Η ονομασία αυτή προέρχεται από τη λέξη Σεφεράδ, που αποτελεί την παλιά βιβλική

ονομασία της εβραϊκής γλώσσας για την Ισπανία. Μιλούσαν τη Λαντίνο, μια διάλεκτο
Καστιλλιάνικων ισπανικών με πολλά εβραϊκά στοιχεία

Έτσι ονομάζονται οι Εβραίοι που κατάγονται από την Ιβηρική Χερσόνησο,

συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που εκδιώχτηκαν από την Ισπανία κατόπιν εντολής των
Καθολικών μοναρχών Φερδινάνδου και Ισαβέλλας (όπως καταγράφεται στο διάταγμα της
Αλάμπρας το 1492) και από την Πορτογαλία κατόπιν εντολής του
Βασιλιά Μανιουέλ το 1497.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ακολουθεί εκείνη την περίοδο μια ιδιαίτερα φιλοεβραϊκή

πολιτική και παροτρύνει την εγκατάσταση στο εσωτερικό των διωγμένων μαζικά όχι μόνο
από την Ισπανία και την Πορτογαλία αλλά και από την Σικελία και την Απουλία της Ιταλίας.
Αποβλέπει με αυτόν τον τρόπο στην τόνωση του εμπορίου, που τόσο καλά ήξεραν οι
Εβραίοι.

Οι Σεφαραδίτες εγκαταστάθηκαν στην τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία (κυρίως

στη Θεσσαλονίκη) και σε άλλα μέρη του κόσμου τον 15ο αιώνα μετά από το διωγμό τους
από την Ισπανία.

Ο σεφαραδιτικός Ιουδαϊσμός έχει να επιδείξει χαρακτηριστικές ιδιαιτερότητες.