‫امتی که هرگز نمیمیرد‬

‫«مژدههایی در زمان سرخوردگی»‬

‫نویسنده‪ :‬دکتر راغب السرجانی‬

‫ترجمه‪ :‬واحد ترجمهی بینش‬
‫فهرست مطالب‬
 ‫مقدمه‬

‫إن احلمدهلل نحمده ونستعني ه ونستعره ه ونسعيد‪ ،‬و ونني ب ه هلل رش رو‬
‫نتتتل و رش ‪،‬نتتت ل‬ ‫أنهستتتوت و رش تتتتاملت ‪ ،‬أنه و و إن رش الدم اهلل ه‬
‫ه ه دم و وأشتتتيد أن ال إ إال اهلل وحده الر‪،‬ك و وأشتتتيد أن امدا‬
‫نبده و ت ‪ .‬أ هنيد‪:‬‬
‫کسی که نگاه گذرا به کشییهرهاا امییدا هابییده بابی ‪ ،‬هر ا یاب‬
‫اسییاناناب با هی ب ایای جهابِ امییدد هرار نه مییدگهرهگ ب ی ا‬
‫اای ا بد امیدهارا اد ه جهاب امدد ن ارن ‪ .‬بسیارا از اساناناب تصهر‬
‫ا کنن رهبدا اسیییاناناب بد جهاب امیییدد ید رگ اه تاریخ بهه که‬
‫هارانش به اتناد رمیی ا آین از آب بدق یا غدب گهاه بهه‪ ،‬ا حدنا‬
‫– ییا غاببا‪ -‬میییهس اسیییاناناب نخهاه بییی ‪ .‬گهشبینتدین این افداه‬
‫ا پن ارن اگد امیدد به هاراب اد ا بوه ا من ا رهبدی جهاب‬
‫بییازگدهه‪ ،‬یطعییا پس از هاران طهالن گهاهی بهه کییه اییا‪ ،‬فدزنی اب ا‬
‫نه هایناب آب را نخهاهیس هی ‪.‬‬
‫هر این فضییاا اناه از یأس ا نااای ا‪ ،‬احال امیی که اسییاناناب به‬
‫یضیها فاسطین‪ ،‬رچن‪ ،‬کشنید‪ ،‬داق‪ ،‬افغانسداب‪ ،‬ا غید حد فود کنن ‪،‬‬
‫ره رمیی به این که هر فود رار اا بداا آب بابییین !!‪ ،‬بذا هر این کداب‬
‫گهاهیس کهبییی به بیاب اهستدین ابزار هر بدپای اد ه این اا بپدهازیس‬
‫که هناب کابیدن اای هر هل اسیاناناب‪ ،‬ا زهاهب احسییاس مدگهرهگ‬
‫امییی که هر هراب بسییییارا از افداه اا ا به ایژ جهاناب رگنه کده‬
‫ام ‪.‬‬
‫این کداب را به ها بخش اصا تقسیس کدهد‪:‬‬
‫بخش اول‪« :‬ردا اسییاناناب قم اان ن »‪ .‬هر این بخش به امییباب‬
‫قم اان گ اساناناب گهاهس پدهاگ ‪.‬‬
‫بخش دوم‪« :‬ااد که هدگز نن ایده» ‪ .‬هر آب به ه حقیق اهس ابییار‬
‫گهاهس کده‪ ،‬که هنه هال بد پهیای اا امیدا ا نشاب از این ام که‪:‬‬
‫این اا نخهاه اده!‬
‫این کداب هر ادنهع‪ ،‬فداگهان ام بداا‪:‬‬
‫اای اار ب ب‪....‬‬
‫اای به گیزب ج ی ‪....‬‬
‫اای به رهبدا ا تنوین ‪...‬‬
‫اای به پیدازا ا ص ارت‪...‬‬
‫اای به بازیاب اوان ا جایگاه که گ اان بدایش اراه ننهه ‪ ،‬ا این‬
‫بداا گ اان هبهار نیس ‪...‬‬
‫از گ اان ا گهاهس این کداب را هر تدازاا ا نال ان ا هنها بییینا‬
‫یدار هه ‪...‬‬
 ‫فصل اول‪ :‬چرا مسلمانان عقب ماندند؟‬

‫چرا مسلمانان عقب ماندند؟‬

‫جاا بسی تعدم ا بیگ ام ااد با هابدن کداب رهب یدآب‪ ،‬ا‬
‫احاهیث رمیهل ا ‪ ‬قم اان بیهه!! جاا بسی تعدم ام ااد‬
‫احسیاس نااای ا ا میدگهرهگ کن ا تاریخ اانن تاریخ اساناناب‪ ،‬ا‬
‫ادهان اانن یهدااناب اساناناب هابده باب !!‪.‬‬
‫با آبهنه پدانسیی ا گندینههاا اا امیدا ‪ ،‬جاا بس بگ ام‬
‫که این اا هرار یأس ا نااای ا بیییهه‪ ،‬هر حاب که گ ایش هر یدآب‬
‫ا فداای ‪:‬‬
‫َ‬ ‫ن‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫َۡ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫َ َ‬
‫‪‬قال َو َمن َيقن ُط مِن َّرۡح ِة َربِهِۦ إَِّل ٱلضََُّّّوَ ‪[ ٥٦‬ابحدد‪ « :]65/‬و جز‬
‫گمراهان چه کسانی از رحمت پروردگارشان نا امید میشوند »‬
‫ااا این حقیقد ین ا انوار نابی ی ن امی ی ‪ .‬هر اای نا اای ا‪ ،‬بد باه‬
‫رفدن آرزاها‪ ،‬گس کدهب ه ف‪ ،‬ا ‪ ...‬هنها اینها فدای هرهناک ام که‬
‫بد اسیاناناب ااره بی ا اصییب گدان ام که با اجهه آب نن تهاب‬
‫اندمار ندات هاهب ‪.‬‬
‫آب که ناای ا را هر هلهاا بدگ از اسیاناناب کابیده ا آناب را ذبی ا‬
‫میدبیوسیده ا میدگهره ننهه ‪ ،‬ا گهاه هرم هر زاان که نیاز به‬
‫گیزش هاره مد به ذب نه ا هنگاا که نیازان ییاد ام مد به کُدنش‬
‫بگذاره‪.‬‬
‫ایندام که بای هرنگ ا کن اکااا هر این رابطه هابده بابیس‪:‬‬
‫ردا به این حاب رمی ایس !!‬
‫رگهنه ا تهانیس بیوه پیشین را بازیابیس ا هابار هر ص ر اا ها یدار‬
‫بگیدیس‬
‫اایا اینویه ردا بیه این حیال ا راز هرآای ایس‪ ،‬بیه هاای ادع ها بد‬
‫ا گدهه‪ ،‬که ا تهانیس آب را به ها همده تقسیس کنیس‪:‬‬
‫اول‪ :‬آنچیه گهه اسیییاناناب با کهتاه هر هین ا هارا از انهل ا ا‬
‫هم ی کس گدفدن هبیینناب ا – ا گاه هنپیناب ب ی ب با آبها‪ -‬مییبم‬
‫ب ن ‪.‬‬
‫دوم‪ :‬تهطئههاا بسییار ناپسین ا که ریسیناب آب ط مالهاا ادناها‬
‫بههس بافده ب ا هبنناب اخداف امدد هر بافدن آب نقش هابدهان ‪.‬‬
 ‫اوالً‪ :‬واقعیتی که مسلمان در آن زندگی میکنند‬

‫‪ – ۱‬بیوسی هاا پیاپ اسیاناناب با میقه گدف منان ‪ ،‬مقه‬

‫فاسیطین ا ا دد ییاد رییس ابیغابگد صهیهنیسد هر مال ‪ ۱۴۹۱‬ایدها‪،‬‬
‫بییوسیی تاخ مییال ‪ – ۱۴65‬که «ایزنهاار» رئیس جنههر ای آادیوا‬
‫مبم ب اساناناب تصهر کنن این بوس ید پیدازا ام ابداا آب‬
‫جشن بگیدن ‪ ،-‬نوب مال ‪ ۱۴5۱‬ایدها ا نابهه ب ب ارتشهاا اصد ا‬
‫میهریه ا نابهه ب ب هنها فداهگا ها – حد فداهگا هاا هاگ ابننیا‪،‬‬
‫األیصید‪ ،‬ابغدهیه‪ ،‬ا ابهصیهید‪ -‬هر بییوسیید ا دضحانه‪ .‬تا پیدازا اکدبد‬
‫‪ ۱۴۱۱‬که ید پیدازا حقیق بهه که ادأمی ی انه به گاطد هرز تاخ که هر‬
‫آب اجهه هابییی بیه آتش بس اندیاای ا گسیییارت زاههنگاد هنها‬
‫همداارههای که کسم ننهه بهه‪.‬‬
‫‪ – ۲‬گیان هاا اخداف هر مییدامیید جهاب امییدد که اسییاناناب با آب‬
‫رابدا هسدن ا اندد به تبا ب ب کشهرهاا امدا ا اساناناب ا فق اب‬
‫ابگها زااا ارا ا ایداه ب ا دناها به هد زااا ارا ب ام ‪.‬‬
‫‪ -۱‬اباحهگدا (ب ا دنای نا به احداات ا انهیات ا انودات) که‬
‫اسیییانیاناب هر رمیییانههاا هابد ا غیدهابد با آب رابدا هسیییدن ‪ ،‬ا‬
‫صیییحنیههاا ابدذل اناه از بزهوارا ا ب بن ا بارا ا افدخار کدهب به‬
‫آنچه اا هدک انساب ام ا ب تهجه به احسامات ااد که یدبها‬
‫هنها یهانین‪ ،‬آهاب ا ا داف امدا را پاس ا هابده ام ‪.‬‬
‫‪ -۹‬میییدی ا کدهبدهارا‪ ،‬ربیییه ا فسیییاه ‪ ،‬فدار ایایارهها هالر از‬
‫هارای هاا اسییاناناب هر حاب که بسیییارا از آبها از گدمیینگ جاب‬
‫ا ههن ‪.‬‬
‫‪ -6‬فداپابی ایدصاه ا ید هاا ادداکس ب ا اربوسدگ هاا ا دد‬
‫بی ‪ ،‬ا مییطد ا ههشیدنا ایدصیاه بیگانگاب هر کشهرهاا امدا ‪ ،‬ا‬
‫بواف بسیار نیق ایاب تهانگداب بسیار ان ا اسدنن ان که هر اکمدی‬
‫هسدن ‪.‬‬
‫‪ - 5‬اگددف ا رن همییدهگ ا هرگیدا ایاب اسییاناناب تا جای که نه‬
‫تنها ها کشیهر هنسیایها غید اسیاناب بد مد ادزها ا قای ا باارهاا‬
‫اد اات‪ ،‬باوه اساناناب هاراا قای اشدد به جاب هس هس ا افدن ‪.‬‬
‫این اایعی ها هر هراب بعضییی از اسیییاناناب – یا اکمد آبها – نه‬
‫مدگهرهگ ا یأس ا نا اای ا ایداه ا کن ‪ ،‬ا به هنبال آب تصهر ا کنن‬
‫بدگهامدن از نه ا بازگدهان ب اد پیشین احال ام ‪.‬‬
 ‫دوم‪ :‬توطئههای فکری علیه اسالم‬

‫تهطئه ایه امدد ریشه هر ا صار گذبده هابده ا بسیار ی ین ام ا‬

‫هاراا ابعاه اخدا بهه که بیای ادال نباب هر این اخدصد‪ ،‬به هنها‬
‫ابعاه آب ابییار کنیس‪ ،‬ااا آنچه بداا اا بییایاب ذکد ام ی ‪ ،‬بُع فودا این‬
‫تهطئه ام ‪.‬‬
‫گدا هاا اخدا که با امدد هبنن ا مدیز هارن ‪ ،‬هنهار هر تدبن‬
‫اا امیدا را از ان یشیههاا هرمی هار ننهه تا ایزاب هرمد بداا‬
‫مییندش ااهر ن ابییده بابی ‪ .‬یو از اهستدین اه اف راش ا اشییخ‬
‫ب ا آبها هر این تهطئه‪ ،‬اأیهس کدهب ا نا اای کدهب اساناناب ا یان‬
‫کدهب آناب به احال بههب بازگش به من ا بوه پیشین ام ‪.‬‬
‫ااا هر آغاز‪ ،‬این تهطئهگداب ایه امدد ره کسان هسدن‬
‫گدا هاا زیاها هر این تهطئه هم به هم هس هاه ان ‪ ،‬از جناه‪:‬‬
‫‪ – ۱‬خاورشننسانننان‪ :‬گداه از اناا اراپای هسیییدن که هلهاا‬
‫بیشیددبیاب اناه از حق ا کینه نسیب به امدد ام ا رشسهایشاب را‬
‫حسی ی کهر ننهه بذا به آاهگدن امیییدد ا تاریخ ا رهد ها ا انهل آب‬
‫ا پدازن ‪ ،‬نه اینوه از رهننهههاا آب بهد ان بهن ‪ ،‬باوه بداا طعنه ااره‬
‫کدهب بد آب ا انحدف کدهب اسیییانیاناب از انهل گهیش‪ .‬کدابهاا این‬
‫افداه بهمد انشدد ب ا ان یشههایشاب نها گدهی ‪ ،‬ا تحای هایشاب‬
‫هر هد اداس نق زبابها ب ا گارا هر گاها اساناناب ب ن ‪.‬‬
‫‪ -۲‬غرب شنساننان‪ :‬به پیداا از گااربناماب‪ ّ ،‬اا از اساناناب که‬
‫بییی دها بییوه ا تن ب غدب بیی بههن ‪ ،‬اهره حنای غدب ها یدار‬
‫گدفده ا تح نمد آب ها آاهزش هی ا بسدشها قا هاه ب ن ‪ ،‬آنها‬
‫پس از بازگشی به کشهرهاا گهه تدش ا کنن احساس مدگهرهگ‬
‫را هر ایاب هسایهنانشییاب تقهی ننهه ا آبها را هر هین هرار بییبهه ا‬
‫تدهیی کنن ا به آبها ب هنانن که تنها را زت ا میییدبان ا پیداا از‬
‫غدب امییی ‪ ،‬تیا جیای که بدگ از آبها ا گ دن ‪ :‬تنها را پیشیییدف‬
‫کشهرهاا اا این ام که هد آنچه هر پاریس ا بن ب اجهه هاره‪ ،‬بیدین‬
‫ا تاخش‪ ،‬گهب ا ب ش‪ ،‬زیبا ا زبییدش‪ ،‬هنه را به کشییهرهایناب اندق‬
‫کنیس!!‪ ...‬یو هیگد از این افداه‪ -‬که تحصیییی کده ا هانشیییگا االزهد ا‬
‫حافظ یدآب هس بهه‪ -‬بداا تحصیی به فدانسه رف ‪ ،‬ا پس از تحصی به‬
‫کشیهرش بازگشی ا از بیاگدهانش ا گهام یدآب را ندات ههن ا‬
‫ا گ ‪« :‬این آیه صیحی امی »‪ ،‬ا « این آیه صییحی نیسی ا عیف‬
‫ام !»‬
‫َ ُ ُ َ َّ َ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫‪َ ‬ك ُ َ‬
‫ُبت َك َِمَّة َت ُر ُج م ِۡن أف َوَٰهِ ِه ۡ ۚۡم إ ِ يقَلَ إَِّل كَّ ِِ ا ‪[ ٥‬ابوهف‪.]6/‬‬
‫تدجنیه‪« :‬میییخن بزرگ از ههانشیییاب بیداب ا بیییهه ! آناب جز هرا‬
‫نن گهین »‪.‬‬
‫اا بییه بیییاگدهانش ا گ ی ‪ :‬اینوییه گی اانی هر یدآب از «ابداهیس» ا‬
‫«امییینیا ی » یاه کده ‪ ،‬اعنایش این نیسییی که این افداه اجهه حقیق‬
‫هابدن !! ‪ ...‬اا بای هبی حس بد اجهه این افداه هابده بابیس‪ ...‬ا به آبها‬
‫ا گ ی ‪ :‬آییات ای ن پخدهتد از آیات او هسیییدن ‪ ،‬ا این پخده بههب‬
‫بخاطد تداکس تددبه ام ‪:‬‬
 ‫ُ َ‬ ‫ُ ۡ َ َٰ َ ُ َ َ َ َٰ َ َٰ َ‬
‫َل ع َّما يَ ِصََّّوَ ‪[ ١٠٠‬األنعاد‪ .]۱11/‬تدجنه‪« :‬خداوند‬ ‫‪‬سََّّحَٰنهو وع‬
‫مسزه و برتر انت از آنچه توصیف می کسسد»‪.‬‬
‫ا کدابهای هر رابطه با صحابه‪ -‬بهیژ هر اهره هاراب فدنه‪ -‬ا نهب‬
‫تا ب بیییداانه آبها را اهره طعن یدار هه ‪ ،‬این فده بع ها ازید آاهزش‬
‫ب ! تا اینوه آاهزگار ایایهبها هانش آاهز اساناب باب !‬
‫اینگهنه بهه که این بییخ االزهدا پدرن ار موهالریسس ا گههباگدگ‬
‫ب ‪ ،‬هرحابیوه االزهد از اامال این ابخاص بیزار ام ‪.‬‬
‫‪ – ۱‬مسننمرمران‪ :‬از جناه کسییان که هر این تهطئه همیی هابیییدن‬
‫اسدعنداب بههن که ه ها مال هر مدزاینهاا امدا حاکس بهه ا انهاع‬
‫ذابها ا بیوندهها ا آزارها را هر اصیید‪ ،‬فاسطین‪،‬مهریه‪ ،‬ببناب‪ ،‬بیب ‪،‬‬
‫ابدزاید‪ ،‬تهنس‪ ،‬اداکش‪ ،‬ینن‪ ،‬میییههاب‪ ،‬داق‪ ،‬کهیی ا هنیها انابد‬
‫امدا به اساناناب تحنی کدهن ‪.‬‬
‫‪ -۹‬برخی از حکام‪ :‬بدگ از حواد اساناب نیز هر این تهطئه مهیس بهه‬
‫ا به اا هاا گهه فهنان ن که تهاب رایارای با جابهت ا مدبازانش را‬
‫نی ارن ‪ ..‬ا نن تهانن با ی رتهاا بدتد هنیا رابدا بیییهن ‪ .‬ا اگد تاب ا‬
‫فدایانبدهار اا نبیابییین به نارار تاب ا فداانبدهار آبها گهاهن بییی ا‬
‫اگددف ایاب اا ا آبها نه مالها باوه یدبها ام ‪.‬‬
‫‪ -6‬مسننلمانان مس یگرا‪ :‬بخش بزرگ از اسییاناناب حق را ا هانن ‪ ،‬ااا‬
‫بداا آب تدبییی نن کننی ا ره بسیییا گهب ها را ب انن ‪ ،‬ااا به آب ااد‬
‫نن کننی ا بی اهیا را ا بینن ااا از آب نه نن کنن ‪ .‬آبها یا هنبال را‬
‫حا از آمیییناب هسیییدن یا از هیگداب هر زاین‪ ،‬این افداه هیم بدنااه ا‬
‫ه ف ن ارن جز گده گیدا بد هیگداب ا اندقاه از کسیییان که پدرس این‬
‫هین را با گهه حن ا کنن ‪.‬‬
 ‫این گروهها چه کردهاند؟‬
‫‪ – ۱‬تزویر تاریخ‪ :‬از زبیی تدین ا زنن تدین جنای هاا این گدا ها‬
‫تزاید ا تحدیف تاریخ امی ‪ ،‬هر این اخدصید ادال پدهازش به ت اصی‬
‫آب نیسییی ‪ ..‬اایا این افداه هرا گ دنی ا تزاید کدهنی ا به راای هاا‬
‫یعیف ا ماگدگ رنگ زه ا از راای هاا صحی رااگدهاب ب ن ‪،‬‬
‫ا هر تاریخ امیدد به هنبال اصیایم ا اشیودت گشدن – ا تاریخ هیم‬
‫ااد ارا از اشیودت نیسی ‪ -‬ا اد ا بوه ا زّت اا را ناهی‬
‫گدفدن ‪ .‬بد جهانم میام با اشودت که هاره تندکز کدهن ا بد جهانم‬
‫اگدی ‪ ،‬ان ‪ ،‬اعنارا‪ ،‬نماا ‪ ،‬ایدصیییاها‪ ،‬فودا‪ ،‬اهب ا هیگد جهانم‬
‫تن ب امدا نگاه نی ون ن ‪.‬‬
‫یاا انه ب تدین بدهابییی ها را از رای اهها کدهن ا از ن رهد هاا‬
‫گهشناد ا ناا ار را ب ناد کدهن ‪ ،‬ا تاریخ تحدیف بیی ا زبیی از‬
‫امییدد ارائه کدهن که اایها بییدد اکمدی اسییاناناب ا بییهه‪ ،‬آبها‬
‫ا پنی ارنی ااهاا که پیشیییگاااب اا رنین بههن ره اندمار گیدا از‬
‫آین گاب ا تهاب هاب !‪...‬‬
‫آرا‪ ...‬این گهه جناید بس بزرگ ا نابخشههن بهه‪.‬‬
‫‪ – ۲‬تحریف وقایع‪ :‬آبها هنانگهنه که تاریخ هرگشیییاب اسیییاناناب را‬
‫تحدیف کدهنی ‪ ،‬اای ا حال آبها را نیز تحدیف کدهن ‪ ..‬ادبیاب ا فعاالب‬
‫رمانهاا غدب گدا هر این یضیه هم به هم هس هاه ا بذر نااای ا را‬
‫هر هلهاا اساناناب کابدن ‪ ،‬ا رمانههاا غدب نیز آبها را هر این رابطه‬
‫هنداه ا هنیییارا کدهنی ‪ ،‬آرا‪ ...‬اینگهنییه بهه کییه امیییدد را ادداهف‬
‫تداریسس هانسدن ‪ ،‬ا حداب بد را نناه جنهه‪ ،‬ا اجداا بدیع ابه‬
‫بیه اعنیاا ااپسگدای ‪.‬اگد اسیییانیان هر غدب ادتوم جناید بیییهه‬
 ‫ا گهین ‪« :‬اسیانان جنای کده»‪ ،‬اگد هر کشییهرهاا امییدا اسانان‬
‫ادتویم جنای بییی ‪ ،‬ایژگ هاا ابدزاد ا پایبن ا اا به امیییدد را یاه‬
‫ا کنن ‪ .‬ااا اگد ید اسیح ادتوم جدا بهه اا را به نااش ا گهانن‬
‫نیه به هینش! آنگهنه که هر حاههها ان دار ااکدههااا آادیوا هر میییال‬
‫‪ ۱۴۴6‬ایدها رخ هاه هر آغیاز گ دنی ‪« :‬اسیییاناناب ادتوم این جنای‬
‫بی ن » ااا اید اشیخ بی اا این ای اد تداریسید ید اسیح‬
‫بهه ‪ ،‬گ دن ‪« :‬او اا این کار را انداد هاه امیی » ا اا را به امیینش یاه‬
‫کدهن نه به هینش!!‬
‫اگد اسانان ادتوم ابدباه بهه ا گهین ‪« :‬اسانان ابدبا کده»‪ ،‬ااا‬
‫اگد اسیییانیان پیشیییدف کده ا بعنهاب نابغهاا هر ان اطدح بییی‬
‫ا گهین ‪« :‬اصیدا نابغه‪ ،‬میهرا نابغه‪ ،‬پاکسدان نابغه» ا اا را به نژاه ا‬
‫کشهرش یاه ا کنن ا آ از تصهید اساناناب هین ار اپایبن هر رمانهها!!‪.‬‬
‫بسییار هی ا بهه که بیخ ا ابس ا ای اساناب را هر بو فواه‬
‫ا طنز آایز نشییاب ا ههن ‪ ..‬انیز اسییاناناب را هر فیاسهای که امییدا‬
‫ا ناان هر حاب دیم ا غدیب نشیییاب ا ههن ‪ ..‬افداها که گهیا هیم‬
‫ریزا به رشیییس ن ی ان ا رشییینانشیییاب به آمیییناب هاگده ا هنانن‬
‫هیهانگاب ا گن ن ‪ ،‬رنین فدها که به تصییهید ا کشن بای ااپسگدا ا‬
‫قم اان باب ‪...‬‬
‫گاه اایات افداه هین ار را نشیییاب ا ههن که میییخنگ دن به بهدها‬
‫اایانه را رها کده ا با زباب دب فصیییی میییخن ا گهی ‪ ،‬ا اا کاش‬
‫هناب دب فصیح بهه که یدآب با آب نازل ب ا بهددین انسابها احن‬
‫اصط ‪ ‬به آب مخن ا گ دن ‪ ،‬ااا آبها افداها را ا آارن که با دب‬
‫فصیی بیوسیده ا ب یا صحب ا کنن ا هیگداب ادهجه مخنشاب‬
‫نن بهن ا با تعدم به آبها ا نگدن ‪ ...‬مبحاب ا ! با اجهه اینوه زباب‬
‫دب از زیباتدین‪ -‬ا باوه زیباتدین‪ -‬زبابهاا جهاب ام ‪.‬‬
‫‪ – ۱‬تمظیم و بزرگنمایی غرب‪ :‬پس از اینوه ابگههاا امییدا تاریخ‬
‫را بی ناد ا اایای را نیز تحدیف کدهن ‪ ،‬به تندی ا تعمیس ا بزرگننای‬
‫غدب ا پدهازنی تییا اینوییه هیم گزینییه اا جز پیداا ذبیدنییه ا تقایی‬
‫کهرکهرانه از آبها ن ابده باب ‪ ..‬به بزرگننای اماحها غدب‪ ،‬ا نی ‪،‬‬
‫اگدق‪ ،‬ق ا گده‪ ،‬اهب غدب‪ ،‬هند‪ ،‬باوه زباب غدب ا پدازن ‪ ..‬تا جای‬
‫که اساناناب را به فدنه ان اگدن ‪ ،‬ا انساب اساناب بیش از تدب که بداا‬
‫آاهزش زباب دب به فدزن انش هابییده بابیی ‪ ،‬ا کهبیی به آبها زباب‬
‫انگایس آاهزش هه ‪.‬‬
‫بنی با آاهزش زباب گارج به نهاب «زباب هاد» اخابف نیسیییدس‪ ،‬ااا‬
‫بهبییدط که «زباب هاد» بابیی ! نه اینوه هنها هراس اهد‪ ،‬ریا یی ‪،‬‬
‫جغداف ‪ ،‬تاریخ ا ‪ ...‬را بهزباب هاا انگایسی ‪ ،‬فدنسها‪ ،‬آبنان ا هد زباب‬
‫هیگدا جز زباب دب آاهزش ههیس!‪ ...‬آیا رنین انطق پذیدفده بییی ن‬
‫ام‬
‫هد کشییهرا که بههنبال ص ی ارت ا رهبدی ام ی ‪ ،‬تدش ا کن زباب‬
‫گهه را تقهی ننهه ا آب را بد هیگد زبابها تدجی هه ‪ ...‬اگد هر فدانسه‬
‫بینا بخص را بهانگایس گطاب کنی به هرمد پامخ بنا را نن هه‬
‫رهب به زباب گهه افدخار ا کن ‪ ...‬هر آبناب نیز اینگهنه امی ا اگد بنا‬
‫بخهاهی هر آندا زن گ کنی بایسد زباب آبنان را فداگدفده بابی ‪..‬بداا‬
‫یافدن بدگ تصییااید ادتبطه به تاریخ اسییاناناب ان بس به ادکز فدهنگ‬
‫امیپانیا رفدس‪ ،‬بهگ ا مهگن هیم کداب بهزباب انگایس نیافدس تا ره بدم‬
‫به دب ‪..‬هنها کدابها فقط بهزباب امییپانیهب بهه!! زاان که گ دس‪ :‬افداه‬
‫ان ک هر اصید به زباب امیپانیهب آبینای هارن ‪ ،‬ا بهدد ام کدابهاا‬
‫تدجنیه بییی را بیاارن تا بدایناب یاب فهس بابییی ‪ ،‬گ دن ‪ :‬کسییی که‬
‫ا گهاه از اا ب ان بای زباب اا را یاه بگیده!! آرا‪ ...‬اینگهنه بهزباب گهه‬
‫افدخار ا کنن !!‪.‬‬
‫جنای بزرگننای غدب‪ ،‬آراابگدای جهانابِ اسییاناب را هر نط ه گ ه‬
‫ننهه ا اندد به میسد ا ب انگیزگ ا ب هند آبها ب ‪ ،‬تا جای که‬
‫تنها اای ید جهاب اساناب هر زن گ این ام که ایهنش را رها ننهه‬
‫ا به کشیهرهاا اراپای ا آادیوای اهاجدت کن تا هر آب بهش زاین‬
‫که ا پن اره زن گ کن !!‪.‬‬
‫ا این بهه ندیدها این جنای ها ا تهطئههای که اندد به مییدگهرهگ‬
‫بسییارا از اسیاناناب ب ا آبها را تسایس اایعی ننهه ا به این نوده‬
‫باار پی ا کده که هر بدابد غدب ها قماان هسییدن ‪ ...‬اال حهل اال یهة‬
‫إال با ‪.‬‬
 ‫فصل دوم‪ :‬امتی که هرگز نمیمیرد‬

‫بیا اجهه هرهنیا بههب اایعی ‪ ،‬ا حدس گسیییدده ا تهطئه ا یباح‬
‫نیدنیگهیا بیاز هس با تعدم ا گهیس‪ :‬رطهر ااواب هاره ااد که یدآب ا‬
‫من را هر هم هاره مدگهره ا ناای بهه‬
‫یدآب کدیس ا میین نبها هر بد هارن ا ه ها – ا باوه صیی ها‪ -‬اژه‬
‫هسییدن که گبد از بازگشیی زت ا اد این اا ا هر صیی ر بههنش‬
‫ا هه ‪ .‬این یضییه را کسی انود نن بهه‪ ،‬اگد آنوه طبعی این هین ا‬
‫اا را نشناگده ام ‪ .‬تنها ریزا که اا ا گهاهیس بازگش اساناناب به‬
‫هین ا گدفدن آب از اناب صحی ا هرم ام ‪ ،‬نه اناب گااربناماب ا‬
‫غدبزه ها‪ .‬آبها بای به مییخناب پدارهگار ا پیاابدبییاب ا کسییان که از‬
‫هین ارا آبها اطنئن هسییدن گهش ههن ا امییدد ا اگدق گهه را از‬
‫آناب بیااهزن نه از ه هتگداب موهالر ب یی ا بن ‪.‬‬
‫بداا بنا ه حقیق اژه ههن را بدگزی اد ا کس که گهاهاب بیشدد‬
‫ام ی ‪ ،‬ا تهان به یدآب ا میین اداجعه کن که دایبشییاب پایاب ناپذید‬
‫بهه ا گندینههایشاب تناد ناب ن ام !!‬
‫ُ ۡ َ َّ َّ َ ۡ َ َ ُ َّ‬
‫َّل َ ۡ‬
‫ۡي ۚ ‪[ ‬ابنن ‪]۱۱/‬‬ ‫ٱَ تققن‬ ‫‪‬صنع ٱّللِ ِ‬
 ‫حقیقت نخست‪ :‬سنت تداول یا گردش دوران‬

‫افداها که نا اای ب ان ا از من هاا گ اان بد راا زاین ب اطدع‬

‫هسدن گ اان رازگار را ایاب ادهد ا گدهان ‪:‬‬
‫ۡ ُ ُ َ ۡ َ ۡ َ َّ ُ ُ َ َُ‬ ‫َۡ َ‬ ‫ََ‬ ‫ُ َ‬
‫‪‬إ ِ َي ۡم َس َّ ۡس َّ ۡم ق ۡر فق ۡد َم َّس ٱوق َۡ َم ق ۡر مِثله ۚۡو وع ِلك ٱۡليام نداوِلها‬
‫ٱّلل ََّل ُِِ ن‬
‫خ َِ مِن ُ ۡم ُشََّّ َه َدا َ ۚ و َو َّ ُ‬ ‫ٱّلل َّٱَ َ َ ُ ْ َّ‬‫اس َو ِِلَ ۡعلَ َم َّ ُ‬ ‫َب ۡ َ‬
‫ِين َ ۚامنَا َو َيت ِ‬ ‫ۡي ٱنلَّ ِ‬
‫َّ‬
‫ٱوظَٰلِم َ‬
‫ۡي ‪[ ١٤٠‬آل نداب‪ ]۱۹1 :‬اگر (در روز احد) به شنما زخم و آنییی‬ ‫ِ‬
‫رننید به راننری به آن گروه (کافر نیز در روز بدر) زخم و آنییی همانسد‬
‫آن رنننیند و ما این روزها (ک شننکسننت و پیروزک) را در میان مردم‬
‫میگردانیم ‪.‬‬
‫هنانگهنه که اسییاناناب ااداز آمیییم هی ان ‪ ،‬هیگداب نیز هر هار های‬
‫آمییم هی ان که اا امدا هر افی بهه‪ .‬هنها اا ها هر هار اا‬
‫زااا ارا ا کنن ا هر هار اا اابسدها هیگداب ا بهن ‪ ..‬هنها اا ها‬
‫هر هار اا رهبدیی ا کننی ا هر هار اا هیگد تییاب رهبدیی هیگداب‬
‫ا بیییهن ‪ ..‬باوه هنها اا ها گاه زن هسیییدن ا گاه ا ایدن ا‬
‫آهاربییاب از بین ا راه اگد ید اا ‪ ،‬که ره بسییا هر هار اا اابسییده به‬
‫هیگداب بهه ااا هدگز نن ایده‪ ...‬ا آبهس اا امدد ام ‪.‬‬
‫کدام تن ب راد !!‬
‫ریزا از آب جز تع اها ماگدناب ننان ‪.‬‬
‫کدام تن ب یهناب بامداب‬
 ‫بد جاا ننان ‪.‬‬ ‫از آب جز فاس هاا بیههه ا اعب های پد از ب‬
‫کدام تن ب مامانیاب‬
‫هیم ایداه از گهه بد جاا نگذاب ‪..‬‬
‫کدام تن ب فد هبها‬
‫اانن مدزاین اه ا هنهه ا هیگداب از آب جز جناهات ننان ام ‪.‬‬
‫کدیاینی گهه فد هبها یا هر هل گا ا یا هر هل هریا‪ ..‬ا میییدبازاب‬
‫فد هب اندمد ییاا هسدن ‪.‬‬
‫کدا هسدن اغهلها ا بشودهایشاب‬
‫هیم اهدا از آب ننان ‪.‬‬
‫کدیامییی ااپداطهرا بدیدیانیا که بد هد جای که گهربیییی ا تابی‬
‫حوسران ا کده !!‬
‫ااداز اابسده ا ذبی ام ‪..‬‬
‫کدام ااپداطهرا تزارهاا رامیه ا حوها جناهید بهراا !‬
‫بهزبد مقه کده‪..‬‬
‫هیگداب نیز هر هار های ی رتننای ا کنن ا مییپس مایط ا بهن ‪،‬‬
‫مدار ا آنها ا ت ا تاب ا هر نهای افهل ا کن ‪:‬‬
‫نظر َ‬‫َ َ َ َ ۡ َ َ ۡ ُ َّ َ ُ َ ۡ َ ُ َ َ َ ُ ْ ُ َ‬
‫ين ‪[ ٢٩‬اب گاب‪.]۲۴/‬‬ ‫‪‬فما ت علي ِهم ٱلسما ۚ وٱۡلۡرض وما َكنَا م ِ‬
‫پس آنمان وزمین بر آنها نگریست‪ ,‬و(به آنها) مهلت داده نشد‪.‬‬
‫پس جاا تعدم ا بیییگ د نیسیی اگد ببین اا های میییدنگد هر‬
‫هار اا از تیاریخ یی رتننای کده ا اغدار بییی ن ‪ ..‬این ی رتها هر‬
‫هار ا ارت اع ا باال رفدن هسدن ‪ ،‬ااا بهطهر یط ا یقین از من گ اان‬
‫هر اخاهیاتش گارج نن بهن ا فدجااشاب زاال ام ‪..‬ا من گ اان‬
‫تغیید نایافدن ام ‪.‬‬
 ‫حقیقت دوم‪ :‬امت اسالم‪ ،‬امت باقی است‬

‫اگد مییینی گی اانی این امییی که هنها اا ها ا ایدن ا ناپ ی‬

‫ا بیییهنی ‪ ،‬ااا هر رابطه با اا امیییدد طبیعد اد اات هاره‪ ،‬این اا‬
‫هیم گا میییقه نوده اگد اینوه بع از آب ییاد ننهه ا بد پا ایسیییداه‬
‫امی ‪ ،‬اگد هر هار اا یعیف ب ‪ ،‬پس از آب عف یها گشده ا اگد‬
‫گاه ذبی ب ‪ ،‬بع از آب ذب به زت رمی ام ‪.‬‬
‫ردا !‪ .....‬زیدا اا امدد باه بد هیگد اا ها ام ‪:.‬‬
‫ََ ُ َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ ُ ْ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ۡ‬ ‫َ َ َ‬
‫اس وي َ‬ ‫‪َ ‬وكَّ َٰل ِك ََ َعل َ َٰ ُ ۡم أ َّمة َو َسَََّّّ ا ِّلَكَنَا شَََّّّ َه َدا َ ۚ ٱنلَّ ِ‬
‫َّ ُ َ َ ُ َ‬
‫ٱلر ُسََّل عل ۡي ۡم شَّ ِهيدا و ‪[ ‬بقد ‪ ]۱۹۱/‬و همچسین شننما را امت میانه قرار‬
‫دادیم‪ ،‬تا بر مردم گواه باشید‪ ،‬و پیامیر هم بر شما گواه باشد‪.‬‬
‫حد بداا اهبات اجهه اا هاا کهن‪ -‬یب از امییدد‪ -‬به آنچه هر یدآب‬
‫آا امیییدناه ا کنیس ا هر رابطه با اا هاا کنهن آنچه با رشیییس گهه‬
‫هی ایس ا با انهل ا راش گهه یضییاات ا کنیس ا تا راز ییاا گهاه‬
‫بد هنها اا ها هسییدیس‪ .‬ا تا زاان که زن گ جدیاب هاره اا هسییدیس‪ ،‬ا‬
‫هیگداب از بین ا ران ‪.‬‬
‫طبیع اا امیییدا این امیی که پیاا جاای اب ا آگدین میییخن‬
‫پدارهگار با اخاهیات را با گهه به هندا هاره‪ ،‬هیم پیاابدا بع از پیاابد‬
‫اا‪ ‬ا هیم پیاا بع از پیاد امیییدد اجهه ن اره‪ ،‬بذا طبیع امی ی که‬
‫گ اان از اساناناب بهگاطد زاینیاب احافم کن ‪.‬‬
‫این اا ‪ ،‬تنها ااد امی که ب اب رشیسهاب به اُزه هنیها هغ غها‬
‫آاهزش هیگداب هاره‪ ،‬ا باوه اعاسهاا اساناب از اال گهه بداا آاهزش‬
‫هیگداب هزینه ا کنن ا از ای گهه بداا این اهس ا گذرن ‪ .‬ک اد اا‬
‫جز اا امییدد رنین ا کن آیا بدگ اا ها بد یو یگد نن تاگدن تا‬
‫هداتهیایشیییاب را غارت ننهه ا گههبیییاب را از هد تیگ بگذرانن ااا‬
‫اساناناب جابهاا گهه را ف ا ا کنن تا ادهد را از هازخ ک د ا گنداه‬
‫ندات هاه ا آبها را بهمییها بهش ی ایناب ا ه ای راهننای کنن ‪ .‬آیا‬
‫ربع بن ااد ‪ ‬میخن اان گار از گهه بد جاا نگذاب که تا ااداز‬
‫بد زباب اا هاا ادن ب – غید از اا امیدا ‪ -‬جارا ام مخن که‬
‫هر آب پیاد امیدد بهطهر اخدصید ا آبیوار بیاب ب بهه‪« :‬گ اان اا را‬
‫فدمییداه تا بن گاب را از بههی بن گاب بهمییها بن گ گ اا بن گاب ا‬
‫از میییدس اهیاب به اب امیییدد ا از تنگ هنیا به فداگ هنیا ا آگدت‬
‫رهننهب مازیس»‪ ....‬آرا اینگهنه‪ ...‬اا هیم پاهاب از بنا نن گهاهیس‪.‬‬
‫این طبیع اا امییدا امیی ‪ ...‬بقاا آب به صییدح زاین ا نبهه آب‬
‫اایها فناا زاین ام ﭐ‬
‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫َۡ َ َ‬ ‫ۡ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫ۡي أُ َّمة أُ ۡخر ََ ۡ‬ ‫‪ُ ‬ك ُ‬
‫نت ۡم َخ ۡ َ‬
‫وف َوقن َه َۡ ع ِن ٱل ُمنك ِر‬ ‫ت ل َِّلن ِ‬
‫اس عأ ُم ُرو ِٱل َمع ُر ِ‬ ‫ِ‬
‫ُ ۡ ُ َ َّ‬
‫َوعؤمِنَ ِٱّللِو ‪[ ‬آل نداب‪ .]۱1۱/‬شنما بهررین امری هسرید که براک مردم‬
‫پدیدار شنندهاید‪ :‬امر به ممروف میکسید و نهی از مسکر مینمائید‪ ،‬و به خدا‬
‫ایمان دارید‪.‬‬
‫اگد اای امیییدا این ایژگ هییا را هاره پس ریه جییاا نیااایی ا ا‬
‫مدگهرهگ ام‬
 ‫حقیقت سوم‪ :‬حقیقت نبرد‬

‫گ اان ا فداای ‪:‬‬

‫ۡ‬ ‫ٱّلل َخ ۡ ُ‬
‫ۡي ٱو َمَٰكِر َ‬ ‫ٱّللُۖ َو َّ ُ‬
‫ك ُر َّ ُ‬‫ََۡ ُُ َ ََۡ ُ‬
‫ين ‪[ ٣٠‬األن ال‪ ]۱1/‬آنها چاره‬ ‫ِ‬ ‫‪ ‬و ي م كر و و ي م‬
‫مکر میانندیشننیندند‪ ,‬وخدا (هم) تدبیر میکرد‪ ,‬و خداوند بهررین (چاره‬
‫جویان و) تدبیر کسسدگان انت‪.‬‬
‫ره آیهاا بزرگ ا بگ انگیزا!‬
‫زیزانس‪ :‬هنیها جنیایی هیا‪ ،‬نیدنیگها‪ ،‬تهطئهها‪ ،‬تزایدها‪ ،‬تحدیفها‪،‬‬
‫گیان ها‪ ،‬گههفداب ها‪ ،‬ن اقها‪ ،‬ا هرا ها زید کانها « ینوداب‪ /‬رار‬
‫ا اود ا ان یشیین » یدار ا گیده‪ ،‬ااا آبمییها هیگد را ببین که گ اان‬
‫ا فدایایی ‪« :‬وخندا (هم) تدبیر میکرد‪ ،‬وخداوند بهررین (چاره جویان و)‬
‫تدبیر کسسدگان انت»‪.‬‬
‫ۡ‬
‫ۡرض ََجِيعا َق ۡح َض ُت ُهو يَ َۡ َم ٱوقِ َيَٰ َمةِ َو َّ‬
‫ٱلس َم َٰ َو َٰ ُ‬ ‫َ‬
‫َ ُ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫‪َ ‬و َما قَ َد ُروا ْ َّ َ‬
‫ت‬ ‫ٱّلل َح َّق ق ۡدرِه ِۦ وٱۡل‬
‫ُ ۡ َ َٰ َ ُ َ َ َ َٰ َ َٰ َ َّ ُ ۡ ُ َ‬ ‫َ ۡ َّ ُ ُۢ َ‬
‫ۡشكَ ‪[ ٦٧‬ابزاد‪]5۱/‬‬ ‫م َِيَٰت بِي ِمينِهِۚۡۦ سحَٰنهو وع َل عما ي ِ‬
‫و آنها (‪ -‬مشنرکان) خدا را چسانکه ننزاوار بزرگی اوننت نشنساخرسد در‬
‫حالی که روز قیامت تمام زمین در مشت اونت و آنمانها درهم پیچیده در‬
‫دنت رانت اونت‪ ،‬او مسزه و برتر انت از آنچه شریک او می پسدارند‪.‬‬
 ‫اک مسلمانان‪:‬‬
‫اگد ااداز هرار مدگهرهگ ب ای بهگاطد این ام که حقیق نبده‬
‫را هر نوده ا به هنها ابعاه آب اایف نش ای ‪ .‬اگد ره ظاهد این نبده‬
‫ایاب اسییاناناب ا کافداب امیی ‪ ،‬ااا حقیق بهگهنها هیگدا امیی ‪.‬این‬
‫جنگ هر اای نبده ایاب گ ا ا کسییان امی که از را اا انحدف ب ‪،‬‬
‫بیه بیاهتش ک د ارزیی ‪ ،‬غید اا را بیه هاارا گدفدیه ا غید کدیاب اا را‬
‫بدیع پن ابدهان ‪ .‬جنگ ام ایاب گ ا ا اخاهیات کهرد ا ناریز‪..‬‬
‫ااا گ اان از هر رحن گهیش بد اؤاناب‪ ،‬آب ها را مدباز ا اابیاا گهه‬
‫یدار هاه ام ‪.‬‬
‫اؤاناب هر نبده با کافداب به انهل ا رابی که گ اان بدایشیاب تدمییس‬
‫ننهه پیایبنی بهه ‪ ،‬ا تدهیی بیه هل نن ههن ا از ای اب نن گدیزن ‪ ،‬به‬
‫ا هاا ابه اطنیناب هابییده ا اشییداق بهشیی ااین ا از هازگش‬
‫ا هدامن ‪ ،‬کارهایشاب را بداا اا گاب ننهه ا به اا تویه کده ان ‪ ،‬اگد‬
‫اینگهنه بابیین گ اان از آبها هفاع ا کن ا یاراگد آبها گهاه بهه ا‬
‫ارتشهایشیاب را نصدت گهاه هاه ا ان یشههایشاب را اندشد ننهه ا از‬
‫هبیییننانشیییاب اندقاد گهاه گدف ‪ ..‬اسیییاناناب زیز به این فداهه هاا‬
‫گ اان هی کنی تا حقیق نبده را هریابی ‪:‬‬
‫َ َ ۡ َ ۡ ُ ُ ُ ۡ َ َ َٰ َّ َّ َ َ َ َ ُ ۡ َ َ َ َ ۡ َ ۡ َ َ ۡ َ َ َ َٰ َّ ََّ‬
‫‪‬فلم ققتلَهم ول ِ ن ٱّلل قتله ۚۡم ومََّّا رميََّّت إَِ رميََّّت ول ِ ن ٱّلل‬
‫م‪[ ‬األن ال‪ ]۱۱ /‬پس شما آنها را نکشرید‪ ,‬بلکه خداوند آنها را کشت و‬ ‫َر َ َٰ‬
‫هسگامی که (به نننوک آنها خاو ونننسن) انداخری‪ ،‬تو نیسداخری‪ ،‬بلکه خدا‬
‫انداخت‬
 ‫ُ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ َ َ‬ ‫َّ‬
‫يَّد ك ۡيَّدا ‪[ ١٦‬ابطییارق‪] ۱5- ۱6 /‬‬‫ك‬‫يَّدو ك ۡيََّّدا ‪َ ١٥‬وأ ِ‬ ‫‪‬إِن ُه ۡم يَ ِ‬
‫بیگمنان آنها پیونننره حیله و نیرتن میکسسد ومن (هم) حیله (و تدبیر)‬
‫میکسم‪.‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬
‫‪َ ‬و َمك ُروا َمكرا َو َمك ۡرنََّّا َمكرا َوه ۡم َّل يَشَََّّّ ُع ُرو ‪ ٥٠‬فََّّٱنظ ۡر ك ۡيف َك‬
‫َ َ ََۡ َ‬ ‫َ َّ َ َّ َ‬ ‫َ ُ َ ۡ‬
‫عَٰقِ َحة مك ِره ِۡم تنا دم ۡرنَٰ ُه ۡم َوق َۡم ُه ۡم أَجعِۡي ‪[ ٥١‬ابنن ‪ ]6۱ – 61 :‬و آنها‬
‫حیله و نیرنگی به کار بردند و ما (نیز) حیله و تدبیرک اندیشننیدیم‪ ،‬در حالی‬
‫که آنها نمیدانسنرسد پس بسگر عاقیت نیرنگشنان چه شد؟م ما آنها و قومشان‬
‫همگی را نابود کردیم‪.‬‬
‫اا اسانانان که به امدد گهه ا بابی ‪:‬‬
‫آیا ا هانی اَ نال گهه را بداا ره کس انداد ا ههی ا به ره رکن‬
‫پنا بده ای‬
‫بینا ا نال گهه را بداا گ ا انداد ا ههی ا به رکن احوس ا امدهار‬
‫پنا ا بدی که گ اان ام !!‬
‫اگد تهطئه کنن گاب هر تاریو ها بدنااه ریزا کدهن ا نقشه کشی ن ‪ ،‬آیا‬
‫آبها از رشس گ ا هار هسدن !‬
‫ۡ‬ ‫َ ۡ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ ُ َۡ َ‬ ‫َ َٰ ُ َ َّ َّ‬
‫َن إِن َهَّا إ ِ عَّك مِثقََّّال ححََّّة م ِۡن خ ۡردل فت ن ِِف صَََّّّخ َرأ أو ِِف‬ ‫‪‬يح‬
‫َ‬ ‫ٌ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬
‫ٱّلل إ َّ َ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬
‫ٱّلل و ِ يف خحِۡي ‪[ ١٦‬بقناب‪]۱5 /‬‬ ‫ۡرض يَأ ِ َ َّ ُ‬ ‫ت أ ۡو ِِف ٱۡل ِ‬ ‫َّ َ َ‬
‫ٱلسمَٰو َٰ ِ‬
‫ت ِها ۚۡ ِ‬
‫اک پسنرو منم اگر (عم نیک یا بد) به اندازه نسگیسی دانهک خردل باشد‪،‬‬
‫آنگاه در درون تخره ننسگی یا در آننمانها یا در زمین باشد‪ ،‬خداوند آن را‬
‫(در روز قیامت براک حسنناب) میآورد‪ ،‬بی گمان خداوند باریک بین آگاه‬
‫انت‪.‬‬
‫اگد هبینناب اهبید ا تیدا به مها ته باید کدهن ‪ ،‬آیا ب اب اس ا‬
‫اطدع ا آگاه گ اان امیی آیا بدگهاا هرگ ب اب اذب ا اجاز ا‬
 ‫اا فدا ا ریزه تا ره بدمی ی به اهبیییدها !‪ ...‬این آیات را بخهاب ا هر‬
‫اعان آب ان یشه کن‪:‬‬
‫ِنَّدهُو َم َوَّاع ِ ُ ۡٱو َي ۡيَّ ََّل َي ۡعلَ ُم َها إ ََّّل ُه ََ َو َي ۡعلَ ُم َما ِف ۡٱو َُب َو ۡٱحَ ۡ ر َوماَ‬ ‫‪َ ‬وع َ‬
‫ِ َ ِ‬ ‫ِ‬ ‫َۡ‬ ‫ۚۡ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬
‫َ‬ ‫ُ َُ‬ ‫َ َ‬ ‫َ َّ ۡ َ‬ ‫َۡ ُ‬
‫ۡرض َوَّل َر ۡط َوَّل يَابِس‬ ‫ت ٱۡل ِ‬ ‫تسق ُط مِن َو َرقة إَِّل َيعل ُم َها َوَّل ح َّحة ِِف ظلم َٰ ِ‬
‫َّ ۡ َ َ ۡ َ ُ َ َ َ ۡ ُ‬ ‫َ ُ َ َّ َ َ َ َّ َٰ ُ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬
‫َّ َ‬
‫ٱَ يتَفى م ِٱِل ِل ويعلم ما َرحتم ِٱنلهارِ‬ ‫إَِّل ِِف كِتَٰ نمحِۡي ‪ ٥٩‬وهَ ِ‬
‫ُ‬
‫َ ُع ۡم ث َّم يُنح ِ ُئ م ِ َما‬
‫ُ ُ َ‬ ‫ُ َّ َ ۡ َ ۡ‬ ‫ُث َّم َي ۡح َع ُث ُ ۡم فِيهِ ِِلُ ۡق َ أ َ َ ن َ‬
‫َضََّّ أَل مسََّّ ى ثم إِِلهِ مر ِ‬
‫َ ُ ۡ ُ َ َ ۡ ُ ۡ َ َ َ ً َ َّ أ َ‬ ‫َ َ‬ ‫ُ َۡ‬ ‫ُ ُ َ ُ َ‬
‫َّت إَِا‬ ‫نت ۡم ق ۡع َملَ ‪َ ٦٠‬وه ََ ٱوقاه ُِر ف َۡق ع َِحادِهُِۖۦ ويرسِل علي م حوظة ح‬ ‫ك‬
‫ُ َّ ُ ن ْ َ َّ‬ ‫َ َ َ َ َ ُ ُ ۡ َ ۡ ُ َ َ َّ ۡ ُ ُ ُ ُ َ َ ُ ۡ َ ُ َ ُ َ‬
‫ََّا ۚ أحَّدكم ٱلمَت عَفته رسَََّّّلنا وهم َّل يو ِرطَ ‪ ٦١‬ثم ردوا إَِل ٱّللِ‬
‫ُ‬ ‫ۡي ‪ ٦٢‬قُ ۡل َمن ُي َ‬ ‫سََََّّّ َ‬ ‫َٰ‬ ‫ع ۡٱو َ‬ ‫َ ۡ َ َٰ ُ ُ ۡ َ َ َ َ ُ ۡ ُ ۡ ُ َ ُ َ َ ۡ َ ُ‬
‫جي م‬ ‫ِ‬ ‫ن‬ ‫ِ ِ‬ ‫َٰ‬ ‫مَوىهم ٱۡل ِق تَّل َل ٱۡل م وهَ أۡس‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫ُۡ‬ ‫َ َ َ‬ ‫َ‬ ‫َۡ ۡ‬ ‫مِن ُظلُ َ‬
‫ُب َوٱحَ ۡ ِر عَّ ۡد ُعَنَّ ُهو تضََرعَا َوخو َية وئ ِ ۡن أنَى َٰ َنا م ِۡن َٰٰ ِِه ِۦ‬ ‫ِ‬ ‫ٱو‬ ‫ت‬‫ِ‬ ‫مَّ‬ ‫َٰ‬
‫نتمۡ‬ ‫ٱّلل ُي َنجي ُ م م ِۡن َها َومِن َُّل َك ۡرب ُث َّم أَ ُ‬ ‫ين ‪ ٦٣‬قُل َّ ُ‬ ‫ٱوش َّكِر َ‬ ‫َن َّن م َِن َّ َٰ‬ ‫ََ ُ َ‬
‫نلك‬
‫َ ۡ ُ ۡ َۡ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬
‫ُۡ ُ َ َۡ ُ ََأ َ َ ۡ َ َ َ َۡ ُ ۡ َ َ‬ ‫ُۡ ُ َ‬
‫ۡشكَ ‪ ٦٤‬قل هَ ٱوقادِر أ يحعث علي م عِا ا مِن فَق ِ م أو مِن‬ ‫ت ِ‬
‫ُ‬ ‫ُ َ َ َۡ‬ ‫ۡ‬ ‫َ َُ َ َۡ َ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َۡ‬
‫ض ٱنظ ۡر‬ ‫ُ ۡ‬ ‫َت ِ ۡ ُ ُ ۡ ۡ َ َ‬
‫ت أرَل ِ م أو يلَِسََّّ م ِشََّّيعا ويِِيق بعضََّّ م أس بع ٍۗ‬
‫َ ۡ ُ َ َ ُ َ َۡ ُ‬ ‫َ َّ‬ ‫َۡ َ‬ ‫َ َ َّ‬ ‫ََۡ ُ َ ُ‬
‫ٱۡل نق ۚۡ قل‬ ‫ت و َعل ُه ۡم َيوق ُهَ ‪َ ٦٥‬وكِ َب ِهِۦ قَمك وهَ‬ ‫صََّّف ٱ ي َٰ ِ‬ ‫كيف ن ِ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َّ ۡ ُ َ‬
‫ت عل ۡي م ِ ََك ِيَّل ‪[ ٦٦‬األنعیاد‪ ] 55– 6۴ :‬و کلیدهاک غیب نزد‬ ‫وسَََّّّ‬
‫اونننت و جز او کسننی آنها را نمیداند‪ ،‬آنچه را در خشننکی و دریانننت‬
‫میدانند‪ ،‬و هی برگی (از درخری) نمیافرند مگر ایسکه آن را میداند‪ ،‬و نه‬
‫هی دانهاک در تاریکیهاک زمین و نه هی تر و خشننکی (وجود دارد) مگر‬
‫ایسکه در کرابی آشنکار ( لو مح و بیت) اننت‪ .‬و او کسنی انت که‬
‫(رو ) شننما را درشننب (هسگام خواب) میگیرد و آنچه در روز کردهاید‬
‫میداند‪ ،‬نپس شما را در آن (روز از خواب) بر میانگیزد تا موعد مقرر فرا‬
‫رنند‪ ،‬ننپس بازگشنت شنما به نوک اونت‪ ،‬آنگاه شما را از آنچه انجام‬
‫میدادیند آگاه مینننازد و او بر بسدگانش چیره انننت و نگهیانانی (از‬
‫فرشنرگان) بر شنما میفرننرد تا زمانی که یکی از شنما را مرگ فرا رند‬
‫فرنننرادگان ما (ملک الموت ودنننریارانش) جانش را میگیرند‪ ،‬و آنها (در‬
‫انجام مأموریت خود) کوتاهی نمیکسسد نننپس به نننوک خدا که مو ک‬
‫حقیقی آنهنانننت باز می گردند‪ ،‬بدانید که حکم (و داورک) مخ ننو‬
‫اوننت‪ ،‬و او زود شنمار ترین حسابگران انت بگو‪« :‬چه کسی شما را از‬
‫تاریکیهاک خشکی و دریا رهایی میبخشد؟م او را با تضرع و زارک و (در)‬
‫پسهنانی میخوانید (و میگویید‪ ):‬اگر ما را از این (خطرات و بالها) رهایی‬
‫بخشند مسنلماا از شکر گزاران خواهیم بود» بگو‪«:‬خداوند شما را ازایسها و‬
‫از هر اندوهی میرهاند‪ ،‬باز هم شما شرو میورزید» بگو‪« :‬او قادر انت بر‬
‫آنکه عذابی از با ک (ننر) تان یا از زیر پایران بر شننما ب رنرد‪ ،‬یا شما را‬
‫ب ننورت گروه گروه (و پراکسنده) بنا هم بینامیزد و ()مم) جسنن (و دو‬
‫دنرگی) را به هر یک از شما بونیلهک دیگرک بچشاند» بسگر‪ ،‬چگونه آیات‬
‫را گونناگون بینان میکسیم تنا آنان دریابسد قوم تو آن( قرآن) را تکذیب‬
‫کردند در حالی که آن حق انت بگو‪« :‬من بر شما نگهیان نیسرم»‬
 ‫حقیقت چهارم‪ :‬حقیقت بشارتهای قرآن و سنت‬

‫اا اسانانان که به گ اا گهه افدخار ا کنی ‪:‬‬

‫گ اا اهدباب ا اهدارز ا کدیس ا هام هارِ بنا هر یدآب ا فداای ‪:‬‬
‫ص ٱل ۡ ُم ۡؤ ِمن َ‬
‫ِۡي ‪[ ٤٧‬ابداد‪]۹۱/‬‬ ‫‪َ ‬و ََك َ َح ًّقا َعلَ ۡي َنا نَ ۡ ُ‬
‫و یارک دادن مؤمسان بر (عهدهک) ما بود‪.‬‬
‫با این بیاب دیم ا اعدز !! بهگ ا میییهگن اگد بشیییارت جز این آیه‬
‫اجهه نی ابییی کیاف بهه!‪ ...‬گ اان یاهر ا تهانا یارا هاهب اؤاناب را‬
‫ادعه ب ا آب را حق بد گهه ا هان ‪.‬‬
‫این یارا تنها هر آگدت ا بداا هگهل به بهشیی نیس ی ‪ ،‬باوه بییاا‬
‫نصدت ا یارا هاهب هر هنیا هس ا بهه‪ .‬گ اان ا فداای ‪:‬‬
‫َ‬
‫ۡ‬ ‫ۡ‬
‫َم ٱۡلش َه َٰ ُد ‪٥١‬‬‫ٱدل ۡن َيا َو َي َۡ َم َي ُق ُ‬ ‫ام ُنَا ْ ِِف ۡ َ‬
‫ٱۡل َي ََٰة ِ ن‬ ‫نص ُر ُسلَ َنا َو َّٱَ َ‬
‫ِين َ ۚ َ‬ ‫‪‬إِنَّا َنلَ ُ ُ‬
‫[غیافد‪ ]6۱/‬یقیسناا منا پیامیران خود و کسننانی را که ایمان آوردهاند‪ ،‬در‬
‫زندگی دنیا و روزک که گواهان (براک گواهی) بر خیزند‪ ،‬یارک میکسیم‪.‬‬
‫بشیارت ا اژه ا ا اینگهنه ام ‪ :‬نصدت ا یارا هر هد ها مداا‪،‬‬
‫هر هنییا ا رازا که گهاهاب بد ا گیزن ‪ ..‬اگد اؤانان بابییین ‪ ،‬پس بای‬
‫نصیدت ا یارا باب ‪ ،‬ا ا گ ا اینگهنه ام ا گ اان گدف ا‬
‫نن کن ‪ .‬به این فداهه ا گ ا هی کنی که ا فداای ‪:‬‬
 ‫ۡ َ‬ ‫ُ ۡ َ َ ُ ْ َّ َٰ َ َٰ َ‬ ‫َ َ َ َّ ُ َّ َ َ ُ ْ‬
‫ت وتَ ۡسَََّّّ َتخل ِو َّن ُه ۡم ِِف‬ ‫ِين َ ۚامنَا مِن م وع ِملَا ٱو َََّّّل َِٰ ِ‬ ‫‪‬وعَّد ٱّلل ٱَ‬
‫َ ۡ ۡ َ َ ُ َ َ َّ َ ُ ۡ َ ُ ُ َّ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫ۡرض َك َما ۡ‬ ‫َۡ‬
‫َ َ‬
‫ٱَ ٱرۡتضی‬ ‫ِين مِن قحل ِ ِهم وِلمكِن لهم دِينهم ِ‬ ‫ٱسَّ َتخلف ٱَ َ‬ ‫ٱۡل ِ‬
‫َ ۡ‬
‫شََرکون ِِب شَََّّّ ا ۚۡ َو َمن‬
‫ُ َ‬ ‫ل َ ُه ۡم َو َِلُ َحد َِنلَّ ُهم ِم ُۢن َب ۡع ِد َخ َۡفِه ۡم أَ ۡمنا ۚۡ َي ۡع ُح ُدونََن ََّل ُ‬
‫ۡ‬ ‫ی‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬
‫َ َ َ َ ۡ َ َ َٰ َ َ ُ ْ َ أ َ ُ ُ ۡ َ َٰ ُ َ‬
‫ُ‬
‫كور بعد ذل ِك فأولئِك هم ٱوفسِقَ ‪[ ٥٥‬ابنهر‪ ]66/‬خداوند به کسانی‬
‫از شما که ایمان آوردند و کارهاک شایسره انجام دادند وعده داده انت که‬
‫قطمناا آنهنا را در زمین جانشننین (و حکمران) خواهد کرد‪ ،‬همان گونه که‬
‫کسنانی را که پیش از آنها بودند جانشین (وحکمران) ناخت‪ ،‬و دیسشان را‬
‫که براک آنها پسننسدیده انننت براک آنها انننروار (و پا برجا) نننازد‪ ،‬و یقیساا‬
‫(خوف و) ترنننشننان را به آرامش و امسیت میدل می کسد‪ ،‬تسها مرا پرنننرش‬
‫میکسسد و چیزک را با من شنریک نمینازند‪ ،‬و کسانی که بمد از این کافر‬
‫شوند‪ ،‬ایسانسد که فانقسد‪.‬‬
‫اگد ایناب به گ ا‪ ،‬ن صاب ‪ ،‬باهت گاب ب اب بد اجهه هاب‬
‫میییاهت هر زاین ا تنوین هین حاصیی ا بییهه ا بع از تدس‪ ،‬اانی‬
‫هنهجا را فدا ا گیده‪ .‬ره کس این ا را هاه ام گ اا آمنابها‬
‫ا زاین ا اابد هنها اادها‪.‬‬
‫اا اساناناب‪:‬‬
‫بهتصییهید زیبای که گ اان از غزا ا بن نضییید تدمیییس ا کن هی‬
‫کنی ‪:‬‬
‫َۡ ۡ‬ ‫َ ۡ ََّ‬ ‫َ‬ ‫ُ َ َّ َ ۡ َ َ َّ َ َ َ ُ ْ ۡ َ ۡ ۡ‬
‫كوروا مِن أه ِل ٱوكِتَٰ ِ مِن دِي َٰ ِره َِم ِۡلو ِل ٱۡل ِ‬
‫ۡش‬
‫َ‬
‫ٱَ أخرج ٱَِين‬
‫َ‬
‫‪‬هَ ِ‬
‫َ‬ ‫ُ ُ ُۖ َ َ ن َّ ُ َّ َ ُ ُ ۡ ُ ُ ُ ُ َ َّ‬
‫ٱّللِ فأعَى َٰ ُه ُم َّ ُ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫َما َظ َن ُ‬
‫ٱّلل م ِۡن‬ ‫نت ۡم أ َيرََا وظنَا تنهم مان ِعتهم حصَنهم مِن‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُُ ُ ن ۡ ُۡ َ‬ ‫ُ َ ََۡ ْ َ َ َ‬
‫ٱلرع َ ۚۡ َي ِر ُبَ ُب ُيَق ُهم ِأيۡدِي ِه ۡم َوتيۡ ِد‬ ‫َح ۡيث ل ۡم ِتس ُِح َُۖا َوقِف ِِف قلَب ِ ِهم‬
‫ۡ َۡ َ‬ ‫ُۡ ۡ َ َ ۡ َ ُ ْ َ ُ‬
‫يأ ْو ِِل ٱۡل َََّّٰ ِر ‪[ ٢‬ابحشیید‪ ]۲/‬او کسننی انننت که‬ ‫ٱلمؤ ِمن ِۡي فٱعت ُِبوا أ‬
‫کسننانی از اه کراب را که کافر شنندند‪ ،‬با نخسننرین برخورد (و گردآورک‬
‫لشننکر) از دیارشننان بیرون راند‪ ،‬گمان نمیکردید که آنها خارج شننوند‪ ،‬و‬
‫خودشنان (نیز) گمان میکردند که دژهاک (محکم) شان آنها را از (عذاب)‬
‫اهلل مانع میشود‪ ،‬پس (عذاب) اهلل از جایی که گمان نمیکردند به نراغشان‬
‫آمد‪ ،‬و در دلهایشان ترس و وشحت افکسد‪( ،‬به گونهاک که) خانههاک خود‬
‫را با دنننت خود‪ ،‬و با دنننت مؤمسان ویران میکردند‪ ،‬پس اک دیده وران‬
‫عیرت گیرید‪.‬‬
‫گی اانی هر این آییه ا فداای ‪ :‬اا اؤاناب اداه بییینا اید هیهاا‬
‫یهههیاب را هی ی تصیهر کدهی آبها بییوسی ناپذید هسدن ‪ ،‬ا یهههیاب‬
‫گناب کدهن هیهایشییاب آبها را از ذاب ابه اان ا بییهه‪ .‬ااا ره رخ‬
‫هاه پس ( ذاب) ا از جای که گناب نن کدهن به مدا باب آا ‪ ،‬ا هر‬
‫هلهایشییاب تدس ا ابییح افون ‪( ،‬به گهنهاا که) گانههاا گهه را با‬
‫همی گهه‪ ،‬ا با همی اؤاناب ایداب ا کدهن ‪ .‬مپس گ اان هر پایاب‬
‫ره ا فداای ‪ :‬پس اا هی اراب بدت گیدی ‪.‬‬
‫ه ف از این یصیه این ام که اا بدت بگیدیس‪ ...‬یدآب تنها ید کداب‬
‫تاریخ نیسی ‪ ،‬ید کداب بزرگ امی که اناه از مییدزن گ امی ‪ ،‬ا‬
‫انسابها را به را رام رهننهب ا مازه‪.‬‬

‫اک مسلمانانی که به پیامیر خود ‪ ‬افرخار میکسید‬

‫آیا فداهه ا پیاابد احبهبداب‪ ‬را نشیینی ای که فداههن ‪« :‬خداوند زمین‬
‫را براک من نشننان داد و من شننرغ و غرب آنرا دیدم‪ ،‬و ملک امت من تا‬
‫جایی امرداد مییابد که من دیدم‪ ...»1‬آرا بداهراب ان‪ ،‬ااد اسییاناناب به‬
‫بدق ا غدب گید گهاه رمی ‪.‬‬

‫ا کن ‪.‬‬ ‫‪ . 1‬اااد اساس هر صحی گهه آب را از ههباب راای‬

‫نوده ای که که‬ ‫‪ ‬هی‬
‫آیا به این فداهه ا ابگهیداب احن اصیییط‬
‫ایشاب فداههن ‪« :‬این دین تا جایی که شب و روز میرند (یمسی ک زمین)‬
‫خواهد رننید و خداوند هی خانهاک در هی شهر و رونرایی رها نمیکسد‬
‫مگر ایسکه انننالم را وارد آن می کسد به عزت عزیز و ذلت ذلی ‪ ،‬عزتی که‬
‫خداوند با آن انننالم را نننرفراز میکسد و ذلری که خداوند به آن کافران را‬
‫که به فداهه ا گ اان‬ ‫نگون بخت میکسد»‪..۲.‬این ا ا صییاهی امی‬
‫از راا ههاا ن س مخن نن گهی ‪.‬‬
‫بشینه ا تأا کن هر رااید که اااد احن از ابهیبی نق ا کن ا بیخ‬
‫آببان هس آندا صحی هانسده‪ ،‬ابهیبی ا گهی ‪ :‬اا نزه ب ا بن ندا بن‬
‫ابعاص‪ ‬نشیسیده بههیس که از ایشیاب پدمیی ب ‪ :‬ک ادید از ها بهد‬
‫زاهتد فد ا بیهه یسطنطنیه (امدانبهل) یا راایه (رد) ب ا صن ای‬
‫حاقههار را گهام ا از هاگ آب نهبدهاا را بیداب آاره ا گ ‪ :‬زاان‬
‫که اا نزه رمیهل ا ‪ ‬بههیس ا مخناب ایشاب را ا نهبدیس از اا مئهال‬
‫بیی که ک ااید از ها بییهد زاهتد فد ا بییهه یسییطنطنیه یا راایه‬
‫پیاابد‪ ‬فداههن ‪ :‬بییهد هدی (یسییطنطنیه)‪ ....‬ا یسییطنطنیه هر آب زااب‬
‫پایدخ ااپداتهرا راد بدی بهه ا ااداز نااش امدانبهل ام ‪ .‬ا راایه‬
‫هناب بیهد رد ام که پایدخ ااپداتهرا راد غدب بهه‪ ،‬این ها‪ ،‬ادکز‬
‫اسییح هاا جهاب بههن ‪ ،‬ا از ح یث فهنی ا بهه که صحابه از زباب‬
‫پیاابد‪ ‬بینی بههن که این ها بهد فد ا بهه‪ ،‬ااا پدمی ن ک ادید‬
‫زاهتد فد ا بهه‪ ،‬ا پیاابد‪ ‬به آبها اژه ا فد یسطنطنیه را هاه‪ ،‬ا این‬
‫اژه بع از ‪ ۱11‬مال یعن هر ‪ ۲1‬جناها االاب مال ‪ ۱6۱‬هددا تهمط‬

‫کده ان ا بیخ آببان آب را صحی هانسده‬ ‫‪ . ۲‬اااد احن ا طبدان ا حاکس از تنیس هارا ‪ ‬راای‬
‫ام‬
‫ید جهاب منان بهناد ماطاب احن فات ‪ ‬تحقق یاف ‪ .‬ا اژه ا هاد‬
‫هس ب اب هیم تدهی ا احقق گهاه بی ا امدد ااره رد پایدخ ایدابیا‬
‫ا بیهه اب با ا ‪ .‬هر رابطه با ح یث فهق الزد ام به ها نوده ابار‬
‫کنس‪:‬‬
‫اول‪ :‬بدگ از انیا اعدق ن فد رد تنها با ه هت بهمیییها امیییدد ا‬
‫را ان ازا اداکز امیدا ا اسیاج احقق ا بهه‪ ،‬ا فد از را جهاه را‬
‫بعیی ا هاننی ‪ ،‬حقیقدش این امییی که هر ح یث به رگهنگ این فد‬
‫ابار نننهه ‪ ،‬ااا ان بد این باارد که انحصد کدهب فد به ه هت ا ب اب‬
‫هر نمد هابی جهاه از راا میدگهرهگ امی ‪ ،‬کس که رنین باارا‬
‫هاره‪ ،‬تصیهر نن کن اساناناب بدهانن رازا ارتش به ایدابیا ب دمدن ‪ ،‬بذا‬
‫ا گهین ح یث را به ه هت ت سید ا کنیس‪.‬‬
‫ااا بد وس‪..‬مییاق راای ا نیز میاق اای نشاب ا هه که این فد با‬
‫جهاه گهاه بهه‪ ،‬یسیطنطنیه پس از جهاههاا اسدند ا پ هرپ فد ب‬
‫ا رد نیز بههنین بیییه فد ا بییهه‪ ،‬بذا پیاابد‪ ‬هد ها فد را هر ید‬
‫راای جن کدهن ‪.‬‬
‫دوم‪ :‬احن فات ‪ ‬گهه را بداا فد رد ا تحقق بشارت هیگد پیاابد‪‬‬
‫آااه ا کده‪ ،‬ااا اهفق به این کار نشی ‪ ،‬ا بای از این گ دها ان تعدم‬
‫کنی که ا گهی ‪ :‬گهبیحابس ا گ ا را بیود ا گهیس که رد فد نش !!‪...‬‬
‫ردا تیا اینوه این اژه ا بشیییارت نبها اای را هر هلهایناب زن نگه‬
‫هاره ا ب انیس که اوان بداا فد کدهب هاریس‪ ،‬ا گدنه نقش اا ره ا ب‬
‫جز هم زهب به گذبدگانناب !‬
‫هدگز‪....‬اا رمهل گ ا‪ ‬اا هر را ته ی د گهاهیس گذاب ‪ ،‬ا اا احن‬
‫فات ‪ ،‬آنچه ته فد نودها را اا ‪-‬اب با ا ‪ -‬فد گهاهیس کده‪.‬‬
 ‫حقیقت پنجم‪ :‬حقیقت تاریخ‬

‫آنچه پیاابد‪ ‬به اا اژه هاه ‪ ،‬انحصد به فد ها بهد یسطنطنیه ا راایه‬

‫نیسی ‪ ،‬آنگهنه که یبد ذکد کدهد ایشیاب فد ک زاین ا نصدت ا یارا‬
‫گی اانی بیه اؤاناب را اژه هامیییده امییی ‪ ،‬اا تحقق این اژه ها را هر‬
‫تاریخناب هی یس‪ ،‬نن گهیس هر رازها ا اا ها ا مالها باوه ط یدبهاا‬
‫ادناها‪.‬‬
‫اسیاناناب هنهار پیداز ا ب ن با اینوه تع اهباب ا ااواناتشاب کستد‬
‫بهه‪:‬‬
‫اسییاناناب با اجهه ان بههب تع اه ا ناریز بههب ااوانات‪ ،‬هر‬ ‫‪‬‬
‫جنگ ب ر بد هبنناب پیداز ب ن ‪ ،‬به تهصیف گ اان از جنگ ب ر هی‬
‫کنی ‪:‬‬
‫َ َ َ ۡ َ َ َ ُ ُ َّ ُ َ ۡ َ َ ُ ۡ َ َّ َ َّ ُ ْ َّ َ َ َ َّ ُ ۡ َ ۡ ُ ُ َ‬
‫‪‬ووقد نصََّّكم ٱّلل ِحدر وأنتم أَِوة ُۖفٱققَا ٱّلل وعل م تشََّّكرو ‪١٢٣‬‬
‫[آل نداب‪ ]۱۲۱ :‬و بی گمان خداوند شما را در (جسن) بدر یارک کرد در‬
‫حالی که شنما ناتوان بودید‪ ،‬پس از خدا بررنننید‪ ،‬باشنند که نننپانگزارک‬
‫نمایید‪.‬‬
‫هر جنگ ینااه میپا ‪ ۱۲‬هزار ن دا اسییاناناب بد مپا هم کس‬ ‫‪‬‬
‫‪ ۹1‬هزار ن دا ادت اب پیداز ب ن ‪.‬‬
‫گاب بن ابهبی ‪ ‬با هش هزار ن د از مدبازاب یهدااب گهه ط‬ ‫‪‬‬
‫پانزه نبده یاعههاا ااپداتهرا مامان را هر هس کهبی ب اب اینوه یدبار‬
‫هزار ن د بهه ا هر نبده‬ ‫بیوس بخهره‪ ،‬ا مپا مامانیاب ح ای بص‬
‫فدا به ص ا بیس هزار ن د رمی ‪.‬‬
‫اساناناب هر نبده یاهمیه با ‪ ۱۲‬هزار ن د بد ‪ ۲۹1‬هزار ن د از مپا‬ ‫‪‬‬
‫میامیانیاب پیداز ب ن ا ااپداتهرا مامان را هر هس بوسدن ‪ ،‬ا بیشدد‬
‫فداان هاب ارتش مامان هر این نبده کشده ب ن ‪.‬‬
‫هر نبده نهاان میپا ‪ ۱1‬هزار ن د ا اساناناب بد مپا ‪ ۱61‬هزار‬ ‫‪‬‬
‫ن د ا مامانیاب پیداز ب ‪.‬‬
‫هر فد بهبدد مپا ‪ ۱1‬هزار ن د ا اساناناب بد مپا ‪ ۱61‬هزار‬ ‫‪‬‬
‫ن د ا مییامییانیاب پیداز بیی ا این نبده هشیی بار رخ هاه ب اب اینوه‬
‫اساناناب حد هر یو از این نبدهها ادحن بوس بهن ‪.‬‬
‫مپا ‪ ۱۴‬هزار ن د ا اساناناب هر نبده یداه تهانس مپا ‪۲11‬‬ ‫‪‬‬
‫هزار ن د ا راد را بوس هه ‪.‬‬
‫هر نبده ااها بدبا هر ان بس مپا هاازه هزار ن د ا اساناناب‬ ‫‪‬‬
‫تهانس ی مییپا ‪ ۱11‬هزار ن د ا غه هاا امییپانیای را بییوس ی هه ‪.‬‬
‫صی ی ها ا باوه هزارها اهره از این پیدازاها را هر تاریخناب ا بینیس‪ ،‬ا‬
‫آنچه ذکد کدهد گزی ا ان ک از تاریخ بزرگ امیییدد امییی !! بداهرانس‬
‫تاریخ را بخهانی ‪ .‬میهگن به آب گ ای که جز اا کسی اسدحق پدمدش‬
‫نیس ‪ ،‬هر تاریخ کد ا زاین‪ ،‬هیم هین اانن هین امدد‪ ،‬ا هیم ادهاب ا‬
‫یهداانان اانن یهدااناب امیییدد نخهاهی یاف ‪ .‬حد بیییوسییی ها یا‬
‫بغزشهای که اسیاناناب هر تاریخ ادحن ب ان پس از آب با ی رتتد‬
‫بدگهامدهان ‪ ،‬بیایی با هس کن از بدگههاا تاریخ را ارق بزنیس‪:‬‬
‫پس از افات رمیهل ا ‪ ‬بیبه جزید ا دبسداب ادت ب ن ‪،‬‬ ‫‪‬‬
‫اگد مییه بییهد ا ید رامییدا ا ینه‪ ،‬اوه‪ ،‬طائف‪ ،‬ا رامییداا هدد هر‬
‫بحدین‪ ،‬جدیاب ارت اه آنگهنه که اا تصیییهر ا کنن تنها هر رابطه با‬
‫ان زکات نبهه‪ ،‬بسییارا از ادهد بهطهر کا از امدد بدگشدن ‪ ،‬بدگ از‬
‫آب اسیاناناب را هر هینشیاب آزار هاهن ا تع اها نیز اساناناب را به ید‬
‫رمیییانی ن ‪ ،‬هر ایاب آبها اا که تع اهبیییاب کس نبهه اه اا پیاابدا‬
‫کدهن ‪ ،‬ک د هنها جاا بیبه جزید ا دبسداب را فدا گدف ا بدگ از‬
‫صییحابه نا اای ا اأیهس ب ی ن ‪ ،‬حال آبها هزاراب بار هبییهارتد از حال‬
‫ااداز ایا بهه‪ ،‬تیا جیای که بدگ از آبها به ابهبود صییی یق گ دن ‪ :‬اا‬
‫گای ها رمیییهل ا ‪ ،‬اا تهاب رایارای با هنها دبها را ن اریس‪ ،‬هر‬
‫گانهات بنشین ا هرب گانهات را ببن ا هر گانه به باهت اشغهل به تا‬
‫زاان که از هنیا ا راا‪ ،‬اینگهنه تصییهر ا کنن که تهاب ییاد ن ارن ‪ ،‬ااا‬
‫گ اان ابهبود صیی یق‪ ‬را اند بداا اسییاناناب یدار هاه‪ ،‬یهداان که‬
‫رهب بید غد اا زه که اگد اساناناب ااداز آب را تودار ا کدهن بد هنیا‬
‫حیاکنیی ا کدهن ‪ ،‬اا فداهه‪« :‬آیا هین نای بیییهه هر حاب که ان‬
‫زن اد » جناها بسییار بزرگ امی ‪« ...‬آیا هین نای بهه هرحاب که‬
‫ان زن اد به تنهای با آبها ا جنگس تا اینوه گدهنس زه بییهه ا از هنیا‬
‫بداد»‪...‬‬
‫ابهبود ص یق‪ ‬بدگام ا اساناناب نیز هندا اا بدگامدن ‪ ،‬ا آبمال‪،‬‬
‫میال جهاه ا ییاد ا ابارز بی ‪ ،‬ا جهاب با نهر پدارهگار از نه رابنای‬
‫یاف ا ک بیبه جزید دبسیداب از نه اسیاناب ب ن ‪ ،‬ا ابهبود ص یق‬
‫تصییینین گدف که آبرا دیمتدین تصییینیس تاریخ ا هانس!! ا آبهس‬
‫فدمییداهب ها ارتش از ا ینه بداا فد فارس ا راد!!! بییگ انگیزا اا‬
‫که اینیاب!!‪ ...‬هاب کهرو که تاز از ید جنگ هاگا ایدانگد گارج‬
‫ب با ها ااپداتهرا بزرگ که هنیا را ایاب گهه تقسیس کده بههن رابدا‬
‫ا بهه‪ ..‬ااا این اژه ا ابه ام ‪:‬‬
 ‫ص ٱل ۡ ُم ۡؤ ِمن َ‬
‫ِۡي ‪[ ٤٧‬ابداد‪.]۹۱/‬‬ ‫‪َ ‬و ََك َ َح ًّقا َعلَ ۡي َنا نَ ۡ ُ‬
‫و یارک دادن مؤمسان بر (عهدهک) ما بود‪.‬‬
‫ا گ اان هر این نبدهها پیدازاهای ب اب بییوسی نصیم اا ا کن‬
‫اندیدها آب تنوین ب اب عف ا اانی ب اب تدس ا ااهنه ا بهه!!‪..‬‬

‫برادران من‬
‫آیا هامداب ااه ابطهائف ان بس را بنی ای آیا گهان ای که رگهنه‬
‫ان بس به ‪ ۲1‬هاب کهرد تقسیییس ب ی که مییدانشییاب بهجاب هس افداه‬
‫بههن ! آیا اابسدگ ا گیان ا ننگ ا ار ا ذب را هی ی آیا حنای‬
‫ا هیهانگ ا فساه ا الاباب گدا را اشاه کدهی آیا هنزااب هنانن آب‬
‫هر اداکش ا ابدزاید ا مییینگیال ا اهریدیان ایاب یبای بدبد را هی ی‬
‫هی ی رگهنه زنا ا بداب گهارا ا غارت هر ایانشاب بای بهه پس از‬
‫آب ره رخ هاه هر میییالهاا ان هنه ریز هگدگهب ا ادحهل بییی ‪،‬‬
‫ریزا ببیه ید اعدز رخ هاه!! رگهنه ادها آا !! ید اده!!‬
‫بیخ ب ا بن یامین‪ ‬که ادهد را بهمها گ ا ا گهان ‪ ،‬آا بهه تا‬
‫تدبی کن ا آاهزش هه ا با صییبد ا بدهبارا جهاه کن ‪ ،‬آب اده ها ن د‬
‫ا بهه‪ ،‬ا ها ن د رهار ن د ا رهار ن د هزار ا ها هزار ا ه هزار‪ ،‬پس از‬
‫آب بیهدها فد ا بیهه ا امدد اندشد ا بهه ا هاب ادابطین تأمیس‬
‫ا ب هه‪ ،‬هابد با یهداانان هنچهب ادئوه‪...‬یهمف بن تاب ین ا ابهبود‬
‫بن ند ‪‬آب ها ن د آاهزش ا ههنی ا تدبیی ا کننی ا بییه جهییاه‬
‫ا پدهازن ‪ ،‬هابدشییاب ااد اه پی ا ا کن ‪ ،‬گید فداگید ا بییهه‪ ،‬ید مییهد‬
‫آفدیقا اساناب ا بهن !!‪ ...‬ارتش ‪ ۱11‬هزار ن دا آبها هر بنال ا ارتش‬
‫‪ 611‬هزار ن دا آبها هر جنهب به جهاه ا پدهازن ‪ ،‬این ارتش به ان بس‬
‫ا راه ا ببخنی را به اسیییاناناب آب هیار باز ا گدهان ا بیییاها را به‬
‫هلهاا اسییاناناب ان بس به اراغاب ا آاره ا اشییدکاب را گهار ا زبهب‬
‫ا مازه ا هر نبده «زالیه» ‪ ۱1‬هزار ن د از اساناناب یهدااب مپا ‪ 51‬هزار‬
‫ن دا غه هاا امیپانیای را بوس ا ههن ‪ ...‬آیا ی رت امدد را هر‬
‫کدهی آیا هانسیدی یهدااناب امیدد رگهنه بههن آیا فهنی ی بدیع‬
‫امدد رگهنه ام‬
‫ردا هار ا رایس آیا هامییداب فاسییطین را بیینی ای ‪ ،‬اید از‬ ‫‪‬‬
‫ابغال ‪ 61‬مابه ا نابی ا فدیاه ا کده آیا هامداب نُه حناها احشیانها‬
‫صایب ها به فاسطین را بنی ای آیا ا هانی آبها ‪ ۲11‬مال فاسطین را‬
‫بهابغال گهه هر آارهن ا بی ابنق س ‪ ۴۲‬مال هر ابغال آبها بهه آیا‬
‫گهانی ایی که آبها هر ید راز هر بی ابنق س ‪ ۱1‬هزار اسیییاناب را‬
‫بهید رمان ن ا تا زانهیشاب هر گهب اسانابها بهه‬
‫ااا هی ا گ ای با صایب ها ره کده !‬
‫تاریخشیاب هر تاریخ به اتناد رمیی ا هاب گهبگهار ا جنایدوارباب‬
‫میایط بی ‪ ،‬انسیابهای پا ا با ا یه ا یدآبگهاب ا ننازگهاب بنید‬
‫بههمی با تهک بد گ اا گهه ا بداا ر اا اا به جهاه پدهاگدن ا هر‬
‫این رامیدا از هیم مدزنش نهدامی ن ‪ ،‬یهداانان اانن ناه اب ین زنگ‬
‫ا بییهی نهراب ین احنهه‪ ،‬ا صییدح اب ین ایهب ‪-‬رحنهس ا ‪ -‬اشییداق‬
‫ادگ ا بهاهت بههن ا گ اان زن گ را به آب ها بخشی ‪ ،‬گهه را بداا‬
‫بهشیی ا آرامیییدن ا بهشیی گهه را بداا آبها ا آرامیی ‪ ،‬با گ ا‬
‫بدگهامیییدنی ا گ ا هس با آبها بهه‪ ،‬گ اان ا ا گهه را بداا آبها‬
‫احقق کده ا یاراباب هاه ا مپا گهه را زت بخشی ا بهتنهای هنها‬
‫گدا هاا صیایب را بیوس هاه‪ ،‬اال ابه اال ا ‪ ،‬راز حطین آا ا اا بع‬
‫حطین‪ ،‬رازگارا که تاریخ با ت این آب رابن ا تابنا ب ا بای تاریخ‬
‫به هب این رازها به گهه بباب ‪..‬‬
 ‫حقیقت ششم‪ :‬حقیقت واقع‬

‫که تحقق‬ ‫ردا فقط تاریخ را ارق ا زنیس آیا هر اای اا اهارها نیس‬
‫ا ا ابه را هاب ا کن‬
‫آرا‪ ،‬بهگ ا مهگن هی یس ا بنی د‪ ،‬کاف ام اای ااداز اا را با ره‬
‫مال یب اقایسه کنی ‪ ۹1 ،‬مال هر تاریخ اا ها ریزا بهبنار نن آی ‪.‬‬
‫بیه ننیازهاا هاگ اسیییاج نگا کنی ‪ ...‬ا بینی ننازگزاراب ا‬ ‫‪‬‬
‫گ ا گذاراب اسیاج ره کسیان هسیدن ا تع اهباب رق ر ام هر‬
‫گیذبیییده تع اه ان ک از ننازگزاراب را هر اسییید ا هی یس‪ ،‬ااا اکنهب‬
‫اساج اناه از ننازگزاراب ام که بیشدد آبها جهاناب ا کههکاب هسدن ‪،‬‬
‫آیا این گهه نهی ههن ا آین ا رابن این هین نیس‬
‫نگیاه بیه حل ا ند بین ازی ‪ .‬ایایهب ها اسیییاناب از هنهجا‬ ‫‪‬‬
‫راانها حداین بیییدی ین ا بیییهن ا هیمگا کعبه را گاب از طهاف ا‬
‫زائداب نخهاه هی ‪ ،‬آیا بییهق ادهاب ا زناب ا کهنسییاالب ا جهاناب بداا‬
‫حل ا ند را هی اا‬
‫نگاه به حداب ا مید اندشییار آب بین از‪ .‬هر ههها بص‬ ‫‪‬‬
‫ایدها هر هانشگا اصد تنها ید هانشدها هگدد باحداب اجهه هاب ‪،‬‬
‫رازها گذبی ‪ ،‬ااداز اگد ااره هانشیگا بها ا نینها پد از گهشبین‬
‫بیهاب را ببین هزاراب هگدد اسیییاناناب اؤان را گهاه یاف ‪ ،‬ااا اگد به‬
‫نینها گاب بیهاب نگا کن گهاه تدمی ‪.‬‬
‫به اندخابات اتحاهیهها ا هیگد اندخابات نگا کن‪ .‬آیا نن بین که‬ ‫‪‬‬
‫ادهد از کسان که ن اا امددگدای مد ا ههن حنای ا کنن ن ی ا‬
‫که رگهنه اسیاناناب ب اب اینوه بیناگد از افداه هابیده بابین بهادده‬
‫اینوه به اساناناب بههنشاب افدخار ا کنن از آبها حنای ا کنن ‪.‬‬
‫ننیایشیییگیا هیاا کدیاب را ببینیی ‪ .‬نن بینیی که پدفداشتدین‬ ‫‪‬‬
‫کدابهاا‪ ،‬کداب هاا امییدا ا بییاه تدین جناحها‪ ،‬جناحهاا فداش‬
‫کدابهاا امدا ‪ ،‬ا پدنشدتدین اندشارات‪ ،‬اندشارات امدا هسدن‬
‫آیا نن بینی که گدا هاا اخداف میام با رایودههاا اخداف‬ ‫‪‬‬
‫از بدگها امییدد هر بازاهاا میییامیی امیید اه ا کنن ‪ ،‬اگد ره آب را‬
‫هام ن ارن ‪ ،‬رهب ا هانن تهه ا ادهد ا جااعه امددگها ام ‪.‬‬
‫أحزاب میییوهالر را هیی یس کیه هر بدنیااههاا گهه طدحهاا‬ ‫‪‬‬
‫امدا را اطدح ا کن ‪.‬‬
‫بیانیدهیاا ربها را ا بینیس کیه بیییعبههای بداا اعاااههاا‬ ‫‪‬‬
‫امدا باز ا کن ‪.‬‬
‫آرایشگا هاا زنانه را ا بینیس که بخشهاا ایژ ا بانهاب احدبه‬ ‫‪‬‬
‫را ان ازا ا کنن ‪.‬‬
‫بدنیاایههاا تاهزیهن اا که یبد تنها از گهانن ها ا ریاصیییهها‬ ‫‪‬‬
‫صحب ا کده ااداز ایزباب اناا اساناب ا بهه‪.‬‬
‫هنها اینها را هی یس ا هر آین بیشدد گهاهیس هی ‪ ،‬بداهرد بیا ا تندکز‬
‫کن ا ای اب جهاب را نید بنگد‪.‬‬
‫آیا گبد پیدازا افغابها بد راسها را نشنی ا‬ ‫‪‬‬
 ‫َ‬ ‫ۡ ۡ‬ ‫ۡ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ َّ ۡ َ‬ ‫ۡ‬
‫ۡي و ِّللِ ٱۡل ۡم ُر مِن ق ۡحل َو ِم ُۢن َب ۡع ُ ۚۡد َو َي َۡ َمئِِ َيو َر ُ ٱل ُمؤم ُِنَ ‪٤‬‬ ‫‪ِِ ‬ف ِضَّعِ ِسن ِ‬
‫َ ۡ َ َّ َ ُ ۡ‬
‫َيل ُِف َّ ُ‬ ‫ٱلرح ُ‬ ‫يي َّ‬ ‫نصَّ َمن ي َ َشا ُ ۚ ُۖ َو ُه ََ ۡٱو َعي ُ‬ ‫َّ‬
‫ٱّللِۚۡ يَ ُ ُ‬ ‫َ ۡ‬
‫ٱّلل‬ ‫ِيم ‪ ٥‬وعد ٱّللُِۖ َّل‬ ‫ِ‬ ‫صَّ‬
‫ِن ِ‬
‫َ َۡ َ‬ ‫كََ‬ ‫َ‬
‫َ ۡ َ ُ َ َ َٰ َّ ۡ‬
‫اس َّل َيعل ُمَ ‪[ ٦‬ابداد‪ ] 5– ۹ :‬در (ظرف)‬ ‫َث ٱنلَّ ِ‬ ‫وعدهو ول ِ ن أ‬
‫چسند ننننال پیش از (این پیروزک) و بمند از این (پیروزک) فرمنان از آن‬
‫خدانننت‪ ،‬و در آن روز مؤمسان شننادمان خواهسد شنند به (نننیب) یارک‬
‫خنداوند‪ ،‬و (خداوند) هر که را بخواهد یارک میکسد‪ ،‬و او پیروزمسد مهربان‬
‫انننت‪.‬خداوند وعده داده انننت‪ ،‬خداوند هرگز وعدهک خویش را خالف‬
‫نمیکسد‪ ،‬و لیکن بیشرر مردم نمیدانسد‪.‬‬
‫اباها گناب کن راسها بهگاطد که هاا ناهنهار افغانسییداب بییوسیی‬
‫گهرهن ‪ ،‬باوه آب ها بیوس گهرهن رهب گ اان بوسدشاب هاه‪ ،‬ا به‬
‫قم ران بیی ن رهب گ اان آبها را به قم ران ‪ ،‬زاان که گ اان‬
‫هر ایاب افغابها انسابهای اانن که ا امدهارتد از که یاف ‪.‬‬
‫آیا ن ی ا رگهنه حوها تزارا رامییییه ا میییپس کنهنیسی ی هاا‬
‫باشهید جنههراهاا اساناب نشین را بن ت ‪ ۱11‬مال هر ابغال گهه‬
‫هابیدن ا ط این میالها بشی ت اسیاناناب را بونده ا هاهن ا ذب‬
‫ا کدهن ‪ ،‬تا جای که هابییدن نسییخها یدآب جدد بهه ا بد امییاس یانهب‬
‫افداها کیه هر گانه یدآب هابیییدن را ادازات ا کدهن ‪ ،‬ایناب به گ ا را‬
‫انود ا بیی ن ‪ ،‬ا با کسیی که بهگ ا ا رمییهبش ایناب هابیی ابارز‬
‫ا کدهن ‪..‬مییالها گذبیی ‪ ،‬بییم پشیی کده ا نهر گهربییی های ‪ ،‬ا‬
‫اا های که هنچناب اسییاناب اان بههن با هلهای ببدیز از ایناب‪ ،‬ا با‬
‫هم های با ا ه‪ ،‬ا با مدهای هنچناب هر حال مد این رباهتها ا‬
‫هالارادهاها را ریس زه‪ ..‬این هناب ا ا ابه ام ‪.‬‬
‫بداهر ان حد فداتد از آب‪:‬‬
‫به آادیوا نگا کن که هر ههها بییصیی ایدها تنها رن هزار‬ ‫‪‬‬
‫اسیاناب هر آب اجهه هاب ‪ ،‬ااداز هر این کشهر بیش از هش ایایهب‬
‫اسییاناب اجهه هاره!!‪ ۱‬هر ههها ه داه ایدها هی د که از گانهاا بعنهاب‬
‫اسید امد اه ا ب ا این گانه تنها اسد بهد بهه‪ ،‬ا پس از مالها‬
‫هابار به هناب بهد رفدس ا ه اسد هر آندا هی د!!‬
‫به اسیییاناناب هر غدب نگا کنی ‪ ..‬آیا از ا ارس آبها‪ ،‬از اداکز‬ ‫‪‬‬
‫امدا ‪ ،‬اطبه ات ا منینارها ا بدک هایشاب بنی ای‬
‫بداهرد آیا ا هان که هین امیدد از نمد رب ا مد اندشار‪،‬‬ ‫‪‬‬
‫هر ایاب هیگد اهیاب یوهتازا ا کن‬
‫آیا ا هان که ید ابمییای امییدا هر راز ها ایایهب ن د از‬ ‫‪‬‬
‫آب بازهی ا کنن که ید ایایهب از این تع اه تنها هر آادیوا هسدن‬
‫زیزاب ان آیا این فد ا نصدت ا زت ا تنوین نیس‬

‫‪ - ۱‬این آاار ادعاق به مال ‪ ۲11۱‬ایدها ام‬

 ‫حقیقت هفتم‪ :‬حقیقت دشمنان‬

‫زیزانس‪:‬‬
‫آیا ا هانی با ره کسان ا جنگی‬
‫آیا یهههیاب ا هسپینانانشاب نیسدن !‬
‫آیا هنابهای نیسدن که گ اان هر اهرهباب ا فداای ‪:‬‬
‫ُ ُ ْ‬ ‫َّ ُ َ‬ ‫ُ َ ۡ ََ‬
‫ت عل ۡي ِه ُم ٱَِوَّة ت ۡي َن َمَّا ِ ِقوَا‪[ ‬آل نداب‪ ]۱۱۲ :‬هر کجا یافره‬ ‫ُضبَّ‬
‫‪ِ ‬‬
‫شوند‪( ،‬مهر) ذلت و خوارک بر آنان زده شده انت ‪.‬‬
‫ا هر اهرهباب ا فداای ‪:‬‬
‫َ‬ ‫نَ‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ َ ُ َ ُ ۡ َ ً َّ‬
‫ِيعا إَِّل ِِف قرى ُّم َّص َنة أ ۡو مِن َو َرا ِۚ َُ ُدۚۚۡر ِۢ‪[ ‬ابحشد‪]۱۹/‬‬ ‫‪َّ‬ل يقَٰتِلَن م َج‬
‫آنها (یهود) هرگز دنرهجممی با شما نمیجسگسد جز در آبادیها (و دژهاک)‬
‫محکم یا از پشت دیوارها‪.‬‬
‫ا نیز ا فداای ‪:‬‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫َ‬
‫اس َٰ َ‬
‫ح َي ََٰأ‪[ ‬اببقدة‪ ]۴5/‬و هر آیسنه آنان را‬ ‫‪َ ‬و َّلَجَّ َد َّن ُه ۡم أ ۡح َر ََ َّ‬
‫ٱنلَّ ِ‬ ‫ِ‬
‫حریص ترین مردم ‪( -‬حری) حریص تر از مشننرکنان ‪ -‬بر زندگی خواهی‬
‫یافت‪.‬‬
‫این هسدن یهههیاب‪...‬‬
 ‫َ ُ ُ‬ ‫نتم نم ۡؤ ِمن َ‬ ‫َت َش َّ َۡهُ إ ُك ُ‬ ‫َ َ ۡ َ ۡ َ ُ ۡ َ َّ ُ َ َ ن َ َ ۡ‬
‫ِۡي ‪ ١٣‬قَٰتِلَه ۡم ُي َعِ ِۡب ُه ُم‬ ‫ِ‬ ‫‪‬تَتش ََّنه ۚۡم فٱّلل أحق أ‬
‫ِۡي ‪١٤‬‬
‫ۡ‬ ‫َ‬
‫ور ق َۡم نمؤ ِمن َ‬ ‫ۡ‬
‫ك ۡم َعل ۡيه ۡم َويَش ِف ُص ُد َ‬ ‫َ‬ ‫ُ ۡ َُ ۡ ۡ ََ ُ ۡ ُ‬
‫نص‬ ‫ي‬ ‫و‬ ‫ِم‬ ‫ه‬ ‫ي‬ ‫خ‬ ‫ي‬ ‫و‬ ‫م‬ ‫ِي‬
‫د‬ ‫ٱّلل َأيۡ‬
‫َّ ُ‬
‫َۡ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬
‫ِيم ‪ ١٥‬أم‬ ‫ِيم َحك ٌ‬ ‫ٱّلل َعل ٌ‬‫ٱّلل َ َ َٰ َمن ي َ َشََّّا ُ ۚ و َو َّ ُ‬
‫َب َّ ُ‬ ‫َو ُي ِۡهِ ۡ َغ ۡي َظ قُلَُبه ۡمو َو َي ُت ُ‬
‫ِِ‬
‫ُ ۡ َ َ ۡ َ َّ ُ ْ‬ ‫ۡ ُ ۡ َ ُ ۡ َ ُ ْ َ َ َّ َ ۡ َ َّ ُ َّ َ َ َٰ َ ُ ْ‬
‫خِوا مِن‬ ‫سََََّّّتم أ قككَا ولمَّا يعل ِم ٱّلل ٱَِين َهدوا مِن م ولم يت ِ‬ ‫َح ِ‬
‫َ ُ َ‬
‫ۡي ُۢ ِ َما ق ۡع َملَ ‪١٦‬‬ ‫ٱّلل َخح ُ‬ ‫جَّة ۚۡ َو َّ ُ‬ ‫ََلِۦ َو ََّل ٱل ۡ ُم ۡؤ ِمن َ‬
‫ِۡي َو ِِل َ‬ ‫ِ‬ ‫ََّّ‬
‫سَّ‬‫ٱّللِ َو ََّل َر ُ‬
‫َّ‬ ‫ُ‬
‫ِ‬ ‫دو ِ‬
‫[ابدهبة‪ ] ۱6- ۱۱ :‬آیا از آنها می ترنید؟م پس خداوند نزاوارتر انت که از‬
‫او بررنید‪ ،‬اگرایمان دارید‪ .‬با آنها بجسگید‪ ,‬تا خداوند با دنران شما عذابشان‬
‫کسد‪ ،‬و آنان را رنننوا نننازد‪ ،‬وشننما را بر آنها پیروزک دهد‪ ،‬ونننیسگ گروه‬
‫مؤمسان را ش ا میبخشد وخشم دلهایشان را از میان میبرد‪ ،‬وخداوند توبهک‬
‫هرکس را بخواهد می پذیرد‪ ,‬وخداوند داناک حکیم انت‬
‫اگد هنها یهههیاب ا هنها اه زاین با هس بابن ‪:‬‬
‫آیا بنا از آبها ا کمدتشاب ا احزابشاب ا گدا هایشاب ا تدمی‬ ‫‪‬‬
‫آیا گ اان آبها ا اامال آبها را اینگهنه گطاب نوده ام که‪:‬‬
‫ِۡي ‪١٩‬‬ ‫ت َوأَ َّ ٱ َّ َ‬
‫ّلل َم َع ٱل ۡ ُم ۡؤ ِمن َ‬ ‫َ َ ُ ۡ َ َ ُ ۡ َُ ُ ۡ َ ۡ َ َۡ َ َُ ۡ‬
‫‪‬وون قي َِن عن م ف ِئت م ش ا ولَ كَث‬
‫[ان ال‪ ]۱۴/‬و گروه شنما هر چسد زیاد باشند‪ ،‬شما را بینیاز نخواهد کرد‪,‬‬
‫(زیرا) که خداوند با مؤمسان انت‪.‬‬
‫آیا از ااوانات آبها ا تدمی اگد گ اان نن فداای ‪:‬‬ ‫‪‬‬
‫ُ َّ َ َ َ ُ ْ َ ُ ۡ َ ُ َ َ ُ َ ُ َ َ َٰ َ َ َّ َ َ ۡ َ ۡ َ ُ‬
‫‪‬قل و َِّلِين كوروا سَََّّّتيلحَ وتحۡشرون إَِل َهنمُۖ وبِئس ٱل ِمهاد ‪١٢‬‬
‫[آل نداب‪ ]۱۲/‬به کسننانی که کافر شنندند بگو‪« :‬بزودک مغلوب خواهید‬
‫شند‪ ،‬و (ننپس در قیامت) به ننوک جهسم‪ ،‬محشنور می شوید‪ ،‬و چه بد‬
‫جایگاهی انت‪.‬‬
‫اگد گ اان‬ ‫آیا از ق ا گده ا تهاب جسن آبها ا هدامی‬ ‫‪‬‬
‫ن داهه ام ‪:‬‬
 ‫َ َّ‬ ‫َ‬ ‫َ َ ۡ َّ‬ ‫َّ ۡ َ َ‬ ‫َ ُُ‬
‫‪‬ل ُه ۡم قلَب َّل َيوق ُهَ ِ َهََّّا َول ُه ۡم أع ُۡي َّل ُیب ُۡصََ ُرون ِ َهََّّا َول ُه ۡم َ ۚاَا َّل‬
‫َ‬
‫َ ۡ َ ُ َ َ ُ ْ َ أ َ َ ۡ َ ۡ َ َٰ َ ۡ ُ ۡ َ َ ن ُ ْ َ أ َ ُ ُ ۡ َ َٰ ُ َ‬
‫يسَََّّّمعَ ِهَّا ۚۡ أولئِك كٱۡلن ِم ل هم أضَََّّّل ۚۡ أولئِك هم ٱوفوِلَ ‪١٧٩‬‬
‫[األ داف‪ ]۱۱۴ :‬آنها دلهایی دارند که با آن نمیفهمسد و چشمانی دارند که‬
‫بنا آن نمیبیسسد‪ ،‬و گوشهایی دارند که با آن نمیشننسوند‪ ،‬آنان مانسد چهار‬
‫پایانسد‪ ،‬بلکه ایسان گمراه ترند‪ ،‬ایسان همان غافالنسد‪.‬‬
‫اک مسلمانان‪:‬‬
‫آیا بینا تصیهر ا کنی آبها هنیشیه پیداز ب ان ا گاه بوس ا‬
‫ذب را تددبه نوده ان‬
‫آادیواا اغدار را هی یس رگهنه با فدیاه ا نابه ا نهه ا پنل هزار‬ ‫‪‬‬
‫کشیده از ایدناا که بد راا نقشه هی نن بهه قم نشین کده! اشابه‬
‫آب را بداا بار هاد ا مهد هر مهااب ا ببناب هی یس‪.‬‬
‫هی یس رگهنه پایگا هاا هسدها «ردنهب » رامیه ان دد ب ا‬ ‫‪‬‬
‫هزاراب هودار از زاینهاا رامیه را آبهه ا کن ‪.‬‬
‫اهبیید «رانچد» را هی یس که ا گ دن با بههمیی آارهب آب به کنال‬
‫َ َُۡ‬
‫اطاق رمیی ان «پا ا انز امی گ اان از بد آبها» ‪َ ‬وظ َّن أهل َها‬
‫َ َ َّ‬ ‫َ َّ ُ ۡ َ ُ َ َ َ ۡ َ َ َ َٰ َ َ ۡ ُ َ َ ۡ ً َ ۡ َ َ َ َ ۡ‬
‫ج َعل َ َٰ َها َح ِصَََّّّيدا كأ و ۡم‬ ‫قَّدِرو عليها تعىها أمرنا ِلا أو نهارا ف‬ ‫تنهم َٰ‬
‫َ‬ ‫َّ‬ ‫ََ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ َ َُ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫َۡ‬
‫ت و ِق َۡم َيتوك ُرو ‪[ ٢٤‬یهنس‪ ]۲۹ :‬و‬ ‫قي َن ِٱۡلم ِس ك َٰل ِك نو ِصََّّل ٱ ي َٰ ِ‬
‫اه آن گمان کردند که خود بر آن چیرهاند‪( ،‬نا گهان) فرمان ما در شننب یا‬
‫روزک فرا رننند‪ ،‬و آنچسان آن (کشننرزار) را درو کسیم که گوک دیروز هرگز‬
‫(کشننرزارک) نیوده انننت این گونه آیات (خود) را براک گروهی که می‬
‫اندیشسد به ت ی بیان میکسیم‪.‬‬
‫این اهبید تنها بع از رن هانیه از باید آب بطهر کاا ا پیش رشس‬
‫هنه ان دد ب تا به حسدتشاب بی زای ‪.‬‬
 ‫آیا ی رت گ اان بد آبها را ن ی ا که هنهباب را بهزانه هرآاره‪:‬‬
‫میا را هی یس که بهدا را تنها هر ها ما غدق کده!!‪ ..‬بهد‬ ‫‪‬‬
‫نیهااربیانز آادیوا هر اا اه ‪ ۱۴۴6‬ایدها‬
‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫‪َ ‬ف َو َت ۡ َنا َت ۡ َو َٰ َب َّ‬
‫ٱلس َما ِۚ ِ َما ۚ نمن َه ِمر ‪َ ١١‬وفج ۡرنا ٱۡلۡرض ع ُيَنا فٱّلََق ٱل َما ُ ۚ‬
‫َّ‬
‫ََ َۡ َۡ ُ‬
‫أ أمر قد قد َِر ‪[ ١٢‬ابقند‪ ]۱۲ – ۱۱ /‬آنگاه درهاک آنننمان را با آبی‬
‫(فراوان و) فروریزنده گشنودیم واز زمین چشنمههاک جوشاندیم (وجارک‬
‫نمودیم) پس این (دو) آب (آننمان وزمین) براک امرک که مقدر شنده بود‬
‫باهم در آمیخرسد‬
‫هیی یس که‬ ‫طهفیاب بدف ا کهال را هر بیییهد ای رب نیهیهر‬ ‫‪‬‬
‫رگهنه گیابابها را تعطی ا اابینها را هر بدفها غدق کده!!‬
‫طهفابهای را هی یس که اابینهاا بزرگ را به پش باد گانهها‬ ‫‪‬‬
‫ا ان اگ ‪.‬‬
‫تن باه اسیدندا را هی یس که انسابها را اانن تنها نخ ان اگده‬ ‫‪‬‬
‫بهه ا هرگداب جنگ را از ریشه ا کن ‪ ،‬ا زن گ را احه ا ننهه‪ ،‬هنها‬
‫اینها را هی یس ااا ن ی یس کس از آب پن ا بدت بگیده‪.‬‬

‫آیا این جاممه را از درون دیدهاید؟‬

‫جااعهاا از هس گسییخده ا فدااایه‪ ،‬که پسد هر آب رگنه کده ا ابای‬
‫از رمیهای ن اره ا بد اماس ههاا ن سش ی د بد ا هاره ا بههاتش بد‬
‫آب میطد یافده ا نابههش ا کن ‪.‬‬
‫ها با ان به این آاارها نگا کنی تا حال نهجهاناب آادیوای که به من‬
‫‪ ۱۱‬میابگ ندمیی ان ا اندمار ا راه تا ه میال هیگد میواب کشهر را‬
‫بههم بگیدن هریابی ‪:‬‬
‫‪ 66‬هرصی از این نهجهاناب ادتوم زنا بی ان ا این آاارها هر‬ ‫‪‬‬
‫بییهدها به ‪ ۱1‬هرصیی ا هر رامییداها به ‪ ۱۱‬هرصیی ا رمیی ‪ .‬یعن هر‬
‫پا تدین ا مابستدین انطقها آادیوا ‪ ۱۱‬هرص زنا اجهه هاره‪ ،‬آبهس هر‬
‫مین کندد از ‪ ۱۱‬مال!! اگد بخهاهیس باالا من ‪ ۱۱‬مال را هر نمد بگیدیس‬
‫این آاارها به ‪ ۴1‬هرص ا رم ‪.‬‬
‫‪ ۱61‬اهره حاااگ ب اب ازهااج هر ایاب هگدداب زید ‪ ۱۱‬مال‪ ،‬ا‬ ‫‪‬‬
‫آاار اایع گیا بیشتد از آب ام بخاطد اندشار مقط جنین هر آادیوا‪.‬‬
‫‪ ۲۹‬هرص از گانهاه هاا آادیوای از نعن پ ر احداد هسدن ‪،‬‬ ‫‪‬‬
‫ییا انیویه ااهر بخاطد رابطها جنسییی با ادههاا زیاه نن هان پ ر بچه‬
‫کیس ا یا بخاطد طدق‪.‬‬
‫‪ ۹1‬هرصی از نهجهاناب تددبها امد اه از اهاه اخ ر را هارن !!‬ ‫‪‬‬
‫ااا هر رابطه با اشیییدابات ابو هدره هب ا گهاه بگه‪...‬آاارها یاب‬
‫بنارش نیس ‪...‬‬
‫از میییال ‪ ۱۴۴۱‬تا ‪ ۱۴۴۴‬ایدها تنها هر د ید میییال آاار‬ ‫‪‬‬
‫جنای ها هر بهد هاالس آادیوا ‪ ۱1‬هرص افزایش یافده ام ‪.‬‬
‫میییهاین میییبیم ادگ هر اییاب نهجهاناب ا جهاناب آادیوای‬ ‫‪‬‬
‫گههکشی امی !! یعن مهاین مبم ادگ جهاناب ا نهجهاناب آادیوای‬
‫گههکش ام ‪ ،‬هناب جهانان که یدار ام هر آین آادیوا را ا یدی‬
‫کنن ‪ ..‬آاار گههکش تنها هر آادیوا ماالنه ‪ ۱۲111‬ن د ام ‪.‬‬
‫از هد ه جهاب آادیوای ید ن د اعداه به یناربازا ام ‪...‬‬ ‫‪‬‬
‫این امییی أا یییاع آادیویا از هاگ !! این امییی آادیوای که از آب‬
‫ا تدمیس‪.‬‬
‫بداهر ا هام اینان ان‬
‫آیا هر پیدازا گهه بد این جنا تدهی هارا‬
‫آیا هر پیدازا گهه بد گداه که بیشدد مدبازانش زناکار ا هندنسگدا‬
‫هسدن تدهی هارا‬
‫آیا هر پیدازا بد گداه که شییق اشییدابات ابو ا انودات ا رذای‬
‫اگدی هر هبشاب جاا گدفده بد هارا‬
‫هسم دد هر ر رمی ب به گ ا‪:‬‬
‫ُ َۡ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ َ ُ َّ َّ َ َ َ ن ُ َّ َ َ‬
‫ِين كو ُروا ِِف ٱح ِ َََّٰٰ ِد ‪ ١٩٦‬متَٰع قل ِيَّل ث َّم مأ َوى َٰ ُه ۡم‬ ‫‪َّ‬ل ييرنَّك ققلَّ ٱَ‬
‫ُ‬ ‫ۡ‬ ‫ۡ‬ ‫َ َّ‬
‫َ َهن ُمُۖ َوبِئ َس ٱل ِم َهََّّاد ‪ [ ١٩٧‬نداب‪ ]۱۴۱- ۱۴5 :‬رفنت و آمند کنافران‬
‫درشنهرها‪ ،‬تو را ن رییدم ( این) مراع ناچیزک اننت‪ ،‬پس جایگاهشان دوزخ‬
‫انت‪ ،‬و چه بد جایگاهی انت‪.‬‬
‫َ‬
‫ج ُيو ‪[ ٥٩‬األن ال‪]6۴ /‬‬ ‫َ َ َ ۡ َ َ َّ َّ َ َ َ ُ ْ َ َ ُ َّ ُ ۡ ُ ۡ‬
‫َ‬ ‫ْ‬
‫‪‬وَّل ِسَََّّّ ٱَِين كوروا سََّّحق َۚۡا إِنهم َّل يع ِ‬
‫وکسانی که کافر شدند‪ ,‬نپسدارند که پیشی گرفره اند آنها هرگز ما را ناتوان‬
‫نخواهسد کرد‪.‬‬
 ‫حقیقت هشتم‪ :‬نصرت و یاری اهلل در دشوارترین لحظات تالش و‬
‫کوشش و مجاهدت میآید‪.‬‬

‫بداهرا که تصهر کده اا نصدت ا یارا گ اان به تأگید افداه ام ‪:‬‬

‫بی اب که نصیییدت ابه هر هبیییهارتدین بحمات اداه ت ا آی ‪ .‬آیا‬
‫ٱلر ُس ُل َو َظ ننَا ْ َت َّن ُه ۡم قَدۡ‬ ‫َّت إ ََا ۡ‬
‫ٱس َت ۡ َس ن‬ ‫َ َّ‬
‫نشنی اا که گ اان ا فداای ‪ :‬ح أ ِ‬
‫ِ َمن َّ َّ َشَّا ُ ۚ َو ََّل يُ َر ند َأۡ ُس َنا َعن ۡٱو َق َۡ ِم ٱل ۡ ُم ۡجرم َ‬
‫ِۡي‬ ‫ُك ِِ َُا ْ ََا َ ۚ ُه ۡم نَ ۡ ُ‬
‫صَّنَا َف ُن ِ َ‬
‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ُۖ‬
‫‪[ ١١٠‬یهمیف‪( ]۱۱1 /‬کافران پیونره به انکار خود ادامه دادند) تا آنگاه که‬
‫پیامیران (از قومشان) ناامید شدند‪ ،‬و (مردم) پسداشرسد که به آنها دروغ گ ره‬
‫شنده اننت‪( ،‬در این هسگام) یارک ما به نراغشان آمد‪ ،‬پس هر کس را که‬
‫خوانریم نجات یافت‪ ،‬و عذاب ما از قوم گسهکار را باز نخواهد گشت‪.‬‬
‫هرم هر بحمهاا که هنه ‪ -‬پیاابداب ا پیداانشاب‪ -‬تصهر ا کدهن که‬
‫ظاس ا میدس ا بید ا رااگدهان به ااج گهه رمییی ا هنه ریز تناد‬
‫بیی ا آزار ه هتگداب بیی ت یافده ااا آبها بد اصییهل گهه هاب ی د‬
‫هسدن هر ایندام که «یارا اا به مداغشاب آا »‪.‬‬
‫به این فداهه ا گ اان هی کن‪:‬‬
‫ۡ ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ َ‬ ‫َّ‬ ‫ُ‬ ‫ۡ‬
‫َ ۡ َ ۡ ُ ۡ َ َ ۡ ُ ُ ْ ۡ َ َّ َ َ َ َّ َ ُ َّ َ‬
‫ۡ‬
‫سََّّ َۡتم أ عدخلَا ٱَنة ولما يأع ِ م مثل ٱَِين خلَا مِن قحل ِ مى‬ ‫‪‬أم ح ِ‬
‫َّتَ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ َّ ۡ ُ ُ ۡ َ َ ُ َ َّ َّ ُ َ ُ ۡ ُ ْ َ َّ َ ُ َ َّ ُ ُ َ َّ َ َ َ ُ ْ‬
‫َّت يقَل ٱلرسَل وٱَِين ۚامنَا معهو م َٰ‬ ‫مستهم ٱحأسا ۚ وٱلَّضا ۚ وزل ِيلَا ح َٰ‬
‫َ ۡ ُ َّ َ َ َّ َ ۡ َ َّ َ‬
‫صََّّ ٱّللِ ق ِري ‪[ ٢١٤‬اببقدة‪ ]۲۱۹ /‬آیا گمان کردهاید که‬ ‫نصََّّ ٱّللِو تَّل إ ِ ن‬
‫داخ بهشنت می شنوید و حال آنکه هسوز بر (نر) شما نیامده انت‪ ،‬مانسد‬
‫آنچه که بر (نر) پیشیسیان شما آمد؟ نخری و زیان به آنها رنید‪ ،‬و (آنچسان)‬
‫تکان خوردند تا که پیامیر و کسانی که با او ایمان آورده بودند‪ ،‬گ رسد‪«:‬یارک‬
‫خدا کی خواهد بود؟» آگاه باشید که یارک خدا نزدیک انت‪.‬‬
‫هرمی ی هر بحمهاا که صیییبد به آگد رمیییی ‪ ،‬هر این بحمه گ اان‬
‫ا گهی ‪« :‬آگا بابی که یارا گ ا نزهید ام »‪.‬‬
‫آیا هر مییدت پیاابد‪ ‬ان یشه نوده اا که ب ی تدین ابددا اؤاناب هر‬
‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ۡ‬
‫غزا ا احزاب بهه که گ اان هر اصیییف آب ‪‬إَِ ََا ُ ۚوكم مِن ف َۡق ِ ۡم‬
‫ۡ ُ ُ ُ َۡ َ َ َ َ ُ ن َ‬ ‫ۡ َ ۡ َ َٰ ُ َ َ َ َ‬ ‫ُ ۡ ۡ َ َ‬ ‫َ ۡ َۡ ََ‬
‫َ ر و ق ظن َ‬
‫ِ‬ ‫ا‬ ‫ن‬ ‫ٱۡل‬ ‫َب‬ ‫ل‬ ‫ق‬ ‫ٱو‬ ‫ت‬
‫ِ‬ ‫ي‬ ‫ل‬ ‫ب‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫ٱۡل‬ ‫ت‬‫ِ‬ ‫اغ‬‫ز‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫م‬ ‫ِن‬
‫م‬ ‫ل‬ ‫ومِن أسَّو‬
‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬
‫َ ُۡ َ ۡ‬ ‫َُ‬ ‫َّ ن ُ َ‬
‫َل ٱل ُمؤم ُِنَ َو ُزل ِيلَا زِل َياَّل شَََّّّدِيَّدا ‪١١‬‬ ‫َِّٱّللِ ٱوظنَنََّّا ‪ ١٠‬هنَّ ِالََّّك ٱبت ِ‬
‫[األحزاب‪ ] ۱۱- ۱1 :‬هسگامی که آنها ( دشمسان) از (نمت) با ک (شهر)‬
‫شنما و از (نمت) پایین (شهر) تان به نوک شما آمدند (و شما را محاصره‬
‫کردند) و زمانی را که چشننمها (از شنندت وحشننت) خیره شنند‪ ،‬و دلها به‬
‫حسجره ها رنید‪ ،‬و گمان هاک گوناگونی به خدا میبردید‪.‬‬
‫آندا بهه که اؤاناب آزاایش ب ن ا به مخد تواب گهرهن ‪.‬‬
‫آییا نی یی ا که پس از غزا ا احزاب‪ ،‬اسیییاناناب فدهحات پ هر پ‬
‫هابیدن بع از آب بحمات میخ ا هبهار‪ ،‬صا ح یبیه آا ‪ ،‬ا بع از‬
‫آب فد اوه‪ ،‬ا مپس فد طائف ا مپس فد ک جزید ابعدب‪..‬‬
‫اد ا بوهه پس از اد ا بوه هیگد‪ ،‬ا رازهاا پیدازا ا باها‬
‫ا تنوین‪...‬‬
 ‫حقیقت نهم‪ :‬خداوند بخاطر عجلهی بندگان عجله نمیکند‬

‫بداهرا که تصهر ا کن نصدت ا یارا گ ا به تأگید افداه ‪:‬‬

‫ب اب که اهب هر بدابد گ اان ایدضیا ا کن که انسییاب دهل نباب ‪ ،‬ا‬
‫حونی گ اان بد این امییی که احباب ا گاصیییاب ا بن گاب گهه را‬
‫ا آزایایی ‪ ،‬ا نصیییدت ا ییارا گ اان اید ا آی که گ اان گید ا‬
‫صدح اؤاناب را هر نصدت ا یارا ببین نه هر اندمار نصدت‪..‬‬
‫اایاد بخارا از گباب بن ارت ‪ ‬راای ا کن که ایشیییاب فداههن ‪:‬‬
‫رازا از رازها هر حاب که پیاابد‪ ‬هر میایها کعبه نشسده بهه گ ا‬
‫ایشیییاب رفدییه ا د کدهیس‪ :‬آیییا از گی ا بداا اییا نصیییدت ا یییارا‬
‫نن گهاه آیا بدایناب ه ا نن کن هرهها بییی ت یافده ا آزارها زیاه‬
‫ب ‪...‬بدق‪ ،‬مهزان ب‪ ،‬گ ه کدهب‪ ،‬ا به هار آایخدن ا ‪ ...‬ایشاب فداههن ‪:‬‬
‫«پیش از شننما اقوامی بودند که گوشننتهاک بدن آنها با شننانههاک آهسی از‬
‫بدن جدا میشند و فق انرخوان و رگ می ماند باز هم موجب برگشرن از‬
‫دین و عقیده شان نمیشد نوگسد بخدا‪ ،‬که اهلل دیسش را پیروز میگرداند و‬
‫گسررش میدهد تا جایی که نوارک از صسماء به حضرموت برود و از هی‬
‫جز اهلل نررند»‪.‬‬
‫مبحاب ا ‪ ....‬داه ا کنی !! بع از این هنه بونده هر اوه‪ ،‬آیا گباب‬
‫داه ا کده !!‬
 ‫اییال ا هارای ‪ ،‬تد‬
‫باییه‪ ...‬هنهز ریزهییاا هیگدا اجهه هاره تد‬
‫گانهاه ‪ ،‬تد بهد ا هیار‪...‬‬
‫نبده ا ابارز ‪...‬‬
‫جهاه ا بهات‪..‬‬
‫پس از آب‪ ....‬نصدت ابه ا آی‬
‫هر زاان که گ اان تعیین ننهه هر زاان که اخاهق هبش ا گهاه ‪.‬‬
 ‫حقیقت دهم‪ :‬اجر و پاداش مرتبط به پیروزی نیست؛ بلکه مرتبط به‬
‫عمل است‬

‫بداهرا که تصهر ا کن پیدازا به تأگید افداه ‪:‬‬

‫ب اب که اجد ا پاهاش انسییابها به پیدازا ادتبط نیس ی به ناوده اا‬
‫ارتبا هاره‪...‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ۡ‬ ‫‪َ ‬م ۡن َع ِمَّ َل ََََّّّٰل ِ َّا مِن َكر أ ۡو أ َٰ‬
‫َ‬
‫نَث َو ُه ََ ُمؤمِن فل ُن ۡ يِتَ َّن ُهو َح َي ََٰة َطي ِ َحة ُۖ‬ ‫َ‬
‫َ َ َ ۡ َ َّ ُ ۡ َ ۡ َ ُ َ ۡ َ َ َ ُ ْ َ ۡ َ ُ َ‬
‫ونلج ِيينهم أَرهم ِأحس ِن ما َكنَا يعملَ ‪[ ٩٧‬ابنح ‪ ]۴۱ /‬هر کسی که‬
‫کار شایسرهاک انجام دهد‪( ،‬خواه) مرد باشد یا زن‪ ،‬در حالی که مؤمن انت‪،‬‬
‫او را به حیاتی پاو زنده میداریم‪ ،‬و مسلماا پاداششان را به (حسب) بهررین‬
‫اعمالی که انجام میدادند به آنها میدهیم‪.‬‬
‫ب اب‪ ...‬هدرق ر کار نید انداد هه به هناب ان از اجد ا پاهاش کسم‬
‫ا کن ‪...‬‬
‫هدرق ر تدش کن ‪ ...‬پاهاب کاا تد گهاه ب ‪.‬‬
‫اگد ره ته نصییدت ا یارا ابه ا پیدازا را بهرشییس نبین ‪ ،‬فدزن اب ا‬
‫هامداب ا نزهیوان گهاهن هی ‪.‬‬
‫ا ب اب که اجد انسیاب تبا ا بیهه اگد یقین به نصدت ابه را از هم‬
‫هه ‪.‬‬
‫ب اب هیم بد ا بائبهاا‬ ‫ا نصدت ابه ا پیدازا جز با یقین گاب‬
‫نن آی ‪:‬‬
‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ٱدلن َيا َوٱ خ َِرة ِ فل َي ۡم ُدد ب ِ َسََّّ َح إَِل‬
‫ٱّلل ِف ن‬
‫نصََّّهُ ُ‬‫‪َ ‬من َك َيظ نن أ ون يَ ُ َ‬
‫ِ‬
‫ُ‬ ‫ُ َّ ۡ َ ۡ َ ۡ َ ۡ َ ُ ۡ َ ۡ ُ ۡ َ َّ َ‬
‫َِّ ك ۡيََّّ ُدهُو َمَّا يَ ِييظ ‪[ ١٥‬ابحل‪/‬‬ ‫َّ‬
‫ٱلسَََّّّ َمَّا ِۚ ثم ِلق ع فلينظر هََّّل يَِّه‬
‫‪]۱6‬کسننی که گمان میکسد خداوند او ( پیامیر) را در دنیا و آخرت یارک‬
‫نخواهد کرد‪( ،‬و بدین خا)ر ع ننیانی انننت) پس ریسننمانی به نننقف‬
‫(خانه اش) بیاویزید (و خود را حلق آویز کسد) ننپس آن را قطع کسد‪ ،‬آنگاه‬
‫بسگرد آیا (این) تدبیرش خشم او را از میان خواهد برد ؟م‬
‫صییحابه را هی ا که هر غزا ا احزاب از هیم ریزا احسییاس اانی‬
‫ن ابییدن رگهنه احاصیید ب ی بههن هرم ی هر آب زااب اژه های‬
‫اافهق گیال ا تصیهر از پیاابد‪ ‬ا بینهن ا آب را تص یق ا کنن ا به‬
‫آب ایناب ا آارن ‪ .‬به این هامییداب تهجه کن‪« :‬بدا بن ازب‪ ‬ا گهی ‪:‬‬
‫رمهل ا ‪ ‬هنگاد کن ب گن ق اید ‪-‬کانگ را‪ -‬به منگ زه فداهه‪« :‬اهلل‬
‫اکیر کلیدهاک شنام به من داده شد و از هم اکسون به کاخهاک نرخش نگاه‬
‫میکسم‪ ،‬براک بار دوم ‪-‬با کلسن‪ -‬به نننسن زد و فرمود‪ :‬اهلل اکیر‪ ،‬فارس به‬
‫من داده شند‪ ،‬و بهخدا نوگسد من از هماکسون کاخ مدائن را میبیسم‪ ،‬نپس‬
‫براک بار نوم به نسن ضربه زد و فرمود‪ :‬بسم اهلل باقیماندهک نسن شکسره‬
‫شنند‪ ،‬ایشننان فرمودند‪ :‬اهلل اکیر‪ ،‬کلیدهاک یمن به من داده شنند‪ ،‬و از همین‬
‫جایی که هسرم درهاک صسما را میبیسم»‪.‬‬
‫هرمی زاان که صحابه احاصد هسدن به اژه ا فد باد ا فارس ا‬
‫ینن گهش ا ههن ‪ ،‬آب را از راا یقی تصی ی یق ا کنن گهیا هندا با‬
‫رمهل ا ‪ ‬آبرا ا بینن ‪.‬‬
‫ا بههنین مبم نصدت ا یارا ابه ا پیدازا آا ا احقق ب ‪.‬‬
 ‫ای مؤمنان!!‬

‫شما برتر هسرید‬

‫زیزانس‪:‬‬
‫ها بیه این آییها دیم – ا هنها آیات گ ا دیم امییی ‪ -‬هی‬
‫کنی ‪ ،‬آیهاا که گند از گنلها گ اا اناب ا بخشش از مها پدارهگار‬
‫رحناب ام ‪:‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬
‫نت ُم ٱۡل ۡعل َۡ َ إ ك ُ‬
‫نتم نم ۡؤ ِمن َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬
‫َتَّ َي ُنََّا َوأ ُ‬
‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ َ‬
‫ِۡي ‪[ ١٣٩‬آل‬ ‫ِ‬ ‫‪َ ‬وَّل عَّ ِهَّ ُنََّا َوَّل‬
‫نداب‪ ]۱۱۴/‬و ننست نشوید و اندوهگین نگردید‪ ،‬و شما برتر هسرید اگر‬
‫مؤمن باشید‪.‬‬
‫ام‬
‫اا اساناناب‪ :‬آیا ا هانی این آیه ک نازل ب‬
‫بع از غزا ا اح !!‪ ....‬بع از بوس !!‬
‫ردا‬
‫بداا اینوه اؤاناب ب انن زت ا بدتدا با ید بوس ادحاهاا تح‬
‫تیأهید یدار نن گیدن ‪ ،‬ا ادتبط به پیداهاا ین ا تنوین که اشیییاه‬
‫ا بیهه نیسدن ‪ ...‬ا بداا اینوه اؤاناب ب انن که حال هاراب هائنا یوساب‬
‫نیس ‪ ،‬ا تاریخ ا ردگ ‪ ،‬اینها هار اا هارن ا آبها هار اا هیگد‪ ،‬ااا‬
‫هار ا اگید ‪-‬اب با ا ‪ -‬از آب اؤاناب ام ‪.‬‬
‫اا اؤاناب ا بن گاب گ اان ‪:‬‬
‫که هیم اعبهها‬ ‫بیینا بدتد هسییدی رهب گ اا بیینا ا امی‬ ‫‪‬‬
‫بهحق یاب پدمدش نیس اگد اا‪:‬‬
‫َۡ‬ ‫َّ َ َ َ َ‬
‫َّ ُ َ َ‬
‫ت وَّل ِِف ٱۡل ِ‬
‫ۡرض إِنهو َك‬ ‫ج َيهُو مِن َ ۡ‬
‫ۡي ۚ ِِف ٱلسَََّّّمَٰو َٰ ِ‬
‫َ َ َ َ َّ ُ ۡ‬
‫‪‬ومَّا َك ٱّلل ِِلُع ِ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫عل ِيما قدِيرا ‪[ ٤٤‬فاطد‪ ]۹۹ /‬ا هیم ریزا هر آمیینابها ا زاین نیس ی‬
‫که گ ا را ناتهاب مییازه (ا از حهز ا ی رت اا بیداب راه) ب گناب اا‬
‫هاناا تهانام ‪.‬‬
‫بنا بدتد هسدی رهب پیدا پیاابد گاتس احن اصط ‪ ‬بهددین‬ ‫‪‬‬
‫آفدی ا ابه ‪ ،‬ا میدار پیغنبداب ا احه کنن ا ک د حابدا هسدی که‬
‫ادهد پس از اا احشیییهر ا بیییهنی ا یایب که پس از اا پیاابدا‬
‫نن آی ‪.‬‬
‫بینا بدتد هسیدی رهب کداب بینا یدآب امی که هر آب اگبار‬ ‫‪‬‬
‫پیشینیاب ا اگبار آین گاب آا ‪ ،‬ا هر اهره آنچه ایاب بنا ا گذره هاارا‬
‫ننهه ‪ ،‬هد طاغهت که با آب مدیز کن گ اان ذبی ا زبهنش ا گدهان ا‬
‫کسییی کیه اس را هر غید آب بدهیی گی اانی گنداهش ا کن ‪ ،‬هناب‬
‫ریسییناب اسییدحوس ابه ‪ ،‬ا نهر رابیینای بخش ا بیی اا هلها‪..‬رهای‬
‫بخش کسییان که به آب تنسیید جهی ا ندات بخش کسییان که از آب‬
‫پیداا کنن ‪ ،‬کژا هر آب نیس ی تا رام ی بییهه‪ ،‬دایبش پایاب ن اره ا‬
‫تودار آب کهنهاش نن کن ‪.‬‬
‫بینا بدتد هسدی رهب هین بنا امدد‪ ،‬هین هنیا‪ ،‬جسس ا راح‪،‬‬ ‫‪‬‬
‫ق ا یام‪ ،‬ام ی ‪ ،‬گ اان ریزا را هر بییدیع رها نننهه اگد آب را‬
‫اا ا آبوار ماگده ام ‪:‬‬
 ‫ُ َ ُ‬ ‫ِين ُ ۡم َو َت ۡق َم ۡم ُ َ َ ُ ۡ‬ ‫ََۡۡ َ ۡ‬
‫ك َم ۡل ُ‬
‫ت وَ ُ ۡم د َ‬
‫يت و ُم‬ ‫ت عل ۡي ۡم ن ِع َم َِّت َو َر ِ‬
‫ضَََّّّ‬ ‫ٱِلَم أ‬
‫ۡ ۡ َ‬
‫ٱۡلسََّٰ َٰ َم دِينا ۚۡ‪[ ‬ابنائ ة‪ ]۱/‬امروز دین شما را کام کردم و نممت خود را‬ ‫ِ‬
‫بر شما تمام نمودم‪ ،‬و انالم را (بمسوان) دین براک شما بر گزیدم ‪.‬‬
‫بنا بدتد هسدی رهب با اگدقتد هسدی ‪« ...‬هنانا ان بد انگیخده‬ ‫‪‬‬
‫ب اد تا اوارد اگدق را کاا کنس»‪.‬‬
‫َۡ‬ ‫نو ۡق َ‬‫َ‬
‫ۡ ۡ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ َ َّ َ َ ۡ َ ُ‬
‫ت َما ِِف ٱۡل ِ‬
‫ۡرض‬ ‫ۡي قلَب ِ ِه ۚۡم لَ أ‬ ‫بییینا بدتد هسیییدی ‪‬وتوف ب‬ ‫‪‬‬
‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ۡي قلَبه ۡم َول َٰ ِ َّن ٱ َّ َ‬ ‫ۡ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬
‫ََجِيعا َّما توو َ‬
‫ت َب ۡ َ‬
‫يي َحكِيم ‪٦٣‬‬ ‫ّلل توف َ ۡت َن ُه ۡ ۚۡم إن ُهو َعي ٌ‬
‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِِ‬
‫[األن یال‪ ]5۱ /‬اگر تمام آنچه را که در روک زمین انننت خرج میکردک‪,‬‬
‫نمیتوانسننری بین دلهایشننان ال ت دهی‪ ,‬ولی خدا در میان آنها ال ت داد‪,‬‬
‫همانا او پیروزمسد حکیم انت‪.‬‬
‫بنا بدتد هسدی رهب ادئوه بنا را هاب ی د ا کنن ‪:.‬‬ ‫‪‬‬
‫َ ن َ َ ۡ َ َ َ َ َ َ ُ ۡ َ َ ُ ْ َّ َ َ َ ُ ْ‬ ‫ۡ‬
‫‪‬إَِ يُ ِ‬
‫َِح ربك إَِل ٱلم أ‬
‫لئِكةِ ت ِّن مع م فثَِتَا ٱَِين ۚامن َۚۡا‪[ ‬األن ال‪:‬‬
‫‪]۱۲‬وبه یاد آورهسگامی که پروردگارت به فرشننرگان وحی کرد‪« :‬من با‬
‫شما هسرم‪ ,‬پس کسانی را که ایمان آوردهاند بابت قدم دارید‬
‫بنا بدتد هسدی رهب هلهایداب آرااش هاره‪:‬‬ ‫‪‬‬
‫َّ‬ ‫ى َوّلِ َ ۡ َمئ َّن هِۦ قُلُ ُ‬ ‫َّ‬
‫ٱّلل إَّل ب ُ ۡ َ‬ ‫َ‬
‫‪َ ‬و َما ََ َعل ُه َّ ُ‬
‫َب ُ ۡ ۚۡم َو َما َّٱلن ۡ‬
‫ص َ ُر إَِّل م ِۡن‬ ‫ِ ِ‬ ‫ۡش َّ َٰ‬ ‫ِ‬
‫ِيم ‪[ ١٠‬األن ال‪ ]۱1 /‬وخداوند این (یارک‬ ‫يي َحك ٌ‬ ‫ٱّلل َعي ٌ‬ ‫ٱّللِ إ َّ َّ َ‬
‫َّ‬
‫ِ‬ ‫عِن ِد ۚۡ ِ‬
‫ومدد) را تسها براک شنادک وا)میسان قلب شما قرار داد‪ ,‬وگرنه پیروزک‬
‫جز از )رف خدا نیست‪ ,‬به رانری خداوند پیروزمسد حکیم انت‬
‫بنا بدتد هسدی رهب ایعاهگا بنا بهش ام ‪...‬‬ ‫‪‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬
‫َ ُ َ َ َّ َ َ َ َّ َ ۡ َ َ ۡ َ ۡ‬
‫ۡح َنا َوأ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬
‫نت‬ ‫‪‬إِنَّ ُهو َك ف ِريق م ِۡن ع َِحادِ يقَلَ ربنا ۚامنا فٱغوِر نلا وٱر‬
‫َُ ُ ۡ‬ ‫ۡ‬ ‫َ َّ َ ۡ ُ ُ ُ ۡ ۡ ًّ َ َّ أ َ َ ُ‬ ‫َخ ۡ ُ‬
‫ۡي َّ‬
‫ٱور َٰ ِۡح َ‬
‫نتم مِن ُه ۡم‬ ‫َّس َۡك ۡم َِك ِر وك‬ ‫ِۡي ‪ ١٠٩‬فٱَتِقمَهم سِخ ِريا حَّت أ‬
‫َ‬ ‫َ َ ۡ ُ ُ ُ ۡ َ ۡ َ َ َ َ ُ ْ َ َّ ُ ۡ َ‬ ‫ُ َ‬ ‫َ ۡ‬
‫ُبوا تن ُه ۡم ه ُم ٱوواُ ِ ُيو ‪ ١١١‬‬ ‫عضَََّّّ َ كَ ‪ ١١٠‬إ ِ ِّن َييتهم ٱِلَم ِما صَََّّّ‬
‫[ابنؤانهب‪ ]۱۱۱ – ۱1۴ /‬بیگمنان گروهی از بسندگنانم میگ رسنند‪:‬‬
‫پروردگارا م (ما) ایمان آوردیم‪ ،‬پس ما را بیخش و بر ما رحم کن‪ ،‬و تو‬
‫بهررین رحم کسسدگانی پس شننما آنها را به مسننخره گرفرید تا یاد مرا‬
‫فراموش تان کردند‪ ،‬و شما به آنها می خسدیدیدم همانا من امروز آنها را‬
‫بخا)ر صیرک که کردهاند پاداش دادم‪ ،‬قطماا آنها کامیاب هسرسد»‪.‬‬
‫اا اؤاناب صابد بنا – اب با ا ‪ -‬پیداز ا کاایاب هسدی ‪.‬‬
 ‫سخن آخر‬

‫بداهر ا هسم دد هر اسید گ ای ‪:‬‬

‫اا اساناب‪...‬اا بن ا ا‬
‫اا کس که منگ ا هرگ ته را بهزباب حال ا یا زباب اقال – که بههد‬
‫هاا آب ایناب هاریس‪ -‬گطاب یدار ا ههن ‪ :‬اا اساناب‪ ،‬اا بن ا ا ‪...‬‬
‫ابدهای را پا کن‪ ،‬مدت را باال بگید‪...‬‬
‫ب اب که رازهای که ا آی بداا ته ام نه ایه ته‪..‬‬
‫ا آین از آب هین ته ام نه از آب هین هیگداب‪..‬‬
‫ا فدجاد ا مدانداد از آب ادقیاب ام ‪..‬‬
‫ا هندا با صبد‪ ،‬پیدازا ا آی ‪..‬‬
‫ا هندا با هبهارا ا مخد ‪ ،‬آمان ام ‪..‬‬
‫ا رابنای مپی هد نن آی اگد بع از تاریدتدین ما ات بم‪..‬‬
‫ا ااهاا که هین گ ا را یارا ا هه گ ا یاراات ا هه ‪...‬‬
‫ا تا اید با اا هسد اا هس با ته ام ‪..‬‬
‫ا تا زاان که هر را اا تدش ا کن ‪ ،‬اا را را بدای نشاب ا هه ‪..‬‬
‫سَََّّّن َ‬ ‫ِينَّا َنلَ ۡهد َِي َّن ُه ۡم ُسَََّّّ ُحلَ َنا ِ َّ َّ َ َ ۡ ۡ‬
‫َ َٰ َهَّ ُدوا ْ ف َ‬
‫ين َ‬ ‫َّ‬
‫ۡي ‪٦٩‬‬ ‫ٱّلل ل َم َع ٱل ُم ِ ِ‬ ‫ۚۡ‬ ‫‪َ ‬و ِ‬
‫ٱَ َ‬

‫[ابعنوبهت‪ ]5۴ :‬و کسننانی که در راه ما (کوشننش و) جهاد کسسد قطماا به‬
‫راههاک خویش هدایت شان می کسیم‪ ،‬و یقیساا خداوند با نیکوکاران انت‪.‬‬
 ‫ُ ۡ‬ ‫َ َّ‬
‫ٱّللِ إ َّ َّ َ‬ ‫ۡ ُ َ َُ ُ َ ُ َُ ُ َ‬ ‫َ‬
‫ۡي ُۢ ِٱوعِ َحادِ‬ ‫ٱّلل َ ِص َّ‬ ‫ِۚۡ‬ ‫ف َس َّ َتِك ُرو َما أقَل و ۡ ۚۡم َوأفَِض أ ۡم ِر إَِل‬
‫‪[ ٤٤‬غافد‪ ]۹۹/‬پس به زودک آنچه را به شما میگویم به یاد خواهید آورد‪،‬‬
‫من کار خودم را به خدا واگذار میکسم‪ ،‬بیگمان خداوند (نسیت) به بسدگان‬
‫بیسانت‪.‬‬
‫مییخن را به پایاب ا رمییانس ا از گ ا بداا هنها بیینا پاهاش نیوه‬
‫ا طابس‪.‬‬