நந்தினி

440 வ ோல்ட்ஸ்
(க்ரைம் நோ ல் மோத இதழின் முதல் இதழோக வம-1986
வ ளி ந்த நோ ல்)

ைோவேஷ்குமோர்

மின்நூலோக்கம் : தமிழ்வநசன்
 1
ஒரு சின்ன குங்குமப் ப ொட்டொய்... வழுக்குப் ொறை
எஸ்டடட் பூரொவும் கனமொய்ப் ரவியிருந்த னிப்புறகறைப்
ொர்த்து மறைத்துப் ட ொயிருந்தது.
டேற்று சொைந்தரம் வறரக்கும் மறைச் சிகரங்களின் டமல்
தூங்கிக் பகொண்டிருந்த ஞ்சு டமகங்கள் பகொத்துக் பகொத்தொய்
கீடே இைங்கிப் ள்ளத்தொக்கின் சரிவுகளில் டமய்ந்து
பகொண்டிருந்தன.
எஸ்டடட்டின் றமைத்திலிருந்த பிரமொண்டமொன டீ
ொக்டரியின் புறக ட ொக்கியிலிருந்து டதயிறை வறு டும்
மணம் சுகமொய்க் கொற்றில் ரவியிருந்தது.
பதொறை துொரத்தில் மறைகளின் இடுப்புகளில் ஒட்டியிருந்த
சின்னச் சின்னத் டதயிறைத் டதொட்டங்கள் டேொக்கி...
தறையில் கவிழ்த்த கூறடடைொடு ப ண்களின் வரிறசபைொன்று
ட ொய்க் பகொண்டிருக்க...
ொரி தன்னுறடை அதிகொறை டேர வொக்கிங்றக
முடித்துக்பகொள்ள எண்ணித் திரும்பினொன்.
பவள்றள நிைப் னிைனிலும் பவள்றள நிை ஷொர்ட்ஸிலும்
ஒரு றை-டமன் மொதிரித் பதரிந்த ொரிக்கு முப் து வைது.
எப் டிச் சீவினொலும் பேற்றியின் ரப்பில் பிடிவொத மொய்
வந்து விழுகிை அந்தக் கிரொப்பின் முடிக்கற்றை ஒரு விடசஷ
அம்சம்.
அவனுறடை கூர்றமைொன சிறிை கண்களுக்கு எதிரொளிறைச்
சீவுகிை ொர்றவ உண்டு. டமல் உதட்டுப் ரப்பு பூரொறவயும்
அறடத்துக் பகொண்டு திவொகியிருந்த அந்தக் ‘கரு கரு’ மீறச,
அவனுறடை மறனவி ேந்தினிக்கு நிரம் டவ பிடிக்கும்.
ரொத்திரி டேரங்களில் அவனுறடை மொர்பின் டமல் கவிழ்ந்து
2 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

பகொண்டு வைது றகயின் டமொதிர விரைொல் அந்த மீறசறை

பேருடிக் பகொண்டிருப் தில் அவளுக்கு ஒரு கிைக்கம்.
அப்புைம்...
“ைடைொ ...! குட் மொர்னிங் ொரி...!”
டதயிறைத் டதொட்டச் சரிவில் இைங்கிக் பகொண்டிருந்த ொரி
நிமிர்ந்தொன்.
ப்ளு ஸ்றக எஸ்டடட்டுக்குச் பசொந்தக்கொரனொன வொசு,
ரத்தநிை ஸ்பவட்டரிலும் க்டர நிை ட ண்டிலும் நின்றிருந்தொன்.
“ைடைொ...! குட் மொர்னிங் வொசு. டகொைம்புத்தூரில் இருந்து
எப்ட ொ வந்டத...?”
“டேத்றதக்கு ரொத்திரி...”
“புதுசொ வொங்கின மில் எப் டி ஓடுது...?”
வொசு ‘ப்ச்...’ என்று பசொன்னட ொது வொயிலிருந்து னிப்புறக
ைந்தது.
“ஒண்ணும் சரியில்றை ொரி... ஆமொ.. இன்னிக்பகன்ன...
இந்டேரத்துக்டக வொக்கிங்றக முடிச்சுக்கிட்டட..?”
“இன்னிக்கு மத்திைொன ஃப்றளட்ை ொம்ட ட ொடைன்...”
“இஸிட்... பிசினஸ் டூரொ...?”
“டேொ... டேொ... ஜொலி டூர்...? என்டனொட ஒய்ஃப் ேந்தினிக்கு
பரொம் ேொளொடவ டூர் கிளம் ணும்னு ஆறச... இந்த ஆஃப்
சீசன்ை ொம்ட ேல்ைொயிருக்கும். புனொவுக்குப் க்கத்துை
டைொனொவொைொன்னு ஒரு இடம். ேம்ம ஊட்டி மொதிரிைொன
க்றளடமட். என்டனொட பிசினஸ் டதொஸ்த் மொணிக்ைொலுக்குச்
பசொந்தமொன ங்களொ ஒண்ணு இருக்கு. ொம்ட யிலிருந்து
திரும் ைப்ட ொ டைொனொவொைொவில் இைங்கி ஒரு வொரம்
தங்கிட்டு வரைொம்னு திட்டம்.”
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 3

“ம்... ம்... ஜமொய்...! கல்ைொணமொன இந்த பரண்டு

வருஷத்துை இப் த்தொன் பமொதல் தடறவைொ டூர் ட ொறீங்க
ட ொலிருக்கு...”
“ஆமொ ...!”
“டகொைமுத்தூர் ட ொய்... ஃபிறளட்ை ட ொறீங்க...?”
“ஆமொ...!”
“விஷ் யூ ஏ டைப்பி ஜர்னி...”
“டதங்க்யூ ...!”
ொரியும் வொசுவும் புன்னறககடளொடு விைகி ேடந்தொர்கள்.
ொரி எதிடர பதரிந்த மறைச்சரிவில் பவடளபரன்று பதரிந்த
தன்னுறடை எஸ்டடட் ங்களொறவ டேொக்கி இைங்கினொன்.
சிை நிமிஷ ேறடக்குப் பின் ங்களொறவ பேருங்கி
வொட்ச்டமனின் பரண்டொவது சல்யூட்றடத் தறைைறசப் ொல்
வொங்கிக் பகொண்டு உள்டள ட ொனொன்.
டைசொய் ஆச்சரிைப் ட்டொன்.
மிஸ் வைபைட் - அவனுறடை ர்சனல் பசக்ரட்டரி -
அந்டேரத்துக்டக வந்து வரடவற் றையில் கொத்திருந்தொள்.
பவளிர் மஞ்சள் நிை கவுனில் அப்ட ொது றித்த ஒரு
சூரிைகொந்தி மொதிரி பதரிந்தொள்.
ஆங்கிடைொ - இந்திைப் ப ண்களுக்டக உரித்தொன ஆப்பிள்
நிைம். அந்த உைரம், அந்தச் பசழுறம, அந்த மொர்புகள்
இவளிடமும் இருந்தன. தமிறேக் குதறிக் குதறிப் ட சொமல்
முழுசொய்ப் ட சினொள்.
“குட் மொர்னிங் ஸொர்.”
“குட் மொர்னிங் மிஸ் வைபைட். என்ன இந்டேரத்துக்டக
வந்துட்டிங்க...”
4 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

வைபைட் கொறையில் டதய்த்த ஒழுங்கொன ல்வரிறசறைக்

கொட்டிச் சிரித்தொள்.
“ இன்னிக்கு நீங்க நிறைை ஃற ல்ஸ்ை றகபைழுத்றதப்
ட ொட டவண்டியிருக்கு ஸொர். நீங்க ொம்ட புைப் ட்டுப்
ட ொயிட்டீங்கன்னொ எல்ைொடம ப ண்டிங் விழுந்துடும்... டஸொ,
இன்னிக்கு ேொன் என்டனொட ஒரு மணி டேரத் தூக்கத்றதத்
திைொகம் ண்ணிக் குளிச்சு முடிச்சுப் புைப் ட்டு வந்துட்டடன்.
நீங்க எத்தறன மணிக்குக் டகொைமுத்தூர் புைப் டறீங்க
ஸொர்...?”
“ ற றேன்...”
“ எனஃப்... அதுக்குள்டள நீங்க ஃற ல்ஸ் முழுவறதயுடம
ொர்த்துக் றகபைழுத்துப் ட ொட்டுடைொம்...”
“ ஃற ல்றஸ எடுத்து றவயுங்க மிஸ் வைபைட் ேொன்
குளிச்சுட்டு வந்துடடைன்...”
சிரித்துக் பகொண்டட உள்டள ட ொனொன் ொரி.
தன்னுறடை அறைக்குள் நுறேந்தொன்.
ேந்தினி இன்னமும் உல்ைன் ட ொர்றவக்குள்
சுருண்டிருந்தொள். அறையின் மூறையிலிருந்த ஹீட்டர்
கம்பிகள் தக்கொளி ஜொம் நிைத்தில் பஜொலித்து, அறைக்குள்
இருந்த கொற்றை உஷ்ணமொய் றவத்திருந்தது.
“ றம ஸ்வீட் ேந்து.” கிசுகிசுப் ொன குரலில்
பசொல்லிக் பகொண்டட அந்த உல்ைன் ட ொர்றவயின்
டமல் இதமொன கனத்டதொடு டர்ந்தொன்.
“ உம்...” முனகினொள் ேந்தினி.
“என்டனொட ேந்துவுக்கு இன்னும் தூக்கம் கறைைறைைொ?”
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 5

“உம்...”
“என்ன உம்..?”
“என்றன நீங்க தூங்க விட்டப்ட ொ மணி எவ்வளவு
பதரியுங்களொ... பரண்டு... ட ொர்றவக்குள்ளிருந்து ேந்தினியின்
குரல் சிணுங்கைொய் பவளிப் ட்டது.
“ேொம் இன்னிக்கு ொம்ட ட ொகப் ட ொடைொம்.
மைந்துட்டிைொ? எந்திரிச்சு சீக்கிரமொ எல்ைொத்றதயும் ட க்
ண்ணு...”
“டேத்து ரொத்திரிடை ட க் ண்ணிைொச்சு...”
தில் இன்னமும் ட ொர்றவக்குள்ளிருந்டத வந்தது. ொரி
ட ொர்றவறை உருவினொன்.
ேந்தினி தூக்கம் ொக்கி றவத்திருந்த கண்கறளச் சிரமப் ட்டு
மைர்த்திக் பகொண்டு சிரித்தொள்.
“குட் மொர்னிங் என் அருறமக் கணவடர!”
“ம்... எந்திரி... ஒரு புஷ் மூட்றடறைத் தூக்குகிை மொதிரி
அவறளத் தூக்கி உட்கொர றவத்தொன்.
அப் டி உட்கொர்ந்த ேந்தினி பவள்றளப் பூக்கள் ஓடிை நீை
நிை றேட் கவுனில் இருந்தொள். ப ண்களுக்கு இருக்க டவண்
டிை உைரம். ஒரு அேகொன ப ண்ணுக்கு இருக்க டவண்டிை
நிைம். மிக அேகொன ப ண்ணுக்கு இருக்க டவண்டிை கண்கள்.
மிக மிக அேகொன ப ண்களுக்கு இருக்க டவண்டிை அத்தறன
அயிட்டங்களும் அவளிடம் இருந்தன.
அேகொக இருக்கும் ேந்தினிறைப் ற்றி இன்பனொரு
விஷைமும் பசொல்ை டவண்டும். ேந்தினிக்கு நிரம் ைந்த
சு ொவம். அம்புலிமொமொவில் வரும் மொைொஜொல் கறதகறளப்
டித்துவிட்டு, அதில் வரும் சூன்ைக்கொரிக்கொகப் ைப் ட்டு
6 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

கணவறனக் கட்டிப் பிடித்துக் பகொண்டு தூங்கு வள்.

சினிமொவுக்குப் ட ொனொல் கதொேொைகனிடம் அடி வொங்கி
ரத்தம் ஒழுக ஓடும் வில்ைனின் அடிைொளுக்கொக “அய்டைொ
ொவம்ங்க...” என்று ரிதொ ப் டு வள். கட்டிலுக்குக் கீடே
ஒரு கரப் ொன் பூச்சிறைப் ொர்த்து விட்டொல், அந்த ரொத்திரி
பூரொவும் - ேடுேடுடவ விழித்துக் கட்டிலுக்குக் கீடே மிரண்டு
ட ொன ொர்றவடைொடு குனிந்து குனிந்து ொர்ப் வள்.
“என்னங்க...?” என்ை டி ொரியின் மடிமீது மறு டியும்
மல்ைொந்து விழுந்தொள் ேந்தினி.
“என்ன ேந்து...?”
“ேொம ம் ொய் ட ொயிட்டு எப்ட ொ திரும்பி வர்டைொம்?”
“எப் டியும் த்து ேொளொயிடும்...”
“ ம் ொய்ை எனக்கு என்ன வொங்கித் தரப் ட ொறீங்க?”
“நீ எது டகட்டொலும்...”
“அப் டீன்னு இப் பசொல்லிட்டு.... அங்டக ட ொய்
பேத்திறைத் டதய்ச்சுட்டு டைொசறன ண்ணக் கூடொது...”
“மொட்டடன்...”
“எனக்கு என்ன டவணும்கிைறத இப் டவ பசொல்லி
டட்டுமொ?”
“ம்... பசொல்லு...”
“ ம் ொய், ஜடவரி ஜொர்ை டைட்டஸ்ட் றடமண்ட்ஸ்
நிறைை வந்திருக்குமொம்... நிறைை றடமண்ட்ஸ் பவச்சு
பேக்ைஸ் ஒண்ணு எனக்கு டவணும்...”
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 7

“ேொன் பசத்டதன்...”
“ ொர்த்தீங்களொ... இப் டவ... ஜகொ வொங்கறீங்கடள...”
“றடமண்ட்ஸ் என்ன ட்டொணிக் கடறைைொ ேந்து...? ஒரு
கல்லுக்டக த்தொயிரம், இரு தொயிரம்னு விறை பசொல்லு
வொன்... பேக்ைறஸக் டகட்டொ ை ைட்ச ரூ ொய் பசொல்
லுவொன்."
“சரி பேக்ைஸ் டவண்டொம்... றவரக் கம்மல்...”
“இப் க் டகட்டிடை... இது புத்திசொலித்தனம்.”
“நீங்க வொக்கிங்றக முடிச்சுட்டு வந்தொச்சொ?”
“ஆச்சு...”
“பரண்டு ட ரும் ஒண்ணொடவ குளிச்சுடைொமொ?”
“ ரம சந்டதொஷம்...”
“ஆறசறைப் ொருங்க... நீங்க ட ொய் பமொதல்ை குளிைறை
முடிச்சுட்டு வொங்க... ேொன் ட க் ண்ணி பவச்சிருக்கிைறத
பைல்ைொம் மறு டியும் ஒரு தடறவ பசக் ண்ணிக்கிடைன்...”
றேட் கவுனின் முடிச்றச இறுக்கிக் கட்டிக் பகொண்டட
கட்டிலினின்றும் கீடே இைங்கினொள் ேந்தினி.
எதிர்ப்புை ஜன்னலின் வழிடை டதொட்டம் பதரிந்தது.
நிறைை டரொஜொச் பசடிகள். கிறளக்குக் கிறள ஏரொளமொன
பூக்கள். ட ொனஸொய் சின்ன றஸஸிலும், ப ரிை றஸஸிலும்
டரொஜொ பமொட்டுகள்.
ஜன்னல் அருடக ட ொய் நின்ைொள்.
டதொட்டக்கொரக் கிேவன் ேஞ்சன் றகயில் நீளமொன
கடப் ொறைடைொடு டரொஜொச் பசடிகளுக்கு மத்தியில் எறதடைொ
டதடிக் பகொண்டிருந்தொன்.
8 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

“ேஞ்சொ...”
கிேவன் கடப் ொறைடைொடு திரும்பிப் ொர்த்தொன். ஜன்னல்
கம்பிகளுக்கு மத்தியில் பதரிந்த ேந்தினியின் முகத்றதப்
ொர்த்துவிட்டு ஒரு அவசரக் கும்பிடு ட ொட்டொன்.
“ேஞ்சொ... என்னத்றதத் டதடடை?”
“எலிம்மொ...”
“எலிைொ..?”
“ஆமொம்மொ... பவளிடையிருந்து எப் டிடைொ ஒரு எலி ேம்மத்
டதொட்டத்துக்குள்ளொர பூந்துடுச்சு... ேொறைஞ்சு பசடிகறள
ேொசம் ண்ணிடுச்சு. அறதக் பகொல்ைதுக்கொகத்தொன் டதடிட்
டிருக்டகன்...”
“டசச்டச... பகொல்ைப் ட ொறிைொ? ொவம் விட்டுடு...”
“ ொவம்ன்னு விட்டுட்டொ பசடிபைல்ைொம் ேொசமொ
யிடும்மொ... கொறையிடைடை ப ரிை அய்ைொ ொர்த்துட்டு
சத்தம் ட ொட்டொரு...”
அவன் ட சிக் பகொண்டிருக்கும்ட ொடத - டரொஜொச் பசடிக
ளுக்கு மத்தியில் இருந்த இறடபவளியில் - ஒரு சொண் நீளத்
தில் கன்னங்கடரபைன்று அந்த எலி ஓடிைது.
ொர்த்துக் பகொண்டிருந்த ேந்தினியின் முதுகுத் தண்டில்
குறுகுறுபவன்று சிலிர்ப் ொய் ஒரு உணர்ச்சி.
சுவடரொரமொய் ஓடுகிை அந்த எலிறைப் ொர்த்தொள், ேந்தினி.
டதொட்டக்கொரக் கிேவன் அந்த எலிக்குப் பின்னொடை
கடப் ொறைறை உைர்த்திக் பகொண்டு ஓடினொன்.
ேந்தினி கத்தினொள்.
“ேஞ்சொ.... அந்த எலிறை விட்டுடு! ொவம் பகொன்னு
டொடத...!”
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 9

கிேவன் அவளுறடை குரறைக் கொதிடைடை ட ொட்டுக்

பகொள்ளொமல் கடப் ொறைடைொடு பதொடர்ந்தொன். எலி ஊர்ந்து
ட ொய் ஒரு ப ரிை கல்லுக்குப் பின்னொல் மறைை முைன்றும்
முடிைொமல் பவளிப் ட, கிேவன் கடப் ொறைறை உைர்த்தி ஒரு
ட ொடு ட ொட்டொன்.
“ேச்...”
ஆனொல் குறி தப்பிவிட - எலி வந்த திறசயிடைடை திரும்பி
ஓடிைது.
கிேவன் டகொ மொகி எலியின் பின்னொல் மீண்டும் ஓடினொன்.
“ேஞ்சொ... டவண்டொம். அறதக் பகொன்னுடொடத! உயிடரொட
புடிச்சு பவளிடை எங்டகைொவது பகொண்டு ட ொய் விட்டுடு...”
ேஞ்சனின் கொதில் அந்த வொர்த்றதகள் விழுந்தொல் தொடன...?
டரொஜொச் பசடிகறள விைக்கிக் பகொண்டு ொர்றவறை
உன்னிப் ொக்கி - கீடே குனிந்து ொர்த்த டிடை கடப் ொறை
டைொடு எலிறைத் பதொடர்ந்தொன்.
சுவரின் எல்றை வறர ஓடிை அந்த எலி அதற்கப்புைம்
எந்தப் க்கம் ஓடுவது என்கிை திறகப்பில் ஒரு விேொடி நின்று
டைொசித்துத் திரும் -
‘ேச்...’ ேஞ்சனின் றகயிலிருந்த கடப் ொறை அதன் உடம்பில்
திை -
“கீச்ச்ச்ச்...”என்ை சத்தத்டதொடு தன் உடம்பிலிருந்த ரத்தத்றத
ேொைொ க்கமும் பதளித்தது அந்த எலி.
கடப் ொறையின் கூர்றமயில் ஒட்டிக் பகொண்டு ஸ்டைொ
டமொஷனில் துடித்த அந்த எலியின் கறுப்பு உடம்பிலிருந்து
பசஞ்சிவப் ொய் ரத்தம் பசொட்ட -
ஜன்னல் வழிடை ொர்த்துக் பகொண்டிருந்த ேந்தினி ‘வீச்ச்ச்...’
10 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

என்ை அைைடைொடு - கண்ணின் ொறவகள் டமல் டேொக்கிச்

பசருகிக் பகொள்ள, தளர்ந்து ட ொய்ச் சொய்ந்தொள்.
ொத்ரூமில் குளிக்க ஆைத்தம் பசய்து பகொண்டிருந்த ொரி
ேந்தினியின் அைைறைக் டகட்டுப் டீபரன்று கதறவத்
திைந்த டி -
பவளிடை ஓடி வந்தொன்.

2
ஐநூற்று பசொச்ச கிடைொ மீட்டர் தூரம் ரொத்திரி பூரொ ஓடி
- உடம்பு முழுக்கப் புழுதிறை கிளப்பிக் பகொண்டு வந்து
நின்ைது திருவள்ளுவர் ஸ். விடிந்தும் விடிைொத மசமசப் ொன
டேரம்.
வீர த்திரன், ைணப் ட்ட அசதிைொன உடம்ட ொடு - வைது
றகயில் ஒரு ப ரிை சூட்டகறஸயும் இடது றகயில் ஒரு சிறிை
சூட்டகறஸயும் எடுத்துக் பகொண்டு கீடே இைங்கினொன்.
வீர த்திரனுக்கு திடகொத்திரமொன சரீரம். அந்த இரு த்
றதந்து வைதிடைடை முப் து வைது உடம்புக்கு வலு பதரிந்
தது. அகைமொன முகத்தில் அரிவொள் மீறச பிரதொனமொய்த்
பதரிந்தது. கண்களில் ரொத்திரி முழுவதும் தூங்கொத கறளப்புத்
பதரிந்தது.
ஸ் ஸ்டொண்ட்றடக் கடந்து பதருவுக்கு வந்தவறனக்
கொத்திருந்த ஆட்டடொ டிறரவர்கள் பமொய்த்துக் பகொண்
டொர்கள்.
“எங்டக ஸொர் ட ொகணும்...?”
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 11

வீர த்திரன் திபைொன்றும் ட சொமல் எதிடர பதரிந்த சிட்டி

ஸ் ஸ்டொப்ற டேொக்கி ேடந்தொன். ஒரு ஆட்டடொ டிறரவர்
மட்டும் விடொப்பிடிைொய்த் பதொடர்ந்து வந்தொன்.
“வொங்க ஸொர்! ஆட்டடொவில் ட ொயிடைொம்...”
“ேொன் பசொல்ை இடத்துக்கு உன்டனொட ஆட்டடொ வரொது.”
“எங்டக ஸொர் ட ொகணும்...?”
“ேரசிம்மேொைக்கன் ொறளைம்...!”
ஆட்டடொ டிறரவர் பின்வொங்கினொன்.
“ட ொகப் திறனஞ்சு கிடைொ மீட்டர்... வரப் திறனஞ்சு
கிடைொ மீட்டர். பமொத்தம் முப் து கிடைொ மீட்டர். நீங்க
டவுன் ஸ்ஸிடைடை ட ொயிடுங்க ஸொர்...”
“பதரியும்... நீங்க வரமொட்டீங்கன்னு... அதொன் ேொன்
ஆட்டடொவில் ஏைறை.... இந்டேரத்துக்கு டவுன் ஸ்
இருக்கொ?”
“இருக்கும் ஸொர்... ட ொய்ப் ொருங்க...”
வீர த்திரன் ேடந்தொன்.
அந்த விடிைற்கொறை டவறளயில் டகொறவ பகொஞ்சம்
பகொஞ்சமொய் உயிர் ப ற்றுக் பகொண்டிருந்தது. டவுன் ஸ்கள்
முகப்பு விளக்குகடளொடு ட ொத்தனூறரயும் ஒண்டிப்புதூறரயும்
ொர்க்கப் ட ொய்க் பகொண்டிருந்தன.
ேனி ட ொகும் டசரன் ஸ் ஒன்று பமதுவொய் ஊர்ந்து
பகொண்டிருக்க புட்ட ொர்டில் நின்றிருந்த கண்டக்டர்,
“ ேனி... ேனி...” என்று கத்திக் பகொண்டிருந்தொர்.
ைொடரொ ஒருவர் டவகமொய் ஓடி வந்து “இந்த ஸ் ேனிைொ
ட ொகுது?” என்று டகட்டொர்.
12 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

“ஆமொய்ைொ ... ஏறு... ஏறு...”

“இதுக்கு முன்னொடி வண்டி கிறடைொதொ?”
“ஏய்ைொ... இதுதொன் பமொத வண்டின்னு பசொல்டைன். நீ
அர்த்தமில்ைொடம இதுக்கு முன்னொடி வண்டி இருக்கொன்னு
டகட்கிறிடை?”
அந்த ஆள் ஸ்ஸில் ஏைொமல் கம்பிறைப் பிடித்துக்
பகொண்டட டமலும் டகட்டொர்.
“டகொைம்புத்தூரிலிருந்து ேனிக்கு ஒரு ஆளுக்கு என்ன
சொர்ஜ் ஆவும்...?”
“ஒம் து ரூ ொைொவும்.... ஏறி உட்கொர்ய்ைொ...” கண்டக்டர்
எரிச்சடைொடு கத்த, அந்த ஆள் ஏைொமல் பசொன்னொர். “அப்ட ொ
திபனட்டு ட ருக்கு நூத்தி அறு த்தி பரண்டு ரூ ொ
ஆவும்...?”
“நீங்க பமொத்தம் திபனட்டு ட ர் இருக்கீங்களொ? கூட்டி
வொய்ைொ அத்தறன ட றரயும்.... ஸ் கிளம் ை டேரமொச்சு...”
“இப் ைொரும் ேனிக்குப் ட ொகறை கண்டக்டர்... வர்ை
வொரம் என் ற ைனுக்கு ேனியிை பவச்சு முடி எைக்கப்
ட ொடைன். பசொந்தக்கொர ஜனம் ஒரு திபனட்டு ட றரக்
கூட்டிட்டுப் ட ொகணும்... அதொன் உங்கறள விசொரிச்டசன்.”
அந்த ஆள் பசொல்லிவிட்டு எதிடர வந்த மலுமிச்சம் ட்டி
ஸ்றஸ டேொக்கி ஓட - ேனி கண்டக்டர் “சொவ... கிரொக்கி...”
என்று பசொன்னடதொடு திருப்திைறடைொமல், ஒரு மகொ
டமொசமொன பகட்ட வொர்த்றதறையும் டசர்த்துச் பசொன்னொர்.
வீர த்திரன் சிரித்துக் பகொண்டட - சிட்டி ஸ் ஸ்டொண்ட்
றடத் பதொட்டு ேரசிம்மேொைக்கன் ொறளைம் ட ொகும்
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 13

ஸ்றஸத் டதடினொன்.
32-ஜி ேகர்ந்து பகொண்டிருக்க ஓடிப் ட ொய் ஏறினொன்.
ஸ்ஸில் ேொன்றகந்து ட ர்கடள இருந்தொர்கள். கண்டக்
டரிடம் கொறசக் பகொடுத்து டிக்பகட் வொங்கிக் பகொண்டு
ஜன்னடைொரமொய் உட்கொர்ந்தொன்.
முப் து நிமிஷப் பிரைொணம்.
ஸ் ேரசிம்ம ேொைக்கன் ொறளைத்தில் நின்ை ட ொது
விடிகொறை இருட்டு நிறைை கறரந்து ட ொயிருந்தது. ஸ்
ஸ்டொண்டில் இருந்த டவப் மரத்தில் கொகங்கள் ஏக
இறரச்சலிட்டுக் பகொண்டிருந்தது.
வடிடவைன் டீ ஸ்டொல் அந்டேரத்துக்டக திைக்கப் ட்டு
ொய்ைர் கனப்பு சிவப் ொய்த் பதரிந்தது. துடிைலூர் சந்றதக்குப்
ட ொக டவண்டிை சொமந்திப் பூக்கள் கூறட கூறடைொய் ஸ்
ஸ்டொப்பில் கொத்திருந்தன.
கமல் டைர்கட்டிங் சலூனில் கிேவனொர் ஒருவர் உட்கொர்ந்து
தொன் ஒரு வருட கொைமொக வளர்த்து வந்த தொடி, மீறசறை
இேந்து பகொண்டிருந்தொர்.
டவப் மரத்துக்குக் கீடே தினத்தந்தி ட ப் ர் சுடச் சுட
விற் றனைொகிக் பகொண்டிருந்தது.
வீர த்திரன் சூட்டகஸ்கடளொடு இைங்கினொன்.
தொன் இந்த ஊறர விட்டுப் ட ொன ஒரு வருட கொைத்தில்
எந்த மொற்ைமும் ஏற் டொமல் அப் டிடை இருந்த ேரசிம்
மேொைக்கன் ொறளைத்றதப் ொர்த்து ஆச்சரிைப் ட்டொன்.
ேடந்தொன்.
ஸ் ஸ்டொண்டில் இருந்த பசொற் க் கூட்டமும் அவறனடை
ொர்த்தது. அவனுறடை முதுகுக்குப் பின்னொல் ைொடரொ
இரண்டு ட ர் ட சிக் பகொண்டொர்கள்.
14 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

“சம்முவம்! ட ொைது ைொரு... வீர த்திரனொ?”

“அப் டித்தொன் பதரியுது...”
“எங்டக ட ொயிருந்தொன் இத்தறன ேொளும்?”
“ைொருக்குத் பதரியும்?”
“திடீர்ன்னு வந்திருக்கொன்... விஷைம் பதரிஞ்சு வந்திருக்
கொனொ? பதரிைொடம வந்திருக்கொனொ?”
“விஷைம் பதரிைொம இருக்குமொ...? அதொன் ட ப் ர்கொரன்
ட ொட்டடொடவொட த்தி த்திைொப் ட ொட்டொடன...”
என்ன பசொல்கிைொர்கள் இவர்கள்?
ேடந்து பகொண்டிருந்த வீர த்திரன் நின்று அவர்கறளப்
திரும்பிப் ொர்த்தொன். ட சிக் பகொண்டிருந்த இரண்டு ட ரும்
வொய்கறளக் கப்ப ன்று மூடிக் பகொண்டொர்கள்.
வீர த்திரன் பதொடர்ந்து வந்தொன்.
வொசறைக் கூட்டி... தண்ணீர் பதளித்துக் பகொண்டிருந்த
ப ண்கள் வீர த்திரன் வருவறதப் ொர்த்ததுடம தண்ணீர்
பதளிப் றத நிறுத்திவிட்டு ஸ்தம்பித்துப் ட ொய் அவறனடை
ொர்த்தொர்கள்.
“ஏன்... என்றன இப் டிப் ொர்க்கிைொர்கள்?”
சூட்டகஸ்கறளச் சுமந்த டிடை அந்த நீளமொன பதருறவக்
கடந்து மொரிைம்மன் டகொயில் வீதிறைத் பதொட்டொன். வீதியின்
துவக்கத்திடைடை ப ரிதொய்க் கட்டப் ட்டிருந்த தண்ணீர்
டடங்க்கின் டமல் ஞ்சொைத்தின் சொர்பில் ப ொருத்தப் ட்ட
டரடிடைொ “டவளொண்றம விரிவொக்கப் ணிைொளர்களுக்கு...”
எறதடைொ அறிவிப்பு பசய்து பகொண்டிருந்தது.
தண்ணீர் டடங்க்குக்குக் கீடே நின்று தண்ணீர் பிடித்துக்
பகொண்டிருந்த ப ண்கள் வீர த்திரறனப் ொர்த்ததும் அது
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 15

வறரக்கும் ட சிக் பகொண்டிருந்த சினிமொ விவகொரத்றத விட்டு

விட்டு, அவறனப் ற்றிப் ட ச ஆரம்பித்தொர்கள். கீழ்
ஸ்தொயியில் பதளிவில்ைொத கிசுகிசுப் ொன குரல்கள்.
தண்ணீர் நிரம்பிை குடத்றத எடுத்து இடுப்பில் றவத்த டி
ேடந்த ப ொன்னுசொமி வொத்திைொரின் மகள் ைட்சுமி
வீர த்திரறனப் ொர்த்ததும் புன்னறகத்தொள்.
“அண்டண!” என்ைொள்.
“என்னம்மொ ைட்சுமி, பசௌக்கிைமொ?”
“பசளக்ைந்தொண்டண...!”
“அப் ொரு?”
“அப் ொரும் பசளக்கிைந்தொன்... இத்தினி ேொளொ எங்கண்டண
ட ொயிருந்தீங்க...?” ைட்சுமி அவடனொடு இறணந்து ேடந்த
டிடை டகட்டொள்.
“அறதடைம்மொ டகட்கிை...? சம் ொதிக்கத் துப்பில்ைொதவன்....
அம்மொறவயும் தங்கச்சிறையும் கொப் ொத்த வக்கில்ைொதவன்னு
ஊர்ப் ஞ்சொைத்து என்றனக் டகவைமொப் ட சினறதத்
தொங்கிக்க முடிைொடம... ேொலு கொசு சம் ொதிக்கணும்ங்கிை
பவறியில் ஊறர விட்டு ஓடிப் ட ொடனன். இப்ட ொ ேொலு
கொடசொட திரும்பி வந்திருக்டகன்... என்டனொட தங்கச்சி
ொர்வதியும் அம்மொவும் இப்ட ொ எப் டி இருக்கொங்க
ைட்சுமி...?”
“அ...ண்...டண...!” ைட்சுமி தட்படன்று நின்ைொள்.
“என்னம்மொ...?”
“உ... உங்களுக்கு விஷைம் பதரிைொதொ அண்டண?”
“விஷைமொ? என்ன விஷைம்?”
16 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

“உங்கம்மொவும் தங்கச்சி ொர்வதியும்... பச.. பச... பசத்துப்

ட ொயிட்டொங்க...”
வீர த்திரனின் றகயிலிருந்த இரண்டு சூட்டகஸ்களும் ேழுவி
உருண்டன. வொய் தன்னிச்றசைொகத் திைந்து பகொள்ள உதடுகள்
துடித்தன.
“பச... பசத்துட்டொங்களொ...?”
“ஆமொ... பரண்டு வொரத்துக்கு முந்தி...”
“எ.. எ... எப் டி...?”
“குடிறச... எரிஞ்சு ட ொயி...”
“அம்மொ... ஆ...! ொர்வதி ஈஈஈ...” வீறிட்ட வீர த்திரன்
தன் வீட்டுக் குடிறச இருந்த திக்றக டேொக்கி ஓடினொன்.
றகயில் பசம்ட ொடு ப ொட்டல் பவளிகறளத் டதடிப்
ட ொய்க் பகொண்டிருந்த ஜனங்கள் அவறன டவடிக்றக ொர்க்க
பதரு ேொய்கள் அவறனப் ொர்த்துக் குறரத்தன.
நிமிஷ டேர ஓட்டம். வீடு இருந்த இடத்றதத் பதொட்டொன்.
மனசுக்குள் வலி திமிறிைது.
குடிறச இருந்த இடத்தில் தீப் ட்டுக் கரிந்த குட்டிச்
சுவர்கள் மட்டும் நின்றிருந்தது. குடிறசயின் சொம் ல்
மண்டணொடு மண்ணொய்க் கைந்து பகட்டிப் ட்டிருந்தது.
ொதி எரிந்து ட ொன மூங்கில் கம்புகறள ஓர் ஓரமொய்க்
குவித்திருந்தொர்கள்.
கண்களில் நீர் திரள வீட்றடடை சுற்றிச் சுற்றி வந்தொன்
வீர த்திரன். திடீபரன்று அவனுறடை டதொளின் டமல் ஒரு
றக விழுந்தது.
கடணசமூர்த்தி.. அவனுறடை ொல்ைகொை ேண் ன் இறுகிப்
ட ொன முகத்டதொடு நின்றிருந்தொன். கடணசமூர்த்தி ஒரு
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 17

டவறையில்ைொப் ட்டதொரி... டவறை கிறடக்கொததொல்

கவர்பமண்றடத் திட்டிக் பகொண்டும் ஏடதொ ஒரு மன்ைத்றத
அறமத்துக் பகொண்டும் உரத்த சிந்தறனகறளப் ற்றிப் ட சிக்
பகொண்டும் இருப் வன்.
“வொடொ... வீர த்திரொ...!” வீர த்திரனின் டதொறளப் ற்றி
தன்னுறடை வீட்டுத் திண்றணக்கு இழுத்துக் பகொண்டு
ட ொனொன் கடணசமூர்த்தி.
வீர த்திரன் புைம்பினொன்.
“டடய்.... கடணசொ... எப் டிடொ... என்டனொட அம்மொவும்
ொர்வதியும் குடிறசயில் தீப்புடிச்சுச் பசத்தொங்க...?”
கடணசமூர்த்தி கசப் ொய்ப் புன்னறகத்தொன்.
“அடுப்புத்தீ... கூறர விரிச்சுை ட்டுத் தீப்பிடிச்சதொ
ட ொலீஸ் பசொல்ைொங்க... ஊர் ஜனங்களும் அப் டித்தொன்
நிறனச்சுட்டிருக்கொங்க... ஆனொ என்றனப் ப ொறுத்தவறரயில்
ேொன் அப் டி நிறனக்கறை...”
வீர த்திரன் விசுக்பகன்று அவறன ஏறிட்டொன். கண்களில்
இருந்த நீறர அவசர அவசரமொய்த் துறடத்துக் பகொண்டொன்.
“நீ என்னடொ நிறனக்கிடை...?”
“திட்டம் ட ொட்டுப் ண்ணின பகொறைன்னு ேொன்
நிறனக்கிடைன்...”
“பகொறைைொ?...”
“பகொறைடைதொன்... அசந்து தூங்கிட்டிருந்த உங்க அம்மொ
றவயும் ொர்வதிறையும் குடிறசக்குள்டள பவச்சு பவளிப்
க்கமொ பூட்டிக்கிட்டுத் தீ பவச்சு உயிடரொட பரண்டு ட றர
யும் பகொளுத்தினொ அதுக்குப் ட ரு பகொறை தொடன..?”
18 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

முகம் பூரொவும் ரத்தச் சிவப் ொனொன் வீர த்திரன்

உறுமினொன்.
“தீ பவச்சது ைொரு...?”
அக்கம் க்கம் ொர்த்துக் பகொண்டு பமல்லிை குரலில்
பசொன்னொன், கடணசமூர்த்தி.

3
அன்றைக்குக் கொறை வந்த த ொல்கறளப் பிரித்து அரசொங்க
வொசறன வீசும் கடிதங்கறளப் டித்துக் பகொண்டிருந்தொர்
பஜயில் சூப் ரின்படண்ட் ொண்டுரங்கன்.
பதொப்பி றவத்து றவத்து அமுங்கிப் ட ொன ேறர
கிரொப்ட ொடு பதரிந்த ொண்டுரங்கனுக்கு வரப்ட ொகிை வருஷம்
ரிறடைர்பமண்ட் வருஷம்.
கொக்கி யூனிஃ ொர்ம்கறளப் ட ொடும்ட ொடத இருதைங்கறளக்
கேற்றி றவத்து விடுகிை ஆபீஸர்களுக்கு மத்தியில் இவர்
பகொஞ்சம் வித்திைொசமொனவர். சுை த்தில் ஈரம் கசிகிை மனம்
இவருக்கு...
தமிழ் ேொட்டின் எல்ைொச் சிறைச்சொறைகளிலும் தைொ ஐந்து
வருஷம் டவறை ொர்த்துக் கறடசிைொய் இந்தக் டகொறவ
சிறைச்சொறையில் சர்வீறஸ முடிக்கக கொத்திருப் வர்.
த ொல்கறளப் ொர்த்துக் பகொண்டட வந்தவரின் ொர்றவ
சட்படன்று அந்தக் கடிதத்தில் டதங்கிைது.
‘அட!’ என்கிை ொவறனயில் பேற்றிறைக் கீறிக்பகொண்டட
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 19

இண்டர்கொமின் ரிஸீவறர எடுத்தொர்.

படப்டி சூப் ரின்படண்ட் அருள்ரொஜின் அறையில் இருந்த
இண்டர்கொம் கத்திைது. அவர் எடுத்தொர்.
“ஸொர்...” என்ைொர்.
“மிஸ்டர் அருள்ரொஜ்! என்டனொட ரூம் வறரக்கும் பகொஞ்சம்
வந்துட்டுப் ட ொறீங்களொ?”
“வர்டைன் ஸொர்.”
“ஆன் த டவ... ‘எம்’ பஸல்லுக்குத் தகவல் அனுப்பி
ப்ரிஸ்னர் மொைொண்டிறை என்டனொட ரூமுக்குக் கூட்டிட்டு
வரச் பசொல்லுங்க...”
“எஸ்... ஸொர்!”
இண்டர்கொமின் ரிஸீவறரக் கீடே றவத்து விட்டு பேற்றிறை
மறு டியும் டதய்த்த டி அந்தப் ழுப்பு நிைக் கொகிதத்தில்
ஒட்டியிருந்த எழுத்துக்கறளடை ொர்த்துக் பகொண்டிருந்தொர்
ொண்டுரங்கன்.
அருள்ரொஜ் ஒரு சல்யூட்டடொடு உள்டள வந்தொர்.
“பீ... ஸீட்டட் அருள்ரொஜ்!”
அருள்ரொஜ் உட்கொர்ந்தொர்.
“மொைொண்டிறை அறேச்சுட்டு வரச் பசொன்னீங்களொ?”
“பசொல்லியிருக்டகன் ஸொர்...”
ொண்டுரங்கன் பமல்லிை குரலில் பசொன்னொர்.
“படல்லியிலிருந்து ஆர்டர் வந்தொச்சு அருள்ரொஜ்.”
“ஃ ொர் வொட் ஸொர்?”
ொண்டுரங்கன் வொறைத் திைந்து தில் பசொல்வதற்குள்
கதவுக்கு பவளிடை இரும்புச் சங்கிலிகள் கைகைக்கும் சத்தம்
20 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

டகட்டது.
“மொைொண்டி வர்ைொன்.”
மொைொண்டிறை அறேத்து வந்த வொர்டன் விறைப் ொன
சல்யூட்கறள விநிடைொகிக்க மொைொண்டி ொண்டுரங்கறனப்
ொர்த்துக் டகொணல் சிரிப்பு சிரித்தொன்.
மொைொண்டிக்கு ரொட்சஸ உருவம். றககளிலும் கொல்களிலும்
அடமொகமொன டரொமப் யிர். பமொட்றட அடித்த தறை.
அகைமொன பேற்றிக்குக் கீடே ரத்தத்தில் மிதக்கிை மொதிரிைொன
பசக்கச் பசடவபைன்ை விழிகள்.
முன்வரிறசப் ற்கள் இல்ைொமல் அவன் சிரிக்கும்ட ொது
ொர்ப் வர்களின் வயிற்றில் ை ஊசி இைங்கும். சொரொைக்
கறடயில் ஏற் ட்ட ஒரு சின்னத் தகரொறின் கொரணமொக
அதீதமொய் ஆத்திரப் ட்ட மொைொண்டி ஆட்றட அறுக்கிை
பவட்டுக் கத்திைொல் எட்டுப் ட றர கண்டம் துண்டமொய்
பவட்டிப் ட ொட்டொன்.
“மொைொண்டி...”
சூப் ரின்படண்ட் ொண்டுரங்கன் கூப்பிட, மொைொண்டி தன்
றகச் சங்கிலிகள் கைகைக்க நிமிர்ந்தொன்.
“என்ன ஸொர்?” என்ைொன், அைட்சிைமொய்.
“உன்றனத் தூக்குை ட ொடச் பசொல்லி உத்தரவு வந்தொச்சு...”
“சந்டதொஷம்...”
“ேொறளக்குக் கொறையிை அஞ்சு மணிக்கு...”
“ ரம சந்டதொஷம்.”
“உன்டனொட கறடசி ஆறச ஏதொவது இருந்தொ பசொல்லு!”
மொைொண்டி சிரித்தொன்.
"ேொறளக்குக் கொறையிை அஞ்சு மணிக்குத் தூக்குக் கயித்
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 21

துக்கு என்றனக் பகொண்டுட்டுப் ட ொகும்ட ொது என்டனொட

கறடசி ஆறசறை ஒரு ட ப் ர்ை எழுதித் தர்டைன்...”
“ஏன் இப் டவ பசொல்ை மொட்டிைொ..?”
“மொட்டடன்.”
“ஏன்?”
“பசொன்னொலும் ஒரு பிரடைொசனமும் இல்றை...”
பஜயில் சூப் ரின்படண்ட் ொண்டுபரங்கனும் படபுடி
அருள்ரொஜும் மொைொண்டிறை ஆச்சரிைமொய்ப் ொர்த்தொர்கள்.
அவன் டமொவொறைச் பசொறிந்து பகொண்டு எங்டகொ ொர்த்தொன்.

4
ொத்ரூறம விட்டு பவளிடை ஓடி வந்த ொரி,
ஜன்னடைொரமொய் மைங்கிக் கிடக்கும் ேந்தினிறைப் ொர்த்ததும்
அதிர்ந்து ட ொனொன்.
“ேந்து... ேந்து...”
அவளருடக ஓடிப் ட ொய்க் குனிந்து ேந்தினிறை இரண்டு
றககளொலும் அள்ளிக் பகொண்டு டுக்றகக்கு வந்தொன்...
கிடத்தினொன்.
ேந்தினியின் அைைறைக் டகட்டுப் ொரியின் அப் ொ
வொகீசனும், அம்மொ ரிமளமும், க்கத்து அறையிலிருந்து ஓடி
வர - மொடியிலிருந்து ொரியின் தம்பி விமலும் அவனுறடை
மறனவி பசொப்னொவும் தடதடத்து வந்தொர்கள்.
“டடய்... ொரி... ேந்தினிக்கு என்னடொ ஆச்சு...?” - ரிமளம்
22 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

டகட்டொள்.
“பதரிைல்டைம்மொ...!”
“இவன் ஏதொவது ைமுறுத்தி இருப் ொன்...” வொகீசன்
பசொன்னொர்.
“இல்டைப் ொ... ேந்தினி சத்தம் ட ொட்டப் ேொன் ொத்ரூம்ை
இருந்டதன்.”
“ ொச்றசடைொ... கரப் ொன் பூச்சிடைொ அக்கொவுக்குப்
க்கத்துை ஓடியிருக்கும். அக்கொ உடடன ைந்து அைறி
யிருப் ொங்க...”
விமல் ஓடிப்ட ொய் வொட்டர் ஜக்றகக் பகொண்டு வந்து
உள்ளங்றகயில் பகொஞ்சம் ட ொல் தண்ணீர் வொர்த்து ேந்தினி
யின் முகத்தில் விசிறினொன்.
ேந்தினியின் முகம் உணர்ச்சிக்கு வந்தது. பமல்ை பமல்ைக்
கண்கறள மைர்த்தினொள்.
“ேந்து... ேந்து...” என்று பசொல்லிக் பகொண்டட அவளுறடை
கன்னத்றத டைசொய்த் தட்டினொன் ொரி. ேந்தினி பமல்ை
எழுந்து உட்கொர்ந்தொள்.
“என்னம்மொ ேந்தினி... எதுக்கொக அப் டிக் கத்திடன...”
வொகீசன் குனிந்து பமல்லிை குரலில் டகட்டொர்.
“எ... எலி... எலி... மொமொ...”
“எலிைொ..?”
“டதொட்டக்கொர ேஞ்சன் கடப் ொறைைொடை ஒரு எலிறை...
‘ேச்சு’ன்னு அடிச்சு... ரத்தபமல்ைொம்... சிதறி..."
“அறதப் ொர்த்துட்டுத்தொன் அப் டிக் கத்தினிைொ? ேல்ை
ப ொண்ணும்மொ நீ... ேொங்க என்னடமொ ஏடதொன்னு ைந்துட்
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 23

டடொம்...”
எல்டைொரும் சிரித்துக் பகொண்டட ேகர, ொரி தறையில் றக
றவத்துக் பகொண்டு கட்டிலில் உட்கொர்ந்தொன். “ட ொச்...
மொனம் ட ொச்சு...”
ேந்தினி அவனருடக வந்து உட்கொர்ந்தொள்.
“என்னங்க ேொன் பரொம் வும் கத்திட்டடனொ...?”
“கத்தைொ அது? சரிைொன கொட்டுக் கத்தல்! ேந்து ஏன் இப் டி
எதுக்பகடுத்தொலும் ைப் டடை? ஒரு எலிறை அடிச்சுக்
பகொன்னதுக்கொகவொ அப் டிச் சத்தம் ட ொடுடவ? ொர்...
எல்டைொரும் சிரிச்சுட்டுப் ட ொைொங்க...”
“ஸொரிங்க...”
“என்ன ஸொரி... உன்றனவிட மூணு வைசு சின்னவ என்
தம்பிடைொட ஒய்ஃப் பசொப்னொ. அவ எவ்வளவு றதரிைமொ
இருக்கொ? மர்மக்கறத, திகில் கறத எல்ைொடம டிக்கிைொ...
ரொத்திரி எந்டேரமொனொலும் பவளிடை ட ொயிட்டு வர்ைொ. நீ
ரொத்திரியிடை ொத்ரூம் ட ொகணும்ன்னொக் கூட ேல்ைொ
தூங்கிட்டிருக்கிை என்றனத் தட்டி எழுப்பித் துறணக்குக்
கூட்டிட்டுப் ட ொடை...!”
“ேொன் என்னங்க ண்ணட்டும்? தனிைொ வீட்ை
உட்கொர்ந்துட்டு இருந்தொ பேஞ்சு பூரொவும் ட டன்னு அடிச்
சுக்குது. சுவத்துை ஊர்ந்து ட ொை ொச்றசறைப் ொர்த்தொ
என்டனொட உடம்பு டரொமம் பூரொவும் சிலிர்த்துக்குது. இருட்
றடப் ொர்த்தொ இருட்டுை ைொடரொ நின்னுட்டிருக்கிை மொதிரி
பதரியுது...”
“இரு... இரு... உன்றனப் ம் ொய்க்கு கூட்டிட்டுப் ட ொய்...
24 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

முன்ன பின்டன பதரிைொத அந்த ஊர்ை ஒரு ேொள் பூரொவும்

தனிைொ விட்டுடப் ட ொடைன்...”
“அய்டைொ... அப் டிபைல்ைொம் ண்ணிடொதீங்க... நீங்க
அஞ்சு நிமிஷம் என் க்கத்துை இல்டைன்னொ அந்தப் ைத்தி
டைடை பசத்துடுடவன்.”
“டதொ ொர் ேந்தினி... ஒரு ொச்றசடைொ, கரப் ொன் பூச்சிடைொ
உன்றன என்ன ண்ணிடும்..? பவறும் இருட்டு உன்றன
என்ன ண்ணிடும்...? மனசுை பகொஞ்சம் பகொஞ்சமொ
றதரிைத்றத வளர்த்துக்டகொ... இப் டி எல்.டக.ஜி. டிக்கிை
குேந்றதைொட்டம் இருக்கொடத...”
“சரிங்க...?”
“ேொன் குளிச்சிட்டு வந்துடடைன்... நீ ட க்கில்
பமட்டீரிைல்றஸ தனிைொ எடுத்து றவ. ேொன் ஒரு தடறவ
வந்து பசக் ண்ணிக்கிடைன்.”
“சரிங்க...” ேந்தினி பமதுவொய் ேடந்து உள்ளறைக்குப்
ட ொனொள். அவள் ட ொகட்டும் என்று கொத்திருந்த மொதிரி
அறையின் மூறையிலிருந்த இண்டர்கொம் கூப்பிட்டது.
ட ொய் ரிஸீவறர எடுத்தொன் ொரி.
மறுமுறனயில் வைபைட் ட சினொள்.
“ஸொர் ேொன் வைபைட்...”
“பசொல்லு வைபைட்... எனிதிங்க் இம் ொர்ட்படண்ட்...?”
“எஸ் ஸொர்... நீங்க டகொைம்புத்தூர் புைப் ட்டுப் ட ொகிை
கொர்ை சம் ட்ரபுள். டிறரவர் மொணிக்கம் பசொல்ைொர்...”
“மொணிக்கம் க்கத்துை இருக்கொனொ?”
“ஆமொ...”
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 25

“அவன் கிட்டட ரிஸீவறரக் பகொடு வைபைட்.”

அவள் பகொடுக்க, மறுமுறனயில் மொணிக்கம் “குட் மொர்னிங்
ஸொர்...” பசொன்னொன்.
ொரி டகட்டொன். “என்ன மொணிக்கம்... கொர்ை என்ன
ட்ரபுள்?”
“வண்டி ஸ்பீடொ ட ொைப் ஜர்க் ஆகுது ஸொர்...”
“சரி ொர்த்துடு...”
“ஒரு மணி டேரமொகும் ஸொர்...”
“ ரவொயில்றை ொர்த்துடு...! ொம்ட ஃப்றளட் மத்திைொனம்
பரண்டு மணிக்குத்தொன். ன்னிரண்டு மணிக்கு டகொைம்புத்தூர்
ட ொனொக்கூட ட ொதும்...”
“சரி ஸொர்...” ரிஸீவறர றவத்து விட்டுத் திரும்பினொன் ொரி.
ேந்தினி நின்றிருந்தொள்.
“ட ொன்ை ைொர்கூடப் ட சினீங்க...?”
“டிறரவர் மொணிக்கம்...”
“என்ன பசொன்னொன்?”
“கொர் என்னடமொ மக்கர் ண்ணுதொம்...”
“அய்டைொ...!”
பேஞ்சில் றக றவத்த ேந்தினி ைத்தில் வொய் பிளந்து
கண்கள் விரிை நின்ைொள். ொரி சிரித்துக் பகொண்டட அவளு
றடை டதொறளத் தட்டினொன்.
“ ைப் டொடத... கொறர சரி ண்ணிடுவொன்...!”
26 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

5
கடணசமூர்த்தி அக்கம் க்கம் ொர்த்துக் பகொண்டு
வீர த்திரனிடம் பமல்லிை குரலில் பசொன்னொன்.
“ப ரிை ேொைக்கரும், அவடரொட மச்சினன் பூ தி
ேொைக்கனும் ஆட்கறள விட்டு உங்க வீட்டுக் குடிறசக்குத் தீ
பவச்சொங்க...”
“ஏன்... ஏன்...?"
“ஊர்ை ைவிதமொ பசொல்லிக்கிைொங்க... எனக்குத் பதரிஞ்ச
கொரணத்றதச் பசொல்ைட்டுமொ... வீர த்திரொ?”
“பசொல்லு!” வீர த்ரனின் விழிகளில் நிஜமொகடவ அனல்
ைந்தது. கடணசமூர்த்தி பசொல்ை ஆரம்பித்தொன்.
“பூ தி ேொைக்கனும் உன்டனொட தங்கச்சியும் ஒருத்தறர
பைொருத்தர் விரும்பிப் ேகிட்டிருந்தொங்க. அதனொடை உன்
டனொட தங்கச்சி கர்ப் ம் ஆனொ. உன்டனொட அம்மொவுக்கு
விஷைம் பதரிஞ்சு ட ொய் மகறளயும் கூட்டிக்கிட்டு டேரொ
ப ரிை ேொைக்கர் கிட்டடடை நிைொைம் டகட்கப் ட ொயிருக்கொ...
அதனொடை வந்த விறனதொன் இது.
ப ரிை ேொைக்கனும் சரி... பூ தி ேொைக்கனும் சரி...
எப்ட ர்ப் ட்ட ஆளுங்கன்னு கிரொமத்துக்குப் பூரொவும்
பதரியும். பூ தி ேொைக்கன் உன் தங்கச்சி கூடப் ேகடவ
இல்றைன்னு பசொல்லிட்டொன்.
ப ரிை ேொைக்கன் வீட்டு ேொறை அவிழ்த்துவிட்டு,
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 27

உங்கம்மொறவத் பதொரத்திருக்கொன். ேொைொடை கடி ட்டு ேொர்

ேொரொ டசறை கிழிஞ்சு ற த்திைக்கொரி மொதிரி உங்கம்மொ
பதருவில் ஓடி வந்தொ...”
வீர த்திரனின் உடம்பிலிருந்த ரத்தம் முழுவதும் உஷ்ண
மொகி பகொதி நிறைக்குப் ட ொனது. கண்களில் கத்திக்குத்து
மொதிரி ஆடவசம் திந்திருந்தது.
கடணசமூர்த்தி பதொடர்ந்தொன்.
“உங்கம்மொறவயும் தங்கச்சி ொர்வதிறையும் விட்டு பவச்சொ
விஷைம் பவளிடை ரவிடும்னு நிறனச்சு.... ரொத்திரிடைொட
ரொத்திரிைொ குடிறசக்குத் தீ பவச்சுக் பகொளுத்திட்டொங்க...
ட ொலீஸ் வந்தொங்க....
ப ரிை ேொைக்கனுக்கும், பூ தி ேொைக்கனுக்கும் ைந்து
ட ொன ஊர் ஜனங்க ைொரும் வொறைத் திைக்கறை. அடுப்புை
இருந்த தீ கவனக் குறைவொடை கூறரயில் ட்டு. தீப்பிடிச்சு
பசத்துப் ட ொனதொ ட ொலீஸ் முடிவு ண்ணிக் டகஸ்
ஃற றைக் க்டளொஸ் ண்ணிட்டொங்க...”
வீர த்திரன் நிமிர்ந்தொன். “கடணசமூர்த்தி! ட ொலீஸ்ை நீ
கூடவொ பசொல்ைறை?”
“ேொன் ட ொலீஸ்ை உண்றமறைச் பசொல்ைைொம்னு
இருந்டதன்... வீர த்திரொ! ஆனொ என்டனொட வீட்ை அம்மொவும்
அப் ொவும் பரொம் வும் ைந்திட்டொங்க. உண்றமறைச்
பசொன்னொ ேம்ம வீட்றடயும் அவங்க வீட்றட மொதிரிக்
பகொளுத்திடுவொங்கன்னு நிறனச்சு என்டனொட வொறைக் கட்டிப்
ட ொட்டுட்டொங்க...”
வீர த்திரன் ஆடவசமொய்த் தன் றகமுட்டிறைச் சுவரில்
ஓங்கிக் குத்தினொன். சுவரின் சுண்ணொம்புக் கொறர
28 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

ப ொைப ொைபவன்று உதிர்ந்தது.

“கடணசமூர்த்தி! அந்தப் ப ரிை ேொைக்கனும் பூ தி
ேொைக்கனும் ட ொலீஸ் கிட்டயிருந்து தப்பிச்சுடைொம். ஆனொ
என்கிட்ட இருந்து தப்பிக்கடவ முடிைொது...” என்று
பசொன்னவன் விறுவிறுபவன்று டமட்டுத் பதருவில் இருந்த
ேொைக்கனின் ங்களொறவ டேொக்கி ஓடினொன்.
“வீர த்திரொ! நில்லு... ஆத்திரப் டொடத...!”
கடணசமூர்த்தி கத்தக் கத்த அறதப் ப ொருட் டுத்தொமல்
ஓடினொன் வீர த்திரன்.
பதரு மூறையிலிருந்து திரும்பிைதும், எதிர்ப் ட்ட மட்டச்
சொறையில் உட்கொர்ந்து இளநீறர பவட்டிச் சொப்பிட்டுக்
பகொண்டிருந்த சுப்புக் கவுண்டனின் றகயிலிருந்த அந்த
ள ளப் ொன வீச்சரிவொறள, அவன் ‘ஏ... ஏ... ஏய்ை...’ என்று
தைப் தைப் பிடுங்கிக் பகொண்டொன்.
“இந்த அரிவொளுக்குக் பகொஞ்சம் டவறையிருக்கு சுப்புக்
கவுண்டர். டவறைறை முடிச்சுக்கிட்டு ேொடன பகொண்டொந்து
தர்டைன்...”
ஓடினொன்.

*****

கிேக்குச் சூரிைன் முழுசுமொய் பவளிடை வந்து பூமிறை

பவளிச்சத்தொல் ேறனத்திருந்தொன்.
ட ொர்றவகறளப் ட ொர்த்திக் பகொண்டு வீட்டுத் திண்றணக
ளில் உட்கொர்ந்திருந்த கிேங்கள், டரொட்டடொரமொய் உட்கொர்ந்து
இைற்றக உ ொறதகறள பவளிப் டுத்திக் பகொண்டிருந்த
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 29

குேந்றதகள், அந்தக் குேந்றதகளுக்கு அருடக நின்றிருந்த

ப ண்கள் - எல்ைொருடம ...
ள ளக்கும் அரிவொடளொடு ஒரு சின்னப் புைல் மொதிரி
ட ொய்க் பகொண்டிருந்த வீர த்திரறனப் ைத்டதொடு ொர்த்
தொர்கள்.
இரண்டட நிமிஷம்! வீர த்திரன் டமட்டுத் பதருவுக்குள்
நுறேந்தொன்.
பதருக்டகொடியிலிருந்த ேொைக்கரின் ங்களொ சமீ த்திை
ப யிண்ட் பூச்சில் பதரிந்தது. மூடிக் கிடந்த கொம்ப ௌண்ட்
டகட்றடக் கொைொல் எட்டி உறதத்தொன் வீர த்திரன்.
டகட் தன் இரண்டு றககறளயும் அகை விரித்துக் பகொண்டு
‘க்றீச்’ என்ை சத்தத்டதொடு பின்னுக்குப் ட ொனது.
ட ொர்டிடகொ தூணில் கட்டிப் ட ொட்டிருந்த அல்டசஷன்
ேொய் - ஆக்டரொஷமொகி எம்பிக் குறரத்தது. ‘பைொள்... பைொள்...’
வீர த்திரன் உள்டள நுறேந்தொன். அல்டசஷனின் குறரப்பு
தீவிரமொனது.
முண்டொசு கட்டி, இடுப்பில் ேொலுமுே டவஷ்டிறை சுற்றி
யிருந்த ஒரு ஆள் டதொட்டத்துப் க்கத்திலிருந்து பவளிப்
ட்டொன்.
“ைொர் டவணும்?”
“பரண்டு ேொைக்கன்களும்...”
ஆந்த ஆள் ைமொய் வீர த்திரறனப் ொர்த்துக் பகொண்டி
ருக்கும் ட ொடத -
கதவு திைக்க ப ரிை ேொைக்கர் தன் ேறரத்துப் ட ொன ைொட
மீறசறை வருடிக் பகொண்டட பவளிப் ட்டொர். கரகரப் ொன
குரலில் டகட்டொர்.
30 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

“ைொர்ரொது...?”
அல்டசஷன் ஆக்டரொஷமொய்க் குறரக்கக் குறரக்க - அதன்
குறரப்ற ப் ப ொருட் டுத்தொமல், ட ொர்டிடகொ டிடைறினொன்
வீர த்திரன். பசொன்னொன்.
“ேொன்தொன்டொ... வீர த்திரன்...”
“ஓ... ஊறர விட்டு ஓடிப்ட ொன பவறும் ைைொ....? எப்ட ொ
வந்டத...? உங்கம்மொவும் தங்கச்சியும் குடிறச எரிஞ்சு பசத்துப்
ட ொன விஷைம் பதரிஞ்சு வந்திைொ?”
“குடிறச தொனொ எரிைறை..! அதுக்கு பேருப்பு பவச்சடத
நீயும் உன்டனொட மச்சினனும்தொன்...”
ேொைக்கர் முகம் மொறினொர்.
“ஊர்ை இறத ைொர்ரொ உனக்குச் பசொன்னொங்க...?”
“ைொடரொ பசொன்னொங்க... நிஜமொ, ப ொய்ைொ..?”
“நிஜந்தொன்னு பசொன்னொ என்னடொ ண்ணிடுடவ? ப ரிசொ
அரிவொறளத் தூக்கிட்டு வந்துட்டொன். பவட்டிடு விடைொ...?
டட... சின்னச்சொமி...?”
“அய்ைொ!”
அந்த முண்டொசு கட்டின ஆள் ஓடி வந்தொன்.
“ேம்ம அல்டசஷறன அவுத்துவுடு. அவடனொட அம்மொக்கொரி
ஓடின மொதிரி இவனும் ஓடட்டும்...! அப்புைம்... உள்டள
தூங்கிட்டிருக்கிை பூ திறை எழுப்பிப் ட ொலீஸுக்குப் ட ொன்
ண்ணச் பசொல்லு...”
“சரிங்கய்ைொ...?”
அந்த ஆள் ஓடிப் ட ொய், ஆக்டரொஷமொய் எம்பி எம்பிக்
குறரத்துக் பகொண்டிருந்த அல்டசஷனின் கழுத்துப் ட்றடறை
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 31

அவிழ்த்து விட்டொன்.
அந்த விேொடிக்கொகடவ கொத்திருந்தறதப் ட ொல் - அல்டசஷன்
வீர த்திரனின் டமல் ொய்ந்தது.
வீர த்திரன் பகொஞ்சம் ட ொல் பின்னுக்கு ஓடி, மனசுக்குள்
புரண்டு வந்த ஆடவசத்றத எல்ைொம் வைது மணிக்கட்டுக்குக்
பகொண்டு வந்து, அரிவொறள...
‘உய்ய்ய்...’ என்று கொற்றில் வீசினொன்.
அடுத்த விேொடி...
ஆக்டரொஷமொய் ொய்ந்த அல்டசஷன் ேொயின் தறை ரத்தப்
பீறிடடைொடு தனிைொக எகிறிப் ட ொய் எதிர்ச் சுவற்றில் டமொதிக்
பகொண்டு கீடே உருண்டது. ட ொர்டிடகொ டிகளில் ேொயின்
உடம்பு துடித்தது.
துளித் துளிைொக ரத்தம் பசொட்டும் அரிவொடளொடு ஒரு
விகொரச் சிரிப்ட ொடு வீர த்திரன் நிமிர்ந்து ப ரிை ேொைக்கறர
ஏறிட்டொன். அவறர டேொக்கி ேகர்ந்தொன்.

6
றகச் சங்கிலிகள் கைகைக்க, மொைொண்டி திரும்பிப்
ட ொனதும், சூப் ரின்படண்ட் ொண்டுரங்கன் அருள்ரொஜ்
க்கமொய்த் திரும்பினொர்.
“மிஸ்டர் அருள்ரொஜ்..!”
“ஸொர்...”
“மொைொண்டி என்ன பசொல்லிட்டுப் ட ொனொன்னு உங்க
32 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

ளுக்குத் பதரியுமொ?”
“பதரிைறை ஸொர்...”
“ேொறளக்குக் கொறையில் தூக்குக் கயித்துக்குப் ட ொைதுக்கு
முன்னொடி தன்டனொட கறடசி ஆறசறை ஒரு ட ப் ர்ை
எழுதித் தர்ைதொ பசொல்லியிருக்கொன்.
அவன் எழுதித் தர்ை டகொரிக்றகறைப் டிச்சுட்டு அந்டேரத்
துக்கு அறத ேொம் எப் டி நிறைடவத்த முடியும்? இப் டவ
அவறனப் ொர்த்து என்ன எழுதித் தரப்ட ொைொன்னு டகட்டு
டுங்க மிஸ்டர் அருள்ரொஜ். ேொம் பகொஞ்சம் ப்ரிப்ட ர்டொ இருக்
கைொம்...
“அவன் ஒரு மூர்க்கன் ஸொர்... டகட்டொலும் பசொல்ை
மொட்டொன். ேொறளக்குக் கொறையிை அவன் தர்ைடகொரிக்றகறை
கன்சிடர் ண்ணிப் ொர்ப்ட ொம். பஜயில் ரூல்ஸ் அண்ட்
பரகுடைஷன்ஸுக்கு அவடனொட டகொரிக்றக கட்டுப் ட்டொ
ேொம் அறத நிறைடவத்தி றவக்கைொம்...”
“டேொ... டேொ... அவடனொட ஆறச என்னொன்னு இன்னிக்டக
ேமக்குத் பதரிைணும்... நீங்க ஒரு மணி டேரம் கழிச்சு...
அவடனொட பசல்லுக்குப் ட ொய் ட சிப் ொருங்க...”
“எஸ் ஸொர்...”
“மொைொண்டிக்கு ஃட மிலி இருக்கொ?”
“அவடனொட டகஸ் ஹிஸ்டரி பிரகொரம் லீகைொ ஒரு
ஃட மிலியும் கிறடைொது ஸொர். ஒரு வொரத்துக்கு முன்னொடி
ைொடரொ ஒரு ப ொண்ணு அவறனப் ொர்க்கிைதுக்கொக வந்தொ...
ைொருன்னு டகட்டடன். மூணொவது பசட்டப் ஸொர்...ன்னு
பசொல்லிச் சிரிச்சொன்...”
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 33

“அப்ட ொ இன்பனொரு சிக்கலும் கிளம்புது அருள்ரொஜ்.

“என்ன ஸொர்?”
“தூக்கில் ட ொட்டப்புைம்... ொடிறை ைொர்கிட்டட தர்ைது?
அறதயும் அவன்கிட்டட டகட்டுக் கன்ஃ ர்ம் ண்ணிக்
கிங்க...”
அருள்ரொஜ் தறைைொட்டினொர். எழுந்து மறு டியும் சல்யூட்
ஒன்றை விநிடைொகித்து விட்டு பவளிடை வந்தொர்.
ொண்டுரங்கன் ரிவொல்விங் ேொற்கொலியில் சுேன்று அருடக
இருந்த அைமொரியினின்றும் அந்த ‘பசல் பமயின்டனன்ஸ்’
ஃற றை எடுத்துப் புரட்டினொர். இரண்டு தொள்கறளப்
புரட்டியிருப் ொர்.
டமறஜ டமலிருந்த படலிட ொன் கூப்பிட்டது.
“ைடைொ...”
படலிட ொன் எக்டசஞ்ச் ப ண்ணின் குரல் டகட்டது.
“ைடைொ! மிஸ்டர் ொண்டுரங்கன்...”
“எஸ்...”
“வழுக்குப் ொறை எஸ்டடட்லிருந்து கொல் வருது. ட சுங்க...”
ட சினொர்.
“ைடைொ...”
“அங்கிள்... ேொன் ேந்தினி ட சடைன்...”
“அட! ேந்தினிைொ...? என்னம்மொ இது திடீர் ட ொன்?”
“சும்மொதொன். ேொனும் அவரும் ன்னிரண்டு மணிக்குக்
டகொைம்புத்தூர் வர்டைொம். வந்து மத்திைொனம் பரண்டு மணி
ஃப்றளட்ை ொம்ட ட ொடைொம்...”
“அடிச்சக்றக! பரண்டொவது ைனிமூனொ?”
34 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

“அபதல்ைொம் ஒண்ணுமில்றை... பிசினஸ் விஷைமொ அவர்

ொம்ட ட ொைொர். அவறரக் கவனிச்சுக்க ேொன் ட ொடைன்.
அவ்வளவுதொன்... மொமி வீட்ைதொடன இருக்கொங்க...?”
“ம்... வீட்ைதொன் இருக்கொ...”
“ேொனும் அவரும் டகொைம்புத்தூர் வந்ததும் வீட்டுக்கு
வர்டைொம்.”
“வொங்க... வொங்க... பவல்கம்...!”
“மத்திைொனச் சொப் ொடு எங்களுக்கு அங்டகதொன்...”
“ப்ளஷர்... ப்ளஷர்... வொங்க...”
சிரித்துக் பகொண்டட ரிஸீவறரச் சொத்தினொர் ொண்டுரங்கன்.
அடத விேொடி ‘எம்’ பசல்வொர்டன் லீ சப்திக்க டவகேறட
ட ொட்டுக் பகொண்டு உள்டள வந்தொர்.
“எஸ்...” நிமிர்ந்தொர் ொண்டுரங்கன்.
“ஸொர்... மொைொண்டி. ரொமசொமிங்கிை றகதிறை சங்கிலிைொடை
அடிச்சுக் கொைப் டுத்திட்டொன். அவறன அடக்கப் ட ொனொ...
கத்தி ஆர்ப் ொட்டம் ண்ைொன்...”
அவர் பசொல்ை, ொண்டுரங்கன் தட்டமொய் எழுந்தொர்.

7
கொறை ஒன் து மணிச் சூரிைன் வழுக்குப் ொறைறைச்
சுற்றிலும் ரவியிருந்த கனமொன னிப்ட ொர்றவறை விரட்டி
விட்டு, பூமிறைச் சூடடற்ை ஆரம்பித்திருந்தொன். எஸ்டடட்
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 35

ங்களொவின் ட ொர்டிடகொவில் சொக்டைட் வண்ண அம் ொசிடர்

நீர்க் குளிைறை முடித்துக் பகொண்டு நின்றிருந்தது. டிறரவர்
கிருஷ்ணன் உள்டளயிருந்து பகொண்டு வந்த சூட்டகஸ்கறளயும்
ப்ரீஃப்டகஸ்கறளயும் டிக்கிக்குள் அறடத்துக் பகொண்டி
ருந்தொன்.
ட ொர்டிடகொ வரொந்தொவில் வொகீசனும் ரிமளொவும் நின்றி
ருக்க, டிகளில் விமலும் பசொப்னொவும் பதரிந்தொர்கள்.
வொகீசன் டகட்டொர். “ ொரி இன்னமும் உள்டள என்ன
ண்ைொன்?”
“டிரஸ் ண்ணிட்டிருக்கொர். வந்துடுவொர் மொமொ...”
பசொல்லிக் பகொண்டட ேந்தினி முன்புை அறையிலிருந்து
பவளிப் ட்டொள்.
பவளிர் நீைநிை க்ரிம்ப் டசறையிலும், அடத வண்ண
ப்ளவுஸிலும் அமர்க்களமொய் இருந்தொள். டம பிளவர்
பசண்ட்றட பமலிதொய் டமடை ஸ்ப்டர பசய்திருந்தொள்.
தளர்வொய்ப் பின்னியிருந்த கூந்தலில் ஒற்றை டரொஜொ ரத்தச்
சிவப் ொய்ச் சிரித்தது.
அத்றதக்கு அருகில் ட ொய் நின்று பகொண்டொள் ேந்தினி.
ரிமளொ பசொன்னொள். “ேொறைஞ்சு ேொள் அதிகமொனொலும்
ரவொயில்றை ேந்தினி... ொம்ட றை ேல்ைொச் சுத்திப்
ொர்த்துட்டு வொ...?”
“சரி அத்றத...”
“ஓட்டல் ரூம்ை உன்றனத் தனிைொ விட்டுட்டு அவன்
ொட்டுக்கு எங்டகைொவது ட ொயிடுவொன். நீ விட்டுடொடத...
அவன் கூடடவ ட ொம்மொ...”
வொகீசன் பசொல்ை, சிரிப்ட ொடு தறைைொட்டினொள் ேந்தினி.
36 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

“சரி மொமொ...?”
“ஸொர்... ப்ளீஸ் இந்த ஃற றை மொத்திரம் ொர்த்து றசன்
ண்ணிடுங்க ஸொர். பரண்டு ேொள் கழிச்சு கொண்ட்ரொக்ட்
ொர்ட்டி வந்துடுவொர்...”
“வைபைட்... ேொன் ொம்ட யிலிருந்து வர்ை வறரக்கும் இந்த
எஸ்டடட் டீலிங்க்ஸ் பூரொறவயும் என்டனொட பிரதர் விமல்
ொர்த்துக்குவொர். ப்ளீஸ் கொன்டொக்ட் ஹிம்...”
“எஸ் ஸொர்...!”
“மறைைொளம் பிளொன்டடஷன்ையிருந்து கருணொகரன்ங்கிை
ட ர்ை ொடனிஸ்ட் ஒருவர் அடுத்த வொரம் என்றன மீட்
ண்ைதுக்கொக வருவொர். அப் ொயின்ட்பமண்ட் டடட்றட
அடுத்த வொரத்துை ஏதொவது ஒரு ேொள் ஃபிக்ஸ் ண்ணணும்...”
“ஐ வில் டூ இட்...”
கொர் அருடக வந்தொன் ொரி.
“என்ன கிருஷ்ணன்... கிளம் ைொமொ?”
“கிளம் ைொம் ஸொர்...”
“கொர்ை இருந்த ட்ரபுறள சரி ண்ணிட்டிைொ?”
“அப் டவ ண்ணிைொச்சு ஸொர்.”
“டகொைம்புத்தூர் ட ொய்ச் டசர்ை வறரக்கும் வழியிை
ஒண்ணும் வரொடத...?”
“வரொது ஸொர்...”
ொரி அப் ொ அம்மொ க்கம் திரும்பினொன்.
“அப் ொ ேொன் வரட்டுமொ?”
“ம்... ேந்தினிறைக் கூட்டிட்டுப் ட ொடை... ஜொக்கிரறத!”
“அம்மொ வர்டைன்...”
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 37

“ட ொயிட்டு வொடொ...”
“விமல்! வைபைட் உனக்கு நிறைை டவறை பவச்சிருக்கொ.
அவ அவசரம்ன்னு பசொல்ை ஃற ல்றஸ மட்டும் ொர்த்திடு
ட ொதும்..."
"பசொப்னொ! விமறைக் பகொஞ்ச டேரமொவது ஆபீஸ் டவறை
றைப் ொர்க்க விடு... வரட்டுமொ?”
எல்டைொரும் சிரித்துக் பகொண்டிருக்கும் ட ொ ொரியும்
ேந்தினியும் கொரில் ஏறினொர்கள்.
ேந்தினி எல்டைொரிடமும் தறைைறசத்து விறட ப ற்றுக்
பகொள்ள, கொர் ஊர்ந்தது.
சிபமண்ட் டகட்றடத் தொண்டிைது கொர். பவளிடை
கொத்திருந்த ஜில் கொற்று கண்ணொடிக் கதவுகளின் இடுக்குகளில்
புகுந்து முகத்றதத் தடவிக் பகொடுத்தது.
“ேந்தினி...”
“ம்...”
“உன்டனொட அங்கிள் ொண்டுரங்கனுக்குப் ட ொன் ண்ணி
தகவல் பசொல்ைணும்ன்னு பசொல்லிட்டிருந்திடை....?”
“அவர்கூட ட சிட்டடடன...!”
“அப்ட ொ ைஞ்ச்றச அவர் வீட்டு முடிச்சிக்கிடைொம்.”
“ஆமொ...”
“கிருஷ்ணன்..”
கொறர ஓட்டிக் பகொண்டிருந்த டிறரவர் கிருஷ்ணன்
திரும்பிப் ொர்த்தொன்.
“என்ன ஸொர்?”
“எங்கறள டகொைம்புத்தூர்ை பஜயில் சூப் ரின்படண்ட்
38 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

வீட்ை டிரொப் ண்ணிட்டு நீ உடடன எஸ்டடட்டுக்குத் திரும்பி

ட ொயிடு கொர் அங்டக டவண்டியிருக்கும்...”
“சரி ஸொர்...”
கொர் மறைப் ொறதயில் ‘எஸ்’ ட ொட்டுக் பகொண்டு இைங்க
ஆரம்பித்தது. பதொறைவில் ஆறனமறைச் சிகரங்கள் அடர்த்தி
ைொன நீை நிைத்தில் பதரிை, டமகப் ஞ்சுகள் எதில் ட ொய்
ஒட்டிக் பகொள்ளைொம் என்று டைொசித்து அறைந்து
பகொண்டிருந்தன.
சமீ மறேறை எதிர் ொர்த்து அது ப ய்ைொமல் ட ொகடவ...
மறையின் இருமருங்கிலும் இருந்த மரங்கள் பகொஞ்சம்
டசொர்வொய்த் பதரிந்தன. புல் வர்க்கங்கள் கொய்ந்து ட ொய்
மறைப் ொறதயின் இரண்டு க்கமும் கூடடவ வந்தன.
“என்னங்க...”
“ம்...”
“பரண்டு மணி ஃபிறளட்ை புைப் ட்டொ ொம்ட க்கு
எத்தறன மணிக்குப் ட ொய்ச் டசருடவொம்...?”
“சொைந்திரம் அஞ்சு மணி ஆயிடும்...”
“அப்ட ொ ேொறளக்குத்தொன் ம் ொறைச் சுத்திப் ொர்க்கப்
ட ொடைொம்...”
“ஆமொ...”
“பமொதல்ை எங்டக ட ொடைொம்?”
“எல்ப ண்டொ டகவ்ஸ்.”
“ ம் ொயிலிருந்து பரொம் ப் க்கமொ?”
“தூரம்... ட ொட்ைதொன் ட ொகணும்...”
“ட ொட்டொ...? அப்ட ொ அது ஆத்றதத் தொண்டிைொ
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 39

இருக்கு?”
“ஆறு இல்ை... கடல்... டகட்டவ ஆஃப் இண்டிைொவிலிருந்து
கடல்ை த்து கிடைொ மீட்டர் தூரம் உள்டள ட ொகணும்...”
“அம்மொடி... கடைொ? ேொன் மொட்டடன்...” உடம்ற
சிலிர்த்துக் கண்கறள மூடித் தறைறை உதறிக் பகொள்டொள்
ேந்தினி.
“இந்தப் ைம்தொடன டவண்டொம்ங்கிைது...?”
“ஊைும்... ேொன் மொட்டடன்.... ம் ொய்ை டரொடு
மொர்க்கமொ என்பனன்ன ொர்க்க முடியுடமொ அறத மட்டும்
ொர்க்கைொம். சமுத்திரத்துை ட ொய்ப் ொர்க்கிை டவறைடை
டவண்டொம்.”
ொரி தறையில் டேொகொமல் அடித்துக் பகொண்டொன். “இந்தப்
ைம் உன்றனவிட்டு எப்ட ொ ட ொகுடமொ?”
கொர் டவகமொய்க் கீடே இைங்கிக் பகொண்டிருந்தது. வறளவு
களில் திரும்பும்ட ொது ‘உக்கொர்ர்.... க்கொர்ர்...’ என்று
டைர்கறளத் டதய்த்தது.
ேந்தினி பேற்றி விைர்த்தொள். “கிருஷ்ணன்! கொறரக்
பகொஞ்சம் பமதுவொடவ ஓட்டு...”
“சரிம்மொ...”
கொறர நிதொனத்துக்குக் பகொண்டு வந்தொன் கிருஷ்ணன்.
40 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

8
அல்டசஷனின் உடம்பு இன்னமும் துடித்துக்
பகொண்டிருக்க, ரத்தம் பசொட்டும் அரிவொடளொடும் கண்களில்
ஏரொளமொன உக்கிரத்டதொடும், ப ரிை ேொைக்கறரப் ொர்த்துக்
பகொண்டட முன்டனறினொன் வீர த்திரன்.
ப ரிை ேொைக்கரின் முகம் இருட்டடித்துப் ட ொய் இருந்தது.
சிரமமொய் எச்சில் விழுங்கி பமல்ைப் பின் வொங்கி
திைந்திருந்த கதவின் வழிைொக உள்டள சரக்பகன்று ஓடி
கதறவச் சொத்த முைை,
வீர த்திரன் ஜொக்கிரறதைொகிக் குபீபரன்று தீப்பிடித்த மொதிரி
ொய்ந்து, கதவு மூடப் ட்டுக் பகொண்டிருந்த அந்த இறட
பவளியில் தன் வலுவொன புஜத்றதக் பகொடுத்து பேம் , கதவு
அவனுறடை ஆடவசத்திற்கு ஈடு பகொடுக்க முடிைொமல்
டீபரன்று திைந்து பகொள்ள...
ேொைக்கர் ங்களொவின் ரந்த ைொலுக்குள் அறைை குறைை
ஓடினொர்.
வீர த்திரன் பேொறுங்கிப் ட ொகிை அளவுக்குப் ற்கறளக்
கடித்தொன்.
“டடய்ய்ய்ய்...” கத்திக் பகொண்டட த த பவன்று பின்னொல்
துரத்திக் பகொண்டு ஓடினொன்.
எதிடர குறுக்கிட்ட ேொற்கொலிகறளயும், டசொ ொக்கறளயும்
உறதத்து ேகர்த்திவிட்டு, ேொயின் ரத்தம் டதொய்ந்த அரிவொறள
உைர்த்திக் பகொண்டு ேொைக்கறர சமீபித்தொன்.
எட்டிப் பிடித்தொன்.
ஒரு மில்லி மீட்டர் ேொைக்கர் முந்திக் பகொள்ளடவ,
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 41

அவருறடை ஜிப் ொ மட்டும் வீர த்திரனின் றகக்குச் சிக்கி

டர்ர்ர்பரன்ைது.
கிழிந்து பதொங்கும் ஜிப் ொடவொடு, ைொலுக்கு வைக றகப்
க்கமொய், வறளந்து ட ொகும் மொடிப் டிகளில் ‘தட தட...’
என்று டமடை ஏறி ஓடினொர் ேொைக்கர்.
“கிேட்டு ேொடை! ஓடுடொ! உன்னொல் எவ்வளவு தூரம்தொன்
ஓட முடியும்..? உன்டனொட தறைறையும்... உன் மச்சின
டனொட தறைறையும் சீவி, ேரசிம்ம ேொைக்கன் ொறளைம்
ஞ்சொைத்து டமறடயில் ேட்டு பவச்சொத்தொன்டொ என் மனசு
ஆறும்...”
டவஷ்டி அவிழ்ந்து பதொங்க... மரண ைத்டதொடு ஓடிக்
பகொண்டிருக்கும் ேொைக்கறர, மூச்சிறரக்கத் துரத்தி, மொடி
வரொந்தொவின் ஓரத்தில் மடக்கினொன் வீர த்திரன்.
ேொைக்கர் வரொந்தொ சுவடரொரமொய் றக கூப்பிக்பகொண்டு
உட்கொர்ந்தொர். முகம் பூரொவும் பவள்ளமொய் விைர்றவ.
கண்களில் சொவு ைம். உதடுகளில் உயிர்த் தொகம்.
“வீ... வீ... வீர த்திரொ... எ... என்றன ஒ... ஒண்ணும்
ண்ணிடொடத... உன் கு... குடிறசக்குத் தீ றவக்க டவண்
டொம்ன்னு ேொன் எவ்வளடவொ தூரம் பசொல்லிப் ொர்த்டதன்.
என் மச்சினன் டகட்கறை... என்றன வி... விட்டுடு...”
“என்ன பசொன்டன..? உன்றன விட்டுடைதொ? துண்டு
துண்டொக பவட்டிப் ட ொடத்தொன்டொ வந்திருக்டகன்...”
பசொன்ன வீர த்திரன் குறுமுைல் மொதிரி சுவடரொடு சுவரொய்
ஒண்டிக் கிடந்த ப ரிை ேொைக்கனின் ேறரக் கிரொப்ற ற்றித்
தூக்கினொன்.
‘ஈய்ய்ய்ய்...’ என்று கத்தி அரிவொறள உைர்த்தி ேொைக்கனின்
42 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

பின்னந் தறைறை டேொக்கி இைக்கிை அடத விேொடி...

வீர த்திரனின் மணிக்கட்டில்... ேச்பசன்று அந்த அடி
விழுந்தது.
அரிவொள் றகயினின்றும் ேழுவிக் பகொள்ள, வீர த்திரன்
திடுக்கிட்டுப் ட ொய் திரும்பிப் ொர்த்தொன்.
றகயில் கம்புகடளொடு அறரவட்டம் ட ொட்ட மொதிரி
ஏபேட்டுப் ட ர் தீர்க்கமொய் நின்றிருந்தொர்கள்.
எல்டைொருக்கும் முன்னொல் பூ தி ேொைக்கன் றகயில்
ரிவொல்வடரொடு நின்றிருந்தொன். சிரித்தொன்.
“வீணொ குண்டடி ட்டுச் சொகொடத! ப ரிைவறர விட்டுட்டு
இப் டி ஓரமொ ஒதுங்கு...”
வீர த்திரனின் றக ப ரிை ேொைக்கனின் தறை முடிறை
ஸ்டைொடமொஷனில் விட்டது.
ப ரிை ேொைக்கன், கத்திக்குத் தப்பிை ஆடு மொதிரி
விழுந்தடித்து ஓடி வந்து ஆட்கடளொடு டசர்ந்து பகொண்டொர்.
பூ தி ேொைக்கன் ரிவொல்வறர அறசத்தொன்.
“ம்... பின்னொடி ட ொய்... அந்தச் சுவடரொரமொ மண்டிப்
ட ொட்டு உட்கொர்... ட ொலீஸ் வரும்... அவங்ககூடப்
ட ொவிைொம்...”
பகொஞ்சம் தள்ளி. தூரத்தில் விழுந்து கிடந்த அரிவொறளப்
ொர்த்துக் பகொண்டட எரிகிை மனடசொடு சுவடரொரமொய்ப்
ட ொய் உட்கொர்ந்தொன் வீர த்திரன்.
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 43

9
பஜயில் சூப் ரின்படண்ட் ொண்டுரங்கன் ‘எம்’
பசல்றைத் பதொட்டட ொது தன் றகச் சங்கிலிகளொல்
கம்பிகறள ‘ச்சடொர். ச்சடொர்...’ என்று அடித்துக்
பகொண்டிருந்தொன் மொைொண்டி.
பசல்லுக்கு முன்னொல் ட ொய் நின்ைொர் ொண்டுரங்கன்
“மொைொண்டி...”
நிமிர்ந்தொன். “ம்ம்ம்...”
“என்ன இபதல்ைொம்...?” ொண்டுரங்கன் அதட்டைொகக்
டகட்கவும்... மொைொண்டி கம்பி அருடக வந்தொன்.
“அய்ைொ... ேொன் ேொறளக்குச் சொகப் ட ொைவன்... எனக்கு
இந்த ஆத்திரமும் டகொ மும் வரக் கூடொதுதொன்... இருந்தொலும்
சிை ட ர் என் கொது ட ஏதொவது பசொல்லிட்டொ என்னொை
தொங்க முடிைைதில்றை....
ேொன் அடிச்சுக் கொைப் டுத்தின அந்த ரொமசொமி என்டனொட
றேை சகொ... அவன் என்ன வொர்த்றத ட சினொன்னு வொர்டன்
கிட்டடை டகளுங்கய்ைொ...”
“நீடை பசொல்லு... என்ன பசொன்னொன்?”
“டடய் மொைொண்டி! உன்றன எப் டியும் தூக்குைதொன்
ட ொடப் ட ொைொங்க... நீ பசத்துப் ட ொனப்புைம் உன்டனொட
மூணொவது பசட்டப்ற ேொன் பவச்சுக்கட்டுமொன்னு டகட்
கிைொன்...
அந்த வொர்த்றதறைக் டகட்டப்புைம் ஒரு மனுனுக்குக்
44 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

டகொ ம் வருமொ வரொதொ? நீங்கடள பசொல்லுங்கய்ைொ...”

மொைொண்டி ப ொரிந்தொன்.
“அப் டி ைொரொவது ஏதொவது பசொல்லிட்டொ வொர்டன்கிட்ட
கம்ப்றளய்ண்ட் ண்ணணுடம தவிர நீடை அவனுக்குத்
தண்டறனறைத் தந்துடக் கூடொது...”
“என்னொை அப் டி இருக்க முடிைறைய்ைொ... என்டனொட
ொர்றவக்கு எது அநிைொைமொப் ட்டொலும் சரி... அந்த
நிமிஷடம அறதத் தொண்டிச்சொகணும்... என்டனொட கண்ணு
பரண்றடயும் ொருங்கய்ைொ... எப் டிச் பசடவபைன்னு சிவந்து
கிடக்கு. இந்தச் சிவப்பு, சொரொைத்றதக் குடிச்சதினொடைொ...
தூக்கம் விழிச்சதினொடைொ வர்ைதில்றை... என்டனொட
திறனஞ்சு வைசிலிருந்து இந்த முப் தொவது வைசு வறரக்கும்
என்றனச் சுத்தி ேடந்த அநிைொைங்கறளப் ொர்த்துப் ொர்த்து -
அக்கிரமங்கறளப் ொர்த்துத்தொன் கண்ணு பரண்டும் இப் டிச்
சிவந்து கிடக்குது...”
ொண்டுரங்கன் அவனுறடை கண்கறளப் ொர்த்தொர்.
ரத்தம் கசிகிை மொதிரித் பதரிந்த அந்த சிவப்பு விழிகள்...
அவர் வயிற்றுக்குள் ஒரு ை ஊசி மொதிரி இைங்கிைது.
அவனுறடை ொர்றவறைத் தவிர்த்து விட்டுச் பசொன்னொர்.
“ேொறளக்குத் தூக்குை பதொங்கப் ட ொை நீ, உயிடரொடு
இருக்கிை இந்த ஒரு ேொள்டைைொவது ஒழுக்கமொ இரு...”
பசொல்லி விட்டுத் திரும்பி ேடந்தொர் ொண்டுரங்கன்.
சற்று முன் ொர்த்த மொைொண்டியின் சிவப்பு விழிகள்
அவருறடை மனதில் உறைந்து ட ொயிருந்தது.
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 45

10
டகொறவ மொேகரொட்சி ேந்தினிறையும் ொரிறையும்
இனிதொய் வரடவற்ைட ொது மணி 12-05.
டகொறவயின் வொனவீதி மப்பும் மந்தொரமுமொய் இருந்தது.
“ ொண்டுரங்க மொமொ வீட்டில் சொப் ொட்றட முடிச்சுக்கிட்டு
ஒரு மணிக்குள்டள ஏர்ட ொர்ட் ட ொைொகணும்... முடியுங்
களொ...?” ேந்தினி டகட்டொள்.
“ட ொயிரைொம்...” டைசொய் கண்ணைர்ந்த டிடை ொரி
பசொன்னொன்.
“கிருஷ்ணன்.... பகொஞ்சம் டவகமொப் ட ொடைன்...
ொண்டுரங்க மொமொடவொட வீடு பதரியுமில்ை உனக்கு?”
“பதரியும்மொ..?”
“பகொஞ்சம் டவகமொப் ட ொ...”
கிருஷ்ணன் ட ொனொன்.
குறிச்சி ஏரி டரொட்றடச் சுற்றிக் பகொண்டு - ட ொத்தனூர்
பிரிவு டரொட்றட பவட்டிை டி கொர் ொய்ந்தது.
டகொறவ ேகரத்தின் ட ொக்குவரத்து அங்கிருந்டத சுறுசுறுப்
ொய் ஆரம்பித்திருக்க கிருஷ்ணன் அறதப் ப ொருட் டுத்
தொமல் ஆக்ஸிடைட்டறர எண் தில் அழுத்தினொன்.
ேந்தினி ர ரத்தொள்.
“கிருஷ்ணன்... பகொஞ்சம் டவகம்ன்னொ... இப் டிைொ...?
ஸ்டைொ ண்ணு...!”
அவள் பசொல்ைச் பசொல்ைடவ...
கொர் சின்னதொய் ஜர்க் ஆகிக் குலுங்க ொைன்ஸ் தடுமொறிைது.
46 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

எதிடர பீறிட்டு வந்த ைொரிறைச் சிரமப் ட்டுத் தவிர்த்தொன்

கிருஷ்ணன்.
ொரி தற்ைக் குரலில் கத்தினொன். “கிருஷ்ணன்.... கொறர
ஓரமொ நிறுத்து...!”
கிருஷ்ணன் பிடரக்கில் கொறைப் திக்க - அது எந்தவிதமொன
பிடிப்பும் இல்ைொமல் உள்டள ட ொய் வர - கிருஷ்ணனுக்கு
விைர்த்தது.
“ஸொ...ஸொர்... பிடரக் ஃப ய்லிைர்...”
“என்ன பசொல்டை?”
“பிடரக்றக அழுத்தினொ வண்டி நிக்க மொட்டடங்குது
ஸொர்...”
ொரியும் ேந்தினியும் திகிடைொடு ஒருத்தறரபைொருத்தர்
ொர்த்துக் பகொண்டொர்கள்.
கொர் ரொட்சஸ டவகத்தில் பிய்த்துக் பகொண்டு ட ொனது.
எதிடர டவுன் ஸ்களும் - ைொரிகளும் - பகொசுறுக்கு ஸ்கூட்டர்
களும் வரிறசைொய் வந்து பகொண்டிருந்தன.
கொற்று கொறர அசுர டவகத்தில் சீவிைது.
“கிருஷ்ணன்! ஏதொவது ண்ணி வண்டிறை நிறுத்து!” - ொரி
கத்த...
ஏரொளமொன விைர்றவடைொடு திரும்பிப் ொர்த்த கிருஷ்ணன்
“என்னொை முடிைறை ஸொர்...” என்ைொன். அழுகிை குரலில்.
“வண்டி கண்ட்டரொல்ை இல்ை ஸொர்... எதிைொவது
டமொதித்தொன் நிறுத்தணும்...” பதொடர்ந்து பசொன்னொன்.
“எப் டிைொவது நிறுத்து...”
“இந்த ஸ்பீட்ை டமொதி நிறுத்தினொ வண்டி ஸ்மொஷ் ஆயிடும்
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 47

ஸொர். உயிர்ச் டசதம் தவிர்க்க முடிைொததொயிடும்...”

“ ரவொயில்றை.. கொர் சிட்டிக்குள்டள ட ொயிட்டொ நிறைறம
டமொசமொயிடும்.. என்ன ேந்தினி.. நீ என்ன பசொல்டை?”
டகட்டுக் பகொண்டட க்கவொட்டில் திரும்பிப் ொர்த்த ொரி
அதிர்ந்து ட ொனொன்.
ேந்தினி பின் சீட்டுக்குச் சொய்ந்து மைக்கமொகி இருந்தொள்.
கொர் பிய்த்துக் பகொண்டு விர்பரன்று ட ொக, எதிடர வந்த
டவுன் ஸ் கொரின் டவகத்றதக் கண்டு ஒதுங்கிப் ட ொனது.
“கி...கி... கிருஷ்ணன்...”
“ஸ... ஸொர்...!”
“டரொட்டுக்கு வைது க்கமொ ஒரு மண்டமடு மொதிரி
பதரியுடத... அதுடமை கொறர டமொதி நிறுத்து...”
“ஸொர்..”
“றதரிைமொ டமொதி நிறுத்து... ஒண்ணும் ஆகொது...”
கிருஷ்ணன் கொறர ஒடித்து - எதிடர வந்த ஒரு ஆட்டடொ
றவத் தவிர்த்து - டரொட்டடொரமொய்க் பகொட்டி றவத்திருந்த
மண்டமட்றட டேொக்கி டவகமொய்ப் ட ொனொன்.
‘த்த்த்ட்ட்ட்ட்...’
கொரின் ொபனட் மூக்கு மண்டமட்றடத் தகர்த்து...
முடிைொமல் ஒரு உயிருள்ள ஜந்து மொதிரி க்கவொட்டில்
புரண்டு மல்ைொந்தது.
கொரின் ேொன்கு சக்கரங்களும் - இைக்கத்றத பகொஞ்சம்
பகொஞ்சமொய்க் குறைத்துக் பகொண்டு பமதுவொய்ச் சுேன்ைன.
48 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

11
வீர த்திரன் சித்த புலி மொதிரி அந்தச் சின்ன அறைக்குள்
உைொவினொன். றகயில் மொட்டியிருந்த றகவிைங்றகப் ற்களொல்
கடித்துக் கேற்ை முைன்று - உதட்டடொரம் ரத்தத்றத வழிை
விட்டொன். சுவறர ‘பதொம்’ என்று றககளொல் பமொத்தினொன்.
“பரண்டு ட றரயும் பவட்டிப் ட ொடொம ேொன் ஓைமொட்
டடன்டொ...! துண்டு துண்டொக பவட்டுடவன்...!” என்று
பதொண்றட ேொளங்கள் அதிர அதிரக் கத்தினொன்.
பூட்டியிருந்த அறைக்கு பவளிடை - ைொஸ்பிடலின்
வரொந்தொவில் -
ேொற்கொலிகளில் நிரம்பியிருந்த டொக்டர் குணசீைனும்
இன்ஸ்ப க்டர் ேவநீத கிருஷ்ணனும், அந்தச் சத்தங்கறள
உன்னிப் ொய்க் டகட்டுவிட்டு ஒருத்தறரபைொருத்தர் ொர்த்துக்
பகொண்டொர்கள்.
டொக்டர் குணசீைன் தன் அகைமொன முன் பேற்றிறைத்
தடவிக் பகொண்டட டகட்டொர்.
“ட ஷண்ட்டடொட ட ர் என்னொன்னு பசொன்னீங்க இன்ஸ்
ப க்டர்?”
“வீர த்திரன்...”
“பசொந்த ஊடர ேரசிம்ம ேொைக்கன் ொறளைம்தொனொ?”
“ஆமொ...?”
“வீர த்திரடனொட ேடவடிக்றககறளப் ொர்க்கும் ட ொது -
மத்தவங்களுக்கு அவன் ஒரு ற த்திைம் மொதிரி பதரிைைொம்.
ஆனொ... ஹி இஸ் ேொர்மல் - மனசுக்குள்டள பகொறை பவறி
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 49

நிரம்பியிருக்கு... அவங்கறளக் பகொல்ைணும்... பகொல்ைணும்ங்

கிை ஆத்திரம் அவன் உடம்புை ஓடை ரத்தத்துை கைந்திருக்கு...
அவங்கறள அவன் பகொறை பசஞ்சொத்தொன் அவடனொட
பவறிடை அடங்கும்... இந்த பவறி சப்றசட் ஆகணும்ன்னொ...
அடிக்கடி மைக்க ஊசி ட ொட்டு அவறனத் தூங்க
பவக்கணும்...”
“ப்ளீஸ் டொக்டர்... எறதைொவது ண்ணி அவறன
ேொர்மலுக்குக் பகொண்டு வொங்க... ஸ்டடஷன் ைொக் அப்புை
அவறன பவச்சிட்டிருக்கடவ முடிைறை...”
“பரண்டட ேொள்... ப ொறுங்க... இவறனப் சு மொடு மொதிரி
மொத்திடடைன்...”
“டொக்டர்! இவனுக்கு நிச்சைமொ பமன்ட்டல் டிஸ்ஆர்டர்
இல்றைடை?”
“சுத்தமொ இல்றை...”
“ற த்திைம் பிடிச்ச மொதிரி ஆக்ட் ண்ைொனொ?”
“அப் டியிருந்தொ... அவறன டைொக்றனஸ் ணனப் டவ...
எனக்குத் பதரிஞ்சிருக்கும்... இன்ஸ்ப க்டர்..”
நீங்க வீர த்திரறனப் த்திக் கவறைப் டொதீங்க. அவனு
றடை மனசுக்குள்டள உறைஞ்சு ட ொயிருக்கிை அந்தக் பகொறை
பவறிறைக் பகொஞ்சம் பகொஞ்சமொ ரிலீஃப் ண்ணிடைொம்...”
“தொங்க் யூ டொக்டர்...!”
இன்ஸ்ப க்டர், க்கத்திலிருந்த பதொப்பிறைத் தறைக்குக்
பகொடுத்துக் பகொண்டட எழுந்தொர்.
“ேொன் சொைந்தரமொ வந்து ொர்க்கிடைன் டொக்டர்...?”
“ப்ளீஸ் கம்.”
50 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

டொக்டர் குணசீைன் இன்ஸ்ப க்டரின் றகறைப் ற்றிக்

குலுக்கி வழிைனுப்பிவிட்டு தன் றகயிலிருந்த வீர த்திரனின்
டைொக்றனஸ் ரிப்ட ொர்ட்றடப் புரட்ட ஆரம்பித்தொர்.
கடந்த ஒரு மணி டேரமொய் வீர த்திரறன மருத்துவ ரீதிைொய்
அைசினதில் அவன் எல்ைொவற்றிலும் துல்லிைமொய் இருந்தொன்.
நிச்சைமொய்ப் ற த்திைம் கிறடைொது.
உடம்பிலிருக்கும் எல்ைொ ேரம்புகளுடம பகொறை பவறியில்
விறரப்ட றி மூறள ஓைொமல் ‘அவர்கறள பவட்டு! அவர்
கறள பவட்டு!’ என்று பசொல்லிக் பகொடுக்கிைது.
ரத்தம் நிஜமொகடவ உஷ்ணமொகிப் ொய்கிைது.
“டொக்டர்...”
தட்டமொன குரல் டகட்டு நிமிர்ந்தொர் டொக்டர் குணசீைன்.
ஐ.சி. யூனிட் பைட் ேர்ஸ் மரிை புஷ் ம், முகத்தில் வழியும்
டவர்றவடைொடு நின்றிருந்தொள்.
“என்ன சிஸ்டர்?”
“ஐ.சி. யூனிட்டுக்கு டகஸ் ஒண்ணு வந்திருக்கு டொக்டர்...”
ேர்ஸின் தட்டம் டொக்டறரயும் பதொற்றிக் பகொண்டது.
ஃற றை எடுத்து டமறஜயின் டமல் ட ொட்டு விட்டு
அவடளொடு இறணந்து ேடந்தொர்.
பமல்லிை குரலில் ட சிக் பகொண்டட ேடந்தொர். “டகஸ்...
ஆணொ, ப ண்ணொ...?”
“ப ண்...”
“ஏஜ்...?”
“இரு து இருக்கைொம் டொக்டர்...!”
“ட ர்?”
“ேந்தினி....”
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 51

“அந்தப் ப ொண்ணுக்கு என்ன?”

“கொர் ஆக்ஸிபடண்ட்.”
“இன்ஜூரிஸ்...?”
“பைட் இன்ஜூரிஸ்...”
“உனக்கு என்ன டதொணுது...? டகஸ் ட ொயிடுமொ..?”
“அப் டித்தொன் டதொணுது டொக்டர்... ஃட ஸ் பூரொவும்
ரத்தக் களரிைொ பதரியுது... கண்ணொடித் துண்டு முகம் நிறைை
குத்தியிருக்கு...”
வரொந்தொ முடிந்து ட ொயிருக்க எதிடர ஐ.சி. யூனிட்
பதரிந்தது.
ஒரு சின்னக் கும் லுக்கு மத்தியில் ேக்கமொன கொன்ஸ்டபிள்
முகங்கள். டொக்டர் குணசீைறனப் ொர்த்ததும் பேற்றியில்
சல்யூட் தித்தொர்கள்.
டகொரஸொய் பசொன்னொர்கள். “உக்கடம் க்கத்துை ேடந்த
ஆக்ஸிபடண்ட் ஸொர்...”
“எத்தறன ட ர்?”
“மூணு ட ர் வந்திருக்கொங்க... டிறரவர், ைஸ்ப ண்ட்
அண்ட் ஒய்ஃப். டிறரவருக்கும் ைஸ்ப ண்டுக்கும் பசொற்
கொைம். அந்தப் ப ண்ணுக்குத்தொன் டமஜர் இன்ஜூரிஸ்...
இன்ஸ்ப க்டர் இப்ட ொ வர்டைன்னு பசொன்னொர் டொக்டர்...”
டொக்டர் குணசீைன் தறைைொட்டிக் பகொண்டட ஐ.சி.
யூனிட்டுக்குள் நுறேந்தொர். முகப்பில் சிவப்பு விளக்கு எரிை
கதவு சொத்திக் பகொண்டது.
ேந்தினியின் தறையும் முகமும் சிவப்பு ப யிண்ட் அடித்த
மொதிரிைொன றசஸில் பசடவபைன்று பதரிை அறவகளுக்கு
52 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

மத்தியில் கண்ணொடிச் சில்லுகள் ஏரொளமொய்ப் ப ொதிந்து

பதரிந்தன.

12
பேற்றியிலும், முேங்றகயிலும் கூட்டல் பிளொஸ்திரிகள்
பதரிை தறை கறைந்து உடம்ப ல்ைொம் மண் தீற்றிை
டகொைத்டதொடு ொரி உட்கொர்ந்திருந்தொன்.
அவறனச் சுற்றிலும் வொகீசன், ரிமளம், விமல் பசொப்னொ
கண்ணீர் நிரம்பிை விழிகடளொடு நின்றிருந்தொர்கள்.
கிருஷ்ணன் மூைமொய் விஷைத்றதக் டகள்விப் ட்டு
பமட்டொடர் டவன் ஒன்றைப் பிடித்து வழுக்குப் ொறை
எஸ்டடட்டிலிருந்து அத்தறன ட ரும் வந்து டசர்ந்திருந்
தொர்கள்.
வொகீசன் இதில் நிரம் வும் தளர்ந்து ட ொயிருந்தொர். திரும் த்
திரும் அந்த ஒடர டகள்விறை ொரியிடம் டகட்டுக்
பகொண்டிருந்தொர்.
“ேந்தினிக்கு ஒண்ணும் ஆ த்தில்றைடை...?”
“உள்டள ட ொன டொக்டர் இன்னமும் பவளிடை வரறை
ைப் ொ... அவர் வந்த பின்னொடிதொன் பதரியும்.”
ொரியும் அழுறக பதறிக்கும் குரலில் வொகீசனுக்குப்
திறைச் பசொல்லிக் பகொண்டிருந்தொன்.
ரிமளம் டசறைத் தறைப்ற வொயில் ப ொத்தி பமலிதொய்
விசும்பிக் பகொண்டிருக்க...
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 53

பசொப்னொ தன் றகயிலிருந்த சின்னஞ்சிறு பூப்ட ொட்ட

கர்ச்சீப் ொல் கண்கறள ஒற்றிக் பகொண்டிருந்தொள்.
விமல் சுவடரொரமொய்ப் ட ொட்டிருந்த ப ஞ்சில் சொய்ந்து
உட்கொர்ந்து கண்கறள மூடியிருந்தொன்.
கொன்ஸ்டபிள் ஒருவர் அந்தக் கும் லில் தறை நீட்டினொர்.
“ஸொர்! ஆக்ஸிபடண்ட்ை அடி ட்ட அந்தப் ப ண்டணொட
ைஸ்ப ண்ட் ைொரு?”
“ேொன்தொன்...” ொரி பசொன்னொன்.
“உங்கறள இன்ஸ்ப க்டர் கூப்பிடைொர்...”
ொரி பதொய்வொய் எழுந்து அவறரப் பின்பதொடர்ந்து
ட ொனொன்.
வொர்டின் ஓரத்தில் சின்னதொய் ஒரு டமறஜயும் ேொற்கொலியும்
ட ொட்டு றகயில் றடரிடைொடு உட்கொர்ந்திருந்த இன்ஸ்
ப க்டர், ொரிறைப் ொர்த்து “வொங்க... உட்கொர்ங்க...”
என்ைொர்.
எதிடரயிருந்த ேொற்கொலியில் உட்கொர்ந்தொன் ொரி.
“உங்க ட ரு?”
“ ொரி!”
“இந்த ஆக்ஸிபடண்ட்றடப் த்தி என்ன நிறனக்கிறீங்க?
தற்பசைைொ டேர்ந்ததுதொனொ...?"
“தற்பசைைொ டேர்ந்ததுதொன்...”
“நீங்க வந்த கொர் இதுக்கு முன்னொடி ஆக்ஸிபடண்ட்
ஆயிருக்கொ...?”
“இல்றை...”
“உங்க கொர் டிறரவர் கிருஷ்ணறன விசொரிச்சுப் ொர்த்ததுை
54 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

வழுக்குப் ொறை எஸ்டடட்டிலிருந்து கொர் புைப் டும்ட ொடத

கொர்ை பஜர்க்ஸ் வந்ததொகவும், பின்னொடி அறதச் சரிப் டுத்தி
னதொகவும் பசொல்ைொடர... உண்றமைொ?”
“ஆமொ...”
“கிருஷ்ணன் எவ்வளவு கொைமொ உங்ககிட்ட டிறரவரொ
இருக்கொர்?”
“அஞ்சு வருஷமொ....”
“இந்தக் கொர் வி த்றதப் ொர்க்கும்ட ொது, ஆக்ஸிபடண்ட்
மொதிரி டதொணினொலும் - இந்த வி த்துக்கு பின்னொடி ஏதொவது
பிளொன் இருக்கைொடமொன்னு என் மனசுக்குப் டுது... நீங்க
என்ன நிறனக்கிறீங்க ொரி...?”
“ேொன் அப் டி நிறனக்கறை ஸொர்... என் வீட்டிற்குள்டளயும்
சரி... பவளிடையும் சரி... எனக்கு எதிரிகள் கிறடைொது.”
“திடீர்ன்னு கொர்ை எப் டி அந்த பஜர்க்ஸ் வரும்?”
அந்தச் டசொகமொன சூழ்நிறையிலும் புன்னறகத்தொன் ொரி.
“நீங்க நிறனக்கிை மொதிரி இதுை எந்தச் சதிடவறையும்
கிறடைொது இன்ஸ்ப க்டர். இது எதிர் ொரொத விதமொக ேடந்த
டமொசமொன வி த்து... டிறரவர் கிருஷ்ணனுக்குத் பதரிைொம
கொறர ைொரும் பதொட்டுட முடிைொது. இது ஆக்ஸிபடண்ட்.
அவ்வளவுதொன்...”
அவன் ட சிக் பகொண்டிருக்கும்ட ொடத...
ஐ.சி. யூனிட்டின் பவள்றளக் கதவு ‘ப்ளக்’பகன்று திைந்தது.
டொக்டர் குணசீைன் தன்றன விட ஜூனிைரொன டொக்டர்
பிரதொப்ட ொடு பவளிப் ட்டொர். உடுத்தியிருந்த பவள்றளக்
டகொட்டில் ஆங்கொங்டக.... ரத்தத் தீற்ைல்கள்.. முகத்தில் டசொர்வு
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 55

பதரிந்தது.
ொரி இன்ஸ்ப க்டரிடம் ஒரு ‘எக்ஸ்க்யூஸ் மீ’றைச்
பசொல்லிவிட்டு டவகமொய் டொக்டறர பேருங்கினொன்.
“டொக்டர்...!”
குணசீைன் அவறர ஏறிட்டொர்.
“நீங்கதொடன அந்தப் ப ண்டணொட ைஸ்ப ண்ட்?”
“ஆமொ டொக்டர்...”
“உங்க ஆங்க்றசட்டி எனக்குப் புரியுது... உங்க ஒய்ஃப்
ட ொட கண்டிஷன் பரொம் வும் க்ரிடிகல். டரர் ப்ளட் க்ரூப்.
ஏபி ஆர்.எச் பேகடிவ். இந்த ப்ளட் க்ரூப் உங்க ஃட மிலியில்
ைொருக்கொவது இருக்கொ...?”
ொரி தறைைொட்டினொன். “டேொ... டொக்டர்!”
“ப்ளட் ொங்க்ையும் அந்தக் க்ரூப் ப்ளட் கிறடைொது. மத்த
ைொஸ்பிடல்ஸுக்கும் தகவல் பகொடுத்திருக்டகொம்... உங்க
ஒய்ஃப்ட ொட அதிர்ஷ்டம் அந்தக் க்ரூப் ப்ளட் கிறடக்
கணும்..."
டொக்டர் குணசீைன் பசொல்லிக் பகொண்டட ேடந்தொர். ொரி
உறடந்து ட ொய் நின்ைொன்.
குணசீைன் அைர்ச்சிைொய் தன் அறைக்குள் நுறேந்து
ேொற்கொலியில் சொை... பின்னொல் வந்த டொக்டர் பிரதொப் எதிடர
உட்கொர்ந்தொர்.
“என்ன டொக்டர்... ஃ ர்தர் ஸ்படப்ஸ்...?”
“அந்தக் க்ரூப் ப்ளட் கிறடக்கொம ேொம் என்ன ஸ்படப்ஸ்
எடுத்தொலும் ஃப ய்லிைர்தொன் பிரதொப், அதுவும் அந்த ப்ளட்
டூ அவர்ஸ்ை கிறடக்கணும்...”
56 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

“ட தடிக்...!”
பசொன்ன பிரதொப், டமறஜயின் டமலிருந்த அந்த ஃற றை
எடுத்து பமல்ைப் புரட்டினொன்.
குணசீைன் சிகபரட் ொக்பகட்டுக்கொக டகொட் ொக்பகட்
றடத் தடவிக் பகொண்டிருக்க - பிரதொப் திடீபரன்று முகம்
பிரகொசமொகிக் றகறைச் பசொடுக்கினொன்.
“டொக்டர்...?”
“என்ன பிரதொப்?”
“வீ... கொட் இட் டொக்டர்...”
“என்ன...?”
“இது இன்னிக்குக் கொறையிை அட்மிட்டொன வீர த்திர
டனொட ஃற ல்தொடன..?”
“எஸ்...”
“அவடனொட ப்ளட் க்ரூப்ற நீங்க எப் டி மைந்தீங்க
டொக்டர்? ஏபி ஆர்.எச் பேகடீவ்ன்னு அேகொ றடப் ண்ணி
யிருக்கீங்க...?”
உதட்டில் சிகபரட்றடப் ப ொருத்திக் பகொண்டிருந்த
டொக்டர் குணசீைன் விருட்படன்று எழுந்தொர். பேற்றியில்
‘த்த்த்ட்...’ என்று அறைந்து பகொண்டொர்.
“டச! எப் டி மைந்டதன்...? ேொற்கொலிறை டர்ர்ர்பரன்
பின்னுக்கு இழுத்துவிட்டு - பவளிடை வந்தொர்.
“பிரதொப்...”
“டொக்டர்...?”
“வீர த்திரறன மைக்கத்துக்கு உட் டுத்தொம ப்ளட்றட
எடுக்க முடிைொது.... ப்ளீஸ் றகண்ட்லி டடக் பேஸசரி
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 57

ஸ்படப்ஸ்.... டச...! எப் டி இது ஞொ கத்துக்கு வரொமல்

ட ொயிற்று? பிரதொப்... ஐ மஸ்ட் தொங்க் யூ... சீக்கிரமொ ஏற் ொடு
ண்ணுங்க...”
“டொக்டர்...” பிரதொப் தைக்கமொய்க் கூப்பிட...
குணசீைன் நின்ைொர்.
“என்ன பிரதொப்...?”
“வீர த்திரன் ட ொலீஸ் கஸ்டடியிை இருக்கிை ட ஷண்ட்
அவங்க ர்மிஷன் இல்ைொம எப் டி... ப்ளட் கபைக்ட் ண்ண
முடியும்?”
“அந்தப் ர்மிஷறனபைல்ைொம் ேொன் ொர்த்துக்கிடைன்...
பிரதொப். ப்ளீஸ் யூ டூ... வொட் ஐ டஸ...?”
“எஸ்... டொக்டர்!”
“டவணும்ங்கிை அட்படண்டர்றஸக் கூப்பிட்டுக்குங்க...
பசடட்டிவ் பகொடுத்து டகர்ஃபுல்ைொ ப்ளட் கபைக்ட்
ண்ணுங்க... ேொன் ஆ டரஷனுக்கு ஏற் ொடு ண்டைன்...”
குணசீைன் ஆ டரஷன் திடைட்டறர டேொக்கிப் ட ொக
பிரதொப் வீர த்திரன் இருந்த பசல்றை டேொக்கிப் ட ொனொன்.
வரொந்தொவில் ட ொய்க் பகொண்டட எதிர்ப் ட்ட ஆர்டர்லி
கறளயும், அட்படண்டர்கறளயும் டசகரித்துக் பகொண்டொன்.
ேர்ஸுகளுக்கு இன்ஸ்ட்ரக்ஷன்ஸ் பகொடுத்து டிடை வீர த்திரன்
இருந்த பசல்லுக்கு முன்னொல் வந்து நின்ைொன்.
உள்டளயிருந்து ஆக்டரொஷமொய் வீர த்திரனின் சீைல்
டகட்டது.
“என்றன பவளியிை விடுங்க.. அவங்க பரண்டு ட றரயும்
பவட்டித் தள்ளணும். கண்டதுண்டமொ பவட்டிப் ட ொட
58 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

ணும்... டடய்... ேொன் உங்கறள விட மொட்டடன்..!”

பிரதொப் தன்றனச் சுற்றிலும் நின்றிருந்த ஆர்டர்லிகறளப்
ொர்த்த டி பசொன்னொன்.
“கதறவத் திைந்த உடடன அவன் பவளிடை ஓடி வருவொன்...
ஒடர அமுக்கொ அமுக்கி அவறன மல்ைொத்தணும்... அறசை
விடொமப் பிடிச்சிக்கணும்... ேொன் இன்பஜக்ஷன் ட ொட்டு
பரண்டு மூணு நிமிஷம் கழிஞ்ச பின்னொடிதொன் அவறன
விடணும்...”
“எஸ் டொக்டர்...”
பிரதொப் கதறவத் திைந்தொன்.

13
சொைந்தரம் ேொன்கு மணி.
ஐ.சி. யூனிட்டுக்கு பவளிடை - வொகீசன், ரிமளம், ொரி,
விமல், பசொப்னொ. டிறரவர் கிருஷ்ணன் - இந்தக் கும் டைொடு
புதிதொய் பஜயில் சூப் ரின்படண்ட் ொண்டுரங்கனும் டசர்ந்து
கவறைடைொடு நின்றிருந்தொர். நிறனத்து நிறனத்து பசொன்னொர்.
“மத்திைொன ைஞ்ச் உங்க வீட்ைதொன் அங்கிள்... கண்டிப் ொ
வர்டைன்னு ட ொன் ண்ணிச் பசொன்ன ப ொண்ணுக்கு இப் டி
ஆயிட்டுடத...?”
“ஏம்ப் ொ... ொரி..! கொர் ரிப்ட ர்ன்னு பதரிஞ்சும் எதுக்கொக
அதுை வரணும்...? ஸ்ஸிை வந்திருக்கைொடம...!”
ொரி தில் பசொல்ைொமல் டமொவொறைத் தடவிக் பகொண்டட
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 59

எங்டகொ ொர்த்தொன். க்கத்தில் உட்கொர்ந்திருந்த விமல்

எரிச்சடைொடு பசொன்னொன்.
“கொருக்கும் மனுஷனுக்கும் எந்த டேரத்துையும் எதுவும்
வரைொம் அங்கிள்... ரிப்ட ரொன கொறர சரி ொர்த்துத்தொன்
கிருஷ்ணன் எடுத்துட்டுப் ட ொயிருக்கொன்..."
“ேந்தினிறை ைொரொச்சும் உள்டள ட ொய்ப் ொர்த்தீங்களொ?”
ொண்டுரங்கன் டகட்க... எல்டைொருமொய் உதட்றடப் பிதுக்கி
னொர்கள்.
“டொக்டர்ஸ் ைொறரயுடம அைவ் ண்ணறை அங்கிள்...
ேந்தினிடைொட ப்ளட் குரூப் டரர் ப்ளட் குரூப்.. அது கிறடக்
கொம பரொம் வும் சிரமப் ட்டிட்டிருந்டதொம். கறடசியிை
ட ொலீஸ் கஸ்டடியில் இருந்த ஒரு ட ஷண்ட்டடொட ப்ளட்
அதிர்ஷ்டவசமொ ேந்தினிடைொட ப்ளட் குரூப் ொடவ அறமஞ்
சுடுச்சு.. அவடனொட ப்ளட்றடக் குடுத்துத்தொன் ஆ டரஷன்
ண்ணிட்டிருக்கொங்க... ஆ டரஷறன ஆரம்பிச்சு பரண்டு
மணி டேரமொச்சு...”
விமல் பசொல்லிக் பகொண்டிருக்கும் ட ொடத ேர்ஸ் ஒருத்தி
யூனிட்டின் கதறவத் திைந்து பகொண்டு பவளிடை வந்தொள்.
ொண்டுரங்கனும் ொரியும் அவளிடம் ஓடினொர்கள்
“சிஸ்டர்...!”
அவள் புன்னறகத்தொள்.
“ஆ டரஷன் சக்ஸஸ்... டொக்டர் பவளிடை வருவொர். மத்த
விவரங்கறள அவர்கிட்டட டகட்டுக்குங்க...!”
அவள் தண்ணீர் ததும்பும் - ரத்தப் ஞ்சுத் துணுக்குகள்
மிதக்கும் டிடரயுடன் ேகர்ந்து ட ொக...
ொக்டருக்கொகக் கொத்திருந்தொர்கள், ஐந்து நிமிஷம் ேழுவ,
60 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

டொக்டர் குணசீைன் பவளிடை வந்தொர்.

தன்றனச் சுற்றிலும் நின்று ஆர்வமொய்ப் ொர்க்கும்
முகங்கறளப் ொர்த்துப் புன்னறகத்தொர்.
“இனி ைமில்றை... ட ொதுமொன ரத்தம் குடுத்ததுை மிஸஸ்
ேந்தினிக்கு ஞொ கம் வந்துடுச்சு... பரண்டு கண்ணுடையும்
க்ளொஸ் பீஸ் ஏறியிருக்கு... அவங்களொடை ொர்க்க முடியுமொ,
முடிைொதொங்கிைறத ேொறளக்குத்தொன் பசொல்ை முடியும்...”
“ேொங்க ேந்தினிறைப் ொர்க்கைொமொ? டொக்டர்..”
ொண்டுரங்கன் ஆர்வமொய்க் டகட்க...
குணசீைன் பசொன்னொர். “தொரொளமொக ட ொய்ப் ொர்க்கைொம்...
ஆனொ அதிகமொ ட ச்சுத் தரொதீங்க...”
“எஸ் டொக்டர்...” எல்டைொரும் உள்டள ட ொனொர்கள்.
அறைக்கு ேடுடவ...
பதரிந்த கட்டிலில் ேந்தினி கிடத்தப் ட்டிருந்தொள். மூக்குத்
துவொரங்களும், உதடுகளும், தொறடப் பிரடதசமும் தவிர -
முகத்தின் மற்ை ொகங்களும், பின்னந் தறை பூரொவும் தும்ற ப்
பூவொய் ொண்டடஜ் பதரிந்தது.
மணிக்கட்டில் பசருகியிருந்த ரப் ர் குேொயின் ஊசி வழிடை
சறைன் வொட்டர் ட ொய்க் பகொண்டிருந்தது. விரல்களிலும்
முேங்றககளிலும் பிளொஸ்திரி பதரிந்தது.
ொரி, முதல் ஆளொய் அவறள பேருங்கினொன்.
“ே... ேந்தினி...”
ொரியின் குரறைக் டகட்டதுடம - ேந்தினியின் வைது றகயும்
உதடுகளும் அறசந்தன.
“எ..எ... என்னங்க?”
ொரி அவளுறடை றகறைப் ற்றிக் பகொண்டொன்.
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 61

“ஒண்ணும் ைப் டொடத... ேந்தினி!”

அவள் புன்னறகத்தொள்.
“எனக்கு என்னங்க ைம்...? உங்களுக்கும் கிருஷ்ணனுக்கும்
அடி ஒண்ணும் ைமொ டறைடை...?”
“டைசொ சிரொய்ப்புதொன்...”
“ஆமொ... என்டனொட கண்ணு பரண்றடயும் எதுக்கொகக்
கட்டியிருக்கொங்க...?”
கண்களில் கண்ணொடித் துண்டு ஏறியிருக்கிைது என்று பசொன்
னொல் ேந்தினி ைத்தில் மறு டியும் மைக்கமொகி விடுவொள்
என்று நிறனத்தொன் ொரி.
“கண்ணுை ஏடதொ டைசொ அடி ட்டிருக்கொம்... மருந்து
ஊத்திக் கண்றணக் கட்யிருக்கொங்க...”
ேந்தினி மறு டியும் உதடுகறளப் புன்னறகயில் விரித்தொள்.
“ஏங்க ப ொய் பசொல்றீங்க...? என் பரண்டு கண்ணிடையும்
க்ளொஸ் பீஸ் குத்தியிருக்கிைதொ டொக்டர் இன்பனொரு டொக்டர்
கிட்ட பசொல்லிட்டிருந்தொடர...!”
ேந்தினி பதொடர்ந்தொள்...
“எஸ்டடட்டிலிருந்து எல்ைொறரயும் வரவறேச்சுட்டீங்க
ட ொலிருக்டக... அத்றத அேை சத்தம் டகட்குது...மொமொவும்
அேைொரொ? எனக்கு இடது க்கத்துை பசொப்னொ நிக்கிைொன்னு
நிறனக்கிடைன்... பசண்ட் வொசறன வருது... விமல்
வரறைைொ?”
“அண்ணி...!”
“என்ன விமல்... எஸ்டடட்றட விட்டு எல்ைொரும் வந்திட்
டீங்களொ...?” - ல் வரிறச பதரிை சிரித்த ேந்தினிறை விழிகள்
62 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

விரிைப் ொர்த்தொன் ொரி.

ஒரு தறைவலிடைொ, கொய்ச்சடைொ வந்துவிட்டொல் ேந்தினி
ைந்து ட ொய் அவறனப் டுத்துகிை ொடு மனசுக்குள்
வழிந்தது.
“என்னங்க... எனக்கு என்னடமொ ஆயிடுச்சு... மொத்திறர
சொப்பிட்ட பின்னொடியும் தறை ஏன் இப் டி வலிக்குது?
டொக்டர் வீட்டு வறரக்கும் ட ொயிட்டு வரைொங்களொ?” என்று
அவள் ைப் டுகிை ைம் ொரிக்கு சிை சமைங்களில் எரிச்சறை
ஊட்டியிருக்கிைது.
ஆனொல்... இத்தறனப் ப ரிை வி த்றதச் சந்தித்த விஷைம்
பதரிந்த பிைகும் கண்ணுக்குள் கண்ணொடித் துண்டுகள்
குத்தியிருக்கிை விஷைம் பதரிந்த பின்பும் ேந்தினி ைப் ட
வில்றை. அந்தப் றேை ைம் அவளிடம் இல்றை.
ொரி பிரமிப் ொய் அவறளடை ொர்த்தொன். ொண்டுரங்கன்
குரல் பகொடுத்தொர்.
“அம்மொ... ேந்தினி...! என் வீட்டுக்கு மத்திைொனம் சொப்பிட
வர்டைன்னு பசொல்லிட்டு இப் டி வந்து டுத்திட்டி
டைம்மொ..?”
தறைறை அவர் இருந்த திறசப் க்கமொய் ேகர்த்தினொள்
ேந்தினி.
“அட... அங்கிள் நீங்களும் வந்திட்டீங்களொ...? உங்க வீட்டுச்
சொப் ொடு எங்டக ட ொயிடப் ட ொவுது...? ேொனும் என்டனொட
ைஸ்ப ண்ட்டும் கண்டிப் ொ சொப்பிட வருடவொம்...”
ேர்ஸ் ட ச்சில் குறுக்கிட்டொள்.
“அதிகமொப் ட சொதீங்க... டொக்டர் பசொல்லியிருக்கொர்... நீங்க
பரஸ்ட் எடுக்கணும். ொர்க்க வர்ைவங்களும் ட ச்சுக்
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 63

குடுக்கொதீங்க.. பவறுமடன ொர்த்துட்டுப் ட ொங்க...ட ொதும்...”

எல்டைொரும் பமதுவொய் ேகர்ந்து கதறவ டேொக்கிப் ட ொக
ொரி மட்டும் ேந்தினியின் அருடக வந்து அவள் றகறைத்
பதொட்டொன்.
“ேந்தினி...”
“என்னங்க...!”
“இந்தக் கொர் ஆக்ஸிபடண்ட்... நீ ைொஸ்பிடல்ை இப் டி
டுத்திட்டிருக்கிைது... இப் டி எதுவுடம உனக்கும் ைமில்
றைைொ?”
“எதுக்கொகப் ைப் டணும்? உங்களுக்குப் ைமொ இருக்கொ?”
பசொல்லிவிட்டு ொரியின் றகறைத் தட்டிக் பகொடுத்தொள்.
“ட ொங்க! றதரிைமொப் ட ொங்க! மொமொவுக்கும் அத்றதக்கும்
றதரிைம் பசொல்லுங்க.. ஆஸ் த்திரியிடைடை உட்கொரப்
ட ொரடிச்சொ நூன் டஷொடவொ, மொட்னி டஷொடவொ ொர்த்துட்டு
வொங்க...”
ொரி பிரமிப் ொய் அவறளப் ொர்த்துக் பகொண்டட ேகர்ந்து
ஐ.சி. யூனிட்றட விட்டு பவளிடை ட ொனொன்.

14
விடிகொறை ஐந்து மணி.
சூரிைன் கண்விழிக்கொத கிேக்குத் திறச இன்னமும்
இருட்டொகடவ இருந்தது. பஜயில் கொம்ப ௌண்றடச் சுற்றிலும்
வளர்ந்திருந்த டவப் மரங்களில் ைறவகளின் அறசவுகள்
64 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

ஆரம் மொகிைது.
பசண்ட்ரியில் இருந்து ஜவொன் விறரப் ொய் ேடந்து ட ொய்
தண்டவொளத் துண்டில் இரும்புச் சுத்திைொல் ஐந்து முறை
அடித்த ஒறசயில் மொைொண்டி விழித்துக் பகொண்டொன்.
அடத விேொடி -
அவனுறடை பசல்லின் கதவருடக -
வொர்டனின் பூட்ஸ் சத்தம் பதொடர்ந்து சொவி பூட்டில்
ப ொருத்தப் ட்டு களங்பகன்று கேன்று பகொள்ளும் சத்தம்.
“மொைொண்டி பவளிடை வொ...”
மொைொண்டி றகயில் டகொர்த்திருந்த சங்கிலிகள் அறசை
பவளிடை வந்தொன்.
பசல்லுக்கு பவளிடை பகொட்டியிருந்த மசமசப் ொன இருட்
டில் பஜயில் சூப் ரின்படண்ட் ொண்டுரங்கனும், வொர்டனும்
ஒரு டொக்டரும் நின்றிருந்தொர்கள்.
மொைொண்டி சிரித்துக் பகொண்டட பவளிடை வந்தொன்.
“அஞ்சுமணி எப் ஆகும்ன்னு ொர்த்துட்டிருந்து வந்தீங்
களொய்ைொ?
ொண்டுரங்கன் அவறன பேருங்கினொர்.
“மொைொண்டி... உன்டனொட கறடசி ஆறசறை ஒரு ட ப் ர்ை
எழுதி தூக்குக் கயித்துக்குப் ட ொைதுக்கு முன்னொடி தர்டைன்னு
பசொன்னிடை... அதுக்கொகத்தொன் ேொன் வந்திருக்டகன்... சீக்கிரம்
எழுதிக் குடு...”
மொைொண்டி தன் ப ரிை உதடுகளொல் சிரித்தொன்.
“டேத்றதக்கு ரொத்திரிடை எழுதி பவச்சுட்டடன்ைொ... இந்
தொங்க... டிச்சுப் ொர்த்து என்டனொட ஆறசறை நிறைடவத்த
முடிஞ்சொ நிறைடவத்துங்க...”
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 65

அறர டிரொைரின் இடுப்பில் பசருகி றவத்திருந்த - அந்தக்

கசங்கைொன கடிதத்றத அைட்சிைமொய் இடது றகயில் உருவி
நீட்டினொன் மொைொண்டி.
அறத வொங்கிப் பிரித்துப் ொர்த்தொர் ொண்டுரங்கன்.
அருடகயிருந்த வொர்டன், டொர்ச் பவளிச்சத்றத அந்த பைட்
டரின் டமல் உமிழ்ந்தொர்.
ேொன்டக வரிகள் ஓடியிருந்த அந்தக் கடிதத்றதப் திறனந்து
பேொடிகளில் டித்து முடித்த ொண்டுரங்கன் ஆச்சரிைத்டதொடு
நிமிர்ந்தொர்
“மொைொண்டி...”
“பசய்வீங்களொய்ைொ...?”
“டொக்டர்றஸக் கைந்துகிட்டு பசய்ைடைன்...”
“பரொம் ேன்றிைொ...!”
றகவிைங்குகள் சப்திக்க - றக குவித்துவிட்டு வொர்டடனொடு
ேடந்தொன் மொைொண்டி.
அவன் இருட்டில் ேடந்து ட ொவறதடை பேகிழ்ச்சிடைொடு
ொர்த்துக் பகொண்டிருந்தொர் ொண்டுரங்கன். அவன் வரொந்தொ
வுக்குப் பின் க்கமொய் இருட்டில் மறைந்த ட ொதும் கூட
றகவிைங்குகளின் சத்தம் டகட்டுக் பகொண்டிருந்தது.
66 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

15
கொறை எட்டு மணி.
டொக்டர் குணசீைனின் தனிைறை. அவறரச் சுற்றிலும்
கவறைைொன முகங்களில் வொகீசன், ரிமளம், ொரி, விமல்,
பசொப்னொ, ொண்டுரங்கன் - எல்டைொரும் நின்றிருந்தொர்கள்.
ொரி மட்டும் ேொக்குேை டகட்டொன்.
“ஏன் டொக்டர்.. ேந்தினிக்கு பகொஞ்சம்கூட ொர்றவடை
இருக்கொதொ?”
“சொன்டஸ இல்றை... டேத்றதக்டக உங்ககிட்டட பசொல்ை
ைொம்ன்னு நிறனச்டசன். மிஸஸ் ேந்தினிக்கு நிறனவு திரும்பின
மகிழ்ச்சியில் நீங்க எல்ைொரும் இருந்தீங்க... அந்தச் சமைத்துை
பசொல்லி உங்க மகிழ்ச்சிறைக் பகடுக்க ேொன் விரும் றை...
இப்ட ொ மிஸ்டர் ொண்டுரங்கன் என்கிட்ட வந்து - அந்தத்
தூக்குத் தண்டறன றகதி தன்டனொட கண்கறளத் தொனமொ
பகொடுத்திருக்கிைதொ பசொன்னதுனொைதொன் ேொன் உங்கறளபைல்
ைொம் கூப்பிட்டு விஷைத்றதச் பசொல்ை டவண்டிைதொயிடுச்சி..”
“அந்தக் றகதிடைொட கண்கறள ேந்தினிக்கு எடுத்து
பவச்சொ... நிச்சைமொ ொர்றவ கிறடச்சுடுமொ டொக்டர்...?”
வொகீசன் டகட்க ொக்டர் புன்னறகத்தொர்.
“எண் து ர்பசண்ட் ேொன் க்ைொரண்டி தர முடியும் ஸொர்.
மிஸஸ் ேந்தினிக்குப் பிைவியிடைடை ொர்றவ இல்டைன்னொத்
தொன் ஆ டரஷன் ரிஸ்க்... அவங்க ொர்றவடைொடு
இருந்தவங்க... டஸொ... எந்த ஒரு ஆடரொக்கிைமொன கண்றணப்
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 67

ப ொருத்தினொலும் அவங்களுக்குப் ொர்றவ வந்துடும்.”

எல்டைொரும் பமௌனித்தொர்கள். ஒரு நிமிஷ டேர இறுக்கமொன
பமௌனத்திற்குப் பிைகு ொண்டுரங்கன் பதொண்றடறைக்
கறனத்துக் பகொண்டு ட ச ஆரம்பித்தொர்.
“ேந்தினிக்கு... இந்த ஆக்ஸிபடண்டுை ொர்றவ ட ொனது
துரதிர்ஷ்டமொனதுதொன். அடத சமைத்துை அவ க்கம்
பகொஞ்சம் அதிர்ஷ்டமும் இருக்கு... அவளும் ொர்றவ ட ொன
டேரம் - தூக்குை பதொங்கிட்ட றகதிடைொட, ஒரு டஜொடி கண்
அபவய்ைபிளொ இருக்கு... ைொருக்கும் எந்த டைொசிப்பும்
டவண்டொம். டொக்டர் ஆ டரஷனுக்கொன ஏற் ொடுகறளச்
பசய்ைட்டும்...”
எல்டைொரும் பமளனமொய்த் தறைைொட்டினொர்கள்.
“ஒரு விஷைம்!” என்ைொர் டொக்டர்.
“என்ன டொக்டர்?”
“ஒரு தூக்குத் தண்டறன அறடஞ்ச றகதிடைொட கண்கறள
ேந்தினிக்குப் ப ொருத்தப் ட ொை விஷைத்றதத் தைவு பசய்து
ைொரும் அவங்ககிட்ட பசொல்ை டவண்டொம். கண்ணுை ஒரு
சின்ன ஆ டரஷன் ண்ணணும்னு ேொன் ஏற்கனடவ பசொல்லி
யிருக்டகன்... நீங்களும் அறதடை பசொல்ைணும்...”
எல்டைொரும் தறைைொட்டினொர்கள்.
ொரி டகட்டொன்.
“ஆ டரஷன்... என்னிக்கு டொக்டர் ண்ணப் ட ொறீங்க...?”
“இன்னிக்டக... இன்னும் ஒரு மணி டேரத்துை ஆ டரஷன்
ஆரம்பிக்கப் ட ொடைொம்... ஆ டரஷறனப் ண்ணப் ட ொகி
ைவர் டொக்டர் மடனொகர் டடவிட்... ஸிட்டியிடைடை
இன்னிக்கு அவர் ப ரிை சர்ஜன்... அவர் பசஞ்ச அத்தறன
68 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

ஆ டரஷனும் அற்புதம். எல்ைொர்க்குடம ொர்றவ கிறடச்

சிருக்கு...'' - பசொல்ை பகொண்டட டொக்டர் குணசீைன்
எழுந்தொர்.
எல்டைொரும் பமதுவொய் அறைறை விட்டு ேகர்ந்து - ேந்தினி
இருந்த ஐ.சி. யூனிட்றட டேொக்கிப் ட ொனொர்கள்.
ேந்தினி எழுந்து உட்கொர்ந்து - ேர்ஸ் நீட்டிை மொத்திறரகறள
உள்ளங்றகயில் வொங்கி - டம்ளர் தண்ணீரின் உதவிடைொடு
விழுங்கிக் பகொண்டிருந்தொள்.
இரண்டு கண்களிலும் அழுத்தமொன ொண்டடஜ் பதரிந்தது.
ேர்ஸிடம் டகட்டுக் பகொண்டிருந்தொள் ேந்தினி.
“சிஸ்டர்... என்டனொட கண்கட்றட என்னிக்கு அவிழ்ப்
ொங்க...?”
“ஒரு ஆ டரஷன் முடிஞ்சதும்...”
“ஆ டரஷன் என்னிக்கு...?”
“அறத டொக்டர்தொன் முடிவு ண்ணணும்...”
ேந்தினி ஏடதொ பசொல்ை வொறைத் திைந்த டேரம் - ொரியும்
மற்ைவர்களும் உள்டள நுறேந்தொர்கள்.
“ேந்தினி...!” ொரி கூப்பிட்டொன். நிறைை கொைடிச் சத்தம்
டகட்டு - ேந்தினி மைர்ந்தொள்.
“வொங்க...! எல்ைொரும் ஒட்டு பமொத்தமொ... பசொல்லி பவச்ச
மொதிரி எங்டக ட ொயிட்டு வர்றீங்க?”
“டொக்டறரப் ொர்த்துட்டு வர்டைொம்...” - ொரி பமல்லிை
குரலில் பசொன்னொன்.
“என்டனொட கண் ஆ டரஷன் என்னிக்குன்னு பசொன்னொர்?”
“இன்னிக்டக...”
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 69

“சீக்கிரமொ ண்ணச் பசொல்லுங்க.... கண்ணு பரண்றடயும்

கட்டிக்கிட்டு இருட்றடடை ொர்த்திட்டிருக்க பசம ட ொர்
அடிக்குது...”
“ேந்தினி...”
“ம்...”
“ஆ டரஷன் றமனர்தொன். நீ ைப் டொடம இருக்கணும்...”
“ேொன் ைப் டைதொ உங்ககிட்ட பசொன்டனனொ..? என்
பரண்டு கண்ணிடையும் குத்தியிருக்கிை கிளொஸ் பீறஸபைல்
ைொம் எடுத்துட்டு ஸ்டிச் ண்ணப் ட ொைதொ ொக்டர் பசொன்
னொர். அவ்வளவுதொடன...?”
உதட்றடச் சுழித்துக் பகொண்டு - ைொருக்டகொ ஆ டரஷன்
என் து ட ொல் அைட்சிைமொய்ச் பசொன்ன ேந்தினிறை, அதிகப்
ட்ட பிரமிப்ட ொடு ொர்த்தொன் ொரி.
விரலில் குண்டூசிறைக் குத்திக் பகொண்டொல் கூட அன்றைக்
குப் பூரொவும் அறதடை பசொல்லிக் பகொண்டிருக்கும் ேந்தினிைொ
இவள்?
அவன் அதிர்ச்சிைொய் டைொசித்துக் பகொண்டிருக்கும் ட ொடத
டொக்டர் பிரதொப்பும் இன்பனொரு ஸ்டொஃப் ேர்ஸும் உள்டள
வந்தொர்கள். கூடடவ ஸ்ட்பரச்சர் வண்டி.
பிரதொப் பசொன்னொன்.
“டொக்டர் மடனொகர் டடவிட் இஸ் ஆன் த டவ ... மிஸஸ்
ேந்தினிறை ஆ டரஷன் திடைட்டருக்குக் பகொண்டு
ட ொகணும்...”
எல்டைொரும் வழிவிட்டு விைகி நின்ைொர்கள்.
70 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

16
“ வொ ங்க இன்ஸ்ப க்டர்...” அறைக்குள் நுறேந்த
இன்ஸ்ப க்டறர றககுலுக்கி வரடவற்று உட்கொர றவத்த
டொக்டர் குணசீைன் பசொன்னொர்.
“நீங்க வீர த்திரறன இனிடம ைொக்-அப்புக்கு கூட்டிக்
கிட்டுப் ட ொயிடைொம் இன்ஸ்ப க்டர். அவன் இப்ட ொ ேொர்
மலுக்கு வந்துட்டொன்... அவறனப் ட ொய்ப் ொர்த்தீங்களொ...?”
“ ொர்த்துட்டுத்தொன் வர்டைன் டொக்டர். இட்ஸ் எ மிரொக்கிள்.
சண்டி மொடு மொதிரி அடம் புடிச்சிட்டிருந்தவன் அடிமொடு
மொதிரி ஆயிட்டொன்!”
குணசீைன் சிரித்தொர்.
“எனக்கும் அதுதொன் ஆச்சரிைமொயிருக்கு இன்ஸ்ப க்டர்!
ேொன் இன்னும் அவனுக்கு ட்ரீட்பமண்டட ஆரம்பிக்கறை.
அவன் இந்த ஆஸ்பிடலுக்கு வந்ததுை ஒடரபைொரு உ டைொகம்
தொன். ஆக்ஸிபடண்ட்ை அடி ட்டுச் சொக இருந்த ஒரு
ப ொண்ணுக்கு - அவளுறடை டரர் பிளட் க்ரூப் கிறடக்கொம
திணறினப் - வீர த்திரடனொட ப்ளட் க்ரூப் அதிர்ஷ்டவசமொ
ப ொருந்துச்சு. அவடனொட ப்ளட்றடக் குடுத்து அந்தப் ப ொண்
றணப் ப ொறேக்க பவச்டசொம்...”
“இன்னிக்கு கண் ஆ டரஷன் ேடந்ததொ பசொன்னொங்கடள...
அந்தப் ப ொண்ணொ டொக்டர்...?”
“அடத ப ண்தொன் இன்ஸ்ப க்டர்... ஷி இஸ் ஏ ைக்கி
டகர்ள் இன்ஸ்ப க்டர்... டரர் பிளட் க்ரூப்புக்கொகத்
திணறிட்டிருந்தப்ட ொ அவளுக்கு உடனடிைொ வீர த்திரடனொட
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 71

ப்ளட் கிறடச்சது. ஆக்ஸிபடண்ட்ை கண்ணொடி பீஸ் குத்தின

தொடை ொர்றவறை இேக்கிை ஸ்டடஜ்ை ஒரு தூக்குத் தண்
டறன றகதிடைொட கண் கிறடச்சது. அந்தப் ப ொண்டணொட
மிகப் அதிர்ஷ்டம்...”
“அந்தப் ப ொண்ணுக்குப் ொர்றவ கிறடச்சுடுமொ ொக்டர்?”
“நிச்சைமொ கிறடச்சுடும்... ண்ணின ஆ டரஷன் சக்ஸஸ்.
கொைம் ஆறினதும் அடுத்த வொரம் கண்கட்றட அவுத்துடு
டவொம்...”
“களொட் டூ ஹிைர் இட் டொக்டர்...”
“நீங்க வீர த்திரறன என்னிக்கு அறேச்சுட்டுப்
ட ொறீங்க...?”
“நீங்க பசொன்னதுடம...!”
“ேவ்... ஹி.. இஸ் ேொர்மல். நீங்க எப் டவணும்னொலும்
அவறன அறேச்சுட்டுப் ட ொகைொம்.”
“இன்னிக்குச் சொைந்திரம் அறேச்சுட்டுப் ட ொகட்டுமொ
ொக்டர்?”
“ம்... பசய்யுங்க... இன்ஸ்ப க்டர்!”
இன்ஸ்ப க்டர் எழுந்தொர். மறு டியும் டொக்டரிடம் றக
குலுக்கிவிட்டு பவளிடை வந்தொர். வீர த்திரறனப் ற்றிை
கவறை மனசுக்குள் மறைந்து ட ொயிருக்க
வொசல் மரத்தடி நிேலில் நிறுத்தியிருந்த ட ொலீஸ் ஜீப்ற
டேொக்கிப் ட ொனொர், இன்ஸ்ப க்டர்.
72 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

17
ேந்தினியின் கண்கட்றட அவிழ்ப் தற்கு முந்தின தினம்
ரொத்திரி ஆஸ் த்திரிக்கு எதிடர இருந்த மணிக்கூண்டு
கிளொக்கில் டேரம் 12.30ஐத் பதொட்டிருந்தது.
கட்டிலில் டுத்திருந்த ேந்தினிக்கு சட்படன்று விழிப்பு
ஏற் ட்டது. ொண்டடஜ் துணிைொல் கட்டப் ட்டிருந்த கண்க
ளில் ஆயிரமொயிரம் எறும்புகள் ஊர்வது ட ொன்ை உணர்ச்சியில்
கண்கட்றடத் தடவி விட்டுக் பகொண்டொள்.
ஆஸ் த்திரி பூரொவும் கனமொன நிசப்தம்.
“சிஸ்டர்...”
ேந்தினி தனக்கு முன்புைமொய்க் றககறள நீட்டி பமல்லிை
குரலில் குரல் பகொடுத்துப் ொர்த்தொள் திலுக்கு நிசப்தம்.
“சிஸ்டர்...” தில் இல்றை.
“என்னங்க...?” கணவன் ொரிறைக் கூப்பிட்டுப் ொர்த்தொள்.
பமளனம்...
“எங்டக ட ொனொர்கள் எல்டைொரும்?”
பமதுவொய் எழுந்து உட்கொர்ந்தொள்.
கண்கட்றட அவிழ்த்து விட்டுக் கண்கறளத் டதய்த்து விட்
டுக் பகொள்ள டவண்டும் ட ொல் ஒரு அசுரத்தனமொன ேறமச்சல்
கண்பிரடதசம் பூரொவும் எழுந்தது.
தறைறை உலுக்கிக் பகொண்டொள். ேறமச்சல் அதிகப்
ட்டது.
“ஊைும்... இந்த ேறமச்சறை என்னொல் தொங்கிக் பகொள்ள
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 73

முடிைொது!” நிறனத்துக் பகொண்டவளின் றக தொனொக தறை

யின் பின் க்கமொய்ப் ட ொய் முடிச்றச பதொட்டது. அவசர
அவசரமொய் அவிழ்த்தது.
ொண்டடஜ் மருந்துப் றசடைொடு பகொஞ்சம் சிரமமொய்க்
கேன்று பகொள்ள கண்களில் ஒட்டியிருந்த ஞ்றசப் பிரித்தொள்.
இறமகறள டைசொய்ப் ட டத்தொள்.
அறையிருட்டில் இருந்த அறை மசமசப்ட ொடு பதரிை
ஆரம்பித்தது. சுவடரொரமொய்ப் ட ொடப் ட்டிருந்த ேொற்கொலி
யில் உட்கொர்ந்த டி அந்த ேர்ஸ் டைசொக வொய் பிரித்துத்
தூங்கிக் பகொண்டிருக்க...
பமல்ை ேடந்து பவளிடை வந்தொள் ேந்தினி.
நீளமொன ஆஸ் த்திரி வரொந்தொ - டசொறகைொன ட்யூப்றைட்
பவளிச்சத்தில் பதரிந்தது. வரொந்தொவின் டகொடியில் ஒரு ேர்ஸ்
பவள்றளத் தீற்ைைொய் ேடந்து ட ொனொள்.
ஏைக்குறைை த்து ேொட்களுக்குப் பின்னொல் கண்ணில்
பதரிகிை அந்த முதல் கொட்சியில் ையித்துப் ட ொன ேந்தினி,
பமல்ை வரொந்தொவில் ேடந்து ட ொனொள்.
பகொஞ்ச தூரம் ேடந்து அந்த வரொந்தொவில் வறளறவத்
தொண்டிைதும் இருட்டொன அறை வந்தது கூடடவ உள்டளயி
ருந்து ட ச்சுக் குரல்கள்.
“ச்சீ... நீபைல்ைொம் ஒரு டொக்டரொ..?” ப ண் குரல் சீறிைது.
“நீ இதுக்கு ஏத்துக்கறைன்னொ.... உன் புருஷன் உனக்கு
உயிடரொடு கிறடக்க மொட்டொன்...”
“அடப் ொவி...! அவறர ஒண்ணும் ண்ணிடொடத...!”
“நீ மட்டும் தினசரி ரொத்திரி இந்டேரத்துக்கு... இந்த ரூமுக்கு
வந்துடு... ஒடர வொரத்துை உன் புருஷறனக் குணப் டுத்தி உன்
74 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

கூட அனுப்பி றவக்கிடைன்...”

“ேொன் ஒத்துக்கறைன்னொ...?”
“உன் புருஷனுக்குப் ண்ண டவண்டிை ஆ டரஷறன
ஏதொவது ஒரு கொரணம் பசொல்லித் தள்ளிப் ட ொட்டுட்டட
ட ொடவன்...”
“ேொன் ப ரிை டொக்டர்கிட்டட ட ொய்ச் பசொல்லுடவன்.”
“தொரொளமொப் ட ொய்ச் பசொல்லு... அவர் இந்தக் டகறஸ
பைல்ைொம் கவனிக்க மொட்டொர். அவர் ண்ணின ஒரு தப்பு
என் றகயில் இருக்கு... அவர் என் வழிக்கு வரமொட்டொர்...”
“தூ... நீபைல்ைொம் ஒரு டிச்சவன்...? ப ொம் றளப்
ப ொறுக்கி...!”
“ப ொம் றளப் ப ொறுக்கிைொடவ இருந்துட்டுப் ட ொடைன்.
வர்றீைொ...? பகொஞ்ச டேரமொனொ ஸ்டொஃப் ேர்ஸ் ரவுண்ட்ஸ் வர
ஆரம்பிச்சிடுவொ...”
“என் புருஷறன நீ சொகடிச்சொலும் ரவொயில்றை...
அவருக்குச் பசொந்தமொன இந்த உடம்ற உன்றன மொதிரிைொன
எச்சிறை ேொய்ங்க பதொட விடமொட்டடன்..."
டீபரன கதவு திைக்கப் ட...
அந்த இளம்ப ண் பவளிடை வந்து எதிர்ப்புைமொய் ேடக்க
ஆரம்பித்தொள்.
இருட்டில் சுவடரொரமொய் நின்றிருந்த ேந்தினி ட ொகிை அந்தப்
ப ண்றணடை ொர்த்தொள்.
அறர நிமிஷ டேரந்தொன்.....
பிைகு விருட்படன்று திைந்திருந்த கதவு வழிைொக அந்த
அறைக்குள் நுறேந்தொள்.
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 75

சிகபரட் ஒன்றைப் ற்ை றவத்த டி ேொற்கொலியில் சொய்ந்து

பகொண்டிருந்த டொக்டர் பிரதொப், கதவு திைக்கப் டும் சத்தம்
டகட்டு நிமிர்ந்தொன்.
முகம் இருண்டொன்.
உதட்டில் ப ொருத்தியிருந்த சிகபரட் ஸ்டைொடமொஷனில்
உதிர்ந்தது.
“ேந்தினி நீைொ...?” எழுந்தொன்.
“உட்கொரு ொ...” என்ைொள் ேந்தினி.
கண்கள் இரண்டும் அனல் துண்டுகள் மொதிரி ஜ்வலித்தன.
“ே... ேந்தினி! உன்டனொட கண் கட்றட அவிழ்த்தது
ைொரு...?”
“ேொடன அவுத்துக்கிட்டடன்டொ...” என்ைவள் கதறவ மூடித்
தொழிட்டொள்.
அறைக்குள் ொர்றவறைச் சுற்றும் முற்றும் விரட்டினொள்.
கண்கள் டவகடவகமொய் அறைந்தன.
நீளமொன இரும்புச் சுத்திைல் ஒன்று சுவடரொரமொய்க் கிடக்க
சட்படன்று குனிந்து அறத எடுத்துக் பகொண்டொள் ேந்தினி.
“அந்தப் ப ொண்ணுகிட்டட நீ என்ன டகட்டட?”
ற்கறளக் கடித்த டி - சுத்திைடைொடு ஆடவசமொய் அவறன
பேருங்கினொள் ேந்தினி.
விழிகள் நிறைகுத்திப் ட ொன பிரதொப் பமதுவொய் எழுந்தொன்.
பதொண்றட ஆதொம் ஆப்பிள் ைத்டதொடு க்ளக் என்று ஏறி
இைங்கிைது.
“ே... ேந்தினி...!”
“ர்ர்ர்ர ப்ப்...”
பிரதொப்பின் பேற்றிப் ப ொட்டில் ேந்தினியின் றகயிலிருந்த
76 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

சுத்திைல் பசமத்திைொய் பமொத்த சத்தடம எழுப் ொமல் முன்

க்கமொய் இரண்டொய் மடிந்து விழுந்தொன், பிரதொப்.
ேந்தினி மறு டியும் சுத்திைறை உைரத்தில் உக்கிரமொய்
பிரதொப்பின் பின்னந்தறையில் ேச்பசன்று இைக்கினொள்.
சுத்திைலின் நுனி தறைக்குள் இரண்டு பச.மீ. ஆேம்
வறரக்கும் நுறேந்து ொர்க்க, புது ரத்தம் ஒரு சின்னப்
பீய்ச்சைொய் பவளிப் ட்டது.
“ரொஸ்கல்! ட ரமொ ட சடை?” ல்லிடுக்கில் கர்ஜித்தவள்
சுத்திைறை உருவி தன் றகடரறகறைத் துறடத்து டசறையின்
தறைப் ொல் ற்றி - டமறஜயின் டமல் றவத்து விட்டுத்
திரும்பினொள்.
ட டப்பு அடங்கி - தன் அறைறை டேொக்கி ேடந்து
ேந்தினி.
மனசுக்குள் ஆச்சரிைம் எட்டிப் ொர்த்தது.
‘ேொனொ... இப் டி...?’
என்னொல் எப் டி ஒருத்தறன இவ்வளவு ஆத்திரமொய் தொக்க
முடிந்தது?
அந்த டொக்டர் அந்தப் ப ண்றண மிரட்டினதும் - எனக்கு
ஏன் அவ்வளவு டகொ மும் உக்கிரமும் வந்தது?
டைொசித்துக்பகொண்டட தன் அறைக்குள் நுறேந்தொள் ேந்தினி.
ேர்ஸ் இன்னும் அடத ப ொஸிஷனில் உட்கொர்ந்து தூங்கிக்
பகொண்டிருக்க - கட்டிறை பேருங்கினொள்.
அவிழ்த்து றவத்திருந்த - மருந்து தடவின ஞ்சும் ொண்
டடஜ் கட்டும் பதரிை, அறத எடுத்துக் றககள் ேடுங்கக்
கட்டிக் பகொண்டொள்.
குப்ப ன்று இருட்டு கண்களில் வந்து உட்கொர்ந்தது.
தொகம் பதொண்றடறை வைட்ட டீ ொயின் டமலிருந்த
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 77

வொட்டர் ஜக்றக எடுத்தொள். ஜக்கின் மூடிறைக் கேற்றும்ட ொது

மூடி எகிறிப் ட ொய்க் கீடே விே..
‘ ட்டொர்...’
ேர்ஸ் ரக்பகன விழித்துக் பகொண்டொள்.
“என்னம்மொ டவணும்? எழுந்து டவகமொய் ேந்தினிறை
டேொக்கி வந்தொள்.
“த... த... தண்ணி…”
“தண்ணி டவணும்னொ என்றன எழுப்பியிருக்கக் கூடொ
தொம்மொ...” ேர்ஸ் அருடக வந்து ேந்தினியின் றகயிலிருந்த
வொட்டர் ஜக்றக வொங்கி கண்ணொடி டம்ளரில் தண்ணீறரக்
கவிழ்த்துக் பகொடுத்தொள்.
“சிஸ்டர்...”
“என்னம்மொ...?”
“என்டனொட ஃட மிலி பமம் ர்ஸ் ைொரொவது இருக்கொங்
களொ?”
“இல்டைம்மொ... ஆஸ் த்திரி ரூல்ஸ் டி திபனொரு மணிக்கு
டமை ைொரும் இங்டக இருக்கக் கூடொது. அவங்க வேக்கமொ
டுத்துத் தூங்கை பஜயில் சூப் ரின் படண்ட் ொண்டுரங்க
டனொட வீட்டுக்குப் ட ொயிருக்கொங்க.... கொறையில் வருவொங்க..
ஏம்மொ... ஏதொவது பசொல்ைணுமொ?”
"ஒண்ணுமில்றை... சும்மொ டகட்டடன்!”
தண்ணீறரக் பகொடுத்து விட்டு ேர்ஸ் ேகர, ேந்தினி ஒரு
பமொடக்கு தண்ணீறரக் குடித்து விட்டுப் டுத்தொள்.
78 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

18
கொறையில் ேந்தினி கண் விழித்த ட ொது ஆஸ் த்திரி
முழுவதும் ஏக ர ரப்பில் இருந்தது. அவள் எழுந்து உட்கொர்ந்
தறதப் ொர்த்ததும் ொரி அவளுறடை றகறைத் பதொட்டொன்.
“குட் மொர்னிங் ேந்தினி....”
“குட் மொர்னிங்...” புன்னறகத்தொள்.
“ேல்ைொத் தூங்கினிைொ, ேந்தினி...?”
“ம்...”
“பகொஞ்ச டேரத்துை டொக்டர் வந்திடுவொர்... உன்டனொட
கண்கட்றட அவிழ்த்துடுவொர்...”
“இப்ட ொ மணி என்னங்க?”
“ஏழு...”
“ம்...”
“டொக்டர் ஆறு மணிக்டக வந்து கண்கட்றட அவிழ்க்கிைதொ
பசொன்னொரு...”
“அ..அது...அ... அது... வந்து...”
“என்னொங்க...?”
“பசொன்னதும் ைந்துடொடத ேந்தினி..! டொக்டர் குணசீை
டனொட அசிஸ்படண்ட் டொக்டர் பிரதொப்ன்னு ஒருத்தர்
இருந்தொடர...”
“ஆமொ..!?”
“அவறர ரொத்திரி ைொடரொ சுத்திைைொடை மண்றடயிடை
அடிச்சுக் பகொன்னிருக்கொங்க. ைொஸ்பிடடைொட ஸ்டடொர் ரூம்ை
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 79

இது ேடந்திருக்கு. ட ொலீஸ் வந்து ொர்த்துட்டிருக்கொங்க...

என்பகொய்ரி ண்ணிட்டிருக்கொங்க...”
“அடடட... பகொஞ்சம் தமொஷொ... சிரிச்சுப் ட சுவொடர
அவரொ?”
“அவடரதொன்...”
“என்ன கொரணம்? ைொர் ண்ணினொங்க...?”
“ட ொலீஸ் இப் த்தொன் வந்திருக்கொங்க...! டொக்டர் அவங்க
கிட்டட ட சிட்டு இப்ட ொ வந்துடடைன்னு பசொன்னொர்...”
“மொமொவும் அத்றதயும் எங்டக?”
“பவளிடை உட்கொர்ந்திருக்கொங்க...?”
“விமல், பசொப்னொ...?”
“மர்டர் ேடந்த இடத்துக்கு டவடிக்றக ொர்க்கப்
ட ொயிருக்கொங்க...”
“என்னங்க...?”
“ம்...”
“எனக்குப் ொர்றவ கிறடச்சிடுமொ...?”
“கண்டிப் ொ கிறடச்சிடும் ேந்து...”
“எனக்குப் ொர்றவ வருடமொ வரொடதொன்னு ைமொ
யிருக்குங்க...!”
“சீ.....! எதுக்கொக அப் டி நிறனக்கிடை...? ண்ணியிருக்கிை
ஆ டரஷன் மூைமொ உனக்குக் கண்டிப் ொ ொர்றவ கிறடக்
கும்னு டொக்டர் மடனொகர் டடவிட் பசொல்லியிருக்கொர்...”
அவர்கள் ட சிக் பகொண்டிருக்கும் ட ொடத விமலும்
பசொப்னொவும் உள்டள வந்தொர்கள்.
80 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

விமல் குரல் ேடுங்கச் பசொன்னொன். “டொக்டர் பிரதொப்ற

பரொம் வும் பகொடூரமொகக் பகொன்னிருக்கொங்க ொரி... ொர்க்கப்
ொர்க்க வயித்றதக் கைக்குது...”
“ட ொலீஸ் என்ன பசொல்ைொங்க?"
“அவங்களுக்கும் ஒண்ணுடம புரிைறை.... ரத்தக் கறைடைொட
இருந்த சுத்திைறை மொத்திரம் றகப் ற்றியிருக்கொங்க... ொடிறை
மொர்ச்சுவரிக்குக் பகொண்டு ட ொயிட்டொங்க... பவளியிலிருந்து
ஏகப் ட்ட ஜனம் வந்துட்டொங்க...”
“டொக்டர் இப்ட ொ வர்டைன்னு பசொன்னொரொ?”
“அஞ்சு நிமிஷத்துை வர்ைதொச் பசொன்னொர்...” என்று
பசொன்ன விமல், ேந்தினியின் க்கமொய்த் திரும்பினொன்.
“என்ன அண்ணி... கண்ணுை ஏதொவது வலி இருக்கொ...?”
“ஊ...ைூ...ம்...”
ேந்தினி புன்னறகடைொடு தறைைொட்டினொள்.
சரிைொய்ப் த்து நிமிஷம் கழித்து டொக்டர் குணசீைனும்,
டொக்டர் மடனொகர் டடவிட்டும் உள்டள வந்தொர்கள்.
ொண்டுரங்கனும், வொகீசனும், ரிமளமும் அவர்கறளத்
பதொடர்ந்து வந்தொர்கள்.
டொக்டர் குணசீைன் ொரியின் க்கமொய்த் திரும்பினொர்.
“ஸொரி... ஆஸ் த்திரியில் எதிர் ொரொத விதமொ ஒரு
அசம் ொவிதம் ேடந்திடுச்சு... உங்களுக்குத் பதரியும் ட ொலீஸ்
இன்பவஸ்டிடகஷறன முடிச்சிட்டு வர பகொஞ்சம் டைட்டொ
யிடுச்சு...”
“டஸொ... வொட் ொக்டர்...?”
“மிஸஸ் ேந்தினி...”
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 81

“டொக்டர்...”
“இப்ட ொ உங்க கண்கட்றட அவிழ்க்கப் ட ொடைொம்.
இறமகறள பமதுவொ பிரிச்சுப் ொர்க்கணும்... ஐ லிட்ஸ்
பகொஞ்சம் இட்சிங்கொ இருக்கும். றகறை பவச்சுத் டதய்ச்சுடொ
தீங்க...”
‘மொட்டடன்...’ என் து ட ொல் தறைைொட்டினொள் ேந்தினி.
டொக்டர் மடனொகர் டடவிட் அருடக வந்தொர்.
ேந்தினிக்குப் பின் க்கமொய் ட ொய் நின்று பகொண்டு கட்டின்
முடிச்சு டமல் றகறை றவத்தொர். ஆச்சரிைப் ட்டொர்.
“கட்டடொட முடிச்சு பேகிழ்ந்திருக்டக...?”
ேந்தினி ட சொமல் இருந்தொள். டொக்டர் குணசீைன் மட்டும்
கட்றடப் ொர்த்து விட்டுச் பசொன்னொர்.
“ட ொன வொரம் பூரொவும் ேந்தினி கட்டில்ை டுக்கும் ட ொது
கட்டடொட முடிச்சு தறைைறணடைொட உரசி உரசி பேகிழ்ந்து
ட ொயிருக்கைொம் டொக்டர்...”
“டம பி...” என்ை மடனொகர் டடவிட் கட்றட அவிழ்த்தொர்.
ஒரு மீட்டர் நீளத்துக்கு ொண்டடஜ் துணி வந்ததும் மருந்து
அப்பிை ஞ்சுத் துணுக்குகள் பதரிந்தது. பமதுவொய் அறதப்
பிரித்பதடுத்தொர்.
மருந்து கைந்த நீறரப் ஞ்சொல் ேறனத்துக் கண்களின்
டமற் ரப்ற த் துறடத்து விட்டொர்.
எல்டைொரும் துடிக்கிை இருதைங்கடளொடு ேந்தினிறைடை
ொர்த்துக் பகொண்டிருக்க
டொக்டர் பகொஞ்சம் தள்ளி நின்று பசொன்னொர்.
“டைசொக் கண்றணத் பதொைந்து ொரம்மொ...”
ஒரு அரும்ற மைர்த்திப் ொர்க்கிை மொதிரி தன்றன இரண்டு
82 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

கண்கறளயும் பமல்ை மைர்த்தினொள் ேந்தினி.

பவள்றளக் டகொட்டுகடளொடு நின்றிருந்த டொக்டர்கள்
பமல்ை பமல்ைப் புைப் ட ஆரம்பித்தொர்கள்.
அறதக் பதொடர்ந்து ொரி, விமல், பசொப்னொ, ொண்டுரங்கன்
வொகீசன், ரிமளம், ேர்ஸ் எல்டைொருடம ொர்றவக்குப்
ட்டொர்கள்.
ேந்தினியின் மூறளப் பிரடதசத்திற்குள் சட்படன்று அந்த
டைொசறன மின்னல் பதறித்தது.
“டவண்டொம்...! இப்ட ொது பசொல்ைக் கூடொது. ொர்றவ
எனக்குத் பதரிகிை விஷைத்றத இப்ட ொடத பவளிப் டுத்தி
விடக் கூடொது. இரண்டு ேொட்கள் கழித்து கண் பதரிகிைது
என்று பசொல்லிக் பகொள்ளைொம்... பிரதொப்பின் பகொறை
விஷைமொய் என் மீது சந்டதகம் திரும்பினொலும் தப்பித்துக்
பகொள்ளைொம்...”
“என்ன ேந்தினி... கண் பதரியுதொ?”
“ேொன் முன்னொடி நிக்கடைடன... பதரியுதொ?”
“கதவு க்கமொ ொர்க்கொடதம்மொ... கண்றணக் கூசும்.
பைஃப்ட் றசட்ை திரும்பி ஜன்னல் க்கமொ ொரு...”
“அண்ணி... ேொன் பதரிைடைனொ?”
அறை பூரொவும் குரல்கள் எதிபரொலிக்க ேந்தினி மட்டும்
பமௌனமொயிருந்தொள். ஒடர இைக்றக பவறித்து ொர்த்த டி
“என்னம்மொ.. ஒண்ணும் ட சொம இருக்டக...?”
“டொக்டர்...!”
“ம்...”
“எனக்கு ஒண்ணுடம பதரிைறை டொக்டர்... கண்ணு
முன்னொடி பவள்றளைொ ஒரு திறரறைத் பதொங்கப் ட ொட்ட
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 83

மொதிரி இருக்கு. அவ்வளவுதொன்...!”

மடனொகர் டடவிட்டும் குணசீைனும் திறகத்துப் ட ொய்
ஒருத்தறரபைொருத்தர் ொர்த்துக் பகொள்ள, மற்ைவர்கள் அதிர்ந்து
ட ொனொர்கள்.
“கண்ணு பரண்றடயும் பகொஞ்சம் முழிச்சுப் ொர்க்கிை
மொதிரி ொரம்மொ...” டடவிட் மடனொகர் பசொல்ை அப் டிடை
ொர்த்தொள்.
“ஒண்ணுடம பதரிைறை டொக்டர்...”
ொரி தட்டமொய் அவளுறடை றககறளப் ற்றிக் பகொண்
டொன்.
“அவசரப் டொம பகொஞ்சம் பமதுவொ ட்றர ண்ணிப் ொரு
ேந்தினி...”
“இல்லீங்க... எனக்கு ஒண்ணுடம பதரிைறைங்க...”
டொக்டர் மடனொகர் டடவிட் அருகில் வந்து ேந்தினியின் கண்
இறமறைத் தொழ்த்திப் ொர்த்தொர்.
றகயில் இருந்த ப ன் டொர்ச்சொல் ஒரு சின்ன பவளிச்சக்
பகொத்றத உற் த்தி பசய்து அவளுறடை கண்ணுக்குள்
ொய்ச்சினொர்.
“வலி ஏதொவது பதரியுதொம்மொ..?”
“இல்றை டொக்டர்...”
“எரிச்சல்...?”
“ஊ...ைூ...ம்..."
“கண்ணுக்கு முன்னொடி பவள்றளைொ திறர பதொங்கை மொதிரி
இருக்குன்னு பசொன்டன... அந்தத் திறரயிை ஏதொவது பிம் ம்
அறசைை மொதிரி பதரியுதொம்மொ..?”
84 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

“ஊ...ைூ...ம்...”
“அப் டி டுக்றகயில் பகொஞ்சம் சொய்ஞ்சு டும்மொ..”
டொக்டர் பசொன்னொர்.
ேந்தினி டுத்துக் பகொள்ள அருகிலிருந்த ேொற்கொலியில்
உட்கொர்ந்து அவறளத் தீவிரமொகப் ரிடசொதிக்க ஆரம்பித்தொர்
மடனொகர் டடவிட்

19
வழுக்குப் ொறை எஸ்டடட்.
ங்களொவின் ட ொர்டிடகொவில் கொர் வந்து நின்ைதும்
டிறரவர் சீட்டினின்றும் இைங்கிை ொரி கொரின் பின் கதறவத்
திைந்து விட்டொன். கதடவொரம் உட்கொர்ந்திருந்த ேந்தினி
கண்ணிறமகறள டவண்டுபமன்டை பகொட்டிக் பகொட்டிப்
ொர்த்த டி கீடே இைங்கினொள். கண்களுக்கு எல்ைொடம ளிச்
பசன்று பதரிந்தொலும், பதரிைொத மொதிரி ொவ்ைொ பசய்வது
ேந்தினிக்கு சிரமமொய் இருந்தது.
“பமொள்ளமொ ொத்து எைங்கம்மொ...”
வொகீசனும் ரிமளொவும் பமல்லிை குரலில் பசொல்ை
பசொப்னொ ேந்தினியின் றகறைப் பிடித்து பமதுவொய் உள்டள
கூட்டிப் ட ொனொள். க்கத்துப் ங்களொவில் குடியிருந்த
சுந்தடரசன் டவகடவகமொய் வொகீசறன டேொக்கி வந்தொர்.
“விஷைத்றதக் டகள்விப் ட்டு பரொம் வும் வருத்தப் ட்
டடன் வொகீசன். ஆ டரஷன் ண்ணியும் ொர்றவ கிறடக்க
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 85

டைன்னொ... அது ேந்தினிடைொட துரதிர்ஷ்டம்தொன். ஃ ர்தரொ

ட்ரீட்பமண்ட் எடுக்கொடம டொக்டர் ஏன் ேந்தினிறை டிஸ்
சொர்ஜ் ண்ணிட்டொர்...?
வொகீசன் அந்த சுந்தடரசறன ஏறிட்டொர்.
“ேந்தினிக்கு இப்ட ொ ொர்றவயில்டைன்னொலும் ேொளறட
வில் கண்ணுக்கு உயிர்ப்புச் சக்தி வந்து ொர்றவ பதரிை
ஆரம்பிச்சுடுபமன்று டொக்டர் பசொல்லியிருக்கொர்.
அந்த உயிர்ப்புச் சக்தி வர்ைதுக்கு இந்த வழுக்குப் ொறை
எஸ்டடட் க்றளடமட் சூட்டபிளொ இருக்கும்ன்னு அவர்
பசொன்னதினொை கூட்டிட்டு வந்துட்டடொம்...”
“மனறசத் தளரவிடொதீங்க...! ேந்தினிக்குக் கண்டிப் ொ
ொர்றவ வந்துடும். பகொஞ்ச டேரம் கழிச்சு... ேொனும்
என்டனொட ஒய்ஃபும் ேந்தினிறைப் ொர்க்க வர்டைொம்... இப்
டவண்டொம். ேந்தினி ஜர்னி ண்ணின டைர்ட்ை இருப் ொ...”
சுந்தடரசன் ேகர்ந்துவிட, வொகீசனும் ரிமளமும் உள்டள
ட ொனொர்கள். ொரி ைொலில் இருந்த டசொ ொவில் ேந்தினிறை
உட்கொர றவத்து அவறள ஏதொவது சொப்பிடச் பசொல்லி
வற்புறுத்திக் பகொண்டிருந்தொன்.
“ைொர்லிக்ஸ் ஒரு வொய் கறரக்கச் பசொல்ைட்டுமொ?”
“டவண்டொங்க...”
“ஜூஸ்...”
“எனக்கு ஒண்ணும் டவண்டொங்க...”
எல்டைொரும், நின்றிருக்க கணவன் தன்னிடம் ரிவு கொட்டிக்
பகொஞ்சுவது அவளுக்கு என்னடவொ ட ொை இருந்தது.
“டவண்டொன்னொ விடடன்டொ! ொரி, அவறள என்
பதொந்தரவு டுத்தடை? ேந்தினி பரஸ்ட் எடுத்துக்கட்டும்...”
86 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

“ேந்தினிறை உன்டனொட ரூமுக்குக் கூட்டிட்டுப் ட ொ...”

அவறள ஒரு மகொரொணி மொதிரி உட்கொர றவத்துக்
பகொண்டு ஆளுக்கு ஆள் எட்டி நின்று உ ச்சொரம் பசய்வறதப்
ொர்க்கப் ொர்க்க உள்ளுக்குள் ஒரு ரவசம் பிரவகித்தது.
கண்களின் ொர்றவறை ஒடர டேர்க் டகொட்டில் றவத்துக்
பகொண்டு தன்றனச் சுற்றிலும் நின்றிருந்தவர்கறளக் கண்களின்
அறசவிடைடை ொர்த்தொள் ேந்தினி.
இருண்டு ட ொன முகத்டதொடு வொகீசன். கனமொன வருத்தம்
டதொய்ந்த கண்கடளொடு ரிமளம். தறை கறைந்து டசொர்வொய்த்
பதரியும் பசொப்னொ. டசொகம் பூசியிருந்த முகத்டதொடு விமல்.
இவர்களுக்கப் ொல் கதவருடக ொரியின் ர்சனல் பசக்ரட்
டரி வைபைட்... ஆப்பிள் க்ரீன் நிைக் கவுனில் தைக்கமொய்
நின்று கவறைைொய்த் பதரிந்தொள்.
அவளுக்குக் பகொஞ்சம் தள்ளி எஸ்டடட் சூப் ர்றவஸர்
பிரகொஷ் றகயில் ஏடதொ ற டைொடு நின்றிருந்தொன்.
ேந்தினி அவர்களிடம் மொனசீகமொய்ப் ட சினொள்.
“பரண்டட ேொள் ப ொறுத்துக்குங்க... மூணொவது ேொள்
கொறையில் விழிக்கிைப்ட ொ... கண்ணு பதரியுதுன்னு கூச்சல்
ட ொட்டு உங்கறளபைல்ைொம் சந்டதொஷப் டுத்தப் ட ொடைன்...”
“ேந்தினி.”
ொரி அவளுறடை டதொறள அறசத்தொன்.
“ம்...”
“வொ... ேம்ம ரூமுக்குப் ட ொடவொம்... நீ பகொஞ்ச டேரம்
டுத்துத் தூங்கு."
தறைைொட்டிை ேந்தினி டவண்டுபமன்டை பவற்றுபவளிறைத்
தடவிக் பகொண்டு எழுந்தொள்.
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 87

ொரி அவளுறடை றகறைப் ற்றிை டி தன்னுறடை

அறைக்குக் கூட்டிப் ட ொனொன். தன் அறைக்குள் நுறேந்ததும்
சுவடரொரமொய் இருந்த கட்டிலில் ேந்தினிறைப் டுக்க
றவத்தொன்.
ேந்தினி ொரிறைக் கூப்பிட்டொள்.
“என்னங்க...?”
“ம்...”
“இப்ட ொ டைம் எவ்வளவு...?”
“ த்து மணி...”
“நீங்க இன்னமும் டி ன் சொப்பிடறைைொ?”
“இனிடமத்தொன் சொப்பிடணும்...”
“ட ொங்க... பமொதல்ை ட ொய்ச் சொப்பிட்டுட்டு வொங்க..."
ேந்தினி ொரிறைப் பிடித்துத் தள்ளி விட்டொள்.
“எனக்குப் சிக்கறை...”
“என்றனப் த்திக் கவறைப் டறீங்களொ?”
“பின்டன கவறையிருக்கொதொ?”
“எப் டியும் ொர்றவ வந்துடும்ன்னு டொக்டர் பசொல்யிருக்
கொடர...”
“ேந்தினி...”
“ம்...”
“உனக்குப் ொர்றவ வந்துடும்ன்னு ேம்பிக்றக இருக்கொ...?”
“கண்டிப் ொ வந்துடும்...”
“எனக்குப் ைமொயிருக்கு ேந்தினி.... உன்டனொட பரண்டு
கண்ணும் முன்டன மொதிரி இல்றை... சிவப் ொ மிளகொய்ப்
ேமொட்டம் இருக்கு... உன்டனொட கண்றணப் ொர்த்தொடை
88 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

என் கண்ணு பரண்டிடையும் சுறுசுறுன்னு நீர் வர்ை மொதிரி

இருக்கு...”
“அப்ட ொ... என்டனொட கண்றண நீங்க ொர்க்கொதீங்க.
எனக்கு ஒரு கூலிங் கிளொஸ் டவணும். மத்தவங்கறள என்
டனொட கண் உறுத்துதுன்னொ ேொன் கூலிங் கிளொஸ் ட ொட்டுக்
கத்தொன் டவணும். பஷல்ப்புை என்டனொட கூலிங் கிளொஸ்
ஒண்ணு இருக்கும். அறத எடுத்துத் தர்றீங்களொ...?”
“இடதொ..! என்று பஷல்ப்ற டேொக்கிப் ட ொனொன் ொரி.
அவன் ட ொவறதடை புன்னறகடைொடு ொர்த்த ேந்தினி எதிடர
இருந்த நிறைக்கண்ணொடிப் க்கம் திரும்பினொள்.
கண்ணொடியில் அவள் முகம் பதரிந்தது.
தன்னுறடை கண்கறளப் ொர்த்து டைசொய் அதிர்ந்தொள்
ேந்தினி.
சிவப்புச் சொைத்தில் ஊைப் ட ொட்ட மொதிரி அவளுறடை
இரண்டு கண்களும் கைங்கைொய்த் பதரிந்தன.
“மனசில் அந்த ஆக்டரொஷமும்... டகொ மும் ஆடவசமும்
வருவதற்குக் கொரணம் இந்தக் கண்கள்தொனொ? ேந்தினி
கண்ணொடியில் தன் முகத்றதப் ொர்க்கடவ ைப் ட்டொள்.
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 89

20
இரவு திடனொரு மணி.
வழுக்குப் ொறை எஸ்டடட் பூரொவும் நிசப்தமொய் இருந்த
அந்த டவறளயில்
தன்னுறடை ங்களொ ைொலில் ைொடரொ ேடக்கும் சத்தம்
டகட்டு சட்படன்று எழுந்து உட்கொர்ந்தொள் ேந்தினி. ‘தப்...
தப்...’ என்று ைொடரொ ேடக்கும் சத்தம்.
இந்டேரத்துக்கு ைொலில் ைொர்?
தறைறைத் திருப்பி தன் அருடக டுத்திருந்த ொரிறைப்
ொர்த்தொள் ேந்தினி. அவன் டைசொன குைட்றடபைொலிடைொடு,
ஆேமொன தூக்கத்திலிருந்தொன்.
ேந்தினி கட்டிலினின்றும் கீடே இைங்கி பமதுவொய் அடிடமல்
அடி றவத்து தன் அறைக் கதறவ டேொக்கிப் ட ொனொள்.
கதவின் தொழ்ப் ொறளத் திைந்து ைொறை எட்டிப் ொர்த்தொள்.
ைொல் பூரொவும் ஒருவித சொம் ல் இருட்டு பதரிை... அந்த
இருட்டில் ைொடரொ வொசல் கதறவ டேொக்கிப் ட ொய்க்
பகொண்டிருந்தொர்கள். பகொஞ்சம் ைந்த ேறட.
ொர்றவறை உன்னிப் ொக்கிப் ொர்த்தொள் ேந்தினி
ஆச்சர்ைப் ட்டொள்.
அங்டக பசொப்னொ!
பசொப்னொ எதற்கொக இந்த டேரத்திற்கு பவளிடை ட ொகிைொள்.
சுற்றும் முற்றும் ஒரு முறை ொர்த்துக் பகொண்டு டவக
டவகமொய் பசொப்னொறவ டேொக்கிப் ட ொனொள்.
பசொப்னொ ங்களொறவ ஒட்டின மொதிரி அவுட் ைவுறஸ
90 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

டேொக்கிப் ட ொன சிபமண்ட் ொறதயில் தைக்கமொய்த் திரும்பித்

திரும்பிப் ொர்த்துக் பகொண்டட ட ொக...
ேந்தினி அவறளத் பதொடர்ந்தொள்.
பசொப்னொ விறுவிறுபவன்று ேடந்து ட ொய் ஜீடரொ வொட்ஸ்
பவளிச்சத்தில் பதரிந்த அவுட் ைவுஸுக்குள் நுறேந்தொள்.
கதவருடக கொத்திருந்த எஸ்டடட் சூ ர்றவஸர் பிரகொஷ்,
இருட்டில் தொவி வந்து பசொப்னொவின் இறடயில் றகறை
றவத்தொன். பசொப்னொ பமல்ைச் சிரித்துக் கிசுகிசுத்தொள்.
“என்ன... அய்ைொவுக்கு பரொம் வும் ஆறசடைொ?”
“பின்டன... நீ ொட்டுக்குக் டகொைமுத்தூர்ை ட ொய் த்து
ேொள் இருந்திட்டிடை.... ேொன் இந்தக் குளிர்ை ஆடிப் ட ொயிட்
டடன்...”
“வொங்க... உள்டள ட ொயிடைொம்...”
“எல்ைொரும் தூங்கிட்டொங்களொ?”
த்து மணிக்டக ொறைக் கொய்ச்சி ஆளுக்பகொரு தூக்க
மொத்திறரறைப் ட ொட்டுக் குடுத்துட்டடன்... அந்தக் குருட்டுச்
சனிைன் மட்டும் ொறை டவண்டொம்ன்னு பசொல்லிடுச்சு.
எல்ைொடம உங்களொடை வந்தது...”
“என்னொைொ?”
“பின்டன... ட ொட்ட பிளொறன ஒழுங்கொ ண்ண
டவண்டொமொ?”
"ேொன் சரிைொத்தொன் ண்ணிடனன் பசொப்னொ... கொடரொட
கண்டிஷன் என்றன ஏமொத்திடுச்சு. கொட் டரொட்டைடை கவிே
டவண்டிை கொர், டகொைமுத்தூர் வறரக்கும் ட ொய்தொன் தன்
டனொட சுைரூ த்றதக் கொட்டியிருக்கு.
டிறரவர் கிருஷ்ணன் பகொஞ்சம் புத்திசொலித்தனமொ மண்
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 91

டமட்டுை பகொண்டு ட ொய்க் கொறர டமொதி நிறுத்தினதுை

மூணு ட ரும் தப்பிச்சுட்டொங்க. இந்த வொட்டி தப்பிச்சுட்
டொங்க... அடுத்த தடறவ நிச்சைமொ சொகப் ட ொைொங்க...”
வீட்டின் இருட்டுக்குள்டள இருவரும் ட ொனொர்கள். கட்டில்
‘க்றீச்’சிட்டுக் பகொள்ள உட்கொர்ந்தொர்கள்.
“ஆக்ஸிபடண்ட்றடப் த்தி ைொர்க்கும் எந்த டவுட்டும்
வரறைடை?”
“ட ொலீஸுக்கு வந்தது. ேொங்க எறதடைொ பசொல்லிச் சமொளிச்
சிட்டடொம்.”
“ேந்தினிக்குக் கண் ட ொன விஷைம் ேமக்கு ஒரு ப்ளஸ்
ொயிண்ட் பசொப்னொ. இந்த வீட்ை ஏைக்குறைை அவ ஜடம்
மொதிரி ஆயிட்டொ... அடத ஏக்கத்துை ொரியும் பகொஞ்சம்
பகொஞ்சமொ...”
“இடதொ ொருங்க பிரகொஷ். நீங்க என்ன பசய்வீங்கடளொ ஏது
பசய்வீங்கடளொ எனக்குத் பதரிைொது ேந்தினிறையும் ொரிறை
யும் சீக்கிரமொ முடிக்கணும். இந்த எஸ்டடட்டுக்கு பசொந்தமொன
பசொத்து பூரொவும் என்டனொட மொமனொர்க்குப் பின்னொடி
என்டனொட ைஸ்ப ண்ட்டுக்கு வரணும்...”
“கண்டிப் ொ வரும்...”
“நீங்க சீக்கிரமொ ஏற் ொடு ண்ணணும்...”
“ ண்டைன்... ண்டைன்... நீ பமொதல்ை இப் டி வொ...
அப் ப் ொ... இந்த உடம்ற த் பதொட்டு எத்தறன ேொளொச்சு...
உனக்கு என்டனொட ஞொ கடம வரறைைொ?”
“வரொம இருக்குமொ?”
“விமறை பவச்சுச் சமொளிச்சிட்டிைொக்கும்...”
92 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

“டசச்டச... அவர் என்றனத் பதொடடவ இல்றை... அண்ணி

ேந்தினி டமை அவருக்கு அ ொரப் ொசம். அண்ணிக்குக் கண்
ஆ டரஷன் ேல்ை டிைொ முடிைணும்னு ரொத்திரி பூரொவும்
புைம்பிட்டட இருந்தொர். ேந்தினிக்குப் ொர்றவ இல்டைன்னதும்
துடிச்சுப் ட ொயிட்டொர். எவ்வளவு பசைவொனொலும் ரவொ
யில்றைைொம்...அபமரிக்கொ வறரக்கும் ட ொைொவது ொர்றவறை
மீட்டுத் தரப் ட ொைொரொம்...”
“அதுவறரக்கும் அவ உயிடரொடு இருந்தொத்தொடன...?”
“என்ன ண்ணப் ட ொறீங்க பிரகொஷ்...?”
“அடுத்த வொரக் கறடசிக்குள்டள ொரியும் ேந்தினியும் சொகப்
ட ொைொங்க...”
“எப் டி...?”
“ ொம்பு கடிச்சு...”
“எனக்குப் புரிைறை...”
கட்டுவிரிைடனொட பரண்டு குட்டிகறள பரண்டு ேொளொ ஒரு
கண்ணொடிப் ப ட்டிக்குள்டள ட ொட்டு வளர்த்துட்டு வர்டைன்.
அறர வயித்துக்குச் சொப்பிடக் குடுத்து... குச்சிைொடை குத்திக்
குத்தி அந்த பரண்டு குட்டிக்கும் சீற்ைத்றத வளர்த்துட்டு
வர்டைன்....
அடுத்த வொரத்துை ஏதொவது ஒரு ேொள் ேந்தினி ொரி
ப ட்ரூம்ை அவங்க தூங்கிட்டிருக்கிை டேரத்துை ட ொர்றவக்
குள்டள அந்த பரண்றடயும் விடப் ட ொடை...?”
“ேொனொ...?”
“ஒண்ணும் ைப் டொடத பசொப்னொ....! உனக்கும் ஆ த்தில்
ைொடம மத்தவங்களுக்கும் பதரிைொம அந்த பரண்டு விரிைன்
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 93

குட்டிறையும் எப் டிப் ட ொர்றவக்குள்டள விடைதுன்னு ேொன்

உனக்குச் பசொல்லித் தர்டைன்...”
பசொப்னொ பமல்ை சிரித்தொள்.
“இந்தப் பிளொறனைொவது ஒழுங்கொப் ண்ணுங்க பிரகொஷ்!
பிளொன் ஃப ய்லிைரொனொலும் ரவொயில்றை.... ேொம மொட்
டிக்கக் கூடொது.”
“மொட்டிக்க மொட்டடொம்...”
“நீ மொட்டிக்கிட்டொலும் என்றன மொட்டி விட்டுடக்
கூடொது...”
“ேொம பமொதல்ை ண்ணின இந்த ஒப் ந்தத்திற்கு என்னிக்
குடம மதிப்புண்டு. அடத மொதிரி ேொறளக்கு நீைம் உன் புருஷ
னும் இந்த எஸ்டடட்டுக்கு ஏகட ொக ஓனரொ மொறின பின்னொடி
என்றனை மைந்துடக் கூடொது...”
“என்னொை மைக்க முடியுமொ? ேொன் மைந்தொலும் இந்த
உடம்பு உங்கறள மைக்கொடத... ம்... பமதுவொ... டதொள் ட்றட
பரண்டும் பேொறுங்கிடும் ட ொலிருக்கு...”
“ த்து ேொள் டமொகம்...”
சிறிது டேர பமௌனத்திற்குப் பிைகு பிரகொஷ் டகட்டொன்.
“ேந்தினி ட்ரீட்பமண்ட் எடுத்த ைொஸ்பிடல்ை ஏடதொ மர்டர்
ேடந்ததொடம... உண்றமைொ பசொப்னொ?”
“ஆமொ...! டொக்டர் ஒருத்தறர ைொடரொ பகொன்னுட்டொங்க.”
“ைொரு...?”
“ைொருன்னு ட ொலீஸ் கண்டுபிடிக்க முடிைொம திணறிட்
டிருக்கொங்க...”
“சரி... சரி... இந்த டேரத்துை அந்தப் ட ச்பசல்ைொம்
94 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

டவண்டொம், இந்தச் சந்டதொஷ மூட் அவுட்டொயிடும்..!”

என்ன பசொப்னொ... உடம்பு பூரொவும் இந்த வொசம் அடிக்குது!
வரும்ட ொது சந்தன டசொப் ட ொட்டுக் குளிச்சிட்டு வந்திைொ?”
“ஆமொ...!”
“றைட்றடப் ட ொடட்டுமொ?”
“டவண்டொம்...டவண்டொம்...” என்று தட்டமொய்ச் பசொன்ன
பசொப்னொ... சட்படன்று பிரகொஷின் பிடியிலிருந்து திமிறி
எழுந்து உட்கொர்ந்தொள்.
அந்த ஜீடரொ வொட்ஸ் பவளிச்சத்தில் முகம் மொறியிருந்தது.
“என்ன பசொப்னொ... ஏன் எழுந்துட்டட...?”
பிரகொஷம் எழுந்து உட்கொர்ந்த டி டகட்டொன்.
“பிரகொஷ்!”
“ம்...”
“பவளிடை ஏடதொ சத்தம் டகட்கறை...?”
“சத்தமொ...? என்ன சத்தம்...?”
“ைொடரொ ப ருமூச்சு விடை மொதிரி சத்தம்...”
பசொப்னொ பசொல்ை, பிரகொஷ் கொதுகளுக்கு உன்னிப்ற க்
பகொடுத்துக் டகட்டொன்.
நிமிஷ டேரத்திற்குப் பின் உதட்றடப் பிதுக்கினொன்.
“ஒரு சத்தமும் டகட்கறைடை பசொப்னொ... ேொன் விட்ட மூச்சு
உனக்கு அப் டிக் டகட்டிருக்கும்...!”
“இல்லீங்க... பிரகொஷ்! அந்த மூச்சு சத்தம் பவளிடை
இருந்துதொன் டகட்டது. எதுக்கும் ஒரு தடறவ நீங்க பவளிடை
ட ொய்ப் ொர்த்துட்டு வந்துடுறீங்களொ?”
“வீணொ நீ ைப் டடை பசொப்னொ... பவளிடை கொத்து
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 95

டவகமொ வீசியிருக்கும்... ம்... டு...” பசொல்லிக் பகொண்டட

அவறள மல்ைொத்தினொன் பிரகொஷ்.
அவளுறடை முகத்றத டமொப் ம் பிடித்து பேற்றியில்
முத்தமிட்டொன்.
அவனுறடை றககள் அவளுறடை உடம்பின் டமல்...
இைங்குகிை அடத விேொடி...
“தட்... தட்...”
கதறவ ைொடரொ பமலிதொய்த் தட்டினொர்கள்.
முதுகில் பேருப் ொல் சுட்ட மொதிரி விருட்படன்று எழுந்து
உட்கொர்ந்தொர்கள் இருவரும்.
பசொப்னொ பவறுறமைொகிவிட்ட தன்னுறடை உடம்ற
டசறைைொல் மூடிக் பகொள்ள பிரகொஷ் கதறவ டேொக்கிப்
ட ொனொன்.
“ைொரது?”
திலுக்கு...
“தட்... தட்...” சத்தம் மட்டும்.
“ைொரது?”
பமௌனம்.
“ைொரது...?”
டகட்டுக் பகொண்டட தொழ்ப் ொறள விைக்கி கதறவ பமல்ைத்
திைந்தொன் பிரகொஷ்.
கொற்று விசுக்பகன்று முகத்தின் டமல் வந்து டமொத...
பவளிடை- ைொருமில்றை.
பிரகொஷ் ேறடறைப் ப ைர்த்து தைக்கமொய் பவளிடை
வந்தொன்.
அவுட் ைவுறஸச் சுற்றிலும் இருட்டு கனமொய்ப் பூசியிருக்க
96 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

சுற்றும் முற்றும் ொர்த்த டி வீட்டின் க்கவொட்டு வரொந்தொவில்

ேடந்து வந்தொன்.
வரொந்தொவின் றமைத்திற்கு வந்ததும்... திரும்பினொன்.
அடுத்த விேொடி...
‘ர்ர்ர்ர்ர்ர ப்ப்ப்...’ என்று பின்னந்தறையில் அந்த அடி விே
சத்தடம எழுப் ொமல் சுருண்டொன் பிரகொஷ்.
வரொந்தொவின் தூணுக்குப் பின்னொடி இருந்து றகயில்
மண்பவட்டிடைொடு பவளிப் ட்டொள் ேந்தினி. கண்களிலும்
முகத்திலும் உக்கிரம் உட்கொர்ந்திருந்தது.
கீடே சுருண்டு விழுந்த பிரகொஷின் கழுத்றத மண்பவட்டி
ைொல் ேச்பசன்று ஒரு ட ொடு ட ொட்டொள்.
கழுத்தில் ரத்தக் கொல்வொய் ஒன்று பகொப் ளிக்க விலுக்
பகன்று ஒரு முறை உதறிக் பகொண்டொன் பிரகொஷ்.
ேந்தினி எழுந்தொள். ரத்தம் பசொட்டும் மண்பவட்டிடைொடு
கதறவ டேொக்கி ேடந்தொள். பவறுமடன சொத்தியிருந்த கதறவத்
தள்ளினொள்.
உள்டளயிருந்து அறரயிருட்டில் பசொப்னொ கூப்பிட்டொள்.
“பிரகொஷ்...!”
குரறைக் கொட்டொமல் பமதுவொய் உள்டள ட ொனொள் ேந்தினி.
கட்டிலின் நுனியில் நிேலுருவமொய் உட்கொர்ந்திருந்த
பசொப்னொ ைமொய் எழுந்தொள்.
குரலில் குளிர் பதொற்றிக் பகொள்ள டகட்டொள்.
“ைொ...ர...து..?”
“......”
ேந்தினி பசொப்னொறவடை ொர்த்துக் பகொண்டு வந்தொள்.
“ைொ... ைொ... ைொரது?”
 ர ோ வ ே ஷ் கு ம ோ ர் | 97

பசொப்னொ பமதுவொய்ப் பின்வொங்கினொள்.

ேந்தினி சிரித்தொள். ல்வரிறச ளிச்பசன்று பதரிை
டகட்டொள்.
“என்ன பசொப்னொ... என்றனத் பதரிைறைைொ?”
"ே..ே...ே...ே...ந்ந்...”
“ேந்தினி...” என்ைொள் ேந்தினி.
பசொப்னொ அதிர்ந்து ட ொய் உறைந்து நின்ை அந்த விேொடி
ேந்தினியின் றகயில் இருந்த பிரகொஷின் ரத்தம் ட்டுத்
டதொய்ந்த மண்பவட்டி பசொப்னொவின் ேடுமண்றடயில் பேக்
பகன்று இைங்கிற்று.
சத்தம் கொட்டொமல் துள்ளி விழுந்தொள் பசொப்னொ. விழுந்த
பசொப்னொவின் மொர்பில் கொறைப் தித்து முகத்றத டேொக்கி
ஆக்டரொஷமொய் மண்பவட்டிைொல் பகொத்தினொள் ேந்தினி.
ஒரு நிமிஷம்... சத்தமொய்த் துடித்து... பமல்ை பமல்ை
அடங்கிப் ட ொனொள் பசொப்னொ.
ேந்தினி விைர்றவ ப ொங்க நிமிர்ந்தொள்.
றகயில் இருந்த மண்பவட்டிடைொடு குளிைைறைக்குப் ட ொய்
குேொறைத் திருப்பி விட்டு பகொட்டிை நீரில் மண்பவட்டிறைக்
கழுவினொள். தன்றனயும் சுத்தப் டுத்திக் பகொண்டொள்.
அவுட் ைவுறஸ விட்டு பவளிடை வந்து...
ங்களொறவ டேொக்கிப் ட ொனொள்.
98 | ந ந் தி னி 4 4 0 வ ோ ல் ட் ஸ்

21
மறுேொள் கொறை ஏழு மணி.
ட ொலீஸொர், அவுட் ைவுறஸச் சுற்றிலும் ரவியிருந்தொர்கள்.
பசொப்னொறவயும் பிரகொறஷயும் பவளிடை கிடத்தி
ஃப்ளொஷ் மின்ன மின்ன… கொமிரொவில் அறடத்துக் பகொண்டி
ருந்தொர்கள், ட ொட்டடொகிரொஃ ர்கள்.
வருத்தம் டதொய்ந்த முகங்கடளொடும் கண்ணீர் நிரம்பிை
கண்கடளொடும்...
வொகீசன், ரிமளம், ொரி, வைபைட், விமல் எல்டைொரும்
நின்றிருக்க
ட ொர்டிடகொவில் ட ொடப் ட்டிருந்த ேொற்கொலியில் கண்
கறளக் கவ்விை கூலிங்கிளொஸின் வழிடை டவடிக்றக ொர்த்
த டி உட்கொர்ந்திருந்தொள் ேந்தினி.
ேந்தினிக்குள்டள ஒரு 440 டவொல்ட்ஸ் அ ொைம்
ஒளிந்திருக்கிைது.
அவள் ட ொலீஸில் என்றைக்கொவது ஒரு ேொள் மொட்டிக்
பகொள்ளைொம்.
ஆனொல் அதுவறரக்கும்...
அவள் கண்பணதிடர...
எந்த அக்கிரமம் ேடந்தொலும்...
அங்டக பகொறை விழுவது தவிர்க்க முடிைொத ஒன்று.
வொசகர்கடள! ேந்தினிக்குத் பதரியும் டிைொக எந்தத்
தப்ற யும் ண்ணிவிடொதீர்கள்!

-முற்றும்-