ANG KWENTO NI SOLAMPID
napunta sa kanyang ina at ito nga ay itinago sa
Noong unang panahon may mag asawang Datu na
may isang magandang anak na babae na ang
pangalan ay Solampid. Ito ay pinadala at pinag aral
nila sa Antara a Langit upang ito ay mag aral ng
Banal na Qu’ran. Isa sa mga naging guro ng dalaga
ay si Somesan sa Alongan.
Nang magkasakit ng malubha ang Datu kanyang
pinatawag si Solampid. Dagli dagli namang umuwi
ang dalaga at kanyang pinuntahan ang amang may
sakit.
Humiling ang ama na siya ay basahan ni Solampid
ng Qu’ran at pinagbilinan na huwag kalimutang
magbigay ng abuloy sa mahihirap o magbigay ng
sadaka. Sumagot ang dalaga at umupo sa tabi ng
ama at kanyang sinimulan ang pag awit ng bawat
bersikulo ng Qu’ran. Ang kanyang boses ay
nagpatigil sa hangin, ang mga dahon ay tumigil sa
paggalaw, ang mga ibon naman ay tumigil sa
paglipad upang makinig sa kanyang pag awit.
Pagkatapos mabasa ang Qu’ran ang kanyang ama
ay namatay. Tumangis ang dalaga sa pagkawala ng
kanyang ama.
Nang matapos ang padadasal, ang Datu ay inilibing
sa Agaminiyog. Nang matapos ang pang araw araw
na dasal si Solampid ay bumalik na sa Antara a
Langit.
Noong matapos ang ikasandaang araw ng
kamatayan ng ama si Solampid ay umuwi. upang
sumunod sa kaugaliang sinusunod ng kanyang ama.
Tumulong siya sa kanyang ina sa paghahanda.
Sa mga oras na iyon naman ang kanyang gurong si
Somesen ay nanunood. Naghulog ito ng sulat at
larawan nya para kay Solampid. Ito sadyang
inihulog sa harap ni Solampid. Ngunit ito ay nakuha
ng ina ng dalaga ang sulat at dagli itong pumasok sa
silid. Bago itinago nito ang sulat tinignan muna nito
ang larawan ni Somesan at ito ay humanga sa
kagandahang lalaki ni Somesan.
Matapos ang lahat si Solampid ay pumunta na sa
Iamin upang matulog ngunit siya ay nanaginip. May
isang matandang lalaki na nagsasabi na siya ay may
sulat mula kay Somesan ngunit ang sulat na iyon ay
kahon.
Nang magising si Solampid dagli siyang nagtungo
sa silid ng kanyang ina at binuksan ang kahon doon
ay kanyang nakita ang sulat mula kay Somesan. At
kanya itong binasa. Pagkatapos nito ay dagli niya
itong sinunog at dala ang larawan ni Somesan siya
ay umalis ng silid.
Nalaman ito ng kanyang ina kaya dagli dagli nitong
hinanap si Solampid. Pinuntahan nya ito sa Iamin
ngunit wala doon ang dalaga. Nakita nya si
Solampid, ito ay galit na galit, kumuha ito ng
kutsilyo at nagbalak na patayin si Solampid. Nang
muntik ng abutan ang dalaga ito ay tumalon sa ilog.
Lumangay ang dalaga hanggang sa makapunta sa
kabilang dako ng ilog.
Lumakad siya hanggang sa matanaw nya ang bahay
ng dalawang matanda ang isa ay bingi at ang isa
naman ay bulag. Dagli siyang pumasok sa bahay
upang makapagtago. Maya maya dumating ang
kanya ina, hinanap nito ang dalaga ngunit hindi nya
nakita si Solampid. Kung kaya siya ay bumalik na
lamang sa kanilang bahay.
Paglipas ng ilang araw mayroong tatlong
magkakapatid ang dumating. Nagtago ang dalaga
ngunit siya ay nahuli din. Nakinig naman ang
magkakapatid sa kanyang kwento.
Itinuring nilang kapatid si Solampid, nang
matuklasan nilang may magandang boses ang
dalaga ito ay kanilang ipinaki usap sa kanilang
gurong si Rajah Indarapatra na tanggapin ito bilang
mag aaral. At ito nga ay naging mag aaral.
Hindi nagtagal si Rajah Indarapatra ay umibig kay
Solampid at ito ay kanyang pinakasalan.
\