Lovely Paz C. Acierto Bb. Pamela G.

Dalman

CCF05

May araw ding ang luha mo’y masasaid, matutuyo,

May araw ding di na luha sa mata mong namumugto

Ang dadaloy, kundi apoy, at apoy na kulay dugo,

Samantalang ang dugo mo ay aserong kumukulo;

Sisigaw kang buong giting sa liyab ng libong sulo

At ang lumang tanikala’y lalagutin mo ng punglo!

Ang mga salitang ito ay nagbibigay ng kasiyahan na dulot ng kahirapan upang

matamo ang inaasam na paghihiganti at kabilang na dito ay hustisya sa luhang
sa nasayang. Sa parting ito ay nagpapakita ng kaliwanagan mula sa madilim sa
karanasan. Kagaya rin ng mga pangyayari sa totoong buhay, tayo ay
makakaranas ng lubhang pighati at kahirapan na dulot ng sari saring problima.
Bawat isa sa atin ay makakaraan sa pinaka madilim na parti ng ating buhay,
pero hindi kailanman tayo susuko, dahil sa bawat kadiliman ay may
kaliwanagan na nag hihintay. Dapat tayong lumaban sa bawat hamon ng buhay
at ang importante ay wala tayong inapakang tao. Hindi masama ang lumuha o
umiyak, hindi rin masama ang ilabas ang saloobin, dahil sa pamamagitan niyan
ay naipapahayag mo ang nagpapabigat sa iyong damdamin. Huwag lamang
nating kalimutan na mag dasal at humingi ng gabay sa Poong Maykapal dahil
higit kanino man ay Siya lamang ang tanging makaka tulong sa atin.