Navarro, Oliver Marie D.

19-0477
Psych103

TSISMISAN: Istoryahan ng Buhay-Buhay ng mga Kababayan

Sa karaniwang diskurso, ang tsimisan ay itinuturing na isang pagbabahaginan
ngimpormasyong ang katotohanan ay di-tiyak. Ito ay isang uri ng pag-uusap sa pagitan ng
dalawa ohigit pang magkakakilala o magkapalagayang-loob. Subalit ang tsismis, na siyang
laman ngtsismisan, ay nanggagaling din minsan sa hindi kakilala, lalo na kung ito’y
naulinagan lang samga nagtsitsismisan. Ang haba ng oras ng tsismisan ay di rin tiyak-
maaaring ito ay saglitlamang o tumagal ng isa o higit pang oras, depende kung may
mailalaang panahon ang mga nag-uusap at kung kailangan ng mahabang panahon sa pag-
uusap. Ang tsismis ay maaaring
totoo, bahagyang totoo, binaluktot na katotohanan, dinagdagan o binawasang kato-
tohanan, sarilinginterpretasyon sa nakita o narinig, pawing haka-haka, sadyang di-totoo, o
inimbentong kwento. Subalit siguradong ito ay may pinagmulan o pinanggalingan, mauuri
sa tatlo;

1. Obserbasyon ng unang tao o grupong nakakita o nakarinig sa itsitsismis;

2. Imbentong pahayag ng isang naglalayong makapanirang-uri sa kapuwa;
3. Pabrikadong teksto ng nagmamanipula o nanlilinlang sa isang grupo o sa madla

UMPUKAN
Ang umpukan ay impormal paglalapit ng tatlo o higit pang tao na magkakakilala paramag-
usap na magkakaharap. Sa pangkalahatan, ay hindi planado o nagaganap na lang sa
bugsong pagkakataon. Ang mga nagiging kalahok sa umpukan ay iyong mga kusang
lumapit paramakiumpok, mga di-sadyang nagkalapit-lapit, o mga biyayang lumapit. Sa
pagkakataong hindikakilala ang lumapit, siya ay masasabing isang usisero na ang tanging
magagawa’y manood at making sa mga nag-uumpukan; kung siya ay sasabat, posibleng
magtaas ng kilay ang mga nag-uumpukan at isiping siya ay intrimitida, atribida o pabida.
Ayon kay 2013). Likas na sa umpukanang kwentuhan kung saan may pagpapalitan,
“pagbibigayan, pagbubukas-loob at pag-uugnay ng kalooban” (p. 11). Kagaya sa tsismisan,
walang tiyak o planadong daloy ang pag-uusap saumpukan. Subalit di kagaya sa una, ang
umpukan ay puwedeng dumako rin sa seryosongtalakayan, mainit na pagtatalo, masayang
biruan, malokong kantiyawan, at maging sa laro at kantahan.

TALAKAYAN
Ang talakayan ay pagpapalitan ng ideya sa pagitan ng dalawa o higit pang kalahok na
nakatuonsa tukoy na paksa. Ito ay maaring pormal o impormal at puwedeng harapan o
mediated o ginamitan ng anumang medya. Ang pormal na talakayan ay karaniwang
nagaganap sa mgaitinakdang pagpupulong at sa mga palabas sa telebisyon at
programa sa radio kung saan pinipiliang mga kalahok. Sa kabilang banda, ang impormal na
talakayan ay madalas nangyayari saumpukan, at minsan sa tsismisan o di sinasadyang
pagkikita kay may posibilidad na hindi lahatng kalahok ay mapipili. Ang karaniwang layon
ng talakayan ay pagbusisi sa isyu o mga isyungkinakaharap ng isang tao, isang grupo,
buong pamayanan, o buong bansa para makahalaw ngaral, magkaroon ng linaw at
pagkakaunawaan, maresolba ang isa o makakakawing na mga
problema at makagawa o makapagmungkahi ng deesisyon at aksiyon.
Para maabot ang layon, kahingian ang bukal sa loob na pagpapalitan, masinsinang
pagsusuri at pagtatasa, at pagtatahi ng mga opinion, kaalaman at proposisyon.
PANGBAHAY-BAHAY
Ang pagbabahay-bahay ay ang pagdalaw o pagpunta ng isang tao o grupo sa mga bahay
sa
isang pamayanan para maghatid ng mahalagang impormasyon, magturo ng isang teknolohi
ya,
kumonsulta sa mga miyembro ng pamilya hinggil sa isyu o programa, mangungumbinsi
sa pagsali sa isang paligsahan o samahan, o manghimok na tumangkilik sa isang produkto,
kaisipan,Gawain o adbokasiya. Mainam din itong pamamaraan para pag-usapan ang mga
sensitibong isysa isang pamayanan.

PULONG-BAYAN: Marubdod na Usapang Pampamayanan

Ang pulong bayan ay pagtitipon ng isang grupo ng mga mamayan sa itinakdang oras at
lunanupang pag-usapan nang masinsinan, kabahalaan, problema, programa at iba pang
usaping pangpamayanan. Madalas itong isinasagawa kapag may programang pinaplano o
isasakatuparan,may mga problemang kailangang lutasin at may mga batas na ipatutupad
sa isang komunidad.Depende sa layon, maaring ang mga kalahok sa pulong-
bayan ay mga kinatawan ng iba’t
-ibangsector sa isang pamayanan, mga ulo o kinatawan ng mga pamilya o sinomang
residentengapektado ng paksang pag-uusapan o interesadong makisangkot sa usapin.

KOMUNIKASYONG DI-BERBAL
Ito ay isang karaniwan at lahat ng uri o kapamaraanan ay ginagamit upang ipahayag ang
mensahe, ng hindi ginagamitan ng salita. Gumagamit ng Kilos o Galaw ng katawan. Ayon
kay Albert Mehrabian (1971) 93% ng mensaheng ipinahahatid ng tao sa kanyang kapwa ay
di – verbal na komunikasyon. Ang di – verbal na komunikasyon ay isang detalyado at lihim
na kodigo na hindi nakasulat ngunit nauunawaan ng lahat.

Iba’t Ibang Anyo Ng Di-Verbal Na Komunikasyon:

1. Kinesika (Kinesics) Pag – aaral ng kilos at galaw ng katawan. May kahulugan ang
paggalaw na iba’t ibang bahagi ng ating katawan. Hindi man tayo nagsasalita, ngunit sa
pamamagitan ng ating kilos ay naipapahiwatig naman natin ang mensaheng gusto nating
iparating sa iba.

Galaw ng Katawan na ginagamit sa Di-verbal na Komunikasyon

a) Ekspresyon ng Mukha- “Nagpapakita ng Emosyon” Nagpapahayag ng pagiging
masaya kung siya ay naka ngiti, malungkot kung umiiyak, nakasimangot kung galit o
naiinis, tulala kung naguguluhan o nabigla at ang ultimong paglabas ng dila ay may
mga kahulugang ipinapahayag.
b) Galaw ng Mata- Nagpapakita ng katapatan ng isang tao, nag-iiba ang mensaheng
ipinahahayag batay sa tagal, direksyon at kalidad ng kilos ng mata.
c) Kumpas- Ang kamay at ang galaw ng katawan ay maraming bagay at
kapamaraanang magagawa katulad ng pagsenyas, pagsang-ayon o pagtutol,
magpakita ng kasiyahan o papuri, pananakit, paghingi ng paumanhin o makikipag-
alitan,mga pagpapakita ng karamdamang pisikal, emosyonal at marami pang iba.
Ang anumang sinasabi ng isang tao ay naipahahayag na may kasamang kumpas at
nakatutulong ito sa mabisang paghahatid ng mensahe.
 d) Tindig o Postura- Tindig pa lamang ng isang tao ay nakapagbibigay na ng hinuha
kung anong kalseng tao ang iyong kaharap o kausap.

2. Proksemika (Proxemics) “Pag – aaral ng komunikatibong gamit ng espasyo” Pag-aaral

ng komunikatibong gamit ng espasyo, isang katawagang binuo ni Edward T. Hall (1963),
isang antropologo. Maaaring ang mga kalahok sa komunikasyon ay nasa pampublikong
lugar tulad ng isang nagtatalumpati sa harap ng kanyang mga estudyante o maaari ring
isang karaniwang pag- uusap sa pagitan ng dalawang magkaibigan.

3. Pandama o Paghawak (Haptics) Ito ay isa sa pinaka-primitibong anyo ng komunikasyon.

Minsan, ito ay nagpapahiwatig ng positibong emosyon. Nangyayari ito sa mga taong
malapit sa isa’t isa gaya ng mga magkakaibigan o magkakapalagayang-loob. Halimbawa: -
Pagyakap - Paghaplos

4. Paralanguage - Mga di-linggwistikong tunog na may kaugnayan sa pagsasalita -

Tumutukoy ito sa tono ng tinig (pagtaas at pagbaba), pagbigkas ng mga salita o bilis ng
pagsasalita. Kasama rin sa bahaging ito ang pagsutsot, buntung-hininga, ungol at paghinto.
- Ang anumang sinasabi natin o mensaheng nais nating ipahatid ay kailangang angkop sa
pagbigkas ng mga salita o pangungusap.

5. Katahimikan/Hindi Pag-imik Ang pagtahimik o hindi pag-imik ay nagbibigay ng oras o

pagkakataon sa tagapagsalita na makapag-isip at bumuo at mag-organisa ng kanyang
sasabihin. Sa pagtahimik o di pag- imik, inihahanda ng tagatanggap ang mahalagang
mensahe na sasabihin pa ng tagapagsalita. May mga taong ginagamit ding sandata ang
katahimikan para masaktan ang kalooban ng iba. Ginagamit din itong anyo ng pagtanggi o
pagkilala sa kakaibang damdamin ng isang tao sa ibang tao.

KOMUNIKASYONG BERBAL
Ang sistemang berbal ay angpaggamit ng wika bilang paraan ng pagbabatid ng kahulugan
at pagpapahayag ng ating iniisip at saloobin. Ito rin ang ginagamit na tinupang lumikha at
magpanatiling magandang relasyon sa kapwa. Sa kabilang banda, nagagamit din ang wika
upang sirain at pigilan ang mga makabuluhang pakikipag-usap o pakikipag-palitangkuro at
maaring humantong sa d imagandang relasyon sa iba.

EKSPRESYONG LOKAL
Ang ekspresyong lokal ay ang likas at ordinaryong wika na naiiba sa anyo at gamit sa
lohika at iba pang uri ng pilosopiya. Ito ay mga parirala o pangungusap na ginagamit ng
mga tao sa pagpapahayag ng damdamin o pakikipag- usap na ang kahulugan ay hindi ang
literal na kahulugan ng bawat salita at hindi maiintindihan ng mga ibang taong hindi bihasa
sa lenggwahe. Ito rin ang nagbibigay ng kaibahan sa ibang wika.
Halimbawa:
Manigas ka!
Bahala na si Batman. (Bahala na.)
Malay mo.
Sayang. (Sayang naman.)
Hay naku.
Susmaryosep!
Anak ng _____!