Professional Documents
Culture Documents
2
تلویزیون و سینما ماهیتاً با یکدیگر متفاوت هستند ،اما با مخاطباان واو ،باا ارر ازار ا
«نابطاه ی تساخیری» اسا انااد یاه ااو تفناوت مراتب ،احوه ی مواجهه ی مشاتری
یه شاید های نابطاه اگرچه« باالوتیان» شیفتگ مخاطبان ن برابر این وسایل آن همه اس
ی یگری ا ساسر جهان با آن قابال قیاان اباشادم هماه ی اشایا و موجاو ات یاه اتاا ا
بروون اناد وواه ااوواه موا مستعدی برای ایجا مفسده ایاز هساتند ،چناان یاه جا بی
یاه اسساااه ی مشاهون آماده اسا نبانه ی پول و اان ایز این چنین شده اش م ن یا
م یند ،برای « :همین وتا مرا یفای شیطان بعد ا آسرینش ن و اوتراع پول گفته اس
آاکه بتواام همه ی ابنای آ م نا گمراه ینمم» بنده سکر م ینم تلویزیون و سینما نا ایز باید
به آن اسزو م
یاه سااینین ایان هکاده ی واراد شاریع تعبیر هکده ی جهاا المحاله بدین معناس
واردی نا ایز پذیرسته اادم مهم ترین رو ه ای یه ازام سرهنگ نا ونت م بخشد هماین
یه با تبدیل یاستن به اشااه ها و الئم قابل ااتقاال سامع و بیاری ناوان جهان بین اس
اطال ات پیدا م ینندم اگر اخواهیم متعرض سرهنگ شویم یاه ایناون ا طریاب شابکه ی
باا جهاان یه این سرهنا جهاا انتباطات ن سراسر جهان اشا ه م یابد ،این قدن هس
و یاا و باا های سرهنا یه مختص به واو اوسا همراه اس بین و جهان شناس وا
یگری جمع ام شو م شریع
گا و آن هم اه تفکر به معنای میطلح آن ن ایان نو گاان سلا بان ،بان تفکر اس
و ر ارت اماام بشر ،بان ،باان باون ا جهاان اا ات و و اول باه االم رقاایب اسا
ومین (نه) ن یتاب« میباح الهدایا الا الخالسا و الوالیا » الفاا نا مجالیا بارای رهاون
ااسته ااد و ن شرح « ای سحر» ایز ررور نا الم گفته اااد یاه ملکوت ن الم مل
به همه ی والم وجو اشانت ان :
3
ن مقابل همه ی والم و ترتیاب آن االم ایاز باا ترتیاب الم اس ممم الم ررور ،وو
ان و بااب باه مخلاول اول یاه اللا ررور مطابب اس م پس الف گوی بر واجب الوجو
قل اول و اون اول اس ممم
یاه ابناای ا م بارای پس بان نا ام توان سقط مجمو ه ای ا اشااه های قران ا ی ااس
انتباط گرستن با یکدیگر و تفهیم و تفاهم جعل یر ه ااد ،بلکه ررور « بسط یاالم ا لا یاا
یلمه ی امر» هستند و ا طریب آن ها و به واسطه ی ااسان« ،منشون رقیق » ن باان جلاوه
یاسته اس م
یه تفکر جدید نا ن تفکر وو مساتحیل ینایم و هرجاا یاه امکاان ایان تالش ما آن اس
،واو باه واو باه استحاله وجو ادان ،برآن غلبه یابیمم تالش ماا بارای غلباه ی تکنیا
یه بشر امرو نا به تسلیم ن برابر تمادن غارب وا اشاته اسا م معنای اف موجبات اس
اگرچه این غلبه جز با غلبه بر افس امانه و ترک ا ات مال م با اادگ ماشاین و تکنیا
تاالش شاوان تاانیخ و سارا یه این امر بدون ی ه امکان ادان ،اما اباید توقع اش
واشیب های بسیان امکان پذیر باشدم تنها چیزی یه ن این مبان ه به یانی ما وواهاد آماد«
اله اس م یه ا ا ل ولق وجدان سطری ااسان ها»س
هساتند یاه پایش ا آاکاه ا اال ماا « آ ا ی ن سینما و تلویزیون پدیدانهای تکنولوژی
قبول یا آ م قبول آن ها» پیدا ینیم وو نا بر ما تحمیل یر ه اادم
و افاار ،اساایر سااحر شیطاا (ااتلکتوئلیساام و ا میااان سااینماگران ماازمن ایااز ،جااز یک ا
و هنرمندمآب ) شده ااد و سیلم های آاان ایز ناگا « وو بیناااه و وو بنیا اااه» یاستاه اسا
یس یه ن ام« وو بین و وو بنیا ی منونالفکرااه» بیفتاد یگار اما تواااد جاز بارای«
اثبات وویش» سیلم بسا م بسیانی ا آاان ایز یه وو نا ا این ام هاا میاون اشاته اااد،
4
بااین پیش اونی یه غالب های هنری غرب هر اوع پیام و محتاوای نا ما پاذیر ،ساا ه
لورااه گرستان ابتذال شده ااد وآثانی تولید یر ه ااد یه ازیر آن نا س المثل ن سیلم هاای
سینمای تلویزیون بسیان م توان یاس ،سیلم های یه قهرمااااشاان پاسادانان یمیتاه و یاا
ن م آونان جبهه های ابر هستند ،اما ا ماال وادای ایان بنادگان واوب وادا نا تاا ساطح
شعانهای متزاهرااه و ب ان ش پایین م آونادم
ساینما ،بایاد نباانه ی و برای شناو تلویزیون باید سینما نا شناو برای ا ناک ماهی
ن نماان اساتعدا نمان اویس اادیشه یر م پیش ا آاکه سینما متولاد شاو ،بشار غربا
وسیع وویش نا برای ویال پر ا ی به رهون نسااده بو م «نمان اویس » نا هرگز ام توان
با « اسطونه پر ا ی» و یا رت «قیه پر ا ی» بشر ن گذشته هاا قیاان یار م نماان ماهیتاا
پدیدانی متمایز ا اسطونه ها و یا قیه ها ی یهن اس م « وو بنیا ی یاا سوبکیتیویسام» ا
ان و ایان تفااوت یه نمان نا ا اسطونه و یا قیه های یهن متماایز ما ویو یات اس
ویاال « مواولاو «تماایز جاوهری اتا » اسا م نماان یا رض یوچک ایسا ،یا
باه قیاه ایاز یه « ونت مکتوب» یاسته و ا پاذیرش سطاری ااساان اساب وتوهم » اس
نواا » اداشاته و «ویاال سوباستفا ه یر ه اس م اه آاکه بشر تاا ایان نو گاان«مواولاو
یه بشر تا پیش ا این هرگز به ایان سکار اما پر ا ی» ام یر ه اس ،اه ،اما این هس
استا ه یه « ردیث افس» وویش نا بنویسد و به یگران رضه یندم ااساان قادیم ااه بارای
یه او نا بدین تیویر برساادم ااسان و اه برای هنر شأایت چنین قائل ابو ه اس
یاه هار ویاال پار ا ی باه واو ویل چیزها باید تغییر یند تا چنین تیویری ایجا گر
جرأت اوشتن بدهد و یا ن ویال پر ا ی های یگران جا بیت ببیندم «ااسان گرایا » یا
ن ایان ن ومفهوم یامال مت ا با یکدیگر و اتاایج یاامال متفااوت ،وتاا یسا لفظ اس
یاه «ااساان» ن ااز ماا و غربا هاا سقاط یا مقدمات ایندیشد هرگاز ناخواهاد یاسا
5
جا ااسان گرایا یعنا « اثباات و ن معنا آن همه متفاوت ،یه ن ی «مشترک لفز » اس
اله ااسان» و ن جای یگر یعن « پرستش ااسان به مثابه ی ال تارین محیاول والس
تطون طبیع ریات»م
هده ی تأمین ووایج ریاواا ااساان یه م توااد ا ام تکنولوژی ن آن جاس مقبولی
تا سطرت اله ااسان ن محال واقاع شاو ، به ووب برآید و این توجه ،س افسه یاس اس
گذشته ا آاکه ا ات و تعلقات همراه با آن ،به ااچان ،نسته نسته سطرت الها ااساان نا ن
یاه لیل نا وواهاد سااو سن وواهد یر و ا او همان موجو گونهای هواهای افساا
تکنی » ن سراسر جهان پراینده اس م والی امرو « تح
ونی اسا ،ونی ا وادا ،و های ناه رقیقتا بارای اضطراب و ب قارانی نوح ااشا ا
انضای آن جز نسیدن به قرب ودا وجو ادان م باق ناه ها نا هرچه هسا ،ساراب بادان
موهوم و نوغینم
و تأثیر و تاأثرات متقابال ،ریلاه میان راهر و باطن وجو ااسان تناسبات واص رایم اس
جوی ،یاا یشااادن باه وا ی تفانن و اشتن ا تفکر و رقیق های برای سریفتن نوح و با
تغفل و لذات واه پیدا یند؟
این قا ده استثنا ما شاواد : مومی هستند یه ا و همااطون یه گفته شد ،تنها اهل والی
ألغوینهم أجمعین إلّا با ک منهم المخلیینم
ب وو ی اس م قالب و محتوا و ررر و مزارور ن ساینما الغایات بشر جدید او غای
یفار و وجو وارد هستند ،همچون نوح و بدنم با گارایش نوح باه سام و مرتبه ا ی
یاه محتاوای شرک راهرا تغییری ن بدن راهر ام شو ،اما ن سینما این « قالاب » اسا
6
وویش نا « برم گزیناد » چاه بخاواهیم و چاه اخاواهیم ،ن تمادن امارو نوش و ابازان «
ا ال » ان و سینما ایز ا این رکم یل وانج ایس م
ا ریلاه سینما ایز الوه بر پیچیدگ بسیان یا و ساول العاا ه ،مجمو اه ای اسا تکنی
و بر واالر تیاون اام، های یه با قید سریب قل و اف اوتیان تماشاگر ،گر آمده اس
ساینما هدم تکنیا نجوع ام هرگز ااسان نا به سطرت ثااوی یه مقام تفکر و تذیر اس
یه باید ورل شاو م ن ایان اکتاه بارنای یعن مجمو ه ی نوش ها و ابزان آن ،مجاب اس
اهل معنا ،معاا بسیان اهفته اس م
ا آن وجه یاه باشد و هم اسباب تذیر ،اسباب غفل )1استان هم م توااد اسباب غفل
هاای نویاای باه گام گشاتگ بکشاااد و مخاطب وو نا ن سیر آنماا وقایع و شخیی
به مبدأ و معا تذیر پیدا یند و جایگااه واو نا اسباب تذیر ،ا آن وجه یه مخاطب اسب
ماهیتاا تاانیخ ساینمای و واقعیا ن یرونت تانیخ جهان با یابدم البته میان واقعی
ساینما پوشایده واقاع شاو ،رقیقا ان یه اگر ماون غفلا زیم وجو تباین و تفاوت
وواهد ماادم
)2ااسان سطرتا ا جهل و ابهام م گریز و سینما با استفا ه ا این ویو ی ،تماشاگر نا
بع ا سیلم با را ثه ای آغا شو یه استان سیلم به آن واتم «تسخیر» م یند ،ممکن اس
باه چگاواگ وقاوع آن یاه تماشااگر اساب م شو م ن این جا هموانه مقیو این اسا
را ثه ی مشخص ،سوال و ابهام پیدا یند و برای نهای ا این ابهام و یاستن جواب ،به ا اماه
ی سیلم القمند شو م
7
)3نمان اویس و استان پر ا ی با این هد جدید بشر وتوجه تانیخ به ایا پدیاد آماده
راهر و باطن پر ه بر و ا اسب اس ،رال آاکه قیص قرآن تذیره ی آن هد ا ل اس
لفاظ و و لفاظ ،هماه ی الفاا ا معناای ا قرآن ون شو ،اه یا ان م چون سرهن م
ون م شوادم قرآا وو
ن جهان واقع ،پیواد رس ااسان با جهان ا طریب روان پنج گااه ااجام ما شاو ،اماا ن
یاا ن سینمای روان به سمع و بیر محدو ما گار :شانیدن و یادن ن یا واقعی
مربع مستطیلم
یه بسیانی ا ویو یات بیاا سینما ا آن منشأ م گیاد ،چرایاه ا این اقص مبنای اس
تنها ا مجرای پر ه ی سینما امکان ان ،به ااچان هماه ی همان آغا چون پیواد با واقعی
های مخاطب باید به یا ن بسته ی ونبین منتقل شو م سعالی
ابتدا برا اشتغال همه ی هن تماشاگران باید همه چیز جز پر ه ی ساینما محاون شاو و ن
مررله ی بعد باید « مناسبات سیزیک » مخاطب با اطارار واویش باا یاا ن هندسا ساینما
پیدا یندم مطابق
– ا ام ا اینکاه مرباوط باه ا سایر هنرهاا ،و رریا تیویر متحرک وجه تمایز سینماس
ما بخشاد ،ولکان ایان سوژه باید یا ونبین -س ا و مان و وقایع سینمای نا موجو یا
وابساته باه واو تماشااگرم واقعیا رقیقتا موجو ایس ،تیاون یاا تاوهم اسا رری
وو یامال بر قوای باطن ااسان و مخیو ا بر قوه ی متخیلاه متکا ن موجو ی سینمای
اس م
8