασιλείας ὁ κύριος ἡμῶν βαπτισθεὶς τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγ-
ματος ἀπήρξατο, ἐν δὲ τῷ ιηʹ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ σταυ-
ρωθεὶς ὁ κύριος ἀνίσταται τῇ κθʹ τοῦ Φαμενὼθ μηνὸς ἤτοι
Μαρτίου τοῦ πρωτοκτίστου μηνὸς Νισὰν παρ' Ἑβραίοις
Georgius Monachus Chronogr., Chronicon breve (lib. 1–6) (redactio

recentior) (3043: 002); MPG 110.Volume 110, p. 372, l. 34
ὁ υἱὸς αὐτοῦ, ὁ κτίσας πόλιν ἐν τῇ Ἰουδαίων χώρᾳ

(παρὰ τὴν λίμνην, ἐκάλεσε δὲ αὐτὴν εἰς ἑαυτοῦ
ὄνομα) Τιβεριάδα. (2) Ἐφ' οὗ μέγας σεισμὸς γε-
νόμενος, κατήνεγκε πόλεις ἕως ἐδάφους ιγʹ, Ἔφεσον,
Μαγνησίαν, Σάρδην, Μοστίνην, Λιγάην, Ἱεροκαι-
σάρειαν, Φιλαδελφίαν, Τμόλον, Κύμην, Μύριναν,
Ἀπολλωνίαν, Δίαν, Ὑρκανείαν. (2) Καὶ ἐν μὲν τῷ ιεʹ ἔτει τῆς αὐτοῦ
βασιλείας ὁ Κύριος ἡμῶν βαπτισθεὶς, τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύ-
γματος ἀπήρξατο. (4) Ἐν δὲ τῷ ιηʹ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ
Georgius Syncellus Chronogr., Ecloga chronographica (3045: 001)

“Georgius Syncellus. Ecloga chronographica”, Ed. Mosshammer, A.A.
Leipzig: Teubner, 1984.P. 211, l. 21
Μυρίνα ἡ παρά τισι Σμύρνα λεγομένη ἐκτίσθη ἐν Ἀσίᾳ. Ἔφεσος ἐκτί-

σθη ἐν Ἀσίᾳ ὑπὸ Ἀνδρονίκου. Κύμη ἐκτίσθη ἐν Ἰταλίᾳ.
Καρχηδὼν ἐπεκτίσθη ὑπὸ Καρχηδόνος τοῦ Τυρίου, ὡς δ' ἄλλοι ὑπὸ Δι-
δοῦς τῆς ἐκείνου θυγατρὸς μετὰ τὰ Τρωικὰ ἔτεσιν ρλγʹ. ἐκαλεῖτο δὲ πρὸ
τούτου Ὀριγώ.

305
ΚΟΣΜΟΥ ΕΤΗ ΕΦΙΕ Τῆς θείας σαρκώσεως ἔτη ιεʹ
Ῥωμαίων γʹ μόναρχος Τιβέριος ἔτη κβʹ. τοῦ δὲ κόσμου ἦν ἔτος ͵εφιεʹ.

Τῆς μικρᾶς Ἀσίας σεισμῷ ιγʹ πόλεις κατεπτώθησαν, Ἔφεσος, Μαγνη-
σία, Σάρδις, Μοστινή, Αἰγαί, Ἱεροκαισάρεια, Φιλαδέλφεια, Τμῶλος,
Τίμος, Μύρινα, Κύμη, Ἀπολλωνία Δία, Ὑρκανία.
ΚΟΣΜΟΥ ΕΤΗ ΕΦΚ Τῆς θείας σαρκώσεως ἔτη κʹ
Τὴν μὲν κατὰ σάρκα γέννησιν τοῦ κυρίου καὶ θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν
Ἰησοῦ Χριστοῦ δύο μόνοι τῶν εὐαγγελιστῶν ἱστόρησαν, Ματθαῖος τὸ
βασιλικὸν ἐκ τοῦ Δαβὶδ κατὰ Σολομῶνα καὶ Λουκᾶς τὸ ἱερατικὸν ἐκ τοῦ
πάντων κακῶν. πρὸς ὃν ἀντέγραψε Τραϊανός, μὴ ἐκζητεῖσθαι Χριστια-

νούς.
Τραϊανὸς δὲ Δάκας καὶ Σκύθας ὑποτάξας κατ' αὐτῶν ἐθριάμβευσεν,
ἐπαρχίαν ποιήσας τὴν Δακίαν.
Ἐν Ῥώμῃ ἐνεπρήσθη ἡ χρυσῆ οἰκία.
Ἀσίας δʹ πόλεις κατεπτώθησαν, Ἐλαία, Μύρινα, Πιτάνη καὶ Κύμη,
Ἑλλάδος δὲ Ὀπουντία καὶ Ὤριτος.
Τὸ Πάνθεον ὑπὸ κεραυνοῦ διεφθάρη.
Γαλατίας γʹ πόλεις σεισμῷ κατεπτώθησαν.
Ῥώμης ϛʹ ἐπίσκοπος Ἀλέξανδρος ἔτη ιβʹ.
Theognostus Gramm., Canones sive De orthographia (3128: 001)

“Anecdota Graeca e codd. manuscriptis bibliothecarum Oxoniensium,
vol. 2”, Ed. Cramer, J.A.Oxford: Oxford University Press, 1835, Repr.
1963.Section 596, l. 5
Τὰ διὰ τοῦ ινα προπαροξύτονα δι' ἑνὸς ν γραφόμενα, ἢ

καὶ διὰ δισσοῦ, διὰ τοῦ ι γράφονται· οἷον, Ἅρπινα· Βέλ-
βινα, ὄνομα τόπου· Καμάρινα· Αἴγινα· Μυκέρινα, ὄνομα πό-
λεως· Φίλιννα· Ἵριννα· Βίτιννα· Κόριννα· Σάλπινα, ὄνομα
κύριον· Μύρινα· οἷς ὅμοιον καὶ τὸ πῖνα ἐπὶ τοῦ ὀστρέου δι'
ἑνὸς ν γραφόμενον.
Τὰ διὰ τοῦ ινα Ἰταλικὰ προπερισπώμενα διὰ τοῦ ι γρά-
φονται· Ἠμῖνα· Φαυστῖνα· Κωνσταντῖνα· Πλωτῖνα.
Τὰ διὰ τοῦ υνα προπαροξύτονα διὰ τοῦ υ ψιλοῦ γράφον-
ται· οἷον, χέλυνα· ἄμυνα· εὔθυνα· ἔρυνα· Δίκτυννα· σίγυννα·
306
Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon (3136: 001)“Iohannis Zonarae

lexicon ex tribus codicibus manuscriptis, 2 vols.”, Ed. Tittmann, J.A.H.
Leipzig: Crusius, 1808, Repr. 1967.Alphabetic letter eta, p. 1016, l. 6
Ἡφαίστια. πόλις. καὶ κλίνη. καὶ ὄνομα

ἑορτῆς. Ἡφαιστία δὲ ἡ ἑταιρίς.
Ἡφαιστία. δύο πόλεις ἦσαν τῆς Λήμνου, Μυρίνα τὲ καὶ Ἡφαιστία.
Ἡ φῦσα. ἡ γεννήσασα. καὶ ὁ φὺς, ὁ γεννήσας.
Ἠφείθη. συνεχωρήθη.
Ἠφειδήκεισαν καὶ ἠφειδηκότες. καταπαύσαν-
τες, μὴ φεισάμενοι.
Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon Alphabetic letter mu, p. 1375, l. 4
τος ὁ καρπὸς τῆς μυρσίνης.]

Μυρονίτης οἶνος. ὁ τῷ μύρῳ κεκραμένος.
Μύρσος. πλεκτὸν ἀγγεῖον ἐξ ἄγνου, ὅ ἐστι λύ-
γου, πλακείς.
Μύρσον ἐς ὠτώεντα – .
Μυρινίτης. ὁ ἐκ τῆς Μυρίνης. τινὲς τὸ μυῤῥίνη
διὰ δύο ρρ γράφουσι.
Μύστης. ὁ τῶν μυστηρίων ἐξηγητής.
Μυσταγωγός. διδάσκαλος.
Μύσκελος. ὁ στραβόπους.
Μῦς. ὁ ποντικός. καὶ κλίνεται μυός.
Μιχαήλ Κριτόβουλος (3147: 004)“Critobuli Imbriotae historiae”, Ed.

Reinsch, D.R.Berlin: De Gruyter, 1983; Corpus fontium historiae
Byzantinae 22. Series Berol.nsis.Book 3, chapter 14, section 7, l. 3
ὑμᾶς καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἀρκοῦντα παρέξομεν· εἰ δ' οὖν, ἄπιτε ὅποι φίλον
ἑκάστῳ.” τὸν δέ γε τούτων ἄρχοντα Καλαβρέζον δώροις τε πολλοῖς
καὶ ξενίοις τιμήσας ἀπέπεμψε μετ' εἰρήνης ἐς Εὔβοιαν ἀπελθόντα.
μετὰ δὲ τοῦτο πέμψας ἄγγελον ἐς τὸν τοῦ Παλαιοῦ Κάστρου
καλουμένου φρούραρχον Μιχαὴλ ὄνομα (τοῦτο δ' ἦν ἡ παλαιὰ Μυρι-
νούπολις) αἰτεῖ τὴν ἀκρόπολιν ὑπισχνούμενος αὐτῷ καὶ δῶρα δώρα
δώσειν καὶ τιμήσειν ἱκανῶς. ἔστι γὰρ ἡ τῆς Μυρινουπόλεως ἀκρόπολις
ἐχυρωτάτη καὶ πάντῃ ἀνεπιχείρητος καὶ τῶν ὀνομαστῶν ἐπ' ἀσφαλείᾳ ἐκ
πάνυ παλαιοῦ ἐπ' ἄκρας τε ὑπερανῳκισμένη τῆς πόλεως ἐφ' ὑψηλοῦ
307
καὶ τριπλῷ τείχει παλαιτάτῳ καὶ λίθοις μεγίστοις κατησφαλισμένη τε

καὶ κατωχυρωμένη καὶ πᾶσαν ὑπ' αὐτὴν ἔχουσα καὶ καταδουλοῦσα τὴν
ἑκάστῳ.” τὸν δέ γε τούτων ἄρχοντα Καλαβρέζον δώροις τε πολλοῖς

καὶ ξενίοις τιμήσας ἀπέπεμψε μετ' εἰρήνης ἐς Εὔβοιαν ἀπελθόντα.
μετὰ δὲ τοῦτο πέμψας ἄγγελον ἐς τὸν τοῦ Παλαιοῦ Κάστρου
καλουμένου φρούραρχον Μιχαὴλ ὄνομα (τοῦτο δ' ἦν ἡ παλαιὰ Μυρι-
νούπολις) αἰτεῖ τὴν ἀκρόπολιν ὑπισχνούμενος αὐτῷ καὶ δῶρα δώρα
δώσειν καὶ τιμήσειν ἱκανῶς. ἔστι γὰρ ἡ τῆς Μυρινουπόλεως ἀκρόπολις
ἐχυρωτάτη καὶ πάντῃ ἀνεπιχείρητος καὶ τῶν ὀνομαστῶν ἐπ' ἀσφαλείᾳ ἐκ
πάνυ παλαιοῦ ἐπ' ἄκρας τε ὑπερανῳκισμένη τῆς πόλεως ἐφ' ὑψηλοῦ
καὶ τριπλῷ τείχει παλαιτάτῳ καὶ λίθοις μεγίστοις κατησφαλισμένη τε
καὶ κατωχυρωμένη καὶ πᾶσαν ὑπ' αὐτὴν ἔχουσα καὶ καταδουλοῦσα τὴν
πόλιν.
κρίνεται, αἵματι δὲ ξίφος ἐγχαράξας ἐς χάρτην ἀποπέμπει Κριτοβούλῳ

τοῦτο δηλῶν, ὡς “αἵματι καὶ σιδήρῳ μόνῳ τὴν ἀκρόπολιν λήψῃ, ἄλλως
δ' οὔ”, καὶ ἅμα προσεπαπειλησάμενος ἐν τῷ χάρτῃ καὶ τοῦτο μετ' εἰρω-
νείας· “μὴ οὕτω τὴν ἀκρόπολιν αἴτει, οὐ γὰρ λήψῃ· ἀλλ' εἴ γε ἀνὴρ εἶ,
αὐτὸς ἐλθὼν σὺν ὅπλοις λάμβανε ταύτην.”
ἄφιξις Κριτοβούλου ἐς Μυρινούπολιν καὶ συνθῆκαι μετὰ τοῦ

φρουράρχου ἐπὶ ῥητῷ καιρῷ παραδοῦναι αὐτῷ τὴν ἀκρόπολιν καὶ τὸ
ἄστυ
Κριτόβουλος δὲ ἡμέρας τέσσαρας ἐν τῷ Κοτζίνου ἄστει διαγα-
γὼν καὶ καταστησάμενος τὰ αὐτοῦ τῇ ὑστεραίᾳ ἀναλαβὼν τετρακοσί-
ους ἱππεῖς ὡπλισμένους καλῶς καὶ πεζῶν ὁπλίτας οὐκ ἐλάσσους τρια
Agathias Scholasticus Epigr., Hist., Historiae (4024: 001)

“Agathiae Myrinaei historiarum libri quinque”, Ed. Keydell, R.
Berlin: De Gruyter, 1967; Corpus fontium historiae Byzantinae 2. Series
Berol.nsis.P. 6, l. 10
παντὶ ἔχεσθαι ἔργου. 13 ἀλλὰ γὰρ τοιαῦτα ἐπᾴδων ἤδη μοι καὶ αὐτῷ
βουλομένῳ κατεκήλησέ γε ῥᾳδίως καὶ ἔπεισεν. καὶ τοίνυν ἐς τάδε
ἀφῖγμαι.
ἀλλά μοι εἴη ἄξιόν τι δρᾶσαι τῆς προθυμίας καὶ τοῦ μεγέθους τῶν ἔργων
ὡς ἐγγυτάτω ἱκέσθαι. 14 Δηλωτέον δὲ πρότερον ὅστις τέ εἰμι καὶ ὅθεν,
308
τοῦτο δὴ τὸ τοῖς ξυγγραφεῦσιν εἰθισμένον. ἐμοὶ Ἀγαθίας μὲν ὄνομα,

Μύρινα δὲ πατρίς, Μεμνόνιος δὲ πατήρ, τέχνη δὲ τὰ Ῥωμαίων νόμιμα
καὶ οἱ τῶν δικαστηρίων ἀγῶνες. Μύριναν δέ φημι οὐ τὸ Θρᾴκιον
πόλισμα
οὐδὲ εἴ τις ἑτέρα κατὰ τὴν Εὐρώπην τυχὸν ἢ Λιβύην τῷδε κέκληται τῷ
ὀνόματι, ἀλλὰ τὴν ἐν τῇ Ἀσίᾳ πάλαι ὑπὸ Αἰολέων ἀπῳκισμένην ἀμφὶ
τὰς ἐκβολὰς τοῦ Πυθικοῦ ποταμοῦ, ὃς δὴ ῥέων ἐκ Λυδίας τῆς χώρας ἐς
τὸν ἔσχατον αὐλῶνα τοῦ κόλπου τοῦ Ἐλαΐτου ἐμβάλλει. 15 γένοιτο
Agathias Scholasticus Epigr., Hist., Historiae P. 6, l. 11
βουλομένῳ κατεκήλησέ γε ῥᾳδίως καὶ ἔπεισεν. καὶ τοίνυν ἐς τάδε

ἀφῖγμαι.
ἀλλά μοι εἴη ἄξιόν τι δρᾶσαι τῆς προθυμίας καὶ τοῦ μεγέθους τῶν ἔργων
ὡς ἐγγυτάτω ἱκέσθαι. 14 Δηλωτέον δὲ πρότερον ὅστις τέ εἰμι καὶ ὅθεν,
τοῦτο δὴ τὸ τοῖς ξυγγραφεῦσιν εἰθισμένον. ἐμοὶ Ἀγαθίας μὲν ὄνομα,
Μύρινα δὲ πατρίς, Μεμνόνιος δὲ πατήρ, τέχνη δὲ τὰ Ῥωμαίων νόμιμα
καὶ οἱ τῶν δικαστηρίων ἀγῶνες. Μύριναν δέ φημι οὐ τὸ Θρᾴκιον
πόλισμα
οὐδὲ εἴ τις ἑτέρα κατὰ τὴν Εὐρώπην τυχὸν ἢ Λιβύην τῷδε κέκληται τῷ
ὀνόματι, ἀλλὰ τὴν ἐν τῇ Ἀσίᾳ πάλαι ὑπὸ Αἰολέων ἀπῳκισμένην ἀμφὶ
τὰς ἐκβολὰς τοῦ Πυθικοῦ ποταμοῦ, ὃς δὴ ῥέων ἐκ Λυδίας τῆς χώρας ἐς
τὸν ἔσχατον αὐλῶνα τοῦ κόλπου τοῦ Ἐλαΐτου ἐμβάλλει.
Anonymi In Aristotelis Artem Rhetoricam Rhet., In Aristotelis artem

rhetoricam commentarium (4026: 001)“Anonymi et Stephani in artem
rhetoricam commentaria”, Ed. Rabe, H.Berlin: Reimer, 1896;
Commentaria in Aristotelem Graeca 21.2.P. 17, l. 30
κις, τῶν δὲ γυναικῶν ἑταιριζομένων καὶ ἐπανισταμένων ἐκείνοις, οὗτοι

κατὰ τὸ ἥμισυ δυσδαίμονες, οὐκ εὐδαίμονες, τῷ μὲν ἄλλῳ μέρει τυχὸν
τῶν ἀγαθῶν εὐδαιμονοῦντες, τῷ δὲ γυναικῶν εὐμοιρεῖν μαινάδων τὸ
ἥμισυ
τῆς εὐδαιμονίας ἀφαιρούμενοι. [a16] ἔστι δὲ χρήσιμα μὲν τῶν κτημά-
των καὶ χωρίων καὶ φυτῶν μᾶλλον τὰ κάρπιμα, οἷον ἐλαῖαι, ἄμπελοι,
μηλέαι, ἐλευθέρια δὲ τὰ πρὸς ἀπόλαυσιν, οἷον κυπάριττοι, Μυρίναι,
δρύες κατάσκιοι. [a19] ὅρος δὲ ἀσφαλείας τῶν κτημάτων τούτων
τὸ κατέχειν ἀσφαλῶς καὶ ἐπ' ἐξουσίας ἔχειν πωλεῖν καὶ δωρητικῶς
ἐκδιδόναι καὶ ἀπαλλοτριοῦν ἤτοι ἀποποιεῖσθαι ἐφ' ὁποίῳ δήποτε
βούλεται
προσώπῳ. [a23] ὅλως δὲ τὸ πλουτεῖν ἐστιν ἐν τῷ χρῆσθαι καὶ
ἐνεργεῖν, ἀλλὰ μὴ κεκτῆσθαι μὲν καταχωννύειν δέ· καὶ γὰρ ἡ ἐνέργειά
309
Στέφανος Γραμματικός (epitome) (4028: 001)“Stephan von Byzanz.

Ethnika”, Ed. Meineke, A.Berlin: Reimer, 1849, Repr. 1958.P. 39, l. 2
Αἰγαῖον πεδίον συνάπτον τῇ Κίρρᾳ, ὡς Ἡσίοδος. λέγεται

παρὰ Αἰγᾶν ποταμὸν φερόμενον ἀπὸ τοῦ περὶ τὸ Πύθιον
ὄρους, ἀφ' οὗ καὶ τὸ πεδίον Αἰγαῖον.
Αἰγαί πόλεις πολλαί. Κιλικίας, Μακεδονίας, ἥτις καὶ
μηλοβότειρα ἐλέγετο, τῆς Θρᾳκησίων χερρονήσου, καὶ ἡ ἐν
Μυρίνῃ ἐν τῇ Αἰολίδι, καὶ Λυδίας καὶ Λοκρίδος καὶ Αἰτω-
λίας καὶ Εὐβοίας, ἃς Ὅμηρος ἐν τῷ νʹ. τὸ ἐθνικὸν ἀπὸ μὲν
δισυλλάβου Αἰγαῖος, ἀπὸ δὲ τρισυλλάβου εὕρηται καὶ οὕτως
Αἰγεάτης.
Αἴγειρα, πόλις Ἀχαΐας, ἣν Ὅμηρος Ὑπερησίην φησίν.
ἔνιοι ἀπὸ Αἰγιαλέως τὴν χώραν Αἰγιαλόν φασι τό τε Αἴγιον
Εὔπολις. Γρησῖνος, πόλις Χερρονήσου. τὸ ἐθνικὸν Γρησίνιος,

ὡς Ἀνδροτίων ἕκτῳ Ἀτθίδος.
Γρηστωνία, χώρα Θρᾴκης πρὸς τῇ Μακεδονίᾳ, Θου-
κυδίδης δευτέρᾳ. ἀπὸ Γράστου τινός. τὸ ἐθνικὸν Γραστῶνες.
Γρῦνοι, πολίχνιον Μυριναίων, οὗ “καὶ ἱερὸν Ἀπόλλω-
νος καὶ μαντεῖον ἀρχαῖον καὶ ναὸς πολυτελὴς λευκοῦ λίθου”,
ἐν ᾧ τιμᾶται. Ἑκαταῖος δὲ τὴν πόλιν Γρύνειαν καλεῖ. τὸ
ἐθνικὸν Γρυνεύς καὶ Γρυνηίς τὸ θηλυκόν. λέγεται καὶ “Γρύ-
νειος Ἀπόλλων” ὡς Παρθένιος Δήλῳ, καὶ Γρυνήιος καὶ
Γρυνικός τὸ κτητικόν, καὶ οὐδετέρως τὰ Γρύνεια.
Ἡφαιστιάδαι, δῆμος Ἀκαμαντίδος φυλῆς, ἐν ᾧ ἦν

Ἡφαίστου ἱερόν. ὁ δημότης Ἡφαιστιάδης. τὰ τοπικὰ ἐξ
Ἡφαιστιαδῶν καὶ τὰ λοιπά.
Ἡφαιστιάς, πόλις ἐν Λήμνῳ. Ἑκαταῖος Εὐρώπῃ. τὸ
ἐθνικὸν Ἡφαιστιεύς. Χάραξ δ' ἐν δεκάτῳ χρονικῶν φησιν
ὅτι “Μυριναῖοι τῶν Πελασγικῶν ὑποσχέσεων οὐ φροντίσαντες
ἀπέκλεισαν τῷ Μιλτιάδῃ τὰς πύλας, κἀκεῖνος πολιορκίᾳ πα-
ρεστήσατο αὐτούς. τῶν δ' Ἡφαιστιέων τύραννος [Ἕρμων,
τῶν Περς]ῶν φοβηθεὶς τὴν δύναμιν, ἔφη χαριζόμενος τοῖς
Ἀθηναίοις φίλοις οὖσιν ἐμπεδοῦν τὰ ὁμολογηθέντα ὑπὸ τῶν
Πελασγῶν, καὶ ἀμαχεὶ παρέδωκε τὴν πόλιν”.
310
καὶ ἡ ἀκρόπολις τοῦ Ἄργους Λάρισα. καὶ ὁ πολίτης Λαρι-

σαῖος καὶ Λαρισεὺς Ζεύς. Στράβων δὲ κώμην φησὶν Ἐφέσου,
ἐν ᾗ Ἀπόλλων Λαρισηνός.

Λήναιος, ἀγὼν Διονύσου ἐν ἀγροῖς, ἀπὸ τῆς ληνοῦ.
Μυρίανδρος, πόλις Συρίας πρὸς τῇ Φοινίκῃ. Ξενοφῶν

ἐν πρώτῳ ἀναβάσεως. τὸ κτητικὸν Μυριανδρικὸς κόλπος.
Μυρικοῦς, πόλις καταντικρὺ Τενέδου καὶ Λέσβου τῆς
Τροίας. Ἑκαταῖος “ἐς Μυρικόεντα τῆς Τρωικῆς”. οἱ πολῖται
Μυρικούσιοι.
Μύρινα, πόλις ἐν Λήμνῳ. Ἑκαταῖος Εὐρώπῃ. ἔστι
καὶ τῆς Αἰολίδος ἄλλη. ἀπὸ Μυρίνης ἀμφότεραι ἢ ἀπὸ Μυ-
ρίνου. τὸ ἐθνικὸν Μυριναῖος, Μυριναία δὲ ἐπὶ τῆς χώρας,
καὶ οὐδετέρως Μυριναῖον.
Μύρκινος, τόπος καὶ πόλις κτισθεῖσα παρὰ τῷ Στρυ-
μόνι ποταμῷ. τὸ ἐθνικὸν Μυρκίνιος καὶ Μυρκινία. Π
ἐν πρώτῳ ἀναβάσεως. τὸ κτητικὸν Μυριανδρικὸς κόλπος.

311
μόνι ποταμῷ. τὸ ἐθνικὸν Μυρκίνιος καὶ Μυρκινία. Παρ-

θένιος δὲ Μυρκιννίαν αὐτήν φησι.

Μύρλεια, πόλις Βιθυνίας, ἡ νῦν λεγομένη Ἀπάμεια.

ΠρόκλοςIn Platonis rem publicam commentarii (4036: 001)

“Procli Diadochi in Platonis rem publicam commentarii, 2 vols.”, Ed.
Kroll, W.Leipzig: Teubner, 1:1899; 2:1901, Repr. 1965.Volume 1, p.
170, l. 7
θεωρίαν· διττῶν δὲ αὖ ὄντων ὀνομάτων καὶ διττοὺς ἐχόν-

των τῆς αἰτίας ἀπολογισμούς, τοὺς μὲν ἀγνώστους ἡμῖν,
τοὺς δὲ γνωρίμους, ἑκατέρων τὸν Ὅμηρον ποιεῖται μάρτυρα
[p. 392a]. σαφέστατα γὰρ ἐκεῖνον διαστείλασθαι τά τε ἀν-
θρώπινα καὶ τὰ θεῖα τῶν ὀνομάτων, τὴν Βατίειαν καὶ τὴν
Μυρίνην, καὶ Ξάνθον λέγοντα τὸν ποταμὸν καὶ Σκάμαν-
312
δρον, καὶ τὴν χαλκίδα τὸ ὄρνεον καὶ τὴν κύμινδιν· καὶ

τούτων τὰ μὲν νοερώτερα καὶ τῆς φύσεως τῶν ὑποκειμένων
τελέως ἀντεχόμενα πραγμάτων καὶ κατὰ τὸν αἰσθητὸν τύ-
πον εὐπρεπέστερά τε καὶ εὐφωνότερα τῶν θεῶν ἔγγονα
τιθέμενον, τὰ δὲ τοῖς εἰρημένοις ἅπασι τούτων λειπόμενα
ΠρόκλοςIn Platonis Cratylum commentaria (4036: 009)

“Procli Diadochi in Platonis Cratylum commentaria”, Ed. Pasquali, G.
Leipzig: Teubner, 1908.Section 10, l. 15
ὁ γὰρ τὸν ἑαυτοῦ παῖδα Ἀθανάσιον καλέσας δηλοῖ τὴν περὶ

ταῦτα τῶν ὀνομάτων πλημμέλειαν. ἔτι δὲ καὶ τῶν ὀνομάτων
ἐχόντων εἶδος καὶ ὕλην, κατὰ μὲν τὸ εἶδος μᾶλλον τοῦ φύσει
μετέχουσι, κατὰ δὲ τὴν ὕλην μᾶλλον τοῦ θέσει. καὶ πρὸς
μὲν Ἑρμογένη λέγων χωρίζει τά τε μονίμως ἐν θεοῖς ἱδρυ-
μένα ὀνόματα, οἷον Μυρίνη καὶ τὰ τοιαῦτα, καὶ τὰ ἐν ψυ-
χαῖς, οἷον βατίεια· πρὸς δὲ Κρατύλον ἀποδέχεται μὲν τὴν
πρὸς τὰ πράγματα τῶν ὀνομάτων ἀναφοράν, δείκνυσι δ' ὅτι
ἐστὶ καὶ τὸ τυχαῖον πολὺ ἐν τοῖς ὀνόμασιν, ἅμα δὲ καὶ ὅτι
οὐ πάντα κινεῖται τὰ πράγματα.
ΠρόκλοςIn Platonis Cratylum commentaria Section 71, l. 145
λαμβάνοντες, τὰ δ' ἐκ τῆς αἰσθήσεως καὶ δόξης· περὶ ὧν καὶ

ὁ Σωκράτης νῦν (p 392d sqq) φησι τὸν Ὅμηρον ἐνδείκνυ-
σθαι, τὰ μὲν εἰς θεοὺς ἀναφέροντα, τὰ δὲ εἰς ἀνθρώπους,
ὅτι τὰ μὲν θεόκλητα ὀνόματα καὶ λεῖά εἰσι καὶ εὔηχα καὶ ὀλιγο-
συλλαβώτερα ἤπερ τὰ παρ' ἀνθρώποις, οἷον ὁ Ξάνθος τοῦ
Σκαμάνδρου καὶ ἡ χαλκὶς τῆς κυμίνδιος, καὶ ἡ Μυρίνη
τῆς Βατιείας. καὶ ἔοικεν τὸ μὲν πρῶτον δηλοῦν ὅπως οἱ θεοὶ
πᾶσαν τὴν ῥευστὴν οὐσίαν κατ' αἰτίαν ὡρισμένην καὶ προει-
λήφασι καὶ ὀνομάζουσι, τὸ δὲ δεύτερον ὅπως τὴν ἐν τῇ γε-
νέσει φερομένην ζωὴν οἱ θεοὶ τοῖς νοεροῖς μέτροις ἀφορίζου-
σιν, τὸ δὲ τρίτον ὅπως καὶ τὴν χωριστὴν ἀπὸ τῆς γενέσεως
ὕδωρ αὐτοῦ, οὕτως ὑπὸ τῶν ἐπιπολαίως νοούντων ἀνθρώπων

ἐκλήθη Σκάμανδρος. ἡ δὲ χαλκὶς διὰ τὸ λιγυρὸν καὶ
εὔηχον δίκην χαλκοῦ ἠχοῦντος τορὸν οὕτως ἐκλήθη· ἀμέλει
καὶ Χαλδαῖοι (p 66) οὕτως αὐτὸ καλοῦσι παρὰ θεῶν ἀκού-
313
σαντες· ἡ δὲ κύμινδις παρὰ τὴν σμικρότητα τοῦ ὀρνέου. ἡ

δὲ Μυρίνη ἀπὸ τῆς ψυχῆς τῆς τὸν τόπον ἐκεῖνον λαχούσης
ἐκ τῶν θεῶν· ἡ δὲ Βατίεια ἴσως διὰ τὸ φυτὸν τὸ ἐν αὐτῇ
πλεονάζον οὕτως καλεῖται. καὶ ἔχομεν ἐν τούτοις τὰς διαφορὰς
τῶν θείων καὶ ἀνθρωπίνων γνώσεων τριττάς· δραστηρίους
μὲν καὶ παθητικὰς διὰ τὸν Ξάνθον καὶ Σκάμανδρον, λογι-
κὰς δὲ καὶ φυσικὰς διὰ τὴν Μυρίνην καὶ τὴν Βατίειαν,
δὲ Μυρίνη ἀπὸ τῆς ψυχῆς τῆς τὸν τόπον ἐκεῖνον λαχούσης

ἐκ τῶν θεῶν· ἡ δὲ Βατίεια ἴσως διὰ τὸ φυτὸν τὸ ἐν αὐτῇ
πλεονάζον οὕτως καλεῖται. καὶ ἔχομεν ἐν τούτοις τὰς διαφορὰς
τῶν θείων καὶ ἀνθρωπίνων γνώσεων τριττάς· δραστηρίους
μὲν καὶ παθητικὰς διὰ τὸν Ξάνθον καὶ Σκάμανδρον, λογι-
κὰς δὲ καὶ φυσικὰς διὰ τὴν Μυρίνην καὶ τὴν Βατίειαν, ἐναρ-
μονίους δὲ καὶ ἀναρμόστους διὰ τὴν χαλκίδα καὶ τὴν κύμιν-
διν. οὐχ ἁπλῶς δὲ ἀνδρῶν πάντων πρὸς θεῶν συγκρίνει
ὀνοματοθεσίαν, ἀλλὰ τῶν ἠρρενωμένων καὶ σοφῶν καὶ τοῖς
πατρικοῖς αἰτίοις ἀναλογούντων.
Φώτιος λεξικογράφος. Βιβλιοθήκη Codex 190, Bekker p. 153a, l. 35
κατὰ τῆς πέτρας καὶ ἀναιρεθεῖσα ἐτάφη. Καὶ Ἱππομέ-

δοντά φησιν Ἐπιδάμνιον, παιδὸς ἐγχωρίου ἐρασθέντα
καὶ μὴ τυγχάνοντα, ὅτι πρὸς ἕτερον κλίνειεν, ἀνελεῖν,
εἰς δὲ τὴν Λευκάδα παραγενόμενον καὶ ῥίψαντα ἑαυ-
τὸν ἀποθανεῖν. Καὶ Νικόστρατον δὲ τὸν κωμικὸν Τετ-
τιγιδαίας τῆς Μυριναίας ἐρασθέντα ῥῖψαι ἑαυτὸν
καὶ ἀπαλλαγῆναι τοῦ ἔρωτος. Μάκητα δέ φασι τὸν
Βουθρώτιον Λευκοπέτραν ἐπικληθῆναι διότι τετρά-
κις αὑτὸν καταβαλὼν τῶν ἐρωτικῶν κακώσεων ἀπαλ-
λάττοιτο.
Φώτιος λεξικογράφος. Βιβλιοθήκη Codex 241, Bekker p. 327b, l. 35
Καρμανοὶ δὲ Ἰνδοὶ, γένος ἥμερον, εὔϊχθυν οὕτω νέ-

μονται θάλατταν ὡς μηδ' ἀποθέτους ποιεῖσθαι τοὺς ἰχθῦς
μηδὲ ταριχεύειν. εἶναι γὰρ αὐτοῖς ἐπὶ χεῖρας τοὺς ἰχθῦς
διὰ παντὸς ὅσους βούλονται.
Ὅτι προσπλεῦσαί φησιν αὐτοὺς καὶ Βαλάροις· ἐμ-
314
πόριον δὲ τοῦτο εἶναι μεστὸν Μυρίνων καὶ φοινίκων καὶ

δαφνῶν καὶ κήπων παντοδαπὰ φερόντων. Προκεῖσθαι
δὲ τοῦ χωρίου τούτου νῆσον ἱεράν, καὶ καλεῖσθαι Σέλιρα.
Ταύτης τῆς νήσου τὰ τετραμμένα πρὸς τὸ πέλαγός
ἐστι μὲν ἄπειρος πυθμὴν θαλάσσης, φέρει δ' ὄστρεον
ἐν ἐλύτρῳ λευκῷ μεστὸν πιμελῆς·
φαίνεται. δηλοῖ δὲ κυρίως μὲν τὸν ἐν ὄρει κτύπον, καταχρηστικῶς δὲ καὶ

τὸν
ὁπουδήποτε. ἡ δὲ τοῦ ῥηθέντος τόπου ἤτοι στρατοπέδου ἔκθεσις τοιαύτη·
( 811 – 5) «Ἔστι δέ τις προπάροιθε πόληος αἰπεῖα κολώνη ἐν πεδίῳ
ἀπάνευθε
περίδρομος ἔνθα καὶ ἔνθα», τουτέστι κυκλοτερὴς καὶ πάντοθεν
περιτρεχομένη.
ταύτην «ἄνδρες μὲν Βατίειαν κικλήσκουσιν, ἀθάνατοι δὲ σῆμα
πολυσκάρθμοιο Μυρίννης». ἔνθα, φησί, τότε Τρῶές τε διεκρίθησαν καὶ
οἱ αὐτῶν ἐπίκουροι. Καὶ σημείωσαι, ὅτι οὐδὲ οὗτος ὁ τοῦ μνημείου τόπος
τοῖς βαρβάροις ἦν ἀγαθὸς οἰωνός, ὡς οὐδὲ ὁ τοῦ Αἰσυήτου τύμβος. διὸ
τάχα καὶ ὁ ποιητὴς ὤκνησε τύμβον ἢ τάφον Μυρίννης εἰπεῖν, σῆμα δὲ
ἐκάλεσεν εὐφημότερον, ὡς σημεῖον τινος κειμένου ἐκεῖ. Ὅρα δὲ καί,
ὅπως εὐμεθόδως κἀνταῦθα ἱστορίαν παλαιὰν παρέρριψε τὴν περὶ
Μυρίννης καὶ τὴν ῥηθεῖσαν κολώνην κατὰ τὸ παρέλκον
περίδρομος ἔνθα καὶ ἔνθα», τουτέστι κυκλοτερὴς καὶ πάντοθεν

περιτρεχομένη.
ταύτην «ἄνδρες μὲν Βατίειαν κικλήσκουσιν, ἀθάνατοι δὲ σῆμα
πολυσκάρθμοιο
Μυρίννης». ἔνθα, φησί, τότε Τρῶές τε διεκρίθησαν καὶ οἱ αὐτῶν
ἐπίκουροι. Καὶ
σημείωσαι, ὅτι οὐδὲ οὗτος ὁ τοῦ μνημείου τόπος τοῖς βαρβάροις ἦν
ἀγαθὸς
οἰωνός, ὡς οὐδὲ ὁ τοῦ Αἰσυήτου τύμβος. διὸ τάχα καὶ ὁ ποιητὴς ὤκνησε
τύμβον
ἢ τάφον Μυρίννης εἰπεῖν, σῆμα δὲ ἐκάλεσεν εὐφημότερον, ὡς σημεῖον
τινος
κειμένου ἐκεῖ. Ὅρα δὲ καί, ὅπως εὐμεθόδως κἀνταῦθα ἱστορίαν παλαιὰν
παρέρριψε τὴν περὶ Μυρίννης καὶ τὴν ῥηθεῖσαν κολώνην κατὰ τὸ
παρέλκον
315
ἐτοπογράφησε ποικιλίας χάριν καὶ πολυμαθείας καὶ τοῦτο ποιήσας. τόπον

δὲ
ὑψηλόν, ὥσπερ ἡ ἀλλαχοῦ Καλλικολώνη, οὕτω καὶ νῦν ἡ κολώνη δηλοῖ.
ὅθεν παράγωγον ἡ κολώνεια, ὡς Ἀστυόχη Ἀστυόχεια.
Μυρίννης». ἔνθα, φησί, τότε Τρῶές τε διεκρίθησαν καὶ οἱ αὐτῶν

ἐπίκουροι. Καὶ
σημείωσαι, ὅτι οὐδὲ οὗτος ὁ τοῦ μνημείου τόπος τοῖς βαρβάροις ἦν
ἀγαθὸς
οἰωνός, ὡς οὐδὲ ὁ τοῦ Αἰσυήτου τύμβος. διὸ τάχα καὶ ὁ ποιητὴς ὤκνησε
τύμβον
ἢ τάφον Μυρίννης εἰπεῖν, σῆμα δὲ ἐκάλεσεν εὐφημότερον, ὡς σημεῖον
τινος
κειμένου ἐκεῖ. Ὅρα δὲ καί, ὅπως εὐμεθόδως κἀνταῦθα ἱστορίαν παλαιὰν
παρέρριψε τὴν περὶ Μυρίννης καὶ τὴν ῥηθεῖσαν κολώνην κατὰ τὸ
παρέλκον ἐτοπογράφησε ποικιλίας χάριν καὶ πολυμαθείας καὶ τοῦτο
ποιήσας.
ὀγκηρότερον καὶ σεμνότερον ἢ καὶ κατὰ τοὺς παλαιοὺς ἀληθέστερον

θεοῖς δέδοται,
ὡς ἡ Ὁμηρικὴ Μοῦσά φησιν, ἤτοι ὁ θεόληπτος ποιητὴς καὶ ὡς οἷα
μουσοτραφὴς
τὴν τῶν θεῶν, φασίν, εἰδὼς διάλεκτον. οὕτω καὶ Βριάρεως καὶ Αἰγαίων,
τὸ μὲν
θεῖον ὄνομα κατὰ τὸν ποιητήν, τὸ δ' ἀνθρώπινον. τὸ δὲ ὅμοιον καὶ ἐπὶ
ἑτέρων
διωνυμιῶν. ( 814) Ἡ δὲ Ὁμηρικὴ αὕτη Μύριννα κεῖται καὶ παρὰ
Λυκόφρονι
λεγομένη παρά τινων Τεύκρου θυγάτηρ, γυνὴ Δαρδάνου. ὁ δὲ
Γεωγράφος
μεμνημένος που ταύτης φησίν· «Ἔρμος ἀπέχει τῆς Κύμης ἑβδομήκοντα
σταδίους. μεγίστη δὲ τῶν Αἰολικῶν καὶ ἀρίστη ἡ Κύμη ἀπὸ Ἀμαζόνος τὸ
ὄνομα σχοῦσα, καθάπερ καὶ ἡ Μύριννα ἀπὸ τῆς ἐν τῷ Τρωϊκῷ πεδίῳ
κειμένης
ὑπὸ τῇ Βατιείᾳ».

316
θεῖον ὄνομα κατὰ τὸν ποιητήν, τὸ δ' ἀνθρώπινον. τὸ δὲ ὅμοιον καὶ ἐπὶ
ἑτέρων
διωνυμιῶν. ( 814) Ἡ δὲ Ὁμηρικὴ αὕτη Μύριννα κεῖται καὶ παρὰ
Λυκόφρονι
Γεωγράφος
κειμένης
ὑπὸ τῇ Βατιείᾳ». Ὥστε κατὰ τὴν ἱστορίαν ταύτην τοῦ Γεωγράφου οὐκ
αὐτὴ
ἐκείνη ἡ Ἀμαζὼν Μύριννα διώνυμος ἀλλ' ὁ τύμβος αὐτῆς, οὗ δύο
ὀνόματα, ἡ
Βατίεια τοπικὸν καὶ ἡ Μύριννα ἐκ τῆς κειμένης Μυρίννης ἐν τῇ Βατιείᾳ.
ὅτι δὲ
τόποι πολλοὶ Ἀμαζόνων εἰσὶν ἐπώνυμοι, δεδήλωται καὶ ἐν τοῖς τοῦ
Περιηγητοῦ.

Γεωγράφος
κειμένης
αὐτὴ
ὅτι δὲ
δοκεῖ δὲ καὶ ἡ Θεμίσκυρα ἐπωνομάσθαι Ἀμαζόνι, οἰκητήριον καὶ αὐτὴ
Ἀμαζόνων γενομένη ποτέ, παρ' ᾗ καὶ εἰσέτι νῦν τόπος τις ταῖς Ἀμαζόσιν
ἐπωνόμασται. Ἱστορεῖ δὲ ὁ Γεωγράφος καί, ὅτι Βάτεια ἀπὸ Βατείας

317

κειμένης
αὐτὴ
ὅτι δὲ
δοκεῖ δὲ καὶ ἡ Θεμίσκυρα ἐπωνομάσθαι Ἀμαζόνι, οἰκητήριον καὶ αὐτὴ
Ἀμαζόνων γενομένη ποτέ, παρ' ᾗ καὶ εἰσέτι νῦν τόπος τις ταῖς Ἀμαζόσιν
ἐπωνόμασται.
Ἴλου μέσον κὰπ πεδίον ἦν. ὅρα δὲ καί, ὅτι, ὡς δῆλον ἐκ τῶν προσεχῶς
γραφέντων, πρωτότυπον ἡ Βάτεια· ὅθεν κατὰ πλεονασμὸν ἡ Βατίεια,
ὁμοίως ἴσως τῷ ὑγεία ὑγίεια. Λέγει δὲ ὁ Γεωγράφος καί, ὅτι τεκμαίρονται
Ἀμαζόνα ταύτην εἶναι τῷ ἐπιθέτῳ· εὔσκαρθμοι γὰρ ἵπποι, φασί, διὰ τὸ
τάχος, κἀκείνη οὖν εὔσκαρθμος διὰ τὸ ἀπὸ τῆς ἡνιοχείας τάχος. ἱστορεῖ
δὲ καὶ πόλιν Αἰολικὴν εἶναι τὴν ἀνωτέρω λεχθεῖσαν Μύρινναν, τὴν
ὁμώνυμον τῇ ἐν τῷ Τρωϊκῷ πεδίῳ κειμένῃ Μυρίννῃ, ἥτις ἐν ἁπλότητι
μὲν γράφεται τοῦ ρ, διπλόην δὲ ἔχει τοῦ νῦ, [κατὰ τὸ Ἤριννα καὶ
Κόριννα], ἀπεναντίας τῇ μυρρίνῃ, τῷ δένδρῳ. αὐτὴ γὰρ μονάζει μὲν τὸ ν,
διπλάζει δὲ τὸ ρ διὰ τὴν μυθικὴν Μύρραν, καί, διότι δὲ μυρσίνη λέγεται.
διό, καθάπερ πυρσός πυρρός, ταρσὸς ταρρός, ὁ καλαθίσκος, οὕτω καὶ
μυρσίνη μυρρίνη. Τινὲς δὲ Βάτειάν φασι πόλιν Τρωϊκὴν,

Volume 3, p. 435, l. 29
ἐστρέφοντο, καθάπερ εἰ καὶ ἐπὶ γῆς, οὐκ ἐβυθίζοντο δέ. ὅθεν ὁ ἄξων
ἀδίαντος ἔμενε. Σημείωσαι δὲ ὅτι ἀπὸ τοῦ ἄξονος καὶ τῶν ἐχόντων αὐτὸν
εἴτε ἁρμάτων εἴτε ἁμαξῶν ἀμφαξονεῖν λέγεται παροιμιακῶς τὸ μὴ
πορεύεσθαι κατ' ὀρθόν. τίθεται δὲ κατὰ Παυσανίαν ἡ λέξις καὶ ἐπὶ τῶν τὰ
γόνατα ἀσθενούντων καὶ ἐκκλωμένων. ( 31) Ὅτι «εὔσκαρθμοι ἵπποι»,
καθά που καὶ εὔσκαρθμος Μύριννα, οἱ εὐκίνητοι παρὰ τὸ εὖ σκαίρειν.
Φησὶ γὰρ «τὸν δέ», ἤγουν τὸν Ποσειδῶνα «ἐς νῆας ἐΰσκαρθμοι φέρον
ἵπποι». ( 32 – 8) Ὅτι χρᾶται καὶ νῦν συνήθει σχήματι διηγήσεως ὁ
318
ποιητὴς εἰπὼν «ἔστι δέ τι σπέος εὐρὺ βαθείης βένθεσι λίμνης μεσσηγὺς

Τενέδοιο καὶ Ἴμβρου παιπαλοέσσης», ἔνθα τοὺς ῥηθέντας ἵππους
ἔστησε Ποσειδῶν «λύσας ἐξ ὀχέων, παρὰ δ' ἀμβρόσιον βάλεν εἶδαρ
ἔδμεναι, ἀμφὶ δὲ ποσσίν», ὡς καὶ προεγράφη, «πέδας ἔμβαλε χρυσείας,

Volume 3, p. 625, l. 4
Κόως, οἷον «Κόων εὖ ναιομένην». [Καὶ ἔστι πως Ἀττικὴ καὶ ἡ τοῦ
Ἄθοω προπαροξυτόνησις. Ἀθηναῖοι γὰρ ἐν πολλοῖς ὀκνοῦσι μετατιθέναι
ὑποβιβαστικῶς τὰς τῶν εὐθειῶν ὀξείας. ἐν γοῦν τῷ πόλεως ὄφεως
σινήπεως οὐκ ἐταπείνωσεν ἡ μακροκαταληξία τῆς γενικῆς τὴν
προπαροξυτόνησιν.] ( 230) Ἐν δὲ τῷ «Λῆμνον πόλιν Θόαντος» ὅλον μὲν
ἡ Λῆμνος, μέρος δὲ ἡ Μύριννα πόλις Θόαντος, προσληφθέντος
κἀνταῦθα τοῦ μέρους τῷ ὅλῳ, καθὰ εἴωθε γράφειν ὁ ποιητής, τῶν
μερικῶν μὲν πρὸς ἱστορίαν δεόμενος, τὰ ὅλα δὲ προστιθεὶς
Λεκτόν», ὅλον μὲν ἡ Ἴδη, μέρος δὲ τὸ Λεκτόν, ὡς καὶ τὸ Γάργαρον. Ὅτι
δὲ δύο πόλεις Λήμνου Ἡφαιστιὰς καὶ Μύριννα, δῆλόν ἐστιν. ( 231) Ὅτι
ἐν Λήμνῳ ἡ
Ευστάθιος. Σχόλια στον Όμηρο. Οδύσσεια (4083: 003)“Eustathii

archiepiscopi Thessalonicensis commentarii ad Homeri Odysseam, 2
vols. in 1”, Ed. Stallbaum, G.Leipzig: Weigel, 1:1825; 2:1826, Repr.
1970.Volume 1, p. 387, l. 31
νοστήσαντι ἐχάρημεν πρὸς διαστολὴν τῶν ἄλλων ἑταίρων οὓς αὐτοὶ

ἐδόκουν ἀπολωλέναι. (Vers. 410.)
ἡ δὲ ῥηθεῖσα παραβολὴ ἐδήλωσεν ὡς οὐ μόνον ἄρνες καὶ ἔριφοι
σηκάζονται, ἀλλὰ καὶ πόρτιες ἤγουν
νέαι βόες ἄρτι ἀρξάμεναι τοῦ πορεύεσθαι, καθ' ὁμοιότητα τοῦ νεβρὸς, ὃς
καὶ αὐτὸς κατά τινας παρὰ
τὸ νέον πορεύεσθαι λέγεται. ὅτι δὲ αἱ πόρτιες καὶ πόριες λέγονται καὶ
πόρτακες, ἐδήλωσεν ἡ Ἰλιάς.
Κόπρον δὲ καὶ νῦν τὰ βουστάσια λέγει. Σκαίρειν δὲ τὸ σκιρτᾶν. ὅθεν καὶ
σκαρθμὸς ἡ κατὰ σκίρτημα
κίνησις καὶ ἡ ἐν Ἰλιάδι πολύσκαρθμος Μύριννα. ὥσπερ δὲ τὸ, ἀδινάων
μυιῶν δι' ἑνὸς δ καὶ συστολῆς
τῆς ἀρχούσης φέρεται, οὕτω κἀνταῦθα τὸ, ἀδινὸν μυκᾶσθαι ὡς ἀπὸ τοῦ
ἄδην, ὃ καὶ ἐπὶ κακοῦ κεῖ-
319
ται ἐν τῷ, ἄδην ἐλάαν κακότητος. Τρηχεῖαν δὲ Ὀδυσσεὺς

παρασημειοῦται τὴν πατρίδα καὶ νῦν ὡς καὶ
πρὸ τούτων, δεικνὺς τοῖς περὶ Ἀλκίνοον, ὡς οὐ μόνῳ αὐτῷ ἡ τραχεῖα
πατρὶς φιλτάτη, ἀλλὰ καὶ τοῖς
τότε ποτὲ περιοῦσι φίλοις. Ὅτι σπευστικὸν εἰς ὁδὸν τὸ, αὐτοὶ δ'
ὀτρύνεσθε, ἐμοὶ ἅμα πάντες ἕπεσθε.
εὐπείθειαν δὲ ὑπηκόων δηλοῖ τὸ ὣς ἐφάμην, οἱ δ' ὦκα ἐμοῖς ἐπέεσσι
πίθοντο. κωλύων δέ τις τοὺς τοιού
Ευστάθιος εκκλησιαστικος Commentarium in Dionysii periegetae

orbis descriptionem (4083: 006)“Geographi Graeci minores, vol. 2”,
Ed. Müller, K.Paris: Didot, 1861, Repr. 1965.Section 828, l. 4
Ἀρτέμιδι, ἐξάψαντες ἐκ τοῦ ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδος σχοι-

νίον εἰς τὸ τεῖχος.
Ὅτι δὲ αἱ Ἀμαζόνες πολλοὺς ἐν Ἀσίᾳ κατέσχον
τόπους ποτὲ, δηλοῦσι καὶ κρῆναί τινες Ἀμαζόνων
ὁμώνυμοι, ναὶ μὴν καὶ πόλεις, οἷον ἡ Ἔφεσος αὕτη,
ἡ Ἀναία, ἡ Μύρινα, ἡ Αἰολικὴ Κύμη. Ἔστι
δὲ καὶ Ἐλαία τόπος πρὸς τῇ Νικομηδείᾳ κατὰ τὸν
Ἀρριανὸν ἀπὸ Ἐλαίας Ἀμαζόνος. Καὶ πρὸς τῷ Πόντῳ
δὲ Θίβα, τόπος διὰ τοῦ ι ἔχων τὴν παραλήγουσαν, ἀπὸ
μιᾶς τῶν ὑφ' Ἡρακλέος ἀναιρεθεισῶν Ἀμαζόνων
σχοῦσα τὴν κλῆσιν, ὧν αἱ διάφοροι, τουτέστιν.
Ησύχιος λεξικόν (Α – Ο) (4085: 002)“Hesychii Alexandrini lexicon,

vols. 1–2”, Ed. Latte, K.Copenhagen: Munksgaard, 1:1953; 2:1966.
Alphabetic letter kappa, entry 814, l. 1
κάρηνα· ἄκρα. κεφαλαί (Β 869) Ag. κορυφαί (Λ 158) An. τείχη

(Β 117) A καρήνων· κορυφῶν. ἄκρων (Α 44) A
Καρησσός· πόλις. καὶ ποταμός (Μ 20)
καρθμοί· κινήσεις As κάρθμοιο Μυρίνης· τραχὺς τόπος (Β 814)
Καρῖται· ἱππεῖς πειραταί. Κᾶρες
Ησύχιος λεξικόν (Π – Ω) (4085: 003)“Hesychii Alexandrini lexicon,

vols. 3–4”, Ed. Schmidt, M.Halle: n.p., 3:1861; 4:1862, Repr. 1965.
Alphabetic letter tau, entry 372, l. 1
320
τειχίον· Ἀττικοὶ τὸν περίβολον τοῖς χωρίοις. ὁ δὲ Ὅμηρος τεῖχος μὲν τὸ

τῆς πόλεως, τειχίον δὲ τὸ τῆς οἰκίας
τειχομαχεῖ· πολιορκεῖ τεῖχος Ἄρειον· ἀντὶ τοῦ πόλιν Ἄρεως. δηλοῖ δὲ καὶ
τὸ ἰσχυρόν, καὶ τὸ ἀσφαλές Τειχοφύλαξ· ἥρως τις ἐν Μυρίνῃ
τέκεν· ἔτεκεν, ἐγέννησεν τεκέεσσι· [τέκνοις ἰδίοις
Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum (4099: 001)

“Etymologicum magnum”, Ed. Gaisford, T.Oxford: Oxford University
Press, 1848, Repr. 1967.Kallierges p. 279, l. 6
δίπτυχος κλίνεται, καὶ μετάγεται εἰς εὐθεῖαν· καὶ

τὸ οὐδέτερον, τὸ δίπτυχον.
Δίπτυχα ποιήσαντες,
διπλώσαντες τὴν κνίσαν· νῦν δὲ λέγει τὸν ἐπίπλουν.
δίπολίς ἐστιν ἡ Λῆμνος· ἔχει γὰρ ἐν αὐτῇ
Ἡφαιστίαν καὶ Μύριναν.
Δὶς καὶ τρίς: Ἀπὸ τοῦ δυάκις καὶ τριάκις·
ἄρον τὸ α καὶ τὸ κ, καὶ κατὰ συνίζησιν, δὶς καὶ
τρίς. Τὸ δὲ δὶς καὶ τρὶς ἐν συνθέσει ἀποβάλλει τὸ
σ, οἷον δίμηνος, δίπηχυς, τρίπηχυς.

23
Παρὰ τὸ ΜΥ στοιχεῖον γίνεται μύριος· ἐξ οὗ

μυριάς· κλίνεται μυριάδος. Τὸ ΑΣ βραχύ· τὰ εἰς
ΑΣ ὀξύτονα θηλυκὰ συστέλλει τὸ α. Ὀξύνεται· τὰ
εἰς ΑΣ ὀνόματα διὰ τοῦ ΔΟΣ κλινόμενα, βραχὺ
ἔχοντα τὸ α, ὀξύνεται· οἷον, ἐθὰς, φυγάς.
Μυρίννα: Δύο πόλεις ἦσαν τῆς Λήμνου, Μυ-
ρίννα καὶ Ἡφαιστία. Οὐχ, ὥς τινες φασὶ, παρὰ
τὸ μύρεσθαι καὶ ῥεῖν, ἀλλ' ἀπὸ Μυρίνης τῆς Θόαντος
γυναικός. Μύρεσθαι: Τὸ κλαίειν· παρὰ τὸ ῥεῖν τὰ δά-
κρυα· ἀπὸ τοῦ μύρω, τὸ ῥέω.
Joannes Epiphaniensis Hist., Fragmentum (4392: 001)“FHG 4”, Ed.

Müller, K.Paris: Didot, 1841–1870.Fragment 1, l. 4
321
1. Τὰ μὲν ὅσα Ῥωμαῖοί τε καὶ Μῆδοι πολεμοῦντες

ἀλλήλοις ἔπαθόν τε καὶ ἔδρασαν κατὰ τὴν Ἰουστινια-
νοῦ τοῦ Ῥωμαίων αὐτοκράτορος βασιλείαν, ( ) γέγρα-
πται Ἀγαθίᾳ τῷ Μυριναίῳ ἀνδρὶ τοῖς ἐν Βυζαντίῳ ῥή-
τορσι καταλεγέντι διαφανῶς, καὶ μετά γε Προκόπιον
τὸν Καισαρέα τὰ πρὸς τοὺς βαρβάρους πραχθέντα ἀνα-
γράψαντι. Μεγίστου δὲ ὄντος ὧν ἀκοῇ ἴσμεν, αὐτὸν βα-
σιλέα Περσῶν φυγάδα τῆς οἰκείας γενόμενον, τῆς τε
ἀρχῆς ἐκπεπτωκότα, τῇ Ῥωμαίων προσχωρῆσαι
Concilia Oecumenica (ACO), Concilium universale Ephesenum anno

431 (5000: 001)“Acta conciliorum oecumenicorum, vol. 1.1.1–1.1.7”, Ed.
Schwartz, E.Berlin: De Gruyter, 1.1.1–1.1.3:1927; 1.1.4:1928; .1.5:1927;
1.1.6:1928; 1.1.7:1929, Repr. 1.1.1:1965; 1.1.6:1960; 1.1.7:1962.
Tomëvolumëpart 1,1,2, p. 5, l. 20
καὶ Ἀρχελάου Μύνδου

καὶ Φανία Ἁρπάσων
καὶ Προμαχίου Ἀλινδῶν
καὶ Φιλίππου Περγάμων τῆς Ἀσίας
καὶ Μαξίμου Κύμης
καὶ Δωροθέου Μυρίνης
καὶ Μαξίμου Ἀσσοῦ
καὶ Εὐπόρου Ὑπαίπων
καὶ Ἀλεξάνδρου Ἀρκαδιουπόλεως
καὶ Εὐτυχοῦς Θεοδοσιουπόλεως
καὶ Ῥόδωνος Παλαιᾶς πόλεως

431 Tomëvolumëpart 1,1,2, p. 22, l. 6
Ἀφόβιος ἐπίσκοπος Κολόης εἶπε· Παραναγνωσθείσης τῆι ἁγίαι συνόδωι

τῆς ἐπιστολῆς
τοῦ ἁγιωτάτου καὶ θεοφιλεστάτου ἐπισκόπου Κυρίλλου, συνωιδὰ
ἐχούσης τῆι ἐκτεθείσηι ὑπὸ
τῶν ἁγίων πατέρων τῶν ἐν Νικαίαι τιη, ταύτηι τῆι πίστει καὶ συντίθεμαι
καὶ πιστεύω.
Μάξιμος ἐπίσκοπος Ἀσσοῦ τῆς Ἀσίας εἶπεν· Καθὼς ὁ ἁγιώτατος καὶ
θεοφιλέστατος
ἐπίσκοπος ἡμῶν Μέμνων κατέθετο, ταύτηι τῆι πίστει κἀγὼ καὶ πιστεύω
καὶ ἐμμένω.
Δωρόθεος ἐπίσκοπος Μυρίνης τῆς Ἀσίας εἶπεν· Τῆι ἐκτεθείσηι πίστει
ὑπὸ τῶν ἁγίων
322
πατέρων τῶν τιη συνωιδὰ περιεχούσης τῆς ἐπιστολῆς τῆς ἀναγνωσθείσης

παρὰ τοῦ τὰ
πάντα ἁγιωτάτου καὶ θεοφιλεστάτου ἐπισκόπου καὶ πατρὸς ἡμῶν
ἐπιστολὴν ἔχειν τοῦ ἁγιωτάτου καὶ θεοφιλεστάτου ἀρχιεπισκόπου καὶ
πατρὸς ἡμῶν Κυρίλλου

431 Tomëvolumëpart 1,1,7, p. 113, l. 32
Νεστόριος ἐπίσκοπος Σιὼν ὑπέγραψα: –

Ἀφόβιος ὁ ἐλάχιστος ἐπίσκοπος Κολόης ὑπέγραψα: –
Παῦλος ἐπίσκοπος τῆς Δαλδιανῶν πόλεως ὑπέγραψα: –

Λιμένιος ἐπίσκοπος τῆς Σεττηνῶν πόλεως ὑπέγραψα: –
Δωρόθεος ἐπίσκοπος πόλεως Μυρίνης ὑπέγραψα: –
Θεόδωρος ἐπίσκοπος πόλεως Ἀτταλείας ὑπέγραψα: –
Ἀφθόνητος ὁ ἐλάχιστος ἐπίσκοπος τῆς Ἡρακλεωτῶν Λάτμου πόλεως
ὑπέγραψα: –
Σχόλια στον Απολλώνιο Ρόδιο Argonautica (5012: 001)“Scholia in

Apollonium Rhodium vetera”, Ed. Wendel, K.Berlin: Weidmann, 1935,
Repr. 1974.P. 53, l. 5

θυγατρός.
θυγατρός.
323
b κολώνη: ἀκρώρεια. Lg
c ἔνδιον: μεσημβρινόν. LgSm(P)
629 Ἀθηναίης πέλεν ἔργων: τῶν ἱστουργικῶν καὶ τῶν

ἄλλων γυναικείων. Lg
631 ἦ θαμὰ δὴ πάπταινον: ὁ ἦ σύνδεσμος ἰσοδυναμεῖ
τῷ δή, ὥστε κεῖσθαι τὸν δὴ σύνδεσμον ὡς παρ' Ὁμήρῳ (Α 518) ‘ἦ δὴ
λοίγια’ ἐκ παραλλήλου.
634 Μυρίνη πόλις τῆς Λήμνου, ἧς καὶ ἀνωτέρω ( 604)
μέμνηται. L
636a θυιάσιν ὠμοβόροις: μαινάσιν, Βάκχαις· παρὰ τὸ
θύειν καὶ ὁρμᾶν μαινομένας. ἔνθεν καὶ τὴν Σεμέλην Θυώνην καλοῦσιν,
ἐπειδὴ Αἰσχύλος (p. 73 N.2) ἔγκυον αὐτὴν παρεισήγαγεν οὖσαν καὶ ἐν
Σχόλια στον Καλλίμαχον , Scholia in Epica et elegiaca minora (P.

Oxy. 20.2258, olim inedita C, fr. 2) (5016: 010)“Callimachus, vols. 1–2”,
Ed. Pfeiffer, R.Oxford: Clarendon Press, 1:1949; 2:1953.Fragment 384,
scholion 25-6, l. 4
in marg. dext. ἵνα οὖν αὐτ̣[ὸν] | καὶ Ἀλεξανδρεῖς καὶ Λί|βυες

ἀκούσωσιν διστεφέ̣α̣ Κίνυψ ποταμὸς τῆς Λιβύη[ς]
in marg. dext. ἀμφοτέρῳ παρὰ | παιδί: τὸν Μελι|κέρτην λέγ(ει) καὶ τὸν
Ἀρχέμο|ρον·
ἐπὶ μὲν γὰρ τῷ Μελικέρ|τῃ τίθεται τὰ Ἴσθμια, ἐπὶ δὲ τῷ Ἀρχεμόρῳ τὰ
Νέμεα.
super κασιγνήτῳ τε Λεάρχου: τῷ Μελικέρτῃ
in marg. infer. καὶ τὸ Μυριναῖον:
τ[ ]|[Μυ]ρ̣ι̣ν̣α̣ῖ̣[ον] γ̣άλα̣ τὸ τῆς Ὑψιπύλης· καὶ γὰρ κ(α)τ(ὰ) Εὐριπίδ(ην)
τροφὸς ἦν τοῦ
Ἀρχεμόρου [ ]|[ ] Λ̣ήμ̣ν[ῳ] Μύρινα καὶ Ἡφαίστεια· ἀπὸ τῆς Ὑψιπύλης
οὖν τὸ τ(ῆς) Ὑψιπύλ(ης) .[ ]|[ ].ι̣...ν̣
Σχόλια στον Καλλίμαχον , Scholia in Epica et elegiaca minora (P. Oxy.

20.2258, olim inedita C, fr. 2) Fragment 384, scholion 25-6, l. 5
324
Νέμεα.
οὖν τὸ τ(ῆς) Ὑψιπύλ(ης) .[ ]|[ ].ι̣...ν̣

Νέμεα.
οὖν τὸ τ(ῆς)
Ὑψιπύλ(ης) .[ ]|[ ].ι̣...ν̣
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. (5026: 001)“Scholia Graeca in Homeri

Ιλιάδα. (scholia vetera), vols. 1–5, 7”, Ed. Erbse, H.Berlin: De Gruyter,
1:1969; 2:1971; 3:1974; 4:1975; 5:1977; 7:1988.Book of Iliad 2,pap2,
verse 813-4, l. of scholion 3
ς[τ]η̣μα
̣ ̣ [γῆς. ἐν πεδίωι ἀπά-]
νευθε περίδρομος ἔνθ[α κ]αὶ ἔνθα: ἀπάνευθε χω[ρὶς σημαίνει
ὡς “εἵως μ(έν) ῥ' ἀπάνευ-]
θε θεοὶ θνητῶν ἔσαν ἀνδ[ρ]ῶν”. τὴν ἤτοι ἄνδρες [Βατίειαν κι-
κλήσκουσιν, / ἀθάνα-]
τοι δέ τε σῆμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνης: ταύτη[ν
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 2, verse 813-4, l. of scholion

325
“οὐδ' ἔλαθ' Ἀτρέος υἱόν” (Ρ 1), “ἐμὲ δ' οὐ λάθεν” (ι 281). A

Ariston. πᾶσαι δ' ὠΐγνυντο πύλαι: ὅτι ἔμφασιν ἔχει πολλῶν
πυλῶν, μία δέ ἐστι, καὶ ἔστι τὸ πᾶσαι ἀντὶ τοῦ ὅλαι. A
Hrd. αἰπεῖα: οὕτως αἰπεῖα ὡς “ὀξεῖα” (Ρ 372).
ex. τὴν ἤτοι ἄνδρες Βατίειαν κικλήσκουσιν, / ἀθά-
νατοι δὲ – Μυρίνης: τὴν μὲν δημωδεστέραν ἀνθρώποις,
τὴν δὲ ἀληθῆ θεοῖς προσάπτει. ἢ ὡς μουσοτραφὴς οἶδε τὴν τῶν θεῶν
διάλεκτον. Βατίεια δὲ παρὰ τὸ βαίνεσθαι ἐν τοῖς πολέμοις. b(BCE3E4)
Hrd. Βατίειαν: οὕτως προπαροξυτόνως Βατίειαν ὡς Ἀλεξάν-
δρειαν. A D πολυσκάρθμοιο: πολυκινήτου – Μυρίνα δὲ Ἀμα
νατοι δὲ – Μυρίνης: τὴν μὲν δημωδεστέραν ἀνθρώποις,

τὴν δὲ ἀληθῆ θεοῖς προσάπτει. ἢ ὡς μουσοτραφὴς οἶδε τὴν τῶν θεῶν
διάλεκτον. Βατίεια δὲ παρὰ τὸ βαίνεσθαι ἐν τοῖς πολέμοις. b(BCE3E4)
Hrd. Βατίειαν: οὕτως προπαροξυτόνως Βατίειαν ὡς Ἀλεξάν-
δρειαν. A
D πολυσκάρθμοιο: πολυκινήτου – Μυρίνα δὲ Ἀμα-
ζόνος ὄνομα. A
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 13, verse 571a, l. of scholion
13
κίνησιν, ὃ γίνεται ἐν ἰχθύσι καὶ τῷ δεδεμένῳ κατὰ τὸν ποιητὴν βοΐ, τὸ

δὲ σκαίρειν ἔμμουσον κίνησιν ὀρχηστικὴν καὶ εὔρυθμον. οἶμαι δ' ἔγωγε
καὶ τῶν ἰχθύων τὸν σπάρον καὶ τὸν σκάρον κατὰ διαφόρους ἐν-
νοίας διαφόρως προσηγορεῦσθαι, τῆς κινήσεως οὐχ ὁμοίως ἑκατέρῳ
γινομένης, τῷ δὲ σκάρῳ πάντως ὀξυτέρας· ἀφ' ἧς καὶ τὴν πολύσκαρθ-
μον Μύριναν (cf. Β 814) προσεῖπεν ὁ ποιητής, μίαν τῶν Ἀμαζόνων,
ὥς φασι, καὶ εὐσκάρθμους ἵππους (cf. Ν 31). ἀπὸ δὲ τοῦ αὐτοῦ ἐν
τῇ συνηθείᾳ τὸ σκιρτᾶν καὶ τὸ σκαρδαμυκτεῖν τοὺς ὀφθαλμοὺς
εἴρηται ex. τόν τ' οὔρεσι βουκόλοι ἄνδρες: ἡ προσθήκη τοῦ
οὔρεσιν ἄγριον δείκνυσι τὸν ταῦρον.
Ζηνόδοτος “ἐς πόντον”.

326
γειν.

λεε”. οἱ δὲ πόλιν Θόαντος Μύριναν· εἰσὶ
γειν. D Λῆμνον δ' εἰσαφίκανε: διὰ ποίαν αἰτίαν ἐν τῇ Λήμνῳ
– ὕπνος παρέπεται.
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 18, verse 572, l. of scholion
12
νησιν ὀρχηστικὴν καὶ εὔρυθμον. οἶμαι δὲ ἔγωγε καὶ

τῶν ἰχθύων τὸν σπάρον καὶ τὸν σκάρον οὕτω προσηγορεῦσθαι, τῆς
κινήσεως οὐχ ὁμοίως ἑκατέρῳ γινομένης, τῷ δὲ σκάρῳ πάντως ὀξυτέ-
ρας. καὶ Ὀππιανὸς ἐν τοῖς Ἁλιευτικοῖς (1, 134)· “καὶ σκάρος, ὃς δὴ
μοῦνος ἐν ἰχθύσι πᾶσιν ἀναύδοις / φθέγγεται ἰκμαλέην λαλαγὴν”
ἀφείς. καὶ τὴν πολύσκαρθμον Μύρινάν φησιν ὁ ποιητὴς (sc. Β 814)
μίαν τῶν Ἀμαζόνων, καὶ εὐσκάρθμους ἵππους (cf. Ν 31). b(BE3)T
ex. ὀρθοκραιράων: εὔκερῳ γὰρ οἱ κάλλιστοι βόες. ὀρθο-
κραιράων δὲ ὡς πρὸς σύγκρισιν τῶν κριῶν.
ex. χρυσοῖο τετεύχατο κασσιτέρου τε: ὑπὲρ τοῦ ἐξαλ-
λαγήν τινα φαίνεσθαι περὶ τὴν χροιὰν τὰς δύο ὕλας παρέλαβεν.
327

[πᾶσαι] «πᾶσαι» δὲ ἀντὶ τοῦ ὅλαι· μία γὰρ ἦν ἱππήλατος.

Βατίειαν κικλήσκουσιν] πόλιν Τρωϊκὴν ἀπὸ τῶν περὶ αὐτῆς
βάτων. «κικλήσκουσι» δὲ ἀντὶ τοῦ καλοῦσιν.
πολυσκάρθμοιο] πολυκινήτου – ἡ τῶν ποδῶν κίνησις.
Gen. ajoute: Μύρινα δὲ ὄνομα κύριον Ἀμαζόνος.
κορυθαίολος] ὁ αἰόλλων – ἐν τοῖς πολέμοις.
[Ζέλειαν] Ζέλεια πόλις ἐν μεθορίοις τῆς Τροίας οὖσα ὑπὸ τῇ
Ἴδῃ, πατρὶς Πανδάρου.
ὑπαὶ πόδα νείατον Ἴδης] ὑπὸ τὰ ἔσχατα μέρη τῆς Ἴδης· πόδα γὰρ
τὸ κατώτατον μέρος μεταφορικῶς, τουτέστιν ὃ καλοῦμεν ἡμεῖς
ὑπώρειαν.
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. (= D scholia) (5026: 017)“Homeri Ilias, 2

vols.”, Ed. Heyne, C.G.Oxford: Oxford University Press, 1834.Book of
Iliad 1, verse 593, l. of scholion 5
δῦναι τὸν ἥλιον. Κάππεσον. Κατηνέχθην, κατέπεσον ἐν τῇ Λήμνῳ.

ἡ δὲ Λῆμνος, νῆσός ἐστι Θρᾴκης ἱερὰ Ἡφαίστου, ἔχουσα δύο πόλεις,
Ἡφαιστιάδα καὶ Μύριναν. Ὀλίγος δ' ἔτι θυμὸς ἐνῆεν. Ἐνῆν, ἀντὶ τοῦ,
ἐλειποψύχουν, βραχείας μοι τῆς ψυχῆς γενομένης. Ἔνθα με. Τότε με.
Σίντιες. Οἱ Λήμνιοι. ἀπὸ τοῦ σίνεσθαι καὶ βλάπτειν, ὄντες πειραταί. ἢ
ὅτι δοκοῦσιν

of scholion 5
Σῆμα. Νῦν τάφον. ἄλλοτε δὲ

σημεῖον. Πολυσκάρθμοιο. Πολυκινήτου,
ταχείας. διὰ τὸ πολλὰ αὐτὴν ἐνεργεῖν ἐν
τῷ πολέμῳ. σκαρθμὸς γὰρ, ἡ τῶν ποδῶν
κίνησις. Μύρινα. Ὄνομα κύριον Ἀμα-
ζόνος.

Joannis Tzetzae) (5030: 001)“Lycophronis Alexandra, vol. 2”, Ed.
Scheer, E.Berlin: Weidmann, 1958.Sch 243, l. 1
νῳ καὶ τοῖς ἐκείνου παισὶ καὶ ὁ τλήμων καὶ ὁ καρτερικὸς

328
Μνήμων θανεῖται πρηνὴς τὸ στέρνον καὶ τὸ στῆθος

οὐτασθεὶς ξίφει τῆς μητρὸς Ἀχιλέως τῆς θεᾶς οὐ
φράσας καὶ εἰπὼν τὰς ἐντολὰς ἀλλ' ἐν ληθάργῳ καὶ
ἐν λήθῃ σφαλείς.
Καὶ δὴ στένει Μύριννα· ἡ μὲν ἔννοια οὕτως
ἔχει· εἰπὼν ἀνωτέρω ὅτι βλέπω συστροφὴν τῶν πλοίων
συρομένων ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ ἐπιβοῶσαν τῇ πατρίδι μου
Τροίᾳ τόδε καὶ τόδε, νῦν φησι καὶ δὴ στενάζει ἡ Μύ-
ριννα πολίχνη Τροίας καὶ οἱ αἰγιαλοὶ τὸν χρεμετισμὸν τῶν
ἵππων ἀκούσαντες, ὅταν ὁ Ἀχιλεὺς καὶ ὕστερος ἁπάντων

ἐν λήθῃ σφαλείς. Καὶ δὴ στένει Μύριννα· ἡ μὲν ἔννοια οὕτως

ἔχει· εἰπὼν ἀνωτέρω ὅτι βλέπω συστροφὴν τῶν πλοίων
συρομένων ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ ἐπιβοῶσαν τῇ πατρίδι μου
Τροίᾳ τόδε καὶ τόδε, νῦν φησι καὶ δὴ στενάζει ἡ Μύ-
ριννα πολίχνη Τροίας καὶ οἱ αἰγιαλοὶ τὸν χρεμετισμὸν τῶν
ἵππων ἀκούσαντες, ὅταν ὁ Ἀχιλεὺς καὶ ὕστερος ἁπάντων
Ἑλλήνων πηδήσας ἐκ τῆς νεὼς εἰς τὴν γῆν ὕδωρ ἐκ τῆς
βίας τοῦ πηδήματος ἀναδώσει καὶ συμβολὴ πολέμου γενή-
σεται σαλπισασῶν τῶν σαλπίγγων τῶν ἐν κογχύλῃ. προορῶ
δὲ τοῖς ὀφθαλμοῖς μου καὶ πάσης τῆς Τρωικῆς γῆς τὴν

πόρθησιν καὶ τοῖς ὠσί μου ἀφομοιῶ καὶ εἰκάζω τοὺς

στεναγμοὺς τῶν Τρωικῶν γυναικῶν διὰ τὰς ἐπερχομένας αὐ-
ταῖς ἀλλεπαλλήλους συμφοράς. ἀλλ' ἡ μὲν ἔννοιά ἐστιν
αὕτη, συντάξεως δὲ ἐνταῦθα χρείαν οὐκ ἔχομεν διὰ τὸ σαφές,
τὰς δὲ ἱστορίας γραπτέον. Μύριννα πολίχνη Τροίας ἐστίν,
ὅπου παρετάξαντο οἱ Τρῶες ἀκούσαντες τὴν τῶν Ἑλληνι-
κῶν πλοίων ἐπέλευσιν παρὰ Πολίτου τοῦ υἱοῦ Πριάμου,
ὅστις σκοπὸς τῶν Τρώων ὑπῆρχε θαρρῶν ταχύτητι ποδῶν,
ὥς φησιν Ὅμηρος sq B 811 – 814.
τὸ δὲ στένει Μύρινα μία
329

Joannis Tzetzae) Scholion 243, l. 20a
τὰς δὲ ἱστορίας γραπτέον. Μύριννα πολίχνη Τροίας ἐστίν,

τῶν Ἀμαζόνων ἡ Μύρινα, ἀφ'
ἧς τόπος ἐν Τροίᾳ. καὶ Ὅμη-ρος ἀθανάτου τε σῆμα
πολυσκάρθμοιο Μυρίνης (B 814). ss3


ἧς τόπος ἐν Τροίᾳ. καὶ Ὅμηρος ἀθανάτου τε σῆμα
πολυσκάρθμοιο Μυρίνης (B 814). ss3
Μύριννα δὲ ἡ πολίχνη ἐκλήθη,

ἧς τόπος ἐν Τροίᾳ. καὶ Ὅμη-
ρος ἀθανάτου τε σῆμα
πολυσκάρθμοιο Μυρίνης
(B 814). ss3
Μύριννα δὲ ἡ πολίχνη ἐκλήθη,
ὅτι μία τῶν Ἀμαζόνων Μύ-
ρινα καλουμένη ἐκεῖ τελευτᾷ,
ὅτε κατὰ τῆς Τροίας
330


ἧς τόπος ἐν Τροίᾳ. καὶ Ὅμη-
ρος ἀθανάτου τε σῆμα
πολυσκάρθμοιο Μυρίνης
(B 814). Μύριννα δὲ ἡ πολίχνη ἐκλήθη,
ὅτι μία τῶν Ἀμαζόνων Μύρινα καλουμένη ἐκεῖ τελευτᾷ,
ὅτε κατὰ τῆς Τροίας ἐστράτευσαν. αἱ δὲ λοιπαὶ τῶν Ἀμαζόνων

... ἀθανάτου τε σῆμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνης

(B 814). ss3 Μύριννα δὲ ἡ πολίχνη ἐκλήθη, ὅτι μία τῶν Ἀμαζόνων
Μύρινα καλουμένη ἐκεῖ τελευτᾷ, ὅτε κατὰ τῆς Τροίας
Scholia In Oppianum, Scholia et glossae in halieutica (scholia vetera et

recentiora) (5032: 002)“Scholia et paraphrases in Nicandrum et
Oppianum in Scholia in Theocritum (ed. F. Dübner)”, Ed. Bussemaker,
U.C.Paris: Didot, 1849.Hypothesis-book 4, scholion 165, l. 2
Μεθίεται· ἐνδίδοται, καταλείπεται. ἐξερύσω-

σιν· φυλάξωσιν, ἑλκύωσιν. ἐπὶ σκάφος· ἐπὶ τὴν νῆα.
Συμπεφύασι· συμμίγονται. ἕλοντο· προέκρινον.
Παρήπαφεν· ἠπάτησεν.
Σκιάσαντες· σκεπάσαντες. πτόρθοισι· κλάδοις.
Μυρίνης· μυρίκης.
Λάχνη· δασυτάτη.
Γενεῆς· τόκου.
Σχόλια στον Πλάτωνα (5035: 001)“Scholia Platonica”, Ed. Greene,

W.C.Haverford, Pennsylvania: American Philological Association,
1938.Dialogue Smp, Stephanus p. 176d, l. 1
331
ἐκ τῆς πληρεστέρας. παροιμία ὅτι χρὴ μεταλαγχάνειν τοὺς οὐκ ἔχοντας

παρὰ τῶν ἐχόντων. ῥᾷστα (B T W). γρ. ἥδιστα. (T: non habet W.)
τὸν Μυρινούσιον (sic T W: Μυρρινούσιον B).
Μυρινοῦς (sic) δῆμος Αἰγηΐδος, ἀφ' ἧς ὁ Φαῖδρος.
παίωνας (παίονας B T: παιᾶνας b t: παίαωνας W).
ἢ τοὺς λεγομένους παιᾶνας ὕμνους εἰς Ἀπόλλωνα ἐπὶ καταπαύσει
λοιμοῦ. ἢ Παιήονα τὸν θεῶν ἰατρόν. ἢ παίονας, ὡς νῦν, ᾠδὰς ἐπὶ
εὐτυχίᾳ καὶ νίκῃ.
Σχόλια στον Πλάτωνα Dialogue Smp, Stephanus p. 176d, l. 2
παροιμία ὅτι χρὴ μεταλαγχάνειν τοὺς οὐκ ἔχοντας παρὰ τῶν

ἐχόντων.
ῥᾷστα (B T W). γρ. ἥδιστα. (T: non habet W.) τὸν Μυρινούσιον (sic T
W: Μυρρινούσιον B). Μυρινοῦς (sic) δῆμος Αἰγηΐδος, ἀφ' ἧς ὁ
Φαῖδρος. παίωνας (παίονας B T: παιᾶνας b t: παίαωνας W).
ἢ τοὺς λεγομένους παιᾶνας ὕμνους εἰς Ἀπόλλωνα ἐπὶ καταπαύσει
λοιμοῦ. ἢ Παιήονα τὸν θεῶν ἰατρόν. ἢ παίονας, ὡς νῦν, ᾠδὰς ἐπὶ
εὐτυχίᾳ καὶ νίκῃ. καταλογάδην.
Σχόλια στον Πλάτωνα Dialogue Hipparch, Stephanus p. 229d, l. 5
Στειρίαι δῆμος Πανδιονίδος, ἐφ' οὗ ἡ ὁδὸς οὕτω καλεῖται.

τέως.
δηλοῖ τὸ πρὸ τοῦ. Δημοσθένης (XIX 314) “ὁ τέως προσκυνῶν τὴν
θόλον”. Ἀριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (447 sq.) –
μόλις
στεφανηπλοκοῦσ' ἔβοσκον ἐν ταῖς Μυρίναις (sic),
τέως μὲν οὐκ ἄν .....
Ζωΐλος ἐν τῷ εἰς Πολύφημον ἐγκωμίῳ· “οὕτως γὰρ ὡμογνωμόνησαν
οἱ θεοὶ περὶ τῆς τιμωρίας ταύτης, ὥστε πάντοθεν Ὀδυσσεὺς τέως
ὁ σῳζόμενος καὶ τὰς ναῦς ἀκεραίους περιποιούμενος περιώφθη μετὰ
τὴν ἀρὰν ὑπὸ τῆς Ἀθηνᾶς.”
Ελληνική ανθολογία (7000: 001)“Ελληνική ανθολογία , 4 vols., 2nd

edn.”, Ed. Beckby, H.Munich: Heimeran, 1–2:1965; 3–4:1968.Book 4,
epigram 3, l. p1
μύρτα δ' ὁ Παρμενίων, ὡς ῥόδον Ἀντιφάνης·

κισσὸς δ' Αὐτομέδων, Ζωνᾶς κρίνα, δρῦς δὲ Βιάνωρ,
Ἀντίγονος δ' ἐλάη καὶ Διόδωρος ἴον·
Εὐήνῳ δάφνην συνεπίπλεκε· τοὺς δὲ περισσοὺς
εἴκασον οἷς ἐθέλεις ἄνθεσιν ἀρτιφύτοις.
332
ΑΓΑΘΙΟΥ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΥ ΑΣΙΑΝΟΥ ΜΥΡΙΝΑΙΟΥ
Οἶμαι μὲν ὑμᾶς, ἄνδρες, ἐμπεπλησμένους

ἐκ τῆς τοσαύτης τῶν λόγων πανδαισίας,
ἔτι που τὰ σιτία προσκόρως ἐρυγγάνειν·
καὶ δὴ κάθησθε τῇ τρυφῇ σεσαγμένοι.
λόγων γὰρ ἡμῖν πολυτελῶν καὶ ποικίλων
Ελληνική ανθολογία Book 5, epigram 237, l. p1
χείλεϊ σῷ ῥοδέων ἁβροτέρῳ καλύκων, Τάνταλος ἀκριτόδακρυς·

ὑπερτέλλοντα δὲ πέτρον δείδιεν, ἀλλὰ θανεῖν δεύτερον οὐ δύναται.
αὐτὰρ ἐγὼ ζωὸς μὲν ἐὼν κατατήκομαι οἴστρῳ, ἐκ δ' ὀλιγοδρανίης καὶ
μόρον ἐγγὺς ἔχω.
ΑΓΑΘΙΟΥ ΜΥΡΙΝΑΙΟΥ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΥ
Πᾶσαν ἐγὼ τὴν νύκτα κινύρομαι· εὖτε δ' ἐπέλθῃ

ὄρθρος ἐλινῦσαι μικρὰ χαριζόμενος,
ἀμφιπεριτρύζουσι χελιδόνες, ἐς δέ με δάκρυ
βάλλουσιν, γλυκερὸν κῶμα παρωσάμεναι.
ὄμματα δ' οὐ λάοντα φυλάσσεται· ἡ δὲ Ῥοδάνθης
ἔστιν ἰδεῖν; ὃ θέλεις, δώσομεν. οὐδὲ λαλεῖς;

ποῦ γίνῃ; πέμψω μετὰ σοῦ τινα. μή τις ἔχει σε;
ὦ σοβαρή, ὑγίαιν'. οὐδ' “Ὑγίαινε” λέγεις;
καὶ πάλι καὶ πάλι σοι προσελεύσομαι· οἶδα μαλάσσειν
καὶ σοῦ σκληροτέρας. νῦν δ' ὑγίαινε, γύναι.
ΔΙΟΦΑΝΟΥΣ ΜΥΡΙΝΑΙΟΥ
Ψιλιστὴς ὁ Ἔρως καλοῖτ' ἂν ὄντως·

ἀγρυπνεῖ, θρασύς ἐστιν, ἐκδιδύσκει.
Εἷς λίθος ἀστράπτει τελετὴν πολύμορφον Ἰάκχου
καὶ πτηνῶν τρυγόωντα χορὸν καθύπερθεν Ἐρώτων.
γεραιὰ τρύχη καὶ πάγας δεραγχέας

333
νευροπλεκεῖς τε κνωδάλων ἐπισφύρους

ὠκεῖς ποδίστρας καὶ τραχηλοδεσμότας
κλοιοὺς κυνούχους· γυῖα γὰρ δαμεὶς χρόνῳ
ἀπεῖπεν ἤδη τὴν ὀρεινόμον πλάνην.
ΜΥΡΙΝΟΥ
Ὑψηλῶν ὀρέων ἔφοροι, κεραοὶ χοροπαῖκται,

Πᾶνες, βουχίλου κράντορες Ἀρκαδίης,
εὔαρνον θείητε καὶ εὐχίμαρον Διότιμον
δεξάμενοι λαμπρῆς δῶρα θυηπολίης.
ἱερά τ' ἀγρευταῖσι γερανδρύου ἀρκεύθοιο

πρέμνα λιθηλογέες θ' Ἑρμέω ἱδρύσιες,
αὐταί θ' ἱλήκοιτε καὶ εὐθήροιο δέχοισθε
Σωσάνδρου ταχινῆς σκῦλ' ἐλαφοσσοΐης.
ΜΥΡΙΝΟΥ
Τὴν μαλακὴν Παφίης, Στατύλλιον ἀνδρόγυνον, δρῦν

ἕλκειν εἰς Ἀίδην ἡνίκ' ἔμελλε χρόνος,
τἀκ κόκκου βαφθέντα καὶ ὑσγίνοιο θέριστρα
καὶ τοὺς ἁδρολιπεῖς ἀλλοτρίους πλοκάμους
φαικάδα τ' εὐτάρσοισιν ἐπ' ἀστραγάλοισι γελῶσαν
δούνακος ἑξαμίτης ἐκ τριχὸς ἑλκομένη,

εἶδαρ ὅτ' ἀγκίστρου φόνιον πλάνον ἀμφιχανοῦσα
ὀξείην ἐρυθρὴ φυκὶς ἔφριξε πάγην,
ἀγνυμένη δ' ὑπ' ὀδόντι κατέκτανεν ἅλματι λάβρῳ
ἐντὸς ὀλισθηρῶν δυσαμένη φαρύγων.
ΜΥΡΙΝΟΥ
Θύρσις ὁ κωμήτης, ὁ τὰ νυμφικὰ μῆλα νομεύων,

Θύρσις ὁ συρίζων Πανὸς ἴσον δόνακι,
ἔνδιος οἰνοπότης σκιερὰν ὑπὸ τὰν πίτυν εὕδει·
334
φρουρεῖ δ' αὐτὸς ἑλὼν ποίμνια βάκτρον Ἔρως.

ἆ Νύμφαι, Νύμφαι, διεγείρατε τὸν λυκοθαρσῆ
τὸν πρὶν ἐν εὐχωλαῖς, νῦν παραριπτόμενον.

ὀχθήσας δ' ἄρ' ἔειπον· “Ἀλεξίκακε τρισέληνε,
μηδέποθ' ἡττηθεὶς σήμερον ἐξετάθης;”
νυκτὶ δὲ μειδιόων με θεὸς προσέειπε παραστάς·
“Καιρῷ δουλεύειν καὶ θεὸς ὢν ἔμαθον.”
ΑΓΑΘΙΟΥ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΥ ΜΥΡΙΝΑΙΟΥ
Γριπεύς τις μογέεσκεν ἐπ' ἰχθύσι· τὸν δ' ἐσιδοῦσα εὐκτέανος κούρη
θυμὸν ἔκαμνε πόθῳ καί μιν θῆκε σύνευνον· ὁ δ' ἐκ βιότοιο
πενιχροῦ δέξατο παντοίης ὄγκον ἀγηνορίης. ἡ δὲ Τύχη γελόωσα
παρίστατο καὶ ποτὶ Κύπριν·
Κἢν τείνῃς ῥακόεντα πολυτμήτοιο παρειῆς

χρῶτα καὶ ἀβλεφάρους ὦπας ἐπανθρακίσῃς,
καὶ λευκὴν βάψῃς μέλανι τρίχα καὶ πυρίφλεκτα
βοστρύχια κροτάφοις οὖλα περικρεμάσῃς,
οὐδὲν ταῦτα, γελοῖα, καὶ ἢν ἔτι πλείονα ῥέξῃς ...
ΜΥΡΙΝΟΥ
)=U τετρηκόσι' ἐστίν· ἔχεις δὲ σὺ τοὺς ἐνιαυτοὺς

δὶς τόσσους, τρυφερὴ Λαῒ κορωνεκάβη,
Σισύφου ὦ μάμμη καὶ Δευκαλίωνος ἀδελφή.
βάπτε δὲ τὰς λευκὰς καὶ λέγε πᾶσι “τατᾶ”.
Θύοις τ' ἐπισπένδοις τ' ἐμοὶ

Ὑμηττιάδων πολὺ λαροτέρην
Σπονδὴν ἄδην. ἴθι δὴ θαρσέων
Ἐς ἐμὴν τεῦξιν· καθαρὸς γὰρ ἐγὼ
Ἰὸν ἱέντων τεράων, οἷα κέκευθ' ἐκεῖνος,
335
Ἀμφὶ Νέαις Θρηικίαις ὃν σχεδόθεν Μυρίνης

Σοί, Τριπάτωρ, πορφυρέου φὼρ ἀνέθηκε κριοῦ.
Anthologiae Graecae Appendix, Epigrammata sepulcralia (7052:

002)“Epigrammatum anthologia Palatina cum Planudeis et appendice
nova, vol. 3”, Ed. Cougny, E.Paris: Didot, 1890.Epigram 14, l. 1
Λοι]μῷ θανούσης εἰμὶ [σῆμα] Μυρίνης.
Anthologiae Graecae Appendix, Epigrammata sepulcralia

Epigram 398, l. 3
σῶμ' Ἀσκληπιάδου καὶ υἱέος ἐνθάδε Βήρου,

ὡς ἐπέτελλε φίλοις, εἷς ὅδε τύμβος ἔχει.
Φλαβιανῷ ἥρωι πατὴρ Δῶρος τόδε σῆμα

ἓξ ἐπὶ τοῖς δέκ' ἔτη μοῦνα βιωσαμένῳ.
Μοῖρα γὰρ Αἰολίδος πάτρης ἀπάνευθε Μυρίνης
θάψε τε καὶ Μουσῶν εὖνιν ἔθη κἀρετῆς.
Michael Apostolius Paroemiogr., Collectio paroemiarum (9009: 001)

“Corpus paroemiographorum Graecorum, vol. 2”, Ed. von Leutsch, E.L.
Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht, 1851, Repr. 1958.Centuria 1,
section 33, l. 1
Ἄδρηστος ποταμοῖο παρὰ ῥόον Αἰσήποιο.

Ἔνθα τετίμηταί τε καὶ Ἀδρήστεια καλεῖται.
Δημήτριος δὲ ὁ Σκήψιος Ἄρτεμίν φησιν εἶναι τὴν Ἀδρά-
στειαν ὑπὸ Ἀδράστου τινὸς ἱδρυμένην.
Ἄιδεις ἔχων: μάτην λέγων ληρεῖς.
Ἄιδεις πρὸς Μυρίνην: ἔθος ἦν, τὸν μὴ δυνάμε-
νον ἐν συμποσίῳ ᾆσαι, δάφνης κλάδον ἢ Μυρίνης λαβόντα,
πρὸς τοῦτον ᾄδειν.
Ἀιδώνιδος κῆπος: ἐπὶ τῶν ὀλιγοχρονίων καὶ ἀώρων
καὶ μὴ ἐῤῥιζωμένων. Ἐπειδὴ γὰρ ὁ ᾄδωνις ἐρώμενος ὢν,
ὡς ὁ μῦθος, τῆς Ἀφροδίτης πρὸ ἥβης τελευτᾷ, οἱ ταύτῃ
Michael Apostolius Paroemiogr., Collectio paroemiarum

336
Ἔνθα τετίμηταί τε καὶ Ἀδρήστεια καλεῖται.

Δημήτριος δὲ ὁ Σκήψιος Ἄρτεμίν φησιν εἶναι τὴν Ἀδρά-
στειαν ὑπὸ Ἀδράστου τινὸς ἱδρυμένην.
Ἄιδεις ἔχων: μάτην λέγων ληρεῖς.
Ἄιδεις πρὸς Μυρίνην: ἔθος ἦν, τὸν μὴ δυνάμε-
νον ἐν συμποσίῳ ᾆσαι, δάφνης κλάδον ἢ Μυρίνης λαβόντα,
πρὸς τοῦτον ᾄδειν.
Ἀιδώνιδος κῆπος: ἐπὶ τῶν ὀλιγοχρονίων καὶ ἀώρων
καὶ μὴ ἐῤῥιζωμένων. Ἐπειδὴ γὰρ ὁ ᾄδωνις ἐρώμενος ὢν,
ὡς ὁ μῦθος, τῆς Ἀφροδίτης πρὸ ἥβης τελευτᾷ, οἱ ταύτῃ
ὀργιάζοντες κήπους εἰς ἀγγεῖά τινα φυτεύοντες ἢ φυτεύ
Σούδα Lexicon (9010: 001)“Suidae lexicon, 4 vols.”, Ed. Adler, A.

Leipzig: Teubner, 1.1:1928; 1.2:1931; 1.3:1933; 1.4:1935, Repr.
1.1:1971; 1.2:1967; 1.3:1967; 1.4:1971; Lexicographi Graeci 1.1–1.4.
Ἀγαθὴ καὶ μάζα μετ' ἄρτον: ἐπὶ τῶν τὰ δευτερεῖα διδόν-

των ἢ αἱρουμένων. μάζα ὀξεῖαν ἔχει· ἐπάνω γὰρ θέσει μακρᾶς
περισπωμένη οὐ τίθεται· ὁ δὲ Ἀριστοφάνης περισπᾶ τὴν μάζαν· αἶρ' αἶρε
μάζαν ὡς τάχιστα κανθάρῳ. Ἀγαθῆς Τύχης νεώς: οὐκ ἄδηλον τὸ
σημαινόμενον. Ἀγαθίας· σχολαστικὸς, Μυριναῖος, ὁ γράψας τὴν μετὰ
Προκόπιον ἱστορίαν τὸν Καισαρέα, τὰ κατὰ Βελισάριον καὶ τὰς ἐν
Ἰταλίᾳ καὶ ἐν Λιβύῃ πράξεις, τουτέστι τὰ κατὰ Ναρσῆν ἐν Ἰταλίᾳ καὶ τὰ
ἐν Λαζικῇ καὶ Βυζαντίῳ. οὗτος συνέταξε καὶ ἕτερα βιβλία ἔμμετρά τε
καὶ καταλογάδην, τά τε καλούμενα Δαφνιακά, καὶ τὸν Κύκλον τῶν
νέων Ἐπιγραμμάτων, ὃν αὐτὸς συνῆξεν ἐκ τῶν κατὰ καιρὸν ποιητῶν.
Stephanus Gramm., In artem rhetoricam commentaria (9020: 001)

“Stephani in artem rhetoricam commentarium”, Ed. Rabe, H.Berlin:
Reimer, 1896; Commentaria in Aristotelem Graeca 21.2.P. 270, l. 28
οὗτοι τοῦ θορύβου καὶ ὑποπτεύσαντες τοὺς πολεμίους ποθὲν εἰσελθεῖν

τὴν πόλιν ἔδωκαν νῶτα τοῖς ἐχθροῖς ὡς εἰς τὴν πόλιν φεύγοντες, ἵν' ἴδωσι
τοῦ θορύβου τὸ αἴτιον, καὶ οὕτως ἡττήθησαν κατὰ κράτος καὶ
κατεσφάγησαν. [1361 a 15] Ἀσφαλῆ κτήματα ἔχειν ἤγουν πλησίον τῆς
αὐτῶν
πόλεως καὶ μὴ ἐν Περσίᾳ ἢ Αἰγύπτῳ, ἵν', ὅταν ἐθέλωσιν, ἐξῇ ἀπολαύειν
337
αὐτῶν· ἐλευθέρια δὲ ὡς αἱ Μυρίναι, ἐξ ὧν κἂν καρπὸς γένηται, ἀλλ'

οὐκ ἔστιν ἀξιόλογος, ἀλλ' ἄγαν εἰς τιμὴν μικρότατος· πόσος γὰρ καρπὸς
ἐκ μυρσινῶν συναχθήσεται, ὥστε κέρδος ἐκεῖθεν γενέσθαι, ὅτι καὶ ἄξιον
ἤτοι ἀξιόλογον; [1361 a 27] Τιμὴ δὲ ἔστι μὲν σημεῖον· τιμῶ γὰρ τόνδε
τινὰ ἢ ὡς εὐεργετήσαντά με ἢ ὡς εὐεργετῆσαι δυνάμενον· ἐλπίζω γὰρ
ὅτι, ὅτε…
Ηφαιστιάδα Ηφαιστιάς
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. (= D scholia)

Book of Iliad 1, verse 593, l. of scholion 5
Κάππεσον. Κατηνέχθην, κατέπεσον ἐν τῇ Λήμνῳ. ἡ δὲ Λῆμνος, νῆσός

ἐστι Θρᾴκης ἱερὰ Ἡφαίστου, ἔχουσα δύο πόλεις, Ἡφαιστιάδα καὶ
Μύριναν. Ὀλίγος δ' ἔτι θυμὸς ἐνῆεν. Ἐνῆν, ἀντὶ τοῦ, ἐλειποψύχουν,
βραχείας μοι τῆς ψυχῆς γενομένης. Ἔνθα με. Τότε με. Σίντιες. Οἱ
Λήμνιοι. ἀπὸ τοῦ σίνεσθαι καὶ βλά-πτειν, ὄντες πειραταί. ἢ ὅτι δοκοῦσιν
…

τοῦτ' ἐξεπίτηδες ἔγραψα περί τε τοῦ πλοῦ καὶ τῶν στα-

τως παρασκευάζοιτο πρὸς τὸν πλοῦν. ἐν γάρ τοι τῇ ὅλῃ
νήσῳ τῇ Λήμνῳ, κατὰ μὲν τὸ πρὸς ταῖς ἀνατολαῖς μέρος
αὐτῆς ἐστιν Ἡφαιστιὰς, κατὰ δὲ τὸ πρὸς ταῖς δυσμαῖς ἡ
Μυρίνα. καὶ τό γε ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγόμενον ἐπὶ τοῦ Ἡφαί-
στου, κάππεσεν ἐν Λήμνῳ, διὰ τὴν φύσιν τοῦ λόφου δοκεῖ
μοι τὸν μῦθον ἐπίστασθαι. φαίνεται γὰρ ὁμοιότατος κεκαυ-
μένῳ κατά γε τὴν χρόαν καὶ διὰ τὸ μηδὲν ἐν αὐτῷ φύε-
Αίλιος Ηρωδιανός Καθολική προσωδία

Part+volume 3,1, p. 59, l. 8
τῇ Κυρήνῃ. ἑβδόμη πόλις Λακωνική, μία τῶν ἑκατόν. ὀγδόη Σκυθίας

338
παραλία πρὸς τὴν λῃστείαν εὔθετος. ἐνάτη Αἰθιοπίας. δεκάτη Κύπρου.

εἰσὶ καὶ δύο νησίδια πλησίον τῆς Λιβύης. ἔστι καὶ Ἀλεξανδρείας. Τελ-
μισσιάς, ἄκρα Λυκίας, ὡς Ἀρτεμίδωρος ἐν δεκάτῳ γεωγραφουμένων.
Βολογεσσιάς πόλις πρὸς τῷ Εὐφράτῃ ἐκ Βολογεσσοῦ βασιλέως ᾠκι-
σμένη. Ἡφαιστιάς πόλις ἐν Λήμνῳ. Ἑκαταῖος Εὐρώπῃ. Κεραστιάς
καὶ Κεραστίς ἐκαλεῖτο ἡ Κύπρος ἀπὸ τοῦ πολλὰς ἄκρας ἔχειν. τὸ μέν-
τοι μέγας καὶ λᾶας «λᾶας ἀναιδής» (Δ 521) συστέλλοντα τὸ α ὅμως
βαρύνονται, ἐπειδὴ οὐ διὰ τοῦ δος κλίνονται. ἡμάρτηται δὲ τὸ μέ-
γας περὶ τὴν εὐθεῖαν, ἐπείπερ ἢ βραχὺ ἔχον τὸ α ὤφειλεν ὀξύνεσθαι
κατὰ τὸ Ἀρκάς φυγάς, ἢ βαρυνόμενον ἐκτείνειν τὸ α, ὧν οὐδέτερον
Claudius Ptolemaeus Math., Geographia (lib. 1-3) Book 3, chapter 12,

section 44, l. 7
ἐν μὲν τῷ Ἰονίῳ πελάγει

Σάσων νῆσος μδʹ ϛʹʹ λθʹ ʹʹ
Λῆμνος νῆσος, ἐν ᾗ πόλεις δύο
Πεπάρηθος νῆσος καὶ
πόλις Σκόπελος νβʹ ʹʹ λθʹ γʹʹ
Σκῦρος νῆσος καὶ πόλις νδʹ λθʹ
ὁ ἄρχων τριττύαρχος ἐκαλεῖτο, τριττύος δ' ἑκάστης γένη τριάκοντα.

καὶ αἱ φυλαὶ τέως μὲν ἐπὶ Κέκροπος ἦσαν τέτταρες, Κεκροπὶς Αὐτό-
χθων Ἀκταία Παραλία, ἐπὶ δὲ Κραναοῦ μετωνομάσθησαν Κραναῒς
Ἀτθὶς Μεσόγαια Διακρίς, ἐπὶ δὲ Ἐριχθονίου Διὰς Ἀθηναῒς Ποσειδω-
νιὰς Ἡφαιστιάς, ἀπὸ δὲ τῶν Ἴωνος παίδων ἐπὶ Ἐρεχθέως Τελέοντες
Ὅπλητες Αἰγικόρεις Ἀργάδεις· ἐπὶ δὲ Ἀλκμαίωνος δέκα ἐγένοντο, ἐκ
πολλῶν ὀνομάτων ἑλομένου τὰ παλαιὰ τοῦ Πυθίου, Ἐρεχθηὶς
Κεκροπὶς Αἰγηὶς Πανδιονὶς Ἀκαμαντὶς Ἀντιοχὶς Λεοντὶς Οἰνηὶς
Ἱπποθωντὶς Αἰαντίς. προσετέθησαν δ' αὐταῖς δύο, Ἀντιγονὶς καὶ Δημη-
τριάς, ἃς ὕστερον μετωνόμασαν Ἀτταλίδα καὶ Πτολεμαΐδα
339
... Πλάτων ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ Χηνέα τοῦτον εἰπών. Δί-

δυμος δὲ συμποσιακῶν δεκάτῳ Ἠτεῖον αὐτὸν καλεῖ.
Ἡφαιστιάδαι, δῆμος Ἀκαμαντίδος φυλῆς, ἐν ᾧ ἦν
Ἡφαίστου ἱερόν. ὁ δημότης Ἡφαιστιάδης. τὰ τοπικὰ ἐξ
Ἡφαιστιαδῶν καὶ τὰ λοιπά.
Ἡφαιστιάς, πόλις ἐν Λήμνῳ. Ἑκαταῖος Εὐρώπῃ. τὸ
ἐθνικὸν Ἡφαιστιεύς. Χάραξ δ' ἐν δεκάτῳ χρονικῶν φησιν
ὅτι “Μυριναῖοι τῶν Πελασγικῶν ὑποσχέσεων οὐ φροντίσαντες
ἀπέκλεισαν τῷ Μιλτιάδῃ τὰς πύλας, κἀκεῖνος πολιορκίᾳ πα-
ρεστήσατο αὐτούς. τῶν δ' Ἡφαιστιέων τύραννος [Ἕρμων,
τῶν Περς]ῶν φοβηθεὶς τὴν δύναμιν, ἔφη χαριζόμενος τοῖς
δὲ τῷ «Λῆμνον πόλιν Θόαντος» ὅλον μὲν ἡ Λῆμνος, μέρος δὲ ἡ

Μύριννα πόλις
Θόαντος, προσληφθέντος κἀνταῦθα τοῦ μέρους τῷ ὅλῳ, καθὰ εἴωθε
γράφειν
ὁ ποιητής, τῶν μερικῶν μὲν πρὸς ἱστορίαν δεόμενος, τὰ ὅλα δὲ
προστιθεὶς
Λεκτόν»,
ὅλον μὲν ἡ Ἴδη, μέρος δὲ τὸ Λεκτόν, ὡς καὶ τὸ Γάργαρον. Ὅτι δὲ δύο
πόλεις
οἰκῶν, ἀλλ' ᾤχετο ἐπὶ κλυτὰ φῦλα ἀνθρώπων, ὅπου δηλαδὴ καὶ πρὶν
ἀπιόντι συνήντη-σεν ἡ Ἥρα.
ex. Λῆμνον δ' εἰσαφίκανε, πόλιν θείοιο Θόαντος: “Εὔβοι' Ἀθήναις ἔστι
τις γείτων πόλις” (Eur. Ion. 294), ἀντὶ τοῦ νῆσος. οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ χώρα, ὡς
340
ἐν ψηφίσματι, ὃ παρατίθεται
γειν. D Λῆμνον δ' εἰσαφίκανε: διὰ ποίαν αἰτίαν ἐν τῇ Λήμνῳ – ὕπνος
παρέπεται. A

vetera et recentiora) Vita-scholion 458d, l. 6

χρόαν καὶ διὰ τὸ μηδὲν ἐν αὐτῷ φύεσθαι. ἔστι δὲ πόλις ἐν
μέρει τῆς νήσου τῷ πρὸς ἀνατολήν, Ἡφαιστιὰς καλουμένη. V
βήσεαι· πορευθῇς K2 ἐλεύσῃ d πορεύσῃ f
βήσεται· βήσεαι Par. Σάμον δὲ δυσχείμερον· τὴν Σαμοθρᾴκην
ἐδήλωσεν. δυσχείμερον· ψυχράν d

Ἀρχέμο|ρον· ἐπὶ μὲν γὰρ τῷ Μελικέρ|τῃ τίθεται τὰ Ἴσθμια, ἐπὶ δὲ τῷ
Ἀρχεμόρῳ τὰ Νέμεα. super κασιγνήτῳ τε Λεάρχου: τῷ Μελικέρτῃ in
marg. infer. καὶ τὸ Μυριναῖον: τ[ ]|[Μυ]ρ̣ι̣ν̣α̣ῖ̣[ον] γ̣άλα̣ τὸ τῆς Ὑψιπύλης·
καὶ γὰρ κ(α)τ(ὰ) Εὐριπίδ(ην) τροφὸς ἦν τοῦ Ἀρχεμόρου [ ]|[ ] Λ̣ήμ̣ν[ῳ]
Μύρινα καὶ Ἡφαίστεια· ἀπὸ τῆς Ὑψιπύλης οὖν τὸ τ(ῆς)
Ὑψιπύλ(ης) .[ ]|[ ].ι̣...ν̣ supra l.am ...τ̣ῶν περιοδικῶν in marg. dext.
ἐπιτάφιοι. .`[ ]| ..ν.ι περιοδικ[οί in marg.
Λημνιάς
341
Απολλώνιος Ρόδιος. Αργοναυτικά Book 1, l. 653
ἠελίου ζωοῖσι μετ' ἀνδράσιν – ἀλλὰ τί μύθους

Αἰθαλίδεω χρειώ με διηνεκέως ἀγορεύειν;
ὅς ῥα τόθ' Ὑψιπύλην μειλίξατο δέχθαι ἰόντας
ἤματος ἀνομένοιο διὰ κνέφας. οὐδὲ μὲν ἠοῖ
πείσματα νηὸς ἔλυσαν ἐπὶ πνοιῇ βορέαο.
Λημνιάδες δὲ γυναῖκες ἀνὰ πτόλιν ἷζον ἰοῦσαι
εἰς ἀγορήν, αὐτὴ γὰρ ἐπέφραδεν Ὑψιπύλεια.
καί ῥ' ὅτε δὴ μάλα πᾶσαι ὁμιλαδὸν ἠγερέθοντο,
αὐτίκ' ἄρ' ἥγ' ἐνὶ τῇσιν ἐποτρύνουσ' ἀγόρευεν·
“Ὦ φίλαι, εἰ δ' ἄγε δὴ μενοεικέα δῶρα πόρωμεν
ἀνδράσιν, οἷά τ' ἔοικεν ἄγειν ἐπὶ νηὸς ἔχοντας,
ἀνέρες ἀμφιπένονται· ὁ δ' ἰλλόμενός περ ὁμίλῳ

τῶν μὲν ἔτ' οὐκ ἀλέγει, ἐπὶ δ' ὄσσεται οἰόθεν οἶος
ἄνδρα τὸν ὅς μιν ἔτυψε παροίτατος οὐδ' ἐδάμασσεν.
ἔνθ' ἀπὸ Τυνδαρίδης μὲν ἐύστιπτον θέτο φᾶρος
λεπταλέον, τό ῥά οἵ τις ἑὸν ξεινήιον εἶναι
ὤπασε Λημνιάδων· ὁ δ' ἐρεμνὴν δίπτυχα λώπην
αὐτῇσιν περόνῃσι καλαύροπά τε τρηχεῖαν
κάββαλε τὴν φορέεσκεν ὀριτρεφέος κοτίνοιο.
αὐτίκα δ' ἐγγύθι χῶρον ἑαδότα παπτήναντες,
ἷζον ἑοὺς δίχα πάντας ἐνὶ ψαμάθοισιν ἑταίρους,
οὐ δέμας οὐδὲ φυὴν ἐναλίγκιοι εἰσοράασθαι·
καὶ δὴ πασσυδίῃ μεγάρων ἔντοσθε Λύκοιο

κεῖν' ἦμαρ φιλότητι, μετὰ πτολίεθρον ἰόντες,
δαίτην ἀμφίεπον τέρποντό τε θυμὸν ἔπεσσιν.
Αἰσονίδης μέν οἱ γενεὴν καί τ' οὔνομ' ἑκάστου
σφωιτέρων μυθεῖθ' ἑτάρων, Πελίαό τ' ἐφετμάς·
ἠδ' ὡς Λημνιάδεςσιν ἐπεξεινοῦντο γυναιξίν·
ὅσσα τε Κύζικον ἀμφὶ Δολιονίην τ' ἐτέλεσσαν·
Μυσίδα θ' ὡς ἀφίκοντο Κίον θ', ὅθι κάλλιπον ἥρω
Ἡρακλέην ἀέκοντι νόῳ, Γλαύκοιό τε βάξιν
πέφραδε· καὶ Βέβρυκας ὅπως Ἄμυκόν τ' ἐδάιξαν·
καὶ Φινῆος ἔειπε θεοπροπίας τε δύην τε·
342
ἀλλ' ὅτε δὴ ἴδε χῶρον ὅτις πάτου ἔκτοθεν ἦεν

ἀνθρώπων καθαρῇσιν ὑπεύδιος εἱαμενῇσιν,
ἔνθ' ἤτοι πάμπρωτα λοέσσατο μὲν ποταμοῖο
εὐαγέως θείοιο τέρεν δέμας, ἀμφὶ δὲ φᾶρος
ἕσσατο κυάνεον, τό ῥά οἱ πάρος ἐγγυάλιξεν
Λημνιὰς Ὑψιπύλη ἀδινῆς μνημήιον εὐνῆς·
πήχυιον δ' ἄρ' ἔπειτα πέδῳ ἔνι βόθρον ὀρύξας,
νήησεν σχίζας, ἐπὶ δ' ἀρνειοῦ τάμε λαιμόν
αὐτόν τ' εὖ καθύπερθε τανύσσατο· δαῖε δὲ φιτρούς
πῦρ ὑπένερθεν ἱείς, ἐπὶ δὲ μιγάδας χέε λοιβάς,
Βριμὼ κικλήσκων Ἑκάτην ἐπαρωγὸν ἀέθλων.
Ευρυπίδης Fragmenta Hypsipyles Fragment I,ii, l. 10
οὐ τάδε πήνας, οὐ τάδε κερκίδος

ἱστοτόνου παραμύθια Λήμνια
Μοῦσα θέλει με κρέκειν, ὅ τι δ' εἰς ὕπνον ἢ̣ χάριν ἢ θεραπεύματα
πρόσφορα [π]αιδὶ πρέπει νεαρῷ τάδε μελῳδὸς αὐδῶ. (ΧΟΡΟΣ)
Ευρυπίδης Fragmenta Hypsipyles Fragment 64, l. 104
(Ὑψ.) τίνα πατέρι ποτὲ χάριν ἀθλίῳ

τιθέμενος; ἔνεπέ μοι, τέκνον.
(Εὔν.) μοῦσάν με̣ κι̣θάρας Ἀσιάδος διδάσκεται,
τοῦτ[ο]ν δ' ἐ̣σ̣ Ἄρ̣ε̣ως ὅπλ' ἐκόσμησεν μάχης.
(Ὑψ.) δι' Αἰγαίου δὲ τίνα πόρον
ἐμ[όλ]ετ' ἀκτὰν Λημνίαν;
(Εὔν.) Θόας [κ]ομίζει σὸς πατὴρ δυοιν τέκνω.
(Ὑψ.) ἦ γὰ[ρ] σές[ω]στ[α]ι̣;
(Εὔν.) Βα[κ]χ̣[ίου] γ̣ε μηχαναῖς.
(Ὑψ.) [.......]βό[....]όνων
[...........πρ]οσδοκία βιοτᾶσ̣
Ευρυπίδης Fragmenta Hypsipyles Fragment 62, l. 3
FRAGMENTA SEDIS INCERTIORIS

...
[ ].σ̣...[
343
[ ]νητομο̣.
[Λ]ημνίαις ὅδε
[ ]ξαιμεν ἂν
[ ] οὐ κ̣ωλ̣ ύει
[ ]ους μολεῖν
[ ]εί̣ας τινὸς
[ ]αυματα
Ευρυπίδης Fragmenta Fragment 12, l. 25
[προ]μνήσωμαι, τέκνον, εὐ-

ωποῖς ἢ θεραπείαις.
ἰδοὺ κρότος ὅδε κροτάλων·
. . . . . . .
οὐ τάδε πήνας, οὐ τάδε κερκίδος
ἱστοτόνου παραμύθια Λήμνια,
Μοῦσα, μέλει με κρέκειν, ὅ τι δ' εἰς ὕπνον
ἢ χάριν ἢ θεραπεύματα πρόσφορα
παιδὶ πρέπει νεαρῶι,
τάδε μελωιδὸς αὐδῶ.
[{ΧΟΡΟΣ}] τί σὺ παρὰ προθύροις, φίλα;
[.....
[{ΑΜ.}] παῖς Οἰκ[λέους τοι μάντις] Ἀμφιάρ[εως
ἐγώ.
......
ὄνομα [τὸ σὸν νῦν καὶ γένος λέξον, γύναι.
[{ΥΨ.}] ἡ Λημ[νία χθὼν Ὑψιπύλην ἔθρεψέ με.
......
[{ΑΜ.}] γυ[νὴ στρατεῦσαί μ' οὐχ ἑκόντ' ἠνάγκασεν.
[{ΥΨ.}] ὅσια φ[ρονοῦσ', ἢ καί τινος κέρδους χάριν;
[{ΑΜ.}] ἐδέξ[αθ' ὅρμον χερσὶ Πολυνείκους πάρα.
[{ΥΨ.}] πόθεν μ[
[{ΥΨ.}] τίνα πατέρι ποτὲ χάριν ἀθλίωι

τιθέμενος; ἔνεπέ μοι τέκνον.
[{ΕΥ.}] μοῦσάν με κιθάρας Ἀσιάδος διδάσκεται,
344
τοῦτον δ' ἐς Ἄρεως ὅπλ' ἐκόσμησεν μάχης.

[{ΥΨ.}] δι' Αἰγαίου δὲ τίνα πόρον
ἐμόλετ' ἀκτὰν Λημνίαν;
[{ΕΥ.}] Θόας κομίζει σὸς πατὴρ τέκνω δύο.
[{ΥΨ.}] ἦ γὰρ σέσωσται; [{ΕΥ.}] Βα[κ]χ[ίου] γε μη-
χαναῖς.
Plutarchus Biogr., Phil., De facie in orbe lunae (920b-945e)

Stephanus p. 935, section F, l. 5
λογισμόν, ὡς, εἰ μέγα τὸ σκιαζόμενον, ὑπερμέγεθες τὸ

σκιάζον. ἐν Λήμνῳ μὲν οὐδέτερος ἡμῶν εὖ οἶδ' ὅτι γέ-
γονε, τουτὶ μέντοι τὸ τεθρυλημένον ἰαμβεῖον ἀμφότεροι
πολλάκις ἀκηκόαμεν (Sop fr. 708)
’Ἄθως καλύψει πλευρὰ Λημνίας βοός·’
ἐπιβάλλει γὰρ ἡ σκιὰ τοῦ ὄρους, ὡς ἔοικε, χαλκέῳ τινι

βοιδίῳ, | μῆκος ἀποτείνουσα διὰ τῆς θαλάττης οὐκ ἔλατ-
τον ἑπτακοσίων σταδίων, τὸ κατασκιάζον ὕψος εἶναι.
διὰ τίν' αἰτίαν; ὅτι πολλαπλασίους αἱ τοῦ φωτὸς ἀπο
Αθηναίος Δειπνοσοφιστής Book 6, Kaibel paragraph 18, l. 1
τιώτης, περὶ οὗ λέγει (II 222 K)·

λοιπή τις ὀξίς ἐστι καὶ ψυκτήριον,
τῆς εὐπαρύφου λεπτότερον.
ἐξήλαυνον γάρ τινες τὸν ἄργυρον καὶ τότε εἰς ὑμένος
ἰδέαν.
καὶ Ἀντιφάνης δὲ ἐν Λημνίαις φησί (II 70 K)·
παρετέθη τρίπους
πλακοῦντα χρηστόν, ὦ πολυτίμητοι θεοί,
ἔχων ἐν ἀργυρῷ τε τρυβλίῳ μέλι.
καὶ Σώπατρος δ' ὁ παρῳδὸς ἐν Ὀρέστῃ·
σαπρὸν σίλουρον ἀργυροῦς πίναξ ἔχων.
ἴσως τριάκοντ' ἀφ' ἑνὸς ἐργαστηρίου.

καὶ Κρώβυλος ἐν Ἀπολιπούσῃ (IV 566 M)·
πάλιν ἡ τοῦ βίου
ὑγρότης μέ [τοῦ] σου τέθλιφε· τὴν ἀσωτίαν
ὑγρότητα γὰρ νῦν προσαγορεύουσίν τινες.
345
Ἀντιφάνης δ' ἐν Λημνίαις (II 70 K) τέχνην

τινὰ εἶναι ὑποτίθεται τὴν κολακείαν [εἶναι] ἐν οἷς
λέγει [ἐν ταῖς Λημνίαις]·
εἶτ' ἔστιν ἢ γένοιτ' ἂν ἡδίων τέχνη
ἢ πρόσοδος ἄλλη τοῦ κολακεύειν εὐφυῶς;
ὁ ζωγράφος πονεῖ τι καὶ πικραίνεται,
πάλιν ἡ τοῦ βίου

ὑγρότης μέ [τοῦ] σου τέθλιφε· τὴν ἀσωτίαν
ὑγρότητα γὰρ νῦν προσαγορεύουσίν τινες.
Ἀντιφάνης δ' ἐν Λημνίαις (II 70 K) τέχνην
τινὰ εἶναι ὑποτίθεται τὴν κολακείαν [εἶναι] ἐν οἷς
λέγει [ἐν ταῖς Λημνίαις]· εἶτ' ἔστιν ἢ γένοιτ' ἂν ἡδίων τέχνη
ἢ πρόσοδος ἄλλη τοῦ κολακεύειν εὐφυῶς; ὁ ζωγράφος πονεῖ τι καὶ
πικραίνεται,
οἱ δ' Ἀττικοί, καθὼς Τρύφων φησί (fr. 21 V), τὰς

ἑνικὰς χρήσεις ἐπιστάμενοι διὰ τοῦ υ τὰς πληθυντικὰς
οὐκ ἔτι ἀκολούθως ἐπιφέρουσιν. ὁ γοῦν Ἀριστο-
φάνης ἐν μὲν Ἀχαρνεῦσι (889)·
σκέψασθε (φησί) παῖδες τὴν κρατίστην ἔγχελυν.
καὶ ἐν Λημνίαις (I 487 K)·
ἔγχελυν Βοιωτίαν.
τὴν δ' εὐθεῖαν ἐν Δαιταλεῦσι (I 447 K)·
καὶ λεῖος ὥσπερ ἔγχελυς.
καὶ Κρατῖνος ἐν Πλούτοις (I 63 K)·
θύννος, ὀρφώς, γλαῦκος, ἔγχελυς, κύων.
ἐπαινεῖται δὲ τοῦ
ἰχθύος τούτου τὰ ὑπογάστρια, ὡς καὶ Εὔβουλός φησιν
ἐν Ἴωνι (II 177 K)·
μετὰ ταῦτα θύννων μεγαλόπλουτ' ἐπεισέπλει
ὑπογάστρι' ὀπτῶν.
Ἀριστοφάνης Λημνίαις (I 487 K)·
οὐκ ἔγχελυν Βοιωτίαν, οὐ γλαῦκον, οὐχὶ θύννου
346
ὑπογάστριον.
Στράττις Ἀταλάντῃ (I 713 K)·
ὑπογάστριον θύννου τι κἀκροκώλιον
δραχμῆς ὕειον.
νῆστιν πονηροῦ κεστρέως τρίβων βίον.

τούτων ποτὲ λεχθέντων ἐπὶ τῷ καλῷ τούτῳ
ὄψῳ τῶν κυνικῶν τις ἑσπέριος ἐλθὼν ἔφη ‘ἄνδρες
φίλοι, μὴ καὶ ἡμεῖς [νηστείαν] ἄγομεν Θεσμοφορίων
τὴν μέσην ἄγομεν· δίκην γὰρ κεστρέων νηστεύομεν; ὡς γὰρ
ὁ Δίφιλός φησιν ἐν Λημνίαις (II 558 K)·
οὗτοι δεδειπνήκασιν· ὁ δὲ τάλας ἐγὼ κεστρεὺς ἂν εἴην ἕνεκα νηστείας
ἄκρας.’ ὑπολαβὼν δὲ Μυρτίλος· ’καὶ στῆτ' ἐφεξῆς, ἔφη, κατὰ τὸν
Θεοπόμπου Ἡδυχάρην (I 736 K)·
ὀψαρίων τεύχειν γλίσχρων ἡδυσματολήρων.

καὶ Ἀριστοφάνης δ' ἐν Ἱππεῦσι μνημονεύει
ὡς διαφόρων γινομένων τῶν περὶ τὴν Μίλητον λα-
βράκων, ὅταν οὕτως λέγῃ (361)·
ἀλλ' οὐ λάβρακας καταφαγὼν Μιλησίους κλονήσεις.
ἐν δὲ Λημνίαις (I 487 K)·
οὐ κρανίον λάβρακος, οὐχὶ κάραβον πρίασθαι,
ὡς διαφόρου ὄντος τοῦ τῶν λαβράκων ἐγκεφάλου κα-
θάπερ καὶ τοῦ τῶν γλαύκων. καὶ Εὔβουλος δ' ἐν
Τιτθαῖς φησι (II 204 K)·
ὅτε τἀν Σάμῳ δ' ἦν, ἡμιωβελίου κρέα.

Ἀριστοφάνης Ἱππεῦσι (662)·
αἱ τριχίδες εἰ γενοίαθ' ἑκατὸν τοὐβολοῦ.
Δωρίων δ' ἐν τῷ περὶ ἰχθύων καὶ τῆς ποταμίας
μέμνηται θρίσσης καὶ τὴν τριχίδα τριχίαν ὀνομάζει.
Νικοχάρης Λημνίαις (I 772 K)·
τριχίας δὲ καὶ τὰς πρημνάδας τὰς θυννίδας
ἐπὶ δεῖπνον ἡκούσας ὑπερπληθεῖς ...
πρημνάδας δὲ τὰς θυννίδας ἔλεγον. Πλάτων Εὐρώπῃ
347
(I 611 K)·
ἁπαξάπασιν ὀξυβάφῳ ποτηρίῳ.

ὁρῶ δὲ καὶ μετὰ ὄξους ἀναμεμιγμένον γάρον. οἶδα
δὲ ὅτι νῦν τινες τῶν Ποντικῶν ἰδίᾳ καθ' αὑτὸ κατα-
σκευάζονται ὀξύγαρον.’
πρὸς ταῦτα ἀπαντήσας ὁ Ζωίλος ἔφη· ‘Ἀριστοφάνης, ὦ οὗτος, ἐν
Λημνίαις τὸ τακερὸν ἔταξεν
ἐπὶ τοῦ τρυφεροῦ λέγων οὕτως (I 486 K)·
καὶ Φερεκράτης Κραπατάλλοις (I 169 K)·
τακεροὺς ποιῆσαι τοὺς ἐρεβίνθους αὐτόθι.
σίνηπυ δ' ὠνόμασε Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος ἐν μὲν
χρώμενοι τῷ ποτῷ δύο οἴνου ἔπινον πρὸς πέντε ὕδατος.

Νικοχάρης γοῦν ἐν Ἀμυμώνῃ πρὸς τοὔνομα παίζων
ἔφη (I 770 K)·
Οἰνόμαος οὗτος, χαῖρε πέντε καὶ δύο·
κἀγώ τε καὶ σὺ συμπόται γενοίμεθα.
τὰ παραπλήσια εἴρηκε καὶ ἐν Λημνίαις (p. 773). Ἀμει-
ψίας δ' ἐν Ἀποκοτταβίζουσιν (I 671 K)·
ἐγὼ δὲ Διόνυσος πᾶσιν ὑμῖν εἰμὶ πέντε καὶ δύο.
Εὔπολις Αἰξί (I 260 K)·
Διόνυσε, χαῖρε· μή τι πέντε καὶ δύο;
Ἕρμιππος Θεοῖς (I 230 K)·
οὐδ' ἢν θέλῃ, δράσει ποτ'· ἀλλὰ καὶ σὲ δεῖ

στείχειν ἅμ' αὐτοῖς, ἢ βίᾳ στελοῦσί σε.
{ΦΙ.} Ἔμ', ὦ κακῶν κάκιστε καὶ τολμήστατε,
οἵδ' ἐκ βίας ἄξουσιν;
{ΟΔ.} Ἢν μὴ 'ρπῃς ἑκών.
{ΦΙ.} Ὦ Λημνία χθὼν καὶ τὸ παγκρατὲς σέλας
Ἡφαιστότευκτον, ταῦτα δῆτ' ἀνασχετά,
εἴ μ' οὗτος ἐκ τῶν σῶν ἀπάξεται βίᾳ;
{ΟΔ.} Ζεύς ἐσθ', ἵν' εἰδῇς, Ζεύς, ὁ τῆσδε γῆς κρατῶν,
348
Ζεύς, ᾧ δέδοκται ταῦθ'· ὑπηρετῶ δ' ἐγώ.

{ΦΙ.} Ὦ μῖσος, οἷα κἀξανευρίσκεις λέγειν·
Σοφοκλής , Fragmenta Fragment 384-389, l. t
ἀγχοῦ προσῆψεν Ἔλατος ἐν δισκήματι

μηδὲ τῷ τεθνηκότι
τὸν ζῶντ' ἐπαρκεῖν αὐτὸν ὡς θανούμενον
ὡς καὶ τύραννι πὰς ἐγγίζεται φυγεῖν
Κρανειάτης
ΛΗΜΝΙΑΙ
ὦ Λῆμνε Χρύσης τ' ἀγχιτέρμονες πάγοι

πάντας Σοφοκλῆς ἐν ταῖς Λημνιάσι τῷ δράματι καταλέγει τοὺς εἰς τὸ
Ἀργῷον εἰσελθόντας σκάφος, καὶ ὁ Αἰσχύλος ἐν Καβείροις (fr. 47 M.)
Φερητίδης τ' Ἄδμητος ἠδ' ὁ Δωτιεὺς Λαπίθης Κόρωνος
Σοφοκλής , Fragmenta Fragment 385, l. 1
τὸν ζῶντ' ἐπαρκεῖν αὐτὸν ὡς θανούμενον

ὡς καὶ τύραννι πὰς ἐγγίζεται φυγεῖν
Κρανειάτης
ΛΗΜΝΙΑΙ
ὦ Λῆμνε Χρύσης τ' ἀγχιτέρμονες πάγοι

πάντας Σοφοκλῆς ἐν ταῖς Λημνιάσι τῷ δράματι καταλέγει τοὺς εἰς τὸ
Ἀργῷον
εἰσελθόντας σκάφος, καὶ ὁ Αἰσχύλος ἐν Καβείροις (fr. 47 M.)
Φερητίδης τ' Ἄδμητος ἠδ' ὁ Δωτιεὺς
Λαπίθης Κόρωνος
ἄπλατον ἀξύμβλητον ἐξεθρεψάμην
ταχὺ δ' αὐτὸ δείξει τοὖργον, ὡς ἐγώ , σαφῶς
Σοφοκλής , Fragmenta Fragment 776, l. 1
Θήβας λέγεις μοι καὶ πύλας ἑπταστόμους,

349
οὗ δὴ μόνον τίκτουσιν αἱ θνηταὶ θεούς

μύω τε καὶ δέδορκα κἀξανίσταμαι,
πλέον φυλάσσων αὐτὸς ἢ φυλάσσομαι
πύλης ἄναξ θυρωρέ
Ἄθως σκιάζει νῶτα Λημνίας βοός
τρύχει καλυφθεὶς Θεσσαλῆς ἁπληγίδος
ἢ σφηκιὰν βλίττουσιν εὑρόντες τινά
ἐγὼ δὲ χερσὶν ἄγραν βρίακχον
οἷος γὰρ ἡμῶν δημόκοινος οἴχεται
×– τὸ δ' ἔγχος ἐν ποσὶν κυλίνδεται
Δημοσθένης , In Aristogitonem 1 Section 79, l. 6
νοντο πώποτε· πῶς γὰρ τῷ γε μηδ' ἐλευθέρῳ; πλὴν ἔστι

νὴ Δία, ἔστιν ἀδελφός τις οὗτος αὐτῷ, ὁ παρὼν καὶ τὴν
καλὴν δίκην [αὐτῷ] λαχών. περὶ οὗ τὰ μὲν ἄλλα τί δεῖ
λέγειν; ἀδελφὸς δ' ἐστὶ τούτου ὁμομήτριος καὶ ὁμοπάτριος
καὶ πρὸς τοῖς ἄλλοις κακοῖς δίδυμος. οὑτοσί – τὰ μὲν ἄλλα
σιωπῶ, ἀλλ' ἐφ' οἷς ὑμεῖς τὴν μιαρὰν Θεωρίδα, τὴν Λημνίαν,
τὴν φαρμακίδα, καὶ αὐτὴν καὶ τὸ γένος ἅπαν ἀπεκτείνατε,
ταῦτα λαβὼν τὰ φάρμακα καὶ τὰς ἐπῳδὰς παρὰ τῆς θερα-
παίνης αὐτῆς, ἣ κατ' ἐκείνης τότ' ἐμήνυσεν, ἐξ ἧσπερ ὁ
βάσκανος οὗτος πεπαιδοποίηται, μαγγανεύει καὶ φενακίζει
καὶ τοὺς ἐπιλήπτους φησὶν ἰᾶσθαι, αὐτὸς ὢν ἐπίληπτος
θέντες δῆθεν ποιήσουσι. Ἐνθαῦτα ἔδοξέ σφι κτείνειν τοὺς

παῖδας τοὺς ἐκ τῶν Ἀττικέων γυναικῶν. Ποιεῦσι δὴ ταῦτα,
προσαπολλύουσι δέ σφεων καὶ τὰς μητέρας. Ἀπὸ τούτου
δὲ τοῦ ἔργου καὶ τοῦ προτέρου τούτων, τὸ ἐργάσαντο αἱ
καλέεσθαι. Ἀποκτείνασι δὲ τοῖσι Πελασγοῖσι τοὺς σφετέρους παῖ-
δάς τε καὶ γυναῖκας οὔτε γῆ καρπὸν ἔφερε οὔτε γυναῖκές
τε καὶ ποῖμναι ὁμοίως ἔτικτον καὶ πρὸ τοῦ. Πιεζόμενοι δὲ
λιμῷ καὶ ἀπαιδίῃ ἐς Δελφοὺς ἔπεμπον λύσιν τινὰ αἰτησό
Isaeus Orat., De Philoctemone Section 13, l. 1
τυρομένων ἡμῶν καὶ τοῦ ἄρχοντος κελεύοντος ἀποκρί-

νασθαι κατὰ τὸν νόμον. Καίτοι δεινόν, ὦ ἄνδρες,
ἀμφισβητεῖν μὲν ὡς ὑπὲρ γνησίων καὶ διαμαρτυρεῖν, μητέρα
350
δὲ ἥτις ἦν μὴ ἔχειν ἀποδεῖξαι μηδὲ προσήκοντα αὐτοῖς

μηδένα.
Ἀλλὰ τότε μὲν Λημνίαν σκηψάμενοι ταύτην,
ἀναβολὴν ἐποιήσαντο. Τὸ δ' ὕστερον ἥκοντες εἰς τὴν
ἀνάκρισιν, πρὶν καί τινα ἐρέσθαι, εὐθὺς ἔλεγον ὅτι Καλ-
λίππη μήτηρ, αὕτη δ' εἴη Πιστοξένου θυγάτηρ, ὡς ἐξαρ-
κέσον εἰ ὄνομα μόνον πορίσαιντο τὸν Πιστόξενον. Ἐρομέ-
νων δ' ἡμῶν ὅστις εἴη καὶ εἰ ζῇ ἢ μή, ἐν Σικελίᾳ ἔφασαν
Αριστοφάνης Pax L. 1162
τοῦ θεοῦ τἀρώματα.» Ἡνίκ' ἂν δ' ἀχέτας {Ant.}

ᾄδῃ τὸν ἡδὺν νόμον, διασκοπῶν ἥδομαι
τὰς Λημνίας ἀμπέλους, εἰ πεπαίνουσιν ἤ-
δη – τὸ γὰρ φῖτυ πρῷ-ον φύσει – τόν τε φή-
ληχ' ὁρῶν οἰδάνοντ'· εἶθ' ὁπόταν ᾖ πέπων,
Αριστοφάνης Fragmenta Fragment t356-375, l. 1
ἡμᾶς ἱμᾶν ἐπὶ τὸν κέραμον.

χρυσὸς ὁ Κολοφώνιος
ἰπνός
κορινθιάζομαι
στραγγουρία
ΛΗΜΝΙΑΙ

Αριστοφάνης Fragmenta Play Lem, fragment t, l. 1
Κοφίνους δὲ λίθων ἐκέλευες·

ἡμᾶς ἱμᾶν ἐπὶ τὸν κέραμον.
Ἤμουν ἄγριον
351
βάρος· ἤγειρεν γάρ τοί μ' οἶνος

μὴ συμμιχθεὶς Ἀχελώῳ.
ΛΗΜΝΙΑΙ

Γαληνός ιατρόςDe methodo medendi libri xiv Volume 10, p. 298, l. 16
ὅπερ καὶ στῦφον ὀνομάζεται, τὸ στρυφνὸν δὲ ἐπιτεταμένον

ἐστὶν αὐστηρόν. ὅσα δὲ φάρμακα λαμβάνεται τοῖς ἐντὸς
ἄλυπα γέγραπται μὲν ἐν τοῖς περὶ φαρμάκων, εἰρήσεται δὲ
καὶ νῦν ὁ τύπος αὐτῶν. ὑποκυστὶς δὴ βαλαύστιον καὶ κύτι-
νοι ῥοιῶν καὶ κηκὶς καὶ ῥοιᾶς λέμματα καὶ Σάμιος ἀστὴρ
καὶ Λημνία σφραγὶς καὶ χυλὸς ῥοῦ καὶ ῥόδων, ἀκακία τε καὶ
τἄλλα ὅσα τοιαῦτα τοῖς ἐντὸς ἕλκεσιν ἀρήγοντα, βλάβην δ'
οὐδεμίαν ἐργάζεται περὶ τὰ σπλάγχνα. διδόναι δ' αὐτὰ διά
τινος τῶν στυφόντων ἀφεψήματος, ἢ μήλων κυδωνίων, ἢ
σχίνου, ἢ βάτου ἀκρεμόνων, ἢ ἀμπέλων, ἢ μύρτων, ἢ καὶ
δι' οἴνου τινὸς τῶν αὐστηρῶν. εὔδηλος δὲ ἡ τοῦ οἴνου χρῆ
ὡς βαλαυστίου καὶ ὑποκυστίδος καὶ ῥοῦ καὶ ὀμφακίου καὶ

ἀκακίας καὶ κηκίδος ὀμφακίτιδος καὶ τῶν τῆς ῥοιᾶς λεμμάτων·
εἰ δ' ἤτοι μικρόν ἐστι τὸ ἐῤῥωγὸς ἀγγεῖον, ἢ ἀνεστόμωται
μετρίως, ὡς ὀλίγον εἶναι τὸ φερόμενον αἷμα, καὶ ἀλόη καὶ
μάννα καὶ ὁ τῆς πίτυος φλοιὸς, ἥ τε σφραγὶς ἡ Λημνία καὶ
ὁ τῆς Αἰγυπτίας ἀκάνθης καρπὸς, ἔτι τε κρόκος καὶ λίθος
ὁ αἱματίτης ὀνομαζόμενος, ὅσα τ' ἄλλα τοιαῦτα δι' οἴνου
μεγάλως αὐστηροῦ χρηστὰ φάρμακα. μὴ παρόντος δὲ μήτ'
οἴνου τοιούτου μήτ' ἀρνογλώσσου μήτε στρύχνου, καὶ γὰρ
καὶ ταῦτα ἐπιτήδεια, ἀφεψεῖν ἐν ὕδατι βλαστοὺς βάτου καὶ

352
τῶν τηκτῶν καλουμένων φαρμάκων ἐπιτηδειότερα τὰ ξηρά·

μίγνυται γὰρ ἑτοίμως, εἴτ' ἀρνογλώσσου τις, εἴθ' ἑτέρου
τοιούτου βούλοιτο χυλῷ. τὰ δὲ τοιαῦτα φάρμακα κρόκος
τ' ἐστὶ καὶ πομφόλυξ καὶ ἀλόη καὶ τὰ κεφαλικὰ καλούμενα·
κατὰ δὲ τὸν πρῶτον καιρὸν τῆς σαρκώσεως, τὸν συνάπτοντα τῇ
ἐπισχέσει τοῦ αἵματος, καὶ ἡ Λημνία σφαγὶς ἀγαθὸν φάρμακον.
Τὰ δ' ἐν τῷ πνεύμονι συνιστάμενα τῶν
ἑλκῶν χαλεπωτέραν ἔχει τὴν ἴασιν. ἐνίοις δ' οὐ χαλεπὴ
μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀδύνατος εἶναι δοκεῖ τῷ τε λόγῳ τεκμαι-
ρομένοις καὶ τῇ πείρᾳ· τῷ λόγῳ μὲν, ἐπειδὴ διὰ τὴν ἀνα-
πνοὴν ἀεικίνητόν ἐστι σπλάγχνον ὁ πνεύμων, ἡσυχίας δὲ

καὶ χωρίζουσί γε τῶν τοιούτων τὴν μεμιγμένην οὐσίαν, ἀνα-

δεύσαντες καὶ ἀναφυράσαντες ὕδατι πολλῷ, μέχρι τοῦ πᾶν
ὑγρὸν ἐργάσασθαι. καθισταμένου γὰρ τούτου τὸ μὲν τῆς
λιθώδους τε καὶ ψαμμώδους ἐμφερόμενον ὑφιζάνει πᾶν, ἐπο-
χεῖται δὲ ἡ ἀκριβὴς γῆ. τοιοῦτον γάρ τι καὶ κατὰ τὴν Λη-
μνίαν γίνεται γῆν, ἣν μίλτον ὀνομάζουσιν ἔνιοι Λημνίαν.
καί τινες ἄλλοι σφραγῖδα Λημνίαν, διὰ τὴν ἐπιβαλλομένην
αὐτῇ σφραγῖδα τῆς Ἀρτέμιδος ἱεράν. ταύτην γάρ τοι τὴν
γῆν ἡ ἱέρεια λαμβάνουσα μετά τινος ἐπιχωρίου τιμῆς, οὐ
ζώων θυομένων, ἀλλὰ πυρῶν καὶ κριθῶν ἀντιδιδομένων τῷ
χωρίῳ, κομίζει μὲν εἰς τὴν πόλιν ἀναφυράσασα ὕδατι καὶ

δεύσαντες καὶ ἀναφυράσαντες ὕδατι πολλῷ, μέχρι τοῦ πᾶν

ὑγρὸν ἐργάσασθαι. καθισταμένου γὰρ τούτου τὸ μὲν τῆς
λιθώδους τε καὶ ψαμμώδους ἐμφερόμενον ὑφιζάνει πᾶν, ἐπο-
χεῖται δὲ ἡ ἀκριβὴς γῆ. τοιοῦτον γάρ τι καὶ κατὰ τὴν Λη-
μνίαν γίνεται γῆν, ἣν μίλτον ὀνομάζουσιν ἔνιοι Λημνίαν.
καί τινες ἄλλοι σφραγῖδα Λημνίαν, διὰ τὴν ἐπιβαλλομένην
αὐτῇ σφραγῖδα τῆς Ἀρτέμιδος ἱεράν. ταύτην γάρ τοι τὴν
γῆν ἡ ἱέρεια λαμβάνουσα μετά τινος ἐπιχωρίου τιμῆς, οὐ
ζώων θυομένων, ἀλλὰ πυρῶν καὶ κριθῶν ἀντιδιδομένων τῷ
χωρίῳ, κομίζει μὲν εἰς τὴν πόλιν ἀναφυράσασα ὕδατι καὶ
πηλὸν ὑγρὸν ἐργασαμένη καὶ τοῦτον ταράξασα σφοδρῶς, εἶτ'
353

ἄχρηστόν ἐστιν ἄχρι τοσούτου ξηραίνει τὸν λιπαρὸν πηλὸν,

ἄχρις ἂν εἰς σύστασιν ἀφίκηται μαλακοῦ κηροῦ, καὶ τούτου
λαμβάνουσα μόρια σμικρὰ τὴν ἱερὰν τῆς Ἀρτέμιδος ἐπιβάλ-
λει σφραγῖδα, κἄπειτα πάλιν ἐν σκιᾷ ξηραίνει, μέχρις ἂν
ἀκριβῶς ἄνικμος ἀποτελεσθῇ, καὶ γένηται τοῦτο δὴ τὸ γι-
νωσκόμενον ἰατροῖς ἅπασι φάρμακον ἡ Λημνία σφραγίς.
οὕτω γὰρ αὐτὴν ὀνομάζουσιν, ὡς ἔφην, ἔνιοι διὰ τὴν ἐπι-
βαλλομένην αὐτῇ σφραγῖδα, καθάπερ γε καὶ διὰ τὴν χρόαν
ἔνιοι Λημνίαν μίλτον. ἔχει μὲν οὖν τὴν χρόαν τὴν αὐτὴν
τῇ μίλτῳ, διαφέρει δ' αὐτῆς τῷ μὴ μολύνειν ἁπτομένην,
καθάπερ ἐκείνην, καὶ κατά γε τὸν λόφον ἐν τῇ Λήμνῳ τὸν

λει σφραγῖδα, κἄπειτα πάλιν ἐν σκιᾷ ξηραίνει, μέχρις ἂν

ἀκριβῶς ἄνικμος ἀποτελεσθῇ, καὶ γένηται τοῦτο δὴ τὸ γι-
νωσκόμενον ἰατροῖς ἅπασι φάρμακον ἡ Λημνία σφραγίς.
οὕτω γὰρ αὐτὴν ὀνομάζουσιν, ὡς ἔφην, ἔνιοι διὰ τὴν ἐπι-
βαλλομένην αὐτῇ σφραγῖδα, καθάπερ γε καὶ διὰ τὴν χρόαν
ἔνιοι Λημνίαν μίλτον. ἔχει μὲν οὖν τὴν χρόαν τὴν αὐτὴν
τῇ μίλτῳ, διαφέρει δ' αὐτῆς τῷ μὴ μολύνειν ἁπτομένην,
καθάπερ ἐκείνην, καὶ κατά γε τὸν λόφον ἐν τῇ Λήμνῳ τὸν
ὅλον ὄντα κιῤῥὸν τῇ χρόᾳ, καθ' ὃν οὔτε δένδρον ἐστὶν οὔτε
πέτρα οὔτε φυτὸν, μόνη δ' ἡ τοιαύτη γῆ. τρεῖς δ' αὐτῆς εὑρί-
σκονται διαφοραί· μία μὲν ἡ προειρημένη τῆς ἱερᾶς γῆς, ἧς

ὄντως μίλτου, χρῶνται δ' οἱ τέκτονες αὐτῇ μάλιστα.

τρίτη δ' ἡ τῆς ῥυπούσης, ᾗ χρῶνται τῶν πλυνόντων ὀθό-
νας τε καὶ ἐσθῆτας οἱ βουληθέντες. ἀνεγνωκὼς δὲ ἐγὼ παρά
τε Διοσκορίδῃ καὶ ἄλλοις τισὶ μίγνυσθαι τράγειον αἷμα τῇ
Λημνίᾳ γῇ, κᾀκ τοῦ διὰ μίξεως ταύτης γενομένου πηλοῦ
354


νας τε καὶ ἐσθῆτας οἱ βουληθέντες. ἀνεγνωκὼς δὲ ἐγὼ παρά

τε Διοσκορίδῃ καὶ ἄλλοις τισὶ μίγνυσθαι τράγειον αἷμα τῇ
Λημνίᾳ γῇ, κᾀκ τοῦ διὰ μίξεως ταύτης γενομένου πηλοῦ


καθ' ὃν ἐγὼ καιρὸν ἐπέβην τῆς νήσου, καί τινα πυρῶν τε
καὶ κριθῶν ἀριθμὸν ἐμβάλλουσα τῇ γῇ καὶ ἄλλα τινὰ ποιή-
σασα κατὰ τὸν ἐπιχώριον σεβασμὸν, ἐπλήρωσεν μὲν ὅλην
ἅμαξαν τῆς γῆς. κομίσασα δ' εἰς τὴν πόλιν, ὡς εἶπον ἀρτίως,
ἐσκεύασε τὰς πολυθρυλήτους Λημνίας σφραγῖδας. ἔδοξεν οὖν
μοι πυθέσθαι μή τι πρότερόν ποτε τράγειον ἢ αἴγειον αἷμα
τῇ γῇ ταύτῃ μιγνύμενον ἐν ἱστορίᾳ παρειλήφασιν. ἐφ' ᾗ
πεύσει πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐγέλασαν, οὐχ οἱ τυχόντες ἄν-
δρες ὄντες, ἀλλὰ καὶ πάνυ πεπαιδευμένοι τά τ' ἄλλα καὶ τὴν
ἐπιχώριον ἱστορίαν ἅπασαν. ἀλλὰ καὶ βιβλίον ἔλαβον παρά

τῇ γῇ ταύτῃ μιγνύμενον ἐν ἱστορίᾳ παρειλήφασιν. ἐφ' ᾗ

πεύσει πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐγέλασαν, οὐχ οἱ τυχόντες ἄν-
δρες ὄντες, ἀλλὰ καὶ πάνυ πεπαιδευμένοι τά τ' ἄλλα καὶ τὴν
ἐπιχώριον ἱστορίαν ἅπασαν. ἀλλὰ καὶ βιβλίον ἔλαβον παρά
τινος αὐτῶν, γεγραμμένον ὑπό τινος τῶν ἐπιχωρίων ἀνδρῶν
ἔμπροσθεν, ἐν ᾧ τὴν χρῆσιν ἅπασαν ἐδίδασκε τῆς Λημνίας
γῆς, ὅθεν οὐκ ὤκνησα κᾀγὼ πειραθῆναι τοῦ φαρμάκου, δις-
355
μυρίας λαβὼν σφραγῖδας. ἐχρῆτο δὲ καὶ αὐτὸς ὁ δοὺς

τὸ βιβλίον, ἐν τοῖς πρώτοις ἀριθμούμενος τῆς Ἡφαιστιάδος,
εἰς πολλὰ τῷ φαρμάκῳ. καὶ γὰρ ἐπὶ τραυμάτων καὶ πα-
λαιῶν καὶ δυσεπουλώτων ἐχεοδήκτων τε καὶ ὅλως θηριο

εἰς πολλὰ τῷ φαρμάκῳ. καὶ γὰρ ἐπὶ τραυμάτων καὶ πα-

λαιῶν καὶ δυσεπουλώτων ἐχεοδήκτων τε καὶ ὅλως θηριο-
δήκτων, ἐπί τε τῶν θανασίμων φαρμάκων, οὐ προδιδοὺς μό-
νον, ἀλλὰ καὶ ἐπιδιδοὺς, ἐχρῆτο τῇ σφραγῖδι. ἔφασκε δὲ καὶ
τοῦ διὰ τῶν ἀρκευθίδων φαρμάκου πεῖραν ἔχειν, εἰς ὃ καὶ
τῆς Λημνίας ἐμβάλλεται κινοῦντος ἔμετον, εἴ τις ἔτι κατὰ
τὴν κοιλίαν ὄντος τοῦ θανασίμου φαρμάκου πίοι τὸ ἀλε-
ξητήριον. ἀλλὰ τούτου μὲν καὶ ἡμεῖς ἔχομεν πεῖραν ἐπί τε
λαγωοῦ θαλαττίου καὶ κανθαρίδων, ὑποπτευσάντων μὲν εἰ-
ληφέναι τι τοιοῦτον τῶν ἀνθρώπων, ἐμεσάντων δ' αὐτίκα
πᾶν ἐπὶ τῷ διὰ τῆς Λημνίας σφραγῖδος φαρμάκῳ, καὶ μη
τῆς Λημνίας ἐμβάλλεται κινοῦντος ἔμετον, εἴ τις ἔτι κατὰ

τὴν κοιλίαν ὄντος τοῦ θανασίμου φαρμάκου πίοι τὸ ἀλε-
ξητήριον. ἀλλὰ τούτου μὲν καὶ ἡμεῖς ἔχομεν πεῖραν ἐπί τε
λαγωοῦ θαλαττίου καὶ κανθαρίδων, ὑποπτευσάντων μὲν εἰ-
ληφέναι τι τοιοῦτον τῶν ἀνθρώπων, ἐμεσάντων δ' αὐτίκα
πᾶν ἐπὶ τῷ διὰ τῆς Λημνίας σφραγῖδος φαρμάκῳ, καὶ μη-
δὲν μετὰ ταῦτα παθόντων σύμπτωμα τῶν ἑπομένων λαγωῷ
τε καὶ κανθαρίσι, καίτοι τῆς δόσεως τῶν ὀλεθρίων φαρ-
μάκων ἐλεγχθείσης. εἰ δὲ καὶ πρὸς τἄλλα θανάσιμα φάρμακα,
ταῦτα δὴ τὰ δηλητήρια καλούμενα, τὴν αὐτὴν δύναμιν ἔχει
τὸ διὰ τῶν ἀρκευθίδων καὶ τῆς Λημνίας φάρμακον, ἐμοὶ

πᾶν ἐπὶ τῷ διὰ τῆς Λημνίας σφραγῖδος φαρμάκῳ, καὶ μη-

δὲν μετὰ ταῦτα παθόντων σύμπτωμα τῶν ἑπομένων λαγωῷ
τε καὶ κανθαρίσι, καίτοι τῆς δόσεως τῶν ὀλεθρίων φαρ-
μάκων ἐλεγχθείσης. εἰ δὲ καὶ πρὸς τἄλλα θανάσιμα φάρμακα,
ταῦτα δὴ τὰ δηλητήρια καλούμενα, τὴν αὐτὴν δύναμιν ἔχει
356
τὸ διὰ τῶν ἀρκευθίδων καὶ τῆς Λημνίας φάρμακον, ἐμοὶ

μὲν ἄδηλον. ὁ δ' ἐκ τῆς Ἡφαιστιάδος ἐπηγγείλατο μέχρι
τοῦ καὶ λυττῶντος κυνὸς ἰᾶσθαι δῆγμα φάσκειν αὐτὴν, πινο-
μένην δι' οἴνου κεκραμένου, κατὰ δὲ τοῦ ἕλκους ἐπιτιθε-
μένην δι' ὄξους πάνυ δριμέος. ἀλλὰ δι' ὄξους μὲν καὶ τὰ
τῶν ἄλλων θηρίων ἔλεγεν αὐτὴν ἰᾶσθαι δήγματα. φύλλων

μένην δι' ὄξους πάνυ δριμέος. ἀλλὰ δι' ὄξους μὲν καὶ τὰ
τῶν ἄλλων θηρίων ἔλεγεν αὐτὴν ἰᾶσθαι δήγματα. φύλλων
βοτανῶν ἔξωθεν ἐπιτιθεμένων, ἃς ἐμάθομεν ἀντιπεπονθέναι
σηπεδόσιν. μάλιστα δ' ἐπῄνει σκόρδιον, εἶτα κενταύριον τὸ
λεπτὸν, εἶτα πράσιον. ἐπί γε μὴν κακοήθων καὶ σηπεδονω-
δῶν ἑλκῶν εἴ ποτ' ἐχρησάμην τῇ Λημνίᾳ, μεγάλως ὠφέλησε.
ἡ δὲ χρῆσις γίνεται κατὰ τὸ μέγεθος τῆς τοῦ ἕλκους κακίας.
τὸ μὲν γὰρ δυσῶδες καὶ λίαν πλαδαρόν τε καὶ ῥυπαρὸν,
ἀνέχεται δι' ὄξους δριμυτάτου τῆς Λημνίας λελυμένη; εἰς
πηλώδη σύστασιν ὁμοίως τοῖς τροχίσκοις, ὧν ἄλλος ἄλλῳ
χρῆται, Πολυείδου λέγω καὶ Πασίωνος καὶ Ἄνδρωνος, καὶ

σηπεδόσιν. μάλιστα δ' ἐπῄνει σκόρδιον, εἶτα κενταύριον τὸ

λεπτὸν, εἶτα πράσιον. ἐπί γε μὴν κακοήθων καὶ σηπεδονω-
δῶν ἑλκῶν εἴ ποτ' ἐχρησάμην τῇ Λημνίᾳ, μεγάλως ὠφέλησε.
ἡ δὲ χρῆσις γίνεται κατὰ τὸ μέγεθος τῆς τοῦ ἕλκους κακίας.
τὸ μὲν γὰρ δυσῶδες καὶ λίαν πλαδαρόν τε καὶ ῥυπαρὸν,
ἀνέχεται δι' ὄξους δριμυτάτου τῆς Λημνίας λελυμένη; εἰς
πηλώδη σύστασιν ὁμοίως τοῖς τροχίσκοις, ὧν ἄλλος ἄλλῳ
χρῆται, Πολυείδου λέγω καὶ Πασίωνος καὶ Ἄνδρωνος, καὶ
τούτῳ τῷ νῦν εἰρημένῳ, προσαγορευομένῳ δὲ Βητινῷ. καὶ
γὰρ οὗτοι πάντες ἰσχυρῶς ξηραίνοντες ὠφελοῦσι τὰ κακοήθη
τῶν ἑλκῶν, ἀνιέμενοι ποτὲ μὲν οἴνῳ γλυκεῖ, ποτὲ δὲ σιραίῳ,

357
τῶν ἑλκῶν, ἀνιέμενοι ποτὲ μὲν οἴνῳ γλυκεῖ, ποτὲ δὲ σιραίῳ,

ποτὲ δ' οἰνομέλιτι, ποτὲ δὲ τῶν λευκῶν οἴνων ἐνίοις ἢ τῶν
κιῤῥῶν ἢ ξανθῶν, ὡς ἂν ἡ χρεία κελεύῃ. διορισθήσεται γὰρ
ὑπὲρ τούτων ἐν ἑτέροις. ὡσαύτως δὲ καὶ δι' ὄξους ἀνίενταί
ποτε, καὶ δι' οἴνου ἢ ὕδατος ἢ ὀξυμέλιτος, ἢ ὀξυκράτου
τε καὶ μελικράτου. καὶ ἡ Λημνία δὲ γῆ δι' ἑκάστου τῶν
εἰρημένων ἀνιεμένη φάρμακον ἐπιτήδειόν ἐστιν εἴς τε τὴν
τῶν προσφάτων τραυμάτων κόλλησιν εἴς τε τὴν τῶν χρο-
νίων ἢ δυσεπουλώτων ἢ κακοήθων ἴασιν. ὡσαύτως δὲ καὶ
ἡ ἄλλη πᾶσα φαρμακώδης γῆ. διελέσθαι γὰρ δεήσει, καθά-
περ ἔμπροσθεν ἀπὸ τῆς στοιχειώδους γῆς, ἐν ᾗ καὶ οἱ λίθοι

ἐστι τὸ σῶμα, καὶ ὅτε γε ἀκριβῶς ᾖ πυρώδους ἄμικτος

οὐσίας, ἀδηκτότατα ξηραίνει, συντελεῖ δὲ εἰς τοῦτο αὐτῇ τὸ
πεπλύσθαι.
[γʹ. Περὶ πλύσεως γῆς.] Πλύνεται δὲ κατὰ τὸν αὐτὸν
τρόπον ἅπασα γῆ τῷ προειρημένῳ περὶ τῆς Λημνίας, ὕδατι
μὲν πρῶτον ἀναφυραθεῖσα μηδεμιᾶς φαρμακώδους ποιότη-
τος ἔμφασιν ἔχοντι. καταστάντος δὲ τοῦ πηλοῦ καὶ περιαι-
ρεθέντος ἄνωθεν τοῦ ὕδατος, εἶτα τοῦ μετ' αὐτὸ χωρισθέν-
τος ἀπὸ τῶν ὑφισταμένων κάτω λιθωδῶν τε καὶ ψαμμω-
δῶν. εἰ δὲ καὶ γεγυμνασμένην ἔχεις τὴν γευστικὴν αἴσθησιν,

ρεθέντος ἄνωθεν τοῦ ὕδατος, εἶτα τοῦ μετ' αὐτὸ χωρισθέν-

τος ἀπὸ τῶν ὑφισταμένων κάτω λιθωδῶν τε καὶ ψαμμω-
δῶν. εἰ δὲ καὶ γεγυμνασμένην ἔχεις τὴν γευστικὴν αἴσθησιν,
αὐτὸς ἔσῃ κριτὴς ἀκριβὴς ἧς τε δεῖ πλύνειν γῆς ἧς τε μή.
τίνες μὲν γὰρ οὐ δέονται πλύσεως, τινὲς δὲ δὶς ἢ τρὶς δέον-
ται πλυθῆναι. τὴν μὲν οὖν Λημνίαν ἑτοίμην λαμβάνεις ἅπαξ
πεπλυμένην ὑπὸ τῆς ἱερείας, ἐκ δευτέρου δὲ πλυθῆναι μὴ
δεομένην.
[δʹ. Περὶ Σαμίας γῆς.] Ἡ Σαμία δ' οὐδὲ δεῖται πλυ-
θῆναι. χρώμεθα δ' αὐτῆς θατέρῳ τῶν εἰδῶν μᾶλλον, ὃ
δὴ καὶ Σάμιον ἀστέρα καλοῦσιν, εἰς τὰς τοῦ αἵματος
358

πεπλυμένην ὑπὸ τῆς ἱερείας, ἐκ δευτέρου δὲ πλυθῆναι μὴ

δεομένην.
[δʹ. Περὶ Σαμίας γῆς.] Ἡ Σαμία δ' οὐδὲ δεῖται πλυ-
θῆναι. χρώμεθα δ' αὐτῆς θατέρῳ τῶν εἰδῶν μᾶλλον, ὃ
δὴ καὶ Σάμιον ἀστέρα καλοῦσιν, εἰς τὰς τοῦ αἵματος πτύ-
σεις, ὁπόθεν ἂν γιγνόμεναι τύχωσιν, ὥσπερ καὶ τῇ Λημνίᾳ
σφραγῖδι. κατὰ δὲ τὴν αὐτὴν δύναμιν ὠφελοῦσι καὶ τὰς ἐκ
μήτρας αἱμοῤῥαγίας καὶ τὸν ὀνομαζόμενον ῥοῦν γυναικεῖον,
καὶ μέντοι καὶ τὰς δυσεντερικὰς ἑλκώσεις πρὸ τοῦ σηπε-
δονώδη γενέσθαι τὰ ἕλκη, καλεῖν δ' ἔθος ἐστὶν τοῖς ἰατροῖς
τὰς τοιαύτας διαθέσεις νομὰς ἀπὸ τοῦ νέμεσθαι

μήτρας αἱμοῤῥαγίας καὶ τὸν ὀνομαζόμενον ῥοῦν γυναικεῖον,

καὶ μέντοι καὶ τὰς δυσεντερικὰς ἑλκώσεις πρὸ τοῦ σηπε-
δονώδη γενέσθαι τὰ ἕλκη, καλεῖν δ' ἔθος ἐστὶν τοῖς ἰατροῖς
τὰς τοιαύτας διαθέσεις νομὰς ἀπὸ τοῦ νέμεσθαι τὴν ση-
πεδόνα πρὸς τὰ πλησιάσαντα μόρια, συνδιαφθείρουσαν αὐτὰ
τῷ πρώτῳ κακωθέντι. τῇ γε μὴν Λημνίᾳ κᾀπὶ τοι-
ούτων ἐχρησάμην ἐνίοτε καὶ σαφῶς ὤνησεν ἐνεθεῖσά τε δι'
ἕδρας καὶ ποθεῖσα, προαποκλυσθέντων τῶν ἑλκῶν, ὡς εἰώ-
θαμεν πράττειν, μελικράτῳ μὲν ἀκρατεστέρῳ προτέρῳ, δευ-
τέρῳ δ' ἅλμῃ. ἐνέθη μὲν οὖν δι' ἀρνογλώσσου χυλοῦ, δι'
ὀξυκράτου δ' ὑδαροῦς ἐπόθη. φαίνεται δ' οὐκ ὀλίγῳ τινὶ

ούτων ἐχρησάμην ἐνίοτε καὶ σαφῶς ὤνησεν ἐνεθεῖσά τε δι'

ἕδρας καὶ ποθεῖσα, προαποκλυσθέντων τῶν ἑλκῶν, ὡς εἰώ-
θαμεν πράττειν, μελικράτῳ μὲν ἀκρατεστέρῳ προτέρῳ, δευ-
τέρῳ δ' ἅλμῃ. ἐνέθη μὲν οὖν δι' ἀρνογλώσσου χυλοῦ, δι'
ὀξυκράτου δ' ὑδαροῦς ἐπόθη. φαίνεται δ' οὐκ ὀλίγῳ τινὶ
δραστικωτέραν δύναμιν ἔχειν ἡ Λημνία γῆ τῆς Σαμίας, ὅθεν
οὐδὲ τὰ φλεγμῆναι φθάσαντα φέρει τὴν δύναμιν αὐτῆς,
ἀλλὰ τραχύνεται σαφῶς καὶ μάλισθ' ὅταν ὁ ἄνθρωπος ᾖ
359
μαλακόσαρκος. ὑπὸ δὲ τῆς Σαμίας οὐ μόνον οὐ παροξυνε-

ταί τι τῶν οὕτως ἐχόντων μορίων, ἀλλὰ καὶ παρηγορεῖται,
καὶ μάλιστά γε τὰ θερμότερα καὶ χαυνότερα, καθάπερ οἵ

ἐστι καὶ πρὸς τὰς ἄλλας φλεγμονὰς ὅσαι θερμαὶ καὶ βου-
βῶνας ἀρχομένους καὶ ποδαγρικὰ ῥεύματα καὶ ὅλως ὅπου
ψῦξαι βουλόμεθα μετρίως μετὰ τοῦ παρηγορεῖν, ὥστ' ἐναρ-
γῶς φαίνεσθαι τῆς Σαμίας τὴν δύναμιν μετρίως ψυκτικήν.
ἔστι δὲ καὶ ἀερωδεστέρα πως αὐτῆς ἡ οὐσία παραβαλλομένη
τῇ Λημνίᾳ, δηλοῖ δ' ἡ κουφότης. ἐκ τούτων οὖν τῶν γνω-
ρισμάτων καὶ πᾶσαν ἄλλην φαρμακώδη γῆν δοκίμαζε.
λέγω δὲ γνωρίσματα τήν τε ἐν τῇ συστάσει κουφότητά τε
καὶ βαρύτητα καὶ τὴν ἐν τῇ γεύσει τραχύτητα καὶ λειότητα
καὶ προσέτι τὸ κολλῶδές τε καὶ ῥυπτικόν. ἐχέκολλος μὲν
γάρ ἐστι καὶ γλίσχρος ὁ Σάμιος ἀστὴρ, ἐχούσης τι καὶ τῆς

ρισμάτων καὶ πᾶσαν ἄλλην φαρμακώδη γῆν δοκίμαζε.

λέγω δὲ γνωρίσματα τήν τε ἐν τῇ συστάσει κουφότητά τε
καὶ βαρύτητα καὶ τὴν ἐν τῇ γεύσει τραχύτητα καὶ λειότητα
καὶ προσέτι τὸ κολλῶδές τε καὶ ῥυπτικόν. ἐχέκολλος μὲν
γάρ ἐστι καὶ γλίσχρος ὁ Σάμιος ἀστὴρ, ἐχούσης τι καὶ τῆς
Λημνίας σφραγῖδος ὀλίγον τοιοῦτον. ῥυπτικήν τε δύναμιν
ἔχει καὶ μετρίαν Σελινουσία τε γῆ καὶ Χία, διὸ καί τινες
τῶν γυναικῶν ἐπὶ τὸ πρόσωπον αὐταῖς χρῶνται. δέδεικται
δὲ ἐν τῷ τρίτῳ τῆς θεραπευτικῆς μεθόδου τὸ βραχέως ῥυ-
πτικὸν ἅπαν εἰς σάρκωσιν ἑλκῶν ἐπιτήδειον, ἐὰν δὲ ξηραίνῃ,
καὶ πρὸς ἐπούλωσιν ἀγαθόν· ἐπιτηδειότατα δ' ἐξ αὐτῶν ἐστι

τικὴ δὲ γῆ παραπλησία πώς ἐστι ταύταις, ἀλλ' ἱκανῶς ἀσθε-

νὴς ὑπάρχει, πολὺ τὸ ἀερῶδες ἔχουσα, τὸ μέντοι ῥυπτικὸν
ἔχει, διὸ καὶ οἱ ἄνθρωποι λαμπρύνουσιν αὐτῇ τὰ ῥυπαρὰ
360
τῶν ἀργυρωμάτων, ὥστ' ἔχοις ἂν καὶ ταύτην ἐς ὅπερ καὶ

τὰς ἄλλας τὰς ἀδήκτως ῥυπτούσας προειρήκαμεν ἐπιτηδείους
εἶναι. τούτων δ' ἁπασῶν ἡ Λημνία δύναμιν ἰσχυροτέραν
ἔχει, πρόσεστι γὰρ αὐτῇ τι καὶ στύψεως, ἡ δ' Ἐρετριὰς ἔτι
καὶ ταύτης ἰσχυροτέραν, οὐ μὴν ὥστ' ἤδη δάκνειν. ἐὰν δὲ
καὶ πλυθῇ, πάνυ μετρία γίνεται παραπλησίως ταῖς προειρη-
μέναις. ἐγχωρεῖ δὲ τὴν γῆν ταύτην οὐχ ἅπαξ, ἀλλὰ καὶ δὶς
ἢ τρὶς πλυθῆναι, καθάπερ καὶ τὴν Κιμωλίαν.

άπτεται δὲ ὁ τοιοῦτος λόγος ἤδη καὶ τῆς περὶ συνθέσεως

φαρμάκων πραγματείας. ἐάσαντες οὖν αὐτὸν ἐπὶ τὸ προς-
κείμενον ἴωμεν, αὐτὴν τὴν καθόλου δύναμιν ἑκάστου λέγον-
τες φαρμάκου, ὥσπερ καὶ τοῦ διφρυγοῦς εἴπομεν. προσθήσω
δή τι τῷ κατ' αὐτὸ λόγῳ χρήσιμον οὐ περὶ διφρυγοῦς μό-
νον γινώσκειν, ἀλλὰ καὶ περὶ Λημνίας σφραγῖδος καὶ πομ-
φόλυγος καὶ ὀποβαλσάμου καὶ λυκίου τοῦ Ἰνδικοῦ. τούτων
γὰρ ἔμαθον ἔτι μειράκιον ὢν σκευασίας, ἀδιάγνωστον
τὸ σκευασθὲν ἐργαζόμενος τῶν ἀληθινῶν. ἦν δὲ ὁ διδάξας
ἄνθρωπος ἐπὶ μισθῷ μεγάλῳ περιεργότατος οὐκ ἐς ταῦτα
μόνον, ἀλλὰ καὶ ἄλλα παραπλήσια.
Γαληνός ιατρόςDe compositione medicamentorum secundum locos libri

x Volume 12, p. 465, l. 14
φαρμάκων δυνάμεως. ἔστω τοιγαροῦν ὀξὺ τὸ ὄξος ἀκριβῶς,

οὐδὲν ὅλως ἐμφαῖνον οἴνου ποιότητος, καὶ τοῦτο δεύων
ἄλλοτε ἄλλῳ τῶν μεταλλικῶν ὀνομαζομένων φαρμάκων ἰάσῃ
τοὺς ἀχῶρας. ἄρξαι δὲ ἀπὸ τῶν ἀσθενεστέρων καὶ μάλιστ'
ἂν ὀδύνη τις αὐτοῖς συνῇ. κιμωλία τε οὖν ἐπιτήδειος εἰς
τοῦτο καὶ ἡ Κρητικὴ καὶ ἡ Λημνία γῆ, πομφόλυξ τε καὶ
σπόδιον καὶ λιθάργυρος, ἥ θ' ἁπαλὴ καδμεία. μὴ παυομέ-
νου δ' ἐπὶ τούτοις, τὸ διὰ τοῦ χάρτου φάρμακον ξηρὸν ὄξει
δεύσας ἐπίχριε. δῆλον δ' ὅτι προαφελὼν τὰς τρίχας ταῦτα
πράξεις. ἐὰν δὲ δριμύτερόν σοι φαίνοιτο τὸ διὰ χάρτου,
μίξεις αὐτῷ λιθάργυρον. εἰ μὲν αὐτάρκως ἐκλῦσαι βούλοιο

x Volume 12, p. 820, l. 3
361
λοῦ, καὶ χρὴ δηλονότι τοῦ προτέρου ἀποπεσόντος, ἕτερον

εὐθέως τιθέναι. τοῦ αὐτοῦ Ἥρα πρὸς αἰγίλωπας. ♃ μα-
λάχης φύλλα μετὰ ἁλῶν καὶ μέλιτος λειώσας ἐπίθες, ἀνα-
σκευάζει αἰγίλωπας. καὶ χόνδρον ἑψήσας ὄξει, ἐπίθες ἀρχο-
μένῳ αἰγίλωπι. ἢ μυρσίνης νεαρωτάτῳ καρπῷ κατάπλασσε,
ὅταν ῥευματίζηται. ὡσαύτως δὲ ποιεῖ καὶ ἡ Λημνία ἐπι-
χριομένη.
[Περὶ αἰγίλωπος.] Ὅμοιον ἀποστήματι μικρῷ
γίνεταί τι, μεταξὺ τοῦ τε τῆς ῥινὸς ὀστοῦ καὶ τοῦ μεγάλου
κατὰ τὸν ὀφθαλμὸν κανθοῦ, καὶ συῤῥήγνυται δὲ πολλάκις
εἰς τὸν κανθὸν, ὡς δυσθεράπευτον γενέσθαι φθάνειν.

x Volume 13, p. 30, l. 14
γράφει. ἀρτηριακὴ ἡ ἐκ τῶν Ἀφρόδα, ἡ Μοσχίωνος. ἔστι

δ' αὐτῆς ἡ δύναμις ὑπὲρ τὰς μέσας οὐκ ὀλίγον ἀποκεχωρη-
κυῖα πρὸς ἰσχὺν, ἔχει γὰρ τμητικὸν καὶ λεπτυντικὸν
καὶ θερμαντικὸν ἀπὸ πολλῶν φαρμάκων οἷς μέμικται καί
τινα τῶν πραέων δι' ἣν εἶπον αἰτίαν. ἡ δὲ σύνθεσις αὐτῆς
ἔστιν ἥδε. ♃ μίλτου Λημνίας, λιβάνου, σμύρνης, νάρδου, ἀμώ-
μου, κασσίας κιῤῥᾶς, κρόκου, Ἰλλυρίδος, σχοίνου ἄνθους ἀνὰ
βʹ. κινναμώμου δʹ. ῥητίνης τερμινθίνης δʹ. ῥόδων
ἄνθους δʹ. ὀποβαλσάμου βʹ. μέλιτος κοτύλην αʹ. ἢ
γλυκέος Κρητικοῦ κοτύλης ἥμισυ τέταρτον, ἕψε τὸ ὑγρὸν
καὶ τὴν ῥητίνην, ἕως γένηται κιῤῥὰ, εἶτα τὰ λοιπὰ ἄρας

x Volume 13, p. 57, l. 11
κωνείου ἀφεψήματι καὶ λεάνας ἐπιμελῶς καὶ μίξας ἀνάπλαττε

καταπότια ὀρόβου τὸ μέγεθος καὶ δίδου δύο εἰς ὕπνον ἀπερ-
χομένοις. ἄλλη ποιεῖ αἱμοπτυϊκοῖς. ♃ ὑοσκυάμου λευκοῦ
σπέρματος δραχμὰς ηʹ. νάρδου Ἰνδικῆς δραχμὰς στʹ. κρόκου
δραχμὰς δʹ. ὀπίου, ἀμύλου, ἀνίσου ἀνὰ δραχμὰς βʹ. μίλτου
Λημνίας δραχμὴν μίαν, ὕδατι ἀναπλάσας, ποίει κατα-
πότια ὀροβιαῖα τῷ μεγέθει καὶ χρῶ καθὰ προείρηται. ἄλλη
ἔκλεικτος πρὸς βῆχας ἐσχάτους καὶ χρονίους. ♃ οἴνου Φαλε-
ρίνου ξε. αʹ. μέλιτος Ἀττικοῦ λίτραν αʹ. ἕψε συνεχῶς κινῶν
362
κλωσὶ πηγάνου καὶ δίδου μύστρον, ποιεῖ καὶ στομαχικοῖς.

ἄλλη Πετεινοῦ πρὸς τὰς ἐν βάθει ἑλκώσεις καὶ διαπυήσεις.

x Volume 13, p. 74, l. 9
θῆναι, καθάπερ γε καὶ τῆς κατὰ διάβρωσιν ἐξ ἀναθρέψεως

τῶν διαβρωθέντων. σφίγγεται μὲν οὖν τὸ ἀνεστομωμένον ὑπὸ
τῶν στυφόντων, κολλᾶται δὲ τὸ ἐῤῥωγὸς ὑπό τε τούτων
αὐτῶν, ὅσα τε μιγνυμένων αὐτοῖς συντίθεται τῶν ξηραινόν-
των χωρὶς δήξεως καὶ τῶν κολλῶδες ἐχόντων τι, καθάπερ
ἥ τε Λημνία σφραγὶς καὶ Σάμιος ἀστὴρ, ἀνατρέφεται δὲ τὰ
διαβρωθέντα ὑπὸ τῶν εὐχύλων τροφῶν καὶ τῶν σαρκωτι-
κῶν ὀνομαζομένων φαρμάκων, ὧν ἡ δύναμις εἴρηται
κατὰ τὸ δεύτερον γράμμα τῆς πραγματείας τῆσδε. κατὰ πρῶ-
τον μὲν οὖν λόγον ἐκ τοιούτων συντίθεται τὰ πρὸς τὴν
θεραπείαν τῆς ἀναγωγῆς τοῦ αἵματος ἁρμόζοντα φάρμακα,

x Volume 13, p. 76, l. 7
πως. πρὸς αἵματος ἀναγωγὴν, ὡς ἐγὼ κέχρημαι. ♃ ἀκα-

κίας δʹ. ῥόδων ξηρῶν ηʹ. βαλαυστίου ηʹ. κόμμεως
βʹ. τραγακάνθης αʹ. μεθ' ὕδατος τροχίσκους ποίει
ἀνὰ αʹ. δίδου ἐν ὀμβρίῳ ὕδατι. ἄλλο Ἀπολλωνίου. ♃
ὑοσκυάμου σπέρματος ηʹ. ὀπίου δʹ. λιβάνου ηʹ. γῆς
Σαμίας δʹ. ἀμύλου βʹ. μίλτου Λημνίας βʹ. εἰ δὲ
μὴ, Σινωπικῆς γʹ. κοραλλίου δʹ. κόστου δʹ. βαλαυ-
στίου ἄνθους τριώβολον. οἱ δὲ βʹ. πολυγόνου χυλῷ ἀνα-
λάμβανε τροχίσκους τριωβολιαίους, δίδου μετὰ ψυχροῦ ὕδα-
τος. τινὲς καὶ κωνείου σπέρματος βʹ. προσβάλλουσιν. ἄλλο
ᾧ χρῶμαι. κυτίνων στʹ. ἀκάνθης Αἰγυπτίας στʹ.

x Volume 13, p. 79, l. 5
ἄλλο. ♃ ὑποκυστίδος χυλοῦ αʹ. ὀπίου τριώβολον, βαλαυ-

στίου αʹ. ἀκακίας αʹ. σὺν ὕδατι. ἄλλη πρὸς αἵματος
ἀναγωγὴν, ὡς Ἡρόφιλος. ♃ συμφύτου ῥίζης γο γʹ. γῆς ἀστέ-
ρος γο αʹ. λιβάνου γο βʹ. βαλαυστίου γο αʹ. ὑποκυστίδος
χυλοῦ γο αʹ. κρόκου τριώβολον, σμύρνης δραχμὰς βʹ. ὀπίου
363
αʹ. μίλτου Λημνίας γο γʹ. καὶ τριώβολον, κόμμεως αʹ.

χυλῷ πολυγόνου ἢ ἀρνογλώσσου ἀναλάμβανε. ἄλλο πρὸς αἱ-
μοπτυϊκοὺς, ἀπ' ἀγαθοῦ καθηγητοῦ. ♃ βαλαυστίου δρα-
χμὰς βʹ. ἀκακίας δραχμὰς βʹ. τραγακάνθης δʹ. ὑποκυστί-
δος χυλοῦ δʹ. ῥόδων ἄνθους δραχμὰς δʹ. ὀπίου βʹ. λι-
βάνου δραχμὰς γʹ. σμύρνης βʹ. ὑοσκυάμου σπέρματος τε

x Volume 13, p. 80, l. 7
γο βʹ. ἀρνογλώσσου σπέρματος καὶ χυλοῦ ἀνὰ γο βʹ. λυκίου

Ἰνδικοῦ γο αʹ. ῥόδων χυλοῦ γο αʹ. ἀναλάμβανε τροχίσκους
ἀνὰ αʹ. τινὲς καὶ ὀμφακίου γο ʹʹ. καὶ ἐνίεται δυσεντερι-
κοῖς. ἄλλο πρὸς αἱμοπτυϊκοὺς Καρτεροῦ εὐτονώτατον. ♃
κωνείου σπέρματος βʹ. ὑοσκυάμου σπέρματος αʹ. ἀμύ-
λου αʹ. νάρδου τριώβολον, μίλτου Λημνίας ὀβολοὺς γʹ.
οἱ δὲ τετρώβολον, ἀνίσου τετρώβολον, οἱ δὲ τριώβολον, κρό-
κου ὀβολοὺς γʹ. δίδου μετὰ λεκίθου ὀπτῆς, μεθ' ὕδατος γα-
λακτώδους κυάθων γʹ. ποιεῖ καὶ πρὸς κατάῤῥους.
[Ἄλλο πρὸς αἱμοπτυϊκοὺς, Μάγνου Φιλαδελφέως.]
♃ Κοραλλίου ὀβολοὺς βʹ. ἀστέρος Σαμίου τετρώβολον, πο
x Volume 13, p. 87, l. 8
βάνου ἄῤῥενος, ὀπίου Σπανοῦ, στύρακος, πυτίας νεβροῦ ἀνὰ

ιʹ. μαστίχης κʹ. ἠλέκτρου ῥινήματος, ἴρεως Ἰλλυρικῆς,
κρόκου ἀνὰ λʹ. ψυλλίου μεʹ. ὕδατος ξε. γʹ. σκεύαζε καὶ
χρῶ καθὰ προείρηται. ὁ διὰ τοῦ κοραλλίου, ὡς Νικήρατος.
♃ κοραλλίου, γῆς Σαμίας ἀνὰ ηʹ. βαλαυστίου, ἀμύλου,
Λημνίας ἀνὰ δʹ. ὑοσκυάμου λευκοῦ σπέρματος, ὀπίου,
ὑποκυστίδος ἀνὰ βʹ. ἀναλάμβανε χυλῷ ἀρνογλώσσου καὶ
ἀνάπλαττε τροχίσκους καὶ δίδου.

x Volume 13, p. 97, l. 1
ἀσάρου, ὑοσκυάμου σπέρματος, ὀπίου, στύρακος ἀνὰ δρα-

χμὴν αʹ. ἔνιοι ὑοσκυάμου τὸ ἥμισυ, μέλιτι ἀναλαβὼν χρῶ.
ἄλλη ἀνώδυνος πρὸς κατάῤῥουν ἁρμόζουσα. ♃ ὑοσκυ-
άμου σπέρματος, μήκωνος ὀποῦ, ἀμύλου ἀνὰ βʹ. ἀνίσου
αʹ. ναρδοστάχυος αʹ. κρόκου αʹ. μίλτου Σινωπικοῦ
364
τριώβολον ἢ Λημνίας αʹ. ποίει τροχίσκους λʹ. δίδου δύο

εἰς νύκτα σὺν ὕδατι.
[Τὰ ὑπ' Ἀσκληπιάδου γραφέντα περὶ τῶν αὐτῶν δια-
θέσεων.] Ἐκλεικτὸν φάρος καλούμενον. ♃ οἴνου ξε. ʹʹ. πρα-
σίου χλωροῦ ἀφεψήματος ξε. αʹ. ταῦτα βαλὼν εἰς ἄγγος ὑε-
λοῦν βρέχεσθαι ἔα νύκτα καὶ ἡμέραν. τῇ δ' ἐπιούσῃ μά

x Volume 13, p. 166, l. 11
ὑστερικαῖς πνιγομέναις βοηθεῖ. ποιεῖ ἀρθριτικοῖς, ποδαγρι-

κοῖς, γεντιανῆς ἀφεψήματι διαλυθείς. καὶ περὶ μὲν τούτων
διαπράττεται ἐπὶ τοσοῦτον. τὰ δὲ τῆς συνθέσεως οὕτως ἔχει.
♃ σμύρνης δʹ. στύρακος δʹ. νάρδου Ἰνδικῆς δʹ.
κασσίας σύριγγος δʹ. σφραγῖδος Λημνίας δʹ. μανδρα-
γόρου φλοιοῦ δʹ. ἐν ἄλλῳ καὶ πεπέρεως δʹ. κρόκου
στʹ. ὀποῦ μήκωνος στʹ. δαύκου Κρητικοῦ σπέρματος
ηʹ. ἀνίσου ηʹ. σεσέλεως Μασαλεωτικοῦ ηʹ. σελίνου
σπέρματος ηʹ. τὸ σμύρνιον καὶ τὸ στυράκιον καὶ τὸ ὄπιον
οἴνῳ διαλύεται εὐώδει καὶ λεαίνεται. τὰ δὲ ξηρὰ κόπτεται ..
ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ - MYSTAGOGY: Λημνία Γη, ένα μοναδικό
φαρμακευτικό ...17 Απρ 2011 - Παρασκευή «Λημνίας Γης». Ένα μοναδικό
φαρμακευτικό παρασκεύασμα της Ελληνικής γης που παραμένει άγνωστο
στους περισσοτέρους σήμερα, αποτελούσε για αιώνες η Λημνία γη. Η
«Λημνία Γη» ή «Λημνία σφραγίς», ο παχύρρευστος κοκκινωπός πηλός
που είχε διάφορες και μοναδικές θεραπευτικές ...

x Volume 13, p. 214, l. 7.
...μετ' οἰνομέλιτος κεκραμένου κυάθων τριῶν.

[Ἀντίδοτος ἡ διὰ τῆς ἀρκείου χολῆς, φάρμακον ἐπιτε-
τευγμένον πρὸς τὰς σκιῤῥώδεις τοῦ ἥπατος διαθέσεις.] ♃
Χαμαιπίτυος, πρασίου, πετροσελίνου σπέρματος, γεντιανῆς,
ἄγνου σπέρματος, ἄρκτου χολῆς, νάπυος, σικύου σπέρματος,
σκολοπενδρίου, πάνακος, μίλτου Λημνίας, ἐρυθροδάνου, κράμ-
βης σπέρματος, ἀριστολοχίας, πεπέρεως, νάρδου Ἰνδικῆς,
κόστου, σελίνου σπέρματος, εὐζώμου σπέρματος, ἠρυγγίου,
πολίου, ἐχίου, εὐπατορίου, ἀρκευθίδων ἀνὰ αʹ. κόψας,
365
σήσας, ἀναλάμβανε μέλιτι, ἡ δόσις καρύου Ποντικοῦ τὸ μέ-

γεθος ἐν οἰνομέλιτι κυάθοις βʹ.

x Volume 13, p. 279, l. 13
λιτος τὸ ἱκανὸν, τινὲς ὀποβαλσάμου γʹ. κωλικὴ Ἀπολ-

λωνίου. ♃ νάρδου βʹ. καστορίου, μαράθρου, μαν-
δραγόρας χυλοῦ, κόστου ἀνὰ αʹ. ἀσάρου, στάχυος ἀνὰ
γʹ. ὀποπάνακος αʹ. δαύκου Κρητικοῦ γʹ. κινναμώ-
μου εʹ. πεπέρεως λευκοῦ καὶ μακροῦ, ἴρεως, σμύρνης ἀνὰ
βʹ. Λημνίας σφραγῖδος ιʹ. ἀψινθίου βʹ. μέλιτος
ἡ δόσις αʹ. σὺν ὕδατι. κωλικὴ ὡς Νικόστρατος,
ἰσόθεος καλουμένη, ἠγορασμένη ταλάντων δύο, ποιοῦσα πρὸς
στομαχικοὺς, ὀφθαλμιῶντας, περιοδυνῶντας, ὑστερικοὺς πό-
νους, δι' ὑδρομέλιτος, πηγάνου ἐναφεψημένου. ♃ κρόκου
αʹ ʹʹ. νάρδου βʹ. σμύρνης ηʹ.

x Volume 13, p. 281, l. 13
ρου ῥίζης, φοῦ Ποντικοῦ, ζιγγιβέρεως, ἐλλεβόρου μέλανος

ἀνὰ αʹ. ἀναλάμβανε ὀξυμέλιτι, ἡ δόσις αʹ. μετ' ὀξυμέ-
λιτος. κωλικὴ ὡς Πούπλιος ἐν Ποτιολίῳ καὶ Ἀπολλωνίῳ.
♃ πολίου στʹ. σκορδίου ιβʹ. γεντιανῆς εʹ. πηγάνου
ἀγρίου σπέρματος δʹ. ὀποῦ Κυρηναϊκοῦ γʹ. μίλτου Λη-
μνίας εʹ. σμύρνης ζʹ. ὀποβαλσάμου ηʹ. πεπέρεως.
λευκοῦ βʹ ʹʹ. κάγχρυος δʹ. περιστερεῶνος βοτάνης βʹ.
πενταφύλλου εʹ. μέλιτι Ἀττικῷ, δίδου καρύου τὸ μέγε-
θος. τὰ ὑπ' Ἀσκληπιάδου γεγραμμένα πρὸς τὰ κωλικὰ
πάθη. καταπαστὸν πρὸς τὰς τοῦ κώλου ἐμπνευματώσεις,
Ἀντωνίου φαρμακοπώλου. τούτῳ χρώμενος εὐημέρει.
Γαληνός ιατρόςDe compositione medicamentorum per genera libri vii

Volume 13, p. 659, l. 5
μακα χωρὶς τοῦ δάκνειν ἢ τραχύνειν ἐπιφανῶς. ἄρξομαι δὲ

ἀπὸ τῶν μεταλλικῶν, ἐν οἷς ἀριθμοῦσι καὶ τὰ τῆς γῆς εἴδη.
πολλῆς δ' ἐν αὐτοῖς οὔσης διαφορᾶς ἐν τῷ κατὰ τὸ μᾶλ-
366
λόν τε καὶ ἧττον ξηραίνειν, ἀπὸ τῶν μέσων ἀρξάμενος ἐπὶ

τὰ σφοδρότερον ἢ ἀμυδρότερον ξηραίνοντα μεταβήσομαι. ξη-
ραίνει τοίνυν μετρίως ἥ τε Λημνία σφραγὶς καὶ ἡ καδμεία
καὶ μᾶλλον ταύτης ἡ αὐτοφυὴς ἄνευ τοῦ μεταβάλλεσθαι
κατὰ τοὺς χειμάῤῥους τε καὶ ῥύακας καὶ ἐν τοῖς τῶν Κυ-
πρίων ὄρεσιν εὑρισκομένη καὶ κατὰ τὰ ἄλλα χωρία, μάλιστα
δὲ ἐν οἷς ἐστι τὰ μεταλλικά. κατασκευάζειν δ' αὐτὴν εἴωθα
ξηραντικωτέραν ὥρᾳ θέρους ἐν ἡλίῳ τρίβων ἐφεξῆς ἡμέραις
κῖτίν τε καὶ μίσυ καὶ σῶρυ καὶ χάλκανθον, ὥσπερ γε

πάλιν ἐκ τῆς Παλαιστίνης Συρίας ὀποβάλσαμον ἀκριβές.
ἄσφαλτος μὲν γὰρ οὐδὲ δολωθῆναι δύναται πανούργως,
ταύτην οὖν εἴτε Λημνίαν γῆν, εἴτε σφραγῖδα καλεῖν ἐθέλεις,
παραποιοῦσιν, ὡς μηδένα δυνάσθαι διαγνῶναι τὴν ἀληθινὴν ἀπὸ τῆς
παραπεποιημένης.
Γαληνός ιατρός De antidotis libri ii Volume 14, p. 8, l. 7

ταύτην οὖν εἴτε Λημνίαν γῆν, εἴτε σφραγῖδα καλεῖν ἐθέ-
λεις, παραποιοῦσιν, ὡς μηδένα δυνάσθαι διαγνῶναι τὴν
ἀληθινὴν ἀπὸ τῆς παραπεποιημένης. καθάπερ γε τὸ κα-
λούμενον Ἰνδικὸν Λύκιον, ἕτερά τε πολλὰ δυσκολωτάτην
ἔχοντα διάγνωσιν ἀπὸ τῶν νενοθευμένων, ἃ χρὴ παρὰ
τῶν εἰς τὰ χωρία πορευομένων.
Τὰς δοιὰς δραχμῶν πάντα φέροι τριάδας

Αὐτίκα, καὶ πολίου πίσυρας ὁλκὰς βαρυέσσας.
Ἠδὲ χαμαιζήλου πτόρθους ἄγοις πίτυος,
Καὶ στύρακος, μήου τε καὶ βοτρυόεντος ἀμώμου,
367
Καὶ νάρδου, Γαλάτης ἣν ἐκόμισσεν ἀνὴρ,

Λημνιάδος μίλτοιο, καὶ ἐκ Πόντοιο βάλοιο
Φοῦ, καὶ Κρηταίης σπέρμα χαμαιδρυάδος,
Μαλαβάθρου καλὰ φύλλα, καὶ ὀπταλέην χαλκῖτιν,
Μίσγεσθαι ῥίζης οὐ δίχα γεντιάδος
Ἄνισον, χυλόν θ' ὑποκιστίδος, ἠδέ νυ καρπὸν
Βαλσάμου, λιπαρὸν κόμμι διῃνάμενος,
ἄνθους, λιβάνου, τερμινθίνης, κασσίας σύριγγος, νάρδου

Ἰνδικῆς, ἀνὰ στʹ. πολίου Κρητικοῦ, σεσέλεως, στύρα-
κος, θλάσπεως, ἄμμεως, χαμαίδρυος, χαμαιπίτυος, ὑπο-
κιστίδος, χυλοῦ μαλαβάθρου, νάρδου Κελτικῆς, γεντιανῆς
ῥίζης, ἀνίσου, μείου ἀθαμαντικοῦ, μαράθρου σπέρματος,
Λημνίας μίλτου, χαλκίτεως ὀπτῆς, ἀμώμου, ἀκόρου, φοῦ
Ποντικοῦ, βαλσάμου καρποῦ, ὑπερικοῦ, ἀκακίας, κόμμεως,
καρδαμώμου, ἑκάστου δʹ. δαύκου σπέρματος, χαλβάνης,
σαγαπηνοῦ, ὀποπάνακος, ἀσφάλτου, καστορίου, κενταυρίου
λεπτοῦ, ἀριστολοχίας λεπτῆς, ἑκάστου βʹ. μέλιτος Ἀττι
ὀνομάζουσι. συγκέχυται γάρ πως τὰ τρία ταῦτα ὀνόματα

καθ' ἑνὸς ἔθνους φερόμενα τοῦ Κελτικοῦ. καλοῦσι γοῦν
αὐτοὺς ἔνιοι μὲν Γαλάτας, ἔνιοι δὲ Γάλλους, συνηθέστερον
δὲ τὸ τῶν Κελτῶν ὄνομα. περὶ δὲ τῶν ἐφεξῆς γεγραμμέ-
νων τὸ μέν πού τι πρόσθεν εἴρηται, καθάπερ ἐπὶ Λη-
μνίας γῆς καὶ μίλτου· καλεῖν δ' αὐτὴν ἄμεινον οὐ μίλτον,
ἀλλὰ γῆν· ἔστι γάρ τις Λημνία μίλτος ἐν τῇ Μίλτῳ γεν-
νωμένη, πρὸς ἄλλας χρείας ἐπιτήδειος, οὐ μὴν εἰς ἃς ἡ
καλουμένη Λημνία σφραγίς. γέγραπται δὲ καὶ περὶ τού-
των, ὥσπερ οὖν καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἐν τῇ περὶ τῶν ἁπλῶν
φαρμάκων πραγματείᾳ. τὰ δ' ἐφεξῆς γεγραμμένα φάρμακα
καθ' ἑνὸς ἔθνους φερόμενα τοῦ Κελτικοῦ. καλοῦσι γοῦν

αὐτοὺς ἔνιοι μὲν Γαλάτας, ἔνιοι δὲ Γάλλους, συνηθέστερον
νων τὸ μέν πού τι πρόσθεν εἴρηται, καθάπερ ἐπὶ Λημνίας γῆς καὶ μίλτου·
368
καλεῖν δ' αὐτὴν ἄμεινον οὐ μίλτον,

σχεδὸν ἅπαντα καὶ γινώσκεται πᾶσιν ἰατροῖς, .

νων τὸ μέν πού τι πρόσθεν εἴρηται, καθάπερ ἐπὶ Λη-
μνίας γῆς καὶ μίλτου· καλεῖν δ' αὐτὴν ἄμεινον οὐ μίλτον,
σχεδὸν ἅπαντα καὶ γινώσκεται πᾶσιν ἰατροῖς, καὶ πανουργίαν οὐκ
ἐπιδέχεται. τινὰ δ' αὐτῶν σαφέστερον δηλοῦται διὰ τῆς πεζῇ γεγραμμένης
θηριακῆς.
Καὶ γεντιανῆς, καὶ ἀκόρου, μήου τ' ἔτι

Καὶ καρδαμώμου, καὶ μαράθρου τοῦ σπέρματος
Ὑποκυστίδος χυλοῦ τε, καὶ χαλκίτιδος
Ὀπτῆς, ὑπερικοῦ σπέρματος τοῦ Κρητικοῦ,
Χυλοῦ τ' ἀκακίας τῆς καλῆς ὑγρᾶς ἔτι,
Καθαρᾶς τε νάρδου Κελτικῆς, καὶ Λημνίας,
Χαμαιπίτυός τε καὶ ἄμμεως καὶ σεσέλεως,
Ἀνισαρίου τε σπέρματος πεφρυγμένου,
Βότρυός τ' ἀμώμου, μαλαβάθρου φύλλων ἴσας,
Πάντων δ' ἑκάστου δύο δραχμὰς ρʹ. ἐπιτίθει,
Καὶ βαλσάμου, καρποῦ τε τὰς αὐτὰς δύο.
ματος εʹ. Γεντιανῆς δʹ. ἀριστολοχίας στρογγύλης

δʹ. πολίου εʹ. τριφύλλου ῥίζης εʹ. ὀβολοὺς γʹ. καρδα-
μώμου εʹ. ἐχίου ῥίζης δʹ. λιβάνου δραχμὰς στʹ. πε-
τροσελίνου δραχμὰς στʹ. φλόμου δραχμὰς στʹ. σεσέλεως
δραχμὰς εʹ. κυμίνου Αἰθιοπικοῦ δραχμὰς γʹ. βαλσάμου καρ-
369
ποῦ δραχμὰς δʹ. νάρδου Κελτικῆς ζʹ. Λημνίας δραχμὰς

δʹ. μηκωνείου δʹ. ὀβολοὺς γʹ. κάγχρυος σπέρματος δραχ-
μὰς γʹ. κύφεως δραχμὰς δʹ. ἴρεως Ἰλλυρικῆς ἴσον, μανδρα-
γόρου χυλοῦ δραχμὰς στʹ. ὀβολοὺς γʹ. σαγαπηνοῦ δραχμὰς δʹ.
ὀποπάνακος δραχμὰς γʹ. ἀνίσου δραχμὰς δʹ. ὑποκυστίδος
χυλοῦ δραχμὰς στʹ. τερμινθίνης δραχμὰς εʹ. ὀβολοὺς γʹ. κα
νης δραχμὰς εʹ. νήσσης θηλείας αἵματος, ἐριφείου αἵματος,

ἀνὰ δραχμὰς ζʹ. πεπέρεως μέλανος καὶ πεπέρεως μακροῦ,
ἀνὰ κδʹ. κροκομάγματος ἴσας, πενταφύλλου ῥίζης,
ὀριγάνου ἀγρίου, πρασίου, στοιχάδος, ἄμμεως, χαμαίδρυος,
χαμαιπίτυος, κενταυρίου λεπτοῦ, ἀριστολοχίας λεπτῆς, ἀνὰ
στʹ. Λημνίας σφραγῖδος λʹ. χηνείου αἵματος, χελώνης
θαλασσίας, ῥήου Ποντικοῦ ἀνὰ ζʹ. μέλιτος Ἀττικοῦ τὸ
ἀρκοῦν· ἡ πόσις κυάμου μέγεθος ἐν ὕδατι. ποιεῖ καὶ πρὸς
τεταρταῖον, πρὸς δὲ τὰ θανάσιμα, ὡς οὐκ ἄλλη. Ἀντί-
δοτος Αἰλίου Γάλλου, ᾗ Καῖσαρ συμφώνως, ταύτῃ καὶ Χάρ-
μης ἐχρήσατο, ποιοῦσα πρὸς τὰ θανάσιμα καὶ ἰοβόλα, κᾂν
Ἔχει δὲ ψυλλίου τε καὶ κασίας κιῤῥᾶς,

Ναρδοστάχυός τε, καὶ καθαρᾶς τῆς Κελτικῆς,
Καὶ κινναμώμου, καὶ κρόκου τοῦ προσφάτου,
Ἀνὰ ιβʹ δραχμὰς, καὶ ὀποβαλσάμου δέκα,
Στακτῆς Ἀραβικῆς παχυτάτης ιστʹ.
Σχοίνου τε λεπτῆς, Λημνίας τε τῆς καλῆς,
Ῥᾶ Ποντικοῦ τε, πηγάνου τε σπέρματος,
Τὸ δ' ἄγριόν ἐστι πήγανον κρεῖττον πολὺ,
Καλοῦ τ' ἀμώμου καὶ ῥόδων ξηρῶν ἴσον,
Λευκοῦ τε πεπέρεως, βουνιάδος τοῦ σπέρματος.
Κόστου δὲ λευκοῦ καὶ σεσέλεως, θλάσπεως,

Κασίας μελαίνης εʹ. ἑκάστου βʹ. ὀβολοὺς,
Σχοίνου τε, πολίου ἀνὰ εʹ. τριώβολον,
Καὶ Κρητικοῦ δὲ ταὐτὸ, δικτάμνου πόας
Ταύτης ἴσον, πρόσβαλλε σκορδίου σταθμόν.
Μακροῦ πεπέρεως καὶ λιβάνου καὶ Λημνίας
370
Σμύρνης, γλυκυῤῥίζης, χαλβάνης, τερμινθίνης,

Ξηροῦ τε νήσσης αἵματος, τοῦ προσφάτου,
Ὀποπάνακός τε καὶ μαράθρου τοῦ σπέρματος,
Ξηρῶν ῥόδων φύλλων, καὶ τῆς ὑποκιστίδος
Χυλοῦ καλῶς γεγονότος, ἀγαρικοῦ τ' ἴσα,
Οὐ ναυτιάσει, καὶ καθέξει τὴν τροφήν.

Ποιεῖ δὲ ταὐτὸ φάρμακον καὶ πρὸς πόνους
Πλευρῶν, μεταφρένων, κύστεως, καὶ τῶν νεφρῶν,
Ἐπέχει τ' ἀλύπως αἷμα φερόμενον πολὺ
Ὅθεν ἂν ἐκφέρεται τοῦτο, κᾂν ἐκ πνεύμονος.
Σκεύαζε δ' οὕτω, Λημνίαν ἔχων καλὴν
Ἀπαραχάρακτον, τὴν ὁμοίως εἰρημένην
Στήσας ἀπ' αὐτῆς δύ' ὀβολοὺς δραχμὴν μίαν,
Ἀρκευθίδων τε τῶν λιπαρῶν δραχ. βʹ.
[Προφυλακτικὰ θανασίμων φαρμάκων Ἀπολ-

λωνίου Μυός.] ♃ Πηγάνου φύλλα κʹ. κάρυα βασιλικὰ βʹ.
ἁλὸς χόνδρον ἕνα, ἰσχάδας βʹ. ταῦτα νήστει ἐσθίειν δίδου,
καὶ κωλύει βλάπτεσθαι ὑπὸ τῶν θανασίμων.
[Ἀντίδοτος προφυλακτικὴ διδομένη.] ♃ Ἀρ-
κευθίδος βʹ. Λημνίας σφραγῖδος βʹ. καὶ διώβολον.
ταῦτα τρίψας καὶ ἀναλαβὼν ἐλαίῳ ἀποτίθου. ἐπὶ δὲ τῆς
χρήσεως καρύου Ποντικοῦ τὸ μέγεθος μεθ' ὑδρομέλιτος καὶ
κυάθων βʹ. προπίνειν. ταύτῃ Νικομήδης ὁ βασιλεὺς ἐχρῆτο,
εἴ ποτε ὑπόπτους εἶχε τοὺς κεκληκότας. τὸ μὲν οὖν φάρμα-
κον, μηδεμιᾶς τοιαύτης δυνάμεως ὑποκειμένης, κατὰ χώραν
ρίου στʹ. καλάμου ἀρωματικοῦ βʹ. οἱ δὲ δʹ. κόμμεως βʹ.

καρδαμώμου δʹ. κάγχρυος γʹ. ὀβολοὺς γʹ. κύφεως στʹ.
χαλβάνης στʹ. ὀβολοὺς βʹ. λιβανωτίδος φύλλων δʹ. ἐλε-
λισφάκου ἴσον, λογχίτιδος σπέρματος βʹ. ὀβολοὺς γʹ. λι-
θοσπέρμου γʹ. λιβάνου στʹ. τριώβολον, μαράθρου σπέρ-
ματος στʹ. ὀποῦ μήκωνος στʹ. μίλτου Λημνίας αʹ.
μαλαβάθρου ιʹ. μήου στʹ. νήσσης αἵματος στʹ. νάρδου Συ-
ριακῆς στʹ. ὀβολοὺς γʹ. νάρδου Κελτικῆς ηʹ. ξυλοβαλ-
371
σάμου γʹ. ὀποπάνακος ἴσον, ὀρμίνου σπέρματος ηʹ. ὀρό-

βων λευκῶν ἴσον, πανακείας ῥίζης στʹ. ὀποβαλσάμου γʹ.
πελεκίνου στʹ. πολίου εʹ. ὀβολοὺς βʹ. πολυγόνου φύλλων
κύστιν εἰλεώδεις, στομαχικοὺς, κοιλιακοὺς, πνευματώδεις,

ἰκτερικούς. πρὸς πάντας ἀγαθὴ διδόναι μέγεθος ἐλαίας
μετ' οἰνομέλιτος. ♃ Κινναμώμου, κόστου, ἀνὰ στʹ. νάρ-
δου Συριακῆς κʹ. κρόκου, σμύρνης, μαλαβάθρου, ἀνὰ
ηʹ. κασσίας ιβʹ. πεπέρεως λευκοῦ ιʹ. λιβάνου δʹ.
σχοίνου ιστʹ. νάρδου Ἰλλυρικῆς ιβʹ. Λημνίας κʹ.
μήου, σεσέλεως, ἀνὰ ηʹ. σελίνου σπέρματος δʹ. στρο-
βίλων ιβʹ. ἐρυσίμου στʹ. σικύου σπέρματος πεφωγ-
μένου στʹ. τερμινθίνης γʹ. πετροσελίνου δʹ. ἀμώ-
μου γʹ. σκορδίου, πολίου, ὀποβαλσάμου, γεντιανῆς, κυμί-
νου Αἰθιοπικοῦ, ἀνὰ εʹ.
λιθιῶντας, καὶ τοὺς πνιγομένους. ἐκβάλλει καὶ τὰ ἐγκατε-

χόμενα δεύτερα καὶ ἔμβρυα. ἐπιληπτικοῖς, ποδαγρικοῖς,
ἀρθριτικοῖς, ἰσχιαδικοῖς, ἄγουσα παχέα οὖρα πλεῖστα. πό-
τιζε κυάθου μέγεθος οἰνομέλιτι καὶ πρὸς τὰ θανάσιμα,
θηριοδήκτοις οἴνῳ, ἐπιληπτικοῖς πυρέσσουσι, σὺν ὑδρομέ-
λιτι. ♃ Σκίγκου ηʹ. σμύρνης κηʹ. Λημνίας μίλτου
δʹ. νάρδου ηʹ. σχοίνου δʹ. κινναμώμου κδʹ.
ῥίζης γλυκείας κηʹ. σμύρνης κʹ. ἠρυγγίου κδʹ.
ἀμώμου ιβʹ. καρδαμώμου ηʹ. κρόκου ηʹ. κεδρίδων
μελαινῶν ιβʹ. μελιλώτου ιβʹ. ὑακινθίνου σπέρματος
δʹ. πεπέρεως μακροῦ δʹ. καὶ λευκοῦ κόκκους πεʹ.
κεῖ εἰς ἀνάληψιν. ἡ δόσις αʹ. μετ' οἴνου κυάθων γʹ.

κεκραμένου.
[Ἄλλη, ᾗ ἐχρήσατο Ἥρας ὁ Καππαδόκης.] ♃ Σκορ-
δίου βʹ. πεπέρεως λευκοῦ βʹ ʹʹ. ὀπίου γʹ. ὀποῦ
Κυρηναϊκοῦ γʹ ʹʹ. κάγχρυος δʹ. γεντιανῆς, πηγάνου
ἀγρίου σπέρματος, μίλτου Λημνίας, ἀνὰ εʹ. σμύρνης
ζʹ· ὀποβαλσάμου ηʹ. σκεύαζε οἴνῳ, καὶ ἀναλάμβανε μέλιτι
ἑφθῷ, ὕστερον ἐπιβαλὼν τὸ ὀποβάλσαμον, καὶ δίδου εὐτο-
372
νωτέροις κυάμου Αἰγυπτίου. τὸ διπλοῦν, καὶ ὕδατος θερμοῦ

κυάθους γʹ.
νωτέροις κυάμου Αἰγυπτίου. τὸ διπλοῦν, καὶ ὕδατος θερμοῦ

κυάθους γʹ.
[Ἄλλη Αἰλίου Γάλλου, ὡς Βελχιόνιος ἔφη παρὰ Καί-
σαρος εἰληφέναι.] ♃ Πολίου, ὀποῦ Κυρηναϊκοῦ, ἀνὰ
γʹ ʹʹ. κάγχρυος, πηγάνου ἀγρίου σπέρματος, ἀνὰ δʹ.
γεντιανῆς, μίλτου Λημνίας, ἀνὰ εʹ. σμύρνης στʹ. ἢ ζʹ.
ὀποβαλσάμου ηʹ. σκορδίου, πεπέρεως, ἀνὰ ιβʹ. μέλιτι
ἀναλάμβανε.
[Ζήνωνος Λαοδικέως λυσσοδήκτοις. ἔστι δὲ καὶ θη-
ριακὴ ἀγαθή.] ♃ Πετροσελίνου σπέρματος, ἄμμεως,
ἀνίσου, ἑρπύλλου, βρυωνίας ῥίζης, μαράθρου σπέρματος,
τρυγόνος μίσγε πεπέρεως κόκκους ιγʹ. σπέρματος φύλλου

κόκκους μʹ. ἐξ οἴνου κράματος πότιζε θερμοῦ ἐπὶ ἡμέρας γʹ.
[Ἄλλη ὁμοίως ποιοῦσα.] ♃ Ἀριστολοχίας Κρητικῆς
μακρᾶς αʹ. κυμίνου Αἰγυπτίου τριώβολον, πηγάνου ἀγρίου
σπέρματος στʹ. ὀποῦ Κυρηναϊκοῦ γʹ ʹʹ. μίλτου
Λημνίας ιʹ. σμύρνης ζʹ. ὀποβαλσάμου ηʹ. πεπέ-
ρεως λευκοῦ βʹ ʹʹ. κάγχρυος δʹ. κόψας καὶ σή-
σας, φύρα μέλιτι, καὶ δίδου δι' ὕδατος θερμοῦ κυάμου Αἰγυ-
πτίου τὸ μέγεθος. ἐὰν δ' εὐτονώτερον θελήσῃ χρήσασθαι,
διπλοῦν δίδου.
μένην τε καὶ ἐπιλαμβανομένην. ἁρμόττει δὲ καὶ λυσσοδή-

κτοις, καὶ πλευριτικοῖς, καὶ τοῖς ἐντὸς ἀλγήμασιν ἅπασιν,
ὥσπερ γε καὶ τοῖς γυναικείοις πάθεσι, καὶ μετὰ ταύτην
πάλιν ἑτέραν πολύχρηστον ἔγραψεν ἐξ ρʹ. συγκειμένην, ἐξαιρέ-
τως δὲ, ὥς φησι, πρὸς τὰ θανάσιμα καὶ τοὺς πνιγομένους
ὑπὸ ψιμμυθίου. εἶτα μετὰ ταύτας τὴν διὰ τῆς Λημνίας
μίλτου, περὶ ἧς ἤδη καὶ πρόσθεν ἔγραψα, παραγράψας τὰ
Δαμοκράτους ἔπη. τὴν ἄλλην οὖν παραλιπὼν, τὴν ἐξ ρʹ.
373
συγκειμένην, ἀρκεσθήσομαι τῇ τε Ζωπυρίῳ καὶ τῇ μετ'

αὐτὴν γεγραμμένῃ. καὶ προσέτι τὴν διὰ τῆς Λη-
μνίας μίλτου παραλιπὼν τὴν ἑκατονταμίγματον.
ὑπὸ ψιμμυθίου. εἶτα μετὰ ταύτας τὴν διὰ τῆς Λημνίας

μίλτου, περὶ ἧς ἤδη καὶ πρόσθεν ἔγραψα, παραγράψας τὰ
Δαμοκράτους ἔπη. τὴν ἄλλην οὖν παραλιπὼν, τὴν ἐξ ρʹ.
συγκειμένην, ἀρκεσθήσομαι τῇ τε Ζωπυρίῳ καὶ τῇ μετ'
αὐτὴν γεγραμμένῃ. καὶ προσέτι τὴν διὰ τῆς Λη-
μνίας μίλτου παραλιπὼν τὴν ἑκατονταμίγματον. ἡ αὐτὴ
γὰρ ἐστὶ τῇ ὑπ' Ἀνδρομάχου γεγραμμένῃ Ζωπύριος ἀντί-
δοτος, ποιοῦσα πρὸς ἅπαντα, ἰδιαίτερον δὲ πρὸς τὰ θανά-
σιμα καὶ πρὸς ἡπατικοὺς, καὶ τὰς ἐμπνευματώσεις τῆς κοι-
λίας, καὶ τὰς ἀρχομένας παρεγχύσεις, καὶ μάλιστ' ἐφ' ὧν
ἐστι πλέον πνεῦμα, τὸ παρακείμενον.
μώμου δʹ. σχοίνου ἄνθους στʹ. ὀβολοὺς βʹ. ὀποπάνα-

κος ζʹ. ὀποβαλσάμου στʹ ʹʹ. χαλβάνης γʹ. ὀβο-
λοὺς βʹ. τερμινθίνης στʹ. ὀβολοὺς βʹ. ἀγαρικοῦ ζʹ ʹʹ.
κύφεως στʹ. βδελλίου στʹ. σκίγκου βʹ. ἀμώμου
γʹ. πολίου εʹ. ὀβολοὺς βʹ. δικτάμνου στʹ. πηγάνου
ἀγρίου σπέρματος δʹ. σφραγῖδος Λημνίας βʹ ʹʹ. ἐρυσίμου δʹ. οἴνῳ
Φαλερίνῳ ἀναλάμβανε, καὶ μέλιτι Ἀττικῷ. [Ἄλλη ἀντίδοτος·
Ἀττικῷ.
[Ἄλλη ἀντίδοτος· ποιεῖ καὶ πρὸς θανάσιμα, προ-
διδομένη καὶ ἐπιδιδομένη, καὶ οὐδὲν ἐμποδίζουσα πρὸς τὰ λοιπὰ
διδόμενα φάρμακα· ὅταν δὲ δοθῇ, ναυτίαν κινεῖ, ὥστε ἀνα-
βάλλεσθαι πᾶν τὸ φθαρτικόν.] ♃ Μίλτου σφραγῖδος Λη-
μνίας αʹ. ὀβολοὺς βʹ. ἀρκευθίδων βʹ. λεῖα τρίψας,
ἀναλάμβανε ἐλαίῳ καλλίστῳ, καὶ δίδου καρύου Ποντικοῦ τὸ
μέγεθος σὺν οἰνομέλιτι.
[Ἐκ τῶν Ἀφροδᾶ πρὸς ὑδροφόβους.] ♃ Λαθυρίδος
οὐγγίας αʹ. καστορίου γʹ. λειώσας, δίδου μετὰ κοτύλης
δραχμῆς ῥοδίνου πίνειν.
374
Γαληνός ιατρόςDe theriaca ad Pisonem Volume 14, p. 260, l. 3
σμύρνης, κόστου, κρόκου, κασσίας, νάρδου, σχοίνου ἄνθους,

λιβάνου, πεπέρεως λευκοῦ καὶ μέλανος, δικτάμνου, πρα-
σίου, ῥήου, στοιχάδος, πετροσελίνου Μακεδονικοῦ, καλα-
μίνθης, τερμινθίνης, ζιγγιβέρεως, πενταφύλλου ῥίζης, ἀνὰ
στʹ. πολίου δʹ. χαμαιπίτυος δʹ. στύρακος δʹ.
ἀμώμου βότρυος, μήου, νάρδου Κελτικῆς, Λημνίας σφραγῖ-
δος, φοῦ Ποντικοῦ, χαμαίδρυος Κρητικῆς, φύλλων μαλα-
βάθρου, χαλκίτεως ὀπτῆς, γεντιανῆς, ἀνίσου, ὑποκιστίδος
χυλοῦ, βαλσάμου καρποῦ, κόμμεως, μαράθρου σπέρματος,
καρδαμώμου, σεσέλεως, ἀκακίας, θλάσπεως, ὑπερικοῦ, σα-
γαπηνοῦ, ἄμμεως, ἀνὰ δʹ.
Pseudo-Λουκιανός Amores Section 2, l. 16
μηδ' Ἰόλεων βοηθὸν ἔχειν δυνάμενα· πυρὶ γὰρ οὐ

σβέννυται πῦρ. οὕτως τις ὑγρὸς τοῖς ὄμμασιν
ἐνοικεῖ μύωψ, ὃς ἅπαν κάλλος εἰς αὑτὸν ἁρπάζων
ἐπ' οὐδενὶ κόρῳ παύεται· καὶ συνεχὲς ἀπορεῖν
ἐπέρχεταί μοι, τίς οὗτος Ἀφροδίτης ὁ χόλος· οὐ
γὰρ Ἡλιάδης ἐγώ τις οὐδὲ Λημνιάδων ὕβρεις
οὐδὲ Ἱππολύτειον ἀγροικίαν ὠφρυωμένος, ὡς
ἐρεθίσαι τῆς θεοῦ τὴν ἄπαυστον ταύτην ὀργήν.
{ΛΥΚΙΝΟΣ}
Λουκιανός Imagines Section 4, l. 23
Εἶδον κἀκείνην πολλάκις.

{ΛΥΚΙΝΟΣ}
Ἀλλὰ καὶ ταῦτα μὲν ἱκανῶς. τῶν δὲ Φειδίου
ἔργων τί μάλιστα ἐπῄνεσας;
{ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ}
Τί δ' ἄλλο ἢ τὴν Λημνίαν, ᾗ καὶ ἐπιγράψαι
τοὔνομα ὁ Φειδίας ἠξίωσε; καὶ νὴ Δία τὴν
Ἀμαζόνα τὴν ἐπερειδομένην τῷ δορατίῳ.
Λουκιανός Imagines Section 6, l. 16
κήποις λήψεται, καὶ προσέτι χειρῶν ἄκρα καὶ

καρπῶν τὸ εὔρυθμον καὶ δακτύλων τὸ εὐάγωγον
εἰς λεπτὸν ἀπολῆγον παρὰ τῆς ἐν κήποις καὶ
375
ταῦτα. τὴν δὲ τοῦ παντὸς προσώπου περιγραφὴν

καὶ παρειῶν τὸ ἁπαλὸν καὶ ῥῖνα σύμμετρον ἡ
Λημνία παρέξει καὶ Φειδίας· ἔτι καὶ στόματος
ἁρμογὴν αὐτὸς καὶ τὸν αὐχένα, παρὰ τῆς
Ἀμαζόνος λαβών· ἡ Σωσάνδρα δὲ καὶ Κάλαμις
αἰδοῖ κοσμήσουσιν αὐτήν, καὶ τὸ μειδίαμα σεμνὸν
καὶ λεληθὸς ὥσπερ τὸ ἐκείνης ἔσται·
Λουκιανός Dialogi meretricii Dialogue 13, section 4, l. 26
{ΛΕΟΝΤΙΧΟΣ}
Οὕτως ἀγεννής, ὦ Ὑμνί, καὶ μικρόψυχος εἶ;
ἐγὼ δὲ ᾤμην ἡσθήσεσθαί σε ἀκούουσαν.
{ΥΜΝΙΣ}
Ἀλλὰ τέρπε τοῖς διηγήμασι τούτοις εἴ τινας
Λημνιάδας ἢ Δαναΐδας εὕροις· ἐγὼ δ' ἀποτρέχω
παρὰ τὴν μητέρα, ἕως ἔτι ἡμέρα ἐστίν. ἕπου καὶ
σύ, ὦ Γραμμί· σὺ δὲ ἔρρωσο, χιλιάρχων ἄριστε
καὶ φονεῦ ὁπόσων ἂν ἐθέλῃς.
Αισχύλος Fragmenta Tetralogy 5, play C, fragment 40, l. 2
Λήμνιοι
Κατάλογ. 36: Λήμνιοι.
Ὑψιπύλη
Κατάλογ. 66: Ὑψιπύλη.

Schol. Apoll. Rhod. Argon. I 769/73: ὅτι δὲ ἐμίγησαν οἱ Ἀρ-
γοναῦται ταῖς Λημνίαις, Ἡρόδωρος ἱστορεῖ ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς (31 F
6
Jac.). Αἰσχύλος δὲ ἐν Ὑψιπύληι ἐν ὅπλοις φησὶν αὐτὰς ἐπελθούσας
χειμαζομένοις ἀπείργειν, μέχρι λαβεῖν ὅρκον παρ' αὐτῶν ἀποβᾶσι μι-
γήσεσθαι αὐταῖς. Σοφοκλῆς δὲ ἐν ταῖς Λημνίαις (II p. 52 Pears.) καὶ
μάχην ἰσχυρὰν αὐτοῖς συνάψαι φησίν.

376
Κατάλογ. 66: Ὑψιπύλη. Schol. Apoll. Rhod. Argon. I 769/73: ὅτι δὲ

ἐμίγησαν οἱ Ἀργοναῦται ταῖς Λημνίαις, Ἡρόδωρος ἱστορεῖ ἐν τοῖς
Ἀργοναυτικοῖς (31 F 6 Jac.). Αἰσχύλος δὲ ἐν Ὑψιπύληι ἐν ὅπλοις φησὶν
αὐτὰς ἐπελθούσας χειμαζομένοις ἀπείργειν, μέχρι λαβεῖν ὅρκον παρ'
αὐτῶν ἀποβᾶσι μι-
Hesyc Lex. Α 6404 L. (aus Diogenian.): 8‘ἀποκορσωσαμέναις’,
ἀποκειραμέναις· ‘κόρσας’ γὰρ τρίχας. Αἰσχύλος Ὑψιπύληι.
Verwendung der Kurzform 8‘Ὑψώ’ für ‘Ὑψιπύλη’: s. F 5b – d.
Κάβειροι
Αισχύλος Fragmenta Tetralogy 5, play D, fragment 47, l. 2
παρήγαγε τὴν τῶν μεθυόντων ὄψιν εἰς τραγωιδίαν· ἐν γὰρ τοῖς Καβεί-
ροις εἰσάγει τοὺς περὶ τὸν Ἰάσονα μεθύοντας. ἃ δ' αὐτὸς ὁ τραγωιδο-
ποιὸς ἐποίει, ταῦτα τοῖς ἥρωσι περιέθηκε· μεθύων γοῦν ἔγραφε τὰς τραγ-
ωιδίας (aus Chamaileon, Π. Αἰσχύλου F 40 a Wehrli).
Schol. BDEGQ Pindar. Pyt 4, 171b: πάντας Σοφοκλῆς ἐν ταῖς
Λημνιάσι τῶι δράματι (F 385 Pears.) καταλέγει τοὺς εἰς τὸ Ἀργῶιον
εἰσελθόντας σκάφος, καὶ ὁ Αἰσχύλος ἐν Καβείροις ...
Athen. Δειπνοσοφ. IX 15: ... ἐπὶ δὲ τοῦ ἀρσενικοῦ οὐ μόνον ‘ὄρνιν’,
ἀλλὰ καὶ ‘ὄρνιθα’ ..... Αἰσχύλος Καβείροις·
‘ὄρνιθα δ' οὐ ποιῶ σε τῆς ἐμῆς ὁδοῦ’.
Αισχύλος Fragmenta Fragment 123a-123b, l. t
ΛΑΙΟΣ
ἀράχνου
χυτρίζειν
ΛΕΩΝ ΣΑΤΥΡΙΚΟΣ
ὁδοιπόρων δήλημα, χωρίτης δράκων
βίας ἀπὸ τοῦ Δουσάρου θεοῦ παρὰ Ἄραψιν τιμωμένου. καὶ Περι-
στερή πόλις Φοινίκων. τὸ δὲ Θυρῆ κατὰ συναίρεσιν ἐκ τοῦ Θυρέα.
377
Τὰ εἰς η λήγοντα προηγουμένου τοῦ σ βαρύνεται, ἄση ὁ ῥύπος,

πολ-
λοί. περὶ Σκῦρον. καὶ τῆς Λεσβίας τόπος. καὶ περὶ Ἡφαιστίαν τῆς
Λήμνου
ἀκρωτήριον πρὸς Τένεδον βλέπον. καὶ ἐν Βιθυνίᾳ περὶ Χαλκηδόνα. καὶ
τῆς Καρίας ἐν τῇ Ἁλικαρνασσίδι, Δώριον πεδίον· καὶ ἐν Ἑλλησπόντῳ

τὸ δὲ λαγῴδιον παραλόγως. ἔστι γὰρ στοιά στοιᾶς. καὶ ἐπειδὴ ἡ τελευ-

ταία συλλαβὴ τῆς γενικῆς τοῦ πρωτοτύπου ἀπὸ φωνήεντος ἄρχεται,
ἐγένετο ἡ παραγωγὴ διὰ τοῦ διον στοίδιον ὡς γραφεῖον γραφείδιον
καὶ κατὰ ἔκτασιν στῴδιον καὶ ἔχει τὸ ι. [τὸ δὲ κῴδιον σημαίνει τὸ
τῶν προβάτων δέρμα παρὰ τὸ ἐπ' αὐτῶν κοιμᾶσθαι. παρὰ τὸ κῶ τὸ
κοιμῶμαι γίνεται ὄνομα ῥηματικὸν κῶς. Νικοχάρης Λημνίαις «πλέομεν
ὦ κόρη 'πὶ κῶς». τοῦτο γίνεται κατὰ πλεονασμὸν κῶας ὡς ἀπὸ τοῦ
ὦς ὠτός γίνεται ὦας «κῶας ἄγειν κριοῖο μεμαότα» (Apoll. Rhod. II
1198) καὶ γίνεται διὰ τοῦ ιδιον ἡ παραγωγὴ κωατίδιον καὶ συγκοπῇ
τοῦ ατ γίνεται κωΐδιον καὶ συναιρέσει κῴδιον]. τὸ δὲ λαγῴδιον οὐκ
ὤφειλεν ἔχειν τὸ ι. εἴτε ἀπὸ τοῦ λαγώς λαγώ εἴτε λαγός λαγοῦ

παρωνύμων Part+volume 3,2, p. 893, l. 15
παρωνύμοις γράφων οὕτως τὸ ἐθνικὸν «οἱ δὲ Δυσποντεῖς οὐ παρὰ

τὴν πόλιν Δυσπόντιον καλοῦνται (ἐλέγοντο γὰρ Δυσποντιεῖς), παρὰ δὲ
τὸν Πέλοπος υἱὸν Δύσποντον».
Δώτιον πόλις Θεσσαλίας. ὁ πολίτης Δωτιεῦς. Σοφοκλῆς Λαρι-
σαίοις «καί μοι τρίτον ῥίπτοντι Δωτιεὺς ἀνὴρ ἀγχοῦ προσῆψεν Ἔλατος
ἐν δισκήματι». καὶ ἐν Λημνίαις προτέραις «Φερητίδης τ' Ἄδμητος ἠδ'
ὁ Δωτιεὺς Λαπίθης Κόρωνος».
Ἐλευθεραί πόλις Βοιωτίας. ὁ πολίτης Ἐλευθερεύς ἢ Ἐλευθε-
ραῖος, ὡς Ἡρακλείδης.
378
Ἐρύθεια νῆσος. ὁ νησιώτης Ἐρυθεύς ὡς Μαντινεύς ἢ Ἐρυθεί-

της ἢ κατὰ περίφρασιν ὁ κατοικῶν τὴν Ἐρύθειαν.
Theophrastus Phil., De lapidibus (= fr. 2, Wimmer) Section 52 , l. 1
ταχὺ γὰρ καὶ ἐν ὀλίγῳ τοῦτο ποιεῖν. βελτίστη δὲ δοκεῖ μίλτος ἡ Κεία
εἶναι· γίνονται γὰρ πλείους. ἡ μὲν οὖν ἐκ τῶν μετάλλων, ἐπειδὴ καὶ
τὰ σιδηρεῖα ἔχει μίλτον.
ἐν δὲ τῷ μικρῷ μετάλλῳ μεταλλεύεται
καθ' αὑτήν.
ἀλλὰ καὶ ἡ Λημνία καὶ ἣν καλοῦσι Σινωπικήν. αὕτη
δ' ἐστὶν ἡ Καππαδοκική, κατάγεται δ' εἰς Σινώπην. ἔστι δὲ αὐτῆς γένη
τρία, ἡ μὲν ἐρυθρὰ σφόδρα, ἡ δὲ ἔκλευκος, ἡ δὲ μέση. ταύτην αὐτάρκη
καλοῦμεν διὰ τὸ μὴ μίγνυσθαι, τὰς δ' ἑτέρας μιγνύουσι. γίνεται δὲ
καὶ ἐκ τῆς ὤχρας κατακαιομένης ἀλλὰ χείρων, τὸ δ' εὕρημα Κυδίου.
συνεῖδε γὰρ ἐκεῖνος, ὥς φασι, κατακαυθέντος τινὸς παντοπωλίου τὴν
Theophrastus Phil., De causis plantarum (lib. 2-6) Book 4, chapter 12,

section 3, l. 11
στησι γὰρ αὕτη· συμβαίνει γὰρ τὰ μὲν ἐν τοῖς ἀλεει-

νοῖς καὶ διακόπροις καὶ λεπτογείοις καὶ ἡλιοβόλοις
κούφην τε τὴν τροφὴν καὶ εὐκατέργαστον ἔχειν ὥστε
καὶ τὰ ξυνιστάμενα μανὰ καὶ μαλακὰ γίνεσθαι. Διὰ
τοῦτο γὰρ καὶ τὰ Λήμνια τεράμονα δι' ὅτι τοιαῦτα τὰ
ἐδάφη. Τὸ γὰρ ὅλον τὴν γῆν τεράμονά τινες καλοῦσι
τὴν τοιαύτην, ἐν δὲ τῇ τεράμονί φασι γίνεσθαι (τερά-
μονα). Τεράμονα δὲ καὶ τὰ ἐν Αἰγύπτῳ διά τε τὸ
ἔδαφος καὶ διὰ τὸν ἀέρα· τὸ γὰρ θερμὸν οἰκεῖον τῇ τε-
ραμότητι καὶ ὅλως τῇ πέψει·
Diogenianus Gramm., Paroemiae (epitome operis sub nomine

Diogeniani) (e cod. Mazarinco) Centuria 6, section 10, l. 1
Λέρνη κακῶν: Ὡς, Ἰλιὰς κακῶν. Διὰ τὸ

τοὺς Ἀργείους ἐκεῖσε ἐν τῇ Λέρνῃ τὰ καθάρματα βάλλειν.
Λευκὴ στάθμη: ἐπὶ τῶν μηδὲν συνιέντων· καὶ
ἐπὶ τῶν ἄδηλα ἀδήλοις σημειουμένων.
Λευκὴ ψῆφος: ἐπὶ τῶν εὐδαιμόνως βιούντων.
Λημνίᾳ χειρί: ὠμῇ καὶ παρανόμῳ. Ἀπὸ τῶν
συμβάντων. Λιβυκὸν θηρίον: ἐπὶ τῶν ποικίλων καὶ πο-
λυειδῶν τοῖς τρόποις. Πολυθήρου γὰρ οὔσης τῆς Λι-
379
βύης καὶ πολλῶν ζώων συνιόντων καὶ ἀλλήλοις ἐπιβαινόν-

των, ἐξηλλαγμένα ἀποτελεῖ καὶ σύμμικτα ζῶα.

λασγῶν ἐκ τῆς Ἀττικῆς γυναῖκας εἰς Λῆμνον ἀπαχθῆναι·

ἃς ἀποτεκούσας τρόπους τε τῶν Ἀθηναίων διδάξαι τοὺς
μητέρας αὐτῶν. Ἢ διὰ τὴν δυσωδίαν τῶν Λημνιάδων
γυναικῶν τὴν παροιμίαν διαδοθῆναι.
Λημνίᾳ χειρί: ὠμῇ καὶ παρανόμῳ, ἀπὸ τῆς
παρανομίας αὐτῶν.


μητέρας αὐτῶν. Ἢ διὰ τὴν δυσωδίαν τῶν Λημνιάδων
γυναικῶν τὴν παροιμίαν διαδοθῆναι.
Λημνίᾳ χειρί: ὠμῇ καὶ παρανόμῳ, ἀπὸ τῆς
παρανομίας αὐτῶν.
Λούσαιο τὸν Πελίαν: αὕτη ἡ παροιμία παρ-
ήχθη ἐκ τῶν συμβεβηκότων τῷ Πελίᾳ· ὃν αἱ θυγατέρες
αὐτοῦ εἰς λέβητα ζέοντα καθῆκαν, ἐξαπατηθεῖσαι ὑπὸ
Μηδείας, ὡς νέον ποιήσουσαι, καὶ οὕτως αὐτὸν
Andromachus Poet. Med., Fragmentum L. 147
τὰς δοιὰς δραχμῶν πάντα φέροι τριάδας.

αὐτίκα καὶ πολίου πίσυρας ὁλκὰς βαρυέσσας
ἠδὲ χαμαιζήλου πτόρθος ἄγοι πίτυος
καὶ στύρακος μήου τ' ἰδὲ βοτρυόεντος ἀμώμου
καὶ νάρδου, Γαλάτης ἣν ἐκόμισσεν ἀνήρ,
Λημνιάδος μίλτοιο καὶ ἐκ Πόντου παράλοιο
φοῦ καὶ ἐρημαίης πρέμνα χαμαιδρυάδος,
μαλαβάθρου καλὰ φύλλα καὶ ὀπταλέην χαλκῖτιν
380
μίσγεσθαι ῥίζης οὐ δίχα γεντιάδος,

ἄννησον χυλόν θ' ὑποκιστίδος ἠδέ νυ καρπόν
βαλσάμου λιπαρὸν κόμμι διηνάμενος
Aelius Aristides Rhet., Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων Jebb p. 408, l. 25
ἀλλ' ἐν τοῖς πλάσμασι καὶ τοῖς ἀγάλμασι ποῖ' ἄττα μά-

λιστα χειροῦνται τοὺς ἐντυγχάνοντας; ἆρ' οὐ τὰ κάλλιστα
καὶ μεγαλοπρεπέστατα καὶ πρὸς τοὔσχατον ἥκοντα τῆς
εἰς ταῦτ' ἀκριβείας; ὁ Ζεὺς οὑλύμπιος, ἡ Ἀθήνησιν
Ἀθηνᾶ, λέγω τοῦτο μὲν τὴν ἐλεφαντίνην, τοῦτο δ', εἰ
βούλει, τὴν χαλκῆν καὶ νὴ Δία γ', εἰ βούλει, τὴν Λημνίαν,
ἅπαντα ταῦτα ὑπερβολὴν μὲν ἀρετῆς τῷ δημιουργῷ, τοῖς
δὲ θεαταῖς ἡδονῆς ἔχει. ταυτὸν δὲ τοῦτο καὶ περὶ τῶν
Ἀπελλοῦ φαίης ὂν, οἶμαι, γραμμάτων, κἂν εἴ τιν' ἄλλον
ἐθέλοις θαυμάζειν, ἡ γραμμὴ σωθεῖσα τὸ πᾶν ἔσωσεν.
εἶεν.
Alexis Comic., Fragmenta Fragment tit 134, l. 1
{Β.} ἀλλ' ἂν διδάσκῃς. {Α.} ἐξελὼν τὰ βραγχία,

πλύνας, περικόψας τὰς ἀκάνθας τὰς κύκλῳ,
παράσχισον χρηστῶς, διαπτύξας θ' ὅλον
τῷ σιλφίῳ μάστιξον εὖ τε καὶ καλῶς,
τυρῷ τε σάξον ἁλσί τ' ἠδ' ὀριγάνῳ.
ΛΗΜΝΙΑ
καὶ μὴν παρῆν ἀνθράκιον ἡμῖν ἐν μέσῳ

σείσων τε κυάμων μεστός.
Alexis Comic., Fragmenta Play Lem, fragment tit, l. 1
{Β.} ἀλλ' ἂν διδάσκῃς. {Α.} ἐξελὼν τὰ βραγχία,

πλύνας, περικόψας τὰς ἀκάνθας τὰς κύκλῳ,
παράσχισον χρηστῶς, διαπτύξας θ' ὅλον
τῷ σιλφίῳ μάστιξον εὖ τε καὶ καλῶς,
τυρῷ τε σάξον ἁλσί τ' ἠδ' ὀριγάνῳ.
ΛΗΜΝΙΑ.
381
Καὶ μὴν παρῆν ἀνθράκιον ἡμῖν ἐν μέσῳ

σείσων τε κυάμων μεστός.
Alexis Comic., Tituli Fragment tit 3, l. 1
παρὰ τοῦ πατρός, δεῖ τοῦτον ἀποδοῦναί με σοί.

Τὸ παναρμόνιον τὸ καινὸν ἔντεινον τεχνῶν.
ἀνάστατα ποιεῖν.
Λημνία
ἀλλ' ἐπὶ τὸ πλῆθος ἐμφερεῖς τοὺς οἰκέτας

ἔχοντας ὄψει τοὺς τρόπους τοῖς δεσπόταις.
τοῖς ἤθεσιν γὰρ οἷς ὑπηρετοῦσ' ἀεὶ
προσέχουσα τούτοις ἡ φύσις κεράννυται.
.. πολίτην πτωχαλαζόν' οἶδ' ἐγώ,
Antiphanes Comic., Fragmenta Fragment tit 144-145, l. 1
βοτανίων, ὄξους, ἐλαῶν, εἰς ἀβυρτάκην χλόης,

καππάριδος, ᾠῶν, ταρίχους, καρδάμων, θρίων, ὀποῦ.
ΛΗΜΝΙΑ ι
εἶτ' ἔστιν ἢ γένοιτ' ἂν ἡδίων τέχνη

ἢ πρόσοδος ἄλλη τοῦ κολακεύειν εὐφυῶς;
ὁ ζωγράφος πονεῖ τι καὶ πικραίνεται,
ὁ γεωργὸς ἐν ὅσοις ἐστὶ κινδύνοις πάλιν.
πρόσεστι πᾶσιν ἐπιμέλεια καὶ πόνος.
Nicochares Comic., Fragmenta

Fragment tit 11-14, l. 1
ἀγοράν
δαρθείς
382
ΚΡΗΤΕΣ
τὸ τρυπάνοις ἀντίπαλον ὄπεαρ χιλίοις
ΛΑΚΩΝΕΣ
Παυσανίας Perieg., Graeciae descriptio Book 1, chapter 28, section 3, l.

1
καὶ ὁ λόφος τοῦ κράνους ἀπὸ Σουνίου προσπλέουσίν

ἐστιν ἤδη σύνοπτα – , καὶ ἅρμα κεῖται χαλκοῦν ἀπὸ
Βοιωτῶν δεκάτη καὶ Χαλκιδέων τῶν ἐν Εὐβοίᾳ. δύο
δὲ ἄλλα ἐστὶν ἀναθήματα, Περικλῆς ὁ Ξανθίππου καὶ
τῶν ἔργων τῶν Φειδίου θέας μάλιστα ἄξιον Ἀθηνᾶς
ἄγαλμα ἀπὸ τῶν ἀναθέντων καλουμένης Λημνίας. τῇ
δὲ ἀκροπόλει, πλὴν ὅσον Κίμων ᾠκοδόμησεν αὐτῆς ὁ
Μιλτιάδου, περιβαλεῖν τὸ λοιπὸν λέγεται τοῦ τείχους
Πελασγοὺς οἰκήσαντάς ποτε ὑπὸ τὴν ἀκρόπολιν· φασὶ
γὰρ Ἀγρόλαν καὶ Ὑπέρβιον τοὺς οἰκοδομήσαντας εἶναι.
πυνθανόμενος δὲ οἵτινες ἦσαν οὐδὲν ἄλλο ἐδυνάμην
Pseudo-Γαληνός ιατρόςDe remediis parabilibus libri iii

Volume 14, p. 533, l. 8
πράσων κεφαλὰς μέλιτι συνεψήσας δίδου νήστει ἐσθίειν, ἢ

πηγάνου ξηροῦ γο. δʹ. ἡδυόσμου ξηροῦ γο. δʹ. λῦσον μετὰ
μέλιτος καὶ λάμβανε κεράτια βʹ. εἰς κοίτην μετὰ εὐκράτου·
ὠφελεῖ δὲ δυσπνοϊκοὺς καὶ πιστάκια ἐσθιόμενα.
[Πρὸς αἱμοπτοϊκούς.] Λαβὼν συμφύτου δʹ. μα-
στίχης κιῤῥᾶς δʹ. Λημνίας σφραγῖδος βʹ. βαλαυστίων βʹ.
κόψας καὶ σήσας δίδου κοχλιάριον ἓν σὺν ὀξυμέλιτι πίνειν.
[Ἄλλο διὰ πείρας.] Λαβὼν Λημνίας σφραγῖδος γο. αʹ.
γῆς ἀστέρος γο. βʹ. κοραλλίου γο. βʹ. δίδου μετὰ ὀξυμέλιτος
ἀκράτου κοτύλην αʹ. πρωῒ καὶ ἑσπέρας τοῦτο χρῶ. ἄλλο.
ἀκακίας κιῤῥᾶς, ἀμύλου ἰατρικοῦ ἴσα λειώσας δίδου πιεῖν
Pseudo-Γαληνός ιατρόςDe remediis parabilibus libri iii

Volume 14, p. 533, l. 10
μέλιτος καὶ λάμβανε κεράτια βʹ. εἰς κοίτην μετὰ εὐκράτου·

383
ὠφελεῖ δὲ δυσπνοϊκοὺς καὶ πιστάκια ἐσθιόμενα.

[Πρὸς αἱμοπτοϊκούς.] Λαβὼν συμφύτου δʹ. μα-
στίχης κιῤῥᾶς δʹ. Λημνίας σφραγῖδος βʹ. βαλαυστίων βʹ.
κόψας καὶ σήσας δίδου κοχλιάριον ἓν σὺν ὀξυμέλιτι πίνειν.
[Ἄλλο διὰ πείρας.] Λαβὼν Λημνίας σφραγῖδος γο. αʹ.
γῆς ἀστέρος γο. βʹ. κοραλλίου γο. βʹ. δίδου μετὰ ὀξυμέλιτος
ἀκράτου κοτύλην αʹ. πρωῒ καὶ ἑσπέρας τοῦτο χρῶ. ἄλλο.
ἀκακίας κιῤῥᾶς, ἀμύλου ἰατρικοῦ ἴσα λειώσας δίδου πιεῖν
μετὰ εὐκράτου κοχλιάρια εʹ.
Pseudo-Γαληνός ιατρόςDe succedaneis liber Volume 19, p. 734, l. 10
ἀντὶ λαθυρίδων, κόκκος κνίδιος.

ἀντὶ λαπάθου ῥίζης, ῥίζα πυρέθρου ἢ κυνάρας.
ἀντὶ λεπιδίου ῥίζης, φύλλα καππάρεως.
ἀντὶ λεπιδίου, ἐρυθρόδανον.
ἀντὶ λευκίνου ἄνθους, στρούθιον.
ἀντὶ Λημνίας σφραγίδος, σανδαράχη.
ἀντὶ λιβάνου, γῆ ἀμπελίτις.
ἀντὶ λιβάνου φλοιοῦ, μάννα λιβάνου.
ἀντὶ λιβάθρου, τράκτυλος.
ἀντὶ λίθου Ἀσίου, λίθος γαγάτης, κόπρος αἰγὸς ἢ
ἅλες ἀμμωνιακοὶ κεκαυμένοι ἢ σανδαράχη.
Pseudo-Γαληνός ιατρόςDe theriaca ad Pamphilianum

Volume 14, p. 308, l. 17
μινθίνης Χίας, κασσίας σύριγγος μελαίνης, νάρδου Ἰνδικῆς,

ἀνὰ στʹ. πολίου ἄνθους Κρητικοῦ, στύρακος, σελί-
νου σπέρματος, σεσέλεως, θλάσπεως, ἄμμεως, χαμαί-
δρυος, χαμαιπίτυος, ὑποκιστίδος χυλοῦ, μαλαβάθρου,
νάρδου Κελτικῆς, γεντιανῆς ῥίζης, ἀνίσου, μήου, μαρά-
θρου σπέρματος, Λημνίας μίλτου σφραγῖδος, χαλκίτεως ὀ-
πτῆς, ἀμώμου, ἀκόρου, καρποβαλσάμου, φοῦ Ποντικοῦ, ὑπε-
ρικοῦ, ἀκακίας, καρδαμώμου, κόμμεως, ἀνὰ δʹ. δαύκου
σπέρματος, χαλβάνου, σαγαπηνοῦ, ἀσφάλτου, ὀποπάνακος,
καστορίου, κενταυρίου λεπτοῦ, ἀριστολοχίας κληματίτιδος,
ἀνὰ βʹ. μέλιτος Ἀττικοῦ λίτραν ιʹ. οἱ δὲ στʹ. οἱ δὲ δʹ.
Pseudo-Γαληνός ιατρόςDe theriaca ad Pamphilianum Volume 14, p.

309, l. 9
384
οἴνου Φαλερίνου ξε. βʹ. βαλὼν εἰς ὅλμον ὀπὸν ὑποκιστίδος,

σμύρναν, σαγαπηνὸν, γλυκύῤῥιζον, στύρακα, ἀκακίαν, ὀπο-
πάνακα, παραστάζων κατὰ μικρὸν μέλι καθ' ἓν, κόπτε καὶ
διάλυε καὶ πρόσβαλε τοῦ οἴνου, ὥστε ὑπερέχειν, καὶ ἔμβρεχε
ἐπὶ ἡμέρας τρεῖς, εἶτα κιννάμωμον, κρόκον, κασσίαν, στά-
χυν, θλάσπι, μαλάβαθρον, Λημνίαν σφραγῖδα, χαλκῖτιν κε-
καυμένην, (αὕτη γὰρ καὶ τὸ μέλαν χρῶμα χαρί-
ζεται τῷ φαρμάκῳ καυθεῖσα ἐντέχνως) ἄμωμον, ἄσφαλτον,
καστόριον κεκομμένον, καὶ σεσησμένον βαλὼν εἰς θυείαν καὶ
παραχέων οἶνον, λειοτρίβει, ὡς κολλύριον, ἔπειτ' ἐκ τοῦ
ὅλμου προσβαλὼν τοῖς ἐν τῇ θυείᾳ, λειοτριβήσας.
(fg 371) ἰσχάδα κοπτὴν καλεῖ. τὰ δ' οὔπω πέπειρα τῶν σύκων οἴδακες
καλοῦνται παρὰ Λάκωσι καὶ φήληκες παρ' Ἀθηναίοις. ἄπιοι, μῆλα,
ὄχναι, ἀχράδες, ἀσταφίδες, σταφυλαί, καὶ τούτων ὀνόματα ἐλάεως ἀμά-
μαξυς, φοινικοβάλανος, Κρητική, μελίνεως, μεθύσεως, χαιρένεως, ψιθία,
Κρῆσσα, Σύρα, Ῥοδία, Λίβυσσα, Πράμνειος, ἀλωπέκεως, κορώνεως,
Λημνία, Βυβλία, Νικοστρατία, Χαρόπη, Οἰνόπη, Πελλαία, Περγαία,
Πελμηρίς, Πετραία, Σαμία, Σωχὶς ἡ καὶ Αἰγυπτία, Τορνία.
ἦσαν δέ τινες πρῶται τράπεζαι καὶ δεύτεραι καὶ τρίται. καὶ
τρίποδες μὲν ἐφ' ὧν ἔκειντο· καὶ ἔστι τοὔνομα παρ' Ἡσιόδῳ (fg 177 Rz)
καὶ ἐν Τελμισσεῦσιν Ἀριστοφάνους (fg 530)· αἱ δ' ἐπιτιθέμεναι καὶ
αἰρόμεναι τράπεζαι, ἃς νῦν μαγίδας καλοῦσιν. ἔστι μέντοι καὶ τὸ τῆς
τική ἑρκοθηρευτική κολυμβητική δυτική, τριοδοντία, πληκτική, πορ-

φυρευτική, σπογγοθηρική, πυριευτική. κυβερνῆται δὲ καὶ πρωρᾶται
καὶ ναῦται· οἷς προσήκουσι καὶ αἱ παρ' Ἀριστοφάνει (fg 825) ναύ-
τριαι, καὶ πάνθ' ὅσα ἐκ νεῶν ὑπηρετικὰ εἴδη τεχνῶν φθάνει προ-
ειρῆσθαι. δίοπος δὲ ὁ ἐπόπτης τῆς νεώς· Ἀριστοφάνης δὲ ἐν Λημνίαις (fg
372) εἴρηκε καὶ ναυφύλαξ.
πρὸς δὲ τούτοις ἔτι γεωργοί, φυτουργοί, ἀμπελουργοί, κηπ-
ουροί κηπεῖς, ἀλσοκόμοι, ἐλαιοκόμοι, θριασταί, συκωροί. γεωργία
γεωργική, φυτεία φυτευτική φυτουργία φυτουργική, ἀμπελουρ-
γία, κηπουρία, ἀλσοκομία ἀλσοποιία ἀλσοκομική, ἐλαιοποιία ἐλαιο-
κομία ἐλαιοκομική. καὶ τὰ ἔργα γεωργήματα, φυτεύματα, φυτουργή

385
εἴη εἴτε γυνή, σηκοκόρος λέγεται. τὸ δ' ἐκ τῶν στεμφύλων πιεσθέν-

των ἀπορρεῦσαν τρυγηφάνιον. ἐπίμορτος δὲ γῆ παρὰ Σόλωνι ἡ ἐπὶ
μέρει γεωργουμένη, καὶ μορτὴ τὸ μέρος τὸ ἀπὸ τῶν γεωργῶν·
τὸ δ' ἐπὶ τετάρτῳ μέρει νέμεσθαι τετραχίζειν. οἱ δὲ καλούμενοι
νῦν τῶν ἀμπέλων ἐπίτραγοι θυμάλωπες ἐλέγοντο. καὶ ὁ μὲν πρὸ
ὥρας πεπαινόμενος καρπὸς πρῷμος ἐν Λημνίαις Ἀριστοφάνους
(fg 373)· καὶ πρῷα δὲ κάρπια ὁ αὐτὸς εἴρηκεν (Vesp 264).
σῦκα δὲ τῶν διφόρων ἐν Κραπαταλοῖς Φερεκράτης (I 172. 97 Ko).
τὰ δὲ φυτευτήρια τῶν συκῶν συκίδας Ἀριστοφάνης ἐν ταῖς Λημνίαις (fg
374).
νῦν τῶν ἀμπέλων ἐπίτραγοι θυμάλωπες ἐλέγοντο. καὶ ὁ μὲν πρὸ

ὥρας πεπαινόμενος καρπὸς πρῷμος ἐν Λημνίαις Ἀριστοφάνους
(fg 373)· καὶ πρῷα δὲ κάρπια ὁ αὐτὸς εἴρηκεν (Vesp 264).
σῦκα δὲ τῶν διφόρων ἐν Κραπαταλοῖς Φερεκράτης (I 172. 97 Ko).
τὰ δὲ φυτευτήρια τῶν συκῶν συκίδας Ἀριστοφάνης ἐν ταῖς Λημ-
νίαις (fg 374). Ποιητικαὶ δὲ τέχναι καὶ αἵδε. αὐλοποιός, γλωττοποιός,
αὐλοτρύπης, αὐλοποιία γλωττοποιία, γλωττοποιητικῶς αὐλοποιητικῶς
αὐλοτρυπητικῶς. καὶ τὸ μὲν ἀγγεῖον τὸ τὰς γλώττας ἔχον γλωτ-
τοκομεῖον, ἡ δὲ τῶν αὐλῶν θήκη συβήνη. πάλιν δ' αὖ λυροποιός
λυροποιία, λυροποιητική λυροποιητικός λυροποιητικῶς· Ἀριστο
ἐν τῷ βαλανείῳ μήτε πῦρ ταῖς ἐσχάραις

ἐνὸν καὶ κεκλεισμένον τε τἀλειπτήριον.
καὶ τὰ τῶν βαλανείων ἀγγεῖα ἀρύβαλλος ἀρύταινα· ἄμφω δ' Ἀρι-
στοφάνης (Eq 1094, 1087) λέγει. ὁ δ' αὐτὸς (fg 720) καὶ κάμινον
βαλανείου φησίν. εἰκότως δ' ἂν βαλανείῳ προσάγοιτο καὶ τὸ ἐν
ταῖς Λημνίαις ὑπ' αὐτοῦ εἰρημένον (fg 360) ἀλλ' ἀρτίως κατέλιπον
αὐτὴν σμωμένην ἐν τῇ πυέλῳ.
θίδια ἢ ψῆφοι ἢ ἀστράγαλοι πέντε ἀνερριπτοῦντο, ὥστ' ἐπιστρέ-

ψαντα τὴν χεῖρα δέξασθαι τὰ ἀναρριφθέντα κατὰ τὸ ὀπισθέναρ, ἢ
εἰ μὴ πάντα ἐπισταίη, τῶν ἐπιστάντων ἐπικειμένων ἀναιρεῖσθαι τὰ
386
λοιπὰ τοῖς δακτύλοις. τὸ δὲ ῥῆμα τὸ πεντελιθίζειν ἔστιν ἐν τοῖς

Ἑρμίππου Θεοῖς (I p 233. 34 Ko), τὸ δ' ὄνομα πεντέλιθα ἐν
ταῖς Ἀριστοφάνους Λημνίαις· (fg 366)
πεντελίθοισί θ' ὁμοῦ λεκάνης παραθραύμασιν.
γυναικῶν δὲ μᾶλλον ἡ παιδιά, ὥσπερ καὶ ἡ ψίττα Μαλιάδες
ψίττα Ῥοιαί ψίττα Μελίαι παρθένων ἦν· τὰς γὰρ νύμφας εὐ-
φημοῦσαι θέουσι, παροξύνουσαι ἀλλήλας εἰς τάχος. τὸ δὲ πλατα-
γώνιον οἱ ἐρῶντες ἢ αἱ ἐρῶσαι ἔπαιζον· καλεῖται μὲν γὰρ οὕτω
διάπριστος καὶ θύραι συνδρομάδες· ἐν δὲ Κρατίνου Διονυσαλεξάνδρῳ

(I p 25. 42 Ko) εἴρηται
παραστάδας καὶ πρόθυρα βούλει ποικίλα.
ἡ δὲ ὀπὴ εἴρηται ἐν Αἰολοσίκωνι Ἀριστοφάνους (fg 11)
καὶ δι' ὀπῆς κἀπὶ τέγους.
καὶ ἀπὸ μὲν τῶν μοχλῶν τὸ ‘μόχλωσον τὴν θύραν’ ἐν Λημνίαις Ἀρι-
στοφάνους (fg 369), ἀπὸ δὲ τῶν κλειδῶν τὸ κλεῖσαι συγκλεῖσαι
παρακλεῖσαι ἐπικλεῖσαι, ἐφ' οὗ καὶ τὸ προσθεῖναι τὴν θύραν καὶ συν-
αγαγεῖν καὶ ἐπισπάσασθαι καὶ ἐπιβαλεῖν καὶ ἐπιφράξαι καὶ ἐπαγαγεῖν
καὶ κατακλῖναι καὶ ἐπικλῖναι, ὥσπερ καὶ τῷ ἀνοῖξαι ταὐτόν ἐστι τὸ
ἀνακλῖναι ἀνεῖναι ἐκπετάσαι ἀναπετάσαι, παρὰ δὲ τοῖς κωμῳδοῖς
χύτραν λέγει ἀλλ' οὐ τὸν χυτρόποδα. εἰδέναι δὲ οὐ φαῦλον ὅτι χύτρα

καὶ φιλήματος εἶδος ἦν, ὁπότε τὰ παιδία φιλοίη τῶν ὤτων ἐπι-
λαμβανόμενα· ὑποδηλοῖ δὲ Εὔνικος ἐν Ἀντείᾳ (I p 781. 1 Ko)
λαβοῦσα τῶν ὤτων φίλησον τὴν χύτραν.
οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ βαῦνον ἂν εἴποις τὸν χυτρόποδα, καί που καὶ ἀν-
θράκιον, Ἀλέξιδος εἰπόντος ἐν Λημνίᾳ (II p 345. 134 Ko)
καὶ μὴν παρῆν ἀνθράκιον ἡμῖν ἐν μέσῳ
σείσων τε καὶ κυάμων μεστός·
καὶ γὰρ ὁ σείσων ἀγγεῖον ᾧ κυάμους ἢ ἄλλο τι τοιοῦτον ἐνέφρυγον.
καὶ μὴν καὶ ἐσχάραν εἴποις ἂν τὸ ἀνθράκιον τοῦτο, καὶ ἐσχάριον,
Ἀριστοφάνους ἐν Ταγηνισταῖς (fg 516) εἰπόντος ἐσχάρια, καί που
εἰπὼν ἐν Παρασίτῳ (II p 85. 182 Ko)

κάκκαβον λέγω,
σὺ δ' ἴσως ἂν εἴποις λοπάδ'. ἐμοὶ δὲ τοὔνομα
οἴει διαφέρειν, εἴτε κάκκαβόν τινες
387
χαίρουσιν ὀνομάζοντες εἴτε σίττυβον;

καὶ Νικοχάρης δὲ ἐν Λημνίαις (I p 773. 14) εἴρηκε κακκάβους. καὶ
πατάνη δὲ καὶ πατάνιον τὸ ἐκπέταλον λοπάδιον, ὅ τινες καλοῦσι,
πατέλλιον, ἡ μὲν πατάνη Σώφρονος εἰπόντος ἐν Νυμφοπόνῳ
(13 Kaib) ‘πατάνα αὐτοποίητος,’ τὸ δὲ πατάνιον Εὐβούλου ἐν Κατα-
κολλῶντι (II p 180. 47 Ko)


αἰχμαλωτίδας συνευνάζοντο αὐταῖς. ἀτιμαζόμεναι δὲ
αἱ Λήμνιαι τούς τε πατέρας καὶ τοὺς ἄνδρας φονεύουσι·


φόνον.

δὲ τοῖς ἑπτὰ Ἐτέοκλον Ἴφιος καὶ Μηκιστέα.

388
παραγενόμενοι δὲ εἰς Νεμέαν, ἧς ἐβασίλευε Λυ-

γου. αἰσθόμεναι γὰρ αἱ Λήμνιαι ὕστερον Θόαντα σε-
ημπόλησαν· διὸ πραθεῖσα ἐλάτρευε παρὰ Λυκούργῳ.
δράκοντος διαφθείρεται. τὸν μὲν οὖν δράκοντα ἐπι-
φανέντες οἱ μετὰ Ἀδράστου κτείνουσι, τὸν δὲ παῖδα
Antigonus Paradox., Historiarum mirabilium collectio Chapter 118,

section 1, l. 1
τῆς ἐπιδημίου ἐπωνυμίας τετυχηκέναι, ὅτι τῆς χώρας τῆς

αὐτῶν τὸ ὕδωρ ὄζει καὶ μάλιστα τοῦ Ταφίου καλουμένου
ὄρους· καὶ ῥεῖν αὐτόθεν εἰς θάλασσαν ὥσπερ πύον· τεθάφθαι
δ' ἐν τῷ ὄρει τούτῳ Νέσσον τὸν Κένταυρον, ὃν Ἡρακλῆς
ἀπέκτεινεν.
Τὰς δὲ Λημνίας δυσόσμους γενέσθαι Μηδείας
ἀφικομένης μετ' Ἰάσονος καὶ φάρμακα ἐμβαλούσης εἰς τὴν
νῆσον· κατὰ δή τινα χρόνον καὶ μάλιστα ἐν ταύταις ταῖς ἡμέ-
ραις, ἐν αἷς ἱστοροῦσιν τὴν Μήδειαν παραγενέσθαι, δυσώδεις
αὐτὰς οὕτως γίνεσθαι, ὥστε μηδένα προσιέναι.
Θεόπομπος δέ φησιν ὁ

κατέλιπον τὰς γυναῖκας ὑπὸ ζηλοτυπίας, ὅτι ταῖς
Θρῄσσαις ἐμίγνυντο καταλιμπάνοντες ταύτας), ἔρχεται
εἰς λόγους Ἰάσονι Ὑψιπύλη· καὶ δῶρα δοῦσα ἔπεισεν αὑ-
τῇ (2) συγκοιμηθῆναι, καὶ τοὺς ἄλλους πεῖσαι ταῖς λοι-
παῖς συνευνᾶσθαι, ὡς ἂν ἐγγεννήσειαν παῖδας ἐξ αὐτῶν.
Ὁ δὲ ἐπείσθη, καὶ συγγίνονται ταῖς Λημνίαις οἱ Ἀργο-
ναῦται· καὶ ἡ Ὑψιπύλη παῖδα ἔσχεν Εὔνεον (3). Καὶ
μείναντες ὀλίγον χρόνον, πάλιν ᾤχοντο.
Λήμνῳ ἐν ἠγαθέῃ· τόθι περ κακὰ ἔργα μεμήλει

θηλυτέραις· αἳ γάρ κεν ἀϊστώσαντο συνεύνους
389
σφῇσιν ἀτασθαλίῃσι, καὶ ἡ κλυτὴ Ὑψιπύλεια

ἐλδομέναις κραίνεσκε, γυναικῶν εἶδος ἀρίστη.
Ἀλλὰ τί σοι περὶ τῶνδε πόλυν λόγον ἀμφαδὸν εἰπεῖν,
ὅσσον ἐφ' ἵμερον ὦρσεν ἀγαυαῖς Λημνιάδεςσι
Κύπρις ἐρωτοτρόφος, Μινύαις εἰς λέκτρα μιγῆναι;
φίλτροις Ὑψιπύλην ἐρατοῖς ἐδάμασσεν Ἰήσων·
ἄλλῃ δ' ἄλλος ἔμικτο· καὶ ἐκλελάθοντο πορείης,
εἰ μὴ ἀποτροπίοις ἐνοπαῖς θελξίφρονι θυμῷ
ἡμετέρῳ θελχθέντες ἔβαν ποτὶ νῆα μέλαιναν,
θεραπευσόντων οὐδὲ ἀπερριμμένον τοῦ Ἑλληνικοῦ·

πολλούς τε γὰρ τῶν Μελίβοιαν οἰκούντων ξυγκατα-
μεῖναι – στρατηγὸς δὲ τούτων ἦν – τοῖς τε
Ἀχαιοῖς δάκρυα ἐπελθεῖν, ὅτε ἀπέλιπε σφᾶς ἀνὴρ
πεσεῖν ὁ Ἥφαιστος· ἡ δὲ ἐλαύνει μὲν τὰς μανικὰς
νόσους, ἐκραγὲν δὲ αἷμα ἴσχει, ὕδρου δὲ ἰᾶται
μόνου δῆγμα ἑρπετῶν. ὃν δὲ ἐτρίβοντο οἱ Ἀχαιοὶ
χρόνον ἐν τῷ Ἰλίῳ, τοῦτον ὁ Φιλοκτήτης Εὐνέῳ
τῷ Ἰάσονος συνεξῄρει τὰς μικρὰς τῶν νήσων Κᾶρας.
Dioscorides Pedanius Med., De materia medica Book 5, chapter 97,

section 1, l. 1
ἡ δὲ τεκτονικὴ μίλτος ἥττων ἐστὶ κατὰ πάντα τῆς

Σινωπικῆς, ἀρίστη δὲ ἡ Αἰγυπτιακὴ καὶ Καρχηδονική, ἄλιθος,
εὐθρυβής· γεννᾶται καὶ ἐν τῇ πρὸς ἑσπέραν Ἰβηρίᾳ τῆς ὤχρας
καιομένης καὶ μεταβαλλούσης εἰς μίλτον.
ἡ δὲ Λημνία λεγομένη γῆ ἐστιν ἔκ τινος ὑπονόμου
ἀντρώδους ἀναφερομένη καὶ μειγνυμένη αἵματι αἰγείῳ, ἣν οἱ
ἐκεῖ ἄνθρωποι ἀναπλάσσοντες καὶ σφραγιζόμενοι εἰκόνι αἰγὸς
σφραγῖδα καλοῦσιν.
Dioscorides Pedanius Med., Euporista vel De simplicibus medicinis

καρπὸς σὺν οἴνῳ, Κενταυρείου τοῦ μεγάλου ῥίζης βʹ σὺν οἴνῳ,

390
κέστρου φύλλων βʹ σὺν οἴνῳ, κουραλίου δραχμὴ μεθ' ὕδατος,

λευκογραφίδος δραχμὴ ὁμοίως, αἱματίτης λίθος σὺν χυλῷ ῥοᾶς,
ὀστρακίτου λίθου αʹ μεθ' ὕδατος· μαστίχη διαμασωμένη καὶ
τοῦ χυλοῦ καταπινομένου, Κυδωνίων ἄνθος μετ' ὀξυκράτου
λεῖον, μίλτου Λημνίας αʹ σὺν ὄξει, τραγάκανθα ὑποχυλιζο-
μένη, τραγίου καρπὸς μετὰ οἴνου, πενταφύλλου τῆς ῥίζης ὁ
χυλὸς σὺν ὀξυκράτῳ, φελλὸς ὁ ἐκ τῶν παλαιῶν καττυμάτων
κεκαυμένος καὶ ἄκαυτος λεῖος μετ' ὀξυκράτου πινόμενος, κονία
πινομένη, γάλα θηλαζόμενον γυναικεῖον, καὶ μάλιστα ἐπὶ τῶν
ὑποφθινόντων. ἐπιτίθεται δὲ ὠφελίμως κατὰ τοῦ θώρακος

σὺν οἴνῳ, κέρατος ἐλαφείου αʹ μετ' οἴνου καὶ μέλιτος προ-

αφηψημένου ἐκλειχομένη, ἱππούριδος χυλὸς μετὰ γλυκέος,
ἱππομαράθου σπέρματος βϛʹ ἢ εʹ, ἄνθη λευκοῦ κισσοῦ σὺν
οἴνῳ πινόμενα δὶς τῆς ἡμέρας· μυρσίνης καρπὸς σὺν οἴνῳ,
κλυμένου χύλισμα, λωτοῦ πρισμάτων ἀφέψημα σὺν οἴνῳ, μίλ-
του Λημνίας ἢ Σινωπικῆς αʹ ἐν οἴνῳ, οἰνάνθη ξηρὰ πινο-
μένη ἀντὶ ἀλφίτου, ὁλοσχοίνου καρπὸς πεφωγμένος, φιλεταιρίου
ῥίζα σὺν οἴνῳ, χονδρίλης χυλός, ξυρὶς μετ' οἴνου, φλόμου ῥίζης
βʹ, ψυλλίου αʹ ἐν ὕδατι, κυνεία κόπρος ξηρὰ ἐπιπασθεῖσα
οἴνῳ, λαγωοῦ πυτίας αʹ ἐν ὕδατι.
ἐν προσφορᾶς δὲ μέρει ὠφελίμως δίδονται κοιλιακοῖς

κράμβη ὠμὴ μετ' ὄξους ἐσθιομένη, κροκοδιλείου ῥίζα πινομένη

– αἷμα δὲ ἄγει διὰ ῥινῶν – , κυκλαμίνου τῆς κισσανθέμου
καρποῦ λεανθέντος πεπείρου καὶ εἰς τροχίσκους ἀναλημφθέντος
ξηροῦ αʹ μετ' οἴνου ἐπὶ ἡμέρας μʹ τήκει κούφως ἐξαιρουμένου
καὶ κατὰ κοιλίαν ἐκδιδομένου· λεπίδος σιδήρου αʹ μετ' ὄξους,
λογχίτιδος σὺν ὄξει ἀποζεσθείσης τὸ ἀπόζεμα, μίλτου Λημνίας
αʹ σὺν ὀξυκράτῳ, μυρίκης ἀπόζεμα ἢ τὸ σπέρμα σὺν οἴνῳ
ποθέν, καὶ ποτηρίῳ τῷ ἀπὸ τοῦ μυρικίνου ξύλου ὠφελίμως
χρήσαιτο ἄν τις ἐν αὐτῷ πίνων καὶ κανῷ τῷ ἐκ ῥάβδων μυρικίνων
πεπλεγμένῳ εἰς τὴν τῶν ἄρτων ἐπίθεσιν· ποιεῖ καὶ νάρδος
Κελτικὴ σὺν ἀψινθίῳ, νυμφαίας σπέρμα ἢ ῥίζα σὺν ὄξει τήκει·
391

κυρρίζης χυλός, ἐλάτης μυρεψικῆς τὸ ἀφέψημα, σὰρξ ἐχίνου

χερσαίου ἐσκελετευμένη σὺν οἴνῳ, σμυρνίου σπέρμα σὺν γλυ-
κεῖ, κασσία σὺν οἴνῳ, καρδαμώμου αʹ σὺν γλυκεῖ, κάλαμος
ἀρωματίτης ὁμοίως, κινάμωμον ὁμοίως· κέστρου φύλλων αʹ
σὺν γλυκεῖ, ἀρκεύθου ἀφέψημα ὁμοίως, μήου ἀπόβρεγμα ὁμοίως,
μίλτου Λημνίας δʹ ὁμοίως· οὖρον ὄνου ποθὲν ἱστορεῖται
ἰᾶσθαι· σάκχαρον σὺν ὕδατι, σκάνδικος ἀφέψημα, σταφυλίνου
ἀγρίου σπέρμα, στρόβιλοι ἐσθιόμενοι, συμφύτου πετραίου ἀπό-
ζεμα ἐν μελικράτῳ, σῦκα ξηρὰ ἐσθιόμενα, χαμαιπίτυος ἀπόζεμα
ἐν μελικράτῳ. κἂν ἕλκος δέ τις ἔχῃ ἐν τῷ καυλῷ καὶ
ἐπιδάκνηται, ἐνεργῶς βοηθεῖ τραγακάνθης βʹ βεβρεγμένης ἐν

πρὸς δὲ τὰ θανάσιμα κοινῶς ἁρμόζει ἔλαιον πι-

νόμενον ἢ βούτυρον χλιαρόν, ὅταν ἔλαιον μὴ παρῇ· ἐμείτω δὲ
ὁ πιών· ἁβροτόνου αʹ, κόνυζα μετ' οἴνου καὶ σταφυλίνου
σπέρματος, κέστρου φύλλων βʹ σὺν οἴνῳ, καὶ προπινόμενα δὲ
δυσαλώτους ποιεῖ· λογχίτιδος τῆς πόας ἀπόζεμα σὺν οἴνῳ, κε-
δρόμηλα λεῖα ἐν οἴνῳ, μίλτου Λημνίας αʹ, νάρδου Κελτικῆς
βʹ, νάρθηκος ἐντεριώνη, νηρίου τοῦ ῥοδοδένδρου τὰ ἄνθη,
σιλφίου ὀπός, ἱπποποτάμου ὄρχις, ὀποπάναξ σὺν ἀριστολοχείᾳ,
πάνακος Ἀσκληπιαδείου καρπὸς καὶ τὰ ἄνθη, καὶ τῆς Χειρω-
νίου ῥίζαι· τούτων ἕκαστον σὺν οἴνῳ· πολίου ἀφέψημα τῆς ῥί-
ζης, πευκεδάνου ὀπὸς καὶ ἡ ῥίζα, πίσσα ὑγρὰ μετὰ μέλιτος
Archigenes Med., Fragmenta P. 19, l. 29
ἀθανασίαν αὐτοῖς ὡς καὶ προεγράφη ἐπὶ τοῖς δυσεντερικοῖς. Σκευασία

τῆς
ἐκλογῆς ἀντιδότου. βαλαυστίων α μάκερος α ὀμφακίου α
ὑοσκυάμου σπέρματος α κέρατος ἐλαφείου ὀπίου β βάτου
ἀώρου καρποῦ α μύρτου μέλανος α σμύρνης τρωγλοδύτιδος
λυκίου Ἰνδικοῦ κοραλίου α σιδίων κρόκου α σχοι-
νάνθης ῥόδων ξηρῶν Λημνίας σφραγίδος α ἀρνογλώσσου
χυλοῦ α ἀκακίας α λαδάνου α μαράθρου σπόρου ἀνίσου ἀνὰ
στυπτηρίας λιβάνου ἀνὰ α ῥοῦ μαγειρικοῦ γῆς Σαμίας
392
κοιλίας περιστερᾶς κοιλίας ἀλεκτρυόνος ἀσταφίδων ἄνευ τῶν

γιγάρτων ῥόδων ἀνὰ τ κόμμεος α χαλκίτεως κισσήρεως ὀπτῆς
ἀνὰ χυλοῦ ὑποκιστίδος α λαγωοῦ πιτύας ... ἐχίνων ὄστρα
Archigenes Med., Fragmenta P. 22, l. 4
βάνου δ σμύρνης η χαλκάνθου ἀλόης ἀνὰ β κυτίνων ιβ χολῆς

ταυρείας ς – ἐν ἄλλῳ ις – · οἴνῳ αὐστηρῷ ἀναλάμβανε καὶ χρῶ. Σκευα-
σία τοῦ δι' ἠλέκτρου τροχίσκου· ψυλλίου ἴρεως Ἰλλυρικῆς μαστίχης ἠλέ-
κτρου κρόκου ἀνὰ Γρ. α ὀπίου Γρ. β – ἐν ἄλλῳ δὲ Γρ. δ – χρῶ. Σκευασία
τροχίσκου τοῦ δι' ἀκάνθης Αἰγυπτίας· ἀκάνθης Αἰγυπτίας ῥοῦ λιβάνου
ἀκακίας στυπτηρίας σχιστῆς χυλοῦ ὑποκιστίδος κηκίδων Λημνίας
σφραγίδος κοραλλίου συμφύτου Σαμίου ἀστέρος ἀλόης λαδάνου ἀνὰ α
οἴνῳ
ἀναλάμβανε. Σκευασία τοῦ κλειδίου Ὀριβασίου· κηκῖδος ὀμφακίτιδος η
ὀπίου δ ὕδατι κατάπλαττε καταπότια ὅσον λα... τὸ μέγεθος καὶ δίδου
γ ἢ δ. Ἄλλη σκευασία καταποτίων δυσεντερικοῖς, μάλιστα δὲ
λειεντερικοῖς·
σιδίων σμύρνης ἀνὰ η στυπτηρίας σχιστῆς ν δ ὑποκιστίδος χυλοῦ δ
Comica Adespota (CGFPR), Adespota novae comoediae Fragment 265,

l. 9
]ε̣λειν τὰ πολ[
]ον ὅτι χαρ[
]καν προσλα̣β̣[
]τερως ἐρρωμ[εν
]ς. { – } ἆ ποίας, τάλαν,
]κειν τῆς Λημνία[ς
]τι γειτνιᾶι γέρων
]τρέφων γὰρ θυγατ[έρα
]ε κωλύσειν γαμεῖν
ἐγὼ δ[.]τ̣[
καὶ τη.[
Philumenus Med., De venenatis animalibus eorumque remediis Chapter

4, section 12, l. 1
καὶ πλεονάκις πρὸ τῆς τεσσαρακοστῆς ἡμέρας καὶ μετὰ ταύτην. τοσαύ-
την δὲ ἰσχὺν προσφέρεται τὸ βοήθημα τοῦτο, ὥστε καὶ τῶν ἤδη συνῃ-
σθημένων τοῦ ὑδροφόβα περισωθῆναί τινας, λαβόντας τὸν ἐλλέβορον
εὐθὺς ἐν τῷ πρώτῳ [τῷ] καταπειρασμῷ τοῦ συμπτώματος· τοὺς γὰρ
393
ἤδη κατεσχημένους οὔτε οὗτος οὔτε ἄλλο τι περιποιῆσαι δύναται.

πρὸς ὑδροφόβας τὸ διὰ πυτίας. πυτίας λαγωοῦ, Λημνίας σφραγῖδος,
ἀρκευθίδων, γεντιανῆς ἀνὰ δ, δαφνίδων, σμύρνης ἀνὰ η
ἀναλάμβανε μέλιτι. ἡ δόσις κυάμου Αἰγυπτίου τὸ μέγεθος. ἄλλο· |
ἐξέραμα κυνὸς ἄρας ξήρανον καὶ λεάνας θὲς ἐν πυξίδι καὶ χρῶ ὡς
καλλίστῳ πρὸς λυσσοδήκτους θαρρῶν. ἐκ τοῦ οδ Θεοδώρου· τοῖς
δεδηγμένοις ὑπὸ κυνὸς λελυσσηκότος περίαπτε χαμελαίας ῥίζαν· ὡς
Ammonius Gramm., De adfinium vocabulorum differentia (= Περὶ

ὁμοίων καὶ διαφόρων λέξεων) (fort. epitome operis sub aucto
Lexical entry 480, l. 5
ποιοὶ δὲ καὶ κωμῳδοποιοὶ οἱ ποιηταὶ τῶν δραμάτων.

τύραννον οἱ ἀρχαῖοι καὶ ἐπὶ βασιλέως ἔτασσον.
Ἡρόδοτος (1, 6, 1) ἐπὶ Κροίσου ‘τυράννου δ' ἐθνέων’, καὶ
προβὰς (1, 26, 1) ‘τελευτήσαντος δ' Ἀλυάττεω διεδέξατο
τὴν βασιλείην’. καὶ Ἀριστοφάνης (II p. 1098 M. = fr. 357 K.)
ἐν Λημνίαις·
’ἐνταῦθ' ἐτυράννευεν Ὑψιπύλης πατὴρ
Θόας, βραδύτερος τῶν ἐν ἀνθρώποις δραμεῖν’.
ἔσθ' ὅτε καὶ τὸν τύραννον βασιλέα ἔλεγον, ὡς Εὔπολις
ἐν Δήμοις (II p. 474 M. = fr. 123 K.) ἐπὶ τοῦ Πεισιστράτου.
τήθη μέν ἐστιν ἡ μάμμη, ἐπιτήθη δὲ ἡ προμάμμη,
Παύλος ιατρος Epitomae medicae libri septem Book 3, chapter 26,

section 16, l. 9
κοχλιαρίου ἢ τοῦ ὀργάνου τοῦ σταφυλεπάρτου λεγομένου ὑποτιθέμενος,

καὶ καθ' αὑτὰ καὶ σὺν μέλιτι ἱκανῶς ἡψημένῳ, ἢ γλυκεῖα ῥίζα μιγνυ-
μένη τῷ τῆς ῥοᾶς χυλῷ. ποιεῖ καὶ χυλὸς τῆς γλυκείας ῥίζης ἐνδιηθη-
θεὶς σὺν μέλιτι. ἀναστέλλει δὲ καὶ αἱματίτης λίθος καὶ ὁ Φρύγιος κε-
καυμένος καὶ ὁ ἀγήρατος καὶ τὸ διὰ λίθου Φρυγίου αἰδοιικὸν καὶ γῆ
Σαμία καὶ Ἐρετριὰς καὶ Σινωπὶς καὶ ἡ Λημνία καὶ ὀμφάκιον καθ' αὑτὸ
καὶ σὺν τούτων τινὶ καὶ ἀκάνθης Αἰγυπτίας ὁ καρπὸς καὶ ἡ σχιστὴ
στυπτηρία, τοῦ δὲ ῥόδου καὶ τὸ σπέρμα καὶ τὰ φύλλα· πραότερον δὲ
ἐνεργεῖ· ἔτι δὲ πραότερον κόμμι, τραγάκανθα, σαρκόκολλα, ἄμυλον,
οἷς χρηστέον, ἐπὰν θλιβῇ μᾶλλον σφιγγομένη ὑπὸ τῶν στυφόντων.
ἰσοπαχοῦς δὲ αὐτῆς οὔσης, .

section 3, l. 5
δι' ἰτεῶν ἐπιρριπτέον ἔμπλαστρον, καὶ μάλιστα μετριωτέρας οὔσης τῆς

394
φορᾶς. διὰ στόματος δὲ ταῦτα· ἀνδράχνη ἐσθιομένη ποιεῖ (δραστικώ-

τερος δὲ ὁ χυλὸς αὐτῆς πινόμενος), βαλαύστιον, βάτου ὁ καρπὸς καὶ
τὸ ἄνθος, δρυὸς τὸ ἰνῶδες καὶ τὸ ὑπὸ τῷ κελύφει τῆς βαλάνου (μά-
λιστα δὲ ἕψοντες αὐτῷ χρῶνται, φηγοῦ δὲ καὶ πρίνου δραστικώτερα),
ῥῆον, Σάμιος ἀστήρ· πρὸς πᾶσαν αἵματος πτύσιν Λημνία σφραγίς, λίθος
αἱματίτης λειότατος ἅμα χυλῷ ῥοιᾶς ἢ πολυγόνου· ποσὸν δὲ τοῦ λί-
θου ὅσον γρ. α. σύνθετα δὲ ὅ τε δι' ἠλέκτρου τροχίσκος καὶ ὁ διὰ
κοραλλίου καὶ ὁ διὰ τῆς Αἰγυπτίας ἀκάνθης τό τε ξηρίον τὸ συγκείμενον
ἀπό τε γῆς ἀστέρος καὶ Λημνίας σφραγῖδος κοραλλίου τε καὶ συμφύ-
του καὶ ἀμύλου, πάντων ἴσων.

section 3, l. 9
λιστα δὲ ἕψοντες αὐτῷ χρῶνται, φηγοῦ δὲ καὶ πρίνου δραστικώτερα),

ῥῆον, Σάμιος ἀστήρ· πρὸς πᾶσαν αἵματος πτύσιν Λημνία σφραγίς, λίθος
αἱματίτης λειότατος ἅμα χυλῷ ῥοιᾶς ἢ πολυγόνου· ποσὸν δὲ τοῦ λί-
του καὶ ἀμύλου, πάντων ἴσων. ἐπὶ δὲ τῶν κατὰ διάβρωσιν, καὶ μά-
λιστα κατάρρου προηγησαμένου, καὶ ὀπίου μέρος ʹ μίγνυμεν· καὶ τὸ
λαμβάνον δὲ Σαμίου ἀστέρος, ἀγηράτου λίθου, Λημνίας σφραγῖδος ἴσα
καλόν ἐστιν ὅσον δύο κοχλιαρίων ποσὸν πινόμενον ἐν δύο κυάθοις
ἀρνογλώσσου χυλοῦ.

section 3, l. 12

Ἄλλο. Λημνίας σφραγῖδος ιϛ, Σαμίου ἀστέρος ιη, ἀμύλου η,
σαρκοκόλλης δ, κόμμεως β, ξηρίου κοχλιάρια ια μετὰ ἀφεψήματος
φοινίκων κυάθων β. καταρροφείτωσαν δὲ καὶ ὀξύκρατον ψυχρὸν ἢ φοι
395

section 3, l. 15
Ἄλλο. Λημνίας σφραγῖδος ιϛ, Σαμίου ἀστέρος ιη, ἀμύλου η,
σαρκοκόλλης δ, κόμμεως β, ξηρίου κοχλιάρια ια μετὰ ἀφεψήματος
φοινίκων κυάθων β. καταρροφείτωσαν δὲ καὶ ὀξύκρατον ψυχρὸν ἢ φοι-
νίκων ἢ μήλων ἢ ἀπίων ἢ ἑλίκων ἀμπέλου ἢ τοιούτου τινὸς ἀφέψημα.
τρεφέσθωσαν δέ, εἰ μὲν ἡ δύναμις ἐπείγοι, περὶ δευτέραν ἢ τρί-
την ὥραν, εἰ δὲ μή, περὶ τετάρτην· ἔστω δέ σοι ἄρτος πλυτὸς ἐκ

section 6, l. 15
τρίου σκευαζόμενον, μαλάγματα δὲ τό τε Μαρκίατον καὶ τὸ δι' ὄμφα-

κος χυλοῦ τό τε βαΐον καὶ τὸ πολυάρχιον καὶ τὰ τούτοις ὁμογενῆ.
ἕλκους δὲ ὄντος ἐν στομάχῳ ἢ κοιλίᾳ πάντων μὲν τῶν δριμέων ἀπ-
έχεσθαι βρωμάτων τε καὶ πομάτων καὶ φαρμάκων, χρῆσθαι δὲ τοῖς
πραΰνουσιν, οἷον ῥοφήμασιν ἐκτὸς ἐλαίου καὶ τοῖς δι' ἀμύλου τε καὶ
γῆς Σαμίας καὶ Λημνίας σφραγῖδος καὶ γάλακτος ἢ μέλιτος ἐλαχίστου,
ὥστε καὶ διακαθαίρειν ἀδήκτως. ἐπίθεμα δὲ διὰ φοινίκων καὶ Κυδωνίων
καὶ ἀλφίτων, κηρωτὴ διὰ μηλίνου ἢ ῥοδίνου σὺν ἀμμωνιακῷ καὶ λι-
βάνῳ τό τε Νείλεως ἐπίθεμα ἔμπλαστροί τε διὰ ἰτεῶν καὶ ἱκέσιος·
διαγνώσεις δὲ τὸ ἕλκος ἐκ τοῦ αἷμα ἢ πῦον ἢ καὶ ἐφελκίδας ἐμεῖσθαι.

section 2, l. 2
καὶ δι' ἀτονίαν δὲ τῆς καθεκτικῆς ἢ τῆς ἀλλοιωτικῆς αὐτοῦ δυνάμεως

πολλάκις ἐκκρίνεται διὰ γαστρὸς ὅμοια κρεῶν νεοσφαγῶν ἀποπλύματι·
ἡπατηρὰν δὲ ταύτην καλοῦσι δυσεντερίαν, περὶ ἧς ἐν τῷ περὶ ἥπατος
λεχθήσεται λόγῳ.
κοινῶς μὲν οὖν τοῖς ἐπὶ κοιλιακῶν τε καὶ τῶν ἄλλων παρὰ φύσιν
ἐκκρίσεων εἰρημένοις χρηστέον· ἰδίως δὲ Λημνία σφραγὶς καὶ τὴν ἤδη
νεμομένην ἰᾶται δυσεντερίαν πινομένη τε καὶ ἐνιεμένη προαποκλυσθέν-
τος τοῦ ἐντέρου μελικράτῳ πρότερον κἄπειτα ἅλμῃ, καὶ ἀνδράχνης
396
χυλὸς ἐπιτήδειος δυσεντερικοῖς πινόμενος καὶ αὐτὴ ἡ ἀνδράχνη ἑφθὴ

ἐν ὀξυκράτῳ ἐσθιομένη· ἁρμόττει δὲ καὶ ἀρνόγλωσσον καὶ βάτου καρ-
πὸς καὶ τὰ φύλλα καὶ ἀλθαίας τῆς ῥίζης τὸ ἀφέψημα, ἵππουρις δι'

section 2, l. 6
τὸ σῶμα. πρὸς δέ γε τούτοις ἀνδράχνη ἐσθιομένη καὶ ὁ χυλὸς αὐτῆς

πινόμενος ὠφελεῖ, βαλαύστιον, βάτου ὁ καρπὸς καὶ τὸ ἄνθος, δρυὸς
τὸ ὑπὸ τῷ φλοιῷ τοῦ πρέμνου τὸ ὑμενῶδες καὶ τὸ ὑπὸ τῷ κελύφει
τῆς βαλάνου, ἵππουρις, μάλιστα τὸν ἐρυθρὸν ῥοῦν, πινομένη δι' ὕδατος
ἢ οἴνου, ὑποκιστίς, σχίνου ὁ καρπὸς φρυγεὶς καὶ μετ' οἴνου πινόμενος,
Σάμιος ἀστήρ, Λημνία σφραγίς, πυτία λαγωοῦ ἢ ἐρίφου ἢ ἀρνὸς ἢ
μόσχου ἢ ἐλάφου, γίγαρτα λεῖα, μύρτα, ὄμφαξ ξηρός, πίτυος φλοιός,
καὶ τὰ ἐπὶ τῆς αἱμορραγούσης ὑστέρας εἰρημένα τὰ μὴ λίαν δραστήρια.
ὅτε δὲ μετὰ πόνου φέρεται, διὰ μητρεγχύτου ἢ κλυστῆρος χυλὸν ἄλικος
ἢ πτισάνης ἢ τράγου ἢ ὀρύζης ἐνετέον αὐτὴν μετά τινος τῶν ἀνω-
δύνων φαρμάκων, καὶ ἐν μὲν τοῖς παροξυσμοῖς παρηγορητέον, ἐν δὲ

section 3, l. 3
Πρὸς τὰ καρκινώδη καὶ κακοήθη πρός τε τὰ ἐν ἕδρᾳ

στολιδώδη καὶ τὰς ἐν αἰδοίοις ἢ ὄρχεσιν ἢ μαστοῖς φλεγμονάς.
ἐν μολιβδίνῳ ἰγδίῳ καὶ δοίδυκι μολιβδίνῳ Λημνίαν σφραγῖδα δι'

ὀξυκράτου ἢ μελικράτου ἢ γάλακτος ἐκτρίψας, ὥστε μελανθῆναι ἢ ῥό-
δινον ἢ ὀμφάκινον ἔλαιον ἢ χυλὸν ἀειζώου ἢ κοτυληδόνος ἢ θριδα-
κίνης ἢ ψυλλίου ἢ ὄμφακος τρίψας ὁμοίως κατάχριε.
διαιτάσθω δὲ ὁ κάμνων ἔν τε χυλῷ πτισάνης πλεονάζων καὶ γά-
λακτος ὀρῷ καὶ λαχάνων μαλάχῃ καὶ ἀτραφάξυϊ βλίτῳ τε καὶ κολο

section 6, l. 2
Πρὸς τὰ πλαδαρὰ καὶ δυσώδη
Λημνία σφραγὶς δι' ὄξους ἢ ὀξυμέλιτος ἢ ὀξυκράτου ἢ οἴνου ἀνει-

μένη εἰς πηλώδη σύστασιν καταχρισθεῖσα ποιεῖ ἢ κυπαρίσσου τὰ φύλ-
λα καὶ οἱ βλαστοὶ καὶ τὰ σφαιρία τὰ ἁπαλὰ ἢ κολοκύνθης ξηρᾶς
κεκαυμένης τέφρα ἢ πλατάνου φλοιοῦ κεκαυμένου ἢ ἀνήθου κεκαυμένου
ὁμοίως ἢ ἐρίων ῥυπαρῶν κεκαυμένων ἢ ἀρνόγλωσσον, ἰσάτις καθ' αὑ-
τὴν ἢ σὺν ἀλφίτοις ἢ πευκεδάνου ῥίζα ξηρά.
397

section 15, l. 3
διὰ μέλιτος μετὰ μετρίων ἁλῶν ἢ νίτρου, ἐπὶ δὲ τῶν τελειοτέρων

ἅλμῃ δριμείᾳ ἢ ἀφεψήματι κενταυρίου σὺν νίτρῳ καὶ μέλιτι ἢ κολο-
κυνθίδος ἢ ἀψινθίου ἢ χαμαιλέοντος ἢ ἀγχούσης ἢ κνήκου ἢ ὑσσώπου
ἢ γλήχωνος ἢ καλαμίνθης θερμοῖς. μετὰ δὲ τὰ κλύσματα ὑποχριστέον
τὸ ἀπευθυσμένον ἁπλοῖς μὲν ἀκακίᾳ ἢ ὑποκιστίδι μετὰ νίτρου ἢ ῥῷ
Συριακῷ μετὰ στυπτηρίας ὑγρᾶς, ἐπὶ δὲ τῶν στυφομένων Λημνίᾳ
σφραγίδι μετὰ οἴνου· συνθέτοις δὲ τῷ τε Ἄνδρωνος τροχίσκῳ καὶ τοῖς
παραπλησίοις· καὶ τῇ κεδρέᾳ δὲ αὐτοὺς ἐνετέον διὰ κλυστῆρος πολυ-
τρήτου, οἷοίπερ εἰσιν οἱ μητρεγχύται προσαγορευόμενοι, ἢ κρέας ἁλιστὸν
ἁρμόσαι δυνάμενον ἐνθέντες ἐπιδέσει χρώμεθα, ἐφ' ὅσον ἂν ὑπομένῃ
χρόνον, καὶ τοῦτο πολλάκις ἀλλασσέσθω. κοινῶς δὲ πάντας τοὺς ὑπὸ

section 2, l. 6
εὐκατάληπτοι γίνονται τὸ λοιπὸν αἱ ποιότητες. ἑτέρα δέ τίς ἐστιν

προφυλακτικὴ δυνατωτέρα· δεῖ γὰρ τοὺς ὑποπτεύοντάς τι τοιοῦτο
προλαμβάνειν τὰ δυνάμενα ἀμβλύνειν καὶ ἀδύνατα κατασκευάζειν τὰ
φάρ-
μακα, ὡς τὰς ἰσχάδας μετὰ βασιλικῶν καρύων καὶ πήγανον καὶ χόνδρον
ἁλὸς καὶ τὰ καλούμενα κεδρόμηλα, βουνιάδος τε σπέρματος ὁλκὴν μετ'
οἴνου πίνειν ἢ καλαμίνθης τῶν φύλλων ἢ σφραγῖδος Λημνίας ἢ πηγάνου
φύλλα κ, καὶ ὑπ' οὐδενὸς βλαβήσονται φαρμάκου. καὶ ἀντίδοτοι δὲ
προλαμβανόμεναι μετ' οἴνου καθ' ἡμέραν, ὅσον Αἰγυπτίου κυάμου μέγε-
θος, ἀσφαλῶς πάνυ προφυλάττουσιν· ἐξ ὧν ἐστιν ἥ τε διὰ σκίγκου
καὶ ἡ διὰ τῶν αἱμάτων καὶ ἡ Μιθριδάτειος. ταύτῃ ποτὲ καὶ αὐτὸς ὁ
βασιλεὺς ἐχρήσατο Μιθριδάτης καθ' ἡμέραν αὐτὴν λαμβάνων

section 3, l. 2
τρον λεῖον σὺν ὑδρομέλιτι καὶ οἶνος πολὺς καὶ παλαιὸς καὶ τὰ διὰ
στέατος ἢ βουτύρου. κομισάμενοι δὲ διὰ τῶν ἐμέτων τὰ ἐν τῇ κοιλίᾳ
τὸ κατολισθῆσαν ἐν τοῖς ἐντέροις κλύσματι δριμυτέρῳ κενώσωμεν· μετὰ
δὲ ταῦτα γάλα διδόναι πίνειν· τὸ γὰρ ἀνιαρὸν καὶ φαρμακῶδες ὑπὸ
τούτου ῥᾳδίως ἀλλοιωθήσεται. δίδοται δὲ καὶ φάρμακα κοινῶς ἁρμό-
ζοντα πᾶσιν, ὧν ἐστι Λημνία μίλτος, ἀβρότονον, ἀγαρικόν, ἐρύσιμον,
ἠρυγγίου ῥίζα, σταφυλίνου σπέρμα ἢ καλαμίνθης, νάρδος Κελτική,
καστό-
ριον, νάρθηκος χλωροῦ ἐντεριώνη, νηρίου τοῦ καλουμένου ῥοδοδένδρου
398
ἢ ῥοδοδάφνης ἄνθη, πράσου χυλός, σίλφιον ἢ ὀπὸς αὐτοῦ, σαγαπηνόν,

ὀποπάναξ, πευκεδάνου ὀπὸς καὶ ἡ ῥίζα, ἀριστολοχία μακρά, πηγάνου
ἀγρίου τὸ σπέρμα, κέστρου τῆς βεττονικῆς καλουμένης τὰ φύλλα,
ἑκάστου

section 2, l. 13
μιᾶς καὶ ἐπὶ τῆς ἑτέρας τὸν αὐτὸν τρόπον ἀντιστρόφως ἐνεργήσομεν.
μετὰ δὲ τὴν χειρουργίαν ὕδατι ψυχρῷ ἢ ὀξυκράτῳ ἀναγαργαριζέσθω
ὁ πάσχων. εἰ δέ τις αἱμορραγία προσγένοιτο, καὶ βάτου καὶ ῥόδων
καὶ μυρσινῶν ἀποζέματι χλιαρῷ χρήσθωσαν· εἰ δὲ πλῆθος αἵματος φέρει,
καὶ ἀρνογλώσσου καὶ συμφύτου χυλὸν καὶ τὸν δι' ἠλέκτρου τροχίσκον
καὶ τὴν Λημνίαν λύσαντες σφραγῖδα ὀξυκράτῳ παράσχωμεν διακλύζε-
σθαι. παυσαμένης δὲ τῆς αἱμορραγίας τῇ ἑξῆς ῥόδων ἄνθει καὶ κρόκῳ
καὶ ἀμύλῳ σὺν γάλακτι διαχριέσθωσαν ἢ καὶ σὺν ὕδατι ἢ ᾠοῦ τῷ λευκῷ
ἢ ὑδροροσάτῳ. ῥύπου δὲ προσγενομένου τοῖς ἕλκεσιν καὶ τοῖς διὰ
μέλιτος διακλύσμασί τε καὶ διαχρίσμασι χρήσθωσαν.
Παύλος ιατρος Epitomae medicae libri septem Book 7, chapter 3, section

3, l. 35
τις αὐτῇ πυρώδης ποιότης ἐπιμέμικται, πλυθεῖσα καὶ ταύτην ἀποτίθε-

ται. τῆς μὲν οὖν γεωργουμένης ἡ λιπαρὰ πᾶσα χρήσιμός ἐστιν εἰς
θεραπείαν ἁπάντων τῶν ξηρανθῆναι δεομένων μορίων· τῆς γοῦν Αἰ-
γυπτίας τῷ πηλῷ χρῶνται πρός τε τὰς ὑδερώδεις καὶ σπληνικὰς δια-
θέσεις καὶ πρὸς τὰ χαῦνα τῶν οἰδημάτων, ὠφελοῦνταί τε ἐναργῶς.
τῆς δὲ φαρμακώδους γῆς ἡ μὲν Λημνία μίλτος ἡ σφραγὶς ὀνομαζομένη,
πρὸς τῷ ξηραίνειν καὶ στύφουσα μετρίως, τῶν δηλητηρίων ἐστὶ
φαρμάκων ἀλεξητήριος καὶ τὰ κακοήθη τῶν ἑλκῶν ἰᾶται σὺν ὄξει ἢ
οἴνῳ καὶ τὰς αἱμορραγίας ἵστησιν ἁπάσας δυσεντερίαν τε παύει καὶ
τὴν νομώδη προαποκλυσθέντος τοῦ ἐντέρου πρῶτον μελικράτῳ, ἔπειτα
ἅλμῃ. ἡ δὲ Σινωπικὴ μίλτος σφοδροτέρα τῆς Λημνίας ὑπάρχουσα ταῖς
Παύλος ιατρος Epitomae medicae libri septem

τῆς δὲ φαρμακώδους γῆς ἡ μὲν Λημνία μίλτος ἡ σφραγὶς ὀνομαζο-

μένη, πρὸς τῷ ξηραίνειν καὶ στύφουσα μετρίως, τῶν δηλητηρίων ἐστὶ
399

ἐμπλαστικαῖς ἐπιμίγνυται δυνάμεσιν πινομένη τε ἕλμινθας κτείνει.
πραϋντικωτέρα δὲ πολλῷ τῆς Λημνίας ἡ Σαμία ὡς ἐχέκολλός τε καὶ
γλίσχρα· χρηστέον οὖν αὐτῇ εἰς ὅσα πραῦναι δεῖ, καὶ τὰς τοῦ αἵμα-
τος δὲ ἰᾶται πτύσεις, ὁπόθεν δ' ἂν ὦσιν. ἡ Σελινουσία δὲ καὶ ἡ Χία
ῥυπτικώτεραί εἰσι· δι' ὃ καί τινες τῶν γυναικῶν ὡς ῥύμμασιν αὐταῖς
Παύλος ιατρος Epitomae medicae libri septem Book 7, chapter 3, section

3, l. 42

ἐμπλαστικαῖς ἐπιμίγνυται δυνάμεσιν πινομένη τε ἕλμινθας κτείνει.
πραϋντικωτέρα δὲ πολλῷ τῆς Λημνίας ἡ Σαμία ὡς ἐχέκολλός τε καὶ
γλίσχρα· χρηστέον οὖν αὐτῇ εἰς ὅσα πραῦναι δεῖ, καὶ τὰς τοῦ αἵμα-
τος δὲ ἰᾶται πτύσεις, ὁπόθεν δ' ἂν ὦσιν. ἡ Σελινουσία δὲ καὶ ἡ Χία
ῥυπτικώτεραί εἰσι· δι' ὃ καί τινες τῶν γυναικῶν ὡς ῥύμμασιν αὐταῖς
ἐπὶ τῶν προσώπων χρῶνται· ἕλκη τε σαρκοῦσι καὶ ἀφουλοῦσι, καὶ
μᾶλλον τὰ πυρίκαυτα. ἡ δὲ Κιμωλία μικτῆς ἐστι δυνάμεως ψυχούσης

section 5, l. 12
σελίνου, στοιχάδος, κόστου, πεπέρεως λευκοῦ καὶ μακροῦ, δικτάμνου,

σχοίνου ἄνθους, λιβάνου ἄρρενος, τερεβινθίνης, μαστίχης, κασσίας με-
λαίνης, ναρδοστάχυος, πολίου ἄνθους, στύρακος, σελίνου σπέρματος,
σεσέλεως, θλάσπεως, ἄμεως, χαμαίδρυος, χαμαιπίτυος, ὑποκιστίδος
χυλοῦ,
μαλαβάθρου, νάρδου Κελτικῆς, μήου, γεντιανῆς, ἀνίσου, μαράθρου
σπέρ-
ματος, Λημνίας σφραγῖδος, χαλκίτεως ὀπτῆς, ἀμώμου, ἀκόρου,
βαλσάμου,
φοῦ, ὑπερικοῦ, ἀκακίας, κόμεως, καρδαμώμου ἀνὰ δ, δαύκου σπέρ-
ματος, χαλβάνης, σαγαπηνοῦ, ἀσφάλτου, ὀποπάνακος, καστορίου, κεν-
ταυρίου, ἀριστολοχίας, κληματίτιδος ἀνὰ β, μέλιτος Ἀττικοῦ λι. ι,
οἴνου Φαλερίνου ξ̸ β· βαλὼν εἰς ὅλμον ὀπὸν ὑποκιστίδος, σμύρναν,
σαγαπηνὸν, στύρακα, ἀκακίαν, ὀποπάνακα, παραστάζων μέλι ὀλίγον
400

section 2, l. 3
περ οἱ Φαυστιανοί, ἐπὶ τῶν ἐν αἰδοίοις καὶ ἕδρᾳ νομωδῶν ἑλκῶν ἐπί
τε πτερυγίων καὶ σαρκωμάτων ἁρμόζουσιν.
Τροχίσκος ὁ ἀστήρ.
Κρόκου, ὀπίου, καστορίου, ναρδοστάχυος, κασσίας, σμύρνης, Λημ-

νίας σφραγῖδος, μανδραγόρου φλοιοῦ ἀνὰ δ, δαύκου, σελίνου, ἀνίσου,
σεσέλεως, ὑοσκυάμου σπέρματος, στύρακος ἀνὰ η· οἴνῳ λείου.
Παύλος ιατρος Epitomae medicae libri septem

Ὁ δι' ἀκάνθης Αἰγυπτίας.
Ἀκάνθης Αἰγυπτίας, ῥοῦ, λιβάνου, ἀκακίας, στυπτηρίας σχιστῆς,

ὑποκιστίδος χυλοῦ, κηκῖδος, Λημνίας σφραγῖδος, κοραλλίου, συμφύτου,
Σαμίου ἀστέρος, ἀλόης, λαδάνου τὸ ἴσον· οἴνῳ.
Κυτίνων ῥοιῶν, ἀκάνθης Αἰγυπτίας, βαλαυστίων, ὑποκιστίδος χυ-

λοῦ, ἀκακίας ἀνὰ ϛ, λυκίου, ῥέου Ποντικοῦ, ὀπίου ἀνὰ δ, σμύρνης
Αέτιος ο Αμιδηνός Iatricorum liber ii Chapter P, l. 6
Τάδε ἐστὶν ἐν τῷδε·

α Περὶ τῶν τῆς γῆς διαφορῶν
β Ὅπως δεῖ πλύνειν πᾶσαν γῆν
γ Θεραπεῖαι αἱ διὰ τῆς γεωργουμένης
γῆς ἐπιτελούμεναι
δ Περὶ Λημνίας σφραγῖδος
ε Μίλτος
ϛ Γῆ Σαμία
ζ Σελινουσία γῆ καὶ Χία
401
η Κιμωλία γῆ ἢ ἐρετριάς
θ Γῆ ἀμπελίτις ἢ φαρμακίτις
Αέτιος ο Αμιδηνός Iatricorum liber ii Chapter 4, l. 1
χυλοῦ στυπτηρίας σχιστῆς κυπέρου ἄγνου κικίδων κρόκου μυρίκης καρ-

ποῦ λιβανωτοῦ ἀνὰ ϛ ἅμα πάντα λειότατα ποιήσας ξηράνας ἀπό-
θου· ἐπὶ δὲ τῆς χρείας ἀνέσας ὕδατι καὶ συμφυράσας τῇ γῇ χρῶ· μὴ
λουούμενον δὲ δεῖ ἀπαντλεῖσθαι περσικῶν ἀώρων ἀφεψήματι. καὶ περὶ
μὲν τῆς γεωργουμένης γῆς ἱκανὰ καὶ ταῦτα.
Περὶ Λημνίας σφραγῖδος. Τὴν δὲ Λημνίαν γῆν, ἣν καὶ σφραγῖδα
Λημνίαν καλοῦσιν, ἑτοίμην λαμβάνεις ἅπαξ ἐν τῷ τόπῳ πεπλυμένην,
ἑτέρας πλύσεως μὴ δεομένην· ἄλλοτε δὲ ἄλλῳ ὑγρῷ ἀνιεμένη διαφό-
ρως ἐνεργεῖ. ἐπί γε μὴν τῶν κακοήθων καὶ σηπεδονωδῶν ἑλκῶν εἴποτε
ἐχρησάμην τῇ Λημνίᾳ, μεγάλως ὠφέλησεν. ἡ δὲ χρῆσις γίγνεται κατὰ
τὸ μέγεθος τῆς τοῦ ἕλκους κακίας.
ποῦ λιβανωτοῦ ἀνὰ ϛ ἅμα πάντα λειότατα ποιήσας ξηράνας ἀπό-

θου· ἐπὶ δὲ τῆς χρείας ἀνέσας ὕδατι καὶ συμφυράσας τῇ γῇ χρῶ· μὴ
λουούμενον δὲ δεῖ ἀπαντλεῖσθαι περσικῶν ἀώρων ἀφεψήματι. καὶ περὶ
τὸ μέγεθος τῆς τοῦ ἕλκους κακίας. τὸ μὲν γὰρ δυσῶδες λίαν πλαδα-
ρόν τε καὶ ῥυπαρὸν καὶ χρόνιον, ἀνέχεται δι' ὄξους δριμυτάτου τῆς

Λημνίας λελυμένης εἰς πηλώδη σύστασιν. οἴνῳ δὲ ἀνιεμένη καὶ τὰ
402
πρόσφατα τῶν τραυμάτων παρακολλᾷ. πινομένη δὲ καὶ πρὸς αἵματος

ἀναγωγὰς ἁρμόττει καὶ ἐπὶ τῶν θανασίμων φαρμάκων καὶ τῶν ὑπό

Λημνίας λελυμένης εἰς πηλώδη σύστασιν. οἴνῳ δὲ ἀνιεμένη καὶ τὰ
πρόσφατα τῶν τραυμάτων παρακολλᾷ. πινομένη δὲ καὶ πρὸς αἵματος
ἀναγωγὰς ἁρμόττει καὶ ἐπὶ τῶν θανασίμων φαρμάκων καὶ τῶν ὑπό
τινος τῶν ἰοβόλων δηχθέντων· ἐνιεμένη δὲ διὰ κλυστῆρος μετὰ χυλοῦ
ἀρνογλώσσου δυσεντερικοὺς μεγάλως ὠφελεῖ, προαποκλυσθέντων δηλο-
νότι τῶν ἑλκῶν ἅλμῃ. δίδοται δὲ καὶ αὐτοῖς καὶ τοῖς αἱμοπτυικοῖς εἰς
Αέτιος ο Αμιδηνός Iatricorum liber vi Chapter 84bis, l. 9
τατα τῷ μέλιτι ἀναλαβὼν ἕψε ὡς ἐρυθρὸν γενέσθαι καὶ ἀνελόμενος

χρῶ ἐντιθεὶς κατὰ τοῦ ὑπερέχοντος τόπου. Ἄλλο. ἰοῦ δ χαλκάνθου
δ πρασίου χυλοῦ κυάθους γ μέλιτος τὸ ἱκανὸν σκεύαζε καὶ χρῶ,
ὡς εἴρηται. Ἄλλο Ἀπολλωνίου Μεμφίτου. καταστέλλει πᾶσαν ὑπερ-
σάρκωσιν χωρὶς πόνου. στυπτηρίας σχιστῆς δ μίσυος κεκαυμένου
𐆄 δ ἰοῦ β Λημνίας σφραγῖδος β κόμμεως β ὄξει λείου καὶ ἀνά-
πλασσε τροχίσκους καὶ χρῶ σὺν ὕδατι ἢ οἴνῳ. καταστέλλει καὶ ἐπου-
λοῖ· ποιεῖ καὶ πρὸς μυκτῆρας ἡλκωμένους ἐξ οἱασδήποτε αἰτίας.
Πρὸς σκώληκας ἐν ὠσί. σκώληκας ἐν ὠσὶν ἢ γεννηθέντας ἢ
ἔξωθεν ἐμπεσόντας ἀποκτείνει τὰ πικρὰ καὶ τὰ δριμέα καθόλου, οἷον
Αέτιος ο Αμιδηνός Iatricorum liber viii Chapter 43, l. 41
ὀμφάκιον ξηρόν. τούτων ἀσθενέστερα καὶ ἀδηκτότερά ἐστι κόμμι τραγά-

κανθα σαρκοκόλλα ἄμυλον, οἷς χρηστέον ἐπὰν θλιβῇ μᾶλλον ὁ γαρ-
γαρεὼν σφιγγόμενος ὑπὸ τῶν στυφόντων ἢ ἐρεθιζόμενος ὑπὸ δακνόν-
των καὶ διαφορούντων. ἰσχυρότερα δὲ τῶν πρότερον εἰρημένων ἐστὶν
αἱματῖτις λίθος καὶ οὐκ ἔλαττον ὁ Φρύγιος κεκαυμένος καὶ Σινωπὶς
μίλτος καὶ ἡ Λημνία σφραγὶς καὶ τὸ διφρυγὲς τῆς τε Αἰγυπτίας
ἀκάνθης ὁ καρπὸς καὶ ῥοῦς μαγειρικός· στύφει δὲ ταῦτα ἐπιφανῶς
χωρὶς μὲν τοῦ τραχύνειν. στρυφνὰ δέ ἐστι βαλαύστια καὶ κύτινοι καὶ
σίδια καὶ κηκῖδες. στύφουσι δὲ ἱκανῶς καὶ αἱ στυπτηρίαι πᾶσαι. ἁπλᾶ
403
μὲν οὖν ταῦτα χρήσιμα· σύνθετα δὲ ἐξ αὐτῶν γίγνεται, ὅταν τῷ

σφοδρῷ τὸ μαλακὸν μίσγομεν ἢ ὅταν τὸ στῦφον τῷ διαφοροῦντι, τὴν
τὸ ἀνευρυσμένον στόμα τοῦ ἀγγείου, τῆς δὲ κατὰ ῥῆξιν ἐκ τοῦ κολλη-

θῆναι, τῆς δὲ δι' ἀνάβρωσιν ἐξ ἀναθρέψεως τῶν διαβρωθέντων· σφίγ-
γεται μὲν οὖν [οὐ] τὸ ἀνευρυσμένον καὶ ἀνεστομωμένον ἀγγεῖον ὑπὸ
τῶν στυφόντων· κολλᾶται δὲ τὸ ἐρρωγὸς ὑπό τε τούτων αὐτῶν καὶ
ὅσα τῶν μιγνυμένων αὐτοῖς ἐν τῇ συνθέσει ξηραινόντων χωρὶς δήξεως
καὶ κολλῶδές τι ἐχόντων, καθάπερ ἡ Λημνία σφραγὶς καὶ ὁ Σάμιος
ἀστήρ, καὶ τὰ παραπλήσια· ἀνατρέφεται δὲ τὸ διαβρωθὲν ὑπό τε τῶν
εὐχύμων τροφῶν καὶ τῶν σαρκωτικῶν ὀνομαζομένων φαρμάκων. ἐπι-
τήδεια μὲν οὖν ἐστι τὰ στύφοντα τοῖς μὴ βήττουσι, τοῖς εὐχύμοις,
τοῖς κατὰ ἀναστόμωσιν ἢ ῥῆξιν ἀνάγουσι. στύφει δὲ ὄξος τὸ κάλλιστον
καὶ ἀνδράχνη ἐσθιομένη (ὁ δὲ χυλὸς αὐτῆς πινόμενος δραστικώτερος),
τους καὶ χρονίους ἀναγωγὰς τοῦ αἵματος καὶ τοὺς ῥευματισμοὺς τοῦ
θώρακος, ἐν ἀρχῇ μὲν ὀξυκράτῳ ἑψῶν αὐτήν, ἐν δὲ ταῖς περιοδικαῖς
ἀναγωγαῖς ἁλὸς ὀλίγον συμπλέκων, πότιζε μεθ' ὕδατος· ὅτε δὲ τρα-
χύτης καὶ βὴξ ἐνοχλεῖ, γλυκεῖ κρητικῷ ἑψήσας, ἔπειτα συλλεάνας
αὐτὴν δίδου· μᾶλλον δὲ ξηραίνει ξηρὰ ἐμπασσομένη τῷ ποτῷ. ξηραίνει
δὲ ἀδήκτως καὶ Σάμιος ἀστὴρ καὶ μίλτος σινωπικὴ καὶ ἡ Λημνία
σφραγίς· δὶς τῆς ἡμέρας δίδου, ὡς βούλει, α μεθ' ὕδατος. ἀδήκτως
δὲ καὶ γενναίως ξηραίνει βῶλος ἀρμενιακή, ὡς οὐδὲν ἕτερον. δίδου
δὲ καὶ ταύτης α μεθ' ὕδατος θαρρῶν. ξηραίνει δὲ καὶ πυτία νεαροῦ
ἐλάφου ἢ ἐρίφου, ἡ δὲ τοῦ ἐλάφου παχύνει μᾶλλον. στομάχου δὲ
πάσχοντος δίδου ἅπαξ μὲν τὸ στῦφον, ἅπαξ δὲ τὸ ξηραῖνον, ἐνίοτε
μάκων, τὰ δὲ πεῖραν δεδωκότα σύνθετα φάρμακα τοῖς ἀρχαιοτέροις

ἰατροῖς ἐφεξῆς εἰρήσεται.
Πόμα αἱμοπτυικοῖς. κοραλλίου λίθου γῆς ἀστέρος ἠλέκτρου μαστί-
χης ἀνὰ ϛ ἀμύλου λιβάνου κόμμεως ἀνὰ δ δίδου κοχλιάριον
ξηρὸν μετ' ὀξυκράτου ἢ ἀφεψήματός τινος τῶν προειρημένων. Ἄλλο·
γῆς ἀστέρος ἀγηράτου λίθου Λημνίας σφραγίδος ἴσα· δίδου κοχλιάριον
μετὰ κυάθων β ἀρνογλώσσου. Ἄλλο· Λημνίας σφραγίδος ιϛ γῆς
ἀστέρος η ἀμύλου η σαρκοκόλλης δ κόμμεως β· δίδου
κοχλιάριον μετὰ ἀφεψήματος φοινίκων κυάθων β. παχὺ δὲ ἔστω τὸ
404
ἀφέψημα. Ἄλλο Ἀνδρομάχου· κοραλλίου πεφρυγμένου α λιβάνου

βαλαυστίων ἀνὰ ὀβλʹ9 δ ἀκακίας α κόμμεως β ὠῶν β τὰ λευκά.
ἰατροῖς ἐφεξῆς εἰρήσεται.

Πόμα αἱμοπτυικοῖς. κοραλλίου λίθου γῆς ἀστέρος ἠλέκτρου μαστί-
χης ἀνὰ ϛ ἀμύλου λιβάνου κόμμεως ἀνὰ δ δίδου κοχλιάριον
ξηρὸν μετ' ὀξυκράτου ἢ ἀφεψήματός τινος τῶν προειρημένων. Ἄλλο·
γῆς ἀστέρος ἀγηράτου λίθου Λημνίας σφραγίδος ἴσα· δίδου κοχλιάριον
μετὰ κυάθων β ἀρνογλώσσου. Ἄλλο· Λημνίας σφραγίδος ιϛ γῆς
ἀστέρος η ἀμύλου η σαρκοκόλλης δ κόμμεως β· δίδου
κοχλιάριον μετὰ ἀφεψήματος φοινίκων κυάθων β. παχὺ δὲ ἔστω τὸ
ἀφέψημα. Ἄλλο Ἀνδρομάχου· κοραλλίου πεφρυγμένου α λιβάνου
βαλαυστίων ἀνὰ ὀβλʹ9 δ ἀκακίας α κόμμεως β ὠῶν β τὰ λευκά.
τούτου τὸ τέταρτον δίδου μεθ' ὕδατος κυʹ9 α ς. Ἡ Ἀσκληπιάδου· πολυ
Ἄλλο τῶν πάνυ ἐξαιρέτων, ᾧ μαρτυρῶ· λιβάνου γῆς ἀστέρος ἀνὰ η

κρόκου ἀμύλου ἀρνογλώσσου χυλοῦ ξηροῦ ἀνὰ α· κόψας σήσας δίδου
κοχλιάριον σὺν ὀξυκράτῳ. Τροχίσκος Δοσιθέου πάνυ δόκιμος· βάτων
ἀκρεμόνων συμφύτου ῥίζης ἀκάνθης αἰγυπτίας καρποῦ ὑποκυστίδος
χυλοῦ. λυκίου ὀπίου λιβάνου ῥοῦ ποντικοῦ γῆς ἀστέρος ἀνὰ β ῥοῦ
μαγειρικοῦ γ ῥόδων ξηρῶν δ μύρτων ς κρόκου Λημνίας σφρα-
γῖδος μάκερος φλοιοῦ ἀνὰ α ς ἀναλάμβανε χυλῷ ἀρνογλώσσου ἢ
οἴνῳ σπαθίτῃ καὶ ποίει τροχίσκους καὶ δίδου μετ' ἀφεψήματος συμ-
φύτου ἢ πολυγόνου. Ἄλλο· τροχίσκος πρὸς αἱμοπτυικούς, ᾧ κέχρημαι,
διὰ παντὸς εὐδοκιμῶν· γῆς ἀστέρος γ ἀμύλου προσφάτου ε τραγα-
κάνθης α ς κόμμεως γ ἰχθυοκόλλης α ὄξους τὸ ἀρκοῦν. λῦε τὴν
Αέτιος ο Αμιδηνός Iatricorum liber viii

Chapter 70, l. 56
πλασθῆναι· δίδου δὲ τροχίσκον α μετ' ὀξυκράτου· χρῶ πάνυ θαρρῶν.

Τροχίσκος ὁ διὰ κοραλλίου, ὃ νῦν εὐδόκιμον καὶ σύνηθες πᾶσι τοῖς
ἐμπείροις· γῆς ἀστέρος βαλαυστίων κοραλλίου ὑποκυστίδος χυλοῦ
ἀκακίας
σμύρνης ῥοῦ ποντικοῦ δαύκου ὀμφακίου τραγακάνθης ἀνὰ β ῥοῦ
ἐρυθροῦ γ γλυκυρίζης ϛ συμφύτου ῥίζης δ κόμμεως ιη
λιβάνου β ὀπίου δ ἀμύλου Λημνίας σφραγῖδος κρόκου ἀνὰ Γης
405
στυπτηρίας σχιστῆς ιβ ἀκάνθης αἰγυπτίας καρποῦ δ· ἀναλάμβανε

τροχίσκους χυλῷ ἀρνογλώσσου ἢ οἴνῳ αὐστηρῷ παλαιῷ καὶ δίδου εἰς
κοίτην τριώβολον μετ' ὀξυκράτου. ποιεῖ καὶ δυσεντερικοῖς. Τροχίσκος
ὁ διὰ τῆς ἀκάνθης, ᾧ χρῶμαι κατακόρως, κλείδιον, φάρμακον ἐπιτε-
τευγμένον· ποιεῖ αἱμοπτυικοῖς πᾶσι κοιλιακοῖς δυσεντερικοῖς καὶ τοῖς
τὸ ὀρόβινον βρέχε τῷ ὄξει ἡμέραν α καὶ ἑνώσας δίδου κοχλιάριον

νήστει. Ἄλλη ἀντίδοτος φθισικὴ ποιοῦσα πρὸς πᾶσαν χρονίαν βῆχα·
ἀμυγδάλων πικρῶν λελεπισμένων β κνίδης σπέρματος πεφρυγμένου
δ γλυκυρίζης χυλοῦ ξηροῦ συμφύτου ῥίζης ἀνὰ β γῆς ἀστέρος
στροβίλων πεφρυγμένων ἀνὰ ας σησάμου λινοσπέρμου πεφρυγμένου
τραγακάνθης ἀνὰ α ἴρεως ὁμοίως Λημνίας σφραγίδος σταφίδων κεκα-
θαρμένων ἀνὰ ας ὀρόβων λευκῶν λελεπισμένων λειοτάτων β
ἑψήματος καὶ μέλιτος τὸ ἀρκοῦν· εἰς ἀνάληψιν δίδου κοχλιάριον
νήστει, ἐνίοτε δὲ καὶ εἰς κοίτην. χρῶ δὲ καὶ τῇ διὰ κωδυῶν ποικίλῃ
τῇ ἀναγραφείσῃ πρὸς κατάρρουν, εἰς κοίτην διδομένῃ. χρῶ καὶ τοῖς
πρὸς ἐμπυικοὺς γεγραμμένοις καὶ τοῖς ἀρτηριακοῖς. ἁρμοδιωτάτη δὲ
Αέτιος ο Αμιδηνός Iatricorum liber ix Chapter 42, l. 316
λυσίμαχον, βαλαύστιον, σιδηρίτιδος τῆς ἡρακλείου τὰ φύλλα καὶ ἡ

ῥίζα, ἰτέας ῥίζα, συμφύτου ῥίζα καὶ ὁ καρπὸς καὶ τὰ φύλλα, ῥέον
ποντικόν, ἀλθαίας ῥίζα, γναφάλιον σὺν οἴνῳ αὐστηρῷ, ἱππούρεως χυ-
λὸς μετὰ γλυκέος, λωτοῦ τοῦ δένδρου καρπός· καὶ τοῦ λωτίνου ξύ-
λου τὸ πρῖσμα ἐμπασσόμενον τῷ ποτῷ καὶ πινόμενον γενναίως ποιεῖ.
Φλοιὸς λιβάνου λεῖος πινόμενος, Λημνία σφραγίς, μίλτος σινωπική,
οἰνάνθη ὡς ἄλφιτον πινομένη, ὁλοσχίνου καρπὸς πεφρυγμένος, φλόμου
ῥίζης ἐξώρου, μόρα τὰ ὀμφακίζοντα ὁμοίως διδόμενα, γίγαρτα στα-
φυλῆς καὶ ἀσταφίδος ξηρὰ λεῖα ἢ κεκαυμένων ἡ τέφρα, ἀρνογλώσσου
σπέρμα ξηρὸν λεῖον καὶ τὰ φύλλα ὁμοίως καὶ ἡ ῥίζα. Τῶν δὲ ποσῶς
στυφόντων, ἀμβλυνόντων δὲ μᾶλλόν ἐστι σάμιος ἀστὴρ καὶ ἄμυλον·
Αέτιος ο Αμιδηνός Iatricorum liber xi Chapter 27, l. 35
ἐνιέμενα ταῦτα βοηθεῖ· καὶ ἐγκαθίσματα δὲ ἁρμόζει ἐκ τῆς ὁμοίας ὕλης

σκευαζόμενα·
καὶ γὰρ ὀξύκρατον καὶ ἀφέψημα σχίνου καὶ βάτου καὶ τῶν ὁμοίων
ἁρμόσαι ἄν. Δι-
δόναι δὲ καὶ πίνειν τὰ πρὸς τὰς ἀναγωγὰς τοῦ αἵματος ἁρμόδια φάρμακα
σύνθετά τε
καὶ ἁπλᾶ, οἷον τοῦ τε ῥέου ποντικοῦ λειοτάτου, καὶ λωτοῦ τοῦ δένδρου
πρίσματα ἢ
406
ῥινήματα καὶ μάλιστα τοῦ φλοιοῦ, γλυκυσίδης ἢ παιωνίας τοὺς ἐρυθροὺς

κόκκους ιβʹ,
Σαμίαν γῆν, τὴν Λημνίαν σφραγῖδα, ἵππουριν, κενταυρίου μεγάλου
ῥίζαν, καὶ λιβα-
νωτοῦ φλοιὸν, καὶ τὰ τούτοις ὅμοια. – Κάλλιστον δὲ καὶ τοῦτο ᾧ
ἐχρήσατο Ἀρχι-
γένης πρὸς τοὺς αἱμοῤῥαγοῦντας. Στυπτηρίας σχιστῆς αʹ, κόμμεως
ὀβολὸν αʹ,
τραγακάνθης βʹ· γλυκεῖ διαλύσας χρῶ· ἀναλάμβανε τροχίσκους καὶ
δίδου ὀβο-
λοὺς βʹ μετὰ γλυκέος. – Ἄλλο Ἀσκληπιάδου πρὸς τὰς τῆς κύστεως
αἱμοῤῥαγίας.
Αέτιος ο Αμιδηνός Iatricorum liber xi Chapter 29, l. 39
κοις τοῦτο μὲν ἄνωθεν περιλαμβανόντων τὸ ἦτρον, σὺν φλεγμονῇ μὲν

ὑφεστηκυίας
τῆς ἑλκώσεως, τὰ διὰ λινοσπέρμου καὶ τήλεως καταπλάσματα, καὶ τὰ
λοιπὰ τὰ τὴν
φλεγμονὴν λύειν δυνάμενα, ἐγκαθίσματά τε καὶ πυρίας διὰ ἐλαίου καὶ διὰ
σπόγ-
γων, καὶ κηρωτὰς ἐπιῤῥίπτειν διὰ οἰσύπου καὶ βουτύρου καὶ στέατος
χηνείου καὶ
στύρακος, ἢ κηρωτὴν μυρσινίνην προσειληφυῖαν Σαμίαν γῆν ἀντὶ
ψιμυθίου, ἢ Λημνίαν σφραγῖδα, ἢ σινωπίδα, ἢ διφρυγές. Εἰ δὲ
στενοχωρία γένοιτο βιαιοτέρα,
ναρδίνη ἔστω ἡ κηρωτὴ, τῆς τε μαλάχης αἱ ῥίζαι εὖ καθεψηθεῖσαι ἐν
μελικράτῳ
εἶτα λειανθεῖσαι συμπεπλέχθωσαν τῇ κηρωτῇ, ἢ μελίλωτον ὁμοίως, καὶ
τῆλις, ἢ ἡ τετραφάρμακος, ἢ ἡ ἐννεαφάρμακος· ποιοῦσι γὰρ ἀνέσεις·
παντὶ δὲ σύμπλεκε στύρακος τὸ ἀρκοῦν.
Αέτιος ο Αμιδηνός Iatricorum liber xii Chapter 42, l. 14
ταῖς δι' ἐλαίου ῥοδίνου καὶ οἴνου γλυκέος καὶ βραχυτάτου κηροῦ, ἅμα
μιγνυμένων, ἔπειτ' ἐρίοις οἰσυπηροῖς ἀναλαμβανομένων· προσλαμβα-
νέτω δέ ποτε καὶ ἀφρονίτρων. γραφήσονται δὲ αἱ τούτων συνθέσεις ἐν
τοῖς ἀκόποις μετὰ βραχέα. ἀλλὰ καὶ ἀκόνης ναξίας τὸ κατὰ τὰς παρατρί-
ψεις τῶν σιδήρων ἀθροιζόμενον γλοιῶδες καταχρισθὲν ὤνησεν, ἥ τε
σελι-
νουσία καλουμένη γῆ καὶ ἡ κρητικὴ καὶ ὁ σάμιος ἀστὴρ καὶ ἡ Λημνία
σφραγὶς οἴνῳ τε καὶ ὀξυκράτῳ καὶ ὄξει καὶ γλυκεῖ διαλυόμενα. καὶ
μέντοι
407
καὶ τυρὸς νεοπαγὴς ἐπιτιθέμενος ὀνίνησι μετρίας φλεγμονὰς καὶ μόνος

καὶ
μετ' ἀλφίτων ἢ ἀλεύρων κριθίνων· ἔχει γὰρ ἐν ἑαυτῷ οὐκ ἀποκρουστικόν
τι μόνον, ἀλλὰ καὶ διαφορητικόν· διὸ ἀποκρούεται τὰ λεπτὰ τῶν
ῥευμάτων
καὶ κενοῖ τὰς ἐν τοῖς ἄρθροις ὑγρότητας. καὶ σχίνου δὲ οἱ ἁπαλοὶ
ἀκρεμόνες
Αέτιος ο Αμιδηνός Iatricorum liber xii Chapter 67, l. 29
λευκοῦ, χαλβάνης καθαρᾶς, τερεβινθίνης χίας, βδελλίου σκυθικοῦ τοῦ

μέλανος καὶ λιπαροῦ καὶ ῥητινώδους, ἀμμωνιακοῦ θυμιάματος ἀνὰ ϛʹ,
συμφύτου ῥίζης ξηρᾶς προσφάτου, βράθυος, ἐρυθροδάνου ῥίζης,
ἑλενίου,
ἀγαρικοῦ, σκορδίου βοτάνης, παλιούρου σπέρματος, σαρξιφάγου,
κέστρου,
κυκλαμίνου ῥίζης ξηρᾶς, ἄγνου σπέρματος πεφρυγμένου ἀνὰ ηʹ, μα-
στίχης χίας, βρυωνίας ῥίζης ξηρᾶς προσφάτου, Λημνίας σφραγῖδος, ὀπο-
βαλσάμου ἀνὰ ιϛʹ, ὀποῦ πευκεδάνου ιϛʹ (τούτου δὲ μὴ παρόντος, ἐμ-
βλητέον σαγαπηνοῦ ηʹ) καὶ ῥίζης πευκεδάνου προσφάτου ξηρᾶς ιϛʹ,
ἀρτίσκων θηριακῶν ιϛʹ (ἐχέτωσαν δὲ τῶν σαρκῶν μέρη δύο, ἄρτου δὲ
μέρος ἕν· εἰρήσεται δὲ αὐτῶν ἡ σκευασία ἐν τῷ περὶ θηριακῆς λόγῳ),
στύρακος, εἰ μὲν παρείη, καλαμίτου, εἰ δὲ μή, τοῦ ξανθοῦ τε καὶ λιπαροῦ
Αέτιος ο Αμιδηνός Iatricorum liber xvi Chapter 62, l. 43
μεγάλων ἰσχυρῶς ἀνεστόμωται, τῶν αὐστηρῶν φαρμάκων ἐστὶ

χρεία, οἷον βαλαυστίου, ἀκακίας, ὑποκυστίδος, ὀμφάκων, κηκίδων,
σιδίων καὶ τῶν ὁμοίων. εἰ δὲ εἴτε μικρὸν ἐστὶ τὸ ἐρρωγὸς ἀγγεῖον
ἢ ἀνεστόμωται μετρίως, τοῦτο δὲ γνωσόμεθα ὡς πρείρηται ἐκ τοῦ
ὀλίγον εἶναι τὸ φερόμενον αἷμα χωρὶς πλείστης ὀδύνης, ἀλόη
τούτῳ ἐπιτηδεία καὶ μάννη καὶ ὁ τῆς πίτυος φλοιὸς, ἥ τε Λημνία
σφραγὶς καὶ ὁ τῆς αἰγυπτίας ἀκάνθης καρπὸς, κρόκος τε καὶ
λίθος αἱματίτης καὶ ὅσα τοιαῦτα σὺν τῷ χυλῷ τοῦ ἀρνογλώσσου,
ἢ σὺν οἴνῳ μέλανι ἢ χυλῷ ἀρνογλώσσου προστιθέμενα ἢ ἐγχυ-
ματιζόμενα. Εἰ δὲ ἐξ ἀναβρώσεως αἱμορραγία γένηται, τὰ πολλὰ
μὲν ὡς εἴρηται οὐδὲ λαύρως αὐταῖς ἀλλὰ ὀλίγη καὶ κατὰ βραχὺ
τῶν ὁμοίων· καὶ κηρωτὰς διὰ τούτων σκευαζομένας ὑποτιθέναι

τῷ ὑπογαστρίῳ καὶ τῇ ὀσφύϊ. ἐπιβοηθοῦσι δὲ καὶ σικύαι κατὰ
τῆς ῥάχεως ἄνω κολλώμεναι καὶ κατὰ τὸν τῶν μασχαλῶν τόπον·
408
ἀγαθὸν γὰρ καὶ τὰ πινόμενα φάρμακα παρὰ τῶν αἱμοπτοϊκῶν

καὶ ταύταις διδόμενα, τῶν μὲν ἁπλῶν ῥέον ποντικὸν, σάμιος
ἀστὴρ, Λημνία σφραγὶς μετὰ χυλοῦ ἀρνογλώσσου ἢ πολυγόνου,
καὶ τὰ λοιπὰ τὰ ἐκεῖσε προκατηριθμημένα ἁπλᾶ τε καὶ σύνθετα
πάντα, καὶ ἡ σύμπασα δὲ δίαιτα στυπτικωτέρα ἔστω καὶ ποσῶς
παχύνουσα καὶ ἀφ' ὑδροποσίας τηρείσθω. Εἰ δὲ αἱ δυνάμεις
πίπτοιεν, δοτέον οἶνον τῶν παχυτέρων·
τῷ ἀγκίστρῳ βρόχον περιβαλεῖν τῇ ἐγχαράξει καὶ ἀποσφῖγξαι,

καὶ μετὰ βραχὺ ἀνατείναντας ἀποτέμνειν, ἔπειτα προσάπτεσθαι
τῷ ἀνθηρῷ ξηρίῳ. Εἰ δὲ χωρὶς χειρουργίας βούλοιο ἀπομαραί-
νειν καὶ τυφλοῦν τὰς αἱμορροΐδας, προσάπτου ξηροῖς τοιούτοις·
σπόδιον καὶ ῥόδα ξηρὰ λεῖα κατάπλασσε, ἢ ἀκακίαν μετ' οἴνου
αὐστηροῦ ἐπίχριε τὰς αἱμορροΐδας, ἢ Λημνίαν σφραγῖδα μετ'
ὄξους. Ἄλλο. Στίμμεως γοη. ῥόδων ξηρῶν, μάννης ἀνὰ γοβ.
κυτίνων γοα. χρῶ ξηρῷ. Ἄλλο. Βαλαυστίων πεφρυγμένων
γοστ. σιδίων γογ. ῥόδων ἄνθους, σποδίου ἀνὰ δραχ. β. χρῶ.
Ἄλλο πρὸς αἱμορροΐδας μᾶλλον καλόν. Μανδραγόρου χυλοῦ,
στυπτηρίας, ἀκακίας ἀνὰ δραχ.
Ορειβάσιος ., Collectiones medicae (lib. 1-16, 24-25, 43-50)

καίειν. ὕδωρ μὲν οὖν ψυχρὸν καὶ χυλὸς ψυλλίου, κωνείου, σέρεως,
πολυγόνου διὰ τὸ ψύχειν ἵστησιν· ὄξος δὲ καὶ ὀξύκρατον καὶ χυλὸς
ἀνδράχνης, ἀρνογλώσσου, ῥοῦ Συριακοῦ, ὑποκιστίδος, βαλαυστίου διὰ
τὸ στύφειν· ἔτι δὲ κηκίς, ἀκακία, ὀμφάκιον, λεπίς, ἰός· γύψος δὲ καὶ
καδμεία καὶ ψιμύθιον καὶ διφρυγὲς κεκαυμένον καὶ Σάμιος ἀστὴρ καὶ
γῆ Σαμία καὶ ἤλεκτρον καὶ μίλτος Λημνία καὶ ἀράχνιον καὶ μάννα
τῷ παρεμπλάσσειν· σπόγγος δὲ καινὸς εἰς πίσσαν ἀποβραχεὶς καὶ
καεὶς τρύξ τε οἴνου καὶ ὄξους τῷ ξηραίνειν· μίσυ δὲ καὶ χαλκῖτις
καὶ χάλκανθος καὶ καυτήριον τῷ καίειν καὶ συνάγειν τὰ σώματα. δεῖ
δ' ἄρχεσθαι μὲν ἀπὸ τῶν ψυχόντων ἢ στυφόντων, ἐπὶ τελευταίᾳ δὲ
τὰ καίοντα παραγίνεσθαι. εἰδέναι δὲ χρὴ ὅτι αἱ μὲν τῶν ἄλλων μερῶν

ἢ κατ' ἰδίαν ἢ σὺν ῥοδίνῳ ἢ σὺν οἴνῳ στύφοντι ἢ σὺν ἀλεύρῳ σιτανίῳ.
409
ἰσχυρότερον δ' ὠὸν σὺν μάννῃ ἢ σὺν κόμμει, καὶ ἔτι μᾶλλον κόλλα
διεθεῖσα ὕδατι ζέοντι. καὶ κοχλίαι δὲ λευκοὶ σὺν τοῖς ὀστράκοις λεαν-
θέντες ἁρμόζουσι, καὶ κατ' ἰδίαν, καὶ σὺν τῷ ὠῷ. καὶ κρόκος δὲ σὺν
οἴνῳ καταχριόμενος παρηγορεῖ, καὶ ἔτι μᾶλλον γλαύκιον σὺν οἴνῳ.
ἄριστον δ' ἐστὶ Λημνία σφραγὶς μετ' ὄξους ἢ μετὰ χυλοῦ βοτάνης
περδικίου, ἀκακία τε κιρρὰ σὺν οἴνῳ παραπλησίως ὀνίνησιν. τούτων
δὲ τὰ μὲν τῷ περιτενὲς ἐργάζεσθαι τὸ δέρμα τοῦ μετώπου καὶ τῶν
κροτάφων καὶ διὰ τοῦτο θλίβειν τε τὰ ἀγγεῖα καὶ ἀπολαμβάνειν τὴν
ἐπιρροὴν τοῦ αἵματος ὠφελεῖ, τὰ δὲ τῷ στύφειν μετὰ τῆς περιτονίας
καὶ συστέλλειν τῇ στύψει τὰ ἀγγεῖα.

Book 13, chapter gamma , section 10, l. 1
τὴν δὲ λεπτὴν καὶ τεφρώδη καὶ ἄτηκτον φαύλην ἡγητέον. δύναμιν

δ' ἔχει διαλυτικὴν καὶ ψυκτικήν· παραλαμβάνεται δὲ καὶ πρὸς καλλι-
βλέφαρα καὶ βαφὰς τριχῶν καὶ τὰς τῶν ἀμπέλων χρίσεις πρὸς τὴν
τῆς ἐκβλαστήσεως ὥραν, κτείνουσα τοὺς ἐπιγινομένους σκώληκας.
Ἡ δὲ Λημνία λεγομένη σφραγὶς γῆ ἔκ τινος ὑπονόμου
ἀντρώδους ἀναφέρεται.
Γύψος δύναμιν ἔχει στυπτικήν, ἐμπλαστικήν, αἱμορραγίας τε καὶ
ἱδρῶτας ἵστησι, ποθεῖσα δὲ κτείνει κατὰ πνιγμόν.
Διφρυγοῦς εἴδη τρία· τὸ μὲν γὰρ μεταλλικόν ἐστιν, ὃ δὴ ἐν
Κύπρῳ μόνῃ γίνεται· πηλῶδες γὰρ ὂν ἀναφέρεται ἐκ βυθοῦ τινος

ἐν ὕδατι βραχέν, νευράς, νυμφαίας ἡ ῥίζα, σίραιον πάνυ, παρωνυχία,

πενταφύλλου ἡ ῥίζα, πολυπόδιον, πτέρεως ἡ ῥίζα καὶ θηλυπτέρεως,
σμύρνα, σαρκοκόλλα, στοιβῆς ὁ καρπὸς καὶ τὰ φύλλα, τίτανος πλυ-
θεῖσα, τραγάκανθα, φοίνικος ἡ ῥίζα καὶ ὁ καρπός, ὠκιμοειδοῦς τὸ
σπέρμα ἡ καὶ φιλεταίριος, γῆ πᾶσα (συντελεῖ δ' εἰς τοῦτο αὐτῇ τὸ
πεπλύσθαι· δραστικωτέρα δ' ἐστὶν ἡ Λημνία), καδμεῖαι αἱ ἐκ τῶν
καμίνων πλυθεῖσαι, λίθος ὃν καλοῦσι λευκογραφίδα· Ἀσσίας πέτρας
ἄνθος τὰς πλαδαρὰς σάρκας ἐκτήκει· ἧττον δ' αὐτῆς ἡ πέτρα·
πομφόλυξ συνεχῶς πλυθεῖσα, τίτανος σβεσθεῖσα καὶ πλυθεῖσα γενναίως,
ψωρικὸν μᾶλλον χαλκίτεως· ὠῶν τὸ λευκὸν καὶ λεπτὸν ἀδηκτότατον·
ὁμοίας δὲ φύσεώς ἐστι καὶ ἡ λέκιθος αὐτῶν·
Ορειβάσιος ., Collectiones medicae (lib. 1-16, 24-25, 43-50)Book 15,

410
chapter 1:25, section 9, l. 2
καὶ παρηγορικὸν οὐκ ἔχουσα, καθάπερ ἡ Σαμία τε καὶ ἡ Χία καὶ ἡ

Σελινουσία. – Καὶ ἡ Κιμωλία δὲ βραχὺ τούτων ἰσχυροτέρα τυγχά-
νουσα ἄδηκτός ἐστιν ἔτι, καὶ μάλιστα εἰ πλυθείη. – Καὶ ἡ Κρητικὴ
δὲ γῆ παραπλησία πώς ἐστι ταύταις, ἀλλ' ἱκανῶς ἀσθενὴς ὑπάρχει,
πολὺ τὸ ἀερῶδες ἔχουσα· τὸ μέντοι ῥυπτικὸν ἔχει. – Τούτων δὲ
πασῶν ἡ Λημνία δύναμιν ἰσχυροτέραν ἔχει· πρόσεστι γὰρ αὐτῇ τι
καὶ στύψεως. – Ἡ δ' Ἐρετριὰς ἔτι καὶ ταύτης ἰσχυροτέρα, οὐ μὴν
ὥστε ἤδη δάκνειν· ἂν δὲ καὶ πλυθῇ, πάνυ μετρία γίνεται παραπλησίως
ταῖς προειρημέναις. καὶ μέντοι καὶ καίουσιν αὐτὴν ἔνιοι ποιοῦντες
λεπτομερεστέραν, ὡς ἐς τὴν διαφορητικὴν μεταπίπτειν δύναμιν. εἰ δὲ
πλυθείη καυθεῖσα, ἀποτίθεται μὲν τὸ δριμύ, τὸ δ' ἐκ τῆς ὀπτήσεως

Ἡ δὲ Λημνία σφραγὶς ἐπὶ χρονίων καὶ κακοήθων καὶ σηπε-

δονωδῶν καὶ δυσεπουλώτων ἑλκῶν μεγάλως ὠφέλησεν· ἡ δὲ χρῆ-
σις γίνεται κατὰ τὸ μέγεθος τῆς τοῦ ἕλκους κακίας· τὸ μὲν γὰρ
δυσῶδες καὶ λίαν πλαδαρὸν καὶ ῥυπαρὸν ἀνέχεται δι' ὄξους δριμυ-
τάτου τῆς Λημνίας λελυμένης εἰς πηλώδη δηλονότι σύστασιν. καὶ
δι' οἴνου ἢ ὕδατος ἢ ὀξυμέλιτος ἢ ὀξυκράτου ἢ μελικράτου,

Ἡ δὲ Λημνία σφραγὶς ἐπὶ χρονίων καὶ κακοήθων καὶ σηπε-

δονωδῶν καὶ δυσεπουλώτων ἑλκῶν μεγάλως ὠφέλησεν· ἡ δὲ χρῆ-
σις γίνεται κατὰ τὸ μέγεθος τῆς τοῦ ἕλκους κακίας· τὸ μὲν γὰρ
δυσῶδες καὶ λίαν πλαδαρὸν καὶ ῥυπαρὸν ἀνέχεται δι' ὄξους δριμυ-
τάτου τῆς Λημνίας λελυμένης εἰς πηλώδη δηλονότι σύστασιν. καὶ
δι' οἴνου ἢ ὕδατος ἢ ὀξυμέλιτος ἢ ὀξυκράτου ἢ μελικράτου, ὅπως
ἂν ἡ χρεία κελεύῃ, ἐπιτήδειόν ἐστιν. εἴ τις θυΐαν ἐκ μολύβδου
σκευάσας μετὰ δοίδυκος μολυβδίνου ῥόδινον ἐμβαλὼν ἢ ὀμφάκινον
ἔλαιον ἢ χυλὸν ἀειζῴου ἢ κοτυληδόνος ἢ σέρεως ἢ θριδακίνης ἢ
χονδρίλης ἢ ψυλλίου ἢ ὄμφακος ἢ ἀνδράχνης τρίβοι ὡς ἀνεῖναι χυλόν

411
ἐκκρίναντες ἐπισπασάμενοί τε τὸν δίδυμον διὰ τῆσδε τῆς διαιρέσεως

καὶ συνελκύσαντες αὐτῷ τὰ ἀγγεῖα ἀποβροχίσομεν τὸ αἱμορραγοῦν.
εἰ δὲ μὴ ἐξ ἀγγείου φέροιτο μεγάλου, πολλὰ δ' ἐπιδακρύοι σώματα,
εἰ μὲν ἄνωθεν, ταῖς τε ψυχούσαις καὶ στυφούσαις ἐμβροχαῖς ἀδια-
λείπτως ἀπαντλήσομεν μάννῃ τε πολλῇ χρησόμεθα ἐπιπάττοντες καὶ
Λημνίᾳ σφραγῖδι καὶ ἀστέρι Σαμίῳ καὶ σπόγγῳ καινῷ, πίσσῃ μὲν
ἐνειληθέντι ὑγρᾷ, καέντι δὲ μετὰ τοῦτο καὶ λειωθέντι, χάρτῃ τε κε-
καυμένῃ καὶ τοῖς ὁμοίοις. εἰ δ' ἐκ τοῦ ὀσχέου γένοιτο ἡ ἐπιδάκρυσις,
ἐμβαλόντες, ὡς ἔφαμεν, τὴν ἐν τῷ ὀσχέῳ διαίρεσιν εὐθυτενῆ, εἰ μὲν
ὁ δίδυμος ἀνηρτῆσθαι τύχοι, τοῖς εἰρημένοις ἰσχαίμοις ἐμπάσσομεν τὸν
ὄσχεον, εἰ δὲ μένοι κατὰ χώραν, μάννῃ καὶ κυαμίνῳ ἀλεύρῳ ὅτι
Ορειβάσιος ., Eclogae medicamentorum Chapter 30, section 1, l. 4
Περὶ αἱμοπτυϊκῶν.
Αἱμοπτυϊκοῖς δίδοται χυλὸς πρόσφατος πολυγόνου ἢ ἀρνογλώσσου

ἢ βάτου ἢ κηκίδων ἢ ὠκίμου ἢ ἡδυόσμου κατ' ἰδίαν μετ' ὄξους βρα-
χέος. ἢ ῥᾶ Ποντικὸν λεῖον ἐμπάσσειν τῷ ποτῷ ἢ Σάμιον ἀστέρα ἢ
Λημνίαν σφραγίδα μετὰ τοῦ Σαμίου ἢ κοράλλιον ἢ ἐλαίας ἡψημένης
χυλὸν ἢ ἀκακίαν ἢ ὑποκιστίδα ἢ βαλαύστιον ἢ πράσιον ἢ ῥοῦν ἢ κη-
κῖδα λείαν ἢ ἐρυθρόδανον ἢ κόμμι ἢ τραγάκανθαν μετὰ μήκωνος με-
λαίνης ἢ πυτίαν λαγωοῦ ἢ ἐλαφείαν ἢ μοσχείαν ἢ πράσου σπέρμα
ὅσον τοῖς τρισὶ δακτύλοις κατασχεῖν μετ' ἴσου μήκωνος σπέρματος ἢ
ὄμφακος ξηροῦ κοχλιάριον.
κῖδα λείαν ἢ ἐρυθρόδανον ἢ κόμμι ἢ τραγάκανθαν μετὰ μήκωνος με-

λαίνης ἢ πυτίαν λαγωοῦ ἢ ἐλαφείαν ἢ μοσχείαν ἢ πράσου σπέρμα
ὅσον τοῖς τρισὶ δακτύλοις κατασχεῖν μετ' ἴσου μήκωνος σπέρματος ἢ
ὄμφακος ξηροῦ κοχλιάριον. – Τροχίσκος ὁ διὰ κοραλλίου.
Λιβάνου ἄρρενος η, γῆς Σαμίας, βαλαυστίων, κοραλλίου ἀνὰ δ,
ἀμύλου, Λημνίας σφραγίδος ἀνὰ β, ὀπίου ὑοσκυάμου σπέρματος ἀνὰ
α. ἀναλάμβανε χυλῷ ἀρνογλώσσου. – Αἱμοπτυϊκοῖς. Κοραλλίου,
Σαμίου ἀστέρος ἴσα. δίδου κοχλιάρια γ μετ' ὀξυκράτου κυάθους γ
κατὰ μέρος. – Ἡ δι' ἰτεῶν. Κηροῦ, πιτυΐνης, πίσσης, ἀσφάλτου
ἀνὰ 𐆄 α, μελαντηρίας, χαλκίτεως, χαλκάνθου, μίσυος, ψιμυθίου, κηκί

412
Ἐγκάθισμα εἰς τὸ αὐτό. Ὀξύκρατον ἢ ἀφέψημα σχίνου ἢ βάτου

ἢ σιδίου ἢ ῥοὸς βυρσοδεψικῆς. θρόμβους αἵματος ἐν κύστει διαλύει
πινόμενα σιλφίου ὀπὸς ἢ τὰ φύλλα αὐτοῦ λεαινόμενα καὶ πινόμενα.
αἱμορραγούσης κύστεως ποτίζειν τῷ ῥᾶ τῷ Ποντικῷ ἢ Σαμίᾳ γῇ ἢ
σφραγίδι Λημνίᾳ, καὶ τὰ σύνθετα ὅσα τοῖς αἱμοπτυϊκοῖς δίδοται προς-
ενεκτέον. πρὸς ἑλκώσεις κύστεως κατάπλασμα διὰ φοινίκων ἢ σταφί-
δων μετὰ κηκῖδος καὶ στυπτηρίας καὶ σιδίων καὶ ἀκακίας καὶ ὑπο-
κιστίδος· θερμὰ δ' ἐπικείσθω, ἔσθ' ὅτε καὶ φακοῦ ἐπιτιθεμένου τῷ
καταπλάσματι. ταῦτα δ' ἤτοι φοίνιξιν ἀναλαμβανέσθω ἢ σὺν αἰρίνῳ
ἀλεύρῳ ὀξυμέλιτι ἡψήσθω. εἰ δ' ἄνευ νομῆς φλεγμαίνοι, ὠμῇ λύσει
Ἔλαιον πινόμενον καὶ ἐξεμούμενον, ὑδρέλαιον χλιαρόν, ἢ βούτυ-

ρον σὺν ὕδατι θερμῷ, μαλάχης ἀφέψημα μετ' ἐλαίου, ἢ τήλεως ἢ
λινοσπέρμου ἢ τραγείου στέατος ἢ χόνδρου ἢ κνίδης σπέρματος
ἀφέψημα, μετ' ἐλαίου ἕκαστον. – Ἕτερα κοινὰ βοηθήματα μετὰ
τὸν διὰ τοῦ ἐλαίου ἔμετον ἐφ' ὧν ἠγνοήθη τὸ δηλητήριον πινόμενα.
Λημνία σφραγίς, ἀγαρικόν, ἀβρότονον, ἐρύσιμον, ἠρυγγίου ῥίζα, σταφυ-
λίνου σπέρμα, νάρδος Κελτική, καστόριον, νάρθηκος χλωροῦ ἐντεριώνη,
πρασίου χυλός, σιλφίου ὀπός, ἀριστολοχία μακρά, πηγάνου ἀγρίου
σπέρμα, κέστρου φύλλα· ἑκάστου αὐτῶν δραχμῆς μιᾶς πλῆθος μετ'
οἴνου πινέσθω. ποιεῖ δὲ καὶ πίσσα ὑγρὰ μετὰ μέλιτος ἐκλειχομένη·
βοηθοῦσι δὲ καὶ ἀντίδοτοι ὥσπερ ἡ θηριακὴ καὶ ἡ ζωπύρειος καὶ αἱ
Ορειβάσιος ., Synopsis ad Eustathium filium Book 3, chapter 35, section

9, l. 3
μετ' ὀξυρροδίνου ἰδίᾳ, εἶτα λειωθέντα ἐπιβαλὼν τὸν ὀπὸν καὶ

τὸν λίβανον μετὰ μυρσίνου ἐλαίου ὀλίγου, μίξας ὁμοῦ πάντα καὶ
ποιήσας ὡς ἀνακόλλημα, καταβρέχων ὀθόνιον ἐπιτίθει καὶ ξηραινό-
μενον ἄλλασσε συνεχῶς μολυνόμενον μόνον τοῖς ἰχῶρσιν. – Πρὸς
ἕλκη κακοήθη καὶ δυσεπούλωτα καὶ χρόνια καὶ σηπεδονώδη
καὶ πλαδαρά. Λημνία σφραγὶς τὰ τοιαῦτα ἕλκη ὠφελεῖ μεγάλως
προσκομιζομένη κατὰ σύστασιν πηλώδη· ἀλλ' εἰ μὲν εἴη τὸ ἕλκος
δυσῶδες καὶ πάνυ πλαδαρὸν καὶ ῥυπαρόν, ἄνιε αὐτὴν ὄξει δριμυτάτῳ,
εἰ δὲ μή, δι' οἴνου ἢ ὕδατος ἢ ὀξυκράτου ἢ ὀξυμέλιτος ἢ μελικράτου,
ἢ ὅπως ἂν ὑποφαίνῃ τὸ πρόσφορον τῆς χρήσεως. – Πρὸς ἕλκη
καρκινώδη καὶ κακοήθη καὶ πρὸς τὰς ἐν αἰδοίοις καὶ ὄρχεσι
413

1, l. 2
Περὶ κακοήθων ἑλκῶν.
Τὰ δὲ κακοήθη καὶ δυσεπούλωτα καὶ χρόνια καὶ σηπεδονώδη τῶν

ἑλκῶν Λημνία σφραγὶς ὠφελεῖ μεγάλως· ἡ δὲ χρῆσις γίνεται κατὰ τὸ
μέγεθος τῆς τοῦ ἕλκους κακίας· τὸ μὲν γὰρ δυσῶδες καὶ λίαν πλαδα-
ρὸν καὶ ῥυπαρὸν ἀνέχεται δι' ὄξους δριμυτάτου τῆς Λημνίας ἀνιεμένης
εἰς πηλώδη σύστασιν· καὶ δι' οἴνου δ' ἢ ὕδατος ἢ ὀξυμέλιτος ἢ ὀξυ-
κράτου ἢ μελικράτου, ἢ ὅπως ἂν ἡ χρεία κελεύῃ, ἐπιτήδειόν ἐστιν.
εἴ τις θυίαν ἐκ μολύβδου κατασκευάσας μετὰ δοίδυκος μολυβδίνου

1, l. 4
Περὶ κακοήθων ἑλκῶν.
Τὰ δὲ κακοήθη καὶ δυσεπούλωτα καὶ χρόνια καὶ σηπεδονώδη τῶν

ἑλκῶν Λημνία σφραγὶς ὠφελεῖ μεγάλως· ἡ δὲ χρῆσις γίνεται κατὰ τὸ
μέγεθος τῆς τοῦ ἕλκους κακίας· τὸ μὲν γὰρ δυσῶδες καὶ λίαν πλαδα-
ρὸν καὶ ῥυπαρὸν ἀνέχεται δι' ὄξους δριμυτάτου τῆς Λημνίας ἀνιεμένης
κράτου ἢ μελικράτου, ἢ ὅπως ἂν ἡ χρεία κελεύῃ, ἐπιτήδειόν ἐστιν.
εἴ τις θυίαν ἐκ μολύβδου κατασκευάσας μετὰ δοίδυκος μολυβδίνου
ῥόδινον ἐμβαλὼν ἢ ὀμφάκινον ἔλαιον ἢ ἀειζῴου χυλὸν ἢ κοτυληδόνος
ἢ θριδακίνης ἢ ψυλλίου ἢ ὄμφακος τρίβοι ὡς ἀνεῖναι χυλόν τινα,

2, l. 2
Πρὸς αἰδοῖα ἡλκωμένα.
Καταντλήσεις διὰ τῶν στυφόντων ἢ ἐγχύσεις, οἷον βάτου, μυρσίνης

κυτίνων ῥοιᾶς ἀγρίας, ἀγριελαίας ἀφέψημα. τοῖς δ' αὐτοῖς καὶ λείοις
κατάπλασσε· περίχριε δὲ καὶ Λημνίᾳ σφραγίδι ἢ ἀλόῃ μετὰ μέλιτος
διεθείσῃ. πρὸς δ' ὄσχεον σφοδρῶς κνησμώδη καὶ ἀκράτητον χρήσῃ
τρυγὶ κεκαυμένῃ ἄχρι κούφης ἐπιδήξεως ἢ στυπτηρίᾳ ὑγρᾷ ἢ μίσυϊ λείῳ.

4,5, l. 1
414
βαλάνου· μάλιστα δ' ἑψῶντες αὐτῷ χρῶνται· φηγοῦ δὲ καὶ πρίνου

δραστικώτερα. ἀλθαίας τῆς ῥίζης ἀφέψημα, ἡδύοσμον πρὸς τὰς προς-
φάτους, κενταυρίου τοῦ μεγάλου β διδόμεναι τοῖς μὲν πυρέσσουσι
μεθ' ὕδατος, τοῖς δ' ἀπυρέτοις μετ' οἴνου, ῥήου, σχίνου τῶν φύλλων
ὁ χυλός. Σάμιος ἀστὴρ πρὸς πᾶσαν ὁμοίως καὶ Λημνία σφραγίς. πρὸς
δ' αἵματος θρομβώσεις ποιεῖ πυτία ποθεῖσα, καὶ μάλιστα ἡ λαγῴα.
διαχεῖ δὲ θρόμβους καὶ ἡ συκίνη κονία μεθ' ὕδατος ποθεῖσα καὶ θύμος
ἢ θύμβρα μετ' ὄξους.

1, l. 1
Πρὸς δυσεντερικοὺς καὶ κοιλιακούς.
Λημνία σφραγὶς καὶ ἤδη νεμομένην ἰᾶται δυσεντερίαν πινομένη

τε καὶ ἐνιεμένη· δεῖ δὲ προαποκλύζειν τὴν ἕλκωσιν μελικράτῳ πρῶτον
ἀκρατεστέρῳ, κἄπειτα ἅλμῃ, καὶ μετὰ ταῦτα τὴν Λημνίαν ἐνιέναι δι'
ἀρνογλώσσου χυλοῦ· πινέσθω δὲ δι' ὑδαροῦς ὀξυκράτου. γάλα τὸ
τυρῶδες (γίνεται δὲ τοιοῦτον κοχλάκων διαπύρων ἐμβληθέντων εἰς
αὐτὸ καὶ ἑψόμενον,

1, l. 3

ἀκρατεστέρῳ, κἄπειτα ἅλμῃ, καὶ μετὰ ταῦτα τὴν Λημνίαν ἐνιέναι δι'
ἀρνογλώσσου χυλοῦ· πινέσθω δὲ δι' ὑδαροῦς ὀξυκράτου. γάλα τὸ
τυρῶδες (γίνεται δὲ τοιοῦτον κοχλάκων διαπύρων ἐμβληθέντων εἰς
αὐτὸ καὶ ἑψόμενον, ἄχρις ἂν ἀναλωθῇ τοῦ ὀροῦ τὸ πλεῖστον) κάλλι-
στόν ἐστιν ἴαμα δυσεντερικοῖς καὶ πᾶσι τοῖς κατὰ γαστέρα ῥεύμασι
δριμέσιν. κυνείαν δὲ κόπρον λείαν τῷ οὕτω σκευασθέντι γάλακτι μίξας

3, l. 2
Ἀνδράχνη ἐσθιομένη καὶ ὁ χυλὸς αὐτῆς πινόμενος, βαλαύστιον,

βάτου ὁ καρπὸς καὶ τὸ ἄνθος, δρυὸς τὸ ὑπὸ τῷ φλοιῷ τοῦ πρέμνου
415
τὸ ὑμενῶδες καὶ τὸ ὑπὸ τῷ κελύφει τῆς βαλάνου. ἵππουρις μάλιστα

τὸν ἐρυθρὸν ὠφελεῖ ῥοῦν πινομένη δι' ὕδατος ἢ οἴνου· ὑποκιστίς.
σχίνου ὁ καρπὸς φρυγεὶς καὶ μετ' οἴνου πινόμενος τὸν ἐρυθρὸν ῥοῦν
ἐπέχει· Σάμιος ἀστήρ, Λημνία σφραγίς.
Ορειβάσιος ., Libri ad Eunapium (lib. 1-4) Book 2, chapter 1,gamma,

section 13, l. 1
ἐνίους χρωμένους τῇ Αἰγυπτίᾳ γῇ καὶ χριομένους. κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν

τρόπον τὰς παλαιὰς φλεγμονὰς καὶ τὰ χαῦνα τῶν οἰδημάτων ὀνίνησιν
ὁ πηλὸς ὁ αὐτός, ὥστε ἐνίους οἶδα καὶ ὅλην τὴν ἕξιν οἰδαλέους ἐξ
αἱμορροΐδων ἀμέτρου κενώσεως γενομένης ὠφεληθέντας ἐναργῶς. καί
τινες ἀλγήματα χρόνια κατά τινα μόρια ἐστηριγμένα τῷ πηλῷ τούτῳ
τελέως ἐξιάσαντο. ἡ δὲ Λημνία γῆ ἄλλοτε ἄλλῳ τῶν ὑγρῶν ἀνιεμένη
φάρμακον ἐπιτήδειον γίνεται πρός τε τὴν τῶν τραυμάτων κόλλησιν
καὶ τῶν χρονίων ἢ δυσεπουλώτων ἢ κακοήθων ἴασιν. ἡ δὲ Σαμία γῆ
καὶ μᾶλλον ὁ Σάμιος ἀστὴρ καλούμενος χρήσιμος εἰς τὰς τοῦ αἵματος
πτύσεις, ὅθεν ἂν γινόμεναι τύχωσιν, ὥσπερ καὶ ἡ Λημνία σφραγίς.
Ορειβάσιος ., Libri ad Eunapium (lib. 1-4) Book 2, chapter 1,gamma,

section 14, l. 3
τινες ἀλγήματα χρόνια κατά τινα μόρια ἐστηριγμένα ἐξιάσαντο. ἡ δὲ

Λημνία γῆ ἄλλοτε ἄλλῳ τῶν ὑγρῶν ἀνιεμένη
φάρμακον ἐπιτήδειον γίνεται πρός τε τὴν τῶν τραυμάτων κόλλησιν
καὶ τῶν χρονίων ἢ δυσεπουλώτων ἢ κακοήθων ἴασιν. ἡ δὲ Σαμία γῆ
καὶ μᾶλλον ὁ Σάμιος ἀστὴρ καλούμενος χρήσιμος εἰς τὰς τοῦ αἵματος
πτύσεις, ὅθεν ἂν γινόμεναι τύχωσιν, ὥσπερ καὶ ἡ Λημνία σφραγίς.
ὠφελοῦσι δὲ καὶ τὰς ἐκ μήτρας αἱμορραγίας καὶ τὰς δυσεντερικὰς
ἑλκώσεις, πρὶν σηπεδονώδεις γενέσθαι. ἡ δὲ Σαμία καὶ παρηγορεῖ
φλεγμονάς, μάλιστα τὰς ἐν τιτθοῖς καὶ ὄρχεσι καὶ πᾶσι τοῖς ἀδενώδεσιν.
χρὴ δὲ λειοῦν αὐτὴν μεθ' ὕδατος, εἶθ' οὕτως μιγνύειν ῥοδίνου τοσοῦ-
τον ὅσον τὸ μιχθὲν οὐκ ἐάσει ξηρανθῆναι τὸ φάρμακον·
Ορειβάσιος ., Libri ad Eunapium (lib. 1-4) Book 2, chapter 6, section 1,

l. 19
ρίσσου τὰ φύλλα καὶ οἱ βλαστοὶ καὶ τὰ σφαιρία τὰ νέα καὶ ἁπαλά,

κυπέρου αἱ ῥίζαι, στροβίλου τὸ ἐδώδιμον ἐν ὕδατι βραχέν, νευράς,
νυμφαίας ἡ ῥίζα, σίραιον, πενταφύλλου ἡ ῥίζα, πολυπόδιον, πτέρεως
ἡ ῥίζα καὶ θηλυπτέρεως, σμύρνα, σαρκοκόλλα, στοιβῆς ὁ καρπὸς καὶ τὰ
416
φύλλα, τραγάκανθα, γῆ πᾶσα (συντελεῖ δ' εἰς τοῦτο αὐτῇ τὸ πεπλύ-

σθαι· δραστικωτέρα δ' ἐστὶν ἡ Λημνία), καδμεῖαι πλυθεῖσαι, πομφόλυξ
συνεχῶς πλυθεῖσα, τίτανος σβεσθεῖσα καὶ πλυθεῖσα γενναίως· ὠῶν τὸ
λευκὸν καὶ λεπτὸν ἀδηκτότατον· ὁμοίας δὲ φύσεώς ἐστι καὶ ἡ λέκιθος
αὐτῶν· ὀπτηθεῖσα δ' ἧττον παρηγορεῖ.

l. 2
Πρὸς τὰ κακοήθη καὶ δυσεπούλωτα καὶ χρόνια τῶν ἑλκῶν.
Τὰ δὲ κακοήθη καὶ δυσεπούλωτα τῶν ἑλκῶν καὶ χρόνια καὶ

σηπεδονώδη Λημνία σφραγὶς ὠφελεῖ μεγάλως· ἡ δὲ χρῆσις γίνεται
κατὰ τὸ μέγεθος τῆς τοῦ ἕλκους κακίας· τὸ μὲν γὰρ δυσῶδες καὶ
λίαν πλαδαρὸν ἀνέχεται δι' ὄξους δριμυτάτου τῆς Λημνίας ἀνιεμένης
κράτου ἢ μελικράτου, ὅπως ἂν ἡ χρεία κελεύσῃ, ἐπιτήδειόν ἐστιν. εἴ
τις θυίαν ἐκ μολύβδου κατασκευάσας μετὰ μολυβδίνου δοίδυκος ῥόδινον

l. 4
Πρὸς τὰ κακοήθη καὶ δυσεπούλωτα καὶ χρόνια τῶν ἑλκῶν.
Τὰ δὲ κακοήθη καὶ δυσεπούλωτα τῶν ἑλκῶν καὶ χρόνια καὶ

σηπεδονώδη Λημνία σφραγὶς ὠφελεῖ μεγάλως· ἡ δὲ χρῆσις γίνεται
κατὰ τὸ μέγεθος τῆς τοῦ ἕλκους κακίας· τὸ μὲν γὰρ δυσῶδες καὶ
λίαν πλαδαρὸν ἀνέχεται δι' ὄξους δριμυτάτου τῆς Λημνίας ἀνιεμένης
κράτου ἢ μελικράτου, ὅπως ἂν ἡ χρεία κελεύσῃ, ἐπιτήδειόν ἐστιν. εἴ
τις θυίαν ἐκ μολύβδου κατασκευάσας μετὰ μολυβδίνου δοίδυκος ῥόδινον
ἐμβαλὼν ἢ ὀμφάκινον ἔλαιον ἢ χυλὸν ἀειζῴου ἢ κοτυληδόνος ἢ θρι-
δακίνης ἢ ψυλλίου ἢ ὄμφακος τρίβοι ὡς ἀνεῖναι χυλόν τινα, ἄριστον
Ορειβάσιος ., Libri ad Eunapium (lib. 1-4) Book 4, chapter 78, section

4,5, l. 1
τῷ φλοιῷ τοῦ πρέμνου τὸ ὑμενῶδες καὶ τὸ ὑπὸ τῷ κελύφει τῆς

βαλάνου· μάλιστα δ' ἑψῶντες αὐτῷ χρῶνται· φηγοῦ δὲ καὶ πρίνου
δραστικώτερα. ἀλθαίας τῆς ῥίζης ἀφέψημα, ἡδύοσμος πρὸς τὰς προς-
417
φάτους, κενταυρίου τοῦ μεγάλου β διδόμεναι τοῖς μὲν πυρέττουσι

μεθ' ὕδατος, τοῖς δ' ἀπυρέτοις μετ' οἴνου ῥοιῶν, σχίνου τῶν φύλλων
ὁ χυλός· Σάμιος ἀστὴρ πρὸς πᾶσας ὁμοίως καὶ Λημνία σφραγίς. πρὸς
δ' αἵματος θρομβώσεις ποιεῖ πυτία ποθεῖσα, καὶ μάλιστα ἡ λαγῴα.
διαχεῖ δὲ θρόμβους καὶ ἡ συκίνη κονία μεθ' ὕδατος ποθεῖσα καὶ θύμος
ἢ θύμβρα μετ' ὄξους.

l. 1

ἀκρατεστέρῳ, κἄπειτα τῇ ἅλμῃ, καὶ μετὰ ταῦτα τὴν Λημνίαν ἐνιέναι
[γῆν] δι' ἀρνογλώσσου χυλοῦ· πινέσθω δὲ δι' ὑδαροῦς ὀξυκράτου. γάλα
τὸ τυρῶδες (γίνεται δὲ τοιοῦτον κοχλάκων διαπύρων ἐμβληθέντων εἰς

l. 3

ἀκρατεστέρῳ, κἄπειτα τῇ ἅλμῃ, καὶ μετὰ ταῦτα τὴν Λημνίαν ἐνιέναι
[γῆν] δι' ἀρνογλώσσου χυλοῦ· πινέσθω δὲ δι' ὑδαροῦς ὀξυκράτου. γάλα
τὸ τυρῶδες (γίνεται δὲ τοιοῦτον κοχλάκων διαπύρων ἐμβληθέντων εἰς
αὐτὸ καὶ ἑψόμενον, ἄχρις ἂν ἀναλωθῇ τοῦ ὀροῦ τὸ πλεῖστον) κάλλιστόν
ἐστιν ἴαμα δυσεντερικοῖς καὶ πᾶσι τοῖς κατὰ γαστέρα ῥεύμασι δριμέσιν.
Hippiatrica, Hippiatrica Berol.nsia Chapter 22, section 16, l. 8
μακροῦ ἀνὰ εʹ, κινναμώμου αʹ, πάνακος αʹ, ἀκόρου

𐆄 βʹ, μέλιτος βʹ, σελίνου σπέρματος αʹ, κασίας δαφνίτι-
δος βʹ, λιβάνου ἀρρενικοῦ, καλάμου ἀρωματικοῦ, νάρδου
Κελτικῆς ἀνὰ γʹ, ῥόδων ξηρῶν λίτραν μίαν, ἀννήσου, πε-
τροσελίνου ἀνὰ ξέστην ἕνα, κροκομάγματος λίτραν μίαν, καὶ
Λημνίας δʹ. |
Hippiatrica, Hippiatrica Cantabrigiensia Chapter 30, section 2, l. 5

418
μένου λούποδος τὸ ἧπαρ μετὰ γάλακατος τρῖβε καὶ πότιζε.

Ἄλλως. Τῆς δυσεντερίας σημεῖα τάδε. ἡ κοιλία πνευμα-
τοῦται καὶ ὀσμαὶ γίνονται καὶ μυξῶδες φέρει καὶ πνευμα-
τῶδες καὶ ψυγμῶδες. λοῦε οὖν θερμῷ ὕδατι τὴν κοιλίαν,
χορτάσματα δὲ δίδου μηδικὴν γάλακτι μιγεῖσαν ὅσον λιτρ. βςʹ.
καὶ ἡ Λημνία δέ σφραγὶς πινομένη μετὰ οἴνου δυσεντερικοὺς
ἰᾶται, προαποκλυσθέντος τοῦ ἐντέρου μελικράτῳ. ἢ κίσσηριν
λειοτάτην ποιήσας μετὰ οἴνου καὶ ᾠῶν ἐγχυμάτιζε, ἢ φύλλα
συκῆς ξηρὰ κόψας μετὰ οἴνου αὐστηροῦ ἐγχυμάτιζε. ἢ μάκερ
καὶ σίδια κόψας ἶσα μετὰ οἴνου ἐγχυμάτιζε. ἢ λεπτοκαρύων
Ποντικῶν τὰ λέπυρα ἑψήσας ἐν οἴνῳ ἐγχυμάτιζε μετὰ ὀλίγης
κανθον οἴνῳ ἀποβραχεῖσαν ἐγχυμάτιζε.

Κατάπλασμα εἰς τὸ αὐτό. Ὠμῇ λύσει δι' ὀξυκράτου
ἢ ῥοδίνου ἐλαίου φυραθείσῃ κατάπλασσε τὰ ἰσχία.
Πρὸς τοὺς αἷμα ἐμοῦντας. Αἱματίτου λίθου κερατ.
ιηʹ μετὰ χυλοῦ ῥοᾶς ἐγχυμάτιζε, ἢ κοραλλίου λίθου ὁμοίως.
ἢ γῆς σχιστῆς, ἀγηράτου λίθου, Λημνίας σφραγίδος ἶσα μετὰ
χυλοῦ ἀρνογλώσσου ἐγχυμάτιζε διὰ τοῦ στόματος.
Περὶ αἱμουρίας καὶ αἱμορροίας καὶ ἰσχαίμων, καὶ
ὅτι ἡ αἱμουρία ἀπὸ τῆς τῶν νεφρῶν ἀσθενείας καὶ ξη-
ρότητος πνεύμονος γίνεται. Ἄψυρτος Ἀρτεμᾷ Καρχη-
δονίῳ χαίρειν. ἀκούσας σε πάνυ καταπονούμενον τῇ λύπῃ
Ἀφρικανοῦ πρὸς δῆγμα παντὸς θηρίου. Κάρ-

δαμον λειώσας ἐπίπλασσε μετὰ ὀθονίου, ἢ τούτου σπέρμα
βρέξας καὶ λειώσας ὡσαύτως ἐπιτίθει μετὰ ὀθονίου.
Τοῦ αὐτοῦ πρὸς πληγὴν ἰοβόλων ἐνύδρων
ζῴων ἀφλέγμαντον. Γῆ Λημνία πρὸς τὰς τῶν θαλατ-
τίων ἰοβόλων πληγὰς ἁρμόζει μετ' οἴνου διδομένη, καὶ λευκὰς
ὀρεϊνὴ [καὶ] ὄξει καταπλασσομένη παραπλησίως ἰᾶται.
Τοῦ αὐτοῦ προφυλακτικὸν εἰς τὸ μὴ ἀδικεῖ-
σθαι ὑπό τινος ἰοβόλου δήγματος. Ἐλαίου ὠμοτρι-
βοῦς
Αλέξανδρος ιατρός, θεραπευτικά. Τόμ. , p. 135, l. 16

419
λειώσας σὺν μέλιτι χρῶ. καὶ τούτῳ μόνῳ δυνατὸν χρῆσθαι ἐπὶ τῶν μέσων
διαθέσεων καὶ ἐκλύειν αὐτοῦ τὴν δύναμιν ἐπιμιγνύντας αὐτῷ ἢ ἀμύλου
ἢ ῥόδων ξηρῶν ἢ γῆς Κρητικῆς ἢ Λημνίας σφραγίδος ἢ ἀλεύρων
κριθίνων
ἢ ἄλλων τοιούτων συμμέτρων τινῶν, ὡς ἄν τις ἀρκεῖν πρὸς τὴν ἐνοῦσαν
διάθεσιν ὑπονοήσειε. καὶ ἐπιτεῖναι δὲ δυνατὸν, ἐφ' ὧν ἰσχυροτέρῳ δεῖ
κεχρῆσθαι τῷ φαρμάκῳ ἐπιμιγνύντας αὐτῷ νίτρου τε καὶ ἐλατηρίου –
καλοῦσι δὲ οὕτω τὸν χυλὸν τοῦ ἀγρίου σικύου, – κόπρου χελιδόνων
διὰ δὲ τὸ τραχὺ τῆς πόσεως αὐτοῦ κάλλιόν ἐστι μήτε τὴν οὐσίαν αὐτὴν
λαμβάνειν, ἀλλ' ἀφέψοντα μᾶλλον ὕδατι τὸ ζέμα αὐτοῖς ἐπιδιδόναι
πίνειν. ῥέον καὶ τοῦτο πάνυ συμφέρει. σχίνου τῶν ἁπαλῶν φύλλων πάνυ
πεποίηται ὁ χυλός. ἰσχυρῶς δὲ πεποίηται καὶ τοῦ πολυγόνου ὁ χυλὸς
οὐ μόνον πρὸς τὰς ἐκ ῥήξεως αἱμορραγίας, ἀλλὰ καὶ πρὸς πάσας σχεδὸν
καὶ καθ' ἑαυτὸν καὶ μετὰ Λημνίας σφραγῖδος. Σάμιος ἀστὴρ καὶ οὗτος
πρὸς πάσας ποιεῖ τὰς αἱμορραγίας μεθ' ὕδατος ἢ μετά τινος τῶν
εἰρημένων
ἀποζεμάτων πινόμενος. πράσου χυλὸς μετ' ἀνδράχνης χυλοῦ ἐξ ἴσου καὶ
ὀλίγου ὄξους πινόμενος ἐπέχει καλῶς τὰς ἀπὸ ῥήξεως αἱμορραγίας.
τούτοις
μὲν οὖν καὶ τοῖς ὁμοίοις τούτων δεῖ κεχρῆσθαι πρὸς τὴν τοῦ αἵματος
ἀναφορὰν ἐπιτηδείοις. ἔστι δὲ κάλλιστον, πρὸ τῆς ἀναγωγῆς τοῦ αἵματος
ὀπίου . . . . . . δραχ. αʹ
χυλοῦ ἀρνογλώσσου ἢ πολυγόνου. ἀπυρέτοις δι' ὀξυκράτου. οὗτος ὁ
τροχίσκος
οὐ μόνον πρὸς αἵματος ἀναγωγὴν, ἀλλὰ καὶ ἐφ' ὧν ἡ ὀδύνη σφοδρά ἐστι
περὶ τὸν
θώρακα καὶ ἡ γαστὴρ ἐπὶ πλέον φέρεται, καὶ εἰς ἄλλα δὲ πολλὰ ποιεῖ
καλῶς.
Ἄλλος τροχίσκος πρὸς αἵματος ἀναγωγήν.
Λημνίας σφραγῖδος . . δραχ. δʹ

λιβάνου . . . . . δραχ. δʹ
ἀμύλου . . . . . δραχ. δʹ
γῆς ἀστέρος . . . . δραχ. δʹ
420
αἱματίτου θεωρηθέντα μοι καὶ πειραθέντα ἀνεγραψάμην, καὶ ὅτι οὐ δεῖ

τὰ θερμαίνειν ἢ ξηραίνειν δυνάμενα καὶ δριμύτερα τῶν βοηθημάτων
προσφέρειν τοῖς ἀπὸ κατάρρου διὰ θερμὴν δυσκρασίαν ἀναπτύουσιν
αἷμα ἢ
πῦον, ἀλλὰ μᾶλλον τοῖς ἀδήκτως δυναμένοις ἰᾶσθαι φαρμάκοις
κεχρῆσθαι.
εἰ δὲ μὴ εὐποροίη τις τοῦ λίθου τοῦ αἱματίτου, κεχρήσθω τῇ Ἀρμενίᾳ
βώλῳ καλλίστῃ οὔσῃ ἢ τῇ Σαμίᾳ ἢ τῇ Λημνίᾳ σφραγῖδι, ἐὰν ᾖ γνησία.
οἱ γὰρ νῦν πηλὸν φυροῦντες, εἶτα τροχίσκους ἀναπλάττοντες ὡς Λημνίαν
σφραγῖδα παρέχουσι τοῖς ἰατροῖς. οἱ δ' ἀποτυγχάνοντες ὡς ψευσαμένων
τὰ θερμαίνειν ἢ ξηραίνειν δυνάμενα καὶ δριμύτερα τῶν βοηθημάτων

προσφέρειν τοῖς ἀπὸ κατάρρου διὰ θερμὴν δυσκρασίαν ἀναπτύουσιν
αἷμα ἢ
πῦον, ἀλλὰ μᾶλλον τοῖς ἀδήκτως δυναμένοις ἰᾶσθαι φαρμάκοις
κεχρῆσθαι.
εἰ δὲ μὴ εὐποροίη τις τοῦ λίθου τοῦ αἱματίτου, κεχρήσθω τῇ Ἀρμενίᾳ
βώλῳ καλλίστῃ οὔσῃ ἢ τῇ Σαμίᾳ ἢ τῇ Λημνίᾳ σφραγῖδι, ἐὰν ᾖ γνησία.
οἱ γὰρ νῦν πηλὸν φυροῦντες, εἶτα τροχίσκους ἀναπλάττοντες ὡς Λημνίαν
σφραγῖδα παρέχουσι τοῖς ἰατροῖς. οἱ δ' ἀποτυγχάνοντες ὡς ψευσαμένων
περὶ
αὐτὴν καταμέμφονται τῶν ἀρχαίων. εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλα βοηθήματα ἁπλᾶ
καὶ σύνθετα, οἷς ἂν δεῖ σπουδάζειν κεχρῆσθαι τοῖς ξηρὰν καὶ δριμεῖαν
ἔχουσι τὴν ποιότητα· εἰ γὰρ καὶ μὴ τοσοῦτον ἰσχύουσι βοηθεῖν, ὅσον ὁ
αἱματίτης, ὅμως οὐ συγχωροῦσι τὴν διάβρωσιν ἔτι νέμεσθαι.
παρασχήσεις
Ποίοις ἐνέμασι χρηστέον ἐπὶ τῶν τὸ ἀπευθυσμένον πασχόντων;
Εἰ μὲν νεαρὸν εἴη τὸ ἕλκος καὶ καθάρσεως δεόμενον, κλύζειν

δεῖ μελικράτῳ μόνῳ. εἰ δέ τις εἴη ὑπόνοια ῥευματισμοῦ, προσπλεκέσθω
τῷ
ὕδατι φακῆ καὶ ῥόδα καὶ βάτου ῥίζα καὶ οὕτω κλυζέσθω. καθαροῦ δὲ τοῦ
421
ἕλκους γενομένου τοῖς ἁπλουστέροις κέχρησο πρῶτον, οἷον ἀμύλῳ καὶ

τῇ Λημνίᾳ σφραγῖδι καὶ τῷ χυλῷ τῆς ὀρύζης. εἰ δὲ τὸ ἕλκος
ἐπιρρεόμενον
φαίνοιτο, ἐπιμιγνύσθω τῷ ἀμύλῳ καὶ ἀκακία μετ' οἴνου βραχεῖσα καὶ τοῦ
χυλοῦ τοῦ ἀρνογλώσσου. καλῶς δὲ ποιεῖ καὶ ὁ Σάμιος ἀστὴρ ἐπὶ τῶν
τοιούτων. εἰ δὲ χρεία σαρκώσεως, προσβαλλέσθω καὶ ὁ λιβανωτός·
γίνεται
γὰρ κάλλιστον βοήθημα σαρκῶσαι καὶ εἰς οὐλὴν τὰ ἕλκη παράγειν
δυνάμενον. ἔχει δὲ τὴν σύνθεσιν οὕτω· Λημνίας σφραγῖδος, γῆς Σαμίας,
τῇ Λημνίᾳ σφραγῖδι καὶ τῷ χυλῷ τῆς ὀρύζης. εἰ δὲ τὸ ἕλκος

ἐπιρρεόμενον
φαίνοιτο, ἐπιμιγνύσθω τῷ ἀμύλῳ καὶ ἀκακία μετ' οἴνου βραχεῖσα καὶ τοῦ
χυλοῦ τοῦ ἀρνογλώσσου. καλῶς δὲ ποιεῖ καὶ ὁ Σάμιος ἀστὴρ ἐπὶ τῶν
τοιούτων. εἰ δὲ χρεία σαρκώσεως, προσβαλλέσθω καὶ ὁ λιβανωτός·
γίνεται
γὰρ κάλλιστον βοήθημα σαρκῶσαι καὶ εἰς οὐλὴν τὰ ἕλκη παράγειν
δυνάμενον. ἔχει δὲ τὴν σύνθεσιν οὕτω· Λημνίας σφραγῖδος, γῆς Σαμίας,
πομφόλυγος, ἀκακίας, λιβανωτοῦ, κόμμεως, ἀνὰ οὐγ. αʹ, λειώσας οἴνῳ
παράπεμπε κρᾶσιν μίαν· ποιεῖ γὰρ καλῶς.
Περὶ τῆς ἐν τοῖς λεπτοῖς ἐντέροις συνισταμένης δυσεντερίας.
Εἰ δὲ συμβῇ γενέσθαι τὴν διάβρωσιν περὶ τὰ λεπτὰ τῶν ἐντέρων,

τὰ διὰ στόματος ἁρμόζει μᾶλλον διδόναι βοηθήματα. τοιαῦτα δ' εἰσὶν ἐν
μὲν ἁπλοῖς ἥ τε Λημνία σφραγὶς ἐν ὀξυκράτῳ πινομένη καὶ τὸ τυρῶδες
γάλα κάλλιστόν ἐστιν ἐπὶ πάντων τῶν κατὰ γαστέρα δριμέων ῥευμάτων.
χρὴ δὲ προαφεψημένῳ διαπύρους κόχλακας ἐμβάλλειν καὶ πάλιν ἑψεῖν
ἠρέμα, μέχρις ἂν ἐκδαπανηθῇ τὸ πολὺ τοῦ ὀρρώδους αὐτοῦ
περιττώματος.
τινὲς δὲ καὶ σιδήρια προπυρώσαντες μᾶλλον ἀντὶ τῶν κοχλάκων
ἐνέβαλον τῷ γάλακτι·
422
Pseudo-Dioscorides Med., De venenis eorumque praecautione et

medicatione (= Alexipharmaca) Section Pr, l. 45
δέ ἐστιν ἀνυσιμωτέρα· δεῖ τοὺς ὑποπτεύοντάς τι τοιοῦ-

τον προλαμβάνειν τι, καὶ ἀδύνατα κατασκευάζειν τὰ φάρμα-
κα· ὥςτε τὰς ἰσχάδας μασσωμένους μετὰ βασιλικῶν καρύων,
καὶ τὰ καλούμενα κεδρόμηλα, βουνιάδος τε σπέρματος ὁλκὴν
μετ' οἴνου ἢ καλαμίνθης τῶν φύλλων ὁμοίως, ἢ μίλτου τῆς
καλουμένης Λημνίας σφραγίδος τὸ αὐτὸ πλῆθος σὺν οἴνῳ·
ἢ πηγάνου φύλλα καὶ καρύων βασιλικῶν τὸ ἐντός· ἢ ἁλῶν
χόνδρον καὶ ἰσχάδας δύο νήστεις προςφερέσθωσαν, καὶ ὑπ'
οὐδενὸς ὁτιοῦν βλαβήσονται φαρμάκου. Καὶ ἀντίδοτα δὲ
προςλαμβανόμενα μετ' οἴνου τὸ αὐτὸ ποιοῦσιν· ὧν ἐστι
ἡ διὰ τοῦ σκίγκου, καὶ ἡ διὰ τῶν αἱμάτων, καὶ ἡ καλου
Pseudo-Dioscorides Med., De venenis eorumque praecautione et

medicatione (= Alexipharmaca) Section Pr, l. 129
του· ὑπάγοντα γὰρ τὴν κοιλίαν, ὥςπερ εἶπον, καὶ τὸν στό-
μαχον ἀναλύοντα, ἑτοιμότερον κατασκευάζει τὸν στόμαχον
πρὸς τὸν ἔμετον· ἀμβλύνει τε τὴν δριμύτητα αὐτῶν, καὶ
παρεμπλασσόμενα τοῖς πόροις, κωλύει τὴν ὀξύτητα τῆς τῶν
φαρμάκων δυνάμεως. Δίδονται δὲ καὶ ἁρμόζοντα φάρμακα
κοινῶς· ὧν ἐστιν ἡ Λημνία μίλτος, ἀγαρικὸν, ἀβρότονον, ἐρύ-
σιμον, ἠρυγγίου ῥίζα, σταφυλίνου σπέρμα καὶ καλαμίνθης,
νάρδος κελτικὴ, καστόριον, νάρθηκος χλωροῦ ἐντεριώνη, νη-
ρίου τοῦ καλουμένου ῥοδοδένδρου ἄνθος, πρασίου χυλὸς,
σίλφιον, καὶ ὁ ὀπὸς αὐτοῦ, καὶ ἡ ῥίζα, ἣν καὶ μαγύδαριν
ἐκάλεσαν, σαγάπηνον, ὀποπάναξ, πευκεδάνου ὀπὸς, ἀρι
Aelius Dionysius Attic., Ἀττικὰ ὀνόματα Alphabetic letter alpha, entry

152, l. 1
3, 3; III 11, 1).

ἀνύτειν· οἱ Ἀττικοί, ὅπερ ἡμεῖς ἀνύειν. ἁνύειν δὲ τὸ σπεύδειν, δασείᾳ τῇ
πρώτῃ. Ὅμηρος δὲ τὸ ἀνύειν ὡς ἡμεῖς (Δ 56)· ‘οὐκ ἀνύω φθονέουσα ...’
ἀξιόχρεων· ἐν τῷ ω λέγουσι καὶ λιπόνεων καὶ τὰ οὐδέτερα. οἱ γὰρ
παλαιοὶ ὁμοίως. τὸ δὲ ἀξιόχρεον βάρβαρον. ἀξύμβλητον· ὥστε μηδενὶ
ἀπαντῆσαι. Σοφοκλῆς Λημνίαις (fr. 355 N.2 = 387 P.)· ’ἄπλαστον,
ἀξύμβλητον ἐξεθρεψάμην’. ἀπαιόλη· ἀπάτη καὶ ἀποστέρησις. Αἰσχύλος
Περαιβίσιν (fr. 186 N.2)· ’τέθνηκεν οἰκτρῶς χρημάτων ἀπαιόλῃ’.
423
Aelius Dionysius Attic., Ἀττικὰ ὀνόματα Alphabetic letter delta, entry

26, l. 2
διέτης, τριέτης, πεντέτης καὶ πάντα τὰ ὅμοια βαρύνουσιν Ἀττικοὶ προ-

φέροντες τῷ τόνῳ ὡς εὐεργέτης.
δίκορσον· δικόρυφον.
δικραές· δικέφαλον.
δίοπος· ὁ οἰκονόμος· Αἰσχύλος ἐν Σισύφῳ (fr. 232 N.2). καὶ ὁ τῆς νεὼς
ἐπι-
μελητής, παρὰ τὸ διοπτεύειν ὡς ἐπισκοπῶν αὐτὴν καὶ ἐφορῶν.
Ἀριστοφάνης δὲ ἐν Λημνίαις (II
1103 M. = fr. 372 K.) εἴρηκε καὶ ‘ναυφύλαξ’.
δόνακα ὑπολύριον· τὸ γὰρ παλαιὸν ἀντὶ τοῦ κέρατος κάλαμον
ὑπετίθεντο
ταῖς λύραις. Ἀριστοφάνης ἐν Βατράχοις (233).
δορίδες· μαγειρικαὶ τράπεζαι.
δόρυ καὶ κηρύκειον· ἐπὶ τῶν ἅμα παρακαλούντων καὶ ἀπειλούντων· οἱ
Harpocration Gramm., Lexicon in decem oratores Atticos P. 58, l. 9
Ἀρκτεῦσαι: Λυσίας ἐν τῷ ὑπὲρ Φρυνίχου θυγατρὸς, εἰ γνήσιος,

τὸ καθιερωθῆναι πρὸ γάμων τὰς παρθένους τῇ Ἀρτέμιδι τῇ Μουνυχίᾳ
ἢ τῇ Βραυρωνίᾳ. τὰ δὲ συντείνοντα εἰς τὸ προκείμενον εἴρηται παρά
παρθένοι ἄρκτοι καλοῦνται, ΕὐριπίδηςὙψιπύλῃ, Ἀριστοφάνης Λημνίαις
καὶ Λυσιστράτῃ.
Ἀρκτοῦρος καὶ 8Ἀρκτοφύλαξ: ὁ Βοώτης ὀνομαζόμενος· Λυσίας
ἀστήρ· Ἄρατος καὶ Ἡσίοδος Ἔργοις δηλοῦσιν.
εἰς Πειραιᾶ, εʹ δ' εἰς ἄστυ, εἶχον δὲ τὴν ἐπιμέλειαν ὅπως δίκαια ᾖ
τὰ μέτρα τῶν πωλούντων, ὡς καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τῇ Ἀθηναίων πο-
λιτείᾳ δηλοῖ.
Μέταυλος: Λυσίας ἐν τῇ ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένους φόνου ἀπο-
λογίᾳ. μέταυλός ἐστιν ἡ ῥυπαρὰ λεγομένη αὐλὴ, οὗ ὄρνιθες ἦσαν·
424
Μηκύβερνα: Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ Δημάδου. πόλις ἐστὶν ἐν

Μηλόβιος: Ὑπερείδης ἐν τῷ κατ' Αὐτοκλέους. ἔστι δὲ εἷς τῶν
λʹ τῶν παρ' Ἀθηναίοις τυραννησάντων.
Μητρῶιον: Λυκοῦργος ἐν τῷ κατ' Ἀριστογείτονος. τοὺς νόμους
Ηρόδοτος ., Fragmenta Fragment 44, l. 2
εἰς τὴν Σάμον· ἀφ' οὗ καὶ τόπος ἐστὶ [ἐκεῖ] Μίλητος·

καὶ ἀπὸ τῆς Σάμου μεταβὰς εἰς τὴν Καρίαν, ἔκτισε
πόλιν, Μίλητον ἀφ' ἑαυτοῦ καλέσας. Μαρτυρεῖ δὲ καὶ
Ἡρόδωρος.
Idem I, 773: Ὅτι δὲ ἐμίγησαν οἱ Ἀργοναῦται ταῖς
Λημνίαις Ἡρόδωρος ἱστορεῖ ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς.
Idem I, 943: Γηγενέες: Τούτων καὶ Ἡρόδωρος
μνημονεύει ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς· καὶ ὅτι ἐπολέμησαν
Ἡρακλεῖ. Οἱ μὲν οὖν γηγενεῖς παρὰ Κύζικον ᾤκουν, οἱ
Idem I, 1024: Μακριέων: Ἦσαν δὲ ἀστυγείτο-
νες τῶν Δολιόνων οἱ Μάκρωνες. Οἱ δὲ ἔθνος Βεχείρων
Cyranides, Cyranides Book 2, section 24, l. 18
Ὁ δὲ πνεύμων αὐτοῦ εἰς λεπτὰ τμηθεὶς καὶ ἐπιτεθεὶς βλεφάροις

ὀφθαλμῶν οἰδήματα παύει. οἱ δὲ νεφροὶ ξηρανθέντες καὶ τριβέντες
καὶ σὺν πεπέρει ἐν μελικράτῳ ἐπιπασθέντες καὶ ποθέντες νεφριτικοὺς
ἰῶνται. ἡ δὲ χολὴ αὐτοῦ μετὰ στέατος ἀλώπεκος σὺν νάρδῳ ἐνστα-
ζομένη κώφωσιν ἰᾶται. ἡ δὲ πυτία αὐτοῦ ξηρὰ λεία πινομένη μετὰ ἀ-
στέρος σαμίου ἢ Λημνίας σφραγίδος αἱμοπτοϊκοῖς βοηθεῖ. σὺν δὲ σατυ-
ρίῳ ἥ τε χολὴ καὶ ἡ πυτία καὶ ὁ ἐγκέφαλος προστιθέμενα ἐν πεσσῷ
σὺν χυλῷ ἀλθαίας ἢ μαλάχης καὶ ἐλαίῳ σύλληψιν ἐργάζεται. σὺν δὲ
χυλῷ πράσου καὶ εἰρηνομύρῳ προστεθεῖσα νεκρὰ ἔμβρυα καθέλκει. μετὰ
προπόλεως δὲ λειανθεῖσα ἡ πυτία καὶ ἐπιτεθεῖσα ἰοβόλα ἔλκη θηριό-
δηκτα ἰᾶται.

lambda, entry 16, l. 5
Λήμνιον κακὸν βλέπων· πυρῶδες. καὶ παροιμία ‘Λήμνιον κακόν’. ἐκ

γὰρ Ἀθηνῶν ἁρπάσαντες γυναῖκας οἱ Λήμνιοι καὶ τεκνοποιησάμενοι ἐξ
αὐτῶν κατέσφαξαν αὐτὰς μετὰ τῶν τέκνων. ἐπὶ δὲ Θόαντος αἱ γυναῖκες
τοὺς ἄνδρας ἀνεῖλον ἅμα ταῖς τῶν Θρᾳκῶν γυναιξίν, ὅτι αὐταῖς οὐ
προσεῖχον ἐπὶ τῇ δυσωδίᾳ, ἣν Μυρσίλος μὲν (FHG IV 458, fr. 7) διὰ τὸν
Μηδείας ἐπὶ τῇὙψιπύλῃ ζῆλον κατασχεῖν φησι τὰς Λημνίας, Καύκαλος
425
δὲ (FG Hist. 38, 2) διὰ τὸ ὀλιγωρῆσαι αὐτὰς τῆς Ἀφροδίτης. ἔνθεν τὰ

μεγάλα κακὰ ‘Λήμνια’ λέγεται (cf. Hdt. VI 138, 4; Aesc Cho. 631).
λίγδος· χωνεία, ἀλοιφή. καὶ λίγδοι· χωνευτήρια, χοάναι, ἡ τῶν
νομισμάτων διατύπωσις. λιμῷ Μηλίῳ· παροιμία, ἐπεὶ Ἀθηναῖοι
ἐκάκωσαν Μηλίους πολιορκοῦντες λιμῷ,

lambda, entry 16, l. 6

γὰρ
Ἀθηνῶν ἁρπάσαντες γυναῖκας οἱ Λήμνιοι καὶ τεκνοποιησάμενοι ἐξ
αὐτῶν κατέσφαξαν αὐτὰς
μετὰ τῶν τέκνων. ἐπὶ δὲ Θόαντος αἱ γυναῖκες τοὺς ἄνδρας ἀνεῖλον ἅμα
ταῖς τῶν Θρᾳκῶν γυναιξίν,
ὅτι αὐταῖς οὐ προσεῖχον ἐπὶ τῇ δυσωδίᾳ, ἣν Μυρσίλος μὲν (FHG IV 458,
fr. 7) διὰ τὸν Μηδείας
ἐπὶ τῇὙψιπύλῃ ζῆλον κατασχεῖν φησι τὰς Λημνίας, Καύκαλος δὲ (FG
Hist. 38, 2) διὰ τὸ
ὀλιγωρῆσαι αὐτὰς τῆς Ἀφροδίτης. ἔνθεν τὰ μεγάλα κακὰ ‘Λήμνια’
λέγεται (cf. Hdt. VI 138, 4; Aesc Cho. 631). λίγδος· χωνεία, ἀλοιφή. καὶ
λίγδοι· χωνευτήρια, χοάναι, ἡ τῶν νομισμάτων διατύπωσις.
Philoxenus Gramm., Fragmenta Fragment 129 , l. 6
Et. Gen. AB s. κῴδιον στῴδιον λαγῴδιον (de cod. B vide Miller,

Mélang. p. 200), unde EM 550, 12: κῴδιον· ... τὸ δὲ κῴδιον (σημαίνει
δὲ τὸ τῶν προβάτων δέρμα) παρὰ τὸ ἐπ' αὐτῷ κοιμᾶσθαι. παρὰ τὸ κῶ
τὸ σημαῖνον τὸ κοιμῶμαι, ἀφ' οὗ καὶ κείω καὶ κῶμα, ὁ ὕπνος, ὡς
Ἡσίοδος
(T 798)· “κακὸν δ' ἐπὶ κῶμα καλύπτει” καὶ κῶς ῥηματικὸν ὄνομα·
Νικοχάρης Λημνίαις (fr. 12 K.), οἷον “ἐπλέομεν, ὦ κόρη, ἐπὶ κῶς”.
τοῦτο δὲ τὸ κῶς γίνεται καὶ κῶας κατὰ πλεονασμόν, ὥσπερ ὦς ὠτὸς
ὦας· οἱ γὰρ Ἀττικοὶ οὖς φασιν, οἱ δὲ ποιηταὶ ὦας. καὶ ἐπειδὴ τοῦ κῶας
κώατος ἡ τελευταία συλλαβὴ τῆς γενικῆς τοῦ πρωτοτύπου ἀπὸ φωνήεν-
τος ἄρχεται, γίνεται διὰ τοῦ ιδιον ἡ παραγωγὴ κωατίδιον καὶ συγκοπῇ
τοῦ α καὶ τ κωΐδιον καὶ συναιρέσει κῴδιον.
Phrynichus Attic., Praeparatio sophistica (epitome) P. 90, l. 11

426
νεόπλουτος (Aristop Vesp. 1309): καθωμίληται.

τὸ δὲ νεοπένης σπάνιον.
νεοπλυνῆ χλαῖναν, νεοπλυνὲς ἱμάτιον.
νεαλές: παρὰ τὸ ἁλές, ὃ σημαίνει τὸ ἀθρόον, τὸ νεωστὶ
γεγενημένον καὶ συνενηνεγμένον. τὸ γὰρ συνελθεῖν καὶ συν-
αλισθῆναι ταὐτόν. ὁ δὲ Ἀριστοφάνης ἐν Λημνίαις (fr. 361)
διὰ μακροῦ τοῦ α τὸ νεαλὴς τέθεικεν ἐπὶ τοῦ νέου καὶ
ἀκμάζοντος.
Synesius Phil., Epistulae Epistle 4, l. 272
συρρεῖ. σὺ μὲν οὖν ἀρετὴν λογιῇ τὴν φιλοφροσύνην

τῶν ἐγχωρίων ἣν εἰς τὰς ἐπιξενουμένας ἐνδείκνυνται·
τὸ δὲ ἑτεροῖόν ἐστιν, οἷον ἄξιον εἶναι καὶ διηγήσα-
σθαι, καὶ ταῦτα ἐπὶ τῆς νῦν ἐμοὶ παρούσης σχολῆς.
μήνιμα Ἀφροδίτης, ὡς εἰκάσαι, κατέχει τὴν χώραν·
δυστυχοῦσι γὰρ ὅπερ αἱ Λήμνιαι. καὶ γὰρ ὑπερμαζῶσι
καὶ ἀσυμμέτρως ἔχουσι τῶν στέρνων, ὥστε τὰ βρέφη
μὴ διὰ μάλης ἀλλὰ διὰ τῶν ὤμων σπᾶν τῆς θηλῆς
ἀναβεβλημένης. εἰ μή τις εἴποι τὸν Ἄμμωνα καὶ τὴν
Ἄμμωνος γῆν οὐ μᾶλλον εἶναι μηλοτρόφον ἢ κουρο-
τρόφον ἀγαθήν, ἀνεῖναι δὲ τὴν φύσιν ἀνθρώποις ὁμοίως
καὶ κενεοῦ ζοφόεντος ἐν ἕρκεϊ παρθενεῶνος.

καὶ τροχαλοὺς δρηστῆρας ἐυσκάρθμοιο βοείης,
ἴδμονας εὐπήληκος ἐνυαλίοιο χορείης,
ἄξατέ μοι Κορύβαντας ἀτευχέας· ὀλλυμένοις δὲ
διχθαδίοις τεκέεσσιν ἐπικλαύσειε Καβειρώ,
Λημνιὰς ἀκρήδεμνος· ἀπορρίψας δὲ πυράγρην
αἰθαλόεις Ἥφαιστος ἑῆς ὀλετῆρα γενέθλης
ἥμενον ἀθρήσειεν ὑπὲρ δίφροιο Καβείρων
ἵππων χαλκοπόδων ἐπιβήτορα Δηριαδῆα.
κτείνω μὲν Διὸς υἷας· Ἀρισταῖον δὲ δαμάσσαι
οὐ φθονέω Μορρῆι, λαγωβόλον υἱέα Φοίβου,
σῷ λοχίῳ βουπλῆγι τεῆς ναετῆρας Ἀθήνης.

ἠρεμέεις, Ἥφαιστε, καὶ οὐ σέο τέκνα σαώσεις;
ἠθάδα πυρσὸν ἄειρε προασπιστῆρα Καβείρων,
427
ὄμμα δὲ σεῖο τίταινε, καὶ ἀρχαίην σέο νύμφην

μεμφομένην σκοπίαζε τεὴν φιλόπαιδα Καβειρώ·
Λημνιὰς Ἀλκιμάχεια τεῆς ἐπιδεύεται ἀλκῆς.”
ὣς φαμένου σπέρχοντο θεοὶ ναετῆρες Ὀλύμπου ...
ξυνοὶ ἀοσσητῆρες Ἀθηναίη καὶ Ἀπόλλων,
καὶ πυρόεις Ἥφαιστος ὁμάρτεε Τριτογενείῃ.
ἀθανάτοις δ' ἑτέροισιν ὁμίλεε σύνδρομος Ἥρη,
Ἄρεα χειρὸς ἔχουσα καὶ εὐρυρέεθρον Ὑδάσπην,
πιαλέης ἔθλιψε χυτὰς ὠδῖνας ἐλαίης·

δυσμενέας δ' ἐφόβησεν ἀγήνορας ἠθάδι ῥόμβῳ,
σείων χαλκὸν ἐκεῖνον, ὃν ἐν παλάμῃσι τινάσσων
φοιταλέης ἐφόβησε μεμηνότα κέντρα μελίσσης.
Θρηικίης δὲ Σάμοιο πυρισθενέες πολιῆται
Λημνιάδος δύο παῖδες ἐβακχεύοντο Καβειροῦς·
Ἡφαίστου δὲ τοκῆος ἐρευθόμεναι πυρὸς ἀτμῷ
συγγενέας σπινθῆρας ἀνηκόντιζον ὀπωπαί.
τοῖσι μὲν ἐξ ἀδάμαντος ἔην ὄχος· ἀμφὶ δὲ πῶλοι
χαλκείῃ κροτέοντες ἀρασσομένην κόνιν ὁπλῇ
καρχαλέον χρεμετισμὸν ἀνήρυγον ἀνθερεῶνος,
ὅσσον ἐρευθιόωσαν ἐθήμονα φίλατο ῥοιήν·

καὶ βρέτας εὐποίητον ἐμάστιεν οἴνοπι θύρσῳ,
χάλκεον ἀμπελόεντι δέμας πλήσσουσα κορύμβῳ,
μητρυιὴν βαρύμηνιν ἀτιμάζουσα Λυαίου.
οὐδὲ χόλον δασπλῆτα καθαψαμένης φύγεν Ἥρης
Λημνιὰς Ἀλκιμάχεια θεημάχος· ἀλλ' ἐνὶ γαίῃ
ὀθνείῃ κτερέιστο, μετὰ πτολέμους δὲ τοκῆα
οὐκ ἴδεν Ἁρπαλίωνα τὸ δεύτερον, οὐκ ἴδε πάτρην,
Λῆμνον Ἰησονίης νυμφήιον Ὑψιπυλείης·
ἀλλὰ παρὰ ξείνοισι χυτῇ κεκάλυπτο κονίῃ,
πότμον ἀμειβομένη τιμήορον.
οὐ τάχα μοι πέπρωτο φυγεῖν ψεύδορκον ἀκοίτην·

ὁ γλυκὺς ὑπναλέην με λίπεν νέος, ἀντὶ δὲ κείνου
νυμφεύθην δυσέρωτι καὶ ἠπεροπῆι Λυαίῳ.
ὤμοι, ὅτ' οὐ βροτὸν ἔσχον ἐγὼ ταχύποτμον ἀκοίτην,
428
καί κεν ἐρωμανέοντι κορυσσομένη Διονύσῳ

Λημνιάδων γενόμην καὶ ἐγὼ μία θηλυτεράων.
ἀλλὰ πολυσπερέων γαμίων ἐπιβήτορα λέκτρων
νυμφίον ὁρκαπάτην μετὰ Θησέα καὶ σὲ καλέσσω·
εἰ δέ σε δῶρον ἔρωτος ἀπαιτίζει σέο νύμφη,
δέξο μοι ἠλακάτην, φιλοτήσιον ἕδνον ἐρώτων,
ὄφρα πόρῃς, ἀθέμιστε, φιλοσκοπέλῳ σέο νύμφῃ
Libanius Rhet., Soph., Epistulae 1-1544 Epistle 25, section 2, l. 5
πρῶτον μὲν γὰρ ἡ κεφαλή με καταβαλοῦσα εἶχεν

αὐτὴ δεξαμένη πλῆθος ἰλίγγων καὶ οὐκ ἦν οὔθ' ἡμῖν οὔτε
τοῖς ἰατροῖς θαρρεῖν. εἶτ' ἐκεῖθεν ἐπὶ τὴν κοιλίαν τὸ δεινὸν
καταβὰν ῥεύματα ἐμιμεῖτο ῥυάκων, τὸ δὲ ἐπισχῆσον οὐκ ἐφαί-
νετο. καὶ τούτοις τοιούτοις οὖσι προσετέθη Λήμνιά φασι
κακά, μᾶλλον δέ, μικρόν τι εἶπον τὸ πτῶμα Νικομηδείας δη-
λῶσαι βουληθεὶς τοῖς ἐν Λήμνῳ κακοῖς.
Libanius Rhet., Soph., Epistulae 1-1544 Epistle 1175, section 1, l. 4
Λητοΐῳ.
Ποταμὸς καὶ λίμνη καὶ κῦρος καὶ τράπεζα Συβαριτικὴ

καὶ θήρα παντοδαπὴ πολλάκις ἴσως σὲ πρὸς τοὺς συνόντας
ἔπεισεν ᾄδειν ὡς ταυτὶ μὲν Σαμίων ἄνθη, ἀφ' ὧν δὲ ἥκοι-
μεν, Λήμνια κακά.
ἐγὼ δὲ τῶν ἀνθέων μὲν ἐκείνων ἄπει-
ρος, τὰ Λήμνια δὲ ταῦτα φέρω πλὴν ἑνὸς τοῦ σὲ μὴ παρεῖναι.
τοῦτο γὰρ ὄντως Λήμνιον πῦρ, καὶ βελτίων ἂν ἦσθα μὴ σφό-
δρα φιλῶν ἢ τοῦτο μὲν αὐξήσας, ἀφεὶς δὲ ὃν φιλεῖς καὶ
προσέτι τὴν ἀγαθὴν γυναῖκα ἕλκων, δεικνὺς τοῖς συνεῖναι
Libanius Rhet., Soph., Orationes 1-64 Oration 61, section 19, l. 1
ὃ διὰ πάσης κάτωθεν ἕρπον, ᾗ ἂν ἐνδιδῷ τὰ ἄνω,

πρὸς τὸν ἀέρα τοξεύει. τὴν δὲ δὴ πολυάνθρωπον ἔχει
μεθ' ἡμέραν μὲν οὐδείς, νυκτὸς δὲ δῆμος εἰδώλων, ἅ
μοι δοκεῖ στενοχωρίαν τοῖς ὑπὸ γῆν ποιήσειν, ἐπειδὰν
περάσῃ τὸν Ἀχέροντα.
Λήμνια μὲν ὑμνεῖτο κακὰ καὶ Ἰλιὰς κακῶν,
στήσεται δὲ ἐκείνων ἡ μνήμη, τὰς δὲ ὑπερβολὰς τῶν
δεινῶν ἐνθένδε ὁ βουλόμενος ἐνδείξεται. ἤδη που
429
σεισμὸς τὸ μέν τι περιεῖλε, τοῦ δὲ ἀπέσχετο, ἀλλὰ

ταύτην γε ἐστόρεσεν. ἤδη τινὰς ἐστόρεσεν, ἀλλ' οὐ
τοσαύτην γε ἔκλινεν
Myrsilus Hist., Fragmenta Fragment 7b, l. 10
Θόαντος αἱ γυναῖκες τοὺς

ἄνδρας, ὅτι αὐταῖς οὐ προσεῖχον,
ἅμα ταῖς τῶν Θρᾳκῶν γυναιξὶν, ἐπὶ τῇ δυσωδίᾳ, ἣν
Μυρσίλος μὲν διὰ τὸν Μηδείας ἐπὶ τῇὙψιπύλῃ ζῆλον
κατασχεῖν [φησι], Καύκασος (Καύκαλος?) δὲ διὰ τὸ
ὀλιγωρῆσαι τῆς Ἀφροδίτης τὰς Λημνίας· ἔνθεν τὰ
μεγάλα κακὰ Λήμνια λέγεται.
Antigon. Hist. Mir. c. 129:
Μυρσίλος δὲ ὁ Λέσβιος Λοκροὺς τοὺς Ὀζόλας τῆς ἐπω-
νυμίας τετυχηκέναι, ὅτι τῆς χώρας τῆς αὐτῶν [τὸ ὕδωρ]
ὄζει, καὶ μάλιστα τοῦ Ταφίου καλουμένου ὄρους·
Myrsilus Hist., Fragmenta Fragment 7c, l. 7
νυμίας τετυχηκέναι, ὅτι τῆς χώρας τῆς αὐτῶν [τὸ ὕδωρ]

ὄζει, καὶ μάλιστα τοῦ Ταφίου καλουμένου ὄρους· καὶ
ῥεῖν αὐτόθεν εἰς θάλασσαν ὥσπερ πῦον, τεθάφθαι δ' ἐν
τῷ ὄρει τούτῳ Νέσσον τὸν Κένταυρον, ὃν Ἡρακλῆς
ἀπέκτεινεν. – (130) Τὰς δὲ Λημνίας δυσόσμους γενέσθαι
Μηδείας ἀφικομένης μετ' Ἰάσονος καὶ φάρμακα ἐμβαλ-
λούσης εἰς τὴν νῆσον. Κατὰ δή τινα χρόνον καὶ μάλιστα
ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις, ἐν αἷς ἱστοροῦσιν τὴν Μήδειαν
παραγενέσθαι, δυσώδεις αὐτὰς οὕτως γίνεσθαι ὥστε
μηδένα προσιέναι.
Sextus Julius Africanus Hist., Cesti (fragmenta) Book 2, chapter 7, l. 11
τῇ πείρᾳ μαρτυροῦσιν· οἳ δὲ ἀκριβέστερον συναγαγόντες, ἐδιπλα-

σίασαν τὸ ἅλας καὶ τὸ πήγανον, ἔθεσαν δὲ πεπέριδος κοκκία κʹ. Τὸ
δὲ τελειότερον, ὅπερ ἄπρακτα ποιεῖ πάντα φάρμακα καὶ ὃ εὐχερὲς ἐν
στρατοπέδῳ βαστάζεσθαι, τοῦτο· ἰσχάδων λιπαρῶν καρύων τε ὁμοίως
τῶν λαμπροτάτων καὶ πηγάνου ξηροῦ, πρὸς δὲ καὶ πεπείρων ἀρκευ-
θίδων, ἔτι τε Λημνίας σφραγίδος ἴσα κόπτειν ἐν ὅλμῳ καὶ ποιεῖν σφαιρία
καρύου Ποντικοῦ μέγεθος καὶ λαμβάνειν ἑκάστης ἡμέρας ἕν.
430
Γῆ Λημνία πρὸς τὰς τῶν θαλαττίων ἰοβόλων πληγὰς ἁρμόζει

μετ' οἴνου διδομένη, καὶ λευκὰς ὀρεινὴ ὄξει καταπλασσομένη παρα-
πλησίως ἰᾶται.
Τοῦ αὐτοῦ· προφυλακτικὸν εἰς τὸ μὴ ἀδικεῖσθαι ὑπό τινος ἰοβόλου

δήγματος Ἐλαίου ὠμοτριβοῦς λι βʹ, μυελοῦ ἐλαφείου νεοσφαγοῦς γο δʹ,
κηροῦ
Orus Gramm., Vocum Atticarum collectio (fragmenta ap. alios auctores

et in aliis Ori scriptis) Fragment 129, l. 1
Ἑλλήνων. ὀστοῦν· δισυλλάβως, οὐκ ὀστέον λέγουσιν οἱ Ἀττικοί.

οὐχὶ καὶ ναιχί· Ἑλληνικά.
παλαιότερον· καὶ ἄνευ τοῦ ο λέγουσι· καὶ τὸ ὑπερθετικὸν παλαί-
τατον.
παρανεῳγμένης τῆς θύρας . Ἀριστοφάνης Λημνίαις (fr. 14
Dem. = 362a Edm.).
πάρδαλις καὶ πόρδαλις
παροψίς· οὐ μόνον τὸ ἀγγεῖον, ἀλλὰ καὶ ὄψον καὶ μᾶζα ποιά.
περσέα καὶ θησέα καὶ αἰγέα καὶ ἀχιλλέα καὶ τῶν ὁμοίων πάν-
των ἐκτείνουσι τὸ α τὸ τελευταῖον {καὶ} ἐπὶ τῆς αἰτιατικῆς πτώσεως.
Orus Gramm., Orthographia (περὶ τῆς ι ἀνεκφωνήτου) (olim sub titulo

Lexicon Messanense) (fragmenta e cod. S. Salvatore Folio r & v 282v, l.
7
παππῷος [] παρατραγ[ῳδεῖν σὺν τῷ ι Σ]τ[ρ]άττις

Φοινίσσαις. [καὶ παρατραγῳδῆσαι] ‘παρατραγῳ-
δῆσαι τί μοι ἐκ[ . ‘παρ]ανεῳ-
γμένης τῆς θύρ[ας’ σὺν τῷ ι.] Ἀριστοφάνης
Λημνίαις. παρ[ῆας χωρὶς τοῦ ι ]ὸ φ ‘μάχῃ
δ' ἔτι καὶ σὺ παρῆας’· ἐπὶ [τινῶν δὲ παρ]ῆσθα ἐστίν
καὶ ἔστιν ἐνεστῶτος [ ] γὰρ φήτ
ἀργήλιος ἀπὸ τοῦ φη[ χρ]ῄζω
σὺν τῷ ι ἐπὶ τοῦ δεο[μένου ] γὰρ εἴ-
ρηται, παρ' ὃ καὶ ἡ χρ[ῆσις ] ἡ δέ

337, l. 11
... (οἱ δὲ ἄνδρες ἤδη κατέλιπον τὰς γυναῖκας ὑπὸ ζηλοτυπίας,

431
ὅτι ταῖς Θρῄσσαις ἐμίγνυντο καταλιμπάνοντες ταύτας) ἔρχεται εἰς

λόγους Ἰάσονι Ὑψιπύλη· καὶ δῶρα δοῦσα ἔπεισεν αὑτῇ συγκοιμη-
θῆναι καὶ τοὺς ἄλλους πεῖσαι ταῖς λοιπαῖς συνευνᾶσθαι, ὡς ἂν
ἐγγεννήσειαν παῖδας ἐξ αὐτῶν. ὁ δὲ ἐπείσθη καὶ συγγίνονται
ταῖς Λημνίαις οἱ Ἀργοναῦται· καὶ ἡ Ὑψιπύλη παῖδα ἔσχεν
Εὔνεον. καὶ μείναντες ὀλίγον χρόνον πάλιν ᾤχοντο.
12. (20). Ὅτι μετὰ τοὺς γάμους Ἡρακλῆς εἴτε χολῆς ζεσάσης
εἴτε ἄλλῳ τρόπῳ παραφρονήσας καὶ μανεὶς κτείνει μὲν δύο τῶν
Ἰφικλέους παίδων· τὸν γὰρ πρεσβύτατον Ἰόλαον ὁ πατὴρ ἐξήρ-
πασε·
Theophylactus Simocatta Epist., Hist., Quaestiones physicae

P. 24, l. 6
ἄλλοις τὰ ὑπηνέμια καθέστηκεν ἄγονα, τοὺς δὲ γῦπας ἀσυν-

δυάστως τίκτειν παρακελεύονται φύσεως νόμοι. γῦπα τοίνυν
οὐκ ἔστι θεάσασθαι ἄρρενα, ἀλλὰ πᾶν τὸ γένος αὐτοῖς ἡ τοῦ
θήλεος ἀπηνέγκατο φύσις· ὅπερ ἐπιστάμενοι γῦπες καὶ τὴν
ἐρημίαν δεδιότες τῶν τέκνων, εἰς ἐπιγονὴν ἅπαν τὸ γένος στρα-
τεύεται, οἷα Λημνιάδες γυναῖκες, ἡρώων ἀναγόμενον στόλον
θεώμεναι. εἶτα δρῶσί τι σόφισμα ποικίλον οἱ γῦπες· τῷ νότῳ
ἀντίπρωροι πέτονται. εἰ δὲ μὴ νότος εἴη, τῷ συγγενεῖ εὔρῳ
ἁπλοῦσι τὰς πτέρυγας· εἶτα κεχήνασι καὶ τοῦ πνεύματος ἐμ-
φοροῦνται εἰσρέοντος, καὶ τίκτουσι ζῷα, οὐκ ᾠὰ ὑπηνέμια.
διὸ πλείστου χρόνου δεῖται ἡ φύσις πρὸς ζῴου τελεσιουργίαν,
Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon Alphabetic letter alpha, p. 58, l. 25
Ἀθῶος. ἀναίτιος, ἀζήμιος. [ἀπὸ τοῦ θῶ, τοῦ

σημαίνοντος τὸ καταβάλλω, γίνεται θωὴ, ὅ ἐστι
ζημία. ὁ γὰρ ζημιούμενος καταβάλλεται τί.]
Ἄθως. ἀκρωτήριον ἢ ὄρος Θρᾴκης. Ἄθως σκιάζει
νῶτα [Λημνίας βοός. βοῦς γὰρ ἵδρυται ἐν τῇ
Λήμνῳ. εἴρηται δὲ Ἄθως ἀπὸ Ἄθου γίγαν-
τος. τὸ τοπικὸν, Ἄθωος χωρὶς τοῦ ι, καὶ
Ἀθώους τοὺς ἐνοικοῦντας. τὸ θηλυκὸν Ἀθωὶς
εἴρηται καὶ Ἀθῶος, ὡς Κῶς Κῶος, καὶ κατὰ
συναίρεσιν Ἄθους.
Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon Alphabetic lambda, p. 1304, l. 7
Λήκυθος. ἐλαιοδόχον ἀγγεῖον ἢ λαγύνιον. λά-

χυτός τις οὖσα. ἢ παρὰ τὸ κύτος τις οὖσα, ἡ
432
μέγα κύτος ἔχουσα. λήκυθος καὶ ἐπὶ ἀρσενικοῦ.

Λήμη. λευκὸν ὑγρὸν ἐν τῷ ὀφθαλμῷ συναγόμε-
νον. ὅπέρ ἐστιν ἡ τζίμβλα.
Λημνία γῆ καὶ γυνή. λιμνεία δὲ, ἡ λίμνευ σις, ι.
Λῆμνος. ὄνομα νήσου.
Ληνίς. ἡ μέθη.
Ληνός. παρὰ τὸ λεαίνω, τὸ λεπτύνω, λεανῶ,
λεανὸς καὶ ληνός.
Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon Alphabetic letter, p. 1306, l. 3
Λήμματα. προβλήματα ἢ πορίσματα· καὶ τό-

πους καὶ ἀφορμὰς τῶν ἐπιχειρημάτων τῶν εἰς
ἑτέραν κατασκευήν.
Λημμάτιον. ὅπερ εἴληπται πρὸς κατασκευὴν
τινὸς ὡς ὁμολογούμενον.
Λήμνια κακά. ἀπὸ γυναικὸς τινὸς κακῆς οὔ-
σης ἀπὸ τῆς Λήμνου νήσου.
Λήναιον. ἑορτὴ Διονυσιακή.
Λήδιον. ἔσθημα. τοῦ Ψελλοῦ· λευρὸν τὸ λεῖον
καὶ πλατύ· λήδιον ἔσθημά τι.
Λῆμμα. ἡ προφητεία. τοῦ Θεολόγου· τὸ
Joannes Actuarius Med., De urinis Book 1, chapter 8, section 17, l. 5
μένων χρώμασι.
Μετὰ ταῦτα τὸ ὑπέρυθρον καὶ ἐρυ-
θρὸν τοῦ χρώματος πέφυκεν, οἷς δῆτα ἀρκέσει μὲν ἐς
παράστασιν καὶ τὰ φαινόμενα, καθάπερ εἴρηται, χρώματα
τοῦ τε κνίκου καὶ κρόκου. μάθοις δ' ἂν τῇ τε Ἀρμενίῳ
βώλῳ καὶ τῇ Λημνίᾳ σφραγίτιδι τὰ ὑπέρυθρα προβάλλων.
Τὰ δ' ἐρυθρὰ καὶ φοινικᾶ τοῦ χρώματος τῶν ὀπωρῶν
ταῖς ἐρυθρὰ προβαλλομέναις χρώματα κεράσοις δηλονότι
καὶ μήλοις καί τισι παραπλησίοις, ὧν τῇ τελειότητι τῆς
ἐπιφανείας καὶ τῇ πέψει καὶ τὰ χρώματα διενεγκεῖν δο-
κοῦσι.
Ἀμφικτυόνης τῆς Φθίου. ὡς δὲ Ἀρχῖνος ἀπὸ Δώτου τοῦ

Νεώνου τοῦ Ἕλληνος. Μνασέας δέ “ἀπὸ Δώτου τοῦ Πε-
433
λασγοῦ. ἔστι δὲ τὸ πεδίον αὐτὸ καθ' ἑαυτὸ ἰδίοις ὄρεσι

περιεχόμενον”. ὁ πολίτης Δωτιεύς. Σοφοκλῆς Λαρισαίοις
“καί μοι τρίτον ῥίπτοντι Δωτιεὺς ἀνὴρ ἀγχοῦ προσῆψεν Ἔλα-
τος ἐν δισκήματι”. καὶ ἐν Λημνίαις προτέραις “Φερητίδης
τ' Ἄδμητος ἠδ' ὁ Δωτιεὺς Λαπίθης Κόρωνος”. τὸ θηλυκὸν
Δωτηίς. Ῥιανὸς ἐν δʹ Μεσσηνιακῶν “αὐδὴν εἰσάμενος Δω-
τηίδι Νικοτελείῃ”. καὶ Δωτιάς, ὡς Ἰλιάς τοῦ Ἰλιεύς. Σο-
φοκλῆς ἐν Πηλεῖ “βασιλεὺς χώρας τῆς Δωτιάδος”.
λις τῶν ὑπὸ Λυκίων κτισθεισῶν”. τὸ ἐθνικὸν Χρυσαορεύς,

ὡς αὐτὸς ἐν αὐτοῖς “Ταυροπολῖται μὲν συνεμάχουν [καὶ Χρυ-
σαορεῖς] καὶ Πλαρασεῖς”. ἔστι καὶ Χρυσαορεῖς δῆμος.
Ἐπαφρόδιτος δὲ τὴν Καρίαν πᾶσαν Χρυσαορίδα λέγεσθαι.
πον. καὶ ἐν Βιθυνίᾳ περὶ Χαλκηδόνα. καὶ τῆς Καρίας ἐν
Φώτιος λεξικογράφος. Lexicon (Α – Δ) Alphabetic letter alpha, entry

2390, l. 2
Ἄπεφθον χρυσίον· ἐν τῷ π· “χρύσ' ἄπεφθα τοῖς Παταίκοις

ἐμφερῆ” (com. adesp. fr. 423 K.).
Ἀπεχρᾶτο· Ἡρόδοτος μὲν (1, 102, 1) ἀντὶ τοῦ ἀρκεῖν ἡγεῖτο.
Θουκυδίδης δὲ (3, 81, 2) ἀπεχρῶντο ἀντὶ τοῦ ἀνῄρουν.
Ἀπεχρήσαντο· διεχρήσαντο, ἀπέκτειναν. Ἀριστοφάνης
Λημνίαις (fr. 358 K.)· “τοὺς ἄνδρας ἀπεχρήσαντο τοὺς παιδοσπό-
ρους”.
Ἀπεχθάνοντο· ἐμισοῦντο. λέγουσι δὲ καὶ ἀπεχθάνεσθαι
καὶ ἀπέχθεσθαι.
Φώτιος λεξικογράφος. Lexicon (Α – Δ), entry 2438, l. 2
Ἁπλᾶ καὶ διπλᾶ καὶ πολλαπλᾶ· πάντα περισπῶσι τὰ τοιαῦ-

τα· ἀργυρᾶ, χρυσᾶ, κεραμεᾶ, ἀπὸ τοῦ κεραμεοῦν, καὶ φοινικᾶ ἀπὸ τοῦ
φοινικοῦν. Ἀπλάκητον· ἀναμάρτητον.
Ἄπλετον· ἄπειρον. λέγουσι δὲ καὶ ἄπλατον. Δίφιλος Λημνίαις (fr.
434
novum, cf. com. adesp. fr. 620 K.)· “κυψέλην δ' ἔχεις ἄ-
πλατον ἐν τοῖς ὠσὶν ἐγχέοντί σοι”.
Ἁπλοΐς· ἱμάτιον σύμμετρον.
Φώτιος λεξικογράφος. Lexicon (Ε – Ω) Alphabetic letter lambda, P.

220, l. 18
Λήμματα λέγουσι: λήψομαι δὲ οὐκέτι· οἱ μέντοι Δω-

ριεῖς φυλάσσουσι τὴν ἀναλογίαν τοῦ λήψομαι.
Ληματίας: φρονηματίας· γεννάδας.
Λήμη: λευκὸν ὑγρὸν ἐν ὀφθαλμοῖς συναγόμενον, καὶ
Λήμνιον πῦρ: ἔστιν ἀναφορὰ ἐν Λήμνωι πυρὸς χα λεπὴ τίς.
Λήμνιον κακὸν βλέπων: πυρῶδες· καὶ παροιμία·
Λήμνιον κακόν· ἐκ γὰρ Ἀθηνῶν ἁρπάσαντες γυ ναῖκας οἱ Λήμνιοι καὶ
τεκνοποιησάμενοι ἐξ αὐτῶν,

221, l. 8
κατέσφαξαν αὐτὰς μετὰ τῶν τέκνων· ἐπὶ δὲ Θό-

αντος αἱ γυναῖκες τοὺς ἄνδρας, ὅτι αὐταῖς οὐ προς-
εῖχον, ἅμα ταῖς τῶν Θραικῶν γυναιξίν· ἐπὶ τηῖ
τηῖ Ὑψιπύληι ζῆλον κατασχεῖν· Καύκασος δὲ διὰ
τὸ ὀλιγωρῆσαι τῆς Ἀφροδίτης τὰς Λημνίας· ἔνθεν
Λῆνος: τὸ ἔριον οἱ ἀρχαῖοι.
Ληναῖον: περίβολος μέγας Ἀθήνηισιν· ἐν ὧ τοὺς
ἀγῶνας ἦγον, πρὸ τοῦ τὸ θέατρον οἰκοδομηθῆναι,

221, l. 9
αντος αἱ γυναῖκες τοὺς ἄνδρας, ὅτι αὐταῖς οὐ προς-

εῖχον, ἅμα ταῖς τῶν Θραικῶν γυναιξίν· ἐπὶ τηῖ
τηῖ Ὑψιπύληι ζῆλον κατασχεῖν· Καύκασος δὲ διὰ
τὸ ὀλιγωρῆσαι τῆς Ἀφροδίτης τὰς Λημνίας· ἔνθεν
Λῆνος: τὸ ἔριον οἱ ἀρχαῖοι.
435
Ληναῖον: περίβολος μέγας Ἀθήνηισιν· ἐν ὧ τοὺς

ἀγῶνας ἦγον, πρὸ τοῦ τὸ θέατρον οἰκοδομηθῆναι,
ὀνομάζοντες ἐπὶ Ληναίωι·
Φώτιος λεξικογράφος. Lexicon (Ε – Ω) Alphabetic letter mu, P. 251, l.

7
Μαψίδιον: μάταιον· δαψιλές· χαλεπόν· πολύ· δει-

νόν· ἑκούσιον.
Μεγάβυζος: στρατηγὸς βασιλέως, ἀναπεμφθεὶς εἰς
Αἴγυπτον, ὑφ' οὗ ἐνικήθησαν Ἀθηναῖοι.
Μεγάλην θεόν: Ἀριστοφάνης ἐν Λημνίαις· ἴσως Τελ-
βαιναιν· Θραίκιος γάρ.
Μεγάλλιον μύρον: ἀπὸ τοῦ εὑρομένου τὴν κατα-
σκευὴν αὐτοῦ Μεγάλλου Σικελιώτου· λέγει δὲ καὶ
Θεόφραστος εἰς τὸ περὶ ὀσμῶν τὴν κατασκευὴν
Φώτιος λεξικογράφος. Lexicon (Ε – Ω) nu, P. 290, l. 16
Ναύφρακτον: καὶ ναύφαρκτον τὴν Ἀττικὴν δύναμιν

καλοῦσιν.
Ναύφαρκτον βλέπειν: φησὶν ἐπὶ τοῦ περιαρθροῦντος
καὶ σεμνῶς ἰόντος· Πρὸς τῶν θεῶν ἄνθρωπε ναύ-
φαρκτον βλέπεις.
Νεαλής: ἐκτείνεται τὸ α· Ἀριστοφάνης Λημνίαις·
Ἕως νεαλης ἐστὶν αὐτὴν τὴν ἀκμήν· Μένανδρος.
Νεαλής: κυρίως ὁ νεωστὶ ἑαλωκὼς ἰχθύς· λέγεται
δὲ καὶ ὁ νεωστὶ ἁλισθείς.
Νεᾶν: οὐ νεοῦν τὴν γῆν· καὶ νεατὸν Ξενοφῶν, οὐ
νέωσιν· Εὔπολις Αἰξίν· Ἐπίσταμαι γὰρ αἰπολεῖν,
Geoponica, Geoponica Book 10, chapter 90, section 1, l. 1
Μίλτον Λημνίαν καὶ ὀρίγανον μεθ' ὕδατος

λειώσας τὰς ῥίζας ἄλειφε, καὶ σκίλλαν κύκλῳ περι-
φύτευσον.
Ἐὰν δὲ πευκίνους πασσάλους κατα-
πήξῃς κύκλῳ τῶν δένδρων, διαφθαρήσονται οἱ σκώ-
ληκες.
436
ωνται τῷ Ἡφαίστῳ μάλιστα καὶ διὰ τὴν χαλκευτικὴν τέχνην, δι' ἣν καὶ
κλυτοτέχνης αὐτὸς λέγεται, ὡς οὐ μόνον πῦρ αὐτόματον ἔχοντες, ἀλλὰ
καὶ ὡς
ἄλλως τοῦ πυρὸς ἐπιμελόμενοι καὶ διὰ τὴν τέχνην περιποιούμενοι αὐτόν.
ἔστι
γὰρ κομίσασθαι τὸ ἐπιμεληθῆναι· ἐξ οὗ καὶ κομιδὴ ἡ ἐπιμέλεια καὶ
κομιδῇ
ἐπίρρημα ἀντὶ τοῦ λίαν καὶ ἐν πάσῃ ἐπιμελείᾳ. καὶ ἄλλως δὲ Σίντιες οἱ
Λήμνιοι,
καθότι πειραταὶ ἦσαν, ὡς ἡ ἱστορία φησίν· ὥστε εἶναι καὶ αὐτοὺς Λήμνια
κακά,
καθάπερ ὕστερον αἱ γυναῖκες, αἳ τοῖς ἀνδράσιν ἐν Λήμνῳ εἰς φόνον
ἐπε-
βούλευσαν. καὶ ἄλλως δὲ ὡς οἱ Λήμνιοι ἄγριοι δηλοῖ καὶ παροιμία
Λημνίαν χεῖρα εἰποῦσα τὴν ἀπαραίτητον καὶ Λήμνιον βλέπειν ἀντὶ τοῦ
δεινὸν καὶ πυρῶδες. ἐκεῖθεν δὲ καὶ Λήμνιον κακὸν ἢ ἀπὸ τῆς κατὰ στόμα
δυσωδίας τῶν Λημνιάδων ἢ μᾶλλον ἀπὸ τῶν θρυλλουμένων φόνων.
καθότι πειραταὶ ἦσαν, ὡς ἡ ἱστορία φησίν· ὥστε εἶναι καὶ αὐτοὺς Λήμνια
κακά,
καθάπερ ὕστερον αἱ γυναῖκες, αἳ τοῖς ἀνδράσιν ἐν Λήμνῳ εἰς φόνον
ἐπε-
βούλευσαν. καὶ ἄλλως δὲ ὡς οἱ Λήμνιοι ἄγριοι δηλοῖ καὶ παροιμία
Λημνίαν χεῖρα
εἰποῦσα τὴν ἀπαραίτητον καὶ Λήμνιον βλέπειν ἀντὶ τοῦ δεινὸν καὶ πυρῶ-
δες. ἐκεῖθεν δὲ καὶ Λήμνιον κακὸν ἢ ἀπὸ τῆς κατὰ στόμα δυσωδίας τῶν
Λημνιάδων ἢ μᾶλλον ἀπὸ τῶν θρυλλουμένων φόνων. δηλοῖ δέ τι περὶ
τούτου καὶ Ἡρόδοτος. ὅτι δὲ οἱ Σίντιες οὗτοι καὶ ἑτέρως ὕστερον
ὠνομάσθησαν, δηλοῦται ἐν τοῖς τοῦ Περιηγητοῦ. ὅρα δὲ ὅπως ὁ μὲν
βλαπτικὸς σίντης λέγεται διὰ τοῦ η, ὡς ὁ Χρύσης, τὸ δὲ ἐθνικὸν διὰ τοῦ ι
καὶ ἔχει τὴν κλίσιν τοῦ ὄφεως. ὅτι δὲ πρὸς ἄλλαις κλήσεσι καὶ Σίντοι
ἐλέγοντο οἱ τοιοῦτοι Σίντιες, ὁ Γεωγράφος φησίν.
ὡς ἄναξ ἄνακος ἄνακτος. [( 466) Ὅτι δὲ ἐκ τοῦ βουφονεῖν ἐπενοήθη τοῖς

Ἀθηναίοις ὕστερον βουφόνια εἰπεῖν ἑορτήν τινα μεγάλην τῶν παρ'
437
αὐτοῖς,
οὐ σφαλερῶς ἂν εἴποι τις.] ( 467 s.) Ὅτι πολύοινος πάλαι ποτὲ δοκεῖ εἶναι
καὶ ἡ Λῆμνος. Διό φησιν ἐνταῦθα ὁ ποιητής, ὅτι «νῆες ἐκ Λήμνου
παρέστασαν
οἶνον ἄγουσαι πολλαί», Λήμνιον οἷον τοῦτο καλόν, τῷ Ἑλληνικῷ
στρατῷ,
ἀνάπαλιν πρὸς τὸ «Λήμνια κακά», τὸ παροιμιακόν. ( 472 – 5) «Ἔνθεν
ἄρ'
οἰνίζοντο», φησίν, «Ἀχαιοί, ἄλλοι μὲν χαλκῷ, ἄλλοι δ' αἴθωνι σιδήρῳ,
ἄλλοι
δὲ ῥινοῖς, ἄλλοι δ' αὐτῇσι βόεσσιν, ἄλλοι δ' ἀνδραπόδεσσιν». Ἀμοιβαῖς
γὰρ οἱ
παλαιοὶ ἐχρῶντο καὶ οὐ νομίσμασιν. Οὔπω γὰρ ἦν παρρησία νομίσματος
δουλοποιοῦ ἐν ἀνθρώποις.
«Ἰησονίδης Εὔνηος. τόν ῥ' ἔτεχ' Ὑψιπύλη ὑπ' Ἰήσονι ποιμένι λαῶν». ἐξ
οὗ καὶ Ἰησονίδην ἔφη αὐτόν. «χωρὶς δέ», τουτέστιν ἰδιαζόντως,
«Ἀτρείδῃσ'», τουτέστι τοῖς ἐξ Ἀτρέως, «Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ,
δῶκεν Ἰησονίδης ἀγέμεν μέθυ», τουτέστιν οἶνον, «χίλια μέτρα» ὅπερ ἡ
κοινοτέρα φράσις οἴνου χίλια μέτρα φησί. Ξέσται δέ τινες ἦσαν ταῦτα τὰ
μέτρα. ( 468 s.) Δῆλον δὲ ὅτι ὁ τοῦ Εὐνήου πατὴρ Ἰάσων, Θετταλὸς ὤν,
συνῆλθε τῇ ΛημνίᾳὙψιπύλῃ, ὅτε τοῖς Ἀργοναύταις συμπλέων εἰς
Κόλχους τῇ Λήμνῳ προσώκειλε καὶ εὗρε τὴν νῆσον ἔρημον ἀνδρῶν.
πᾶσαι γὰρ τότε πάντας τοὺς ἑαυτῶν ἀνεῖλον ἄρδην αἱ Λήμνιαι, ὡς καὶ
Εὐριπίδης φησίν. Ὅθεν καὶ χηρεύουσαι ἀνδρῶν ἄλλαι μὲν ἑτέροις,
Ὑψιπύλη δὲ τῷ ἐξάρχοντι τῶν Ἀργοναυτῶν Ἰάσονι .
ἐν ταῖς πλαγίαις, διὰ τοῦτο ἐτράπη τὸ α εἰς η παρὰ τῷ ποιητῇ ἔν τε τῷ

«ὑπ' Ἰήσονι» καὶ «Ἰησονίδης». ( 470) Τὸ δὲ «Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ»
κατὰ τὸ παρέλκον καὶ ἐνταῦθα κεῖται. ( 471) Μέθυ δὲ συνήθως λέγει
τὸν οἶνον διὰ τὸ τοὺς ἀμέτρως αὐτοῦ πίνοντας μεθίεσθαι ἤτοι ἀμελεῖν.
ἀφ' οὗ καὶ ἡ μέθη καὶ μεθημοσύνη, ἡ ἀμέλεια. [( 467) Σημείωσαι δὲ ὅτι
τὸ «νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο» καὶ ἑξῆς, οὐκ ἐξ ἀνάγκης Λημνίας νῆας δηλοῖ,
ἀλλ' ἴσως μὲν τοιαύτας, ἴσως δὲ ἑτέρωθεν μὲν οὔσας, στελλομένας δ'
ἐκεῖθεν ἐμπορικῶς. εἰκὸς δὲ καὶ ἐκ Λήμνου αὐτὰς εἶναι καὶ ἑτέρωθεν.
Ὅτι δὲ τὸ «νῆες ἐκ Λήμνου» δύναται ταὐτόν ποτε περιφραστικῶς εἶναι
438
τῷ Λήμνιαι, δῆλον ἐκ τῶν παλαιῶν. οὕτω καὶ ὁ Ἀθηναῖος καὶ ὁ ἐξ

Ἀθηνῶν καὶ ὁ Ἀντιοχεὺς καὶ ὁ ἐξ Ἀντιοχείας καὶ ὁ πολίτης καὶ ὁ ἐκ
πόλεως εἰς ταὐτὸν ἥκουσιν. ὁμοίως δὲ καὶ τὰ ἄλλα πάντα
τοιαύτας,
καὶ
δύναται
οὕτω
ὁ πολίτης καὶ ὁ ἐκ πόλεως εἰς ταὐτὸν ἥκουσιν. ὁμοίως δὲ καὶ τὰ ἄλλα
πάντα τοπικά. ( 469) Ἡ δὲ Ὑψιπύλη, ὅτι καὶ Ὑψιπύλεια λέγεται ὡς
Πηνελόπη Πηνελόπεια, οὐκ ἀμάρτυρόν ἐστιν.] ( 476 – 481) Ὅτι
παννύχιοι μὲν Ἀχαιοὶ καὶ Τρῶες, οἱ μὲν ἐν ταῖς ναυσίν, οἱ δὲ κατὰ πόλιν
δαίνυντο, .
ἡ ῥᾳστώνη. Ἴωνες δὲ τὸ περί τινα τῶν ἀναγκαίων τῷ σώματι ἐκκρίσεων

ἀσχοληθῆναι, οἷον οὐρῆσαι, φασίν, ἢ ἀποπατῆσαι, εὐχέρειαν ἐκάλουν. (
229)
Ἄθως δὲ τὸ ὄρος ἀπὸ Ἄθω Γίγαντος, ᾧ Ποσειδῶν, φασί, τὸ ὄρος ἐπέθετο.
τοῦτο δὲ Ξέρξης διώρυξέ ποτε καταπλήττων τοὺς Ἕλληνας. τριακο-
σίους δέ, φασί, σταδίους Λήμνου ἀπέχων ὁ Ἄθως ὅμως σκιάζει αὐτήν.
ὅθεν
καὶ παροιμία «Ἄθως σκιάζει νῶτα Λημνίας βοός». [Δόξειε δ' ἂν τεθῆναι
ἡ
παροιμία ἐπὶ τῶν ἐχόντων καὶ πόρρωθεν ἐφικνεῖσθαι ἢ καθικνεῖσθαι τῶν
ταπεινοτέρων δι' ὑπεροχήν τινα, ἐπεὶ καὶ ὁ Ἄθως ὑψηλότατος ὢν εἶχεν ἐν
καιρῷ περὶ δείλην σκιὰν ἀποτελεῖν ἱκνουμένην ἕως καὶ εἰς ἄγαλμα
Λημνίας
βοός.] Διοκλῆ δέ φασι, τὸν Ῥηγῖνον ἀρχιτέκτονα, ἐπαγγείλασθαι
Ἀλεξάνδρῳ
διαγλύψαι τὸν Ἄθω τοῦτον καὶ κατασκευάσαι ἀνδριάντα αὐτοῦ, θατέρᾳ
μὲν
439
οἰκῶν,
συνήντη-
τοῦτο
ἀπο-
Λήμνου
πέμπει, καὶ τὰ Λήμνια δὲ κακὰ τοῖς ἐκεῖ παροιμιάζεται, οἳ κοιμώμενοι
ἀν-
ῃρέθησαν ὑπὸ γυναικῶν, οἴνου, ὡς εἰκός, προεμφορηθέντες. καὶ οἱ
Ἀχαιοὶ δὲ
ἐν Λήμνῳ πίνοντες κρατῆρας ἐπιστεφέας κατεκαυχῶντο Τρώων.
συμπατριῶται
γοῦν οἷον οἶνος καὶ ὕπνος. Ἄλλοι δέ φασι διὰ Φιλοκτήτην ἐκεῖ
διατρίβειν
τὸν Ὕπνον, ὡς ἂν παύῃ τὰς ὀδύνας κατακλίνων τὸν ἥρωα. Καλεῖ δ'
αὐτὸν
Ὅμηρος καὶ κασίγνητον Θανάτου, εἰπὼν «ἐνθ' Ὕπνῳ ξύμβλητο», ἤγουν

descriptionem
Section 347, l. 34
τὴν, ὁμόρους ἔχουσι Πελασγούς. Ἐρρέθη δὲ καὶ ἡ

Λέσβος ποτὲ Πελασγία, καὶ Δωδωναῖος δὲ ἔστι Ζεὺς
Πελασγικὸς παρὰ τῷ Ποιητῇ. Γεγόνασι δὲ καὶ Κρή-
της ἔποικοι Πελασγοὶ, ὡς Ὀδυσσεὺς ἐν τοῖς πρὸς Πη-
νελόπην λόγοις ἐμφαίνει. Καὶ ἡ Λῆμνος δέ ποτε
ᾠκεῖτο ὑπὸ Πελασγῶν, ἐξ ὧν Λήμνια παροιμιάζονται
κακὰ, διὰ τοὺς φόνους οὓς ἐποίησαν, γυναῖκάς τε κτεί-
ὥς φησιν Ἡρόδοτος. Εὐριπίδης δὲ καὶ τοὺς Ἀργείους
440
Ησύχιος λεξικόν (Α – Ο) Alphabetic letter alpha, entry 5643, l. 2
ἀξύλιστον· ἄκοπον
ἄξυλον· πολύν, ὅθεν οὐδεὶς ξυλοφορεῖ. ἢ ἱερὸν τόπον
ἀξύλῳ ὕλῃ· πολυξύλῳ vgAS ἢ ἐξ ἧς οὐδείς πω ἐξυλεύσατο
(Λ 155)
ἀξύμβλητον· ὃ μηδενὶ ἀπαντᾶν δυνατόν, ἢ ἀσυνάντητον.
Σοφοκλῆς Λημνίαις (fr. 355)
ἄξυνος· ἀκοινώνητος AS πολύξενος
ἀξυγγενές· ἀλλότριον κατὰ γένος
ἀξυνέτου· ἀσυνέτου, ἀνοήτου, ἄφρονος
ἀξυρές [ ἄξυρον· ἄστομον AS] ἄτομον. ἀμβλύ
ἄξω·
ἀσαλαμίνιος· ἄπειρος θαλάσσης. οἱ δὲ οὐ κεκοινωνηκὼς ὑπὲρ

Σαλαμινίων (Ar. Ran. 204)
ἀσάλγαν· ὕβριν. ἀμέλειαν. τὴν πενίαν
ἀσαλγάνας· φοβερός. εἴρηκε δὲ οὕτως παραβαρβαρίζων
ἀσάλπικτον ὥραν· τὸ μεσονύκτιον. ἑσπέρας γὰρ καὶ ὄρθρου
ἐσάλπιζον. Σοφοκλῆς Λημνίαις (fr. 357)
ἀσάμινθος· πύελος vg ἢ λίθος εἰς βάθος κεκολαμμένος, ἔμβα-
σιν (AS) ἢ λέβης μέγας (γ 468 ..) καὶ πᾶν τὸ κοῖλον ἢ
κιβωτός (AS)
Ἀσαναίων πόλιν·
Ησύχιος λεξικόν (Α – Ο) Alphabetic letter delta, entry 2230, l. 2
δόρπος· βορά. ⌊δεῖπνον r. vg

δόρποισι· [δόρποισι]. δείπνοις vgS
δόρυ· ὅπλον. ⌊λόγχη (Sirac. 29,13) g ἀκόντιον. καὶ πᾶν
⌊ξύλον S ἢ δοκόν
δορύαλλος· τὸ τῶν γυναικῶν μόριον, ἀπὸ τοῦ δέρειν, ἐφ'
ὕβρει τοῦ τραγῳδοποιοῦ Δορύλλου, οὗ μέμνηται ἐν Λημνίαις
(Ar. fr. 367)
δορυθῆκαι· δουροδόκαι
δόρυ καὶ κηρύκειον·
Ησύχιος λεξικόν (Α – Ο)
441
[λήμβωνι· ἐν σκαφίδι, ἢ ἐν πλοιαρίῳ]

λήμη· λευκὸν ὑγρὸν ἐν ὀφθαλμοῖς συνιστάμενον ASvgb, ἀκα-
θαρσία (AS) n
λῆμμα· θράσος. δύναμις. τόλμα. ἀξίωμα AS. κέρδος. φρόνημα
Avgn. ἢ δῶρον (AS) p
Λήμνια· φοβερά. μοχθηρά
Ησύχιος λεξικόν (Α – Ο)
λήμη· λευκὸν ὑγρὸν ἐν ὀφθαλμοῖς συνιστάμενον ASvgb, ἀκα-

θαρσία (AS) n
λῆμμα· θράσος. δύναμις. τόλμα. ἀξίωμα AS. κέρδος. φρόνημα
Avgn. ἢ δῶρον (AS) p
Λήμνια· φοβερά. μοχθηρά
Λῆμνον· νῆσον οὕτω καλουμένην

θύρω καὶ ἀθύρω καὶ ἄθυρμα. ἢ ἀθρήματά τινα ὄντα παρὰ τὸ ἀθρεῖν,
θεάματα B, Sym. 213, EM 391. Orio.
Ἄθως (Ap. R 1, 601)·
Ἥρη δὲ νισομένοισιν Ἄθω ἀνέτειλε κολώνη·
ἀκρωτήριον Θρᾴκης. Σοφοκλῆς (fr. 776)·
Ἄθω σκιάζειν ὦτα Λημνίας βοός·
ἐν γὰρ τῇ Λήμνῳ βοῦς χαλκῆ ἵδρυται, ἐφ' ᾗ τοῦ Ἄθω ἡ σκιὰ φθάνει
B, Sym. 214. Schol. Ap. R
Ἀθῷος (Ps. 9, 29)· ὥσπερ ἀπὸ τοῦ ζῶ ζωή χωρὶς τοῦ ι
καὶ ἀπὸ τοῦ ἰῶ ἰωή, σημαίνει δὲ τὴν ἐκπεμπομένην φωνήν, τὸν αὐτὸν
τρόπον καὶ ἀπὸ τοῦ θῶ, τοῦ σημαίνοντος τὸ καταβάλλω, γιγνό
442

Alphabetic entry kappa, p. 294, l. 56
ῥέπειν τὸ καλὸν εἰς τὸ ἓν μέρος, ἐν ᾧ ἐστι τὸ πά-

θος. καὶ ἡ καλουμένη κονδύλα, καὶ κορύνη, ἡ κατὰ
τὸ κάρα νεύουσα. καὶ ῥόπαλον δὲ παρὰ τὸ ῥέπειν εἰς
τὸ ἒν μέρος· ἔνθ' αὐτῷ δαρειδ' μὲν ἐΰστιππον θέτο
φάρος, λεπτὰ λέοντα ῥὰ οἱ τ'ίσε ξεινήϊον, ὤπασε λη-
μνιάδων, ὁ δ' ἂρ ἔμνην δίστυχα χωπὴν αὐτῆς περόνησι
καλαύροπα τετρήχειαν, κάββαλε, τὴν φορέεσκεν ὀρι-
τρεφεὸς ἐσκοτείνοιο, αὐτίκα δ' ἐγγύθι χῶρον ἐαδότα
παραστήνας, ἐρεμνὴν δίπτυχα λώπην πορφύραν ἢ με-
λάνην χλαμύδα· κοτίνοιο δὲ τὴν ἀγριελαῖαν· ἐαδότα
ἄρεστόν ἐστιν ὅτ' ἄργος.
Ἀθρεῖν: Τὸ μετ' ἐπιτάσεως θεωρεῖν. Θεωρῶ

γίνεται, καὶ κατὰ συγκοπὴν καὶ ἐπίτασιν ἀθρῶ. Ἢ
ἀπὸ τοῦ δρῶ, τὸ βλέπω, μετὰ τοῦ ἐπιτατικοῦ α, ἀδρῶ,
καὶ τροπῇ τοῦ δ εἰς θ.
Ἄθως: Ἀκρωτήριον Θρᾴκης. Σοφοκλῆς,
Ἄθως σκιάζει νῶτα Λημνίας βούς.
Ἐν γὰρ τῇ Λήμνῳ βοῦς χαλκῆ ἵδρυται, ἐφ' ἣν τοῦ
Ἄθω ἡ σκιὰ φθάνει.
Ἀθῷος: Ὥσπερ ἀπὸ τοῦ ζῶ ζωὴ, ἰῶ ἰωὴ, (ἡ
ἐκπεμπομένη [βοὴ ἢ] φωνὴ,) οὕτως παρὰ τὸ θῶ, τὸ
καταβάλλω καὶ ζημιῶ, θωὴ, ἡ ζημία. Ὁ γὰρ ζη

15
ἐγένετο ἡ παραγωγὴ διὰ τοῦ ΔΙΟΝ, στοΐδιον, ὡς

γραφεῖον, γραφείδιον· καὶ κατὰ ἔκτασιν, στῴδιον·
καὶ ἔχει τὸ ι. Τὸ δὲ κῴδιον σημαίνει τὸ τῶν προ-
βάτων δέρμα, παρὰ τὸ ἐπ' αὐτῶν κοιμᾶσθαι. Παρὰ
τὸ κῶ, τὸ κοιμῶμαι, γίνεται ὄνομα ῥηματικὸν, Κῶς.
Νικοχάρις Λημνίαις,

443
τὴν Σκυθικὴν ἀπήνειαν ὑπερέβησαν. καὶ οὐχ ἅπαξ τοῖς ταλαι-

πώροις ἐξ ἑκατέρων τῶν ἐθνῶν τὰ τῆς δεινῆς ταύτης αἰχμαλω-
σίας ξυνεπεπτώκει παθεῖν, ἀλλὰ καὶ δὶς καὶ τρὶς καὶ πολλάκις.
τὸ δὲ νῦν τοῦτο τοῦ Ἀγγέλου μικροῦ πᾶν, εἴ τι ἐλλέλειπται,
προσανάλωσε. καὶ ἦν ἰδεῖν οἰκίας κατεσκαμμένας, τείχη περιῃ-
ρημένα, Λήμνια κακὰ, θρήνους Τρωϊκοὺς, πολλῶν καὶ παν-
τοδαπῶν κακῶν πανήγυριν.
γʹ. Ἐν τούτοις γε μὴν τοῖς καιροῖς ἦρχε τῶν Βουλγάρων ὁ
τοῦ πρώτου Ἀσὰν υἱὸς ὄνομα Ἰωάννης. οὗτος ὁρῶν τὸν εἰρημέ-
νον Θεόδωρον τὸν Ἄγγελον οὐδὲ τῶν Βουλγαρικῶν ἀφίστασθαι
πραγμάτων βουλόμενον, ἀλλ' ἤδη κἀκείνοις βαρεῖαν καὶ βλάπτου
Anacreontea, Anacreontea Fragment 28, l. 2
ἐγὼ δὲ τοὺς ἐρῶντας

ἰδὼν ἐπίσταμ' εὐθύς·
ἔχουσι γάρ τι λεπτόν
ψυχῆς ἔσω χάραγμα.
Ὁ ἀνὴρ ὁ τῆς Κυθήρης
παρὰ Λημνίαις καμίνοις
τὰ βέλη τὰ τῶν Ἐρώτων
ἐπόει λαβὼν σίδηρον·
ἀκίδας δ' ἔβαπτε Κύπρις
μέλι τὸ γλυκὺ λαβοῦσα·
ὁ δ' Ἔρως χολὴν ἔμισγε.
Lexica Segueriana, Collectio verborum utilium e differentibus rhetoribus

et sapientibus multis (Σb) (recensio aucta e cod. Co, p. 120, l. 1
Θουκυδίδης δὲ ἀπεχρῶντο ἀντὶ τοῦ ἀνῄρουν.]

ἀπηχθάνοντο: ἐμισοῦντο.
ἀπέχθεια: μῖσος.
ἀπεχρήσατο: ἀπέκτεινεν.
ἀπέχρησεν: ἐξήρκεσεν.
ἀπεχρήσαντο: διεχρήσαντο, ἀπέκτειναν. Λημνίαις
Ἀριστοφάνης·
τοὺς ἄνδρας ἀπεχρήσαντο, τοὺς παιδο-
σπόρους.
ἀπεχθής: ἐχθρός, μισητός.
ἀπεχοιρίασεν: ἀπεσκίρτησεν. οἱ δὲ ἀπέπληξεν ἀπὸ
444
Etymologicum Symeonis, Etymologicum Symeonis (α – ἁμωσγέπως)

Volume 1, p. 108, l. 15
ἀθύρματα (Ο 363 ...)· παρὰ τὸ θύω, τὸ ὁρμῶ· θύω

θύρω – 3 θεάματα Z61. Et. gen. 147.
ἄθως (Ap. R 1, 601)·
Ἥρη δὲ νισσομένοισιν Ἄθω ἀνέτειλε κολώνη·
ἀκρωτήριον Θρᾴκης. Σοφοκλῆς (Fr. 776)·
Ἄθως σκιάζειν ὦτα Λημνίας βοός·
ἐν γὰρ τῇ Λήμνῳ βοῦς χαλκῆ ἵδρυται, ἐφ' ᾗ τοῦ Ἄθω ἡ σκιὰ
φθάνει Z58. Et. gen. 148.
ἄθως· ὄρος Θρᾴκης· ἀπὸ τοῦ Ἄθω γίγαντος. τὸ
τοπικὸν Ἄθωος χωρὶς τοῦ ι, καὶ Ἄθωοι οἱ ἐνοικοῦντες, τὸ θηλυ-
κὸν Ἀθωΐς. καὶ Ἄθωος, ὡς τὸ Κῶς Κῶος, καὶ κατὰ συναί
Σχόλια στον Αισχύλο , Play Ch, hypothesis-epigram-scholion 629, l. 2
γαμήλευμ'] τοῦ Αἰγίσθου.

μήτιδας] λείπει εἰργάσατο.
ἐπ' ἀνδρὶ] ἐπ' ἀνδρὶ φοβερῶι καὶ σεβαστῶι καὶ παρὰ τοῖς
πολεμίοις.
ἀθέρμαντον] ἀθράσυντον· διὰ τὸ θράσος γὰρ ἄιδονται αἱ Λήμνιαι.
αἰχμάν] λείπει ἡ κατά.
πρεσβεύεται] μεῖζον ὀνομάζεται.
τὸ Λήμνιον] λείπει ἔργον.
λόγωι] ἐν διηγήματι.
κατάπτυστον] μισητόν.
Σχόλια στον Αισχύλο Play Ch, hypothesis-epigram-scholion 636, l. 1
λόγωι] ἐν διηγήματι.
κατάπτυστον] μισητόν.
ἤικασεν δέ τις] εἰκονίσειέ τις.
τὸ δεινὸν] τὸ κατὰ Κλυταιμήστραν.
δ'] ὁ δὲ ἀντὶ τοῦ γάρ.
γένος] τὸ τῶν Λημνιάδων.
ἀγείρω ... σοῦται] συνάξασα κατηγορῶ· νύσσει γάρ με
τὸ δίκαιον ταῦτα λέγειν.
τὸ δ' ... σοῦται] τὸ δὲ ξίφος τῆς δίκης, τὸ ἔχον πικρίαν,
445

609 – 19a ἔνθ' ἄμυδις: αἱ Λήμνιαι γυναῖκες ἐπιπολὺ τῶν τῆς
Ἀφροδίτης τιμῶν κατολιγωρήσασαι, καθ' ἑαυτῶν τὴν θεὸν ἐκίνησαν.
πάσαις γὰρ δυσοσμίαν ἐνέβαλεν, ὡς μηκέτι αὐτὰς τοῖς ἀνδράσιν
ἀρέσκειν.
b ἐπὶ ληιάδεσσι: ταῖς αἰχμαλώτοις. LgSmP

c ἔρον: ἀντὶ τοῦ ἔρωτα, Αἰολικῶς διὰ τοῦ ο. Lg
d ἀντιπέρηθεν: ἐξ ἐναντίας· οὕτω γὰρ κεῖται ἡ Θρᾴκη τῆς
Λήμνου. L
τε μέχρι τοῦ νῦν κατ' ἐνιαυτὸν ἡμέραν τινά, ἐν ᾗ διὰ τὴν δυσωδίαν
ἀπέχειν τὰς γυναῖκας ἄνδρα τε καὶ υἱεῖς.
γραφάς, ὡς Ἡρακλέων (fg 11 Berndt Progr. gymn. Insterb. 1914, 21)

φησὶν ἐν τῇ π τῆς Ἰλιάδος (228) ‘τό ῥα τότ' ἐκ χηλοῖο λαβών’. τὸ δὲ
δεῖσεν ἀργαλέας ἔριδας τὰς τῶν μνηστήρων λέγει τῆς Ἀταλάντης
ἔριδας· ἔδεισεν, μὴ εἰς στάσιν αὐτοὺς ἐξάψῃ καὶ διαφορά τις γένηται
μεταξύ, τῶν μὲν μιγῆναι αὐτῇ θελόντων, τῆς δὲ τὴν παρθενίαν τηρούσης.
ὅτι δὲ ἐμίγησαν οἱ Ἀργοναῦται ταῖς Λημνίαις, Ἡρόδωρος ἱστορεῖ
ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς (31 fg 6 J.). Αἰσχύλος δὲ ἐνὙψιπύλῃ (p. 79 N.2)
ἐν ὅπλοις φησὶν αὐτὰς ἐπελθούσας χειμαζομένοις ἀπείργειν, μέχρι λαβεῖν
ὅρκον παρ' αὐτῶν ἀποβάντας μιγήσεσθαι αὐταῖς. Σοφοκλῆς δὲ ἐν ταῖς
Λημνίαις (II p. 52 Pearson) καὶ μάχην ἰσχυρὰν αὐτοῖς συνάψαι φησίν.
775a καλύβαις: ταῖς διὰ τῶν ἱματίων, νηγατέαις δὲ νεο
446
775a καλύβαις: ταῖς διὰ τῶν ἱματίων, νηγατέαις δὲ νεο-
κατασκευάστοις.
ὄρεσιν, οἱονεὶ σίμβλου τάξιν ἐχούσης.

c ἄλλοτέ τ' ἄλλον: παρὰ τὸ Ἰσοκράτους (Ad Demon. 52)·
’ὥσπερ γὰρ τὴν μέλισσαν ὁρῶμεν ἐφ' ἅπαντα μὲν τὰ βλαστήματα καθι-
ζάνουσαν, ἀφ' ἑκάστου δὲ τὰ χρήσιμα συλλέγουσαν, οὕτω δὴ καὶ τῆς
παιδείας ....’
d ὣς ἄρα ταίγε: αἱ Λημνιάδες γυναῖκες. ἡ δὲ παραβολὴ οὐχ
ὑγιὴς οὐδὲ εἰς πάντα ἁρμόζεται. ἔστω γὰρ μελίτταις εἰκάσθαι τὰς γυ-
ναῖκας, ἄνθεσι δὲ τοὺς ἥρωας, σίμβλῳ δὲ κοίλῳ τὴν πόλιν· τὰ δὲ ἐπί-
λοιπα πῶς ἂν οὐκ εἴη ἀνάρμοστα, δι' ὧν φησι· χαίρει καὶ ἀγάλλεται
ὁ λειμών, καίτοι λυπεῖται ἡ πόλις, διό φησι κινυρόμεναι; καὶ πάλιν
ἀνάρμοστον τὸ γλυκὺν ἄλλοτέ τ' ἄλλον καρπὸν ἀμέργουσιν:
φασίν. Lm(P) 910a παροίτατος: ἀντὶ τοῦ πρότερος· ἐσχημάτισται δὲ ἀπὸ

τοῦ πάρος. καὶ Ὅμηρος (Ψ 459)· ‘ἄλλοι μοι δοκέουσι παροίτεροι ἔμ-
μεναι ἵπποι’. b ὣς δὲ καὶ ἄλλοι: διὰ τούτου τῶν ἡρώων ὑπεραπολογεῖται,
ὅτι καὶ τῆς πρὸς τὰς Λημνιάδας συνόδου προαρξαμένου τοῦ ἀρχηγοῦ
καὶ οὗτοι συνετίθεντο, καὶ νῦν δὲ πάλιν ἐκείνου τοῦ πλοῦ ἀρχομένου
καὶ οὗτοι εἵποντο. 912 ἐνσχερώ: ἀντὶ τοῦ ἐφεξῆς. Lg(P)
913 ἁλιμυρέος: τῆς ὑπὸ θαλάσσης περιρρεομένης. ‘ἁλιμυρή-
εντες’ δὲ ‘ποταμοί’ (Φ 190) οἱ εἰς τὴν θάλασσαν βάλλοντες.
Σχόλια στον Αριστοφάνη , Scholia in Acharnenses (scholia vetera et

recentiora Triclinii) Hypothesis-epigram-scholion sch ach, verse 3a, l. 5
Tr ἥσθην δὲ βαιά] εὐφράνθην ὀλίγα. Lh

vet (i) ψαμμοκοσιογάργαρα: οἷον πολλὰ καὶ ἀναρίθμητα. τὸ γὰρ ψαμ-
447
μοκόσια καθ' ἑαυτὸ ἐπὶ πλήθους ἐτίθετο, παρὰ μὲν Εὐπόλιδι ἐν Χρυσῷ
Γένει
οὕτως· “ἀριθμεῖν θεατὰς ψαμμοκοσίους”, παρὰ τὸ ἑξακοσίους ἢ
ἑπτακοσίους,
ἀπὸ τῆς ψάμμου ἀριθμητικῶς γεγενημένον. καὶ τὰ γάργαρα δὲ ἐπὶ
πλήθους
ἐτίθετο, ὡς ἐν Λημνίαις· “ἀνδρῶν ἐπακτῶν πᾶσ' ἐγάργαιρ' ἑστία”. καὶ
παρὰ
Ἀριστομένει ἐν Βοηθοῖς· “ἔνδον γὰρ ἡμῖν ἐστιν ἀνδρῶν γάργαρα”. καὶ
παρὰ
τῷ Σώφρονι δέ· “ἁ δὲ οἰκία τῶν ἀργυρωμάτων ἐγάργαιρε”. καὶ ἐν τῇ
τραγῳδίᾳ· “χρημάτων τε γάργαρα”. θέλουσι δέ τινες καὶ τὸ παρὰ τῷ
ποιητῇ
“κάρκαιρε δὲ γαῖα πόδεσσι” τὴν πολλὴν κίνησιν τῶν ποδῶν σημαίνειν,
οἷον
γάργαιρε, καὶ τὸν καρκίνον δὲ οὕτως ὀνομάζεσθαι διὰ τὸ πλῆθος τῶν πο
Σχόλια στον Αριστοφάνη , Scholia in pacem (scholia vetera et recentiora

Triclinii) Argumentum-dramatis personae-scholion sch pac, 1162, l. 1
Tr ἀντῳδὴ καὶ ἀντιστροφὴ κώλων ιγʹ. Lh

vet ὁ τέττιξ. διηχεῖ. παρὰ τὸ ἡσιόδειον
ἦμος δὲ σκόλυμός τ' ἀνθεῖ καὶ ἠχέτα τέττιξ.
ὁ δὲ Ἀρίσταρχος οὔ φησι τοὺς ᾄδοντας ἄρσενας λέγεσθαι, τὰς δὲ θηλείας
οὕτως. V
Tr Lh
vet Tr εἶδος ἀμπέλου VLh Λημνία, V ὡς ἱστορεῖ Ἀνδροτίων VLh ἐν τῷ
Γεωργικῷ. V
vet φῖτυ: τὸ V σπέρμα, VLh τὸ γένος. V
vet καὶ γάρ εἰσι φυτὰ πρὸ τοῦ καιροῦ τοὺς καρποὺς παρέχοντα, καὶ κα-
λοῦνται πρώϊμα. καὶ Σοφοκλῆς
οὔτ' ἄλλο σπέρμα φῖτυ πρῷον λέγω.
Σχόλια στον Αριστοφάνη , Scholia in Lysistratam Argumentum-

scholion sch lys, verse 298, l. 4
φῦ φῦ: Φυσᾷ τῷ στόματι. (τοῦτο δὲ παρεπι-

γραφή.)
τὼ 'φθαλμὼ δάκνει: Δάκνει μου τοὺς ὀφθαλ-
μοὺς ὥσπερ κύων. παρὰ τὰς λήμας δὲ τὸ Λήμνιον πέ-
παιχεν. ἔστι δὲ παρὰ τὴν παροιμίαν, Λήμνιον κακὸν,
παρὰ τὰς Λημνιάδας γυναῖκας.
448
(Λήμνιον τὸ πῦρ: Ἀντὶ τοῦ πάνυ γενναῖον. ἢ

ἀπὸ τῶν Λημνίων γυναικῶν, πορνῶν οὐσῶν. ἢ ἀπὸ τῶν
καμίνων τοῦ Ἡφαίστου.)
πάσῃ μηχανῇ: Ἀντὶ τοῦ κατὰ πάντα τρόπον.
(ἔβρυκε τὰς λήμας: Λήμας νῦν τοὺς ὀφθαλ
Σχόλια στον Αριστοφάνη , Scholia in Lysistratam Argumentum-

scholion sch lys, verse 308, l. 3
φῦ φῦ: Φυσᾷ πάλιν.

εἰ τὼ μὲν ξύλω: Δυϊκῶς πάλιν τὼ ξύλω. λέγει
δὲ ἃ ἐβάσταζε ξύλα.
τὸν φανὸν ἐγκαταθέντες: Φανὸν μὲν πᾶν τὸ
φαῖνον ἐκάλουν. ἐκ δὲ τῶν ἀμπελίνων τὰς λαμπάδας
κατεσκεύαζον εἰς ἔξαψιν, ὡς καὶ ἐν Λημνίαις φησί.
κριηδόν: Δίκην κριοῦ. κριὸς γὰρ χαλκοῦν μη-
χάνημα, ὃ τοῖς τείχεσι προσφέρουσιν οἱ βάρβαροι.
φεῦ τοῦ καπνοῦ: Ὑπὸ τοῦ καπνοῦ ἀδικούμε-
νος τοῦτό φησι.
Σχόλια στον Ευρυπίδη Vita-argumentum-scholion sch Hec, section

887, l. 8

δὲ τοὺς παῖδας τὴν πάτριον φωνήν τε καὶ τὰ ἔθη ἐπαίδευσαν.
Σχόλια στον Ευρυπίδη Vita-argumentum-scholion sch Hec, 887, l. 10

449

887, l. 16

κακά: – M παντελῶς: – Mg πέμψον δέ μοι τήνδ' ἀσφαλῶς: ἀφόβως καὶ
ἀκινδύνως, ἵνα μήτις τῶν Ἑλλήνων κωλύσῃ αὐτὴν αἰχμάλωτον οὖσαν: –

887, l. 17

κακά: –

λήλοις ἦσαν καὶ ἠμύναντο τοὺς ἀδικοῦντας τέλος

δὲ καὶ ἄρχοντα ἑαυτοῖς ἐπέστησαν ἐφ'
οἷς ἀγανακτήσαντες οἱ πατέρες·
(scholium ad 920 hic intercedit)
αὐτούς τε καὶ τὰς μητέρας ἀνεῖλον· μετὰ
450
δὲ ταῦτα αἱ Λημνιάδες τοὺς σὺν θόαντι ἀνεῖλον·

δι' ἄμφω οὖν ἡ παροιμία ἐδόθη· τὰ
Λήμνια κακά: (M) 1Huv

οἷς ἀγανακτήσαντες οἱ πατέρες·

(scholium ad 920 hic intercedit)
αὐτούς τε καὶ τὰς μητέρας ἀνεῖλον· μετὰ
δὲ ταῦτα αἱ Λημνιάδες τοὺς σὺν θόαντι ἀνεῖλον·
δι' ἄμφω οὖν ἡ παροιμία ἐδόθη· τὰ
Λήμνια κακά: (M) 1Huv
..?. ἵνα οὗτοι οἱ
δύο ἀδελφοὶ πλησίον μιᾷ
φλογὶ κρυφθῶσι χθονί: (BM) 2Huv
μέριμναι καὶ ἀλγηδόνες τῇ μητρί (BM) 1H
οὐ καλῶς φησι ταῦτα ὁ ἀγαμέμνων
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 14, verse 229a, l. of schol13
Ἄθω, ᾧ Ποσειδῶν τὸ ὄρος ἐπέθηκεν τοῦτο

δὲ ὤρυξε Ξέρξης, καταπλῆξαι τοὺς Ἕλληνας θέλων.
Δημήτριος δὲ ὁ Σκήψιος (fr. 46 G.) ψευδὲς εἶναι τοῦτό φησιν. τιμᾶται
δὲ ὁ Ζεὺς ἐν αὐτῷ· Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (285)· “Ἀθῷον αἶπος Ζη-
νὸς ἐξεδέξατο” τριακόσια δὲ στάδια ἀπέχον Λήμνου σκιάζει
αὐτήν· καὶ ἡ παροιμία “Ἄθως σκιάζει νῶτα Λημνίας
βοός” (Sop fr. 708 N.2 = 776 P. = 776 R.). Διοκλῆ δέ φασι, τὸν ῥήγιον
ἀρχιτέκτονα, Ἀλεξάνδρῳ ἐπαγγέλλεσθαι τὸν Ἄθω ἀνδριάντα αὐτοῦ
κατασκευάσαι, θατέρᾳ μὲν χειρὶ μυρίανδρον πόλιν κατέχοντα, θα-
τέρᾳ δὲ ποταμοὺς προϊέμενον ὡς τοῖς παραπλέουσιν δοκεῖν σπένδειν.
T | προπαροξύνεται δέ· πλεονασμὸς γάρ ἐστι τοῦ ο.
Σχόλια στον Όμηρο Ιλιάδα. Book of Iliad 21, verse 45-6, l. of scho 2
Ariston. Ἴμβριος Ἠετίων: πρὸς τὴν ὁμωνυμίαν, καὶ ὅτι φίλοι

τοῖς Ἕλλησιν οἱ Λήμνιοι, ἐχθροὶ δὲ τοῖς Τρωσίν· ἐπεί τοι διὰ τί μὴ
τὸν υἱὸν τοῦ βασιλέως ἀπέδωκαν; T
ex. Ἀρίσβην: μεταξὺ Περκώτης καὶ τῆς Ἀβύδου
451
ex. ἐτέρπετο ... / ἐλθὼν ἐκ Λήμνοιο: σωθεὶς ἀπὸ τῆς

Λημνίας δουλείας ἐτέρπετο.
ex. (Ariston.) | καὶ οὐκ ἐθέλοντα: περισσὸς ὁ καί. | ἴσως δὲ τὸ φιλόψυχον
αὐτοῦ κωμῳδεῖ καὶ διὰ τοῦ πρώτου (sc. Φ 36).
Nic. τὸν δ' ὡς οὖν ἐνόησε – θυμόν: τὸ ἑξῆς
ἐστι· τὸν δ' ὡς οὖν ἐνόησεν (49), ὀχθήσας δ' ἄρα εἶπεν (53).
τὰ δὲ λοιπὰ ὡς διὰ μέσου διορθωτέον.
Σχόλια στον Λουκιανό (scholia vetera et recentiora Arethae)

Lucianic work 49, section 2, l. 6
θᾶττον ἄν μοι κτλ.] σημείωσαι. ~ Γ

διάδοχοι ἔρωτες κτλ.] ὡραῖον. ~ V
κάρηνα Λερναῖα κτλ.] ὡραῖον σφόδρα. ~ V
Ἡλιάδης ] διὰ τὴν Πασιφάην, ἐπεὶ Ἡλίου οὖσα ἐκ μήνι-
δος Ἀφροδίτης ταύρου ἠράσθη. ~ ERV
Λημνιάδων ] ἐπεὶ καὶ ταῖς Λημνίαις γυναιξὶν ἔγκοτος
Ἀφροδίτη γενομένη εἶτα δυσώδεις αὐτὰς ποιήσασα ἀπο-
κοίτους αὐτὰς ποιῆσαι τοὺς ἑαυτῶν ἄνδρας ἠνάγκασεν. ~

Lucianic work 80,13, section 4, l. 1
μολυσμῷ τὴν ψυχὴν θραυομένους, ἀλλ' ἀνεπαισθήτως ἔχειν

τοῦ γεγονότος, κλεπτομένης τῆς ὄψεως τοῦ ἐρυθήματος τῇ
φοινικίδι διὰ τὴν ὁμόχροιαν. ~ RCS
σαρίσσῃ] σάρισσα Μακεδονικὸν ὅπλον, ὃ καὶ παλτόν φασι.
τὸ δ' αὐτὸ καὶ μέναυλον καλοῦσιν. ~ MNS
Λημνιάδας ἢ Δαναΐδας] ἀμφότεραι γάρ, καὶ Λημνιάδες
καὶ Δαναΐδες, τοὺς σφετέρους ἀπεκτόνασιν ἄνδρας· ἀφ'
οὗ καὶ ἡ παροιμία ‘Λήμνια κακά’. ~ S
αὖος: εὐφυῶς ἄγαν ὡς ἐπὶ δένδρου ξηροῦ τὴν πενίαν διέ-
βαλλεν· ὡς γὰρ τὸ ζῶν δένδρον θάλλει τοῖς κλάδοις καὶ
βρύει καρπῷ, τὸ δὲ τεθνηκὸς φθίνεται καὶ πρὸς τὸ μὴ

Lucianic work 80,13, section 4, l. 3
φοινικίδι διὰ τὴν ὁμόχροιαν. ~ RCS

σαρίσσῃ] σάρισσα Μακεδονικὸν ὅπλον, ὃ καὶ παλτόν φασι.
452
τὸ δ' αὐτὸ καὶ μέναυλον καλοῦσιν. ~ MNS

Λημνιάδας ἢ Δαναΐδας] ἀμφότεραι γάρ, καὶ Λημνιάδες
καὶ Δαναΐδες, τοὺς σφετέρους ἀπεκτόνασιν ἄνδρας· ἀφ'
οὗ καὶ ἡ παροιμία ‘Λήμνια κακά’. ~ S
αὖος: εὐφυῶς ἄγαν ὡς ἐπὶ δένδρου ξηροῦ τὴν πενίαν διέ-
βαλλεν· ὡς γὰρ τὸ ζῶν δένδρον θάλλει τοῖς κλάδοις καὶ
βρύει καρπῷ, τὸ δὲ τεθνηκὸς φθίνεται καὶ πρὸς τὸ μὴ
εἶναι χωρεῖ, οὕτως καὶ ἀνὴρ πλουτῶν καὶ πενόμενος. ~ SU
ὑποδήματα ἐκ Σικυῶνος ] τὰ Σικυώνια ὑποδήματα

ἀλγηδόνας. παρθενίοιο· τοῦτο ἑλξίνην τινὲς ὀνομάζουσιν,

ἔνιοι δὲ περδίκιον καλοῦσιν.
ὀροδάμνους· κλάδους G1v βλαστούς bm
τὸ δὲ κόρκορον λάχανόν ἐστιν εὐτελής. τὸ δὲ
μίλτου Λημνίδος, τὴν Λημνίαν σφραγῖδά φησιν. ἀπὸ ταύτης
καὶ τὸ ἐλατήριον γίνεται. καθαρτικὴ γάρ ἐστι.
πεταλῖτιν· εἶδος βοτάνης G βοτάνη K2
ἀμέργεο·
... αὐτὸν, αὐτῇ τῇ πείρᾳ τοῦ ἀγῶνος ἔδειξε νικήσας ὡς

εἶχεν ἰσχύος. ἐνίκησε δὲ τοὺς Βορεάδας.
ἐλθόντων
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode O 4, scholion 32c, l. 12
τῶν πολιῶν ἐγελᾶτο ὑπὸ τῶν γυναικῶν καὶ ἐπεκερτομεῖτο.

ὡς δὲ διὰ τῶν ἔργων ἐδείχθη ὑπερβαλλόμενος τοὺς ἀγω-
νιστάς· ἦσαν δὲ οἱ τοῦ Βορέου παῖδες Ζήτης καὶ Κάλαϊς·
BCEQ ἐπαύσατο ἡ κατ' αὐτοῦ γινομένη χλεύη, καὶ τοὐναντίον
ἐθαυμάσθη. διὰ τοῦτο οὖν λέγει τὴν πεῖραν πεπαυκέναι
τῆς ὕβρεως τῆς κατ' αὐτοῦ τὰς Λημνιάδας γυναῖκας.
453
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode O 13, scholion 74g, l. 4
ἢ παῖς ἢ υἱωνός· ὁ δ' ἵκετο Κολχίδα γαῖαν.

Βοῦνος δὲ Ἑρμοῦ καὶ νύμφης τινὸς παῖς. 78CEQ
ἄλλως·
Μηδείας μέμνηται ὅτι ἐν Κορίνθῳ κατῴκει καὶ ἔπαυσε Κο-
ρινθίους λιμῷ κατεχομένους θύσασα Δήμητρι καὶ νύμφαις
Λημνίαις. ἐκεῖ δὲ αὐτῆς ὁ Ζεὺς ἠράσθη, οὐκ ἐπείθετο δὲ
ἡ Μήδεια τὸν τῆς Ἥρας ἐκκλίνουσα χόλον· διὸ καὶ Ἥρα
ὑπέσχετο αὐτῇ ἀθανάτους ποιῆσαι τοὺς παῖδας. ἀποθανόν-
τας δὲ τούτους τιμῶσι Κορίνθιοι, καλοῦντες μιξοβαρβά-
ρους.
φωνὴν, καὶ ἐκ θεοῦ, τίς λύσις εἴη, ἀνερωτῶντι αὐτῷ ἀνεί-

λετο οὕτω·
Βάττ', ἐπὶ φωνὴν ἦλθες· ἄναξ δέ σε Φοῖβος Ἀπόλλων
ἐς Λιβύην πέμπει μηλοτρόφον οἰκιστῆρα.
τὸ δὲ σημεῖον, ὅτι ἑπτακαιδεκάτῃ γενεᾷ ἀπὸ τῶν Ἀργοναυτῶν
φησι γενομένους ἐκ τῶν Λημνιάδων οἰκίσαι τὴν πρότερον
Καλλίστην, ὕστερον δὲ Θήραν. 24B
BDEGQ ζαμενής: ἡ ἄγαν ὀργίλη καὶ πικρά. τὸ δὲ ἐπί-
θετον ἐκ τῆς ἱστορίας, ὅτι ὑπέμεινε καὶ τοὺς ἑαυτῆς ἀπο-
σφάξαι παῖδας. 22B
DGQ Θήραιον: τὸ περὶ τῆς Θήρας λεχθέν. ἢ τὸ ἐν τῆς
τῶν ἀλλοδαπῶν καὶ ξένων γυναικῶν τὸ ἐν ταῖς κοίταις ἔκ-

κριτον καὶ διαπρεπὲς γένος εὑρήσει τὴν ἀποικίαν· οἵτινες σὺν
τιμῇ θεῶν εἰς ταύτην τὴν νῆσον παραγενόμενοι τέκωσι τὸν
Βάττον τὸν τῶν τῆς Λιβύης πεδίων δεσπότην. 93aB
ἡ ἱστορία τοιαύτη· ταῖς Λημνίαις γυναιξὶν ἀσεβῶς διακειμέναις
περὶ τὰς τῆς Ἀφροδίτης τιμὰς ἡ θεὸς δυσοσμίαν προσέπεμψε,
καὶ οὕτως αὐτὰς οἱ ἄνδρες ἀπεστράφησαν· αἱ δὲ συνθέμεναι
πρὸς ἑαυτὰς ἐξ ἐπιβουλῆς τοὺς ἄνδρας ἀνεῖλον. τηνικαῦτα
δὲ οἱ Ἀργοναῦται τὸν εἰς Σκυθίαν στελλόμενοι πλοῦν προς-
ωρμίσθησαν τῇ Λήμνῳ, καὶ εὑρόντες ἔρημον ἀρσένων τὴν
454
ζητεῖται τίνες εἰσὶν ἀλλοδαπαὶ γυναῖκες, ἐξ ὧν φησι τοὺς

φύντας καθέξειν τὴν Κυρήνην, πότερον ἐπειδή τινες ἐν Θήρᾳ
ᾤκησαν μετὰ Κάδμου συνεξορμήσασαι, ὅτε ἐπὶ τὴν τῆς Εὐ-
ρώπης ζήτησιν ἀπῆρεν ἐκ Φοινίκης· ὑπέμειναν γὰρ ἐν Θήρᾳ
μετὰ Μεμβλιάρεω τοῦ Κάδμῳ συνεξορμήσαντος Φοίνισσαί
τινες γυναῖκες· ἢ ἀλλοδαπὰς γυναῖκας τὰς Λημνίας λέγει,
[περὶ ὧν ἡ ἱστορία προείρηται]. 88aB
B κριτὸν εὑρήσει: τίς εὑρήσει; ἡ προκειμένη ἤπει-
ρος ἡ Λιβύη.
δὲ Λήδας οἱ Διόσκουροι. πάλιν δὲ συλληπτικῶς ἐχρήσατο

τῷ τρόπῳ. φαίνεται γὰρ Ἡρακλῆς Ἀλκμήνης καὶ Λήδας
υἱὸς κατὰ τὸ ἀδιαχώριστον τοῦ λόγου· ἀλλὰ προσήκει ὑποδιαι-
ροῦντας ἑκάστῳ τὸ οἰκεῖον τῆς γενέσεως προσάπτειν. 305B
BDEGQ τάχα δὲ Κρονίδαο Ζηνὸς υἱοὶ τρεῖς: πάντας
Σοφοκλῆς ἐν ταῖς Λημνιάσι τῷ δράματι (fr. 354) καταλέγει
τοὺς εἰς τὸ Ἀργῷον εἰσελθόντας σκάφος, καὶ ὁ Αἰσχύλος ἐν
Καβείροις (p. 31 N.). ὁ δὲ Πίνδαρος συσταλῆναι τὸν Ἡρα-
κλέα τοῖς Ἀργοναύταις φησὶν, ὡς δὲ ἐν Μυσίᾳ ἐξῆλθεν ἐφ'
ὕδρευμα, κατελείφθη παρὰ τῶν Ἀργοναυτῶν· οἱ δὲ νεώτεροι,
διὰ τὸ κατὰ τὴν εἰρεσίαν ἄπειρον αὐτὸν εἶναι καὶ συντρίβειν
λάγη ἱστορεῖ πεπλανῆσθαι τοὺς Ἀργοναύτας.

ἄλλως· ἐν
τ' Ὠκεανοῦ: ἡ πρόθεσις περιττεύει τοῦ λόγου. εἴληφε δὲ ὁ
Πίνδαρος τὸ πάντων πρῶτον γενόμενον, καὶ ἀντεστραμμένως
ἔσχατον ἔθηκεν. εἰς μὲν γὰρ τὸν Ὠκεανὸν καὶ τὴν Ἐρυθρὰν
εἰσέβαλον φεύγοντες ἐκ Κόλχων· ταῖς δὲ Λημνίαις ἐμίγησαν,
πρὶν εἰς τὸν πόντον ἐπιπλεῦσαι. ἀλλ' ἵνα ἐπὶ τὴν τοῦ γένους
ἀρχὴν ἐπανέλθῃ, τὸ πρότερον ἀντεστραμμένως ὕστερον ἔθηκεν.
Λημνιᾶν τ' ἔθνει γυναικῶν: οὐκ ἀκολούθως.
οὐ γὰρ ὑποστρέφοντες προσέβαλον τῇ Λήμνῳ, ἀλλ' ἀπιόντες.
BDEGQ ἀνδροφόνων: ἐξ ἐκείνης τῆς ἱστορίας. αἱ τῶν
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode P 4, scholion 448, l. 1

455
Πίνδαρος τὸ πάντων πρῶτον γενόμενον, καὶ ἀντεστραμμένως

ἔσχατον ἔθηκεν. εἰς μὲν γὰρ τὸν Ὠκεανὸν καὶ τὴν Ἐρυθρὰν
εἰσέβαλον φεύγοντες ἐκ Κόλχων· ταῖς δὲ Λημνίαις ἐμίγησαν,
πρὶν εἰς τὸν πόντον ἐπιπλεῦσαι. ἀλλ' ἵνα ἐπὶ τὴν τοῦ γένους
ἀρχὴν ἐπανέλθῃ, τὸ πρότερον ἀντεστραμμένως ὕστερον ἔθηκεν.
BEGQ Λημνιᾶν τ' ἔθνει γυναικῶν: οὐκ ἀκολούθως.
οὐ γὰρ ὑποστρέφοντες προσέβαλον τῇ Λήμνῳ, ἀλλ' ἀπιόντες.
BDEGQ ἀνδροφόνων: ἐξ ἐκείνης τῆς ἱστορίας. αἱ τῶν
Λημνίων γυναῖκες ἀσεβήσασαι ἀεὶ εἰς τὴν Ἀφροδίτην διηνε-
κῶς ἔσχον μηνιῶσαν τὴν θεόν· μῖσος γὰρ αὐταῖς πρὸς τοὺς
ἄνδρας προσετρίψατο, καὶ οὕτως ἐκεῖνοι πρὸς τοὺς Θρᾷκας
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode P 4, scholion 455a, l. 2
μονίᾳ διεδέξατο μεμοιραμένον ἦμαρ ἢ νύκτες.

ὁ δὲ νοῦς·
τὸ τηνικαῦτα τοῦ σοῦ γένους ἡ καταβολὴ γέγονεν ἐν ἡμέρᾳ
ἢ ἐν νυκτί.
BDEGQ ἆμαρ ἢ νυκτός: τοῦτο λέγει ὅτι ἢ νυκτὸς ἢ
ἡμέρας συνελθόντες ταῖς Λημνιάσι γυναιξὶν οἱ ἥρωες ἔσχον
ὑμᾶς.
BDEGQ τόθι γὰρ γένος Εὐφάμου: ἀποστρέφει τὸν
λόγον πρὸς τὸν Ἀρκεσίλαον, ἐπεὶ Ἀριστοτέλης ὁ πρόγονος αὐ-
τοῦ ἀπὸ τῶν Λημνίων γυναικῶν ἦν. οἱ γὰρ Ἀργοναῦται ἐν
τῇ Λήμνῳ ταῖς Λημνιάσιν ἐπλησίασαν, ἐν οἷς καὶ Εὔφημος
ἡμέρας συνελθόντες ταῖς Λημνιάσι γυναιξὶν οἱ ἥρωες ἔσχον

ὑμᾶς.
BDEGQ τόθι γὰρ γένος Εὐφάμου: ἀποστρέφει τὸν
λόγον πρὸς τὸν Ἀρκεσίλαον, ἐπεὶ Ἀριστοτέλης ὁ πρόγονος αὐ-
τοῦ ἀπὸ τῶν Λημνίων γυναικῶν ἦν. οἱ γὰρ Ἀργοναῦται ἐν
τῇ Λήμνῳ ταῖς Λημνιάσιν ἐπλησίασαν, ἐν οἷς καὶ Εὔφημος
Λαμάχῃ συνελθὼν Λευκοφάνην ἐποίησεν· ἀφ' ὧν Ἀριστο-
τέλης ὁ πρόγονος Ἀρκεσιλάου.
ἄλλως· τόθι γένος: διὰ
456
BEGQ ἄλλως· τόθι γένος: διὰ

τὸ πάγχρυσον νάκος κριοῦ· μετὰ γὰρ κεῖνο πλευσάντων Μι-
νυῶν θεόπομποί σφισι τιμαὶ φύτευθεν· τοῦ Εὐφήμου γεν-
νήσαντος ἐκ τῆς Λημνίας τὸν τούτων ἀρχηγὸν τοῦ γένους.
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode P 4, scholion 455d, l. 2

διαποροῦσι δὲ, διατί μόνου Εὐφήμου
μνημονεύει, πολλῶν ταῖς Λημνίαις πλησιασάντων· ἐπιλύεται
δὲ ὁ Δίδυμος φάσκων, ὅτι ἀπὸ Εὐφήμου τούτου ἐγένετό τις
καὶ ἕτερος Εὔφημος ὁ σὺν Βάττῳ τὴν Κυρήνην κτίσας, ὃν
διὰ τὴν ὁμωνυμίαν ἀπ' ἐκείνου τις ὑποτοπάσει εἶναι.
BEGQ ἐγένοντο δὲ καὶ πλείους Εὔφημοι· πρῶτος ὁ Μηκιονίκης
καὶ Ποσειδῶνος, δεύτερος ὁ Σάμου παῖς ἀπόγονος τοῦ πρώ
EGQ οἱ περὶ Θήραν Καλλίστην ᾤκησαν. Καλλίμαχος (in Apoll. 74)·

ἐκ μέν σε Σπάρτης ἕκτον γένος.
BDEGQ ἄλλως· συνῴκησαν γὰρ
οἱ Θηβαῖοι τοῖς Λακεδαιμονίοις. χρόνῳ δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι
συνεξῆλθον τοῖς εἰς Θήραν ἀπῳκηκόσι, φημὶ δὲ τοῖς ἀπὸ
τῶν Λημνιάδων καὶ τῶν Ἀργοναυτῶν· ἀπὸ δὲ Θήρας γεγέ-
νηται ἀποικία εἰς Κυρήνην. ἔστιν οὖν τὸ πᾶν ἐσπουδασμένον
τῷ Πινδάρῳ ὥστε δεῖξαι αὐτὸν συγγενῆ Λακεδαιμονίων καὶ
Κυρηναίων, οὕτω δὲ καὶ τοῦ νικηφόρου. 96E 101bDGQ
BDEGQ Αἰγεῖδαι ἐμοὶ πατέρες: θέλει δεῖξαι τὸν Ἀρ-
κεσίλαον τὸ γένος κατάγοντα ἀπὸ τῶν Ἡρακλειδῶν. 104DGQ
457
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode N hyp, scholion b, l. 2
ἐξηγούμενον· καί φασιν οὐδὲ ὄνομα τοῦ στεφάνου εἰδέναι

τὸν ποιητὴν, ἀποδεικνύντες ὡς οὐδαμοῦ παρὰ τῷ ποιητῇ
εἴρηται· στεφάνας μὲν γὰρ λέγει, στεφάνους δὲ οὔ· τῶν οἳ
μὲν καλὰς στεφάνας εἶχον (Σ 597).
BDPTU ἄλλως. οἱ ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας παραβαλόντες τῇ Νεμέᾳ
διψήσαντες συνέτυχον Ὑψιπύλῃ τῇ Λημνίᾳ φερούσῃ τὸν
Λυκούργου τοῦ τοῦ Διὸς ἱερέως καὶ Εὐρυδίκης παῖδα Ὀφέλ-
την· ἡ δὲ αὐτοῖς ἀφηγήσατο εἴς τινα πηγήν, καταλιποῦσα
τὸν παῖδα ἔν τινι λειμῶνι· ὃν δράκων περιειληθεὶς ἢ ἰὸν
ἀφεὶς ἀνεῖλεν. οἱ δὲ ὑποστρέψαντες καὶ τὸ πάθος θεασά-
μενοι τόν τε δράκοντα ἀνεῖλον καὶ ἀγῶνα ἦγον ἐπιτάφιον

τριετηρικόν· ἠγωνίζοντο δὲ στρατιῶται καὶ παῖδες στρατιω-
τῶν· ὕστερον δὲ καὶ ἐπὶ τὸ δημοτικὸν πλῆθος ἔδραμεν· ἦν
δὲ γυμνικὸς καὶ ἅρμα, οὐχὶ δίφρος οὐδὲ κέλης. ἔτυχε δὲ
οὕτως Ὑψιπύλη ἐν Νεμέᾳ· ὡρισμένου παρὰ τῶν Λημνιάδων
πᾶν τὸ ἄρσεν ἀναιρεθῆναι γένος, ἐκ πασῶν Ὑψιπύλη τὸν
πατέρα Θόαντα ἐνείρξασα κιβωτῷ ἐφύλαττεν· ὕστερον δὲ μετὰ
τὸ τοὺς Ἀργοναύτας ἐκπλεῦσαι φανεροῦ γενομένου ταῖς Λη-
μνιάσι τοῦ κατὰ τὸν Θόαντα αὐτὸν μὲν κατεπόντωσαν ἐνείρ-
ξασαι τῇ κιβωτῷ, ἐψηφίσαντο δὲ καὶ κατὰ τῆς Ὑψιπύλης

θάνατον· ἡ δὲ μαθοῦσα φεύγει. ἐν τοσούτῳ δὲ λῃσταῖς περι-
τυχοῦσα πιπράσκεται Λυκούργῳ. κατ' ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν
κατὰ ζήτησιν οἱ ταύτης παῖδες Θόας καὶ Εὔνεως παρέβαλον
ἐν Νεμέᾳ, Εὐρυδίκης δὲ τῆς Λυκούργου γυναικὸς βουλο
458

εἶχε πρὸς ἀνατροφήν, Ἀργεῖον τὸ γένος· ὄφιν δὲ τῆς χειᾶς
ἐξελθόντα κατὰ τὴν τῆς Ὑψιπύλης ἀπουσίαν περιπλακῆναι
Σχόλια στον Πίνδαρο , Scholia in Pythia v-vii (scholia vetera et

recentiora Thomae Magistri et Triclinii) (e cod. Flor.) Ode N hyp,
scholion 1, l. 5
Ὑπόθεσις τῶν νεμέων πινδάρου:
Τὸν ἀγῶνα τῶν νεμέων τινὲς μὲν ὑφ' ἡρακλέους τεθεῖσθαί φασιν ἐπὶ τῇ
τοῦ λέοντος ἀναιρέσει, οἱ δὲ ἄλλην τινὰ [ἱστο]ρίαν λέγουσιν. οἱ ἑπτὰ ἐπὶ
θήβας πολυνεί-κει συμμαχοῦντες παρέβαλον τῇ νεμέᾳ διψήσαντες, οἱ δέ
φασι τῇ Λήμνῳ τῇ θρᾳκικῇ. ἐντυγχάνουσι δὲ ὑψιπύλῃ τῇ Λημνίᾳ καὶ
καθικετεύουσιν ὡς τῶν χωρίων ἔμπειρον οὖσαν δεῖξαι αὐτοῖς ὕδωρ
πότιμον. ἡ δὲ χάριν τούτοις ἀπονεῖμαι βουληθεῖσα κατέ-
λιπεν ἔν τινι τόπῳ ἀρχέμορον τὸν λυκούργου τοῦ ἱερέως παῖδα, ὃν
ἔφερεν ἐν χερσὶν ὡς τροφὸς οὖσα τούτου. ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἐπὶ τὴν
πηγήν, ὄφιν φασὶν ἐξελθόντα τοῦ φωλεοῦ περιπλακῆναι τῷ παιδὶ καὶ
ἀποπνῖξαι. τοὺς δὲ ἐπανελθόντας καὶ τὸ πά-θος θεασαμένους ἀνελεῖν μὲν
τὸν ὄφιν, δυσφορῆσαι δὲ ἐπὶ τῷ γεγονότι.

scholion 1, l. 15
θος θεασαμένους ἀνελεῖν μὲν τὸν ὄφιν, δυσφορῆσαι δὲ ἐπὶ τῷ γεγονότι,

ὅτι δὴ ἡ αὐ-
τῶν χρεία αἰτία τῆς τοῦ παιδὸς ἀναιρέσεως γέγονεν. εἶτα τῇ συμφορᾷ
459
βραχεῖάν τινα
παραμυθίαν διδόντας θάψαι τὸν παῖδα καὶ ἐπιτάφιον ἀγῶνα θέσθαι τὸν
νεμεαῖον,
καθ' ὃν οἱ κριταὶ φαιὰς ἐστολισμένοι στολὰς κρίνουσι τοὺς
ἀγωνιζομένους, ὑπόμνημα
τοῦ πένθους ταῖς στολαῖς ἔχοντες. ὁ γὰρ ἀγὼν ἐπιτάφιος καὶ κατὰ
τριετίαν ἤγετο. ἔτυχε δὲ ὑψιπύλη ἐν νεμέᾳ τρόπῳ τοιούτῳ. ὡρισμένου
παρὰ τῶν Λημνιάδων πᾶν τὸ ἄρσεν ἀναιρεθῆναι γένος, ἐκ πασῶν
ὑψιπύλη τὸν πατέρα Θόαντα ἐνείρξασα κιβωτῷ ἐφύλαττεν. ὕστερον δὲ
μετὰ τὸ τοὺς ἀργοναύτας ἐκπλεῦσαι, φανεροῦ γενομένου ταῖς Λημνιάσι
τοῦ κατὰ τὸν Θόαντα, αὐτὸν μὲν κατεπόντωσαν ἐνείρξασαι τῇ κιβωτῷ,
ἐψη-φίσαντο δὲ καὶ κατὰ τῆς ὑψιπύλης θάνατον. ἡ δὲ μαθοῦσα φεύγει. ἐν
τοσούτῳ δὲ λῃσταῖς περιτυχοῦσα πιπράσκεται λυκούργῳ. κατ' ἐκεῖνον δὲ
τὸν χρόνον κατὰ ζήτη

Ode-treatise O 4, scholion-section 31, l. 7
... ἐξῆλθεν ἐν παρόδῳ οὗτος ὁ Ἐργῖνος μετὰ τῶν ἄλλων

Ἀργοναυτῶν ἐν τῇ Λήμνῳ. Ὑψιπυλείας δὲ τῆς θυγατρὸς
Θόαντος βασιλέως Λημνίων ἐπιτάφιον ἀγῶνα τοῦ πατρὸς προ-
θείσης Θόαντος Ἐργῖνος οὖν, νέος μὲν ὢν τῇ ἡλικίᾳ, προπόλιος
δέ, παρῆλθεν ἀγωνισόμενος καὶ ἐγελᾶτο ὑπὸ τῶν Λημνιάδων
γυναικῶν διὰ τὰς πολιάς. κάλλιστα οὖν τὸν ἀγῶνα διενεγκὼν
καὶ τοὺς συνάθλους νικήσας Βορεάδας Ζῆθον καὶ Κάλαιν εἰς
ὑπερβολὴν ἐθαυμάσθη. ἡ πεῖρα. – τὸν Ἐργῖνον. τῶν ἐν τῇ Λήμνῳ.

Ὅθεν τοῦτο ἰδοῦσα Μήδεια ἔφη χρόνῳ ποτὲ ἀποικίαν ἐκ Θήρας

εἰς Λιβύην ἑπτακαιδεκάτῃ γενεᾷ ἀπὸ Εὐφήμου· Βάττος γὰρ
ἀπ' αὐτοῦ ἑπτακαιδέκατος· ἃ Πίνδαρος κατὰ λεπτὸν ἱστορεῖ.
– Ἀγκομίσαιθ'] Ἀνασώσαιτο. – Χ Ἑβδόμᾳ καὶ σὺν δεκάτᾳ
γενεᾷ] Σημειοῦται τὸ κῶλον τῷ Χ, ὅτι ἑπτακαιδεκάτῃ γε-
νεᾷ ἀπὸ τῶν Ἀργοναυτῶν φησι γενομένους ἐκ τῶν Λημνιάδων
460
οἰκίσαι τὴν πρότερον Καλίστην (γρ. Καλλίστην), ὕστερον δὲ

Θήραν. Θήραιον] Τὸ Θήραιον ἢ πρὸς τὸ ἔπος συναπτέον,
ἢ πρὸς τὸ ἀπέπνευσε. Ζαμενὴς δὲ ἡ μανικωτάτη· ἀπέκτονε
γὰρ τοὺς αὑτῆς παῖδας καὶ τὸν ἀδελφὸν ἄψαρτον (γρ. Ἄ

Θήραν θαλάσσῃ διαλυθείσης, τετάρτη μὲν Εὐφήμου γενεὰ εἰς

Θήραν ἀφίκετο, ἀπὸ δὲ τῆς Θήρας εἰς Λιβύην ἑπτακαιδεκάτη,
ὡς τρισκαιδεκάτης γενεᾶς οὔσης μέχρι Βάττου, ἀφ' οὗ ἐκ Ταινά-
ρου εἰς Θήραν οἱ ἀπὸ Εὐφήμου τέταρτοι ἦλθον· ὥστε ἐξ ἀμφο-
τέρων ἑπτακαιδεκάτη συνάγεται γενεά.
Νῦν γε μὰν] Ἱστορία ὅπως αἱ Λήμνιαι ἀνεῖλον
ταύταις συγγίνεσθαι, συνθέμεναι πρὸς ἀλλήλας ἀπέκτειναν.

Θήραν ἀφίκετο, ἀπὸ δὲ τῆς Θήρας εἰς Λιβύην ἑπτακαιδεκάτη,

ὡς τρισκαιδεκάτης γενεᾶς οὔσης μέχρι Βάττου, ἀφ' οὗ ἐκ Ταινά-
ρου εἰς Θήραν οἱ ἀπὸ Εὐφήμου τέταρτοι ἦλθον· ὥστε ἐξ ἀμφο-
τέρων ἑπτακαιδεκάτη συνάγεται γενεά.
Νῦν γε μὰν] Ἱστορία ὅπως αἱ Λήμνιαι ἀνεῖλον
ταύταις συγγίνεσθαι, συνθέμεναι πρὸς ἀλλήλας ἀπέκτειναν. Ἐρη-
μωθείσης δὲ ἀῤῥένων τῆς Λήμνου, οἱ Ἀργοναῦται κατὰ πάρο

461
Ἀμφὶς] Γράφεται οὐ μόνον ἀμφὶ ἀντὶ τῆς περί,

ἀλλὰ καὶ ἀμφίς.
Συνεύνασθεν] Συνεμίγησαν.
Τουτάκις] Τουτέστιν ὅτε οἱ Ἀργοναῦται ταῖς
Λημνιάσιν ἐμίγησαν, τότε ἡ τοῦ γένους ὑμῶν ἤρξατο ῥίζα, ἐπει-
δὴ εἱμαρμένον ἦν ὑμᾶς ἐξ ἐκείνων γενέσθαι. Ἡ δὲ ἱστορία προεῤ-
ῥέθη. Τὸ δὲ ἦμαρ ἢ νυκτὸς λέγει ἀντὶ τοῦ οὐκ οἶδα εἴτε καθ'
ἡμέραν ἢ νύκτα ταύταις ἐμίγησαν.
Εὐφάμου] Ἕτερος ἦν οὗτος ὁ Εὔφημος παρὰ
τὸν δεξάμενον τὴν βῶλον.
Σχόλια στον Πλάτωνα Dialogue HpMa, Stephanus p. 288b, l. 7
παροιμία, αὐτὸ δείξει, ἐπὶ τῶν ἀπιστούντων τι μὴ γίνεσθαι. μέμνηται

αὐτῆς καὶ Κρατῖνος ἐν Πυλαίᾳ (fr. 177 Kock), καὶ Πλάτων οὗτος ἐν
Θεαιτήτῳ (200 e) καὶ ἐνταῦθα. καὶ ἔστιν, ὁ τὸν ποταμὸν καθηγούμενος
καὶ τὸν πόρον ζητῶν, αὐτὸ δείξει. τῶν γὰρ παροιμιῶν αἱ μὲν καθ'
αὑτὰς λέγονται, αἱ δὲ ἐπὶ λόγων σαφηνίζονται. μέμνηται δὲ αὐτῆς καὶ
Σοφοκλῆς ἐν Λημνίαις (fr. 388 Pearson) οὕτως·
ταχὺ δὲ αὐτὸ (l. τάχ' αὐτὸ) δείξει τοὖργον, ὡς ἐγώ, σαφῶς.
τωθάσεται. σκώψει, χλευάσει, λοιδορήσει. ἔτνους. ἔτνος εἶδος ὀσπρίου,
ὅ τινες καλοῦσι πισσάριον. τορύνη δὲ τὸ
Scholia In Theocritum, Scholia in Theocritum Prolegomenon-anecdote-

poem 7, section-verse 76/77d, l. 2
KLUEAT Ἄθως καὶ Ῥοδόπη ὀνόματα ὀρῶν.

LUEAT ἢ Ἄθω: Σοφοκλῆς (fgm. 708 Nauck Trag. gr. fgm2
299
)· ‘Ἄθως σκιάζει νῶτα Λημνίας ἁλός.’ ὠνόμασται δὲ ἀπό
τινος γίγαντος Ἄθω, ὃς ἦν Ποσειδῶνος καὶ Ῥοδόπης τῆς
Στρυμόνος. ἀπὸ τῆς μητρὸς γοῦν τῆς Θρᾴκης τὸ ὄρος, ἀπὸ
δὲ τοῦ υἱοῦ τὸ Πελασγικὸν ἐπωνόμασται.
GPT Αἷμος καὶ Ῥοδόπη ὄρη Θρᾴκης. Ἄθως ὄρος
Θετταλίας, ὃ διέκοψεν ὁ Ξέρξης.
Οὔτε Χίμαιρα τοιοῦτον ἔπνει κακὸν ἡ καθ' Ὅμηρον,

οὐκ ἀγέλη ταύρων, ὡς ὁ λόγος, πυρίπνους,
οὐ Λῆμνος σύμπασα καὶ Ἁρπυιῶν τὰ περισσά,
οὐδ' ὁ Φιλοκτήτου ποὺς ἀποσηπόμενος,
462
ὥστε σε παμψηφεὶ νικᾶν, Τελέσιλλα, Χιμαίρας,

σηπεδόνας, ταύρους, ὄρνεα, Λημνιάδας.
Gregorius Paroemiogr., Paroemiae Centuria 1, section 73, l. 1
Ἀποτίσεις χοῖρε γίγαρτα: ἤτοι ἃ ἔφαγες ἀπο-

δώσεις.
Ἀπήντησε κακοῦ βουλὴ πρὸς ὑπερτάτην
ἄτην: ἐπὶ τῶν πασχόντων ἄξια ὧν ἔδρασαν.
Ἄθως καλύπτει πλευρὰ Λημνίας βοός.
Ἀπὸ κώπης ἐπὶ βῆμα: ἐπὶ τῶν ἀθρόως μεγί-
στοις ἐγχειρούντων.
Αὑτὸν οὐ τρέφων κύνας τρέφεις: ἐπὶ τῶν
ἀπορούντων μὲν ἑαυτοὺς τρέφειν, ἄλλους δὲ ἐπαγγελλο-
μένων.
Gregorius Paroemiogr., Paroemiae Centuria 2, section 93, l. 1
Κριὸς τὰ τροφεῖα ἀπέτισεν: ἐπὶ τῶν ἀχαρί-

στων· οἱ γὰρ κριοὶ καὶ τὰς φάτνας πλήττουσι καὶ τοὺς
θρέψαντας.
Κακὰ μὲν θρίπες, κακὰ δ' ἴπες: ἄμφω γὰρ
λυμαντικοί· καὶ οἱ μὲν τὰ ξύλα, οἱ δὲ κέρατα ἐσθίουσιν.
Λήμνια κακά: ἀπὸ τῶν ἐν Λήμνῳ γυναικῶν,
αἳ τοὺς ἄνδρας αὐτῶν ἀπέκτειναν.
Λαγωὸς περὶ κρεῶν: ἐπὶ τῶν κινδυνευόντων
καὶ [πρὸς τοῦτο] ἀγωνιζομένων, ἐπειδὴ κἀκεῖνος περὶ τῶν
ἑαυτοῦ κρεῶν τρέχει.
Gregorius Paroemiogr., Paroemiae (e cod. Mosq.) Centuria 1, sec 70, l. 1
Αὐλητοῦ βίον ζῇς: ἐπὶ τῶν ἐξ ἀλλοτρίων βιούντων.

Ἀποτίσεις χοῖρε γίγαρτα: ἤτοι ἃ ἔφαγες, ἀπο-
δώσεις.
Ἀπήντησε κακοῦ βουλὴ πρὸς ὑπερτάτην ἄτην:
ἐπὶ τῶν πασχόντων ἄξια ὧν ἔδρασαν.
Ἄθως καλύπτει πλευρὰ Λημνίας βοός.
Ἀπὸ κώπης ἐπὶ βῆμα: ἐπὶ τῶν ἀθρόως μεγίστοις
ἐγχειρούντων.
463
Gregorius Paroemiogr., Paroemiae (e cod. Mosq.) Centuria 4, section 13,

l. 1
ΑΡΧΗ ΤΟΥ Λ.
Λήμνια κακά: ἀπὸ τῶν ἐν Λήμνῳ γυναικῶν, αἳ τοὺς

ἄνδρας αὐτῶν ἀπέκτανον.
Λαγωὸς περὶ κρεῶν: ἐπὶ τῶν κινδυνευόντων καὶ ἀγω-
νιζομένων. ἐπειδὴ κἀκεῖνος περὶ τῶν ἑαυτοῦ κρεῶν τρέχει.
Λύκος μάτην χανών· καί· Λύκος περὶ φρέαρ
χορεύει: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.
Macarius Chrysocephalus Paroemiogr., Paroemiae Centuria 1, section

46, l. 1
ΑΖ.
Ἀζάνια κακά: ἐπὶ τῶν κακοῖς προσπαλαιόντων. Ἀζανία
γὰρ τόπος Ἀρκαδίας λεπτόγεως καὶ γεωργοῖς ἀσυντελής.
Ἀηδόνες λέσχαις ἐγκαθήμεναι: πρὸς τοὺς ἀδο-
λεσχοῦντας.
Ἄθως καλύπτει πλευρὰ Λημνίας βοός: ἐπὶ
τῶν βλαπτόντων ἐκ γειτνιάσεως. ἐπειδὴ τὴν ἐν Λήμνῳ ἐκ
μαρμάρου βοῦν τὸ ὄρος ὁ Ἄθων ἐπισκιάζει.
Ἀθηνᾷ τὸν αἴλουρον: λείπει τό· παραβάλλει τις.
ἐπὶ τῶν ἀσυγκρίτως ὑπερεχόντων.
Αἰγύπτου γάμος: ἐπὶ τῶν ἀλυσιτελῶς γαμούντων.
Michael Apostolius Paroemiogr., Collectio paroemiarum Centuria 1,

section 57, l. 1
Ἀθηνᾶ τὸν αἴλουρον: ἐπὶ τῶν κακῶς συγκρινόντων

τὰ κρείττονα τοῖς ἥττοσι διὰ μικρὰν ὁμοιότητα ἡ παροιμία
εἴρηται. ὡς εἴ τις διὰ γλαυκότητα τὸν αἴλουρον τῇ Ἀθηνᾷ
συμβάλλοι.
Ἀθύρωτον στόμα: ἐπὶ τῶν πολυλόγων.
Ἄθως καλύπτει πλευρὰ Λημνίας βοός: ἐπεὶ
ἐν Λήμνῳ βοῦν λευκοῦ πεποιημένην λίθου ὁ Ἄθως τὸ
ὄρος ἐπισκιάζει. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν λυπούντων τινὰς ἢ
βλαπτόντων.
464

Ἐργίνου πολιαί: ἐπὶ τῶν προπολίων· οὗτος ἦν παῖς

Κλυμένου, εἷς τῶν Ἀργοναυτῶν· Ὑψιπύλης δὲ τῆς θυγα-
τρὸς Θόαντος βασιλέως Λημνίων ἐπιτάφιον ἀγῶνα τοῦ
πατρὸς προτεθεικυίας, Ἐργῖνος νέος μὲν ὢν τῇ ἡλικίᾳ,
προπόλιος δέ, παρῆλθεν ἀγωνισόμενος, καὶ ἐγελᾶτο ὑπὸ
τῶν Λημνιάδων γυναικῶν διὰ τὰς πολιάς· κάλλιστα οὖν
τὸν ἀγῶνα διενεγκὼν καὶ τοὺς συνάθλους νικήσας Βορεά-
δας Ζῆθον καὶ Κάλαϊν, εἰς ὑπερβολὴν ἐθαυμάσθη. περὶ
οὗ καὶ ὁ Πίνδαρος εἶπε, διάπειρά τοι βροτῶν ἔλεγχος.

κατ' ἔτος θύειν τῇ Ἀφροδίτῃ. παριδόντες οὖν τὸ τοιοῦτον

ἐτήσιον ἔθος σχεδὸν οὐ μνήμην ἐποίουν αὐτῆς. αὕτη δὲ
ὀργισθεῖσα ἐπέβαλε ταῖς γυναιξὶν αὐτῶν δυσωδίαν, δι' ἣν
οἱ ἄνδρες αὐτὰς ἀπεστρέφοντο· αἱ δὲ ὀργισθεῖσαι ἀνεῖλον
τοὺς ἑαυτῶν ὁμευνέτας· μόνη δὲ ἡ Ὑψιπύλη ἔσωσε τὸν
ἑαυτῆς ἄνδρα Θόαντα. ὅθεν τὰ μεγάλα κακὰ Λήμνια λέγεται.
Λημνίᾳ χειρί: ὠμῇ καὶ παρανόμῳ, ἀπὸ τῶν συμ-
βάντων.
Λήμνιον βλέπεις: ἤγουν πυρῶδες· ἐπειδὴ τὸ Λήμνιον
πῦρ ἀπὸ τοῦ Ἡφαίστου.

section 66, l. 1

βάντων.
465
Σούδα Lexicon Alphabetic letter alpha, entry 749, l. 1
Ἀθῷος: ἀζήμιος. ἐνιψάμην ἐν ἀθῴοις τὰς χεῖράς μου. ἀντὶ τοῦ

ἀθῷον ἐμαυτὸν ἐτήρησα, οὐκ ἐκοινώνησα τοῦ κακοῦ. Ἀθῷος οὖν
ἀναίτιος.
ἀντὶ τοῦ περιάγων, λάλος.
Ἀθώπευτον: ἀκολάκευτον, ἄσπλαγχνον. θηρὸς ἀθωπεύτου
Πανὶ καθῆψε δέρας. περὶ κάπρου φησί. τοιούτοις γὰρ κακοῖς ἐντυγχάνω.
Ἄθως καλύπτει πλευρὰ Λημνίας βοός: παροιμία ἐπὶ τῶν
τινας λυπούντων ἢ βλαπτόντων· ἐπειδὴ τὴν βοῦν τὴν ἐν Λήμνῳ λευκοῦ
λίθου πεποιημένην ὁ Ἄθως τὸ ὄρος ἐπισκιάζει.
Σούδα Lexicon Alphabetic letter alpha, entry 3109, l. 2
Ἀπεχρᾶτο: Ἡρόδοτος μὲν ἀντὶ τοῦ ἀρκεῖν ἡγεῖτο. Θουκυδί-

δης δὲ ἀπεχρῶντο ἀντὶ τοῦ ἀνῄρουν.
Ἀπέχρη: ἤρκει.
Ἀπεχρήσατο· αἰτιατικῇ. ἀπέκτεινε. καὶ Ἀπεχρήσαντο,
διεχρήσαντο, ἀπέκτειναν. Λημνίαις Ἀριστοφάνης· τοὺς ἄνδρας ἀπε-
χρήσαντο τοὺς παιδοσπόρους. Ἀπέχρησε δὲ ἐχρησμοδότησε. καὶ
τρὶς οὐχ ἅπαξ ἀπέχρησέν οἱ, Τυρίοις εἰπεῖν ἀποστῆναι τῶν ἀμφὶ Δα-
ρεῖον. εἶτα οὐκ ἀπέχρησέν οἱ κρατῆσαι τῶν ἐχθρῶν, ἀλλὰ καὶ τὸν
νεὼν τοῦ Ἀπόλλωνος ἐσύλησε. καὶ αὖθις· ἀπέχρησε μὲν οὖν καὶ
ταῦτα κάκιστα ἀνθρώπων ἀπολέσαι αὐτόν. σημαίνει δὲ τὸ ἀπέχρησε
Σούδα Lexicon Alphabetic letter lambda, entry 448, l. 1
βλυωπούντων. λήμη δ' ἐστὶ πεπηγὸς δάκρυον, ὅπερ ἐπικαθεζόμενον

βλάπτει τοὺς ὀφθαλμούς. σημαίνει οὖν τὸ τετυφλωμένε τὰς φρένας,
ὥσπερ οἱ τὰς λήμας ἔχοντες τῶν ὀφθαλμιώντων ἐμποδίζονται τὰς
ὄψεις. καὶ Λημῶ, τὸ ἀμβλυώττω. καὶ Λημῶντες τοὺς ὀφθαλ-
μούς.
Λήμνιον πῦρ: ἔστιν ἀναφορὰ ἐν Λήμνῳ πυρὸς χαλεπή τις.
Λημνίᾳ χειρί: ὠμῇ καὶ παρανόμῳ. ἀπὸ τῆς ἱστορίας· φασὶ
γὰρ τὰς ἐν Λήμνῳ γυναῖκας τοὺς ἄνδρας αὐτῶν ἀνελεῖν αἰτιωμένας,
ὅτι αὐταῖς οὐκ ἐμίγνυντο.
Λήμνιον κακὸν βλέπων: πυρῶδες. καὶ παροιμία· Λήμνιον
466
ὥσπερ οἱ τὰς λήμας ἔχοντες τῶν ὀφθαλμιώντων ἐμποδίζονται τὰς

ὄψεις. καὶ Λημῶ, τὸ ἀμβλυώττω. καὶ Λημῶντες τοὺς ὀφθαλ-
μούς.
Λήμνιον πῦρ: ἔστιν ἀναφορὰ ἐν Λήμνῳ πυρὸς χαλεπή τις.
Λημνίᾳ χειρί: ὠμῇ καὶ παρανόμῳ. ἀπὸ τῆς ἱστορίας· φασὶ γὰρ τὰς ἐν
Λήμνῳ γυναῖκας τοὺς ἄνδρας αὐτῶν ἀνελεῖν αἰτιωμένας,
ὅτι αὐταῖς οὐκ ἐμίγνυντο.
κακόν. ἐκ γὰρ Ἀθηνῶν ἁρπάσαντες γυναῖκας οἱ Λήμνιοι καὶ τεκνο-
ποιησάμενοι ἐξ αὐτῶν κατέσφαξαν αὐτὰς μετὰ τῶν τέκνων. ἐπεὶ δὲ

λέγεται.
Ληναΐζω.
Σούδα Lexicon Alphabetic letter nu, entry 407, l. 3
Νικόφρων, Θήρωνος, Ἀθηναῖος, κωμικός, σύγχρονος Ἀριστο-

φάνους τοῦ κωμικοῦ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ καὶ ταῦτα· Ἐξ ᾅδου ἀνιών,
Ἀφροδίτης γοναί, Πανδώρα, Ἐγχειρογάστορες, Σειρῆνες.
Νικοχάρης, Φιλωνίδου τοῦ κωμικοῦ, Ἀθηναῖος, κωμικός, σύγ-
χρονος Ἀριστοφάνους. τῶν δραμάτων αὐτοῦ Ἀμυμώνη, Πέλοψ, Γα-
λάτεια, Ἡρακλῆς γαμῶν, Ἡρακλῆς χορηγός, Κρῆτες, Λάκωνες, Λήμνιαι,
Κένταυροι, Χειρογάστορες.
Νικῷεν καὶ Νικῴη: εὐκτικά. ἐκ τῆς νικάοιμι, νικῷμι τροπῇ τῆς μι
εἰς ην λόγῳ μεταπλασμοῦ· τοιοῦτον καὶ τὸ περιπατοίην, γνοίην, δοίην,
βοῴην καὶ ἄλλα μυρία.
Σούδα Lexicon Alphabetic letter omega, entry 125, l. 2

467
μένων ἁπάντων χρημάτων Φίλιππος ὠνεῖται.

Ὠνούμενος: ἀγοράζων. ὠνῶ γὰρ τὸ ῥῆμα.
ᾨνοχόει: ἐκίρνα. ᾠνοχόει δὲ οὐδὲ εἷς, οὐδὲ νομίζεται παρὰ
τοῖς ἑῴοις βαρβάροις ἐμπίνειν δειπνοῦντας.
Ὦ νῦν θερμοὶ βωμοί: ἐπὶ τῶν διὰ σπουδῆς τυγχανόντων.
Ἀριστοφάνης δὲ ἐν Λημνίαις· τὴν κρατίστην δαίμονα, ἧς νῦν θερμὸς
ἔσθ' ὁ βωμός. μηνύσει, ὅτι ἀεί τινες παρὰ τοῖς Ἀθηναίοις ξένοι θεοὶ
ἐτιμῶντο.
Ὦ νῦν μὲν οὐδείς, αὔριον δ' ὑπέρμεγας: ἐπὶ τῶν παρ'
ἐλπίδας τιμωμένων.
Ὦξος: ποταμὸς ἐν τῇ Βακτρίων χώρᾳ, ὃς Ἀλεξάνδρῳ ἄπορος
Σούδα Lexicon Alphabetic letter chi, entry 471, l. 5
διὰ τοῦ η. Χρίω δὲ τὸ ἀλείφω, διὰ τοῦ ι.

Χρή: ὀξυτόνως δεῖ· χρῇ δὲ περισπωμένως, τὸ ὑποτακτικόν,
σημαίνει τὸ δέῃ. Εὔπολις Αἰξίν· ἐγὼ τελῶ τὸν μισθόν, ὅν τιν' ἂν χρῇ.
χρῆν δὲ σὺν τῷ ν καὶ περισπωμένως τὸ παρεληλυθός, τὸ ἔδει. λέ-
γουσι δέ ποτε καὶ χρήσται, ἀντὶ τοῦ δεῖ. Φερεκράτης Λήροις· τὸ δ'
ὄνομά μοι κάτειπε, τί σε χρῆσται καλεῖν. Ἀριστοφάνης Λημνίαις· ἡ
καρδίω τε τίς; ἀλλὰ πῶς χρῆσται ποιεῖν; χρῇς δὲ τὸ χρῄζεις, καὶ δέῃ.
Κρατῖνος Νόμοις· νῦν γὰρ δή σοι πάρα μὲν θεσμοὶ τῶν ἡμετέρων,
πάρα δ' ἄλλ' ὅ τι χρῆσται. χρείη δὲ τὸ δέοι. Πλάτων Εὐθύφρονι·
πευσόμενοι τοῦ ἐξηγητοῦ τί χρείη ποιεῖν. Χρῄζω· γενικῇ. θέλω.
Υψιπύλη
ΥΨΙΠΥΛΗ - θυγατέρα του βασιλιά της Λήμνου Θόαντα.
...ἀπροφάτους ψυχὴν ἐπιδέδρομε λήθη·

ἀλλ' ἥγ' ἔμπεδον αἰὲν ἀμειβομένη μεμόρηται,
ἄλλοθ' ὑποχθονίοις ἐναρίθμιος, ἄλλοτ' ἐς αὐγάς
ἠελίου ζωοῖσι μετ' ἀνδράσιν – ἀλλὰ τί μύθους
Αἰθαλίδεω χρειώ με διηνεκέως ἀγορεύειν;
ὅς ῥα τόθ' Ὑψιπύλην μειλίξατο δέχθαι ἰόντας
ἤματος ἀνομένοιο διὰ κνέφας. οὐδὲ μὲν ἠοῖ
πείσματα νηὸς ἔλυσαν ἐπὶ πνοιῇ βορέαο.
Λημνιάδες δὲ γυναῖκες ἀνὰ πτόλιν ἷζον ἰοῦσαι
468
εἰς ἀγορήν, αὐτὴ γὰρ ἐπέφραδεν Ὑψιπύλεια.
νῦν γὰρ δὴ παρὰ ποσσὶν ἐπήβολός ἐστ' ἀλεωρή,

εἴ κεν ἐπιτρέψητε δόμους καὶ ληίδα πᾶσαν
ὑμετέρην ξείνοισι καὶ ἀγλαὸν ἄστυ μέλεσθαι.”
Ὧς ἔφατ'· ἐν δ' ἀγορὴ πλῆτο θρόου, εὔαδε γάρ σφιν
μῦθος· ἀτὰρ μετὰ τήνγε παρασχεδὸν αὖτις ἀνῶρτο
Ὑψιπύλη, καὶ τοῖον ὑποβλήδην ἔπος ηὔδα·
“Εἰ μὲν δὴ πάσῃσιν ἐφανδάνει ἥδε μενοινή,
ἤδη κεν μετὰ νῆα καὶ ἄγγελον ὀτρύναιμι.”
Ἦ ῥα, καὶ ἀμφίπολον μετεφώνεεν ἆσσον ἐοῦσαν·
“Ὄρσο μοι, Ἰφινόη, τοῦδ' ἀνέρος ἀντιόωσα
ἡμέτερόνδε μολεῖν ὅστις στόλου ἡγεμονεύει,
Ἦ, καὶ ἔλυσ' ἀγορήν· μετὰ δ' εἰς ἑὸν ὦρτο νέεσθαι.

ὧς δὲ καὶ Ἰφινόη Μινύας ἵκεθ'· οἱ δ' ἐρέεινον
χρεῖος ὅ τι φρονέουσα μετήλυθεν. ὦκα δὲ τούσγε
πασσυδίῃ μύθοισι προσέννεπεν ἐξερέοντας·
“Κούρη τοί μ' ἐφέηκε Θοαντιὰς ἐνθάδ' ἰοῦσαν
Ὑψιπύλη καλέειν νηὸς πρόμον ὅστις ὄρωρεν,
ὄφρα τί οἱ δήμοιο ἔπος θυμηδὲς ἐνίσπῃ·
καὶ δ' αὐτοὺς γαίης τε καὶ ἄστεος, αἴ κ' ἐθέλητε,
κέκλεται αὐτίκα νῦν ἐπιβαινέμεν εὐμενέοντας.”
Ὧς ἄρ' ἔφη, πάντεσσι δ' ἐναίσιμος ἥνδανε μῦθος·
Ὑψιπύλην δ' εἴσαντο καταφθιμένοιο Θόαντος
Ὑψιπύλη καλέειν νηὸς πρόμον ὅστις ὄρωρεν,

ὄφρα τί οἱ δήμοιο ἔπος θυμηδὲς ἐνίσπῃ·
καὶ δ' αὐτοὺς γαίης τε καὶ ἄστεος, αἴ κ' ἐθέλητε,
κέκλεται αὐτίκα νῦν ἐπιβαινέμεν εὐμενέοντας.”
Ὧς ἄρ' ἔφη, πάντεσσι δ' ἐναίσιμος ἥνδανε μῦθος·
Ὑψιπύλην δ' εἴσαντο καταφθιμένοιο Θόαντος
τηλυγέτην γεγαυῖαν ἀνασσέμεν. ὦκα δὲ τόνγε
πέμπον ἴμεν, καὶ δ' αὐτοὶ ἐπεντύνοντο νέεσθαι.
Αὐτὰρ ὅγ' ἀμφ' ὤμοισι, θεᾶς Ἰτωνίδος ἔργον,
469
δίπλακα πορφυρέην περονήσατο, τήν οἱ ὄπασσε

Παλλάς, ὅτε πρῶτον δρυόχους ἐπεβάλλετο νηός
τῷ ἴκελος προπόλοιο κατὰ στίβον ἤιεν ἥρως·

καί ῥ' ὅτε δὴ πυλέων τε καὶ ἄστεος ἐντὸς ἔβησαν,
δημότεραι μὲν ὄπισθεν ἐπεκλονέοντο γυναῖκες
γηθόσυναι ξείνῳ· ὁ δ' ἐπὶ χθονὸς ὄμματ' ἐρείσας
νίσσετ' ἀπηλεγέως, ὄφρ' ἀγλαὰ δώμαθ' ἵκανεν
Ὑψιπύλης. ἄνεσαν δὲ θύρας προφανέντι θεράπναι
δικλίδας, εὐτύκτοισιν ἀρηρεμένας σανίδεσσιν·
ἔνθα μιν Ἰφινόη κλισμῷ ἔνι παμφανόωντι
ἐσσυμένως καλῆς διὰ παστάδος εἷσεν ἄγουσα
ἀντία δεσποίνης. ἡ δ' ἐγκλιδὸν ὄσσε βαλοῦσα
παρθενικὴ ἐρύθηνε παρηίδας
νήσων Αἰγαίῃ ὅσαι εἰν ἁλὶ ναιετάουσιν.

ἀλλ' ἄγε νῦν ἐπὶ νῆα κιὼν ἑτάροισιν ἐνίσπες
μύθους ἡμετέρους, μηδ' ἔκτοθι μίμνε πόληος.”
Ἴσκεν, ἀμαλδύνουσα φόνου τέλος οἷον ἐτύχθη
ἀνδράσιν· αὐτὰρ ὁ τήνγε παραβλήδην προσέειπεν·
“Ὑψιπύλη, μάλα κεν θυμηδέος ἀντιάσαιμεν
χρησμοσύνης ἣν ἄμμι σέθεν χατέουσιν ὀπάζεις.
εἶμι δ' ὑπότροπος αὖτις ἀνὰ πτόλιν, εὖτ' ἂν ἕκαστα
ἐξείπω κατὰ κόσμον. ἀνακτορίη δὲ μελέσθω
σοίγ' αὐτῇ καὶ νῆσος· ἔγωγε μὲν οὐκ ἀθερίζων
χάζομαι, ἀλλά με λυγροὶ ἐπισπέρχουσιν ἄεθλοι.”
τόν ῥα καλεσσαμένη διεπέφραδεν Ὑψιπύλεια·

καὶ δ' αὐτοὺς ξεινοῦσθαι ἐπὶ σφεὰ δώματ' ἄγεσκον,
ῥηιδίως· Κύπρις γὰρ ἐπὶ γλυκὺν ἵμερον ὦρσεν,
Ἡφαίστοιο χάριν πολυμήτιος, ὄφρα κεν αὖτις
ναίηται μετόπισθεν ἀκήρατος ἀνδράσι Λῆμνος.
ἔνθ' ὁ μὲν Ὑψιπύλης βασιλήιον ἐς δόμον ὦρτο
Αἰσονίδης· οἱ δ' ἄλλοι ὅπῃ καὶ ἔκυρσαν ἕκαστος,
Ἡρακλῆος ἄνευθεν, ὁ γὰρ παρὰ νηὶ λέλειπτο
470
αὐτὸς ἑκὼν παῦροί τε διακρινθέντες ἑταῖροι.

αὐτίκα δ' ἄστυ χοροῖσι καὶ εἰλαπίνῃσι γεγήθει
καπνῷ κνισήεντι περίπλεον·
ναίοντας λιπαρὴν ἄροσιν Λήμνοιο ταμέσθαι;

οὐ μάλ' ἐυκλειεῖς γε σὺν ὀθνείῃσι γυναιξίν
ἐσσόμεθ' ὧδ' ἐπὶ δηρὸν ἐελμένοι, οὐδὲ τὸ κῶας
αὐτόματον δώσει τις ἑλεῖν θεὸς εὐξαμένοισιν.
ἴομεν αὖτις ἕκαστοι ἐπὶ σφεά· τὸν δ' ἐνὶ λέκτροις
Ὑψιπύλης εἰᾶτε πανήμερον, εἰσόκε Λῆμνον
παισὶν ἐπανδρώσῃ, μεγάλη τέ ἑ βάξις ἔχῃσιν.”
Ὧς νείκεσσεν ὅμιλον· ἐναντία δ' οὔ νύ τις ἔτλη
ὄμματ' ἀνασχεθέειν οὐδὲ προτιμυθήσασθαι,
ἀλλ' αὔτως ἀγορῆθεν ἐπαρτίζοντο νέεσθαι
σπερχόμενοι. ταὶ δέ σφιν ἐπέδραμον, εὖτ' ἐδάησαν·
ἑρσήεις γάνυται, ταὶ δὲ γλυκὺν ἄλλοτ' ἐπ' ἄλλον

καρπὸν ἀμέργουσιν πεποτημέναι – ὧς ἄρα ταίγε
ἐνδυκὲς ἀνέρας ἀμφὶ κινυρόμεναι προχέοντο,
χερσὶ δὲ καὶ μύθοισιν ἐδεικανόωντο ἕκαστον,
εὐχόμεναι μακάρεσσιν ἀπήμονα νόστον ὀπάσσαι.
ὧς δὲ καὶ Ὑψιπύλη ἠρήσατο, χεῖρας ἑλοῦσα
Αἰσονίδεω, τὰ δέ οἱ ῥέε δάκρυα χήτει ἰόντος·
“Νίσσεο, καί σε θεοὶ σὺν ἀπηρέσιν αὖτις ἑταίροις
χρύσειον βασιλῆι δέρος κομίσειαν ἄγοντα,
αὔτως ὡς ἐθέλεις καί τοι φίλον. ἥδε δὲ νῆσος
σκῆπτρά τε πατρὸς ἐμεῖο παρέσσεται, ἢν καὶ ὀπίσσω
ῥηιδίως δ' ἂν ἑοῖ καὶ ἀπείρονα λαὸν ἀγείραις

ἄλλων ἐκ πολίων. ἀλλ' οὐ σύγε τήνδε μενοινήν
σχήσεις, οὔτ' αὐτὴ προτιόσσομαι ὧδε τελεῖσθαι·
μνώεο μήν, ἀπεών περ ὁμῶς καὶ νόστιμος ἤδη,
Ὑψιπύλης· λίπε δ' ἧμιν ἔπος, τό κεν ἐξανύσαιμι
πρόφρων, ἢν ἄρα δή με θεοὶ δώωσι τεκέσθαι.”
471
Τὴν δ' αὖτ' Αἴσονος υἱὸς ἀγαιόμενος προσέειπεν·

“Ὑψιπύλη, τὰ μὲν οὕτω ἐναίσιμα πάντα γένοιτο
ἐκ μακάρων· τύνη δ' ἐμέθεν πέρι θυμὸν ἀρείω
ἴσχαν', ἐπεὶ πάτρην μοι ἅλις Πελίαο.
... ἀπεών περ ὁμῶς καὶ νόστιμος ἤδη,

Ὑψιπύλης· λίπε δ' ἧμιν ἔπος, τό κεν ἐξανύσαιμι
πρόφρων, ἢν ἄρα δή με θεοὶ δώωσι τεκέσθαι.”
Τὴν δ' αὖτ' Αἴσονος υἱὸς ἀγαιόμενος προσέειπεν·
“Ὑψιπύλη, τὰ μὲν οὕτω ἐναίσιμα πάντα γένοιτο
ἐκ μακάρων· τύνη δ' ἐμέθεν πέρι θυμὸν ἀρείω
ἴσχαν', ἐπεὶ πάτρην μοι ἅλις Πελίαο ἕκητι
ναιετάειν· μοῦνόν με θεοὶ λύσειαν ἀέθλων.
εἰ δ' οὔ μοι πέπρωται ἐς Ἑλλάδα γαῖαν ἱκέσθαι
τηλοῦ ἀναπλώοντι, σὺ δ' ἄρσενα παῖδα τέκηαι,
ἀλλ' ὅτε δὴ ἴδε χῶρον ὅτις πάτου ἔκτοθεν ἦεν

ἀνθρώπων καθαρῇσιν ὑπεύδιος εἱαμενῇσιν,
ἔνθ' ἤτοι πάμπρωτα λοέσσατο μὲν ποταμοῖο
εὐαγέως θείοιο τέρεν δέμας, ἀμφὶ δὲ φᾶρος
ἕσσατο κυάνεον, τό ῥά οἱ πάρος ἐγγυάλιξεν
Λημνιὰς Ὑψιπύλη ἀδινῆς μνημήιον εὐνῆς·
πήχυιον δ' ἄρ' ἔπειτα πέδῳ ἔνι βόθρον ὀρύξας,
νήησεν σχίζας, ἐπὶ δ' ἀρνειοῦ τάμε λαιμόν
αὐτόν τ' εὖ καθύπερθε τανύσσατο· δαῖε δὲ φιτρούς
πῦρ ὑπένερθεν ἱείς, ἐπὶ δὲ μιγάδας χέε λοιβάς,
Βριμὼ κικλήσκων Ἑκάτην ἐπαρωγὸν ἀέθλων.
Ευρυπίδης Fragmenta Fragment 752-770, l. t
αἰσίως
ἀνανομήν
ἄπυργος
κατηβολή
σφακελισμός
ΥΨΙΠΥΛΗ
472
Διόνυσος, ὃς θύρσοισι καὶ νεβρῶν δοραῖς

καθαπτὸς ἐν πεύκαισι Παρνασὸν κάτα
πηδᾷ χορεύων παρθένοις σὺν Δελφίσιν
δείξω μὲν Ἀργείοισιν Ἀχελῴου ῥόον
ἕτερον ἐφ' ἑτέρῳ αἰρόμενος
Ευρυπίδης Fragmenta Hypsipyles Fragment t, l. 1
ἀλλ' ἄγχιμος γὰρ ἥδε Φοιβεία γυνή

ἐξῆλθον Ἕκτορές τε καὶ Σαρπήδονες
μὴ κτεῖνε· τὸν ἱκέτην γὰρ οὐ θέμις κτανεῖν
νῦν οὖν ἕκατι ῥημάτων κτενεῖτέ με;
μαρτύρομαι δὲ Ζηνὸς Ἑρκείου 𐆄–
ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ ΥΨΙΠΥΛΗ
{(ΥΨΙΠΥΛΗ)}
καθαπτὸς ἐν πεύκῃσι Παρνασὸν κάτα
Ευρυπίδης Fragmenta Hypsipyles Fragment 752N, l. 1
ἐξῆλθον Ἕκτορές τε καὶ Σαρπήδονες

μὴ κτεῖνε· τὸν ἱκέτην γὰρ οὐ θέμις κτανεῖν
νῦν οὖν ἕκατι ῥημάτων κτενεῖτέ με;
μαρτύρομαι δὲ Ζηνὸς Ἑρκείου 𐆄–
ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ ΥΨΙΠΥΛΗ
{(ΥΨΙΠΥΛΗ)}
καθαπτὸς ἐν πεύκῃσι Παρνασὸν κάτα
Ευρυπίδης Fragmenta Hypsipyles Fragment I,iv, l. 26
τούσδ' ἐν Διὸς λειμῶνι Νεμεάδος χθον[ός.

473
καί σ', εἴτε δούλη τοῖσδ' ἐφέστηκας δόμ[οις

εἴτ' οὐχὶ δοῦλον σῶμ' ἔχουσ', ἐρήσομαι·
τίνος τάδ' ἀνδρῶν μηλοβοσκὰ δώματ[α
Φλειουντίας γῆς, ὦ ξένη, νομίζεται;
Ὑψιπύ[λ(η) [ὄ]λβια Λυκούργου μέλαθρα κλῄζεται τά[δε
[ὃ]ς ἐξ ἁπάσ̣ης αἱρεθεὶς Ἀσωπίας
κλῃδοῦχός ἐστι τοὐπιχωρίου Διός.
Ἀμφ. [ῥ]υτὸν λαβεῖ̣ν̣ [χ]ρ̣[ῄζοιμ'] ἂ̣ν ἐν κρωσσοῖς ὕδωρ
[χ]έρνιβα θ̣εοῖ[ς]ι̣ν ὅ[διον] ὡ̣ς χεαίμεθα.
στατῶν γὰρ ὑδάτων [ν]ά̣ματ' οὐ διειπετῆ,
Ευρυπίδης Fragmenta Hypsipyles Fragment 12+14, l. 4
...
...
(Χο.?) φ[
μέ[γε]θος αδ[....]αβ[.]δ̣[
οὐ γ̣ὰ̣ρ̣ ε̣μμεν̣[
Ὑψιπύλ(η) ἰώ μοι.[
(Χο.?) [.].[...].αεα̣[
[.......]οσα̣[..]α̣τωνι̣[
[ ]φη[
Ευρυπίδης Fragmenta Fragment 12, l. t
[ὡς μ]ηκέτ' εἰσίδ[ωσιν ἡλίου κ]ύκλον.

[{ΧΟ.} ἄ]ναξ, ἐπίσχ[ες· φρο]ντί[δος] γὰρ ἄξιον
τὸ πρ[ᾶγ]μα· [νηλ]ὴς δ' ο[ὔτις] εὔβουλος
βροτῶν.
[{ΜΙ.}] κ[αὶ δὴ] δ[έδοκται] μὴ ἀναβάλλεσθαι δίκην.
ΥΨΙΠΥΛΗ
[{ΥΨΙΠΥΛΗ}] ἥξε[ι πατὴρ οὐ] σπά[νι' ἔχων ἀ]θύρματα

ἃ σὰς ὀδυρμῶν ἐκγαλη[νιεῖ φ]ρένας.
ὑμεῖς ἐκρούσατ', ὦ νεανία[ι, πύλα]ς;
ὦ μακαρία σφῶιν ἡ τεκοῦσ', ἥτις ποτ' ἦν.
τί τῶνδε μελάθρων δε[όμε]νοι προσηλθέτην;
474
[{ΧΟ.} ἄ]ναξ, ἐπίσχ[ες· φρο]ντί[δος] γὰρ ἄξιον

τὸ πρ[ᾶγ]μα· [νηλ]ὴς δ' ο[ὔτις] εὔβουλος
βροτῶν.
[{ΜΙ.}] κ[αὶ δὴ] δ[έδοκται] μὴ ἀναβάλλεσθαι δίκην.
ΥΨΙΠΥΛΗ
[{ΥΨΙΠΥΛΗ}] ἥξε[ι πατὴρ οὐ] σπά[νι' ἔχων ἀ]θύρματα

ἃ σὰς ὀδυρμῶν ἐκγαλη[νιεῖ φ]ρένας.
ὑμεῖς ἐκρούσατ', ὦ νεανία[ι, πύλα]ς;
ὦ μακαρία σφῶιν ἡ τεκοῦσ', ἥτις ποτ' ἦν.
τί τῶνδε μελάθρων δε[όμε]νοι προσηλθέτην;
{ΘΟΑΣ} στέγ[η]ς κεχρήμεθ' [ἐ]ν[τὸς ἀ]χθῆναι, γύναι,
καί σ', εἴτε δούλη τοῖσδ' ἐφέστηκας

δόμοις
εἴτ' οὐχὶ δοῦλον σῶμ' ἔχουσ', ἐρήσομαι,
τίνος τάδ' ἀνδρῶν μηλοβοσκὰ δώματα
Φλειουντίας γῆς, ὦ ξένη, νομίζεται;
{ΥΨΙΠΥΛ[Η]} ὄλβια Λυκούργου μέλαθρα κλήιζεται
τάδε,
ὃς ἐξ ἁπάσης αἱρεθεὶς Ἀσωπίας
κληιδοῦχός ἐστι τοὐπιχωρίου Διός.
{ΑΜ.} ῥυτὸν λαβεῖν [χ]ρ[ήιζοι]μ' ἂν ἐν κρωσσοῖς
ὕδωρ
ὄνομα [τὸ σὸν νῦν καὶ γένος λέξον, γύναι.

[{ΥΨ.}] ἡ Λημ[νία χθὼν Ὑψιπύλην ἔθρεψέ με.
......
[{ΑΜ.}] γυ[νὴ στρατεῦσαί μ' οὐχ ἑκόντ' ἠνάγκασεν.
[{ΥΨ.}] ὅσια φ[ρονοῦσ', ἢ καί τινος κέρδους χάριν;
[{ΑΜ.}] ἐδέξ[αθ' ὅρμον χερσὶ Πολυνείκους πάρα.
[{ΥΨ.}] πόθεν μ[
475
δράκων πάροικ[ος, φοινίοισιν ὄμμασι

γοργωπὰ λεύσσω[ν, κρατί τε ξανθὴν ἔπι
πήληκα σείων, οὗ φόβ[ωι φεύγουσ' ἀεὶ
ποιμένες, ἐπεὶ σῖγ' ἐν [βοτοῖς ἑλίσσεται
......
[{ΥΨΙΠΥΛΗ}] ὦ φ[ίλτα]ται γ[υναῖκες, ὡς ἐπὶ ξυροῦ
ἕστηκα [
ἀνά[ξι'] ἕξειν· οἱ φόβοι δ' [ἔχουσί με.
[{ΧΟΡΟΣ}] εὔελπ[ι δ' ο]ὔτι [ῥῆμ'] ἔχεις ε[ἰπεῖν φίλαις;
[{ΥΨ.}] δέδοικα θανάτωι παιδὸς οἷα πείσομαι.
[{ΧΟ.}] οὔκουν ἄπειρός γ' ὦ τάλαινα ς[υμφορῶν.
[{ΕΥΡΥΔΙ]Κ[Η}] τί ταῦτα κομψῶς ἀντιλάζυσαι λ[όγοις

καὶ γούνατ' ἀμπ]έχουσα μηκύνεις μ[ακράν,
κτανοῦσ' Ὀφέλ]την, τῶν ἐμῶν ὄσσων [χαράν;
(Fragments of one l.)
........] παιδί θ' ὃν διώ[λεσας.
[{ΥΨΙΠΥΛΗ}] οὕτω δοκεῖ μ[ε, π]ότνι', ἀποκτείν[ειν
κακῆι
ὀργῆι πρὶν ὀρθῶς πρᾶγμα διαμαθ[εῖν τόδε;
σιγᾶις, ἀμείβηι δ' οὐδέν· ὦ τάλαιν' ἐγ[ώ,
ὡς τοῦ θανεῖν μὲν οὕνεκ' οὐ μέγα [στέν]ω,
εἰ δὲ κτανεῖν τὸ τέκνον οὐκ ὀρθ[ῶ]ς δοκῶ,
ἐπεὶ δ' ἐμοὶ πρόθυμος ἦσθ' ὅτ' ἠντόμην

ἀπέδωκα κἀγώ σοι πρόθυμ' ἐς παῖδε σώ.
σῶιζ' οὖν σὺ τέκνα, σφὼ δὲ τήνδε μητέρα,
καὶ χαίρεθ'· ἡμεῖς δ' ὥσπερ ὡρμήμεσθα δὴ
476
καὶ χαίρεθ'· ἡμεῖς δ' ὥσπερ ὡρμήμεσθα δὴ

[{ΕΥΝΗΟΣ}] ἦ γάρ σ' ἔταξαν πατέρα σὸν κατακτα-
νεῖν;
Plutarchus Biogr., Phil., De amicorum multitudine (93a-97b)

Stephanus p. 93, section D, l. 3
Ἐναντίον δὲ μετὰ πολλῶν ἄλλων οὐχ ἥκιστα

γ' εἰς φιλίας κτῆσιν ἡμῖν ἡ τῆς πολυφιλίας ὄρεξις,
ὥσπερ ἀκολάστων γυναικῶν, τῷ πολλάκις καὶ
πολλοῖς συμπλέκεσθαι τῶν πρώτων κρατεῖν μὴ
δυναμένοις ἀμελουμένων καὶ ἀπορρεόντων· μᾶλλον
δ' ὥσπερ ὁ τῆς Ὑψιπύλης τρόφιμος εἰς τὸν
λειμῶνα καθίσας ἔδρεπεν
ἕτερον ἐφ' ἑτέρῳ αἰρόμενος

ἄγρευμ' ἀνθέων ἡδομένᾳ ψυχᾷ
τὸ νήπιον ἄπληστον ἔχων,
Plutarchus Biogr., Phil., Quaestiones convivales (612c-748d)

Stephanus p. 661, section E, l. 11
ἔτι μᾶλλον οἶμαι τὰ παντοδαπὰ ταῦτα καὶ ποικίλα φευκ-

τέον, οἷς ἀρτίως ἡμᾶς ὁ Φίλωνος ὀψοποιὸς ὥσπερ ἀντί-
τεχνος αὐτοῦ κατεφάρματτεν, ἐξαλλάττων τῇ καινότητι καὶ
μεταβολῇ τὴν ὄρεξιν οὐκ ἀπαγορεύουσαν, ἀλλ' ἀγομένην
ἐπ' ἄλλα καὶ παρεκβαίνουσαν ἐν τῷ ποικίλῳ τὸ μέτριον
καὶ αὔταρκες, ὥςπερ ὁ τῆς Ὑψιπύλης τρόφιμος ...
νος (Eur. fr. 754, Suppl. Eur. p. 56, 16) .

477
γόγγρος ἢ λάβραξ, ‘ὃ μὲν ἑφθός, ἔφη, ὃ δὲ ὀπτός.’

ὀψοφάγος δ' ἦν καὶ Λεοντεὺς ὁ Ἀργεῖος τραγῳδός,
Ἀθηνίωνος μὲν μαθητής, οἰκέτης δὲ γενόμενος Ἰόβα
τοῦ Μαυρουσίων βασιλέως, ὥς φησιν Ἀμάραντος ἐν
τοῖς περὶ σκηνῆς, γεγραφέναι φάσκων εἰς αὐτὸν τόδε
τὸ ἐπίγραμμα τὸν Ἰόβαν, ὅτε κακῶς τὴν Ὑψιπύλην
ὑπεκρίνατο·
μή με Λεοντῆος τραγικοῦ κεναρηφαγον ηχος
λεύσσων Ὑψιπύλης ἐς κακὸν ἦτορ ὅρα.
ἤμην γάρ ποτ' ἐγὼ Βάκχῳ φίλος, οὐδέ τιν' ὧδε
γῆρυν χρυσολόβοις οὔασιν ἠγάσατο.
τοῦ Μαυρουσίων βασιλέως, ὥς φησιν Ἀμάραντος ἐν

τοῖς περὶ σκηνῆς, γεγραφέναι φάσκων εἰς αὐτὸν τόδε
τὸ ἐπίγραμμα τὸν Ἰόβαν, ὅτε κακῶς τὴν Ὑψιπύλην
ὑπεκρίνατο·
μή με Λεοντῆος τραγικοῦ κεναρηφαγον ηχος
νῦν δέ με χυτρόποδες, κέραμοι καὶ ξηρὰ τάγηνα
χήρωσαν φωνῆς, γαστρὶ χαριζόμενον.
Φόρυσκον δέ φησιν Ἡγήσανδρος (FHG IV 417)
Όμηρος Ιλιάδα Book 7, l. 469
— Ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,

δύσετο δ' ἠέλιος, τετέλεστο δὲ ἔργον Ἀχαιῶν,
βουφόνεον δὲ κατὰ κλισίας καὶ δόρπον ἕλοντο.
νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο παρέσταν οἶνον ἄγουσαι
τόν ῥ' ἔτεχ' Ὑψιπύλη ὑπ' Ἰήσονι ποιμένι λαῶν.
χωρὶς δ' Ἀτρεΐδῃς Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ
ἔνθεν οἰνίζοντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοί,
μελαναιγίδος οἴνου ἀκράτου.

478
ἤμουν ἄγριον βάρος· ἦ 'τειρεν

γάρ τοί μ' οἶνος
πῶμ' οὐ μείξας Ἀχελώῳ.
Λῆμνος κυάμους τρέφουσα τακεροὺς καὶ κάλους
Θόας, βραδύτατός γ' ὢν ἐν ἀνθρώποις δραμεῖν.
ἀνδρῶν ἐπακτῶν πᾶσ' ἐγάργαιρ' ἑστία.
ἐν τῷ πυέλῳ.
ΛΗΜΝΙΑΙ

ἐν τῇ πυέλῳ.
Αριστοφάνης Fragmenta Play Lem, fragment 2, l. 1
ΛΗΜΝΙΑΙ.

Οὐ κρανίον λάβρακος, οὐχὶ κάραβον πρίασθαι,
οὐκ ἔγχελυν Βοιωτίαν, οὐ γλαῦκον, οὐχὶ θύννου
479
Γαληνός ιατρός In Hippocratis librum de articulis et Galeni in eum

commentarii iv Volume 18a, p. 519, l. 8
ὀροφὴν ταπεινὸς μόνην, ὥσπερ τινὰς δὲ τὰς πτέρυγας κα-

θημένας· οὕτω γὰρ ἐοίκασιν εἰκάσαντες οἱ παλαιοὶ καλέσαι
τοῦτο τῆς οἰκίας τὸ μέρος, ἀετὸν δὲ καὶ οἵδε, καθάπερ
καὶ ὁ Πίνδαρός φησιν ἐν ταῖς Πλειάσιν·
Χρύσεα δ' ὀξύπτερα αἰετοῦ ἄειδον κληδόνες.
καὶ Εὐριπίδης ἐνὙψιπύλῃ φησίν·
Ἰδοὺ πρὸς αἰθέρα ἐξαμμιλλῆσαι κόραι.
γραπτοὺς οἷσι πρόσβλεπον τύπους.
ὅτι δὲ καὶ ἡ τύρσις πύργον σημαίνει μάρτυς ἀξιόπιστος
καὶ ὁ Διοκλῆς ὁ Καρύστιος ταύτην τὴν νῦν εἰρημένην λέξιν
παραφράζων ἐν τῷ περὶ ἐπιδέσμων βιβλίῳ κατὰ τόνδε τὸν
Λουκιανός De saltatione Section 44, l. 1
ταιμήστρας τιμωρία· καὶ ἔτι πρὸ τούτων ἡ τῶν

ἑπτὰ λοχαγῶν στρατεία καὶ ἡ τῶν φυγάδων
γαμβρῶν τοῦ Ἀδράστου ὑποδοχὴ καὶ ὁ ἐπ'
αὐτοῖς χρησμὸς καὶ ἡ τῶν πεσόντων ἀταφία καὶ
Ἀντιγόνης διὰ ταῦτα καὶ Μενοικέως ἀπώλεια.
καὶ τὰ ἐν Νεμέᾳ δέ, ἡ Ὑψιπύλη καὶ Ἀρχέμορος,
ἀναγκαιότατα τῷ ὀρχηστῇ μνημονεύματα. καὶ
πρὸ αὐτῶν εἴσεται τὴν Δανάης παρθένευσιν καὶ
Περσέως γένεσιν καὶ τὸν ἐπὶ τὰς Γοργόνας ἆθλον
αὐτῷ προῃρημένον, ᾧ οἰκεία καὶ ἡ Αἰθιοπικὴ
διήγησις, Κασσιέπεια καὶ Ἀνδρομέδα καὶ Κηφεύς,
Αισχύλος Fragmenta Tetralogy 1, play D, fragment 5b, l. 4
γέροντος, ˈ Εἰδοθέη ...’] ἀπὸ τῆς ‘εἰδήσεως’ καὶ ἐπιστήμης τοῦ πατρὸς
τὸ ὄνομα. καὶ Αἰσχύλος δὲ ἐν Πρωτεῖ 8‘Εἰδοθέαν’ αὐτὴν καλεῖ.
Etym. Genuin. = Etym. Gudian. ed. R. Reitzenstein, Gesc
d. griec Etymol. p. 162, 13: Σελεύκου. ‘κερδώ’· ἡ ἀλώπηξ, ὑποκο-
ριστικῶς, ὡς παρ' Αἰσχύλωι ἡ 8‘Εἰδώ’ καὶ ἡ ‘Ὑψώ’, ἀντὶ τοῦ ‘Εἰ-
δοθέα’ καὶ ‘Ὑψιπύλη’. τὸ ‘κερδώ’ δὲ ἀντὶ τοῦ ‘κερδαλέα’ ἡ ἀπατηλή· ἢ
ὡς παρὰ τὸ ‘εἶδος’ καὶ ‘ὕψος’ 8‘Εἰδώ’ καὶ ‘Ὑψώ’, οὕτω καὶ παρὰ τὸ
’κέρδος’ ‘κερδώ’ ἡ ‘κερδαλέα’ καὶ πανοῦργος.
Schol. R Aristop Hipp. 1068: ‘κερδὼ’ δὲ ἡ ἀλώπηξ, παρὰ τὴν
480
’κερδοσύνην’ τουτέστι τὴν πανουργίαν, ὡς ‘Εἰδοθέα, 8Εἰδώ’ καὶ

‘Ὑψιπύλη, Ὑψώ’.
Αισχύλος Fragmenta Tetralogy 1, play D, fragment 5c, l. 3
δοθέα’ καὶ ‘Ὑψιπύλη’. τὸ ‘κερδώ’ δὲ ἀντὶ τοῦ ‘κερδαλέα’ ἡ ἀπατηλή· ἢ

ὡς παρὰ τὸ ‘εἶδος’ καὶ ‘ὕψος’ 8‘Εἰδώ’ καὶ ‘Ὑψώ’, οὕτω καὶ παρὰ τὸ
’κέρδος’ ‘κερδώ’ ἡ ‘κερδαλέα’ καὶ πανοῦργος.
‘Ὑψιπύλη, Ὑψώ’.
Schol. C (VN; AE) Dionys. Thr. p. 227, 16 (376, 13; 539, 9):
τῶν δὲ θηλυκῶν (sc. ὑποκοριστικῶν) τύποι τρεῖς, ὁ εἰς ‘-ώ’, οἷον ‘Ὑψώ’
ἡ Ὑψιπύλη, 8‘Εἰδώ’ ἡ Εἰδοθέα καὶ ‘Ἀφρώ’ ἡ Ἀφροδίτη ...
Schol. MTVB Eurip. Orest. 25: ‘... ἣ (Klyt estra) πόσιν ἀπεί-
ρωι περιβαλοῦσ' ὑφάσματι ˈ ἔκτεινεν’] ... Αἰσχύλος δέ φησιν·
Αισχύλος Fragmenta Tetralogy 1, play D, fragment 5d, l. 3

‘Ὑψιπύ-
λη, Ὑψώ’.
Schol. C (VN; AE) Dionys. Thr. p. 227, 16 (376, 13; 539, 9):
τῶν δὲ θηλυκῶν (sc. ὑποκοριστικῶν) τύποι τρεῖς, ὁ εἰς ‘-ώ’, οἷον ‘Ὑψώ’
ἡ Ὑψιπύλη, 8‘Εἰδώ’ ἡ Εἰδοθέα καὶ ‘Ἀφρώ’ ἡ Ἀφροδίτη ...
Αισχύλος Fragmenta Tetralogy 5, play C, fragment t, l. 1
Schol. Apoll. Rhod. Argon. I 105/08a: ... Φερεκύδης (3 F 107

Jac.) δὲ Ποντέως ἱστορεῖ τὸν Τῖφυν· ὁ δὲ Αἰσχύλος ἐν τῆι Ἀργοῖ
τὸν Τῖφυν 8‘Ἶφυν’ καλεῖ.
Λήμνιοι
Κατάλογ. 36: Λήμνιοι.
Ὑψιπύλη
Κατάλογ. 66: Ὑψιπύλη.

Schol. Apoll. Rhod. Argon. I 769/73: ὅτι δὲ ἐμίγησαν οἱ Ἀρ-
γοναῦται ταῖς Λημνίαις, Ἡρόδωρος ἱστορεῖ ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς (31 F
481
6
χειμαζομένοις ἀπείργειν, μέχρι λαβεῖν ὅρκον παρ' αὐτῶν ἀποβᾶσι μι

Κάβειροι
Κατάλογ. 27: Κάβειροι.

Poll. Ὀνομαστ. VI 23: ... καὶ ‘οἰνηρός’ ... καὶ Αἰσχύλος·
‘μήποτε κρωσσοὺς ˈ μήτ' οἰνηροὺς ˈ μήθ' ὑδατηροὺς ˈ

Κάβειροι
Κάβειροι - Βικιπαίδεια. Οι Κάβειροι (ή Κάβιροι στη Βοιωτία) ήταν

θεότητες αρχαίας Ελληνικής μυστηριακής λατρείας η οποία
πρωτοεμφανίζεται στη Λήμνο, την Ίμβρο, τη Σαμοθράκη και τη Θήβα (ή
πιο συγκεκριμένα, αρχικά τουλάχιστον, σε περιοχή της Βοιωτίας λίγο
δυτικά της Θήβας) αλλά αργότερα επεκτείνεται και αλλού (Μικρά Ασία,
Μακεδονία, ...
Κατάλογ. 27: Κάβειροι.

482
Poll. Ὀνομαστ. VI 23: ... καὶ ‘οἰνηρός’ ... καὶ Αἰσχύλος·

‘μήποτε κρωσσοὺς ˈ μήτ' οἰνηροὺς ˈ μήθ' ὑδατηροὺς ˈ
λείπειν ἀφνεοῖσι δόμοισιν’ ...
Αισχύλος Fragmenta Fragment 247 -248, l. t
ΥΨΙΠΥΛΗ
Ὑψώ ἀποκορσωσαμέναις
ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ
{ΦΙΛ.} Σπερχειὲ ποταμὲ βούνομοί τ' ἐπιστροφαί

{ΦΙΛ.} ἔνθ' οὔτε μίμνειν ἄνεμος οὔτ' ἐκπλεῖν ἐᾷ
ἀσβέστη «τῆς δ' αἶψα κατ' ἀσβέστη κέχυται φλόξ» (Π 123), εὐποίητος
εὐποιήτη «εὐποιήτῃσι πύλῃσι» (Il. Ε 466), πάγκαλος παγκάλη·
Παγκάλη δ' ἐκαλεῖτο καὶ Ἀμοργὸς νῆσος. πάναιθος παναίθη, περί-
ξεστος περιξέστη, ἀρίγνωτος ἀριγνώτη.
Τὰ εἰς η σύνθετα καὶ παρασύνθετα βαρύνεται, Ὠκυπέτη, Ὑψι-
πύλη, Ἐριφύλη, Βερονίκη, Πολυκάστη.
Τὰ εἰς η προσηγορικὰ ἢ βαρύνεται ἢ ὀξύνεται σύνθετα ὄντα. ὅσα
οὖν ἔχει τι ἄλλο μέρος λόγου καὶ ἄρχεται χωρὶς προθέσεως βαρύνεται,
κυνάγχη, βουκάπη ἡ τῶν βοῶν φάτνη, ποντοκύκη γυνή ἡ ταρα-
χώδης γυνή, ὀξάλμη, τολύπη ἡ ἐργασία, ἱστοδόκη, καπνοδόκη,
λατύπη, οἰνοχόη.
καὶ πόλις ἐν Ὀπικοῖς τῆς Ἰταλίας κτίσμα Ῥοδίων. Δρυόπη ἡ Εὐρυ-

πύλου θυγάτηρ καὶ πόλις περὶ τὴν Ἑρμιόνα. γράφεται καὶ Δρυόπα.
Ἀρύπη πόλις, ἧς οἱ πολῖται Ἄρυπες. Σινώπη πόλις διαφανε-
στάτη τοῦ Πόντου, κτίσμα Κρητίνου καὶ Κῴου, ὥς φησι Φλέγων.
Εὐρώπη ἡ χώρα ἐκ τῆς Φοίνικος θυγατρὸς ἢ τοῦ Ἀγήνορος. λέγεται
καὶ Εὐρώπεια ὡς Ὑψιπύλη Ὑψιπύλεια, Ἀπάμη Ἀπάμεια, Πηνελόπη
Πηνελόπεια, Λαοδίκη Λαοδίκεια, ἐρήμη ἐρήμεια, κολώνη κολώνεια. καὶ
διὰ τοῦ ι Εὐρωπία παρὰ Σοφοκλεῖ Αἰχμαλώτισι «καὶ νησιώτας καὶ μα-
κρᾶς Εὐρωπίας». καὶ Εὐριπίδης ἐν Θησεῖ «σχεδὸν παρ' αὐτοῖς κρασπέ-
483
δοις Εὐρωπίας». Κερκώπη. Μετώπη ὁ ποταμός. Κασώπη πόλις

ἐν Μολοσσοῖς δι' ἑνὸς σ. Κωνώπη πόλις Ἀκαρνανίας.
μήτηρ γῆ ἐστιν. ἡ δὲ γῆ διακόπτεται ἐν τῷ ἀποτριᾶσθαι. ἢ παρὰ τὸ

δαίω τὸ καίω, ὅτι μετὰ λαμπάδων ἐζήτει τὴν θυγατέρα. τινὲς δέ φα-
σιν, ὅτι ὑποκοριστικόν ἐστιν ἀπὸ τοῦ Δημήτηρ Δηώ ἀγνοοῦντες τὸν
σχηματισμὸν τῶν τοιούτων ὑποκοριστικῶν. τὰ γὰρ τοιαῦτα ὑποκορι-
στικὰ θέλει φυλάττειν τὸ σύμφωνον τῆς δευτέρας συλλαβῆς τῶν ἰδίων
πρωτοτύπων οἷον Ὑψιπύλη Ὑψώ, Εἰδοθέα Εἰδώ παρ' Αἰσχύλῳ· εἰ
οὖν Δημήτηρ, Δημώ ὤφειλεν εἶναι, ἀλλ' οὐκ ἔστιν ὑποκοριστικόν.
Βουτώ κώμη Αἰγύπτου, ἀφ' ἧς καὶ Λητὼ Βουτώ, ἧς τινος χρηστήριον
ἦν. ἐκαλεῖτο δὲ καὶ Βοῦτος. Δωδώ· οὕτως ἐλέγετο Δωδώνη Σιμ-
μίας ὁ Ῥόδιος «Ζηνὸς ἕδος Κρονίδαο μάκαιρ' ὑπεδέξατο Δωδώ».
Ἐλβώ νῆσος. Ἡρόδοτος δευτέρᾳ (c. 140).
Αίλιος Ηρωδιανός et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Περὶ παθῶν

ἡ δὲ γῆ διακόπτεται ἐν τῷ ἀροτριᾶσθαι. ἢ παρὰ τὸ δαίω τὸ καίω· ὅτι

μετὰ
λαμπάδων ἐζήτει τὴν θυγατέρα. τινὲς δέ φασιν, ὡς λέγει ὁ τεχνι-
κός, ὅτι ὑποκοριστικόν ἐστιν ἀπὸ τοῦ Δημήτηρ Δηώ, ἀγνοοῦντες τὸν
σχηματισμὸν τῶν τοιούτων ὑποκοριστικῶν. τὰ γὰρ τοιαῦτα ὑποκοριστικὰ
θέλει φυλάττειν τὸ σύμφωνον τῆς δευτέρας συλλαβῆς τῶν ἰδίων πρω-
τοτύπων οἷον Ὑψιπύλη Ὑψώ, Εἰδοθέα Εἰδώ. εἰ οὖν Δημήτηρ, Δημώ
ὤφειλεν εἶναι, ἀλλ' οὐκ ἔστιν ὑποκοριστικόν.
M. 505, 34: κερδώ ἡ ἀλώπηξ ὑποκοριστικῶς ὡς παρ' Αἰσχύλῳ
Εἰδώ καὶ Ὑψώ ἀντὶ τοῦ Εἰδοθέα καὶ Ὑψιπύλη καὶ τὸ κερδώ δὲ ἀντὶ
τοῦ κερδαλέα ἡ ἀπατητική.

σχηματισμὸν τῶν τοιούτων ὑποκοριστικῶν. τὰ γὰρ τοιαῦτα ὑποκοριστικὰ

θέλει φυλάττειν τὸ σύμφωνον τῆς δευτέρας συλλαβῆς τῶν ἰδίων πρω-
τοτύπων οἷον Ὑψιπύλη Ὑψώ, Εἰδοθέα Εἰδώ. εἰ οὖν Δημήτηρ, Δημώ
ὤφειλεν εἶναι, ἀλλ' οὐκ ἔστιν ὑποκοριστικόν.
484
Choer. Orthogr. 263, 30, M. 760, 52: Τιτώ: οὕτω λέγεται ἡ

ἡμέρα. παρὰ γὰρ Τιτάν Τιτᾶνος γίνεται Τιτανίς καὶ ἐκεῖθεν ὑποκορι-
στικὸν ὡς Ὑψιπύλη Ὑψώ, Εἰδοθέα Εἰδώ.
M. 95, 47: ἄνα: «ἀλλ' ἄνα εἰ μέμονας» (Ι 247) ἀντὶ τοῦ ἀνά


Choer. Orthogr. 263, 30, M. 760, 52: Τιτώ: οὕτω λέγεται ἡ
ἡμέρα. παρὰ γὰρ Τιτάν Τιτᾶνος γίνεται Τιτανίς καὶ ἐκεῖθεν ὑποκορι-
στικὸν ὡς Ὑψιπύλη Ὑψώ, Εἰδοθέα Εἰδώ.
M. 95, 47: ἄνα: «ἀλλ' ἄνα εἰ μέμονας» (Ι 247) ἀντὶ τοῦ ἀνά-
σθητι· ὅλη ἡ λέξις ἀπεσπάσθη. οὐκ ἔστι δὲ ἀποκοπὴ ἐπὶ τοῦ τοιούτου.
Ἡρωδιανός.

παραλήγεται τῇ ει διφθόγγῳ κτλ.

Τίτανα χωρίον τῆς Σικυωνίας· νῦν δὲ Τευτάνιον καλεῖται.
Τιτιανός: ι ἀμφότερα. Ἰταλικώτερον γάρ ἐστιν.
Τιτώ: οὕτω λέγεται ἡ ἡμέρα. διὰ τοῦ ι γράφεται. παρὰ γὰρ τὸ
Τιτάν Τιτᾶνος γέγονε Τιτανίς καὶ ἐκεῖθεν ὑποκοριστικὸν Τιτώ ὥσπερ
Ὑψιπύλη Ὑψώ, Εἰδοθέα Εἰδώ.
τίω: ι, ἐπειδὴ εὑρίσκεται καὶ ἐν συστολῇ «περὶ μέν σε τίω Δα-
ναῶν» (Δ 257) καὶ «πᾶς τις πλούσιον ἄνδρα τίει, ἀτίει δὲ πενιχρόν»
(Theognidis 621).
Τμῶλος ὄρος.

παρωνύμων Part+volume 3,2, p. 859, l. 32
Καὶ εἰς ινος προπερισπώμενα οἷον Φιλῖνος.

Ἔστι καὶ εἰς υς περισπώμενα, ἃ ἔχει ὑποκοριστικὴν ἔννοιαν οἷον
ἀπφῦς, ὅπερ δοκεῖ παρὰ τὸ ἀπφάς παρωνομάσθαι. ἔστι δὲ καὶ Διονῦς
παρὰ τοῖς κωμικοῖς ἐπὶ τοῦ ἐκλύτου τασσόμενον, παρηγμένον ἀπὸ τοῦ
Διονύσου.
485
Τῶν δὲ θηλυκῶν τύποι τρεῖς ὁ εἰς ω Ὑψιπύλη Ὑψώ, Εἰδοθέα

Εἰδώ, κερδαλέα κερδώ ἡ ἀλώπηξ, Τιτανίς Τιτώ.
Καὶ ὁ εἰς ις θεραπαινίς, ἑταιρίς, λυρίς, φωνίς, βλεφαρίς, κιστίς,
φυλλίς παρὰ τὸ φύλλον· ὀξύνεται δέ. τὸ δὲ Ἶφις ἡ Ἰφιάνασσα καὶ
ὄλπις ἡ ὄλπη βαρύνεται.
Comica Adespota (CAF), Fragmenta incertorum poetarum

Fragment 1331, l. 1
ἵππος με φέρει, βασιλεύς με τρέφει.

ἀλλ' ὥσπερ δείπνου γλαφυροῦ ποικίλην εὐωχίαν
τὸν ποιητὴν δεῖ παρέχειν τοῖς θεαταῖς τὸν σοφόν,
ἵν' ἀπίῃ τις τοῦτο φαγὼν καὶ πιών, ᾧπερ λαβὼν
χαίρει τις, καὶ σκευασία μὴ μί' ᾖ τῆς μουσικῆς.
{Α.} χαίροις, Ὑψιπύλη φίλη.
{Β.} τοὺς ἐμοὺς πλέκω κορύμβους.
{Α.} οὔ σοι λέγω περὶ τούτου.
{Β.} οὑμὸς ἀκοίτης ἐνταῦθα.
ἀνδρεράστρια γυνή
γνάθους θηλείας

Πηνέλεως Ἱππάλμου, Λήιτος Ἀλέκτορος, Ἴφιτος Ναυ-



486

φόνον. ἀπὸ Λήμνου δὲ προσίσχουσι Δολίοσιν, .


φόνον. ἀπὸ Λήμνου δὲ προσίσχουσι Δολίοσιν, ὧν ἐβασί-
νυκτὸς δὲ ἀναχθέντες ἐντεῦθεν καὶ περιπεσόντες ἀντι

Παρθενοπαῖος Μελανίωνος Ἀρκάς. τινὲς δὲ Τυδέα

μὲν καὶ Πολυνείκην οὐ καταριθμοῦσι, συγκαταλέγουσι
δὲ τοῖς ἑπτὰ Ἐτέοκλον Ἴφιος καὶ Μηκιστέα.

487

δράκοντος διαφθείρεται. τὸν μὲν οὖν δράκοντα ἐπι-
φανέντες οἱ μετὰ Ἀδράστου κτείνουσι, τὸν δὲ παῖδα
θάπτουσιν.
Clemens Alexandrinus Theol., Protrepticus Chapter 2, section 32,

subsection 3, l. 5
καὶ τοσαύταις οὔσαις ἔτι τοῦ Ποσειδῶνος ὑμῶν ἐστενοχω-

ρεῖτο τὰ πάθη. Κάλει μοι καὶ τὸν Ἀπόλλω· Φοῖβός ἐστιν
οὗτος καὶ μάντις ἁγνὸς καὶ σύμβουλος ἀγαθός· ἀλλ' οὐ
ταῦτα ἡ Στερόπη λέγει οὐδὲ ἡ Αἴθουσα οὐδὲ ἡ Ἀρσινόη
οὐδὲ ἡ Ζευξίππη οὐδὲ ἡ Προθόη οὐδὲ ἡ Μάρπησσα οὐδὲ ἡ
Ὑψιπύλη· Δάφνη γὰρ ἐξέφυγε μόνη καὶ τὸν μάντιν καὶ
τὴν φθοράν. Αὐτός τε ὁ Ζεὺς ἐπὶ πᾶσιν ἡκέτω, ὁ «πατὴρ»
καθ' ὑμᾶς «ἀνδρῶν τε θεῶν τε»· τοσοῦτος περὶ τὰ ἀφρο-
δίσια ἐξεχύθη, ὡς ἐπιθυμεῖν μὲν πασῶν, ἐκπληροῦν δὲ εἰς
πάσας τὴν ἐπιθυμίαν. Ἐνεπίμπλατο γοῦν γυναικῶν οὐχ
ἧττον ἢ αἰγῶν ὁ Θμουιτῶν τράγος.
πατρὸς, ἀγαγὼν εἰς πέλαγος ἐπόντωσεν, καὶ μετὰ

ταῦτα ἔγημε (8) τὴν Ἱπποδάμειαν.
Exc. De virt.: Ὅτι οἱ Ἀργοναῦται πλέοντες ἐπὶ
Κόλχους, ἐπεὶ ἐγένοντο ἐν Λήμνῳ ὑπὸ γυναικῶν τότε
οἰκουμένῃ, ἧς Ὑψιπύλη ἐβασίλευεν (οἱ δὲ ἄνδρες (1) ἤδη
488
Exc. De virt.: Ὅτι οἱ Ἀργοναῦται πλέοντες ἐπὶ

Κόλχους, ἐπεὶ ἐγένοντο ἐν Λήμνῳ ὑπὸ γυναικῶν τότε
οἰκουμένῃ, ἧς Ὑψιπύλη ἐβασίλευεν (οἱ δὲ ἄνδρες (1) ἤδη

Exc. De insid.: Ὅτι Λάρισσα ὑπὸ Πιάσου τοῦ
πατρὸς ἐρασθεῖσα καὶ βιασθεῖσα καὶ βαρέως φέρουσα
τὸ πάθος, τῶν τινὰς οἰκετῶν προσποιησαμένη, τὸν πα-
τέρα κεκυφότα εἰς πίθον οἴνου ὤσασα ἐπὶ κεφαλῆς
σφῇσιν ἀτασθαλίῃσι, καὶ ἡ κλυτὴ Ὑψιπύλεια

ἐλδομέναις κραίνεσκε, γυναικῶν εἶδος ἀρίστη.
Ἀλλὰ τί σοι περὶ τῶνδε πόλυν λόγον ἀμφαδὸν εἰπεῖν,
ὅσσον ἐφ' ἵμερον ὦρσεν ἀγαυαῖς Λημνιάδεςσι
Κύπρις ἐρωτοτρόφος, Μινύαις εἰς λέκτρα μιγῆναι;
φίλτροις Ὑψιπύλην ἐρατοῖς ἐδάμασσεν Ἰήσων·
ἄλλῃ δ' ἄλλος ἔμικτο· καὶ ἐκλελάθοντο πορείης,
εἰ μὴ ἀποτροπίοις ἐνοπαῖς θελξίφρονι θυμῷ
ἡμετέρῳ θελχθέντες ἔβαν ποτὶ νῆα μέλαιναν,
489
εἰρεσίην ποθέοντες ἐπεμνήσαντο δὲ μόχθου.

Ἔνθεν ἐς Ἑλλήσποντον ἅμ' ἠῴους φέρεν οὖρος
ψυχὴν ἱλασάμην, σπένδων μειλίγματα χύτλων

ὕδατί τ' ἠδὲ γάλακτι, μελισσορύτων ἀπὸ νασμῶν
λοιβαῖς συμπροχέων, καὶ ἐμοῖς ὕμνοισι γεραίρων.
Αὐτὸς δ' Αἰσονίδης προυθήκατο πᾶσιν ἄεθλον,
τυμβιδίου ἐπ' ἀγῶνος ἑταίροις ἔμμεν' ἄεθλα,
δῶρα τά οἱ πόρεν Ὑψιπύλη Λήμνοιο φέρεσθαι.
Ἀγκαίῳ μὲν δῶκε πάλης γέρας ἀμφικύπελλον
χρύσειον πολυχανδὲς ἔχειν· Πηλῆι δ' ἔδωκε
θάσσοντι σταδίοισι, ποδωκείης ἕνεκα σφῆς
χλαῖναν φοινικέην, πολυδαίδαλον ἔργον Ἀθήνης.
Αὐτὰρ παγκρατίοιο δόκεν γέρας Ἡρακλῆϊ
Ορφικά , Testimonia Fragment 9a, l. 3
ἀλλ' οἶδ' ἐπωιδὴν Ὀρφέως ἀγαθὴν πάνυ,

ὡς αὐτόματον τὸν δαλὸν εἰς τὸ κρανίον
στείχονθ' ὑφάπτειν τὸν μονῶπα παῖδα γῆς.
– Hypsipyle [OX. Pap. VI n. 852 fr. 1 col. 3, 8 p. 36 Hunt;
51 Arnim]
{ὙΨ(ιπύλη)} ... μέσωι δὲ παρ' ἱστῶι
Ἀσιὰς ἔλεγον ἰήιον
Θρῆισσ' ἐβόα κίθαρις Ὀρφέως
μακροπόδων πιτύλων ἐρέτηισι κε-
λεύσματα μελπομένα, τοτὲ μὲν ταχύ-
πλουν τοτὲ δ' εἰλατίνας ἀνάπαυμα πλάτας.
Ορφικά , Testimonia Fragment 9b, l. 3
μακροπόδων πιτύλων ἐρέτηισι κε-

λεύσματα μελπομένα, τοτὲ μὲν ταχύ-
πλουν τοτὲ δ' εἰλατίνας ἀνάπαυμα πλάτας.
– – [fr. 64 col. 2 p. 70 Hunt; 66 Arnim]
{ἜΥ(νεως)} Ἀργώ με καὶ τόνδ' ἤγαγ' εἰς Κόλχων πόλιν
{ὙΨ(ιπύλη)} ἀπομαστίδιόν γ' ἐμῶν στέρνων.
{ΕΥ} ἐπεὶ δ' Ἰάσων ἔθαν' ἐμός, μῆτερ, πατήρ,
{ΥΨ} οἴμοι κακὰ λέγεις, δάκρυά τ' ὄμμασιν,
τέκνον, ἐμοῖς δίδως –
490
{ΕΥ} Ὀρφεύς με καὶ τόνδ' ἤγαγ' εἰς Θράικης τόπον,

{ΥΨ} τίνα πατέρι ποτὲ χάριν ἀθλίωι
Ammonius Gramm., De adfinium vocabulorum differentia (= Περὶ

ὁμοίων καὶ διαφόρων λέξεων) (fort. epitome operis sub aucto
Lexical entry 480, l. 6
τύραννον οἱ ἀρχαῖοι καὶ ἐπὶ βασιλέως ἔτασσον.

Ἡρόδοτος (1, 6, 1) ἐπὶ Κροίσου ‘τυράννου δ' ἐθνέων’, καὶ
προβὰς (1, 26, 1) ‘τελευτήσαντος δ' Ἀλυάττεω διεδέξατο
τὴν βασιλείην’. καὶ Ἀριστοφάνης (II p. 1098 M. = fr. 357 K.)
ἐν Λημνίαις·
’ἐνταῦθ' ἐτυράννευεν Ὑψιπύλης πατὴρ
Θόας, βραδύτερος τῶν ἐν ἀνθρώποις δραμεῖν’.
ἔσθ' ὅτε καὶ τὸν τύραννον βασιλέα ἔλεγον, ὡς Εὔπολις
ἐν Δήμοις (II p. 474 M. = fr. 123 K.) ἐπὶ τοῦ Πεισιστράτου.
τήθη μέν ἐστιν ἡ μάμμη, ἐπιτήθη δὲ ἡ προμάμμη,

l. of scholion 2
ἥρῳ: ἡ διπλῆ, ὅτι δισυλλάβως καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ

ἥρῳ (θ 483). A.
δύσετο δ' ἠέλιος, τετέλεστο δὲ ἔργον Ἀχαιῶν:
σημειοῦνταί τινες ὅτι ἀντὶ τοῦ ἐδύετο. A. Cf. p. 6.
(naves e Lemno) τὰς προἕηκεν Ἰησονίδης Εὔνηος,
τόν ῥ' ἔτεχ' Ὑψιπύλη ὑπ' Ἰήσονι ποιμένι λαῶν:
ὅτι καὶ τὰ Ἀργοναυτικὰ οἶδεν. οἰκεία δὲ Εὐνήῳ ἡ ἐμπορία
καὶ πρὸς ὁμοφύλους γινομένη. – ? – Cf. ad Φ 43.
ἔνθεν ἄρ' οἰνίζοντο καρηκομόωντες Ἀχαιοί,
ἄλλοι δὲ ῥινοῖς, ἄλλοι δ' αὐτῇσι βόεσσιν,
Asclepiades Myth., Fragmenta Fragment 13, l. 12
Θρᾴκην περιέποντες καὶ συμμιγνύμενοι ταῖς ἐνταῦθα.

Ταῖς δὲ γυναιξὶ τῶν Λημνίων ἔκτοπον λύσσαν ἐμπε-
σεῖν ὥστε ψηφίσασθαι πάσας ἀνδροκτονεῖν, καὶ μὴ τῆς
ἐπιβουλῆς ταύτης ἀποτυχεῖν. Γενομένου δὲ τούτου τοῦ
ἀτυχήματος περὶ τοὺς ἄνδρας, λέγεται τὸν Ἰάσονα μετὰ
491
τῆς Ἀργοῦς ἐξοκείλαντα τῇ κρατίστῃ πασῶνὙψιπύλῃ

μιγῆναι· ἐξ ἧς φασὶ γενέσθαι Εὔνηον. Ἡ δὲ ἱστορία
παρὰ Ἀσκληπιάδῃ ἐν τοῖς Τραγῳδουμένοις.
Schol. Hesiod. Theog. 223: Ἀσκληπιάδης δὲ ἐν
τοῖς Τραγῳδουμένοις φησὶν, εἰς κύκνον μεταβληθέντα
τὸν Δία Νεμέσει μιγῆναι.
Craterus Hist., Fragmenta Fragment 17, l. 8
Βραυρωνίᾳ. Τὰ δὲ συντείνοντα εἰς τὰ προκείμενα

εἴρηται παρά τε ἄλλοις καὶ Κρατέρῳ
ἐν τοῖς Ψηφίσμασιν. Ὅτι δὲ αἱ ἀρ-
κτευόμεναι παρθένοι ἄρκτοι καλοῦνται, Εὐριπίδης Ὑψι-
πύλῃ, Ἀριστοφάνης Λημνίοις καὶ Λυσιστράτῃ.
Phlegon. Mir. c. 32: Κράτερος δέ φησιν, ὁ Ἀντι-
γόνου τοῦ βασιλέως ἀδελφὸς, γινώσκειν τινὰ ἄνθρωπον,
ὃν ἐν ἑπτὰ ἔτεσιν παῖδα γενέσθαι καὶ μειράκιον καὶ
ἄνδρα καὶ γέροντα, καὶ γήμαντα καὶ παιδοποιησάμενον
ἀποθανεῖν.
Aelius Dionysius Attic., Ἀττικὰ ὀνόματα Alphabetic letter sigma, entry

1, l. 2
ῥόφειν· Ἀττικῶς, ῥυφεῖν Ἰακῶς Ἱππῶναξ (fr. 132 Bgk.).

ῥοφήσομαι (Ar. vesp. 814)· ἀντὶ τοῦ ῥοφήσω λέγουσιν.
ῥῶπος καὶ γέλγη· ὁ ποικίλος καὶ λεπτὸς φόρτος, ὅθεν ῥωποπώλης καὶ
γελ-
γοπώλης.
σᾶ· τὰ σῶα λέγουσι μονοσυλλάβως ἀπὸ τοῦ σῶα συναιροῦντες.
Εὐριπίδης ἐν Ὑψιπύλῃ (fr. 762 N.2)·
’εὔφημα καὶ σᾶ καὶ κατεσφραγισμένα’.
καὶ σᾶ ἡ σώα. Ἀριστοφάνης (II 1194 M. = fr. 631 K.)·
’ἡ μᾶζα γὰρ σᾶ καὶ τὰ κρέα χὠ κάραβος’.
καὶ σῶν τὸν σῶον καὶ σῷ οἱ σῶοι παρὰ Θουκυδίδῃ (III 34, 3 et I 74, 3)·
οἱ δὲ συνηθέστερον γράφουσι δισυλλάβως σῶοι.
Ἀρκτεῦσαι: Λυσίας ἐν τῷ ὑπὲρ Φρυνίχου θυγατρὸς, εἰ γνήσιος,

τὸ καθιερωθῆναι πρὸ γάμων τὰς παρθένους τῇ Ἀρτέμιδι τῇ Μουνυχίᾳ
ἢ τῇ Βραυρωνίᾳ. τὰ δὲ συντείνοντα εἰς τὸ προκείμενον εἴρηται παρά
492
παρθένοι ἄρκτοι καλοῦνται, ΕὐριπίδηςὙψιπύλῃ, Ἀριστοφάνης Λημ-

νίαις καὶ Λυσιστράτῃ.
Ἀρκτοῦρος καὶ 8Ἀρκτοφύλαξ: ὁ Βοώτης ὀνομαζόμενος· Λυσίας
ἀστήρ· Ἄρατος καὶ Ἡσίοδος Ἔργοις δηλοῦσιν.
Juba II Rex Mauretaniae Hist., Fragmenta Fragment 83, l. 6
Athenaeus VIII: Ὀψοφάγος δ' ἦν καὶ

Λεοντεὺς ὁ Ἀργεῖος τραγῳδὸς, Ἀθηνίωνος μὲν μαθητὴς,
οἰκέτης δὲ γενόμενος Ἰόβα τοῦ Μαυρουσίων βασιλέως,
ὥς φησιν Ἀμάραντος ἐν τοῖς Περὶ σκηνῆς, γεγραφέναι
φάσκων εἰς αὐτὸν τόδε τὸ ἐπίγραμμα τὸν Ἰόβαν, ὅτε
κακῶς τὴν Ὑψιπύλην ὑπεκρίνατο·
Μή με Λεοντῆος τραγικοῦ κιναρηφάγου ἦθος
Ἤμην γάρ ποτ' ἐγὼ Βάκχῳ φίλος, οὐδέ τιν' ὧδε
Juba II Rex Mauretaniae Hist., Fragmenta Fragment 83, l. 8
οἰκέτης δὲ γενόμενος Ἰόβα τοῦ Μαυρουσίων βασιλέως,

ὥς φησιν Ἀμάραντος ἐν τοῖς Περὶ σκηνῆς, γεγραφέναι
φάσκων εἰς αὐτὸν τόδε τὸ ἐπίγραμμα τὸν Ἰόβαν, ὅτε
κακῶς τὴν Ὑψιπύλην ὑπεκρίνατο·
Ἤμην γάρ ποτ' ἐγὼ Βάκχῳ φίλος, οὐδέ τιν' ὧδε
Νῦν δέ με χυτρόποδες, κέραμοι καὶ ξηρὰ τάγηνα
χήρωσαν φωνῆς, γαστρὶ χαριζόμενον.
Παυσανίας Attic., Ἀττικῶν ὀνομάτων συναγωγή

λευκοί· οἱ δειλοί, καὶ λευκόπυγοι οἱ αὐτοί.

γὰρ
Ἀθηνῶν ἁρπάσαντες γυναῖκας οἱ Λήμνιοι καὶ τεκνοποιησάμενοι ἐξ
αὐτῶν κατέσφαξαν αὐτὰς
μετὰ τῶν τέκνων. ἐπὶ δὲ Θόαντος αἱ γυναῖκες τοὺς ἄνδρας ἀνεῖλον ἅμα
493
ταῖς τῶν Θρᾳκῶν γυναιξίν,

ὅτι αὐταῖς οὐ προσεῖχον ἐπὶ τῇ δυσωδίᾳ, ἣν Μυρσίλος μὲν (FHG IV 458,
fr. 7) διὰ τὸν Μηδείας
ἐπὶ τῇὙψιπύλῃ ζῆλον κατασχεῖν φησι τὰς Λημνίας, Καύκαλος δὲ (FG
Hist. 38, 2) διὰ τὸ
ὀλιγωρῆσαι αὐτὰς τῆς Ἀφροδίτης. ἔνθεν τὰ μεγάλα κακὰ ‘Λήμνια’
λέγεται (cf. Hdt. VI 138, 4;
Aesc Cho. 631).
λίγδος· χωνεία, ἀλοιφή. καὶ λίγδοι· χωνευτήρια, χοάναι, ἡ τῶν
νομισμάτων διατύπωσις.
Ιωάννης Στοβαίος Ανθολόγιον Book 3, chapter 10, section 26, l. 1
πένητός ἐστιν· οὐδὲ εἷς γὰρ ὁμολογεῖ

αὐτῷ προσήκειν τὸν βοηθείας τινὸς
δεόμενον, αἰτεῖσθαι γὰρ ἅμα τι προσδοκᾷ.
Σοφοκλέους Τηρεῖ (fr. 528 N.2).
Φιλάργυρον μὲν πᾶν τὸ βάρβαρον γένος.
ΕὐριπίδουὙψιπύλῃ (fr. 758 N.2).
Κακοῖς τὸ κέρδος τῆς δίκης ὑπέρτερον.
Πλάτωνος ἐν τῷ Κρίτωνι (p. 49 B).
Ὅμως τό γε ἀδικεῖν τῷ ἀδικοῦντι καὶ κακὸν καὶ
αἰσχρὸν τυγχάνει ὂν παντὶ τρόπῳ; φαμὲν, ἢ οὔ; – Φα-
μέν. – Οὐδαμῶς ἄρα δεῖ ἀδικεῖν; – Οὐ δῆτα.
Ιωάννης Στοβαίος Ανθολόγιον Book 3, chapter 20, section 31, l. 1
Σοφοκλέους ἐν Τυροῖ (fr. 600 N.2).

Πόλλ' ἐν κακοῖσι θυμὸς εὐνηθεὶς ὁρᾷ.
Εὐριπίδου Μηδείας (109 – 110).
Μεγαλόσπλαγχνος δυσκατάπαυστος
ψυχὴ δηχθεῖσα κακοῖσιν.
ΕὐριπίδουὙψιπύλῃ (fr. 760 N.2).
Ἔξω γὰρ ὀργῆς πᾶς ἀνὴρ σοφώτερος.
Σοφοκλέους Τηρεῖ (fr. 530 N.2).
Ἄνους ἐκεῖνος, αἱ δ' ἀνούστεραί γ' ἔτι
ἐκεῖνον ἠμύναντο καρτερόν.
ὅστις γὰρ ἐν κακοῖσι θυμωθεὶς βροτῶν
Ιωάννης Στοβαίος ΑνθολόγιονBook 4, chapter 44, section 12, l. 1
‘οὐκ ἔστιν ὅστις πάντ' ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ’.

494
εἶναι δ' ὑπόλαβε καὶ σὲ τῶν πολλῶν ἕνα.

Μενάνδρου Πλοκίῳ (fr. 410 K.).
Ἀεὶ τὸ λυποῦν ἀποδίωκε τοῦ βίου·
μικρόν τι τὸ βίου καὶ στενὸν ζῶμεν χρόνον.
Εὐριπίδου Ὑψιπύλη (fr. 757 N.2).
Ἔφυ μὲν οὐδεὶς ὅστις οὐκ ἀεὶ πονεῖ,
θάπτειν τε τέκνα χἅτερα κτᾶσθαι πάλιν,
αὐτοὺς δὲ θνῄσκειν· καὶ τάδ' ἄχθονται βροτοὶ
εἰς γῆν φέροντες γῆν. ἀναγκαίως δ' ἔχει
βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν,
Ιωάννης Στοβαίος ΑνθολόγιονBook 4, chapter 46, section 16, l. 1
Ἐλπὶς γὰρ ἡ βόσκουσα τοὺς πολλοὺς βροτῶν.

Θεοκρίτου (IV 41 ss.).
Θαρσῆν χρή, φίλε Βάττε· τάχ' αὔριον ἔσσετ' ἄμεινον.
ἐλπίδες ἐν ζωοῖσιν, ἀνέλπιστοι δὲ θανόντες.
χὡ Ζεὺς ἄλλοκα μὲν πέλει αἴθριος, ἄλλοκα δ' ὕει.
Εὐριπίδου Ὑψιπύλης (fr. 761 N.2).
Ἄελπτον οὐδέν, πάντα δ' ἐλπίζειν χρεών.
Ἐκ τῶν Βίωνος Βουκολικῶν (XII p. 143 Wil.).
Αὐτὰρ ἐγὼν βασεῦμαι ἐμὰν ὁδὸν ἐς τὸ κάταντες
τῆνο ποτὶ ψάμαθόν τε καὶ ἠϊόνα ψιθυρίσδων.
λισσόμενος Γαλάτειαν ἀπηνέα·
Arcadius Gramm., De accentibus [Sp.] P. 116, l. 22
ἀπὸ τοῦ ἁρπάζω. τὸ δὲ ἁρπάγη (σιδήριόν τι) βαρυ-

νόμενον, ἀπὸ τοῦ ἅρπαγος. καὶ τὰ παρώνυμα ὁμοίως·
ἀμφίρυτος ἀμφιρύτη, δορύκτητος δορυκτήτη,
ἀμφίλυκος ἀμφιλύκη.
Τὰ εἰς Η σύνθετα καὶ παρασύνθετα βαρύνεται·
Ὠκυπέτη Ὑψιπύλη Ἐριπύλη Βερονίκη Πο-
λυκάστη.
Τὰ εἰς Η προσηγορικὰ ἢ βαρύνεται ἢ ὀξύνεται
σύνθετα ὄντα. ὅσα οὖν ἔχει τι ἄλλο μέρος λόγου καὶ
ἄρχεται χωρὶς προθέσεως βαρύνεται·
Myrsilus Hist., Fragmenta Fragment 7b, l. 8

σαντες γυναῖκας οἱ Λήμνιοι καὶ τεκνοποιησάμενοι ἐξ
αὐτῶν κατέσφαξαν αὐτὰς μετὰ τῶν τέκνων. Ἐπὶ δὲ
495
Θόαντος αἱ γυναῖκες τοὺς

ἄνδρας, ὅτι αὐταῖς οὐ προσεῖχον,
ἅμα ταῖς τῶν Θρᾳκῶν γυναιξὶν, ἐπὶ τῇ δυσωδίᾳ, ἣν
Μυρσίλος μὲν διὰ τὸν Μηδείας ἐπὶ τῇὙψιπύλῃ ζῆλον
κατασχεῖν [φησι], Καύκασος (Καύκαλος?) δὲ διὰ τὸ
ὀλιγωρῆσαι τῆς Ἀφροδίτης τὰς Λημνίας· ἔνθεν τὰ
μεγάλα κακὰ Λήμνια λέγεται. Antigon. Hist. Mir. c. 129:
Joannes Laurentius Lydus Hist., De mensibus Book 4, section 7, l. 52
γυμνάζεται πράγμασι, πλούτῳ δὲ καὶ δυνάμει καὶ δια-

φερόντως ἀδικίᾳ· οἱ δὲ πρὸς ἀρετὴν ἔχοντες καὶ θεοῦ
μεμνημένοι καὶ κρείττονας ἐπὶ τῶν ἀΰλων καὶ μακαρίων
πραγμάτων ἐλπίδας σαλεύοντες καταφρονοῦσι τῶν τῇδε
καλῶν· οὐδὲν γὰρ ἀσφαλές ἐστι τῆς τύχης, ὡς Εὐρι-
πίδης ἐνὙψιπύλῃ.
Ὦ θνητὰ παραφρονήματ' ἀνθρώπων· μάτην
οἵ φασιν εἶναι τὴν τύχην ἀλλ' οὐ θεούς·
εἰ γὰρ τύχη μὲν ἔστιν, οὐδὲν δεῖ θεοῦ,
εἰ δ' οἱ θεοὶ σθένουσιν, οὐδὲν ἡ τύχη.
εἰκαῖον γάρ τι καὶ ἀνούσιον τὸ τῆς τύχης ὄνομα.
Orion Gramm., Anthologion Title number 7, entry 5, l. 1
οὔτε οἶκον, οὔτε γαῖαν ὀρθώσειεν ἄν.

Ἐκ τοῦ Ἀρχελάου·
Ὀλίγοι γὰρ ἐσθλοὶ κρείσσονες πολλῶν κακῶν.
Θυέστου·
Γνώμης γὰρ οὐδὲν ἀρετὴ μονουμένη.
Ἐκ τῆς Ὑψιπύλης·
Πρὸς τὰς χρήσεις χρὴ καὶ τὰ πράγματα σκοπεῖν
καὶ τὰς διαίτας τῶν κακῶν τε κἀγαθῶν,
πειθὼ δὲ τοῖς μὲν σώφροσιν πολλὴν ἔχειν,
τοῖς μὴ δικαίοις δ' οὐδὲν συμβάλλειν χρεών.
Ἐκ τοῦ Ἡνιόχου Μενάνδρου·

337, l. 5
άναξ τήν τε θυγατέρα ἔδωκε καὶ βασιλείαν ἔχειν. μετὰ δὲ ταῦτα

Σθενεβοίας ἀπαγξαμένης ἀνάπυστος ὁ ἔρως ἐγένετο καὶ ἡ Βελλερο-
496
φόντου δικαιοσύνη· καὶ ὁ Προῖτος αὐτῷ ὑπέχειν δίκας ἕτοι-

μος ἦν.
11. (18). Ὅτι οἱ Ἀργοναῦται πλέοντες ἐπὶ Κόλχους ἐπεὶ ἐγέ-
νοντο ἐν Λήμνῳ ὑπὸ γυναικῶν τότε οἰκουμένῃ, ἧς Ὑψιπύλη ἐβασί-
λευεν (οἱ δὲ ἄνδρες ἤδη κατέλιπον τὰς γυναῖκας ὑπὸ ζηλοτυπίας,

337, l. 8
μος ἦν. 11. (18). Ὅτι οἱ Ἀργοναῦται πλέοντες ἐπὶ Κόλχους ἐπεὶ ἐγέ-
νοντο ἐν Λήμνῳ ὑπὸ γυναικῶν τότε οἰκουμένῃ, ἧς Ὑψιπύλη ἐβασί-

337, l. 11

εἴτε ἄλλῳ τρόπῳ παραφρονήσας καὶ μανεὶς κτείνει μὲν δύο τῶν
Ἰφικλέους παίδων· τὸν γὰρ πρεσβύτατον Ἰόλαον ὁ πατὴρ ἐξήρ-
πασε· κτείνει δὲ τοὺς Μεγάρας υἱεῖς, .
Ἀμφίων Θηβῶν ἐβασίλευσεν, ὡς ἄλλοι· οὗτος ἐμυθεύετο κιθαρίζων

497
θέλγειν τοὺς λίθους, οὓς εὐλόγως ὑποληπτέον ἠλιθίους τινὰς ἀνθρώπους.

Ζῆθος δὲ καὶ Ἀμφίων ἀδελφοὶ ἦσαν ποιμένες λυρικοὶ καλούμενοι διὰ
τὸ κιθαρίζειν ποιμενικῶς.
Ὀρφεὺς Θρᾲξ ἐγνωρίζετο. τούτου μαθητὴς Μουσαῖος ὁ Εὐμόλπου υἱός.
Τὰ κατὰ Ὑψιπύλην ἐν Λήμνῳ καὶ Σφίγγα, ἣν Παλαίφατος Κάδμου γυ-
ναῖκά φησι γενομένην διὰ ζῆλον Ἁρμονίας ἀποστᾶσαν Καδμείοις
πολεμεῖν.
τά τε περὶ Οἰδίπου, ὡς εἷλεν αὐτήν, καὶ τὰ κατὰ τὴν Ἀργῶ καὶ τοὺς Ἀρ-
γοναύτας, ἐν οἷς ἦσαν Ἡρακλῆς καὶ οἱ Διόσκοροι καὶ Ἀσκληπιός. εἰ δὲ
τούτοις οἱ Διόσκοροι συνήκμαζον, πῶς δύναται τούτων εἶναι ἀδελφὴ
Ἑλένη, εἰ μή που μετὰ πολλὰ ἔτη παρθένος ἁρπάζεται ὑπὸ Θησέως;
Theophylactus Simocatta Epist., Hist., Epistulae Epistle 18, l. 1t
δικαστήριον θεάσασθαι ὠρέγετο· τοιοῦτον φιλόχρυσον πάθος κατεῖχε

τὸν δύστηνον. τοῦτο καὶ Σώστρατος ἐπιγνοὺς χρυσῷ τὴν νίκην ὠνήσατο
καὶ τὸν λαιμὸν τοῖς δώροις τοῦ Λευκίππου ἐπέβυσεν. ἡ παρθένος Δίκη
διέφθαρται, καὶ χρυσὸς τοῖς ἀνθρώποις τὸ νικᾶν ταλαντεύεται. ἡ γὰρ
ἰσόρροπος κρίσις ἀπόλωλε· δῶρα γὰρ μᾶλλον ἢ τὸ δίκαιον ἀξιόπιστον.
ἘρωτύλοςὙψιπύλῃ
Ὀργῶσι καὶ φοίνικες ἔρωτι φυσικῷ, καὶ τοῦ θήλεος τὸ ἄρρεν ἐφίεται,
καὶ περικυρτοῦται ὁ ἄρρην τῷ ἔρωτι καὶ τῇ κόμῃ τῆς ἐρωμένης προσπλέ-
κεται. εἰ δὲ καὶ πόρρω τὸ θῆλυ τοῦ ἄρρενος ἔνεστι, ψῆνας ἐκ τῆς θηλείας
ἀράμενοι τῷ ἄρρενι περιάπτουσι καὶ σοφίσματι ψυχαγωγοῦσι τούτου τὸν
ἔρωτα. εἰ τοίνυν ἐπανήκειν θᾶττον οὐχ οἵα τε εἶ πρὸς ἡμᾶς, παρηγόρει
Theophylactus Simocatta Epist., Hist., Epistulae Epistle 51, l. 1t
Εἰ γεωργὸς εἶναι βεβούλησαι, τῶν πολιτικῶν θορύβων ἀφίστασο. εἰ

δὲ ῥήτορες παρὰ σοὶ καὶ δικαστήρια καὶ βήματα περισπούδαστα, τὴν
δίκελλαν ἀφείς, καλαμῖδα καὶ χάρτας ἀράμενος ἐς κόρακας χώρει,
γερόντιον. οὐ γὰρ συκοφάντας ἄνδρας καὶ τὸ ‘ἄνδρες δικασταί’ φθεγγο-
μένους πυκνότερον ἡ τῶν γεωργῶν πολιτεία προσίεται.
ῬοδόκλειαὙψιπύλῃ
Τὸν Πειραιᾶ χθὲς τῇ νυκτὶ περιεπόλουν· καὶ τὸν σὸν ἐραστὴν μετὰ τῆς
Χρυσίππης ἑώρακα, καὶ μειράκιον ἐδᾳδούχει, καὶ προπόμπιος ἡ φιλία
γραῦς ὑπῆρχεν Ἀβρότονον. ὅτε δὲ τὴν προαγωγὸν προσεῖπον ἐγώ,
498
ἀπέσβεσε τὴν δᾷδα ὁ παῖς· τοῦτο γὰρ ὁ σὸς ἐνεκελεύετο ἐραστής, ἵνα τῷ
σκότῳ τὸ πραττόμενον διαλάθοι.
Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon Alphabetic letter delta, p. 501, l. 23
λέγει δὲ ὁ τεχνικὸς, ὅτι ὑποκοριστικόν ἐστιν

ἀπὸ τοῦ Δημήτηρ, Δηὼ, οὐ νοοῦντες τὸν σχη-
ματισμὸν τῶν τοιούτων ὑποκοριστικῶν· τὰ γὰρ
τοιαῦτα ὑποκοριστικὰ θέλουσι φυλάττειν τὸ
σύμφωνον τῆς συλλαβῆς τῶν πρωτοτύπων, οἷον
Ὑψιπύλη, Ὑψὼ, Εἰδοθέα, Εἰδώ· ἡ οὖν Δημήτηρ
Δημὼ ὤφειλεν εἶναι. ἀλλ' οὐκ ἔστιν ὑποκοριστι-
κὸν ἡ Δηὼ, παρὰ γὰρ τοῦ δηάς. οὕτως ὑπὸ
Κρητῶν αἱ κριθαὶ καλοῦνται.]
ΠρόκλοςIn Platonis Parmenidem P. 640, l. 39
ἀλλ' οὐχὶ τὸ σεμνότατον τῶν ἑαυτοῦ δογμάτων

πάρεργον ἂν ἐποιήσατο τῆς κατὰ τὴν γυμνασίαν
διδασκαλίας, καίτοι νέοις προσήκειν ταύτην
ἡγούμενος· ἐκεῖνο δὲ πρεσβυτικῆς εἶναι δια-
νοίας καθορᾷν, καὶ οὐδὲ ἀνθρωπίνης, ὡς ἐν τοῖς
ποιήμασί φησιν, ἀλλὰ νύμφης Ὑψιπύλης τινός.
Τοιοῦτον δ' οὖν οἰόμενος εἶναι τὸν σκοπὸν, οὔτε
περὶ τοῦ ὄντος οὔτε περὶ τῶν ὄντων αὐτῶν
εἶναι μόνων διετείνετο· συγχωρῶν δὲ εἶναι
περὶ τῶν πάντων, ἠξίου προστιθέναι καθ' ὅσον
ἑνὸς πάντα ἐστὶν ἔκγονα καὶ εἰς ἓν ἀνήρτηται
Φώτιος λεξικογράφος. Lexicon (Ε – Ω) Alphabetic letter , P. 36, l. 17
Εὐναῖος: ἐγκεκρυμμένος· Σοφοκλῆς Δόλοψιν· Εὐναῖος

εἴη δραπέτιν στέγην ἔχων.
Εὖ νένηται: εὖ πεπλήρωται.
Εὐνηθέντες: κατακοιτασθέντες.
Εὐνεῖδαι: γένος Ἀθήνηισι μουσικόν· ἀπὸ Εὔνεω τοῦ
Ἰάσονος καὶ Ὑψιπύλης.
Εὐνεῖδαι: γένος ἐστὶ παρὰ Ἀθηναίοις οὕτως ὀνομα-
ζόμενον· ἦσαν δὲ κιθαρωδοὶ, πρὸς τὰς ἱερουργίας
παρέχοντες τὴν χρείαν.
499
Φώτιος λεξικογράφος. Lexicon (Ε – Ω) Alphabetic letter, P. 180, l. 13
καὶ τὸν πόδα ἀναδοῦνται· καὶ λέγεται τοῦτο κρο-

κοῦν· οἱ δὲ ὅτι ἐνίοτε κρόκωι καθαίρονται.
Κρόσσας: κλιμακίδας.
Κροταλίζειν: οὐ διὰ τῶν χειρῶν κροτεῖν, ἀλλὰ διὰ
κροτάλου τῆς κροταλισάσης, ὡς Εὐριπίδης φησὶν ὁ
κωμικὸς περὶ τῆς Ὑψιπύλης λέγων.
Κρονικώτερα: ἀρχαιότερα· μωρότερα.
Κροτήσατε: ἐπαινέσατε ταῖς χερσίν.
Κρότωνος: τοῦτο δεῖ ἐπὶ τοῦ ζωίου δέχεσθαι· τὸ γὰρ
εἶναι πάντοθεν ὅμοιον καὶ μηδεμίαν ἔχειν δια-
κοπὴν, ἀλλ' εἶναι ὁμαλός·

221, l. 7
...γυ ναῖκας οἱ Λήμνιοι καὶ τεκνοποιησάμενοι ἐξ αὐτῶν,

κατέσφαξαν αὐτὰς μετὰ τῶν τέκνων· ἐπὶ δὲ Θό αντος αἱ γυναῖκες τοὺς
ἄνδρας, ὅτι αὐταῖς οὐ προς εῖχον, ἅμα ταῖς τῶν Θραικῶν γυναιξίν· ἐπὶ τηῖ
δυσωδίαι ἣν Μυρσίλος μὲν διὰ τὸν Μηδείας ἐπὶ τηῖ Ὑψιπύληι ζῆλον
κατασχεῖν· Καύκασος δὲ διὰ τὸ ὀλιγωρῆσαι τῆς Ἀφροδίτης τὰς
Λημνίας· ἔνθεν τὰ μεγάλα κακὰ Λήμνια λέγεται. Λῆνος: τὸ ἔριον οἱ
ἀρχαῖοι. Ληναῖον: περίβολος μέγας Ἀθήνηισιν· ἐν ὧ οὺς ἀγῶνας ἦγον,
πρὸ τοῦ τὸ θέατρον οἰκοδομηθῆναι,
Ὀδυσσείᾳ συστέλλει τὸ υ. τινὲς μέντοι ἐκεῖ τὴν τῶν δύο ἀφώνων

ἀσθένειαν τῆς
τοῦ διχρόνου συστολῆς αἰτίαν φασίν. Ἡ δὲ ῥηθεῖσα Ζέλεια, ὡς καὶ
προεγράφη,
ὑπὸ τῇ Ἴδῃ τῷ Τρωϊκῷ ὄρει ἔκειτο. ἐκαλεῖτο δὲ καὶ Λυκία τὸ παλαιὸν
καὶ
Τροία μικρά. διὸ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς ὁ Πάνδαρος Τρώων ἡγεῖσθαι λέγεται, ὅ
ἐστι
τῶν Ζελειτῶν. Ἰστέον δὲ καί, ὅτι παράγωγόν ἐστι τὸ Ζέλεια ἐκ
πρωτοτύπου
τοῦ Ζέλη, ὡς καὶ τοῦ Πηνελόπη τὸ Πηνελόπεια. ὅμοια καὶ τὸ Ὑψιπύλη
Ὑψιπύλεια, Θεσσαλονίκη Θεσσαλονίκεια, Σεβαστή Σεβάστεια, Κολώνη
Κολώνεια. δοκεῖ δὲ τοιοῦτον εἶναι σὺν ἄλλοις καὶ τὸ χώνη χώνεια.
εὕρηται δὲ καὶ
500
ἐρήμεια ἐκ τοῦ ἐρήμη. ὅμοιον καὶ τὸ Ἀπάμα Ἀπάμεια, οὐ μόνον κύριον,

ἀλλὰ καὶ πόλεως ὄνομα τῆς τε περὶ τὸν Κιανὸν κόλπον κειμένης, ἥτις καὶ
Μύρλεα ἐκλήθη, καὶ τῆς περὶ Συρίαν.
δῆλόν ἐστιν.] Σημείωσαι δὲ ἐν τούτοις καὶ ὅτι, καθάπερ οἱ Λήμνιοι οἴνου

ὠνοῦντο ἀνδράποδα, οὕτω ποτὲ καὶ οἱ Θρᾷκες ἅλατος, ὅθεν καὶ ἁλώνητα
δουλά-
ρια τὰ εὔωνα. ( 468 – 71) Ἐν τούτοις δὲ καὶ ἱστορίαν παλαιὰν ὁ ποιητὴς
ἐπεμβάλλων καὶ οἰκονομίαν βίου καθυποδεικνὺς φιλικὴν λέγει περὶ τῶν
ἐκ
Λήμνου νεῶν καὶ ταῦτα «τάς», ἤγουν ἅστινας, «προέηκεν», εἰς Τροίαν
δηλαδή,
»Ἰησονίδης Εὔνηος. τόν ῥ' ἔτεχ' Ὑψιπύλη ὑπ' Ἰήσονι ποιμένι λαῶν». ἐξ
οὗ
καὶ Ἰησονίδην ἔφη αὐτόν. «χωρὶς δέ», τουτέστιν ἰδιαζόντως,
«Ἀτρείδῃσ'»,
τουτέστι τοῖς ἐξ Ἀτρέως, «Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ, δῶκεν Ἰησονίδης
ἀγέμεν μέθυ», τουτέστιν οἶνον, «χίλια μέτρα» ὅπερ ἡ κοινοτέρα φράσις
οἴνου
χίλια μέτρα φησί. Ξέσται δέ τινες ἦσαν ταῦτα τὰ μέτρα. ( 468 s.) Δῆλον
δὲ ὅτι ὁ τοῦ Εὐνήου πατὴρ Ἰάσων, Θετταλὸς ὤν, συνῆλθε τῇ
ΛημνίᾳὙψιπύλῃ,
«Ἰησονίδης Εὔνηος. τόν ῥ' ἔτεχ' Ὑψιπύλη ὑπ' Ἰήσονι ποιμένι λαῶν». ἐξ
οὗ καὶ Ἰησονίδην ἔφη αὐτόν. «χωρὶς δέ», τουτέστιν ἰδιαζόντως,
«Ἀτρείδῃσ'», τουτέστι τοῖς ἐξ Ἀτρέως, «Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ,
δῶκεν Ἰησονίδης ἀγέμεν μέθυ», τουτέστιν οἶνον, «χίλια μέτρα» ὅπερ ἡ
κοινοτέρα φράσις οἴνου χίλια μέτρα φησί. Ξέσται δέ τινες ἦσαν ταῦτα τὰ
μέτρα. ( 468 s.) Δῆλον δὲ ὅτι ὁ τοῦ Εὐνήου πατὴρ Ἰάσων, Θετταλὸς ὤν,
συνῆλθε τῇ ΛημνίᾳὙψιπύλῃ, ὅτε τοῖς Ἀργοναύταις συμπλέων εἰς
Κόλχους τῇ Λήμνῳ προσώκειλε καὶ εὗρε τὴν νῆσον ἔρημον ἀνδρῶν.
πᾶσαι γὰρ τότε πάντας τοὺς ἑαυτῶν ἀνεῖλον ἄρδην αἱ Λήμνιαι, ὡς καὶ
Εὐριπίδης φησίν. Ὅθεν καὶ χηρεύουσαι ἀνδρῶν ἄλλαι μὲν ἑτέροις,
Ὑψιπύλη δὲ τῷ ἐξάρχοντι τῶν Ἀργοναυτῶν Ἰάσονι...
δὲ ὅτι ὁ τοῦ Εὐνήου πατὴρ Ἰάσων, Θετταλὸς ὤν, συνῆλθε τῇ

ΛημνίᾳὙψιπύλῃ,
501
ὅτε τοῖς Ἀργοναύταις συμπλέων εἰς Κόλχους τῇ Λήμνῳ προσώκειλε καὶ

εὗρε τὴν νῆσον ἔρημον ἀνδρῶν. πᾶσαι γὰρ τότε πάντας τοὺς ἑαυτῶν
ἀνεῖλον
ἄρδην αἱ Λήμνιαι, ὡς καὶ Εὐριπίδης φησίν. Ὅθεν καὶ χηρεύουσαι
ἀνδρῶν
ἄλλαι μὲν ἑτέροις, Ὑψιπύλη δὲ τῷ ἐξάρχοντι τῶν Ἀργοναυτῶν Ἰάσονι
συν-
εζύγη, ἐξ ὧν Εὔνηος βασιλεύς, νηῶν ἐπιμελητής, ὡς ἡ κλῆσις δηλοῖ.
Ἰστέον
δὲ ὅτι τὸ «ὃν ἔτεκεν Ὑψιπύλη ὑπὸ Ἰάσονι» οὔκ ἐστιν ἁπλῶς ἑρμηνεία
τοῦ Ἰησονίδης, ἀλλ' ἱστορία τοῦ καὶ ποίαν ἔσχε μητέρα ὁ Εὔνηος.
εὗρε τὴν νῆσον ἔρημον ἀνδρῶν. πᾶσαι γὰρ τότε πάντας τοὺς ἑαυτῶν
ἀνεῖλον
ἄρδην αἱ Λήμνιαι, ὡς καὶ Εὐριπίδης φησίν. Ὅθεν καὶ χηρεύουσαι
ἀνδρῶν
ἄλλαι μὲν ἑτέροις, Ὑψιπύλη δὲ τῷ ἐξάρχοντι τῶν Ἀργοναυτῶν Ἰάσονι
συν-
εζύγη, ἐξ ὧν Εὔνηος βασιλεύς, νηῶν ἐπιμελητής, ὡς ἡ κλῆσις δηλοῖ.
Ἰστέον
δὲ ὅτι τὸ «ὃν ἔτεκεν Ὑψιπύλη ὑπὸ Ἰάσονι» οὔκ ἐστιν ἁπλῶς ἑρμηνεία
τοῦ Ἰησονίδης, ἀλλ' ἱστορία τοῦ καὶ ποίαν ἔσχε μητέρα ὁ Εὔνηος. Δῆλον
δὲ ὡς, ἐπεὶ ὁ Ἰάσων συστέλλων τὴν παραλήγουσαν δύσχρηστος εἰς
μέτρον ἐστὶν ἐν ταῖς πλαγίαις, διὰ τοῦτο ἐτράπη τὸ α εἰς η παρὰ τῷ
ποιητῇ ἔν τε τῷ «ὑπ' Ἰήσονι» καὶ «Ἰησονίδης».

καὶ
δύναται
οὕτω
ὁ
πολίτης καὶ ὁ ἐκ πόλεως εἰς ταὐτὸν ἥκουσιν. ὁμοίως δὲ καὶ τὰ ἄλλα
πάντα
τοπικά. ( 469) Ἡ δὲ Ὑψιπύλη, ὅτι καὶ Ὑψιπύλεια λέγεται ὡς Πηνελόπη
Πηνελόπεια, οὐκ ἀμάρτυρόν ἐστιν.] ( 476 – 481) Ὅτι παννύχιοι μὲν
502
Ἀχαιοὶ καὶ Τρῶες, οἱ μὲν ἐν ταῖς ναυσίν, οἱ δὲ κατὰ πόλιν δαίνυντο,

«παννύχιος δέ σφιν κακὰ μήδετο μητίετα Ζεὺς σμερδαλέα κτυπέων», ὅ
ἐστι βροντῶν
δηθήσεται. ( 770) Τὸ δὲ «ποῦ τοι Δηΐφοβος, ποῦ δέ τοι Ὀθρυονεύς»,

καὶ τὸ «νῦν ὤλετο Ἴλιος, νῦν σῶς ὄλεθρος» κάλλους εἰσὶ κατ'
ἐπαναφορὰν
σχήματα, ἐπίτηδες τοῦ ποιητοῦ τὸ σκυθρωπὸν τοῦ χωρίου
παραμυθησαμένου
σχήμασιν ἱλαροῖς. ( 773) Τὸ δὲ «σῶς» εὕρηται, φασί, καὶ θηλυκῶς,
Ἀριστο-
φάνης «οὕτω παρ' ἡμῖν ἡ πόλις μάλιστα σῶς ἂν εἴη». Λέγουσι δὲ καὶ σᾶ
τὰ
σῶα οἱ παλαιοί, παρ' οἷς καὶ σᾶ ἡ σῶα. Εὐριπίδης ἐνὙψιπύλῃ «εὔφημα
καὶ
σᾶ καὶ κατεσφραγισμένα», Ἀριστοφάνης «ἡ μάζα γὰρ σᾶ καὶ τὰ κρέα χ'
ὡ
κάραβος». Αἴλιος δὲ Διονύσιος εἰπών τινα καὶ αὐτὸς τοιαῦτα λέγει, ὅτι
καὶ
σῶοι σοῖ, καὶ σῷ δέ, φησί, μονοσυλλάβως οἱ σῶοι καὶ παρὰ Θουκυδίδῃ.
( 775 – 7) Ὅτι σπουδαῖος ἀνὴρ πρὸς τὸν ἐφ' οἷς οὐ δεῖ φιλομεμφῆ
τυγχάνοντα
οἰκείως ἂν εἴποι τὸ τοῦ Πάριδος πρὸς τὸν Ἕκτορα «ἐπεί τοι θυμὸς
ἀναίτιον
πανάποτμος δὲ καὶ ἀποτμότατος, ὁ κακοτυχής. (Vers. 223.) Ὅτι πρέπει

ἐνδόξῳ νέῳ ἐπειπεῖν τὸ,
οὐ μέν σοι γενεὴν θεὸς νώνυμον ὀπίσω ἔθηκεν, ἐπεὶ σέ γε τοῖον ἡ μήτηρ
ἐγείνατο. Ἰστέον δὲ ὅτι ὁ
ποιητὴς εἴωθεν ἐπὶ μέλλοντος μὲν, τιθέναι τὸ ὀπίσω. ἐπὶ δὲ παρῳχημένου
χρόνου, τὸ ἔμπροσθεν. ὅσα
μὲν γὰρ οὔπω ἐθεάθησαν ἢ ἐγνώσθησαν, ὀπίσω ἡμῶν εἶναι δοκοῦσιν ὡς
μὴ ἐλθόντα ὅλως εἰς ὄψιν.
τὰ δὲ παρῳχημένα, ὡς ἤδη τεθεαμένα, ἔμπροσθεν γενέσθαι λογίζονται.
(Vers. 224.) Ὅτι ὥσπερ
Ὑψιπύλη Ὑψιπύλεια, Περσεφόνη Περσεφόνεια, οὕτω καὶ Πηνελόπη
Πηνελόπεια. καὶ Βερονίκη δὲ
Βερονίκεια παρ' Ἡροδότῳ. παράγονται δὲ ὁμοίως καὶ ἄλλα πολλά. Ὅτι
503
τοῖς ἀτάκτως μεθ' ὕβρεως εὐωχουμένοις καὶ πολυτελῶς, ἐπιλεχθήσεται

ἂν τὸ, τίς δαὶς τίς δὲ ὅμιλος ὅδε. εἰλαπίνη ἠὲ γάμος. ἐπεὶ οὐκ ἔρανος τάδε
γ' ἐστίν. ὥς τέ μοι ὑβρίζοντες ὑπερφιάλως δοκέουσι δαίνυσθαι.
νεμεσήσαιτό κεν ἀνὴρ σώφρων αἴσχεα πόλλ' ὁρόων ὃς πινυτός γε
μετέλθοι. ἤγουν ὃς φρονῶν συνέλθοι αὐτοῖς. ὁ γάρ τοι κατ' αὐτοὺς
ἄφρων, οὐκ ἂν νεμεσήσαιτο. (Vers. 226.)

εἰς τὴν Προποντίδα, ἡ δὲ εἰς τὸν Εὔξεινον, ὃς διθάλασσός

ἐστι τρόπον τινά· κατὰ μέσον γὰρ ἄκραι δύο προπί-
πτουσι, διέχουσαι ἀλλήλων περὶ δισχιλίους πεντακοσίους
σταδίους, καὶ συνάγουσι τὸν μεταξὺ πόρον, καὶ ποιοῦσι
δύο πελάγη μεγάλα.»
Ὅτι ὥσπερ Ὑψιπύλη Ὑψιπύλεια, Ἀπάμη
Ἀπάμεια, Πηνελόπη Πηνελόπεια, Λαοδίκη Λαοδίκεια,
ἐρήμη ἐρήμεια, κολώνη κολώνεια· οὕτω καὶ Εὐρώπη
Εὐρώπεια. Καὶ τὴν Εἰδοθέαν δὲ Εἰδοθέειαν αὐτὸς μετ'
ὀλίγα ἐρεῖ. Ὁ δὲ σχηματισμὸς Ἰώνων ἴδιος.
ἀναδοιδυκίζειν· ἀναταράσσειν (Com. ad. 926) p

ἀνάδοχος καὶ ἀναδοχεύς· διχῶς ἐλέγετο
ἀναδραμεῖν· ἀναβῆναι. ὁ αὐτός
ἀναδρᾶσαι· ἀναπρᾶξαι A
ἀναδρομαί· αὐξήσεις. βλαστήσεις. Εὐριπίδης Ἱκέτισιν. Ὑψι-
πύλῃ (fr. 766)
ἀναδρύψει· ἀναξηρανεῖ
ἀναδρύγματα· θύματα
ἀναδύεσθαι· ἀναβάλλεσθαι APn ἀπωθεῖσθαι (n) μὴ βού-
λεσθαι
ἀποκομίζεσθαι· ἀποφέρεσθαι AS(n)

ἀποκοπῆναι· ἐπὶ τῶν ἰχνευόντων λέγεται, ὅταν μὴ εὕρωσιν
ἀποκοπησαμένη· στερνοκοπησαμένη. ἀποκοψαμένη
ἀποκορεῖν· ἀποψᾶν ἀπὸ τραπέζης
ἀποκορσωσαμέναις· ἀποκειραμέναις· κόρσας γὰρ τρίχας.
ΑἰσχύλοςὙψιπύλῃ (fr. 248)
504
ἀποκοτταβίζειν· τὸ λειπόμενον πόμα τοῦ ποτηρίου ἐκχέειν

οὕτως, ὥστε ψόφον ποιεῖν
ἀποκραιπαλισμός· ἀπανθρακισμός
ἀποκρισάμενοι· ἀπολουσάμενοι, ἐπιπλυνάμενοι
ἀποκλύσασθαι· ἀποκαθαίρεσθαι (Plat. Phaedr. 243?)
εὐνάτορα· κοιμώμενον ASvgn

Εὐνεῖδαι· γένος ἀπὸ Εὔνεω κεκλημένον, τοῦ Ἰάσονος υἱοῦ, οἷον
γένος ὀρχηστῶν καὶ κιθαριστῶν. ἐνταῦθα γὰρ ᾤκησαν οἱ ἀπό-
γονοι αὐτοῦ. οἱ δὲ γένος τι Ἀθήνησι κιθαριστῶν
εὖ ναιομένων· καλῶς οἰκουμένων n
Εὔνεως· Ἰάσονος καὶ Ὑψιπύλης υἱός
εὐνή· κοίτη ASvg. στρωμνή s, κλίνη g. ἄγκυρα p
εὐνηθέντας· κοιμηθέντας (θ 292) An (gS)
εὐνηθῆναι· κοιμηθῆναι (Ξ 331) r
εὐνήτης· ἀνήρ s
ἐΰνητον· εὖ κατασκευασμένον (Ω 580)

Alphabetic entry kappa, p. 316, l. 31
βαρεῖν· τρικέφαλος γὰρ ἦν κύων ἐν ᾅδου, ὡς μυ-

θεύεται κύωνος κέρβερος.
Κέρδος, παρὰ τὸ κέαρ ἡδύνειν, ὅ ἐστιν εὐφραί-
νειν.
Κερδὼ, ἡ ἀλώπηξ, ὑποκοριστικῶς, ὡς παρ' Αἰσχύλῳ·
ὡς εἰδῶ καὶ ὑψῶ, ἀντὶ τοῦ εἰδοθεὴ καὶ ὑψιπυλὴ, καὶ
τὸ κερδὼ ἀντὶ τοῦ κερδαλέα, ἡ ἀπατητική· ἢ ὡς
παρὰ τὸ εἰδῶ καὶ ὑψῶ οὕτω καὶ παρὰ τὸ κέρδος κερ-
δὼ, ἡ κερδαλέα καὶ πανοῦργος.
Κερκὶς, κρέκω γὰρ προκατάρχει ῥῆμα, οἷον, γλυκεῖα
μᾶτερ· καὶ οὔτι δύναμαι κρέκειν τὸν ἱστόν·

Alphabetic entry tau, p. 531, l. 25
καὶ κατὰ συγκοπὴν Τίσανδρος.

Τιτθοὶ, οἱ μαστοὶ, παρὰ τὸ ἐντίθεσθαι τοῖς στόμασι.
Τριτρᾶται, τρυπᾶται, διανοίγεται.
505
Τιτῶ, σημαίνει τὴν ἡμέραν καὶ γράφεται διὰ τοῦ ἰῶτα,

παρὰ γὰρ τὸ Τιτᾶν γίνεται Τιτᾶνος, τιτανίω καὶ Τι-
τανὶς καὶ ἐκεῖθεν ὑποκοριστικὸν τιτῶ, ὥσπερ ὑψιπύλη
ὑψῶ, εἰδοθεὰ, εἰθῶ· τιτάνος ι ἀμφότερον· Ἰταλι-
κώτερον γάρ ἐστιν ἐν οἷς καὶ περὶ τοῦ Αἰλιανὸς διέ-
λαβε.

Alphabetic entry delta, p. 355, l. 25
Δηφενσίων· Ῥωμαϊστὶ γὰρ δεφενσίων. οὕτως καὶ δηληγάτωρ· Ῥωμαϊστὶ

γὰρ δελεγάτωρ.
Δηώ· ἡ Δημήτηρ, ὅτι πολλὴν ἐδῄωσε γῆν, τουτέστι διέκοψε, ζητοῦσα
τὴν
θυγατέρα. ἢ γηώ τίς ἐστι, καὶ κατὰ τροπὴν τοῦ γ εἰς δ Δηώ. ἢ ἀπὸ τοῦ
Δημήτηρ καθ' ὑποκορισμὸν Δηώ, ὡς ἡ Εἰδοθέα Εἰδώ καὶ Ὑψιπύλη
Ὑψώ. ἢ ὅτι
λυπουμένη διὰ τὴν θυγατέρα ἐδαίετο τὴν ψυχήν. ἢ Δηώ παρὰ τὰς δήας·
οὕτω
γὰρ δήαι προσαγορεύονται ὑπὸ Κρητῶν αἱ κριθαί.
Δῃῶ· κόπτω, καίω, πραιδεύω. ex. gr. Δ 416 “δῃώσωσιν” πολεμήσωσιν.
Δῃώσας· πορθήσας, χειρωσάμενος.
Διαβόητος· ....
τέρα. Τινὲς δέ φασιν, ὡς λέγει ὁ τεχνικὸς, ὅτι

ὑποκοριστικόν ἐστιν ἀπὸ τοῦ Δημήτηρ Δηώ· ἀγνο-
οῦντες τὸν σχηματισμὸν τῶν τοιούτων ὑποκοριστικῶν.
Τὰ γὰρ τοιαῦτα ὑποκοριστικὰ θέλει φυλάττειν τὸ
σύμφωνον τῆς δευτέρας συλλαβῆς τῶν ἰδίων πρωτο-
τύπων· οἷον, Ὑψιπύλη, Ὑψώ· Εἰδοθέα, Εἰδώ. Εἰ
οὖν Δημήτηρ, Δημὼ ὤφειλεν εἶναι. Ἀλλ' οὐκ ἔστιν
ὑποκοριστικόν.
δηὼ, ἢ ὅτι πολλὴν ἐδῄωσε γῆν, τουτέστι διέκοψε,
ζητοῦσα τὴν θυγατέρα· ἢ γηώ τις ἐστὶ, κατὰ τροπὴν
τοῦ γάμμα εἰς δέλτα

36
506
ὡς τὸ, μελιηδέα οἶνον ἐνείκω.

Εὐνείκη οὖν, ἡ τὰ καλὰ κομίζουσα, ἢ ἡ ἀβαρὴς, ἣν
οἷόντε καλῶς ἐνεγκεῖν.
Εὐνεῖδαι: Γένος Ἀθήνῃσι μουσικόν· ἀπὸ Εὐ-
νέως τοῦ Ἰάσονος καὶ Ὑψιπύλης. Γράφεται διὰ
τῆς ΕΙ διφθόγγου, ὡς ἀπὸ τῶν εἰς ΕΥΣ.
Εὖνις: Σημαίνει τὸν ἄνδρα καὶ τὴν γυναῖκα· ὁ
εὖνις, καὶ ἡ εὖνις. Σημαίνει δὲ καὶ τὸν μεμονωμένον
καὶ ἐστερημένον, ὡς τὸ, Ὅς μ' υἱῶν πολλῶν τε καὶ ἐσθλῶν εὖνιν ἔθηκε.

54
ἢ παρὰ τὸ ἐντίθεσθαι τοῖς στόμασι.

Τιτρώσκω: Τρώω, τρώσω, τρώσκω· καὶ κατὰ
ἀναδιπλασιασμὸν, τιτρώσκω.
Τιτώ: Οὕτω λέγεται ἡ ἡμέρα· παρὰ γὰρ τὸ
τιτὰν τιτᾶνος γίνεται Τιτανίς· καὶ ἐκεῖθεν ὑποκορι-
στικὸν Τιτὼ, ὡς Ὑψιπύλη, Ὑψώ· Εἰδοθέα, Εἰδώ.
Τίφος: Ἕλος καὶ κάθυγρος τόπος· ἀπὸ τοῦ τύ-
φεσθαι, ὅ ἐστι πύθεσθαι, καὶ κρύπτεσθαι τοὺς ἐν
ἑλώδεσιν ὄντας τόποις. Παρὰ Ἀπολλωνίῳ.
Τιτυσκόμενοι: Καταστοχαζόμενοι, βλέποντες.
Εἰ μὲν σημαίνει τὸ βλέπω, γίνεται ἀπὸ τοῦ θεῶ
Commentaria In Dionysii Thracis Artem Grammaticam, Scholia

Vaticana (partim excerpta ex Georgio Choerobosco, Georgio quodam,
Porphyrio, Melampode, Stephano, Diomede P. 227, l. 16
Μητρόδωρος· ὁ δὲ πέμπτος εἰς ςκος, ὡς γραμματίσκος ὁ γραμματικός

καὶ πυργίσκος ὁ πύργος· ὁ δὲ ἕκτος εἰς λος, ὡς ναυτίλος ὁ ναύτης
καὶ δριμύλος ὁ δριμύς. Ὁ δὲ Ὦρός φησιν, ὅτι καὶ ὁ εἰς υν καὶ ὁ εἰς
υς καὶ ὁ εἰς ις ὑποκοριστικά εἰσιν, εἰς υν μέν, οἷον μόσυν, εἰς υς
δὲ Καμμῦς Κλαυσῦς Λαρδῦς ἀπφῦς Διονῦς, εἰς ις δὲ ὁ κομβῖς τοῦ κομβῖ.
Τῶν δὲ θηλυκῶν τύποι τρεῖς, ὁ εἰς ω, οἷον Ὑψώ Ὑψιπύλη, Εἰδώ Εἰ-
δοθέα καὶ Ἀφρώ ἡ Ἀφροδίτη, καὶ ὁ εἰς ις, οἷον λυρίς ἡ λύρα καὶ θε-
ραπαινίς ἡ θεράπαινα, καὶ ὁ εἰς ςκη, οἷον λεκανίσκη ἡ λεκάνη καὶ
παιδίσκη ἡ παῖς. Τῶν δὲ οὐδετέρων μία μέν ἐστιν ἡ εἰς ον κατάληξις,
ἔχει δὲ παραλήξεις ἕξ· ἢ γὰρ τῇ νι συλλαβῇ παραλήγεται, ὡς κανό-
νιον ὀψώνιον χελιδόνιον τρυγόνιον·

507
Marciana (partim excerpta ex Heliodoro, Tryphone, Diomede, Stephano,

Georgio Choerobosco, Gregorio Corint P. 376, l. 14
ὁ δὲ τρίτος ὁ εἰς αξ, ὡς Ῥόδιος Ῥόδαξ καὶ πλούσιος πλούταξ· ὁ δὲ

τέταρτος ὁ εἰς ας, ὡς [Ζήνων] Ζηνᾶς ὁ Ζηνόδωρος· ὁ δὲ πέμπτος
ὁ εἰς σκος, ὡς γραμματίσκος ὁ γραμματικός καὶ ἰατρίσκος ὁ ἰατρός καὶ
πυργίσκος ὁ πύργος· ὁ δὲ ἕκτος ὁ εἰς λος, τῷ υ ἢ τῷ ι παραληγό-
μενος, ὡς δριμύλος ὁ δριμύς καὶ ναυτίλος ὁ ναύτης. Τῶν δὲ θηλυκῶν
τρεῖς εἰσι τύποι· ὁ εἰς ω, οἷον Ὑψώ ἡ Ὑψιπύλη, καὶ ὁ εἰς ις, ὡς λυρίς ἡ
λύρα καὶ θεραπαινίς ἡ θεράπαινα καὶ περιστερίς ἡ περιστερά, καὶ τρίτος
ὁ εἰς σκη, ὡς λεκανίσκη ἡ λεκάνη καὶ παιδίσκη ἡ παῖς. Τῶν δὲ
οὐδετέρων μία μέν ἐστιν ἡ εἰς ον κατάληξις· ἔχει δὲ παραλήξεις δέκα· ἢ
γὰρ τῇ νι παραλήγεται, ὡς κανόνιον ὀψώνιον, ἢ τῇ δι, ὡς παιδίον
χλανίδιον, ἢ τῇ ρι, ὡς ξυλάριον, ἢ τῇ δρι, ὡς μελύδριον ἑλκύδριον, ἢ τῇ

Londinensia (partim excerpta ex Heliodoro) P. 539, l. 9
Τύποι δὲ τῶν ὑποκοριστικῶν ἀρσενικῶν μὲν ἕξ· ὁ μὲν πρῶτος

εἰς ων δισύλλαβος, ὡς Βακχυλίδης Βάκχων· δεύτερος ὁ εἰς ων παραλή-
γων τῷ ι, ὡς μωρίων ὁ μωρός· τρίτος ὁ εἰς αξ, ὡς Ῥόδαξ ὁ Ῥόδιος·
τέταρτος ὁ εἰς ας, ὡς Ζηνᾶς ὁ Ζηνόδωρος· πέμπτος ὁ εἰς ςκος, ὡς
γραμματίσκος ὁ γραμματικός· ἕκτος ὁ εἰς λος, οἷον ναυτίλος ὁ ναύτης.
Θηλυκῶν δὲ τρεῖς· πρῶτος ὁ εἰς ω, ὡς Ὑψώ ἡ Ὑψιπύλη· δεύτερος ὁ
εἰς ις, ὡς λυρίς ἡ λύρα· τρίτος ὁ εἰς ςκη, ὡς λεκανίσκη ἡ λεκάνη.
Τῶν δὲ οὐδετέρων μία μέν ἐστιν ἡ εἰς ον κατάληξις· ἔχει δὲ παρα-
λήξεις ἕξ· ἢ γὰρ τὴν νι, ὡς κανόνιον, ἢ τὴν δι, ὡς Παλλάδιον, ἢ τὴν
ρι, ὡς ξυλάριον, ἢ τὴν δρι, ὡς μελύδριον, ἢ τὴν λι, ὡς μειρακύλλιον, ἢ
τὴν φι, ὡς ζωΰφιον.
Lexica Segueriana, Anonymus antatticista (e cod. Coislin. 345)

ὑπὲρ τοῦ στεφάνου εἰπόντος, οὔ φασι δόκιμον εἶναι

οὕτω τιθέμενον.
Ἐπελάβετό μου: οὕτως εἰπόντος Πλάτωνος Πολι-
τείας τρίτῳ.
Ἐκποιῆσαι: ἀντὶ τοῦ ἐκτελέσαι. Σώφρων.
Ἐκδημία: οὐ μόνον ἀποδημία. ΕὐριπίδηςὙψιπύλῃ.
Ἐπίδημος: ἀντὶ τοῦ ἔνδημος. Ἀντιφάνης Ἀγροίκῳ.
Ἐνδημεῖν: Θουκυδίδης πρώτῳ, Ἐνδημοτάτους εἰ πών.
508
Lexica Segueriana, Anonymus antatticista (e cod. Coislin. 345)

Alphabetic entry nu, p. 109, l. 15
Νουνεχόντως: Ἰσοκράτης Ἀντιδόσει.

Νομικόν: τὸν ἐπιστήμονα τῶν νόμων.
Νουθέτησιν: Εὔπολις Αὐτολύκῳ.
Νεαλής: ἀντὶ τοῦ νεωστὶ εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπηγμέ-
νος. Δημοσθένης κατὰ Ἀριστογείτονος.
Νεαρός: ἀντὶ τοῦ νέος. ΕὐριπίδηςὙψιπύλῃ.
Νεκρόν: τὴν γυναῖκα. Δίφιλος.
Νόσον ἔχειν: ἀντὶ τοῦ φαῦλον ἔθος ἔχειν. Εὐριπί-
δης Ἀντιόπῃ. Ναυκληρεῖν: ἀντὶ τοῦ οἰκίας δεσπόζειν. Ἄλεξις Λο-
κροῖς.
Σχόλια στον Αισχύλο , Catalogus in fabulas (e cod. Mediceo 32.9)

L. 66
Σίσυφος δραπέτης.
Σφίγξ.
Τοξότιδες.
Τήλεφος.
Τροφοί.
Ὑψιπύλη.
Φιλοκτήτης.
Φορκίδες.
Φρύγες ἢ Ἕκτορος λύτρα.
Χοηφόροι.
Ψυχοστασία.
Σχόλια στον Απολλώνιο Ρόδιο Argonautica

P. 60, l. 8
Θοαντιὰς ἀντὶ τοῦ Θοαντίς. 717 ἐναίσιμος: καθήκων, ἀβλαβής.

718 – 19 εἴσαντο: ἀντὶ τοῦ διενοήθησαν, ὑπέλαβον. τηλυ-
γέτην δὲ νῦν ἀκουστέον μόνην. ὁ γὰρ νοῦς· διενοήθησαν δὲ μονογενῆ
Θόαντι τὴν Ὑψιπύλην γεγενημένην τὴν βασιλείαν τοῦ πατρὸς εἰληφέναι.
721 – 22 Ἰτωνίδος: ἐν Θεσσαλίᾳ θεὰ Ἰτωνὶς τιμᾶται καὶ ἐν
Κορωνείᾳ [πόλις] τῆς Βοιωτίας, ἀπὸ Ἰτώνου τοῦ ἥρωος. ἀστείως δὲ
οὐ πολεμικῇ σκευῇ χρώμενον εἰσάγει, ἀλλ' ἐσθῆτι κοσμούμενον· πρῶτον
μέν, ὅτι ἀπόλεμον αὐτὸν ἐκάλει, ἔπειτα, ὅτι καὶ γυναικῶν μόνων ἡ πόλις,
αἳ μάλιστα τοῖς τοιούτοις χαίρουσι. καὶ ὁ Μένανδρος (fg 736 K. III
509
φησὶν ἐν τῇ π τῆς Ἰλιάδος (228) ‘τό ῥα τότ' ἐκ χηλοῖο λαβών’. τὸ δὲ

δεῖσεν ἀργαλέας ἔριδας τὰς τῶν μνηστήρων λέγει τῆς Ἀταλάντης
ἔριδας· ἔδεισεν, μὴ εἰς στάσιν αὐτοὺς ἐξάψῃ καὶ διαφορά τις γένηται
775a καλύβαις: ταῖς διὰ τῶν ἱματίων, νηγατέαις δὲ νεο-
κατασκευάστοις.
c δι' ἀναστάδος: ἐπιπέδου. 794 – 96a ἧσθ' αὔτως: εἰκῇ ἐκαθέζεσθε. ἤδη
δὲ καὶ διὰ τούτου
ἐφ' ὃ ἐκάλεσεν αὐτὸν ᾐνίξατο καὶ τὰ τῆς εὐμενείας οὕτω πορίζεται.
b ὑπ' ἀνδράσιν: ἀντὶ τοῦ ὑπ' ἀνδρῶν. Ὅμηρος (Β 816)·
’Τρωσὶ μὲν ἡγεμόνευε’. τοῦτο δὲ Ἰώνων ἴδιον. ταῦτα δὲ πλάττεται
ἡ Ὑψιπύλη, ἀποδημεῖν ἐπὶ Θρᾴκης τοὺς ἄνδρας. ἀρόωσι δὲ ἀροτρι-
ῶσιν, ἀφ' οὗ τὸ διάγουσιν ἀκουστέον. πλάττεται δὲ καὶ ἀφανίζει τὸ
ἀληθῶς γεγονὸς καὶ τὸν φόνον τῶν ἀνδρῶν.
c ἐπινάστιοι: ἔποικοι.
800a ἀπορνυμένους δὲ ἤτοι ἀπερχομένους τοὺς Λημνίους
φησίν.
φρονῶν τῆς τοιαύτης ἀρχῆς, ἀλλὰ διὰ τοὺς ἐπικειμένους μοι ἄθλους. P
842 χειρὸς θίγε: ἤδη σύμβολον αὐτῇ τῆς ἑταιρίας διὰ τῆς
ἐφάψεως δίδωσιν.
845 – 48 μῦθον ὅτ' ἤδη: ὁ νοῦς· μετέπειτα δὲ αἱ θεραπαινίδες
ἦλθον βαστάζουσαι ξένια, ὅτε ἤδη ὁ Ἰάσων πάντα τὰ παρὰ τῆς Ὑψι-
πύλης ῥηθέντα τοῖς ἑαυτοῦ ἑταίροις συνετέλεσε λέγων.
851 Ἡφαίστοιο χάριν: ἱερὰ γὰρ Ἡφαίστου ἡ Λῆμνος. τὸ δὲ
πολυμήτιος παρὰ τὸ ‘εἰδυίῃσι πραπίδεσσι’ (Hom.) γέγονεν.
854 καὶ ἔκυρσαν: περιττὸς ὁ καί. τὸ δὲ ἔκυρσαν ἀντὶ
τοῦ ἔτυχον. LgP
855 Ἡρακλῆος ἄνευθε: τοῦτο ἕνεκα τῆς οἰκονομίας φησὶν
510
Σχόλια στον Αριστοφάνη , Scholia in ranas Argumentum-scholion sch

ran, verse 53, l. 3
Ὑμεῖς οἱ θηλυμανεῖς. ἐξηγρόμην: Ἐξηγειρόμην ἐξ

ὕπνου. Θ. Br., Vict. ἐξ ὕπνου. τὸ ἐξηγρόμην λέγει
δεικνὺς αὐτὸν, ὅτι ὀνείρατα φθέγγεται.
τὴν Ἀνδρομέδαν: (Τῶν καλλίστων Εὐριπίδου
δρᾶμα ἡ Ἀνδρομέδα.) διὰ τί δὲ μὴ ἄλλο τι τῶν πρὸ
ὀλίγου διδαχθέντων καὶ καλῶν, Ὑψιπύλης, Φοινισσῶν,
Ἀντιόπης; ἡ δὲ Ἀνδρομέδα ὀγδόῳ ἔτει προεισῆλθεν.
ἀλλ' οὐ συκοφαντητὰ ἦν τὰ τοιαῦτα.
ἐπάταξε: Ἔπληξε. Vict.
μικρὸς ἡλίκος Μόλων: (Παίζει. ἔστι γὰρ μεγα-
λόσωμος ὁ Μόλων. Ἄλλως.)

ran, verse 64, l. 4
σιν ὡς συντελοῦν αὐτοῖς πλεῖστα, ὡς οἱ περὶ ταῦτα δει-

νοὶ λέγουσιν.⟧
ἑτέρᾳ φράσω: Διδάσκω οἵως ἐρῶ, ὑποβαλών
σοι τὸν ἔρωτα τοῦ ἔτνους. ἀντὶ τοῦ ἄλλῳ τινὶ ὑπο-
δείγματι, οἷον ἄλλῳ τρόπῳ. ἔστι δὲ τὸ ἡμιστίχιον ἐξ
Ὑψιπύλης Εὐριπίδου.
(καὶ ταῦτα τοῦ τεθνηκότος: Τινὲς βούλονται ἓν
πρόσωπον λέγειν ὅλον. τινὲς δὲ διορίζουσι τὸ τοῦ τεθνη-
κότος· ὡς τοῦ Ἡρακλέους λέγοντος αὐτό. οὕτω γὰρ καὶ
αἱ διδασκαλίαι φέρουσι, τελευτήσαντος Εὐριπίδου τὸν
υἱὸν αὐτοῦ δεδιδαχέναι ὁμώνυμον ἐν ἄστει Ἰφιγένειαν

ran, verse 1211, l. 1
Ἀρχελάου αὕτη ἐστὶν ἡ ἀρχὴ, ὥς τινες ψευδῶς. οὐ γὰρ

φέρεται νῦν Εὐριπίδου λόγος οὐδεὶς τοιοῦτος. οὐ γάρ
ἐστι, φησὶν Ἀρίσταρχος, τοῦ Ἀρχελάου, εἰ μὴ αὐτὸς
μετέθηκεν ὕστερον, ὁ δὲ Ἀριστοφάνης τὸ ἐξ ἀρχῆς κεί-
μενον εἶπε.)
Διόνυσος, ὃς: Ὑψιπύλης ἡ ἀρχή. ⟦κάθαπτος
511
δὲ ἀντὶ τοῦ πυρφόρος, φωτεινὸς, διὰ τὰς δᾷδας. Ἄλ-

λως.⟧ (κάθαπτος: Τιμαχίδας, ὡς ταρακτὸς, καθειμένος.
τὸ δὲ ἑτέρως λεγόμενον δηλοῖ τὸ οἷον καθάπτεσθαι.)
(πηδᾷ χορεύων: Προσήρτησε τὸ, ληκύθιον
ἀπώλεσεν.

ἡ τοῖς ὀστράκοις: ⟦Ἀπορίᾳ λύρας ὄστρακα τι-

νὲς λαμβάνοντες ἦχον μὲν ἀπετέλουν, πάνυ δὲ ἄσημον.
διαβάλλει δὲ ἐντεῦθεν Εὐριπίδην ὡς κακὸν μελοποιόν.
Ἄλλως.⟧ ὅτι φαίνονταί τινες ἀγοραῖοι κρούοντες τοῖς
ὀστράκοις καὶ προσᾴδοντες τῷ κρούματι τῷ διὰ τού-
των. λέγεται δὲ εἰς τὴν Ὑψιπύλην ταῦτα, (ἢ καθόλου
τὴν μοῦσαν αὐτοῦ. ἐπιλέγει γὰρ «δεῦρο μοῦσα Εὐριπί-
δου.» Δίδυμος δὲ προστίθησιν ὅτι εἰώθασιν ἀντὶ λύρας
κογχύλια καὶ ὀστράκια κρούοντες ἔνρυθμόν τινα ἦχον
ἀποτελεῖν τοῖς ὀρχουμένοις.) αὕτη ποθ' ἡ Μοῦσα: Ἐν ἐρωτήσει λέγει.

κίδος ἐκ Μελεάγρου Εὐριπίδου. τὸ δὲ, ἵν' ὁ φίλαυλος,

ἐξ Ἠλέκτρας (438)⟧ φίλαυλος δὲ ὁ τοὺς αὐλοὺς καὶ τὰ
μέλη ποιῶν. αἰνίττεται δ' ἴσως εἰς τὸν Ἀριόνιον μῦθον.
κυανεμβόλοις δὲ ταῖς ἐν τῷ μέλανι βυθῷ χωρούσαις.
καὶ ταῦτα Εὐριπίδου. ἔστι δὲ ἀσυνάρτητα.
οἰνάνθας: Παρὰ τὸ ἐξ Ὑψιπύλης Εὐριπίδου
»οἰνάνθα τρέφει τὸν ἱερὸν βότρυν.» ἡ πρώτη δὲ ἔκφυ-
σις τῆς ἀμπέλου οἰνάνθη λέγεται. ⟦καὶ τὸ, περίβαλ' ὦ
τέκνον, ἐξ Ὑψιπύλης.⟧ – ὁ οἶνος. R.
ὁρᾷς τὸν πόδα τοῦτον: (Ὡς καὶ τοιαῦτα ἀμοιβαῖα ἐν τοῖς μέλεσιν
ἐπιτηδεύοντος Εὐριπίδου.)

κυανεμβόλοις δὲ ταῖς ἐν τῷ μέλανι βυθῷ χωρούσαις.

καὶ ταῦτα Εὐριπίδου. ἔστι δὲ ἀσυνάρτητα.
οἰνάνθας: Παρὰ τὸ ἐξ Ὑψιπύλης Εὐριπίδου
»οἰνάνθα τρέφει τὸν ἱερὸν βότρυν.» ἡ πρώτη δὲ ἔκφυ-
512
σις τῆς ἀμπέλου οἰνάνθη λέγεται. ⟦καὶ τὸ, περίβαλ' ὦ

τέκνον, ἐξ Ὑψιπύλης.⟧ – ὁ οἶνος. R.
ὁρᾷς τὸν πόδα τοῦτον: (Ὡς καὶ τοιαῦτα ἀμοι-
βαῖα ἐν τοῖς μέλεσιν ἐπιτηδεύοντος Εὐριπίδου.) καὶ
ταῦτα δὲ αὐτὸς προστίθησιν ἀναμωκώμενος Εὐριπίδην,
ὡς τὰ τοιαῦτα ἐν τοῖς μέλεσιν αὐτοῦ ἐπιτηδεύοντα.
⟦πόδα δὲ, τὸν ῥυθμὸν, ἢ τὸ μέλος· ἀπὸ μέρους.⟧
Σχόλια στον Αριστοφάνη , Scholia in ranas

Argumentum-scholion sch ran, verse 1328, l. 4
ὡς τὰ τοιαῦτα ἐν τοῖς μέλεσιν αὐτοῦ ἐπιτηδεύοντα.

⟦πόδα δὲ, τὸν ῥυθμὸν, ἢ τὸ μέλος· ἀπὸ μέρους.⟧
Κυρήνης μελοποιῶν: Κυρήνη τις ἑταίρα ἐπί-
σημος, δωδεκαμήχανος ἐπικαλουμένη, διὰ τὸ τοσαῦτα
σχήματα ἐν τῇ συνουσίᾳ ποιεῖν. ἔστι δὲ (παρὰ τὰ) ἐξ
Ὑψιπύλης (Εὐριπίδου «ἀνὰ τὸ δωδεκαμήχανον ἄν-
τρον.») ⟦ἐκ δὲ τοῦ λέγειν, ἀνὰ τὸ δωδεκαμήχανον Κυ-
ρήνης, ἤγουν ἀνὰ τὰς δώδεκα ἐκείνης αἰσχρὰς μηχα-
νὰς, δείκνυσιν αὐτὸν πάνυ φαυλότατον.⟧
ὦ Νυκτὸς κελαινοφανὴς: ⟦Φασὶν ὡς πάντα
ταῦτα τὰ ἔπη ἔκ τινος δράματός ἐστιν Εὐριπίδου.⟧

Tzetzae) (cod. Ambrosianus gr. C 222 inf.)
Dramatis personae-scholion sch ran, verse 1320, l. 2
τῷ τ' Εὐρώτᾳ δύσκλειαν·

καὶ εἰ γράφειν ἔμελλον ἀπὸ στήθους
ταυτὶ λέγων, ἐμέστωσα ἂν τὴν
παροῦσαν σελλίδα.
οἰνάνθας γάνος: οἱ παλαι-
οὶ παρὰ τὰ ἐξ Ὑψιπύλης Εὐριπίδου·
οἰνάνθας τρέφει τὸν ἱερὸν βότρυν.
δοκῶ δὲ προσφυέστερον καὶ πλησιαί-
τερον εἶναι τὸ ἐν Φοινίσσαις·
οἴνα θ', ἃ καθαμ̣[έριο]ν
στάζεις τὸν πολύκ[αρπο]ν οἰ]νάνθας
513

Tzetzae) (cod. Ambrosianus gr. C 222 inf.) Dramatis personae-scholion
sch ran, verse 1328, l. 5
...Εὐριπίδου.” Κυρήνης μελοποιῶν:

Κυρήνη τις ἑταίρα ἐπίσημος, δωδε-
καμήχανος ἐπικαλουμένη διὰ τὸ
τοσαῦτα σχήματα ἐν τῇ συνουσίᾳ
ποιεῖν. ἐστὶ δὲ παρὰ τὰ ἐξ Ὑψιπύλης
Εὐριπίδου·
ἀνὰ τὸ δωδεκαμήχανον ἄστρον.
ἐμοὶ δὲ νῦν θαυμάζειν ἔπεισι
πάνυ, πῶς οἱ σχολιογράφοι οὗτοι οἱ
παλαιοὶ ὄπισθεν ἐν λόγοις σπουδαίοις

ἀκούσωσιν διστεφέ̣α̣ Κίνυψ ποταμὸς τῆς Λιβύη[ς]

Νέμεα.
οὖν τὸ τ(ῆς) Ὑψιπύλ(ης) .[ ]|[ ].ι̣...ν̣ supra l.am ...τ̣ῶν περιοδικῶν
in marg. dext. ἐπιτάφιοι. .`[ ]| ..ν.ι περιοδικ[οί

Νέμεα.
514

οὖν τὸ τ(ῆς)
Ὑψιπύλ(ης) .[ ]|[ ].ι̣...ν̣ supra l.am ...τ̣ῶν περιοδικῶν
in marg. dext. ἐπιτάφιοι. .`[ ]| ..ν.ι περιοδικ[οί in marg. sin.


Νέμεα. super κασιγνήτῳ τε Λεάρχου: τῷ Μελικέρτῃ
in marg. infer. καὶ τὸ Μυριναῖον: τ[ ]|[Μυ]ρ̣ι̣ν̣α̣ῖ̣[ον] γ̣άλα̣ τὸ τῆς
Ὑψιπύλης· καὶ γὰρ κ(α)τ(ὰ) Εὐριπίδ(ην) τροφὸς ἦν τοῦ Ἀρχεμόρου [ ]|[ ]
Λ̣ήμ̣ν[ῳ] Μύρινα καὶ Ἡφαίστεια· ἀπὸ τῆς Ὑψιπύλης οὖν τὸ τ(ῆς)
Ὑψιπύλ(ης) .[ ]|[ ].ι̣...ν̣ supra l.am ...τ̣ῶν περιοδικῶν in marg. dext.
ἐπιτάφιοι. .`[ ]|
P. Ἰφθίμῃ κούρῃ] ἀμφιβάλλει Ἀρίσταρχος πότερον ἐπίθετον τὸ

ἰφθίμη, ἢ κύριον. P. τὸ Ἰφθίμη ὄνομα κύριον, ὅτι γενναία ἦν. λέγει
δὲ τὴν ἀδελφὴν τῆς Πηνελόπης. οὕτως ἐκαλεῖτο κυρίως ἡ
ἀδελφὴ τῆς Πηνελόπης. Ἄσιος δέ φησι “Κοῦραί τ' Ἰκαρίοιο,
Μέδη καὶ Πηνελόπεια.” τινὲς δὲ Ὑψιπύλην λέγουσι. M. οὕτως –
Πηνελόπεια. Ἄνδρων δὲ Ὑψιπύλην λέγει. MS. Barnes. Ἰκαρίου
καὶ Ἀστεροδίας τῆς Εὐρυπύλου τοῦ Τελέστορος γίνονται παῖδες
Ἀμάσιχος, Φαληρεὺς, Θόων, Φερεμμελίας, Περίλαος, θυγατέρες δὲ
Πηνελόπη καὶ Μήδη ἢ Ὑψιπύλη ἢ Λαοδάμεια. Δίδυμος δὲ Ἀμει-
ράκην φησὶ προσαγορεύεσθαι τὴν Πηνελόπην, ἢ Ἀρνακίαν. Ναυ
Ἰφθίμῃ κούρῃ] ἀμφιβάλλει Ἀρίσταρχος πότερον ἐπίθετον τὸ

ἰφθίμη, ἢ κύριον. P. τὸ Ἰφθίμη ὄνομα κύριον, ὅτι γενναία ἦν. λέγει
δὲ τὴν ἀδελφὴν τῆς Πηνελόπης. οὕτως ἐκαλεῖτο κυρίως ἡ
ράκην φησὶ προσαγορεύεσθαι τὴν Πηνελόπην, ἢ Ἀρνακίαν. Ναυ-
πλίου δὲ ῥίψαντος αὐτὴν εἰς θάλασσαν διὰ ποινὴν Παλαμήδους,
515

ράκην φησὶ προσαγορεύεσθαι τὴν Πηνελόπην, ἢ Ἀρνακίαν. Ναυ-
πλίου δὲ ῥίψαντος αὐτὴν εἰς θάλασσαν διὰ ποινὴν Παλαμήδους,
ὑπὸ πηνελόπων αὐτὴν σωθεῖσαν οὕτως ὀνομασθῆναι. ἐν δὲ ἐπιμερισμῷ
τοῦ, μῆνιν ἄειδε θεά, Πηνελόπην αὐτήν φησι λελέχθαι, παρὰ τὸ
πένεσθαι τὸ λῶπος.

of scholion 17
... ἀνδροκτονεῖν. καὶ δὴ τῆς ἐπιβουλῆς

ταύτης ἐπιτυχεῖν. Γενομένου δὲ τούτου
τοῦ ἀτυχήματος περὶ τοὺς ἄνδρας, φασὶ,
τὸν Ἰάσονα μετὰ τῆς Ἀργοῦς ἐξωκεί-
λαντα εἰς τὴν νῆσον, τῇ κρατίστῃ πασῶν
Ὑψιπύλῃ μιγῆναι. ἐξ ἧς γενέσθαι τὸν
Εὔνηον. Ἡ ἱστορία παρὰ Ἀσκληπιάδῃ
ἐν τραγῳδουμένοις. Μέθυ. Οἶνον.
Χίλια μέτρα. Ἤτοι, οἴνου χίλια κερά-
μια, ἢ, χιλίους χοέας.
ἀγωνιζόμενον ἐν τῷ ἐπιταφίῳ ἀγῶνι Θόαντος μετὰ τῶν

Ἀργοναυτῶν. γέλωτας δὲ κινῶν ἐπὶ τῷ παρ' ἡλικίαν ἀθ-
λεῖν αὐτὸν, αὐτῇ τῇ πείρᾳ τοῦ ἀγῶνος ἔδειξε νικήσας ὡς
εἶχεν ἰσχύος. ἐνίκησε δὲ τοὺς Βορεάδας. ἐλθόντων
516

ἅπερ: ἀντὶ τοῦ εἴπερ.
A ἡ πεῖρα ἤλεγξε καὶ
τὸν Ἐργῖνον· ὃν ἔλαβεν εἰκόνα. δοκεῖ γὰρ παρ' ἱστορίαν
λέγειν· οὐ γὰρ ἐν Λήμνῳ τελευτᾷ Θόας ὁ πατὴρ Ὑψιπύλης,
ἀλλ' αὐτὴ μὴ ἀνελοῦσα αὐτὸν λάρνακι ξυλίνῳ βαλοῦσα κατέ-
βαλεν ἐν θαλάσσῃ, ὡς Ἀπολλώνιος (I, 620)·
οἴη δ' ἐκ πασέων γεραροῦ περιφείσατο πατρὸς

αἴ κε φύγῃ. καὶ τὸν μὲν ἐς Οἰνοίην ἐρύσαντο
πρόσθεν, ἀτὰρ Σίκινόν γε μεθύστερον αὐδηθεῖσαν.
πῶς οὖν λέγει αὐτὸν ἐν Λήμνῳ τεθάφθαι καὶ ἐπ' αὐτῷ
ἀγῶνα ποιῆσαι Ὑψιπύλην; ἀλλ' ἔξεστι πλάττειν τοῖς ποιη-
ταῖς ἃ βούλονται.
A Κλυμένοιο: παράδειγμα τοῦ δεῖν τῇ πείρᾳ τὸ
ἀληθὲς ἐξετάζειν τὸν Ἐργῖνον προσάγεται· οὗτος γὰρ πα-
λαιὸς ὢν λίαν ἀγωνιούμενος τὸν ἐπὶ Θόαντι ἀγῶνα ἦλθεν·
γελώντων δὲ ἐκείνων ἐπὶ τῷ παρ' ἡλικίαν δοκεῖν ... αὐτῇ
τὸ κατὰ τὸν Ἐργῖνον.

BCDEQ Λαμνιάδων: καὶ ὁ Καλλίμαχος (fr. 197)· Ἐργῖνος
Κλυμένου ἔξοχος ἐν σταδίῳ.
ἥτις διάπειρα τὸν Κλυ-
μένου παῖδα ἀπέλυσε τῆς ἀτιμίας τῶν ἐν Λήμνῳ γυναικῶν.
ἡ δὲ ἱστορία τοιαύτη· Ὑψιπύλης ἀγῶνα ἐπιτελούσης
ἐπιτάφιον Θόαντι τῷ πατρὶ Λημνίων βασιλεῖ, συμβέβηκεν
ἀπιόντας ἐπὶ τὸ χρυσοῦν δέρας τοὺς Ἀργοναύτας ἐκεῖσε
γενέσθαι, καὶ προτραπέντας εἰς τὸν ἀγῶνα ἀγωνίσασθαι. εἷς
ὢν οὖν αὐτῶν ὁ Ἐργῖνος νεώτερος μὲν τῷ χρόνῳ, προπόλιος
δὲ τὴν κόμην, ὡς μὴ ἱκανὸς ἀγωνίσασθαι διὰ τὴν ὄψιν
517
ὁ δὲ δέ σύνδεσμος ἀντὶ τοῦ γάρ· ἵν' ᾖ· χαλκέοις γὰρ

ἐν ὅπλοις νικῶν.
χαλκέοις δ' ἐν ἔντεσιν: ὁ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ.
τὸν γὰρ ἔνοπλον δρόμον νικήσας ὁ Ἐργῖνος, εἶτα προσιὼν
τῇὙψιπύλῃ ἐπὶ τῷ στεφθῆναι εἶπε πρὸς αὐτὴν δεικτικῶς·
οὗτος ἐγώ.
A μετὰ στέφανον: ἐπὶ τὸ στεφθῆναι ἀπιὼν εἶπε
τῇὙψιπύλῃ.
A οὗτος ἐγώ: τὸ οὗτος ἐγὼ ταχυτᾶτι δεικτικόν.
A χεῖρες δὲ καὶ ἦτορ: αἱ δὲ χεῖρές μου καὶ ἡ ψυχὴ
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode O 4, scholion 36, l. 2
τὸν γὰρ ἔνοπλον δρόμον νικήσας ὁ Ἐργῖνος, εἶτα προσιὼν

τῇὙψιπύλῃ ἐπὶ τῷ στεφθῆναι εἶπε πρὸς αὐτὴν δεικτικῶς·
οὗτος ἐγώ.
A μετὰ στέφανον: ἐπὶ τὸ στεφθῆναι ἀπιὼν εἶπε
τῇὙψιπύλῃ.
A οὗτος ἐγώ: τὸ οὗτος ἐγὼ ταχυτᾶτι δεικτικόν.
A χεῖρες δὲ καὶ ἦτορ: αἱ δὲ χεῖρές μου καὶ ἡ ψυχὴ
κατάλληλοι. ἀλλ' ὅμοιος ἔσομαι, ὅμοια ἐνθυμούμενος καὶ
πράττων.
ἐξηγούμενον· καί φασιν οὐδὲ ὄνομα τοῦ στεφάνου εἰδέναι

τὸν ποιητὴν, ἀποδεικνύντες ὡς οὐδαμοῦ παρὰ τῷ ποιητῇ
εἴρηται· στεφάνας μὲν γὰρ λέγει, στεφάνους δὲ οὔ· τῶν οἳ
μὲν καλὰς στεφάνας εἶχον (Σ 597).
BDPTU ἄλλως. οἱ ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας παραβαλόντες τῇ Νεμέᾳ
διψήσαντες συνέτυχονὙψιπύλῃ τῇ Λημνίᾳ φερούσῃ τὸν
Λυκούργου τοῦ τοῦ Διὸς ἱερέως καὶ Εὐρυδίκης παῖδα Ὀφέλ-
την· ἡ δὲ αὐτοῖς ἀφηγήσατο εἴς τινα πηγήν, καταλιποῦσα
τὸν παῖδα ἔν τινι λειμῶνι· ὃν δράκων περιειληθεὶς ἢ ἰὸν

518


θάνατον· ἡ δὲ μαθοῦσα φεύγει. ἐν τοσούτῳ δὲ λῃσταῖς περι

ἐν Νεμέᾳ, Εὐρυδίκης δὲ τῆς Λυκούργου γυναικὸς βουλο-
μένης διὰ τὸν Ὀφέλτου θάνατον ἀνελεῖν τὴν Ὑψιπύλην, διὰ
519

τοῦτό τε ἔν τινι τόπῳ λαθραίῳ κατακλεισάσης, Ἀμφιάραος
μαντευσάμενος δείκνυσι τοῖς παισὶ τὴν Ὑψιπύλην· ἡ δὲ τοῦτο
εὐτυχήσασα παρεκάλει τοὺς ἥρωας τοῖς παισὶ συναγωνίσασθαι.
BDTU ἄλλως. τὰ Νέμεά φασιν ἄγεσθαι ἐπὶ Ὀφέλτῃ τῷ Εὐ-
φήτου καὶ Κρεούσης παιδὶ, ὃν Εὐφήτην ἐκάλεσαν οἱ Ἀργεῖοι

τοῦτό τε ἔν τινι τόπῳ λαθραίῳ κατακλεισάσης, Ἀμφιάραος
μαντευσάμενος δείκνυσι τοῖς παισὶ τὴν Ὑψιπύλην· ἡ δὲ τοῦτο
τελευτήσαντα ὑπὸ τὸν Θηβαϊκὸν πόλεμον. τοῦτον δὲ ἔτυχε
τροφεύουσα Ὑψιπύλη, ἣν ᾔτησαν οἱ Ἀργεῖοι ὕδωρ·
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode N hyp, scholion c, l. 4
...μαντευσάμενος δείκνυσι τοῖς παισὶ τὴν Ὑψιπύλην· ἡ δὲ τοῦτο

τροφεύουσα Ὑψιπύλη, ἣν ᾔτησαν οἱ Ἀργεῖοι ὕδωρ· τῆς δὲ
ἀπελθούσης ὑδρεύσασθαι ὄφις ἐπελθὼν ἀνεῖλε τὸν παῖδα
Ἀμφιάραος δὲ τούτοις μαντευόμενος Ἀρχέμορον αὐτὸν ἐκάλε-
σεν, ὅτι αὐτοῖς ἀρχὴ μόρου ἐγένετο ὁ τοῦ παιδὸς θάνατος.
ἐφ' ᾧ καὶ τὸν ἀγῶνα διέθηκαν τὴν Ὑψιπύλην παραμυ-
θούμενοι. ἄλλοι δὲ, ὧν ἐστι καὶ Αἰσχύλος (FTG p. 49), ἐπ'
520
Σχόλια στον Πίνδαρο Ode N hyp, scholion c, l. 8

τροφεύουσα Ὑψιπύλη, ἣν ᾔτησαν οἱ Ἀργεῖοι ὕδωρ· τῆς δὲ
ἀπελθούσης ὑδρεύσασθαι ὄφις ἐπελθὼν ἀνεῖλε τὸν παῖδα
Ἀμφιάραος δὲ τούτοις μαντευόμενος Ἀρχέμορον αὐτὸν ἐκάλε-
σεν, ὅτι αὐτοῖς ἀρχὴ μόρου ἐγένετο ὁ τοῦ παιδὸς θάνατος.
ἐφ' ᾧ καὶ τὸν ἀγῶνα διέθηκαν τὴν Ὑψιπύλην παραμυ-
θούμενοι. ἄλλοι δὲ, ὧν ἐστι καὶ Αἰσχύλος (FTG p. 49), ἐπ'
Ἀρχεμόρῳ τῷ Νεμέας παιδί· οἱ δὲ ἐπὶ τῷ Ταλαοῦ παιδί.
Ἀδράστου δὲ ἀδελφῷ. εἰσὶ δέ τινες οἳ καὶ παλαιότερον εἶναί
φασι τὸν ἀγῶνα τοῦ Θηβαϊκοῦ πολέμου. ἤθλησαν δὲ ἐν αὐτῷ
περὶ στεφάνου μόνου, οὐκ ἐθελήσαντες δωροδοκεῖν, ἐν τιμῇ


τῷ παιδὶ καὶ ταῖς σπείραις ἀποτεταμένον ἀποπνῖξαι τὸ βρέφος·
τοὺς δὲ ἐπανελθόντας τοξεῦσαι μὲν τὸν ὄφιν, σφόδρα δὲ ἐπὶ
τῷ γεγονότι δυσφορῆσαι, ὅτι δὴ ἡ αὐτῶν χρεία αἰτία τῆς τοῦ
παιδὸς ἀναιρέσεως γεγένηται, εἶτα τῇ συμφορᾷ βραχεῖάν τινα
παραμυθίαν ποριζομένους θάψαι τὸν παῖδα καὶ ἐπιτάφιον
521

scholion 1, l. 5
Ὑπόθεσις τῶν νεμέων πινδάρου:
παλαιόν. Τὸν ἀγῶνα τῶν νεμέων τινὲς μὲν ὑφ' ἡρακλέους τεθεῖσθαί
φασιν ἐπὶ τῇ τοῦ λέοντος ἀναιρέσει, οἱ δὲ ἄλλην τινὰ [ἱστο]ρίαν
λέγουσιν. οἱ ἑπτὰ ἐπὶ θήβας πολυνείκει συμμαχοῦντες παρέβαλον τῇ
νεμέᾳ διψήσαντες, οἱ δέ φασι τῇ Λήμνῳ τῇ θρᾳκικῇ.
ἐντυγχάνουσι δὲ ὑψιπύλῃ τῇ Λημνίᾳ καὶ καθικετεύουσιν ὡς τῶν χωρίων
ἔμπειρον οὖσαν δεῖξαι αὐτοῖς ὕδωρ πότιμον. ἡ δὲ χάριν τούτοις
ἀπονεῖμαι βουληθεῖσα κατέ-
λιπεν ἔν τινι τόπῳ ἀρχέμορον τὸν λυκούργου τοῦ ἱερέως παῖδα, ὃν
ἔφερεν ἐν χερσὶν
ὡς τροφὸς οὖσα τούτου. ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἐπὶ τὴν πηγήν, ὄφιν
φασὶν ἐξελθόντα
τοῦ φωλεοῦ περιπλακῆναι τῷ παιδὶ καὶ ἀποπνῖξαι. τοὺς δὲ ἐπανελθόντας
καὶ τὸ πά-
ὅτι δὴ ἡ αὐ

scholion 1, l. 15

ὅτι δὴ ἡ αὐ-
νεμεαῖον,
τριετίαν ἤγετο.
ἔτυχε δὲ ὑψιπύλη ἐν νεμέᾳ τρόπῳ τοιούτῳ. ὡρισμένου παρὰ τῶν
Λημνιάδων πᾶν τὸ
ἄρσεν ἀναιρεθῆναι γένος, ἐκ πασῶν ὑψιπύλη τὸν πατέρα Θόαντα
522
ἐνείρξασα κιβωτῷ φύλαττεν. ὕστερον δὲ μετὰ τὸ τοὺς ἀργοναύτας

ἐκπλεῦσαι, φανεροῦ γενομένου ταῖς Λημνιάσι τοῦ κατὰ τὸν Θόαντα,
αὐτὸν μὲν κατεπόντωσαν ἐνείρξασαι τῇ κιβωτῷ, ἐψηφίσαντο δὲ καὶ κατὰ
τῆς ὑψιπύλης θάνατον. ἡ δὲ μαθοῦσα φεύγει. ἐν τοσούτῳ δὲ λῃσταῖς
περιτυχοῦσα πιπράσκεται λυκούργῳ.

scholion 1, l. 16
νεμεαῖον,
ἐνείρξασα κιβωτῷ
ἐφύλαττεν. ὕστερον δὲ μετὰ τὸ τοὺς ἀργοναύτας ἐκπλεῦσαι, φανεροῦ
γενομένου ταῖς
Λημνιάσι τοῦ κατὰ τὸν Θόαντα, αὐτὸν μὲν κατεπόντωσαν ἐνείρξασαι τῇ
κιβωτῷ, ἐψη-
φίσαντο δὲ καὶ κατὰ τῆς ὑψιπύλης θάνατον. ἡ δὲ μαθοῦσα φεύγει. ἐν
τοσούτῳ δὲ
λῃσταῖς περιτυχοῦσα πιπράσκεται λυκούργῳ. κατ' ἐκεῖνον δὲ τὸν χρόνον
κατὰ ζήτη-
σιν οἱ ταύτης παῖδες Θόας καὶ εὔνεως παρέβαλον ἐν νεμέᾳ.

scholion 1, l. 19
ἐνείρξασα κιβωτῷ
523
ἐφύλαττεν. ὕστερον δὲ μετὰ τὸ τοὺς ἀργοναύτας ἐκπλεῦσαι, φανεροῦ

γενομένου ταῖς
κατὰ ζήτη-
σιν οἱ ταύτης παῖδες Θόας καὶ εὔνεως παρέβαλον ἐν νεμέᾳ. εὐρυδίκης δὲ
τῆς λυκούρ-
γου γυναικὸς βουλομένης διὰ τὸν ὀφέλτου τοῦ καὶ ἀρχεμόρου θάνατον
ἀνελεῖν τὴν
ὑψιπύλην καὶ διατοῦτο ἔν τινι τόπῳ κατακλεισάσης αὐτήν, ἀμφιάραος
μαντευσάμενος
δείκνυσι πᾶσι τὴν ὑψιπύλην. ἡ δὲ τοῦτο εὐτυχήσασα παρεκάλει τοὺς
ἥρωας τοῖς παισὶ

ecentiora Thomae Magistri et Triclinii) (e cod. Flor.) Ode N hyp, scholion
1, l. 23

κατὰ ζήτη-
συναγωνίσασθαι. ἀμφιάραος δὲ μαντευόμενος καὶ τοῖς εἰρημένοις
στρατηγοῖς, ἀρχέ-
μορον τὸν παῖδα ὠνόμασεν, ὅτι αὐτοῖς ἀρχὴ μόρου ἐγένετο ὁ τούτου
θάνατος. ἄλλοι
δέ, ὧν ἐστι καὶ αἰσχύλος, ἐπ' ἀρχεμόρῳ τῷ νεμέας παιδὶ συστῆναι τὸν
ἀγῶνα λέγου-
σιν· οἱ δὲ ἐπὶ τῷ ταλαοῦ παιδί, ἀδράστου δὲ ἀδελφῷ. εἰσὶ δέ τινες, οἳ καὶ
παλαι
524

scholion 1, l. 24

κατὰ ζήτη-
συναγωνίσασθαι. ἀμφιάραος δὲ μαντευόμενος καὶ τοῖς εἰρημένοις
στρατηγοῖς, ἀρχέ-
μορον τὸν παῖδα ὠνόμασεν, ὅτι αὐτοῖς ἀρχὴ μόρου ἐγένετο ὁ τούτου
θάνατος. ἄλλοι
δέ, ὧν ἐστι καὶ αἰσχύλος, ἐπ' ἀρχεμόρῳ τῷ νεμέας παιδὶ συστῆναι τὸν
ἀγῶνα λέγουσιν· οἱ δὲ ἐπὶ τῷ ταλαοῦ παιδί, ἀδράστου δὲ ἀδελφῷ. εἰσὶ δέ
τινες, οἳ καὶ παλαιότερον εἶναί φασι τὸν ἀγῶνα τοῦ θηβαϊκοῦ πολέμου.
ἤθλησαν δὲ ἐν αὐτῷ περὶ στε

Ode-treatise O 4, scholion-section 35, l. 1
ἡ πεῖρα. – τὸν Ἐργῖνον. τῶν ἐν τῇ Λήμνῳ. ἣν αὐτὸν ἠτίμαζον

ὡς γηραιὸν καὶ παρ' ὥραν εἰς τοὺς ἄθλους ἐλθόντα. ὅπλοις· ἔνοπλος
γὰρ ἔθεεν. M. Ὑψιπύλεια] ἡ Ὑψιπύλη, ὡς Πηνελόπεια παρ'
Ὁμήρῳ ἡ Πηνελόπη. εἶπεν. – τῇ θυγατρὶ Θόαντος.
εἰς. – ἐλθὼν πρὸς αὐτόν. τοιοῦτος. – ποδῶν ὠκύτητι.

Ode-treatise O 4, scholion-section 21-42, l. 12
525
γνώμῃ. οὐ διὰ ψεύδους μολυνῶ τὸν λόγον, τουτέστιν οὐκ

ἀποκρύψομαι τὴν ἀλήθειαν. ἡ πεῖρά ἐστιν ἡ φανεροῦσα τοὺς
ἀνθρώπους, ὑφ' ἧς καὶ οὗτος δηλονότι δειχθήσεται, ἥτις (31)
ἔλυσεν ἐκ τοῦ γέλωτος τῶν γυναικῶν τῶν ἐν τῇ Λήμνῳ τὸν
παῖδα τοῦ Κλυμένου τὸν Ἐργῖνον. ἐν ὅπλοις γὰρ χαλκοῖς,
ἤγουν σιδηροῖς, νικῶν δρόμον εἶπε τῇὙψιπύλῃ ἐπὶ τὸν στέφα-
νον ἐρχόμενος· οὗτος (37) ἐγώ· ἐκεῖνος δηλονότι, ὃν ἀπηξιοῦτε.
αἱ χεῖρες δὲ καὶ τὸ ἦτορ, ἀντὶ τοῦ αἱ πράξεις καὶ ἡ προθυμία,
ἐν ἴσῃ ἀκμῇ κατὰ ταχυτῆτα· φύονται δὲ καὶ ἐν ἀνδράσι νέοις
λευκαὶ τρίχες θαμά (41), ἀντὶ τοῦ πολλάκις, καὶ ἔξω τοῦ χρό-
νου τῆς ἡλικίας τοῦ πρέποντος ταῖς πολιαῖς δηλονότι.
Σχόλια στον Κλήμη Αλεξανδρινό, Scholia in protrepticum et

paedagogum (scholia recentiora partim sub auctore Aretha)
P. 306, l. 28
Ἀθάμαντος, ἀποθεωθέντι δὲ ἐν τῇ θαλάσσῃ· ὕστερον δὲ τῷ Ποσει-

δῶνι ἀνιέρωτο ὁ ἀγών.
Νέμεα] τῶν Νεμέων τοῦ ἀγῶνος ἡ αἰτία ἐστὶν αὕτη· ὅτε οἱ ἑπτὰ
ἐπὶ Θήβας σὺν Ἀδράστῳ καὶ Πολυνείκει ἐστρατεύοντο, παρέβαλον εἰς
τὴν Νεμέαν· τόπος δὲ οὗτος τοῦ Ἄργους· ζητοῦντες δὲ ὑδρεύσασθαι
συνέτυχονὙψιπύλῃ τῇ Θόαντος θυγατρί, τρεφούσῃ παιδίον Ὀφέλτην
καλούμενον Εὐφήτου καὶ Εὐρυδίκης. ἣ δὲ ἀποθεμένη τὸ παιδίον
ἀπῆλθεν, αὐτοῖς ὑδρεύσασθαι βουλομένη· δράκων ἐν τοσούτῳ περι-
πεσὼν τῷ παιδίῳ ἀνεῖλεν αὐτό· ἣ δὲ ἐπανελθοῦσα ἐθρήνει. Ἀμφιά-
ραος δὲ ὁ μάντις, εἷς ὢν τῶν ἑπτά, ἀπὸ τοῦ συμβάντος τοῖς Ἕλλησι
θάνατον προεμαντεύσατο καὶ τὸν παῖδα Ἀρχέμορον ἐκάλεσεν·
Σχόλια στον Κλήμη Αλεξανδρινό, Scholia in protrepticum et

paedagogum (scholia recentiora partim sub auctore Aretha) P. 307, l. 1
καλούμενον Εὐφήτου καὶ Εὐρυδίκης. ἣ δὲ ἀποθεμένη τὸ παιδίον

ἀπῆλθεν, αὐτοῖς ὑδρεύσασθαι βουλομένη· δράκων ἐν τοσούτῳ περι-
πεσὼν τῷ παιδίῳ ἀνεῖλεν αὐτό· ἣ δὲ ἐπανελθοῦσα ἐθρήνει. Ἀμφιά-
ραος δὲ ὁ μάντις, εἷς ὢν τῶν ἑπτά, ἀπὸ τοῦ συμβάντος τοῖς Ἕλλησι
θάνατον προεμαντεύσατο καὶ τὸν παῖδα Ἀρχέμορον ἐκάλεσεν· Ἄδρα-
στος δὲ παραμυθούμενος τὴν Ὑψιπύλην ἐπ' αὐτῷ τὸν Νεμεακὸν ἀγῶνα
συνεστήσατο, ὃς ὕστερον τῷ Διὶ ἀνιερώθη. 25, 12 Πύθια] Πύθια διὰ
Πύθιον δράκοντα τὸν ἀναιρεθέντα μὲν ὑπὸ Ἀπόλλωνος, σαπέντα δὲ
ἐπικείμενον τῷ ὄρει Παρνασῷ ἐπιλεγομένῳ.
526
Μὴ Τυρὼ τρύχοι σὸν ἔτι σπείρημα, Σιδηροῖ,

Σαλμωνεῖ γενέτᾳ τῷδ' ὑποτασσομέναν·
οὐκέτι γὰρ δουλώσει ἐν ἕρκεσιν, ἐγγύθι λεύσσων
Νηλέα καὶ Πελίαν τούσδε καθεζομένους.
Ἐν δὲ τῷ κατὰ δύσιν πλευρῷ ἐστὶν ἐν ἀρχῇ τοῦ Ι πίνακος Εὔνοος

γεγλυμμένος καὶ Θόας, οὓς ἐγέννησεν Ὑψιπύλη, ἀναγνωριζόμενοι
τῇ μητρὶ καὶ τὴν χρυσῆν δεικνύντες ἄμπελον, ὅπερ ἦν αὐτοῖς τοῦ
γένους σύμβολον, καὶ ῥυόμενοι αὐτὴν τῆς διὰ τὸν Ἀρχεμόρου
θάνατον παρ' Εὐρυδίκῃ τιμωρίας
Anthologiae Graecae Appendix, Epigrammata irrisoria Epigram 29, l. 2
ΙΟΒΑ.
λεύσσων, Ὑψιπύλην ὡς κακὸν ἦτορ ἔλα·
Νῦν δέ με χυτρόποδες κέραμοι καὶ ξηρὰ τάγηνα
χήρωσαν φωνῆς, γαστρὶ χαριζόμενοι.

εὑρόντων τι κέρδος ἀπροσδόκητον καὶ κοινὸν ποιησαμένων·

ἢ ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς ὁδοῖς τιθεμένων ἀπαρχῶν, ἃς οἱ ὁδοι-
πόροι κατεσθίουσιν· ἢ ἀπὸ τῶν σωρῶν, αἳ τῷ Ἑρμῇ ἀνέ-
κειντο.
Ἐργίνου πολιαί: ἐπὶ τῶν προπολίων· οὗτος ἦν παῖς
Κλυμένου, εἷς τῶν Ἀργοναυτῶν· Ὑψιπύλης δὲ τῆς θυγα-
τρὸς Θόαντος βασιλέως Λημνίων ἐπιτάφιον ἀγῶνα τοῦ
πατρὸς προτεθεικυίας, Ἐργῖνος νέος μὲν ὢν τῇ ἡλικίᾳ,
προπόλιος δέ, παρῆλθεν ἀγωνισόμενος, καὶ ἐγελᾶτο ὑπὸ
τῶν Λημνιάδων γυναικῶν διὰ τὰς πολιάς· κάλλιστα οὖν
τὸν ἀγῶνα διενεγκὼν καὶ τοὺς συνάθλους νικήσας Βορεά

527
section 65, l. 6
Λήμνιον κακόν: ἐκ γὰρ Ἀθηνῶν ἁρπάσαντες γυναῖ-

κας οἱ Λήμνιοι καὶ τεκνοποιησάμενοι ἐξ αὐτῶν, κατέσφαξαν
αὐτὰς μετὰ τῶν τέκνων· ἔπειτα δὲ πάντας αἱ γυναῖκες
τοὺς ἄνδρας, ὅτι αὐταῖς οὐ προσεῖχον, ἀνεῖλον ἅμα
ταῖς τῶν Θρᾳκῶν γυναιξὶν, ἐπὶ τῇ δυσωδίᾳ· ἣν Μυρ-
σίλος μὲν διὰ τὸν τῆς Μηδείας ἐπὶὙψιπύλῃ ζῆλον κα-
τασχεῖν. Καύκασος δὲ φησίν, ὅτι ἔθος ἦν τοῖς Λημνίοις

τασχεῖν. Καύκασος δὲ φησίν, ὅτι ἔθος ἦν τοῖς Λημνίοις

βάντων.

Χαλεπὰ τὰ καλά. φασὶ δὲ Περίανδρον τὸν Κορίνθιον

καταρχὰς μὲν εἶναι δημοτικόν, ὕστερον δὲ τὴν προαίρεσιν
μεταβαλόντα τυραννικὸν γενέσθαι· ὅθεν ἡ παροιμία. οἱ
δὲ τὰ χαλεπὰ ἀντὶ τοῦ ἀδύνατα τιθέασιν, ὡς μηδὲ ἐκείνου
δυνηθέντος τηρῆσαι τὴν ἑαυτοῦ γνώμην.
Χαίροις Ὑψιπύλη φίλη· τοὺς ἐμοὺς κορύμ-
βους πλέκω· οὔ σοι λέγω περὶ τούτου· οὑμὸς
ἄκοιτις ἐνταῦθα: ἡ παροιμία τάττεται ἐπὶ τῶν λεγόν-
528
των ἀσύμφωνα καὶ ἀκατάλληλα. ὁμοία τῇ· Ἐγὼ σκό-

ροδά σοι λέγω, σὺ δὲ κρόμμυ' ἀποκρίνῃ.
Χαμαιλέοντος εὐμεταβολώτερος⁝
Σούδα λεξικόν letter delta, entry 1442, l. 4
πηγαί, δωδεκάκρουνον στόμα, Ἰλισσὸς ἐν τῇ φάρυγγι ἂν εἴποιμι, εἰ

μὴ ἐπιβύσει τις αὐτοῦ τὸ στόμα, κατακλύσει τοῖς λόγοισιν.
Δωδεκαμήχανον: ἐπὶ τῶν παντοδαποῖς καὶ ποικίλοις χρω-
μένων ἤθεσι. Κυρήνη γάρ τις ἐπίσημος γέγονεν ἑταίρα, δωδεκαμήχα-
νος ἐπικαλουμένη διὰ τὸ τοσαῦτα σχήματα ἐν τῇ συνουσίᾳ ποιεῖν.
ἔστι δὲ παρὰ τὸ ἐξ Ὑψιπύλης Εὐριπίδου· ἀνὰ τὸ δωδεκαμήχανον
ἄστρον. καὶ Δωδεκαμήχανος πόρνη, ιβʹ σχήμασι χρωμένη,
Κυρήνη τοὔνομα.
Δωδεκατημόριον: ἡ δωδεκάτη μοῖρα.
Δωδεκίδες: θυσίαι δώδεκα ἱερείων, ὡς τριττύς, ἡ ἐκ τριῶν.
Δωδωναῖον χαλκεῖον: ἐπὶ τῶν μικρολογούντων.
Σούδα λεξικόν letter kappa, entry 1391, l. 1
Κέρδος αἰσχύνης ἄμεινον. εἰ μὴ τὸ κέρδος κερδανεῖ

δικαίως καὶ τῶν ἀσέπτων ἔρξεται καὶ τῶν ἀθίκτων ἕξεται· ματαίων
δὲ τίς ἔτι ποτ' ἐν τοῖσδ' ἀνὴρ θυμῷ βέλη ἔρξεται ψυχᾶς ἀμύνειν;
τουτέστι τίς ἂν ἀπελάσειεν αὐτοῦ τὴν τιμωρίαν τοιαῦτα πράττοντος;
Κερδοσύνη: πανουργία. Κερδώ: ὑποκοριστικῶς ἡ ἀλώπηξ. ὡς Εἰδοθέα,
Εἰδώ, Ὑψιπύλη, Ὑψώ. Κερδῷος θεός: ὁ Ἑρμῆς· ὡς κέρδους
περιποιητικός, καὶ ἄγγελον δὲ αὐτὸν καλοῦσι καὶ κλῶπα. διὸ καὶ
μάρσιπον αὐτὸν ποιοῦσι βαστάζειν. καὶ ἔφορον αὐτὸν τοῦ λόγου καὶ τῆς
κλοπῆς, καὶ ἐμπολαῖον, ἤγουν κέρδους ἔφορον.
Σούδα λεξικόν letter lambda, entry 451, l. 6

λέγεται. Λήμνιος ἀνήρ: ἀπὸ τῆς νήσου Λήμνου. Λημνόθεν. ἐπίρρημα ἐκ
τόπου· ἀπὸ τῆς Λήμνου.
529
Πολιόχνη Λήμνου
Από τη Βικιπαίδεια,.
Η Πολιόχνη είναι ένας αρχαιολογικός τόπος στην ανατολική ακτή της
Λήμνου, κοντά στο χωριό Καμίνια, που χτίστηκε στη αυγή της νεολιθικής
περιόδου για το Αιγαίο, την 4η ή 5η χιλιετία π.Χ. Βρίσκεται ακριβώς
απέναντι από την Τροία αλλά η Τροία θα χτιστεί χίλια χρόνια αργότερα,
όταν πια η Πολιόχνη θα έχει εξελιχθεί σε έναν αστικό οικισμό με 1.500
κατοίκους με ορθογώνιες πέτρινες κατοικίες, προστατευτικό τείχος,
πλατείες, πηγάδια, δρόμους, δημόσια κτίρια και πιθανώς Βουλευτήριο.
Οι ανασκαφές
Η Πολιόχνη ήρθε στο φως από τις ανασκαφές της Ιταλικής Αρχαιολογικής
Σχολής Αθηνών, με επικεφαλής τον τότε διευθυντή της Ντέλα Σέτα (Della
Seta) το 1930 και βασικό ανασκαφέα το βοηθό του Bernabo Brea. Μαζί με
την Τροία, που βρίσκεται στα απέναντι παράλια, είναι η πιο γνωστή
ακρόπολη της 3ης χιλιετίας π.Χ. σε ολόκληρο το Βόρειο Αιγαίο.
Περιβάλλεται από τείχη, που έχουν επιβλητική μορφή μόνο στη δυτική
πλευρά, όπου ήταν μεγαλύτερη η ανάγκη προστασίας των θεμελίων από
τη διάβρωση του κοντινού ποταμού. Φαίνεται πράγματι ότι η Πολιόχνη,
τουλάχιστον στην αρχή, δε χρειαζόταν στρατιωτική άμυνα. Στην πόλη
ανθούσε ένας ειρηνικός πληθυσμός χιλίων περίπου κατοίκων, που
ασχολιόταν κατά τη διάρκεια της μέρας με τη γεωργία και την
κτηνοτροφία, ενώ το βράδυ επέστρεφε στον οικισμό, πράγμα που κάνουν
ακόμη και σήμερα οι αγρότες της περιοχής. Αυτή η συνήθεια πρέπει να
ήταν που δημιούργησε μεταξύ τους μιά μορφή στοιχειώδους κοινωνικής
οργάνωσης, τη διατύπωση, δηλαδή, κοινών κανόνων που έπρεπε να είναι
σεβαστοί μέσα στην πόλη, αλλά και έξω από αυτήν, στους κοινούς αγρούς
ή σε αυτούς που ίσως είχαν παραχωρηθεί από την κοινότητα σε κάθε
οικογενειακό πυρήνα.
Το σκάψιμο των φρεατίων, με κτιστή επένδυση, σε βάθος που έφτανε
πάνω από τα 9 μέτρα, η κατασκευή και η συντήρηση των τειχών, των
δρόμων και των αγωγών για τη συλλογή των νερών της βροχής, η
δαπέδωση πλατειών όπου συναντιόταν οι κάτοικοι για να περάσουν τον
ελέυθερο χρόνο τους ή με την ευκαιρία εορτών, ήταν όλες μέτρα που
πάρθηκαν, απαιτούσαν μια συμφωνία του συνόλου και ένα χώρο όπου
μπορούσαν να συζητήσουν και να πάρουν αποφάσεις. Γι' αυτό το σκοπό
κατασκευάστηκε στην Πολιόχνη το αποκαλούμενο Βουλευτήριο.
530
Χαρη στην κατεργασία και τη διακίνηση των μετάλλων η Πολιόχνη,

κτισμένη ακριβώς απέναντι από τα στενά του Ελλησπόντου, αναδείχθηκε
στο αρχαιότερο αστικό κέντρο, στο πρώτο εμπορικό λιμάνι της Ευρώπης.
Απετέλεσε το επίκεντρο της ευρύτερης περιοχής του Β. Αιγαίου.
Τα ευρήματα της Πολιόχνης αποδεικνύουν ότι στα νησιά του Β.Α.
Αιγαίου αναπτύχθηκε ένας προϊστορικός πολιτισμός τελείως αυτόνομος
από τους μέχρι τώρα γνωστούς (Κυκλαδικό, Μινωικό, Μυκηναϊκό).
Αμέσως μετά την κύρια είσοδο, στη δυτική πλευρά του τείχους που
περιβάλλει την πόλη, βρέθηκε μια μεγάλη αίθουσα συνεδριάσεων με τα
πέτρινα έδρανα σε όλο το μήκος της και το βήμα του λόγου στο κέντρο,
που αποτελεί πιθανώς την ισχυρότερη ένδειξη πως υπήρχε δημοκρατική
οργάνωση της τότε κοινωνίας.
Ο καθηγητής Σάντο Τίνε (Santo Tine) που είναι ο διευθυντής των
ανασκαφών στην Πολιόχνη γράφει:
"Ονομάστηκε αμέσως βουλευτήριο με βάση το παράδειγμα των κτιρίων της
κλασικής εποχής που είχαν και αυτά βαθμίδες στις οποίες, σε αντίθεση με
τα θέατρα και τα αμφιθέατρα, μπορούσε να πάρει θέση ένας περιορισμένος
αριθμός ατόμων: οι αντιπρόσωποι της κοινότητας των πολιτών."
Το Βουλευτήριο της Πολιόχνης εκτός του ότι προηγείται σχεδόν 2000
χρόνια από τα αντίστοιχα της κλασικής εποχής, αντιπροσωπεύει επίσης
την αρχαιότερη μαρτυρία στην Ευρώπη και στον κόσμο, μιας κατασκευής
κατάλληλης για να φιλοξενήσει άτομα που είχαν κληθεί να συζητήσουν τα
προβλήματα του συνόλου και να καθορίσουν τους κοινούς πολιτιστικούς
και θρησκευτικούς κανόνες. Κατ' αυτό τον τρόπο μπορεί να θεωρηθεί ο
πρόδρομος της Βουλής της εποχής μας.
Το Μέγαρο
Το μέγαρο 605 κατασκευάστηκε γύρω στο 2000 π.Χ. Βλέπει στην
κεντρική πλατεία και ήταν το σπίτι του πλουσιότερου και ισχυρότερου σε
σχέση με όλους τους άλλους κοινούς πολίτες που συνέχιζαν να διαμένουν
σε οικίες πολύ απλές και με περιορισμένη διάρθρωση.
Το Βουλευτήριο είχε χάσει πιά την αρχική του λειτουργία τόσο που τα
ανατολικά έδρανα είχαν εξαφανιστεί με την κατασκευή ενός τοίχου. Όλα
αυτά είναι σημάδια που κάνουν φανερό το γεγονός ότι στην Πολιόχνη η
δημοκρατική εξουσία αντικαταστάθηκε από μία αυταρχική.
Μεταξύ άλλων στην Πολιόχνη βρέθηκε ένας θησαυρός από χρυσά
κοσμήματα, που αποτελεί ένα εξαίσιο δείγμα εξελιγμένης χρυσοχοΐας
531
αλλά και συσσώρευσης δύναμης και πλούτου στο νησί. Ο θησαυρός

μοιάζει πολύ με τον περίφημο "Θησαυρό του Πριάμου" που βρήκε στην
Τροία ο Σλήμαν και φαίνεται ότι φτιάχτηκε από το ίδιο εργαστήριο.
Σήμερα ο θησαυρός της Πολιόχνης βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό
Μουσείο της Αθήνας.
Το τέλος της πόλης μετά από διαδοχικές σεισμικές καταστροφές θα έρθει
400 χρόνια πριν την καταστροφή της Τροίας του Πριάμου, γύρω στα 1600
π.Χ.
Οι περίοδοι της πόλης
Η Πολιόχνη ονομάστηκε "επτάπολις" γιατί ανασκάφθηκαν επτά
διαδοχικές πόλεις σε επτά αλλεπάλληλα στρώματα. Καθεμιά είναι πιο
εξελιγμένη τεχνολογικά από την προηγούμενη και αυτό φαίνεται κυρίως
στην κατασκευή των αγγείων. Γι’ αυτό ο Bernabo Brea τις ονόμασε
ανάλογα με το χρώμα τους, που προδίδει και την τελειότητά τους: Μελανή,
Κυανή, Πράσινη, Ερυθρή, Κίτρινη, Καστανή (ή Φαιά) και Ιώδη.
Κάποιες από αυτές αντιστοιχούν σε περιόδους του πολιτισμού της Τροίας.
Από ό,τι φαίνεται, οι δύο γειτονικοί πολιτισμοί είχαν μεγάλη σχέση και
παράλληλη εξέλιξη. Όμως, η πρώτη περίοδος της Πολιόχνης δεν έχει το
αντίστοιχό της στην Τροία, αλλά είναι αρχαιότερη από αυτήν. Και καθώς
εξελίσσονται και οι δύο η Πολιόχνη παραμένει διαρκώς πιο ακμαία και
πιο πλούσια από την αντίστοιχη σύγχρονή της Τροία.
Πολιόχνη Ι (Μελανή 3500-3200 π.Χ.)
Πολιόχνη ΙΙ (Κυανή 3200-2700 π.Χ.)
Πολιόχνη ΙΙΙ (Πράσινη 2700-2600 π.Χ.)
Πολιόχνη IV (Ερυθρή 2600-2400 π.Χ.) σύγχρονη της Τροίας Ι
Πολιόχνη V (Κίτρινη 2400-2100 π.Χ.) σύγχρονη της Τροίας ΙΙ
Πολιόχνη VI (Καστανή 2100-1700 π.Χ.) σύγχρονη της Τροίας V
Πολιόχνη VII (Ιώδης 1700-1400 π.Χ.) σύγχρονη της Τροίας VI
Βλέπε επίσης
Στη Λήμνο:
Καβείριο Λήμνου, Κουκονήσι, Ηφαιστία
Πηγές
532
«Η πόλη της Πολιόχνης», Υπουργείο Πολιτισμού, 1987.

«Η Πολιόχνη και η Πρώιμη Εποχή του Χαλκού στο Βόρειο Αιγαίο -
Poliochni e l’ Antica Eta del Bronzo nell’ Egeo Settentrionale», Πρακτικά
Διεθνούς Συνεδρίου, Αθήνα 22-25 Απριλίου 1996, Scuola Archeologica
Italiana di Atene, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα 1997.
Θ. Μπελίτσου, Η Λήμνος και τα χωριά της, 1994.
Θ. Μπελίτσου, Τα Καμίνια της Λήμνου, 2004.
2012 Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού . Συντάκτης. Θάλεια

Κυριακοπούλου, αρχαιολόγος
-Ο οικισμός της Πολιόχνης βρίσκεται στην ανατολική ακτή της Λήμνου,

πάνω σε επίμηκες ύψωμα που προστατεύεται από τον όρμο του
Βρόσκοπου και περιβάλλεται από τους ποταμούς Αυλάκι στα δυτικά και
Στενουδιακό στα βόρεια. Η Πολιόχνη θεωρείται ως ένα από τα μεγάλα
πρωτοαστικά κέντρα της πρώιμης εποχής του Χαλκού και οφείλει την
ανάπτυξή της στον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξε στη διακίνηση του
διαμετακομιστικού εμπορίου με τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου,
τα απέναντι μικρασιατικά παράλια, τις ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας και
τα νησιά των Κυκλάδων. Στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, γνώρισε τόσο
μεγάλη άνθηση, ώστε να θεωρείται σήμερα η αρχαιότερη πόλη της
Ευρώπης με πρώιμη μορφή κοινωνικής και αστικής οργάνωσης.
Η Λήμνος σύμφωνα με τη σύγχρονη αρχαιολογική έρευνα εντάσσεται

στον πολιτισμό του βορειοανατολικού Αιγαίου μαζί με την Τροία, τη
Θερμή στη Λέσβο, το Εμποριό στη Χίο και το Ηραίο στη Σάμο. Με
κομβική θέση ανάμεσα στη δυτική Μικρά Ασία και το Αιγαίο η Λήμνος
εξυπηρετούσε τη διακίνηση των μεταλλευμάτων και γενικότερα του
θαλάσσιου εμπορίου.
533
'Οσον αφορά την Πολιόχνη το ασφαλές αγκυροβόλιο, το άφθονο πόσιμο

νερό και η κατάλληλη για καλλιέργεια περιοχή κατέστησαν το λόφο όπου
οικοδομήθηκε ο οικισμός κατοικήσιμο από τα μέσα περίπου της 5ης έως
το τέλος της 2ης χιλιετίας π.Χ.
Κάθε αρχιτεκτονική φάση του οικισμού συμβολίζεται με ένα ξεχωριστό

χρώμα. Κατά τη ''μελανή περίοδο'' (3700-3200 π.Χ.), που αντιστοιχεί στη
νεολιθική, το μικρό χωριό με τις ωοειδείς καλύβες καταλάμβανε το μέσον
του λόφου. Στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, δηλαδή από την ''κυανή'' έως
την ''κίτρινη περίοδο'' σημειώθηκε η μεγάλη ανάπτυξη του οικισμού. Ο
οικισμός της ''κυανής περιόδου'' (3200-2700 π.Χ.) φαίνεται ότι ιδρύθηκε
πριν την ''Τροία Ι'' και εκτεινόταν σε όλο το ακρωτήριο, έχοντας πληθυσμό
περίπου 800-1000 άτομα. Στην ''πράσινη περίοδο'' (2700-2400 π.Χ.) είχε
τη μεγαλύτερη εξάπλωση με 1500 κατοίκους κατά προσέγγιση. Όμως από
τη ''ερυθρή'' (2400-2200 π.Χ.) έως την ''κίτρινη περίοδο'' (2200-2100 π.Χ.)
σταδιακά συρρικνώθηκε και τελικά ο ισχυρός σεισμός στο τέλος της 3ης
χιλιετίας π.Χ. προκάλεσε την καταστροφή και τη σχεδόν ολοκληρωτική
εγκατάλειψή του.
Στις περιόδους ακμής οικοδομήθηκαν ισχυροί αναλημματικοί τοίχοι,

τείχος με προμαχώνες, δημόσια κτήρια, πλατείες, λιθόστρωτοι δρόμοι με
αποχετευτικό σύστημα, πηγάδια, μέγαρα και άλλες μικρότερες
λιθόκτιστες οικίες. Στην κεραμική παρουσιάζονται νέα πρωτότυπα
σχήματα, που βαθμιαία εξελίσσονται: η καρποδόχη με ψηλό πόδι στη
μελανή περίοδο, η τριποδική χύτρα στην κυανή και το δέπας
αμφικύπελλον στην κίτρινη, τύπος κοινός και στα ύστερα στρώματα της
''Τροίας ΙΙ''. Οι κύριες ενασχολήσεις των κατοίκων ήταν η
αγροκτηνοτροφία, η αλιεία, η υφαντουργία και η κατασκευή λίθινων
εργαλείων και όπλων. Επίσης, υπάρχουν ενδείξεις για την κατεργασία του
534
μετάλλου με την τεχνική της κηρόχυσης, πιθανόν ήδη από την ''πράσινη
περίοδο'', ενώ από την ''ερυθρή'' φαίνεται ότι εντείνεται η εμπορική
δραστηριότητα.
Σύντομα, στη ''φαιά'' και ''ιώδη περίοδο'' (2η χιλιετία π.Χ.), η ζωή επανήλθε
στο χώρο με περιορισμένες εγκαταστάσεις. Το ύψωμα ερημώθηκε προς το
τέλος της Ύστερης Εποχής του Χαλκού μέχρι τη μεσαιωνική εποχή. Ο
προϊστορικός οικισμός της Πολιόχνης αποκαλύφτηκε στη δεκαετία του
1930 από την Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή. Από το 1931 έως το 1936 ο
διευθυντής της Σχολής A. Della Seta, μαζί με τους μαθητές του, έφεραν
στο φως τα δύο τρίτα περίπου του οικισμού. Οι έρευνες συνεχίστηκαν από
τον L. Bernabο Brea από το 1951 έως το 1956, οπότε και δημοσιεύτηκαν
τα αποτελέσματα των ανασκαφών. Από το 1986 έως σήμερα
πραγματοποιείται ένας νέος κύκλος εργασιών με επικεφαλής τον S. Tine,
με στόχο την αναστήλωση των κτισμάτων και την επανεξέταση ορισμένων
δεδομένων με τη διενέργεια διερευνητικών τομών.
Στη Λήμνο αναπτύχθηκαν παράλληλα με την Πολιόχνη και άλλα

οικιστικά κέντρα. Στη Μύρινα, στη νοτιοδυτική ακτή του νησιού, έχουν
αποκαλυφθεί από τις πρόσφατες σωστικές ανασκαφές της Κ΄ ΕΠΚΑ δύο
θέσεις: η μία στο λόφο του Μετεωρολογικού Σταθμού και η άλλη στα Ρηχά
Νερά, η οποία αναδεικνύεται σε επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο με το
ευρωπαϊκό επιχειρησιακό πρόγραμμα ''Πολιτισμός''. Στο Κουκκονήσι,
στον προφυλαγμένο όρμο του Μούδρου, όπου από το 1992
πραγματοποιείται ανασκαφή συνεργασίας με τον ερευνητή Χ. Μπουλώτη
εκ μέρους της Ακαδημίας Αθηνών, έχουν εντοπιστεί σημαντικές
κατασκευές που ανάγονται στην ''ερυθρή περίοδο''. Οι οικισμοί στο
Βριόκαστρο, την Τροχαλιά, το Μικρό Καστέλλι και την Αξιά φαίνεται ότι
ήταν μικρότερης σημασίας.
535
Πολιόχνη Λήμνου: Η πρώτη πόλη της Ευρώπης. Posted on Αύγουστος 7,

2013 by ellas
Ο οικισμός της Πολιόχνης κτίστηκε κατά την Τελική Νεολιθική (4η
χιλιετία πΧ) σε χαμηλό λόφο της ανατολικής ακτής της Λήμνου, στο μυχό
του προστατευμένου κόλπου του Βρόσκοπου. Η θέση του οικισμού στον
απέραντο σιτοβολώνα του νησιού οδήγησε στην ανάπτυξη της αγροτικής
οικονομίας και την εξασφάλιση πλεονάσματος, ικανού να καλύψει τις
διατροφικές ανάγκες πολλών εκατοντάδων κατοίκων. Επιπλέον, η θέση
της Πολιόχνης, σε ένα από τα ασφαλέστερα αγκυροβόλια του θαλάσσιου
εμπορικού δρόμου από και προς τον Εύξεινο Πόντο και απέναντι από την
Τρωάδα, οδήγησε σύντομα στην υπέρμετρη οικονομική της ανάπτυξη και
την ανάδειξή της σε ένα από τα πρωιμότερα και σημαντικότερα
πρωτοαστικά κέντρα της Πρώιμης Χαλκοκρατίας (3η χιλιετία πΧ) στο
Αιγαίο και το Liman Tepe (Κλαζομενές).
Πολιόχνη - Βικιπαίδεια Η Πολιόχνη είναι ένας αρχαιολογικός τόπος στην
ανατολική ακτή της Λήμνου, κοντά στο χωριό Καμίνια, που χτίστηκε στη
αυγή της νεολιθικής περιόδου για το Αιγαίο, την 4η ή 5η χιλιετία π.Χ.
Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Τροία αλλά η Τροία θα χτιστεί χίλια
χρόνια αργότερα, όταν πια η Πολιόχνη θα έχει εξελιχθεί σε έναν ...
Οι ανασκαφές · Το "Βουλευτήριο" · Ο Θησαυρός της Πολιόχνης
Αρχαιολογικός χώρος Πολιόχνης στην περιοχή Καμίνια - ΟΔΥΣΣΕΑΣ Ο
οικισμός της Πολιόχνης βρίσκεται στην ανατολική ακτή της Λήμνου,
πάνω σε επίμηκες ύψωμα που προστατεύεται από τον όρμο του
Βρόσκοπου και περιβάλλεται από τους ποταμούς Αυλάκι στα δυτικά και
Στενουδιακό στα βόρεια. Η Πολιόχνη θεωρείται ως ένα από τα μεγάλα
πρωτοαστικά κέντρα της πρώιμης εποχής του ...
καβειρια λημνος Πολιόχνη, η ελληνική πόλη που θεωρείται η αρχαιότερη
ευρωπαϊκή ...29 Σεπ 2016 - Η Πολιόχνη ήταν μια από τις πόλεις της
Λήμνου που ήκμασε την πρώιμη εποχή του χαλκού, λόγω της στρατηγικής
θέσης του νησιού. Βρισκόταν στην ανατολική ακτή της Λήμνου, πάνω από
ένα ύψωμα που περιβάλλεται από δύο ποταμούς. Οι πρώτοι κάτοικοι
επέλεξαν να μείνουν στην περιοχή λόγω της ...
Πολιόχνη: Η αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης - Τουριστικός Οδηγός ...Το
καλοκαίρι του 1930, η Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών ανακάλυψε την
προϊστορική πόλη Πολιόχνη, που θεωρείται η αρχαιότερη της Ευρώπης.
536
Πρόκειται για έναν οικισμό που πέρασε από πολλές φάσεις αρχιτεκτονικής
και πολιτιστικής ανάπτυξης, σε μια χρονική περίοδο που διήρκεσε από το
5000 π.Χ. μέχρι το 1600 π.
ΠΟΛΙΟΧΝΗ ΛΗΜΝΟΥ: Το Αρχαιότερο Βουλευτήριο Στον Κόσμο ....12
Ιουν 2014 - Τὸ ἀρχαιότερο ,περί το 2.500 π.Χ. , Βουλευτήριο στον κόσμο
,είναι ἐκείνο ποὺ ἀνακαλύφθηκε ὕστερα ἀπὸ τὶς συστηματικὲς καὶ
πολυετεῖς ἀνασκαφὲς τῆς Ἰταλικῆς Ἀρχαιολογικῆς Σχολῆς στὴν Πολιόχνη
τῆς Λήμνου, Ὡστόσο τὸ βουλευτήριο τῆς Πολιόχνης, ὅπως εἶναι γνωστό,
ἀποτέλεσε δημόσιο ...
Λήμνος, Ελλάδα - Πολιόχνη Ένας από τους σπουδαιότερους οικισμούς
του Αιγαιακού χώρου κατά την 3η χιλιετία π.Χ. Η Πολιόχνη της Λήμνου
ανήκει στον ίδιο πολιτισμό που ανήκει η Τροία της ίδιας εποχής. Ο
κατεξοχήν νησιωτικός αυτός πολιτισμός της 3ης χιλιετίας π.Χ.
αναπτύχθηκε στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου και το
ανατολικότερο ...
ΑΡΧΑΙΑ - Εικόνα του Πολιοχνη , Λήμνος - TripAdvisor Εικόνα του
Πολιοχνη , Λήμνος: ΑΡΧΑΙΑ - Δείτε 1.788 ρεαλιστικές εικόνες και βίντεο
από μέλη του TripAdvisor για την τοποθεσία Πολιοχνη .
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
fragment, 63, 87, 98, 112, 113, 114, 121, Stalimin, 4

288, 289, 290, 291, 297, 298, 299, 350, STALIMINE, 4
375, 376, 380, 478, 479, 480, 481 ἀγριοφώνους, 30, 66, 114, 128, 129, 205,
Fragmenta, 63, 71, 72, 86, 87, 98, 109, 214, 215, 217, 219, 231, 232, 248, 445
110, 111, 112, 113, 114, 117, 119, 121, Αθηναίος Δειπνοσοφιστές, 76, 77, 78,
127, 131, 132, 133, 134, 143, 288, 289, 272, 273
290, 291, 294, 297, 298, 299, 342, 343, Ἄθως, 181, 192, 228, 230, 231, 242, 246,
348, 350, 375, 376, 380, 381, 388, 391, 261, 322, 344, 349, 431, 438, 441, 442,
392, 424, 425, 429, 471, 472, 473, 474, 444, 450, 461, 462, 463, 465
475, 476, 477, 478, 479, 480, 481, 482, Αἰθάλεια, 100, 227
485, 487, 488, 490, 491, 492, 494 Αἰθάλειαν, 100, 112, 117, 178
537
Αἰθάλη, 100, 102, 112, 117, 152, 178, ἐκάλεσε, 188, 254, 255, 304, 340
214, 218, 227 ἐκαλοῦντο, 52, 63, 107, 113, 114, 129,
Αἰθαλίτης, 102, 112, 152, 218, 227 179, 227, 247, 248, 249, 290, 291, 310
Αίλιος Ηρωδιανός, 54, 99, 100, 101, 102, Ἑκαταῖος, 36, 63, 84, 100, 112, 113, 178,
280, 281, 282, 283, 337, 376, 377, 482, 179, 280, 281, 282, 291, 294, 309, 310,
483, 484 311, 338, 339
Αισχύλος, 98, 375, 376, 479, 480, 481, Ελλάνικος, 113, 114
482 Ἑρμαῖον, 30, 79, 98, 183, 228, 229
ἀκρωτήριον, 101, 180, 184, 195, 228, 291, Ευριπίδης, 71, 72, 73
377, 431, 433, 441, 444 Ευρυπίδη, 237, 238, 448, 449, 450
Ἀμαζόνας, 278, 296, 297, 298 Ευστάθιος, 183, 184, 185, 186, 187, 188,
Ἀμαζονίδος, 296, 297 189, 190, 191, 192, 193, 194, 195, 196,
Ἀμαζόνων, 277, 278, 279, 280, 284, 290, 197, 198, 199, 200, 201, 203, 204, 206,
297, 298, 299, 300, 316, 317, 319, 325, 207, 208, 209, 210, 314, 315, 316, 317,
326, 329, 330 318, 319, 339, 436, 437, 438, 439, 499,
ἀμιχθαλόεσσα, 52, 67, 133, 204, 214, 500, 501, 502, 503
215, 218, 219, 225 Ηρόδοτος, 34, 35, 36, 37, 38, 53, 57, 81,
ἀμιχθαλοέσσαν, 52, 225 82, 83, 84, 85, 86, 274, 349
ἀμιχθαλόεσσαν, 29, 66, 108, 128, 133, Ἡρόδοτος, 101, 179, 188, 209, 227, 266,
203, 214, 215, 217, 218, 263 393, 433, 436, 439, 465, 483, 490
ἀμπελόεσσαν, 140 Ησύχιος, 210, 211, 212, 213, 319, 440,
Απολλόδωρος, 41, 42, 43, 58, 61 441, 503, 504
Ἀπόλλων, 66, 102, 112, 120, 121, 179, Ἡφαιστία, 44, 49, 54, 56, 57, 63, 113,
195, 203, 236, 254, 283, 309, 310, 427, 131, 132, 152, 183, 185, 207, 210, 211,
453 220, 269, 290, 291, 294, 295, 306, 320
Απολλώνιος Ρόδιος, 67, 68, 69, 271, 272 Ἡφαιστιάδα, 91, 276, 337
Αργοναυτικά, 67, 68, 69, 271, 272 Ἡφαιστίαν, 63, 101, 113, 179, 180, 184,
Αριστοτέλης, 40, 41, 55 207, 208, 219, 230, 231, 290, 310, 320,
Αριστοφάνης, 86, 87, 350, 477, 478 322, 377, 433
Ἀριστοφάνης, 44, 51, 58, 59, 60, 62, 78, Ἡφαιστιὰς, 45, 54, 56, 110, 193, 242,
135, 242, 331, 336, 345, 346, 384, 385, 243, 255, 276, 288, 318, 326, 337, 338,
393, 423, 426, 430, 433, 435, 443, 465, 339, 340
467, 490, 491, 492, 502, 510 Ἡφαιστιάς πόλις, 338
Ἀφροδίτην, 41, 42, 58, 61, 96, 118, 120, Ἥφαιστον, 41, 66, 96, 129, 138, 181,
138, 207, 387, 455, 485 182, 186, 205, 207, 233, 252
Ἀφροδίτης, 48, 51, 59, 63, 125, 137, 139, Ἥφαιστος, 30, 46, 47, 49, 57, 59, 66, 95,
143, 208, 232, 270, 335, 336, 374, 425, 98, 135, 136, 137, 183, 185, 205, 211,
426, 429, 434, 445, 451, 453, 466, 493, 217, 235, 249, 251, 389, 426, 427
495, 499, 528 Ἡφαίστου, 91, 97, 100, 102, 138, 152,
Βατιείᾳ, 286, 315, 316, 317 179, 185, 202, 210, 211, 212, 214, 218,
Γρύνεια, 53, 274, 309 225, 233, 239, 248, 250, 254, 255, 276,
Γρύνειον, 53, 275, 280 301, 309, 327, 337, 339, 340, 427, 448,
Γρύνιον, 285 464, 509, 527
Γρῦνοι, 280 Ἡφαίστῳ, 109, 126, 139, 185, 186, 187,
Γρῦνοι· πολίχνιον Μυριναίων, 291 206, 254, 436
Δημοσθένης, 39, 40, 44, 54, 56, 63, 80, Θόαντος, 28, 41, 42, 58, 61, 64, 75, 118,
81, 131, 295, 331, 349, 508 192, 193, 194, 196, 220, 230, 231, 235,
Διόδωρος Σικελός, 92, 93, 94, 95, 277, 242, 243, 251, 256, 318, 320, 322, 325,
278, 279 326, 339, 387, 424, 425, 429, 439, 452,
δίπολις, 230, 231, 322 459, 464, 468, 485, 492, 495, 515, 516,
Δίων Χρυσόστομος, 121, 122, 293, 294 524, 525, 526
538
Θόας, 68, 86, 87, 97, 256, 342, 344, 350, 353, 354, 355, 356, 357, 359, 360, 361,
351, 393, 457, 478, 490, 516, 518, 519, 362, 363, 364, 365, 367, 368, 369, 370,
522, 523, 524, 526 371, 372, 373, 374, 382, 383, 388, 389,
Θουκυδίδη, 265, 266 390, 391, 392, 393, 394, 395, 397, 398,
Θουκυδίδης, 31, 32, 33, 63, 69, 70, 71, 399, 400, 401, 402, 403, 404, 405, 407,
97, 132, 178, 295, 433, 443, 507 410, 411, 413, 416, 417, 418, 419, 421,
ἵππαρχον, 39, 40, 80, 89, 99 422, 424, 425, 429, 431, 434, 437, 438,
Κάβειροι, 27, 50, 183, 376, 481 441, 442, 444, 450, 451, 454, 456, 461,
καλουμένην, 76, 78, 112, 196, 211, 212, 462, 463, 465, 466, 493, 495, 499, 528
223, 257, 275, 441, 456 Λημνίας σφραγῖδος, 382, 383, 394, 395
καλουμένης, 382, 398, 422 Λημνιάσι γυναιξὶν, 261, 455, 460
Καστριωτῶν, 171 Λημνίῃ, 38
λεγομένη, 44, 58, 101, 150, 180, 225, 304, Λήμνιοι, 32, 33, 35, 38, 46, 50, 83, 113,
311, 315, 316, 389, 409, 423 114, 129, 136, 165, 166, 172, 188, 204,
Λημναίωι, 114 207, 227, 241, 243, 245, 247, 248, 249,
ΛΗΜΝΙΑ, 380, 381 327, 337, 375, 424, 425, 434, 436, 450,
Λημνία, 27, 34, 50, 57, 59, 152, 347, 351, 466, 480, 492, 494, 499, 500, 527, 528
352, 353, 357, 358, 360, 361, 362, 366, Λήμνιον, 31, 38, 50, 59, 76, 104, 143, 188,
367, 368, 375, 378, 381, 384, 389, 392, 211, 424, 425, 428, 434, 436, 437, 441,
393, 394, 395, 396, 397, 398, 402, 403, 444, 447, 464, 465, 466, 492, 527, 528
405, 406, 407, 408, 409, 410, 412, 413, Λήμνιον κακόν, 50, 143, 211, 424, 425,
414, 415, 416, 417, 418, 421, 422, 430, 434, 441, 492
432, 434, 447, 465,466 Λήμνιον κακὸν, 50, 434, 436, 447, 465,
Λήμνια, 36, 51, 52, 57, 59, 60, 63, 152, 466
188, 194, 209, 238, 270, 342, 343, 349, Λημνίους, 32, 94, 114, 193, 194, 221,
378, 425, 428, 429, 432, 434, 436, 437, 231, 232, 439, 445, 509
439, 441, 443, 448, 449, 450, 451, 452, Λημνίῳ, 33, 41, 202
462, 463, 464, 466, 493, 495, 499, 527, Λημνίων, 32, 38, 136, 168, 169, 170, 448,
528 455, 459, 464, 490, 516, 526
Λημνίᾳ γυναικὶ, 257, 458, 520 Λημνόθεν, 77, 78, 95, 134, 270, 466, 528
Λημνίᾳ σφραγίδι, 413 Λήμνοιο, 28, 29, 60, 63, 65, 68, 76, 120,
Λημνίᾳ χειρί, 211, 378, 379, 441, 464, 121, 136, 137, 138, 141, 189, 196, 197,
465, 466, 527 201, 241, 243, 244, 246, 247, 250, 251,
Λημνιάδες, 27, 232, 238, 341, 431, 445, 265, 301, 437, 438, 451, 470, 477, 489
446, 449, 451, 452, 467 ΛΗΜΝΟΜΕΔΑ, 110
Λημνιάδων γυναικῶν, 464, 526 Λημνομέδα, 111
Λημνιάδων καὶ τῶν Ἀργοναυτῶν, 456 Λημνομέδᾳ, 44, 77, 78, 131, 134, 262
Λήμνιαι, 41, 42, 58, 61, 118, 189, 232, Λῆμνον, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 36, 37,
237, 238, 387, 388, 426, 437, 438, 445, 39, 40, 43, 46, 51, 52, 53, 64, 65, 66, 67,
448, 449, 460, 466, 485, 486, 487, 500, 68, 69, 70, 73, 74, 75, 76, 79, 80, 81, 82,
501 84, 85, 86, 87, 88, 89, 90, 91, 92, 93, 94,
Λημνίαις, 44, 51, 58, 59, 60, 77, 101, 180, 95, 96, 98, 99, 100, 103, 104, 105, 106,
257, 344, 345, 346, 347, 375, 376, 377, 108, 109, 112, 113, 114, 115, 116, 117,
384, 385, 386, 387, 388, 393, 422, 423, 118, 121, 122, 123, 124, 126, 127, 128,
424, 425, 426, 430, 431, 433, 435, 440, 129, 130, 132, 133, 135, 137, 139, 140,
442, 443, 445, 446, 447, 448, 451, 453, 142, 143, 144, 145, 146, 148, 149, 151,
454, 455, 456, 461, 465, 467, 480, 481, 153, 155, 156, 157, 158, 159, 160, 161,
488, 490, 496, 509 162, 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169,
Λημνίαν χεῖρα, 436 170, 171, 172, 173, 174, 175, 176, 177,
Λημνίας, 38, 47, 51, 57, 59, 63, 90, 189, 178, 181, 182, 186, 187, 188, 192, 193,
192, 242, 246, 257, 270, 344, 349, 350, 194, 195, 196, 197, 198, 199, 200, 202,
539
203, 204, 205, 207, 208, 209, 210, 211, 486, 500, 501, 528, 529, 531, 532, 535,
212, 213, 214, 215, 217, 218, 219, 221, 536
222, 223, 225, 226, 227, 229, 230, 231, Λήμνῳ, 27, 28, 35, 37, 39, 40, 41, 42, 46,
232, 234, 235, 236, 237, 238, 239, 240, 47, 48, 49, 58, 61, 77, 78, 83, 90, 91, 99,
242, 243, 244, 245, 246, 248, 249, 251, 104, 118, 124, 125, 127, 128, 129, 135,
252, 253, 254, 255, 256, 257, 263, 264, 136, 153, 154, 155, 156, 157, 168, 176,
265, 266, 267, 269, 271, 274, 276, 318, 186, 187, 193, 194, 195, 207, 211, 235,
322, 325, 326, 339, 340, 354, 366, 379, 236, 239, 240, 243, 250, 251, 254, 255,
427, 439, 441, 445, 448, 449, 452, 458, 256, 263, 276,281, 282, 294, 309, 310,
470, 515, 516, 520 311, 318, 326, 327, 337, 338, 339, 340,
Λῆμνόν, 32, 35, 63, 70, 83, 97, 113, 120, 344, 353, 387, 388, 428, 431, 436, 437,
179, 290, 291, 310 439, 441, 442, 444, 453, 454, 455, 458,
Λῆμνον ἀμιχθαλόεσσαν, 128, 133, 215 459, 462, 463, 465, 466, 485, 486, 487,
Λῆμνον ἀποικησάντων, 132 488, 496, 497, 500, 501, 516, 521, 524,
ΛΗΜΝΟΣ, 1, 4, 63, 213 525
Λήμνος, 4, 27, 99, 108 Λουκιανό, 252, 451
Λῆμνος, 41, 42, 44, 45, 48, 49, 52, 54, 56, Μυρίνα, 55, 152, 276, 288, 304, 325, 337
58, 61, 63, 67, 68, 76, 77, 78, 86, 87, 96, Μύρινα, 45, 53, 54, 56, 97, 110, 113, 242,
97, 100, 102, 106, 107, 109, 110, 112, 243, 271, 274, 280, 281, 282, 284, 285,
113, 114, 118, 125, 126, 129, 133, 136, 287, 291, 302, 303, 305, 308, 310, 311,
141, 143, 144, 147, 148, 149, 150, 151, 319, 323, 324, 326, 327, 328, 329, 330,
152, 155, 156, 160, 162, 177, 178, 179, 338, 340, 513, 514
185, 187, 188, 190, 193, 201, 204, 206, Μύρινά, 44, 54, 56, 132, 295
209, 211, 212, 214, 216, 218, 219, 220, Μυριναίῃ, 138, 301
221, 222, 224, 225, 227, 229, 230, 231, Μυριναῖοι, 37, 53, 85, 86, 274, 309, 339
232, 233, 236, 237, 239, 240, 249, 250, Μυριναίους, 272
251, 265, 267, 287, 290, 310, 318, 320, Μυρίναν, 91, 276, 296, 304
322, 327, 337, 338, 339, 347, 350, 351, Μύριναν, 53, 55, 63, 113, 179, 219, 230,
387, 432, 437, 439, 461, 469, 478, 485, 231, 242, 243, 250, 275, 277, 278, 279,
509 284, 286, 287, 290, 292, 297, 298, 300,
Λῆμνός, 33, 73 302, 304, 308, 310, 320, 322, 325, 326,
Λήμνου, 4, 16, 27, 28, 30, 31, 33, 34, 35, 327, 337, 340
37, 39, 40, 42, 44, 45, 47, 48, 49, 50, 52, Μύρινάν, 279, 299, 326
53, 54, 56, 57, 64, 67, 68, 69, 70, 71, 72, Μυρίνη, 55, 230, 231, 233, 295, 301, 312,
74, 75, 79, 80, 81, 82, 83, 85, 87, 89, 91, 313, 322, 323
92, 93, 95, 98, 99, 101, 104, 105, 106, Μυρίνῃ, 275, 281, 286, 309, 320
108, 109, 111, 116, 118, 119, 121, 125, Μυρίνην, 54, 273, 277, 288, 289, 296,
129, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 138, 297, 311, 313, 335, 336
142, 144, 145, 146, 152, 153, 154, 156, Μυρίνης, 53, 54, 67, 220, 230, 231, 271,
157, 159, 161, 163, 165, 166, 167, 168, 272, 273, 275, 276, 281, 282, 283, 284,
169, 172, 174, 176, 177, 179, 180, 181, 286, 289, 291, 292, 293, 294, 296, 297,
182, 183, 184, 186, 188, 189, 190, 191, 300, 301, 303, 306, 310, 311, 319, 320,
192, 193, 194, 195, 198, 199, 203, 207, 321, 322, 324, 325, 329, 330, 335, 336
208, 210, 211, 212, 216, 220, 221, 222, Μυρρίνα, 269
224, 226, 227, 228, 229, 230, 231, 232, Μύρρινά, 49, 57, 131, 183
233, 240, 241, 242, 243, 244, 247, 251, Νεοπτολέμου ἐκ Λήμνου, 258, 259, 260
252, 253, 254, 255, 256, 257, 258, 259, νῆσον, 69, 91, 93, 105, 107, 111, 112, 134,
260, 261, 262, 263, 264, 268, 269, 270, 147, 151, 154, 163, 168, 170, 171, 173,
271, 295, 306, 318, 320, 322, 323, 326, 174, 178, 187, 211, 212, 214, 223, 235,
339, 340, 377, 432, 433, 437, 438, 439, 249, 254, 255, 257, 262, 271, 276, 303,
445, 450, 456, 460, 466, 467, 475, 476,
540
314, 340, 388, 429, 437, 441, 453, 456, 132, 152, 167, 179, 180, 183, 185, 193,
500, 501, 515 196, 199, 207, 208, 211, 217, 220, 225,
νῆσον. Λήμνου, 262 230, 231, 233, 235, 242, 247, 252, 254,
νῆσος, 44, 45, 49, 54, 56, 63, 69, 96, 100, 255, 263, 280, 281, 282, 283, 285, 288,
101, 102, 110, 111, 112, 113, 117, 126, 291, 294, 295, 306, 309, 310, 311, 318,
144, 148, 149, 150, 162, 164, 178, 179, 319, 322, 323, 326, 327, 337, 338, 339,
180, 186, 195, 211, 212, 227, 230, 234, 340, 376, 377, 424, 433, 446, 482, 502,
242, 243, 244, 262, 263, 271, 281, 282, 508
287, 290, 291, 310, 326, 338, 339, 377, Πολύβιος, 100, 112, 116, 117, 178, 292
378, 469, 470, 482, 483 πολύσκαρθμος Μύριννα, 318
νήσου, 30, 37, 85, 86, 95, 98, 124, 151, Σιντηίδα, 69, 114, 231, 232, 271, 323
152, 163, 168, 169, 170, 183, 199, 224, Σιντηΐδα, 221
228, 254, 255, 259, 260, 262, 270, 272, Σιντηὶς, 114, 231, 232, 323
274, 277, 314, 340, 354, 432, 466, 528 Σίντιας, 30, 66, 101, 113, 114, 128, 129,
Νόννος, 137, 138, 139, 301, 426, 427 179, 205, 214, 215, 217, 219, 231, 232,
Ξενοφών, 38, 39, 53, 55, 89, 274 248, 249, 445
Οδύσσεια, 66, 67, 204, 206, 207, 208, Σίντιες, 27, 63, 108, 113, 114, 121, 127,
247, 248, 249, 318, 502, 514, 515 128, 129, 179, 184, 185, 186, 204, 207,
Ὁμηρικὴ Χρύση, 184 213, 248, 249, 250, 290, 291, 310, 327,
Όμηρο, 183, 184, 185, 186, 187, 188, 189, 337, 436
190, 191, 192, 193, 194, 195, 196, 197, Σίντιοι ἐλέγοντο, 266
198, 199, 200, 201, 203, 204, 206, 207, Σκύλακας, 96, 279
208, 239, 240, 241, 242, 243, 244, 245, Σοφοκλής, 33, 34, 57, 79, 184, 347, 348
246, 247, 248, 249, 250, 251, 314, 315, Στοβαίος, 137, 493, 494
316, 317, 318, 324, 325, 326, 327, 337, Στράβων, 63, 100, 101, 104, 105, 106,
339, 436, 437, 438,439, 450, 499, 500, 107, 108, 113, 179, 180, 281, 282, 283,
501, 502, 514, 515 284, 285, 286, 290, 291, 310
Όμηρος, 27, 28, 29, 53, 60, 63, 64, 65, 66, στράτευμα. Σιντῶν, 266
67, 273 Στράττις, 44, 77, 78, 131, 134, 262, 346
Ὅμηρος, 101, 114, 121, 127, 128, 179, σφραγῖδος, 355, 359, 360, 364, 365, 369,
190, 210, 214, 215, 219, 220, 231, 232, 370, 373, 382, 383, 394, 395, 397, 399,
233, 234, 235, 236, 254, 255, 263, 264, 400, 401, 402, 404, 407, 419, 421
265, 280, 281, 290, 309, 320, 328, 329, σφραγίς, 353, 364, 367, 368, 394, 396,
340, 422, 439, 445, 446, 509 403, 405, 412, 414, 415, 417
ὄρος, 67, 79, 100, 126, 181, 183, 185, 192, Σχόλια στον Αισχύλο, 52, 227, 228, 229,
212, 223, 228, 229, 230, 231, 242, 246, 230, 444, 508
251, 266, 281, 322, 431, 438, 444, 450, Τειχοφύλαξ, 320
463, 465, 484 Τρύφωνος Μυρινοῦττά, 281
Ορφικά, 120, 121, 388, 488, 489 Τυρρηνῶν, 74, 93, 97, 121, 123, 135, 146,
Παυσανίας, 184, 280, 281, 282 252
Πελασγοὺς οἰκήσαντάς, 382 Τυρσηνοὶ, 114, 231, 232, 323
Πελασγῶν, 34, 35, 82, 83, 104, 106, 111, Ύμνοι Ομηρικοί, 67
118, 133, 187, 209, 227, 268, 295, 309, Ὑψιπύλεια, 68, 190, 256, 272, 341, 389,
439 438, 468, 469, 482, 488, 499, 501, 502,
Περικλῆς, 73, 93, 382 503, 516, 524
Πίρι Ρέις, 12 Ὑψιπυλείης, 139, 427
Πλούταρχος, 73, 74, 75, 76, 272 Ὑψιπύλη, 28, 42, 58, 60, 61, 62, 63, 118,
Πολιόχνη, 27, 529, 530, 531, 532, 535, 120, 189, 190, 256, 342, 375, 376, 387,
536 388, 431, 437, 438, 452, 457, 464, 468,
πόλις, 44, 54, 56, 58, 76, 87, 91, 96, 97, 469, 470, 471, 477, 479, 480, 481, 482,
100, 101, 106, 107, 110, 111, 113, 128, 483, 484, 485, 486, 487, 488, 489, 490,
541
494, 496, 498, 499, 500, 501, 502, 503, Φιλοκτήτην, 43, 47, 91, 95, 109, 122,
505, 506, 507, 508, 509, 514, 515, 518, 182, 187, 194, 253, 256, 258, 259, 260,
519, 520, 524, 526, 527, 528 261, 276, 439
Ὑψιπύλῃ, 58, 63, 257, 458, 491, 515, 520 Φιλοκτήτης, 27, 45, 47, 124, 129, 142,
ὑψιπύλῃ τῇ Λημνίᾳ, 458, 521 180, 186, 187, 212, 240, 241, 247, 253,
Ὑψιπύλῃ τῇ Λημνίᾳ, 457 254, 257, 258, 259, 260, 261, 271, 389,
Ὑψιπύληι, 50, 51, 59, 62, 375, 376, 434, 508
481, 499 Φλάβιος Φιλόστρατος, 27, 46, 47, 48, 59,
Ὑψιπύλην, 43, 58, 61, 256, 341, 343, 388, 123, 124, 125, 389
389, 467, 468, 474, 477, 486, 487, 488, Φλάβιος Φιλόστρατος . Heroicus
492, 497, 508, 511, 514, 515, 516, 518, {0638.004}, 46, 47, 48, 59
519, 520, 525, 526 Φώτιος λεξικόν, 49, 50, 51, 57, 59, 60, 62
Ὑψιπύλης, 41, 42, 58, 61, 62, 68, 69, 86, Χρύση, 27, 101, 111, 180, 183, 184, 262,
87, 118, 256, 323, 324, 340, 350, 351, 263, 377, 433
387, 393, 457, 458, 464, 469, 470, 471, Χρύσης, 101, 180, 262, 263, 348, 377,
476, 477, 478, 485, 490, 492, 494, 495, 433, 436
498, 499, 504, 506, 510, 511, 512, 513,
514, 516, 518, 519, 520, 526, 528
TLG Texts doing_search Υψιπυλη tlg Go
UTF-8 search TLG Texts
TLG Texts doing_search Λημνια tlg Go
TLG Texts doing_search Ηφαιστιας tlg Go

Οδυσσέας Γκιλής. ΛΗΜΝΟΣ ΜΥΡΙΝΑ ΗΦΑΙΣΤΙΑΣ... Θεσσαλονίκη 2017

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Οδυσσέας Γκιλής. ΛΗΜΝΟΣ ΜΥΡΙΝΑ ΗΦΑΙΣΤΙΑΣ... Θεσσαλονίκη 2017

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

1

Επιμέλεια συλλογής και επεξεργασίας και ταξινόμησης υλικού

Αποσπάσματα από Ελληνικά κλασικά, Βυζαντικά και θεολογικά κείμενα

Νομίσματα Λήμου ................................................................................................................... 15

STALIMINE, ΛΗΜΝΟΣ. SKU: GRAV-0058 STALIMINE,

Τίτλος Χάρτης της Λήμνου και του Αγίου Ευστρατίου. Πρωτότυπος

Χάρτης του Πίρι Ρέις

Νομίσματα και σφραγιδόλιθοι από τα νησιά Λήμνος, Ίμβρος,

Οι παράδες της Λήμνου

Κάστρο Μύρινας Λήμνου Τεμάχια : 7.000.000

1912-13 Ελληνικά γραμματόσημα | Γραμματόσημα-Stamps

1912-13 Ελληνικά γραμματόσημα | Γραμματόσημα-Stamps

Η Μαρούλα της Λήμνου», της Μαρίας Λαμπαδαριου

Βικιπαίδεια. Κατηγορία:Αρχαία Λήμνος. Υποκατηγορίες

Αυτή η κατηγορία έχει τις ακόλουθες 3 υποκατηγορίες, από 3 συνολικά.

Η Λήμνος, χρονολογικά, κατά σγγραφέα

1.Όμηρος Ιλιάδα (8 B.C.) Book 1 line 593

ῥῖψε ποδὸς τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο,

2.Όμηρος Ιλιάδα (8 B.C.) Book 2 line 722

ἐμβέβασαν τόξων εὖ εἰδότες ἶφι μάχεσθαι. (720)

Λήμνῳ ἐν ἠγαθέῃ, ὅθι μιν λίπον υἷες Ἀχαιῶν

ἔνθ’ ὅ γε κεῖτ’ ἀχέων· τάχα δὲ μνήσεσθαι ἔμελλον

3.Όμηρος Ιλιάδα (8 B.C.) Book 7 line 467

δύσετο δ’ ἠέλιος, τετέλεστο δὲ ἔργον Ἀχαιῶν, (465)

4.Όμηρος Ιλιάδα (8 B.C.) Book 8 line 230

αἰδὼς Ἀργεῖοι, κάκ’ ἐλέγχεα, εἶδος ἀγητοί·

ἃς ὁπότ’ ἐν Λήμνῳ κενεαυχέες ἠγοράασθε, (230)

ἔσθοντες κρέα πολλὰ βοῶν ὀρθοκραιράων

 5.Όμηρος Ιλιάδα (8 B.C.) Book 14 line 230

 6.Όμηρος Ιλιάδα (8 B.C.) Book 14 line 281

τοὺς ὑποταρταρίους οἳ Τιτῆνες καλέονται.

 7.Όμηρος Ιλιάδα (8 B.C.) Book 21 line 40

καὶ τότε μέν μιν Λῆμνον ἐϋκτιμένην ἐπέρασσε (40)

 8.Όμηρος Ιλιάδα (8 B.C.) Book 21 line 46

 9.Όμηρος Ιλιάδα (8 B.C.) Book 21 line 58

 10.Όμηρος Ιλιάδα (8 B.C.) Book 21 line 79

 11.Όμηρος Ιλιάδα (8 B.C.) Book 24 line 753

πέρνασχ’ ὅν τιν’ ἕλεσκε πέρην ἁλὸς ἀτρυγέτοιο,

ἐς Σάμον ἔς τ’ Ἴμβρον καὶ Λῆμνον ἀμιχθαλόεσσαν·

πολλὰ ῥυστάζεσκεν ἑοῦ περὶ σῆμ’ ἑτάροιο (755)

 12. HOMERUS Epic. Odyssea {0012.002} (8 B.C.) Book 8 line 283

 13. HOMERUS Epic. Odyssea {0012.002} (8 B.C.) Book 8 line 294

 14. HOMERUS Epic. Odyssea {0012.002} (8 B.C.) Book 8 line 301

 15. AESCHYLUS Trag. Persae {0085.002} (6-5 B.C.) Line 890

καὶ τὰς ἀγχιάλους ἐκράτυνε

 16. AESCHYLUS Trag. Agamemnon {0085.005} (6-5 B.C.) Line

ὑπερτελής τε, πόντον ὥστε νωτίσαι

 17. AESCHYLUS Trag. Choephoroe {0085.006} (6-5 B.C.) Line

 18. AESCHYLUS Trag. Choephoroe {0085.006} (6-5 B.C.) Line

 19. Θουκυδίδης ιστορίες{0003.001} (5 B.C.) Book 1 chapter 115

 20. Θουκυδίδης ιστορίες{0003.001} (5 B.C.) Book 1 chapter 115

 21. Θουκυδίδης ιστορίες{0003.001} (5 B.C.) Book 2 chapter 47

πρότερον πολλαχόσε ἐγκατασκῆψαι καὶ περὶ Λῆμνον καὶ ἐν

 22. Θουκυδίδης ιστορίες{0003.001} (5 B.C.) Book 3 chapter 5

 23. Θουκυδίδης ιστορίες{0003.001} (5 B.C.) Book 4 chapter 28

 24. Θουκυδίδης ιστορίες{0003.001} (5 B.C.) Book 4 chapter 109

 25. Θουκυδίδης ιστορίες{0003.001} (5 B.C.) Book 5 chapter 8

 26. Θουκυδίδης ιστορίες{0003.001} (5 B.C.) Book 7 chapter 57

 (2) ἔσχεν. Ἀθηναῖοι μὲν αὐτοὶ Ἴωνες ἐπὶ Δωριᾶς Συρακοσίους

 27. Θουκυδίδης ιστορίες{0003.001} (5 B.C.) Book 8 chapter 102

 28. EURIPIDES Trag. Hecuba {0006.007} (5 B.C.) Line 887

 29. EURIPIDES Trag. Troiades {0006.011} (5 B.C.) Line 90

 30. Σοφοκλής Philoctetes {0011.006} (5 B.C.) Line 2