Ang alamat ng lapis

Noong unang panahon , may isang tagong bayan na bihirang mapuntahan, ito ayang bayan ng
papel. Ang mga tao tao dito ay tahimik lamang at mga hindi nagsasalitasapagkat hindi sila
marunong magsalita at ang tanging paraan lamang upangmagkaintindihan at magkausap ang
bawat isa ay ang magsulat sila. Kahit saan silapumunta ay lagi silang dalang papel at isang uri
ng panulat na walang may alam kunganong tawag doon. Ang bayang ito ay pinamumunuan ng
Pamilya dela Cruz na maydalawang anak, isang dalagang babae at isang binatang lalake.Isang
normal na araw para sa mamayanan ng bayan ng Papel nang may biglangdumating na isang
lalaki sa kanilang bayan, nakasuot ng sapatos ang mga paa nito, atmay maayos na suot ang
binata, ito ay nagngangalang Lapis. Si Lapis ay naliligaw athindi niya na alam kung saan siya
nakarating kaya noong may nakita siyang isangbayan ay pumunta siya doon at nagtanong sa
mga taong nakikita niya roon kung anona ang oras sapagkat naiwan niya ang kanyang relo
ngunit ang mga tao roon ay hindimga nagsasalita at palaging may hawak na papel at panulat
kaya sinubukan niya rin naisulat ang kanyang mga itatanong at sinagot naman siya ng mga tao
sa pamamagitanpa rin ng pagsusulat, doon niya napagtanto na hindi marurunong magsalita ang
mgatao roon. Kaya simula noong araw na iyon ay napagpasyahan nya na manatili muna
sabayan na iyon at turuang makapagsalita ang mga tao roon.Ilang buwan na ang nakalipas at
naroon pa rin si Lapis. Matiyaga niyangtinuturuan ang bawat isa roon, kasama na roon ang
pamilyang dela Cruz. At dahil sapagiging mabait, matulungin at matiyaga ni Lapis, hindi niya
alam na may mga tao napa lang naiingit at naiinis sa kanya, isa na roon ang anak na binata ng
pamilya delaCruz. Kaya noong natuto ito magsalita ay isa-isa niyang binulag ang mga mata
ngtaong tinuruan ni Lapis nang sa ganon ay matakot ng matuto magsalita ang iba pangtao sa
bayan nila. At dahil nga sa isa-isa ng nabubulag ang mga taong tinuturuan niLapis ay natakot
na ang mga ito sa kanya at ituring siyang isang sumpa pero mayroonpa rin namang naniniwala
sa kanya at tahimik na pinupunasan ng panyo ang mgaluhang tumulo sa kanilang mga mata
sapagkat sila ay nalulungkot para kay Lapis