Ang Ahas at Ang Agila

Sa kasulok-sulokan ng gubat ay may isang kuweba na pag-aari ng isang

malaking ahas na sobrang kinakatakutan ng lahat, kaya naman walang
hayop ang nagtatangkang harangin siya maliban sa isang Agila. Isang
araw habang siya ay naglilibot sa gubat para makahanap ng pagkain ay
may nakasalubong siyang isang Agila. “Naghahanap nanaman ng
pagkain?” tanong ng Agila sa Ahas. “Oo, bakit?”sagot ng Ahas at huminto
sa kinaroroonan ng Agila na nasa isang punongkahoy.“Wala lang, palagi
ka nalang naghahanap ng pagkain at napapansin ko wala kang kaibigan.
Subukan mo kayang pumunta sa teritoryo ng mga tao, wala namang
masamang mangyayari doon kapag hindi ka nangangagat at sa
pagkakaalam ko masaya doon.”sabi ng Agila. “Ano nanaman gagawin ko
dun? Matatakot lang ang mga tao sakin, masaya na ako dito at gusto ko
lang ng mapayapa na buhay at may isa man lang na kaibigan”sagot ng
Ahas. “Subukan mong pumunta doon, gagabayin kita papunta doon.
Magkita tayo dito bukas. Aasahan kita dito kaibigan. Pag-isipan mo ng
mabuti.”sambit ng Agila. Hindi na nagsalita ang Ahas at gumapagapang
ito papalayo sa Agila. Pinag-isipan ng mabuti ng Ahas ang desisyon niya.
“At nandito ka rin. Masaya ako sa desisyon mo kaibigan. Hali na
magsimula ka ng gumapang at nasa itaas lang ako naggagabay sa iyo.”
sabi ng Agila. Dalawang araw ang nakalipas nakarating na sila sa teritoryo
ng tao sa isang parke. “Iwanan na kita dito, ikaw na ang lumibot diyan sa
lugar na iyan maraming taong namamasyal diyan, nagugutom na ako
maghahanap muna ako ng makakain ko.”sambit ng Agila. “Salamat nga
pala, ayos na ako dito. Paalam”sagot ng Ahas at masayang gumagapang
papuntang parke punong-puno ng mga tao. Nung una natakot ang Ahas
pero na isip niya ang Agila. Lumabas na ang ahas at masayang
gumagapang sa parkeng maraming tao pero hindi niya inaasahan ang
mga pangyayari. Nagkagulo sa parke dahil sa Ahas at pinapalo-palo pa ng
mga tao ang Ahas. Nagalit ang Ahas at umalis ito naging malungkot siya
at hinintay niya maggabi para walang makakita niya sa parke. Iniisip niya
kung nasaan ang Agila na yun kung na isip niya ba yung nararamdaman
niya ngayon. “Nagulat lang siguro kayo sa aking itsura kaya kayo
napaganoon yung reaksiyon ninyo” sabi ng Ahas sa sarili. Nagulat ang
Ahas dahil may isang taong naglalakad parang may hinahanap at may
dalang patay na manok. “Nandiyan ka pala Ahas”sabi ng tao. “Bakit mo
ako hinahanap hindi ka ba natatakot sa akin?”tanong ng Ahas. “Hindi, at
may dala akong pagkain sa iyo baka kainin mo pa ako at baka rin
nagugutom ka na “biro pa ng tao. “May tanong ako, bakit kaya ganoon
ang reaksiyon ng tao sa akin gusto ko lang naman ng kaibigan na
makakausap ko”sabi ng Ahas. “Hindi ko rin alam, dahil natatakot sila?
May sasabihin ako sa inyo ang pagkakaroon ng kaibigan ay masaya at
magulo. Nagtatawanan kayo sa mga biro niyong wala namang kwenta at
nagsusuporta kayo sa isa’t-isa. Hindi nagpaplastikan sa sarili, kayo ay
totoo sa isa’t-isa kahit ano pang hitsura mo mahal ka niya. May kaibigan
akong Ahas din, siya ay masayahin ngunit mapagbiro ang tadhana
namatay siya. Nalaman ko ang dahilan, hindi siya sanay na mamuhay sa
teritoryo ng mga tao kaya ikaw masaya man sa paningin mo ang
mamuhay kasama ang mga tao hahanap-hanapin mo parin ang gubat. Sa
tingin ko may kaibigan ka hindi ko lang alam kung sino siya” sabi ng tao.
Habang nagkwekwento ang tao kumakain ang Ahas ng patay na manok
na dala ng tao. Napagtanto din ng Ahas ang mga sinabi ng tao. “Tama ka,
hahanapin ko ang gubat dahil doon ako isinilang”sabi ng Ahas at patuloy
paring iniisip ang Agilang tumulong sa kaniya. “Paalam na Ahas masaya
akong nakipagkwentuhan sa iyo. Nawa’y may aral kang napulot sa aking
mga sinabi”sabi ng tao at umalis. “Salamat sa iyong kabutihan kaibigan
kong Agila”sabi ng Ahas sa sarili habang tumitingin sa langit na may
Agilang lumilipad.