‫‪ ................................................................................

‬ك ردم سرودي را مرگ من‬

‫‪939‬‬
‫آن ا ‪/‬ه چ گون‪/‬ي ب دان ت ا ‪/‬ن ب ارا ي ك ب لور جام غ شي ب ي در‪/‬ي ب شو را ق ل بت ت و ‪/‬و ت اما‬
‫گ ورها ب ر ‪/‬ن‬
‫چ گون‪/‬د رق ص يدن ‪/‬ن ب لوغ شا ان فجار در‪/‬ن دها ب ود گ شوده‪/‬ن پ اي شا ان گ شت هر زي ر ك ه‬
‫س نگ ب ر ه‬
‫پ يش از مرگ ي ض ياف ت در‪/‬چ گون ه‪/‬ن شجاع ت شا ا ش تهاي و‪/‬د ك وب يدن پ ا ‪/‬ج ل ف رش‬
‫گ لول ه ك باب‪ /‬آگ اه‬
‫من ت ا ‪ /‬ك ن آماده گ و شي چون را ق لب ‪/‬د ب ل ع يدن هاي شان دن ده دن دان ب ا ‪ /‬داغ داغا را ها‬
‫را سرودم‬
‫سوزان هواي در‪/‬ن دازن مرطوب هواي در‪./‬د ش چ ل يده ك ه را ن ارن ج ج گرهاي سرود‪:/‬ب خوان م‬
‫اق را دردآل ود ت ب در‪/‬غ ا س ت فرا ن كرد را خون ين هاي ن ام و‪/‬ر دا خ ف قان ي هواي در‪ /‬ش ك نجه‬
‫سرود‪/‬ر‬
‫و‪/‬د آي در زان و ب ه ك ه ب ي ‪/‬ذ آمدن در زان و ب ه ب رخورد سواحل در‪/‬ه ك را دري ا ف رزن دان‬
‫ك ه ب ي ‪ /‬مردن د‬
‫‪. 9‬ب م يرن د‬
‫ن فس و صرف ب ودن ن دهز ب ه اع تزاض و ا ست زن دگ ي خود مرگ گ اهي شام لو ن ظر ب ه‬
‫ح ساب ب ه مردن و مرگ شام لو ن ظر در ك ه ا ست ب ودن زن ده گ ون ه اي ن‪ .‬شدن ل يم ت س و ك ش يدن‬
‫مي‬
‫ب نماي ان د را س تم گر حاك مان ه يچي و پ وچي و ك ند اي جاد حرك ت ك ه مرگ ي گ رن ه و آي د‬
‫ن ي رت الاب‪،‬‬
‫‪:‬ا ست ت ري ن جاودان ه مرگ ي چ ن ين ب ا چه‪،‬ان سان ي ا ست زن دگ ي ت ري ن شري ف و‬
‫م يخ چهار م س يح ‪/‬ن پ اي ا ب پذي رد خون ي ك سرخ ق اف يه در ك ه‪/‬ن ان سا هر يزن دگ ش عر و‬
‫اب دي ت‬
‫‪. 10‬ا ست ت اري خ ي ك‬
‫‪:‬مردم ت مام خو ش بخ تي و رهاي ي ب راي ا ست اي مه م قد واق ع در مرگ ي چ ن ين و‬
‫گ لول ه هر سراخ و‪/‬ك ند مي خراب‪/‬ت اري خ ش تاي ندگ ان پ س از را پ لي ك ه ‪/‬ت اس س ي لي‬
‫هر ب ر‬
‫مي آن از ‪/‬ر ن ف هزار س ي صد ك ه‪/‬ر ن ف ن فر‪،‬هزار ن فر‪ ،‬صد سه ك ه ا ست اي ئ روازه ‪/‬پ ي كر‬
‫ب ه رو‪/‬د گ ذرن‬
‫‪. 11‬ف ردا رد زم ب رج‬
‫ش عر در شام لو » ن ازل ي مرگ « ق هرمان ب ا ك ار محاف ظه و ان دي ش م ص لحت هاي ان سان زب ان از‬
‫ق هرمان ا ست مرگ از او ت رس ي ده نده ن شان ك ه دلاي لي ب ا خود خ يال ب ه ت ا گ وي د مي سخن ش عر‬
‫سرخ مرگ ها ان سان گ ون ه ان ك ه چرا شود ن مي مو وفم خود ك ار در هرگ ز اما ر سان دب ت ن يز را ش عر‬
‫‪.‬ان د داده ت رج يح ن ن گ ين زن دگ ي ب ر را‬
‫از د ست‪/‬پ سر ي اس داد گ ل پ نجره خان ه؛زي ر در‪/‬ت ش كف ارغوان و زد خ نده ب هار ن ازل ي‬
‫گ مان‬
‫سخن ن ازل ي ‪/‬ب هار در شدن‪،‬خا صه ن بود از ب ودن ‪/‬ن م ي فك پ نجه ن حس مرگ ب ا ‪/‬ب دار‬
‫سراف راز‪ /‬ن گ فت‬
‫مرگ ي س كوت‪،‬جوجه مرغ ‪/‬و ب گ سخن ن ازل ي ‪/‬رف ت و ب ست خ س ته ج گر ب ر خ شم دن دان‪/‬‬
‫را ف ج يع‬
‫‪. 12‬ا ست ن ش ي ته ب ي ضه ب ه آ ش يان در‪/‬‬
‫اف سان ه ك شوري هماي ش م قاال ت مجموعه ‪............................................................‬‬
‫‪940‬‬
‫از و آورن د ن مي اب رو ب ه خم ظاهري هاي دل ب س ت گي و ها واب س ت گي ب راب ر در ها ن ازل ي اما‬
‫ك ه ده ند مژده ت ا دارن د ن مي ب ر د ست خود ع ق يده » ش ك ست زم س تان «‪.‬‬
‫هاي ش سروده از دي گر ب س ياري در ت وان مي را هدف م ند مرگ ب ه شام لو ن گاه اي ن‬
‫ك ه ب ي ند مي اي ن در را ئ اق عي زن دگ ي او شد گ ف ته ك ه طور همان أل ا صو و ك رد ن يز‪،‬م شاهده‬
‫انان س‬
‫‪:‬ب م يرد چه ب راي‬
‫‪. 13‬آگ اهان ند خود مرگ چرا ب ه آن ان‪/‬زن دگ ان يم چرا ب ي ما ‪/‬گ وي يم؟ مي سخن ك ه از آه‬
‫ه ت وج ب ا و ب ا شد گ ذار ت أث ير دي گران سرن و شت در ك ه خواهد مي مرگ ي ان سان ب راي شام لو‬
‫و ب سازد را سرن و ش تش ت وان د مي خود ت نها ان سان ك ه دارد اع ت قاد خود ذه ني ت رب يت ب ه‬
‫ب ه ام يدوار‬
‫‪:‬ن ي ست آ سمان‬
‫مي ف رئ ا و امروز ب ه ‪/‬ا ر شما ب خش ن جات مرگ ك ه‪ /‬گ وي م مي سخن ب يهوده ام يد آن از من‬
‫‪/‬راه ي ن يمه از هم ك ه ك جا از ‪/‬اي د ن ش س ته ام يدش و ان تظار ب ه ك ه م ساف ري ‪/‬اف ك ند‬
‫‪. 14‬ب ا ش ند ب ازن گ ش ته‬
‫خ يزش چون هدف م ند مرگ دارد اع ت قاد و ك ند مي مان نده را اره مرگ ي‪،‬ف و چ ن ين ب راي او‬
‫در و ك ند مي س يراب را اطراف ش ا ام اف تد مي زم ين ب ه ن هاي ت در ك ه ا ست اره ف و‬
‫م قاب ل‪،‬ك سان ي‬
‫در ري خ تن ف رو ن هاي تش ك ه د ب ين مي ح ق ير جوي بار چون ه س ت ند روزمرو گي دچار ك ه رت‬
‫ب ات الم‬
‫‪.‬ا ست‬
‫ت و از ‪ /‬خاك ورن ه‪]/‬ت اس د ست اي ن از اره ف و مرگ [‪-‬ن شد ها ب رك ت ب اران ‪/‬ا ر زم ين‬
‫لاق يب ات‬
‫‪/‬وگ رن ه‪/‬ب اران ت ا شو ف ري ادي ‪ /‬ب ا شي مرده ح ق ير جوب اران گ ون ه ب ه چون‪ /‬شد خواهد‬
‫‪ 15‬مرداران‬
‫‪:‬دان د مي ح ق ي قت راه در شدگ ان ك ش ته ش عر سراي نده را خود او ك ه ا ست چ ن ين اي ن و‬
‫هاي شهاب مغموم مدار ب ر را ش عرم و‪/‬م خور ش يد سراي نده من ك ه ا ست گ اهي دي ر‬
‫سرگ ردان ي‬
‫‪. 16‬ان د شده خاك س تر شدن ن ور شعط از ك ه ام ن و ش ته‬
‫‪:‬آزادمردان هاي دلاور ي و ها ر شادت ب يان را خود ب ودن زن ده علوت و‬
‫از ام مان ده جا اي ن من ‪/‬ن اردارب‪ ،‬ط ن ي نش دن بال ه ب ا ‪/‬د گ ذر مي ب ل ند سرودي آ سمان ب ر‬
‫خود ا صل‬
‫‪/‬م ا ف ري ف ته ‪ /‬را مرگ ت ا ‪ /‬دي ري ست‪ /‬ر سال ت ب دي ن و‪/‬م ب گوي را هم ي ثن ك ه‪/‬ر دو ب ه‬
‫سرودي سمانآ ب ر‬
‫‪. 17‬گ ذرد مي ب ل ند‬
‫‪:‬جاوي دان ك ند مي سرودي را مرگ ي چ ن ين و‬
‫‪. 18‬ك ردم سرودي را مرگ من ‪/‬ح يات از ت ر ط بل پ ر ‪/‬گ ردم سرودي را موج من‬
‫‪ ................................................................................‬ك ردم سرودي را مرگ من‬
‫‪941‬‬
‫چ ن ين ن دارد را س كوت ش ك س تن جرأت ك سي ك ه س ياه و زده ظ لمت جام عه در او ن ظر ب ه‬
‫و ج سارت دي گران و ل ش ك ند هم در را گ وي ان زور پ و شال ي ش كوه و عظمت ت وان د مي مرگ ي‬
‫ب ا ان سان ي چ ن ين و ا ست س تاي ش ق اب ل مرگ ي چ ن ين ك ه ا ست دل يل اي ن و ب رام گ يزد جرأت‬
‫خون ش‬
‫‪:‬ك ند ك وچ كي اح ساس ن اب اوران ه ت شعظم م قاب ل در ن يز آ سمان ح وتي ت ا ب ل ند شود مي ف ري ادي‬
‫خ نجي‪/‬د ب و ب س ته دهان ش‪ /‬و ف ري اد خون ش ك ه ه ن گامي‪/‬د اف كن آ سمان در چ نگ مردي‬
‫‪. 19‬ان د چ ن ين‪/‬عا ش قان‪/‬آب ي ن اب اور ي چهره ب ر ‪/‬خون ين‬
‫ع شم از ك ه جاي ي زن دگ ي‪،‬ي ع ني ل حظات ت ري ن خ صو صي و ت ري ن ن اب در ح وتي شام لو‬
‫ي ع ق يده پ اي مردان ه ك ه گ وي د مي سخن آن ان يدلاو ر و ي اران ت م ند عز مرگ از گ وي د مي سخن‬
‫‪:‬ب اخ ت ند جاي و ف شردن د خود‬
‫هاي رخم سرخ دهان ب ا ‪/‬ن ي ارا ك ه‪/‬د ب ا ها ب و سه آن ب ود ي اد ‪/‬ر ما‪،‬ب گدا ي ب و سه ن خ س ت ين‬
‫‪. 20‬ن هادن د ن ا س پاس زم ين ب ر ‪/‬خوي ش‬
‫چ ند م گر ا ست شده س تاي ش مرگ ي چ ن ين اي ن ان تها ت ا اب تدا از شام لو ا ش عار مجموعه در‬
‫دان يم مي ك ه طور همان و ا ست ب عد ب ه ‪ 1332‬سال از ها آن سراي ش هاي سال ك ه عر ش موعهمج‬
‫عط في ي ن قطه اي ران معا صر ت اري خ در ك ه اف تد مي ف ام ات مرداد ‪ 28‬ك ودت اي سال اي ن در‬
‫مح سوب‬
‫مي اي ران ي رو ش ن ف كر ي جامعه ي أس و سرخوردگ ي شاهد ما ك ه ا ست آن از ب عد ك ه چرا شود مي‬
‫اث ر ن يز شام لو ا ش عار ب ر سوء ت أث ير اي ن‪ .‬ا ست ب وده ام ن گ ير شان د ها ت مد ت ا ك ه شوي م‬
‫ب وده گ دار‬
‫خ صوص ب ه ت ازه هواي ي مجموعه از را آل ودي ي أس ف ضاي چم يم ي ط ل ي عه ك ه چ نان‪.‬ا ست‬
‫د س ته اي ن در‪ .‬ب ود شاهد ت وان مي ا ست ب وده ت اري خ آن از ب عد ها آن سراي ش سال ك ه ا ش عاري‬
‫خود پ رت الطم ي گ ذ ش ته ب ازن گري ب ا و شود ي م شدي د دگ ي سرخور دچار گ وي ي ا ش عار‪ ،‬شام لو‬
‫از‬
‫ش عر در ك ه ا ست چ ن ين و ك ند مي پ ش يمان ي و ن دامت اظهار ا ست داده ان جام چه آن » مردي سرود‬
‫رود مي راه ب ه ت نها ك ه « از سر شار ك ه اوي ي جاي گاه ك ه ك ند مي ف كر ت ازه هواي مجموعه در‬
‫‪.‬ا ست ا ست‪،‬گ ور س تان ح ق ي قت‬
‫د گ وي مي خود ب ا رود مي راه ب ه ت نها ك ه مردي و ‪ »/:‬گ رما خان ه در و ب ارد مي ك وچه در‬
‫گ ور س تان ب ه ‪ /‬هاي م حما سه ت مام ب ا من ا ست گ ري خ ته زن دگ ان شهر از ح ق ي قت‪/‬ن ي ست‬
‫خواهم‬
‫‪. 21‬رف ت «‬
‫شوري هماي ش م قالا ت مجموعه ‪............................................................‬‬ ‫اف سان ه ك‬
‫‪942‬‬
‫ش عر در و » ئ يوار پ ست « اي ن ا ست ‪ 1334‬آدر ‪ 5‬آن سراب ش ت اري خ ك ه مجموعه نهما از‬
‫ب راي اش ك و شش و ت الش ب رد مي ي پ ك ه آن از ب عد شود مي ن ر پ ررن گ آل ود ي أس ف ضاي‬
‫مخاطره رف تارهاي ك ن ند‪،‬از ن مي عمل ب اي د ك ه گ ون ه مردم‪،‬آن و ن دارد ارزش آزادي و ح ق ي قت‬
‫مرگ ك ه شود مي مع ت قد و ك ند مي پ ش يمان ي اظهار دب و اف تخار ي ماي ه روزگ اري ك ه آم يزش‬
‫ب ا ف ردي ه ك اي ن ن ه ب ا ش ند آگ اه آن ب زرگ ي و عظمت ب ه دي گران ك ه ا ست ارز شم ند وق تي سرخ‬
‫ب ي ت ما شاچ يان ت نها دي گران ك ه صورت ي در ب بازد را خود ه س تي و عمر شجاعت و ص الب ت‬
‫ت فاوت‬
‫ق ول ب ه ك ه ا ست صورت اي ن در‪.‬ن دب اش » مرگ ي عم له « هر م ثل را زن دگ ي ك ه آن ب ا شود مي‬
‫شاعر‬
‫‪:‬دارد دو ست دي گري ان سان‬
‫ك ه خاطر ب دان اف سوس هزاران و‪/‬ا ه س ب ع يت دن دان ب ه ك ه اف سوس اي و ‪/‬م شد جوي ده من‬
‫رن ج‬
‫ناراي‪ ،‬گ ون ه ب دي ن پ ندا ش تم مي ك ه چرا‪/‬دادم در ت ن ‪ /‬روئ ي گ شاده ب ه را شدن جوي ده‬
‫در را گ ر س نه‬
‫ب وده خوش سر رن ج ب دي ن و‪/‬م ده مي ط عامي وي شخ ت ن گ و شت از ‪/‬ن چ ني اي ن سال ي ق حط‬
‫و‪/‬م ا‬
‫را زن دگ ي ك ه دري غ واي‪ /‬ب ودم خود مرگ ي عم له من ‪/‬د ن بو ب يش ف ري بي سرخو شي اي ن‬
‫دو ست‬
‫‪. 22‬دا ش تم مي‬
‫مي ف كر ك ه ا ست؛ن رگ ي مرگ ك ه ك ارش پ اي ان و خود رف تار و عمل ب ه ك ه ا ست آن گاه و‬
‫‪.‬ك ند مي ا ست‪ ،‬شك آزادي راه در ك ند‬
‫آورم در ن وا ب ه صدات ر پ ر را خود مرگ ن اق وس ت ا ‪/‬د ب و ان سر ب ر سر كي من ت الش آي ا‬
‫من ‪/‬؟‬
‫‪. 23‬زدم پ رپ ر من ‪/‬ن كردم پ رواز‬
‫مجموعه در آل ود ي أس ف ضاي اي ن » آي ي نه ب اغ « ‪ :‬شود مي ت ر پ ررن گ‬
‫سرجامن از زن ان ن عره ما ‪/‬م ب رخا س تي رق ص ب ه ك نان خ نده ما ‪/‬گ ري س ت يم و ن و ش ت يم ما‬
‫ب ه ك س‪/‬د آوي خ تن دار ب ر را مردي ‪/‬ت دوردس در‪/‬د ن بو ام پ رواي را ك س‪.../‬گ د ش ت يم‬
‫سر ت ما شا‬
‫‪. 24‬ب رن دا شت‬
‫خ ي لي را عزي زان ي چم يم مرگ و ان د ب ي گان ه حما سه ب ا ك ه ه س ت ند ج ن گ لي چون مردم ك ه چرا‬
‫‪ :‬س پارن د مي ف رامو شي ب اد ب ه زود‬
‫‪.‬پ و شد مي ف رو ‪/‬خزه س بز ل عاب ب ا را ت بر زخم و‪/‬ا ست ب ي گان ه حما سه و ن ال ه ب ا ج ن گل‬
‫‪25‬‬
‫حت و شود مي اع تماد ب ي مردم ب ه ن س بت شام لو ك ه ا ست ف ضاي ي چ ن ين در‬ ‫همان را دردش ي وح‬
‫‪.‬دان د مي غاف ل مردم‬
‫‪ ................................................................................‬ك ردم سرودي را مرگ من‬
‫‪943‬‬
‫از خود‪/‬د ب و اي شان درد از ن ه من سخن‪/‬ر ب گي مرا د ست‪ /‬من ي ي گان ه ي ار‪،‬اي اي ب روي م‬
‫دردي‬
‫‪. 26‬اي شان ند ك ه‪ /‬ب ود‬
‫‪:‬ب ي ند مي م مجس مرگ را مردمي چ ن ين ب ين در زي س تن و‬
‫زي س ته را مرگ من ‪/‬م ا سوده‪/‬ت دس ب ه را مرگ غم ناك‪،‬من دي داري در‪/‬ن م ام دي ده را مرگ‬
‫‪ 27‬ف ر ساي نده سخت و دراز سخت عمري ب ه و‪/‬غم ناك‪/‬غم ناك آوازي ب ا ‪/‬ام‬
‫روده محور در ت نها آرزوهاي شان و ا ست ح ق ير هاي ج سادت ت نها مي ردم چ ن ين درد ك ه چرا‬
‫‪:‬ها ست‬
‫مان ن مي ب از ج ن بش از دمي‪/‬ا ه چان ه‪/‬و ت پ يرامون ب ه ك ه وق تي » ي ك ‪/‬ا صداه ت مامي از ك ه‬
‫ا ب ي ‪/‬د‬
‫پ ر سش و‪/‬د گ ذر ن مي ب ر ‪/‬ر ح قي هاي ح سادت از ‪/‬ا درده ك ه وق تي‪/‬د ب اش ت و آ ش ناي ‪ /‬صدا‬
‫همه ها‬
‫‪. 28‬ا ست ان گ يز خوف ان تظاري ‪ /‬مرگ آري‪ /‬ستها روده محور در‪/‬‬
‫ك ه شود مي مع ت قد شام لو ن هاي ت در و ك شد ن مي طول ان رجار اي ن و آل ود ي أس ف ضاي اي ن ا ام‬
‫جام عه هم ين در » اعمام هاي ب چه « ‪ .‬شد خواه ند ف ردا ك اوگ ان ‪29‬‬
‫ا صط الح ب ه ت خفوح ب ا ت وأم زن دگ ي ب ه ت وان مي شام لو ش عر در را مرگ از دي گري ن وع‬
‫ب ا ب ل كه آورن د ت مي ب ر ف ري ادي ت نها ن ه س تم و جور ح كومت ر د ك ه دان ست ف كران يرو شن‬
‫چ ن ين پ ا سدا شت ب ه ال ب ته و شون د مي س تم و جور ح كومت اعمال ب ر ت أي يد مهر س كوت شان‬
‫س كوت ي‪،‬‬
‫ب ه پ ياده ك ه گ يرن د مي ق رار مردمي آزاده م قاب ل در و ي ن زر هاي اده ق ل ب ا شود مي جاه عال ي‬
‫م ق تل‬
‫‪:‬رون د مي‬
‫گ رئ ن ب ه ي ن ر ز هاي ولاده م ك ه‪/‬د ب لن هاي ك اخ در‪/‬ن م ام ي ده د را جاه عال ي دگ انب ر‬
‫و‪/‬د دا ش تن‬
‫‪. 30‬رف ت ند مي م ق تل ب ه پ ياده ‪ /‬سرودگ وي ان ك ه‪/‬مرق ع هاي جامه در‪ /‬را مردم آزاده‬
‫مردگ ان ي را اف راد گ ون ه اي ن شام لو‪ .‬شاهدي م خوب ي ب ه ض ياف ت ش عر در را مرگ ي چ ن ين اي ن‬
‫واق عي زن دگ ان آن كه حال شون د مي چ يده ا ه رف در س تم هاي ك اخ زئ ينت ب راي ك ه ب ي ند مي‬
‫‪:‬هاي ند ي خدان در)آزادگ ام(‬
‫‪. 31‬ها ي خ ب نذان ب ه را رن دگ ان‪/‬ان د چ يده ها رف ب ه را مردگ ان‬
‫‪:‬ك ن ند مي اح ساس صورت شان گ رد ب ر را خور ش يد از اي هال ه ك ه ه س ت ند ش ف ت گان ي خود اي نان‬
‫اف سان ه ك شوري هماي ش م قالا ت مجموعه ‪............................................................‬‬
‫‪944‬‬
‫ب ر ت پ ش ك ه‪/‬ت اس لاز م چه را وان مودن ق دي س ‪!/‬ن خود ش ي ف ت گا ش ي ف ت گان‪،‬اي خود‬
‫ب ه م غرب‬
‫چه‪/‬د ب گذاري آف تاب ي ن زر مجمر ئ ر ‪ /‬و سرب‪/‬ب ن ش ي ن يد ‪/‬ر گ د س ن گ ين چ ن ين روزي‬
‫لاز م‬
‫‪ 32‬شود؟ نهات ا صورت ب ر هال ه‪/‬آف تاب ك ه‪/‬چ نان ب ن ش ي ن يد‪/‬ا ست‬
‫ش عر در ال عازر همچون هاي ان سان گ ون ه اي ن ال ب ته » ن ا صري مرگ « حم دان ند مي ك ه ه س ت ند‬
‫از را خود ت ا دارن د خداپ س ندان ه اي ب هان ه ود خ ن خا س تن پ ا ب راي بر هم ي شه اما چ ي ست ح ق ي قت و‬
‫زي ر‬
‫‪:‬ب س و ت ما شائ يان ت نها و سازن د رها م س ئول يت ب ار‬
‫‪/‬ت پ ش پ س در‪/‬ا ه د ست‪/‬ت گ رف خود راه زن ان مگ ا‪/‬ال عاذر ‪/‬ن ت ما شائ يا غوغاي صف از‬
‫هم ب ه‬
‫آزاد‪/‬ه گ زن د دي ني آزارگ ران از را جان ش و‪/‬ه اف ك ند در ‪ »/:‬مي ه نرو‪ ،‬خوا ست ن مي خود م گر‬
‫ت ي اف‬
‫ت وان ست «‪33‬‬
‫‪ ................................................................................‬ك ردم سرودي را مرگ من‬
‫‪945‬‬
‫‪:‬تپ ان وش‬
‫‪ 809‬ص ‪ 2‬ت و‪،‬ج ش عرهاي ي همه ن ام ‪-1‬‬
‫‪ 458‬ص مه در س فر ‪-2‬‬
‫‪ 470‬ص آي نه در گ ردد‪،‬آي دا مي ب از خان ه ب ه ك وچه از ك ه ك س آن سرود ‪. -3‬‬
‫‪. 460‬ص آي نه در مرگ‪،‬آي دا از ‪-4‬‬
‫‪ 774‬دي س‪،‬ص در شب‪،‬د ش ته در ‪. -5‬‬
‫‪ 712‬آت ش‪،‬ص در ش بان ه‪،‬اب راه يم ‪. -6‬‬
‫‪ 557‬خاطره‪،‬ص و خ نجر و درخت‪:‬آي دامان د‪ ،‬جاي ب ر ك ه ك س آن و ب رف ت ك س ان سرود ‪. -7‬‬
‫‪ 485‬مه‪،‬ص در س فر ‪. -8‬‬
‫‪ 1‬ي شماره ‪ 45 ، -9‬ص ‪. 23‬‬
‫‪ 65‬ن امه‪،‬ص ب همن‪،‬ق طع ماه ان سان ب راي اي ق ص يده ‪. -10‬‬
‫‪ 66‬ص همان ‪. -11‬‬
‫‪ 133‬ت ازه‪،‬ص ن ازل ي‪،‬هواي مرگ ‪. -12‬‬
‫‪ 778‬دي س‪،‬ص در ش كاف‪،‬د ش نه ‪. -13‬‬
‫‪ 532‬خاطره‪،‬ص و خ نجر درخت‪ :‬اديآ‪ 7،‬شماره ‪. -14‬‬
‫‪ 677‬خاك‪،‬ص هاي ل‪،‬مرت بهت م ثي ‪. -15‬‬
‫‪ 248‬ت ازه‪،‬ص ها‪،‬هواي ك وچه ب راي ش بان ه آواز ‪. -16‬‬
‫‪ 723‬ص آت ش در غري بان ه‪،‬اب راه يم ‪. -17‬‬
‫‪ 439‬ص‪ ،‬هم ي شه و ها هظحل‪ ...،‬را مرگ من ‪. -18‬‬
‫‪ 719‬آت ش‪،‬ص در ش بان ه‪،‬اب راه يم ‪. -19‬‬
‫‪ 530‬خاطره‪،‬ص و درخت‪،‬خ نجر‪ :‬اديآ‪ 6،‬ش بان ه ‪. -20‬‬
‫‪ 299‬ت ازه‪،‬ص رود‪،‬هواي مي راه ب ه ت نها ك ه مردي سرود ‪. -21‬‬
‫‪ 309‬ت ازه‪،‬ص دي وار‪،‬هواي پ شت ‪. -22‬‬
‫‪ 309‬ص‪ ،‬همان ‪. -23‬‬
‫‪ 356‬آي نه‪،‬ص ل بري ز‪،‬ب اغ ن فرت ي از ‪. -24‬‬
‫اف سان ه ك شوري هماي ش م قالا ت مجموعه ‪............................................................‬‬
‫‪946‬‬
‫‪ 360‬آي نه‪،‬ص ش بان ه‪،‬ب اغ ‪. -25‬‬
‫‪ 356‬ص‪ ،‬ي نهآ در اديآ‪ 10 ،‬ش بان ه ‪. -26‬‬
‫‪ 534‬خاطره‪،‬ص و رج نخ‪ ،‬درخت‪ :‬اديآ‪ 9 ،‬ض ش بان ه ‪. -27‬‬
‫‪ 536‬ص‪ ،‬همان ‪. -28‬‬
‫‪ 805‬صص‪/‬غرب ت ك وچك هاي ت ران ه‪/‬اعمام هاي ب چه ‪.806- -29‬‬
‫‪ 695‬ص‪/‬مه در ش ك ف تن‪/‬ع قوب ت ‪. -30‬‬
‫‪ 756‬ص‪/‬دس در د ش نه‪ /‬ض ي ل فت ‪. -31‬‬
‫‪ 765‬ص همان ‪. -32‬‬
‫‪ 613‬صص‪/‬ب اران در ق ق نوس‪/‬ن ا صري مرگ ‪.614- -33‬‬
‫‪ ................................................................................‬ك ردم روديس را مرگ من‬
‫‪947‬‬
‫‪:‬م ناب ع‬
‫‪ 1378‬اول‪ ،‬ث ال ث‪،‬چاپ ن شر‪ :‬نارهت‪"،‬ت و ش عرهاي ي همه ن ام"پ ا شاي ي‪،‬ع‪. ،‬‬
‫‪ 1378‬اول‪ ،‬سروش‪،‬چاپ‪ :‬نارهت‪"،‬مه در س فر"پ ورن امداري ان‪،‬ت قي‪. ،‬‬
‫‪ 1377‬اول‪ ،‬پاچ‪ ( 1)،‬ن گاه‪،‬ج لد ن ت شاراتا‪ :‬شام لو آث ار ي ع قوب شاهي‪،‬ن ياز‪،‬مجموعه ‪.‬‬
‫‪ .................................. 948‬ف رخزاد ف روغ ا ش عار در ف رزان ه پ ير ال گوي ك هن ب رر سي و ن قد‬
‫ف رخزاد ف روغ ا ش عار در ف رزان ه پ ير ال گوي كهن ب رر سي و ن قد‬
‫مدر سي دك ترف اطمه‬
‫اروم يه دان ش گاه ف ار سي ادب يات و زب ان گ روه ا س تاد‬
‫ي مياب راه ف ري ده‬
‫اروم يه دان ش گاه ف ار سي ادب يات و زب ان ار شد ك ار ش نا سي دان شجوي‬
‫چ ك يده‬
‫ه ن ظري و م ن ت قدان ت ا گ ردي ده موجب ات ادب ي و ش نا سي روان ي سوي ه دو و ن زدي ك ارت باط‬
‫از جدي دي ن وع ب ه ‪ ،‬ش نا سي روان د س تاوردهاي ب را ساس ادب ي آث ار ي مطال عه ب ا ادب ي پ ردازان‬
‫ن قد‬
‫ب ا » ال گوي ي ك هن ن قد « ي ا » اي ا سطوره ن قد « ن قد‪ ،‬ن وع ناي در م ن ت قدان ‪ .‬ي اب ند د ست‬
‫ع نوان‬
‫ال گوهاي ك هن زي اب ي ار ضمن ي ون گ گ و س تاو ك ارل ‪ ،‬معروف ش ناس روان ات ن ظري ب را ساس‬
‫هاي صورت و ا ش كال اي ن از ن وي س نده ي ا شاعر چ گون ه ك ه ده ند مي ن شان ادب ي آث ار در موجود‬
‫اي ن ب ر ‪ .‬زن د مي د ست ه نري اث ر خ لم ب ه و ج س ته ب هره آدمي روان در گ رف ته جاي ن مادي ن‬
‫‪ ،‬ا ساس‬
‫و ن قش ‪ ،‬ف رخزاد ف روغ ا ش عار در ف رزان ه پ ير ال گوي ك هن از ت ا دارد حا ضر س عي پ ژوهش‬
‫عم ل كرد‬
‫ف روغ چون ان دي شي آزاد زن ك ه جهت اي ن از و گ وي د سخن وي هاي ان دي شه ل ت حو در آن‬
‫در و ج س ته مدد م ش ك الت ب ا وي يروي ار در ‪ ،‬ق هرمان اي ن ي خردم ندان ه راهكارهاي از ت وان س ته‬
‫ال گو كهن اي ن ن مود ت ردي د ب دون ‪ .‬ك ند ب رر سي و ب حث ب ردارد گ ام ش نا سي خوي ش تن م س ير‬
‫در‬
‫ب ا ك ه ه ن گام نآ‪ ،‬ف روغ آث ار » دي گر تولودي « ي چهره و ب ران گ يخت را هم گان ح يرت‬
‫الا گ ذا شت جاي ب ر ات ادب ي و ش عر ي عر صه در خوي ش از مان دگ اري‬ ‫‪.‬ا ست آ ش كار كام ح‬
‫‪ :‬ها دواژهك لي‬
‫ش نا سي خوي ش تن ‪ ،‬ف رخزاد ف روغ ‪ ،‬ف رزان ه پ ير ‪ ،‬ال گو كهن ‪ ،‬ال گوي ي كهن ن قد‬
‫‪ ..................................‬ف رخزاد ف روغ ا ش عار در ف رزان ه پ ير ال گوي ك هن ب رر سي و ن قد‬
‫‪949‬‬
‫پ ي ش ي نه‬
‫ف رخزاد ف روغ ‪ ،‬معا صر ات ادب ي زي باي ا ش عار سراي ندگ ان از ي كي از سخن ن و ش تار اي ن در‬
‫مي‬
‫ا ش عار و ت شخ صي ‪ ،‬زن دگ ي خ صوص در گ س ترده ت ح ق ي قات و مطال عات وجود ب ا ك ه ب ا شد‬
‫‪ ،‬وي‬
‫ب رر سي ب ه ال گوي ي ك هن ن قد م نظر از و ش ناخ تي روان ع لم را س تاي در ك ه اي مطال عه ت اك نون‬
‫آث ار‬
‫ب ر م ب ت ني ت ا دارد س عي حا ضر پ ژوهش رو اي ن از ‪ .‬ا ست ن پذي رف ته صورت ‪ ،‬ب پردازد وي‬
‫كهن ن قد‬
‫ط ت وس شده مطرح ال گوهاي ك هن از ي كي ‪ ،‬ف رزان ه پ ير ال گوي ك هن ي مطال عه ب ه ال گوي ي‬
‫ك ارل‬
‫روان ع لم ب ه م ندان ع الق ه اخ ت يار در را آمده د ست ب ه ن تاي ج و پ رداخ ته ي ون گ گ و س تاو‬
‫ب ه ش ناخ تي‬
‫‪ .‬دهد ق رار ف رخزاد ف روغ ا ش عار دو س تداران ون يز ي ون گ ات ن ظري خ صوص‬
‫مه م قد‬
‫روب ه ها آن ب ا زن دگ ي طول در آدمي ك ه مخ ت ل في هاي پ دي ده هب ه ت وج ب ا ش ناخ تي روان ع لم‬
‫خود ن ا و آگ اه خود ب خش دو ب ه را آدمي روان امور‪ ،‬اي ن ب ه وي آگ اهي ن س بت ن يز و شود مي رو‬
‫چراك ه دهد مي ن شان خود از اي س نج يده رف تارهاي آگ اهي خود در ان سان ‪ .‬ك ند مي ت ق س يم آگ اه‬
‫را او رف تارهاي و دا ش ته احاطه ان سان ت شخ صي ب ر امور‪ ،‬اي ن ان جام در ف رد ي آگ اهان ه من‬
‫ك ن ترل‬
‫ب خ شي ‪ ،‬زن د مي سر آدمي از اگ اهان ه ن يمه ي ا آگ اهان ه ن ا ‪ ،‬امور ب ع ضي ك ه جا آن از ا ام ك ند‪ ،‬مي‬
‫آگ اه ن اخود ضم ير همان ق سمت اي ن ‪ ،‬شود مي خارج ف رد ي آگ اهان ه تسلوط ي حوزه از روان از‬
‫ب ه دهد مي ت ش ك يل را ان سان روان از اي ن ه ف ته و عم يم شب خ اگ اه ن اخود ضم ير ‪ .‬ب ا شد مي آدمي‬
‫م سائ ل ب ا ب رخورد در آدمي رف تارهاي ع لل ب ه ت وان مي آن ش ناخت و مطال عه ب ا ك ه اي گ ون ه‬
‫ي ره چه ‪ ،‬ي ون گ گ و س تاو ك ارل مو ضوع اي ن ت اهمي ب ا ه ت وج ب ا ‪ .‬ب رد پ ي مخ ت لف‬
‫ع لم ي ب رج س ته‬
‫جم عي و ف ردي ب خش دو ب ه را آگ اه ن اخود ضم ير داد ان جام ك ه مطال عات ي طي روان ش نا سي‬
‫ت ق س يم‬
‫وي دي دگ اه از ‪ .‬ن مود » مات ت جس و زده واپ س و شده ف راموش خاطرات شامل ف ردي گ اه ن اخود‬
‫و ي ف طر جم عي‪ ،‬ن اخودآگ اه ا ام آي د مي ف راهم شخ صي ت جارب ب را ساس ك ه ا ست ن اخو شاي ندي‬
‫ب يش و ك م ك ه ا ست رهاي يرف تا و ات مح توي از ب رخوردار ف ردي روان ب رخ الف و ا ست هم گي‬
‫ف وم ت ي ماهي داراي ك ه آورد مي ف راهم را م ش ترك ي زم ي نه رو اي ن از و ا ست ي ك سان جا همه در‬
‫دارد وجود ما از هري ك در و ا ست ف ردي ‪ ، 1368 ) « .‬ي ون گ ‪ :‬خود هاي ب رر سي در وي ) ‪14‬‬
‫اف سان ه ك شوري هماي ش لا تم قا مجموعه ‪............................................................‬‬
‫‪950‬‬
‫هاي ف ره نگ در و م تمادي هاي ق رن طي در ك ه ب شري ات ت جرب ي از رخي ب ‪ ،‬شد ه م توج‬
‫مخ ت لف‬
‫ارث ما ب ه گ ذ ش ت گان از سم بل و ن ماد صورت ب ه ان د ي اف ته م شاب هي و ي ك سان هاي صورت‬
‫ر س يده‬
‫ب ه تر ركد ب راي ‪ .‬ده ند مي ت ش ك يل را آدمي جم عي آگ اه ن اخود ضم ير ات مح توي ك ه ا ست‬
‫ت ف كر ي ا ان دي شه دو ب ا ‪ ،‬هم از دور ي جام عه دو در ما ت اس مم كن ‪ :‬ك ن يم مي ذك ر م ثال ي مط لب‪،‬‬
‫در جامعه دو اي ن از ي كي ك ه آي د مي ن ظر ب ه گ ون ه اي ن ل او ن گاه در ‪ ،‬شوي م رو روب ه ي ك سان‬
‫ارائ ه‬
‫كي هر ‪ ،‬دو آن ا ست مم كن ك ه صورت ي در ‪ ،‬ا ست پ ذي رف ته ت أث ير دي گري از ت ف كر اي ن ي‬
‫ت ف كر ي ا ان دي شه اي ن ‪ .‬ب ا ش ند ي اف ته د ست ن دي شه ا آن ب ه دي گري از و‬
‫اطالع ب دون و جداگ ان ه‬
‫‪ ،‬ي ك سان‬
‫ب ا ها آن از ي ون گ ك ه ا ست ت ب شري ب ين م ش ترك و ن مادي ن هاي صورت ي ا ا ش كال همان »‬
‫ع نوان‬
‫ها ت اي پ آرك ي « ف ار سي در و ب رده ن ام » ال گوها ك هن « جهت ب ه گ فت ب اي د ‪ .‬شون د مي ن ام يده‬
‫آن ها ت ري ن مهم ا ام ب ا شد‪ ،‬مي ن يززي اد گ وها ال ك هن شمار ‪ ،‬ب شري ات ت جرب ي ب ودن گ س ترده‬
‫از‬
‫آن از ‪ ....‬ف رزان ه پ ير ‪ ،‬خوي ش تن ‪ ،‬آن يموس ‪ ،‬آن يما ‪ ،‬مادر ‪ ،‬ساي ه ‪ :‬از ع بارت ند ي ون گ دي دگ اه‬
‫جا‬
‫ت ح ل يل ب ه ب ه تر اي گ ون ه ب ه شود مي ب اعث ش ناخ تي روان دان ش هاي ن ظري ه ب ه ه ت وج ك ه‬
‫دب يا آث ار‬
‫م تون خوان ندگ ان روي ب ر را ها آن از اي ت ازه زواي اي و ها ن اگ ف ته و پ رداخت ها آن ي وآف ري ن نده‬
‫ب ر ‪ ،‬ف رزان ه پ ير ال گوي كهن ب رر سي و ب حث ب ه ت ا ا ست آن ب ر پ ژوهش اي ن گ شود‪ ،‬ادب ي‬
‫ا ساس‬
‫ب ه ادب ي‪ ،‬ن قد جدي د ان واع از ي كي » ال گوي ي ك هن ن قد « ي ا » اي ا سطوره ن قد « ن قد ‪ .‬ب پردازد‬
‫ن ام‬
‫ب ا ‪ ،‬ي ون گ هاي ه ن ظري ب ر م ب ت ني و ش ناخ تي روان ي روي كرد ب ا ك ه ا ست ن قدي اي ا سطوره‬
‫هدف‬
‫ك ه ك ارب ردي و ها آن هاي وي ژگ ي ‪ ،‬ال گوها ك هن و ها ا سطوره ت ماهي ش ناخت ك شف و ب رر سي‬
‫ق رن در ادب ي پ ردازان ه ن ظري ط ت وس ‪ ،‬دارن د ه نر و ات ادب ي در ‪ » .‬ن قد پ اي ه ا صل‬
‫دگ ردي مطرح ب ي س تم‬
‫ماي ه درون و رواي ي هاي طرح ‪ ،‬ها ت شخ صي ‪ ،‬صاوي ر ت ال گوها‪ ،‬كهن ك ه ا ست اي ن ال گوي ي كهن‬
‫اي ن ب ه و دارن د ح ضور ادب ي آث ار ت مام در ‪ ،‬ادب يات ن وعي هاي پ دي ده ساي ر و ف رعي هاي‬
‫‪ ،‬ت رت يب‬
‫مي ف راهم اث ر م ت قاب ل ارت باطات مطال عه ب راي را اي شال وده ‪ ، 1383 ) « .‬م كاري ك ‪ :‬از ) ‪401‬‬
‫وردآ‬
‫ب راي را ف روغ ك ه گ وي يم سخن اي ف رزان ه پ ير از دي دگ اه اي ن از ت ا آن يم ب ر رو اي ن » حس‬
‫آن ي اف تن‬
‫گ م شدگ ي « خوي ش ن وم يدي ب ه وي ك ه زمان آن و ن مود همراهي ت ردي دها ظ لمت هجوم در‬
‫‪ ،‬خردم ندان ه ره نمودهاي ي ب ا ن گري ست مي خوي ش خو ش بخ تي ب ه غري بان ه و ب ود گ ش ته مع تاد‬
‫ب ه را او‬
‫__ن مود د م ت عه نزي ست‬