Ang Kasiyahan ng Isang Guro sa Baryo

Narrator: (Ipinapakilala si Kru Dej)

Kru Dej ang tawag sakin ng mga tiga-baryo dahil di nila gusto ang Viradej Bangyom, tunay niyang pangalan.
Siya ang principal, janitor at titser sa eskwelahang municipal sa probinsya. Bakit? Sabi niya ay dahil
napakaliit ng keso at kulang sa keso ang mga tinapay kaya hindi nag-uunahan ang mga daga. Aniya
malungkot magtrabaho nang mag-isa pero mabuti rin kung minsan; natuto kang umasa sa sarili, walang
nanggugulo at hindi na kailangan marunong pa ng pamamalakad at pagmamaneho sa opisina. Ani ni Kri
Duj may matamis at masarap daw na tunog ang pangalan ng eskuwelahan ng Ban Doi Pai. Iyong
magandang tunog ng pangalan ng eskuwelahan na iyon ang nagdala sa kanya mula noong malas na araw
na marinig niya iyon ( iyong araw na nagprisinta siya para magturo) Mahigit limampu ang bakante at ang
nakakuha ng pinakamataas ang unang pipili, tsamba at siya raw ang pinakamataas, siya ang unang pipili.

Narrator:

Bilang nag-iisa lang na guro si Kru Dej sa Ban Don Prai ay sabay-sabay niya itong tinuturuan. Matapos niya
bigyan ng sampung halimbawa sa addition ang mga grade one ay tutungo naman siya sa Grade 2 upang
turuan ng leksyon ukol sa Multiplication. Hindi pa doon na tatapos at tutunguhan niya pa ang ibang baiting
upang magturo at pabalik-balik lang siya kung minsan ay makukulit pa na estudyante at siya din ang
gumaganap na principal at kung madumi naman ang kapaligiran ng paaralan ay siya ang magiging janitor
upang maglinis. Muli na naman niyang babalikan ang mga estudyante upang tignan ang sagot nito sa
kanyang iniwan na gawain

*Acting*

Kru Dej: Magandang araw sa inyo baitang apat *magsusulat sa board ng multiplication problem* sagutin
niyo ang mga ito sa isang buong papel

Student: Sir kailangan pa po kopyahin ang given

Kru Dej: Sige, kopyahin niyo upang magamit ninyo sap ag-aaral niyo sa bahay *aalis pupunta sa grade
one*

Kru Dej: Ang ating aaralin ay ang pagbigkas at pagbas ng mga numero at ngayon ay kopyahin niyo muna
ito sa inyong kwadern * isusulat one to ten na may translation sa tagalog* *aalis pupunta sa grade two*

Kru Dej: Baitang 2 kumuha ng papel at sagutan niyo ang inyong quiz ukol sa inaral natin kapon
*magsusulat ng subtraction & addition problems* *babalik sa grade 4 para icheck yung activity*

Kru Dej: sino ang nakakuha ng tama? magtataas ng kamay

Student: *nagtataas ng kamay*

Kru Dej: Magaling! Sino naman ang nakakuha ng mali? magtataas ng kamay

Student: *nagtataas ng kamay*

Kru Dej: Kopyahin niyo ang sagot upang inyong mapag-aralan sa bahay at lumpait kayo sa akin mamaya
upang mabigyan ko kayo ng takdang aralin para mas maintindihan ang lesson *babalik sa grade 2 at
makakakita ng nag-aaway na bata*

*Sisigaw at papalabasin ang mga bata sasabihan ang mga nasa loob na huwag mag-ingay, lalabas at
kakausapin ang mga bata at saka babalik sa grade one, magtuturo ng mga pagbasa ng bilang one to ten
na nakasulat sa board*

Kru Dej: *magsasabi sa mga bata na uwian na tas mag-announce ng konti para sa gagawin bukas*

*pagkalabas ay makikita si Ai Dua at aayain uminom*

Ai Dua: Kru Dej!

Kru Dej: Bakit?

Ai Dua: Halika dito bilisan mo *pagkadating ni Kru Dej hahatakin kamay*

Kru Dej: *pipigilan ang paglalakas* Sandali san tayo tutungo?

Ai Dua: Kina Ee’ Waan, magkakaroon ng salo-salo at inuman

Kru Dej: Huwag mo na akong hilahin sasama naman ako *bibitaw si Ai Dua*

Nakaiinggit talaga ang buhay ng mga tiga-Ban Doi Prai walang-wala silang iniintindi. Pagsasaka ng palay
ang pinakahanap buhay nila. Wala silang ginagawa kundi uminom. Hindi naman sila matawag na waldas,
sila lamang ang gumagawa ng alak nila. Nagrereserba ang bawat pamilya ng isa o dalawang pitak sa
kanilang mga bukid upang tamnam ng maitim na bigas na malagkit na ginagawang matapang na alak na
pinagsasaluhan ng lahat sa mga gayong okasyon. Ito ang kanilang pangangailangan sa araw-araw na
sosyalan, aliwan at dibersyon. Kung ano ang nararamdaman nila, sinasabi nila habang nag-iinuman, at ang
pinakamalala na ang suntukan sa estilong Thai. Walang patayan dito kasi nawawala ang awayan kapag
tapos ang inuman, at walang nakakaisip maghiganti.

*acting ng inuman, ipapakita na may tatagay na tatlong tao yung una kahit sino, yung pangalawa si Ai Dua
at yung pangatlo si Kru Dej at si Ai Dua magbibigay*

*pagkatapos inumin ni Kru Dej ang tagay*

Ai Dua: Talagang nagbago na si Kru Dej. Noong unang taon ilang sipsip lang lang at tumataob na dahil sa
nagliliyab daw ang lalamunan niya. Noong ikalawang taon ay nakakalagok lamang dahil sa pinupwersa
natin. Ngayon ay beterano na at kahit ao ay hindi ko na kayang hamunin mula noong gumulong kaming
pareho sa lupa pagkatapos naming magpaligsahan

*tatawa ang mga kainuman*

Kru Dej: Gabi na ako ay pupunta sa bayan bukas baka maiwanan ang ng bus kapag hindi ako nagising
bukas nang maaga, tayo’y umuwi na

*tatayo at uuwi ang lahat*

Narrator:

Talaga nga namang sanay na si Kru Dej sa buhay sa maliit na baryong iyon at masasabi na masaya na siya
at ang hindi na lang niya gusto ay ang pagpunta-punta niya sa bayan para sa mga miting at suweldo niya
buwan-buwan. Talagang nakakabuwisit ang mga biyaheng iyon dahil pitong araw ang inaabot ng bawat
isang byaheng balikan.

*ipapakita na bumyahe tapos bibili ng isang kahang sigarilyo sa tindahan pagkakuha ng sahod matapos
bumili ay bibyahe na ulit pauwi*

Narrator:

Ngayon, nakabalik na siya sa Ban Don Prai mula sa bayan para sa miting at kanyang sahod- pitong araw
matapos ng isa sa mga biyahe niya at dumating siya sa eskuwelahan nang hindi napakaaga at hindi rin
napakahuli. Ibig niya sabihin ay walang pirmis na oras ang klase dahil layu-layo ang mga bahay ng mga
bata. Ngunit noong araw na iyon ay may masamang nangyari .

*acting pagbalik sa Ban Doi Prai*

Kru Dej: Nasaan ang mga bata?! *kumuha ng panghampas na magsisilbing kampana*

Ai Dua: Ano naman ang dahilan at binabayo mo yan, Kru?

Kru Dej: Bakit hindi?! Eto at hirap na hirap ako turuan sila, wala naman ni isa sa kanila ang pumasok

Ai Dua: Inutos ng Kabesa na isara nang isang lingo ang eskwelahan *natawa*

Kru Dej: Bueno, Bakit daw?

Ai Dua: Kahapon, hinintay nang hinintay ang mga bata sa iyo. Naglaro sila hanggang sa mapagod. Pero
sabi ko sa kanilang pumasok sa ikapitong araw. Napadaan ang kabesa rito patungo sa pangungusa niya at
napansin na wala ka, kaya inutos niyang isara nang isang lingo ang eskwelahan

Kru Dej: Aba ang galing naman niya!

Ai Dua: Ayaw mo ba noon?

Kru Dej: *Kumuha ng Isang paketeng sigarilyo at inabot kay Ai dua, sisindihan ito ni Ai Dua, habang buong
kasiyahang nakangiti*

Ai Dua: Tayo na’t magpakasaya

Kru Dej: Saan?

Ai Dua: Kina Ee’Waan, inuman syempre

Hinatak ni Ai Dua si Kru Dej at inilayo sa eskuwelahan. Kaya eto na naman siya at magbabakasyon na
naman, sanlinggong magsasaya nang may suweldo pa mula sa Gobyerno at parte yan ng kaligayahan ng
isang titser sa baryo!