‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮی ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫ﻣﺮدی ﮐﻪ ایﺴﺘﺎدﻩ ﻣﺮد‬

‫»ﻧ ﺎﻇﻢ ﺣﮑﻤ ﺖ ایﺴ ﺘﺎدﻩ ﻣ ﺮد‪ ،‬ﻣ ﺎ ﻧﻴ ﺰ ﺑ ﻪ ﭘ ﺎ ایﺴ ﺘﻴﻢ‪ «.‬ای ﻦ ﺳ ﺨﻦ را »ﻟ ﻮﺋﯽ‬
‫ﺁراﮔﻮن« در ﻣﺮاﺳﻢ یﺎدﺑﻮد »ﺣﮑﻤﺖ« در ﭘﺎریﺲ ﺑﺮ زﺑ ﺎن راﻧ ﺪ‪ .‬ای ﻦ ارج ﮔ ﺬاری‬
‫در ﺥ ﻮر‪ ،‬از ﻣ ﺮدی ﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﺳﺮﺳ ﺨﺘﯽ و ﻟﺠﺎﺟ ﺖ‪ ،‬اﻓﺴ ﺎﻧﻪ ﺳ ﺎز ﻣﻠﺘ ﯽ ﺵ ﺪ و‬
‫هﻤﻮارﻩ یﺎدش ﮔﺮاﻣﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧ ﺎﻇﻢ ﺣﮑﻤ ﺖ ﺵ ﺎﻋﺮ‪ ،‬ای ﻦ ﻣ ﺮد ﻟﺠ ﻮج‪ ،‬ﺥﺎﻧ ﻪ ﺑ ﻪ دوش و زﻧ ﺪاﻧﯽ ﺑ ﯽ واهﻤ ﻪ‬
‫در ﺁﻏ ﺎز »ﺵ ﺐ دراز« یﮑ ﯽ از ﺳ ﺮودﻩ ه ﺎی واﭘﺴ ﻴﻦ دم ﺣﻴ ﺎﺕﺶ‪ ،‬ﮐ ﻪ ﺥﻮیﺸ ﺘﻦ‬
‫ﺥﻮیﺶ را ﭘﺲ از ﺳﺘﻴﺰﻩ ﺥﻮاهﯽ ﭘ ﯽ ﮔﻴ ﺮ ﺑ ﺎ هﺴ ﺘﯽ ﺑ ﺎز ﻣ ﯽ یﺎﺑ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﯽ ﺳ ﺮایﺪ ﮐ ﻪ‬
‫»دیﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺥﻮد و ﺕﺠﺮﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎز اﺳﺖ«‪ .‬از ایﻨﺠﺎﺳ ﺖ ﮐ ﻪ او در اوج ﮐﻤ ﺎل‬
‫ﺵﺎﻋﺮاﻧﻪ اش‪ ،‬ﺁزادی‪ ،‬ﺥﻠ ﻮص و ﻧ ﻮﻋﯽ ﺵ ﻔﺎﻓﻴﺖ و روﺵ ﻨﺎﺋﯽ را ﮐﺴ ﺐ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪،‬‬
‫ﮐﻪ ﺑﺪون ﺵﮏ ﻗﻀﺎوت ﻋﻴﻨﯽ ﺟﻬﺎن و ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﯽ اﺟﺒ ﺎر رؤی ﺎ و واﻗﻌﻴ ﺖ را ﻣﻴﺴ ﺮ‬
‫ﻣﯽ ﺳﺎزد‪.‬‬
‫دیﮕﺮ ﮐﻠﻤﺎت ﻣﺮا ﻣﺴﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﻧﻪ ﮐﻠﻤﺎت ﺥﻮدم و ﻧﻪ ﮐﻠﻤﺎت دیﮕﺮان‬
‫ﺵﻌﺮ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی واﻗﻌﯽ یﮏ ﺵﻌﺮ ﺟﻬﺎن ﺵﻤﻮل اﺳ ﺖ و ﺥ ﻮدش‪ ،‬اﻧﺴ ﺎﻧﯽ‬
‫ﺟﻬ ﺎن وﻃ ﻦ ﻧﻴﻤ ﯽ از ﻗﻠ ﺒﺶ در یﻮﻧ ﺎن ﺕﻴﺮﺑ ﺎران ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد و ﻧﻴﻤ ﯽ از ﺁن ﻧﮕ ﺮان‬
‫ﭼﻴﻦ اﺳ ﺖ؛ ﺑ ﺎ »ﺕﺎراﻧﺘﺎﺑ ﺎﺑﻮ« در ﺁﻓﺮیﻘ ﺎ ﺣ ﺮف ﻣ ﯽ زﻧ ﺪ و از اﺳ ﺘﺜﻤﺎر و اﺳ ﺘﻌﻤﺎر‬
‫او‪ ،‬و ﮐ ﺎرﮔﺮان ﺑﻨ ﺪر ﻣﺎرﺳ ﯽ را رﻓﻴ ﻖ ﺥﻄ ﺎب ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬و زﺑ ﺎن ﺵ ﻌﺮی او ﺑ ﺎ‬

‫‪١‬‬
‫ﻣﺮدی ﮐﻪ ایﺴﺘﺎدﻩ ﻣﺮد‬

‫ﺁﻣﻴﺰﻩ ای از ﻃﻨﺰ و ﮐﻨﺎیﻪ ﻣﯽ ﮔ ﺰد‪ ،‬ﺑ ﻪ هﻤ ﺎن اﻧ ﺪازﻩ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ روی روﺵ ﻨﺎﺋﯽ ه ﺎ و‬

‫ﺥﺼ ﻠﺖ ه ﺎی ﺵ ﻔﺎف و ﭘ ﺎک ﺁدﻣ ﯽ دریﭽ ﻪ ﻣ ﯽ ﮔﺸ ﺎیﺪ‪ ،‬در ﺕﻨﮕﻨ ﺎﺋﯽ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ‬
‫زﺑﺎن هﺎی اﻣﻴﺪﺳﺎز او ﺑﺮای رهﺎﺋﯽ ﺕﻘﻼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺵ ﻌﺮ »ﺣﮑﻤ ﺖ« ﺁن ﺟ ﻮهﺮ ﺑ ﯽ ﻏ ﻞ و ﻏ ﺶ ﺕﺠﺮﺑﻴ ﺎت اﻧﺴ ﺎﻧﯽ اﺳ ﺖ در ﻟﺤﻈ ﻪ‬
‫ﺑﻠ ﻮغ ﻓﮑ ﺮی‪ ،‬ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺁﺳ ﺎﻧﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﻴﻼن در ﻣ ﯽ ﺁی ﺪ و ﺑ ﻪ ﻣﺜﺎﺑ ﻪ رودی ﮐ ﻪ در‬
‫ﺳﺮاﺵﻴﺒﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﻗﺪرﺕﻤﻨﺪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺣﮑﻤﺖ و ﺵﮑﻞ یﺎﺑﯽ او‬

‫ﺵ ﺎل دویﺰیﻨﺴ ﮑﯽ ﻣ ﯽ ﮔﻮی ﺪ‪» :‬ﺵ ﻌﺮ ﺣﮑﻤ ﺖ ﺑ ﺎ ﺑﻬ ﺮﻩ ﮔﻴ ﺮی از ﺥﺼ ﻠﺖ ه ﺎی‬
‫ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ‪ -‬ﻣﻠ ﯽ اش‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻧ ﻮﻋﯽ ﺽ ﺮورت‪ ،‬ﻧ ﻪ ﻇ ﺎهﺮی‪ ،‬ﺑﻠﮑ ﻪ اﺥﻼﻗ ﯽ و ﻋﻴﻨ ﯽ‬
‫ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻧﻔﻮذش هﻤﺎن ﻧﻔﻮذ ﺳﺮودﻩ هﺎی ﻣﺎیﺎﮐﻮﻓﺴﮑﯽ و ﻟﻮرﮐﺎﺳﺖ« و‬
‫ﺁیﺎ ﺑﻪ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﻧﻔﻮذ ﺵﻌﺮ ﺣﮑﻤﺖ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ دویﺰیﻨﺴﮑﯽ ﻣ ﯽ ﮔﻮی ﺪ؟ ﺁی ﺎ ﺵ ﻌﺮ‬
‫او ی ﮏ ﺵ ﻮرش ﻧﺒ ﻮد ﮐ ﻪ در ﺵ ﺮایﻂ ﺥ ﺎص ﺑ ﻪ ی ﮏ رﺵ ﺪ ﻣﺘﻨﺎﺳ ﺐ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬ﺁی ﺎ‬
‫ﻧﻔﻮذش از هﻤﻴﻦ ﺵﺮایﻂ ﻧﺎﺵﯽ ﻣﯽ ﺵﻮد یﺎ ﺵ ﮑﻞ ی ﺎﺑﯽ او ﺑ ﺎ ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ ﮐ ﻪ ﻧﺎﮔﻬ ﺎن‬
‫ﺑ ﺎ ﺁن رو در رو ﺵ ﺪ‪ ،‬ﺕﮑﻤﻴ ﻞ ﮔﺮدی ﺪ؛ و ﻧﻔ ﻮذش هﻤ ﻴﻦ ﺑ ﺮق ﮔﺮﻓﺘﮕ ﯽ ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ‬
‫را ﭘﺪیﺪ ﺁورد‪ .‬ﺑﻪ ﮔﺬﺵﺘﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﺑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮔ ﺮدیﻢ؛ ﺣﮑﻤ ﺖ‪ ،‬ای ﻦ ﺑﭽ ﻪ اﺵ ﺮاف هﺠ ﺪﻩ‬
‫ﺳﺎﻟﻪ اﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﭘﺪرش او را ﺑﻪ روﺳ ﻴﻪ ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻩ ﺕ ﺎ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﺵﻨﺎﺳ ﯽ ﺑﺨﻮاﻧ ﺪ‪،‬‬
‫ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﻣﺠ ﺬوب ﺵ ﻌﺮ روﺳ ﻴﻪ ﺵ ﺪ و ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﺵﻨﺎﺳ ﯽ ﻧﺨﻮاﻧ ﺪ‪ ،‬ﺵ ﻌﺮ‬
‫ﺥﻮاﻧﺪ و زﺑﺎن روﺳﯽ را ﺥﻮب یﺎد ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺕﻼش ه ﺎی ﺵ ﻌﺮی ﺟﻬ ﺎن ﺑ ﻪ وی ﮋﻩ‬
‫»ﻓﻮﺕﻮریﺴ ﺖ ه ﺎ« ﮐ ﻪ ﺕﻮﺳ ﻂ ﻣﺎیﺎﮐﻮﻓﺴ ﮑﯽ در ﺁن زﻣ ﺎن در روﺳ ﻴﻪ رهﺒ ﺮی‬
‫ﻣﯽ ﺵﺪ اﻟﻔﺘﯽ ﻋﻤﻴﻖ یﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫‪٢‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮی ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫ﺵﮑﻞ یﺎﺑﯽ »ﺣﮑﻤﺖ« از هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺁﻏﺎز ﻣﯽ ﺵﻮد‪ ،‬او ﺑﻪ ﻣﻔﺎهﻴﻤﯽ ﺕﺎزﻩ از ﺕﻌﻬﺪ‬
‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﯽ رﺳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﺎن اﻧﺪازﻩ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ هﻨﺮش )ﺵﻌﺮ( ﺕﻌﻬﺪ ﻣﯽ ﭘﺬیﺮد و‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺁﻧﻬ ﺎ ﻣ ﯽ ﻟﻮﻟ ﺪ ﻗﺒ ﻮل ﻣﺴ ﺌﻮﻟﻴﺖ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬او ﺵ ﺒﺎهﺖ‬
‫ن‬
‫ﺥﻮد را ﺑﺎ ﻣﺎیﺎﮐﻮﻓﺴﮑﯽ از ایﻦ ﻧﻈﺮ ﺕﻮﺟﻴﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺵﺒﺎهﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻔﻬﻮﻣﺶ‪ ،‬در ﺁ ِ‬
‫واﺣ ﺪ ﻧ ﻮﻋﯽ »دﺳ ﺘﻮر اﺥ ﻼق« ﻧﻴ ﺰ در ﺑ ﺮ دارد‪» ،‬ﻧ ﺎﻇﻢ« هﻨﮕ ﺎﻣﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ‬
‫ﺳ ﺮزﻣﻴﻨﺶ ﺑ ﺎز ﻣ ﯽ ﮔ ﺮدد در ﻣﺤ ﺪودﻩ ای ﮐﻮﺕ ﺎﻩ از زﻣ ﺎن‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺵ ﻬﺮﺕﯽ ﺵ ﮕﻔﺖ‬
‫ﻣﯽ رﺳﺪ‪ ،‬ﻧﻈﻢ ﺵﻌﺮ ﻋﺜﻤ ﺎﻧﯽ را دره ﻢ ﻣ ﯽ ری ﺰد‪ ،‬ﮐﻠﻤ ﺎت و ﺑﻴ ﺎن ﺵ ﻌﺮی را ﺕﻐﻴﻴ ﺮ‬
‫ﻣ ﯽ ده ﺪ و ی ﮏ ﺳﻴﺴ ﺘﻢ ﺕﺼ ﻮیﺮی در ﺵ ﻌﺮ ﮐ ﻪ ﺑﺮﻣﺒﻨ ﺎی »ﻓﻮﺕﻮریﺴ ﻢ« و ﺵ ﻌﺮ‬
‫ﺕﻮدﻩ ای ﺕﺮک ﻣﺒﺘﻨﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺥﻠﻖ ﻣﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬دریﭽ ﻪ ه ﺎی ﺵ ﻌﺮ ﺕ ﺮک را ﮐ ﻪ ﮔﺮﻓﺘ ﺎر‬
‫ﺕﮑ ﺮار و ﺳ ﮑﻮن اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﻮی اﻧﺴ ﺎن و ﻃﺒﻴﻌ ﺖ ﻣ ﯽ ﮔﺸ ﺎیﺪ و ﺑ ﺎﻻﺥﺮﻩ او‬
‫ﯽ ﻣ ﺮدم را در ﻗ ﺎﻟﺒﯽ ﺕ ﺎزﻩ اراﺋ ﻪ ﻣ ﯽ ده ﺪ‪.‬‬
‫اﻓﺴ ﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺣﻤﺎﺳ ﻪ و ﺳ ﺮودﻩ ه ﺎی ﻋ ﺎﻣ ِ‬
‫ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎ اﻋﻼم ﻣﺮگ ﺵﻌﺮ دیﺮو ِز »ﺕﺮک«‪ ،‬دﻧﻴﺎی ﺟﺎﻧﺪار و ﺕ ﺎزﻩ ای از ﺵ ﻌﺮ در‬
‫ﺳﺮزﻣﻴﻨﺶ ﺑﻨﻴﺎن ﻣﯽ ﮔﺬارد‪.‬‬
‫»ﺣﮑﻤ ﺖ« ﺕﮑﺎﻣ ﻞ ﻣ ﯽ یﺎﺑ ﺪ و ﺑ ﺮای او ﺣﺎدﺙ ﻪ ای دیﮕ ﺮ و ﻗﻠﻤﺮوﺋ ﯽ دیﮕ ﺮ ﮐ ﻪ‬
‫ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ هﺎ و ﻧﺎﺵﻨﺎﺥﺘﻪ هﺎ در ﺁن ﺣﺎﮐﻢ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﺸﺎیﺪ‪ .‬در هﻤﻴﻦ زﻣ ﺎن اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬
‫دﻓﺘﺮ ﺵﻌﺮی از او ﺕﻮﺳﻂ »ﺕﺮیﺴ ﺘﻴﺎن ﺕ ﺰارا« ﺵ ﺎﻋﺮ ﻓﺮاﻧﺴ ﻮی و »ﺣﺴ ﻦ ﮔ ﻮرﻩ«‬
‫در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻧﺸﺮ ﻣﯽ یﺎﺑﺪ‪ .‬ﺕﺰارا در ﭘ ﻴﺶ ﮔﻔﺘ ﺎر ای ﻦ دﻓﺘ ﺮ ﺵ ﻌﺮ ﻣ ﯽ ﮔﻮی ﺪ‪» :‬ﺵ ﻌﺮ‬
‫ﻧ ﺎﻇﻢ ﺣﮑﻤ ﺖ ﺑ ﻪ ﻗﻠﻤ ﺮو ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ اﻧﺴ ﺎن اﻣ ﺮوز ﺕﻌﻠ ﻖ دارد و ﺑ ﺎ وﺳ ﻌﺖ اﺹ ﺎﻟﺖ‬
‫ﺕﺎریﺨﯽ ﺥﻮد‪ ،‬ارزش یﮏ واﻗﻌﻴﺖ ﺟﺎویﺪ را ﺑﻪ ﺥﻮد اﺥﺘﺼﺎص دادﻩ اﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪٣‬‬
‫ﻣﺮدی ﮐﻪ ایﺴﺘﺎدﻩ ﻣﺮد‬

‫ﺕﺠﺮﺑﻪ ﮔﺮ ﺑﯽ واهﻤﻪ‬
‫»ﺣﮑﻤ ﺖ« ی ﮏ ﺵ ﺎﻋﺮ ﺕﺠﺮﺑ ﯽ و ﻋﻴﻨ ﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕﺼﻮیﺮﺳ ﺎزی او از ﺁﻣﻴ ﺰش‬
‫ﺹ ﻤﻴﻤﺎﻧﻪ اش ﺑ ﺎ دﺳ ﺖ ی ﺎب ﺕ ﺮیﻦ ﺳ ﺨﻦ ﻣ ﺮدم ﺟ ﺎن ﻣ ﯽ ﮔﻴ ﺮد‪ .‬واﺑﺴ ﺘﮕﯽ او‬
‫ﺑ ﻪ ﻓﻮﻟﮑﻠ ﻮر‪ ،‬اﻣﮑﺎﻧ ﺎت ﺕ ﺎزﻩ ﺹ ﻮﺕﯽ در ﮐ ﺎرش ﭘﺪی ﺪ ﻣ ﯽ ﺁورد‪ .‬او ﺑ ﻪ ﺹ ﺪاهﺎ‪،‬‬
‫ﺣﺮﮐﺖ هﺎ و ﻧﮕﺎﻩ هﺎی ﮔﺬرای ﺁدﻣﯽ ﺑﺮ اﺵﻴﺎء روح ﻣﺎدی ﻣﯽ دهﺪ و ﻗﺎﺑ ﻞ ﻟﻤﺴ ﺶ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺵﺎﻋﺮ »ﻧﺎﻣﻪ هﺎﺋﯽ ﺑﺮای ﺕﺎراﻧﺘﺎﺑﺎﺑﻮ« ﺕﺠﺮﺑﻪ ﮔﺮ ﺑ ﯽ واهﻤ ﻪ ای اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬
‫واﻻﺋﯽ هﻨﺮ و ﺥﺼﻠﺖ ه ﺎی ﺕﺴ ﻠﻴﻢ ﻧﺎﭘ ﺬیﺮی ﺁدﻣ ﯽ را ﺑ ﺎ ه ﻢ ﻣ ﯽ ﺁﻣﻴ ﺰد و ﺵ ﻌﺮش‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ دﺵﻨﻪ ای دوﻟﺒﻪ ﻣﯽ ﺵﻮد ﮐﻪ هﺮ ﻃﺮﻓﺶ زﺥﻢ ﻣﯽ زﻧﺪ و یﺎ ﺁیﻨ ﻪ ای دوروی ﻪ‬
‫ﮐﻪ یﮏ رویﺶ زیﺒﺎﺵﻨﺎﺳﯽ و اﻣﮑﺎﻧﺎت زﺑ ﺎﻧﯽ اﻓﺴ ﻮن ﺵ ﻌﺮی ﻗ ﺮار دارد و ﺳ ﻮی‬
‫دیﮕﺮش دریﺎﻓﺖ ﺕﺎزﻩ ای از ﺕﻌﻬﺪ هﻨﺮﻣﻨﺪ در ﻗﺒﺎل ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﻬ ﺎﻧﯽ‪ ،‬رواﺑ ﻂ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ‬
‫و ﻧﺎﺵﻨﺎﺥﺘﻪ هﺎی ﺽﻤﻴﺮ او ﮐﻪ ﺕﻨﻬﺎ در واﻗﻌﻴﺖ ﮔﺮاﺋﯽ ﺑ ﺮوز ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ و ﺑ ﯽ ﺕﺄﻣ ﻞ‪،‬‬
‫ﺑ ﺪون ﺁن ﮐ ﻪ ﻃﻴ ﻒ زیﺒ ﺎﺋﯽ از رﻧ ﮓ ه ﺎ ﺕﺼ ﻮیﺮ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬ﺟ ﻮهﺮ رﻧ ﮓ را ﺑ ﺎز‬
‫ﻣﯽ ﺵﻨﺎﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﮑﻤﺖ ﭼﻮن ﻣﺎیﺎﮐﻮﻓﺴﮑﯽ ﺑﯽ ﺑﺎک‪ ،‬ﻣﻬﺎﺟﻢ و اﻃﺎﻋﺖ ﻧﺎﭘ ﺬیﺮ اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﭼﻮن ﻣﺎیﺎﮐﻮﻓﺴﮑﯽ ﮔﻠﻮﻟﻪ ای در ﺵﻘﻴﻘﻪ اش ﻧﻤ ﯽ ﮔ ﺬارد و هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را ﭘﺎی ﺎن‬
‫ﻧﻤﯽ دهﺪ؛ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺳﺮایﺪ و اﻧﮕﻴﺰﻩ ﺕﻬﺎﺟﻢ را ﺑﻪ ﻃﺒﻘ ﻪ ای ﮐ ﻪ ﺣﻘﻴ ﺮ ﺵ ﻤﺮدﻩ‬
‫ﻣﯽ ﺵﻮد و هﻴﭻ ﮔﺎﻩ او را ﺑﻪ ﺟﺪ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﯽ دهﺪ‪.‬‬

‫‪٤‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮی ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫ﭘﺲ از درﮔﻴﺮی‬
‫در ﺳﺎل ‪ ١٩٥٠‬ﮐﻪ ﺣﮑﻤﺖ از زﻧﺪان »ﺑﺮوس« ﺁزاد ﻣﯽ ﺵﻮد ﻓﺼﻞ ﺕﺎزﻩ ای در‬
‫ﺵﻌﺮ او ﮔﺸﻮدﻩ ﻣﯽ ﺵﻮد‪ .‬او دیﮕﺮ ی ﮏ ﺥﺎﻧ ﻪ ﺑ ﻪ دوش اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ از ﺑﻴﻤ ﺎری ری ﻪ‬
‫رﻧﺞ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ اﻣﺎ از ﺟﺎﻧﺐ دیﮕﺮ ﺕﻨﻬﺎ ﺳﻔﺮهﺎی اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺕﺴﮑﻴﻨﺶ ﻣﯽ دهﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳ ﺮودﻩ ه ﺎی ﺑﻌ ﺪ از ‪» ١٩٥١‬ﺣﮑﻤ ﺖ« از ﺣﻘ ﺎیﻘﯽ اﻟﻬ ﺎم ﻣ ﯽ ﮔﻴﺮﻧ ﺪ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮای‬
‫ﺥ ﻮد او ﻣﺴ ﺎﺋﻠﯽ ﻣﺘﻌ ﺪد و ﻏﻴﺮﻗﺎﺑ ﻞ ﭘ ﻴﺶ ﺑﻴﻨ ﯽ را ﻣﻄ ﺮح ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬دویﺰیﻨﺴ ﮑﯽ‬
‫ﻣ ﯽ ﮔﻮی ﺪ »ﺵ ﺎﻋﺮاﻧﯽ ﭼ ﻮن واﻟ ﺮی ﻻری ﻮ و ﺳ ﺎﻧﺪراس ﻣﺴ ﺎﻓﺮت ﮐﺮدﻧ ﺪ و از‬
‫ﭘﻨﺠ ﺮﻩ ه ﺎی ﺑ ﺰرگ ﻗﻄﺎره ﺎی ﺳ ﺮیﻊ اﻟﺴ ﻴﺮ ﺑ ﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠ ﯽ زیﺒ ﺎﺋﯽ ه ﺎﺋﯽ را ﮐﺸ ﻒ‬
‫ﮐﺮدﻧ ﺪ و ﻗﻠﻤ ﺮو ﻧﺎﺵ ﻨﺎﺥﺘﻪ ای را ﺑ ﻪ روی اﺣﺴ ﺎس ﻣ ﺎ ﮔﺸ ﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻟﮑ ﻦ زاوی ﻪ‬
‫دیﺪﺵﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻏﻴﺮﻋﺎدی ﺑﻮدن ﻇﻮاهﺮ و دﮐﻮر اﻣﺮوزی ﺕﮑﻴﻪ دارد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑ ﺮای‬
‫»ﺣﮑﻤﺖ« ﻗﻠﻤﺮوﺋﯽ ﺕﺎزﻩ و ﺑﮑﺮ ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﺵﻮد‪«.‬‬
‫در ﺵ ﻌﺮهﺎی ﺁﺥ ﺮ ﺣﮑﻤ ﺖ ﺑ ﺎ دو ﭼﻬ ﺮﻩ ﺁﺵ ﻨﺎ روﺑ ﺮو ﻣ ﯽ ﺵ ﻮیﻢ؛ زﻧ ﺶ ﮐ ﻪ‬
‫ﻣﺪت هﺎﺳﺖ از او ﺟﺪا ﻣﺎﻧﺪﻩ و ﭘﺴﺮش ﮐ ﻪ او را ﺑ ﻪ زﺣﻤ ﺖ ﺑ ﻪ ی ﺎد ﺁورد‪ .‬ﺣﮑﻤ ﺖ‬
‫از هﻤﻪ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ هﺎیﺶ ﺑﻪ دور ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ اﻣﺎ او درام دروﻧﯽ ﺟﺪاﺋﯽ را ﻣﺤﺪود ﺑ ﻪ‬
‫ﺥﻮد ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﭘﺸﺖ ﺕﺮاژدی ﺵﺨﺼﯽ ﺥﻮد‪ ،‬ﺑﯽ ﻋﺪاﻟﺘﯽ هﺎ را ﻣﻮرد اﺕﻬﺎم ﻗﺮار‬
‫ﻣﯽ دهﺪ‪ .‬او ﺑﻪ یﺎدﺁوری ﮔﺬﺵﺘﻪ اش ﺑﺮ ﻣﯽ ﺥﻴﺰد‪ ،‬ﮔﺬﺵﺘﻪ ای ﮐﻪ ﻟﺤﻈﺎت ﻧﻴﮑﺒﺨﺘﯽ‬
‫در ﺁن ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ داﺵ ﺖ‪ .‬ﺣﮑﻤ ﺖ از ی ﮏ ﻧﻴﮑﺒﺨﺘ ﯽ ﺑ ﯽ دوام ی ﺎد ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ ﮐ ﻪ دیﮕ ﺮ‬
‫ﺥﺎک ﺵﺪﻩ اﺳﺖ‪ ،‬او ﺑﺎ ایﻦ یﺎدﺁوری ﻧﺎﺵﯽ از ﺕﺠﺮﺑﻪ دردﻧ ﺎک ﻣ ﯽ ﺥﻮاه ﺪ ﺥ ﻮد را‬
‫ﺑﺎ هﺴ ﺘﯽ ﭘﻴﻮﻧ ﺪ زﻧ ﺪ‪ ،‬ﺳ ﺮود ﺑ ﺮای ﻋﺸ ﻖ ﻣ ﯽ ﺳ ﺮایﺪ ﺕ ﺎ ﺳ ﺮﭘﺎ ﺑﺎیﺴ ﺘﺪ‪ ،‬در ﺑﺮاﺑ ﺮ‬
‫ﺕﺴﻠﻴﻢ و یﺄس ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻧﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ اﺣﺴ ﺎس ﺑ ﺪﺑﺨﺘﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ او هﺠ ﻮم‬
‫ﺁوردﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٥‬‬
‫ﻣﺮدی ﮐﻪ ایﺴﺘﺎدﻩ ﻣﺮد‬

‫در ای ﻦ زﻣ ﺎن دراﻣ ﯽ دیﮕ ﺮ هﻤ ﺮاﻩ »ﺣﮑﻤ ﺖ« اﺳ ﺖ؛ »درام ﺟﺴ ﻤﺎﻧﯽ« ﮐ ﻪ در‬

‫ﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ روزاﻧ ﻪ ی او و ﻧﮕ ﺎهﺶ ﺑ ﺮ اﺵ ﻴﺎء ﺣ ﺲ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد و در ﺵ ﻌﺮش ﻧﻴ ﺰ‬
‫اﻧﻌﮑﺎس ﻣﯽ یﺎﺑﺪ‪ .‬ﺑﻴﻤﺎری ﺕﺎﮐﻨﻮن او را ﭼﻨﺪیﻦ ﺑ ﺎر ﺑ ﻪ ﺁﺳ ﺘﺎﻧﻪ ﻣ ﺮگ ﺑ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪،‬‬
‫اﻣﺎ »ﻧﺎﻇﻢ« از ﺑﯽ ﺕﻔﺎوﺕﯽ یﮏ ﺑﻌﺪی اﻧﺪیﺸﻪ ﻧﻔﺮت دارد‪ .‬او ﻧﻤ ﯽ ﺕﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﺑﻨ ﺪﮔﯽ‬
‫دروﻧﯽ رﺽﺎیﺖ دهﺪ‪ ،‬ﻣﺮگ ﺑ ﺮایﺶ هﻮﻟﻨ ﺎک ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ،‬از ﺥ ﺎﻟﯽ ﺵ ﺪن ه ﺮاس دارد‪،‬‬
‫او هﺴﺘﯽ ﺥﻮد را واﻣﯽ ﻣﯽ دارد ﮐﻪ ﺳﺮﻋﺘﺶ را دو‪ ،‬ﺳﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺕ ﺎ ﺁن ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ‬
‫ﺥﺎﻣﻮﺵﯽ اﻧﺠﺎﻣﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻪ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ‬
‫ﮐﺘﺎب »ﺳﻪ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ از ﻧﺎﻇﻢ ﺣﮑﻤﺖ« ﻓﺮﺹ ﺘﯽ ﺥ ﻮﺑﯽ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﻣ ﯽ ده ﺪ ﺕ ﺎ ﺑ ﺎ‬
‫ﺳ ﻪ ﺵ ﻌﺮ ﻣﻌ ﺮوﻓﺶ )ژوﮐﻮﻧ ﺪ و ﺳ ﯽ‪ -‬ی ﺎ‪ -‬او‪ ،‬ﻧﺎﻣ ﻪ ه ﺎیﯽ ﺑ ﺮای ﺕﺎراﻧﺘﺎﺑ ﺎﺑﻮ و‬
‫داﺳﺘﺎن ﺵﻴﺦ ﺑﺪراﻟﺪیﻦ( ﺁﺵﻨﺎﺋﯽ ﺣﺎﺹﻞ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺙﻤﻴﻦ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺑﺎن ﻣﺘﺮﺟﻢ ای ﻦ ﺵ ﻌﺮهﺎ‬
‫ﻧﻴﺰ ﻗﺎﺑﻞ یﺎدﺁوری اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻀﺎی ﺵﻌﺮ »ﺣﮑﻤﺖ« را ﭼﻨﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ ﺑ ﻪ ﻓﺎرﺳ ﯽ‪،‬‬
‫ﭘﻴﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬هﺮ ﭼﻨﺪ هﻤﭽﻨ ﺎن ﮐ ﻪ ﻣﺎیﺎﮐﻮﻓﺴ ﮑﯽ ﻣ ﯽ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕﺮﺟﻤ ﻪ اﺵ ﻌﺎر ﻣ ﻦ‬
‫ﺕﻘﺮیﺒ ًﺎ ﻏﻴﺮﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ«‪ ،‬اﺵﻌﺎر ﺣﮑﻤﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ اﻣﮑﺎﻧﺎت ﺹ ﻮﺕﯽ و ﻓﺮﻣ ﯽ ﮐ ﻪ دارد‬
‫ﺑ ﻪ دﺵ ﻮاری ﻣ ﯽ ﺕﻮاﻧ ﺪ ﺕﺮﺟﻤ ﻪ ﺵ ﻮد اﻣ ﺎ »ﺑﺎﻏﭽ ﻪ ﺑ ﺎن« اوﻟ ﻴﻦ ﺵﻨﺎﺳ ﺎﻧﻨﺪﻩ‬
‫»ﺣﮑﻤﺖ« در ایﺮان از اﻣﮑﺎﻧﺎت زﺑﺎن ﭘﺎرﺳ ﯽ ﺑ ﺮای ﺥﻠ ﻖ ﺵ ﮑﻞ ﺵ ﻌﺮ »ﺣﮑﻤ ﺖ«‬
‫ﺑﻪ ﺥﻮﺑﯽ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫»ژوﮐﻮﻧ ﺪ« و »ﺳ ﯽ‪ -‬ی ﺎ‪ -‬او« ﺣ ﺪی از زیﺒﺎﺵﻨﺎﺳ ﯽ‪ ،‬ﺵ ﻬﺎدت و اﻋﺘ ﺮاض‬
‫ﺑ ﻪ ﻣ ﺮگ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﺮگ زیﺒ ﺎﺋﯽ و ﺁزادی‪ ،‬زیﺒ ﺎﺋﯽ در »ژوﮐﻮﻧ ﺪ« و ﺁزادﮔ ﯽ در‬
‫»ﺳﯽ‪ -‬یﺎ‪ -‬او« ﺟﻠﻮﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ایﻦ هﺮ دو ﺑﺎ یﮑﺪیﮕﺮ ﺣﺮﮐ ﺖ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬زیﺒ ﺎﺋﯽ ﺑ ﻪ‬
‫دﻧﺒ ﺎل ﺁزادﮔ ﯽ ﻣ ﯽ رود و هﻨﮕ ﺎﻣﯽ ﮐ ﻪ ﺁزادﮔ ﯽ )ﺳ ﯽ‪ -‬ی ﺎ‪ -‬او( ﻣ ﯽ ﻣﻴ ﺮد زیﺒ ﺎﺋﯽ‬

‫‪٦‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮی ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫ﻣﻔﻬﻮم ﺥﻮیﺶ را از دﺳﺖ ﻣ ﯽ ده ﺪ و »ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ژوﮐﻮﻧ ﺪ« در ﺵ ﻌﻠﻪ ه ﺎی ﺁﺕ ﺶ ﺑ ﻪ‬

‫ﻧﺎﺑﻮدی ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﻮد‪ .‬ﺑﻪ اﻋﺘﻘ ﺎد ﺣﮑﻤ ﺖ‪ ،‬ﻧ ﺎﺑﻮدی زیﺒ ﺎﺋﯽ در ای ﻦ ﺵ ﻌﺮ ﻣ ﺮگ‬
‫ه ﺮ ﭼﻴ ﺰ ﻧﻴﺴ ﺖ ﺑﻠﮑ ﻪ ﺥﺎﻣﻮﺵ ﯽ ﺁدﻣ ﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﺮگ ﺁﻓ ﺮیﻦ اﺳ ﺖ و ﺥﺎﻣﻮﺵ ﯽ‬
‫»ﺳﯽ‪ -‬یﺎ‪ -‬او« ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫»ﺕﺎراﻧﺘﺎﺑﺎﺑﻮ« ادﻋﺎﻧﺎﻣﻪ ای اﺳﺖ از اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﺴﺌﻮل ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ دادﺥ ﻮاهﯽ )اﻧﺒ ﻮهﯽ‬
‫از ﻣﺮدم ﺑﯽ ﻓﺮهﻨ ﮓ‪ ،‬ﮔﺮﺳ ﻨﻪ و اﺳ ﺘﻌﻤﺎرزدﻩ ﮐ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺵ ﺎن ﮐ ﺎﺑﻮس و رؤی ﺎﺋﯽ‬
‫ﺕﻠ ﺦ ﺑ ﻴﺶ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ (.‬ﺑﺮﺥﺎﺳ ﺘﻪ اﺳ ﺖ و ﺳ ﺨﻨﺶ ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان ی ﮏ ﺳ ﻨﺪ ﺕ ﺎریﺨﯽ‪،‬‬
‫ﻣﺤﺪودﻩ ای از زﻣﺎن را در ﺥﻮیﺶ زﻧﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ دارد‪.‬‬
‫ﺕﻮﺟ ﻪ ﺣﮑﻤ ﺖ ﺑ ﻪ ﺣﻤﺎﺳ ﻪ ه ﺎی ﻣ ﺮدﻩ ی ﺳ ﺮزﻣﻴﻨﺶ‪ ،‬ﺑ ﻴﺶ از ه ﺮ ﻣﻘﻮﻟ ﻪ ای‬
‫دیﮕﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺳﺮودﻩ هﺎیﺶ در ﻣﻴ ﺎن ﻣ ﺮدم ﮐﻮﭼ ﻪ و ﺑ ﺎزار ده ﺎن ﺑ ﻪ ده ﺎن‬
‫ﺑﮕﺮدد‪ .‬داﺳﺘﺎن ـﺸﻴﺦ ﺑﺪراﻟﺪیﻦ« یﮑﯽ از هﻤﻴﻦ ﺣﻤﺎﺳﻪ هﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫)ﺵﻴﺦ ﺑﺪراﻟﺪیﻦ ﻣﺮدی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘﺮ و ﺑﻪ هﻤﻪ ﻣﯽ اﻧﺪیﺸﺪ و ﻋﺪﻩ ای‬
‫را ﻓﺮاﮔﺮد ﺥﻮیﺶ ﺁوردﻩ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ »ﺳﻠﻄﺎن ﻣﺤﻤﺪ« ﺑ ﻪ وﺣﺸ ﺖ ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﺪ و او را‬
‫ﺑ ﻪ دار ﻣ ﯽ ﺁوی ﺰد‪ (.‬ﻣﻨﻈﻮﻣ ﻪ ﺑﺪراﻟ ﺪیﻦ ﺕﺮﮐﻴﺒ ﯽ اﺳ ﺖ از واﻗﻌﻴ ﺖ و رؤی ﺎ ﮐ ﻪ از‬
‫اﻓﺴﻮن ﺵﻌﺮی ﺣﮑﻤﺖ ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺵ ﻌﺮ ﺕﺼ ﻮیﺮی »ﺑﺪراﻟ ﺪیﻦ« ﻣ ﺮگ را ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان ی ﮏ ﭘﺪی ﺪﻩ ﻣﺘﻌ ﺎﻟﯽ ﻣﻄ ﺮح‬
‫ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ و ﺵ ﻬﺎدت را ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان ﻣﻈﻬ ﺮی از ﻣﺎﻧ ﺪﮔﺎری و ﺵ ﺮاﻓﺖ‪ .‬ﻣ ﺮگ در‬
‫ﺑﺪراﻟﺪیﻦ روﺣﯽ ﭼﻨﺎن ﻋﻴﻨﯽ و ﻣﺎدی ﻣﯽ ﮔﻴ ﺮد ﮐ ﻪ ﺕﺼ ﻮرش را ﺁﺵ ﻔﺘﻪ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪،‬‬
‫زیﺮا ﻣ ﯽ ﻓﻬﻤ ﺪ و ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﺪ ﮐ ﻪ »ﻣ ﺮگ« ﭼﮕﻮﻧ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕﻨﻬ ﺎ ﻣ ﺮگ ﻧﻴﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ‬
‫»ﺑﺪراﻟﺪیﻦ« ﺵﺨﺼﻴﺖ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ زیﺮا او ﺳﺘﻴﺰﻩ ﺟﻮﺳ ﺖ و در ﻋ ﻴﻦ ﻓﺮوﺕﻨ ﯽ‪ .‬ای ﻦ‬
‫ﻓﺮوﺕﻨﯽ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮ ﺳ ﺮ ﺣ ﺮﻓﺶ اﺳ ﺘﻮار ﻧﺒ ﺎدش‪ ،‬ﺑﻠﮑ ﻪ ﻣﻌﻨ ﺎیﺶ ای ﻦ‬

‫‪٧‬‬
‫ﻣﺮدی ﮐﻪ ایﺴﺘﺎدﻩ ﻣﺮد‬

‫اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺵ ﻤﺎ را ﻧﺒﺎی ﺪ ﺟ ﺪی ﮔﺮﻓ ﺖ‪ ،‬ﻣ ﺮا ﺑﮑﺸ ﻴﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﺮا ﮐ ﻪ ﻧﻤ ﯽ ﺕﻮاﻧﻴ ﺪ‬

‫ﮐﺸﺖ‪.‬‬
‫ﺵ ﻌﺮ ﻧ ﺎﻇﻢ ﺣﮑﻤ ﺖ ی ﮏ ﺁﺋﻴﻨ ﻪ در ﺑﺮاﺑ ﺮ اﻧﺴ ﺎن ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑ ﻪ ﭘﺎﺳ ﺨﯽ اﺳ ﺖ ﺑ ﻪ‬
‫ﺳ ﺌﻮاﻻﺕﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮای اﻧﺴ ﺎن ﻃ ﺮح ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ ،‬ﺣﮑﻤ ﺖ ایﺴ ﺘﺎدﻩ ﻣ ﺮد ﻣ ﺎ ﻧﻴ ﺰ ﺑ ﻪ ﭘ ﺎ‬
‫ایﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬

‫از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻧﻮﺵﺘﻪ هﺎی ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺥﺴﺮو ﮔﻠﺴﺮﺥﯽ )ﻣ ﻦ در ﮐﺠ ﺎی ﺟﻬ ﺎن ایﺴ ﺘﺎدﻩ ام( دﻓﺘ ﺮ دوم‬
‫از اﻧﺘﺸﺎرات ﻓﺮهﻨﮓ ﮐﺎوش‬
‫ﺳﻪ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ از ﻧﺎﻇﻢ ﺣﮑﻤﺖ‪ ،‬ﺕﺮﺟﻤﻪ‪ :‬ﺙﻤﻴﻦ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺑﺎن‪ ،‬اﻧﺘﺸﺎرات اﻣﻴﺮﮐﺒﻴﺮ‬

‫ﺑﺎزﻧﻮیﺲ‪ :‬یﺎﺵﺎر ﺁذری‬

‫ﺁدرس اﻧﺘﺮﻧﺘﯽ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ‪http://www.javaan.net/nashr.htm :‬‬
‫ﺁدرس ﭘﺴﺘﯽ‪BM Kargar, London WC١N ٣XX, UK :‬‬
‫ایﻤﻞ‪yasharazarri@yahoo.com :‬‬
‫ﻣﺴﺌﻮل ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮی ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‪ :‬یﺎﺵﺎر ﺁذری‬
‫ﺕﺎریﺦ ﺑﺎزﻧﻮیﺴﯽ‪١٣٨٠ :‬‬

‫‪٨‬‬