Ayon sa mitolohiyang Romano, noon ay may napakagandaang diyosa
na nagngangalang Venus.Siya ay matuwain at mapagmahal sa bata. Lagi niyang kalaro ang kanyang anak na si Kupido. Salahat ng oras ay nakasukbit sa balikat ni Kupido ang kanyang busog at palaso. Kapag tumimo sapuso ng isang tao ang palaso ay natututong umibig ito.Minsan sa kanilang paglalaro ay di sinasadyang tinamaan ni Kupido si Venus. Nag- alala ang anakat kinalma ang kalooban ni Venus. Naunawaan ng ina ang nangyari at nagsabing sa Lupa na langsiya magpapagaling.Nagpasya si Venus na pumunta sa Daigdig upang doon magpagaling ng sugat. Pagdating niyaroon ay isang ubod ng kisig na lalaki ang kanyang nakita. Yaon si Adonis na hilig ay pangangaso.Halos araw-araw ay magkasama sina Venus at Adonis sa gubat. Sa bandang huli, naging hilig narin ni Venus ang panghuhuli ng mga hayop sa gubat. At tuluyan silang naging magkatipan.Isang araw, nagpaalam si Venus sa kasintahan na uuwi muna sa Bundok Olimpos upang dalawinang anak at ang iba pang diyos at diyosa. Mag-iingat ka, Adonis, baka mapahamak ka sapangangaso habang ako y wala, paalala ni Venus.
Palibhasay hilig at likas talaga sa kanya ang pangangaso, hindi
napigilan ni Adonis na pumuntasa gubat at manghuli ng baboy-ramo. Sa kasamaang-palad, nanlaban ang nasabing hayop at siyaay nilapa. Wala nang lakas si Adonis nang tigilan ng hayop.Nalaman ni Venus ang nangyari at nagmamadali itong bumalik sa Daigdig. Inabutan niyangnaghihingalo ang kasintahan. Tumangis siya sa sobrang lungkot sa pagpanaw ng katipan.Ginamit niya ang kanyang kapangyarihan at ginawa niyang napakagandang bulaklak ang dugongtumapon sa kanyang kasintahan. Mula noon, ang mga rosas ay sinasabing ang dugo ni Adonisna simbolo ng pagmamahal.