Axel John: The Studly Man Challenge

by xxakanexx

Lost and found. Finders keepers. Missing Person. Wanted.

Nagpatuloy ang buhay para kay Axel John. Pilit niyang kinakalimutan ang nawawala.
Kung iisipin, hindi naman talaga nawawala ito, he just doesn't know where to find
it. He knew that it exists, he knew that it was just around the corner and that one
day, he will see it again - but the thing is, how will h know that he had found
what he's looking for if in the first place he doesn't know what it looks like now?

Lost and found. Finders keepers. Missing Person. Wanted.

A story of how Axel John chased after something that made him who he is now...

=================

Axel John

"Your voice has haunted every inch of my soul since the last time I heard it...my
world had been so dark, void of sound and then I heard you sing again—and it
exploded. Everything came crashing down on me that I'd been holding in, and then I
was just a mess. But I wasn't suffering in silence anymore. I was suffering from
the impenetrable sound of your voice on repeat in my head."

― Cassandra Giovanni, Finding Perfection

=================

Prologo: Pangalan

Nang makita ko si Ama ay agad akong umalisto. Nandito na siya at ang mga bataan
niya, ibig sabihin, kailangan na naming mag-intrega. Labing - limang taong gulang
na ako at pitong taon na akong nasa poder ni Ama. Hindi naman ako nagrereklamo
dahil mula nang mapunta ako sa kanya ay hindi na ako nakaramdam ng gutom, hindi na
ako nababasa ng ulan at hindi na rin ako nahihirapang tumakas sa boys town kung
saan dinadala ang mga nahuhuling tulad ko sa lansangan.

Isa akong yagit.

Hindi ko na halos matandaan ang buhay ko noong may pamilya pa ako. Ang alam ko,
namatay ang nanay ko sa sakit na tb. Mahirap na buhay lang kami. Nang mamatay si
Nanay noong anim na taong gulang ako, kinukop ako ng tyuhin ko - umalis ako doon
dahi ginagamit niya akong insturmento sa pagpapalimos upang kumita siya ng pera.
Ayoko nang ganoon, pagod na nga ako, sinasaktan pa ako ng asawa niya kaya noong
walong taon ako - nang isama ako ni Tiya sa Divisoria -ay tumakbo ako - tumakbo ako
ng mabilis na mabilis - pakiramdam ko noon lang ako nakaramdam ng kalayaan.

Akala ko ay seswertihin na ako. Nakita ko ang kapitbahay naming si Aleng Choleng sa

isang palengke noon. Kilala niya ako. Isinama niya ako. Sabi niya ay naaawa siya sa
akin kaya daw dadalhin niya ako sa aking ama. Nagtaka ako nang dalhin niya ako sa
isang simbahan at hinanap ang paring nagngangalang Hernan.

Akala ko ay ipapaampon niya ako pero sa murang isipan ko, naintindihan ko na si

Padre Hernan - ang lalaking hinanap ni Aling Choleng ay ang aking tunay na ama.
Napilitan si Aling Choleng noon na sabihin sa akin ang totoo.

Dating dancer ang nanay ko sa isang club, nakilala niya ang pari, binayaran siya at
ang gabing iyon ay ako ang naging bunga. Ayaw akong tanggapin ng pari. Labag daw sa
kanyang landas ang presensya ko. Masakit. Walang taong gulang ako nang maramdaman
ko ang tunay na sampal ng reyalidad ng buhay sa aking mundo.

Muli, ay tumakbo ako. Sa kakatakbo ko ay nabangga ko si Ama - yagit - siya ang

nagbansag sa akin. Kinuha niya ako.

"Anong pangalan mo?" Tanong niya habang nakasakay kami sa van niyang puti.

"Ernesto po." Wika ko. Binigyan niya ako ng kendi. Madalang akong makakain niyon.
Nakangiting kinuha ko iyon.

"Nasaan ang mga magulang mo, Ernesto?"

"Patay na po ang nanay ko. Ang tatay ko pari."

"Ernesto kamo ang pangalan mo?" Tanong niyang muli. Tumango ako. Napangiti siya.
"Papalitan natin ang pangalan mo, Ernesto. Sa pagdadalhan ko sa'yo, hindi mo
kailangan ang nakaraan mo o ang anino ng dating ikaw. Sa araw na ito, ikaw si Axel
John."

Hindi ko siya masyadong maintindihan. Basta ang alam ko, masarap sa tainga ang
narinig kong pangalan,

"Axel John..." Inulit ko. "Anong apelyido ko?" Tanong ko pa. May kung anong ngiti
sa mukha niya.

"Apelyido. Axel John Apelyido."

Mula nang araw na iyon. Nakilala ako bilang si Axel John. Pitong taon ko nang
dinadala ang pangalang iyon. Axel John Apelyido. Tulad nang sinabi ni Ama noong
araw na kinuha niya ako sa lansangan, hind ko kailangan ng dating ako sa bago kong
mundo.

Isa akong yagit. Namamalimos sa lansangan. Sa gabi, ibinibigay kong lahat ang
kinita ko ay Ama, pasasalamat sa pagkupkop niya sa akin. Kapalit noon ay hindi ako
nasasaktan, hindi ako nagugutom at may tinutulugan ako.

"Magkano sa'yo, Axel John?" Tanong niya sa akin nang tumapat siya. Binigay ko sa
kanya ang limang daang pisong ipinapalit ko sa isang tindahan kanina. Hindi lang
iyon. Ibinigay ko rin kay ama wallet na kinuha ko sa babae sa loob ng simbahan
kanina, ibinigay ko rin ang kwintas na hinablot ko. Ngumiti siya nang makita ang
lahat nang iyon.
"Magaling, Axel John! Sa'yo ang pinakamalaking parte ng manok ngayong gabi!" Wika
ni Ama. Tuwang-tuwa naman ako sa sinabi niya. Tumabi agad ako upang bumalik sa
pila. Masarap ang ulam namin ngayon kaya masaya ako at ako na naman ang
pinakamaraming bigay kay Ama.

Nang matapos ang pag-iiintrega namin ay pumasok ang dala sa bataan ni Ama. May dala
silang isang babaeng may suot na red baseball cap, naka-long sleeves na puti at
mahaba ang buhok. Nagpupumiglas siya. Sa tantsya ko ay nasa labing - tatlo o labing
apat ang edad niya.

"Siya nga pala ang bago ninyong kasama. Pinangalanan ko siyang Pamela Anne."
Tumingin siya sa lahat.

"Bitiwan ninyo ako! My father will look for me and when he does this syndicate will
go down!"

Sosyal ang bago naming kasama. Englisera. Hindi ko siya masyadong inintindi.

Nang sabihin ni Ama na kakain na ay nag-alisan na kami. Tulad nang sinabi niya
kanina, sa akin ang pinakamalaking parte ng manok. Napalakas ang kain ko dahil
binigyan ako ni Ate Sile ng maraming kanina, sayote, at sabaw sinamahan na niya
iyon ng patis na may sile.

Busog na busog ako nang gabing iyon. Bago ako natulog ay pumuslit pa ako sa likod-
bahay para mag-yosi. Pampawala ng umay.

Habang nakatayo ako sa gilid ay narinig ko ang isang hagulgol. Tumakbo ako at
nakita ko ang bagong pasok na si Pamela Anne na hawak ng dalawang bataan ni Ama.

"Tatakas ka pa ha! Hindi ka makakatakas dito hangga't hindi pumapayag ang tatay
mong General sa proteksyong hinihingi ni Ama!"

"Kung condom lang ang habol ninyo, maraming ganoon sa seven eleven!"

Tinulak siya ng dalawang lalaki. Tumakbo naman ako at dinaluhan siya.

"Mga boss, ako nang bahala dito." Itinapon ko ang yosi ko kung saan. Tumingin sila
sa akin.

'O sige, Axel, ikaw na diyan. Baka masaktan pa namin iyan!" Umalis ang dalawa at
naiwan sa akin ang babae. Tiningnan ko siya.

"Anong tunay mong pangalan?" Tanong ko. Nag-iwan siya ng tingin.

"Do you expect me to tell you? You're one of them!"

"Anong one op dem, one op dem ka diyan?! 'Wag ka nga maarte! Magtagalog ka! Nasa
Pilipinas ka, Pamela Anne, oy!" Pinanlakihan niya ako ng mga mata. Nakadama naman
ako ng awa sa kanya. Umiling ako at pinulot siya sa lupa.
"Kung gusto mong makatakas dito, matuto kang magpanggap." Inalalayan ko siya.

"Tutulungan mo ba ako? I can't do it alone." Tumingin ako.

"At magtagalog ka kung gusto mong tulungan kita nang magkaintindihan tayo. Pers
year high school pa lang ang natatapos ko. Wala pa akong sekan year kaya di kita
maintindihan masyado."

Ipinasok ko siya sa loob ng silid ko.

"Diyan ka sa kama. Matulog ka. Bukas lahat ng gagawin nila, gawin mo. Itatakas
kita, Pamela Anne."

Tiningnan ko siya. Kung may gagawin man akong maganda sa buhay kong patapon na,
iyon ang pagpapalaya kay Pamela Anne.

=================

Stud # 1

Martin Ricardo – all out interview. Ang panig ni Martin sa hiwalayan nila ni
Bernice Anne.

'Di umano ay niloko ni Bernice Anne ang nobyong si Martin De Angelo. Ayon sa actor,
nahuli niya ang dating nobya na may kahalikang ibang lalaki sa loob mismo ng
dressing room nito sa set ng "Kung ikaw ay akin..."

My face reddened. Sa inis ko ay naibato ko ang tabloid na hawak ko. Ang kapal ng
mukha ni Martin! Siya na nga ang nanloko sa akin tapos ako pa ang palalabasin
niyang masama! I caught him cheating on me with that sixteen year old little girl
in the set! Siya pala ang nakabuntis sa co-star ko na iyon. Matagal na pala niya
akong niloloko. Hindi ko na nga pinalaki pa ang isyu ng pakikipaghiwalay sa kanya.
Kapag may press ay palagi kong sinasabing no comment kahit na gusto kong ilabas
ang lahat ng galit ko sa mundo sa kanya. I kept quiet but now this?!

Ang kapal ng mukha niya! Hindi pa man nagsisimula ang araw ko ay sira na kaagad!
Anong karaptan niyang sirain ang buong pagkatao ko? Hindi niya ako kilala! Hindi
niya dapat sinisira ang pangalan kong pinaghirapan kong buuin.

Sa inis ko pati ang tasa ng kape na nasa harapan ko ay ibinato ko. Walang karapatan
si Martin na gawin sa akin ito. Nagkaroon siya ng pangalan sa industriya ito.
Nangingigil ako sa kanya at gusto ko siyang mamatay.

"Bernie, halika na at may interview ka pa sa Kris TV ngayon." Napatingin ako sa

P.A. kong si Pamela. She was a petite girl with a chubby figure. Ngumiti ako sa
kanya at tumayo na. Napansin niya ang basag na tasa sa lapag – tinawag niya ang
maid para utusang linisin iyon. Mabilis pa sa alas kwatro na sumakay ako sa kotse
at nagbutong – hininga. Pinipigilan ko ang sarili kong umiyak. Kung anuman ang
sinabi ni Martin sa press, papatunayan kong mali iyon sa interview ko kasama si
Kris Aquino.

I am one of the bankable stars of a very popular TV network at hindi ko hahayaang

masira ang pinaghirapan ko mula noon hanggang ngayon dahil lang sa pagsisinungaling
ni Martin. Pagpasok ni Pamela ay may dala agad siyang latte para sa akin. Kinuha
koi yon ay inamoy lang.

"Bern, 'wag mo nang isipin ang interview ng ex mong gago." She said. I just sighed.
Mahina ako sa ganito. I don't like intrigas. Ayoko nga ng nasasali ang pangalan ko
sa mga petty issues. Pinasibad nila ang kotse. Nakatingin lang ako sa labas at
iniisip ang mga salitang sasabihin ko sa mga tanong sa akin ni Kris Aquino. Taklesa
pa naman siya at nakakabigla but I will try my best to tell her everything about my
break up with Martin. Napapailing na talaga ako.

We were stuck in traffic. Nakatingin lang ako sa labas. Iniisip ko kung anong buhay
ang meron ako kung sakaling kasama ko si Martin ngayon. Walong buwan na kaming
wala. Dapat ay ikakasal na kami pero nahuli ko siya. Hindi ko kayang masikmura ang
mga ginawa niya sa akin. Hindi ko kayang tanggapin na ginawa niya iyon dahil lang
sa hindi ko kayang ibigay ang gusto niya.

I am a virgin. I am thirty years old still a virgin. Dapat ay regalo koi yon kay
Martin pero dahil sa hindi ko maibigay iyon sa kanya kahit binigyan na niya ako ng
singsing ay hindi pa rin ako kampante. Nakatingin lang ako sa labas nang bigla
akong mapangiti. I saw a man in a red suit in his Ducati. Tulad namin ay na-stuck
rin siya sa traffic. I smiled widely. Pinakatitigan ko ang lalaki and there's
something oddly familiar about him. Tumingin siya sa direksyon ko. The man looked
stud. He had a clean face but some angst in it. He was wearing big aviators.
Napakalinis niyang tingnan pero bakit kaya siya naka-red suit.

Napatingin siya sa direksyon ko. Tinted ang sasakyan ko kaya hindi niya ako
nakikita pero nakakatuwa siyang tingnan. Umusad ang traffic. Magkapantay pa rin
kami. Habang umaandar kami ay bigla na lang nagpreno ang driver ko. I looked in
front. Nanlalaki ang mga mata ko. Kinakabahan ako. Nerbyosa ako. Ayoko ng
aksidente.

"Ako na.. Stay here." Wika ni Pamela. Tumango ako. Lumabas si Pamela at nakipag-
usap sa labas. Nanonood lang ako sa kanila but when the man in the red suit mingled
with them, I knew that I had to get out of the car. Nanginginig ang mga kamay kong
lumabas ng sasakyan. I just want to meet him and ask why he was wearing a red suit.

"Anong problema, boss?" Tanong niya. His voice is deep and has a bit darkness in it
– I like the tone of his voice.

"Ito eh! Lumiko dapat ako muna!" Sigaw ng lasing na kabilang partido. Nabigla ako
nang tingnan niya ako. "Gago pala! Kaya mayabang artista ang sakay! Putang ina!
Nalilibugan ako sa'yo!" Sigaw niya. My eyes widened. Lumapit siya sa akin. Humarang
ang driver ko pero nasuntok niya at napaupo na lang kung saan. Malapit na malapit
na siya sa akin nang bigla na lang siyang napatigil at napaupo. Bigla siyang
namamalipit sa sakit. Napatingin ako sa lalaki. He was grinning. Sinipa niya ang
lalaki sa lapag.

"Ayos ka lang ba? Next time kapag may gulo, 'wag kang lalabas, 'wag kayong lalabas.
Hayaan ninyong siya iyong makipag-usap. Dagdagan mo iyong body guards mo, Miss.
Sige, mauna na ako."

Gusto kong tanungin ang pangalan niya pero hindi ko nagawa. Para bang nalulon ko
ang dila ko at pinanood na lang siyang umalis. Binalingan ko si Pamela.

"Sino iyon? Did you ask his name?" Tanong ko pa. I was being excited. Nanlalaki ang
mga mata ko at nawawala ang kaba ko. Napalitan iyon ng excitement. Ngayon lang ulit
ako nakaramdam ng ganito.

"Hindi eh. Bigla na lang huminto Ang gwapo nga. Mukha lang tanga sa suit niya.
Hala! Tara! Malelate tayo! Live iyon, Bern! Baka magalit sa atin si Kristeta!"
Hinatak niya ang kamay ko habang panay naman ang tingin ko sa direksyong pinuntahan
niya. I wanna know him. Paano ko kaya siya ulit makikita?

--------------

"Ano na kayang ginawa ni Leira at Azul ngayon? Bakbakan na kaya?"

Napangisi ako nang magsalita si Ido. Nasa resort pa rin kami kung saan ginanap ang
reception ng kasal ni Leira at Azul. Masayang – masaya ako para sa kaibigan kong
iyon. Si Azul kasi iyong tipo ng tao na akala mo ay hindi na ngingiti kahity
kailan. Hindi kasi siya pala-express na tao. Palagi lang siyang seryoso na tila ba
natatae kaya hindi mo mawari ang iniisip niya. Buti ngayon at ngumingiti na siya.
Nakabuto talaga si Leira para sa kanya.
Noong una ay inaayawan ko si Leira dahil gusto ko si Arruba para sa kaibigan ko,
isa pa, sinusuportahan ko si King David sa paggawa niya ng paraan. Malaki kasi ang
utang na loob ko sa kanya. Nang makawala ako sa puder ni Ama at nang mabaril ako
noong bata ako, ang nanay ni King David na si Queen Gwen ang kumupkop sa akin.
Naging mabuti sa akin ang mag-asawang Sandoval – pinag-aral nila ako at itinuring
na tunay na anak. Kaya lang – ang lahat ng tulong ay may kapalit.

Nalaman ng tatay ni David kung ano ako sa lansangan noon kaya ginamit niya ang
background na iyon para sa personal niyang interest na hindi ko naman tinanggihan.
Para sa akin iyon ang katumbas ng lahat ng ginawa niya para sa akin. Mula noon,
naging kadikit ako ni Congressman na kalaunan ay naging Senador.

I was sixteen when I first killed someone. Pinatay ko iyong mahigpit na kaaway ni
Congressman – na naging dahilan ng pagkakabuo ng tiwala niya sa akin. Hindi ako
nagsisis doon. Basta ang alam ko, kailangan kong gawin iyon – para sa ikabubuti ng
lahat. Naging napakaayos ng relasyon namin ni Congressman. Nang mamatay ang asawa
niya ay ako na lang din ang naging kasa-kasama ni King David. I treated him as my
brother and he was the same to me. Minahal namin ang isa't isa na parang
magkapatid. Pinangako ko sa puntod ng Nanay niya na aalagaan ko si King David kahit
na anong mangyari sa aming dalawa.

I looked out for him and I try to give him everything that he wants.

Kaya ganoon na lang ang tigas ko sa pagkampi sa kanya kahit na alam kong masasaktan
si Azul o si Leira.

"Kaya lang kung bakbakan na, baka dumugo iyong pekpek ni Leira." Naiusal ko. I
looked at Ido and Judas who was sitting beside me. Suot pa rin namin ang colorful
suits na ipinasuot sa amin ng demonyang kapatid ni Azul. Mukhang napagtripan lang
kami.

"May asawa ni si Simoun. Hindi na tayo ang priority." Wika pa ni Ido.

"Inggit ka na naman." Sabi ko habang lumalagok ng alak.

"Putang ina, noon laging tayo pero ngayon may Leira na. Hindi ko naman pwedeng
ibahin, nakita kong masaya siya." Tumango na lang ako. Maya-maya ay nagpaalam ako
sa kanila na pupuntahan si King David. Kanina pa kasi siya wala at nag-aalala na
ako sa kanya. I found him standing inside the terrace while looking up in the sky.
Tinapik ko ang balikat niya. Nakita kong hawak niya ang litrato nila ni Arruba na
kuha noong Junior prom nila. He smiled at him.

"Judas said she's getting worse. She keeps on calling out for Azul." Huminga siya
nang malalim. "Masakit, Ernesto." Wika niya. "Iyong nagmahal ako pero hindi ako
sapat. Gusto ko siyang maging masaya pero hindi naman ako ang nagiging dahilan ng
kasiyahan niya. Sana gumaling si Arruba, hihintayin ko siya. Baka sakaling ako na
ang piliin niya."
"Hindi ganoon iyon." Sumadal ako sa harang at tumingala. "Bakit hindi ka na lang
gumalaw, David? Natatandaan mo noong mga bata tayo? Natatandaan mo iyong sinasabi
ni Queen Gwen? Letting go means new beginnings, David. Aminin mo na, hindi na
kasali si Arruba sa buhay na sasalubungin mo bukas. She will always be a part of
your life but she's never going to be in it..."

"Parang si Pamela Anne, Kuya?" Tanong niya sa akin. Tumingin lang ako kay King
David at sa isipan ko ay dumalaw muli sa aking balintataw ang imahe ng isang batang
babaeng inglesera na nakilala ko noon. "Bakit ba hindi mo hanapin? Sinasabi mong
hindi mo alam kung saan magsisimula, bakit hindi ka magsimula sa lugar kung saan
kayo huling nagkita? Bakit hindi mo puntahan si Ama sa kulungan? Baka alam niya
kung nasaan siya, baka alam niya kung anong pangalan niya."

Hindi ako nakakibo. Sa totoo lang ay natatakot ako. Natatakot akong hanapin si
Pamela Anne dahil baka hindi na pala siya iyong Pamela Anne na naging kaibigan ko –
iyong Pamela na minahal ko. Siya kasi ang first love ko. Siya ang unang nagsabi sa
akin na baka pwede niya akong mahalin. Itinakas ko siya noon dahil gusto ko siyang
magkaroon ng magandang buhay Nangako kami sa isa't-isa na hindi kami mawawala sa
buhay ng isa't-isa pero hindi naman natupad dahil nang makuha siya ni General ay
hindi ko na nakita pang muli si Pamela Anne. Ni hindi niya ako binalikan. Hindi ako
galit sa kanya, pero naghintay ako sa pagbabalik niya, masakit. Hindi iilang beses
na niyaya ko si King David sa lugar kung saan huli ko siyang nakita, walang bakas
ng Pamela Anne ko.

"Hahanapin ko rin siya, kapag handa na ako... 'Wag ka nang makulit. Hindi ko pa
alam kung kailan iyon."

--------------------

"Pamela Anne, gumising ka! Kailangan na nating magtrabaho."

Tinapik ko ang balikat ng babaeng ito. Siya na nga ang umuukupa sa higaan ko, may
gana pa siyang kunutan ako ng noo.

"Hoy!"

"Five minutes!" Sinigawan niya ako. Napangiwi naman ako. Hindi ko talaga
maintidihan ang babaeng ito. Sa ilang linggo niyang pananatili dito ay hindi niya
pa rin alam ang aming routine. Kailanan niyang gumising ng maaga para hindi siya
pagalitan ni Ama pero heto siya, nakahilata pa rin.

"Pamela Anne! Igalaw ang katawan!" Sigaw
inirapan ako. Hindi naman siya mapakali.
at lumabas na lang bigla. Napapailing na
na kami sumabay sa mga batang sasakay sa
nang marating ang pwesto ay tumayo kami.
kong muli. Bigla siyang bumangon at
Bigla siyang tumayo, hindi siya naghilamos
lang ako habang nakasunod sa kanya. Hindi
van, nag;akad na lang kaming dalawa at

"Kita mo iyong mag-syota. Kukunin ko iyong bag noong babae, i-distract mo." Sabi ko
sa kanya. Tumango siya sa akin. Gumagaling na sa panlalansi ang babaeng ito.
Nakakasanayan na niya siguro. Hindi naman iyon problema dahil sa ginagawa niya
lumalaki ang kita namin at palaging kami ang may pinakamalaking parte ng manok sa
hapag kainin.

Tumayo si Pamela Anne sa harapan ng mag-syota at bigla na lang niyang inaway ang
lalaki. Ako naman ay unti-unting lumapit. Agad kong nakuha ang wallet at sinenyasan
si Pamela na tumakbo palayo. Hingal kabayo kami. Hinabol kasi siya noong babae para
sabunutan.

"Nakuha noong babae iyong cap ko. Bigay sa akin ni General iyon." Wika niya pa.
Habang naglalakad kaming dalawa ay naisipan ko siyang tanungin.

"Totoong General ang tatay mo?"

"Oo, pulis siya. General. Kagalit yata niya si Ama kaya kinuha ako. Ang problema
hindi ko naman alam kung paano babalik. At mukhang hindi rin ako makakatakas dahil
binabantayan ang bawat paligid natin saka ikaw, nakabantay ka sa akin. Loyal ka sa
kanya, isusumbong mo ako. Ayokong mamatay. Gusto ko pang maging sikat na artista."

Napatawa ako. Ang daming pangarap gusto niyang maging artista. Napailing na lang
ako.

"H'wag mong tawanan ang pangarap ko. At least ako may pangarap. Ikaw, anong
pangarap mo?" Tanong niya pa. Hindi ako nakasagot Sa totoo lang ay wala akong
pangarap. Okay na sa akin ang buhay na meron ako. Paano pa ako aasenso? Hindi naman
ako tapos mag-aral.

"Pangarap kong makakain ng hotdog." Wika ko. Napatingin sa akin si Pamela Anne.

"Anong hotdog? As in iyong tender juicy?"

Nakakahiya may ay tumango ako. "Hindi pa ako nakakakain ng hotdod, palagi kasing
manok o babay o tuyo o itlog ang ulam namin. Gusto ko ng hotdog at bacon. Iyon ang
pangarap ko..."

Nang tingnan ko siya ay nakita kong napanganga siya habang tila ba naluluha. Hindi
ko alam kung bakit. May nakakaiyak ba sa pangarap ko?

=================

Stud # 2

"Saan mo nga sabi dinala iyong pera?!"

Napapikit ako nang makita kong sampalin ni Ama si Pamela Anne. Nakaluhod na siya sa
harap ni Ama. Dumugo na ang bibig niya pero hindi niya pa rin sinasabi kung saan
niya dinala ang perang nadelehensiya niya nitong nakaraang linggo. Isang linggo ko
na kasing napapansin na hindi siya nag-eentrega ng pera. Para hindi siya
maparusahan ay hinahati ko ang kita ko para sa aming dalawa at sinasabi na
pinagtulungan namin iyon. Medyo lumiit na nga lang ang kita ko at hindi na ako
nakakakan ngayon ng malaking parte ng ulam pero ayos lang basta maayos si Pamela
Anne. Pero nahuli rin siya ni Ama. May nagsabi kay Ama na tinatago ni Pamela ang
perong kinikita niya mula sa pang-snatch ng wallet. Wala akong alam sa nangyayari –
ang akala ko, wala talaga siyang kita.

"Saan?!"

"Wala kang pakialam dahil ako naman ang nagpapakahirap doon! Pera iyon Iniipon ko
pangload o pantawag para malaman na ni General kung nasaan ako?!"

Lalo lang siyang sinaktan ni Ama. Nakita kong kumuha si Ama ng matabang pamalo at
iniaktong ipapalo kay Pamela. Agad naman akong dumaluhong para takpan ng katawan
niya. Sa likod ko tumama ang pamalo.

"Axel John!" Bawal niya sa akin. Tumingin ako.

"B-balato mo na sa akin, Ama. Ako nang bahala sa kanya!" Giit ko. Tinitigan niya
ako tapos ay sinenyasan niya ang iba na magpunta na sa kusina para kumain. Inakay
naman ako ni Pamela papasok sa silid naming dalawa. Magkasama kami sa kwarto. Wala
kasi siyang sinasamahan sa lugar na ito kundi ako lang. Sabi nga niya, kami na ang
magkaibigan, kami ang magkaramay, kami ang magkabagang.

Iniupo ko siya sa kama at saka pinakatitigan. Hindi ko kayang intindihan ang utak
niya. Pilit kong iniisip kung saang paraan ko siya matutulungan. Naawa ako sa
kanya, gusto ko siyang itakas pero hindi ko naman kayang mangako sa kanya ng kahit
na ano. Lumabas ako ng silid namin at nang bumalik ako ay may dala akong yelo na
ibinalot ko sa plastic. Ibinigay ko iyon sa kanya.

"Ano bang iniisip mo? Bakit sinabi mo na para sa pagkatas mo ang pera? Bakit ba
gusto mong makatakas? Bakit hindi ka na lang makuntento sa buhay na ito?" Gusto
kong magalit sa kanya pero hindi ko naman magawa. Naaawa pa rin kasi ako sa kanya.
Naaawa ako dahil alam ko ang pakiramdam na gusto niyang makatakas dito – na hindi
siya kuntento sa kung anong meron dito. Alam ko na gusto niyang makabalik sa
pamilya niya.

Doon kami nagkaiba. Wala naman kasi akong babalikang pamilya. Hindi nagsalita si
Pamela Anne sa akin. Tumagilid na lang siya at nahiga sa kama. Marahil ay umiiyak
siya at iyon ang dahilan nang pag-alog ng kanyang mga balikat. Nakatulugan ko na
ang ganoong sitwasyon namin. Hindi na ako nagtanong sa kanya. Kung ano na lang ang
trip niya ay sige na lang sa akin basta iingatan niya ang sarili niya. Kung sabagay
ay parang hindi ko na rin naman siya kayang pabayaan dahil nga sa magkadikit na ang
aming mga bituka.
Kinabukasan ay nanibago ako dahil mas nauna pang nagising sa akin si Pamela.
Nadatnan ko siya sa labas na nakikipag-usap sa iba pang yagit. Nang makita niya ako
ay sumama na siya sa akking lumabas. Nakaladlad ang mahaba niyang buhok at hanggang
ngayon ay hindi pa rin siya nagsasalita. Hindi ko naman alam kung paano ko
sisimulan ang sasabihin ko sa kanya kaya hinayaan ko na lang.

Pumwesto kami sa may Luneta. Magkalayo kaming dalawa ngayon. Ako ay pasimpleng
sinusundan ang isang babaeng may dalang malaking bag at 3310 na cellphone – nang
mag-isa na siya ay binangga ko siya sabay kuha ng bag at cellphone niya. Nagsisigaw
siya pero mabilis ako. Hindi ako nahabol ng kahit na sino. Pagliko ko naman sa may
eskinita ay nakita ko si Pamela Anne na may hawa na ring backpack at iniisia-isa
ang mga gamit noon.

"Kanino iyan?" Tanong ko.

"Doon sa magsyotang nag-away. Hindi nga nila napansin na nakuha ko na ang gamit
nila."

Hindi ko masyadong binigyang pansin ang sinasabi ni Pamela Anne. Inispeksyon ko ang
bag na dala ko at nang makita ko ang wallet doon ay hinati ko ang pera sa aming
dalawa. Ibinigay ko sa kanya ang isa tapos ay tinitigan niya ako.

"H'wag na. Sa'yo iyan. Ibigay mo kay Ama para mas malaki ang makain mong manok
ngayon."

"Bakit mo ba ito ginagawa? Nakatingin sila sa'yo, baka mamaya magsumbong sila at
ibartolina ka na."

"Ayo slang ako. Ay! Tara, Axel, puna tayo doon sa may kabilang park! Maraming
parokyano doon!" Wala akong nagawa kundi ang sundan na lang siya. Sabi ko nga kahit
anong trip ni Pamela Anne. Tumawid kami ng daan. Mukhang ayos naman na siya. Masaya
na siya kahit namamaga ang pisngi dahil sa sampal ni Ama. Habang naglalakad kami ay
hinawakan niya pa ang kamay ko.

"Doon tayo, Axel!" Sigaw niya. Tinuro niya ang parte ng park na maraming lobo.
Sumunod na lang ako. Ang tanga ng batang ito. Malaki na, maglolobo pa. Trese anyos
na, kung ano-anong gusto sa buhay. Tumapat ako sa naggagawa ng lobo. Naramdaman
kong binitiwan ni Pamela ang kamay ko. Sinundan ko siya ng tingin. Nasa isang stall
siya ngayon. Sumunod na ako sa kanya.

"Anong bibilhin mo?" Tanong ko. Tumingin siya sa akin na para bang nagpipigil ng
iyak.

"Hotdog. Tutuparin ko ang pangarap mong makakain ng hotdog."

Napanganga ako. Mula sa bulsa niya ay inilabas niya ang plastic na puno ng pera.
Binilang niya iyon sa harap ko at ibinayad lahat sa lalaki sa stall.
"Tapatan mo ng hotdog mo ang pera ko. Gusto ko iyong mabubusog si Axel."

Nang muli niya akong tingnan ay umiiyak na siya. Hindi ko alam kung para saan ang
mga luhang iyon. Sa pag-iyak niyang iyon ay niyakap niya ako – mahigpit na para
bang imbes na hindi ao makahinga ay natutunaw ako. Natutunaw ako na parang yelo.
Nanginginig ang tuhod ko.

"Axel, itakas mo ako dito – hindi – tumakas tayo. Kapag nakaalis tayo dito, isasama
kita sa tatay ko. Alam kong tutulungan ka niya. Hindi na kita pababayaan. Gusto
kitang maging masaya at ibibigay ko sa'yo ang lahat, Axel John. Naririnig mo ba
ako?"

------------

Axel John!

Pamela Anne, takbo!

Bang!

Axel!

Tumakas ka na! Haharangin ko sila! Babalikan kita! Takbo!

Axel!

Bang!

Axel!

Napabalikwas ako nang bangon. Hinihingal ako. Hindi ako makahinga at napakabigat ng
dibdib ko. Bumalik na naman sa akin ang panaginip kong iyon. Iyon ang huling araw
na nakita ko si Pamela Anne. Nabaril ako kaya hindi ko na siya nabalikan. Hindi ko
na natupad ang pangako ko sa kanya na babalikan ko siya at magsasama kami
habambuhay bilang magkaibigan. Hindi ko alam kung paano na ang buhay matapos ang
gabing iyon. Mabuti na lang at tinulungan ako ng Nanay ni King David at pinalaki
nang maayos. Sa puso ko ay hindi ko kahiy kailan nakalimutan si Pamela Anne. Dala
ko siya sa dibdib ko. Dala ko siya kahit saan ako magpunta. Dala ko ang mga alaala
niya.

Hinilot ko ang aking sentido at napatingin sa gilid ko. I found a woman sleeping
beside me, nakes. She looked tired. Huminga na lang ako nang malalim. Her name was
Pamela and I met her at a bar earlier that evening. Ewan ko ba. Palaging Pamela ang
mga babaeng naiiuwi ko. Sigur dahil hanggang ngayon ay umaasa ako na sa lahat ng
Pamela sa mundo, isa man doon ang tunay na Pamela ko. Pero wala. Wala ni isa sa mga
babaeng iyon ang Pamela Anne ng buhay ko.

Bumangon ako at hindi na inistorbo ang babaeng nasa kama ko. I checked my phone for
any text from the Little King – pero mukhang panatag naman ang buhay ni Kin David
sa ngayon. Bumaba ako ng hagdanan at nagtuloy sa kusina. Kumunot ang noo ko nang
may marinig akong kaluskos mula sa kusina. Kinuha ko agad ang baril ko at dahan-
dahan akong naglakad patungo roon.

"Putang ina, Ido! Ang gago mo, ikaw lang pala!"

Lumingon si Ido sa akin. Kasalukuyan niyang binubuksan ang mga cupboards ko.
Napakamot ako ng ulo.

"Tang ina ka din! Mag-boxers ka! Nakabuyangyang iyang alaga mo! Lupaypay naman!"

"Natural pagod! Napasabak sa bakbakan."

Ngumisi si Ido. "Let me guess, another Pamela?" I just grinned. "Magshort ka naman,
Axel!"

"Nakita mo na ito! Gusto mo hawakan mo pa!"

"Ang gago mo!" Wika pa ni Ido. Napailing na lang siya at patuloy siya sa kung anong
hinahanap niya. Nagtaka na ako kaya nagtanong na rin ako

"Anong hinahanap mo?"

"Condom. Naghihintay sa bahay iyong kabakbakan ko. Wala akong condom."

"Eh bakit hindi ka mamili sa 7/11?"

"Hassel, malayo. Dito na lang. Alam ko may stuck ka." Hindi naman nagtagal ay
nakakita na siya ng condom at kinuha na rin niya iyon. Hindi na siya nagpaalam sa
akin. Basta na lang siyang umalis. Naiwan na naman ako. Napabuntong – hininga ako
habang umiinom ng tubig.

Kung lahat siguro ng Pamela Anne sa mundo ay tinanong ko at inangkin kong akin,
nabaliw na rin siguro ako tulad ni Arruba.

Hindi na ako nakatulog noon. Inilinis ko na lang ang mga baril ko. I am a retired
assassin – si Ido ang kasama ko sa gawaing iyon pero siya na lang ang natira. Sa
ngayon, ako ang nag-aasikaso ng isa sa mga negosyo ng Tatay ni King David. Kay
David ang legal akin ang hinddi mga legal. Iyon ang hatiaan naming dalawa.
Alas ocho nang umaga nang makita kong pababa ang babaeng iniuwi ko. Walang
salitaang namagitan sa amin. Basta na lang siya umalis. Wala pa rin akong suot na
kahit na ano – wala naman akong dapat ikahiya – I am a health buff. I have a body
of a god and a warrior.

Pagkaalis ng babae ay tinawagan ko naman si Ido at pinapunta siya sa bahay. Sinabi

kong samahan niya akong dalawin si Queen Gwen. Si King David sana ang isamama ko
pero hindi ko naman siya matawagan kaya si Ido na lang ang isasama ko. Ayoko kasing
nagpupunta sa sementeryo nang nag-iisa. It freaks me out. Iyon ang isa sa
kinatatakutan ko sa buhay.

Nine – thirty nang dumating si Ido. Bihis naman na ako noon. Kumain muna kami ng
almusal bago umalis. He was telling me his bakbakan session last night. Natatawa
lang naman ako.

'Hindi marunong kumain. Akala ko mababalatan ang alaga ko. Tang ina! Inaalagaan ko
si gaston, nilalagyan ko pa ng baby powder tapos babalatan lang niya. Barilin ko
siya!"

Napahagikgik ako. Malibog si Ido. Lahat naman yata kami. Si Azul lang ang tahimik
sa amin pagdating sa sex life niya. Kahit na anong gawin namin noon, hindi namin
mapaamin kung anong ginagawa niya.

Nakarating kami agad sa sementeryo. Bumaba ako ng kotse at agad na kinuha ang
bulaklak na dala ko. Dalawa kami ni Ido na tumayo sa puntod ni Queen Gwen. Paiyak
na ako nang bigla kong marinig ang isang sigaw na nakakabuliglig ng buong pagkatao.
Ido heard it too. Inilabas niya ang kwarenta y singko mula sa likod niya ako naman
ay pumunta sa kotse para kunin ang shotgun ko doon.

Sinenyasan ko si Ido. Kinakabahan ako. Baka may gusto na namang pumunterya sa amin.
Noong nakaraang taon ay gusto kaming patayin ng tyuhin ni KD pero inunahan na agad
siya ni Ido. Ngayon comatose ang matanda at hindi alam kung kailan gigising.

"Tulungan ninyo ako!" Nagkatinginan kaming dalawa. Tumakbo kami ni Ido patungo sa
direksyon na iyon at ganoon na lang ang gulat ko nang makita ko ang isang babae na
ibinabaon sa lupa ng buhay. Nagpaputok ng baril si Ido. Tinamaan ang isa sa binti.
Hinarap kaming dalawa at pinagbabaril Nagtago kaming dalawa sa puno ng acacia.
Bumaril ako kahit na hindi ko nakikita ang pinatatamaan ko.

Maya-maya ay nawala na ang putok ng baril. Nakahandusay na ang tatlong lalaki sa

damuhan. Agad ko namang dinaluhan ang babaeng iyon na inilagay nila sa kabaong.
Tinulungan namin siya ni Ido na lumabas mula doon. Iyak siya nang iyak. Wala naman
akong magawa.

"Help me..." She said. "Help me..."

Kilala ko siya...
"Pre, diba siya iyong artista? Si Bernice Anne?" Tanong ni Ido. Pinakatitigan ko
siya. "Baka naman taping ito ng Kung ikaw ay akin."

"Help..." She was sobbing.

Habang nakatingin ako sa kanya ay wala akong ibang naalala kundi ang batang babaeng
minsan ay naging parte ng buhay ko...

Si Pamela Anne.

=================

Stud # 3

"Masarap?"

Namimilog ang mga mata ko habang nakatingin kay Axel John. Nakangiti lang ako.
Hindi ko nga maintindihan kung bakit napakalaking bagay para sa akin ang pagbili ko
ng hotdog para sa kanya. Mukhang masayang-masaya siya dahil halos maubos na niya
ang fifty pieces ng hotdog na binili ko. Puro ketchup na rin ang kanyang mukha
ngunit parang hindi naman niya alintana iyon. Nakaupo lang kami sa ilalim ng puno
ng manga habang nagtatawanan at kumakain. Hindi namin inaalala ang masaklap na
buhay na tinatahak o uuwian namin mamaya. Para sa akin, ang makakain si Axel John
ng hotdog ay sapat na para muli akong umasa na makakabalik ako sa amin.

"Ganoon pala iyong lasa noon, parang ang juicy."

Napapalakpak ako sa komento niya. Pakiramdam ko ay isa akong batang kasali sa

reality show tapos siya ang judge tapos sinasabi niya na masarap ang gawa ko.
Naisip kong ang susunod kong bibilhin para sa kanya ay ang bacon. Ibibigay ko lahat
kay Axel John.

"Next time, bacon naman." Sabi ko pa.

"H'wag na, Pamela Anne. Baka kung saan mo na naman kunin ang pera. Sabihin mo, ito
ang dahilan ng pagtatago mo ng pera ano? Bakit mo iyon ginawa? Ang akin ay pangarap
lang. Hindi mo na dapat itinago ang pera mo para lang maibili ako ng hotdog. May
hotdog din ako , may dalawa pang itlog." Hindi ko ma-gets ang sinasabi niya pero
umiling ako.

"Napakasimple lang ng pangarap mo. Hindi ko pa ba naman iyon ibibigay? Alam mo Axel
John, wala akong kaibigan. Kung tutuusin, ikaw ang una kong naging kaibigan. Ayaw
kasi akong palabasin ni Papa ng bahay namin. Masyado daw delikado. Home schooled
ako. Iyong nga lang unang paglabas ko ng bahay, nakidnap pa ako, ang mala slang
pero hindi ko na iisipin na minalas ako, naging kaibigan kita. At masaya ako dahil
doon."

Ngumiti ako sa kanya. Halos ubos na niya ang hotdog na binili ko para sa kanya.
Lumapit ako sa kanya at niyakap siya. Gusto ko ng init ng katawan ni Axel John.
Pakiramdam ko ay hindi ako mag-isa.

Ang Papa ko ay ang bise – presidente ng bansa. Mayaman ang pamilya namin. Ngunit
kasabay ng kayamanan at kapangyarihan na meron kami ay ang katotohanan na
napakaraming kaaway ang nakapaligid sa amin. Hindi ko masabi kay Axel John ang
totoo dahil ang mahigpit na bilin sa akin noon ni Mama ay ang tumahimik. The people
around us call my father the general because before entering politics, he was the
general of the Philippine Police.

Maraming kaaway si Papa – at marahil ay isa na si Ama sa mga kaaway niya kaya
kinuha nila ako. Gusto kong makabalik sa amin sa tagal ng panahon na hindi ako
nakalabas ng bahay at sa tagal ng panahon na naglagi kami ng Mama ko sa America ay
hindi ko talaga alam kung paano ako babalik sa amin kaya kailangan ko ang tulong ni
Axel John. Gusto ko siyang kaibigan. Alam kong poprotektahan niya ako. Ngayon pa
nga lang ay hindi na niya ako pinababayaan kaya sigurado ako na mapagkakatiwalaan
siya.

"Gagawa ako ng plano, Pamela Anne. Itatakas kita." Kinindatan niya ako. I nodded at
him. Pakiramdam ko talaga ay poprotektahan niya ako kahit na ano pa man ang
mangyari sa aming dalawa...

------------

Nagising ako na ang sumalubong sa akin ay ang kulay pula at putting pader ng silid
na iyon. Hindi pamilyar sa akin ang paligid kaya kinabahan ako. Sinuri ko ang
sarili ko. Tshirt na lang na kulay puti ang suot ko – wala akong bra pero may panty
ako. Kinabahan ako. Nasaan ako? Bakit hindi ko matandaan kung anong nangyari? Ang
huli kong natatandaan ay hinarang ang sasakyan ko sa hi-way ng mga armado at di –
kilalang lalaki. Binaril nila ang lima kong body guard at ang driver ko tapos ay
kinuha nila ako at dinala sa sementeryo. Ang alam ko ay pilit nila akong ibinabaon
ng buhay. Putukan na ang sumunod na natandaan ko.

Hanggang sa magising ako dito ngayon...

"Gising ka na pala."

Napatitig ako ssa pintuan nang bumukas iyon at mula doon ay lumabas ang lalaking
may perpektong kagwapuhan. Kilala ko siya. Siya iyong lalaking naka-red suit na
nakasakay ssa Ducati noong nakaraang linggo.

"Sino ka?"
"Ako ang dapat magtanong niyan sa iyo. Sino ka at bakit ka kinuha noong mga
lalaking iyon?" Tanong niya sa akin. Magkasalubong ang dalawang kilay niya at tila
ba inip na inip na siya. Hindi ko alam kung anong isasagot ko sa tanong niya sa
akin dahil kahit ako ay walang ideya kung bakit kinuha ako ng mga lalaking iyon.
Maaaring may kinalaman kay Papa ang misyon nila o talagang maraming galit sa akin
dahil sa kasikatan ko. Hindi naman ito ang unang beses na napahamak ako dahil ako
si Bernice. Maraming naiinggit sa akin. Bukod sa mayaman talaga ang pamilya ko ay
talentada pa ako.

"Hindi ko alam. Sino ka ba? Bakit nandito ako?"

"I saved your life." He said. "Kung hindi dahil sa akin at sa kaibigan ko, wala ka
dito ngayon. Hindi ka sana buhay. Kaya kaysa sa sungitan mo ako, sabihin mo na lang
sa akin kung sino ka talaga, Miss Bernice Anne?"

"Bulabog." Wika ko.

"Ha?"

"Ako si Bernice Anne Bulabog."

"Pinagluloko mo ba ako?" Tila nangigil siya.

"Anong magagawa ko kung iyon ang apelyido ng tatay ko?! My father is the---"

"Former vice president of this country? Rolando Bulabog Jr."

"Yes..." Nagyuko ako ng ulo. "Ano pang tanong mo?" Nakita kong nakangisi siya.
Parang nakakaloko ang ngisi niyang iyon – parang hindi gagawa ng mabuti.

"Did you know Senator Saul Sandoval?"

"Nakakulong na siya diba?" Nanginginig ang kalamnan ko. Bakit niya tinatanong sa
akin ang mga bagay na ito.

"Your father sent Senator Saul Sandoval to jail. And he happens to be my best
friend's father. And you being here, isn't a coincident. Hindi kita ibabalik sa
inyo hangga't hindi nakakalaya si Senator. Sa madaling salita, Miss Bulabog, you
are my hostage and you will stay here as long as I want and you will do everything
I say or else, I will kill you, your father and your whole family. Sisiguraduhin ko
na mabubura ang mga Bulabog sa mapa ng Pilipinas."

Napasinghap ako. Nakakapaso ang bawat katagang binitiwan niya. Napalunok ako at
pilit kong itinatago ang sarili ko sa loob ng kumot ng kamang iyon. Ngumisi siya sa
akin. Para akong nakakita ng demonyo...
------------------

"Pwede kang mangarap. Taasan mo, libre naman kasi iyon, Axel John."

"Pangarap kong maging barangay tanod!"

"Hindi! Mas mataas pa doon!"

"Okay! Gusto kong yumaman, Pamela Anne! Papatayo kita ng palasyo! Doon kita ititira
dahil kapag dalaga ka na at magkasama pa rin tayo, gagawin kitang akin. Ang totoo,
pangarap kong maging pangarap mo..."

"Axel... nasaan kako iyong babae?"

"Alam mo ba na anak siya noong nagpakulong kay Papa?" Tanong ko kay Ido. Sinabi ko
na rin kay King David ang nadiskubre ko kaya alam kong maya-maya lang ay nandito na
siya sa bahay para makita ang regalo ko sa kanya. Ibibigay ko sa kanya si Bernice
Anne. Siya na ang bahala sa kung anong gusto niyang gawin. If he wants her in bed,
KD can do that. Walang hawak na alas sa amin ang kampo ng mga Bulabog dahil hindi
nila alam kung nasaan si Bernice Anne.

"Anong gagawin ninyo sa kanya?"

"Bahala ang bata doon. I have done this before. King David knows what he wants."
Tumango na lang si Ido sa akin.

"Basta malinis. Mawawala nga pala ako ng ilang araw.
Kailangan nang mawala ng prime minister nila." Hindi
naman na sa oras na magawa ni Ido ang misyon niya ay
na naman niya ako. Nagpaalam na si Ido at naiwan ako
Anne. Hindi ko alam kung anong meron sa babaeng iyon
ang kabanatang iyong ng buhay ko.
May kliyente ako sa Slovenia.
na ako nagsalita. Alam ko
babalik siya at bubuligligin
sa sala na iniisip si Pamela
at pinapaalala niya sa akin

Madalas ko namang maalala si Pamela Anne pero mas napapadals ngayon ang pagka-space
out ko at ang pag-alala sa kanya. Kung dati ay panaka-naka lang ngayon ay panay ang
dalaw niya sa aking panaginip. Maski gising ako, pakiramdam ko ay tinatawag niya
ako. Pakiramdam ko ay nasa tabi ko lang siya at hinihintay akong lumingon para
hanapin siya.

"Axel!"

Humahangos na pumasok si King David sa bahay ko. "Nasaan ang anak ng putang inang
iyon!" Tinuro ko ang itaas.

"Ikaw nang bahala." Ngumisi ako at ngumisi rin si KD. Alam ko naman ang gagawin ni
King David sa kanya. Wala akong magagawa. Ganti na lang sa ginawa ng tatay niya sa
tatay ni King David. Hindi ko mapipigil ang magaganap.

Kumuha ko ng isang bote ng whiskey at sinimulang ubusin iyon. Hindi nagtagal may
narinig akong hagulgol mula sa silid sa itaas.

"Pa-parang a-awa m-mo n-na. h'wag!"

Nakarinig ako ng pagkalabog. Marahil ay sinampal ni KD ang babae.

"Ahhh! H'wag! M-maawa ka!"

I took another shot. I closed my eyes and suddenly my Pamela was inside my brain
again.

"Gagawin kitang reyna ng aking palasyo, Pamela Anne. Hihingin ko ang kamay mo sa
tatay mong general."

"Ahhh! Tama na! Please! 'Wag!"

Puro hagulgol ang sumunod kong narinig. Isang kalabog na naman ang sumunod.

"Axel John... kapag nakatakas tayo, sumama ka sa akin... Axel! Axel! Hindi ako
aalis nang hindi ka kasama!"

"Putang ina!" I mumbled. Hindi ko alam kung anong sumanib sa akin at tumayo ako.
Umakyat ako sa itaas at saka tumuloy sa silid kung nasaan si King David at Bernice
Anne. Naka-lock ang silid buti at dala ko ang susi para mabuksan ko iyon. Nang
makapasok ako ay tumambad sa akin si King David na sinampal ang babae habang halos
hubad na siya. Duguan ang labi at iyak nang iyak.

"M-ma-awa ka... w-wala a-akong k-kasalanan..." Umiiyak na bulong niya. King David
looked at me.

"Bitaw." Wika ko. "Bitaw!" Sigaw ko nang hindi siya sumunod. Tumayo si KD at
lumabas ng kwarto. Sinundan ko siya.

"Ang labo mo, Axel! Tang ina! Gagahasain ko na para may alas na ako kay Bulabog
para makalaya na ang tatay ko! I'll take her photos and leak it in the net. Ivi-
video ko pa nang mapahiya naman ang angkan nila tapos sasabihin mo sa akin bitaw?!
Nasaan ang hustisya!?!"

"Hindi sa ganitong paraan, King David." Wika ko. "Tandaan mo na ayaw na ayaw ni
Queen Gwen ang nananakit at gumagamit ng pwersa." Mahinang usal ko. KD walked out
at the mere mention of his mother's name.
Binalikan ko ang babae na yakap yakap na ang sarili sa pagkakataong iyon. Iyak siya
nang iyak.

"Ibalik ninyo na ako..." Usal niya. Lumuhod ako para haplusin ang pisngi niya."
H'wag..."

"Wala akong gagawin. Gagamutin ko ang pasa mo..."

"Hindi kita kilala..." Sabi niya. I sighed. I smiled.

"Ako si Axel John..."

Dahan-dahan siyang nag-angat ng ulo at saka lalong humagulgol. Yumakap siya sa akin
at umiyak sa balikat ko.

"H'wag mo akong iwan. Natatakot ako..."

=================

Stud # 4

Mukha siyang mabait.

Pinagmamasdan ko lang si Axel John habang ginagamot niya ang mga pasa ko. Pinipigil
ko ang mapangiti. Natutuwa kasi ako sa pagkakakunot ng kanyang noo habang seryoso
niyang nilalapatan ng lunas ang aking pasa sa mukha. Axel John ang kanyang
pangalan. Naalala ko iyong kakilala ko noon na si Axel John na ang pangarap ay
simple lamang. Si Axel John na may mabuti puso. Ang Axel John ni Pamela Anne.

"'Wag mo akong tingnan ng ganyan. Baka main- love ka sa akin." Seryoso ngunt alam
kong biro niya lamang iyon sa akin. Ibinaba niya ang kamay niya at tiningnan ako.

"Siguro mga ilang araw mula ngayon, maayos na iyang sugat mo. Swerte ka pa rin at
nagbago ang isipan ni King David." Komento niya pa. Alam ko na kilala niya ang
lalaking nagtangakang gumahasa sa akin. Alam kong kaisa siya sa planong iyon pero
hindi ko maipaliwanag kung bakit pinigilan niya ang pangyayari. Alam kong may
mabuti siyang puso tulad ni Axel John noon.

Magkatukayo sila at alam kong iisa ang ugali. Napaisip ako, kung nabuhay kaya ang
Axel John na kilala ko noon, ano na kayang hitsura niya? Kasing gwapo niya kaya ang
Axel John sa harapan ko? May abs din kaya siya? Kasi hindi ko man nakikita ng
harapan, alam kong may abs siya. Napakaganda ng hubog ng katawan niya. Kung papasok
din siya sa pag-aartista, papasa siyang hunk.
"Bakit mo ako iniligtas?" Hindi ko matiis. He just sighed. May kung ano sa mga mata
niya na hindi ko maipaliwanag. Umiling siya na tila ba ayaw niyang sagutin ang
aking katanungan. Isa-isa niyang iniligpit ang mga bulak na ginamit niya. Ipinasok
niya iyon lahat sa first aid kit tapos ay tumayo na siya. Nakasunod lang ako ng
tingin sa kanya.

"Hindi muna kita ibabalik sa inyo. Hawak kita ngayon. Gagamitin ka naming alas sa
tatay mo para mapalaya si Senator." Pagbibigay alam niya. Hindi naman ako
nakasagot. Iniisip ko ang mga commitments ko. Paano na ang taping ko? Ang shooting
ng commercial ko? Paano na ang pictorial ko sa FHM at sa UNO? Ano nang mangyayari
sa P.A. ko? Anong sasabihin ko sa manager ko at paano na ang isyu kay Martin? Ang
hirap-hirap maging anak ng tatay ko. Palaging nasa panganib ang buhay ko. Kaya nga
noong bata ako, mas pinili namin ni Mama ang tumira sa Amerika kaysa mabuhay kasama
si Papa. Papa would go and visit us every Christmas vacation. Doon siya kapag may
okasyon o kaya man ay tuwing birthday naming magkakapatid. Nauwi lang kami sa
Pilipinas noong twelve years old ako at minalas pa ang pamilya ko noon. Hindi ito
ang unang pagkakataon na may kumuha sa akin o iba ko pang kapatid. Kahit si Mama ay
nakidnap na rin - maigi lang na nakatakas siya sa tulong ng mga body guards niya.

Noong college ako, sinabi ko na gusto kong bumalik sa Amerika pero hindi ko naman
na nagawa. Ayaw pumayag ni Papa noon. Kami-kami na nga lang daw ay hindi pa ba kami
magsasama-sama? Noong college ako - three months before graduation, na-discover ako
ng isang modeling agency. Iyon talaga ang simula ko sa industriya - ang pagmomodel.
Ikinagalit pa iyon ni Papa dahil paghuhubad daw iyon pero sa ganoon ako masaya.
Hindi ko kasi naiisip ang kaguluhan ng pamilya ko kapag nasa ganoong sitwasyon ako.
Pero ngayon, nangyari na naman. I was kidnapped and almost buried alive by one of
my father's -enemy - nailigtas nga ako pero hindi ko naman sigurado kung ligtas nga
ako sa kamay ng lalaking mahilig yata sa kulay red.

Iniwan niya ako sa silid. Tumayo naman ako para tingnan kung ni-lock niya ang
pinto. I smiled when I realized that it was open. Hindi nga yata siya masama. Muli
akong bumalik sa kama at saka nagpahinga na. Hindi ko alam kung bakit ako kampante
gayong alam kong malaki ang posibilidad na bumalik ang lalaking gustong gumahasa sa
akin, I just sighed. I laid on the bed, still thinking about Pamela Anne's Axel
John

----------

"Pamela! Gumising ka, itatakas kita..."

Naalimpungatan ako nang maramdaman ko ang kamay na yumuyugyog sa aking balikat.

Nagmulat ako ng mga mata at nakita ko si Axel John na nakatingin sa akin. He was
smiling. May kaba akong nababakas sa kanyang mga mata pero masaya siya. Isang taon
na halos akong nakatira sa puder ni Ama. Hindi pa rin nila ako ibinabalik sa Papa
ko. Siguro ay hindi pa rin sila nagkakatapusan sa negosasyon pero ako, matagal ko
nang gustong bumalik.

Ang tanging dahilan kungg bakit ako narito at nakakatiis ay dahil kay Axel John.
Naging napakabait niya kasi sa akin at alam kong hinding-hindi niya ako pababayaan.
"Gumising ka na, itatakas na kita."

Parang nakuryente ang utak ko sa aking narinig. Itatakas niya ako ngayon. Itatakas
niya ako at makakabalik ako sa pamilya ko. Miss na miss ko na ang nanay ko.
Bumangon ako mula sa pagkakahiga. Nakangiti si Axel John sa akin at punong-puno ng
kasiyahan ang kanyang mukha.

"Halika na, habang wala pa si Ama." Wika niya. Hinawakan niya ang kamay ko. Sa
isipan ko ay umaasa ako na sa pag-alis ko sa lugar na ito ay kasama ko pa rin si
Axel John. Marami na kaming pinagdaanan. Sa nakalipas na isang taon ay naging
espesyal siya sa akin. Naging napakasarap ng pagsasama naming dalawa. Higit pa kami
sa magkaibigan pero hindi ko siya tinitingnan bilang aking kapatid. Sa murang edad
ko ay natutuhan ko ang umibig, Pag-ibig na pambata, pag-ibig na alam kong lalawak
pa sa darating na panahon.

"Sasama ka ba sa akin?" Tanong ko.

"Oo naman. Hindi ko hahayaang mawala ka sa akin, Pamela Anne." Ngumiti siya.
Kumabog naman ang dibdib ko. Narating namin ang sala kung saan nakita namin ang mga
natutulog na tauhan ni Tatang. Mahigpit ang hawak ko kay Axel. Natatakot akong baka
mawala siya o maiwan niya ako o baka bigla na lang kaming mahakatak nang kung sino.
Masaya akong malaman na makakatakas ako at magpapatuloy ang buhay ko sa labas na
siya ang kasama.

Dahan-dahan kaming naglakad. Pakiramdam ko ay magnanakaw kaming dalawa na tumatakas

mula sa bahay na pinagnakawan namin. Takot na takot ako ngunit napapawi iyon dahil
sa hawak ni Axel ang aking mga kamay.

Nang makababa kami ay gumilid kaing dalawa dahil nakita niyang papasok ang dalawa
sa tauhan ni Ama. Nang makalampas sila ay tumakbo kamoi palabas. Natigilan kami
pareho nang makita naming pumaparada sa harapan naming dalawa ng mga itim na
sasakyan. Hinatak ako ni Axel papunta sa likod ng pasuan doon.

"'Wag kang maingay." He hushed me. Pinagmasdan namin ang mga tao sa paligid. Bumaba
mula sa sasakyan si Ama. Mukhang may kausap sila. May isa pang lalaking bumaba mula
sa isang sasakyan. Pinakinggan namin ni Axel John ang paligid. Kinakabahan ako.
Paano kung hindi kami makatakas? Humigpit ang hawak ko sa kanya. My mind and my
heart was racing. I couldn't think correctly.

"Nasaan ang anak ko?"

Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko ang pamilyar na boses ng aking ama. Halos
maglupasay ako. Gusto kong sumigaw at sabihin na nandito ako at sumama na sa kanya.
Alam kong kapag sinabi ko sa kanya na tinulungan ako ni Axel John ay tatanggapin
niya si Axel Ayoko nang magkalayo kaming dalawa.

"Nandito siya. Ibibigay ko na din naman sa kasunduan na hahayaan mo ang grupo ko na

makapagkarga ng mga kargamento sa customs nang hindi kami iniinspeksyon, Isang
pirma lang maibabalik sa'yo ang anak mo---"

"Boss, wala si Pamela Anne sa loob! Nawawala din si Axel John!"

Naramdaman kong tinakpan ni Axel John ang bibig ko, para bang sinasabi niya sa
aking 'wag akong mag-ingay. Naluluha ako. Makakatakas pa ba kami? Si Papa, nandito
na siya. Kukunin na niya ako. Tapos na ang isang taon kong paghihirap.

"Nawawala ang anak ko?!" He hissed.

"Halughugin ang buong lugar!" Sigaw ni Ama. Bumaling ako kay Axel John.

"A-anong gagawin natin?" Tanong kong naiiyak na. He just calmed me down.

"Aalis tayo, lalabas tayo. Aabangan natin ang paglabas ng tatay mo at ibibigay kita
sa kanya."

"Axel, hindi ako aalis dito hangga't hindi ka kasama..."

"Sasama ako, Pamela Anne." Ngumiti siya. "Hindi kita hahayaang mawala."

-----------

Hindi ako makatulog nang gabing iyon. Sa isipan ko ay naririnig ko pa rin ang
palahaw na pag-iyak ni Bernice kanina. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isipan
ko at sinabi ko kay King David na siya na ang bahala sa lahat. Hindi naman ako
ganoong kasama. Oo nga at nakakapatay ako pero hindi ko kayang makitang ginagahasa
ang isang inosenteng babae sa harapan ko. May konsensya pa rin ako at hindi ko
maatim ang ginustong gawin ni King David sa kanya. Alam kong kasalanan ko rin naman
iyon, kaya nga agad kong pinigil ang mga mangyayari. Inisip ko rin na kung narito
si Queen Gwen o si Pamela Anne, ano kaya ang sasabihin nila sa akin.

"Hindi ka rin ba makatulog?" Natigilan ako nang marinig ko ang tinig niya. I looked
back at her. Nasa terrace kasi ako ng bahay at kasalukuyang inuubos ang bote ng
whiskey na binuksan ko kanina. "Mind if I join you?" She asked again. Umiling ako.
Tumabi siya sa akin. We can see the city lights from where we were standing. I was
admiring the peace and serenity earlier but now, all I can hear is the frantic
beating of my heart.

"Sorry kanina. Hindi dapat kita tinakot." Wika ko. She smiled.

"Akala ko talaga magagahasa ako. Although your friend is hot, I don't like being
forced. Mas gwapo ka sa kanya. Mas gusto kita." Ngumisi siya. The woman is clearly
flirting with me. Tiningnan ko siya.
"Natutuwa ako sa'yo. Kapangalan mo kasi iyong guardian angel ko, kaya lang literal
na siyang nasa heaven. Namatay na kasi siya."

Humarap ako sa kanya. Mula sa kinatatayuan ko ay nakikita at naaninag ko ang buong

katawan ni Bernice. She was only wearing one of my white shirts and I could see her
breasts and her nipples. Bigla ay parang nagutom ako. Gusto kong kumain - pero
hindi ng pagkain. Ngumisi lang ako. Malaki ang hinaharap ni Bernice Anne. I have
heard rumors about some actresses having their breasts augmented and maybe she was
one of them.

Lumapit siya sa akin at pinaglandas ang daliri niya sa mukha ko pababa sa leeg. She
was biting her lower lip and I suddenly felt the need to take my shirt of. Para
namang nabasa niya ang iniisip ko - she took the ends of my shirt and looked at me.

"Can I?" There was lust in her voice.

"Sure."

She ripped - yes ripped - she didn't take it off. She ripped my shirt off.
Napasinghap pa siya nang makita niya ang katawan ko. It was my turn to gasp when
she bent down and licked my abs. Hinablot ko naman siya para magpantay kami at
mahalikan ko siya.

I kissed her and when our lips met - I suddenly remembered that familiar warmth I
felt whenever Pamela Anne was near. I wondered where she was now. I wondered if she
still thinks of me. I wondered if she's still looking for me. I wondered many
things but the I wonder most about Bernice's lips for they were amazingly
intoxicating.

Pinaglaruan niya ang buhok ko habang ako naman ay lalng pinalalalalim ang halik na
ibinibigay ko sa kanya. I wondered how many men has she kissed before. I wondered
if she has her own share of sex. I wondered how wild can she be in bed and I wonder
how my name would sound on her lips of how my thing would fit this perfect little
mouth.

Tulad niya ay sinira ko na rin ang damit niya. I massaged her bared breasts.
Malambot. It bounces. Ibig sabihin ay totoo.

"Fuck..." I muttered. "I wanna fuck you, can I fuck you?" I said to her. She looked
at me. Para bang natigilan siya, natuliro yata at nag-isip ng isasagot sa akin.
Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataon pa para mag-isip. Binuhat ko siya - bridal
style - at saka pumasok sa loob. Naglalakad kami sa hallway. I kissed her even
before she snaps out of the lust spell - nasa ganoong pagkakataon kami nang bigla
na lamang bumukas ang ilaw sa hallway. Naibaba ko nang wala sa oras si Bernice at
napatingin sa may hagdan. Nakita ko si Azul na nakangisi habang nakatingin sa amin.

"Fuck you!" Wika ko.

------------

"Ano bang ginagawa mo dito? Diba dapat nasa Maldives ka kasama si Leira at nagse-
sex?!"

"Nakabalik na kami. Kahapon. Walang pagkain sa bahay kaya nandito ako. Anong
pagkain mo?"

"Noong isang gabi, si Ido naghahanao ng condom, ngayon naman ikaw, naghahanap ka ng
pakain. Bakit hindi na lang si Leira ang kainin mo nang matahimik ang mundo mo!
Sure naman ako na nakabuyangyanhg lang ang pekpek ng asawa mo!"

Parang hindi ako makahinga sa mga naririnig kong sinasabi ni Axel John sa lalaking
kausap niya ngayon. Nasa may hagdanan ako at kinakastigo ko ang sarili ko dahil
halos ako na ang nagbigay ng motibo sa kanya tapos ako na rin iyong halos bumigay
sa mga halik niya. Hindi ko alam sa sarili ko kung bakit ko iyon ginawa. May
something sa mga mata ni Axel John na nakakapagpalimot sa akin at sa reyalidad.

"Babarilin kita! Hindi pinag-uusapan ang pekpek ni Leira! Akin lang iyon!"

"Bakit? Inaangkin ko ba? Sa'yo na iyon pato biyak!"

"Susungalngalin kita ng kutsilyo, putang ina mo!" Sigaw ng lalaki. Hindi naman
nagtagal ay lumabas ang isang lalaki na may dalang plastic bag kasunod naman niya
si Axel John. Pinatay niya ang ilaw sa kusina tapos ay pinuntaan ako sa hagdanan.
Tumabi siya sa akin na napapailing. He looked at me.

"Paano ba iyan? Binigyan mo ako lalo ng dahilan para hindi ka ibalik, Miss
Bernice." Nakangising sabi niya. Gumapang ang mga kamay niya sa binti kong
nakalitaw at hinagkan ako sa tuhod "Hindi ako titigil hangga't hindi kita
natitikman."

Anong akala niya sa akin? Pagkain? Dapat ay mainsulto ako sa mga lumalabas sa bibig
niya pero tila ba nakakapagdagdag init iyon sa aking pakiramdam.

"Hostage kita... kakainin kita. Rawr!" Umakto pa siyang parang leon. Natawa naman
ako. Para akong baliw. Kanina ay takot na takot ako. Ngayon naman ay tumatawa ako
na parang walang nangyaring kababalaghan sa akin kanina sa sementeryo. Pumantay ako
sa kanya.

"Sige, hostage mo ako." I played along. "But I don't want to do it now, so let's
just kiss." I kissed him. He kissed me back. Masarap ang labi ni Axel John.
Napakainit ngunit napakalambot niyon. Naramdaman kong gumapang na naman ang kamay
niya sa dibdib ko. Nilaliman niya ang halik na para bang nilulunod ako. Walang
problema sa akin. Gusto ko ang sensasyon.
Napaungol pa ako nang maramdaman kong hinahaplos ng kamay niya ang gitna ng hita
ko.

"Fuck! I wanna fuck you so much!" He whispered. Ibinuka niya ang binti ko. I knew
that he was about to dive when...

"Ernesto, sana nagla-lock ka ng pinto at nagpapatay ng ilaw dito sa sala. Sabik

lang ang peg? Hindi makapasok sa kwarto?"

Muli na namang bumalik ang lalaking iyon. Umalis si Axel John sa akin at binalingan
siya.

"Putang ina mo ka, Azul! Sinasabi ko sa'yo! Magiging byuda si Leira!" Sigaw niya.
Hinabol nioya ang lalaki tapos ay iniwan ako. Inayos ko ang sarili ko at matyagang
naghintay. Nang bumalik siya ay nagbuntong-hininga na lang siya.

"Matulog ka na, Bernice. Bukas na lang. Magmamaryang palad na lang ako." Walang
hiyang pagbibigay - alam niya. Natawa ako nang napakalakas.

"Good night, Axel John." Wika ko. Tumayo ako at umakyat sa itaas. Nasa kalagitnaan
ako ng hagdanan nang marinig ko ang ibinulong niya.

"Good night, Pamela Anne..."

I looked back at him. Tila wala sa loob niya ang sinabi niya sa akin.

=================

Stud # 5

Hindi ako makatulog nang gabing iyon. Nananginip ba ako o namamalik-rinig? Alam ko
at malinaw sa akin na tinawag niya akong Pamela Anne. Was he listening to my
thoughts? How come he knew about her? Napabalikwas ako ng bangon Axel John ang
pangalan niya. Axel John... Maari kayang.

"But the General said that he's dead. He was shot. Iyon ang sinabi niya sa amin..."
Hindi ako makahinga. Tumayo ako tapos ay lumabas ng silid. Hindi ko alam kung saan
silid ng bahay na iyon ako pupunta para lang makausap siya. I was looking around
for him. Napansin ko sa bahay niya na halos kulay pula ang kulay na nagdodomina
doon. Wala akong pakialam sa kulay muna. Kailangan ko siyan makausap. Ilang taon na
din ang nakaraan nang mawala sa akin ang kakayahan at lakas na mag-take ng risk,
ngayon, hindi ko na iyon hahayaan, itatanong ko sa kanya ang dapat kong malaman.
Kung hindi siya si Axel John na Axel John ni Pamela Anne, wala namang problema,
kung siya si Axel John ni Pamela Anne. Nang hindi ko siya makita sa kahit na saan
ay huminto ako sa gitna ng kabahayan at sumigaw.
SUNOG!

Bumukas ang lahat ng ilaw at tumalon mula sa kung saan si Axel John na nakatapi
lang ng twalya. My eyes widened. Ang gusto ko lang naman ay ang lumabas siya, SIYA
lang, hindi kasama ang alaga niya.

Natanggal ang twalya sa baywang niya. Ang una kong nakita ay ang pwetan niya tapos
ay humarap siya sa akin. My eyes widened - halos malaglag na ang mga mata ko
palabas sa eye socket ko nang makita ko ang kanyang crowning jewels sa baba.

"Oh my god!' Naitakip ko ang kamay ko - dapat sa mata - pero sa bibig ko naitapat.
Nagtatalon ako. Gumapang ang mata ko sa buong katawan niya. What caught my
attention was his tats. Galing iyon sa kanyang leeg, pababa sa kanyang dibdib.
Iyong tattoo niya ay parang dahon-dahon tapos may skulls sa gitna. I was biting my
lower lip. Pababa nang pababa ang tingin ko. I met his abs earlier but I didn't
meet his vline.

"Oh my god!" Nakakakita lang ako ng vline sa photoshop na litrato ng mga male
models! Hanggang sa napatingin ako sa crowning jewels niya. I saw his thingymajingy
and it's kind of huge. Ang ikinapagkakataka ko ay ang tatlong bilog sa katawan ng
bur niya.

"Oh my god!"

"Nasaan ang sunog? Putang ina, nagmamaryang palad ako! Pabitin ka kasi!"Parang inis
na inis na wika niya. Yumuko siya at kinuha niya ang towel niya. Para bang wala
lang sa kanya na nakikita ko ang buong katawan niya.

"Babae, matulog ka na, baka makatikim ka sa akin ngayong gabi," Tumalikod siya sa
akin. Paakyat na siya sa hagdanan. Napapatanga ako. Pinagmamasdan ko siya.
Pumalakpak siya at isa-isang namatay ang mga ilaw pero hindi pa kami tapos.
Kailangan kong malaman.

"Si Ama..." Wika ko. Nakita kong natigilan siya sa paglakad. "A-anong ginawa niya
sa'yo pagkatapos mo akong itakas?"

Kumabog ang dibdib ko. Dahan-dahan siyang lumingon sa akin.

"Iyong binili kong hotdog, anong tatak noon?" Napapaluha ako. Hindi ko naman
maipaliwanag ang ekspresyon ng mukha ni Axel John. Kunot na kunot ang noo niya pero
bumababa siya papunta sa akin. He clapped his hands again and the lights went on. I
was just standing in front of him, thinking about our situation. Anong mangyayari
na? Anong sasabihin ko sa kanya? Siya nga ba? Sana siya na, para matapos na ang
paghahanap at paghihintay ko.

"N-nabaril ako. Nakatakas. T-tinulngan ako ng mga S-sandoval... Swift mighty

meaty..."
Napahagulgol ako. I was frantic. "Ikaw nga! Axel John ko!" Walang kaabog-abog na
niyakap ko siya at iniyakan. Hindi ako makapaniwala. Para akong nakakakita ng
aparisyon sa aking harapan. Nandito na si Axel John at hindi talaga ako
makapaniwala. Kay tagal ko siyang hinahanap. Tama ako na hindi ako dapat nawalan ng
pag-asa dahil sa sinabi ni General noon na wala na si Axel John dahil narito siya.
Nandito si Axel John. Ang sarap sabihin na narito na si Axel John.

Bahagya niya akong itinulak at inakatitigan.

"Binibiro mo ba ako?"Usal niya. Umiling ako. Bakit ko naman siya bibiruin. Siya
talaga ang Axel John ni Ama. Siya ang Axel John ni Pamela Anne.

"I-ikaw si..." Wika niyang hindi na naituloy ang sasabihin. "Putang ina!" Sambit
niya. Lumayo siya sa akin at sinabunutan ang sarili. Hindi ko maintindihan kung
para saan ang reaksyon niyang iyon pero natatakot ako dahil mukhang hindi siya
masaya na makita ako.

"Putang ina! Putang ina! Putang ina!" Napaupo siya tapos ay muling tumayo.
Nagpaikot-ikot siya sa harapan ko. "I-ikaw..." He said. "Si KD. Putang ina! Ang
gago! Muntik na! Putang ina!" He kept on cursing. Nilapitan niya ako. Nakita kong
naiiyak siya. Niyakap niya ako at saka hinagkan sa gilid ng noo.

"I'm sorry. I'm so sorry!" He said. "Hindi ko alam. Si KD."

Bigla ay naalala ko kung anong sinasabi niya sa akin. Naalala marahil niya ang
nangyari noong nakaraang araw. Iyong muntik na akong magahasa. I bit my lower lip.
Yumakap ako nang mahigpit sa kanya. Wala naman siyang dapat ipag-alala dahil wala
namang nangyari. Oo nga at nasaktan ako pero ang mahalaga buo pa rin ang buong
pagkatao ko.

Muli ay kumalas siya sa pagkakayakap sa akin. Pinaktitigan niya ako. Naluluha siya.

"Nanaginip ako... oo, nanaginip nga yata ako..."

Napangiti ako. Pinahid ko ang mga luha ni Axel John at saka hinapit siya para
hagkan sa labi. Gusto kong maramdaman niya na hindi panaginip ang nangyayari - na
ako ay nandito at kaming dalawa ay magkasama na. Kaming dalawa para sa isa't - isa,
magkasama at tulad ng ipinangako ng batang si Axel John sa mapangarap na si Pamela
Anne - hindi namin iiwan ang isa't isa.

"Putang ina sheettt!"

Tinulak ako ni Axel.

"B-bakit?"

"Wala... kasi... nalili..." Huminga siya nang malalim. Hinatak niya ako para
makaupo kami - siya sa sofa - ako sa kandungan niya. "Naho-horny ako sa'yo pero
kasi gusto kong i-cherish iyong moment na magkasama na tayo..." He cupped my face.
"Ang tagal kitang hinahanap. Alam mo ba kung anong nakakatawa?" He touched my
cheeks. "Iyong want ko para hanapin ka, hindi nawala pero hindi ko naman alam noon
kung paano ako magsisimula dahil una, hindi ko alam kung anong tunay mong pangalan,
hindi ko na alam kung anong hitsura mo at hindi ko alam kung gusto mo akong
makita."

Hinagkan niya ako. I kissed him back. Pinipilit kong iparamdam sa kanya ang aking
pangungulila.

"Gusto kitang makita... palagi... Gusto ko, Axel John..." He grinned.

"Ako din, iba din ang gusto ko..."

Akmang hahalikan niya ako nang biglang may kumatok sa kanyang pintuan.

"Putang ina!" He exclaimed. Tumayo siya at tinungo ang main door. Pilit naman akong
sumilip. Boses lang ang narinig ko.

"Ikaw ba si Axel John?" A woman said. "I have your friend right here."

Napatayo na rin ako at sumunod sa kanila. Sumilip ako at nakita ko ang isang
lalaking duguan ang balikat at parang binuhusan ng suka sa putla.

"Axel..." I called him. He looked back at me. He smiled.

"Umakyat ka muna sa taas. I got this. Kakausapin kita mamaya." Sumunod naman ako.
Panaka-naka ay nakatingin ako sa kanila. Nakakaramdam ako ng takot. Ano kayang
nangyari at sino ang kaibigan na iyon ni Axel?

--------------

"What happened to him?"

Nag-aalalamg dinaluhan ko si Ido. Binuhat ko siya dahil wala siyang malay. Duguan
siya. Hindi ko alam kung anog nangyari. Ido is a very skilled assassin and for him
to be hit like this, ibig sabihin masyadong bigatin ang kanyang kalaban. Tiningnan
ko ang babae. Agad kong inabot ang baril ko na nakasabit sa pader at itinutok sa
kanya Itinaas naman niya ang kanyang kamay na para bang sumusuko na.

"Who are you and what did you do to my friend?" I asked.

"Hindi! H-hindi ko si-siya kilala!" Sigaw niya sa akin. "I- I just found him inside
my clinic! He's hurt. I tried getting the bullet out but he said to take him here!"

"Sino ka!?!" Sigaw ko.

"Georgina! Georgina Varess!" Nagyuko siya ng ulo. "I'm a doctor, you see..." Wika
niya pa. Binalingan ko si Ido na hanggang ngayon ay umaagos ang dugo sa balikat.
Napansin ko rin na may tama siya sa tagiliran. Ibinaba ko ang baril ko tapos ay
tiningnan ko ang babae.

"Cure him o papatayin kita!" I said. Tumango naman siya. Nanginginig ang buong
katawan niya pero wala akong pakialam. Ibinigay ko sa kanya lahat ng kailangan
niyang gamit para umayos si Ido. Matapos iyon ay iniwan ko sila at pinuntahan ko si
Pamela Anne. Napapangiti ako. Inuulit - ulit ko sa isipan ko ang pangalan ni Pamela
Anne. Nandito na siya. Hindi na ako nag-iisa. Ang akala ko ay habambuhay ko nang
hindi siya makikita but then God made His way. He brought me a miracle and it
seemed to be so unreal but the way she kissed me makes me feel so alive.

Nagdiretso ako sa silid niya. Nakita ko siyang naghihintay sa akin. Tumayo siya.
Lumakad papunta sa akin at nang magkita kami ay inalayan namin ng halik ang isa't
isa. Hindi ko alam na possible palang ma-miss mo ang tao ng ganito kalaki. Hindi ko
maintindihan.

"Axel John..." Usal niya. Lumayo ako at niyakap siya. "'Wag mo na akong iiwan..."
Sabi niya. "Wag na wag mo na akong iiwan."

"Hindi na, Pamela Anne. Hinding-hindi na." Hinagkan ko siyang muli. Buo na ako.
Buong buo na ako. Pwede na akong maging masaya. Naalala ko noong minsang nag-e-
emote si Azul. Sinabi niya sa akin na mahirap daw ang maging masaya pero hindi
naman ganoon sa akin. Matagal lang akong naghintay pero hindi naman ako nahirapan.

Nasa akin na ngayon ang isang bagay na gustong-gusto kong makuha at hindi ko na
hahayaang mawala siya sa akin...

-----------------

Magkatabi kaming natulog ni Pamela Anne nang gabing iyon. Magkatabi lang, walang
nangyari. Binilinan niya pa akong magdamit bago kami matulog. Para bang ayaw niyang
makita ang hot buff body ko. I work out a lot to have this right now at hindi ko
ikinahihiya ang katawan ko. Pinaghirapan ko iyon kaya proud akong ipakita iyon.

Nauna akong magising kaysa sa kanya. I looked at her and admired her face. I love
the fact that I woke up beside her. Hindi ko nga maintindihan ang pangamba na baka
mawala na naman siya sa akin. Hindi naman na siguro dahil ako mismo ay sisiguruhin
ko na hinding-hindi na siya mawawala.
Hinagkan ko siya sa noo at saka tumayo na. Naalala ko si Ido bigla kaya agad kong
tinungo ang silid kung nasaan si Ido. Nakahiga siya sa bed habang ang babae ay
nakahiga naman sa couch. Nagising siya tapos ay tumingin sa akin. May dala akong
baril kaya nahintakutan na naman ang babaeng iyon sa akin. Niyakap niya ang sarili
niya.

"Kamusta siya?" Tanong ko.

"Stable. Can I go home now?"

"Hindi." Mabilis na sagot ko. Nag-ring ang phone ko. Nakita ko na si Azul ang
tumawag kaya sinagot ko iyon. Sinabi ko sa kanya ang nangyari kay Ido kaya agad
niyang sinabi na pupunta siya dito. Ni-text ko rin si King David at si Judas
tungkol sa nangyari sa kaibigan namin. Ni-text ko si Judas kahit na nasa Los
Angeles siya.

Fifteen minutes later, humahangos si King David at Azul sa bahay at agad na

dinaluhan si Ido. Azul checked for his pulse and his everything. Napansin niya ang
babae.

"Sino iyan?" Matapang na tanong niya.

"Georgina Varess." Sagot ko. "Siya iyong doctor ni Ido ngayon. Siya ang naggamot
kay Ido." Sagot ko. Tinitingnan siya ni Azul.

"KD. Kasahan mo. Masyadong marami nang alam iyan."

"Wag!" Sigaw ng babae. "Hindi ko naman ipagkakalat!" She started crying. Napatingin
ako kay Azul. Alam kong seryoso siya. Kinasahan nga ni KD ng baril ang babae.

"W-wag!" She begged.

"Teka, teka!" Sigaw ko. "Wag! Wag dito! Sa labas natin gawin. Baka kasi magising
si..."

"Nandito pa rin ang babaeng iyon! Gagahasain k---"

Binayagan ko si KD. Napatingin si Azul sa amin.

"Walang gagalaw kay Bernice Anne!" Sigaw ko. "Hindi siya kasama sa galit sa
nagpakulong sa tatay mo dahil siya si Pamela Anne at mahal ko siya! Papatayin kita,
King David kapag ginalaw mo si Pamela! Walang gagalaw kay Pamela! Mga gago!"

I walked out. Binalikan ko si Pamela Anne. Tulog pa rin siya. Napabuntong hininga
ako. Magkatalo na kami n King David pero hindi ko isusuko sa kanya si Pamela Anne.

=================

Stud # 6

Para akong nakalaya. Hindi naman natupad ang sinabi sa akin ni Axel John na ako ang
hostage niya. Sa totoo lang parang walang nangyari. Parang walang taong lumipas sa
aming dalawa. Parang hindi khit kailan nagkahiwalay si Pamela Anne at si Axel John.
Halos isang linggo matapos kaming magkaalaman ay wala kaming ginawa kundi ang
magkwentuhan. Kagabi ay napuyat kami dahil sa hindi maampatan na catching up. Sa
totoo lang ay hinihintay ko din siya na halikan ako. Gusto ko siyang hagkan ako
dahil gusto ko ang pakiramdam ng labi niya sa labi ko. Gusto ko ang pakiramdam
kapag malapit kami sa isa't-isa, gusto ko na magkasama kami dahil pakiramdm ko ay
safe ako.

Nang umagang iyon ay nasa isang magazine shoot ako. Napili kasi akong cover ng
isang men's mag para sa buwan na iyon. Hindi naman gaanong sexy ang shoot,
magpapakita lang ako ng kaunting balat tapos ay tapos na. Habang nime-make up - an
ako ay ka-text ko pa si Axel John. Kanina ay gusto niya kasing sumama sa akin pero
hindi siya makaalis dahil walang kasamang bantay ang kaibigan niyang si Ido. I was
smiling through out our text messages. Masarap sa pakiramdam ang makasama si Axel.
Hindi ko nga alam kung anong gagawin ko ngayon, it's like I cannot function anymore
without him. Nakakatuwa lang dahil magkasama na kami na para bang walang taong
lumipas.

"Bern, ikaw na!" Narinig ko si Pamela - my P.A. Pumasok siya sa dressing room ko.
Kahit sa kanya ay hindi ko sinabi ang nangyari sa akin noong araw na iyon. Walang
nakakaalam. Ang alam ng lahat ay nag-AWOL lang ako. Wala naman nang dapat makaalam
ng mga bagay-bagay sa akin. Ang mahalaga lang ay safe ako.

Inalis ko ang roba ko at sumama na kay Pamela. Sumalang na ako sa shoot. I posed
like how the photographer likes it. Sa huling tatlong frame ay pinaalis nila ang
top ko - wala namang problema sa akin. I have done topless shots before. Tumalikod
ako at hinubad ang bikini top ko. Lumapit sa akin ang stylist at inayos ang mahaba
kong buhok para itakip sa dibdib ko. After five minutes, I was ready again.
Tumingin muli ako sa camera and I posed again. Matapos ang ilang takes ay sinabi
nang tapos na ang pictorial. Nagbihis naman agad ako. Excited akong umuwi.
Nagpaalam na lang ako kay Pamela na aalis na ako. Hindi ko alam kung bakit sa
tuwing naiisip ko si Axel John ay kinakabahan ako. Wala naman kaming ginagawa.

I went to the parking lot and straight to my car. Binuksan ko ang kotse ko pero
bigla kong naisarado iyon nang makarinig ako ng mga putok ng baril. Agad akong
umupo at nagkubli. Ano na namang kaguluhan ito. I looked back. Nakita kong binaril
din ng kung sino ng cctv camera sa likuran ko. I bit my lower lip. Ano na naman ba
ang gusto nila sa akin? Wala naman akong kinalaman sa ganito? Wala naman akong
ginagawang masama. I closed my eyes and opened the side of my car and took my gun -
yes I have a mini magnum gun. Tumayo naman ako at bumaril. I point out to the
direction where he gunman was and shot him. Dalawa sila. I could see them from my
peripheral vision.
Nilapitan nila ako at naagaw ng isa ang baril ko. Nagulat ako nang ma-corner nila
ako but then I remembered that I know Judo so I danced Judo with them. Hindi naman
nagtagal ay lumipad ang mga lalaking bumaril sa akin.

"What the fuck do you want?!" I hissed. Dinaganan ko ng paa ko ang isang lalaki sa
lalamunan niya. Humihingal ako. Sinipa ko pataas ang baril at itinutok iyon sa
kanya. Hindi siya makahinga. Alam kong hirap na siya dahil namumutla na ang kanyang
mukha.

"You shot the other guy last night..." I whispered. "Hindi siya natuluyan. Hindi
kayo marunong kumilos nang malinis."

"Sinandya namin iyon bilang babala sa kanila."

"Well! They didn't take it that way! Isa pa! Ang usapan hindi ninyo ako guguluhin!
May sarili kayong misyon, meron din ako!" Diniin ko pa ang paa ko sa lalamunan
niya. Nakakaramdam ako ng inis. Hindi dapat ganito - nagugulo ang plano ko. They
should all stay away from me and let me do my fucking job. Sa inis ko ay binaril ko
siya sa binti.

"Tell him that I didn't forget our deal. Stay away o ako mismo ang papatay sa
inyo!" Inalis ako ang paa ko at binaril ko din ang isa pa. Matapos iyon ay sumakay
ako sa kotse ko at pinasibad na iyon paalis. Nag-init ang ulo ko. Hindi ko ba
maisip kung bakit hindi siya maghintay. Hindi naman madali ang ginagawa ko. Yes, I
am an actress but this is reality and reality has its flaw. Minsan nahihirapan
akong ihiwalay ang personal sa trabaho.

Paikot-ikot lang ako sa siyudad. Sinigurado ko na bago ako umuwi sa bahay ni Axel
John ay wala nang sumusunod sa akin. Ayokong mapahamak siya. Hindi pa sa ngayon at
kung sakaling mapapahamak siya, alam kong kaya naman niyang protektahan ang sarili
niya - ang tanong, hanggang kailan. He can protect himself - yes, pero sa oras na
masaulo ko na ang lahat ng bagay sa buhay niya, ang routine ng buhay niya at ng mga
kaibigan niya, it will leave him vulnerable and weak. I hate it but at the same
time, hindi ko pwedeng hindi gawin.

Buhay ang nakasalalay.

I continued driving around like a fool. I am going circles. Wala akong mapuntahan.
Alam kong tumatawag si Axel John sa akin. Pinatayan ko siya ng telepono tapos ay
nagpatuloy ako sa pagmamaneho. I found myself inside the cemetery where my mom
lies. Naupo muna ako sa puntod niya at nagbuntong-hininga.

"Ma, hindi ko alam kung bakit nandito ako ngayon..." Pinipigilan kong umiyak. I was
feeling sad and alone again. I smiled meekly, I think I need my daily dose of Axel
John for my energy.

"Ma... sana may kapatawaran pa para sa akin pagkatapos ng lahat ng ito..." Mahinang
wika ko. Pinahid ko ang mga luha ko...
------------

"Tigilan mo na iyan, uuwi iyon kapag uuwi siya. Kung hindi, baka busy siya." Inagaw
ni Azul ang phone ko at inilagay sa loob ng drawer na nasa tabi ng higaan ni Ido.
Tulog pa rin si Ido pero sabi noong doktor niya ay maayos na siya. Hindi ko pa nga
lang nasusubukan kung ayos na talaga si Ido. Malalaman ko lang iyon kapag
nagsasalita na siya. Si Azul ay halos araw-araw na nandito sa bahay ko at
hinihintay ang paggising ni Ido. Alam kong nag-aalala sya sa kaibigan namin. Kahit
naman nuon ay si Ido na talaga ang best friend ni Azul sa lahat. Hindi ko mawari
ang samahan nila.

Si Azul lang ang nakakatiis sa kabaklaan ni Ido. I smiled. Si Ido ang pinakahuling
recruit sa grupo namin pero sila pa ni Azul ang naging malapit sa isa't isa.

"May balita ka ba sa bata?" Tanong niya. Si King David ang sinasabi niya. Tumango
ako. Kagabi ay tinawagan niya ako para sabihin na sinubukan niyang pumunta sa L.A.
pero paglapag ng eroplano sa LaX ay hindi naman siya nagtuloy sa ospital kung
nasaan si Arruba. Natakot siya. Si Judas nga ay nag-alala pa sa kanya at tinawagan
pa ako para alamin kung natuloy pa si King David sa paglipad. Sinabi ko na lang na
hindi pero ang totoo ay naroon siya. He stayed at the airport for the night and
left the morning after.

"Ang swerte ng mamahalin ni bunso." Wika pa ni Azul. "Kung si Arruba man iyon
swerte siya dahil ang tindi ng pagmamahal sa kanya ni KD pero kung ibang babae
iyon, mas maswerte siya dahil iba ang mararamdaman niya. I just want him happy."

"Ako din naman, I just want him happy..." Bulong ko. Sinisimplehan kong kunin ang
phone ko pero nahuli na naman ako ni Simoun.

"Uuwi iyon kung uuwi iyon!" He hissed.

"Ang tagal na! Isang oras na yata noong tumawag siya o higit pa! Wala pa siya dito!
Baka naman kung napaano na si Pamela Anne!"

"Axel, huwag kag oa. Artista iyong tao, may mga ginagawa sa buhay iyon!"
Pinanlakihan niya ako ng mata. Napalabi naman ako. Gusto ko kasama ko lang si
Pamela Anne. Ang tagal ko siyang hindi nakasama. Ang tagal kong hindi siya
nakausap, gusto ko na magkasama kami ngayon para naman mapunan ang oras na wala
kami sa buhay ng isa't-isa. Gusto ko na malaman ang lahat ng ginagawa niya. Gusto
ko nga sumama sa kanya kanina pero hindi ko naman nagawa. Na-late kasi si Simoun ng
punta dahil mainit daw ang ulo ng commander niya. Sa huli, isinama na lang niya si
Leira pati ang pata nito sa bahay namin at kasalukuyan siyang nagluluto.

"Uuwi iyon." He said. "Masaya ako para sa'yo. Alam kong matagal mo siyang hinanap."

"Hindi ko nga hinanap. Kusang dumating kaya nga gusto ko panay siya dito para hindi
naman ako malungkot. Gusto ko na magkasama kami kasi parang hindi sapat iyong
twenty-four hours a day sa pagsasama namin. Kasi iyong totoo--"
"Nalilibugan ka?" Biro niya sa akin.

"Maliban doon, eh gusto ko talaga siyag masakama."

"Pinakita mo na ba ang sandata mo? Baka naman natakot!" Tumawa si Azul na para bang
nakakaloko. Alam kong tinutukoy niya ang bolitas ko. Ipinalagay ko iyon noong nasa
UAE kami. Safe naman iyon. Sa silicon kasi gawa kaysa naman doon sa pinaglalagay
dito sa Pilipinas -kinakalawang at nakakaimpeksyon. Pinapili pa nga ako noong
doctor dati kung silicon daw o fiber glass, sinabi ko na lang na silicon.

"Nakita na yata niya, wait natin kapag naramdaman niya. Putang ina! Naiisip ko pa
lang tinitigasan na ako! Ilang beses ba kayo ni Leira? Three times a day o mas
marami pa?"

"Gago! Hindi ko sasabihin!" Natatawang wika ni Azul. Maya-maya ay kumatok si Leira

sa pinto.

"Kakain na hoy!" She smiled at us. Nanibago ako dahil biglang lumambot ang
ekspresyon ng mukha ni Azul nang makita ang asawa niya. Para bang si Leira lang ang
tao sa mundo. Umiling na lang ako tapos ay sumunod na sa kanila.

Si Leira ang nagluto ng tanghalian namin. She cooked Sinigang na Baboy. Nakahain na
rin siya. Inasikaso niya si Azul. Napalabi naman ako. Nasaan ba si Pamela Anne?
Gusto ko ng kaganunan. Halos subuan na ni Leira si Azul tapos ay pinahid pa ni
Leira ang pisngi ng asawa niya. Nakatitig lang ako sa kanila kaya nang biglang may
naupo sa tabi ko at hagkan ako sa pisngi ay ikingulat ko pa iyon.

"Ay putang ina mo!" Lumingon ako at inaasahan kong makikita ko si Pamela Anne pero
si Ido lang ang nakita ko. Lalo akong nagulat. Nakasling ang balikat niya, hawak
niya ang tagiliran niya at ang baho ng hininga niya.

"Tang na, ang ingay ninyo sa kwarto. Buti buhay pa ako." Natatawang wika niya.
"Putang ina, akala ko hindi na ako makakabangon."

"Shh!" Napatingin kami kay Leira. "Mamaya na yang usapang bakbakan ninyo, kumain
muna tayo." Sabi niya sa amin. Napatango na lang ako. Sweet pa rin sila ni Azul. Si
Ido naman ay humirit.

"Azul, subuan mo ako."

"Tang ina mo, Ido!"

"Magaling ka na, pre!" Masiglang wika ko. Nag-appear kaming dalawa ni Azul.
Nagsimula na kaming kumain. Inayos na ni Leira ang pagkain ni Ido. Mabait talaga
ang asawa ni Azul.
Malungkot akong kumain. Sana kasi nandito ang Pamela Anne ng buhay ko...

Agad namang natupad ang wish ko nang bigla siyang dumating. Napatayo agad ako at
nilapitan siya. Nag-hang pa ang kutsara ni Leira na isusubo sana niya kay Azul.

"Oh my god!" Napasigaw si Leira. "Si Maria Raquel ng Kung ikaw ay akin! Shit!
Hihimatayin ako! Shit!"

Mukhang nagulat naman si Pamela Anne sa reaksyon ni Leira. "Hindi siya si Maria
Raquel! Siya si Pamela Anne!"

"Hi..." Mahinang bati niya. Mukhang pagod na pagod ang Pamela Anne ng buhay ko.

"Wag ka na!" Sigaw ko kay Leira. Iniwan ko ang pagkain ko at hinatak si Pamela
Anne papunta sa silid na inilaan ko para sa kanya. Tahimik lang siya Marahil ay
napagod siya sa kung ano man ang ginawa niya sa pictorial na iyon. Nang makapasok
kami sa silid niya ay agad siyag naupo sa kama at nagbuntong-hininga.

"Pagod ka?" Mahinang wika ko. Tumango siya. "Anong gusto ng Pamela Anne ko?" I
asked.

"Yakapsule..." Lumabi pa siya. Lumapit naman ako sa kanya at umupo sa tabi niya.
Niyakap ko siya Inihilig niya ang ulo niya sa dibdib ko. Hinagkan ko naman ang
sentido niya at hinayaan na lang siyang magpahinga. Hinahaplos niya ang braso ko.

"Na-miss kita Axel..." Tumingin na siya sa akin. Magkapantay na kaming dalawa

ngayon. I smiled. "Pwede mo ba akong kwentuhan?" Tanong niya.

"Oo naman! Anong gusto mong kwento, Pamela Anne ko?" I touched her face.

"Paano ka yumaman?"

My mouth parted a bit. I sighed. Paano ko ba sasabihin ang mga ito? Nangako ako
noon kina Azul na wala akong pagsasabihan kahit sino nang kung paano kami yumaman.
It was almost a decade ago when we went to UAE and there we had our personal
mission.

Noon ay kasali kami sa isang malaking Black Gun Society sa bansa. Ido and I were
both assasins, si Azul naman ay retired CIA agent at bagong pasok sa society na
iyon. Ginusto naming kumalas na tatlo at ang tanging kasunduan lang ng boss sa amin
ay ang magkaroon kami ng sarili yaman at pambayad sa buhay naming isinanla sa kanya
noon.

So the three of us went to UAE where we looked and searched for the Kingsman
treasure. And luckily we found it. Hati-hati kaming tatlo doon. Binahaginan din ni
Azul si Judas at King David. If it weren't for him, naghihirap na rin si King David
ngayon matapos kuhanin ng gobyerno ang lahat ng ari-arian ng Papa niya.

Lumunok ako.

Kung maghihirap ang lahat ng mayaman sa mundo, hindi kami kasaling lima doon. The
treasure is too many. Hanggang ngayon ay wala pa yata sa one-fourth ang nauubos
namin. Hindi naman yata mauubos iyon sa span ng buhay namin.

No one can ever know about it. Nang malaman pa nga iyon ng Uncle ni King David ay
sinubukan niya kaming ipapatay. I shook my head.

"Nagsumikap ako." Wika ko sa kanya. Kumunot ang noo niya.

"Nagsumikap ka? Lang?"

"Oo, sinabi ko diba, tinulungan ako ng mga Sandoval. They fed me, clothed me,
pinag-aral nila ako at nakatapos ako. I may have been through a lot, may mga nagawa
akong mga masasamang bagay pero hindi ko pwedeng itanggi ang tulong na ginawa nila
para sa akin." I smiled. Hindi ko alam pero parang na-disappoint si Pamela Anne sa
mga sinabi ko.

"Okay, sige. Pwede bang umalis ka? Gusto kong magpahinga." Wika na lang niya.
Umalis na siya sa tabi ko at nahiga na siya. Iniwan ko na lang siya. Hindi ko na
siya tinanong sa sudden change ng mood niya, baka pagod lang talaga siya. Lumabas
na ako ng silid at bumalik sa mga kaibigan ko.

"Ano, gago? Naiyot mo na?" Tanong ni Ido sa akin.

"Barilin kita sa nabaril na sa'yong putang ina ka eh!"

Inis na sigaw ko. Ano kaya ang tumatakbo sa isipan ni Pamela Anne?

=================

Stud # 7

I just couldn't get how Axel can be this cute even without him trying. Pinanonood
niya ako habang nag-e-empake ako ng mga damit ko. Mayroon kasi akong out of town
show at mawawala ako ng higit sa dalawang gabi at nagpapaalam ako sa kanya, kaya
lang, parang hindi niya ako kayang payagan. Napasin ko agad na clingy si Axel John
and I like that about him. Masaya naman ako dahil gusto niya ang presensya ko -
ibig sabihin ay mas magiging madali ang lahat para sa aming dalawa. Kapag nagawa ko
na ang misyon ko saka ako magdedesisyon para sa aming dalawa. Kailangan kong mag-
ingat. Hindi pwedeng mabuko niya ako. Hindi niya pwedeng malaman.
"Mga three days lang naman." Sagot ko. Kumandong ako sa kanya. "Wag kang mag-alala.
Panay naman akong tatawag sa'yo. I'll be back even before you know it. Manood ka na
lang panay ng Kung ikaw ay akin... para makita mo ako." I smiled at him. Hindi na
ako nahiya sa kanya. Ginawaran ko siya ng halik sa labi. Napakatagal na mula nang
huli niya akong halikan at nakadama ako ng pangungilila mula sa kanyang labi. The
last time we kissed, we made out and I kinda missed that. Lumalim ang halik naming
dalawa. Hindi naman nagtagal ay inihiga niya ako sa kama at lalong pinag-igting ang
halik na iginawad ko sa kanya.

His lips went down my neck and nibbled that soft spot there. I bit my lower lip and
sighed. His lips were divine and the more that he kisses me, the more that I want
him. Napapaliyad ako sa sensasyong ibinibigay niya sa akin. Napapapikit ako.
Pinipigil ko ang ungol na gustong kumawala sa lalamunan ko.

Hindi ko namalayan na naialis na niya ang pantaas ko at wala na rin ang bra ko. He
was fondling my breasts with his mouth and it felt so damn good. If having
premarital sex is a sin then I would gladly commit that sin with him for his mouth
is so intoxicating and addictive and he makes me want for more.

"I-I wa-want m-more..." I gasped when he bit my nipple lightly. Lalo akong
napaliyad. Kusang bumubuka ang mga binti ko sa kung anong kadahilanan. Hindi ko na
alam ang gagawin ko. Hindi ako mapakali. Gusto kong sumigaw. Pakiramdam ko ay may
sasabog sa loob ko. Hindi ko na kaya. Sinabayan ni Axel John ang pagsabog na iyon
nang pagpunit sa pambaba ko. I gasped harder. Nanlaki ang mga mata ko nang
maramdaman ko siya doon - his mouth, his tongue, his lips - those three
combination, it's enough for me to moan.

His tongue was playing with my clit and that sensation alone was enough to alert
all my nerves and senses. Damang-dama ko si Axel John. Para bang ipinaparamdam niya
sa akin ang presensya niya na hindi naman na dapat dahil damang-dama ko na siya. I
was gasping for air. I am breathless. Aatekihin na yata ako sa puso.

"Oh my god!" I said. Am I willing to surrender it now? Kagat-labi ako. I am so wet.

I could feel my love juice dripping from my cunt to my legs. May kung ano sa dila
ni Axel ang nakakapagpakuryente sa buong pagkatao ko. It's like he had something on
his mouth that's electrifying and nerve-wrecking.

"Axel!" I screamed. He kept on doing what he's doing. Later on, magkapantay na
kami, hinalikan niya ako. I could taste my essence on his mouth. Napadilat naman
ako nang maramdaman ko sa loob ko ang isang daliri niya He's finger fucking me now.
Medyo napangiwi ako dahil sa kanunting hapding naramdaman ko but then it all went
away and I felt pleasure again. I am feeling so hot. Itinatanong ko sa sarili ko
kung handa na ba akong ipamigay na lang basta ang isang bagay na iningatan ko sa
loob ng tatlumpung-taon.

Remember our deal...

I tried forgetting what the General told me. I tried so hard to focus again. He
inserted the second finger and I gasped again. Hindi na ako mapakali.
Deal. Kill and get to the mission.

"Oh god! Oh god!"

Bigla kong naitulak si Axel John.

"What?" Parang disoriented pa siya. Pareho kaming himihingal Kapansin-pansin ang

bukol na iyon sa kanyang shorts. Napahinga na lang ako nang malalim.

"Ano... I h-have an early flight. I'm sorry..." Nagyuko ako nang ulo pero habang
nakayuko ako ay doon pa rin ako nakatingin. It must have been a very painful
arousal for him.

Ilang beses siyang nag-breath in, breath out saka siya muling nagsalita.

"Bitin." Hindi ko alam kung matatawa ako sa kanya. "Pero sige, sa susunod patay ka
sa akin." Nang mag-angat ako ng ulo ay nakangisi siya. Ginawaran niya muli ako ng
halik tapos ay ipinakita niya sa akin na dinidilaan niya na parang lollipop ang
dalawang daliri niyang galing sa akin - sa loob ko.

"Hmm... yummy." After that he nibbled my ear. Para akong nakukuryente. Kinagat ko
ang aking labi hindi ako dapat magpalinlang at magpa-akit. Hindi pa.

Hindi sa ngayon.

Nang gabing iyon ay halos hindi naman ako makatulog. Pabiling-biling lang ako sa
kama. Iniisip ko ang ginawa ni Axel John sa akin. Gusto ko ba? Handa na ba ako?
Hindi ako dapat ang makuha sa ganoon. Pero kung tutuusin ay pwede kong gawin para
sa huli ay sa akin pa rin ang huling halakhak. Sa akin pa rin ang bagsak ng
tagumpay. I wanted so much to do it with him para makuha ko na rin ang impormasyong
gusto ko at magawa na ang misyon ko.

Speaking of, napatayo ako at lumabas ng silid. Madilim na ang paligid ng bahay at
hindi na dinig ang kahit anong ingay. Ginamit ko ang pakakataong ito sa pagiikot sa
bahay niya. I was sure that he was on the basement with his friend Ido kaya
nagpunta ako sa mini-office niya kung saan sigurado akong naroon ang hinahanap ko.

I was lucky enough to find the office unlocked. Dahan-dahan akong pumasok sa loob
niyon. Binuksan ko ang ilaw tapos ay nilibot ko ang aking mga mata. It looked like
the typical office, may mesa, may visiting chairs, carpeted but I knew that it's
more than that.

I searched for a secret button or anything unusual inside the room pero napakahirap
hanapin. Mahirap, pinakikiramdaman ko rin ang mga galaw na naririnig ko sa paligid.
Sa paghahanap ko ay may nadaganan akong kung anong libro at sa hindi inaasahang
pagkakataon ay nakita kong bumukas ang isang lagusan. Agad akong pumasok sa loob at
kinapa ang switch ng ilaw. I was hoping that I will find what I am looking for but
I was wrong. Sa loob noon ay puro baril lamang at ang ilang motorbike ni Axel John.
Napapailing ako.

Mukhang mahilig mangolekta ng iba-ibang Ducati bikes. His guns were ranging from
the smallest to the biggest. May mga computers din doon na alam kong konektado sa
cctv sa lahat ng sulok ng bahay. I searched there for any other secret passages but
I found nothing.

Sigurado naman ako na hindi ko madaling mahahanap ang bagay na iyon dito. Axel and
his friends are not stupid. Hindi sila ganoon madaling mauto. I know that they have
thought of all the possible way to prevent them from being caught by anyone that
knows them.

I looked around again. Bahagya pang kumunot ang noo ko nang makita ko sa cctv na
papasok si Axel John sa lugar na ito. Agad akong nagkubli. Napamura pa ako dahil
alam kong mahuhuli niya ako. Mabilis akong nag-isip. Pinatay ko agad ang ilaw pero
nakapasok na siya. I took one of his guns and pointed it at him.

Ganoon din ang ginawa niya.

"Who the fuck are you?!" He asked me. Hindi ako nagsalita. Kapag ginawa ko i on ay
makikilala niya ako. I kept my mouth shut. I pointed at the floor and fired the
gun. Napatalon siya. Binitiwan ko ang baril at sinipa siya pero nasalag niya ang
atake ko. He knows Judo too. Tamihik akong napapamura kapag nasasangga niya ang mga
suntok at sipa ko pero hindi naman ako pinanghinaan ng loob.

I kept on attacking him but he kept on fighting back hanggang sa masuntok niya ako
sa balikat. I took that as a chance. Binayagan ko siya. Malakas, kaya napaupo siya.
Mabilis naman akong tumakbo pabalik sa silid. Siniguro kong hindi ako makikita sa
cctv. Nang makapasok ako sa kwarto ay ganoon na lang ang paghingal ko.

There's no doubt about it Axel is a skilled fighter.

--------------------

"Anong nangyayari?"

Humahangos ako habang patakbong pumasok sa silid kung nasaan si Ido. I checked on
him dahil baka siya ang binalikan ng lapastangang kung sinomang nakalaban ko
kanina. Nagtataka lang ako kung bakit sa dami ng lagusan sa bahay ko ay sa secret
office ko pa siya matatagpuan. Mabuti nga at naisip ko na doon magpunta para
magmaryang palad, doon ko pala matatagpuan ang kalaban.

Matapos niyang makatakas ay agad kong naisip si Ido. Naisip ko na baka may kasama
siya at si Ido ang puntirya nila. Baka mamaya ay tuluyan na nila ang kaibigan ko
and I'm just so glad that he is okay.
"May nakapasok. Putsa pati sa bahay ko. Putang ina!" Lalo akong napaputang ina nang
maalala ko si Pamela Anne. Agad akong lumabas para iwan si Ido at nagpunta sa itaas
para i-check siya nang makapasok ako ay nagtagpuan ko siyang tulog na tulog. I
sighed in relief. Hindi siya nagalaw. Tinabihan ko siya at hinaplos ang kanya
balikat. I was relieved that she is okay and that she's not harmed by whomever got
inside my house. Hindi ko nga sigurado kung ano ang nakalaban ko - kung siya ba ay
babae o lalaki pero napakagaan ng katawan niya para maging isang lalaki. So
probably, she is a girl. I was overwhelmed. How can a woman fight like that? If she
could, she's probably a very skilled fighter.

But then what do they want from me or with my friends? Hindi ko na maintindihan.
Tiningnan ko si Pamela Anne na nakatabi sa akin. Mas maganda nga na wala si Pamela
Anne dito para safe siya.

Hinagkan ko siya sa noo tapos ay umalis. Tinawagan ko si Azul para sabihin sa kanya
ang nangyari. Naalarman naman siya tapos ay si King David naman ang tinawagan ko. I
asked the guys to come here tomorrow morning for an emergency meeting.

Hindi na ako nakatulog. Binantayan ko na lang si Ido at Pamela Anne. Kinabukasan ay

maagang nagising si Pamela Anne para umalis. Hindi ko na siya pinigilan. She kissed
me goodbye. Nang yakapin ko siya ay napangiwi siya sa akin...

"Bakit?"

"W-wala uhm... masakit ang balikat ko. But I'll be fine. I'll miss you!" Hinagkan
niya ako at saka umalis na naman. Inihatid ko siya ng tingin at saka ngumiti sa
aking sarili. I am really happy I have her here now and I will do everything just
to protect what I have...

=================

Stud # 8

"Where the fuck is the black book?"

Iba na ngayon. Imbes na si Azul ang nakatayo sa harapan ay si Ido ang naroon at
nagpapalakad-lakad. We were inside Azul's house. Nasa ilalim kami ng bahay niya
kung saan naroon ang kanyang secret hide-out. Leira was upstairs, cooking for us.
Ako naman ay matamang nakikinig. Umuwi si Judas para lang sa meeting na ito, habang
si King David ay nakikinig lang habang nakatitig kay Judas. Kanina, habang hindi pa
kami nagsisimula ay nagtatanungan ang dalawa kay Arruba. Limang buwan na mula nang
ikasal si Azul at limang buwan na rin halos si Arruba sa mental facility na iyon.
We are all worried about her. Siya ang una naming prinsesa at hindi mapapalitan ng
kahit na sino iyon.

"Jude, basa. Hanapin mo ang posibleng kaaway natin diyan. Ibinato ni Ido kay Judas
ang libro agad namang binasa ni Judas iyon. Nakahalukipkip lang ako. Hindi ko alam
kung anong mangyayari. Kinakabahan ako. Sobrang kaba ang nararadaman ko ngayon.
Noon ay ayos lang sa akin ang ganito, iyong may gulo, mas nadaragdagan kasi ang
time na magkakasama kami pero ngayon gusto ko na lang na mafast-forward ang lahat
ng ito para matapos na at maging safe na si Pamela Anne.

Iyon lang ang naiisip ko ngayon, ang maging safe siya, Mabuti na lang talaga at
nasa Amerika siya para sa out of town show niya kung hindi ay daig ko pa siguro si
Azul sa pag-aalala kay Leira noon. Huminga ako nang malalim.

"Bago ang lahat, Ido. Would you mind telling us what happened to you that night
when you got shot?" Tanong ko. Naalala kong hanggang ngayon ay hindi pa rin namin
alam kung anong nangyari sa kanya. Ido sighed. Naupo siya sa kabisera ng upuan at
sumeryoso.

"Dapat, pupunta ako ng Kazakhstan para makipagkita sa Prime Minster ng Russia. You
know my routine right? Nangumpisal ako ng huli kong kasalanan kay Abarrienttos,
paglabas ko ng simabahan nakarinig ako ng mga putok ng baril, iyon na ang huli kong
narinig. I was shocked. Mabuti nga at nakatakbo pa ako sa pinakamalapit na clinic
at nakapagsalita pa. Kung hindi, the late Ido na ako ngayon, iiyak si Mama at
habambuhay nang magagalit sa akin si Aguinaldo tapos si Buchog... mabuti na lang."
He sighed.

"Hindi kaya iisa lang iyong bumaril sa'yo at pumasok sa bahay ko?" I explained to
them. Nagakatinginan kaming lima. Sa dulo ay kay Azul ang bagsak namin.

Umayos siya ng upo tapos ay ngumisi. "Hindi pa rin natin alam kung sino sila. If we
want to know, we have to follow all the people in that book and we have like a
hundred. Kailangan mag-narrow down tayo. So, let's focus on KD's Uncle, Axel John's
Ama, and Jude's dad. Sorry brother."

"It's okay. Siya rin ang una kong naisip."

"Pero comatose na si Uncle." Wika pa ni KD.

"Pero may mga kasamahan pa siya, bata." Wika pa ni Azul Tumango ako. Alam ko at
saulo ko ang ugali ng Uncle ni KD. Hindi nga lang malinaw pero alam kong magagawa
niya. Seryoso kami sa usapan. Pinagpaplanuhan namin ang gagawin sa mga taong
nakapaligid sa amin at sa aming mga kaaway nang bigla na lang may sumigaw sa itaas.
Naalarma ako. Lahat kami ay tumayo pero ang pinakamabilis ay si Azul dahil boses ni
Leira ang nangibabaw sa lahat. I took my gun. Nauna na si Azul at si KD. Si Judas
ay sumunod. Ako naman ay inalalayan si Ido dahil hirap pa rin siyang tumakbo. Nang
makaayat kami ay nakita kong parang dinaanan ng delubyo ang bahay ni Azul. Si Leira
ay nakatago sa ilalim ng hagdanan. Azul shot one of the gunman. Napaupo siya but
what shocked me was when the gunman shot himself and died in front of us.

"Leira, ayos ka lang ba?" Naulinigan ko si Azul. Nagkatinginan kami ni Ido. Bakit
parang madali?

"Basement!" I exclaimed. Tumakbo kami ni KD at tama ang hinala ko. Sa loob ay

natagpuan namin ang apat pang lalaki na armado. KD fired his gun ako naman ang
pumasok sa loob at doon nakita ko ang isang babae - I am sure - she was wearing an
all-black ensemble tapos ay may suot siyang Volto mask na sumasakop sa buong mukha
niya. Nakataas ang buhok niya at nakaumang sa akin ang baril niya. Hawak din niya
ang black book namin.

"Get your fucking hands off our book!" I hissed.

"No." She answered. There was something odd about her. Hindi ko naman na pinakaisip
iyon. Pinaputukan ko siya ng baril pero nakaiwas siya. Ibinato niya pataas ang
black book tapos ay tumalon siya papunta sa akin. She punched my face. Hinawakan ko
naman siya sa kamay at saka ni-twist iyon. Napangiwi siya. Sinipa niya ako sa
binti. Nailagan ko iyon. We fought against each other but then, I lost when she
kicked the sides of my knees. Parang slow motion. Huminto siya sa harapan ko at
sinapo ang black book na kanina ay ginagamit lang ni Judas. I could imagine her
smiling.

"You maybe a man but that doesn't prove anything, Axel John." Malamyos na malamyos
ang kanyang tinig. Napamura ako. Tinapakan niya ang binti ko. Tumayo ako at
napahinto nang makita kong nakahinto siya dahil nakatutok ang baril ni King David
at ni Judas sa kanya. May kung ano siyang kinuha mula sa bulsa niya at inihagis sa
sahig. Umusok ang bagay na iyon at nang mapawi ang usok ay nawala na siya. Sabay-
sabay kaming napamura nila King David.

"Putang ina!" We all exclaimed. Sa inis ko ay nasipa ko ang pader.

"Everything okay?" Azul came out of nowhere.

"They fucking got the black book!" I screamed "Whoever we are dealing with, they're
not in our list. They're after us! Really after us! They want us dead so we better
be fucking more careful!" Inis na inis ako. Para bang nawalan ng silbi ang lahat ng
ginawa ko - naming lahat.

"Iiwan ko muna si Arru sa states. She'll be taken cared by her private nurse.
Didito muna ako. Azul, Ido, we have to figure this out fast." Utos ni Judas.
Palakad-lakad naman ako.

"I'll call Buchog and tell her to take Agui and Mama out of the country fast." Si
Ido naman.

"I'll buy Leira a gun and teach her to shoot." Azul said. I sighed.

"Tatawagan ko si Pamela Anne. Sasabihin kong 'wag muna syang bumalik."

I sighed. Ito pala iyong ibig sabihin ng takot. Binalingan ko si King David. Dati
ay para lang ako sa kanya natatakot, ngayon ay may sarili na akong kinatatakutan.
Ayokong mawala si Pamela Anne. Hindi ko hahayaang mawala siya o mapahamak. Hindi
talaga....
-------------

"This is it." Wika ko. Iniwan na ako ng mga kasama ko kanina. I kept the mask on
for my protection. Dala ko ang black book na kanina lang ay inagaw ko sa mga
lalaking iyon. I was really nervous dahil akala ko ay makikita ni Axel John ang
mukha ko but the mask helped me hide my identity.

"Iwan ninyo na ako!" Sigaw ko sa kanila. Umalis nga sila at hinayaan nila akong
makaakyat sa mansyon kung saan ako lumaki. Hindi ko maintindihan kung bakit mas
malakas ang kabog ng dibdib ko sa ngayon kaysa sa kanina. Kipkip ko sa pagitan ng
braso ko ang black book na iyon. In my head, the second stage is complete. Nakuha
ko na ang unang ipinakukuha sa akin. Si General na ang bahala sa susunod. I am just
here to take my other instructions.

Pumasok ako sa bahay at nagtuloy sa office kung saan ko matatagpuan si General.

Naroon siya at naninigarilyo. Napangiti siya nang makita ako.

"Bernice Anne!" Sigaw niya sa akin pangalan. Inalis ko ang maskara ko at inilapag
sa harapan niya ang dala kong libro. Napangiwi na lang ako nang kunin niya iyon na
para bang doon nakadepende ang kanyang buhay.

"What are you really planning on, Daddy?" I asked him. Tumingin siya sa akin.
"Hindi ko na maintidihan. Ang akala ko ba ginto lang ang gusto mo? Bakit kinuha mo
iyan?"Huminga siya nang malalim.

"Kailangan ng panggulo. Kapag wala niyon, Bernice malalaman agad nila na ikaw ang
taksil na sisira sa kung anong meron sila at kukuha ng pinakatatago nian sikreto
Mas maigi na iyong marami silang haharapin para habang kumikilos tayong dalawa ay
hindi nila mabatid."

"Will you keep the end of our deal? Will you finally tell me where they are?"

"I always keep it, Bernice, kahit na hindi kita tunay na anak, kahit kailan ay
hindi ako sumira sa usapan natin. Makikita mo silang muli pero hindi pa sa ngayon.
Kailangan masira ang grupo ni Sandoval, kailangan makuha ko ang kayamanan nila at
pagkatapos noon saka ka magiging Malaya" Tumango ako. Matapos iyon ay lumabas na
ako sa silid na iyon at dumiretso sa silid ko. Naupo ako sa kama at saka bumuntong
hinininga. Muka sa kinaroroonan ko ay nakikita ko ang litrato namin magkakapatid -
ako, si Bernard Allen at si Bernadette Anne. Kinuha ko ang litarto naming tatlo.

"Hintayin ninyo ako. Magkakasama na tayo..."

-----------------

Isang linggo ang matuling lumipas ngunit kahit anong tulin niyon ay walang-wala
iyon dahil inip na inip akosa kakahintay kay Pamela Anne. Nang tumawag siya sa akin
kagabi para sabihin na uuwi na siya ay ganoon na lang ang kasiyahan ko. Miss na
miss ko si Bernice Anne at gusto ko na siyang masakama - este makasama pala.

Ipinalis ko ang buong bahay para sa pagdating niya at nagpaluto ng isang dosenang
swift mighty meaty - ang paborito naming hotdog. Hindi talaga ako mapakali, sa
tuwing may hihintong sasakyan ay tumatanaw ako sa bintana. I have never been so
excited before. Past eleven nang dumating siya. Sinalubong ko agad siya sa garahe,
agad ko siyang binuhat tapos ay ginawaran ng matamis na halik. Excited na talaga
akong maging akin siya. Alam ko naman na kailangan ko pa ring gawing pormal ang
pagtatapat sa kanya kahit na alam kong alam na niya ang laman nang puso ko.

"Miss na miss kita, Pamela Anne ko..." Hinagkan ko siya sa pisngi. Nakangiti lang
siya at hinaplos ang mukha ko.

"Miss na miss din kita! Naku! Marami akong pasalubong sa'yo!" Sabi niya pa. Kinuha
niya ang kamay ko at pumasok kami sa loob. Napalingon pa ako upang siguruhin na
walang nakatingin sa aming dalawa. Ayokong madamay siya sa nangyayari sa amin.
Naupo kami sa sala at inisa-isa niya ang pasalubong niya sa akin. Nakatingin lang
naman ako ssa kanya na opra bang nakakakita ako ng aparisyon.

Napakaganda ni Pamela Anne. Isa siyang anghel.

Binilhan niya ako ng isang leather jacket tapos ay kung ano-anong pagkain. She was
smiling. Maya-maya ay kumandong siya sa akin.

"Hindi ako nakatawag noong nasa states ako, alam mo naman na busy pero na-miss
kita."

"Ako din na-miss kita." Wika ko. Naalala ko ang ibibigay ko sa kanya. Kinuha ko ang
box at ibinigay iyon Nagtatakang tumingin siya sa akin. "Baril iyan." Wika ko.
"Alam mo naman siguro na hindi maganda ang record ko at naroon kami sa punto ng
buhay namin ng mga kaibigan ko na may pinagdadaanan kami at kailangan kong
maprotektahan ka pero hindi ako panay sa tabi mo kaya kailangan matuto kang
ipagtanggol ang sarili mo." Hinagkan ko siya sa balikat. Dama ko ang kabog ng
dibdib niya.

"Pamela Anne ko, hindi ko hahayaang mawala ka pa sa akin..."

She cupped my face. Idinantay niya ang noo niya sa noo ko I felt so divine and so
blessed. Tanda ko pa kung gaano katagal kong hiniling na sana ay makita ko siyang
muli at ngayon na nandito na siya ay hindi na ako talaga malulungkot.

"Mahal kita, Pamela Anne ko..." I said. Matagal niya akong tinitigan tapos ay
ginawaran niya ako ng halik. I kissed her with all my strength. Sa isip ko ay
gagawin ko ang lahat para lang matapos na ito at sa huli, pakakasalan ko si Pamela
Anne at sisumulan ko na ang matagal ko nang pangarap noon...

Ang maging pangarap siya...

"Mahal na mahal kita... Sobra - sobra."

=================

Stud # 9

"Lahat ngayon sa atin suspect."

Hindi naman talaga ako nakikinig kay Judas. Nasa bahay kami ni Azul at nagmi-
meeting na naman. Kinakabahan naman kasi si Judas dahil nga nakuha ang black book
sa amin. Maaaring nais gawing kakampi ang kaaway namin ang isa sa mga tao o lahat
ng tao sa black book na iyon. Pinaghahadaan lamang namin ang maaaring maganap.
Iniisip ko nga kung anong gagawin ko para maprotektahan si Bernice Anne. Ngayon ko
lang natututuhan ang matakot at kabahan. Dati, si David lang ang inaalala ko, pero
ngayon, may Bernice Anne na akong palaging iniisip.

Hindi ko na alam ang pinag-uusapan dahil nakatingin lang ako sa magazine cover ni
Bernice Anne na walang saplot kundi ang maliit na bikini bottom na iyon at ang mga
dibdib niya ay natatakpan ng mahaba niyang buhok. Alam kong wala akong karapatan,
pero nagseselos ako, naiisip ko pa lang na nakikita na ito ng ibang tao ay
nangigigil na ako sa inis na gusto kong bumaril.

"Axel, nadede mo na ba 'yan?" Sa inis ko at hinampas ko si Ido ng magazine na hawak

ko. Out of context ang tanong niya! Wala siyang karapatang tanungin sa akin iyon!
Hindi private property ang katawan ng mahal ko!

Oo, mahal ko si Bernice Anne. Siya si Pamela Anne, hindi ko siya iiwan at hindi ko
hahayaang mawala siya. Nanlaki ang mga mata ko. Lahat pala ay nakatingin na sa
amin. Inilabas din ni King David ang kopya niya ng magazine, si Azul man ay meron.
He was grinning like a little boy. Inis na inis ako. Pinagkukuha ko sa kanila ang
magazine ni Bernice Anne.

"Susunugin ko iyang mga bur ninyong mga putang ina ninyo! Akin lang ang katawan ni
Bernice! At ikaw Azul makuntento ka sa pata ng asawa mo!"

I walked out. Pikon na pikon ako. Umalis ako ng bahay ni Azul at nagpunta sa lahat
ng bookstore sa lahat ng mall para bilhin ang lahat ng magazine na mabibili ko para
hindi nila makita ang para sa akin lang dapat. Hindi ko alam na sinundan pala ako
ni Judas. Nang nasa national bookstore na ako ay nilapitan ako ni Judas. Ngingisi-
ngisi sa akin ang matalik kong kaibigan habang inaakbayan ako.

"Ngising hudas ka na nama!" Komento ko.

"You are really in love. Have you told her?" Tanong niya sa akin. Huminga ako nang
napakalalim. Lumakad kami ni Jude nang magaakbay tapos ay nakadama ako ng lungkot.
Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag, hindi ko pa rin nasasabi sa kanya. Alam
kong dapat na, at alam kong alam na niya pero alam ko rin na kailangan kong maging
specific, kailangan ko pa rin sabihin at gawing pormal ang lahat sa amin.

"Hindi pa, nahihiya kasi ako pero alam kong alam na niya kaya lang hindi ko naman
alam kung paano sasabihin, baka kasi ayaw niya sa akin at natutuwa lang siya na
nagkita kami kaya napakabait niya sa akin." Natawa si Judas sa akin. Ginulo niya
ang buhok ko tapos ay tatawa-tawa siya.

"Magkapatid nga kayo ni David. Pareho kayong isip bata at torpe. Pare, dapat
sabihin mo na para hindi naman kayo magkahiyaan. Sa iisang bahay na lang kayo
nakatira tapos libog ka na sa kanya tapos magtotorpe ka pa ba naman ba?" Sa inis ko
ay sinuntok ko si Jude pero alam kong tama siya. Nang hapong ding iyon ay umalis
ako at nagtungo ako sa location ng taping ni Bernice Anne. May dala akong teddy
bear at isang bouquet ng rosas. Gusto kong magtapat sa kanya kaharap ng mga
katrabaho niya para malaman niyang seryoso ako sa kanya. Nagpapogi pa ako, naligo
ng pabango ay nagsuot ng pinakamahal kong damit. Ngingiti – ngiti akong bumaba sa
kotse ko at pumasok sa location nila. Namataan ko agad si Bernice na nakikipag-usap
sa director niya. Lalapit na sana ako nang matigilan ako dahil may isang lalaking
yumapos sa kanya mula sa likuran. Lumingon siya tapos ay tumingin siya doon. She
looked at him like he was he most important person in her world and that pained me.

Nabitiwan ko ang mga bulaklak at ang teddy bear na binili ko. Umalis ako. I drove
away and I don't even know where I am going. Bakit ganoon? Bakit ngayon pa nangyari
kung kailan handa na ako? Alam kong may dapat akong ginawa pero hindi ko ginawa
dahil nababaghan ako. May kakaiba sa lalaking iyon, una pamilyar siya sa akin,
pangalawa, may baril siya at pangatlo, sinasabi ng isipan ko na gulo ang dala sa
akin ni Bernice Anne – na hindi ko naman maitindihan dahil napakainosente ng
kanyang mukha. Napakaganda niya kaya paano ako susunod sa iniisip ko?

I found myself sitting inside a bar, drinking, thinking about Bernice and the guy
she was with this afternoon. I want to smash his face and kill him with my shot
gun. Sa lalim nang iniisip ko ay hindi ko na napansin na may umupo pala sa harapan
ko. Nagulat na lang ako dahil kinuha niya ang iniinom ko.

"Ano ba?" Paangil na wika ko. Natagpuan ko si Beanca Bella San Isidro na nakatingin
sa akin at namumugto ang mga mata.

"Sa tagal nating hindi nagkita, aagawan mo pa ako ng alak." Inis na wika ko. Beanca
was one of King David's classmates back in college, hindi naman nagtagal ang pag-
aaral niya pero nagtagal naman ang pagkakaibigan namin. Smuggler si Beanca ng mga
mamahaling motorbike na galing Italy. Illegal din ang negosyo niya pero hindi naman
siya tulad namin na pumapatay o kung anuman. She just like earning money in a nasty
way. May kapatid si Beanca, si Helena Hannah San Isidro na ex – girlfriend ni
Judas.

"Why are you here?" She asked me.

"Blowing off some steam." I said. She looked at me again. "Why?"

"Hindi na virgin si Helena. Judas was her first and it bugs me because I just can't
accept the fact that my baby sister isn't a virgin anymore! Para sa akin baby pa
rin siyang makulit!" She cried again. Napatuwid ako. "Ang kapal ng mukha ng
kaibigan mo! Sinamantala niya ang innocence ng kapatid ko! Malibog siya! Sana
magkaluslos na siya! Putang ina niya!"

I was just looking at her as she cried in front of me. Natagpuan ko na lang ang
sarili ko na nakikinig na lang sa kanya at natagpuan rin ni Beanca ang sarili niya
na pinagapasensyahan ang sama ko ng loob sa buhay. Sumeryoso siya at sinabi sa akin
ang mga salita na nakakapagpakilabot.

"Looks can be deceiving, Axel John. Hindi naman porke maganda, inosente na. Maybe,
in a parallel time, your Pamela Anne is not really your Pamela Anne but you're just
too blinded by the fact that you thought you have found her. Pero baka hindi siya.
Matalino ka, Apelyido, 'wag kang magpabulag." Sinabayan niya iyon nang kindat. I
was just staring but I know that she has a point. Naghiwalay kami ni Beanca na iyon
ang laman ng isipan ko.

Hindi ako dapat magpakatanga, dapat mag-isip ako. Aksidente ba na nagsimula ang
lahat ng ito mula nang dumating siya sa buhay ko? Nakuyom ko ang palad ko. Dumating
ako sa bahay at doon natagpuan ko si Pamela Anne. Agad niya akong sinalubong. Sa
isipan ko ay hindi ko siya matawag na Pamela Anne dahil ngayon ay nabubuo ang pag-
aalinlangan sa akin. Paano kung isa siyang espiya? Makakaya ko ba? Paano kung may
kinalaman siya? Pero hindi... her face is just too innocent...

But then, what Beanca said to me really makes sense.

"How was your day?" She asked me.

"Tell me, how was yours?" I asked back. Malamig ang tinig ko. Mukhang nagulat naman
siya pero hindi na siya nagsabi. Ngumiti lang siya at hinaplos ang mukha ko.

"Mahal kita, Axel John..."

Out of nowhere she said to me. I was caught off – guard. Sumilakbo sa puso ko ang
mga katagang kanina ko pa gustong sabihin sa kanya.

"M-mahal din kita..."

I kissed her. I kissed her because I love her and by loving her, I know that I am
gambling everything that I own. Sa ngayon wala na akong pakialam pero mahal ko
siya, sobrang pagmamahal na kinalimutan ko na kung anong gagawin ko.

Naging malikot ang kamay naming dalawa at isa-isang inalis namin ang saplot sa
katawan nang bawat isa. I had been anticipating this moment – the moment where I
will make love to her. This moment is the moment that I will claim her and make her
a part of me. I had been waiting so patiently for her and I just want this to
happen.
Lumuhod ako sa harapan niya. Sinimulan kong halikan ang kanyang mga paa, paakyat sa
kanyang binti, papunta sa tuhod hanggang sa marating ko ang paraiso sa gitna ng
kanyang hita. Iniupo ko siya sa stool na nasa gilid namin and then I spread her
legs wide and I dove in. I lashed my tongue back and forth her being and her sighs
and moans were enough motivation for me to do her right. Namimilipit na ang mga
hita niya. Sinasambit niya ang pangalan ko, humihingal siya. Hindi na rin naman ako
mapakali. Gusto ko na siyang angkinin.

Tumayo ako at pumantay sa kanya. Kitang-kita ko ang reaksyon ng mukha ni Bernice

Anne, hindi siya makuntento, gusto niya pa at iyon rin ang gusto ko. Binuhat ko
siya at isinampa sa counter top ng kitchen. Pinagpatuloy ko ang paglalakbay ng labi
ko sa kanyang katawan. Ungol siya nang ungol. Sa likod naman ng isip ko ay tuluyan
kong ibinaon ang mga bagay na sinabi sa akin ni Beanca. Hindi magagawa sa akin iyon
ni Bernice Anne – siya ang Pamela Anne ko at hindi nya ako magagawang lokohin.

Nang gabing iyon, lahat ng pagdududa ko ay pinakawalan ko. Inangkin ko si Pamela

Anne, akin siya at walang makakapagbago niyon...

------------

Nagising ako nang gabing iyon na nakayakap sa akin si Axel John. Pinakatitigan ko
ang kanyang mukha. Hindi ko mapigilan ang mapaluha. Hindi ko matanggap at
nakakaradam ako ng pagsisisi na ibinigay ko sa kanya ang aking sarili. Hindi ko
alam kung bakit ko ibinigay sa kanya ang sarili ko. Hindi ko alam, pero isa sa mga
dahilan noon ay ang katotohanan na alam kong nagsisimula na siyang magduda. Hindi
niya pwedeng malaman ang totoo kundi masisira ang lahat ng plano – at kapag
nangyari iyon. Lalong matatagalan ang paglaya ko kaya heto ako, kasama ko siya,
ibinigay ko sa kanya ang lahat para mawala ang kanyang pagduda – na sa tingin ko
naman ay nangyari nga.

Hinaplos ko ang mukha niya. Naluluha ako, pakiramdam ko ay napakalaki ng nawala sa

akin. Of all people, sa kanya pa, siya pa ang kumuha. Hindi man sapilitan pero
napakabigat sa pakiramdam.

Tumayo ako at saka lumabas ng silid. Sa sala ako nagtungo at doon niyakap ko ang
sarili ko. Iyak ako nang iyak. Iniiyakan ko ang bagay na alam kong hindi na
maibabalik sa akin. Hindi ko alam kung hanggang kailan ko kakayanin ang
pagpapanggap kaya idinadalangin ko na sana ay makita ko na ang hinahanap ko para
mapadali ang lahat, gusto ko lang na maging masaya, tahimik na buhay at ang mahalin
ng taong gusto ko at mahal ako. Ayokong mag-isa, kaya ginagawa ko ang lahat
makasama ko lang ang mga kapatid ko.

The General had my mother killed when he found out that he fathered none of his
three children. Matagal na palang niloloko ni Mama si General at ang kabit niya ay
ang head of security ng Presidente ng bansa. Isang malaking sampal iyon sa kanya
kaya ipinapatay niya pareho. I never got the chance of meeting my real father, I am
stuck with the father I grew up with and I hate it. I hate the things that he made
me do.
Nakakaiyak ang naging kinalabasan ng buhay ko. Gusto kong umalis na lang at
kalimutan ang lahat at pinayagan niya ako pero hindi naman iyon ganoon kadali. I am
grieving for my loss. I wanna be happy now. I took a deep breath and went back to
Axel John's arms. Yumakap ako sa kanya. Habambuhay kong panghahawakan na ako si
Pamela Anne. Ako si Pamela Anne, kahit anong mangyari, ako si Pamela Anne.

-----------

"Ang sweet-sweet ni Leira at Azul, ano?"

Tumingin sa akin si Axel John na kasalukuyang nag-iihaw ng barbeque. Linggo noon at

napagpasyahan nilang magkakaibigan ang magpicnic. Kumpleto silang lahat at kanina
pa ako nakatingin sa mag-asawang Azul. They're so sweet, they kind of reminded me
of what I wanna have in life and that is to have a happy family.

"Mas sweet ako diyan!" Sabi naman ni Axel sa akin. Hinalikan niya ako sa labi
pagtapos ay sa pisngi tapos ay sa noo. Damang-dama ko kung gaano niya ako kamahal
at araw-araw pinagsisisihan ko ang mga bagay na ginawa at ginagawa ko sa kanya. I
wanted to tell him everything but I just can't. I wanna be truthful, but I just
can't. Huminga na lang ako nang malalim at humilig sa kanya.

Napansin ko na kanina pa nakatitig sa akin ang kaibigan niyang si Ido, gusto ko

namang tanungin kung bakit iniirapan niya ako pero binalewala ko na lang dahil
naisip ko agad na maaaring alam ni Ido kung sino ako o baka nabuko na niya ako pero
hindi niya pa lang sinasabi at dahil doon, nakakaramdam ako ng kaba. Paano kung
alam na niya o silang lahat...

Paano kung alam na rin ni Axel John ang mga bagay-bagay at hindi niya lang sinasabi
sa akin dahil ayaw niyang umalis ako at naghihintay na lang sila ng pagsukol sa
akin at baka ako ang magulat. Kailangan palagi akong ten steps forward than them,
kailangan hindi ako mahuhuli. Sa ganoong pag-iisip ay bigla na lang akong lumayo sa
kanya, marahil ay nagtataka siya kaya tiningnan niya ako para tanungin, sinabi ko
na lang na masama ang pakiradam ko. Nagpaalam akong pupunta sa bathroom sa second
floor. Dahan-dahan akong umakyat.

Nasa bahay kami ni Judas. Napapalibutan ang bahay niya ng gubat – para bang iyong
bahay ng mga Cullen sa twilight. A glass house in the middle of the forest. Tago –
kaya naisip ko na baka narito ng hinahanap ko.

I roamed around the house, looking for something extra ordinary, a clue. Pumasok
ako sa isang silid at ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang makita ko
ang naglalakihang espada. I guess its Judas sword collection. Sa gitna ng silid ay
may isang malaking aquarium na may malaki at mahabang sawa sa loob.

"Hi, Bernice Anne."

Napatalon ako sa gulat. Nang lumingon ako ay nakita ko si Ido na nakangisi sa akin.
He was grinning.
"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko.

"Ikaw anong ginagawa mo dito? Narinig kong sinabi mo kay Axel na sa c.r. ang punta
mo pero nandito ka sa office ni Jude. Tell me..." Nakahalukipkip na tanong niya.
"Bernice Anne, ikaw ba talaga si Pamela Anne?" Tanong niya sa akin. Napalunok ako.
Kinakabahan ako. Hindi ko mahanap ang tinig na dapat kanina ko pa nailabas.
Matamang nakatitig sa akin si Ido na tila ba pinakaiisip ang lalabas sa bibig ko.

Hindi pa man ay napaawang ang labi ko dahil mula sa glass window ay pumasok ang
isang babaeng nakakulay itim na leather jacket, pants at naka-Volto mask at
sinagupa si Ido. She was wearing the exact same costume I wore that night.

"Putang ina!" Sigaw ni Ido. Hindi ako umalis sa kinatatayuan ko. Pinanood ko kung
paano labanan ni Ido at ng babae ang isa't-isa. Hindi naman nagtagal ay pumasok sa
office ni Judas ang iba pang kalalakihan. Azul helped Ido, si Axel John naman ay
niyakap ako at inilikas. Ang huli kong nakita ay kung paano kumuha si Judas ng
sword at nakipagtulungan din sa iba pa.

Ang lakas ng tibok ng puso ko. Hindi ko alam kung anong nangyayari. Nasa sala kami.
Si Axel John ay hindi umaalis sa tabi ko.

"Si-sino iyon?" Nanginginig ang laman ko.

"Hindi ko alam. Malalaman namin. The boys will do everything to find it out.
Ngayon, alam kong kailangan kitang bantayan. I will never let anything happen to
you. Mahal na mahal kita. Lumuhod si Axel John sa harapan ko pero sandali lang
iyon. Dumatong ang mga kaibigan niya.

"Nakatakas pare!" Sigaw ni Judas. Napatingin naman ako sa bintana. Nakita kong
naroon ang babae at tumatakbo. Axel John chased her. Sumunod ako kahit na tinatawag
ako nila. Napasigaw ako nang barilin ni Axel John ang babae pero hindi niya
inalintana ang tama ng baril. Humanap naman ako ng paraan para mapuntahan siya.
Kinakabahan ako.

I wondered around the woods. Halos isang oras na yata akong naglalakad nang
matagpuan ko ang babaeng iyon. Binunot ko mula sa binti ko ang baril na panay kong
dala. Itinutok ko iyon sa kanya.

"Sino ka?!" Sigaw ko. The woman inside the black ensemble looked at me. Dahan-dahan
niyang inalis ang kanyang maskara. I gasped. Napaluhod ako.

"Bernadette.... oh my god! You're shot!" In front of me is my sister and she's

bleeding.

"Okay lang. I did this for your cover. Alam kong malapit ka na nilang mahuli and I
won't let that happen."
"How? Nasaan si Bernard?" I asked. Pinunit ko ang pantalon niya para makita ko kung
gaano kalalim ang tama niya.

"The General took him. He summoned me, kapag hindi ako gumalaw, pati ikaw
madadamay. Tayong tatlo na lang..."

Napatitig lang ako sa mukha ng kapatid ko at sa tama ng baril niya... I just

couldn't believe this. Bernadette is here and she's pretending to be me – I don't
know whether I will be happy or worried. Bernadette is here and Axel John shot him.

Axel John shot the real Pamela Anne ng buhay niya.

"We are in deep shit..."

=================

Stud # 10

"Hindi ka ba talaga mapipigilan? Love, you're in danger..."

Hinaplos ko ang mukha ni Bernice Anne. Kasalukuyan siyang nag-e-empake. Ang sabi
niya ay may out of town shoot siya kaya kailangan niyang umalis, hangga't maari
sana at ayaw kong lumayo siya sa akin dahil nanganganib ang buhay niya. Nakita siya
ng babaeng iyon at baka kung anong gawin ng mga iyon sa kanya. Bernice Anne cupped
my face and smiled.

"I have your gun with me. Hindi naman ako marunong bumaril pero alam kong makakaya
ko iyong gamitin. You don't have to worry, Axel John, babalik ako ng safe, okay?"
Niyakap ko na lang siya nang napakahigpit. Ito iyong pinaka-ayoko sa lahat, ang
takot. Noon na si David lang ang inaalala ko ay hindi ako natatakot, the guy can
take care of himself, but my precious Bernice Anne is just a weakling...

"Mahal kita, Bernice Anne..." Bulong ko sa kanya. Naramdaman kong bigla siyang
natigilan tapos ay lumayo siya sa akin. She was smiling.

"Sabihin mo ulit..." Wika niya.

"Na? Mahal kita?"

"Hindi, iyong pangalan ko. Gusto kong marinig ang pangalan ko sa'yo, Axel."
Napangiti ako. I think that hearing her name means a lot to her kaya inulit-ulit ko
iyon sa kanya. Kumain pa kami ng sabay bago siya umalis. Iniisip ko kung kailangan
ko siyang lagyan ng tracking device sa phone pero hindi ko na rin ginawa dahil baka
mas safe nga na malayo siya sa akin sa mga panahong ito.
Naiwan akong nag-iisa sa bahay, pero hindi rin naman nagtagal ay dumating sina Azul
at Ido. Si Judas daw ay susunod na lang samantalang si KD ay hindi na naman
matawagan. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa taong iyon pero nag-aalala na
talaga ako. Hindi na siya tulad ng dati. Iniisip ko kung may kinalaman iyon sa
pagkakabaril ni Arruba sa kanya. Siguro ay lubos na nasaktan ang bata dahil hindi
niya mapaniwalaan na binaril siya ng taong mahal niya – kung sa akin siguro
mangyayari iyon ay baka hindi ko rin kayanin pero alam ko na hinding-hindi magagawa
sa akin ni Bernice Anne ang bagay na iyon.

"Anong atin mga, pre? Azul, kamusta si Leira at ang pata niya?" Nakakalokong tanong
ko. Nakatikim ako ng suntok mula sa kaibigan ko. Ngumisi lang naman ako Si Ido ay
nagpunta agad sa kusina ko para sa pagkain, si Azul naman ay umupo sa isa sa mga
sofa ko. He was staring at me like I did something bad. Kailan pa ba nakaka-offend
ang pata ni Leira, totoo naman iyon. Siguro nga kapag nadaganan ng pata ni Leira
ang kalaban namin mamamatay agad.

Secret weapon namin ang pata ni Leira.

"May sasabihin ako sa'yo." Wika ni Azul sa akin na seryosong-seryoso Umiling ako.
Lumayo ako sa kanya at nagpalakad-lakad.

"Pre, may mahal akong iba. Hindi ko kaya ang iniisip mo."

Nagulat ako nang batukan ako ni Ido. "Gago! Akin si Azul. 'Wag ka nang umaasa!
Feelingero!"

"Umayos nga kayo. Ido, sabihin mo na." Utos ni Azul. Tumingin si Ido sa akin.

"I have a feeling that Bernice Anne is the culprit."

Kumunot ang noo ko. Pinaglololoko ba nila ako? Paano mangyayari na si Bernice Anne
ang culprit? Hindi pwede iyon. She was with us that moment we got attack at
hinding-hindi niya iyon magagawa sa akin. Noong panahong nananakaw ang black book,
nasa America siya para sa isang show kaya paano mangyayari iyon? Napapailiing na
lang ako. Hindi pwede iyon! Hindi ako maniniwala kahit na ano!

"How?! Nakita ninyo naman na kasama natin siya sa bahay ni Judas! Binaril ko iyong
babaeng iyon at hinding-hindi magagawa ni Bernice Anne sa akin iyon!"

Nagpalakad-lakad ako sa harapan nilang dalawa. Nakakaramdam ako ng kaba. Inuulit –

ulit ko sa sarili ko na hindi magagawa sa akin ni Bernice Anne ang mga bagay na
iyon, she wouldn't betray me. Mahal niya ako, kaming dalawa ang magkakampi. Hindi
niya pwedeng gawin iyon sa akin.

"Iyon nga rin ang pinagtataka ko, maaaring ngayon safe siya dahil kasama natin siya
sa bahay ni Jude pero hindi ibig sabihin na wala nga siyang alam, paano kung dalawa
pala sila?"

Lalo akong natigilan. Anong gagawin nila? Ano bang gusto nila sa akin? Galit na
galit na ako. Kinuwelyuhan ko si Ido. Pakiramdam ko ay tinatryador nila ako!

"Ano bang gusto ninyo?!" Galit na tanong ko. Itinaas ni Ido ang mga kamay niya na
para bang sumusuko. Titig na titig ako.

"Pinoprotektahan lang namin ang atin, Axel. Kung hindi naman siya kasabwat, di
hindi, but if she's one of them..."

"Isipin mo, Axel, nagsimula ang lahat mula nang iligtas natin siya sa sementeryo,
hindi nga natin alam kung totoo iyong nasa sementeryo. She's a damn good actress,
Axel. Hindi natin alam kung ano siya sa likod ng mukhang iyon."

"Siya ang Pamela Anne ko!" Giit ko. Tinulak ko si Ido palayo ay binalingan si Azul.

"Alam kong galit ka pa rin sa amin ni KD, dahil sa ginawa naming pangingialam sa
inyo ni Leira noon pero nagsisisi na ako, Azul, 'wag mong pahirapan si Bernice
Anne!" Gagawin ko ang lahat, kahit magmakaawa pa ako kay Azul, 'wag lang niyang
pahirapan ang mahal ko. Azul just looked at me. I am hoping that he would
understand. Alam kong naranasan na rin niya ang magmahal at mahalin, ngayon ko lang
nakakasama ang babaeng mahal ko kaya sana, intindihin niya ako.

Bumalik ang tingin ko kay Ido na nakataas pa rin ang mga kamay. Sa ganoong pwesto
kami natagpuan ni Judas. Nagtatakang nagpalipat-lipat ang tingin niya sa aming
tatlo.

"Anong nangyayari sa inyo? Mahiya naman kayo sa bisita natin."

Binitiwan ko si Ido. Mula naman sa likod ni Judas ay may lumabas na isang babaeng
may makapal na salamin, naka-pony tail ang buhok at naka-lab gown. She wasn't
smiling. Nakayuko pa siya.

"Guys, this is Cornelia Pagompatong, she's a biochemist. Matutulungan niya tayo sa

problema natin." Masayang pagpapakilala ni Judas sa babae. The woman looks at Judas
like she's about to lick him naked.

"Kami ba ang tutulungan o ikaw?" Nakakainis na tanong ni Azul. Judas' eyes widened.
Namula ang kanyang mga mata. Maganda nga ang babeng kasama niya pero walang panama
iyon sa ganda ng mahal ko. Umiling ako.

"Miss, ingat ka kay Jude, malibog iyan." Kumento ni Ido. Natawa na lang ako.
Lumapit si Judas sa akin tapos ay binalingan niya si Ido. Si Cornelia ay nanatiling
nakatayo doon. Nakatingin lang siya sa amin. Pamilyar ang babae, alam kong minsan
ko na siyang napanood sa t.v. Siya iyong babaeng nag-imbento ng gamot sa cancer na
hindi in-appove ng Healt Organization dahil nagkaroon ng palya sa experimentations
niya. She was sued for that pero buti na lang at kaibigan niya ang first daughter
na si Tamara Calimbao. Tinulingan siya para hindi siya makulong and now she just
works in a certain drug company.

"Cornelia can help us identify our culprit. She invented a truth serum. Ipapainom
natin kay Bernice Anne and just like that makikita na natin ang katotohanan."

"Jude, pati ba naman ikaw?!" Sigaw ko. "Lahat kayo, pinagkaka-isahan ang mahal ko!
Inosente nga siya!" Muling giit ko. Umiling silang tatlo ng sabay-sabay.

"Remember, what you see isn't always what you get." Wika ng malamyos na tinig ni
Cornelia.

"Bakit nangingialam ka dito?!" Sigaw ko sa kanya. Sa inis ko ay nilapitan ko siya

pero pinigilan naman ako ni Judas.

"Babae iyan! Ernesto, hayaan mo kami! Kung wala siyang kasalanan, wala siyang
kasalanan! Kung hindi siya guilty, hindi siya gagawa ng mga bagay para magmukhang
guilty siya!"

"Paano kung may gumagaya lang kay Bernice Anne?! Paano kung may copycat?!"

"Then we kill him." Wika ni Azul. "Nothing beats the original, Axel John. Kung si
Bernice Anne man iyon – gagawa tayo ng paraan pero kung hindi siya, papatayin natin
lahat ng manggagaya."

Bakit pakiramdam ko ay wala akong magagawa kundi ang pumayag sa gusto nila? Naisip
ko lang din naman na kung hindi siya, hindi siya kaya sige, susugal ako. Ganoon
naman sa pag-ibig, kailangan sumugal pero kinakabahan ako dahil aminin ko man o
hindi, alam kong malaki ang posibilidad na may kinalaman siya dahil tama si Ido,
nagsimula ang lahat ng ito mula nang dumating si Bernice Anne sa buhay namin.

Umandar ang what ifs sa isipan ko. What if malaman kong siya nga ang kalaban? Pero
nakapakahinhin ni Bernice Anne, oo nga at magkabulto sila ng babaeng iyon but that
doesn't prove anything.

"So, what do you say, Axel John? Are you in?" He asked me. Huminga ako nang
napakalalim.

"Yes, I am in..."

Alam ko, in my hearts of hearts, mapapahiya sila Simoun sa mangyayari.

------------------------
"She's here, Bernie."

I put down my toy and stood up to with my mom outside the room. Alam kong si
Bernadette ang sinasabi niya. Nandito na si Bernadette, makakasama na naman namin
siya. I am so glad because finally she's here. Hindi ko na maririnig ang pagtangis
ni Mama sa gabi o ang madalas na pag-aaway nila Mama at ng General. Halos takbuhin
ko ang hagdanan para lang makita ko na agad si Berna – and then, I saw her, karga
siya ni Papa tapos ay iyak nang iyak. Paulit-ulit niyang sinasabi ang pangalan ng
isang batang lalaki.

"Axel John... Papa, si A-axel John, b-balikan natin siya..."

Hindi naman kumikibo si Papa. Kinakalma niya lang si Berna. Iniakyat siya sa silid
niya. Sumunod ako pero sinabi ni Mama na huwag na munang istorbohin ang kapatid ko.
Kailangan daw niyang magpahinga. Ilang araw akong pabalik-balik sa silid ni Berna
pero hindi naman siya lumalabas. Gusto ko siyang makausap. Parati siyang umiiyak.
Hindi ko na nga siya halos makilala. Hindi ko na nga alam kung siya pa ba ang
kapatid kong panay kong kalaro noon.

Lumpas araw, linggo at buwan, hindi pa rin lumalabas si Berna sa silid niya
Nagsimula na ang pasukan pero wala pa rin sa sarili niya ang kapatid ko.
Nalulungkot ako pero hindi ko naman mapuntahan ang kapatid ko dahil pinagbawalan
ako ni Mama. Alang-alala ako sa kanya.

Hanggang sa isang gabi, natagpuan ko si Bernadette na nasa kusina at kumakain ng

hotdog. Iniluto niya yata ang isang kilo at kinakain niya iyon nang sabay-sabay.
Tinawag ko siya. Tiningnan niya lang ako. Naisip ko na baka nawawala na siya sa
kanyang sarili.

"Berna, anong nangyayari sa'yo?" Tanong ko sa kanya. Tiningnan niya ako nang mabuti
tapos ay umiyak siya. Niyakap niya ako.

"Gusto kong makita si Axel John, Berni! Gusto ko siyang makasama!" Iyak lang siya
nang iyak. Hinayaan ko siya kahit na hindi ko naman alam kung sino si Axel John.
Nang matapos siyang umiyak ay naupo kami sa sahig ng kusina tapos ay nagharap kami,
nang gabing iyon, ipinakilala sa akin ni Bernadette Anne si Axel John. Sa mga
kwento ng kapatid ko ay nakita ko at narinig ko kung gaano siya kabuting tao at
napapansin ko na habang tumatagal ay bumubuti si Berna, nahihilig nga lang siyang
kumain ng hotdog palagi. Binabawalan nga siya ni Mama dahil baka daw masira ang
tyan niya pero hindi naman siya nakikinig. Hindi ko nga alam kung anong meron sa
swift mighty meaty.

Napansin ko rin na bigla siyang sumaya. Basta kapag magkasama na kami, kekwentuhan
niya ako nang kekwentuhan tungkol kay Axel John. Pakiramdam ko nga ay parang
nakilala ko na rin siya sa personal. Minsan ay naupo kaming dalawa, hawak ko ang
sketch pad habang pinade-describe ko kay Berna kung anong hitsura ng Axel John na
iyon at nang magawa ko iyon at nakita ko ang resulta ay parang nakilala ko na si
Axel John sa personal.
"Ang Axel John ni Pamela Anne..." Wika ko. Tingnan ko si Berna.

"Ayoko nang maging artista, Berni, ang gusto ko ay maging pulis, hahanapin ko si
Axel John. Ililigtas ko siya kay Ama tapos ay magsasama kami. I will build our
dreams together."

"Bakit, Berna, ano bang pangarap ninyo?" I asked out of curiosity.

She smiled at me. "Pangarap niyang maging pangarap ako." Namula ang mukha ng
kapatid ko. I know from that day on na hindi lang isang kaibigan si Axel John para
sa kanya. Alam kong mas malalim pa roon ang pinagsamahan nila at alam kong mas
malalim doon ang pagtingin ng kapatid ko sa kanya.

We moved on, but one day, Berna cried to me saying that the General said that Axel
John is dead. That he got shot by Ama and that he didn't survive. Nakita ko kung
paano nawala ang pag-asang iyon sa kapatid ko. Nawala ang kagustuhan niyang hanapin
si Axel John o ang pagiging pulis.

Binitiwan ni Berna ang lahat nang may kinalaman kay Axel John...

Habang ako... ako ang bumuhay ng alaala ni Axel John at Pamela Anne sa puso ko.
Siya si Axel John at ako... ako si Pamela Anne...

------------------------

"Aray! Are you trying to kill me?!"

Kinuha ni Berna sa akin ang mga tools na pang-alis ng bala sa binti niya. Nakaupo
siya sa kama sa loob ng secret condo unit ko. Tumakas ako kay Axel John at sinabi
na may out of town show ako. I have to take care of my sister.

"Masakit, Berni, hindi mo ba alam iyon?" She snapped at me. Umayos siya ng upo at
siya na lang ang nag-alis ng kanyang bala. Nakaupo lang ako at nakatitig sa kanya.
Iniisip ko kung anong mangyayari kung magkikita silang dalawa ni Axel John.
Makikilala kaya nila ang isa't isa? Pero ako na si Pamela Anne. Binitiwan na ni
Bernadette ang parteng iyon ng kanyang buhay. Inayawan niya kaya akin na iyon. Axel
John is my salvation. Ang ideya niya ang sumagip sa akin sa kalungkutan kaya hindi
ko hahayaan na malaman ni Bernadette ang tungkol sa kanya.

"Sino ang lalaking kasama mo noon sa bahay na iyon? Alam ko na kalaban sila ni
General pero humihina na yata ang cover mo? Are you getting soft sister? Tandaan mo
na nakasalalay sa misyon na ito ang kalayaan natin at si Bernard. 'Wag kang tanga
please. Sa klase ng buhay meron tayo, hindi tayo pwedeng manghina. Akala ko ba
pinatatag ka nang panahon?"

Hindi ako makasagot. Wala kasing ibang laman ang isipan ko kundi si Axel John at
ang katotohanan na hindi ako natutuwa sa mga pangyayari. It's my mission, wala
dapat si Berna dito.

"Hindi ka na dapat nagpunta dito." Sabi ko sa kanya. "I managed it. Kumukuha lang
ako ng tyempo."

"Nagdududa na sila sa'yo."

"Alam ko at napatunayan nang hindi ako ikaw kaya pwede ka nang bumalik kung saan ka
man galing or better yet hanapin mo si Bernard."

Berna looked at me. May pagtataka sa mukha niya. Hinawakan niya ang kamay ko.

"Ate, akala ko ba we're in this together, bakit mo ako pinaalis?" Mahinahong tanong
niya. "Hindi mo ba naisip na kung nandito ako, mas madali nating matatapos ito?
Just like the old times, Bernie." Hindi ako kumibo. Paano kapag nalaman niya na
buhay si Axel John? I looked at her again.

"Si Axel John.."

"Ay tapos na. Patay na siya. Hindi na siya babalik. Hindi ko na siya makakasama.
Kinalimutan ko na siya kaya sana 'wag na lang natin siyang pag-usapan. If you wanna
treasure his memory then go, but I don't care anymore."

Malamig pa sa yelo na wika niya. Natagpuan ko ang sarili kong ngumingiti. Tumalim
ang tingin ko.

"Dapat lang..." Dahil akin si Axel John...

=================

Stud #11

Natuloy na rin ng matagal ko nang pinaplanong bakasyon namin ni Bernice Anne ---
iyon nga lang, kasama ko ang buong barkada kaya hindi ko rin siya masosolo nang
ganoon, ang mahalaga lang naman ay ang magkasama kami. Nagtaka nga ako noong
nakaraan dahil napaaga ang balik niya. Kinabuksan ay naroon na kaagad siya sa aking
tabi, nakayakap at tila hinihintay akong magising. I was actually happy to see her
pero saglit lang iyon, mas nangibabaw sa akin ang pagdududa dahil sa mga sinabi ni
Judas sa akin. Noong nakaran ay naisip ko na hindi ako dapat nagtitiwala sa kanila
-- pero sanay na akong nagtitiwala sa mga kaibigan ko at kahit kailan ay hindi
naman nila ako pinahamak.

Pero ang pinag-uusapan kasi dito ay ang babaeng mahal ko...

"Axel..."
Bahagya pa akong nagulat nang tawagin niya ako. Nakayap na pala siya sa akin, hindi
ko man lanh namalayan. Nasa bus pa kami noon na pag-aari ng hotel ng pamilya ni
Azul at kasalukuyan kamin nasa byahe papunta sa privat resort ni Ido. Si Ido yata
ang pinakamayaman sa aming lahat. Magaling magpaikot ng pera sa Ido ---marami na
siyang naipudar at hindi lang halata pero mayaman na talaga siya.

Ako, sa kayamanang ibinahagi sa akin ni Azul ay may mga naipundar na rin ako, may
sarili na akong mga bahay. Mayroon sa Batangas, sa Palawan at may property rin ako
sa Bataan. May mga legal din naman akong negosyo, mayroon akong taxi company, may
maliit na transient inn at may isang bar. Nakakatuwa dahil kapag naiisip ko, malayo
na pala talaga ang narating ko...

"Anong iniisip mo?" Tanong niya sa akin. Inakbayan ko siya tapos ay hinakgan sa
noo.

"Ikaw, tayong dalawa. Hindi kita iiwan." Wika ko. Napansin kong nakatingin sa amin
si Ido na napapailing. Hindi naman na ako kumibo hanggang sa makarating kami sa
resort. Magkasama kami ni Bernice sa silid. Pagpasok pa lang namin ay agad na
siyang nahiga. Nitong mga nakaraang araw ay napapansin kong palagi siyang may
iniisip. Panay kasi siyang tahimik at walang kibo, minsan ay nahuhuli ko pa siyang
tulala.

Minsan ay tinanong ko siya kung anong iniisip niya. Ang tanging naging sagot niya
ay pagod siya. Alam kong mas malalim pa roon ang dahilan nang ipinagkakaganoon
niya. Gusto kong malaman. Aware na rin ako sa mga kilos niya. Tulad ng sinabi ni
Ido noon ay kailangan kong maging alerto dahil baka tama sila, baka kasama si
Bernice sa mga taong nanghahabol sa amin. Ayoko naman nang magbulag-bulagan. Hindi
naman ako tanga.

''Axel..."

Tinawag niya ako. Nilingon ko naman siya. Nakapikit siya pero alam kong gising
siya.

"Paano kapag nalaman mo na may isang taong malapit sa' yo ang nagsinunglaling
sa'yo? Mapapatawad mo ba siya?"

Ngumuso ako. "Depende sa klase ng kasinungalingan..."

"Hind ako si Pamela Anne..."

Dumiretso ang tingin ko sa kanya. Kunot na kunot ang noo ko. Niloloko niya ba ako?
Paanong hindi siya magiginh si Pamela Anne? Ngumiti siya sa akin.

"Siyempre, joke lang iyon. Pero paano kung ganokn kalaking kasinungalingan?
Mapapatawad mo pa ba iyong tao?"
Tinabihn ko siya sa kama at saka bumuntong - hininga, kung gaanon kalaking
kasinungalingan, siguro ay hindi ko mapapatawad iyong tao, napakalaki noon.

"Hindi siguro. Pamela Anne, katumbas ka ng buha ko, hindi ko mapapatawad ang
pagsisinungaling na katumbas ng buhay ko..."

Yumakap lang siya sa akin na para bang nanginginig ang buo niyang katawan.
Natatakotnba siya? Para saan? Hindi ko talaga maintindihan. Siguro ay isa na naman
ito sa mga pinadadaanan ng mga babae buwan-buwan. Napangisi ako. Kung meron siya,
sayang naman at hindi kami nakabuo. Gusto ko sana na magkaroon na ng anak at wala
akong ibang nakikita sa imahinasyon ko kundi si Bernice bilang ina ng mga anak ko.
Sa ganoong posisyon na siya nakatulog, habang tinitingnan ko siya ay nagsisimula na
akong bumuo ng mga pangarap na kasama siyang muli --- siya at ako. Kaming dalawa
hanggang sa huli. Kung may naniniwala man sa forever, siguro ay ako iyon,
naniniwala ako na kaming dalawa ni Bernice Anne hanggang huli...

Hinayaan ko na siyang matulog. Lumabas ako ng cottage at nakihalubilo sa iba.

Natanaw ko agad sina Ido na kasama ang pamangkin niyang si Cassiopea at Orion na
nagtatakbuhan sa dalampasigan. Si Ido na naman pala ang baby sitter ngayon.
Nagtatawanan ang lahat. Si Judas ay katulong si King David sa pag-iihaw ng isda
habang si Leira at Azul naman ang naghihiwa ng kamatis. Sinusubuan pa nga ni Leira
ng kamatis si Azul. Natatawa ako sa kanila. Ang sweet nilang tingnan.

Naupo ako sa tabi nila at nakipagkwentuhan. Napakatahimik ng panahon ngayon.

Iniisip ko nga na sana ay matapos na ang gulo. Pakakasalan ko talaga si Bernice
Anne kapag natapos ang lahat.

"Ay, AJ pwede bang kunin mo muna sa bus iyong naiwan kong dalahin." Utos sa akin ni
Leira. Sumunod naman ako at balak ko rin naman na magpunta sa smoking area para
manigarilyo. Inuna ko muna ang utos ni Leira at habang pabalik ako ay may
nakasalubong akong isang babaeng may kausap sa phone, iniwasan ko siya pero
nagkabanggaan pa rin kami. She ended on top of me. Hindi ko maiwasan ang tingnan
siya.

She had an almond shaped eyes, a short blakc hair and unpturned nose, halos kulay
orange na ang kanyang labi dahil yata sa lipstick. Kumunot ang noo niya. Tulad ko
ay titig na titig siya sa akin.

"Axel John?" Tila puno ng pagtataka ang boses niya habang sinasambit ang pangalan
ko. Bakit niya ako kilala? Ngayon pa lang kami nagkita pero kilala niya ako? Bigla
ay kinabahan ako. Hindi kaya nasundan kami? Hindi kaya isa siya sa kalaban namin
siya at nagpapanggap siya ngayon?

Inalalayan ko siya habang patayo ako. Babae pa rin siya. I have to be gentle.

"A-axel John..." Muli niyang wika.

"Sorry miss, but you got it all wrong." Nilagpasan ko siya. Nang lingunin ko siya
ay napansin kong halos kasing bulto niya si Bernice Anne ko.

Bumalik na ako sa cottage kung saan nagluluto ang iba. Ibinigay ko kay Liera ang
bag niya habang nakikipagkwentuhan naman ako sa mga pamangkin ni Ido. Si Cassiopea
ay kumandong sa akin. She is three years old but she can already talk. Hindi man
kasing linaw nang sa ibang bata ay sinusubok niya.

"Atel, inom baby..." Kinukuha niya ang gatas sa tabi ko. Binigay ko naman.
Nakatingin lang ako. Iniisip ko na sana maging ganito ka-cute ang anak namin ni
Bernice. Habang nagbe-baby sit ay napansin kong nakatayo sa malapit ang babaeng
nabunggo ko kanina. Sa akin lang naman siya nakatingin pero naaalarma ako.

Anong meron sa babaeng iyon at bakit niy ako kilala?

________

"Nasaan ka?"

Naalimpungatan ako nang marinig ko sa phone ang boses ni Berna. Hindi ko nasabi sa
kanya na aalis ako para sa bakasyon na ito nila Axel John. Hindi ko nasabi na 'wag
na niyang sundan ang mga kalalakihan dahil alam ko na ang gagawin ko.

"Bakit?" Naghihikab ako. Parang frantic ang pagsasalita ni Berna. Hindi ko

maintindihan kung nag-aalala pa siya o kung anuman man pero para nga siyang
naiiyak.

"Bernie, nakita ko siya!"

"Sino?"

"Si Axel John. Buhay si Axel John!"

Nagmulat ako ng mga mata sa narinig ko. Paano niya nalaman na buhay si Axel John?
Nagkita sila? Nakilala ba nila ang isa't isa? Parang gusto kong maiyak? Tumingin
ako sa orasan. Alas kwatro na nang hapon at umuulan sa labas. Kinakabahan ako.

Nanlaki ang mga mata ko nang pumasok si Axel John sa loob ng cottage namin na
basang-basa. Mukhang naulanan siya. Nang tingnan niya ako ay nakangiti iya sa akin.
Ibinaba ko ang phone at in - off iyon. Lumapit ako sa kanya. Hinihintay kong
magbago ang ekspresyon ng mukha niya pero nakangiti lang siya sa akin.

Habang nakatitig ako sa kanyang mga mata ay nakikita ko ang sarili kong nawawala.
Matagal na akong malungkot noon. Lumaki ako na halos hindi ko naramdaman na may
magulang ko. Halos mag-isa lang ako, pakiramdam ko rin ay naiwan ako ni Berna noon.
Hindi ko na alam ang gagawin ko kaya inako ko an pagiging si Pamela Anne noon, si
Axel ang salvation ko. Siya ang naging simbolo ng pag-asa ko. Tuwing naiisip ko
noon na sa isang panig ng mundo ay may isang tulad ni Axel John ang nabubuhay at
puno ng pag-asa sa mundo ay natutuwa ako. Lumalakas ang loob ko, kaya hangga't
maaari ay ayokong malaman ni Bernadette ang totoo. Ayokong malaman niya na buhay si
Axel at ayokong magkita sila.

Ipinalupot ko sa leeg niya ang mga bisig ko. Hinawakan naman niya ako sa baywang.

"Na-miss yata ako ng aking nobya." Kinindtan niya ako.

"What the? Nobya ka diyan?!" Natawa lang ako sa term niya. Masyadong makaluma.
Hinagkan niya ako sa balikat. Umakyat ang halik na iyon sa aking pisngi patungo sa
aking mga labi. Mukhang mauulit na naman ang naganap sa amin noon. Hindi ko alam
kung anong dapat kong maramdaman ngayon. Matutuwa ba ako? Noong una kasi ay
nakaramdam ako ng pagsisisi. Pagsisisi dahil gusto ko na ibigay ang sarili ko sa
kanya sa oras na kilala na niya ang tunay na ako pero nauna pa rin ang
kasinungalingan. Sising-sisi ako. Hindi ko maintindihan ang sarili ko noon, nakaya
kong ibigay sa kanya ang sarili ko, alam kong may ibig ako sa kanya...

Gusto ko si Axel John. Gusto kong maging akin siya,

"Sexy time ba?" Mahinang tanong ko. Nang ihiga ako ni Axel sa kama ay alam ko na
ang sagot.

"Umuulan eh, masarap ito." Kinindatan niya ako. Hinubad niya ang blusa ko at
biniyayaan ng napakasarap na sensasyon ang magkabilang dibdib ko. Hinayaan ko
siyang angkinin ako. Itinapon ko sa bintana ang lahat ng inhibisyon ko. Nais kong
angkinin ako ni Axel at sa pagkakataong ito ay buong puso kong ibibigay sa kanya
ang aking sarili. Isang bagay na hindi ko nagawa noon.

I welcomed all his intrusions. I moaned at the right moment. I groaned when he
licked my sacred core and arched my back when he entered me. The act of love is
more intense now because of my full submission. Ibinibigay ko kay Axel ang lahat
-lahat dahil mahal lo siya.

Oo, mahal ko siya. Unang beses ko pa lang na maiguhit ang kanyang mukha ay alam
kong mahal ko na siya. Mahal ko siya at sa unang pagkakataon sa aking buhay ginusto
kong magpakatotoo sa kanya. Gusto kong sabihin sa kanya ang totoo sa akng sarili,
gusto kong matanggap niya ako dahil gusto kong maging tama para sa kanya. Aaminin
ko na ang lahat. Sasabihin ko na hindi ako si Pamela Anne, ang tungkol sa misyon ko
at kung ano siya sa akin noong una.

Napapakagat labi ako sa sarap na nararamdaman ko. Axel John had took me to heaven
again and again. He satisfied not only my sexual urge but also my heart's need to
be love. He makes me feel love and treasured.

Right after the act, he settles beside me and planted little kisses on my forehead.
"Mahal kita, Bernice..."

Ngumiti ako. Masaya ako at Bernice ang sinabi niyang pangalan at hindi Pamela Anne.

"Mahal din kita, Axel John..."

And then we went in for another round again... and again... and again... until I
was sore and he got tired...

___________

Iniwanan kong tulog si Axel. Nakadama kasi ako ng gutom kung kaya't naisip ko na
kumuha ng pagkain para sa aming dalawa. Umuulan pa rin nabg gabing iyon. Mukha
hindi naman sulit ang bakasyon dahil hindi naman makapag-beach ang mga kasama ko.

Nagtuloy ako sa kusina pero habang naglalakad ay nasalubong ko si Ido. May

kakatwang tingin siya sa akin na kinaayaw ko naman. Lalagpasan ko siya nang bigla
niya akong harangin.

"Hindi ikaw si Pamela Anne." Mariing wika niya. Hindi siya nagtatanong. Hindi rin
siya nagtataka. Alam kong alam na niya ang totoo sa akin. Tumingin ako sa kanya. "I
had you checked. Never in your life you were kidnapped. Hindi ka rin naglayas. You
lived a perfectly good life so I am pretty sure that you are not Pamela Anne. Sino
ka at anong kailanga mo kay Axel John at sa grupo ko."

Napariin ang hawak niya sa braso ko.

"Maaaring nauuto mo si Axel sa ngayon pero hindi magtatagal at makikita niya rin
ang totoo. Sino ka!"

Kasabay nang pagtaas ng boses niya ay ang putok ng baril. Napahiyaw ako, si Ido
naman ay mabilis na bumunot ng baril at ipinutok ito sa direksyon kung saan galing
ang tunog na iyon.

Mabilis naman ang kilos ko, may tatlong lalaking lumabas mula sa kung saan.
Sigurado ako na kasama sila sa mga sumusunod sa amin kanina. Ido fought the two ako
naman ang sa isa. Isa-isa nang lumabas ng mga kaibigan ni Axel mula sa kanilang mga
silid. King David was wearing his robe, si Judas ay naka-pajama lang, si Azul ay
naka-boxers lang habang si Axel ay lumabas na nakatapi lang ng tuwalya.

"Bernice! Ayos ka lang ba?" Nakita niya ang lalaking sinapak ko kanina lang. Hindi
ko maintindihan ang kabang aking nararamdaman basa kinakabahan ako. Hindi ako
makahinga.

Nagsimula nang dumami ang taong humabol sa kanila. Pero parang sanay na sanay ang
mga lalaking ito sa gang war dahil hindi sila napapatumba.

Napasigaw ako nang lumabas mula sa likuran ko si Berna. Naka-mask siya at

nakatingin sa akin.

"You knew." She said. Tinutukan niya ako ng baril. "Alam mo na pero hindi mo
sinab?! How dare you!" Nanlaki ang mga mata ko nang barilin niya ang lupa sa tabi
ko.

"Bernice Anne!" Agad akong dinaluhan ni Axel John. Tinutukan niya rin ng baril ang
kapatid ko.

"W-wag!" Pigil ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin. "Axel 'wag! Please..."

"Sino ka?" Tanong ni Axel John. ''Anong kailangan mo sa amin?!"

"Bakit hindi si Bernice Anne ang tanungin mo?" Mariin ang bawat salita ni
Bernadette. Kumunot lang ang noo ni Axel. "Mas alam niya ang misyon kaysa sa
akin..."

"Anong misyon at sino ka ba talaga?!"

Dahan-dahan ay inalis ni Bernadette ang volto mask niya at ipinakita ang sarili sa
amin. Tinitingnan konang magiging reaksyon ni Axel pero nakakunot lang ang noo
niya.

''Axel...Axel John ko..."

Napuno ng panibugho ang puso ko sa naririnig ko mula sa kapatid ko. Hindi ko

matanggap na inaangkin niya si Axel. Hindi pwede ito. Hindi ako papayag.

"Axel, ako si Pamela Anne..."

Humigpit ang hawak ko sa kamay ni Axel John....

"Gago ka ba? Putang ina mo 'wag kang sinungaling! Ngayon lang kita nakita tapos
sasabihin momikaw si Pamela Anne?! Heto si Pamela Anne! Mahalmko siya at wag mo
kaming guluhin!"

"Sabihin mo sa kanya ang totoo, Bernice Anne. Fuck this mission! Tell him the
fucking truth! 'Wag mong kunin sa akin ang pagkakataon kong sumaya!"

"Bakit, ikaw lang ba ang may karapatang sumaya?! Itinapon mo ang alaala ni Axel
John! Nalaman mong patay na siya tapos itinapon mo?! Ni hindi ka umasang buhay
siya, ni hindi ka naghanap! Umasa ka lang sa wala na siya! Ako, ako ang umasa, ako
ang naghanap?! Ako ang mas may karapatan?!"

"Teka, magkakilala kayo?" Litong-lito si Axel John. Lumingon siya sa akin. "Hindi
ikaw si Pamela Anne? But you said, you knew all the things, you said... Niloko mo
ako?!"

"A-axel... hindi ganoon... Ginawa ko lang iyonnpara mapalapit sa'yo. Pero mahal
kita!" Hinawakan ko siya sa balikat pero pinalis niya ang kamay ko.

"Go to hell!"

Sigaw niya sabay alis.

"Axel!"

=================

Stud # 12

Hindi na ako lumabas ng silid ko matapos ang konprontasyong iyon. Hindi ko kayang
harapin ang kahit na sino sa kanila --- kina Bernice Anne at ang babaeng
nagsasabing siya si Pamela Anne. Ayokong magpakatanga, ayokong magbulag-bulagan.
Alam ko na malaki ang posibilidad na niloloko nila ko parehas at ang pinakamasakit
sa lahat, nagtiwala ako. Naniwala ako na nahanap ko na ang matagal ko nang
hinahanap at noong akala kong nahanap ko na, it turned out to be lies. Bernice lied
to me. Bernice showed me the things I wanted to see, sinabi niya ang mga bagay na
gusto kong marinig at ibinigay niya sa akin an sarili niya kahit alam niyang hindi
naman siya si Pamela Anne.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko pagkatapos nito. Hindi ko alam kung anong
sasabihin ko sa kanya sa oras na magkaharap- harap kami. Hind ko maintindihan ang
mga bagay-bagay. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Gusto kong ilabas ang galit ko,
pero saan? Kanino? Nagtiwala ako pero nasaktan ako ngayon.

"Axel...." Narinig ko ang boses ni King David na tinawag ako. Nilingon ko siya.
Lumapit siya sa akin at kinuha ang alak sa kamay ko. Itinabi niya iyon at saka
huminga siya nang malalim. "Tawag ka ni Ido, kailangan ka doon." Hindi ako gumalaw.
Nakatingin lang ako sa kanya. "Naroon sila. Ido wants you to listen to them." Wala
akon nagawa kundi ang sumunod sa kanya. Natagpuan ko ang mga kasama ko sa loob ng
cottage ni Ido. Si Leira ay pinatutulog si Cassiopea at ipinasok na niya sa silid.
Nakita ko agad si Bernice at ang babaeng iyon.

Si Bernice ay nakatayo sa may bintana, habang ang babae ay nakaupo at nakatitig sa

amin.

"Wala naman nang sense. Suko na tayo, sasabihin ko na ang totoo." Nagulat ako sa
sinabi ni Bernice. Tumayo si Bernadette.

"Are you stupid, Bernie? Wala silang dapat malaman kundi ako si Pamela Anne at si
Axel John lang ang kailangan masave sa kanilang lahat! Gusto ko siyang makasama!"

"So we're gonna sold them out?" Bernice said. "Berna, they can actually help us!"

"How?!"

"Ano ba kasing kalokohan ang ginagawa ninyo sa buhay?!" Inis na sabat ko. Natigilan
silang dalawa. Si Azul naman ay pinadaan ako. Alam niyang galit ako. Alam niyang
hindi ko gusto ang mga nangyayari.

"Axel..." The other girl called me. Nagulat ako nang yakapin niya ako. Bernice
looked away. She started spilling the beans.

"Our step father wants the Kingsman' gold. Ipinadala niya ako para manguha ng
impormasyon sa inyo, hanapin ang kahinaan ninyo at alamin ang mga kaaway ninyo. So
the first moment Ido and A-Axel found me, it was planned. Ang hindi ko paglaban sa
pagtangkang paggahasa sa akin ni David noon ay planado. Lahat planado."

"Lahat." Usal ko. Pinipilit kong kunin ang kanyang mga mata.

"Lahat. Ginawa ko ito para mailigtas ang kapatid ko. Si Bernard. Alam kong
sasabihin ninyong hindi sapat pero kalayaan ko at kalayaan ng kapatid ko ang
nakasalalay dito, kaya ginawa ko ang lahat para makuha siya. Kung nasaktan ko naman
si Axel, sana patawarin ninyo ako, at Axel, si Bernadette, siya ang totoong Pamela
Anne mo. Masaya ako at nagkita na kayo. Sana sa kabila ng bagay na ito ay mapatawad
ninyo ako at sana, bilang huling hiling, sana matulungan ninyo akong makuha ang
kapatid ko. Iyon lang... salamat."

She walked out. Nilagpasan niya ako. I watched her leave. Galit ang nararadaman ko
ngayon dahil niloko niya ako. Naramdaman ko ang mainit na palad ni Bernadette
---Pamela Anne sa aking braso. Nang tingnan ko ang ekspresyon ng mukha niya ay
nakita o sa kanya ang pananabik. Naisip ko rin kanina na nakilala niya ako kaagad
sa pamamagitan nang pagtingin lang sa mga mata ko. Should I be glad? She still
tried to kill me and my friends. Ngayon ililigtas niya ako pero iiwan naman niya
ang mga kaibigan ko, isang bagay na hindi ko naman hahayaan.

''Miss Bulabog, pwede bang iwan mo kami?" Tanong ni Ido. Nakangiti siyang tumingin
sa akin.

"Mag-usap tayo mamaya." Wika niya sabay talikod. Nang maiwan kami ay pinag-uupakan
ako ng suntok ng mga kaibigan ko.

"Pare ang gwapo mo! Nakakakilig ka!" Sigaw ni Judas na para bang kinikilig.
"Tang ina, nagbabakbakan kayo ni Bernice sa kama tapos bakbakan na naman kayo ni
Bernadette! Lupaypay ang bur!" Inirapan ko si Ido saka binalingan si Azul.

"Nasaan ang pata ni Leira nang Maisampal dito sa dalawa?" Inis na inis ako. Azul
just laughed.

"Alam kong nasasaktan ka ngayon, AJ pero sana pumayag ka dahil gusto kong tulungan
si Bernice sa pagkuha sa kapatid niya."

"Bakit pa?" Inis na wika ko. "Ipinakulong ng tatay nila ang tatay namin ni David,
bakit ko sila tutulungan?" Inis na inis ako. Si Ido ay binatukan pa ako. Inakbayan
niya ako na para bang pine-pep talk. I just sighed.

"Alam mo, hindi ka ganyan. Alam mong dapat natin silang tulungan. Kahit paano,
napasaya ka ni Bernice Anne dahil sa saglit na panahon naramdaman mo na nasa
paligid lang si Pamela Anne. Hindi man siya si Pamela Anne, pero siya rin ang
dahilan kung bakit nakita mo ang tunay na Pamela Anne."

Tiningnan ko si David na tatango-tango. Mukhan nakumbinsi na rin siya nila Simoun

kaya ano pa ang magagawa ko? Pumayag ako at sinabi na tutulong ako. Nang gabing
iyon ay niplano namin ang lahat nang dapat gawin sa oras na pumasok kami sa base ng
kalaban.

Inumaga na kaming lahat. Si Ido kasi ay puro kalokohan. Matapos ang meeting ay
bumalik na ako sa silid ko. Nagdadalawang isip pa ako kung papasok ako, kaya ko
bang makita si Bernice Anne? Kaya ko na ba siyang harapin? Galit ang nararamdaman
ko para sa kanya. Huminga na lang ako nang malalim at pinihit ang seradura ng pinto
at pumasok sa loob. Kaagad kong napansin si Bernice na nakahiga sa kama at tulog.
Pero bumangon rin kaagad siya. Hindi pala siya si Bernice Anne.

"Axel John ko!" Bernadette smiled at me and hugged me. Nag-aatubili akong yakapin
siya pero ginawa ko pa rin. Nararamdaman ko sa puso ko na siya nga si Pamela Anne
pero hindi naman maalis sa isipan ko na ginago nila hindi lang ako kundi pati na
rin ang mga kaibigan ko.

"Nasaan si..."

"I asked her to leave. Wala naman siyang karapatang mag-stay. She's my sister but
sometimes, I really couldn't understand her." Muli niya akong niyakap. "Akala ko
hindi na kita makikita. I really thought you died but you didn't. I'm glad I found
you."

Hinagkan niya ako sa labi.

_______
"What do you mean, you're out?! Hindi ko pa nakukuha ang kayamanan!"

Bahagya akong napapikit nang sigawan ako ni General. Nakatayo ako sa harapan niya
ako habang siya naman ay umiinom ng alak. Nakakadama ako ng takot sa kanya. Hindi
ako mapakali. Pagkatapos nang gabing ito, naisip ko na gusto ko ng tahimik na
buhay. Gusto kong makasama si Bernadette ar Bernard, gusto kong mabuo ang pamilya
na ipinagkait sa akin ng lalaking ito kahit na wala na si Mama sa aking piling.

"Gagawin ko lahat General, ibigay mo lang sa akin ang mga kapatid ko." Nakatitig
ako sa kanya. He looked at me. Mahalaga lang sa akin si Berna at si Bernard. Sila
ang buhay ko, si Axel din sana pero ipinagtabuyan niya ako. Nasasaktan ako lalo na
nang sabihin sa akin ni Bernadette na ang basehan lang ng pagmamahal ko para kay
Axel John ay ang alaala ni Pamela Anne sa kanya at siya ang tunay na Pamel Anne at
hindi ako.

Hindi ko naman sinadyang angkinin ang katauhan ni Pamela Anne pero mula nang bata
pa ako, ako na lang mag-isa palagi sa buhay. Bernadette has mom and dad by her
side. Nang ma-kidnap at makabalik siya ay lalo kong naramdaman ang pag-iisa.
Nawalan ako ng kapatid at ang tanging karama ko ay ang alaala ni Axel John at
Pamela Anne.

Tama si Berna, wala akong karapatan kaya nang pinaalis niya ako ay umalis ako at
dumiretso kay General para kunin ang kalayaan naming magkakapatid.

Noon ay mahal niya kami, noon ay ibinibigay niya sa amin ang lahat pero nang
malaman niya na hindi niya kami anak ay nanibugho siya sa amin. Galit na galit
siya. Tinanggalan niya kami ng mana, ipinapatay nya si Mommy at ang tunay naming
ama.

Tumayo si General at inikutan ako. Hinaplos niya ang braso ko. Nakadama ako nang
pandidiri sa ginagawa niya.

"Madali akong kausap, Bernice. Kung ayaw mo na, ibigay mo sa akin ang gusto ko at
bibigay ko sa'yo si Bernard Allen.

Hindi ako aasa sa tulong nila Axel John. Baka hindi sila pumayag o kung pumayag man
sila ay baka huli na. Baka saktan na nila ang kapatid ko.

"K-kahit a-ano..."

"Good. Hintayin mo ako sa silid ko..."

_________

"Ngayong gabi na ba? Hindi ba pwedeng bukas na lang, magbonding muna tayo."
Napapailing ako habang inaayos ko ang mga baril ko dahil sa mga naririnig akong
sinasabi ni Bernadette Anne sa akin. Ngayong gabi rin napagpasyahan ni Azul na
iligtas ang kapatid nang dalawa para matapos na ang lahat pero umaalma siya at
gusto niyang ipagpaliban muna para makapag-usap kami.

Oo, alam kong siya si Pamela Anne pero nababaghan pa rin ako. Ipinagtapat niya sa
akin ang lahat. Siya ang nasa bahay ni Judas, siya ang binaril ko at si Bernice
Anne ang nagtanggal ng bala sa binti niya.

"Para matapos na ito. Hindi mo ba iyon gusto? Maililigtas na natin ang kapatid
ninyo at makakasama mo na siya."

"Gusto! Pero gusto rin kitang makasama. Ang unfair naman kasi na mas makasama ka pa
ni Bernice kaysa sa akin."

"Magkakoras tayo diyan. Halika na."

Nagulat ako nang halikan niya ako tapos ay hinatak ako palabas. Clingy siya sa akin
agad, hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi. Lumabas kami at sumama na sa iba.
Dumating na ang dalawang chopper na hinihintay namin. Maiiwan sa resort si Leira
kasama ng dalawang kasambahay nila Azul para may mag-alaga sa mga pamangkin ni Ido.

We rode the chopper halos kinse minutos lang ang lumipas ay nasa syudad na kami
tapos ay ibinaba kami sa isang building na malapit sa mismong hide out ni General
Bulabog. Sumakay kami sa kotse kasama ko si Pamela Anne at Judas. Judas looked at
me.

"I like the fake one better. This one stings." Ngumiwi siya. Hindi ko na pinansin
si Judas at nag-focus na lang sa gagawin namin. Hindi naman nagtagal ay napasok na
namin ang dapat ay malaki at mahigpit na security. Sa likod dumaan sina Azul at
sila na ang nagpapasok sa amin.

Naghiwa-hiwalay kami. Ang sabi ni Bernadette ay nasa basement daw ang kapatid nila,
doon na ako dumiretso. Sa oras na makuha namin ang kapatid nila ay haharapin namin
si Bulabog para mabulabog ang buong pagkatao niya.

"We should get out sometimes. Kain tayo ng hotdog." Napangiti na ako. Tiningnan ko
si Bernadette. Napansin ko na mas matapang ang features ng mukha niya kaysa kay
Bernice. Mas naningibabaw ang pagkapula ng mga labi niya.

"Saan ba siya dito?" Tila naiinis na wika ni Judas. Natigilan ako nang bigla na
lang magpaputok ng baril ang kung sino. Nagsimula na ang labanan. Bernadette is a
skilled warrior. Ipinakita niya na hindi niya kailangan ng tulong. Si Judas ay
binabaril naman ang lumalapit sa kanya. Ako, hinanap ko ang pinto kung nasaan si
Bernard.

I found him on the third door to the left.

Nang makita ko siya ay naintindihan ko bigla kung bakit nais ng magkapatid na
makuha siya. Bernard Allen is special...

Nakatingin siya sa akin. May hawak siyang baseball bat.

"Wag lapit. Hampas kita!" Kitang-kita ang takot sa mga mata niya. Bernard looked
like a boy in his early twenties. Nanginginig ang tuhod niya. Mahaba ang buhok niya
tapos ay mahahaba rin ang kuko.

"Hey... hey... I'm not gonna hurt you..." Wika ko. Ibinaba ko ang baril ko tapos ay
dahan-dahan siyang nilapitan. Lumalayo naman siya.

"Bernard!" Napatingin ako sa likod ko nang marinig ko ang boses ni Bernadette.

Nilapitan niya ang kapatid niya. Akala ko ay yayakapin niya ito pero kinuha niya
ang baseball bat tapos ay binatukan niya si Bernard.

"Don't be stupid. Ako ito, si ate Berna. Come..." Hinatak niya ang kamay ni Bernard
tapos ay lumabas na kami. Muli kong kinuha any baril ko tapos ay sumunod na. Habang
naglalakad ay tumunog ang phone ko, si Ido ang tumatawag. Sinagot ko iyon. Dalawa
lang ang sinabi niyang salita...

"Third floor, now."

Agad kaming tumakbo papunta roon, I was thinking bad things. I was thinking about
Azul being shot --- patay ako sa pata ni Leira.

But when we got there, I saw The General's body in the middle of his king sized bed
naked, lifeless and bloody at the side of the bed, I saw Bernice Anne, almost
naked, she was holding a knife and she was crying.

"Ate Bernie!"

Tumingin si Bernice Anne sa direksyon namin at napahagulgol nang makita ang kapatid
niya.

"Bern-ard... thank god!"

=================

Stud # 13

"What the hell happened, Berni? Are you okay? Oh my god, you killed him? Oh my god,
okay ka lang ba? Let's cover you up! Oh my god!"
Nakikita ko si Bernadette pero hindi ko siya pinapansin. Yakap-yakap ko lang si
Bernard at lumuluha ako. Ang higpit ng yakap ko sa kapatid kong bunso. Hindi na nga
yata siya makahinga pero hindi naman siya umaalis sa aking tabi.

"Ate, wag ka iyak. Ako superman, ako ligtas ikaw."

I giggled. Pinunasan ko ang luha ko tapos ay hinaplos ang mukha niya. Una kong
napansin ang mahaba niyang buhok, ang facial hair niya tapos ang mahahaba niyang
kuko. Napansin yata niya na hawak ko ang kutsilyong may dugo, inalis niya sa akin
iyon at saa sumimangot.

"Ate, ito bad, 'wag ikaw hawak, ito. Ate si Ate Berna, batok ako, asar niya ako."

Tinapunan ko ng tingin si Berna na umiiyak habang hinahaplos ang likod ko. She was
trying so hard to cover me.

"Ate, anong nangyari, sabihin mo sa akin!"

"Malaya na ito, iyon ang nangyari." Mariing wika ko. Nagulat ako nang biglang
lumapit sa akin si Judas. Hinubad niya ang shirt niya tapos ay isinuot iyon sa
akin. Napaigik pa ako nang bigla niya akong buhatin na para bang kami ang bagong
kasal.

"Let's get you cleaned, doll, mamaya-maya ay darating na ang mga pulis. David and
Simoun, do your magic. Make it look like they killed each other. Axel John and Ido
clean the cctvs. I'll take care of Dollie here." Nagulat ako nang kumindat siya sa
akin. He just smiled. Iniwan namin sila, pero tinawag ni Judas si Bernard kaya
nakasunod din siya sa amin. Lumabas kami ng bahay na iyon tapos ay nagtungo sa van
na kulay green. Pumasok kami doon. The van is huge. Parang bahay iyon, may mga
double deck, may kusina, may tv at may xbox.

"Smooth, noh?" Tanong ni Judas sa akin. "May first aid kit din ako. Gamutin natin
ang sugat mo."

"'Wag na. Okay naman ako." Wika ko sa kanya. Tiningnan ko si Bernard na nakaupo na
sa tapat ng tv at nanonood ng Tom and Jerry. Tiningnan ako ni Judas. Huminga siya
nang malalim. Hinawakan niya ang pisngi kong namamaga dahil sa pagsapak sa akin ni
General kanina noong buhay pa siya. Gusto niya akong makuha, he almost got me but
then, I killed him. Hindi ako makapaniwala na pumatay ako. Pinatay ko ang
kinakalihan kong ama. Hindi ako makapaniwala.

"Are you okay?" Tanong niya. Ilang beses na ba niyang tinanong sa akin iyon? Hindi
ko na alam. Kanina ko pa nga rin tinatanong ang sarili ko kung ayos pa ako, kung
ayos ako o kung makakatulog ako sa gabi o kung makakalimutan ko pa ang yakap at
halik sa akin ng lalaking iyon. Gusto kong umiyak pero iyon ang pinakaayaw kong
gawin sa lahat – ang umiyak o ang makita akong umiiyak ng kahit na sino.
Gusto kong maging okay. Hindi ako dapat kakitaan ng kahinaan.

"Oo, ayos lang ako. Hindi ako pwedeng makulong, Judas. Walang mag-aalaga kay
Bernard."

"Si Bernadette." Sagot niya. Tumango ako.

"Oo nga, dalawa kami, pero may trabaho si Bernadette. Archeologist siya at madalas
siyang nasa ibang bansa. Iyon kasi ang pangarap niya noon matapos niyang mangarap
na maging artista. Gusto niyang makahukay ng dinosaurs."

"Akala ko si Axel John ang pangarap niya." May kung anong nakatagong mensahe sa
sinabing iyon ni Judas. Hindi ko na lang pinansin ang bagay na iyon. Mula kagabi ay
tinanggap ko na sa sarili ko na hindi ako si Pamela Anne. Hindi ako ang minahal ni
Axel at kahit na may nararamdaman ako para sa kanya ay dapat ko nang kalimutan ito
dahil hindi naman ako si Pamela Anne. Mas bagay silang dalawa. Ngayong nagkita
sila, dapat na sila ang masaya. Tama na siguro na kinuha ko ang ilang buwan kasama
si Axel. Tama na siguro na nagpanggap ako. Alam ko ang tingin sa akin ni Berna
ngayon, makasarili ako para sa kanya, marahil ay galit siya sa akin dahil inagaw ko
si Axel John. Ibabalik ko naman na siya. Sasanayin ko na lang ang sarili ko na
makita silang magkasama. Hindi pa naman ganoon kalalim ang nararamdaman ko, kaya ko
pang bumitiw.

Hindi nagtagal ay dumating na rin ang mga kaibigan ni Judas kasama ang kapatid ko.
Naka-angkla ang kamay niya kay Axel John, mukhang masinsinan ang pag-uusap nila. Si
Azul naman ang naupo ssa harapan namin.

"Hindi ka makukulong."

"Paano mo nalaman ang usapan namin?" Nagtatakang tanong ko. Tinuro ni Judas ang
maliit na communicator sa tainga niya at ni Azul. Napatango na lang ako.

"My brother is the best lawyer in town. Hindi na siya nagpa-practice but if I ask
him, he'll make an exception."

"Putsa, siguradong-sigurado ka na kay Ares ah!" Komento naman ni Judas

"Oo naman. Baby ko iyon eh."

"Putang ina, may Leira na, may Ares pa! Saan ko na ilulugar ang sarili ko?!" Sigaw
bigla ni Ido. Ngumiti lang ako.

"Mabuti pa, Bernice, magpahinga ka na muna. Kami nang bahala sa kapatid mong si
Bernard."
Umiling ako. "Hindi, ako na. May nail cutter ba kayo?" Tanong ko sa kanila. May
kinuha si Judas sa likod niya at ibinigay sa akin. Ang sumunod ay tinawag ko si
Bernard. Mabilis naman siyang tumalima at naupo sa harapan ko. "Akin na ang nails
ha, mahaba na, gugupitin na ni Ate..."

"Ate, may sugat ka..."

"Wala, nadapa lang si Ate... 'Wag kang magalaw."

"Bernice, babalik kami sa resort..."

"Hindi na ako sasama. Pakihatid na lang kami ni Bernard sa bahay ko. Iuuwi ko na
siya. Pagod na siya, pagod na rin ako." Pinilit kong ngumiti. Matapos akong tanguan
ni Ido ay napansin kong lumapit sa amin si Bernadette. Namumugto ang mga mata niya.
Nang umupo siya sa tabi ko ay hinawakan niya ang kamay ko saka yumakap sa akin.
Humagulgol siya sa balikat ko. Pinipigilan kong umiyak. Napapalatak pa ako.

"Tsk, umayos ka nga, para kang bata."

"Ate, sorry. Thank you..." Wika niya. Ngumiti ako nang muli akong tumingin sa
kanya. "Thank you for bringing our freedom back, akala ko matatagalan pa. Thank you
ate." She kissed my cheeks tapos ay hinigpitan niya ang yakap niya sa akin.
Napatawa kaming dalawa nang pumalakpak si Bernard.

"Ate Berni, Berna bati!"

"Hindi naman kami nag-away!" Sigaw ni Bernadette. Binatukan na naman niya si

Bernard. Binawalan ko siya. Kahit noong mga bata pa kami ay palagi niyang
binabatukan si Bernard.

"Ate, baka maalog ang utak, tumino." Niyakap na naman niya ako. I just giggled.
Masaya na ako at kasama ko na ang mga kapatid ko. Kahit na wala na si Mama o kahit
na hindi na namin nakilala ng tunay naming tatay, masaya ako kasi magkakasama kami.

"Ate, ako yakap, alis kaw diyan!"

"Ayoko, ate ko dito, doon ka sa kabila!" Sibi ni Bernadette.

"Ikaw na lang ang lumipat!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Tumawa lang siya at
lumipat nga. Niyakap nila akong dalawa. Masaya ako – napakasaya. Nandito na silang
dalawa sa akin, pwede na kaming mabuhay bilang isang pamilya.

"I love you, Ate..." Sabi ni Bernard.

"I love you both, so much..."

Hindi naman nagtagal ay narating na kami sa condo building ko. Bumaba ako.
Tinulungan ako ni Judas. Inakbayan ko si Bernard.

"Ate gutom ako, kain..."

"Oo, Bernard, kakain tayo. Mag-thank you lang tayo sa kanila. They helped us." Nang
muli akong tumingin sa kanila ay nakababa na silang lima – kasama si Bernadette.
Tinapik niya ang balikat ni Axel John.

"Next time na lang tayo mag-bonding, Axel John ko. Magmo-moment muna kami ng family
ko. Thank you guys!" Wika ni Bernadette. Nagyuko ako ng ulo.

"Salamat, Azul, Judas, Ido, King David... Axel..." I cleared my throat. Nagulat ako
nang hatakin ako ni Berna.

"Oh! Tama na ang kakatingin, Te! Akin siya diba. Tama na iyong dating sa inyo. Ako
ang orig. Nothing beats the original diba? Let's go! Bye!"

Kumaway ako.

Bago ako tumalikod ay sumigaw si Judas. "Bernice, I like you better!"

"What?!" Lumingon ako sa kanila, nakita kong sinikmuraan siya ni Axel John.
Napailing na lang ako. Sumunod na ako sa mga kapatid ko. Nang makaakyat ako sa unit
ko ay natagpuan ko si Berna na pinaliliguan si Bernard. Naglalaro naman si Bernard
ng rubber duck. I just looked at them...

Yes, I will do everything for this family...

_________________

"Hindi ka ba makatulog?"

Hinarap ko si King David. Nakabalik na kami sa resort na iyon para ituloy ang
bakasyon naming para sana kay Bernice Anne. Dalawang araw na kami sa resort na iyon
at iyon ang ikalawang gabi namin. Wala akong ginawa mula kahapon kundi ang matulog.
I remember that Arruba once said that sleeping is a sign of depression. Hindi ko
naman alam kung bakit ako made-depress. Dapat nga ay masaya ako dahil wala na
kaming problema pero naiisip ko si Bernadette Anne bilang si Bernice Anne.

"Paano ka nga ba makakatulog, Kuya, maghapon ka nang tulog." Wika niya sa akin.
Kinuha ko sa kanya ang bote ng alak na hawak niya at isinalin iyon sa baso ko.
Ibinigay ko ang baso kay David at tinungga ko ang alak. David giggled.
"Alam mo, mula noong maging kapatid kita, palagi akong masaya. Hindi kasi ako nag-
iisa. Hindi ko na hinabol si Jude noon dahil nandyan ka na. Kahit ngayon na,
malalaki na tayo, nandyan ka pa rin..."

"Putang ina mo, nagda-drama ka na naman diyan." Sabi ko sa kanya. Inakbayan ako ni
King David. "Ano ba, Kuya, you're losing your touch! Nalilito ka ba kina Berna at
Bernice? Ano bang sinasabi ng puso mo?" Natawa ako bigla kay King David.

"Sinasabi ng puso ko na gusto kong makilala si Bernadette Anne dahil siya ang tunay
na Pamela Anne."

"Oh, di gawin mo. Babalik na tayo bukas, dalawin mo si Bernadette, kilalanin mo

siya para mawala iyang what ifs sa isipan mo. Alam mo may nakapagsabi sa akin noon
na ang what ifs daw ang pinakamahirap sagutin sa lahat – hindi ko alam kung tama
siya dahil wala naman akong what ifs ngayon pero ayokong maging tama siya sa
sitwasyon mo, Axel. Gusto kitang maging masaya." Niyakap ko si David at
nagpasalamat ako sa kanya. Alam kong tama ang kapatid ko. I know that I have to
give it a try and be with her. Kailanan kong malaman kung anong catch sa kanya,
kung ano ang ayaw at gusto niya. Gusto kong makilala siya.

Nang araw na iyon ay bumalik kami ng siyudad. Umuwi ako sa bahay ko para mag-ayos
at magbihis, pupuntahan ko si Bernadette sa unit ni Bernice. Sa pag-uwi ko ay
nakadama agad ako ng kakaiba sa bahay ko. Para bang may nagbago, para bang may
nagkulang. Habang nakatayo ako sa gitna ng bahay ko ay naisip ko kung anong kulang.
I just sighed. Binale-wala ko iyon. Naligo at nagbihis na ako. Iniisip ko kung
tatawagan ko pa si Bernadette Anne, pero hindi ko na siya tinawagan. I wanted to
surprise her.

Pagkatapos kong magbihis ay nag-ayos ako, matapos iyon ay dumaan pa ako sa grocery
store para mamili ng hotdog para sa aming dalawa. Bumili rin ako ng bulaklak para
kay Berna tapos ay naisip kong ibili ng pasalubong si Bernard. I wonder if I should
buy Bernice something but then, I decided not to buy her anything.

Sumakat ako sa Ducatti ko at dumiretso na sa kanilang unit. Mabilis pa yata sa

kidlat ang galaw ko. Nakarating ako doon. Nag-doorbell, bumukas ang pinto at
sinalubong naman ako ng kasama nila sa bahay.

"Hi, nandyan pa si Bernadette Anne?" I asked.

"Ay, sir, wala po siya, nag-jogging! Pero baka pabalik na iyon, pasok po kayo."
Wika sa akin. Pumasok naman ako tapos ay ibinigay ko sa maid ang hotdog at sinabing
iluto na iyon. Naupo ako sa isa sa mga sofa sa sala. I had been here before, pero
hindi naman ako nagtatagal. Naglibot ang mga mata ko at dumako iyon sa malaking
portrait ni Bernice Anne na nasa gitna ng sala. I stared at her.

Her eyes, in the pictures, look so empty and I wondered why. Hindi naman ganoon ang
mga mata niya kapag kaharap ako. Tumayo ako at naglibot sa sala. Maya-maya ay
nakita kong bumaba si Bernard at nag-hi sa akin.
"Friend, ikaw, Ate! Hi!" Niyakap niya ako tapos ay hinatak muli pabalik sa sala.
Ibinigay niya sa akin ang remote. "Ate Berni, tv! Dali! Ate Berni, tv! Dali!"
Napapailing ako. Binuksan ko ang tv at tama si Bernard, commercial nga ni Bernice
ang nasa tv.

"Ikaw, ligaw, ate Berna?" Tanong niya.

"Uhm, oo, parang ganoon."

"Yiee, Berna boyfriend ikaw. Di na siya ako batok. Sakit kasi. Sabi niya batok ako,
tino, di man ganap. Kasi sabi ng iba abnoy ako..."

"Hindi ka abnoy you're special." Inakbayan ko siya.

"Sabi din nila Ate eh. Gutom ako..." Sabi niya.

"Bernard?"

"Dyan na ate Berni!"

Napatayo ako nang makita ko siyang pumasok. She was wearing a black shirt and a
pair of skinny jeans. Naka-shades siya, marahil ay tinatakpan niya ang mga pasa
niya.

"Nandito ka pala. Wala pa si Berna, mamaya-maya." Binalingan niya si Bernard.

"Kuya, halika, ipapakilala ko sa'yo ang bago mong yaya. Siya si Yaya Agnes."

"Agnes? Parang sa evermore, Ate!" Pumalakpak si Bernard. Hinaplos naman ni Berni

ang likod niya.

"Kuya, behave ka, diba sabi ni Ate dapat mabait. Anong sasabihin mo sa kanya?"

"Hello, Agnes, nice meeting you. Ako si Bernard Allen."

"Iyan, very good naman ang kapatid ko. Kikiss ni Ate iyan!"

Natagpuan ko ang sarili kong ngumingiti dahil sa kanilang dalawa. Hindi ko nga alam
kung bakit. Hanggang ngayon ay galit ako kay Bernice dahil nagsinungaling siya sa
akin pero sa nakikita ko naman ay may kabutihan siyang taglay. Minsan ay nasabi sa
akin ni Azul na lahat ng kasamaan ng isang tao ay may dahilan, at alam kong ay
dahilan si Bernice, hindi nga lang sapat pero may dahilan siya.
Maya-maya ay sinabi na ni Bernice sa yaya ni Bernard na dalhin si Bernard sa kwarto
niya. Siya naman ay tumalikod na. Bago siya tuluyang umalis ay tinawag ko siya.

"Don't I deserve an apology?" Masama ang loob na wika ko. Hinarap niya ako.

"I've already said my piece. Tama na naman na siguro iyon." Sabi niya sa akin.
Napailing ako.

"Niloko mo ako! Ako ang agrabyado dito."

"Kung makaakto ka akala mo ikaw ang nawalan ng virginity! Sinabi ko na diba? Ginawa
ko iyon dahil kailangan kong mapalapit sa'yo – lahat iyon pagpapanggap! Lahat iyon
pinlano at bilang pasasalamat at pagtanaw ng utang na loob, lalayuan kita at
hahayaan kong maging masaya kayong dalawa." Nakita ko na pinahid niya ang mga luha
niya. She took a deep breath and spoke again.

"I'm sorry. Alam kong hindi magiging sapat iyon para sa'yo. Nasaktan kita, ninakaw
ko ang pagkakataon ninyong dalawa ng kapatid ko pero sana, dumating ang araw na
mapatawad mo ako. I want you happy, Axel John. I thought being with me makes you
happy, I sort of forgot that you're only happy when you're with Pamela Anne, and
you have the real Pamela Anne with you, so please, be happy, please, hindi ko naman
sinabi na sana ngayon, pero sana mapatawad mo ako..."

_________

"Ate, ako na ang bahala kay Bernard. Magpunta ka na sa event mo at kinukulit ka na

ni Pamela." Humagikgik si Bernadette. Nakaupo siya sa kama ko, ako naman ay
nagsusuklay. Tiningnan ko siya sa salamin, napansin ko na wala siyang ginawa kundi
ang mag-text ang mag-text. Marahil ay si Axel ang ka-text niya.

"Isasama ko na lang si Bernard sa date namin ni Axel. Magtrabaho ka na lang muna,

Ate." Wika niya sa akin. Hinarap ko siya. Hindi pa rin kami nag-uusap dahil nga
parang iniiwasan naming dalawa ang nangyari sa aming tatlo nila Axel John noon. I
face her.

"Berna..." Tinawag ko siya. She looked at me. "I'm sorry..."

"Para saan?" Tanong niya. Noon siya tumingin sa akin. "Ah, iyong kay Axel John."
Ngumiti siya. "Wala iyon, Ate. Sorry for being a bitch pero you know naman how I
like things around me, kapag akin, akin, hindi pwedeng kunin ng iba, kahit ikaw
ayaw kong ka-share. Saka okay naman na kami. Kagabi nga, we're talking about
marriage." Huminga siya nang malalim. "Hindi ba mabilis, ate? I mean nito lang kami
ulit nagtagpo, tapos nag-sex na kami, tapos... nakakakilig!"

Napatango na lang ako. "Tama ka, magta-trabaho na ako..." Wika ko na lang sa kanya.
Tumingin siya sa akin.
"Ako naman ang magtatanong..." She was calm. "Did dad... I mean..."

"Almost."

Napaluha agad ang kapatid ko. "Axel John said that the police declared it as an
inside job. Wala kang ginawang masama, Ate. Ipinagtanggol mo lang ang sarili mo."
Agad niya akong niyakap. Mula nang gabing iyon ay hindi ako umiiyak. Hindi ko
pinapakita sa kahit na kanino ang luha ko o kahit ang kahinaan ko. I have to be
strong.

Inayos ko ang mga gamit ko tapos ay nagpaalam na ako ay Bernard at Bernadette na

aalis na. Sinundo ako ni Pamela at ng driver ko. I smiled at them.

"Ready for work, Bernie?" She asked me. Tumango ako. Sumakay kami sa kotse ko.
"Huy, Bernie!" Tinawag niya ako. Nang lumingon ako ay hindi ko na napigilan.
Yumakap ako kay Pamela at saka umiyak na.

"Paiyak lang, Pamie, hindi ko na kaya!" I said. Naghalo-halo na ang emosyo ko

Takot, sakit, pagkabigo, pagkahiya, galit at lahat na.

"Bern...'wag kang umiyak... Masisira ang make up mo! May Aquino and Abunda pa
tayo!" Imbes na matawa ay lalo lang akong umiyak. Wala na, wala na... Wala na
talaga...

__________________

Pinanood ko si Bernadette at Bernard Allen na nagpapalipad ng saronggola sa park

kung saan ko sila dinala. Napapangiti ako habang nakatingin sa kanila. I could see
the love in Bernadette's eyes while she looks at her brother. Talagang mahal nila
ni Bernice ang kapatid nila. Kasama rin namin si Agnes – ang yaya ni Bernard. Maya-
maya ay bumabalik na sa kinauupuan ko si Bernadette.

"Hey, pogi!" Kinindatan niya ako. Natawa naman ako. Naupo siya sa tabi ko tapos ay
humilig siya sa balikat ko.

"Berna, do you mind if I ask what happened to him?" Tinutukoy ko si Bernard Allen.

"Ah, kasi noong seven years old siya, bigla na lang siyang nag-siezure. Dahil yata
sa lagnat niya iyon, parang nagkombulsyon siya tapos ayon, may na-affect sa brain
niya. Simula noon, naging special na siya. Mahal na mahal siya ni Mama at ni Daddy
noon, but when our dad found out that he fathered none – galit siya, palagi niyang
sinasaktan si Bernard kaya itinago namin siya sa Amerika noon. Bernice and I took
care of him – pareho lang naman kami na palagi niyang kasama pero mas malapit siya
kay Berni – lalo na noong mamatay si Mama, Bernice sheltered us and showered us
with love and everything she could..."

Huminga siya nang malalim. "Kaya kahit inagaw ka niya sa akin, kahit nagpanggap
siya para lang makuha ka at hindi niya sinabi sa akin ang totoo, hindi ko magawang
magalit sa kanya. Pareho kami ni Bernice na kayang gawin ang lahat para sa pamilya.
Mabait naman ang ate ko, tahimik siya at Axel, hindi siya gagawa ng kahit ano para
saktan ka. She knew that I treasured our past..."

Hindi ko alam kung bakit niya sinasabi sa akin ang mga ito. Mula noong huling araw
kaming mag-usap ay civil na lang kami sa isa't-isa. Araw – araw ko kasing
pinupuntahan si Bernadette sa bahay nila. Sinusulit ko ang mga pagkakataon na
nawala sa aming dalawa. Nagugusutuhan ko ang Pamela Anne na nakikilala ko.
Pakiramdam ko ay siya pa rin ang batang nakilala ko dati. She makes me smile, she
makes me happy – lalo na kapag nakikita ko siyang tinatawanan ang lahat ng bagay.

Iyon ang tanging bagay na hindi nawala sa kanya, her laughter. I like her laughter
a lot kaya palagi akong gumagawa ng paraan para mapatawa siya.

"Mahal mo ang ate mo, ano..." Wika ko.

"Oo. You know, when I found out you died, I was so sad, I got depressed. Si Bernie,
sinabi niya sa akin na baka hindi ka pa patay. Umasa siya na baka buhay ka pa, then
one time, gumawa siya ng sketch mo. Tapos pinilit niya akong lumabas ng silid. She
knew how you look like because I described you to her – she photo copied her sketch
tapos nagpunta kami sa presinto, ipinahanap ka niya. Hindi daw siya naniniawala na
patay ka. Tapos pinagkakabit niya ang mga litrato mo sa poste, nilagay niya pa
iyong phone number namin sa paper, pero wala, sinabi ko sa kanya na 'wag na lang
kaming umasa..."

Nabigla ako nang hawakan niya ang kamay ko.

"And I hate to admit it, but she was right. She once said to me to never stop
hoping, pero huminto ako, but now, you're here. And I am happy to be with you. Sana
ikaw din." Sabi niya pa. Hinawakan ko rin ang kamay niya.

"I am happy. Thank you for giving this a try, Pamela Anne ko." Kinindatan ko siya.

"Tang ina mo, nakakakilig ka!"

=================

Stud # 14

"Kamusta, Bernice..."

Nagulat pa ako nang makita ko si Judas sa labas ng dressing room ko sa loob ng

studio kung saan gaganapin ang isang production number para sa pagtatapos ng
teleserye ko. May dala siyang kulay pulang rosas at isang kahon ng chocolates.
Hindi ko alam na siya ang naghahanap sa akin. Sinabi lang ng assistant na may tao
kaya lumabas ako and I found Jude.
"A-anong ginagawa mo dito?" Nagtatakang tanong ko. He just smiled. Hinihintay ko pa
sana ang sagot niya pero tinawag na kami dahil magsisimula na ang prod. Sinabi na
lang sa akin ni Judas na hihintayin niya ko pero kahit isipin ko kung para saan
niya ako hihintayin ay hindi ko naman magawa. Ano nga bang dahilan niya? Bakit niya
ako kailangan kausapin? May pag -uusapan pa ba kami? Wala naman kaming something in
common ni Judas. Si Axel lang pero hindi naman ako si Pamela Anne kaya bakit pa
niya ako kakausapin?

Nagsimula na ang production number. Sumayaw ang mga casts ng Kung ikaw ay akin
dahil last two weeks na ng palabas naming iyon. Habang nasa harap ng audience at ng
camera ay ngiting-ngiti naman ako. Pinipilit kong kalimutan ang mga hindi ko
iniisip. Pagtingin ko sa audience ay naroon si Judas at nakangisi dahil sa ngisi
niyang iyon ay natapilok ako. Nalilito kasi ako, ano ba ang ginagawa ni Judas dito?
Anong kailangan niya sa akin?

Matapos ng prod ay nagkaroon ng kaunting question and answer, madali lang iyon.
Hindi naman nagtagal ay tumawag na ng commercial break ang floor director, matapos
iyon ay bumalik na kami sa dressing room. Agad naman akong nagpaalam sa lahat.
Tinulungan ako ni Pamela na magpalit ng damit at mag-ayos. Matapos iyon ay
nagpaalam na akomsa iba ko pang mga kasamahan sa show. May engagement kasi akong
kailangan puntahan. Habang naglalakad sa hallway ng studio ay nasalubong namin si
Judas na dala pa rin ang flowers and chocolates na kanina niya pa yata hawak. He
smiled at me. Napatingin naman ako kay Pamela na parang mamatay-matay sa kilig.
Wala pa nga sinasabi si Judas, kinikilig na siya. I just smiled.

"Nakalimutan mo na yata ako." Wika niya sa akin. Natawa ako. Hindi ko talaga maisip
kung bakit niya ako pupuntahan dito. May atraso ba ako? Kung makikipagkwentuhan
naman siya ay lalong hindi pwede dahil si Axel John lang ang common thing namin at
hindi pa pwede dahil hindi naman siya sa akin. Hindi ako si Pamela Anne at hindi
ako ang gusto niyang makasama.

"Bakit?" Nagtatakang tanong ko. Nagkibit-balikat si Judas tapos ay ngumiti lang.

"Wala kasi akong makulit. Wala si Ido, busy si Azul, hindi mahagilap si KD, si Axel
naman kasama palagi si..." Hindi na niya itinuloy ang sinabi niya. Hindi ko naman
iyon dapat ikasakit pero nasasaktan ako. Sinisimulan ko siyang kalimutan pero
palagi ko naman siyang nakikita sa bahay. Iniisip ko ngang iuwi na lang si Bernard
sa dati naming bahay tapos doon na lang din ako, uuwi, doon na lang kaming dalawa,
ibibigay ko kay Bernadette ang condo unit ko - bahala na siya kung anong gusto
niyang gawin doon.

"Oo, alam ko, nasa bahay sila ngayon eh." Pinilit ko na lang ngumiti. Alam ko rin
na minsan ay natutulog siya sa bahay. The other night, I could hear their moans and
it only added to my sleepless nights. Mukhang bumabawi na silang dalawa sa mga lost
times.

"Sabit ako ha, wala akong magawa."

"Why don't you shoot someone or kill for fun!" Natatawang suggestion ko. Umiling si
Judas tapos ay sumama na nga siya sa amin. Sumakay ako sa kotse ko tapos siya naman
ay sumunod kasabay ng kanyang green Ducatti. Pareho sila ni Axel John ng motor, red
nga lang ang kay Axel. I wondered if Axel's letting my sister ride his bike. I
smirked at that thought - sigurado naman ako na pati si Axel ay nasasakyan ni
Berna.

"Ang gwapo ng manliligaw mo!" Kinikilig na wika ni Pamela sa akin. Ngumiti lang ako
at itinama siya. Hindi ko naman manliligaw si Judas. Mukha napagti-trip-an niya
lang ako. Hindi naman nagtagal ay narating na namin ang bahay ng director kung saan
ko makikilala ang writer at producer ng indie film na gagawin ko. Sumama sa amin si
Judas papasok. Tahimik lang naman siyang nagmamasid sa amin.

Mabilis ang ang discussion. Ibinigay lang sa akin ang script, ni-brief lang ako,
tapos ay magseset n lang kami ng iba pang meeting kapag natapos ko nang basahin ang
script na binigay nila pero alam ko sa sarili ko na tatanggapin ko ang project -
kahit anong project basta hindi lang ako magtagal sa bahay.

"Tapos na ba?" Tanong ni Judas sa akin. "Nagugutom kasi ako, kain tayo."

Pumayag na rin naman ako at nakadama na ako ng gutom pero sinabi ko talaga sa
sarili ko na tatanungin ko siya kung bakit niya ito ginagawa. Kung sasabihin niya
sa akin na nililigawan niya ako ay hindi ako papayag. Hindi pwede. Nakakahiya kay
Axel. Baka kung anong isipin niya. Lumabas na kami ng bahay, akmang sasakay ako sa
aking kotse nang hatakin niya ako tapos ay itinuro niya sa akin ang motor niya.
Tumaas naman ang kilay ko. Ibinigay niya sa akin ang helmet tapos ay pinilit akong
suumakay. This is fun. Iyon lang ang naisip ko kaya sumama na rin ako sa kanya.

Dinala niya ako sa isang Bulalo house sa Antipolo. Mataas ang lugar at kitang-kita
sa ibaba ang buong siyudad. Nakakatuwa, sariwa din ang hangin at napakatahimik.
Iyon ang gusto ko sa ngayon, katahimikan. Gusto ko niyon, akala ko kapag nakalaya
na kaming tatlo ay makakamit ko na ang katahimkan pero hindi naman tahimik ang puso
ko kaya hindi ko rin masabi na nararamdaman ko ang peace of mind.

"Bakit mo ito, ginagawa?" Tanong ko kay Judas. Kumakain na kami ng bulalo noon. He
just smiled. " 'Wag mo akong ligawan. Hindi tama iyon. Baka kung anong sabihin ni
Axel sa'yo." Wika ko sa kanya bago ako sumubo ng bulalo. He laughed.

"Hindi." He was shaking his head. Napatango naman ako. Buti na iyong nagkakalinawan
kami. "Natutuwa kasi ako sa'yo. Mahal na mahal mo iyong mga kapatid mo - na
dumating sa punto na kaya mong ibigay kahit ang sarili mo sa pinakamasang tao sa
buhay mo maging masaya lang kayo." He smiled widely. "I admire you for that. You
remind me of my sister."

Noon ako napatingin sa kanya. Hindi ko alam na may kapatid siya. He seemed very
fond of his sibling.

"Nasaan ang kapatid mo?" Di ko matiis na itanong.

"Sabihin na lang natin na na-embody niya iyong kanta na Crazy in love. But she's
getting better. I just missed having a sister and that night when I saw you, I
admired your love for your sibling. Parang si Arru, inalagaan niya ako, pati nga si
King David. Pareho nga kasi kami ni KD, maaga kaming nawalan ng nanay kaya nandyan
si Arruba, she became my sister, my mom, my best friend, sa kaso naman ni David,
naging mother figure niya si Arru and then eventually, he fell for her and then the
rest is history."

Napatango na lang ako. Madaldal pala si Judas. Naikwento na niya sa akin halos
kalahati ng buhay niya habang kumakain ng bulalo. Masaya siyang kausap, napapatawa
nita ako at kahit paano nakakalimutan ko na hindi ako malungkot.

"Salamat, Judas ha."

"Salamat din sa pakikinig kahit cliche ang buhay ko." Natatawang wika niya.

"The most cliche thing that will happen to you is if you fall in love with a girl
name Jesusa."

Nagkatitigan kami tapos ay sabay na tumawa. Kahit paano napasaya ni Judas ang araw
ko...

_______________

"Axel, naisip mo ba kung bakit pinapalitan ni Ama ang mga pangalan ng mga nakukuha
niyang recruit?"

Napaka-spontaneous ni Bernadette. Iyon ang napansin ko sa kanya. Palagi niyang

naiisip ang mga bagay-bagay na hindi ko lubusang maisip kung paano pumapasok sa
utak niya. Nakaupo kamo sa harapan ng tv habang pinapanood namin ang production
number ni Bernice sa tv.

It actually annoys me. Bakit nagpapahawak siya ng ganoon sa back up dancer at bakit
halos lumuwa na ang kaluluwa niya sa suot niyang flesh colored na tanga? Bakit
kailangan niyang ibalandra ng ganoon ang katawan niya. Naiinis na naman ako.
Pinatay ko ang tv tapos ay hinarap ko si Berna.

"Bakit mo naman naitanong iyan? Alam mo naman na wirdo si Ama, nasaan na kaya siya
ngayon?" Matagal ko nang hinahanap si Ama pero walang makapagturo sa akin kung
nasaan siya. Nahahanap ko lang ang mga batang na-recruit niya noon pero kahit isa
sa kanila ay walang makapagsabi sa akin. Gusto ko siyang mahanap dahil gusto kong
masagot ang mga tanong ko tungkol sa klase ng sindikato niya noon.

"Siguro patay na siya." Wika pa ni Bernadette. Nagulat naman ako nang biglang
sumigaw si Bernard.

"TV patay! Ate Berni TV! Dali! Tv!"

Napapalatak ako. Nakalimutan ko na gustong-gusto pala ni Bernard na nakikita ang
ate niya sa tv. Nang muli kong buksan iyon ay tapos na ang sayaw nila. Umatungal
nang iyak si Bernard.

"Ayan! Wala na ate!"

"Naku naman, Ernesto! Nakakabobo ka! Alam mong gusto niyang napapanood si Ate eh!"
Nasigawan pa tuloy ako ni Bernadette ng wala sa oras. Pinuntahan niya ang kapatid
niya tapos ay pilit na pinatatahan. Hindi ko naman alam ang gagawin ko. Naririnig
kong umiiyak pa rin si Bernard. Nang lingunin ko sila ay naghahanap na si
Bernadette ng pelikula ni Bernice at nang makita na ni Bernard ang ate niya ay
tumahimik na siya.

"Ate, di ko bati boyfriend mo." Sabi niya. Nanlaki naman ang mga mata ko. Binatukan
siya ni Bernadette.

"Manood ka na diyan." Bumalik siya sa akin. "Ewan ko ba dito, panay nakikita si Ate
pero panay din pinapanood ang mga pelikula ni Ate. Natatawa na lang ako. Siguro
gandang-ganda siya kay Ate."

"Nasaan ba kasi siya?" Paranng inis na ako. Kanina pa siya wala. Dumating ako dito
ng eight nang umaga, umalis siya ng nine-thirty tapos ala una na ngayon wala pa
siya. Pagkasabi ko naman noon ay bumukas ang pinto. Tumayo ako sa pag-aakalang si
Bernice na iyon pero ang P.A. niyang si Pamela ang dumating.

"Hi, Pamie! Nasaan si Ate?" Tanong ni Berna.

"Wala, nasa date kasama iyong Judas." Nanlaki ang mga mata ko.

"Putang ina anong sabi mo?!" Sigaw ko. Naaalala ko ang ngisi ni Judas sa akin noong
gabing bumalik kamisa resort. Paulit-ulit niyang sinasabi sa akin na maganda daw si
Bernice. Sinabi niya din na kay Bernadette na lang ako dahil iyon daw ang tunay na
Pamela Anne. Gago talaga si Judas! Putang ina!

Bigla ay hindi ako mapakali. Nakaalis na at lahat si Pamela pero hindi pa rin ako
mapakali. Nagsimula akong orasan sila hanggang sa dumating ang alas nuebe na ay
wala pa rin sila. Ten thirty na pero wala pa rin sila. Tinawagan ko na si Judas
pero ang demonyong iyon hindi pa rin sumasagot.

"Axel hindi ka pa ba matutulog?" Narinig ko si Bernadette. Lumingon ako. Nasa

hagdanan siya at naka-bra na lang at short na maikli. I looked away. She's been
trying to pull that off ever since but I am not eating that cake.

"Susunod na ako." Wika ko na lang.

"Okay! Wait kita! Wala akong panty!" She giggled. She was very playful too.
Umabot ng alas - tres ng madaling araw ang paghihintay ko. Hindi na yata sila
darating!

Napamulagat ako nang bumukas ang main door ng condo. Pumasok si Bernice na
nakaligkis kay Judas at humahagikgik.

"Tang ina, akala ko madadapa ako!"

They were laughing. Halos parang sawa na ssi Judas na nakaligkis kay Bernice.

"Saan ka galing, Bernice Bulabog? Uwi ba ito nang matinong babae?! Maghapon kang
hinahanap ng kapatid mo!"

Natigilan sila sa paglilikisan. Napatingin sa direksyon ko. Tumawa nang tumawa si

Bernice/ Nilapitan niya ako.

"Hindi kita tatay kaya 'wag mo akong aktuhan ng ganyan, gago!" Lasing na lasing
siya. Nang tingnan ko si Judas ay matino pa siya. Malakas ang bahay alak ni Judas,
alam ko, nakakasama ko siya.

"Pare, sorry, nadala kami ng oras."

"Ang gago mo!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Binalingan ko si Bernice.

"Umalis ka nga dito, Axel, kasi alam mo?" Nabasag ang boses niya. "Hindi naman kita
makakalimutan kasi palagi ang nandito. Alam mo..." Hinawakan niya ako sa balikat
tapos ay umalog na ang balikat niya. "Minsan, gusto na lang kitang bayagan kasi
para bang sinasadya mo lang na palagi kang nandito, nilalambing mo ang kapatid ko
sa harapan ko - sinasaktan mo ako at gumaganti ka sa pagsisinungaling ko. Sana,
hindi na lang... kasi ginawa ko lang iyon para matupad ang misyon ko. Maayos naman
na diba? Magkasama na kayo, 'wag mo naman akong saktan nang ganito..."

Napaluhod siya sa harapan ko. I just looked at her. My mouth parted.

"Wag mo na akong saktan, Axel John... minahal lang naman kita... hindi naman
kasalanan iyon... hindi kahit kailan naging kasalanan ang pagmamahal. Masakit na
masakit na..."

Lumuhod ako tapos ay hinawakan ko siya sa balikat. Kitang-kita ko sa mga mata niya
ang sakit.

"Bernice..."
"Umali-- gawk!"

Natigilan ako nang sukahan niya ako.

Judas laughed.

"Karma is a bitch, Axel John Apelyido! You just got your bitch!"

Sa inis ko ay binato ko siya ng figurine na swan ni Bernice... I looked at Bernice

again. Tulog na siya. I just sighed.

Ano bang gagawin ko?

__________

I woke up the next morning with a huge headache and a stomach ache. Hindi ko talaga
maintindihan kung bakit nagawa akong painumin ni Judas ng ganoon. We were just
supposed to have dinner and talk but he convinced me to drink. Pumayag ako,
thinking na mawawala ang sakit pero naroon pa rin â saglit lang na hidi dama pero
mas madaming dama ko. Ang sakit-sakit ng pakiramdam ko.

Sinubukan kong bumangon, pero sadyang napakasakit lang ng ulo ko talaga. Hindi ko
yata kayang tumayo. Nagulat ako nang bumukas ang pintuan at pumasok si Bernard, he
was exceptionally happy today. May dala siyang lego na hindi pa bukas.

"Ate, bigay ng boyfriend ni Berna! Ganda! Laro tayo! Diba di ka man alis! Sabi ni
Agnes tapos na daw iyong taping! Laro tayo, Ate!"

Hinalikan ko si Bernard tapos ay lumipad ang tingin ko sa pintuan dahil pumasok din
si Axel John doon na may dala siyang tasa. Napangiwi ako. Alam kong may ginawa ako
kagabi na tungkol sa kanya pero hindi ko masyadong matandaan. Napangiwi na lang
ako.

"Ito, inumin mo." Wika niya sa akin. Nakatingin lang ako.

"Axel, ano..." Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya. "Kung iyon...
kagabi... ano... Sorry kung... anuman ang nasabi ko..." Nagyuko ako ng ulo. I heard
him sigh.

"Wala ka naman sinabi. Sinukahan mo lang ako."

Namula ang mukha ko. Ang alam ko may sinabi ako sa kanya. Pero nakahinga naman ako
nang maluwag nang sabihin niya sa aking wala naman pala akong sinabi. Napangiti
ako.
"Salamat dito." Inabot ko ang tasa sa kamay niya. He was just staring at me. "Si
Berna?"

"Tulog pa. Pagod siguro. Magluluto na ako ng almusal. Anong gusto mo?" Wala akong
naintindihan kundi ang salitang pagod siguro. Kung ano-ano na naman ang naiisip ko.
I just shook my head.

"Hindi ako gutom. Axel John. Salamat."

"Kakain ka."

Muli akong napatingin sa kanya. Lumabas na siya ng silid ko. Binalingan ko naman si
Bernard na naglalaro ng Lego niya Ginulo ko ang buhok niya tapos ay bumangon na
ako. Dumiretso ako sa sala, alam ko kasing nasa kusina si Axel John pero natagpuan
ko rin siya sa sala na kausap si Judas.

"Umalis ka dito! Wala nga si Bernice! Nasa taping!" Singhal niya.

"Anong nangyayari."

"Oh, sabi mo wala?" Nagtuloy si Judas sa loob at nilapitan ako. Hinagkan niya ako
sa pisngi. "Good morning. Bernice. Breakfast?"

Sasagot sana ako nang lumapit si Axel para hatakin sa buhok si Judas palabas ng
unit ko. Nanlalaki ang mga mata ko.

"Axel John!"

"Ang gago mo, Judas! Umalis ka dito! Demonyo ka! Alis! Alis! Alis!' Ni-lock niya
ang pintuan tapos ay bumaling sa akin. "At ikaw naman! Napakalandi mo! Nilalandi mo
si Judas! Matino iyon! 'Wag mong landiin tapos magsisinungaling ka na naman! Putang
ina, hindi pa ba sapat na pinaniwala mo ako sa isang bagay na hindi naman totoo
tapos ngayon gagawin mo naman sa kaibigan ko?!"

My mouth parted. What he said pained me. Pinigilan ko ang mga luha ko. Sa galit ko
ay sinapak ko siya.

"Gago! Ang gago mo!"

=================

Stud # 15
"Kung ako gago, ikaw malandi! Malandi na sinungaling pa!"

Nanlalaki ang mga mata ko. Sa inis ko ay sinapak ko si Axel sa mukha. Dumugo ang
ilong niya. Hindi lang iyon, ginamitan ko na rin siya ng judo. Inis na inis na ako
– at mas lalong nakakainis ay nasasangga niya ang mga suntok at sipa ko. Tumalon
ako para ipitin ang ulo niya sa pagitan ng mga hita ko pero naka-ilag siya. Ibinato
ko sa kanya ang award na nakua ko sa gawad urian last year, tumama iyon sa braaso
niya tapos ay nabagsak sa sahig. Wala akong pakialam kung mabasag lahat ng awards
ko, yamot na yamot ako kay Axel John.

"Ate, Axel! Anong ginagawa ninyo?" Nasa aktong susuntukin ko si Axel nang marinig
ko Si Bernadette na bumaba mula sa hagdan ng naka-bra at short lang. I cleared my
throat.

"Diba sabi ko magbihis ka na?" Wika pa ni Axel sa kanya.

"Anong ginagawa ninyo?" She asked again.

"Wala, nag-eexercise kami." Matipid kong sagot. Nawala ang sakit ng ulo ko dahil sa
ginawa namin. Naiinis ako sa kanya – hanggang ngayon ay isinusumbat niya sa akin
ang mga bagay na ginawa ko noon. Alam kong nagkamali ako, alam kong wala ako sa
lugar, marami akong ginawa at sinabi na hindi tama sa kanya pero mahal ko siya,
minahal ko siya at totoo iyon, maaaring nagpapanggap ako noong una pero mahal ko
siya – lahat kasinungalingan maliban sa pagmamahal ko sa kanya pero hindi naman
niya iyon maintidihan kaya bale-wala na lang ang lahat.

Umakyat ako sa silid ko, naligo at nagbihis ako. Paglabas ko ng bathroom ay nakita
ko si Bernadette na nakaupo sa kama ko. Bihis naman na siya pero nakatingin siya sa
akin. Napakagat - labi pa siya.

"Ate, itatanong ko na sa'yo, mahal mob a si Axel?" Tanong niya sa akin. Nanlaki ang
mga mata ko. "Nakita ko kayo kanina, nag-aaway kayo and there's just too much
emotion, iniiwasan ka niya dahil ayaw ka niyang saktan ikaw naman bira nang bira.
Are you in love with him?"

"No." Direktang sagot ko. Artista ako, magaling akong um-acting. "I'm not in love
with him. If I am, then dapat wala ka dito, diba? Akin siya kapag ganoon." Tumawa
ako nang pagak. Nakatingin lang sa akin ang kapatid ko. She shook her head.

"Sabagay tama ka diyan, Ate. Anyway, pinapatanong lang kasi ni Axel kung mahal mo
siya."

Nanlaki ang ulo ko. Pinakatitigan ko si Berna. Iniisip ko kung pinagluloko niya
lang ba ako? Bakit naman ipatatanong ni Axel iyon. They're together. If Axel asked
that, he's a real jerk!

"Sure ka ate na di mo siya mahal?"

"Hindi nga. Kaya 'wag kang makulit at Berna, kung anuman ang ginagawa ninyo, mag-
ingat ka, bata ka pa, hindi ka pa pwedeng mabuntis." Wika ko sa kanya. She just
grinned.

"Naririnig mo ba? Sorry, if I was too loud." Natatawang wika niya. I just rolled my
eyes. Hindi talaga namimili ng sasabihin ang kapatid ko. Sabagay, komportable na
siya sa akin – kahit naman noong mga bata kami ay ganoon na siya. Hindi siya
nangingimi. She always said na hindi ko naman daw kasi siya pababayaan kahit na
anong sabihin at gawin niya and she is right, I love her too much to let her be
alone.

"Uhm, Berna, naisip kong iuwi na si Bernard sa dating bahay para naman kahit wala
si Mama, kasama naman natin iyong memories niya. Iiwan ko sa'yo itong condo ko, you
can do whatever you like, kahit gawin mo pang love nest, it's yours, ililipat ko sa
pangalan mo." Ngumiti ako sa kanya. She just looked at me. Na-imagine kong nag-
sparkle ang mga mata niya sa saya.

"Thanks, Ate! You're the best!" She hugged and kissed me. Nag-ayos na ako at muling
lumabas ng silid ko at nagtungo sa kusina. I wore a three-fourths gray shirt and a
pair of black leggings and my pair of running shoes. Tatakbo ako para mawala sa
isipan ko si Axel John. Itinali ko ang buhok ko para hindi ako magmuhang bruha.

Nang marating ko ang kusina ay naroon silang tatlo nila Bernard at kumakain.

"Ate, eat ka!" Sabi ni Bernard. Hinalikan ko na lang siya tapos ay nagsabi ako na
tatakbo. Isinuot ko sa tainga ko ang head phones ko para wala akong marinig. Nang
makababa ako sa building ko ay nagsimula na akong tumakbo.

I hate Axel. Iyon ang una kong naisip. I hate him to the bones pero hindi ko naman
maitanggi na gusto ko siya. Iyong kahit na hate ko siya, hindi ko naman siya kayang
hindi mahalin kasi naman hay...

"Hi, Berni!"

"Ay putang ina ni Axel John malaki ang bur—"

Nalaglag ang headphones ko nang marinig ko ang kung sino sa likod ko. I saw Judas.
He was running too. Nakangisi siya ssa akin.

Huminto naman ako. "Judas naman! Mamamatay ako sa'yo!" Humihinga ako.

"Pasensya ka na kay Axel. Hindi ko kasi nasabi na nami-miss ko si Ate kaya buntot
ako nang buntot sa'yo. Binugbog mo ba?"

"Muntik na. Pero nakakailag, nakakainis."

Niyaya ako magkape ni Judas pagkatapos noon. Nagke-kwentuhan lang kami. He told me
things about his sister. The reason why she went crazy. Ang napansin ko sa kanya ay
napakabait niya dahil kung ako sa kanya kinamuhian ko na si King David nang wala sa
oras, pero siya, he loves me him with all his heart. Ganoon siya kabait.

Hindi na naman namin namalayan ang oras, alas tres na nang hapon inabot ang
pagkakape namin. Hindi na rin ako nakapag-jog dahil pinakain ako ni Judas ng cake
niya. Matapos iyon ay inihatid na niya ako. Nag-text sa akin si Bernadette na
ipapasyal daw nila ni Axel John si Bernard, naisip ko naman na mag-e-empake na ako.

"Thank you Judas, your cake tastes so good." Natawa si Judas tapos ay hinagkan niya
ako sa pisngi. Matapos iyon ay pumasok na ako sa bahay. Sarado na ang pinto, sinama
rin kasi nila si Agnes sa pasyal.

"Anong cake iyang masarap ha! Hindi ka talaga papapigil ano! Pabebe girl lang ang
peg? Hindi ka mapipigilan ganoon?!"

I was shocked to see Axel John standing in front of me at mukhang narinig niya kami
ni Judas. Tumaas ang sulok ng bibig ko. Hindi yata titigil ang lalaking ito sa
pakikinig sa usapan namin at sa pangiinsulto sa akin. Kung tutuusin ay wala siyang
pakialam dahil may nangyayari naman sa kanila ng kapatid ko. Gunggong talaga siya!

"Wala kang pakialam. Kung gusto mo, lumandi ka din, inutil!" Sigaw ko sa kanya.
Nilagpasan ko siya. Nanlaki naman ang mga mata ko nang hatakin niya ako.
Napakahigpit ng hawak niya sa braso ko.

"Axel! Nasasaktan ako!' Reklamo ko.

"Wala akong pakialam! Napakalandi mo!" He kept on saying. Sa inis ko ay kinalmot ko

siya sa mukha. Hindi naman nagbabago ang reaksyon ng mukha niya. Nakarating kami sa
kusina. Isinandal niya ako ssa refrigerator at hinuli ang dalawang kamay ko. We
were so close. I could actually hear the beat of his heart.

"Hindi mo pwedeng landiin si Judas. He's untouchable."

"Lalandin ko ang kahit na sinong gusto ko!" I hissed at his face. Lalong humigpit
ang hawak niya sa akin. Binuhat niya ako at dinala sa itaas, sa aking silid.
Ibinato niya ako sa kama. Napakadilim ng mukha ni Axel John. Halos parang papatay
na siya. Hndi ko pa siya nakita na ganito kahit kailan.

Lumapiy siya sa akin.

"Axel, hindi na ako natutuwa sa'yo."

"At mas lalong hindi ako natutuwa sa'yo. Bakit ba ipinapakita mo sa akin na kaya
mo?"

Ano bang sinasabi niya? Napasinghap ako nang kunin niya ang mga kamay ko. Tinalian
niya ako. He enclosed me between the bet and between his thighs.

"Axel! What the fuck are you doing?"

"Nilalandi kita. Hard mode."

My eyes widened when I realized that he tied me up on the head board. Tumayo siya
tapos ay naghanap ng kung ano sa loob mismo ng silid ko. When he came back, he had
scissors in his hand. Umupo muli siya sa kama, nasa pagitan na naman ako ng mga
hita niya. He had that dark look on his face. He took his red shirt off and looked
at me.

His muscles were toned and strong. Mula yata noong huli kong makita ang kabuuan
niya ay mas lalo lang lumaki ang katawan niya. Napasinghap ako nang simulan niyang
gupitin ang damit ko.

"A-axel!" I warned him. Tiningnan niya lang ako nang pailalim. Dumodoble ang tibok
ng puso ko. Hindi na ako makahinga. Ginupit niya pati na rin ang pagitan ng bra ko.
I just kept on gasping.

"Where did Judas touch you?" He said in a very raspy and yet arousing voice. My
body shivered. My spine felt tingly and sensitive. Bawat haplos niya sa hubad kong
balat ay nakakapagpanginig sa akin.

"Ahh, ahh..." Iyon lang ang lumalabas sa bibig ko.

"Did he touch you here?" Pinaglandas niya ang gunting sa leeg ko. The cold scissors
felt hot on my skin. "Oh look, I... blood..." Sinubukan kong tingnan kung nasugat
nga ako. Wala naman akong naramdaman but AJ showed me his finger – there's a hint
of blood in there. Isinubo niya ang daliri niya sa paraang nakaakit. Napasinghap na
naman ako.

Hindi ko alam kung bakit hindi ko mapakali. He dove to my neck and I felt his
tongue licking that part of me. Napapataas ang binti ko.

"Axel, wag! Berna! Shit. Let go!"

"Did Judas touch you here?" Sumunod na dinapuan ng kamay niya ang dibdib ko. Alam
kong hindi na maipinta ang mukha ko. Bakit ba nakakaramdam ako ng kuryente, hindi
naman dapat. Hindi ako dapat nakakaramdam ng sarap dahil alam kong may nangyayari
sa kanila ng kapatid ko.

Sinundan ng dila niya ang dibdib ko. Napapikit ako nang maramdaman ko ang init na
iyon sa dibdib ko. My breast felt wet and hot. I want him to stop but how can I
make him stop. Gusto ko rin. I missed him a lot. Every fucking night that I could
hear the two of them banging each other's brain – umiiyak ako dahil nasasaktan ako.
Alam kong pagsisihan ko ang ginagawa ko ngayon dahil kay Berna pero ayoko siyang
tumigil.

"Did Judas touch you here too?" He palmed my pussy. I know that he could feel how
wet I am. Ginupit niya rin ang leggings ko hanggang sa tuluyan na niyang mahubad sa
akin iyon. He even cut the sides of my lacey underwear. Hinaplos niya ang hubad
kong parteng iyon.

"Axe-lll!"

"Tinawag mo rin ba ang pangalan niya nang gawin niya sa'yo ito?" I felt his thumb
on my clit and my defenses faded. Nawala na sa akin ang konsepto ng tama o mali.
Gusto ko na lang siyang makasama sa pagkakataong ito. Bumaba siya sa akin. He
spread my legs wide. Kitang-kita ko siya. Pinakatitigan niya ang parteng iyon ng
katawan ko. I was feeling so hot and fired up.

His thumb was doing magic to my body. My eyes were closed and I could feel every
sensation, every feeling that he wanted me to feel.

"Axel John!" Impit na daing ko.

"I am way better than Judas Alonso, Bernice Anne. I am going to wreck you until you
wouldn't be satisfied by anyone anymore."

Noon ko naramdman ang labi niya sa parte kong iyon. He licked my pussy. Hindi naman
ako lalong mapakali. He was licking it like he was eating an ice cream or a
lollipop. He was tonguing my lady part like his life depended on it. I could see
rainbows and butterflies while he was on it. Hindi na talaga ako mapakali. Hiningal
na ako. Gigil na gigil naman siya.

I reached the top. Axel John took me to heaven and it was divine but when I thought
that he was done, I realized that he wasn't. He just kept on making me reach heaven
– the fifth heaven, sixth heaven, seventh heaven until the ninth heaven.

And he did that with only his lips, tongue and his thumb.

Huminto siya. I slowly opened my eyes and I saw him taking his pants off. Parang
jack in a box ang bur niya, tumayo na lang bigla.

Again he went to the bed and placed himself near my mouth.

"Open your mouth and suck me, Bernice Anne..."

Ewan ko. My name on his mouth sounds music to my ears. I obeyed him. I opened my
mouth and sucked him. I wasn't really good at sucking but his face gave it all. He
seemed to be enjoying whatever I am doing to him.

"Ooh yes, Bernice!" He groaned. A little while later, he pulled away and positioned
himself between my thighs. His eyes were pull of fire and passion. He entered me in
a swift move. Napasigaw ako. Nahihirapan ako. I wanted to touch him but my hands
were tied. Parang nabasa naman niya ang nasa isipan ko He untied me. Pinalaya niya
ako sa pagkakatali at umupo kami sa kama without breaking our connection. Nanlaki
ang mga mata ko nang makita ko ang hitsura namin. He untied my hair and ordered me
to look in the mirror in front of me.

"Move, Bernice." He said in a raspy voice. He palmed both of my breasts and started
moving with me. I could see how our bodies moved together as one. It looked
amazing. I could see how his thickness enters my core. I was biting my lip. The act
became hotter because of the way Axel John looked at me.

A little while later, he made me stand up and positioned me on the floor – I could
still see us – our naked glory – and while on all fours, he entered me again.
Inipon niya ang buhok ko sa kamao niya and drove me crazier this time. My moans and
my groans are the only sound that can be heard in all sides of the room.

"Ahh! Ahh! Ahh!" I was tearing up with so much pleasure.

I realized that Axel is so mad and that this is my punishment – my beautiful,

delicious punishment...

=================

Stud # 16

Was it a dream?

Gising na ako nang gabing iyon pero ayokong imulat ang mga mata ko. Ayokong matapos
ang panaginip. Ayokong isipin na wala na si Axel sa tabi ko. Hindi ko gustong
matapos ang panaginip na iyon - but the I had to open my eyes to face reality and
then reality hit me - hard on the face because when I looked at his side of bed,
wala na siya doon. I went back to lying on my pillow and closed my eyes - hard - to
be able to go back to dream land but tears escaped my eyes. Wala si Axel John. I
was right, what he did - what we did and why it happened is because of the spur of
the moment.

Iyak lang ako nang iyak. Nagpa-uto ako. Nakakahiya. Hindi ko na alam kung anong
mukhang ihaharap ko sa kapatid ko pagkatapos nito. Mas masahol pa ang ginawa kong
ito kaysa ang patayin si General. I was crying so hard. Wala na akong pakialam kung
hubad akong umiiyak. Wala na akong pakialam kung may makakita sa akin sa ganitong
posisyon - napakasakit. Pero mas nasasaktan ako dahil niloko ko ang kapatid ko.
Hindi ko siya kayang harapin.

Hinayaan ko lang ang sarili kong umiyak nang umiyak hanggang sa nakatulog ako,
nagising ako kinabuksan na mugto ang mga mata. Inayos ko ang sarili ko, wala naman
akong dapat ikaiyak. Haharapin ko ang consequence ng mga ginawa kong actions.

Huminga ako nang malalim. Paglabas ko ng silid ko ay nagulat ako dahil tumambad sa
harapan ko si Bernard na may dalang cake at lobo. Si Berna naman ay may pop up at
sumigaw ng Happy Birthday to the best sister in the world! We love you ate!

I just stared at the two. Today is my birthday? I didn't even remember that it's my
birthday. I looked at Berna. Masayang-masaya siya. I felt so guilty.

"Ate! Ngumiti ka! Birthday mo! Thirty - one ka na! Buti naman at hindi inabot ng
thirty - one iyang virginity mo!" Tumawa siya nang malakas. Wala akong nagawa
kundi ang humagulgol at yakapin siya nang mahigpit. In my heart I was apologizing
to her for that mistake that I made last night. Pagsisissihan koi yon habambuhay.

"Ate, bakit ka umiiyak? Dahil ba ito sa pagkawala ng virginity mob ago ka mag-
thirty-one? Wag ka nang umiyak, ako nga hindi na virgin mula noong nag-eighteen
ako!" Napahagikgik pa siya. Nagpatuloy naman ako sa pag-iyak. Si Bernard ay
hinahaplos ang buhok ko.

"Ate ano ba?" She said. "Wag ang umiyak. Marami pa kaming surprise sa'yo eh!"
Kumawala siya sa yakap ko. She wiped my tears. "Remember when we were kids? We used
to celebrate your birthday in Tagaytay! Pupunta tayo doon, Ate! Just like the old
times! So stop crying! You're making me tear up!"

Ngumiti na lang ako. Hinawakan ko ang kamay niya. I thought I will never have a
chance to spend the next birthdays of my life with her, or even Bernard. Halos
walong taon kaming hindi nagkakasama, umuuwi lang ako kapag pasko dahil bawal ko
silang makasa,a Literal silang inilayo sa akin ni General. Walang masayang birthday
para sa akin dahil palagi akong nag-aalala para sa kanila, and now, this is the
first time I am ever going to celebrate my birthday with them pero hindi ko naman
siya kayang tingnan sa mga mata.

"Halika na! Pamela is waiting - well the other Pamela because I am Pamela Anne!"
Tumawa siya. Si Bernard naman ang nagsalita.

"Ate Blow Job."

"Ano?!" Halos magkapanabay na sigaw namin ni Bernadette.

"Sabi ni Axel blow job..."

"Bernard," Wika ko. "Bad iyon, 'wag monh uulitin iyon." Sabi ni Bernadette sa
kanya. "Si Axel talaga, kung ano-anong sinasabi. I-blow mo na iyong candle and make
a wish!"

Hinipan ko na lang ang kandila pero wala akong wish. Natupad naman ana ang lahat ng
pangarap ko at hindi ko na kailangan pa ng kahit na ano. Iniisip ko na lang kung
anong dapat kong gawin sa buhay para lang mapalayo ako kay Axel. Hindi ko na alam
kung anong mukhang ihaharap ko sa kanya.

Tama ang sinabi ni Berna, naroon nga si Pamie at nag-aabang sa amin. Hindi ko
talaga magawang maging masaya. Buong byahe ay tahimik lang ako. Ngumingiti kapag
kinakausap niya ako, tumatawa kapag ay nakakatawa pero hindi na ako kumikibo.
Narating namain ang picnic grove - may mga lobo na roon. Naroon ang mga kaibigan ko
sa industriya, ang mga director na naging kaibigan ko na, pati si Pocholo Lopez -
ang ka-love team ko noong nagsisimula ako ay naroon. Hindi na siya artista ngayon,
naka-base na siya sa Amerika, isa na siyang international model. When I saw him,
niyakap ko siya agad. I consider him as one of my best friends.

Huli niya akong dinalaw sa set ng Kung ikaw ay akin. Sinurpresa niya ako noon kaya
tuwang-tuwa ako.

"You're thirty - one already. You deserve a diamond ring on your ring finger, but
where is it?" He asked me. Natawa na lang ako. Palagi niya akong tinatanong kung
may balak na akong magpakasal or something. Iyon kasi ang palagi niyang biro sa
akin. Naalala niya pa rin kasi na ako ang dahilan ng first love niyang bigo naman.

"Do you still have communication with Irma Hates?" Tanong niya sa akin. I laughed
harder than I should. Hinalikan ko siya sa pisngi. Nang muli akong humarap kay
Berna para magpasalamat ay namataan ko ang grupo ni Axel John. Si Axel John ay
nakatitig lang sa akin. Ang mga tinging iyon ang dahilan kung bakit namin nagawa
ang nagawa namin kahapon. I just took a deep breath and thanked my sister for the
surprise. I usually hate surprises but this is the except for this one.

"Ayan naman pala ang samahang mga unggoy!" Wika ni Berna nang makita sina Azul,
Ido, Judas, Axel at King David. Kasama din nila si Leira. Kumaway na lang ako sa
kanila tapos ay binalingan ang mga kaibigan ko. I am happy - hindi ko na muna
iisipin si Axel John at ang nangyari sa amin. Wala na iyon. Hindi ko na dapat
iisipin.

"Hello, ako iyong kapatid ni Bernie na Archeoligist slash, psychotic, slash

pinakamaganda sa aming dalawa." Nagtawanan ang lahat. Nakaupo lang kami sa dumuhan
at nakikinig kay Bernadette, ma-effort talaga siya ngayon. Natutuwa ako sa kanya. I
never felt so important - ngayon na lang.

"We're here to celebrate, Ate's birthday because she is such a good sister, a
friend and a lover - ayeee ate si Judas oh!"

I shook my head. Napatingin ako kay Judas, huling-huli kong inginudngod siya ni
Axel sa damuhan. Pinigilan sila ni King David.
"So, anyone has something to say to my sis, say it!"

"Ako!!!" Nagtaas ng kamay si Bernard. Tinawag naman siya ni Berna. "Ate ko ganda,
bait, sexy! Love ko Ate! Happy birthday, Ate. 'Wag mo ko iwan ha..."

Awww...

Napangiti na lang ako. Ibinigay ni Bernard sa akin ang isang bulaklak. I accepted
it. I smiled at him and kissed him. Sunod na tumayo si Pocholo. Nagtawanan ang ilan
nang muntik na siyang matapilok.

"Hi, Bernie. People may not know but Bernie and I are such good friends. We became
friends when we were very, very young. Kaming dalawa lang, people around us, judged
us for what we're not and hated us for what we are, but we remained at each other's
side and for that, I love you, Bernice Anne B. I will take your last name to my
grave and the promise of our friendship. I love you, Bernie - to the highest level.
And when we're forty - just like your favorite movie, I will marry you and I will
give you the happy ending you deserve."

I got teary eyed. Tumayo ako at niyakap ko siya. Pocholo is indeed my good friend.
Napahigpit ang hawak ko sa kanya.

"'Thank you, Cholo." I said. He never left my side. Nagbigay din ng mensahe ang iba
ko pang kasamahan. Nang magsasalita na si Berna ay biglang inagaw ni Axel John ang
mic sa kanya.

"May sasabihin ako!" He said. Nanlaki ang mga mata ko.

"Wala siyang sasabihin." Sabad ni King David. "Epal lang ito. Gutom kasi! Tara
doon!"

"Ay, saka ka na nga mag-moment." Sabi ni Berna. "Ako, ate may sasabihin ako." She
smiled. "I love you. I will never get tired of telling you how much I love you, Ate
or how much I am thankful for giving me and Bernard the life we have now. I will
always be thankful for the unconditional love you are giving me, kahit na madals,
ni-wre-wretling kita, o sinasabi ko sa'yo na ayoko na sa'yo kasi pangit ka or
something, you know in my heart that you will always be my ate, my best friend and
my shock absorber. I love you, Ate, happy birthday."

I cried again. I am feeling so guilty. Niyakap ko na lang si Bernadette and mumbled

to her how sorry I was. Tinanong niya ako ung bakit, hindi ko naman masabi ang
dahilan. Hindi dito, hindi ngayon siguro kapag nasa bahay na kami.

________________

"Axel?"
Natigilan ako nang makita ko si King David na bumaba mula sa hagdan ng bahay ko.
Umuwi ako nang gabing iyon dahil hindi ko yata kayang harapin si Bernice pagkatapos
nang paulit-ulit naming ginawa nang gabing iyon. Hindi ko rin kayang tingnan si
Pamela Anne sa mga mata niya dahil hindi ko kayang hindi magsinungaling sa kanya.
Kilala ako ni Pamela Anne, kahit hindi ako nagsasalita, alam kong nababasa niya
kung anong nasa isipan .ko.

Iyon nga lang unang pagkikita namin sa resort na wala pa akong sinabi, tiningnan
niya lang ako sa mga mata ko, alam na agad niya kung sino ako, lalo naman itong
simpleng bagay na ito. I just sighed.

"Saan ka galing?"

"Bakit nandito ka? Kagigising mo lang yata." Wika ko sa kapatid ko. Naghikab pa
siya. Nakasuot lang siya ng kulay purple na boxer shorts na may mga violet na
minions. I just shook my head. Nilagpasan ako ni KD. Lumipat kami sa bar at doon ay
nag-inom. Inilabas ko ang anim na red horse mula sa ref ko at binuksan naman iyon
ni KD isa-isa.

"Putsa, nakipag-sex ka no?" Nakangising tanong niya. "Tang ina, Kuya, lupaypay bur
ka!" Sabi ni KD sa akin. "Naka-iskor ka na ba sa tunay na Pamela Anne?" Ininom niya
ang alak niya.

"Hindi ah."

"Hindi? Nanghihina ka na?"

"Wala namang nangyayari sa amin ni Bernadette."

Lumipad ang tingin ni King David sa akin. Nagkibit - balikat lang ako. Iyon naman
kasi ang totoo. Wala namang nangyayari o nangyari sa amin ni Bernadette kahit na
kailan. Sinubukan ko siyang kilalanin, nagtagumpay naman ako. Nagustuhan ko ang
nakilala ko, nagustuhan ko ang nakikita at ipinakikita niya sa akin. She is cool,
frank and spontaneous - kabaligtaran ni Bernice na, malambing, reserved at fierce.
Parang kung iisipin, si Bernadette ang nakababatang kapatid ko na kahit kailan ay
hindi naman ako nagkaroon.

Yes, she was trying to seduce me. Many times, she had kissed me but I never kissed
her back. Hindi ko lang alam kung paano ko sasabihin sa kanya na h'wag. Mabait
siya, at sa tingin ko alam niya ang nilalaman ng puso ko - si Bernice Anne.

Hindi ko masabi kung mahal ko siya pero wala akong ibang naiisip kundi siya. Sa
totoo lang, lahat ng magazine cover niya, classic, wholesome, sexy o pa-teens ay
binili ko. Pinagtatawanan na nga ako ni Judas sa pinaggagawa ko. Ako naman ay
nayayamot sa pinaggagawa niya. Hindi ko kasi maintindihan kung bakit kailangan na
magkasama sila ni Bernice panay.
Araw-araw ako sa bahay ng mga Bulabog, pasimple kong inaabangan si Bernice kung may
sasabihin ba siya sa akin o kung mahuhuli ko ba siyang nakatingin sa akin pero
hindi - wala siyang sinasabi o ginagawa. Parang masaya pa nga siya na nakikita kami
ni Bernadette Anne. Ginagabi ako sa bahay nila dahil palihim ko siyang tinatabihan
sa kama niya at pinanonood siyang matulog. Minsan ay natutukso akong hintayin
siyang magising pero hindi naman nangyayari and what happened earlier was the last
straw. I just couldn't take it anymore.

May nangyari sa amin at isa iyon sa mga hindi ko malilimutang pangyayari sa buhay
ko.

"Mahal mo ba?" Tanong ni King David.

"Si Figueroa, minahal mo ba?'' Balik na tanong ko. Napangisi siya.

"Hindi naman ako ang pinag-uusapan. Saka wala si Yella, hinihintay ko nga kung
kailan ba siya babalik."

Nagkatapusan na lang kami sa tanungang iyon -hanggang sa dumating ang umaga at

natanggap ko ang tawag ni Pamela Anne at sinabi niyang kaarawan pala ngayon ni
Bernice Anne. Inimbita niya ako kasama ng mga kaibigan ko, pumunta kami, gusto ko
siyang makita pero nasira lang ang araw ko dahil sa lalaking iyon.

Pocholo Lopez pala ang pangalan niya. Iyon din ang lalaking nakita ko sa taping
nila noon. Iyong masaya niyang sinamahan. Nagagalit na naman ako, tapos itong si
Berna, para bang lalo akong pinag-iinit. Tinutukso pa si Bernice at Judas sa ins ko
ay inginudngod ko si Judas sa damuhan na ikinaasar ni Ido. Pinigilan naman ako ni
King David.

"Hindi ganyan, Axel." Wika ni Ido. "Ang tatay ko para makuha ang nanay ko, dinaan
sa santuhan."

"Dinaan ko sa santuhan kagabi, naduwag akong putang ina ko!' Bulong ko.

"Eh di paspasan mo. Beast mode ba?" Tanong pa ni Azul.

"Wala eh. Hard mode lang."

"Tang ina, mahina." Komento ni KD.

"I-beast mode mo! Tingnan mo si Azul, nakabuntis agad! Patatim ang anak ninyo,
Pare!" Asar pa ni Ido.

"Babarilin kita, gago!"

"Kalma." Wika ni Judas.

"Wag kang sumali, ibabato kita sa bunganga ng bulkan gago ka! Tinikman mo si
Bernice!" Tinulak ko siya palayo sa akin. Namagitan naman si Azul.

"Hindi ko magagawa iyon sa'yo.! Hohol kami. Hang-out hang-out lang." Juds sighed.
"Look, I miss Arruba. I want a sister and I like how Bernice treats her siblings -
just like Arruba... kaya magkasama kami. Walang nangyari sa amin. Ikaw nga
ginagabi-gabi mo si Bernadette."

"Oh putang inang gagong bur! Lupaypay bur kang gago kang Axel ka!" Hinampas ako ni
Ido ng kung ano sa ulo ko.

"Wala nga nangyayari sa amin! Inaakit niya ako pero friends lang kami! I didn't
even touch her!"

"Eh sinong umuungol sa loob ng kwarto ni Bernadette? Ano iyon? SS siya? Sariling
Sikap?" Komento pa ni Judas. Naguguluhan naman ako.

"Shit!" Wika ni Azul. "Ano ito KFC? Finger lickin' good?"

"Oh puta! Naisip ko rin iyan! MFEO talaga tayo, Azul. Iwan mo na si Leira. Uso na
ang same sex marriage ngayon!"

"Hoy power rangers!" Nagulat kaming lahat nang may bumato ng bato sa gitna namin.
Naglayo-layo kaming lima. Napatingin nga ako sa mga kasama ko. Si Azul ay naka-
blue, si Judas, green, si Ido, white, si David ay purple at ako, red. "Stop trying
to teach Axel things that will not work. Iba si Bernice sa mga ordinaryong babaeng
naikama ninyo na. Just go to her and tell her how you really feel. That's the only
way you can have her." Hinawakan ni Leira ang kamay ko.

"The best thing you can do is follow your heart - just like how Azul followed his
and how all of you will soon follow your hearts. There's no exception in this
area."

"Go team pata!" Sigaw bigla ni Ido.

"Papatayin kita!" Sigaw naman ni Leira.

Alam kong tama si Leira. I looked at Bernice Anne. She was playing with Bernard.
Lumapit ako sa kanya at tinawag siya. She looked at me. Huminga ako nang malalim.

"Bernice... I----"

"I'm leaving, Axel. Hindi mo na ako makikita. Don't try to make things hard for us.
Tanggap ko naman kung ano lang ako. You will always be with your Pamela Anne. And I
have to accept that."

Nakuyom ko ang mga palad ko.

"Fine. Then, have a good life."

=================

Stud # 17

"Tanga! Tanga! Tanga!"

Sinimangutan ko si Azul habang umiinom kami ng alak sa bar sa loob ng bahay ko.
Kasama rin namin si David. Kauuwi lang namin galing ng Tagaytay. Ni hindi ko na
nalapitan si Bernice kahit na gustong-gusto kong lumapit sa kanya. Hindi ko nga
alam kung bakit kakaiba ang lumabas sa bibig ko. I wanted to tell her that I wanna
be with her pero iba ang nasabi ko. Iba kasi ang lumabas sa bibig ko. Naiinis ako
sa sarili ko. Hindi ko nga alam. Kung aalis siya, gusto ko siyang pigilan pero baka
pag bumuka na naman ang bibig ko, iba na naman ang lumabas sa akin. I just sighed.

"I-beast mode mo na iyan, Axel John. Pikutin mo! Buntisin mo. Igabi-gabi mo! Nang
matahimik ka, matahimik siya tapos kayo na! Idaan mo sa santong pasapasan. Kapag
ayaw, ibarabas mo na!"

"Gago, wala si Judas dito." Huminga ako nang malalim at inubos ang alak na nasa
harapan ko. Nakakaramdam ako ng takot. Kung aalis si Bernice Anne, saan naman siya
pupunta? Sasabihin niya ba sa akin? Baka may makilala siya sa lugar na iyon tapos
bigla niya akong makalimutan. Gusto ko siyang makasama. Gusto ko na sa kanya ko
unang sabihin kung ano talaga ang nararamdaman ko, kahit kasi sa sarili ko ay hindi
ko masabi dahil sa kagustuhan na kapag lumabas iyon sa bibig ko ay talagang
sigurado na ako.

"Nasaan nga pala si Ido?" Tanong ni King David kay Azul. Hindi ko nga rin napansin
kung nasaan si Ido. Si Judas ay nagpaalam sa akin na uuwi dahil magpapahinga siya
bukas kasi ay maaga ang flight niya pabalik kay Arruba. Wala naman na kasing
problema kaya aalis na muna ulit siya. Si Ido ang hindi ko alam kung saan pupunta.
Magkakasama lang kami kanina pero bigla na lang nawala sa tabi ko ang Ducati niya
habang nasa hi-way kami.

"Yaan ninyo na si Ido. Baka uuwi sa kanila. Nakita ko si Nanay Grace kahapon,
hinahanap niya si Ido sa akin. Buti nga hindi na siya galit. Madalas kasi akong
sisihin ni Butchog noon na kung hindi dahil sa akin, nasa kanila pa si Ido. Oh,
Liway doesn't have any idea what her brother can do." Napapailing ako. Napamura ako
nang batuhin ako ni Azul ng pambukas ng lata.

"Puro ka satsat! Pupuntahan natin si Bernice Anne ngayon, kung ayaw mong lupaypay
bur ka habambuhay!"
Ngumisi lang si KD sa amin. Napailing na lang ako.

"Hindi ko nga alam kung paano ako magsasalita! Nauuna ang galit ko! Naiinis kasi
ako sa ipinakikita niya. Sabi niya mahal niya ako pero umaakto siya na kaya niyang
wala ako sa buhay niya! You saw how wrecked Azul was when Leira left him – wasak na
wasak siya na para bang hindi na tatayuan ng bur. Tapos si Bernice, nagagawa niya
pang makipagyakapan sa Cholong mukhang askal na iyon na akala mo gwapo. Eh putang
ina nang pagmamahal niya, isaksak koi yang pagmamahal na iyan sa keps niya!"

"Eh diba sinaksak mo nga iyong bur mo sa kanya." Tumatawang wika ni King David sa
akin. Napailing na lang ako. What happened last night was one of the best moments
in my life. How I wished I got her pregnant so things will be easier. Kung mabuntis
ko kasi siya may karapatan na ako sa kanya pero ngayon na sex-sex lang kami wala
akong karapatan mag-demand.

"Ikaw naman kasi, Axel, ang o.a ng reaction mo noong nalaman mong niloko ka niya.
Maybe she had known you to be Pamela Anne's Axel John, ginawa niya iyon dahil sa
pamilya niya. Ako naiintindihan ko siya. We have deceived and lied to people. Axel
John. You of all people should know that in our line of work, we do that all the
time. Ano na lang ba iyong kausapin mo si Bernice? Lahat ng bagay, madadaan sa
usapan."

"Oo na, oo na. Mali na ako." Naiinis na naman ako sa sarili ko. "Ano bang ginagawa
pa natin dito? Tara! Samahan ninyo ako sa bahay ni Bernice. Kapag hindi ko nasabi,
utang na loob, tulungan ninyo naman ako..."

Halos nagmamakaawa na ako sa kanila. They both grinned. Inubos lang namin ang alak
na iniinom namin at lumabas na ng bahay para sumakay sa motor ko. Si David ay
umangkas sa akin habang si Azul ay dala ang Maserati niya. Hindi naman nagtagal ay
narating namin ang bahay ni Bernice. Sa totoo lang, kinakabahan ako – buong buhay
ko ngayon lang ako kinabahan nang ganito.

Mas kinakabahan pa ako ngayon kaysa noong first time kong makatikim ng babae.

I sighed again.

I parked my bike. Nakasunod naman agad sa amin si Azul. Bumaba siya ng sasakyan
niya at sabay-sabay naming tinahak ang daan patungo sa itaas ng building kung
nasaan si Bernice Anne. I was really nervous. Tinatapik – tapik ako ni King David
na para bang pinapalubag ang loob ko. Hindi na talaga ako makahinga. Maya-maya ay
nakaramdam ako ng pagsusuka. Nag-cr muna kami. Hindi ako nasusuka dahil sa nakainom
ako pero dahil sa kabado talaga.

"Tang ina, mas kabado ako ngayon kaysa noong una akong nakatikim ng babae at noong
una akong nakapatay ng tao. Putang ina!"

"Ang yabang mo. Naikama mo ang lahat ng Pamela sa buong Pilipinas tapos ngayon na
magtatapat a ng pag-ibig, kabado ka? Torpe ka! Supot!" Sigaw ni KD sa akin.
Napatingin ako sa isang babaeng nagma-map ng sahig sa gilid namin na napatingin sa
akin.

"Hindi ako supot. Siya nga katorse na nagpatuli." Sabi ko pa na ang tinutukoy si
King David. Napailing na lang ang babae na nahagip ko ang pangalan ay Jesusa
Paraiso.

Sumakay kami sa elevator at sa ginawa naming iyon ay parang maiihi na ako sa kaba.
Hindi na ako makahinga. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Nahihilo na ako.
Tumataas yata ang blood pressure ko. Baka ma-stroke ako. Putang ina!

"Putang ina, natatae ako." Wika ko sa mga kaibigan ko. Binatukan ako ni King David.

"Man up! Putang ina mo! Lakas ng loob mong ipagkalat na hindi pa ako tuli,
samantalang ikaw torpe!"

"Gago! Magmalaki ka kapag napakasalan mo na si Arruba your love! Nabaliw na nga

iyon dahil sa'yo tapos maggaganyan ka! Pasalamt ka hindi pinutol ni Judas ng
samurai niya iyang bur mo kundi wala ka nang kaligayahan kahit na si Mariang Palad
pa ang kasama mo!"

"Ang ingay ninyo! Babarilin ko kayo sa bunganga!"

Narating namin ang unit ni Bernice Anne. Kakatok sana ako nang makita kong bukas
ang pintuan. Nagkatinginan kami nila Azul. Sabay – sabay naming inilabas ang mga
baril namin tapos ay dahan-dahan kaming pumasok sa loob ng unit ni Bernice.
Kinabahan ako nang makita ko na nagkalat ang mga unan sa paligid – para bang may
nanloob. Sinenyasan ko si Azul at David na maghiwa-hiwalay kami. Lalong tumindi ang
emosyon ko pero hindi na ako kinakabahan ako.

Anong gulo na naman ang pumapasok sa buhay ko at bakit si Bernice ang pakay nila?
Oo sigurado ako na ako ang pakay, hndi naman magulo ang buhay ng magkakapatid kahit
na Bulabog ang apelyido nila.

Umakyat ako sa itaas. Nakaumang parin ang baril ko. Si Azul ay kasunod ko habang si
David naman ay nagawa na palang umakyat.

"May tao ba?" I whispered.

"Wala yata." Sagot naman ng kapatid ko. Napatingin kami sa dulong silid sa kaliwa.
Kwarto ni Bernadette. May naririnig akong paggalaw doon. Sinensyasan ko si Azul na
gumilid. I covered David. Sinipa ni David ang pintuan at saka inumang ang baril sa
loob.

"What the fuck?" King David muttered.

"What? What?" Tinulak ko siya. Napa – what the fuck – din ako nang makita ko ang
nangyayari sa loob.

Inside, there was Berna, she's naked and she's on top of a man. A man – isang
lalaki na itatago ko na lang sa pangalang Thaddeus Victorious Cabling Emilio.

"Oops." Wika ni Azul. "Lupaypay bur moments. Tara! Sibat!!"

__________________

"Ipaliwanag mo nga sa akin kung anong nangyayari dito, Ido?!"

Halos mayanig ang buong kabahayan sa sigaw ko. Sa gilid ay naroon si Azul at King
David na naghahagikgikan. Naririnig ko pa ang mga bulungan nila. Si Bernadette Anne
naman ay nasa kabilang sofa at nakangisi. Nakasuot lang siya ng roba. Si Ido naman
ay naka-silver na Jimmy Neutron boxer shorts at suot niya rin ang tshirt ni
Bernadette na may nakalagay na Boys will be boys.

"Anong nangyayari dito?!"

"Ah, wala pare, nagbibilangan lang kami ng nunal ni Badette."

Kumunot ang noo ko. Kinuwelyuhan ko si Ido. "Put aka Ido. Napakalandi mo! Pati ba
naman si Pamela Anne kinatalo mong puta ka?" Galit na galit ako. I feel so
responsible for Bernadette's welfare. Para ko na siyang kapatid. Tapos makikita ko
na naga-up and down siya kay Ido. Hindi ko na yata makakalimutan ang alaalang iyon.
Habambuhay kong sisihin si Ido sa bawat bangungot na makukuha ko dahil sa ginawa
niya.

"Axel, 'wag ka nang o.a. Wala naman kaming ginagawang masama." Wika pa ni Ido.
"We're just exploring new horizons."

"Bernadette, mag-usap nga tayo!" Sigaw ko. Tumalikod ako at umalis. Alam kong
nakasunod siya sa akin. Pumasok kaming muli sa silid niya pero nang mapatingin ako
sa kama ay muli akong lumabas tapos ako Kinikilabutan ako sa naaalala ko.

Pumasok kami sa kabilang silid –kwarto ni Bernice iyon. I suddenly remembered the
beautiful thing that happened here last night. I just sighed.

"So..." Sabi niya.

"You and Ido?"

"We are not exclusive." Wika niya. "Kaya don't get me wrong. Ano kasi, we're just
having fun. Kumbagan, until I am in town, we do each other, but when I leave, he's
free." Tumaas ang kilay ko. "At hindi kami fubu, wala lang. Horny lang."

Sumasakit ang ulo ko. Bigla ay naalala ko ang sinabi sa akin ni Judas. Ang mga
ungol sa silid ni Bernadette Anne – ibig sabiin.

"You do this often?"

"Every night." Kaswal na wika niya. Nanlalaki talaga ang mga mata ko. Hindi lang
ako makapaniwala. Umupo ako sa kama ni Bernice. Tumabi naman siya sa akin.

"Axel John, ako si Pamela Anne at alam mo siguro na kahit hindi ka nagsasalita ay
alam ko kung anong tumatakbo sa isipan mo." Nakangiti siya sa akin. "You know when
I lost you, I became different. I became the girl you wanted me to be, strong,
independent and happy. Iyong babaeng hindi takot, carefree at walang what ifs sa
buhay. Thanks to you I am able to do everything I want but when things went wrong,
I had tp become stronger. Ikaw pa rin ang dahilan noon. Sabi ko kasi, ayoko nang
mawalan ng mahal sa buhay just like when I lost you... and then, I found you
again." Hinawakan niya ang kamay ko at humilig sa akin. Huminga siya nang
napakalalim.

"I thought that because I believe that you are my soulmate, magiging tayo but then
I realized that not because we're soulmates, tayo talaga. I swear, I tried acting
as if I'm in love with you to the point na hindi talaa ako nagpa-panty kapag
nandito ka, pro kinikilabutan kasi ako. Siguro, Axel John, kung hindi tayo
nagkalayo noon, kung nakasama kita noon kahit na nakalaya na ako kay Ama, siguro we
will end up being romantically in love with each other, but you know, I am in love
with you but only as my friend and my brother – and my soon to be brother – in –
law. 'Wag lang tanga." Piningot niya ako.

Bigla ay parang gusto kong maiyak.

"You're in love with Bernie and Bernie is in love with you. Napagod na ako,
nagsinungaling pa ako kay Ate at hinayaan ko siyang maniwala na nagse-sex tayo para
magalit siya sa selos at i-confront ka niya pero wala Tanga din si Ate, so slow
siya!' Natatawang sabi niya. Nakatingin lang ako sa kanya.

Apparently everyone knew I was in love with Bernice – ako lang ang hindi
nakakaalam. I sighed.

"Kung naiba siguro, at ako ang un among nakilala, tingin mo magiging tayo?" Tanong
ni Pamela Anne sa akin. Napatitig ako sa larawan ni Bernice na nasa ibabaw ng
bedside table. She was smiling – her natural smile while looking at the camera.

Sinabi noon ng nanay ko, noong buhay pa siya na lahat ng tao sa buhay natin,
dumarating at umaalis nang may dahilan at siguro, si Pamela Anne, dumating siya sa
buhay ko para mabigyang daan ang pagkakakilala namin ni Bernice Anne.
"Ang sagot ko diyan. Axel John, hindi. Kasi alam ko sa sarili ko na trap ako sa
past natin. You were the one beautiful thing that happened to me that time of my
life, we built an artificial world. Parang sa Bahay ni Kuya. Kaya madalas silang
magka-in love – an doon kasi sila – sila lang ang tao walang iba. Kahit si Brad
Pitt na ikulong mo sa isang bahay kasama si Pokwang, he'll probably feel something
for her, parang tayo... but Im still glad you're with me and I found you. Sabi sa
movie, Soul mates are the soul's point of finding their better half but not
necessarily in a romantic way... tayo iyon... Now, don't be such a crybaby and a
jerk, go chase after Ate and have the happily ever after you deserve!"

I cupped her face and kissed he cheeks.

"Thank you, Pamela Anne."

'You're welcome! Now if you don't mind, I'll go back to fucking Ido. It's so sarap
eh." She winked at me. Bago pa siya makalabas ay pumasok na si Ido na nakabihis na
ngayon. He had that look on his face. Kinabahan na naman ako.

"Ano?" I asked. He shook his head.

"Bernice Anne was kidnapped, Axel John."

=================

Stud # 18

"Sinong kasama ni Ate kanina bago siya umuwi?"

Frantic na si Bernadette Anne habang paikot – ikot sa sala nila. She was making
calls. Hindi naman alam kung sino ang kumuha kay Bernice pero tulad ni Bernadette
Anne, hindi ako mapakali. Hindi pwedeng mawala si Bernice sa akin – lalo na ngayon
na mahal ko siya at alam kong mahal niya ako. Unfair ang buhay kapag ganoon.

"Nasaan si Bernard? Agnes?!" Sigaw niya pa. Nagpapalakad-lakad naman ako. Maya-maya
ay humahangos si Agnes na bumababa ng hagdanan. "Nasaan si Bernard?"

"Natutulog po." Sagot niya.

"Good! Aalis kami. Hahanapin namin si Ate. Huwag na huwag kang magpapasok ng kahit
sino dito. Naiintindihan mo?" Tumango ang yaya ni Bernard. Ako naman ay lakad pa
rin nang lakad. Saan namin hahanapin si Bernice? Sino ang kasama niya? Sino ang
kumuha sa kanya? Nakakainis. I feel so blinded. Hindi ko alam kung saan ako
magsisimula sa paghahanap.
Habang nag-uusap kami ni Bernadette ay bumukas ang pinto. Iniluwa niyon si Azul at
Ido kasunod si David. Dala ni Ido ang mac niya habang hawak naman ni Azul ang usb
na naglalaman ng footage ng cctv. Naupo kaming lahat. Tumabi ako kay Azul. Si David
at Bernadette ay nakatayo sa likod. Isinuksok ni Ido ang USB sa port at doon
hinintay namin ang magaganap.

Alas ocho nang gabi nang dumating si Bernice sa condo – ibig sabihin ay kani-kanina
lang iyon. Alas diyes pa lang ngayon kaya sigurado ako na hindi pa sila nakakalayo.
Bumaba si Bernice nang sasakyan at kasama niya ang Pocholo na iyon. They were
talking and Bernice was laughing. Sa inis ko ay sinuntok ko si Azul sa balikat.

"Putang ina mo!" Sigaw ni Azul sa akin.

"Patang ina din ni Leira!" Ganting sigaw ko naman. Bumalik ang mga mata namin sa
footage at doon nakita ko na may isang putting van na pumarada sa tapat nila
Bernice. Kinuha nila si Bernice Anne tapos ay hinampas ng kung ano si Pocholo dahil
sumubok itong lumaban. Bernice tried to fight them but she even though she was
strong enough, her strength is no match to them. Sinuntok siya at saka isinakay sa
van.

"Nakuha mo ba ang plate number, Ido?" Tanong ni Azul.

"Oo naman. Now let's scan." Ido had an app in his mac that could scan the plate
numbers tapos ay idederekta agad iyon sa ahensya para makuha namin kung kanino
nakarehistro ang sasakyan. Wala pang sampung minuto ay nakuha namin ang pangalan ng
may-ari.

Hermie L. Galit. – Nakalagay din doon ang address niya pati na rin ang ilang
personal info. Pero nabigo lang kami dahil carnap ang van at hindi naman talaga ang
may-ari niyon ang kumuha kay Bernice. Inilabas ko ang radio – umaasa akong
makakasagap ako ng balita mula sa iba pang radio ng mga pulis sa paligid. I am
looking for a van plated AAA – 202. Si Ido naman ay ikinonekta sa lahat ng cctc
cameras na malapit ang mc niya. Matatalim ang mga mata naming nagmasid.

"Oh putang ina!" Sabi ni Ido. "Axel nasa hi-way sila!"

"Ano pang hinintay natin! Tara!" Sigaw ko. Ako ang naunang bumaba. Hindi ko talaga
palalagpasin ang pangyayaring ito sa buhay ko. Kailangan kong mailigtas si Bernice
sa kamay nang kung sinuman ang kumuha sa kanya. Hindi ko hahayaang mawala siya sa
akin.

Sumakay ako sa Ducati ko. Sumunod naman sa akin si King David. Agad siyang
umangkas. Si Azul sa Maserati niya habang si Ido at Bernadette ay magkasama sa
Ducati rin ni Ido. Umarangkada kami. Magkakasunod kaming tinunton ang hi-way para
mahanap anng putting van na iyon. Hindi ko patatawarin ang kumuha kay Bernice.
Papatayin ko siya.
Nasa kalagitnaan kami ng daang iyon nang makita ko ang pigura ng isang van na puti.
Nakita ko sa rear na mas pinabilis pa ni Ido ang motor niya tapos si Berna ay
dahan-dahang tumatayo sa likuran ni Ido. Iniumang niya ang baril niya sa van.
Pinutok niya iyon at nabasag ang salamin sa likod. She placed herself near the van
and jumped. Ako naman ay sinenyasan ni David na 'wag babaril dahil baka mataaman si
Berna.

Nagsimulang gumewang ang van. Si Ido ay ipinarada ang Ducati niya tapos ay tinakbo
ang distansya ng van at ng kinatatayuan niya. Bumaling naman ako kay David para
alalayan ang Ducati ko. Tumalon ako at tulad ni Ido ay hinabol ko rin ang van.
Tinitingnan ko si Bernadette na kasalukuyang iniilagan ang mga bala ng baril mula
sa loob ng van. Nakapasok siya sa loob. Sumunod naman kami ni Ido. Agad kong
hinahanap si Bernice. Wala siyang malay sa likod ng van na iyon. Pinagtutulak ni
Ido ang mga armadong lalaki sa loob. Si Bernadette naman ay pinuntirya ang leeg ng
driver kaya bumagsak ang katawang walang malay ng driver na iyon. Si Berna na ang
nagmaneho. Inihinto niya ang sasakyan sa kung saan.

Ako naman ay pinuntahan agad si Bernice.

"Is she alive, Axel John?" Tanong ni Bernadette.

Pinulshan ko siya. Nakahinga ako nang maluwag nang maramdaman ko ang kanyang
paghinga. Napatango ako. Kinuha ko si Bernice. Naalimpungatan siya. Nagmulat siya
nang mga mata.

"Hey... you're okay. I'm here...' Wika ko sa kanya. Nakatitig siya sa akin.
Naluluha siya. Umiling siya.

"Hindi... hindi... ito pati-tibong..."

Tipid akong ngumiti. Alam kong hindi. Alam kong hindi na niya uulitin iyon. Hindi
naman niya papahamak ang sarili niya para lang sa akin. Hindi na niya kailangan
gawin iyon dahil nasa kanya na ang puso ko.

"Ma---"

"Ate!" Umatungal si Bernadette! "Oh my god, buti hindi ka namatay!"

"Patay agad? Hindi ba pwedeng nabaril muna?" Inis na wika ko. Iniwan ko silang
magkapatid at lumabas ako sa van. Pinuntahan ko sina Azul na kinorner ang isa sa
mga kumuha kay Bernice Anne. Bugbog sarado na ang lalaki nang maabutan ko.

"Sino?" Tanong pa ni Azul. Bumuga ng dugo ang lalaki. Si King David naman ay
tinutukan ng baril ang lalaki sa ulo habang hawak siya ni Ido sa leeg.

"Napag-utusan lang kami!" Sigaw niya. "Ang sabi ay kunin namin ang babaeng iyon
para makuha niya si Ernesto."
Lumipad ang tingin nila sa akin. Takang-taka sila. Ako man ay nagtataka rin.
Matagal na panahon nang walang tumatawag sa akin ng Ernesto. Hindi ko alam kung
kikilabutan ba ako o mahihintakutan sa naririnig ko. Mula nang palitan ni Ama ang
pangalan ko ay hindi na ako natawag na Ernesto. Hindi rin naman ako tinatawan na
Ernesto ng mga kaibigan ko. They all call me Axel John Apelyido – hindi Ernesto
Sanggalang.

"Nino?" Tanong ko. "Sinong naghahanap sa akin? Bakit niya ako gustong makuha?" Ako
na mismo ang lumapit sa kanya.. Kinuha ko kay David ang baril tapos ay kinasa iyon
at tinapat sa mukha ng lalaki. "Sino ang naghahanap sa akin? Bakit kailangan
ninyong kunin si Bernice? Anong kinalaman niya sa buhay ko?" Sunod-sunod ang mga
katanungang iyon na lumabas sa bibig ko. Kinakabahan ako, sa totoo lang. Nag-aalala
ako para kay Bernice, kay Bernadette at kay David. Silang tatlo ang pinakamalapit
sa puso ko, silang tatlo ang hahabulin kapag nagkataon.

Pinutukan ko ng baril ang lupa kaya nataranta ang lalaki. "Si Ama! Si Ama ang
naghahanap kay Ernesto! Papatayin siya ni Ama dahil siya ang dahilan kung bakit
namatay si Bulabog!"

Nagkatinginan kaming apat. Lumapad ang mga mata ko sa kinatatayuan ng magkapatid.

Nakaawang ang labi ni Bernice habang si Bernadette ay naiiyak. Buhay pa si Ama at
nahanap niya ako.

Buhay si Ama at nanganganib ang buhay ng lahat sa paligid ko.

_____________

"Buhay pa si Ama. At akala niya si Axel ang pumatay kay Dad. Anong gagawin natin?"

Nakatingin lang ako kay Berna na paikot-ikot sa harapan ko. Nanlalambot pa ako
dahil na rin sa nangyari sa akin kanina. Hindi pa masyadong mabuti ang pakiramdam
ko. Nanginginig ang mga kalamnan ko at hindi ako makapag-isip nang maayos.

Nasa loob kami ng bahay ni King David. Si Bernard ay nasa itaas at doon na
nagpapahinga. Doon na kami dinala ni Axel John matapos malaman ang mga nangyayari
sa paligid. Hindi ako talaga makapaniwala sa nagaganap. Akala ko ay tapos na ang
gulo pero heto na naman ang isa pa. Kailan ba matatapos ang paghihirap sa buhay
namin? Hindi ba pwedeng masaya na lang ang buhay? Inis na inis na ako.

"Nasaan si Axel John?" Tanong ko kay Berna. Tumingin siya sa akin at ngumiti.
"Bakit?"

"Pinatatanong niya kung mahal mo daw ba siya..." Makahulugan ang ngiting ibinigay
sa akin ng kapatid ko. Iling ang isinagot ko sa kanya. Mahal ko si Axel John, oo na
ang sagot doon pero wala ako sa lugar dahil sigurado naman ako na masaya na silang
dalawa ni Bernadette Anne. Sa katunayan noong nakaraang gabi, iyong gabi bago may
mangyari sa amin ay nagkaroon ako ng pagkakataon – kahit na bawal – ay nasilip ko
ang ginagawa ni Axel sa kapatid ko. He was between her legs. Si Berna naman ay ang
larawan ng babaeng masayang-masaya sa nararamdaman.

"Mag-ccr muna ako." Paalam ko sa kapatid ko. Pero sa totoo lang, gusto kong makita
si Axel. Nag-aalala ako sa kanya. Umakyat ako sa itaas, doon ko kasi narinig ang
boses niya. Habang naglalakad ay namataan ko si King David na lumabas sa isang
silid. Nasalubong niya ako pero hindi naman siya kumibo. Nagtuloy ako at pagdating
ko sa silid na iyon ay nakita ko si Axel John na may hawak na baril. Inaayos niya
ang mga gamit niya na para bang iyon ang dadalhin niya. Alam ko na plano niyang
puntahan ang lalaking humahabol sa kanya.

Ayon sa nahuli nilang tauhan ay si Dad o si General ang proteksyon ni Ama sa lahat
ng illegal niyang gawain. At mula nang mamatay ang General ay ganoon na lang ang
pagkalugi ng lahat ng kanyang negosyo. Isa-isang nahuli ang kanyang mga tauhan at
si Axel John ang sinisisi niya dito. Naalala ko ang mga malulupit na kwento ni
Berna tungkol sa lalaking iyon at nag-aalala ako. Baka patayin niya si Axel.

"Axel..." Tinawag ko siya. Pumasok naman ako sa loob. Ibinaba niya ang baril niya
at saka humarap sa akin. He's half naked and he's very serious. Ngayon ko lang siya
nakitang ganoon at gusto kong maibsan ang takot na nakikita ko sa kanyang mga mata.
Nilapitan ko siya pagkatapos ay hinawakan ko ang kamay niya.

"Sorry..." Wika ko sa kanya. He sighed. "Ako dapat ang hinahabol dahil---"

Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil bigla na lang niyang inilapat ang labi
niya sa labi ko. He kissed me savagely and I kissed him back. I even wrapped my
arms around his neck. Nangunyapit ako sa kanya na para bang nasa kanya nakasalalay
ang buhay at kamatayan ko. Ayokong malayo sa akin si Axel John. Mahal ko siya.
Paminsan – minsan ay gusto ko ring pagbigyan ang sarili ko kahit na sa huli ay ako
pa rin ang masasaktan. Gusto kong muling maramdaman ang init at yakap ng kanyang
halik.

"W-wag..." Wika ko nang maramdaman kong lumalalim na ang kanyang mga halik. Tinulak
ko siya tapos ay tumingin sa kanya. He smiled.

"I love you..."

Umiling ako. Paano niya nasasabing mahal niya ako gayong kasama niya si Berna.

"I love you too. Pero hindi tayo pwede." Wika ko sa kanya. "Gusto ko lang sabihin
iyon, Axel John. Na mahal kita. At sorry sa mga panloloko ko." Napaluha ako. "I
only did that to protect my family. I didn't mean to hurt you." Lumapit siya sa
akin at hinawakan ang kamay ko. He was smiling.

"Walang Axel John at Pamela Anne kung iyon ang inaalala mo."

Bigla akong napatitig sa kanya.

"Merong Ido at Barnadette but there was never an Axel John and Pamela Anne because
even though I got her back – my Pamela Anne – my heart still wants to be with you,
Ikaw ang mahal ko. I was in love with our memory that I didn't even notice that I
am slowly falling in love with you. You are the real deal, my reality, my present,
my future and no matter how cheesy it may sound but you are also my forever. Hindi
ko kailangan ng Pamela Anne, kasi ang gusto ko at kailangan ko ay si Bernice Anne
Bulabog."

Napaluha ako. Totoo ba ang mga sinasabi niya? But then... My eyes widened.

"Ido and Berna? Fucking shit! So sila iyong mga moans at hindi ikaw?!" Nanlalaki
ang mga mata ko. Hinagkan ako ni Axel sa leeg sabay pisil sa dibdib ko. Napaungol
ako.

"Hindi ko nga alam kung bakit pinatagal ko pa." He grinned. "Alam mo ba kung bakit
palagi ako sa bahay ninyo? Because I was waiting for you to say I miss you, Axel
John o kahit anong sign na gusto mo akong makasama because there and then, if I see
a sign, I would probably jump in and make love to you. Gagawin ko ang lahat
makasama ka lang ulit."

"But Berna said you had sex with her." Umiling siya sa akin.

"Ginawa niya iyon para galitin ka para awayin mo ako para magkaalaman tayo. Pero
hindi, ang galing mo, nagawa mong ipakita sa akin na hindi mo ako kailangan. And
then that night happened, umalis ako dahil takot ako sa sasabihin mo, na baka
sabihin mo na hindi ako mahalaga, and then Pocholo happened. I was too mad.
Hinayaan kitang sabihin mo na umalis ka pero dapat talaga ay sasabihin ko sa'yo ang
lahat nang nararamdaman ko dahil mahalaga ka. Kasing halaga ka ng buhay ko..."

Sa lahat nang iyon ay iyak lang ako nang iyak. Naiintindihan ko na ang lahat ngayon
Wala naman pala kaming problema. Wala naman palang dapat pigilang damdamin dahil
wala namang hadlang. Niyakap ko si Axel John at nagpahalik ako sa kanya. I am,
again, ready to give myself to him but then a knock on the door took us back to
reality.

Bumakas iyon, pumasok si King David na nakangiti sa amin.

"Aalis na tayo, Kuya." Wika niya. Humigpit ang hawak ko sa kanya.

"Shhh... Babalik ako, Bernice. Pagbalik ko mabubuntis ka na." He even winked at me.
We shared our last kiss – no, it's not our last. Babalik siya at maghihintay ako.
Kakausapin niya lang naman si Ama tapos ay babalik na siya. Hindi ako maiinip. We
have the rest of our lives to spend with each other, hindi magbabago iyon.

Naiwan kami sa bahay ni King David na ang tanging kasama ay ang mga tauhan niya. Si
Bernadette ay nakatulog na. Ako naman ay hindi mapakali. Palakad-lakad lang ako.
Kahit na ahinan ako ng pagkain ay hindi ko naman magawang kumain. Nag-aalala ako.
Hours passed by, madilim na ang paligid pero wala pa rin sila. Pinipilit ako ni
Berna na umupo pero hindi talaga ako mapakali.

Hanggang sa hindi nagtagal ay nakarinig ako nang mga sasakyang pumarada sa harapan
ng bahay. Parang may pakpak akong tumakbo at halos liparin ko na ang pasilyo,
makita lamang muli si Axel John. Paglabas ko ay nakita ko si Ido, si Azul, si King
David kasama ng mga tauhan niya. Nagpalinga-linga ako. Napansin ko na basa si King
David, si Ido naman ay sugatan habang si Azul ay may galos sa braso.

"Nasaan si Axel?" Malakas na tanong ko. Natigilan ang tatlong lalaki. They all
sighed. Si King David ang unang nag-react. He broke down his knees and let his
tears fall. Dinaluhan agad siya ni Azul. Anong nangyayari? Bakit kinakabahan ako. I
looked at Azul.

Ibinigay niya sa akin ang isang pulang panyo Sigurado ako na kay Axel iyon. He
shook his head. A tear escaped from his eyes.

"The boat he was in sank, Bernice. We waited for him to come back, we searched the
shore and the sea for hours, but he's not around. I'm sorry, but I am afraid we
lost our red ranger. I'm sorry..." Azul's voice cracked. Nanginig naman ang huong
katawan ko.

Babalik ako. Pagbalik ko bubuntisin kita...

"Axel John..."

=================

Stud # 19

One week later...

"How can you declare a person dead when there's no body?! Ang sabihin ninyo
pinabayaan ninyo si Axel John!"

Naramdaman kong niyakap ako ni Berndette mula sa likuran ko at saka umiyak nang
umiyak sa balikat ko. Kaharap ko ngayon si Azul, Ido at King David. Silang tatlo
ang nagsasabi sa akin wala na si Axel at ilang beses na silang bumalik sa
oinaglunuran ng barkong lumubog - pati National Police ay tumutulong sa paghahanap,
nakikisali din ang Navy dahil ang kapatid ni Azul ay may kakilala sa loob. Huminga
ako nang malalim. Hindi ko matatanggap ang sinasabi nila sa akin na ganoon lang ay
nawala kaagad si Axel Jon. Ni wala kaming pagkakataon para makasama ang isa't isa
nang ganoong katagal tapos sasabihin nila na wala na.

Hindi kasi sila naghahanap!

"Akala mo ba, Bernice, ikaw lang ang nahihirapan?" Tanong ni King David sa akin.
"Kapatid ko si Axel, nawawala siya, can you just stop thinking about yourself and
think of what we might feel because our brother went missing?!" Sigaw ni KD sa
akin. Napaluha ako pero agad kong pinalis ang luhang iyon. Hindi ko ipapakita na
nanghihina ako. Tinalikuran ko sila. Hindi ko matatanggap ang kahit na anong
sasabihin sa akin ng mga kaibigan niya Kung hindi nila mahahanap si Axel John, ako
ang hahanap sa kanya.

Kinuha ko ang mga gamit ko at saka nag-ayos. I wore my scuba suit underneath my
shirt and my jeans. Tinawagan ko ang mga contact ko para magkaroon ako ng
resources. Matapos kong maayos ang lahat ay lumabas na ako ng silid ko. Nakita ko
si Berna na nagkakagat ng kuko niya habang naghihintay sa akin. I looked at her.

"Ate, kumalma ka, ginagawa naman nila Azul ang lahat. Pero wala, hindi nila makita
si Ernesto." Wika niya sa akin. Binalingan ko siya.

"Ganyan ka naman diba? Naalala mo noong naniwala ka kaagad kay Dad na patay na si
Axel John? Binitiwan mo siya na para kang napaso. Ganoon na naman ngayon, Berna.
Kailan mo kaya mapapanindigan ang isang bagay na hinahawakan mo? Magkaroon ka naman
ng isang salita!" Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa tapos ay tinalikuran
siya. Wala akong pakialam kung anong mangyayari sa akin, basta ako, hahanapin ko si
Axel John at hindi ako titigil hangga't hindi ko siya nakikita o hangga't wala
akong nakikitang katawan.

Alam ko naman na malaki ang posibilidad na mamamatay siya, na hindi ko na siya

makikita pero mas gusto kong panghawakan ang posibilidad na baka napadpad lang siya
sa mga karatig isla.

"Bernice, saan ka pupunta?" Tanong ni Azul sa akin. Binalingan ko sila.

"Gagawin ko ang hindi ninyo magawa. Hahanapin ko si Axel John at kapag naibalik ko
siya, babayagan ko kayong lahat!"

Umalis ako. Sumakay ako sa kotse ko at nagpunta sa pier kung saan naghihintay ang
mga contact ko. Hindi naman mapanganib. Ang huling balita ay patay na si Ama,
nakasama siya ni Axel sa lumubog na barko. Naiinis ako. Manong si Ama na lang ang
namatay at hindi na nadamay ang Axel John ko. Nang marating ko ang pier ay agad
akong sinalubong nga mga contact ko. Sila ang mga loyal pa rin sa mama ko - mga
kaibigan at mga nakatrabaho ni Mama bago siya pinatay ni General. Sumakay ako sa
yateng iyon. Tinatanong nila kung ayos lang ako. Hindi ako ayos, hindi ako maayos
hangga't walang Axel John akong nakakasama. Inis na inis ako.

Hindi naman nagtagal ay narating namin ang pinaglubugan ng barko na sinakyan ni

Axel John. Hindi lang naman ako ang sisisid - apat kaming sisisid. Tumalon na agad
ako. Kumpleto naman ang gear ko. I looked around. I swam and looked around pero
iyong barko lang ang naroon, wala si Axel John. Nakuha na ng mga pulis ang katawan
ni Ama. Wala naman akong pakialam doon. Si Axel ang kailangan ko.

Hindi ko alam kung gaano na ako katagal sa ilalim. Nakita ko na lang na sumesenyas
na sa akin ang pinaka-leader pero hindi naman ako nakikinig. Kailangan kong makita
si Axel John. Hindi pwede basta na lang siya mawala!

Naramdaman ko na lang na hinahatak nila ako pataas.

"Ano ba? Sinabi ko na bang kunin ninyo ako?!" Galit na galit ako. Umiling sila sa
akin.

"Benie, mauubos na ang laman ng oxygen mo. Kailangan mo nang umahon. Pahapon na
rin, mahirap nang maghanap. Hindi natin mahahanap ang taong iyon sa dilim.
Kailangan natin siyang hanapin bukas. Magpahinga ka na lang muna." Wika sa akin ng
isa sa mga kasama ko. Wala akong nagawa kundi ang tingnan na lang sila. Pinipigilan
kong umiyak.

Pinaandar na nila ang yate paalis at pabalik sa pampang. Ako ang unang bumaba.
Tumakbo agad ako sa sasakyan ko at doon, hindi ko na pinigilan ang mga luhang
kanina pa nagpupumiglas na kumawala sa mga mata ko. Dumukdok ako sa manibela at
doon inilabas ko ang lahat ng sama ng loob ko. Hindi ko kayang tanggapin na basta
ganoon na lang mawawala sa akin si Axel John. Ganoon lang ba kabilis?

Dinaig pa nga ata namin ang isang linggong pag-ibig ni Imelda Papin. Hindi man lang
kami nagtagal nang matagal na matagal. Wala kaming gaanong momets kasama ang isa't
isa. Wala kaming alaala masyado. Anong ikukwento ko sa mga tao kapag tinanong nila
ako tungkol sa first love and great love ko? Wala, I only have a few memories of
him and still, it's not enough.

I still wanna be with him. I wanna built a world around him. Inis na inis na ako,
sa mundo, sa sarili ko at kay Axel John. Nangako siya sa akin, babalik siya, pero
nasaan siya? Huminga ako nang malalim. Pinaandar ko ang kotse. Hindi ko alam kung
saan ako pupunta. Gusto kong puntahan si Axel John, pero saan? Bakit ba kasi
nagpakatanga siya sa pakikipagkita kay Ama, ngayon pareho kaming hindi masaya. Alam
ko, sigurado ako na kung nasaan man siya ngayon ay hindi talaga siya masaya. I know
that he wanted to be with me - I know that he wanted to prove everyone wrong,
babalik siya. Alam kong babalik siya - habambuhay akong aasa na babalik siya.

"Nasaan ka ba, Axel John!" I screamed while driving.

__________________________

"Gising ka na pala..."

Malamyos na tinig ang una kong narinig nang imulat ko ang mga mata ko. Bumungad sa
akin ang maliit na kwartong iyon kung saan tanging isang maliit na electric fan
lang ang nagbibigay lamig sa silid. Umikot ang paningin ko. Napakasakit ng katawan
ko. Hindi ko alam kung nasaan ako. Ang huli kong naaalala ay nabaril ako ni Ama
dahil sa galit niya sa akin. Napabalikwas ako ng bangon.

"Putang ina, nasaan ako?!" Sigaw ko. Napatingin ako sa babaeng kanina ay narinig
kong nagsalita. The woman stood at the door while holding a basin full of water and
guava leaves. Napalunok ako. The woman looked young, maybe in her early twenties,
mahabang-mahaba ang buhok niya. Naisip ko nga kung miyembro ba siya ng dating daan.
Naka-palda at t-shirt siya.

"Nasaan ako? Sino ka? Anong nangyari sa akin?"

"Nasa Mindoro ka, sa medyo liblib na, pero may signal naman dito, may tv, may
internet may radio. Pero hindi ko naman alam kung sinong tatawagan para ipaalam na
nandito ka. Kaya nandyan ka. Isang linggo ka nang tulog." Paalam niya sa akin.
Nanlaki lalo ang mga mata ko. "Hindi kita dinala sa ospital, baka kasi tanungin
nila ako kung bakit ka binaril, hindi ko naman masagot ang tanong nila at baka
ipakulong pa ako." Natawa siya sa sinabi niyang huli. Pinunasan niya ng kung ano
ang katawan ko. I was just watching her.

"Teka, kailangan ko nang bumalik. Si Bernice Anne." Sigaw ko. Tumango ang babae sa
akin.

"Sige, pero saan ka namin ihahatid? Magbabangka tayo papuntang Batangas."

"Ayoko, matagal iyon. May cellphone ka ba? Kailangan ko iyon para tawagan ang
kapatid ko." Kinuha niya sa bulsa niya ang cellphone niya tapos ay ibinigay sa
akin. Makirot pa ang mga sugat ko pero kailangan kong bumalik.

Si Bernice Anne, kailangan ko pa syang balikan. Naiisip ko pa lang na hindi maganda

ang iniisip niyang nangyari sa akin ay kinakabahan na ako. Si King David,
siguradong iiyak na naman iyon. Si Ido, si Ido, hindi ko alam ang gagawin niya,
baka mamakla na iyon kung wala ako. At si Azul, he will have another sleepless
night because of me.

Nang iabot sa akin ang cellphone ay agad kong ni-dial ang phone number ni KD. Agad
naman niyang sinagot iyon. Halata sa boses niya ang bigat ng kalooban. Naiiyak ako
pero pinipigilan ko lang. Inakala siguro ni KD na hindi na niya mariring ang boses
ko. I cleared my throat.

"Nasaan ka? Nasa Mindoro ako, sunduin mo na ako, David."

Silence filled the other line.

"Putang ina kang Axel John Apelyido kang gago kang buhay kang puking ina mo!"

I was teary eyed after the curse bombing. No doubt about it, he missed. Ibinaba
niya ang phone. Maya-maya ay tuumawag na naman siya.

"Saan sa Mindoro?" Tiningnan ko ang babae dahil hindi ko naman masagot ang tanong
ni David. Sinabi niya sa akin ang lugar. "Narinig ko na! Humanda ka sa akin
pagdating ng chopper!" Muli niyang ibinaba ang phone, muli na naman siyang tumawag.
"Kuya," Tawag niya sa akin.

"Oh?" Tanong ko.

"I love you..."

He ended the call and somehow, I know he's not gonna call anymore because he's on
his way. I looked at the woman who was smiling at me.

"Anong pangalan mo?" Tanong ko sa kanya Iniabot niya sa akin ang kanyang kamay.

"Ako si Jesusa. Jesusa Paraiso."

"Axel John Apelyido. Maraming salamat sa tulong mo. How can I ever pay you?"

"Naku, walang bayad ito. Alam mo aksidente lang naman ang pagkakahanap ko sa'yo.
Galing ako ng Maynila. Doon kasi ako nagtatrabaho tapos umuwi lang ako para
magbakasyon, naglalakad ako sa dalampasigan at naghahanap ng dayaray ayon, ikaw ang
nakita ko. Malala ka nang makita kita, duguan, sugatan. Akala nga namin ni Tiyo ay
hindi ka na mabubuhay pero nabuhay ka at paulit-ulit mong tinatawag si Bernice
Anne."

Napangiti ako. Alam ko, madalas ko siyang mapaniginipan. Si Bernice ang dahilan
kung bakit hindi ako bumitiw.

Lumabas si Jesusa at tinawag ang Tiyo niya. Nagpasalamat ako sa kanila. Nasa
kalagitnaan kami ng pag-uusap nang bigla na lang may kumatok sa kanilang pintuan.
Lumabas si Jesusa at nang bumalik siya ay kasama na niya ang kapatid ko. Si King
David. He stood there, staring at me.

"You are alive." He said. "Ito ang isa sa mga pagkakataon na nagpasalamat ako kay
Papa Jesus kasi hindi ka niya kinuha sa akin." Napapailing ako. Hanggang ngayon
Papa Jesus ang tawag niya sa Panginoon. Lumakad siya papunta sa akin at tinulungan
akong tumayo. Sinabi niya na dala niya ang chopper at makakabalik kami nang maaga
sa siyudad. Dadalhin daw niya ako sa ospital pero hindi naman ako pumayag. Si
Bernice Anne ang kailangan kong puntahan, doon ko sinabing dalhin ako, iyon ang
kailangan ko, kailangan kong makasama ang babaeng pinakamamahal ko.

I almost died and all I wanted to do know is to be with her.

Nagpasalamat ako kay Jesusa, inutusan ko pa si David na ibigay sa kanya ang phone
number ko kung sakaling kailanganin niya ako. Mabilis naman si David na nagbigay
nang pera kay Jesusa pero hindi niya tinanggap iyon. She just smiled at us.
"Tulong galing sa puso ang ibinigay ko, hindi iyon nababayaran ng kahit magkano. Sa
susunod na lang. Mag-ingat kayo!" She waved us goodbye. Sumaka naman kami ni King
David. Siya ang nagmamaneho, sinabi ko na bilisan niya dahil kailangan kong
makabalik na kay Bernice Anne.

Ten minutes later, we reached the helipad. Sumakay kaming dalawa doon. I looked
down and saw the ocean. I am very happy - happy to be alive and to be back...

"Hintayin mo ako, Bernice..."

____________________

I was lying in my bed while hugging Axel John's picture. I am silently crying
because I just couldn't accept the fact that he's not coming back. Panghahawakan
kong babalik siya pero napakalungkot isipin kung kailan o kung hanggang kailan ako
aasa sa pagbabalik niya. Hindi ako maniniwala na patay siya. Alam kong babalikan
niya ako.

I closed my eyes and think of a very happy memory of him and I.

Naalala ko ang unang beses ko siyang nakita. Sa gitna ng traffic sa kalsada. He was
wearing a red suit and a pair of black shoes. Bitin ang pantalon niya, parang si
John Llyod Cruz lang, tapos naka-ray bans siya tapos sakay siya ng mighty Ducati
niya. He looked so handsome that moment. Noong unang pagkakataong iyon, ginusto ko
na maging parte siya ng buhay ko at parang pinaglalaruan kami ng tadhana, siya rin
pala ang misyon ko, at siya rin pala ang Axel John na minahal ang musmos kongg
imahinasyon.

A dream that became my reality and now that reality is about to be a distant
memory.

Ayokong maging alaala na lang si Axel John.

Hinayaan kong tumulo ang mga luha ko. Pahigpit nang pahigpit ang yakap ko sa
larawan niya.

"Wag mo akong iiwan..." Bulong ko. "Axel... Axel..." I kept on calling him. Isang
linggo na, bukas ang ika-walong araw na wala siya. Kapag dumating ang ika-sampu ay
ikababaliw ko na.

"Axel..."

"Nandito na ako..."

Napaawang ang mga labi ko. Pinaglalaruan ba ako ng aking mga tainga? Dahan-dahan
kong binuksan ang aking mga mata. Lalong bumukal sa luha ang parteng iyon ng aking
mukha. Nasa kama ako, habang nasa tabi ko si Axel John. Kagat ko ang aking labi.

"T-totoo ka ba?" I asked. He touched my face. I touched his. He is real. He is

here. Hindi siya patay, nakabalik siya.

"Axel John!"

"Ate! Ate! Gumsing ka na..."

I opened my eyes and saw Bernadette beside me. Namumugto ang mga mata niya. She was
biting her lower lip.

"Ate, I'm sorry..." Humilig siya sa akin. "Tama ka, hindi ako dapat mawalan ng pag-
asa." Hindi naman ako nagsalita. Yakap ko pa rin ang larawan ni Axel John. Umiyak
lang ako nang umiyak. Wala nang kulay ang mundo, walang ibig sabihin ang mga bagay
sa paligid ko. Gusto ko si Axel John.

Nang gabing iyon ay magkatabi kaming natulog ni Bernadette. Si Bernard ay kasama

ang yaya niya sa silid niya. Hindi ko na muna masyadong inaalala ang mga bagay.
Iniisip ko lang si Axel na lalong dahilan ng kalungkutan ko. Gusto ko siyang
makasama.

Hindi ko alam kung gaano katagal bago ako nakatulog muli, nagising ako mula sa kung
anong kaluskos na nanggagaling sa kusina. Lulugo-lugo pa akong tumayo para puntahan
iyon. Iniisip ko kung sinong babangon para magluto, hindi pa naman yata gising si
Agnes. Si Berna ay nasa tabi ko at tulog na tulog pa rin.

Nang marating ko ang kusina ay nakita ko ang isang lalaking naka-boxer shorts lang.
Napailing ako.

"Ido, diba may usapan na tayo, 'wag kang maghuhubad sa bahay ko." Medyo inis na
wika ko. Tatalikod na sana ako nang bumaling siya sa akin at ganoon na lang ang
kabog ng dibdib ko.

"Good morning, Miss. Bulabog."

My tears automatically fell down by just merely earing his voice. Napatatda ako sa
kinatatayuan ko. Nakatitig sa kanya.

"Axel John..." Wika ko na parang hindi makapaniwala. Dahan-dahan akong lumapit sa

kanya. His face were full of bruises. May sling ang kamay niya. Bugbog ang braso
niya, may tahi siya sa gilid ng ulo. Napahikbi ako. Hindi ko alam kung saan ko siya
hahawakan na hindi siya masasaktan. Napahikbi ako nang malakas. Agad niyang sinalo
ang mukha ko.
"Sorry, natagalan ako. Medyo na-late pero nakabalik ako..."

Napatango na lang ako. Hawak niya pa rin ang mukha ko. Iyak ako nang iyak. I knew
it, he's alive. I never stopped believing that he's alive. Tama lang na maniwala
ako sa kanyang pangako dahil binalikan niya ako. Pinakayakap ko siya.

"Akala... akala ko hindi na kita makikita...' Wika ko sa kanya.

"Ako, naniniwala akong makikita kitang muli. Hindi ko nakakalimutan na nangako

akoo. Male-late lang ang buntisan part pero gagawin ko. Mabubuntis ka. Kapag
magaling na ako, beast mode on na to!" He even giggled. Iyak pa rin ako nang iyak.
Hindi ako makapaniwala Nandito na si Axel John.

"Anong... anong nangyari sa'yo?" Tanong ko pa. We sat down on the dining chairs and
he started telling me what really happened to him. Mataman lang akong nakinig sa
kanya. I made a mental note to thank Jesusa Paraiso for saving the love of my life.
Hinawakan niya ang kamay ko.

"Papakasalan kita ha. Mahal na mahal kita." Hinagkan niya ang kamay ko.

"Kailan?" Nakangiting wika ko.

"Bukas." Tatawa-tawang sagot niya.

"Nagmamadali? Hindi mapigilan?" He nodded.

"Oo. Pabebe girl ako eh. Hindi na ako mapipigilan!" Dinaluhong niya ako nang halik.
I kissed him back. I wrapped my arms around him and kissed him like there's no
tomorrow. Sa isip ko ay nakikita at naririnig ko na ang hinaharap naming dalawa. Sa
isip ko ay nakikita ko na kaming dalawa - senior citizen, hirap maglakad pero kahit
ganoon ay masaya kami at magkahawak kamay na haharapin ang habambuhay.

Ako at si Axel John.

It's not Pamela Anne and Axel John anymore -they're in the past. An idea which both
of them loved with all their hearts.

Now, this is, Bernice Anne and Axel John - I may not be in the past, but I will be
in the future and today. I am the gift. I am the present.

Huminto si Axel John sa paghalik sa akin. He looked at me.

"Apelyido - Bulabog nuptials?" Nakangiwing sabi niya. I laughed.

"Mas maganda yata iyon kaysa sa - Sanggalang - Bulabog nuptials." Sagot ko naman.

"It's settled then. I love you, Bernice Anne." He said and kissed me again.

This is the end of the story of how Axel John found the missing part of him...

Nahanap na ang hinahanap.

No missing person...

A love that is for keeps...

Axel John and Bernice Anne...

=================

Epilogue: Binulabog

"Ano bang balak mo?"

"Hindi ko alam."

Napakamot ako ng ulo habang nakatingin kay King David. Nasa ilalim kami ng bahay
niya kung saan nakalagak ang kayamanang matagal na naming iniingatan. I was looking
around the place, searching for the perfect gem for my wife to be. Ang balak ko
lang naman ay ang magpropose na pero siyempre kailangan ko ng singsing. May ang
birth month ni Bernice Anne kaya emerald ang batong hinahanap ko. Luckily, KD found
one. Napangisi ako. Kinuha koi yon sa kamay niya. He grinned.

"We are really brothers. I bought a ring for Yella once, pinalagyan ko rin ng
emerald kasi iyon ang birth stone niya. Lumipad ang tingin ko sa kapatid ko. Kilala
ko si Yella. Actually, we are good friends, but I never thought that KD would buy
her a ring. Si KD pa, si Arruba lang ang laman ng isipan niya. Tinapik ko angg
balikat niya. Ang alam ko, may anak si Mariella pero hindi ko sigurado kung nasaan
na ang bata o kung si David ba ang ama dahil wala naman siyang binabanggit.

"Tara na. Ipapaayos ko pa ito." Niyakag ko siya. Umakyat kami muli sa itaas. I
asked David to double check the security para walang makapasok sa parteng iyon ng
bahay niya. "May balita ka ba kay Mariella?" Tanong ko kay KD. Nagkibit - balikat
lang siya. "Sinubukan mo na bang dalawin si Arruba?" Umiling lang din siya.

"Panay lang ako sa airport. Hindi naman ako lumalagpas doon. May takot akong
harapin siya. Hiyang-hiya nga ako kay Judas." Inakbayan ko ang kapatid ko I
imagined Queen Gwen looking down at us and smiling.
Nang makabalik na kami sa bahay ay natagpuan namin si Ido, si Judas at si Azul.
Azul was talking to Judas, si Ido naman ay parang pagod. Biniro ko siya.

"Lupaypay bur ka, boy! Ginagabi - gabi mo si Bernadette." Napapalatak siya at saka
tumingin sa akin.

"Last na nga namin kagabi. Babalik na siya sa Istanbul para sa pag-aaral nila."
Malungkot na napailing siya. Kumunot naman ang noo ko. "Tang inang babae iyon, ang
wild, na-try namin lahat, tayo, upo, higa, sixty-nine, dog style, cat style---"

"Anong cat style?" Magkapanabay na tanong namin ni King David.

"Eh di iyong dog style pero sa may bintana."

Napanganga ako. Si Azul naman ay binato si Ido ng unan. He laughed.

"'Wag kang ganyan, Simoun! Kinikilig akong isipin na nagseselos ka! Kilig bur!"

"Tarantado!" Sigaw ni Simoun na sinabayan naman niya ng tawa.

Huminga naman ako nang malalim. Sasabihin ko na sa kanila kung bakit nandito sila.
Sasabihin ko na magtatanong na ako kay Bernice Anne at kailangan ko ng presensya
nila. Alam kong masayang-masaya sila para sa akin. Si David nga ay kinausap pa ako
noong isang gabi. I was very touched by the way he talked to me.

"If you get married, Kuya will I have a room in your house?"

He was scared by the fact that I might leave him be. Hindi ko naman magagawa iyon
dahil siya na talaga ang itinuturing kong kapatid ko - kadugo, kapuso, kabarkada at
kapamilya.

"Pre, gusto ko nang pakasalan si Bernice." Wika ko sa kanila. Tumingin si Ido sa

akin at saka ngumisi. Si Judas naman ay tumango-tango. Si Azul ay nakatitig lang.

"Paano, magtatanong ka ba pa o beast mode na?" Tanong ni Judas.

"Takte, i-beast mode mo! Tapos kapag lalabasan na saka mo tanungin!" Suhestyon ni
Ido sa akin. "Parang si Azul, muntik na niya akong i-beast mode, dumating lang si
Leira, ayon, sakit sa puson, men. Nabitin ako. Ah! Ah!"

Muling binato ni Azul si Ido ng unan. Napapailing na lang ako sa kanila. Hindi ko
pa alam kung paano ko tatanungin si Bernice, inisip ko nga na sa national tv sana
pero masyado namang ordinary iyon. Gusto ko iyong ikaiiyak niya, iyong ikakakaba,
ikakatakot at siyempre iyong ikatutuwa. Hindi pwedeng beast mode agad. Kailangan
easy mode muna, tapos saka ko ibi-beast mode nang matahimik.

"Buntisin na iyan!" Sigaw ni Simoun. Si David naman ay hinatak ang manggas ko.

"Kuya, kunwari hindi mo na mahal. Sabihin mo, it's not you, it's me, paiyakin mo
muna saka mo singsingan pagluha."

"O kaya man, isuot mo sa bur ang engagement ring tapos ipakuha mo sa pamamagitan ng
bibig tapos para mahirap at may challenge, mag-wiggle ka ng bur!"

"Putang ina mo Ido, sususungalngalin ko ng bur ng aso iyang bunganga mo!" Naiinis
na sabi ko. Si David naman at ang iba pa ay tawa nang tawa.

"Iyong kay Simoun, please!" He even yelled. Sinipa ni Simoun si Ido sa pigue at
saka tumawa nang tumawa. Hindi yata ako makakabuo ng plano kung paano ako
magtatanong kay Bernice kung itong mga ito ang kausap ko lang. Inis na inis na ako.
Kahit si Azul na seryosong kausap panay ay hindi nakakapagbigay ng matinong
suhestyon sa akin.

Kumain na lang kami ng tangahalian - siyempre, luto ni Leira ang ulam namin.

"Hindi ba cannibalism ang ginagawa ng asawa mo, Azul?" Wika ni Ido.

"Bakit naman?" Azul asked.

"Pata Queen. Nilagang pata. 'Wag ganoon, pre, hindi dapat niluluto ni Leira ang
kapwa niya!"

"Tutusukin kita ng tinidor!"

"Sa bur?"

"Tang ina mo Ido!" Sabay-sabay naming sabi. He just let out a hearty laugh.

Matapos ang pananghalian ay watak-watak na kami. Si Judas ay umuwi muna sa bahay

niya para magpahinga. Si King David ay umakyat sa kwarto niya. Si Azul at Ido ay
umuwi na rin. Ako na lang ang natira sa sala. Habang nanonood ng tv ay nakatanggap
ako ng tawag mula kay Bernadette. Sinabi niya na magkita raw kami kaya agad naman
akong umalis para tagpuin siya.

Nagkita kami sa dating lugar kung saan kami madalas mamalimos noon. I saw her
standing near the post while looking around. Nang makita niya ako ay agad siyang
kumaway sa akin. She was all smiles.
"Malapit ka na yatang maging miyembro ng pamilya namin." Bati ko sa kanya. "Mr.
Assassin and Miss Archeologist turned gunwoman." She laughed and instantly shook
her head.

"Sabi ko sa'yo, libog lang kami ni Ido. Sex lang pero hindi naman iyon ang ipinunta
natin dito." Sabi niya sa akin. Hinarap niya ako. "I am going to be the best sister
I could be for my Ate." Naglabas siya ng balisong at itinapat iyon sa leeg ko.
"Kapag sinaktan mo si Ate, kapag umiyak siya dahil sa'yo, lalalaslasin ko ang leeg
mo." Nanlalaki ang mga mata ko. "Kapag naman niloko mo si Ate ---" bumaba ang
balisong sa crotch area ko - "at nambabae ka, putol bur, Axel John, ipiprito ko
iyan ay kukulayan ng kulay pula para magmukhang swift mighty meaty hotdog!
Naiintindihan mo?!"

"Oo! Oo! Kumalma ka nga!" Sabi ko sa kanya. She smiled sweetly.

"Mahal ko si Ate. Gusto ko siyang maging happy. Malungkutin iyon eh. Dala siguro ng
childhood namin pero mahal na mahal ko iyon, kaya sana alagaan mo siya saka si
Bernard habang nasa Istanbul ako, at 'wag na 'wag kayong magpapakasal na wala ako
kasi ako dapat ang maid of honor."

"Salamat, Pamela Anne." Wika ko. She smiled. Niyakap niya ako.

"I would love to wear your skin, Axel John." Bulong niya sa tainga ko. Binatukan ko
naman siya. Kung ano-anong sinasabi niya. Matapos iyon ay nagpunta kami sa park
kung saan maraming hotdog. Naglaro kami ni Pamela Anne na parang mga bata,
maghahapon na nang maghiwalay kami. Ang sabi niya magkikita sila ni Ido, ako naman
ay pupuntahan na si Bernice. Miss na miss ko na siya.

Habang nipa-park ko ang sasakyan ko sa parking ay napatingin ako sa katapat na

building. Bigla ay may naalala ako. Siniguro ko na ang building na iyon ay katapat
nga ng silid niya. I called the gang after that. Sinabi ko na hihintayin ko sila
and that everyone should be there.

Tonight, I will be proposing...

_________________

"Kamusta sa pinakamagandang babae sa balat ng lupa?"

Napahagikgik ako nang makita ko si Axel John sa harapan ko. Kumatok siya sa pinto
ng unit ko at pagbukas ko ng pinto ay nakaumang na agad sa akin ang mga bulaklak na
dala niya. He kissed my forehead and my lips tapos ay pumasok na kaming dalawa.
Wala si Agnes at Bernard. In-enroll ko na kasi si Bernard sa isang school for the
special at gagabihin sila ngayon dahil sa remedial session ng kapatid ko. Humarap
ako kay Axel. Nagulat ako nang pisilin niya ang magkabilang dibdib ko at sinabing -

"Hello boobs!"
"Gago!" Komento ko. He just grinned. Pinipisil niya pa rin ang mga dibdib ko habang
nag-uusap kami. "Kumain ka na?"

"Ikaw ang gusto kong kainin at may gusto akong ipakain sa'yo." Kinindatan niya ako.

"Ang bastos mo." Sabi ko. Hinawakan ko ang kamay niya tapos ay nagpunta na kami sa
dining area. Kanina ko pa siya pinaghanda ng makakain. Inasikaso ko siya habang
nagtatanong tungkol sa araw niya. Ang alam ko kasi maghapon silang magkakasama nila
Ido.

"Nagpupunta pa ba si Ido dito?" Tanong ni Axel. I just grinned.

"Oo pero hindi ko alam kung seryoso silang dalawa sa ginagawa nila. Matanda naman
na si Berna, alam na niya ang ginagawa niya." Hinapit ni Axel John ang baywang ko
kaya napaupo ako sa kandungan niya. He kissed my neck. Naglalandi na naman ang
boyfriend ko. "Kumain ka muna..." Wala nang conviction ang tinig ko. Humarap ako sa
kanya at hinalikan siya.

I never thought that I would always look forward to making love with him.

Hinalikan niya ang labi ko. Malalim, nanunudyo, nanunukso, nagpapa-init ang mga
halik na iyon. Lumayo siya nang bahagya at ipinakita sa akin ang pulang panyo at
ipiniring iyon sa aking mga mata. Binuhat niya ako papunta sa silid ko at inlapat
niya ang likod ko sa kama. He put himself on top of me.

Hindi ako makahinga nang maayos. Heto na naman ang fifty shades ni Axel John. I
found out that he likes sex hot and kinky. He uses toys and such to double the
pleasure. He loves making me scream.

"Ready, baby?" He asked me. Napatango ako. Muli niya akong binuhat at inupo sa
silya. I knew that he was standing in front of me. Hinawakan niya ang baba ko and
asked me to open my mouth and when I did, he pushed his manhood inside my mouth. I
tried my best to pleasure him. His rolled my hair around his fist and started
moving in and out my mouth. I could only moan in response to the pleasure I am
feeling.

Maya-maya ay lumayo siya. Itinayo niya ako at ganoon na lang ang gulat ko nang
punitin niya ang damit ko. He was moving in swift and urgency - lalong dumodoble
ang excitement ko. I could feel how wet I am now.

"Axel!' Napasigaw ako nang maramdaman ko ang labi niya sa pagkababae ko. Lumuhod
siya, ako naman ay nakatayo at bahagyang nakabukaka. Hindi ko alam kung may damit
pa siya pero kung meron gusto kong pilasin din ang damit niya na iyon.

I came in his mouth and when I did. He stood up and made me face the other way - he
took me from behind and it was divine, his manhood in my core, pulling out and
pushing in is the best feeling I had ever felt in my entire life. The unrated
passion and that delicious lust coming from both of us makes me want him more and
more and more...

"Axel! Axel! Axel, I'm close! Oh shit! The fuck! Ahh! Ahh! Ahh!"

Hingal na hingal ako. Napakabilis nang paggalaw niya. Nang malapit na malapit na
ako ay inalis niya ang piring ko at iniharap niya ako sa bintana ko. My eyes were
still blurry at first but I could see a light coming from the building inside my
room.

Hanggang sa finally, nabasa ko na ang nakasulat sa pamamagitan ng mga LED lights sa

harapan ko.

Apelyido - Bulabog nuptials? Soon? Set the date, Love. - AJA.

I came, he came. We both reached the top while I was looking at the building in
front of me.

"Oh my god..." Wika ko. Humarap ako sa kanya. Didn't care if I broke our
connection.

"Yes?" He mumbled. I cried.

"Yes! Oh yes!" Iniabot ko ang kamay ko sa kanya pero wala siyang singsing na inabot
sa akin. Instead, he gave me an emerald. Buo pa iyon. Napatitiigg ako sa kanya.

"Nagmamadali kasi ako, kaya hindi ko na napagawa." Nakangising sabi niya sabay
kamot ng ulo. Dinaluhong ko si Axel John kaya napahiga kami sa kama. I placed
myself on top of him and placed his manhood between my thighs and moved up and
down.

I am so in love with this man...

Natigilan ako nang magmura siya. "Bakit?"

"Fuck!"

"Close the blinds! Nasa kabiling building pa sila Jude! Shit!"

Tumayo siya at isinara ang binatana. Natulala naman ako tapos ay natawa na rin. He
was shaking his head.

I'm sure we gave his friends a hell of a show...

"Ikaw kasi, malibog ka." Natatawang wika ko. Yumakap siya sa akin.

"I love you, Bernie. I thank god I found you."

"And I love you too, Axel John."

We kissed and we made love until the morning lights...